(၁၁)
“အို..နို့ကိုအဲ့လိုကြီးအရမ်းမညှစ်နဲ့လေ၊ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဟဲ့ အူးးး ရှီးးးးး…ညင်ညင်သာသာလေးကိုင်ရတယ်ဟဲ့..၊
ဒီပုံမျိုးနဲ့တော်ကြာဘတ်လဘိုင်တွေလိုက်ကုန်တော့မှာပဲ … အု..စစ်ရှ်..စို့ပြန်ပြီကွာ၊ အင့်..ဟင့်..ဟင်း တင်းကြီးဘဲ..”
ကျနော်လဲစိတ်ကထန်ထန်နဲ့ မေမေနို့ကိုကိုင်တာကြမ်းသွားတယ်ထင်တယ်။ထအော်ပြီးတားတယ်။
ဒါပေမယ့်အားရပါးရကောက်စို့ပြီးနို့သီးလေးတွေကိုလျှာနဲ့လှိမ့်ကလိုင်း လိုက်ပြန်တော့မှေးစင်းပြီးကျသွားတော့ပြန်တာပဲ။
“မေမေ ကြက်သီးလေးတွေထနေတယ်..၊ ကောင်းလို့လားဟင်။ အသည်းယားလား..”
“သိဘူးကွာ..စို့မှာသာစို့..ဟင်းး..စစ်ရှ်ရှ်..”
“မေမေ့နို့ကြီးတွေက အကြီးကြီးတွေပဲ၊ ပြီးတော့တင်းပြီးအိနေတာ၊ ဘယ်နှစ်ခါကိုင်ကိုင်၊
ဘယ်လောက်စို့စို့ရိုးသွားတယ်ကိုမရှိဘူး၊ ချစ်လိုက်တာမေမေရာ”
ကျနော်နို့ကိုခဏချွတ်ရင်း၊ တိုးတိုးလေးချစ်တင်းစကားပြောဖြစ်အောင်ပြောလိုက်သေးတယ်။
မေမေက ကျနော်စိတ်ကြိုက်လို့စို့လို့ရအောင် သူရဲ့နို့အုံကြီးကိုစိတ်ပါလက်ပါရှေ့ကော့တင်ပြီးဖွင့်ပေးထားတယ်။
ပြီးတော့မေမေ့ညာလက်ကကျနော်ပေါင်ကြားဇတ်ခနဲဆိုရောက်သွားပြီးအလိုလိုမိုးမျှော်နေပြီဖြစ်တဲ့ကျနော့်ငပဲကိုကိုင်ပြီဂီယာထိုးတော့တာပဲ။
“အူးးးဟူးးး..ဒါကြီးကလဲကြီးတာပဲလေ၊ ဘယ်နှစ်ခါကိုင်ကိုင်။ ဘယ်လောက်ထိုးထိုးရိုးတယ်ကိုမရှိဘူး.. ဟိ..ဟိ..၊
မေမေဒီလိုတိုက်ပေးတာရော ဝမ်းကြိုက်လား..”
“အိုးးမေမေ..အရမ်းမဆောင့်နဲ့လေ.. အီးးး ကောင်းတာ..၊ တော်ကြာထွက်ကုန်တော့မယ်”
“ဒါလက်ဖဝါးနဲ့ကိုင်ကိုင်ပွတ်တာပဲရှိသေးတယ်။ ဒါလောက်လေးနဲ့ထွက်တော့မှာလား။
တောင့်ထား..၊မေမေ့အတွက်လည်းချန်ထားဦးလေ၊ တကထဲမှ..”
ပြောလည်းပြီးရော မေမေကကျနော့်ပေါင်ကြားထဲကိုငုံ့ချလိုက်ပြီး လီးကိုပါးစပ်ထဲကောက်ထည့်လိုက်ပြီးတော့
ခေါင်းကို ဘယ်တစ်လှည့်ညာတစ်လှည့်ယိမ်းပြီး အားရပါးရစုပ်ပါတော့တယ်။
“ဟွန့်..သူ့လီးကြီးကလည်းသံချောင်းကြီးကျနေတာပဲ..ဟင်း..ဟင်း..မာထန်နေလိုက်တာ၊ တော်တော်မအေကိုလိုးချင်နေပုံပဲ ပါးစပ်နဲ့ကိုအပြည့်..”
မေမေကလီးကိုပါးစပ်ကခဏချွတ်လို့ကျနော့ကိုရိတိတိစရင်း ထပ်ငုံပြီးစုပ်လိုက်ပြန်တယ်။
ကျနော်ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘူး၊ မေမေ့ပါးစပ်လှလှလေးထဲကိုအသက်အောင့်ရင်းခါးကော့ထိုးထိုးပြီးဆက်တိုက်ညှောင့်သွင်းနေမိတယ်။
မေမေကလီးကိုငုံပြီးစုပ်နေရာကလျှာထုတ်ပြီးလချောင်းကိုဒေါင်လိုက်တလွှားခြင်းလျက်တယ်။
ဖြေးဖြေးချင်းနိမ့်ဆင်းလာပြီးကျနော့်လဥတွေဆီရောက်တော့ ပါးစပ်ကျယ်ကျယ်ဟပြီး လဥတစ်ပြွတ်လုံးကိုငုံစုပ်လိုက်တော့တယ်။
ဥကိုစုပ်ပေးလိုက်၊ လျက်လိုက်လုပ်နေတာ မေမေ့တံတွေးတွေသွားရည်တွေရွှဲထွက်စီးကျလာပြီး ပါးစပ်နဲ့နှုတ်ခမ်းနီနီလေးတစ်ခုလုံးစိုစိဝင်းပြောင်နေတော့တာ။
“ဝမ်းရဲ့ ချစ်မေလေးက၊ ပုလွေကိုင်တာတော်လိုက်တာ။ မအောင့်နိုင်တော့ဘူး။ လာပါ၊ ဒီမှာမတ်တပ်လာရပ်ပေးပါဦး..”
“မေမေ့ကိုဘာလုပ်ခိုင်းဦးမလို့လဲ..”
“ကိုယ့်အမေ ဘယ်လောက်ဆက်စီကျတယ်ဆိုတာကြည့်ချင်လို့”
မေမေကကျနော့်ရှေ့မှာမတ်တပ်ရပ်ပေးလိုက်တယ်။ အစထဲကကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်ပြီးသားမေမေက
ကိုယ့်ရှေ့မှာပေါင်လေးချဲပြီးမခို့တရို့ရပ်နေတော့ ကျနော်မေမေ့ဖင်လုံးကြီးတွေကိုသိုင်းဖက်ဆွဲယူလိုက်ပြီး
မျက်နှာရှေအနေတော်အပ်လာတဲ့ ခပ်အာအာစောက်ဖုတ်လေးကိုနှာခေါင်းနှစ်ပြီး တစ်ရှိုက်နမ်းလိုက်ရင်း မေမေ့ကိုမော်ကြည့်ပြီးတော့..၊
“မေမေ..တကယ်ပဲသားရဲ့မိန်းမအဖြစ်ရင်သွေးလေးမမွေးပေးနိုင်ဘူးလား..ဟင်..”
ပြောရင်းတလက်စတည်းပဲမေမေ့ဖင်ကြားကပတ်ဆွဲပြီး၊ စောက်ပတ်ထဲလက်ခလယ်ထည့်ကလိုင်းပေးလိုက်တယ်။
လက်ကိုသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ရင်းစောက်စိလေးကိုပါဖိချေပေးလိုက်တော့ မေမေလည်းခါးလေးလိမ်ပြီးစောက်ပတ်ကကော့တက်လာတော့တယ်။
“ဆိုးတယ်ကွာ..၊ သူ့ကိုဒါလောက်အလိုလိုက်ပေးနေတာတောင် အမြဲဒီလိုချည်းပဲ။ တခြားရွယ်တူမိန်းခလေးတွေကိုလည်းမဖန်။
ဒီကိုယ့်ကိုမွေးထားတဲ့အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကိုပဲဓါတ်ကျနေတယ်။ ကောင်းကောင်းချစ်ချင်ရင်၊ ဒီစကားကိုထပ်မပြောနဲ့တော့။
မေမေပြောထားပြီးသားပဲလေ။ သားအမိချင်းဒီအဆင့်ထိကျော်လို့မရပါဘူးဆို..၊ ကြည့်..လက်ကလည်းသရမ်းလိုက်တာ..အူးးးစ်..”
“အင်းပါချစ်မေရယ်..ကောင်းကောင်းချစ်ဆိုလည်းချစ်ပါမယ်”
ကျနော်လည်းမထူးတော့ဘူး၊ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုပဲ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆက်ကလိုင်းနေလိုက်တယ်။
“အို..ကြည့်..လက်ကလည်းအငြိမ်မနေဘူး၊အု..အွန့်အွန့်..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ၊ အူးးး မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး၊ ၀မ်းရယ်
လက်ကြီးနဲ့ပဲတအားထိုးမနေနဲ့၊ မေ့ကိုလျှာနဲ့နူးနူးညံ့ညံ့လေးပဲလျက်ပေးကွာ”
“မေ..မနေနိုင်တော့ရင်လဲ ပြောလေ၊ ဝမ်းရဲ့တရားဝင်မယားစစ်စစ်အဖြစ်လက်ခံပါတော့မယ်လို့..”
“သူ့မယားအကြိမ်ကြိမ်ဖြစ်ပြီးမှပဲကွာ၊ အနိုင်လာမကျင့်နဲ့တော့၊ စစ်တာတွေမစစ်တာတွေနောက်ထားလိုက်တော့၊
ရီလေးကဒီတစ်နေ့ပဲသူ့မိန်းမနော်၊ နောက်နေ့ကစပြီးအမေပြန်ဖြစ်ပြီ၊ ခုနကကတိပေးထားတယ်မဟုတ်လား”
“ရတယ်လေ.. ဒီနေ့ပဲမယားအဖြစ်လက်ခံရင် ဒီနေ့ပဲအသေလိုးမယ် ကြည့်ထား..”
ပြောပြောဆိုဆိုမေမေ့ကိုဆွဲဖက်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီးပုခုန်းလေးကိုဖိတဘက်လှည့်ခိုင်းလိုက်တော့ တပတ်လေးလည်သွားပြီး
ကုတင်ပေါ်လေးဘက်ကုန်းရက်သားဖြစ်သွားတယ် မေမေ့ဖက်ကိုကျနော့်ဘက်ဆွဲကပ်ယူလိုက်တော့
မေမေကဒူးထာက်ရက်သားကဖင်ပူးတောင်းထောင်ပြီးဖင်ကိုကော့တင်ပေးတယ်။
မေမေ့စောက်ပတ်ကနောက်ကိုပြူးကနဲပြူထွက်အလာမှာကျနော်ကကုန်းပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုအလွှားလိုက်လျက်ပေးလိုက်တယ်။
မေမေ့ဖင်ကတွန့်ခနဲဖြစ်ပြီးခါသွားတယ်။ ခဏအကြာမေမေ့စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းထဲလျှာနဲ့ထိုးထည့်မွှေပြီး
စိမ်ပြေနပြေမှုတ်ပေးတော့မေမေ့ဖင်ကြီးကလည်းဘယ်တစ်လှည့် ညာတစ်လှည့်ရမ်းခါလာတယ်။
တစ်ချက်တလေမှာဖင်ကြီးကိုနောက်ပစ်တွန်းပြီးကပ်မှုတ်နေတဲ့ကျနော်နှာခေါင်းကိုဖင်နဲ့ဖိတော့ အသက်တောင်မနဲလုရှူရတယ်၊
ဒါပေမယ့်ကျနော်နောက်ဆုတ်မထွက်ဘူး အတင်းကပ်ပြီးအသေအကြေဆက်လျက်ပေးနေတာမေမေ့မှာထွန်ထွန့်လူးတက်နေပြီ။
မချိမဆန့်ငြီးတဲ့မေမေ့အသံလေးထွက်လာပြီး..၊
“ရှီးးးးစစ်စ်စ်..မေမေဒီနေ့သာယာပျော်ရွှင်လိုက်တာကွာ..အရမ်းကောင်းတယ်ဝမ်းရယ်..”
ကျနော်မေမေ့ကိုဆွဲထူထိုင်ခိုင်းပြီး ကစ်ဆင်အရှည်ကြီးဆွဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းကိုခေါက်လို့၊
ရင်ပတ်ပေါ်တွန်းတင်လိုက်တယ်။ ပက်လက်အနေအထားနဲ့မေမေ့စောက်ဖုတ်ဟက်ပဲ့လေးပေါ်လာတော့ပြန်တာပေါ့။
စောက်ခေါင်းဟပြဲလေးကြားမှာ ပန်းရောင်ရင့်ရင့်ကနေ တဖြည်းဖြည်းရဲတက်သွာတဲ့နှင်းဆီကာလာကိုမြင်လိုက်ရတယ်။
နှင်းဆီပွင့်ဖတ်ပေါ်မှာအရည်ကြည်တွေလဲ့နေတယ်။ စောက်ခေါင်းထဲမှာစောက်ရေတွေက
စောစောကကျနော်ဘာဂျာမှုတ်ထားကထဲကရွှဲအိုင်နေပြီးသားလေ။
“အိုးဟိုးးး မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးက၊ ပြည့်လည်းပြည့်၊ ဖောင်းလည်းဖောင်းနဲ့ မို့ထွတ်နေတာပဲ၊ ကြီးလည်းအကြီးကြီးနော်..ရှလွတ်..”
ကျနော်မေမေ့ဟာကြီးကြည့်ပြီး၊ ရှလွတ်လုပ်တော့…၊
” အမယ်..ဘာလဲ..မလိုးဘူးတာကျနေတာပဲ၊ လိုးလို့ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်တောင်ကျေနေပြီ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးတော့ဝမ်းကမကြိုက်လို့လား”
“သည်းခြေကြိုက်ပဲလေ..”
” ကြိုက်ရင်လုပ်လေ၊ ဒါကြီးကို ဒီတစ်ညဝမ်းပိုင်တယ်။ စိတ်ကြိုက်သာလိုးကွာ..”
မကြာပါဘူးကျနော့်လီးကရွှဲစိုအိစက်နေပြီဖြစ်တဲ့ မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုဝင်နေကျလမ်းမှတ်မိနေသလိုလျောလျောလျူလျူပဲဝင်သွားတော့တယ်။
ဒီနောက်တော့ လိုးခြင်းရဲ့လုပ်ငန်းစဥ်အဆင့်အတိုင်း တရစ်ခြင်းတက်ပြီးခပ်သွက်သွက်တရစပ်ဆောင့်တဲ့အဆင့်ရောက်လာပြီ။
ကျနော်ဖင်ကိုကြွကြွပြီးအရှိန်နဲ့ပြန်ဆောင့်ချတဲ့အခါတိုင်းမေမေကလည်းစောက်ဖုတ်ကြီးကော့ကော့တင်ပေးပြီး
ဆောင့်ချက်ကိုစည်းချက်ညီညီခံနေတာ၊ ဖင်ကလေထဲကိုဝဲနေပြီး အိပ်ရာနဲ့တောင်မထိတော့ဘူး။
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ပလွိ… ပလွစ်..ဖောက်.ဖောက်..ကျိ..ကျိ..
အခန်းထဲမှာပေါင်ချင်းရိုက်သံ၊ ကုတင်ခါသံတွေမြိုင်ဆိုင်လာတယ်။
“အူးးး စစ်.. ဖာ့ခ်၊ ငါလိုးမမိန်းမ။ ရီလေးရယ်..ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်တို့တွေအခုလိုအတူနေနေရင်၊ မင်းကငါ့မိန်းမပါကွာ၊
ငြင်းမရတဲ့အမှန်တရား။ အီးးးရှစ်..ယီးတဲ့..ကောင်းလိုက်တဲ့ငါ့မိန်းမစောက်ဖုတ်..၊ အသေလိုးမယ်.. ”
ဇိ..ဇိ..ဇိ..ဖောက်ဖောက်..ဖတ်..ဒုတ်..
အိုးးးဝမ်း..မောင်..ဖြေးဖြေး..အားး အင့်အင့် သေပြီ..၊ အု..အု ရီလေးကောင်းတယ်..ဆောင့် အူးးးးစစ်စ်စ်စ်စ်..ရှ်ရှ်..
ဟင့်ဟင့် လီးကသားအိမ်လာတိုက်နေပြီ အုဟု..အင့်..”
“ငါ့ကိုယောက်ျားလို့ခေါ်စမ်း မေ..အဲ..မဟုတ်ဘူး..မိန်းမ..”
ကျနော်လီးနဲမေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုတဖောင်းဖောင်းတရကြမ်းဆောင့်နေရင်းပြောလိုက်တယ်။
“အူးးးဆောင့်..၊ တအားဆောင့် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်၊ မေမေ အဲ..ရီလေး.. မိန်းမပြီးတော့မယ် အိုးးးထွက်တော့မယ်
မေမေ့လင်လေး၊ ယောက်ျား..ယောက်ျားရေ မိန်းမစပ်ရေတွေထွက်ကုန်ပါပြီ ရှီးးရှ်စစ်စ်.. အားးားားားားားားား..ယ..ယ..”
“အင့်..အင့်..ရော့..ရော့….ဖာ့ခ်.. နင့်ထဲလဲငါ့ခလေးတွေအပြုံလိုက်ထည့်ပေးလိုက်မယ် ဗိုက်ကြီးလိုက်တော့မိန်းမ..”
ဖြွတ်..ဖြွတ်..ဖရာ..ဖရော…
ကျနော်လည်း ထိပ်ဆုံးပွိုင့်ကိုရောက်နေပြီ။ ဆက်မထိမ်းထားနိုင်တော့ဘူး။
ကျနော့်ရဲ့ပူနွေးတဲ့လရည်တွေတပုံတပင်ကြီး မေမေ့မွေးလမ်းကြောင်းထဲကိုတရစပ်ပန်းထုတ်ညှစ်ထည့်လိုက်တယ်လေ။
သားအမိနှစ်ယောက်သားမှောက်ရက်ကြီးထပ်ပြီးလဲကျသွားကြတယ်။ တဟဲဟဲ..တဟောဟောနဲ့အသက်ကိုအပြိုင်အဆိုင်လုရှူနေကြရတယ်။
အချိန်အတော်လေးကြာမှ အမောပြေကြပြီးဖက်နမ်းရင်းစကားပြောနိုင်ကြတော့တာ။
“ဒါလောက်ဆိုမေမေဗိုက်ရှိလောက်ပြီနော်..”
“ဆုတောင်းလေ..ဆုတောင်း..၊ ဆေးထိုးထားပါတယ်ဆိုမှအရမ်းကိုလိုချင်နေတယ်လား..”
“လိုချင်တာပါ့မိန်းမရယ်။ ဒါ..မောင့်ရဲ့အိပ်မက်ပဲ..”
“အိပ်မက်တကယ်ဖြစ်ပါစေလို့ဆုတောင်းပေးချင်ပါရဲ့၊ ဒါပေမယ့် မရဘူးလို့ဝမ်းကိုအကျိုးသင့်အကြောင်းသင့်ပြောထားပြီပြီလေ၊
တော်ပြီဒီတစ်နေ့ပဲဝမ်းကိုချစ်လို့နောက်ဆုံးလိုက်လျောပေးခဲ့တာ။ မနက်ဖြန်ကစပြီးအခုဖြစ်ခဲ့တဲ့အကြောင်းတွေကိုလုံးဝမေ့ပစ်လိုက်တော့။
ဘယ်သားအမိအရင်းမှလင်မယားလိုတကယ်ယူထားလို့မရဘူးလေ။ မေမေပြောတာမှတ်မိလား”
“ကတိအတိုင်းမနက်ဖြန်ကစပြီးမေမေတို့ဒီကိစ္စကိုနေ့ပစ်လိုက်ကြစို့နော်..ဝမ်း..။ တို့တတွေသားအမိပြန်ဖြစ်ပြီ၊
လင်မယားတွေလိုလုပ်နေကြလို့မရတော့ဘူး၊ ဒါမဖြစ်သင့်တော့ဘူးလေ..”
“ဟုတ်ပါပြီလေ။ မနက်ဖြန်မိုးလင်းတာနဲ့ဒီကိစ္စကိုမေ့လိုက်ပါတော့မယ်။ ဒါပေမယ့်ဒီညတော့မ၀သေးဘူးမိန်းမရယ်..”
“ကဲပါတော်..စာပိုးနင့်အောင်စားတော်မူပါ လင်တော်မောင်လေးရဲ့..”
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
နောက်တစ်နေ့ကစပြီး ကျနော်တို့သားအမိလည်း ကတိထားထားတဲ့အတိုင်း ဒီကိစ္စကိုကြိုးစားမေ့ဖျောက်ထားလိုက်ကြတယ်။
ကျနော်တို့နှစ်ယောက်အကြားဖြစ်ခဲ့တဲ့အကြောင်းအရာတွေကို ထပ်ပြီးစကားမစ၊ မပြောဖြစ်ကြတော့ဘူး။
ဒီလိုနဲ့အခြေအနေငြိမ်သက်သွားတာက ၂ရက်သာသာလောက်ကြာသွားတယ်။အရာရာကိုမေ့ထားလိုက်ပြီဆိုပေမယ့်
ကျနော်တို့ကအယ်ဇိုင်းမားရောဂါသည်တွေမှမဟုတ်ပဲလေ။ အစီအစဥ်တကျ ဖြစ်ပျက်သွားပြီးခဲ့တဲ့ မန်မိုရီကို
ဘယ်လိုလွယ်လွယ်နဲ့မေ့ဖျောက်လို့ရမှာလဲ။ အတင်းကြိတ်မှတ်ပြီးမေ့ရတယ်ဆိုတာလွယ်တာမှမဟုတ်တာ။
၃ရက်မြောက်နေ့မှာတော့၊ မေမေ့ရုံးပိတ်ရက်၊ ရုံးမသွားဖြစ်ဘူး၊ ညနေစာစားသောက်၊ ရေမိုးချိုးအပြီး၊
ဧည့်ခန်းထဲ တီဗွီရှေ့က ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်ခင်းထားတဲ့ကော်ဇောပေါ်မှာသားအမိနှစ်ယာက်သားထိုင်ပြီး ကိုရီးယား ဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေမိကြတယ်။
ကျနော်မေမေ့ကိုအမှတ်တမဲ့ကြည့်မိတော့၊ အပြာနုရောင်ဂါဝန်ရှည် အပျော့သားပါးလျလျကိုဝတ်ထားတယ်။
အပေါ်ပိုင်းကလည်းလည်ဟိုက်ဘလောက်စ်အပြာရောင်ပါးပါးလေးပဲ၊ ဂါဝန်ကလည်း ဒူးနားမရောက်တရောက် အတိုပဲဆိုတော့၊
မေမေက တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်နေတဲ့အခါ။ ဒူးနဲ့ပေါင်လုံးကြီးတွေ၊ ပေါင်အတွင်းသားတွေမြင်နေရပြန်ပြီပေါ့။
၂ရက်လောက်ငြိမ်နေတဲ့ကျနော့်နှလုံးသားတွေလဲပြန်ခုန်လာရပြန်ပြီ။
“ဝါး..အားးးဟား…ပျင်းလိုက်တာကွာ.. မေမေ..နောက်နည်းနည်းဆုတ်..သားအိပ်ချင်လို့”
ကျနော်လည်းညာတာပါတေးနဲ့ မေမေ့ကိုနောက်ဆုတ်ဖို့ပြောရင်း မေမေ့ပေါင်ပေါ်မှာခေါင်းတင်ပြီးလှဲအိပ်လိုက်တယ်။
ဒီအပြုအမူကလည်း ကျနော်မေမေ့သားတစ်ယောက်အနေနဲ့မကြာခဏလုပ်နေကျလေ။ဒါကြောင့် မေမေကဘာမှမပြောဘူး။
ပြီးတော့ကျနော်ကမေမေ့လက်လေးကိုခလေးလေးတစ်ယောက်လိုကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကိုင်ပေးထားတယ်။
ကျနော်မေမေ့ပေါင်ကြားဘက်မျက်နှာလှည့်ပြီး ခေါင်းကိုရှေ့တိုးလိုက်တယ်၊ ရေချိုးထားပြီးစ မေမေ့ဝမ်းဗိုက်နဲ့ပေါင်ခြံတဝိုက်က
ကိုယ်သင်းနံ့မွှေးမွှေးကိုတအားရှိုက်သွင်းလိုက်တယ်…ဟားးး…ဖီလင်ပဲ..။
အပိုင်း(၁၂) ဆက်ရန်
ရစ်နှောင်ဖွဲ့ဖန်များလတ်သော်
(၁၂) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)
“မ..မလုပ်နဲ့နော်..ဝမ်း..”
“ဘာလုပ်ရသေးလို့လဲမေမေရဲ့၊ တွန့်တိုလိုက်တာကလဲ..”
ပြောရင်းနဲ့ကျနော်နှာခေါင်းက မေမေ့ပေါင်ခြံကြားထဲပိုပြီးထိုးကပ်သွားတယ်။ မေမေရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့က ကျနော်မေမေနဲ့
ချစ်တင်းနှောခဲ့ရတာတွေကို ပြန်သတိရလာပြန်စေပြီ။ ကျနော်ပေးထားတဲ့ကတိကိုမေ့ချင်နေပြီ။
ကျနော့်ရဲ့လက်နှစ်ဘက်စလုံးက မေမေ့ခါးကိုသိမ်းကြုံးဖက်ထားတယ်။
ကျနော်မေမေ့ခါးအစပ်ကိုတိတ်တိတ်ကြိတ်ပြီးပွတ်စမ်းကြည့်တော့၊ ပင်တီသားရေကြိုးစကိုရှာမတွေ့ဘူး။
ကျနော်မေမေ့ပေါင်ကြားထဲနှာခေါင်းကိုပေါ်တင်နှစ်ပြီးနမ်းလိုက်တော့မေမေ့အသက်ရှူသံတွေသိသိသာသာကြီးပြင်းလာတယ်။
အခွင့်အရေးကကိုယ့်ဘက်ကိုပါလာပြီဆိုတာသိလိုက်တော့ မေမေ့နို့ကိုပါးစပ်နဲ့လှမ်းဟပ်လိုက်တယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေစူပြီးတောင်နေပါရောလား။
ကြည့်လိုက်တော့မေမေမျက်လုံးလေးစင်းပြီးငြိမ်နေတယ်။ ကျနော်မေမေ့ရဲ့ရင်ကွဲဘလောက်စ်အင်္ကျီရဲ့
နိပ်စိကြယ်သီးတွေကိုတဗြုတ်ဗြုတ်နဲ့ဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်။ မေမေက ဘရာစီယာပါဝတ်မထားပါ။
“တို့တွေ..ဒီလိုထပ်လုပ်လို့မရတော့ဘူးနော် ဝမ်း..”
“ဘယ်လိုကိုပြောတာလဲမေမေ..”
“တို့တွေအရင်လုပ်နေကြပုံစံမျိုးပြန်မလုပ်တော့ဘူးလို့ပြောနေတာ”
“အရင်ကသားတို့ဘာလုပ်ခဲ့ကြလို့လည်း”
“ဝမ်းမေမေ့ကိုကတိမတည်ဘူးနော်..”
“မဟုတ်သေးဘူးမေမေ၊ အရင်ဘာတွေလုပ်ခဲ့လဲ၊ ဝမ်းမသိဘူး။ မေမေပြောတဲ့အတိုင်းမေ့ထားလိုက်ပြီ။
ဒါပေမယ့်မေမေ့ကိုအခုကြည့်ရတာမေ့ပုံမရသေးဘူး၊ အခုမေမေပြောနေပုံကိုက တစ်ခုခုမှတ်မိနေတဲ့ပုံပဲ၊ ပြောတော့မေ့ထားတော့မယ်ဆို..”
“ကြည့်..သူပဲတော်တော်စကားတတ်..”
မေမေဒါပဲပြောနိုင်ပေမယ့် နိုစို့နေတဲ့ကျနော့်ခေါင်းကိုတွန်းမထုတ်တဲ့အပြင်၊ ကိုယ်ကိုကိုင်းပြီးသိသိသာသာငုံ့တောင်ပေးလိုက်သေးတယ်။
ကျနော်လည်းမေမေ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေအကုန်ဖြုတ်ပြီး ထွက်ကျလာတဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုအားရပါးရဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ပေးလိုက်တယ်။
“တော်ပြီကွာ ဝမ်းရာ၊ တို့တွေလုပ်လို့မရတော့ပါဘူးပြောနေကာမှ..”
“နိ့လေးတော့နည်းနည်းပေးစို့ပါမေမေရာ..”
“ဒါလောက်ပဲရမယ်နော်”
ကျနော်ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲနို့ကိုပဲစိတ်ရှည်လက်ရှည်ဆက်စို့နေတယ်။ မေမေလည်းကျနော့်ခေါင်းကိုကိုင်၊
ဆံပင်တွေဖွပေးပြီး မျက်လုံးတွေစင်းကျသွားပြန်တယ်။ ကျနော်လည်းထထိုင်ပြီးမေေမေ့လည်ပင်းနဲ့နားသယ်လေးတွေကိုဖွဖွလေးလိုက်နမ်းပြီး
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကိုကုန်းစုပ်ပြီးကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်တော့တယ်။ မေမေနှုတ်ခမ်းအစုပ်ခံလိုက်ရရာက ကမန်းကတန်းဆွဲခွာပြီး..
“ဒါကဘာဆက်လုပ်ဦးမလို့လဲ..”
မေမေ့အသံတွေကတုန်ခါလာပြီ။
“အမေနဲ့သားတစ်ခါတလေနမ်းသလိုနမ်းကြမှာလေ။ ဘာမှသိပ်အတွေးများမနေပါနဲ့မေမေရာ..”
ကျနော်မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုနောက်တစ်ကြိမ်ဖိစုတ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မေမေ့လက်တွေကျနော့်ကျောကိုသိုင်းဖက်လာပါတော့တယ်။
ကျနော်တို့နှစ်ယောက်တရှိုက်မက်မက်ဆက်နမ်းနေကြတယ်။ ပါးစပ်ချင်းဂဟေဆက်နေသလို၊ နို့ကြီးတွေကိုအားရပါးရနယ်နေမိတယ်။
ပြီးတော့မေမေ့ဂါဝန်အောက်နားစကနေပေါင်ကြားထဲလက်ဝင်သွားပြီ။
စောစောကစမ်းမိထားသလိုမေမေကပင်တီဝတ်မထားဘူး။ ပျော့စိနူးညံ့တဲ့လယ်ကွက်ပြင်ကိုတိုက်ရိုက်ထိတွေ့မိတယ်။
“တော်တော့ကွယ်..လုပ်လို့မရဘူးနော်..ဝမ်း..”
မေမေကငြင်းသာငြင်းနေတာ၊ ဘာမှတွန့်လိမ်လှုပ်ရှားရုန်းထွက်ခြင်းမရှိဘူး။ ပါးစပ်ကလျှာချင်းလှိမ့်ပြီးဆက်နမ်းနေဆဲပဲ။
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”
ပါးစပ်ကသာစကားထောက်ပြန်ခံလိုက်ပေမယ့် လက်ကတော့နောက်ပြန်မဆုတ်ပဲလုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်နေတော့တာ၊
လက်ခလယ်က စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကိုဟက်ပြီးစောက်ခေါင်းထဲကိုဇောင်းဆွဲနေပြီ။
“အူးးးစစ်ရှ်.. ဟင့်..”
ကျနော်ကိုယ်ကိုရို့ပြီးလှဲချလိုက်တယ်။ မေမေ့ကိုပါတွန်းလှဲလိုက်ပြီးပေါင်ကြားထဲကိုဝမ်းလျားမှောက်ထပ်ဝင်ပစ်လိုက်ပါလေရော။
စကလောက်ပဲရှည်တဲ့မေမေ့ဂါဝန်ဟာလည်း အော်တိုမက်တစ်ပဲလန်တက်သွားတော့တယ်။
အမွေးထပ်ထပ်နဲ့မေမေ့စောက်ဖုတ်လှလှကြီးလဲပြူးကနဲလေထဲမှာဝဲပြီးပေါ်လာတယ်။
ကျနော့်ပါးစပ်ကလည်းမေမေ့နှုတ်ခမ်းတွေလျှာတွေကိုမလွတ်တမ်းကပ်စုပ်နေတုန်းပဲ။
ကျနော်လည်းဝတ်ထားတဲ့ဘောက်ဆာကိုဆွဲမပြီးတောင်နေပြီးသားလီးကြီးကိုအပြင်ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
ဟက်ပဲ့ဖြစ်နေတဲ့မေမေ့စောက်ခေါင်းအဝကိုတေ့ပြီးဖိအဆွဲလိုက်မှာ လီးကလည်းအရည်ရွှဲအိနေပြီးသားစောက်ခေါင်းနွေးနွေး
ကြီးထဲကိုအသာလေးပဲ၊ ဖလွတ်ခနဲ ခေါင်းမြုပ်အောင်ဝင်သွားတော့တယ်။
“မလုပ်နဲ့နော်..ဝမ်း..၊ မေမေတို့ဒီကိစ္စတွေပြီးခဲ့ပြီးပြီ။ အဲဒါကြီးသွင်းလို့မရတော့ဘူးနော်..”
“အင်းပါမေမေရယ်၊ ဝမ်းတို့သားအမိအချင်းချင်း ချစ်လို့..ဖက်၊ နမ်း၊ ပွတ်သပ်ရုံလောက်ပါ။ ဒါလောက်တော့ထားလိုက်ပါမေရယ်”
“အင်းလေ..ဒီလောက်ပဲနော်.. ပိုမလာနဲ့…”
မေမေဒါကလွဲပြီးဘာမှထပ်မပြောတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့်လီးထိပ်ဝင်ပြီးသားစောက်ခေါင်းထဲတဆတ်ဆတ်နဲ့ဆက်ညှောင့်နေတာကို
တင်ဆုံကြီးကော့ကော့ခံလာတယ်။ ကျနော့်လီးကနောက်ထပ် တစ်လက်မလောက်ထပ်နစ်ဝင်သွားပြန်ပြီ။
“မရဘူးနော်..ဝမ်း၊ တို့တွေက သားအမိတွေ။ ဆက်လိုးလို့မဖြစ်ဘူး”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေရ..”
ပြောရင်းဆိုရင်း ချွဲပျစ်နေတဲ့မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲကိုလီးတဝက်ကျော်လောက်ထပ်ဝင်သွားတယ်။
“အိုးးး..မလုပ်ပါနဲ့ဆိုသားရာ..”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ”
ကျိ..ကျိကျိ..ပျစ်..ပျစ်..ပလိ..ပလိ..ပလောက်..ဖောက်..၊
“သားနဲ့ အမေ မလိုးကောင်းဘူး..ဝမ်း..”
အထပ်ထပ်သတိပေးနေတဲ့၊ မေမေ့စကားတွေအရာမထင်တော့ဘူး။
“ရီလေးရယ်၊ ဒီတစ်နေ့တော့ ဝမ်းရဲ့မယားပြန်ဖြစ်ပေးပါဦးနော်..မိန်းမ..”
မေမေ့မှာ.. စောက်ဖုတ်ထဲဝင်နေတဲ့လီးအရသာကိုမလွန်ဆန်နိုင်တော့ဘူး၊ ကြွေသွားပြန်ပြီ..။
“အင်းးး ဟင်းး ယောက်ျားရယ် ဒီနေ့တစ်နေ့ပဲ တို့တွေကလင်မယားနော်..၊ မနက်ဖြန်ကျဒီအကြောင်းတွေတကယ်မေ့ပစ်ကြရအောင်နော်..”
မေမေက ကျနော်ပါးစပ်ပေါ်လက်ညှိုးလေးနဲ့ဖြတ်ထောက်ပိတ်ပြီး ပြောလာတယ်။
“မိန်းမကို ဝမ်းသိပ်ချစ်တယ်သိလား..”
“နေဦး..မိန်းမကိုအရင်ကတိပေးဦး..”
“အေးပါမိန်းမရယ်..ကတိ..ကတိ..”
ပါးစပ်ကလည်းပြောရင်း..လီးနဲ့စောက်ပတ်ကလည်းအချက်ကျကျမောင်းထောင်း လှုပ်ရှားရင်း..။
ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျနော်နဲ့ကျနော့်ရဲချစ်မေမေရီလေးတို့ဟာ မှားမိထားတဲ့အမှားကိုရုန်းထွက်မယ်လို့ အံခဲပြီး
ကတိကဝတ်တွေနဲ့ဒီကိစ္စကိုထိမ်းချုပ်မယ်လို့ကြံပေမယ့်လည်း၊ အချိန်တန်ရင် ကတိမတည်နိုင်ကြပဲ၊ တစ်ရက်မှာကတိတွေပြန်သိမ်းပြီး
လင်မယားလုပ်တန်းကစားလိုက်၊ နောက်တစ်ရက်မှာကတိတွေပြန်ပေးလို့ ဒီအကြောင်းတွေမေ့ထားပြီးထပ်စကားမစတော့ဘူးဆိုလိုက်နဲ့
တကယ်လည်းမလိုက်နာနိုင်ပဲ၊ ပတ်ချာလည်ပြီးဂျာအေး၊ သူ့အမေရိုက်နေကြတော့တာပဲ။
ဒီလိုအကြိမ်ကြိမ်အထပ်ထပ်ဖြစ်နေတာကိုကပဲ တစ်ယောာက်နဲ့တစ်ယောက်ကာမဂုဏ်စိတ်သံယောဇဥ်တွေ
အထပ်ထပ်ရစ်နှောင်ဖွဲ့ပတ်လာတော့တယ်။ တစ်ရက်မှာ ကတိကခေါင်းထဲရှိနေရင်။ မေမေ့အဝတ်အစားတွေက
လုံလုံခြုံခြုံနဲ့ပုံမှန်အတိုင်းအတိုင်းရှိပေမယ့် ၊ နောက်တစ်နေ့စိတ်လာရင် ဝတ်စုံအောက်မှာ အတွင်းခံတွေ ဘရာစီယာတွေရှိမနေတော့ပြန်ဘူး။
“မရဘူးနော်…ဝမ်း၊ အမေနဲ့သားအရင်းဆိုတာဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး..”
ကြားနေကျစကား။
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”
ဖြေနေကျအဖြေ။
“အူးးး..ရီလေးမနိုင်တာ့ဘူးကွာ..ဆောင့်..အင့်..မိန်းမကိုလိုး…”
“အင်းပါ မိန်းမရယ်..၊ ဒီနေ့ တို့တတွေလင်မယားနော်.. မိန်းမကိုချစ်တယ်”
မနက်ဖြန်ဒီကိစ္စတွေမေ့လိုက်ကြစို့..ယောက်ျား..ကတိနော်..”
“ကတိ..”
ဒီလိုထပ်ခါထပ်ခါရစ်နှောင်ဖွဲ့နေတဲ့အဖြစ်အပျက်တွေကြားမှာကျနော်အမြဲတောင်းဆိုနေတဲ့စကားကတော့…၊
“ရီလေးရယ်..၊ ဘယ်တော့မောင့်မယားအစစ်ဖြစ်မှာလဲဟင်။ မောင့်ရင်သွေးလေးတွေ ဘယ်တော့မွေးပေးမှာလည်း..”
လီးတန်လန်းစွပ်နေတဲ့အချိန် အထွတ်အထိပ်တက်နေတဲ့အချိန်မှာ ဒီတောင်းဆိုစကားကြားတော့ ပြောပါများယောက်ျားစကားအောင်လာတယ်။
မေမေ့စိတ်ထားတွေပျော့ပြောင်းလာတယ်။ အရင်တုန်းကလိုတောက်တောက်ခါးခါးမငြင်းတော့ဘူး။
“မေမေရယ်..သားကမေမေ့ကို အတိတ်ဘဝကဖူးစာကံပေး အိမ်ထောင်ဘက်လင်မယားအစစ်အဖြစ်ပေါင်းချင်နေတာ။
သားရဲ့အိပ်မက်ကိုအမှန်တကယ်ဖြစ်လာအောင် မေမေမဖြည့်ဆည်းနိုင်ဘူးလားဟင်”
“စိတ်ဆန္ဒတအားပြင်းပြနေလို့ရှိရင်အရာရာဟာဖမဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာမရှိဘူး။ အချိန်တန်ရင်အဖြေတစ်ခုခုတော့ပေါ်လာမှာပေါ့ကွာ”
ဒီလိုနဲ့နောက်တစ်လကုန်ခါနီးရောက်လာပြန်တယ်။
“မရဘူးနော်…ဝမ်း၊ အမေနဲ့သားအရင်းဆိုတာဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး..”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”
“………………………..”
“……………………………..”
“အူးးး..ရီလေးမနိုင်တာ့ဘူးကွာ..ဆောင့်..အင့်..မိန်းမကိုလိုး…”
“အင်းပါ မိန်းမရယ်..၊ ဒီနေ့ တို့တတွေကလင်မယားနော်.. မိန်းမကိုချစ်တယ်ကွာ… နောက်နေ့မှ…….”
“နေပါဦး..ယောက်ျား..”
“ဟင်..ဘာလဲမိန်းမ..”
” ရီလေးဒီလဆေးထိုးမထားတော့ဘူးနော်၊ ဖြတ်လိုက်ပြီ..”
“ဘာ..တ..တကယ်လားဟင်..ရီလေး..”
“နှစ်ကယ်ပေါ့..လို့..”
“ဟာ..ဝမ်းသာလိုက်တာမိန်းမရယ်..။ ဒါထက် ရီလေးစိတ်ပူနေတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကိစ္စကရော..ဘယ်လိုရှင်းမှာလည်း”
“ဘယ်ပြဿနာမဆိုဖြေရှင်းဖို့နည်းလမ်း၊ ထွက်ပေါက်ဆိုတာရှိစမြဲပဲလေ။ ရီလေးတို့ရှာဖွေကြရမှာပေါ့…။
ဒါကဝမ်းရဲ့အဖြစ်ချင်ဆုံးစိတ္တဇဖြစ်နေတဲ့စိတ်ဆန္ဒပဲမဟုတ်လား။ ရီလေးဆက်မကြည့်ရက်တော့လို့
နောက်ဆုံးအကြာကြီးစဉ်းစားပြီးမှ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တာ။ အခုဝမ်းဘက်ကတာဝန်ကျေဖို့ပဲလိုတော့တယ်”
“စိတ်သာချလိုက်တော့မိန်းမရေ..၊ မကြာခင်မိန်းမဗိုက်ထဲကိုအကောင်အထည်လိုက် ထည့်ပေးလိုက်တော့မယ်။
မောင်တို့ရဲ့အချစ်သက်သေလေးပေါ့..ဟုတ်လား..”
“အဲဒါမောင့်ကိုတကယ်ချစ်လို့နော်..၊ ရီလေးဘက်ကအရမ်းကြီးစွန့်စားရမှာ..”
ကျနော်က အမေတဖြစ်လဲဇနီးသည် ရီလေးကိုမြတ်မြတ်နိုးနိုးကြည့်ရင်း၊ နူးညံ့ညင်သာစွာနမ်းရှိုက်လိုက်မိပါတော့တယ်။
ကျနော်တိုသားအမိ၊ ဇနီးမောင်နှံ၊ နှစ်ယောက်ရဲ့ ရစ်ပတ်ချည်နှောင်ဖွဲ့ထားတဲ့သံယောဇဥ်သိုက်မြုံလေးဟာ၊
မကြာလှတော့မယ့် အနာဂတ်ကာလမှာပြီးပြည့်စုံစွာတည်ဆောက်ပြီးစီး အကောင်အထည်ပေါ်လာမှာ
မြေကြီးလက်ခတ်လွဲမှာမဟုတ်တော့ပါလားခင်ဗျာ။
(အထပ်ထပ်ရစ်နှောင်ဖွဲ့နှံထားတဲ့ သားအမိနှစ်ဦးရဲ့၊ နူးညံ့တဲ့သံယောဇဥ်အနှောင်အဖွဲ့လေးအကြောင်း)
(ပြီးဆုံးပါပြီ။)
အားလုံးကိုခင်တဲ့
(လမင်းကြီး)
(၁၁)
“အို..နို့ကိုအဲ့လိုကြီးအရမ်းမညှစ်နဲ့လေ၊ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဟဲ့ အူးးး ရှီးးးးး…ညင်ညင်သာသာလေးကိုင်ရတယ်ဟဲ့..၊
ဒီပုံမျိုးနဲ့တော်ကြာဘတ်လဘိုင်တွေလိုက်ကုန်တော့မှာပဲ … အု..စစ်ရှ်..စို့ပြန်ပြီကွာ၊ အင့်..ဟင့်..ဟင်း တင်းကြီးဘဲ..”
ကျနော်လဲစိတ်ကထန်ထန်နဲ့ မေမေနို့ကိုကိုင်တာကြမ်းသွားတယ်ထင်တယ်။ထအော်ပြီးတားတယ်။
ဒါပေမယ့်အားရပါးရကောက်စို့ပြီးနို့သီးလေးတွေကိုလျှာနဲ့လှိမ့်ကလိုင်း လိုက်ပြန်တော့မှေးစင်းပြီးကျသွားတော့ပြန်တာပဲ။
“မေမေ ကြက်သီးလေးတွေထနေတယ်..၊ ကောင်းလို့လားဟင်။ အသည်းယားလား..”
“သိဘူးကွာ..စို့မှာသာစို့..ဟင်းး..စစ်ရှ်ရှ်..”
“မေမေ့နို့ကြီးတွေက အကြီးကြီးတွေပဲ၊ ပြီးတော့တင်းပြီးအိနေတာ၊ ဘယ်နှစ်ခါကိုင်ကိုင်၊
ဘယ်လောက်စို့စို့ရိုးသွားတယ်ကိုမရှိဘူး၊ ချစ်လိုက်တာမေမေရာ”
ကျနော်နို့ကိုခဏချွတ်ရင်း၊ တိုးတိုးလေးချစ်တင်းစကားပြောဖြစ်အောင်ပြောလိုက်သေးတယ်။
မေမေက ကျနော်စိတ်ကြိုက်လို့စို့လို့ရအောင် သူရဲ့နို့အုံကြီးကိုစိတ်ပါလက်ပါရှေ့ကော့တင်ပြီးဖွင့်ပေးထားတယ်။
ပြီးတော့မေမေ့ညာလက်ကကျနော်ပေါင်ကြားဇတ်ခနဲဆိုရောက်သွားပြီးအလိုလိုမိုးမျှော်နေပြီဖြစ်တဲ့ကျနော့်ငပဲကိုကိုင်ပြီဂီယာထိုးတော့တာပဲ။
“အူးးးဟူးးး..ဒါကြီးကလဲကြီးတာပဲလေ၊ ဘယ်နှစ်ခါကိုင်ကိုင်။ ဘယ်လောက်ထိုးထိုးရိုးတယ်ကိုမရှိဘူး.. ဟိ..ဟိ..၊
မေမေဒီလိုတိုက်ပေးတာရော ဝမ်းကြိုက်လား..”
“အိုးးမေမေ..အရမ်းမဆောင့်နဲ့လေ.. အီးးး ကောင်းတာ..၊ တော်ကြာထွက်ကုန်တော့မယ်”
“ဒါလက်ဖဝါးနဲ့ကိုင်ကိုင်ပွတ်တာပဲရှိသေးတယ်။ ဒါလောက်လေးနဲ့ထွက်တော့မှာလား။
တောင့်ထား..၊မေမေ့အတွက်လည်းချန်ထားဦးလေ၊ တကထဲမှ..”
ပြောလည်းပြီးရော မေမေကကျနော့်ပေါင်ကြားထဲကိုငုံ့ချလိုက်ပြီး လီးကိုပါးစပ်ထဲကောက်ထည့်လိုက်ပြီးတော့
ခေါင်းကို ဘယ်တစ်လှည့်ညာတစ်လှည့်ယိမ်းပြီး အားရပါးရစုပ်ပါတော့တယ်။
“ဟွန့်..သူ့လီးကြီးကလည်းသံချောင်းကြီးကျနေတာပဲ..ဟင်း..ဟင်း..မာထန်နေလိုက်တာ၊ တော်တော်မအေကိုလိုးချင်နေပုံပဲ ပါးစပ်နဲ့ကိုအပြည့်..”
မေမေကလီးကိုပါးစပ်ကခဏချွတ်လို့ကျနော့ကိုရိတိတိစရင်း ထပ်ငုံပြီးစုပ်လိုက်ပြန်တယ်။
ကျနော်ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘူး၊ မေမေ့ပါးစပ်လှလှလေးထဲကိုအသက်အောင့်ရင်းခါးကော့ထိုးထိုးပြီးဆက်တိုက်ညှောင့်သွင်းနေမိတယ်။
မေမေကလီးကိုငုံပြီးစုပ်နေရာကလျှာထုတ်ပြီးလချောင်းကိုဒေါင်လိုက်တလွှားခြင်းလျက်တယ်။
ဖြေးဖြေးချင်းနိမ့်ဆင်းလာပြီးကျနော့်လဥတွေဆီရောက်တော့ ပါးစပ်ကျယ်ကျယ်ဟပြီး လဥတစ်ပြွတ်လုံးကိုငုံစုပ်လိုက်တော့တယ်။
ဥကိုစုပ်ပေးလိုက်၊ လျက်လိုက်လုပ်နေတာ မေမေ့တံတွေးတွေသွားရည်တွေရွှဲထွက်စီးကျလာပြီး ပါးစပ်နဲ့နှုတ်ခမ်းနီနီလေးတစ်ခုလုံးစိုစိဝင်းပြောင်နေတော့တာ။
“ဝမ်းရဲ့ ချစ်မေလေးက၊ ပုလွေကိုင်တာတော်လိုက်တာ။ မအောင့်နိုင်တော့ဘူး။ လာပါ၊ ဒီမှာမတ်တပ်လာရပ်ပေးပါဦး..”
“မေမေ့ကိုဘာလုပ်ခိုင်းဦးမလို့လဲ..”
“ကိုယ့်အမေ ဘယ်လောက်ဆက်စီကျတယ်ဆိုတာကြည့်ချင်လို့”
မေမေကကျနော့်ရှေ့မှာမတ်တပ်ရပ်ပေးလိုက်တယ်။ အစထဲကကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်ပြီးသားမေမေက
ကိုယ့်ရှေ့မှာပေါင်လေးချဲပြီးမခို့တရို့ရပ်နေတော့ ကျနော်မေမေ့ဖင်လုံးကြီးတွေကိုသိုင်းဖက်ဆွဲယူလိုက်ပြီး
မျက်နှာရှေအနေတော်အပ်လာတဲ့ ခပ်အာအာစောက်ဖုတ်လေးကိုနှာခေါင်းနှစ်ပြီး တစ်ရှိုက်နမ်းလိုက်ရင်း မေမေ့ကိုမော်ကြည့်ပြီးတော့..၊
“မေမေ..တကယ်ပဲသားရဲ့မိန်းမအဖြစ်ရင်သွေးလေးမမွေးပေးနိုင်ဘူးလား..ဟင်..”
ပြောရင်းတလက်စတည်းပဲမေမေ့ဖင်ကြားကပတ်ဆွဲပြီး၊ စောက်ပတ်ထဲလက်ခလယ်ထည့်ကလိုင်းပေးလိုက်တယ်။
လက်ကိုသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ရင်းစောက်စိလေးကိုပါဖိချေပေးလိုက်တော့ မေမေလည်းခါးလေးလိမ်ပြီးစောက်ပတ်ကကော့တက်လာတော့တယ်။
“ဆိုးတယ်ကွာ..၊ သူ့ကိုဒါလောက်အလိုလိုက်ပေးနေတာတောင် အမြဲဒီလိုချည်းပဲ။ တခြားရွယ်တူမိန်းခလေးတွေကိုလည်းမဖန်။
ဒီကိုယ့်ကိုမွေးထားတဲ့အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကိုပဲဓါတ်ကျနေတယ်။ ကောင်းကောင်းချစ်ချင်ရင်၊ ဒီစကားကိုထပ်မပြောနဲ့တော့။
မေမေပြောထားပြီးသားပဲလေ။ သားအမိချင်းဒီအဆင့်ထိကျော်လို့မရပါဘူးဆို..၊ ကြည့်..လက်ကလည်းသရမ်းလိုက်တာ..အူးးးစ်..”
“အင်းပါချစ်မေရယ်..ကောင်းကောင်းချစ်ဆိုလည်းချစ်ပါမယ်”
ကျနော်လည်းမထူးတော့ဘူး၊ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုပဲ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆက်ကလိုင်းနေလိုက်တယ်။
“အို..ကြည့်..လက်ကလည်းအငြိမ်မနေဘူး၊အု..အွန့်အွန့်..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ၊ အူးးး မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး၊ ၀မ်းရယ်
လက်ကြီးနဲ့ပဲတအားထိုးမနေနဲ့၊ မေ့ကိုလျှာနဲ့နူးနူးညံ့ညံ့လေးပဲလျက်ပေးကွာ”
“မေ..မနေနိုင်တော့ရင်လဲ ပြောလေ၊ ဝမ်းရဲ့တရားဝင်မယားစစ်စစ်အဖြစ်လက်ခံပါတော့မယ်လို့..”
“သူ့မယားအကြိမ်ကြိမ်ဖြစ်ပြီးမှပဲကွာ၊ အနိုင်လာမကျင့်နဲ့တော့၊ စစ်တာတွေမစစ်တာတွေနောက်ထားလိုက်တော့၊
ရီလေးကဒီတစ်နေ့ပဲသူ့မိန်းမနော်၊ နောက်နေ့ကစပြီးအမေပြန်ဖြစ်ပြီ၊ ခုနကကတိပေးထားတယ်မဟုတ်လား”
“ရတယ်လေ.. ဒီနေ့ပဲမယားအဖြစ်လက်ခံရင် ဒီနေ့ပဲအသေလိုးမယ် ကြည့်ထား..”
ပြောပြောဆိုဆိုမေမေ့ကိုဆွဲဖက်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီးပုခုန်းလေးကိုဖိတဘက်လှည့်ခိုင်းလိုက်တော့ တပတ်လေးလည်သွားပြီး
ကုတင်ပေါ်လေးဘက်ကုန်းရက်သားဖြစ်သွားတယ် မေမေ့ဖက်ကိုကျနော့်ဘက်ဆွဲကပ်ယူလိုက်တော့
မေမေကဒူးထာက်ရက်သားကဖင်ပူးတောင်းထောင်ပြီးဖင်ကိုကော့တင်ပေးတယ်။
မေမေ့စောက်ပတ်ကနောက်ကိုပြူးကနဲပြူထွက်အလာမှာကျနော်ကကုန်းပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုအလွှားလိုက်လျက်ပေးလိုက်တယ်။
မေမေ့ဖင်ကတွန့်ခနဲဖြစ်ပြီးခါသွားတယ်။ ခဏအကြာမေမေ့စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းထဲလျှာနဲ့ထိုးထည့်မွှေပြီး
စိမ်ပြေနပြေမှုတ်ပေးတော့မေမေ့ဖင်ကြီးကလည်းဘယ်တစ်လှည့် ညာတစ်လှည့်ရမ်းခါလာတယ်။
တစ်ချက်တလေမှာဖင်ကြီးကိုနောက်ပစ်တွန်းပြီးကပ်မှုတ်နေတဲ့ကျနော်နှာခေါင်းကိုဖင်နဲ့ဖိတော့ အသက်တောင်မနဲလုရှူရတယ်၊
ဒါပေမယ့်ကျနော်နောက်ဆုတ်မထွက်ဘူး အတင်းကပ်ပြီးအသေအကြေဆက်လျက်ပေးနေတာမေမေ့မှာထွန်ထွန့်လူးတက်နေပြီ။
မချိမဆန့်ငြီးတဲ့မေမေ့အသံလေးထွက်လာပြီး..၊
“ရှီးးးးစစ်စ်စ်..မေမေဒီနေ့သာယာပျော်ရွှင်လိုက်တာကွာ..အရမ်းကောင်းတယ်ဝမ်းရယ်..”
ကျနော်မေမေ့ကိုဆွဲထူထိုင်ခိုင်းပြီး ကစ်ဆင်အရှည်ကြီးဆွဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းကိုခေါက်လို့၊
ရင်ပတ်ပေါ်တွန်းတင်လိုက်တယ်။ ပက်လက်အနေအထားနဲ့မေမေ့စောက်ဖုတ်ဟက်ပဲ့လေးပေါ်လာတော့ပြန်တာပေါ့။
စောက်ခေါင်းဟပြဲလေးကြားမှာ ပန်းရောင်ရင့်ရင့်ကနေ တဖြည်းဖြည်းရဲတက်သွာတဲ့နှင်းဆီကာလာကိုမြင်လိုက်ရတယ်။
နှင်းဆီပွင့်ဖတ်ပေါ်မှာအရည်ကြည်တွေလဲ့နေတယ်။ စောက်ခေါင်းထဲမှာစောက်ရေတွေက
စောစောကကျနော်ဘာဂျာမှုတ်ထားကထဲကရွှဲအိုင်နေပြီးသားလေ။
“အိုးဟိုးးး မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးက၊ ပြည့်လည်းပြည့်၊ ဖောင်းလည်းဖောင်းနဲ့ မို့ထွတ်နေတာပဲ၊ ကြီးလည်းအကြီးကြီးနော်..ရှလွတ်..”
ကျနော်မေမေ့ဟာကြီးကြည့်ပြီး၊ ရှလွတ်လုပ်တော့…၊
” အမယ်..ဘာလဲ..မလိုးဘူးတာကျနေတာပဲ၊ လိုးလို့ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်တောင်ကျေနေပြီ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးတော့ဝမ်းကမကြိုက်လို့လား”
“သည်းခြေကြိုက်ပဲလေ..”
” ကြိုက်ရင်လုပ်လေ၊ ဒါကြီးကို ဒီတစ်ညဝမ်းပိုင်တယ်။ စိတ်ကြိုက်သာလိုးကွာ..”
မကြာပါဘူးကျနော့်လီးကရွှဲစိုအိစက်နေပြီဖြစ်တဲ့ မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုဝင်နေကျလမ်းမှတ်မိနေသလိုလျောလျောလျူလျူပဲဝင်သွားတော့တယ်။
ဒီနောက်တော့ လိုးခြင်းရဲ့လုပ်ငန်းစဥ်အဆင့်အတိုင်း တရစ်ခြင်းတက်ပြီးခပ်သွက်သွက်တရစပ်ဆောင့်တဲ့အဆင့်ရောက်လာပြီ။
ကျနော်ဖင်ကိုကြွကြွပြီးအရှိန်နဲ့ပြန်ဆောင့်ချတဲ့အခါတိုင်းမေမေကလည်းစောက်ဖုတ်ကြီးကော့ကော့တင်ပေးပြီး
ဆောင့်ချက်ကိုစည်းချက်ညီညီခံနေတာ၊ ဖင်ကလေထဲကိုဝဲနေပြီး အိပ်ရာနဲ့တောင်မထိတော့ဘူး။
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ပလွိ… ပလွစ်..ဖောက်.ဖောက်..ကျိ..ကျိ..
အခန်းထဲမှာပေါင်ချင်းရိုက်သံ၊ ကုတင်ခါသံတွေမြိုင်ဆိုင်လာတယ်။
“အူးးး စစ်.. ဖာ့ခ်၊ ငါလိုးမမိန်းမ။ ရီလေးရယ်..ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်တို့တွေအခုလိုအတူနေနေရင်၊ မင်းကငါ့မိန်းမပါကွာ၊
ငြင်းမရတဲ့အမှန်တရား။ အီးးးရှစ်..ယီးတဲ့..ကောင်းလိုက်တဲ့ငါ့မိန်းမစောက်ဖုတ်..၊ အသေလိုးမယ်.. ”
ဇိ..ဇိ..ဇိ..ဖောက်ဖောက်..ဖတ်..ဒုတ်..
အိုးးးဝမ်း..မောင်..ဖြေးဖြေး..အားး အင့်အင့် သေပြီ..၊ အု..အု ရီလေးကောင်းတယ်..ဆောင့် အူးးးးစစ်စ်စ်စ်စ်..ရှ်ရှ်..
ဟင့်ဟင့် လီးကသားအိမ်လာတိုက်နေပြီ အုဟု..အင့်..”
“ငါ့ကိုယောက်ျားလို့ခေါ်စမ်း မေ..အဲ..မဟုတ်ဘူး..မိန်းမ..”
ကျနော်လီးနဲမေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုတဖောင်းဖောင်းတရကြမ်းဆောင့်နေရင်းပြောလိုက်တယ်။
“အူးးးဆောင့်..၊ တအားဆောင့် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်၊ မေမေ အဲ..ရီလေး.. မိန်းမပြီးတော့မယ် အိုးးးထွက်တော့မယ်
မေမေ့လင်လေး၊ ယောက်ျား..ယောက်ျားရေ မိန်းမစပ်ရေတွေထွက်ကုန်ပါပြီ ရှီးးရှ်စစ်စ်.. အားးားားားားားားား..ယ..ယ..”
“အင့်..အင့်..ရော့..ရော့….ဖာ့ခ်.. နင့်ထဲလဲငါ့ခလေးတွေအပြုံလိုက်ထည့်ပေးလိုက်မယ် ဗိုက်ကြီးလိုက်တော့မိန်းမ..”
ဖြွတ်..ဖြွတ်..ဖရာ..ဖရော…
ကျနော်လည်း ထိပ်ဆုံးပွိုင့်ကိုရောက်နေပြီ။ ဆက်မထိမ်းထားနိုင်တော့ဘူး။
ကျနော့်ရဲ့ပူနွေးတဲ့လရည်တွေတပုံတပင်ကြီး မေမေ့မွေးလမ်းကြောင်းထဲကိုတရစပ်ပန်းထုတ်ညှစ်ထည့်လိုက်တယ်လေ။
သားအမိနှစ်ယောက်သားမှောက်ရက်ကြီးထပ်ပြီးလဲကျသွားကြတယ်။ တဟဲဟဲ..တဟောဟောနဲ့အသက်ကိုအပြိုင်အဆိုင်လုရှူနေကြရတယ်။
အချိန်အတော်လေးကြာမှ အမောပြေကြပြီးဖက်နမ်းရင်းစကားပြောနိုင်ကြတော့တာ။
“ဒါလောက်ဆိုမေမေဗိုက်ရှိလောက်ပြီနော်..”
“ဆုတောင်းလေ..ဆုတောင်း..၊ ဆေးထိုးထားပါတယ်ဆိုမှအရမ်းကိုလိုချင်နေတယ်လား..”
“လိုချင်တာပါ့မိန်းမရယ်။ ဒါ..မောင့်ရဲ့အိပ်မက်ပဲ..”
“အိပ်မက်တကယ်ဖြစ်ပါစေလို့ဆုတောင်းပေးချင်ပါရဲ့၊ ဒါပေမယ့် မရဘူးလို့ဝမ်းကိုအကျိုးသင့်အကြောင်းသင့်ပြောထားပြီပြီလေ၊
တော်ပြီဒီတစ်နေ့ပဲဝမ်းကိုချစ်လို့နောက်ဆုံးလိုက်လျောပေးခဲ့တာ။ မနက်ဖြန်ကစပြီးအခုဖြစ်ခဲ့တဲ့အကြောင်းတွေကိုလုံးဝမေ့ပစ်လိုက်တော့။
ဘယ်သားအမိအရင်းမှလင်မယားလိုတကယ်ယူထားလို့မရဘူးလေ။ မေမေပြောတာမှတ်မိလား”
“ကတိအတိုင်းမနက်ဖြန်ကစပြီးမေမေတို့ဒီကိစ္စကိုနေ့ပစ်လိုက်ကြစို့နော်..ဝမ်း..။ တို့တတွေသားအမိပြန်ဖြစ်ပြီ၊
လင်မယားတွေလိုလုပ်နေကြလို့မရတော့ဘူး၊ ဒါမဖြစ်သင့်တော့ဘူးလေ..”
“ဟုတ်ပါပြီလေ။ မနက်ဖြန်မိုးလင်းတာနဲ့ဒီကိစ္စကိုမေ့လိုက်ပါတော့မယ်။ ဒါပေမယ့်ဒီညတော့မ၀သေးဘူးမိန်းမရယ်..”
“ကဲပါတော်..စာပိုးနင့်အောင်စားတော်မူပါ လင်တော်မောင်လေးရဲ့..”
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
နောက်တစ်နေ့ကစပြီး ကျနော်တို့သားအမိလည်း ကတိထားထားတဲ့အတိုင်း ဒီကိစ္စကိုကြိုးစားမေ့ဖျောက်ထားလိုက်ကြတယ်။
ကျနော်တို့နှစ်ယောက်အကြားဖြစ်ခဲ့တဲ့အကြောင်းအရာတွေကို ထပ်ပြီးစကားမစ၊ မပြောဖြစ်ကြတော့ဘူး။
ဒီလိုနဲ့အခြေအနေငြိမ်သက်သွားတာက ၂ရက်သာသာလောက်ကြာသွားတယ်။အရာရာကိုမေ့ထားလိုက်ပြီဆိုပေမယ့်
ကျနော်တို့ကအယ်ဇိုင်းမားရောဂါသည်တွေမှမဟုတ်ပဲလေ။ အစီအစဥ်တကျ ဖြစ်ပျက်သွားပြီးခဲ့တဲ့ မန်မိုရီကို
ဘယ်လိုလွယ်လွယ်နဲ့မေ့ဖျောက်လို့ရမှာလဲ။ အတင်းကြိတ်မှတ်ပြီးမေ့ရတယ်ဆိုတာလွယ်တာမှမဟုတ်တာ။
၃ရက်မြောက်နေ့မှာတော့၊ မေမေ့ရုံးပိတ်ရက်၊ ရုံးမသွားဖြစ်ဘူး၊ ညနေစာစားသောက်၊ ရေမိုးချိုးအပြီး၊
ဧည့်ခန်းထဲ တီဗွီရှေ့က ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်ခင်းထားတဲ့ကော်ဇောပေါ်မှာသားအမိနှစ်ယာက်သားထိုင်ပြီး ကိုရီးယား ဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေမိကြတယ်။
ကျနော်မေမေ့ကိုအမှတ်တမဲ့ကြည့်မိတော့၊ အပြာနုရောင်ဂါဝန်ရှည် အပျော့သားပါးလျလျကိုဝတ်ထားတယ်။
အပေါ်ပိုင်းကလည်းလည်ဟိုက်ဘလောက်စ်အပြာရောင်ပါးပါးလေးပဲ၊ ဂါဝန်ကလည်း ဒူးနားမရောက်တရောက် အတိုပဲဆိုတော့၊
မေမေက တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်နေတဲ့အခါ။ ဒူးနဲ့ပေါင်လုံးကြီးတွေ၊ ပေါင်အတွင်းသားတွေမြင်နေရပြန်ပြီပေါ့။
၂ရက်လောက်ငြိမ်နေတဲ့ကျနော့်နှလုံးသားတွေလဲပြန်ခုန်လာရပြန်ပြီ။
“ဝါး..အားးးဟား…ပျင်းလိုက်တာကွာ.. မေမေ..နောက်နည်းနည်းဆုတ်..သားအိပ်ချင်လို့”
ကျနော်လည်းညာတာပါတေးနဲ့ မေမေ့ကိုနောက်ဆုတ်ဖို့ပြောရင်း မေမေ့ပေါင်ပေါ်မှာခေါင်းတင်ပြီးလှဲအိပ်လိုက်တယ်။
ဒီအပြုအမူကလည်း ကျနော်မေမေ့သားတစ်ယောက်အနေနဲ့မကြာခဏလုပ်နေကျလေ။ဒါကြောင့် မေမေကဘာမှမပြောဘူး။
ပြီးတော့ကျနော်ကမေမေ့လက်လေးကိုခလေးလေးတစ်ယောက်လိုကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကိုင်ပေးထားတယ်။
ကျနော်မေမေ့ပေါင်ကြားဘက်မျက်နှာလှည့်ပြီး ခေါင်းကိုရှေ့တိုးလိုက်တယ်၊ ရေချိုးထားပြီးစ မေမေ့ဝမ်းဗိုက်နဲ့ပေါင်ခြံတဝိုက်က
ကိုယ်သင်းနံ့မွှေးမွှေးကိုတအားရှိုက်သွင်းလိုက်တယ်…ဟားးး…ဖီလင်ပဲ..။
အပိုင်း(၁၂) ဆက်ရန်
ရစ်နှောင်ဖွဲ့ဖန်များလတ်သော်
(၁၂) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)
“မ..မလုပ်နဲ့နော်..ဝမ်း..”
“ဘာလုပ်ရသေးလို့လဲမေမေရဲ့၊ တွန့်တိုလိုက်တာကလဲ..”
ပြောရင်းနဲ့ကျနော်နှာခေါင်းက မေမေ့ပေါင်ခြံကြားထဲပိုပြီးထိုးကပ်သွားတယ်။ မေမေရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့က ကျနော်မေမေနဲ့
ချစ်တင်းနှောခဲ့ရတာတွေကို ပြန်သတိရလာပြန်စေပြီ။ ကျနော်ပေးထားတဲ့ကတိကိုမေ့ချင်နေပြီ။
ကျနော့်ရဲ့လက်နှစ်ဘက်စလုံးက မေမေ့ခါးကိုသိမ်းကြုံးဖက်ထားတယ်။
ကျနော်မေမေ့ခါးအစပ်ကိုတိတ်တိတ်ကြိတ်ပြီးပွတ်စမ်းကြည့်တော့၊ ပင်တီသားရေကြိုးစကိုရှာမတွေ့ဘူး။
ကျနော်မေမေ့ပေါင်ကြားထဲနှာခေါင်းကိုပေါ်တင်နှစ်ပြီးနမ်းလိုက်တော့မေမေ့အသက်ရှူသံတွေသိသိသာသာကြီးပြင်းလာတယ်။
အခွင့်အရေးကကိုယ့်ဘက်ကိုပါလာပြီဆိုတာသိလိုက်တော့ မေမေ့နို့ကိုပါးစပ်နဲ့လှမ်းဟပ်လိုက်တယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေစူပြီးတောင်နေပါရောလား။
ကြည့်လိုက်တော့မေမေမျက်လုံးလေးစင်းပြီးငြိမ်နေတယ်။ ကျနော်မေမေ့ရဲ့ရင်ကွဲဘလောက်စ်အင်္ကျီရဲ့
နိပ်စိကြယ်သီးတွေကိုတဗြုတ်ဗြုတ်နဲ့ဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်။ မေမေက ဘရာစီယာပါဝတ်မထားပါ။
“တို့တွေ..ဒီလိုထပ်လုပ်လို့မရတော့ဘူးနော် ဝမ်း..”
“ဘယ်လိုကိုပြောတာလဲမေမေ..”
“တို့တွေအရင်လုပ်နေကြပုံစံမျိုးပြန်မလုပ်တော့ဘူးလို့ပြောနေတာ”
“အရင်ကသားတို့ဘာလုပ်ခဲ့ကြလို့လည်း”
“ဝမ်းမေမေ့ကိုကတိမတည်ဘူးနော်..”
“မဟုတ်သေးဘူးမေမေ၊ အရင်ဘာတွေလုပ်ခဲ့လဲ၊ ဝမ်းမသိဘူး။ မေမေပြောတဲ့အတိုင်းမေ့ထားလိုက်ပြီ။
ဒါပေမယ့်မေမေ့ကိုအခုကြည့်ရတာမေ့ပုံမရသေးဘူး၊ အခုမေမေပြောနေပုံကိုက တစ်ခုခုမှတ်မိနေတဲ့ပုံပဲ၊ ပြောတော့မေ့ထားတော့မယ်ဆို..”
“ကြည့်..သူပဲတော်တော်စကားတတ်..”
မေမေဒါပဲပြောနိုင်ပေမယ့် နိုစို့နေတဲ့ကျနော့်ခေါင်းကိုတွန်းမထုတ်တဲ့အပြင်၊ ကိုယ်ကိုကိုင်းပြီးသိသိသာသာငုံ့တောင်ပေးလိုက်သေးတယ်။
ကျနော်လည်းမေမေ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေအကုန်ဖြုတ်ပြီး ထွက်ကျလာတဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုအားရပါးရဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ပေးလိုက်တယ်။
“တော်ပြီကွာ ဝမ်းရာ၊ တို့တွေလုပ်လို့မရတော့ပါဘူးပြောနေကာမှ..”
“နိ့လေးတော့နည်းနည်းပေးစို့ပါမေမေရာ..”
“ဒါလောက်ပဲရမယ်နော်”
ကျနော်ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲနို့ကိုပဲစိတ်ရှည်လက်ရှည်ဆက်စို့နေတယ်။ မေမေလည်းကျနော့်ခေါင်းကိုကိုင်၊
ဆံပင်တွေဖွပေးပြီး မျက်လုံးတွေစင်းကျသွားပြန်တယ်။ ကျနော်လည်းထထိုင်ပြီးမေေမေ့လည်ပင်းနဲ့နားသယ်လေးတွေကိုဖွဖွလေးလိုက်နမ်းပြီး
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကိုကုန်းစုပ်ပြီးကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်တော့တယ်။ မေမေနှုတ်ခမ်းအစုပ်ခံလိုက်ရရာက ကမန်းကတန်းဆွဲခွာပြီး..
“ဒါကဘာဆက်လုပ်ဦးမလို့လဲ..”
မေမေ့အသံတွေကတုန်ခါလာပြီ။
“အမေနဲ့သားတစ်ခါတလေနမ်းသလိုနမ်းကြမှာလေ။ ဘာမှသိပ်အတွေးများမနေပါနဲ့မေမေရာ..”
ကျနော်မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုနောက်တစ်ကြိမ်ဖိစုတ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မေမေ့လက်တွေကျနော့်ကျောကိုသိုင်းဖက်လာပါတော့တယ်။
ကျနော်တို့နှစ်ယောက်တရှိုက်မက်မက်ဆက်နမ်းနေကြတယ်။ ပါးစပ်ချင်းဂဟေဆက်နေသလို၊ နို့ကြီးတွေကိုအားရပါးရနယ်နေမိတယ်။
ပြီးတော့မေမေ့ဂါဝန်အောက်နားစကနေပေါင်ကြားထဲလက်ဝင်သွားပြီ။
စောစောကစမ်းမိထားသလိုမေမေကပင်တီဝတ်မထားဘူး။ ပျော့စိနူးညံ့တဲ့လယ်ကွက်ပြင်ကိုတိုက်ရိုက်ထိတွေ့မိတယ်။
“တော်တော့ကွယ်..လုပ်လို့မရဘူးနော်..ဝမ်း..”
မေမေကငြင်းသာငြင်းနေတာ၊ ဘာမှတွန့်လိမ်လှုပ်ရှားရုန်းထွက်ခြင်းမရှိဘူး။ ပါးစပ်ကလျှာချင်းလှိမ့်ပြီးဆက်နမ်းနေဆဲပဲ။
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”
ပါးစပ်ကသာစကားထောက်ပြန်ခံလိုက်ပေမယ့် လက်ကတော့နောက်ပြန်မဆုတ်ပဲလုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်နေတော့တာ၊
လက်ခလယ်က စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကိုဟက်ပြီးစောက်ခေါင်းထဲကိုဇောင်းဆွဲနေပြီ။
“အူးးးစစ်ရှ်.. ဟင့်..”
ကျနော်ကိုယ်ကိုရို့ပြီးလှဲချလိုက်တယ်။ မေမေ့ကိုပါတွန်းလှဲလိုက်ပြီးပေါင်ကြားထဲကိုဝမ်းလျားမှောက်ထပ်ဝင်ပစ်လိုက်ပါလေရော။
စကလောက်ပဲရှည်တဲ့မေမေ့ဂါဝန်ဟာလည်း အော်တိုမက်တစ်ပဲလန်တက်သွားတော့တယ်။
အမွေးထပ်ထပ်နဲ့မေမေ့စောက်ဖုတ်လှလှကြီးလဲပြူးကနဲလေထဲမှာဝဲပြီးပေါ်လာတယ်။
ကျနော့်ပါးစပ်ကလည်းမေမေ့နှုတ်ခမ်းတွေလျှာတွေကိုမလွတ်တမ်းကပ်စုပ်နေတုန်းပဲ။
ကျနော်လည်းဝတ်ထားတဲ့ဘောက်ဆာကိုဆွဲမပြီးတောင်နေပြီးသားလီးကြီးကိုအပြင်ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
ဟက်ပဲ့ဖြစ်နေတဲ့မေမေ့စောက်ခေါင်းအဝကိုတေ့ပြီးဖိအဆွဲလိုက်မှာ လီးကလည်းအရည်ရွှဲအိနေပြီးသားစောက်ခေါင်းနွေးနွေး
ကြီးထဲကိုအသာလေးပဲ၊ ဖလွတ်ခနဲ ခေါင်းမြုပ်အောင်ဝင်သွားတော့တယ်။
“မလုပ်နဲ့နော်..ဝမ်း..၊ မေမေတို့ဒီကိစ္စတွေပြီးခဲ့ပြီးပြီ။ အဲဒါကြီးသွင်းလို့မရတော့ဘူးနော်..”
“အင်းပါမေမေရယ်၊ ဝမ်းတို့သားအမိအချင်းချင်း ချစ်လို့..ဖက်၊ နမ်း၊ ပွတ်သပ်ရုံလောက်ပါ။ ဒါလောက်တော့ထားလိုက်ပါမေရယ်”
“အင်းလေ..ဒီလောက်ပဲနော်.. ပိုမလာနဲ့…”
မေမေဒါကလွဲပြီးဘာမှထပ်မပြောတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့်လီးထိပ်ဝင်ပြီးသားစောက်ခေါင်းထဲတဆတ်ဆတ်နဲ့ဆက်ညှောင့်နေတာကို
တင်ဆုံကြီးကော့ကော့ခံလာတယ်။ ကျနော့်လီးကနောက်ထပ် တစ်လက်မလောက်ထပ်နစ်ဝင်သွားပြန်ပြီ။
“မရဘူးနော်..ဝမ်း၊ တို့တွေက သားအမိတွေ။ ဆက်လိုးလို့မဖြစ်ဘူး”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေရ..”
ပြောရင်းဆိုရင်း ချွဲပျစ်နေတဲ့မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲကိုလီးတဝက်ကျော်လောက်ထပ်ဝင်သွားတယ်။
“အိုးးး..မလုပ်ပါနဲ့ဆိုသားရာ..”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ”
ကျိ..ကျိကျိ..ပျစ်..ပျစ်..ပလိ..ပလိ..ပလောက်..ဖောက်..၊
“သားနဲ့ အမေ မလိုးကောင်းဘူး..ဝမ်း..”
အထပ်ထပ်သတိပေးနေတဲ့၊ မေမေ့စကားတွေအရာမထင်တော့ဘူး။
“ရီလေးရယ်၊ ဒီတစ်နေ့တော့ ဝမ်းရဲ့မယားပြန်ဖြစ်ပေးပါဦးနော်..မိန်းမ..”
မေမေ့မှာ.. စောက်ဖုတ်ထဲဝင်နေတဲ့လီးအရသာကိုမလွန်ဆန်နိုင်တော့ဘူး၊ ကြွေသွားပြန်ပြီ..။
“အင်းးး ဟင်းး ယောက်ျားရယ် ဒီနေ့တစ်နေ့ပဲ တို့တွေကလင်မယားနော်..၊ မနက်ဖြန်ကျဒီအကြောင်းတွေတကယ်မေ့ပစ်ကြရအောင်နော်..”
မေမေက ကျနော်ပါးစပ်ပေါ်လက်ညှိုးလေးနဲ့ဖြတ်ထောက်ပိတ်ပြီး ပြောလာတယ်။
“မိန်းမကို ဝမ်းသိပ်ချစ်တယ်သိလား..”
“နေဦး..မိန်းမကိုအရင်ကတိပေးဦး..”
“အေးပါမိန်းမရယ်..ကတိ..ကတိ..”
ပါးစပ်ကလည်းပြောရင်း..လီးနဲ့စောက်ပတ်ကလည်းအချက်ကျကျမောင်းထောင်း လှုပ်ရှားရင်း..။
ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျနော်နဲ့ကျနော့်ရဲချစ်မေမေရီလေးတို့ဟာ မှားမိထားတဲ့အမှားကိုရုန်းထွက်မယ်လို့ အံခဲပြီး
ကတိကဝတ်တွေနဲ့ဒီကိစ္စကိုထိမ်းချုပ်မယ်လို့ကြံပေမယ့်လည်း၊ အချိန်တန်ရင် ကတိမတည်နိုင်ကြပဲ၊ တစ်ရက်မှာကတိတွေပြန်သိမ်းပြီး
လင်မယားလုပ်တန်းကစားလိုက်၊ နောက်တစ်ရက်မှာကတိတွေပြန်ပေးလို့ ဒီအကြောင်းတွေမေ့ထားပြီးထပ်စကားမစတော့ဘူးဆိုလိုက်နဲ့
တကယ်လည်းမလိုက်နာနိုင်ပဲ၊ ပတ်ချာလည်ပြီးဂျာအေး၊ သူ့အမေရိုက်နေကြတော့တာပဲ။
ဒီလိုအကြိမ်ကြိမ်အထပ်ထပ်ဖြစ်နေတာကိုကပဲ တစ်ယောာက်နဲ့တစ်ယောက်ကာမဂုဏ်စိတ်သံယောဇဥ်တွေ
အထပ်ထပ်ရစ်နှောင်ဖွဲ့ပတ်လာတော့တယ်။ တစ်ရက်မှာ ကတိကခေါင်းထဲရှိနေရင်။ မေမေ့အဝတ်အစားတွေက
လုံလုံခြုံခြုံနဲ့ပုံမှန်အတိုင်းအတိုင်းရှိပေမယ့် ၊ နောက်တစ်နေ့စိတ်လာရင် ဝတ်စုံအောက်မှာ အတွင်းခံတွေ ဘရာစီယာတွေရှိမနေတော့ပြန်ဘူး။
“မရဘူးနော်…ဝမ်း၊ အမေနဲ့သားအရင်းဆိုတာဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး..”
ကြားနေကျစကား။
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”
ဖြေနေကျအဖြေ။
“အူးးး..ရီလေးမနိုင်တာ့ဘူးကွာ..ဆောင့်..အင့်..မိန်းမကိုလိုး…”
“အင်းပါ မိန်းမရယ်..၊ ဒီနေ့ တို့တတွေလင်မယားနော်.. မိန်းမကိုချစ်တယ်”
မနက်ဖြန်ဒီကိစ္စတွေမေ့လိုက်ကြစို့..ယောက်ျား..ကတိနော်..”
“ကတိ..”
ဒီလိုထပ်ခါထပ်ခါရစ်နှောင်ဖွဲ့နေတဲ့အဖြစ်အပျက်တွေကြားမှာကျနော်အမြဲတောင်းဆိုနေတဲ့စကားကတော့…၊
“ရီလေးရယ်..၊ ဘယ်တော့မောင့်မယားအစစ်ဖြစ်မှာလဲဟင်။ မောင့်ရင်သွေးလေးတွေ ဘယ်တော့မွေးပေးမှာလည်း..”
လီးတန်လန်းစွပ်နေတဲ့အချိန် အထွတ်အထိပ်တက်နေတဲ့အချိန်မှာ ဒီတောင်းဆိုစကားကြားတော့ ပြောပါများယောက်ျားစကားအောင်လာတယ်။
မေမေ့စိတ်ထားတွေပျော့ပြောင်းလာတယ်။ အရင်တုန်းကလိုတောက်တောက်ခါးခါးမငြင်းတော့ဘူး။
“မေမေရယ်..သားကမေမေ့ကို အတိတ်ဘဝကဖူးစာကံပေး အိမ်ထောင်ဘက်လင်မယားအစစ်အဖြစ်ပေါင်းချင်နေတာ။
သားရဲ့အိပ်မက်ကိုအမှန်တကယ်ဖြစ်လာအောင် မေမေမဖြည့်ဆည်းနိုင်ဘူးလားဟင်”
“စိတ်ဆန္ဒတအားပြင်းပြနေလို့ရှိရင်အရာရာဟာဖမဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာမရှိဘူး။ အချိန်တန်ရင်အဖြေတစ်ခုခုတော့ပေါ်လာမှာပေါ့ကွာ”
ဒီလိုနဲ့နောက်တစ်လကုန်ခါနီးရောက်လာပြန်တယ်။
“မရဘူးနော်…ဝမ်း၊ အမေနဲ့သားအရင်းဆိုတာဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး..”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”
“………………………..”
“……………………………..”
“အူးးး..ရီလေးမနိုင်တာ့ဘူးကွာ..ဆောင့်..အင့်..မိန်းမကိုလိုး…”
“အင်းပါ မိန်းမရယ်..၊ ဒီနေ့ တို့တတွေကလင်မယားနော်.. မိန်းမကိုချစ်တယ်ကွာ… နောက်နေ့မှ…….”
“နေပါဦး..ယောက်ျား..”
“ဟင်..ဘာလဲမိန်းမ..”
” ရီလေးဒီလဆေးထိုးမထားတော့ဘူးနော်၊ ဖြတ်လိုက်ပြီ..”
“ဘာ..တ..တကယ်လားဟင်..ရီလေး..”
“နှစ်ကယ်ပေါ့..လို့..”
“ဟာ..ဝမ်းသာလိုက်တာမိန်းမရယ်..။ ဒါထက် ရီလေးစိတ်ပူနေတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကိစ္စကရော..ဘယ်လိုရှင်းမှာလည်း”
“ဘယ်ပြဿနာမဆိုဖြေရှင်းဖို့နည်းလမ်း၊ ထွက်ပေါက်ဆိုတာရှိစမြဲပဲလေ။ ရီလေးတို့ရှာဖွေကြရမှာပေါ့…။
ဒါကဝမ်းရဲ့အဖြစ်ချင်ဆုံးစိတ္တဇဖြစ်နေတဲ့စိတ်ဆန္ဒပဲမဟုတ်လား။ ရီလေးဆက်မကြည့်ရက်တော့လို့
နောက်ဆုံးအကြာကြီးစဉ်းစားပြီးမှ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တာ။ အခုဝမ်းဘက်ကတာဝန်ကျေဖို့ပဲလိုတော့တယ်”
“စိတ်သာချလိုက်တော့မိန်းမရေ..၊ မကြာခင်မိန်းမဗိုက်ထဲကိုအကောင်အထည်လိုက် ထည့်ပေးလိုက်တော့မယ်။
မောင်တို့ရဲ့အချစ်သက်သေလေးပေါ့..ဟုတ်လား..”
“အဲဒါမောင့်ကိုတကယ်ချစ်လို့နော်..၊ ရီလေးဘက်ကအရမ်းကြီးစွန့်စားရမှာ..”
ကျနော်က အမေတဖြစ်လဲဇနီးသည် ရီလေးကိုမြတ်မြတ်နိုးနိုးကြည့်ရင်း၊ နူးညံ့ညင်သာစွာနမ်းရှိုက်လိုက်မိပါတော့တယ်။
ကျနော်တိုသားအမိ၊ ဇနီးမောင်နှံ၊ နှစ်ယောက်ရဲ့ ရစ်ပတ်ချည်နှောင်ဖွဲ့ထားတဲ့သံယောဇဥ်သိုက်မြုံလေးဟာ၊
မကြာလှတော့မယ့် အနာဂတ်ကာလမှာပြီးပြည့်စုံစွာတည်ဆောက်ပြီးစီး အကောင်အထည်ပေါ်လာမှာ
မြေကြီးလက်ခတ်လွဲမှာမဟုတ်တော့ပါလားခင်ဗျာ။
(အထပ်ထပ်ရစ်နှောင်ဖွဲ့နှံထားတဲ့ သားအမိနှစ်ဦးရဲ့၊ နူးညံ့တဲ့သံယောဇဥ်အနှောင်အဖွဲ့လေးအကြောင်း)
(ပြီးဆုံးပါပြီ။)
အားလုံးကိုခင်တဲ့
(လမင်းကြီး)
(၁၁)
“အို..နို့ကိုအဲ့လိုကြီးအရမ်းမညှစ်နဲ့လေ၊ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဟဲ့ အူးးး ရှီးးးးး…ညင်ညင်သာသာလေးကိုင်ရတယ်ဟဲ့..၊
ဒီပုံမျိုးနဲ့တော်ကြာဘတ်လဘိုင်တွေလိုက်ကုန်တော့မှာပဲ … အု..စစ်ရှ်..စို့ပြန်ပြီကွာ၊ အင့်..ဟင့်..ဟင်း တင်းကြီးဘဲ..”
ကျနော်လဲစိတ်ကထန်ထန်နဲ့ မေမေနို့ကိုကိုင်တာကြမ်းသွားတယ်ထင်တယ်။ထအော်ပြီးတားတယ်။
ဒါပေမယ့်အားရပါးရကောက်စို့ပြီးနို့သီးလေးတွေကိုလျှာနဲ့လှိမ့်ကလိုင်း လိုက်ပြန်တော့မှေးစင်းပြီးကျသွားတော့ပြန်တာပဲ။
“မေမေ ကြက်သီးလေးတွေထနေတယ်..၊ ကောင်းလို့လားဟင်။ အသည်းယားလား..”
“သိဘူးကွာ..စို့မှာသာစို့..ဟင်းး..စစ်ရှ်ရှ်..”
“မေမေ့နို့ကြီးတွေက အကြီးကြီးတွေပဲ၊ ပြီးတော့တင်းပြီးအိနေတာ၊ ဘယ်နှစ်ခါကိုင်ကိုင်၊
ဘယ်လောက်စို့စို့ရိုးသွားတယ်ကိုမရှိဘူး၊ ချစ်လိုက်တာမေမေရာ”
ကျနော်နို့ကိုခဏချွတ်ရင်း၊ တိုးတိုးလေးချစ်တင်းစကားပြောဖြစ်အောင်ပြောလိုက်သေးတယ်။
မေမေက ကျနော်စိတ်ကြိုက်လို့စို့လို့ရအောင် သူရဲ့နို့အုံကြီးကိုစိတ်ပါလက်ပါရှေ့ကော့တင်ပြီးဖွင့်ပေးထားတယ်။
ပြီးတော့မေမေ့ညာလက်ကကျနော်ပေါင်ကြားဇတ်ခနဲဆိုရောက်သွားပြီးအလိုလိုမိုးမျှော်နေပြီဖြစ်တဲ့ကျနော့်ငပဲကိုကိုင်ပြီဂီယာထိုးတော့တာပဲ။
“အူးးးဟူးးး..ဒါကြီးကလဲကြီးတာပဲလေ၊ ဘယ်နှစ်ခါကိုင်ကိုင်။ ဘယ်လောက်ထိုးထိုးရိုးတယ်ကိုမရှိဘူး.. ဟိ..ဟိ..၊
မေမေဒီလိုတိုက်ပေးတာရော ဝမ်းကြိုက်လား..”
“အိုးးမေမေ..အရမ်းမဆောင့်နဲ့လေ.. အီးးး ကောင်းတာ..၊ တော်ကြာထွက်ကုန်တော့မယ်”
“ဒါလက်ဖဝါးနဲ့ကိုင်ကိုင်ပွတ်တာပဲရှိသေးတယ်။ ဒါလောက်လေးနဲ့ထွက်တော့မှာလား။
တောင့်ထား..၊မေမေ့အတွက်လည်းချန်ထားဦးလေ၊ တကထဲမှ..”
ပြောလည်းပြီးရော မေမေကကျနော့်ပေါင်ကြားထဲကိုငုံ့ချလိုက်ပြီး လီးကိုပါးစပ်ထဲကောက်ထည့်လိုက်ပြီးတော့
ခေါင်းကို ဘယ်တစ်လှည့်ညာတစ်လှည့်ယိမ်းပြီး အားရပါးရစုပ်ပါတော့တယ်။
“ဟွန့်..သူ့လီးကြီးကလည်းသံချောင်းကြီးကျနေတာပဲ..ဟင်း..ဟင်း..မာထန်နေလိုက်တာ၊ တော်တော်မအေကိုလိုးချင်နေပုံပဲ ပါးစပ်နဲ့ကိုအပြည့်..”
မေမေကလီးကိုပါးစပ်ကခဏချွတ်လို့ကျနော့ကိုရိတိတိစရင်း ထပ်ငုံပြီးစုပ်လိုက်ပြန်တယ်။
ကျနော်ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘူး၊ မေမေ့ပါးစပ်လှလှလေးထဲကိုအသက်အောင့်ရင်းခါးကော့ထိုးထိုးပြီးဆက်တိုက်ညှောင့်သွင်းနေမိတယ်။
မေမေကလီးကိုငုံပြီးစုပ်နေရာကလျှာထုတ်ပြီးလချောင်းကိုဒေါင်လိုက်တလွှားခြင်းလျက်တယ်။
ဖြေးဖြေးချင်းနိမ့်ဆင်းလာပြီးကျနော့်လဥတွေဆီရောက်တော့ ပါးစပ်ကျယ်ကျယ်ဟပြီး လဥတစ်ပြွတ်လုံးကိုငုံစုပ်လိုက်တော့တယ်။
ဥကိုစုပ်ပေးလိုက်၊ လျက်လိုက်လုပ်နေတာ မေမေ့တံတွေးတွေသွားရည်တွေရွှဲထွက်စီးကျလာပြီး ပါးစပ်နဲ့နှုတ်ခမ်းနီနီလေးတစ်ခုလုံးစိုစိဝင်းပြောင်နေတော့တာ။
“ဝမ်းရဲ့ ချစ်မေလေးက၊ ပုလွေကိုင်တာတော်လိုက်တာ။ မအောင့်နိုင်တော့ဘူး။ လာပါ၊ ဒီမှာမတ်တပ်လာရပ်ပေးပါဦး..”
“မေမေ့ကိုဘာလုပ်ခိုင်းဦးမလို့လဲ..”
“ကိုယ့်အမေ ဘယ်လောက်ဆက်စီကျတယ်ဆိုတာကြည့်ချင်လို့”
မေမေကကျနော့်ရှေ့မှာမတ်တပ်ရပ်ပေးလိုက်တယ်။ အစထဲကကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်ပြီးသားမေမေက
ကိုယ့်ရှေ့မှာပေါင်လေးချဲပြီးမခို့တရို့ရပ်နေတော့ ကျနော်မေမေ့ဖင်လုံးကြီးတွေကိုသိုင်းဖက်ဆွဲယူလိုက်ပြီး
မျက်နှာရှေအနေတော်အပ်လာတဲ့ ခပ်အာအာစောက်ဖုတ်လေးကိုနှာခေါင်းနှစ်ပြီး တစ်ရှိုက်နမ်းလိုက်ရင်း မေမေ့ကိုမော်ကြည့်ပြီးတော့..၊
“မေမေ..တကယ်ပဲသားရဲ့မိန်းမအဖြစ်ရင်သွေးလေးမမွေးပေးနိုင်ဘူးလား..ဟင်..”
ပြောရင်းတလက်စတည်းပဲမေမေ့ဖင်ကြားကပတ်ဆွဲပြီး၊ စောက်ပတ်ထဲလက်ခလယ်ထည့်ကလိုင်းပေးလိုက်တယ်။
လက်ကိုသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ရင်းစောက်စိလေးကိုပါဖိချေပေးလိုက်တော့ မေမေလည်းခါးလေးလိမ်ပြီးစောက်ပတ်ကကော့တက်လာတော့တယ်။
“ဆိုးတယ်ကွာ..၊ သူ့ကိုဒါလောက်အလိုလိုက်ပေးနေတာတောင် အမြဲဒီလိုချည်းပဲ။ တခြားရွယ်တူမိန်းခလေးတွေကိုလည်းမဖန်။
ဒီကိုယ့်ကိုမွေးထားတဲ့အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကိုပဲဓါတ်ကျနေတယ်။ ကောင်းကောင်းချစ်ချင်ရင်၊ ဒီစကားကိုထပ်မပြောနဲ့တော့။
မေမေပြောထားပြီးသားပဲလေ။ သားအမိချင်းဒီအဆင့်ထိကျော်လို့မရပါဘူးဆို..၊ ကြည့်..လက်ကလည်းသရမ်းလိုက်တာ..အူးးးစ်..”
“အင်းပါချစ်မေရယ်..ကောင်းကောင်းချစ်ဆိုလည်းချစ်ပါမယ်”
ကျနော်လည်းမထူးတော့ဘူး၊ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုပဲ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆက်ကလိုင်းနေလိုက်တယ်။
“အို..ကြည့်..လက်ကလည်းအငြိမ်မနေဘူး၊အု..အွန့်အွန့်..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ၊ အူးးး မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး၊ ၀မ်းရယ်
လက်ကြီးနဲ့ပဲတအားထိုးမနေနဲ့၊ မေ့ကိုလျှာနဲ့နူးနူးညံ့ညံ့လေးပဲလျက်ပေးကွာ”
“မေ..မနေနိုင်တော့ရင်လဲ ပြောလေ၊ ဝမ်းရဲ့တရားဝင်မယားစစ်စစ်အဖြစ်လက်ခံပါတော့မယ်လို့..”
“သူ့မယားအကြိမ်ကြိမ်ဖြစ်ပြီးမှပဲကွာ၊ အနိုင်လာမကျင့်နဲ့တော့၊ စစ်တာတွေမစစ်တာတွေနောက်ထားလိုက်တော့၊
ရီလေးကဒီတစ်နေ့ပဲသူ့မိန်းမနော်၊ နောက်နေ့ကစပြီးအမေပြန်ဖြစ်ပြီ၊ ခုနကကတိပေးထားတယ်မဟုတ်လား”
“ရတယ်လေ.. ဒီနေ့ပဲမယားအဖြစ်လက်ခံရင် ဒီနေ့ပဲအသေလိုးမယ် ကြည့်ထား..”
ပြောပြောဆိုဆိုမေမေ့ကိုဆွဲဖက်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီးပုခုန်းလေးကိုဖိတဘက်လှည့်ခိုင်းလိုက်တော့ တပတ်လေးလည်သွားပြီး
ကုတင်ပေါ်လေးဘက်ကုန်းရက်သားဖြစ်သွားတယ် မေမေ့ဖက်ကိုကျနော့်ဘက်ဆွဲကပ်ယူလိုက်တော့
မေမေကဒူးထာက်ရက်သားကဖင်ပူးတောင်းထောင်ပြီးဖင်ကိုကော့တင်ပေးတယ်။
မေမေ့စောက်ပတ်ကနောက်ကိုပြူးကနဲပြူထွက်အလာမှာကျနော်ကကုန်းပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုအလွှားလိုက်လျက်ပေးလိုက်တယ်။
မေမေ့ဖင်ကတွန့်ခနဲဖြစ်ပြီးခါသွားတယ်။ ခဏအကြာမေမေ့စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းထဲလျှာနဲ့ထိုးထည့်မွှေပြီး
စိမ်ပြေနပြေမှုတ်ပေးတော့မေမေ့ဖင်ကြီးကလည်းဘယ်တစ်လှည့် ညာတစ်လှည့်ရမ်းခါလာတယ်။
တစ်ချက်တလေမှာဖင်ကြီးကိုနောက်ပစ်တွန်းပြီးကပ်မှုတ်နေတဲ့ကျနော်နှာခေါင်းကိုဖင်နဲ့ဖိတော့ အသက်တောင်မနဲလုရှူရတယ်၊
ဒါပေမယ့်ကျနော်နောက်ဆုတ်မထွက်ဘူး အတင်းကပ်ပြီးအသေအကြေဆက်လျက်ပေးနေတာမေမေ့မှာထွန်ထွန့်လူးတက်နေပြီ။
မချိမဆန့်ငြီးတဲ့မေမေ့အသံလေးထွက်လာပြီး..၊
“ရှီးးးးစစ်စ်စ်..မေမေဒီနေ့သာယာပျော်ရွှင်လိုက်တာကွာ..အရမ်းကောင်းတယ်ဝမ်းရယ်..”
ကျနော်မေမေ့ကိုဆွဲထူထိုင်ခိုင်းပြီး ကစ်ဆင်အရှည်ကြီးဆွဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းကိုခေါက်လို့၊
ရင်ပတ်ပေါ်တွန်းတင်လိုက်တယ်။ ပက်လက်အနေအထားနဲ့မေမေ့စောက်ဖုတ်ဟက်ပဲ့လေးပေါ်လာတော့ပြန်တာပေါ့။
စောက်ခေါင်းဟပြဲလေးကြားမှာ ပန်းရောင်ရင့်ရင့်ကနေ တဖြည်းဖြည်းရဲတက်သွာတဲ့နှင်းဆီကာလာကိုမြင်လိုက်ရတယ်။
နှင်းဆီပွင့်ဖတ်ပေါ်မှာအရည်ကြည်တွေလဲ့နေတယ်။ စောက်ခေါင်းထဲမှာစောက်ရေတွေက
စောစောကကျနော်ဘာဂျာမှုတ်ထားကထဲကရွှဲအိုင်နေပြီးသားလေ။
“အိုးဟိုးးး မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးက၊ ပြည့်လည်းပြည့်၊ ဖောင်းလည်းဖောင်းနဲ့ မို့ထွတ်နေတာပဲ၊ ကြီးလည်းအကြီးကြီးနော်..ရှလွတ်..”
ကျနော်မေမေ့ဟာကြီးကြည့်ပြီး၊ ရှလွတ်လုပ်တော့…၊
” အမယ်..ဘာလဲ..မလိုးဘူးတာကျနေတာပဲ၊ လိုးလို့ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်တောင်ကျေနေပြီ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးတော့ဝမ်းကမကြိုက်လို့လား”
“သည်းခြေကြိုက်ပဲလေ..”
” ကြိုက်ရင်လုပ်လေ၊ ဒါကြီးကို ဒီတစ်ညဝမ်းပိုင်တယ်။ စိတ်ကြိုက်သာလိုးကွာ..”
မကြာပါဘူးကျနော့်လီးကရွှဲစိုအိစက်နေပြီဖြစ်တဲ့ မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုဝင်နေကျလမ်းမှတ်မိနေသလိုလျောလျောလျူလျူပဲဝင်သွားတော့တယ်။
ဒီနောက်တော့ လိုးခြင်းရဲ့လုပ်ငန်းစဥ်အဆင့်အတိုင်း တရစ်ခြင်းတက်ပြီးခပ်သွက်သွက်တရစပ်ဆောင့်တဲ့အဆင့်ရောက်လာပြီ။
ကျနော်ဖင်ကိုကြွကြွပြီးအရှိန်နဲ့ပြန်ဆောင့်ချတဲ့အခါတိုင်းမေမေကလည်းစောက်ဖုတ်ကြီးကော့ကော့တင်ပေးပြီး
ဆောင့်ချက်ကိုစည်းချက်ညီညီခံနေတာ၊ ဖင်ကလေထဲကိုဝဲနေပြီး အိပ်ရာနဲ့တောင်မထိတော့ဘူး။
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ပလွိ… ပလွစ်..ဖောက်.ဖောက်..ကျိ..ကျိ..
အခန်းထဲမှာပေါင်ချင်းရိုက်သံ၊ ကုတင်ခါသံတွေမြိုင်ဆိုင်လာတယ်။
“အူးးး စစ်.. ဖာ့ခ်၊ ငါလိုးမမိန်းမ။ ရီလေးရယ်..ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်တို့တွေအခုလိုအတူနေနေရင်၊ မင်းကငါ့မိန်းမပါကွာ၊
ငြင်းမရတဲ့အမှန်တရား။ အီးးးရှစ်..ယီးတဲ့..ကောင်းလိုက်တဲ့ငါ့မိန်းမစောက်ဖုတ်..၊ အသေလိုးမယ်.. ”
ဇိ..ဇိ..ဇိ..ဖောက်ဖောက်..ဖတ်..ဒုတ်..
အိုးးးဝမ်း..မောင်..ဖြေးဖြေး..အားး အင့်အင့် သေပြီ..၊ အု..အု ရီလေးကောင်းတယ်..ဆောင့် အူးးးးစစ်စ်စ်စ်စ်..ရှ်ရှ်..
ဟင့်ဟင့် လီးကသားအိမ်လာတိုက်နေပြီ အုဟု..အင့်..”
“ငါ့ကိုယောက်ျားလို့ခေါ်စမ်း မေ..အဲ..မဟုတ်ဘူး..မိန်းမ..”
ကျနော်လီးနဲမေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုတဖောင်းဖောင်းတရကြမ်းဆောင့်နေရင်းပြောလိုက်တယ်။
“အူးးးဆောင့်..၊ တအားဆောင့် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်၊ မေမေ အဲ..ရီလေး.. မိန်းမပြီးတော့မယ် အိုးးးထွက်တော့မယ်
မေမေ့လင်လေး၊ ယောက်ျား..ယောက်ျားရေ မိန်းမစပ်ရေတွေထွက်ကုန်ပါပြီ ရှီးးရှ်စစ်စ်.. အားးားားားားားားား..ယ..ယ..”
“အင့်..အင့်..ရော့..ရော့….ဖာ့ခ်.. နင့်ထဲလဲငါ့ခလေးတွေအပြုံလိုက်ထည့်ပေးလိုက်မယ် ဗိုက်ကြီးလိုက်တော့မိန်းမ..”
ဖြွတ်..ဖြွတ်..ဖရာ..ဖရော…
ကျနော်လည်း ထိပ်ဆုံးပွိုင့်ကိုရောက်နေပြီ။ ဆက်မထိမ်းထားနိုင်တော့ဘူး။
ကျနော့်ရဲ့ပူနွေးတဲ့လရည်တွေတပုံတပင်ကြီး မေမေ့မွေးလမ်းကြောင်းထဲကိုတရစပ်ပန်းထုတ်ညှစ်ထည့်လိုက်တယ်လေ။
သားအမိနှစ်ယောက်သားမှောက်ရက်ကြီးထပ်ပြီးလဲကျသွားကြတယ်။ တဟဲဟဲ..တဟောဟောနဲ့အသက်ကိုအပြိုင်အဆိုင်လုရှူနေကြရတယ်။
အချိန်အတော်လေးကြာမှ အမောပြေကြပြီးဖက်နမ်းရင်းစကားပြောနိုင်ကြတော့တာ။
“ဒါလောက်ဆိုမေမေဗိုက်ရှိလောက်ပြီနော်..”
“ဆုတောင်းလေ..ဆုတောင်း..၊ ဆေးထိုးထားပါတယ်ဆိုမှအရမ်းကိုလိုချင်နေတယ်လား..”
“လိုချင်တာပါ့မိန်းမရယ်။ ဒါ..မောင့်ရဲ့အိပ်မက်ပဲ..”
“အိပ်မက်တကယ်ဖြစ်ပါစေလို့ဆုတောင်းပေးချင်ပါရဲ့၊ ဒါပေမယ့် မရဘူးလို့ဝမ်းကိုအကျိုးသင့်အကြောင်းသင့်ပြောထားပြီပြီလေ၊
တော်ပြီဒီတစ်နေ့ပဲဝမ်းကိုချစ်လို့နောက်ဆုံးလိုက်လျောပေးခဲ့တာ။ မနက်ဖြန်ကစပြီးအခုဖြစ်ခဲ့တဲ့အကြောင်းတွေကိုလုံးဝမေ့ပစ်လိုက်တော့။
ဘယ်သားအမိအရင်းမှလင်မယားလိုတကယ်ယူထားလို့မရဘူးလေ။ မေမေပြောတာမှတ်မိလား”
“ကတိအတိုင်းမနက်ဖြန်ကစပြီးမေမေတို့ဒီကိစ္စကိုနေ့ပစ်လိုက်ကြစို့နော်..ဝမ်း..။ တို့တတွေသားအမိပြန်ဖြစ်ပြီ၊
လင်မယားတွေလိုလုပ်နေကြလို့မရတော့ဘူး၊ ဒါမဖြစ်သင့်တော့ဘူးလေ..”
“ဟုတ်ပါပြီလေ။ မနက်ဖြန်မိုးလင်းတာနဲ့ဒီကိစ္စကိုမေ့လိုက်ပါတော့မယ်။ ဒါပေမယ့်ဒီညတော့မ၀သေးဘူးမိန်းမရယ်..”
“ကဲပါတော်..စာပိုးနင့်အောင်စားတော်မူပါ လင်တော်မောင်လေးရဲ့..”
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
နောက်တစ်နေ့ကစပြီး ကျနော်တို့သားအမိလည်း ကတိထားထားတဲ့အတိုင်း ဒီကိစ္စကိုကြိုးစားမေ့ဖျောက်ထားလိုက်ကြတယ်။
ကျနော်တို့နှစ်ယောက်အကြားဖြစ်ခဲ့တဲ့အကြောင်းအရာတွေကို ထပ်ပြီးစကားမစ၊ မပြောဖြစ်ကြတော့ဘူး။
ဒီလိုနဲ့အခြေအနေငြိမ်သက်သွားတာက ၂ရက်သာသာလောက်ကြာသွားတယ်။အရာရာကိုမေ့ထားလိုက်ပြီဆိုပေမယ့်
ကျနော်တို့ကအယ်ဇိုင်းမားရောဂါသည်တွေမှမဟုတ်ပဲလေ။ အစီအစဥ်တကျ ဖြစ်ပျက်သွားပြီးခဲ့တဲ့ မန်မိုရီကို
ဘယ်လိုလွယ်လွယ်နဲ့မေ့ဖျောက်လို့ရမှာလဲ။ အတင်းကြိတ်မှတ်ပြီးမေ့ရတယ်ဆိုတာလွယ်တာမှမဟုတ်တာ။
၃ရက်မြောက်နေ့မှာတော့၊ မေမေ့ရုံးပိတ်ရက်၊ ရုံးမသွားဖြစ်ဘူး၊ ညနေစာစားသောက်၊ ရေမိုးချိုးအပြီး၊
ဧည့်ခန်းထဲ တီဗွီရှေ့က ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်ခင်းထားတဲ့ကော်ဇောပေါ်မှာသားအမိနှစ်ယာက်သားထိုင်ပြီး ကိုရီးယား ဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေမိကြတယ်။
ကျနော်မေမေ့ကိုအမှတ်တမဲ့ကြည့်မိတော့၊ အပြာနုရောင်ဂါဝန်ရှည် အပျော့သားပါးလျလျကိုဝတ်ထားတယ်။
အပေါ်ပိုင်းကလည်းလည်ဟိုက်ဘလောက်စ်အပြာရောင်ပါးပါးလေးပဲ၊ ဂါဝန်ကလည်း ဒူးနားမရောက်တရောက် အတိုပဲဆိုတော့၊
မေမေက တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်နေတဲ့အခါ။ ဒူးနဲ့ပေါင်လုံးကြီးတွေ၊ ပေါင်အတွင်းသားတွေမြင်နေရပြန်ပြီပေါ့။
၂ရက်လောက်ငြိမ်နေတဲ့ကျနော့်နှလုံးသားတွေလဲပြန်ခုန်လာရပြန်ပြီ။
“ဝါး..အားးးဟား…ပျင်းလိုက်တာကွာ.. မေမေ..နောက်နည်းနည်းဆုတ်..သားအိပ်ချင်လို့”
ကျနော်လည်းညာတာပါတေးနဲ့ မေမေ့ကိုနောက်ဆုတ်ဖို့ပြောရင်း မေမေ့ပေါင်ပေါ်မှာခေါင်းတင်ပြီးလှဲအိပ်လိုက်တယ်။
ဒီအပြုအမူကလည်း ကျနော်မေမေ့သားတစ်ယောက်အနေနဲ့မကြာခဏလုပ်နေကျလေ။ဒါကြောင့် မေမေကဘာမှမပြောဘူး။
ပြီးတော့ကျနော်ကမေမေ့လက်လေးကိုခလေးလေးတစ်ယောက်လိုကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကိုင်ပေးထားတယ်။
ကျနော်မေမေ့ပေါင်ကြားဘက်မျက်နှာလှည့်ပြီး ခေါင်းကိုရှေ့တိုးလိုက်တယ်၊ ရေချိုးထားပြီးစ မေမေ့ဝမ်းဗိုက်နဲ့ပေါင်ခြံတဝိုက်က
ကိုယ်သင်းနံ့မွှေးမွှေးကိုတအားရှိုက်သွင်းလိုက်တယ်…ဟားးး…ဖီလင်ပဲ..။
အပိုင်း(၁၂) ဆက်ရန်
ရစ်နှောင်ဖွဲ့ဖန်များလတ်သော်
(၁၂) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)
“မ..မလုပ်နဲ့နော်..ဝမ်း..”
“ဘာလုပ်ရသေးလို့လဲမေမေရဲ့၊ တွန့်တိုလိုက်တာကလဲ..”
ပြောရင်းနဲ့ကျနော်နှာခေါင်းက မေမေ့ပေါင်ခြံကြားထဲပိုပြီးထိုးကပ်သွားတယ်။ မေမေရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့က ကျနော်မေမေနဲ့
ချစ်တင်းနှောခဲ့ရတာတွေကို ပြန်သတိရလာပြန်စေပြီ။ ကျနော်ပေးထားတဲ့ကတိကိုမေ့ချင်နေပြီ။
ကျနော့်ရဲ့လက်နှစ်ဘက်စလုံးက မေမေ့ခါးကိုသိမ်းကြုံးဖက်ထားတယ်။
ကျနော်မေမေ့ခါးအစပ်ကိုတိတ်တိတ်ကြိတ်ပြီးပွတ်စမ်းကြည့်တော့၊ ပင်တီသားရေကြိုးစကိုရှာမတွေ့ဘူး။
ကျနော်မေမေ့ပေါင်ကြားထဲနှာခေါင်းကိုပေါ်တင်နှစ်ပြီးနမ်းလိုက်တော့မေမေ့အသက်ရှူသံတွေသိသိသာသာကြီးပြင်းလာတယ်။
အခွင့်အရေးကကိုယ့်ဘက်ကိုပါလာပြီဆိုတာသိလိုက်တော့ မေမေ့နို့ကိုပါးစပ်နဲ့လှမ်းဟပ်လိုက်တယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေစူပြီးတောင်နေပါရောလား။
ကြည့်လိုက်တော့မေမေမျက်လုံးလေးစင်းပြီးငြိမ်နေတယ်။ ကျနော်မေမေ့ရဲ့ရင်ကွဲဘလောက်စ်အင်္ကျီရဲ့
နိပ်စိကြယ်သီးတွေကိုတဗြုတ်ဗြုတ်နဲ့ဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်။ မေမေက ဘရာစီယာပါဝတ်မထားပါ။
“တို့တွေ..ဒီလိုထပ်လုပ်လို့မရတော့ဘူးနော် ဝမ်း..”
“ဘယ်လိုကိုပြောတာလဲမေမေ..”
“တို့တွေအရင်လုပ်နေကြပုံစံမျိုးပြန်မလုပ်တော့ဘူးလို့ပြောနေတာ”
“အရင်ကသားတို့ဘာလုပ်ခဲ့ကြလို့လည်း”
“ဝမ်းမေမေ့ကိုကတိမတည်ဘူးနော်..”
“မဟုတ်သေးဘူးမေမေ၊ အရင်ဘာတွေလုပ်ခဲ့လဲ၊ ဝမ်းမသိဘူး။ မေမေပြောတဲ့အတိုင်းမေ့ထားလိုက်ပြီ။
ဒါပေမယ့်မေမေ့ကိုအခုကြည့်ရတာမေ့ပုံမရသေးဘူး၊ အခုမေမေပြောနေပုံကိုက တစ်ခုခုမှတ်မိနေတဲ့ပုံပဲ၊ ပြောတော့မေ့ထားတော့မယ်ဆို..”
“ကြည့်..သူပဲတော်တော်စကားတတ်..”
မေမေဒါပဲပြောနိုင်ပေမယ့် နိုစို့နေတဲ့ကျနော့်ခေါင်းကိုတွန်းမထုတ်တဲ့အပြင်၊ ကိုယ်ကိုကိုင်းပြီးသိသိသာသာငုံ့တောင်ပေးလိုက်သေးတယ်။
ကျနော်လည်းမေမေ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေအကုန်ဖြုတ်ပြီး ထွက်ကျလာတဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုအားရပါးရဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ပေးလိုက်တယ်။
“တော်ပြီကွာ ဝမ်းရာ၊ တို့တွေလုပ်လို့မရတော့ပါဘူးပြောနေကာမှ..”
“နိ့လေးတော့နည်းနည်းပေးစို့ပါမေမေရာ..”
“ဒါလောက်ပဲရမယ်နော်”
ကျနော်ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲနို့ကိုပဲစိတ်ရှည်လက်ရှည်ဆက်စို့နေတယ်။ မေမေလည်းကျနော့်ခေါင်းကိုကိုင်၊
ဆံပင်တွေဖွပေးပြီး မျက်လုံးတွေစင်းကျသွားပြန်တယ်။ ကျနော်လည်းထထိုင်ပြီးမေေမေ့လည်ပင်းနဲ့နားသယ်လေးတွေကိုဖွဖွလေးလိုက်နမ်းပြီး
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကိုကုန်းစုပ်ပြီးကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်တော့တယ်။ မေမေနှုတ်ခမ်းအစုပ်ခံလိုက်ရရာက ကမန်းကတန်းဆွဲခွာပြီး..
“ဒါကဘာဆက်လုပ်ဦးမလို့လဲ..”
မေမေ့အသံတွေကတုန်ခါလာပြီ။
“အမေနဲ့သားတစ်ခါတလေနမ်းသလိုနမ်းကြမှာလေ။ ဘာမှသိပ်အတွေးများမနေပါနဲ့မေမေရာ..”
ကျနော်မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုနောက်တစ်ကြိမ်ဖိစုတ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မေမေ့လက်တွေကျနော့်ကျောကိုသိုင်းဖက်လာပါတော့တယ်။
ကျနော်တို့နှစ်ယောက်တရှိုက်မက်မက်ဆက်နမ်းနေကြတယ်။ ပါးစပ်ချင်းဂဟေဆက်နေသလို၊ နို့ကြီးတွေကိုအားရပါးရနယ်နေမိတယ်။
ပြီးတော့မေမေ့ဂါဝန်အောက်နားစကနေပေါင်ကြားထဲလက်ဝင်သွားပြီ။
စောစောကစမ်းမိထားသလိုမေမေကပင်တီဝတ်မထားဘူး။ ပျော့စိနူးညံ့တဲ့လယ်ကွက်ပြင်ကိုတိုက်ရိုက်ထိတွေ့မိတယ်။
“တော်တော့ကွယ်..လုပ်လို့မရဘူးနော်..ဝမ်း..”
မေမေကငြင်းသာငြင်းနေတာ၊ ဘာမှတွန့်လိမ်လှုပ်ရှားရုန်းထွက်ခြင်းမရှိဘူး။ ပါးစပ်ကလျှာချင်းလှိမ့်ပြီးဆက်နမ်းနေဆဲပဲ။
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”
ပါးစပ်ကသာစကားထောက်ပြန်ခံလိုက်ပေမယ့် လက်ကတော့နောက်ပြန်မဆုတ်ပဲလုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်နေတော့တာ၊
လက်ခလယ်က စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကိုဟက်ပြီးစောက်ခေါင်းထဲကိုဇောင်းဆွဲနေပြီ။
“အူးးးစစ်ရှ်.. ဟင့်..”
ကျနော်ကိုယ်ကိုရို့ပြီးလှဲချလိုက်တယ်။ မေမေ့ကိုပါတွန်းလှဲလိုက်ပြီးပေါင်ကြားထဲကိုဝမ်းလျားမှောက်ထပ်ဝင်ပစ်လိုက်ပါလေရော။
စကလောက်ပဲရှည်တဲ့မေမေ့ဂါဝန်ဟာလည်း အော်တိုမက်တစ်ပဲလန်တက်သွားတော့တယ်။
အမွေးထပ်ထပ်နဲ့မေမေ့စောက်ဖုတ်လှလှကြီးလဲပြူးကနဲလေထဲမှာဝဲပြီးပေါ်လာတယ်။
ကျနော့်ပါးစပ်ကလည်းမေမေ့နှုတ်ခမ်းတွေလျှာတွေကိုမလွတ်တမ်းကပ်စုပ်နေတုန်းပဲ။
ကျနော်လည်းဝတ်ထားတဲ့ဘောက်ဆာကိုဆွဲမပြီးတောင်နေပြီးသားလီးကြီးကိုအပြင်ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
ဟက်ပဲ့ဖြစ်နေတဲ့မေမေ့စောက်ခေါင်းအဝကိုတေ့ပြီးဖိအဆွဲလိုက်မှာ လီးကလည်းအရည်ရွှဲအိနေပြီးသားစောက်ခေါင်းနွေးနွေး
ကြီးထဲကိုအသာလေးပဲ၊ ဖလွတ်ခနဲ ခေါင်းမြုပ်အောင်ဝင်သွားတော့တယ်။
“မလုပ်နဲ့နော်..ဝမ်း..၊ မေမေတို့ဒီကိစ္စတွေပြီးခဲ့ပြီးပြီ။ အဲဒါကြီးသွင်းလို့မရတော့ဘူးနော်..”
“အင်းပါမေမေရယ်၊ ဝမ်းတို့သားအမိအချင်းချင်း ချစ်လို့..ဖက်၊ နမ်း၊ ပွတ်သပ်ရုံလောက်ပါ။ ဒါလောက်တော့ထားလိုက်ပါမေရယ်”
“အင်းလေ..ဒီလောက်ပဲနော်.. ပိုမလာနဲ့…”
မေမေဒါကလွဲပြီးဘာမှထပ်မပြောတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့်လီးထိပ်ဝင်ပြီးသားစောက်ခေါင်းထဲတဆတ်ဆတ်နဲ့ဆက်ညှောင့်နေတာကို
တင်ဆုံကြီးကော့ကော့ခံလာတယ်။ ကျနော့်လီးကနောက်ထပ် တစ်လက်မလောက်ထပ်နစ်ဝင်သွားပြန်ပြီ။
“မရဘူးနော်..ဝမ်း၊ တို့တွေက သားအမိတွေ။ ဆက်လိုးလို့မဖြစ်ဘူး”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေရ..”
ပြောရင်းဆိုရင်း ချွဲပျစ်နေတဲ့မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲကိုလီးတဝက်ကျော်လောက်ထပ်ဝင်သွားတယ်။
“အိုးးး..မလုပ်ပါနဲ့ဆိုသားရာ..”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ”
ကျိ..ကျိကျိ..ပျစ်..ပျစ်..ပလိ..ပလိ..ပလောက်..ဖောက်..၊
“သားနဲ့ အမေ မလိုးကောင်းဘူး..ဝမ်း..”
အထပ်ထပ်သတိပေးနေတဲ့၊ မေမေ့စကားတွေအရာမထင်တော့ဘူး။
“ရီလေးရယ်၊ ဒီတစ်နေ့တော့ ဝမ်းရဲ့မယားပြန်ဖြစ်ပေးပါဦးနော်..မိန်းမ..”
မေမေ့မှာ.. စောက်ဖုတ်ထဲဝင်နေတဲ့လီးအရသာကိုမလွန်ဆန်နိုင်တော့ဘူး၊ ကြွေသွားပြန်ပြီ..။
“အင်းးး ဟင်းး ယောက်ျားရယ် ဒီနေ့တစ်နေ့ပဲ တို့တွေကလင်မယားနော်..၊ မနက်ဖြန်ကျဒီအကြောင်းတွေတကယ်မေ့ပစ်ကြရအောင်နော်..”
မေမေက ကျနော်ပါးစပ်ပေါ်လက်ညှိုးလေးနဲ့ဖြတ်ထောက်ပိတ်ပြီး ပြောလာတယ်။
“မိန်းမကို ဝမ်းသိပ်ချစ်တယ်သိလား..”
“နေဦး..မိန်းမကိုအရင်ကတိပေးဦး..”
“အေးပါမိန်းမရယ်..ကတိ..ကတိ..”
ပါးစပ်ကလည်းပြောရင်း..လီးနဲ့စောက်ပတ်ကလည်းအချက်ကျကျမောင်းထောင်း လှုပ်ရှားရင်း..။
ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျနော်နဲ့ကျနော့်ရဲချစ်မေမေရီလေးတို့ဟာ မှားမိထားတဲ့အမှားကိုရုန်းထွက်မယ်လို့ အံခဲပြီး
ကတိကဝတ်တွေနဲ့ဒီကိစ္စကိုထိမ်းချုပ်မယ်လို့ကြံပေမယ့်လည်း၊ အချိန်တန်ရင် ကတိမတည်နိုင်ကြပဲ၊ တစ်ရက်မှာကတိတွေပြန်သိမ်းပြီး
လင်မယားလုပ်တန်းကစားလိုက်၊ နောက်တစ်ရက်မှာကတိတွေပြန်ပေးလို့ ဒီအကြောင်းတွေမေ့ထားပြီးထပ်စကားမစတော့ဘူးဆိုလိုက်နဲ့
တကယ်လည်းမလိုက်နာနိုင်ပဲ၊ ပတ်ချာလည်ပြီးဂျာအေး၊ သူ့အမေရိုက်နေကြတော့တာပဲ။
ဒီလိုအကြိမ်ကြိမ်အထပ်ထပ်ဖြစ်နေတာကိုကပဲ တစ်ယောာက်နဲ့တစ်ယောက်ကာမဂုဏ်စိတ်သံယောဇဥ်တွေ
အထပ်ထပ်ရစ်နှောင်ဖွဲ့ပတ်လာတော့တယ်။ တစ်ရက်မှာ ကတိကခေါင်းထဲရှိနေရင်။ မေမေ့အဝတ်အစားတွေက
လုံလုံခြုံခြုံနဲ့ပုံမှန်အတိုင်းအတိုင်းရှိပေမယ့် ၊ နောက်တစ်နေ့စိတ်လာရင် ဝတ်စုံအောက်မှာ အတွင်းခံတွေ ဘရာစီယာတွေရှိမနေတော့ပြန်ဘူး။
“မရဘူးနော်…ဝမ်း၊ အမေနဲ့သားအရင်းဆိုတာဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး..”
ကြားနေကျစကား။
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”
ဖြေနေကျအဖြေ။
“အူးးး..ရီလေးမနိုင်တာ့ဘူးကွာ..ဆောင့်..အင့်..မိန်းမကိုလိုး…”
“အင်းပါ မိန်းမရယ်..၊ ဒီနေ့ တို့တတွေလင်မယားနော်.. မိန်းမကိုချစ်တယ်”
မနက်ဖြန်ဒီကိစ္စတွေမေ့လိုက်ကြစို့..ယောက်ျား..ကတိနော်..”
“ကတိ..”
ဒီလိုထပ်ခါထပ်ခါရစ်နှောင်ဖွဲ့နေတဲ့အဖြစ်အပျက်တွေကြားမှာကျနော်အမြဲတောင်းဆိုနေတဲ့စကားကတော့…၊
“ရီလေးရယ်..၊ ဘယ်တော့မောင့်မယားအစစ်ဖြစ်မှာလဲဟင်။ မောင့်ရင်သွေးလေးတွေ ဘယ်တော့မွေးပေးမှာလည်း..”
လီးတန်လန်းစွပ်နေတဲ့အချိန် အထွတ်အထိပ်တက်နေတဲ့အချိန်မှာ ဒီတောင်းဆိုစကားကြားတော့ ပြောပါများယောက်ျားစကားအောင်လာတယ်။
မေမေ့စိတ်ထားတွေပျော့ပြောင်းလာတယ်။ အရင်တုန်းကလိုတောက်တောက်ခါးခါးမငြင်းတော့ဘူး။
“မေမေရယ်..သားကမေမေ့ကို အတိတ်ဘဝကဖူးစာကံပေး အိမ်ထောင်ဘက်လင်မယားအစစ်အဖြစ်ပေါင်းချင်နေတာ။
သားရဲ့အိပ်မက်ကိုအမှန်တကယ်ဖြစ်လာအောင် မေမေမဖြည့်ဆည်းနိုင်ဘူးလားဟင်”
“စိတ်ဆန္ဒတအားပြင်းပြနေလို့ရှိရင်အရာရာဟာဖမဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာမရှိဘူး။ အချိန်တန်ရင်အဖြေတစ်ခုခုတော့ပေါ်လာမှာပေါ့ကွာ”
ဒီလိုနဲ့နောက်တစ်လကုန်ခါနီးရောက်လာပြန်တယ်။
“မရဘူးနော်…ဝမ်း၊ အမေနဲ့သားအရင်းဆိုတာဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး..”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”
“………………………..”
“……………………………..”
“အူးးး..ရီလေးမနိုင်တာ့ဘူးကွာ..ဆောင့်..အင့်..မိန်းမကိုလိုး…”
“အင်းပါ မိန်းမရယ်..၊ ဒီနေ့ တို့တတွေကလင်မယားနော်.. မိန်းမကိုချစ်တယ်ကွာ… နောက်နေ့မှ…….”
“နေပါဦး..ယောက်ျား..”
“ဟင်..ဘာလဲမိန်းမ..”
” ရီလေးဒီလဆေးထိုးမထားတော့ဘူးနော်၊ ဖြတ်လိုက်ပြီ..”
“ဘာ..တ..တကယ်လားဟင်..ရီလေး..”
“နှစ်ကယ်ပေါ့..လို့..”
“ဟာ..ဝမ်းသာလိုက်တာမိန်းမရယ်..။ ဒါထက် ရီလေးစိတ်ပူနေတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကိစ္စကရော..ဘယ်လိုရှင်းမှာလည်း”
“ဘယ်ပြဿနာမဆိုဖြေရှင်းဖို့နည်းလမ်း၊ ထွက်ပေါက်ဆိုတာရှိစမြဲပဲလေ။ ရီလေးတို့ရှာဖွေကြရမှာပေါ့…။
ဒါကဝမ်းရဲ့အဖြစ်ချင်ဆုံးစိတ္တဇဖြစ်နေတဲ့စိတ်ဆန္ဒပဲမဟုတ်လား။ ရီလေးဆက်မကြည့်ရက်တော့လို့
နောက်ဆုံးအကြာကြီးစဉ်းစားပြီးမှ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တာ။ အခုဝမ်းဘက်ကတာဝန်ကျေဖို့ပဲလိုတော့တယ်”
“စိတ်သာချလိုက်တော့မိန်းမရေ..၊ မကြာခင်မိန်းမဗိုက်ထဲကိုအကောင်အထည်လိုက် ထည့်ပေးလိုက်တော့မယ်။
မောင်တို့ရဲ့အချစ်သက်သေလေးပေါ့..ဟုတ်လား..”
“အဲဒါမောင့်ကိုတကယ်ချစ်လို့နော်..၊ ရီလေးဘက်ကအရမ်းကြီးစွန့်စားရမှာ..”
ကျနော်က အမေတဖြစ်လဲဇနီးသည် ရီလေးကိုမြတ်မြတ်နိုးနိုးကြည့်ရင်း၊ နူးညံ့ညင်သာစွာနမ်းရှိုက်လိုက်မိပါတော့တယ်။
ကျနော်တိုသားအမိ၊ ဇနီးမောင်နှံ၊ နှစ်ယောက်ရဲ့ ရစ်ပတ်ချည်နှောင်ဖွဲ့ထားတဲ့သံယောဇဥ်သိုက်မြုံလေးဟာ၊
မကြာလှတော့မယ့် အနာဂတ်ကာလမှာပြီးပြည့်စုံစွာတည်ဆောက်ပြီးစီး အကောင်အထည်ပေါ်လာမှာ
မြေကြီးလက်ခတ်လွဲမှာမဟုတ်တော့ပါလားခင်ဗျာ။
(အထပ်ထပ်ရစ်နှောင်ဖွဲ့နှံထားတဲ့ သားအမိနှစ်ဦးရဲ့၊ နူးညံ့တဲ့သံယောဇဥ်အနှောင်အဖွဲ့လေးအကြောင်း)
(ပြီးဆုံးပါပြီ။)
အားလုံးကိုခင်တဲ့
(လမင်းကြီး)
(၁၁)
“အို..နို့ကိုအဲ့လိုကြီးအရမ်းမညှစ်နဲ့လေ၊ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဟဲ့ အူးးး ရှီးးးးး…ညင်ညင်သာသာလေးကိုင်ရတယ်ဟဲ့..၊
ဒီပုံမျိုးနဲ့တော်ကြာဘတ်လဘိုင်တွေလိုက်ကုန်တော့မှာပဲ … အု..စစ်ရှ်..စို့ပြန်ပြီကွာ၊ အင့်..ဟင့်..ဟင်း တင်းကြီးဘဲ..”
ကျနော်လဲစိတ်ကထန်ထန်နဲ့ မေမေနို့ကိုကိုင်တာကြမ်းသွားတယ်ထင်တယ်။ထအော်ပြီးတားတယ်။
ဒါပေမယ့်အားရပါးရကောက်စို့ပြီးနို့သီးလေးတွေကိုလျှာနဲ့လှိမ့်ကလိုင်း လိုက်ပြန်တော့မှေးစင်းပြီးကျသွားတော့ပြန်တာပဲ။
“မေမေ ကြက်သီးလေးတွေထနေတယ်..၊ ကောင်းလို့လားဟင်။ အသည်းယားလား..”
“သိဘူးကွာ..စို့မှာသာစို့..ဟင်းး..စစ်ရှ်ရှ်..”
“မေမေ့နို့ကြီးတွေက အကြီးကြီးတွေပဲ၊ ပြီးတော့တင်းပြီးအိနေတာ၊ ဘယ်နှစ်ခါကိုင်ကိုင်၊
ဘယ်လောက်စို့စို့ရိုးသွားတယ်ကိုမရှိဘူး၊ ချစ်လိုက်တာမေမေရာ”
ကျနော်နို့ကိုခဏချွတ်ရင်း၊ တိုးတိုးလေးချစ်တင်းစကားပြောဖြစ်အောင်ပြောလိုက်သေးတယ်။
မေမေက ကျနော်စိတ်ကြိုက်လို့စို့လို့ရအောင် သူရဲ့နို့အုံကြီးကိုစိတ်ပါလက်ပါရှေ့ကော့တင်ပြီးဖွင့်ပေးထားတယ်။
ပြီးတော့မေမေ့ညာလက်ကကျနော်ပေါင်ကြားဇတ်ခနဲဆိုရောက်သွားပြီးအလိုလိုမိုးမျှော်နေပြီဖြစ်တဲ့ကျနော့်ငပဲကိုကိုင်ပြီဂီယာထိုးတော့တာပဲ။
“အူးးးဟူးးး..ဒါကြီးကလဲကြီးတာပဲလေ၊ ဘယ်နှစ်ခါကိုင်ကိုင်။ ဘယ်လောက်ထိုးထိုးရိုးတယ်ကိုမရှိဘူး.. ဟိ..ဟိ..၊
မေမေဒီလိုတိုက်ပေးတာရော ဝမ်းကြိုက်လား..”
“အိုးးမေမေ..အရမ်းမဆောင့်နဲ့လေ.. အီးးး ကောင်းတာ..၊ တော်ကြာထွက်ကုန်တော့မယ်”
“ဒါလက်ဖဝါးနဲ့ကိုင်ကိုင်ပွတ်တာပဲရှိသေးတယ်။ ဒါလောက်လေးနဲ့ထွက်တော့မှာလား။
တောင့်ထား..၊မေမေ့အတွက်လည်းချန်ထားဦးလေ၊ တကထဲမှ..”
ပြောလည်းပြီးရော မေမေကကျနော့်ပေါင်ကြားထဲကိုငုံ့ချလိုက်ပြီး လီးကိုပါးစပ်ထဲကောက်ထည့်လိုက်ပြီးတော့
ခေါင်းကို ဘယ်တစ်လှည့်ညာတစ်လှည့်ယိမ်းပြီး အားရပါးရစုပ်ပါတော့တယ်။
“ဟွန့်..သူ့လီးကြီးကလည်းသံချောင်းကြီးကျနေတာပဲ..ဟင်း..ဟင်း..မာထန်နေလိုက်တာ၊ တော်တော်မအေကိုလိုးချင်နေပုံပဲ ပါးစပ်နဲ့ကိုအပြည့်..”
မေမေကလီးကိုပါးစပ်ကခဏချွတ်လို့ကျနော့ကိုရိတိတိစရင်း ထပ်ငုံပြီးစုပ်လိုက်ပြန်တယ်။
ကျနော်ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘူး၊ မေမေ့ပါးစပ်လှလှလေးထဲကိုအသက်အောင့်ရင်းခါးကော့ထိုးထိုးပြီးဆက်တိုက်ညှောင့်သွင်းနေမိတယ်။
မေမေကလီးကိုငုံပြီးစုပ်နေရာကလျှာထုတ်ပြီးလချောင်းကိုဒေါင်လိုက်တလွှားခြင်းလျက်တယ်။
ဖြေးဖြေးချင်းနိမ့်ဆင်းလာပြီးကျနော့်လဥတွေဆီရောက်တော့ ပါးစပ်ကျယ်ကျယ်ဟပြီး လဥတစ်ပြွတ်လုံးကိုငုံစုပ်လိုက်တော့တယ်။
ဥကိုစုပ်ပေးလိုက်၊ လျက်လိုက်လုပ်နေတာ မေမေ့တံတွေးတွေသွားရည်တွေရွှဲထွက်စီးကျလာပြီး ပါးစပ်နဲ့နှုတ်ခမ်းနီနီလေးတစ်ခုလုံးစိုစိဝင်းပြောင်နေတော့တာ။
“ဝမ်းရဲ့ ချစ်မေလေးက၊ ပုလွေကိုင်တာတော်လိုက်တာ။ မအောင့်နိုင်တော့ဘူး။ လာပါ၊ ဒီမှာမတ်တပ်လာရပ်ပေးပါဦး..”
“မေမေ့ကိုဘာလုပ်ခိုင်းဦးမလို့လဲ..”
“ကိုယ့်အမေ ဘယ်လောက်ဆက်စီကျတယ်ဆိုတာကြည့်ချင်လို့”
မေမေကကျနော့်ရှေ့မှာမတ်တပ်ရပ်ပေးလိုက်တယ်။ အစထဲကကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်ပြီးသားမေမေက
ကိုယ့်ရှေ့မှာပေါင်လေးချဲပြီးမခို့တရို့ရပ်နေတော့ ကျနော်မေမေ့ဖင်လုံးကြီးတွေကိုသိုင်းဖက်ဆွဲယူလိုက်ပြီး
မျက်နှာရှေအနေတော်အပ်လာတဲ့ ခပ်အာအာစောက်ဖုတ်လေးကိုနှာခေါင်းနှစ်ပြီး တစ်ရှိုက်နမ်းလိုက်ရင်း မေမေ့ကိုမော်ကြည့်ပြီးတော့..၊
“မေမေ..တကယ်ပဲသားရဲ့မိန်းမအဖြစ်ရင်သွေးလေးမမွေးပေးနိုင်ဘူးလား..ဟင်..”
ပြောရင်းတလက်စတည်းပဲမေမေ့ဖင်ကြားကပတ်ဆွဲပြီး၊ စောက်ပတ်ထဲလက်ခလယ်ထည့်ကလိုင်းပေးလိုက်တယ်။
လက်ကိုသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ရင်းစောက်စိလေးကိုပါဖိချေပေးလိုက်တော့ မေမေလည်းခါးလေးလိမ်ပြီးစောက်ပတ်ကကော့တက်လာတော့တယ်။
“ဆိုးတယ်ကွာ..၊ သူ့ကိုဒါလောက်အလိုလိုက်ပေးနေတာတောင် အမြဲဒီလိုချည်းပဲ။ တခြားရွယ်တူမိန်းခလေးတွေကိုလည်းမဖန်။
ဒီကိုယ့်ကိုမွေးထားတဲ့အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကိုပဲဓါတ်ကျနေတယ်။ ကောင်းကောင်းချစ်ချင်ရင်၊ ဒီစကားကိုထပ်မပြောနဲ့တော့။
မေမေပြောထားပြီးသားပဲလေ။ သားအမိချင်းဒီအဆင့်ထိကျော်လို့မရပါဘူးဆို..၊ ကြည့်..လက်ကလည်းသရမ်းလိုက်တာ..အူးးးစ်..”
“အင်းပါချစ်မေရယ်..ကောင်းကောင်းချစ်ဆိုလည်းချစ်ပါမယ်”
ကျနော်လည်းမထူးတော့ဘူး၊ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုပဲ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆက်ကလိုင်းနေလိုက်တယ်။
“အို..ကြည့်..လက်ကလည်းအငြိမ်မနေဘူး၊အု..အွန့်အွန့်..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ၊ အူးးး မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး၊ ၀မ်းရယ်
လက်ကြီးနဲ့ပဲတအားထိုးမနေနဲ့၊ မေ့ကိုလျှာနဲ့နူးနူးညံ့ညံ့လေးပဲလျက်ပေးကွာ”
“မေ..မနေနိုင်တော့ရင်လဲ ပြောလေ၊ ဝမ်းရဲ့တရားဝင်မယားစစ်စစ်အဖြစ်လက်ခံပါတော့မယ်လို့..”
“သူ့မယားအကြိမ်ကြိမ်ဖြစ်ပြီးမှပဲကွာ၊ အနိုင်လာမကျင့်နဲ့တော့၊ စစ်တာတွေမစစ်တာတွေနောက်ထားလိုက်တော့၊
ရီလေးကဒီတစ်နေ့ပဲသူ့မိန်းမနော်၊ နောက်နေ့ကစပြီးအမေပြန်ဖြစ်ပြီ၊ ခုနကကတိပေးထားတယ်မဟုတ်လား”
“ရတယ်လေ.. ဒီနေ့ပဲမယားအဖြစ်လက်ခံရင် ဒီနေ့ပဲအသေလိုးမယ် ကြည့်ထား..”
ပြောပြောဆိုဆိုမေမေ့ကိုဆွဲဖက်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီးပုခုန်းလေးကိုဖိတဘက်လှည့်ခိုင်းလိုက်တော့ တပတ်လေးလည်သွားပြီး
ကုတင်ပေါ်လေးဘက်ကုန်းရက်သားဖြစ်သွားတယ် မေမေ့ဖက်ကိုကျနော့်ဘက်ဆွဲကပ်ယူလိုက်တော့
မေမေကဒူးထာက်ရက်သားကဖင်ပူးတောင်းထောင်ပြီးဖင်ကိုကော့တင်ပေးတယ်။
မေမေ့စောက်ပတ်ကနောက်ကိုပြူးကနဲပြူထွက်အလာမှာကျနော်ကကုန်းပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုအလွှားလိုက်လျက်ပေးလိုက်တယ်။
မေမေ့ဖင်ကတွန့်ခနဲဖြစ်ပြီးခါသွားတယ်။ ခဏအကြာမေမေ့စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းထဲလျှာနဲ့ထိုးထည့်မွှေပြီး
စိမ်ပြေနပြေမှုတ်ပေးတော့မေမေ့ဖင်ကြီးကလည်းဘယ်တစ်လှည့် ညာတစ်လှည့်ရမ်းခါလာတယ်။
တစ်ချက်တလေမှာဖင်ကြီးကိုနောက်ပစ်တွန်းပြီးကပ်မှုတ်နေတဲ့ကျနော်နှာခေါင်းကိုဖင်နဲ့ဖိတော့ အသက်တောင်မနဲလုရှူရတယ်၊
ဒါပေမယ့်ကျနော်နောက်ဆုတ်မထွက်ဘူး အတင်းကပ်ပြီးအသေအကြေဆက်လျက်ပေးနေတာမေမေ့မှာထွန်ထွန့်လူးတက်နေပြီ။
မချိမဆန့်ငြီးတဲ့မေမေ့အသံလေးထွက်လာပြီး..၊
“ရှီးးးးစစ်စ်စ်..မေမေဒီနေ့သာယာပျော်ရွှင်လိုက်တာကွာ..အရမ်းကောင်းတယ်ဝမ်းရယ်..”
ကျနော်မေမေ့ကိုဆွဲထူထိုင်ခိုင်းပြီး ကစ်ဆင်အရှည်ကြီးဆွဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းကိုခေါက်လို့၊
ရင်ပတ်ပေါ်တွန်းတင်လိုက်တယ်။ ပက်လက်အနေအထားနဲ့မေမေ့စောက်ဖုတ်ဟက်ပဲ့လေးပေါ်လာတော့ပြန်တာပေါ့။
စောက်ခေါင်းဟပြဲလေးကြားမှာ ပန်းရောင်ရင့်ရင့်ကနေ တဖြည်းဖြည်းရဲတက်သွာတဲ့နှင်းဆီကာလာကိုမြင်လိုက်ရတယ်။
နှင်းဆီပွင့်ဖတ်ပေါ်မှာအရည်ကြည်တွေလဲ့နေတယ်။ စောက်ခေါင်းထဲမှာစောက်ရေတွေက
စောစောကကျနော်ဘာဂျာမှုတ်ထားကထဲကရွှဲအိုင်နေပြီးသားလေ။
“အိုးဟိုးးး မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးက၊ ပြည့်လည်းပြည့်၊ ဖောင်းလည်းဖောင်းနဲ့ မို့ထွတ်နေတာပဲ၊ ကြီးလည်းအကြီးကြီးနော်..ရှလွတ်..”
ကျနော်မေမေ့ဟာကြီးကြည့်ပြီး၊ ရှလွတ်လုပ်တော့…၊
” အမယ်..ဘာလဲ..မလိုးဘူးတာကျနေတာပဲ၊ လိုးလို့ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်တောင်ကျေနေပြီ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးတော့ဝမ်းကမကြိုက်လို့လား”
“သည်းခြေကြိုက်ပဲလေ..”
” ကြိုက်ရင်လုပ်လေ၊ ဒါကြီးကို ဒီတစ်ညဝမ်းပိုင်တယ်။ စိတ်ကြိုက်သာလိုးကွာ..”
မကြာပါဘူးကျနော့်လီးကရွှဲစိုအိစက်နေပြီဖြစ်တဲ့ မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုဝင်နေကျလမ်းမှတ်မိနေသလိုလျောလျောလျူလျူပဲဝင်သွားတော့တယ်။
ဒီနောက်တော့ လိုးခြင်းရဲ့လုပ်ငန်းစဥ်အဆင့်အတိုင်း တရစ်ခြင်းတက်ပြီးခပ်သွက်သွက်တရစပ်ဆောင့်တဲ့အဆင့်ရောက်လာပြီ။
ကျနော်ဖင်ကိုကြွကြွပြီးအရှိန်နဲ့ပြန်ဆောင့်ချတဲ့အခါတိုင်းမေမေကလည်းစောက်ဖုတ်ကြီးကော့ကော့တင်ပေးပြီး
ဆောင့်ချက်ကိုစည်းချက်ညီညီခံနေတာ၊ ဖင်ကလေထဲကိုဝဲနေပြီး အိပ်ရာနဲ့တောင်မထိတော့ဘူး။
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ပလွိ… ပလွစ်..ဖောက်.ဖောက်..ကျိ..ကျိ..
အခန်းထဲမှာပေါင်ချင်းရိုက်သံ၊ ကုတင်ခါသံတွေမြိုင်ဆိုင်လာတယ်။
“အူးးး စစ်.. ဖာ့ခ်၊ ငါလိုးမမိန်းမ။ ရီလေးရယ်..ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်တို့တွေအခုလိုအတူနေနေရင်၊ မင်းကငါ့မိန်းမပါကွာ၊
ငြင်းမရတဲ့အမှန်တရား။ အီးးးရှစ်..ယီးတဲ့..ကောင်းလိုက်တဲ့ငါ့မိန်းမစောက်ဖုတ်..၊ အသေလိုးမယ်.. ”
ဇိ..ဇိ..ဇိ..ဖောက်ဖောက်..ဖတ်..ဒုတ်..
အိုးးးဝမ်း..မောင်..ဖြေးဖြေး..အားး အင့်အင့် သေပြီ..၊ အု..အု ရီလေးကောင်းတယ်..ဆောင့် အူးးးးစစ်စ်စ်စ်စ်..ရှ်ရှ်..
ဟင့်ဟင့် လီးကသားအိမ်လာတိုက်နေပြီ အုဟု..အင့်..”
“ငါ့ကိုယောက်ျားလို့ခေါ်စမ်း မေ..အဲ..မဟုတ်ဘူး..မိန်းမ..”
ကျနော်လီးနဲမေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုတဖောင်းဖောင်းတရကြမ်းဆောင့်နေရင်းပြောလိုက်တယ်။
“အူးးးဆောင့်..၊ တအားဆောင့် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်၊ မေမေ အဲ..ရီလေး.. မိန်းမပြီးတော့မယ် အိုးးးထွက်တော့မယ်
မေမေ့လင်လေး၊ ယောက်ျား..ယောက်ျားရေ မိန်းမစပ်ရေတွေထွက်ကုန်ပါပြီ ရှီးးရှ်စစ်စ်.. အားးားားားားားားား..ယ..ယ..”
“အင့်..အင့်..ရော့..ရော့….ဖာ့ခ်.. နင့်ထဲလဲငါ့ခလေးတွေအပြုံလိုက်ထည့်ပေးလိုက်မယ် ဗိုက်ကြီးလိုက်တော့မိန်းမ..”
ဖြွတ်..ဖြွတ်..ဖရာ..ဖရော…
ကျနော်လည်း ထိပ်ဆုံးပွိုင့်ကိုရောက်နေပြီ။ ဆက်မထိမ်းထားနိုင်တော့ဘူး။
ကျနော့်ရဲ့ပူနွေးတဲ့လရည်တွေတပုံတပင်ကြီး မေမေ့မွေးလမ်းကြောင်းထဲကိုတရစပ်ပန်းထုတ်ညှစ်ထည့်လိုက်တယ်လေ။
သားအမိနှစ်ယောက်သားမှောက်ရက်ကြီးထပ်ပြီးလဲကျသွားကြတယ်။ တဟဲဟဲ..တဟောဟောနဲ့အသက်ကိုအပြိုင်အဆိုင်လုရှူနေကြရတယ်။
အချိန်အတော်လေးကြာမှ အမောပြေကြပြီးဖက်နမ်းရင်းစကားပြောနိုင်ကြတော့တာ။
“ဒါလောက်ဆိုမေမေဗိုက်ရှိလောက်ပြီနော်..”
“ဆုတောင်းလေ..ဆုတောင်း..၊ ဆေးထိုးထားပါတယ်ဆိုမှအရမ်းကိုလိုချင်နေတယ်လား..”
“လိုချင်တာပါ့မိန်းမရယ်။ ဒါ..မောင့်ရဲ့အိပ်မက်ပဲ..”
“အိပ်မက်တကယ်ဖြစ်ပါစေလို့ဆုတောင်းပေးချင်ပါရဲ့၊ ဒါပေမယ့် မရဘူးလို့ဝမ်းကိုအကျိုးသင့်အကြောင်းသင့်ပြောထားပြီပြီလေ၊
တော်ပြီဒီတစ်နေ့ပဲဝမ်းကိုချစ်လို့နောက်ဆုံးလိုက်လျောပေးခဲ့တာ။ မနက်ဖြန်ကစပြီးအခုဖြစ်ခဲ့တဲ့အကြောင်းတွေကိုလုံးဝမေ့ပစ်လိုက်တော့။
ဘယ်သားအမိအရင်းမှလင်မယားလိုတကယ်ယူထားလို့မရဘူးလေ။ မေမေပြောတာမှတ်မိလား”
“ကတိအတိုင်းမနက်ဖြန်ကစပြီးမေမေတို့ဒီကိစ္စကိုနေ့ပစ်လိုက်ကြစို့နော်..ဝမ်း..။ တို့တတွေသားအမိပြန်ဖြစ်ပြီ၊
လင်မယားတွေလိုလုပ်နေကြလို့မရတော့ဘူး၊ ဒါမဖြစ်သင့်တော့ဘူးလေ..”
“ဟုတ်ပါပြီလေ။ မနက်ဖြန်မိုးလင်းတာနဲ့ဒီကိစ္စကိုမေ့လိုက်ပါတော့မယ်။ ဒါပေမယ့်ဒီညတော့မ၀သေးဘူးမိန်းမရယ်..”
“ကဲပါတော်..စာပိုးနင့်အောင်စားတော်မူပါ လင်တော်မောင်လေးရဲ့..”
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
နောက်တစ်နေ့ကစပြီး ကျနော်တို့သားအမိလည်း ကတိထားထားတဲ့အတိုင်း ဒီကိစ္စကိုကြိုးစားမေ့ဖျောက်ထားလိုက်ကြတယ်။
ကျနော်တို့နှစ်ယောက်အကြားဖြစ်ခဲ့တဲ့အကြောင်းအရာတွေကို ထပ်ပြီးစကားမစ၊ မပြောဖြစ်ကြတော့ဘူး။
ဒီလိုနဲ့အခြေအနေငြိမ်သက်သွားတာက ၂ရက်သာသာလောက်ကြာသွားတယ်။အရာရာကိုမေ့ထားလိုက်ပြီဆိုပေမယ့်
ကျနော်တို့ကအယ်ဇိုင်းမားရောဂါသည်တွေမှမဟုတ်ပဲလေ။ အစီအစဥ်တကျ ဖြစ်ပျက်သွားပြီးခဲ့တဲ့ မန်မိုရီကို
ဘယ်လိုလွယ်လွယ်နဲ့မေ့ဖျောက်လို့ရမှာလဲ။ အတင်းကြိတ်မှတ်ပြီးမေ့ရတယ်ဆိုတာလွယ်တာမှမဟုတ်တာ။
၃ရက်မြောက်နေ့မှာတော့၊ မေမေ့ရုံးပိတ်ရက်၊ ရုံးမသွားဖြစ်ဘူး၊ ညနေစာစားသောက်၊ ရေမိုးချိုးအပြီး၊
ဧည့်ခန်းထဲ တီဗွီရှေ့က ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်ခင်းထားတဲ့ကော်ဇောပေါ်မှာသားအမိနှစ်ယာက်သားထိုင်ပြီး ကိုရီးယား ဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေမိကြတယ်။
ကျနော်မေမေ့ကိုအမှတ်တမဲ့ကြည့်မိတော့၊ အပြာနုရောင်ဂါဝန်ရှည် အပျော့သားပါးလျလျကိုဝတ်ထားတယ်။
အပေါ်ပိုင်းကလည်းလည်ဟိုက်ဘလောက်စ်အပြာရောင်ပါးပါးလေးပဲ၊ ဂါဝန်ကလည်း ဒူးနားမရောက်တရောက် အတိုပဲဆိုတော့၊
မေမေက တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်နေတဲ့အခါ။ ဒူးနဲ့ပေါင်လုံးကြီးတွေ၊ ပေါင်အတွင်းသားတွေမြင်နေရပြန်ပြီပေါ့။
၂ရက်လောက်ငြိမ်နေတဲ့ကျနော့်နှလုံးသားတွေလဲပြန်ခုန်လာရပြန်ပြီ။
“ဝါး..အားးးဟား…ပျင်းလိုက်တာကွာ.. မေမေ..နောက်နည်းနည်းဆုတ်..သားအိပ်ချင်လို့”
ကျနော်လည်းညာတာပါတေးနဲ့ မေမေ့ကိုနောက်ဆုတ်ဖို့ပြောရင်း မေမေ့ပေါင်ပေါ်မှာခေါင်းတင်ပြီးလှဲအိပ်လိုက်တယ်။
ဒီအပြုအမူကလည်း ကျနော်မေမေ့သားတစ်ယောက်အနေနဲ့မကြာခဏလုပ်နေကျလေ။ဒါကြောင့် မေမေကဘာမှမပြောဘူး။
ပြီးတော့ကျနော်ကမေမေ့လက်လေးကိုခလေးလေးတစ်ယောက်လိုကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကိုင်ပေးထားတယ်။
ကျနော်မေမေ့ပေါင်ကြားဘက်မျက်နှာလှည့်ပြီး ခေါင်းကိုရှေ့တိုးလိုက်တယ်၊ ရေချိုးထားပြီးစ မေမေ့ဝမ်းဗိုက်နဲ့ပေါင်ခြံတဝိုက်က
ကိုယ်သင်းနံ့မွှေးမွှေးကိုတအားရှိုက်သွင်းလိုက်တယ်…ဟားးး…ဖီလင်ပဲ..။
အပိုင်း(၁၂) ဆက်ရန်
ရစ်နှောင်ဖွဲ့ဖန်များလတ်သော်
(၁၂) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)
“မ..မလုပ်နဲ့နော်..ဝမ်း..”
“ဘာလုပ်ရသေးလို့လဲမေမေရဲ့၊ တွန့်တိုလိုက်တာကလဲ..”
ပြောရင်းနဲ့ကျနော်နှာခေါင်းက မေမေ့ပေါင်ခြံကြားထဲပိုပြီးထိုးကပ်သွားတယ်။ မေမေရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့က ကျနော်မေမေနဲ့
ချစ်တင်းနှောခဲ့ရတာတွေကို ပြန်သတိရလာပြန်စေပြီ။ ကျနော်ပေးထားတဲ့ကတိကိုမေ့ချင်နေပြီ။
ကျနော့်ရဲ့လက်နှစ်ဘက်စလုံးက မေမေ့ခါးကိုသိမ်းကြုံးဖက်ထားတယ်။
ကျနော်မေမေ့ခါးအစပ်ကိုတိတ်တိတ်ကြိတ်ပြီးပွတ်စမ်းကြည့်တော့၊ ပင်တီသားရေကြိုးစကိုရှာမတွေ့ဘူး။
ကျနော်မေမေ့ပေါင်ကြားထဲနှာခေါင်းကိုပေါ်တင်နှစ်ပြီးနမ်းလိုက်တော့မေမေ့အသက်ရှူသံတွေသိသိသာသာကြီးပြင်းလာတယ်။
အခွင့်အရေးကကိုယ့်ဘက်ကိုပါလာပြီဆိုတာသိလိုက်တော့ မေမေ့နို့ကိုပါးစပ်နဲ့လှမ်းဟပ်လိုက်တယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေစူပြီးတောင်နေပါရောလား။
ကြည့်လိုက်တော့မေမေမျက်လုံးလေးစင်းပြီးငြိမ်နေတယ်။ ကျနော်မေမေ့ရဲ့ရင်ကွဲဘလောက်စ်အင်္ကျီရဲ့
နိပ်စိကြယ်သီးတွေကိုတဗြုတ်ဗြုတ်နဲ့ဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်။ မေမေက ဘရာစီယာပါဝတ်မထားပါ။
“တို့တွေ..ဒီလိုထပ်လုပ်လို့မရတော့ဘူးနော် ဝမ်း..”
“ဘယ်လိုကိုပြောတာလဲမေမေ..”
“တို့တွေအရင်လုပ်နေကြပုံစံမျိုးပြန်မလုပ်တော့ဘူးလို့ပြောနေတာ”
“အရင်ကသားတို့ဘာလုပ်ခဲ့ကြလို့လည်း”
“ဝမ်းမေမေ့ကိုကတိမတည်ဘူးနော်..”
“မဟုတ်သေးဘူးမေမေ၊ အရင်ဘာတွေလုပ်ခဲ့လဲ၊ ဝမ်းမသိဘူး။ မေမေပြောတဲ့အတိုင်းမေ့ထားလိုက်ပြီ။
ဒါပေမယ့်မေမေ့ကိုအခုကြည့်ရတာမေ့ပုံမရသေးဘူး၊ အခုမေမေပြောနေပုံကိုက တစ်ခုခုမှတ်မိနေတဲ့ပုံပဲ၊ ပြောတော့မေ့ထားတော့မယ်ဆို..”
“ကြည့်..သူပဲတော်တော်စကားတတ်..”
မေမေဒါပဲပြောနိုင်ပေမယ့် နိုစို့နေတဲ့ကျနော့်ခေါင်းကိုတွန်းမထုတ်တဲ့အပြင်၊ ကိုယ်ကိုကိုင်းပြီးသိသိသာသာငုံ့တောင်ပေးလိုက်သေးတယ်။
ကျနော်လည်းမေမေ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေအကုန်ဖြုတ်ပြီး ထွက်ကျလာတဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုအားရပါးရဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ပေးလိုက်တယ်။
“တော်ပြီကွာ ဝမ်းရာ၊ တို့တွေလုပ်လို့မရတော့ပါဘူးပြောနေကာမှ..”
“နိ့လေးတော့နည်းနည်းပေးစို့ပါမေမေရာ..”
“ဒါလောက်ပဲရမယ်နော်”
ကျနော်ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲနို့ကိုပဲစိတ်ရှည်လက်ရှည်ဆက်စို့နေတယ်။ မေမေလည်းကျနော့်ခေါင်းကိုကိုင်၊
ဆံပင်တွေဖွပေးပြီး မျက်လုံးတွေစင်းကျသွားပြန်တယ်။ ကျနော်လည်းထထိုင်ပြီးမေေမေ့လည်ပင်းနဲ့နားသယ်လေးတွေကိုဖွဖွလေးလိုက်နမ်းပြီး
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကိုကုန်းစုပ်ပြီးကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်တော့တယ်။ မေမေနှုတ်ခမ်းအစုပ်ခံလိုက်ရရာက ကမန်းကတန်းဆွဲခွာပြီး..
“ဒါကဘာဆက်လုပ်ဦးမလို့လဲ..”
မေမေ့အသံတွေကတုန်ခါလာပြီ။
“အမေနဲ့သားတစ်ခါတလေနမ်းသလိုနမ်းကြမှာလေ။ ဘာမှသိပ်အတွေးများမနေပါနဲ့မေမေရာ..”
ကျနော်မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုနောက်တစ်ကြိမ်ဖိစုတ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မေမေ့လက်တွေကျနော့်ကျောကိုသိုင်းဖက်လာပါတော့တယ်။
ကျနော်တို့နှစ်ယောက်တရှိုက်မက်မက်ဆက်နမ်းနေကြတယ်။ ပါးစပ်ချင်းဂဟေဆက်နေသလို၊ နို့ကြီးတွေကိုအားရပါးရနယ်နေမိတယ်။
ပြီးတော့မေမေ့ဂါဝန်အောက်နားစကနေပေါင်ကြားထဲလက်ဝင်သွားပြီ။
စောစောကစမ်းမိထားသလိုမေမေကပင်တီဝတ်မထားဘူး။ ပျော့စိနူးညံ့တဲ့လယ်ကွက်ပြင်ကိုတိုက်ရိုက်ထိတွေ့မိတယ်။
“တော်တော့ကွယ်..လုပ်လို့မရဘူးနော်..ဝမ်း..”
မေမေကငြင်းသာငြင်းနေတာ၊ ဘာမှတွန့်လိမ်လှုပ်ရှားရုန်းထွက်ခြင်းမရှိဘူး။ ပါးစပ်ကလျှာချင်းလှိမ့်ပြီးဆက်နမ်းနေဆဲပဲ။
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”
ပါးစပ်ကသာစကားထောက်ပြန်ခံလိုက်ပေမယ့် လက်ကတော့နောက်ပြန်မဆုတ်ပဲလုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်နေတော့တာ၊
လက်ခလယ်က စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကိုဟက်ပြီးစောက်ခေါင်းထဲကိုဇောင်းဆွဲနေပြီ။
“အူးးးစစ်ရှ်.. ဟင့်..”
ကျနော်ကိုယ်ကိုရို့ပြီးလှဲချလိုက်တယ်။ မေမေ့ကိုပါတွန်းလှဲလိုက်ပြီးပေါင်ကြားထဲကိုဝမ်းလျားမှောက်ထပ်ဝင်ပစ်လိုက်ပါလေရော။
စကလောက်ပဲရှည်တဲ့မေမေ့ဂါဝန်ဟာလည်း အော်တိုမက်တစ်ပဲလန်တက်သွားတော့တယ်။
အမွေးထပ်ထပ်နဲ့မေမေ့စောက်ဖုတ်လှလှကြီးလဲပြူးကနဲလေထဲမှာဝဲပြီးပေါ်လာတယ်။
ကျနော့်ပါးစပ်ကလည်းမေမေ့နှုတ်ခမ်းတွေလျှာတွေကိုမလွတ်တမ်းကပ်စုပ်နေတုန်းပဲ။
ကျနော်လည်းဝတ်ထားတဲ့ဘောက်ဆာကိုဆွဲမပြီးတောင်နေပြီးသားလီးကြီးကိုအပြင်ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
ဟက်ပဲ့ဖြစ်နေတဲ့မေမေ့စောက်ခေါင်းအဝကိုတေ့ပြီးဖိအဆွဲလိုက်မှာ လီးကလည်းအရည်ရွှဲအိနေပြီးသားစောက်ခေါင်းနွေးနွေး
ကြီးထဲကိုအသာလေးပဲ၊ ဖလွတ်ခနဲ ခေါင်းမြုပ်အောင်ဝင်သွားတော့တယ်။
“မလုပ်နဲ့နော်..ဝမ်း..၊ မေမေတို့ဒီကိစ္စတွေပြီးခဲ့ပြီးပြီ။ အဲဒါကြီးသွင်းလို့မရတော့ဘူးနော်..”
“အင်းပါမေမေရယ်၊ ဝမ်းတို့သားအမိအချင်းချင်း ချစ်လို့..ဖက်၊ နမ်း၊ ပွတ်သပ်ရုံလောက်ပါ။ ဒါလောက်တော့ထားလိုက်ပါမေရယ်”
“အင်းလေ..ဒီလောက်ပဲနော်.. ပိုမလာနဲ့…”
မေမေဒါကလွဲပြီးဘာမှထပ်မပြောတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့်လီးထိပ်ဝင်ပြီးသားစောက်ခေါင်းထဲတဆတ်ဆတ်နဲ့ဆက်ညှောင့်နေတာကို
တင်ဆုံကြီးကော့ကော့ခံလာတယ်။ ကျနော့်လီးကနောက်ထပ် တစ်လက်မလောက်ထပ်နစ်ဝင်သွားပြန်ပြီ။
“မရဘူးနော်..ဝမ်း၊ တို့တွေက သားအမိတွေ။ ဆက်လိုးလို့မဖြစ်ဘူး”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေရ..”
ပြောရင်းဆိုရင်း ချွဲပျစ်နေတဲ့မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲကိုလီးတဝက်ကျော်လောက်ထပ်ဝင်သွားတယ်။
“အိုးးး..မလုပ်ပါနဲ့ဆိုသားရာ..”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ”
ကျိ..ကျိကျိ..ပျစ်..ပျစ်..ပလိ..ပလိ..ပလောက်..ဖောက်..၊
“သားနဲ့ အမေ မလိုးကောင်းဘူး..ဝမ်း..”
အထပ်ထပ်သတိပေးနေတဲ့၊ မေမေ့စကားတွေအရာမထင်တော့ဘူး။
“ရီလေးရယ်၊ ဒီတစ်နေ့တော့ ဝမ်းရဲ့မယားပြန်ဖြစ်ပေးပါဦးနော်..မိန်းမ..”
မေမေ့မှာ.. စောက်ဖုတ်ထဲဝင်နေတဲ့လီးအရသာကိုမလွန်ဆန်နိုင်တော့ဘူး၊ ကြွေသွားပြန်ပြီ..။
“အင်းးး ဟင်းး ယောက်ျားရယ် ဒီနေ့တစ်နေ့ပဲ တို့တွေကလင်မယားနော်..၊ မနက်ဖြန်ကျဒီအကြောင်းတွေတကယ်မေ့ပစ်ကြရအောင်နော်..”
မေမေက ကျနော်ပါးစပ်ပေါ်လက်ညှိုးလေးနဲ့ဖြတ်ထောက်ပိတ်ပြီး ပြောလာတယ်။
“မိန်းမကို ဝမ်းသိပ်ချစ်တယ်သိလား..”
“နေဦး..မိန်းမကိုအရင်ကတိပေးဦး..”
“အေးပါမိန်းမရယ်..ကတိ..ကတိ..”
ပါးစပ်ကလည်းပြောရင်း..လီးနဲ့စောက်ပတ်ကလည်းအချက်ကျကျမောင်းထောင်း လှုပ်ရှားရင်း..။
ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျနော်နဲ့ကျနော့်ရဲချစ်မေမေရီလေးတို့ဟာ မှားမိထားတဲ့အမှားကိုရုန်းထွက်မယ်လို့ အံခဲပြီး
ကတိကဝတ်တွေနဲ့ဒီကိစ္စကိုထိမ်းချုပ်မယ်လို့ကြံပေမယ့်လည်း၊ အချိန်တန်ရင် ကတိမတည်နိုင်ကြပဲ၊ တစ်ရက်မှာကတိတွေပြန်သိမ်းပြီး
လင်မယားလုပ်တန်းကစားလိုက်၊ နောက်တစ်ရက်မှာကတိတွေပြန်ပေးလို့ ဒီအကြောင်းတွေမေ့ထားပြီးထပ်စကားမစတော့ဘူးဆိုလိုက်နဲ့
တကယ်လည်းမလိုက်နာနိုင်ပဲ၊ ပတ်ချာလည်ပြီးဂျာအေး၊ သူ့အမေရိုက်နေကြတော့တာပဲ။
ဒီလိုအကြိမ်ကြိမ်အထပ်ထပ်ဖြစ်နေတာကိုကပဲ တစ်ယောာက်နဲ့တစ်ယောက်ကာမဂုဏ်စိတ်သံယောဇဥ်တွေ
အထပ်ထပ်ရစ်နှောင်ဖွဲ့ပတ်လာတော့တယ်။ တစ်ရက်မှာ ကတိကခေါင်းထဲရှိနေရင်။ မေမေ့အဝတ်အစားတွေက
လုံလုံခြုံခြုံနဲ့ပုံမှန်အတိုင်းအတိုင်းရှိပေမယ့် ၊ နောက်တစ်နေ့စိတ်လာရင် ဝတ်စုံအောက်မှာ အတွင်းခံတွေ ဘရာစီယာတွေရှိမနေတော့ပြန်ဘူး။
“မရဘူးနော်…ဝမ်း၊ အမေနဲ့သားအရင်းဆိုတာဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး..”
ကြားနေကျစကား။
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”
ဖြေနေကျအဖြေ။
“အူးးး..ရီလေးမနိုင်တာ့ဘူးကွာ..ဆောင့်..အင့်..မိန်းမကိုလိုး…”
“အင်းပါ မိန်းမရယ်..၊ ဒီနေ့ တို့တတွေလင်မယားနော်.. မိန်းမကိုချစ်တယ်”
မနက်ဖြန်ဒီကိစ္စတွေမေ့လိုက်ကြစို့..ယောက်ျား..ကတိနော်..”
“ကတိ..”
ဒီလိုထပ်ခါထပ်ခါရစ်နှောင်ဖွဲ့နေတဲ့အဖြစ်အပျက်တွေကြားမှာကျနော်အမြဲတောင်းဆိုနေတဲ့စကားကတော့…၊
“ရီလေးရယ်..၊ ဘယ်တော့မောင့်မယားအစစ်ဖြစ်မှာလဲဟင်။ မောင့်ရင်သွေးလေးတွေ ဘယ်တော့မွေးပေးမှာလည်း..”
လီးတန်လန်းစွပ်နေတဲ့အချိန် အထွတ်အထိပ်တက်နေတဲ့အချိန်မှာ ဒီတောင်းဆိုစကားကြားတော့ ပြောပါများယောက်ျားစကားအောင်လာတယ်။
မေမေ့စိတ်ထားတွေပျော့ပြောင်းလာတယ်။ အရင်တုန်းကလိုတောက်တောက်ခါးခါးမငြင်းတော့ဘူး။
“မေမေရယ်..သားကမေမေ့ကို အတိတ်ဘဝကဖူးစာကံပေး အိမ်ထောင်ဘက်လင်မယားအစစ်အဖြစ်ပေါင်းချင်နေတာ။
သားရဲ့အိပ်မက်ကိုအမှန်တကယ်ဖြစ်လာအောင် မေမေမဖြည့်ဆည်းနိုင်ဘူးလားဟင်”
“စိတ်ဆန္ဒတအားပြင်းပြနေလို့ရှိရင်အရာရာဟာဖမဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာမရှိဘူး။ အချိန်တန်ရင်အဖြေတစ်ခုခုတော့ပေါ်လာမှာပေါ့ကွာ”
ဒီလိုနဲ့နောက်တစ်လကုန်ခါနီးရောက်လာပြန်တယ်။
“မရဘူးနော်…ဝမ်း၊ အမေနဲ့သားအရင်းဆိုတာဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး..”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”
“………………………..”
“……………………………..”
“အူးးး..ရီလေးမနိုင်တာ့ဘူးကွာ..ဆောင့်..အင့်..မိန်းမကိုလိုး…”
“အင်းပါ မိန်းမရယ်..၊ ဒီနေ့ တို့တတွေကလင်မယားနော်.. မိန်းမကိုချစ်တယ်ကွာ… နောက်နေ့မှ…….”
“နေပါဦး..ယောက်ျား..”
“ဟင်..ဘာလဲမိန်းမ..”
” ရီလေးဒီလဆေးထိုးမထားတော့ဘူးနော်၊ ဖြတ်လိုက်ပြီ..”
“ဘာ..တ..တကယ်လားဟင်..ရီလေး..”
“နှစ်ကယ်ပေါ့..လို့..”
“ဟာ..ဝမ်းသာလိုက်တာမိန်းမရယ်..။ ဒါထက် ရီလေးစိတ်ပူနေတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကိစ္စကရော..ဘယ်လိုရှင်းမှာလည်း”
“ဘယ်ပြဿနာမဆိုဖြေရှင်းဖို့နည်းလမ်း၊ ထွက်ပေါက်ဆိုတာရှိစမြဲပဲလေ။ ရီလေးတို့ရှာဖွေကြရမှာပေါ့…။
ဒါကဝမ်းရဲ့အဖြစ်ချင်ဆုံးစိတ္တဇဖြစ်နေတဲ့စိတ်ဆန္ဒပဲမဟုတ်လား။ ရီလေးဆက်မကြည့်ရက်တော့လို့
နောက်ဆုံးအကြာကြီးစဉ်းစားပြီးမှ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တာ။ အခုဝမ်းဘက်ကတာဝန်ကျေဖို့ပဲလိုတော့တယ်”
“စိတ်သာချလိုက်တော့မိန်းမရေ..၊ မကြာခင်မိန်းမဗိုက်ထဲကိုအကောင်အထည်လိုက် ထည့်ပေးလိုက်တော့မယ်။
မောင်တို့ရဲ့အချစ်သက်သေလေးပေါ့..ဟုတ်လား..”
“အဲဒါမောင့်ကိုတကယ်ချစ်လို့နော်..၊ ရီလေးဘက်ကအရမ်းကြီးစွန့်စားရမှာ..”
ကျနော်က အမေတဖြစ်လဲဇနီးသည် ရီလေးကိုမြတ်မြတ်နိုးနိုးကြည့်ရင်း၊ နူးညံ့ညင်သာစွာနမ်းရှိုက်လိုက်မိပါတော့တယ်။
ကျနော်တိုသားအမိ၊ ဇနီးမောင်နှံ၊ နှစ်ယောက်ရဲ့ ရစ်ပတ်ချည်နှောင်ဖွဲ့ထားတဲ့သံယောဇဥ်သိုက်မြုံလေးဟာ၊
မကြာလှတော့မယ့် အနာဂတ်ကာလမှာပြီးပြည့်စုံစွာတည်ဆောက်ပြီးစီး အကောင်အထည်ပေါ်လာမှာ
မြေကြီးလက်ခတ်လွဲမှာမဟုတ်တော့ပါလားခင်ဗျာ။
(အထပ်ထပ်ရစ်နှောင်ဖွဲ့နှံထားတဲ့ သားအမိနှစ်ဦးရဲ့၊ နူးညံ့တဲ့သံယောဇဥ်အနှောင်အဖွဲ့လေးအကြောင်း)
(ပြီးဆုံးပါပြီ။)
အားလုံးကိုခင်တဲ့
(လမင်းကြီး)
(၁၁)
“အို..နို့ကိုအဲ့လိုကြီးအရမ်းမညှစ်နဲ့လေ၊ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဟဲ့ အူးးး ရှီးးးးး…ညင်ညင်သာသာလေးကိုင်ရတယ်ဟဲ့..၊
ဒီပုံမျိုးနဲ့တော်ကြာဘတ်လဘိုင်တွေလိုက်ကုန်တော့မှာပဲ … အု..စစ်ရှ်..စို့ပြန်ပြီကွာ၊ အင့်..ဟင့်..ဟင်း တင်းကြီးဘဲ..”
ကျနော်လဲစိတ်ကထန်ထန်နဲ့ မေမေနို့ကိုကိုင်တာကြမ်းသွားတယ်ထင်တယ်။ထအော်ပြီးတားတယ်။
ဒါပေမယ့်အားရပါးရကောက်စို့ပြီးနို့သီးလေးတွေကိုလျှာနဲ့လှိမ့်ကလိုင်း လိုက်ပြန်တော့မှေးစင်းပြီးကျသွားတော့ပြန်တာပဲ။
“မေမေ ကြက်သီးလေးတွေထနေတယ်..၊ ကောင်းလို့လားဟင်။ အသည်းယားလား..”
“သိဘူးကွာ..စို့မှာသာစို့..ဟင်းး..စစ်ရှ်ရှ်..”
“မေမေ့နို့ကြီးတွေက အကြီးကြီးတွေပဲ၊ ပြီးတော့တင်းပြီးအိနေတာ၊ ဘယ်နှစ်ခါကိုင်ကိုင်၊
ဘယ်လောက်စို့စို့ရိုးသွားတယ်ကိုမရှိဘူး၊ ချစ်လိုက်တာမေမေရာ”
ကျနော်နို့ကိုခဏချွတ်ရင်း၊ တိုးတိုးလေးချစ်တင်းစကားပြောဖြစ်အောင်ပြောလိုက်သေးတယ်။
မေမေက ကျနော်စိတ်ကြိုက်လို့စို့လို့ရအောင် သူရဲ့နို့အုံကြီးကိုစိတ်ပါလက်ပါရှေ့ကော့တင်ပြီးဖွင့်ပေးထားတယ်။
ပြီးတော့မေမေ့ညာလက်ကကျနော်ပေါင်ကြားဇတ်ခနဲဆိုရောက်သွားပြီးအလိုလိုမိုးမျှော်နေပြီဖြစ်တဲ့ကျနော့်ငပဲကိုကိုင်ပြီဂီယာထိုးတော့တာပဲ။
“အူးးးဟူးးး..ဒါကြီးကလဲကြီးတာပဲလေ၊ ဘယ်နှစ်ခါကိုင်ကိုင်။ ဘယ်လောက်ထိုးထိုးရိုးတယ်ကိုမရှိဘူး.. ဟိ..ဟိ..၊
မေမေဒီလိုတိုက်ပေးတာရော ဝမ်းကြိုက်လား..”
“အိုးးမေမေ..အရမ်းမဆောင့်နဲ့လေ.. အီးးး ကောင်းတာ..၊ တော်ကြာထွက်ကုန်တော့မယ်”
“ဒါလက်ဖဝါးနဲ့ကိုင်ကိုင်ပွတ်တာပဲရှိသေးတယ်။ ဒါလောက်လေးနဲ့ထွက်တော့မှာလား။
တောင့်ထား..၊မေမေ့အတွက်လည်းချန်ထားဦးလေ၊ တကထဲမှ..”
ပြောလည်းပြီးရော မေမေကကျနော့်ပေါင်ကြားထဲကိုငုံ့ချလိုက်ပြီး လီးကိုပါးစပ်ထဲကောက်ထည့်လိုက်ပြီးတော့
ခေါင်းကို ဘယ်တစ်လှည့်ညာတစ်လှည့်ယိမ်းပြီး အားရပါးရစုပ်ပါတော့တယ်။
“ဟွန့်..သူ့လီးကြီးကလည်းသံချောင်းကြီးကျနေတာပဲ..ဟင်း..ဟင်း..မာထန်နေလိုက်တာ၊ တော်တော်မအေကိုလိုးချင်နေပုံပဲ ပါးစပ်နဲ့ကိုအပြည့်..”
မေမေကလီးကိုပါးစပ်ကခဏချွတ်လို့ကျနော့ကိုရိတိတိစရင်း ထပ်ငုံပြီးစုပ်လိုက်ပြန်တယ်။
ကျနော်ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘူး၊ မေမေ့ပါးစပ်လှလှလေးထဲကိုအသက်အောင့်ရင်းခါးကော့ထိုးထိုးပြီးဆက်တိုက်ညှောင့်သွင်းနေမိတယ်။
မေမေကလီးကိုငုံပြီးစုပ်နေရာကလျှာထုတ်ပြီးလချောင်းကိုဒေါင်လိုက်တလွှားခြင်းလျက်တယ်။
ဖြေးဖြေးချင်းနိမ့်ဆင်းလာပြီးကျနော့်လဥတွေဆီရောက်တော့ ပါးစပ်ကျယ်ကျယ်ဟပြီး လဥတစ်ပြွတ်လုံးကိုငုံစုပ်လိုက်တော့တယ်။
ဥကိုစုပ်ပေးလိုက်၊ လျက်လိုက်လုပ်နေတာ မေမေ့တံတွေးတွေသွားရည်တွေရွှဲထွက်စီးကျလာပြီး ပါးစပ်နဲ့နှုတ်ခမ်းနီနီလေးတစ်ခုလုံးစိုစိဝင်းပြောင်နေတော့တာ။
“ဝမ်းရဲ့ ချစ်မေလေးက၊ ပုလွေကိုင်တာတော်လိုက်တာ။ မအောင့်နိုင်တော့ဘူး။ လာပါ၊ ဒီမှာမတ်တပ်လာရပ်ပေးပါဦး..”
“မေမေ့ကိုဘာလုပ်ခိုင်းဦးမလို့လဲ..”
“ကိုယ့်အမေ ဘယ်လောက်ဆက်စီကျတယ်ဆိုတာကြည့်ချင်လို့”
မေမေကကျနော့်ရှေ့မှာမတ်တပ်ရပ်ပေးလိုက်တယ်။ အစထဲကကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်ပြီးသားမေမေက
ကိုယ့်ရှေ့မှာပေါင်လေးချဲပြီးမခို့တရို့ရပ်နေတော့ ကျနော်မေမေ့ဖင်လုံးကြီးတွေကိုသိုင်းဖက်ဆွဲယူလိုက်ပြီး
မျက်နှာရှေအနေတော်အပ်လာတဲ့ ခပ်အာအာစောက်ဖုတ်လေးကိုနှာခေါင်းနှစ်ပြီး တစ်ရှိုက်နမ်းလိုက်ရင်း မေမေ့ကိုမော်ကြည့်ပြီးတော့..၊
“မေမေ..တကယ်ပဲသားရဲ့မိန်းမအဖြစ်ရင်သွေးလေးမမွေးပေးနိုင်ဘူးလား..ဟင်..”
ပြောရင်းတလက်စတည်းပဲမေမေ့ဖင်ကြားကပတ်ဆွဲပြီး၊ စောက်ပတ်ထဲလက်ခလယ်ထည့်ကလိုင်းပေးလိုက်တယ်။
လက်ကိုသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ရင်းစောက်စိလေးကိုပါဖိချေပေးလိုက်တော့ မေမေလည်းခါးလေးလိမ်ပြီးစောက်ပတ်ကကော့တက်လာတော့တယ်။
“ဆိုးတယ်ကွာ..၊ သူ့ကိုဒါလောက်အလိုလိုက်ပေးနေတာတောင် အမြဲဒီလိုချည်းပဲ။ တခြားရွယ်တူမိန်းခလေးတွေကိုလည်းမဖန်။
ဒီကိုယ့်ကိုမွေးထားတဲ့အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကိုပဲဓါတ်ကျနေတယ်။ ကောင်းကောင်းချစ်ချင်ရင်၊ ဒီစကားကိုထပ်မပြောနဲ့တော့။
မေမေပြောထားပြီးသားပဲလေ။ သားအမိချင်းဒီအဆင့်ထိကျော်လို့မရပါဘူးဆို..၊ ကြည့်..လက်ကလည်းသရမ်းလိုက်တာ..အူးးးစ်..”
“အင်းပါချစ်မေရယ်..ကောင်းကောင်းချစ်ဆိုလည်းချစ်ပါမယ်”
ကျနော်လည်းမထူးတော့ဘူး၊ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုပဲ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆက်ကလိုင်းနေလိုက်တယ်။
“အို..ကြည့်..လက်ကလည်းအငြိမ်မနေဘူး၊အု..အွန့်အွန့်..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ၊ အူးးး မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး၊ ၀မ်းရယ်
လက်ကြီးနဲ့ပဲတအားထိုးမနေနဲ့၊ မေ့ကိုလျှာနဲ့နူးနူးညံ့ညံ့လေးပဲလျက်ပေးကွာ”
“မေ..မနေနိုင်တော့ရင်လဲ ပြောလေ၊ ဝမ်းရဲ့တရားဝင်မယားစစ်စစ်အဖြစ်လက်ခံပါတော့မယ်လို့..”
“သူ့မယားအကြိမ်ကြိမ်ဖြစ်ပြီးမှပဲကွာ၊ အနိုင်လာမကျင့်နဲ့တော့၊ စစ်တာတွေမစစ်တာတွေနောက်ထားလိုက်တော့၊
ရီလေးကဒီတစ်နေ့ပဲသူ့မိန်းမနော်၊ နောက်နေ့ကစပြီးအမေပြန်ဖြစ်ပြီ၊ ခုနကကတိပေးထားတယ်မဟုတ်လား”
“ရတယ်လေ.. ဒီနေ့ပဲမယားအဖြစ်လက်ခံရင် ဒီနေ့ပဲအသေလိုးမယ် ကြည့်ထား..”
ပြောပြောဆိုဆိုမေမေ့ကိုဆွဲဖက်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီးပုခုန်းလေးကိုဖိတဘက်လှည့်ခိုင်းလိုက်တော့ တပတ်လေးလည်သွားပြီး
ကုတင်ပေါ်လေးဘက်ကုန်းရက်သားဖြစ်သွားတယ် မေမေ့ဖက်ကိုကျနော့်ဘက်ဆွဲကပ်ယူလိုက်တော့
မေမေကဒူးထာက်ရက်သားကဖင်ပူးတောင်းထောင်ပြီးဖင်ကိုကော့တင်ပေးတယ်။
မေမေ့စောက်ပတ်ကနောက်ကိုပြူးကနဲပြူထွက်အလာမှာကျနော်ကကုန်းပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုအလွှားလိုက်လျက်ပေးလိုက်တယ်။
မေမေ့ဖင်ကတွန့်ခနဲဖြစ်ပြီးခါသွားတယ်။ ခဏအကြာမေမေ့စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းထဲလျှာနဲ့ထိုးထည့်မွှေပြီး
စိမ်ပြေနပြေမှုတ်ပေးတော့မေမေ့ဖင်ကြီးကလည်းဘယ်တစ်လှည့် ညာတစ်လှည့်ရမ်းခါလာတယ်။
တစ်ချက်တလေမှာဖင်ကြီးကိုနောက်ပစ်တွန်းပြီးကပ်မှုတ်နေတဲ့ကျနော်နှာခေါင်းကိုဖင်နဲ့ဖိတော့ အသက်တောင်မနဲလုရှူရတယ်၊
ဒါပေမယ့်ကျနော်နောက်ဆုတ်မထွက်ဘူး အတင်းကပ်ပြီးအသေအကြေဆက်လျက်ပေးနေတာမေမေ့မှာထွန်ထွန့်လူးတက်နေပြီ။
မချိမဆန့်ငြီးတဲ့မေမေ့အသံလေးထွက်လာပြီး..၊
“ရှီးးးးစစ်စ်စ်..မေမေဒီနေ့သာယာပျော်ရွှင်လိုက်တာကွာ..အရမ်းကောင်းတယ်ဝမ်းရယ်..”
ကျနော်မေမေ့ကိုဆွဲထူထိုင်ခိုင်းပြီး ကစ်ဆင်အရှည်ကြီးဆွဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းကိုခေါက်လို့၊
ရင်ပတ်ပေါ်တွန်းတင်လိုက်တယ်။ ပက်လက်အနေအထားနဲ့မေမေ့စောက်ဖုတ်ဟက်ပဲ့လေးပေါ်လာတော့ပြန်တာပေါ့။
စောက်ခေါင်းဟပြဲလေးကြားမှာ ပန်းရောင်ရင့်ရင့်ကနေ တဖြည်းဖြည်းရဲတက်သွာတဲ့နှင်းဆီကာလာကိုမြင်လိုက်ရတယ်။
နှင်းဆီပွင့်ဖတ်ပေါ်မှာအရည်ကြည်တွေလဲ့နေတယ်။ စောက်ခေါင်းထဲမှာစောက်ရေတွေက
စောစောကကျနော်ဘာဂျာမှုတ်ထားကထဲကရွှဲအိုင်နေပြီးသားလေ။
“အိုးဟိုးးး မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးက၊ ပြည့်လည်းပြည့်၊ ဖောင်းလည်းဖောင်းနဲ့ မို့ထွတ်နေတာပဲ၊ ကြီးလည်းအကြီးကြီးနော်..ရှလွတ်..”
ကျနော်မေမေ့ဟာကြီးကြည့်ပြီး၊ ရှလွတ်လုပ်တော့…၊
” အမယ်..ဘာလဲ..မလိုးဘူးတာကျနေတာပဲ၊ လိုးလို့ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်တောင်ကျေနေပြီ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးတော့ဝမ်းကမကြိုက်လို့လား”
“သည်းခြေကြိုက်ပဲလေ..”
” ကြိုက်ရင်လုပ်လေ၊ ဒါကြီးကို ဒီတစ်ညဝမ်းပိုင်တယ်။ စိတ်ကြိုက်သာလိုးကွာ..”
မကြာပါဘူးကျနော့်လီးကရွှဲစိုအိစက်နေပြီဖြစ်တဲ့ မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုဝင်နေကျလမ်းမှတ်မိနေသလိုလျောလျောလျူလျူပဲဝင်သွားတော့တယ်။
ဒီနောက်တော့ လိုးခြင်းရဲ့လုပ်ငန်းစဥ်အဆင့်အတိုင်း တရစ်ခြင်းတက်ပြီးခပ်သွက်သွက်တရစပ်ဆောင့်တဲ့အဆင့်ရောက်လာပြီ။
ကျနော်ဖင်ကိုကြွကြွပြီးအရှိန်နဲ့ပြန်ဆောင့်ချတဲ့အခါတိုင်းမေမေကလည်းစောက်ဖုတ်ကြီးကော့ကော့တင်ပေးပြီး
ဆောင့်ချက်ကိုစည်းချက်ညီညီခံနေတာ၊ ဖင်ကလေထဲကိုဝဲနေပြီး အိပ်ရာနဲ့တောင်မထိတော့ဘူး။
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ပလွိ… ပလွစ်..ဖောက်.ဖောက်..ကျိ..ကျိ..
အခန်းထဲမှာပေါင်ချင်းရိုက်သံ၊ ကုတင်ခါသံတွေမြိုင်ဆိုင်လာတယ်။
“အူးးး စစ်.. ဖာ့ခ်၊ ငါလိုးမမိန်းမ။ ရီလေးရယ်..ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်တို့တွေအခုလိုအတူနေနေရင်၊ မင်းကငါ့မိန်းမပါကွာ၊
ငြင်းမရတဲ့အမှန်တရား။ အီးးးရှစ်..ယီးတဲ့..ကောင်းလိုက်တဲ့ငါ့မိန်းမစောက်ဖုတ်..၊ အသေလိုးမယ်.. ”
ဇိ..ဇိ..ဇိ..ဖောက်ဖောက်..ဖတ်..ဒုတ်..
အိုးးးဝမ်း..မောင်..ဖြေးဖြေး..အားး အင့်အင့် သေပြီ..၊ အု..အု ရီလေးကောင်းတယ်..ဆောင့် အူးးးးစစ်စ်စ်စ်စ်..ရှ်ရှ်..
ဟင့်ဟင့် လီးကသားအိမ်လာတိုက်နေပြီ အုဟု..အင့်..”
“ငါ့ကိုယောက်ျားလို့ခေါ်စမ်း မေ..အဲ..မဟုတ်ဘူး..မိန်းမ..”
ကျနော်လီးနဲမေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုတဖောင်းဖောင်းတရကြမ်းဆောင့်နေရင်းပြောလိုက်တယ်။
“အူးးးဆောင့်..၊ တအားဆောင့် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်၊ မေမေ အဲ..ရီလေး.. မိန်းမပြီးတော့မယ် အိုးးးထွက်တော့မယ်
မေမေ့လင်လေး၊ ယောက်ျား..ယောက်ျားရေ မိန်းမစပ်ရေတွေထွက်ကုန်ပါပြီ ရှီးးရှ်စစ်စ်.. အားးားားားားားားား..ယ..ယ..”
“အင့်..အင့်..ရော့..ရော့….ဖာ့ခ်.. နင့်ထဲလဲငါ့ခလေးတွေအပြုံလိုက်ထည့်ပေးလိုက်မယ် ဗိုက်ကြီးလိုက်တော့မိန်းမ..”
ဖြွတ်..ဖြွတ်..ဖရာ..ဖရော…
ကျနော်လည်း ထိပ်ဆုံးပွိုင့်ကိုရောက်နေပြီ။ ဆက်မထိမ်းထားနိုင်တော့ဘူး။
ကျနော့်ရဲ့ပူနွေးတဲ့လရည်တွေတပုံတပင်ကြီး မေမေ့မွေးလမ်းကြောင်းထဲကိုတရစပ်ပန်းထုတ်ညှစ်ထည့်လိုက်တယ်လေ။
သားအမိနှစ်ယောက်သားမှောက်ရက်ကြီးထပ်ပြီးလဲကျသွားကြတယ်။ တဟဲဟဲ..တဟောဟောနဲ့အသက်ကိုအပြိုင်အဆိုင်လုရှူနေကြရတယ်။
အချိန်အတော်လေးကြာမှ အမောပြေကြပြီးဖက်နမ်းရင်းစကားပြောနိုင်ကြတော့တာ။
“ဒါလောက်ဆိုမေမေဗိုက်ရှိလောက်ပြီနော်..”
“ဆုတောင်းလေ..ဆုတောင်း..၊ ဆေးထိုးထားပါတယ်ဆိုမှအရမ်းကိုလိုချင်နေတယ်လား..”
“လိုချင်တာပါ့မိန်းမရယ်။ ဒါ..မောင့်ရဲ့အိပ်မက်ပဲ..”
“အိပ်မက်တကယ်ဖြစ်ပါစေလို့ဆုတောင်းပေးချင်ပါရဲ့၊ ဒါပေမယ့် မရဘူးလို့ဝမ်းကိုအကျိုးသင့်အကြောင်းသင့်ပြောထားပြီပြီလေ၊
တော်ပြီဒီတစ်နေ့ပဲဝမ်းကိုချစ်လို့နောက်ဆုံးလိုက်လျောပေးခဲ့တာ။ မနက်ဖြန်ကစပြီးအခုဖြစ်ခဲ့တဲ့အကြောင်းတွေကိုလုံးဝမေ့ပစ်လိုက်တော့။
ဘယ်သားအမိအရင်းမှလင်မယားလိုတကယ်ယူထားလို့မရဘူးလေ။ မေမေပြောတာမှတ်မိလား”
“ကတိအတိုင်းမနက်ဖြန်ကစပြီးမေမေတို့ဒီကိစ္စကိုနေ့ပစ်လိုက်ကြစို့နော်..ဝမ်း..။ တို့တတွေသားအမိပြန်ဖြစ်ပြီ၊
လင်မယားတွေလိုလုပ်နေကြလို့မရတော့ဘူး၊ ဒါမဖြစ်သင့်တော့ဘူးလေ..”
“ဟုတ်ပါပြီလေ။ မနက်ဖြန်မိုးလင်းတာနဲ့ဒီကိစ္စကိုမေ့လိုက်ပါတော့မယ်။ ဒါပေမယ့်ဒီညတော့မ၀သေးဘူးမိန်းမရယ်..”
“ကဲပါတော်..စာပိုးနင့်အောင်စားတော်မူပါ လင်တော်မောင်လေးရဲ့..”
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
နောက်တစ်နေ့ကစပြီး ကျနော်တို့သားအမိလည်း ကတိထားထားတဲ့အတိုင်း ဒီကိစ္စကိုကြိုးစားမေ့ဖျောက်ထားလိုက်ကြတယ်။
ကျနော်တို့နှစ်ယောက်အကြားဖြစ်ခဲ့တဲ့အကြောင်းအရာတွေကို ထပ်ပြီးစကားမစ၊ မပြောဖြစ်ကြတော့ဘူး။
ဒီလိုနဲ့အခြေအနေငြိမ်သက်သွားတာက ၂ရက်သာသာလောက်ကြာသွားတယ်။အရာရာကိုမေ့ထားလိုက်ပြီဆိုပေမယ့်
ကျနော်တို့ကအယ်ဇိုင်းမားရောဂါသည်တွေမှမဟုတ်ပဲလေ။ အစီအစဥ်တကျ ဖြစ်ပျက်သွားပြီးခဲ့တဲ့ မန်မိုရီကို
ဘယ်လိုလွယ်လွယ်နဲ့မေ့ဖျောက်လို့ရမှာလဲ။ အတင်းကြိတ်မှတ်ပြီးမေ့ရတယ်ဆိုတာလွယ်တာမှမဟုတ်တာ။
၃ရက်မြောက်နေ့မှာတော့၊ မေမေ့ရုံးပိတ်ရက်၊ ရုံးမသွားဖြစ်ဘူး၊ ညနေစာစားသောက်၊ ရေမိုးချိုးအပြီး၊
ဧည့်ခန်းထဲ တီဗွီရှေ့က ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်ခင်းထားတဲ့ကော်ဇောပေါ်မှာသားအမိနှစ်ယာက်သားထိုင်ပြီး ကိုရီးယား ဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေမိကြတယ်။
ကျနော်မေမေ့ကိုအမှတ်တမဲ့ကြည့်မိတော့၊ အပြာနုရောင်ဂါဝန်ရှည် အပျော့သားပါးလျလျကိုဝတ်ထားတယ်။
အပေါ်ပိုင်းကလည်းလည်ဟိုက်ဘလောက်စ်အပြာရောင်ပါးပါးလေးပဲ၊ ဂါဝန်ကလည်း ဒူးနားမရောက်တရောက် အတိုပဲဆိုတော့၊
မေမေက တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်နေတဲ့အခါ။ ဒူးနဲ့ပေါင်လုံးကြီးတွေ၊ ပေါင်အတွင်းသားတွေမြင်နေရပြန်ပြီပေါ့။
၂ရက်လောက်ငြိမ်နေတဲ့ကျနော့်နှလုံးသားတွေလဲပြန်ခုန်လာရပြန်ပြီ။
“ဝါး..အားးးဟား…ပျင်းလိုက်တာကွာ.. မေမေ..နောက်နည်းနည်းဆုတ်..သားအိပ်ချင်လို့”
ကျနော်လည်းညာတာပါတေးနဲ့ မေမေ့ကိုနောက်ဆုတ်ဖို့ပြောရင်း မေမေ့ပေါင်ပေါ်မှာခေါင်းတင်ပြီးလှဲအိပ်လိုက်တယ်။
ဒီအပြုအမူကလည်း ကျနော်မေမေ့သားတစ်ယောက်အနေနဲ့မကြာခဏလုပ်နေကျလေ။ဒါကြောင့် မေမေကဘာမှမပြောဘူး။
ပြီးတော့ကျနော်ကမေမေ့လက်လေးကိုခလေးလေးတစ်ယောက်လိုကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကိုင်ပေးထားတယ်။
ကျနော်မေမေ့ပေါင်ကြားဘက်မျက်နှာလှည့်ပြီး ခေါင်းကိုရှေ့တိုးလိုက်တယ်၊ ရေချိုးထားပြီးစ မေမေ့ဝမ်းဗိုက်နဲ့ပေါင်ခြံတဝိုက်က
ကိုယ်သင်းနံ့မွှေးမွှေးကိုတအားရှိုက်သွင်းလိုက်တယ်…ဟားးး…ဖီလင်ပဲ..။
အပိုင်း(၁၂) ဆက်ရန်
ရစ်နှောင်ဖွဲ့ဖန်များလတ်သော်
(၁၂) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)
“မ..မလုပ်နဲ့နော်..ဝမ်း..”
“ဘာလုပ်ရသေးလို့လဲမေမေရဲ့၊ တွန့်တိုလိုက်တာကလဲ..”
ပြောရင်းနဲ့ကျနော်နှာခေါင်းက မေမေ့ပေါင်ခြံကြားထဲပိုပြီးထိုးကပ်သွားတယ်။ မေမေရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့က ကျနော်မေမေနဲ့
ချစ်တင်းနှောခဲ့ရတာတွေကို ပြန်သတိရလာပြန်စေပြီ။ ကျနော်ပေးထားတဲ့ကတိကိုမေ့ချင်နေပြီ။
ကျနော့်ရဲ့လက်နှစ်ဘက်စလုံးက မေမေ့ခါးကိုသိမ်းကြုံးဖက်ထားတယ်။
ကျနော်မေမေ့ခါးအစပ်ကိုတိတ်တိတ်ကြိတ်ပြီးပွတ်စမ်းကြည့်တော့၊ ပင်တီသားရေကြိုးစကိုရှာမတွေ့ဘူး။
ကျနော်မေမေ့ပေါင်ကြားထဲနှာခေါင်းကိုပေါ်တင်နှစ်ပြီးနမ်းလိုက်တော့မေမေ့အသက်ရှူသံတွေသိသိသာသာကြီးပြင်းလာတယ်။
အခွင့်အရေးကကိုယ့်ဘက်ကိုပါလာပြီဆိုတာသိလိုက်တော့ မေမေ့နို့ကိုပါးစပ်နဲ့လှမ်းဟပ်လိုက်တယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေစူပြီးတောင်နေပါရောလား။
ကြည့်လိုက်တော့မေမေမျက်လုံးလေးစင်းပြီးငြိမ်နေတယ်။ ကျနော်မေမေ့ရဲ့ရင်ကွဲဘလောက်စ်အင်္ကျီရဲ့
နိပ်စိကြယ်သီးတွေကိုတဗြုတ်ဗြုတ်နဲ့ဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်။ မေမေက ဘရာစီယာပါဝတ်မထားပါ။
“တို့တွေ..ဒီလိုထပ်လုပ်လို့မရတော့ဘူးနော် ဝမ်း..”
“ဘယ်လိုကိုပြောတာလဲမေမေ..”
“တို့တွေအရင်လုပ်နေကြပုံစံမျိုးပြန်မလုပ်တော့ဘူးလို့ပြောနေတာ”
“အရင်ကသားတို့ဘာလုပ်ခဲ့ကြလို့လည်း”
“ဝမ်းမေမေ့ကိုကတိမတည်ဘူးနော်..”
“မဟုတ်သေးဘူးမေမေ၊ အရင်ဘာတွေလုပ်ခဲ့လဲ၊ ဝမ်းမသိဘူး။ မေမေပြောတဲ့အတိုင်းမေ့ထားလိုက်ပြီ။
ဒါပေမယ့်မေမေ့ကိုအခုကြည့်ရတာမေ့ပုံမရသေးဘူး၊ အခုမေမေပြောနေပုံကိုက တစ်ခုခုမှတ်မိနေတဲ့ပုံပဲ၊ ပြောတော့မေ့ထားတော့မယ်ဆို..”
“ကြည့်..သူပဲတော်တော်စကားတတ်..”
မေမေဒါပဲပြောနိုင်ပေမယ့် နိုစို့နေတဲ့ကျနော့်ခေါင်းကိုတွန်းမထုတ်တဲ့အပြင်၊ ကိုယ်ကိုကိုင်းပြီးသိသိသာသာငုံ့တောင်ပေးလိုက်သေးတယ်။
ကျနော်လည်းမေမေ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေအကုန်ဖြုတ်ပြီး ထွက်ကျလာတဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုအားရပါးရဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ပေးလိုက်တယ်။
“တော်ပြီကွာ ဝမ်းရာ၊ တို့တွေလုပ်လို့မရတော့ပါဘူးပြောနေကာမှ..”
“နိ့လေးတော့နည်းနည်းပေးစို့ပါမေမေရာ..”
“ဒါလောက်ပဲရမယ်နော်”
ကျနော်ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲနို့ကိုပဲစိတ်ရှည်လက်ရှည်ဆက်စို့နေတယ်။ မေမေလည်းကျနော့်ခေါင်းကိုကိုင်၊
ဆံပင်တွေဖွပေးပြီး မျက်လုံးတွေစင်းကျသွားပြန်တယ်။ ကျနော်လည်းထထိုင်ပြီးမေေမေ့လည်ပင်းနဲ့နားသယ်လေးတွေကိုဖွဖွလေးလိုက်နမ်းပြီး
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကိုကုန်းစုပ်ပြီးကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်တော့တယ်။ မေမေနှုတ်ခမ်းအစုပ်ခံလိုက်ရရာက ကမန်းကတန်းဆွဲခွာပြီး..
“ဒါကဘာဆက်လုပ်ဦးမလို့လဲ..”
မေမေ့အသံတွေကတုန်ခါလာပြီ။
“အမေနဲ့သားတစ်ခါတလေနမ်းသလိုနမ်းကြမှာလေ။ ဘာမှသိပ်အတွေးများမနေပါနဲ့မေမေရာ..”
ကျနော်မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုနောက်တစ်ကြိမ်ဖိစုတ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မေမေ့လက်တွေကျနော့်ကျောကိုသိုင်းဖက်လာပါတော့တယ်။
ကျနော်တို့နှစ်ယောက်တရှိုက်မက်မက်ဆက်နမ်းနေကြတယ်။ ပါးစပ်ချင်းဂဟေဆက်နေသလို၊ နို့ကြီးတွေကိုအားရပါးရနယ်နေမိတယ်။
ပြီးတော့မေမေ့ဂါဝန်အောက်နားစကနေပေါင်ကြားထဲလက်ဝင်သွားပြီ။
စောစောကစမ်းမိထားသလိုမေမေကပင်တီဝတ်မထားဘူး။ ပျော့စိနူးညံ့တဲ့လယ်ကွက်ပြင်ကိုတိုက်ရိုက်ထိတွေ့မိတယ်။
“တော်တော့ကွယ်..လုပ်လို့မရဘူးနော်..ဝမ်း..”
မေမေကငြင်းသာငြင်းနေတာ၊ ဘာမှတွန့်လိမ်လှုပ်ရှားရုန်းထွက်ခြင်းမရှိဘူး။ ပါးစပ်ကလျှာချင်းလှိမ့်ပြီးဆက်နမ်းနေဆဲပဲ။
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”
ပါးစပ်ကသာစကားထောက်ပြန်ခံလိုက်ပေမယ့် လက်ကတော့နောက်ပြန်မဆုတ်ပဲလုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်နေတော့တာ၊
လက်ခလယ်က စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကိုဟက်ပြီးစောက်ခေါင်းထဲကိုဇောင်းဆွဲနေပြီ။
“အူးးးစစ်ရှ်.. ဟင့်..”
ကျနော်ကိုယ်ကိုရို့ပြီးလှဲချလိုက်တယ်။ မေမေ့ကိုပါတွန်းလှဲလိုက်ပြီးပေါင်ကြားထဲကိုဝမ်းလျားမှောက်ထပ်ဝင်ပစ်လိုက်ပါလေရော။
စကလောက်ပဲရှည်တဲ့မေမေ့ဂါဝန်ဟာလည်း အော်တိုမက်တစ်ပဲလန်တက်သွားတော့တယ်။
အမွေးထပ်ထပ်နဲ့မေမေ့စောက်ဖုတ်လှလှကြီးလဲပြူးကနဲလေထဲမှာဝဲပြီးပေါ်လာတယ်။
ကျနော့်ပါးစပ်ကလည်းမေမေ့နှုတ်ခမ်းတွေလျှာတွေကိုမလွတ်တမ်းကပ်စုပ်နေတုန်းပဲ။
ကျနော်လည်းဝတ်ထားတဲ့ဘောက်ဆာကိုဆွဲမပြီးတောင်နေပြီးသားလီးကြီးကိုအပြင်ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
ဟက်ပဲ့ဖြစ်နေတဲ့မေမေ့စောက်ခေါင်းအဝကိုတေ့ပြီးဖိအဆွဲလိုက်မှာ လီးကလည်းအရည်ရွှဲအိနေပြီးသားစောက်ခေါင်းနွေးနွေး
ကြီးထဲကိုအသာလေးပဲ၊ ဖလွတ်ခနဲ ခေါင်းမြုပ်အောင်ဝင်သွားတော့တယ်။
“မလုပ်နဲ့နော်..ဝမ်း..၊ မေမေတို့ဒီကိစ္စတွေပြီးခဲ့ပြီးပြီ။ အဲဒါကြီးသွင်းလို့မရတော့ဘူးနော်..”
“အင်းပါမေမေရယ်၊ ဝမ်းတို့သားအမိအချင်းချင်း ချစ်လို့..ဖက်၊ နမ်း၊ ပွတ်သပ်ရုံလောက်ပါ။ ဒါလောက်တော့ထားလိုက်ပါမေရယ်”
“အင်းလေ..ဒီလောက်ပဲနော်.. ပိုမလာနဲ့…”
မေမေဒါကလွဲပြီးဘာမှထပ်မပြောတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့်လီးထိပ်ဝင်ပြီးသားစောက်ခေါင်းထဲတဆတ်ဆတ်နဲ့ဆက်ညှောင့်နေတာကို
တင်ဆုံကြီးကော့ကော့ခံလာတယ်။ ကျနော့်လီးကနောက်ထပ် တစ်လက်မလောက်ထပ်နစ်ဝင်သွားပြန်ပြီ။
“မရဘူးနော်..ဝမ်း၊ တို့တွေက သားအမိတွေ။ ဆက်လိုးလို့မဖြစ်ဘူး”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေရ..”
ပြောရင်းဆိုရင်း ချွဲပျစ်နေတဲ့မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲကိုလီးတဝက်ကျော်လောက်ထပ်ဝင်သွားတယ်။
“အိုးးး..မလုပ်ပါနဲ့ဆိုသားရာ..”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ”
ကျိ..ကျိကျိ..ပျစ်..ပျစ်..ပလိ..ပလိ..ပလောက်..ဖောက်..၊
“သားနဲ့ အမေ မလိုးကောင်းဘူး..ဝမ်း..”
အထပ်ထပ်သတိပေးနေတဲ့၊ မေမေ့စကားတွေအရာမထင်တော့ဘူး။
“ရီလေးရယ်၊ ဒီတစ်နေ့တော့ ဝမ်းရဲ့မယားပြန်ဖြစ်ပေးပါဦးနော်..မိန်းမ..”
မေမေ့မှာ.. စောက်ဖုတ်ထဲဝင်နေတဲ့လီးအရသာကိုမလွန်ဆန်နိုင်တော့ဘူး၊ ကြွေသွားပြန်ပြီ..။
“အင်းးး ဟင်းး ယောက်ျားရယ် ဒီနေ့တစ်နေ့ပဲ တို့တွေကလင်မယားနော်..၊ မနက်ဖြန်ကျဒီအကြောင်းတွေတကယ်မေ့ပစ်ကြရအောင်နော်..”
မေမေက ကျနော်ပါးစပ်ပေါ်လက်ညှိုးလေးနဲ့ဖြတ်ထောက်ပိတ်ပြီး ပြောလာတယ်။
“မိန်းမကို ဝမ်းသိပ်ချစ်တယ်သိလား..”
“နေဦး..မိန်းမကိုအရင်ကတိပေးဦး..”
“အေးပါမိန်းမရယ်..ကတိ..ကတိ..”
ပါးစပ်ကလည်းပြောရင်း..လီးနဲ့စောက်ပတ်ကလည်းအချက်ကျကျမောင်းထောင်း လှုပ်ရှားရင်း..။
ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျနော်နဲ့ကျနော့်ရဲချစ်မေမေရီလေးတို့ဟာ မှားမိထားတဲ့အမှားကိုရုန်းထွက်မယ်လို့ အံခဲပြီး
ကတိကဝတ်တွေနဲ့ဒီကိစ္စကိုထိမ်းချုပ်မယ်လို့ကြံပေမယ့်လည်း၊ အချိန်တန်ရင် ကတိမတည်နိုင်ကြပဲ၊ တစ်ရက်မှာကတိတွေပြန်သိမ်းပြီး
လင်မယားလုပ်တန်းကစားလိုက်၊ နောက်တစ်ရက်မှာကတိတွေပြန်ပေးလို့ ဒီအကြောင်းတွေမေ့ထားပြီးထပ်စကားမစတော့ဘူးဆိုလိုက်နဲ့
တကယ်လည်းမလိုက်နာနိုင်ပဲ၊ ပတ်ချာလည်ပြီးဂျာအေး၊ သူ့အမေရိုက်နေကြတော့တာပဲ။
ဒီလိုအကြိမ်ကြိမ်အထပ်ထပ်ဖြစ်နေတာကိုကပဲ တစ်ယောာက်နဲ့တစ်ယောက်ကာမဂုဏ်စိတ်သံယောဇဥ်တွေ
အထပ်ထပ်ရစ်နှောင်ဖွဲ့ပတ်လာတော့တယ်။ တစ်ရက်မှာ ကတိကခေါင်းထဲရှိနေရင်။ မေမေ့အဝတ်အစားတွေက
လုံလုံခြုံခြုံနဲ့ပုံမှန်အတိုင်းအတိုင်းရှိပေမယ့် ၊ နောက်တစ်နေ့စိတ်လာရင် ဝတ်စုံအောက်မှာ အတွင်းခံတွေ ဘရာစီယာတွေရှိမနေတော့ပြန်ဘူး။
“မရဘူးနော်…ဝမ်း၊ အမေနဲ့သားအရင်းဆိုတာဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး..”
ကြားနေကျစကား။
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”
ဖြေနေကျအဖြေ။
“အူးးး..ရီလေးမနိုင်တာ့ဘူးကွာ..ဆောင့်..အင့်..မိန်းမကိုလိုး…”
“အင်းပါ မိန်းမရယ်..၊ ဒီနေ့ တို့တတွေလင်မယားနော်.. မိန်းမကိုချစ်တယ်”
မနက်ဖြန်ဒီကိစ္စတွေမေ့လိုက်ကြစို့..ယောက်ျား..ကတိနော်..”
“ကတိ..”
ဒီလိုထပ်ခါထပ်ခါရစ်နှောင်ဖွဲ့နေတဲ့အဖြစ်အပျက်တွေကြားမှာကျနော်အမြဲတောင်းဆိုနေတဲ့စကားကတော့…၊
“ရီလေးရယ်..၊ ဘယ်တော့မောင့်မယားအစစ်ဖြစ်မှာလဲဟင်။ မောင့်ရင်သွေးလေးတွေ ဘယ်တော့မွေးပေးမှာလည်း..”
လီးတန်လန်းစွပ်နေတဲ့အချိန် အထွတ်အထိပ်တက်နေတဲ့အချိန်မှာ ဒီတောင်းဆိုစကားကြားတော့ ပြောပါများယောက်ျားစကားအောင်လာတယ်။
မေမေ့စိတ်ထားတွေပျော့ပြောင်းလာတယ်။ အရင်တုန်းကလိုတောက်တောက်ခါးခါးမငြင်းတော့ဘူး။
“မေမေရယ်..သားကမေမေ့ကို အတိတ်ဘဝကဖူးစာကံပေး အိမ်ထောင်ဘက်လင်မယားအစစ်အဖြစ်ပေါင်းချင်နေတာ။
သားရဲ့အိပ်မက်ကိုအမှန်တကယ်ဖြစ်လာအောင် မေမေမဖြည့်ဆည်းနိုင်ဘူးလားဟင်”
“စိတ်ဆန္ဒတအားပြင်းပြနေလို့ရှိရင်အရာရာဟာဖမဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာမရှိဘူး။ အချိန်တန်ရင်အဖြေတစ်ခုခုတော့ပေါ်လာမှာပေါ့ကွာ”
ဒီလိုနဲ့နောက်တစ်လကုန်ခါနီးရောက်လာပြန်တယ်။
“မရဘူးနော်…ဝမ်း၊ အမေနဲ့သားအရင်းဆိုတာဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး..”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”
“………………………..”
“……………………………..”
“အူးးး..ရီလေးမနိုင်တာ့ဘူးကွာ..ဆောင့်..အင့်..မိန်းမကိုလိုး…”
“အင်းပါ မိန်းမရယ်..၊ ဒီနေ့ တို့တတွေကလင်မယားနော်.. မိန်းမကိုချစ်တယ်ကွာ… နောက်နေ့မှ…….”
“နေပါဦး..ယောက်ျား..”
“ဟင်..ဘာလဲမိန်းမ..”
” ရီလေးဒီလဆေးထိုးမထားတော့ဘူးနော်၊ ဖြတ်လိုက်ပြီ..”
“ဘာ..တ..တကယ်လားဟင်..ရီလေး..”
“နှစ်ကယ်ပေါ့..လို့..”
“ဟာ..ဝမ်းသာလိုက်တာမိန်းမရယ်..။ ဒါထက် ရီလေးစိတ်ပူနေတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကိစ္စကရော..ဘယ်လိုရှင်းမှာလည်း”
“ဘယ်ပြဿနာမဆိုဖြေရှင်းဖို့နည်းလမ်း၊ ထွက်ပေါက်ဆိုတာရှိစမြဲပဲလေ။ ရီလေးတို့ရှာဖွေကြရမှာပေါ့…။
ဒါကဝမ်းရဲ့အဖြစ်ချင်ဆုံးစိတ္တဇဖြစ်နေတဲ့စိတ်ဆန္ဒပဲမဟုတ်လား။ ရီလေးဆက်မကြည့်ရက်တော့လို့
နောက်ဆုံးအကြာကြီးစဉ်းစားပြီးမှ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တာ။ အခုဝမ်းဘက်ကတာဝန်ကျေဖို့ပဲလိုတော့တယ်”
“စိတ်သာချလိုက်တော့မိန်းမရေ..၊ မကြာခင်မိန်းမဗိုက်ထဲကိုအကောင်အထည်လိုက် ထည့်ပေးလိုက်တော့မယ်။
မောင်တို့ရဲ့အချစ်သက်သေလေးပေါ့..ဟုတ်လား..”
“အဲဒါမောင့်ကိုတကယ်ချစ်လို့နော်..၊ ရီလေးဘက်ကအရမ်းကြီးစွန့်စားရမှာ..”
ကျနော်က အမေတဖြစ်လဲဇနီးသည် ရီလေးကိုမြတ်မြတ်နိုးနိုးကြည့်ရင်း၊ နူးညံ့ညင်သာစွာနမ်းရှိုက်လိုက်မိပါတော့တယ်။
ကျနော်တိုသားအမိ၊ ဇနီးမောင်နှံ၊ နှစ်ယောက်ရဲ့ ရစ်ပတ်ချည်နှောင်ဖွဲ့ထားတဲ့သံယောဇဥ်သိုက်မြုံလေးဟာ၊
မကြာလှတော့မယ့် အနာဂတ်ကာလမှာပြီးပြည့်စုံစွာတည်ဆောက်ပြီးစီး အကောင်အထည်ပေါ်လာမှာ
မြေကြီးလက်ခတ်လွဲမှာမဟုတ်တော့ပါလားခင်ဗျာ။
(အထပ်ထပ်ရစ်နှောင်ဖွဲ့နှံထားတဲ့ သားအမိနှစ်ဦးရဲ့၊ နူးညံ့တဲ့သံယောဇဥ်အနှောင်အဖွဲ့လေးအကြောင်း)
(ပြီးဆုံးပါပြီ။)
အားလုံးကိုခင်တဲ့
(လမင်းကြီး)
(၁၁)
“အို..နို့ကိုအဲ့လိုကြီးအရမ်းမညှစ်နဲ့လေ၊ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဟဲ့ အူးးး ရှီးးးးး…ညင်ညင်သာသာလေးကိုင်ရတယ်ဟဲ့..၊
ဒီပုံမျိုးနဲ့တော်ကြာဘတ်လဘိုင်တွေလိုက်ကုန်တော့မှာပဲ … အု..စစ်ရှ်..စို့ပြန်ပြီကွာ၊ အင့်..ဟင့်..ဟင်း တင်းကြီးဘဲ..”
ကျနော်လဲစိတ်ကထန်ထန်နဲ့ မေမေနို့ကိုကိုင်တာကြမ်းသွားတယ်ထင်တယ်။ထအော်ပြီးတားတယ်။
ဒါပေမယ့်အားရပါးရကောက်စို့ပြီးနို့သီးလေးတွေကိုလျှာနဲ့လှိမ့်ကလိုင်း လိုက်ပြန်တော့မှေးစင်းပြီးကျသွားတော့ပြန်တာပဲ။
“မေမေ ကြက်သီးလေးတွေထနေတယ်..၊ ကောင်းလို့လားဟင်။ အသည်းယားလား..”
“သိဘူးကွာ..စို့မှာသာစို့..ဟင်းး..စစ်ရှ်ရှ်..”
“မေမေ့နို့ကြီးတွေက အကြီးကြီးတွေပဲ၊ ပြီးတော့တင်းပြီးအိနေတာ၊ ဘယ်နှစ်ခါကိုင်ကိုင်၊
ဘယ်လောက်စို့စို့ရိုးသွားတယ်ကိုမရှိဘူး၊ ချစ်လိုက်တာမေမေရာ”
ကျနော်နို့ကိုခဏချွတ်ရင်း၊ တိုးတိုးလေးချစ်တင်းစကားပြောဖြစ်အောင်ပြောလိုက်သေးတယ်။
မေမေက ကျနော်စိတ်ကြိုက်လို့စို့လို့ရအောင် သူရဲ့နို့အုံကြီးကိုစိတ်ပါလက်ပါရှေ့ကော့တင်ပြီးဖွင့်ပေးထားတယ်။
ပြီးတော့မေမေ့ညာလက်ကကျနော်ပေါင်ကြားဇတ်ခနဲဆိုရောက်သွားပြီးအလိုလိုမိုးမျှော်နေပြီဖြစ်တဲ့ကျနော့်ငပဲကိုကိုင်ပြီဂီယာထိုးတော့တာပဲ။
“အူးးးဟူးးး..ဒါကြီးကလဲကြီးတာပဲလေ၊ ဘယ်နှစ်ခါကိုင်ကိုင်။ ဘယ်လောက်ထိုးထိုးရိုးတယ်ကိုမရှိဘူး.. ဟိ..ဟိ..၊
မေမေဒီလိုတိုက်ပေးတာရော ဝမ်းကြိုက်လား..”
“အိုးးမေမေ..အရမ်းမဆောင့်နဲ့လေ.. အီးးး ကောင်းတာ..၊ တော်ကြာထွက်ကုန်တော့မယ်”
“ဒါလက်ဖဝါးနဲ့ကိုင်ကိုင်ပွတ်တာပဲရှိသေးတယ်။ ဒါလောက်လေးနဲ့ထွက်တော့မှာလား။
တောင့်ထား..၊မေမေ့အတွက်လည်းချန်ထားဦးလေ၊ တကထဲမှ..”
ပြောလည်းပြီးရော မေမေကကျနော့်ပေါင်ကြားထဲကိုငုံ့ချလိုက်ပြီး လီးကိုပါးစပ်ထဲကောက်ထည့်လိုက်ပြီးတော့
ခေါင်းကို ဘယ်တစ်လှည့်ညာတစ်လှည့်ယိမ်းပြီး အားရပါးရစုပ်ပါတော့တယ်။
“ဟွန့်..သူ့လီးကြီးကလည်းသံချောင်းကြီးကျနေတာပဲ..ဟင်း..ဟင်း..မာထန်နေလိုက်တာ၊ တော်တော်မအေကိုလိုးချင်နေပုံပဲ ပါးစပ်နဲ့ကိုအပြည့်..”
မေမေကလီးကိုပါးစပ်ကခဏချွတ်လို့ကျနော့ကိုရိတိတိစရင်း ထပ်ငုံပြီးစုပ်လိုက်ပြန်တယ်။
ကျနော်ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘူး၊ မေမေ့ပါးစပ်လှလှလေးထဲကိုအသက်အောင့်ရင်းခါးကော့ထိုးထိုးပြီးဆက်တိုက်ညှောင့်သွင်းနေမိတယ်။
မေမေကလီးကိုငုံပြီးစုပ်နေရာကလျှာထုတ်ပြီးလချောင်းကိုဒေါင်လိုက်တလွှားခြင်းလျက်တယ်။
ဖြေးဖြေးချင်းနိမ့်ဆင်းလာပြီးကျနော့်လဥတွေဆီရောက်တော့ ပါးစပ်ကျယ်ကျယ်ဟပြီး လဥတစ်ပြွတ်လုံးကိုငုံစုပ်လိုက်တော့တယ်။
ဥကိုစုပ်ပေးလိုက်၊ လျက်လိုက်လုပ်နေတာ မေမေ့တံတွေးတွေသွားရည်တွေရွှဲထွက်စီးကျလာပြီး ပါးစပ်နဲ့နှုတ်ခမ်းနီနီလေးတစ်ခုလုံးစိုစိဝင်းပြောင်နေတော့တာ။
“ဝမ်းရဲ့ ချစ်မေလေးက၊ ပုလွေကိုင်တာတော်လိုက်တာ။ မအောင့်နိုင်တော့ဘူး။ လာပါ၊ ဒီမှာမတ်တပ်လာရပ်ပေးပါဦး..”
“မေမေ့ကိုဘာလုပ်ခိုင်းဦးမလို့လဲ..”
“ကိုယ့်အမေ ဘယ်လောက်ဆက်စီကျတယ်ဆိုတာကြည့်ချင်လို့”
မေမေကကျနော့်ရှေ့မှာမတ်တပ်ရပ်ပေးလိုက်တယ်။ အစထဲကကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်ပြီးသားမေမေက
ကိုယ့်ရှေ့မှာပေါင်လေးချဲပြီးမခို့တရို့ရပ်နေတော့ ကျနော်မေမေ့ဖင်လုံးကြီးတွေကိုသိုင်းဖက်ဆွဲယူလိုက်ပြီး
မျက်နှာရှေအနေတော်အပ်လာတဲ့ ခပ်အာအာစောက်ဖုတ်လေးကိုနှာခေါင်းနှစ်ပြီး တစ်ရှိုက်နမ်းလိုက်ရင်း မေမေ့ကိုမော်ကြည့်ပြီးတော့..၊
“မေမေ..တကယ်ပဲသားရဲ့မိန်းမအဖြစ်ရင်သွေးလေးမမွေးပေးနိုင်ဘူးလား..ဟင်..”
ပြောရင်းတလက်စတည်းပဲမေမေ့ဖင်ကြားကပတ်ဆွဲပြီး၊ စောက်ပတ်ထဲလက်ခလယ်ထည့်ကလိုင်းပေးလိုက်တယ်။
လက်ကိုသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ရင်းစောက်စိလေးကိုပါဖိချေပေးလိုက်တော့ မေမေလည်းခါးလေးလိမ်ပြီးစောက်ပတ်ကကော့တက်လာတော့တယ်။
“ဆိုးတယ်ကွာ..၊ သူ့ကိုဒါလောက်အလိုလိုက်ပေးနေတာတောင် အမြဲဒီလိုချည်းပဲ။ တခြားရွယ်တူမိန်းခလေးတွေကိုလည်းမဖန်။
ဒီကိုယ့်ကိုမွေးထားတဲ့အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကိုပဲဓါတ်ကျနေတယ်။ ကောင်းကောင်းချစ်ချင်ရင်၊ ဒီစကားကိုထပ်မပြောနဲ့တော့။
မေမေပြောထားပြီးသားပဲလေ။ သားအမိချင်းဒီအဆင့်ထိကျော်လို့မရပါဘူးဆို..၊ ကြည့်..လက်ကလည်းသရမ်းလိုက်တာ..အူးးးစ်..”
“အင်းပါချစ်မေရယ်..ကောင်းကောင်းချစ်ဆိုလည်းချစ်ပါမယ်”
ကျနော်လည်းမထူးတော့ဘူး၊ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုပဲ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆက်ကလိုင်းနေလိုက်တယ်။
“အို..ကြည့်..လက်ကလည်းအငြိမ်မနေဘူး၊အု..အွန့်အွန့်..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ၊ အူးးး မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး၊ ၀မ်းရယ်
လက်ကြီးနဲ့ပဲတအားထိုးမနေနဲ့၊ မေ့ကိုလျှာနဲ့နူးနူးညံ့ညံ့လေးပဲလျက်ပေးကွာ”
“မေ..မနေနိုင်တော့ရင်လဲ ပြောလေ၊ ဝမ်းရဲ့တရားဝင်မယားစစ်စစ်အဖြစ်လက်ခံပါတော့မယ်လို့..”
“သူ့မယားအကြိမ်ကြိမ်ဖြစ်ပြီးမှပဲကွာ၊ အနိုင်လာမကျင့်နဲ့တော့၊ စစ်တာတွေမစစ်တာတွေနောက်ထားလိုက်တော့၊
ရီလေးကဒီတစ်နေ့ပဲသူ့မိန်းမနော်၊ နောက်နေ့ကစပြီးအမေပြန်ဖြစ်ပြီ၊ ခုနကကတိပေးထားတယ်မဟုတ်လား”
“ရတယ်လေ.. ဒီနေ့ပဲမယားအဖြစ်လက်ခံရင် ဒီနေ့ပဲအသေလိုးမယ် ကြည့်ထား..”
ပြောပြောဆိုဆိုမေမေ့ကိုဆွဲဖက်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီးပုခုန်းလေးကိုဖိတဘက်လှည့်ခိုင်းလိုက်တော့ တပတ်လေးလည်သွားပြီး
ကုတင်ပေါ်လေးဘက်ကုန်းရက်သားဖြစ်သွားတယ် မေမေ့ဖက်ကိုကျနော့်ဘက်ဆွဲကပ်ယူလိုက်တော့
မေမေကဒူးထာက်ရက်သားကဖင်ပူးတောင်းထောင်ပြီးဖင်ကိုကော့တင်ပေးတယ်။
မေမေ့စောက်ပတ်ကနောက်ကိုပြူးကနဲပြူထွက်အလာမှာကျနော်ကကုန်းပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုအလွှားလိုက်လျက်ပေးလိုက်တယ်။
မေမေ့ဖင်ကတွန့်ခနဲဖြစ်ပြီးခါသွားတယ်။ ခဏအကြာမေမေ့စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းထဲလျှာနဲ့ထိုးထည့်မွှေပြီး
စိမ်ပြေနပြေမှုတ်ပေးတော့မေမေ့ဖင်ကြီးကလည်းဘယ်တစ်လှည့် ညာတစ်လှည့်ရမ်းခါလာတယ်။
တစ်ချက်တလေမှာဖင်ကြီးကိုနောက်ပစ်တွန်းပြီးကပ်မှုတ်နေတဲ့ကျနော်နှာခေါင်းကိုဖင်နဲ့ဖိတော့ အသက်တောင်မနဲလုရှူရတယ်၊
ဒါပေမယ့်ကျနော်နောက်ဆုတ်မထွက်ဘူး အတင်းကပ်ပြီးအသေအကြေဆက်လျက်ပေးနေတာမေမေ့မှာထွန်ထွန့်လူးတက်နေပြီ။
မချိမဆန့်ငြီးတဲ့မေမေ့အသံလေးထွက်လာပြီး..၊
“ရှီးးးးစစ်စ်စ်..မေမေဒီနေ့သာယာပျော်ရွှင်လိုက်တာကွာ..အရမ်းကောင်းတယ်ဝမ်းရယ်..”
ကျနော်မေမေ့ကိုဆွဲထူထိုင်ခိုင်းပြီး ကစ်ဆင်အရှည်ကြီးဆွဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းကိုခေါက်လို့၊
ရင်ပတ်ပေါ်တွန်းတင်လိုက်တယ်။ ပက်လက်အနေအထားနဲ့မေမေ့စောက်ဖုတ်ဟက်ပဲ့လေးပေါ်လာတော့ပြန်တာပေါ့။
စောက်ခေါင်းဟပြဲလေးကြားမှာ ပန်းရောင်ရင့်ရင့်ကနေ တဖြည်းဖြည်းရဲတက်သွာတဲ့နှင်းဆီကာလာကိုမြင်လိုက်ရတယ်။
နှင်းဆီပွင့်ဖတ်ပေါ်မှာအရည်ကြည်တွေလဲ့နေတယ်။ စောက်ခေါင်းထဲမှာစောက်ရေတွေက
စောစောကကျနော်ဘာဂျာမှုတ်ထားကထဲကရွှဲအိုင်နေပြီးသားလေ။
“အိုးဟိုးးး မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးက၊ ပြည့်လည်းပြည့်၊ ဖောင်းလည်းဖောင်းနဲ့ မို့ထွတ်နေတာပဲ၊ ကြီးလည်းအကြီးကြီးနော်..ရှလွတ်..”
ကျနော်မေမေ့ဟာကြီးကြည့်ပြီး၊ ရှလွတ်လုပ်တော့…၊
” အမယ်..ဘာလဲ..မလိုးဘူးတာကျနေတာပဲ၊ လိုးလို့ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်တောင်ကျေနေပြီ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးတော့ဝမ်းကမကြိုက်လို့လား”
“သည်းခြေကြိုက်ပဲလေ..”
” ကြိုက်ရင်လုပ်လေ၊ ဒါကြီးကို ဒီတစ်ညဝမ်းပိုင်တယ်။ စိတ်ကြိုက်သာလိုးကွာ..”
မကြာပါဘူးကျနော့်လီးကရွှဲစိုအိစက်နေပြီဖြစ်တဲ့ မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုဝင်နေကျလမ်းမှတ်မိနေသလိုလျောလျောလျူလျူပဲဝင်သွားတော့တယ်။
ဒီနောက်တော့ လိုးခြင်းရဲ့လုပ်ငန်းစဥ်အဆင့်အတိုင်း တရစ်ခြင်းတက်ပြီးခပ်သွက်သွက်တရစပ်ဆောင့်တဲ့အဆင့်ရောက်လာပြီ။
ကျနော်ဖင်ကိုကြွကြွပြီးအရှိန်နဲ့ပြန်ဆောင့်ချတဲ့အခါတိုင်းမေမေကလည်းစောက်ဖုတ်ကြီးကော့ကော့တင်ပေးပြီး
ဆောင့်ချက်ကိုစည်းချက်ညီညီခံနေတာ၊ ဖင်ကလေထဲကိုဝဲနေပြီး အိပ်ရာနဲ့တောင်မထိတော့ဘူး။
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ပလွိ… ပလွစ်..ဖောက်.ဖောက်..ကျိ..ကျိ..
အခန်းထဲမှာပေါင်ချင်းရိုက်သံ၊ ကုတင်ခါသံတွေမြိုင်ဆိုင်လာတယ်။
“အူးးး စစ်.. ဖာ့ခ်၊ ငါလိုးမမိန်းမ။ ရီလေးရယ်..ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်တို့တွေအခုလိုအတူနေနေရင်၊ မင်းကငါ့မိန်းမပါကွာ၊
ငြင်းမရတဲ့အမှန်တရား။ အီးးးရှစ်..ယီးတဲ့..ကောင်းလိုက်တဲ့ငါ့မိန်းမစောက်ဖုတ်..၊ အသေလိုးမယ်.. ”
ဇိ..ဇိ..ဇိ..ဖောက်ဖောက်..ဖတ်..ဒုတ်..
အိုးးးဝမ်း..မောင်..ဖြေးဖြေး..အားး အင့်အင့် သေပြီ..၊ အု..အု ရီလေးကောင်းတယ်..ဆောင့် အူးးးးစစ်စ်စ်စ်စ်..ရှ်ရှ်..
ဟင့်ဟင့် လီးကသားအိမ်လာတိုက်နေပြီ အုဟု..အင့်..”
“ငါ့ကိုယောက်ျားလို့ခေါ်စမ်း မေ..အဲ..မဟုတ်ဘူး..မိန်းမ..”
ကျနော်လီးနဲမေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုတဖောင်းဖောင်းတရကြမ်းဆောင့်နေရင်းပြောလိုက်တယ်။
“အူးးးဆောင့်..၊ တအားဆောင့် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်၊ မေမေ အဲ..ရီလေး.. မိန်းမပြီးတော့မယ် အိုးးးထွက်တော့မယ်
မေမေ့လင်လေး၊ ယောက်ျား..ယောက်ျားရေ မိန်းမစပ်ရေတွေထွက်ကုန်ပါပြီ ရှီးးရှ်စစ်စ်.. အားးားားားားားားား..ယ..ယ..”
“အင့်..အင့်..ရော့..ရော့….ဖာ့ခ်.. နင့်ထဲလဲငါ့ခလေးတွေအပြုံလိုက်ထည့်ပေးလိုက်မယ် ဗိုက်ကြီးလိုက်တော့မိန်းမ..”
ဖြွတ်..ဖြွတ်..ဖရာ..ဖရော…
ကျနော်လည်း ထိပ်ဆုံးပွိုင့်ကိုရောက်နေပြီ။ ဆက်မထိမ်းထားနိုင်တော့ဘူး။
ကျနော့်ရဲ့ပူနွေးတဲ့လရည်တွေတပုံတပင်ကြီး မေမေ့မွေးလမ်းကြောင်းထဲကိုတရစပ်ပန်းထုတ်ညှစ်ထည့်လိုက်တယ်လေ။
သားအမိနှစ်ယောက်သားမှောက်ရက်ကြီးထပ်ပြီးလဲကျသွားကြတယ်။ တဟဲဟဲ..တဟောဟောနဲ့အသက်ကိုအပြိုင်အဆိုင်လုရှူနေကြရတယ်။
အချိန်အတော်လေးကြာမှ အမောပြေကြပြီးဖက်နမ်းရင်းစကားပြောနိုင်ကြတော့တာ။
“ဒါလောက်ဆိုမေမေဗိုက်ရှိလောက်ပြီနော်..”
“ဆုတောင်းလေ..ဆုတောင်း..၊ ဆေးထိုးထားပါတယ်ဆိုမှအရမ်းကိုလိုချင်နေတယ်လား..”
“လိုချင်တာပါ့မိန်းမရယ်။ ဒါ..မောင့်ရဲ့အိပ်မက်ပဲ..”
“အိပ်မက်တကယ်ဖြစ်ပါစေလို့ဆုတောင်းပေးချင်ပါရဲ့၊ ဒါပေမယ့် မရဘူးလို့ဝမ်းကိုအကျိုးသင့်အကြောင်းသင့်ပြောထားပြီပြီလေ၊
တော်ပြီဒီတစ်နေ့ပဲဝမ်းကိုချစ်လို့နောက်ဆုံးလိုက်လျောပေးခဲ့တာ။ မနက်ဖြန်ကစပြီးအခုဖြစ်ခဲ့တဲ့အကြောင်းတွေကိုလုံးဝမေ့ပစ်လိုက်တော့။
ဘယ်သားအမိအရင်းမှလင်မယားလိုတကယ်ယူထားလို့မရဘူးလေ။ မေမေပြောတာမှတ်မိလား”
“ကတိအတိုင်းမနက်ဖြန်ကစပြီးမေမေတို့ဒီကိစ္စကိုနေ့ပစ်လိုက်ကြစို့နော်..ဝမ်း..။ တို့တတွေသားအမိပြန်ဖြစ်ပြီ၊
လင်မယားတွေလိုလုပ်နေကြလို့မရတော့ဘူး၊ ဒါမဖြစ်သင့်တော့ဘူးလေ..”
“ဟုတ်ပါပြီလေ။ မနက်ဖြန်မိုးလင်းတာနဲ့ဒီကိစ္စကိုမေ့လိုက်ပါတော့မယ်။ ဒါပေမယ့်ဒီညတော့မ၀သေးဘူးမိန်းမရယ်..”
“ကဲပါတော်..စာပိုးနင့်အောင်စားတော်မူပါ လင်တော်မောင်လေးရဲ့..”
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
နောက်တစ်နေ့ကစပြီး ကျနော်တို့သားအမိလည်း ကတိထားထားတဲ့အတိုင်း ဒီကိစ္စကိုကြိုးစားမေ့ဖျောက်ထားလိုက်ကြတယ်။
ကျနော်တို့နှစ်ယောက်အကြားဖြစ်ခဲ့တဲ့အကြောင်းအရာတွေကို ထပ်ပြီးစကားမစ၊ မပြောဖြစ်ကြတော့ဘူး။
ဒီလိုနဲ့အခြေအနေငြိမ်သက်သွားတာက ၂ရက်သာသာလောက်ကြာသွားတယ်။အရာရာကိုမေ့ထားလိုက်ပြီဆိုပေမယ့်
ကျနော်တို့ကအယ်ဇိုင်းမားရောဂါသည်တွေမှမဟုတ်ပဲလေ။ အစီအစဥ်တကျ ဖြစ်ပျက်သွားပြီးခဲ့တဲ့ မန်မိုရီကို
ဘယ်လိုလွယ်လွယ်နဲ့မေ့ဖျောက်လို့ရမှာလဲ။ အတင်းကြိတ်မှတ်ပြီးမေ့ရတယ်ဆိုတာလွယ်တာမှမဟုတ်တာ။
၃ရက်မြောက်နေ့မှာတော့၊ မေမေ့ရုံးပိတ်ရက်၊ ရုံးမသွားဖြစ်ဘူး၊ ညနေစာစားသောက်၊ ရေမိုးချိုးအပြီး၊
ဧည့်ခန်းထဲ တီဗွီရှေ့က ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်ခင်းထားတဲ့ကော်ဇောပေါ်မှာသားအမိနှစ်ယာက်သားထိုင်ပြီး ကိုရီးယား ဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေမိကြတယ်။
ကျနော်မေမေ့ကိုအမှတ်တမဲ့ကြည့်မိတော့၊ အပြာနုရောင်ဂါဝန်ရှည် အပျော့သားပါးလျလျကိုဝတ်ထားတယ်။
အပေါ်ပိုင်းကလည်းလည်ဟိုက်ဘလောက်စ်အပြာရောင်ပါးပါးလေးပဲ၊ ဂါဝန်ကလည်း ဒူးနားမရောက်တရောက် အတိုပဲဆိုတော့၊
မေမေက တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်နေတဲ့အခါ။ ဒူးနဲ့ပေါင်လုံးကြီးတွေ၊ ပေါင်အတွင်းသားတွေမြင်နေရပြန်ပြီပေါ့။
၂ရက်လောက်ငြိမ်နေတဲ့ကျနော့်နှလုံးသားတွေလဲပြန်ခုန်လာရပြန်ပြီ။
“ဝါး..အားးးဟား…ပျင်းလိုက်တာကွာ.. မေမေ..နောက်နည်းနည်းဆုတ်..သားအိပ်ချင်လို့”
ကျနော်လည်းညာတာပါတေးနဲ့ မေမေ့ကိုနောက်ဆုတ်ဖို့ပြောရင်း မေမေ့ပေါင်ပေါ်မှာခေါင်းတင်ပြီးလှဲအိပ်လိုက်တယ်။
ဒီအပြုအမူကလည်း ကျနော်မေမေ့သားတစ်ယောက်အနေနဲ့မကြာခဏလုပ်နေကျလေ။ဒါကြောင့် မေမေကဘာမှမပြောဘူး။
ပြီးတော့ကျနော်ကမေမေ့လက်လေးကိုခလေးလေးတစ်ယောက်လိုကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကိုင်ပေးထားတယ်။
ကျနော်မေမေ့ပေါင်ကြားဘက်မျက်နှာလှည့်ပြီး ခေါင်းကိုရှေ့တိုးလိုက်တယ်၊ ရေချိုးထားပြီးစ မေမေ့ဝမ်းဗိုက်နဲ့ပေါင်ခြံတဝိုက်က
ကိုယ်သင်းနံ့မွှေးမွှေးကိုတအားရှိုက်သွင်းလိုက်တယ်…ဟားးး…ဖီလင်ပဲ..။
အပိုင်း(၁၂) ဆက်ရန်
ရစ်နှောင်ဖွဲ့ဖန်များလတ်သော်
(၁၂) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)
“မ..မလုပ်နဲ့နော်..ဝမ်း..”
“ဘာလုပ်ရသေးလို့လဲမေမေရဲ့၊ တွန့်တိုလိုက်တာကလဲ..”
ပြောရင်းနဲ့ကျနော်နှာခေါင်းက မေမေ့ပေါင်ခြံကြားထဲပိုပြီးထိုးကပ်သွားတယ်။ မေမေရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့က ကျနော်မေမေနဲ့
ချစ်တင်းနှောခဲ့ရတာတွေကို ပြန်သတိရလာပြန်စေပြီ။ ကျနော်ပေးထားတဲ့ကတိကိုမေ့ချင်နေပြီ။
ကျနော့်ရဲ့လက်နှစ်ဘက်စလုံးက မေမေ့ခါးကိုသိမ်းကြုံးဖက်ထားတယ်။
ကျနော်မေမေ့ခါးအစပ်ကိုတိတ်တိတ်ကြိတ်ပြီးပွတ်စမ်းကြည့်တော့၊ ပင်တီသားရေကြိုးစကိုရှာမတွေ့ဘူး။
ကျနော်မေမေ့ပေါင်ကြားထဲနှာခေါင်းကိုပေါ်တင်နှစ်ပြီးနမ်းလိုက်တော့မေမေ့အသက်ရှူသံတွေသိသိသာသာကြီးပြင်းလာတယ်။
အခွင့်အရေးကကိုယ့်ဘက်ကိုပါလာပြီဆိုတာသိလိုက်တော့ မေမေ့နို့ကိုပါးစပ်နဲ့လှမ်းဟပ်လိုက်တယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေစူပြီးတောင်နေပါရောလား။
ကြည့်လိုက်တော့မေမေမျက်လုံးလေးစင်းပြီးငြိမ်နေတယ်။ ကျနော်မေမေ့ရဲ့ရင်ကွဲဘလောက်စ်အင်္ကျီရဲ့
နိပ်စိကြယ်သီးတွေကိုတဗြုတ်ဗြုတ်နဲ့ဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်။ မေမေက ဘရာစီယာပါဝတ်မထားပါ။
“တို့တွေ..ဒီလိုထပ်လုပ်လို့မရတော့ဘူးနော် ဝမ်း..”
“ဘယ်လိုကိုပြောတာလဲမေမေ..”
“တို့တွေအရင်လုပ်နေကြပုံစံမျိုးပြန်မလုပ်တော့ဘူးလို့ပြောနေတာ”
“အရင်ကသားတို့ဘာလုပ်ခဲ့ကြလို့လည်း”
“ဝမ်းမေမေ့ကိုကတိမတည်ဘူးနော်..”
“မဟုတ်သေးဘူးမေမေ၊ အရင်ဘာတွေလုပ်ခဲ့လဲ၊ ဝမ်းမသိဘူး။ မေမေပြောတဲ့အတိုင်းမေ့ထားလိုက်ပြီ။
ဒါပေမယ့်မေမေ့ကိုအခုကြည့်ရတာမေ့ပုံမရသေးဘူး၊ အခုမေမေပြောနေပုံကိုက တစ်ခုခုမှတ်မိနေတဲ့ပုံပဲ၊ ပြောတော့မေ့ထားတော့မယ်ဆို..”
“ကြည့်..သူပဲတော်တော်စကားတတ်..”
မေမေဒါပဲပြောနိုင်ပေမယ့် နိုစို့နေတဲ့ကျနော့်ခေါင်းကိုတွန်းမထုတ်တဲ့အပြင်၊ ကိုယ်ကိုကိုင်းပြီးသိသိသာသာငုံ့တောင်ပေးလိုက်သေးတယ်။
ကျနော်လည်းမေမေ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေအကုန်ဖြုတ်ပြီး ထွက်ကျလာတဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုအားရပါးရဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ပေးလိုက်တယ်။
“တော်ပြီကွာ ဝမ်းရာ၊ တို့တွေလုပ်လို့မရတော့ပါဘူးပြောနေကာမှ..”
“နိ့လေးတော့နည်းနည်းပေးစို့ပါမေမေရာ..”
“ဒါလောက်ပဲရမယ်နော်”
ကျနော်ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲနို့ကိုပဲစိတ်ရှည်လက်ရှည်ဆက်စို့နေတယ်။ မေမေလည်းကျနော့်ခေါင်းကိုကိုင်၊
ဆံပင်တွေဖွပေးပြီး မျက်လုံးတွေစင်းကျသွားပြန်တယ်။ ကျနော်လည်းထထိုင်ပြီးမေေမေ့လည်ပင်းနဲ့နားသယ်လေးတွေကိုဖွဖွလေးလိုက်နမ်းပြီး
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကိုကုန်းစုပ်ပြီးကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်တော့တယ်။ မေမေနှုတ်ခမ်းအစုပ်ခံလိုက်ရရာက ကမန်းကတန်းဆွဲခွာပြီး..
“ဒါကဘာဆက်လုပ်ဦးမလို့လဲ..”
မေမေ့အသံတွေကတုန်ခါလာပြီ။
“အမေနဲ့သားတစ်ခါတလေနမ်းသလိုနမ်းကြမှာလေ။ ဘာမှသိပ်အတွေးများမနေပါနဲ့မေမေရာ..”
ကျနော်မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုနောက်တစ်ကြိမ်ဖိစုတ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မေမေ့လက်တွေကျနော့်ကျောကိုသိုင်းဖက်လာပါတော့တယ်။
ကျနော်တို့နှစ်ယောက်တရှိုက်မက်မက်ဆက်နမ်းနေကြတယ်။ ပါးစပ်ချင်းဂဟေဆက်နေသလို၊ နို့ကြီးတွေကိုအားရပါးရနယ်နေမိတယ်။
ပြီးတော့မေမေ့ဂါဝန်အောက်နားစကနေပေါင်ကြားထဲလက်ဝင်သွားပြီ။
စောစောကစမ်းမိထားသလိုမေမေကပင်တီဝတ်မထားဘူး။ ပျော့စိနူးညံ့တဲ့လယ်ကွက်ပြင်ကိုတိုက်ရိုက်ထိတွေ့မိတယ်။
“တော်တော့ကွယ်..လုပ်လို့မရဘူးနော်..ဝမ်း..”
မေမေကငြင်းသာငြင်းနေတာ၊ ဘာမှတွန့်လိမ်လှုပ်ရှားရုန်းထွက်ခြင်းမရှိဘူး။ ပါးစပ်ကလျှာချင်းလှိမ့်ပြီးဆက်နမ်းနေဆဲပဲ။
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”
ပါးစပ်ကသာစကားထောက်ပြန်ခံလိုက်ပေမယ့် လက်ကတော့နောက်ပြန်မဆုတ်ပဲလုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်နေတော့တာ၊
လက်ခလယ်က စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကိုဟက်ပြီးစောက်ခေါင်းထဲကိုဇောင်းဆွဲနေပြီ။
“အူးးးစစ်ရှ်.. ဟင့်..”
ကျနော်ကိုယ်ကိုရို့ပြီးလှဲချလိုက်တယ်။ မေမေ့ကိုပါတွန်းလှဲလိုက်ပြီးပေါင်ကြားထဲကိုဝမ်းလျားမှောက်ထပ်ဝင်ပစ်လိုက်ပါလေရော။
စကလောက်ပဲရှည်တဲ့မေမေ့ဂါဝန်ဟာလည်း အော်တိုမက်တစ်ပဲလန်တက်သွားတော့တယ်။
အမွေးထပ်ထပ်နဲ့မေမေ့စောက်ဖုတ်လှလှကြီးလဲပြူးကနဲလေထဲမှာဝဲပြီးပေါ်လာတယ်။
ကျနော့်ပါးစပ်ကလည်းမေမေ့နှုတ်ခမ်းတွေလျှာတွေကိုမလွတ်တမ်းကပ်စုပ်နေတုန်းပဲ။
ကျနော်လည်းဝတ်ထားတဲ့ဘောက်ဆာကိုဆွဲမပြီးတောင်နေပြီးသားလီးကြီးကိုအပြင်ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
ဟက်ပဲ့ဖြစ်နေတဲ့မေမေ့စောက်ခေါင်းအဝကိုတေ့ပြီးဖိအဆွဲလိုက်မှာ လီးကလည်းအရည်ရွှဲအိနေပြီးသားစောက်ခေါင်းနွေးနွေး
ကြီးထဲကိုအသာလေးပဲ၊ ဖလွတ်ခနဲ ခေါင်းမြုပ်အောင်ဝင်သွားတော့တယ်။
“မလုပ်နဲ့နော်..ဝမ်း..၊ မေမေတို့ဒီကိစ္စတွေပြီးခဲ့ပြီးပြီ။ အဲဒါကြီးသွင်းလို့မရတော့ဘူးနော်..”
“အင်းပါမေမေရယ်၊ ဝမ်းတို့သားအမိအချင်းချင်း ချစ်လို့..ဖက်၊ နမ်း၊ ပွတ်သပ်ရုံလောက်ပါ။ ဒါလောက်တော့ထားလိုက်ပါမေရယ်”
“အင်းလေ..ဒီလောက်ပဲနော်.. ပိုမလာနဲ့…”
မေမေဒါကလွဲပြီးဘာမှထပ်မပြောတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့်လီးထိပ်ဝင်ပြီးသားစောက်ခေါင်းထဲတဆတ်ဆတ်နဲ့ဆက်ညှောင့်နေတာကို
တင်ဆုံကြီးကော့ကော့ခံလာတယ်။ ကျနော့်လီးကနောက်ထပ် တစ်လက်မလောက်ထပ်နစ်ဝင်သွားပြန်ပြီ။
“မရဘူးနော်..ဝမ်း၊ တို့တွေက သားအမိတွေ။ ဆက်လိုးလို့မဖြစ်ဘူး”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေရ..”
ပြောရင်းဆိုရင်း ချွဲပျစ်နေတဲ့မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲကိုလီးတဝက်ကျော်လောက်ထပ်ဝင်သွားတယ်။
“အိုးးး..မလုပ်ပါနဲ့ဆိုသားရာ..”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ”
ကျိ..ကျိကျိ..ပျစ်..ပျစ်..ပလိ..ပလိ..ပလောက်..ဖောက်..၊
“သားနဲ့ အမေ မလိုးကောင်းဘူး..ဝမ်း..”
အထပ်ထပ်သတိပေးနေတဲ့၊ မေမေ့စကားတွေအရာမထင်တော့ဘူး။
“ရီလေးရယ်၊ ဒီတစ်နေ့တော့ ဝမ်းရဲ့မယားပြန်ဖြစ်ပေးပါဦးနော်..မိန်းမ..”
မေမေ့မှာ.. စောက်ဖုတ်ထဲဝင်နေတဲ့လီးအရသာကိုမလွန်ဆန်နိုင်တော့ဘူး၊ ကြွေသွားပြန်ပြီ..။
“အင်းးး ဟင်းး ယောက်ျားရယ် ဒီနေ့တစ်နေ့ပဲ တို့တွေကလင်မယားနော်..၊ မနက်ဖြန်ကျဒီအကြောင်းတွေတကယ်မေ့ပစ်ကြရအောင်နော်..”
မေမေက ကျနော်ပါးစပ်ပေါ်လက်ညှိုးလေးနဲ့ဖြတ်ထောက်ပိတ်ပြီး ပြောလာတယ်။
“မိန်းမကို ဝမ်းသိပ်ချစ်တယ်သိလား..”
“နေဦး..မိန်းမကိုအရင်ကတိပေးဦး..”
“အေးပါမိန်းမရယ်..ကတိ..ကတိ..”
ပါးစပ်ကလည်းပြောရင်း..လီးနဲ့စောက်ပတ်ကလည်းအချက်ကျကျမောင်းထောင်း လှုပ်ရှားရင်း..။
ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျနော်နဲ့ကျနော့်ရဲချစ်မေမေရီလေးတို့ဟာ မှားမိထားတဲ့အမှားကိုရုန်းထွက်မယ်လို့ အံခဲပြီး
ကတိကဝတ်တွေနဲ့ဒီကိစ္စကိုထိမ်းချုပ်မယ်လို့ကြံပေမယ့်လည်း၊ အချိန်တန်ရင် ကတိမတည်နိုင်ကြပဲ၊ တစ်ရက်မှာကတိတွေပြန်သိမ်းပြီး
လင်မယားလုပ်တန်းကစားလိုက်၊ နောက်တစ်ရက်မှာကတိတွေပြန်ပေးလို့ ဒီအကြောင်းတွေမေ့ထားပြီးထပ်စကားမစတော့ဘူးဆိုလိုက်နဲ့
တကယ်လည်းမလိုက်နာနိုင်ပဲ၊ ပတ်ချာလည်ပြီးဂျာအေး၊ သူ့အမေရိုက်နေကြတော့တာပဲ။
ဒီလိုအကြိမ်ကြိမ်အထပ်ထပ်ဖြစ်နေတာကိုကပဲ တစ်ယောာက်နဲ့တစ်ယောက်ကာမဂုဏ်စိတ်သံယောဇဥ်တွေ
အထပ်ထပ်ရစ်နှောင်ဖွဲ့ပတ်လာတော့တယ်။ တစ်ရက်မှာ ကတိကခေါင်းထဲရှိနေရင်။ မေမေ့အဝတ်အစားတွေက
လုံလုံခြုံခြုံနဲ့ပုံမှန်အတိုင်းအတိုင်းရှိပေမယ့် ၊ နောက်တစ်နေ့စိတ်လာရင် ဝတ်စုံအောက်မှာ အတွင်းခံတွေ ဘရာစီယာတွေရှိမနေတော့ပြန်ဘူး။
“မရဘူးနော်…ဝမ်း၊ အမေနဲ့သားအရင်းဆိုတာဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး..”
ကြားနေကျစကား။
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”
ဖြေနေကျအဖြေ။
“အူးးး..ရီလေးမနိုင်တာ့ဘူးကွာ..ဆောင့်..အင့်..မိန်းမကိုလိုး…”
“အင်းပါ မိန်းမရယ်..၊ ဒီနေ့ တို့တတွေလင်မယားနော်.. မိန်းမကိုချစ်တယ်”
မနက်ဖြန်ဒီကိစ္စတွေမေ့လိုက်ကြစို့..ယောက်ျား..ကတိနော်..”
“ကတိ..”
ဒီလိုထပ်ခါထပ်ခါရစ်နှောင်ဖွဲ့နေတဲ့အဖြစ်အပျက်တွေကြားမှာကျနော်အမြဲတောင်းဆိုနေတဲ့စကားကတော့…၊
“ရီလေးရယ်..၊ ဘယ်တော့မောင့်မယားအစစ်ဖြစ်မှာလဲဟင်။ မောင့်ရင်သွေးလေးတွေ ဘယ်တော့မွေးပေးမှာလည်း..”
လီးတန်လန်းစွပ်နေတဲ့အချိန် အထွတ်အထိပ်တက်နေတဲ့အချိန်မှာ ဒီတောင်းဆိုစကားကြားတော့ ပြောပါများယောက်ျားစကားအောင်လာတယ်။
မေမေ့စိတ်ထားတွေပျော့ပြောင်းလာတယ်။ အရင်တုန်းကလိုတောက်တောက်ခါးခါးမငြင်းတော့ဘူး။
“မေမေရယ်..သားကမေမေ့ကို အတိတ်ဘဝကဖူးစာကံပေး အိမ်ထောင်ဘက်လင်မယားအစစ်အဖြစ်ပေါင်းချင်နေတာ။
သားရဲ့အိပ်မက်ကိုအမှန်တကယ်ဖြစ်လာအောင် မေမေမဖြည့်ဆည်းနိုင်ဘူးလားဟင်”
“စိတ်ဆန္ဒတအားပြင်းပြနေလို့ရှိရင်အရာရာဟာဖမဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာမရှိဘူး။ အချိန်တန်ရင်အဖြေတစ်ခုခုတော့ပေါ်လာမှာပေါ့ကွာ”
ဒီလိုနဲ့နောက်တစ်လကုန်ခါနီးရောက်လာပြန်တယ်။
“မရဘူးနော်…ဝမ်း၊ အမေနဲ့သားအရင်းဆိုတာဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး..”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..”
“………………………..”
“……………………………..”
“အူးးး..ရီလေးမနိုင်တာ့ဘူးကွာ..ဆောင့်..အင့်..မိန်းမကိုလိုး…”
“အင်းပါ မိန်းမရယ်..၊ ဒီနေ့ တို့တတွေကလင်မယားနော်.. မိန်းမကိုချစ်တယ်ကွာ… နောက်နေ့မှ…….”
“နေပါဦး..ယောက်ျား..”
“ဟင်..ဘာလဲမိန်းမ..”
” ရီလေးဒီလဆေးထိုးမထားတော့ဘူးနော်၊ ဖြတ်လိုက်ပြီ..”
“ဘာ..တ..တကယ်လားဟင်..ရီလေး..”
“နှစ်ကယ်ပေါ့..လို့..”
“ဟာ..ဝမ်းသာလိုက်တာမိန်းမရယ်..။ ဒါထက် ရီလေးစိတ်ပူနေတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကိစ္စကရော..ဘယ်လိုရှင်းမှာလည်း”
“ဘယ်ပြဿနာမဆိုဖြေရှင်းဖို့နည်းလမ်း၊ ထွက်ပေါက်ဆိုတာရှိစမြဲပဲလေ။ ရီလေးတို့ရှာဖွေကြရမှာပေါ့…။
ဒါကဝမ်းရဲ့အဖြစ်ချင်ဆုံးစိတ္တဇဖြစ်နေတဲ့စိတ်ဆန္ဒပဲမဟုတ်လား။ ရီလေးဆက်မကြည့်ရက်တော့လို့
နောက်ဆုံးအကြာကြီးစဉ်းစားပြီးမှ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တာ။ အခုဝမ်းဘက်ကတာဝန်ကျေဖို့ပဲလိုတော့တယ်”
“စိတ်သာချလိုက်တော့မိန်းမရေ..၊ မကြာခင်မိန်းမဗိုက်ထဲကိုအကောင်အထည်လိုက် ထည့်ပေးလိုက်တော့မယ်။
မောင်တို့ရဲ့အချစ်သက်သေလေးပေါ့..ဟုတ်လား..”
“အဲဒါမောင့်ကိုတကယ်ချစ်လို့နော်..၊ ရီလေးဘက်ကအရမ်းကြီးစွန့်စားရမှာ..”
ကျနော်က အမေတဖြစ်လဲဇနီးသည် ရီလေးကိုမြတ်မြတ်နိုးနိုးကြည့်ရင်း၊ နူးညံ့ညင်သာစွာနမ်းရှိုက်လိုက်မိပါတော့တယ်။
ကျနော်တိုသားအမိ၊ ဇနီးမောင်နှံ၊ နှစ်ယောက်ရဲ့ ရစ်ပတ်ချည်နှောင်ဖွဲ့ထားတဲ့သံယောဇဥ်သိုက်မြုံလေးဟာ၊
မကြာလှတော့မယ့် အနာဂတ်ကာလမှာပြီးပြည့်စုံစွာတည်ဆောက်ပြီးစီး အကောင်အထည်ပေါ်လာမှာ
မြေကြီးလက်ခတ်လွဲမှာမဟုတ်တော့ပါလားခင်ဗျာ။
(အထပ်ထပ်ရစ်နှောင်ဖွဲ့နှံထားတဲ့ သားအမိနှစ်ဦးရဲ့၊ နူးညံ့တဲ့သံယောဇဥ်အနှောင်အဖွဲ့လေးအကြောင်း)
(ပြီးဆုံးပါပြီ။)
အားလုံးကိုခင်တဲ့
(လမင်းကြီး)
