အခန်း ၁။
မြယမုံစိမ်း
“မောင် ဟိုအိမ်ရှေ့ က ကောင်လေးက တော်တော်နှာဘူးကျတယ်နော်၊ မ ကို ကြည့်ကြည့်နေတာ ခေါ်တော တထောင်အားနဲ့ တခါထဲ”
“အိုကွာ မ ကလည်း အရမ်းဆက်ဆီ ကျတာကိုး၊ ကြည့်မှာပေါ့။ အဲဒီကောင်လေးမှ မဟုတ်ဘူး၊ ဂန်ဒူးမဟုတ်တဲ့ ယောက်ျား တိုင်း ကြည့်မှာပဲ၊ မောင့် အလုပ်က ကောင်တွေတောင် ဟိုနယူးယီးယား ပါတီ မှာ တွေ့ပြီးကတဲက မ ကို အရမ်းမိုက်တာပဲ မင်းကံကောင်းတယ် ဆိုပြီးပြောနေကြတာ”
“ဟွန့် သူတော်တော် သဘောကျနေတယ်ပေါ့၊ အဲလိုပြောတော့ မောင်က စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေဘူးလား”
“အို ဘယ်လိုနေရမလဲ ကိုယ့်မိန်းမ မိုက်လို့ မိုက်တယ် ပြောတာပဲဟာ”
“သူတို့ ငမ်းပြီး စိတ်ထဲမှာ ပြစ်မှား နေကြမလား ဆိုပြီး မတိုဘူးလားလို့”
“အိုကွာ ဘာလို့တိုရမှာလဲ၊ စိတ်ထဲ ဖြစ်တာပဲ တကယ်ဖြစ်တာမှ မဟုတ်ပဲ၊ မောင်က မောင့်မိန်းမ ကို ယုံပြီးသားပဲ”
“အင်းပါ ထားပါတော့ မောင် အူမတိုတတ်ဘူး ဆိုတာတော့ သိပါတယ်၊ မ ကမေးကြည့်တာပါ၊ မောင့်စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေဘူးလားလို့”
ကျမ ပြောသာ ပြောနေတာ စိတ်ကတော့ သိပ်မလုံဘူးရယ်။ မောင့်ကိုသာ မကြိုက်ဘူး ကွန်ပလိန်းနေတာ၊ တကယ်က အဲလို ယောက်ျားလေး တွေက ကိုယ့်ကို ကြည့်ရင် ပီတိ ဖြစ်ရတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း ဂုဏ်ယူတယ်လေ။ အဲလိုလှအောင်လည်း နည်းနည်းတော့ ကြိုးစားရတာပေါ့၊ အိပ်ပြီးစား၊ စားပြီးအိပ် တီဗီထိုင်ကြည့်နေရုံနဲ့တော့ ယောက်ျားလေး တွေ ကြိုက်တတ်တဲ့ ဘော်ဒီမျိုး ဘယ်ရလိမ့်မလဲ။ အစားအသောက်လည်း ကြည့်စား ရတယ်။ ကိုယ်လက်လေ့ကျင့်ခန်းလည်း လုပ်ရတယ်လေ။ ကျမ မျက်နှာလေးက လည်း ဝိုင်းဝိုင်းလေး နဲ့ ငယ်ငယ်ထဲက လူတိုင်းက ချောတယ်လို့ ပြောကြတယ်လေ။ တရုပ်စပ်ပေမဲ့လည်း နူတ်ခမ်းက ထူထူလေး ဆိုတော့ ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတာလားမသိ၊ အဟိ။ ဒါတောင်မှ ငယ်ငယ်ထဲက စာအရမ်းဖတ်လို့ မျက်မှန်ပုလင်းဖင်တတ်ထားရသေးတာ။ နို့မို့လို့ကတော့ အဟင်း။ မော်ဒယ်တွေ၊ မင်းသမီးတွေလောက်တော့ သနားသေးတယ်။
မောင် က ထုံးစံအတိုင်းအလုပ်သွားကာနီး ကျမ ကို အားရပါးရ နူတ်ခမ်းစုပ်နမ်း လိုက်ပါတယ်။
“ကဲပါ မရယ် မောင် မကို ယုံတယ်ဆိုတာ သိတယ်မလား၊ ကဲညနေ ရုပ်ရှင်သွားမှာလား မ ကြိုက်တဲ့ မင်းသားပါတဲ့ကား တင်နေပြီလေ”
“အင်းသွားမယ်လေ မောင်၊ မောင်စောစောပြန်လာခဲ့လေ”
“အိုကေ လေ မ ဆေးခန်း က ပြန်လာတဲ့ အချိန် မောင်လည်းရောက်အောင်ပြန်လာမယ်လေ၊ ဘိုင့်ဘိုင်မ”
မောင် အလုပ်ကို သူ့ကားလေး မောင်းထွက်သွားတာကို ဝရံတာကနေ ငုံ့ကြည့်လက်ပြရင်း က မျက်လုံးက မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုက်ခန်းကို ရောက်သွားတယ်။ အို၊ ဟိုကောင်လေးပေါ့၊ ပြောလို့မှ မဆုံးသေးဘူး။ ကျမကို ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ ကြည့်နေတာ၊ ဘာလေးလဲမသိဘူး။ ကျမ မျက်နှာကို ခတ်တည်တည်ပဲ ထား၊ ကိုယ့်ကို လှမ်းကြည့်နေတာကို မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အိမ်ထဲကို ပြန်ဝင်လာခဲ့တယ်။ အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီ အတိုလေး ဝတ်ထားလို့ စင်းဖြောင့်နေတဲ့ ပေါင်တံလှလှလေးတွေ၊ ဘောင်းဘီအောက်က ဖောင်းကြွ လုံးကျစ်နေတဲ့ တင်သားလေးတွေကို၊ အဲဒီကောင်လေး ဆက်ကြည့်နေတယ်လို့ စိတ်ထဲမှာ ခံစားနေရတယ်။ ကျမ အတွင်းဘက်ကို အမြန်ဆုံးလျှောက်လာမိလိုက်တယ်။ ရင်ထဲမှာ တော့ တဒုန်းဒုန်းနဲ့ပေါ့။ ဘာဖြစ်လို့မှန်းတော့ မသိဘူး။ ကျမကိုယ်ကျမလည်းမသိဘူး။ တကယ်ဆိုရင် ကျမတို့ အိမ်ထောင်သက်က အခုမှ သုံးနှစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတာ၊ မောင့်ကို ငြီးငွေ့တာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ မောင်က ကျမကို ငြီးငွေ့တာဆိုရင်တော့ နည်းနည်းဖြစ်နိုင်မလားမသိဘူး။ ရကာစတုန်းက တည ကို သုံးခါလောက် ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့ဘူးတဲ့မောင် အခုတော့ တပတ်မှ တခါ အနိုင်နိုင်ရယ်။
အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာရင်းနဲ့ နံရံကပ်နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်၊ အချိန်ရှိသေးတယ် ရေချိုးလိုက်မှ တော်ကြာ ညီညီ ထလာရင် ရေချိုးခန်း မအားဖြစ်နေမယ်။ ဆိုပြီး ကျမတို့ အခန်းထဲ က မျက်နှာသုတ်ပုဝါ ကို ယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းထဲကျမှ ကျမ အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ကျမ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်လိုက်ပြီးတော့ ခွဆုံလေးကို ကြည့်လိုက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ အရေလေး စိုပြီးကွက်နေတယ်။ အဲဒီ အိမ်ရှေ့က ကောင်လေးကြောင့်လား၊ အလုပ်မသွားခင် ကျမ နူတ်ခမ်းကို အားကုန်စုပ်နမ်းသွားတဲ့ မောင်ကြောင့်ပဲလား၊ မသိတော့ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ မနေနိုင်လို့ နည်းနည်းလေး ဖုထ နေတဲ့ ကျမရဲ့ အစေ့လေးကို အသာ လက်ဖျားနဲ့ဖိပြီးပွတ်လိုက်မိတယ်။
“အိ….ရှီး…..”
ကျမ ကိုယ်လေးတောင် တုံသွားမိတယ်။ တကယ်တော့ ကျမ လိုနေတာကြာပြီလေ၊ မောင်ကလည်း မလှုပ်ရှားတာ တပတ်ကျော်သွားပြီ။ ကျမ လက်တဖက်က လက်ခလည်အဖျားလေးနဲ့ အစေ့ လေးကို ပွတ်ပြီး ဖိနေမိတယ်။ ကျမသွေးတွေနွေးလာတယ်။ အားမလို အားမရတအားကို ပွတ်ခြေနေမိပြီ။
..အင်းးးးး အီးးးး ကျွတ်စ်……ရှီးးး…..အ..အ…
…ဒုန်း..
“ဟင်”
ကျမ တအားဖီးတက် ပြီး ပွတ်နေမိလို့ ကိုယ့်ပါးစပ်က အသံထွက်လို့ ထွက်မှန်းမသိ လိုက်ပေမဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဝုန်းကနဲ တခုခု က လာတိုက်မိလိုက်တာကြောင့်လန့်သွားပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဟန်မပျက်၊
“ဟေ့ ဘယ်သူလဲ ညီညီ လား”
အပြင်က ဘာသံမှ မကြားရတာနဲ့ ကျမ ခုနယူလာတဲ့သဘက်ကို ရင်လျှားလိုက်ပြီး တံခါးကို အသာလေး ဖွင့်ပြီး ခေါင်းပဲ ထုတ်ပြီး အပြင်ကို ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ အပြင်မှာ ဘယ်သူမှ မတွေ့ရပေမဲ့၊ ခုနက ရေချိုးခန်းတခါးဝမျာ ခင်းထားတဲ့ အခင်းလေးက သူ့နေရာမှာ မရှိတော့ဘဲ ဘေးနားကို လွင့်ကျနေတာတွေ့ရပါတယ်။ ကျမ အဲလောက်တော့ မတုံးပါ။ အသံထွက်အောင် မာစတာဘိတ်လုပ်မိတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပဲ ရှက်သွားမိပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ ရေကို ကမန်းကတမ်းချိုး လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ်။ ကျမ ဆံပင်က သိပ်အရှည်ကြီး မဟုတ်ဘူး ပုခုံးကျော်ရုံလေး ပေမဲ့ ဒီနေ့တော့ ရှက်ရှက်နဲ့ ခေါင်းလည်းမလျှော်တော့ဘူး ရေပဲ အမြန်ချိုးပြီး ထွက်လာလိုက်တော့ သိပ်ပြင်ဆင်စရာ မလိုပဲနဲ့ ဆေးခန်းသွားဖို့ကို ခနလေး နဲ့ အဆင်သင့် ဖြစ်သွားတယ်။
မီးဖိုထဲ မှာတော့ မနက်က ဒေါ်လေး မသန်းမြင့် ဝယ်ပြီး လာထားပေးတဲ့ မုန့်ဟင်းခါး ကို ဟင်းရည်လေး နွေးလိုက်တယ်။ မောင်က တပွဲစားသွားပြီး ကော်ဖီလည်းသောက်သွားပြီ။ ကျမ အတွက်နဲ့ ညီညီ့ အတွက် တော့ကျန်သေးတယ်။ မုန့်ဟင်းခါး ဟင်းရည်လေးပူလာတော့ ကျမအတွက် မုန့်ဖတ်ထည့်ထားတဲ့ ပုဂံထဲ ဟင်းရည်ထည့်ရင်းက မှ သတိရတယ်။ ဟင် ညီညီ ဘယ်မှာလဲ။ ခါတိုင်းဆို ကျမ ရေမိုးချိုးပြီးတာနဲ့ သူရေဝင်ချိုး၊ ပြီးရင် မနက်စာ ကျမစားချိန် သူရောက်လာပြီ။ ကမန်းကတန်းစားပြီး ကျောင်းကို ကမန်းကတန်း သွားတော့တာ။ ခုတော့ သူဘယ်ရောက်နေတာလဲ။ ခုနက ရေချိုးခန်းတံခါး က အသံကို ပြန်စဉ်းစား မိပြီး ကျမ မျက်နှာတခုလုံး ပူရှိန်းသွားတယ်။ ဟွန့် ဒီကောင်လေး ရေချိုးဖို့လာရင်း ငါ ရေချိုးခန်းထဲ မာစကာဘိတ်လုပ်နေတဲ့အသံ ကြားလို့ ချောင်းနားထောင်ရင်း ခြေချော်ပြီး တံခါးနဲက တိုက်မိလို့ အသံထွက်သွားတာပဲ ဖြစ်မယ် ရှက်လိုက်တာ လို့ တွေးနေမိတယ်။ နေပေ့စေတော့ ဒီနေ့တော့ သူ့ဘာသာ သူစားပေစေတော့ ငါလည်း ဆေးခန်းသွားစရာရှိတာ သွားတော့မယ်လို့တွေးပြိး အိမ်ရှေ့ထွက်လာခဲ့တယ်။
အိမ်ရှေ့ခန်းက နံရံကပ်နာရီကို ကြည့်မိတော့ စိတ်ပူသွားတယ် ကြည့်စမ်း ကောင်လေး ကျောင်းနောက်ကျတော့မယ်။ ခုထိ အိပ်ယာက မထသေးဘူးလားမသိဘူး။ အိမ်က မထွက်ခင်နိုးခဲ့အုံးမှ ပါလေဟု တွေးရင်း ဇွဲချစ်ညီညီ လို့ခေါ်တဲ့ ညီညီ ရဲ့ အိပ်ခန်းတံခါးကို သွားခေါက်လိုက်တယ်။ တံခါးက နဂိုထဲက ဟနေလို့ ကျမခေါက်လိုက်တော့ ပွင့်သွားတယ်။ ဟောတော့။ ကျမ မျက်နျာတောင် ပူနွေးသွားတာပဲ။ ကြည့်လေ ကောင်လေး အိပ်နေလိုက်တာ ပုဆိုးက လည်ပင်းမှာ ကွင်းလုံးစွတ်နေတယ် အောက်က လီးကြီးက မာတောင်ပြီး ထောင်နေလိုက်တာ။ အလံတိုင်ကြီးလိုပဲ။ ခနကြောင်ပြီး ကြည့်နေမိပြီးမှ အခန်းပြင်ကို နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်ရင်း တံခါးကို အသာပိတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ တံခါးကို မဖွင့်ပဲ အပြင်က နေ တဒုန်းဒုန်းထုလိုက်တယ်။
“ဟေး ညီညီ၊ မထသေးဘူးလား၊ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ကျောင်းနောက်ကျတော့မယ
အခန်းထဲက ချက်ချင်းအသံမကြားသေးပေမဲ့ ခနနေတော့ အသံထွက်လာတယ်။
“ဟုတ်ကဲ့ မမစိမ်း ကျနော်ထပြီ ညက စာကြည့်တာ ညဉ့်နက်သွားလို့”
“အင်းအင်းဒါဆို မမဆေးခန်းသွားပြီနော်၊ နောက်ဖေးမှာ မုန့်ဟင်းခါးနဲ့ ကော်ဖီ ရှိတယ်စားသွားလိုက်”
အဲလိုပဲ လှမ်းအော် ပြောလိုက်ပြီးတော့ ကျမလည်း အိမ်ထဲက ကမန်းကတမ်းထွက်လာခဲ့မိပါတော့တယ်။
……………………………………………………………
အခန်း ၂။
ဇွဲချစ်ညီညီ
အဟီး အိမ်ရှေ့က တံခါးပိတ်သွားသံကြားမှ ပဲ ကျွန်တော်လည်း အခန်းထဲက ထွက်ရဲတော့တယ်၊ လူက လန့်လိုက်တာ၊ စောစောတုန်းက တောင်နေတဲ့ လီးတောင် နည်းနည်းပျော့ကျသွားတယ်။ မနက် အိပ်ယာနိုးပြီး ထုံးစံအတိုင်း မျက်နှာသစ်ဖို့ ရေချိုးခန်းဘက်ကို ထွက်ခဲ့တော့ ရေချိုးခန်းထဲ က အသံတခုကြားလိုက်ရတယ်။ အဲဒါနဲ့ ဘာသံလဲ ဆိုပြီး တံခါးနားကပ်နားထောင်လိုက်တာ၊ အွန်လိုင်းမှာ ကြည့်ထားတဲ့ အောကားထဲက အတိုင်းပဲ အသံကြားလိုက်ရတယ်။ ကိုကြီးက ဒီအချိန်ဆို အလုပ်သွားပြီး သူနဲ့ မမစိမ်း နှစ်ယောက်ထဲ အိမ်မှာ ကျန်နေကြဆိုတော့ မမစိမ်းပဲ ဆိုတာသိလို်က်တယ်။ သိလိုက်တာနဲ့ကို လီးက ချက်ချင်းတန်း တောင်လာတယ်။ မတောင်ခံ နိုင်မလား။ ကျွန်တော့်လို လူပျိုပေါက် ဟိုမုန်းထတဲ့ အရွယ် အဲလောက် လှလှပပ တောင့်တောင့် မရီး က အိမ်မှာ နေရင် ဘောင်းဘီတို နဲ့၊ တခါတလေ ပိတ်သားပျော့ပျော့ ဂါဝန်အရှည် ခြေသလုံးလောက်ကို အောက်က အတွင်းခံမပါ၊ ဘာမပါနဲ့ သွားလာနေတာ။ စူးစူးစိုက်စိုက် မကြည့်မိအောင် သတိထားနေရတာ။ စိတ်ထဲက တော့ ပြစ်မှားပြီးသားလေ။
အဲတော့ အခု ရေချိုးခန်းထဲက အသံကြားတာနဲ့ မမစိမ်း ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ အဖုတ်ပွတ်နေပုံကို တွေးမြင်နေပြီး ဒူးတောင် ချောင်သွားလို့ လဲမကျသွားအောင် ကမာန်းကတန်း ရေချိုးခန်းတံခါး လက်ကိုင်ကို လှမ်းကိုင်မလို့ လုပ်မိတာ အထဲက မမစိမ်း ကြားသွားမယ် ဆိုပြီး လန့်သွားပြီး ခြေထောက်ပေါ်မှာပဲ ဟန်ချက်မပျက်အောင် ခြေမလေးကို ကုတ်ထိန်းလိုက်တာ အောက်က ပိတ်စလေး က သံမံတလင်းပေါ်က ချော်ထွက်သွားပြီး ကျွန်တော့် ခေါင်းနဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါး ဒိန်းကနဲ ဆောင့်မိတော့တာပဲ။ အထဲက မသဲမကွဲ အော်လိုက်သံကြားတော့ ကျွန်တော်ကတော့ လစ်ပြီပဲ အခန်းထဲ အမြန်ပြန်ပြေးဝင်ပြီး အိပ်ယာပေါ်တက်လှဲ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက် တယ်။ ဒါပေမဲ့ မမစိမ်း လိုက်လာတာ မတွေ့တော့ စိတ်သက်သာရာရသွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဟိုကောင်ကတော့ မသက်သာပါဘူးဗျာ။ မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီ။ နောက် မမစိမ်းကို လည်း မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲတော့ အပြင်မထွက်ပဲ အိပ်ယာထဲ မှာ အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေမိတယ်။ နည်းနည်းကြာတော့ လီးကလည်း မာ ကျောကလည်းပူလာတော့ ပုဆိုးကို အပေါ်လှန်တင်ရင်း ကိုယ့်လီးကို လက်ဖဝါးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ အဲလိုနေတုန်းမှာ မမစိမ်း အသံကြားရတယ်။ ဟင်သူတောင် ဆေးခန်းသွားတော့မယ်၊ ငါ့ကို လာနိုးတော့မှာပဲ ဆိုတော့၊ စိတ်ရိုင်းဝင်လာတယ်။ ကိုယ့်ရဲ့ မာတောင်တောင့်တင်းနေတ့လီးကြီးကို ပြချင်လာတယ်။ အိပ်ပျော်နေတုန်းဆိုတော့ သူလည်းအပြစ်ပြောလို့ မရနိုင်ဘူး ဆိုပြီး ပုဆိုးကို ကွင်းလိုက် လည်ပင်းပေါ်မတင်ထားလိုက်တယ်။ မမစိမ်း အိပ်ခန်းတံခါးတွန်းဖွင့်လိုက်တော့ အိ ကနဲ အသံနဲ့ ခနငြိမ်သွားတယ်။ နောက်တော့ တံခါးကို ဖြည်းဖြည်းလေး ပြန်ပိတ်သံကြားရပြီးမှ တံခါးကို တဒုံးဒုံး ထုသံကြားရတော့တယ်။
“ဟေး ညီညီ၊ မထသေးဘူးလား၊ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ကျောင်းနောက်ကျတော့မယ်လေ”
ကျွန်တော် အသံချက်ချင်းမပေးသေးပဲ ခနငြိမ်နေလိုက်တယ်။ တံခါးကို နောက်တခါထပ်ထုတော့မှ ၊
“ဟုတ်ကဲ့ မမစိမ်း ကျနော်ထပြီ ။ ညက စာကြည့်တာ ညဉ့်နက်သွားလို့”
“အင်းအင်းဒါဆို မမဆေးခန်းသွားပြီနော်၊ နောက်ဖေးမှာ မုန့်ဟင်းခါးနဲ့ ကော်ဖီ ရှိတယ်စားသွားလိုက်”
မမစိမ်းထွက်သွားတော့ ကျွန်တော်ကမန်းကတန်းထ မမစိမ်းနဲ့ ကိုကြီးတို့ အိပ်တဲ့ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တယ်။ ကုတင်ခြေရင်းမှာ မမစိမ်း မနက်က ဝတ်နေတဲ့ အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီအတိုလေး။ အဲဒါလေးကို ကောက်ပြီး ခွဆုံနား သူ့စောက်ဖုတ်လေးနဲ့ ထိနေမဲ့ နေရာလောက်ကလေးကို နမ်းကြည့်တော့ အနံ့လေးတခုရတယ်။ ကျွန်တော့် လက်တဖက်ကလည်း လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး တချက်နှစ်ချက်ထုလိုက်တယ်။ ကျောင်းလည်းသွားရတော့မယ်ဆိုတော့ ဘောင်းဘီလေးကို သူ့နေရာသူပြန်ထားလိုက်ပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းထဲမှာတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအဝါလေး ခုပဲ ရေလျှော်ထားလို့ထင်တယ် စိုနေတုန်း။ တန်းနားကို ငုံ့နမ်းကြည့်တော့ ဆပ်ပြာနံ့ပဲ ရတယ်။ အချိန်လည်းမရှိတော့ဘူး ဆိုတော့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို ရေတခွက် နှစ်ခွက်လောင်းချိုးလိုက်ပြီးတော့ ဆပ်ပြာကို လက်နဲ့ပွတ်၊ နည်းနည်းလေး ပျော့သွားပြီ ဖြစ်တဲ့ လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး ဂွေလှိမ့်တော့တာပေါ့။ ခါတိုင်းဆို အိမ်နားက စော်ကြီးတွေ။ ကျောင်းက ခပ်တောင့်တောင့်ဆရာမတွေ၊ ကျောင်းက ဆော်လေးတွေ အစုံလျှောက်မှန်းပေမဲ့ ဒီတခါတော့ မမစိမ်းပဲ။ ဘယ်သူ့မှ မမှန်းတော့ဘူး။ ခနလေးနဲ့ လရေတွေ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ထဲကို တဖြုတ်ဖြုတ်ကျပြီး လူလဲ တုန်ခါ မော၊ နဲ့ တချီပြီးသွားတော့တယ်။ အဲတော့မှ၊ ဟာ ကျောင်းနောက်ကျပြီ ဟဆိုပြီး ရေကမန်းကတန်းလောင်းချိုး မုန်းဟင်းခါးတောင် မစားနိုင်တော့ အဝတ်အစားဝတ်ပြီး အိမ်က ထွက်လာခဲ့တော့တယ်။
………………………………….
အခန်း ၃။
မြတ်သူရ
အဟီး အဲဒီစော်ကြီးက တော်တော်မိုက်တာပဲ။ ကျွန်တော် အိမ်ရှေ့ ဝရံတာကနေ လမ်းသွားလမ်းလာတွေ ကြည့်သလိုလို နဲ့ သူ့ကို ရှိုးနေတာလည်း သူသိတယ်။ မျက်နှာထားက ခပ်တည်တည်ပေမဲ့ လူကတော့ တကယ့် ဆက်ဆီဗျာ။ တရုပ်စပ် ဆိုတော့ အသားကလည်း ဖွေးနေတာ။ အဲဒါ အိမ်နေရင်းဆို သူက ရှော့ပင် ဝတ်လေ့ရှိတော့ပေါင်လုံးတွေက ဖွေးနေတာပဲ။ တောင့်တာကလည်း တောင့်သလားမမေးနဲ့၊ ကျွန်တော့်စော်လေး နဲ့ တခြားစီပဲ။ ကျွန်တော့်စော်လေးက ပြားချပ်ချပ်လေး၊ ရုပ်ကလေးက ချောပြီး နီးစပ်လို့ ဖြစ်သွားတယ်ပဲ ဆိုပါစို့ဗျာ။ တီးတော့ မတီးရသေးဘူး။ ကျွန်တော်က စော်တွေနဲ့ ပတ်သက်လာရင်တော့ ကံကောင်းတယ် ခေါ်ရမယ်၊ ငယ်ငယ်ကထဲက အတွေ့အကြုံစုံလာပြီးပြီ။ ဆိုတော့ လက်ထဲ စော်လက်ကိုုင်မရှိရင် မနေတတ်ဘူးလေ။ အဲတော့ အခု ညိုညိုဇင် ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးက ကျွန်တော် နဲ့ တတန်းထဲ၊ ကျွန်တော် တို့ လက်တွေ့အုပ်စုထဲမှာ ရုပ်အချောဆုံး၊ ဘော်ဒီလေးက ပိန်လျှလျှ။ မိန်းခလေး ငါးယောက် ယောက်ျားလေး နှစ်ယောက် အုပ်စု ဆိုတော့ ယောက်ျားလေးတွေက ရွှေပဲလေ ဟဲဟဲ။ ကျွန်တော်က နဂိုထဲက လည်း ဇရှိတော့ လပိုင်းလောက်နဲ့ ကျွန်တော့်စော်ဖြစ်လာတာပေါ့။ ညိုက ရီးစားလည်း တခါမှ မထားဘူး။ ကျွန်တော်က သူ့အချစ်ဦးဆိုတော့ သူ့အတွက်က အဆန်းပေါ့။ ကျွန်တော့်အတွက်က တော့ ရိုးနေပြီလေ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်က သိတယ်၊ သူ့ကို အတင်း လုပ်မရဘူးဆိုတာ၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း စည်းရုံးရမယ်ဆိုတာ သိတော့ ကြိုးရှည်ရှည်လှန်ထားတာပေါ့။ ကိုယ့်အပေါ်ကို ယုံကြည်မှုရအောင်။
ကျွန်တော်က မြစ်ဝကျွန်းပေါ်မြို့လေးတခုက ဆယ်တန်းအောင်လာတာလေ၊ ကောလိပ်ကို တခြားမြစ်ဝ ကျွန်းပေါ်က မြို့ကြီးတခုကို သွားရမှာပေမဲ့၊ ဦးလေး ရှိတဲ့ ရန်ကုန်ကို အိမ်က ပို့ထားလိုက်တာ။ အနည်းဆုံး အဆောင်ဖိုး၊ အိမ်ခန်းငှားခ ဖိုးသက်သာရအောင်ပေါ့။ ဦးလေးက အိပ်စ်ပို့စ် ကုမ္ပဏီတခုမှာ လုပ်တယ် ပြည်တွင်းက ပစ္စည်းတွေကို ဝယ်စုပေးရတဲ့ အဝယ်တော်သဘောမျိုးပေါ့ ။ တခါတလေ ရာသီချိန်ပေါ်မူတည်ပြီး နယ်ထွက်၊ ပစ္စည်းကောက်ရတာတွေ၊ ပိုက်ဆံကြိုပေးပြီး သွားစည်းရုံးရတာတွေ ရှိတယ်။ ဦးလေး မိန်းမ ကတော့ နိုင်ငံခြားက ကုမ္ပဏီတခုမှာ လုပ်နေတယ်။ဦးလေး မိန်းမ က အီးလိုလဲကောင်းတော့ အလုပ်ဖြစ်နေတာပဲ။ ဘာလုပ်သလဲတော့ ကျွန်တော် လဲ သေခြာမသိပါဘူး။ သူတို့ က ကလေးမရကြတာလား မယူတာလားမသိ။ အသက်ကတော့ ဦးလေးက ဦးလုံးကြိုင်က ၃၈ နှစ်၊ သူ့မိန်းမ က ၃၅ နှစ်ရှိနေကြပြီ။ သူတို့က အိမ်မှာလည်း ချက်မစားကြဘူး၊ ဦးလေး မိန်းမ ဒေါ်မူယာတင့် ရဲ့ အမေ အိမ်က သူတို့ အိမ်နဲ့ တလမ်းကျော်မှာ ရှိတယ်၊ ဒေါ်မူယာတင့်ရဲ့ အမ အပျိုကြီးတွေက ထမင်းဟင်းချက်ပြီး သူတို့ကို ဂျိုင့်နဲ့ လာပေးတယ်။ အဲဒီအိမ်က ခိုင်းတဲ့ကောင်မလေးက မနက်အစောကြီး လာပို့ပေးလိုက်ရင် တခါတလေ ဒေါ်မူယာတင့်က ရုံးမှာ စားဖို့ နည်းနည်းထည့်ယူသွားတတ်တယ်။ ကျန်တာတွေကို ညနေပြန်လာရင်စားကြတယ်။
အာ့တာ အိမ်ရှေ့အခန်းက စော်ကြီးအကြောင်းပြောရအုံးမယ်။ သူက မျက်နှာက ကျနော်ရှိုးလိုက်ရင် အမြဲ စုပုတ်နေတာဗျ။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီစူပုတ်ပုတ်လေးကိုက ချစ်စရာလေးဗျ။ ဆက်ဆီ ပဲ။ နောက်သူက ဆရာဝန်မလေ၊ ကျွန်တော်တို့ လမ်းထိပ်မှာပဲ သူ့ဆေးခန်းဖွင့်ထားတယ်။ မေတ္တာရိပ်မြုံ ဆေးခန်းဆိုတာ။ အောက်မှာက ဒေါက်တာမြယမုံစိမ်း တဲ့ဆိုင်းဘုတ်က။ နာမည်က လည်းအပျံစား။ တခါတလေ သူဆေးခန်းသွားတဲ့ အချိန် ကျွန်တော်လည်း ကျောင်းသွားဖို့ ရယ်ဒီ ဖြစ်နေပြီ ဆိုရင် မသိမသာ အနောက်က လိုက်သွားပြီး သူ့ဖင်လုံးလှလှလေးကို လိုက်ပြီး သွားရည်ကျရတယ်။ သူ့ဆေးခန်းက လမ်းထိပ်တင် ဆိုတော့ သူက အမြဲ လမ်းလျှောက်သွားလေ့ရှိတယ်။ သူ့ဖင်လေးက လုံးလုံးလေး ချစ်စရာလေးရယ်။ ခါးကလည်းသေး၊ ဘော်ဒီက တကယ့် စလင်း ဘော်ဒီမှာ နို့တွေက ဖောင်းဖောင်းလုံးလုံးလေး၊ ခါးသေးသေး ဖင်က လုံးလုံးလေး ဆိုတော့ တော်တော့်ကို မိုက်တာ၊ မော်ဒယ်တွေ အတိုင်းပဲ။ နေကောင်းရဲ့သားနဲ့ နေမကောင်းဘူးဆိုပြီး သူ့ဆေးခန်း သွားပြရမလားလည်း အမြဲ စဉ်းစားမိတယ်။ လက်တွေ့သာ အကောင် အထည်မဖေါ်ဖြစ်တာ အဟီး။ အိမ်က ဦးလေး မိန်းမ ဒေါ်မူယာတင့်နဲ့ ကတော့ တခြားစီပဲ၊ ဒေါ်လေးမူယာ က တကယ့် ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးကြီး၊ ဖင်ဆုံကြီးက ကားနေတာ နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး၊ နိ့တွေကလည်း အကြီးကြီးတွေပဲ၊ ခါးက အဲလောက် မသေးပေမဲ့ ဖင်ကြီးရင်ကြီးဆိုတော့ ခါးကသေးသွားသလို ထင်ရတယ်။ ဗိုက်လည်းနည်းနည်းလေး ဖောင်းချင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ အားရပါးရကြီး၊ ကျွန်တော် စိတ်ရိုင်းဝင်လာပြီး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းဆော်ချင် လာရင်တော့ ဒေါ်လေးမူယာ ကို မှန်းပြီးထုလိုက်တာပဲ၊ ငြင်ငြင်သာသာ ဇိမ်ခံဆွဲမယ်ဆိုရင်တော့ အိမ်ရှေ့က ဒေါက်တာမ ကို မှန်းထုတာပဲ။ ခုလောလောဆယ်တော့ ကျွန်တော့်စော် ပိန်ကပ်လေး ညိုနဲ့ ဒီနေ့ ချိန်းထားတယ် စည်းရုံးနေတာ ကြာပြီ အဆင်ပြေရင်တော့ အိမ်ခေါ်လာပြီး လုပ်ပြစ်မယ်လို့ မှန်းထားတာပဲ၊ နေ့လည်နေ့ခင်းဆို အိမ်မှာက ဘယ်သူမှ မရှိဘူးလေ။ အင်း ကျောင်းသွားဖို့ ပြင်မှပါ။
……………………..
အခန်း ၄။
မင်းရဲကိုကို
မင်းရဲကိုကို ရုံးကို ရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း သူ့အိပ်တွေ စားပွဲပေါ်တင်၊ သူ့လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဘက် ကိုကိုကြီး ရောက်နေတာ တွေ့ တာနှင့် နှစ်ယောက်သား လဘက်ရည်ဆိုင်သို့ ထွက်လာကြသည်။ လဘက်ရည်ဆိုင်ကလည်း လူစည်ကားသော ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်နားမှာ မို့ ကားမှတ်တိုင်မှာ စောင့်နေကြသော၊ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှ ဆင်းလာကြသော အလုပ်သွား အလုပ်လာ မိန်းမပျို အငယ် အလတ် အကြီး အကုန် မျက်စေ့ အစာကြွေး ကြလေသည်။ မင်းရဲကိုကို နှင့် ကိုကိုကြီးမှာ အလုပ်ထဲ ကျမှ သိကြသော်လည်း ဝါသနာတူ စိတ်ဝင်စားတာ တူသဖြင့် အတော်ပေါင်းမိ ကြပြီး အချင်းချင်း ဟန်မဆောင်တမ်း စိတ်ထဲ ရှိတာကို ပြောလို့ရကြသည်။ အထူးသဖြင့် အင်တာနက် ပွန်ဆိုက်တွေ မှ ဇာတ်လမ်းများ ဗီဒီယိုများကို အချင်းချင်း ရှယ်ခြင်း၊ ဝေဖန် ပြောဆို ဆွေးနွေးခြင်းများလည်း လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ သူတို့ ရှေ့ ဖြတ်လျှောက်သွားကြသော စော်များ အကြောင်း၊ သူတို့ ရုံးမှ စော်များ အကြောင်းလည်း တီးတိုး ဆွေးနွေး ဝေဖန်ကြလေ့ရှိသည်။
ကိုကိုကြီးမှာ အညာသား ဖြစ်ပြီး အနည်းငယ် ညိုမှောင်သော အသားအရောင်ရှိသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က မင်းရဲကိုကို နှင့် ယှဉ်လျှင် အနည်းငယ်ဝသည်ခေါ်ရမည်။ ကိုကိုကြီး မိန်းမ မှာ သူနှင့် တမြို့ထဲ မှ ဖြစ်ပြီး တခြား အစိုးရ ဌာန တခုတွင် ရာထူး ခပ်ကြီးကြီး ဖြင့် တာဝန်ထမ်းဆောင်နေသူ ဖြစ်သည်။ ကိုကိုကြီး မိန်းမ မြတ်ဝတ်ရည် မှာ အသား မဖြူ မညို မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း၊ မျက်မှန်အထူကြီးကြောင့် မျက်လုံးလေး အနည်းငယ်ပြူး သည်ဟု ထင်ရသည်။ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်မှာ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးလေးဖြင့် ဖင်လေးနည်းနည်းကောက်သလို ရှိသော်လည်း ဆွဲဆောင်မှုရှိသော ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်လေးဖြစ်သည်။ ခလေးတယောက် ရှိပြီး ငါးတန်း ကျောင်းသားကလေး ဖြစ်နေလေပြီ။ ကိုကိုကြီး တို့ လင်မယားမှာ မင်းရဲကိုကို တို့ထက် အသက် အနည်းငယ်ကြီးလေသည်။ မင်းရဲ ကိုကို ထက်စာလျှင် ကိုကိုကြီး မှာ စကားပြောဆိုရာမှာ ပိုပွင့်လင်းလေသည်။ အတွေ့အကြုံလည်း ပိုများသည်။
တနေ့ သူတို့ လဘက်ရည်ဆိုင် ရှေ့မှ ဖြတ်လျှေက်သွားသော မိန်းမ တယောက် အပေါ် သူတို့ ထင်မြင်ချင်များ ကို ပြောနေကြရာမှ မင်းရဲကိုကို ၏ သုံးသပ်ချက်ကို ကိုကိုကြီးက ရီမောလျှက်။
“ကဲ မင်းကို ငါမေးမယ်၊ မင်း ဝတ်ရည် ကို ဘယ်လိုထင်လဲ”
“ဟာ ခင်ဗျားမိန်းမ ကို ကျွန်တော်က ဘယ်လိုထင်ရမှာလဲ”
“ဆက်ခ် နဲ့ ပတ်သက်ရင်ပြောတာကွ၊ ငါ့ကို အားမနာနဲ့ မင်းရဲ့ ထင်မြင်ချက်ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောစမ်းပါ”
“အင်း မဝတ်ရည် ကြည့်ရတာ သူက ဖေ့စ်ဘုပ်ပေါ်မှာ ဘုန်းကြီး ဆွမ်းကပ်တာတွေ ပဲ အမြဲတင်၊ နောက်ပြီးတော့ ဥပုဂ်လည်း အမြဲစောင့်၊ ကျွန်တော်တွေ့ရသလောက်က ရုံးမသွားတဲ့ အချိန်တွေ မှာ ယောဂီ ထမိန် အမြဲဝတ်နေသလိုပဲ၊ ခင်ဗျား လိုချင်တာ မရဘူး မဟုတ်လား ဟားဟား၊ သူက အဲဒီကိစ္စတွေ စိတ်ပါပုံ မရဘူး”
“ဟဲဟဲ အဲဒါကို ပြောချင်လို့ ဝတ်ရည်က အတော်ထန်တာ၊ တခါတလေ ငါတောင် မနိုင်လို့ လက်လှန်ထားရတယ်၊ တခါတလေ ငါမတတ်နိုင်ရင်၊ ငါနေမကောင်းလို့ ဒီနေ့ ရုံးမှာ ပင်ပန်းလာလို့ လို့ပြောပြီး ရှောင်ရတယ်၊”
“ဟင် ခင်ဗျားကလည်းဗျာ၊ အသက်လည်း အဲလောက်မကြီးသေးပဲနဲ့ဟာကို”
“အသက်တော့ မကြီးသေးဘူးပေါ့ကွာ၊ ဒါပေမဲ့ ငါတို့ အတူတူ အိပ်လာတာ ဆယ်နှစ်ကျော်နေပီလေကွာ မင်းတို့ လင်မယားလို မနေ့တနေ့က အိမ်ထောင်ကျတာမှ မဟုတ်တာ မကြီးသေးပေမဲ့ အိမ်ထောင်သက် ဆယ်နှစ်ကျော်ကွာ မင်းပဲ စဉ်းစားကြည့် အေးပါ မင်းက တော့ စဉ်းစားတတ်သေးမှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ငါတို့ လို နှစ်ကြာမှ သိမှာ”
“အင်း ကျွန်တော် နားလည်ပါတယ်၊ ခင်ဗျားလို ဆယ်နှစ် မပြောနဲ့ ကျွန်တော် တို့ သုံးနှစ်လောက်မှာတောင် အခုက အရင်လို ဟုတ်တော့ဘူး၊ တပတ်မှ နှစ်ခါလောက်တောင် အနိုင်နိုင်၊”
“ဟာ အဲဒါတော့ မင်းလွန်တယ်ကွာ စိမ်း က ဒီလောက် လှတာ၊ အသားလေးက လည်းဖွေးနုနေတာပဲ ဝတ်ရည်လို ညိုညို တုတ်တုတ် မှ မဟုတ်ပဲ”
“အဲဒါနဲ့ ဘာဆိုင်လည်းဗျ မဝတ်ရည်က ညိုညိုတုတ်တုတ်လေးနဲ့ ဆက်ဆီကျပါတယ်ဗျ”
မင်းရဲကိုကို ပါးစပ်မှ မရည်ရွယ်ပဲ လွှတ်ကနဲက ထွက်သွားသည်။ ပြီးမှ ကိုကိုကြီးကို အားနာသွားမိသည်။ ကိုကိုကြီး က ပြုံးပြီး၊
“အေးငါလည်း အဲလို ထင်တာပဲကွ၊ ငါက တော့ ညိုညို တုတ်တုတ်လေး လည်းဆက်ဆီကျတယ် ဖြူဖြူသွယ်သွယ်လေး လည်း ဆက်ဆီကျတယ်ထင်တာပဲ၊ တချို့လူတွေက တော့ အဲလိုမှုတ်ဘူးလေ၊ မင်းက ဝတ်ရည်ကို ဆက်ဆီကျတယ်ထင်တာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ ဟဲဟဲ”
“အင်း ကျွန်တော်လည်း ခင်ဗျားလိုပါပဲဗျ၊ မဝတ်ရည် ကို ဆက်ဆီကျတယ်ဆိုတာ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ ဘာမှ ရှိလို့ မဟုတ်ပါဘူးဗျာ၊ စိတ်မရှိပါနဲ့”
“ဟကောင်ရ စိတ်မရှိပါဘူးဆို၊ မင်းကလည်း ငါက ပိုတောင် သဘောကျသေးတယ် ဟဲဟဲ၊ အေး မင်းကို ငါပြောရအုံးမယ်ကွ၊ မင်းနဲ့ငါနဲ့ ကြားမှာပဲ ထားနော် အဲဒီစကားကို”
“ခင်ဗျားကလည်း ကျွန်တော့်ကို သတင်းဖြန့်ချီရေးများ မှတ်နေလို့လား”
“သိပါတယ်ကွ ဒါပေမဲ့ ဒါက ငါတို့ ပါစင်နယ် အတွင်းရေးမို့ပါ၊”
“အင်းပါ ကျွန်တော်ကလည်းနောက်တာပါ၊ စိတ်မပူပါနဲ့ ကျွန်တော့်မိန်းမတောင် မပြောဘူးဗျာကဲ”
“ဒီလိုကွ၊ ငါတို့ က အိမ်ထောင်ကျတာလည်း ဆယ်နှစ်ကျော်ပြီ ဆိုတော့ တယောက်အထာလည်း တယောက်သိနေပြီမလား၊ မနှစ်က ငါတို့ ငပလီ ကို အပန်းဖြေသွားကြတာ မှတ်မိတယ်မလား၊ အဲဒီတုန်းက တနေ့ ငါတို့ မိသားစု သောင်ပြင်မှာ ဆော့နေကြတုန်း သားက အီးပါချင်တယ်ဆိုတာနဲ့ ငါက အိမ်သာ သွားပို့တယ်။ အဲကောင်က အီးပန်းနေလို့ တော်တော်ကြာ သွားတယ်၊ အဲဒါပြီးတော့ ငါတို့ ပြန်လာကြတော့ ငါ့မိန်းမ နားမှာ ဘဲတဗွေကို တွေ့လိုက်တယ်၊ အဲဒါနဲ့ ငါတို့လည်း ကမန်းကတန်း ပြန်လျှောက်လာကြတော့ အဲကောင် ထွက်သွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်၊ ငါလည်း မိန်းမ နားရောက်တော့ ခုန ဘယ်သူလည်း လို့ မေးတော့ မိန်းမ က ရီတယ်၊ ပြီးမှ ပြောပြတယ် သူ့ကို တယောက်ထဲမှတ်လို့တဲ့ လာကျူတာတဲ့၊ နောက်မှ ယောက်ျားနဲ့ လို့ ပြောတာကို တော်တော်နဲ့ မသွားသေးဘူး တဲ့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး၊ အမ က လာထည့်နေတယ် ဘာညာနဲ့ ဆက်ချွဲနေသေးတယ်တဲ့၊ နောက်မှ ငါတို့ လာနေတာကို ဟိုမှာ လာနေပြီ ဆိုတော့မှ လစ်သွားတယ်တဲ့၊ ထူးဆန်းတာက ငါက အဲကောင်ကို စိတ်မတိုတဲ့ အပြင် စိတ်လှုပ်ရှားသွားတယ်၊ ပထမ မိန်းမက ငါ စိတ်ဆိုးပြီး အဲဒီကောင်ကို သွားပြဿနာ ရှာမှာ စိုးလို့ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းပြောသေးတယ်၊ ငါ စိတ်မဆိုးပဲနဲ့ စိတ်ဝင်စားနေတာ တွေ့မှ သူက သေခြာပြောပြတာ၊ အဲဒီကောင် က အပြောကောင်းတယ် ဆိုပဲ၊ သူသာ အပျို ဆိုရင်တော့ ကျသွားလောက်တယ်တဲ့၊ အဲတော့ ငါကလည်း ပြောတာပေါ့၊ တကယ်လို့ ငါမပါလာဘူးဆိုရင်ရော မင်းဘယ်လို ထင်သလဲလို့၊ ဆိုတော့ အို ကိုကလည်း ဝတ်ရည်က အိမ်ထောင်သည် ဟာကို ဖြစ်စရာလားတဲ့၊ ငါက တကယ်လို့ ကို က စိတ်မဆိုးဘူးဆိုရင်ရော ဝတ်ရည် စိတ်ထဲ ဘယ်လို နေမလဲလို့ မေးလိုက်တယ်၊ သူ့မျက်လုံးတွေက ငါ့ကို သေခြာကြည့်နေတယ် ငါနောက်နေတာလား အတည်လား ဆိုတာကို၊ ကိုနော် လျှောက်ပြောမနေနဲ့ ဘာညာ လို့ သူက ပြောနေတယ် ဒါပေမဲ့ သူ စိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုတာ ငါသိနေတယ်။ ငါ့မိန်းမ ပဲ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်ရင် သူစိတ်လာနေလား မလာဘူးလားဆိုတာလောက်တော့ ငါသိပါတယ်၊ အဲဒါနဲ့ အဲဒီက စပြီး ငါ သူ့ကို သွေးတိုးစမ်းလာခဲ့တယ်။ ငါတို့ လင်မယားရဲ့ ဆက်ခ် ကိစ္စလည်း ပြန်ပြီး တော့ တိုးတက်လာတယ်ကွ၊ ပထမ တော့ ငါက သူ့ကို ပြောတယ် တကယ်မလုပ်နဲ့ စိတ်ကူးယဉ် ဆိုရင် ခွင့်ပြုတယ်ကွာ လို့ ပြောတယ်၊ ဥပမာ အွန်လိုင်း ရီးစားတွေ ဘာတွေ ထား၊ ဆက်ခ် ချပ်တွေ ဘာတွေလုပ်၊ ငါအဲလောက်တော့ ခွင့်ပြုတယ် ဆိုတော့ သူက အရမ်း စိတ်တက်ကြွတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူမလုပ်ရဲသေးဘူး၊ တော်ကြာတဲ့ မတော်လို့ အဲဒီအွန်လိုင်းက ကောင်က ငါတို့ နဲ့ အပြင်မှာ သိတဲ့လူတွေ ဘာတွေ ဖြစ်နေရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲတဲ့၊ သူပြောတာလည်း ဟုတ်တာပဲလေ၊ သူ့လို ရာထူးဌာနနဲ့ အရာရှိမ တယောက်က အဲဒါမျိုး ဖြစ်ပြီး လူသိသွားရင် သေပြီလေ၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒီအတွေးစိတ်ကူးယဉ်လေးတွေက လည်း ငါတို့ကို အိပ်ဆိုက်တင်း ဖြစ်စေတယ်လေကွာ၊ အဲဒါနဲ့ ငါတို့ နှစ်ယောက် အွန်လိုင်း ဆိုက်တွေ ထဲ ဟိုသွားဒီသွားနဲ့ ကြည့်မိတယ်။ လက်တွေ့တော့ ခုထိ အကောင်အထည်မဖေါ်ရဲသေးပါဘူး၊ သူ့ကို ငါက လည်းပြောထားတယ် အဲလို လုပ်မယ်ဆိုရင် ငါ့ကို အသိပေးလို့ ငါအားပေးတယ်လို့ ပြောထားတယ်။ အဟီး”
“အင်း ခင်ဗျားတို့ ကတော့ စံပါပဲ၊ ကျွန်တော့် မိန်းမ ကို ကျွန်တော် က မောင့် သူငယ်ချင်းတွေက မ ကို မိုက်တယ်လို့ပြောနေကြတယ်ဆိုတော့ မောင်က မတိုဘူးလားတဲ့ လို့တောင် ပြန်မေးသေးတယ်”
“အဲဒါ မင်းကို စမ်းတာကွ၊ ဟဲဟဲ။ မတိုဘူး ပြောရင်လည်း သူတို့ ကို မချစ်ဘူး ဆိုပြီး စိတ်ကောက်ပြမယ်၊ တိုတယ် ဆိုရင်လည်း မင်းကို သူက နောက်ဆို ဘာမှ ပြောမှာ မဟုတ်တော့ဘူး၊ တခြားဘဲတဘွေလာရစ်ရင် တောင် လျိုထားတော့မှာ”
“အင်း ထားပါတော့ အဲတော့ ခင်ဗျားတို့ ကိစ္စ က စိတ်တော့ ဝင်စားစရာပဲ၊ အဲတော့ အခု မဝတ်ရည်က အွန်လိုင်း ရီးစားရနေပြီလား၊ အဟီး ဆောရီးနော် ခင်ဗျားပြောလို့ မေးကြည့်တာ”
“ရပါတယ်ကွာ မင်းကလည်း မင်းကို ငါက တမင်ပြောပြတာပဲဟာ၊ ဒီလိုကွ သူ့လိုပဲ ငါလည်း တွေးပူတာပဲ၊ တော်ကြာ စိတ်ထားမကောင်းတဲ့ကောင်ဖြစ်ပြီး သူ့ရဲ့ အိုင်ဒီကို အကြောင်းတခုခုကြောင့် သိသွားခဲ့ရင် နောက်ဆက်တွဲတွေကို လန့်တာပေါ့။အဲဒါကြောင့် ငါက လည်း ငါစစ်ဆေးပြီး စိတ်ချရမှ သူ့ကို မီးစိမ်းပြမယ်လို့ တကယ်လို့ သူနဲ့ အဆင်ပြေနေကြရင် သူတို့ ကိစ္စဒီတေးငါမပါတော့ဘူးလို့ ၊ ငါ့ကိုပဲ သူပြန်ပြောပြတာ နားထောင်မယ်လို့ ပြောထားတယ်”
“အင်း ခင်ဗျားကရော ဘယ်လို စစ်ဆေးမှာလဲ”
“ခိခိ အဲတာပြောတာပေါ့၊ ငါက ဝတ်ရည်ကို ဖြီးထားတယ်လေ၊ ငါက အိုင်ပီတွေ ပရောက်စီတွေကို ကွန်ပြူတာသမားတယောက်နဲ့ ချက်ခိုင်းမယ် နောက် သူနဲ့ စချပ်တဲ့ အချိန်မှာ ငါလေ့လာမယ်၊ အိုကေဆိုရင် မီးစိမ်းပြမယ်လို့ ပြောထားတယ်၊ တကယ်က ငါလည်း နားမလည်ဘူး အိုင်ပီတွေဘာတွေ၊ အဲဒီမှာ မင်းကို သတိရသွားတယ်”
“ဟင် ကျွန်တော်လည်း အိုင်ပီကိစ္စတွေ ပရောက်စီ ကိစ္စတွေ နားမလည်ပါဘူးဗျာ”
“အိုင်ပီ၊ ပရောက်စီ ကိစ္စမဟုတ်ဘူးကွ၊ မင်း အွန်လိုင်းအကောင့်တခုနဲ့ ဝတ်ရည်ကို လာချပ်ကွာ၊ ငါက စစ်ကြည့်သလိုနဲ့ စိတ်ချရတယ်ဆိုပြီး မီးစိမ်းပြလိုက်မယ်၊ အဲတော့ ဝတ်ရည် အွန်လိုင်းရီးစားရသွားမှာပေါ့၊ငါကလည်း ဝတ်ရည် ဘယ်သူနဲ့ ချပ်နေသလဲ ဆိုတာကို သိထားပြီးသား ဆိုတော့ အေးဆေးပဲပေါ့၊ ဘယ်လိုလဲ၊ မင်းလုပ်ပေးမလား”
“ဟာဗျာ ခင်ဗျားကလည်း ကြံကြီးစည်ရာ၊ မကောင်းပါဘူး”
“ကောင်းပါတယ်ကွ မင်းလည်း အွန်လိုင်းမှာ အပျင်းပြေ၊ ဝတ်ရည်လည်း ဖီးတက်၊ ငါ့အတွက်လည်းကောင်းပေါ့”
“ကျွန်တော်က ခင်ဗျားကို မျက်နှာပူရမှာပေါ့ဗျ”
“ပူစရာမလိုဘူးဟကောင်၊ ငါက မင်း အကောင့်ကို စိတ်ချရတယ် ပြဿနာမရှိနိုင်ဘူးလို့ မီးစိမ်းပြပြီးရင် ဝတ်ရည်ကို ငါက ပရိုက်ဗိတ်ဆီပေးမယ်လို့ ပြောထားတယ်၊ ငါလည်း ဝင်မနှောက်ယှက် ဝင်မကြည့်ဘူး၊ ဝတ်ရည်ပြောတာပဲ နားထောင်ပြီး ဖီးသွင်းမှာ၊ဟဲဟဲ”
“ဖြစ်ပါ့မလားဗျာ၊ မဝတ်ရည်ကို အားနားစရာကြီး”
“ဟေ့ကောင်လုပ်မနေနဲ့ ငါက တောင် အဲလောက် ပြောနေမှ ၊ ငါ့ကိုလည်း ကူညီတဲ့အနေနဲ့ပေါ့ကွာ၊ နောက်ပိုင်းဖီးမလာတော့ရင် ဖြတ်လိုက်ပေါ့၊ အွန်လိုင်းပဲဟာ၊ စမ်းကြည့်ပါ ခနတော့၊ ဘယ်လိုလဲ၊ ကူညီမယ်မလား”
“စဉ်းစားအုံးမယ်ဗျာ”
………………………….
အခန်း ၅။
ကိုကိုကြီး
မင်းရဲကိုကို ဆီက လုပ်ပေးပါမယ်ဆိုတဲ့ ဂတိရတော့ ကျွန်တော် တော်တော်ပျော်သွားတယ်။ကိုယ့်အကြံအစည် တဝက်လောက် အဆင်ပြေသွားပြီကိုး၊ တကယ်တော့ ကျွန်တော်က ကိုယ့်မိန်းမ ကို သူများနဲ့ လိုးတာကို ကြည့်ချင်တဲ့ ကပ်ကိုးလို့ ခေါ်တဲ့ စိတ်မျိုးပေါ်နေတာ တနှစ် နှစ်နှစ်လောက်ရှိနေပြီ။ အိမ်ထောင်သက် ရှစ်နှစ်ကိုးနှစ်လောက် ကြာလာတော့ မိန်းမ နဲ့ ပုံစံမျိုးစုံလည်း လုပ်ရတာ နည်းနည်းတော့ ငြီးငွေ့လာတယ်။ မိန်းမ ကိုလုပ်နေရင်းက တခြားမိန်းမ တယောက်ကို လုပ်နေတယ်လို့လည်း စိတ်ထဲ မှန်းလုပ်နေမိတယ်။ နောက် ကိုယ့်မိန်းမကို တခြားတယောက် လုပ်နေတယ်လို့လည်း စိတ်ထဲ မှန်းလုပ်မိတယ်။ အဲဒါတွေက ကိုယ့်ကို ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစေတယ်။ မိန်းမ ကိုတော့ ပေါ်တင် ဖွင့်မပြောရဲဘူးလေ။ တော်ကြာ ကိုယ့်ကို ဆိုက်ကိုလို့ ထင်သွားမှာလည်း စိုးတယ်လေ။ အဲဒါနဲ့ ငပလီ ခရီးစဉ်ပြီးတော့ မိန်းမ ကို နှပ်ကြောင်းပေးလာတာ မိန်းမ က အွန်လိုင်း ရီးစား ထားကြည့်ဖို့ သဘောတူတာနဲ့ အရမ်း ဝမ်းသာခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်ဘာမှန်းမသိတဲ့ ပေါက်ကရ အွန်လိုင်းက ကောင်နဲ့တော့ ပေးမဖြစ်ချင်ပါဘူး။ ကိုယ်က အမြဲ လေ့လာပြီး အကဲခတ်လို့ ရနေမှ ကိုယ့်ကွန်ထရိုးအောက်မှာ ရှိမှာ မဟုတ်လား၊ တော်ကြာ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ နဲ့ အရှက်တွေကွဲ၊ ကိုယ့်အိမ်ထောင်လဲ ပြိုကွဲ ဖြစ်သွားမှာလည်း မလိုချင်ဘူးလေ။ အဲဒါကြောင့် မိန်းမ လည်း တဖက်လူကို လူစိမ်း လို့ပဲ ထင်၊ ကိုယ်က လည်း စိတ်ချရမဲ့ ကောင်၊ ရုံးက မင်းရဲကိုကို ကိုစည်းရုံးကြည့်တာ၊ ဒီကောင်လေးက ပထမ အင်တင်တင်ပေမဲ့ သူ့ကြည့်ရတာ ဝတ်ရည်ပေါ်လည်း စိတ်ဝင်စားပုံရတယ်လေ။ အဲတော့ နောက် သူက လုပ်ပေးပါ့မယ် ပြောလိုက်တော့ ပျော်ပြီပေါ့ကျွန်တော်။ မင်းရဲကိုကို ဆိုတော့ ပူစရာလည်း မလိုဘူးလေ။ တခုခု ဒီကောင် ရုတ်ရုတ်လုပ်မယ်ကြံလည်း သူ့မိန်းမ က ချောချောလေး၊ ဆရာဝန်မ၊ တရုပ်မလေး၊ နိကပ်ချွတ်ပြီး တကိုယ်လုံးတောင် ရက်ပြစ်လိုက်ချင်စိတ်ပေါက်တယ်။ အဟိ။ ဒီကောင် ရုတ်ရုတ်လုပ်ရင် မင်းမိန်းမ ကို ဖွင့်ပြောလိုက်မယ် ဆိုပြီး ကိုင်လိုက်ရုံပဲ၊ လုပ်စရာ မလိုလောက်ဘူးလို့တော့ထင်တာပဲ။ သူလည်း ကိုယ့်လိုမျိုး ရောဂါ အတွင်းခံရှိပြီး ကပ်ကိုးလုပ်ချင်တယ် ဆိုရင်တော့ အတိုင်းထက် အလွန်ပေါ့။ ဘာပြောကောင်းမလဲ သူ့မိန်းမလေး နဲ့ ဝတ်ရည်နဲ့ ခနလဲ မယ် ဆိုရင်တောင် ကိုယ့်ဘက်က အလိုက်ပေးလဲလိုက်မယ် ဟဲဟဲ။ သူ့မိန်းမ က သုံးနှစ်လောက်ပဲ လုပ်ရသေးတာ၊ ဝတ်ရည်က ကိုယ်လုပ်ထားတာ ဆယ်နှစ်ကျော်ပြီ။ ကလေးတောင် တယောက်ရှိနေပြီလေ။ အင်း၊ တွေးရင်းတောင် လီးက တောင်လာတယ်။
မင်းရဲကိုကိုနဲ့ စကားပြောပြီး သူ့ဆီက လုပ်ပေးမယ် ဆိုတဲ့ ဂတိရလာတဲ့ နေ့က ညဘက် ဝတ်ရည်ကို လိုးတော့၊ ဝတ်ရည်ကို မင်းရဲကိုကို လိုးနေတယ်လို့ စိတ်ထဲက မှန်းပြီးဆော်လိုက်။ မင်းရဲကိုကို မိန်းမ ဒေါက်တာမြယမုံစိမ်း ကို ဆော်နေတယ်လို့ တွေးပြီး ဆော်လိုက်နဲ့ တော်တော့်ကို ကောင်းသွားတာ။ မိန်းမကတောင် မသင်္ကာဘူး ဒီနေ့ ဘယ်စော်ကို မျက်စေ့ထဲ တွေ့လာသလဲတဲ့။ မတွေ့ပါဘူးကွာ မိန်းမ နဲ့ မလုပ်ရတာ ကြာလို့ပါလို့ ပြောတာတောင် သိပ်မယုံဘူး၊ လင်မယားသက် အဲလောက်ကြာလာတော့လည်း လိမ်မရဘူးဗျ။ ဟားဟား။
နောက်တော့ မင်းရဲကိုကို နဲ့ တိုင်ပင်ပြီးတော့ ဝတ်ရည်နဲ့ ဘယ်လို အွန်လိုင်းမှာ ဆုံကြမလဲ ဆိုတာကို ရွေးကြတယ်။
……………………
အခန်း ၆။
မြတ်ဝတ်ရည်
မောင်က အဲဒီဘဲ ဆို အဆင်ပြေမယ်ထင်တယ်ကွ လို့ ပြောတော့ ဝတ်ရည်လည်းသဘောတူတယ်၊ အဲဒီ ကောင်လေး ကြည့်ရတာ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးလေး အွန်းလိုင်းမှာ တွေ့တဲ့ စော်ဆိုပြီးတော့လည်း စကားလုံးကြမ်းကြမ်းတွေ မသုံးဘူး၊ နောက်တကယ်အရေးကြီးတာက သူက နိုင်ငံခြားကလို့ ပြောတယ်။ အင်္ဂလန်မှာ ကျောင်းတက်နေတယ်လို့ ပြောတာပဲ။ တခြားဒီတေးတော့ မပြောပါရစေနဲ့တဲ့ တကယ်က ဝတ်ရည်က လည်း မသိချင်ပါဘူး။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ကိုယ်ကလည်း မပြောချင်ဘူးလေ။ ဒါပေမဲ့ မောင်က ဝတ်ရည်ကိုယ်စား ဝတ်ရည်က မန္တလေးက လို့ ပြောထားလိုက်တော့ ပြီးတာပဲပေါ့။ အင်း၊ ပထမတုန်းက မောင်နဲ့ ဝတ်ရည် ကွန်ပြူတာရှေ့ အတူထိုင်ပြီး တော့ ချပ်ကြတာ၊ နောက်တော့ မောင်က ဝတ်ရည်ကို ကိုယ့်ဘာသာပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ချပ်တော့ ထူးခြားမှ သူ့ကို ပြောတဲ့၊ သူလည်းဝင်မရှုတ်တော့ဘူး ဆိုပြီး ဝတ်ရည်ကို ပတ်စ်ဝပ်တွေ ကိုယ့်ဘာသာ ပြန်လဲခိုင်းတယ်။ အခု ဆို ဝတ်ရည်တယောက်ထဲ ရှိတဲ့ အချိန်တို့ ၊ ဝတ်ရည်ရုံးမှာ အားတဲ့ အချိန်တို့ မှာ ချပ်ဖြစ်တယ်။
ကောင်လေးက သူ့ကိုယ်သူ ဒင်ကြီး တဲ့၊ နာမည်ကြီးကလည်း အသည်းယားစရာ၊ ခစ်ခစ်။ မောင်ကလည်း ဝတ်ရည်အကောင့်ကို thiri469 လို့ ဖွင့်ထားတယ်လေ။ မောင့် အပြောကတော့၊ သီရိ ဆိုတာတွေက အဗေလဘယ် မဖြစ်လို့ အနောက်က နံပါတ်ထည့်ထားတာတဲ့။ နံပတ်ကလည်း ကြည့်အုံး၊ ခစ်ခစ်။ သူများတွေ ရုတ်တရက် ဖတ်လိုက်ရင် သီရိဖော်ဆစ်စတီနိုင်း လို့ ဖြစ်နေမှာပေါ့။ သူက တော့ အဲဒါကောင်းတယ်တဲ့။ ပေါက်ကရတွေ လေ။ ဝတ်ရည်ကလည်း အပျော်ပဲ ဆိုတော့ ဘာမှ မပြောတော့ပါဘူး။ဒါပေမဲ့ ကောင်လေးက ချပ်ထဲမှာကျတော့ မမသီရိ လို့ခေါ်တယ်။ သူက သူ့ကိုယ်သူ ၃ဝ မပြည့်သေးဘူးလို့ ပြောတာကိုး။ ဝတ်ရည်ကလည်း တမင် နဂို ၃၄ နှစ်ကို အသက်တမင် ကြီးအောင် ၃၆ လို့ ပြောထားလိုက်တယ်။ အာ့ကြောင့် ဝတ်ရည်က သူ့ကို မင်းနဲ့ ငါလို့ ပြောပြီး သူက မမသီရိ နဲ့ ကျွန်တော်ဆိုပြီးပြောတာ။
အဲဒီကောင်လေး နဲ့ ချပ်တာ ချပ်နေတာ သူ့ပုံလည်း မမြင်ဖူးဘူး၊ ကိုယ်က လည်း ကိုယ့်ပုံကို ပြဖို့ မရည်ရွယ်တော့ မပြခိုင်းဘူး။ အဲတော့ သူ့ပုံကို ကိုယ့်စိတ်ကူးထဲမှာ ကိုယ်မြင်ဖူးတဲ့ ကောင်လေးတယောက်ပုံ ဖေါ်ထားလိုက်တယ်။ အဟိ။ အဲဒါကိုတော့ မောင့်ကို မပြောပြတော့ဘူး၊ တော်ကြာ မောင် အထင်လွဲနေမှာစိုးလို့၊ အဲကောင်လေးက ဝတ်ရည့် ရုံးမှာ ရုံးအကူလာလုပ်နေတဲ့ မောင်မောင်ထွေး လေ။ ကောင်လေးက အသက်၂ဝ ကျော်လေး၊ မိဘ က ချို့တဲ့လို့ အဝေးသင်တက်ရင်းက အလုပ်လာလုပ်နေတာ၊ ရုပ်လေးက သနားကမားလေးနဲ့ လူက ခပ်သွယ်သွယ်။ လူက တော့ တကယ့်ရိုးရိုးသားသား၊ အလုပ်ကိုလည်း မခိုမကပ်လုပ်တယ်။ ခိုင်းလို့လည်း အင်မတန်ဖင်ပေါ့တဲ့ ကောင်ကလေး၊ မရိုးတာကတော့ သူ့မျက်လုံးတွေ။ မိန်းခလေးတွေကို ကြည့်တဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေ။ ဝတ်ရည်ကိုလည်း လစ်ရင်လစ်သလို ခိုးခိုးကြည့်တာ၊ အထူးသဖြင့် ဝတ်ရည်ရဲ့ နောက်ပိုင်းကိုပေါ့၊ ယောက်ျားလေးတွေ ပြောလေ့ရှိတဲ့ အိုး ပေါ့။ ဝတ်ရည် ရဲ့ အိုးကို လစ်ရင် လစ်သလို ခိုးခိုးပြီးကြည့်တဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေက အငွေ့တောင်ထွက်နေသလိုပဲ။ ဝတ်ရည် က မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတာ။ အဲလို အကြည့်ခံရတာကို ဝတ်ရည်က သဘောကျတာပေါ့၊ ဝတ်ရည်ရဲ့ တင်တွေက လုံးပြီး ကျစ်နေတာ၊ ခလေးတယောက်သာရှိတာ တချို့ ခလေးအမေတွေလို ပျော့ပြဲနေတာမဟုတ် ဘူးလေ။ ဝတ်ရည်က ကိုယ့်တင်ကလေး အဲလို လုံးပြီးတော့ ကားနေတာကို ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ထဲ လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း သဘောကျနေတာဆိုတော့၊ ကိုယ့်ပစ္စည်းကို အဲလိုလေး တပ်မက်မောချီးကျူးတဲ့ အကြည့်နဲ့ အကြည့်ခံရတော့ ရင်ဖိုပြီး ကျေနပ်နေမိတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ရောင့်တက်အောင်တော့ မလုပ်ပါဘူး။ ခပ်တည်တည်ပဲ ဆက်ဆန်တယ်။ ကိုယ်နဲ့ ကလည်း အဆင့်အများကြီးကွာတာဆိုတော့ သူက ဝတ်ရည်ကို အရမ်းလည်း ကြောက်ပါတယ်။ အခု ဒင်ကြီး နဲ့ ချပ်တော့ ဒင်ကြီး ပုံစံကို မောင်မောင်ထွေး လို့ ယူဆ ပြီး ချပ် နေလိုက်တော့ ဖီးလေးက တမျိုး ဖြစ်ရတယ်။
ဒင်ကြီးကလည်း ခေသူမဟုတ်ဘူးနော် ဝတ်ရည်ကို ခနလေးနဲ့ ခင်သွားအောင် ပြောနိုင်တယ်။ ဝတ်ရည်နဲ့ သူနဲ့ကလည်း ဝါသနာချင်းတူတော့ စာအုပ်၊ရုပ်ရှင် သီချင်းတွေ အကြောင်းပြောဖြစ်ကြတယ်။ အကြိုက်တွေလည်း တူတော့ ရင်းနှီးသွားတာ အရမ်းမြန်တာပဲ။ နောက်ပြီး အပြင်မှာလည်း တွေ့မှာ မဟုတ်ဘူးလေ လို့ စိတ်ထဲ ဆုံးဖြတ်ထား၊ မောင်ကလည်း အားပေးနေတော့ ဒင်ကြီးနဲ့ ဝတ်ရည်က ခင်မင်မှုနူံး အရမ်းကို မြန်သွားတယ်။ အဲလိုနဲ့ ဒင်ကြီး က ဝတ်ရည်ကို မမသီရိကို ကျွန်တော်ချစ်နေမိပြီ ဗျာ ဆိုတော့၊ နဂိုထဲက အွန်လိုင်း ရီးစားထားဖို့ မောင်ကိုယ်တိုင်က ဒီအကောင့်ကို ဖွင့်ပေးထားတာဆိုတော့ ဝတ်ရည်က လည်း ဒင်ကြီးကို ချစ်ပါတယ်လို့ အဖြေပေးလိုက်တယ်။ အဲဒီတော့ ဝတ်ရည်တို့ နှစ်ယောက် အခေါ်အဝေါ်တွေလည်း ပြောင်းလို့ မောင်မောင် နဲ့ မမ ဆိုပြီး ဖြစ်လာကြတယ်။ အပြောအဆိုတွေလည်း အရမ်းကို ပွင့်လင်းလာကြတယ်။ ဒင်ကြီး က နောက်တော့ ဝတ်ရည်ကို မမ ရင်သားမြှောင်းလောက်တော့ ပြပါလား ဘာညာ ဖြစ်လာတယ်။ မောင့် ကို ပြောပြတော့ မောင်က ပြလိုက်ပါလား ဘာဖြစ်လဲ ဆိုပေမဲ့ ဝတ်ရည်က မရဲပါဘူး။ လည်ပင်းအရမ်းဟိုက်တာလောက် နဲ့ပဲ အပေါ်ကနေ ရိုက်ပြလိုက်တယ်။ မျက်နှာကို တော့ မပြပါဘူး၊ အာ့တာတောင် အရမ်းလှတာပဲ ဘာညာနဲ့ လာတယ်။ နောက်တော့ မောင်က လည်းဘေးကနေ မြှောက်ပေး တော့ ဝတ်ရည် ဘရာဇီယာနဲ့ ပုံ ပြလိုက်တယ်။ မောင့်ကို တော့ အနားမှာ မနေခိုင်းပါဘူး ဝတ်ရည်က ပြောပဲ ပြောပြတော့တယ်၊ နောက်ဝတ်ရည် ရင်သားတွေ ဘရာဇီယာ မပါပဲ နဲ့ ပြလိုက်တဲ့ နေ့က ဆို ဝတ်ရည် ပိပိလေး မှာတောင် အရည်တွေ စိုရွဲနေတာပဲ၊ နို့သီးခေါင်းလေးက လည်းထောင်မတ်လို့ပေါ့။ အဲဒီတော့ ဒင်ကြီးကလည်း သူ့ပစ္စည်းကို ရိုက်ပြတယ်။ မာတောင် တောင့်တင်းနေတာပဲ။ လုံးပတ်က တော့ သိပ်အကြီး ကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ အရည်က တော်တော်ရှည်ပုံပဲ။ ဒစ်ကြီးကလည်း ကားလို့၊ မောင့်လီး ကလွဲရင် ပထမဆုံး မြင်ဖူးတဲ့တစိမ်း ယောက်ျား လီး မို့ ဝတ်ရည်လည်း အတော်ကို စိတ်ထ သွားရတယ်။ ညဘက်ကျတော့ မောင့်ကို ပြန်ပြောပြတော့ မောင် လည်း စိတ်တွေ အရမ်းထပြီး တော့ ဝတ်ရည်ကို တက်လုပ်တာ မုဒိန်းကျင့်တာ ကျနေတာပဲ။ ဝတ်ရည်ကိုယ်တိုင်က လည်း ပိပိ မှာ အရေတွေ ရွဲစိုနေလို့ တော်သေးတာပေါ့။ နောက်နေ့ ရုံးသွားတော့ ဒင်ကြီး လို့ ဝတ်ရည်ဘာသာ ပုံဖေါ်ထားတဲ့ မောင်မောင်ထွေး လေးကို တွေ့တော့ တောင် ဝတ်ရည် ရင်တွေ ခုံပြီး ပိပိလေး ထဲ အရေတွေ စိုလာရတယ်။ အဲဒါကိုတော့ မောင့်ကို ပြန်မပြောပြမိတော့ဘူး။ မောင်မောင်ထွေးလေးကိုလည်း ရုံးခန်းခေါ်ပြီး အလုပ်ခိုင်းရင်းက ဝတ်ရည် ရင်သားမြှောင်း ကို မသိမသာ ရှိုးလိုက်မိတယ်။ မောင်မောင်ထွေး ကြည့်နေမှန်းသိရက် နဲ့ ဖိုင်စင် အောက်ဆုံးထပ်က ဖိုင်တခုကို ကုန်းပြီး ဆွဲထုတ်လိုက်သေးတယ်။ ဝတ်ရည် အိုးကို ဒီကောင်လေး အသေငမ်းနေတော့မယ် ဆိုတာ သိသိချည်းနဲ့လေ။ အွန်လိုင်းမှာ ဒင်ကြီး နဲ့ ပြောရင်းကျူ ရင်း နှာက ပွထလာတော့ အပြင်မှာလည်း မောင်မောင်ထွေး လေးကို ဟိုရှိုးဒီရှိုး ပြမိရုံမက အရမ်းကို ရင်းရင်းနှီးနှီး လည်း ပေါင်းဖြစ်လာခဲ့တယ်။
နောက်ပိုင်းမှာ တော့ ဒင်ကြီး နဲ့ ဆက်ချပ် ကို ပေါ်တင်ပဲ ချပ်လာခဲ့ကြတော့တယ်။
……………….
အခန်း ၇။
မောင်မောင်ထွေး
“အားအား အီးအီးး အိုးးးးး ကောင်းလိုက်တာ မမဝတ်ရည်ရယ်”
ကျွန်တော့်ပါးစပ်က အသံထွက်ပြီးတောင် ငြီးလိုက်မိတယ်။ အိုး လူကို မောဟိုက်သွားတာပဲ၊ တနေ့လုံး တောင်နေရတဲ့လီး။ ရေမချိုးခင် အိမ်သာထဲ ဝင်ပြီးတော့ ထုပြစ်လိုက်တာ။ လရေတွေ တဖြုတ်ဖြုတ်ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားမှ နည်းနည်းနေသာသွားတယ်။ ဒါတောင်မှ စိတ်ထဲမှာ ဒီနေ့ အိကနဲ့ ကိုယ့်ပေါင်ရင်းနဲ့ ထိလိုက်ရတဲ့ ဒေါ်မြတ်ဝတ်ရည် တင်သား တင်းတင်းလေး ရဲ့ အရသာကို မမေ့နိုင်သေးဘူး။
ကျွန်တော်တို့ ဌာနက အရာရှိမကြီး ဒေါ်မြတ်ဝတ်ရည်ကို တင်းနေတာ တော်တော်ကြာလှရောပေါ့။ တကယ်တော့ ဒေါ်မြတ်ဝတ်ရည် လို့သာ ဒေါ်တတ်ခေါ်နေကြတာ အသက်က ၃ဝ လောက်ပဲ ရှိအုံးမယ် ထင်တာပဲ။ အသားလေး ညိုစိမ့်စိမ့် နဲ့ အိုးက မိုက်သလားမမေးနဲ့ လုံးပြီး စွံ့နေတာပဲ။ အရပ်ကလည်း မနိမ့်မမြင့်၊ မျက်နှာလေးက ဝိုင်းဝိုင်းလေး ချစ်စရာကလေး။ ပါးချိုင့်လေးက ပါးတဖက်မှာ ပါလိုက်သေး။ အရင်တုံး ကတော့ ကိုယ်နဲ့ က အရမ်းကွာခြားလွန်းတော့ အဝေးကနေပဲ မသိမသာ ခိုးခိုးကြည့်ပြီး စိတ်ထဲက ပြစ်မှားနေရတာ။ နောက်ပိုင်းကျတော့ ကျွန်တော့်ကို သူ့လူရင်းလို သဘောထားပြီး သူ့ လက်အောက်မှာ တိုက်ရိုက်ခိုင်း နေတော့ သူ့အခန်းကို ခနခန ဝင်ထွက်ခွင့်ရနေပြီး သူနဲ့ လည်း ပိုရင်းနှီးလာတော့ ပိုပိုပြီး လိုးချင်စိတ်ပေါက်လာရတယ်။ ခလေးတယောက်အမေ အိမ်ထောင်နဲ့ ဆိုပေမဲ့ ဟို အပျို ပြားချပ်ချပ် တွေနဲ့ ဘယ်သူ့ရွေးမလဲ ကျွန်တော့် မေးလို့ကတော့ ဒေါ်မြတ်ဝတ်ရည်ကို ပဲ ရွေးမှာပဲ၊ အဟီး။ ခုနောက်ပိုင်း သူဝတ်တဲ့ အကျႌတွေက လည်း နည်းနည်းဟိုက်လွန်းသလား ကိုယ်က ပဲ ဘူးကျလွန်းလို့လားမသိဘူး သူ့ နို့သား အပေါ်ပိုင်း ကို တော်တော်မြင်ရတယ်။ နောက်ပြီး အခန်းထဲမှာ ကျွန်တော်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတုံး ကုံးကုံးကွကွ လုပ်လိုက်ရင် ကားပြီး တင်းတက်လာတဲ့ သူ့ဖင်ကြီး တွေက အနောက်က နေ ဆောင့်လိုးချင်စရာဗျာ။ တခါတလေ သူ့ ကို တနေ့လုံး ခိုးကြည့်ပြီး စိတ်ထဲက ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ လုပ်နေမိတာ ရုံးမဆင်းခင်ကို ဘောအောင့်တော့တာပါပဲဗျာ။ အဲဒါကြောင့် နောက် ပိုင်း ဆို သိပ်တင်းလာရင် ရုံးက အိမ်သာထဲ ပဲ ဝင်ပြီး ဂွေလှိမ့် လိုက်ရတော့တယ်။ နို့မို့ ဘောအောင့်တဲ့ဒဏ် မခံနိုင်ဘူးဗျ။
ကျွန်တော့် စိတ်ပဲ ထင်လို့လား၊ ဘာမှန်းတော့ မသိဘူး၊ သူကလည်း နည်းနည်း ဖေဘာပေးလာသလိုပဲ ဗျ။ မောင်ထွေး မောင်ထွေး နဲ့ ရုံးက အလုပ်တင်မက ပါစင်နယ်တွေပါ ခိုင်းတာတယ်။ ဒီကကောင်က လည်း အနားကပ် အနံ့ရူနေရရင်တောင် ကျေနပ်နေပြီ ဆိုတော့ ဘာခိုင်းခိုင်း ကြုံးလုပ်တော့တာပဲ။ သိပ်မကြာသေးခင် ကမှ ဒေါ်မြတ်ဝတ်ရည် အကြည့်တွေက လည်း တမျိုး လိုပဲ။ ကျွန်တော့် လီးကို တချိန်လုံးမာနေစေတော့တာပဲ။
“ဟဲ့ကောင်လေး အိမ်သာတက်တာက လည်း အပင်ပေါက်တော့မှာလား ထမင်းစားရတော့မယ်လေ၊ မြန်မြန်လုပ် ရေချိုးအုံးမှာ မလား”
ဟိုက် တော်သေးတယ်၊ ခုပဲ ပြီးသွားလို့ လုပ်နေတုံးတန်းလန်းသာ ကြီးကြီးသီတာ့ အသံကြားလိုက်ရ ရင်ဖီးအောက်သွားမှာ။
“ဟုတ်ကဲ့ ကြီးကြီးသီတာ ကျွန်တော် ပြီးပါပြီ ဘိုက်ထဲက ရစ်နေလို့ နေ့ခင်းက ပေါက်စီ အချဉ်ကြောင့်လားမသိဘူး”
အဲလိုလေး ဖောရှောပြီး ရေချိုးခန်းဝင် ပြီး ရေကန်ထဲက ရေတွေ တဝုန်းဝုန်းနဲ့ လောင်းချိုးပြစ်လိုက်တော့တယ်။
ကျွန်တော့်မိဘတွေက ချို့တဲ့ ပြီး ကျွန်တော်တို့ နယ်မှာကလည်း ဘာအလုပ်မှ မယ်မယ်ရရ မရှိတော့ ရန်ကုန်က အဖေ့အမ ဝမ်းကွဲတော် တဲ့ အပျို ကြီးညီအမ ဒေါ်သီတာမြင့် နဲ့ ဒေါ်သူဇာဆင့် တို့ က သူတို့ အိမ်မှာလည်း ယောက်ျားလေး အဖေါ်ရ၊ လက်တိုလက်တောင်းလည်းခိုင်းလို့ ရ အောင်၊ဆိုပြီး ခေါ်ထားပေးတာ။ ကျောင်းကိုတော့အဝေးသင်ယူ၊နောက်တော့ နီးစပ်ရာတွေ နဲ့ သွင်းပေးထားလို့ အစိုးရဌာနတခုမှာ ဝင်လုပ်နေတာလေ။ကြီးကြီးသီတာ က ဈေးမှာ အထည်ဆိုင်လေးရှိတယ်၊ ကြီးကြီးသူဇာက အလယ်တန်းပြဆရာမ၊ အိမ်မှာလည်း ခလေးတွေ ကို ကျူရှင်လေး ဘာလေးပေးတယ်။ သူတို့မှာ အထည်ဆိုင် အတွက်ရော၊ ထမင်းဟင်းချက်အဝတ်လျှော်စတာလုပ်ဖို့ရော ဆွေမျိုးနီးစပ် နယ်က ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ရှိ တယ်။ သူတို့ ကထမင်းဟင်းကို ပိုချက်ပြီး သူတို့ ညီမ အငယ်ဆုံး တဖက်လမ်းမှာ နေတဲ့ အန်တီမူယာတင့် တို့ အိမ်ကိုလည်း သွားပေးရသေးတယ်။ အန်တီမူယာတင့်က သူတို့ကို ထမင်းအတွက် လခပေးတယ်။
ကျွန်တော့် ဆီက ပိုက်ဆံမယူဘူး၊ အိမ်မှာ ရှိနေတဲ့ အချိန် အိမ်အလုပ်ဆိုင်အလုပ် ဝိုင်းကူလုပ်ပေါ့၊ ကျွန်တော်ကတော့ သိတတ်တဲ့ အနေနဲက တခါတလေ ငွေပိုလေး ဘာလေး ရှိရင် သူတို့ကို ကန်တော့ပါတယ်။ သူတို့က အဲဒါတောင် မယူဘူး၊ နင့်မိဘ တွေ ဆီ ပြန်ပို့ပေး လို့ပဲ ပြောတာပါ။ ငါတို့ မှာ ဒီအမျိုးလေး ပဲ ရှိတာဆိုပြီး အမြဲပြောပါတယ်။
ဒီနေ့ တော့ အန်တီမူယာ တို့ ဆီ ထမင်းချိုင့် သွားပို့ပေးဖို့ ကောင်မလေးက အလုပ်ရှုတ်နေ၊ ကျွန်တော်လည်း အလုပ်သွားဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေတာနဲ့ ကျွန်တော်ဝင်ပေးလိုက်မယ် ဆိုပြီး ထမင်းချိုင့် ယူထွက်လာခဲ့တယ်။အန်တီမူယာ တို့အိမ် ထမင်းချိုင့်ဝင်ပို့ပေးပြီးတော့ ထွက်အလာ အရှေ့က သွားနေတဲ့ တရုပ်မလေး တယောက် ကို အိုးကြုံစီးလိုက်သွားလိုက်တယ်။ အဟီး အိုးကြုံစီးဆိုတာ သိမှာပေါ့။ ရှေ့ကနေ ဖင်လေး တုံတုံ တုံတုံ နဲ့ သွားနေတဲ့ စော်တွေအနောက်က နေ မျက်စေ့အရသာခံ လိုက်ကြည့်တာကို ပြောတာလေ။ အသားက ဝင်းနေလို့ တရုပ်မ လို့ ထင်တာပါ။ ဖင်က ဒေါ်မြတ်ဝတ်ရည်လို လုံးဖွံ့ကား နေတာ မဟုတ်ပေမဲ့ သူဝတ်ထားတဲ့ ထမိန်လေး အောက်မှာ ခါးသေးလို့လားမသိ လုံးကျစ်ကျစ် ကလေးနဲ့ ကြည့်လို့ကောင်းနေတယ်။ ဘော်ဒီလေးက မော်ဒယ် တွေလိုပဲ။ အနောက်က မသိမသာလိုက်ရင်းက မှ မျက်နှာကို မြင်ချင်လို့ ခြေလှမ်းကို သွက်သွက်လေး လျှောက်ပြီး ကျော်တက်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ်။ ခြေသုံးလေးလှမ်းကျော်ပြီးမှ မျက်နှာမြင်လိုက်ရတော့၊ ဟိုက် အဲဒါ လမ်းထိပ် ကားမှတ်တိုင်နားက ဆေးခန်းက ဆရာဝန်မပဲ၊ မေတ္တာရိပ်မြုံ ဆိုလား၊ တခါ ကြီးကြီးသီတာ နေမကောင်းလို့ လိုက်ပို့တုန်းက တွေ့ဖူးတာ၊ အဲတုန်းကတောင် ဒီဆရာဝန်မ တော်တော်မိုက်တာပဲ လို့ တွေးမိခဲ့သေးတာ၊
ကျွန်တော်က သူ့ကို ကျော်လျှောက်သွားရင်း လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်လုပ်မိလို့ထင်တယ်၊ အဲဒီ ဆရာဝန်မ က ကျွန်တော့်ကို ပြန်ကြည့်နေတယ်။ အာ့တာနဲ့ မျက်လုံးကို ကမန်းကတန်းလွဲပြီး ကားမှတ်တိုင် ဆီ လျှောက်လာခဲ့လိုက်တယ်။
ကားမှတ်တိုင် မှာ ရုံးသွားဖို့ ဘတ်စ်ကား စောင့်ရင်း နဲ့ ဆေးခန်းဘက်ကို မသိမသာ ကြည့်မိတယ်။ ဆရာဝန်မ လေးများ ထပ်မြင်ရမလားလို့လေ။ အဟီး။ တဏှာစိတ်များနော်။ မနေ့ ညနေကလည်း ဒေါ်မြတ်ဝတ်ရည်ကို မှန်းပြီး ကောင်းကောင်းထုခဲ့ပြီးပြီ။ အခု ဒီဆရာဝန်မ လေးကိုလည်း လုပ်ချင်နေပြန်ပြီ။ အဟီး။ ရုံးရောက်ရင် ဒေါ်မြတ်ဝတ်ရည် နားကပ် အနံ့ရူရအုံးမယ်လို့ စဉ်းစားမိလိုက်တော့ ရင်ခုံသံမြန်လာပြီး လီးလည်းနည်းနည်းမာလာရတယ်။ အင်း။ ဒီလို ဆိုတော့လည်း နေ့တဒူဝကို ဖြတ်သန်းရတာ သိပ်ပျင်းစရာ မကောင်းဘူးပဲ။ ဟဲဟဲ။
…………………………
အခန်း ၈။
မြယမုံစိမ်း
ကျမ အစက ထင်နေတာက မစားရလို့ ငတ်တယ်ပေါ့လေ။ မောင်က မလုပ်တချက်လုပ်တချက်မို့ ကျမ စိတ်တွေ ကစားနေတယ်ပေါ့။ ဟိုအိမ်ရှေ့က ကောင်လေး ကြည့်နေရင်လည်းရင်ဖို လို့၊ အိမ်က ညီညီ မသိမသာ ကျမ ပေါင်တန်တွေ ဖင်တွေကို ခိုးခိုးကြည့်နေရင်လည်း စိတ်တွေ ထလို့ အဲလို ဖြစ်နေရတဲ့ အကြောင်းက မောင် ကျမ ကို ကာမ ဆန္ဒတွေ ဝလင်အောင် မဖြည့်ဆည်းပေးလို့ ပေါ့။ အဲလို ထင်ခဲ့မိတာ။ အခုတော့ မှားမှန်းသိပြီလေ။
မောင် ကခုတလော ကျမ ကို ဆက်တိုက် ပြန်လုပ်လာတယ်။ အိမ်မှာ နေရင် ကွန်ပြူတာမှာ ထိုင်ရင်ထိုင် မထိုင်ရင် ကျမကို လုပ်တာပဲ။ တခါတလေညကြီးသန်းကောင်တောင် ကွန်ပြူတာရှေ့ထိုင်နေတတ်တယ်။ နောက်ပြီးတော့လည်း ကျမကို လုပ်ရင်လည်း အေးဆေးမလုပ်တော့ဘူး။ ပါးစပ်က မျိုးစုံ ပြောတယ်။ အခု မောင့်နေရာမှာ အိမ်ရှေ့က ကောင်လေး ဆို မ ဘယ်လို နေမလဲတို့။ သူ့ရုံးက သူငယ်ချင်း ဦးကိုကိုကြီး ဆိုရင်ရော မဘယ်လိုနေမလဲတို့။ နောက် တခါတလေ နယ်က နေ မြို့တက်ပြီး ပစ္စည်းတွေ ဘာတွေ လာဝယ်ရင် အိမ်မှာတည်းတတ်တဲ့၊ သူ့ဘကြီး ဦးဘသာ က ကျမ ကို အတင်းကြံရင်ရော ဘယ်လိုနေမလဲတို့။ အဲဒါမျိုးတွေ တနေ့ တမျိုး ပြောင်းပြောပြီး လိုးတဲ့ အကျင့်ရလာတယ်။ပထမတော့ ကျမက စိတ်ဆိုးသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ မောင်က အင်း အင်း မ မကြိုက်ရင် မပြောတော့ပါဘူး ဆိုပြီး ကျမ ကို စိတ်ထအောင်ဆွပြီး လိုးနေရင်းနဲ့ အဲလို စကားတွေ ပြန်စလာပြန်ရော။ ကျမ ကိုယ်တိုင်က လည်း ဟန်သာ ဆောင်နေတာ သူ အဲလို ပြောပြောပြီး လိုးရင် ကျမ စောက်ဖုတ်ကလေးက ဖောင်းကြွပြီး အရည်တွေ တရွဲရွဲ နဲ့ ဖြစ်နေရတာ။အာ့တာနဲ့ နောက် ဆို သူပြောချင်သလို ပြောလွတ်ထားလိုက်တော့တယ်။အဲဒီတော့မှ ပိုဆိုးလာရော၊ သူက မလုပ်ခင်ပဲ ဇာတ်လမ်းဆင်ပြီး အရင်စလာတယ်။ ဟိုကောင်လေးက ကျမကို လမ်းမှာ နောက်က လိုက်လာပြီး ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ ထောက်တာတို့။ သူနဲ့ ကိုကိုကြီးတို့ အိမ်မှာ အရက်သောက်ရင်း သူက မူးလို့ ဆိုဖာပေါ်မှာ အိပ်ပျော်နေတုန်း ကိုကိုကြီးက ကျမကို အိပ်ခန်းထဲမှာ မုဒိန်းကျင့်တာတို့။ သူက ခရီးထွက်သွားတုန်း သူ့ဘကြီး ဦးဘသာက အိမ်မှာလည်းရောက်နေပြီး ညဘက် ကျမအိပ်ပျော်နေတုန်းဝင်လာပြီး မုဒိန်းကျင့်တာတို့။ အဲလို ဇာတ်လမ်းတွေ ဆင်လာတယ်။နောက်ပိုင်း ကျမ လည်း အဲဒါတွေက တကယ်မဟုတ်ဘူး သူကိုယ်တိုင်က ဇာတ်လမ်းဆင်တာပဲလေ ဆိုပြီး သူ့အကြိုက် ပြန်ဟန်ဆောင်ပလိုက်တယ်။ ဥပမာ၊ ဘဘကြီးရယ် မလုပ်ပါနဲ့ မောင်သိသွားရင် မကောင်းပါဘူး ဘာညာပေါ့။ အဲလိုလေး ပြောလိုက်ရင် သူ့လီးကြီးကလည်း တအားတောင်၊ ကျမ ဖုတ်ဖုတ်လေးက လည်း အရည်တွေ တအားရွဲ၊ ဟိုအရင်တုန်းက မကြုံဘူးတဲ့ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိတ်ကို ရောက်ရောက်သွားတော့တာပဲ။ အဲလို နဲ့ ခုနောက်ပိုင်း ညတိုင်းလိုလို ကျမတို့ လင်မယား လုပ်ဖြစ်လာကြတယ်။
အဲဒါကြောင့် ပြောတာလေ၊ စောစောတုန်းက ကျမထင်ခဲ့တာက အစာ မဝလို့ ဆာနေတယ်ထင်တာ၊ အခုတော့ စားရတဲ့ ခလေးပိုငတ်တယ် ဆိုတဲ့ စကားက ပိုမှန်မလားတောင် မသိဘူး။ ကျမ ကာမဆန္ဒတွေက လည်း အမြဲ နိုးကြွ နေသလိုပဲ။
အဲဒါကြောင့်လည်း မောင် အလုပ်သွားတဲ့ အချိန်နဲ့ ကျမ ဆေးခန်းမသွားခင် အချိန်လေးကြားထဲမှာ အိမ်ရှေ့က ကောင်လေး ကျမကို သူတို့ ဝရံတာကနေ ရှိုးနေတဲ့ အချိန်မျိုးမှာ ကျမ ဘော်ဒီ အလှကို မသိမသာ လှစ်ဟပြမိတယ်။ ကောင်လေးက လည်း နည်းနည်းပိုရဲလာသလိုပဲ ကျမ ဆေးခန်းကို ထွက်တာနဲ့ သူ က အနောက်က လိုက်လာပြီ။ ပထမပိုင်းတော့ ကျမ က မသိချင်ယောင်ဆောင်နေပေမဲ့ သူက ကျမနဲ့ မျက်လုံးချင်းမဆုံဆုံအောင် ကြည့်ပြီး ပြုံးပြတာတို့ ခေါင်းငြိမ့် နူတ်ဆက်တာတို့ လုပ်လာတယ်။ နောက်ပိုင်းသူက စကားပါ စပြောလာတယ်။ ဆရာမ ဆေးခန်းသွားပြီလားတို့၊ ဒီနေ့ ဆေးခန်းသွားတာ နောက်ကျတယ်နော်တို့၊ ကျမလည်းမကောင်းတတ်လို့ ခေါင်းငြိမ့်တာတို့ အင်းတို့ လုပ်လာရင်းနဲ့ သူက သူ့ကိုယ်သူ မိတ်ဆက်လို့ သူ့နာမည်မြတ်သူရ ဆိုတာလည်းသိလာရတယ်။ အိမ်က ညီညီ နဲ့ ဆို ကြီးလှမှ တနှစ်နှစ်နှစ် ဆိုတော့လည်း ကိုယ့်ထက် ငယ်တာပဲ အကြောင်းမှုတ်ပါဘူး၊ ဘာမှ ဖြစ်လာစရာ အကြောင်းမရှိဘူး ဆိုပြီး ကျမလည်း အသည်းပို မလှုပ်တော့ဘူးလေ။ သူစပြီး ကျမကို စကားစလာကထဲက မောင့်ကိုလည်း ပြောပြထားတယ်။ မောင်က တော့ အေးဆေးပဲ၊ အေးလေ မ၊ အိမ်နားနီးချင်းတွေပဲဟာ ဒီလောက်က တော့ တယောက်နဲ့ တယောက် မေးထူးခေါ်ပြောရှိမှာပေါ့တဲ့။ ပြောပြီးတော့ ညကျတော့ မြတ်သူရက မ ကို လိုးချင်တယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ၊ ဟော မြတ်သူရက မ ကို ကိုင်နေပြီတို့ ဘာတို့ နဲ့စလာရော၊ ကျမ လည်း အတွေးထဲ မြတ်သူရ ကို တွေးလိုက်မိပြီး စောက်ရည်တွေ က စိမ့်လာတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် စိတ်ရှုတ်မိတယ်။
ဟိုတလောက ကျောင်းတွေစာမေးပွဲပြီးလို့ ပိတ်သွားတော့ ညီညီ က သူတို့ အမျိုးတွေ ရှိတဲ့ နယ်ကို သွားလည်နေတယ်။ ခါတိုင်းဆိုလည်း မြတ်သူရလည်း သွားပြီ အိမ်မှာ မရှိတော့ဘူး။ အဲဒါတနေ့ ကျမ လည်းဆေးခန်း က နေ့လည်နားလို့ အိမ်ပြန်လာတဲ့ အချိန်။ မြတ်သူရတို့ အခန်းလှမ်းကြည့်တော့ ဝရံတာကို ထွက်တဲ့ တံခါးက ပွင့်နေတယ် ဆိုတော့ ဒီကောင်လေး အိမ်မှာ ရှိတယ်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဝရံတာကို ထွက်မလာ တော့ အထဲကို လှမ်းစပ်စုချင်စိတ်ပေါ်လာတယ်။ အဲဒါနဲ့ တံခါးကြားကနေ မောင့်ရဲ့ အဝေးကြည့်မှန်ဘီလူးနဲ့ ချောင်းကြည့်မိတယ်။ ဟယ်၊ အဲဒီအိမ်က အမကြီးနဲ့ မြတ်သူရနဲ့ ဖက်ပြီး နမ်းနေကြပါလား။ အဲဒီ အမကြီးက ရင်လျှားနဲ့ မြတ်သူရကလည်း အပေါ်ပိုင်းမှာ အကျႌမရှိဘူး အောက်မှာ လုံခြည်ပဲ ဝတ်ထားတယ်။ ဧည့်ခန်းကြီးထဲမှာ ဒါပေမဲ့ ကျမလို မှန်ဘီလူးနဲ့ အိမ်ရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်အထပ် ကနေ မကြည့်လို့ က မမြင်ရနိုင်လို့လည်း သူတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကဲတာနေမှာပေါ့။ နောက်တော့ အတွင်းဘက်ကို ဝင်သွားကြတယ်။ ကျမ ခေါင်းထဲမှာ ရှုတ်သွားတယ်။ ဒီကောင်လေးက အဲဒီအိမ်မှာ သက်လတ်ပိုင်း လင်မယားနှစ်ယောက်နဲ့ နေတာ အဲဒီအမကြီးရယ် သူ့ယောက်ျားရယ်၊ အဲဒီကောင်လေးရယ်ပဲ ရှိတယ်။ သူ့ယောက်ျားကရော အိမ်မှာ မရှိတာလား၊ ဒါမှ မဟုတ်သူ့ယောက်ျားကိုယ်တိုင်က လွတ်ထားတာလား၊ ကျမ ခေါင်းထဲ သိချင်စိတ်တွေ အရမ်းကို များလာပါတယ်။
ကျမ ပေါင်ကြားမှာလည်း အရေတွေ စိုလာတဲ့အထိ ဖီးတက်လာပါတယ်။ မောင့်ကိုတော့ မပြောပြတော့ဘူး၊ ကိုယ့်ဘာသာ လေ့လာပြီး အကဲခတ်တော့မယ်လို့ လဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိပါတယ်။ လင်ရှိတဲ့ မိန်းမ ကအဲလို ဖြစ်ရတယ်တဲ့လား။ ကျမ နဲ့ မောင်နဲ့ က ဟန်ဆောင်ပြီးတော့ လုပ်နေကြတာ တကယ်မဖြစ်နိုင်ပါဘူးလို့ ကျမ က တွေးထားခဲ့တာ အခု သူများတွေက တကယ်လုပ်နေကြတာလား။ ကျမရဲ့ စူးစမ်းချင်စိတ်တွေနဲ့ နိုးကြွလာတဲ့ လိင်စိတ်တွေက တော်တော့်ကို အားကောင်းလာခဲ့ပါတော့တယ်။
……………………………
အခန်း ၉။
မြတ်သူရ
လူက တော်တော်တင်းနေပြီ။ ကျွန်တော့် စော်လေး ညိုက လည်း ကဂျီကကြောင်၊ လွယ်မလိုနဲ့ခက်နေတယ်။ နို့လေး ကိုင်ဖို့ အဆင့်တောင် တော်တော်ကြိုးစားနေရတယ်။ လူက တင်းတော့လည်း တခါတလေ မျက်နှာပြောင်မိတယ်။ အိမ်ရှေ့က ကျွန်တော်မှန်း နေကြ ဆရာဝန်မ လေးကိုတောင် ဖွန်လိုက်လိုက်ကြောင် ပြီး ခပ်တည်တည်နဲ့ မရှက်မကြောက်၊ သွားဖြီးပြ၊ ဆရာမ ဆေးခန်းသွားပြီးလား ဘာညာ နဲ့ အာလိုက်တာ သူ့ဆီက ပထမ တော့ ကိုယ့်ကို မတူမတန်သလို အမူအယာပေးတွေလုပ်၊ နောက်တော့ အားနာလို့လားမသိ မျက်နှာရှစ်ခေါက်ချိုးကနေ ပျော့လာလိုက်တာ၊ အခု ဆို မေးထူး ခေါ်ပြော၊ လမ်းတွေ့ ပြုံးပြ အဆင့်တောင် ရောက်နေပြီ၊ ဟဲဟဲ။ သူ့အသံလေး ကြားရတာတောင် လီးတောင်ချင်သလိုလို ကို ဆက်ဆီ ဖြစ်တာကလား။
ဒီကြားထဲ ဦးလေးက နယ်သွားနေတော့ ဒေါ်လေး မူယာနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ၊ အောဇာတ်လမ်းတွေထဲက ကားဒရိုင်ဘာ လို ကိုယ့်လီးလှန်ပြလိုက်ရင် ဒေါ်လေးမူယာက ပဲ ကိုယ်ခိုင်းတာလုပ်ပေးမဲ့ ဆက်ခ်ဆလေ့ ဖြစ်များ ကိုယ်ပဲ အိမ်ပေါ်က ခေါင်းနဲ့ ဆင်းရင်ဆင်း မဆင်းရင် ဂတ်ထဲ အချူပ်ထဲ ရောက်မလား ဘာဖြစ်မလဲ မသိ။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီ အချူပ်ထဲ သွားရမှာကို ကြောက်တာနဲ့ ဘာကို ဘာမှ ကို မစမ်းရဲ။
ဒေါ်လေး မူယာ ကလည်း ဦးလေး မရှိနေတော့ ပိုဟော့နေသလိုပဲ၊ နေ့တိုင်းလိုလို အလုပ်က လည်း နောက်ကျမှ ပြန်ရောက်တယ်။ ပါတီတွေလည်း အစုံနွဲနေသလား မသိ၊ အရက်နံ့လေး သင်းသင်းပြီး ပြန်လာတတ်တယ်။ ဝိုင်သောက်တာ နေမှာပါ၊ ဝိုင်ကလည်း အရက်စော်နံတာပဲလေ။
တနေ့ကျတော့ ဒေါ်လေး မူယာ တော်တော်လေး မူးလာတယ်ဗျ။ သူ့ကို လိုက်ပို့တဲ့သူတွေက လည်း အိမ်ရှေ့မှာ ချခဲ့တယ်ထင်တယ်။ ကျွန်တော် ဝရံတာပေါ်ကနေ ကြည့်နေတာ ဒေါ်လေးမူယာ ယိုင်ထိုးထိုင်ထိုး နဲ့ လှေခါးကို ဝင်သွားတာ တွေ့ရတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး လှေခါးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ တက်မလာသေးဘူး၊ လှေခါးလက်ရမ်းကို ကိုင်ထားပြီး ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျ ရပ်နေတာတွေ့ရတယ်။ အခြေအနေမကောင်းဘူးထင်တယ် ဆိုပြီး အောက်ကို ဆင်းသွားတော့ ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ၊ ဒေါ်လေး မူယာ လက်ခါးလက်ရမ်းကို ကိုင်ပြီး မျက်လုံးစုံ မှိတ်ထားတယ်။ ဒေါ်လေး မူယာ အဆင်ပြေလား၊ လို့ မေးလိုက်တော့လက်က ပဲ ပြတယ် အံချင်နေသလိုလို ပုံမို့ ကျွန်တော် သူ့ကို သွားတွဲခေါ်လိုက်တယ်။ သူလက်တဖက်က လမ်းဘေးမြှောင်းကို လက်ထိုးပြနေတာတွေ့လို့ အဲဒီနားကို တွဲခေါ်သွားလိုက်တာ အဲဒီနားမှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး အံချပါလေရော။အံလို့ တော်တော်အားရသွားမှ ပဲ အပေါ်တက်မယ်ဆို ပြီးလက်ဟန်ခြေဟန်ပြတာနဲ့ ကျွန်တော်ပဲ တွဲပြီး လှေခါးထစ်တွေက နေတက်လာခဲ့ကြရတယ်။
ဒေါ်လေးမူယာ ဝတ်ထားတာကလည်း အသားပျော့ပျော့ချောချော ပုခုံးကြိုးသေးသေးလေးနဲ့ လက်ပြတ်ကို တဆက်ထဲ ပေါင်လယ်နားထိပဲရောက်တဲ့ ဒရက်စ် အကျႌမျိုး၊ လက်ထဲမှာလည်းရွှေရောင် ပိုက်ဆံအိပ်ကြီးကို ကိုင်ထားသေးတယ်။ အဲဒီလက်နဲ့ပဲ ကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ်တင် ဖက်ထားတာ ဆိုတော့ သူ့ရဲ့ နို့ကြီးတွေက ကျွန်တော့် လက်မောင်းသားတွေကို ဖိအိလို့ပေါ့။ ရေမွှေးအနံ့ကလည်း ငရုတ်ကောင်းပက်ထားသလို ခတ်စူးစူး ဆိုတော့ အိမ်နေရင် အတွင်းခံမဝတ်ထားတဲ့ ကျွန်တော် ဒုက္ခကောင်းကောင်းတွေ့ပြီပေါ့။ လီးကြီးက ချက်ချင်းကို မာတောင်လာတာ၊ လှေခါးထစ်တွေက အရိပ်ကျပြီးမှောင်နေတာမို့ ကျွန်တော့်ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထနေတဲ့ လီးကြီးကို ဘယ်သူမှ တော့ မတွေ့နိုင်ပါဘူးလေ။ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တွဲပြီး လှေခါးထစ်ကို တက်နေရတဲ့ ဒေါ်လေးမူယာ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေကိုတော့ လီးထိပ် က သွားသွားပွတ်မိနေတယ်။ လီးကလည်း ရိုက်လေ မာလေ ဆိုတဲ့ အတိုင်း ဒေါ်လေးမူယာပေါင်လုံးကြီးတွေနဲ့ ပွတ်လိုက်တိုင်း နှစ်ဆပြန်မာမာ လာသလိုပဲ။ ကျွန်တော်က တော့ ဒေါ်လေးမူယာ အမူးလွန်နေပြီး အဲဒါကို သတိမထားမိပါစေနဲ့လို့ ဆုတောင်းနေရင်း နဲ့ လီးဒစ်ကို ပွတ်ပွတ်သွားတဲ့ အရသာကိုလည်း မှိန်းခံနေတာပေါ့။
ဒေါ်လေးမူယာ တို့ အခန်းထဲ ရောက်တော့ သူတို့ ကုတင်နားအထိကို တွဲသွားပြီး ကုတင်ပေါ်ကို လှဲတင်ပေးလိုက်တယ်။ ဒေါ်လေးမူယာရဲ့ ဒရက်စ်က နဂိုထဲက မှ ပေါင်လယ်လောက်ရှိတာ ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်တော့ လှန်တက်သွားတာ အောက်က ပင်တီတောင် မြင်ရခါနီးပဲ။ ပေါင်လုံးကြီးတွေက လည်း ဖွေးကနဲ့ လုံးတုတ်နေတာဆိုတော့ ကျွန်တော့် မှာ လရေတွေတောင် ပန်းထွက်ချင်ရလောက်အောင်ကို ဖီးတက်သွားတယ်။ ကျွန်တော် ကုတင်ဘေးမှာ ခနရပ်ပြီး ဒေါ်လေးမူယာ ကိုယ်လုံးကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်နေမိပြီး မှ မကောင်းပါဘူးလေ ဆိုပြီး သွားတော့မယ်လို့ လှည့်လိုက်တော့ ဒေါ်လေးမူယာ က ကျွန်တော့်လက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။
“ဟေ့ ကောင်လေး မသွားနဲ့တော့ ငါနဲ့ အိပ်တော့ဒီည”
ဆိုပြီးပြောလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်က နားကြားများ လွဲလို့လားလို့ သူ့မျက်နှာကို ပြန်ကြည့်တော့ သူ့မျက်လုံးတွေက ပွင့်နေတယ်။ ကျွန်တော့်ကို လည်း ရီဝေဝေ မျက်လုံးတွေနဲ့ ပါးစပ်ကတော့ ခပ်တွန့်တွန့် အပြုံးလေးနဲ့ပေါ့။ ကျွန်တော်က သူတကယ်ပြောနေတာလား ယောင်နေတာလား ဆိုတာကို ငုံကြည့်လိုက်တော့ သူ ကျွန်တော့်ကို ဆောင့်ဆွဲလိုက်တဲ့ အချိန်နဲ့ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်ရက် ကျသွားတယ်။ သူ့နူတ်လမ်းစိုစိုတွေနဲ့ ကျွန်တော့် မျက်နှာ ကို နမ်းလာတယ်။ အဲလောက်တော့ ကျွန်တော်လည်း ဘယ်ထိန်းနိုင်တော့မလဲ၊ သူ့နူတ်ခမ်းကို ကျွန်တော့် ပါးစပ်နဲ့ ငုံပြီး စုပ်ပြစ်လိုက်တယ်။ သူက လျှာတွေ ဘာတွေလည်း ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲ ထိုးတည့်ပေးတော့ သူ့လျှာလေးကို ပါ အကုန်စုပ်ပြစ်လိုက်တယ်။
ကျွန်တော့် လက်တွေက လည်း သူ့နို့ကြီးတွေကို အကျႌပေါ်က ပဲ အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်နယ်ပေးနေမိတော့ သူကလည်း တအိးအီးငြီးလာတယ်။ ကျွန်တော် လည်း မီးစိမ်း ပြတာတွေ့ရတော့ အရမ်းကို သွားရည်ယိုနေခဲ့ရတဲ့ သူ့ပေါင်လုုံးကြီးတွေ ကို ရက်ချင်လာလို့ ခြေရင်းဘက်ကို တွားတွားဆင်းလိုက်ပြီး သူ့ဒရက်စ်ကို ခါးပေါ်အထိလှန်တင်ပြစ်လိုက်တယ်။ ဘွားကနဲပေါ်လာတဲ့ ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကြီးတွေက ဖွေးဥနေတာပဲ ပေါင်အတွင်းသားတွေကို ကုန်းပြီး ရက် ပြစ်လို်က်တယ်။
“အိုး.. ခိခိ..ယားတယ်ကွယ် မောင်သူရရယ်”
အို ဒေါ်လေးမူယာက အသိရှိနေသေးတာပဲ ကျွန်တော်မှန်းလည်း သိနေတာကို အင်း ကောင်းတာပေါ့။ လို့ တွေးရင်း က သူ့ပင်တီခရမ်းရောက်လေးကို ဆွဲချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ သူက လည်း အလိုက်သင့် သူ့ဖင်ကြီးတွေကို ကြွပေးလာတာ။ အခုတော့ ဒူးထောင်ပေါင်ကားနဲ့ ပက်လက်လှန်နေတဲ့ ဒေါ်လေးမူယာ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက အမွှေးရိတ်ထားလို့ ပြောင်ချောနေပြီး အရေတွေနဲ့ ရွှမ်းလက်လို့ ကျွန်တော့် မျက်စေ့အောက်တည့်တည့်မှာ ရောက်နေပါပကော။
အဲဒီ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကျွန်တော့် လျှာအပြားလိုက်နဲ့ အားရပါးရ ခွေးထန်းလျှက်စားသလို ရက်ပြစ်လိုက်တယ်။ ငံကျိကျိ၊ ညှင်းဆိုးဆိုး အနံ့လေး ရှိပေမဲ့ ခနလေးနဲ့ နှာခေါင်းယဉ်သွားတာပါပဲ။ နောက်တော့ ဖုဖုလေး ဖြစ်နေတဲ့ သူ့စောက်စေ့လေးကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေးနဲ့ ဖိပွတ်ရင်း လျှာကို စောက်ခေါင်းထဲ ရသလောက် ထိုးထိုးပေးကြည့်တော့ ဒေါ်လေးမူယာ ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ ကော့ပြန်လာတာပေါ့။
“မောင်သူရ ရယ်လာတော့ကွယ် တို့ မနေနိုင်တော့ဘူး”
ဒေါ်လေး မူယာလိုပါပဲ ကျွန်တော်လည်း မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ ဒေါ်လေးမူယာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်ဒူးထောက်ပြီး သူ့ပေါင်တွေကို ဖြဲလိုက်တယ်။ သံချောင်းလို မာနေတဲ့ ကျွန်တော့် လီးကြီးကို ပွင့်ဖတ်လေးတွေ လန်နေတဲံ ဒေါ်လေးမူယာ စောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့ပြီး ထိုးသွင်းထည့်လိုက်တယ်။
“အားးးးးးးးးးအီး….ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်…”
နာလို့ တော့ မဖြစ်နိုင်ပါ ကောင်းသွားတာပဲ ဖြစ်မှာပါ။ စောက်ရေတွေရော ကျွန်တော့် တံတွေးတွေရောကြောင့် လီးကြီးက ဒေါ်လေးမူယာ စောက်ဖုတ်ထဲ အိကနဲ ဝင်သွားပါတယ်။ ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ အသွေးအသား အကြောတွေက အထိအတွေ့ကြောင့် တဖျဉ်းဖျဉ်း နဲ့ နှစ်ယောက်စလုံး အရသာတွေ့သွားရတာပါ။ အခုတော့ ကျွန်တော် မှန်းပဲ ထုနေခဲ့ရတဲ့ ဒေါ်လေး မူယာ ကို အခု သူတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ပေါင်နှစ်လုံးဖြဲလို့ ကောင်းကောင်းလိုးဆောင့်နေရပြီပေါ့။ အကျႌတောက် ချွတ်ဖို့ အချိန်မဆွဲနိုင်လို့ ခါးပေါ်လှန်တင်ထားရတဲ့ ဒရက်စ်ကို ဂျိုင်းအောက်ထိဆက်လှန်ပြီး သူ့ကျော်အောက် လက်လျိုလို့ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်ပါတယ်။ လုံးဝန်းထွားကျိုင်းလှတဲ့ ဒေါ်လေးမူယာရဲ့ နို့ကြီးတွေက အတော်ကို ကြီးပါတယ်။ ခလေးလည်း မရှိလို့ ကျွဲကော်သီးလုံးလောက် နို့ကြီးတွေက တင်းရင်းလို့ ရှိနေပါသေးတယ်။ နို့သီးခေါင်းညိုညိုနှစ်လုံးက လည်း ထောင်မတ်လို့။ ကျွန်တော် ဆောင့်လိုးနေတာကို ခနရပ်၊ လီးကြီးကို ဒေါ်လေး မူယာရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိထည့်စိမ်ပြီးတော့ ဒေါ်လေးမူယာနို့တွေကို ငုံစို့လိုက်ပါတယ်။ ဒေါ်လေးမူယာက ကျွန်တော့်ခေါင်းကို ပွတ်သတ်ပေးနေရင်းက အောက်က နေ သူ့ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ကော့ပေးပြီး ဆက်လိုးပေးဖို့ အချက်ပြပါတယ်။ တကယ်က ကျွန်တော့်လီးထိပ်က ယားလာပြီး လရေထွက်ပြီးသွားတော့မှာမို့ အချိန်ဆွဲတဲ့ အနေနဲ့ နို့ကို တလှည့်ပြောင်းစို့နေတာပါ။
“မောင်သူရ ဆက်လုပ်လေကွယ် ဘာလို့ ရပ်နေတာလဲ၊ အဲဒါနောက်မှလုပ်လေ”
ဒေါ်လေးမူယာရဲ့ တိုက်တွန်းမှုကို ကျွန်တော်မလွန်ဆန်ဝံ့တော့ နို့စို့တာ ခနနားလိုက်ပြီး သူ့ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ဖက်လို့ ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပဲ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပါတယ်။
“ဖတ်..ဖွတ်..ဖလွတ်..ပြွတ်..ဖွတ်..”
“ဖတ်..ဖွတ်..ဖလွတ်..ပြွတ်..ဖွတ်..”
“အား ဒေါ်လေး ကျွန်တော် ပြီးတော့မယ်…အိုး…..”
“အို..အေးးးးးအင်းးးးးးးးးအီးးးး”
ကျွန်တော့်လီးထိပ်က လရေတွေ ဒေါ်လေးမူယာ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ဖြန်းပက်ထည့်လိုက်ချိန်မှာပဲ ဒေါ်လေးမူယာကလည်း ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းပြီး ကျွန်တော့်ကို အတင်းဆွဲဖက်လာပါတယ်။ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးတယောက်ကို တယောက် တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားရင်း ခနကြတော့မှ အသာလေး ဖြေလျှော့လိုက်ကြမိပါတော့တယ်။
…………………………..
အခန်း ၁၀။
မင်းရဲကိုကို
မဝတ်ရည် နဲ့ ကျွန်တော် နဲ့ ချပ်တင်း က တော်တော့် ကို ပွင့်လင်းလာပြီး၊ တနေ့ထက်တနေ့လည်း မဝတ်ရည်ကို လိုးချင်တဲ့ စိတ်က တအားကို ပြင်းပြလာခဲ့ရတယ်။ ကိုကိုကြီး ကိုလည်း အားနာမိတယ်။ မဝတ်ရည်နဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ ဘယ်လောက်ထိအောင် ဖြစ်နေပလဲ ဆို မောင် နဲ့ မမ ဆိုတဲ့ အခေါ်အဝေါ်တွေတောင် ဖြစ်နေကြပြီ။ အွန်လိုင်းပေါ်မှာလည်း တယောက်နဲ့ တယောက် အသည်းပေါက်အောင် ချစ်သည်ဆိုတဲ့ ဟာမျိုးတွေတောင် နောက်သလို ပြောင်သလို ပြောလာကြပြီ။ ကိုကိုကြီး ပြောတဲ့ သူ့မိန်းမ တော်တော်ထန်ဆိုတာ အတော်ပင်မှန်ကြောင်းသိရတယ်။ မဝတ်ရည်က မျက်နှာ ကလွဲလို့ ကျွန်တော့်ကို အကုန်ပြပြီးနေပြီ။ မျက်နှာကလည်း နူတ်ခမ်းကနေ အောက်ပိုင်းကို ပြတယ်။ အောက်ပိုင်းက တော့ တကိုယ်လုံး မှာ ဘယ်နားမှည့်ရှိတယ်ဆိုတာက အစ ကျွန်တော်သိနေပြီ။ စောက်ဖုတ် ကိုလည်းပြတယ်။ စောက်စေ့ကို ပွတ်ပြတယ်၊ အရည်တွေ စိမ့်ကျနေတာလည်း မြင်ဘူးပြီးပြီ။ နို့ကြီးတွေကိုလည်း မြင်ဖူးပြီ။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း ဝက်ကမ် ရှေ့မှာ ဂွေလှိမ့်ပြ ဖူးပြီ။ ကျွန်တော် မြန်မာပြည်ပြန်လာလို့ မန္တလေးဘက်ရောက်ရင် သူမ နဲ့ ဆုံကြရအောင် ဟု တောင် ပြောခဲ့တယ်။ ဒါမှ မဟုတ် ရန်ကုန်မှာ လာဆုံမယ်လေဟုလည်း ပြောသေးတယ်။ တကယ်တော့ မဝတ်ရည်က အပြင်မှာ ဘယ်သူဆိုတာ ကျွန်တော် သိထားမှန်း သူမ မသိဆိုတော့ ကျွန်တော့် မှာသာ အသဲယား နေရတာ။ မဝတ်ရည်နဲ့ ချပ်နေရင်းက အပြင်မှာ ဆုံဖို့ ကျွန်တော်ချိန်းရင် သူတကယ်လာမယ်ဆိုတာကို ကျွန်တော်သိနေတော့ ပိုဆိုးနေတာပေါ့။ ကျွန်တော်က ကျွန်တော့် အိုင်ဒန်တတီကိုမှ ဖွင့်ပြလို့ မရတာ။ နောက်တခု ပိုပွင့်လင်းသွားတာက ကျွန်တော်ကို နိုင်ငံခြားကလူလို့ သဘောထားပြီး သူမ အတွင်းရေးတွေကို ပါ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဆွေးနွေးလာတော့ ကျွန်တော့်မှာ အခက်ကြုံရတယ်။ ဥပမာ ကျွန်တော့် ကိုယ်စား အပြင်မှာ တွေ့နေရသည့်ကောင်လေး တယောက်ကို သူမ စိတ်လာနေကြောင်းပြောပြတယ်။ သူမရုံးက ခိုင်းတဲ့ ကောင်ကလေး လို့ပြောတယ်။ ကြည့်ရတာက မဝတ်ရည်က အဲလောက် ဆာနေပြီး ကျွန်တော်နဲ့ လည်း ဆက်ခ်ချပ် တချိန်လုံးချပ်နေတော့ ပေါက်ကွဲတော့မည့် တိုင်းဗုံး လို ဖြစ်နေမှာ။ အဲတော့ အဲဒီကောင်လေးနဲ့ အပြင်မှာ တကယ်ဖြစ်သွားမှာ စိုးရိမ်မိတာပေါ့။ ဖြစ်မယ့်ဖြစ် ကျွန်တော်က သာ မဝတ်ရည်ကို လိုးချင်မိတာ။ အဲဒီကိစ္စကို ကိုကိုကြီးကို ဖွင့်ပြောရမလား တော်တော့်ကို ဦးနှောက်စားခဲ့ရတာ။ ကိုကိုကြီးကို လည်း သတိပေးချင်။ ကိုယ့်ကို ယုံကြည်ပြီး အွန်လိုင်းချစ်သူ မို့ အတွင်းရေးဖွင့်ပြောထားတဲ့ မဝတ်ရည်ကို လည်း သစ္စာမဖေါက်ချင်။ သို့သော်လည်း ကိုကိုကြီး က မူလ ပထမ ကိုယ့်ကို ပွင့်လင်းထားသော သူဖြစ်တာမို့ တနေ့ သူ့ကို ဖွင့်ပြောလိုက်ရတယ်။ ကိုကိုကြီးက တော်တော်လေး အံ့ဩသွားပုံ ရတယ်။
“ဟေ ဟုတ်လား၊ မင်းပြောတဲ့ ပုံပန်းသဏ္ဍန်အရ ဆိုရင် တော့ ဘယ်သူဆိုတာ ငါသိတယ်ကွ။ မောင်ထွေးလေးပဲနေမှာ၊ အဟီး။ ကောင်လေးက လူရည်တော့ သန့်ပါတယ် ခွိခွိ။ ဒါပေမဲ့ ငါမသိပဲ ဖြစ်သွားမှာတော့ မလိုချင်ဘူး၊ ငါက ဝတ်ရည်ကို သူများလိုးတာကို ကြည့်ချင်တာ။ ငါ့ကွယ်ရာမှာ သွားလိုးနေတာတော့ မကြိုက်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ငါ့ကို ပြန်ပြောပြရင်တော့ ခွင့်လွတ်နိုင်ပါတယ်။ မင်းငါ့ကို ဖွင့်ပြောတာကျေးဇူးကွာ”
“ဟာ ခင်ဗျားကလည်း ပြောပြရမှာပေါ့၊ ကျွန်တော်က မဝတ်ရည်နဲ့ ခုလို ပြောချင်သလို ပြောခွင့်ရနေတာတောင် ခင်ဗျားကို အားလည်းနာ၊ကျေးဇူးလည်းတင်နေပါပြီဗျာ၊ အဟီးးးး”
“အင်းပါ၊ ဒါနဲ့ မင်းကို ငါတခုမေးမယ် မင်း စိတ်မဆိုးနဲ့”
“ဘာလဲ ဗျ မေးပါ။ ကျွန်တော်တောင် ခင်ဗျားမိန်းမ နဲ့ ပြောချင်သလို ပြောနေတာ ခင်ဗျား စိတ်မှ မဆိုးပဲနဲ့ဟာ”
“တခြားတော့ မဟုတ်ဘူး၊ မင်းကရော အဲလိုမျိုး မင်းမိန်းမ နဲ့ တခြားဘဲတဗွေနဲ့ လိုးတာ မကြည့်ချင်ဘူးလား”
“မပြောတတ်ဘူးဗျ။ အခု တော့ အဲဒီအိုင်ဒီယာက ကျွန်တော့်ကို စိတ်တော့လာစေတယ်။ တကယ်တမ်းကျတော့ ဘယ်လိုကောင်နဲ့ ဆိုတာလည်း မူတည်သေးတယ်ထင်တာပဲ၊ တော်ကြာ ရောဂါတို့ စောက်ပြဿနာတို့ တက်လာရင် သေရောပဲ”
“အေးပေါ့ကွ၊ အဲဒါကြောင့် ငါက ငါ့မိန်းမ ကို ကွန်ထရိုးလေးနဲ့ လှုပ်ရှားတာပဲ ဖြစ်စေချင်လို့ မင်းနဲ့ ချပ်ထားခိုင်းလိုက်တာ။ မင်းပြောသလို သူ့အောက်က ချာတိတ်ကလေးနဲ့ငါ့ကွယ်ရာမှ တော့ မဖြစ်စေချင်ပါဘူး”
“အင်း အဲဒါ လည်းဟုတ်တာပဲ”
“အင်း မင်း စိတ်မဆိုးဘူး ဆို ငါဆက်ပြောမယ်ကွာ၊ မင်း နဲ့ ဝတ်ရည်နဲ့ အိပ်ရအောင် ငါ ဂွင်ရိုက်ပေးမယ်၊ ငါနဲ့ မြယမုံစိမ်း နဲ့ရော အိပ်ရအောင် မင်းကူညီမလား၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ဆွင်း ပေါ့ကွာ၊ ဆောရီးနော် ငါရိုင်းသလို ဖြစ်သွားရင်”
“အင်း မဖြစ်ပါဘူးဗျ။ ကျွန်တော်လည်း စဉ်းစားမိနေတာပါ။ မဝတ်ရည်ကို ကျွန်တော် တကယ်တော့၊ အိုဗျာ မျက်နှာပူပူပဲ ပြောရရင် မဝတ်ရည်နဲ့ ကျွန်တော် အိပ်ချင်နေမိပြီဗျ။ ကျွန်တော့်မိန်းမ ကို လုပ်တာတောင် တခါတလေ မဝတ်ရည်လို့ မှန်းနေမိတာ”
“အေးလေ မင်း ဝတ်ရည်နဲ့ အိပ်လို့ ရအောင် ငါဂွင်ဖန်ပေးမယ်၊ မြယမုံစိမ်းကိစ္စကိုရော မင်း ဘယ်လိုသဘောရလဲ”
“အင်း ခင်ဗျား ဆိုရင်တော့ ကျွန်တော် စိတ်မရှိလောက်ဘူးဗျ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်က ဘယ်လို ဂွင်ရိုက်ပေးရမလဲ၊ စိမ်း က မလွယ်ဘူးထင်တယ်၊ ”
“စိမ်းလွယ်တာ မလွယ်တာ မင်း ခေါင်းထဲ မထည့်နဲ့ ငါနဲ့ အခြေအနေပေးအောင်သာ ဂွင်ရိုက်ပေး၊ငါ့ဘာသာ စည်းရုံးမယ် အဲလိုမှ မရရင်လည်း အကြောင်းမဟုတ်ဘူး၊ ဝတ်ရည်ကိုတော့ မင်းနဲ့ ငါ ဂွင်ဆင်ပေးမယ်။ စိမ်းအတွက်က ငါ့တာဝန်ထား၊ မင်း မသိပဲနဲ့ မလှုပ်ရှားချင်လို့”
“အိုကေလေ အာ့တာဆိုလည်း ကြည့်ကြတာပေါ့”
ကျွန်တော့်စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာတယ်။ မဝတ်ရည်ကို လိုးချင်တာကလည်း တပိုင်း၊ စိမ်းကို ဒိပြင်ယောက်ျားတယောက် လိုးနေတာကို မြင်ရမယ်၊ ဒါမှ မဟုတ် ကျွန်တော့်ကွယ်ရာမှာ ဒိပြင်ယောက်ျား တယောက် လိုးတာကို ခံနေမယ် ဆိုတာကို တွေးရင်းနဲ့ကို လီးက တောင်လာတယ်။ ရင်ထဲမှာ လည်း တဒုံးဒုံး မြည်လာတယ်။ ကိုကိုကြီး စိမ်းကို ဘယ်လို လှုပ်ရှားမလဲ ဆိုတာလည်း တွေးရင်း နဲ့ စိတ်ဝင်စားလာရတယ်။ အင်း ကြည့်ရသေးတာပေါ့။ အခုတော့ ဒီည မဝတ်ရည်နဲ့ ချပ်ဖို့ကို အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားလာရတယ်။ တနေ့ မှာမဝတ်ရည်ကို တကယ်လိုးရတော့မှာပါလား ဆိုတဲ့ အသိကြောင့်ပေါ့။
ကျွန်တော်နဲ့ မမသီရိ ခေါ် မမမြတ်ဝတ်ရည် တို့ ချပ်ကြတာလေး နမူနာ အောက်မှာသာ ဖတ်ကြည့်ကြပါတော့။
10:08 PMဒင်ကြီး: မမနဲ့ မနေ့ မနက်က ချပ်လိုက်တာ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မအောင့်နိူင်တော့ပဲ ကိုယ့်ဘာသာ လက်နဲ့ ပလေး လိုက်ရတယ်မမရေ အရမ်းကို တင်းလာလို့ ခိခိ
Thiri469: ခိခိ
10:10 PM ခုကော
10:12 PM ပြောပြမယ်
10:13 PM ဒီနှစ်လောက် မမစိတ်ထဲမှာ ဒီကိစ္စကို စိတ်ထဲတော်တော်ပါမိတယ်
အသက်ကြောင့်လားတော့မသိဘူး
10:14 PM အရွယ်ကြောင့်လို့ မောင်ထင်လား
10:15 PM ဒင်ကြီး: အင်း မမ ဘာကြောင့် မှ မဟုတ်ဘူး
မောင် နဲ့ နေ့တိုင်းချပ်နေလို့ ခိခိ
Thiri469: ခိခိ
10:16 PM ဖစ်နိုင်တာဘဲ
10:17 PM အရင်တုံးကဆို ရေခဲချောင်းစားရတာတွေ စိတ်မဝင်စားဘူး
ခုတော့ စားဖို့ဘဲ စဉ်းစားနေမိတယ် ခိခိ
ဒင်ကြီး: မောင့် ရေခဲ ချောင်းတွေ့ သွားလို့ထင်တယ် ခိခိ
10:18 PM မောင် က ငတ်နေတာနော်
Thiri469: မမလဲငတ်နေတာဘဲလေ
10:34 PM ဒင်ကြီး: အင်း ကဲ ဒါဆို မောင်လာရင် မမ က မောင်နဲ့ လာတွေ့မှာလား ( စိတ်ကူးယဉ်ပေါ့မမရယ် အပျင်းပြေ ခိခိ ) မောင် က အခန်းကောင်းကောင်းလေး ငှားထားမယ်
10:35 PM နည်းနည်းကောင်းတဲ့ ဟိုတယ်ပေါ့၊ မမ လာရင် မောင် က ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ရေဇလုံကြီး ကိုဖြည့်ထားမယ်
10:36 PM Thiri469: အင်း
ဒင်ကြီး: မောင်တို့ နူစ်ယောက် အတူတူ ဝင်ချိုးလို့ရအောင်
Thiri469: အင်း
10:37 PM ဒင်ကြီး: အင်း ရေချိုး ဆိုမှ မမ ကို ဟိုနေ့ က မောင်အီးမေးနဲ့ ပေးလိုက်တဲ့ ဗီဒီယိုရောကြည့်ပြီး ပလား အဲ ဒီထဲ မှာ မောင်ကြိုက်တာက ဆပ်ပြာရည်တွေ အဖုတ်ပေါ် သုတ်ပြီး ဘဲ ကြီး ပေါင်ပေါ်မှာ ရှောတိုက်တာပဲ ခိခိ
10:38 PM Thiri469: အင်း
ဒင်ကြီး: ပေါင်ယားလိုက်တာ ခွိခွိ
Thiri469: ခိခိ
ဒင်ကြီး: မမ ကိုတော့ ဘပ်တပ်ထဲ မှာ မောင့်ပေါင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းမယ်
Thiri469: အင်း
10:39 PM ဒင်ကြီး: မောင့်ကောင်ကြီးက မမ ပေါင်နူစ်လုံးကြားက ထောင်ထွက်နေမယ်လေ
Thiri469: အင်း
ဒင်ကြီး: မမကို ထိုင်ထ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ခိုင်းမလို့ ခိခိ
10:40 PM Thiri469: အင်း
ဒင်ကြီး: မမ အထ မှာ မောင်က အပေါက်တည့်အောင် ချိန်ပေးမယ် လေ
Thiri469: ခိခိ
ဒင်ကြီး: မမ ပြန်အထိုင်မှာ တခါထဲ စွိကနဲ ဝင်သွားအောင် ခိခိ
Thiri469: အင်း
10:42 PM ဒင်ကြီး: မမ အခု ပြောနေရင်းတောင် မောင့်ကောင်ကြီးတောင်လာပြီ
10:43 PM ခွိ
Thiri469: ဟိ
10:46 PM ဒင်ကြီး: ကဲ ပြောလေ မမ မောင့် ဆီလာ ဘပ်တပ်ထဲ မှာ မောင့်ပေါင်ပေါ်ထိုင်
အဲလိုနဲ့
တချီပြီးအောင်လုပ်လိုက်မယ် ကဲ
မမ ရဲ့ နိူ့ကြီးတွေကိုလည်း စို့မယ်၊ မမ သားလေး မစို့တာ ကြာပြီ မလား
10:47 PM Thiri469: အင်း
ဒင်ကြီး: မမ နိူ့ကြီးနူစ်လုံးကြားမှာ လိုးရှင်းညှစ်ထည့်ပြီး မောင့်အတန်ကြီးကို ညှပ်ထားပေး
Thiri469: ဒီနေ့ shaved ထားတယ်
အင်း
10:48 PM ဒင်ကြီး: မောင်ကကော့ကော့ ထိုးမယ် မမမေးစေ့ထိအောင်
Thiri469: အင်း
ဒင်ကြီး: မမက ခေါင်းငုံထားပြီး နူတ်ခမ်းဟထားပေး
Thiri469: အင်း
ဒင်ကြီး: မောင့်ဒစ်ဖျားက မမ နူတ်ခမ်း ဝ ကို သွားသွားထိမယ်
10:49 PM Thiri469: အင်း
10:50 PM ဒင်ကြီး: အင့်အင့်
10:51 PM မောင် အရမ်းတင်းလာပြီနော်မမ ထွက်ခါနီးပြီ
Thiri469: အင်း
ဒင်ကြီး: ဟိုဘက်လှည့် လေးဘက်ထောက်ပေးတော့
Thiri469: အင်း အရမ်းဆောင့်နော်
10:52 PM ဒင်ကြီး: ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ဆော်ရတာ အားရတယ်
Thiri469: အင်း
ဒင်ကြီး: အရမ်းဆောင့်မယ်
Thiri469: အဲ့ဒါအကြိုက်တူတယ်
10:53 PM ဒင်ကြီး: မောင့်လက်မ လေးကိုလည်း လိုးရှင်းလူးပြီး မမ ခရေပွင့်လေးထဲ ထိုးထိုးပေးမယ် ခိခိ
အဲဒါကတော့ သွေးတိုးစမ်းတာပေါ့ ခိခိ
Thiri469: ကြိုက်ဖူး
ဒင်ကြီး: ခိခိ
10:54 PM မကြိုက်တော့ မမက ဖင်ရမ်းရင် မောင့် အတန်ကြီးက မမ အဖုတ်လေးထဲ မှာ ဟိုထိဒီထိ ဖြစ်သွားတာပေါ့ ခိခိ
Thiri469: ခိခိ
10:55 PM ဒင်ကြီး: မမ အခု မောင်က မောင့်ဟာကို ပုဆိုးပေါ်ကနေပွတ်နေတယ် ဒီညမောင် ပုဆိုးဝတ်ထားတယ် ခိခိ
မမရော မမဟာလေးကို မပွတ်နေဘူးလား
10:56 PM Thiri469: ပွတ်နေတာပေ့ါလို့
ဒင်ကြီး: မမ ရဲ့ လက်ခလယ်ထိပ်ကလေးနဲ့ အဖုလေး ကို ပွတ်နေလေ
မမ ရယ်
မောင့် ကောင်ကြီးတောင် တအားယားနေပြီ
10:57 PM Thiri469: အင်း အယားပြေလုပ်ပေးချင်လိုက်တာ
10:58 PM ဒင်ကြီး: တကယ်တော့ လုပ်တယ် ဆိုတဲ့ ဝေါဟာရ က ဂျင်နရယ်ဆန်တယ်မမရဲ့
ဘာလုပ်လုပ် လုပ်တယ်ပဲ ပြောတာ
ဒီ နေရာမျိုးမှာလည်း လုပ်တယ်ပဲ သုံးတာ သိပ်ဖီးမတက်ဘူး ခိခိ
ဒါပေမဲ့ထားလိုက်ပါတော့ ခွိခွိ
10:59 PM Thiri469: ပြောရဲဖူးရယ်
ဒင်ကြီး: ခိခိ
အယားပြေ စုပ်ပေးမယ် ပြောမလို့လား
ခိခိ
Thiri469: အင်းပေ့ါ
ဒင်ကြီး: ဒါကို ပြောမထွက်ဘူး ခိခိ
11:00 PM Thiri469: ခိခိ
ဒင်ကြီး: မောင်က မမ ကိုအားနာလို့ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပြီး လုပ်မယ်ပြောတာ ခိခိ
11:01 PM မောင့်သဘောသာဆိုရင် ဖင်ဘူးတောင်ထောင်ပြီး xxxxx မယ်လို့ ပြောမှာ ခွိ
အဲဒါက ပိုအားရတယ်
Thiri469: ခိခိ မောင်လဲပြောရခက်တာဘဲမလား
11:02 PM ဒင်ကြီး: မခက်ဘူး မောင်က မမ ကိုအားနာလို့ ခိခိ
Thiri469: ဟဟ
11:03 PM ဒင်ကြီး: မမ က စိတ်ဆိုးမှာလား ကဲ မောင်ပြောရင်
Thiri469: ဆိုးပါဘူး
ဒင်ကြီး: မဆိုးဘူးဆိုရင်ပြောမယ်
11:04 PM တချိန်လုံးပွင့်လင်းလာပြီး မှ
ဒါလေး ပြောဖို့ ဝန်မလေးပါဘူး ခိခိ
Thiri469: ခိခိ
ပြောလေ
ဒါဆို
11:05 PM ဒင်ကြီး: မမ မနေ့ မနက်က ပြောလိုက်တာ မောင်ဖီးတက်သွားပြီး အိမ်ရောက်တော့ လက်နဲ့တောင်ထုတ်ယူလိုက်ရတယ် ခွိခွိ
Thiri469: စားချင်စိတ်ပေါက်တာကိုးလို့
ဒင်ကြီး: ခိခိ
11:07 PM မမ က မောင့်လီးကြီး ကို အားရပါးရ စုပ်ပေး ၊မောင့်လီးကြီး တအားမာလာ မှ မမ ကိုရေချိုးခန်းကြမ်းပြင် မှာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ခိုင်းပြီး မမ ပေါင်နူစ်လုံးကြားက ပြူထွက်လာတဲ့ မမစောက်ဖုတ်လေးထဲ မောင့်လီးကြီးကို ထိုးထည့်ပြီး တအားလိုးချင်တယ်၊ ကဲ မမ ဘယ်လိုထင်လဲ ခွိခွိ
Thiri469: သိပ်ကောင်းတာပေ့ါ လို့
ဒင်ကြီး: ခွိခွိ
11:08 PM Thiri469: မောင်ကအရပ်အရှည်ကြီး မမကပုတော့ ဂွကျမယ်ထင်တယ်
ဒင်ကြီး: အဲလို လိုးလို့ မှ မပြီးသေးရင် မမ ရဲ့ ပေါင်တချောင်းကို မြှောက်ပြီး မမ ရဲ့ အနောက်ကနေ ပြီး တပေါင်ကျော်နည်းနဲ့ လိုးပေးမယ်
11:09 PM Thiri469: ကောင်းတယ်
ဒင်ကြီး: မောင်က အောက်ကို လျှောချပြီး ကော့လိုးရုံပဲလေ မရဲ့
Thiri469: အင်း
11:10 PM ဒင်ကြီး: ပိုတောင်ကောင်းသေးတယ် မမ က ပုတယ်ဆိုရင် မမကို အောက်က ဆောင့်ပင့်လိုးနေရင်း မမနိူ့နူစ်လုံးကို ဆွဲနှယ်လို့ မှီသေးတယ်လေ ခွိခွိ
Thiri469: ခိခိ
ဒါဆိုလဲ မြန်လာတော့
11:11 PM ဒင်ကြီး: အမြဲ တမ်းသုံးနေရင်လည်း ရိုးသွားမယ် တကယ် လိုတဲ့နေရာကျမှ သုံးမယ် ဟိဟိ စကားကို ခြှေတာတာ
Thiri469: ခိခိ
ဒင်ကြီး: လာမှာပေါ့ မမ ရယ်
မောင် က လာချင်တာပေါ့
မောင်တို့ နူစ်ယောက် ကြားတနေရာမှာ ဆုံကြရင်ကောင်းမယ်နော် ခွိ
11:12 PM Thiri469: း)
11:13 PM ဒင်ကြီး: မောင် နဲ့ ဆို မ စိတ်ချရတယ် ခွိခွိ မ နောက်ပိုင်းလည်း ဘာမှ စိုးရိမ်စရာမရှိဘူး၊ ခွိ၊ ဟို ရုံးကကောင်လေးနဲ့ ဆို နောက်ပိုင်း ပြဿနာ ရူတ်နိူင်တယ် ခွိ
နောက် နေ့တိုင်းတွေ့ နေရတဲ့သူ တွေ
ဆက်ဆန်ရေး အဆင်မပြေတော့ရင် မကောင်းတော့ဘူး ခွိခွိ
11:14 PM တရားချနေတာ မနာလိုလို့
Thiri469: ခိခိ
စိတ်ချပါ
သူနဲ့က ဘာမှ ဖစ်လာစာမရှိအောင်နေမယ်
ဒင်ကြီး: မ ကို မ ဘဲကြီး ကလွဲ ရင် ကို့တယောက်ကိုပဲ လိုးခွင့်ပေးပါ မရယ် နော် ခွိခွိ
Thiri469: အင်း
11:15 PM မောင်ကကျတော့ မတကိုယ်လုံးနီးပါးမြင်ဖူးတာဘဲလေ၊ ရုံးက ကလေးလေးက အပေါ်ယံလောက်ပါ
ဒင်ကြီး: အဲဒီ မ ရုံးက ကလေးလေးနဲ့ ဖစ် သွားရင်လည်း မောင် မနာလိုမှာ စိုးတယ်ဆိုပြီး ဖုံးမထားနဲ့ နော် မောင်က အဲလိုဟာမျိုးတွေလည်း ဝါသနာပါတယ်၊ ကြားချင်တယ် ခွိခွိ
11:16 PM Thiri469: ခိခိ
ဒင်ကြီး: ဖစ်ခဲ့ရင် လည်း ဒီတေးလေး မောင့် ကိုပြောနော် ခွိခွိ၊ မမ ဘဲကြီးမရိပ်မိဘူးလား
Thiri469: တခါတခါသူ့ကိုကြည့်ရင်း စိတ်တော့ လာသား
ဒါမဲ့
ယောက်နဲ့ကလွဲပီး ဘယ်သူနဲ့မှ မအိပ်ဖူးသေးတော့
ယောက်ျား*
11:17 PM လက်တွေ့ဖစ်ဖို့က မလွယ်ဘူး ယောက်ျားက မရိပ်မိလောက်ပါဘူး
ဒင်ကြီး: အင်း သူက မမလက်အောက်က ဖြစ်နေတာက ဆိုးတယ်နော် ခွိခွိ
မမ ကလည်း ရာထူးအကြီးကြီး မဟုတ်ဘူး ဆိုရင်တော့ မောင် မြှောက်ပေးပါတယ် ခိခိ
11:18 PM ခုကတော့ အဲဒီချာတိတ် က မကောင်းရင် ဇာတ်လမ်းရူတ်ကုန်မယ်
ဆာရင် မောင် နဲ့သာ ချိန်းလိုက် ခွိခွိ လေယာဉ်လက်မှတ်ဖို့ စုထားမယ်
Thiri469: ခိခိ
11:20 PM ဒင်ကြီး: မမ နဲ့ အဲ လိုပြောလိုက်ပြီးရင် မမ ဆီကို အပြေးလာပြီးတော့သာ လိုးလိုက်ချင်တော့တယ်
11:21 PM Thiri469: ခိခိ
ဒင်ကြီး: ခုန မောင်ရေးလိုက်သလိုပေါ့ အားပါတော့ ဖီးတက်တာပေါ့ ခိခိ —မ က ကိုလီးကြီး ကို အားရပါးရ စုပ်ပေး ၊ကိုလီးကြီး တအားမာလာ မှ မ ကိုရေချိုးခန်းကြမ်းပြင် မှာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ခိုင်းပြီး မ ပေါင်နူစ်လုံးကြားက ပြူထွက်လာတဲ့ မစောက်ဖုတ်လေးထဲ ကိုလီးကြီးကို ထိုးထည့်ပြီး တအားလိုးချင်တယ်၊ ကဲ မ ဘယ်လိုထင်လဲ ခွိခွိ
—
11:34 PM Thiri469: ကောင်းမယ်ထင်တာပေ့ါ
ဟဟ
ဒင်ကြီး: အဲလိုမျိုး ခိခိ
Thiri469: အင်း
11:35 PM ဒင်ကြီး: မ နိူ့ကြီးနူစ်လုံးကြည့်ပြီး အခုန မောင်ပြောသလိုပဲ လိုးရှင်းလူးပြီး မောင့်လီးကြီးကို ကြားထဲ ညှပ်ထားပြီး လိုးချင်တယ်
မ ရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှလေးကိုလည်း လိုးချင်တယ်
11:36 PM မ မကြိုက်တဲ့ အပေါက်လေးတော့ ချန်ထားအူးမယ် နောက်မှ မ ဘဲ ကြီးကို မြှောက်ပေးမယ် ခိခိ
Thiri469: ခိခိ
11:37 PM ဒင်ကြီး: မ ဘဲ ကြီး ကို မောင်နဲ့ အွန်လိုင်းသူငယ်ချင်းဆိုပြီးတော့ မိတ်ဆက်ပေးလိုက် ပြီးတော့ ကိုယ့်မိန်းမ ကို ဘယ်လို ပုံစံတွေနဲ့ လုပ်ရင် ကောင်းတယ် ဆိုတာ လက်ချာပေးသလိုနဲ့ ပြောလိုက်မယ် ခိခိ
မ က ဘယ်လိုကြိုက်သလဲ သာပြောပေးထားခိခိ
11:38 PM Thiri469: ခိခိ
ဒင်ကြီး: ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးတာ ကြိုက်တာတော့သိတယ် ခိခိ
11:39 PM မ မောင် အိပ်ချင်ပြီ ဒီနေ့ နည်းနည်း ပင်ပန်းထားလို့
ချစ်တယ် မ ကို
11:40 PM မောင့် တသက် မှာ ကို အဲလိုပြောခွင့်ရတဲ့ မိန်းခလေးက မ တယောက်ပဲ ရှိသေးတယ်
Thiri469: အင်းပါ
အိပ်တော့လေ
ဂွတ်နိုက်
ဒင်ကြီး: ကျေးဇူးနော် မမ
Thiri469: ရပါတယ်
ဒင်ကြီး: ဂွတ်နိူက်
11:42 PM မမ နဲ့ အိပ်ယာတခုထဲမှာ ဆိုရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲ
Thiri469: အင်း
11:43 PM ဒင်ကြီး: တနေ့ ပေါ့မ ရယ်နော် ခိခိ
သါားပြီ
Thiri469: အခြေအနေရခဲ့ရင်ပေါ့
အင်း
တာ့တာ
ဒင်ကြီး: အင်းပါ
မောင် လောဘ နဲ့ လော မကြီးပါဘူး
11:44 PM Thiri469: း)
:kiss
ဒင်ကြီး: ကစ်စ် မရေ
