အခန်း ၁၁။
“အဲဒီည ကဟာ ငါက နင့် အကို အခန်းတောင် မပြန်တော့ ဘူး မိုးလင်းအထိ ပဲ နှပ်လိုက် လိုးလိုက် အိပ်လိုက် လိုးလိုက်နဲ့ ၊ သူက လည်း ဆေးသောက်ထားတော့ လီးက ပြန်ပြန်တောင်လာတာ၊ လီးကြီးကလည်း တုတ်ပြီး ရှည် တော့ ငါ့ အဖုတ်ထဲ နှင့်နေတာပဲ။ အဲဒါ မိုးလင်းကာနီးတော့ မှ တခြားဝန်ထမ်းတွေ တွေ့ကုန်လိမ့်မယ် ဆိုပြီး ငါတို့ အခန်းငါ အမြန်ပြန်ခဲ့ ရတယ် ခစ်ခစ်”
စောထူးသာ က သူ့ အမ သီတာဝင်း ဇာတ်ကြောင်းပြန်ကို နားထောင်ရင်း လီးက တောင်လာတာမို့ နောက်တချီ ဆွဲဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေလေပြီ။
“နင်က အဲဒီ ဘဲကြီး လီးက တုတ်ပြီး ရှည်တယ် ဆိုရအောင် ဘယ်လောက်များ ရှည်လို့ လည်းဟ”
“အဟီး ငါ လည်း သိချင်တာနဲ့ နောက်ပိုင်း တခါလောက် ပေတံ နဲ့ တိုင်းကြည့်တာ ခုနစ်လက်မ ကျော်ကျော် လေး ရှိတယ်ဟ”
“အဲဒါကြီးနဲ့ အလိုးခံပြီးတော့ နင့်ယောက်ျား လိုးတော့ နင် ဟာတိဟာတာ ဖြစ်မနေဘူးလား”
“လိုးလိုးပြီးချင်း သူလာလိုးရင်တော့ ချောင်နေတာပေါ့ ဟ၊ ဒါပေမဲ့ စောက်ဖုတ်က အမြဲ အဲလို အာနေတာမှ မဟုတ်တာ၊ လိုးပြီး နောက် ကျရင် အလိုလို ပြန်စေ့ သွားတာပေါ့။ နေ့တိုင်း ဆက်တိုက် အလိုးခံနေရရင်တော့ မပြောတတ်ဘူး။ ငါက အန်ကယ်နဲ့ က တခါတလေမှ လိုးဖြစ်တာကို”
“ငါလီးတောင်လာပြီဟာ လာ ဒီတခါ ဒေါ့ကီ ဆွဲမယ် ဟိုဘဲကြီးလို အဟိ”
“အေးပါ ငါလည်း စောက်ရည်ရွှဲနေပြီ လိုးတော့”
စောထူးသာ က ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးသည်။ သီတာဝင်း ကလည်း အားရပါးရကို ဖင်ကြီး ကော့ကော့ ပေးကာ ခံသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ကြရပြန်သည်။
တစ်ယောက် နှင့် တစ်ယောက် ဖက်နားနေရင်း မှ၊
“မသီ အငယ်မ များ ငါတို့ နှစ်ယောက် အကြောင်း ရိပ်မိနေလားမသိဘူး”
” နင်က ဘာလို့ ထင်ရတာလည်း”
“သူ့ ပုံစံ က မနေ့ ကနဲ့ မတူတော့ ဘူးလေ၊ သူဘာပြောပြော နင် ငါနဲ့ လာအိပ်မှာပဲ ဆိုတာလည်း သိနေသလိုပဲ၊ နောက်ပြီး ခုခေတ် ကလေး တွေက အင်းစက် ဆိုတာလည်း သိပ်အဆန်းကြီး မဟုတ်တော့ ဘူးလေ။ သူတို့ အင်တာနက် မှာ တွေ့နေ ကြားနေကြမှာပဲဟာကို”
“အင်း အဲဒါတော့ ဟုတ်တယ်၊ ငါ့လင် က လည်း ငါနဲ့ မီးကြီး နဲ့ ကို ပြိုင်တူ တူးအင်ဝမ်း ဆွဲဖို့ စကား ခေါ် နေတာ ငါက နိုး လို့ ပြောထားတယ်။ သမီး ရှေ့ တော့ အလိုးမခံနိုင်ဘူးလို့၊ အဟီး ဒါပေမဲ့ ငါ့ကိုယ်ငါ တော့ မသေခြာ သေးဘူး။ သမီးရှေ့ မှာပဲ အလိုးမခံချင်တာလား။ ကိုယ့်ရှေ့ မှာ ပဲ သမီးကို လိုးတာ မကြည့်ချင်တာလား ဆိုတာ”
“အင်း ၊ ဒါနဲ့ ဆက်ပါဦး နင်က အဲဒီ နင့်ယောက်ျား ဘော့စ် နဲ့ ဖြစ်တော့ နောက်ပိုင်း ဘယ်လို ချိန်းကြလဲ ခုရော ဖြစ်နေတုန်းလား”
“နောက်ပိုင်းကျတော့ ဒီလို၊ သူ အနားယူတဲ့ အိမ်တလုံး ရှိတယ်ဟ မြို့ စွန်ဘက်မှာ ခြံအကျယ်ကြီးနဲ့၊ အဲဒီ ကို ချိန်းတယ်၊ ကို က မလိုက်တော့ ဘူး ငါပဲ ဖုံးနဲ့ ဗီဒီယို ရိုက်လာခဲ့ လိုက်တယ်သူ ကြည့်လို့ ရအောင်၊ ခုထိ ဖြစ်နေတုန်း လား ဆိုတော့ ပြတ်တော့ မပြတ်သွား ဘူးပေါ့ဟာ၊ အမြဲတမ်းလည်း ဖြစ်မနေဘူး၊ နှစ်လသုံးလ လောက်မှ တခါ လောက် ချိန်းဖြစ်တာ”
“အော်၊ အိနဲ့ နင့် ယောက်ျား နဲ့ ကျတော့ ဘယ်လို ဖြစ်ကြတာလဲ၊ သူပြောပြလား”
“နေပါဦးဟ အဲဒီ အချိန်မရောက် ခင် စပ်ကြား မှာ တခြားဟာတွေ ရှိသေးတယ်၊ အစီအစဥ် အတိုင်းပဲ ပြောမယ်ဟာ”
“အေးပါ အေးပါ ငါ စိတ်လောနေလို့ပါ”
ဦးဦးဆောင် နှင့် ဖြစ်ပြီး နောက်ပိုင်း ကျော်စိုးဝင်း လည်း ရာထူးတိုး ကာ အလုပ်ဖြင့် ပိနေလေသည်။ ဦးဦးဆောင်က တလတစ်ခါလောက် သီတာဝင်း ကို သူ့ မြို့စွန်ခြံ တွင် ချိန်းတွေ့ကာ လိုးလေသည်။
တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် ရောက်နေသော အိဝေဖြာလင်း မှာလည်း အီစီကလီ ရှိနေပြီ၊ သမီးရီးစား အဆင့်တော့ မရောက်သေး။ ကောင်လေး မှာ ပိုက်ဆံရှိသော မိဘအသိုင်းအဝိုင်းက မို့၊ ရဲတင်း သွက်လက် သည်။ အရပ်ရှည်ရှည်၊ လူက ခပ်နွဲံနွဲ့ ဆံပင် ရှည်ရှည် နှင့် ဖြစ်သည်။ ကောင်လေး အမည်က ပြည့်ဝေယံမောင် ဖြစ်သည်။ ကိုယ်တိုင်ကားမောင်းလာပြီး ကျောင်းတက်သည်။ ကျောင်းပြန်ချိန် အိဝေဖြာလင်း ကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးသည်။ တခါတရံ စနေတနင်္ဂနွေ တို့ တွင် သီတာဝင်း တို့ အိမ်တွင် နေလေ့ရှိသည်။ အစားအသောက် ချက်ပြုတ်စား ၊ ဂိမ်းကစား စသဖြင့် လာလာနေလေ့ ရှိသည်။
ထိုသို့ နေလာရင်း နောက်ပိုင်းတါင် အိဝေဖြာလင်း မရှိလည်း အိမ်သို့ ရောက်လာလေ့ ရှိသည်။ သီတာဝင်းနှင့် ရင်းရင်းနှီးနှီး ဖြစ်အောင် အနီးကပ် နေသည်။ အိဝေဖြာလင်း ရှိသည့် အချိန်မှာကတည်းက သူမ ကို ခိုးခိုး ကြည့်လေ့ ရှိမှန်း သီတာဝင်း က သတိထားမိသည်။ ထိုအကြောင်းကို ကျော်စိုးဝင်း အား ပြောပြလိုက်တော့ ကျော်စိုးဝင်း က အလွန်တက်ကြွသွားသည်။ ကောင်လေး ကို အထာပေးလိုက်ဖို့ သီတာဝင်းအား အားပေးသည်။ သီတာဝင်း က သမီး နဲ့ အိစီကလီ ဖြစ်နေတဲ့ ကောင်လေး မို့ လုပ်ဖို့ မသင့်တော် ကြောင်းပြောပြသည်။ သို့သော် ကျော်စိုးဝင်းက သူ့ ဆင်ခြေနဲ့သူ၊ အဲလို မျိုး တခြား မိန်းမ၊ အထူးသဖြင့် ကိုယ့်ထက် အရွယ်ကြီးပြီး အိမ်ထောင် ရှိအမျိုးသမီး ကို စိတ်ဝင်စားတတ်သည့် ကောင်မျိုး ဆိုလျှင် သမီးကြီး အတွက် အဆင်ပြေမှာ မဟုတ်။ ထိုသို့ သော် အမ်အိုင်အယ်လ်အက်ဖ် အမျိုးသမီးကြီး တွေ စိတ်ဝင်စား တတ်သူ နဲ့ သမီး ဖြစ်သူ ရခဲ့ လျှင်တောင် သမီးနောက်ပိုင်း စိတ်ချမ်းသာ မှာ မဟုတ်၊ သီတာဝင်း ကျော့ကွင်း ထဲကို မဝင်လျှင်တော့ သမီး အတွက် အိုကေဟု သတ်မှတ်ရမည်ဟု ဆိုသည်။ သီတာဝင်းက ဘဝင် သိပ်မကျ စောင့်ကြည့်ဦးမည်ဟု ပြောထားသည်။ ကျော်စိုးဝင်း က အဲဒီကောင်လေး နှင့် သီတာဝင်း ဖြစ်ခဲ့ လျှင် ပထမဦးဆုံး အကြိမ် သူ့ ကို ချောင်းခွင့် ပေးရမည် ဟုပြောထားခဲ့သည်။
သို့ သော် သီတာဝင်း က စောင့်ကြည့်မည်လုပ်တုန်း ရှိသေးသည်၊ ကောင်လေး က အရင် စဝင်လာခဲ့သည်။ လူလစ်တာ နှင့် သီတာဝင်း အနားကို ကပ်သည်။ မီးဖိုထဲ ဝိုင်းကူ လုပ်ပေးမလို ဘာလိုလို နှင့် ဟိုထိ ဒီထိ သီတာဝင်း နှင့် အသားချင်းထိ အောင် ကြိုးစားသည်။ ဘယ်သူ မှ မသိအောင် သီတာဝင်း ကို လက်ဆောင် ဖွက်ပြီး ဝယ်ပေးသည်။ သီတာဝင်း က မျက်နာသာ မပေးခပ်တင်းတင်း ဆက်ဆံတာတောင် မှ အတင်းလိုက်ကပ် နေသည်။ သီတာဝင်း ကလည်း အပြင်မှာသာ ဟန်ဆောင် နေသည်။ စိတ်ထဲကတော့ ဒီလို ကောင်လေး ငယ်ငယ် လေးက သူ့ ကို လိုက်နေသည်ကို သဘောကျနေသည်။ ပီတိလည်း ဖြစ်သလို စောက်ရည်လည်း စိုရသည်။
သီတာဝင်း က သူ့ နားကို ပြည့်ဝေယံမောင် ကပ်လာလျှင် မျက်နှာထားတင်းတင်း ထားသည်။ တခါတလေ ငေါက်လွှတ်တတ်သည်။ သို့သော်လည်း သူမ မိသားစု ရှေ့၊ သူ့ သမီးတွေ ရှေ့ ကျလျှင် ဘာမှ မဖြစ်သလို နေ သည်။ ပြုံးပြုံး ရွှင်ရွှင် နေသည် ဆိုတော့ ပြည့်ဝေယံမောင် က ပိုပြီး ရဲတင်းလာသည်။
အိဝေဖြာလင်း သူမ တို့ အတန်း မှ ကွင်းဆင်းလေ့လာရေး သွားသည့် စနေနေ့ တရက် သီတာဝင်း တို့ အိမ်သို့ ပြည့်ဝေယံမောင် ရောက်လာ ခဲ့သည်။ ဖြစ်ချင်တော့ ကျော်စိုးဝင်း က အလုပ်ကိစ္စ ခရီးထွက် သွားသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း ကလည်း သူမ သူငယ် ချင်းတစ်ယောက် မွေးနေ့ မို့ တနေ့လုံး လျှောက်လည်ကြ မည်ဆိုပြီး ထွက် သွားသည်။ သီတာဝင်း အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထည်း ကျန်ခဲ့ သည်။
“အော် မောင်ဝေယံ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူးကွယ့်”
သီတာဝင်း က တံခါး မဖွင့်ပေးပဲ အပေါက်ဝ က ပြောလိုက်သည်။
“အော် အန်တီသီတာ ကလည်း အန်တီသီတာကြီး တစ်ယောက်လုံး ရှိနေတာကို”
“တို့ က မင်း ရဲ့ သူငယ်ချင်းမှ မဟုတ်တာ၊ နောက်နေ့ မှ သမီးကြီး တို့ ရှိတဲ့ အချိန် ပြန်လာခဲ့ နော်”
“ကျနော် တကူးတက လာရတာပါ အန်တီသီတာရဲ့၊ အပြင်မှာ နေက လည်း တအားပူတာ ရေလေး တခွက်တောင် ပေးမတိုက်တော့ ဘူးလား”
သီတာဝင်း က ပြောမရတော့ နောက်ဆုံး သံပန်းတံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်ရသည်။
“ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေလိုက် အန်တီ ရေသန့်ဘူး သွားယူပေးမယ်”
ဟု ပြောကာ ရေခဲသေတ္တာရှိရာ မီးဖိုခန်းသို့ လျှောက်သွားလေသည်။ ပြည့်ဝေယံမောင် က အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်ပြီး တံခါးကို ပြန်ပိတ်ကာ ဂလန့်ထိုး သော့ခပ် လိုက်သည်။ ပြီး မှ နောက်ဖေးဘက် သီတာဝင်း နောက်သို့ ခပ်သုတ်သုတ်လေး လိုက်သွား လေသည်။
“အို့..အမေ့”
ရေခဲသေတ္တာအဖုံးဖွင့်ကာ အောက်ထပ်အဆင့်မှာ ထည့်ထားသည့် ရေသန့် ဘူး များထဲမှ ရေတဘူးကို လှမ်းကုံးယူ နေသည့် သီတာဝင်း တယောက် အနောက် ဖက် မှ သိမ်းကြုံးဖက် လိုက်တာ ခံရတော့ ရုတ်တရက် လန့်သွားရသည်။ နောက်မှ ပြည့်ဝေယံမောင် ဆိုတာ သတိရလိုက်သည်။
“ဟဲ့ မောင်ဝေယံ ဘာလုပ်တာလဲ လွှတ်စမ်း”
“အန်တီ ရယ် ဒီအခွင့် အရေးလေးကို ကျနော် စောင့်နေရတာ ကြာလှ ပြီကော”
“ဘာအခွင့် အရေးလည်း နင်နော် လူကို ဘာများ မှတ်နေလဲ လွှ�
ပြည့်ဝေယံမောင် က အနောက်မှ သူမ လက်မောင်း နှစ်ဖက်ကို ပါ သိမ်းကြုံးပြီး ဖက်ထားသဖြင့် သီတာဝင်း လှုပ်မရ ဖြစ်နေရသည်။ သူမ ဖင်ကြီး နှစ်လုံး ကြားမှာလည်း ပြည့်ဝေယံမောင် ၏ မာတောင်နေသော လီးကြီး က အမြှောင်းလိုက်ကြီး တိုးဝင် နေတာ ခံစား သိနေရသည်။ လီးကြီး မှာ မာတင်း နေပြီး နွေးထွေးနေတာမို့ သီတာဝင်း ဒူးတွေ တောင် ညွှတ်ခွေ ချင်မိလေသည်။
“မောင်ဝေယံ မလုပ်ပါနဲ့ ကွာ အန်တီ က မောင်ဝေယံ အမေ အရွယ်ပါကွာ၊ သမီးကြီး သိသွားရင် လည်း မကောင်းပါဘူး။”
“အန်တီ တို့ အရွယ် ကို ပဲ ကျနော် က ချစ်ချင်တာ ပါ အန်တီရယ်၊ တကယ်က အိ ကို ကျနော် အိစိကလီ လုပ်ခဲ့ တာ အန်တီ နဲ့ နီးစပ် ချင်လို့ပါ၊ မငြင်းပါနဲ့ တော့ အန်တီ ရယ်၊ ကျနော့် ကို ချစ်ခွင့် ပေးပါလားဗျာ”
“ဟင့် အင်း မဖြစ်နိုင်တာကွာ၊ အန်တီ က ယောက်ျား လည်း ရှိတယ်၊ ကလေး တွေလည်း ရှိတယ်၊ မသင့်တော် ပါဘူး မောင်ဝေယံရယ်”
“အို ဖယ်ကွာ”
“………….”
” အာ မင်းက ပြောလေကဲလေပါလား”
ပြည့်ဝေယံမောင်က စကားမပြောတော့ လက်တဖက်က သီတာဝင်း လက်မောင်း နှင့် ရင်ဘတ်တို့ ကို သိမ်းကြုံး ဖက်ထားပြီး လီးက လည်း ဖင်ကြားမှာ ပွတ်တိုက်လို့ နောက်လက်တဖက်က သီတာဝင်း ဂါဝန်အောက် ကလက်လျိူ ကာ စောက်ဖုတ်ကို ပင်တီ ပေါ်ကအုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်လေသည်။ သီတာဝင်း မှာ အိမ်နေရင်းမို့ ဂါဝန်ပေါင်လည်လောက် အရှည်ကို သာ ဝတ်ထားရာ ပြည့်ဝေယံမောင် အတွက် လည်း အဆင်သင့် လမ်းခင်း ပေးထားသလို ဖြစ်သွားရသည်။ နဂိုကတည်း ကပါချင်နေသော သီတာဝင်း မှာ ပြည့်ဝေယံမောင် ၏ သွက်လက် ပြီး အတွေ့ အကြုံ ရှိဟန်တူ သည့် အကိုင်အတွယ် ကြောင့် ရုန်းကန် နေမှု မှာ အားမပါတော့ သိသိသာသာကြီး ပျော့ ကျ သွားရလေသည်။
ပြည့်ဝေယံမောင်က သီတာဝင်း လည်ကုတ်လေးကို လျှာဖြင့် လျှက်ပြီး နားရွက်ဖျားလေးကို မနာတနာ ကိုက်လိုက်တော့ သီတာဝင်း မှာ တုံကနဲ ဖြစ်သါားပြီး တပတ်လှည့်ကာ ပြည့်ဝေယံမောင်ကို ပြန်လည် ဖက်တွယ်ထားမိတော့ သည်။
ပြည့်ဝေယံမောင် ကလည်း သီတာဝင်း သူ့ ဖက် ပါလာပြီကို သိလိုက်သဖြင့် လက်ကို အသာလျော့ ကာ သီတာဝင်း ခါးလေးကို သား သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး သီတာဝင်း နူတ်ခမ်း အစုံကို သူ့ နူတ်ခမ်းများ ဖြင့် ဖိကပ် ကာ နမ်းစုပ်ပေးလိုက်သည်။
ပြည့်ဝေယံမောင် နှင့် သီတာဝင်း တို့ နှစ်ယောက် ရမက် ပြင်းပြ စွာဖြင့် အနမ်းချင်း ဖလှယ်မိကြသည်။ လျှာခြင်း လည်း ပွတ်သပ်ပြီး သူ့ ပါးစပ်ထဲ ကိုယ့်လျှာထည့်၊ ကိုယ့်ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသည့် သူ့ လျှာကို စုပ်ဖြင့် ရမက်မုန်တိုင်း ထန်ထန် ဖြင့် နမ်းစုပ်ကြလေသည်။ နူတ်ခမ်းတွေက အလုပ်များသလို လက်တွေက လည်း အဆက်မပြတ် လှုပ်ရှား နေကြသည်။
သီတာဝင်း လက်တွေက ပြည့်ဝေယံ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖြုတ်၍ လီးတန်ကြီးကို ဆွဲထုတ်ကာ သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဖွဖွလေး ဂွင်းတိုက် ပေးနေသလို၊ ပြည့်ဝေယံကလည်း သီတာဝင်း ပင်တီကို ပေါင်လည်လောက်ထိ ဆွဲချကာ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့ လက်ချောင်းများဖြင့် ပွတ်သပ် ဆော့ ကစား နေလေသည်။
နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ရူ မဝ ပဲ မောလာမှ နူတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်ကြပြီး တယောက်ကို တယောက် မျက်လုံးချင်းဆုံ ကြည့်မိကြလေသည်။
အခန်း ၁၂။
သီတာဝင်း က စပြီး။
“အိပ်ခန်း ထဲ သွားရအောင်”
ဟု ပြောသော်လည်း ပြည့်ဝေယံမောင်က ပြုံးပြကာ ခေါင်းယမ်းပြီး၊
“ဟင့် အင်း အန်တီ သီတာ ဒီမှာပဲ ကောင်းတယ်”
ဟု ပြောကာ သီတာဝင်း ကိုယ်ကို တွန်းပြီး ထမင်းစားပွဲ စောင်း နှင့် ဖင်ကို ထိကပ်လိုက်စေသည်။ ကိုယ်ကိုကုန်းကာ သီတာဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကို ပွေဖက်မပြီး စားပွဲပေါ် ဖင်ထိုင်ချစေသည်။ စားပွဲပေါ် မှာ ဘာမှ မရှိနေသဖြင့် အတော် ဖြစ်သွားသည်။ ပြည့်ဝေယံမောင်က သီတာဝင်း ကို စားပွဲပေါ် တွင် ကျောခင်း လှဲချစေပြီး သူမ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မကာ ခြေဖဝါး နှစ်ဖက်ကို စားပွဲပေါ် အပြားလိုက် ချစေလေသည်။ သီတာဝင်း မှာ ထမင်းစား စားပွဲပေါ် တွင် ပက်လက်ကလေး လှန်ကာ ဒူးထောင် ပေါင်ကား အဖြစ်သို့ ရောက်ရလေသည်။
သူမ ဝတ်ထားသည်မှာလည်း ပေါင်လည်လောက် သာ ရောက်သည့်ဂါဝန်မို့ ဂါဝန် အနားမှာ လန်ပြီး ပေါင်ရင်း သို့ ရောက်လေသည်။ ခုနက မှ ပြည့်ဝေယံမောင် ဆွဲချထားသဖြင့် ပေါင်လည်လောက် ရောက်နေသည့် ပင်တီအနက် ကလေး မှာလည်း ယခုတော့ ပြည့်ဝေယံမောင် လက်ချက်ဖြင့် မီးဖို ကြမ်းခင်း သို့ သက်ဆင်းရခြေပြီ။
ပြည့်ဝေယံမောင် က သီတာဝင်း ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို လက်တဖက်တချက်ဖြင့် ဖြဲကားရင်း ခေါင်းကို ပေါင်နှစ်လုံး ကြားငုံ့ လိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာရှေ့ တည့်တည့် ရောက်လာသည့် မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်း စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေး အမြှင် မရှိ ပြောင်ချော နေပြီး စောက်ရည်ကြည်တို့ ဖြင့် ရွှမ်းလဲ့ နေသည်။
ပြည့်ဝေယံမောင် က သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပထမဆုံး လျှာ ဖြင့် အပြားလိုက် လျှက်လိုက်သည်။ သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်မှ ချွေးနံ့ စောက်ရည်နံ့ တို့ က အနည်းငယ် ညှီစို့စို့ ရှိသော်လည်း စောက်ဖုတ်မှ ဒီ လို အနံ့ ရမည် ဆိုတာ သိပြီး မို့ ပိုတောင် လီးက တောင်လာခဲ့သည်။ သီတာဝင်း ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး အောက်ကို သူ့ လက်ဖဝါး တဖက်တချက် ထိုးထည့်ကာ ဖင်ကြီးကို မလျှက် စောက်ဖုတ်ကို ခရုစုပ်စား သလို ပြွတ်ကနဲ အားရ ပါးရ စုပ်ပြစ်လိုက်သည်။
“အင်းး ဟင်းးးးးးဟင်းးးးးးးး ”
သီတာဝင်း ငြီးသံလေး ထွက်လာခဲ့သည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျှာစိုစိုနွေးနွေး ကြီး ဖြင့် အလျှက်ခံ လိုက်ရ ကတည်းက လူက ကြက်သည်းထ နေပြီ။ နောက်တော့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို စုပ်လိုက်၊ လျှာဖြင့် အထဲ ထိုးထည့်လိုက် စောက်စေ့ ကို လျှာထိပ် ဖြင့် ထိုးလိုက် ။ စသဖြင့် ဘာဂျာ ကောင်းကောင်း အပေးခံ ရတော့ ဖင်ကြီး မြှောက်ကာ မြှောက်ကာ ဖြင့် အရသာ အလွန်ရှိနေလေသည်။
“အ..မောင်ဝေယံ ..အန်..အန်…တီ..မ…မ….ရ..တော…….ဘူး…..”
ပြည့်ဝေယံမောင် က သူ့ပါးစပ်ကို သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးမှ ခွာလိုက်ရင်း၊
“ဘာမရတော့ တာလည်း အန်တီရဲ့ ”
“မင်းး ကွာ… သိရဲ့ သားနဲ့..အန်တီ့ ကို လိုးတော့ ကွာ”
“အဟိ..သိပါတယ် အန်တီရယ်..ကျနော် က စတာပါ”
ပြည့်ဝေယံမောင် က ဇစ်ပြုတ်ပြီးသား သူ့ ဘောင်းဘီကို ခါပြီး ခြေကျဥ်းဝတ်သို့ လျောကျစေကာ ကန်ထုတ် လိုက်သည်။ မာတောင် နေသော လီးကြီးကို လက်တဖက်က ကိုင်ပြီး စားပွဲစောင်း က သီတာဝင်း သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီး အဝမှာ တေ့ ပြီးဖိသွင်း လိုက်လေသည်။
“အ…….အီးးးးး ”
“အိုးးးးး ရှီးးးးးး”
လူငယ်သော်လည်း အတွေ့ အကြုံ နည်းပုံ မရသည့် ပြည့်ဝေယံမောင် ၏ ဆောင့်ချက်များ အောက် မှာ သီတာဝင်း ခမြာ ကော့ ပျံ ကာ ခံရလေသည်။ သူမ မှာ လည်း အတွေ့ အကြုံ များသူ ဖြစ်သော်လည်း ပြည့်ဝေယံလောက် အရွယ်ငယ်သော ကောင်လေး မျိုး တခါ မှ မကြုံ ဖူးခဲ့ပေ။ ရွယ်တူ သို့ မဟုတ် မိမိထက် ကြီးသူ များနှင့် သာ တွေ့ ကြုံ ခဲ့ရဖူးသူ မို့ အတွေ့ အကြုံ သစ်ဆန်းနေရလေသည်။
ပြည့်ဝေယံမောင်က သူမ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို မြှောက်ကာ သူ့ ပုခုံးပေါ် တင်လို့ အသားကုန် ဆောင့်လိုး တော့ ထမင်းစား စားပွဲ ကြီးပင် အနည်းငယ်ရွေ့ ချင်သလို လှုပ်ခါနေရသည်။ စားပွဲကြီးက သစ်သား အထူအထည်နှင့် အခိုင်အခန့် မို့ သာ တော်တော့ သည်။
သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိတ်သို့ တပြိုက်နက် လိုလို ပင် ရောက်သွားကြရလေသည်။ ပြည့်ဝေယံမောင် က သူ့လီးတန်ကြီးကို သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးစွန်ဖိသွင်း မြုပ်နှံကာ လရည်များ တဖြွတ်ဖြွတ် ပန်းထုတ်ထည့် ပြစ်လိုက်လေသည်။ သီတာဝင်း မှာလည်း သူမ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စာပွဲအနား စောင်း များကို ဆုပ်ကိုင်ညှစ်ရင်း အကြောများ တွန့်ကာ ဖီးခံစား ရင်း ငြိမ်ကျ သွားရသည်။ သူမ သမီး နှင့် ရွယ်တူ ကောင်လေး တစ်ယောက် ၏ လီးကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ မှာ စိမ်ရင်း လရည် များ အပြည့် အလျှံ ပန်းထည့် ပေးနေတာကို ခံစားမိနေရင်း ရှက်စိတ်လေး ဝင်လာကာ မျက်နှာလေးပင် နီရဲ သွားရလေသည်။ သို့သော်လည်း ပြီးတာက ပြီးသွားလေပြီ၊ နောက်ပြန်ဆုတ်လို့ မဖြစ်နိုင်တော့။
“ကောင်းလိုက်တာ အန်တီသီတာ ရယ်၊ ကျနော် ကြိုးစား ရကြိုး နပ်သွားပြီ အဟီးး”
“အင်း ငါတော့ ဒုက္ခပါပဲ၊ သမီးကြီး ကို ဘယ်လို မျက်နှာ ပြရမလဲ မသိတော့ ဘူး ”
“ဘာမှ မပြ နေပါနဲ့ အန်တီသီတာရဲ့ သူ မသိစေရပါဘူး”
ပြည့်ဝေယံမောင် က ထိုသို့ ပြောတော့ သီတာဝင်း က ခေါင်း ကို ညိမ့်ပြလိုက်မိသည်။ ပြည့်ဝေယံမောင် ၏ အကြံအစည် ကြီးမား မှု ကို သူမ သေခြာ မသိသေး၍ ဖြစ်လေသည်။
ပြည့်ဝေယံမောင် ကလူငယ်လည်း လူငယ်၊ အတွေ့အကြုံ ကလည်း မသေးသူ မို့ ထိုနေ့ က သီတာဝင်း ကို လေးချီ ခန့် ပြိုင်းသွား အောင် ကို လိုးပြစ်ခဲ့သည်။ သူ့လီးကြီး ကိုလည်း သီတာဝင်း အားရပါးရ စုပ်ပေးခဲ့ ရသည်။
အလိုးကောင်း၊ စတန်မနာ ကောင်းသော ပြည့်ဝေယံမောင်ကို သီတာဝင်း တရက်ထည်း နှင့် စွဲသလို တောင် ဖြစ်သွား ခဲ့ရသည်။ သူ့ လင်ဖြစ်သူ က ပထမဆုံး အကြိမ်ကို သူ ကြည့်ချင်သည်ဟု ပြောထားသော ကြောင့် သူမ ကိုယ်တိုင် ဘယ်လို ပြန်ပြောရမည်လည်း ဟု ချီတုံချတုံ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သို့သော် ကပ်ကိုးလင်မို့ သူမ ဖြစ်ပျက်ခဲ့ သည်ကို အမှန်အတိုင်း ပြန်ပြောပါက စိတ်ဆိုးလည်း ခန ဖြစ်ကာ ဘာမှ တော့ ပြောမည် မဟုတ်မှန်း သူမ သိ နေလေသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင် ၏ စိတ်ထဲ မှာ က ဖီးတမျိုး ဖြစ်နေသည်။ အဲဒါက တော့ သူမ လင်မသိ အောင် ခိုးစား ရသည့် အရသာ ဖြစ်သည်။ သူမ အနေဖြင့် လင်ခွင့် ပြုချက် ဖြင့် လင်ဖြစ်သူ ၏ ဘော့စ် နှင့် လည်း လိုး ခဲ့ပြီးပြီ။ ပထမဆုံး အကြိမ်ကတော့ သူမ လင်ဖြစ်သူ ၏ ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် အလိုးခံ ခဲ့ရတာကို စိတ်အရမ်း တက်ကြွ ခဲ့ရသည်။ သို့ သော်လည်း သူမ အဖို့ သည်းထိပ်ရင်ဖို မဖြစ်ခဲ့။ ပုံမှန်လင်မယား လိုးသလို ဖြစ်ပြီး ကြာတော့ သိပ်ကြီး ရင်မခုံတော့၊ တခြားလီး ဖြင့် ပြောင်းအလိုးခံသည့် သဘောသာ ဖြစ်ခဲ့သည်။ ယခု ပြည့်ဝေယံမောင် နှင့် ဖြစ်လိုက်သည့် နေ့ မှာတော့ ခံစား ချက်မှာ အများကြီးဖြစ်သည်။ တစ်အချက်က သူမ သမီးကြီးနှင့် ရွယ်တူ ကောင်ကလေး ဖြစ်သည်။ နှစ်အချက်က သူမ ကို အဓမ္မဆန်ဆန် ဖြင့် စခဲ့သည့် တချက်။ နောက် အရွယ်နှင့် မမျှ အောင် အတွေ့အကြုံ ရင့်ကျက်နေတာတချက်။ အဓိက ကတော့ သူမ သမီးကြီး နှင့် လင်တို့ နောက်ကွယ်မှာ သူ့ အလိုးခံ လိုက်တာကို သူတို့ သိသွား ပါက စိတ်ဆိုးကြမည် ဆိုသည့် အချက်က သူမ ကို သဲထိတ်ရင်ဖို စွန့်စား ခန်း တမျိုး ဖြစ်စေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ပြည့်ဝေယံမောင် နှင့် ဖြစ်ခဲ့ သည့် ကိစ္စ ကို သူမ လင်ဖြစ်သူ ကို ပင် မပြောပြခဲ့။
ပြည့်ဝေယံမောင် ကလည်း နပ်သည်။ သီတာဝင်း ၏ သဲထိတ်ရင်ဖို ဖီးလ် ကို သဘောပေါက်သည်။ ထို့ကြောင့် အိမ်လာလျှင် သမီးကြီး အိဝေဖြာဝင်း ရှိနေလျှက် နှင့် ပင် လစ်တာနှင့် ကိုင်သည်၊ နှိုက်သည်။ တခါတရံ ချောင်ပိတ် ပြီး နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်း သည်။ သီတာဝင်း ကလည်း အတင်းရုန်းသည်။ သို့သော်လည်း သူမ ရင်တွေ ဖိုကာ စောက်ဖုတ်မှာ အရည်တွေ စိုခဲ့ရသည်။ သီတာဝင်း တစ်ယောက် အိမ်မှာ ရှိမည့် အချိန်တွေကို ပဲ ချိန်းပြီး သူလာသည်။ သီတာဝင်း ကလည်း တည်းခိုခန်း တို့ ဟော်တယ်တို့ မသွားရဲ၊ မတော်တဆ တစ်ယောက်ယောက် တွေ့သွားပါက ပြဿနာက ကြီးမည်မဟုတ်လား။ အိဝေဖြာဝင်း ရှိနေသည့် အချိန် အလစ်မှာ ပြည့်ဝေယံမောင် က မထိတထိ မရရအောင် ဆွသွားပေးခဲ့လျှင် သီတာဝင်း မှာ အရမ်းထန်လာသည်။ သူမ တစ်ယောက်ထည်း အိမ်မှာ ရှိအောင် မရရအောင် ကြံသည်။ ပြည့်ဝေယံမောင်ကို ချိန်းသည်။ ပြည့်ဝေယံမောင် ကလည်း သူမ အလိုကို ပြည့်အောင် ဖြည့်ပေးသည်။ သူမ ကို ပုံစံ မျိုးစုံလည်း လိုးပြီးပြီ၊ အိမ်ထဲ မှာ နေရာမျိုးစုံ မှာ လိုးသည်။ သူမ တို့ လင်မယားကုတင်၊ သမီးကြီး ကုတင်၊ ဧည့်ခန်း။ မီးဖို၊ ရေချိုးခန်း၊ ဟောဝေး ရှိသမျှ နေရာ မှာ လိုးသည်။ အပေါက်လည်း စုံပြီ ဖင်လည်း လိုးပြီးပြီ။
တခါ တော့ သူမ တစ်ယောက်ထည်း မို့ အစောကြီးကတည်း က ချိန်းလိုက်ရာ ပြည့်ဝေယံမောင် လည်း အစောကြီး ရောက်လာခဲ့သည်။ ထုံးစံ အတိုင်း သူမ အကြိုက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး တွေ ကာမ ဆက်ဆံ ပြီးသွားကြတော့ သူမတို့ လင်မယား အိပ်သည့် ကုတင်ကြီးပေါ် မှာ သူတို့ နှစ်ယောက် ဖက်ကာ နားနေကြသည်။ သီတာဝင်း က စပြီးတော့ ၊
“မောင် အဲလောက်တောင် ငယ်ငယ် ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဆရာကြီး ဖြစ်နေရအောင် ဘယ်လောက် တောင် အတွေ့ အကြုံ များ နေတာလဲ၊ မိန်းမ ဘယ်နှစ်ယောက်နဲ့ နေဖူးလည်း၊ သမီးကြီး ကိုရော လိုးပြီးပလား”
( သူတို့ မှာ လိုးသည့် အကြိမ်ရည် များလာသည်နှင့် အမျှ အခေါ် အဝေါ် တွေက လည်း ပြောင်းနေခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။)
“အမလေး မမ ရယ် မေးခွန်းတွေက လည်း များလိုက်တာ၊ မောင် အမှန်တိုင်း ဖြေရင် မမ မောင့် ကို စိတ်ဆိုးမှာလား၊ ဘာပဲ ဖြေဖြေ စိတ်မဆိုးဘူးလား အဲဒါကို အရင် ဂတိပေးမှ ရမယ်”
“ဂတိပေးပါတယ် မောင်ရယ်၊ မောင်သာ အမှန်အတိုင်းဖြေ၊ မမ က ဘာလို့ စိတ်ဆိုးရမှာလဲ”
“အင်း အာ့ ဆို ဖြေမယ်၊ မမမေးခွန်းတွေကို အနောက်က နေပြန်လှန်ပြီး ဖြေမယ်၊ ကျေနပ်လား”
“အင်း”
“မမ သမီးကြီး၊ အိဝေဖြာဝင်း ကို မောင် လုံးဝ မလိုးရသေးပါဘူး။ တကယ်က မမ ကို စိတ်ဝင်စား လို့ အိဝေဖြာဝင်း ကို အိစိကလိ လုပ်ပြီး မမနဲ့ နီးကပ် အောင် ဖန်တီးလာတာ။ အခု တော့ မမသမီး လေးက မောင့် ရဲ့ မယားပါ သမီးလေး ဖြစ်နေပြီ ဆိုတော့ နည်းနည်း စိတ်ဝင်စားလာပြီ”
“ဟင်၊ ဘာလို့”
“ဒီလိုလေ မမရဲ့ ဒုတိယ မေးခွန်းကို ဖြေရမယ်ဆိုရင် မမ အပြင် တခြား မိန်းမ သုံးယောက် နဲ့ နေခဲ့ဖူးတယ်၊ လိုးခဲ့ ဖူးတယ်လို့ ဖြေရမယ်။ နေဦး အဲဒါလည်း မမှန်သေးဘူး ၊ လိုးခဲ့ ဖူးတာမဟုတ်ဘူး၊ ခုထိလည်း လိုးနေတုန်းပဲ”
“အော် မောင် က တော်တော် လည်း တတ်နိုင်တာပဲ၊ သူတို့ က ဘယ်သူတွေလဲ မမ သိလား”
“သူတို့ ကတော့ မောင့် ရဲ့ ဒေါ်လေး ၊ ဒေါ်ကြီး နဲ့ မောင့် မေမေ တို့ပဲ”
“ဟင်”
“အံသြသွားလား၊ မမ အင်းစက် ကို မကြားဖူးတာလား”
“အင်းစက် ကို သိပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အမေ အရင်းကြီးနဲ့ ဖြစ်တာတော့ မယုံနိုင်စရာပဲ”
“အင်း မောင့် လက်တွေ့ ပဲ မမရေ ယုံသာ ယုံလိုက်တော့”
ပြည့်ဝေယံမောင် ၏ ပြောပြချက်အရဆိုလျှင် သူ့ အမေ၏ ညီမ အဒေါ် တခုလပ် တစ်ယောက် နှင့် အရင် ဖြစ်ခဲ့သည်။ နောက်တော့ သူ့ အမေ အမ အိမ်ထောင်သည် ကြီးဒေါ်ကြီး တစ်ယောက် နှင့် ဆက်ဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံးတော့ အမေ နှင့် ပြန်ဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့် သူက ကိုယ့်ထက် အသက်ကြီးသည့် အမျိုးသမီး ကြီးများကို ကြိုက်နှစ်သက်လာခဲ့ ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူတို့ သုံးယောက် ၏ ပညာများကို သူ လက်ထပ် သင်ကြား ခဲ့သည်မို့ ၊ အိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးကြီးများကို မည်သို့ ပြုစု ရမည်ဆိုတာကို သဘောပေါက် ကျွမ်းကျင်လာ ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်ဟု ဆိုသည်။
သီတာဝင်း မှာ ပြည့်ဝေယံမောင် လိုးတာကို ကြိုက်နှစ်သက် သော်လည်း ပြည့်ဝေယံမောင် ကို သမီးကြီး နှင့် တော့ သဘောမတူနိုင်တော့၊ သမီးကြီး အိမ်ထောင်ကျခဲ့လျှင် ပျော်ရွှင်နိုင်ပါ့ မလားဟု လည်း သံသယ ဝင်လာမိသည်။ ပြည့်ဝေယံမောင် နှင့် လိုးနေခဲ့တာလည်း လေးငါး ခြောက်လ ပင် ရှိလာပြီမို့ သူ့ ဘက်က အရမ်း ကြီးတော့ ရင်မခုံတော့၊ ထို့ကြောင့် မနေ့တနေ့ ကမှ သူမနှင့် ပြည့်ဝေယံမောင် ဖြစ်ခဲ့ ကြသလို သူမ လင်ဖြစ်သူ ကျော်စိုးဝင်း ကို ထုတ်ပြောလိုက်လေသည်။ ကျော်စိုးဝင်း မှာ ကပ်ကိုးလင်ပီပီ အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ချောင်းကြည့် ဖို့ ကြံဖန်လေသည်။ ချောင်းဖို့ ရာကလည်း တကယ်တော့ မခက်လှပါ။ သီတာဝင်း က ပြည့်ဝေယံမောင်ကို အိမ်မှာ လူမရှိဟု ချိန်းလိုက်ပြီး ကျော်စိုးဝင်း က ကလော့ဆက် ထဲ မှ ချောင်းရုံသာ။
သို့ သော် သီတာဝင်း က သူမ အစီအစဥ် ကို ပြောပြလိုက်တော့ ကျော်စိုးဝင်း က လည်း သဘောတူလေသည်။ အားလုံး က အကြံသမားတွေ ချည်းပဲ ဆိုတော့ ကြားက ခံရသူက အိဝေဖြာဝင်း ပင် ဖြစ်တော့ သည်။
တစ်ခုသော ရုံးပိတ်ရက် ကျော်စိုးဝင်း က အိဝေဖြာဝင်း ကို ပစ္စည်း တစ်ခု ဝယ်ပေးမည်ဟု ခေါ် သွားသည်။ သီတာဝင်း က ပြည့်ဝေယံမောင်ကို ချိန်းလိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် လိုးနေချိန်မှာ ကျော်စိုးဝင်း က အိဝေဖြာဝင်း ကို အကြောင်းတခုခု ပြပြီး အိမ်ပြန်ခေါ်လာခဲ့လေသည်။ အိမ်မှာ လိုးနေကြသော သူနှစ်ယောက်ကို ပက်ပင်းတိုးစေဖို့ ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ဖြစ်လေသည်။
အခန်း ၁၃။
သီတာဝင်း ၏ ရည်ရွယ်ချက်က အိဝေဖြာဝင်း တစ်ယောက် ပြည့်ဝေယံမောင် ကို စိတ်နာ သွားစေဖို့ ပဲ ဖြစ်သည်။ သို့ သော် တကယ်စိတ်နာ သွားတာက ပြည့်ဝေယံမောင် ကိုရော သီတာဝင်း ကိုရော ဖြစ်လေသည်။ ကျော်စိုးဝင်း က ကြားက ဖြန်ဖြေပေးလေသည်။ သီတာဝင်း အပြစ်မဟုတ်ကြောင်း၊ ပြည့်ဝေယံမောင် က အတင်းပူးကပ် ပြီး ကြံစည်၍ ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြသော်လည်း အိဝေဖြာဝင်း ကတော့ မခံရပ်နိုင်ပေ၊ အမေ ကို သူမ အစာ လုစား သည့် ရန်သူ လို ထင်မှတ်မိသည်။ ထို့ကြောင့် လည်း သူမ အမေ ကို လက်တုန့် ပြန်သည့် အနေဖြင့် အဖေ ကို ကပ်ချွဲသည်။ နဂို ကတည်းက အင်းစက် စိတ်ဝင်စား သူ ကျော်စိုးဝင်း အနေဖြင့် က အချိုပေါ် သကာကျ ဆိုသလို အလိုက်သင့် လေး ဖြစ်သွားသည်။ အဲဒီမှာ အိဝေဖြာဝင်း နှင့် ကျော်စိုးဝင်း တို့ ဖြစ်သွားကြလေသတည်းပေါ့။
သီတာဝင်း ဇာတ်ကြောင်းပြန်ကို စိတ်ဝင် တစား နားထောင် နေသော စောထူးသာ က၊
“နင်ကလည်း ဟာ အိ နဲ့ ကျော်စိုးဝင်း ဖြစ်တာကျတော့ အကျဥ်းချူံးပြစ်လိုက်တယ်၊ ဒီတေးပြောပါဟ”
“ဘယ်လို ဖြစ်သလဲ ဆိုတာ ငါမေးလို့ ရမလားဟ၊ ငါ့ သမီး နဲ့ ငါ့လင် ဖြစ်တဲ့ ဟာကို၊ သူတို့ ဖြစ်ဖြစ် ချင်း မှာ ငါတောင် မသိဘူး။ နောက်ပိုင်း ငါ က ငါ့လင် အရိပ်အယောင် ငါသိတာပေါ့ ပေါင်းလာတာ ဒီလောက် ကြာပြီ ဟာကို။ အဲဒါနဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး နောက် ကလိုက်ချောင်းတာ၊ သူနဲ့ ဖြစ်နေတာ ငါ့သမီး ဖြစ်နေတာ မှန်း သိသွားတော့ သူ့ ကို ငါ ပေါ်တင်ပဲ ပြောပြစ်လိုက်တာ။ အဲတော့ မှ သူက ဝန်ခံတယ်။ သူက လည်း အကြမ်းပဲ ပြောပြတယ် ငါနဲ့ ပြည့်ဝေယံမောင် ကို တွေ့ပြီး တော့ သမီးကြီး က ငါ့ကို မုန်းသွားပြီး အဖေကို အတင်းကပ်တာ တဲ့ တပတ်လောက်ပဲ ကြာတယ် သူတို့ နှစ်ယောက် ဖြစ်သွားကြတယ်တဲ့ ဒါပဲ ပြောတယ်။ အဖေ ကောင်းမှန်း လည်း သိသွားရော၊ ငါ့ ကို စိတ်မဆိုးတော့ ဘူးတဲ့။ ပြည့်ဝေယံမောင် လည်း သမီးက ခါထုတ်လိုက်ပြီး နောက်ပိုင်း ငါနဲ့ လည်း အတွေ့ကြဲ ပြီး တဖြည်းဖြည်း ပြတ်သွားတော့ တာပဲ”
“အော် ဒါဆိုတော့ နင်လည်း နောက်ပိုင်း ငတ်တော့ တာပေါ့ ဟုတ်လား”
“အမလေး တော် မငတ်ပါဘူး။ ငါ့လင် ကလည်း သူ့ ကပ်ကိုး ဖီးလ်ကို ငါနဲ့ ပဲ လုပ်တာ သူ့ သမီး၊ မယားငယ်လေး ကျတော့ တွန့်တိုတယ်တော့၊ ဘယ်သူ မှ ထိတာ မကြိုက်ဘူး၊ ငါနဲ့ လည်း လုပ်ဖြစ်တယ်၊ ငါတို့ လင်မယား နဲ့ တခြား လင်မယား တွေ လည်း ဆွင်းလုပ်ကြတယ်”
“အော် နင်တို့ လင်မယား ကလည်း အတော် ထန်ပါလားဟာ၊ လက်လန်တယ်”
“အမယ် နောက်တခု နင်သိရင် ပိုတောင် ခွိ လက်တင်မက ခြေထောက်ပါ လန်သွားဦးမယ် ခစ်ခစ်”
“ဟေ ဒီထက် ပိုကဲ တာ ရှိသေးတယ်၊ လုပ်စမ်းပါဦး ငါတော့ နင့်ကို ထိုင်ကန်တော့ ရတော့ မှာပဲ အဟီး”
“ငါပြောပြပြီး ရင် နင်တော့ ငါ့ကို ရွံမသွားနဲ့နော်”
“ဟာ နင်က လည်း ကြံကြံဖန်ဖန်”
“အဟီး”
“ဟာ နင်လုပ်နေတာ နဲ့ ငါ အရမ်းစိတ်ဝင်စား သွားပြီ၊ ပြောစမ်းပါဟ”
“နင် ဟမ်မာ သိတယ်မလား”
“ဟင် နင်တို့ ခွေးကြီးလား၊ နင် အဲကောင်နဲ့ ဟိုက်ရှလဘားးးးးးးးးး၊ တကယ်……”
စောထူးသာ ၏ တအံ့တသြ အမေးကို သီတာဝင်း က ပါးစပ်နှင့် မဖြေတော့ ခေါင်းကိုသာ ညှိမ့် ပြလိုက်သည်။ စောထူးသာ က သူ့ အမ နှင့် ခွေးကြီး ဟမ်မာ တို့ လိုးနေပုံကို တွေးကြည့်လိုက်ရင်း က လီးက မာတောင် တောင့် တင်းလာလေသည်။ သူနှင့် ဖက်အိပ်နေသော သီတာဝင်း ဘိုက်သား ကို လီးကြီး က သွားပြီး ထိုးထောက်မိသဖြင့် သီတာဝင်း က ငုံ့ကြည့်လိုက်ရင်း သူမ လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
“နင်တောင် ဒါလေး ပြောသံကြားတာနဲ့ လီးက ချက်ခြင်းတောင်လာတာပဲ မဟုတ်လား၊ ယောက်ျား တွေ များလေ”
“အေးပေါ့ ဟ ငါ ဗီဒီယိုတွေ ထဲမှာတော့ တွေ့ဖူးတယ်၊ အပြင်မှာတော့ တခါမှ မတွေ့ဖူးတာကို အဟီး၊ ဒီတခါတော့ ဒီတေးလေး ပြောပြစမ်းပါဟာ”
သီတာဝင်း မှာ မိမိ အပြစ်နှင့် မိမိ မို့ သမီး ဖြစ်သူ နှင့် လင်ဖြစ်သူ တို့ ဖြစ်ပျက်နေကြသည်ကို မပြောတော့ ပဲ အသာသာ နေလိုက်လေသည်။ သမီး ဖြစ်သူ မှာ ကျောင်း မပြီးသေးတာကြောင့် ပညာရေးကို အနှောက်အယှက် မဖြစ်အောင် သာ သတိထားဖို့ ကျော်စိုးဝင်း ကို သတိပေးထားလေသည်။ ကျော်စိုးဝင်း ကလည်း သူ့ သမီး နောင် ရေးကို ဂရုစိုက် သဖြင့် အပျက်စီး မခံပါ။ ကျော်စိုးဝင်း ကလည်း သူနှင့် အိဝေဖြာဝင်း တို့ ဖြစ်နေကြသည်ကို သီတာဝင်း သိကြောင်း အိဝေဖြာဝင်း ကို ဖွင့် မပြောထားပါ။ နို့မို့ ဆိုလျှင် အိမ်တွင်း မှာ ထိန်းမနိုင် ဖြစ်သွား မည်ကို စိုးရိမ်သဖြင့် ဖြစ်သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း လည်း အပျိုပေါက် မလေး ဖြစ်လာပြီမို့ သူတို့ နှစ်ယောက် အိမ်တွင်း မှာတော့ အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ကြလေသည်။
တခါတော့ ကျော်စိုးဝင်း အမ မိသားစု မြန်မာပြည် အထက်ပိုင်း ဘုရားစုံဖူး ထွက်မည်ဆိုတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်က အလုပ်ကြောင့် မလိုက်နိုင်၊ သမီးနှစ်ယောက် က ကျောင်းအားချိန်မို့ လိုက်သွားကြသည်။ စနေ တနင်္ဂနွေ ပိတ်ရက် ကျတော့ နှစ်ယောက်သား ပျင်း နေမှာ သိလို့ အနီးနားက ကမ်းခြေ အပန်းဖြေ စခန်း တခု သို့ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ အိမ်မှာလည်း ဘယ်သူမှ မရှိတာမို့ သူတို့ ခွေးကြီး ဟမ်မာ ကို ပါ ခေါ်လာခဲ့ကြသည်။
အပန်းဖြေစခန်း မှာ ပင်လယ်ကမ်းစပ် ရေဆင်းကူးကြပြီး တော့ သူတို့ တည်းသည့် ဟော်တယ်သို့ ပြန်လာကြကာ ဟော်တယ် ရေကူးကန် တွင် ရေပြန်စိမ်ကြသည်။ ထိုအချိန်မှာ သူတို့ နှင့် မလှမ်းမကမ်း မှ အမျိုးသား တို့ ၏ မျက်လုံး များက သီတာဝင်း ကိုယ်ပေါ် မှာ ပင် ဝဲနေကြသဖြင့် ကပ်ကိုးသမား ကျော်စိုးဝင်း တစ်ယောက် လီးတောင် လာရသည်။ သူကိုယ်တိုင်က အိဝေဖြာဝင်း နှင့် ဖြစ်နေတော့ သီတာဝင်း ပေါ် အာရုံ မရသည်မှာ ကြာခဲ့ပြီး ယခု မှ ပြန်ကြည့်မိတော့ အိဝေဖြာဝင်း ထက် အများကြီး ကိတ်သော သီတာဝင်း ကို စိတ်ပြန်ဆာ လာခဲ့သည်။ တခြား တစိမ်းယောက်ျား တွေ မျက်စေ့ ဖြင့် အရသာခံယူပြီး သူ့ မိန်းမ ကို စိတ်ကူး ဖြင့် လိုးနေ ကြတာ တွေးရင်း လီးက မတရားတောင်လာတော့ သီတာဝင်း ကို ခေါ်ပြီး ကိုယ့် အခန်း ကိုယ်ပြန်လာခဲ့ ကြသည်။
သီတာဝင်း ကလည်း သူမယောက်ျား တအား တင်းနေပြီ ဆိုတာကို သူမ သိသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင် ကလည်း တမင် ပြချင်ချင်မို့ ရေကူးကန် ပတ်ဝန်းကျင် က ဘဲငယ်ဘဲကြီး အစုံ ကို တမင်တကာ ရှိုး ခဲ့ တာမို့ လူတိုင်း အာ ရုံကလည်း သူမ ဆီ ရောက်နေခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ သူမ ဝတ်ထားတာကလည်း ဘောင်းဘီရှော့ပင် ပန်းနုရောင်၊ အပေါ် က တီရှပ် အဖြူသား။ အောက်က ဘရာဇီယာ အနက်ရောင် အတွင်းခံ ဖင်ညှပ် ပင်တီ ကလည်း အနက်ရောင် ဆိုတော့ ရေစိုတာနှင့် အကုန်ထင်းထင်း ကြီး ပေါ် နေကြသည်မဟုတ်လား။
သူတို့ အခန်းထဲ ရောက်တာနှင် နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစား တွေ ချွတ်ပြစ်ကြပြီး တစ်ယောက်ကို တယောက် လုံးထွေး ကာ လိုးပွဲကြီး စကြလေသည်။ သူတို့ အခန်းထဲ မှာ ချန်ထားခဲ့ သည့် ဟမ်မာ ကို မေ့ နေကြသည်။ ဟမ်မာ ကလည်း သူ့ ကို ပြစ်သွား ပြီး အပြင်မှာ သွားကဲ နေကြသည့် သခင်နှင့် သခင်မ ကို အတင်းကပ် ချွဲသည်။ ဘိုက်က လည်း ဆာနေသည်။ ကျော်စိုးဝင်း က သီတာဝင်း ကို ကုတင်ပေါ် မှာ လေးဘက်ထောက် ခိုင်းပြီး ဒေါ့ကီ ဆွဲသည်။ သီတာဝင်း မှာ ဒူးညှောင်း လက်ညှောင်း သဖြင့် ခေါင်းအုံးတွေကို စုယူကာ သူမ ဘိုက်အောက် ခုထား ပေးလိုက်ကာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင် မှောက်ပေးထားလိုက်သည်။ စီတ်အရမ်းထ နေသော ကျော်စိုးဝင်း က အချက် နှစ်ဆယ်လောက် ဆက်တိုက် ဆောင့် ပြီး လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ်ပန်းထုတ်ကာ ပြီးသွားသည်။ သူ့ လီးက ပျော့ ခွေ သွားသဖြင့် သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ မှ ဆွဲထုတ်ကာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှန်လှဲချလိုက်သည်။
သီတာဝင်း မှာ အခု မှ ဖီးတက်လာတုန်း ကျော်စိုးဝင်း က ပြီးသွား တော့ ကိုးလိုးကန့်လန့် ကြီး ဖြစ်သွား၏။ ထိုအချိန်မှာ ပင် နွေးထွေး စိုစွတ်သော လျှာကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်ကို လျှက် ပေးလာသဖြင့် တုံကနဲ ဖြစ်သွားသည်။
“အို့ ..ရှီးးးးးးးးးးး”
သီတာဝင်း ရုတ်တရက် အော်သံ ကြာားလိုက်သဖြင့် ကျော်စိုးဝင်း က မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ကုံး ထားသည့် သီတာဝင်း အနောက်မှ သီတာဝင်း ၏ စောက်ဖုတ်ကို အားရပါးရ လျှက်ပေးနေသော ဟမ်မာ ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့ အကြောအခြင်တွေတောင် ဖြင်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သူ့ ကပ်ကိုး ဖီးက အခု လူမပြောနှင့် တိရစ္ဆာန် နဲ့ တောင် လီးက ထောင်ကနဲ တက်လာသည်။
“ချစ်လေး ကို ဟမ်မာ က သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေတာ ခံလိုက်ပါကွာ၊ သူလည်း အဆာပြေ၊ ချစ်လေး လည်း သန့်ရှင်းလေး လုပ်ပြီးသား ဖြစ်သွားတာပေါ့ ”
ကျော်စိုးဝင်း က သီတာဝင်း လက်လေး တဖက်ကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သီတာဝင်း ကို စပ်ဖြဲဖြဲ နှင့် မျက်စေ့တဖက် မှိတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ သီတာဝင်း က ကျော်စိုးဝင်း ဘာရည်ရွယ်ချက် နှင့် ပြောသည် ကို သူမ သိသည်။ သို့သော် သူမ ကိုယ်တိုင်က ဖီးတက်နေချိန်မှာ သူမ စောက်ဖုတ်ကို အားရပါးရ လျှာပြားကြီး ဖြင့် လျှက်လိုက် သူမ စောက်ရည်နှင့် ကျော်စိုးဝင်း လရည်တို့ ကို စုပ်လိုက်လုပ်နေသည့် ဟမ်မာ ကြီး က ပေးသည့် အရသာ ကလည်း ကောင်းလွန်းသဖြင့် မှိန်းခံ နေလိုက်လေသည်။
ကျော်စိုးဝင်း က ပက်လက်အိပ်နေရာမှ ထကာ ဟမ်မာ ကြီး စောက်ဖုတ်လျှက် နေသည်ကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေသည်။ လက်တဖက်က လည်း မာတောင် လာသော သူ့ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုနေလေသည်။ သီတာဝင်း မှာ အရသာ ကလည်း ကောင်း၊ ရှက်လည်း ရှက်သဖြင့် မျက်စေ့ ကို စုံမှိတ်ကာ အိပ်ပျော်သလို လုပ်နေ လေသည်။ သီတာဝင်း မျက်စေ့ ကို ပိတ်ထားတာတွေ့တော့ ကျော်စိုးဝင်း က ဟမ်မာ ၏ လီးကို လှမ်းကိုင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ ခနတွင်း မှာပင် ဟမ်မာ ၏ လီး ပန်းနုရောင် ရင့်ရင့် ကြီးက တဖြည်းဖြည်း ရှည်ထွက်လာခဲ့သည်။ ကျော်စိုးဝင်း က ဟမ်မာ ကို အသာမကာ ရှေ့သို့ ဆွဲယူလိုက်သည်။ ဟမ်မာ လီးကြီးက သီတာဝင်း စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းနှင့် တေ့ မိသွားတော့ ဟမ်မာ့ ဖင်ကို အသာတွန်းပေး လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်အဝထဲ ကို လီးထိပ်ကလေး ဝင်သွားသည်နှင့် ဟမ်မာ ကလည်း သဘာဝ သဘောအရ ဘာလုပ်ရမည်ကို သိနေပေပြီးသူ့ လက်နှစ်ဖက်ကို သီတာဝင်း ကျော ပေါ် တင်ပြီး လီးကြီးကို ကော့ ကာ ကော့ ကာ ဖြင့် သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ဆောင့် လိုးနေလေပြီ။ သီတာဝင်း မှာ ကျော်စိုးဝင်း အကြံ ကို ရိပ်မိ ပြီး သူမ ကိုယ်တိုင်က လည်း စမ်းချင် နေတာမို့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ လွှတ်ပေးထားလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဟမ်မာ လီးကြီးက ဖြည်းဖြည်းချင်း ရှည်ထွက်လာကာ သူမ သားအိမ်နားလောက်ထိ ရောက်လာတော့ အသံလေး ထွက်ကာ ငြီးတွားမိတော့သည်။
ကျော်စိုးဝင်း က သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ဟမ်မာ့ လီးကြီး ဝင်ထွက်နေတာ ကြည့်ရင်း သူ့ လက်တဖက်ဖြင့် သူ့လီးသူ ဂွင်းထု နေသလို၊ နောက်လက်တဖက်က လည်း သူ့ လက်ဖဝါးကို ဆုပ်ကိုင်လာသည့် သီတာဝင်း လက် ကို ပြန်အားပေးသည့် အနေဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားရလေသည်။
“အားးးးး ကို…..သူ့ဟာကြီးက ဟိုးးအထဲထိ ရောက်ရောက်နေတယ် အိုးးးးးး”
သီတာဝင်း ၏ ငြီးသံ က ကျော်စိုးဝင်း လက်တွေကို ပိုသွက်စေလေသည်။
“အားးးးး အမေ့,,”
ဟမ်မာ ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာပြီး နောက်ဆုံး တချီ ဆောင့်သွင်း ချလိုက်ပြီးနောက် ငြိမ်ကျသွားရာ ဟမ်မာ ပြီးသွားပြီဟု ကျော်စိုးဝင်း ရိပ်မိလိုက်သလို သူ့ လီးကလည်း လရည်များ အိပ်ယာပေါ် ထွက်ကျကာ ပြီးသွားလေသည်။ သီတာဝင်း လည်း ပူနွေးနွေး လရည်များ သူမ စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာပြီးသူမ စောက်စေ့ မှ ကျင်ကနဲ ဖြစ်ကာ တကိုယ်လုံး တွန့်တက်ကာ ပြီးသွားတော့ သည်။ သို့ သော် ဟမ်မာ လီးကြီးမှာ သူမ စောက်ဖုတ်တွင်း တွင် တင်းကျပ် ပြီး ကျွတ်မထွက် သွားပဲ တစ်နေသည်မို့ ခေါင်းအုံးကို ပင်ဖိကိုက်ထားလိုက် မိသည်။ ဟမ်မာ ကလည်း ခွေးများ ထုံးစံ ပြီးသွားသဖြင့် သူ့သခင်မ ကိုယ်မှ ခွာကာ တဖက်သလို့ လှည့် လိုက်လေသည်။ ဟမ်မာ့ လီးကြီးမှာ တင်းကျပ် ပြီး သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်မှ မထွက်ပဲ ရှိနေလေသဖြင့် ခွေးဖင်ပူး သကဲ့ သို့ ဖြစ်နေရသည်။ သီတာဝင်း မှာ တခါမှ မကြုံဖူးသော ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရပြီး၊ သူမ စောက်ဖုတ်ဝ တွင်လည်း တင်းကျပ် ကာ ခံစား နေရသည်မို့ တကိုယ်လုံး ကြက်သည်းမွှေး ညှင်း များ ထကာ ကျော်စိုးဝင်း လက်ကို လှမ်းဆွဲပြီး သူမ သွားများ ဖြင့် အားမလို အားမရ ကိုက်လိုက်မိလေ သည်။
ထိုကဲ့ သို့ ဖင်ချင်းပူး ချိတ်နေပြီး သုံးလေးမိနစ်လောက် ကြာမှ ဟမ်မာ့ လီးကြီးမှာ ပျော့ သွားပြီး လျောကနဲ ထွက်သွားလေသည်။ သီတာဝင်း ရင်ထဲ မှာလည်း ဟာကနဲ ဖြစ်သွားကာ ကျော်စိုးဝင်း ကို တအားဖက်ထား ပြီး အမောဖြေနေ လိုက်ရတော့ သည်။
“ဝါး အမ နင်က တော့ လက်လန်တယ်ဟာ တကယ်ပဲ၊ နင့် ယောက်ျား က လည်း စံပဲနော်”
“အဟီး၊ ငါလည်း ကိုကို့ ကို ဟန်လုပ်ပြီး စိတ်ဆိုးချင်ယောင်ဆောင် ၊ ငိုပြ ရီပြ လုပ်ရတာပေါ့”
“ဟုတ်လား သူ က နင်ကောင်းလို့ ခံနေတယ်ဆိုတာ မသိဘူးလား”
“ဟဲ့ ငါက လည်း အငိုက်မိသွားသလို ဖြစ်တာကိုး၊ နောက်ပြီးတော့ ခွေး အလိုးခံရတယ် ဆိုတော့ ပြန်တွေး ကြည့်ရင် ရှက်စရာ မကောင်းဘူးလား”
“အေးပါ အေးပါ ဒါနဲ့ နင် ဟမ်မာ နဲ့ က အဲဒီ တခါထည်း ဖြစ်သွားတာပေါ့ ဟုတ်လား”
“ခစ် ဘယ်ကလာ၊ အဲဒီမှာ ငါက ငိုပြ ရီပြ နဲ့ စိတ်ခြောက်ခြားသလို လုပ်ပြတော့ ငါ့ လင်က ငါ တကယ်စိတ်ဆိုး သွားတယ်မှတ်ပြီး တော့ နောက်ပိုင်း ငါ့ အလိုကို လိုက်လိုက်တာ မပြောနဲ့ တော့၊ နောက်ပိုင်း ဟမ်မာ နဲ့ နှစ်ပါးသွားဖို့၊ ငါ့ကို လာကမ်းလှမ်း တယ်၊ ငါက သူ ငါ့ကို တခုခု လိုက်လျောရင်လျော မလျောရင် တခုခု လက်ဆောင် ကြီးကြီးမားမား ဝယ်ပေးရင် အလုပ်ခံမယ်ဆိုပြီး ကြေးညှိ ထားလိုက်တယ်ဟဲဟဲ၊ ကိုယ့်ဘာသာ ကုံးချင်ရင် တော့ သူမသိအောင် ကုံးတာပေါ့ ဟာ ခစ်ခစ်”
“နင်ကလေ ညဏ်ကြီးပဲ၊ ငါ အခု နင့်ကို ဟမ်မာ ဆော်သလို ဆော်ချင်နေပြီဟာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးတော့ ”
အခန်း ၁၄။
သီတာဝင်း ရဲ့ ပါးနပ်ချက် ကတော့ စောထူးသာ ပင် ခံသွားရလေသည်။ စောထူးသာ တစ်ယောက် သူ့ တူမ၊ သူမသမီး ငယ် ဖူးဝေဖြာဝင်း ပေါ် မျက်စေ့ ကျနေသည်ကို လှစ်နေသော သီတာဝင်း က သိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ခရီးစဥ် တလျှောက်လုံး သူမ စတိုရီ တွေ နှင့် ထိန်းကာ သူမ နှင့် ချစ်ပွဲဝင် နေရင်း ဖြင့် စောထူးသာ တစ်ယောက် ၊ ဖူးဝေဖြာဝင်း ကို လက်ဖြားနှင့် ပင်ထိဖို့ အခွင့် အရေးမရခဲ့တော့ ။
ရန်ကုန်ပြန်ရောက် တော့ လည်း အခြေအနေက မပေးပဲ ပြန်ဖို့ ရက်ရောက်လာတော့ စောထူးသာ သူ့ နိုင်ငံ သို့ သူပြန်လာခဲ့ ရတော့သည်။
စောထူးသာ က နောက်နှစ် ပြန်လာခဲ့ မည်ဟု ပြောခဲ့သော်လည်း သူ ပြန်သွားသည်နှင့် တကမ္ဘာလုံး ကိုဗစ် ကပ်ဆိုက်ကာ ခရီးသွားဖို့ အဆင်မပြေဖြစ်ရလေသည်။ နောက်တော့ မြန်မာပြည် ရွေးကောက်ပွဲ အပြီး စစ်တပ်က အာဏာသိမ်းပြန်ရာ ပိုဆိုးသည့် အခြေအနေ ရောက်ခဲ့ ရပြန်သည်။
တနေ့ တွင် သီတာဝင်း ဆီမှ စောထူးသာ အား ဖုံးခေါ် လေသည်။
“ဟေ့ ထူးသာ ရေ၊ ငါတို့ တော့ ဒုက္ခရောက် နေပြီ၊ ငါ့ယောက်ျား ကလည်း ဟိုကောင်တွေ က စောင့်ကြည့်နေလို့ ဘာမှ လုပ်မရဘူး၊ ငါလည်း ရောဂါ အကြောင်းပြပြီး ပင်စင် လျောက်ထားတယ်။ သမီးကြီးကတော့ သူ့ အဖေ နားက ခွာမှာ မဟုတ်ဘူး။ မီးလတ် အတွက် ငါစိတ်ပူ တယ် နင် အလည်ခေါ် လို့ မရဘူးလား”
“အဲလို ခေါ်လို့ မလွယ်ဘူးဟ၊ တခုခု တော့ ကြံ မှ ရမယ်”
“အေး ငါ က သူတို့ နောင်ရေးအတွက် စိုးရိမ်တာပါ”
“ဒီလို ရှိတယ် နင် စိတ်ထဲ တော့ ဘယ်လို မှ မထားနဲ့၊ ငါတို့ ဆီမှာ တချို့ လူတွေ လည်း အဲလို လုပ်နေကြတာပဲ”
“ဘယ်လို ဟာလဲ ဟ၊ နင်နဲ့ ငါနဲ့ က စိတ်ထဲ ထားစရာလား ပြောစမ်းပါ ပွင်ပွင့် လင်းလင်း”
“ဒီလိုဟာ၊ ဖူးဝေ ကို ငါ နဲ့ လက်ထပ် မယ်ဆိုပြီး မဲရိတ်ဗီဇာ နဲ့ ခေါ် လို့ ရမယ်။ အဲလို နေပြီး သုံးနှစ်လောက် နေပြီး နိုင်ငံသား ဖြစ်သွားတာနဲ့ သူက မိဘ တွေကို ခေါ် လို့ ရမယ်။ ဘယ်လောက် ကြာမလဲ တော့ မသိဘူးပေါ့”
“ဟယ်နင် ကလည်း တူအရီး ကြီး ယူလို့ ရပါ့ မလား”
“ဘယ်သူ့ မှ မသိစေနဲ့ ပေါ့ဟ၊ ငါ တော့ ဒီမှာ မောင်နှမ ချင်း အယူ ပြထားတာ ရှိတယ်၊ နောက် စစ်တီဇင် ဖြစ်တော့ မှ ကွာရှင်း လိုက်ကြတာပေါ့၊ ဒီနိုင်ငံ မှာ ဘယ််သူ မှ မပြောရင် ဘယ်သူက တူအရီးမှန်းသိမှာလဲ၊ ငါတောင် မြန်မာပြည် ပြန်မရောက်တာ ကြာလှပြီ၊ငါနဲ့ သူ့ ကို တူအရီးတော်မှန်း သိတဲ့သူ တစ်ယောက်မှ မရှိဘူး၊ ဟန်ဆောင် ယူတာပေါ့၊ ပြီးတော့ သူစစ်တီဇင် ဖြစ်မှ ပြန်ကွာလိုက်တာပေါ့၊ နင်သူများ ကို လုပ်ခိုင်းရင်လည်း ပိုက်ဆံ အများကြီး ပေးရမယ်၊ စိတ်ချရတဲ့ လူလည်း ရှာဖို့ ကတော်တော် ခက်တာ”
“အင်း ငါ ကို နဲ့ တိုင်ပင်လိုက်ဦးမယ်ဟာ”
……………………….
သီတာဝင်း နှင့် ကျော်စိုးဝင်း တို့ နှစ်ယောက် ခေါင်းချင်းရိုက် ပြီး အခြေအနေကို စဥ်းစား ကြသည်။ နိုင်ငံ အခြေ အနေကလည်း တဖြည်းဖြည်း ယိုယွင်းလို့ သာ လာသည်။ ဘာဖြစ်မည်ဆိုတာကို ဘယ်သူ မှ မပြောနိုင်ကြတော့။ နောက်ဆုံး မှာ ဖူးဝေဖြာဝင်း ၏ သဘောထားကို သာ သူတို့ အဓိက ထားဆုံးဖြတ်တော့ မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက် ကြသည်။
ဖူးဝေဖြာဝင်း ကို အကျိုးအကြောင်းပြောပြ တော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း က ချက်ခြင်းပင် သဘောတူသည်။ ဦးလေး ဖြစ်သူ နှင့် ယာယီပဲ နေပြီး သူက ကျောင်းဆက်တက်မည်။ နောက် ထိုနိုင်ငံသား ဖြစ်သွားလျှင် အဖေ အမေ ကို ပြန်ခေါ် မည်ပေါ့။
သို့ နှင့် ရှည်လျားသည့် လုပ်ငန်း အဆင့်ဆင့် တို့ ဖြင့် နောက်ဆုံးတော့ လက်ထပ်ဗီဇာ ရရှိသွား တော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း တစ်ယောက်ထဲ စောထူးသာ ရှိရာသို့ လေယာဥ် ဖြင့် ဆိုက်ရောက်လာတော့ သည်။
လေဆိပ်မှာ လာကြိုနေသော စောထူးသာ တယောက် မျက်နှာမှာ မျက်နှာဖုံးတပ်ထားသော်လည်း မှတ်မိနေသည့် ဖူးဝေဖြာဝင်း ဆီ အမြန်လျှောက်လာခဲ့လေသည်။ သူ့ ကို မှတ်မိစေရန်လည်း မျက်နှာဖုံးကို မေးစေ့ အောက်သို့ ဆွဲချ ပြ ပြီးမှ ပြန်ဖုံးလိုက်ရသည်။ ကိုဗစ် ပြဿနာ မှာ အနည်းငယ် ငြိမ်သက်သွားပြီ ဖြစ်သော်လည်း လူတိုင်း မှာ သတိကြီးစွာဖြင့် မျက်နှာဖုံး တပ်ကာ သွားလာနေကြဆဲ ဖြစ်လေသည်။
“ဟေး ဖူးဝေ အမလေး မတွေ့ရတာ တစ်နှစ် နှစ်နှစ် မှာ ထွားလာလိုက်တာဟာ”
“ဟုတ်ပါဘူး လေးထူး ရာ၊ အိမ်ထဲက ဘယ်မှ မသွားရလို့ အစားပဲ စားနေလို့ ဝလာတာ ကီလို တွေ လည်း တက်နေတယ်”
“မဝပါဘူးဟာ၊ ကြည့်ကောင်းပါတယ်၊ လာလာ အိပ်က ဒါပဲလား ပေးပေး”
……………………..
စောထူးသာ က မြန်မာပြည်ပြန်တုန်း ကသာ ဖူးဝေဖြာဝင်း ကို လက်ကမြင်းကြောထ ခဲ့ ကိုင်ခဲ့ မိသော်လည်း ယခု ကျတော့ ကိုယ့်ကို အားကိုးကာ လာရသည့် တူမလေး တစ်ယောက်မို့ ၊ ကိုယ့်မှာ စောင့်ရှောက်ရမည့် တာဝန် ရှိသည်ဟု ခံယူ ထားမိသည်။ ဦးလေး တစ်ယောက် အနေဖြင့် ပင် စောင့်ရှောက်သည်။ အခန်းနှစ်ခန်းပါသည့် ကွန်ဒို မီနီယံ လေးမို့ ဖူးဝေဖြာဝင်း ကို အခန်းတခန်း သပ်သပ် ပေးထားသည်။
ဖူးဝေဖြာဝင်း ကို ကျောင်းအပ် ထားသော်လည်း ကျောင်းက အွန်လိုင်းသာ ဖွင့်သေးတယ်၊ စာသင်ခန်းများ မှာ ဘယ်သူ မှ မသင်နိုင်သေး။ ကိုဗစ် က အဆုံးမသတ်နိုင်သေး။ စောထူးသာ လည်း အလုပ်က အိမ်က သာ လုပ်ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း များသော အားဖြင့် တပတ်လုံး သူတို့ နှစ်ယောက် အိမ်တွင်း မှာသာ နေရသည်။ ညနေဘက် ထမင်းစားပြီးချိန်မှာတော့ တူဝရီး နှစ်ယောက် အိမ်နားတဝိုက် လမ်းလျှောက်ကြသည်။ စနေတနင်္ဂနွေ တွေ မှာတော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း ကို ကားမောင်းသွားလို့ ရသည့် နေရာများသို့ လိုက်ပို့ပေးသည်။
သုံးလေးလလောက် ကြာတော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း လည်း နေရထိုင်ရတာ အသားကျလာပြီ။ ညတိုင်းလည်း မြန်မာပြည်နှင့် ဖေ့ဘုပ်မက်ဆေ့ဂျာမှ စကားပြောသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း ပျော်ရွှင်နေတာ တွေ့ရတော့ သီတာဝင်း တို့လည်း ဝမ်းသာ ကြရသည်။
စောထူးသာ မှာသာ ဒုက္ခရောက်ရသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း မှာ သူမ ပြောခဲ့ သလိုပင် ကိုဗစ် ကြောင့် အိမ်ထဲ နေရ ရင်းဖြင့် ပေါင်တက် လာရသည် ဆိုတာ မှန်သည်။ သို့သော်လည်း နဂိုကတည်းက မှ ဝဝ တုတ်တုတ်လေး တွေ ကို ဖီးလာသည့် စောထူးသာ အတွက်က ပိုတောင် ဆက်ဆီ ဖြစ်နေရသည်။ ဒီရောက်တော့ လည်း ဒီက မိန်းကလေး တွေ ဝတ်သလို၊ ဘောင်းဘီတို၊ စကဒ် တို တို့ကို ဝတ်တာကြောင့်လည်း ပေါင်လုံး တုတ်တုတ်ဖွေးဖွေး တွေက စောထူးသာ လီးကို အမြဲတောင်နေစေသည်။ သူက စောက်ရှောက်ပေးရ မည့် သူမို့ သူက လုပ်ဖို့ ရာ လိပ်ပြာ မလုံသဖြင့် ငါးဦးကော်မတီ ဖြင့် သာ အမြဲ လှုပ်ရှားနေခဲ့ ရလေသည်။
နောက်ပိုင်း ကိုဗစ်ရောဂါ အနည်းငယ် သက်သာ လာပြီး လူများတအိမ် နှင့် တအိမ် လည်ပတ်နိုင်သည့် အချိန် ကျတော့ ပြဿနာ စလေသည်။
ဒီနိုင်ငံ မှာ သိသည့် မြန်မာ မိတ်ဆွေ များ၊ စောထူးသာ အလုပ်မှ နိုင်ငံခြားသား လုပ်ဖေါ် ကိုင်ဖက် များ တခါ တရံ စောထူးသာ အိမ်သို့ လာကာ စားသောက် စကားစမြီပြောသည့် ပါတီ မျိုးတွင် သူတို့ နှစ်ယောက် လင်မယား ဟန်ဆောင် နေထိုင်ကြရသည်။ လင်မယားထုံးစံ ပွေ့ဖက် ခြင်း နမ်းခြင်း တို့ လုပ်ကြရသည်။ သို့သော် ဧည့်သည် များ ပြန်သွားလျှင် သို့မဟုတ်၊ သူတို့ သူများဆီ သွားစားလို့ အိမ်ပြန်ရောက်ကြလျှင် စောထူးသာက သူ့ အိပ်ခန်းထဲ တန်းဝင် ကာ ဂွင်းထု ပြစ်ရလေသည်။
……………….
တနေ့ တွင် စောထူးသာ အလုပ်မှ လုပ်ဖေါ် ကိုင်ဖက် စုံတွဲ နှစ်တွဲ တို့ က အတင်းခေါ် သဖြင့် ကမ်ပင်း ထွက်ခဲ့ ကြသည်။ ယခင်က တော့ စောထူးသာ က တစ်ယောက်ထည်း သို့ မဟုတ် သူလက်ရှိ ဂဲဖရင့် ကို ခေါ် ကာ လိုက်လေ့ ရှိသည်။ ယခု ကတော့ သူတို့ အမြင် မှာ စောထူးသာ မိန်းမ ရနေပြီ ဆိုတော့ အတွဲသုံးတွဲ အတူ သွားကြ မည်ဟု ခေါ်သဖြင့် လိုက်ခဲ့ ကြရသည်။
ရေကန် ကြီးတကန် အနားရှိ သစ်တော အုပ်လေး တခု နားမှာ သူတို့ စခန်းချ ဖို့ ပြင်ဆင် ကြလေသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း အတွက် က အသစ် အဆန်းမို့ အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှား ပျော်ရွှင် နေလေသည်။ စောထူးသာ နှင့် သူမ က လူတွေ ရှေ့ လင်မယား အဖြစ် ဟန်ဆောင်နေကြ မို့ သူမ အတွက်က သိပ်အထူးအဆန်းကြီး မဟုတ် တော့၊ သူမ ဦးလေး ဖြစ်သူ က မြန်မာပြည်မှာတုန်းက သူမ အပေါ် လက်သရမ်းခဲ့ ပြီး အခု မှ နောက်ပြန်ဆုတ် သွားကာ သူမ အပေါ် ပုံမှန် ဆက်ဆံ နေခဲ့ သဖြင့် သူမ အနေဖြင့် လည်း အံသြ ခဲ့ရသည်။ သူမ ကလည်း စဖို့ ဆိုတာ လန့် နေခဲ့မိသည်။ ရှက်လည်း ရှက်တာပါသည်။ သူမ က တကယ်တော့ အပျို စင်လေး မဟုတ်လား။
ညနေစောင်း သူတို့ ကမ့်ဆိုက်မှာ မီးပုံဖို ပြီး စားကြ သောက်ကြ၊ စကားတွေ ပြောကြ နှင့် ပြီးတော့ ကိုယ့် သက်ဆိုင်ရာ တန့် (tent) ကလေး တွေ ဆီ ဝင်ခဲ့ကြသည်။ တန့် ကလေး ထဲမှာတော့ လေထိုးထားသည့် လေမွေ့ယာ ကလေး နှင့် စလိပင်းဘက် (sleeping bag) ရှိသည်။ စလိပင်းဘက် မှာ တစ်ယောက်စီ စာ မို့ သူတို့ နှစ်ယောက် ပူးကပ် အိပ်သော်လည်း တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် အသားချင်း မထိကပ်ကြခြေ။ ညဥ့် နက် လာတော့ တောထဲ တောင်ထဲ တခါမှ ခုလို မအိပ်ဖူးသော ဖူးဝေဖြာဝင်း မှာ ကြောက်လာပြီး အိပ်လို့ မပျော် ခြေ။ စောထူးသာ ကလည်း ညနေပိုင်း စားသောက်ကြ တော့ လင်မယား ဟန်ဆောင် ပြီး အနည်းကပ် ပွတ်သတ် ထိကပ်ကာ ဖူးဝေဖြာဝင်း နှင့် နေခဲ့ ရတာကြောင့် လီးတောင် ပြီး နေကာ အိပ်လို့ မပျော် ဖြစ်နေရသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ့် ပြဿနာ နှင့် ကိုယ် အိပ်လို့ မပျော် သည့် ကြား။ သူတို့ နှင့် မလှမ်းမကမ်း တန့် ထဲမှ လင်မယား စုံတွဲ က အချစ်နှလံ ထနေကြသည့် အသံ ကို ကြားနေရတာက ပိုဆိုးနေလေသည်။
“ဖူးဝေ အိပ်လို့ မပျော်ဘူးလား”
ငြိမ်ငြိမ်မနေနိုင်ပဲ ဟိုလှည့် ဒီလှည့် လုပ်နေသော ဖူးဝေဖြာဝင်း ကို စောထူးသာ က လှမ်းမေး လိုက်သည်။
“ဟုတ် လေးထူး ကြောက်လို့”
“ဟင် ဘာကြောက်တာလဲ”
“အပြင်မှာ တောကောင်တွေ ရှိနေမှာ လေးထူးရယ့်”
“ရှိတာပေါ့ တောထဲ မှာပဲ ၊ ဒါပေမဲ့ သူတို့ ဘာသူတို့ နေတာပဲ ဒီကို လာရန်မပြုပါဘူး”
“ဟိုလေ၊ မီး ရူး ပေါက်ချင်လို့”
“အော် ဒါများ ထ လာ လေးထူး လိုက်ပို့မယ်”
စောထူးသာ က ဓါတ်မီးကို လှမ်းယူပြီး ထလိုက်သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း က အနောက်က လိုက်လာပြီး သူတို့ တဲ နှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်း က သစ်ပင် ကြီး အနောက်နားကို သွားလိုက်သည်။ ပထမတော့ မှောင်မဲ နေလို့ ဘာမှ မမြင်ရ၊ နောက်တော့ မှ မျက်စေ့ က အသားကျလာခဲ့ သဖြင့် မြင်နေရသည်။
“လေးထူး အဝေးကြီး မသွားနဲ့ နော် မီးကြောက်တယ်”
“အေးပါဟ ငါ ဒီမှာ ရှိမှာပါ၊ ငါလည်း ပေါက်လိုက်ဦးမယ်”
စောထူးသာလည်း သူ့ ဘောင်းဘီတို ခြေထောက်ပေါက် မှ မကာ လီးကို ထုတ်ပြီး သေးပေါက်လိုက်သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း လည်း သူမ ဘောင်းဘီတိုကို ပေါင်လည်လောက်ထိ တွန်းချကာ ထိုင်လျှက် ရူးပေါက် လေသည်။ ပြီးမှ ပါလာသည့် တစ်ရူး ဖြင့် သုတ်နေသည်။ ထူးသာ က လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဖွေးနေသည့် ဖင်လုံးကြီး တွေ ကို တွေ့ နေရသဖြင့် လီးက ပြန်တောင်လာပြန်သည်။
သူတို့ တန့် သို့ ပြန်ရာ လမ်းတွင်လည်း ဖူးဝေဖြာဝင်း က စောထူးသာ လက်မောင်းကို ဆွဲခို ကာ လိုက်လာခဲ့ သည်။ တဲထဲ ရောက်တော့ စောထူးသာက ၊
“ကဲ ဖူးဝေ ဒီလောက် ကြောက်နေရင် ငါတို့ စလိပင်းဘက် ကို နှစ်ခု တခု ပေါင်းလိုက်မယ်ဟုတ်လား”
ဟု ပြောကာ သူတို့ စလိပင်းဘက် နှစ်ခု ကို ဇစ်တွေ ဖြုတ်လိုက်ပြီး အကြီးတခု ဖြစ်သွားအောင် ပေါင်းလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ နှစ်ဦးသား အတူဝင်အိပ်လိုက်သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း က စောထူးသာ ရင်ခွင်ထဲ အတင်းတိုးဝင်လာတော့ စောထူးသာ က လည်း ပြန်ဖက်ထားလိုက်သည်။ စောထူးသာ ၏ ထောင်မတ် နေသော လီးကြီးက ဖူးဝေဖြာဝင်း ဘိုက်လေးကို သွားထောက်မိလေသည်။
ဖူးဝေဖြာဝင်း က စောထူးသာ လည်ကုတ်ကို သူမ လက်ကလေးဖြင့် တွယ်ဖက်ရင်းက တိုးတိုးလေး၊
“လေးထူး က မေမေ့ ကို တော်တော် သစ္စာ ရှိတာပဲနော်”
စောထူးသာ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။
“ဟင် ဖူးဝေ ဘာပြောတာလဲ”
“အော် လေးထူး က မေမေ့ ကို တော်တော် သစ္စာ ရှိတာပဲလို့၊ ဖူးဝေ နဲ့ လက်ထပ်ထားတာ တောင် ဖူးဝေ ကို လက်ဖြား နဲ့ မထိဘူး”
အခန်း ၁၅။
“ဖူးဝေ က ဘယ်လို ပြောလိုက်တာလည်း ဖူးဝေ နဲ့ လေးထူး က တူအရီး အရင်းလေ၊ ဖူးဝေ မေမေ က လေးထူး အမ အရင်းပါ၊ လေးထူး က အခု ဖူးဝေ ကို လက်ထပ်ထားတယ် ဆိုတာကလည်း ဖူးဝေ ဒီ နိုင်ငံသား ဖြစ်တဲ့ အချိန် အထိ ဟန်ဆောင်လက်ထပ်ထားတာ ဖူးဝေ အသိပဲဟာကို”
“အမလေး လေးထူး က ဖူးဝေ ကို ငတုံး ငအ များ ထင်နေလား။ လေးထူး နဲ့ မေမေ ဖြစ်နေကြ တာ ဖူးဝေ မသိပဲ နေမလား။ မြန်မာပြည်ထဲ ခရီးသွားတုန်းက လေးထူး တို့ နှစ်ယောက်က ဟန်းနီးမွန်းထွက်တာ ကြနေတာပဲ ဟာကို”
“ဖူးဝေ ပြောတာ ခံရတော့ မှာပဲ၊ မသီ နဲ့ လေးထူး နဲ့ က ငယ်ငယ်ကတည်း က ဖြစ်ခဲ့ကြတာပါ”
“အော် ဖေဖေ နဲ့ မရခင်ကတည်းကပေါ့ ဒါဆိုရင်”
“အင်း ဟုတ်တယ်။ လေးထူး နိုင်ငံခြား ထွက်သွားပြီးတော့ ကတည်းက မဆုံဖြစ်တော့ တာ ခု နောက်ဆုံး လေးထူး မြန်မာပြည်ပြန်လည်တဲ့ အချိန်ထိပဲလေ”
“ဟုတ်ပါပြီ၊ အဲဒီတော့ လေးထူး က မေမေ့ အပေါ် သစ္စာရှိစွာနဲ့ ကိုယ့် မိန်းမ ကိုယ် တောင် လက်ဖြားနဲ့ မထိတော့ ဘူးပေါ့”
“ဟာ လုပ်ပြန်ပြီ ဖူးဝေ ကလည်း လေးထူး တို့ လက်ထပ်ထားတာ အစစ်မှ မဟုတ်တာ ဖူးဝေ ကို နိုင်ငံသား ဖြစ်တဲ့ အထိပဲလေ”
“ဟင့် အင်း အာ့ တွေ ဖူးဝေ နားမလည်ဘူး ဖူးဝေနားလည်တာ ဖူးဝေ က လေးထူး မယား ဒါပဲ၊ တရားဝင် မယား”
ဖူးဝေဖြာဝင်း က အဆက်မပြတ်ပြောဆိုရင်း စောထူးသာ ခေါင်းကို ဆွဲကာ သူမ နူတ်ခမ်းလေးများ ဖြင့် စောထူးသာ နူတ်ခမ်းကို ဖိကပ် ကာ လာနမ်းလေတော့ သည်။
စောထူးသာ ကလည်း ဘာကောင်မို့လို့လည်း ၊ ဒီလောက် အခြေအနေပေးနေတာကို မှ မလုပ်တော့ ဘူး ဆိုရင် ယောက်ျား အစစ် မဟုတ်တော့ ဘူး မလား။ ကိုယ်က အရင် စမလုပ်တာက ကိုယ့် မှာ စောင့်ထိန်းရမယ့် စည်း ရှိနေလို့၊ အခု လို ခုံက လှုပ်လာတော့ မြင်းက ဘယ်နေလို့ ရတော့ မှာလည်း။
စောထူးသာ ဖူးဝေကိုယ်လေးကို သူ့ ရင်ခွင်ထဲ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး နူတ်ခမ်းတွေ ကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူ့ လျှာကြီးဖြင့် ဖူးဝေပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ကာ ဖူးဝေ လျှာကလေး ကိုပါ စုပ်ယူလေသည်။ နှစ်ဦးသား အားရအောင် စုပ်နမ်း ကြပြီးမှ လူချင်းခွာလိုက်ကာ စောထူးသာက ဖူးဝေကိုယ်ပေါ် မှ အဝတ်အစား တို့ ကို ချွတ်ခွာချလေသည်။
ဖူးဝေဖြာဝင်း နို့လေး တွေက အပျိုမလေး မို့လား မသိ၊ လုံးလုံးကြီး မဟုတ်၊ ပိရမစ်လို၊ တောင်ပူစာလို့ အရင်း လုံးပြီး အဖျားချွန်နေသည်။ နို့သီးခေါင်း ပန်းရင့် ရောင်လေး တွေက ချွန်ချွန်လေး ဖြစ်နေသည်။ ခါးလေးက အရမ်းမကျဥ်သော်လည်း တုတ်တုတ်ကြီးတော့ မဟုတ်ပါ။ ပေါင်လုံးလေးတွေ က သာ နည်းနည်းလေး တုတ်လုံး သော်လည်း အသားအရည်က ဝင်းမွတ်လို့ ချောမွေ့နေတယ်။ တချို့ မိန်းကလေး တွေလို ခြေသလုံးက အရမ်း မရူးသွား၊ ခြေသလုံးသားလေး တွေက လည်း တုတ်တုတ်ကလေး ဖြစ်သည်။
စောထူးသာ က ဖူးဝေဖြာဝင်း နို့သီးခေါင်းလေး တွေကို လျှာဖြားလေး နဲ့ ထိတို့ လျှက်လိုက်ပြီးမှ ပါးစပ်ထဲ ဝင်သလောက် ငုံပြီး စို့ လိုက်တယ်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း က သူမ နို့ ကို အဲလို မျိုး စို့ တာ တခါမှ မခံဘူးတော့ လူတကိုယ် လုံးတောင် ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး အကြောတွေ တွန့်တက် သွားရသည်။ စောထူးသာ ခေါင်းကို သူမ လက်ကလေး နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိပြီး ပါးစပ်က အသံထွက် ငြီး လာခဲ့သည်။
“အား….လေးထူး……ဟင့်…”
စောထူးသာ က နို့လေး တွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်နှယ်ရင်း တပြွတ်ပြွတ် နဲ့ ဘယ်တလှည့် ညာတလှည့် ပြောင်း စို့ ပေး နေတော့ အပျို မလေး ထွန့်ထွန့် လူး နေရသည်။ စောထူးသာ က နို့တွေ ကို စို့ရင်း က သူ ကိုယ်ကို အောက်လျှော ဆင်းလာပြီး ဖူးဝေဖြာဝင်း ဘိုက်သား လေးတွေကို နမ်းသည်။ လျှက်သည်။ နောက်တော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း ရဲ့ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ်လေး နှစ်လုံးကို သူ့ လက်တွေ နဲ့ ကားဖြဲလိုက်ပြီး ခေါင်းကို ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ တိုးဝင် လိုက်သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း က ခေတ်လူငယ်မို့ သူမ ဦးလေး က ဘာလုပ်တော့ မည်ဆိုတာကို သိနေပြီ။ တခါမှ အတွေ့ အကြုံ မရှိတော့ ရင်ထဲ တလှပ်လှပ် နှင့် ခံစားနေရသည်။ စောထူးသာ က အပျိုမလေး ပေါင်ခွဆုံ မှ အမွှေးပါးပါးလေး ဖုံးနေသော စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းလေးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်လေး က အရည်ကြည်တို့ ဖြင့် ရွှမ်းလဲ့ နေသည်။ စောက်ဖုတ်နံ့ လေးကို အားရအောင် ရူရှိုက်လိုက်ပြီးမှ သူ့ လျှာ ကြီးဖြင့် အကွဲကြောင်း နှုတ်ခမ်းသား လေးတွေကို ပွတ်သပ်ကာ လျှက်ပေးလိုက်သည်။
“အီးးး ရှီးးးးးးးးးးးကျွတ်စ်…”
အပျို မလေး ဖင်က မွေ့ယာပေါ် မှ ပင် ကြွတက်လာခဲ့သည်။ စောထူးသာ က စောက်စေ့ နေရာလေးကို သူ့ လက်ညိုးလေး ဖြင့် အသာဖိ ပွတ်လိုက်တော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း စောက်စေ့လေး ကျင်တက်သွားပြီး ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းကာ ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ပထမဦးဆုံး ရောက်သွားခဲ့ရလေသည်။ သူမ စောက်ခေါင်းထဲ မှ လည်း စောက်ရည်တို့ က စိမ့် ကျထွက်လာရလေသည်။ စောထူးသာ လည်း ထွက်လာသမျှ စောက်ရည်တို့ ကို လျှက် ပြီး မျိုချ ပြစ်လိုက်သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးကို အားရအောင် လျှက်ပြီးမှ စောထူးသာ အပေါ် ဘက်သို့ တွားတွား ပြန်တက်လာပြီး ဖူးဝေဖြာဝင်း နူတ်ခမ်းလေး ကို နမ်းစုပ်လိုက်သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း ကလည်း စောထူးသာ ကို ပြန်လည် သိုင်းဖက်ကာ နမ်းစုပ်လေသည်။
စောထူးသာ ၏ မာတောင် နေသော လီးကြီး က ခေါင်းတယမ်းယမ်းဖြင့် ဖူးဝေဖြာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးကို တိုးထိပွတ်သတ်မိနေလေသည်။
“ဖူးလေး …ရယ်ဒီလား”
ဖူးဝေဖြာဝင်း က ခေါင်းကို ညိမ့်ပြသည်။ စောထူးသာ က သူ့ လီးတန်ကို လက်တဖက် ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖူးဝေဖြာဝင်း စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ဒစ်ဖူး ဖြင့် ပွတ်တိုက်ပေးရင်းမှ၊
“လေးထူး လိုးရတော့ မလားလို့”
ဟု ထပ်မေးလိုက်လေသည်။
“အင်း ပါဆို..တခါထည်း လေးထူး နော် သိပ်ကြားချင်နေတယ်”
သူမ ကို သူ့ ဦးလေး က တမင် ရစ်နေမှန်း သိသဖြင့် မျက်စောင်းတချက်ထိုးကာ လက်မောင်း ကို ဆွဲဆိပ်လိုက် သည်။ စောထူးသာ ကလည်း ပြုံးပြီး မှ သူ့ လီးဒစ်ဖူး ကို အပျိုမလေး စောက်ဖုတ် ဝတွင် အသာ နှစ်လိုက် ပြီး ဖိသွင်း လိုက်သည်။
“အားးးး နာတယ်..လေးထူးးးးးးးး”
စောထူးသာ အနေဖြင့် လည်း အပျိုမလေး စောက်ဖုတ်မို့ ကျပ်မည်ကို တွက်ထားပြီး ဖြစ်သော်ငြားလည်း ဒီလောက် ကျပ်မည်ဟု မထင်ခဲ့ ပါ။ စောက်ရည်တွေ ဒီလောက် ရွှဲနေတာတောင်မှ သူ့ ဒစ်ဖူးကြီးမှာ တင်းနေ အောင်ညှစ်တာခံနေရသည်။ ဒါပေမဲ့ ဒီကိစ္စ က ဒီလို ပဲ ကျော်ဖြတ် ကြရမှာ မဟုတ်လား။ လက်တစ်ဆစ် ဝင်ပြီး မှ တော့ နောက်ဆုတ်လို့ လည်း ထူးမှာ မဟုတ်။ နောက်တကြိမ်လည်း ဒီလိုပဲ ကြုံရဦးမှာပဲလေ။ အခုထည်း က ကိစ္စ ဖြတ်လိုက်မှ နောက်ဆို ကောင်းလာမှာလို့ စောထူးသာ တွေးလိုက်သည်။ သူကိုယ်တိုင် က အပျိုစင် ကို တခါမှ ပါကင် မဖွင့်ဖူးခဲ့။ သူ့ ကိုယ်လုံး ကြီး ကိုလည်း ဖူးဝေဖြာဝင်း ကိုယ်ပေါ် မှာ မဖိထားချင်။ တံတောင် နှစ်ဖက်။ ဒူးနှစ်ဖက်ကို အားယူလို့ လီးဒစ်ဖူး မှာသာ အာရုံ စိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်း ချင်း ဖိသွင်း ဖို့ ကြိုးစား နေသည်။ သူ့ ရင်ဘတ်နှင့် မထိတထိ ဖြစ်နေတဲ့ ဖူးဝေဖြာဝင်း ရဲ့ နို့သီးခေါင်း ထိပ်ကလေး တွေက လည်း စောထူးသာ ရင်ဘတ် ကို ယားကျိကျိ၊ လီးကို ပိုပြီး မာတင်းစေသည်။ အံလေး ကြိတ်ကာ မျက်စေ့ မှိတ်ထားတဲ့ တူမချော လေးရဲ့ မျက်နှာ ကလည်း ချစ်စရာ ဆက်ဆီ ဖြစ်နေသည်။
စောထူးသာ လီးကြီးကို လက်နှစ်လုံး သုံးလုံး စာလောက် ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် လုပ်သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း နာသွားမှာထက် သူ့ လီး အရည်ပြား ပွန်းသွားမလား ဆိုတာကိုလည်း စိုးရိမ်မိသည်။ အခုလို အဝင် အထွက် လုပ်ပေးရင်း ဖူးဝေဖြာဝင်း နူတ်ခမ်းလေးကို ဖွဖွလေး နမ်းပေးသည်။ သူ့ လက်မောင်း တစ်တောင်ဆစ် ညှောင်းလာသည်။ ဒူးက လည်း နည်းနည်း နာလာသည်။ ကောင်မလေး စောက်ရည် တွေ ကြောင့် လီးက ဖြည်းဖြည်း ချင်း ဝင်နေသည်။ စောထူးသာ တတောင်လည်း ပွန်းချင်သလို ဖြစ်လာလို့ ကိုယ်ကို အသာရွှေ့ကာ တစ်တောင် ကို အနေအထားပြောင်းလိုက်သည်။ စလိပင်းဘက် အသား က ချောတောတော မို့ တချက် ချော် ကာ လူက မထိန်းနိုင်ပဲ ဖူးဝေဖြာဝင်း ပေါ် မှောက်လျှက် ကျသည်။ လီးကလည်း မညှာမတာ ဖူးဝေဖြာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲ အတင်း ထိုးခွဲ ဝင်သွားတော့သည်။
“အိုးးးးးးးးးး အီးးးး”
“အမလေးးးးးးးးးးးးအားးးးးးးးးးးးရှီးးးးးးးးးးးကျွတ်စ်…ကျွတ်စ်..”
စောထူးသာ လည်း လီးအရည်ပြား ပူကနဲ ဖြစ်သွားသလို ၊ ဖူးဝေဖြာဝင်း ကလည်း နာကျဥ်မှု ဖြင့် လန့်ကာ အော် လိုက်မိသည်။ စောထူးသာ ပတ်ဝန်းကျင် ကို သတိရပြီး ဖူးဝေဖြာဝင်း ပါးစပ် ကို လက်ဖြင့် အုပ်လိုက်မိသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း က လည်း သတိရပြီး အသံတိတ်သွားသည်။ နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ထားပြီး အသံမထွက် ပဲ ငြီးရှာသည်။ ဒါတောင် မှ အနားက သိပ်မဝေး သည့် တန့် တခု မှ စောထူးသာ သူငယ်ချင်း အတွဲ က လှမ်းမေး လိုက်သေးသည်။
“အာယူဂိုင်းစ် အိုကေ ( မင်းတို့ အဆင်ပြေကြရဲ့လား )”
“အိုး ဝီအာ အိုကေ၊ သိုင့်”
ထူးသာ လည်း အမြန်ပြန်ဖြေ လိုက်ပြီး ၊ ရီချင်သွားသဖြင့် မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့ ဖြစ်သွားသည်။ သူ့ လီးကြီးက တော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ သပ်ရိုက် သလို ဝင် နေပြီး တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ကြီး ဆုပ်ညှစ် ထားသလို ခံစား နေရသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း လည်း ရုတ်တရက် မို့ ပူ ကနဲ ဖြစ်သွားသော်လည်း လီးကြီးက မလှုပ်မရှားပဲ သူမ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ငြိမ်နေသဖြင့် တဖြည်းဖြည်းချင်း အနာ သက်သာသွားခဲ့သည်။ သူမ မျက်လုံးတွေကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ စောထူးသာ ၏ ရီချင်သဖြင့် ပြုံးစေ့စေ့ ဖြစ်နေသည့် မျက်နှာကို တွေ့ လိုက်ရသည်။
“ဘာပြုံး နေတာလည်း ဟင့် လေးထူး နော် ဒီမှာ သမီး ကတော့ သေတော့ မယ်၊ ဟိုဟာလေး လည်းပြဲသွားပလား မသိဘူး ”
“မပြဲ ပါဘူး ဖူးဝေ ရယ်၊ ခနလေး နေရင် သက်သာ သွားမှာပါ။ လေးထူး ပြုံးတာက ဟိုဘက် တဲ က ကောင်တွေ က ထင်မှာပဲ ဒီလင်မယား ညား နေတာဖြင့် ကြာပြီ အခု အသံ အကျယ်ကြီး နဲ့ အော် တာ ဆိုတော့ ဘာအသစ် အဆန်းများ စမ်းကြည့်နေကြတာလဲ လို့ တွေး နေကြမှာ တွေးမိလို့ ပါ အဟီး”
“ဘာအသစ် အဆန်း စမ်းစရာ ရှိသေးလို့ လဲ ဟာ တော် ပြီ လေးထူး နော်”
ဖူးဝေဖြာဝင်း က သူမ ဘာသာ ပြောပြီး ဘာတွေးမိသွားသည်မသိ ရှက်သွားပြီး စောထူးသာ ကို လက်သည်း ဖြင့် ဆွဲဆိတ်လိုက်လေသည်။
“ဖူးဝေ ဘယ်လို နေသေးလဲ နာသေးလား”
“ဟင့်အင်း နာတော့ ဘူး လေးထူး”
ဖူးဝေဖြာဝင်း အခြေအနေကောင်းမှန်း သိသွား တာနှင့် စောထူးသာလည်း သူ့ ဒူး ကို အားပြု ကာ ဖင်ကို ကြွလျှက် လီးကို စောက်ဖုတ်တွင်း မှ ဖြည်းဖြည်း ချင်း ဆွဲထုတ် လာသည်။ လီးတန် နှင့် နူးညံ့ သော စောက်ခေါင်းအတွင်းသား တို့ ပွတ်သတ်မှု က နှစ်ယောက်စလုံ အတွက် ထူးကဲ လှသည့် အာရုံ ခံစား အရသာ ရှိလှသည်။ ခုနက အတွေ့ အကြုံ ကြောင့် အသံ မထွက် အောင် တတ်နိုင်သမျှ ထိန်းကာ လုပ်သည်။ အသံမထွက် အောင် ငြီးကြသည်။
စောထူးသာ လီးကြီး က အခုတော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း စောက်ဖုတ်လေး ထဲ ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်ထွက် သွားနေပြီ။ ရှင်းရှင်း ရေးရလျှင် စောထူးသာ တစ်ယောက် သူ့ တူမငယ် ဖူးဝေဖြာဝင်း လေးကို လိုးနေလေပြီ။
အပျိုစင်မလေး ဖူးဝေဖြာဝင်း အတွက် ပထမဆုံး သူမ စောက်ဖုတ်တွင်း တကယ့် ယောက်ျား လီးကြီး ဝင်ထွက် ကာလိုးနေတာ ခံနေရသည်မို့ တကိုယ်လုံး လည်း တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်း နှင့် လွန်စွာ အရသာ တွေ့ နေရသဖြင့် နာကျဥ် မှု လေးတွေကို ပင် သတိမထားမိနိုင်တော့ ခြေ။
စောထူးသာ အဖို့ ကလည်း ပထမဦးဆုံး အပျိုစင်ပန်းကို ဆွတ်ခူးရသည့် အရသာ။ ထို အပျိုစင်ပန်းလေး ကလည်း မိမိ ၏ တူမ အရင်း ဖြစ်နေရသည်မို့ မျိုးစုံသော ခံစား မှု တွေကို ခံစား နေရလေသည်။
“အိုးးးးးးးးးးးးးးရှီးးးးးးးးးးးးးးးးး”
ဖူးဝေဖြာဝင်း စောက်စေ့လေး ကျဥ်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ တကိုယ်လုံး အကြောတွေ ဆွဲသလို ဖြစ်သွားပြီး စောထူးသာ ကျောပြင်ကြီးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်တွယ်လာခဲ့သည်။ သူမ စောက်ခေါင်းတွင်း မှ လည်း စောထူးသာ လီးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်သလို ခံစား လိုက်ရသဖြင့် စောထူးသာလည်း သူ့ လီးကြီး မှ သုတ်ရည် တို့ ကို မထိန်းထားနိုင်တော့ ခြေ။ လရည်များ က ဖြွတ်ကနဲ ဖြွတ်ကနဲ ဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထည့် မိနေတော့ သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း မှာလည်း သူမ စောက်ခေါင်းတွင်းထဲ ပူပူနွေးနွေး သုတ်ရည်များ တိုးဝင်း လာသည်ကို ရင်တသိမ့်သိမ့် ဖြင့် ခံစား နေရတော့ သည်။ နှစ်ဦးစလုံး တဦးကို တဦး တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားရင်း အသက်ကို မှန်အောင် ပြန်ရူ ကြလျှက် နားနေကြတော့ သည်။
“အားးးးးး ကောင်းလိုက်တာ ဖူးဝေရယ်၊ ကိုယ့် မယားလေးရယ်”
အခန်း ၁၆။
“အင်း ချစ်တယ် လေးထူး ရယ်”
“အင်း လေးထူး ကလည်း ချစ်ပါတယ် ဖူးဝေ ရယ်၊ ဒါနဲ့ ခုထိ လေးထူး ပဲ ခေါ် နေတုန်းလားလို့”
“ပါးစပ် က အကျင့် ပါနေတာကိုးလို့၊ ဘယ်လို ခေါ်ရမလဲ ဒါဆို”
“လေးထူး က လွဲ ရင် ကြိုက်သလိုခေါ်”
“ခစ်ခစ်.. ကိုကို လို့ ခေါ် မယ်လေ နော်”
“ခေါ် ပါဗျား ကိုကို ကလည်း ဖူး လို့ ပဲ ခေါ်တော့ မယ်နော်”
ဖူးဝေဖြာဝင်း က ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်သည်။
“ကိုကို က သိပ်ဆိုးတာပဲနော်”
“ဟင် ဘာဖြစ်လို့ လဲ ဖူး ရဲ့”
“ကိုကို မြန်မာပြည် လာလည် တဲ့ အချိန်တုန်းကလေ၊ တခါထည်း မောင်းမကန်မှာ ဖူး ကို အခွင့်ကောင်း ယူပြီး သူ့ ဟာ ကြီး နဲ့ ထောက်တယ်။ နောက် လေယာဥ် ပေါ် မှာလည်း ကိုင်တယ်။ အိမ်မှာလည်း မဟုတ်တာ လုပ်တယ်။ နောက် ခရီးထွက် တော့ ဖူး ကို ပြစ်ထားပြီး သူ့ အမ နဲ့ ပဲ တချိန်လုံး လိုးနေတာပဲ”
“ဆောရီးပါ ဖူးရယ်။ ဖူးက ကိုကို တို့ အကြောင်းကို ဘယ်လို သိသွား တာလဲ”
“ပထမဆုံး ညကတည်းကပေါ့၊ ဖူး တောင် အပြင်မရောက်သေးဘူး ကိုကို တို့ က ကဲနေကြပြီလေ၊ ဖူး မသိပဲ နေမလား”
“အင်း အဲတုန်းက ကိုကို တို့ က ဖူး ဘယ်လို များ သိသါားသလဲ လို့ အံ့သြနေတာ”
“အမလေး သူတို့ ဒီလောက် ကဲချင်တိုင်း ကဲ နေတာကို ဖူး က ကလေး မှ မဟုတ်တော့ တာ မသိပဲ နေမလား မသိဘူး ထင်နေတဲ့ သူတွေကို သာ အံ့သြတာ ဟွန့်”
“ဟုတ်ဘူး လေကွာ မြန်မာပြည်မှာ ပုံမှန်ဆို မောင်နှမ ချင်း က ဖြစ်နေတယ် လို့ ဘယ်သူ ကထင်မှာလည်း မဟုတ်ဘူးလား”
“မြန်မာပြည်က ကိုကို ငယ်ငယ်တုန်းက လို မဟုတ်တော့ ဘူး ကိုကို ၊ အရင်တုန်းက ကိုကို နဲ့ မေမေ တို့ ရဲ့ အဖြစ်အပျက် မျိုး က လျို့ ဝှက် ဖြစ်ပြီး ဘယ်သူ မှ မထင်မှတ်ကြပေမဲ့ ၊ အင်တာနက် ကြောင့် အင်းစက် ဆိုတာ ကို လူတွေ သိလာခဲ့ကြပြီး ဘယ်ဟာ မဆို ဖြစ်နိုင်တယ်လို့ သဘောထားကြတယ်။ အထူး သဖြင့် ဖူး တို့ အိမ်မှာ”
“ဖူး တို့ အိမ်မှာ ဘာဖြစ်လဲ”
စောထူးသာ က အိဝေဖြာဝင်း နှင့် ကျော်စိုးဝင်း ကိစ္စကို ဖူးဝေဖြာဝင်း မသိလောက် ဟု တွေးကာ မေးလိုက်မိခြင်း ဖြစ်သည်။
“အော်၊ မကြီး နဲ့ ဖေဖေ့ ကိစ္စ ကို ကိုကို့ အမ၊ ကိုကို့ စော်ကြီး က မပြောပြဖူးလား အံ့သြစရာပါလား”
“ဟင် ဖူး က သိနေတာပေါ့၊ မမ က ပြောတာ တော့ ဖူး မသိလောက်ဘူးတဲ့”
“ဟင်း ဖူး က မသိချင်ယောင် ငတုံး ယောင် ဆောင်ပြီး နေလိုက်တာကိုး၊ ဘယ်သူက ထင်မလဲ၊ အိမ်မှာ ဖြစ်ပျက် နေကြတာကို မှ ဖူး က မသိရင် ဖူး က တကယ့် ငတုံးမပေါ့။ ည ဆို မကြီး အခန်းကို ဖေဖေ အမြဲ တမ်း ဆောင်တော် ကူးတာ ဖူး သိတာပဲ။ နောက်ပြီး အဲဒီ မတိုင်ခင်က မကြီးကို လိုက်နေတဲ့ ဘဲ ကို မေမေ က ကုံးလို့ မကြီး မေမေ့ ကို စိတ်ဆိုးခဲ့တာရော၊ မေမေ နဲ့ အိမ်က ဟမ်မာ ကိစ္စ ရော အကုန်ဖူးသိနေတာ”
“အမလေး ဗျာ၊ မမမ က သူ့ ကိုယ်သူ လည်လှပြီ ထင်နေတာ၊ သူ့ သမီးက အဆတစ်ရာ မက ပိုလည်နေတာကိုး”
“ခစ်ခစ် အဆ တစ်ရာ တော့ မရှိပါဘူးနော် ဟွန့် ဖူး က အိမ်မှာ မကြည့်ချင် မြင်ရက် သား ဖြစ်နေရတာကို”
“မီးကြီး နဲ့ ဖူး အဖေ တို့ လိုးကြတာရော ဖူး က သွားမချောင်းဘူးလား”
“ချောင်းတာပေါ့ အဟီး၊ သူတို့ က တအား လွန်တာ၊ တခါ တလေ တညလုံး ပဲ ဖူးတောင် သူတို့ ကို တပွဲ လောက် ချောင်းပြီး ဆက်မချောင်း နိုင်တော့ ဘူး ကိုယ့်ဘာသာ ဒီဂျေပွတ်ပြီး ပြန်အိပ်တော့ တာပဲ”
စောထူးသာ က ဖူးဝေဖြာဝင်း ပြောနေတာကို နားထောင်လျှက် ဖူးဝေဖြာဝင်း ၏ ချစ်စရာ မျက်နှာလေး ကို တစိမ့်စိမ့် ကြည့်ကာ လီးပြန်တောင်လာလေသည်။ လီးကြီးက ဖူးဝေဖြာဝင်း ပေါင်လုံးတွေကို ထိုးထောက်ပွတ် မိနေတော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း က သတိပြုမိသွားသည်။
“ဟယ် ကိုကို့ ဟာကြီး က ပြန်မာလာပြီ၊ ဖူး ဒီညတော့ မရတော့ ဘူးထင်တယ် အထဲ မှာ စပ်တပ်တပ် နဲ့ ဖြစ်နေတယ်”
“အင်း ပါ ဖူးရယ် မရတော့ ရင်လည်း နေပါရပါတယ်။ ကိုကို တို့ မှာ အချိန် တွေ အများကြီး ရှိပါသေးတယ်”
နောက်နေ့ မနက် သူတို့ အုပ်စု ၊ တောတောင် ပေါ် က လမ်းကြောင်းလေး များ မှာ တောင်တက်၊ သူတို့ စခန်းနားက ရေကန်မှာ လှေလှော် စသဖြင့် ပျော်ပျော်ပါးပါး လှုပ်ရှား ပြီး ညနေစောင်း မီးပုံလုပ်ရင်း ညနေစာ စားသောက်ကြလေသည်။ စောထူးသာ မှာ တနေ့လုံး ပျော်ရွှင် နေသည့် ဖူးဝေဖြာဝင်း ကို ကြည့်ပြီး သူလည်း ပျော်နေခဲ့လေသည်။ စားသောက်ပြီး မီးပုံဘေးနားထိုင်ကာ စကား ပြောကြတော့ ကိုယ့်အတွဲ နှင့် ကိုယ် ပူးကပ် ထိုင်ပြီး စကားစမြီ ပြောကြသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း က စောထူးသာ ပေါင်ပေါ် တွင် လာထိုင် နေသည်။ တောထဲ တောင်ထဲပိုးမွှား ဖြုတ် ကိုက်မှာ စိုးသဖြင့် ဘောင်းဘီ ပဂျားမား အရှည်ကို ဝတ်ထားသော်လည်း အတွင်း မှာတော့ ဘာမှ ခံမဝတ်ထားခြေ။ စောထူးသာ ၏ သူငယ်ချင်း တယောက်က၊
“ဟေ့ ညတုန်းက မင်းတို့ တဲ က အော်သံ ကြားလိုက်ရတယ်ဘာဖြစ်တာလဲ၊ ငါက ပထမတော့ ဖူးဝေ ကို မြွေကိုက် လိုက်တာလို့ ထင်တာ ဟားဟား”
ဟု နောက်လိုက်တော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း မျက်နှာလေး နီရဲ သွားခဲ့ရသည်။
“အော် ညက ငါ့ လက်နှိပ်ဓါတ်မီးက စောင်အောက် ရောက်နေတာ မသိပဲ ဖူးဝေ က ထိုင်ချလိုက်လို့ ပါ၊ ရုတ်တရက် ဆိုတော့ သူ နာသွားတာမို့ အော်လိုက်တာပါ”
“ဘယ်ဟာလဲ မင်းရဲ့ ရှစ်တောင့်ထိုး ဓါတ်မီးလား”
ဟု တစ်ယောက်က ပြုံးစစ ဖြင့် နောက်လိုက်သလို နောက်တစ်ယောက်ကလည်း၊
“မဟုတ်ပါဘူး ထရစ်ပယ်အေ (အေသုံးလုံးဆိုက်) ထည့်ရတဲ့ အယ်အီးဒီ ဓါတ်မီး ဖြစ်မှာပါ ဟားဟား”
“ဟေ့ ကောင်တွေ မနောက်ကြနဲ့ ငါ့ မိန်းမ ရှက်နေပြီ၊ ဟားဟား”
သို့ နှင့် ခနကြာတော့ အတွဲအသီးသီး ကိုယ့် ဆိုင်ရာ ဆိုင်ရာ တဲလေး တွေ ဆီ ဝင်အိပ်ကြတော့ သည်။
စောထူးသာ တို့ နှစ်ယောက် သား စလိပင်းဘက် ထဲ ရောက်သည်နှင့် ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွား ကြတော့ သည်။
“ကိုကို့ ဟာကြီးကလည်း သံချောင်းကြီး ကျနေတာပဲ မာတောင် နေတယ် ခစ်ခစ်”
“အဲဒါ ဒီနေ့ တနေ့လုံး ဖူးဝေ ကို ကြည့်ပြီး လိုးချင်နေတာ ညတောင် မစောင့် ချင်ဘူး တကယ်က ၊ ဘယ်လို မှ မဖြစ်နိုင်လို့ အဟီးး”
“ကိုကို့ ကိုများ အေသုံးလုံး ဓါတ်ခဲဆိုက်တဲ့ ဟွန့် ဒီဟာကြီးကိုများ ”
“ခစ်ခစ် ကဲ ပါ ဖူးရယ် အဓိက က ဖူးကြိုက်ဖို့ ပဲ လိုတာပါ”
စောထူးသာ က ဖူးဝေဖြာ နူတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဖူးဝေဖြာက လည်း ပြန်နမ်းစုပ်လိုက်ပြီး မှ၊
“ဖူး က ကြိုက်ပြီးသား၊ ဒါပေမဲ့ ဖြည်းဖြည်း နော် ကိုကို မနေ့ က အနာ ထပ်ပြဲသွားဦးမယ်”
“ခု နာသေးလို့လား”
“ဟင့် အင်း နာတော့ မနာတော့ ပါဘူး”
“အိုး ဖူး ဟာလေး က ရွှဲနေပြီပဲ ခွိ ကိုယ့် မိန်းမ ကတော့ မိုက်တယ်ကွာ အဲလို လေး သဘောကျတာ”
“ကိုကိုနော် ဖူး ကို အရှက်ကုန်အောင်လုပ်နေတယ် အားးးးးးးးးးရှီးးးးးးးးးးးးးး”
စောထူးသာ က သူ့ လက်ဖျား ဖြင့် စောင်ထဲ စမ်းကာ စောက်စေ့ လေးကို ဖိပွတ်လိုက်တော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း အသံလေး ထွက်ကာ ငြီးလိုက်သည်။ သို့သော် မနေ့ ကလို ဖြစ်မှာစိုးသဖြင့် သူမ ပါးစပ်က စောင်စလေးကို ကိုက်ထားရှာသည်။ စောထူးသာ က သူ့ ပေါင်တလုံး ဖြင့် ဖူးဝေဖြာဝင်း ပေါင်တလုံးကို မပြီး တိုးဝင်ကာ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝလေး တွင် တေ့လိုက်သည်။ နောက်တော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း….။
…………………………………………..
စောထူးသာ တို့ ကမ့်ပင်း ခရီးစဥ် ပြီး လို့ အိမ်ပြန်ရောက် တော့ အမည်ခံ မဟုတ်တော့ သည့် တကယ့် လင်မယား စစ်စစ် ဖြစ်သွားကြတော့သည်။ စောထူးသာ မှာ လည်း အိမ်မှသာ အလုပ်လုပ် နေရသူ ဖြစ်ပြီး၊ ဖူးဝေဖြာဝင်း ကလည်း ကျောင်းကို အွန်လိုင်းမှ တက်နေရသူ ဖြစ်လေရာ အရမ်းကို အဆင်ပြေနေတော့ သည်။ စောထူးသာ ကွန်ဒို ခန်းလေး မှာ သူတို့ နှစ်ယောက် အတွက် ဟန်းနီးမွန်းခန်းလေး ဖြစ်နေတော့ သည်။
သူတို့ အတွက် အချစ်စခန်းမှာ နေရာ မရွေး အချိန်မရွေး ချစ်ချင်သည့် အချိန် ထချစ်ကြရုံသာ။ ပုံစံ လည်း မျိုးစုံ ၊ အပေါက်လည်း စုံစေ့ သွားပြီ။ အပေးလည်း ကောင်း သဘောလည်း ကောင်းလှသည့် ချစ်တူမ၊ မယားလေး ဖူးဝေဖြာဝင်း ကို စောထူးသာ က ပိုပို ပြီး ချစ်လာရသလို၊ အလိုးလည်းကောင်း ဂရုလည်းစိုက် ကြင်နာသော ဦးလေး တဖြစ်လဲယောက်ျား ဖြစ်သူ စောထူးသာ ကိုလည်း ဖူးဝေဖြာဝင်း က ဆထက်တပိုး ပိုချစ်လာရလေ တော့ သည်။
တနေ့ တွင် မီးဖိုထဲ ၌ စားစရာ ချက်ပြုတ်နေသော ဖူးဝေဖြာဝင်း ရှိရာသို့ စောထူးသာ က ရောက်လာပြီး အနောက် မှ ဖက်ကာ လည်တိုင်လေးကို နမ်းလိုက်သည်။
“ဆာနေပလားကိုကို ”
“အင်း ဆာနေပြီ”
“ခနလေး ကျက်တော့ မယ်”
“ဟင့် အင်း ကိုကို ဆာနေတာ အဲဒါ မဟုတ်ဘူး ဒါလေ”
အိမ်နေရင်း မို့ အပေါ် က တီရှပ် နဲ့ အောက်က ထဘီ အဟောင်းလေး ဝတ်ထားသော ဖူးဝေဖြာဝင်း ထဘီ ကို စောထူးသာ က ဆွဲချွတ်ချလိုက်ရာ ထဘီကွင်းလုံး ကျွတ်ကျလေသည်။
“အို့ ကိုကို ဘယ်နှယ့် လုပ်တာလည်း ဒီမှာ မီးတန်းလန်းကြီးလေကွာ”
“မီးပိတ်လိုက်တော့ ကိုကို ဘိုက်မဆာပါဘူးဆို”
စောထူးသာ က ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး ဖူးဝေဖြာဝင်း ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်လေး နှစ်လုံး ကို ဖြဲကားလိုက်သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း ကလည်း အလိုက်တသိ သူမ ဖင်လုံးကြီးများကို ကော့ ပေးလိုက်သည်။ ပေါင်ခွဆုံ မှ အမွှေး အမြှင် မရှိ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက စောထူးသာ မျက်နှာရှေ့ မှာ ဟတတ လေး ရောက်လာသည်။ စောထူးသာ က သူ့ လျှာ ကြီးဖြင့် မြိန်ရည် ယှက်ရည် လျှက် လိုက်သည်။
“ဟင်းးးးးးးးးးးးအိုးးးးးးးးးးးးးးး ကိုကို”
ဖူးဝေဖြာဝင်း လည်း မတတ်နိုင်တော့ မီးဖို မှ မီးကို ပိတ်လိုက်ရင်း မျက်လုံးလေး စုံမှိတ်ကာ မီးဖို ကောင်တာကို လက်ဖြင့် စုံကိုင်ရင်း ဖင်ကြီးကော့ ပေးလိုက်မိတော့ သည်။ စောထူးသာ က စောက်ဖုတ်တခုလုံး အားရ အောင် လျှက်ပြီးမှ ဖူးဝေဖြာဝင်း ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို သူ့ လက်ဖြင့် ဖြဲကာ ခရေပွင့် ညိုညိုလေး ကို ပါ လျှာဖြင့် ထိုးလျှက် လိုက်သည်။ လက်တဖက်က လည်း စောက်စေ့ လေးကို ဖိပွတ်ခြေပေးတော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း တယောက် စောက်ရည် တွေ တစိမ့်စိမ့် ကျကာ ကော့ ပျံ နေတော့ သည်။ ဒူးလည်း မခိုင်တော့ သော ဖူးဝေဖြာဝင်း မီးဖိုကြမ်း ပြင်မှာ လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်လေသည်။
အခန်း ၁၇။
နောက်တော့ လည်း မီးဖို ကြမ်းပြင်ပေါ် မှာ လေးဘက်ထောက် ကုံးပေးထားသော ဖူးဝေဖြာဝင်း ကို ဒေါ့ကီစတိုင် ဖြင့် အနောက်မှ တဖုံးဖုံး လိုးဆော် ပေးနေတာကတော့ သူမ ဦးလေးလည်းဖြစ်တဲ့ သူမ ယောက်ျား စောထူးသာ ပင် ဖြစ်တော့ သည်။
နှစ်ယောက်စလုံး ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွား ကြတော့ စောထူးသာ က သူ့ သုတ်ရည်တွေကို ဖူးဝေဖြာဝင်း စောက်ခေါင်းထဲ တဖြွတ်ဖြွတ်ပန်းထည့်လိုက်သည်။ လီးကို မထုတ်သေးပဲ စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်းမှ မီးဖို ကြမ်းပြင်ပေါ် တွင် နှစ်ယောက်သား ဖက်ကာ နားနေကြလေသည်။
“ကိုကို ”
“ဟင်”
“ဖူး ကို မငြီးငွေ့ သေးဘူးလားဟင် နေ့ တိုင်း လိုးနေရတာကို”
“ဘာလို့ ငြီးငွေ့ ရမှာလဲ ကိုကို က ဖူးဝေ ကို ဆက်ခ် အတွက် ချစ်တာမှ မဟုတ်တာ တကယ့် အချစ်မေတ္တာ နဲ့ ချစ်မိတာလေ၊ ခု ဆို သံယောဇဥ် က ပိုတောင် တွယ်နေမိပြီ”
“ဖူး ဝေ က အိမ်ထဲ နေပြီး ဘာမှ မလှုပ် မရှား ဆိုတော့ ဝနေတာ ပေါင်လုံးကြီးတွေလည်း တုတ်နေပြီ ကိုကို က ချစ်သေးရဲ့လား”
“အဲဒီ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ်လေး တွေက မှ ကိုကို့ ရဲ့ အသည်းစွဲကဲ သိပလား၊ နောက်ပြီးတော့ ဖူးဝေ က ကိုကို တို့ ရဲ့ မျိုးဆက်က လေးကို လွယ်ထားပြီ ဆိုတော့ ဖူးဝေ အရမ်းကြီး လှုပ်လှုပ်ရှားရှားလည်း နေလို့ မရတော့ ဘူးလေ”
“အင်း ဖူး ဝေ ကိုယ်ဝန် က ဒီထက် ကြီးလာရင် ရယ်၊ ဖူးဝေ တို့ ကလေး မွေးလာရင် ရယ်၊ ကိုကို့ အတွက် ဖူးဝေ ဘာမှ လုပ်ပေးနိုင်မှာ မဟုတ်လို့ စိတ်ပူမိတယ်”
“မပူပါနဲ့ ဖူးဝေ ရယ် ကိုကို လုပ်နိုင်ပါတယ်။ အခု ကတည်း က ဆရာဝန်လည်း ပုံမှန်ပြနေပြီ၊ မွေးမဲ့ ဆေးရုံ လည်း ဆုံးဖြတ်ထားပြီးပြီ၊ နောက် လလောက် ဆို သားလား သမီးလားလည်း သိရတော့ မှာ၊ နောက်ပြီး ဖူးဝေ မိဘ တွေ ကို ခေါ်ထားတာလည်း အင်မီဂရေးရှင်း က ခွင့်ပြုချက် ရပြီ ဆိုတော့ ဖူးဝေ မမွေးခင် သူတို့ ရောက်လာကြမှာပါ၊ ဖူးဝေလည်း အားမငယ်ရတော့ ဘူးပေါ့”
“အင်း ဖူးဝေ မေမေ နဲ့ မနေ့ က မက်ဆေ့ဂျာ မှာ ပြောဖြစ်တယ်၊ မေမေ က ပြောတယ်၊ သူနဲ့ ဖေဖေ နဲ့ လာပြီး တော့ ဂရင်းကဒ် ယူပြီးတာနဲ့ ဖေဖေ က ပြန်မှာတဲ့၊ မမ ကို တယောက်ထဲ မထားခဲ့ချင်လို့တဲ့၊ နောက်တော့ ပြန်လိုက် သွားလိုက် လုပ်ရင်းနဲ့ သူ စစ်တီဇင် ဖြစ်တဲ့ အချိန် မေမေ နဲ့ ကွာပြီး မမ ကို လက်ထပ်ပြီး ဒီခေါ် မလို့တဲ့”
“အော် ဟုတ်လား သူတို့ က ဒီအထိ တောင် ဆုံးဖြတ်ထားပြီးပလား၊ မမ ကရော သဘောတူသလား”
“အင်းပေါ့ မေမေ က ရတယ်တဲ့ ဖူး တို့ နဲ့ ပဲ နေတော့ မယ်တဲ့ နောက် အိမ်ထောင်ပြု ဖို့ လည်း မစဥ်းစားတော့ ဘူးတဲ့”
“အင်း မမ တစ်ယောက် သနားပါတယ်”
“အမယ် ကိုကို သနားတာ ဖူးသိပါတယ်နော် ဟွန်း လူလည်ကြီး၊ သူများကို ခုထိ ငထုံ မလေး လို့ ထင်နေတုန်းလား”
“မထင်ပါဘူး ဖူး ရယ်၊ လည်လိုက်တာမှ မွှတ်နေတဲ့ မယားလေး ဆိုတာကို ဒီလောက် ပေါင်းလာမှ မသိပဲ နေမလား”
“ဘာမွှတ်နေတဲ့ မယားလေး လည်း လူကို မိန်းမလည် လို့ ပြောချင်တာလား”
“ဟုတ်ရပါဘူး ကွာ ၊ စမတ်စ် ဖြစ်တယ်လို့ ပြောချင်တာပါ၊ အခု လည်း ဘာဖြစ်လို့ ယောက်ျား ကို စွာနေရတာလည်း ၊ မမ ကို သနားပါတယ် လို့ ပြောတဲ့ ဟာကို”
“သိပါ့ တော်၊ သူတို့ ငယ်ငယ်တည်း က ဖြစ်လာကြတဲ့ ငယ်ချစ် တွေ ပြန်ပေါင်းထုပ်ရတော့ မယ်ဆိုပြီး ပျော် နေတာကို မသိဘူးများ မှတ်လို့ လားလို့ ပြောတာ”
“အာ အဲလို မဟုတ်ပါဘူး ကွာ၊ ဒါက ဟိုးအရင်တုန်းက ဟာတွေပါ၊ အခု ကတော့ ကိုကို က ကိုယ့် မယားလေး မှ မယားလေး အဲဒီ မယားလေး ဖူးဝေဖြာဝင်း ကလွဲရင် ဖွဲနဲ့ စကွဲ ပဲ ကဲ၊ ဘယ်လို ကျိမ်ပြောရမလဲ”
“မလိုပါဘူး၊ ကိုကို့ ကို တမင်ပြောနေတာပါ၊ ယုံလည်း ယုံတယ်၊ ချစ်လည်းချစ်ပါတယ်”
“ဒါဆိုလည်းပြီးရော”
“မေမေ ဖူးတို့ နဲ့ လာနေလို့ ဖူး က ကိုကို့ ကို မဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တဲ့ အချိန် ကိုကို က မေမေ နဲ့ နေချင်တယ် ဆိုရင်လည်း ဖူး နားလည်ပါတယ်။ ကိုကို့ ကို မေမေ နဲ့ နေတာ ဖူး လက်ခံနိုင်ပါတယ်၊ တခြား မိန်းမ တွေ နဲ့ ကတော့ လုံးဝ ပဲ သိလား”
“အင်းပါကွာ ဖူး ကလည်း မုန့်ဆီကြော်က ဘယ်နားနေမယ်မှန်းမသိသေးဘူး ၊ တခါတည်း စီစဥ် နေလိုက်တာ”
…………………
“ဖွတ်..ဖတ်..ဖလွတ်…ဖြွတ်..”
“အိ….အီးးးးးးးး ရှီးးးး”
“ဖတ်…ဖတ်..ဖတ်..”
“အီးးးးး ကောင်းး လိုက်တာ ဟာ မမ ရာ နင့် ဆုံ ကြီးက လည်း ထောင်းလေ ကြီးလေ လိုပဲ အိတုံ နေတာပဲ”
“အိုးးးးးး နင်က လည်း ကြမ်းလိုက်တာ ငါ့ စောက်ဖုတ်ကို ကျိမ်းနေတာပဲ၊ မီးလတ် ကလေး မြန်မြန် မွေး ပြီး လေးဆယ့် ငါးရက် ပြည့် မှ ငါသက်သာ မယ်ထင်တယ်”
“အမလေး နင်က ရော မကြိုက်လို့ လား ၊ စောက်ရည် တွေက အမြဲ ရွှဲ နေတာပဲဟာကို”
“ဟဲ အဲဒါက တော့ ငါက ငါ့လင် နဲ့ တောင် မလုပ်ဖြစ်တာ ကြာလှပြီကိုးဟ၊ လူက ဆာနေတာ ကြာနေပြီ ဟာကို၊ ဒါတောင် နင် လိုးပုံ က အတော့် ကို ကြမ်းတာကိုး”
စောထူးသာ က အခုတင်ကလေး ကမှ လိုးပြီးသွား ပြီး လို့ နွမ်း နေသော သီတာဝင်း ဖင်တုံကြီး ကို အားမလို အားမရ လက်ဖဝါးဖြင့် ဆုပ်နှယ် ပေးရင်း ပြောနေမိခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုယ်ဝန် ကိုးလ ဖြင့် မနက်ဖြန် သဘက်ခါ မွေးတော့ မည့် ဖူးဝေဖြာဝင်း တစ်ယောက် သူတို့ လင်မယား အိပ်ခန်း ထဲမှာ နားနေစဥ် သီတာဝင်း အတွက် ပေးထားသော အခန်းထဲ မှာ သူတို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက် လိုးနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။
သီတာဝင်း နှင့် ကျော်စိုးဝင်း တို့ မှာ အတူလာကြပြီး၊ စာရွက်စာတမ်း ကိစ္စ များ ပြီးသည်နှင့် ကျော်စိုးဝင်း က မြန်မာပြည် ပြန်ထွက် သွားပြီး သီတာဝင်း သာ ကျန်နေခဲ့ သည်။ ထိုအချိန်မှာ ဖူးဝေဖြာဝင်း က ကိုယ်ဝန် ခုနစ်လ ဖြစ်နေလေပြီ။ နောက်ပိုင်း ဖူးဝေဖြာဝင်း က အတိအလင်း ခွင့် ပေးထားသဖြင့် စောဖူးသာ က သီတာဝင်း အခန်းသို့ တပတ်တခါလောက် သွားကာ လိုးလေသည်။ ယခု မွေးကာနီး ကျတော့ သီတာဝင်း အခန်းမှာ နေ့ခင်းဘက် သွားလိုးပြီး ညဘက်တွင် ဖူးဝေဖြာဝင်း နှင့် အတူအိပ်လေသည်။
တနေ့ နေ့လည်ဖက် ထုံးစံ အတိုင်း သီတာဝင်း နှင့် စောထူးသာ တို့ နှစ်ယောက် အစွမ်းကုန် လိုးကြ ပြီး ပြိုင်း သွား ကြမှ တစ်ယောက်ကို တယောက်ဖက်ကာ နားရင်း စောထူးသာက၊
“ဟဲ မမ နင့်ကို ငါမေးခိုင်းထားတာ နင့် လင်ကြီးကို မေးကြည့်သေးလား”
“ဟင့် နာဘူး၊ တခါထည်း အရမ်းကို သိချင်နေတယ်မဟုတ်လား”
“အေးပေါ့ ဟ သူတို့ သားအဖ ဘယ်လို ဖြစ်တာလည်း ဆိုတာလေးကို ငါ က သိချင်နေတာ အူကို ယားနေတာ၊ ဇာတ်လမ်းကောင်းလေး များ ဖြစ်မလားလို့ ခိခိ”
“ဒီလောက်ကြီးတော့ မဟုတ်ပါဘူးဟာ၊ ငါ သူ့ ကို မရမက မေးတော့ မှ သူက မပြောချင် ပြောချင် နဲ့ ပြောပြတာ…..
ကျော်စိုးဝင်း က သီတာဝင်း နှင့် ပြည့်ဝေယံမောင် တို့ လိုးနေသည်ကို ပက်ပင်း တိုးမိစေရန် ၊ အချိန်ကိုက် ၌ အိဝေဖြာဝင်း ကို အိမ်ပြန်ခေါ်လာခဲ့သည်။ အိမ်တံခါးကို ဖွင့် ၌ ဝင်လိုက်သည်နှင့် ပြည့်ဝေယံမောင် ရှုးကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် အံ့အားသင့်သလို ဟန်ဆောင်ကာ၊ အိဝေဖြာဝင်း ကို လက်ညိုးထိုးပြရင်း အသံတိတ် ဖို့ နှုတ်ခမ်းကို လက်ညိုးထောင် အချက်ပေးလိုက်သည်။ အိဝေဖြာဝင်း က ပထမ နားမလည်၊ သူ့ အဖေ ခြေဖျားထောက်ပြီး သွားသလို သူမ ကလည်း အနောက်မှ ကပ်လိုက်သွားခဲ့ လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူ့ မိဘ အိပ်ခန်းတံခါး ဟ နေသည့် ကြားမှ ပြည့်ဝေယံမောင် နှင့် သူမ အမေ တို့ ၏ လိုးပွဲ ကို မျက်မြင် တွေ့ လိုက် ရတော့ သည်။ သူမ က အံ့အား သင့် သွား ကာ ဒေါသူပုန်ထ နေသော်လည်း အဖေ ဖြစ်သူ က အသံမထွက် ဖို့ အချက်ပြကာ ငြိမ်ပြီး အတော်ကြာကြာ ကာမ မုန်တိုင်း ထန်နေသူ နှစ်ဦး ၏ ရှိုး ကို ကြည့်နေခဲ့ရသည်။ နောက်တော့ သူမ အဖေ က သူမ လက်ကို ဆွဲကာ ခေါ် သဖြင့် ပြန်ထွက်လာခဲ့ ရလေသည်။ ကျော်စိုးဝင်း က သူစီစဥ် ထားသော သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် ၏ တိုက်ခန်း အလွှတ်တခု သို့ အိဝေဖြာဝင်း ကို ခေါ် သွားခဲ့ လေသည်။ ထိုသို့ အခန်းလွှတ်တစ်ခု စီစဥ် ထားသည် ဆိုတာကို ထိုအချိန်က သီတာဝင်း ပင် မသိခဲ့ခြေ။ ကျော်စိုးဝင်း က အိဝေဖြာဝင်း အပျိုဖေါ် စဝင် ကတည်းက စိတ်တွေ က စား နေမိလေသည်။ ကျော်စိုးဝင်း က အောကားတွေ မှာပင် အင်းစက် ကို ရှာဖွေ ကြည့်နေသူမို့ အိဝေဖြာဝင်း အပျိုဖြစ်လာပြီး နို့လေးတွေ စူလာ ဖင်လေး တွေ လုံးလာတော့ အရမ်းကို လိုးချင် နေခဲ့သည်။ သီတာဝင်း ကို လည်း သူက စိတ်ကြိုက် လွှတ်လပ်ခွင့် ပေးထားပြီး သူကိုယ်တိုင် ကလည်း မသိမသာ ဖြင့် အိဝေဖြာဝင်း ကို လစ်ရင် လစ်သလို ပူးပူးကပ်ကပ် နေသည်။ အလိုလိုက်သည်။ ပူဆာသမျှ အကုန်လုပ်ပေးသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း အိဝေဖြာဝင်း က ဒက်ဒီ ဂဲ ဖြစ်နေရသည်။ အိဝေဖြာဝင်း မှာလည်း သူမ ပင် မသိလိုက်မိပဲ သူမ ဖခင်ဖြစ်သူ ၏ အထိ အတွေ့ ၌ သာယာမိနေလေပြီ။ ဥပမာ ညဘက် တီဗီကြည့်ကြလျှင် သားအဖ ပူးပူးကပ်ကပ် ထိုင်ခြင်း၊ သူမ လက်မောင်းသား လေးများ အား မသိမသာ ပွတ်ပေးခြင်း၊ အိမ်တွင်း မှာ သူ့ လီးကြီး ဖြင့် ဖင်သား လေးများကို ပွတ်တိုက် ထောက်ပေးခြင်း စသဖြင့် လုပ် လာခဲ့ရာ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း အလိုတူ အလိုပါ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်း သူတို့ မိသားတစ်စု လုံး အိမ် မှာ ရှိနေလျှက်နှင့် ပင်၊ အခန်းထောင့် တစ်နေရာ သို့မဟုတ် ဘယ်သူ မှ မမြင်နိုင်သည့် နေရာမျိုး တွင် သားအဖ နှစ် ယောက် ပွေ့ဖက်ခြင်း နူတ်ခမ်းခြင်း စုပ်နမ်းခြင်း တို့ က ပုံမှန် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ တခါတရံ သားအဖ နှစ်ယောက် ရုပ်ရှင်ရုံ သို့ နှစ်ယောက်ထဲ ခိုးသွားကြည့်ကာ ရုပ်ရှင် ရုံ အတွင်း၌ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းခြင်း၊ အဖုတ်နိူက်ခြင်း၊ လီးကိုင်ခြင်း။ ထိုမှ တဆင့် လက်ချောင်းဖြင့် လိုးခြင်း၊ ဂွင်းတိုက် ပေးခြင်းတို့ အထိ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သို့ သော် ကျော်စိုးဝင်း က လိုးသည့် အဆင့် တက်ဖို့ ရာ မလုပ်ရဲ ဖြစ်နေသေးသည်။ သို့ သော် သီတာဝင်း နှင့် ပြည့်ဝေယံမောင် တို့ လိုးပွဲကို ပြပြီးသည့် အချိန်၌ ဒေါသ ဖြစ်ကာ သူ့ ရင်ခွင် သို့ မျက်နှာအပ် ကာ ငိုလာသည့် အိဝေဖြာဝင်း ကို နောက်ဆုံးအဆင့် လိုးသည့် အဆင့် ဆွဲခေါ် သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေတော့သည်။ နဂိုကတည်း က တော်တော်လေး အခြေအနေ ရောက်နေပြီဖြစ်သည့် သားအဖ နှစ်ယောက် အဖို ခြောက်နေသည့် ကောက်ရိုး ပုံပမာသာတည်း။ မီးခြစ်လေး တချက် နှင် မီးဟုန်းဟုန်း တောက်သွားခဲ့ရသည်။ ထိုနေ့ ကပင် ကျော်စိုးဝင်း က သူ့ သမီးကြီး ဖြစ်သူ အိဝေဖြာဝင်း ၏ ပန်းဦး ကို ဆွတ်ခူးခြွေယူ နိုင်ခဲ့ လေသည်။ နောက်ပိုင်း ကတော့ သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေသည့် ဆားငံ ရည်သာတည်း။
“အော် ဒါဆို နင့်လင် က နင့်ကို ပြည့်ဝေယံမောင် နဲ့ လွှတ်ပေးပြီး တော့ သူက မီးကြီး ကို ရအောင် ကြံသွားခဲ့တာပေါ့ လေ။ တော်တော်လည်း ပလန် ကောင်းတဲ့ ကောင်ပဲ”
“အင်း ပေါ့ ငါ ကတော့ ပထမ မသိဘူးလေ၊ သူက ကပ်ကိုးသမား မို့ ငါ့ ကို ဟိုလူနဲ့ လုပ်ခိုင်း ဒီလူနဲ့ လုပ်ခိုင်းတာလားလို့ ထင်မိတာလေ”
“နင်ဟမ်မာနဲ့ ရော လုပ်ဖြစ်သေးလား”
“ဟမ်မာ က ရောဂါတခု နဲ့ သေသွားတယ်လေ၊ ငါတို့ လည်း နောက်ထပ် မမွေး ဖြစ်တော့ အဲဒါတော့ မလုပ်ဖြစ်တော့ ပါဘူး”
ထိုအချိန်မှာပင်၊
“အား ကိုကို ရေ ဘိုက်နာလာပြီ ဆေးရုံ သွားရတော့ မယ်ထင်တယ်”
လှမ်းအော် လိုက်သော ဖူးဝေဖြာဝင်း အော်သံ ကြောင့် စောထူးသာ တို့ နှစ်ယောက်သား ကမန်းကတမ်း ထကာ ပြေးကြရလေသည်။
……………………………
ဖူးဝေဖြာဝင်း တစ်ယောက် သားလေး တစ်ယောက်ကို အောင်မြင်စွာ မွေးဖွားပြီး နှစ်ရက် အတွင်း အိမ်ပြန် ရောက်လာခဲ့ လေသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း ကို စိတ်မချသဖြင့် သီတာဝင်း ရော စောထူးသာ ပါ စု ပြိး သူတို့ သုံးယောက် တခန်းထဲ အိပ်ကြသည်။ သားကလေး ကို တော့ ကလေး ပုခက် ကုတင်ကလေး ဖြင့် သိပ်လေသည်။ ပထမတော့ ကလေး အတွက် စိတ်ရောက်နေကြသော်လည်း ရက်အနည်းငယ် ကြာလာတော့ စောထူးသာ က လက်ကစား လာသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း ကိုလည်း လုပ်မရသေးသဖြင့် ဖူးဝေဖြာဝင်း နို့ များ ဖြင့် ဖောင်းကားနေ သောနို့ ကို စို့ ပေးရင်း သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ကို နိူက်လေသည်။ နောက်တော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း က ခွင့် ပြု သဖြင့် တကုတင်ထဲ မှာပင် သီတာဝင်း ကို လိုးလေသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း မှာ အလိုးမခံနိုင်သေးသော်လည်း စောထူးသာ လီးကို တော့ စုပ်ပေးရှာသည်။ နောက် လေးဆယ့်ငါးရက် ကြာရင် တော့ သူမ ပါ ဝင်ပါတော့ မည်ဟု ဆိုလေသည်။ ယခုတော့ စောထူးသာ မှာ သီတာဝင်း နှင့် ဖူးဝေဖြာဝင်း တို့ သားအမိ နှစ်ယောက် ကြား တွင် အိပ်ကာ စည်းဇိမ်ခံစား နေတော့ သည်။
“ကိုကို က တော်တော် လည်တယ်နော်၊ ကိုကို့ အချစ်ကြီး ကိုပါ တခါထည်း ရအောင် ကြံနိုင်တယ်၊ ဟွန်း မိန်းမ နှစ်ယောက် တပြိုင်ထဲ ထားချင်တဲ့ လူလည်ကြီး”
ဟု ဖူးဝေဖြာဝင်း က တခါတလေ စလေသည်။ သီတာဝင်း ကလည်း၊
“နင် ကလေ အဲလို ရည်ရွယ်ချက် နဲ့ အစကတည်း က ကြံစည်ပြီး ဖူးဝေကို ဟန်ဆောင် လက်ထပ်မှာပါ၊ ဘာညာ နဲ့ လုပ်သွားတာ မဟုတ်လား”
ဟု မေးသည်။ စောထူးသာ က ၊
“ငါက ဖူးဝေ ကို တကယ်ချစ်တာပါဟာ၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ ကို အဲလို မျိုး တကယ့် ဇနီး မယား အဖြစ် သိမ်းပိုက်လိုက်မယ် လို့ တော့ မရည်ရွယ်ခဲ့ ပါဘူး”
ဟု ပြန်ပြောလေသည်။ အနားမှာ ရှိသော ဖူးဝေဖြာဝင်း က ဝင်၍၊
“ခု လို မယား နှစ်ယောက် နဲ့ တကုတင်ထဲ အတူ အိပ်ရအောင် ကလည်း မရည်ရွယ်ပဲနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာပေါ့ နော် ကိုကို”
ဟု စလေသည်။ စောထူးသာက စပ်ဖြဲဖြဲ နှင့်၊
“ဒါပေါ့ ကွာ”
ဟု ပြောလိုက် တော့ မိန်းမ နှစ်ယောက်စလုံးက၊
“မယုံပါဘူး”
ဝိုင်းအော်ကြလေသည်။
……………………………
ဤတွင် ကျွန်ပ် ၏ မရွယ်ပဲနှင့် ဆိုသော ပေါက်ကရ ဇာတ်လမ်း အဆုံးသပ်ပါတော့ မည်။
လေးစား စွာဖြင့် ။
ထူးခြား
