အခန်း ၁။
မရောက်တာ အတော်ကြာ နေခဲ့ပြီ ဖြစ်သော မောင်းမကန် ကမ်းခြေ ကို ပြန်ရောက်တော့ အတိတ်က ဖြစ်စဥ် အကြောင်းအရာတွေက တချို့ က ဝေဝေဝါးဝါး တချို့ က ပီပီပြင်ပြင်၊ အတွေးထဲ မှာ ပေါ် လာခဲ့သည်။ အမြဲတမ်း လိုလို တိုက်ခတ်နေတတ်သော ပင်လယ်လေ ကြောင့် သစ်ပင် သစ်ရွက် လှုပ်ခပ်သံ ၊ ကမ်းစပ် သဲသောင်ပေါ် စည်းချက် ညီညီ ရိုက်ခတ်နေသော ရေလှိုင်းတို့ ၏ ဝုန်းကနဲ ဝုန်းကနဲ မြည်သံ၊ လတ်ဆပ်သည့် လေညှင်း ကြား ထဲ တချက်တချက် ကြားညှပ်ဝင်လာတတ်သည့် ငါးညှီနံ့ လေးတွေ။ အကုန်လုံးက သူ့ အတွက် ပြန်လည်ခံစား ကြည်နူးမိရသည့် အရာများမဟုတ်လား။
“ဟဲ့ နင် ဒီမှာ ဘာထိုင်ပြီး ဖီးတွေ တက်နေတာလည်း၊ ငါတို့ ရေသွားဆော့ကြ တော့မလို့ ”
ဘေးနားက အမ ဖြစ်သူရဲ့ အသံကြောင့် စောထူးသာ ရုတ်တရက် လန့်ဖြတ်သွားရသည်။
“ဟာ နင်က လည်း လန့်လိုက်တာ ငါ့ဘာသာ ဒီမှာ တိတ်တိတ် ဆိတ်ဆိတ်လေး အရသာခံနေတာ”
“အေးပါဟာ နေနေ အဲမှာပဲ ဇိမ်ခံနေ ငါတို့တော့ နေသိပ်မပူခင် ရေထဲ ဆင်းတော့မယ်”
တူမကြီး ကလည်း၊
“လေးလေးထူး လိုက်ခဲ့လေ ရေဆော့ရအောင်”
ဟု ခေါ်သဖြင့်၊
“အေးအေး ငါ ဘောင်းဘီလဲ ပြီး လာခဲ့မယ်”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ နောက် တော့ သူတို့ အုပ်စု ကမ်းစပ် ဆင်းသွားတာ ခနတာ ငေးကြည့်နေမိသည်။
အမဖြစ်သူ သီတာဝင်း မှာ ဘောင်းဘီတို နှင့် အပေါ် မှ တီရှပ် ခါးတို ဝတ်ထားလေရာ သူမ ၏ တုတ်ခိုင်သော ပေါင်လုံးကြီးတွေ၊ နောက်ဖက် ကောက်ထွက်ကာ စွံ့ကား နေသော ဖင်လုံးကြီးများကို မြင်လိုက်ရပြီး၊ ငယ်တုန်း က အဖြစ်အပျက် များကို ပြန် မြင်ယောင်မိလာပြန်သည်။ အမ က အပျိုတုန်းက ထက် အများကြီး တုတ်ခိုင် လာတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အချိုးအစား ကတော့ မပျောက်သေးဘူး၊ ခါးလေး ပဲ နည်းနည်းတုတ်လာတယ်ဟု တွေးရင်း၊ ကိုယ့်ကောင်က အတွင်းခံ အောက်မှာ မာတင်းလာခဲ့သည်။ မထူးပါဘူး ရေစပ်သွား မျက်စေ့ အစာကျွေးလိုက်ဦး မှ ပဲလေဟု တွေးကာ ဘန်ဂလိုထဲ ဝင်၊ ကိုယ့် ဘက်ပက်ထဲက ဆွင်းမင်းထရန့် ခေါ် ရေကူးဘောင်းဘီပွပွ တထည် ကို ထုတ်ဝတ်ရင်း ကမ်းခြေသို့ ဆင်းသွားလိုက်သည်။
သီတာဝင်း မှာ စောထူးသာ ကျောင်းမပြီးခင်ပင် အိမ်ထောင်ကျ ကာ ယခု ဆိုလျှင် သမီး နှစ်ယောက် သား တယောက် နှင့် ဌာန ဆိုင်ရာ တခုမှာ ရာထူး ခပ်ကြီးကြီး တာဝန် ထမ်းဆောင် နေလေပြီ၊ သူမ ယောက်ျား ကျော်စိုးဝင်း ကလည်း အတူတူပင် ဌာန ဆိုင်ရာ တခုမှာ ရာထူး ကြီးကြီး နှင့် ဆိုတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး က အဆင်ပြေကြသည် ဟု ဆိုရပေမည်။ သမီးကြီး အိဝေဖြာဝင်း မှာ အခုဆို တက္ကသိုလ် ဖိုင်နယ်၊ သမီးလတ် ဖူးဝေဖြာဝင်း မှာ ယခု မှ တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် တက်မည်။ သားအငယ်ဆုံး မိုးဇေယျာဝင်း မှာ ကိုးတန်း ကျောင်းသား ဖြစ်သည်။
ယခု ခရီးစဥ် မှာ စောထူးသာ နိုင်ငံခြားမှ ပြန်လာလည်တာနှင့်၊ ကလေးတွေ ကျောင်းပိတ်ရက် တိုက်ဆိုင်သဖြင့်၊ သူတို့ ကြီးပြင်းခဲ့ကြသည့် ထားဝယ်မြို့ လေး နှင့် မောင်းမကန် ကမ်းခြေ သို့ အလည်အပတ် လာရောက်ခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။
စောထူးသာ ကမ်းခြေရောက်တော့ သူ့အမ မိသားစု ငါးယောက် နှင့် သူတို့ ၏ခွေး ဟမ်မာ ဟု အမည်ပေးထား သည့် ဂိုးဒင်းရထရီဗာ တကောင်၊ လေအပြည့်ထိုးထားသည့် ဘောကွင်း သုံးလုံး နှင့် အော်ဟစ် ပျော်မြူး နေကြလေ ပြီ။ သီတာဝင်း က သူတို့ နားလျှောက်လာသော စောထူးသာကို၊
“ဟဲ့ ထူးသာ နင့်မှာ ဖုံးပါလာလား၊ ငါတို့ ကို ဓါတ်ပုံ တပုံလောက် ရိုက်လိုက်စမ်းပါ”
ဟု ပြောသဖြင့် စောထူးသာ က သူ့ ဘောင်းဘီအိပ်ထဲမှ ဖုံးကို ထုတ်ကာ သူတို့ အုပ်စု ကို ချိန်လိုက်သည်။ အမ ဖြစ်သူက သူ့ခွေး ဟမ်မာ ကို ရင်ဘတ်ထဲ ဆွဲထည့်ကာ ဖက်ရင်း သမီးတွေကို သူမ နားလာစု စေသည်။
“ဆေးချီးစ်”
“ချီးစ်”
စောထူးသာ က သူတို့ မိသားစု ပုံများကို လေးငါး ခြောက်ပုံ ရိုက်ပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ ရေထဲ မဆင်းချင် သေးသဖြင့် သောင်ပြင်ပေါ် ထိုင်ပြီး သီတာဝင်းတို့ မိသားစု ရေလှိုင်းထဲ ဆော့နေကြသည်ကို ထိုင်ကြည့်နေသည်။
သီတာဝင်း တို့ မိသားစု သူထိုင်နေရာနှင့် အနီးငယ်လှမ်းသွားတော့ ခုနက သူရိုက်ပေးခဲ့သည့် ပုံတွေ ကို ပြန်ကြည့် ရင်း နှင့် ပုံတပုံမှာ သူ့ရင်တွေ ဒိန်းကနဲ ခုံသွားရသည်။ တကယ်တော့ ထိုပုံမှာ ပထမဆုံး သူ သေသေခြာခြာ မချိန်ပဲ ရမ်းသမ်း ရိုက်လိုက်သည့် ပုံ ဖြစ်သည်။ ထိုပုံတွင် သီတာဝင်း ယောက်ျား နှင့် သား မှာ မတ်တပ်ရပ်နေပြီး သူတို့ ခေါင်းတွေပင်မပါ။ သူတို့ ခြေထောက်မှ လည်ပင်းအထိသာ ပုံထဲ မှာပါသည်။ သီတာဝင်း က သူမ ခွေးကို ဖက်ထားပြီး ဘောကွင်း အနားကို လက်ထောက်လို့ ပြုံးနေသည်။ အကြီးမ လေးက အလယ်မှာ၊ လက်လေး နှစ်ဖက် ရှေ့မှာ ယှက်ထားလို့၊ အလတ်မ လေးက အစွန်မှာ ဘောကွင်းကို တက်ထိုင်ပြီး သွားပေါ် အောင် ရီမော နေ ပုံ၊ ဖြစ်လေသည်။ သူ့ကို ရင်ခုန်သွားစေတာက အလတ်မလေး။ သူမ မျက်နှာ က ခုလို ရီမော နေလိုက်တာ သူမ အမေ သီတာဝင်း ငယ်တုန်းက နဲ့ ချွတ်စွတ်။ နောက်ပြီး ဝတ်ထားတာကလည်း နက်ပြာရောင် အောက်ခံပေါ် မှာ အပြာနှင့် အဖြူရောက် ပန်းပွင့်အကြီးတွေ နှင့် ဒီဇိုင်းရိုက်ထားသည့် ဂါဝန်၊ ဂါဝန်က တိုတာမှ ပေါင်ရင်းနားထိ ရောက်နေသည်။ ဝင်းမွတ်နေသည့် ပေါင်လုံးကြီးတွေက ချောပြောင် နေသည်။ တကယ့်ကို သီတာဝင်း ငယ်ငယ် တုန်းက အတိုင်း။ အတိအကျ သာ ပြောရလျှင်တော့ သူမ လိုပဲ ပထမနှစ် ကျောင်းသူ အရွယ်ပေါ့။
………………
စောထူးသာ တို့ ငယ်စဥ် က အဖေက အစိုးရဝန်ထမ်း နယ်တကာ ပြောင်းနေရသူမို့ စောထူးသာ အလယ်တန်း ကျောင်းသား ဘဝ မှာ ထားဝယ်သို့ ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ သီတာဝင်း ကလည်း အထက်တန်း ကျောင်းသူ။ သူတို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက်ထဲ မို့ ချစ်ကြသည်။ အသက်က နှစ်နှစ် လောက်ပဲ ကွာသည်။ ဟောလီးဒေး တို့ အခါကြီး ရက်ကြီးတို့ ကျောင်းပိတ်၊ ရုံးပိတ် ရက်တွေဆိုရင် သူတို့ မိသားစု မောင်းမကန်သို့ ညအိပ် ညနေ လာကြလေ့ ရှိသည်။ သူတို့ အဖေ မိတ်ဆွေ ပိုင်သော ဘန်ဂလို ကို ထိုပိုင်ရှင်တွေ မသုံးသည့် အချိန်မျိုး ဆို ဖရီး နေခွင့် ရသည်။
သူတို့ လာတိုင်း သူတို့ အဖေ အမေ က တခန်း သူတို့ မောင်နှမ က တခန်း အိပ်ကြရသည်။ တခန်းထည်း အတူ ဆိုသော်လည်း တဖြာထဲ မဟုတ်ပါ စောထူးသာ က နံရံတဖက် ကပ်၊ သီတာဝင်း က နံရံတဖက်ကပ်၊ ဖျာတချပ်စီ၊ ဖြင့်သာ အိပ်ကြခြင်း ဖြစ်သည်။
စောထူးသာ လူပျို ဖြစ်ပြီး ဂွင်းထု တတ်လာတော့ လူပျို ထုံးစံ အတိုင်း အနားပတ်ဝန်းကျင် ရှိ စော်တွေကို မှန်းပြီး ဂွင်းထု တတ်လာလေသည်။ ရုပ်ရှင် မင်းသမီး၊ လမ်းထဲက ကောင်မလေး တွေ အမကြီးတွေ။ စသဖြင့်ပေါ့။
စောထူးသာ မိဘ တွေက လည်း ဒီမောင်းမကန်ကို သူတို့ အတွက် ချစ်စခန်းဖွင့်ရာ လို့ ထင်သလားမသိ၊ ရောက်တိုင်း ညဆိုလျှင် လိုးကြသည်။ ပထမ ကတော့ ကလေးတွေ ကြားမှာ စိုးလို့ တိုးတိုး တိတ်တိတ်၊ နောက်တော့ ကလေးတွေက နေ့ခင်း တနေ့ခင်းလုံး ရေကူး၊ သောင်ပြင်ပေါ် ဆော့ နှင့် ပင်ပန်းတော့ ညဆို လျှင် တုန်းကနဲ၊ တခုခု ဖြစ်လို့ နိုးလို့တောင် မလွယ်မှန်း သိသွားတော့ အသံတို့ ဘာတို့ သိပ်ဂရု မစိုက်တော့။
တညတော့ စောထူးသာ ဂွင်းထုဖို့ အခွင့် အရေးမရတော့ လူက တင်းနေသည်။ ညဖက် အိပ်လို့ မပျော်၊ ထိုအချိန်မှာ သူ့မိဘ အခန်း က တဖတ်ဖတ် အသံက လှိုင်းတဝုန်းဝုန်း အသံကြားထဲက နေ ထွက်နေတာ သူသတိထားလိုက်မိသည်။ သူတို့ အရွယ် လူပျိုတွေက ဒီလို အကြောင်းအရာတွေ ကျောင်းမှာ မစားရ ဝခမန်း ပြောနေကြတာ ဆိုတော့ ဘာဖြစ်နေမှန်း သူ ချက်ခြင်းသိလိုက်သည်။ သူ့အိပ်ယာမှ အသာထထိုင်လိုက်သည်။ သီတာဝင်းဘက် လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အိပ်မောကျနေသည်။ ထဘီက ပေါင်ရင်း နားထိ လန်တက် နေသည်။ ပေါင်လုံးတုတ်တုတ် ကြီးတွေက လပြည့် နေ့မို့ လင်းထိန်နေပြီး ပြူတင်းပေါက် မှ ဝင်လာသည့် လရောင်အောက် မှာ ဖွေးဖွေးကြီး ဖြစ် နေသည်။ စောထူးသာ က သူ့ ခြေသံထွက်မှာ စိုးသဖြင့် မတ်တပ်ပင် မရပ် ပဲ လေးဘက်ထောက်ဖြင့် တွားတွား သွားကာ အခန်းပြင်သို့ ထွက်လိုက်သည်။ အခန်းများမှာ တံခါးမရှိ၊ ပိတ်စ ဖြင့်ကာထားသော အခန်းစည်း များသာ ရှိလေသည်။ သူတို့ အခန်းနှင့် သူတို့ မိဘ တွေ အခန်းကြားမှာ လျှောက်လမ်း လေးရှိသည်။ အိမ်ရှေ့နှင့် မီးဖိုချောင် သွားသော လမ်းဖြစ်သည်။ ထိုနေရာက အရိပ်ကျ သဖြင့် မှောင်နေသော်လည်း အခန်းတွင်း မှာကတော့ ပြူတင်းပေါက်က ဝင်သည့် လရောင် ကြောင့် လင်းနေသည်။
စောထူးသာ ယခုလို ကြမ်းပြင်ပေါ် မှောက်လျှက် အနေအထား ကနေ ကြည့်လိုက်လျှင် အခန်းဝ လိုက်ကာ ခန်းစီး အောက်ခြေ လွတ်နေသည့် နေရာမှ အခန်းတွင်း သို့ မြင်ရလေသည်။ အခန်းတွင်း ၌ ပြူတင်းပေါက် မှ ဝင်လာသည့် လရောင်အောက်တွင် သူ့ အဖေ နှင့် အမေ တို့ လှုပ်ရှားမှုကို အရိပ်ကျနေသော နေရာမှ အပ ထင်းထင်းကြီး မြင်ရလေသည်။ သူ့အမေ က အောက်မှ ဒူးထောင် ပေါင်ကား ပုံစံ ဖြင့် ပက်လက်နေပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှာ သူ့ အဖေ က အပေါ် မှ ထပ်လျှက် နိမ့်ချီမြင့် ချီ ဖြင့် လိုးနေကြသည်။ သူ့ နေရာမှ မြင်ရသည် မှာ သူ့အမေ ပေါင်လုံးကြီးများ နှင့် သူ့ အဖေ ၏ ဖင်ကြီးသာ ဖြစ်သော်လည်း ဘာလုပ်နေကြ သည်ဆိုတာ သူသိပြီး သူ့ လီးကြီးက လည်း မတရား တောင်တက်နေသည်။
မကြာခင် သူ့အဖေ မှ တရှူးရှူး လေမှုတ်သံနှင့် အတူ ဆောင်လိုးတာ မြန်လာပြီး နောက် သူ့ အမေ ပေါ် သို့ ထပ်လျှက် ကျသွားတော့ ပြီးသွားပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။ စောထူးသာ တယောက် မိချောင်းတွားဖြင့် မိမိ အခန်းပြန်ဝင်ကာ ကိုယ်အိပ်ယာပေါ် ကိုယ်ပက်လက်လှဲရင်း ငြိမ်နေလိုက်သည်။ တော်ကြာ ရေဆေးဖို့ သို့မဟုတ် ရေသောက်ဖို့ တယောက်ယောက် ထွက်လာပါက သူ့ကို မိသွားမှာ စိုးလို့ ဖြစ်သည်။
သို့သော် ဘာမှ လှုပ်ရှားသံ မကြားရပဲ မကြာခင်မှာပင် သူ့အဖေ ၏ ဟောက်သံ အကျယ်ကြီး ထွက်လာခဲ့သဖြင့် အိပ်ပျော် သွားပြီမှန်း သိလိုက်ရသည်။ ထိုအခါမှ ခုနမြင်ကွင်းကို ပြန်စဥ်းစား ရင်း သူ့ပုဆိုးကို ဖြည်ချကာ မာတောင် နေသည့်လီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ လီးကို လက်ဖဝါးဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း စထုပေးနေရင်း အမှတ်မထင် သူ့မျက်စေ့ က သီတာဝင်း အိပ်နေရာဖက်သို့ ရောက်သွား၏။
သူ့ရင်ဘတ်ထဲ မိုဟာမက်အလီ လက်သီးဖြင့် အထိုးခံလိုက်ရသလို ဒုန်းကနဲ ပင် ဖြစ်သွားရသည်။ သီတာဝင်း က သူ့ကို ကျောပေးကာ တစောင်းအိပ်နေသည်။ သူခုန အပြင်ထွက်သွားတုန်းက ပေါင်ရင်းလောက်သာ လန်နေသော ထဘီက ခါးထိ တက်လန်နေလေပြီ။ ခါးသိမ်သိမ် လေးမှ တဆင့် ကားတက်သွားသော ဖင်လုံးကြီးများက တွံတေး အိုးကြီးအလား လုံးဝိုင်းစက်နေသည်။ လရောင်အောင်မှာ ဝင်းနေသည့် ဖင်လုံး ပေါင်လုံးကြီးတွေ က စောထူးသာ နှလုံးကို ရင်ဘတ် အပြင်ပေါက်ထွက်တော့ မည့်အလား တဒုန်းဒုန်းခုန်နေစေသည်။ နှာအရမ်း မွန်နေပြီး သုတ်သွေး ငယ်ထိပ်ရောက် နေပြီ ဖြစ်သော စောထူးသာ၊ မိချောင်းတွား တွားပြီး သီတာဝင်း ဖင်ကြီး နားသို့ ရောက်သွားလေသည်။ ဖင်ကြီး နှစ်လုံးအောက် ပေါင်ကြား မှ နောက်သို့ ပြူထွက် နေသည့် စောက်ဖုတ် ကြီးကို မြင်ရတော့ သူ့ လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုဖို့ ကြံသည်။ သူက လက်ဖြင့် လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ တချက်နှစ်ချက်ပင် ထုရသေးသည်။ သီတာဝင်းက ကိုယ်ကို လှည့် လိုက်တော့ လန့်သွားသည်။ သို့သော် နိုးတာ မဟုတ်သဖြင့် တော်သေးတော့သည်။ သို့သော် လည်း အခု ပုံကျတော့ ပိုဆိုးနေပြီ။ ပက်လက်ဆန့်ဆန့်ကြီး အိပ်ပျော် နေပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားထားသဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖေါင်းမို့ တက်နေသည်။ အမွှေး အမြှင် ကလည်း ပါးပါး လေးမို့ စောက်ဖုတ်ကို အကွဲကြောင်းလေး နှင့် နူတ်ခမ်းသားအစလေး ပါ မြင်နေရသည်။
သီတာဝင်း မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ လည်း နေ့လည်က ရေကူး၊ သောင်ပြင်မှာ ပြေးလွှား ဆော့ ထားသဖြင့် ပင်ပန်းပြီး အိပ်မော ကောင်းကောင်းကျ နေပုံရသည်။ သူသာ သုတ်ကြောင်ပြီး မျက်လုံးကြောင် နေတာ ဖြစ်သည်။
စောထူးသာ အရဲစွန့်ပြီး သီတာဝင်း ပေါင် နှစ်လုံးကြားကို တွားတွား တိုးကာ ဝင်လိုက်တော့ သူ့ မျက်နှာက စောက်ဖုတ်ကြီး နှင့် တထွာခန့် အကွာသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ညနေ ထမင်းစားကာနီးကမှ ဘန်ဂလို အနောက် က ရေတွင်းမှာ ရေတဝကြီး ချိုးထားလို့လားမသိ၊ ချွေးနံ့၊ သေးနံ့ မရှိ၊ စောက်ဖုတ် က အနံ့ တမျိုးလေး သာ ရှိနေသည်။ မွန်နေသော စောထူးသာ အရဲစွန့်ပြီး သူ့နှာခေါင်းဖြင့် အနားကပ် နမ်းကြည့်သည်။ ငြီသလိုလို ကိုယ်နံ့ ကလေးက စောထူးသာ ကို ကာမ အဆိပ် ပိုသာ တက်လာစေခဲ့သည်။ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကို သူ့လျှာထိပ် ကလေး ဖြင့် တို့ကာ လျှက် ကြည့်လိုက်သည်။ သီတာဝင်း ကိုယ် ဆတ်ကနဲ လှုပ်သွားသဖြင့် နားရင်း ပါးရင်း တွေ တင်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ လီးတောင်နေတာ တောင် နည်းနည်း ကျသွားသည်။ စောထူးသာ ကိုယ်ကို ပင် တုတ်တုတ်မှ မလှုပ်ရဲ ကျောက်တုံးတတုံးလို ငြိမ်နေမိသည်။ သီတာဝင်းက ငြီးသံလေး ဖြင့် သူမ နှာခေါင်းကို သူမ ပွတ်လိုက်ပြီး ပြန်ငြိမ်ကျသွားသည်။
အတန်ငယ် စောင့်ပြီးတော့ စောထူးသာ နောက်တကြိမ် ထပ်စွန့် လိုက် ပြန်သည်။ ဒီတခါတော့ လျှာ အပြားလိုက်ဖြင့် စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို တောက်လျှောက် လျှက်ပလိုက် သည်။ သီတာဝင်း ဆီမှ ငြီးသံလိုလို ထွက်လာသော်လည်း ကိုယ်လုံး က မလှုပ်မရှား ရှိနေသဖြင့် သူရဲတင်းလာ သည်။ တော်တော် အိပ်ပုတ်တဲ့ မမ ပဲ။ ဟု တွေးမိကာ ဆက်ကာ ဆက်ကာ လျှက်သည်။ တချက်တချက် သူ့လျှာ ကို အကွဲကြောင်းထဲသို့ ထိုးထည့်�
အရှိန်ရလာတော့ သူ့ တဏှာစိတ်က တအားမွန် လာကာ သီတာဝင်း နိုးလာရင်တောင် ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်စေတော့ ဟု သဘောထားကာ အားရပါးရ ဘာဂျာ ပေးတော့ သည်။ သူ့စိတ်ထဲ သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက သူ့ ပါးစပ်ကို လာလာ ပွတ်နေသည်ဟု ခံစား ရတော့ မျက်နှာကို အသာကြွကာ သီတာဝင်း မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို ငုံ့ ကြည့်နေသော မျက်လုံးအစုံကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“ဟင် မမ နင်နိုးနေတာလား”
“အင်း…ထူးသာ နင် နင် ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ”
အခန်း ၂။
လေသံတိုးတိုးလေး ဖြင့် သူ့ကို လှမ်းမေးသော်လည်း တွန်းမပြစ် သဖြင့် စောထူးသာ သဘောပေါက် လိုက်သည်။ သူမ လည်း အလိုတူအလိုပါပဲ ဆိုကာ။
“စောက်ဖုတ် ရက်နေတာလေဟာ၊ ဘာဂျာ မှုတ်နေတာပေါ့”
“ဟဲ့ စောက်ကောင် တိုးတိုး ဟဲ့ အမေ တို့ ကြားသွားဦးမယ်”
ဟု ဆိုသဖြင့် အိုကေ ဟု ဆိုကာ စောထူးးသာ တယောက် မျက်နှာကို စောက်ဖုတ်မှာ ပြန်အပ်ကာ ဘာဂျာမှုတ် တော့သည်။ ကြည့်ဖူးမျှ အောကားတွေထဲက ဘာဂျာ မှုတ်နည်းတွေကို အသုံးချကာ လျှာစောင်းဖြင့် ထိုးသည်။ စောက်စေ့ ကို စုပ်သည် ဆိုတော့၊ အပျိုမ သီတာဝင်း မှာ ကော့ ပျံနေသည်။ သူမ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံး ကို ထောင်ကာ စောထူးသာ ခေါင်းကို ညှပ်ပြီး သူမ လက်ဖြင့် လည်း အတင်းဖိထားသည်။ သူမ ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းသွားကာ တချီ ပြီးသွားမှ ထူးသာကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။
ဇက်ညှောင်း လျှာညှောင်းနေသော ထူးသာ လည်း ထိုအခါ မှ အနားရကာ သူ့အမ နား ဘေးချင်းယှဥ်လျှက် ဝင်လှဲ လိုက်သည်။
“မမ နင်ပြီးသွားလား”
“အင်း – နင် ဘယ်က အတတ် ကောင်းတွေ တတ်လာတာလဲ”
“ဒီလိုပဲ ပေါ့ဟာ နင်ကလည်း ဒီအရွယ်ရောက်နေပြီပဲဟာ”
သူကြည့်ထားသော အောကားတွေထဲက လို့ ပြောရမှာ ရှက်သဖြင့် စောထူးသာ လုံးချလိုက်သည်။
“နင့်ဘဲက နင့်ကို အဲလို လုပ်ပေးလား”
“တခါမှ မလုပ်ပေးဘူးးဟ၊ ငါပဲ သူ့ဟာကို စုပ်ပေးဘူးတယ်”
“ငါ့ကို စုပ်ပေးဟာ ငါ တအားတင်းနေပြီ”
“ဟာ ငါတို့ ကမောင်နှမ တွေလေဟာ”
“နင်က ခုန နင့်စောက်ဖုတ်ရက်ပေးတော့ ငြိမ်ခံနေပြီးတော့”
“အဲဒါ ငါက အိပ်မက်လို ဖြစ်နေရာက နိုးနေတော့ အရှိန်က ရနေတာမို့ဟ မတားတော့တာ”
“လုပ်မနေပါနဲ့ဟာ စုပ်ပေးစမ်းပါ ငါ လီးတအားတောင် နေပြီ၊ တွေ့လား”
စောထူးသာ က သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ကာ ကန်ထုတ်လိုက်သည်။ ပက်လက်အိပ်နေတာမို့ သူ့ လီးတန်ကြီးက မှိုပွင့် ကြီးလို ထောင်ထနေသည်။ သီတာဝင်း ကလည်း လီးမြင်တော့ မငြင်းတော့၊ သူမ ကိုယ်တီုင်လည်း ခုနက ဘာဂျာ အပေးခံပြီးပြီမို့ ပြန်လုပ်ပေးမှ တရားမည်ဟု တွက်တာက တကြောင်း၊ သူလည်း ဘဲနဲ့ မတွေ့ရတာ ကြာလို့ ဆာနေတာက တကြောင်းကြောင့် အိပ်ရာမှ ထ ဒူးတုတ်ထိုင်လိုက်ကာ စောထူးသာ လီးကို ငုံစုပ် တော့သည်။
အဲဒီက စလို့ စောထူးသာ တို့ မောင်နှမ လစ်ရင် လစ်သလို ပုလွေ ဘာဂျာ အပြန်အလှန်ပေး ဖြစ်ကြသည်။ တခါတလေ ဆစ်စတီနိုင်းကြသည်။ အစပိုင်း စောထူးသာ က လိုးချင်လို့ တောင်းဆိုသော်လည်း သီတာဝင်း က မောင်နှမ ချင်း မသင့်တော် ဟု ဆိုကာ တားသေးသည်။ သို့သော် ဘာဂျာ ပုလွေ လုပ်ရင်း ဖြင့် တဏှာစိတ် တက် လာသော တနေ့၊ လွတ်လပ် ကာ သူတို့ နှစ်ဦးထည်း ရှိနေကြသည့် အချိန်၊ အဆုံးစွန်သို့ ရောက်သွားခဲ့ ကြတော့ သည်။ တတက် စားပြီးသည့် နောက်က တော့၊ ကြက်သွန် နံ့ ကတော့ ထွက်မှာ အတူတူ ဆိုပြီး ဆက်ပြီးတော့ စားသုံး ကြလေသတည်း။
နောင်တော့ လည်း စောထူးသာ က တက္ကသိုလ် သွားတက်၊ သီတာဝင်း က အိမ်ထောင်ကျ၊ နောက် စောထူးသာ က နိုင်ငံခြား ထွက်သွား အလုပ်လုပ်နေရင်း နှင့် ထိုနိုင်ငံသား အဖြစ်ပင် ခံယူသွားပြီး မြန်မာပြည်ပင် ပြန်မလာဖြစ် တော့။ အိမ်ထောင်လည်း မပြုဖြစ်ပဲ လူပျို ဘဝ ဖြင့် သာ လှည့်ပတ်စားသောက် နေလာခဲ့သည်။
စောထူးသာ မြန်မာပြည်မှ ထွက်သွားသည့် အချိန် က သီတာဝင်း သမီးကြီးမွေးပြီးကာစ လေးပင် ဖြစ်သည်။ အခု အနှစ် ၂၀ လောက်ကျမှ ပထမဆုံး ပြန်လာခဲ့ ခြင်း ဖြစ်သည်။
“ဟေး ထူးသာ နေပူကြီးထဲ ဘာလုပ်နေတာလဲ လာရေထဲ မဆင်းတော့ ဘူးလား”
အတွေးတွေထဲ နစ်နေသော စောထူးသာကို သီတာဝင်း က ရေထဲ မှ လှမ်းခေါ် လိုက်မှ အတွေးစ ပြတ်သွားသည်။ စောထူးသာ ဖုံးက ဝါတာပရု မို့ သူ့ ဘောင်းဘီ အိပ်ထဲ ထည့်ကာ ဇစ်ပိတ်ပြီး ရေထဲ ဆင်းသွားလိုက်သည်။ ယောက်ဖ ကြီးက ဘောကွင်း တစ်လုံး လှမ်းပြစ်ပေးလိုက်သဖြင့် လှမ်းခုန်တက်ကာ လှိုင်းစီး ဆော့ ကစား ဖြစ်လေ သည်။
လှိုင်း ပေါ် မှာ လေထိုးထားသည့် ဘောကွင်း တစ်လုံး ဖြင့် ထိုင်ငြိမ့်နေသော စောထူးသာ မျက်လုံး များက ရေစပ်စပ်၊ သဲသောင်ပြင်ပေါ် မှာ ခွေး ကို ကြိုးဖြင့် ဆွဲထားရင်း ပြေးလွှား နေသည့် ဖူးဝေဖြာဝင်း ဆီသို့ သာ ကျက်စား နေမိလေသည်။
ဝတ်ထားသည့် ဂါဝန် လေးက ပေါင်ရင်းထိ တိုနံ့ ရသည့် အထဲ တကိုယ်လုံး ရေစိုရွဲနေသဖြင့် ဂါဝန်က ကိုယ်နှင့် ကပ်နေလေသည်။ အဆီ မစစ် သေးသည့် အရွယ်မို့လား မသိ၊ ခါးလေးက နည်းနည်း တုတ်ပြီး ဘိုက်လုံးလုံးလေး ဖြစ် သော်လည်း ပေါင်လုံးကြီးတွေက ဝင်းနေသည်။ စောထူးသာ အကြိုက် လုံးတုတ် နေသည်။ အပေါ် ပိုင်း ရင်သား နေရာမှာ တော့ သူမ အမ အိဝေဖြာဝင်း လို ဖေါင်းမို့ လုံးကြွ မနေပဲ မို့မို့ လေး ရှိတယ် ဆိုရုံသာ ရှိနေလေသည်။
ဘောကွင်း ခလည်မှာ သူ့ဖင်ကို ချထားသဖြင့်ရေက ခါးအထိ စိုနေသော်လည်း ရေစိုထဲမှာ ပင် လီးက တောင်လာ ခဲ့သည်။ သူ ငေးကြည့်နေတာ ဘေးနားက တခြားသူတွေ များ မြင်သွားမလားဟု မသိမသာ အကဲခတ်လိုက် တော့ မည်သူမှ သူ့ကို အတန်းရှင်း မပေးပဲ သူတို့ အချင်းချင်း နောက်ပြောင် ရေဆော့ နေကြသည်ကို သာ တွေ့ ရသဖြင့် စိတ်သက်သာရာ ရသွား သည်။
“ဟေး ထူးသာ ရေ ငါတို့ တက်တော့ မယ်၊ ခနနားရေမိုးချိုးပြီး ညနေစားဖို့ သောက်ဖို့ ချက်ပြုတ်ရဦးမယ်၊ နင်က တော့ အေးဆေး နေချင်နေဦးလေ”
သီတာဝင်း တို့ လင်မယား ရေထဲမှ ကမ်းစပ်သို့ တက်လာကြပြီး စောထူးသာကို လှမ်းပြောလိုက်သဖြင့်၊
“အေးအေး ငါ အေးဆေး နှပ်နေဦးမယ်၊ ခနနေမှ ပြန်တက်လာတော့မယ်”
ဟု ပြန်ပြောလိုက်သည်။ သူတို့ မိသားစု တွေ သဲသောင်ပြင်ပေါ် ရောက်တော့ ခွေးတကောင် နှင့် ပြေးလွှား နေ သော၊ ဖူးဝေဖြာဝင်း က၊
“အာ မီး က ခွေးထိန်းနေရတာနဲ့ ရေထဲ တောင် ကောင်းကောင်းမဆော့ ရသေးဘူးဟာကို”
ဟု စူစူဆောင့်ဆောင့် ပြောလိုက်သည်။ သီတာဝင်း က ဖူးဝေဖြာဝင်း လက်ထဲ မှ ခွေး ထိန်းကြိုး ကို လှမ်းယူ လိုက်ပြီး။
“နေခဲ့ ပါအေ၊ ညီးက ဘာမှ လည်း ကူလုပ်မှာ မဟုတ်ပဲနဲ့ စိတ်ကြိုက်သာ ဆော့ တော် မူပါ။ သွား နင့် လေးထူး နားမှာပဲ နေနော်၊ ရေလည်း ကောင်းကောင်းကူးတတ် တာ မဟုတ်ပဲ နဲ့ ”
ဟု ပြောလိုက်ရင်း စောထူးသာ ဘက်သို့ လှမ်းကာ။
“ဟေ့ ထူးသာ ရေ နင့် တူမ ကို ကြည့်ထားပေးလိုက်ဦးနော် သူက ရေကောင်းကောင်း ကူးတတ်တာ မဟုတ်ဘူး”
“အေးပါဟ ငါကြည့်ထားလိုက်ပါ့မယ်”
စောထူးသာက သီတာဝင်းကို လှမ်းအော် ကာ ပြောလိုက်သည်။ သူ့ စိတ်ထဲ မတော့၊ ခုန ကတည်းက ငါက မျက်စေ့ ထောက်ထောက်ပြီး ကြည့်နေတာပါဟာ၊ ဟု အဆစ်ထည့်ပြောလိုက်သည်။
ဖူးဝေဖြာဝင်း က သူ့ အမ လက်ထဲ မှ ဘောကွင်းတကွင်းကို ယူကာ စောထူးသာ စီးနေသော နေရာဘက်သို့ လျှောက် လာလေသည်။ ရေက သူမ ခါးလောက် ရောက် သည့် နေရာတွင် ဘောကွင်း ပေါ် ၌ စောထူးသာ ထိုင် သလို ထိုင်ဖို့ ကြိုးစား သော်လည်း တက်မရ ဖြစ်နေလေသည်။ စောထူးသာ က သူ့ ဘောကွင်းပေါ် မှ လျော ဆင်းကာ ထိုအနားသို့ ရေကူး သွားလိုက်ပြီး၊
“ကဲ ပါ ငါကိုင်ပေးပါမယ် တက်တက်”
ဟု ပြောပြီး ဘောကွင်းကို ကိုင်ထိန်းပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါမှ ပင် ဖူးဝေဖြာဝင်း တယောက် ဘောကွင်း အလယ် သို့ဖင်ထိုင်ချလို့ ရသွားလေသည်။ သူမ ဂျိုင်းနှစ်ခု ကြားမှာ ဘောကွင်းကို ထိန်း ခါးနှင့် ဖင်က ဘောကွင်းခလယ် မှာ ရေထဲမြုပ်၊ ဒူးခေါက်ကွေးက ဘောကွင်း အနားမှာ ချိတ်လို့ ထိုင် ရသွားသည်။ စောထူးသာ ကြည့်မဝ ဖြစ် နေရ သော ဖူးဝေဖြာဝင်း ၏ ပေါင်လုံးကြီးတွေက သူ့ မျက်နှာ နှင့် တတောင် မကွာတကွာ လောက်မှာ မို့ စောထူးသာ လီးကြီးက ရေထဲ မှာ ပင် မာကျော လာရသည်။
နောက်တော့ စောထူးသာ က ဖူးဝေဖြာဝင်း ဘောကွင်းကို ကိုင်၌ ရေနက်ပိုင်းသို့ တွန်းလာခဲ့သည်။
“လေးထူး ရေနက်ထဲ မသွားနဲ့နော် မီး ရေမကူးတတ်ဘူး”
“အာ ဖူးဝေက လည်း ဒီဘောကွင်း က သမီး ကိုယ်လောက် တော့ ကောင်းကောင်း နိုင်ပါတယ်ဟ၊ ပြုတ်ကျရင် ဘောကွင်းကို သာ မြဲမြဲ ဖက်ထားလိုက်၊ နည်းနည်းလေး မနက်တနက် နေရာက မှ လှိုင်းစီး လို့ ပိုကောင်းတာ”
သို့ နှင့် စောထူးသာ တို့ တူဝရီး နှစ်ယောက် ဘောကွင်း တကွင်း စီနှင့် လှိုင်းစီးနေကြ သည်။ တခါတွင်တော့ မထင်မှတ်သော လှိုင်း တချက် ပြင်းထန်စွာ ပုတ်လိုက်တော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း စီးနေသော ဘောကွင်း မှာ ဇောက် ထိုးလန် ကာ ဖူးဝေဖြာဝင်း လည်း ရေထဲသို့ ပြုတ်ကျ သွား လေသည်။ စောထူးသာလည်း မြင်မြင်ချင်း စိုးရိမ် တကြီးဖြင့် သူ့ ဘောကွင်းပေါ် မှ ဒိုက်ထိုးဆင်းကာ ဖူးဝေဖြာဝင်း ရှိရာသို့ အမြန်ကူး သွားလိုက်သည်။
ဖူးဝေဖြာဝင်း နားရောက်တော့ ကံအားလျှော် စွာပင် ရေက သိပ်မနက်၊ စောထူးသာ မတ်တတ်ရပ်ပါက ရေက သူ့ လည်ပင်းအထိ သာ ရောက်လေသည်။ သို့သော် ဖူးဝေဖြာဝင်း က သူ့ ပုခုံး လောက်သာ မြင့်သူမို့ စောထူးသာ က ဆွဲဖက်ကာ မ ထားလိုက်ရသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း က ကြောက်လန့်တကြားဖြင့် စောထူးသာကို အတင်းဖက် ကာ ပေါင်လုံးကြီးများ ဖြင့်လည်း စောထူးသာ ခါးကို တက်ခွညှပ်ထားလေသည်။ သူတို့ နှစ်ဦး စလုံး ၏ ဘော ကွင်း များက လှိုင်းဖြင့် အတူ ကမ်းစပ် ဆီသို့ မျှောပါ သွားရာ သူတို့ နှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းသို့ ပင် ရောက်နေလေပြီ။
“အား လေးထူး ရှိလို့ တော်သေးတယ် မီး ရေနစ်တော့ မလို့ လန့်လိုက်တာ”
ဖူးဝေဖြာဝင်း က သူမ စောထူးသာ ကို ဖက်ကာ ခွထားတာ ခုမှ သတိထားမိပြီး ခြေထောက်များကို ဖြည်ကာ ရေ အောက်ကြမ်းပြင် ပေါ် ခြေထောက်ချဖို့ ကြိုးစား ကြည့်ရာ သူမ ခြေထောက်မှာ အောက်မှ သဲပြင်ကို မမှီမှန်း သိ လိုက်ရသဖြင့် ကြောက်လန့်တကြား ပြန်ဖက် ပြန်သည်။
“အိုး ရေအနက်ကြီး လေးထူး”
သူမ က ခြေထောက်ကို ပြန်ချ၊ ပြန်ခွလုပ်လိုက်သည့် အချိန်အတွင်းမှာ စောထူးသာ ၏ မာတင်းထောင်မတ် နေသော လီးကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်လေးကို တည့်တည့် ကြီး ထိုးမိ ထောက်မိ လိုက်တာမို့ အပျိုပေါက်စ မလေး တကိုယ်လုံး တုံတက်သွားသည်။ မျက်နှာလေး လည်း အိုးတိုးအန်းတမ်း၊ ဘာပြောရမှန်းမသိ ဖြစ် သွားသည်။ ယခုတကြိမ်ခွထားတော့ သူမ စောက်ဖုတ်နှင့် ဖင်ကြားမှာ စောထူးသာ လီးကြီးက တုတ်တန်းကြီးလို ပင့်မထားတာ ထိတွေ့သိရှိနေရသည်။ သို့သော် ရေနစ်မှာ စိုးလို့ မလှုပ်ရှားရဲ။ စောထူးသာ အဖို့မှာ လည်း ဒူးတွေ တောင် ညွှတ်ခွေ သွားမလို ဖြစ်သွားရသည်။ အရမ်းဖီးတက်ကာ မာတောင် နေသော သူ့လီးဒစ် ဖူးက အခု ဆန်းဆန်းတင့် နေသည်မဟုတ်လား အပျိုမလေး စောက်ဖုတ်က လာပွတ်နေတာ သိလိုက်ရတော့ ချက်ခြင်းကို မော်တော်ဆပ် ချင်စိတ် ပေါက် သွားရသည်။ သူ့ လက်တဖက်ဖြင့် ဖူးဝေဖြာဝင်း ကျောလေးကို တင်းတင်းလေး သိုင်းဖက်ထားပြီး နောက်တဖက်က သူ့ ညာဖက် ပေါင်လုံးကြီးကို အုပ်ကိုင်ထားမိသည်။ စောထူးးသာ က သူ့ အသံကို ငြိမ်နိုင်သမျှ ငြိမ်အောင် ကြိုးစားရင်း၊
“အဲလောက်မနက်ပါဘူးဟ၊ ငါတောင် မတ်တပ်ရပ်နေတာ ကြည့်ပါလား”
“အင်း ဒါပေမဲ့ မီးမှ ခြေထောက် မမှီတာ_ အိုးးးးးးးးးးးးးးး”
ဖူးဝေဖြာဝင်း က စကားပြောနေရင်း နောက်ထပ် လှိုင်းတလုံးက သူတို့ နှစ်ဦး ခေါင်းပေါ် ကို အုပ်မိုးသွားသဖြင့် လန့်ကာ အော်ရင်း စောထူးးသာကို တင်းတင်း ကြီး ထပ်ဖက်လိုက်သည်။ စောထူးသာ ရင်ဘတ်မှာ အိအိ ကလေး နို့ကလေး များက လာဖိကပ် သည်ကိုလည်း သတိထားလိုက်မိသည်။ စောထူးသာ ဖင် ကို ကော့ ကာ သူ့လီးကြီး ဖြင့် ဖူးဝေဖြာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးကို ညှောင့်ထိုးလိုက်မိသည်။ ရေလှိုင်းက သူ့တို့ကို ကျော် သွားပြီးတော့ ခေါင်းတွေ ပြန်ပေါ် လာပြန်သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း မျက်နှာလေး မှာ နီမြန်းနေပြီး စောထူးသာ ပုခုံးပေါ် ကပ်ကာ သူမ မျက်နှာ စောထူးသာ မမြင်အောင် ဖွက်လိုက်မိသည်။ စောထူးသာ သိသည်။ ကောင်မလေး လည်း ဖီး တက်နေပြီ ဆိုတာ။
“လေးထူး မီးးး ကြောက်တယ်”
အခန်း ၃။
ကောင်မလေး ပြောသည့် ကြောက်သည်ဆိုတာ ဘာမှန်း ရေရေရာရာ မသိ။ ရေလှိုင်းကိုလား၊ စောထူးသာ လီးကြီးကိုလား။ စောထူးသာ က သူမတ်တပ် ကောင်းကောင်းရပ် ကာ လှိုင်းကို ခံနိုင်မည့် အနည်းငယ် တိမ် သောနေရာကို ရွှေ့ရင်း လက်တွေက ဖူးဝေဖြာဝင်း ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ သူ့ပုခုံး ပေါ် မေးတင် မျက်နှာဝှက်ထားသော ဖူးဝေဖြာဝင်း လည်တိုင်လေးကို အသာနမ်းလိုက်သည်။
နောက်တချီလှိုင်း တလုံးလာပြန်တော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း က စောထူးသာကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်လိုက် ပြန်သည်။ စောထူးသာ ကလည်း သူ့ လီးကြီး ဖြင့် ဖူးဝေဖြာဝင်း စောက်ဖုတ်နေရာလေးကို ညှောင့်လိုက် ပြန်သည်။ သူ့လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်က ဖူးဝေဖြာဝင်း ဖင်လုံး နှစ်လုံး ကို အုပ်ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ် ပေး လိုက်သည်။
ဖူးဝေဖြာဝင်း က စောထူးသာ လယ်ပင်းမှာ သူမ မျက်နှာကို ဝှက်ထားဆဲ၊ တကယ်က ရေအနက်က စောထူးသာ ဂျိုင်းလောက် ရောက်နေပြီ၊ သူမ ခြေဖြားထောက်ရပ်လို့ ရနေပြီ၊ သို့သော် သူမက မသိသေး၊ သူမ စိတ်က ဘယ် ရောက်နေသည်မသိ။ သူမ စောက်ဖုတ်ကလေးကို လာလာညှောင့် နေသော စောထူးသာ လီးကြီးမှာလား။ သူမ ပင်သိလိမ့်မည်။
စောထူးသာက သူမ ဖင်လုံးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ညှစ်ကာ ဖက်ထားရင်း နောက်လက်တဖက်ဖြင့် သူမ မျက်နှာလေးကို သူ့မျက်နှာ နှင့် ဆိုင်မိအောင် ခေါင်းကို အသာ ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် မျက်လုံးချင်း ဆုံမိကြသည်။ အောက်နူတ်ခမ်းတွဲတွဲ ထူထူလေး က မဟတဟ၊ မျက်လုံးအစုံက ရီဝေစွာ သူ့ကို ကြည့်နေသည်။ စောထူးသာ က ကောင်မလေး နူတ်ခမ်းကို သူ့ နူတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကပ် ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။
ကောင်မလေး ပါးစပ်က ဟင့်ကနဲ သာ အသံထွက်နိုင်သည်။ သူမ လက်တွေက စောထူးသာ ကျောကို တင်းတင်း ကြီး ဖက်တွယ်လာခဲ့သည်။ အပျိုမလေး နူတ်ခမ်းတွေက ချိုလှသည်။ စောထူးသာ လျှာကြီး သူမ နူတ်ခမ်းလေး ထဲ တိုးဝင်ဖို့ ကြိုးစား သည်။ ပထမတော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း သွားလေး တွေ စေ့ထားသည်။ စောထူးးသာ လက်ချောင်းတွေက သူမ ဖင်လုံးကြီး ကြားတိုးဝင်လာနိူက် တော့ အင့် ကနဲ တချက်ဟ သွားသည်၊ စောထူးသာ လျှာကြီး သူမ သွားကြားမှ တိုးဝင်ကာ သူမ လျှာကလေးကို လာပွတ်သည်၊ သူမ ပါးစပ်မှ ထွက်ကျလာသည့် သွားရည်များ ကိုပါ စောထူးသာ က စုပ်ပြစ်လိုက်တော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း လက်သည်းတွေက စောထူးသာ ကျောပြင် ကြီးကို ကုတ်ခြစ်လာခဲ့သည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် မသိလိုက်ပဲ သူမ နူတ်ခမ်းတွေက စောထူးသာ နူတ်ခမ်းတွေကို ပြန်စုပ်နမ်းလာခဲ့သည်။
နှစ်ဦးသား အသက်ရူ မဝတော့ သဖြင့် ပါးစပ်ခြင်းခွာလိုက်တော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း သူမ ပေါင်လုံးကြီးတွေ နှင့် စောထူးသာ ကို ခွထားဆဲဆိုတာကို သတိရပြီး ခြေထောက်တွေကို ဖြည်ကာ အောက်ကို ဆန့်တန်းလိုက်တော့ သဲမြေကို နင်းမိသည်။ ရေက သူမ ပုခုံး အနက်လောက်သာ ရှိတော့ သည်ကို သိလိုက်ရသည်။ စောထူးသာ က သူမ ခါးလေးကို ဖက်ထားတုန်းမို့ စောထူးသာ အနားက တော့ သူမ ခွာသွားလို့ မရသေး။
“အို”
ရေအောက်ထဲမှာ၊ စောထူးသာလက်က ဖူးဝေဖြာဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြား၊ ဂါဝန်အောက်က နေပင့်ကိုင်လိုက် တော့ အပျိုမလေး စောက်ဖုတ် တအုံလုံး ကိုင်မိသွားတယ်၊ ဖူးဝေဖြာဝင်း ပါးစပ်က အိုကနဲ အသံပဲ ထွက်လာတယ်၊ နောက်တခွန်းပြောမလို့ ကြံတုန်း၊ စောထူးသာ လက်ချောင်းတွေက ပေါင်ရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကြားက တိုးဝင်ပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို ဒဲ့ ကိုင်မိသွားပြီ။ အပျိုမလေး ဒူးတွေ ညွှတ်ခွေ သွားလို့ စောထူးသာ ပုခုံးကို လှမ်းခို တွယ်ထားလိုက်ရတယ်။
“လေးလေးထူး နဲ့ မမ ၊ မေမေ က တက်လာခဲ့ကြတော့ တဲ့ ထမင်းစား ရအောင်တဲ့”
အရေးကောင်းတုံး ဒိန်းဒေါင်း ဖျက် ဆိုသလို ၊ အငယ်ကောင် မိုးဇေယျာဝင်း ကမ်းနားကို ပြေးလာပြီး အော် လိုက်သံ ကြား လို့၊ ဖူးဝေဖြာဝင်း အလန့်တကြား စောထူးသာ ရင်ဘတ်ကို တွန်းထွက် ပြီး ကမ်းစပ်ကို ပြေး တော့တယ်။ ကောင်မလေး ရဲ့ သန်မာ တုတ်ခိုင် ချောမွှတ်နေတဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ငေးကြည့်ကျန်ခဲ့ ရင်း၊ လီးအတောင်ကျ အောင် ရေထဲ မှာ စောထူးသာ တယောက် ခန နေလိုက်ရသေးတယ်။ ပြီးမှ သောင်စပ်မှာ တင်နေတဲ့ ဘောကွင်း နှစ်ကွင်း ကို တဖက်တချက် စီမ ပြီး ဘန်ဂလိုစီကို ပြန်လျှောက်လာခဲ့ တော့တယ်။
……………………………
စောထူးသာ ရေမိုးချိုး အဝတ်အစား လဲပြီး ထမင်းစား ကြတော့ ရေထဲ အကြာကြီး နေထားတာမို့ ဘိုက် ဆာဆာ နှင့် တအား တီးလိုက်သည်။ နေ့ခင်းကျတော့ မျက်လုံးလည်း မှေးလာတာနှင့် ဘန်ဂလို အောက်က ကွပ်ပျစ်ကလေး မှာပဲ ခနမှိန်းလိုက်ရင်း အိပ်ပျော် သွားသည်။ တရေးနိုးလာတော့ ညနေစောင်းနေပြီ။ ဘန်ဂလိုပေါ် ကို တက်လိုက်တော့ အရှေ့ဝရံတာမှ ပက်လက်ကုလားထိုင် တလုံး နဲ့ ယောက်ဖ ကျော်စိုးဝင်း က ဘလက်လေဘယ် တလုံး ဖွင့် ပြီး ရေခဲဖြင့် သောက်နေတာ တွေ့ရသည်။
“လာကွ ထူးသာ ငါတော့ စနေပြီ၊ ဒီလို နေရာမျိုး ပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် သောက်ရတာ အဟီး မူးအောင် သာ ဆွဲတော့ ကားလည်း မောင်းပြန်စရာမလို၊ ဘာမှ စိုးရိမ်စရာ မလို ၊ မူးတဲ့ နေရာ ထိုးအိပ်လိုက်ရုံပဲ ဟဲဟဲ”
“ဟုတ်ပဗျာ၊ ခင်ဗျား က ရေခဲတွေ ဘာတွေနဲ့ အပီအပြင်ပါလားဗျ”
“အေး ခုနပဲ ဟိုအောက်ဖက်က တရုပ်ဆိုင်မှာ အမြီး သွားဝယ်ရင်း ရေခဲ့ပါ တခါထဲ ဆွဲလာတာ၊ မင်း ဘီယာ သောက်ချင်လည်း ရှိတယ် ရေခဲ့ပုန်းထဲမှာ”
“အေးဗျာ ဘီယာလေး နဲ့ စဖွင့်လိုက်ဦးမယ််”
သို့ နှင့် သူတို့ သမီးယောက်ဖ နှစ်ယောက် စပြီး သောက်ကြတော့ သည်။ သီတာဝင်း က အမြီးအတွက် တရုပ်ဆိုင် မှ ဝယ်လာသည့် ငါးရှဥ့် ခြောက်စပ် ၊ ကစွန်းရွက်ကျော် အပြင် တခြား တိုလီမှုတ်စ၊ လဘက်သုတ် ဂျင်းသုပ် စသည်တို့ကို ပြင်ပေးရင်း သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း ဘီယာတဗူး၊ ဖေါက်ကာ သောက်လေသည်။ သူတို့ ထိုင်နေသည့် ဝရံတာ ပေါ် မှ ဘန်ဂလိုရှေ့တွင် ကစားနေကြ သော ကလေး သုံးယောက်ကို မြင်နေရသည်။
အိဝေဖြာဝင်း နှင့် ဖူးဝေဖြာဝင်း တို့ ညီအမ နှစ်ယောက်မှာ တီရှပ် နှင့် ဘောင်းဘီတိုလေး များ ဝတ်ထားပြီး သူတို့ မောင်နှမ သုံးယောက် ဘောလုံးတလုံးကို လုကန်နေကြသည်။ စောထူးသာ က ဖူးဝေဖြာဝင်း နှင့် မနက်က ရေထဲ မှ အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်တွေးရင်း လီးက တောင်လာသည်။ ယခုလည်း သူ့ မျက်လုံးတွေက ဘေးက သူ့ အမ နှင့် ယောက်ဖ မရိပ်မိ အောင် ဖူးဝေဖြာဝင်း ၏ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ်လေးကို ခိုးကြည့်နေမိသည်။
နောက်တော့ သူတို့ အရက်ဝိုင်းက အရှိန်တော်တော် ရလာသည်။ ကျော်စိုးဝင်း က စောထူးသာကို နိုင်ငံခြား အတွေ့အကြုံတွေ မေးပြီး သူလည်းရောက်ဖူးသည့် နိုင်ငံတွေ အကြောင်း ကို အာဘောင် အာရင်းသန်သန် ဖြင့် ပြောသည်။ အရက်က လည်း များလာပြီမို့ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ထမင်းနှင့် ဟင်းပုံကာ တပုဂံဆီ လာချပေး ထားပြီး သီတာဝင်း တို့ သားအမိ က နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်တွင် ညနေစာ စားကြသည်။ စား ပြီးတော့ မှောင်စ ပြုနေပြီ၊ တွက်ထားသည့်အတီုင်း မီးက မရှိ။ သူတို့ ယူလာသည့် ဓါတ်အားသွင်းထားသည့် မီးအိမ် ကလေး များ ဖြင့် ရသလောက် ထွန်းပြီး ကလေး များ အိပ်ဖို့ ပြင်ကြသည်။ ဘန်ဂလိုမှာ အခန်းနှစ်ခန်း ရှိသည်မို့ သီတာဝင်းတို့ လင်မယားက တခန်း၊ သူတို့ သားသမီး သုံးယောက်က တခန်း အိပ်ကြလေသည်။ စောထူးသာ အတွက် တော့ ဘန်ဂလို ရှေ့ဖက် မှာ ဖျာတချပ် ခေါင်းအုံး တလုံး စောင်တထည် ချပေးထား လေသည်။
ကျော်စိုးဝင်း ကတော့ သူပြောထားသည့် အတိုင်း ပင် မူးအောင် သောက်လိုက်သဖြင့် ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ် မှာ ပင် ဇက်ကျိုး ကာ ဟောက်သံပင်ထွက်လာနေလေပြီ။ သီတာဝင်း က နောက်ဖက်မှာ သိမ်းဆည်းစရာ ရှိသည် များကို သိမ်းဆည်းပြီး ဝရံတာဘက်ကို ထွက်လာတော့ သူမ ယောက်ျား အိပ်ပျော်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။
“ဟောတော် ဖြစ်ရမယ်၊ ထူးသာ နင်က လည်း နည်းနည်းပါးပါး တားတာ မဟုတ်ဘူး သူ့ကို လွှတ်ပေးထားတယ်”
“နင့်ယောက်ျား က အပီသောက်မယ်၊ မူးရင် ကြုံတဲ့ နေရာမှာ အိပ်မယ်လို့ ကြုံးဝါးထားတာကြီးကို”
“အေးပါဟာ ငါသူ့ အကြောင်းသိပါတယ်၊ ကဲကဲ သူ့ကို တွဲပြီး ငါတို့ အခန်းလိုက်ပို့ ဦး ဒီမှာ တော်ကြာ လေဖြတ် သွားဦးမယ်”
သို့ဖြင့် သူတို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက် ကျော်စိုးဝင်း ကို တွဲကာ သူတို့ အိပ်မည့် အခန်းသို့ လိုက်ပို့ပေးလိုက်ရသည်။ နောက်တော့ ထူးသာ က အပြင်ထွက်လာပြီး ဝရံတာ မှာ ပြန်ထိုင်နေလိုက်သည်။ လ ကလည်း သာ သည်မို့ ပင်လယ် ရေပြင်ပေါ် မှာ ရောင်ပြန်လေး ပြေးနေသည်ကို မြင်နေရသည်။ ထိုအခိုက် သီတာဝင်း က အနားရောက် လာပြီး၊
“ဟေး လ ကလည်း သာလိုက်တာနော်၊ ကမ်းစပ်မှာ လမ်းခန လျှောက်ကြမလား”
“အေးလေ သွားကြတာပေါ့”
စောထူးသာ နှင့် သီတာဝင်း တို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက် ဘန်ဂလိုပေါ် မှ ဆင်းကာ သဲပေါ် တွင် လမ်းလျှောက်လာ ကြသည်။ သူတို့ ဘန်ဂလို နှင့် မနီးမဝေး နေရာလေး တနေရာက ထီးကလေးနှင့် အောက်မှာ ထိုင်ခုံ အဝိုင်းလေး နားရောက်လာတော့၊
“ဟို ထိုင်ခုံ မှာ ခနထိုင်ကြရအောင် နေရာလေးက သာယာတယ်ဟာ”
သူတို့ နှစ်ယောက် ထိုင်လိုက်ကြသော ခုံကလေး မှာ အပေါ် မှ နေ့ခင်းချိန် နေကာဖို့ ထီးတပ်ထားသော ထိုင်ခုံ ဖြစ် သဖြင့် လရောင် အောက်မှာ အရိပ်ကျပြီး အဝေးမှ ဆိုလျှင် သူတို့ကို မမြင်နိုင်ပေ၊ သူတို့ နှစ်ယောက် ဘေးချင်း ယှဥ်လျှက် ထိုင်ရင်း ပင်လယ်ပြင်ပေါ် လရောင် ရောင်ပြန်ဟတ်နေတာလေးကို ကြည့်နေကြသည်။
“မမ နင်က တော်တော် ကိတ်လာတာပဲ ”
“တော်စမ်းပါဟာ ငါ့မှာ ဝနေလို့ စိတ်ညစ်နေရတဲ့ အထဲ”
“ဘယ်ကလာ ဝရမှာလည်း နင်ကလည်း ဒီလို ဘော်ဒီ က မြင်တဲ့ ဘဲတိုင်း ခဲချင်ကြမှာ အဟီး”
“ခွေကောင် နှာဘူး”
“နင်က ရော မဘူးလို့လား ငါတို့ မောင်နှမချင်း အတွင်း သိတွေဟာကို”
“ခစ်ခစ် နင်ကတော့ လေ၊ မနိုင်ဘူး၊ နင်ဘာလို့ မိန်းမ မယူသေးတာလဲ”
“နင့်လို မိန်းမ မျိုး မတွေ့ သေးလို့ ပေါ့ဟ”
“အမယ် စောက်ပိုတွေ”
“တကယ်ပါဟ၊ ငါ ခုထိ နင့်အပြု အစု တွေကို မမေ့သေးဘူး အဟီး”
စောထူးသာ က ပြောရင်းက သီတာဝင်း ကိုယ်လုံးကို အသာဆွဲပြီး သူ့ ရင်ခွင်ထဲ ထည့် ဖက်ထားလိုက်သည်။ သီတာဝင်း က သူ့ကို မော့ ကြည့်လာတော့ သီတာဝင်း နူတ်ခမ်းအစုံကို ဖိကပ် နမ်းစုပ်လိုက်သည်။ သီတာဝင်း ကလည်း စောထူးသာ လည်ကုတ်ကို တွဲခိုကာ ရမက်ထန်သော အနမ်းတွေ နှင့် ပြန်လည်တုံ့ပြန်လေသည်။
စောထူးသာ လက်တွေက သီလာဝင်း ရင်သားတွေပေါ်ကို သူမ ဝတ်ထားသည့် အဝတ်အစား ပေါ်မှ ပင် အုပ်ကိုင် ကာ ဖြစ်ညှစ်လိုက်သည်။ သီတာဝင်း က ညအိပ်ကာနီးမို့ ပိတ်သား ပါးပါး ပျော့ပျော့ ပုခုံးမှ ခြေသလုံးထိ ရောက်သည့် ဂါဝန်အရှည်ကြီး ကို ဝတ်ထားသည်။ အောက်မှာလည်း ဘာမှ ခံမဝတ်ထား ဘရာဇီယာ၊ ပင်တီ ဘာမှ ကို မဝတ်ထား။ စောထူးသာ လက်ဖဝါးတွေက နို့သီးခေါင်း ထောင်ထောင်မာမာလေး တွေကို စမ်းမိ နေသည်။ နို့သီးခေါင်း ကို လက်ညိုးလက်မ နှင့် ကိုင်တွယ် ပြီး အသာ ပွတ်လှိမ့် ပေးလိုက်တော့ သီတာဝင်း ပါးစပ်က ငြီးသံလေး က စောထူးသာ ပါးစပ်တွင်း ဝင်လာသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် နူတ်ခမ်းချင်းခွာ လိုက်ကြ သည်။ သီတာဝင်း က စောထူးသာ ဘောင်းဘီ ခါးစည်းကြိုး ကို ဖြည်ကာ အောက်သို့ ဆွဲချပြီး မာတောင် နေသော လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သတ်ပေးလိုက်သည်။ စောထူးသာ က အိပ်ကာနီး မို့ ပါးပေါ် မှာ သေနပ်ခါး အကွက်ဝိုင်းကြီးတွေ လိမ်းထားသည့် သူ့ အမ ဖြစ်သူ ပါးပြင်ကို နှာခေါင်းကြီး ဖြင့် ဖိကာ ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ရင်းက၊
“စုပ်ပေးဟာ၊ နင်လီးစုပ် ပေးတဲ့ အရသာကို ငါ လွှမ်းနေတာ ကြာလှပြီ”
သီတာဝင်း က မျက်စောင်းတချက်ထိုးလိုက်ရင်း က သူမ ခေါင်းကို ငုံ့ကာ စောထူးသာ လီးကြီးကို ငုံခဲလိုက် သည်။ ပြီးမှ နူတ်ခမ်းကို လီးတန်ကြီးမှာ တင်းတင်း စေ့ရင်း ပါးစပ်တွင်းမှ လည်း စုပ်၊ သူမ ခေါင်းကို အနိမ့်အမြင့် လုပ်ကာ နူတ်ခမ်းဖြင့် ဂွင်းတိုက်သလို လည်း လုပ်ပေးသည်။ စောထူးသာ ကတော့ သူ့လီးကြီး ကို နွေးထွေး စိုစွတ် သော သူ့ အမ အာခံတွင်းထဲ က ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ စုပ်ပေးနေသည်ကို ခေါင်း နောက်လှန်လို့ အရသာ ခံနေတော့ သည်။
“အား ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ်၊ တော် တော် တော် ကြာ နင့်ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားဦးမယ်၊ ငါ စောက်ဖုတ်ကို အရင် လိုးဦးမယ်”
သီတာဝင်း က စောထူးသာ လီးကြီးကို သူမ ပါးစပ်ထဲ မှ ပလွတ်ကနဲ မြည်အောင် ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
“အေး ပါ၊ လုပ်ချင်လည်း မြန်မြန်လုပ်တော့ တော်ကြာ ငါ့ သမီးတွေ အပေါ့ အပါး သွားချင်လို့ ငါ့ကို လိုက်ရှာနေဦးမယ်”
“အေးပါဟ လာ သဲပေါ် မှာ ပဲ မတ်တပ်ရပ် ပြီး နင် ထိုင်ခုံကို ကိုင်ပြီး ကုံးပေး ငါနောက်က လိုးမယ်”
သီတာဝင်း က ထိုင်ခုံပေါ် မှ ထပြီး စောထူးသာ ပြောသည့် အတိုင်း လုပ်ပေးသည်။ စောထူးသာက သူမ ဂါဝန် အရှည်ကြီးကို အဖျားမှ ဆွဲမကာ ခါးပေါ် အထိ လှန်တင်လိုက်သည်။ လရောင်အောက်မှ သီတာဝင်း၏ ဖင်လုံးကြီးက ကားစွင့် ဖေါင်းတက် လာသည်။ ဖင်အကွဲကြောင်း အောင် က ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြား မှာတော့ အနောက် ကို ပြူထွက် နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီး။ စောထူးသာက သူ့ လက်ချောင်းထိပ်ဖြင့် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို စုံဆန် ပွတ်သတ် စမ်းလိုက်တော့ စောက်ရည်ကြည်တို့က ရွဲနေလေပြီ။
“နင်ကတော့ လေ အမြဲတမ်း ရယ်ဒီပဲ ခိခိ၊ အာ့ကြောင့် ငါ့ အမ ကို ခိုက်နေရတာ အဟီး”
အခန်း ၄။
“ဟဲ့ စောက်ကောင် စကားကြောရှည်မနေနဲ့တော့ နင်ဟာလေ တကထဲ ခွိ”
စောထူးသာ က သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ဝ တွင် တေ့ကာ အသာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ငယ်ငယ်တုန်း ကလို အရမ်းအကျပ်ကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ စေးစေးလေး ရှိတုန်းပါ။ စောက်ရည် တွေလည်း ရွဲနေတာ ဆိုတော့ လီးကြီးက အိကနဲ ဝင်သွားသည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲ က နွေးထွေးနေသည်။
“အား ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ် နင့်စောက်ဖုတ်ကြီးက အိပြီး နွေးနေတာပဲ၊”
“အီးးးးးးးး ငါလည်း နင့်ကို လွှမ်းနေတာဟ၊ ကဲ ပါ လုပ်ပါဟယ်၊ ငါ ကလေးတွေ နဲ့ လင် မူးပြီး အိပ်ပျော်နေတာ စိတ်မဖြောင့်ဘူးအခု၊ နောက် အေးဆေး ကျမှ ဇိမ်ခံတော့”
“ဖွတ်..ဖတ်…ပြွတ်…ဖွတ်”
စောထူးးသာ သီတာဝင်း ခါးကို လက်နှစ်ဖြင့် ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ဖင်ကို ကော့ ကော့ ပြီး အားကုန် ဆောင့် လိုးတော့ သည်။ သီတာဝင်း ကလည်း ခါးလေးကို နှိမ့် ဖင်ကြီးကို နောက်ဖက် ကော့ တင်ပေးကာ အလိုးခံသည်။ စောထူးသာ ပေါင်ခြံ နှင့် ရိုက်မိတိုင်း တုံခါ သွားသည့် ဖင်လုံးကြီးတွေက လရောင် ဖွေးဖွေး အောက် မှာ ကြည့်ကောင်းနေသည်။ နှစ်ဦးသား စည်းချက် ညီညီ ဖြင့် အားရပါးရ လိုးရင်း အရှိန်တွေ မြန်လာကြသည်။
“ဖတ်..ဖွတ်…ဖတ်…ဖွတ်”
“အာ့ ….အာ….အီးးးးးး ”
“မြန်မြန်..ငါ..ငါ..ပီးးးးတော့မယ်”
သီတာဝင်း အသံကြောင့် စောထူးသာလည်း အမြန်တက်သုတ်နှင်ကာ ဆောင့်တော့သည်။
“အိုးးးးးးး အီးးးး”
သီတာဝင်း ကိုယ်လုံးကြီး တောင့်တင်း သွားသလို၊ စောထူးသာ လီးတန်ကြီးမှ လရည်ပူပူ များလည်း သီတာဝင်း စောက်ခေါင်းထဲ သို့ တဖြွတ်ဖြွတ် ဖြင့် ပန်းထုတ်ထည့်ကာ တချီ ပြီးသွားရတော့သည်။ ညလည်း နက်၊ လေကလည်း အေးလာပြီမို့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဘန်ဂလို ရှိရာသို့ ခပ်သုပ်သုပ် ပြန်လာခဲ့ကြတော့ သည်။
……………………….
နောက်နေ့ မနက်ကျတော့ သူတို့ ပစ္စည်း တွေ သိမ်းဆည်း ပြီး ထားဝယ်ကို အပြန်၊ လှူနေကြ ဘုန်းကြီး ကျောင်းကို ဝင် ပြီး အလှူ ငွေ ဝင်ကပ်ကြသည်။ ဘုန်းကြီး ကျောင်းဝင် မည်ဆိုတော့ မိန်းကလေး တွေက မြန်မာအင်္ကျီ၊ ထဘီ တို့ ဖြင့် မြန်မာဆန်ဆန် ဝတ်စား လာကြသည်။
ထဘီတွေ ဝတ်ထားကြတော့ သမီး နှစ်ယောက်စလုံး မှာ သီတာဝင်း နည်းတူ ကားစွင့် ပြီး လုံးဝန်း သော အိုးများ ရှိကြသည်ကို ထင်ထင်ရှားရှား မြင်ရလေသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း မှာ မနေ့က ပုံစံနှင့် မတူ ပါတိတ်ဝမ်းဆက် နှင့် ဆို တော့ တကယ့် မိန်းမ ကြီးအလား ပင်၊ ဆံပင်ကို လည်း အနောက်ဘက်မှာ လက်ကိုင်ပုဝါ ဖြင့် ချည်ကာ စီးထား သဖြင့် မျက်နှာလေး က ရှင်းကျော့ နေလေသည်။
အိဝေဖြာဝင်း ကလည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပင်၊ သို့သော် အိဝေဖြာဝင်း က ရင်သား များ ပိုမို မို့မေါက် ဖွံ့ထွား သည်ကို သတိထားမိသည်။ အိဝေဖြာဝင်း က အဖေဘက်လိုက်ပြီး၊ ဖူးဝေဖြာဝင်း ကတော့ သူမ အမေ ငယ်ငယ် တုန်းက နှင့် ချွတ်စွပ် ပင်ဟု စောထူးသာ စိတ်ထဲ တွေးနေမိသည်။
သူတို့ ထားဝယ်မှ ရန်ကုန်ပြန်ဖို့ လေယဥ်ပေါ် တက်တော့ သုံးယောက်တန်း နှစ်တန်း ရသည်။ သီတာဝင်း တို့ လင်မယားနှင့် သားငယ်က အရှေ့တန်းမှာ ထိုင်ပြီး၊ စောထူးသာ နှင့် တူမ နှစ်ယောက်က နောက်ဖက် က အတန်း မှာ ထိုင်ကြသည်။ သူတို့ ညီအမ နှစ်ယောက် ပြတင်းပေါက် ခုံကို လုနေကြသည်။ နောက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် အချင်းချင်း ခေါင်းပန်းလှန်၍ လု ကြရာ အကြီးမ က ပြတင်းပေါက် ဘက်က ခုံကို ရလေသည်။ စောထူးသာ ကတော့ အစွန်ဆုံး ခုံမှာ ထိုင်တာ ဆိုတော့ အလတ်မ က သူနှင့် ကပ်ရက် ခုံမှာ ထိုင်ရလေသည်။
ဖူးဝေဖြာဝင်း မှာ မနေ့က သောင်ပြင်ရေစပ် အဖြစ်အပျက် ကြောင့် စောထူးသာကို မျက်နှာခြင်း မဆိုင်ရဲ ပဲ၊ ရှိးတိုး ရှန်းတန်း ဖြစ်နေသည်။ စောထူးသာက ဘာမှ မဖြစ်သလို မျက်နှာကို ခပ်တည်တည် ထားပြီး ပြောင်လိုက် နောက်လိုက် သာ နေသဖြင့် တဖြည်းဖြည်းချင်း ရှက်တာလေး လျော့ ပါးလာခဲ့သည်။ ယခု လေယာဥ် ပေါ် မှာ စောထူးသာ နား ကပ်ထိုင်ရတော့ မျက်နှာလေး က မသိမသာ နီနေရသည်။ စောထူးသာ ကလည်း ဒီ အပျို ပေါက် စမလေးကို တော့ တဖြည်းဖြည်းချင်း စိတ်ရှည်လက်ရှည် ကြုံးသွင်း မှ ရမည် ဆိုတာ ကို အတွေ့အကြုံ အရ သိ နေသဖြင့် အရမ်း မလောခြေ၊ လေယာဥ် မထွက်ခင်၊ ထိုင်ခုံမှာ နေရာယူပြီးတာနှင့် ခုံ နောက်မှီကာ မျက်လုံးလေး မှေးရင်း ခန နားနေလိုက်သည်။
လေယာဥ်မှာ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ လူတိုင်း နေရာယူပြီးသော်လည်း မထွက် သေးပဲ အတော် ကြာနေသေး သဖြင့် စောထူးသာ တယောက် အိပ်မောကျသွားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း လေယာဥ် က ပြေးလမ်းပေါ် တဒုန်းဒုန်းနှင့် ပြေးတော့ စောထူးသာ နိုးလာခဲ့ရသသည်။ ဘေးနားကို ကြည့်လိုက်တော့ ဖူးဝေဖြာလင်း မှာ မျက်စေ့ကို တင်း တင်းလေး ပိတ်ကာ လက်တွေက ထိုင်ခုံလက်ရမ်းကို ဆုပ်ကိုင် ထားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ လေယာဥ် အတက် အတွက် ကြောက်နေဟန်တူသည်ဟု တွေးမိကာ သူမ လက်ကလေး အောက်မှ လျိုကာ လက်ကောက်ဝတ် ကလေးကို မ ပြီး သူ့ လက်ဖဝါးဖြင့် လက်ဝါးခြင်း အုပ်ကိုင်ကာ လက်ချောင်းတွေ တခုကြားတခု ထည့် ပြီး ဆုပ်ကိုင် ထားပေးလိုက်သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း လက်ဖျားလေး တွေက အေးစက်နေသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်းက သူမ လက်ကလေး ဖြင့် စောထူးသာ လက်တွေကို ပြန်ဆုပ်ကာ အုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။
လေယာဥ် က ကောင်းကင် ပေါ် မှာ လိုချင်သည့် အမြင့် ရောက်တော့ မှ အသံများ ငြိမ်ကျ သွားသလို ဖူးဝေဖြာဝင်း လက်တွေ က တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားရာမှ ဖြေလျော့ သွားခဲ့ သည်။ စောထူးသာက တော့ ပြန်မလွှတ်သေး ပဲ ဆက်ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို တချက် စူးစိုက် ကြည့် လိုက်ပြီးမှ မျက်နှာကို လွဲလိုက်ကာ ပြတင်းပေါက် မှ အပြင်ဘက်ကို စိတ်ဝင်စားသလို ဖြင့် လှမ်းကြည့် နေ တာတွေ့လိုက်ရသည်။ ပါးပြင်လေး နှစ်ဖက် ကတော့ နီမြန်းမြန်းလေး ဖြစ်နေသည်။
စောထူးသာ က ဖူးဝေဖြာဝင်း လက်ဖမိုးကို သူ့ ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် အသာအုပ်ကိုင်ကာ ညာဖက် လက် က လက်ချောင်းထိပ်ကလေး ဖြင့် သူမ လက်ဖဝါးထဲသို့ ထိုးထည့်ကာ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်ဖ. ဖူးဝေဖြာဝင်း လက်ဖြန်လေး တွေ ကြက်သည်းမွှေး ထသွားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း က စောထူးသာ လက်ချောင်း တွေကို ဖမ်းဆုပ်ထားလိုက်သည်။ စောထူးသာ က သူ့ လက်ချောင်းကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း က သူမ လက်ဖဝါးကို ခုနလို မလုပ်နိုင်အောင် တင်းတင်းလေး ဆုပ်ထားလိုက်သည်။ စောထူးသာ က သူ့ လက်ညိုးကြီး ဖြင့် သူမ လက်ဖဝါးထဲ တိုးဝင်ဖို့ လက်ချောင်းတွေ ကြားက နေရာ မလပ်လိုက်ကြိုးစားသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း မျက်နှာကို မသိမသာ အကဲခပ်လိုက်တော့ ပြုံးစေ့စေ့ နှင့် ရီချင်သလိုဖြစ်နေတာကို အံကြိတ်ကာ ထားထားသည့် ပုံလေးနှင့် ပြတင်းပေါက် ဖက် ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အခြေအနေ ကောင်းသည် ဆိုတာ စောထူးသာ သိလိုက်သည်။
ဖူးဝေဖြာဝင်း လက်ကောက်ဝတ်ကလေး မှ စကာ လက်ဖြန်တလျှောက်ကို သူ့ လက်ချောင်းထိပ်ကလေး ဖြင့် မထိခလုပ်ထိခလုပ်ဆွဲကာ စုန်ချီ ဆန်ချီ ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း က သူမ လက်ကို အသာလေး ကြိတ်ကာ ရုန်းသော်လည်း စောထူးသာ ကသူ့ ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် မြဲမြဲ ဆုပ်ကိုင်ထားသဖြင့် မလှုပ်နိုင်။
ခနအကြာ ဖူးဝေဖြာဝင်း က သူမ လက်ကို ရုန်းနေရာမှ လက်လျော့ လိုက်ပုံ ဖြင့် ဖြေလျော့ သွားသည်။ စောထူးသာ က မသိမသာ ဖြင့် သူ့ ပေါင်ပေါ် အသာ ဆွဲယူလာခဲ့သည်။စောထူးသာ က ခုန သူ့ ဂျက်ကက် အပါးစားကို ခြုံကာ အိပ်နေခြင်းဖြစ်ရာ ထိုဂျက်ကက် မှာ ယခု သူ့ ပေါင်ပေါ် တွင် စောင်ကဲ့ သို့ ပုံလျှက် ရှိ လေသည်။ စောထူးသာ က ဖူးဝေဖြာဝင်း လက်ကလေးကို ထိုဂျက်ကက် အောက် မှ ဆွဲယူလျှက် သူ့ လီးကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ သူ့ လီးကြီးမှာ ဘောင်းဘီ အောက်မှ ဖူးဖေါင်းထလျှက် ရှိနေလေပြီ။
ဖူးဝေဖြာဝင်း မှာ ထိုအခါမှ သူမ လက်ကို အတင်းဆွဲ ယူဖို့ ကြိုးစား သော်လည်း စောထူးသာက သူ့လက်နှစ်ဖက် စလုံးဖြင့် ချူပ်ထိမ်းထားသဖြင့် သူမ ဘယ်လို မှ မဆွဲယူနိုင်တော့ ခြေ။ စောထူးသာ ညာဘက်က သူမ လက် ကောက်ဝတ်ကလေးကို ချူပ်ကိုင်ထားပြီး ဘယ်ဘက်လက်က သူမ လက်ဖမိုးအပေါ် မှ အုပ်ကိုင်ထားရာ သူမ လက်ဖဝါးအောက် တွင် စောထူးသာ ၏ မာန်ထ နေသော ပူနွေးနွေး လီးချောင်းကြီးကို ဘောင်းဘီ အသားပါးပါး ပေါ် မှ ကိုင်မိနေသလို ဖြစ်နေရသည်။ စောထူးသာက သူနှင့် ဖူးဝေဖြာဝင်း တို့ နှစ်ယောက်ကြား ရှိ လက်တင် တန်းကို သူ့ တတောင်ဖြင့် မတင်ထားလိုက်သဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက် ကြားမှာ လက်တင်တန်း မရှိပဲ ထိုင်ခုံ တဆက်ထည်း ကဲ့ သို့ ဖြစ်နေရသည်။
ဖူးဝေဖြာဝင်း မှာ ပထမ သူမ လက်ချောင်းတွေကို လက်သီးဆုပ်လေး အဖြစ် ဆုပ်ထားသော်လည်း သူမ မရုန်းနိုင်မှန်း သိသဖြင့် အသာဖြေလျော့ လိုက်တော့ စောထူးသာ လီးချောင်း ကြီးကို လက်ဖဝါး ဖြင့် အုပ်ကိုင် မိသလို ဖြစ်နေရသည်။ ပူပူနွေးနွေး မာမာ ကြီးက တဒုတ်ဒုတ်ခုန် နေတာမို့ သူမ ရင်ထဲလည်း တဒုတ်ဒုတ် ခုန် နေရလေသည်။ သို့သော်လည်း သူမ မှာ ဘာပြောရမှန်းမသိ၊ ရှက်လည်း ရှက်သဖြင့် မျက်စေ့ကို မှေးကာ အိပ် ပျော်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တော့သည်။
စောထူးသာ ကလည်း ဖူးဝေဖြာဝင်း တယောက် မရုန်းကန်တော့ ပဲ မျက်စေ့လေး မှေးကာ အိပ်သလို လုပ်နေ လိုက်သဖြင့် နောက်တဆင့်တက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ညာဘက်လက်က ဖူးဝေဖြာဝင်း လက်ကောက်ဝတ်ကို ကိုင်ထားရာ မလွှတ်သေးပဲ ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် သူ့ ဘောင်းဘီ ဇစ်ကို အသာ ဆွဲချလိုက်သည်။ မြန်မာပြည် ရာသီဥတု က သူ့ အတွက် အရမ်း အိုက်သဖြင့် ဘောာင်းဘီအောက် မှာ အတွင်းခံ ဝတ်မလာခဲ့ခြေ။ သူ့ ဇစ် အပေါက် မှ မာတောင် နေသော လီးကြီးကို ဆွဲထုတ် လိုက်ကာ ဖူးဝေဖြာဝင်း လက်ကို တင်ပေးလိုက်သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်းမှာ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပဲ ယောင်ယောင် မှားမှားဖြင့် ပူပူနွေးနွေး လီးတန်ကြီးကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိသည်။ စောထူးသာ က သူ့ ဘယ်လက်ဖြင့် ဖူးဝေဖြာဝင်း လက်ဖမိုးအပေါ် မှ အုပ်ကိုင် ကာ ဖြေးဖြေးချင်း လီးကြီး ကို ဂွင်းတိုက် သလို လှုပ်ရှားပေးလိုက်သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း လည်း သူမ လက်ကလေး ကို လီးကြီးမှာ ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ဂွင်းထုပေးနေမိလေသည်။
စောထူးသာ မှာ လည်း တူမချော အပျိုမလေး က သူ့ လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားကာ ဂွင်းထု ပေးနေသည့် အရသာ ကြောင့် လရည်တွေ ချက်ခြင်းထွက်မသွားအောင် စိတ်ကို မနည်းထိန်းနေရလေသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း မှာ လည်း ခေတ်၏ သမီးပျို ပီပီ ယခု သူမ ဘာလုပ်နေသည် ဆိုတာကို တော့ ဗဟုသုတ အရ သိနေပြီမို့ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားနေမိပြီ။ လက်ကလေးကလည်း မသိမသာ တင်းတင်းကျပ် ကျပ်လေး ဆုပ်ကိုင်ကာ ထုပေးနေမိလေရာ စောထူးသာ အဖို့ မည်သို့ မှ မထိန်းနိုင်တော့ ခြေ၊ လရည်များ တဖြွတ်ဖြွတ် သူ့ ဂျက်ကက်ထဲသို့ ပန်းထုတ်ကာ တချီ ပြီးသွားရတော့ သည်။ လရည်များက ဖူးဝေဖြာဝင်း လက်ကလေး ကိုပါ ပေကျံ ကုန်သဖြင့် ဖူးဝေဖြာဝင်း က သူမ လက်ကလေးကို ကမန်းကတမ်း ပြန်ရုတ် လေသည်။ ထိုအခါမှာတော့ စောထူးသာက မချူပ်ထားတော့ ပဲ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ သူ့လရည်များကိုသာ ဘောင်းဘီ မပေစေပဲ ဂျက်ကက်ထဲ အကုန်ဝင်အောင် သုပ် လိုက်ပြီး လီးကို ဘောင်းဘီထဲ ပြန်ထည့်ကာ ဇစ် ပြန်ပိတ်လိုက်ရသည်။ ဂျက်ကတ် ကိုလည်း သေသေခြာခြော လုံးထွေးကာ အနံ့ ထွက်လာမှာစိုး သဖြင့် သူ့ ခြေထောက်အောက် ချထားသည့် ဘက်ပက် ထဲ ထိုးထည့်ကာ ဇစ်ပိတ်ထားလိုက်တော့သည်။
မကြာခင်မှာပင် လေယာဥ်က မင်္ဂလာဒုံလေဆိပ်သို့ ဆင်းတော့မည်ဟု ကြေငြာလေသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း မှာ မျက်စေ့လေးကို မှိတ်ထားပြန်သည်။ စောထူးသာ က သူမ လက်ကလေးကို ဆွဲယူလိုက်တော့ မျက်လုံးဖွင့် ကြည့်သည်။ စောထူးသာက သူ့ လက်နှစ်ဖက်နှင့် သူမ လက်ကလေးကို အားပေးသည့် အနေအထားမျိုး ဖြင့်သာ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တော့ မျက်လုံးလေး ပြန်မှိတ်ပြီး ငြိမ်နေလိုက်သည်။ လေယာဥ် ပြေးလမ်းပေါ် ဘီးထိလိုက် တော့ စောထူးသာ လက်တွေကို တင်းတင်း ကြီး ပြန်ဆုပ်ထားလိုက်သည်မှာ လေယာဥ် အရှိန်လျော့ ကာ ရပ် သွားသည့် အထိ ဖြစ်လေသည်။
လေယာဥ်ရပ် တော့ လူတွေက စင်ပေါ် မှ အထုပ်တွေ ချကြ၊ လေယာဥ်ပေါ် က ဆင်းဖို့ အဆင်သင့် ပြင်ကြ လုပ်ကြလေသည်။ စောထူးသာက အိဝေဖြာဝင်း အထုပ်ကို အရင်ချပေးလိုက်ပြီး မှ ဖူးဝေဖြာဝင်း ဘက်ပက်ကို ချပေးလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ ထိုင်ခုံနားတွင် အိဝေဖြာဝင်း က ရှေ့ ဖူးဝေဖြာဝင်းကနောက်၊ သူမ နောက်မှ စောထူးသာ စသဖြင့် အစီစဥ် အတိုင်း ရပ်နေကြလေသည်။ လေယာဥ်က ရပ်သွားသော်လည်း တော်တော် နှင့် တံခါး မဖွင့်သေးပဲ ထိုင်ခုံက လူများ က လူသွားလမ်းပေါ် ထရပ်နေကြသဖြင့် ကျပ်ကျပ် တည်းတည်းလေး ဖြစ်နေ ကြသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း ၏ ဖင်လုံးလေး မှာ စောထူးသာ ရှေ့ပေါင်ခြံ နှင့် ကပ်ထိကာ အိနေ သဖြင့် စောထူးသာ လီးကြီးက ပြန်မာလာပြန်သည်။ စောထူးသာက သူ့ လီးတန်ကြီး ကို ဖူးဝေဖြာဝင်း ဖင်လုံးလေး နှစ်လုံးကြားမှာ အမြှောင်းလိုက် ကပ်ထားလိုက်သည်။ လေယာဥ် တံခါးက တော်တော် နှင့် မပွင့် သဖြင့် စောထူးသာ က သူ့ လီးကြီးကို ဖူးဝေဖြာဝင်း ဖင်ကြားထဲ ဖိကပ် ထားလိုက်သည်။ လေယာဥ် တံခါးပွင့် လို့ လူတွေ ထွက်တာတောင် မှ သူတို့ အလှည့် တော်တော် နှင့် မရောက်နိုင်။ သူတို့ ထွက်ကြ တော့ စောထူးသာ မှာ သူ့ လီးကြီး ဘောင်းဘီအောက် မှ ဖေါင်းကြွ နေသည်ကို လူမမြင်အောင် ဘက်ပက် နှင့် ဖုံးကာ ထွက်လာ လာရလေသည်။
လေဆိပ်အပြင်ထွက်လာကြတော့ ကျော်စိုးဝင်း တပည့်လေး တယောက်က အာရာဖတ် နှင့် လာကြိုသည်။ ပစ္စည်းတွေ တင်ပြီးကြတော့ ကျော်စိုးဝင်းက ရှေ့ခန်း ဒရိုင်ဗာ ဘေးက ခုံမှာ ထိုင်လိုက်သည်။ စောထူးသာ က နောက်ဆုံးတန်းသို့ ဝင်လိုက်ပြီး အစွန်ဆုံးမှာ ထိုင်လိုက်သည်။ သီတာဝင်းက အလယ်ခုံမှာ ထိုင်သည်။ အိဝေဖြာဝင်းက လည်း အနောက်ဆုံးတန်းမှာ လာထိုင်သည်။ ကားအောက်မှာ အငယ်ဆုံးကောင်လေး နှင့် ဖူးဝေဖြာဝင်းသာ ကျန်တော့ သည်။ သီတာဝင်းက ဖူးဝေဖြာဝင်းကို သူမ ဘေးက အလယ်ခုံကို လက်ဖြင့် ပုတ်ပြပြီး၊
“ဟဲ့ တက်လေ ဒီမှာ ထိုင်တော့လေ”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း က ကားပေါ် တက်လာပြီး နောက်ဆုံးတန်းတွင် အိဝေဖြာဝင်း နှင့် စောထူးသာ တို့ကို တွေ့လိုက်ရတော့ အနောက်တန်းသို့ တန်းသွားကာ သူတို့ နှစ်ယောက်ကြား အတင်းတိုးဝင်ထိုင်လိုက် သည်။ မိုးဇေယျာဝင်း က နောက်ဆုံးမှ တက်လာပြီး အလယ်တန်းမှာ ထိုင်လိုက်သည်။
စောထူးသာ မှာ ဖူးဝေဖြာဝင်း တယောက် သူမ အမ ဖြစ်သူ အိဝေဖြာဝင်း နှင့် စောထူးသာ တတန်းထဲ ထိုင်နေ တာကို တွေ့ပြီး ချက်ခြင်းဝင်လာကာ အလယ်မှာ ထိုင်လိုက်ခြင်းကို သဘောကျ သွားသည်။ ကောင်မလေး သူ့ အမကို ပင် မနာလို ဖြစ်နေလေခြေပြီ။ အိဝေဖြာဝင်း ကလည်း သူမ ဘက်ပက်လေးကို ပေါင်ပေါ် တင်ထားသလို စောထူးသာက လည်း သူ့ ဘက်ပက်ကို ပေါင်ပေါ် တင်ထားသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း ကလည်း သူမ ဘက်ပက်ကို ပေါင်ပေါ် တင်ထားသဖြင့် သူတို့ အောက်ပိုင်းမှာ အထုပ်များ ဖြင့် ကွယ်နေလေသည်။
အခန်း ၅။
ကားနောက်ဆုံးတန်း ကလည်း သူတို့ သုံးယောက် အတွက် အနည်းငယ် ကျပ်နေသဖြင့် တဦး နှင့် တဦး ပေါင် ချင်းလည်း ထိကပ် နေကြသည်။ ကားထွက် သည်နှင့် အခွင့် ကောင်းကို စောထူးသာ က ချက်ခြင်းမြင်သည်။ သူ့ လက်က ဖူးဝေဖြာဝင်း ပေါင်ပေါ် ရောက်သွားတော့ သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း က စောထူးသာ ညာဖက်မှာ ဖြစ်ပြီး သူမ ထဘီက ညာဘက်ကို အုပ်ကာ ဝတ်ထားတာမို့၊ စောထူးသာ လက်က ထဘီ အသား တလွှာထဲသာ ရှိနေ သော ဖူးဝေဖြာဝင်း ညာဘက်ပေါင်ပေါ် သို့ စမ်းမိလေသည်။ ပေါင်သားလေး မှာ ထဘီ အောက်မှာပင် အိတင်း ချောမွတ်နေလေသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း က ခေါင်းကို တဖက်လှည့်ထားပြီး လမ်းဘေး မှ အဆောက်အဦးတွေကို စိတ်ဝင်စားသလို ငေးကြည့်နေသည်။ စောထူးသာ က သူက တဖက်သတ်လိုက်ကာ နိူးဆွ နေသည့် တက္ကနစ် ကို ပြောင်းဖို့ ဖူးဝေဖြာဝင်း ကို စကားမရှိ စကားရှာ စပြောလေသည်။
“ဖူးဝေ အခု ဖတ်စ်ယီးယား ရောက်နေပြီနော်”
“အင်း”
“ဟဲ့ ကောင်းကောင်းဖြေလေ နင့် လေးလေး မေးနေတဲ့ဟာကို”
ဖူးဝေဖြာဝင်း က စောထူးသာကို လှည့်မကြည့်ပဲ နှင့် အင်း တလုံးကို လေးလေး တွဲ့တွဲ့ ပြောလိုက် သဖြင့် သီတာဝင်းက ရှေ့ခုံမှ ခေါင်းကို လှည့်ကာ ဖူးဝေဖြာဝင်း အား လှမ်းငေါက် လိုက်သည်။
“ဟဲ နင်ကလည်း ဟာ ကလေး ကပင်ပန်းနေလို့ နေမှာပေါ့၊ ငါကိုယ်က စကားများတာပါ”
“ရပါတယ်၊ လေးထူး မီး မကြားလိုက်လို့၊ ဟုတ်တယ် ဖတ်စ်ယီးယား အီးမေဂျာ”
ဖူးဝေဖြာဝင်း ကစောထူးသာဘက်ကို လှည့် ပြီး ပြောလိုက်သည်။ နှစ်ရက်လောက် ကမ်းခြေ နေပူထဲ ဆောလာသဖြင့် အသားက နည်းနည်း ညိုနေတာမို့ သူမ ပါးပြင်လေး နီနေတာ သိပ်မသိသာလှ၊ စောထူးသာ လက်ဖဝါးကြီးက သူမ ပေါင် အတွင်းသားလေးကို ပွတ်သတ်နေ တာ မို့ သူမ စောထူးသာ နှင့် မျက်လုံး ချင်း တေ့တေ့ ဆိုင်ဆိုင် မကြည့်ရဲ ဖြစ်နေရသည်။ စောထူးသာ လက်ချောင်းထိပ်က သူမ ပေါင်ခွဆုံကြား ထဲ ရောက် သွားပြီး စောက်ဖုတ်အကွဲ ကြောင်းလေးကို အပေါ် မှ ဖိပွတ်လိုက်တော့ အွန့်ကနဲ ကိုယ်လုံးလေး တုံခါ ပြီး လှုပ်ရှား သွားရသည်။ သူမ စကားပြောနေတာကို ပြုံးပြီး ကြည့်နေသော အိဝေဖြာဝင်းက၊
“ဟဲ့ ဘာဖြစ်သွားတာလည်း”
“အော် ဒူးက ကျပ်တော့ လှည့်လိုက်တာ တခုခု နဲ့ တိုက်မိသွားလို့ပါဟ”
စောထူးသာလည်း ဂွင်က နည်းနည်း ကျပ်လာတာမို့ သူ့လက်ကို ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီး၊ တခြား အလာဘ သလာဘ တို့ကို သီတာဝင်း နှင့် တူမ နှစ်ယောက် တို့ နှင့် အတူ အိမ်ရောက်သည် အထိ စကား ပြောဆို လာခဲ့ ကြလေသည်။
…………………
နောက်နေ့ မနက် ယောက်ဖက အလုပ် သွား၊ အမ ကလည်း အလုပ်ခန သွားမည်၊ ခွင့်ယူပြီး နေ့လည်လောက် ပြန်လာမည်ဟု ဆိုသည်။ အိဝေဖြာလင်း ကလည်း သူ့သူငယ်ချင်းတွေ ဆီ သွားမည်ဆိုပြီး ထွက်သွားတော့ အိမ်မှာ ဖူးဝေဖြာဝင်း နှင့် အငယ်ကောင် ပဲ စောထူးသာ နှင့် ကျန်ခဲ့ သည်။ အမ က စောထူးသာ ကို အလည် လိုက်ပို့ ဖို့ ခွင့်ယူလိုက်မည်၊ ပြီးတော့ အင်းလေး၊ တောင်ကြီး လွိုင်ကော် ခရီးစဥ် သွားကြမည်ဟု ဆိုသည်။ ယောက်ဖ က မလိုက်နိုင် ခွင့်ယူလို့ မရ၊ အရေးကြီး အလုပ်တွေ ရှိနေသည်။ အကြီးမ က ဖိုင်နယ် မို့ ကျောင်း အတွက် ပြင်ဆင်ရမှာမို့ မလိုက်နိုင်၊ အငယ်ကောင်ကလည်း နွေရာသီ သင်တန်း တွေ ရှိနေသည်။ အလတ်မ တယောက်သာ တက္ကသိုလ် တက်ဖို့ စောင့်နေတာမို့ အားနေသည်။ ထို့ကြောင့် သီတာဝင်း၊ ဖူးဝေဖြာဝင်း နှင့် စောထူးသာ တို့ သာ သွားကြမည်။ သီတာဝင်း က မနက်ဖက် အိမ်က မထွက်ခင်၊ ဖူးဝေဖြာဝင်း ကွန်ပြူတာ ဖွင့် မရဖြစ်နေတာ နင့်လေးလေးထူး ကို ပြလိုက်ဟု စောထူးသာ ရှေ့ မှာ အလတ်မ ကို လှမ်းပြောခဲ့သည်။
သီတာဝင်း ထွက်သွားပြီး ခနနေတော့ စောထူးသာက ဖူးဝေဖြာဝင်း ကို သမီး ကွန်ပြူတာ ဘယ်မှာလဲ ဟု မေးလိုက်တော့ မီးအခန်းထဲ မှာလို့ ပြောသည်။ စောထူးသာက ဧည့်ခန်းထဲ မှာ ထိုင်လျှက် ၊
“ဒီယူလာခဲ့ လေ၊ လေးထူး ကြည့်ပေးမယ်”
“သမီး ဟာက ဒက်စတော့ လေးထူး၊ ”
ဟု ပြန်ပြောသည်။ စောထူးသာ ကြိတ် ဝမ်းသာ သွားသော်လည်း ခပ်တည်တည် ဖြင့်၊
“နင့် အဖေအမေ ကလည်း ဒီလောက် ပိုက်ဆံ ရှိပြီး ကလေးကို လက်တော့ မဝယ်ပေးဘူးလား”
“ဟွန့် မဝယ်ပေးဘူး၊ တက္ကသိုလ် ရောက်မှ တဲ့ အခု ရောက်တော့ လည်း ကျောင်းမှ မဖွင့်သေးတာတဲ့”
ဖူးဝေဖြာဝင်း က နူတ်ခမ်းလေး စူကာ ပြောလေသည်။ စောထူးသာက၊
“အေးလေ ဒါဆိုလည်း လောလော ဆယ် အဲဒီ ဒက်စတော့ ပဲ ပြင်လိုက်တာပေါ့ ခု သုံးလို့ ရအောင်၊ လာ အခန်း ထဲ သွားမယ်”
စောထူးသာ က အိမ်ရှေ့ခန်း တီဗီ မှာ အိပ်စ်ဘောက်စ် ဖြင့် ဂိမ်းဆော့ နေသော အငယ်ကောင်ကို လှမ်းကြည့်ရင် ဖူးဝေဖြာဝင်း ကို ပြောလိုက်ကာ ထပြီး အပေါ်ထပ် သို့ လှေခါးမှစတက် လေသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း လည်း အနောက်မှ ကပ်လိုက်လာခဲ့သည်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ ကုတင် နှစ်လုံး ကို နံရံ တဖက် တချက်စီ ကပ်ထားပြီး အလည်မှာ ကုတင် တခုစီနှင့် ကပ်ရက် စားပွဲ တလုံးစီ တွေ့ရလေသည်။ သူတို့ ညီအမ အခန်းတခုထဲ ကုတင် တယောက်တလုံး စီဖြင့် အိပ်ကြပုံ ရလေသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း က သူ့စာကြည့်စားပွဲ ကို လက်ညိုးထိုးပြသည်။ စားပွဲ အောက်တွင် ဒက်စတော့ ကွန်ပြူတာ တလုံးကို တွေ့ရသည်။ စောထူးသာ က ၊
“အင်း သမီး သွားထိုင်ပြီး ဖွင့်ပြပါဦး ဘယ်ပြောသလဲ ကြည့်ရအောင်”
ဖူးဝေဖြာဝင်း ကသူ့စားပွဲသို့သွားကာ ကုလားထိုင်ကို နောက်ဆွဲပြီး ထိုင်လိုက်ပြီးမှ ကွန်ပြူတာ ခလုပ်ကို နှိပ်လေသည်။ ထိုအချိန််အတွင်းလေးမှာပင် စောထူးသာ က အိပ်ခန်းတံခါးကို အသာပိတ်ပြီး အတွင်းမှ လော့ ချထား လိုက်သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်းက ကွန်ပြူတာ ပါဝါခလုပ်ကို နှိပ်လိုက်သည်။ ကွန်ပြူတာမှ လေသံလေး တခုကို ကြားရသော်လည်း မော်နီတာက တော့ မဲမှောင်နေသည်။
“အဲလို ပဲ ဘလန့် စခရင်ကြီး ပေါ် နေတယ် လေးထူး”
“သမီး ဟာ ဝင်းဒိုးတဲန်း လား”
“ဟုတ် လေးထူး”
စောထူးသာ က ဖူးဝေဖြာဝင်း အနားမှာ ကပ်ရပ်လျှက် မော်နီတာကို ငုံ့ကြည့်တော့ ဖူးဝေဖြာဝင်းက ကုလားထိုင်မှ ထ ပြီးနေရာပေးမလို့ ပြင်လိုက်သည်။ စောထူးသာက ဖူးဝေဖြာဝင်း ပုခုံးလေးကို ကိုင်ကာ ပြန်ဖိထားရင်း၊
“ထိုင်နေပါ၊ လေးထူး တစ်ခု နှစ်ခု လောက် စမ်းကြည့်မယ်၊ ရရင် ရ မရရင် ဆိုင်ပို့ပဲ ဟားဟား”
အခန်းထဲ ဝင်လာကတည်းက ဖူးဝေဖြာဝင်း နှင့် နှစ်ယောက်ထဲ မို့ ရင်ခုံ ပြီး လီးတောင် နေရသော စောထူးသာ တယောက် အခု လို အနားကပ်ပြီး အပျိုပေါက် မလေး၏ အပျို နံ့ ကို နီးနီးကပ်ကပ်လေး ရူလိုက်ရတော့ လီးတောင် တဆတ်ဆတ် တုံခါ သွားရသည်။ သူဝတ်ထားတာကလည်း ဘတ်စကက်ဘောကစားသည့် ဘောင်းဘီအတို အသားပါးပါး ပွပွ၊ အိမ်နေရင်းမို့ အတွင်းခံလည်း ဝတ်မထား၊ အပျိုမလေး လက်မောင်းအိုး သွားထောက်မိမှာ စိုးလို့ ခါးကို ကုံးထားရသည်။ သူက လက်တဖက်က ဖူးဝေဖြာဝင်း ပုခုံးကို ကျော် ပြီး လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် ကီးဘုတ်ကို ကိုင်လိုက်သည်။ ဘယ်ဘက်က ဝင်းဒိုးကီး၊ ကွန်ထရိုးကီးနှင့် ရှစ်ဖ် ကီး သုံးခုကို နှိပ်ကာ ညာဖက်က ဘီ ကီးကို နှိပ်လိုက်သည်၊ ဖြတ် ကနဲ ကွန်ပြူတာက အလင်းရောင်တခု ဝင်လာပြီး ဝင်းဒိုး လိုဂို ပေါ်လာသည်။
“ဟာ ရသွားပြီလေးထူး”
ဖူးဝေဖြာဝင်း မျက်နှာလေး ဝင်း သွားကာ အားရဝမ်းသာ အော်လိုက်သည်။ စောထူးသာ က ခုက က ပုခုံးကို ကျော် သိုင်းထားသော လက်ဖြင့် ဖူးဝေဖြာဝင်း ပုခုံးလေး ကို ကိုင်ကာ၊
“ကဲ လော့ အင် လုပ်ကြည့်ပါဦး ”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း ကိုယ်တိုင်က လည်း သူ့ အခန်းထဲ စောထူးသာ လိုက်လာကတည်းက ရင်ခုံ နေခဲ့ ရပြီး ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ဘာမှ မဖြစ်ဟန်ဆောင်ပြီး နေခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ သူထိုင်နေရာ နား စောထူးသာ ကပ်ရပ် ပြီး မျက်နှာချင်း အနီးကပ်နေတော့ လည်း သူ့ စိတ်တွေက ဂဏှာမငြိမ် ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ မောင်းမကန် ကမ်းခြေ၊ ရေထဲ မှ အထိအတွေ့ က သူ့ စိတ်ကို ညစဥ် စိုးမိုး နေခဲ့တာ မဟုတ်လား၊ နောက်ပြီး လေယာဥ်ပေါ် ကားပေါ် မှာရော စောထူးသာ လက်က သူ့ ပေါင် တွေကို ပွတ်သတ် ကိုင်တွယ်ခဲ့တာ အမှတ်တမဲ့ မဟုတ် တမင်တကာ ဆိုတာ အပျို မလေး သဘောပေါက် နေပြီးသား။ ခုလို တစိမ်း ယောက်ျား တယောက် ၏ အထိ အတွေ့ကို ပထမဦးဆုံး ခံစား ရတာ ဆိုတော့ မေမေ့ မောင် အရင်းပင် ဖြစ်လင့်ကစား သူ့ စိတ်တွေက ကစား ခဲ့ရသည်။ အခုလည်း သူ့ ပုခုံးပေါ် တင်ထားသော လက်ဖဝါးကြီးက ဖူးဝေဖြာဝင်း ကို အသက်ရူတွေ မှား စေခဲ့သည်။ သူ့ မျက်နှာမှာလည်း ရှက်သွေးလား၊ ရမက်သွေးလား မသိ ဖြန်းသောကြောင့် ပူ နွေးနွေး ဖြစ်နေရသည်။ စောထူးသာ ကလည်း မြင်ပါသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း မျက်နှာလေး နီမြန်း နေပြီး၊ နဖူး မှာလည်း ချွေး စို့ နေခြင်းက ကောင်မလေး လည်း စိတ်ထဲမှာ သူ့ အနီးကပ်နေမှုကို သတိထားမိနေမှန်း အသိသာကြီး မဟုတ် ပါလား။ ဖူးဝေဖြာဝင်း ဝတ်ထားတာက အိမ် တွင်း ဝတ် ဂါဝန် လေး ပုခုံး မှာ လက်ပြတ်မဟုတ် လက်စက မဟုတ် ပုခုံး မှ လက်နှစ်လုံးလောက်သာ ရှည်သည်။ အောက်ပိုင်းက ပေါင်လည်လောက်ထိ အရှည် ရှိပြီး ကျောမှာ ဇစ် နှင့် ဖြစ်လေသည်။ စောထူးသာ က ပုခုံးပေါ် တင်ထားသော လက်ကို အသာလျောချပြီး အင်္ကျီစ လွှတ် နေသော လက်မောင်းသား လေးကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း ကြက်သည်းမွှေးညှင်းဖု လေးတွေ ထလာသည်ကို မသိချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်သည်။
ဖူးဝေဖြာဝင်း က စောထူးသာ သူ့ လက်မောင်းသား လေးကို ပွတ်ပေးနေသည်ကို မသိဟန်ဆောင်ကာ ကွန်ပြူတာကို လော့ အင်လုပ်ဖို့ ကြိုးစား နေလေသည်။ အရေးထဲ မှ ပတ်စ်ဝပ် မေ့ နေသဖြင့် တခါ ဝင်လို့ မရ၊ နောက်ဆုံး ဘယ်ပတ်စ်ဝပ် ဖြင့် ဝင်မိသလဲ စဥ်းစားနေရသေးသည်။
စောထူးသာ မနေနိုင်တော့ ကွန်ပြူတာ စခရင် ကို စိုက်ကြည့်ကာ လော့အင် လုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေသည့် ဖူးဝေဖြာဝင်း ပါးကလေးကို နမ်းလိုက်မိတယ်။
“အာ ရသွားပြီ လေးထူး”
စောထူးသာ အနမ်းနှင့် တချိန်ထဲမှာ ကွန်ပြူတာ လော့ အင် ဝင်သွားသဖြင့် ဝမ်းသာ အားရ သူ့ ဖက်ကို လှည့် လိုက် သည့် ဖူးဝေဖြာဝင်း ကြောင့် ပါးအစား နှာခေါင်းလေးကို နမ်းမိ သွားသည်။ မထူး တော့ ပြီဟု တွေးကာ၊ ရုတ်တရက် မှင်သက် မိသွားသော ဖူးဝေဖြာဝင်း ခေါင်းကလေးကို အနောက်မှ ကိုင်ထိန်းရင်း နူတ်ခမ်းလေး အစုံ ကို သူ့ နူတ်ခမ်း ဖြင့် ဖိကပ် ကာ နမ်းစုပ် ပြစ်လိုက်တော့ သည်။
ဖူးဝေဖြာဝင်း မှာလည်း ရုတ်တရက် အံ့အားသင့် သွားသော်လည်း အပျိုမလေး ပီပီ တခါမှ ခုလို နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းတာ မခံဘူးသဖြင့် မြွေအညို့ ခံရသလို မျက်လုံးလေး မှေးစင်းသွားကာ အသက်ရူတွေ တအားမြန်လာခဲ့ ရသည်။ စောထူးသာ ကလည်း ကောင်မလေး ကိုယ်လုံး ပျော့ ခွေသွားတာ သိလိုက်ရသဖြင့် သူ့ တိုက်ပွဲ အောင် ပြီ ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ ယခု လို ကုလားထိုင်ပေါ် ထိုင်နေသည့် ဖူးဝေဖြာဝင်း ကို ကုံး ပြီး နမ်းရသည်မှာ အဆင်မပြေ သည်မို့ ညာဖက်က ပုခုံးကို ဖက်ထားရင်း ဘယ်ဖက်လက်ဖြင့် ဒူးခေါက်ကွေး အောင် မှ မကာ ပွေ့ချီ လိုက်သည်။ အား ကောင်မလေး က အလေးသား လားဟု တွေးရင်း ကုတင်ရှိတာ သယ်သွားကာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်ကလေး တင်ပေးလိုက်သည်။
နောက်တော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း မျက်နှာ အနှံ့ကို နမ်းရှုံ့လိုက်ရင်း။
“အား ချစ်လိုက်တာ ကလေးရယ်၊ ကလေးကို သိပ်ချစ်နေမိပြီကွာ”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ တခါမှ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင် နှင့် အထိအတွေ့ ၊ အတွေ့အကြုံ မရှိသေးသော ဖူးဝေဖြာဝင်း မှာ ရှက်သွေးဖြာပြီး မျက်လုံးကို သာ စုံမှိတ်ထားလေသည်။ စောထူးသာ က ဖူးဝေဖြာဝင်း တင်းတင်းလေး စေ့ ထားသော နူတ်ခမ်းကို လျှာဖြင့် လျှက်ကာ သူ့ နူတ်ခမ်းနှင့်ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းပြန်သည်။ ဒီတခါတော့ သူ့ လျှာကြီးဖြင့် ကောင်မလေး နူတ်ခမ်း အစုံကြားကို ထိုးသွင်း ဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း ကလည်း နူတ်ခမ်းလေးကို တင်းတင်းလေး စေ့ထား သော်လည်း လျှာကြီးက အတွင်း တိုးဝင်လာခဲ့သည်။ အတွင်းမှာ စေ့ထားသည့် သွားလေး များ သွားဖုံးလေး များကို စောထူးသာက သူ့ လျှာထိပ်ဖြင် လျှောက်ထိုး ကလိလေသည်။ ထူးသာ လက်များကလည်း ကောင်မလေး ဘိုက်သား များကို ပွတ်သတ် လာပြီး ရင်သား နေရာကို အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ကောင်မလေး မှာ အခု မှ ဘရာဇီယာ စဝတ်ထားပြီး နို့လေး များမှာ အရမ်းမထွား သေးပေ။ အပေါ် မှ ဂါဝန်အင်္ကျီ တထပ်၊ ဘရာဇီယာ တထပ် မို့ စောထူးသာ အုပ်ပြီး ကိုင်လိုက် တော့ အကြမ်းပုဂံလုံး မှောက်ထားသလို မို့မို့ ဖေါင်းဖေါင်း နို့ကလေး များ ကို အုပ်ကိုင် မိလေသည်။ ဂါဝန်အင်္ကျီ မှာ ဇစ်နောက်ဖက် မှာ မို့ အခု အနေအထားဖြင့် ချွတ်ဖို့ မလွယ်ကူ၊ နောက်ပြီး ကောင်မလေး လန့်ဖြတ်ပြီး အတင်း ရုန်းမှာလည်း စိုး သဖြင့် စိတ်ရှည်ရှည် ဖြင့် နူးရမည်ဟု စောထူးသာ တွေးလိုက်မိသည်။ သူ့ လက်ဖဝါးကြီး ဖြင့် အုပ်ကိုင် ဆုပ်ညှစ်လို့ မဖြစ်နိုင်သော်လည်း ရသလောက် ဖိညှစ်ပေးလိုက်တာတောင် ကောင်မလေး နာသွားသဖြင့် အ ကနဲ အော်လိုက်ရာ စေ့ထားသော သွားများ ဟ သွားလေသည်။ စောထူးသာ လျှာက ကောင်မလေး ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားလေပြီ၊ ဖူးဝေဖြာဝင်း မှာ သူ တခါမှ မခံစားဘူးသေးသည့် အရသာ ကောင့် သူ ကိုယ်တိုင်ပင် သတိ မထားမိပဲ စောထူးသာ လျှာကြီးကို ပြန်လည် စုပ်ယူမိနေတော့ သည်။
သူတို့ နှစ်ယောက် ယခု မှ သမီးရီးစား လို နူတ်ခမ်းချင်း ကောင်းကောင်း စုပ်နမ်း နေကြချိန် စောထူးသာ လက်တွေက ဖူးဝေဖြာဝင်း ရင်သားတွေမှ အောက်သို့ လျှောဆင်းကာ ပေါင်လည်လောက်ရှိ ဂါဝန် အောက်မှ တိုးဝင်ပြီး ချောမွတ်နေသည့် ပေါင်လုံးတုတ်တုတ် လေးများကို စတင် ပွတ်သတ်နေတော့ သည်။
အခန်း ၆။
အပျို မလေး နူတ်ခမ်းလေး များ မှာ ချိုမြိန်လှသည် ဟု စောထူးသာ ထင်မိလေသည်။ အပျိုမလေး အာခံတွင်း နံ့ ကလည်း ကြာညိုနံ့သင်း သည်ဟု ပြောရမလားမသိ သူ့ စိတ်တွေကို ပိုထစေသည်။ လီးကို လည်း အရမ်းကို မာတောင် တောင့် တင်းလာစေခဲ့သည်။ စောထူးသာ လက်တွေက ဖူးဝေဖြာဝင်း ပေါင်တွင်းသားလေး တွေကို ပွတ်သတ်နေရာက ပင်တီလေး ဖုံးနေသော စောက်ဖုတ်လေးပေါ် ရောက်သွားလေသည်။ စောက်ဖုတ်လေး မှ စိမ့်ကျ လာသော စောက်ရည်ကြည်လေး များကြောင့် ပင်တီ ခွဆုံလေး က စိုထိုင်းထိုင်း နှင့် ရှိနေလေပြီ။
စောထူးသာ သူ့ လက်ချောင်းထိပ်ကလေး ဖြင့် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကို အထက်အောင် ဖိပွတ်ပေးရင်း က စောက်စေ့ နေရာလေးကို ဖိကာ စက်ဝိုင်းလို ဖိခြေလိုက်ရာ အပျိုမ လေး ကော့ သွားလေသည်။ ပါးစပ်မှ တဟင့်ဟင့် အသံသာ ထွက်နေခဲ့သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း မှာ မျက်လုံးလေးများ ကို တင်းတင်း မှိတ်ကာ စောထူးသာ လုပ်သမျှ ကို ငြိမ်ခံနေခဲ့သည်။ စောထူးသာ မှာ လီးတအား တောင် နေပြီး အခုပင် တက်လိုးချင်နေမိသည်၊ သို့သော် သီတာဝင်း က ခန ဆိုပြီး ထွက်သွားတာ ဆိုတော့ ဘယ်အချိန် ပြန်ရောက်မည် ဆိုတာ မသေခြာ။ အပျိုမလေး ဆိုတော့ ဘယ်လို ဖြစ်မယ် ဆိုတာ မသေခြာ၊ တော်ကြာ တို့လို့ တန်းလန်း ဆိုရင် ဖုံးရဖိရ ခက်ကုန်မယ်။ သီတာဝင်း ကလည်း စမတ် ဖြစ်တာဆိုတော့ တော်ကြာ ပြဿနာ တက်ကုန်မှာ စိုးသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဒီနေ့ တော့ ရသလောက် နူးထားမည်၊ နောက် အခွင့်ကောင်းရမှ ပဲ ပါကင်လေးကို ဖွင့် တော့ မည်ဟု တွေးကာ စိတ်ကို လျှော့ ထားလိုက်သည်။
စောထူးသာ လက်ချောင်းထိပ်က ဖူးဝေဖြာဝင်း စောက်စေ့ လေးမှာ လေးငါးမိနစ်သာ ဖိပွတ်ရသေးသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း မှာ စောက်စေ့လေး ကျင်တက် သွားပြီး တချီ ပြီးသွားရသည်။ စောထူးသာ လည်ကုတ်ကို အတင်း ဆွဲဖက်ကာ နူတ်ခမ်းတွေကို လည်း တအားစုပ်လာသဖြင့် စောထူးသာက ကောင်မလေး ပြီးတော့ မည်ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ နောက်တော့ ကိုယ်လုံးလေး ဆတ်ကနဲတုံကာ တကိုယ်လုံး တောင့်တင်း သွားတာ ဖီးခံလိုက် ရသဖြင့် ပြီးသွားပြီဆိုတာ သိလိုက်သည်။ ပြီးသွားတော့ လည်း စောက်စေ့လေးကို ဆက်ပွတ်နေတာ မခံနိုင် တော့ သဖြင့် ဖူးဝေဖြာဝင်း က စောထူးသာ လက်ကို သူမ စောက်ဖုတ်လေး မှ အတင်း ဆွဲဖယ်ပြစ်လိုက် ရင်း၊
“အား နာတယ် လေးထူး ရယ် တော် ပြီ မလုပ်နဲ့တော့ ”
ဟု ပြောရှာသည်။ စောထူးသာလည်း အလျှော့ ပေးလိုက်ပြီး နဖူးလေးကို နမ်းရှုံ့ လိုက်သည်။
“ချစ်လား လေးထူးကို”
အပျိုမ လေး မျက်နှာလေး နီနီဖြင့် ပြုံးချင်နေတာကို အတင်းတည်ပြီး မျက်နှာကို တဖက် လွှဲလိုက်ရင်း၊
“မချစ်ပါဘူး၊ ဘာကြီးမှန်း မသိဘူး၊ ကိုယ့်တူမ ကို ဟိုကိုင်ဒီကိုင်နဲ့ မုန်းစာကြီး”
စောထူးသာက ကုတင်ပေါ် တက်ကာ ဖူးဝေဖြာဝင်း အနောက်နားကပ်ကာ လှဲလျောင်းလိုက်ရင်း ဖူးဝေဖြာဝင်း လည်ကုတ်လေးကို နမ်းလိုက်သည်။ သူလက်က ဖူးဝေဖြာဝင်း ဘိုက်သားလေး များကို ပွတ်ရင်း အပေါ်သို့ တက်ကာ နို့လေး များကို ဂါဝန်ပေါ် မှ ပင် အုပ်ကိုင်ရင်း ဆုပ်နှယ်ပွတ်သတ်လေသည်။ နို့ကလေး များမှာ အကြီးကြီး များ မဟုတ် စောထူးသာ လက်ဖဝါးလေး ဖြင့် အုပ်ကိုင်မိရုံသာ ရှိသော်လည်း အိထွေးနေသည်။
စောထူးသာ ၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးက ဖူးဝေဖြာဝင်း ဖင်နှစ်လုံးကြားကို အမြှောင်းလိုက် ဝင်ကပ် ကာ ထောက်မိနေသည်။
“ဒီဘက်ကို လှည့်ပါဦး ဖူးလေး ရယ်”
စောထူးသာ က ဖူးဝေဖြာဝင်း ပုခုံးလေး ကို ကိုင်ကာ သူ့ ဘက် ဆွဲလှည့် လေသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း က ကိုယ်လုံးလေးကို တပတ်လှည့်လိုက်တော့ စောထူးသာ နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ စောထူးသာ က သူမ နူတ်ခမ်းလေးတွေကို ငုံစုပ်လိုက်တော့ သူမ ကလည်း မနမ်းတတ်နမ်းတတ် နှင့် ပြန်တုံ့ပြန်လာခဲ့လေသည်။
စောထူးသာ က ညာလက်တဖက်ကို ဖူးဝေဖြာဝင်း လည်ပင်းလေး အောက်က လျိုသွင်းလို့ ကိုယ်လုံးလေးကို သိုင်းဖက် ပြီး နူတ်ခမ်းချင်းဖိကပ် စုပ်နေသလို ဘယ်ဘက်လက်က ဖူးဝေဖြာဝင်း လက်ကို ဆွဲလို့ သူ့ လီးကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ် တက်ကတည်းက ပြေနေတဲ့ သူ့ ပုဆိုး ကြောင့် မာတောင် နေတဲ့ လီးကြီး က အလွယ်တကူ ပဲ အပြင် မှာ ရောက်နေတာလေ။ ဖူးဝေဖြာဝင်း က နွေးထွေး မာကြောလှတဲ့ လီးကြီးကို မဝံ့မရဲနဲ့ အသာဆုပ်ကိုင်ထားပါတယ်။ စောထူးသာ က ဖူးဝေဖြာဝင်း လက်ကလေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် ဂွင်းထု သလို လှုပ်ရှားပေးတော့ ကောင်မလေး က အလိုက်သင့် လုပ်ပေးရှာပါတယ်။
နောက်တော့ စောထူးသာ သူ့ လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး ဖူးဝေဖြာဝင်း နို့လေးတွေကို သာ ဆုပ်နှယ်ပေးနေ စဥ်၊ ဖူးဝေဖြာဝင်း က စောထူးသာ လီးကြီးကို ဂွင်း ဆက်တိုက်ပေးနေလေသည်။ စောထူးသာ လီးကြီးက မတရားတောင့် တင်းလာတော့ ဂွင်းထု ပေးနေတာကို မကျေနပ်နိုင်တော့ စောထူးသာ ကုတင်ပေါ် မှာ ဒူးထောက် ထ လိုက်သည်။ သူ့ အကြံက ဖူးဝေဖြာဝင်း ကို လီးစုပ် ခိုင်းဖို့ ဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် အိမ်ရှေ့ ခြံထဲ ကားဝင်လာသံ ကြားလိုက်ရသည်။ ဟိုက် သီတာဝင်း ပြန်လာပြီ။ စောထူးသာ ကမန်းကတမ်း ကုတင်ပေါ် မှ ဆင်းကာ ပုဆိုးကို ပြင်ဝတ် လိုက်ပြီး အခန်းထဲ မှ အမြန်ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း လည်း ကုတင်ပေါ် မှ လူးလဲထကာ သူမ ကွန်ပြူတာ စားပွဲဆီသို့ သွားထိုင် နေလိုက်တော့ သည်။
…………
အိမ်ရှေ့ ခြံဝင်း အတွင်း ကားရပ် ပြီး ဆင်းလာသော သီတာဝင်း ကို စောထူးသာ က အိမ်ပေါက်ဝ မှ ထွက်ကြို လိုက်သည်။
“မသီ အဆင်ပြေလား”
“ပြေပါတယ်ဟ ငါ့ရုံး က ပိုင်ပါတယ်၊ ဘော့စ် က သဘောကောင်းသလားမမေးနဲ့၊ ခစ်ခစ် ၊ ကောင်းအောင်လည်း လုပ်ပေးထားတာကိုး”
“ဟင် ဘာတွေများ လုပ်ပေးထားတာလဲဟ”
“ခစ်ခစ် နည်းနည်းပါးပါး ပါဟာ၊ ထိကပါး ရိကပါးလေး တွေ နည်းနည်းပါးပါး ကျွေးထားတာပေါ့၊ ဟိုအထိ တော့ မပေးပါဘူးဟ၊ ကိုယ့်အလုပ်ထဲ အာ့ မျိုး လုပ်လို့ ဘယ်ရမလဲ၊ ရာထူး ဆိုတာက နေ့မြင်ညပျောက်၊ ”
“အင်းပါ အဲဒါ ကောင်းပါတယ်၊ သူမနာ ကိုယ်မနာပေါ့”
ရင်စေ့ လက်တို ဘလောက်စ် နှင့် ထဘီ ကို အရောင် တူ ဝမ်းဆက် ဝတ်ထားသဖြင့် သူ့ ကိုယ်လုံး အလှ အမို့အမေါက် တွေ က ထွားကျိုင်းလှသဖြင့် ဆက်ဆီ ဖြစ်နေသော အမ ဖြစ်သူ သီတာဝင်း ကို စောထူးသာ က အိမ်တံခါး ဝ အရောက်တွင် အသာဆွဲကာပါးလေး ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်သည်။
“ဟဲ့ အိမ်ထဲမှာ သမီး တွေ ရှိတယ်မလား”
သီတာဝင်း က ရုတ်တရက် လန့်ဖြတ်သွားသည်။
“အငယ်မ ပဲ ရှိတာပါ၊ အခု အပေါ်ထပ် သူတို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ”
“အေးပါ ဒါပေမဲ့ ဆင်ခြင်ရမယ်လေဟာ၊ နင်က လည်း သိသိကြီးနဲ့၊ မတော် တဆ ဆို ငါတို့ အထုတ်ကြီး ပေါ် သွားမှ ဒုက္ခ ရောက်နေမယ်၊ ဒါနဲ့ သူ့ ကွန်ပြူတာရော အဆင်ပြေသွားပလား”
“ရသွားပါပြီဟ၊ ဝင်းဒိုး ခရက် ပါ သိပ်အရေးမကြီးပါဘူး၊ နင်တို့ ကလည်း လက်တော့လေး ဘာလေး ဝယ်ပေးလိုက် လေဟာ ခလေးကို ”
“အေးပါဟ သူ တက္ကသိုလ် ရောက်ရင် ဝယ်ပေးမယ် ပြောထားပါတယ်၊ သူက အခု မှ သွားမဲ့ဟာ”
စောထူးသာ က သီတာဝင်း လက်ကို ဆွဲကာ အိမ်နောက်ဖေးဘက် ကို ခေါ်လာခဲ့သည်။ မီးဖိုထဲ ရောက် မှ သီတာဝင်း လက်ထဲ မှ လက်ဆွဲအိပ်၊ ပလပ်စတိတ်အိပ်စသည်တို့ကို ဆွဲယူကာ ထမင်းစားစားပွဲပေါ် တင်လိုက် ပြီး သီတာဝင်း ကို ဆွဲဖက်ကာ မျက်နှာ အနှံ့နမ်းလိုက်သည်။
“အငယ်မ လှေခါးက ဆင်းလာရင် အသံကြားရမှာပါဟ”
ဟု စောထူးသာ က အသက်ရူသံ ပြင်းပြင်းနှင့် ပြောလိုက်တော့ သီတာဝင်း က မျက်စောင်းလှလှ တချက်ထိုး လိုက်ပြီး စောထူးသာ လည်ကုတ်ကို သူမ လက်များဖြင့် ပြန်တွဲခိုကာ မျက်နှာလေးကို မော့ ပေးလိုက်သည်။ စောထူးသာ က သီတာဝင်း နူတ်ခမ်းထူထူ ကြီးကို သူ့ နူတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ခုန ဖူးဝေဖြာဝင်း နှင့် တို့လို့တန်းလန်း ဖြစ်ခဲ့ ရသည့် လီးက အခုတော့ ပြန်တောင်လာပြီး သီတာဝင်း ဘိုက် ကို ထောက်မိနေသည်။ စောထူးသာ က သီတာဝင်း နူတ်ခမ်းများကို စုပ်နမ်းနေရင်း မှ သူ့ လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် သီတာဝင်း ဖင်လုံးကြီးများကို ထဘီပေါ် မှ ပင် အားရပါးရ အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်နေလေသည်။ သူတီု့ နှစ်ယောက် ခနတာ အဆက်မပြတ် ကစ်ဆင် ပေးနေရင်းမှ ခန ခွာကာ အသက်အောင့် ထားသမျှ ပြန်ရူရလေသည်။ သီတာဝင်း က ဘောင်းဘီအသားပါးပါး အောက်မှ ထောင်ထ နေသည့် စောထူးသာ လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ပွတ်သတ်လိုက် ရင်း။
“ဟွန့် လူပျိုကြီး လီး က လည်း တချိန်လုံး ထောင်နေတော့ တာပဲ၊ နင် မိန်းမ ယူမှ ရမှာပေါ့ အဲလိုဆို”
“အေးပါဟ ယူမှာပေါ့ ၊ နင့်လို မိန်းမ မျိုး မတွေ့သေးလို့ပါဟာ”
“သူ တော်တော် ပို ၊ တခါထဲ မပြောလိုက်ချင်ဘူး တွေ့မှ လာချွဲနေတယ်၊ အောင့်ထားလိုက်ဦး ငါတို့ ခရီးသွားမှ အေးအေးဆေးဆေး လွတ်လွတ်လပ်လပ် အချိန်ရမှာ”
“ဟာ နင်ကလည်း အဲ့လောက်ထိ စောင့်ရရင် ငါ ဘောအောင့် တာနဲ့ သေတော့ မယ် အနည်းဆုံးတော့ အခု စုပ်ပေးဟာ၊ အခု အချိန်ပဲ အခွင့်အရေးရမှာ၊ ညနေဆို နင့်လင်နဲ့ မီးကြီး တို့ ပြန်လာကြမှာလေ”
စောထူးသာ ပြောသည်မှာ လည်း မှန်နေသဖြင့် သီတာဝင်းက မီးဖိုခန်း အဝင်ပေါက် မှ တိုက်ရိုက် မမြင်နိုင်သည့် အခန်းထောင့် သို့ စောထူးသာ လီးကို ကိုင်ကာ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ထမင်းစား စားပွဲ တခြားတဖက် ရောက်မှ ကြမ်းမှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်ချရင်း စောထူးသာ ခါးပုံစ ဖြည်ချလိုက်ရာ ခြေကျင်းဝတ်သို့ ကွင်းလုံး ပုံကျွတ်ကျလေသည်။ အတွင်းခံ ဝတ်မထားသဖြင့် မာတောင် တောင့်တင်းနေသော စောထူးသာ လီးကြီး က ဖြောင်းကနဲ ကန်ထွက်လာရာ သီတာဝင်း မျက်နှာ နှင့် တန်းကနဲ နေလေသည်။ မှိုပွင့်ကြီးလို ဒစ်ဖူး ကားကား ကြီးနှင့် လီးတန်တလျှောက် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသော စောထူးသာ လီးကြီးကို သီတာဝင်း က သူ့ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ရှေ့နောက် ပွတ်ပေးလိုက်တော့ လီးကြီးက တဆတ်ဆတ် တုံကာ ဒစ်ဖူးကြီးက မရမ်းရောင် ပြောင်တင်းထလာ ရသည်။ ဒစ်ဖူးထိပ်မှ အကွဲကြောင်းလေးထဲက အရည်ကြည်တို့ က စိမ့် နေလေပြီ။ သီတာဝင်း က သူမ လျှာကလေး ဖြင့် ထိုအရည်ကြည်စက်တို့ကို တို့ ကာ လျှက်လိုက်သည်။ ဒစ်ဖူးကို လျှာဖြင့် လှည့်ပတ်လျှက် လိုက်ပြီးမှ အာခံတွင်းထဲ ငုံလိုက်သည်။ နွေးထွေးနူးညံ့ စိုစွတ်သော သီတာဝင်း ၏ အာခံတွင်း အထိအတွေ့ က စောထူးသာ လီးကို စိမ့်နေအောာင် ကောင်းသော အရသာ ပေးသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း ကို လိုးချင်လွန်းပြီး မာတင်း နေခဲ့ ရတာမို့ လီးကြီး က စန်းစန်းတင့် ဖြစ်နေသည်။ ထိလိုက်တိုင်း ကျင်ကနဲ ပင် ဖြစ်ချင်နေသည်။ သီတာဝင်း က လီးကြီးကို သူ့ အာဂေါင် ထိကာနီး အထိ သွင်းကာ စုပ်လိုက်သည်။ သူမ နူတ်ခမ်းမှာ လီးတန် တဝက်လောက် မှာ ရောက်နေပြီ။ လီးတန် အရင်း နှင့် သူမ နူတ်ခမ်းကြားမှာ လီးတန်ကို သူမ လက်ဖဝါးနှင့် ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး မျက်နှာကို ရှေ့နောက် အတိုးအဆုတ် ကွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးရင်းက ပါးစပ်တွင်းမှ လည်း စုပ်ပေးသည်။
စောထူးသာ ဒူးလေး ကွေးပြီး သီတာဝင်း ခေါင်းကို သူ့ လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်မိသည်။ သီတာဝင်း မျက်နှာ ရှေ့နောက် တိုးနေသည့် တိုင်ပင်ကို နှေးသည်ထင်လာသဖြင့် သူ့ ဖင်ကို ကော့ ကာ သီတာဝင်း ပါးစပ်ထဲ လီးဆောင့်ထိုးမိသည်။ အတွေ့အကြုံရှိသော သီတာဝင်းက သူမ လက်ကလေး ဖြင့် လီးတန်အရင်းကို ဆုပ်ကိုင် ထားသဖြင့် လီးတချောင်းလုံး ပါးစပ်ထဲ မဝင်နိုင်၊ စောထူးသာ သူမ လည်ချောင်းထဲထိ လီးထိုး ပြီး ဒိသရုပ်လုပ် ခိုင်းချင်နေတာ သိသဖြင့် သူမ လည်ချောင်းကို အသာလျော့ ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းလီးထိပ်ကို အာဂေါင်ထဲ ဝင် စေလိုက်သည်။ လီးကြီးဝင်သွားတော့ လည်း မထူးတော့၊ သီတာဝင်း နူတ်ခမ်းတွေက စောထူးသာ ဆီးခုံမှ လမွှေးတွေကို ထိမိသည်အထိ လီးက သူမ ပါးစပ်ထဲ အဆုံးဝင်သွားလေပြီ။ သူမ နူတ်ခမ်းစပ်မှ တံတွေးများ နှင့် စောထူးသာ လီးမှ ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်တို့ ပူးပေါင်းပြီး ယိုစီးကျလာရသည်။
“ပလွတ်…စွပ်..စွပ်”
“အု…ဖု…အု”
စောထူးသာ ဒူးတွေ တောင် ခွေကျချင်သလို ဖြစ်ပြီး သီတာဝင်း လည်ချောင်းဝမှာ ပွတ်နေသည့် သူ့ ဒစ်ဖူးစောင်းများ က ယားယံလာကာ လရည်တွေ တဗြွတ်ဗြွတ် ထွက်ကုန်တော့ သည်။ သီတာဝင်း မှာ အသက်ရူ မရတော့ သဖြင့် စောထူးသာ ပေါင်တွေကို တွန်းလွှတ်ပြစ်နေသည်။ စောထူးသာ က သီတာဝင်း ခေါင်းကို ထိန်းကာ ကိုင်ထားသဖြင့် လီးက ပါးစပ်ထဲက မကျွတ်ထွက်လာသော်လည်း လည်ချောင်းက တော့ ကျွတ်သွားသည်။ သီတာဝင်း အသက်ဝအောင် ရူနေရသဖြင့် လရည်တွေ မျိုမချနိုင်၊ သူမ ပါးစပ်မှ စီးကျကာ အင်္ကျီ ရင်ဘတ်ပေါ် ကျကုန်သည်။ အသက်ရူဝသွားမှ ပါးစပ်တွင်း ကျန်သည့် လရည်များကို တဂွတ်ဂွတ် မျိုချ ရင်း လီးကြီးကိုလည်း လရည်များ ပြောင်စင်သွားအောင် လျှက် ပေးလိုက်ရသည်။ စောထူးသာ လီးတန်ကြီးမှာ လရည်များ ပြောင်သွားမှ သီတာဝင်းက ဒူးထောက်နေရာမှ ထလိုက်ကာ သူ့ ကိုယ်သူ ပြန်ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။
“ခွေးကောင် အစုပ်ပလုပ်၊ ငါ့အင်္ကျီ တော့ ပျက်စီးပါပြီ၊ တခါထည်း လုပ်လိုက်ရင် အကြမ်းပတမ်းပဲ”
ဟု ပြောရင်း စောထူးသာ ဘိုက်ခေါက်ကို လိမ်ဆွဲလိုက်လေသည်။
“အား နာတယ်ဟ”
“နင့်ပုဆိုးနင် ပြန်ဝတ်ထားလိုက်ဦး၊ တော်ကြာ အငယ်မ ဆင်းလာရင် ဂွေးတန်းလန်း နဲ့ ဦးလေး ကို တွေ့သွား ဦးမယ်”
ဟု ပြောရင်း သူမ အင်္ကျီ ပေါ် စွန်းသွားသည့် လရည်များကို ရေဖြင့် ဆေးဖို့ ရေချိုးခန်းသို့ ဝင်သွားတော့ သည်။ စောထူးသာ က စပ်ဖြဲဖြဲ ဖြင့် သူ့ ပုဆိုးကို ကို ခြေကျင်းဝတ်မှ ဆွဲမယူ ဝတ်လိုက်လေသည်။
အခန်း ၇။
ဒီလို နဲ့ စောထူးသာတို့ မောင်နှမ တူဝရီး သုံးယောက် ခရီးစဥ် စခဲ့ကြသည်။ ပထမဆုံး ည နေပြည်တော် မှာ ညအိပ်ကြသည်။ ဟော်တယ် တစ်ခုတွင် အခန်း နှစ်ခန်းယူလိုက်သည်။ စောထူးသာ က သူ့ ယောက်ဖ မပါတော့ သူလွတ်လွတ်လပ်လပ် ကဲ လို့ ရမည်ထင်ထားရာ၊ အခု သုံးယောက်ထဲ ဆိုတော့ တကယ်တမ်း ကျ မလွတ်လပ်၊ သူက သူ့ အမ နှင့် ကဲချင်ပေမဲ့ တူမ ရှေ့ မှာ ဟန်ဆောင်နေရသည်။ တူမ ကို သူက စထားပြီးပြီမို့ ကဲချင်သော် လည်း အမဖြစ်သူ ရှေ့ မှာ ဘာမှ လုပ်လို့ မရ။ ညဘက် အိပ်တော့ သူက တခန်း သူ့ အမ နှင့် တူမလေးက တခန်း အိပ်ကြဖို့ စီစဥ် ထားကြသည်။ ခရီးအတူ ထွက်လာခဲ့သည့် အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်စလုံးကို သူ က လိုးဖို့ အဆင်ပြေနေပေမဲ့ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ပေးသိလို့ မရသဖြင့် သူ့ မှာ ဒုက္ခရောက်ပြီး စိတ်ရော လီးပါ တအား တင်းနေ ရသည်။
ဒါပေမဲ့ သီတာဝင်း က ခပ်တည်တည်ပင် ပထမဦးဆုံး ည၊ စောထူးသာ အခန်းတွင် သူတို့ သုံးယောက် ထိုင်စကား ပြောနေကြ ရင်း ညနက်လာခဲ့သည်။
“မီးငယ် အိပ်ချင်ရင် သွားအိပ်တော့ မေမေ နဲ့ နင့်လေးလေး တို့ ပြောစရာတွေ ရှိသေးလို့”
“အင်း”
ဖူးဝေဖြာဝင်း က လေးတွဲ့တွဲ့ နှင့် ပြောရင်း က အခန်းထဲက ထွက်သွား ကာ သူတို့ သားအမိ အိပ်မည့် အခန်းသို့ သွားလိုက်သည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း ထွက်သွားသည်နှင့် သီတာဝင်း က စောထူးသာ အခန်းတံခါးကို အတွင်း မှ လော့ ချကာ ပိတ်လိုက်သည်။ မျက်နှာ ခပ်ပြုံးပြုံး နှင့်၊
“ကဲ မတတ်နိုင်တော့ ဘူး ၊ ဒီလို မှ မလုပ်ရင်လည်း ငါတို့ အခွင့်အရေး ရမှာ မဟုတ်ဘူး”
“ဘာအခွင့်အရေးလဲဟ”
“လိုး ဖို့လေ သေနာရဲ့ တော်တော် ကြားချင်တယ်ဟုတ်လား ပြောလိုက်ရ တခါထဲ”
“ဟားဟား စတာပါ အမကလည်း နင်က ပါးစပ် ကြမ်းလိုက်တာ လာခဲ့ အဲဒီ ပါးစပ်”
စောထူးသာ က သီတာဝင်း ကို ဆွဲဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း လိုက်သည်။ သီတာဝင်း ကလည်း စောထူးသာ ကို ပြန်ဖက်ကာ ရမက် ပြင်းပြင်း အနမ်းတွေ နှင့် တုံ့ပြန်လေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး က အတွေ့အကြုံ များ နေကြသူများ မို့ တစ်ယောက် အဝတ်အစား တစ်ယောက် အမြန် ချွတ်ပြစ်လိုက်ကြသည်။
“လှလိုက်တာ မသီရာ နင်က နို့ကြီးတွေ ရော ဖင်ကြီး ရော ပိုတောင် ကိတ်လာသေးတယ်”
“ဟွန့် လုပ်ခါနီး မှ လူကို လာမြှောက်မနေနဲ့ လာတော့”
သီတာဝင်း က အိပ်ယာပေါ် သွားမလို ပြင်တော့ စောထူးသာက နောက်က လိုက်သွားပြီး သီတာဝင်းကို ဖက်လိုက်ကာ၊
“အိပ်ယာပေါ် မတက်နဲ့အုန်း အိပ်ယာပေါ် တတောင်ထောက်ပြီး ကုံးပေး ”
သီတာဝင်း ကလည်း စောထူးသာ ပြောသည့် အတိုင်း လုပ်ပေးသည်။ ကုတင်က သိပ်အမြင့် မဟုတ်သဖြင့် သီတာဝင်း မှာ ကြမ်းပေါ် မှာ ခြေထောက်နှစ်ဖက် ချဲ ပြီး ကုတင်ပေါ် တတောင်ထောက်ကုံးလိုက်တော့ ဖင်ကြီး က ကော့တက်လာသည်၊ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးသလို ဖြစ်နေရသည်။ ဖွံ့ထားစွင့်ကား နေသော ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ၊ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကြားမှ အနောက်သို့ ပြူးထွက် လာသည့် စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်း ကြီးမှာ အမွှေး အမြှင် မရှိ သဖြင့် နှစ်ခမ်းထူထူ ကြီး နှင့် ရွှမ်းစိုနေသော အရည်ကြည်တို့ ဖြင့် မီးရောင်အောက် မှာ အရောင်ပြန် လဲ့ နေသည်။ စောထူးသာက သီတာဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကုံး လျှက်လိုက်သည်။
“အိုးးးးးးးးးးးးး ဟားးး မောင်လေး ရယ်”
သီတာဝင်း ငြီးသံ နှင့် အတူ စောထူးသာ ၏ လျှာဖြင့် တပြတ်ပြတ်လျှက်သံ၊ အားမလို အားမရ ပြွတ်စ် ကနဲ စုပ်သံ၊ တို့သာ အခန်းတွင်း မှာ ထွက်ပေါ် နေလေသည်။
“ပလပ် ၊ ပလွတ်၊ ပြွတ်စ်”
“အ..အ…အီးးး ရှီးးးးး”
စောထူးသာ က သူ့ လျှာ ဖြင့် စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းထဲ ထိုးထည့်ရင်း ထွက်ကျလာသည့် စောက်ရည်တွေကို စုပ်မျိုချပြစ်လိုက်သည်။ သူ့ လက်တဖက်က သီတာဝင်း ပေါင်လုံးကြီး တဖက်ကို ပွတ်သတ်ရင်း နောက် လက်တဖက် က သီတာဝင်း စောက်စေ့ နေရာကို ဖိပွတ်ခြေပေးနေလေသည်။
“အထူးးး မရတော့ ဘူးကွာ လာတော့ လိုးပေးတော့ အဲဒါတွေ နောက်မှ လုပ်တော့ ”
စောထူးသာ လည်း အားရပါးရ ဘာဂျာ ပေးပြီ မို့ မတ်တတ်ထရပ်လိုက်သည်။ မာတောင် တောင့်တင်းနေသော သူ့ လီးကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း ၊ သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် ဒစ်ဖူး ဖြင့် အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲပြန်သည်။
“အ…အီးးးးးးး ထည့် တော့ ကွာ…..”
စောထူးသာ က ဒစ်ဖူး ကို အသာလေး ဖိသွင်း လိုက်ပြီးမှ လက်ကို လီးမှ လွှတ်ကာ သီတာဝင်း ပေါင်တန် နှစ်ဖက် ကို လက်ဖြင် ထိန်းကိုင်လိုက်သည်။ ပြီး မှ သေခြာ ချိန်ကာ ဆောင့်ထိုး သွင်းချပြစ်လိုက်သည်။
“ဖြစ်..ဗျိ..ဖွတ်..ဖတ်”
“အားးးးးးး အစ်..အစ်..”
လီးကြီးက အဆုံး ထိ ဝင်သွားပြီး သူ့ ပေါင်ခြံ နှင့် သီတာဝင်း ဖင်လုံးကြီးများ ရိုက်ခတ်မိသွားသည်အထိ စောထူးသာက တရှိန်ထိုး ဆောင့် သွင်း လိုက်သဖြင့် သီတာဝင်း အော် သွားရသည်။ သို့ ပေမဲ့ ဘာမှ တော့ မပြော ပါ၊ သူမ စောက်ဖုတ်က တအားကို လိုချင်နေပြီ မဟုတ်လား။ ငယ်စဥ် သူမ အပျို ဘဝ ကတည်းက အလိုးခံ လာခဲ့ပြီး မတွေ့ ဆုံ ရတာ ကြာပြီ ဖြစ်သည့် မောင်လေး ရဲ့ အလိုးကို ခံရတာ သူမ မှာ အလွန်ကို အီစိမ့် နေ အောင်ဖီးခံစား ရလေသည်။ စောထူးသာလည်း အခု မှ လွတ်လွတလပ်လပ် အထိန်းအကွပ် မရှိ အမ ဖြစ်သူ ကို ပြန်လိုးနေရသည်မို့ အသားကုန် ဆောင့်ကာ လိုးတော့ သည်။
သူတို့ နှစ်ယောက် ပထမဆုံး အချီ လိုးပွဲမှာ သိပ်အကြာကြီး မဟုတ်လိုက် နှစ်ယောက်စလုံး တင်းနေကြသည် မို့ အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးကြရင်း ခနလး ဖြင့် တချီ ပြီးသွား ကြရသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် မှာ အထိန်းအကွပ် မထားပဲ ပါးစပ်က လည်း ပြော၊ ငြီးလည်း ငြီး ဖြင့် လိုးနေကြတာမို့ သူတို့ အခန်းတံခါးကို နားကပ်ကာ ထောင်နေ သည့် ဖူးဝေဖြာဝင်း တစ်ယောက် အခန်းထဲ မှာ သူမ အမေ နှင့် သူမ ဦးလေး တို့ ဘာတွေ လုပ်နေကြသည်ဆိုတာ ကို မျက်စေ့ ဖြင့် မြင်စရာ မလိုပဲ သိနေရလေသည်။ သူမဝတ်ထားသည် ဘောင်းဘီတိုလေး အပေါ် မှ ပင် အရည်တွေ စိုစွတ်နေသည့် သူမ စောက်ဖုတ်ကလေးကို ဖိပွတ်ရင်း အတွင်းမှ စုံတွဲ တို့ လုပ်နေပုံကို စိတ်ကူး ပုံဖေါ် နေမိလေသည်။
အခန်းတွင်း မှ စုံတွဲ က တချီ မပြီးသေးခင်ပင် သူမ စောက်ဖုတ်လေး ကျင်တက် ပြီး ပြီးသွားရသဖြင့် သူမ မှာ ဘေးပတ်ဝန်းကျင် မှာ တခြားလူများ သူမကို တွေ့နိုင်သည်ကို သတိထားမိပြီး သူမအခန်းသို့ အမြန် ပြန်သွား ခဲ့ရလေသည်။
စောထူးသာတို့ မောင် နှမ နှစ်ယောက်က ပထမတချီ ပြီးသွား တော့ ကုတင်ပေါ် တက်ကာ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဖက်ကာ နားကြသည်။ နောက်တော့ စောထူးသာက သီတာဝင်း နို့တွေကို ဆုပ်နှယ်ရင်း က နို့သီးခေါင်း တွေကို တပြွတ်ပြွတ်စို့ သည်။ သီတာဝင်းက လည်း စောထူးသာ လီးကို သူမ လက်ကလေး နှင့်ကိုင်ကာ ဖြည်းဖြည်း ချင်းပွတ်သပ်ဂွင်းတိုက် ပေးသည်။ နည်းနည်းလေး မာလာတော့ စောထူးသာ ခြေရင်းဘက်ကို ဆင်းကာ လီးကို စုပ်၊ ဂွေးဥ တွေကို လျှက် ပြီး ပုလွေ ကောင်းကောင်း ပေးလေသည်။ စောထူးသာ လီးက မာတောင့် တင်းကာ နောက်တချီ ဆွဲဖို့ အဆင်သင့် ဖြင့် လာမှ မောင်နှစ်မ နှစ်ယောက် လှေကြီးထိုး ရိုးရိုး ပုံစံ ဖြင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်၊ တစ်ယောက် မျက်နှာ တစ်ယောက် ကြည့်ကာ ဇိမ်ခံ လိုးလေသည်။
ဒီတချီကတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ဖြည်းဖြည်းချင်း စောက်ဖုတ် အတွင်းသား နှင့် လီး တစ်ချောင်းလုံး တစ်လက်မ မကျန် အရသာ တစိမ့်စိမ့် ခံရင်း လိုးကြလေသည်။ တော်တော် နှင့် မပြီးနိုင် ကြ သဖြင့် လီးမာတောင် တောင် ကြီး ကို စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ မြုပ်စိမ်ကာ ခနနားလိုက်ရသေးသည်။ နောက် တော့ သီတာဝင်း ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို စောထူးသာ က ပုခုံးပေါ် တင်ထမ်းကာ လိုးပြီး ဒုတိယ အချီ ပြီးလိုက်ရလေသည်။
ဖူးဝေဖြာဝင်း ကတော့ သူမ တို့ အခန်းထဲ က ကုတင်ပေါ် မှာ သူမ အမေ နှင့် ဦးလေး တို့ အကြောင်း တွေး ရင်း စောက်စေ့ လေးကို လက်ဖြင့် ဖိပွတ်ကာ အီစိမ့် သွား ပြီး ပြီးသွားရသည်။ သူမ အမေ များ ပြန်လာမလားဟု စောင့် ရင်း တလူးလူး တလိမ့် လိမ့် ဖြင့် ညသန်းကောင်ကျော် တော့ အိပ်မော ကျသွားရလေသည်။
စောထူးသာ တို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက် မှာ နှစ်ချီ နှစ်မောင်း ကောင်းကောင်း လိုးပြီး သွားတော့ အိပ်ယာ ပေါ် တွင် လှဲလျောင်း နေကြရင်း နှင့် ရှေးဟောင်း နှောင်းဖြစ်များ ပြောကာ စမြုံ့ ပြန်နေကြသည်။ နောက်တော့ လက်ရှိ အခြေအနေ အကြောင်းအရာတို့ ဆီ ရောက်သွားကြလေသည်။
“အမ နင့် ယောက်ျား က ရော နင့် အလိုကို ဖြည့် ပေးနိုင်ရဲ့ လား နင့် ကို ဖြိုဖို့ မှ မလွယ်တာ ခစ်ခစ်”
“အမယ် နင်က အထင်သေးလို့ သူက တကယ့် တဏှာရူး ဟဲ့။ သိလို့လား”
“ဘယ်သိ မလဲ နင်ပြောပြလေဟာ၊ ငါ့ထက် ဆိုးသေးလား ဟဲဟဲ၊ သူ့ အမ ကို သူ ပြန်လိုးလို့လားလို့ ”
“အမလေး ဒီထက် ဆိုးသေး၊ သူက သူ့ သမီးတောင် ပြန်လိုးနေတာ”
“ဟင်..ဖူး…”
“ဟင့်အင်း မဟုတ်ဘူး၊ အကြီးမ အိ ကို လိုးနေတာ”
“ဟာ နင်.. နင် က ခွင့်ပြုထားတာလား၊ သူ က နင်မသိအောင် လိုးနေတာလား”
“အင်း သူတို့ ဖြစ်နေကြတာကို ငါက ရိပ်မိပြီး ငါ့ လင်ကို ငါ ဗြောင်ဖွင့် မေးလိုက်တာ၊ သူက လည်း ဝန်ခံတယ်။ အကြီးမ ကလည်း ကိုယ်တိုင်က ပါနေတာ ဆိုတော့ ငါလည်း မပြောတော့ ဘူး လွှတ်ပေးထားလိုက်တယ်။ အငယ် မကို တော့ လုံးဝ မသိစေနဲ့ လို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကို ငါ ပြောထားလိုက်တာ”
“အော် ဒါကြောင့် အိလေး က နို့တွေ ကြီးနေတာကိုး၊ နင်က လည်း နင့်လင် ကို တော်တာ် အလိုလိုက်တာပါလား”
“အင်း သူက လည်း ငါ့ အလိုကို လိုက်တာကိုးဟ၊ နောက်တော့ ငါတို့ က စိတ်တူ ကိုယ်တူ လို ဖြစ်သွားကြတော့၊ ပွင့်လင်းကုန်ကြတာပါ”
“ပြောစမ်းပါဦး ဒီတေး လေးတွေကို ၊ ငါက အဲလို ဟာ တွေ တအား စိတ်ဝင်စားတာ၊ နင့်လင်က အင်းစက်၊ ကပ်ကိုး၊ နောက်ပေါက် အဲဒါ တွေ အကုန်လုပ်တာပဲလား၊ ငါ က နင်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့ ဘူးတော့ တိတ်တခိုး ဆိုက်က ဇာတ်လမ်းတွေ လိုက်ဖတ်ရတာ အရမ်း အရသာရှိတာ၊ ခု နင့်ဟာက ဖြစ်ရပ်မှန်ဆိုတော့ ပိုစိတ်ဝင်စားတယ်ဟ”
“အဲဒါ ဆိုရင် ငါပြောပြမယ် နင် ကြားက ဖြတ်မရှုတ်နဲ့ တဆင့်ချင်း ငါပြောပြမယ်”
သီတာဝင်း ပြန်ပြောပြ သော ဇာတ်လမ်းကို စာဖတ်သူ များ ဖတ်လို့ ကောင်းအောင် လိုတိုးပိုလျှော့ ပြန်ရေးပေး လိုက်ပါတယ်။
သီတာဝင်း ရဲ့ ဇာတ်လမ်း။
သီတာဝင်း မှာ ကျောင်းတုန်းကလည်း ဘဲတွေ တဗွေပြီး တဗွေ တွဲလာ၊ ကာမ ကိစ္စ မှာလည်း အာရုံ ခံစား မှု က မနည်း။ မောင် အရင်း ဖြစ်သူ စောထူးသာ နှင့် လည်း ဖြစ်ခဲ့ သည်။ ထို့ ကြောင့်လည်း မင်္ဂလာဦး ညမတိုင် မှီက တည်းက လည်း လင်ဖြစ်လာမည့် သူ နှင့် စောင်းပုလွေဘာဂျာ စုံ အောင် လုပ်ခဲ့ ပြီးပြီ။ ယူပြီးကာစ လည်း ကျော်စိုးဝင်း နှင့် သူနှင့် က အတွဲညီညီ လိုးကြစော်ကြ နှင့် ကလေး သုံးယောက်ကို ဆက်တိုက် မွေးခဲ့ သည်။ အငယ်ဆုံး သား ကို မွေးပြီးတော့ သီတာဝင်း မှာ ၂၈ ပဲ ရှိသေးသည်။ ကျော်စိုးဝင်း ကလည်း အသက်၃၀ သာ ရှိသေးသည်။ မညားခင်ကတည်းက လိုးလာကြသည့် အတွဲ၊ ဘိုက်ကြီးတော့ လည်း လိုး။ ပုံစံ မျိုးစုံ လည်း လိုး ၊ အဲလို ဆိုတော့ ညှားပြီး ရှစ်နှစ် နှင့် ကလေး သုံးယောက် ရပြီး ချိန်မှာတော့ တယောက် နှင့် တယောက် အပေါ် ကာမဆန္ဒ တွေ အနည်းငယ် လျော့ ပါးလာကြသည်။ ထို့ ကြောင့်လည်း ဆန္ဒတွေ ပြန်ဖြစ်လာအောင် အောကား တွေ ကြည့် အောဇာတ်လမ်းတွေ ဖတ်ကြ ပြီး စိတ်ထ လာမှ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ အောကားတွေ ဖတ်ပြီးတော့ ရိုးပလေး တွေလည်း လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ နောက်တော့ ကျော်စိုးဝင်း က ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်း အစပျိုးလာခဲ့သည်။ ဒီကြားထဲ အင်းစက် ကလည်း မလွတ်ခြေ။ အင်းစက် ကို သူတို့ နှစ်ယောက် ရိုးပလေး လုပ်ကြသည်။ သီတာဝင်း က သူ့ မောင်နှင့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာကို မပြောပြထား။ ကျော်စိုးဝင်း က သူ့ ကိုယ်သူ သီတာဝင်း အဖေ အနေနှင့် ရိုးပလေး လုပ်လိုက်၊ စောထူးသာ အဖြစ် ရိုးပလေး လုပ်လိုက်၊ သီတာဝင်း ဦးလေး ဖြစ်သူ အနေဖြင့် ရိုးပလေး လုပ်လိုက်ဖြင့် လိုးသလို။ သီတာဝင်း ကို လည်း သူ့ အမေ၊ သူ့ အဒေါ် ၊ သူ့ အမ၊ သူ့ညီမ စသဖြင့် ရိုးပလေး လုပ် ခိုင်းကာ လိုးသည်။ ကပ်ကိုး ကလည်း ဖီးရှိနေတော့ သူ့ လုပ်ဖေါ် ကိုင်ဖက်၊ သူ့ ဘော့စ် စသဖြင့် ရိုးပလေး လုပ် ကာ လိုးသည်။ နောက်တော့ လည်း သီတာဝင်း ကို သူ့ ကပ်ကိုးဖီးလ် ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ပြောပြလာခဲ့သည်။
နောက်တော့ ရိုးပလေး မှ တဆင့် တကယ့် လက်တွေ့ ကပ်ကိုး အဆင့် သို့ ရောက်လာခဲ့လေသည်။
အခန်း ၈။
ပထမဆုံး ကပ်ကိုး အတွေ့အကြုံ သီတာဝင်း ရလိုက်တာက ကျော်စိုးဝင်း သူငယ်ချင်း သင်္ဘောသား နဲ့။ သူတို့ သူငယ်ချင်းချင်း က အရမ်းပွင့်လင်း ပြီး ငယ်ငယ်ထဲက တယောက်နဲ့ တယောက် စော် တွေ အကြောင်း အတူတူ ပြောပြီး၊ ဖန်တဲ့ အကြောင်း ကွိုင်တဲ့ အကြောင်းတွေ ပြောလေ့ရှိတာ။ သင်္ဘောလိုက်သွားပြီးတော့ လည်း သူ့ အတွေ့အကြုံ တွေကို ဖုံးဆက် ပြောနေတုန်း။ ခုထိ လူပျိုကြီး မြန်မာပြည်ပြန်လာရင် လှည့်ပတ်စားနေတုန်း။ ရန်ကုန်မှာ ခနတဖြုတ်ပဲ နေပြီး မန္တလေး က သူ့ မိဘတွေ ဆီ သွားနေတတ်တာမို့ သီတာဝင်း နဲ့ က အရမ်းကြီး ရင်းနှီး လှတယ် မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့် ယောက်ျား ရဲ့ အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်း ဆိုတော့ လည်း တွေ့တဲ့ အချိန် ခင်ခင်မင်မင် နေရတာပေါ့။ အဲလူနာမည်က မိုးကျော်ဟိန်း၊ မိုးကျော်ဟိန်း က သူ့ ရဲ့ နိုင်ငံတကာ အတွေ့ အကြုံတွေ ကျော်စိုးဝင်း ကို အမြဲတမ်း ပြောပြ လို့ ကျော်စိုးဝင်း ကအားကျနေတတ်သည။ ကျော်စိုးဝင်းက သီတာဝင်း ကိုလည်း ပြန်လည်ပြီး ဖေါက်သည်ချလေ့ ရှိသည်။ ဘယ်နိုင်ငံ မှာ ဘယ်စော်ကို ဘယ်လို ဖြုတ်တာ၊ စသဖြင့် အပြင် နိုင်ငံခြား က ကပ်ကိုး လင်မယား တွေ အတွက် ဘူးလ် လုပ်ပေးခဲ့ တဲ့ အတွေ့ အကြုံ တွေပါ ပြောပြ ခဲ့သည်။ သီတာဝင်း ကို သူပြောပြတာက မိုးကျော်ဟိန်း အတွေ့ အကြုံ များသာ ဖြစ်သည်။ကျော်စိုးဝင်း ကလည်း သူနဲ့ သီတာဝင်း တို့ ရိုးပလေး လုပ်ကြတဲ့ အကြောင်းတွေ ပြောပြခဲ့သည်။ သီတာဝင်း ကတော့ သူတို့ လင်မယား အကြောင်း မိုးကျော်ဟိန်းကို သူ့ ယောက်ျား ပြောပြနေခဲ့တာ မသိ။ မိုးကျော်ဟိန်း က ကျော်စိုးဝင်း ကို မင်း ကံကောင်းကြောင်း၊ သီတာဝင်း လို ရုပ်ချော၊ ဘော်ဒီကိတ်၊ ရမက်ထန် သည့် မိန်းမမျိုး ရဖို့ မလွယ်ကြောင်း။ မြန်မာ မိန်းကလေး ထဲ မှာ သူသိသလောက် အိမ်ထောင်ရှင်မ များမှာ ရိုးပလေး တောင် လုပ်ရဖို့ မဖြစ်နိုင် ကြောင်း ပြောပြသည်။ တနေ့ ကျော်စိုးဝင်း က အရက်သောက်ရင်း ကပ်ကိုး အောကား တကား ကြည့်နေစဥ်၊ မိုးကျော်ဟိန်း ဆီက ဖုံးဝင်လာသဖြင့်၊ စကားပြောကြရင်း၊ သူ့ ကပ်ကိုး ဖီးလ် ကို ပြောပြလိုက်မိသည်။ မိုးကျော်ဟိန်းက သူဒီတစ်ခေါက် မြန်မာပြည်ပြန်လာလျှင် ကျော်စိုးဝင်း ဆန္ဒကို ဖြည့် ပေးမည်ဟု ပြော လေသည်။
ထိုအခါမှ စ၍ ကျော်စိုးဝင်း ခေါင်းထဲ တွင် သူ့ ကပ်ကိုး ဖီးလ် ပြည့်အောင် သီတာဝင်း ကို မည်သို့ မည်ပုံ ခွင်ရိုက် ရမလည်း ဆိုတာ အကြံထုတ်နေမိတော့ သည်။ သူ့သူငယ်ချင်း မိုးကျော်ဟိန်း အဖြစ်လည်း ခနခန ရိုးပလေး ကစားကာ သီတာဝင်း ကို လိုးနေမိသည်။ လိုးတိုင်းလည်း လီးက တအား မာတောင် နေသဖြင့် သီတာဝင်း ကလည်း နောက်ပိုင်း သူမ ဆာလာလျှင် သူ့ကို မိုးကျော်ဟိန်း အဖြစ် ညှကာ ဆွဲဆောင်တော့ သည်။
တနေ့ သီတာဝင်း ကို သူ့ ယောက်ျား က နောက်တပတ် မိုးကျော်ဟိန်း သင်္ဘောက ခနနား ပြီး ပြန်လာမည်ဟု ဆိုသည်။ သူတို့ အိမ်မှာ တပတ်ခန့် တည်းခိုပြီးမှ သူ့ မိဘတွေ ရှိတာ မန္တလေးသို့ ပြန်မည်ဟု ဆိုသည်။ ထို အချိန်မှာ သူတို့ သား အငယ်ဆုံး မိုးဇေယျာဝင်း က ငါးနှစ်သား သာ ရှိသေးသည်။ သီတာဝင်း က ၃၃ နှစ်။ သူတို့ အိမ်မှာ က အိပ်ခန်း သုံးခန်း ရှိရာ သူတို့ ကို အကူအညီ လာလုပ်ပေးနေသော ကျော်စိုးဝင်း ဒေါ်ကြီး မနီလာ နှင့် မိုးဇေယျာဝင်း က တခန်းအိပ် ပြီး၊ သမီး နှစ်ယောက် က တခန်းအိပ်သည်။ ဧည့်သည် အတွက် အခန်းပို မရှိခြေ။ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်း ဆက်တီ က ဆိုဖာ မှာတော့ လူတစ်ယောက် ကောင်းကောင်းအိပ်လို့ ရသည်။ အရပ်ရှည်ရင် တော့ နည်းနည်း ကွေးအိပ်ရပေမည်။ သီတာဝင်း က သူတို့ ရိုးပလေး လုပ်နေကြ မိုးကျော်ဟိန်း သူတို့ အိမ်မှာ တပတ်လောက် နေမည် ဆိုတော့ ရင်တွေ ခုံနေသည်။ ကျော်စိုးဝင်း ကလည်း အတူတူပင်။ သူတို့ အိမ်မှာ တည်းမည်ဆိုသည့် သတင်း ရပြီး ကတည်းက နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်တွေ တက်ကြွ နေပြီး ညတိုင်း လိုးဖြစ်ကြသည်။ တစ်ဦး နှင့် တစ်ဦး တော့ ဖွင့် ဟ မပြောဖြစ်ကြ။ ရိုးပလေး လည်း မလုပ်ဖြစ်ကြ၊ မျက်နှာပူ ပြီး ထိုရိုးပလေး ကို ရှောင်ရှားကာ လုပ်နေကြသည်။ အတွင်းစိတ်ထဲ မှာတော့ ထိုရိုးပလေးကို လုပ်နေကြသည်။
ကျော်စိုးဝင်း က ပထမဆုံး စမ်းချင်တာမို့ သီတာဝင်း ကို ဗြောင်ပြောရမှာ မျက်နှာပူနေသည်။ ဘယ်သူ က ကိုယ့်မိန်းကို ဖွင့်ပြောရဲပါမည်နည်း။ သီတာဝင်း ကလည်း ကျော်စိုးဝင်း ဗြောင်ဖွင့် ပြောရင်တောင် ခေါင်းညှိမ့် ဖို့ဆိုတာ မနည်း သတ္တိမွေးရမည်။ ဒီလူ နဲ့ ဒီလူ ကလည်း နောက် ပြန်တွေ့ ကြမဲ့ သူတွေ ၊ သင်္ဘောသား မို့လို့သာ သုံးနှစ် တစ်ခါလောက် ပြန်တွေ့ ရမှာ နည်းနည်း တော့ တော်သေးသည်။ ထို့ကြောင့် လည်း သူတို့ နှစ်ယောက် ဘာမှ ကြိုတင် ပြင်ဆင်မထားဖြစ်ကြ။
တကယ်ရောက်လာသည့် နေ့က ကျော်စိုးဝင်း က လေဆိပ်မှ သွားကြိုပြီး အိမ်ကို ခေါ်လာတော့ သီတာဝင်း မှာ မျက်နှာပူပြီး မိုးကျော်ဟိန်းကို စေ့စေ့ မကြည့်ရဲ၊ တကယ်က သူတို့ ဘာမှ တိုင်ပင်ထားတာ မရှိ။ မိုးကျော်ဟိန်းကို သူမ အနေနဲ့ အလိုးခံမယ် မခံဘူးဆိုတာတောင် ဘာမှ မပြောထား။ စိတ်မလုံ သဖြင့် သာ ရှိုးတိုးရှန်းတန်း ဖြစ်နေတာ။ မိုးကျော်ဟိန်းက ဘာမှ မသိသလို ပင် ပုံမှန် ရိုးရိုးသားသား ဆက်ဆံ ပြောဆို နေသဖြင့်သာ တဖြည်းဖြည်း နေသားကျပြီး ရီရီမောမော ရင်းရင်းနှီးနှီး ပြောဖြစ်လာကြသည်။
ရောက်ရောက်ခြင်းနေ့ မှာပင် မိုးကျော်ဟိန်းကို မြန်မာထမင်းဟင်း နာမည်ကြီး ဆိုင် တဆိုင်မှာ သူတို့ လင်မယား နှစ်ယောက် ညစာသွားကြွေးလိုက်သည်။ သူတို့ သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက် ဘလက်လေဘယ်တလုံး ကို ဖေါက် သောက်ကြသည်။ စားပြီးတော့ လက်ကျန်ပုလင်း နှင့် ဘီယာ နည်းနည်းဝယ်ကာ အိမ်ပြန်လာကြသည်။ အိမ်ရောက်တော့ ကလေးတွေရော ဒေါ်ကြီးမနီလာ ရော အိပ်ယာဝင်နေကြပြီ။
သူတို့ ဧည့်ခန်းမှာ စားသောက်ကြပြန်သည်။ သီတာဝင်း က အဝတ်အစား လဲလှည်လိုက်ပြီးတော့ ခေါင်းအုံး နှင့် စောင် ထုတ်ယူလာကာ ဆိုဖာတလုံးပေါ် တင်ထားလိုက်သည်။ သီတာဝင်း က ညအိပ်ဂါဝန် အပါး ပေါင်လည် လောက် အရှည် ပန်းရောင်လေး ကို ခါးစည်းကြိုးနှင့် ဝတ်ထားသည်။
“သူငယ်ချင်း တို့ မှာကလည်း အခန်းပို မရှိတော့ မင်း ဒီဆိုဖာအရှည်ပေါ် မှာ ပဲ အိပ်ဖို့ ပြင်ပေးမယ်ကွာ ဖြစ်တယ်မလား”
“ဖြစ်ပါတယ်ကွ မင်းက လည်း ခနတဖြုတ်နေတာပဲဟာကို၊ ငါက ဖြစ်သလို နေတတ်ပါတယ်ကွ”
နောက်တော့ ညနက်လာပြီး သောက်တာ များလာပြီး သွေးတွေ ဆူလာကြသည်။ သီတာဝင်း က အိပ်တော့ မည်ဆိုကာ ထသွား သည်။ သီတာဝင်း နောက်ဖေးဘက်သွားကာ သွားတိုက် ခြေဆေး လုပ်နေစဥ် မှာပင် ကျော်စိုးဝင်းက မိုးကျော်ဟိန်းကို၊
“သူငယ်ချင်း မင်းက အရပ်ရှည်တော့ ဒီဆိုဖာ နဲ့ ဆို အိပ်ရ မှာ မဟုတ်ဘူး။ ငါတို့ ကုတင်က အကျယ်ကြီး ငါတို့ နဲ့သာ လာအိပ်ကွာ။ အချင်းချင်းပဲ ဟာ”
လို့ ပြောလိုက်တော့၊ မိုးကျော်ဟိန်းက ကျော်စိုးဝင်း ကို မျက်လုံးချင်းဆုံ သေသေခြာခြာ ကြည့်ရင်း၊
“ဟေ့ ကောင် မင်းနဲ့ ငါနဲ့ က အိုကေတယ်၊ သီတာ ကိုတော့ မင်း ဘယ်လို ပြောမှာလဲ”
ဟု မေးသည်။ မိုးကျော်ဟိန်း အကြည့်က မေးခွန်းထုတ်သည့် အကြည့် ၊ ဆိုလိုရင်း ကလည်း သာမန်ထက် ပိုသည်ဆိုတာ ကျော်စိုးဝင်း သိသည်၊ သို့သော် ကျော်စိုးဝင်း ရှက်နေသည်။ မျက်လုံးကို တခြားဖက် လွဲလိုက်ရင်းဖြင့်၊
“အဆင်ပြေမှာပါကွာ၊ မင်းသိပါတယ်”
လို့ပြောလိုက်သည်။ မိုးကျော်ဟိန်းက ပြုံးလိုက်ရင်း၊
“အေးပါ မင်းအဆင်ပြေရင် ပြီးတာပါပဲ၊ ကဲ လာသွားကြရအောင်”
သူတို့ အိပ်ခန်းနား ရောက်တော့ နောက်ဖေးခန်းက ပြန်လာသည့် သီတာဝင်း နှင့် ဆုံသည်။ မိုးကျော်ဟိန်းက ကျော်စိုးဝင်းကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါ အကြည့်ဖြင့် ကြည့်ပြီး သီတာဝင်း မမြင်အောင် သူမဘက် မေးဆတ်ပြလိုက် ရင်း၊
“အေးသူငယ်ချင်း ငါ ရေချိုးခန်း ခနသွားလိုက်ဦးမယ် နော်”
ဟု ပြောကာ ထွက်သွားလေသည်။ သီတာဝင်းက ကျော်စိုးဝင်းကို မေးခွန်းထုတ်သည့် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်တော့၊ ကျော်စိုးဝင်း က မလုံမလဲဖြင့်၊
“အော် သီလေးရေ ဒီကောင်က အရပ်ရှည်တော့ ဟိုဆိုဖာနဲ့ မဆန့်ဘူးဖြစ်နေလို့ ကို တို့ နဲ့ လာအိပ်ဖို့ ခေါ်လိုက် တယ်၊ ကို တို့ ကုတင်က လည်း အကျယ်ကြီး မဟုတ်လား”
သီတာဝင်း မျက်နှာလေး ရဲ သွားသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ပါးစပ်က တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဖွင့် မပြောကြ ပေမဲ့ ဘယ်လမ်းကို ဦးတည်နေသလဲ ဆိုတာ ရိပ်မိကြသည်။ သီတာဝင်း က ခေါင်းလေး ငြိမ့်ပြပြီး၊
“အင်းလေ ကို အဆင်ပြေမယ်ဆို ပြီးတာပါပဲ”
လို့ ပြောလိုက်လေသည်။ သီတာဝင်းက ဘယ်ဘက်အစွန်ဆုံး မှာ ဝင်လှဲပြီး ကျော်စိုးဝင်းက ကုတင်အလယ်မှာ လှဲလိုက်သည်။ မိုးကျော်ဟိန်း ပြန်လာတော့ ကျော်စိုးဝင်း ဘေး ညာဘက် အစွန်မှာ လှဲလိုက်သည်။ ကျော်စိုးဝင်း က ခေါင်းရင်းက မီးခလုပ်ကြိုးကို ဆွဲပြီး ပိတ်လိုက်ကာ ညအိပ်မီး အပြာရောင်ကလေး သာ ချန်ထားခဲ့ သည်။
ခနအကြာ မှာ ကျော်စိုးဝင်း တကယ်ကို ရူးပေါက် ချင်လာခဲ့သည်။ ထို့ ကြောက် သီတာဝင်း ဘက်က ကျော်ဆင်းကာ နောက်ဘေးဘက် ရူးပေါက် ဖို့ ထွက်သွားလေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တော့ သီတာဝင်း နင့် မိုးကျော်ဟိန်းတို့ ကုတင်တခု ထဲ မှာ နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့သည်ကို တွေးမိကာ လီးက တောင်လာလေသည်။ ဒီညတော့ သူ သီတာဝင်း ကို လုပ်ဖြစ်မှာမထင်တော့ တာကြောင့် လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထု တော့ သည်။ လရည်တွေ ထွက်ပြီး တချီ ပြီးသွား မှ ရေဆေးကြောကာ အိပ်ခန်းဆီသို့ ပြန်လာခဲ့ လေသည်။
အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ကုတင်အလည်ရှိရာ မသွား တော့ ပဲ သီတာဝင်း ဘက်မှ အသာတိုးကာ ဝင် အိပ်လေသည်။ ကျော်စိုးဝင်း တိုးတိုးခွေ့ခွေ့ ဝင်လိုက်တာကြောင့် သီတာဝင်း မှာ အလိုလို ကုတင်အလယ် ယောက်ျား နှစ်ဦးကြားသို့ ရောက်သွား လေသည်။
ကုတင်ပေါ် က လူသား သုံးယောက်စလုံး က တကယ်တော့ အိပ်မပျော်ကြ ပါ။ အတွေးကိုယ်စီ ဖြင့် ဖြစ်သည်။
မိုးကျော်ဟိန်း က သီတာဝင်း ကို စမြင်ကတည်းက ရုပ်ရည်ဘော်ဒီ ဆက်ဆီ ဖြစ်လွန်း သဖြင့် လိုးချင်နေပြီ။ ကျော်စိုးဝင်း နှင့် လည်း ဖုံးပြောပြော နေကတည်းက သူက ကပ်ကိုးဖီးလ် စမ်းချင်ကြောင်း ပြောထားခဲ့ဘူးသည်။ အခု လို အကိတ်ကြီး အလန်းစား ကြီး တွေ့ တော့ လီးတောင်တာက ပြန်မကျချင်တော့၊ အခုလို တကုတင်ထည်း ခေါ်သိပ်သည် ဆိုကတည်းက သူ့ ကို မီးစိမ်းပြမှန်းသိသည်။ ဒီကောင် ရှောင်ပေးမှာလား အိပ်ချင်ယောက်ဆောင် ပြီးချောင်းမှာလား အဲဒါကို ပဲ သူမသေခြာ။
သီတာဝင်း ကတော့ ကျော်စိုးဝင်း သူမကို ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်းထဲ သိမ်းသွင်း နေပြီ ဆိုတာသိသည်။ သို့ သော် သူမ ကို ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း မပြောသဖြင့် သူမ က ဘယ်လို ကပြရမလဲ မသိဖြစ်နေသည်။ မိုးကျော်ဟိန်းနဲ့ သူ့ ယောက်ျား တို့ များ လက်ဝါးခြင်း ရိုက်ထားပြီးပလား။ မီးစဥ်ကြည့်က တော့ မည်ဟု တွေးထားလိုက်သည်။
ကျော်စိုးဝင်း ကတော့ ဖြစ်စေချင်နေသည်။ မိုးကျော်ဟိန်း သူ့မိန်းမ သီတာဝင်း ကို လိုးတာ ကြည့်ချင်နေသည်။ သို့သော် အတွေ့ အကြုံ တခါ မှ မရှိ ဘူးတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ကို ပြောလို့ မထွက်ဖြစ်နေသည်။ မျက်နှာပူ သည်။ ရှက်လည်း ရှက်နေသည်။ သူ့ မိန်းမ နှင့် နှစ်ယောက်ထည်း ရိုးပလေး တုန်းက တော့ ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် ပြောခဲ့သည်။ အခုလို မျက်နှာချင်းဆိုင် ကျတော့ ပြောမထွက်။ သူငယ်ချင်းကို လည်း ဒီအတိုင်းပဲ၊ ဖုံးထဲ မှာ တော့ ပြောမိသည်။ ကပ်ကိုးစမ်းချင်သည်။ မိန်းမ ကို တခြား ဘဲတဗွေလိုးတာ ကြည့်ချင်သည်။ စသည်ဖြင့် ပေါ့။ အခု သူ အိမ်သာ မှာ ဂွင်းထု ပြီး ပြန်လာတော့ အိပ်ယာ အလယ်ကို မသွား တော့ သူ့ မိန်းမ ဘေးမှာ တိုးဝင် အိပ် ရင်း မိန်းမ ကို ကုတင်လယ် ရောက်အောင် တွန်းလိုက်သည်။
မိုးကျော်ဟိန်း က သူ့ ကို ကျောပေးကာ အိပ်နေသော သီတာဝင်း ကို ကြည့်လိုက်သည်။ တစောင်း အိပ်နေသဖြင့် သိမ်သွား သော ခါးနေရာမှ ကားစွင့် တက်လာသည့် တင်သား အိုးကြီးက သွားရည်ယိုစရာ ပင်။ ညဝတ်ဂါဝန် စက အရှည်လေး ဝတ်ထားသဖြင့် ညိုသော်လည်း မွှတ်နေသည့် ခြေသလုံးသား နှင့် ဒူးခေါက်ခွေး ကို မြင်နေ ရသည်။ ကျော်စိုးဝင်း တို့ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံး မှာ အတွေ့ အကြုံ မရှိကြလို့ ရှက်နေကြသည်ကို သူ နားလည်သည်။ သူက စရမည်ဆိုတာလည်း သဘောပေါက် ထားသည်။ အခု ကျော်စိုးဝင်း က တဖက်အစွန်မှာ ဝင်အိပ်ပြီး သီတာဝင်း ကို အလယ်ပို့လိုက်သည် ဆိုတော့ သူ စရပေတော့ မည်။ မိုးကျော်ဟိန်း သူ့ ပုဆိုးကို ဖြည်ချ ပြီး မွေ့ယာ ခြေရင်းဖက်ကို ကန်ထုတ်လိုက်သည်။ သူ့ ရဲ့ ဖွားဘက်တော် ပြောင်ကြီးက မာတောင်မတ် နေလေပြီ။ သီတာဝင်း ဖင်နှစ်လုံး ကြားကို သူ့ ဒစ်ဖူးကြီး ဖြင့် ဂါဝန်အသား ပေါ် ကပင် ထောက်လိုက်သည်။
သီတာဝင်း ကိုယ်လေး တုံ နေသည်။ လိုးတာ အတွေ့ အကြုံ နည်းလို့မဟုတ်။ သူမ လင်ကြီး ကို မျက်နှာချင်း ဆိုင်အိပ်နေရင်း တခြား ယောက်ျား တစ်ယောက်က သူမဖင်နှစ်လုံးကြား ကို ခပ်နွေးနွေး လီးတန်ကြီး နှင့် လာ ထောက်တာ ခံရလို့ စိတ်အရမ်း လှုပ်ရှားနေတာ။ သူမ စောက်ဖုတ် က အရည်ကြည်တို့ စိမ့် နေလေပြီ။
မိုးကျော်ဟိန်း လက်ဖဝါး တဖက်က သူမ ပေါင်ပေါ် ကို ဂါဝန်ပေါ် မှ လာတင်သည်။ ပြီးတော့ အထက်အောက် ဖြည်းဖြည်း ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသည်။ ပွတ်ပေးနေရင်း က ဂါဝန် အနားစ ကို အသာလိမ့်တင်လာခဲ့သည်။ နောက်တော့ သူ့ လက်ဖဝါး အသား ကြီး နဲ့ သူမ ပေါင် ကို တိုက်ရိုက် ထိတွေ့ ပွတ်ပေးတာ ခံနေရပြီ။ သူမ စောက်ဖုတ် တချက် တွန့် ကနဲ ပင် ဖြစ်သွားသည်။ သူမ ဖင်ကြားကို အမြှောင်းလိုက်လာကပ် နေသော လိင်တန် ကြီး၏ မာကြော နွေးထွေး မှု ကို သူမ ကောင်းကောင်းကြီး ခံစား နေရသည်။ သူမ ပါးစပ် မှ သွားရည်ပင် နည်းနည်း ပြည့်လာသလို မို့ မျိုချလိုက်ရသည်။
မိုးကျော်ဟိန်း လက်ဖဝါးက အခုတော့ သူမ တင်သား နဲ့ ပေါင်ရင်း ရှေ့ပိုင်း တွေကို လူးလာပြီးပွတ်သတ်ပေး နေသည်။ သူမ ပင်တီအနား လေးတွေကို လက်ထိပ်ကလေး ဖြင့် ထိပွတ်သွားသေးသည်။ သီတာဝင်း လက်တွေ က အလိုလို ပင် သူမရှေ့ မှ ကျော်စိုးဝင်း လက်တွေကို သွားကိုင်ထားလိုက်မိသည်။ ကျော်စိုးဝင်း က မျက်လုံး ကို ပိတ်ထားသလို ဖြင့် မှေးကာ သူ့ ရှေ့ မှာ မြင်ကွင်းကို ကြည့်နေသည်။ မီးရောင်ပြာပြာ အောက်မှာ မျက်လုံးက ကျင့်သား ရသွားတော့ ဘာတွေ ဖြစ်နေလဲ ဆိုတာ ထင်းထင်းကြီး မြင်နေရသည်။ သီတာဝင်း လည်း မျက်လုံး တွေကို စုံပိတ်ထားရင်း သူ့ ဖင်နှစ်လုံး ကြားမှ လီးမာမာကြီး ၊ ပေါင်ပေါ် က လက်ဖဝါး အထိအတွေ့၊ လည်ကုတ် ပေါ် မှ လေပူပူ များ တခု မကျန် ခံစား ရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အရည်တို့ စိုစိမ့် နေရလေသည်။
“အိ..ရှီးး”
မိုးကျော်ဟိန်း လက်ချောင်း တွေက သူမ ပေါင်ရင်း ပင်တီ ကြားမှ တိုးဝင်လာတော့ ရုတ်တရက် လန့်သွားသည်။ ကျော်စိုးဝင်း ကို ကိုင်ထားသော လက်ချောင်းတွေက ကျော်စိုးဝင်း လက်တွေကို ဆုပ်ညှစ်မိသွားသည်။ ကျော်စိုးဝင်း က သီတာဝင်း အောက်ပိုင်း ဂါဝန်ကွယ်နေသဖြင့် သေခြာ မမြင်ရသော်လည်း တခုခု ဖြစ်သွား သည်ဆိုတာ ကို တော့ သိလိုက်သည်။ သူကလည်း သီတာဝင်း လက်ကလေးကို ပြန်ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း သူရှိနေတယ် ဆိုတာကို အသိပေးလိုက်သည်။
အခန်း ၉။
မိုးကျော်ဟိန်း က သီတာဝင်း နိုးနေပြီး အလိုတူ အလိုပါမှန်း သိသဖြင့် ပိုပြီး ရဲတင်းလာသည်။ သူလည်း သင်္ဘောပေါ် က ဆင်းပြီး မြန်မာပြည်ပြန်လာသည့် လမ်းတစ်လျှောက်လည်း မိန်းမ တယောက်မှ မလုပ်ခဲ့ ရသဖြင့် တအားတင်း နေသည်။ ပထမဆုံး အချီ ကိုတော့ သူ အမြန်ပြီး အောင် လုပ်လိုက်ချင်သည်။ မဟုတ်ပါက သူဘလူးဘော ဖြစ်တော့ မည်ဆိုတာ သူသိသည်။
မိုးကျော်ဟိန်း က ဘောင်းဘီ အနားအောက်မှ လက်ထိုးသွင်း ကာ စောက်ဖုတ်နား ကိုင်လိုက်တော့ စောက်ရည် တွေ က စိုရွှဲ နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ သီတာဝင်း က အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီပဲ။ မိုးကျော်ဟိန်း ကိုယ်ကို အနောက် အသာခွာလိုက်ပြီး သီတာဝင်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ခါးသရေမြှော့ ကြိုး ကို လက်မ ဖြင့် ချိတ်ကာ ဆွဲချွတ် ချလိုက်သည်။
“အို”
သီတာဝင်း ရှက်သဖြင့် ပါးစပ် မှ တိုးတိုးလေး အိုကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ကျော်စိုးဝင်း က သူ့ လက်ဖြင့် ပြန်ဆုပ်ကိုင် ကာအားပေးလိုက်မှ ငြိမ်သွားခဲ့သည်။ မိုးကျော်ဟိန်း က သီတာဝင်း အတွင်းခံကို ခြေထောက်တဖက် မှ ကျွတ်ထွက် သွားအောင် ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ဘောင်းဘီက နောက်ခြေထောက်တဖက် ခြေကျင်းဝတ် မှာ ချိတ်နေသေး သော်လည်း ဂရု မစိုက်တော့၊ သီတာဝင်း ဂါဝန် ကို အနားစ မှ လှန်ကာ သူမ ခါးပေါ် ထိ တင် ပေးလိုက်သည်။ မီးရောင်ပြာပြာ အောက်မှာတောင် သီတာဝင်း ပေါင်တန်ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ် တွေက ကြည့်ကောင်းနေသည်။ သူ၏ မာတောင် နေသော လီးကြီးကို သီတာဝင်း ပေါင်နှစ်လုံး ကြားမှ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်း ကို တေ့ ကာ အပေါ် အောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။ သီတာဝင်း က အတွေ့ အကြုံ ရှိသူမို့ မိုးကျော်ဟိန်း အဆင်ပြေစေရန် သူမ ဖင်ကြီးကို အနောက် ကော့ ပေးလိုက်သည်။
မိုးကျော်ဟိန်း က သူ့ လီးဒစ်ဖူး ကို သူမ စောက်ဖုတ်အဝတွင် သေသေခြာခြာ ခေါင်းဝင် အောင် နှစ်မြုပ် လိုက်သည်။ မိုးကျော်ဟိန်း လီး က ကျော်စိုးဝင်း လီး နှင့် မတိမ်းမယိမ်း ဖို့ အရမ်းကြီး တော့ စေးကျပ် မနေပေ။ သို့သော်လည်း အိမ်ထောင်ကျ ပြီးမှ မိမိ ယောက်ျား မဟုတ်သူ ဖြင့် အလိုးခံရတော့ မှာ မို့ စိတ်တွေ က လှုပ်ရှား၊ မိမိ ယောက်ျား က မိမိ ရှေ့တည့်တည့် မှာ လှဲနေပြီး လက်ကို ပင် ဆုပ်ကိုင်လို့ သဘောတူ အားပေးနေသည်က လည်း အတွေ့ အကြုံ သစ်၊ ဆိုတော့ စောက်ရှည်တွေ က တအား ရွှဲ နေလေပြီ။
မိုးကျော်ဟိန်း ကလည်း သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ကို အပျိုလေး လို ကျပ်နေလိမ့်မည်ဟု မမျှော်လင့် ထားပါ။ မိန်းမ မလိုးရသည်မှာ ကြာသည့် အပြင်၊ သူငယ်ချင်း အရင်း ၏ မိန်းမကို သူငယ်ချင်း သဘောတူ ချက်နှင့် လိုးရမည်မို့ ဖီးကလည်း တအားတက်နေလေရာ၊ သူ့လီးနှင့် ထိသမျှ သူ့ လက်နှင့် ထိသမျှ တို့ မှာ အရသာ ရှိနေလေသည်။
“အိ…”
သီတာဝင်း မှာ အသံမထွက် မိအောင် သူမ နူတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားပြီး ၊ အသက်ရူ မြန်နေတာကို လည်း လူမသိ အောင် အောင့်ထားနေရသည်။ ထိုအချိန်မှာ ပင် မိုးကျော်ဟိန်း လီးကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ စိ ကနဲ တိုးဝင် လာတော့ ပါးစပ် မှ အိကနဲ အသံထွက် သွား ရသည်။ ကျော်စိုးဝင်း လည်း သူ့ မယား စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့ သူငယ် ချင်း လီး ဝင်သွားပြီ ဆိုတာ ရိပ်မိလိုက်သဖြင့် သီတာဝင်း လက်တွေကို အားပေးသည့် အနေဖြင့် ဆုပ်ညှစ် ပေး လိုက်သည်။
မိုးကျော်ဟိန်း က သူ့ ပေါင်ခြံ နဲ့ သီတာဝင်း ဖင်လုံးကြီး ဖိကပ် မိသွားသည်အထိ ထိုးထည့် လိုက်သည်။ ပြီးမှ သီတာဝင်း ခါးလေးကို ကိုင်ကာ ဖြည်းဖြည်း ချင်း ညှောင့် လိုးတော့ သည်။ နောက် တော့ အရှိန်ရလာကာ အားပါပါ မနှေး မမြန် ဆောင့်လိုးတော့ သည်။ ထိုသို့ ဆောင့် လိုးချက်တွေကြောင့် သီတာဝင်း ကိုယ်လေး မှာ လှုပ်ခါ နေရသည်။ ကျော်စိုးဝင်း လည်း မျက်စေ့ ကို မှေးမနေတော့ ပဲ ပေါ်တင်ပင် ဖွင့် ကာ ကြည့်လိုက်သည်။ မျက်စေ့ ကို စုံ မှိတ်ပြီး သူမ အနောက်မှ သူမ ယောက်ျား သူငယ်ချင်း လိုးနေသည်ကို တအင်းအင်း ဖြင့် ခံ နေသော သီတာဝင်း ကို ကြည့်ရင်း ကျော်စိုးဝင်း လီးက တောင်နေလေသည်။ ကျော်စိုးဝင်း က ကိုယ့်လီး ကို ကိုယ် ပုဆိုးပေါ် မှ အုပ်ကိုင်ကာ ညှစ်ထားလိုက်မိသည်။
မိုးကျော်ဟိန်း က အနောက်က ညှောင့်လိုးနေရင်း က အားမရ နိုင်တော့ သဖြင့် သီတာဝင်း ပေါင်တလုံးကို ဆွဲမ ပြီး ပက်လက်လှန်လိုက်ကာ သူမ အပေါ် မှ မှောက်လျှက် လိုးဖို့ ပြင်လေသည်။ သီတာဝင်း မှာ အလိုက်သင့် လေး ပက်လက် လှန်ပေးသော်လည်း မျက်စေ့ တွေကို တော့ တင်းတင်း ပိတ်ထားသည်။ မိုးကျော်ဟိန်းက သီတာဝင်း နူတ်ခမ်းတွေ ကို ငုံ့ ကာ စုပ်နမ်း လိုက်တော့ သီတာဝင်း ကလည်း ပြန်ပြီး နမ်းစုပ် လာရုံ မက မိုးကျော်ဟိန်း ကျောပြင်ကို သူမ လက်များဖြင့် ဖက်တွယ်လာခဲ့သည်။
မိုးကျော်ဟိန်းက သူမ နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်း စလိုးလာတော့ အောက်က ကော့ ပေးလို့ အားရအောင် သီတာဝင်း က သူမ ပေါင် နှစ်လုံးကို ထောင်လိုက်သည်။ သူမ ခြေဖဝါး နှစ်ဖက်ကို အိပ်ယာပေါ် အားပြု ကာ ဖင်ကြီးကို ကြွလို့ အောက်က ကော့ ကော့ ပေးလေသည်။ ဘေးမှ ကြည့်နေသော ကျော်စိုးဝင်း က သီတာဝင်း ပုံစံ ကို ကြည့် ရင်း သူမ ပြီးချင်နေပြီ ဆိုတာကို သူ့ အတွေ့ အကြံ အရ သိနေလေသည်။
“ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..”
“ဟင့်…အို့..အီးးးး အ..”
မိုးကျော်ဟိန်း ၏ အားပါပါ ဆောင့် ချက်များနှင့် သီတာဝင်း ၏ ငြီးရှိုက်သံ များ က သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ပွဲကောင်း နေပြီကို သိနိုင်လေသည်။ ကျော်စိုးဝင်း ကလည်း အခု တော့ ပုဆိုးကို ဖြည်ချရင်း သူ့ လီးကို သူကိုင်ကာ ဂွင်း ထုနေမိပြီ။
မိုးကျော်ဟိန်း နှင့် သီတာဝင်း တို့ ပထမဆုံး အချီ မှာကတည်းက စည်းဝါး ကိုက်သွားကြပြီး ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ နှစ်ဦးသား ပြိုင်တူ ရောက်ရှိ သွားကြတော့ သည်။ မိုးကျော်ဟိန်း လီးမှ လရည် များ သီတာဝင်း စောက်ခေါင်း ထဲ တပြွတ်ပြွတ် နှင့် ပန်းထုတ်ထည့် ပြီးတော့ လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ က မချွတ်ပဲ စိမ်ထားလိုက်သည်။ နောက်တော့ သီတာဝင်း ဂါဝန်ကို ခေါင်းပေါ် မှ ဆွဲမချွတ်လိုက်သည်။ သီတာဝင်း ၏ ကျွဲကောသီး တခြမ်းဖြတ် လောက် ရှိသည့် နို့ကြီးများ ပေါ်လာတော့ မိုးကျော်ဟိန်း က အားရပါးရ ကုံးကာ စို့လေသည်။
………..
“အဲဒီ အချိန် နင့်လင် ကရော တက်မလိုးဘူးလားဟ”
“ဟင့် အင်း မလိုးဘူး၊ ကိုမိုးကျော်ဟိန်း ကလည်း ငါ့ကို ဖက်တွယ်ထားတာ လွှတ်မှ မလွှတ်တာ”
“ငါတောင် နားထောင်ရင်း နဲ့ လီးတောင် လာတယ်ဟ၊ နင့်လင် ဆိုပိုဆိုးမှာပေါ့”
“အေး သူလည်း ဘေးက ဂွင်းထု ရင်း လုံခြည်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားတယ်”
“နင်တို့ အဲဒီညက ဘယ်နှစ်ခါ တောင် လိုးကြလည်း ”
“ညဖက် သုံးချီ နဲ့ လင်းဆွဲ တချီ ပါပဲ”
“အမလေး လေးချီ ကိုတောင် မှ ဒီလောက် ပါပဲ လုပ်နေသေးတယ် ငထန်မ ပဲ နင်ကတော့ လေ”
“အဟီးးး ငါလည်း ငါ့ လင်ရှေ့ အလိုးခံ နေရတော့ ဖီးက တအားတက်တာဟ၊ နောက်ပိုင်း သူ့ လည်း တပေါင်ကျော် တို့ ဒေါ့ကီ တို့ အကုန်ဆွဲတာ၊ ငါလည်း မျက်လုံး ပိတ်ပြီး အောင့် အီးမနေတော့ ဘူး။ အသံကုန်ဟစ်ပြီး တော့ ကို ခံတာ ခစ်ခစ်”
“ဖြစ်ရမယ်ဟာ နင်ကတော့ ကဲ ငါတို့ နောက်တချီ ဆွဲရအောင် နင်လည်း ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြီး တော့ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေပြီ၊ ငါလည်း လီးတအားတောင်နေပြီ”
သီတာဝင်း စောထူးသာ တို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက် ကာမ ရေယာဥ်ကြော မှာ မျှောလိုက်ကြ တာ နောက်ဆုံး ပင်ပန်း သွားကြပြီး အိပ်ပျော် သွားကြသည်။ သီတာဝင်း အိပ်ယာက နိုးတော့ မိုးစင်စင်လင်း နေပြီ။
“ဟောတော့ ဒုက္ခပါပဲ မီးငယ် တော့ ရိပ်မိ သွားတော့ မယ်”
“အင်း မထူးတော့ ပါဘူးဟာ၊ ပေါ်တင်သာ လိမ်ပေါ့၊ စကားပြောရင်း အိပ်ပျော် သွားတယ်ပေါ့၊ မောင်နှမ အရင်းကြီးပဲ ဟာ သူထင်မယ် မဟုတ်ပါဘူး”
“အမယ် နှင်က ခုခေတ်ကလေး တွေကို အထင်သေးလို့ ယုံမလား၊ အသာနေလိုက် ဘာမှ မဖြေရှင်းတာ ပိုကောင်းတယ်၊ မေးသလောက်ပဲ ဖြေမယ်”
သီတာဝင်း သူတို့ အခန်းပြန်သွားတော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း က နိုးနေပြီးသား။ သူမ အမေ ညပြန်လာမအိပ်တာ လည်း သိသည်။ သို့သော် သူမ အမေ အခန်းတံခါး ကို ဖွင့်သံ ကြားသည်နှင့် မျက်လုံး မှိတ်ကာ မနိုးသေးချင်ယောင် ဆောင် နေလိုက်သည်။ သီတာဝင်း က ဖူးဝေဖြာဝင်း မနိုးသေးဘူး ဟု ထင်ကာ ဝမ်းသာ သွားပြီး အသံ မထွက် အောင် ခြေဖျား ထောက် လျှက် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လိုက်လေသည်။ သီတာဝင်း မျက်နှာသစ် ရေမိုးချိုး ပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ ဖူးဝေဖြာဝင်း က နိုးနေလေပြီ။
“အိပ်ပုတ်လေး သွားတော့ မျက်နှာသစ် ရေမိုးချိုး တော့ ဘရိတ်ဖတ်စ် သွား စား ပြီး ခရီး ထွက်ရအောင်”
ဖူးဝေဖြာဝင်း က မျက်နှာလေး မဲ့ ပြပြီး ဘာမှ မပြောတော့ ပဲ ရေချိုးခန်း ထဲ ဝင်သွားလေသည်။ စိတ်ထဲက တော့ အမေ တို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက် တညလုံး လိုးနေကြတာ မသိဘူးများထင်နေသလားဟု ပြောနေမိလေသည်။
နောက်တော့ သူတို့ သုံးယောက် မနက်စာ ကို စားသောက်ဆိုင် တစ်ခု မှာ ဝင်စား လိုက်ကြပြီး နေပြည်တော် မှ လွှိုင်ကော် သို့ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ လမ်းက သွားနေကြ မဟုတ် ကွေ့ကောက် တောင်တက်တောင်ဆင်း တွေ ရှိတော့ ဖြည်းဖြည်း သား မောင်းခဲ့ကြသည်။ လွှိုင်ကော်ကို ရောက်တော့ မွန်းလွဲနေပြီ မို့ မြန်မာ ထမင်းဆိုင်တဆိုင် ဝင်စား လိုက်ကြသည်။ ပြီးတော့ ဟော်တယ် ကို သွား ချက်ကင် လုပ်။ ထုံးစံ အတိုင်း နှစ်ခန်းယူ ကြသည်။ ကားမောင်းလာရသည်လည်း ပင်ပန်း မနေ့ ညက လည်း ပင်ပန်းထားကြသည်မို့ ရေမိုးချိုး ပြီး ခနတဖြုတ်နားမည်ဆိုတာ မှေးလိုက်ကြတာ သုံးယောက်စလုံး အိပ်မောကျ သွားကြပြီး ညနေမှောင်မှ နိုးတော့ သည်။
လည်ပတ်စရာရှိတာ မနက်ဖြန်ကျ မှ ပဲ လည်ကြတော့ မည်မို့၊ ဟော်တယ် နားနီးသည့် စားသောက်ဆိုင် တခု တွင် ထွက်စား လိုက်ကြ ပြီး ဟော်တယ် သို့ သာ ပြန်လာခဲ့ကြလေသည်။
ဟော်တယ် ပြန်ရောက်တော့ သီတာဝင်း သို့ သားအမိ အခန်းသို့ စောထူးသာ က လိုက်သွားပြီး အခန်းတွင်း တီဗီ ထိုင်ကြည့်ကာ စကားစမြီ ပြောကြလေသည်။ ညကိုးနာရီလောက် ကျတော့ စောထူးသာ က သူ့ အခန်း ပြန်ဖို့ ပြင် လေသည်။ ထိုအချိန် ကျမှ ဖူးဝေဖြာဝင်း က သီတာဝင်းကို၊
“မေမေ၊ မေမေ လေးထူး နဲ့ ရှေးဟောင်း နှောင်းဖြစ် ပြောချင် လိုက်သွားလိုက်လေ၊ မေမေ တို့ မတွေ့ ရတာလည်း ကြာပြီကို၊ အဲမှာ ပဲ အိပ်ချင်ရင် အိပ်လိုက် ရတယ် သမီး တစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရဲ ပါတယ်”
ဟု လှမ်းပြောလိုက်သည်။ သီတာဝင်း နှင့် စောထူးသာတို့ ဖူးဝေဖြာဝင်း ကို လှမ်းကြည့် လိုက်ပြီး သူတို့ အချင်း ချင်းလည်း မျက်လုံးချင်း ဆုံ ကြည့်ဖြစ်ကြသည်။ ဖူးဝေဖြာဝင်း မျက်နှာ မှာ ငေါ့တော့တော့ အရိပ်အယောင် လည်းမရှိ၊ ပြောင်ချော်ချော် မဲ့တဲ့တဲ့ လည်း မရှိ ပုံမှန် အနေအထားမို့ သူတို့ နှစ်ယောက်ပင် အစဥ်းစား ရ ခက် သွားသည်။ သို့ သော် လည်း ထိုကဲ့ သို့ အခွင့် အရေးကို လက်လွှတ်မခံ လိုသည့် သီတာဝင်း က စောထူးသာ ကို မေးဆတ်ပြလိုက်သည်။ နင်ပြောလိုက် ဆိုတဲ့ အချက်ပြခြင်းသာ်။ စောထူးသာက၊
“အင်း မီးငယ် ပြောတာလည်း ဟုတ်တာပဲ လာဟာ မသီ၊ ငါ့အခန်း လိုက်ခဲ့လိုက် ငါတို့ စကား ဆက်ပြောကြရ အောင်”
“အေး လေ ဒါဆိုလည်း နင့် အခန်းမှာပဲ ငါလိုက် အိပ်လိုက်တော့ မယ်၊ မီးငယ် ဖြစ်တယ်နော်”
“ဖြစ်ပါတယ် မေမေ ရ”
သို့ နှင့် သီတာဝင်း နှင့် စောထူးသာတို့ နှစ်ယောက်သား ပျော်ရွှင်မြူးတူး စွာဖြင့် စောထူးသာ အခန်းရှိရာသို့ ရောက်လာကြတော့ သည်။
အခန်းတွင်း ရောက်သည်နှင့် သူတို့ နှစ်ယောက် တစ်ယောက် အဝတ်အစား တစ်ယောက် ကူညီချွတ်ပေးကြကာ၊ နှစ်ဦးစလုံး ကိုယ်လုံးတီးအဖြစ်သို့ ချက်ခြင်း ရောက်သွားကြတော့ သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ပွေ့ဖက် ကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်ကြ၊ လျှာချင်း ပွတ်ကြ၊ တစ်ယောက် တံတွေး တစ်ယောက်မျိုချကြ နှင့် အချစ်နလံထနေကြလေသည်။ နောက်တော့ သီတာဝင်း ကို ကုတင်ပေါ် မှာ ပင် ပက်လက်လှန်စေ၍ စောထူးသာက နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်ရင်း နို့သီးခေါင်း တုတ်တုတ် ကြီးတွေကို တပြွတ်ပြွတ်စို့လေသည်။ သီတာဝင်း ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ဖြဲကား ပြီး စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ကို လျှက်သည်။ သီတာဝင်း ကလည်း စောထူးသာ လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်သည်။ ပုလွေပညာ ကောင်းကောင်းပြသည်။ ဥတွေကို ပါ စုပ်ပေးသည်။ စောထူးသာ ဖင်ပေါက် ကိုပါ လျှာဖြားဖြင့် ထိုးလျှက်ပေးလိုက်တော့ စောထူးသာ တောင် ထွန့်ထွန့်လူး သွားရသည်။
နောက်တော့ လည်း လှေကြီးထိုး။ ဒေါ့ကီ၊ တပေါင်ကျော်၊ မြင်းစီး၊ စသဖြင့် ပုံစံ မျိုး စုံ ဖြင့် ဆော်ကြသည်။ တချီ ပြီးလို့ နားတိုင်း သီတာဝင်း ကို သူ့ ဇာတ်လမ်း အကြောင်း ဆက်မေးသည်။ သီတာဝင်း ကလည်း သူ့ မောင်ကို သူမ အတွေ့ အကြုံ တွေ ဖေါက်သည်ချပြန်သည်။
“အဲတော့ နင့် ဇာတ်လမ်း ဆက်ပါဦးဟ၊ နင်နဲ့ မိုးကျော်ဟိန်း နဲ့ အဲဒီည က စလိုး ဖြစ်ပြီး သွားတော့ နောက် ပိုင်း ဆက်ပြီးတော့ လိုးဖြစ်သေးလား၊ နင့်လင်နဲ့ ရော နင်နဲ့ က အဆင်ပြေပွင့်လင်း သွားကြ ရောလား”
“အေး ကိုမိုးကျော်ဟိန်း နဲ့ က သူ မန္တလေး မပြန်ခင် ရန်ကုန်မှာ နေသွားတဲ့ နေ့တိုင်းလိုလို လိုးဖြစ်တယ်။ နောက် မန္တလေး ကပြန်လာပြီး သင်္ဘောတက်ဖို့ မထွက် မသွားမခြင်း လိုးဖြစ်တယ်။ နောက်ပိုင်းတော့ မတွေ့ ဖြစ်တာ ကြာ ပြီဟ”
အခန်း ၁၀။
စောထူးသာ နည်းနည်း ဘဝင် မကျ ဖြစ်သွားသည်။
“နင့်ဟာ ကလည်း ဒါပဲလားဟ၊”
“အမလေး ဟယ် ဖြည်းဖြည်း ပေါ့ လာမယ်လေဟာ”
သို့နှင့် သီတာဝင်း က သူ့ အတွေ့ အကြုံ တို့ ကို ဆက်ပြန်လေသည်။
မိုးကျော်ဟိန်း သင်္ဘောပြန်တက်သွားပြီးတော့ တစ်လလောက်ကြာတော့ သီတာဝင်း တို့ လင်မယား သွေး ပြန်အေး သွားကြပြန်သည်။ အရင်က မိုးကျော်ဟိန်း နှင့် သီတာဝင်း လိုးတာကို ကြည့်ပြီး ကျော်စိုးဝင်း က လည်း လီးတအားတောင်ကာ သီတာဝင်း ကို လိုးတတ်သဖြင့် ၊ လင်မယား နှစ်ယောက် လိင်ကိစ္စ မှာ ပြန်ပြီး အရှိန်ရ လာခဲ့ရသည်။ အခု သွေးပြန်အေး သွားတော့ မလုပ်ဖြစ်ကြတော့၊ စိတ်မရှိဘူးလား ဆိုတော့ လိင်စိတ်က တော့ ရှိသည်။ ဘာလိုနေမှန်းမသိ ဖြစ်နေကြသည်။
တနေ့ တော့ ကျော်စိုးဝင်း ဘောစိ သမီးလေး မွေးနေ့ ပါတီ လုပ်သဖြင့် သူတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် သွားကြ သည်။ ရေရွှင်သော သူတွေ မို့ သူတို့ ခြံဝန်းကြီးထဲ မှာ ဒင်နာကျွေးကာ အကြီးအကျယ်လုပ်သည်။ ထိုပွဲမှာ သီတာဝင်း က လည်း ခေတ် ဆန်ဆန်၊ တကိုယ်လုံး တဆက်ထည်း ဆွဲဆန့်သား ဒရက်စ် နီညိုရောင်လေး ဝတ် ထားတော့ ဖင်လုံး ပေါင်လုံးကြီးတွေက အတစ်လိုက် မြင်နေရသည်။ ကျော်စိုးဝင်း က သူ့ ဘောစိ မျက်လုံးက သီတာဝင်း ဖင်ကြီးတွေ ပေါ် ခိုးခိုးကြည့်နေသည်ကို သတိထားမိသည်။ လူတွေ အလစ်မှာ သီတာဝင်း ကို သူ တီးတိုး ပြောလိုက်သည်။ ဘဲကြီးကို အထာပေးလိုက်ဖို့၊ သူက ကိုယ့်တက်လမ်းကို ဖန်တီးပေးနိုင်တယ် မဟုတ်လား။ ကပ်ကိုးဖီးလ်လည်းရ၊ ကိုယ့်တက်လမ်းလည်း အဆင်ပြေလေ။
သီတာဝင်း ကလည်း နပ်ပါတယ်၊ သိပ်တောင် မကြိုးစားလိုက်ရ၊ ဘဲကြီး ပါးစပ်ဖျားမှာ သီတာ သီတာ ဖြစ်နေ လေပြီ။ အဲဒီည အိမ်ပြန်လမ်းမှာ သီတာဝင်း က ပြန်ပြောပြသည်။ ဘဲကြီးက သူ့ ဖင်ကို လက်ဖြင့် လည်း ကိုင်ပွတ်သည်။ လီးနဲ့ လည်း ပေါင်ကို လာထောက်သည်ဟု။ အိမ်ရောက်တော့ လင်မယားနှစ်ယောက် အိပ်ယာ ပေါ် မှာ အချစ်နလံ ပြန်ထကြသည်။
ဘဲကြီးက လည်း အချိန်သိပ်မဆွဲပါ။ နောက်နှစ်ပတ်လောက် ကြာတော့ သူ အလုပ်ကိစ္စ နယ်မြို့ တမြို့ သို့ သွား စရာ ရှိသည်။ ကျော်စိုးဝင်း ကို လိုက်ခဲ့ ဖို့ ခေါ်သည်။ သီတာဝင်း ပါ အားရင် ခေါ်ခဲ့ ပါလားလို့ ကမ်းလှမ်း လာသည်။ သူတို့ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံး ပျော်ရွှင်စွာ လိုက်သွားကြသည်။
သူတို့ သုံးယောက် အရာရှိရိပ်သာ မှာ တည်းကြသည်။ ကားဒရိုင်ဘာက သူတို့ အလုပ်သမား များ နေသည့် ဝန်ထမ်း အိမ်ရာ အခန်းလွတ်တခန်းမှာ သွား အိပ်သည်။ မနက်ပိုင်း အလုပ်ကိစ္စ များ နယ်ခံ များနှင့် ဆွေးနွေး ပြီးညနေပိုင်းကြတော့ နယ်မှ ဝန်ထမ်းများ ပြင်ဆင်ပေးသည့်စားစရာ သောက်စရာ များနှင့် စားကြ သောက်ကြ သည်။ ဘီယာ၊ ဝီစကီ တို့ ချကြသဖြင့် ကျော်စိုးဝင်း ရော သူ့ ဘောစီ ဦးဦးဆောင် တို့ နှစ်ယောက်စလုံး မူးနေကြ သည်။ သူတို့ တွေ အိပ်ကြတော့ မည်ဟု ဆိုပြီး အိပ်ခန်းကိုယ်စီ ဝင်ကြမှ အလုပ်သမားလေး များက ပစ္စည်း များ ပန်းကန်ခွက်ယောက် တို့ သိမ်းဆည်း ပြီး ပြန်သွားကြသည်။
ခနနေတော့ ဦးဦးဆောင် က သူ့ အခန်းမှ နေ၍ ကျော်စိုးဝင်း ကို လှမ်းခေါ် လိုက်သည်။ သူ အိပ်မပျော် သေး၍ ထပ်သောက်ချင်တယ် သောက်ဦးမလား ဟု ဆိုသည်။ ကျော်စိုးဝင်း ကလည်း အိုကေဟု ဆိုကာ နှစ်ယောက် ထိုင်သောက်ကြသည်။
အတူတူ သောက်နေကြရင်း ကျော်စိုးဝင်း က သီတာဝင်း ကို လှမ်းခေါ် ကာ ဧည့်ခန်းတွင်း ကျန်ခဲ့သည့် အမြှီးခွက် တို့ ကို သွားယူလာစေသည်။ ဦးဦးဆောင် ကလည်း အတင်း တိုက်တွန်းသဖြင့် သီတာဝင်း လည်း ဝိုင်တခွက် ကိုင် ကာသူတို့ ဝိုင်းတွင် ထိုင်ပေးရလေသည်။
“အား ငါလည်း အရွယ်ရောက်လာလို့ လားမသိဘူး။ ဒီခရီး နဲ့ ဒီခရီးလောက်ကို ညှောင်းညှာလာတယ်”
“ဆရာက ကျန်းမာရေး အရမ်းကောင်းပါတယ်။ ကျနော်တောင် အခု ဘီယာဘိုက်ဖြစ်နေပြီ၊ ဆရာက ချပ်ရပ် နေတာပဲ”
“အင်း ရောဂါတွေတော့ မရှိပါဘူးကွာ ကားအကြာကြီး ထိုင်စီးလာရ လို့ ခြေထောက်တွေ ညှောင်း လာတာပါ”
“ဆရာ အနှိပ်ခံတတ်လား၊ သီတာ က နည်းနည်းပါးပါး နှိပ်တတ်တယ်၊ ကျနော် ညှောင်းညှာရင် သူပဲ နှိပ်ပေးတာ”
“ဟုတ်လား သီတာ၊ မလုပ်ပါနဲ့ကွာ ငါ့သမီး ကို အားနာပါတယ်”
“ရပါတယ် အန်ကယ်ရဲ့ သမီး နှိပ်ပေးပါမယ်၊ အန်ကယ် ကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်”
ဦးဦးဆောင် က ကျော်စိုးဝင်း ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့၊ ကျော်စိုးဝင်း ကလည်း ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်ပြီ။
“သွားပါ ဆရာရဲ့ ကိုယ့် သားသမီး တူတူမ တွေပဲ ဘာမှ အားနာစရာ မရှိပါဘူး။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်သာ နေ”
ဦးဦးဆောင်က ကုတင်ပေါ် တက်ကာ ပက်လက်လှန် လှဲလိုက်သည်။ သီတာဝင်းက ညအိပ်ယာဝင် ဖို့ ညဝတ် ဂါဝန် လဲထားပြီးသား ဖြစ်လေရာပေါင်လည်လောက် ရောက်ပန်းနု ရောင် ဇာသား ဂါဝန်လေး နဲ့ ဖြစ်နေသည်။ ဂါဝန်လေးက ကြယ်သီး မပါ။ ခါးမှာသာ ခါးပတ်ကြိုးလေး ထုံးထား သော စတိုင်နှင့် ဖြစ်လေသည်။ ဂါဝန်အသား က ပါးသဖြင့် အောက်က ဝတ်ထားသော ဘရာဇီယာ အမဲ နှင့် အတွင်းခံ အမဲ တို့ ကို ထိုးဖေါက်မြင်နေရသည်။
သီတာဝင်း က ဦးဦးဆောင် ခြေရင်းဘက်မှာ ကြုံ့ကြုံ့ လေး ထိုင်ကာ ခြေချောင်း ခြေဖမိုးတို့က စနှိပ်လေသည်။
“အားးး ကျွတ်စ် ကျွတ်စ်..ကောင်းလိုက်တာကွယ်၊ သီတာ က ဘယ်ဆိုးလို့တုန်း”
“အာ့ ကြောင့် ပြောတာပေါ့ ဆရာရဲ့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်သာ နေဆရာ၊ ဘာမှ စိတ်ထဲ မထားနဲ့”
ကျော်စိုးဝင်း က သူ့ခွက်ထဲက အရက်ခွက်ကို မော့ ချလိုက်သည်။ သီတာဝင်း က ကျော်စိုးဝင်း ကို ကြည့်ပြီး ၊
“ကို အရမ်း မသောက်နဲ့တော့ လေ၊ ခုတောင် တော်တော် များနေပြီ၊ တော်ကြာ အိပ်ယာထဲ အံနေဦးမယ်”
“အင်းး ပါ ရပါတယ်ကွ၊ ဆရာ့ ကိုသာ ကောင်းကောင်း ပြုစု လိုက်ပါ”
ကျော်စိုးဝင်း က ပြောရင်း က သူ့ ခွက်ထဲကို အရက် ထပ်ငှဲ့ လိုက်သည်။ သီတာဝင်း က ဦးဦးဆောင် ခြေသလုံး များ ကို နှိပ်ပေးနေတော့ အဆင်ပြေအောင် ဦးဦးဆောင် က ခြေထောက်ကို ကားပေးလိုက်သည်။ သီတာဝင်းက ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကြား ဝင်ထိုင်လို့ ရအောင် ပုဆိုးကို ဒူးခေါင်း နားအထိ တွန်းတင်လိုက်သည်။ သီတာဝင်း ခြေသလုံးများကို တဖက်စီ နှိပ်ပေးရင်း နှင့် ဒူးခေါင်း နားလောက် ရောက်လာတော့ ကျော်စိုးဝင်းက မတ်တပ်ရပ် လိုက်ကာ၊ လူက လည်း ယိုင်တိ ယိုင်ထိုးပုံစံဖြင့်၊
“ဆရာ ကျနော် အရမ်း ဒေါင်း နေပြီ အခန်းပြန်အိပ်တော့ မယ် ခွင့်ပြုပါဦး၊ သီတာ ဆရာ့ ကို အညှောင်းပြေအောင် အဆုံးထိ ပြုစု လိုက်နော် ကို အရင် သွားနှင့် တော့ မယ်၊ ပြီးမှ ပဲ လိုက်လာခဲ့တော့ ”
ဟု ပြောကာ ဘယ်သူ့ အပြောမှ မခံပဲ အခန်းပြင် ထွက်သွားလိုက်လေသည်။ အခန်းတံခါးကို အနည်းငယ်ဟကာ ချန်ထား ခဲ့သည်။ သို့ သော်လည်း အခန်းစီး က လည်း ရှိသဖြင့် အပြင်ဘက်ကို သေခြာ မမြင်နိုင်၊ ကျော်စိုးဝင်းက သူတို့ အခန်းရှိရာ လျှောက်သွားပြီး အခန်းတံခါးကို အသံမြည်အောင် အပိတ်အဖွင့် လုပ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ခြေဖျားထောက်ကာ ဦးဦးဆောင် အခန်းသို့ ပြန်လာပြီး တံခါးကြားမှ အတွင်းသို့ ချောင်းကြည့်လေသည်။
ဦးဦးဆောင် က စားနေကြ ကြောင်ဖားကြီး ပီပီ လက်က မြန်လှပေသည်။ ကျော်စိုးဝင်း ထွက်သွားသည်နှင့် တပြိုင်ထဲ သူ့ လက်တွေက သီတာဝင်း ကိုယ်ပေါ် ရောက်လာလေသည်။ သူ့ ပေါင်တွေကို ကုန်းနှိပ်နေသော သီတာဝင်း ပေါင်လုံး ဖင်လုံး တို့ အပေါ် သူ့ လက်ဖဝါး ကြီးတင်ကာ အသာအယာ ပွတ်သပ်ပေးနေလေပြီ။
“အန်ကယ် အကြော တော်တော် တင်းနေတာပဲ နော် ခစ်ခစ်”
“ဟုတ်ပါ့ သမီးရယ်၊ သမီးပဲ တာဝန်ယူပြီး အပူထုတ်ပေးမှ ရတော့ မယ်ထင်ပါတယ်သမီးရယ်”
ကျော်စိုးဝင်း နေရာမှ ဆိုလျှင် သီတာဝင်း ကျောဖက်ကို သာ မြင်ရလေရာ သီတာဝင်း က ဘာကို နှိပ်ပေးနေမှန်း သူ မမြင်ရပေ။ ဦးဦးဆောင် လက်ကြီးတဖက်က သာ သီတာဝင်း ဖင်လုံး တွေကို ဂါဝန်ပေါ် က ပွတ်နေရာက အောက်ကို ဆင်းကာ ဂါဝန်အောက် တိုးဝင် ပြီး ပေါင်လုံးကြီးများကို ပွတ်ပေးနေတာ တွေ့ရလေသည်။
“အ..ဦးးး အိုးးးးးး”
ဦးဦးဆောင် လက် က သီတာဝင်း ပင်တီ အောက် တိုးဝင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို တိုက်ရိုက် ရောက်သွားခဲ့သည်။ ဦးဦးဆောင် က သူ့ လက်ချောင်းထိပ်ဖြင့် စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေပြီ ဖြစ်သော သီတာဝင်း စောက်ဖုတ် ကြီးကို နူတ်ခမ်းသားများကြား ပွတ်တိုက်ပြီး စောက်စေ့ ကို ဖိပွတ်လိုက်သဖြင့် သီတာဝင်း ဖင်ကြီး ရမ်းခါ သွားရသည်။ ဦးဦးဆောင် လီးကြီးကလည်း မာတောင်ပြီး အလံတိုင်ကြီး လို ထောင်နေပြီမို့ ပုဆိုးအောက်မှ ထိုးထိုး ထောင် ထောင်ထနေလေသည်။ ဒီအခြေအနေ ရောက်မ တော့ ဆက်ဟန်ဆောင်စရာ မလိုတော့ ပြီမို့ သီတာဝင်းကလည်း ဦးဦးဆောင် လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ် မှ ပင် ဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။
“ဟား အန်ကယ့် အကြောတွေ က တကယ်တင်းနေတာပဲ ခစ်ခစ်”
“အဲဒါကြောင့် သမီး ကို လျော့ ခိုင်းမလို့ ပြောနေတာပေါ့၊ ဟဲဟဲ”
ဟု ပြောရင်း ကမှ လေသံတိုးတိုး ဖြင့်၊
“သမီး လင် ကျော်စိုးဝင်း က တမင် လျှောင်ပေးသွားတာ မဟုတ်လား”
ဟု မေးလိုက်သည်။ သီတာဝင်း က ဘာဖြေရမှန်းမသိ ရုတ်တရက် အငိုက်မိသွားပြီး ငြိမ်သွားသဖြင့်။
“မဖြေနဲ့ တော့ သမီး အန်ကယ် သဘောပေါက်ပြီ။ အန်ကယ်တို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် အကြောလျော့ ကြရအောင်နော်”
ဟုပြောရင်း သူ့ ပုဆိုးကို ခါးမှ ဖြေချလိုက်လေသည်။ တုတ်ခိုင်ရှည်လျှားလှသော လီးကြီးက ခေါင်းရမ်းခါပြီး ထိုးထွက်လာလေသည်။
“အို ကြီးလိုက်တာ အန်ကယ်ရယ်”
“သမီး က အဲလောက် ဆိုက်ကို မတွေ့ဖူးဘူးလား”
“ဟင့်အင်း သမီး တွေ့ဖူးတဲ့ လီးထဲ မှာ အန်ကယ့် လီးက အကြီးဆုံး ပဲ ထင်တယ်။ သမီးတောင် ခံနိုင်ပါ့ မလားမသိဘူး”
“ဟားဟား သမီးက လည်း မတော်လို့ ပြန်လွှတ်လိုက် ရတယ် ဆိုတာ ရှိဖူးလို့လားကွာ၊ ကဲ သမီးရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှလေး နဲ့ စုပ်ပေးပါဦးကွာ”
သီတာဝင်း က သူမ နူတ်ခမ်းကို ဝလုံးပုံ ဟလိုက်ပြီး တုတ်ခိုင်ပြီး ဖေါင်းကား နေသော ဒစ်ဖူးကြီးကို ငုံစုပ် လိုက်သည်။ သီတာဝင်းက ဦးဦးဆောင် ပေါင်ရင်း ဘေးတွင် ဒူးတုတ်ဖင်ကုံးကာ လီးကို ငုံ့ စုပ်နေ သဖြင့် ဦးဦးဆောင် လက်တွေက သူမ ဖင်ကြီးကို ပွတ်သတ်ဆော့ကစား နေ၍ ရနေလေသည်။ နောက်တော့ ဦးဦးဆောင် က သီတာဝင်း ပင်တီကို ဆွဲချလိုက်သည်။ သီတာဝင်း ပင်တီလေး မှာ လုံးကာ ပေါင်ရင်းမှ ဒူးဆက်နားသို့ ရောက်သွားတော့ သည်။ ဦးဦးဆောင်က သီတာဝင်း ဂါဝန်ကို လှန်တင်လိုက်ရာ တံခါး မှ ချောင်းကြည့်နေသည့် ကျော်စိုးဝင်း ကို ဖင်လှန်ပြနေသလို ဖြစ်နေလေသည်။ ဦးဦးသာက သူ လက်ချောင်း တစ်ချောင်းဖြင့် သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ထိုးထည့်ကာ လက်ဖြင့် လိုးပေးနေသည်ကို ကျော်စိုးဝင်း တစ်ယောက် ကောင်းကောင်းကြီး မြင်နေရလေသည်။
ဦးဦးဆောင် က လက်တဖက်ဖြင့် သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ကို လိုးပေးနေသလို၊ နောက်လက်တဖက်က လည်း သူ့ လီးစုပ်ပေးနေသော သီတာဝင်း ခေါင်းကို ဖိကာ ဖိကာ ဖြင့် သီတာဝင်း ပါးစပ်ကို လိုးနေလေသည်။ ဦးဦးဆောင် က တမင်သက်သက် သီတာဝင်း ကို လိုးချင်သဖြင့် ဒီခရီးကို ဖန်တီးခဲ့ ခြင်း ဖြစ်လေရာ ညနေကတည်းက ဘီပီ အိုင် စပါးကက်ဆူး တလုံး ကို သောက်ထားလေသည်။ ထို့ ကြောင့် လည်း လီးက တအားကို တောင့်တင်းနေခြင်း ဖြစ် လေသည်။
ဦးဦးဆောင် လီးကြီး မှာ တကယ်လည်း တုတ်လည်း တုတ် ရှည်လည်း ရှည် ဖြစ်လေရာ။ သီတာဝင်း ပါးနှစ်ဖက် စလုံး ပင် ဖေါင်းနေရသည်။ တချက်တချက်လည်း အာဂေါင်ကို လာလာ ထိုးမိနေသဖြင့် သူမ တံတောင်ဖြင့် ဦးဦးဆောင် ဆီးခုံ ကို ထောက်ထောက်ထားရသည်။ နောက် တော့ အသက်ရူရ ကျပ်လာသဖြင့် လီးကို ပါးစပ်မှ ပြွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး။
“သမီး မရတော့ ဘူး အန်ကယ်၊ သမီးကို လိုးပေးတော့”
“အေး လိုးပေးမှာပေါ့ ကွယ် သမီး ဘယ်လို ပုံ ကြိုက်လဲ”
“သမီး လေးဘက်ထောက်ပေးမယ် အန်ကယ် ဒေါ့ကီ ကြိုက်လား”
“အန်ကယ် အကြိုက်ဆုံး ပုံပေါ့ကွယ်”
သီတာဝင်းက ကုတင်ပေါ် လေးဘက်ထောက်ကာ ဖင်ကြီးကို ကော့ ပေးလိုက်သည်။ ပါးကို ခေါင်းအုံး မှာ ကပ်၍ တံခါးဘက်ကို ခေါင်းစောင်းကြည့်လိုက်တော့ အရိပ်တခု တွေ့လိုက်သည်။ သူ့ လင်ပဲ ဖြစ်မည်ဆိုတာ သိလိုက်သည်။
