အခန်း ၁၁။
သန့်ဇော်လင်း မင်္ဂလာဦးည မှာ သန့်ဇော်လင်း တို့ ဟော်တယ်တခုမှာ အိပ်ပြီး နောက်နေ့ မှ ငွေဆောင် ဟန်းနီးမွန်းသွားဖို့ စီစဉ်ထားကြသည်။ သန့်ဇော်လင်းတို့ အခန်း နှင့် ကိုမြင့်အောင်တို့ အခန်းတွေ မှာက သူ့မိဘ တွေ နှင့် နယ်မှ လာကြတဲ့ အမျိုးတွေ အိပ်ကြ မှာ ဆိုတော့ လွတ်လပ်အောင် ဖြစ်သည်။
သန့်ဇော်လင်း သူငယ်ချင်းတွေက အရက်တိုက်ခိုင်းပြီးဝိုင်းရစ်ကြသဖြင့် ဟော်တယ် နှင့် ကပ်ရက် စားသောက်ဆိုင်တခုမှာပင် ကျွေးမွေး သောက်စားကြပြီး ညသိပ်မနက်ခင် လမ်းခွဲ ပြီး သူတို့ အတွက် ငှားထားသည့်ဟော်တယ်ခန်းသို့ တက်လာခဲ့လေသည်။
အခန်းထဲမှာ မာချိုဝင်း က မင်္ဂလာဆောင်တုန်းက အဝတ်အစားများ ဖြင့် စောင့်နေလေသည်။ သန့်ဇော်လင်း က အကျႌမလဲ ဖို့ မှာထားသောကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ အဲဒါက သန့်ဇော်လင်း ၏ ဖန်တက်ဆီ ဖြစ်လေသည်မဟုတ်လား။ ပွဲနေပွဲထိုင် အဝတ်အစား အပြည့်အစုံ နှင့် အမျိုးသမီးကို ထမိန်လှန်၊ စကဒ်လှန် ပြီး လိုးချင်သည်မှာ သူ့ ဖန်တက်စီ။ ထို့ကြောင့်လည်း မန်းလေး မှာတုန်းက တီဝင်း ခမြာ ပွဲနေပွဲထိုင် သွားပြီး လျှင် အဝတ်အစား မလဲ ပဲ သန့်ဇော်လင်း အလိုးကို ခံရလေ့ရှိသည်။ တခါတလေ ရွှေခြေကျင်းဝတ်ထားသော တီဝင်း ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို ပုခုံးပေါ်ထမ်း အချိတ်ထမိန်ကို လှန်ကာ လိုးလေ့ရှိသည်။ ယခုတော့ မိမိ မိန်းမ အသစ်စက်စက်လေး မာချိုဝင်းကို လည်း မင်္ဂလာဆောင် အဝတ်အစား များဖြင့် လိုးချင်သည်ဟု ပူဆာထားသဖြင့် မာချိုဝင်းက အကျႌမလဲ သေးပဲ စောင့်နေရခြင်းဖြစ်လေသည်။
“ချစ် ရယ် လှလိုက်တာကွာ အချစ် အသားအရည်နဲ့ ဒီအဝတ်အစားတွေနဲ့ အရမ်းလိုက်တာပဲ”
“မောင်က မူးနေလို့ ချစ်က ပိုလှနေတာ ဖြစ်မှာပါ ခစ်ခစ်”
မာချိုဝင်းက ပြန်နောက်သည်။ တကယ်လည်း လှနေပါသည်။ မာချိုဝင်းမှာ တကယ်တော့ အဖေတရုပ်အမေတရုပ် စစ်စစ်ကမွေးသော တရုပ်မ စစ်စစ်ကလေး ကလေးမို့ အသား အရည်က ဖြူဝင်းနေသည်။ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း မျက်လုံး ပေါက်လေးတွေ သိပ်အကျယ်ကြီးမဟုတ် သော်လည်း တမျိုးလေး စွဲဆောင်မှုရှိနေသည်။
သူမ ကိုယ်ခန္ဓာလေးမှာ မသီတာ တို့ တီဝင်းတို့ လို တုတ်တုတ်လေးမဟုတ် သော်လည်း ပိန်ညှောင်ညှောင်မဟုတ်ခြေ။ မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်း ရင်သားတွေ နှင့် လုံးကျစ်ကျစ် တင်သားလေး များက ပြက္ခဒိန် မော်ဒယ်တွေ အလား အချိုးကျ လှပလေသည်။
သန့်ဇော်လင်းက မာချိုဝင်း နူတ်ခမ်းပါးပါးလေးတွေကို ငုံစုပ်လိုက်တော့ မာချိုဝင်းက လည်း သန့်ဇော်လင်းကို ပြန်လည်ဖက်တွယ်ပြီး ရမက်ပြင်းပြင်း အနမ်းတွေဖြင့် တုံ့ပြန်လေသည်။ မာချိုဝင်း ၏ ရွှေရင်အစုံ ကသန့်ဇော်လင်း ရင်ဘတ်တွေ အိကနဲ ဖိမိနေပြီး သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးကလည်း ဘောင်းဘီအောက်မှ ထိုးထောင်ထကာ မာချိုဝင်း ဘိုက်သားလေး နေရာကို ထိုးထောက်နေလေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ကုတင်ဘေးမှာ မတ်တတ်ရပ်လျှက် နမ်းနေကြပြီး နမ်းတာဝသွားမှ တဦးှနှင့် တဦး ကိုယ်ချင်းခွာလိုက်ကြသည်။ သန့်ဇော်လင်းက သူ့ဘောင်းဘီခါးပတ်ကို ချွတ်မည်ဟု လက်တင်လိုက်တော့ မာချိုဝင်းက သူ့လက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့မျက်နှာကို ပြုံးစေ့စေ့ ကြည့်ရင်း ခေါင်းရမ်းပြလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူမ လက်ကလေးဖြင့် သန့်ဇော်လင်း ခါးပတ်ကို ဖြည်ကာ ဘောင်းဘီကြယ်သီး၊ ဇစ်တို့ကို ဖြုတ်ချလိုက်ကာ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ သန့်ဇော်လင်းက သူ့ခြေထောက်တွေကို မကာ ဘောင်းဘီကို ကန်ထုတ်လိုက်သည်။ သူ့အတွင်းခံ အောက်မှ ငေါထ နေသော လီးကြီးကို မာချိုဝင်းက ဘောင်းဘီပေါ်မှ အသာ အုပ်ကိုင် ပြီးဖွဖွလေး ညှစ်လို်က်သည်။ ပြီးတော့ သန့်ဇော်လင်း အကျႌတွေကို ကြယ်သီးတလုံးချင်းချွတ်ပြန်သည်။ သန့်ဇော်လင်းလည်း မာချိုဝင်း လုပ်သမျှကို ငြိမ်ပြီး အလိုက်သင့်လေး လုပ်ပေးနေလေသည်။ သန့်ဇော်လင်း တကိုယ်လုံးမှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးတခုသာ ကျန်တော့မှ မာချိုဝင်းက သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်း သူ့လီးကြီးကို အတွင်းခံအပေါ်မှ သူမ ပါးပြင် ဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးရင်း သန့်ဇော်လင်းကို မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်နေလေသည်။ သန့်ဇော်လင်းမှာတော့ မာချိုဝင်း ဆွနေသည့်ဒဏ်ကြောင့် လီးကြီးမှာ မတရားတင်းမာနေရပြီး အသက်ကို ဝအောင် မနည်းရှုနေရလေသည်။
နောက်တော့ သူ့အတွင်းခံကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ရာ လီးကြီးမှာ တိန်ကနဲ ခုန်ထွက်လာပြီး ဒစ်ဖျားက မာချိုဝင်း မျက်နှာကို သွားပွတ်မိလေသည်။ မာချိုဝင်းက သူမ လက်ကလေးဖြင့် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း တချက်နှစ်ချက် ဆောင့်ကာ ဂွင်းကလေး ထုပေးလိုက်သည်။ သူမ လျှာကလေးဖြင့် ဒစ်အရင်းကို တို့ထိ ဆော့ကစားရင်မှ ကွမ်းသီးလုံးကို သူမ အာခံတွင်းထဲ ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။
“အ……”
မာချိုဝင်း မှာ သူမ နူတ်ခမ်လေး နှစ်ခုကို တင်းတင်းလေးစေ့ ထားရင်းက မျက်နှာကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ် လှုပ်ရှားလေရာ၊ သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးကို နူတ်ခမ်းဖြင့် ကွင်းတိုက်ပေးနေသလို ဖြစ်နေရလေသည်။ ပါးစပ်တွင်းမှ လည်း တချက်ချင်း အားဖြင့် စုပ်ပေးနေရာ သန့်ဇော်လင်း လီးတန်မှာ စစ်ကနဲ စစ်ကန်ဲ ဖြင့် ခံစားနေရလေသည်။ သန့်ဇော်လင်း လီးတန်ကြီးကို သူမ လည်ချောင်းဝ ရောက်သည်အထိ အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးနေလေရာ သန့်ဇော်လင်းမှာ လီးထိပ်က လျှာခင်ဖြင့် တို့ထိနေသည့် အရသာကိုပင်ခံစားနေရသည်။ ထိုကဲ့ သို့ အလွန်အရသာထူးသော ပုလွေမှုတ်ပေးခြင်းကို ခံနေရင်းက မှ ဖြစ်ကနဲ သူ့လီးထိပ်ဖူးပြီး အညှစ်ခံရလေရာ၊ သူ့လီးထိပ်ဖူး မာချိုဝင်း လည်ချောင်းထဲ ဝင်သွားကြောင်း သိလိုက်ရလေသည်။ စိတ်တွေတအားထ ပြီးပေါက်ကွဲလှမတတ် ပြင်းထန်နေပြီး လီးထိပ်မှ လည်း စိမ့်နေအောင်ကောင်းသော အရသာကြောင့် သန့်ဇော်လင်း မထိမ်းနိုင်တော့ ။ လရည်များကို မာချိုဝင်း လည်ချောင်းထဲ ညှစ်ထုတ်ပေး လိုက်မိတော့သည်။
မာချိုဝင်း မှာ သန့်ဇော်လင်း ညှစ်ထုတ်လိုက်သမျှ လရည်များကို မျိုချလိုက်ရင်းက လီးကြီးအနည်းငယ်ပျော့သွားတော့ သူမ ပါးစပ်က ဆွဲထုတ်လိုက်ရင်း အောင့်ထားရသော အသက်ကို ဝအောင် အမြန်ပြန်ရှုနေလေသည်။ သန့်ဇော်လင်းမှာ ဒူးများပင် ခွေညျွတ်သွားအောင် ကောင်းလှသည်မို့ အိပ်ယာပေါ် နောက်ပြန်ထိုင်ချ လိုက်ရလေသည်။ နောက်တော့ သူ့ကို ပြုံးပြုံးလေး ကြည့်နေသော မာချိုဝင်း လက်ကိုဆွဲကာ အိပ်ယာပေါ် အတူလှဲချလိုက်လေသည်။
“အား ကောင်းလိုက်တာ အချစ်ရယ်၊ ပုလွေပညာမှာ တော့ မာစတာပဲ ချစ်က။ ကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်ဘူး ဖြစ်သွားတယ် ဆောရီးနော်”
“အို ဘာဆောရီး ရမှာလဲ ကိုယ့်ယောက်ျား ကို ကိုယ်ပြုစုတာပဲဟာ ခစ်ခစ်”
သန့်ဇော်လင်းက မာချိုဝင်း ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားရင်းက ထိုင်မသိမ်းပုံ အကျႌကို ဝတ်ထားသဖြင့် ပေါ်နေသည့် ရင်ညျွန့်လေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ သူ့လက်ချောင်းကလေးများဖြင့် နို့သီးခေါင်းကို ရအောင် နိုက်ကြည့်သော်လည်း အကျႌက ကျပ်လွန်းလှသဖြင့် မရနိုင်ဖြစ်နေရသည်။ မာချိုဝင်း က တခစ်ခစ် ရီမောရင်း၊
“ကဲ ဆရာကြီး သူတို့သမီး အဝတ်အစားနဲ့ လုပ်ချင်တယ်ဆို ဘယ်လောက် ခက်သလဲ တွေ့ပြီလား ခစ်ခစ်။ ချစ် ချွတ်လိုက်ရတော့မလား”
“အင်း အပါ် အကျႌပဲ ချွတ် အချိတ်ထမိန်ချန်ထားအုံး”
“ကို ကလေ ရှာရှာဖွေဖွေ တကယ်ပဲ”
မာချိုဝင်းက ပြောရင်း ထထိုင်ကာ သူမ အကျီကြည်သီးများကို လက်နောက်ပြန်ဖြင့် ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ သန့်ဇော်လင်းက ထထိုင်ပြီး သူမ နောက်ကျောဖက်မှ ဂျိတ်များ ဝိုင်းကူချွတ်ပေးလိုက်တော့မှ နောက်ဆုံးတွင် မာချိုဝင်းကိုယ်ပေါ်၌ ဘရာဇီယာ နှင့် အချိတ်ထမိန်သာ ကျန်ခဲ့တော့သည်။ သန့်ဇော်လင်းက ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို ပါ ဆွဲဖြုတ်ပြီး သူမ လက်နှစ်ဖက်ပေါ်မှ ဆွဲမ ဖယ်ရှားလိုက်တော့ မာချိုဝင်း က သူမ နို့လေးများကို လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကာ ထားလေသည်။
“ကို ရယ် အဲလိုကြီးကျတော့လည်း ရှက်သေးတယ်ကွာ”
“ချစ် ကလည်း ဘာရှက်စာရှိလို့လဲ လင်မယားချင်းကို”
“ဟို ချစ်ဟာ လေး က သေးတာကိုး”
“ဟာ ချစ်ကလည်း မသေးပါဘူး ချစ်ဟာလေးက အကျႌနဲ့တောင် လုံးလုံးမို့မို့လေး ချစ်စရာလေးဟာ”
“အင်း ဒါပေမဲ့ ကို တို့ ယောက်ျားတွေက လုံးလုံး ထွားထွား ကြီးတွေ ကြိုက်ကြတာလေ၊ ဥပမာ မသီတာ တို့လိုမျိုး”
မသီတာ နာမည် ကို မာချိုဝင်းက ထည့်သုံးလိုက်တော့ သန့်ဇော်လင်း ရုတ်တရက် မျက်နှာပျက်သွားမိသည်။ စိတ်ထဲက မလုံတာမို့ မာချိုဝင်းများ ငါတို့ ဆက်ဆံရေး ကို ရိပ်မိသလားဟု ဝိုးတိုးဝါးတား ဖြစ်သွားရသည်။
“ဟာ ချစ်ကလည်း မဟုတ်တာ ချစ်ဟာ လေးက လှပါတယ်ပြ စမ်း ကိုကို ကြည့်ချင်လို့”
“ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း”
မာချိုဝင်းက မြူသလို ကြည်စယ်သလို ဖြင့် လုပ်နေသဖြင့် သန့်ဇော်လင်းက အတင်းဝင်လုံးဖက်ပြီး မာချိုဝင်းလက်တွေကို ဆွဲဖယ်ကာ မာချိုဝင်း နို့လုံးလုံးလေးများကို တပြွတ်ပြွတ်စုတ်လေသည်။ မာချိုဝင်းမှာ လူးလိမ့်နေပြီး သန့်ဇော်လင်း ခေါင်းကို ဆွဲဖက်ထားလေသည်။ နောက်တော့ သန့်ဇော်လင်း မှာ မာချိုဝင်း ၏ဖြူဖွေးနေသော အသားအရည်၊ နို့လုံးလုံး လေးတွေ နှင့် နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေးတွေကို အားရပါးရ စို့ပြီး လီးကလည်း တောင်လာလေသည်။ မာချိုဝင်း အချိတ်ထမိန်ကို ဘိုက်ပေါ်ထိ လှန်တင်လိုက်တော့ ဖြူဖွေး ဖြောင့်စင်းသော ပေါင်တန်လေး များနှင့် အမွှေးရိပ်ထားသဖြင့် ပြောင်နေသော်လည်း ဖောင်းခုံးထနေသည့် စောက်ဖုတ်လေးမှာ အရည်ကြည်တွေ စိုတိုတို ဖြင့် တွေ့လိုက်ရလေသည်။
သန့်ဇော်လင်းက မာချိုဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကာ သူ့ပေါင်တဖက်တချက်မှာ တင်လိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝလေးတွင် တေ့လိုက်သည်။ နောက်တော့ မာချိုဝင်း စောက်ဖုတ် အတွင်းသား နီနီလေးများထဲ သူ့လီးဒစ်ကြီးကို မြုပ်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်လေသည်။ မာချိုဝင်း စောက်ဖုတ်မှာ အရမ်းတင်းကျပ်နေသည်မဟုတ်သော်လည်း သူ့လီးကြီးကို စေးစေးလေးဖြင့် ဝင်သွားစေလေသည်။ ပူနွေးနေသော စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများ ၏ ထွေးပွေ့မှုကြောင့် ပိုပြီးမာတင်းလာသော လီးကြီးက မာချိုဝင်း စောက်ခေါင်းထဲ ပြည့်ကျပ်သွားစေတော့သည်။ မာချိုဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မကာ ဒူးထောက်ရင်း တဖြည်းဖြည်း ဇိမ်ခံလိုးပေးတော့ မာချိုဝင်း မှာ အံကလေးကြိတ်ရင်း အရသာ ခံနေလေသည်။ သန့်ဇော်လင်းက တချက်နှစ်ချက် အဆုံးထိ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီးမှ အရှိန်ကို တင်ကာ အားရ ပါးရ ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။
“ဖွတ်..ဖတ်…ဖွတ်…ဖတ်..”
“အိ…အားးးး ကျွတ်စ်…ရှီး…”
“ဖေါက်…ဖတ်…ဖုတ်…ဖတ်”
သန့်ဇော်လင်း ၏ မညှာမတာ အားပါပါ ဖြင့် ဆောင့်လိုးမှု ကို မာချိုဝင်းတယောက် အံလေး ကြိတ်ကာ ခံနေရှာသည်။ သို့သော်လည်း သူမ ကိုယ်လေး ကုတင်ပေါ် မှာ ရွေ့ရွေ့သွားသဖြင့် နောက် ဆုံး ကုတင်ခေါင်းရင်း နံရံ နှင့် ခေါင်းထိမိတော့ မှ ရပ်လေတော့သည်။ သန့်ဇော်လင်း ဆောင့်ချက်များကို မာချိုဝင်းက သူမ ဖင်လေး ဝှေ့ယမ်းရင်း စကောဝိုင်းပေးလေရာ သန့်ဇော်လင်းတယောက် လီး ကြီး တဆတ်ဆတ်တုံသည်အထိ အရသာ နေရသည်။ မာချိုဝင်းလည်း ကိုယ်လေးတောင့်တင်းကာ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်ချိန်တွင် သန့်ဇော်လင်းလည်း လရည်များ မာချိုဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထုတ်ပြစ်ပြီး ဒုတိယအချီ ပြီးရလေသည်။
…………..
မနက် အိပ်ယာ မှ သန့်ဇော်လင်း နိုးတော့ မာချိုဝင်း က ရေမိုးချိုး ပြီးနေလေပြီ၊ ညတုန်းက မူးလည်း အနည်းငယ်မူး နေ၊ မင်္ဂလာဦးည အောင့်ထားခဲ့ရသမျှ အတိုးချပြီး မာချိုဝင်းကို လိုးခဲ့ရသဖြင့် ဘယ်နှစ်ချီ မှန်း ပင် မမှတ်မိတော့ လူ အတော်ပြိုင်းပြီး လီးမတောင်နိုင်တော့မှ ပင် အိပ်မောကျသွားခဲ့ရသည်။
သူ့တကိုယ်လုံး နွမ်းခွေ သွားရသလို မာချိုဝင်းတယောက်လည်း တော်တော်ခံနိုင်တာကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ မာချိုဝင်း အလိုးခံတာ၊ သူ့ကို ပုလွေ မှုတ်ပေးတာတွေက ပညာသည် အဆင့်မို့ မာချိုဝင်းကို သင်သွားပေးတော့ ပထမ တယောက်မှာ သူမကို တော်တော်လေး စားသွားမှန်း သိသာ လေသည်။ သန့်ဇော်လင်း မှာ မာချိုဝင်း က ပထမ လူရှိပြီးသားဟု ဝန်ခံထားခဲ့သော်လည်း ဒီပုံစံကို ကြည့်ရချင်းအားဖြင့်တော့ ပထမလူ နှင့် တခါနှစ်ခါ ကြုံဖူးတာ တော့ မဖြစ်နိုင်ဟု တွေးမိသလို၊ မာချိုဝင်းကိုယ်တိုင်ကလည်း တခါနှစ်ခါလောက်ပဲ ဖြစ်ဖူးတာပါဟု မပြော သူကလည်း ဆက်မမေးမိခဲ့သဖြင့် ထိုကိစ္စတွေ ခေါင်းထဲ က အမြန်ထုတ်ပြစ်တာ အကောင်းဆုံးဖြစ်မည်ဟု သန့်ဇော်လင်း တွေးလိုက်မိသည်။
……………..
အခန်း ၁၂။
သန့်ဇော်လင်း တို့ လင်မယား နှစ်ယောက် မှာ အခုတော့ ကိုမြင့်အောင်တို့ အပေါ်လွှာလေးမှာ နေကြပြီး သန့်ဇော်လင်း လည်း တည်တည်တန့်တန့် အလုပ်ကလေး တခု ရနေလေပြီ။ မသီတာ နှင့် မာချိုဝင်း တို
မာချိုဝင်း မှာလည်း တဏှာထန်သူမလေး တယောက် ဖြစ်သဖြင့် သန့်ဇော်လင်း နှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီး တနှစ်လောက် မှာ နေ့စဉ်မပြတ် လိုးကြသည်။ ပုံစံ မျိုးစုံ၊ နေရာမျိုးစုံ လည်း စမ်းလိုးကြသည်။ သန့်ဇော်လင်း မှာ မာချိုဝင်းကို နေ့တိုင်း လိုးနေရတော့လည်း တခါတရံ မသီတာကို လိုးချင်စိတ် လေး ပေါ်ပေါ်လာရသည်။ တခါကလည်း မာချိုဝင်း အလုပ်သွားပြီး မသီတာ အားသည့်အချိန် တွင် မသီတာတို့ အခန်းသွားတော့ ကိုမြင့်အောင် မရှိ၊ သူငယ်ချင်း များ နှင့် ပွဲတခု သွားသောက်နေသည်ဟု ဆိုသည်။ မသီတာက သမီးလေးကို နို့တို့ နေရာ မသီတာ၏ ဖွံ့ဖြိုး လှသော နို့ကြီးများကို သန့်ဇော်လင်း က မြင်နေရသည်။
“သမီးလေးကို ဝအောင် တိုက် ပေးပါနော် မမ”
“အံမယ် ဒီကလည်း ဘာလုပ်နေလို့ လဲ တခါထဲ၊ သမီးလေး သမီးလေး နဲ့ ကြည့်နေတာက အမေနို့ ကို ဟင်း တခါထည်း မသိဘူးများ မှတ်နေလို့လား”
“အဟီး၊ မမ ကလည်း ကိုယ့်သမီး အရင်းပဲ ဟာ မချစ်ပဲ နေမလားလို့၊ နောက်ပြီး ကိုယ့်သမီးလေး မွေးပေးထားတဲ့ အမေ ကို လည်း လွမ်းနေတာလေ”
“နင်လွမ်းတာ ငါသိပါတယ်ဟာ လုပ်မနေနဲ့၊ ဘာလဲ မာချိုဝင်းက ကောင်းကောင်းမပေးဘူးလား”
“ပေးပါတယ် ဒါပေမဲ့ တမျိုးစီပဲလေ မမ ကလည်း အဟိ၊ အကိုဘယ်တော့ ပြန်လာမှာလဲ”
တကယ်က မသီတာ ကလည်း အလိုးကောင်းသော သန့်ဇော်လင်း အလိုးအမှုတ် တို့ကို လွမ်းပြီး တောင်းတ နေမိသူ ဖြစ်လေသည်။ တခါတခါ မာချိုဝင်းအပေါ်မှာပင် မနာလို ဝန်တို စိတ်ပေါ်မိသေးသည်။ ယခု လို့ အခြေအနေပေးသည့် အချိန်များတွင်တော့ အလိုးခံချင်မိသည်။ မာချိုဝင်းလည်း အိမ်မှာ မရှိ၊ ကိုမြင့်အောင်လည်း တော်တော်နှင့် ပြန်လာအုံးမည်မဟုတ်သေး မဟုတ်လား။
“နင့်အကို က ဒီည ညနက်မယ်တဲ့၊ ဟော သမီးလေး အိပ်ပျော်သွားပြီ ဟဲ့ အိပ်ယာပေါ် သွားချလိုက်အုံးမယ်”
မသီတာ ကို လိုးဖို့ အခွင့်အရေးရနေပြီ ဆိုတာ သိနေသော သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးမှာ ပုဆိုးအောက်မှ တဖြည်းဖြည်း မာတင်းလာနေလေရာ မသီတာ သမီးလေးကို ချီလျှက် သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတာကို အနောက်မှ ကြည့်လိုက်တော့ လီး က ပုဆိုးကို တွန်းကာ ငေါက်ထောင်ထလာရသည်။ သန့်ဇော်လင်း မသီတာ နောက်မှ အခန်းတွင်းသို့ ကပ်လိုက် သွားလိုက်သည်။ မသီတာ က သူမတို့ အခန်း ကုတင်ဘေးထားထားသော ကလေး အိပ်ယာ ခရစ် ထဲသို့ သမီးလေးကို ချလိုက်ပြီး စောင်ခေါင်းအုံးကလေးများကို ကုံးပြီး အနေအထားပြင်ပေးနေစဉ် သန့်ဇော်လင်းက အနောက်မှ ကပ်ရပ်ပြီး သူ့လီးကြီးဖြင့် မသီတာ ဖင်ကြားကို ထောက်လိုက်သည်။ မသီတာမှာ လည်း သူမ ဖင်ကြားသို့ ပူနွေးနွေး လီးကြီး တိုးဝင်လာသဖြင့် ရင်ခုံသွားပြီး စောက်ဖုတ်လည်း ယားလာရသည်။ သို့သော်လည်း သမီးလေး နိုးသွားမှာ စိုးသဖြင့် အသံမထွက်ရဲပဲ သန့်ဇော်လင်း လက်တဖက်ကို သူမလက်နောက်ပြန်ဖြင့် ဆိတ်ဆွဲ လိုက်လေသည်။ ကလေး အနေအထားမှန်မှန်ဖြင့် အိပ်ပျော်သွားမှ သန့်ဇော်လင်းကို အသံမထွက်ဖို့ လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် ပြရင်း အခန်းပြင် ထွက်လာခဲ့လေသည်။ သန့်ဇော်လင်း ကလည်း မသီတာ ခါး ကို ဖက်ကာ အနောက်မှ ကပ်လျှက် လိုက်ပါလာခဲ့လေသည်။
အိမ်ရှေ့ခန်း ရောက်တော့ အခန်းလယ်မှာပင် သန့်ဇော်လင်းက မသီတာ ခါးကို အနောက်မှ ဖက်ကာ မသီတာ ဆံထုံးအောက်မှ လည်ကုတ်သားလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးက တော့ မသီတာ ဖင်ကြားကို သူမ ထမိန်ပါးပါးလေး ပေါ်မှ ထောက်ပွတ်နေလေသည်။ မသီတာ နို့ကြီးများကို အကျႌပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်နှယ် ပေးတော့ မသီတာ ပါးစပ်မှ ငြီးသံလေး ထွက်လာရသည်။ မသီတာကို သူနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲလှည့်လိုက် ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်တော့ မသီတာ က သူ့လည်ပင်းတွေကို တွယ်ဖက်ရင်း နူတ်ခမ်းလေး ကို ဟပေးရှာသည်။ သန့်ဇော်လင်း လျှာကြီး သူမ ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာတော့ သူမ က စုပ်ပေးလိုက်သည်။ သန့်ဇော်လင်း လက်တွေက သူမ ထမိန်ကို ဖြေကာ ကွင်းလုံးပုံကျွတ်စေပြီး သူ့လုံချည်ကိုလည်း ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ သန့်ဇော်လင်း သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် မသီတာ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်ကိုင်ပွတ်ပေးလိုက်တော့ စောက်ရည်တွေ လက်မှာ ပေလာရသည်။ မသီတာလည်း ခံချင်နေပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်သည်။ သူလည်း တအားလိုးချင်နေသော်လည်း မသီတာ စုပ်ပေးတာကို ခံချင်သေးသဖြင့် ဆိုဖါပေါ်ထိုင်ချလိုက်ရင်း မသီတာလက်ကို ဆွဲကာ သူ့ရှေ့ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ မသီတာ က သူမ မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်မှာ မာတောင် ထောင်မတ်နေသော မတ်ကလေး၏ လီးကြီးကို ကြည့်ကာ သူဘာလိုချင်မှန်းသိသည်။ သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေးဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ကာ တချက်နှစ်ချက်လောက် ထုလိုက်သည်။ မျက်နှာ ပြုံးစစ ဖြင့် သန့်ဇော်လင်းကို မော့ကြည့်ရင်း၊
“ဇော်ဇော် နင် မာချို နဲ့ရော ပုံစံမျိုးစုံ လုပ်ပြီးပလား”
“အင်း မမ ကလည်း ငြားတာပဲ တနှစ်ကျော်ပြီဟာကို ကျွန်တော်က အရုပ်လို ကြည့်နေရမှာလားလို့”
“ခစ်ခစ် မေးကြည့်တာပါဟယ်၊ နင် ကလည်း ထန်ထန် သူက လည်းထန်ထန် ဆိုတော့ အတွဲညီတဲ့ စုံတွဲမို့ပါ”
“အမ် မာချို ထန်တာ မမ က ဘယ်လိုသိတုန်း ”
“ဟယ် ငါတို့ က အလုပ်တူတူ လုပ်လာတာ ကြာလှပြီ၊ ညီအမ အရင်းထက်တောင် တယောက်ကို တယောက်ပိုသိသေးတယ်၊ ”
“အင်းလေ ညီအမ လို ရင်းနှီးတာက တပိုင်းလေ၊ ထန်တာကိုကျတော့ မိန်းခလေးချင်း ဘယ်လိုသိသလဲလို့”
“ငါတို့ နပ်စ်မ တွေ ဆိုတာ အချင်းချင်း က တော်ရုံ မိန်းမတွေ မပြောတဲ့ စကားမျိုး ပြောကြတာ ခိခိ”
သန့်ဇော်လင်း စိတ်ဝင်စားသွားသည်။ မာချိုဝင်း ထန်တာကိုတော့ သူသိသည်၊ သို့သော်လည်း သူ့ကိုတော့ တခြား ကိစ္စတွေ ဘာမှ မပြော အိပ်ယာပေါ်မှာ သာ သူ့အလို ကြိုက်သလိုလုပ်လို့ ရသည်။ စောက်ရည်က လည်း အမြဲရွဲနေသည်။ သူမ ဘက်က တုံ့ပြန်မှုတွေကလည်း ပြင်းထန်သည် ဆိုတော့ ရမက်ကြီးမှန်းသိနိုင်သည်။ သို့သော်လည်း မသီတာ တို့ လို သူငယ်ချင်းတွေ နဲ့ကျတော့ ဘာတွေ ပြောဆိုကြသလဲ သိချင်လာမိသည်။
“ပြောပါအုံး ဘာတွေ ပြောကြတာလဲ ဆိုတာ၊”
“နင် က နင့်မိန်းမ အကြောင်းသိချင်တာလား လီးစုပ်တာ ခံချင်တာလား ကဲ ပြော၊ ငါက ပါးစပ်တခုထဲရှိတယ်”
“ဟာ မမ ကလည်း ကဲ နည်းနည်းပဲ ပြောပြ ပြီးရင်စုပ်တော့ မမ ကို လိုးချင်နေတာ ကြာပြီ လွမ်းနေတာ”
“အင်းပါ ဒီလို ဟ ငါတို့ နပ်စ်မ တွေ ဆိုတာ လူနာ ယောက်ျား တွေရဲ့ ဟိုဟာတွေက မမြင်ချင်အဆုံး မြင်နေရတာ၊ တခါတလေ အကျင့်ယုတ်တဲ့ ကောင်တွေကလည်း လူလစ်ရင် ငါတို့ ကို မသိမသာ အောက်စလွတ်ပြတာတွေ၊ တမင် ပုဆိုးမနိုင်သလို ဘာလိုလို နဲ့ သူတို့ ပစ္စည်းတွေ ပြတာတွေလည်းရှိတယ်၊ မာချို က အဲဒါမျိုးတွေ စိတ်ဝင်စားတယ်၊ လူနာထဲ က ဘယ်အကောင် က ဘယ်လိုကြီးတာ၊ ဘယ်ကောင်က ဂေါ်လီထည့်ထားတယ်၊ အာ့တာမျိုးတွေ ငါ့ကို ခနခန မြိန်ရည်ယှက်ရည်ပြောတတ်တာ၊ ”
မသီတာ က စကားပြောရင်း သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးကို ဂွင်းထုပေးနေရာ သန့်ဇော်လင်း မှာ သူ့မိန်းမ အကြောင်းနားထောင်ရင်း လီးကြီးက မာတင်းလာရင် မသီတာ လက်ထဲမှာ အကြောတွေက တဒုံးဒုံးခုန်နေတာတောင် သတိထားမိလိုက်သည်။ မသီတာမှာလည်း ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်လေး လီးထိပ်အကွဲကြောင်းလေမှ ယိုစိမ့်လာသည်ကို သူမ လျှာလေးဖြင့် ငုံ့ရက်လိုက်ရင်းမှ ၊
“ကဲ အဲလောက်ပဲ ကိုယ်တော်ချော နောက်မှ အေးဆေး ပြောမယ် နင့်အကို ပြန်လာတော့ မယ် မြန်မြန်လုပ်မှ”
မသီတာ အာနွေးနွေးဖြင့် ငုံလိုက်တော့ လီးထဲမှ လရည်များပင် ပန်းထွက်ချင်သွားသဖြင့် စိတ်ကို အမြန်ထိန်းလိုက်ရသည်။ သူ့မိန်းမ အကြောင်းကို မေ့လိုက်ပြီး မသီတာ နို့ကြီးများကို အကျႌပေါ်မှ ပင် ဆုပ်နှယ်ပေးရင်း သူ့လီးကြီး တပြုတ်ပြုတ်စုပ်နေသည်ကို အရသာခံနေလိုက်သည်။ မသီတာက သူစိတ်ကျေနပ်လောက်အောင် စုပ်ပေးပြီးမှ လီးကြီးကို သူမ ပါးစပ်မှ ပြွတ်စ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး၊
“တော်ပြီဟာ လာ လိုးပေးတော့”
ဟု ပြောကာ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ်ပက်လက်လှန်လှဲကာ ဒူးထောင် ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်။ သန့်ဇော်လင်းက ထိုင်ရာမှ ထရင်း မသီတာ ပေါင်လုံး နှစ်လုံးကြား ဒူးထောက်ဝင်ရင်း သူ့လီးကြီးကို အရည်ရွဲနေသော စောက်ဖုတ်ဝတေ့လိုက်လေသည်။ မသီတာ စောက်ဖုတ်မှာ ကလေးတယောက်မွေး ပြီးသော်လည်း ဆရာဝန် က သေခြာ ချူပ်ပေးထားလို့ ထင်သည်။ အပျိုတုန်းက အတိုင်းပဲ စေးစေးလေး နှင့် လိုးကောင်းနေသည်။ ကျပ်လည်း အရမ်းမကျပ် ချောင်လည်းမချောင် စောက်ရည်ရွဲနေလို့ လီးအဝင်အထွက် ကောင်းသလို ဆောင့်လို့လည်း ကောင်းလှသည်။ သန့်ဇော်လင်း အဖို့ ကိုယ်လုံးတုတ်တုတ်လေး ကို ငတ်နေသူမို့ ဆောင့်ရတာ ပိုအရသာရှိသလို ဖြစ်နေသည်။ အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် ဆောင့်လိုးနေရာ မသီတာမှာလည်း အရသာ ရှိလှသဖြင့် သန့်ဇော်လင်းကို တွယ်ဖက်ရင်း တရှီးရှီး ဖြင့် အသံတွေ ထွက်နေလေသည်။
“ဖွတ်..ဖတ်…ဖွတ်..ဖတ်”
“အ..အု…ရှီးးးးး”
“စွတ်..ထုတ်..ဖတ်…ဖုတ်..”
မသီတာ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်တင်ထမ်း လိုးဆောင့်နေရင်း က နည်းနည်း ကြာတော့၊
“မမ ကြမ်းပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ပေး ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်တယ်”
မသီတာလည်း ဘာမှ မပြောတော့ ကြမ်းပေါ်ဆင်းကာ လေးလက်ထောက်ရင်း သူမ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ပေး လာသည်။ မသီတာ ဖင်ကြီးမှာ ကားတက်လာပြီး ပေါင်လုံး ကြီး နှစ်လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက လည်း ပြူထွက်လာသည်။ သန့်ဇော်လင်းက မသီတာ စောက်ဖုတ်ဝတွင် သူ့လီးကြီးကို တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်း မသီတာ အကျႌ ရင်ဘတ် ကြယ်သီးများကို စမ်းဖြုတ်လေသည်။ အကျႌကြယ်သီး တွေ ပြုတ်သွားတော့ ဘရာ ဇီယာ ဝတ်မထားသဖြင့် နို့ကြီးများက ပွင့်ကျလာသည်။ နီု့ကြီး နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကာ အနောက်မှ ဆောင့်လိုးပြန်သည်။ မသီတာက လည်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေး သဖြင့် အတိုင်အဖေါက်ညီကာ လိုးသံ တဖုံးဖုံး ထွက်နေလေသည်။ မသီတာမှာ သူ့မတ်ကလေး အဆောင့်ကြမ်းကြမ်း အလိုးကြမ်းကြမ်းကြောင့် မကြာခင်မှာပင် ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားတော့သည်။ သန့်ဇော်လင်းမှာလည်း သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်တွင်းမှ ဖိညှစ်သလို ခံရသဖြင့် မသီတာ ပြီးသွားမှန်းသိလိုက်ကာ သူလည်း စိတ်ကို လျှော့လိုက်သဖြင့် လရည်များ ပန်ထွက်ကာ သူလည်း တချီပြီးသွားရတော့သည်။
သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက် နှင့် တယောက် ထို ပိုဇစ်ရှင်းအတိုင်း ဖက်ထားလျှက် ကြမ်းပေါ် ဘေးတစောင်းကျကာ မှိန်းရင်း နားနေကြလေသည်။
“ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ် မမကို လိုးရတာ တလုံးတခဲကြီးပဲ”
“ဟွန်း တော်ပါ သူတို့ ယောက်ျားတွေ က လိုးချင်ရင် အဲလိုပဲ တော်တော်ချွဲတတ်တယ်”
“တကယ်ပါ မမရဲ့ ၊ ဒါနဲ့ မာချို့ အကြောင်းပြောပါအုံး သူက အဲလို လီးကြီးတဲ့ ဟာတွေ တွေ့တော့ ဘယ်လို ပြောလို့လဲ”
“ဟာ နင်ကလဲလေ ကိုယ့်မိန်းမ ကို ကိုယ်ပြန်မေးပါလား”
“ကျွန်တော့်ကိုကျတော့ မပြောဘူးမမရဲ့”
“အင်း သူက အဲလို လီးကြီးတာတွေ ၊ ဂေါ်လီထည့်ထားတာတွေ တွေ့ရင်၊ အဲဒါတွေနဲ့ ခံလိုက်ရတဲ့ မိန်းမ တွေတော့ ဘယ်လိုနေမလဲ မသိဘူးတဲ့ နောက်သလို ပြောင်သလို ပြောတတ်တယ်၊ နောက် သူက အသက်ကြီးကြီး လူကြီးတွေ ကြိုက်တတ်တယ်၊ ”
“ဟုတ်လား၊ ဆေးရုံ မှာ သူနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာ သူအလိုးခံခဲ့တာတွေရော ရှိသေးလား”
“ဟာ အဲလိုတော့ မရှိပါဘူး၊ အေးလေ ငါမသိဘဲ ဖြစ်ရင်တော့ မပြောတတ်ဘူး ခစ်ခစ်၊ နောက်တာပါဟယ်၊ အပြင်မှာ အဲလို ဖြစ်တတ်တဲ့ ကောင်မ မျိုးနဲ့ ငါ့မတ် ကို သဘောတူပါ့မလားဟဲ့”
“အင်းပါဗျာ မမ ပြောတော့လည်း ယုံရတော့မှာပေါ့”
အခန်း ၁၃။
“နင့်အကို ကလည်း ကပ်ကိုးလားမသိဘူး သိလား ဇော်ဇော်ရဲ့”
“ဟင် ဘာလို့လဲ”
“နင် နဲ့ ငါနဲ့ နောက်တခါ လိုးတာကို သူချောင်းကြည့်တယ်တဲ့ဝန်ခံတယ်၊ နောက် ငါ့ကိုလည်း စိတ်ပါရင် အလိုးခံပါတဲ့ သူစိတ်မဆိုးပါဘူးတဲ့၊ ငါက ပထမတော့ သူ့ညီမို့လို့ သူက ငါ့ကို လုပ်ချင်လုပ်ပါလို့ ခွင့်ပေးတာလို့ ထင်ခဲံတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ပုံစံက ငါ့ကို တခြားလူလုပ်တာကို ချောင်းကြည့်ချင်တယ်၊ နောက် တခြားလူ အပေါ် ငါစိတ်ကစားတယ် ဆိုတာကို သိရတာနဲ့ တင် သူ စိတ်လှုပ်ရှားတယ်ဟဲ့ နင့်လိုပဲ”
“ဟာ မမ က လည်း နင့်လိုပဲ ဆိုတာ ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ”
“ဟွန့် နင်က ငါ့ကို ငတုံးများ မှတ်နေသလား၊ နင့်မိန်းမ ထန်ကြောင်း တခြား ယောက်ျား လီးတွေ ကို စိတ်ဝင်စားကြောင်း ငါနင့်ကို ပြောနေတုံး နင့်လီးကြီးက ပိုမာလာတာ အကြောတွေ တဆတ်ဆန်တုံ နေတာ ငါ့လက်တွေ ပါးစပ်တွေ၊ စောက်ဖုတ်တွေမှာ သိနေတာပဲဟာ၊ နင့်မိန်းမ တခြားယောက်ျား ပစ္စည်းတွေပေါ် စိတ်ဝင်စားတာကို နင်စိတ်လှုပ်ရှားတာ အသိသာကြီးကို၊ နင့်အကိုလည်း အဲလိုပဲဟာ၊ ငါ မသိမသာ စမ်းဖူးတာပေါ့”
သန့်ဇော်လင်း တွေဝေသွားသည်။ မသီတာ ပြောတာလည်း အမှန်ပင်၊ မသီတာ ပြောနေတုံး သူ့စိတ်ထဲမှာ မာချိုဝင်း တယောက် တခြားတစိမ်း ယောက်ျား လီးကြီး ကိုင်ကြည့်နေသည်ဟု တွေးလိုက်မိပြီး သူ့လီးကြီးမှာ လရည်တွေ ပန်းထွက်ချင်လောက်အောင် စိတ်လှုပ်ရှားသွားခဲ့ရသည် မဟုတ်ပါလား၊ သူ့ အကိုကို မသီတာ ဘယ်လို စမ်းသပ်တာလည်းကိုလည်း သိချင်လာမိသည်။
“ပြောစမ်းပါအုံးဗျ၊ ဘယ်လိုများ စမ်းကြည့်တာလဲ”
“နင့် အကို က ငါ့ကို မေးတယ်လေ၊ နင်လုပ်တာ ဘယ်လို နေလဲ ဘာညာပေါ့၊ ငါက အသေးစိတ်ပြောပြလိုက်ရင် သူ့လီးကြီးက တအားမာလာပြီး ငါ့ကို ကောင်းကောင်းလိုးတော့တာပဲ၊ ခါတိုင်း ဖြည်းဖြည်းလေး ညှာ လိုးပေမဲ့ အဲလို အချိန် ဆို တအားကြမ်းတာ၊ နောက် ငါ ဆေးရုံမှာ တွေ့လာတာ ဘယ်လူကြီး လီးက ဘယ်လို တုတ်တာ လုံခြည်အောက်စလွတ်နေတုံး ငါတွေ့ရတာတို့၊ ငါ ဆေးရုံ က အပြန် ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ အထောက်ခံ၊ အကိုင်ခံရတာတို့ တွေ ပြောလိုက်မိတဲ့ ညဆို ငါ့ ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းကို လိုးတော့တာ၊ တခါတလေ သူက စိတ်မလာပဲ ငါက ဖီးလာလို့ ခံချင်နေရင် ငါ အဲလို ဇာတ်လမ်းမျိုးကို လုပ်ကြံ ပြောလိုက်ရင် ကောင်းကောင်းအလိုးခံရတော့တာပဲ ခစ်ခစ်”
“ဟာ မမ ကတော့ မလွယ်ဘူးဗျာ”
“ဟုတ်တယ် အဲဒါကြောင့် ငါတောင် သူ့ စိတ်အလို လိုက်ပြီး တခြား ယောက်ျား တယောက်နဲ့ သူ့ရှေ့ အလိုးခံမလားလို့ စဉ်းစားနေတယ်”
“သေခြာလို့လားဗျာ”
“အင်း ငါ က တကယ်ဖြစ်ကာနီးရင်တော့ သူ့ကို သေခြာမေးရမှာပေါ့၊ သဘောတူလား ခွင်လွတ်လားဆိုတာ”
“နင်က ရော နင့်မိန်းမ တခြားလူနဲ့ လိုးတာ ကြည့်ချင်လား”
“ဟာ မကြည့်ချင်ပါဘူးဗျာ”
သန့်ဇော်လင်း မှာ ပြောလိုက်ပြီးမှ သူ့စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်လာပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် မသေခြာချင်တော့သဖြင့်
“အင်း ထင်တာပဲ”
ဟု ဆက်ပြောလိုက်မိလေသည်။
“တစိမ်းနဲ့ မဟုတ်ပဲ စမ်းကြည့်လေ၊ ဥပမာ နင့်အကိုနဲ့”
“ဟာဗျာ”
“ဘာ ဟာဗျာလဲ ၊ နင်က ၊ နင့်အကို မိန်းမ ကျတော့ လိုးနေပြီး ကိုယ့်အကို ကိုကျတော့ ကိုယ့်မိန်းမ ပြန်ပေးမစားချင်ဘူး”
“မမ ကလည်း ကျွန်တော်က သဘောတူ ရင်တောင် အကိုက လုပ်ချင်အုံးမှ၊ မာချို ကလည်း ခံချင်အုံးမှ”
“ဟွန်း ငါက နင့် အကို ကိုရော မာချို ကိုရော ကောင်းကောင်း သိတဲ့သူမို့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဖြစ်သွားဖို့ ဆိုတာ လွယ်လွယ်လေးမှန်းသိတယ်”
သန့်ဇော်လင်း နည်းနည်းတွေဝေသွားသည်။ တကယ်တော့ မသီတာ ပြောပြနေတာတွေက အမှန်တွေချည်းဖြစ်ကြောင်း သူ့စိတ်ထဲက တိတ်တဆိတ်ဝန်ခံမိနေလေပြီ။
“အင်း ဗျာ ဒီတခေါက် ဟောလီးဒေး ပြီးမှ စဉ်းစားတော့မယ် အဲဒီကိစ္စကို”
“နင်တို့ က ဟောလီးဒေး ဘယ်သွားကြမှာလဲ”
“မာချို တို့ မိဘ တွေဆီ ပြန်သွားလည်မလားလို့ တွေးထားတာပဲ”
“ကောင်းတာပေါ့ နင်တို့ ညားပြီးကတည်းက တခါမှ မရောက်သေးဘူး မဟုတ်လား”
“အင်း”
………….
သန့်ဇော်လင်း နှင့် မာချိုဝင်းတို့ လင်မယား သီတင်းကျွတ်ပိတ်ရက် တွေကို ခွင့် နှင့် တွဲယူပြီး မာချိုဝင်းတို့ အရပ်သို့ ပြန်ကြလေသည်။ မာချိုဝင်းတို့ မြို့ မှာ မန္တလေး မှ တဆင့် ထပ်သွားရသည့် မြို့ လေး တမြို့ ဖြစ် လေသည်။ သူတို့ စထွက်သည့်နေ့က မာချိုဝင်းမှာ မနက်ပိုင်း ဂျူတီ ဝင်ရသေးသဖြင့် ခရီးစထွက်ချိန် နောက်ကျပြီး သူတို့ မန္တလေး ရောက်ချိန်မှာ ညနေ မှောင်စ ပြုနေလေပြီ။ သန့်ဇော်လင်း မန္တလေး ကဖြတ်သွားလို့ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်တို့ အိမ် မဝင်လို့ မဖြစ်သည်မို့ သူတို့ အိမ်မှာ ဝင်တည်းကြရလေသည်။
ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် မှာ ဇော်ဇော်မျိုး နှင့် ရထားသည့် သမီးလေး ပင် လေး ငါးနှစ် အရွယ်ရောက်နေလေပြီ။ ကိုယ်လုံးမှာ က အရင်က ထက် နည်းနည်းလေး ပြည့်လာပြီး ခါလေး တုတ်လာသလို ရှိသော်လည်း လုံးဖွံ့သော အိုးကြီးကြောင့် ဘော်ဒီက တော့ မိုက်နေသေးသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်မှာ သန့်ဇော်လင်း တို့ လင်မယားကို အားရဝမ်းသာ ကြို ဆိုပြီး သူတို့ လင်မယား နှင့် သမီးလေးပါခေါ်ကာ စာသောက်ဆိုင် ကောင်းကောင်းတခု တွင် လိုက်ကြွေးလေသည်။ နောက်တော့ အိမ်သို့ ပြန်လာကာ စကားစမြီပြောဆိုကြလေသည်။
မာချိုဝင်းမှာ ကားစီးလာရတာ ပင်ပန်းလို့ ဆိုကာ အိပ်ယာ စောစောဝင်သွားလေသည်။ ဦးသာဦးမော်က လည်း သမီးလေး သိပ်လိုက်အုံးမယ် မင်းတို့ တူဝရီး နှစ်ယောက် မတွေ့တာ ကြာပြီ စကားပြောချင်ပြောကြအုံး ဆိုပြီး ထွက်သွားသည်။ သန့်ဇော်လင်း က ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် ဘေး ဆိုဖာပေါ် အနားကပ်ထိုင်လိုက်ရင်းက၊
“တီဝင်း က ပိုလှလာတယ်”
“ဟွန့် တို့ က အသက်ကြီး ပါပြီကွာ၊ ဇော်လေး က မြှောက်နေပြန်ပြီ၊ မာချို က တော်တော်ချောတာပဲ၊ ဘော်ဒီက လည်း မိုက်တယ်၊ မော်ဒယ်လိုပဲ၊ ဇော်လေး အရွေးတော်တယ်”
“မာချို က ချောပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ တီဝင်းလို မကိတ်ဘူး၊ ကျွန်တော်က တီဝင်းကို လွမ်းနေတာ”
“အွန်း အနားရောက်တော့လည်း အဲလို ပဲ ချွဲတတ်တာပဲ နော်”
“ချစ်ချင်တယ် တီဝင်းရယ်၊ တီဝင်းကို မချစ်ရတာကြာပြီ”
“မကောင်းပါဘူး ဇော်လေးရယ်၊ မာချို လည်း အပေါ်ထပ်မှာရှိနေတယ်”
“မိန်းမ ရယ် ယောက်ျား ကို တကယ်ပဲ ပေးမချစ်တော့ဘူးလား”
သန့်ဇော်လင်း က ဟိုးအရင် က သူနှင့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် တို့သုံးနေသည့် အသုံးအနှုံး ကို ပြောင်းသုံးလိုက်သဖြင့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် မျက်နှာလေး နီ သွားခဲ့ရသည်။ တကယ်တော့ သူနှင့် သန့်ဇော်လင်းတို့ မှာ လေးနှစ်နီးပါးမျှ တအိမ်ထဲ အတူနေပြီး လင်မယား လို နေခဲ့ကြသူများ ဖြစ် ကြသည့်အပြင် တူအရီးလည်း ဖြစ်သော ကြောင့် သံယောဇဉ်လည်း အတော်တွယ်တာ လာခဲ့ကြသူများ ဖြစ်လေသည်။ သို့သော်လည်း သန့်ဇော်လင်း လည်း ဘွဲ့ရပြီး ရန်ကုန်ကို အပြီး ပြောင်းသွား၊ သန့်ဇော်လင်း သူငယ်ချင်း ဇော်ဇော်မျိုး ၏ သမီးလေးကို မွေးပြီး နောက်ပိုင်း ဇော်ဇော်မျိုး ၏ ကပ်ချွဲမှု နှင့် သမီး ၏ အဖေ ဆိုသော သွေးသား ဆက်စပ်မှု တို့ ကြောင့် ဇော်ဇော်မျိုး နှင့် ဖြစ်လာခဲ့ကြပြီး သံယောဇဉ်တွယ်လာကာ၊ ယခုတော့ တိတ်တိတ်ပုန်း ချစ်သူ၊ တိတ်တိတ်ပုန်း လင်မယား ဖြစ်နေခဲ့ကြပြီ။ ဇော်ဇော်မျိုး ကလည်း မိန်းမ မယူပဲ နှင့် ယခု အချိန်ထိ နေနေခဲ့သည်မှာလည်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် ကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ ထိုအကြောင်းကို သန့်ဇော်လင်း အား ပြောပြရန်၊ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်က ပြောမထွက်ဖြစ်နေရသည်။ သန့်ဇော်လင်း က ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် မျက်နှာ အနေအထားကို ကြည့်ပြီး တခုခု တော့ တခုခု ဟု စိတ်ထဲ ထင်မိသော်လည်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်ကို ပြန်တွေ့ ရကတည်းက ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား ချစ်သူဟောင်း ကို ပြန်လိုးချင်စိတ်က တအားထ နေရသဖြင့် လိုးရမှ ဖြစ်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားပြီး သား ဖြစ်သဖြင့် သူ့ရင်ခွင်ကို အတင်းဆွဲသွင်းကာ မျက်နှာ အနှံ့ ကို နမ်းရှုံ့လိုက်လေသည်။
ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်မှာလည်း တကယ်က မဆွတ်ခင်က ညွှတ်ချင်နေသူမို့ အတင်းတော့ မရုန်းကန်သော်လည်း သူမ နှင့် ဇော်ဇော်မျိုး ကိစ္စကို တော့ ဖွင့်ပြောတော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။
“ခနနေအုံး ဇော်လေး ၊ တီဝင်း ပြောစရာရှိလို့ ”
ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် ၏မျက်နှာ အနေအထားကြောင့် သန့်ဇော်လင်း က ရပ်လိုက်ပြီး ဘာပြောမလဲဟု နားထောင်လိုက်သည်။
“တို့ လေ၊ ဇော်ဇော်မျိုး နဲ့ ချစ်မိနေပြီ ”
“အော်..ထင်တော့ ထင်သား ပဲ၊ ချစ်လေ တီဝင်း၊ တီဝင်းကို ကျွန်တော်က နဂို ထဲက ပိုင်တာမှ မဟုတ်ပဲဟာ ချစ်ပေါ့ တီဝင်းရဲ့”
“အင်း ဒါပေမဲ့ တီဝင်း သူ့အပေါ်မှာ သစ္စာ မဖေါက်ချင်ဘူးလေ”
မိန်းမတွေ တော်တော်နားလည်ရခက်ပါလားဟု သန့်ဇော်လင်း တွေးလိုက်မိသည်။ သူ့တုန်းက သူမ မှာ ယောက်ျား ရှိရက် နှင့် သူမ တူအရင်းဖြစ်သူ သူ့အလိုးကို ခံခဲ့သည်။ ယခုလည်း သူမ မှာ ယောက်ျားရှိသည်၊ ထိုယောက်ျား အပြင် နောက်တိတ်တိတ်ပုန်း လင်လေး သို့မဟုတ် ချစ်သူ ရှိနေသည်။ ထိုချစ်သူ အပေါ်မှာ သစ္စာ မဖေါက်ချင် ဆိုတာ ကတော်တော့်ကို နားလည်ရခက်သည့် စိတ်ထားဖြစ်တော့သည်။
“အင် တီဝင်း ကလည်း ဇော်မျိုး က သူ့ အန်တီနီလာ နဲ့လည်း ဖြစ်နေတာကို”
“အခု သူ မပတ်သက်တော့ဘူးလို့ တီဝင်းကို ဂတိပေးထားတယ်လေ၊ အာ့ကြောင့် တီဝင်းလည်း စောင့်ထိန်းချင်တာပါ”
ဘာပဲ ပြောပြော သန့်ဇော်လင်း က ပိုထန်လာခဲ့သည်။ သူ့မှာ သူများ မိန်းမ တွေ နဲ့ ပဲ ချစ်ခွင့်ကြုံနေခဲ့ရပြီး အခု တီဝင်းမှာ တော့ ယောက်ျား နှစ်ယောက်တောင် ရှိနေပြီ ဆိုတော့ ဒဗယ်ဒေါင်း ဟု ဆိုရမည်၊ သူ့ဇာတာကြောင့်လား သူကိုယ်တိုင်က ကိုက လင်ရှိနေသည့် အမျိုးသမီးများကို ပိုစိတ်ဝင်စား သည်ဆိုတာ ပိုသေခြာလာခဲ့သည်။
“မိန်းမ ကလည်း ကွာ ယောက်ျား က အရင်လူ ပါ ယောက်ျားကို ပေးတာ သစ္စာဖေါက်တာ မှ မဟုတ်ပဲ ဇော်မျိုး အလိုးခံတာကိုမှ ယောက်ျားကို သစ္စာဖေါက်တာမဟုတ်ဘူးလား”
“ဟင့်အင်း ဇော်လေးက မိန်းမ ရှိတယ်လေကွာ”
“ဟာ မသိတော့ဘူး တီဝင်း ရယ် ကျွန်တော် တီဝင်း ကို ကျွန်တော်လိုးချင်တယ် ဒါပဲ ဒီတခါ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ပေးတော့နော်”
ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်မှာ ဘယ်လို ငြင်းငြင်း ထူးမည်မဟုတ်သည်ကိုလည်း သိလာရသည့် အပြင် သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း သန့်ဇော်လင်း ရဲ့ အပွေအဖက် အထိအတွေ့ တို့ နှင့် လေးနှစ်ခန့် ရင်းနှီး နေခဲ့ရသဖြင့် သူမ ရမက် ဆန္ဒတွေကလည်း တဖြည်းဖြည်းတက်လာနေသည်မို့ ဒီတခါတော့ နောက်ဆုံးအနေဖြင့် အလိုလိုက်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ သို့သော်လည်း ယခု ဧည့်ခန်းမှာ တယောက်ယောက် အပေါ်ထပ်မှ ဆင်းလာလျှင် အန္တရယ် များသည်မို့ ထရပ်ပြီး သန့်ဇော်လင်း လက်ကို ဆွဲကာ အောက်ထပ်မှ ဧည့်သည် အတွက်ထားသည့် အိပ်ခန်းအသေးတခုသို့ လျှောက်လာခဲ့လေသည်။
အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် အရမ်းတင်းနေပြီ ဖြစ်သော သန့်ဇော်လင်း မှာ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်ကို အတင်း ဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း ရင်းက သူမ အကျႌ အတွင်းခံတို့ ကို ချွတ်လေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် ကလည်း သန့်ဇော်လင်း အဝတ်အစားများကို ချွတ်ပေးလိုက်ပြီး မကြာခင်အတွင်း နှစ်ဦးစလုံး ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားကြလေသည်။ ခလေးတယောက်အမေ ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ဘိုက်သားတို့မှာ အရင်ကလောက် မချပ်တော့သော်လည်း စွံ့ကားသော အိုးကြီး များ နှင့် တုတ်ခိုင်ဖြောင့်စင်းသော ပေါင်တန် တို့က ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်ကို ဟော်လိုဂစ်တာအိုးကြီးလို ပုံကျစေလေသည်။ခလေးကို နို့တိုက် ကျွေးလာခဲ့သဖြင့် နို့ကြီးများမှာ ယခင်က သန့်ဇော်လင်း မြင်ဖူးထားသည်ထက် ပိုပြီး ကြီးမားလာသည်မှာ ဘူးသီးကြီး ထိပ်ပိုင်း ဖြတ်ထားသလို ပင်ဖြစ်နေလေသည်။ နို့သီးခေါင်းညိုညို များမှာလည်း လက်မလုံးခန့် တုတ်ခိုင်ပြီး စိတ်ထ နေသဖြင့် မာတောင် နေလေသည်။
ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှဲချလိုက်သည့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ရက် တွားလိုက်သွားပြီး နို့ကြီးများကို အငမ်း မရ စုပ်ယူ နေသော သန့်ဇော်လင်း ၏ ဦးခေါင်းကို ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်က ပွေ့ဖက် ပွတ်သတ်ပေးရင်း အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ငြီးငြူနေရှာသည်။ မာတောင် တောင့်တင်းနေသည့် သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးမှာ ဟိုရမ်းဒီရမ်း ဖြင့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် ပေါင်တန်တို့ကို ပွတ်တိုက်မိနေရာ လီးထိပ်မှ အရည်ကြည်တို့က ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် ပေါင်တွင် ပေကျံကုန်ရသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် က သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဒူးထောင်ကာ ကားလိုက်ရင်း သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးကို သူမလက် ကလေးဖြင့် စမ်းကာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူမ ပေါင်ခွဆုံသို့ ဆွဲယူလိုက်ရာ သန့်ဇော်လင်းက အလိုက်သင့် တိုးဝင်လိုက်သည်။ နူးညံ့ နွေးအိသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတို့ ၏ အထိအတွေ့က သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးကို ပိုပြီး မတ်ထောင်တောင့်တင်းစေလေသည်။ ဝင်ဘူးနေကျ တွင်းဟောင်းမို့လည်း ဘယ်နေရာမှာ ဘယ်အလွှာရှိမှန်းသိနေပြီမို့ မကြာခင် အချိန်အတွင်းမှာ အရှိန်ပြင်းပြင်း နှင့် ဝင်ထွက် ဆောင့်လိုးနေမိတော့သည်။
“ဖွတ်..ဗျိ…စွတ်…ဖတ်…ဖုတ်…..ဖတ်”
“အိ….ရှီးးး…ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်..”
“ဖွတ်..ဗျိ…စွတ်…ဖတ်…ဖုတ်…..ဖတ်”
“အ………အူး…….”
“ဖွတ်..ဗျိ…စွတ်…ဖတ်…ဖုတ်…..ဖတ်”
အခန်းလေးထဲက လူသားနှစ်ဦးက တော့ ချစ်တလင်းခေါ်နေကြသည်မှာ တကမာ္ဘလုံးမှာ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေသကဲ့သို့ပင် ပြင်ပကမာ္ဘ ကို မေ့လျှော့ နေကြလေပြီ။ သူတို့ နှစ်ယောက် ၏ ရမက် ပြင်းပြင်း နှင့် ကာမ စပ်လျှက်နေကြသည်ကို သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးအလောတကြီးဖြင့် ပိတ်ဖို့ မေ့သွားသော တံခါးကြားမှ ချောင်းကြည့်နေသော မျက်လုံး တစုံ ကိုတော့ဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက် သတိပင် မထားမိကြတော့ပေ။
အခန်းထဲ က ချစ်မုန်တိုင်း က တော်တော် နှင့် မပြီးနိုင်၊ အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်း၊ လိုးသံ ဆောင့်သံ တဖတ်ဖတ်၊ ကုတင်သံ တကျွိကျွိ တို့ က အခန်းငယ်လေးထဲမှာ ပြည့်လျှံနေလေတော့သည်။
“ဖွတ်…စွတ်…ဖတ်…ဖွတ်…..ဖတ်”
“အိ….အူး…ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်..”
“ဖွတ်….ဖတ်…ဖုတ်…..ဖတ်”
အခန်း ၁၄။
သန့်ဇော်လင်း သူအိပ်မည့် အခန်းကို ပြန်တက်လာတော့ အာရုံပင် ကျင်းတော့မည်။ သောက်လို့ မပြေတဲ့ ဆားငံရည်ကို မီးကုန်ယမ်းကုန် အတိုးချ သောက်သုံးခဲ့ကြပြီးတော့ သန့်ဇော်လင်း မှာ အတော်ပြိုင်းနေလေပြီ။ ကုတင်ပေါ်မှာ မာချိုဝင်း တစောင်းလေး အိပ်ပျော်နေတာ တွေ့ရတော့ နည်းနည်းစိတ်သက်သာသွားသည်။ အင်း ကားတနေ့လုံးစီးလာရလို့ ပင်ပန်း ပြီး အိပ်ပျော်နေတာဖြစ်မယ် သူကံကောင်းဖို့ ဖြစ်လာတာပဲ ဖြစ်မည်ဟု တွေးရင်း ကုတင်ပေါ် အသာလေး တက် ပြီး မာချိုဝင်း နှင့် မထိ အောင် လှဲကာ ကျောဆန့်လိုက်သည်။ မာချိုဝင်း က သူ့ကို ကျောပေးအိပ်နေရာမှ လှိမ့်ကာ တပတ်လှည့်လိုက်ပြီး သူ့လက်မောင်းတွေကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် လှမ်းကိုင် လိုက်ရင်း၊
“တော်တော် မောသွားပလားမောင်”
ဟု မေးလိုက်ရာ၊ သန့်ဇော်လင်း နှလုံးခုန်ပင် ရပ်သွားမလောက် ခေါင်းနပန်းကြီးသွားရသည်။
“ဟင် ချစ် ဘာပြောတာလဲ”
မာချိုဝင်း က အသံတိုးတိုး ဒေါသသံမပါ၊ လေသံလေးဖြင့် ပြန်ပြောလေသည်။
“မောင် ကလည်း ကွာ ချစ် အစအဆုံး နီးပါး မြင်ပြီးပါပြီ၊ ဖုံးမနေပါနဲ့တော့၊ မောင် နဲ့ တီဝင်း က ဘယ်ကတည်း က ဖြစ်နေတာလဲ”
သန့်ဇော်လင်း ဘာပြောရမှန်းမသိ၊ လည်ချောင်းတွေ ခြောက်ကပ်နေသည်။ ရင်လည်း တဒိတ်ဒိတ်ခုန်ပြီး ဇောချွေးတွေ ပြန်လာခဲ့ရသည်။ အခု မှ တော့ ဘာထူးတော့မှာလည်း ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ရင်ဆိုင်လိုက်ဖို့ သာ ရှိတော့သည်မဟုတ်လား။
“ချစ် စိတ်ဆိုးနေလား၊ မောင်တောင်းပန်ပါတယ်။ ချစ်ဘာဖြစ်စေချင်သလဲ”
“ချစ်က တော့ မောင် ချစ်ကို ပွင့်လင်းစေချင်တယ်၊ မောင် ချစ်ကို ချစ်ရင် ဘာလျို့ဝှက်ချက်မှ မထားပဲ ပြောစေချင်တယ်။ ချစ်က ကိုယ့်ကို ပြောပြရင် စိတ်မဆိုးဘူး ချစ်ကွယ်ရာမှာ လုပ်ပြီး နောက်မှ ချစ်သိရရင်တော့ စိတ်ဆိုးမှာပဲ၊ အခု လည်း မောင် နဲ့ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်တို့ စပြောကတည်းက ချစ်လှေခါးနားရောက်နေတာ၊ မောင် နဲ့ တီဝင်း နဲ့က ချစ်နဲ့ မတွေ့ခင်ကတည်းက ဖြစ်ခဲ့ကြတာဆိုတော့၊ ချစ်ခွင့်လွတ်နိုင်သေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီည ကတော့ မောင် က ချစ်နဲ့ လက်ထပ်ပြီးတော့မှ ဖြစ်တာ၊ ဒါ့အပြင် တီဝင်း က ငြင်းနေတာကို မောင် က အတင်း ရောကာရော လုပ်တာ၊ တီဝင်း အပြစ်မရှိဘူး၊ မောင့်အပြစ်”
“ဟုတ်ပါတယ်ကွာ ချစ်ကို မောင် တောင်းပန်ပါတယ်၊ ချစ်ဘာဖြစ်စေချင်သလဲ ပြောပါ မောင် လိုက်နာပါ့မယ်”
“အင်း ခု ကတော့ ပထမဆုံးအနေနဲ့ မို့ ချစ် ခွင့်လွတ်လိုက်မယ်၊ ဒါပေမဲ့”
“ဒါပေမဲ့ ဘာဖြစ်လဲ ချစ်”
“ချစ် မှာလည်း မောင် နဲ့ မတိုင်မှီ ဇာတ်လမ်းရှိခဲ့တာပဲ မောင့်ကို ပြောပြထားပြီးသားမဟုတ်လား”
“အင်းလေ ဒါပေမဲ့ မောင် မမေးပါဘူး ချစ် ပရိုက်ဗိတ်စီကို မောင်နားလည်ပါတယ်”
“ဟုတ်တယ်လေ၊ မောင်နဲ့ တွေ့ပြီးနောက်ပိုင်း ချစ်လည်း လုံးဝကို ဘာမှ အရှုတ်အရှင်း မရှိပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ခု မောင် က စဖောက်တယ် ဆိုတော့ ချစ်လည်း အနည်းဆုံး တခါလောက်တော့ ညီမျှအောင် ပြန်လုပ်ခွင့် ရှိတယ် အဲဒါပဲ”
သန့်ဇော်လင်း နည်းနည်းတော့ အီသွားသည်။ သို့သော်လည်း သူ့အပြစ်နဲ့ သူမဟုတ်လား။ နောက်တခုက မာချိုဝင်း ဘယ်သူနဲ့ ဖြစ်တာလည်း ဆိုတာကို မေးချင်သော်လည်း မမေးရဲ၊ အခုတော့ မာချိုဝင်း က သူ့ကို ကောင်းကောင်း ချည်လေပြီ။
“အင်း ပါ ချစ် မောင့်ကို စိတ်မဆိုးဘူး ဆိုရင် လုပ်ပါ၊ မောင် က အပြစ်ကျူးလွန်မိတဲ့သူ ဆိုတော့ ချစ်ကို ခွင့်လွတ်ရမှာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ချစ်က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းလို့ ပြောထားတော့ မောင့်ကိုလည်း ချစ်က ပြောပြမှာလား”
“အချိန်တန်တော့ မောင်သိရမှာပေါ့ လေ၊ ကဲ အိပ်တော့ မောင် ပင်ပန်းလာတယ်မဟုတ်လား”
ဟု ပြောကာ သန့်ဇော်လင်းကို ကျောပေးကာ အိပ်လိုက်တော့သည်။သူမ ကိုယ်လေးကိုတော့ သန့်ဇော်လင်း ရင်ခွင်ထဲ နောက်ပြန်တိုးဝင်ထားလိုက်သည်။
သန့်ဇော်လင်း မှာ အိပ်မပျော်တော့၊ မာချိုဝင်း ဘယ်သူနဲ့ များ ဖြစ်ဖူးခဲ့တာလည်း၊ သူ့ဆေးရုံ က ဆရာဝန်ကြီး နဲ့လား၊ အဲဒီဘဲကြီးက တရုပ်လူမျိုးထောင်ထောင်မောင်းမောင်းကြီး၊ ဒါမှ မဟုတ် ဆေးရုံ က သန့်ရှင်းလေး ကုလားလား၊ အဲဒီငတ က ရုတ်က စုတ်ချွန်းချွန်း မဲမဲတူူးတူး နဲ့ ဒါပေမဲ့ ကုလား လီးက ကြီးတယ်ပြောတယ်၊ ဒါမှ မဟုတ် ကျောင်းသူ ဘဝတုန်းက ရီးစားလား၊ နောက်ဆုံး သန့်ဇော်လင်း မှာ သူ့အကိုကြီး ကိုမြင့်အောင် ကိုပင် အတွေးထဲ ထည့်တွေးလိုက်မိသည်။ ထိုကဲ့သို့ သူ့စိတ်ထဲ ထင်ရာ မြင်ရာ မာချိုဝင်း နှင့် နီးစပ်နိုင်မည့် ယောက်ျား တွေ က မာချိုဝင်းကို ပုံစံမျိုးစုံ လိုးနေကြပုံကို တွေးကြည့်ရင်း နှင့် သူ့လီးကြီးမှာ ပြန်မာတောင်လာလေသည်။ ထို့ ကြောင့် လည်း သူ့ရင်ခွင်ထဲ နောက်ကျောပေးကာ တိုးဝင် အိပ်နေသော မာချိုဝင်း ဖင်လုံးလေး နှစ်လုံးကြား သို့ လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း ထောင်ထ တိုးဝင်သွားခဲ့ရသည်။
သန့်ဇော်လင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ သူ့စိတ်ကူးထဲမှာ သူ့အကိုကြီး ကိုမြင့်အောင်က မာချိုဝင်းလေးကို အနောက်က အသာလိုးနေသည်ဟု တွေးရင်း မာချိုဝင်း ဖင်လုံးလေး နှစ်လုံးကြား သူ့လီးကြီးကို လွှတိုက်သလို မြှောထိုး ပွတ်တိုက်ပေးနေမိတော့သည်။ မာချိုဝင်းမှာ လည်း တကယ်တော့ အိပ်မပျော်သေးပေ။ သန့်ဇော်လင်း နှင့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်တို့ နှစ်ယောက် အချစ် ကြမ်း ကြသည်ကို တံခါးကြားမှ ချောင်းကြည့်ရင်း သူမ စိတ်ထဲမှာ အလွန် ပင် ကာမ ရမက်တွေ ထကြွ သောင်းကျန်း ခဲ့ရသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် လိုးနေကြသည်မှာ အောရုပ်ရှင် ကားများထက်ပင် ကြည့်၍ ကောင်းလှသည်ကို သူမ ဝန်ခံရပေမည်။ ဖီးလည်း အလွန်တက်လာသဖြင့် သူမ ပိပိလေး နှင့် စေ့စေ့ လေးကို လက်ချောင်းလေးဖြင့် အသာဖီပွတ်ချောင်းခဲ့ရာ စောက်စေ့လေး ပင် ကျင်တက်ပြီး တချီပြီးခဲ့ရသည်။ ထိုအခါ သူမ ဒူးတွေ ချောင်လာပြီး နားချင်လာသဖြင့် သန့်ဇော်လင်းတို့ကို ဆက်မချောင်းတော့ပဲ အိပ်ယာသို့ ပြန်လာလှဲနေခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ အိပ်ယာထဲ လှဲရင်း သန့်ဇော်လင်းကို ဘယ်လို ကိုင်တွယ်ရမလဲ စဉ်းစားရင်းက သန့်ဇော်လင်း ပြန်လာတော့ သူမ ပလန်ကို ချပြလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
ယခုတော့ သူမ ဟန်တောင် ပန်ဆောင် အိပ်သလိုလို ဖြင့် ကျောပေးထားသော်လည်း သန့်ဇော်လင်း လီးကြီး သူမ ဖင်ကြားမှာ နွေးနွေးကြီး ဝင်လာတာမို့ စိတ်တွေက ပြန်ထလာရပြန်ပါသည်။ စိတ်ထဲကလည်း ဟင်း မောင် က တညလုံး ဘယ်နှစ်ချီမှန်းမသိ သူ့တီဝင်းကို လိုးထားပြီးလို့ အတော်ပြိုင်းနေတာတောင် အခု လီးကြီးက မာတောင်လာရသည်။ဘာကြောင့်လည်း။ မောင့်မှာများ ကပ်ကိုး သဘောကျသည့် လက္ခဏာရှိလို့လား။ မသီတာ အပြောကတော့ သူ့ယောက်ျား ကိုမြင့်အောင် က ကပ်ကိုး ဖီးရှိသည့်လူတယောက်ဟု ဆိုသည်။ မသီတာ နှင့် သူမ နှင့်က အတွင်းရေးတချို့ တလေ ပြောလေ့ရှိကြသည်။ ယခု တော့ မောင် ကလည်း သူ့အကိုလိုပဲလား၊ အခု သူမ က တခြား ယောက်ျား တယောက် နှင့် အိပ်မည်ဟု ပြောလိုက်တာနှင့် လီးတောင် လာရသည်မှာ ဒီသဘော မဟုတ်ဘူးလား။ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း မောင် နဲ့ တီဝင်းတို့ လိုးနေတာ ချောင်းကြည့်ရင်း၊ တီဝင်းကို မနာလို၊ မောင့်ကို စိတ်ဆိုး ဖြစ်ရမည့်အစား တဏှာသွေးတွေ သာ ကြွလာခဲ့ရသည်မဟုတ်လား။ သူမ ကိုယ်တိုင်ရော ကပ်ကိုး ဖီး ရှိနေသလား။
“အ…….”
သူမ ဖင်ကြားမှာ လွှတိုက်နေသော မောင့်လီးထိပ်ဖူးက အပေါ် နဲနဲ စောင်းတက်လာပြီး သူမ အဖုတ် အကွဲကြောင်းလေးကို ပွတ်သွားသဖြင့် မာချိုဝင်း အသံလေးထွက် ငြီးမိသည်။ မောင့်လက်တွေကလည်း သူမ နို့တွေကို အကျႌအောက်လက်လျို ပြီး ဆုပ်နှယ်နေလေပြီ။ သူမ ဝတ်ထားသည့် အောက်ပိုင်းက ပဂျားမား ဘောင်းဘီကို မောင် ဆွဲချွတ်ချတာ ခံလိုက်ရသည်။ သူမ နိုးနေတာ သန့်ဇော်လင်း သိသွားလေပြီ။
မာချိုဝင်း က ဘယ်ဘက်ကို စောင်းအိပ်နေတာမို့ သန့်ဇော်လင်း ဒူးကြီး သူမ ပေါင်ကြားဝင်လာတော့ သူမ ညာဘက်ပေါင်လေးကို ထောင်ပေးလိုက်ရသည်။ သန့်ဇော်လင်း လီးပူနွေးကြီးက သူမ ဖင်ကြားမှ ပွတ်တိုက်ကာ သူမ အဖုတ်အဝကို လာထိတွေ့နေသည်။ သူမ အဖုတ်လေးကလည်း အရည်တွေ စိုစိမ့်နေပြီ။ သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးက သူမ အဖုတ်ထဲ စိ ကနဲ တိုးဝင်လာသည်။ မာချိုဝင်း လေသံလေးထွက်အောင် ငြီးလိုက်မိသည်။
သန့်ဇော်လင်းက သူ့လီးကြီးကို အဆုံးထိ ဝင်အောင် ဖြည်းဖြည်းချင်း အရင်သွင်းလိုက်သည်။ ပြီးမှ နေရာ ပုံစံ ပြင်ကာ မာချိုဝင်း ခါးလေးကို ကိုင်၍ အနောက်မှ ဆောင့် ကာ ဆောင့်ကာ လိုးတော့သည်။ မာချိုဝင်း စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲမှာက သွေးကြောတွေက ပွထနေသဖြင့် လီးကြီးဝင်လာတာ အလွန်အရသာ ရှိနေရသည်။ ဆောင့်ချက် ပြင်းပြင်းတွေ ကြောင့် မာချိုဝင်း အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ ငြီးနေမိသည်။ အချက်လေးငါးဆယ် ဆောင့်ခံရအပြီးမှာ မာချိုဝင်း ကိုယ်လေးတောင့်တင်းပြီး ကာမ အရသာ အဆုံးစွန်ကို ရောက်သွားတော့သည်။ သန့်ဇော်လင်းက တီဝင်း နှင့် သုံးချီလောက် ဆွဲခဲ့သဖြင့် တော်တော်နှင့် ပြီးမည့် လမ်းမမြင်ခြေ။ သို့သော်လည်း လူက အသက်ရှု မြန်ပြီး နည်းနည်းလေး မောသလို ဖြစ်လာသဖြင့် နားနေလိုက်သည်။ လီးကြီးက တော့ မာတာ မလျော့ တောင့်တင်းနေလေသည်။
သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးမှာ အလွန်မာတင်းတောင့်တင်းနေပြီး သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားတာမို့ မာချိုဝင်းမှာ အရသာထူး ခံစားနေရသလို သူမ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေးများ လှုပ်စိလှုပ်စိ ဖြင့် လီးကြီးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ပေးသလို ဖြစ်နေသဖြင့် သန့်ဇော်လင်းတယောက်လည်း ဖီးပိုတက်နေရသည်။ သို့သော်လည်း တီဝင်း နှင့် အကြိမ်ကြိမ်ပြီးခဲ့သည်မို့ ဒီတချီတော့ သူပြီးပါတော့မလား ဟု သန့်ဇော်လင်း မှာ သံသယ ဖြစ်နေရသည်။
သန့်ဇော်လင်း က မာချိုဝင်းကို အနောက်မှ သိုင်းဖက်၍ နို့တွေကို ဆုပ်နှယ်ပေးကာ သူမ လည်ကုတ်ကလေး ကို နမ်းရင်း အနားယူနေရာ မာချိုဝင်းက လက်နောက်ပြန်ဖြင့် သန့်ဇော်လင်း ပေါင်တွေကို ပွတ်ပေးရင်း၊
“မောင် မပြီးသေးဘူး မလား၊ ချစ်ဘာလုပ်ပေးရမလဲ”
“ရပါတယ် ချစ်ရယ်၊ မောင် မောလို့ ခန စောင့်နေတာ၊ ချစ်ရော အဆင်ပြေရဲ့လား”
မာချိုဝင်းက သူမ ကိုယ်လေးကို ရှေ့ကော့လိုက်ပြီး သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးကို သူမ အဖုတ်လေးတွင်းမှ လျှောကနဲ ထွက်သွားစေသည်။ ပြီးမှ ကိုယ်တပတ်လှိမ့်ကာ သန့်ဇော်လင်း နှင့် မျက်နှာချင်း ဆိုင်လိုက်သည်။ သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေးဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ကာ သန့်ဇော်လင်း နူတ်ခမ်းတွေကို သူမ နှုတ်ခမ်းလေး ဖြင့် အသာဖိကပ်နမ်းလိုက်သည်။
” မောင် က တီဝင်း ကို အသားကုန်လိုးထားတာကိုး၊ မောင့် ထဲမှာ လရည်ရောကျန်သေးရဲ့လား”
မာချိုဝင်း ရဲ့ စကားကြမ်းကြမ်းတွေက သန့်ဇော်လင်း နားထဲမှာ ထူးဆန်း နေသည်။ သူမ တခါမှ အဲလို အသုံးအနှုံးမျိုး အရင်က မသုံးဖူးခဲ့ခြေ။
“ဟုတ်ပါဘူး ချစ်ရယ်၊ မောင် ခရီးပန်းလို့ပါ”
“ဟုတ်ပါတယ် မောင်ရယ် ရှက်မနေပါနဲ့၊ မောင် အခု ဒါကြီးတောင်လာတာ ဟာ ချစ် ကို တခြားသူ နဲ့ လုပ်နေတာကို တွေးလိုက်မိလို့ မဟုတ်လား”
“ဟင် ချစ် က ဘာလို့ အဲလို ထင်ရတာလဲ”
သန့်ဇော်လင်း ချက်ကောင်းထိသွားသဖြင့် လန့်သွားသည်။ လာပြန်ပြီ တယောက်၊ မသီတာတုန်းက လည်း သူ့ကို အဲလို ပဲ စွတ်စွဲ ခဲ့သည်။ အခု လည်းမာချိုဝင်းက သူ့ကို ဒဲ့ ပြောလာခြေပြီ။
“ကဲပါ မောင်ရယ်၊ လုပ်မနေပါနဲ့ ခနနော်”
မာချိုဝင်းက ကုတင်ပေါ်မှ ခနထကာ သူမ အထုပ်အပိုးတွေထဲမှ ပစ္စည်း တချို့ သွားယူပြီး ပြန်လာသည်။ နောက် တော့ သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးမှာ အဖေါ် ကို စွတ်ပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ ဂျယ်ဗူးလေးကို သန့်ဇော်လင်း လက်ထဲ ထိုးထည့်ပေးလိုက်ရင်းက အိပ်ယာပေါ် ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးလိုက်သည်။
သူမ ကို မေးခွန်းထုတ်သော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်နေသော သန့်ဇော်လင်းကို မာချိုဝင်းက၊
“အချစ် ရဲ့ ပထမ ဆုံး လူ က ချစ် နောက်ပေါက် ကို တအားကြိုက်တယ် မောင်၊ သူက ချစ်ကို ချစ်ရင် အနည်းဆုံး နောက်ပေါက်ကို တော့ တခါလောက်လုပ်ရမှ၊ ကဲ မောင် ဘယ်လို သဘောရသလဲ”
သန့်ဇော်လင်း ပါးစပ်မှ မပီမသ အသံလုံးထွေးထွက်သွားသည်။ သူ့လီးကြီးမှာ လရည်တွေ ထိပ်က ပန်းထွက်တော့မလို ဖောင်းပွလာခဲ့သည်။ အိပ်ယာမှ ကမန်ကတန်းထကာ မာချိုဝင်း ကုန်းပေးထားသော ဖင်လေး အနောက်ဖက်ရောက်သွားခဲ့ရသည်။ ခရေပွင့် ညိုညိုလေး ကို လက်ထဲက ချောဆီညှစ်ကာ သုတ်လိုက်သည်။ ခရေပွင့်လေးထဲသို့လည်း သူ့လက်ချောင်းတွေဖြင့် အသာထိုးထည့်သည်။ ချောဆီ အေးအေး ကြောင့် မာချိုဝင်း ငြီးသံလေးထွက်လာသည်။ သန့်ဇော်လင်း အဖေါ်စွတ်ထားသော သူ့လီးကြီးကို မာချိုဝင်း ခရေပွင့်လေး အဝမှာ တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည်။
“အ….. ဖြည်းဖြည်း …အု…အရမ်းမကြမ်းနဲ့လေ…ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်..”
မာချိုဝင်းဘာပြောလိုက်တာလဲ၊ အု ဆိုတာ ဘာလဲ ဦး လား၊ မောင် မဟုတ်တော့ဘူး၊ သူ့ ကို ဘယ်သူလို့ မာချိုဝင်းက ခံစားပြီးပြောနေတာလဲ ၊ ရိုးပလေး လုပ်နေတာလား၊ သန့်ဇော်လင်း ခေါင်းထဲမှာ လားပေါင်းများစွာ နှင့်၊ သို့သော်လည်း သူ့စိတ်အတွေးထဲမှာ က သူ့ကိုယ်သူ သူမသိသည့် တစိမ်းယောက်ျား တယောက်လို့ တွေးပြီး ထိုသူက မာချိုဝင်းကို သူ့ကွယ်ရာမှာ လိုးနေသည်။ လိုးတာမှ ဖင်ကို လိုးနေသည်ဟု တွေးလိုက်မိသဖြင့် မာချိုဝင်း ဖင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်လိုးမိလိုက်သည်။ ဖီးဘယ်လောက်တောင် တက်သွားသလဲ ဆို ကြာကြာမခံလိုက်။ ခနလေးဖြင့် လရည်တွေ အဖေါ်ထဲမှာ ပန်းထွက်သွားရင်း ပြီးဆုံးခြင်း ရောက်ရလေတော့သည်။
“အားးးးးးးးးးးးး……အိးးး”
မောပန်းနွမ်းနှယ်သွားပြီး မာချိုဝင်း ဘေးမှာ ပက်လက် အနားယူရင်းမှ သန့်ဇော်လင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို နည်းနည်းရှက်သွားမိသည်။ သူကိုယ်တိုင်ပင် သတိမထားမိသည့် သူ့ကပ်ကိုးဖီလင်ကို မသီတာရော ၊ မာချိုဝင်း ရောက သိနေကြပါလား၊ ဟု တွေးလိုက်မိကာ၊ မကြာခင်ပင် နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်မောကျသွား လေတော့သည်။
အခန်း ၁၅။
သန့်ဇော်လင်း နှင့် မာချိုဝင်း တို့ လင်မယား မာချိုဝင်း တို့ မြို့ ရောက်တော့ နေမစောင်းသေး။ သူတို့ အိပ်ပျော်သွားသည့် အချိန်က မိုးလင်းကာနီးနေပြီမို့ အိပ်ယာထလည်း နောက်ကျ သည်။ မှီရာ လိုင်းကား နှင့် လိုက်ကြရသည်။ လမ်းမှာလည်း လေးနာရီလောက် ကြာတာမို့ ကားပေါ်မှာ လည်း မျက်လုံး သိပ်မဖွင့်နိုင် အိပ်ကာ လိုက်ခဲ့ကြသည်။
မာချိုဝင်း ညီမ လေး လဲ့ချိုဝင်းလည်း သူတို့ မိဘအိမ်ရောက်နေသည်။ လဲ့ချိုဝင်း မှာ မန္တလေး ဆေးတက္ကသိုလ်မှ ပြီးကာစ ယခု ဟောက်စ်ဆင်းနေသော ဆရာဝန်မ ပေါက်စ အပျို ကလေး ဖြစ်လေသည်။ မာချိုဝင်းလိုပင် အသားဖြူဖြူ တရုပ်မလေး ဖြစ်လေသည်။ သူတို့ မေမေဒေါ်ရှုမေဝင်း မှာ လည်း ခု မှ အသက်လေးဆယ်ကျော်ကာစ တရုပ်မ တယောက်ဖြစ်ပြီး ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က သမီးတွေနဲ့ မတူ တောင့်တောင့်တင်းတင်း အကိတ်ကြီး ဖြစ်လေသည်။ မာချိုဝင်း နှင့် လဲ့ချိုဝင်းတို့မှာ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ထည် သွယ်သွယ် ပါးပါး ရင်သား တင်သားတွေ သူ့နေရာ နှင့်သူ အချိုးကျကျ အမို့ အဖေါင်း တွေ ရှိနေကြသော်လည်း သူတို့ မာမား လိုတော့ အကိတ်ကြီး မဟုတ်ကြခြေ။ ဒေါ်ရှုမေဝင်း အပြောအရတော့ သူတို့ အဖေဘက်လိုက်လို့ဟု ဆိုသည်။ သူတို့ အဖေ ဦးအဟိုး မှာ ပိန်ပန်ပါးပါး ဟု ဆိုသည်။ ဦးအဟိုး နှင့် ဒေါ်ရှုမေဝင်းကို သူတို့ မိဘတွေ ပေးစားတော့ ဒေါ်ရှုမေဝင်း က အသက်၁၈ နှစ်သာ ရှိသေးသည်။ မာချိုဝင်းကို သူမ ၁၉နှစ်သမီးမှာ မွေးခဲ့ပြီး နောက် ၂ နှစ်အကြာမှာ လဲ့ချိုဝင်း ကို မွေးခဲ့သည်ဖြစ်သည်။ လဲ့ချိုဝင်း မွေးပြီး နှစ်နှစ်အကြာမှာ ဦးအဟိုး ကွယ်လွန်သွားခဲ့သည်။ သမီး နှစ်ယောက် နှင့် အားကိုးရာမဲ့ ဖြစ်နေရှာသော ဒေါ်ရှုမေဝင်းကို ဦးအဟိုး နှင့် စီးပွားရေး ပါတနာ ဖြစ်သူ ဦးမျိုးခိုင် က လက်ထပ်ခဲ့ပြီး စီးပွားတခုတည်းဖြစ်အောင် ပြုလုပ်ကာ ဒေါ်ရှုမေဝင်း နှင့် သမီး နှစ်ယောက်ကို စောင့်ရှောက်ခဲ့သည်။ ဦးမျိုးခိုင်မှာ ထိုအချိန်က အသက် ၃၂ နှစ်ခန့် ဖြစ်ပြီး ဒေါ်ရှုမေဝင်းက ၂၃နှစ်သာ ရှိသေးသည်။ ဦးမျိုးခိုင်မှာ အသားညိုညို အညာသားဖြစ်ပြီ ဒေါ်ရှုမေဝင်း က အသားအရည်ဝါဝင်းနေ သည့် တရုပ်မ စစ်စစ် ဖြစ်လေရာ၊ မျက်ရစ်မရှိသည့် တရုပ်မလေးများ ဖြစ်သော မာချိုဝင်း နှင့် လဲ့ချိုဝင်းတို့ မှာ မည်သို့မျှ ဦးမျိုးခိုင် သမီးများ မဖြစ်နိုင်ကြောင်း သူတို့ ရာဇဝင် မသိသူများကပင် သတိထားမိနိုင်လေသည်။ ဒေါ်ရှုမေဝင်းမှာ ဦးမျိုးခိုင် နှင့် သားတယောက်ရကာ အခု ၁၈ နှစ်ခန့် ရှိပြီး အဝေးသင် တက်ရင်း သူ့အဖေပွဲရုံ အလုပ်ကို ကူလုပ်နေလေသည်။ မောင် ခိုင်ဝင်း ဟု ခေါ်လေသည်။
သန့်ဇော်လင်း မှာ အိပ်ရေးဝသွားသော်လည်း ညက ပင်ပန်းထားတာရယ်၊ ကားက ဆောင့်တာရယ်တို့ကြောင့် ကိုယ်တွေ လက်တွေတော့ အနည်းငယ် နာကျင်နေသည်။ သူတို့ လင်မယား အတွက်ပေးထားသော အခန်းတွင် သူတို့ ပစ္စည်းများကို နေရာချပြီး သူက ကုတင်ပေါ်ခနလှဲကာ နားနေတုန်း၊ မာချိုဝင်း က အမေ နှင့် ညီမ တို့ဖြင့် မတွေ့တာ ကြာသဖြင့် သွားကာ စကားလက်ဆုံ ကျရင်း ညနေစာ စားဖို့ ဝိုင်းကူလုပ်ပေးနေလေသည်။
ညနေကျတော့ ယောက်ခမကြီး ဦးမျိုးခိုင် နှင့် ယောက်ဖ ဖြစ်သူ ခိုင်ဝင်း တို့ နှင့် အတူ အရက်ဝိုင်း ဖွဲ့ကြလေသည်။ ယောက်ခမကြီး သောက်တတ်မှန်းသိသဖြင့် ရန်ကုန်မှ ဝယ်လာသော ဂျော်နီဝါကား ဘလက်လေဘယ်တလုံးထုတ်ရင်း၊ ဆတ်သားခြောက်၊ လဘက်သုတ် အမြီး တို့ဖြင့် သောက်ကြလေသည်။ မောင်ခိုင်ဝင်းကလည်း အပြင်းမသောက်နိုင်သေး၍ သူ့အတွက် မြန်မာ ဘီယာ၊ သူ့အမတွေ အတွက် စပိုင် ဝိုင်တို့ကို ယူလာပြီး သောက်ကြ စကားပြောဆိုကြလေသည်။ အလုပ်အကြောင်း နိုင်ငံရေး၊ စီးပွားရေး စုံလေသည်။ သန့်ဇော်လင်း က ခယ်မချော လဲ့ချိုဝင်း နှင့် ယောက်ခမ အကိတ်ကြီး ဒေါ်ရှုမေဝင်း တို့ကို တိတ်တခိုး မျက်စေ့အစာ ကျွေးနေလေသည်။ မိန်းမ သုံးယောက် က စားဖို့ သောက်ဖို့ ပြင်ဆင်နေကြသည်ကို ယောက်ျာသုံးယောက်က စားပွဲမှာ ထိုင် စားသောက်နေရင်း ဖြင့် အာရိုက်နေကြခြင်း ဖြစ်လေရာ၊ နည်းနည်း အရှိန်ရလာလေ၊ သန့်ဇော်လင်း စိတ်တွေက ပိုထလာလေဖြစ်လေသည်။
သန့်ဇော်လင်း နည်းနည်းထွေလာတော့ သန့်ဇော်လင်း ၏ မျက်လုံး ရိုင်းရိုင်းတွေကို ဒေါ်ရှုမေဝင်း က သတိထားမိ သဖြင့် အနည်းငယ် ခြေတုံ လက်တုံ ဖြစ်မိလေသည်။ အဲကောင်လေးကလည်း ကိုယ့်ယောက်ခမ ကိုတောင် ကြည့်တဲ့ မျက်လုံးတွေက မဟုတ်သေးပါဘူးဟု တွေးနေမိသည်။ ဥိးမျိုးခိုင် က လည်း နူတ်ခမ်းထောင့်စွန်းမှ မသိမသာ ပြုံးလိုက်မိသည်။ ခွေးမသားလေး တဏှာရူး ၊ ဘယ်အပေါက်မှ ရှောင်မဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူး တွေးလိုက်မိသည်။
သန့်ဇော်လင်း သောက်ကောင်းကောင်း နှင့် အရက်တော်တော်သောက်ဖြစ်သွားပြီး ညနေစာ ကလည်း ဖွယ်ဖွယ်ရာရာမို့ စားကောင်း တော့ ဘိုက်အတော်တင်းသွားပြီ။ လူ က ပင်ပန်းသော်လည်း ယောက်ခမ ကြီး နှင့် ခယ်မ လေးကို စိတ်ထဲက ပြစ်မှား ပြီး လီး က တောင် နေသဖြင့် စောစောအိပ်တော့မည် အကြောင်းပြကာ မာချိုဝင်း ကို ခေါ် အခန်းထဲ ဝင်ကာ ပေါင်နှစ်လုံး ပုခုံးထမ်း ကာ လိုးတော့သည်။ မာချိုဝင်း က တိုးတိုး မောင် ဘေးခန်းက ညီမလေး ကြားနေရတယ် ဆိုတာတောင် ဂရု မစိုက်တော့ ယောက်ခမကြီး ဒေါ်ရှုမေဝင်းကို လိုးနေသည်ဟု မှန်းကာ လိုးလေသည်။ ဖီးက အရမ်းတက်နေ လူကလည်း မူးနေတော့ မာချိုဝင်း ပြီးမပြီးတောင် မသိတော့ လရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားသည်နှင့် တုံးကနဲ ကို အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
ရုတ်တရက် ကုတင်လှုပ်သွားတော့ သန့်ဇော်လင်း နိုးလာသည်၊ သို့သော်လည်း ခေါင်းက ခဲ ကိုယ်တွေလက်တွေလည်း နာနေသဖြင့် ပြန်မှိန်းနေလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သေးက အရမ်းပေါက်ချင်လာသည်။ ထို့ကြောင့် သူ့ အာရုံက လန်းလာသည်။ မျက်လုံးအသာမှေးကြည့်လိုက်တော့ မီးရောင် မှိန်မှိန်အောက် မှာ ကုတင်ဘေး ရပ်လျှက် သူ့မျက်နှာကို သေခြာစိုက်ကြည့်နေသော မာချိုဝင်းကို တွေ့လိုက်လိုက်ရသည်။ ပထမ တော့ သူက ချစ်ဘာလုပ်နေတာလဲဟု မေးလိုက်မလို့ အချိန် နဲ့ အခြေအနေက စိတ်ထဲထူးဆန်းသလိုမို့ ဆက်အိပ်ပျော်ချင်ဟန်ဆောင်နေလိုက်မိသည်။ ခနနေတော့ မာချိုဝင်း ခြေဖျားထောက်ကာ အခန်းထဲကထွက်သွားသည်။
မာချိုဝင်း ထွက်သွားပြီး ခနကြာမှ သန့်ဇော်လင်း လည်း ခြေဖျားထောက်ကာ ထွက်လိုက်လေသည်။ မာချိုဝင်း အရိပ်လေး လှေခါးမှ ဆင်းတာ တွေ့လိုက်ရသဖြင့် အနောက်မှ အသံမထွက်အောင် သေခြာနင်းပြီး လိုက်သွားလိုက်သည်။ မာချိုဝင်း မှာ အိမ် ဘေး အပေါက်မှ ထွက်သွားကာ ထို တံခါးလေးကို ပြန်စေ့ သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မာချိုဝင်းတို့ မိဘများ အိမ်ကို စာဖတ်သူများ မြင်အောင် ရေးပြရလျှင် အိမ်မှာ ပျဉ်ထောင် နှစ်ထပ်အိမ်ကြီး ဖြစ်ပြီး ခြံဝင်းမှာလည်း အကျယ်ကြီးဖြစ်သည်။ အိမ်ကြီးနောက်ဖက် တွင် ဂိုထောင် ကဲ့ သို့ အဆောင်များ သုံးလေးဆောင် ရှိလေသည်။ ထို အဆောင်များ မှာ တခါတရံ ပွဲရုံမှ အခန့်မသင့် ၍ ယာယီထားစရာပေါ်လာလျှင် ပစ္စည်းများ ထားသည့် အဆောင်များ ဖြစ်သည်။ အိမ်ကြီးဘေးမှ ကုန်ကားကြီးများ ပင် ခြံ အနောက်ဖက်သို့ တိုက်ရိုက် ဝင်နိုင်သည်။ ထို ကားဝင်သည့် လမ်းဖက်၊ အိမ်ဘေးမှာလည်း အလွယ်ထွက်လို့ ရသည့် တံခါးပေါက် ရှိလေသည်။ ထို တံခါးပေါက်မှ မာချိုဝင်း ထွက်သွားခြင်း ဖြစ်လေသည်။
သန့်ဇော်လင်းက ချက်ခြင်း ထွက်လိုက်သွားလျှင် ပေါ်တင်ကြီး မိနေမှာ စိုးသဖြင့်၊ ခန တော့ စောင့်လိုက်သည်။ နောက် တံခါးကို အသာလေးဟကြည့်ရာ အပြင်တွင် ဘယ်သူမှ မတွေ့ရသဖြင့် အသာထွက်ပြီးတံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်သည်။ လှေခါးနှစ်ထစ်လောက်ပဲ ရှိသည်။ ထိုလှေခါးရင်း၌ အပြင်မှာ စီးသည့် ဘိနပ်တရံ နှစ်ရံ ရှိသည်။ သူနှင့် တော်မည့် ဘိနပ်တစ်ရံကို ကောက်စွပ်ပြီး ဘေးဘီကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မာချိုဝင်းကို မတွေ့ရတော့ခြေ။ ကားလမ်းလေး အတိုင်း နောက်ဘက်ခြံကို လျှောက်သွားလိုက်ရာ မာချိုဝင်းကို မတွေ့ရတော့ခြေ။ အပြင်ထွက်ဖို့ကလည်း ကားလမ်းမ ပဲ ရှိသည်။ သန့်ဇော်လင်း ဂိုထောင်တွေ နားသို့ ကပ်လာရင်းက သေးပေါက်ချင်လာသဖြင့် ဂိုထောင်တခု နှင့် ခြံစည်းရိုးကြား အရိပ်ကျနေရာလေးသို့ တိုးဝင်လိုက် ပြီ ခြုံဘုတ် ရှိရာဘက်ကို ပုဆိုးလှန်ကာသေးပေါက်လိုက်သည်။
သေးတန်းက ခြုံဘုတ်သစ်ရွက်များပေါ် တဗြန်းဗြန်း ကျနေစဉ် စကားပြောသံ သဲ့သဲ့ကြားလိုက်ရသဖြင့် သေးကို ချက်ချင်းရပ်လိုက်ရသည်။မြေကြီးပေါ် အသာဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ရင်း အသံမထွက်အောင် ထိန်းကာ သေးကို လွတ်လိုက်ပြီး ဆုံးအောင် ပေါက်လိုက်သည်။ ပြီး မှ အသံထွက်ရာ နေရာကို လိုက်ရှာရာ သူကပ်ရပ်နေသည့် ဂိုထောင် အနောက်ဘက်မှ သစ်သား အကွဲဟ တခုမှ မီးရောင်ထွက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည် အပြင်ဘက်မှာက လမိုက်ညမို့ မှောင်နေသည်ဖြစ်ရာသူ့ကို မြင်မှာလည်း ဂရုစိုက်စရာ မလိုတော့ခြေ။ ညကလည်း တိတ်ဆိတ်နေသည်မို့အသံတိုးတိုးလေးကို ပင်သူကြားလိုက်ရခြင်းဖြစ်လေသည်။
ထို အလင်းရောင်ထွက်ရာ အပေါက်ကြားမှ ချောင်းကြည့်လိုက်ရာ ဂိုထောင် အတွင်းပိုင်း ကို တွေ့လိုက်ရသည် ထိုနေရာလေး တွင် သစ်သားကွတ်ပြစ်လေး တခု သင်ဖြူးဖျာ နှင့် ခေါင်းအုံးလေး တလုံး ရှိနေသည်။ ကုန်ပစ္စည်းတွေကို သပ်သပ်ယပ်ယပ်စီထားသဖြင့် ထိုသစ်သားကွပ်ပြစ်နေရာလေးမှာ အခန်းလေး တခုလို ဖြစ်နေသည်။ ထိုကွပ်ပြစ်ပေးမှာ လူကြီးတယာက်သူ့ကို ကျောပေးထိုင် နေပြီး ထိုလူကြီး နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ကုန်ပစ္စည်းအပုံတွေ ကြားမှ မာချိုဝင်း ထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မာချိုဝင်းကို မြင်သည်နှင့် ထိုသူကြီးမှာ ကွပ်ပြစ်ကလေးပေါ်မှ ထရပ်ကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန်တန်းလိုက်သည်။ မာချိုဝင်းကလည်း ထိုလူကြီးလက်နှစ်ဖက်ကြားသို့ ပြေးဝင်ကာ ဖက်လိုက်သည်။ တယောက်နှင့် တယောက် နူတ်ခမ်းချင်း နမ်းရှုံ့ လိုက်ကြပြီး စကားပြောတော့ အသံသေခြာ မကြားရသဖြင့် ထိုအပေါက်မှ မျက်စေ့ကို ခွာလိုက်ပြီး နားကို ကပ်နားထောင်လိုက်ရာ။
“အား လွမ်းလိုက်တာ မီးကြီး ရယ် မတွေ့ရတာအတော်ကြာသွားပြီနော်၊ ပါပါး ကိုရော သတိရသေးရဲ့လား”
“သတိရတာပေါ့ ပါပါးရယ်၊ ဘယ်သတိမရပဲ နေပါ့မလဲ”
သန့်ဇော်လင်း ကြယ်တွေလတွေ မြင်သွားရသည်။ ခေါင်းတွေလည်းထူပူလို့၊ ဟိုက်။ အဲဒါ မာချိုဝင်း ရဲ့ ပထွေး ဦးမျိုးခိုင်ပါလား၊ မာချိုဝင်း ပြောတဲ့ အရင်လူ ဆိုတာ သူမ ရဲ့ ပထွေးလား၊ သန့်ဇော်လင်း အာခေါင်တွေတောင် ခြောက်သွေ့လာခဲ့ရသည်။ မာချိုဝင်း သူ့ကို မန္တလေးမှာ ပြောခဲ့တာကို ပြန်သတိရလာသည်။ သူမ က သူ့အပေါ်မှာအကြွေး ရှိသည်မဟုတ်ပါလား၊ သူ နှင့် တီဝင်း တို့ ဖြစ်သလို အခု မာချိုဝင်းမှာလည်း ဖြစ်ခွင့် ရှိနေ သည်မဟုတ်ပါလား။ သန့်ဇော်လင်းမှာ ဘယ်သူမှန်းသိသွားတော့ ဘာတွေလုပ်မှာလည်း ဆိုတာ သိချင်လာတာမို့ အပေါက်ကို ပြန်ချောင်းလိုက်သည်။
“ဟိုက်”
သန့်ဇော်လင်း မျက်လုံးပြူးကာ ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားရသည်။ မတ်တတ်ရပ်နေသော ဦးမျိုးခိုင် ပုဆိုးမှာ ကြမ်းပေါ်ကွင်းလုံးပုံကျနေပြီး မာချိုဝင်းတယောက် သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း က ထောင်မတ်နေသော ဦးမျိုးခိုင် လီးညိုညိုကြီးကို မြိန်ရည်ယှက်ရည်စုပ်ပေးနေပါပေါ့လား။
အခန်း ၁၆။
ဦးမျိုးခိုင် က မာချိုဝင်း ၏ နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြင့်လှုပ်ရှားနေသော ခေါင်းလေးကို သူ့လက်ဖဝါးများဖြင့် ပွတ်သတ်ပေး နေရင်း က တချက်တချက် သူ့ဖင်ကို ကော့ကာ ညှောင့်လိုက်သေးသည်။ ခနကြာတော့ မာချိုဝင်း ချိုင်းကလေးကို ဆွဲမကာ ထရပ်ခိုင်းလိုက်ရင်း ကွပ်ပျစ်ကလေး ရှိရာသို့ ခေါ်လာခဲ့လေသည်။
ကွပ်ပျစ်နား ရောက်ကာနီးတွင် မာချိုဝင်းက ထမိန်ကို ကွင်းလုံးချွတ်ချ ခဲ့ပြီး ကွပ်ပျစ်ပေါ်ထိုင်တော့ သူမ ညအိပ်ဝတ်ထားသော တီရှပ်ကို ခေါင်းမှ လှန်ကာ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ အတွင်းခံများ ဘာမှ မဟုတ်ထားသဖြင့် သူမ တကိုယ်လုံးမှာ ဘာအဝတ်အစားမှ မရှိတော့ခြေ။ ဂိုထောင်ထဲမှ မီးဝါကျင့်ကျင့် အောက်မှာတောာင် မာချိုဝင်း အသားတွေက ဖြူဝင်းနေသည်။ အထူးသဖြင့် ယခု ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားသော ဦးမျိုးခိုင် ၏ တုတ်ခိုင်ညိုမောင်း သော ကိုယ်နားမှာ ကပ်ပြီး ယှဉ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားသဖြင့်လည်း ဖြစ်နိုင်လေသည်။
ဦးမျိုးခိုင် နှင့် မာချိုဝင်း တို့ မှာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေကြပြီး ဦးမျိုးခိုင်လက်ဖဝါးတွေက မာချိုဝင်း ရင်သားတွေကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်ပေးနေသလို မာချိုဝင်းမှာလည်း လက်လေးတဖက်က က ဦးမျိုးခိုင် လည်ကုတ်ကို တွယ်ဖက်ထားရင်း တခြားတဖက်က ဦးမျိုးခိုင် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သတ်ပေး နေလေသည်။ နောက်တော့ မာချိုဝင်းကို ကွပ်ပျစ်ပေါ် ပက်လက်လှဲစေကာ သူမ ကားပေးသော ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်၍ ဦးမျိုးခိုင် တယောက် လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပုံစံ ဖြင့် စလိုးလေတော့သည်။ ပုံစံရိုးရိုးပေမဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် တောင့်တင်း သန်မာလှသော ဦးမျိုးခိုင်၏ ဆောင့်ချက် တွေက အားပါလှသည်။ မာချိုဝင်း ကိုယ်လေး ပင် ခေါင်းရင်းဘက် ရွေ့ရွေ့ သွားသည်မှာ သူမ ခေါင်းနှင့် ကွပ်ပျစ်ခေါင်းရင်းနံရံ တို့ ထိကပ်မိသည်အထိ ဖြစ်လေသည်။
“ဖတ်…ဖလွတ်…ဖတ်…ဖတ်…ဗျိ…ဖတ်.”
“အင့်…..အု….အင့်…အု.”
မာချိုဝင်း ဆီမှ ငြီသံလေးကလည်း တချက်ဆောင့်တိုင်း တခါ အသံထွက်နေလေသည်။ သန့်ဇော်လင်း ကြည့်နေရင်းပင် မာချိုဝင်း က်ိုယ်လေးမှာ ကော့တက်သွားပြီး ဦးမျိုးခိုင် လက်မောင်းတွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ဦးမျိုးခိုင်လည်း ဆောင့်နေတာ ရပ်သွားသဖြင့် မာချိုဝင်း ပြီးသွားပြီ ဆိုတာ သန့်ဇော်လင်း သိလိုက်ရသည်။ ဦးမျိုးခိုင် က သူ့လီးကြီး အဆုံးထိ စိမ်ထားရင်းမှ မာချိုဝင်း မျက်နှာ အနှံ့ ကို နမ်းရှုံ့ရင်း နို့လေးများကိုလည်း စို့ပေးနေသည်။ မာချိုဝင်း ငြိမ်ကျသွားပြီး ခနနေမှ မာချိုဝင်းကို အသာဆွဲထူလိုက်သည်။ မာချိုဝင်း မှာ သူမစောက်ဖုတ်ထဲမှ ဦးမျိုးခိုင် လီးကြီးမကျွတ်စေပဲ ခြေထောက်တဖက်ကို မြှောက်ကာ တပတ်လှည့် လိုက်တော့ လေးဘက်ထောက်ရက်လေး ဖြစ်သွားရသည်။ ထိုအခါကျမှ ဦးမျိုးခိုင် က မာချိုဝင်း ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး အနောက် က ဆောင့်လိုးတော့သည်။ မာချိုဝင်း မှာ ခေါင်းကလေး ငုံ့ထားသဖြင့် ဆံပင်တွေ တယမ်းယမ်း နို့တွေက လှုပ်ခါယမ်းနေရသည်။ ဆောင့်ချက်က လည်း ကြမ်းကြမ်း အားလည်း ပါသည်မို့ မာချိုဝင်းမှာ တအီးအီး ငြီးသံလေး တွေ ထွက်လာရပြန်သည်။
မာချိုဝင်း ကို ဦးမျိုးခိုင် ဒေါ့ကီ ဆွဲ နေသည်ကို ကြည့်ရင်း နှင့် သန့်ဇော်လင်း မှာ သူကိုယ်တိုင် သတိမထားမိလိုက် ပဲ မာတောင်နေသော သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ဂွင်းတိုက်နေမိလေသည်။ မာချိုဝင်း ၏ဝင်းဝါ နေသော ဖင်လုံးလေး နှစ်လုံးမှာ ဦးမျိုးခိုင် ဆောင့်လိုက်တိုင်း တုံခါထွက်နေသဖြင့် ဘယ်လောက်တောင် အားပါမှန်း သန့်ဇော်လင်း မြင်နေရလေသည်။ ဦးမျိုးခိုင် မှာ ဘယ်လောက်တောင် ထိန်းထားနိုင်သလဲ မသိ မာချိုဝင်း မှာ အိးအီး အီး အသံလေး ထွက်ပြိး ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန်ပြန်ကော့ပေးလာနေသည်ကို တော့ရတော့ သူမ ပြီးတော့မည်ဆိုတာ သန့်ဇော်လင်းသိနေသည်။ဒီတခါတော့ ဦးမျိုးခိုင်ဆောင့်ချက်တွေလည်း သွက်လာပြီး မာချိုဝင်းရော ဦးမျိုးခိုင်ရော ငြိမ်ရပ်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး တပြိုင်နက် ပြီးသွားကြပြီဟု သန့်ဇော်လင်း ထင်လိုက်မိလေသည်။ နောက် ခနအာကြာမှာတော့ သူမှားကြောင်းကို သိလိုက်ရလေသည်။ အဘယ်ကြောင့် ဆိုသော် ဦးမျိုးခိုင်မှာ သူ့လီးကြီးကို မာချိုဝင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ ဆွဲထုတ်ကာ လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး မာချိုဝင်း ကျော နှင့် ဖင်လုံးကြီးများ အပေါ် လရည် တွေကို ညှစ်ထုတ်ပန်းလိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ဖြစ်လေတော့သည်။ သန့်ဇော်လင်း မှာ သူ့မိန်းမ ကိုယ်ပေါ်သို့ လရည်များ တဖြစ်ဖြစ် ပန်းချနေသည်ကို ကြည့်ရင်း အော်ဂလီဆန်ရမည့်အစား ဖီးတက်လာသည်ကို သူ့ကိုယ်သူ အံအားသင့်မိလေသည်။ နောက်တော့ ဦးမျိုးခိုင် က မာချိုဝင်း ဘေးတွင် ပက်လက်လှန်လှဲချကာ အိပ်လိုက်သလို မာချိုဝင်း ကလည်း ဦးမျိုးခိုင် ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ကာ လှဲလိုက်လေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက် နှင့် တယောက် ထွေးဖက်ကာ ငြိမ်ငြိမ်လေး နားနေကြသည်ကို ကြည့်ရင်း မကြာခင် မာချိုဝင်းထွက်လာတော့မည်ကို ်သိသဖြင့် သန့်ဇော်လင်း တယောက် သူချောင်းနေရာမှ ထကာ အိမ်ဆီသို့ သုတ်သုတ်လေး ပြန်လာခဲ့တော့သည်။
သန့်ဇော်လင်း အိပ်ယာပေါ် ပြန်ရောက်သော်လည်း အိပ်လို့ မပျော်၊ လီးကလည်း တောင်လို့၊ သူဘာလုပ်ရမလဲ စဉ်းစားနေသည်။ သူ့တုန်းက မာချိုဝင်း လုပ်သလိုပဲ နင်လုပ်နေတာ ငါမြင်တယ်လို့ ပြောရမလား၊ ဒါမှ မဟုတ်မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးနေလိုက်ရမလား၊ နောက် အကျိုးဆက် က ဘာဖြစ်နိုင်မလဲ ဆိုတာတွေ တွေးနေမိသည်။ မာချိုဝင်း က တော်တော် နှင့် ပေါ်မလာ၊ သန့်ဇော်လင်း တလူးလူး တလိမ့်လိမ့်ဖြင့် မနေနိုင်တော့၊ ဟင့် သူတို့ များ နားပြီး နောက်တခါထပ် ဆွဲနေကြပြန်ပြီလား၊ မာချိုဝင်း မထသေးပဲ သူ ပြန်လာမိတာကို နောင်တ ရနေမိသည်။ သူပြန်တွေးကြည့်လိုက်တော့လည်း ဟုတ်သားပဲ သူ့မျက်စေ့ရှေ့မှာ မာချိုဝင်း နှစ်ခါပြီးပြီး ဦးမျိုးခိုင် က တခါသာ ပြီးသေးသည်။ သူတောင် မတွေ့တာကြာလို့ တီဝင်း နဲ့ သုံးချီလောက် ဆွဲသေးတာ၊ ဦးမျိုးခိုင် ကရော တချီထဲ နဲ့ ကျေနပ်ပါ့မလား၊ ခု မှ ပြန်ဆင်း သွားရင်လည်း အချိန်မှီပါ့မလား၊ မာချိုဝင်း ပြန်အလာနှင့် လမ်းမှာတိုးခဲ့ရင် မျက်နှာပူစရာကြီး။ ထိုသို့ တလူးလူးတလိ်မ့်လိမ့် ဖြစ်နေရာက လူရော စိတ်ရော ပင်ပန်းနေသည့် အတွက် ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားမှန်းမသိ အိပ်မောကျသွားတော့သည်။
“အောက်အီးအီးအွတ်”
ခေါင်းရင်းနားမှ အသံစူးစူး နှင့် အော်လိုက်သော ကြက်ဖ တကောင်တွန်သံကြောင့် သန့်ဇော်လင်း အိ်ပ်ယာမှ နိုးလာခဲ့သည်။ အမူမဲ့ အမှတ်မဲ့ ပင် ကိုယ့်ဘေး အိပ်နေသည့် မိန်းမ ကိုယ်နွေးနွေးလေးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ ကျစ်ကျစ်လေး ဖက်ရင်း သူမ ကိုယ်ကိုပေါင်တလုံးဖြင့် ခွလိုက်သည်။ ပြီးမှ ညက အဖြစ်အပျက်တို့ ကို သတိရပြီး ကမန်းကတန်း ခေါင်းအုံးအောက်က လက်ပတ်နာရီကို ယူကြည့်လိုက်သည်။ နံရံကြားမှ ဝင်လာသည့် အလင်းရောက်ကြောင့် မနက် ရနာရီ ထိုးကာနီးနေကြောင်းတွေ့လိုက်ရလေသည်။ မာချိုဝင်း ကို ငုံ့ကြည့်တော့ သူ့ကို ပြုံးပြီး ကြည့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“မောနင်း မောင်”
“မောနင်း အချစ်.. အချစ် ညတုန်းက ဘယ်အချိန် ပြန်ရောကလာတာလဲ”
သန့်ဇော်လင်း ပါးစပ်က အလိုလို ထွက်သွားမိသည်။ မာချိုဝင်း က မျက်နှာ မပျက်ပဲ ပြုံးနေရင်းက၊
“ည မဟုတ်ဘူး မောင် ရဲ့ မနက်ပြောရမယ် မနက်ငါးနာရီလောက် က ပြန်ရောက်တာ၊ မောင် အိပ်လိုက်တာ ဟောက်သံတောင် တခေါခေါ နဲ့ အဟီး”
“အင်း ည က မောင် တွေ့တယ် ချစ်ကို”
“ဟုတ်လား တော်သေးတာပေါ့ ချစ်က သေခြာလှုပ်နိုးခဲ့တာ၊ ဒါတောင် မောင်လိုက်လာပါ့မလားလို့၊ နောက်တော့ ချစ်ပြန်ရောက်တော့လည်း မောင် က တခေါခေါ ဆိုတော့ မောင် မထလာဘူးထင်တာ”
“အော် ချစ် နိုးလိုက်တာလား၊ မောင်က ကိုယ့်ဘာသာ နိုးလာတယ်မှတ်လို့”
“အင်းပေါ့ မောင် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ပြီးပြန်ပိတ်သွားတော့ မောင်နိုးပြီဆိုပြီး ချစ်ထွက်သွားတာ”
“အင်း၊ မောင် လိုက်ကြည့်တယ် နောက် ချစ် ကို ဦးမျိုးခိုင် ဒေါ့ကီဆွဲပြီးတော့ ချစ်တော့ ပြန်လာတော့မှာပဲ ဆိုပြီး မောင်ပြန်လာခဲ့တာ၊ အိပ်ယာထဲက စောင့်ရင်း ချစ်ပြန်အလာကို စောင့်ရင်း ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားမှန်းမသိတော့ဘူး”
“အော် ခိခိ။ အာ့လောက်နဲ့ ဘယ်ရလိမ့်မတုန်း၊ အိုး ဆောရီးနော်မောင်၊ မောင် အိုကေရဲ့လား ဘယ်လိုနေလဲ၊ ဟောတော့ မောင့်ဟာကြီးက မာတင်းနေပါလား ခစ်ခစ်”
သန့်ဇော်လင်း နည်းနည်း ရှက်သွားမိသည်။ မာချိုဝင်း က ပြောရင်း ဆိုရင်း နှင့် သူ့လီးကြီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်ခြင်းဖြစ်ရာ သူလီးတောင်နေတာကို မိသွားခြင်းဖြစ်လေသည်။ခုမှတော့ သူလည်း ချောလဲ ရောထိုင် လိုက်လေသည်။
“အင်းလေ ကိုယ့်မယားလေး ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေမှတော့ တောင်ရတော့မှာပေါ့”
မာချိုဝင်းက သန့်ဇော်လင်း ပုဆိုးကို ဖြည်လိုက်ပြီး လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေးဖြင့် ပွတ်သတ်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး၊
“တကယ်လား မောင်၊ ချစ်ကို တခြားလူ လိုးနေတာကို တွေးပြီး တောင်လာတာ မဟုတ်ဘူးလား”
သန့်ဇော်လင်း မျက်နှာမှာ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ အခန်းထဲမှာ အနည်းငယ်မှောင်နေသည်မို့ သူ့မျက်နှာနီသွားတာတော့ မာချိုဝင်း တွေ့မည်မထင်ပါ။ မာချိုဝင်းက ရီရင်း၊
“အလကားပါ မောင့်ကို တမင်စနေတာ ကိုယ့်ယောက်ျား ပြဿနာ ကိုယ်ပဲ ဖြေရှင်းပေးရတော့မှာပေါ့လို့”
ဟု ပြောရင်း ဖြင့် ကိုယ်လုံးလေး အောက်သို့ လျှောချကာ သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးကို သူမ ပါးစပ်ထဲ ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။ မာချိုဝင်း ၏ နွေးထွေး နူးညံ့သည့် အာခံတွင်းက သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးကို ပို ပြီး တင်းမာလာစေလေသည်။ သူမ နူတ်ခမ်းလေး နှစ်ခုကို သန့်ဇော်လင်း လိင်တန်ပေါ်မှာ တင်းတင်းလေး စေ့ပြီး ခေါင်းကို နိမ့်မြင့် လှုပ်ရှားပေးတော့ သန့်ဇော်လင်း မှာ ပါးစပ်ကို လိုးနေရသလို ဖြစ်ပြီး ဖင်ကို ကော့ကာ ထိုးမိလေသည်။ မာချိုဝင်း က သူမ တတောင်လေးဖြင့် သူ့ပေါင်တွေကို ဖိထောက်ထားသဖြင့်တာ မာချိုဝင်း လည်မျိုထဲ မထိုးမိခြင်း ဖြစ်လေသည်။ မာချိုဝင်း တချက်တချက်လည်း အားဖြင့် စုပ်ပေးလေရာ လီးချောင်းထဲမှ စစ်ကနဲ စစ် ကနဲ ဖြင့် အရသာ လည်းရှိနေလေသည်။ ည က လည်း မာချိုဝင်း ပြန်အလာစောင့်ရင်း လီးကြိးကို ပွတ်နေရာက လရည်ထွက်ကာနီး ပြနပြန်ထိန်းထားခဲ့ရသဖြင့် ယခုတော့ သူ့လီးကြီးမှာ မအောင့်နိုင်တော့ မာချိုဝင်း ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်လိုးရင် ကောင်းမလားတွေးသော်လည်း မာချိုဝင်း ပုလွေပညာ ကကောင်းလှသဖြင့် အရသာခံ နေရင်း မှ လရည်များ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ မာချိုဝင်း ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်မိလေတာ့သည်။ မာချိုဝင်းက လီးကြီးကို သူမ ပါးစပ်မှ မချွတ်ပဲ လရည်များကို တဂွတ်ဂွတ် မျိုချ ရုံမက လီးကြီးကို စုပ်ကာ ကျန်သော လရည်များကိုပါ လျှာကလေးဖြင့် လှည့်ပတ်ရက်ကာ သန့်ရှင်းလေး လုပ်ပေးလိုက်လေသည်။ ပြီးမှ သန့်ဇော်လင်း ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာအိပ်လေသည်။
သန့်ဇော်လင်း ကလည်း မာချိုဝင်း ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားလိုက်ရင်း မာချိုဝင်း ဆံပင်စလေးကို နားရွက်နောက် သပ်ပေးကာ နဖူးလေးကို အသာနမ်းလိုက်သည်။
“ချစ် အရင်လူ ရှိခဲ့တယ် ဆိုတာ ဦးမျိုးခိုင် ကိုပြောတာလား”
မာချိုဝင်း က သန့်ဇော်လင်းကို မော့ကြည့်ရင်း ၊
“ဟုတ်တယ်မောင် ဒါပေမဲ့ ချစ် ပြောတာ အရင်လူ တယောက်လို့ မပြောခဲ့ဘူးနော်၊ မောင်ကရော တီဝင်း တယောက်နဲ့ပဲ ဖြစ်ခဲ့တာလား”
သန့်ဇော်လင်း မှာ မသီတာ မျက်နှာ ကို ပြေးမြင်လိုက်မိသည်။ မသီတာနဲ့ သူနဲ့ အကြောင်းကို ပြောလို့ ဖြစ်ပါ့မလား၊ သူမပြောပြပဲ နဲ့ မာချိုဝင်း နောက်မှ သိသွားရင်ရော ဘယ်လို ဖြစ်မယ် ထင်သလဲ၊ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက် နဲ့ တယောက် ပွင့်လင်း ရမယ်လို့ မာချိုလင်း ပြောခဲ့သည်။
“ချစ် က ဘယ်နှစ်ယောက်တောင် ရှိခဲ့တာလည်း ၊ မောင့်ကို အရင်ပြောပြလေ”
“အော် မောင်က ဒီလိုကြေးလား၊ ချစ်ပြောမှ မောင်ပြောမယ်ပေါ့လေ၊ အင်းပါ ဒါပေမဲ့ ချစ်မပြောရဲသေးဘူး၊ မောင့်စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လို ရှိမယ်မှန်းမှ မသိတာ၊ မောင် က ခွင့်လွတ်နိုင်လို့လား”
“ချစ် က အရင်က ဟာတွေ ဘာတွေ ဖြစ်ခဲ့ ဖြစ်ခဲ့ အခု တော့ မောင့်ကိုသာ အချစ်ဆုံးဆို”
“ဟုတ်တယ်လေ မောင်၊ ချစ် က မောင့် ကို အချစ်ဆုံးပဲ ဟာ၊ အခုလည်း တကယ်က မောင့် ကို ပြောပြီးသား မောင်က တီဝင်း နဲ့ တည နေတာ ချစ်ကို မပြောပဲ သွားလို့ ချစ် ပေါ် မောင် တညစာ ပြန်ပေးရမယ်လို့၊ တကယ်သာ မောင် က အဲလို မဟုတ်ဘူး ဆိုရင် ချစ်လည်း မနေ့ည က မောင့်ဘေးမှာ ပဲ အိပ်ပျော်နေမှာလေ”
သန့်ဇော်လင်း စိတ်ထဲမှာ မာချိုဝင်း ကို စပြီး မယုံချင်သလို ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ မနေ့ညက သူတွေ့ခဲ့ရတာကတော သူ့ကို လက်စာချေသည့် ပုံမျိုးမဟုတ်။ မာချိုဝင်း ကိုယ်တိုင်က လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ကို အားတက်သရော စိတ်ပါနေသည်ဟု သူမြင်မိသည်။ သန့်ဇော်လင်း ၏ ဇဝေ ဇဝါ မျက်နှာထားကို မြင်တော့ မာချိုဝင်း က၊
“ကဲ ပါမောင် ရယ် ခု တော့ အိပ်ယာထမှ ရတော့မယ် နောက်တော့ သေခြာစဉ်းစား ဟုတ်လား မောင်ဘာဖြစ်ချင်သလဲ ဆိုတာ ၊ အဲတော့မှ ချစ် တို့ လေးလေးနက်နက် ဆွေးနွေးကြရအောင်လား”
သန့်ဇော်လင်း သဘောတူလိုက်သည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်ရှုတ်ထွေးနေသည်။ ဘာကိုမှ ပြတ်ပြတ်သားသား လည်း မဆုံးဖြတ်ချင်သေး။ နောင်လာ နောင်ခါဈေး လို့ ပဲ သဘောထားလိုက် တော့မည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း မာချိုဝင်း မှာ သူ့အရင်က ဖြစ်ခဲ့ဘူးတာ တယောက်ထက် ပိုတယ် ဆိုတာရယ်၊ မာချိုဝင်း ပထွေး ဦးမျိုးခိုင် နှင့် ဘယ်လိုက စဖြစ်တယ် ဆိုတာရယ်ကို သူ တအားသိချင်လာမိသည်။ တဆက်တည်း ညတုန်းက ဦးမျိုးခိုင် အားရပါးရ နောက်က ဆောင့်လိုးသည်ကို အံကြိတ်ကာ ဖင်ကုံးခံသော မာချိုဝင်း ပုံကလေးကို ပြန်မြင်လာပြီး လီးက တောင်လာပြန်သည်။
“အင်း အခု အိပ်ယာက မထခင်ကလေး ချစ်ကို မောင် ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်တယ်ကွာ”
“ခွိ.. ကဲ မောင့်သဘောပါရှင်.”
ဟုပြောရင်း မာချိုဝင်း က ကုတင်ပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ကာ ဖင်ထောင်ပေးလိုက်လေသည်။
………………………………….
အခန်း ၁၇။
သန့်ဇော်လင်း မှာ ထိုနေ့ တနေ့လုံး ဦးမျိုးခိုင် နှင့် မျက်နှာချင်း ဆိုင်ရသည်မှာ ဘယ်လို မှ မျက်နှာမထားတတ် သဖြင့် တတ် နိုင်သမျှ ရှောင်နေလေသည်။ မာချိုဝင်း ကတော့ခပ်တည်တည် ပင်၊ ဘာမှ မဖြစ်သလို ပျော်ရွှင်မြူးတူးနေသည်။ မိဘအိမ် နှစ်အတော်ကြာ မှ ပြန်လာရသည့် ကျောင်းသူလေး တယောက်လိုပင်။ သန့်ဇော်လင်း က လဲ့ချိုဝင်း ကိုလည်း မသိမသာ အကဲခတ် နေလေသည်။ ဒီမအေပေး ကြီး ငါ့မိန်းမ ကိုတောင် ချူပ် သေးတာ၊ ငါ့မိန်းမ ဒီအိမ် ကထွက်သွားပြီး နောက် ကျန်တဲ့ အငယ်မ ကိုကော မချူပ်ပဲ နေမလား၊ ဟု ကိုယ့်ဘာသာ တွက်ကိန်း ချမိသည်။
ဒေါ်ရှူမေဝင်း ကိုကြည့်မိပြန်တော့လည်း ဦးမျိုးခိုင် ကို မနာလို ဖြစ်မိပြန်သည်။ ဒီဘဲကြီး အဲလောက် အကိတ်ကြီးကိုလည်း ရထားသေး သမီးတွေကိုလည်း ချူပ်ထားတယ်၊ တော်တော့်ကို ကံကောင်းတဲ့ ဘဲကြီးဟု တွေးမိသည်။ ညဘက်ကျတော့ သန့်ဇော်လင်း မှာ မအီမသာ ဖြစ်ရသည်။ အိပ်ယာဝင်တော့ မာချိုဝင်းကို၊
“ချစ် ဒီည ရော သွားဦးမှာလား”
“မသွားပါဘူး မောင်ရဲ့ မနေ့က တော့ ပြန်လာကစ မို့ ၊ ချစ်ကလည်း အိမ်က ထွက်သွားတာ နစ်အတော်ကြာခဲ့ပြီလေ၊ အာ့တာကြောင့်ပါ ”
“အင်း လေ တကယ်လို့ သွားမယ်ဆိုရင်လည်း တိတ်တိတ်လေး မသွား နဲ့ မောင့်ကို ပြောပြီးမှ သွား ဟုတ်ပလား”
“အင်းပါ မောင်ရဲ့ မောင့်ကိုလေ ချစ်က အခုပိုချစ်သွားပြီ၊ မောင် ဘာလုပ်လုပ် ချစ်အေးဆေးပဲ သိလား၊ ချစ်ကို အဲလို မျိုး လက်ခံပေးမဲ့ ယောက်ျား မျိုး နဲ့ ကြုံရပါ့ မလားလို့ ချစ်တွေးခဲ့တာ ခုတော့ အံကိုက်ပဲ အဟိ”
“အင်းပါ အင်းပါ၊ နောက်တော့မှ မောင် ချစ်သည်းငြီး မခံနိုင်ပါဘူး မလုပ်နဲ့ ”
“ဟွန့် မောင့်အသံကလည်း အောက်ဂလိသံကြီး ခစ်ခစ် ကဲ ပြောစမ်း ပါ နမူနာ တခုလောက်၊ ချစ် သည်းငြီးခံနိုင်လားမနိုင်လား လက်တွေ့စမ်းရအောင်”
သန့်ဇော်လင်း စိတ်ထဲ တကယ်စမ်းသပ်ချင်စိတ်ပေါ်သွားသည်။ ကဲကွာ အဲလောက်ဖြစ်လှ ဟု တွေးကာ၊
“တကယ်လား ခု မောင် စိတ်ထဲ တအားလိုးချင်နေတာ ယောက်ခမကြီးကို ပဲ အဟီး ကဲ ချစ်ဘယ်လိုထင်လဲ”
“ဟင် ဘယ်လိုထင်ရမလဲ အဲဒါ ယောက်ျားမှန်ရင် ဖြစ်မှာပဲ ၊ မာမား ကအဲလောက် ကိတ်တာကို၊ ခစ်ခစ် မောင့်စိတ်ထဲ မရှိဘူး ပြောရင်တောင် ချစ်က မယုံဘူး အဟိ။ အတွင်းသတင်းပြောပြမယ် မောင့်ကို ၊ ပာပား ပြောတာ မာမား က ခုထိ ထန်တုံး တဲ့ ချစ် တို့က မာမား အမွေ ရထားတာ ဖြစ်မယ်တဲ့ ခစ်ခစ်”
“အော် ချစ်တို့ ကဆိုတော့ လဲ့ချိုဝင်း ကိုရော ဒီဘဲကြီးက ဖြုတ်နေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား”
“ဟဲတော့ ဒီပါစပ်ကလည်း ဘွာတေးဘွာတေး ယောင်သွားပြီ။ ကဲ မောင့်ကို ချစ် ပွင့်ပွင့် လင်းလင်းပြောပြမယ်၊ ချစ်တယောက်ပဲ သိတာ ဘယ်သူမှ မသိဘူး၊ ပာပားက ချစ် ကိုပဲ အကုန်ပြောပြတာ၊ ချစ်နဲ့ ပါပါးနဲ့ ဖြစ်တာကို မာမားလည်း မသိဘူး၊ ညီမလေး လဲ မသိဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ပါပါး ဘာလုပ်လဲ ဆိုတာကို ချစ်က သိတယ်၊ ပါပါးက ချစ်ကို အကုန်ပြောပြတာ ကဲ ရှင်းလား”
သန့်ဇော်လင်း မှာ သူထင်ထားတာ မှန်နေပြီမို့ ဦးမျိုးခိုင်ကို အရမ်း မနာလို ဖြစ်မိလေသည်။
“အင်း အဲတော့ ချစ် က ပါပါးရဲ့ အချစ်ဆုံးလေးပေါ့ ဟုတ်လား ဟွန့်”
မာချိုဝင်း လျှာကလေး တစ်လစ် ဖြစ်သွားသည်။
“ချစ် မောင့်ကို အေးဆေးရှင်းပြပါ့မယ် နောက်ကို ၊ အခု တော့ အိပ်တော့မယ်လေ၊ ညမိုးအရမ်းချူပ်နေပြီ သူများတွေ က ဒီလင်မယား ခြင်ထောင်ထဲ တိုးတိုးတိုးတိုး နဲ့ ဘာလုပ်နေလဲ တွေးနေအူးမယ်”
“အာ့ဆို မောင့် ကိစ္စ ကိုလည်း ဖြေရှင်းပေးအုံးလေ”
သန့်ဇော်လင်း က မာတောင်နေသော လီးကြီးဖြင့် မာချိုဝင်း ပေါင်တန်တို့ကို ထိုးပွတ်လိုက်ရင်း ပြောလိုက်သည်။
“အင်း ပါ တော် ခစ်ခစ်၊ ညီမလေး နဲ့ ပါပါး ကိုရော ချောင်းချင်သေးလား သူတို့ ဒီည အလုပ်ဖြစ်မယ် အဟိ”
သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ်တုံသွားရသည်။
“ဟင် တကယ်လား ၊ ဘယ်မှာလည်း ချစ်ကို လိုးတဲ့ နေရာမှာပဲလား”
“အင်း၊ ဒါပေမဲ့ ခုမရသေးဘူး သန်းခေါင်ကျော်မှ အိမ်သားတွေ အကုန် အိပ်မောကျပြီးမှ သွား၊ ချစ်လေးက တော့ တွေ့ဖူးပြီးလို့ လိုက်တော့ဘူး”
“အင်းပါကွာ မောင့် ကောင်ကြီးက ပေါက်ကွဲထွက်တော့မယ်”
“အဟိ ကဲပါ အာ့တာကို မာမား တာဝန်ယူပေးပါမယ်”
မာချိုဝင်းက နောက်သလို ပြောင်သလို ပြောရင်း အောက်ဖက်လျှောဆင်းကာ သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးကို ငုံခဲလိုက်သည်။ နောက်တော့ ပုလွေပညာ ကို အစွမ်းပြလေတော့သည်။ သန့်ဇော်လင်းမှာ မာချိုဝင်း သူ့လီးစုပ်ပေးတာကို ဇိမ်ခံနေရင်းက သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ ယောက်ခမကြီး ဒေါ်ရှူမေဝင်း က စုပ်ပေးနေသည်ဟု တွေးရင်း ဖီးတက်နေတော့သည်။
………………….
သန့်ဇော်လင်း တရေးနိုးလို့ သူ့အိပ်ယာဘေးမှ ဖုံးကို ယူကြည့်လိုက်တော့ မနက်တနာရီထိုးနေလေပြီ။ ဟာ နောက်ကျနေပြီဟု တွေးရင်းကမန်းကတန်းထလိုက်ရင်း သူ့နံဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေသည့် မာချိုဝင်း ကို စောင်ကလေး ဖြင့် ပြန်ခြုံပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ အသာထကာ မနေ့ညက လမ်းကြောင်းအတိုင်းလစ်လေတော့သည်။ ဆီးကလည်း အောင့်လာသဖြင့် မနေ့ကနေရာမှာ ပင်ထိုင်ကာ အသံထိန်းပြီး ပေါက်လိုက်သည်။ နောက်တော့ မနေ့က ချောင်းကြည့်ပေါက်သို့ ဒိုးတော့သည်။
ဟိုက် တော်တော်တောင် ခရီးရောက်နေပြီကိုး၊ ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာ လဲ့ချိုဝင်းလေးက ပက်လက်လေး ဦးမျိုးခိုင် က ပေါင်တန် နှစ်လုံး ကို ပုခုံးပေါ်ထမ်း ၍ ဆောင့်လိုးနေလေသည်။ လဲ့ချိုဝင်း ကိုယ်လုံး ဖြူဖြူလေး နှင့် ဦးမျိုးခိုင် ကိုယ်လုံး မဲမဲ ကြီးတို့မှာ ဂျပန်မလေးနှင့် ကပ္ပလီ လူမဲကြီးတို့ လိုးနေကြသည့် ဗီဒီယို နှင့်ပင် တူသေးတော့သည်။
လဲ့ချိုဝင်း ကိုယ်လုံးလေးမှာ မာချိုဝင်း ထက်စာရင်တောင် အနည်းငယ် သေးသလိုမို့ လူ့ဘီလူးကြီးက မှင်စာ ကောင်မလေး ကို လိုးနေသည်နှင့် ပင်တူလှပေသည်။ သန့်ဇော်လင်း သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးအောက်မှ လက်လျို နိုက် ဆုပ်ကာကာ ပွတ်သတ်ရင်း ဂိုဒေါင်ထဲမှ လိုးပွဲကို အရသာခံ ကြည့်နေမိလေသည်။ ခနနေတော့ ဦးမျိုးခိုင် မှာ သူ့လီးညိုတုတ်တုတ် ကြီးကို လဲ့ချိုဝင်းလေး ၏ စောက်ဖုတ်မှ ဆွဲထုတ်လိုက် ပြီး ကွပ်ပြစ်စောင်း တွင် ထိုင်လိုက်လေသည်။ သူ့လီးကြီးမှာ အလံတိုင်ကြီးအလား ထောင်မတ် နေပြီး လဲ့ချိုဝင်း စောက်ရည်များဖြင့် ရွဲကာ မီးရောင်အောက် ၌ ပြောင်လက်နေသည်။ လဲ့ချိုဝင်းက ထထိုင်လိုက်ပြီး ဦးမျိုးခိုင် လီးကြီးကို ငုံ့ စုပ်ပေးလေသည်။ လဲ့ချိုဝင်း ထ အထိုင်လိုက်တွင် မြင်လိုက်ရသော နို့ကလေးများ မျာ မာချိုဝင်းထက်အနည်းငယ် သေးပြီး အပျို နို့လေးမို့ လုံးမနေပဲ အဖျားချွန်ချွန်လေး ဖြင့် နို့သိးခေါင်းလေးများ မျာ သေးသေး လေးများ ဖြစ်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဦးမျိုးခိုင် လီးကို ဖင်ကုံး စုပ်ပေးရာ ဖင်မှာ သန့်ဇော်လင်း ချောင်းနေသည့်ဖက်သို့ လှည့်ထားသဖြင့် ပေါင်တန်ဖွေးဖွေး နှစ်ခုကြားမှာ ယခုပင် အလိုးခံထားရသဖြင့် အနည်းငယ်ပြဲအာနေသော စောက်ဖုတ် လေးကို အရည်တွေ ဖြင့် ရွမ်းလဲ့နေတာတွေ့နေရလေသည်။
ထိုစဉ်မှာပင် လက်ကလေးတခုက သူ့လက်ကို ဆွဲဖယ်ပြီး သူ့လီးကြီးကို လာကိုင်သဖြင့် သန့်ဇော်လင်းက လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ မာချိုဝင်း ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ မာချိုဝင်းက သူ့ကို အသံမထွက် ဖို့ လက်ညိုးကို ပါးစပ်မှာ ကန့်လန့်ထောင်ပြလိုက်ရင်း သူ့ပုဆိုးကို လှန်တင်လိုက်သည်။
မာချိုဝင်း ၏ နွေးထွေး စိုစွတ် နူးညံ့လှသော ပါးစပ် အထိအတွေ့ က သူ့လီးကြီးကို တဆတ်ဆတ် တုံခါသွား စေလေသည်။ သန့်ဇော်လင်း မှာ လဲ့ချိုဝင်း ဦးမျိုးခိုင်ကို လီးစုပ်ပေးနေတာ ချောင်းကြည့်နေရင်း က သူ့မိန်းမ ကလည်း သူ့ကို လီးစုပ်ပေးနေရာ၊ ဦးမျိုးခိုင်နေရာမှ ဝင်ခံစားနေရသလို ဖြစ်နေလေသည်။ နောက် ဦးမျိုးခိုင်က ထိုင်ရာမှ ထ လိုက်ပြိး လဲ့ချိုဝင်းကို ကွပ်ပျစ်ပေါ် လေးဘက်ထောက် စေလျှက် အနောက်မှ လိုးလေသည်။ သန့်ဇော်လင်းလည်း မာချိုဝင်းကို ဆွဲထူပြီး ဂိုဒေါင်နံရံကို လက်ထောက် ကုံးစေကာ အနောက်မှ ထမိန်လှန် လိုးတော့သည်။ သန့်ဇော်လင်း မှာ ဖီးလည်း တအားတက်နေပြီမို့ အချက် ၂ဝကျော်လောက်ဆောင့်ပြီးတာနှင့် လရည်များ ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားတော့သည်။ ဂိုဒေါင်ထဲ ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ ဦးမျိုးခိုင် ကဆောင့်နေဆဲ၊
ခွေးမသား ကြိး ငါ့ထက်တောင် စတယ်မနာ ကောင်းနေပါလားဟု မနာလိုစွာတွေးလိုက်မိလေသည်။
နောက်မှ သိရသည်က တော့ ဦးမျိုးခိုင် က မလိုးခင် ကို ဆေးသုံးထားကြောင်း ၊ လိုးပြီးလို့ သူ့လရည်များ ထွက်သွားသော်လည်း ခနအတွင်းမှာ ပင် ပြန်မာလာကြောင်း ဘာဆေးလဲ ဆိုတာ သူမေးပေးမည်ဟု သူ့မိန်းမ မာချိုဝင်း က ပြောပြ သဖြင့် သူ အနည်းငယ ်စိတ်သက်သာရာ ရသွားရလေသည်။ ဒီကောင်ကြီး ဆေးအရှိန်နဲ့ မို့ ဒီအသက်အရွယ်မှာ ဒီလို ဆွဲနိုင်တာပေါ့ဟု သူ့ဘာသာ သူ ပြန်အားပေးလိုက်မိသည်။
ဦးမျိုးခိုင် နှင့် လဲ့ချိုဝင်းတို့ တယောက်ကို တယောက် ဖက်ကာ ကွပ်ပျစ်ပေါ် အိပ်နား နေကြသည့် အချိန်ကျမှ သန့်ဇော်လင်းတို့ လင်မယား လည်း အိမ်ပေါ် ပြန်တက်လာကြလေတော့သည်။
အခန်း ၁၈။
စာဖတ်သူတို့ကို ရန်ကုန် သို့ ပြန်ခေါ်သွားပါရစေ။
မသီတာ မှာ သန့်ဇော်လင်းတို့လည်း မရှိသဖြင့်အနည်းငယ် ပျင်းနေလေသည်။ ကိုမြင့်အောင် မှာ လည်းယခုတော့ သူ့သမီးလေး ကို သာ လက်က မချ အလုပ်က ပြန်တာနဲ့ ထိန်းကာ ချီကာ ဖြင့် အလုပ်ရှုတ်နေလေသည်။ သူတို့ ကာမ ကိစ္စမှာ မသီတာ ကမှ မစ လျှင် အလုပ်မဖြစ်ချင်ပေ၊ ဒါတောင်မှ ကိုမြင့်အောင် ကို လီးတောင်လာအောင် တော်တော် ဆွယူရလေသည်။ မသီတာ မှာ သူ့ကိုယ်သူ ဝများနေလို့ ကိုမြင့်အောင်များ မကြိုက်သလား တွေးမိသေးသည်။ သို့သော်လည်း သန့်ဇော်လင်း ကလည်း ကိတ်တာကို ကြိုက်ကြောင်းပြောသည်။ တခြား ယောက်ျားတွေ ရဲ့ မျက်လုံးတွေက လည်း သူမ အိုးကြီး ကို အမြဲတမ်း ခိုးကြည့်တတ် တာ သတိထားမိတော့ ကိုမြင့်အောင် မှာ သူမ အပေါ် အနည်းငယ် ရိုးသွားလို့လား ဟု တွေးမိသည်။ ကိုမြင့်အောင် ၏ ကပ်ကိုး ဖီလင်ကို လည်း ပိုသတိပြုမိလာသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ရမက်ကြီးသူ သူမ အဖို့ ကိုမြင့်အောင် ကို သူမ အလိုရှိသလို သိမ်းသွင်းမှ ရတော့မည်ဆိုတာကို သဘောပေါက်လာသည်။
“ကိုကို ချစ်လေး ခုတလာ အိုဗာတိုင်တွေ လုပ်နေရတာ ကို ခွင့်လွတ်နော်၊ ကိုကို တယောက် သမီးလေး နဲ့ ပင်ပန်းနေပြီလား”
“မပင်ပန်းပါဘူး ချစ်လေး ရဲ့ ကိုကို ကသမီးလေး နဲ့ နေရတာကို ပျော်နေတာ သမီးလေး နဲ့ ဆော့နေရတာ မပင်ပန်းပါဘူး၊ ချစ်လေး ကသာ အလုပ်မှာ အချိန်ပို လုပ်နေရတာ ပင်ပန်းမှာပေါ့၊ အိမ်ပြန်ရောက်ရင် အေးဆေးသာ နားပါ”
“အဟီး ချစ်လေး အမှန်တိုင်း ပြောရင် ကိုကို ဘယ်လိုနေမလဲ မသိဘူး၊ ချစ်လေးက အလုပ်မှာ မပင်ပန်းဘူး ကိုကို ရဲ့ ချစ်လေး တို့ ဆေးရုံ က ညပိုင်းကျတဲ့ ဆရာဝန်ကြီးက ချစ်လေး ပိုက်ဆံပိုရအောင် အိုဗာတိုင် ပေးထားမယ် ဆိုပြီး တမင်ခေါ်ထားတာ ကိုကို ရဲ့ ဘာမှ သိပ်လုပ်စာ မလိုဘူး သူရောင်းလှည့် ရင် လျှောက်လိုက်၊ ပြီးရင် သူ့ရုံးခန်းထဲမှာ လူနာ ဖိုင်တွေကို စာရင်းသွင်းဘာညာလုပ်အဲလောက်ပဲ၊ သူ့ရုံးခန်းကလည်း ဆိုဖာတွေ ဘာတွေနဲ့ ဆိုတော့ အေးဆေး ဖုံးပွတ် ပြီး နှပ်နေလို့လည်းရတယ်”
“ဟင် ဟုတ်လား အာ့တာလည်း ကောင်းတာပဲလေ၊ ကိုကို တို့ ဝင်ငွေ ပိုရတာပေါ့၊ ဆရာဝန်ကြီး က ချစ်လေး လုပ်ရည်ကိုင်ရည်ကို သဘောကျလို့လဲ နေမှာပေါ့”
“ခစ်ခစ် ကိုကို ကလည်း ဆရာဝန်ကြီးက ချစ်လေး လုပ်ရည်ကိုင်ရည်ထက် ချစ်လေး ဘော်ဒီ ကို သဘောကျတာကိုကိုရဲ့”
ကိုမြင့်အောင် ချက်ချင်း စိတ်ဝင်စားသွားသည်။
“ဟင် ဘယ်လို ဘယ်လို ပြောပြစမ်းပါအုံး ချစ်လေး ရဲ့”
“ကိုကို ဝန်တို နဲ့နော် ချစ်လေး ပြောရင်၊ တော်ကြာ ချစ်လေး ကို အိုဗာတိုင် မဆင်းရတော့ဘူး ဆိုပြီး ကျိမ်းနေအုန်းမယ်”
“ဟာ ချစ်လေး ကလည်း ချစ်လေး ကို ကိုကို က အဲလို ပြောပါ့မလား ကိုကို က အဲဆရာဝန် ကြီးက ချစ်လေး ကို ဘယ်လို သဘောကျတာလဲ သိချင်လို့ပါ”
“အင်း အဲလို ကိုကို ရ သူကလူလစ်ရင် ချစ်လေး ကိုယ်လုံးကို အထူးသဖြင့် ချစ်လေး အိုး ကြီးကို အားရပါးရ ငမ်းတာ၊ နောက် အလုပ်ထဲမှာ ညာတာပါတေး နဲ့ ချစ်လေး လက်တွေကိုင်လိုက် ပုခုံးပုတ် ပေါင်ပုတ်လည်း လုပ်တယ် ကိုကိုရဲ့”
“ချစ်လေး ကရော ဘယ်လိုလဲ ဖီးမလာဘူးလား”
မသီတာ တို့မှာ သမီးလေး အိပ်သွာချိန် အိပ်ယာပေါ် မှာ လင်မယား နှစ်ယောက် တီးတိုး ကပ်ပြောနေကြခြင်း ဖြစ်ရာ ကိုမြင့်အောင် လီးကြီး ပုဆိုးအောက်မှ ထောင်ထလာသည်ကို မသီတာ မြင်နေရလေသည်။ မသီတာက ကိုမြင့်အောင် ပုဆိုးကို ဖြည်လိုက်ပြီး လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
“အီး…”
ကိုမြင့်အောင် ပါးစပ်ကပင် အသံထွက် ငြီးငြူမိသည်။ သူ စိတ်တွေ ထနေပြီလေ။ မသီတာက ကိုမြင့်အောင် လီးကို သူမ လက်ကလေးဖြင့် ခပ်ဖွဖွလေး ဆုပ်ကာ ထုပေးရင်းက ပြန်ပြောလေသည်။
“ချစ်လေးက ဘယ်ဖီးလာလို့ ရမလဲ ကိုကို ကလည်း ချစ်လေးမှာ ကိုကို နဲ့ သမီးလေး နဲ့ ရှိတာပဲ ၊ ချစ်လေး မိသားစု ကို ချစ်လေး သစ္စာ မဖေါက်ချင်ပါဘူး”
“ချစ်လေး ကလည်း ကွာ သူနဲ့ လိုက်သွားတာမှ မဟုတ်တာ၊ ချစ်လေး ဆန္ဒရှိရင် နည်းနည်းပါးပါး လောက် ကတော့ လိုက်လျှောလိုက်ပေါ့၊ ချစ်လေး လည်း အလုပ်အကိုင်မှာ အဆင်ပြေတာပေါ့၊”
“ကိုကို ကလည်း၊ ချစ်လေး က နည်းနည်းပါးပါး လိုက်လျှောလိုက်လို့ သူက အခွင့်အရေးပိုယူလာရင်ရော၊ ကိုကို က ခွင့်လွတ်နိုင်လို့လားလို့”
“ချစ်လေးကလည်း ကွာ ချစ်လေးကို ကိုကို့ ညီလေး လိုးတာကိုတောင် ကိုကို ကခွင့်လွတ်ထားပေးသေးတာပဲဟာ၊ ကိုကို့ကို သာ ပြစ်မသွားနဲ့၊ ကိုကို တို့ အိမ်ထောင်ရေး ပျက်မသွားဘူးဆိုရင် ရတယ်။ ဖြစ်ပျက်သမျှသာ ကိုကို့ကို ဖွင့်ပြော ကိုကို ခွင့်လွတ်တယ်၊ ဖွင့်မပြောပဲ ချစ်လေးဘာသာ လုပ်နေရင်တော့ အဲဒါ သစ္စာဖေါက်တာပဲ ကိုကို မကြိုက်ဘူး”
မသီတာ လက်ထဲတွင် ကိုမြင့်အောင် လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်းမာလာသည်။ မသီတာ သိနေလေပြီ။ ကိုမြင့်အောင်မှာ ကျိတ်ပုံး ကပ်ကိုး ဖီလင် ရှိနေသူ ဖြစ်သည်။ မိန်းမ ကို တခြားယောက်ျား နှင့် လိုးကွာ ကိုကို ချောင်းကြည့်ချင်သည်လို့ ပြောအုံးမှာ မဟုတ်သေး၊ မိန်းမ က သူ့ဘာသာ သူ လုပ်ပစေ၊ သူ့ကို သာ ဖွင့်ပြော နှင့် စပြီး နောက်တော့ မိန်းမ ကိုကို ကြည့်ချင်တယ် ဟု ပြောလာမလားမသိဟု လည်းတွေးနေမိသည်။ သို့သော်လည်း မသီတာ မှာလည်း ရမက် ပြင်းသူလေး တယောက် ဖြစ်သည်။ သန့်ဇော်လင်း နှင့် လ်ိုးရတုန်းက လည်း ကိုမြင့်အောင် ခွင့်ပြုချက် ရတာမို့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် လိုးရင်းက နောက် သန့်ဇော်လင်း အလိုးကို ကြိုက်သွားမိသည်။ နောက်ထပ် တစိမ်း ယောက်ျား တွေနဲ့ လည်း စမ်းချင်နေတာ ကို အခု ယောက်ျား က တရားဝင် ခွင့်ပြုချက် ရပြီ ဆိုတော့ အဲဒါကို အသုံးချ ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဖွဖွ ပွတ်ပေးနေသဖြင့် တောင်နေသော ကိုမြင့်အောင် လီးထိပ်မှ အရည်ကြည်လေးပင် စိုစိမ့်ထွက်ကျလာလေပြီ။
“အင်း ပါ ကိုကို ရဲ့ ချစ်လေး ကလည်း ကိုကို မသိပဲ ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး ခုလည်း ဘာမှ တော့ မဖြစ်သေးပါဘူး၊ သူက သွေးတိုးစမ်းတာကို ပြောပြနေတာလေ”
“ဘယ်လို စမ်းတာလဲ ကိုကို့ ကို အသေးစိတ်ပြောပြကွာ”
“အင်း ဆရာဝန် ကြီးက တော့ ကြီးပြီ ကိုကို အသက်၅ဝကျော်လောက် ထင်တာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ နုတယ်၊ လေးဆယ်ကျော်ထင်ရတယ်၊ အားကစားလည်းလုပ်လားမသိဘူး ဘော်ဒီက ချပ်ချပ်ယပ်ယပ်ပဲ သူတို့ အရွယ် ပုံမှန် အဖိုးကြီးတွေလို ဘီယာဘိုက် မဟုတ်ဘူး၊ ဘိတ်သား တရုပ် ဦးဟုန်ကြည် တဲ့ သူက ချစ်လေးကို ပထမ တော့ သူ့ လူနာဖိုင်တွေ စာရင်း သွင်းပေး ဘာလုပ်ပေးဖို့ ခေါ်တယ် နောက် လူနာ လိုက်ကြည့်ရင် ရီကောဒ် ယူရေးဖို့ လိုက်ခိုင်းတယ်။ သူက ညနေလောက်က မှ စဝင်ပြီး သန်းကောင်လောက် မှာ ဂျူတီပြီးတယ်။ ချစ်လေးကို လည်း သူ့ဂျူတီချိန်မျိုးပြောင်းပါလား ပြောသေးတယ်၊ ဆေးရုံ က မလွယ်ဘူးလို့ ပြောသလို ချစ်လေးက လည်းမပြောင်းချင်ဘူးလေ နေ့ပိုင်းဂျူတီ က ကိုယ့်အတွက် အဆင်ပြေတယ် မဟုတ်လား၊ အဲတော့လည်း ညီးနောက်ကျ နေနိုင်မလားတဲ့ အိုဗာတိုင် သူ ပြောပေးမယ် ဆိုတော့ ဟုတ်ကဲ့ လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ပထမ တော့ ရိုးရိုးပါပဲ ကိုကို ရယ် နောက်ပိုင်းတော့ ချစ်လေး တို့ နှစ်ယောက် ထဲ အချိန်တွေ ရှိလာတယ်၊ ညဘက် ဆိုတော့လည်း ဆေးရုံ ကငြိမ်သက်လို့၊ သူက ချစ်ကို ဟိုပုတ်ဒီကိုင် စကားပြောတာက စတာပဲ၊ နောက်တော့ လစ်ရင် လစ်သလို ဖင်လည်း လာလာ ညှစ်တယ်။ သူကတတောင် နဲ့လည်း ချစ်လေး နို့ကို မတော်တဆ လိုနဲ့ လာလာ ထိတယ်။ ချစ်လေး က ပထမတော့ ရှောင်ပါသေးတယ်၊ နောက်ကျတော့ သူလည်း မိသားစု နဲ့ ဆရာဝန်ကြီး ပက်ပက်စက်စက် တော့ သူမလုပ်ရဲပါဘူးလေ၊ အပေါ်ယံ အပရိက လောက်ပဲ လုပ်နိုင်မှာ ပါ ဆိုပြီး ချစ်လေး စိတ်လျှော့လိုက်တယ်။ သူ နည်းနည်းပါးပါး ထိတာ ကိုင်တာလောက်တော့ သိပ်စန်းစန်းမတင့်တော့ဘူး၊ လွှတ်ပေးထားလိုက်တယ်၊ အဲ့ မှာ မှားသွားလားတော့မသိ ဘူး သူက ပိုကြမ်းလာတယ်။ ချစ်လေး ကို တည သူ့အခန်း ထောင့်တခု မှာ ချောင်ပိတ်ပြီး လာနမ်းတယ်။ ချစ်လေး က မနမ်း မိအောင် ခေါင်းကို ယမ်း တယ်၊ သူက ချစ်လေး မျက်နှာ ကို ကိုင်ချူပ်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း လာစုပ်တယ်။ သူက အနမ်း ကျွမ်းလို့ လားမသိဘူး ချစ်လေး ခုခံမှု တွေ အားနည်းသွားရတယ်။ ချစ်လေး ပါးစပ်ထဲ ကို သူ့လျှာကြီး ထည့်လာတယ်။ ချစ်လေး ဘာမှ ပြန်မလုပ်ဘူး ဒီတိုင်းပဲ နေတာ သူ့ပါးစပ်နဲ့ ချစ်လေး လျှာကို ဆွဲစုပ်တယ်။ ချစ်လေး ဒူးတွေ ပါ ချောင်ချင်သွားတယ်။ နောက်မှ သတိ ပြန်ဝင်လာပြီး ချစ်လေး သူ့ကို တွန်းပြစ်လိုက်တယ်။ အဲတော့မှ သူက တောင်းပန်တယ် ဆောရီး ပေါ့ သူ့စိတ်ကို သူမထိန်းနိုင် ဖြစ်သွားတယ်ပေါ့။ ချစ်လေးက ဘာမှ မပြောဘူး နောက်မလုပ်ဖို့ပဲ ပြောလိုက်တယ်။ အဲတော့ သူ မလုပ်တော့ဘူး မလုပ်ဘူး ဆိုတာက ကစ်စ်ဆွဲတာကို ပြောတာ ချစ်လေးကို ဟိုကိုင် ဒီကိုင်က တော့ လုပ်တုန်းပဲလေ။
တရက် မှာ လူနာ တယာက်ကို သွားကြည့်တော့ ချစ်လေး နဲ့ သူနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲလေ၊ လူနာက လည်း အဖိုးကြီး အိပ်ချင်မူးတူး ဖြစ်နေတာကို ဘလပ်ပရက်ရှာ တိုင်းခိုင်းတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကုတင်ပေါ်က လူနာကို ချစ်လေး က ကုံးပြီး ဘလတ်ပရက်ရှာ တိုင်းနေတုန်း၊ သူက အနောက် က ကပ်ရပ်ပြီး မီတာကို ကြည့်နေတယ်။ တကယ်က သူ့လီးကြီးနဲ့ ချစ်လေး ဖင်ကြားကို ထောက်နေတာလေ။ ပူနွေးနွေး မာမာ ကြီး ချစ်လေး ပိပိလေး က တောင် အရည်စို ချင်လာတယ်။ ညဖက် ဆိုတော့ လမ်းသွားလမ်းလာ ဘယ်သူမှ လည်းမရှိဘူးလေ၊ လူနာကို လည်း ခန်းစီးကာထားတော့ ဘယ်သူမှ မမြင်ဘူးပေါ့။ နောက် ကနေ မသိမသာ ခြေဖျားထောက်ပြီး ညှောင့်နေတာ။ ချစ်လေး ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိဘူး။ ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်ကွာ ဆိုပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးပြစ်လိုက်တယ်။ အဲမှာ နတ်စ်မ တယောက်ရောက်လာလို့ သူပြန်ခွာသွားတယ်၊ အာ့တာ မာချိုဝင်းလေ၊ မာချိုဝင်းက ချစ်လေးကို ပြောစရာရှိလို့လာတာ၊ မာချိုဝင်းလည်း နည်းနည်းရိပ်မိပုံရတယ် ဆရာဝန်ကြီး ဘောင်းဘီ ရှေ့မှာ တအားဖောင်းနေတာကို ကြည့်ပြီး ရီချင်စိတ်မနည်းဖုံးထားရတယ်ထင်တယ်။ ချစ်လေးကို တိုးတိုးလေး လာပြောတယ်။ ဟယ်သူ့ဟာကြီး က အကြီးကြီးထင်တယ်တဲ့ အမ ကိုထောက်နေတာလားတဲ့။ ချစ်လေး ကလည်း အေးလေ ငါလည်း မီးစင်ကြည့်က နေရတာပေါ့ ဆိုတော့ ခစ်ခစ် ဆို ပြီးထွက်သွားလေရဲ့။
အဲလို ချစ်လေး လေး ပြဿနာ ဘာမှ မရှာတာ သိသွားတော့ ခွေးမြီးကောက် ကျည်တောက်စွပ်သလို ပဲ ပြန်ဖြစ်လာတယ်။ ချစ်လေးကို အခန်းထောင့်တခု မှာ ချောင်ပိတ်ပြီး နမ်းတယ်။ သူ့ဟာကြီးကလည်း ချစ်လေး ဘိုက်ကို ထောက်လို့ပေါ့။ ချစ်လေး လည်း နည်းနည်းတော့ ပျော့သွားတယ်၊ ငြိမ်ခံလိုက်မိတယ်။ ကစ်စင်လေး တခုပဲလေလို့၊ ဒီထက်တော့ ပေးမပိုဘူးပေါ့။ ဒါကလည်း ချစ်လေး အမှားထင်ပါတယ်။ နောက်တော့ မကြာမကြာ နမ်းလာတယ်၊ သူက အနမ်းကောင်းတော့ ချစ်လေး လည်း ပြန်နမ်းမိတော့တယ်။ သူက ချစ်လေး ဖင်ကြီးကိုလည်း နမ်းရင်း နဲ့ ဆုပ်နှယ်တယ်။ ချစ်လေးက နမ်းတဲ့ အဆင့်ဆို တော်ပြီနော် ဆရာ ကျမ မှာ ယောက်ျား လည်းရှိတယ်၊ ခလေးလည်းရှိတယ်လို့၊ ကျမ မိသားစု အပေါ် သစ္စာ မဖေါက်နိုင်ဘူး ဆိုတော့ အိုကေပါတဲ့ သူက လည်းချစ်လေး ကို နမ်းရရင်တောင် ကျေနပ်လှပါပြီတဲ့။ အဲတော့ တဖြည်းဖြည်း နဲ့ ညနေစောင်း သူရောက်လညရင် အခန်းထဲ မှာ ချစ်လေးကို နမ်းတယ်။ လူလစ်ရင် သူ့အခန်းထဲ လာခိုင်းပြီး နမ်းတယ်။ အဲမှာ သူ့လက်တွေက လည်း မငြိမ်တော့ဘူး၊ ချစ်လေး ဖင်တွေကို ညှစ်တယ်။ ချစ်လေး ပေါင်တွေကိုပွတ်တယ်။ နောက် ချစ်လေး နို့တွေကို ပါ နှယ်လာတယ်။ သူ့ဟာ ကြီး ကလည်း အရမ်းကို ဖောင်းထ နေတာ၊ နောက်တော့ သူ့ဟာကြီးပေါ်ကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်ခိုင်းတယ်။ အကြီးကြီးပဲ ကိုကို ရယ်။”
ကိုမြင့်အောင် လီးကြီး မှာ တအားဖောင်းကား လာပြီး ဆတ်ကနဲ တုံလာသည်။ မသီတာ လက်ကို လှမ်းကိုင် ပြီး ဂွင်းတိုက် မရအောင် ဆုပ်ထားလိုက်သည်။
“ခနလေး ချစ်လေး ဆက်မပွတ် နဲ့ ကိုကို ထွက်သွားလိမ့်မယ်”
ဟု ပြောရင်းက မသီတာ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လေသည်။ မသီတာကလည်း ဆရာဝန်ကြီး နှင့် ဇာတ်ကြောင်းကို မိမိယောက်ျား ကို ပြန်ပြောနေရသည်မို့ စောက်ရည်တွေ ရွဲနေလေပြီ။ မသီတာက ပက်လက် အနေအထာဖြင့် ပေါင်ကို ချဲပေးလိုက်တော့ ကိုမြင့်အောင်က မသီတာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဝင်ကာ သူ့လီးကြီးကို မသီတာ စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားမှ မသီတာ စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်း က မသီတာ ကိုယ်ပေါ် မှောက်ရက် နားလိုက်သည်။ မသီတာ နူတ်ခမ်းလေးကို တချက်နမ်းလိုက်ရင်း၊
“ဆက်ပြောပါအုံး ချစ်လေး၊ ဆရာဝန်ကြီးက ချစ်လေးကို တကယ်ပဲ မလိုးရသေးဘူးလား၊ ခု ဘယ်အဆင့်ရောက်နေပလဲ မြန်မြန်ပြောပြစမ်းပါကွာ”
“အင်း နောက်တော့ သူက သူ့ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်ပြီး သူ့ဟာကြီးကို ထွက်ပြတယ် နည်းတဲ့ကောင်ကြီးမဟုတ်ဘူး ထွားလိုက်တာ၊ ဒစ်ကြီးကလည်း ကားနေတာပဲ၊ အာ့တာ ချစ်လေး လက်ကလေးတောင် သေးသေးလေး ဖြစ်သွားသလိုပဲ”
ကိုမြင့်အောင်မှာ သူ့မိန်းမ ဆရာဝန်ကြီးလီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်းထုနေသည်ကို တွေးရင်း အီးကနဲ ပင်ဖြစ်မိသည်။ သူ့လရည်များမှာ သူ့လီးထိပ်သို့ ရောက်နေပြီဟု ထင်ရအောင်ကို သူစိတ်တွေ ထန်နေခဲ့ပြီ။
“အဲတော့ ချစ်လေး သူ့လီးကြီးကို ဆေးရုံထဲမှာပဲ ဂွင်းထုပေးခဲ့တာလား”
“အင်း ဂွင်းထု ပေးလိုက်တယ် ပထမ နောက်တော့”
“နောက်တော့ ဆိုတာက ဘာထပ်လုပ်ပေးလိုက်လို့လဲ”
“ငုံ့ပြီး စုပ်ပေးလိုက်မိတယ် ကိုကို ရယ်၊ ချစ်လေးကို ခွင့်လွတ်ပါနော်၊ ကိုကို့ကို မပြောပဲ လုပ်လိုက်မိပါတယ်။ သူ့လီးကြီးက လေ တုတ်ခိုင်ပြီး ဒစ်ဖူးနီနီကြီးနဲ့ တရုပ်ဆိုတော့ လည်း ဖွေးဖွေးကြီးလေ တဆတ်ဆတ်တုံနေတာ၊ သူ့ကိုလည်း သနား ချစ်လေး လည်း စုပ်ချင်လာတာနဲ့ စုပ်ပေးလိုက်မိတယ်”
“အားးးးး ချစ်လေး ကို သူ မလိုးရသေးဘူး ဆိုတာကတော့ သေခြာပါတယ်နော်”
“သေခြာပါတယ် ကိုကို ရယ် ချစ်လေး စုပ်ပေးရင်းနဲ့ သူ ချစ်လေး ပါးစပ်ထဲ မှာ ပြီးသွားပြီး လရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်တာ၊ မနည်းဘူး၊ ချစ်လေးလည်း ဆိုဖာတွေ ပေကုန်မှာစိုးလို့ အကုန်မျိုချလိုက်ရတယ်၊ အာတာ မနေ့ ညကမှပါ ကိုကိုရယ်”
ကိုမြင့်အောင် လီးကြီးမှာ လုံးဝ မလှုပ်ရှားလိုက်ရပဲ တဆတ်ဆတ် တုံရင်း မသီတာ စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ်ပန်းထုတ်ရင်း တချီပြီးသွားရလေတော့သည်။ ကိုမြင့်အောင် ၏တုံရီနေသော ကိုယ်လုံးလေးကို မသီတာ က တင်းတင်းလေး ဖက်ထားရင်းက သူမ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားလေးများဖြင့် ကိုမြင့်အောင် လီးကြီးကို ဖွဖွလေး ညှစ်ပေးနေမိသည်။
“အခုတော့ သူက ချစ်လေးကို လိုးပါရစေလို့ ခွင့်တောင်းနေပြီကိုကို”
ကိုမြင့်အောင်မှာ မသီတာကို ဖက်ထားရင်းက အသက်ကို ဝအောင် ရူလိုက်ပြီး၊
“အင်း အလိုးခံလိုက်ပါ ချစ်လေးရယ်။ သူလည်း ကောင်း ချစ်လေး ကောင်းပေါ့၊ ပြီးသွားရင် ကိုကို့ ကိုသာ အကုန် တလုံးမကျန် ပြန်ပြောပြနော်”
“အင်းပါ ကိုကို ရယ် ပြောပြမှာပေါ့ မွမွ”
………………….
အခန်း ၁၉။
မသီတာ တယောက် ရင်ခုံ နေရသည်။ ဒီနေ့ တော့ ကိုမြင့်အောင် ခွင့်ပြုချက် ရပြီမို့ သူမ မနေ့ က စုပ်ခဲ့ရသော လီးကြီး ဖြင့် အလိုးခံရတော့မည်။ မနေ့ည က ကိုမြင့်အောင် က သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ လီးစိမ်ထားရင်း က စိတ်အရမ်းတက်ကြွလာသဖြင့် လိုးတောင် မလိုးရပဲ လရည်တွေ ထွက်သွားခဲ့ရသည်။ ဒီနေ့ တော့ ဦးဟုန်ကြည် ဘယ်လို စမလဲ၊ ဘယ်မှာ လုပ်ဖြစ်မလဲ ဆိုတာကို သူမ တွေးရင်း ဖြင့် စိတ်တွေ ထနေရသည်။ သူမ အကြောင်း ကိုမြင့်အောင် သေခြာမသိသေးသည်မှာ သူမ မှာ သူများ ယောက်ျား များ နှင့် ကာမ စပ်ယှက်ရသည်ကို ဖီးလာ သလို၊ လူများ နှင့် မလွတ်တလွတ် မှာ ခိုးကြောင် ခိုးဝှက်လှုပ်ရှား ရတာကိုလည်း စိတ်လှုပ်ရှားသူ ဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဦးဟုန်ကြည် သူမ ကို လှုပ်ရှားတော့ သူမ စိတ်တွေ ထခဲ့ရသည်။ အလုပ်ထဲ မှာ လူတွေ အချိန်မရွေး မိနိုင်သော အခြေအနေမျိုးမှာ မလွတ်တလွတ်လေး လှုပ်ရှားရတာ အရသာ ဟု သူမ ထင်မိလေသည်။
မသီတာမှာ ဒီနေ့ တော့ ဦးဟုန်ကြည် လှုပ်ရှား လျှင် လိုက်လျှောတော့မည်ဟု အတွေးဖြင့် ဆေးရုံ သို့ လာခဲ့ ရာ ထိုနေ့ မှ အလုပ်က အတော်များနေလေသည်။ ဦဟုန်ကြည်မှာလည်း မသီတာ ကို လှုပ်ရှားချင်သဖြင့် အခွင့်အရေးရတာနှင့် ရသည့်အချိန်ပိုင်းတွင်းမှာ သူ့အခန်းတွင်းသို့ ခေါ်သွင်းကာ နူတ်ခမ်းချင်း အရင် စစုပ်လေသည်။ မသီတာ ကလည်း ပြန်လည်တွယ်ဖက်ကာ ပြန်နမ်းလေသည်။ ဦးဟုန်ကြည် လီးကြီးမှာ ဘောင်းဘီအောက်မှ ဖေါင်းပွ တက်နေပြီး မသီတာ ဘိုက်သားလေးကို ထောက်မိနေလေသည်။ ဦးဟုတ်ကြည်က မသီတာ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ကာ ပင်တီပေါ်မှ ပင် စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို အုပ်ကိုင်လိုက် လေရာ စိုထိုင်းထိုင်း ဖြစ်နေသော ပင်တီကို စမ်းမိလေသည်။ ဦဟုန်ကြည်က မသီတာ ကို သူ့စားပွဲကြီးနား တွန်းသွားကာ ဖင်ကြီးကို စားပွဲ နှင့် ထိကပ်စေပြီး မသီတာ ရှေ့ တွင် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်ကာ သူမ အတွင်းခံလေးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက် လေသည်။ မသီတာ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေးအမြှင်များကို သေသပ်စွာ တိုတိုလေး ညှပ်ထားသဖြင့် ဖောင်းမို့နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှ နူတ်ခမ်းထူထူ ကြီးများ နှင့် အတွင်းသား နီတာလေးကို အရည်ကြည် တို့ စိုရွဲစွာ မြင်ရေရလေသည်။ ဦးဟုန်ကြည် က မသီတာ ပေါင်လုံးကြီးတဖက်ကို မတင်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်အကွဲ ကြောင်း ကြီးကို လျှာ ဖြင့် ရက်လိုက်သည်။ မသီတာ မှာ နောက်မှ စားပွဲကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ ပေါင်ကို ချဲပေးထားလိုက်သည်။ ဦးဟုန်ကြည်က စောက်စေ့လေးကို လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးလိုက်၊ စောက်ခေါင်းအတွင်း လျှာ ထိုးထည့်လိုက်ဖြင့် ဘာဂျာ စွမ်း ပြနေရာ မသီတာ ခမြာ အတော်ပင် စိတ်တွေ ထနေရလေသည်။
“ဒုံး..ဒုံး..ဒုံး..”
ထို အချိန်မှာပင် ဦးဟုန်ကြည် ၏ အခန်း တံခါး ကို အပြင်မှ တဘုန်းဘုန်းထုသံ နှင့်အတူ ခေါ်သံကို ပါ ကြာလိုက်ရသည်။
“ဆရာကြီး ဆရာကြီး လူနာ တယောက် အရေးကြီးလို့တဲ့”
ဦးဟုန်ကြည် ကမန်းကတန်း မတ်တတ်ထရပ်လိုက်သလို မသီတာလည်း ကမန်းကတန်း ထမိန်ကောက်ကာ ခါးမှာ ပတ်လိုက်သည်။ ဦးဟုန်ကြည်က မသီတာကို တံခါး အနောက်ဖက် အခန်းထောင့်သို့ သွားဖို့ လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် ပြလိုက်ပြီး ကြမ်းပေါ်ကျနေသည့် မသီတာ ပင်တီကို ခြေထောက်ဖြင့် ကန်ပြီး စားပွဲ အောက်သို့ သွင်းလိုက်သည်။ ပြီးမ တံခါးကို သွားဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။
မသီတာကတော့ တံခါးနောက်ဘက် ချောင်လေးတွင် ပှန်း နေလေသည်။ ဦးဟုန်ကြည်က လာခေါ်သော သူနာပြုဆရာမကြီး နှင့် စကားတွေ ပြောဆိုနေရင်းက လိုက်သွားလေသည်။ ဦးဟုန်ကြည်က တံခါးကို ပြန်စေ့လိုက်ကာ ထွက်သွားသော်လည်း ချက်ချင်းလိုပင် တံခါးကို တွန်းဖွင့်ကာ လူတယောက် ဝင်လာလေသည်။ ထိုသူက အခန်းတွင်း သို့ ဝင်လာပြီး လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်သည်။ တံခါးနောက် မှာ ပုန်းရှိုးကွယ်ရှိုး လုပ်နေသော မသီတာ ကို တွေ့တော့ လက်ကိုဆွဲကာ အပြင်ဘက်သို့ ခေါ်သွားလေသည်။ မသီတာ မှာ ရုတ်တရက်မို့ အံအားလည်းသင့်နေ၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း မလုံနေချိန်မို့ ဘာပြောမည်လည်း လိုက်သွားခဲ့မိသည်။ ဦးဟုန်ကြည်အခန်း နှင့် လေးငါးလှမ်းခန့် အကွာ မှာ အခန်းကျင်းလေး တခုထဲ ဝင်ပြီး တံခါးပိတ်လိုက်တော့မှ သူ့ကို ဆွဲခေါ်လာသူကို မေးခွန်းထုတ်လိုက်မိသည်။
“အဘအုပ်ကြီး ဘာလုပ်တာလဲ”
အဘအုပ်ကြီး ဆိုသည်မှာ သူတို့ ဆေးရုံတွင် သန့်ရှင်းရေး အလုပ်သမား များ၏ ခေါင်းဆောင် ဆိုရမည့် သူဖြစ်ပြီး အသက် ၅ဝ ခန့်၊ အရပ်ပုပြတ်ပြတ် ဖြစ်သော်လည်း ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်တောင့်တင်း သည်။ အိမ်ထောင် နှင့် ကလေး များရှိသော်လည်း ကလေးများက အရွယ်ရောက်ပြီး ကိုယ့်အိမ်ထောင် နှင့် ကိုယ်ဖြစ်နေကြပြီ မို့ သူကလူပျို လို ပြန်ဖြစ်နေသည်။ သန့်ရှင်းရေး အလုပ်သမား ကလေးများထဲ မှ ကောင်မလေး တချို့၊ နာ့ပ်စ မ အချို့ ၊ တချို့ ဆရာဝန်မ စသည်၊ ဖန်လို့ ရသမျှ စားနေသူ ဖြစ်သည်။ တဏှာကြီးသူလည်း ဖြစ်၊ ဘဝအကျိုးပေးကောင်း၍ ဒီအရွယ်အထိ တောင့်တင်း လိုးနိုင်တုန်း၊ လီးက လည်း တုတ်တုတ်ထွားထွား ၊ တော့ကီကလည်း ကောင်း၊ သူများကိုလည်း ကူညီတတ် ၍ လူချစ်လူခင်လည်းပေါ သဖြင့် ကောင်မလေး များကို ချည်းကပ်ဖို့ လွယ်သူလည်း ဖြစ်လေသည်။
မသီတာ မှာ မေးခွန်း တခွန်းသာ မေးလိုက်ရသည်။ဦးအုပ်ကြီး နူတ်ခမ်း အစုံက သူမ နူတ်ခမ်းကို ဖိကပ် စုပ်နမ်းလိုက်တာ ခံလိုက်ရပြီး၊ ဦးအုပ်ကြီး ၏ သန်မာသော လက်တဖက်က သူမ ခါးလေးကို ဆွဲဖတ်ထားပြီး သူမ ၏ ကပိုကရို ဖြစ်သလို ဝတ်ထားသော နပ်စ်မ ထမိန်အနီရောင်လေးမှာ ဆွဲချွတ်လိုက်ခြင်းခံရလေသည်။
“အို့..ဝူး…အု”
မသီတာက လန့်ကာအော်မလို့ ပြင်လိုက်သော်လည်း သူမ ပါးစပ်က အနမ်းအစုပ်ခံနေရသည့်အပြင် ခနက မှ အရည်ကြည် စိမ့်ခဲ့ရသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဦးအုပ်ကြီး လက်ဝါးကြီးက မညှာမတာ အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ် ဆော့ကစားခြင်းခံလိုက်ရလေသည်။ မသီတာ ဒူးခေါင်းများ မှာ ညွှတ်ခွေချင်သလိုလို အား မရှိတော့ သလိုလို ဖြစ်ကာ လှဲကျသွားမည် စိုးသဖြင့် ဦးအုပ်ကြီးပုခုံးကို ဆွဲကာ ခိုထားလိုက် ရလေသည်။ ဦးအုပ်ကြီး လက်ခလည် ချောင်းကလည်း မသီတာ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ထိုးမွှေနေပြီမို့ မသီတာမှာ ဖင်ကြီးကို ကော့ရှောင်သော်လည်း ပြေးမလွတ်တော့ခြေ။
တကယ်တော့ ဦးအုပ်ကြီး အကြောင်းကို စာဖတ်သူများ နှင့် မိတ်ဆက်မပေးရသဖြင့် ရုတ်တရက် ဘယ်လိုလဲဟ ဟု ဖြစ်နေကြမှာ စိုးသဖြင့်၊ ဇာတ်ကြောင်း ပိုရှင်းသွားအောင် နည်းနည်း ရေးပြပေးရပါအုံးးမည်။ ဦးအုပ်ကြီးမှာ ဆေးရုံတွင်း ဝှေ့ဝိုက် စားနေသူ ကြောင်ဖား ကြီး ဖြစ်သည် ဆိုတာကိုတော့ ပြောပြထားပြီး ဖြစ်သော်လည်း တခြား အမျိုးသမီးများ မှာ ယခု ဇာတ်လမ်း နှင့် မဆိုင်သဖြင့် အကျယ်မချဲ့တော့ပြီ၊ ယခု ဇာတ်လမ်းဖြင့် ဆိုင်သော အမျိုးသမီးကို ပြောရမည် ဆိုလျှင်ဖြင့် ကျွန်တော်တို့ ဇာတ်လိုက်ကျော်ကြီး သန့်ဇော်လင်း ၏ မယား ဖြစ်သူ မာချိုဝင်း ကိုလည်း ဦးအုပ်ကြီး က လိုးပြီး ပြီဟု ဆိုပါရစေ၊ ဖြစ်ပျက်ပုံ ကတော့ မာချိုဝင်း မှာ အလုပ်ဝင်နေ ရပြီး ယခင်ကထဲက ပထွေး ဖြစ်သူ နှင့် လိုးလာတာမို့၊ လီးငတ်နေချိန် ဖြစ်လေသည်။ သန့်ဇော်လင်း နှင့် ရီးစား မဖြစ်ခင် ကထဲက လီးငတ်နေသော မာချိုဝင်း နှင့် စားကွက် ရှာနေသူ ဦးအုပ်ကြီး တို့၊ ကြောင်ခတွင်းပျက် နှင့် ဇရက်တောင်ပံ ကျိုး ဆုံသလို ဆုံခဲ့ကြလေသည်။ သဘောကောင်းပြီး ခင်မင်တတ်သူ ဦးအုပ်ကြီး နှင့် မာချိုဝင်းတို့ ခင်မင်မှု သဒ္ဒါကျွံ ပြီး တဏှာလွန်ခဲ့ကြလေသည်။ အလိုးကောင်းသော ဦးအုပ်ကြီး ကို သူမ ပထွေး အလား သဘောထားကာ မာချိုဝင်း တယောက် ကုံးခဲ့လေသည်။ တဏှာထန်လွန်းသော မာချိုဝင်းလေးကို ဦးအုပ်ကြီး က အနောက်ပေါက် ကောင်းကြောင်းကို ပြခဲ့လေသည်။ မာချိုဝင်း နှင့် ဦးအုပ်ကြီး တို့ အဖြစ်အပျက်မှာ ပိယိလွန်းလှသဖြင့် မသီတာ ပင် မရိပ်မိခဲ့ခြေ။ မာချိုဝင်း နှင့် မသီတာ တို့ ၏ အမျိုး ဆက်စပ်မှုကို သိသဖြင့် ဦးအုပ်ကြီး က မသီတာ နှင့် ဆရာဝန်ကြီး တို့ အကြောင်းကို မာချိုဝင်း ကို ပြောပြသလို မာချိုဝင်း ကလည်း သူမ မသင်္ကာ သဖြင့် ဦးအုပ်ကြီးကို စောင့်ကြည့်ခိုင်းလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဆရာဝန်ကြီး နှင့် မသီတာ တို့ လူလစ်လျှင် အီစီကလီလုပ်နေတာကို သူသတိထားမိလေသည်။ မနေ့ညကလည်း ဆရာဝန် ကြီးအခန်းတံခါးကို ပိတ်ကာ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ အထဲမှာရှိနေကြသဖြင့် ဦးအုပ်ကြီး ကတော့ ဆရာဝန်ကြီး မသီတာကို ဖြုတ်နေပြီဟု တွက်လိုက်မိလေသည်။ သူလည်း အခု တလော စောက်ဖုတ်ငတ်နေသည်မှာ အတော်ကြာနေပြီ။ မာချိုဝင်း ကလည်း ယောက်ျား ရသွားပြီး မို့ သူ့ကို အရင်ကလို သိပ်မပေးတော့၊ အသစ်ရောက်နေသည့် ဆရာဝန်မ ကလားမလေး ဆာဂျားယား ကို ဂွင်ဖန်နေသည်။ ကုလားမလေး က ရုပ်မလှသော်လည်း မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းလုံးလုံး၊ ဘော်ဒီလေးက လုံးလုံးလေး ဖြစ်သည်။ ဆရာဝန် အသစ်ကလေးမို့ ဒီဆေးရုံမှာ လုပ်ချင်တာ အဆင်ပြေရအောင် ဦးအုပ်ကြီး က အကုန်လုပ်ပေးသဖြင့် ဦးအုပ်ကြီး ကို ခင်နေပြီ ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း အပျို လေးမို့ ကြိုးရှည်ရှည် နှင့် လှန်ထားရသည်။ ခွင်မသင့်သေး၊ ထို့ ကြောင့် ဦးအုပ်ကြီးမှာ မသီတာ နှင့် ဆရာဝန်ကြီးတို့ ကို ချောင်း ရင်း မသီတာကို လိုးချင်စိတ်တွေက တအားထ နေရသည်။
အခု တော့ လည်း ဂွင်ဝင်လေပြီ။ မနေ့က မသီတာ တို့ တံခါးပိတ်ပြီး ဆရာဝန်ကြီးကို မသီတာ ပုလွေ မှုတ်ပေးခဲ့တာကို ဆရာဝန်ကြီး မသီတာကို လိုးပြီးပြီဟု သူထင်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဒီနေ့ည ချောင်းနေသည်။ သူတို့ အခန်းတံခါးပိတ်သွားပြီး အတော်လေး အရှိန်ရလောက်မည့်အချိန်မှ ဆေးရုံ မှာ နည်းနည်း သည်းသည်းလှုပ်သွားသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းတော့မသိ၊ လူနာက အရေးကြီးလို့လား အရေးကြီးသည့် လူနာ အရေပေါ်ဝင်လာလို့လားမသိ၊ ဆရာဝန်ကြီးအခန်းကို ပင် ထုနှက်ခေါ်ယူကြလေသည်။ ဦးအုပ်ကြီးက မသိမသာ စောင့်ကြည့်နေရာ အခန်းထဲမှ ဆရာဝန်ကြီးတယောက်ထဲ ထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး မသီတာ ထွက်လာသည်ကို မတွေ့ရခြေ။ ထိုဟာ အခွင့်ကောင်းပဲ ဆိုတာ သူချက်ချင်းသိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း လူရှင်းသွားသည်နှင့် ဆရာဝန်ကြီး အခန်းထဲ ဝင်လိုက်ပြီး ပုုံးနေသော မသီတာကို ရှာ ဆွဲခေါ်ကာ သူတို့ သန့်ရှင်းရေး ပစ္စည်းများ ထား၊ သူတို့ အဝတ်အစားများ လဲလှည်သည့်အခန်းကျဉ်းလေး သို့ ခေါ်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။
အခု တော့ မသီတာ မှာ သူ့လက်ချောင်းအောက်မှာ လူးလွန့်နေလေပြီ။ ဦးအုပ်ကြီး က ကျွမ်းပြိးသား ၊ ဒီအခန်းလေး ထဲမှာ သူလိုးလာတာ အမျိုးသမီးများ မှာ မနည်းတော့ပြီ။ ယခုလည်း မျက်စေ့လေးမှေးကာ ခေါင်းလေးမော့ နေသော မသီတာ ကို လည်တိုင် ပုခုံး အနှံ့ နမ်းရှုတ်နေရင်းက လက်တဖက်ဖြင့် သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြီးနေလေပြီ။ ခုန သူ့လက်ချောင်းဖြင့် ကလိုင်းထားသဖြင့် စောက်ရည်ကြည်တွေ ရွဲနေသော မသီတာ စောက်ဖုတ်ဝ ကို သူ့လီးကြီးတေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။
“အ…..အီး..ဖြည်း…..ဖြည်း…”
ဦးအုပ်ကြီး လီးမှာ နည်းနည်းလေး တုတ်သဖြင့် စေးကျပ်ကျပ် ဖြစ်နေရာ မသီတာ မှာ နည်းနည်းလန့်သွားသည်။ တော်ကြာ စောက်ဖုတ်ပြဲသွားမှ ကျော်မကောင်းကြားမကောင်းဖြစ်နေအုံးမည်။
ဦးအုပ်ကြီးကလည်း ကျွမ်းပါသည်။ ဝင်သလောက်ကိုသာ ထည့်ရင်း မသီတာ မျက်နှာ အနှံ့ကို နမ်းသည်။ နောက်ပြီး နပ်စ်မ ရင်ဖုံးအကျႌအဖြူလေးကို ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်သည်။ အဲလိုတွေလုပ်နေရင်းက လည်း အောက်က သူ့လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အဝင်အထွက်ကို နှဲ့ လုပ်သည်။ မသီတာ အကျႌအရှေ့ဖက်ပွင့်သွားတော့ ဘရာဇီယာကို အပေါ်မတွန်းတင်ပြီး နို့ကြီးတွေကို ငုံ့ကာ စို့သည်။ မသီတာက ဦးအုပ်ကြီး ခေါင်းကို သူမ လက်ဖြင့် ကိုင်ထိန်းထားရင်း သူမ ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးသည်။ ဦးအုပ်ကြီး လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားလေပြီ။ အဲလိုကျတော့လည်း ဒီလောက်မဆိုးပါဘူး ထင်ထားတုန်း ဦးအုပ်ကြီးက စဆောင့်လေသည်။ မသီတာ ပေါင်တလုံးကို မပြီး အနားက မှောက်ထားသော ပုံးတပုံးပေါ် တင်ပေးလိုက်တော့ ပေါင်ကားပေးသလို ဖြစ်သွားပြီး ဦးအုပ်ကြီးအတွက် ဆောင့်လို့ ပိုကောင်းလာသည်။ ဥိးအုပ်ကြီးက အရပ်ခပ်ပြတ်ပြတ်မို့ မသီတာ နှင့် အရပ်တူတူလောက် ပင်၊ ဆောင့်သည့်အခါ သိပ်ပင် ကုံးစရာမလို ဒူးလေး နည်းနည်းညွှတ်လိုက်ရုံပင်။ အားပါပါ ဖြင့် ဆောင့်၍ရလေသည်။ မသီတာ မှာ ဦးဟုန်ကြည် ဆွပေးထားသဖြင့် စိတ်က တအားထ နေရာမှ မထင်မှတ်ပဲ ဦးအုပ်ကြီး အလိုးခံနေရသဖြင့် စိတ်ပိုကြွကာ မကြာခင်မှာပင် တချီပြီးသွားလေသည်။ သို့သော်လည်း ဦးအုပ်ကြီးမှာ အခု မှ အရှိန်ရတုန်းမို့ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လေရာ မသီတာ ခမြာ အတော်ပင် ခံနေရလေသည်။ မသီတာ တချီပြီးသွားမှန်း ရိပ်မိလိုက်သော ဦးအုပ်ကြီးက မသီတာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မသီတာကို အခန်းထဲက သူတို့ ပစ္စည်းသိမ်းသည့် လော့ကာ ဘောက်စ် ကို လက်ဖြင့် ထောက်ကာ ခါးကုံး ဖင်ကော့ခိုင်းလေသည်။ မသီတာ ဖင်လုံးကြီး နှင့် ပေါင်တန်တုတ်တုတ် ကြီးများကို အနောက်က လိုးချင် နေလို့ သွားရည်ကျ နေရသူ ဖြစ်ရာ အခုတော့ ပြောင်ဝင်းနေသော အိုးကြီးကို အားမလို အားမရ လက်ဖဝါးဖြင့် တချက် ဖြန်းကနဲ ရိုက်လိုက်မိလေသည်။
“အိုး စပ်တယ်၊ ဘအုပ်ကလည်း”
“အရမ်းလှလွန်းလို့ ပါ ဆရာမ ရယ် ဆောရီးဆောရီး”
ဦးအုပ်ကြီးက ပေါင်နှစ်လုံးခွဆုံ ကြားမှ ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီး ကို ဟသွားရန် ဘေးနားက ပုံးတလုံးပေါ် ခြေထောက်တဖက်ကို မတင်လိုက်ပြန်သည်။ သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ကာ ထိုးသွင်းထည့်လိုက်ပြန်သည်။
“အ….”
မသီတာက လည်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကာ ပေးလေသည်။ ဦးအုပ်ကြီးက မသီတာ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အားရပါးရကို ဆောင့်လိုးတော့ရာ အခန်းကျဉ်းလေးတွင်း လိုးသံ တဖတ်ဖတ်၊ ငြီးသံ တအစ်အစ် ဖြင့် ဆူညံနေလေတော့သည်။
အခန်း ၂၀။
မသီတာ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရေမိုးဝအောင်ချိုးပြီးတော့ တခေါခေါ အိပ်ပျော်နေသည့် ကိုမြင့်အောင် ဘေးမှာ ဝင်အိပ်လိုက်သည်။ ကိုမြင့်အောင် အိပ်ယာက နိုးတော့ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်မောကျနေသည့် မသီတာကို တွေ့ရာ၊ မသီတာ မနိုးအောင် အသာထ၊ ရေမိုးချိုး သမီးလေး နိုးလာတော့ သမီးကို ထိန်းဖို့ ရောက်လာသည့် အဒေါ်ကြီး ကို သမီးလေး အပ်ထားခဲ့ပြီး ရုံးသို့ ထွက်သွားခဲ့လေသည်။
ညနေဖက် ကိုမြင့်အောင် အလုပ်က ပြန်လာတော့ မသီတာ ကအိမ်ပေါက် ဝ က ဆီးကြိုလေသည်။ ထိုည မသီတာ အလုပ်ဆင်းစရာမလို၊ မသီတာက တပတ်ကို သုံးရက် အိုဗာတိုင်ဆင်းပြီး တပတ်မှာ ၂ရက် နားရသည်။ မနက်ဖြန်က သူမ နားရက် ဖြစ်သဖြင့် ညနေ ဆေးရုံ ကပြန်ရောက်တာနှင့် ညနေစာ အတွက် ချက်ပြုတ်ပြီးရေမိုးချိုး ပေးပြီး သမီးလေး ဖြင့် ဆော့ကာ ကိုမြင့်အောင် ရုံးအပြန်စောင့်နေခြင်းဖြစ်လေသည်။ သမီးလေးကို နေ့ပိုင်းထိန်းပေးသည့် အဒေါ်ကြီးမှာ လည်း ပြန်သွားပြီ ဖြစ်လေသည်။
ကိုမြင့်အောင် ကလည်း မသီတာကို မနေ့က ကိစ္စ မေးခြင်သည်မှာ အူယားနေသော်လည်း သည်းညည်းခံ စောင့်လိုက်သည်။ ညနေစာ စား ပြီး တီဗီရှေ့ မှာ လင်မယား ထိုင်ကြသည်။ သမီးလေးက သူတို့ ရှေ့မှာ ကစား နေချိန် ကြမှ ကိုမြင့်အောင်က၊
“ချစ်လေး ဘယ်လိုလဲ မနေ့က အတွေ့အကြုံ”
“အဆင်ပြေပါတယ် ကိုကို၊ ကိုကို ကလည်း အိပ်ယာထဲ ကျမှလေ ခစ်၊ အခု သမီးလေး မှ မအိပ်သေးဘဲ တော်ကြာ ကိုကို ဒုက္ခရောက်နေပါအုံးမယ် ခစ်ခစ်”
မသီတာ က ကိုမြင့်အောင် နားကပ်ထိုင်ပြီး ကိုမြင့်အောင် ပေါင်ပေါ် လက်တင်ထားရာမှ ကိုမြင့်အောင် လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ် မှ အသာစမ်းရင်း ပြောလိုက်သည်။ ကိုမြင့်အောင် က သမီးလေး သူ့ဘာသာသူဆော့နေပြီး သူတို့ ဘက်ကို လှည့်မကြည့်တာ တွေ့ရသဖြင့် သူ့ပုဆိုးခါးပုံစ ကို ဖြည်ကာ မသီတာ လက် ကို အထဲ ဆွဲထည့်လိုက်သည်။ ပြီးမှ မသီတာ လက်ပါ ပတ်ပြီး လုံခြည်ကို ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။
မသီတာ မှာ ခစ်ကနဲ ရီရင်းက ကိုမြင့်အောင် လီးကြီးကို ပုဆိုးအောက်မှာ ဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်ပေးနေလေသည်။ မသီတာ စိတ်ထဲ မှာ ဦးအုပ်ကြီး နှင့် အကြောင်းကို ထည့်ပြောရင် ကောင်းမလား မကောင်းလား စဉ်းစားနေလေသည်။ ဆရာဝန်ကြီး နှင့် ဆိုတာက တော်သေးသည်၊ ကိုမြင့်အောင်ကိုလည်းပြောထားပြီ၊ သူကလည်း သဘောတူထားသည်။ ဦးအုပ်ကြီး ဆိုတာက ဘလူးကော်လာ အလုပ်ကြမ်းသမား မျိုး၊ တော်ကြာ ကိုမြင့်အောင် စိတ်ဆိုးနေမလား၊ နောက်ပြီးတော့ သူခွင့်ပေးတာက တယောက်၊ မသီတာက နှစ်ယောက်လုပ် တာခံခဲ့ရသည်။ တော်ကြာ ဖာသည်မ ဆိုပြိး ကွိုင်များ ထရှာနေမလား၊ မသီတာမှာ စောက်ဖုတ်သာ သရမ်းချင်သော်လည်း ကိုမြင့်အောင်ကို တော့ ငယ်ချစ်မို့ ချစ်လည်း ချစ်သည်။ ကိုမြင့်အောင် နှင့် ယူထားရသည်မှာ သူမ ဘဝအတွက်လည်း နှောင်အေး စိတ်ချရသည်၊ သံယောဇဉ်လည်း ဖြစ်နေပြီမို့၊ သူမ အိမ်ထောင်တော့ မကွဲခြင်၊ ထို့ကြောင့် ကိုမြင့်အောင် ခွင့်ပြုသလောက် လစ်မစ် တွင်းမှာသာ လှုပ်ရှားမည် ဟုဆုံးဖြတ်ထားသည်။ ဦးအုပ်ကြီး က မထင်မှတ်ပဲ ကြားဖြတ်လိုက်သော ဇာတ်လမ်း၊ အင်း နေပေ့စေတော့ နောက်မှ အခြေအနေကြည့်ပြီး သင့်တော်တဲ့ အချိန်ကျ မှ ပဲ ပြောတော့မည် ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။
ဦးအုပ်ကြီးမှာ အလိုးးကောင်းသူ ဆိုတာတော့ မသီတာ လက်ခံလိုက်ရသည်။ ဆာနေရင် ဘာစားစား ကောင်းသည့်သဘာဝ မို့လားမသိ၊ သူမ မှာ ဦးဟုန်ကြည် ဆွထားပေးသဖြင့် တအားထန်နေချိန် တွင် ဦးအုပ်ကြီး အလိုးကို ခံလိုက်ရသဖြင့် များ ကောင်းနေတာလား တော့မသိ။ တော်တော်တော့ ကောင်းသည်။ နောက် မသီတာက ဦးဟုန်ကြည် ပြန်မလာခင် စောက်ဖုတ်ကို ရေဆေး သန့်စင်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်စောင့်နေလိုက်သည်။ နောက် ဦးဟုန်ကြည် ပြန်လာတော့ သူမ ကို ဘာဂျာ ပြန်မှုတ်ပြီး ဆွကာ လိုးသဖြင့် မသီတာ မှာ ခံလိုက်ရပြန်သည်။ သို့သော်လည်း ဦးအုပ်ကြီး လောလော လပ်လပ် လိုးထားတာမို့ အရမ်းကြီးတော့ ဖီး မဖြစ်တော့ခြေ။
ကိုမြင့်အောင် ကို ဆေးရုံ မှာ ဦးဟုန်ကြည် နဲ့ ဖြစ်ပျက်ပုံ အသေးစိတ်ကို ပြောပြ ရင်း ပုဆိုးအောက်မှ ဂွင်းထုပေးနေရာ ကိုမြင့်အောင် လီးကြီးမှာ တအားကို ထောင်မတ်တင်းမာနေလေသည်။ သို့သော်လည်း သမီးလေး အိပ်ချိန်ရောက်လာပြီ ဖြစ်သဖြင့် မသီတာ တယောက် သမီးလေးကို ခေါ်ကာ ခြေလက်ဆေးကြော ပေး၊ သူ့ အိပ်ယာလေးပေါ်တင်ကာ သိပ်ရလေသည်။ သမီးလေးကို သိပ်နေတုန်း ကိုမြင့်အောင်မှာ မသီတာ နောက်နားမှ ကပ်လိုက်နေပြီး မသီတာ ဖင်ကြီးကို သူ့လီးကြီးဖြင့် လိုက်ပွတ်နေလေသည်။ သမီးလေး အိပ်ပျော်သွားတော့မှ မသီတာ က ကိုမြင့်အောင် ဘက်ကို လှည့်ပြီး၊
“ဒီလီး ကြီး က တော်တော် ထကြွနေတာပေါ့လေ ဟုတ်လား လာခဲ့ အဲလောက်တောင် ထနေရင် ခစ်ခစ်”
အိပ်ယာပေါ်ရောက်သွားကြတော့ ကိုမြင့်အောင် က မသီတာ ထမိန် ကို လှန်လိုက်ရင်း၊
“အင်း ကိုယ့်ယောက်ျား မဟုတ်တဲ့ လီးနဲ့ အလိုးခံထားတဲ့ မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို အရင် ဘာဂျာပေးလိုက်အုံးမယ်ကွာ”
ဟု ပြောသဖြင့် မသီတာက၊
“ကိုကို့ သဘော”
ဟု ပြောကာ သူမ ပေါင်လုံးကြီးတွေကိုထောင်ကာ ကားပေးလိုက်လေသည်။ ကိုမြင့်အောင် က မသီတာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်ကာ မသီတာ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို သူ့လျှာကြီးဖြင့် တပြတ်ပြတ်ရက်လေတော့သည်။ ကိုမြင့်အောင် လျှာကြီးဖြင့် စောက်ပတ်ထဲကိုလည်း ထိုးထည့် စောက်စေ့လေးကို လည်း တို့ထိ ဆော့ကစားသဖြင့် မသီတာလည်း စိတ်တွေ ကြွလာကာ စောက်ရည်တွေ ယိုစိမ့်လာတော့သည်။ ကိုမြင့်အောင် လည်း အားရပါးရ တဝကြီးဘာဂျာပေးပြီးမှ မသီတာ ကိုယ်ပေါ် တွားတွားတက်လာပြီး မသီတာ နူတ်ခမ်လေးကို နမ်းကာ၊
“ဆရာဝန်ကြီးက အဲလို ဘာဂျာပေးပြီးမှ ချစ်လေးကို လိုးတာလား”
“ဟင့်အင်း ချစ်လေး ကလည်း သူ့လီးကြီး အဝင်ချောအောင် ပုလွေ မှုတ်ပေးရသေးတယ် ကိုကိုရဲ့”
ကိုမြင့်အောင် ပါးစပ်မှ အီးကနဲ နေအောင် ငြီးလိုက်မိသည်။ သူ့လီးကြီးကအထိပင် မခံနိုင်တော့၊ မသီတာ ခုနေ သူ့လီးကို စုပ်လိုက်ရင် မသီတာ ပါးစပ်ထဲမှာ ပင် ပြီးသွားလိမ့်မည် ဆိုတာ သူသိနေသည်။
“အင်း ကိုကို မစောင့်နိုင်တော့ဘူး ချစ်လေး တော်ကြာ ချစ်လေး ပါးစပ်ထဲမှာပဲ ပြီးသွားလိမ့်မယ် အခုတော့ ကိုကို လိုးမှ ဖြစ်တော့မယ်၊”
“ကိုကို့ သဘော”
ကိုမြင့်အောင် မသီတာ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ် မတင်လိုက်သည်။ မသီတာ စောက်ဖုတ်ကြီးက အပေါ်ကြွတက်လာကာ ဟတတ ဖြစ်နေလေရာ သူ့လီးကြီးကို ထိုးချ လိုက်သည်။
“အ….ရှီး..ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်”
နောက်တော့ ကိုမြင့်အောင် လီးကြီးက မသီတာစောက်ဖုတ်ထဲ တိုးဝင်ကာ တလစပ် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ မသီတာလည်း အောက်မှ ပြန်ကော့ပေးကာ ဖင်ကြီးကို ကော့ဝိုက်ပေးလေသည်။ မသီတာ ၏ စကောဝိုင်း ပေးမှုကြောင့် ကိုမြင့်အောင် လီးကြီးက ဟိုထိုးဒီထိုး ဖြစ်နေရာ နှစ်ယောက်စလုံး အရသာထူးတွေ့နေကြရလေသည်။ ကိုမြင့်အောင် မှာ မနေ့ညကတည်းက တင်းနေရသူမို့ အချက် လေးငါးဆယ် အတွင်း လရည်များ ပန်းထွက်ကာ ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်ရလေသည်။ မသီတာမှာလည်း ပြီးလုဆဲဆဲ မို့ ကိုမြင့်အောင် ပြီးသည်နှင့် သူမ စောက်စေ့လေးကို သူမ ကိုယ်တိုင် လက်ထိပ်ဖြင့် ဖိကာ ချေပွတ်လိုက်ရာ ကျင်တက်သွားပြီး ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရလေတော့သည်။
ကိုမြင့်အောင် နှင့် မသီတာ တို့ တယောက် နှင့် တယောက် ဖက်ထားကာ မှိန်းနေကြရင်းမှ မသီတာက၊
“ကိုကို က ချစ်လေး ကိုတော့ သူများ တစိမ်း ယောက်ျား နဲ့ လုပ်ဖို့ ပြောတယ်၊ ကိုကို ကရော တခြား မိန်းမ တွေကို မလုပ်ချင်ဘူးလား”
“ဟာ ချစ်လေး ကလည်း ကိုကို က ချစ်လေးကို ချစ်တာလေကွာ၊ ကိုကို က မလုပ်ချင်ပါဘူး၊ ချစ်လေး ပျော်ရင် ကိုကို ပျော်တာပဲပဲ”
“ဟင် အဲလို ဘယ်ကောင်းပါ့မလဲ လို့ ချစ်လေး ကလည်း ကိုကို့ ကို ချစ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ချစ်လေး ကိုယ်တိုင်က တခြားယောက်ျား နဲ့ လုပ်နေတာကို ကိုကို က ခွင့်ပြုထားတော့ ကိုကို တခြားမိန်းမ တွေ ကို လုပ်ချင်ရင်လည်း ချစ်လေးကို ပြောလေ၊ ချစ်လေး က ခွင့်လွတ်မှာပေါ့၊ အမျှင်မတွယ်ကြေး၊ အီမိုးရှင်း မပါကြေးလေ၊ လိုးဖို့ သက်သက်”
“မရှိသေးပါဘူး ချစ်လေး ရယ်၊ ကိုကို က အဲလောက်လဲ မစွမ်းပါဘူး”
“ဟွန်း လျှောက်ပြောနေတယ်၊ မစွမ်းပဲ နဲ့ ချစ်လေးကို ရမလား ကိုကို ရ ခစ်ခစ်”
“အင်း ဟုတ်သားပဲ ဟဲဟဲ။ ကိုကို ကံကောင်းတာပါ၊ ချစ်လေးကို ကြိုက်နေတဲ့ ကောင်တွေ အများကြီး ရှိတာ ကိုကို သိသားပဲ၊ ကိုကို တိုကက တမြို့ထဲသားချင်းမို့ ကိုကို က ချစ်လေးကို လိုက်ကူညီပေးရင်းက ချစ်လေး ကိုကို့ အပေါ် သံယောဇသ်ဖြစ်သွားတာမဟုတ်လား”
“အာ့တာလဲ ပါတာပေါ့၊ ကိုကို သဘောကောင်းတာလဲ သိတယ်၊ ရိုးတာလည်းသိတယ်၊ ချစ်လေး အပေါ် အနွံအတာခံ နိုင်တာလည်း သိတယ်၊ ချစ်လေးကလည်း ချစ်တယ်လေ အာ့ကြောင့် ကိုကို့ ကို လက်ခံခဲ့တာပေါ့လို့”
“အင်းပါ ချစ်လေး ရယ် ကိုကို သိပါတယ်”
“အာ့ ဆို ကိုကို ပြော၊ ကိုကို့ အလှည့်ကျရင် လည်း ပွင့်လင်းရမယ်နော် ချစ်လေးကို ပြောရမယ်”
“အင်းပါကွာ ကိုကို့ မှာ မရှိပါဘူး ၊ ရှိလာရင် ပြောပြပါမယ်”
တကယ်တော့ ကိုမြင့်အောင် စိတ်ထဲ မှာတော့ တခါတလေ ဖီးလာပြီး လိုးချင်စိတ်ရှိသော အမျိုးသမီးတွေ ရှိပါသည်။ သိုုသော် မသီတာ စိတ် ထဲ ဘယ်လိုဖြစ်မယ်မှန်း မသိ၊ သူကိုယ်တိုင်ကသာ လိုးချင်တာ ထို အမျိုးသမီးများ က လက်ခံမခံ မသိကြိုးလည်း မကြိုးစားရဲသဖြင့်သာ ဖွင့်မပြောခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ဥပမာ သူ့ညီ သန့်ဇော်လင်း မိန်းမ မာချိုဝင်း ကို လူလိုးချင်မိသည်။ အသားဖြူဖြူ မျက်ရစ်မပါသော တရုပ်မ ကိုယ်လုံး သွယ်သွယ်လေးကို တခါတရံတော့ စိတ်ထဲ ပြစ်မှားမိပါသည်။ သန့်ဇော်လင်းက သူ့အကို မိန်းမ ကိုတောင် လိုးသေးတာ ၊ ကိုယ်ကရော ကိုယ့်ညီစော်ကို လိုးလို့ မဖြစ်နိုင်ဘူးလား ဟု တခါတလေ တွေးမိပါသည်။ မာချိုဝင်း စိတ်ထားက ဘယ်လို ရှိမယ်မှန်းလည်းမသိဘဲ ၊ မာချိုဝင်းကို လိုးချင်တယ် ပြောမိလျှင် ၊ မသီတာ က စိတ်မဆိုးရင်တော်သေးသည်။ စိတ်တိုပါက ဖွတ်မရ ဓါးမ ဆုံး ဖြစ်နေမှာ စိုးသဖြင့် စိတ်ထဲမှာသာ သိမ်းထားလိုက်ရသည်။ တနေ့တော့ပေါ့။ နောက်တယောက်က တော့ လုံးဝ ကို မဖြစ်နိုင်တာပါ။ အဲဒါက မသီတာ ရဲ့ ညီမ အရင်း အပျိုကြီး ကြည်ပြာ ဖြစ်သည်။ မသီတာ ၏ ညီမ ကြည်ပြာ နှင့် မောင်ငယ် မျိုးမင်း တို့ မှာ စင်္ကာပူ တွင် အလုပ်လုပ်နေကြသည်။ တနှစ် ကို အနည်းဆုံး တခါလောက်တော့ မြန်မာပြည်ပြန်လာကြသည်။ သူတို့ မိဘ ရှိရာ မြို့ မသွားခင် မသီတာတို့ အိမ်မှာ တည်းကြသည်။ ကြည်ပြာ မှာ စင်္ကာပူ သို့ ရောက်နေတာ ကြာပြီမို့ အဝတ်အစား အနေအထိုင်က ဟော့ သည်။ မသီတာ နှင့် က ကိုယ်လုံး ကိုယ်ထည် သိပ်မကွာ၊ ပုံစံ လည်း အတူတူ မျက်နှာကလည်း ဆင်သည်။ အသက်က နှစ်နှစ် ကွာသည်၊ အပျို ကြီးမို့ နည်းနည်းနု နေတာပဲ ရှိသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို အတူတူ လိုးလိုက်ရလျှင် အမွှာ လိုးနေရသလို နေမှာ ပဲ ဟု ကိုမြင့်အောင် စိတ်ကူးယာဉ်မိသည်။ အဲဒါတော့ သူ မပြောရဲ။ မသီတာ သေခြာပေါက် လက်ခံမှာ မဟုတ်ဟု သူထင်ထားသဖြင့် စကားအဖတ်တင်အောင် မပြောတော့။ နောင်အခွင့်သင့် ရင်တော့ ဟု တွေးရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
မသီတာ ကလည်း ကိုမြင့်အောင် က သူလိုးချင်စိတ်ရှိသည့် မိန်းခလေး မရှိသေးပါဘူး ဆိုတာကို မယုံ၊ သူမ ကို ရှက်သဖြင့် သူမပြောသေးတာပဲ ဖြစ်မည်ဟု တွေးသည်။ သူ့ကို ပွင့်လင်းလာအောင်တော့ လုပ်ရမည်၊ ယခုတော့ သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် ဦးအုပ်ကြီး ကိစ္စ ကို လျိုထားလိုက်ရတာ စိတ်မလုံ၊ အင်းလေ ဦးအုပ်ကြီးက ဝမ်းနိုက်စတန်း ပဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာ ပါ နောက် ဇာတ်လမ်းမဆက်တော့ရင် ကိစ္စပြတ်သွားမှာ ကိုမြင့်အောင် သိစရာ မလိုတော့ဘူး ဖြစ်သွားမှာပေါ့၊ ဟု တွေးရင်း အိပ်မောကျသွားလေတော့သည်။
