၁
” ဟ…ငါ့ဘောင်းဘီတို ဘယ်ရောက်သွားလဲဟ..”
စိုးစိုး ဘောလုံးသွားကန်မည်ဆိုခါမှ
ဘောင်းဘီတိုကရှာမတွေ ့။ဘယ်တွေ့ပါ့မလဲ…သူ့အစ်မမြလေးကယူဝတ်ထားတာ
ကိုး။မြလေးက ကြိတ်ပြီးပြုံးနေသည်။ဘာ
ဖြစ်နေမှန်းမသိ။ခုတလော..မောင်လေး
ဘောင်းဘီတိုကိုစိတ်အစာကျနေသည်။
ဘောလုံးကွင်းကပြန်လာတိုင်းစိုးစိုးကိုတစေ့တစောင်းခိုးခိုးကြည့်နေမိသည် မှာကြာ
ပြီ။ကြည့်မိတိုင်းလည်း ဘောင်းဘီတို
အောက်မှဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးကိုအာရုံရ
နေသည်။ဒါကြီးနဲ့ သူ့ဟိုနေရာကို ထိကြည့်
ချင်သည်။သတ္တိက မရှိ။ဒီတော့ ရသေ့စိတ်
ဖြေ…ဘောင်းဘီတိုခိုးဝတ်ပြီး စိုးစိုးရဲ့လီး
နေရာကိုမှန်း၍ သူ့စောက်ပတ်ကိုဖိပွတ်ပစ်လိုက်သည်။ပထမတော့ဖြည်းဖြည်းပွတ်တာပါပဲ။နောက်တော့ အားပါလာသည်၊
စိတ်ကလဲ..ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးကိုမှန်းဆ
သည်။ပွတ်ရင်းပွတ်ရင်း စောက်ပတ်ထဲက
အရည်စိမ့်ထွက်လာပြီး အီး…ဆိုပြီးသွားခဲ့
တော့ တော်တော်ကျေနပ်သွားသည်၊ဘေင်းလီတိုကိုပြန်မချွတ်ပဲဆက်ဝတ်ထား
လိုက်သည်။ပွတ်ရတာအာမရသေး..မဝ
သေး…မတင်းတိမ်သေး။ထပ်ပွတ်ဦးမည်။ ခု…စိုးစိုးဘောင်းဘီတိုလိုက်ရှာနေပြီ။
ရှာ၍ဘယ်လိုမှမတွေ ့နိုင်မှန်းသိနေတော့ ကြိတ်ပြုံးနေမိသည်။
” ဘောင်းဘီတိုဟ…ဘောင်းဘီတို
ငါဒီနားထားတာပါ…ခုဘယ်ရောက်သွား
ရတာလဲ…”
အပြင်မှာ ဒေါင်းတောက်အောင်ရှာ
နေသည်။မြလေးကထမီအောက်က
ဘောင်းဘီတိုကို သူစောက်ပတ်နှင့်ဖိပွတ်
နေပြန်သည်။စိုးစိုးက ပူညံပူညံလုပ်လေ
မြလေးကပွတ်လို့အရသာရှိလေ..။သူ့အသံကြားလေ…ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးကို
မျက်စေ့ထဲမြင်ယောင်လေ…။အသံနဲနဲ
တိတ်သွားတော့ အခန်းထဲက ပြန်အော်
ပေးလိုက်သည်။
” ဘယ်သိမလဲဟဲ့…ကိုယ့်ဟာကိုယ်
ပစ္စလက္ခတ်ထားပြီးတော့…လိုမှလိုက်ရှာ
နေတာ…”
” ဟ…ငါဒီကုတင်ခြေရင်းမှာထား
တာဟ…ခါတိုင်းလဲထားနေကျ…သွားပါ
ပြီဟာ..နောက်ကျကုန်ပြီ…”
သူ့အသံကြားမှပဲ..ပီပီပြင်ပြင် ပြီးချင်
သလိုဖြစ်လာသည်။ဖိပွတ်သည်။အသံထပ်ကြားချင်သေးသည်…
” မြမိုးကိုမေး..သူသိမ်းလားမသိဘူး”
မြမြမိုးက စိုးစိုးအောက် အငယ်။၁၃နှစ်လောက်ရှိရောပေါ့။အော်ပြန်ပြီ…သူဆင်
ထားတဲ့အကွက်အတိုင်း ကွက်တိ။
” မြမိုးရေ…မြမိုး..ငါ့ဘောင်းဘီတို
တွေ့သေးလားဟ..”
” ရှိမှာပေါ့ ကိုကိုရ…မြမိုးဘယ်သိမှာ
လဲ..ကိုကို့ဘောင်းဘီကို…”
ပြီးသွားပြီ..။မြလေးစောက်ရည်တွေ
အလျှံပယ်ထွက်ပြီး အကြောဆွဲသွားပြီ..။
အီး….အိ..အိ…လည်ချေ ာင်းထဲကအသံ
လေးခိုးပြီးညှစ်ထွက်သွားသည်။ပြီးတော့
ဟင်း……ဆိုသက်ပြင်းကြီးကျသွားသည်။
ဘောင်းဘီကိုချွတ်၍အိပ်ယာခင်းအောက်
လုံးထွေးထိုးထည့်ထားလိုက်ပြီး ထမီ ရင်
လျှ ားထားလိုက်သည်။ရေချိုးမည်..
” သွားပြီကွာ…လီးလိုမှပဲ..ဘောလုံး
မကန်နိုင်တော့ဘူး…ငါလိုးတယ်မှပဲ…ပွဲ
ကောင်းပါတယ်ဆိုမှ..လီးပဲ…”
စိုးစိုးကပက်ပက်စက်စက်ဆဲပြီးဒေါ
ကန်နေသည်။ဒီလိုဆဲသံကြားမှ မြလေး
အားရသည်။အသံပြန်ပေးလိုက်သည်..
” စပ်ပတ်ဖြစ်နေတာလား နင်က..
ဘောလုံးမကန်ရ ဘာဖြစ်မှာမို့လဲ..ပူညံ
ပူညံနဲ့ နားညည်းတယ် ”
” နင့်အမေလိုးဖြစ်လားဟ…နင့်စပ်
ပတ်ငါတက်လိုးနေလို့လား….ငါ့ဟာငါ
ဘောင်းဘီရှာတာ….နင်ဘာဝင်စပ်ပတ်ယား တာလဲ..”
” အေး..ယားတယ်..ယားတယ်..
နင်လိုးရဲရင်လာလိုးကြည့်..”
ပြန်အော်ရင်း မြလေးကြိတ်ပြုံးသည်။
လာလိုးရင် တကယ်ခံမှာ…ခ်ခ် ။စိုးစိုးက
တော့ မသိ။အခန်းထဲဝင်လာလိုက်ပါလား
ဟုစိတ်ထဲက ကြိတ်တောင့်တသည်။
အိမ်မှာအမေကမရှိ။ဈေးရောင်းသွား
နေသည်။အဖေကမရှိ….မယားငယ်အိမ်
သွားနေသည်။မြမြမိုးကရေတွင်းမှာရေချိုး
နေသည်။တကယ်လာလိုးရင် တကယ်ခံ
လိုက်မှာဖြစ်သည်။အခန်းက တံခါးမရှိ..။
ဝင်ချင်ဝင်..ထွက်ချင်ထွက်..။
” နင်ငါ့စိတ်မဆွနဲ့နော်..မြလေး..
ငါစိတ်တိုနေတာနော…လာလိုးပစ်မှအမေ့
မတိုင်နဲ့..”
” တိုင်စရာလားဟဲ့…ကြောက်ကို မ
ကြောက်တာ…သတ္တိရှိ လာလိုး..”
စိုစိုး အခန်းထဲပြေးဝင်သွားသည်။လိုး
ဖို့မဟုတ်ပါ။စိတ်တိုလို့လုပ်မိလုပ်ရာ လုပ်
လိုက်သည့်သဘော..။နပမ်းလုံးသင့် လုံး
ပစ်လိုက်မည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီတိုလေး ဝတ်လျက် အခန်းထဲရောက်သွား
သည်။
အခန်းထဲရောက်တော့ မြလေးကထမီရင်လျှ ားနဲ့ ပြုံးစေ့စေ့..ကုတင်ဘေးမှာ
ရပ်နေတာတွေ့တော့ စိတ်တိုတာတွေဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိ။အရေးထဲ ထမီကို
ပြင်ပြီး ရင်လျှ ားလိုက်တော့ နို့ကြီးတွေကို
ဝင်းကနဲမြင်လိုက်ပြီး လီးကတင်းကနဲ
တောင်တက်လာသည်။မောင်နှစ်မ ဆိုတဲ့
အသိပျေ ာက်သွားသည်။
” အော…နင်ကသတ္တိရှိတယ်ပေါ့..
ဟုတ်လား..သတ္တိရှိ ထိကြည့် ငါ့ကို..”
ပြောပြီး မြလေးက ရင်ကိုကော့လိုက်
တော့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကပြူ းကနဲ မို့မို့ကြီး
တက်လာသည်။သူနှင့်လက်တစ်ကမ်းပင်
မကွာ..။နို့ကြီးတွေကို စူးစိုက်ကြည့်မိရင်း
လိုးဖို့မရည်ရွယ်ပေမယ့် မခံချင်စိတ်ဖြင့်
နှစ်လုံးလုံးကိုအုပ်ကိုင်ပစ်သည်။
” ထိတယ်ကွာ…ကိုင်တယ်ကွာ ”
ဓာတ်လိုက်သလို တုန်ခါသွားသည်။
ဖူးဖူးအိအိ တင်းတင်းမာမာ မို့မို့ဖောင်းဖောင်း…လက်ထဲမှာပြည့်နေသည်။အသိ
တွေပျေ ာက်ကုန်ပြီး နှစ်ချက် သုံးချက်
လောက်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ပစ်သည်။အိ..အိ.အိ
” ထိတယ်ဟယ်…ထိတယ်ဟယ်..
ငါကလဲ ထိတယ်ဟယ်…”
မြလေးကလည်း စိုးစိုးလီးကြီးကိုဆုပ်
ကိုင်ပြီး စိမ်ခေါ်ပစ်သည်။အားပါး…ကိုင်
ကြည့်မှ စိတ်ပိုထလာသည်။အရေးထဲ
စိုးစိုးက နို့အုံကြီးကိုညှစ်နေတော့ ထမီရင်
လျှ ားကပြုတ်ပြီးကွင်းလုံးကျွတ်…ဖွတ်..။
” အော်…နင်ကဒီလိုလား…ရတယ်
ငါကလဲ..ဒီလိုပဲ…”
စိုးစိုး အတွင်းခံကို ပေါင်လုံးအတိုင်း
အောက်သို့တွန်းချပြီး လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်
ပစ်သည်။အူး.ဟူး.ဟူး….လထစ်ကြီးက
ဖူးဖူးထပြီး ပြူ းကားနေသည်။မာလိုက်တာ
ကလဲ..သံချေ ာင်း ။
၂
တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မျက်
စေ့ချင်းစူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်မိကြသည်။
အနိုင်မခံ အရှုံးမပေး။နောက်ခဏ၌..နှစ်
ယောက်လုံး မျက်ဝန်းတွေနူ းညံ့လာ ကြ
သည်။မြလေးက ဖွဖွလေးပြုံးနေသည်။အ
ပြုံးကိုမြင်တော့ စိုးစိုးလက်တစ်ဖက် ြဖင့်
မြလးချိုင်းအောက်ကလျိူ ပြီး ပုခုံးကိုဖက်
ကာ နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းပစ်လိုက်သည်။
မြလေးကလည်း စိုးစိုးကျေ ာပြင်ကိုသိုင်း
ဖက်ပြီး ပြန်နမ်းသည်။မြလေးလက်တစ်
ဖက်က စိုးစိုးလီးကိုကိုင်ထားပြီး စိုးစိုးလက်တစ်ဖက်က မြလေးနို့ကိုကိုင်ထား
သည်။မြလေးက စိုးစိုးလီးဒစ်ကြီးဖြင့် သူ့
စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကိုစုန်ချီဆန်ချီ
လျှေ ာထိုးနေသည်။သူတောင့်တသော
ဆန္ဒ ပြည့်ဝ ပြီမို့ ကျေနပ်ပြီးမျက်လုံးတွေ
တောက်ပြောင်လာသည်။ကြာကြာမဆိုင်း
နိုင်…ဖွင့်ပြောသည်..
” လိုးလေ…နင်လိုးရဲတယ်ဆို…”
စိုးစိုး မြလေးလက်ထဲကလီးဖြင့် တစ်
ချက်နှစ်ချက် ဖင်ကော့ညှောင့်လိုက်သည်။
” ဒါ…လိုးတာမှမဟုတ်ပဲဟဲ့…ခ်ခ်..
စံပဲ…နင်မလိုးတတ်ဘူးလား..”
စိုးစိုးခြေထောက်နှစ်ချေ ာင်းဖြင့် မြ
လေးပေါင်ကြားထိုးသွင်းပြီး ဒူးဖြင့်ပေါင်
ကားအောင်ချဲနေသည်။မြလေးကအလိုက်
တသိ ပေါင်ကားပေးလိုက်ပြီး လီးကိုလွှတ်
ပြီးခါးကိုဖက်လိုက်သည်။စိုးစိုးကမြလေး
ကိုနောက်ကျေ ာဖက်ဖိတွန်းတော့ကုတင်
ပေါ်ပက်လက်လန်လျက်…ခြေထောက်
နှစ်ချေ ာင်းကကုတင်အောက်မှာတွဲလွဲ ။
မြလေးအပေါ်စိုးစိုးမှောက်လျက်ပါ
သွားပြီးလီးကဆီးခုံကိုထောက်နေသည်။
စောက်ပတ်ထဲမဝင်။ဖင်ကို ဟိုရွှေ ဒီရွှေ့
ရွှေ ့ပြီးထည့်တော့ စောက်ခေါင်းထဲမဝင်
ပဲ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဟိုထိုးဒီထိုး ထိုးမိ
နေသည်။မြလေးက အားမရ။ဝင်စေချင်
လှပြီ။အရေးထဲ လီးဒစ်ကြီးကစောက်စေ့
ကိုထိုးမိတော့ အီဆိမ့် ကျင်တက်သွားရ
သည်။တုန်ခါသွားရသည်။ခဏခဏ အ
ပေါက်လွဲနေတော့ စိတ်ကမရှည်နိုင်။ဒီက
ဖြင့် စောက်ရည်တွေ ထွက်လှပြီ။စိတ်
လျှေ ာ့ပြီး လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်၍
စောက်ခေါင်းပေါက်မှာတေ့ပေးလိုက်ပြီး
” ဒီမှာဟဲ့ စောက်ခေါင်းက…အင့်
လိုးတော့…”
ဆိုတော့လည်း မင်းသားက ဇောင်း
က်လွှတ်လိုက်တဲ့မြင်းသိုးလို တစ်ဖုန်းဖုန်း
ဆောင့်လိုးပစ်သည်။အရသာလေးမှမယူ။
မြလေးကလည်း ပေါင်ကြီးကိုအပေါ်မြှောက်တင်ပြီး ခံပစ်သည်။ပေါင်ကြီးတွေက
မိုးပေါ်ထောင်နေတော့ စောက်ဖုတ်က
ဖောင်းမို့တက်လာသည်။စိုးစိုးက လီးကို
ဆွဲမထုတ်ပဲ တစ်ဖုန်းဖုန်းလိုးနေတော့
သိပ်မခံနိုင်။လူပျိုစစ်စစ်လည်းဖြစ်..လိုးလဲ
မလိုးတတ် ဆိုတော့ လီးရည်တွေပျစ်ကနဲ
ပျစ်ကနဲ ပန်းထုတ်ကာ ပြီးသွားသည် ။
မျ ားလိုက်တဲ့ လီရည်။စောက်ပတ်ထဲပြည့်
ရုံမက လျှံထွက်လာသည် ။စောက်ရည်
တွေ လီးရည်တွေ စောက်ပတ်အပြင်ကို
ထွက်လာပေမယ့် လီးကြီးကထွက်မလာ
သေးပါ။စောက်ခေါင်းထဲမှာ တောင်နေဆဲ။
ဆောင့်တော့ မဆောင့်တော့ပဲမှိန်းနေသည်။
” လိုးလဲမလိုးတတ်ဘူး..စပ်ပတ်လိုပဲ
ဇိမ်မရှိတာ….”.
” နင်ကမကောင်းလို့လား…ငါကတော့ ကောင်းတယ်ဟ..”
” နင်…အဖေတို့လိုးတာမမြင်ဖူးဘူး
လား…ဖြေးဖြေးလိုးရတယ်ဟဲ့..အကြာကြီး
လိုးရတယ်..မှတ်ထား..”
” ခု မကောင်းဘူးလား..”.
” တစ်မျိုးတော့ကောင်းတာပဲ..ဘယ်
လိုပြောရမှန်းမသိဘူး…လိုသေးတယ်ဟ
နောက်တစ်ခါလိုးရင် ဖြေးဖြေးစ,လိုး..”
” အေး…နင်သင်ပေး..”
” ည…အမေတို့လိုးရင်လာချေ ာင်း
ကြည့်ဟာ…ငါ့အိပ်ယာကကြည့် အကုန်
မြင်ရတယ်…ရော့ စာအုပ်လဲဖတ် ”
မြလေးခေါင်းအုံးအောက်ကစာအုပ်
တစ်အုပ် ထုတ်ပေးသည်။ လိုးနည်းတစ်
ထောင်…တဲ့။
” ပုံတွေပါ ပါတယ်၊နောက်မှငါပြော
ပြမယ်..ဖတ်ထား..ညလာခဲ့..”
” ငါလီးတောင်တုန်းဟ…ထပ်လိုးရ
အောင်…”
” ချွတ်တော့..မြမိုးလာတော့မယ်
မိသွားမှဟုတ်ပေ့ဖြစ်နေမယ်..ငါရေသွား
ချိုးဦးမယ်…နင့်လီးရည်တွေကလဲမျ ားပါ့
ပေါင်တွေတောင်စိုကုန်ပြီ..”.
” ငါတို့ထပ်လိုးမှာနော် မြလေး ”
” အင်းပါ…နင်မလိုးမှာစိုးနေတာ
ခ်ခ်…လိုးလဲလိုးတတ်ဘူး..ခ်ခ်..”
မြလေးထမီကောက်ဝတ်ပြီးထွက်သွား
တော့မှ စိုးစိုးနောက်ကလိုက်လာသည်။
လီးတောင်နေတာကလည်းမကျသေး။မြ
လေးရေချိုးပြန်လာရင် ထပ်လိုးမယ် လို့
စိတ်ကူးရင်း တစ်ယောက်ထဲငူနေသည်။
ထူးပါဘူး..မြလေးနောက်လိုက်သွားမှ
ဆိုပြီးရေတွင်းသို့လိုက်သွားသည်။စော
စောက လိုးချင်ဇောကြီးပြီးစောက်ပတ်ကို
တောင်သေသေချ ာချ ာမကြည့်ခဲ့မိ။
မြလေးရေချိုးနေသည်။ကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်ရေတွင်းမို့လွတ်လွတ်လပ်လပ်ချိုးလို့ရ
သည်။ချေ ာင်းကြည့်ခံရမှာလည်းမပူရ။
အိမ်မှာလည်းစိုးစိုးပဲရှိသည်။သူနဲ့ကအခု
လေးတင်ပဲလိုးပြီးထားတာမို့ရှက်စရာမလို
ပါ။ခ်ခ်…တွေးရင်းရယ်မိသည်။စိုးစိုးက
လည်မလိုနဲ့အ,သည်။ဒီကခံချင်နေတာကို
သူအကဲမခတ်တတ်။မြလေးရည်းစားထား
ဖူးသည်။လူပျိုတွေမျ ားဒီလိုပါပဲ..။ခ်ခ်…
ရည်းစားတိုင်း ဒီတိုင်းချည့်ပဲ။မလိုးရဲကြ။
အိမ်ထောင်သည်နဲ့ စမ်းကြည့်တော့မှ အ
နှိုက်လဲခံရ..အလိုးလဲခံလိုက်ရပြီး ငြိမ်သွား
ရသည်။နှစ်ယောက်ေလာက်အလိုးခံလိုက်ရ လို့ကောင်းကောင်းသိသွားသည်။သူတို့
လဲ အချေ ာင်စားရပြီးရော သမားတွေ။ အ
လိုးခံဖူးတာပဲအမြတ်ပေါ့လေ..ဆိုပြီးရပ်
တန်းကရပ်လိုက်သည်။ဒါပေမယ့် စောက်
ပတ်ကမရပ်ချင်။မရပ်ချင်တော့ မောင်ဖြစ်
သူစိုစိုးကိုအလှည့်ပေးကြည့်လိုက်တာ…
ခုတိုင်းတော့ မကောင်းတဝက်..ကောင်း
တဝက်။နောက်တော့ကောင်းလာမှာပါ
လေ…လို့စိတ်ဖြေတွေးရင်း ရင်လျှ ားကို
ဖြည်၍ခါးမှာစည်းလိုက်သည်။ထမီကိုပေါင်
လယ်ထိမ,ပြီးစောက်ပတ်ကိုပြောင်အောင်
သေသေချ ာချ ာဆေးလိုက်သည်။အခုမှ
အလိုးခံထားတော့လီးရည်တွေစောက်ရည်တွေ ပြောင်အောင်ဆေးဦးမှ..။
၃
ည၈နာရီလောက် မြလေးအိပ်ယာမှာ
ဝင်အိပ်နေလိုက်သည်။မြလေးနှင့်အမေတို့
ကတစ်ခန်းတည်းအိပ်ကြသည်။ဟိုဖက်စွန်း ဒီဖက်စွန်း ကုတင်နှင့်ပေါ့။အလယ်မှာ
အဝင်ပေါက်နဲ့လမ်းဆိုပါတော့။သုံးလေးပေ တော့ခြားမည်။
အဖေကပြန်မလာသေး။အမေတော့
မီးဖိုထဲမှာ ဘာလုပ်နေတယ်မသိ။အသံ
တော့ကြားနေရသည်။ခဏနေတော့မြလေး ဝင်လာပြီးခြင်ထောင်ချပေးသည်။
အသာဖက်ပြီး တစ်ချီလောက် တောင်းသည်။
” မြလေး…တစ်ချီလောက်မြန်မြန်
လေးလိုးလိုက်ရအောင်…”
မြလေးကလည်းခံချင်နေသည်။အမေ
မိရင်အခက်။သူ့လီးကြီးကိုင်ကြည့်တော့
မာတောင်နေသည်။လီးကိုင်လေ ခံချင်လေ ။မြန်မြန်ပြီးမှာတော့ သေချ ာသည်။
” နေဦး…အမေ့ကိုသွားကြည့်လိုက်
ဦးမယ် ”
ကသောကမျှေ ာအပြင်ပြန်ထွက်သွား
သည်။အမေက မီးဖိုထဲမှာအဖေပြန်လာ
လျင်စားမလားလို့ ဟင်းတွေပြန်နွှေးနေတာ တွေ့၍မယောင်မလည်လုပ်ပြီးပြန်ဝင်
ခဲ့သည်။မြမြမိုးက စာကျက်နေလို့ပူစရာမလို။
ခြင်ထောင်ထဲဝင်တော့ စိုးစိုးက အတင်းဖက်နေလို့တားရသည်..။အိပ်ယာမှာ
ပက်လက်ကလေးလှဲပြီးမှ စိုးစိုးဖက်လှည့်
ပြီးဖက်ကာတိုးတိုးပြောသည်။
” စိတ်မလောရဘူးလေ…စိတ်လော
နေရင် မြန်မြန်ပြီးသွားမှာပေါ့..စာအုပ်ထဲမဖတ်ထားဘူးလား..စိတ်အေးအေးနဲ့လိုးရ
တယ်…”
” အင်း…ဟုတ်မယ်…ငါတအားလိုး
ချင်ပြီး လီးထဲတစ်စစ်စစ်နဲ့..”
” ဒါဆို နင်ချက်ချင်းပြီးသွားမှာ..စိတ်
ကိုလျှေ ာ့ထား…ငါ့ကိုတစ်ညလုံးဘယ်အ
ချိန်လိုးလိုးရတယ်…နင့်အပိုင်ပဲလို့သဘော
ထား..ထိရင် ကိုင်ရင် ဘယ်လိုဖြစ်သွား
တယ် ဆိုတာကိုအာရုံထား..လိုးချင်တယ်
ဆိုတဲ့စိတ်ကိုဖျေ ာက်ထားလိုက်ပေါ့ ”
” အင်း…ခုတော့မရသေးဘူး..ငါမှတ်
ထားပါ့မယ်…ဒီလိုလုပ်ကွာ..ငါစောက်ပတ်
ယက်ပေးမယ်..”
” အင်း…ကောင်းတယ်…ဖြေးဖြေး
ချင်းယက်နော်..”
မြလေးထမီကိုခါးပေါ်ထိဆွဲလှန်ပေး
ပြီးပေါင်ကားထားပေးလိုက်သည်။စိုးစိုးက
မြလေးပေါင်ကြားမှာမှောက်လိုက်ပြီးပေါင်
ကြီးတွေကိုထပ်ဖြဲကာစောက်ပတ်ကိုမျက်
နှာအပ်လိုက်သည်။စောက်ပတ်အနံ့ကို
သင်းသင်းလေးရနေသဖြင့်လီးတောင်တာ
ကိုမေ့နေသည်။တစ်စစ်စစ်လဲမခံစားရ
တော့ပါ။မြလေးပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကိုလက်
နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲယူထောင်လိုက်ပြီးစောက်
ပတ်နခမ်းသားတွေကိုလက်မနှစ်ချေ ာင်း
ဖြင့်ဖြဲလိုက်သည်။မြလေးမှာအလိုးခံရဖူးသူဆိုသော်လည်းနှစ်ခါသုံးခါပဲခံဖူးသည်။
ဖွတ်ဖွတ်ကျေအောင်ခံခဲ့ဖူးတာမဟုတ်ပါ။
စောက်ပတ်က အော်ရီဂျင်နယ်လို့ပြော၍
ရသည်။
နခမ်းသားမျ ားထူထဲပြီးအညိုရောင်
ဖက်လုနေသည်။လက်နဲ့ဖြဲလိုက်တော့အထဲမှာနီရဲနေပြီးကြွက်နားရွက်အရောင်ရင့်
ရင့်ကိုအဖတ်လိုက်မြင်ရသည်။စောက်စေ့
ထင်ပြီးမေးနေ၍ မြလေးကပြန်ပြပေးလိုက်
ရသေးသည်။စောက်ခေါင်းပေါက်ကကျဉ်းကျဉ်းပါ။လက်ညှိုးထိုးသွင်းလိုက်တော့ကြပ်ကြပ်ကလေးဝင်သွားသည်။စောက်ပတ်
အထက်ဆုံးမှာဖြဲလိုက်မှစောက်စေ့ကိုပြူ း
ပြူ းလေးထွက်လာတာမြင်ရသည်။စောက်
မွေးကတော့ စပါယ်ရှယ်ထူပါသည်။စေါက်
မွေးထူထူမြင်ရတာ မက်မောစိတ်ပိုဖြစ်လါ
၍ကြာကြာလေးကြည့်နေမိသည်။
စောက်ပတ်ကြီးကိုဒီလောက်ကြာကြာ
ကြည့်နေတော့ မြလေးစိတ်တွေရွလာသည်။ပြန်ပဲဖုံးရတော့မှာလိုလို..လှန်ပဲထားရ
တော့မှာလိုလို..အယက်ကလည်းခံချင်လှ
ပြီ…။စိုးစိုးခေါင်းကြီးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖိ
ပြီးစောက်ပတ်နှင့်မျက်နှာအပ်ပေးလိုက်
သည်..လုပ်ချင်တာလုပ်ပေတော့..။
စိုးစိုးစောက်ပတ်မယက်တတ်ပါ။ဒါပေ
မယ့် စောက်ခေါင်းကနေအထက်ကိုလျှ ာ
ပြားကြီးဖြင့် ယက်ပစ်လိုက်သည်။စောက်
ရည်တွေပါလာမှန်းသိသော်လည်းမျိုချ ပစ်
ပြီးထပ်ယက်သည်။ကြွက်နားရွက်တွေကို
နှုတ်ခမ်းဖြင့်ညှပ်ဆွဲစုပ်သည်။စောက်စေ့
ကိုစုပ်တော့ မြလေးက အင်း အင်း အဲဒီ
နားစုပ် စုပ်..အိုး..သွားနဲ့မထိစေနဲ့လေ..
စုပ် စုပ်ပေး အသံတွေထွက်လာလို့ ကြိုက်
မှန်းသိသွားသည်။သွားနဲ့မထိစေနဲ့ဆိုတော့လည်း မထိအောင်စုပ်ပေးသည်။ကြာ
ကြာစုပ်တော့ မြလေးဖင်ရမ်းသည်..ဖင်
ကော့တက်သည်။ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်
ဖြင့်ဖိကိုင်ပြီးစောက်ပတ်နှင့်ကပ်ထားသည်
ကော့လန်ကောက်ကွေး..တဆတ်ဆတ်
တုန်ခါပြီးစောက်ရည်တွေညှစ်ညှစ်ထုတ်ခါ
ပြီးသွားပါသည်။ပြီးသွားတော့စိုးစိုးခေါင်း
ကိုဆွဲတင်ပြီး စောက်ရည်မျ ားပေကျံနေ
သောနှုတ်ခမ်းကိုအငမ်းမရစုပ်ယူနမ်းပြီး
လျှ ာကိုထိုးထည့်စုပ်နေပါတော့သည်။
မြလေးရင်ထဲလှိုက်မောတာတွေပြေ
သွားတော့မှ စိုးစိုးမျက်နှာကိုလက်ဖဝါး
နှစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ပြီးစူးစိုက်ကြည့်သည်။
” ငါ ပြီးသွားတယ်..သိလား..”
” သိဘူး…ယက်ကောင်းတာပဲသိ
တယ် ”
” ငါနင့်ကို ချစ်သွားပြီဟာ…”
” ငါလဲချစ်တာပဲဟ..”
” အဲလိုမဟုတ်ဘူး…လင်မယားလို
ချစ်သွားတာ ပြောတာ ”
” လင်မယားလိုဆို လိုးရမှာပေါ့နော် ”
” အင်း…လိုးပေးတော့ ငါပြောသလို လိုးနော်…အဖေမလာခင်အပြီးလိုး ”
မြလေးအပေါ်မှာမှောက်လျက်ဖြစ်နေ
တော့ လက်ေထာက်လိုက်ပြီးကိုယ်ကိုမြှင့်
၍ လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းလိုက်ရှာသည်။မတွေ ့။မတွေ ့။ကြာတော့
လက်လျှေ ာ့ပြီး မြလေးထည့်ပေး ဟုလေ
သံတိုးတိုးဖြင့်ပြောသည်။မြလေးကသက်
ပြင်းလေးချပြီးပေါင်ကိုမြှောက် လီးကိုကိုင်
ဒစ်ဖူးကိုစောက်ခေါင်းပေါက်မှာတေ့ပေး
တော့မှလမ်းရှာတွေ ့သွားသည်။မြလေး
က ဖြေးဖြေးလေးထိုးထည့်နော်..ဟုသတိ
ပေးမှ တစ်အိအိထိုးသွင်းသည်။စောက်
ပတ်မှာ စောက်ရည်တွေချေ ာနေသော်
လည်းကြပ်ကြပ်တည်းတည်းလေးဝင်နေ
သည်။ဒီတော့မှ လိုးရတဲ့အရသာကိုစတင်
သိရသည်။အား…တော်တော်ထူးတာပဲ.
နူးညံ့ပူနွေးနေတာ ဘာနဲ့မတူ။
၄
မြလေးမျက်နှာကိုငုံ့ကြည့်တော့သူ့ကို
ကြည့်နေပြီး မျက်လုံးချင်းဆုံစဉ်ခဏမှာလေသံဖြင့် တိုးတိုးလေးမေးသည် ..
” ကောင်းလား ”
သူကခေါင်းညိတ်ပြတော့…
” အဲလိုလိုး..မှတ်ထား….အခုလဲ ဖြေး
ဖြေးပြန်ထုတ်..နင့်လီးနဲ့ငါ့စောက်ပတ်ထိ
နေတာကိုသိအောင်ဖြေးဖြေးလေးထုတ်..
ပြန်သွင်းရင်လဲတူတူပဲ..ကောင်းတာဟာ.
လိုး လိုး..ကောင်းတာ..”
စိုးစိုးလဲ ဒီလောက်မအ,ပါ ။ နဲနဲသင်
မျ ားမျ ားတတ်ပါသည်။ဆယ်ချက်ကျေ ာ်
လောက်ဖြည်ုးဖြည်းချင်းလေးလိုးပေးတော့
မြလေးစောက်ရည်တွေလိုက်လာပြီးလီးတန်ုုကြီးတစ်ချေ ာင်းလုံးစိုရွှဲလာသည်။လိုးလို့
အလွန်ကောင်းလာသည်။လီးအဝင်အထွ
က်မှန်းဆတတ်လာသည်။မြလေး လည်း
ခံလို့ကောင်းလာပြီး စောက်ပတ် ကြွ က်သားမျ ားကအလိုလို ညှစ်ဆွဲပေးလာသ
ုဖြင့်စောက်ရည်မျ ားဖြိုင်ဖြိုင်ယိုစီးကျလာ
သည်။
” ဆောင့်တော့ စိုး၊မြန်မြန်ဆောင့်ပေး
တော့…ပြီးရအောင်..”
စိုးစိုးခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်သည်။လိုးလို့ကောင်းသဖြင့် သူမပြီးလိုပါ။
မြလေးလဲခံချင်ပါသေးသည်။ဒါပေမယ့်
အမေလဲအိမ်ထဲမှာရှိနေပြီး အဖေလဲပြန်
လာခါနီးပြီဖြစ်၍ ပြီးအောင်လိုးမှဖြစ်မည်။
” လထစ်နဲ့ဆွဆွပြီးလိုးစိုးစိုး..လေး
ငါးချက်ဆွပြီးဆောင့်ဆောင့်လိုးပေး…ငါ
ပြီးတော့မယ်..”
စိုးစိုး လီးတန်အချေ ာင်းလိုက်ဆွဲထုတ်ပြီး ဒစ်ဖူးဖြင့်စောက်ခေါင်းဝ,ကိုဆွဆွ
ပြီးလိုးတော့ ကောင်းလွန်းလို့မြလေးမျက်
နှာရှုံ ့မဲ့ အံကြိတ်ခံသည်။ဆောင့်လိုးလိုက်
တော့ နင့်ကနဲ အင့်ကနဲ ကောင်းပြန်သည်
ဆယ်ချက် ဆယ့်ငါးချက်ဆောင့်ပေးတော့
စိုစိုးဒစ်ဖူးကြီးရွပြီးကောင်းလာသည်။ပြန်
ပြီးဖြေးဖြေးလေးလိုးပေးတော့မြလေးက
ညှစ်ညှစ်ဆွဲပေးနေသည်။စောက်ရည်တွေ
အိပ်ယာပေါ်ထိစီးကျပြီးစိုရွှဲကုန်သည်။
” လိုး..စိုးစိုး..မြန်ြမန်လိုး..သွက်သွက်
လိုး..ဘာဖြစ်ဖြစ်လိုးတော့..လွှတ်လိုက်..
လီးရည်တွေလွှတ်လိုက်..အင့်..အင့်..လိုး
ဆောင့်..အင်း..အင့်..”
မြလေးကပြောလေ..သူကဆောင့်
လေဖြစ်နေပြီး နောက်ဆုံးတော့လီးရည်
တွေမြလေးစောက်ပတ်ထဲပန်းထည့်ပေး
လိုက်ပါသည်..။
လိုးပြီးတော့လည်းနှစ်ယောက်သား
ဖက်ပြီးနားနေကြသည်မှာမလွှတ်နိုင်။စိုးစိုး
ကိုမြလေးစွဲလန်းသွားသည်မှာမောင်နှစ်မ
အချစ်မက,တော့။လီးရည်ဝင်တော့အသေ
ခင်သွားပြီ။အရင်ကအလိုးခံဖူးခဲ့သော်လည်း အခုလိုမစူးနစ်ခဲ့။ပြီးလျင်ပြီးရော အ
လိုးခံခဲ့ရသည်။အခုတော့…အနှစ်ပါသည်။
လီးကလည်း ပေမီဒေါက်မီ..စောက်ပတ်
နှင့်ပြည့်ကြပ်နေသည်။အားလုံးကြိုက်မိ
သည်။မောင်နှစ်မဆိုတော့ လစ်တိုင်းလိုး
လို့ရသည်။အလွန်သဘောကျသည်။ခဏ
နေ..ထပ်လိုးဖို့ အကြံအဖန်ထုတ်နေသည်အိမ်ထဲမှာအဖေအမေရှိလို့ လိုးမရလျင် အ
ပြင်ထွက်လိုးကြမည်။
စိုးစိုးကိုတိုင်ပင်တော့ သဘောတူသ
တဲ့။တော်တော်လေး ငြင်းမယ်ထင်ထားမိ
တာ…ခ်ခ်..၊အဖေလာတော့မယ်..အပြင်
ထွက်ဦးမှ..။
” လွှတ်တော့ကွာ…အမေသိသွား
မယ်..အပြင်ထွက်ရအောင်..”
” လီးစုပ်ပေးရင် လွှတ်မယ်..”
” အင့်…စပ်ပတ်လိုးပေးရင် စုပ်မယ်
ခ်ခ်.. ချွတ်ကွ…အဖေလာတော့မယ်..ပြီး
တော့မှလိုးပါဆို…”
” အပြင်မှာ တစ်ညလုံးလိုးရအောင်
လေ မြလေး..”
” အင်…..အေး ကောင်းတယ် ”
စိုးစိုးအပြင်ထွက်ပြီးယောင်ခြောက်
ဆယ် ကိုယ်ယောင်ပြလိုက်သည်။မြလေး
ကတော့အမေ့နားမှာကပ်ပြီး အလုပ်လေး
ရှုပ်ပြနေသည်။အဖေပြန်လာတော့ဆယ်
နာရီကျေ ာ်ပြီ။စိုစိုး မြလေးအိပ်ယာမှာပြန်
အိပ်နေလိုုက်ပြိီးအဖေတို့အလာကိုစောင့်
သည်။မကြာပါ..မြလေးအိပ်ယာဝင်သည်။
မြမြမိုးကကိုးနာရီကျေ ာ်လောက်တည်းက
အိပ်သည်မို့အိပ်ေပျ ာ်နေပြီ။စိုးစိုးမြလေးနို့
ကြီးတွေကိုစိတ်တိုင်းကျဆုပ်နယ်ခွင့်ရနေ
သည်။မြလေးကလည်းအကျႌပင်မဝတ်။
ထမီကို ရင်လျှ ားပြီးအိပ်သည်။စိတ်တိုင်း
ကျ ကိုင်ခွင့် စို့ခွင့်ပေးထားသည်။ပြောရရင်
မြလေးအလွန်အလိုးခံချင်နေသည်။
အဖေတို့အိပ်ယာဝင်ပေမယ့် မလိုး
ကြသေးပါ။အမေကတော့အဖေ့ကိုအလိုး
ခံဖို့အသင့်ရှိပြီး စကားဦးသန်းနေသည်။
အဖေကတော့မလှုပ်။ကြည့်ရတာမယား
ငယ်နှင့် လိုးလာဟန်တူပါသည်။အသံ
တောင်မထွက်။လိုးဖို့ဆိုဝေလာဝေး..။
သွားပါပြီ..ချေ ာင်းမကြည့်ရတော့ပါဘူး
ဟု စိတ်အားလျှေ ာ့ရသည်။
မြလေးကိုကြည့်တော့ခေါင်းခါသည်။
ခဏနေတော့အမေခြင်ထောင်အပြင်သို့
ထွက်လာပြီး အဝတ်တွေချွတ်ချတာမြင်ရ
သည်။အားပါး….ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်
တော်တော်လှတဲ့အမေပါလား .။ထမီကို
ရင်မလျှ ားမီ ခါးမှာဆည်းထားတော့နို့ကြီး
တွေကို ပူ းနေအောင်မြင်ရသည်။အလုံး
အဝန်းကြီးလှပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကချွန်
ကော့တက်နေသည်။ဝမ်းပျဉ်အဆီသား
အနည်းငယ်ရှိသော်လည်းပုံပျက်ပန်းပျက်
မဟုတ်ပါ။ချပ်ချပ်ယပ်ယပ်ဖြစ်နေသည်။
အမေကသူ့နို့တွေကိုသေသေချ ာချ ာ
ပင့်မ,ဆုပ်နယ်ကြည့်နေတော့လီးက သံ
ချေ ာင်းလိုမာလာပြီးမြလေးဖင်ကိုထိုးမိ
သည်။မလေးကတစ်ချက်ငဲ့ကြည့်ပြီးလီးကို
လက်နောက်ပစ်ဆုပ်ကိုင်ထားပေးသည်။
သူလည်းသဘောပေါက်ေနသည်။အမေ့
ဖင်လုံးကြီးတွေကဝင့်ထယ်လှသည်။ကြီး
လည်းကြီး ဖုလည်းဖု ကားလည်းကား
ထွက်နေပြီး အသားပြည့်သည်။ဆုပ်ကိုင်
လို့ ဖိနယ်ပစ်ချင်စရာ..လိုးပစ်ချင်စရာဖင်
ကြီး ဟုပစ်မှားနေမိသည်။ထမီကိုရင်လျှ ား
ပြီးအမေကုတင်ပေါ်ပြန်တက်တော့မှ
သက်ြပင်းကို တိုးတိုးခိုးချပေမယ့်မြလေး
ကတော့သိနေသည်။လီးကိုဆွဲဆွဲညှစ်ပြီး
သတိပေးသည်။
” ရှင် မလိုးသေးဘူးလား ကိုမြင့်..
ကျွန်မစောင့်ရဦးမလား ”
ကလေးတွေအိပ်ပြီဆိုတော့အမေပုံ
မှန်အသံဖြင့်မေးတာကြားရသည်။
” မစောင့်နဲ့လေကွာ…အိပ်ပေါ့ ”
” ဟင်း..ကျွန်မက ဒီမှာခံဖို့ပြင်နေတာ
တော်မယားငယ်နဲ့ဘယ်နှစ်ချီလိုးလာလို့
ကျွန်မကိုမလိုးနိုင်ရတာတုံး..တော်တော်
မျ ားနေပြီနော်..ကိုမြင့်..”
၅
” မဟုတ်ပါဘူးခင်ခင်ရာ..အလုပ်ပင်
ပမ်းလို့ပါ..ဟိုမိန်းမကိုလဲမလိုးခဲ့ပါဘူး ”
” ဒီဖက်လဲလှည့်ကြည့်ပါဦး..ကျွန်မ
ကတော်တော်အိုစာနေလို့လား….လိုး မ
ကောင်းတော့လို့လား…ဒီမှာကြည့်..နို့ကြီး ပြူ းလို့….စောက်ဖုတ်ကြီးလဲဖောင်းလို့ တစ်ချက်လောက် ကြည့်လိုက်ပါဦး.ကိုမြင့်
ရဲ့ .”
” မဟုတ်ပါဘူးဆိုကွာ ခင်ခင်ကလဲ .
ရစ်စရာမရှိတာ…မလိုးတော့အခံရတောင်
သက်သာသေး…မင်းကလဲ..”
” ရှင့် လီးလဲမတောင်ပါလား ကိုမြင့်
ရှင်ပန်းသေနေတာလား…အလိုးမျ ားနေ
တာလား…တစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုပဲ..”
” မရစ်နဲ့ကွာ..ခင်ခင်..အိပ်တော့ ”
” မအိ်ပ်ဘူး..မလိုးရင်အိပ်ကိုမအိပ်
ဘူး…ကျွန်မကိုလိုးချင်တဲ့သူတွေပြည့်လို့
တော်မလိုးရင် သူမျ ားသွားခံမယ် ”
” ကလေးတွေအိပ်နေပြီကွာခင်ခင်..
ရန်မဖြစ်ချင်ဘူး..”
” အိပ်..အိပ်..သေအောင်အိပ်..မလိုး
မယ့်တူတူ..သေအောင်အိပ်..ကျွန်မလင်
ငယ်နေရင် လာမပြောနဲ့..ဒါပဲ..”
” ယူကွာ..ယူ..ဘယ်နှစ်ယောက်ပဲ
ယူယူ..မင့်သားနဲ ့မင်းပြန်ယူချင်လဲ..ယူ”
” ယူမယ်..ယူမယ်..ကျွန်မသားလဲ
ကျွန်မပြန်ယူမယ်…ဘာဖြစ်လဲ.. တစ်ရက် တစ်ခါ လိုးပေးရင်ပြီးရော..ယူမယ်.. ”
” အော်..ယူပါလို့ဆို ဒီမိန်းမ…အိပ်
တော့..မိုးချုပ်လှပြီ..”
အမေကုတင်ပေါ်ကပြန်ထွက်လာ
တော့အဝတ်မပါတော့ပါ။စောက်ဖုတ်ကြီး
တကယ်ဖောင်းအိနေတာကို ရှင်းလင်းစွာ
မြင်ရသည်။နို့ကြီးကလဲ ပြူ းခံနေသည်။
အမေကတော့ ပွစိပွစိ ဆက်ပြောနေသေး သည်။သဲသဲ ကွဲကွဲတော့မကြားရပါ။
စိုးစိုးကတော့ရင်ခုံနေသည်။အမေ့စကားက ဘာလိုလို…အမေ့ကိုသနားလဲ
သနားနေသည်။လိုးလည်းလိုးချင်နေတာ
မိမိကိုယ်မိမိ သိသည်။
မြလေးကိုလက်တို့တော့ ရေကန်ဖက်
ကိုလက်ညှိုးထိုးပြပြီး တိုးတိုးလေးကပ်၍
ပြောသည်။
” ရေကန်မှာစောင့်နေ…အမေအိပ်မှ
လာခဲ့မယ်…”
ခြေလှမ်းဖွဖွနင်းပြီး ပြန်ထွက်ခဲ့သည်။
အိမ်မြောက်ဖက် မှာအုတ်ရေကန်တစ်ခုရှိ
သည်။ကြက်မွေးစဉ် ရေထည့်သော်လည်း
အခုမထည့်တော့ပါ။အိမ်နှင့်လှမ်းပြီး စိတ်
ချ လက်ချ လိုးလို့ရသည်။စကားပြောလဲ
မကြားနိုင်ပါ။အကြာကြီးနေမှ ခင်းစရာ
အခင်းလေးယူပြီးမြလေးရောက်လာပါ
သည်။အိပ်ယာထဲတုန်းကအတိုင်း ထမီ
ရင်လျှ ားပဲဝတ်ထားသည်။
နေရာတကျ ခင်းပြီးတော့ မြလေးက
ပက်လက်လှန်အိပ် နေရာယူုပြီးထမီလှန်
ထားပေးပါသည်။စာအုပ်ဖတ်ထားတော့
တချို့မှတ်မိနေသည်။ဒူးထောင်ပေါင်ကား
ပေါင်ကြားဒူးထောက် ဆိုလားပဲ။အဲဒီ အ
တိုင်းလိုက်လုပ်တော့ မြလေးကတခစ်ခစ်
ရယ်သည်။
မြလေး ဒူးကွေးလျက်ပေါင်ကြီးတွေကို
ကားပြီးမြှင့်ပြီး ” ဖင်ကိုခွဆောင့်ကြောင့်
ထိုင်ပြီးလိုး.. “ဟုုပြောတော့ ကွက်တိဖြစ်
နေသည်။ဘယ်တုန်းကတည်းကအလိုးခံ
ချင်သည်မသိ..စောက်ရည်မျ ားထွက်နေ
တာတွေ ့ရသည်။မြလေးက လီးကိုလက်
ဖြင့်ကိုင်ပြီးစောက်ခေါင်းပေါက်တေ့ပေး
တော့..သူပြောသလိုတစ်အိအိထိုးသွင်း
ပေးလိုက်ရာ မြလေးပါးစပ်ကြီးဟ,.အသက်မရှူ နိုင်ပဲအောင့်ထားသည်။လီးအဆုံး
ထိဝင်သွားတော့ “..နေဦး မဆောင့်နဲ့ဦး..
ငါ့နို့တွေကိုဆွဲပြီး ဒီတိုင်းညှောင့်ပေး ” ဟု
ပြောပြီး သူ့စောက်ပတ်ထဲက လီးကိုဆွဲ
စုပ်ထားသည်။လီးဒစ်ဖျ ားက နူးနူးညံ့ညံ့
တစ်ခုခုနှင့်ထိနေပြီး ပွစိပွစိ စုပ်ယူခံနေရ
သဖြင့် လီးတန်ကြီးတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်
လာသည်။သူပြောသလို နို့တွေကို အခြေ
အရင်းကစုကိုင်ဆုပ်ဆွဲပြီး ဖင်အားခါးအား
ဖြင့်တွန်း၍ညှောင့်ပေးရာ စောက်ဖုတ်ကြှီး
ကိုဆီးခုံနှင့်ဖိနေပြီး စောက်စေ့ကိုပွတ်ချေ
ပေးသလိုဖြစ်နေသည်။စောက်ရည်မျ ား
ဖြိုင်ဖြိုင်ယိုစီးနေပြီး မြလေးကလည်းစိုးစိုး
လည်ကုတ်ကိုဖက်ဆွဲအားပြုကာဖင်ကြီး
ကော့၍ တစ်အီးအီးညှစ်သည်။ခဏပဲကြာ
ပါသည်…မြလေးဖင်ကြီးကော့ထိုးမြှင့်တင်
ကာ တဆတ်ဆတ်ဆက်တိုက်ပင့်ထိုးပြီး
အီး…..ဆိုသံရှည်ဆွဲအော်နေသည်။နောက်တော့ ပျေ ာ့ခွေကျသွားပြီး သက်ပြင်း
ရှည်ကြီးမှုတ်ထုတ်ကာ..ခေါင်းကလေး
စောင်းလျက်မှိန်းနေပါသည်။တစ်ေအာင့်
ခန့်ကြာမှ စိုးစိုးလက်ဖျံကိုဆုပ်ကိုင်ကာ
ဆောင့်တော့…ကြမ်းချင်ကြမ်း နုချင်နု
ကြိုက်သလိုဆောင့်ပေးတော့..ဟုပြောသ
ဖြင့် စိုးစိုးလီးကို စောက်ပတ်ထဲကတဝက်
ခန့်ဆွဲထုတ်ပြီးတစ်ချက်ဆောင့်ကာ ဒီလို
ကြိုက်လား ဟုပြန်မေးပါသည်။မြလေးက
ခေါင်းညိတ်ပြသဖြင့် ပုံမှန်လေးဆောင့်လိုး
ပေးရာ..ကြာတော့မြလေးကောင်းလာပြီး
ပြင်းပြင်းဆောင့်ခိုင်းပါသည်။ဆောင့်ချက်
တွေကြမ်းလာပါသည်။စောက်ရည်တွေ
အိပ်ယာခင်းမှာ စိုရွှဲနေအောင်ထွက်သည်
ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ ဖင်ကြီးမြောက်၍
ပင့်ပင့်ပေးသည်။ပုံစံမပြောင်းပဲတစ်ပင်
တည်းလိုးသည်။အဆောင့်နှင့်အကော့
ကိုက်နေ၍ စက္ကန်မလပ်ကောင်းသည်။
ဆောင့်ချက်တိုင်းကောင်းသည်။လီးနဲ့
စောက်ပတ် ထိချက်တွေကိုသာဂရုစိုက်
နေမိသည်။မြလေးအပေးကောင်းလွန်းလှ
သည်။လိုးလို့မဝ,နိုင်။စိတ်တွေထွေပြား
လာတော့ပြီးချင်လာသည်။
ဆောင့်..စိုး..ကြမ်းကြမ်းကြီးဆောင့်
မြလေးပြီးချင်ပြီ..ဆောင့်ပေး..ဆွဆွပြီး
ဆောင့်..အင့်.အင့်.အင့်. ဟုတ်တယ်..
ပြွတ်ပြွတ်..ဖတ်..စွတ်စွတ်စွတ်.ဖန်း..ပြွတ်
ဖန်း..ဖန်း..ဖန်..ပြွတ်ပြွတ်.ဖုန်း…ပလွတ်
ဖုန်း..
စိုးစိုး အသည်းအသန်ဆောင့်သည်။
လီးတစ်ချောင်းလုံးထုတ်ပြီးဆောင့်သည်။
ဆွဆွပြီးဆောင့်သည်။နောက်ဆုံးမြလေး
ဖင်ကြီးလေပေါ်မှာအကြာကြီးမြောက်နေ
ုပြီး ဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။မြလေးကို
ကြည့်ပီးစိုးစိုးမထိန်းနိုင်တော့..။စောက်
ပတ်ထဲလီးအဆုံးဆောင့်ထည့်ကပ်ထား
ပြီးလီးရည်မျ ားဖြိုင်ဖြိုင်ပန်းထုတ်ပေးလိုက်
မိပါသည်။
” ကောင်းတယ်…ကောင်းတယ်…
ထည့်…စိုးရေ…လီးရည်တွေထည့်ပေး.
အား..မျ ားလိုက်တဲ့လီးရည်တွေနော်..
အား..အား…ရတယ်..ဆောင့်ပါ.ဆောင့်
ကောင်းတယ်ကွာ…စိုး..လိုး..လိုုး..စိုး.
မောင်လေးရေ…မောင်ရေ…မောင်…
လိုးပါမောင်ရယ်…
၆
အစ,ကပြန်ပြောမှရမည်ထင်ပါသည်။
မြို့တော့မြို့ပါပဲ။မြို့ကြီးပြကြီးမဟုတ်.တော
မြို့မဟုတ်..စကောစကမြို့။ဦးမြင့် ဆိုတာဒေသ မှာတော့မရှိမရှားထက်အဆင့်မြင့်
တဲ့စီးပွားရေးကိုပိုင်ဆိုင်သည့်အပြင်မြို့ မှာရှိတဲ့ မထသမှာလည်းလုပ်ပိုင်ခွင့်..စီမံပိုင်ခွင့်ရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်ပါ။ငယ်ကတည်း
က မိန်းမပွေပါသည်။ဒေသခံမဟုတ်ပေ
မယ့် အနေကြာတော့ဒေသခံဖြစ်နေပါ
သည်။ရေကြည်ရာမျက်နုရာလှည့်လည်
ရင်းဒေသခံမခင်ခင်နှင့်အိမ်ထောင်ကျ၍
မြဲနေခြင်းဖြစ်ပါသည်။မခင်ခင်ကလုံးကြီး
ပေါက်လှ ညိုချေ ာ။သူ့ခေတ်နဲ့သူတော့
နှင်းဆီခိုင်။စီးပွားအခံလည်းကောင်းသည်။
တောအဆက်တွေလဲရှိတော့မိတ်ဆွေမျ ား
ပြီးစီးပွားဖြစ်သည်။ဦးမြင့်နှင့်ညားတော့၁၆
နှစ်။ဦးမြင့်က ၃၂နှစ်။အသက်. နှစ်ဆကွာသည်။မခင်ခင်မိဖမျ ားသဘောမတူပေမယ့် ခွဲမရတော့ပေးစားရသည်။ညားပြီးမှ
ဦးမြင့်ကျွမ်းကျင်သည့်ကားကလေးတစ်စီး
ထောင်ပေးခဲ့ရာက နောက်တော့မထသ
မှာအကောင်ဖြစ်သွားသည်။အကောင်ဖြစ်
တော့ဝါသနာအတိုင်းမိန်းမရှုပ်ရာ မယား
ငယ်ကိုအိမ်တစ်ဆောင်မီးတစ်ပြောင်ထား
ပြီးယူသည်။မစပယ် တဲ့။တစ်ခုလပ်ပါ။လှ
လည်းလှ…..ရွလည်းရွ….တောင့်လည်း
တောင့် ။
မခင်ခင်နှင့်သားသမီးသုံးယောက်..
နောက်မယားမစပယ်နှင့်သမီးတစ်ယောက် ရသည်။ဇာတ်လမ်းစစဉ် သမီးမြမြလေး က၁ရနှစ်၊သား စိုးစိုးက ၁၆နှစ်၊သမီး
မြမြမိုးက ၁၅နှစ်၊ အားလုံးကျေ ာင်းသား။
မခင်ခင်ကဈေးထဲမှာ ကုန်စုံရောင်းသည်။
အခုတော့..မခင်ခင်က ၃၅နှစ်…ဦးမြင့်က ၅၁နှစ်။မယားနှစ်ယောက်ကိုဦးမြင့်မဖြို
နိုင်တော့..။ဟိုဖက်ဖြို..ဒီဖက်လွတ် ဖြစ်နေ
သည့်အပြင် သားသမီးကိုလည်းမကြပ်
မတ်အားတော့။သမီးတွေကလည်းမအေ
တူအကိတ်..အရွ..။သားကလည်း..ဇော်
ပါပဲ ထူးပါဘူး။ကျေ ာင်းသားစာမကျက်.
ကစား..။စာမေးပွဲတော့ အောင်ပါသည်။
ကျေ ာင်းတက်ချင်မှတက်သည်။
အခုတော့…သားကသမီးကို လိုးပစ်
လိုက်သည်။သမီးကလည်းသားကို တန်း
တန်းစွဲ..။မောင်နှစ်မချ စ်…လင်မယားချစ်
အားလုံးပေါင်းစုပြီး တန်းတန်းစွဲဖြစ်သွား
သည်။အိမ်မှာလည်းလိုးသည်။ကျေ ာင်း
လစ်ပြီးလဲလိုးသည်။နေရာတကာမှာလိုး
သည်။အချိန်မရွေးလိုးသည်။မောင်နှစ်မ
ဆိုတော့တစ်ပူးတွဲတွဲ..တင့်တယ်သည်။.
ဘယ်သူမှအထင်မလွဲ ။ငယ်ကတည်းက
သွားလေရာ တစ်ပူးတွဲတွဲ။ဖက်လှည်းတ
ကင်း နေတာတစ်မြို့လုံးအသိ။
ဦးမြင့်ကအိမ်ဖက်ကိုခြေဦးမလှည့်နိုင်
အားပါ။မစပယ်ကနည်းနည်းအလုပ်ရှုပ်
နေသည်။ကိုယ်ကလည်းအရက်ကြိုက်မို့
အိမ်ထဲမှာ စားသောက်ဆိုင်လေးဖွင့်ထား
ပေးတာ…ယမကာလုလင်တွေကချိတ်
တိတ်တိတ်။မစပယ်က ပြုံးပြုံး..။ဘယ်လို
မှစိတ်မချနိုင်။ပြောမယ်ဆို ကိုယ်ကလဲ
သိပ်မဖြုတ်နိုင်တော့တာ ကိုယ့်ဟာကိုယ်
အသိဆိုတော့ သံသယတွေကပွားသည်။
မစပယ်ထန်တာကလဲ..ကြောက်စရာ..။အ
ရင်ကဆို တစ်ည သုံးချီတော့အနည်းဆုံး
ဆွဲပေးခဲ့ရသည်။ခုတော့မတတ်နိုင်ပြီ။ထန်
တာကထန်ပါ၊ကိုယ်လဲအထန်ကြီးပါပဲ ။
ဒီအထန်ကိုကြိုက်လို့လဲ ကိုယ်နဲ့ညားခဲ့တာ
ဆိုတော့ အပြစ်လဲမဆိုနိုင်။ဒါပေမယ့်…
မောင်ကြီးမခွာနိုင်ဖြစ်နေရသည်။ဒီကြားထဲ
ခင်ခင်ကလဲ မစားရလို့ရစ်နေပြန်သည်။မ
တတ်နိုင်…ခင်ခင်နှင့်ပေါင်းလာတာ၁၉နှစ်
အနှစ်နှစ်ဆယ်။စပယ်က ခုမှသုံးလေးနှစ်
ချစ်လို့ကောင်းတုန်း..။ခင်ခင်ရေ..ခင်ခင်ရဲ့
လို့သံကုန်ဟစ်ပြီးထားခဲ့တော့မည်…။
” ကိုမြင့်…ရှင်တော်တော်မျ ားနေတာ
ရှင်သိတယ်နော်..”
” သိပါတယ်ခင်ခင်ရာ…ကိုယ်ဆင်
ခြင်မှာပါ..”
” ရှင်ပြောခဲ့တာတွေ ရှင်မှတ်ထား..
ပြီးမှ အပြစ်မယူကြေး…ဟုတ်လား ”
” ခင်ခင်ရယ်…ဘာမဟုတ်တာတွေ
လုပ်မလို့လဲ…ရင်ထိတ်တာကွာ..”
” နောက်လင်ယူမှာ..နောက်လင်နဲ့
အလိုးခံမှာ…”
” ဟာကွာ…”
ဦးမြင့် ဘာမှမပြောတော့ပါ။ဒီမြို့မှာ
မခင်ခင် အကြောင်းမသိသူမရှိ။တည်ကြည်သည်၊နာမည်ပျက်မရှိ၊စိတ်မချစရာမရှိ
ရင်နည်းနည်းအေးသွားသည်။ကိုယ့်အပေါ် ရစ်ပြီ ဟုတွေးပြီး ညတော့တစ်ချီ
လောက်အချိန်ယူကျွေးဦးမှပါ..လို့ဆုံးဖြတ်
လိုက်သည်။
•••••
ထူးထူးဆန်းဆန်း…ဒီညမှအဖေနှင့်
အမေတို့လိုးနေကြသည်။သူတို့လိုးတာက
အရေးမကြီး…ကိုယ်ကစိတ်ဆာလာသည်။
တော်တော်ထနိလာတော့ မောင့်ဆီသွား
အလိုးခံမှပါ လို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။သိပ်
မကြာလိုက်ပါ။ဖေဖေပြီးသွားသည်။အမေ
ကတော့ ဟတ်ကော့ပဲလို့တွေးပြီးပြုံးမိသေး သည်။ခဏစောင့်ပြီးမောင့်အခန်းသို့
ကူးခဲ့သည်။
အိပ်ပျေ ာ်နေတဲ့မောင့်ကိုဘယ်လိုနှိုး
ရမယ်ဆိုတာမြလေးသိသည်။စောင်လေး
အသာခွာပြီး မောင့်လီးအမြောင်းလိုက်
ကြီးကိုရှုမဝသည့်သည့်မျက်လုံးမျ ားဖြင်မြလေး
ကြည့်သည်။မောင့်လီးကစံချိန်မီပါသည်။
၆လက်မတော့ကျေ ာ်သည်။တုတ်တာတော့အတော်တုတ်သည်။လီးတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးကိုပုဆိုးအပေါ်ကအမြောင်း
လိုက်ဖွဖွလေးပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ မာတင်း
တောင်လာသည်။မောင်လဲလီးနှင့်အတူနိုး ထလာတာပါပဲ…။မောင့်ပါးအနားကပ်၍
တိုးတိုးလေးပူဆာမိသည်…
” စောက်ပတ်ယားတယ်မောင်..လီး
ဆာတယ်မောင်ရယ်…”
မောင်ကမြလေးအဝတ်တွေအကုန်
ချွတ်ပစ်သည်။မြလေးကလည်းမောင့်အ
ဝတ်တွေအကုန်ချွတ်ပစ်ပါသည်။ပြီးမှ..
” လာခဲ့…ဒီလောက်ယားတဲ့စောက်
ပတ်…လီးနဲ့ထိုးပေးမယ်…”
” ဟင့် ..ကြောက်ဖူးမောင် ခ်ခ် ”
မောင့်အတွက်ပက်လက်လှန်ပြီး
စောက်ပတ်ဖြဲကာ လီးအလာကို ကြိုဆိုပါ
၏ လုပ်ပေးမိသည်။မောင်ကလည်းမြလေး
ခြေထောက်နှစ်ချေ ာင်းကိုမိုးထိအောင်လှေခါးထောင်ပစ်သည်။ဖင်နှစ်လုံးကြားမှာ
ပြူ းဖောင်းနေသည့်စောက်ပတ်ကြီးထဲ
သူ့လီးထွားထွားကြီးတစ်အိအိထိုးသွင်း
ပေးတော့ စောက်ပတ်ထဲကရှိသမျှကြွက်
သားတွေဖျဉ်းကနဲနေအောင်ဆိမ့်အီသွား
ပြီး တင်းကနဲစုပ်ယူညှစ်ဆွဲပစ်မိသည်။
၇
အချက်လေးငါးဆယ်လောက်ဖြေး
ဖြေးလေးလိုးပေးတော့တစ်ချက်ချင်းပြန်
ညှစ်ဆွဲသည်။စောက်ပတ်ကြီးကသူ့အဟာ
ရဖြစ်သည့်လီးကြီးကိုမခွဲမခွာရအောင်အ
ချိန်ပြည့်တင်းတင်းကြပ်ကြပ်စုပ်ယူထား
သည်။စောက်ပတ်စောက်ခေါင်းထဲမှာလီး
ကြီးကြောင့်ပြည့်သိပ်နေသည်။မကျွတ်စေ
ချင်ပါ၊တစ်သက်လုံးသာသွင်းထည့်ထား
စေချင်ပါသည်။နောက်တော့ မောင်ဆောင့်
သည်။ပက်ပက်စက်စက်ဆောင့်လိုးသည်။
စောက်ပတ်ပြဲအောင်ဆောင့်လိုးသည်။
ဆောင့်လေကောင်းလေပါပဲ။အဆောင့်ခံ
ချင်လို့လာခဲ့တာမို့ဆောင့်ပြီးရင်းသာဆောင့်နေစေချင်မိသည်။ဒီစကားတွေရင်ထဲမှာ
သိမ်းဆည်းမထားနိုင်ပဲဖွင့်ပြောဟစ်အော်
မိပါသည်။
ဆောင့်..မောင်..ဆောင့်..အင့်..အင့်
ဆောင်ပေးပါမောင်..အား..ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်
ဖုန်း…စွတ်စွတ်…ဖုန်း..အားဟား..ပြွတ်
ဖုန်း..ဖုန်း..ပလွတ်..ပြွတ်.စွတ်..ဖုန်း
အားပါသောဆောင့်ချက်မျ ားနှင့်အ
တူလီးကြီးကစောက်ပတ်အတွင်းနံရံကြွက်
သားမျ ားကိုပက်ပက်စက်စက်ထိပါးထိုးခွဲ
ဝင်ထွက်နေသည်မှာ မူးမေ့နေလောက်
အောင်အရသာထူးသည်။နှိုင်းယှဉ်ပြစရာ
ဥပမာမရှိ။လိုးမှလိုး…ဆောင့်မှဆောင့်..
ကောင်းမှကောင်းပဲပီပြင်သောအဓိပ္ပါယ်
ကိုဖွင့်ဆိုနိုင်သည်။တစ်နာရီပိုပို နှစ်နာရီ
နီးနီးလိုးပေးပြီးမှပြင်းပြင်းထန်ထန် ဥပါ
စောက်ပတ်ကြီးထဲဝင်အောင်ဆောင့်လိုး
ပြီး မြလေးအနှစ်သက်ဆုံးလီးရည်မျ ားကို
စောက်ခေါင်းထဲအပြည့်ပန်းထုတ်ပေးပါ
သည်။သားအိမ်ထဲအရောက်ထိုးထည့်ပေး
ပါသည်။ကောင်းလွန်းလို့အကြောတွေမျ ား
တောင်စတွန့်ဖြစ်ကုန်သည်။ညှစ်လိုက်ရ
သည်မှာလည်း ဖင်ကြောတောင်ရှုံ ့သွား
သည်။အသက်လည်းမရှူ နိုင်တော့။သေ
ချင်သေပါစေတော့..ကောင်းကောင်းပေး
ဆပ်ခံလိုက်သည်။မောင့်လီးနဲ့အလိုးခံရ
တော့မှပဲ ဒီစောက်ပတ်ရဲ့တန်ဖိုးကိုသိရ
တော့သည်။ကောင်းလှချည့်လားမောင်ရယ်…..လိုးတတ်လှချည့်လား…
မြလေးတစ်ညလုံးသူ့အခန်းကိုပြန်မ
ရောက်နိုင်တော့ပါ။တစ်ညလုံးအလိုးခံမိ
သည်။စောက်ပတ်ကလည်း လိုးလေ ခံချင်
လေ ဖြစ်နေသည်။ဒီအရသာကိုစောက်ပတ်နှင့်ဒီလီးကသာပေးစွမ်းနိုင်ဖြင့်လီးကြီး
အပါးကမခွာနိုင်ဖြစ်နေမိသည်။မောင်က
လည်းအလိုက်သိစွာဖြင့်တစ်ညလုံးစောက်
ပတ်ထဲကိုလီးကြီးထည့်ထားပေးပါသည်။
မနက်လင်းခါနီးတော့လဲ လင်းဆွဲထပ်မံလိုးကြပြန်သည်။လိုးလို့လည်း မဝ,နိုင်ပါ။
တော်တော်ချစ်တဲ့ မောင်နှစ်မဖြစ်ပါသည်။
ဖင်ကုန်းခံချင်ပေမယ့်အသံတွေဆူညံပြီးအ
မေတို့သိမှာစိုးလို့ အောင့်အည်းခဲ့ရသည်။
ကုန်းပြီးအလိုးခံရတာတစ်မျိုးကောင်းလို့ခဏခဏလိုးပေးဖို့ပူဆာခဲ့မိသည်။
•••••
ဒီနေ့ ဘောလုံးပွဲအနိုင်ရသဖြင့်စိုးစိုး
အလွန်ပျေ ာ်သည်။ဆီမီးဖိုင်နယ်တက်ပြီ
လေ။အပျေ ာ်မျ ားကိုမျှဝေပေးရန်အိမ်သို့
အပြေးပြန်ခဲ့ပေမယ့် အိမ်ရောက်တော့ဘယ်သူ့ကိုမှမတွေ့ရပါ။အဝတ်တွေချွတ်ရေလဲပုဆိုးပါးလေးဝတ်ပြီးရေတွင်းသွားတော့
မှ အဝတ်တွေရုတ်ေနသည့်အမေ့ကိုတွေ့ရ
သဖြင့် ဝမ်းသာအားရပြေးဖက်ပြီးပြောပြ
မိသည်။
” သားတို့အသင်းနိုင်ပြီအမေ..ဆီမီး
ဖိုင်နယ်တက်ပြီ..နိုင်တယ်အမေ..”
” အင်း..အင်း…ဆုချမယ်သား..ဆု
ပေးရမယ်..”
” ဝမ်းသာတာအမေရာ…ဆီမီးမတက်နိုင်တာသုံးနှစ်ရှိပြီ၊ဒီနှစ်မှတက်တာ…
သားနှစ်ဂိုးလုံးရှူ းပစ်တာအမေ..”
” အဲ…သားကဂိုးသွင်းကောင်းတယ်
တော့…တော်တယ်သားလေး တော်တယ်
ဒါပေမယ့်သားရဲ့….အခုသား အမေ့ကို
ဂိုးသွင်းနေတာလား..ခ်ခ် ”
အမေကပြောင်သလိုနောက်သလို
ပြောပြီး သူဖင်ကြီးအနောက်ကိုကော့ပြပါ
သည်။ခုမှ သတိပြုမိသည်..။ရေလဲပုဆိုး
ပါးပါးအောက်မှ စိုးစိုး၏လီးတန်ကြီးမှာ
အမေ့ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြား မြောင်းတည့်
တည့်မှာစင်းစင်းကြီးလဲလျေ ာင်းနေသည်
ပဲ..။ဝမ်းသာအားရမို့ နောက်ကနေခါးကို
ဖက်ပြီး အမေ့ဝမ်းပျဉ်းသားရှေ ့မှာလက်ကို
ပတ္တာယှက်၍ တအားလှု ပ်ရမ်းခဲ့သည်။အ
ခုထိလည်းဖက်ရမ်းနေဆဲဖြစ်သည်။လီး ကိုသတိထားမိတော့ မာတင်.းတင်းနှင့် အ
မေ့ဖင်ကြားမှာပြည့်နေသည်။မလွှတ်ချင်လို့မလွှတ်ပဲဆက်ဖက်ထားလိုက်သည်။အ
မေနှင့်သားပဲ…ဖက်တော့ဘာဖြစ်လဲ ။ ထိ
တော့ဘာဖြစ်လဲ ။
” အမေကလဲ.သားတကယ်ပြောတာ.
တူးဇီးအမေရဲ့။နှစ်ဂိုးလုံး သားသွင်းပစ်တာ”
” ခ်ခ် ..သုံးဂိုးသွင်းရမှာသားရဲ့..”
“အမေက ဖင်ကြီးကိုပဲ ကော့ကော့နေတာပဲ..သားကို မဖက်စေချင်လို့မျ ား
လား..အမေ..ဖက်တယ်ဗျ ာ..ဖက်တယ်
ဗျ ာ..ဖက်တယ်ဗျ ာ..ဘာဖြစ်လဲ..”
စိုးစိုး ခင်ခင့်ခါးကို သုံးကြိမ်ဆက်ညှစ်
ပြီး ဖက်ထားလိုက်သည်။သုံးကြမ်ဆက်
ညှစ်တော့ လီးကြီးကဖင်ကြားထဲကို သုံး
ကြိမ် ဆက်ထိုးသည်။
” ခ်ခ်…ဖက်ပါတော်..ဖက်ပါ..ဖက်ပါ
ရော့..ရော့..ဖက်ပါ..”
ခင်ခင်ကလည်း လီးပူပူနွေးနွေးကြီး
ကိုဖင်ကြားမှာထားပြီး ရင်ဖိုခြင်းအရသာ
ကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ခံစားသည်။ရော့…
ရော့….ဆိုပြီးဖင်ကိုနောက်ပြန်ကော့ကော့
တင်တော့ လီးကြီးကနှစ်ခါဆက်ထိုးသည်။
သားအမိနှစ်ယောက်လုံးသိနေကြသော်
လည်း မသိသလို ဆက်ဖက်ထားကြသည်။ခင်ခင်က သူ့ဝမ်းပျဉ်းပေါ်ရှိ စိုးစိုး၏ လက်
ပတ္တာယှက်ကို ကွာမသွားအောင်သူ့လက်
နှစ်ဖက်နှင့်အုပ်ကိုင်ပြီး ဆွဲစေ့ထားသည်။
ဖင်ကြီးကိုလည်းလှုပ်ခါရမ်းခါ..ဝေ့ကာဝိုက်
ကာ…လီးကြီးကို မထိတထိ ကြည်ဆယ်
ပေးနေသည်။
စိုးစိုးမှာ..စကားပြောရင်းလီးကြီးမာ
တောင်လာသဖြင့် လက်ကိုဖြုတ်ရန်ဆွဲထုတ်သော်လည်း ခင်ခင်ကပေးမဖြုတ်ပဲဆက် ကိုင်ထားသည်။
” ဘာခုမှလက်ဖယ်တာလဲ…မရဘူး
ဖက်..ဖက်…အမေ့ကိုဖက်…ခုနကတော့
ဖက်တယ်ကွာ…ဖက်တယ်ကွာ…ဆို.
အခုဖက်..အင့်..အခုဖက်…အားရအောင်
ဖက်..”
ခင်ခင်က ဖင်ကြီးကိုနောက်ပြန်ကော့
ကော့ပြီးအငမ်းမရဖက်ခိုင်းသည်။
၈
လီးကြီးကတအားတောင်လာပြီးခင်ခင်၏ပေါင်ရဂ်းခွဆုံသို့ခေါင်းတည်နေသည်။အိမ်ထောင်သည်မို့အထာကျွမ်းနေ
သည့် ခင်ခင်ကဖင်ကြီးကိုယောင်ယောင်
လေးကုန်းပေးလိုက်သဖြင့် သူ့စောက်ဖုတ်
ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ကြီးကို စိုးစိုး၏လီးထိပ်ဖူး
ကြီးကထောက်ေနသည်။ထောက်တာမှ အကွဲကြောင်းကြားတည့်တည့်ကိုထောက်
မိနေသည်။ပူနွေးသည့် ဓာတ်ကပုဆိုးနှင့်ထမီကိုဖြတ်သန်းပြီး လီးနှင့်စောက်ပတ်ကို
တိုက်ရိုက်ထိသလို ရိုက်ခတ်နေသည်။ခင်
ခင်ရောစိုးစိုးပါ အရသာကိုမိန်းမူးစွာခံစား
နေကြသည်။ခင်ခင့် စောက်ပတ်ထဲကထွက်လာသည့်စောက်ရည်တွေမှာ ထမီနှင့်ပု
ဆိုးကိုဖြတ်၍ စိုစိုးလီးကြီးကိုတောင်စိုချင်
သလိုဖြစ်လာသည်။ဒီအချိန် ဒီအခြေအနေကိုမစွန့်လွှတ်ချင်ကြ…မစွန့်လွှတ်နိုင်ကြ…
မိန်းမူးသည်..။
အပြင်မှပြန်ဝင်လာသောဦးမြင့်နှင့် မြ
မြမိုးတို် ့ကလှမ်းအော်နှုတ်ဆက်သည်။
” ဟေး..သားအမိ..ချစ်နေကြတာပေါ့
ဟုတ်လား…ဒီလိုမြင်ရတာကြည်နူ းတယ်
ကွာ…”
” ကိုကိုရေ..တူး ဇီး ဆို..ဝမ်းသာ
တယ်ကိုကိုရာ..ရေချိုးပြီးအမြန်လာခဲ့..မုန့်
သွားစားမယ်..ဖေဖေဝယ်ကျွေးမှာ..”
မလွှတ်ချင်ပဲလွှတ်လိုက်ကြရသည်။
နှစ်ယောက်လုံးမချင့်မရဲ။နောက်တစ်ခါဆို
ရင်ေတာ့ဆိုသည့်အတွေးကို ကိုယ်စီတွေး
မိကြသည်။တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးမချိပြုံးလေးတွေ ကိုယ်စီနှင့်ကြည့်ရင်း…ကြည့်ရင်း..။
ခင်ခင်မထိန်းနိုင်၍…အိမ်သာသွား
ပြီး တစ်ချီ နှိုက်ဆောင့်ပစ်ခဲ့သည်။ဒါလဲ…
စိတ်က မပြေနိုင် ။စိတ်ပြေလက်ပျေ ာက်
ရယ်လို့အိမ်ရှင်းရင်း သားသမီးတွေ၏စာ
ကြည့်စားပွဲတွေကိုလည်းရှင်းပေးနေမိပါ
သည်။စိတ်ကတော့ သူ့ဖင်ကြားမှာလဲလျေ ာင်းနေခဲ့သော သားဖြစ်သူ၏တောင်မတ်
နေသည့်လီးကြီးကိုသာ အာရုံမိနေသည်။
ကိုမြင့်ကလည်း မကျွေးမမွေးတာကြာပြီ။
သားဖြစ်သူ စာကြည့်စားပွဲက စာအုပ်တွေ
ပြန့်ကျဲရှုပ်ပွနေသည်။စီစီရီရီ ဖြစ်အောင်စု
စည်းပေးရင်း မျက်နှာဖုံးဝါဖျေ ာ့ဖျေ ာ့စာ
အုပ်ကလေးကို မြင်ဖူးပါတယ် ဆိုသည့်အ
တွေးနဲ့ ဖွင့်ကြည့်မိသည်။ဟောတော့….
စာအုပ်နာမည်က..လိုးနည်းတစ်ထောင်..
ဆိုပါလား..။
ဒါကြောင့် ဒီစာအုပ်ကို မြင်ဘူးပါတယ် လို့ထင်မိခဲ့တာ..။အမှန်တော့..ခင်ခင့်
စာအုပ်ပါ..။လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်က ရပ်ကွက်ထဲ
မှာမီးလန့်တော့ ပစ္စည်းတွေသိမ်းကြရင်း
ဒီစာအုပ်လေးပျေ ာက်သွားခဲ့သည်ကိုမှတ်
မှတ်ရရ သတိထားမိခဲ့သည်။ဘယ်လိုမှ
ပြန်ရှာမတွေ့ခဲ့။စာအုပ်လေးကတော်တော်
ဖတ်လို့ကောင်းသည်။လိုးပုံလိုးနည်းတွေ
သာမက ဇာတ်လမ်းလေးတွေ..ပုံလေး
တွေလည်းပြည့်စုံစွာပါလို့ ဈေးရောင်းရင်း
ဝယ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။လိုးနည်းတွေ တစ်တစ်ခွခွရေးပြထားလို့ ဖတ်ရင်းဖတ်ရင်း
စောက်ရည်မျ ားတောင်အကြိမ်ကြိမ်ထွက်
ခဲ့ရဖူးသည်။ခုတော့ ဒီစာအုပ်လေးသားထံ
ရောက်နေသည်။ခ်ခ်….သားကလိုးနည်း
တစ်ထောင် ပြည့်အောင်မျ ားလိုးတတ်နေ
ပြီလား မသိ..ခ်ခ် ။စာအုပ်လေးကို သံယောဇဉ်ကြောင့် ပြန်ယူသွားလိုက်ချင်ပေမဲ့
ဘာရယ်လို့မဟုတ်..ပြန်ထားခဲ့ပေးခဲ့မိပါ
သည်။
ဒီစာအုပ်လေးထဲမှာပါတဲ့ ခွေးကုန်း
လိုးနည်း ဆိုတာ ညနေတုန်းကခင်ခင့်စောက်ပတ်ကြီးကို သားကအနောက်ကလီး
ကြီးနဲ့ထောက်ထားသည့်ပုံစံနဲ့ဆင်နေတာ
မို့ ရင်ဖိုမိသည်။ခ်ခ်..သားက ခွေးကုန်းလိုး
နည်းမျ ားလိုးတတ်နေပြီလားမသိ..။တွေး
မိတော့ စောက်ပတ်ကရွလာပြန်လို့ နှစ်ချက် သုံးချက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်ထည့်လိုက်ရသည်။ဒီညလည်း ကိုမြင့်လိုးပေးမည့်
ပုံမပေါ်ပါ။
မြို့ထဲကို မုန့်သွားစားမယ်ဆိုတော့မေ
မေကမလိုက်ပါ။အဖေ သူ့မယားငယ်အိမ်
ဝင်မှာကြိုသိနေသည်လေ..။မြလေးကကျူ
ရှင်သွားသည်။ကိုကိုနှင့်မြမိုးတို့ပဲသွားကြ
သည်။အသွားတုန်းကတော့ဖေဖေ့ကား
လေးနဲ့ပါ။မုန့်စားပြီးပြန်လာတော့ဖေဖေက
တကယ်ပဲသူ့မယားငယ်အိမ်ဝင်နေသည်။
မစပယ်ကကိုကို့အပေါ်မှာဖက်လှဲတကင်း ဆက်ဆံတာ မျက်စေ့ထဲမှာအမြင်ရိုင်း ချင်သလိုလို။လက်ဆွဲပုခုံးဖက်တာ အမြင် ရိုင်းတယ် မဆိုနိုင်ပါဘူးလေ…ဟုစိတ်ဖြေအတွေးတွေးမိသည်။ဖေဖေ အိမ်ကိုလိုက်မပို့ပေးတော့သဖြင့်မောင်နှစ်မနှစ်ယောက်
ခြေလျင်ပြန်ခဲ့ကြရသည်။ကိုကိုကမြမိုးပုခုံး
လေးကိုဖက်ထာတော့ မြမိုးကိုကို့လက်
မောင်းကိုတွဲမှီပြီးလျှေ ာက်ခဲ့သည်။မြမြမိုး
နို့ကြီးတွေနဲ့ကိုကို့လက်မောင်းကိုဖိဖိပြီး
လျှေ ာက်ရတာ တစ်အိအိနဲ့ကြက်သီးလေး
တောင်တစ်ဖျဉ်းဖျဉ်းထ,မိသည်။မြမိုးနို့
တွေက အသက်နဲ့မမျှအောင်ကြီးနေပြီ။
မအေတူလို့ပဲဖြစ်မှာပါ ။ခ်ခ်…စောက်မွေး
တွေလဲအထူကြီးပဲပေါက်နေပြီ။ကိုကိုကလည်းတစ်ချက်တစ်ချက်တစ်တစ်တောင်ဆစ်နဲ့
မြမိုးနို့ကြီးကိုဖိဖိတွန်းထားတတ်သည်။
ကိုကို့သဘောထားကိုသိချင်လို့ ပုခုံးပေါ်ကကိုကို့လက်လေးကိုယူပြီးနို့အုံကြီးပေါ်
တင်ပေးထားလိုက်သည်။ပထမတော့ဘာမှမလုပ်ပါ…ထိလိုက်..မထိလိုက်…။စိတ်ထဲရွစိစိဖြစ်လာတော့ သူ့လက်ပေါ် ကိုယ့်
လက်ထပ်ပြီး နို့ကြီးကိုဖိပေးကြည့်သည်။ခ်ခ်..ကိုကိုက အားရပါးရတစ်ချက်ဆုပ်ညှစ်
လိုက်ပြီး..မြမိုးကိုပြုံးပြုံးကြီးကြည့်နေသည်။မြမိုးကယောင်ချ ာချ ာ အမ်းတန်းတန်းပြန်ပြုံးပြမိတော့..ညီမလေးအပျို ကြီးဖြစ်နေ
ပြီပဲ..တဲ့..ခ်ခ်..။ဒီမှာဖြင့်စောက်ရည်တွေ
ထွက်ချင်နေပြီ..။အားမရလို့..ဟုတ်ရဲ့လားကိုကိုရဲ့..ဘော်လီဝတ်ထားလို့ပါ…လို့ သူ့စိတ်ကိုဆွပေးလိုက်တာ..လေးငါးခြောက်ချက် ဆက်ဆက်ဆုပ်ကိုင်ဆွဲပါလေရော.။ခ်ခ်…မြမိုးလည်း.စောက်ရည်တွေစိမ့်စိမ့်ထွက်သွားပါလေရော…။လမ်းမကြီးကနေ အိမ်ဖက်လမ်းကိုချိုးအကွေ့..မီးတိုင်
ကနည်းနည်းကွယ်နေလို့ကျေ ာ်ချင်ဇောနဲ့
ကွေ ့လိုက်တော့ ကိုကို့လီးကြီးကိုလက်ဖ
ဝါးနဲ့ထိမိပြီးချက်ချင်းလက်ပြန်မရုတ်မိ။
(၈..အဆက် )
ညှို့ယူဖမ်းစားတာပဲခံနေရသလိုလို အားမ
ရလို့…မတော်တဆကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီး
ဆုပ်ကိုင်ကြည့်မိသည်။အားဟားဟား…
တောငိမတ်နေလိုက်တာ….လက်သည်း
နဲ ့တောင်ထိုးလို့မပေါက်…တင်းမာနေတာ
ပဲ..ခ်ခ် ။အိမ်ရောက်ခါနီးမေးသေးသည်။
” ညီမလေး..အလိုးခံဘူးလား..” တဲ့။ရင်
ဘတ်ကြီးကို ဘုန်းကနဲထုပြီးအိမ်ထဲပြေး
ဝင်ခဲ့မိသည်။ကိုကို့မျက်နှာကပြုံးစေ့စေ့
မြမိုးမျက်နှာက မချို မချဉ် …ကပ်ပြီးပြော
လိုက်သည်…
” ဟင့်အင်း…ကိုကို..ဟင့်အင်း..”
ဘာလား
၉
တစ်လောကလုံးဘာကြီးပဲဖြစ်နေနေ
စိုးစိုးနှင့်မြလေးတို့ကတော့အချိန်တန် ရေကန်ဘေးမှာပါပဲ။တစ်လက်ကိုင်..သပ်သပ်
ယပ်ယပ်လိုးသည်မို့ မြလေးဖင်ကြီးပြုတ်မသွားပါ။ပိုလို့တောင်ပြန့်ကားလာသလိုလို။
အလုံးလည်းနည်းနည်းပိုထွားလာသလား
လို့ထင်မိသည်။စောက်ခေါင်းကတော့နှစ်
ပါးသွားက,ပြီးဝင်သွားလို့ရသည် ။နခမ်း
လေးတွေလဲနည်းနည်းထော်ချင်ပြီ။ဖောင်း
ရာက ပြားတဲ့ အဆင့်ထိကိုတော့မရောက်
သွားသေးပါ။လိုးနည်းလည်းတစ်ထောင်မ
ပြည့်သေးပါ။ကိုးရာ ကိုးဆယ့် ကိုးလောက်
တော့ ရှိကောင်းရှိပါလိမ့်မည်။
မှတ်မှတ်ရရ…မစပယ်သမီးလေးမွေး
နေ့မှာ ဆွမ်းကပ်..ဧည့်ခံပွဲ တည်ခင်းပေး
တော့..အဖေကအိမ်စောင့်ပေးဖို့လှမ်းခေါ်
သည်။အဖေကမစပယ်တို့ခြံဝင်းကျယ်ကြီး
မှာ..နှစ်ထပ်တိုက်သေးသေးလေးကဗျ ာ
ဆန်ဆန်ဆောက်ပြီး ခြံဝင်းအတွင်းစားပွဲ
တွေခင်း၍ စားသောက်ဆိုင်ဖွင့်ပေးထား
ခြင်းဖြစ်သည်။ခြံကျယ်..အိမ်သေးပေါ့။
မစပယ်ကအကိတ်…အဖေကအညှက်..။
ယမကာလုလင်တွေမျ ားတော့ အပြင်မှာ
ဧည့်ခံမသွားပဲ အိမ်စောင့်ပဲလုပ်ပေးသည်။
အဖေကလည်းဧည့်မခံစေချင်ပါ။အဖေတို့
အိမ်ဧည့်ခန်းလေးမှာပဲ စိတ်အေးနားအေး
ဆိုဖာလေးပေါ်လှဲနေစဉ်..ဆွမ်းစ,ကပ်နေဆဲ မစပယ်အပြေးတစ်ပိုင်းဝင်လာသည်။
သူတို့လင်မယားအိပ်သည့်အခန်းထဲလက်
ဆွဲခေါ်သွား ဂျက်ချပြီး..စိုးစိုးရင်ဘတ်ပေါ်လက်ဖဝါး တင်၍ပြုံးပြုံးလေး ပြောသည်။
” စိုးစိုးညီမလေးရဲ့မွေးနေ့အမှတ်တရ
နော်….စိုးအဖေကိုပြန်မပြောကြေး..”
” ဟုတ်ကဲ့ပါမစပယ်..စိုးကတိပေးပါ
တယ်…”
” မျက်စေ့မှိတ်..ဖွင့်ဆိုမှဖွင့်…”
” မှိတ်ပြီ…”
” ဖွင့်…”
မျက်စေ့ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့..ကုတင်
စောင်းမှာ..မစပယ်က ပက်လက်။ကုတင်
ဘေးဘောင်ပေါ်ခြေဖဝါးတင်…ဒူးထောင်
ပေါင်ကြီးဖြဲ…ထမီကြီးလှန်ထားပေးတော့
စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီး ပြူ းလို့ပြနေ
သည်။
ဘယ်ဖက်လက်ညှိုးလေးနှင့်လက်ယပ်ခေါ်ပြီး..” လာစား…” တဲ့။
ဒီလိုကြီးဖြစ်နေမှတော့ စိုးစိုးဘာကိုမှ
သတိမရနိုင်တော့ပါ။ပုဆိုးကိုကပျ ာကသီ
ချွတ်ပြီး ပွင့်နေသည့်စောက်ခေါင်းထဲ ဒစ်
ကြီး တရစ်ရစ်ထိုးသွင်းထည့်လိုက်သည်။
စောက်ဖုတ်က ဘယ်အချိန်ကတည်းကခံ
ချင်နေမှန်းမသိ စောက်ရည်တွေစိမ့်ပြီး
ချေ ာမွေ့နေသည်။ချေ ာင်တော့ချေ ာင်မ
နေပါ။ညှစ်အားလည်းသန်လှပါသည်။လီး
အဆုံးဝင်သွားပြီး ခဏစိမ်ထားတော့…
” စားလို့ကောင်းလား…” တဲ့။ခေါင်းညိတ်
ပြတော့..” အဝ,စား..” ဆိုပဲ..။ဖြေးဖြေး
ချင်း လီးတစ်ဝက်လောက်ဆွဲထုတ်ပြီးပြန်
ဆောင့်လိုးပေးသည်။ငြင်ငြင်သာသာ..
အေးအေးငြိမ့်ငြိမ့်လေးလိုးပေးတော့ ပြန်
ပြန်ညှစ်စုပ်ပြီးအလိုးခံနေသည်။နှဲ့နှဲ့လိုး
တော့ ကော့ကော့ပေးသည်။အချက်ငါးဆယ် ကျေ ာ်ကျေ ာ်ဆောင့်ပေးပြီးတော့..
” ဆောင့်လိုးပစ်စမ်းပါစိုးရယ်..စပယ့်
ေစာက်ပတ်မျ ား သူယုယစရာမှတ်လို့…”
မခန့်လေးစားစကားကြားတော့လီးဒစ်အထိဆွဲထုတ်ပြီးတဖုန်းဖုန်းဆောင့်လိုး
ပစ်သည်။ကော့ကော့ညှစ်နေတုန်းမို့ လီး
အဆုံးဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး ဝေးဝေးကပြင်းပြင်း
ဆောင့်ပေးတော့..မခန့်လေးစားမပြောရဲ
တော့…
” ကောင်းလိုက်တာစိုးရယ်..မခံစားရ
တာကြာပြီ..ဆောင့်..ဆောင့်..အား .အိ..
ပြီးချင်တယ်စိုး..ပြီးချင်တယ်…လွတ်သွားပြီ
စိတ်တွေလွတ်သွားပြီ…ပြီးချင်ပြီ..ပြီးချင်ပြီ
ပြီးပြီ..ပြီးပြီ..ပြီးပြီ…ပြီးပြီ…ပြီးပြီ….”
သူပြီးပြီဆိုတော့..ကိုယ်လည်းဆွလိုး
ပြီးလီးရည်တွေအဆက်မပြတ်ပန်းထုတ်
ပေးလိုက်ပါသည်။တစ်စစ်စစ်ညှစ်လို့မဆုံး
စုပ်လို့မဆုံးတော့ပါ….။
” ကောင်းလား စိုး..”
” ပေးချက်က ရက်စက်တာ..ကောင်း.
လွန်းလို့ထပ်လိုးချင်တယ်..”
” နောက်မှ….အခုက မွေးနေ့ရှင်
အမေရဲ့လက်ဆောင်….နောက်တော့..
ချစ်သက်လက်ဆောင်…လာစားနော်..”
” လာစားမယ်..ချို မြိန်..စားသောက်
ဆိုင်…”
” ခ်ခ်..ကြိုက်လားဒီစောက်ပတ်..”
” ကြိုက်တယ်…မစပယ်ရော..စိုးလီး
ကိုကြိုက်မှကြိုက်ရဲ့လား…”
” သိပ်ကြိုက်ပေါ့ စိုးရယ်…ဖြတ်ယူလို့
ရရင် ယူထားချင်တယ် ”
” မစပယ်မှာ…လီးတွေအမျ ားကြီး ”
” ရှိဘူး…ငတ်နေတာ..”
” မယုံ…မယုံ..”
” အထင်မသေးနဲ့..စိတ်ဆိုးမှာ..”
” စိတ်ဆိုးရင်…ပိတ်လိုးမှာ…”
ခ်ခ် ခ်ခ် ခ်ခ် ခ်ခ် ခ်ခ်
အခန်းထဲကပြန်ထွက်တော့..ဆွမ်း
ကပ်ပွဲပြီးဆုံးသွားပါ ပြီ။ဧည့်ခံပွဲ စတင်ပါ
တော့မည်။
နောက်ပိုင်းတော့ မစပယ်ဖင်မယား
ရဲတော့ပါ။ငြိမ်သွားသည်။နေ့တိုင်းနေ့တိုင်း
သွားလိုးပစ်သည်။အဖေရုံးတက်နေလျင်
ကျေ ာင်းကလစ်ပြီးသွားလိုးသည်။လိုးနည်းလည်းတစ်ထောင်ကိုနည်းနည်းပိုသွား
သည်။ဖင်လည်းလိုးသည်။စောက်ပတ်ကို
လည်းလိုးသည်။ပါးစပ်လည်းလိုးသည်။
နို့လည်းလိုးသည်။ပေါင်လည်းလိုးသည်။
မစပယ် အော်နေရအောင်လိုးပစ်သည်။
ဖင်ကြီးလည်းပြုတ်ကျ စုတ်ပြတ်သွါးသည်။
ယမကာလုလင်တွေရှေ ့ မစပယ်ဖင်မရမ်း
ရဲတော့…။နို့မဖော်ရဲတော့ ..။အဖေက
မစပယ်အပြောင်းအလဲတွေကြည့်ပြီးပျေ ာ်
နေသည်.။နောက်သုံးလေးလနေတော့..
မစပယ် ဗိုက်ကြီးကြောင်းဝမ်းသာအားရ
ကြေငြာသည်။အဖေထပ်ေပျ ာ်သွားသည်။
စကားစပ်လို့ တစ်ခုတော့မေးကြည့်မိခဲ့ပါသည်…
” ဖေဖေ…ဒီကလေးအတွက် ပွဲလေး
တစ်ပွဲလောက် စီစဉ်မလား အဖေ..”
မစပယ်..ပြာပြာသလဲ မျက်လုံးပြူ း
မျက်ဆန်ပြူ း တောင်းပန်ရှာပါသည်….
” မလုပ်နဲ့ အစ်ကိုကြီး..စိုးစိုးနော်..
မလုပ်ဘူးအစ်ကိုကြီး..မွေးပြီးမှလုပ်မယ်
နော်..အစ်ကိုကြီး..မလုပ်ဘူးနော်….”
ခ်ခ် ခ်ခ် ခ်ခ် ခ်ခ် ခ်ခ်
နန်းအလယ်မှာ ပန်းစပယ် ပြုံးနေပါသည်။
၁၀
ကြံကြံဖန်ဖန်…မြလေးက ၁ဝတန်း
အောင်သွားသည်။အမှတ်က မကောင်း။
အဝေးသင်မတက်မီ အမေ့ဆိုင်မှာဈေးကူ
ရောင်းရသည်။ စိုးစိုး ေန့ခင်းစာ ငတ်ပေါ့။
ကျေ ာင်းအတူသွားနေစဉ်က ဒီအခြေကို
ကြိုမတွေးခဲ့မိပါ။
အမေ ကိုယ်ခွဲလက်ထောက်ရသွားပါ
မှ ရွာမှာနေသည့် အမေ့အစ်ကိုကြီးတစ်
ယောက် မကျန်းမမာ ဆေးရုံတက်ရသည်။
ဆေးရုံမှာနှစ်ပတ်လောက်အတွင်းလူနာ
ကုသခံခဲ့ပေမယ့် မသက်သာ။ပြောရမယ်
ဆိုရင်တော့..ဒီအစ်ကိုကြီးက အမွေထိန်း
ဆိုပါတော့။ဖိုးဖွားတွေချန်ထားခဲ့သည့်
လယ်တွေယာတွေ နွားအုပ်ကျွဲအုပ်တွေကို
ရွာမှာအနီးကပ်စောင့်ရှောက်ပြီး စီမံခန့်ခွဲ
ပေးသည်။အထူးကု ဆေးရုံဆေးခန်း ပို့ကြ
မည် ဆိုတော့..အနီးကပ်ပြုစုဖို့ လူလိုပြန်
သည်။ ကဲ…ခင်ခင်နဲ့စိုးစိုး လိုက်သွားကြ
ဆိုတော့…ဆိုင်းမဆင့်ဗုံမဆင့် မြို့ကြီးသို့
သွားရပြန်သည်။
တည်းခိုခန်းမှာရေရှည်တည်းဖို့ဆိုတာ သဘာဝမကျလေတော့..ဆိတ်ငြိမ်ရာ
ရပ်ကွက်လေးမှာ အိမ်ကလေးတစ်လုံးငှါး
ပြီး နေကြရသည်။မြို့ကြီးဆိုပေမယ့်ရန်ကုန်
မန္တလေး တော့မဟုတ်ပါ။အေးချမ်းသော
သန့်ရှင်းသောမြို့ပါပဲ။စပ်စပ်စုစုလည်းမရှိ
ကြပါ။တောကဆေးကုလာကြသည့်မိသား
စုပေါ့ ။
အိမ်ကလေးက အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းပဲရှိ
သည်။မီးဖို ရေ အိမ်သာ အားလုံးအဆင်
ပြေတော့ လူနာတစ်ခန်း…သားအမိတစ်
ခန်း အိပ်ကြပေါ့..။ဖြစ်ချင်တော့ ကုတင်က
လည်း တစ်ခန်းတစ်လုံးပဲ။
ခင်ခင့်စိတ်ထဲ..အသားမသေ။ဟို…
တနေ့ညနေကပုံရိပ်တွေက ညတိုင်းနှိပ်
စက်သည်။လိုးနည်းတစ်ထောင်ကလည်း
စိတ်ကူးထဲမှာပုန်းခိုပြီး နှောင့်ယှက်နေသည်။သွေးသားတွေဆူပွက်နေတာကြာပြီ။
ကိုမြင့် ပြောခဲ့တဲ့အသံတွေလဲ နားထဲက
မထွက်။ဘာတဲ့…မင့်သားနဲ့မင်းပြန်ယူချင်
လဲယူ..တဲ့။ခ်ခ်…..တကယ်ယူလိုက်ရမှာ
လားကိုမြင့်..။တကယ်ယူလိုက်ရမှာလား
ရှင်….
လူနာကအိပ်သွားပြီ။အိပ်ချိန်လဲတန်
ပြီ။အမေနဲ့သား…သူ့ကိုယ်ကြည့်..ကိုယ့်သူ
ကြည့်…။မျက်လုံးချင်းဆုံတော့ မလုံမလဲ
ပြုံးကြသည်။အေးလေ….ကိုယ်က သားပဲ။
” အိပ်မယ်လေ..အမေ ”
” အော်…အင်း….အိပ်ထာပေါ့သား
ရယ်..မနက်လဲဆေးရုံသွားပြရဦးမှာ..အိပ်
ကြတာပေါ့..”
” လာ…အမေ..”
သားကသားလိုပဲနေရမှာပေါ့။အမေ့
လက်မောင်းကိုကိုင်ဆွဲပြီး အခန်းထဲဝင်ခဲ့
သည်။အမေက ရုန်းချင်သလိုလိုု..မရုန်းဘူး လိုလို…ကန့်လန့် ကန်လန့် လိုက်လာ
သည်။အခန်းထဲရောက်…ကုတင်ပေါ်အ
မေ့ကိုထိုင်ပေးတော့
“. အမေတို့ ဘယ်လိုအိပ်ကြမလဲ..
သား..”
အမေ့မျက်ဝန်းကို စူးစိုက်ကြည့်တော့
အဖြေက အမေ့ဆီမှာပဲရှိမှန်းသိလိုက်ရ
သည်။
” ဒီလိုအိပ်မယ် အမေ…”
အမေ့ လက်မောင်းသားအိအိနှစ်ဖက်
ကိုကိုင်ပြီး အမေ့နှုတ်ခမ်းကို နူးညံ့စွာစုပ်
ယူနမ်းတော့..အမေ့လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်က
ခေါင်းကိုအုပ်ကိုင်ဆွဲထားသည်။အနမ်းတွေ နူးညံ့ရာမှ ကြမ်းတမ်းလာသည်။
ကြမ်းတမ်းရာမှ ခက်ထန်လာသည်။ ခက်
ထန်ရာမှ ပေါက်ကွဲထွက်သွားသည်။နှုတ်
ခမ်းချင်းစစ်တိုက်သည်။လျှ ာချင်း စီးချင်းထိုးသည်။လျှ ာ နှင့်နှုတ်ခမ်း ရန်ဖြစ်ကုန်
ကြသည်။စုပ်ယူသံမျ ား တစ်ပြွတ်ပြွတ်
တစ်ပျတ်ပျတ်…။အနားမယူစတမ်း..အလွတ်မပေးစတမ်း နမ်းစုပ်ကြသည်။
နို့ကိုဆုပ်ကိုင်ချေ ပေးတော့..အမေ့
လက်က ထပ်ကိုင်သည်။ဟန့်တားလေသ
လားတွေးတော့ မဟုတ်။အားစိုက်ဖိထား
ပေးလာသည်။တအားချေသည်။အရမ်း
နယ်သည်။အကျႋ နှင့်ဘရာခံနေတော့ နှစ်
ဦးလုံးအာသာမပြေ။နမ်းနေတာရပ်ပြီး
အမေ့ကိုကြည့်နေတော့ အကျႌတွေ ဘရာ
တွေ အကုန်လုံး ချွတ်ပေးသည်။ထမီစ,ကို
ကိုင်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်တော့ သားက
ခေါင်းညိတ်ပြသည်..အမေကမတ်တပ်ရပ်
ုပြီးထမီချွတ်လိုက်သည်။လှလိုက်တဲ့အမေ့
စောက်ဖုတ်…အမွေးတွေရိတ်ထားလို့ဝင်း
နေသည်။
” သားရော..ချွတ်လိုက်လေ..”
” မေချွတ်ပေး…”
” ဟွန့်… ရင်ခုံလိုက်ထာနော်…”
အမေကကုတင်ပေါ်ပက်လက်အိပ်ပြီး
အလိုက်တသိဒူးထောင်ပေါင်ကားပေးထားတော့ စိုးစိုးအမေ့စောက်ပတ်ကြီးကို
မျက်နှာကပ်ပြီး အားရပါးရ နမ်းပစ်လိုက်
ထာ…ရင်ခွင်တစ်ခုလုံးစောက်ပတ်ရနံ့တွေ
သင်းပျံ့လှို င်သွားသည်။ပြန်ထုတ်လိုက်တဲ့
ထွက်သက်နှင့်အတူ လျှ ာကြီးကစောက်
ပတ်အကွဲကြောင်းပေါ်ရောက်လာသည်။
အကွဲကြောင်းကိုယ်သည်။အားရပါးရ အ
ကြိမ်ကြိမ်အခါခါ ယက်သည်။စုပ်သည်။
စောက်ခေါင်းကြီးကိုအသံထွက်အောင်
စုပ်သည်။ယက်သည်။စောက်ခေါင်းထဲ
လျှ ာထိုးထည်ု့ပြီးယက်သည်။နောက်ဆုံး
စောက်ေစ့ကို ယက်သည်။နှုတ်ခမ်းနှင့်ငုံ
သည်။တအားစုပ်ပစ်သည်။လျှ ာဖြင့်ဝန်း
ဝိုင်းရစ်ခွေစုပ်ချေသည်.။
ခင်ခင်စောက်ပတ်ယက်မခံဘူးပါ။
ကိုမြင့်ဆိုသည့်နှာဘူးက ထမီလှန်လိုးရုံ
သက်သက်…နို့မကိုင်တာတောင်ကြာပြီ။
စာအုပ်ထဲမှာတော့ဖတ်ဖူးပါသည်။လိုးနည်းတစ်ရာ နှင့်အခြားစာအုပ်မျ ားပေါ့။
စောက်ပတ်ယက်ခံဖူးချင်တာကြာလှပါပြီ။
ဘယ်လိုအရသာဆိုတာ မသေခင်သိမှ
သိရပါ့မလားလို့တောင်တွေးခဲ့မိဘူးသည်။
ဟုတ်တယ်လေ…ကိုမြင့်ကတော့ယက်
ပေးမယ့်လူမဟုတ်။လိုးပြန်တော့လဲ သူ့
လီးရည်ထွက်ဖို့သာအဓိကဦးစားပေးပြီး
ကြိုးစားအားထုတ်သည်။ခင်ခင့်ဘက်တစ်
စက်လေးမှလှည့်မကြည့်ခဲ့။
ခုတော့ ကိုယ်မွေးထားတဲ့သားက
ကိုယ့်ကိုစောက်ပတ်ယက်ပေးနေတာခံ
နေရသည်။မွေးရကိ်ျူ းနပ်လှသည်ပဲ..။
ကောင်းလိုက်တဲ့အရသာ…အလိုးခံရတာ
နဲ့လဲမတူ၊အနမ်းခံရတာနဲ့လဲမတူ..အို…..
ဘာနဲ့မှမတူပါ။
