မ​မျှော်ပဲနဲ့သည်းတဲ့မိုး (အပိုင်း ၂)

(အပိုင်း -၁၁)

ဝဿန်က သူ့အမေကိုဆိုဖာပေါ်မှ ပွေ့ချီခဲ့ပြီးအခန်းထဲဝင်ကာကုတင်ပေါ်မှာချပေးလိုက်သည်။ သူ့အမေကွေးကွေးလေးနဲ့အပေါ်ရောက်သွားတော့ သူကကုတင်ဘေးမှာလီးငေါက်တောက်နှင့်မတ်တပ်ကြီးရှိနေတုန်းပင်ဖြစ်၏။ ခင်နွဲ့နှောင်းကချက်ချင်းပင်လူးလဲထလိုက်ပြီး သူ့သား၏လီးကြီးကိုဖမ်းဆုပ်ပြီး ပါးစပ်နှင့်ကောက်စုပ်ပေးတော့သည်။

“အားဟား..မေမေရယ်..လောလှချည်လား..အူးး..ဘာလုပ်တာလဲ”

ခင်နွဲ့နှောင်းကလီးကိုပါးစပ်မှခဏချွတ်လိုက်ပြီး၊

“အမယ် သူတစ်ယောက်ထဲ သူများကိုပဲတစ်ဘက်သတ်မှုတ်နေပြီးတော့ မတရားဘူး။ အခုပြန်မှုတ်ပြီးလက်စားချေရမယ်..”

သူမကသပြောပြီးတာနဲ့ လီးကိုပါးစပ်ထဲပြန်တပ်ပြီးအားရပါးရဆက်မှုတ်နေသည်။

“အား..မေမေ..ဒီလိုမရဘူးလေ၊ တစ်ဘက်သတ်အမှုတ်ခံရတာမကျေနပ်လည်းပြောပေါ့။ နှစ်ဘက်သတ်မှုတ်လို့ရအောင်သားစီစဥ်ပေးမှာပေါ့..”

သူကသူ့အမေခေါင်းကိုအသာပြန်တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး

“လာ..မေမေ၊ မျှမျှတတဖြစ်သွားအောင်လုပ်လိုက်ကြရအောင်..”

ဝဿန်က ကုတင်ပေါ်တက်၍ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်ပြီးသူ့အမေကိုသူ့အပေါ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်ကာ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အနေအထားဖြင့်သူ့အပေါ်မှာလေးဘက်ကုန်းခွတက်စေလိုက်သည်။ သူမကဝဿန်လိုချင်သောပုံအတိုင်းနေပေးပြီး၊ ပေါင်ကြီးတွေကား၊ ဖင်ကြီးကိုမြှင့်ကာကြွပေးလိုက်သည်။ မကြာခင်မှာပင်သူတို့နှစ်ယောက်အဖို့အထူးတိုင်ပင်စရာမလိုပဲ နားလည်မှုရှိစွာဖြင့် 69 ဆွဲနေကြလေတော့သည်။

ခင်နွဲ့နှောင်းမှာ ဝဿန်၏လီးကြီးကိုလက်ဆုပ်ကလေးဖြင့်ဖျစ်၍ ညှစ်၍ကိုင်ရင်း ဒစ်ဖူးကြီးကိုသူမပါစပ်လေးထဲ မဆန့်မပြဲသွင်းကာခေါင်းတလှုပ်လှုပ်ဖြင့်စုပ်ပေးနေသည်။ လီးကြီးကို ထောင်ကိုင်ကာ ပတ်ချာလည်လှည့်ယက်လိုက်။ ဂွေးဥကြီးတွေကိုဖြည်းဖြည်းညှစ်ကစားရင်း ငုံပေးလိုက်ဆွဲစုပ်လိုက်လုပ်နေသလို၊ ဝဿန်ကလည်း မျက်နှာပေါ်မှာဝဲနေသည့်စောက်ပတ်ကြီးကိုလျှာဖြင့်ထိုးကော်ကစားလိုက်၊ စိတ်ဝင်စားစွာဖြဲကြည့်လိုက်လုပ်နေသည်။

ဝဿန့်အဖို့ ခလေးတစ်ယောက် ကစားစရာအသစ်တစ်ခုရနေသည့်အလားပင်ဖြစ်သည်။ သူ့အမေ၏စောက်ဖုတ်ကသူ့အတွက်လေ့လာလို့မပြီးနိုင်သောကျမ်းကြီးတစ်စောင်အလားသူ့စိတ်ကိုဆွဲဆောင်လို့နေသည်။ သူသည်အစောပိုင်းလေးတင်က အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ပင်တီမချွတ်ခင် ဘေးဖြဲပြီးတစ်ခါမှုတ်ခဲ့ပြီးခဲ့ပြီ။ ဒါကိုသူအားမရနိုင်သေး၊ အရသာမခံမိသေး၊ ကြည့်လို့မဝသေးချေ။

ယခုသူ့အမေစောက်ဖုတ်ကြီးကို ဟက်ပက်ကလေးဖြဲကြည့်လိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားကစောက်ခေါင်းသားနီစွေးစွေးနှင့်နှင့် အရည်လဲ့ကာစိုဖတ်နေ၍ ဖိကြိတ်လှုပ်ရှားနေသော အဖုတ်အတွင်းသားနုနုကလီစာလေးများကိုတွေ့လိုက်ရသည်မှာ ကမာကောင်ကြီးတစ်ကောင်ပုလဲကြိတ်နေသည့်အလားပင်။ သူကလက်နှစ်ဘက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်နှစ်ခြမ်းကို ဟကြည့်လိုက်၊ စိပေးလိုက်နှင်ု နှစ်ကြိမ်သုံးကြိမ်မျှကစားပြီးမှ စောက်ခေါင်းထဲသိုလျှာအတောင့်လိုက်ထီုးထည့်ရကာလျှာဖျားလေးဖြင့်တဇတ်ဇတ်ကလိရင်းစောက်စိကိုပါကပ်စုပ်ပေးလိုက်သည်။

တစ်ချိန်ထဲမှာပင်၊ အမေခင်နွဲ့နှောင်းကလည်း သားရဲ့လီးကိုပါးစပ်တစ်ပြည့်၊ လိုလီပေါ့စုပ်ပေးနေတာများ သူမကိုကြည့်ရတာ နတ်သုဒ္ဓါနဲ့တောင်မလဲန်ိုင်တဲ့ပုံစံမျိုးပေါက်နေ၏။ နောက်ဆုံးတော့သူမ၏တဏှာရမ္မက်စိတ်များကငယ်ထိပ်သို့တက်ဆောင့်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ သူမက ကုန်းကွကွနှင့်လီးစုပ်နေရာမှ ပုံစံပြင်၍ ဝဿန်၏ခါးအလယ်တွင်ခွထားပြီး မတ်မတ်ထိုင်လိုက်သည်။ သူမပုံစံက တာထွက်ခါနီးတွင် မြင်းကုန်းနီးပေါ်မှာအကျအနထိုင်ရင်း အချက်ပေးသေနတ်သံကိုစောင့်နေသော ပြိုင်မြင်းစီးဂျော်ကီတစ်ယောက်ပုံလိုဖြစ်နေ၏။

သူမက မိမိဖင်ကြီးအောက်သို့လက်လျှိုကာ ဝဿန်၏လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်၍ မတ်နေအောင်တည့်တည့်ကိုင်ထားပြီး သူမစောက်ခေါင်းအဝနှင့်ချိန်ကာဆောင့်ကြောင့်တက်ထိုင်သည်။ စောက်ဖုတ်ဝနှင့်ဒစ်ထိပ်တည့်ပြီဟု သေချာသွားသည်နှင့်သားဖြစ်သူ၏လီးကြီးအပေါ်တွင် တဗြိဗြိမြည်အောင်အားပါပါနှင့်တစ်ရစ်ချင်းဖိထိုင်ချလိုက်တော့သည်။

၅မိနစ်လောက်ကြာတော့ ခင်နွဲ့နှောင်းတစ်ယောက်လျင်မြန်သောအဟုန်ဖြင့် မြင်းကိုကဆုန်စိုင်းစီးနေပြီဖြစ်သည်။ ငါ့မြင်းငါစိုင်း၍ စစ်ကိုင်းရောက်မရောက်တော့မသိ၊ သူမကိုယ်တိုင်မွေးထားသောသားအပေါ်တွင်ခွစီးနေရသောအရသာက ဘာနှင့်မှမလဲနိုင်ချေ။ သူမ၏မွေးလမ်းကြောင်းစောက်ခေါင်းထဲတွင်သား၏လီးကြီးကသားအိမ်ထောက်အောင်ဒေါင့်ပေါင်းစုံမှတဒုတ်ဒုတ်ထိုးလျက်၊ ထိလျက်ရှိရာ၊ အထိအတွေ့ကမူးကနဲပြာကနဲဖြစ်သွားအောင်ကောင်းလွန်းလှနေသည်။

ထိုမြိန်ယှက်ဘွယ်ကောင်းလှသော နတ်မြင်းအဿထိုရ်ကိုစီးကာတိမ်စိုင်ကြားသို့ရောက်နေသည့်အရသာကိုသူမအပြည့်အဝခံစားပစ်လိုက်သည်။ အဿထိုရ်၏ကဆုန်ပေါက်မှုများကြားတွင် သားအမိနှစ်ယောက်၏ စောက်မွှေးများ၊ လမွှေးများကရောပြွမ်းကုန်သည်။ အသီးသီးစီးကျလာသောစေးကပ်ကပ်အရည်များကလည်းရော စပ်ကာဖင်နှင့်ပေါင်ခြံများကြားမှာပေပွကုန်တော့သည်။

မကြာလိုက်ပါ၊ သူတို့တတွေ ဏပုံစံတစ်မျိုးပြောင်းလိုက်ပြန်ပြီး လေးဘက်ကုန်းဒေါ့ဂီစတိုင်၊ ခွေးလိုးလိုးကြပြန်သည်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ ပုံစံမျိုးစုံမှပင် အပြီးသတ်အိတ်နဲ့လွယ်၍ အမေဖြစ်သူအား လှေကြီးထိုးနည်းဖြင့်ဖင်ထောင်ကာကုန်း၍ကုန်း၍ တဖတ်ဖတ်နှင့်မညှာမတာအသားကုန်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တော့သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးသည် သူရာအရက်၏ဩဇာလွှမ်းမိုးမူးယစ်မှုအောက်တွင်နစ်မြုပ်နေကြပြီး သူတို့၏ရာဂတဏှာစိတ်များက လည်းအသိစိတ်တွေကို လုံးဝ အမိုက်တိုက်ဖုံးသွားခဲ့လေပြီတည်း။ သူတို့ကာမဆက်ဆံနေသည့်သူမှာ အမေမှန်းသော်၎င်း၊ သားမှန်းသော်၎င်း လုံးဝ မမြင်နိုင်ကြပါတော့ချေ။

ဗြစ်ဗြစံ..ဗြစ်..ဗြစ်..ပလိ..ဖွတ်..ဖွတ်..ဒုတ်..

“အာ့..အာ့..အီးးး အမလေး..”

“အူးးးရှီးးးးဖာ့ခ် ငါလိုးတဲ့မှ.. ကောင်းလိုက်တဲ့စောက်ဖုတ်ကြီး..”

သားနှင့်အမိတို့၏လီးနှင့်စောက်ဖုတ်သည်အကြိမ်ပေါင်းများစွာ နှင့် ပြင်းထန်စွာပွတ်တိုက်ဝင်ထွက်နေကြသည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်အားကျမခံ အချက်ပေါင်းများစွာပစ်ဆောင့်နေကြပြီးမှ ဝဿန်၏လီးထဲမှလရည်ပူပူတွေက ညှစ်အားပြင်းပြင်းဖြင့်ဆွဲညှစ်လျက်ရှိသော အမေခင်နွဲ့နှောင်း၏ စောက်ခေါင်းထဲကိုအရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့်ပန်းထုတ်ညှစ်ထည့်လိုက်ရင်းပြီးသွားလေတော့သည်။

လီးကိုချွတ်လိုက်သောအခါ သားဖြစ်သူ၏သုက်ရည်ဖြူဖြူများသည်  ခင်နွဲ့နှောင်း၏ စောက်ပတ်ဟပြဲကြားမှ တလိမ့်လိမ့်တအိအိ လိမ့်ဆင်းလာခဲ့သည်။

တခဏမျှ မှိန်း၍နားနေကြပြီးမှအမေဖြစ်သူကက လီးစုပ်ပေးပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလိုက်သေး၏။ ပြီးတော့တစ်ယေက်နှင့်တစ်ယောက်ဖက်ယက်နမ်းရှုပ်ရင်းအိပ်ပျော်သွားကြလေတော့သည်။

×××××××××××××××××××××××××××××××××

ဒီလိုနဲ့ ဝဿန်တို့ သားအမိရင်းနှစ်ယောက်တို့သည်၊ မထင်လိုက်သောအချိန်တွင် အရက်သူရာ၏ ဩဇာလွှမ်းမိုးမှု အရှိန်ဖြင့် အမှန်တရားတွေပျောက်ခဲ့ကာ ရာဂရမ္မက်ထောင်ချောက်လှောင်အိမ်ထဲသို့ ကျသွားခဲ့သည််။ သူတို့သည်လုံးဝပြန်လှည့်၍မရသောလမ်းကိုမှ မူးဝေယိမ်းပါးကာစွာလျှောက်မိကာ၊ အချစ်ကျူးမိခဲ့ကြလေပြီ။

အိမ်ထောင်ရေးသုခမပြည့်စုံမှုကြောင့်ရော၊ လင်ကိုအရွဲ့တိုက်ချင်တာရော၊ မူးမူးနဲ့စိတ်လွှတ်ပေးမိတာရော ပေါင်းစပ်ပြီး အထိအတွေ့မှာသာယာသွားကြကာ ရမ္မက်သွေးတွေကြတက်လာတာကို မထိမ်းနိုင်ကြသဖြင့် သားအမိအချင်းချင်းမကျော်သင့်တဲ့စည်းတွေကျော်မိကြလေပြီ။ ထုပ်စည်းတိုးသလိုပေါ့၊ ဘေးစည်းကျော်ပြီး ဖောင်းမိလို့ ထမင်းရေပူတွေလောင်ကုန်ကြပေပြီ။ လောင်တဲ့ထမင်းရေပူကိုသူဆို့လျှာလွှဲလို့ရနိုင်ကြပါတော့မလား။

ညကအရမ်းမူးခဲ့ကြသည် အချစ်အင်းစက်တေးတွေဖွဲ့ကာ သီခဲ့ကျူးမိခဲ့ကြသည်။ သးအမိနှစ်ယောက် ဝဿန်၏တစ်ယောက်အိပ်သာသာ ကုတင်လေးပေါ်မှာပင် အဝတ်ဗလာဖြင့် ဖက်လျက်အိပ်ပျော်သွားခဲ့ကြတာကအမှန်ဖြစ်ပေသည်။

နောက်တစ်နေ့ မနက်မိုးလင်းတော့ ဝသန်ကအရင်နိုးလာခဲ့သည်။ သူ့အမေခင်နွဲ့နှောင်းကအိပ်ပျော်နေဆဲဖြစ်သည်။ သူမက ကိုယ်တုံးလုံးကျွတ်ကြီးဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်ကို စောင်လေးတစ်ပိုင်းဖုံးလျက် သူ၏ခါးပေါ်ကို ပေါင်တစ်ဘက်ခွတင်ထားလိုက်သေးသည်။

ဗလာကျင်းသောကိုယ်အထက်ပိုင်းက ဖွံ့ထွားသောနိုးလုံးအိအိကြီးတွေနဲ့ လှလိုက်ပါတဲ့ဗီးနပ်စ်နတ်မိမယ်လေးပေလား။ ဒါပေမယ့် ဒီဗီးနပ်စ်က သူမြင်ဖူးနေကျရုပ်တု၊ ပန်းချီ တွေလိုမဟုတ် လက်နှစ်ဘက်အပြည့်အစုံပါနေသည်။

ဝဿန်က သူကြည့်ဖူးသောဂျိမ်းစ်ဘွန်းကားတွေထဲက ဇာတ်လိိုက်မင်းသားကို သွားသတိရမိသည်။ ညဘက် ဘာညာဘာညာပြီးလို့မနက်မိုးလင်းလာတော့ မင်းသမီးက ဘွန်းကိုဖက်ထားလျက်နိုးလာသည့်အလား သူ့အမေခင်နွဲ့နှောင်း၏ပုံစံက တစ်ပုံစံတည်းဖြစ်သည်။

သူကဒါကိုကြည့်၍ ကြည်နူးမလိုလိုရှိပေမယ့်ကြည်နူးမနေအားပါ။ ရုတ်တရက်နိုးအလာမှာသူ့အမေကကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ဖက်ထားသည်လေ။ ဒါကသူ့အတွက်တစ်သက်တာမှာ၊ အိပ်မက်ဆိုးကလန့်နိုးသလိုမျိုး ပထမဆုံးအထိတ်တလန့်အတွေ့အကြုံပဲဖြစ်သည်။ ညကသူနဲ့အတူလိင်ဆက်ဆံခဲ့ပြီး နိုးထအလာမှာတွေ့လိုက်ရတဲ့အမျိုးသမီးက သူ့အမေအရင်းကြီးဖြစ်နေလို့ဖြစ်သည်။

သူတို့ ညတုန်းက ဘာတွေဘယ်လောက်ကြီးအထိဖြစ်ခဲ့ကြတာတွေကိုသူမမှတ်မိ။ သူ့အမေကပဲတကယ်ကြည်ဖြူတာလား၊ သူကပဲသူ့အမေကိုတစ်ခုခု နသားပါယားလုပ်လိုက်တာလား မသေချာ။ တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့ကြတာတော့သူ ဝိုးတဝါးသိနေသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူလန့်သွားလို့ကုတင်ပေါ်မှလူးလဲထပြီး အခန်းအပြင်သို့ ကမန်းကတန်းထပြေးခဲ့သည်။ ဘာမှန်းအတိအကျမသိခင်အခုအခြေအနေမှာ သူ့အမေရုတ်တရက်နိုးလာပါက။ ဒီလိုကိုယ်တုံးလုံးကြီးတွေနှင့် ဘာရှင်းလို့ရှင်းရမှန်းမသိအောင်ဖြစ်လိမ့်မည်လေ။

ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းမှာလည်းမကြာခင်မှာပင်နိုးလာပြန်သည်။ နိုးလာတော့သူမတစ်ယောက်ထဲဖြစ်သည်။ သူမကိုယ့်ကိုကိုယ် ခုတင်ပေါ်မှာကိုယ်လုံးတီးနှင့်တွေ့ရသည်။ ဘာဖြစ်တာပါလိမ့်။ သူမညကအရမ်းမူးသွားတာကိုတော့မှတ်မိသည်။ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တာကိုတော့အဆုံးအထိမသိ၊ မိမိကိုယ်မိမိဆန်းစစ်ကြည့်တော့ လိင်ဆက်ဆံခြင်းပြုထားသလိုလိုခံစားရသည်။ ဒီအခန်းမှာကသူတို့သားအမိပဲရှိတာမို့ ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ။ သားကိုလည်းမစွပ်စွဲလို။ လက်ပူးလက်ကြပ်အခြေအနေကိုလည်းသူမ ဖမ်းလို့မမိပေ။ ဝဿန့်ကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းလည်း ရင်ဆိုင်မမေးရဲ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်မသေချာတာကို သံသယအနေနဲ့ပဲထားပြီးမသိဟန်ဆောင်နေဖို့ပဲဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

နေ့တစ်ဝက်မကျိုးခင်မှာပင် သူတို့၏ခေါင်းတွေပုံမှန်ပြန်၍ကြည်လင်လာကြပြီဖြစ်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံးညကဒေါင်ချာစိုင်းသွားစဥ်ဖြစ်ခဲ့ကြတာကိုတကယ်မမှတ်မိကြသော်လည်း။ သူတို့တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့ကြတာကိုတော့သိနေသည်။ သို့သော်ဒဲ့လည်းမရှင်းရဲ၊ မမေးရဲကြသဖြင့် မသိဟန်ဆောင်ကာနေ နေကြလေရာ နှစ်ရက်လောက်အကြာမှာ စိတ်တင်းကြပ်မှုတွေပြေလျော့သွားပြီး ပိုနေမြဲကျားနေမြဲ ပြန်ဖြစ်လာခဲ့ကြသည်။

သူတို့သည် ဖြစ်ခဲ့တာကိုအစပြန်မဖော်ရဲကြသော်လည်း၊ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးကပ်မိတိုင်း မသိစိတ်တွေ၏နှိုးဆော်မှုဖြင့် ရင်တွေခုန်မိနေကြတာကိုတော့သူတို့ပဲသိကြလေသည်

×××××××××××××××××××××××××××××××××

ဝဿန့်အခန်းမှာဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းရောက်နေသည်မှာ တစ်ပတ်လောက်ရှိခဲ့ပေပြီ။ ဝဿန်ကသူ့အမေကိုကတိပေးထားသည့်အတိုင်း အမေ့စိတ်ဒဏံရာကိုကုစားပေးနိုင်ရန်အတွက် စိတ်ပြေလက်ပျောက် ခရီးထွက်ကြရန် သူ့အမေနှင့်တိုင်ပင်ကြည့်သည်။ ပငလယ်ကမိးခြေတစ်ခုခုသို့သွားဖို့ကျတော့ မရောက်ဖူးသည့်နေရာမရှိလောက်အောင်ခဏခဏသွားဖူးနေသဖြင့် စိတ်သိပ်မပါဘူးဟုအမေကပြောလေသည်။

ဒီအချိန်မှာ လွန်ခဲ့သည့်တလောလေးကပဲသူငယ်ချင်းတွေနဲ့စကားစပ်မိ၍ပြောရင်း လည်ပတ်အပန်းဖြေချင်စရာ နေရာအသစ်များအကြောင်းပြောဖူးတာကို ဝဿန်သွားသတိရမိသည်။ ဤအထဲမှ စိတ်ဝင်စားစရာ နေရာတစ်ခုမှာ ရိုးရိုးကမ်းခြေမဟုတ်ပဲ ကျွန်းပေါ်မှာ သာယာနေဖိုင်ချင်သဖွယ်ဖန်တီးထားသောရီဆို့ဟိုတယ်အကြောင်းအမှတ်ရသွားသညိ။ ဒါနဲ့သူငယ်ချင်းကိုဖုန်းပြန်ဆက်၍ မေးမြန်းကြည့်တော့ ထိုဟိုတယ်၏ ဝက်ဘ်ဆိုက်လင့်ကိုရခဲ့သည်။

နေရာကတော့ မြိတ်ကျွန်းစုနားကကျွန်းတစ်ခုပေါ်မှာ ဖွင့်ထားတဲ့ ရီဆို့ဟိုတယ်တစ်ခုပါပဲ။ ထိုင်းဘက်ကဟိုတယ်လုပ်ငန်းရှင်မှ လာဖွင့်ထားတာ ဖြစ်ပြီးဖစ်ဆယ်လတီကအပြည့်၊ ဘာလိုသေးလဲ။

ဝက်ဘ်ဆိုက်ကကက်တလောက်တွေထဲဝင်ကြည့်တော့ စိတ်ဝင်စားစရာ သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်ကဆွဲဆောင်မှုရှိလှသည်။ ကက်တလောက်ထဲက ဓါတ်ပုံများထဲတွင် လှပသောဘန်ဂလိုလေးများကိုအစီအရီမြင်နေရသည်။ ထုးဆန်းသောသူတို့မမြင်ဖူးသေးသည့် ပန်းမျိုးပေါင်းစုံတို့ဖြင့်တန်ဆာဆင်ထားသည့် ပန်းခြံနှင့်သစ်တောများကအရောင်အသွေးစုံလှသည်။ ကျွန်းဖြစ်သော်လည်း နောက်ခံဘက်ဂရောင်းတွင် မှိုင်းညို့ညို့တောင်ကြီးကိုလည်းမြင်နေရသည်။ ပြီးတော့ ရေတသွင်သွင်စီးနေသော စမ်းချောင်းနှင့် ရေတံခွန်ငယ်များလည်းပါရှိသည်။

ကြော်ငြာ၏ပရိုမိုးရှင်းတွင်ယခုလအတွင်း ၅ဝ% ထက်ဝက်ဈေးနှုန်းဖြင့်အရောင်းမြှင့်တင်ထားသည့်အပြင် အခြား special offer များကလည်းဆွဲဆောင်မှုရှိလှသဖြင့် သွားဖို့စိတ်သန်ချင်စရာဖြစ်လာလို့အမေ့ကိုပြကြည့်တော့ သူမကလည်း သဘောကျသွားသည်။ ရိုးရိုးပင်လယ်ကမ်းခြေကိုမသွားချင်တော့ဘူးဆိုတဲ့သူ့အမေက တိုးဂိုက်ကြော်ငြာကိုဖတ်ပြီးတာနဲ့ နှစ်ခါတောင်ပြန်မစဥ်းစားပဲခေါင်းညိတ်သဘောတူလိုက်လေသည်။

ဝဿန်မှာလည်း အလည်အပတ်အပန်းဖြေခရီးပေါင်းစုံကို  ပြဲပြဲစင်အောင်သွားခဲ့ဖူးပြီးဖြစ်သော်လည်း ယခုကဲ့သို့ကျွန်းစုနေရာမျိုးကို မရောက်ဖူးသဖြင့် အလွန်စိတ်ဝင်စားမီသည်။ အထူးသဖြင့် လောလောဆယ်သူခရက်ရှ်ဖြစ်နေရသည့်  သူ့အမေအရင်းဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းနှင့်သွာရမည်ဆိုတော့ ပိုပြီးရိုမန်းတစ်ဆန်နေမိလေသည်း။ ဆာဟာရပဲသွားရသွားရ။ ဧဝရက်တောင်ပဲတက်ရတက်ရဆိုသလိုပေါ့။
သားအမိနှစ်ယောက်စိတ်တူကိုယ်တူဆုံးဖြတ်လိုက်ကြပြီး ကျွန်းတွင် ၅ရက် တစ်ပတ်လောက်အေးအေးဆေးဆေး သွားနားကြရန်သဘောတူလိုက်ကြသည်။ ဒါနဲ့စီစဥ်သူ ခရီးသွားကုမ္ပဏိကိုဆက်သွယ်တော့ သွားရမည့်လမ်းညွှန်ကိုရလာခဲ့သည်။

ရှေ့အပတ်ထဲသွားမည်ဆိုလျှင် ပရိုမိုးရှင်းကာလထဲတ့င်ပင်ခံစားခွင့်ရရှိနေဦးမည်ဖြစ်ပြီး သူတို့နှင့်ချိတ်ဆက်ထားသောလေယာဥ်လိုင်းမှလည်း ၃၀% ဒစ်စကောင့်ရဦးမှာမို့လို့နှစ်ဦးစလုံးပျော်သွားကြသည်။ ဒါကြောင့်မို့ ကုမ္ပဏီကို K-pay ဖြင့်လှမ်းရှင်းပြီး တစ်ခါထည်း ဘွတ်ကင်လုပ်လိုက်ကြသည်။
—————————-

အပိုင်း(၁၂) ဆက်ရန်

(အပိုင်း -၁၂)

ဒီလိုနှင့် ခရီးထွက်ရမည့်ရက်သို့ရောက်လာခဲ့သည်။

သူတို့၏ကားများကို ကွန်ဒိုမှာပင်ရပ်ထားခဲ့ကြသည်။ ဝဿန်က သူ၏စပို့တ်ကားလေးကို သူကိုယ်ပိုင်ရထားသောကားရုံလေးထဲမှာပင် ထည့်သွင်းသော့ခတ်ထားခဲ့ပြီး။ သူ့အမေ၏ကားကိုတော့ ဧည့်ပါကင်မှာပင်ရပ်ထားခဲ့ကာ လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းအားအပိုကြေး မုန်ဖိုးပေး၍ ကြည့်ရှုပေးပါရန်ပြောဆိုအပ်ထားခဲ့သည်။

သူတို့ ချက်အင်ချိန်မတိုင်မီ လေဆိပ်သို့ တက္ကစီဖြင့် ကြိုဆင်းခဲ့ကြသည်။ သွားရမည့်ခရီးစဥ်အရ ရန်ကုန်မှ ဘိတ် (မြိတ်မြို့) သို့လေယာဥ်ဖြင့်အရင်သွားရမည်ဖြစ်ပြီး ဘိတ်ရောက်တော့မှ တိုးကုမ္ပဏီကစီစဥ်ပေးထားသည့် မီနီဘတ်စ်ပေါင်မုံ့ကားလေးကလာကြိုမည်ဖြစ်ကာ ဘုတ်ပြင်းမြို့ကမ်းခြေသို့ အရင်လာရမည်ဖြစ်ကာ၊ ဆိပ်ကမ်းရောက်မှ ဟိုတယ်ပိုင်မော်တော်ဘုတ်ကလေးဖြင့် တဆင့်ပြောင်းပြီး ရီဆို့တ်ရှိရာ ကျွန်းသို့ခေါ်ဆောင်သွားမည်ဖြစ်သည်။

သူတို့၏လေယာဥ်ခရီးစဥ်ကအစီအစဥ်အတိုင်းအထစ်အငေါ့မရှိပဲ ရောက်ခဲ့လေသည်။ ဘိတ်ရောက်တော့ မီနီဘတ်စ်ကလာကြိုပေးကာ ဘုတ်ပြင်းဆိပ်ကမ်းသို့မောင်းလာခဲ့သည်။ သူတို့နှင့်အတူ တိုးရစ်စုံတွဲ နှစ်တွဲနှင့် ခလေးတွေပါသောမိသားစုလေးငါးယောက်လောက်ပါလာသေးသည်။

ဘုတ်ပြင်းရောက်တော့ ရီဆို့တ်ကလွှတ်လိုက်သောမော်တော်ဘုတ်ကမရောက်သေး။ သူတို့တတွေ မိနစ်အတန်ကြာအချိန်ဖြုန်းရင်း ဆိပ်ကမ်းနားကလက်ဘက်ရည်ဆိုင်တစ်ဆိုင်တွင် အဆာပြေ ဝင်သောက်ကြသည်။ ဖော်ရွေတတ်သောသူတို့သားအမိက ကားဒရိုင်ဘာကိုပါဆွဲခေါ်၍ လက်ဘက်ရည် တိုက်ရင်း နယ်မြေဒေသအခြေအနေကိုစပ်စုကြသည်။ ဗဟုသုတပေါ့။ ကားဒရိုင်ဘာက ဝဿန်နှင့် အရွယ်တင်သောဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းတို့ကိုကြည့်ကာ

“ဒီကအမကြီးနဲ့ ညီလေးတို့က မောင်နှမတွေလားဗျ။ အလုပ်အားတုန်းလာလည်ကြတာထင်တယ်”

ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းကအသံလွင်လွင်လေးနဲ့သဘောကျစွာရယ်လိုက်ရင်းပြန်ဖြေသည်။ ”

အဟင်းး..ဟင်း..ဟွင်းဟွင်း..မောင်နှမမဟုတ်ပါဘူး။ သားအမိပါကွယ်..။ သားက မမနဲ့အနှစ်၂၀လောက်ကွာပါတယ်။ ကြည့်ရတာ မမကအရမ်းနုနေလို့လားကွဲ့။ တကယ်တော့ မင်းမေးချင်တာဒီလိုမဟုတ်ပါဘူး။ သမီးရည်းစားတွေလို့ထင်နေတာမဟုတ်လား ဟင်း..ဟင်း..”

ဒရိုင်ဘာကရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့်

“ဟဲ..ဟဲ.. အစကတော့..အဲ့လိုပဲထင်မိသွားတာပါပါပဲ။ မမပြောသလိုသာဆို မမက အရမ်းအရွယ်တင်တာပဲနော်။ မမသားဟောဒီကညီလေးနဲ့ဆို အရွယ်ကမတိမ်းမယိမ်းလို့ပဲထင်ရတယ်။ အထင်လွဲမိလို့တောင်းပန်ပါတယ်”

“ရပါတယ်ကွယ်. မလိုပါဘူး။ မမတို့ကိုဒီလိုပဲလူတွေက အခန့်မှန်းမှားနေကျပါ ခစ်ခစ်..”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ..၊ ဟာ..ဒါနဲ့..ဟောဟိုမှာ ဟိုတယ်က မော်တော်ဝင်လာပြီခင်ဗျ၊ သွားကြရအောင်..”

“ဪ.. ဟုတ်လား၊ လာ..သား..ဝဿန်..ထ..ထ၊ သွားကြစို့..”

သူတို့တွေဆိပ်ကမ်းသို့လျှောက်ခဲ့ကြကာ မော်တော်ဘုတ်ပေါ်သို့ တက်ခဲ့ကြသည်။ မော်တော်နှင့်အတူပါလာသော ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းများက အထုပ်အပိုးများကူတင်ပေးကြလေသည်။

သူတို့မော်တော်သည် မကြာခင်မှာပင် ရီဆို့တ်ဟိုတယ်ရှိရာကျွန်းသို့ ဦးတည်ခုတ်မောင်းခဲ့ပေပြီ။ ကျွန်းသို့ရောက်ရန် နောက်ထပ် အချိန်တစ်နာရီခွဲ နှစ်နာရီလောက်ကြာမြင့်ပေဦးမည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူတို့သားအမိ ခရီးစဥ်အသစ်အဆန်းအတွက်ပျော်ရွှင်နေကြသည်။ လတ်ဆတ်သောပင်လယ်လေကို မော်တော်ကုန်းဘတ်ပေါ်မှာရပ်လျက်ခံစားရှုရိုက်ရင်းလိုက်ခဲ့ကြသည်။

ယခင်ကသူတို့သည် ပင်လယ်ကမ်းခြေသက်သက်ကိုသာသွားရောက်ထိုင်ခြင်း၊ လည်ပတ်ခြင်းများပြုလုပ်ခဲ့ဖူးကြသော်လည်း ယခုလိုပင်လယ်ကိုဖြတ်သန်း၍ ရခြားမြေခြားကျွန်းတစ်ခုပေါ်သွားရောက်လည်ပတ်ရခြင်းက သူတို့၏ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံပင်ဖြစ်လေသည်။

ဝဿန်က လက်လက်ရည်ဆိုင်တွင် ကားဒရိုင်ဘာက သူတို့သားအမိကိုအထင်မှားလောက်အောင် သူ့အမေခင်နွဲ့နှောင်း၏အရွယ်တင်နုပျိုမှုကိုပြန်စဥ်းစားရင်းလိုက်လာခဲ့သည်။ သူ့အမေသည် လွန်ခဲ့သည့်ရက်ပိုင်းအတွင်းက သူနှင်မြန်မာပလာဇာမှာငြိခဲ့သော ဒေါ်မနီလာခဲ့သို့ပင်ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကိတ်၍ ဖွံ့ထွားပေသည်။

သူမ၏အလှမှာနိုင်ငံတကာအလှမယ်များ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကျနပြေပြစ်ပုံမျိုးသာဖြစ်ကြပြီး အကိတ်လွန်၊ အထွားလွန်ကြီးများ တော့မဟုတ်ပေ။ ပြေပြစ်ကျစ်လစ်သော စံဝင်အကိတ်မျိုးဖြစ်သည်။ ရင်၊ ခါး တင်သားတို့သည် သူ့နေရာတွင်ရှိသင့်သောနံပတ်အရေအတွက်များအတိုင်း ပြေပြစ်စွာရှိနေကြသည်။ တည့်တည့်ပြောရရင် ဂီတာရှိတ်ဆိုပါစို့။

အသက်၄၀ ဝန်းကျင်ရောက်ရှိနေပြီး၊ ခလေးတစ်ယောက်အမေဆိုသော်လည်း၊ ဗိုက်သားကအနည်းငယ်မဆိုသလောက်လေးဆိုရုံမျှသာအဆီပါးပါးလေးရှိပြီး ခပ်ရှပ်ရှပ်ရှိနေတုန်းပင်။ ဒီတော့ ခါးကတုတ်သင့်သလောက်မတုတ်ပဲ လှပသောခါးသိမ်လေးက အသက်၂၀ကျော် ပျိုမဒီတွေပုံစံမျိုးဆက်ထိမ်းထားဆဲဖြစ်ကာ၊ ဖင်သားတင်းတင်းကြီးများကတအားတုတ်ပြီးထွတ်မနေပဲ စွင့်စွင့်ကားကား ကျစ်ကျစ်လုံးလုံးလေးနှင့်အနေတော်ထွားနေခြင်းဖြစ်ရာ၊ ဘယ်ယောက်ျားမဆို သွားရည်ယိုလျှာသပ်အံကြိတ်၍အားရပါးရဝုန်းချင်စရာကြီးဖြစ်သည်။

ဒါကလည်းသူမ၏ မိမိခန္ဓာကိုယ်က်ိုမိမိ ထိမ်းထိမ်းသိမ်းသိမ်းနေ၍ ပစ်စလက်ခတ်လွှတ်မထာားပဲ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်၊ ကျန်းမာရေးလိုက်စားခြင်းများကြောင့်ဖြစ်သည်။ ဒါကိုများသူ့ပါပါး ဦးမင်းနိုင်က ဘာလို့ သူမ၏ အလှကိုမမြင်နိုင်ပဲ၊ လိပ်ခါးဖားဖင်များကိုသွားကြောင်နေရသလဲဆိုတာကို ဝဿန်တစ်ယာက်မတွေးတတ်တော့ပေ။

ပြီးတော့ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်း၏အသားအရေက ဖြူဖြူဝင်းဝင်းလေးဖြစ်ပြီးစိုအိနေဆဲဖြစ်သည်။ မျက်နှာလေးကလည်းချောမွတ်ကာအခုအချိန်အထိ ဇရာ၏အရေးအကြောင်းအတွန့်အလိပ်လေးများ အစအနပင်မပေါ်လာခဲ့သေးပေ။ သူ့အမေကိုမလှမ်းမကမ်းမှသူကြည့်ရင်းအတွေးပွားကာဝဿန်တစ်ယောက် သွားရည်ကျပြစ်မှားနေမိသည်။ သူ့ခေါင်းထဲတွင်လည်း ဟိုတစ်ညက နှစ်ယောက်စလုံးမူးမူးနှင့် သားအမိနှစ်ယောက် ချစ်ဗျူဟာခင်းခဲ့မိသည်များကိုပြန်တွေးကာ ဘောင်းဘီအောက်ကငပဲက ထောင်ထလာခဲ့ရပြန်သည်။

ဝဿန်က ဦးနှောက်ထဲကပေါ်လာသော မဟုတ်တဲ့အတွေးကို ခေါင်းရမ်းကာဖျောက်ပစ်လိုက်ပြီး ပင်လယ်လေညှင်းနှင့်အတူ ပင်လယ်ရှုခင်းဘက်သို့အာရုံပြန်ပြောင်းလိုက်၏။ သူ၏လက်ထဲတွင်တော့ သူမော်တော်ဘုတ်ပေါ် စတက်ကထဲကပါလာသော သူ၏လက်စွဲတော် ဆိုနီ ဗွီဒီယိုကင်မရာလေးကရှိနေသည်။

သူကပင်လယ်တွင်းကို လှမ်းမြင်နေရသော သဘာဝရှုခင်းကိုအလကားမထားပဲမှတ်တမ်းတင်ရိုက်ကူးလျက်ရှိသည်။ အန်ဒါမန်ပင်လယ်အတွင်းရှိ မြန်မာပြည်တောင်ဘက်စွန်း မြိတ်ကျွန်းစုတဝိုက်တွင် မရေမတွက်နိုင်အောင်များပြားသောကျွန်းစုများရှိနေကြသည်။ ကျွန်းများသည် တစ်ခုနှင့်တစ်ခုလည်းအလွန်အမင်းဝေးကွာလှသည်မဟုတ်ရာ၊  ပင်လယ်ပြင်မြင်ကွင်းတွင်ကျွန်းလေးများက ပေါ်လိုက်ပျောက်လိုက်ဆက်တိုက်မြင်နေရသည်။

ဝဿန်က ပင်လယ်ပြင်ကို ၃၆၀ ဒီဂရီ လှည့်ပတ်ရိုက်ပစ်လိုက်သည်။ ရိုက်ရင်းမှ မနီးမဝေးကုန်းပတ်စွန်းလက်ရမ်းတွင် ရပ်ကာပင်လယ်ပြင်ကိုငေးမောနေသောသူ့မိခင်ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်း၏ပုံရိပ်က ကင်မရာရိုက်ကွက်ထဲမှာပေါ်လာပြန်သည်။ သူကအနည်းငယ် ဇွန်းဆွဲ၍ကြည့်လိုက်တော့ သူ့အမေနတ်မိမယ်၏အလှတရားကပြတ်ပြတ်သားသားပေါ်လာသည်။

သူမ၏ဆံနွယ်စများကတိုက်ခတ်နေသောပင်လယ်လေတွင်တဖျတ်ဖျတ်လွန့်လူးလို့နေသည်။ နှာတံစင်းစင်းမေးလုံးလုံးလေးနှင့်ကြည်လင်ဝင်းပသောမျက်နှာလေးကစွဲမက်စရာကောင်းလှသည်။ ဝတ်ထားသောအသားအပျော့စား လည်ဟိုက်တီရှပ်ပါးပါးအောက်မှ ရုန်းထွက်နေသောတင်းအိနေသော နို့လုံးအစုံက မိန်းမသားစစ်စစ်တို့၏တကယ့်အလှကိုပြနေသလိုပါပဲ။

အောက်ပိုင်းကိုကင်မရာဝေ့လိုက်တော့ စွင့်စွင့်ကားကားလေးနှင့်ကောက်ထွက်နေသောတင်သားကြီးတွေကိုတွေ့ရပြန်သည်။ ဝဿန်တစ်ယောက်ကိုယ့်အမေကိုကိုယ်ပြန်ကြည့်၍ ဂလုကနဲ တံတွေးကိုမြိုချလိုက်မိသည်။ သူကသူ့အမေ၏ခန္ဓာကိုယ်အလှတရားကို ဗွီဒီယိုရီကော့ဒ်ယူထားလိုက်လေတော့သည်။

သတ်မှတ်ထားရှိသောနာရီပိုင်းအတွင်းမှာပင် သူတို့မော်တော်သည်ကျွန်းရှိရာသို့ဆိုက်ကပ်ခဲ့သည်။ ဆိပ်ကမ်းကကြည့်ရုံဖြင့်ပင် အလွန်လှပသောကျွန်းကလေးပင်တည်း။ လှပ၍ရှုချင်စဖွယ်ဖြစ်သောဆိပ်ကမ်းရွာကလေးကိုလှမ်းမ်ြင်နေရပြီး နောက်ခံမြင်ကွင်းတ်င် စိမ်းညို့နေသောတောင်တန်းကြီးတစ်ခုဖြင့်အနားသတ်ထားသည်။ သူ့မျက်စိထဲတွင်သူကြည့်ဖူးခဲ့သောဂျူရေးစစ်ပါ့ခ် (Jurassic Park) ရုပ်ရှင်ထဲကကျွန်းကြီးနှင့်ပင်တူ တူနေသေးတော့သည်။ ဆိပ်ကမ်းတွင်လှပစွာရောင်စုံဆေးမျာားသုတ်ထားသော သစ်သားဆိပ်ခံဂျက်တီရှည်ကြီးက ပေ သုံးလေးရာလောက် ရှည်ပေလိမ့်မည်။ ထိုဆိပ်ခံကြီးတွင်မော်တော်ကကပ်လိုက်ပြီး ခရီးသည် အဖွဲ့ကလျှောက်တက်လာခဲ့ရသည်။ အများစုမှာ အဝင်တံတားကြီးမှာပင် ဓါတ်ပုံတွေတဖျပ်ဖျပ်ရိုက်ကာပျော်နေကြသည်။

တံတားဆုံးတော့ ဆိပ်ခဲဧည့်ကြိုရုံးလေးရှေ့မှာ နောက်ထပ်မီနီဘတ်စ်တစ်စီးကရပ်စောင့်၍ကြိုနေသည်။ ဟိုတယ်ဧည့်ကြိုမန်နေဂျာလေးက ရီဆို့တ်သည် ကျွန်း၏အခြားဘက်ခြမ်း (တောင်တန်းတြီး၏တစ်ဘက်) တွင်ရှိ၍ တောင်ကြောကိုဖြတ်ပြီး ကားစီးသွားရလိမ့်ဦးမည်ဆိုကာ ခရီးသည်များကို ကားပေါ်တက်ခိုင်းလေသည်။

တောင်တန်းကြီးကိုကျော်ဖြတ်၍ ဖောက်ထားသောလမ်းက အကွေ့အကောက်အတက်အဆင်းများဖြင့်သာယာရှုမောစဖွယ်ဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံးတွင်တော့ တောင်အဆင်းတွင် ကျွန်းတစ်ဘက်ခြမ်းကကမ်းခြေကြီးကိုဘွားကနဲမြင်လိုက်ရပြီး သူတို့သွားချင်သည့်ခရီးဆုံးဟိုတယ်ကြီးသို့ရောက်တော့မည်ဖြစ်ကြောင်သိရသည်။ ထွက်လာခဲ့သောဆိပ်ခံဂျက်တီမှမိနစ်၂၀မျှသာကြာခဲ့ပေသည်။ လမ်းတလျှောက်မှာ ဝါးပင်တွေ အများကြီး ပေါက်နေကြသည်ကိုတွေ့ရပြီး အောက်ကိုငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ သဘာဝရေစီးကြောင်းစမ်းချောင်းလေးတသွင်သွင်ဖြတ်စီးနေသည်ကို တွေ့မြင်နေရသည် ။

မကြာခင်မှာပင် အလွန်လှပသောသဘာဝသစ်ပင်ကြီး၏အသားကိုထွင်းထုရေးသားထားသော The Cool Stream Resorts (စမ်းရေအေး ရီဆို့တ်) ဆိုသည့် သစ်သားဆိုင်းဘုတ်ကြီးကိုတွေ့လိုက်ရတော့ရောက်ပြီဆိုတာသိလိုက်ရသည်။

သူတို့ကားလေးသည် ဟိုတယ် ဧည့်လက်ခံပင်မအဆောက်အဦရှိရာသို့မရောက်မီမှာပင် ဥယျဥ်ပတ်လမ်းတလျှောက်မှ အရောင်အသွေး၊ ဒီဇိုင်းအမျိုးမျိုးဖြင့်ဖန်တီးထားသည့် တည်းခိုဆောင်ဘန်ဂလိုလေးများရှေ့မှဖြတ်သန်းလာခဲ့ရရာ ၎င်းတို့မှာလှပဆန်းပြားစွာတည်ဆောက်ထားပီးတည်းချင်စရာလေးများဖြစ်သဖြင့်စိတ်ထဲမှသဘောကျမိကြလေသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်တကယ့်ရှုခင်းများက၊ ကက်တလောက်ထဲမှဓါတ်ပုံများထက်ပင် ပို၍ စိုပြေလှပနေ၏။ သူတို့မမြင်ဖူးသေးသောဆန်းပြားသည့်ပန်းပင်ပန်းပွင့်၊ မျိုးစိတ်လှလှများကရောင်စုံဝေဖြာလို့နေသည်။

သူတို့ကားကို ရီဆက်ပ်ရှင်ဧည့်ကောင်တာရှိရာအဆောက်အဦရှေ့တွင်ရပ်ပေးပြီး အထုပ်အပိုးများကိုဝန်ထမ်းများကချပေးနေစဥ် သူတို့ကကောင်တာတွင်ဘွတ်ကင်လုပ်ပြီးသားလက်မှတ်ကို မှတ်ပုံတင်များနှင့်တွဲပြ၍ ချက်အင်လုပ်လိုက်ကြသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်အတွက်အခန်းရတော့ ဧည့်ကောင်တာမှ

“တစ်ခုတော့ခွင့်လွှတ်ပါရှင် ကျမတို့မှာ ကင်းဘက်ဒ် ကုတင်ကြီးနဲ့ဘန်ဂလိုခန်းပဲကျန်ပါတော့တယ်”

“ဟင်..စင်ဂယ် ပယ်ယာဘက်ဒ် မရတော့ဘူးလား”

ဝဿန်က ဝင်ပြောသည်။

“မရှိတော့လို့ပါရှင့် စောစောက စာရင်းဖွင့်သွားတဲ့မိသားစုကြီးကလူများလို့ လူကြီးတွေနဲ့ခလေးတွေခွဲသိပ်ချင်တယ်ဆိုတာနဲ့ စင်ဂယ်လ်ဘက်ဒ်တွေ စီစဥ်ပေးလိုက်ရပါတယ်။ ဖြစ်ချင်တော့ ဒီနေ့မှာချက်အောက်လုပ်မဲ့ တချို့အခန်းတွေကလည်း ဒီမှာအပန်းဖြေနေရတာကို အရမ်းသဘောကျသွားပြီး ရက်ပိုနှစ်ရက်စီတိုးလိုက်ကြလို့ အခန်းအစီအစဥ်တွေနည်းနည်းအဆင်မပြေဖြစ်သွားတာပါ။ တောင်းပန်ပါတယ်ရှင့်။ နောက်နှစ်ရက်မှာပြန်ချိန်းပေးနိုင်ပါလိမ့်မယ်”

“ဘာတွေအဆင်မပြေဖြစ်နေလို့လဲသားရယ်..”

“စင်ဂယ်ဘက်ဒ်၂လုံးမရလို့မေမေရေ”

“မရလည်းဘာဖြစ်လဲသားရဲ့ ဖြစ်သလိုအိပ်ကြလည်းဖြစ်ပါတယ်”

“သားက မေမေအဆင်မပြေ ဖြစ်နေမှာစိုးလို့ပါတစ်ကုတင်ထဲနှစ်ယာက်ဆိုတော့ကျဥ်းကြပ်မလားလို့ပါ။ အနားယူရတုန်းလေး”

“ရပါတယ်ကွာ၊ မကျဥ်းကျပ်ပါဘူး။ အဆင်ပြေပါတယ်။ တစ်ကုတင်ထဲလည်းဘာဖြစ်လဲ၊ သားအမိအချင်းချင်းတွေဟာကို..”

“မေမေအဆင်ပြေရင်ပြီးတာပဲလေ”

တဆက်ထဲ ကောင်တာမှဝန်ထမ်းအားလှမ်း၍

“ရတယ်ခင်ဗျ။ အဆင်ပြေပါတယ်။ သက်တောင့်သက်သာနဲ့ ဖစ်ဆယ်လတီကောင်းကောင်း။ အဲကွန်းကောင်းကောင်း။ ဗျူးကောင်းကောင်း နေရာလေးဖြစ်အောင်သာလုပ်ပေးပါ”

“ကျမတို့ဆီကအဆောင်တွေကအားလုံးဖစ်ဆယ်လတီကောင်းပါတယ်ရှင်၊ နေရာလှလှပန်း ဥယျဥ်လှဘှနေရာလေးပေးလိုက်ပါ့မယ်။ တခါထဲစိတ်ချမ်းသာသွားရပါစေမယ်။ ဟောဒီမှာကီးကဒ်နဲ့ ဘရိတ်ဖတ်စ်တိုကင်တွေပါ။ ဝိုင်ဖိုင်ပတ်စ်ဝါ့ဒ်ကဒီမှာပါ”

“ကျေးဇူးပါပဲခင်ဗျ”

သူတို့ဒီခရီးအတွက် ရီဆို့ရောက်တဲ့အထိဖြတ်သန်းခဲ့ရသောအချိန်မှာ နေ့ဝက်မကတော့၊ အချိန်က မွန်းလွဲကျော်ခဲ့ချေပြီ။  သူတို့၏ပထမဆုံးနေ့  နေ့လည်စာကို ဟိုတယ်က FOC  ကျွေးမည်ဖြစ်ရာ စားသောက်ခန်းမတွင်စီစဥ်ပေးကြလေသည်။

သူတို့စားသောက်ပြီးကြပြီး၊ တည်းရမယ့်ဘန်ဂလိုနံပါတ်နဲ့ကီးကဒ်တွေရပြီးတော့ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းလေးတွေက၊  ပစ္စည်းရော၊ လူတွေပါ ဂေါက်ကားလေးနဲ့နေရာအထိလိုက်မောင်းပို့ပေးကြသည်။ အခန်းကိုတော့ရောက်ခဲ့လေပြီ။
—————————-

အပိုင်း(၁၃) ဆက်ရန်

(အပိုင်း -၁၃)

ဝဿန်နဲ့ ခင်နွဲ့နှောင်းတို့သားအမိနှစ်ယောက်သား၊ သူတို့တည်းရမယ့်ဘန်ဂလိုလေးဆီရောက်လာကြသည်။ ဂေါက်ကားလေးနဲ့လိုက်ပို့တဲ့ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းလေးက အိမ်ကလေးရဲ့တံခါးကိုဖွင့်ပေးပြီး ခရီးဆောင်အိတ်တွေကိုအထဲဆွဲသွင်းပေးနေသည်။ ပြူတင်းလိုက်ကာလေးတွေမပေး၊ အဲကွန်းတွေဖွင့်ပေးလုပ်ပြီး

“အကိုတို့ အမတို့ အခန်းကတော့ အားလုံးအဆင်သင့်ဖြစ်အောင်လုပ်ပေးထားခဲ့ပြီးပါပြီ။ တစ်ခုခုလိုအပ်ခဲ့ရင် ရီဆက်ပ်ရှင်ကို ဖြစ်ဖြစ်၊ ရွန်းမ်ဆားဗစ်ကိုဖြစ်ဖြစ် ဖုန်းဆက်နိုင်ပါတယ်။ ရက်စတော့ရင့် ဖုန်းလဲရှိပါတယ်ခင်ဗျ၊ ဖုန်းလစ်စ်က စားပွဲပေါ်မှာပါ”

“ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွယ်”

ခင်နွဲ့နှောင်းက သူမဟန်းဘက်အိတ်ကိုဖွင့်ပြီး ငွေစက္ကူအနည်းငယ်ကို တစ်ပ်အဖြစ် လိုက်ပို့သူဝန်ထမ်းလေးအားကမ်းပေးရင်းကျေးဇူးစကားပြောလိုက်သည်။

“ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ခင်ဗျ၊ အကိုကြီး၊ အမကြီးတို့လည်း သာယာပျော်ရွှင်တဲ့ မင်္ဂလာအပန်းဖြေခရီးဖြစ်ပါစေ”

ကောင်လေးကနှုတ်ဆက်ပြီးပြန်ထွက်သွားတော့ ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းက သဘောကျစွာ ဝေဝေစည်စည်လေးရယ်လိုက်ပြန်ကာ ဝဿန်ဘက်သို့လှည့်၍

“လုပ်လိုက်ပြန်ပြီ နောက်တစ်ယောက်။ မင်္ဂလာအပန်းဖြေခရီးတဲ့..ခစ်..ခစ်..။ ငါတို့တွေကိုကြည့်ရတာ ဟန်းနီးမွန်းထွက်လာတဲ့စုံတွဲနဲ့ တကယ်ပဲတူနေလို့လားကွာ..”

“မေမေကလည်း သူများကိုသွားပြီး စကားအကျကောက်နေပြန်ပြီ။ သူပြောချင်တာက မင်္ဂလာရှိသော အပန်းဖြေခရီးလို့ဖြစ်မှာပါ။ သူက ခလေးသာသာဆိုတော့ စကားကိုအပြည့်မသုံးတတ်ပဲအတိုပြောလိုက်တာဖြစ်ရင်ဖြစ်မှာပေါ့”

“သိပါဘူးတော်.. ငါတို့ကိုခဏခဏအဲ့လို အထင်၊ အပြော၊ ခံနေရတော့ ကျမကပဲ တကယ်နုနေလို့လား၊ ဒါမှမဟုတ် ဟောဒီလူကပဲ အဖိုးကြီးရုပ်ပေါက်နေလို့လားမသိဘူး ခိခိ”

“ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းကပြောရင်းသူ့သားရင်ဘတ်ကိုလက်ညှိုးဖြင့်ထိုး၍စနေသည်။

“အမယ် ဒီလောက်ချောတဲ့ကိုးရီးယား မင်းသားလေးကိုများ ပြောရက်တယ်ဗျာ။ မေမေ့ကိုက အန်တီကြီးရုပ်မှမပေါက်တာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်မသိဘူးလား၊ ဝတ်ထားပုံကိုက K-pop ဒန်ဆာလိုလို ဆိုတော့ ဟိုကထင်မှာပေါ့”

“ဒါကပေါ့ပေါ့ပါးပါးအပျော်ခရီးထွက်လာတာလေ၊ အဖွားကြီးလိုနေနေလို့ဘယ်ရမလဲ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ်နုအောင်နေရတာပေါ့အေ့..ခိခိ. ခစ်..”

“နုသမှ..ဟန်းနီးမွန်းထွက်လာတဲ့သတိုးသမီးလို ဖလန်းဖလန်းထနေအောင် နေနေတာလား။ သူများတွေကအကုန်ထင်ကုန်ကြပြီ”

“ထင်ရင်လဲထင်ကြပစေပေါ့၊ မတတ်နိုင်ဘူး။ ရုတ်ရုတ်..ရုတ်ရုတ်တော့မလုပ်နဲ့နော် စိတ်ပေါက်လာရင် အဲဒီသတိုးသားအမည်ခံကိုးရီးယားမင်းသားဆိုတာလေးကို တခါထဲဆွဲစားပြီး ဟန်းနီးတကယ်မွန်းပစ်လိုက်မှာ၊ နာမည်ကြီးထမင်းငတ်တော့မခံနိုင်ဘူး..”

“ဟားဟား..ဖြေးဖြေးပြောပါမေမေရယ်.. အားကြီးနဲ့..။ လာပါ..နောက်ချည်းပဲမနေနဲ့၊ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အပြင်ရှုခင်းတွေထွက်ကြည့်ကြရအောင်..”

အမှန်တော့ခင်နွဲ့နှောင်းမှာပီတိတွေဖြာနေသည်။ သူမကိုသားအရွယ်လူငယ်လေးတွေနဲ့ လိုက်ဖက်ညီအထင်မှားရလောက်အောင် အပြင်လူတွေ၏ အမြင်ဖြင့် ဆုံးဖြတ်မှုများမှာ ယနေ့ပင်နှစ်ခါရှိခဲ့ပြီ။ ဒါက သူမ၏နုပျိုမှုကို မှတ်ကျောက်အတင်ခံနေရသလိုဖြစ်နေလို့ကျေနပ်နေမိသည်။ ဒါ့အပြင်သူမ၏သားနှင့်တွဲ၍ ဟန်းနီးမွန်းသတိုးသမီးအဖြစ်အထင်မှားခံရမှုကလည်းသူမ၏ရင်တွေကိုတလှိုက်လှိုက်ခုန်တက်လာစေပြီး ဖိုးသိုးဖပ်သပ်စိတ်တွေဖြစ်နေတော့၏။

သူမသည် လွန်ခဲ့သောတစ်ပတ်မပြည့်တပြည့်ကပင် သားဖြစ်သူနှင့်အချစ်နယ်ကျွံကာမှားခဲ့မိပြီးပြီ။ ဒါပေမယ့်ထိုညကနှစ်ယောက်သားအလွန်အကျွံမူးနေသဖြင့် နောက်တစ်နေ့တွင် အလုံးစုံမမှတ််မိတော့ရာ၊ နှစ်ဦးနှစ်ဘက်စလုံးကအစမဖော်ရဲ၊ နေသာသလိုစိတ်ကိုဖြေ၍မသိကျိုးကျွံပြု၍နေခဲ့ကြသည်။ ဒါပေမယ့် သူမ၏အသွေးအသားထဲမှ မသိစိတ်ကတော့ ဖြစ်ခဲ့သမျှကိုမှတ်မိနှိုးဆော်နေသလိုပင်။ သူ့သားနှင့် လက်ပွန်းတတီးထိတွေမှုတွေရတိုင်း စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေ အလိုလိုဖြစ်လာသလိုခံစားရပြီး ယနေ့လိုအခြားသူများ၏အထင်မှားယိုးစွပ်မှုများဖြင့်မှတ်ချက်ပြုခြင်းခံရသောအခါ၊ သူမ၏ရင်ခုန်မှုစည်ကြီးကပို၍တုန်လှုပ်မြည်ဟည်းလာခဲ့လေသည်။

သူမသည်မိမိစိတ်ကို အသာငြိမ်အောင်ထိမ်း၍ သူ့သားခေါ်ရာ ဘန်ဂလိုအပြင်ဘက်သို့ပတ်ဝန်းကျင်ကိုအကဲခတ်လေ့လာရန် လိုက်ထွက်လာခဲ့သည်။ ဘန်ဂလိုလေးများသည် တစ်ခုနှင့်တစ်ခုမလှမ်းမကမ်းစီတွင်တည်ရှိကြသည်။ တချို့ဘန်ဂလိုလေးများကတော့ နှစ်ခုတွဲစီတည်ရှိကြကာ။ မိသားစုကြီးသို့မဟုတ် အုပ်စုလိုက်လာတဲ့ဧည့်သည်များအတွက် စီမံထားဟန်တူသည်။

သူတို့ဘန်ဂလိုများပတ်ဝန်းကျင်တွင်  အလွန်လှပသောပန်းဥယျာဥ်များဖန်တီးထားကာ။ မူရင်းသဘာဝကျောက်တုံးကျောက်ဆောင်များကြားတွင် ဖန်တီးပြုပြင်ထားသောကျောက်ချပ်၊ ကျောက်ဆစ်ပန်းပုများ ပန်းမာလ်များဖြင့်စနစ်တကျတန်ဆာဆင်ထားသဖြင့်သူတို့သားအမိမှာရင်သပ်ရှုမောနေရလေသည်။

“သားရေ..မေမေတို့ ဒီကိုလာဖို့ရွေးခဲ့တဲ့အတွေးမမှားဆိုတာ သေချာသွားပြီဟေ့။ စိတ်ကူးယဥ်ထားတာထက်အများကြီးပိုလှနေရောပဲ..”

“ဟုတ်တယ်နော်မေမေ..၊ လှတာမှတအားပဲ၊ စောင့်မနေနိုင်တော့ဘူး၊ ဓါတ်ပုံရိုက်ကြရအောင်၊ မေမေဒီမှာနေခဲ့ဦး၊ သားကင်မရာဝင်ယူလိုက်ဦးမယ်”

ဝဿန်ကင်မရာယူပြီး ပြန်ထွက်လာတော့၊ သူတို့နှစ်ယောက် ဘန်ဂလိုပတ်ချာလည်တဝိုက်တွင် လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုကြပြီး ရှုခင်းများကိုနောက်ခံထားကာဓါတ်ပုံများကို စရိုက်ကြသည်။ ခင်နွဲ့နှောင်းက ဓါတ်ပုံအရိုက်ခံရာတွင် မော်ဒယ်မင်းသမီးတစ်ယောက်ရှုုံးလောက်အောက်ပင် ပို့စ်မျိုးစုံပေး၍ အပျော်ကြီးပျော်နေလေသည်။

သူတို့သည် ဘန်ဂလိုများဘက်မှတဖြည်းဖြည်းလျှောက်လာကြရင်း ပင်လယ်ကမ်းခြေဘက်သို့ဆင်းလာကြ၏။ သူတို့ကမ်းခြေနှင့်နီးလာလေလေ၊ ပင်လယ်ကဗွီးပင်နှင့်အုန်းပင်များကပိုမိုအစားထိုးဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ဖြူဆွသောသဲပြင်အတိဖြင့်ပြေပြစ်ပြန့်ပြူးသော သဲသောင်ပြင်ကြီးဖြင့်အနားသပ်ထားသောကမ်းစပ်ကို ပင်လယ်လှိုင်းလုံးပြေပြေများကတစ်သုတ်ပြီးတစ်သုတ်လာရောက်ရိုက်ခတ်ချော့မြှူ ကစားလျက်ရှိကြသည်။

ကမ်းခြေတစ်လျှောက်တွင်တော့ ယမန်နေ့တွေကထဲကရောက်ရှိနေပြီးဖြစ်ဟန်ရှိသည့် ဟိုတယ်မှအပန်းဖြေသူအများအပြားက ကမ်းစပ်သောင်ပြင်ပေါ်တွင်၎င်း၊ ရေထဲတွင်၎င်း အသီးသီးပြေးလွှား၊ ကူးခတ် မြူးတူး ပျော်ပါးလျက်ရှိကြသည်။ ဝဿန်အကဲခတ်၍ကြည့်ရသလောက် အများစုက ဥရောပသား ကမ္ဘာလှည့်ခရီးသည်များဖြစ်ကြကာ ကျန်တာက ထိုင်းနိုင်ငံ ရနောင်းဘက်ကကူးလာသည့် ထိုင်းဧည့်သည်များဖြစ်ပုံရပြီး၊မြန်မာနိုင်ငံသားများမှာ သူတို့အပါအဝင်အနည်းငယ်သာရှိပုံရလေသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်ဓါတ်ပုံရိုက်ရင်း နေ့လည် ၂နာရီကျော် ညနေစောင်းကျနေက အတန်ငယ်ပြင်းသဖြင့် ကုန်းဘက်သို့ပြန်လည်တက်လာကြပြီး သစ်ပင်ရိပ်များအောက်သို့ဝင်လိုက်ကြရသည်။ ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းက

“ဒီလိုပူနေတာကြီးနဲ့တော့ အပြင်မှာအကြာကြီးမနေချင်ဘူး။ ရေမိုးလေးချိုးပြီး အခန်းထဲမှာ အဲကွန်းလေးနဲ့ တမှေးလိုက်တော့ငိုက်ဦးမှပါပဲ။ မနက်ကလည်းလေဆိပ်ဆင်းဖို့ အစောကြီးထခဲ့ရတော့ အိပ်ငိုက်လာပြီ၊ အခန်းကိုပြန်ကြစို့..။ ညနေကျမှ ကမ်းစပ်ထွက်ထိုင်ကြမယ်လေ..”

“မေမေပင်ပန်းနေလဲ အခန်းပြန်နားရင်နားလေ၊ သား..စမ်းချောင်းဘက်နည်းနည်းလောက်ဆက်လျှောက်ကြည့်လိုက်ဦးမယ်”

သားအမိနှစ်ယောက်သား ဘန်ဂလိုဘက်သို့ပြန်လျှောက်လာခဲ့ကြပြီး ခင်နွဲ့နှောင်းက အခန်းထဲပြနံဝင်သွားချိန်တွင် ဝဿန်ကအခန်းသော့ကိုယူခဲ့ပြီး ဟိုတယ်၏ကျောပေးထားရာ တောင်ကုန်းတောင်တန်း စမ်းချောင်းနှင့် လျှိုရှိရာဘက်သို့ဆက်လျှောက်လာခဲ့သည်။

၎င်းမှာ တည်းခိုဆောင်ဘန်ဂလိုများကြားမှဖြတ်ကာ ဟိုတယ်ဘေးပင်မအဆောက်အဦဘေးမှပတ်၍ လျှောက်လာခဲ့ရာလာခဲ့ရာလမ်းတလျှေက်တွင်၊ သဘာဝကျောက်လမ်းခင်းထားပြီး သစ်ခွဥယျာဥ်၊ ဘရဆေးဥယျာဥ် ၊ ပန်းမာလ်ဥယျာဥ် များ၊ ဘွန်ဆိုင်းသစ်ပင်များအကိုဖန်တီးထားရာ၊ ဥယျာဥ်အသီးသီးကိုကျော်၍ တောင်ခြေလျှိုစပ်သို့ရောက်တော့ ကျောက်တုံးများကြားတွင်တသွင်သွင်ဖြတ်သန်းစီးဆင်းနေသော ကြည်လင်သည့်တောင်ကျစမ်းချောင်းလေးသို့ရောက်ရှိခဲ့လေသည်။ ရောက်ရာအရပ်လမ်းဆုံလမ်းခွတိုင်းတွင် လမ်းညွှန်ဒါရိုက်ရှင်ဆိုင်းဘုတ်လေးများ တပ်ဆင်ပေးထားသဖြင့်ကိုယ်သွားလိုရာသို့ အလွယ်တကူ အမှားအယွင်းမရှိ သွားနိုင်လေသည်။

စမ်းချောင်းလေးသည် ၁၅ပေသာသာလောက်ကျယ်ဝန်း၍၊ ၎င်းကိုဖြတ်ကျော်တည်ဆောက်ထားသည့်၊ တဘက်ကမ်းသို့ကူးသောပေါင်းကူးခုံးတံတားလေးတစ်ခုနှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်လည်းကြိုးတံတားလေးတစ်ခုရှိနေသေးသည်။ နေရာနှင့်ပတ်ဝန်းကျင်ကို အစစအရာရာသာယာလှပအောင်ဖန်တီးတည်ဆောက်ထားသည်ပဲ။

ဝဿန်စမ်းချောင်းနားအထိမရောက်ခင် ဥယျာဥ်ထဲမှပင်ခပ်ဝေးဝေးမှ တဟေးဟေး၊ တဟားဟား၊ အသံစူးစူးလေးများဖြင့်အော်ဟစ်မြူးတူးနေသံများကိုကြားနေခဲ့ရသည်။ ဘာတွေများဒီလောက်ပျော်နေကြသည်မသိပေ။ သူလည်းစိတ်ဝင်စားသွားပြီး ထိုအသံများကြားရာဘက်သို့ ချဥ်းကပ်လာခဲ့သည်။ ထိုအသံများကကြိုးတံတားတစ်ဘက်နားမှ ထွက်လာနေတာဖြစ်၍ မြေသားလှေခါးထစ်လေးများအတိုင်းဆင်းသွားပြီးခဏကြာတော့ နိုင်ငံခြားသားများအပါအဝင်၊ ခလေး၊ လူကြီးတသိုက်ပျော်ရွှင်စွာရေကစားနေကြသော မူလစမ်းချောင်းထက် ပိုမို၍ကျယ်ပြန်သည့်ရေပြင်ကျယ်စမ်းချောင်းနေရာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

ထိုနေရာတဝိုက်ရှိရေပြင်မှာပိုမိကျယ်ပြန့်နေသဖြင့် နိဂိုရှိရင်းစွဲ သဘာဝစမ်းချောင်းကိုထပ်မံချဲ့ထွင်ကာ လွတ်လပ်ကျယ်ပြန့်စွာရေကူး၊ ရေကစား၍ရအောင် စီမံထားသည့်၊ Artificial ရေစီးလမ်းကြောင်း ဖြစ်တာကိုတွေးယူနိုင်ပေသည်။ သို့သော်လည်း တကယ့်သဘာဝနှင့်တူနိုင်သမျှတူအောင် ကျောက်တုံး၊ ကျောက်ဆောင်၊ ကျောက်စရစ်ခဲများဖြင့် ထည့်သွင်းဖန်တီးထားပြီး စုစုပေါင်း ကိုက်၂၀၀ မှ ၃၀၀ လောက်အရှည်အတွင်း ရေတံခွန်တိမ်လေးများ အဆင့်ဆင့်ပါအောင်ပါ ထည့်သွင်းတည်ဆောက်ထားရာ အမှန်တကယ်ပင်သဘာဝစမ်းရေအိုင်တစ်ခုအလားခံစားနေရသည်။

ပတ်ဝန်းကျင်ကမ်းနှစ်ဘက်တွင်လည်းစိမ်းစိုသော သစ်ဝါး နွယ်ပင်များကို ပိန်းပိတ်အောင်ပေါက်နေသေးသည်။ ၎င်းတို့၏အရွက်အခက်၊ အနွယ်များမှာ၊ ကျဆင်းလာသော နေရောင်ခြည်နှင့် အပူချိန်ကို လျော့ပါးသွားအောင် ပြုလုပ်ပေးနိုင်ကြသည်။ ရေကလည်းကြည်စိမ်းနေ၍ အရမ်းကြီးလည်းမနက်လှချေ။ ပင်လယ်ဘက်သို့ဦးတည်၍တသွင်သွင်စီးနေသော ရေစီးအလျင်ကမနှေး မမြန်ရှိနေလေသည်။ အမှန်တော့ဤစမ်းချောင်းသည် သူတို့ဖြတ်ကျော်လာခဲ့သောကျွန်းအလယ်ပိုင်းမှမှိုင်းညို့ညို့ တောင်တန်းကြီးဆီမှမြစ်ဖျားခံခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ဝဿန်သည် မြေလှေခါးမှဆင်းလာရင်း သူ၏ရှေ့နားမှ ရေကူးကန်တစ်ခုအလားထင်ရသောစမ်းချောင်းရေအိုင်ထဲတွင်၊ ပျော်ရွှင်စွာကူးခတ်မြူးတူးနေသော ခလေး၊ လူရွယ်တစ်သိုက်ကိုကြည့်ပြီး၊ သူတို့ဆီမှအပျော်များပင် သူ့ထံသို့ကူးစက်လာခဲ့၏။ ကျယ်ပြန့်စွာရေကစားရန်မွမ်းမံထားသောစမ်းချောင်း၏ယင်းအစိတ်အပိုင်းတွင် ရေကူးကန်ကြီးများအလား၊ ခလေးဇုံ၊ လူကြီးဇုံ၊ ရေတိမ်၊ ရေနက် ခွဲခြားထားပေးသေးရာ ခလေးများရေကစားဖို့အတွက်လည်းလုံခြုံစိတ်ချရမှုရှိလေသည်။

ဝဿန်သည် ကမ်းစပ်တလျှောက် ကုန်းမြင့်လမ်းကြောလေးတလျောက် ရေစုန်ဘက်သို့လျှောက်ခဲ့သည်။ ရေကစားရာချောင်းပြန့်သည်အနည်းငယ်တစ်ဆစ်ချိုးကွေ့သွားပြီးကျောက်ဆောင်တစ်ခုကွယ်၍အခြားတစ်ဘက်တွင်တော့ လူအနည်းနည်းပြတ်သွားခဲ့ကာ ဥရောပသားယောက်ျားမိန်းမစုံတွဲ အချို့သာရှိတော့လေသည်။

သူကြည့်နေရင်းမှာပင်သက်လတ်ပိုင်းစုံတွဲတစ်တွဲသည် ရေထဲမှာပင် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ဖက်ရမ်းကာနှုတ်ခမ်းချင်းစုပ် ကစ်ဆင်ဆွဲလျက်ရှိကြသည်။ ဘိုအဖြူတို့၏ထုံးစံအတိုင်း အခြားစုံတွဲများရှိနေသော်လည်း ဂရုမစိုက်ပဲအချစ်ပလူးခြင်းများကိုလွတ်လပ်စွာလုပ်ကိုင်လျက်ရှိကြသည်။ ကိုယ်ခန္ဓာများကလည်းတစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးဖက်ရင်း ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေကြပြီး ဘိုထီးအမျိုးသားက ဘိုမ၏ တူးပိစ် ဘီကီနီတော့ပ်ကိုဆွဲမတင်ပြီးချွတ်လိုက်ကာ နို့ကြီးများကိုဖျစ်နယ်လျက်ရှိနေခဲ့သည်။

ဘိုမဖြစ်သူမှာ အလွန်တောင့်ဖြောင့်၍ ဖင်ကြီးရင်ကြီးများကကိတ်လှပေရာ ဝဿန်မှာ ဘိုမ၏နို့လုံးဖွေးဖွေးကြီးများကို မမြင်ချင်မရ မြင်နေရလေတော့၊ နေရင်းထိုင်ရင်းမှ ကြားကလီးတောင်နေရပြန်သည်။ ဆော်ကြီးမှာ ပုရိသယောက်ျားသားတွေအဖို့ လုံးဝအောင့်အည်းမနေနိုင်အောင်လိုးချင်ဆော်ချင်စရာကြီးဖြစ်လို့နေသဖြင့် ဝဿန်လီးတောင်လာရသည်မှာမဆန်းလှပေ။

ဘိုထီးကလည်းမခေပေ။ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း၊ ဖြောင့်ဖြောင့်၊ ဗလကောင်းကောင်းဖြစ်သည်။ ထို ဘိုစုံတွဲအချစ်ပလူးနေသည်မှာကြည့်လို့ပင်ကောင်းနေရာ ဝဿန်တစ်ယောက် ပတ်ဝန်းကျင်ကိုပင်အားမနာ အလိုက်မသိနိုင်တော့ပဲ မျက်လုံးကျွတ်ကျမတတ်ကြည့်နေမိလေသည်။ သူ့ကိုတာဇံကောင် ထင်ရင်လည်းအထင်ခံရပစေတော့။ လုပ်နေသည့် သူတို့ကလည်းပတ်ဝန်းကျင်ကိုဖုတ်လေသည့်ငပိ၊ ရှိသည်ဟုတောင်မထင်တာလေ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ၊ ပြရဲရင်ကြည့်ရဲရမှာပေါ့။ ဝဿန်ကတော့သူတို့ကိုအားကျလိုက်ပါဘိခြင်း။

ညနေသုံးနာရီကျော်ခဲ့ပြီဖြစ်လို့ ကျနေကလည်းပို၍ရှိန်လာသလို ခံစားလာရသည့်အပြင် အတော်လည်းညောင်းလာပြီဖြစ်လို့၊ အခန်းသို့ပြန်၍ရေမိုးချိုးကာ ခဏတော့အနားယူဦးမည်ဟု သူတွေးကာ ဘန်ဂလိုရှိရာသို့ပြန်လှည့်လျှောက်လာခဲ့တော့သည်။
—————————-

အပိုင်း(၁၄) ဆက်ရန်

(အပိုင်း -၁၄)

ဝဿန်ဘန်ဂလိုရှေ့သို့ပြန်ရောက်တော့ အဝင်တံခါးကပိတ်ထားသည်။ တံခါးဘုသီးကိုဆွဲလှည့်ဖွင့်ကြည့်တော့မပွင့်၊ အထဲကလော့ခ်ချထားသည်။ သူတံခါးခေါက်မလို့ကြံလိုက်ပေမယ့် သူ့အမေကနားနေမယ်ဆိုတာကိုသတိရသွားလို့၊ မသွားခင်ကယူသွားခဲ့သည့် အခန်းသော့ကိုဘောင်းဘီအိတ်ထဲမှထုတ်ကာ ကိုယ်တိုင်ပဲဖွင့်ဝင်သွားလိုက်သည်။

သူအထဲကိုရောက်သွားတော့ အခန်းခေါင်းရင်းနံရံက မီးမှိန်မှိန်လေးကိုသာဖွင့်ထားပြီးသူ့အမေခင်နွဲ့နှောင်းကတော့ အခန်းအလယ်က ကင်းဆိုဒ်ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ပိုးလိုးပက်လက်အိပ်ပျော်လို့နေသည်။ သူကုတင်နားကပ်သွားတော့ သူ့အမေဆံပင်တွေက မခြောက်တခြောက် စိုထိုင်းထိုင်းရှိနေသေးတာကိုတွေ့ရတော့၊ ရေချိုးထားပြီးအိပ်တာမကြာသေးကြောင်းတွေးမိသည်။ ဒါပေမယ့်အခုသူဝင်လာတော့အိပ်မောကျနေပြီ။ မနက်အစောကြီးထခဲ့ရပြီးခရီးရှည်လာခဲ့ရသဖြင့်အတော်လေးပန်းနေပြီထင်သည်။ အိပ်နေတာမှတုံးလိုပဲ။

သူမကအဝတ်အစားလည်းလဲထားပြီးပြီ။ ဝတ်ထားတာတွေကပေါ့ပေါ့ပါးပါး၊ တီရှပ်အဖြူရောင်ခပ်ပါးပါးပွပွတစ်ထည်နှင့် မီးခိုးရောင် အသားပျော့ပျော့အိုးပွဘောင်းဘီတို တို့ကိုဝတ်ထားတာဖြစ်သည်။ ကုတင်ကြီးက အခုမှချက်အင်လုပ်၍ဝင်ထားတာဖြစ်လို့ အဖြူရောင်အိပ်ရာခင်းဖြင့်ဖွေးဆွတ်နေကာပြန့်ပြူးတင်းရင်းနေသည့်အပေါ်တွင် မီးခိုးရောင်ဘောင်းဘီတိုအောက်မှထိုးထွက်နေသော သူ့အမေ၏ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးများကပြတ်သားရှင်းလင်းစွာထွက်ပေါ်၍ သူ့မျက်စိကိုသိမ်းကြုံးဆွဲငင်ယူနေလေ၏။ ဒါကိုမြင်တော့သူ၏လီးကအော်တိုမက်တစ်ထောင်ထလာပြန်သည်။

သူသည် သူ့အမေကို အိမ်မှာတစ်ခါလိုးဖူးပြီးသွားသည့်နောက်ပိုင်း သူ့စိတ်တွေကအမေ့အပေါ်မှာရိုးသားမှုမရှိတော့ပေ။ ဒီကြားထဲသူ့အမေ၏ဆွဲစားပစ်လိုက်မယ်စသော မထိတထိနောက်ပြောင်မှုများကလည်းသူ၏သွေးတွေကိုဆူပွက်အောင်မီးထိုးပေးနေပြန်သည်။ သူသည်ရုတ်ချည်းပေါ်လာသောအတွေဆိုးကိုဖျောက်လိုက်ရပြီး မူလကြံစည်ထားတဲ့ရေချိုးမည်ဆိုတာကို စိတ်ပြန်တည့်မတ်လိုက်ရသည်။

သူကကုတင်စောင်းတွင်အခေါက်လိုက်လေးတင်ထားသော ကိုယ်သုတ်ပုဝါကြီးကိုယူပတ်လိုက်ကာ ဝတ်လာသောအဝတ်အစားများကို ပုံ၍ချွတ်ချလိုက်ပြီးရေချိုးခန်းထဲသို့ဝင်ခဲ့သည်။ သူသည် ရှာဝါရေပန်းခေါင်းကိုခပ်ပြင်းပြင်းဖွင့်လိုက်၍ ခေါင်းထိုးကာရေချိုးရင်း သူ့ခေါင်းထဲတွင်ဝေနေသောရာဂအခိုးအငွေ့များကိုငြိမ်းအောင်သတ်လိုက်ရသည်။ ယခုမှသူ့ခေါင်းကကြည်လင်လန်းဆန်းသွားလေပြီ။

သူကရေချိုးပြီးလို့ ကိုယ်သုတ်ပုဝါကြီးကိုခါးမှာပတ်ကာ ပြန်ထွက်လာပြီး အဝတ်တွေထည့်ချိတ်ထားသောမတ်ရပ်ဘီရိုကြီးဆီလျှောက်လာခဲ့သည်။ သူ့အမေကိုတစ်ချက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူမကကုတင်ပေါ်တွင်စောစောကပုံစံအတိုင်း အိပ်နေဆဲဖြစ်သည်။ ဘာမှမရည်ရွယ်ပဲနှင့်သူ၏ခြေလှမ်းတွေက ဘီရိုဆီသို့မရောက်တော့ပဲ သူ့အမေရှိရာကုတင်ဆီသို့လှည့်သွားမိပြန်လေသည်။

သူသည်ကုတင်ခြေရင်းဘက်တွင်ခပ်ကွကွလေးဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ကာသူ့ဘက်သို့ခြေဆင်းထားသောသူ့အမေ၏ဘောင်းဘီတိုအဝထဲသို့ကုန်းကြည့်လိုက်သည်။ မြင်ကွင်းကလည်းဒီလိုကြည့်ချင်စရာအနေအထားမှာရှိနေသည်လေ။ ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းသည် ဒီလိုအိုးပွအဝကျယ် ဘောင်းဘီတိုများကိုမကြာခဏဝတ်လေ့ရှိကာ ဒါကသူမ၏ဖေးဘရိတ်ဖြစ်လေသည်။ ချောင်ချောင်ချိချိ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေနိုင်လို့လည်း သူမရွေးချယ်တာဖြစ်လိမ့်မည်။

ဒါပေမယ့်အဲဒါကြီးတွေက အိပ်နေလျှင်၎င်း၊ ဒူးချိတ် ဒူးထောင်ထိုင်နေစဥ်တွင်၎င်း၊ ပေါင်ကြားထဲမှလျှို၍ ပေါင်ခြံအရင်းခွဆုံအထိ၊ ကြည့်တတ်သူအဖို့ အမြင်ထောင့်ကနက်ရှိုင်းစွာပေါက်သွားတတ်သည်။ ယခုလည်းမွေးညှင်းနုစိမ်းစိမ်းလေးများနှင့်ဖွေးဥနေသောပေါင်သားမျက်နှာပြင်တစ်လျှောက် သူ၏မျက်စိကလျှပ်လျှောက်သွားကာ ဘောင်းဘီပွအထဲမှတဆင့် ပေါင်ကြားခွဆုံက စောက်မွှေးမဲမဲများကိုပင်မြင်လိုက်ရပေပြီ။

သူ့အမေသည် ခရီးဆုံးပြီဖြစ်၍ သက်သက်သာသာ နားနေရန် ရေချိုးအပြီးမှာ အတွင်းခံများကိုခံဝတ်မထားခဲ့ပေ။ ဝဿန်မှာသူ့အမေ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကိုဟိုတစ်ညက၊ အသေးစိတ်မြင်ခဲ့ရပြီးကပ်မှုတ်ခဲ့ကာ လိုးပင်လိုးပြီးခဲ့သော်ငြားလည်း ၊ လူတို့၏ထုံးစံအတိုင်းမထိတထိ၊ မပေါ့်တပေါ်ကို ခိုးကြည့်ရတာကိုမှပို၍ ဖီလင်လာ၊ စိတ်ပါတာဖြစ်လို့ အခုလိုသူ့အမေပေါင်ကြားကိုအသည်းအသန်ကုန်း၍ ချောင်းကြည့်နေမိခြင်းဖြစ်သည်။

ဒီတော့လည်းစောစောကသူခေါင်းလောင်း၍ ရေချိုးပြီး သတ်ခဲ့သောရာဂရမ္မက်ခိုးတွေက မငြိမ်းနိုင်ပဲပြန်အူထွက်လာပြန်သည်။ သူ့မှာအဝတ်အစားတောင်ပြန်မလဲနိုင်သေးပေ။ အပေါ်အင်္ကျီဗလာနှင့်၊ ကိုယ်သုတ်ပုဝါကြီးပတ်ရက်သားရှိတုန်းပင်။ ဝဿန်၏ကိုယ်ကစိတ်ရဲ့ခေါ်ဆောင်ရာသို့အလိုလိုဆောင်သွားသည်။ သူသည်အဝတ်အစားလဲဖို့လည်းသတိမရတော့။ ကုတင်ကိုပတ်လျှောက်ကာသူ့အမေနှင့်အနီးဆုံးဘေးသို့ရောက်သွားသည်။

ဝဿန်ကနှစ်ခြိုက်စွာအိပ်ပျော်နေသော အမေဖြစ်သူခင်နွဲ့နှောင်း၏ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးများကိုထက်အောက်စုန်ဆန်ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းမှ အသားပျော့ဘောင်းဘီတိုပွကြီး၏ အနားစများကိုတဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲလိပ်၍မ တင်လာခဲ့သည်။ ဘောင်းဘီကတော်တော်လေးကိုချောင်ချောင်ပွပွဖြစ်နေလို့ ဆွဲတင်ရတာလွယ်လွန်းနေသည်။ ၂ချက်လောက်ဆွဲလိုက်တာနဲ့ ပေါင်ခြံရင်းနားရောက်သွားပြီးဆီးစပ်ကြီးကပေါ်လာသည်။

တဆက်ထဲမှာမဲမဲကောက်ကောက်ရှိသောစောက်မွေးအုံက ဘောင်းဘီကြားမှထိုးထိုးထောင်ထောင်ထွက်လာသည်။ ယခင်ကပြောခဲ့သလိုအရမ်းထူလပျစ်ကြီးမဟုတ်သော်လည်း အတန်အသင့်တော့စောက်မွေးမဲမဲများကဖုံးအုပ်ယှက်သန်းနေသည်။ ဝဿန့်ရင်ခုန်နှုန်းတွေဒိန်းကနဲခုန်တက်၍မြန်လာပြန်ပြီ။ ဒါပေမယ့် စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုန်တာကတပိုင်း၊ ကိုင်တွယ်မှုညက်ညော၍အေးဆေးနေတာကတပိုင်းဖြစ်သည်။

သူသည်ဘောင်းဘီဝမှနေ၍ လက်ရှိုပြီးသူ့အမေ၏ပေါင်ကြားခွဆုံတွင်စတင်လှုပ်ရှားသည်။ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကိုလက်ဖြင့်အုပ်၍ စောက်မွေးတွေကိုဆွဲမွှပေးရင်းဆီးခုံကိုကိုင်ပွတ်နေသည်။ သူ့လက်ချောင်းထိပ်လေးတွေကဖြည်းဖြည်းချင်းစောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကိုဝိုက်၍ လှန်၍ တို့ထိ ဖိကစားပေးနေသည်။

ပေါင်ကြားထဲသို့ရှိုသွင်းထားသောသူ့လက်ချောင်းငါးချောင်းလုံးကအလုပ်ရှုပ်နေခဲ့သည်။ လက်မ၊ လက်ညှိုး၊ လက်ခလယ်တို့ကစောက်စိက်ုဖိလိုက်ပွတ်လိုက် နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုလှန်ကစားလိုက်လုပ်နေစဥ် အပေါ်ဘက်ကျသော လက်သူကြွယ်နှင့်လက်သန်းတို့က တပြိုင်ထဲလိုလိုမှာပင်စောက်မွေးအုံကိုဖွ၍ကလိပေးနေတာလေ။

ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းကသူ့မ၏စောက်ဖုတ်ကို ဒီလောက်လာ၍ဖြဲရဲပွတ်သပ်နေတာတောင်အိပ်မောကျနေတုန်းပင်ဖြစ်သည်။ ဝဿန့်စိတ်ထဲမှာတော့ယုံကြည်မှုတွေနှင့်ပို၍ရဲတင်းလာပြီးလက်ခလယ်ကိုစောက်ခေါင်းထဲသို့ထိုးထည့်ပြီးမွှေလိုက်တော့သည်။ စောက်ဖုတ်တည်းဟူသောမိန်းမအင်္ဂါနှင့်စောက်ခေါင်းအတွင်းသား၏နူးညံ့အိစက်မှုအထိအတွေ့က ယောက်ျားသားများအဖို့ ဘာအရသာနှင့်မှမလဲနိုင်ချေ။ စောက်ခေါင်းထဲသို့လက်ကနင့်ကနဲဝင်သွားသည်နှင့် သူ့အကြောတွေစိမ့်တက်သွားပြီး ကြက်သီးတွေတောင်ထလာသည်။

သူ့အမေ၏စောက်ဖုတ်ကစိုထိုင်းထိုင်းလေးရှိနေသေးသည်။ မကြာသေးခင်ကမှရေချိုးထားပြီးလို့ဖြစ်လိမ့်မည်။ ဒီလောက်နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေသူက အခုလက်ထိုးထည့်တာနဲ့၊ အခုစောက်ရေစိမ့်ထွက်လာခြင်းတော့မဖြစ်နိုင်ပါ။ သူ့လက်ခလယ်က တစ်ဝက် သာသာလောက်ဝင်သွားခဲ့ပြီ။ သူကသတိထား၍ ဖြည်းဖြည်းချင်းသာလုပ်နေသည်။ သူ့အမေနိုးမလာစေရန်ဖြစ်သည်။

ဒီတစ်ခေါက်သူ့အမေကိုကိုင်တွယ်နေရတာသူ့အဖို့ပို၍အေးဆေးနေသည်။ ထိတွေကိုင်တွယ်မှုတွေကပိုပြီးတိကျလာသည်။ ကိုင်နေကျအင်ဂျင်ကိုဖြုတ်၍စစ်ဆေးနေသောစက်ဆရာတစ်ဦးကဲ့သို့ သူ့လက်တွေက ကျွမ်းကျင်စွာလှုပ်ရှားနေလေသည်၊ သူ့စိတ်ထဲမှာ စိုးရိမ်စနောင့်စနင်းဖြစ်မှု၊ ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်နေခြင်းမျိုးလည်းမရှိတော့ပါ။ မတော်တဆ သူ့အမေနိုးလာခဲ့လျှင်လည်းမီးစင်ကြည့်ကဖို့သူစိတ်ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်သည်။ ဒါပေမယ့်ဖြစ်နိုင်ရင်တော့သူ့အမေကိုမနိုးစေချင်သေးပေ။ နိုးလာရင်တော့မျက်နှာဘယ်လိုထားရမည်မသိ။ မမူးပဲနှင့်ရစ်နေရသလိုကြီးဖြစ်နေပေလိမ့်မည်။

သူ့လက်တစ်ဘက်က သူ့အမေ၏စောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်ရင်း၊ နောက်လက်တစ်ဘက်က သူ့ခါးတွင်ပတ်ထားသောကိုယ်သုတ်ပုဝါထဲသို့လက်ရှို၍ တောင်ထနေပြီဖြစ်သောလီးကိုဆွ၍ဆွ၍ကစားစပြုသည်။ သူကလက်ခလယ်ကို စောက်ခေါင်းထဲသို့တရစ်ချင်း ပို၍နက်အောင်နှဲ့သွင်းခဲ့ပြီး ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်နှင့်ကစားစပြုလာ၏။

တစ်ချက်တစ်ချက်မှာ ရင်ဘတ်ပေါ်ဖြတ်တင်ထားသည့် သူ့အမေ၏လက်မှလက်ချောင်းလေးများက ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ လှုပ်သွားသလို၊ ဖင်ကတွန့်သွားသလိုဖြစ်နေတာကိုသူသတိထားမိလိုက်သည်။ ထိုအခါ သူက ခဏရပ်ထားလိုက်ပြီးလက်ကိုစိမ်ပေးထားလိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင်သူ့လက်ကအထိအတွေ့တစ်ခုကိုခံစားလိုက်ရသည်။ သူ့အမေစောက်ခေါင်းထဲကလက်တစ်ဝိုက်မှာစိုပြီးစိမ့်တက်လာတာပါပဲ။ ဘယ်လောက်ပဲအိပ်ပျော်နေပါစေ စောက်ဖုတ်ကအကလိခံလိုက်ရသည်နှင့်သဘာဝအတိုင်းတုန့်ပြန်မှုပေးလာလေပြီ။

သူကလက်ခလယ်ကိုတစ်ဆုံးအထိထိုးထည့်လိုက်သည်။ လီးကိုင်ထားသောလက်ကလည်း ကိုယ်သုတ်ပုဝါကိုဟလျက်ခပ်သွက်သွက်လေးဂွင်းထုနေသည်။ သူကစောက်ခေါင်းထဲမှလက်ခလယ်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ထောင်၍ကြည့်လိုက်သည်။ စောက်ရည်ပျစ်ချွဲချွဲများက လက်ချောင်းတစ်ခုလုံးလိမ်းကျံ၍ စိုရွှဲနေသည်။

သူကလက်ချောင်းကို နှာခေါင်းနားသို့ကပ်ပြီးနမ်းကြည့်လိုက်တော့ မွှေးသလိုလို မမွှေးသလိုလို အီတီတီအနံ့တမျိုးရလိုက်သည်။ အနံ့ကတော့ခပ်ဆန်းဆန်းပင်။ သူကဂွင်း ထုနေသောလက်ကိုပြန်ရုပ်လိုက်ပြီး ထိုလက်ခလယ်မှစောက်ရည်များကိုတို့ယူလိုက်ကာလက်ညှိုးလက်မနှစ်ခုအကြားဖျစ်ညှစ်ပွတ်ကြည့်လိုက်တော့အရောင်ကြည်ကြည် ခပ်ပျစ်ပျစ် စေးထန်းထန်းဖြစ်နေတာကိုတွေ့ရသည်။

သူ့အမေကအခုထက်ထိနိုးလာမယ့်ပုံမမြင်သေးပေ။ သူကသူ့အမေ၏ဘောင်းဘီပွကြီးညာဘက်ခြမ်းကိုပေါင်ရင်းအထိမ၍ဆွဲတင်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်လာအောင်တစ်ဘက်ခြမ်းဘယ်ဘက်ပေါင်ရင်းအထိဆွဲကပ်လိုက်သည်။ သူလက်နဲ့ထိုးထားသဖြင့် စောက်ဖုတ်က ဟပြဲလေးရှိနေတုန်းပင်ဖြစ်သည်။ လက်ခလယ်နဲ့တောင် ဒါလောက်ကောင်းနေရတာ၊ လီးနဲ့ဆိုရင်တော့ပြောဖွယ်မရှိတော့။ ဒီတစ်ခါတော့ လက်နေရာမှာ လီးနှင့်အစားထိုးလိုက်တော့မည်။

ဝဿန်ဆုံးဖြတ်ပြီးသည်နှင့် ပတ်ထားသောကိုယ်သုတ်ပုဝါကိုချွတ်ချလိုက်သည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကျွတ်သွားပြီးထောင်မတ်နေသောလီးကြီးကထန်ကနဲထွက်လာသည်။ သူကကုတင်ပေါ်သို့ဝမ်းလျားထိုးတက်လိုက်သည်။ သူ့အမေရဲ့ပေါင်ကြားတွင်တက်ခွလိုက်၍ ဟပြဲလေးရှိနေဆဲဖြစ်သော စောက်ဖုတ်အဝတွင်သူ၏လထစ်ထိပ်ဖြင့်တေ့ကာ နှစ်ချက်သုံးချက်ပွတ်ဆွဲပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိသွင်းချလိုက်၏။

လီးကအမေဖြစ်သူခင်နွဲ့နှောင်းရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကိုတအိအိဝင်သွားချိန်တွင် ဝဿန်မှာ ဟားးးးကနဲ သံရှည်ဆွဲအော်လျက်ခေါင်းမော့လိုက်မိသည်အထိ အသဲခိုက်သွားခဲ့ရသည်။ ပြီးမှသူကလီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်လာခဲ့ပြီး ဒစ်ထိပ်ဖြင့်စောက်စိကို တဇတ်ဇတ်နှင့်ဖိထိုးပြီး စောက်ဖုတ်အလယ်မှ ဟပြဲကွဲကြောင်းကို လယ်သမားများထယ်ထိုးသလိုထွန်နေတော့သည်။ လယ်ထွန်လို့မြေစာခဲများကြွတက်လာသကဲ့သို့၊ ဒစ်ကဖိဆွဲလိုက်တိုင်းစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများက ဟလိုက်စိလိုက်လိပ်တက်သွားလိုက်ဖြစ်နေသည်။

သူထယ်ထိုးနေတာကတဖြည်းဖြည်းဖိအားများလာသလို၊ သူ့အမေခင်နွဲ့နှောင်း၏ ခေါင်းမှာအနည်းငယ်ရမ်းခါလာလျက်၊ ပါးစပ်ကတအိအိနှင့်အသံထွက်လာတော့ သူနည်းနည်လေးတွန့်သွားပြီးခဏရပ်လိုက်သည်။ တအောင့်ကြာလို့သူအမေပြန်ငြိမ်သွားတော့မှ သူအလုပ်ပြန်စသည်။

ဒီတစ်ခါတော့ အဝမှာတင် ထယ်မထိုးတော့ပဲ။ စောက်ဖုတ်ထဲသို့လီးကိုဒဲ့ပြန်သွင်းလိုက်သည်။ သူ့ဒစ်ကြီးမြုပ်သွားတော့ခဏငြိမ်ကာစိမ်ထားသေးသည်။ ဒါပေမယ့်လီးကတော့စောက်ဖုတ်ဆိုတာကြီးထဲသွင်းလိုက်သည်နှင့်အကြောပေါင်းတစ်ထောင်စိမ့်သွားတာကတော့ ဓမ္မတာပါပဲ။

သူကလီးကို သူ့အမေဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်း၏စောက်ခေါင်းထဲသို့နက်သည်ထက်နက်အောင်ဖိနှဲ့၍သွင်းနေသည်။ ဒါပေမယ့်သူ့စိတ်ထဲမှာစောက်ဖုတ်ကတော်တော်ကြီးကြပ်နေသည်ဟုထင်နေမိသည်။ ဒါကလည်း သူ့အမေက ပေါင်ကိုဖြဲကား၍အိပ်မနေတာကြောင့်လည်းဖြစ်နိုင်သည်။

ဒါကြောင့်လည်းရသလောက်ပုံစံအနေအထားနှင့် အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်လိုးမည်ဟုဆုံးဖြတ်ကာ၊ ကုတင်ကိုလက်ထောက်အားပြုပြီးအရှိန်ယူကုန်းလို့လီးကိုဖိနိုင်သမျှဖိချလိုက်ကာဖင်ကိုမြှောက်ချည်ကြွချည်ဖြင့်စညှောင့်ကာလိုးလေတော့သည်။
—————————-

အပိုင်း(၁၅) ဆက်ရန်

(အပိုင်း -၁၅)

ဝဿန်ကသူ့အမေစောက်ဖုတ် နတ်သုဒ္ဓါတွင်းလေးရဲ့ အရသာကောင်းကောင်းကို ဖြည်းဖြည်းဖွဖွလေးနဲ့ ငြိမ့်ငြိမ့်လေးခံစားဖို့အတွက် လေးလေးပင်ပင်နဲ့အသာလေးကပ်ဖိထိုးပြီးတဇုပ်ဇုပ်နဲ့လိုးနေသည်။

သူ့လီးကအရမ်းကောင်နေပြီးနတ်ပြည်တက်သည့်လမ်းရဲ့တစ်ဝက်ပင်ကျိုးနေချေပြီ။ ရင်ထဲနှလုံးသားထဲအထိရိုက်ခတ်လှုပ်ရှားလာတဲ့၊သာယာပျော်ရွှင်မှုကပါးစပ်မှတဆင့်ညည်းသံများအဖြစ်သို့အသွင်ပြောင်းပြီးထွက်ကျလာသည်။ သူကအသံအကျယ်ကြီးထွက်၍ညည်းမိမည်စိုးသဖြင့် ပါးစပ်ကိုအတင်းစေ့၍ ထိမ်းချုပ်ထားရလေသည်။ ဒါတောင်အသံကလွတ်ထွက်ချင်ချင်ဖြစ်လာတာကြောင့် သူ့အောက်နှုတ်ခမ်းကိုပြန်ပြီးသွားနဲ့ကိုက်ထားရပြန်သည်။

သူ့အမေဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်း၏အသက်ရှူသံများမှာလည်း၊ တစထက်တစနက်ရှိုင်း ပြင်းထန်လာလျက်ရှိသည်။ သူမ၏ခေါင်းကလည်းလှုပ်လာပြီးဘယ်ညာရမ်းခါလာသည်။ ပုံစံက ကယောင်ကတမ်းနှင့်အိပ်မက်မက်နေတာမျိုးနှင့်တူနေသည်။

သူကသူ့အမေမနိုးစေရန်သာအာရုံထားပြီး သတိနှင့် ဖြေးဖြေးမှန်မှန် ဒါပေမယ့်ထိမိအောင်ကြိတ်ဆွဲ၍လိုးပေးနေလေသည်။ သူ့အမေ၏စောက်ဖုတ်ထဲမှအော်တိုမက်တစ်ပင် တစိစိနှင့်ညှစ်ပေးလာနေသည်။ ဒါကလည်းသူမကိုယ်တိုင်က မနိုးပေမယ့် အလိုးခံနေရချိန်တွင် ဖြစ်ပေါ်နေတတ်သည့် မသတ္တဝါတို့၏ကိုယ်တွင်းတုံ့ပြန်မှုပင် ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ သူ့အမေစောက်ဖုတ်က သူ့လီးကိုမသိမသာတဇိဇိနဲ့့ညှစ်ဆွဲလာသဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲမှာနက်နက်နဲနဲဝင်နေသည့် လီးခေါင်းလထစ်မှာ တဆတ်ဆတ်နှင့်တုန်တက်လာလေ၏။

ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းကတော့ နိုးလာမည့်ဟန်ပန်မမြင်ရသေးချေ။ မနက်အစောကြီးထဲကထလာရသည့်အပြင် ခရီးရှည်ကြီးကိုတစ်နေကုန်ပင်ပန်းစွာဖြတ်သန်းလာခဲ့ရသဖြင့်အတော်ပင်နုံးချည့်သွားသည်ထင်သည်။ ဝဿန်ရဲ့လီးကစောက်ခေါင်းနံရံတွေကို ဘယ်တတစ်လှည့်၊ ညာတစ်လှည့် တပျိပျိ..တဗြိဗြိ..နှင့် ထိတွေ့ဖိပွတ်၍ဆွဲနေသည်။

နောက်ဆုံးတွင်သူ့လီးချောင်း၏အတွင်းထဲမှ အရည်ဓါတ်တစ်မျိုးကဖိသိပ်ပေါက်ကွဲ၍တိုးထွက်လာသလိုမျိုးခံစားလာရသည်။ ဒါကသူပြီးတော့မည်ဆိုတာကိုပြနေလို့ လိုးနေတဲ့အရှိန်ကိုရပ်ခမန်းထိအောင်လျှော့ချလိုက်သည်။ သူကချက်ချင်းမထွက်စေချင်သေးပေ။ ကြာနိုင်သမျှကြာအောင်ဆွဲ၍လိုးချင်နေသေးသည်။

ဒါပေမယ့်တက်နေတဲ့အရှိန်က ထိမ်းလို့မရနိုင်တော့ပေ။ သူ့ကိုယ်တွင်းမှပရက်ရှာပန့်ကတွန်းအားကောင်းလှသည်။ သူကလီးကြောကိုတအားရှုံ့ပြီး မထွက်အောင်ညှစ်၍အောင့်ထားပေမယ့်လဲ၊ ပန့်၏နော်ဇယ်ဖြစ်သောလီးထိပ်က အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့်တဆတ်ဆတ်ခါလာကာ၊ ထိမ်းမရတော့ပဲ လရည်တွေကဆောင့်ပန်း၍ထွက်ကုန်တော့သည်။

ဝဿန်ကလီးကိုအမြန်ဆွဲထုတ်ဖို့ကြိုးစားကြည့်သေးသည်။ ဒါပေမယ့်နောက်ကျသွားခဲ့ပြီ။ နောက်ဆုတ်ထွက်လာသောလီးကစောက်ဖုတ်အဝမှမလွတ်တလွတ်မှာပင်၊ လရည်တွေကသူ့အမေခင်နွဲ့နှောင်း၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဖျစ်ခနဲ..ပျစ်ခနဲ ဝင်သွားခဲ့လေပြီ။ အထဲတစ်ဝက် အပြင်တစ်ဝက်ဖြစ်ကာ ပေပွကုန်သည့်အပြင် ပန်းထွက်သည့်အရှိန်ကြောင့် ဘေးကအိပ်ရာခင်းတွေကိုပါစင်ကုန်တော့သည်။

သူကြည့်ခဲ့ဖူးသော အောကားတွေထဲမှာတော့ ယောက်ျားနဲ့မိန်းမ လိုးပြီးကြလို့သုက်ရည်ထွက်တဲ့အချိန်မှာ လီးကိုဇတ်ခနဲဆွဲထုတ်ပြီး၊ မိန်းမ၏ဗိုက်ပေါ်တွင်၎င်း၊ မျက်နှာပေါ်တွင်၎င်း ပန်းထုတ်ကြတာကို ကြည့်ပြီးလွယ်တယ်လို့အောင်းမေ့ရပေမယ့်၊ တကယ်တော့ပြီးသည့်အရှိန်နှင့်အရမ်းကောင်းနေတဲ့လီးက ဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးအကြောဆွဲနေတာနှင့် ဇတ်ခနဲဆွဲထုတ်လိုက်ဖို့ဆိုတာက လွယ်တာမှမဟုတ်တာ။ ဝါရင့်တဲ့အောမင်းသားတွေပဲရလိမ့်မည်။

ဝဿန်မှာ ပေရေနေတာတွေကို ဒီအတိုင်းလွှတ်ထားခဲ့လို့မဖြစ်သဖြင့် သူအစောပိုင်းကချွတ်ထားတဲ့တီရှပ်ကိုယူပြီး သူ့အမေစောက်ဖုတ်ကိုကမန်းကတန်းနဲ့လိုက်သုတ်ပေးနေမိသည်။ ပြီးတော့ကုတင်ပေါ်မှာစင်သွားတဲ့အကွက်တွေကိုရောပေါ့။

ခဏကြာတော့ အပြင်ဘက်မနီးမဝေးမှလူအများ၏ဆူဆူညဲညံအသံများကိုကြားလိုက်ရသည်။ အသံများကြောင့်သူ့အမေနိုးလာနိုင်တာကြောင့် သူ့ဆွဲပြီးဟထားလို့လန်ထွက်နေတဲ့သူ့အမေ၏ဘောင်းဘီတိုကို နေသားတကျ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်သွားအောင် ပြန်ပြုပြင်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ပြီးမှ သူလရည်တွေလိုက်သုတ်ထားသောတီရှပ်ကိုယူ၍ ရေချိုးခန်းထဲရှိဘေစင်ထဲတွင်ရေဖွင့်ချ၍စိမ်ထားခဲ့၏။ သူနောက်မှလျှော်ယူတော့မည်။ ပြီးတော့ ဘီရိုဆီသို့ပြန်သွားကာ အဝတ်အစားတွေမြန်မြန်ဝတ်လိုက်၍ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုနေလိုက်လေသည်။

အပြင်ဘက်မှဆူဆူညံညံအသံများကိုကြားနေရဆဲဖြစ်ရာသူကပြူတင်းပေါက်ခန်းဆီးစကိုလှပ်၍အပြင်ဘက်သို့ကြည့်လိုက်သည်။ မနီးမဝေးတွင် နိုင်ငံခြားသားအဖြူစုံတွဲအချို့ အိတ်တွေအထုပ်တွေဆွဲပြီးပတ်ဝန်းကျင်ဘန်ဂလိုများထဲမှထွက်လာကာ ဂေါက်ကား၂စီး ၃စီးပေါ်သို့တင်နေကြတာမြင်ရသည်။ ကြည့်ရတာအထုပ်အပိုးတွေနဲ့ဆိုတော့ ရီဆက်ပ်ရှင်ရုံးကိုသွားပြီးချက်အောက်လုပ်ကာပြန်ကြဖို့ပြင်နေကြပုံရသည်။ သူတို့ထဲမှာ နေ့လည်ကသူစမ်းချောင်းရေကန်ထဲမှာတွေ့ခဲ့တဲ့အချစ်ကျူးသမားဘိုစုံတွဲ လည်းပါတာကိုတွေ့ရသည်။ သူတို့တွေသွားကြတော့မည်ထင်သည်။ ခဏကြာတော့သူ့အမေနိုးလာလေသည်။

“ဟဲ့..သား..ဝဿန်၊ မေမေအိပ်ပျော်သွားတယ်ထင်တယ်။ အခုဘယ်အချိန်ရှိနေပြီလဲ။ ညနေစောင်းပြီလား”

ဝဿန်ကစားပွဲပုလေးပေါ်မှ သူ့ဖုန်းကိုဆွဲယူကြည့်လိုက်ပြီးသူ့အမေ၏အမေးကိုပြန်ဖြေလိုက်သည်။

“လေးနာရီခွဲပြီမေမေ” ”

အခုမှနေကျကာစရှိသေးတာ ဆန်းစက် (နေဝင်) ဖို့အများကြီးလိုသေးတာပဲ၊ ကမ်းခြေဘက်ဆင်းကြည့်ကြရအောင်သား..”

ဒီလိုနဲ့ သူတို့သားအမိ ကမ်းခြေဘက်သွားတဲ့လမ်းအတိုင်းဆင်းလာကြသည်။ သူ့အမေကိုကြည့်ရတာတော့ သူမ မနိုးခင်လေးမှာ သူမဟုတ်မဟတ်တွေလုပ်ခဲ့သမျှအပေါ်ဘာမှထူးထူးခြားခြားသတိပြုမိခြင်း၊ ခံစားမှုရှိခြင်း၊ အရိပ်အယောင်တစ်စုံတရာမှဖော်ထုတ်ပြသလာခြင်းမရှိပေ။ ပုံမှန်အတိုင်းပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြင့်သူနဲ့အတူဆင်းလိုက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ဘန်ဂလိုလေးများအကြားဥယျာဥ်လေးများတလျှောက်လှည့်ပတ်ဖောက်ထားသောလမ်းလေးအတိုင်း ပင်လယ်ဘက်သို့ဦးတည်လျှောက်လာခဲ့ရင်းလမ်းတွင် ဘန်ဂလိုတစ်ခုအနီး၌ သူတို့အခန်းကိုလိုက်ပို့ခဲဖူးသောဟိုတယ်ဝန်ထမ်းကလေးကိုတွေ့၍ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

“ဟာ..အကိုကြီးတို့စုံတွဲ၊ ကမ်းခြေဆင်းကြမလို့လား..”

“အေးကွာ..နေလေးနည်းနည်းအေးတာနဲ့ ဆင်းကြည့်မလို့၊ စောစောက ပူသေးလို့အခုမှပဲ..ဟဲဟဲ..”

“ဒီမှာက..ရာသီဥတုမျှပေမယ့် ကျနေဆို ပူတယ် အကိုကြီးရဲ့။ အဲ..မနက်ပိုင်းကျပြန်တော့တောရိပ်တောင်ရိပ်နဲ့တော်တော်လေးအေးတယ်။ တချို့မနက်စောစောပိုင်းတွေဆိုရင် တောင်ခိုးနဲ့မြူတွေဆိုင်းပြီး နှင်းသီးလေးတွေတောင်ကျတတ်တယ်။ အဲ့လိုနေ့မျိုးဆိုရင်၊ မနက်ရှုခင်းကသိပ်လှတာပဲအကိုရဲ့..”

ကောင်လေးက ရာသီဥတုအကြောင်း စကားလောကွတ်တွေချော်နေပြန်သည်။ ”

“အေး..ဒါနဲ့စောစောက ဧည့်သည်တစ်အုပ် ထွက်သွားတာတွေ့လိုက်တယ်၊ ပြန်သွားကြတာလား။ ညနေစောင်းမှချက်အောက်လုပ်ပြီးဘယ်သွားကြတာလဲ..ဟိုဘက်ကမ်းပြန်ဖို့မီလို့လား”

ကျနော်လည်းနည်းနည်းစပ်စုလိုက်တယ်။

“ဟုတ်တယ်အကို..သူတို့ကနောက်တစ်နေရာသွားဖို့ကြိုချိတ်ထားတဲ့နိုင်ငံခြားသားတွေပါ။ ထားဝယ် မောင်းမကန်က ဟိုတယ်တွေနဲ့ချိတ်ထားတယ်။ ကျနော်တို့ဟိုတယ်ကမော်တော်နဲ့လိုက်ပို့ရင် မိုးမချုပ်ခင်ဘုတ်ပြင်းဘက်ပြန်ရောက်ပြီး ချိတ်ထားတဲ့ဟိုတယ်တွေက ကားလွှတ်ပြီးလာကြိုကြမှာ။ သူတို့ပြန်သွားပြီဆိုတော့၊ မနက်ဖြန်ဆိုရင်လူတော်တော်ကြဲသွားပြီ။ အကိုတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်၊ အေးအေးဆေးဆေးကဲလို့ရတာပေါ့..ဟဲဟဲ..”

ကောင်လေးက ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းဘက်သို့ပါ မချိုမချဥ်နှင့်ကြည့်၍ သူပြောနေတာကိုအဆုံးသတ်လိုက်သည်။ ဟင်..သူ့စကားကြီးက ဘယ်လိုကြီးလဲဟ..။

“ဪ..အေး..အေး ဆက်သွားလိုက်ဦးမယ်ညီလေး..”

“ဟုတ်..ဟုတ်..”

ဝဿန်စကားအမြန်ဖြတ်၍သူ့အမေကိုလက်ဆွဲကာထွက်လာခဲ့သည်။ ဟိုက အထင်မှားပြီးရင်းမှားနေရအောင်၊ ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းကလည်း ဂျင်းဘောင်းဘီဖင်တိုလေးနှင့် ပန်းပွင့်အရောင်တောက်တောက်များပါသော၊ ဟာဝေယံရှပ်အင်္ကျီပါးပါးလေးကို ခါးတွင်စုချည်ပြီး အရမ်းကိုပျိုမြစ်၍ပြနေလေသည်။ လှိုင်းထနေတဲ့ဆံနွယ်များက လေတွင်တဖျတ်ဖျတ်လွင့်ပျံနေလျက်၊ ဆက်ဆီဆန်ဆန်အသည်းပုံ နေကာမျက်မှန်ကြီးကိုလည်းတပ်ထားသည်လေ။

သူတို့ကမ်းခြေရောက်တော့သောင်စပ်မှာအတန်ကြာလမ်းလျှေက်ကြပြီးနောက် အုန်းပင်ရိပ်များအောက်တွင်အထိုင်ချထားသော beach  bench ထိုင်ခုံပြားကြီးများတွင် ဝင်ထိုင်နားလိုက်ကြသည်။ ထိုင်ခုံတစ်ခုစီ၏ဘေးတွင်လည်း ကမ်းခြေသုံး ထီးအကြီးစားကြီးတစ်လက်စီကိုစိုက်ထားသေး၏။

သူတို့လျှောက်လာခဲ့ရာနှင့်မလှမ်းမကမ်းတွင်လည်း သစ်ရွက်မိုးတဲဝိုင်းကြီးတစ်ခုအောက်တွင် ဘိချ်ဘားဟုခေါ်သော အရက်၊ ဘီယာနှင့် အဖျော်ယမကာမျိုးစုံရောင်းချသော ဘားတစ်ခုရှိကာ တဲပတ်လည်တွင်ဆင်ထားသောကောင်တာဝိုင်းကြီးတလျှောက်တွင်လည်းအုန်းပင်စည်လုံးများဖြင့်ဖန်တီးထားအပ်သောထိုင်ခုံပြတ်လေးများတွင်နိုင်ငံခြားသားအဖြူကောင်အချို့ ယမကာမှီဝဲနေကြသည်။

ဝသာန်က ဝိတ်တာလေးများကို လက်ခုပ်တီးအချက်ပြကာလှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး အုန်းစိမ်းရည်နှစ်လုံး၊ ဘီယာဘူးအချို့နှင့် ပါးစပ်အအားမထားပဲဝါးနိုင်ရန်။ အာလူးချောင်းကြော်၊ ငါးမုန့်ကြော်များကိုပါမှာလိုက်လေသည်။ သူကသူ့အမေကိုရေဆင်းဆော့ဦးမလားဟုမေးတော့ အခုစိတ်မပါသေးဘူးဟုပြောသည်။

“နဂိုထဲက ပင်လယ်ကမ်းခြေကို ခဏခဏ အလည်ထွက်နေရတော့ ပင်လယ်ရေဆော့ရတာအတော်ငြီးငွေ့နေပြီ။ ဒါကြောင့်သိပ်မသွားချင်ခဲ့တာ။ အခုလည်းဒီရီဆို့တ်လေးကတောရိပ်တောင်ရိပ်လေးရော ပင်လယ်ပါပါလို့ တမျိုးထူးဆန်းနေလို့လာဖြစ်ခဲ့တာလေ။ ငါကပင်လယ်ရောက်တိုင်း ရေဆော့ရတာထက်စာရင် ပင်လယ်စာလတ်လတ်ဆဆတ်ဆတ်စားရတဲ့ဖီလင်ကိုပဲပိုကြိုက်တယ်..”

ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းကသူမ၏ဆန္ဒကိုပြောပြနေ၏။

“ဒါဆိုလည်းမေမေကြိုက်တဲ့ပင်လယ်စာတွေကို စိတ်ကြိုက်မှာစားလေ။ တစ်ခါတလေ ရောက်တုန်းရောက်ခိုက်၊ လုပ်သာလုပ်။ သားတော့ရေခဏဆင်းကူးလိုက်ဦးမယ်။ မေမေ ပင်လယ်ရေမဆော့ချင်ရင်တော့ မနက်ဖြန်ကျမှပဲသဘာဝစမ်းရေသွားဆော့ပေတော့၊ သားလိုက်ပို့ပေးမယ်။ အခု မေမေအုန်းရည်ဇိမ်ခံစုပ်နေခဲ့ဦး”

ဝဿန်ပင်လယ်ထဲဆင်းခဲ့ပြီးရေကူးဆော့ကစားနေလိုက်သည်။ သူကလည်းနဂိုကထဲကဝါသနာထုံသောရေကူးသမားမို့ ရေမြင်လျှင်မနေနိုင်၊ ဆင်းဆော့လိုက်ရမှ။ ပတ်ဝန်းကျင်မှာလည်း ယနေ့သူတို့နှင့်အတူရောက်ရှိလာသော၊ မိသားစုများ အရင်နေ့တွေမှလက်ကျန်ဧည့်သည်အချို့နှင့် ခလေးများကပျော်ရွှင်စွာရေကစားမြူးတူးနေကြလေသည်။

သူက ရေထဲတွင်ကူးဆော့နေရသည်မှာတစ်နာရီမပြည့်တပြည့်ရှိတော့ အဖော်လည်းမရှိ၍ပျင်းးလာကာ ရေထဲမှပြန်တက်ခဲ့ပြီးသူ့အမေရှိရာထိုင်ခုံဆီပြန်လျှောက်လာခဲ့သည်။ သူ့အမေခင်နွဲ့နှောင်းက အုန်းစိမ်းရည်တစ်လုံးကုန်၍ ဘီယာဘူးများကိုပါဖောက်ပြီးကစ်နေချေပြီ။

သူတို့ဘေးရှိစားပွဲပေါ်တွင်ကား။ ဂဏာန်းပေါင်းများ၊ ပုဇွန်တုပ်နှင့် ပြည်ကြီးငါးမီးကင်များ၊ ယိုးဒယားသင်္ဘောသီးထောင်းများစုံလင်စွာမှာထား၍ ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းမှာအချဥ်ရည်နှင့်တို့ကာစိတ်ကြိုက်လွေးလျက်ရှိနေသည်။ ဒါတွေကိုမြင်လိုက်တော့မှသူ့ဗိုက်ကလည်းဆာလောင်ရမှန်းသိလာကာ သူ့အမေနှင့်စားပွဲတစ်လုံးသာခြား၍ ဘေးတိုက်ယှဥ်ထားသောသူ့ထိုင်ခုံတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်ကာ တံစို့ထိုးထားသောပုဇွန်ထုပ်မီးကင်တစ်တံကိုဆွဲယူဖဲ့ရွဲ့စားလိုက်ရင်း..

“မေမေ.. ဘယ်လိုနေလည်း ရော်ဘင်ဆင်ကရူးဆိုးလို သာယာလှပတဲ့ကျွန်းလေးရဲ့အရသာကိုအရမ်းကြိုက်သွားပြီမဟုတ်လား..”

“ဒါပေါ့…သားရဲ့သိပ်ကောင်းတာပဲ၊ သဘာဝရဲ့အရသာကိုတမေ့တမောကြီးခံစားလိုက်ရတာ၊ တကယ့်လောကနိဗ္ဗာန်ပဲ။ စောစောကဒီကိုမဆင်းလာခင်ကတောင်ခေါင်းနောက်တောက်တောက်ဖြစ်နေသေးတာ၊ အခုတော့ကြည်လို့လင်လို့..”

“ခေါင်းနောက်တယ်..ဟုတ်လားမေမေ၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“နေ့လည်က အခန်းမှာအိပ်တုန်းက၊ အိပ်မက်တွေ ကယောင်ချောက်ခြားမက်နေလို့သားရဲ့..”

ဝဿန်နည်းနည်းထိတ်ကနဲဖြစ်သွားမိပြီးပြန်မေးမိသည်။

“ဘယ်လိုအိပ်မက်မျိုးမက်လို့လဲ..”

“သေသေချာချာတော့မမှတ်မိဘူး ကျဥ်းကြပ်ပြီးအနေရအထိုင်ရခက်တယ်။ တခုခုနဲ့ချုပ်ထားသလိုကြီး။ အသက်ရှူလည်းမဝသလိုလို၊ နိုးလည်းနိုးမလာ၊ ထလို့လဲမရ၊ ဘီလူးစီးခံနေရသလိုပဲ။ ထင်တာကတော့ နေရာအသစ်နဲ့အိပ်ရာနေရာပြောင်းလို့ပဲဖြစ်တာနေမှာပါ..”

ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းက သူ့ဟာသူပြော၊ သူ့ဟာသူမှတ်ချက်ပေးပြီး နိဂုံးချုပ်လိုက်မှ၊ ဝဿန်တစ်ယောက်ကြိတ်ဟင်းချပြီးစိတ်အေးသွားရသည်။

သူကသူ့အ​မေကိုရင်ခုန်​နေပြီးသူမနှင့် ဟိုတစ်ညကဇာတ်လမ်းမျိုးကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြန်စချင်သော်လည်း၊ နှစ်ယောက်စလုံးကအတင်းမေ့ထားပြီး မသိဟန်ဆောင်နေကြတော့ မသိသလိုနေကြတာပဲ စိတ်သက်သာရာရနေကြရတာမဟုတ်လား။ အနည်းဆုံးတော့သားအမိအရင်း၏ဆက်ဆံရေးလေးကိုတော့ဆက်ထိမ်းထားနိုင်သေးသည်လေ။

“ဒါဆိုလည်းမေမေဒီညအိပ်ရေးဝ​အောင်အိပ်လိုက်ပေါ့မေမေရယ်။ ခရီးပန်းလာလို့နေမှာပါ။ အနားယူလိုက်ရင်နေလို့ကောင်းပြီးစိတ်ကြည်သွားမှာပါ..”
—————————-

အပိုင်း(၁၆) ဆက်ရန်

(အပိုင်း -၁၆)

နောက်တစ်နေ့မနက်မိုးလင်းတော့ ဝဿန်တစ်ယောက်မနက်စောစောကထဲကနိုးလာလေ၏။
နာရီကိုကြည့်တော မနက်၆နာရီပဲရှိသေးသည်။
သူကဆက်အိပ်လိုသော်လည်း နေရာဒေသ အသစ်၏နံနက်ခင်းအတွေ့အကြုံကိုသိလိုသောကြောင့်ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ ထလာခဲ့လိုက်သည်။

သူကလန်းဆန်းသွားစေရန်အတွက်မျက်နှာသစ်၊ သွားတိုက်ရန်ရေချိုးခန်းဆီသို့လျှောက်လာခဲ့သည်။ သန့်စင်ရေးကိစ္စတွေပြီးတော့ အရှေ့ဘက်သို့ပြန်ထွက်လာကာ မျက်နှာစာဘက်ခြမ်းက မှန်ပြတင်းနှင့်လိုက်ကာများကိုဖွင့်လိုက်ရင်း အပြင်လေအေးလေး၏ထိတွေ့နှုတ်ဆက်မှုကိုခံယူလိုက်သည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးလည်းလန်းဆန်းလတ်ဆတ်သွားသည်။

သူကုတင်ပေါ်လှည့်ကြည့်တော့သူ့အမေကနှစ်ခြိုက်စွာအိပ်မောကျနေဆဲဖြစ်ရာ အေးစက်သောအပြင်လေများအခန်ထဲသ်ု့ဝင်လာပြီး သူ့အမေအိပ်တာကိုအနှောက်အယှက်ဖြစ်မည်စိုးသောကြောင့် ပြူတင်းတံခါးတွေကိုပြန်ပိတ်ပေးလိုက်ပြီး အရှေ့တံခါးကိုဖွင့်၍ ဘန်ဂလိုအပြင်ဘက်သို့ ထွက်လာလိုက်သည်။ အပြင်ဘက်တွင်ပို၍အေးနေသည်။ မြူနှင်းလေးတွေငွေ့ငွေ့ကျ၍ ဝေ့ဝဲနေသည်။ ဥယျာဥ်ထဲကမြက်ခင်းစိမ်းလေးများပေါ်တွင်နှင်းသီးရေပေါက်ကလေးများပင်တွဲရရွဲခိုနေ၏။

ကျွန်းအနောက်ဘက်ရှိတောင်တန်းကြီးဘက်ကို သူမျှော်ကြည့်လိုက်တော့၊ တောင်တစ်ဝက်မှထိပ်ဖျားအထိ မြူခိုးများပိတ်ဖုံးနေဆဲဖြစ်လေသည်။ မနက်နေရောင်ခြည်ကမြူမှုန်များကိုမတိုးဖောက်နိုင်၍ကောင်းစွာဖြာဆင်းကျမလာနိုင်သေးချေ။ သူကသူ့အမေကိုမနက်ခင်းအလှအားပြရန် ဝင်ရောက်နှိုးဖို့ကြံစည်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့်ကုတင်နားကပ်သွားတော့ သူမကသူရပ်ကြည့်နေရာသို့ကျောပေးပြီးစောင်ခြုံကာ တဘက်စောင်းအိပ်နေဆဲဖြစ်သည်။

ထိုအချိန်လေးတွင်မှာပင် သူအမေ့ကိုနှိုးဖို့စိတ်ကူးလေးကပျောက်သွားပြီး မဟုတ်မဟတ်စိတ်ကူးတွေကဝင်လာပြန်ပါပြီ၊။ သူကအခန်းတံခါးနဲ့ပြူတင်းလိုက်ကာတွေကိုပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်ကာ၊ သူ့အမေဘေးမှာဝင်အိပ်လိုက်ပြန်သည်။ အမေခြုံထားတဲ့စောင်ကိုမသိမသာဖြည်းဖြည်းဆွဲမပြီးသူ့ကိုယ်ပေါ်မှာပါခြုံလိုက်၏။ ဟိုတယ်ကင်းဘက်ကုတင်ပေါ်ကခြုံစောင်ကြီးဆိုတော့သိကြတဲ့အတိုင်း ကုတင်အပြည့်စောင်ကြီးဖြစ်လေရာ သားအမိနှစ်ယောက်စလုံးမှာ၊ စောင်ကြီးအောက်သို့ရောက်သွားလေသည်။

ဝဿန်ကလက်ကိုမြှောက်ပြီး သူ့ဘက်ကိုကျောပေး၍တစောင်းအိပ်နေသော သူ့အမေခင်နွဲ့နှောင်း၏ ခါးလေးပေါ်သို့လက်တင်ကာဖက်ထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့သူညကဝတ်အိပ်ထားသော ဘောက်ဆာဘောင်းဘီအောင်တွင်ခပ်ပျော့ပျော့ကျုံ့နေသေးသော သူ့ရွှေပန်းနှင့်သူ့အမေ၏ဖင်ဆုံကြီးအားထိမိစေရန်၊ သူပေါင်ကိုအသာလေးတစ်ဘက်ထောင်ကာ ကား၍ ကော့၍ ဖိကပ်လိုက်သည်။ ဖြည်းဖြည်းညင်ညင်သာသာလေးလှုပ်ရှားလိုက်ခြင်းပါပဲ။

အပြင်ဘက်တွင်၎င်း အခန်းအတွင်းတွင်၎င်း အပူချိန်က အတော်လေးကျဆင်းပြီးအေးစိမ့်လျက်ရှိသော်လည်း၊ စောင်ထူကြီးအောက်တွင်ကားနွေးထွေးလျက်ရှိသည်။ ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းက ခေါင်းမှနေတစ်ကိုယ်လုံးစွပ်ချရသည့် သင်တိုင်းပုံစံ ချည်သားပွင့်ရိုက်ညဝတ်ဂါဝန်အင်္ကျီကိုဝတ်အိပ်နေတာဖြစ်လေသည်။ သို့သော်..ထိုအင်္ကျီက တစ်ညလုံးဘယ်လှည့် ညာပြောင်းလူးလှိမ့်၍အိပ်ထားသဖြင့် အောက်စမှာအတော်လန်၍ရုန်းတက်နေပြီး တင်ပါးတစ်ဝက်၊ ဗိုက်တစ်ဝက်သို့ပင်ရောက်နေချေပြီ။

ဝဿန်၏သူ့အမေခါးကိုကျော်ဖက်ထားသောလက်က တဖြည်းဖြည်းနှင့်ဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေးကိုတရွရွထိတွေ့လိုက်မိသည်။ဗိုက်သားလေးကိုလက်ဖဝါးဖြင့် လျှပ်တိုက်ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ပြီးမှလက်ကိုအောက်သို့စုန်ဆင်းလာခဲ့တော့တြိဂံပုံစံမြစ်ဝမြေနုကျွန်းပေါ်လေးဆီရောက်လာခဲ့ပေပြီ။ အမေဖြစ်သူ၏စောက်မွေးအုံ ခပ်ထပ်ထပ်ကိုလက်ဖြင့်ကိုင်မိပြန်၏။ ထုံးစံအတိုင်းအတွင်းခံဘစ်ကိုဝတ်မထားပေ။ သူကစောက်မွေးတွေကိုလက်နဲ့ဆွဲဖွပြီးထိုးနှိုက်လိုက်တော့ အမွေးကြမ်းများကြားမှအသားနုကိုနှိုက်မိသည်။

ထိုနူးညံ့သောအသားလွှာလေးများကို လက်ညှိုး၊ လက်ခလယ်၊ လက်မ လက််ထိပ်သုံးပွင့်ဆိုင််ဖြင့်ရွရွလေးအရသာခံကာပွတ်ပေးလျက်ရှိသည်။ ဝဿန့်အနေဖြင့် သူ့အမေ၏စောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်နေမြဲအကျင့်ရလာတော့ ပထမဆုံးသူ့ကွန်ဒိုအခန်းမှာ ခိုးနှိုက်ခဲ့တာကိုသွားသတိရနေသည်။ အဲ့ဒီတုန်းကတုန်တုန်ရီရီနှင့်မဝံ့မရဲစိတ်တွေနှင့်ဖြစ်ခဲ့သေးသည်။ ယခုအချိန်မှာတော့သူ့စိတ်တွေကအေးဆေးလှသည်။ သူ့အမေနိုးလာမှာကိုလည်းသိပ်ပြီးမစိုးရိမ်တော့၊ ဖြစ်လာမည့်အခြေအနေအားလုံးကိုသူကာင်းစွာကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းနိုင်မည်ဟူသောယုံကြည်ချက်က သူ့တွင်ရှိနေချေပြီ။

ဆီးခုံအိအိလေးနှင့်စောက်ပတ်နွေးနွေးလေးကိုကိုင်ရင်း စောက်စိလေးကိုဖိချေပေးရင်းနှင့် သူ့ရွှေပန်းလေးကကျုံ့နေရာမှဖြည်းဖြည်းချင်းနိုးထကြီးထွားလာကာ တောင်ထနေသောလီးအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားပြီး မင်္ဂလာရှိသောနေ့သစ်ကိုတက်ကြွစွာနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

သူ့လီးကနူးညံ့အိစက်ပြီးဖွံ့ကားထွက်နေသောသူ့အမေရဲ့တင်ပါးသားနွေးနွေးကြီးများကိုထိတွေ့လိုက်ရသည်။ သူကြက်သီးတွေဖျင်းကနဲထလာသည်။ ဆူထလာသောသွေးများကြောင့်တကိုယ်လုံးလည်းပူနွေးတက်လာပြန်ကာ သူ၏လိင်စိတ်၊ တဏှာစိတ်တွေ ပြန်နိုးကြွလာခဲ့ရပြန်သည်။ သူကဝတ်ထားသောဘောင်းဘီကိုလျှော့ချချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ယခု အပြည့်အဝတောင်နေပြီဖြစ်သောလီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

သူ့အမေ၏ညအိပ်ဝတ်ဂါဝန်က ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းတွင်လန်တက်ပြီးသားဖြစ်သော်လည်း အနောက်ပိုင်းတွင်ကား တင်ပါးကို တဝက်တပျက်ဖုံးထားဆဲရှိသည်။ သူကတင်ပါးကိုဖုံးထားသောဂါဝန်အောက်စကိုဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲပြီးခါးအထိလှန်တင်လိုက်သည်။ သူလုပ်နေတာကစောင်ခြုံအောက်ထဲမှာဖြစ်လို့ လှန်တင်လိုက်တဲ့သူ့အမေဖင်ကြီးကိုမျက်စိဖြင့် ထင်းထင်းလင်းလင်းမြင်ချင်လာသည်။ ဒါကြောင့်သူ့ဘက်ကစောင်ခြုံကိုဖြည်းဖြည်းမတင်ပြီးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဖွေးဥနေသော သူ့အမေခင်နွဲ့နှောင်း၏ဖင်တုံသားကြီးနှစ်လုံးက သူ၏မြင်ကွင်းထဲသို့ပြူးကနဲဝင်လာလေ၏။

သူ့မျက်လုံးတွေကပြူးပြဲ၍ ဖင်ကြီးကိုအနီးကပ်စူးစမ်းလေ့လာ လိုက်သည်။ သူ့အမေကဖင်ကိုခပ်ကွေးကွေးလေးသူ့ဘက်ပစ်ထားပြီး ပေါင်ကိုလည်းစိထားလေရာ၊ နောက်ဘက်သို့အနည်းနယ်ပြူထွက်လာသောစောက်ဖုတ်က ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာညှပ်ဖိထားသလိုဖြစ်နေလို့ ဆင်းဒွစ်စ်အသားညှပ်ပေါင်မုံ့တစ်ထပ်ကိုထောင့်တန်းဖြတ်လှီးထားသည်ကိုကြည့်နေရသည်နှင့်တူလှသည်။

စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းကြားကအသားစ မနီ့တနီလေးများက ဟမ်ပေါင်မုံ့ပြားလေးများပြူတစ်ပြူတစ်ပေါ်နေသကဲ့သို့၎င်း၊ အထက်ထောင့်ဖြတ်စွန်းမှ စောက်စိလေးက သစ်စေ့ကလေးညှပ်ထားသလိုလို၊ ဘာလိုလို။ တစ်ခုတော့ရှိသည် စောက်ရည်တွေမထွက်သေးပဲခြောက်သွေ့နေသဖြင့် မယိုးနေ့စ် (myaonnaise) ခရင်မ်များကိုမတွေ့ရသည့်အပြင်၊ ခရမ်းချဥ်သီး သခွားသီးအစအနများကိုလည်မတွေ့ရတာပါပဲ။

ဟုတ်တော့ ဟုတ်နေပါပြီလေ၊ ဒီအချိန်က မနက်မိုးလင်းခပ်စောစော မနက်စာစား ဘရတ်ဖတ်စ် ဆွဲချိန်ပေပဲ။ အခုသူ့ရှေ့မှာမြင်နေရတဲ့ အပူမပေးရသေးတဲ့ ဆင်းဒွစ်စ်အစိမ်းကြီးကို အားရပါးရထိုးခွဲပြီးလွေးလိုက်ရရင် ကောင်းမည်ဟုတွေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့သူ့ပေါက်ပေါက်ရှာရှာအတွေးကို ပြန်တွေးပြီးရယ်ချင်လာသည်။ သို့သော်အသံထွက်သွားမည်စိုး၍ အောင့်ထားပြီးပြုံးရုံသာပြုံးလိုက်မိ၏။ သူ့လီးကြီးကစားချစ်စဖွယ်ဆင်းဒွစ်ကြီးအလားသူ့အမေစောက်ပတ်ကြီးကိုမျက်ဝါးထင်ထင်မြင်လိုက်ရရုံဖြင့် လီးကတဆတ်ဆတ်ခေါင်းညိတ်ကာတုန်တက်လာသည်။

နတ်ပြည်သို့နောက်တစ်ခေါက်ထပ်သွားရမည့်တံခါးပေါက်ကနောက်တစ်ကြိမ်ပေါ်လာခဲ့ပြန်ပြီဆိုတော့ သူကခေါင်းရမ်းနေသောလီးထိပ်ကိုလက်နှင့်ထိမ်းကိုင်ကာ အမေ့ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြားထဲကစောက်ပတ်ဝကြီးနှင့်တည့်တည့်ရှိရာသို့လျှိုးသွင်းလိုက်လေ၏။ သူက ဒီအလုပ်ကိုအေးအေးသာသာပင်လုပ်နေမိသည်။ သူ့အမေအားခိုးလုပ်ရတာကို နည်းနည်းကျင့်သားရစပြုပြီဖြစ်ပြီး၊ နောက်တွန့် တုန်လှုပ်ခြင်းများမရှိတော့ပြီကိုသူသိသိသာသာကြီးသတိထားမိလိုက်သည်။

ယခုသူ့လီးက သူ့အမေ၏ဖင်ဆုံကြီးနှစ်လုံးကြားက တောင်ကြားကြီးကိုအရင်ဖြတ်ရသည်။ ပြီးတော့တောင်ကြားလမ်းထိပ်တည့်တည့်ရှိ ကျောက်ချပ်လွှာဂူလမ်းကြောင်းဝသိို့တန်းတန်းမတ်မတ်ရှေးရှုသွားသည်။ ဂူတံခါးဝက ဖင်ကြားညပ်နေသဖြင့် ကျောက်ချပ်လွှာနှစ်ချပ်ကစေ့နေသည်။ သို့သော်ကျောက်အစစ်မဟုတ်၊ သဘာဝအသားသာဖြစ်သဖြင့် အားလေးစိုက်ပြီးဖိချလိုက်သည်နှင့်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကဖတ်ကနဲဘေးသို့တွန်းဖြဲဟသွားပြီးလျှင် ဒစ်ခေါင်းထိပ်ကြီးကပျစ်ခနဲ ဝင်သွားလေတော့သည်။

“အား..ဟားးးးဟားးးအားးဟ်..”

လီးချောင်းတစ်လျှောက်စိမ့်ကနဲတက်သွားသည်၊ သူ့ရင်တွေက တဒိုင်းဒိုင်းခုန်လာပြန်ပြီ။ မချိမဆန့်စွာဖြင့်လည်းညည်းငြူမိလေသည်။ ဒီဂူလမ်းကြောင်းသည်။ လွန်ခဲ့သည့်ရက်နည်းငယ်အတွင်းက သူရှာဖွေဝင်ရောက် လမ်းကြောင်းရှာပြီးခဲ့သားဖြစ်လို့  သူ့လီးနဲ့က ယဥ်ပါးစဖြစ်နေပြီလို့ဆိုရပေလိမ့်မည်။ လမ်းကလည်းသိနေပြီဆိုတော့ ဒစ်ထိပ်ကလျှောကနဲဝင်သွားတာမဆန်းပါ။ သို့သော်ဒီနေရာမှာခဏရပ်၍ ရှေ့ပြေးကင်းထောက်ကြည့်ရပေဦးမည်။ သူအရမ်းကြီးလည်းအရဲမကိုးချင်ပါ။

ဝဿန်ကသူ့အမေကို၊ အမေလို့သဘောမထားချင်တော့ပါ။ သူချစ်ရသောချစ်သူမမကြီးအဖြစ် အခွင့်ရတိုင်းသွေးသားနှောယှက်ချစ်ပွဲဝင်ချင်နေမိသည်။ တနည်းအားဖြင့်သူ့အမေကို၊ မိန်းမတစ်ယောက်၊ ချစ်သူတစ်ယောက်လိုသူချစ်နေမိပြီ။ သူအခုလိုခိုးကြောင်ခိုးဝှက်မလုပ်လိုတော့ပေ။ သူ့အမေနှင့်ပွင့်လင်းမြင်သာစွာ၊ နှစ်ကိုယ်တူကြည်ဖြူချစ်လိုက်ချင်သည်။ အဲဒီအခြေအနေသို့ရောက်အောင်သူကြိုးစားမည်ဟုလည်းသံဓိဌာန်ချလိုက်သည်။ သို့သော်ယခုလောလောဆယ်တော့မဟုတ်သေး။ သူချက်ချင်းကြီးတော့မဝံ့ရဲသေးပါ။ မကြာတော့မည့်အချိန်တစ်ချိန်ချိန်မှာတော့ သူရအောင်ကြံဆောင်ရမည်။

အခုအချိန်မှာတော့အမေနိုးလာတဲ့အထိ ဘလိုင်းကြီးမလုပ်ရဲသေးတဲ့အတွက်၊ အိပ်ပျော်နေသည့်သူ့အမေမျက်နှာကိုအရင်စူးစမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူ့အမေခင်နွဲ့နှောင်းက အသံမတိုးမကျယ်လေးဖြင့် ခလူးခလောမြည်ကာဟောက်နေသည်။ သူ့အမေကောင်းကောင်းအိပ်ပျော်နေတာတာ့သေချာနေပြီ။ သူ့မ၏စောက်ဖုတ်ထဲမှာသားဖြစ်သူ့ရဲ့လီးတံဒစ်ခေါင်းကြီးတစ်ခုလုံးနစ်မြုပ်ပြီးပြည့်ကျပ်နေသည်ကိုလုံးဝသတိထားမိချင်းမရှိချေ။

ထိုအချိန်မှာပင်သူကစိတ်စိုက်ခြင်းတစုံတရာမရှိသေးပဲနှင့်သူ၏ခါးကအလိုလိုပင်ရှေ့ထိုးနောက်ငင်လှုပ်ရှားလာကာ ထိပ်ဖူးမြုပ်ဝင်နေသောသူ့လီတံကြီးကိုတအိအိနှစ်သွင်းနေလေတော့၏။ ခဏအကြာမှာတော့သူ့လီးကြီးသူ့အမေ၏မွေးလမ်းကြောင်းထဲတွင်ပျိစိပျိစိနှင့်ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေလေပြီ။ ခပ်ကျပ်ကျပ်ဖိကြိတ်ပွတ်ဆွဲနေသော်လည်း၊ နူးညံ့အိစက်သောစောက်ခေါင်းအတွင်းသားနံရံ၏အထိအတွေ့ကြောင့်လီးနှင့်စောက်ခေါင်းသားပွတ်တိုက်သည့်အရသာကအကြောတွေဆိမ့်သွားအောင်ပင် ကောင်းလွန်းလှနေ၏။

ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုရင် မကြာခင်မှာ သူ့ရဲ့အချစ်ဆိပ်ရည်တွေထွက်ကျကုန်ပြန်ဦးတော့မည်။ ဒါပေမယ့်ပေါ့၊ ခေါင်းရင်စားပွဲပုလေးပေါ်မှာတင်ထားပြီချာ့ဂျ်လုပ်ထားတဲ့သူ့အမေဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းရဲ့ဟန်းဖုန်းမှနိုးစက်နာရီက နှိုးသံတီးလုံးကထမြည်လာခဲ့သည်။ နှိုးစက်မြည်သံက အစပထမ၌ တိုးတိုးလေးဖြစ်သော်လည်း တစထက်တစပို၍ကျယ်လောင်လာခဲ့လေသည်။ ကြည့်ရတာသူ့အမေက မနက်ထရန်နှိုးစက်ပေးထားခဲ့ပုံရ၏။

သူလည်းနှိုးစက်အော်သံကြောင့် လန့်ဖျပ်သွားပြီး သူ့အမေစောက်ပတ်ထဲက သူ့လီးကိုကမန်းကတန်းကြီးဆွဲထုတ်လိုက်ရလေသည်။ ပြီးတော့ညအိပ်ဂါဝန်၏ အောက်စကို ဖင်ဖုံးသည်အထိနဂိုအတိုင်းပြန်ဆွဲချ၍ဖုံးပေးလိုက်သည်။
သူ့လီးကိုလည်းကမန်းကတန်း ဘောင်းဘီထဲကိုအလောတကြီးထိုးထည့်သိပ်သွင်းပြီး နေသားတကျဖြစ်အောင်ပြန်၍ သိမ်းလိုက်သည်။

နာရီနှိုးစက်သံကတဖြည်းဖြည်းပို၍ကျယ်လောင်လာခဲ့ရာ နားမခံနိုင်ဖြစ်လာသော်လည်း သူက သူ့အမေကိုယ်တိုင်ပေးထားသော Alarm ကိုထမပိတ်ရဲပေ။ ထိုအချိန်မှာပင်ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းကလှုပ်ရှားလာသည်။ သူမကပုခုံးကိုတွန့်၍ ကိုယ်ကိုတွန့်လိမ်ကာ အီးးးကနဲအော်ပြီး အပျင်းတစ်ချက်ဆန့်လိုက်ရင်းမှ၊ စကားသံထွက်လာသည်။

“အားး..မနက်တောင်မိုးလင်းပြီလား..”

ဝဿန်ကသူ့အမေလှုပ်ရှားမှုကိုမြင်သည်နှင့် ချက်ချင်းပင် ကိုယ်ကိုလှိမ့်၍ တဘက်သို့လှည့်လိုက်ပြီး ကျောပေးကာအိပ်ပျော်နေသလိုလုပ်နေလိုက်လေ၏။ တစ်ခဏကြာတော့သူ့အမေကကုတင်ပေါ်မှဆင်းပြီး ရေချိုးခန််းအိမ်သာရှိရာသို့ထသွားတာတွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့အမေပြန်ထွက်လာတော့သူ့ကိုနှိုးလေသည်။

“ဟဲ့သား..ဝဿန်..ထတော့လေ၊ ခဏကြာရင်မီနီဘတ်စ်လာကြိုလိမ့်မယ်ဟဲ့၊ သူအစီအစဥ်ထဲမှာ မနက်ပိုင်း ကျွန်းပေါ်ကမြို့လေးရဲ့ကျွန်းပတ်ဈေးလေးကို ရှော့ပင်းလိုက်ပို့ပေးမယ်ပြောထားတယ်။ မျက်နှာသစ်၊ အဝတ်အစားလေးလဲလိုက်ဦး..”
—————————-

အပိုင်း(၁၇) ဆက်ရန်

(အပိုင်း -၁၇)

အဲဒီနောက်ပိုင်း တစ်နာရီကျော်ကျော်လောက်မှာတော့ ဝဿန်တို့သားအမိနှစ်ယောက် အချို့သော တိုးရစ်ခရီးသည်အုပ်စုတွေနဲ့အတူ ကျွန်းပေါ်ကမြို့ဈေးလေးထဲကိုရောက်နေကြပါပြီ။

ရီဆို့တ်က ခရီးသည်တွေအားလုံးကတော့ ဒီခရီးကိုစိတ်ဝင်စားကြတာတော့မဟုတ်ပါ။ တချို့ကအေးချမ်းသာယာသောအပန်းဖြေခရီး၏အရသာကိုခံယူပြီးအေးးအေးဆေးဆေး နှပ်နေကြသည်။ တချို့ကစောစောစီးစီးပင်လယ်ကမ်းစပ်ဆင်းသည့်ဖီလင်ကိုခံယူကြသည်။ တချို့ကတော့ သူတို့လိုတောတောင်ကျွန်းမြေ၏သဘာဝနှင့်တောရွာဓလေ့ကိုခံစား လိုသည့်အပြင်၊ တောဈေးနှင့်တောထွက်ပစ္စည်းအဆန်းလေးများကိုစူးစမ်းလိုစိတ်ဖြင့် မျက်စိ၊ နားဖွင့်ရန်ထွက်လာကြခြင်းဖြစ်သည်။

နံနက်ပိုင်းကျွန်းဈေးလေးက အတန်အသင့်လူများကာ စည်သည်ဟုဆိုနိုင်သည်။ စိတ်ဝင်စားစရာပစ္စည်းအမျိုးမျိုးကိုတွေ့ရသော်လည်း သူတို့အပြန်ခရီးအတွက် ဝန်ပိုလိုဖြစ်နေသည့်အတွက်ဘာမှသိပ်မဝယ်ဖြစ်ပါ။ စုံစေ့အောင်သာလေ့လာဖြစ်ကြသည်။ နောက်ဆုံးတွင် ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းက ရှားပါးသစ်ခွမျိုးစိတ်ပင် အနည်းငယ်ကိုသာဝယ်ယူခဲ့လေသည်။

သူမကိုကြည့်ရသည်မှာပုံမှန်သာဖြစ်နေသည်။ ဝယ်စရာရှိသည်များကိုသာ စိတ်ဝင်တစားနှင့်ရွေးချယ်ဝယ်ယူ နေပြီး၊ ဒီမနက် သူမ မနိုးထခင်က သူမစောက်ပတ်ထဲမှာ ယောက်ျားတန်ဆာတစ်ချောင်းကထိုးသွင်းဝင်ရောက် စပ်ယှက်ခဲ့ကြောင်းကို သိခဲ့၊ သတိပြုမိခဲ့၊ သည့်စိတ်ခံစားချက် ရှိပုံပြမနေပေ။ ဝဿန်တစ်ယောက်သာလျှင် ကောင်းတော့မလိုဖြစ်နပြီးမှ ရုတ်တရက်ဆုတ်ထွက်ခဲ့ရသဖြင့် ဟတ်ကော့ကြီးဆတ်တငံ့ငံ့ ဖီလင်ကိုမအီလည်စွာခံစားနေရသည်။ စိတ်ထဲမှာလည်းသိပ်မကြည်လင်ပေ။ ဒါပေမယ့် ဒီအာရုံကိုသူက ခေါင်းကိုဆတ်ဆတ်ရမ်းခါပြီးလေဝဝရှူလိုက်ကာ ဖျောက်ဖျက်ပစ်လိုက်တော့မှ၊ မကြာမီမှာနေသားထိုင်သားကျသွားတော့၏။

ဟိုတယ်၏အစီအစဥ်ဖြင့် ကျွန်းပေါ်နှင့်အခြားကျွန်းတစ်ဘက်ခြမ်းမှသာယာသောလည်ပတ်စရာနေရာများကိုပါလိုက်ပြနေခဲ့ရာသူတို့ လည်ရင်းပတ်ရင်း နေ့လည်စာစားအပြီး သူတို့ဟိုတယ်ဆီပြန်ရောက်ကြတော့နေ့တစ်ဝက်ကျိုးသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ နေ့လည်ပိုင်းရောက်ပြန်တော့ရာသီဥတုကအတော်အတန်ပူလာပြန်သည်။ မနေ့ကလိုပင် သွားရင်းလာရင်းချွေးတွေကစို့လာကြပြန်တော့၏။ တကိုယ်လုံးလည်းစေးထန်းထန်းဖြစ်လာကြရာ သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်မှာ အေးရာအေးကြောင်းသဘာဝအရိပ်အာဝါသကို တောင့်တလာသဖြင့် ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းကပင်စကားစလာသည်။

“နေတက်လာတော့လည်းပူလိုက်တဲ့ရာသီဥတုနှယ်ကွာ..။ တောရိပ်တောင်ရိပ်အောက်မှာသွားခိုနေရင်ကောင်းမလား။ အခန်းအောင်းပြီးအဲကွန်းကြီးနဲ့လည်းမနေချင်ပါဘူး။ နင်ဘယ်လိုသဘောရသလဲသား..”

“ကောင်းတာပေါ့မေမေ၊ ဟိုဘက်က တောချောင်းဘက်ကိုသွားရအောင်လား၊ မနေ့ကမေမေဝင်အိပ်နေတုန်းသားတစ်ခေါက်ရောက်ခဲ့ပြီးပြီ။ အဲဒီမှာဆို အေးစိမ့်နေတာပဲ”

“ဟုတ်လား..ဒါဆိုသွားကြည့်ကြရအောင်လေ။ ဒီပူပူလောင်လောင်ရာသီဥတုကြီးနဲ့ ငါနဲ့အဆင်မပြေဘူး..”

“ခဏနေဦးမေမေ..၊ ဒီအတိုင်းကြီးသွားမလို့လား၊ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး သွားရ၊ လာရ၊ ထိုင်ရလွယ်အောင် အခန်းမှာ အဝတ်ဝင်လဲလိုက်ပါဦး..”

ဝဿန်က သတိပေးလိုက်သည်။ အခုသူတို့ဝတ်လာသည်မှာ ထရက်ဆု့တ်ပုံစံဘောင်းဘီအရှည် အကျပ်နှင့် လက်ရှည်အင်္ကျီများဖြစ်သည်။ မနက်အစောပိုင်းဈေးသွားစဥ်က ရာသီဥုတု အတန်အေးသဖြင့် ဤသို့ဝတ်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်ရာ၊ ယခုလိုအပူရှိန်ပြင်းလာတော့ ထိုအဝတ်အစားတွေနှင့် ကီးမကိုက်တော့ပေ။ ချွေးတွေတောင်ပျံနေပြီဖြစ်သည်။ ခင်နွဲ့နှောင်းကလည်းသူ့သားပြောတာဟုတ်နေသဖြင့် ဘန်ဂလို အခန်းသို့အရင်ပြန်ဝင်လိုက်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံး တီရှပ်၊ ဘောင်းဘီတိုစသည့် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အဝတ်အစားများဖြင့်လဲလှယ်လိုက်ကြ၍ အခန်းသော့ခတ်ပြီး တောရိပ်ရှိရာ တောင်ခြေလျှိုစောင်းဘက်သို့ချဥ်းကပ်ခဲ့ကြတော့သည်။

ထိုနေရာသည် မနေ့ကဝဿန်ရောက်ခဲ့သည့် စမ်းချောင်းနှင့်တူးမြောင်းရေအိုင်ရှိသည့်လျှိုကြားပင်ဖြစ်လေသည်။ ထိုနေရာကို ခင်နွဲ့နှောင်းတစ်ယောက် မရောက်ဖြစ်ခဲ့သေးပါ။ အမေလုပ်တဲ့သူက ပူလိုက်အိုက်လိုက်တာဟုညည်းလာသဖြင့် ဝဿန်ကစမ်းချောင်းဘက်ကအေးတယ်ဟုအကြံပေးကာ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

“မေမေ..ချွေးတိတ်အောင် ခဏနားကြပြီးရင် စမ်းချောင်းထဲရေဆင်းဆော့ကြမယ်လေ။ မနေ့ကမေမေပြောတော့ ပင်လယ်ရေကစားရတာငြီးငွေ့နေပြီဆို၊ သဘာဝရေချို စမ်းရေအေးလေးနဲ့ စိမ်ပြီးကစားကြရအောင်လား..”

“အဲဒီစမ်းချောင်းက ရေကစားလို့ရလို့လား။ သေးသေးလေးဟုတ်ဘူးလား..”

“ရတာပေါ့မေမေရ..၊ မေမေရွှေစက်တော်ရောက်ဘူးတယ်၊ မဟုတ်လား၊ အလှအပက အဲဒီကချောင်းထက်မအောက်ဘူးမေမေရ။ ခဏကြာရင်တွေ့မှာပါ။ လာ..မေမေဒီလမ်းအတိုင်းပဲဆက်လျှောက်…”

သူတို့တောစပ်ဘက်သို့လျှောက်လာကြသည့် လမ်း၌ မျက်မှန်းတန်းမိနေသော ဟိုတယ် ရီဆက်ပ်ရှင်မှ ဝန်ထမ်းလေးတစ်ဦးကိုရင်ဆိုင်တွေ့မိရသဖြင့် နှုတ်ဆက်လိုက်မိကြသေးသည်။

“အကိုတို့ မမတို့ တောဘက်ကိုသွားကြမလို့လား၊ ကောင်းတာပေါ့၊ အဲဒီဘက်မှာအေးတယ်။ ဒီနေ့လူမရှိတော့အေးအေးဆေးဆေး လွတ်လွတ်လပ်လပ်ရှိတာပေါ့..”

“ဧည့်သည်တွေကဘယ်ရောက်ကုန်ကြလို့လဲညီမရဲ့..”

“နိုင်ငံခြားသားတွေပါတဲ့အဖွဲ့ကအခန်းတော်တော်များများက မနေ့ညနေကထဲကချက်အောက်လုပ်ပြီး ထားဝယ်ဘက်ကိုကူးသွားကြပြီ။ ကျန်တဲ့အဖွဲ့တွေကလည်း ကမ်းနားမှာတချို့၊ စပိဘုတ်နဲ့ ပင်လယ်ထဲမှ သန္တာကျောက်တန်း ကျောက်ခက်တွေကို ရေငုပ်ပြီးကြည့်ကြဖို့  ဈေးကပြန်ကထဲကပါသွားကြလေရဲ့။ ဒါကြောင့်ဒီဘက်မှာလူရှင်းနေတာပေါ့..၊ ပျော်သလိုသာနေကြပေါ့ အကိုတို့ မမတို့ရေ”

“အေးကွယ်..ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..”

သူတို့သွားရာလမ်းတစ်လျှောက်နှင့် စမ်းချောင်းအနားသို့ရောက်သည့်တိုင်အောင် အခြားဧည့်သည် အုပ်စုများကို တစ်စုံတယောက်မှမတွေ့ပေ။ လူရှင်း၍ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။ မနေ့က သူလာတော့ ဒီမှာရေကစားနေကြတဲ့သူတွေ အတော်အတန်များသည်။ ယခုတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ထဲသာရှိနေသော်လည်း ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းလေးပြောပြသွားသဖြင့် ဝဿန်က အံ့ဩ၍မနေမိတော့ပေ။ ဝဿန်က သူမနေ့ကလာခဲ့ဖူးတဲ့ လမ်းကြောင်းအတိုင်းသူ့မိခင်ကိုခေါ်လာခဲ့ရာ မကြာခင်လျှိုကြားထဲဆင်းခဲ့ပြီးစမ်းချောင်းကိုမြင်လိုက်ရပေပြီ။

“ဟယ်..လှလိုက်တဲ့နေရာလေးဟယ်..”

ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းက တအံ့တဩဖွင့်ဟဆိုလာသည်။

“ဒါကသဘာဝစမ်းချောင်းဆိုပေမယ့် လာလည်တဲ့ဧည့်သည်တွေရေကစားပြီးအပန်းဖြေ ရေကူးလို့ရအောင် ရီဆို့တ်က သင့်တော်တဲ့အကျယ်အဝန်းနဲ့ အနက်ရအောင် မော်ဒီဖိုင်းလုပ်ထားတာမေမေရဲ့၊ ဒါပေမယ့် သဘာဝဟန်နဲ့ အရသာပျက်မသွားအောင်လုပ်ထားတာလေ၊ ကြည့်ဦးလေ”

“ဒါပေမယ့် မေမေ့မှာရေကူးဝတ်စုံပါမလာဘူးဟဲ့..”

သူမကတစုံတခုတွေးမိပြီးပြန်ပြောလိုက်ပြန်သည်။

“မေမေကလဲ.. ရေကူးဝတ်စုံနဲ့မှ ဆော့ရမယ်လို့သတ်မှတ်ထားတဲ့ ရေကူးကန်မျိုးမှမဟုတ်တာပဲ။ သဘာဝစမ်းချောင်းလေ။ မေမေအခုဝတ်လာခဲ့တဲ့ တီရှပ်နဲ့ဘောင်းဘီတိုနဲ့လည်း ဆင်းလို့ရပါတယ်။ မနေ့ကဆို ဒီမှာလူတွေအများကြီးပဲ၊ ရိုးရိုးအဝတ်တွေနဲ့ပဲဆော့နေကြတာ..”

“အေးလေ..အဲ့လိုရလဲပြီီးတာပဲ..”

“ဒါပေမယ့်မေမေ..ဒီနေ့တော့ ဒီမှာဘယ်သူမှမရှိကြဘူး။ ပျင်းစရာကြီး..”

“ဒီပုံစံအတိုင်းလဲကောင်းတာပဲလေ၊ ကိုယ့်ဖာသာလွတ်လွတ်လပ်လပ်ဆော့ရတာပေါ့..အေ့..”

သူတို့မြေလှေခါးထစ်များအတိုင်းချောင်းစပ်သို့ဆင်းလာခဲ့ကြသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်မှာမည်သူမှမရှိသောကြောင့်တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်မှုကကြီးစိုးနေလေရာ၊ စမ်းချောင်းမှရေစီးသံပလောက် ပလောက်နှင့် ယိမ်းနွဲ့နေသော ဝါးရုံပင်များကိုလေတိုးနေသံများကိုသာကြားနေရလေသည်။ ဝဿန်က လဲရန်ယူလာသော အဝတ်အစားအိတ်ကို ချောင်းကမ်းစပ်တွင်ရိုက်ထားသော ဝါးခုံတန်းရှည်များထဲမှတစ်ခုအပေါ်တွင်တင်လိုက်ချိန်တွင် ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းက သူမ၏ခြေသလုံးဖွေးဖွေးလေးများကိုစမ်းရေထဲသို့တစ်လှမ်းချင်းချ၍လှမ်းဆင်းလိုက်၏။ ဝဿန်ကသူဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ကိုချွတ်၍ခုံပေါ်လိုက်ပြီး ချောင်းထဲရှိသူ့အမေနောက်သို့ဆင်းလိုက်သွားလေသည်။

ချောင်းလယ်လောက်အရောက်တွင်ချောင်းရေ၏အနက်က ခါးတစ်ဝက်ကျော်ကျော် ရင်ခေါင်းမရောက်တရောက်လောက်ရှိ၏။ သူတို့သားအမိရေထဲတွင်စိမ်ပြီးချောင်းရေ၏အအေးဓါတ်အရသာကိုခံယူနေကြသည်။ ရေက ရေရှင်ဖြစ်၍အရမ်းကြီးတော့စိမ့်အေး၍မနေပဲအနေတော်ပင်ဖြစ်သည်။ ဒေါ်ခင်နွဲ့နှောင်းကချောင်းရေကိုလက်ဖြင့်ပုတ်ခတ်ဆော့ကစားနေရင်းကျေနပ်စွာပြောနေသည်။

“ကောင်းလိုက်တာကွာ၊ ကြာကြာနေမှတစ်ခါ ချောင်းရေ၊ မြစ်ရေချိုကို ချိုးခွင့်ရတာ ကံကောင်းတာပဲ။ အမြဲတမ်းလိုလိုကပင်လယ်ရေကိုပဲကစားနေကျဆိုတော့လေ။ ငံကလည်းငံသေး၊ အသားခြောက်၊ အသားယားကလည်းဖြစ်သေး။ အခုတော့ ရေချိုစိမ်ရတာအရသာကိုရှိလို့..”

သူမကပြောရင်းဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်း နောက်လှန်ချလိုက်ပြီး ကိုယ်ဖော့ကာပက်လက်မျှော၍နေလိုက်သည်။ ဝဿန်ကသူဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီကိုကြည့်ပြီးခေါင်းတစ်ချက်ရမ်းခါလိုက်၏။ သူဝတ်လာတာက ဘောကန်ဘောင်းဘီတိုဖြစ်ပြီး အောက်တွင် အတွင်းခံဝတ်မလာခဲ့ချေ။ သို့သော်စျေးကအပြန်အခန်းတွင်အဝတ်ပြန်လဲစဥ် အလောကြီးနေလို့ ဘောင်းဘီအဟောင်း ဝတ်လာမိတာကြောင့် ခါးကသားရေကြိုးကအတော်ချောင်ကျနေတာကိုတွေ့လိုက်ရလို့ဖြစ်သည်။ ခါးကကြိုးကိုတင်းအောင်ချည်ခဲ့သော်လည်း လမ်းလျှောက်လာတာနဲ့ ရေထဲဆင်းလိုက်တာနဲ့ ယခုပြန်ချောင်ကျနေပြီ။ ဘယ်လောက်ပြန်ဆွဲဆွဲ ရေထဲမှာ ခြေကန်လက်ကန်ပြုတိုင်း ပြန်ကျွတ်မလိုဖြစ်နေ၍ ရေစပ်ရှိကျောက်တုံးကြီးတစ်တုံးအပေါ်တွင်သွားထိုင်နေလိုက်သည်။ ရေပြင်တွင်အရိပ်ထင်နေသောဝါးရုံပင်များနှင့် ထူထပ်သောာသစ်ရွက်အုံများကြားမှ ဖြဲရဲတိုးဝင်လာသောနေရောင်ချည်ပြောက်များကို ငေးမောကြည့်နေမိသည်။ ခဏကြာတော့ ခင်နွဲ့နှောင်းက ဝဿန်ရှိရာကျောက်ဆောင်ဆီသို့ ရေကူး၍လာခဲ့သည်။

“ရေကအေးပြီးကြည်နေတာပဲ။ ဟဲ့..သား! နင်ဘာလို့ အဲ့ပေါ်မှာသွားထိုင်နေတာလဲ။ လာလေ ..မေမေနဲ့အတူ ရေကူးပြီးဆော့ရအောင်..”

“မကူးတော့ပါဘူးမေမေရာ၊ ဒီဘောင်းဘီသားရေကြိုးက တော်တော်လျော့နေတာ၊ ရေကူးရတာအဆင်မပြေဘူး။ ယက်လိုက်တိုင်းကျွတ်ကျတော့မလိုဖြစ်နေလို့.၊ အောက်က ဆပ်စပင်ဒါလည်းမဝတ်ခဲ့မိဘူး..၊ ဒီတိုင်းရေစိမ်ရုံဆိုတော်ပါပြီ..”

ဝဿန်ကဒီလိုပြောလိုက်တော့မှ ခင်နွဲ့နှောင်းက သူ့သားဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီကိုကြည့်လိုက်မိသည်။ သူပြောသလို ခါးကရှုံ့ကြိုးက ဆီးစပ်ရောက်တဲ့အထိရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်လျော့နေပြီး၊ လချောင်းက ဘောင်းဘီတစ်ဘက်ခြမ်းပေါင်တစ်ဘက်သို့ စောင်းကပ် နေတာတွေ့ရလို့ သူမျက်နှာကပြုံးလာပြီးတခိခိနှင့်ရယ်ချလိုက်သည်။

“ကျွတ်ရင်လဲကျွတ်ပစေပေါ့ဟယ်..၊ မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ၊ တခြားဘယ်သူမှရှိနေတာမဟုတ်ဘူး၊ ငါတစ်ယောက်ထဲရှိတဲ့ဥစ္စာ..”

“သြောင်း..အဲ့ဒီရှိတဲ့တစ်ယောက်၊ မေမေ့ကိုရှက်နေတာကို..”

“အမယ်..ဘာရှက်စရာရှိလို့လဲ၊ ယောက်ျားလေးပဲဟာ၊ ရှက်နေရအောင်လဲ ဒါလောက်ပဲရှိတဲ့ဟာကို၊ ပဲမြစ်ပြုတ်ကလေး..ခစ်..ခ်ခ်ခ်..”

ခင်နွဲ့နှောင်းက သူ့သားကိုစချင်လို့လက်သန်းထောင်ပြပြီး ဆတ်တောက်ဆတ်တောက်လုပ်ပြရင်း ချောင်းတစ်ဘက်ခြမ်းသို့ပြန်ကူးပြေးသွားသည်။ ဝဿန်ပျော်သွားသည်။ သူက သူဝတ်ထားသောဘောင်းဘီအခြေအနေကိုမေ့သွားပြီး တဟားဟားရယ်မောလိုက်ရင်း ရေကူးပြေးသွားသောသူ့အမေကို အမိဖမ်းနိုင်ရန် ကျောက်ဆောင်ပေါ်မှ ရေထဲသို့ဒိုက်ပစ်ထိုးလိုက်ပြီး အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့်ကူးလိုက်သွားခဲ့သည်။

ဒါပေမယ့်သူထွက်တဲ့အရှိန်ကမြန်နေပြီး ရေကိုအတင်းယက်ကန်ထုတ်လိုက်မိသည်ဖြစ်ရာ လျော့နေသောသူ့ဘောင်းဘီတကယ်ကျွတ်ထွက်သွားခဲ့သည်ကိုသတိမထားလိုက်မိချေ။ ဒါပေမယ့်နည်းနည်းကူးလိုက်ပြီး ရေနက်ပိုင်းရောက်တော့ (သိပ်မနက်ပါ၊ လူတစ်ရပ်လောက်သာရှိလိမ့်မည်) သူ့ဘောင်းဘီကသူ့နောက်ဘက်ရေထဲမှာ ဘောလောမြောပြီးပေါ်လာတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ဒါကိုမြင်လိုက်ရသောခင်နွဲ့နှောင်းမှာ တဟားဟားနှင့်အကျယ်ကြီးအော်ရယ်တော့၏။

အခုတော့ဝဿန်မှာကိုယ်တုံးလုံးကျွတ်ကြီးနှင့်ဖြစ်နေပြီး စမ်းချောင်းထဲကရေကလည်းကြည်လင်နေသဖြင့်၊ သူ့ရဲ့ဖွားဘက်တော်ကို အတိုင်းသားကြီးမြင်နေရပြီဖြစ်သည်။ မလှမ်းမကမ်းမှာရှိနေသော သူ့အမေမှာလည်း ထင်ထင်ရှားရှားမြင်ရမည်မှာသေချာသည်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ သူ့အဝှာကိုစိုက်ကြည့်ရင်းပြုံးပြုံးကြီးလုပ်နေလို့ပါပဲ။ ဝဿန်မှာလည်း မဖြစ်သေးပါဘူး၊ တော်ကြာဘောင်းဘီရေစီးနဲ့မြောသွားပြီး လိုက်ဆယ်လို့မရမှ ဂွေးတန်းလန်းနှင့် အခန်းပြန်ရမလိုဖြစ်နေတာမို့ ချက်ချင်း နောက်ပြန်ကူးသွားပြီး ဘောင်းဘီကိုလိုက်ဆယ်လိုက်ရလေသည်။ သူကသူ့အမေကိုလှမ်းပြောလိုက်သည်။

“ကဲ..သားမပြောဘူးလား၊ ဘောင်းဘီကကျွတ်ကျတော့ပါမယ်ဆိုနေတာကို..”

“အခုမှတော့ ပြန်ဝတ်မနေပါနဲ့တော့ဟယ်..၊ အကုန်မြင်ပြီးသွားပြီ..ဟီး..ဟီး..ဟီးးး..”
—————————-

အပိုင်း(၁၈) ဆက်ရန်

(အပိုင်း -၁၈)

ဝဿန်က စိတ်ဆိုးဟန်ပြု၍ သွားပြန်ဆယ်ယူလာခဲ့သောသူ၏ဘောင်းဘီကို  ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီးပုံစံမျိုးဖြင့် ရေလယ်မှကျောက်စွန်းတစ်ခုပေါ်သို့ ဖတ်ကနဲပစ်တင်လိုက်ရင်း အငေါ်တူးလျက်ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“ဒါဆို..သားကဘာမှမဝတ်ရဘူးဆိုရင်၊ မေမေလဲ အတူတူပဲ ဘာမှမဝတ်ရဘူးနော်..၊ မေမေလဲချွတ်..ဟား..ဟား..”

“နင်ရူးနေလား..၊ နင့်ဘာနင်ကျွတ်တာ ငါကဘာလို့လိုက်ချွတ်ရမှာလဲ၊ ဘာမှလဲမဆိုင်ဘူး..ဟွန့်..”

“ဘာလို့မဆိုင်ရမှာလဲ၊ သူများကျွတ်တာကျ သွားဖြဲနားဖြဲနဲ့ရီနေပြီး ပြန်မဝတ်နဲ့လေး၊ ဘာလေးနဲ့၊ မမျှတဘူး။ အဖော်ရသွားအောင် မေမေလည်းချွတ်လိုက်တော့..”

“အမလေး..ချွတ်နိုင်ပေါင်တော်..ငါလည်းအတွင်းခံဝတ်လာတာမဟုတ်ဘူး။ အကုန်ပေါ်ကုန်မှာပေါ့၊ မရဘူး.. ကိုယ့်ကိစ္စကိုယ်ရှင်းပေတော့..”

အမှန်တော့ ဝဿန်မှာ ဘောင်းဘီကျွတ်သွားကထဲက သူ့အူတွေရွှင်သွားပြီး သူ့အမေကိုတမင်စနေခြင်းဖြစ်သည်။

“ဒီလိုလုပ်လို့ဘယ်ရမလဲမေမေရ၊ တရားမျှတအောင်တော့လုပ်ရလိမ့်မယ်။ လာခဲ့ဦး..”

သူကသို့ကလိုကြုံးဝါးပြီး သူ့အမေခင်နွဲ့နှောင်းအနီးသို့ကူးသွားခဲ့ကာ သူမဝတ်ထားသောဘောင်းဘီတိုကို ခါးကကိုင်၍ဆွဲချွတ်မည့်ဟန်ပြုသည်။ (အမှန်တော့ ဟန်ပြအဖြစ်ကိုင်ရုံကိုင်၍ နောက်ပြောင်ကာ ချွတ်မလိုပုံစံနဲ့ စလိုက်တာပဲဖြစ်သည်။ သူတကယ် လုပ်ဖို့မကြံရွယ်ခဲ့ပါ) ခင်နွဲ့နှောင်းကလည်း အနားသို့ကပ်လာတဲ့ ဝဿန်၏မျက်နှာကို လက်ခုပ်ဖြင့်ရေအလုံးလိုက်စုတွန်းပြီးပက်လိုက်ရင်း သူမ၏ဘောင်းဘီကိုအကိုင်မခံပဲ အတင်းရုန်းပြီးထွက်သွားကာ တခစ်ခစ်နဲ့ရယ်လျက် အဝေးသို့ရေကူးပြေးသွားပြန်သည်။ ပါးစပ်ကလည်းပြောသွားသေးတာက..

“သတ္တိရှိရင် ရအောင်လိုက်ချွတ်လေ.. ဟိဟိ..ခစ်..ခစ်ခ်..”

“ရတယ်..ရတယ်..ကြည့်ထား..”

သူကလည်း အားကျမခံသူ့အမေနောက်သို့ အတင်းမျှောထိုးပြီးကူးလိုက်သွားခဲ့သည်။ ခင်နွဲ့နှောင်းက ချောင်းအလျားအတိုင်းရေစုန်ဘက်သို့ရှေ့မှကူးပြေးသည်။ ရေကနည်းနည်းပြန်တိမ်လာပြန်သည်။ ယခုသူတို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ရတာ ခလေးများသဖွယ်ဖြစ်နေသည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် စိန်ပြေးတမ်းကစားသလို ပြေးလိုက်လွှားလိုက် ရုန်းလိုက်ဖမ်းလိုက်နှင့်ဖြစ်နေကြသည်။

ဝဿန်ကအားကောင်းကောင်းနှင့်ကူးနိုင်၍ မကြာခင်မီလာပြီး သူ့အမေအားလှမ်းဆွဲမိကာ လုံးလားထွေးလားဖြစ်သွားသည်။ သူကသူ့အမေ၏တကိုယ်လုံးကို မီရာလှမ်းဆွဲ၊ လှမ်းကိုင်နေသည်။ တခါတလေ ဖွံ့ထွားသောနို့လုံးအိအိအြီးများကို၎င်း၊ တခါတရံ ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးများကို၎င်း၊ တချက်တချက် ပေါင်ခွကြားကို၎င်းထိထိမိမိကြီးနှိုက်မိ ကိုင်မိလေသည်။ ခဏအကြာလုံးထွေးမိကြပြီးတဲ့နောက်၊ ဝဿန်က သူ့အမေကို ကျကျနနကြီးဖမ်းမိလိုက်လေပြီ။ ဒါပေမယ့်သူ့လက်တွေက အရှိန်မသေသေးပေ။ သူ့အမေ၏ဘောင်းဘီပွခွကြားထဲသို့လက်လျှိုနှိုက်လျက် စောက်ဖုတ်အုံကြီးကိုမိမိရရကိုင်ပစ်လိုက်သည်။ အရှိန်နှင့်ဆိုတော့ သူ၏လက်ချောင်းတစ်ချောင်းကစောက်ပတ်ကွဲကြောင်းကြားထဲသို့စွပ်စွပ်ရွတ်ရွတ်ဝင်သွားခဲ့သည်။ ခင်နွဲ့နှောင်းမှာဆတ်ခနဲတုန်၍ ရုတ်တရက်မောင်းကိုကြိတ်ကာဆွဲလိမ်လျက်..

“ဟဲ့..ဟဲ့..အမယ်..လက်ကလဲ သရမ်းလိုက်တာနော်၊ မျောက်လက်လိုပဲ၊ ဘာလာနှိုက်နေတာလဲ၊ နေဦး..နေဦး..သိမယ်၊ နင့်လောက်လန်းကို ပြန်ဖမ်းပြမယ်..ကြည့်ထား”

“အမယ်. လောက်လန်းတဲ့.. အဲ့ဒါတော့လွန်သွားပြီမေမေရ၊ အဲဒီလောက်လန်းက တကယ်ဘယ်ဆိုက်ရှိတယ်ဆိုတာကိုယ်တိုင်ဖမ်းပြီးတိုင်းကြည့်လေ။ တကယ်လဲမလုပ်ရဲပဲနဲ့..”

ဝဿန်ကနောက်ပြန်ကူးဆုတ်သွားရင်းပြောလိုက်သည်။

“အောင်မယ်..ဘာလို့မလုပ်ရဲရမှာလဲ။ လာခဲ့..မိရင်တော့ ပြာနှမ်းသွားအောင်ညှစ်ပစ်လိုက်မယ်..

“ခင်နွဲ့နှောင်းကပြောပြီးတာနဲ့ရေကိုထိုးခွဲရင်း သူ့သားအနားသို့ကပ်သွားသည်။ ဝဿန်က အောက်ခြေမြေပြင်ကိုခြေကုတ်ယူရင်းရပ်နေရာက လျှောထိုးထွက်လိုက်ပြီးသူ့အမေအားပြန်လုံးလိုက်ပြန်၏။ ဒီတစ်ခါမှာတော့ သူ့အမေ၏ခါးမှဘောင်းဘီကိုပစ်မှတ်ထားကာ မိမိရရကိုင်လိုက်ပြီးဆွဲချွတ်ချလိုက်ရာ ဘောင်းဘီကပေါင်လယ်အထိလျှောကျသွားသော်လည်း အနောက်ပိုင်းမှာတော့ကြီးမားသည့်ဖင်တုံကြီးကခံနေလို့ တင်ပါးတဝက်အထိသာကျွတ်ကျသွားခဲ့ရသည်။

ဒါပေမယ့် ဒီလောက်ကျွတ်သွားတာကိုက သူ့အမေရဲဲ့ဖုံးကွယ်အပ်သောအင်္ဂါရပ်ဒေသကြီးကိုရှင်းလင်းပြတ်သားစွာမြင်နိုင်အောင် လုံလောက်တဲ့မြင်ကွင်းဖြစ်ခဲ့လေသည်။ ခင်နွဲ့နှောင်း၏ စောက်ဖုတ်ကြီးက အပိတ်အဆီးမရှိ ပြူးကနဲ၊ ဘွားကနဲ ပေါ်လာတော့တာလေ။ သူမ၏အသားအရေကလည်းဖြူဝင်းမွတ်နေ၍ စမ်းချောင်းထဲတွင်ရုတ်တရက် ရေသူမတစ်ကောင် ရုပ်ပြောင်းရုပ်လွဲနှင့်ပေါ်လာသယောင်ထင်မိရသည်။

ခင်နွဲ့နှောင်းက သူမရုတ်တရက်ဆွဲအချွတ်ခံလိုက်ရပြီဆိုတာသိလိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် မိန်းမတို့သဘာဝအရ သူမစိတ်ရောက်သွားသည်က သူမဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီဆီကိုပါ။ ဒါကြောင့်ထွက်လာတဲ့စကားက..

“ဟဲ့..ဟဲ့..! အရမ်း အားကြီးနဲ့မဆွဲနဲ့လေ၊ တော်ကြာ ငါ့ဘောင်းဘီပြဲသွားဦးမယ်..”

ဝဿန်ကတော့သူ့အမေဘာပြောသလဲဆိုတာကို စိတ်မဝင်စားအားပါ။ ပေါ်လာခဲ့သော သူ့အမေ၏ ခါးအောက်ပိုင်းမှ အလှတရားကြောင့် သူ့လီးကစ၍တောင်မတ်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ သူ့အမေရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုမြင်လိုက်ရတော့ ဒါကြီးကိုနောက်တစ်ကြိမ်လိုးချင်စိတ်တွေက ထပ်ဖြစ်လာရပြန်သည်။ မနက်ကသူတဝက်တပျက်ကြီးနှင့်မဆတ်တငန့်ကြီးဖြစ်ခဲ့ရတာကိုလည်းသတိရသွားလေသည်။

သူက သူ့အမေ ဘောင်းဘီကိုပြန်ဆွဲမတင်နိုင်စေရန် ကန်၍ဆွဲထားလိုက်သည်။ တောင်ထနေသောသူ၏လီးထိပ်ဖူးက စောက်ပတ်ဝမှာမထိတထိသွားထောက်နေလေပြီ။ ဒါပေမယ့်သူ့ပုံစံကနောက်နေပြောင်နေသည့်ပုံစံမှ တပြားသားမှမလျှော့။

“မေမေ ဒီလိုမျိုးအသာစီးချည်းပဲယူနေလို့မရဘူးနော်။ သားက တကိုယ်လုံးချွတ်ထားရတာ။ သားအဖော်ရအောင် မေမေလည်း ချွတ်ချလိုက်တော့..”

“ဘာလဲ..မရဘူး..၊ ဘောင်းဘီက ခြေထောက်ကကျွတ်ကျသွားသေးတာမဟုတ်ဘူးနော်၊ ဘာလို့ချွတ်ရမှာလဲ၊ လူလည်လာမကျနဲ့..သွား..”

ခင်နွဲ့နှောင်းပြောနေတဲ့စကားမဆုံးလိုက်ခင်မှာပင် ဝဿန်ကခြေထောက်ကိုဆန့်လိုက်ပြီး ခြေချောင်းလေးများဖြင့် ဘောင်းဘီကိုလှမ်းညှပ်လိုက်ကာ အားနှင့်ခုတ်ဆွဲချလိုက်တော့ ခြေကျင်းဝတ်အထိလျှောကျသွားချိန်တွင်၊ သူကသူ့အမေကို ခါးမှဆွဲမပြီးပွေ့တင်လိုက်တော့ ဘောင်းဘီကအလွယ်တကူပင်ခြေထောက်မှကွင်းလိုက်ကျွတ်ကျသွားခဲ့သည်။ သူက အမေဖြစ်သူကိုပွေ့ရာမှပြန်ချလိုက်၍ ရေပေါ်ပေါ်တက်လာသော ဘောင်းဘီကို အမိအရဖမ်းယူလိုက်ပြီး သူ့အမေနှင့်ဝေးရာသို့ကူးပြေးလေတော့၏။ ခင်နွဲ့နှောင်းမှာရုတ်တရက်အံ့အားသင့်ကျန်ခဲ့ပြီးမှ အခြေအနေကိုနားလည်သွားပြီးရေငုတ်ကာသူ့သားနောက်သို့ကူးလိုက်ခဲ့ရင်း

“ဟေ့..ဟေ့..ယူမသွားနဲ့လေ၊ အခုလာပြန်ပေးနော်..၊ တော်ကြာသူများတွေ လာမြင်ကုန်တော့မယ်၊ ပြန်လာခဲ့..”

“ဟားဟား..ဒီနေရာမှာသားတို့ကလွဲလို့ ဘယ်သူမှမရှိပါဘူးမေမေရ..”

ဝဿန်ကရှေ့မှပြေးရင်း ရေတိမ်ပိုင်းရောက်သွားတော့ ခင်နွဲ့နှောင်းကိုနောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူမက ရေထဲတွင် ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ဘယ်ညာတစ်လှည့်စီလိမ်ကျစ်ရင်းလျှောက်လိုက်လာသည်။ ဝဿန်က ရေလယ်ပိုင်းသို့ထိုးဆင်းလိုက်ပြန်ပြီး ချောင်းအဖျားဘက်သို့ဆက်ကူးပြေးခဲ့ပြန်သည်။ သူကူးခဲ့သောနေရာမှာချောင်းတစ်ဆစ်ချိုးအကွေ့၏တစ်ဘက်တွင်ရှိသော ယမန်နေ့ကမျက်နှာဖြူဘိုစုံတွဲချစ်တင်းနှော ကစ်ဆင်ရိုက်နေတာကို တွေ့ခဲ့ရသောနေရာဖြစ်သည်။

ထိုနေရာသည်ချောင်းကွ့ကိုလွန်ခဲ့ပြီဖြစ်သဖြင့် ပင်မရေကစားရန်ချဲ့ထားသောရေပြင်ကန်ကျယ်ကြီးကိုကျော်ခဲ့ပြီး တကယ့်ကိုအများမြင်ကွင်းမှမျက်ကွယ်ဖြစ်သောနေရာတစ်ခုပင်တည်း။ကျောက်တုံးကျောက်ဆောင်လည်းပိုများပြားလာခဲ့သည် ကွေ့အကျော် ချောင်းလေး၏ကျောက်တုံးကြီးတစ်ခုအကွယ်တွင် လူလေးငါးယောက် အသာကလေးဝင်ဆော့နိုင်တဲ့ကျောက်ခွက်အိုင်ကြီးတစ်ခုရှိနေလေသည်။ ထိုနေရာအရောက်တွင် ဝဿန်လည်းအနည်းငယ်ဟိုက်လာသဖြင့်ခဏနားလိုက်သည်တွင် ခင်နွဲ့နှောင်းကလည်းလိုက်လို့မီလာကာ သူ့သားအပေါ်လျှောထိုးခုန်အုပ်၍ဖမ်းလိုက်သည်။ သူ့လက်ထဲကဘောင်းဘီကိုလည်း အရပြန်လုယူလိုက်ပြီးပြောလိုက်၏။

“ဟား..ဟား..ပြန်ရပြီကွ၊ တွေ့ပြီလား..ဘာရမလဲ”

သူမကဒိုင်ဗင်ထိုးအုပ်လိုက်သဖြင့် နှစ်ယောက်သားမှာ ရေအောက်တစ်တောင်သာသာလောက်တွင်မြုပ်နေသော ကျောက်သားပြင်ညီတစ်ခုအပေါ်မှာ ထပ်လျက်သားကျသွားကြရာ၊ သူတို့၏ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကပူးကပ်ဖိထပ်သွားကြသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ အတော်ဝေးအောင် ရေကူး၍ပြေးတမ်းလိုက်တမ်းကစားလာခဲ့သောကြောင့် မောဟိုက်စွာအသက်ရှူနေကြရသည်။ ဆက်မလှုပ်နိုင်ကြတော့။

လူကမောနေသော်လည်းခင်နွဲ့နှောင်းမှာ သူမ၏ပေါင်ကြားခွဆုံနယ်မြေတွင် ပူနွေးတောင့်တင်းသော အသားချောင်းကြီးတစ်ချောင်းက အတောင့်လိုက်ဖိပွတ်ဆွဲနေသည့်အထိအတွ့ကို ခံစားလိုက်ရသည်တွင်၊ အတွေ့အကြုံရင့်အိမ်ထောင်သည်မိန်းမတစ်ယောက်အဖို့ ဒါကဘာကြီးလည်းဆိုတာကို နှစ်ခါမစဥ်းစားလိုက်ရပဲနှင်သိလိုက်ပေပြီ။ သူမ၏ရင်ကလည်းဒိတ်ကနဲဖြင့် တဗြုန်းဗြုန်းထခုန်လေတော့သည်။ သူတို့နှစ်ယာက်စလုံးမှာ ကိုယ်တုံးလုံးကျွတ်ထားသည့်အသားချင်းကပူးကပ်ထိတွေ့မှုကိုရနေသောအခါ၊ ရေကအေးသော်လည်း အသွေးအသားတွေကပူနွေး၍ဆူတက်လာကြလေတော့၏။

သူမက ခုန်နေသောရင်ကိုငြိမ်သက်သွားအောင် အတော်ထိမ်းလိုက်ရ၏။ ယခုအချိန်တွင် ခင်နွဲ့နှောင်းမှာသူမ၏ဘောင်းဘီကိုပြန်လု၍ရသွားသော်လည်း ချက်ချင်းအလောတကြီးပြန်ဝတ်ဖို့ပုံစံမပြတော့ပေ။ သူမကသူ့သားအပေါ်ထပ်ဖိထားရာမှထရပ်လိုက်ပြီးလက်ထဲမှဘောင်းဘီတိုကို သူမတို့ဘေးတွင်ကွယ်နေသောကျောက်တုံးကြီး၏ကျောက်ဆွယ်တစ်ခုပေါ်သို့လှမ်းပစ်တင်လိုက်ပြီးပြောသည်။

“ဘယ်လိုလဲ..ကောင်ဆိုးလေး..၊ ဆော့ချက်ကတော့ ကိုယ်အမေဘောင်းဘီကိုမရရအောင်ချွတ်ပြေးသွားသေးတယ်နော်၊ တကယ့်ကိုလက်လန်တယ်..၊ အခုတော့ဖမ်းမိပြီ။၊ နင်ဘာဆက်ကစားဖို့ကြံနေသေးတာလဲ..ပြော..”

“ပြေးတမ်း၊ လိုက်တမ်း၊ လုတမ်းကစားရတာပျင်းတောင်လာပြီမေမေရ၊ ဒီတော့နည်းနည်းလေးစိတ်လှုပ်ရှားရတာမျိုး ပြောင်းဆော့မယ်လေ။ နဂါးဂူအောင်းကစားနည်း..”

ဝဿန်တစ်ယောက် ပေါက်ကရတွေစပြီးပြောလေပြီ။

“ဘာ. ဘာ..ဘယ်လို၊ ဘယ်လိုမျိုးကစားရတာလဲ၊ ငါတခါမှမကြားဖူးဘူး..”

ခင်နွဲ့နှောင်းမှာလည်း သူမသားပြောလာတဲ့ကစားနည်းအသစ်ရဲ့နာမည်ကိုကြားလိုက်တော့ နည်းနည်း ကြောင်တက်တက်ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ သူမတသက်တာကြားဖူးခဲ့သောမြန်မာ့ရိုးရာခလေးကစားနည်းပေါင်းစုံတွင် ဒီနာမည်မျိုးကိုတခါမှမရင်းနှီးဖူးခဲ့ပါ။

“ဒီလိုမေမေရဲ့ နဂါးဂူအောင်းဆိုတော့ အရင်ဆုံးနဂါးတစ်ကောင်ကိုအရင်ရှာရလိမ့်မယ်”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့သူက ရေထဲတွင်ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး ကိုယ်ဖော့မျောနေစေ၍ သူ၏တောင်နေသောလီးကို ရေမျက်နှာပြင်အပေါ်ဖော်ကာ ဒစ်ကြီးကိုခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်ပြလျက် သူ့အမေကိုနှုတ်ဆက်လိုက်လေ၏။

“ဒီမှာလေ..မေမေရဲ့ ကြည့်ပါဦး နဂါးကြီးတွေ့ပြီ..ဟဲဟဲ..”

ခင်နွဲ့နှောင်းကသူမ၏သားလုပ်နေပုံ့ကိုကြည်၍ တဟားဟားထရယ်တော့၏။

“ဟာ..ဟ၊ အမယ်လေး၊ နဂါးကြီးတဲ့..ဟိ..ဟိ..၊ ဒီဆေးပေါ့လိပ်လေးလောက်ကိုလား၊ နဂါးကြီးတဲ့..ဟား..ဟားဟား..”

“ဟာ..! မေမေကလဲ..ဒီလောက်နဲ့တောင် ဂူကကျပ်နေလောက်ပြီ မေမေရ..”

“ဒါနဲ့..နင့်နဂါးဝင်မယ့်ဂူက ဘယ်မှာလဲ..”

သူက သူ့အမေခင်နွဲ့နှောင်း၏ဖင်ဟောင်းလောင်းဖြစ်နေသောပေါင်ခွကြားသို့ဆတ်ခနဲလက်လှမ်းလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကိုပေါ်တင်ကြီးကိုင်နှိုက်လိုက်ရင်း..

“ဒီဂူလောက်ဆိုအနေတော်လောက်ဖြစ်မယ်ထင်တာပဲ..”

ဝဿန်ကအခုမှတော့မထူးတော့ပြီ။ သူ့အမေကိုဒဲ့ကြီးတည့်တည့် တိုက်ကွက်ဆင်လိုက်တော့သည်။ ဒီတစ်ခါအောင်မြင်သွားခဲ့ရင်တော့ နောင်တွင်သူ့အမေအရက်အမူးကိုစောင့်စရာမလိုတော့၊ အိပ်နေတုန်းခိုးစားစရာလည်းလိုတော့မည် မဟူတ်တော့ပဲ၊ သူလိုတဲ့အချိန်မှာချွဲနွဲ့ပြီးတောင်းစားရုံပဲရှိတော့မည်။ ခင်နွဲ့နှောင်းမှာသူ့သား၏မထင်မှတ်သောအပြုအမူကြောင့် အိုးတိုးအန်းတမ်းကြီးဖြစ်သွားပြီး ပြန်မေးလိုက်သည်။

“အဲ့ဒီတော့ ဘာဖြစ်လဲ..”

“အရင်ကြည့်သေးတာပေါ့။ နဂါးဝင်လို့ရတဲ့ဂူဟုတ်ရဲ့လားလို့..”

ဝဿန်ကသူ့​မွေးသမိခင်၏စောက်ဖုတ်ကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီးဆက်နှိုက်ပေးနေလိုက်ပြနိ​လေသည်။ ယထုအခွိန်တွင်သူ၏သတ္တိ​တွေကဘယ်က​ပေါက်ဖွားလာသလဲမသိ​တော့​ပေ။ ခင်နွဲ့နှောင်းမှာလည်းတကိုယ်လုံးတုန်ရီနေလေပြီ။ သူမ၏စိတ်တွေကစတင်ဖောက်ပြန်နေသည်မှာ စောစောလေးက နှစ်ယောက်သားအောက်ပိုင်းဗလာဖြင့်ထပ်ဖိရက်သားကြီးလဲကျသွားစဥ်ကထဲကဖြစ်သည်။ ယခုအနှိုက်ခံနေရသော သူမစောက်ဖုတ်ထဲကရွစိရွစိဖြစ်လာသည်။ ရေထဲမှာစိမ်နေရသော်လည်း အတွင်းထဲက စောက်ရည်များကကြိတ်ညှစ်လိမ့်စီးထွက်လာနေသည့်ဖီလင်ကိုသူမခံစား၍ရနေလေသည်။ ”

ဝင်လို့ရမရ စမ်းကြည့်မှသိမှာပဲ ..မေ”

ဝဿန်ကသူ့အမေ၏အခြေအနေကို အကဲစမ်းရင်း စကားဖြင့်အသားယူကာ နာမည်ကိုအဖျားဆွတ်၍ မြှူတူတူဖြင့်ပြောလိုက်၏။ ခင်နွဲ့နှောင်း၏မျက်နှာလေးက ရှက်သွေးများဖြင့် နီရဲ၍တက်လာလေသည်။ မပြုံးတပြုံးလေးလုပ်ရင်း အသံမပွင့်တပွင့်လေးနှင့်ပြန်ပြောလာ၏။

“သိဘူးလေ..၊ အဲဒီလိုမျိုးတစ်ခါမှ မှမကစားဘူးတဲ့ဟာ၊ စမ်းကြည့်ချင်ကြည့်ပေါ့..”
—————————-

အပိုင်း(၁၉) ဆက်ရန်

(အပိုင်း -၁၉)

ခင်နွဲ့နှောင်း၏မပွင့်တပွင့်အပြောလေးက သားဖြစ်သူဝဿန်အတွက်လမ်းခင်းပေးလိုက်ပြီဖြစ်ပေသည်။ သူဘာတွန့်ဆုတ်၍နေတော့မည်နည်း။

“ဒါဆိုသားရဲ့နဂါးလေးကိုဂူထဲကိုစမ်းလွှတ်ကြည့်လိုက်မယ်လေ..မေ။ လမ်းကြောအဆင်ပြေရဲ့လားကြည့်ရအောင်လို့”

“ဖြေးဖြေးလွှတ်နော်..ဂူကကျဥ်းကျဥ်းလေးရယ်၊ တော်ကြာဂူလေးနာပြီးပဲ့သွားဦးမယ်..”

ခင်နွဲ့နှောင်းမှာ အခြေအနေနှင့်သွေးသားတို့၏လှုံ့ဆော်မှုအရ သူမ၏ခေါင်းထဲတွင်ဆင်ခြင်တုံတရားတွေကငုပ်လျိုးသွားပြီး၊ အထန်စိတ်တွေက ရှေ့သို့ထွက်လာခဲ့တော့သည်။ တဏှာရာဂပိုးတွေချက်ချင်းဘယ်ကဝင်ရောက်လာသလဲမသိ တရွရွကြွတက်လာတာကို သူမကိုယ်တိုင် မထိမ်းလိုက်နိုင်ခဲ့ပဲ စကားတွေဖြင့်ဖိတ်ခေါ်သမှုပြုခဲ့လေသည်။

ဖိုမတို့၏သဘာဝအရင်းခံသာကျန်ခဲ့သော သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်က သွေးသား၏စေခိုင်းချက်အတိုင်း အလိုလိုလှုပ်ရှားလာသည်။ ကြီးမားသောကျောက်တုံးလုံးချောကြီးနှင့်ကပ်ရက်အပိုင်းမှ ရေအောက်ကျောက်ပြင်ပေါ်တွင်သူမကထိုင်လျက်သားရှိနေရာမှ ကျောက်တုံးကြီးကိုပြေလျော့လျော့ကျောမှီလျက် လှန်ချလိုက်သည်။ သူမ၏ဒူးနှစ်ချောင်းကရေမျက်နှာပြင်ပေါ်သို့ထောင်တက်လာပြီး ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးက ဘေးတဘက်တချက်သို့ကားသွားလေသည်။

ဝဿန်ကခင်နွဲ့နှောင်းကိုကြည့်လိုက်သည်။ တကယ်တော့သူ့အမေသည်မိန်းမတစ်ယောက်သာဖြစ်၍ မိန်းမတစ်ယောက်ကဲ့သို့ပဲ ပြုမူနေလေပြီ။ သူမတွင် အမေဆိုသည့်သိစိတ်ကမှေးမှိန်မှုန်ဝါးသွားခဲ့ပြီ။ ဒီလိုအနေအထားကိုဝဿန်ကချက်ချင်းသဘောပေါက်လိုက်တာနဲ့ သူ၏တင်းကျပ်စွာမာထန်နေသောလီးကြီးကိုကောက်ကိုင်လိုက်လျက်၊ ဂူပေါက်ဝဟုဆိုသော သူအမေ၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာအကြားတည့်တည့်ချိန်လိုက်ကာ ခါးကိုကော့၊ ဖင်ကိုရှေ့တွန်းရင်း လီးကိုထိုးသွင်းလိုက်သည်။ အခုရက်ပိုင်းအတွင်း သူအကြိမ်ကြိမ်အဖန်ဖန်ခိုးသွင်းခဲ့ဖူးသောသူ့အမေ၏စောက်ဖုတ်က များစွားအားမထုတ်လိုက်ရပဲနှင့် အခက်အခဲမရှိဝင်သွားတော့သည်။

ခင်နွဲ့နှောင်းမှာ သူမစောက်ဖုတ်ထဲသို့သူ့သား၏လီးကြီးကထိုးခွဲဝင်ရောက်လာနေသည်ကို မျက်တောင်မခတ်တမ်းစိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ကြည့်နေလေသည်။ သူတို့ယခုလှုပ်ရှားနေသောစောက်ဖုတ်နှင့်လီးမှာ ရေအောက် တစ်ထွာလောက်အနက်တွင်ရှိနေသော်လည်း ကြည်လင်လှသောရေကြောင့် လှုပ်ရှားမှုတွေကိုအတိုင်းသားဖောက်ထွင်းမြင်နေရတာဖြစ်သည်။ လီးကစောက်ဖုတ်ထဲကိုနင့်ကနဲအိကနဲ ဝင်သွားတာနှင့်၊ ဝဿန်တစ်ယောက် ရိုးတွင်ခြင်ဆီထဲအထိဆိမ့်သွားအောင်ကောင်းလွန်းလှသည့်အရသာကိုလီးကတဆင့်ခံစားလိုက်ရသည်။

ယခု သူကသူ့အမေကို သူ့လီးနှင့်ထိုး၍လိုးနေသည်မှာ နေ့ခင်းကြီးကြောင်တောင် သက်ရှင်လှုပ်ရှားနေသောသဘာဝပတ်ဝန်းကျင်မှာဖြစ်ပြီး အိပ်မက်တစ်ခုမဟုတ်တာတော့သေချာသည်။ သူ့ကိုယ်ကိုဖြတ်စီးနေသောစမ်းရေအေး၏အထိအတွေ့ကိုပင်သူရနေသည်။ အခုက လူမှန်းမသိအောင်သူတို့နှစ်ယောက်မူးရူးနေကြသည်မဟုတ်သလို၊ သူ့အမေမသိပဲနှင့်ခိုးလိုးနေရတာလည်းမဟုတ်ပေ။ သူ့အမေခင်နွဲနှောင်းကပုံမှန်နိုးကြားသောစိတ်ရှိရှိကြီးနှင့် စိတ်လိုလက်ရခံနေခြင်းဖြစ်တာကိုသိလို့ သူ့ရဲ့ရမ္မက်စိတ်ရာဂသွေးတွေကဟုန်းကနဲကြွတက်လာပြီးတဖတ်ဖတ်နှင့်ဆောင့်လိုးတော့၏။ ခင်နွဲ့နှောင်းမှာလည်း အတူတူပင်ဖြစ်လေသည်။ သူမသား၏လီးဝင်သွားတာနဲ့ မိန်းမောကျသွားတော့သည်။

သူမအဖို့ယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့် စိတ်လိုလက်ရကာမ မဆက်ဆံခဲ့တာကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ သူမယောက်ျားကြီး ဦးမင်းနိုင်အငယ်အနှောင်းတွေစထားကထဲက သူမ၏လိင်စိတ်တွေကစိတ်ပျက်ဖွယ်လျော့ပါးသွားခဲ့သည်။ ကိုယ့်ယောက်ျားဆို၍သာ ဆက်ဆံသွားလာနေရသော်လည်း သူမ၏အတွင်းစိတ်ကိုကရွံမုန်းနေခဲ့ပြီဖြစ်လို့ ဝတ္တရားကျေမျှသာငြိမ်အိပ်ပေးနေခဲ့တာဖြစ်ပြီး အပြန်အလှန်ကာမဖီလင်တွေ၊ ရမ္မက်စိတ်တွေ မပေါ်ခဲ့တာပဲကြာလှပေါ့။

သူမအိပ်ပျော်နေတုန်း သား၏ခိုးအလုပ်ခံခဲ့ရတာတွေကလည်း မမှတ်မိနိုင်သည့်အိပ်မက်တွေဖြစ်ပြီး၊ ဟိုယခင်တစ်ညကမူးမူးရူးရူးဖြင့်သားအမိနှစ်ယောက်ဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့ကြတာကိုလည်း ပျက်နေသောchip ဆဲလ်တစ်ခုကဲ့သို့ မန်မိုရီကမှုန်ဝါးနေခဲ့သည်လေ။ ယခုတော့သူမစိတ်တွေ အကုန်သိရှိခံယူနိုင်သောအခြေအနေတွင်၊ သားဖြစ်သူက သူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲလီးဖြင့်ထိုးခွဲကာ လိုးနေတာကိုအသွေးအသားတွေတဖျင်းဖျင်းကြွ ကြက်သီးတွေထလာအောင်ခံယူသိရှိနေရင်း။ သူ့သားကိုရမ္မက်စိတ်ဖြင့်အမောတကောပြန်ဖက်လိုက်မိတော့၏။

အို..ကောင်းလှချည်လား။ သားကသူမကိုရည်းစားတစ်ယောက်၊ မိန်းမတစ်ယောက်လိုမျိုးဆက်ဆံကာ လင်မယားတွေလိုမျိုးလိုးနေတာပါလား။ နေရင်းထိုင်ရင်း အပျော်အပြက်ဆော့ရင်းဖြင့် သူ့သား၏မယားဘဝသို့သက်ဆင်းနေရပြီလား၊

(ဟင်း..ကောင်ဆိုးလေး..၊ ကိုယ်အမေကိုယ်လိုးလေး..)

သူမ၏စိတ်ထဲကကြိတ်၍ရေရွတ်နေသော်လည်း စောက်ဖုတ်ထဲကအကောင်းကြီးကောင်းနေသောအရသာကိုသူမ မတွန်းလှန်နိုင်ပေ။

“အူးရ်..အားးးး..ဟားး  သွင်းလို့ကောင်းတယ်မေ..၊ ရတယ်၊ ဒါမှ..နဂါးအောင်းလို့ရတဲ့ဂူ၊ သုံးလို့ရတဲ့ ဂူအစစ်ပဲ..အူးဟူး..ရှီးးး”

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ဖွတ်..ဖွတ်..ပလောက်..ပလောက်..

ဝဿန်ကညည်းရင်းညူရင်း ဆောင့်လိုးချက်တွေကမြန်လာသောအခါ အသားချင်း ပေါင်ချင်းရိုက်ခတ်သံများ၊ ရေရိုက်သံများက မြိုင်ဆိုင်စွာထွက်ပေါ်လာ၏။ ခင်နွဲ့နှောင်းမှာလည်း သူမပေါင်ကြားမှာဝင်ထွက်ဖြစ်ပျက်နေသောလှုပ်ရှားမှုများကိုစိတ်လှုပ်ရှားရင်ဖိုစွာဖြင့်ငုံ့ကြည့်ရင်း ပြန်ပြောမိသည်။

“ကဲ..စမ်းကြည့်တော့လည်း မေမေ့ရဲ့ဂူကတကယ်ပဲနဂါးအောင်းလို့ရတာပဲမဟုတ်လား..အင်းး အူးအူးးးး. အင့်..အင့်..ဟင့်.ကောင်းတယ် ဟင့်..ဆောင့်..ဆောင့်စမ်း..ဝဿန်..အားးရ်..”

ဖုန်း..ဖုန်း..ဖုန်း..ဖတ်..ဖတ်ဖတ်..ဗျိ..ဗျိ..ဖျစ်..

ခင်နွဲ့နှောင်းသည်ဝိုင်းဝိုင်းလည်သောမျက်လုံးများနှင့်မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ကာ သူ့သားဝဿန်ကို ရမ္မက်ဖီလင်ပြင်းစွာဖြင့်ကြည့်လျက်ရှိသည်။ သူမ၏အသွေးအသားတွေကအရမ်းထကြွသောင်းကျန်းနေပြီး ကာမဆက်ဆံခြင်းတွင်နစ်မြောနေခဲ့ပြီ။ အခုသူမကိုပစ်ဆောင့်လိုးပေးနေသူမှာ သူ့ရင်မှမွေးထုတ်ထားသောသားမကလို့ ဘာကြီးပဲဖြစ်နေနေဂရုမစိုက်တော့။ ဘယ်သူလိုးတာကအရေးမကြီး၊အခုသူမကအလိုးခံနေရတာကိုပဲကျေနပ်နေမိသည်။

ဝဿန်ကလည်းရမ္မက်ခိုးဝေနေသောသူ့မိခင်၏မျက်လုံးရွဲရွဲကြီးတွေကိုတည့်တည့်ဆိုင်၍ကြည့်ရင်း ပြုံးကြည့်နေလိုက်သည်။ သူ့ဖင်ကလည်းစက်တစ်ခုလည်နေသလိုရှေ့နောက်ဒလစပ်ခုတ်ကာ တဖုန်းဖုန်းနှင့်ဆောင့်နေလေသည်။ သူတို့သားအမိသည် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ရီဝေတပ်မက်သောတဏှာစိတ် မျက်လုံးများဖြင့်အပြန်အလှန်ကြည့်နေမိကြလေသည်။ စိတ်ပါလက်ပါအပြိုင်အဆိုင်လိုးနေခံနေကြပြီးမှ ခင်နွဲ့နှောင်းကစကားစပြောလာသည်။

“ဒီနားမှာကတိတ်ဆိတ်နေတာပဲနော်”

ဝဿန်ကပြန်၍

“တိတ်ဆိတ်တော့ကောင်းတာပေါ့ စိတ်ရှိလက်ရှိလိုးလို့ကောင်းတာပေါ့ နော်..မေ”

“ဘယ်သူမှလာမမြင်နိုင်လောက်ပါဘူးနော်”

သူ့အမေဒီလိုပြောလိုက်တော့ သူ့အနေနဲ့ကလည်းသိပ်မသေချာပါ၊ စိတ်စနိုးစနောင့်တော့ဖြစ်သွားသည်။ ဒိီတော့စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်မလုပ်ပဲ၊ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုနည်းနည်း အကဲခတ်ကြည့်တာကတော့မမှားဟုတွေးလိုက်ကာ သူ့အမေကိုခဏကြွ၍ထခိုင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့စောက်ဖုတ်ထဲလီးစွပ်ရက်တန်းလန်းကမကျွတ်စေပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းဖြင့်ကွယ်နေသောကျောက်တုံးကြီးအစပ်သို့ ရွှေလာခဲ့သည်။ ခင်နွဲ့နှောင်းက သူ့သား၏ခါးကိုခွထားရင်း လည်ပင်းကိုလည်းသိုင်းဖက်ကာတွဲလောင်းကြီးလိုက်ပါလာခဲ့လေသည်။

ကျောက်တုံးအစွန်းကိုရောက်တော့ဝဿန်က ခေါင်းအနည်းငယ်ထုတ်၍ ချောင်းတလျောက်နှင့် ဘေးဘီဝန်းကျင်ကိုအမြန်မျက်လုံးကစားပြီးအကဲခတ်လိုက်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်က ပုံမှန်အတိုင်းလုံးဝတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေ၍ မည်သူတစ်စုံတယောက်၏အရိပ်အယောင်မှမမြင်ရပေ။

“ဘာမှမမြင်ရဘူး၊ ဘယ်သူမှရှိပုံမရဘူးမေ..”

“ဒါဆို မေတို့ဆက်လုပ်ကြရအောင်လေ..”

ဝဿန်ကပြောလိုက်တော့၊ ခင်နွဲ့နှောင်းကကြာကြည့်ရွဲရွဲလေးဖြင့်သူ့ကိုပြီတီတီကြည့်ရင်း ပြန်ပြောလိုက်လေ၏။ သူမ၏စကားအသုံးအနှုန်းကလည်းပြောင်းလာခဲ့လေပြီ။ ဝဿန်ကအကဲစမ်း၍ ကိုယ့်အမေကိုမထိတထိဖြင့်မေတစ်လုံးထဲရွရွလေးခေါ်ပေးနေတာသုံးလေးကြိမ်ရှိလာတော့ သူမကလည်း သူ့ကိုယ်သူအမေဟုခံယူထားသော မေမေဟူသည့်နမ်စားမှ ချစ်သူရည်းစားတစ်ယောက်လို စိတ်ကခံယူလိုက်ပြီး မေ ဟူသော တစ်လုံးနမ်စားကိုလိုက်သုံးလာခဲ့သည်။ ဒါသည်ပင် သူမက ဝဿန်အားသားအဖြစ်မှဆက်ဆံရေးတစ်ဆင့်တက်၍ သူမ၏ဆန္ဒကိုဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်သောယောက်ျားတစ်ယောက် အဖြစ်အသိအမှတ်ပြလိုက်ခြင်းပေလား။

ဝဿန်ကတော့သူ့အမေခင်နွဲ့နှောင်း၏မှာ သူအလိုရှိရာ ဆွဲခေါ်ရာသို့လုံးလုံးပါလာခဲ့ပြီဆိုတာသိလိုက်ပြီးကျေနပ်စွာပြုံးမိသည်။ သူ့ကိုယ်သူလည်းယုံကြည်မှုပြည့်လာပြီးအမေဖြစ်သူကိုအားမနာတမ်းကိုင်ရဲလာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ သူကခင်နွဲ့နှောင်းကိုမျက်လုံးချင်းဆိုင်၍စောက်ဖုတ်ကိုရဲရဲတင်းတင်းနှိုက်ဆွပေးနေသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲလက်နှိုက်ရာမှစောက်စိလေးကိုလက်ထိပ်ဖြင့်ပွတ်ချေလျက်ရှိရာမှလက်ကိုရုပ်ပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲသို့ပြန်သွင်းကာအရသာရှိစွာစုပ်ပြလိုက်ရင်း သူ့အမေကိုမချိုမချဥ်ကြည့်လိုက်၏။ သူ၏တဏှာစိတ်သုက်ပိုးတွေကခေါင်းထဲထိတက်ဆောင့်ကာ ထကြွလျက်ရှိနေသည်။

သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်မတိုင်ပင်ရပဲနှင့် ကျောက်ခွက်ရေအိုင်ကြီးထဲတွင်မတ်တပ်ဆင်းရပ်လိုက်ကြသည်။ ထိုနေရာတွင်ရေကသိပ်မနက်ပါ ခါကျော်ကျော်လောက်သာရှိမည်။ သူတို့၏ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းတွေကရေအောက်တွင်မြုပ်နေကြသည်။ ဝဿန်၏လီးကသူ့အမေ၏စောက်ဖုတ်ထဲတွင်ပိုပြင်းလာသောဆောင့်ချက်များဖြင့်ဝင်ထွက်လျက်ရှိနေလေသည်။

“အင့်..အင့်..အင့်..အူးးရ်..ဘယ်လိုလဲ..မေ့ဂူလေးကကျပ်ပြီးဖစ်တ်ဖြစ်နေတာပဲမဟုတ်လား”

ခင်နွဲနှောင်းကညည်းသံတစ်ဝက်ဖြင့်မေးလိုက်၏။

“ကျပ်တာပေါ့ အထဲမှာနဂါးကို..ညပ်သပ်နေတာပဲ မေ့ဂူလေးက၊ အဲ..မဟုတ်ဘူး မေ့စောက်ဖုတ်လေးက..အား..လို့လို့ကောင်းလိုက်တာ..”

ဝဿန်က သွယ်ဝိုက်ပြီးကဗျာဆန်မနေတော့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပင်ပြောလာတော့သည်။

“အင်းလေ..အဲ့ဒီလီးကြီးကလိုးနေတာ မေ့စောက်ဖုတ်ပဲဟာကို..၊ ကောင်းရင်လဲကြာကြာဆက်လိုးပေးတော့နော်..အီးး အထဲမှာနင့်နေတာပဲ။ ယားတယ်၊ ကောင်းတယ်..လိုး..လိုး..၊ ဆောင့်ပေးပါ..”

ပတ်..ပတ်..ပတ်..ပတ်..ပတ်..

ရေအောက်မှာမို့ အသားချင်းရိုက်ခတ်သည့်လိုးသံကတော့သိပ်မကျယ်လှပါ။ ဒါပေမယ့်ကျောက်ခွက်အိုင်ထဲမှာ ရေတွေဗြောင်းဆန်ကာဘောင်ဘင်ခတ်ကုန်ပြီ။ သာယာပျော်ရွှင်သောဖီလင်ဖြင့်ရင်ခေါင့်ထဲကထွက်လာသောညည်းသံမျာကသာပိုကျယ်နေ၏။

“အင့်..အင့်..ဟင့်..ဟူးးး..အားးး အို..အိုးးး”

“အိုး..အိုးရ်..အိုးး..အူးးး ဖာ့ခ်.. ငါ့လီးတဲ့မှ၊ လိုးလိုကောင်းလိုက်တဲ့စောက်ဖုတ်ကွာ..။ ကဲဟာ..ကဲဟာ..ရှီးးးးး..”

ပတ်ဝန်းကျင်မှာဘယ်သူမှမရှိတာသေချာနေပြီဖြစ်သဖြင့် သားအမိနှစ်ယောက်စလုံး အသံကုန်လွှတ်ကာအော်ရင်း စိတ်လွတ်လက်လွတ်လိုးနေကြသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးတဏှာသွေးတွေငယ်ထိပ်တက်ဆောင့် နေကြပြီဖြစ်လို့ မရှက်နိုင်မကြောက်နိုင်ကြတော့ပါ။

ဝဿန်က သူအမေခင်နွဲ့နှောင်းကိုကြုံးဖက်၍ တဖတ်ဖတ်ဆောင့်နေရင်း သူမ၏ခေါင်းလေးကိုအတင်းဆွဲမပြီး နှုတ်ခမ်းကိုဆွဲစုပ်၍တရှိုက်မက်မက်နှင့်ကစ်ဆင်ဆွဲနမ်းရှုပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ခင်နွဲ့နှောင်းကလည်းမျက်နှာလေးအလိုက်သင့်မော့ပေးပြီး သူမ၏လျှာလေးကိုပါးစပ်ထဲပြန်လည်ထိုးသွင်းလာသည်။ သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်သည် အကြောတွေ တဖျင်းဖျင်းထအောင်ကောင်းရင်း တက်ညီလက်ညီလိုးဆော်နေကြလေသည်။

ချွတ်..ဖျောက်. ဖျောက်..ဝုန်း..

သူတို့လိုးလို့ကောင်းနေတုန်းမှာ ပဲအရေးကောင်း ဒိန်းဒေါင်းဖျက်ဆိုသလို သစ်ကိုင်းကျိုးကျလာသလိုမျိုးအသံကြားရပြီး တစ်စုံတစ်ခုကချောင်းရေထဲပြုတ်ကျလာသံပါကြားလိုက်ရတော့ နှစ်ယောက်စလုံးလန့်သွားပြီး လိုးတာကရပ်သွားသည်။

“အမလေး..ဘာသံကြီးလဲ. ”

ခင်နွဲ့နှောင်းက ပြူးပြူးပြာပြာဖြင့်မေးလိုက်သည်။ တဆက်ထဲမှာပဲလည်ကိုဆန့်၍ ချောင်းတလျှောက်နှင့် ကမ်းနားမှချောင်းသို့ဆင်းလာရာလမ်းဘက်ကိုပါမျှော် ကြည့်လိုက်သော်လည်းတစ်စုံတစ်ဦးမှမတွေ့ရပဲ တိတ်ဆိတ်မြဲတိတ်ဆိတ် နေသည်ကိုသာတွေ့ရ၏။

“လန့်သွားသလားမေမေရ..၊ ဘာမှမရှိပါဘူး။ သစ်ကိုင်းခြောက်ကျိုးကျတာပဲဖြစ်မှာပါ..”

ဝဿန်ကသူ့အမေစိတ်အေးစေရန်ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ထိုသို့ရုတ်တရက်လန့်သွားသောအခြေအနေကြောင့် သူတို့လိုးနေကြတာက အတန်ငယ်တုန့်ဆိုင်းသွားကြသည်ဖြစ်ရာ လီးတောင်နည်းနည်းပျော့ကျသွားရသည်။ ဒါပေမယ့်လီးတော့စောက်ဖုတ်ထဲမှာစွပ်လျက်သားရှိနေသေးတာပဲဖြစ်၏။

ယခုမှ လက်ရှိအခြေအနေကိုပြန်သတိပြုမိသောဝဿန်က သူ့လီးကိုငုံစုပ်၍မျိုထားသောမိန်းမအင်္ဂါ၏ နွေးထွေးနူးညံ့အိစက်သည့်ဆွဲငင်မှုကိုပြန်ရလိုက်ပြန်ကာလီးကပြန်တင်းလာခဲ့ပြန်၏။ ဒီတော့သူက..

“နဂါးလေးပြန်နိုးလာပြီမေရေ..၊ ဂူလေးကပြန်ကျဥ်းသွားတယ်ထင်သလားလို့၊ နည်းနည်းလေးဖြဲပေးပါလား..”

ခင်နွဲ့နှောင်း၏မျက်စောင်းခပ်ကြီးကြီးတစ်ချက်ကဝဿန့်ပေါ်သို့ထိုးကျလာလေတော့၏။
—————————-

အပိုင်း(၂၀) ဆက်ရန်

(အပိုင်း -၂၀)

ခင်နွဲ့နှောင်းကမျက်စောင်းသာထိုးလိုက်တာ၊ သူမပေါင်တွေကတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းဘေးကားလာပြီး ဖင်ကိုရေအောက်မှာ အောက်နှိမ့်လျှော့ချလို့၊ ကျောက်ပြင်ပေါ်မှာ ဖင်လေးဖြဲပြီးလှဲချလမ်းဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ခေါင်းလေးကတော့လည်ပင်းထောင်ပြီး ရေအပေါ်ကိုဖော်ထားတာပေါ့။

သူတို့တွေ စောစောကလန့်ဖျပ်သွားကြလို့ခဏတဖြုတ်တန့်သွားကြတဲ့ လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ကလည်း အရင်အတိုင်းအရှိန်ပြန်တက်ပြီး ပြန်လှုပ်ရှားလာကြပြန်သည်။ တဝက်တပျက်နဲ့ငြိမ်ပြီးတစ်လစ်ဖြစ်နေတဲ့လီးက၊ ခပ်ပြင်းပြင်းပြန်ဆောင့်လာချက်များနဲ့အတူ အထဲသို့တစထက်တစ ပိုပြီးနက်နက်နဲနဲနစ်ဝင်သွားတာမှာနောက်ဆုံးတော့ တစုံတရာတင်းခံနေတဲ့အထိအတွေ့တစ်ခုခုနဲ့သွားရောက်တိုက်ခိုက်မိသည်ဟု ၀ဿန်ကခံစားလိုက်ရသည်။ သူက သူအမေကိုမျက်ခုံးချီလျက်မေးလိုက်လေ၏။

“နဂါးခေါင်းကဘာကြီးနဲ့သွားတိုးနေတာလဲမေ..”

“အဲဒါသားအိမ်ခေါင်းဝလေ၊ လာလာထိုးနေမိတာ၊ မေ့ဟာလေးကို တဆုံးအထိကစားတာပဲနော်၊ လူကိုမညှာဘူး..လူဆိုး..”

ခင်နွဲ့နှောင်းကပြောလည်းပြော၊ သူမသား၏လက်မောင်းကိုလည်းမနာအောင်ဆွဲဆိတ်လိုက်သေး၏။ ဝဿန်ကလည်းနောက်တစ်ကြိမ် သားအိမ်ဝနှင့်တိုက်မိသည့်တစ်ဆုံးတွင် လီးကိုပြန်မဆုတ်တော့ပဲ၊ ခဏလောက်နှစ်၍စိမ်ထားလိုက်သေးသည်။ ပြီးမှဆက်ညှောင့်ပေးပြန်ရာတွင်သူ့လီးဒစ်ထိပ်က ထိုနေရာကိုဆတ်ဆောက် ဆတ်တောက်နှင့်တော့ပြီးသွေးတိုးစမ်းနေသည်။ မထိတထိကုတ်ဆွ၍ကစားနေသယောင်ပင်။ ပြီးတာနဲ့တဆွဆွနှင့်ဖင်ကိုကြွကာ လိုးရှိန်၊ ဆောင့်ရှိန်ကိုပြန်တင်လိုက်ပြန်သည်။

“အား..အား..အအားဟားး..အိ..ဟိ..အူးးး”

ခင်နွဲ့နှောင်းမှာဆောင့်လိုးခံနေရတဲ့အရှိန်ကို တောင့်မခံနိုင်တော့ပါ။ သံရှည်ဆွဲပြီးညည်းသံတွေကို ဒလစပ်လွှတ်မိနေပြန်သည်။ ဝသန်မှာစိတ်ထလာပြီးအံကြိတ်ကာ ပို၍ခပ်ကြမ်းကြမ်းကိုင်ဆောင့်မိတော့သည်။

“အားးး နာတယ်..ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါဟဲ့…ပထမစစချင်းဆိုတာ မကြမ်းရဘူး..”

ခင်နွဲ့နှောင်းကအဲ့ဒီလိုပြောလိုက်တာကိုကြားရတော့ ဝဿန်ရယ်ချင်သွားသည်။ ဒါကဒီရက်ပိုင်းအတွင်းမှာသူ့အမေကိုကစ်တာ ပထမအကြိမ်မှမဟုတ်တာကြီးကို။ သူမကတော့ ပထမဆုံးအကြိမ်ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပေးမိတာကို ဆိုလိုချင်တာလားတော့မသိပေ။ ခင်နွဲ့နှောင်းကဆက်ပြောပြန်သည်။

“နဂါးလေးကိုဂူထဲကထုတ်ပြီး ရေလေးဘာလေးပေးကူးပါလား။ အထဲမှာကြာကြာအောင်းနေရင် တော်ကြာအသက်ရှူကြပ်ပြီးမျော့နေဦးမယ်နော် ခိခိ..”

“ဘာလဲ..မေက နဂါးလေးကျန်းမာရေးစစ်ပေးချင်လို့လား၊ အရမ်းပူပင်နေရင်လဲကြည့်..ရော့..”

ဝဿန်က လီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲကပြန်နှုတ်ပြီး သူ့အမေရဲ့လက်ကိုဆွဲလို့ လက်ထဲသို့ထည့်ပေးလိုက်သည်။ ခင်နွဲ့နှောင်းက လက်ထဲရောက်လာသောလီးကြီးကို ဖမ်းဆုပ်ထားလျက် လှန်လိုက်၊ မှောက်လိုက်၊ ဘယ်လှည့်ကြည့်လိုက်၊ ညာလှည့်ကြည့်လိုက်ဖြင့် စိတ်ဝင်တစားစူးစမ်းရင်းလှည့်ပတ်ကြည့်နေသည်။

“ဒါကြီးက ဒီလောက်ကြီးတောင် ချက်ချင်းထွားတက်လာနိုင်တာလား စောစောလေးတုန်းကတောင်လက်တောက်လောက်ရှိသေးတာ..”

သူမကပြောရင်းဆိုရင်း အသည်းယားစွာဖြင့် လီးကိုတင်းတင်းဖျစ်ပြီး အထက်အောက်တဖြွတ်ဖြွတ်နှင့်ပွတ်ဆွဲနေသည်။ ဝဿန်၏ သွေးရောင်ရင့်ရင့် ညိုတင်းနေသောဒစ်ထိပ် ကွမ်းသီးခေါင်းကြီးက သူမ၏ လက်ဆုပ်ကွင်း လက်ညှိုးနှင့်လက်မကြားထဲမှပျိကနဲ ပျိကနဲ ချက်မှန်မှန်ခေါင်းပြူထွက်လာနေသည်။

ဆယ်ချက်လောက်ဂွင်းတိုက်ပေးပြီးတော့မှ သူမကခေါင်းကိုငုံ့ပြီး လီးကိုပါးစပ်ထဲကောက်ထည့်၍ ကုန်းစုပ်တော့သည်။ ဝဿန့်လီး၏လုံးပတ်က အတော်အတန်ကြီးလေရာ ခင်နွဲ့နှောင်းမှာပါးစပ်ကိုအားကုန်ဖြဲ၍ငုံလိုက်ရပြီး အာခေါင်ထဲတွင်ပြည့်ကျပ်၍သွားကာ သူမ၏တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေထအောင်တုန်လှုပ်တက်သွားသာ်လည်း အသွေးအသားထဲကပြောမပြတတ်သည့်အားရကျေနပ်သည့်ပီတိတစ်မျိုးကိုလည်းခံစားလိုက်ရသည်။

ဝဿန်မှာလည်း နွေးထွေးသည့်ခံတွင်းနှင့် နူးညံ့ပြည့်ဖြိုးသောနှုတ်ခမ်းထူကြီးများဖြင့်ဆွဲစုပ်ပေးနေတာခံလိုက်ရတော့ အကြောပါင်းတစ်ထောင်ဆိမ့်သွားအောင်ကောင်းနေရသည်။ အထူးသဖြင့်ယခုသူ့ကိုစိတ်လိုလက်ရဖြင့် ပုလွေမှုတ်လီးစုပ်ပေးနေသောပါးစပ်အစုံက မွေးသမိခင်အရင်းကြီးပါလားဆိုသည့်ဖီလင်က သူ့အသွေးအသားတွေဗြောင်းဆန်ကုန်သည်အထိရှိန်းဖိန်းစွာခံစားနေရတော့သည်။ သူက သူ့အမေ၏ခေါင်းကိုအတင်းဖိကိုင်ထားပြီး ပါးစပ်ထဲသို့လီးကိုကော့ကော့ထိုးပေးနေမိသည်။

ခင်နွဲ့နှောင်းက ၅မိနစ်လောက်ကြာအောင် အားရပါးရစုပ်ပေးနေခဲ့ပြီးမှ လီးကိုပါးစပ်မှချွတ်ထုတ်လိုက်ကာ သားဖြစ်သူကိုပြုံးတုံ့တုံ့ဖြင့်မော့ကြည့်လိုက်၏။ သူမ၏ပါးစပ်ထောင့်စွန်းမှသွားရည်များကရွှဲရရွဲကျလာသည့်နည်းတူ ဝဿန်၏လီးပေါ်တွင်လည်းသွားရည်များရွှဲကာဝင်းပြောင်သွားတော့သည်။ သူကသူ့အမေ၏မျက်လုံးရွဲကြီးတွေကိုတည့်တည့်ဆိုင်ကြည့်လိုက်ရင်း စချင်လာသဖြင့် မချိုမချဥ်ပြုံးရင်းပြောလိုက်သည်။

“ဘယ်လိုလဲမေ..၊ မေးမကြည့်ရသေးဘူး၊ နဂါးဂူထဲဝင်လာတော့ ဘယ်လိုဖီလင်ရှိလဲ။ အခုမှပဲသိလိုက်ရတယ်၊ နဂါးဝင်လို့ရတဲ့ဂူက တစ်ခုမကဘူးရှိနေတယ်ဆိုတာကိုလေ။ အပေါ်ဂူရောအောက်ဂူရော အောင်းလို့ရတာပဲ၊ မဟုတ်ဘူးလား..၊ နောက်ထပ်အောင်းစရာတခြားနောက်တစ်ပေါက်လည်းရှိချင်ရှိနေဦးမလားမသိဘူးနော်..ကြုံရင်ထပ်လေ့လာကြည့်ရဦးမယ်..”

သူ့သား၏စကားအဓိပ္ပါယ်ကဘယ်အထိတာသွားတယ်ဆိုတာကို သူမသဘောပေါက်လိုက်တော့ ခင်နွဲ့နှောင်းကဝဿန်၏ပေါင်ကိုဆွဲဆိတ်လိမ်လိုက်ရင်း။

“သွား..ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ။ အရူးလေး..”

သူမ၏မျက်နှာကရှက်သွေးများဖြင့်ပြေးကာ ရဲတွတ်၍တက်သွားသည်။ ဝဿန်က သူ့အမေကို ဒီလိုအရှက်ပိုပုံစံလေးနှင့်မြင်လိုက်ရတာက လှပင်လှနေသေးတော့..။ သူကအူယားသွားပြီးသူ့အမေကိုရင်ခွင်ထဲသို့ဆွဲသွင်းလိုက်ပြန်ကာ ပါးစပ်လေးကိုဆွဲစုပ်၍ပိတ်ပေးလိုက်သည်။ ပြင်းထန်သော တရှိုက်မက်မက်အနမ်းဖြစ်၏။ ခင်နွဲနှောင်းမှာလည်း သူမစိတ်အာရုံကို သားဖြစ်သူ၏နှိုးဆွမှုကပြင်းထန်လွန်းတာကြောင့် စိတ်တွေမတရားကြွလာခဲ့ကာ တုန့်ပြန်မှုတွေကလည်းပြင်းထန်လာခဲ့သည်။ သူမကမတ်တပ်ထရပ်ပြီးသားဖြစ်သူကိုပြန်၍တင်းကျပ်စွာဖက်ထားသည်။ ခြေထောက်တစ်ဘက်ကိုဘေးနားရှိကျောက်တုံးအသေးတစ်ခုပေါ်တင်ကန်ထားရင်းကပြန်ပြောလိုက်သည်။

“ဒီတစ်ခါတော့ မေကိုယ်တိုင်နဂါးကိုဂူထဲခေါ်သွင်းသွားပေးမယ်..”

သူမကဝဿန်ကိုစောစောကသူမထိုင်ခဲ့ရာကျောက်ပြင်ပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းပြီးကျောက်တုံးကြီးကိုကျောမှီခိုင်းထားလိုက်သည်။ သူ့လီးအရင်းဆီးစပ်နဲ့ ဂွေးဥကြီးတွေက ရေအောက်တစ်မိုက်လောက်မှာရှိပြီး၊ လီးထိပ်တစ်ပိုင်းကတော့၊ ရေပေါ်မှာထိုးထွက်နေလေသည်။ သူမကကျောက်ပြင်ပေါ်မှာခြေကုတ်ယူပြီး ဝဿာန်၏လီးတည့်တည့်အပေါ်လောက်မှာခွထိုင်လိုက်ကာ လီးကိုလက်ဖြင့်စမ်း ကုန်းနှိုက်လိုက်၍စောက်ဖုတ်ဝနှင့်တည့်တည့်မှာတေ့လိုက်ရင်း မေးလိုက်သည်။

“အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား..”

“အဆင်သင့်ပါပဲ..ဒါပေမယ့်ခဏနေဦး ဂူဝလေးတော့ကူဖြဲပေးမယ်လေ..”

ဝဿန်ကပြန်ပြောလိုက်ရင်းလက်လှမ်းပြီး စောက်ပတ်ဝကိုဖြဲပေးမလိုလုပ်တော့..

“ရတယ်..ရတယ်..မလိုဘူး..ငြိမ်ငြိမ်နေ”

ခင်နွဲ့နှောင်းကပြန်ပြောလိုက်ရင်း၊ ခါးတစ်ပိုင်းပေါ်မှာကွကွကြီးဖြတ်ထိုင်ထားသော သူမ၏ဖင်ကြီးကို လီးတည့်တည့်ပေါ်သို့အိကနဲ ဖိထိုင်ချလိုက်လေတော့၏။

“အားဟားးး..ရှီး…ဟူး..”

ဝဿန်မှာနောက်ထပ်အကြောတွေ တဖျင်းဖျင်းနှင့်ဆိမ့်တက်သွားရပြန်သည်။ သူမနေနိုင်တော့ပဲ အပေါ်မှာအရှိန်ဖြင့်ဆောင့်ဆောင့်ချလာသောဖင်ကြီးအောက်မှပင့်၍ပင့်၍လီးဖြင့်လှန်ထိုးကာခံလင့်၏။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်နှစ်ယောက်သား အင်နှင့်အားနှင့်လိုးနေ ဆောင့်နေကြတာဖြစ်လို့ ဖင်ကြီးကိုအိကနဲဆောင့်ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း လီးကဂိတ်ဆုံးထောက်၍ သားအိမ်ဝအထိနက်နက်နဲနဲထိကာဂျွမ်းသဒါလန်အောင်ကောင်းနေကြလေသည်။

အခုတော့သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်သားစိတ်တူကိုယ်တူအားရပါးရလိုးနေကြသည်မှာ၊ မိုးကောင်းကင် ကိုလည်းအားမနာ၊ မဟာပထဝီမြေကြီးကိုလည်းကောင်း၊ တောစောင့်ချောင်းစောင့်နတ်တွေကိုလည်းကောင်းအားမနာနိုင်ကြတော့ပေ။ သားအမိတည်းဟူသော စည်းကိုချိုးဖျက်ကာ၊ မထိတွေ့သင့်ဟူ၍ ကမ္ဘာမြေကဟန့်တားထားသော သူနှစ်ဦးတို့မှာ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီးအမှောင်ဖုံး၍ တောစိတ်ဝင်ကာ၊ တဖွတ်ဖွတ် တဖတ်ဖတ်သံများပြုပြီး၊ မြိုင်ဆိုင်စွာဖြင့် ယောက်ျားနှင့်မိန်းမသွေးနှောခြင်းဟူသည့် လိင်မှုဆက်ဆံခြင်းကိုကျေနပ်စွာလုပ်နေကြလေသည်။

သားဖြစ်သူ၏လီးကြီးက မိမိ၏စောက်ပတ်ကိုဖျစ်ဖျစ်မြည်အောင်ပွတ်ဆွဲသည့်အရသာကိုမြိနေအောင်ခံယူရင်း ဖင်ကြီးကိုအင်နှင့်အားနှင့်ဆောင့်ချနေသောခင်နွဲ့နှောင်းမှာ၊ စိတ်တွေတဟုန်းဟုန်းကြွလျက်၊ ရှေ့သို့ကုန်းချလိုက်ပြီးဝဿန့်ကိုပါးစပ်ချင်းတေ့စုပ်၍ အငမ်းမရအနမ်းတွေပေးနေပြန်၏။ တစ်ယောက်၏လျှာကိုလည်းတစ်ယောက်က စုပ်၏၊ ကိုက်၏၊ လျှာချင်းမွှေ၍ထိုးကစားကြ၏။

ဝဿန်၏လက်တွေကလည်းသူ့အမေကိုကြုံးဖက်ထားရာမှ ရေစိုနေသောသူမ၏တီရှပ်ပွပွပါးပါးကို နို့အထက်ရင်အုံပေါ်ရောက်သည်အထိ လိပ်တင်လိုက်ပြီး အိဆင်းလာသောနို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးနှစ်ဘက်ဖြင့် ပင့်ကိုင်ဆုပ်နယ်ကာဖျစ်ညှစ်ကစားနေလေပြီ။ အိစက်လှသောနို့လုံးအစုံ၏အထိအတွေ့က သူ၏ကာမစိတ်ဖီလင်ကိုကပို၍တိုးကြွစေရန်တွန်းပို့လျက်ရှိ၏။

တဖွတ်ဖွတ် တဖတ်ဖတ် နိမ့်လိုက်မြှင့်လိုက်ဖင်ကြီးကကြွကာ ချက်မှန်မှန်ဆောင့်လိုးချနေပုံက ရေတွင်းက ရေတင်သည့် ရေတုံကင်ကြီးလိုလို၊ တရှူးရှူး တဖွတ်ဖွတ်မြည်နေသော ပန်းပဲလုပ်သည့်ဖားဖိုကြီးကြွနေသလိုလိုမျိုးနဲ့တောင်တူလှသည်။ လှုပ်ရှားချက်တွေမြန်လာ၊ ပြင်းလာတော့ ဝဿာန်ကပြီးချင်လာသည်။ သူကပါးစပ်ချင်းဂဟေဆက်သလို အတင်းဖိကပ်စုပ်နမ်းနေရာမှ သူကပါးစပ်ချင်းခွာလိုက်ကာ။

“နဂါးကတော့မနိုင်တော့ဘူး မေရေ၊ သူ့အဆိပ်ရည်တွေ မှုတ်ထုတ်တော့မယ်ထင်တယ်၊ မေ့ဂူလေးထဲကို အရည်တွေမှုတ်ထည့်ရင််ဘာမှမဖြစ်လောက်ပါဘူးနော်၊ ပေးထည့်မှာလား..ဟင်..မေ..”

“ဟင့်..ဟင့်.. နင့်ဟာကနဂါးဆိပ်တွေရောဟုတ်ရဲ့လား၊ နဂါးမျိုးရည်တွေများလားဟယ်၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မနေနိုင်တော့ဘူး..အရမ်းကောင်းနေတယ်။ ဂူထဲသာတန်းပြီးပန်းထည့်လိုက်တော့..”

ပြောနေရင်းမှ ခင်နွဲ့နှောင်းတစ်ယောက်အရှိန်တွေပိုတက်လာပြီး သူမ၏ဖင်ကြီးကိုတဖုန်းဖုန်းနှင့် လီးပေါ်ဆောင့်ဆောင့်ချလာရာ၊ ဝဿန်ကလည်းတဇတ်ဇတ်ကော့ထိုးရင်း နောက်ဆုံးတော့လီးကြောတွေ၏ခံနိုင်ရည်မှာ အဆုံးစွန်သောလစ်မစ်သို့ရောက်ရှိသွားပြီး သူ၏သုက်ရည်များက ဖြွတ်ခနဲ ဖြန်းကနဲဆောင့်ထွက်သွားခဲ့ရလေသည်။ နွေးနွေးပျစ်ပျစ် လရည်များမှာအရှိန်ပြင်းစွာဖြင့်ပန်းထွက်ပြီး အမေဖြစ်သူ ခင်နွဲ့နှောင်း၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ဖြည့်ဆည်းလိုက်ကာလီးထိပ်နှင့်အနီးဆုံးရှိနေသော သားအိမ်ဝထဲသို့အလုံးလိုက်အရင်းလိုက်ဝင်သွားခဲ့တော့၏။

သို့သော်ခင်နွဲ့နှောင်း၏ ဖင်ဆောင့်ချက်တွေမှာအရှိန်မသေသေးပဲပိုလို့တောင်ပြင်းထန်လာကာ၊ ရေမျက်နှာပြင်နှင့်ဖင်ကြီးဆောင့်ချရိုက်ခတ်သံက
တဖြန်းဖြန်းမြည်လျက်။ ရေများဗြောင်းဆန်အောင်ဂယက်ထကုန်လေသည်။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖြန်း..ဖြန်း..ဖြန်း..

“အူးးးးအားးရ်..အာ့..အီးးး မေ..မေပြီးပြီ..”

တခဏအတွင်းမှာပင် ခင်နွဲ့နှောင်းဆီကသံရှည်ကြီးဆွဲ ညည်းလာပြီးသူမ၏ခေါင်းက ဝဿန်၏ရင်ခွင်ပေါ်သို့မှောက်ကျသွားခဲ့ရသည်။ သူမ နတ်ဘုံထိပ်ဖျားသို့လွင့်တက်သွားကာ ပြီးမြောက်ခြင်းသို့ရောက်ခဲ့လေပြီ။ ထိုအခါ..အရင်ပြီးနှင့်ပြီဖြစ်သော ဝဿန်က ပြိုဆင်းကျလာသောသူ့အမေ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုဆီးပွေ့လိုက်ကာ ရင်ခွင်ထဲတွင်ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ထားလိုက်တော့သည်။ ပြီးသွားပြီဆိုသော်လည်း ခင်နွဲ့နှောင်း၏စောက်ခေါင်းထဲမှကြွက်သားများက အထဲတွင်အတောင့်လိုက်ကြီးရှိနေသေးသောသားဖြစ်သူ၏လီးကြီးကို အတွင်းမှတစစ်စစ်နှင့်တင်းကြပ်စွာညှစ်ပေးနေဆဲဖြစ်ကာ။ စောက်ခေါင်းထဲမှာပြည့်လျှံနေသော လရည်များကိုသားအိမ်ထဲသို့စုပ်ယူလျက်ရှိသည်။

သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ဦးကိုတစ်ဦးဖက်ထားသော်လည်းပြင်းထန်သောအသက်ရှူသံများဖြင့်လုရှူကာမောဟိုက်နေဆဲဖြစ်လို့ အတန်ကြာမျှငြိမ်သက်ပြီး နားနေရလေသည်။ မိနစ်အနည်းငယ်ကြာလို့အမောပြေကြတော့၊ သူတို့နှစ်ယောက် တမေ့တမောကြီးစုပ်နမ်းနေကြပြန်ပြီးမှ ဝဿန်က ပါးစပ်ချင်းပြန်ခွာလိုက်ပြီး သူအမေ၏ပါးနားကပ်ကာ

“မေ့ကို..အရမ်းချစ်မိသွားပြီ..”

မထင်မှတ်၊ မမျှော်လင့်ခဲ့ဖူးသော သားအရင်းထံမှချစ်ခွန်းစကား သီဖွဲ့သံကြားတော့ ခင်နွဲ့နှောင်းမှာ မျက်နှာလေးပန်းသွေးရောင်သန်းသွားပြီး..

“သွား..သိဘူး”

ဟုသာပြောနိုင်တော့၏။ ခင်နွဲ့နှောင်းက ဝဿန်၏ရင်ဘတ်ကိုအားပြုလက်ထောက်လိုက်ပြီး ဖင်ကိုကြွ၍ လီးချွတ်ကာသူ့သားကိုယ်ပေါ်မှထလိုက်တော့သည်။ အချို့တဝက်ကို သားအိမ်ထဲကစုပ်ယူပြီးသော်လည်း များပြားစွာထွက်ထား၍ စောက်ခေါင်းထဲမှာပြည့်လျှံနေသော လရည်များမှာ လီးကျွတ်ထွက်သွားသည်နှင့် ခင်နွဲ့နှောင်း၏စောက်ပတ်ကြားမှ အလုံးလိုက်အံထွက်စီးကျလာခဲ့ရာ ထိုမြင်ကွင်းကို ဝဿန်ကစိတ်လှုပ်ရှားခြင်းကြီးစွာဖြင့်ကြည့်နေမိသည်။

အံဆင်းလာသောလရည်နှင့်စောက်ရည်ပေါင်းစပ်ထားသောဖြူလွလွအရည်များမှာဖြတ်တိုက် စီးဆင်းလာသောချောင်းရေအလျဥ်တွင် စီးကြောင်းငယ်တစ်ခုအဖြစ် စီးဆင်းမြောပါသွားပြီး အဝေးတွင်ကွယ်ပျောက်သွားကြလေတော့သည်။
—————————-

အပိုင်း(၂၁) ဆက်ရန်