ဖန်စီမျက်နှာဖုံးဖူးစာ (အပိုင်း ၂)

(၁၁)

ဖန်စီပါတီပွဲ ဒုတိယမြောက်နေ့ပြီးခဲ့လို့ တစ်မိုးသောက်ခဲ့ပြန်ပြီ။
မာလာသော်နဲ့သွဲ့သွဲ့တို့က မနက်စောစောပိုင်းကထဲက ဒါလီလင်းအိမ်ရောက်နေကြ၏။
သူတို့၃ယောက် အိမ်ဘေးဘက် ပန်းမာလ်ဥယျာဉ်လေးထဲမှာဆင်ထားတဲ့ မာဘယ်လ်ကျောက်မြင်းရုပ်ဘေးက
ကျောက်ဖြူစားပွဲခုံ set မှာ လေညှင်းခံထိုင်နေကြရင်း၊ သစ်သီးဝလံတွေခွာစားနေကြသည်။

“ဟဲ့…ဒီမှာ မိန်းမ၊ မနေ့ညက ညည်းဘာလုပ်တယ်ဆိုတာငါမြင်တယ်နော်…”

မာလာကစကားစလိုက်သည်တွင်.. သွဲ့သွဲ့ကလဲ ဒါလီ့ဘက်လှည့်၍ကြည့်လာပြီး…

“ဟုတ်ပ…ငါလဲမြင်တယ်…”

အဲ့လိုဝိုင်းပြောတော့ ဒါလီတစ်ယောက်လန့်ပြီး မျက်နှာပျက်သွားရသည်။

“အမယ်လေး..မျက်နှာကဖြစ်ပျက်နေလိုက်တာ၊ ငါတို့ကလျှောက်မဖွပါဘူးဟဲ့..ဒါနဲ့…”
မာလာကပြောရင်းအသံကိုတိုးလိုက်ပြီး ဒါလီ့နားနားကပ်လို့.. ”

ဒါနဲ့ သူ့ပေါင်ကြားကငတိကဘယ်လိုနေသလဲ”
မာလာ့မေးပုံကြောင့် ဒါလီလင်းမှာလည်း မဲ့ရာကပြုံးလာနိုင်ပြီး..

“ဒါတော့ ရှင်တို့လဲမြင်တာပဲလေ၊ ဒီလောက်ဖုထစ်ထွက်နေတာ၊ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ခန့်မှန်းကြည့်ပေါ့”

“ဟဲ့…အမယ်..ကြည့်..ကြည့်..သူ့ပစ္စည်းကျဒိုင်ရှိုထားလိုက်တာ..၊ ဆိုဒ်ကိုပြောနေတာမဟုတ်ဘူးဟဲ့..၊ အရသာကိုမေးနေတာ..”

“အို..ဒါလား….စပယ်ရှယ်ပဲသိလား..၊ မက်ဂျစ်..၊ မက်ဂျစ်..၊ မှော်ဆန်သောပစ္စည်း..”
ဒါလီကမေးကလေးမော့၊ မျက်လုံးကလေးလှန်၊ ဘယ်ညာလက်ချောင်းလေးတွေအချင်းချင်းယှက်လို့၊ ဖောင်းကားနေတဲ့သူ့ရင်အုံပေါ်တင်ထားရင်းဟန်ပါပါပြောလိုက်သည်။

“အဲ့လောက်ကြီးတောင်လား..” သွဲ့သွဲ့ကဝင်မေးသည်။

“ဘယ်လောက်တောင်များပါလိမ့်ကွယ်…”
မာလာကလဲရင်ပတ်ကိုလက်ဖြင့်ဖိ၍စဉ်းစားဟန်ပြုသည်။

“နင်တို့မသိဘူးနော်..၊ သူ..သူက..ငါမခံစားရတာကြာတဲ့..မထင်မှတ်တဲ့ သာယာပျော်ရွှင်မှုတွေကိုပေးခဲ့တယ်….၊
ငါအရမ်းပျော်အောင်လုပ်ပေးနိုင်ခဲ့တယ်..ငါဒီလိုမခံစားခဲ့ရတာကြာလှပြီ..”

ဒါလီက သစ်တော်သီးအခွံကိုခွာရင်းပြောနေသည်။

“ဟင်း..ဟင်းး ဒီလိုဆိုတော့ ဒီည၊ နောက်ဆုံးည၊ နင်ထပ်သွားချင်သေးတယ်ဆိုတဲ့သဘောပေါ့လေ..ဟုတ်လား…”
မာလာကစကားကြောင်းပြီးမေးလိုက်တော့..ဒါလီက အမေးကိုအမေးနဲ့ပဲပြန်ချေလိုက်၏။

“ဒါဆို..နင်ကတော့ မသွားချင်တော့ဘူးဆိုတဲ့ သဘောပေါ့..”
ဒီလိုပြောတော့ မာလာခဏငြိမ်သွားသည်။

“ငါလဲ အဲဒီလိုကြုံချင်လိုက်စမ်းပါတယ်နော်”
သွဲ့သွဲ့ကလည်ချောင်းသံလေးနဲ့တိုးတိုးလေးရေရွတ်နေလိုက်သည်။

“ဘာပြောလိုက်တယ်၊ ငါကောင်းကောင်းမကြားလိုက်ဘူး..”
မာလာကသူ့နားတစ်ဘက်ကိုသွဲ့သွဲ့အနားတိုးကပ်လိုက်ရင်းမေးလိုက်တော့…

“အယ်..ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဟာ..”

သွဲ့သွဲ့ကရှက်တက်တက်နဲ့ငြင်း၏။
တကယ်တော့သူတို့၃ယောက်ထဲမှာ ဒါလီလင်းက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့အရှက်တရားကြီးမားသူဖြစ်သည်။
သို့သော် တခါတလေသွဲ့သွဲ့က ဒါလီလင်းထက်တောင်ပိုရှက်နေတတ်သည်။
မာလာသော်တစ်ယောက်ကတော့ပျော်ပျော်ပါးပါး၊ ဟေးဟေးဟားဟားပုံစံဖြစ်သည်။
တစ်ခုခုပြောလျှင်လည်းပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသမား..ဘယ်တော့မှသွယ်ဝိုက်နေလေ့မရှိ။

ဒါပေမယ့် သူတို့၃ယောက်မှာခပ်ဆင်ဆင် တူသောအခြေအနေတစ်ခုတော့ရှိသည်။ ယောက်ျားတွေ၏နွေးထွေးမှုပြတ်လပ်နေခြင်းပင်တည်း။
မာလာသော်မှာခင်ပွန်းရှိသော်လည်း နိုင်ငံခြားမှာအလုပ်လုပ်နေသည်။ အိမ်သို့သိပ်မပြန်၊ ငွေသာပို့ပေးနေ၏။
သွဲ့သွဲ့ကတော့ သူ့ယောက်ျားကဆုံးသွားတာ အတန်ငယ်ကြာပြီ၊ မုဆိုးမတပတ်ရစ်ကလေးဖြစ်သည်။
ဒါလီလင်းမှာတော့သိတဲ့အတိုင်း၊ အရွယ်လွန်ရောဂါသည်၊ ဘာမှမစွမ်းဆောင်နိုင်တော့သော ခင်ပွန်းအိုကြီးနှင့်…။

တကယ်တော့လည်းသူတို့သုံးယောက်မှာရင်းနှီးသောသူငယ်ချင်းတွေဖြစ်သည့်အပြင်၊ ဆွေရိပ်မျိုးရိပ်လည်းမကင်းကြပေ။
သွေးသိပ်မဝေးသောဝမ်းကွဲညီအမတွေပင်ဖြစ်ကြသည်။
ဒါလီ၏သားဆက်အောင်လေးကိုလည်းသံယောဇဉ်ရှိပြီးတူအရင်းတစ်ယောက်ကဲ့သို့ချစ်ကြ၊စောင့်ရှောက်ကြ၏။

သွဲ့သွဲ့က ဒါလီ့နားတိုးတိုးလေးကပ်ပြီးမေးလိုက်၏။
“တကယ်လို့ ဒီနေ့ည နင်ထပ်သွားမယ်ဆိုရင်နင့်ယောက်ျားကြီးဆူမှာမကြောက်ဘူးလား…”

“ငါလဲတထိ်တ်ထိတ်နဲ့ပဲဟယ်..၊ နင်တို့၂ယောက်ငါ့ကိုကူပြီးရွှီးပေးရမယ်နော်၊ မာလာ့ယောက်ျား နိုင်ငံခြားပြန်လို့ လေဆိပ်အတူလိုက်ပို့တယ်လို့ပြောပေါ့”

သူတို့၃ယောက် ညအစီအစဉ်အတွက် တိုးတိုးကြိတ်ကြိတ်တိုင်ပင်နေကြလေသည်။

***************************************************************

“ဘယ်လိုလုပ်ရင်ကောင်းမလဲကွ..သီဟ..”

ဆက်အောင်ကစိတ်ရှုပ်ထွေးစွာဖြင့်သီဟကိုမေးနေ၏။

“ဒီနေ့ကော ငါ့အမေကိုဘယ်လိုထပ်ရွှီးရင်ကောင်းမလဲ၊ ပထမညက ဘောပွဲကြည့်ဖို့၊
မနေ့ညကတော့ နယူးတက်ကနော်လော်ဂျီ သရုပ်ပြပွဲတက်ဖို့၊ ကဲ..ဒီညကော ဘာလဲ..”

သီဟမှာလဲသူငယ်ချင်းအစားကူစဉ်းစားပေးရင်းစိတ်ညစ်နေသည်။

“ဒီလိုပြောကွာ..ငါကငါ့အဖေနဲ့အတူ နိုင်ငံခြားသွားလည်မလို့၊ အဲဒါမင်းကငါ့ကိုလေဆိပ်လိုက်ပို့မယ်ပေါ့ကွာ။
ဖလိုက်က ည၁၁နာရီခွဲ ဖလိုက်ဆိုတော့ အပြန်ညဉ့်နက်မယ်ပေါ့ကွာ…၊ ဒါဆိုရပြီလေ..”

“ဟာ..ဟုတ်သေးပါဘူးကွာ၊ ဒါဆိုရင် ၁၂၊ ၁၂ခွဲလောက်အိမ်အရောက်ပြန်မှဖြစ်မှာပေါ့၊ အဲ့ဒီအချိန်တို့ပွဲကကောင်းတုန်းရှိဦးမှာ..”

“ဟာကွာ! မင်းကတုံးပြန်ပြီ….၊ အရင်တုန်းကလိုဆင်ခြေအဟောင်းပဲပေါ့ကွ၊ ဖလိုက်ဒီလေးဖြစ်ပြီးနောက်ကျလို့ စောင့်ပေးနေရတယ်ပေါ့၊ ဘာဆန်းလို့လဲ..”

“အေး..ဟုတ်သားပဲကွာ..ကောင်းလိက်တဲ့ခေါင်း..”

“တိန်..”

ဆက်အောင်ကသူ့သူငယ်ချင်းကိုချီးမွမ်းရင်း သီဟခေါင်းကိုတစ်ချက်ခေါက်လိုက်ပြီးတော့မှ အတင်းဆွဲဖက်နေတယ်။

“အေး..ဒီညတော့ ငါလုံးဝမူးပြီးမှောက်မသွားဘူးလို့ကတိပေးတယ်ကွာ၊ ဒီညတော့ငါတစ်ယောက်ယောက်ကိုရအောင်တော့ဖြုတ်ရလိမ့်မယ်ဟေ့..၊
မင်းကအခု ပင်တီ၂ထည်တောင်အမှတ်တရ ရထားပြီးပြီ၊ ငါက ဘာမှ မဘာရသေးဘူ..ခွီးတဲ့…”

သီဟကမြည်တွန်နေသေးသည်။

***************************************************************

မြူးကြွသောသီချင်းသံများ၊ လှုပ်ရှားတက်ကြွဖွယ်အက်ရှင်များနဲ့အကများဖြင့်နောက်ဆုံးညပွဲမှာ ယခင်ညများထက်ပို၍ ဟာမိုနီ မြင့်နေသည်။
ပါတီ၏သွေးဆူကြွဖွယ်ဩဇာအရှိန်အဝါက အားလုံးအပေါ်စီးမြောဝင်ရောက်နေသည်။
ဆက်အောင်နဲ့သီဟမှာလည်း ယမန်နေ့ကအတိုင်းခပ်စောစောပင်ရောက်လာပြီး စားပွဲတစ်လုံးကြိုယူထားလျက်၊
မမတို့ရောက်မလာခင်ထုံးစံအတိုင်း ဟိုဟိုဒီဒီလျှောက်ကြည့်နေကြသည်။

“ဟီး..အရင်စားပွဲနဲ့အရင်ဆိုဖာပဲကွ၊ မျက်နှာဖုံးဖူးစာနတ်ကပေးတဲ့ နတ်တို့ဖန်ဆင်းအပ်သော
အပျိုစင်ငယ်ငယ်၊ စောက်ဖုတ်ကြီးကြီးလေးနဲ့ ချစ်ပွဲဆင်ရာနေရာသလွန်ညောင်စောင်းကလေးပေါ့…”

သီဟက ဆက်အောင်ကို စနေ၏။

“အမယ် အပြောကတော့မိုက်သကွာ..၊ တကယ်ချီးမွမ်းတာလား၊ ရိတာလား..မင်းအသံကြီးကမနာလိုသံကြီးပါနေတယ်ကွ..”
သီဟကလျှောက်နေရာမှရပ်ပြီး ရယ်လိုက်ရင်း…

“အေး..တကယ်ပဲကွ၊ ငါထင်တာတော့တော်တော်အရသာရှိမယ့်ပုံပဲ၊ ဒါပေမယ့်ငါကစောက်ဖုတ်သေးသေးပဲကြိုက်တာပါကွာ..၊ ခပ်သေးသေးချစ်စရာအရွယ်..”

“ဟို..ခါးသေးသေး၊ပေါင်သွယ်သွယ်၊ ဆံရှည်ကျောဝဲနဲ့မမသန့်လိုပုံမျိုးမဟုတ်လား၊ တဲ့တဲ့ပြောပါကွာ”

“ဟောကိန်းကတော့ ဒက်ထိပဲကွ၊ မင်းတကယ်ငါ့စိတ်သိတဲ့ကောင်.၊ လာ..လာ..ဂုဏ်ပြုလိုက်ရအောင်..ချီးယားစ်..”
“ရတယ်..လာထား..ယေး..ဟေးဟေး..”

ခွပ်..ချလွပ်..
ဖန်ခွက်ချင်းတိုက်သံများနှင့်၊ လူရွယ်၂ယောက် အချင်းချင်းအားပေး အားခဲသံများဖြစ်၏။

“ဒီညလဲမူးပြီးမအိပ်နဲ့ဦးနော်..မင်း”

“မမူးဘူးကွ..မမူးဘူး…မအိပ်ဘူးကွ..မအီပ်ဘူးဟေ့..”

အဲဒီအချိန်မှာပဲ၊ တခြားယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့အသံက..၊
“ဟာ..အကြီးအကျယ်ပျော်နေကြပါလားကွ”

ပထမဆုံးနေ့ကတွေ့ခဲ့သော ကျားသစ်မျက်နှာဖုံးနှင့်လူပင်ဖြစ်သည်။

“ဟာ..အကိုလဲဒီနေ့ထိရှိနေသေးတာပဲ..” သီဟကပြော၏။

“ဟာကွာ..ညီလေး..မင်းကလဲမသိဘူးလားကွ၊ ဒီပွဲမျိုးမှမဝုန်းရင် ဘယ်သွားဝုန်းရမလဲ၊
မနေ့ညကအကိုဖာ့က်ပစ်လိုက်တာအယောက်တော်တော်များများ..”

ကျားသစ်ကခပ်ထွေထွေပြောရင်းဘေးနားကကပ်ရက်ဆိုဖာမှာထိုင်ချလိုက်သည်။
သီဟနဲ့ဆက်အောင်တို့တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်ကြသည်။ သူတို့သိပ်ယုံပုံမရ..။ သီဟကဆက်အောင်နားကပ်ပြီး တိုးတိုး..

“ငကြွားကြီးပါကွာ…”

သူတို့၂ယောက်၏သိပ်ယုံပုံမရသောအမူအရာကိုကြည့်ပြီး၊ ကျားသစ်ဆက်ပြောရင်းသက်သေထူနေ၏။

“အကိုကမနေ့ညက ဘိုမ၂ယောက်တောင်ဆွဲလိုက်သေးသကွ..၊ တစ်ယောက်ကဆံပင်အညို၊ နောက်တစ်ယောက်ကရွှေရောင်၊
နာမည်တွေက ဒေစီနဲ့၊ နီနာ ဆိုလားဘာလား..”
ကျားသစ်ပြောတော့ သူတို့၂ယောက်လက်ကုပ်ပြီးရယ်ကြသည်၊ ဟိုဏှာဗူးမတွေနဲ့တွေ့မှတော့ ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့..။

“ဒါပေမယ့်သိပ်မမိုက်ပါဘူးကွာ..၊ ပွစိစိကြီးတွေကွ၊ တို့မြန်မာမတွေကိုမယှဉ်နိုင်ပါဘူးကွာ..”
ဆက်အောင်တို့၂ယောက်ကစိတ်ဝင်တစားပုံစံနဲ့နားထောင်ပြတော့၊ ကျားသစ်ကဆက်ပြောတယ်။

“အကို့အနေနဲ့ဆိုရင်တော့ အသားခပ်လတ်လတ်အညိုသွေးနဲ့ ဆော်ကြီးတွေကိုပိုပြီးကြိုက်တယ်။
မင်းတို့နဲ့အတူထိုင်တဲ့အဖွဲ့ထဲကသားရေမျက်နှာဖုံးဆံပင်ကောက်ကောက် နဲ့တစ်ယောက်ပုံစံမျိုးပေါ့ …”
သူပြောတာ ပန်းမမ ခေါ် မာလာဖြစ်ကြောင်းနားလည်လိုက်ကြတယ်။

“အဲ့ဒါမျိုးပေါ့..အကိုကြိုက်တာ၊ အမယ်..ဖင်ကလဲကောက်၊ နို့ကလဲချွန်းထွက်နေတာပဲ၊ စောက်ဖုတ်ကြီးကလဲကြည့်ဦး၊
ငါ့နှယ်..ဗြင်းလိုက်ရရင်တော့ အီဆိမ့်နေမှာပဲ၊ ပြောရင်းတောင်ကြက်သီးထတယ်ကွာ..”
ကျားသစ်မျက်နှာဖုံးကပြောရင်းအရက်ခွက်ကိုမြှောက်၍သောက်လိုက်သည်။

“အကိုဖြုတ်ဖူးတာတွေတော်တော်စုံနေပြီ။ မြန်မာမ၊ တရုတ်မ၊ ကုလားမ၊ ဘိုမ၊ ဂျပန်မ၊ ထိုင်းမ၊ အမယ်..နီဂရိုးမတောင်ပါလိုက်သေးတယ်၊
ဒါပေမယ့်အဖုတ်တွေကစောက်သုံးမကျ၊ မမိုက်ပါဘူးကွာ၊ ပြဲပြဲတွေ လန်လန်တွေကများတာပဲ၊
နောက်ဆုံးတော့ ငါတို့မြန်မာမလေးတွေပစ္စည်းကအကောင်းဆုံးပဲကွ၊ အသားကျစ်ကျစ် စီးစီးပိုင်ပိုင်၊ အဖုတ်ကလဲလှ၊ ကြပ်လဲကြပ်..”

ကျားသစ်က မစားရဝခမန်းဆက်ကြွားနေသည်။ ဆက်အောင်နဲ့သီဟတို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကြည့်မိကြ၏။
၂ယောက်အတူတူတွေးမိတာကတော့ ဒီဘဲကြီးကသူတပါးကိုတန်ဖိုးမထားတတ်တဲ့ တကိုယ်ကောင်းတယူသန်သမားတစ်ယောက်ပဲလို့။
ပြောနေပုံကိုက၊ မိန်းမတွေရဲ့ဂုဏ်သိက္ခာနဲ့တန်ဖိုးကိုလုံးဝအလေးမထားသလိုပင်။
မိန်းမတွေရဲ့ရှေ့မှာတော့စကားပြောယဉ်ကျေးချိုသာပြပြီး၊ လူကြီးလူကောင်းစတိုင်ဖမ်းနေပေမယ့်၊
ကွယ်တာနဲ့မိန်းမတွေကိုအပုတ်ချအတင်းပြောတတ်ပုံကိုတွေ့နေရသည်၊ လိုးလဲလိုးသေး၊ ရစရာမရှိအောင်လဲပြောသေး..။
ဆက်အောင်စိတ်ထဲနဲနဲတော့ချဉ်ပြီးတင်းသွားမိသည်။ စိတ်ထဲမှကြိတ်၍..

“ဒီလောက်စောက်ပြောကြီးတဲ့ဘဲ၊ ဒီည မမတို့သုံးယောက်ထဲကတစ်ယောက်နဲ့မှညှိမရပါစေနဲ့ ဗျာ..”

“ညီလေးတို့က အကိုအပြောပဲကြီးနေတယ်လို့ပဲထင်မယ်။ တကယ်ပါ၊ အကိုတကယ်လက်ပါလို့ရှိရင်
ဘယ်မိန်းမမှအကို့လက်ကလွတ်အောင်မရှောင်နိုင်ပဲပါလာတာချည်းဘဲ။
ဒီနေ့ညစောင့်ကြည့်၊ အကိုအဲဒီပန်းမမဆိုတဲ့အညိုသွေးမကြီးကို ရအောင်ဖြုတ်ပြမယ်။
ဒီကညီလေးက (သီဟကိုလက်ညှိုးထိုးပြီး) ခါးသွယ်ပေါင်စင်းဆံပင်ရှည်လေးနဲ့၊
ဟောဒီညီလေးက (ဆက်အောင်ကိုထိုးပြန်ပြီး) ဝင်းဝငးကစ်ကစ်၊ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်း၊ နို့ကြီးကြီးဆက်စီမလေးမဟုတ်လား…၊
ကြည့်တာနဲ့အကိုသိပါတယ်ကွာ၊ ၆ယောက်၊ ၃စုံတွဲအတော်ပဲပေါ့ကွာ..၊ Happy…”

သီဟတို့၂ယောက်ကတော့ အရက်လေးတစ်ကြိုက်ချင်းစုပ်လျက် နားသာထောင်နေသည်။ ဘာမှဝင်မပြောတော့…။

“ဒါပေမယ့်..တကယ်တော့ အကိုက ညီလေးရဲ့ဝင်းဝင်းကစ်ကစ်ဆက်စီမလေးကိုသဘောကျတာကွ၊ ပထမနေ့ကထဲကပဲ၊ သူကငြင်းထားလို့သာ..”
ကြည့်ရတာသူကဆက်အောင်ပစ္စည်းကိုမျက်စောင်းထိုးချင်နေသေးသည်။ ဆက်အောင်ကထိုလူ့ကိုပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်မိသည်။
အခြေအနေကခဏတော့ငြိမ်သွားသည်။ အတန်ကြာမှ…

“အဲ..ပြောသလိုဆိုရင် အကိုက၊ အတွေ့အကြုံတော်တော်ရှိပုံရတယ်။
တက်ကနစ်ကောင်းကောင်း၊ နည်းကောင်းလမ်းကောင်းလေးရှိရင်လဲ သင်ပေးပါဦး”

သီဟက စကားလမ်းကြောင်းပြောင်းပေးလိုက်တော့…

“ဟာ..ရတာပေါညီလေးရာ..”

ကျားသစ်က မြှောက်ပေးရင်ဂွေးတက်အောင်ကသောသူတို့၏ထုံးစံအတိုင်း အကြွားပေါင်းစုံပုံကြီးချဲ့ပြီး မိန့်ချွေနေတော့သည်။
ဖြစ်နိုင်သည်လည်းပါ၏။ မဖြစ်နိုင်တာလဲပါ၏။
လူရွယ်၃ယောက်ထိုင်အာရိုက်ရင်း၊ တပြိုင်ထဲမှာပင် ဖြတ်သွားဖြတ်လာတွေ့သမျှဆော်များကိုမျက်စိစားပွဲထိုင်ပြီး
သုတေသနမျက်လုံးများဖြင့်ဝေဖန်ရေးတွေလုပ်နေလေသည်။
ဆော်တွေတင်လားမဟုတ်၊ ဘဲတွေကိုပါအလွတ်မပေး၊ ဟိုငတိဟာက ပဲမြစ်လောက်၊ စောက်ဖြစ်ရှိမှာမဟုတ်၊
ဒီကောင့်ဟာကြီးကကြည့်တော့ဘာလိုလိုနဲ့ ငါ့လောက်ကြီးမှာမဟုတ်၊ ရစရာမရှိစုံအောင်ပြောနေလေသည်။

မိနစ်တွေကို နာရီကဝါးမြိုစပြုခဲ့ပြီ..။

——————————————
အပိုင်း(၁၂) ဆက်ရန်

ဖန်စီမျက်နှာဖုံးဖူးစာ
(၁၂)

“အမယ်..သိပ်ပျော်နေကြတယ်ပေါ့လေ..”

ဒါလီလင်းက သူ့သူငယ်ချင်းမ၂ယောက်နဲ့အတူလျှောက်ဝင်လာပြီး၊ ထိုင်နှင့်ပြီးသူလူရွယ်များအားနှုတ်ဆက်၏။
လူရွယ် ၃ယောက်ရဲ့မျက်လုံးတွေက သူမတို့အုပ်စုလျှောက်ဝင်လာကထဲကမျက်လုံးတွေမီးထတောက်တော့မလိုရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်နေလိုက်ကြတာကျွတ်ထွက်ကျမတတ်..။

“အချိန်မီလာလို့တော့သေးတာပေါ့၊ မမကိုစောင့်နေရတာကြာလွန်းလို့ ကျနော့်နှလုံးသားတွေပြုတ်ထွက်တော့မလားပဲ..”
ဆက်အောင်ကအပြတ်ကြွေပြလိုက်တယ်။

“အဟမ်း..” “အဟွတ်..အဟွတ်..အဟွတ်..”

သူငယ်ချင်းများထံမှလုပ်ချောင်းသံများဖြင့် တုန့်ပြန်လာကြသည်။
ကျားသစ်ကလည်းအားကျမခံအသားဝင်ယူသေး၏။

“ဒီလိုမှပေါ့ကွ..၊ ခုနကအကိုသင်ပေးထားတာအတော်တတ်နေပြီပဲ..”
အမှန်တော့သူဘာမှသင်ရသေးတာလဲမဟုတ်..၊ ဘလိုင်းကြီး..။

“အမယ်..ဘာတွေများသင်တန်းပေးနေကြလို့လဲ ဟိန်းရဲ့”
ဒါလီလင်းက ဆက်အောင်ဘက်လှည့်၍မေးလိုက်သည်။

“ဪ..ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး၊ စိတ်ဝင်စားမနေပါနဲ့ဗျာ၊ လာ..လာ..တစ်ခုခုမှာသောက်ကတာကောင်းပါတယ်..”
ဆက်အောင်ကစကားတမင်ဖြတ်လိုက်သည်၊ အနားဖြတ်သွားတဲ့ ဆာ့ဗ်လုပ်တဲ့စားပွဲထိုးကောင်လေးကိုလက်ယပ်ခေါ်လိုက်ပြီး…

“ညီလေး..ညီလေး..သောက်စရာလေးတွေယူလာပေးဦးကွာ..”
“နင်ကရောဘာသောက်မှာလဲ..သန့်”

ဒါလီလင်းမေးတာကို သန့်ခေါ် သွဲ့သွဲ့ကပြန်မဖြေ…၊

“ဟဲ့..ဘာအူတူတူ ငေါင်တောင်တောင်ဖြစ်နေရတာလဲ..”

“အဲ..အဲ..ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး၊ ငါ့ကို…အရင်ငါသောက်နေကျဟာပဲမှာပေး..”
သွဲ့သွဲ့ကအထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ပြန်ဖြေသည်။ သူ့ကြည့်ရတာတစ်ခုခု အတွေးလွန်နေသလိုလို..။
အမှန်တော့လဲသူမ တကယ်အတွေးလွန်နေတာဖြစ်သည်။ သူမကဆက်အောင်ဝတ်ထားတဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီဂွကြားသ်ို့ခိုးကြည့်နေမိရင်းတွေးနေခြင်းဖြစ်သည်။
ဒါလီလင်းကြော်ငြာထားသလို ဘယ်လောက်ကောင်း၊ ဘယ်လောက်များမက်ဂျစ်ဆန်နေသလဲလို့..၊
ဆက်အောင်၏လီးကြီး၊ ဒါလီလင်း၏အဖုတ်ကြီးထဲကိုထိုးခွဲပြီးနှုတ်ခမ်းသားတွေလန်ကာ
ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသောမနေ့ညကမြင်ကွင်းက သူမမျက်စိထဲမှမထွက်၊ ရင်ထဲမှမထွက်တော့…။

သွဲ့သွဲ့က ဒါလီ၏နေရာတွင်ဝင်၍၊ ပေါင်ဖြဲပေးပြီး ဆက်အောင်ကအားရပါးရဆောင့်လိုးပေးနေသည်ကိုစိတ်ကူးယဉ်နေမိသည်။
အမှန်တော့ဆက်အောင်က သူမကြိုက်သောယောက်ျားအမျိုးအစားဖြစ်သည်။
တကယ်လို့ဒီပွဲမှာသူမဆက်စ်ကိစ္စဆက်ဆံမှုပြုရမည်ဆိုပါက၊
ဆက်အောင်လိုမျိုး ဖြူဖြူသန့်သန့်ယောက်ျားတစ်ယောက်လောက်နဲ့မှ သူမကြည်ဖြူနိုင်မည်ဟုထင်သည်။
ဒါပေမယ့်သူမ ဆက်အောင်ကိုတော့လုရန်မစဉ်းစားပါ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူမအကျင့်က၊
သူငယ်ချင်းတွေကိုအရမ်းချစ်တတ်ပြီး သူငယ်ချင်းတွေအတွက်အနစ်နာခံတတ်သူလည်းဖြစ်သည်။
ပြီးတော့ ဆက်အောင်ခေါ် ဟိန်းလေးကလဲ သူမကိုနဲနဲလေးမှစိတ်ဝင်စားပုံမပြပေ။

အချိန်အနည်းငယ်ထပ်မံကုန်ဆုံးသွားပြန်သည်။
ထိုစဉ်တွင်ကပွဲစတိတ်ခုံစင်မြင့်မှကြေငြာသံထွက်ပေါ်လာသည်။
ဤပါတီပွဲ၃ညအတွင်းရွေးချယ်ခံရသော (Miss and Mr. Mask Fancy) ဆုရရှိသူများကိုကြေငြာပေးတော့မည်ဖြစ်ကြောင်းပင်။

မာလာသော်က စိတ်ဝင်စားလာပြီးသွားကြည့်ချင်လာသဖြင့် ကျားသစ်မျက်နှာဖုံးက်ိုအဖော်ခေါ်ပြီး စင်မြင့်ဘက်ထွက်သွားလေသည်။
ကျန်လူများကတော့ သွားလိုစိတ်မရှိ၊ ဆက်ပြီးထိုင်သောက်ရန်သာစိတ်ဝင်စားကြသည်။
ဒီညနဲနဲစိတ်လွှတ်သောက်ကြသဖြင့် ဒါလီလင်းနဲ့သွဲ့သွဲ့တို့ရေချိန်ကိုက်ပြီးအတော်ပင်ယစ်မူးလာကြပေပြီ။
ဆက်အောင်နဲ့သီဟတို့မှာလဲအတူတူပင်။

“မမတို့ရေ..နောက်ဆုံးညလျှိုမထားနဲ့ဗျာ၊ ရေကုန်ရေခန်းသာသောက်စမ်းပါ”
သီဟက ခပ်ထွေထွေနဲ့ လက်မြှောက်၍ သွဲ့သွဲ့နှင့်ဖန်ခွက်ချင်းတိုက်ပြီးပြောနေရာ၊
ဆက်အောင်ကအခြေအနေအကဲခပ်ရင်း သူ့သူငယ်ချင်းကိုတစ်ဘက်ကစိတ်ပူနေမိသည်။ ဒီညလဲသီဟမူးပြီးမှောက်သွားပြန်ရင်ဒုက္ခ…။

သွေးဆူကြွဖွယ် ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေနဲ့၊ ယစ်မူးရီဝေမှုများကြောင့်၊ ဆက်အောင်တစ်ယောက် ရာဂစိတ်များဆူဝေလာပြန်ပြီ။
မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်နှင့်ရိုမန်းတစ်ဆန်သောရောင်စုံမီးမှိန်မှိန်များအောက်တွင်
ဆက်စီကျလှသောအမျိုးသမီး ဒါလီလင်းကိုဝတ်လစ်စလစ်နီးပါးစွဲမက်ဖွယ်မြင်နေရတော့၊
သူ့အမေအရင်းမှန်းလဲမသိ၊ တပ်မက်စိတ်များဖြင့်သာကြည့်ရင်း၊ တစ်ကိုယ်လုံးကိုပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေလေပြီ။

ကပွဲစည်းကမ်းအတိုင်းပင်တတစ်ထည်ထဲသာရှိနေသောပင်တီလေးနှင့်ဒါလီလင်းမှာအထက်ပိုင်းဗလာကျင်းလျက်လှရက်နိုင်အားလှသည်။
ဆက်အောင် ဒါလီလင်း၏တင်းမာဖွံ့ထွားလှသောနို့အုံဝင်းဝင်းအိအိလေးကိုခပ်ဖိဖိလေးဆုပ်ညှစ်နယ်နေရာမှ ကုန်း၍စို့လိုက်တော့သည်။
ဒါလီမှာခါးလေးကော့၍တွန့်တက်သွား၏။ သူမ၏ကာမဖီလင်တွေနှိုးဆွခံလိုက်ရလေပြီ…။
ဒါလီလင်းကဆက်အောင်ကိုတော့ ငြင်းပယ်၊ငြင်းဆန်လိုခြင်း၊ ရွံရှာခြင်းမရှိတော့ပါ၊
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူတို့၂ယောက် ချစ်စခန်းဖွင့်ခဲ့၊ ကိုယ်ချင်းနှီးနှောခဲ့သည်မှာ နှစ်ညတိုင်တိုင်ပင်ရှိခဲ့ပြီမဟုတ်လား။
ဒါပေမယ့်ပေါ့..၊ ထုံးစံအတိုင်းအိုင်တင်ခံပြီးနဲနဲပါးပါးဟန်ဆောင်ရုန်းတာလေးဘာလေးလုပ်ပြီးဈေးတင်ရသေးတာပေါ့..။

“တော်တော့ကွာ..မလုပ်ပါနဲ့ဟိန်းရယ်..၊ သူများတွေကိုရှက်စရာကြီး..”

တစ်ဘက်ခုံမှာလဲ၊ ဒီတစ်ခါသီဟကလဲအားကျမခံ ပရယ်တီကယ်စဆင်းတော့၏။
ဘေးမလှမ်းမကမ်းကဒါလီလင်းတို့အတွဲ လုံးထွေးနေတာကိုကြည့်ပြီး သွဲ့သွဲ့မှာလဲစိတ်တွေထလာခဲ့ပြီလေ၊ မနဲချိုးနှိမ်ကြည့်ပေမယ့်မရတော့၊
ဒီအချိန်မှာပဲအံကိုက်၊ သီဟက မမသန့်ခေါ်သွဲ့သွဲ့ဝတ်ထားတဲ့ ပင်တီအဖြူရောင်လေးရဲ့ခါးရှုံ့ကြိုးလေးကိုလက်ထည့်ပြီး
လျှောဖြုတ်ချွတ်ချလိုက်တာ၊ တဖြည်းဖြည်းဒူးအထိချွတ်ချလာလိုက်သည်။

သီဟကသူ၏အကြည့်များကိုဒူးဖြူဖြူလုံးလုံးလေးများမှတဆင့်တဖြည်းဖြည်းနှင့်ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးများအတိုင်းအပေါ်သို့တင်၍ကြည့်လာခဲ့ရာ၊
သုံးထောင့်ပုံမြေကွက်လေးအရောက် မထူမပါးခြုံနွယ်လေးများကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
မိန်းမကို်ယ်နှုတ်ခမ်းသား၂လွှာက စိစိရိရိလေးပိတ်လို့နေသည်။
သဘောကတော့၊ လိင်ကိစ္စချစ်တင်းနှီးနှောဆက်ဆံမှုမှအတော်ဝေးကွာခဲ့ကြောင်းပြနေခြင်းပင်။

ဟုတ်သည်…၊ သွဲ့သွဲ့မှာသွားလေသူ သူ့လင်မရှိတော့ကထဲက ပြတ်လပ်ခဲ့ရသည်မှာအတော်ကြာခဲ့ပြီ။
အသားဖြူသူဖြစ်၍သွေးရောင်လွှမ်းနေသောနှုတ်ခမ်းပါးပိပိအလွှာလေးများက ပန်းနုရောင်သန်းနေသည်။
စောက်ဖုတ်ကဆိုဒ်ခပ်သေးသေးချစ်စရာလေးပင်။ အမှန်တော့လဲသူမ၏ခန္ဓာကိုယ်နှင့်အချိုးကျအံကိုက်ပင်ဖြစ်တော့၏။
သူမက ပါးပါးလျလျခပ်သွယ်သွယ်မဟုတ်လား…၊ ကိုယ်လုံးသွယ်ပေမယ့် ဖင်ကတော့ဖွံ့သည်။

သီဟက သူ့ခေါင်းကိုမမသန့်ရဲ့ပေါင်ကြားထဲထိုးသွင်းပြီးရွှေတြိဂံနယ်မြေလေးအားကုန်းပြီးနမ်းလိုက်သည်။
ပြီးတော့မှသူမ၏ပေါင်လေးများကိုဖြည်းဖြည်းချင်းဖိ၍ဖြဲချလိုက်ပြီး ကွဲကြောင်းလေးကိုလျက်၍ဂျာပေးရန်အနေအထားယူလိုက်သည်။
သွဲ့သွဲ့မှာလည်းအငြင်းအဆန် အရုန်းအကန်မရှိ ကြည်ဖြူစွာပူးပေါင်း ပါဝင်လျက်ရှိသည်။

သီဟက သွဲ့သွဲ့ပေါင်လေးများကိုဖြဲချလိုက်တော့..၊ သူမ၏စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းထဲတွင်အရည်တွေရွှဲအိနေနှင့်ပြီ…။
သူမ၏ကာမဆန္ဒများကအစွမ်းကုန်ဆောင့်တက်လာနေပြီ၊
ကြည့်ရတာ ၃ညတိတိကြိတ်၍စုစည်းလာခဲ့ရသောရာဂစိတ်များ ဒီညမှာမှရုန်းကန်ပွင့်ထွက်လာသကဲ့သို့ပင်…၊ သူမစိတ်တွေကိုလွှတ်လိုက်မိ၏။
သီဟကလက်နှေးမနေတော့..၊ စောက်ခေါင်းကိုပါးစပ်တေ့ပြီးလျှာကျွေးလိုက်တော့သည်။
သူ့ကိုထွက်လာပြီးနှုတ်ဆက်သောနီရဲရဲအသားစေ့လေးကို လျှာဖျားလေးဖြင့်ပြန်လည်နှုတ်ခွန်းဆက်လိုက်သည်။
စောက်စိပိုင်ရှင်သွဲ့သွဲ့တစ်ယောက်မှာ ဆတ်ကနဲဒွန့်သွားလေတော့သတည်း…။

သူတို့ရဲ့ဘေးခုံမှာကလည်း အတူတူပင်၊ ဆက်အောင်တစ်ယောက် ဒါလီလင်း၏ပေါင်ကြားထဲတွင်တကုန်းကုန်းနှင့်ခေါင်းမဖော်နိုင်၊
သူ့ကိုမွေးထုတ်ထားခဲ့သောစောက်ဖုတ်ကြီးမှန်းမသိနိုင်ပဲ၊ တကျွိကျွိ၊ တပြတ်ပြတ်နှင့် စုပ်လိုက်၊ နမ်းလိုက်၊ လျက်လိုက်လုပ်နေသည်။

“အိုးးးး မမ..မနေတတ်တော့ဘူးကွယ်..၊ လုပ်တော့…သွင်းပေးပါတော့…”

ဒါလီလင်းမနေနိုင်တော့ပဲ ဖီလင်သံ..ချွဲပျစ်သောအသံနှင့် ဆက်အောင်လည်ပင်းကိုဖက်ရင်းတောင်းခံနေမိပြီ..။
ဒါလီ့စကားအဆုံးမှာပဲ ဆက်အောင်ကကွန်ဒုံးကိုထုတ်ယူကောက်စွပ်လိုက်ပြီး၊ ထူထူ မို့မို့ အမ်းအမ်း
နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေနဲ့တန်ဆာဆင်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးရဲ့အခေါင်းဝကို
သူ့ရဲ့အသားကုန်တောင်နေပြီဖြစ်တဲ့ဒစ်ဖူးကြီးနဲ့တေ့ပြီး အလောတကြီးပဲစွပ်ကနဲဖိသွင်းချလိုက်သည်..၊

ဖောက်..စွိ..
“အမလေးးး”
ဒါလီလင်း နာလို့ထအော်သည်။

“ဖြေးဖြေးလုပ်ပါကွယ်…မမအဆင်သင့်တောင်မဖြစ်သေးဘူး၊ လောလိုက်၊ မြန်လိုက်တာကလဲ..၊ အောင့်သွားတာပဲ..”

ဆက်အောင်ကနားထောင်မနေတော့ဘူး၊ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးပဲလီးအရသာခံပြီး ဆက်ဆောင့်သွင်းနေ၏။
“အိုးးးးရှီး…ဖာ့က်…”

ဆက်အောင်စိတ်ကြေနပ်မှုအပြည့်နဲ့အားရပါးရညည်းရင်းတရစပ်ဆောင့်နေသည်။

“သိပ်ကြမ်းတာပဲမောင်လေးရယ်..အင့်..အင့်..”

ဒါလီလင်းကလဲပြောရင်းညည်းနေသည်။ သူမတစ်ကိုယ်လုံးမှာလည်းဆောင့်ချက်များကြောင့်ဗြောင်းဆန်နေ၏။
ပေါင်တုတ်တုတ်ကြီးများကတုန်တုန်တက်ပြီး၊ နို့လုံးကြီးများကစကောဝိုင်းလှုပ်ခါရမ်းနေသည်။
ဆက်အောင်၏လက်တစ်ဘက်ကထိုနို့အုံကြီးများကိုဖမ်းဆုပ်နယ်ရင်း…၊

“ကျနော်အားရအောင်လုပ်ပါရစေမမနွယ်…၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီညနောက်ဆုံးညလေ၊
နောက်ဆိုမမနဲ့တွေ့ခွင့်ရဖို့ဆိုတာ အိပ်မက်ထဲမှာပဲဖြစ်လိမ့်မယ်။ ကျနော့်စိတ်ကြိုက်ပုံစံ၊ဘော်ဒီနဲ့ ဒီဇိုင်းမျိုးအပြည့်ရှိတဲ့မမကို ဒီညစိတ်ကြိုက်ချစ်ပါရစေ မမ..”

ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်..ဖောက် ဖောက်…ကျွိ ကျွိ..ဗြစ်
“အာ့…အဟာ့..အားးး အင့်..အင့်..ဟင်းးး…”

ဆက်အောင် အားရပါးရဆောင့်လိုးနေသလို၊ ဒါလီလင်းမှာလဲ အသံကိုလွှတ်၍ညည်းတွားနေတော့သည်။
ဖီလင်အပြည့်၊ ဟာမိုနီအပြည့်၊ အချက်ညီညီ ညည်းတွားလိုးဆော်နေသောအသံများက အားရပါးရသွေးဆူ စိတ်ထစဖွယ်ကြားနေရတော့ရာ..
သီဟက ဆက်အောင်တို့အတွဲဘက်လှည့်၍ကြည့်လိုက်လေသည်။

မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်း၏လှုံ့ဆော်မှုကြောင့်၊ သီဟက သွဲ့သွဲ့၏ပေါင်သွယ်လေး၂ချောင်းကိုပခုံးပေါ်ထမ်းတင်လိုက်ပြီး၊
ဆိုဖာပေါ်လက်ထောက်၍စလိုးရန်ပြင်သည်။ ဒီပုံစံက လိုးလို့ရှိရင် တခြားပုံစံတွေထက်ပိုပီး နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းထိထိမိမိရှိသည်လေ…။
သီဟစပြီးတော့ ခပ်သွက်သွက်လေးလိုးလေတော့၏။

“ဒီညတော့..ပေးလိုးပါတော့မမသန်.ရယ်၊ အရင်ညတွေ၊ ညတွေက ဘာမှမလုပ်လိုက်ရပဲငတ်လာခဲ့ရတာ…”

စွပ်..စွပ်..ဖွတ်…ပလစ်… ”
အိုးးးးးးး အာ့..”

ဆောင့်ချက်များကြောင့်သွဲ့သွဲ့၏မျက်နှာလေးကရှုံ့မဲ့နေသည်။ နာလို့လားကောင်းလို့လားတော့မသိ…။
သီဟက အချက်ကျကျ အားပါပါဆက်ဆောင့်လိုးနေသည်။
သွဲ့သွဲ့မှာတကိုယ်လုံးဆတ်ဆတ်တုန် တွန့်လိမ်လျက်ရှိသည်။
ကြွ၍ကြွ၍လိုးနေသောသီဟရဲ့ဖင်ကိုကြိုးစားဆွဲယူလျက် ကော့ကော့တင်ပေးစပြု၏။

သီဟရဲ့လီးတံညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးက သွဲ့သွဲ့၏ ဆိုဒ်ခပ်သေးသေးစောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ အရှိန်ဖြင့်ထိုးခွဲခုတ်မောင်းလျက်ရှိရာ၊
စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားဖြူဖြူပါးပါးလေးများကလီးကြီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ပြုနေတိုင်း
လီးနံရံနှင့်ကပ်၍ လိပ်လိပ်ပြီးကပ်ပါလာသည်မှာကြည့်လို့ပင်ကောင်းသေးတော့၏။
ထိုမျှမက ၂ယောက်စလုံးထံမှထွက်လာတဲ့လိုးဆီဖြူဖြူပျစ်ပျစ်များကလည်းနှုတ်ခမ်းသားနဲ့လီးနံရံကြား အိကနဲပြိကနဲကပ်ပါလာသည်။

“အားးး ကျွတ်ကျွတ်..ရှီးးး လိုးရတာကြပ်ညပ်ပြီး စီးနေတာပဲ..၊ ဒါမျိုးပေါ့..ငါ့အကြိုက်..”
သီဟတစ်ယောက် စိတ်ထဲမှရေရွတ်ရင်း အဆက်မပြတ်ဆက်ဆောင့်ပေးနေသည်။

ခဏအကြာ၊ မာလာသော် ဝိုင်းဘက်ပြန်လျှောက်လာသည်။ တစ်ယောက်ထဲဖြစ်၏။
ကျားသစ်မျက်နှာဖုံးကပြန်ပါမလာခဲ့..၊ ကြည့်ရတာဒီညလဲ ညှိလို့အဆင်မပြေပြန်ဘူးထင်သည်။

စားပွဲနားလဲရောက်လာရော မာလာတစ်ယောက်အကြီးအကျယ် မျက်လုံးပြူးပြီးအံ့အားသင့်ရသည်။
ဒီတစ်ခါ တစ်တွဲထဲမဟုတ်၊ နှစ်တွဲကြီးများတောင်…၊
သူ့သူငယ်ချင်းမ၂ယောက်စလုံး ပက်လက်ကြီးတွေစောက်ပတ်တွေဖြဲပေးထားကြပြီး၊
ကောင်လေး ၂ယောက်ကအားရပါးရတက်လိုးနေကြပါပကော။

“အိုးးးး ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲဟ..”
သူမကပြောရင်းနှင့်အနီးသို့ပိုတိုးကပ်၍ကြည့်လိုက်သည်။

“အမယ်လေး…သာယာနေလိုက်ကြတာနော်…”

မာလာသော်က စားပွဲပေါ်မှအရက်တစ်ခွက်ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူတို့ဘေးနားကခုံတွင်ထိုင်ချပြီးအရက်ကိုစုပ်လျက် စိမ်ပြေနပြေထိုင်ကြည့်နေလိုက်သည်။
သွဲ့သွဲ့နဲ့ဒါလီက မာလာ့ဘက်သို့ပြိုင်တူလှမ်းကြည့်လိုက်ကြသည်။
၂ယောက်စလုံးက သူမတို့၏သူငယ်ချင်းကိုနဲနဲရှက်နေမိကြသော်လည်း၊ ပါးစပ်တွေကတော့ဘာတစ်ခွန်းမှ မာလာသော်ကိုပြန်မပြောဖြစ်ကြ၊

မာလာ့အမေးတွေကိုသူမတို့တုန့်ပြန်နိုင်တာကတော့ လူရွယ်၂ယောက်တို့၏လိုးချက်၊ ဆောင့်ချက်များကြောင့်
တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော ခန္ဓာကိုယ်များနဲ့ ဖီလင်တက်သောညည်းသံများသာဖြစ်ကြလေသည်။

“အားးး…အစ်..”

“အီးးး အင့်..အဟင့်…”

——————————————
အပိုင်း(၁၃) ဆက်ရန်

ဖန်စီမျက်နှာဖုံးဖူးစာ
(၁၃)

သွဲ့သွဲ့နဲ့ဒါလီလင်းတို တလှည့်စီညည်းလ်ိုက်၊ ပြိုင်တူညည်းလိုက်နဲ့ကာမအရသာကိုစီးမြောခံစားနေချိန်မှာ၊
မာလာသော်မှာတော့ သူငယ်ချင်းတွေညည်းနေတာကိုထိုင်ပြီးနားထောင်နေရုံမှတပါး….။
ယခုအချိန်တွင်မည်သူမျှသူမကိုစိတ်ဝင်စားမှုမပြတော့.. သူတို့ဇောနှင့်သူတို့…၊

ကျွန်ပ်တု့ိလူသားများ၏သည်းခံစောင့်စားနိုင်မှုစွမ်းအားမှာအတိုင်းအတာတစ်ခုအထိသာရှိပေသည်။
ထို့အတူပင်၊ မာလာသော်မှာလည်း… အချိန်အတန်ကြာလေးဖြတ်သန်းသွားလိုက်ခဲ့တဲ့ခဏမှာပဲ၊
မာလာသော်ဆက်ပြီးသည်းခံနိုင်စွမ်းတွေကုန်ဆုံးသွားပြီလေ။
ဒါကြောင့်လဲတကျွိကျွိနဲ့ဆော်နေကြတဲ့ဒါလီလင်းနဲ့ဆက်အောင်တို့၂ယောက်ဆီ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

ဆက်အောင်အမှတ်တမဲ့လှည့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာ၊
ဘေးနားမှာပန်းမမလို့သူသိထားတဲ့ မာလာသော်ရပ်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရတော့ အနည်းငယ်လန့်သွားတယ်။

“ဩော..ဟောဗျာ”

ဆက်အောင်ကရေရွတ်လိုက်၏။
သူမြင်လိုက်ရတာက မာလာသော်တစ်ယောက်သူမရဲ့အနက်ရောင်ပင်တီကိုချွတ်ချပြီးသား
မိမွေးတိုင်းဘမွေးတိုင်းနဲ့သူ့ဘေးမှာရပ်နေတာပါပဲ။ လှတပတအဖုတ်ကြီးကပြူးလို့။
စောက်မွှေးမဲမဲကောက်ကောက်တွေကပေါင်ခွဆုံနဲ့အရွယ်အံကျ၊ လှပတဲ့အဖုတ်ပေါ်မှာကြည့်ကောင်းရုံအနေအထားနဲ့ရှိနေ၏၊ ထူလဗျစ်ကြီးမဟုတ်။
ဆက်အောင်က မာလာသော်ရဲ့အဖုတ်ကြီးကိုအနီးကပ်မြင်လိုက်ရတော့၊ အံ့ဩသွား၏။ ပြီးတော့စိတ်တွေပိုပြီးထန်ထက်လာရသည်။

“နေရင်းထိုင်ရင်းဘာဖြစ်လို့ပင်တီချွတ်ပြီးလာရပ်နေရတာလဲဗျ..”

ဆက်အောင်ကဒါလီလင်းကိုဆက်ဆောင့်လိုးနေတာကိုမရပ်ပဲနှင့် မာလာ့ဘက်ကိုလှည့်မေးလိုက်သည်။

“မမကိုလဲပျော်စရာဖီလင်ကလေးတွေ၊ ဝေပေးပါဦးလားကွယ်..”

မာလာက မသွယ်မဝိုက်ပဲ၊ ဒဲ့ကြီးပင်ဆိုလာသည်။
ဆက်အောင်ကအကြီးအကျယ်အံ့အားသင့်သွားပြီး ဒါလီ့အားကုန်းဆောင့်ပေးနေသည်ကိုရပ်လိုက်မိရာ၊
မာလာမှာအနားသို့ချဉ်းကပ်လာပြီးဆက်အောင်၏မျက်နှာကိုသူ့ဘက်ဆွဲလှည့်၍ လက်တစ်ဖက်ကိုပုခုံးပေါ်တင်လျက်၊
ကျန်လက်တစ်ဘက်ဖြင့် ဆက်အောင်၏ ရင်အုံကြွက်သားများကိုဖြည်းညှင်းစွာပွတ်သပ်ပေးနေ၏။

ဆက်အောင်ဒါလီလင်းကိုလိုးနေသောအရှိန်ပျက်သွားလေပြီ၊
ဒါလီလင်းကမာလာ့အပြုအမူကိုအံ့အားသင့်သွားပြီး ဆက်အောင်ကိုအသာလက်ဖြင့်တွန်းပြီးထလိုက်ရာ၊ လီးကျွတ်သွားတော့၏။
ဒါလီက သူ့သူငယ်ချင်းအခြေအနေကိုကြည့်ပြီးသဘောပေါက်သွားပြီ…၊
ဘေးတဘက်သို့အဆုံးထိရွှေ.၍ကပ်ထိုင်ပေးလိုက်ပြီး ဆိုဖာနောက်မှီတွင်မှီပြီးအမောဖြေရင်းကြည့်နေသည်။
ထိုအချိန်တွင်ပင် မာလာသော်က ဆက်အောင်ကိုဆိုဖာပေါ်တွန်းလှဲချလိုက်တော့သည်။

“ခင်..ခင်ဗျားဘာလုပ်မလို့လဲ..”
ဆက်အောင်၏အမေး..

မာလာသော်ကအဖြေအစား သူမကိုယ်လုံးကြီးကို ဆက်အောင်ပေါ်သို့ခွ၍ထိုင်လိုက်တော့၏။
တချိန်တည်းမှာပဲ ဆက်အောင်ရဲ့မာတောင်တစ်နေသောလီးကြီးတွင်စွပ်လျက်သားရှိသော၊ အဖော်ခေါ် ကွန်ဒုံးကိုဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။

“မမအတွက်က အဖော်မလိုဘူး၊ အဲ့ဒါကြီးခံနေရင် အသားချင်းပွတ်တဲ့အရသာကိုကောင်းကောင်း မရလို့ ကျမကတော့မကြိုက်ဘူး..”

သူမက လီးအရေပြားကိုအထက်အောက် ၃-၄ ချီလောက်ဆွဲပွတ်ပြီးဂွင်းအရင်ထုပေးလိုက်သည်၊
ပြီးမှဒစ်ကြီးကိုဆွဲဆုပ်ပြီးသူမစောက်ခေါင်းမမှာတေ့ချိန်လျက်ထိုင်ချလိုက်ရန်ဟန်ပြင်လိုက်ရာ..
ဆက်အောင်မှာထိုမြင်ကွင်းကိုစိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့်ကြည့်နေမ်ိတော့၏။
ဒစ်ခေါင်းတစ်ခုလုံးစောက်ပေါက်ထဲမြုပ်သွားတဲ့အခါမှာတော့မာလာသော်က တဖြေးဖြေးတအိအိနှင့်ထိုင်ချလိုက်လေတော့သည်။
လီးကြီးမှာတစ်ရစ်ချင်းစောက်ခေါင်းထဲဝင်သွားရာမှ ဒုတ်ဒုတ်ထိအဆုံးတိုင်သွားလေပြီ။

“မမ စတော့မယ်နော်..ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..”
မာလာသော်ကပြောလိုက်ပြီးတော့ သူ့ဖင်ကြီးကိုဆောင့်ဆောင့်ချပြီး ဝုန်းလေတော့သည်။

“အားးးးး အရမ်းကောင်းလိုက်တာ အီဆိမ့်နေတာပဲ..”
ဆောင့်လဲဆောင့်၊ ညည်းတွားရင်း ပါးစပ်ကလဲရေရွတ်နေသေးသည်။

သွဲ့သွဲ့က မာလာသော်ခွပြီးမြင်းစီးနေသောဘက်သို့မျက်လုံးတစ်ချက်ပင့်၍ကြည့်လိုက်သည်။ အကြည့်က မနာလိုအားကျအကြည့်..၊

“ဘာဖြစ်လို့များ ငါက ငါ့စိတ်အလိုဆန္ဒအတိုင်းလိုက်ပြီးမာလာ့လိုမလုပ်ရဲရတာလဲ..၊ငါ့နှယ်နော်..”
သွဲ့သွဲ့၏စိတ်ထဲတွင်ကိုယ့်ကိုကိုယ်အပြစ်တင်နေမိသည်။

ဒါလီလင်းကတော့ မာလာ၏လုပ်ရပ်ကိုဘာမှမပြောပေ၊
သူမကဆက်အောင်နဲ့အားရပါးရဆောင့်၊ ချစ်တင်းနှီးနှောခဲ့သည်မှာ အချိန်အတန်ကြာသွားခဲ့ပြီလေ၊
မောလဲမောစပြုလာပြီဖြစ်သဖြင့်၊ ခဏနားခွင့်ရတာကောင်းသည်မဟုတ်လား..။ ပြီးတော့ သူ့သူငယ်ချင်းမကလဲလိုချင်ရှာမှာပေါ့၊
သာယာပျော်ရွှင်မှုလေးက်ိုမိမိတစ်ယောက်ထဲတကိုယ်ကောင်းမဆန်ပဲ ခွဲဝေပေးလိုက်တာကြည်နူးစရာမကောင်းပေဘူးလား…။

မာလာသော်၏စောက်ဖုတ်ကဆက်အောင်၏လီးအား၊ ချက်မှန်မှန်ပြင်းပြင်းဆောင့်ဆောင့်ချနေရင်းက၊
တပြိုင်နက်ထဲမှာပင်၊ စောက်ခေါင်းကဆွဲစုပ်ဖိညှစ်ပေးလျက်ရှိရာ၊
ဆက်အောင်၏လီးကြွက်သားများမှာတုန့်ပြန်မှုဒဏ်ကိုဆက်လက်ကြံ့ကြံ့မခံနိုင်ရှာတော့၊
စောစောကလဲဆက်တိုက်ဆိုသလို ဒါလီလင်းကိုအကြာကြီးဆွဲခဲ့ရရာ သူ့လီးက ကာမဆိပ်အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်ခဲ့ပြီ၊
ကြိုးစားပြီးဆက်ထိမ်းကြည့်သော်လည်းမနိုင်တော့..

“အိုးးးး..ရှီးးး အားးး ပြီး…ပြီးပြီ…အာ့…ဖာ့က်…”

မာလာသော်က ဆက်အောင်ညည်းတွားသံကြားလို့ အရှိန်ကိုသိသိသာသာကြီးလျှော့ချလိုက်သည်။
သူမခဏလေးရပ်ပြီးနားလိုက်ထားလိုက်၏။ ဆက်အောင်တစ်ယောက်ပြီးသွားတုန်းသူမကအားနှင့်မာန်နှင့်ဆက်လှုပ်ရှားနေရင်
လီးကပျော့ကျအသွား သူမဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်သွားနိုင်သည်။ အိမ်ထောင်သည်ပီပီအထာနပ်သဖြင့် အသာပြန်ထိမ်းထားလိုက်ပြီး
သူမအသားကုန်တက်မသွားစေရန်နှင့် ဆက်အောင်တစ်ချက်ပြန်အထလာကိုစောင့်ရင်းဖြေးဖြေးချစ်တင်းမြှုဆွယ်နေသည့်အဆင့်..၊

ဆက်အောင်ကသူ့လက်တွေကိုဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး မာလာသော်၏နို့အုံကြီးတွေကိုညှစ်နယ်၍ကစားပေးနေလိုက်သည်။
လက်ညှိုးလက်ခလယ်လေးတွေနဲ့လည်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုညှပ်ပေး၊ ညှစ်ပေး၊ လှိမ့်ပေးရင်း…
အင်ဂျင်လေးအေးအောင်ခဏနားထာပြီးတဲ့နောက် မကြာခင်မှာပဲ
ဆက်အောင်လီးကြီးကစောက်ခေါင်းထဲမှာ တဖန်ပြန်ပြီးတင်းမာလာတာတွေ့ရတော့၊ မာလာသော်ကမြင်းကိုတဖန်ကဆုန်စိုင်းပြန်တော့သတည်း…။

“မမက အပေါ်ကနေလှုပ်ရှားရတာပိုကြိုက်တယ်..အင်းမ်…အင်းမ်…အင်းမ်…”

မာလာသော်ကပြောလဲပြော၊ လည်ချောင်းသံဖြင့်လည်းညည်းရင်းအားရကျေနပ်စွာဆောင့်နေပြန်တော့၏။
သူမအနေဖြင့် သူ့လင်နိုင်ငံခြားထွက်သွားကထဲက ယခုလိုအားရပါးရကာမ မဆက်ဆံခဲ့ရတာကြာခဲ့ပြီလေ..။
ဆက်အောင်ကခေါင်းလေးထောင်ပြီး သူ့လီးကိုငုံထားသောမာလာသော်၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကိုအရသာခံကြည့်နေမိ၏။
စောက်စိချွန်းချွန်းလေးကပေါ်လိုက်မြုပ်လိုက်..၊ ကြည့်ရတာချစ်စရာလေး။

မာလာသော်နှုတ်ခမ်းကလေးကိုက်၊ မျက်နှာလေးမော့ပြီး ဆက်အောင်လီးကပေးနေသောကာမအရသာက်ိုတသိမ့်သိမ့်ခံစားလျက်ရှိသည်။
သူမ မသိတာကတော့ ယခုသူမအားရပါးရတက်ဆောင့်ပေးနေသူမှာ၊ သူမ၏ချစ်ရသောတူကလေးဖြစ်နေကြောင်းကိုပင်။

“အားးးး အိုးးး စစ်..အင်းးးမ်..”

ဟုတ်သည်လေ၊ သူတို့သုံးယောက်မှာသူငယ်ချင်းတွေလဲဖြစ်သလို ဝမ်းကွဲညီအမတွေလဲဖြစ်ပြန်ရာ၊
ဆက်အောင်မှာ မာလာအမြဲ စနောက်နေကျတူကလေးပင်ဖြစ်သည်။
အန်တီမာလာ..၊
သူမ၏အကျင့်က ယောက်ျားဆန်ဆန်၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း၊ တော်ရုံတန်ရုံရှက်ခြင်းကြောက်ခြင်းမရှိ၊
အိမ်သို့လည်းအမြဲဆိုသလိုဝင်ထွက်နေရာ၊ တူဖြစ်သူဆက်အောင်ကိုလည်းခဏခဏ အကြောင်ရိုက်၊ အငိုက်ဖမ်းပြီးစလေ့၊ နောက်လေ့ရှိသည်။
ဆက်အောင်မှာတခါတလေ၊ ကြောင်တောင်တောင်၊ အူတူတူနဲ့မိုအစသန်သော့အန်တီမာလာကစချင်စိတ်ထိမ်းမရ၊ ဆက်အောင်အမြဲလ်ိုပင်ခံနေရသည်။

ယခုတော့ဆက်အောင်လီးကြီးကသူမစောက်ဖုတ်ထဲပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီးဝင်နေပါပကော။
လီးကြီးသာစကားပြောတတ်လျှင်..၊ ဒီလောက်တောင်စချင်တဲ့အန်တီမှတ်ပလားဟုများပြောလေမလား…။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မာလာသော်ကတော့ စိတ်ရှိလက်ရှိထိုင်ဆောင့်နေသည်။
ဆီးစပ်ချင်း၊ အသားချင်းရိုက်ခတ်သံများက တဖတ်ဖတ်..၊
နို့ကြီးကိုလည်းအားရပါးရဆုပ်ကိုင်၊ဖျစ်ညှစ်၊နယ်ချေနေခြင်းကိုခံနေရသည်။

တကယ်လို့သူမတက်ဆောင့်နေသောအောက်မှယောက်ျားပျိုမှာ၊ သူမချစ်သောတူ ဆက်အောင်ဖြစ်ကြောင်းသာသိခဲ့ပါမူ၊
မာလာယခုလိုသူမစောက်ဖုတ်က်ိုပေးလိုးမည်မဟုတ်တာတော့သေချာသည်။
ဆက်အောင်မှာလည်းယခုသူ့လီးဝင်ထွက်နေသောဆွဲအားစုပ်အားကောင်းဆတ်ဆတ်ခါအရသာရှိလှသည့်စောက်ပတ်ကြီးမှာ
သူ့အဒေါ်အန်တီမာလာ၏ဟာကြီးဖြစ်ကြောင်းသိခွင့်မရနိုင်ခဲ့..။

မာလာသော်၏ဆောင့်ချက်တွေကတရစပ်မြန်လာသည်။
သဘောက၊ ကာမလယ်ဗယ်အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်တော့မည်ဖြစ်ကြောင်းညွှန်းဆိုနေချက်။

“အားးးး ဟားးးးးး…..”
မာလာ အားရပါးရ၊ သံရှည်ကြီးချညည်းရင်း မျက်နှာလေးမော့ပြီးအံလေးကြိတ်ထားသည်။

“အိုးးးး…”

ဆက်အောင်မှာလည်းစောက်ခေါင်းသားများကအတင်းဆွဲညှစ်မှုခံလိုက်ရသည့်အပြင်၊
စောစောတုန်းကထဲကဆက်တိုက်ဆွဲလာခဲ့သော အက်ရှင်တွေကြောင့်တပြိုင်ထဲလိုလိုပင်ပြီးသွားပြန်တော့ရာ၊
ကွန်ဒုံးကလဲမစွပ်ပဲထားသဖြင့်၊ သူ၏သားမျိုးစေ့ရည်တွေပါသောသုတ်ရည်နွေးနွေးများက
မာလာသော်၏စောက်ခေါင်းမွေးလမ်းကြောင်းထဲသ်ို့ တဖြန်းဖြန်းပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သတည်း…။

“အားးးးး…”

မာလာသော်မှာလည်းကာမအရသာအထွတ်အထိပ်သို့ပြိုင်တူပင်ရောက်ရှိသွားသည်ဖြစ်လေရာ၊
သူမ၏စောက်ဖုတ်က တူဖြစ်သူဆက်အောင်၏လီးကို တစစ်စစ်ညှစ်ပေးလျက်ရှိ၏။
မာလာသော်မှာဆက်အောင်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲသို့မှောက်ရက်ကျသွားပြီး၊ ခေါင်းဖွက်ထားသကဲ့သို့၊
ဆက်အောင်ကလည်းမာလာ့ကိုသိုင်းဖက်ကာကျောပြင်လေးကိုဖွဖွလေးပွတ်သပ်ပေးနေသည်။
၂ယောက်စလုံးမောဟိုက်စွာ တဟက်ဟက်နှင့်အသက်ရှူရင်း စောက်ဖုတ်နဲ့လီးမှာလည်းမချွတ်နိုင်သေးပဲ
တန်းလန်းကြီးစွပ်လျက်အမောဖြေနေမိကြသည်…။

မာလာသော်ကဆက်အောင်ကိုအတင်းဝင်လုံးနေချိန်တွင်၊ သီဟနှင့်သွဲ့သွဲ့တို့အတွဲကလည်း၊
ကာမပန်းတိုင်သို့ တချီတမောင်း တူပြိုင်ကူးလျက်ရောက်ရှိသွားခဲ့ပြီးပြီဖြစ်သည်။
နောက်ထပ်ပွဲကြမ်းကြမ်း အက်ရှင်ကားသစ်တစ်ခုသူတို့ရှေ့လာပြသောကြောင့်၊
သူတို့၏ကိစ္စဝိစ္စများကိုခဏတာရပ်၍အနားယူနေမိကြပြီး ဆက်အောင်နဲ့မာလာတို့ရဲ့
အက်ရှင်ကြမ်းကိုစိတ်ဝင်တစား မေ့မေ့လျော့လျော့ကြည့်နေမိကြ၏။

သူတို့ပွဲပြီးလို့ မာလာ၊ ဆက်အောင်ပေါ်မှောက်ကျသွားတော့မှ၊
သီဟက သူ၏လီးမှာတဆတ်ဆတ်နှင့်အသားကုန်ပြန်တောင်လာနေပြီဖြစ်ကြောင်းသတိပြုမိတော့သည်။

ထိုအချိန်ကျမှပင်ဘေးဘီကိုလည်းသတိထားမိသွားပြီး၊
ဒါလီလင်းတစ်ယောက်ထဲတစောင်းလေးနှင့်ပေါင်လေးထပ်ပြီးကြုံ.ကြုံ.ထိုင်နေရင်း
ရင်သပ်ရှုမောဖွယ် ကာမရသရှုခင်းကိုထိုင်ငေးကြည့်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသောအခါ…၊

သီဟခေါင်းထဲဝင်းကနဲတစ်ချက်ဖြစ်သွားပြီး ရရှိသောအခွင့်အရေးကို အမိအရအသုံးချရန် စိတ်ကူးရသွားသည်။
ထို့ကြောင့် သွဲ့သွဲ့ဘေးမှအသာထလာပြီး၊ ဒါလီလင်းနားလျှောက်ဝင်သွားကာဒါလီ့ကိုဆွဲဖက်လိုက်လေတော့၏။

ဒါလီလင်းက သီဟကိုရုန်းကန်ငြင်းဆန်သည့်အမူအရာပြလေသည်။
အခုသူမအနေနှင့် ဟိန်းခေါ် ဆက်အောင်မှတပါး အခြားမည်သူနှင့်မျှကာမဆက်ဆံလိုစိတ်မရှိ၊
သူမဟိန်းကိုချစ်သူလေးလိုလက်ခံပေးနေမိပြီဖြစ်ပြီး၊ တစ်ယောက် ပိတောက်ဖြစ်လို.နေ၏။

စိတ်နောက်ကိုယ်ပါ၊ တွေ့ရာယောက်ျားအားလုံးကိုလက်ခံပြီးဆက်ဆံလိုက်လျှင်
သူမအနေနှင့် လွယ်ကူသောကြိုက်ကုန်း sex machine စာရင်းဝင်သွားပေတော့မည်၊
သူမတို.မိသားစုအသိုင်းအဝိုင်းခံယူချက်အရ၊ သူမ မနှစ်မြို့ဆုံးသောအလုပ်တစ်ခုပင်။
သူမဘဝမှာ၊ ဆန္ဒတွေမပြည့်ဝခဲ့လင့်ကစား၊ လင်အိုကြီးကို သစ္စာရှိခဲ့သည်။
ယခုမှ သူမကိုဆွဲဆောင်နိုင်လှသောလူရွယ်လေး ဟိန်းကို၊ သူမ၏သားအရင်းမှန်းမသိလိုက်ပဲအချစ်နယ်ကျွံမိလိုက်ခြင်း။
ယခုအချိန်ထိသူမဘဝမှာ သူမ၏လင်ကြီးဦးချစ်ထွန်းမောင်ပြီးလျှင် သူ့သားဆက်အောင်၊ စုစုပေါင်း၂ယောက်ထဲသာလျှင် သူမကိုလိုးခဲ့ဖူးသူများဖြစ်သည်။

၁ ကနေ ၂၊
၂ ကနေ ၃၊ မဖြစ်ချင်တော့..။

ထို့ကြောင့်သီဟ လာလုံးသောအခါအကျောက်အကန်ငြင်းနေမိခြင်းဖြစ်သည်။
အမှန်တော့ ပန်းသီးခေါ် သီဟဆိုသည့်ကောင်လေးမှာလဲ ရည်ရည်မွန်မွန်၊ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်လေးပါ၊
ဒါပေမယ့်သူမစိတ်ကိုဒီထက်ထပ်၍အလိုမလိုက်လိုတော့….၊

သို.သော်…ကာလ၊ ဒေသ၊ ပယောဂ၊ ၃ရပ်ပေါင်းကလှုံ့ဆော်ထားသဖြင့် သွေးပူချိန်ဒီဂရီအမြင့်ဆုံးရောက်နေပြီဖြစ်သော
လူရွယ်ခြေတက်လေးသီဟရဲ့ အင်အားများကိုရင်ဆိုင်ရုန်းကန်ရန် ဒါလီလင်းမှာမတတ်နိုင်တော့ပါ။
သူမသီဟကိုဝေးဝေးရောက်သွားအောင်ပြန်တွန်းထုတ်ရန်ပင်အားမရှိတော့သလိုဖြစ်နေသည်။
ဒါကြောင့်ပင်သူမက ဆက်အောင်ဘက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး
သူမ၏အချစ်ကလေးထံတွင်အကူအညီတောင်းခံကြည့်ရန် ကြိုးစားကြည့်သည်။
ဟိန်းကိုပြော၍ သူ့သူငယ်ချင်းကိုရပ်ခိုင်းတားခိုင်းရန်ပင်ဖြစ်၏။ သူမတကယ်ပင် ဒီအခြေအနေကိုမလိုလားပေ။
ဒါပေမယ့် ဒါလီလင်းနောက်ကျသွားလေပြီ…၊

သီဟက ဒါလီလင်းရဲ့ပေါင်ကြီးတွေကိုဖိအဖြဲ၊
လီးကလဲဇတ်ကနဲတိုးအဝင်၊ ဖင်ကြီးကိုဖိအချ၊
ဖြစ်ရပ်တွေကတစ်ပြိုင်ထဲဆိုသလိုပင်။

စောစောကဆက်အောင်လိုးထားသဖြင့် ချွဲကျိသောအရည်များလိမ်းကျံလျက် အဖုတ်လမ်းကြောင်းပွင့်နေစဉ်၊
သီဟ၏လီးကြီးကဒါလီလင်း၏ စောက်ခေါင်းထဲစွပ်ကနဲ ရောရှောရှူရှူဝင်သွားလေတော့သည်။
တုန်ကနဲတက်သွားသောစက္ကန့်ပိုင်းကလေး…၊

..စွပ်…!!!

“အာ့…”

ဒါလီတစ်ယောက်စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးစိမ်းကြီးတစ်ချောင်း
(တမျိုးမထင်ပါနဲ့၊ အစိမ်းရောင် ရာမမင်းသားရဲ့လီးမဟုတ်ပါဘူး၊သူမအတွက်အစိမ်းသက်သက်ဖြစ်နေလို့ပါ  )
အဆုံးအထိဝင်လာလို့ နင့်ကနဲဖြစ်သွားပြီးအော်လိုက်မိတော့သည်။

——————————————
အပိုင်း(၁၄) ဆက်ရန်

ဖန်စီမျက်နှာဖုံးဖူးစာ
(၁၄)

ဆက်အောင်မှာတော့ ၂ယောက်ဆက်တိုက်ကြီးဆွဲထားရလို့မောနေတဲ့အပြင်ရေဓာတ်ဆုံးရှုံးမှုကလဲများသွားတော့၊
သီဟ သူ့ဆော်ကြီးဒါလီလင်းကိုအပြတ်ကိုင်နေတာကိုစိတ်မဝင်စားအားတော့၊
ကိုယ့်ဟာကိုယ်တောင်အနိုင်နိုင်အသက်လုရှူနေရသည်။
ဒါလီလင်းမှာ..ကူမယ့်၊ ကယ်မယ့်သူမရှိတော့…..၊

သီဟက သူ့လီးကိုကျွတ်ထွက်လုနီးပါးအရှည်ကြီးဆွဲထုတ်လာပြီး၊
တဖန် ဖလွတ်ကနဲပြန်ဆောင့်ချလိုက်သည်၊ ဒုတ်ဒုတ်ထိပါပဲ….၊

“အားးး အာ့..”
ဒါလီလင်းထပ်အော်လိုက်ရသည်။

တစ်ကြိမ်..နှစ်ကြိမ်..သုုံးကြိမ်..
၄-၅ချီလောက်ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပြီးတော့မှ၊ လေးလေးနှင့်မှန်မှန်ဆက်ညှောင့်ပေးနေတော့၏။

“အိုးးးစောက်ဖုတ်ဆုံကြီးကနဲတာမဟုတ်ဘူး..၊ လိုးရတာလဲလီးကိုဆိမ့်နေတာပဲ၊ ဒီလိုမှန်းသိရင် လိုးတာကြာလှပြီ…ဖူး..”

သီဟကပါးစပ်ကလေတဖူးဖူးမှုတ်ရင်းရေရွတ်ပြောဆိုနေသည်။
ဒီအခြေအနေမှာဒါလီလင်းတစ်ယောက်ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့..၊
ဒါပေမယ့်စောက်ဖုတ်နဲ့လီးတို့သဘာဝအတိုင်းပေါ့၊ စိတ်ကငြင်းဆန်နေပေမယ့်၊ လီးတဇတ်ဇတ်ဝင်နေထွက်နေတော့
အဖုတ်ကအော်တိုတုန့်ပြန်နေပြီး မသိလိုက်ပဲကော့ခံနေမိပြီ။ ဟုတ်သည်..၊
သူမသား၏အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းရဲ့ လီးတံညိုတုတ်တုတ်ကြီးကိုသူမ၏စောက်ဖုတ်ကိုကော့ပြီးအချက်ကျပင့်ပင့်ပေးနေမိလေပြီ။

“ဘယ်လိုစောက်ဖုတ်ကြီးလဲကွာ…လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ…ဟိုကောင်ငဆက်ပြောတာမမှားဘူး..စောက်ရမ်းမိုက်တယ်..အသားကုန်ပဲ”

သီဟကသူ့ကိုယ်သူတိုးတိုးပြောနေမိသည်။
အမှန်တော့ဒါလီလင်းရဲ့စောက်ဖုတ်မှာ အထိမခံရွှေပန်းကန်၊ ပိုးမွေးသလိုမွေးထားခဲ့သည်ဟုဆိုရင်လည်းရလောက်၏။
ရောဂါသည်ခင်ပွန်းအိုကြီးကစိတ်တိုင်းကျအသုံးမပြုနိုင်သည်မှာကြာပြီဖြစ်သည်..။
ပုံမှန်အတိုင်းဆိုလျှင်ဒါလီလင်းက၊ ထမီသို့မဟုတ်၊ ဂါဝန်ရှည်သို့မဟုတ်၊ ဘောင်းဘီရှည်သာဝတ်လေ့ရှိသည့်အပြင်
လုံခြုံသောအတွင်းခံတစ်ထပ်ကလည်းအမြဲခံဝတ်ထားတတ်၍ သူ့သားနှင့်သူ့သား၏သူငယ်ချင်းဖြစ်သူသီဟို့အနေနှင့်
နှုတ်ခမ်းဘေးသားလေးရေးရေးတောင်၊ ဘယ်လိုနည်းနှင့်မှမြင်နိုင်ရန်အခွင့်အလမ်းမရှိနိုင်ပေ။

သို့သော် ကံကြမ္မာအခွင့်အရေးကတကယ့်ကိုလှည့်စားနိုင်လွန်းလှ၏။
အခုတော့သီဟ၏လီးကြီးကတစ်ချောင်းလုံးလုံးဒါလီလင်း၏စောက်ဖုတ်၊မွေးလမ်းကြောင်းထဲအတောင့်လိုက်ကြီး၊
လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီးဝင်လျက်ရှိသည့်အပြင်ဆီးခုံချင်းပင်ကပ်၍တဖတ်ဖတ်ရိုက်ခတ်လျက်ရှိနေပါပကော..။

သီဟမှာလည်း အခုသူ့သူငယ်ချင်း၏မွေးမိခင်၊ ပြီးသူကလည်းမိခင်အရင်းလိုလေးစားသူ
အန်တီဒါလီလင်းကို၊ အားရပါရလိုးနေရကြောင်းလုံးဝမထင်ထားပါချေ..။
အန်တီဒါလီက၊ လေးစားစရာတည်တည်ကြည်ကြည်၊ ဖော်ဖော်ရွေရွေ၊ နူးညံ့သိမ်မွေ.မှုကိုကြိုက်သူဖြစ်သည်။
အခုတော့ သားသူငယ်ချင်းရဲ့အကြမ်းပတမ်းဆောင့်နေမှုကို ပေါင်ကြီးကိုဖြဲကားပေးထားလျက်၊ ဘာမထီပုံစံမျိုးဖြင့်ကြံ့ကြံ့ခံလျက်ရှိ၏။
အန်တီဒါလီမှန်းလည်းမသိသဖြင့် သီဟကအားနာနေမှုရှိမနေတော့ပဲ၊ စိတ်ကြိုက်ပင်ဆောင့်နေတော့သည်။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖန်း..ဖန်း..ဗြစ်..ဗြစ်..

လိုးသံ..အသားချင်းရိုက်ခတ်သံတွေက မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီးထွက်လို့နေ၏။
ဒါလီလင်းကအဆောင့်ခံနေရသောကို်ယ့်စောက်ပတ်ကိုကိုယ်၊ အသာခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်မိသည်။
ဖြူဖြူဖောင်းဖောင်းနှုတ်ခမ်းသားလွှာများကြားတွင်၊ အကြောများအပြိုင်းပြိုင်းထနေသောလီးညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးက
အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့်ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ရှိလေရာ၊ စောက်ဖုတ်ပိုင်ရှင်ကိုပင်အားနာမှုလုံးဝမရှိသလိုမျိုး။

“အိုးးး ငါ့အဖုတ်..ငါ့အဖုတ်..ဒါ..မဖြစ်နိုင်ဘူး..အူးးးးစစ်..ကျွတ်ကျွတ်”

သူမ၏ရင်တွင်းတွင် တခုခုဆုံးရှူံးသလိုခံစားလိုက်ရသည်။
ဒါပေမယ့်လီးညိုကြီးက ဒုတ်ကနဲ..ဒုတ်ကနဲ ဝင်လာတိုင်း ပြောမပြတတ်သော သာယာမှုက်ိုစိမ့်ကနဲ၊ အီကနဲခံစားနေရ၏။
သီဟတအားကုန်ဆောင့်နေစဉ်တွင်ပင် ဒါလီလင်းဆတ်ကနဲတုန်တက်သွားပြီးတစ်ချီပြီးသွားခဲ့ရ၏။

သီဟကဆက်၍ညှောင့်နေမြဲ..။

———————————————————————————————————————————-

ထိုအချိန်တွင်မာလာသော်မှာလည်းသူမစောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆက်အောင်လီးကိုကြွ၍ချွတ်လိုက်ပြီးဘေးတွင်ပင်ခြေပစ်လက်ပစ်လှဲချလိုက်သည်။
သူမ၏ကိုယ်နှင့် နားသယ်စပ်များမှချွေးပေါက်များယိုစီးကျလာ၏။

“အမယ်လေး…မောလိုက်တာ..၊ ခဏလောက်လှဲပြီးနားလိုက်ဦးမယ်”

အားကောင်းမောင်းသန်လူပျိုရွယ်လေးမို့…
ခဏချင်းမှာပင် ဆက်အောင်၏လီးထဲသို့ပူနွေးသောသွေးအသစ်များလှည့်ပတ်စီးဆင်းလာပြန်ရာ၊ လီးမှာလည်းချက်ချင်းပြန်တောင်လာတော့၏။

သူကဒါလီလင်းဘက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့၊ သီဟက သူ့မမနွယ်ကိုအကြိတ်အနယ်၊ ကုန်းတွယ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
ဒါကြောင့်နောက်တစ်ဘက်ကိုမျက်လုံးကစားကြည့်ပြန်ရာ၊ သွဲ့သွဲ့မှာဘွတ်ကင်လုပ်သူမရှိ၊
လစ်လပ်နေသဖြင့်၊ ချက်ချင်းပင်သွဲ့သွဲ့ဆီသွားဝင်ဖက်လိုက်တော့၏။

ဆက်အောင်ရဲ့မထင်မှတ်သောအပြုအမူကြောင့် သွဲ့သွဲ့မှာဒိတ်ကနဲရင်ခုန်သွားရပြီး၊
စိတ်ထဲမှဝမ်းသာလုံးဆို့၊ ဖိုးကြိုင်းဒုတ်ဖြစ်သွားရတော့သည်။
သူမစိတ်ထဲမှကြိတ်၍ဆန္ဒပြုနေမိခဲ့သော မောင်လေးဟိန်းကယခုသူမဆီသို့လာခဲ့ပေပြီ၊
မိမိလိုချင်မိနေသောလီးကိုစမ်းသပ်ခွင့်ရရှိတော့မှာကိုသိလိုက်သဖြင့်လည်း၊ မိမိတစ်ကိုယ်လုံးပျော့ခွေလျက်သူဆွဲရာသို့လွယ်ကူစွာပင်ပါလာမိသည်။

ဆက်အောင်က စောက်ရည်များစိမ့်၍စိုရွှဲနေသောသွဲ့သွဲ့၏စောက်ခေါင်းဝနှုတ်ခမ်းသားများအကြားတွင်
ဒစ်ထိပ်ကြီးကိုတေ့ပြီး ၄-၅ ကြိမ် ပွတ်ဆွဲနေလိုက်သေးသည်။ ပြီးမှတရွေ့ရွေ့ထိုးသွင်းလိုက်၏။
သွဲ့သွဲ့ကစိတ်လှုပ်ရှားစွာစောင့်ကြည့်နေသည်။ သူမ၏မျက်လုံးများကအရောင်တလဲ့လဲ့နှင့်တောက်နေသည်။

“ဟားး နောက်ဆုံးတော့ ငါ့အိပ်မက်ကတကယ်ဖြစ်လာတော့မှာပဲ”

သွဲ့သွဲ့စိတ်ထဲမှရေရွတ်နေမိသည်။
ထိုစဉ်မှာပင်ဆက်အောင်၏လီးကြီးသူမကိုယ်ထဲသို့နင့်ကနဲဝင်ရာက်လာတော့၏။
၂ကြိမ်၃ကြိမ်လောက်ခပ်ဖြေးဖြေးအရင်ညှောင့်ပြီး နဲနဲအသားကျသွားတာနဲ့ ခပ်ဆတ်ဆတ်ကြမ်းကြမ်းလေးဆောင့်တော့သည်။
သွဲ့သွဲ့ကသတိလက်လွတ်နှင့် ဆက်အောင်၏လည်ပင်းကိုဖက်ခိုထားမိလေ၏။
သာယာမှုမှဖြစ်လာသောညည်းသံလေးတွေက တားမရပဲထွက်လာတော့သည်။

“အားးး အ.. အင့်..အင့်..”

ဆက်အောင်၏အဆက်မပြတ်ကပ်ဆောင့်ချက်များကြားမှ သွဲ့သွဲ့ရဲ့ညည်းသံလေးများမှာတုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့်..ပေါ်တစ်လှည့်ပျောက်တစ်လှည့်..။

“အင်းးမ်..စောက်ဖုတ်လေးကကြပ်ထုပ်နေတာပဲ..”

ဆက်အောင်က သူ့လီးကြီးထိုးခွဲဝင်ထားသဖြင့်နှုတ်ခမ်းလေးများလန်ပြီးဟပြဲဖြစ်နေသောသွ့သွဲ့၏စောက်ဖုတ်လေးကို ကြည့်နေမိသည်၊
အခုသူသွင်းထားသောအဖုတ်မှာ၊ သူ့အမေသူငယ်ချင်းလဲဖြစ်၊ အဒေါ်ဝမ်းကွဲလဲဖြစ်သည့် အန်တီသွဲ့၏အဖုတ်မှန်းလဲမသိပါ။
အန်တီသွဲ့ကိုသူချစ်သည်။ တီသွဲ့က စိတ်ထားနူးညံ့သည်၊ ရှက်လွယ်၊ သနားလွယ်သည်။
အန်တီမာလာက သူ့ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းစတိုင်း၊နောက်တိုင်း၊ သို့မဟုတ် သူ့မေမေ ဒေါ်ဒါလီလင်းက ဆူတိုင်းရိုက်တိုင်း၊
တီသွဲ့ကအမြဲလိုပင်သူ့ကိုကာကွယ် ချော့မော့ အားပေးတတ်သည်လေ။
သူ့ကိုအမြဲကြင်နာစွာဖြင့် ဆက်ဆံပြီး၊ လာတိုင်းလည်းမုန့်ပဲ၊ စားစရာတစ်ခုခုပါလာမြဲ..၊

အခုလောလောဆယ်မှာတော့၊ ဒီဖြူဖြူသန့်သန့် သူမကြိတ်လိုချင်မိနေသောကောင်လေးမှာ
တူဖြစ်သူဆက်အောင်ဖြစ်ကြောင်းလုံးဝမရိပ်မိချေ။ ဒါကြောင့်လည်း သူ့လီးကြီးကဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လိုးနေသည်ကို၊
ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပင်၊ စောက်ပတ်ကြီးဖြဲပေး၍ခံလျက်ရှိသည်။ စိတ်ထဲမှကြည်နူးဝမ်းသာ၍ပင်နေသေး၏။

“အားးး သူ့လီးက၊ ဒါလီချီးမွမ်းသလိုတကယ်ကောင်းတာပဲ၊ တကယ့်စပယ်ရှယ်၊ မက်ဂျစ်လီးပါပဲလား..”

သူမကိုကုန်းလိုးနေသူမှာ သူ့တူဖြစ်ကြောင်းသာသိလိုက်ရရင်၊ မျက်နှာဘယ်သွားထားရမှန်းတောင်သိမှာမဟုတ်၊ သူမအရှက်ကြီးပုံနှင့်တော့…။

ဆက်အောင်မှာလည်း၊ သူ့ကိုငယ်ငယ်လေးထဲကသားတစ်ယောက်လိုချစ်ပြီး
ကျွေးမွေးထိမ်းကျောင်းလာခဲ့သောသောတီသွဲ့နှင့်၊ ယခုကဲ့သို့ လင်မယားလိုလိုးရလိမ့်မည်ဟုလည်းမထင်မိခဲ့ပါချေ၊
သိပ်မကြာလိုက်ပါ။ ဆက်အောင်မှာလည်းနောက်ထပ်တစ်ကြိမ်ကာမရှိန်အမြင့်ဆုံးပွိုင့်သို့ပြန်ရောက်သွားပြန်ပြီ…။

“အစ်..ပ်…အားးး ကောင်းလိုက်တာကွာ…တကယ်ပဲ..”

ဆက်အောင်က မျက်နှာကိုမော့၊ အသက်ပြင်းပြင်းရှူသွင်းရင်းရေရွတ်မြည်တမ်း၏။
သူ့လီးရည်များကိုလည်း သွဲ့သွဲ့၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆတ်ဆတ်နှင့် အဆက်မပြတ်ပန်းသွင်းပေးနေလိုက်မိ၏။
သွဲ့သွဲ့မှာလည်း ၁ဝနှစ်တာမျှကာလအတွင်း အကောင်းဆုံးအမြင့်ဆုံးကာမဖီလင်ကိုခံစားလိုက်ရသည်ဟုဆိုရင်လည်းမမှားပေ။

“အားးးကောင်းလိုက်တာနော်၊ အကြာကြီးနေမှတခါဒီလိုအပြည့်အဝရခဲ့ရတာ..”

သွဲ့သွဲ့က သူမဘာသာကြားရရုံ၊ တိုးတိုးလေးညည်းတွားရင်း ခန္ဓာကိုယ်လေးက ဘယ်ညာဖျစ်ညှစ်တွန့်လိမ်လျက်ရှိသည်။
သူမလဲပြီးသွားပြီဖြစ်သဖြင့် ပက်လက်ကြီးအိပ်လို့ပေါင်ကြီးတွေဆက်ပြီးဖြဲကားပေးထားရင်း
ဆက်အောင်လီးကြီးဆက်စိမ်ထားနိုင်ရန်ငြိမ်ပေးနေလိုက်သည်၊ စောက်ပတ်နံရံတွေကလဲလီးကြီးကိုဆွဲစုဆုပ်ညှစ်ပေးနေလျက်က
မခံစားရတာကြာပြီဖြစ်သော ယောက်ျားဓာတ်အရည်များသူမကိုယ်ထဲစီးဆင်းနေသည်ကိုတသိမ့်သိမ့်ခံစားနေလေတော့၏။

———————————————————————————————————————————

ဒုတ်..ဒုတ်..ဒုတ်..ဖတ် ဖတ်..ဖောက်..

“အားးးး..ရှီးးး !!!..”

“အင့် .. အင့်..အမလေး..ကျွတ်ကျွတ်”

သီဟနဲ့ ဒါလီလင်းတို့ဘက်မှာလည်း ပွဲကဆက်နေသည်။
ဒါလီလင်းမှာ တချီပြီးသွားရာမှ စောက်ဖုတ်ထဲဆက်တိုက်ဆက်မွှေနေသောသီဟ၏ ရိုထရီအင်ပက်ဟမ်းမား (ခေါ်)
တွင်းဖောက်လွန်သွားကြီးကြောင့် နောက်တစ်ကြိမ်စိတ်တွေထလာရပြန်ပြီ။

တဒုတ်ဒုတ် အဆက်မပြတ်ဆောင့်သံများနဲ့ စိတ်လွတ်လက်လွတ်ညည်းတွားသံများစည်ဝေနေ၏။
သူတို့တွေနတ်ပြည်ရောက်ရန်လှေကားတစ်ထစ်သာလိုတော့သည်။
ဒါလီလင်းကမျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ရင်း၊ မေးကလေးထိုးမော့ရင်း၊ မျက်ခုံးလေးတွေဆတ်ကနဲ၊ တွန့်ကနဲချီရင်း ညည်းနေ၏။
ဒါလီရဲ့စောက်ခေါင်းက သီဟရဲ့လီးကိုအတင်းဆွဲညှစ်ထားလေသည်။

သူမကသီဟကိုစိတ်ထဲကလိုလိုလားလားလက်မခံသော်လည်း၊ သွေးသားသဘာဝကဒါတွေကိုမသိချေ၊
လီးနှင့်စောက်ပတ်ဒီလောက်ဖိကပ်ပွတ်တိုက်နေမှတော့ အလိုအလျောက်တုန့်ပြန်တာမဆန်းတော့။

ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်

“အိုးးးး ကောင်းလိုက်တာမမနွယ်…ရှစ်..အာ့ အီးးးပြီးး ပြီးးပြီ..”

စက္ကန့်ပိုင်းလေးအတွင်းမှာပင်ဒါလီသတိဝင်လာပြီး ပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်နေသောသီဟကို ဆတ်ကနဲတွန်းလိုက်ရင်း…၊

“အို…ကျမထဲမထည့်လိုက်နဲ့နော်.. အပြင်ကိုထုတ် အပြင်ကိုထုတ်..”

ပြောရင်း အားနည်းနည်းသုံးပြီးခါးလေးလိမ်၍ ကိုယ်ကိုလှည့်လိုက်ရာ သီဟလီးကျွတ်ထွက်သွားစဉ်၊
သီဟက လရည်တွေဖျောကနဲပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။
ကျွတ်ထွက်အသွား လီးကဆတ်ကနဲကန်တက်လာရာ၊ တဖြန်းဖြန်းထွက်လာသောသုက်ရည်တွေက
ဒါလီလင်းရဲ့စောက်မွှေးအုံနဲ့ဝမ်းဗိုက်သားဖွေးဖွေးရှပ်ရှပ်လေးပေါ်တွင် ပေပွလျက်..

“အားးး ရှီးးးး ဂွတ်ဒ်..ဟားးးး…”

“အင့်…အားးး ဟားး..!!…”

ဒါလီလင်း၏ လက်မောင်းသား၊ ပေါင်သားများတဆတ်ဆတ်တုန်ယင်လျက် ပါးစပ်မှညည်းသံကိုလည်းထိမ်းချုပ်၍မရပါ။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ညည်းသံလေးတွေတိုးလာပြီး အသက်ရှူပြန်မှန်စပြုလာပြီ၊
သီဟကလည်းဒါလီ့ဘေးဆိုဖာပေါ်မှာပက်လက်။

သီဟသာပြီးသွားတာ ဒါလီမှဒုတိယအကြိမ်ထိပ်ရောက်ခါနီးမှ ကိုးလိုးကန့်လန့်ဖြစ်သွားသည်၊
သီဟသူ့အထဲပြီးမည်စိုးသဖြင့် တွန်းထုတ်လိုက်မိရာ၊ အခုမှ သူမဟာသွားပြီး အနဲငယ်ဟတ်ကော့ဖြစ်သွားရသည်။

ဆက်အောင်မှာ သွဲ့သွဲ့နှင့်တစ်ပွဲအပြီးတွင်၊ သူ့ဆော်ကြီးမမနွယ်နှင့် သူ့သူငယ်ချင်းသီဟတို့၏
ရေကုန်ရေခမ်းပွဲကြမ်းနေကြပုံများကိုကြည့်၍ လီးကချက်ချင်းပြန်တက်လာသည်။
သူက မမနွယ် တိုးလိုးတန်လန်းကြီး ဖြစ်သွားသည်ကိုရိပ်စားမိလိုက်သည်၊
စောစောပိုင်းကလည်းသူ မမနွယ် ခေါ် သူ့မေမေဒါလီနဲ့မပြီးလိုက်ရ၊ ပန်းမမဆိုသည့်ဆော်ကြီးကဖြတ်အုပ်သွားသည်။

အခုသူ့လီးကလည်းပြန်တောင်လာသဖြင့်၊ ပက်လက်ကလေး၊ မဆတ်တငံ့ဖြစ်နေသော မမနွယ်ဆီပြန်သွားလိုက်ပြီး
လှဲလျက်အနေအထားမှ ထိုင်လျက်ဖြစ်သွားအောင် လက်ကလေးများကိုဆွဲ၍ထူလိုက်၏။

ဒီမှာပင် မမနွယ်၏ သွယ်လျသောဘယ်ဖက်လက်သူကြွယ်မှစိန်လက်စွပ်လေးကိုသတိထားမိလိုက်သည်။
အရည်ကောင်းသောစိန်ပွင့်အရွယ်ခပ်လတ်လတ်တစ်လုံးကိုပန်းနွယ်ခတ်ရွှေကွပ်ထားခြင်း၊
ဒီလက်စွပ်မျိုးသူမြင်ဘူးနေသည်။ လယ်မှာမြင်ဘူးတာပါလိမ့်..၊
ဒါပေမယ့်သူ့စိတ်တွေကဒါကိုချက်ချင်းမေ့သွားသည်။ ဆက်ပြီးတွေးချိန်မရ၊

သူ့ရှေ့မှလှရက်အားသော မမနွယ်ရဲ့ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးကိုကြည့်ရင်းစိတ်တွေပြန်ထန်လာသည်။
ဒါလီလင်းမှာလည်းသူမကြွေနေပြီဖြစ်သော သူမရဲ့အချစ်လေးဟိန်းကလာဆွဲထူတော့
စိတ်လိုလက်ရပင်လက်ကမ်းပေးပြီးထထိုင်လိုက်သည်။

ဆက်အောင်ကထိုင်နေသောဒါလီလင်းရှေ့မှာမတ်တပ်ဆိုတော့ လီးကြီးကဒါလီ့မျက်နှာရှေ့ တရမ်းရမ်း..။
ဆက်အောင်ကမမသူ့ကိုတစ်ခုခုလုပ်ပေးစေချင်သည်။
သူ့မမခေါင်းလေးကိုဆွဲ၍ သူ့လီးနားမျက်နှာအပ်ပေးလိုက်တော့ဒါလီလင်းသ်ိလိုက်ပြီလေ။
သူမပါးစပ်လေးဟပြီးဆက်အောင်လီးကိုငုံစုပ်ပေးလိုက်တော့သည်။
ဒါလီလင်းဒီတခါဘာမှနောက်ဆံတင်းမနေတော့ပါ၊ သူမရဲ့စိတ်တွေကိုဒီကောင်လေးအတွက်လုံးဝလွှတ်ပေးလိုက်တော့၏။

သူမဆက်အောင်၏လီးကြီးကို စုပ်လိုက်၊ လျက်လိုက်၊ လျှာကလေးဖြင့်လှိမ့်လိုက်၊ စိတ်ကြိုက်ပင် ပုလွေတော်ကြီးခင်းပေးနေလေတော့သတည်း…. ။

——————————————
အပိုင်း(၁၅) ဆက်ရန်

ဖန်စီမျက်နှာဖုံးဖူးစာ
(၁၅)

ဒါလီလင်းမှာသူမ၏ပါးစပ်ထဲမှာပင်ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်ကြီးထွားလာသောအသားချောင်းကြီးကိုတအံ့တဩကြည့်မိ၏။

သန်မာနုပျိုထွားကြိုင်းလှသောလူပျိုလူရွယ်တစ်ယောက်၏လီးကို သူမ၏တစ်သက်မှာတစ်ခါမှယခုကဲ့သို့အနီးကပ်မမြင်ခဲ့ရဖူးပါ…။
အပျိုစင်နုနုထွတ်ထွတ်အရွယ်မှစ၍ အရွယ်တူယောက်ျားပျိုများ၏အထိအတွေ့ကိုမခံစားရမီကပင်၊
သူမ၏ဘဝမှာကျားအိုကြီးခံတွင်းသို့သက်ဆင်းရရှာသောသမင်ပျိုမငယ်ကဲ့သို့…၊
ကျားအစားခံရတာခြင်းအတူတူတောင်၊ အစွယ်တုန်းနှင့်ကျားအိုကြီးဲ၏နှေးကွေးစွာကြိတ်ဝါးခံခဲ့ရခြင်း…။

လင်ယောက်ကျားအိုကြီး၏ဆန္ဒကြောင့်သူမခင်ပွန်းကို ပုလွေမှုတ်၊ လီးစုပ်ပေးခဲ့ဘူးပါသည်။
သို့သော်မာန်စွယ်ပါးပျဉ်းကျနေသောမြွေကဲ့သို့ပျော့ပျော့ညှိုးညှိုးကြီးပင်တည်း။
စုပ်ရင်းစုပ်ရင်းပါးစပ်ထဲမှာကြီးထွားလာမလိုနှင့်လမ်းတစ်ဝက်မှာပျော့ကျသွားတတ်သည်။
ယခုတော့သူမဘဝတွင်တကယ့်သန်စွမ်းပျိုရွယ်သောလီးတစ်ချောင်းကိုမျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့နေရရုံမက၊ အားရပါးရစုပ်မျိုပေးနေရပြီလေ..၊
သူမမသိတာတစ်ခုထဲရှိသည်၊ အဲဒါကတော့ သူမစုပ်မျိုနေသည့်လီးကြီးက သူမသားအရင်း၏လီးကြီးဖြစ်နေတာကိုပါပဲ။

ကြည့်လေ… ကြီးထွားမှုရော၊ သန်စွမ်းမှုရော သူ့လင်အိုကြီးပစ္စည်းနှင့်ဘာမှမဆိုင်၊
နီရဲဖူးထစ်နေသောဒစ်ကြီး၊ အပြိုင်းပြိုင်းထသောသွေးကြောကြီးများရစ်ပတ်နွယ်ထားသည့်လီးတံကြီးကသူမကိုအသက်ရှူမှားစေသည်။
အသက်အရွယ်ကြောင့်ရော၊ သွေးသားဆူဖြိုးတက်ကြွမှုမြန်ဆန်မှုကြောင့်ရော
ခုလေးတင် သွဲ့သွဲ့နှင်တစ်ချီပြီးထားသောဆက်အောင်၏လီးမှာ၊ ပါးစပ်ထဲမှာပင် စက္ကန့်ပိုင်းနှင့်အမျှကြီးထွားလာခဲ့၏။
သူ့ကိုစုပ်ပေးနေသော မမနွယ်ခေါ်၊ သူ မသိလိုက်သည့် သူ့အမေအရင်းဒါလီလင်းရဲ့နွေးထွေးသောပါးစပ်၊
နုနယ်သောနှုတ်ခမ်းသား၊ နူးညံ့သောလျှာဖျားလေးများ၏ကျွမ်းကျင်သောနှိုးဆွမှုများကြောင့်
ဆက်အောင်လီးကလည်း သူ့အမေပါးစပ်ထဲမှာပင်အဆမတန်ပြန်တောင်တက်လာသည်၊

သူ့အနေနှင့်တစ်ခါမှမခံစားရဘူးသောထူးကဲသည့်အရသာကိုခံစားနေရသည်။
သူဖြုတ်ခဲ့ဘူးသည့် ရွယ်တူဆော် ကျောင်းသူလေးများနှင့်ဘာမှမဆိုင်။ မမနွယ်ကအိတ်စပီးရင့်ဂဲလ်ကြီးပဲ၊
ဟုတ်သည်လေ…၊ သူ့တစ်ယောက်လုံးတောင်မွေးထုတ်ထားခဲ့ပြီးသည့် အိမ်ထောင်သည်ပဲဟာကို..။

သူ့မမနွယ်ခေါ် မွေးမိခင်သူ့မေမေ၏လျှာကျွေးမှုကိုဆက်အောင်အရမ်းစွဲလန်းသွားရလေတော့၏။
ပြောရင်းဆိုရင်းတောင်ပြီးချင်လာသည်။ ပါးစပ်ထဲတင်ပြီး၍မဖြစ်သေး၊ သူရော မမနွယ်ပါဆန္ဒအထွတ်အထိပ်ရောက်ဖို့ လိုအပ်သည်မဟုတ်ပါလား။
ဒါကြောင့် သူကဒါလီ့ကိုလက်တို့ပြီး၊ လက်ဖျားလေးတွေကိုဆွဲ၍ထူပြီးမတ်တပ်ရပ်လိုက်စေသည်။
ပြီးမှနားနားကပ်ပြီးတိုးတိုးလေး…၊

“မမ…မော်တော်စပ်ကြရအောင်နော်..”

“အင်..ဘာ…ဘာဖြစ်တယ်၊ ဘာကိုစပ်ရမှာလဲ”

“ဟိုဟာ..မမရဲ့..မော်တော်စပ်ဆိုတော့..မတ်တပ်ဆော်ကြတာပေါ့လို့…နော်..”

“ဟွန်း..ဘာမှန်းလဲမသိဘူး..သွား လူနောက်…”

ဆက်အောင်ဘာမှမပြောတော့ ဒါလီလင်းကိုပုံစံအကျပြင်သည်။
ဒါလီလင်း၏ပေါင်ကိုကိုင်ကာဘယ်ခြေထောက်ကလေးကို မြှောက်ပြီးဆိုဖာပေါ်ခြေတစ်ဘက်တင်ခိုင်းထားလိုက်တော့
မတ်တပ်အနေအထားမှာစောက်ဖုတ်ကြီးကဟသွားခဲ့ရသည်။
ဟသွားသောစောက်ပတ်ထဲလက်ချောင်း၂ချောင်းပူးထိုးနှိုက်ကလိပြီးလက်နဲ့အရက်လိုးပေးလိုက်သည်။
ဒါလီမျက်လုံးလေးမှေးသွား၏။

သူနဲ့သီဟရှေ.တုန်းကဆက်တိုက်ဆော်ထားကြတော့ စောက်ဖုတ်ကရွှဲဖတ်အိနေပြီ။ စစချင်းလိုမကြပ်တော့။
ပြီးမှဆက်အောင်ကလျော့လျော့လေးထိုင်ချပြီး လီးလယ်ဗယ်ကို ဒါလီ့စောက်ဖုတ်အောက်နားကျကျနှိမ့်ချလိုက်ပြီး၊
ဒစ်ဖူးထိပ်ကိုစောက်ပတ်ဝသို့တေ့ချိန်လိုက်ကာ အောက်မှပင့်ထိုးလိုက်၏။
လျှိုလိုးလေးလိုးချင်းဖြစ်သည်။

စောက်ပတ်ထဲလီးဝင်သွားမှ၊ ဆိုဖာပေါ်တင်ထားသောဒါလီလင်း၏ခြေတစ်ဘက်ကိုကားလျက်အနေအထားအတိုင်း၊
ပေါင်ကလေးကိုမပြီးထိမ်းက်ိုင်ထားလျက်မှနေရာရွှေ.လာခဲ့၏။ ဆိုဖာနှင့်ကပ်လျက်အနီးဆုံးနံရံသို့ရွှေ.လာပြီး၊
ဒါလီ့ကိုနံရံနှင့်ကျောကပ်လျက်သားရှိတော့မှ.. ပေါင်ကိုပိုက်ထားသောလက်ကိုပိုမြှင့်လိုက်သဖြင့်၊
ပေါင်ပိုကား၊ စောက်ပတ်လည်းပိုပြဲသွားစဉ်တွင် ပင့်၍ ပင့်၍လိုးတော့သည်။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..
“အင့်..ဟင့် အားးးး…”

ဒါလီက ဆက်အောင်၏လည်ပင်းကိုလက်၂ဘက်သိုင်းယှက်၍ဆွဲခိုထားသည်။

“မမ… ဟိန်းလည်ပင်းကိုသေချာဖက်ပြီးခိုထားနော်၊ မလွှတ်လိုက်နဲ့..ပြီးရင်ကျနော့်ခါးကိုပေါင်နှစ်ဘက်လုံးခွထားလိုက်..”

ဒါလီလင်းကဆက်အောင်ပြောသည့်အတိုင်းလက်၂ဘက်ကိုအားသုံးပြီးခိုထားတော့
ဆက်အောင်ကပေါင်၂ချောင်းစလုံးကိုဆွဲမပြီးခါးထစ်ခွင်သလိုချီမလိုက်သည်။
ဒါလီလင်းက ဆက်အောင်၏ခါးကိုပေါင်များနှင့်ခွချိတ်ထားသည်။
ဆက်အောင်က မျောက်သားပိုက် ပုံစံမျိုးဖြင့် ခွလျက်ကြီးနှင့် ဒါလီလင်းကို လိုးတော့၏။
ကြာကြာတော့မလိုးလိုက်ရပါ။ စောစောကပြီးလုပြီးခင်မဆတ်တငံ့..တဲတဲလေးကျန်နေသော
ကာမသွေးများဆောင့်တက်သွားပြီး၊ ဒါလီလင်းပြီးချင်လာပြီ၊

“အင့် အားးးးဟားးး ဟင်း ဟင်း..”

ဒါလီလင်းစိတ်ကိုလွှတ်ပြီးအဆက်မပြတ်ညည်းလေတော့ရာ..၊
ဒါကိုမြင်တော့၊ ဆက်အောင်မှာလည်းညည်းလေ..၊ အရှိန်တိုး၍ ဖိဆောင့်လေ..၊

“အာ့ အားးး မ..ပြီးတော့မယ်..အိုးးးး!!…”

ဒါလီလင်းမှာဆက်အောင်၏လည်ပင်းကိုခိုထားရင်းမှ ပါးစပ်လေးဟ..၊ မျက်နှာလေးမော့ဘယ်ညာရမ်းခါပြီး အော်လိုက်၏။

“အိုးးးး အစ်..ပ်.. ရှီးးး အားး”

ဆက်အောင်မှာလဲ ပြင်းပြင်းထန်ထန် စက်သေနတ်ပစ်သလို ဆက်ဆက်ဆောင့်လိုက်ရင်း
ဒီညအဖို့ ၃ချီမြောက်ပြီးဆုံးခြင်းသို့ရောက်သွားပြီလေ..၊ သူ့အမေထံမှစပြီး သူ့အမေထံမှာပင် ပြန်ပိတ်လိုက်တော့၏။
ဒီည ၃ယောက်စလုံးကိုအမုန်းဆွဲလိုက်မိသည်။ သူ့အမေကော၊ သူ့အဒေါ် ၂ယောက်ကော၊
ဒါပေမယ့် သူလုပ်လိုက်မိသောဆော်ကြီးတွေ၏သရုပ်အမှန်ကိုသူမသိလိုက်ပါချေတကား။

ဆက်အောင်၏ သုက်မျိုးစေ့ရည်များက အမေဖြစ်သူဒါလီလင်းရဲ့စောက်ခေါင်းထဲတဖြင်းဖြင်းပန်းသွင်းလျက်ရှိသည်။
အဖြစ်အပျက်တွေကမြန်၊ စိတ်ဆန္ဒတွေကဆောင်ပြီးလောနေကြသဖြင့်
ပထမအချီကလွဲလို့ အဖော်စွပ်ရန်လည်းသတိမရ၊ စိတ်လည်းမဝင်စားတော့။
ဒါလီလင်းမှာလည်း စောစောက သီဟပြီးတုန်းက အတင်းတွန့်လိမ်ပြီးရှောင်ထွက်သွားသော်လည်း၊
အခုဆက်အောင်ခေါ် ဟိန်းဆိုသည့်ကောင်လေးနှင့်ကျတော့သူမစောက်ဖုတ်ထဲလရည်များပန်းထွက်ပြီးဆုံးခြင်းကို
လိုလိုလားလား၊ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပင် ငြိမ်ခံနေလိုက်သည်၊
သူမ၏လင်အဖြစ်သတ်မှတ်လိုက်ခြင်းပေပဲလား…၊ သူမကိုယ်တိုင်သာသိပေလိမ့်မည်။

ဆက်အောင်က အားကုန်နေသော ဒါလီလင်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုပွေ့မချီပြီး၊ ဆိုဖာပေါ်ပက်လက်လေးချထားပေးလိုက်သည်။
ဒါလီလင်း၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကြားမှဖြူပျစ်ပျစ်သုက်ရည်များအံထွက်လာပြီး
ဖင်ဆုံကြားဖွေးဖွေးလေးမှတဆင့် အညိုရောင်သားရေဆိုဖာပေါ်သို့ တစ်စက်ချင်းစီးကျလာရာမှ
မကြာခင် သုက်အိုင်ငယ်လေးပင်ထွန်းလာခဲ့တော့သည်။
အခြေအနေတွေပြန်ငြိမ်သက်သွားလေပြီ၊ ပွဲလဲပြီးလုပြီခင်ကာလသို့ရောက်ပြီ၊
အသီးသီးလဲ ကာမပန်းတိုင်အထွတ်အထိပ်သ်ို့ရောက်ခဲ့ကြပြီး၊ အရည်တွေလဲအများအပြားထွက်ပြီးကုန်ကြလေပြီ…။

သူတို့ ၅ယောက်စလုံး ခန္ဓာကိုယ်တွေကမောပန်းနေပေမယ့်၊ စိတ်ခန္ဓာတွေကတော့သိသ်ိသာသာလတ်ဆတ်တက်ကြွနေကြသည်လေ။
အရည်ဓာတ်များဆုံးရှုံး၍နွမ်းနယ်မှုများနေရာတွင်၊ သာယာပျော်ရွှင်ကြည်နူးရမှုများကအစားထိုးဝင်ရောက်လာ၏။

ခဏအကြာမှာ ကျားသစ်မျက်နှာဖုံးနှင့်လူပြန်ရောက်လာသည်။
သူကညှိလို့ရနိုင်မည့်ပုံမပေါ်တော့သော မာလာသော်ကိုခေါက်ထားခဲ့လိုက်ပြီး၊
တခြားဆော်တွေများဖြုတ်ရလိုဖြုတ်ရငြားမျှော်လင့်ချက်ဖြင့် လျှောက်လုံးနေလေရာ၊
နောက်ဆုံးတော့ ဂျင်းထည့်ခံရပြီး ဘာမှမစားရပဲ၊ အချိန်ကုန်တာသာအဖတ်တင်ပြီးပြန်လာခဲ့ရခြင်းဖြစ်၏။

“ဒီပုံစံအတိုင်းဆို ဒီညတော့ ပြောင်းဖူးဖုတ်တောင်စားရမှာမဟုတ်တော့ဘူးထင်တယ်၊ အရည်ထုတ်ချင်ရင်တော့ ငါးဦးကော်မီတီထိုင်မှရတော့မယ်…ခွီး..”

သူ့စိတ်ထဲမှမကျေမနပ်ရေရွတ်လာခဲ့သည်။
ဆက်အောင်တို့ ဒါလီတို့ အုပ်စုကတော့ ကိစ္စများပြီး၍ကျေနပ်သင့်သလောက်ကျေနပ်သွားကြပြီဖြစ်လို့၊
အားလုံးသပ်သပ်ရပ်ရပ်ပြန်ပြင်ထားပြီးကြပြီဖြစ်သည်။
သူတို့အားလုံးကျားသစ်ပြန်လာတာတွေ့တော့ဝိုင်းနှုတ်ဆက်သည်။

“ဆော်ဘယ်နှဗွေဖန်လို့ရခဲ့သလဲရှင့်..”
မာလာသော်၏ရိသဲ့သဲ့အမေး…၊

“ဟာ! ဘယ်သွားနေတာလဲအကိုရဲ့..၊ သူများတွေပြန်တောင်ပြန်ကြတော့မယ်”
သီဟကလဲဝင်ပြော၏။

“ဟာ! ပြန်ကြတော့မလို့လား..၊ သွားပါပြီကွာ..”

ကျားသစ်ကစိတ်ပျက်လက်ပျက်ညည်းလိုက်သည်။ ကံဆိုးသူမောင်ကျားသစ်မှာတော့ ဒီနေ့အဖို့၊ သူ့နေ့မဟုတ်တော့ပါလေ။
အခုမျှော်လင့်ချက်ကလေးများရှိလိုရှိငြားပြန်လာခဲ့ပေမယ့် ဒီကဆော်ကြီး၃ဗွေကပြန်ကြတော့မလို့ပင်ပြင်နေကြပြီ၊
ဒီညတော့ငတ်ဖို့ကကျိန်းသေသွားပြီလေ..။ နောက်ဆုံးတော့၊ ခုနကသူတွေးခဲ့သလိုငါးဦးကော်မတီထိုင်၊ ဂွေပဲကိုင်ရမည့်အပေါက်မျိုး…။

ကျားသစ်မှာသူတို့အားလုံးပြန်ကြတော့မည်ဆိုတာကြားလိုက်တော့ ဆိုဖာပေါ်ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ကျသွားတော့၏။
ဒါပေမယ့်သူကမျှော်လင့်ချက်တွေကိုတော့လျှော့မပစ်သေးပါ။ ပွဲကလုံးလုံးကြီးသိမ်းသေးတာမဟုတ်၊ အချိန်တော့ကျန်သေးသည်။
ရတဲ့အချိန်လေးလုံးပန်းအားထုတ်နိုင်ရင်တော့ မျှော်လင့်ချက်ရှိသေးသည်။ ဒီအတွေးနဲ့သူရုတ်တရက်ပြန်ထရင်း…

“ဟာ..! အခုမှသတိရတယ်၊ ဟိုဘက်ခြမ်းမှာ ကျနော့်သူငယ်ချင်းနဲ့ချိန်းထားခဲ့တာပဲ၊ သွားရဦးမယ်၊ မေ့လိုက်တာ..ခွင့်ပြုကြပါဦးနော်၊ အားလုံးပဲဂွဒ်လပ်က်..”

ကျားသစ်ကအားလုံးကိုလက်ပြနှုတ်ဆက်ပြီးအချိန်ရှိတုန်း စားကျက်အသစ်ရှာရန် လောလော၊ လောလော နှင့်ထွက်သွားတော့၏။

“အကိုဒီညစားဖို့ကောင်းကောင်းလေးတစ်ယောက်လောက်တွေ့ပါစေဗျာ..”
ဆက်အောင်ကနောက်ကနေလှမ်းအော်တော့..၊

“ဟယ်..! သူများကိုသွားမလောင်ပါနဲ့ကွာ၊ နေပါစေ..”

ဒါလီလင်းက ဆက်အောင်ပေါင်ကြားကိုမနာ့တနာတစ်ချက်လှမ်းရိုက်ရင်းပြောလ်ုက်သည်။

“ကျနော်တို့ထပ်တွေ့ဖို့အခွင့်အရေးရနိုင်ကြပါဦးမလား?….၊
အခုကျနော်စိုးရိမ်နေတယ်..၊ ဒီည၊ ဒီနေရာမှာပဲ ကျနော်တို့ရေစက်ကကုန်သွားပြီလို့တော့မပြောလိုက်ပါနဲ့နော်…”

ဆက်အောင်ကဒါလီလင်းဘက်လှည့်ပြီးမေးလ်ိုက်၏်၊ မျက်နှာဖုံးအောက်ကနှုတ်ခမ်းကပြုံးယောင်ယောင်နဲ့ပေါ့။
အသံကချွဲပြီးသူလိုချင်တာကိုမရရအောင်တောင်းဆိုနေသလို…၊

ဒါလီလင်း အမှန်ဝန်ခံရမယ်ဆိုရင် ဟိန်းဆိုတဲ့ကောင်လေးကို၊ သူမနှလုံးသားထဲကနက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းတစ်နေရာက စွဲနေမိပြီဆိုတာပါပဲ၊
အခွင့်ရရင်ထပ်တွေ့ချင်ပြီး ဒီလိုပျော်ရွှင်တဲ့ ဆက်ဆံမှု ရီလေးရှင်းရှစ်ပ်ကို ဆက်လက်ဖြစ်တည်သွားချင်စိတ်ရှိနေပြီ…၊

ဆိုတော့… ဆိုတော့..
သူမဟဲန်းဘက်ထဲလက်နှိုက်လိုက်ပြီးပြန်ထုတ်လိုက်တော့လိပ်စာကဒ်ကလေးတစ်ခုပါလာသည်။
ဆက်အောင်ကလဲ အဲဒါကိုမြင်တော့သူကလဲသူ့ဝေါလက်ပိုက်ဆံအိတ်လေးထဲကသူ့လိပ်စာကဒ်လေးကိုထုတ်လိုက်ပြန်သည်။
မာလာသော်၊ သွဲ့သွဲ့နဲ့ သီဟတို့ ၃ယောက်က ဒါလီနဲ့ဆက်အောင်တို့ရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေကို
မျက်တောင်မခတ်မအောင်စိုက်ကြည့်နေမိကြသလို မျက်နှာတွေကလဲပြုံးတုံ့တုံ့နဲ့..၊ သူတို့ရဲ့အတွေးတွေထဲမှာ…

“အင်း…ဒါလဲကောင်းတာပဲ..၊ ဒီနှစ်ယောက်အရင်ဆက်သွယ်လို့ရကြရင်၊ ကျန်တဲ့သူတွေလဲနောက်ကဆက်ပါလာမှာပဲလေ…”

“လဲကြရအောင်နော်..”
ဆက်အောင်ကပြုံးရင်းပြောလိုက်တော့..၊

“ဒီမှာပါ မမရဲ့နာမည်အရင်းနဲ့ဖုံးနံပါတ်..”
ဒါလီလင်းကပြုံးရင်းနဲ့ သူ့သားဖြစ်သူဆက်အောင်ကိုကဒ်ပြားလေးလှမ်းပေးသည်။

“ဒါက..ကျနော့်ကဒ်ပါ..မမ”
ဆက်အောင်ကလည်းပြုံးရင်းနဲ့ပဲ သူ့ရဲ့မွေးအမေအရင်းဖြစ်သူ ဒါလီလင်းထံ သူ့ကဒ်ကိုပြန်ပေးလိုက်၏။

ဆက်အောင်နဲ့ဒါလီလင်းတို့သားအမိ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် လိပ်စာကဒ်ချင်းလဲပြီးတာနဲ့ ဝမ်းပန်းတသာပြုံးပြလိုက်ကြသည်။
ပြိုင်တူလိုပဲ၊ မြှောက်လိုက်ကြပြီးအလင်းရောင်မှိန်မှိန်ထဲမှာ ကဒ်ပြားထဲမှာရိုက်ထားတဲ့
နာမည်၊ လိပ်စာနဲ့ ဖုံးနံပါတ်၊ စာလုံးသေးသေးလေးတွေကိုကြိုးစားဖတ်ကြည့်ပြီး၊ မိမိတို့ကြိတ်စွဲလမ်းနေရသူ၏
မူရင်းသရုပ်မှန်ကိုသိရတော့မည်၊ သူဘယ်သူများပါလိမ့်ဟုရင်တခုန်ခုန်ဖြင့်………..

စက္ကန်.ပိုင်းအတွင်း သူတို့၏ မျက်နှာမှအပြုံးများမှာ ရုတ်ချည်းပျောက်ကွယ်သွားသည်။

“အို…!! ”

“ဟာ..!! ”

ဒါလီလင်းတစ်ယောက် ဟသွားသောပါးစပ်ကိုယောင်ရမ်း၍လက်ကလေးတစ်ဘက်ဖြင့်ပိတ်လိုက်ရင်း…၊

“! ? ! ? ! ? ! ? ! ? ! ? ! ? ! ? ! ? ! ?……………..”

——————————————
အပိုင်း(၁၆) ဆက်ရန်

ဖန်စီမျက်နှာဖုံးဖူးစာ
(၁၆)

နောက်တစ်နေ့မနက်..
ဒါလီလင်းနှင့်ဆက်အောင်တို့သားအမိ နေမြင့်မှအိပ်ရာကအသီးသီးနိုးလာကြသည်။
ညကတစိမ်းတွေလို အသီးသီးလမ်းခွဲ၍ အိမ်ပြန်လာကြသော်လည်း၊ ဆက်အောင်ကသီဟအိမ်လိုက်ပို့နေရသဖြင့် နောက်ကျမှရောက်သည်။
အိမ်အဝင်မဆုံဖြစ်ကြသောကြောင့် စိတ်သက်သာရာရသွားကြ၏။

သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးမှာအဖြစ်မှန်ကိုရိပ်မိသွားကြပြီဖြစ်သဖြင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ရန်ဝန်လေးနေကြပေပြီ။
အိမ်အပြန်လမ်းတစ်လျှောက်လုံး အံ့ဩထိတ်လန့်မှုများဖြင့်စိတ်ရှုပ်ထွေးနောကိကျိစွာဖြင်
့မနည်းပင်ကိုယိ့ကိုကိုယ်ထိမ်းချုပ်၍ပြန်လာခဲ့ကြရခြင်းဖြစ်၏။
ရောက်ရောက်ခြင်း ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ဆိတ်ငြိမ်စွာဝင်သွားကြရင်း အတွေးတွေပွားနေကြသည်မှာ တော်တော်နှင့်အိပ်မပျော်ကြ။
ဒါကြောင့်အိပ်ရာထနောက်ကျကြခြင်းဖြစ်သည်။

ဆက်အောင်တစ်ယောက်၊ ဖြစ်ခဲ့သောအတွေ့အကြုံကိုမယုံနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်နေသည်။
ညကအိပ်ရာပေါ်တွင်အိပ်မပျော်နိုင်ပဲတလူးလူးတလိမ့်လိမ့်…၊

“ဒါ..ဒါ…အိပ်မက်များလား၊ ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်မှာလဲ….”

ကပွဲခန်းမထဲမှဆိုဖာပေါ်မှပုံရိပ်များက သူ့အတွေးထဲ ဝေ့ဝဲရောက်ရှိလာပြန်သည်၊
မမနွယ်….၊
တစ်ကိုယ်လုံးတွင်ပန်းရောင်မျက်နှာဖုံးတစ်ခုထဲဖုံးအုပ်၍မျက်နှာပုံသဏ္ဍာန်ကိုသေချာမဖမ်းမိနိုင်သော်လည်း၊
လှပသောကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်..၊
ကိုင်လိုက်လျှင်လျှပ်စစ်ရှော့ရိုက်သလိုစစ်ကနဲ၊ရှိန်းကနဲခံစားရသော၊ ဝင်းအိတင်းရင်းနေသည့်နို့အစုံများ..၊
ဖောင်းကားတင်းအိနေသည့် ဆွဲဆုပ်ညှစ်အားကောင်းလှသည့်၊ သူ၏စိတ်ကြိုက်စံချိန် စောက်ဖုတ်လှလှကြီး..၊
ဖွေးဥဝင်းပနေသည့်အသားအရေနှင့်…မမနွယ်၊
သူ့အဖို့ ပါတီပွဲ၃ညထဲနှင့်အစွဲကြီးစွဲသွားရသော..မမနွယ်၊

စွဲမိပြီဖြစ်သဖြင့်ရေဆုံးမြေဆုံးလိုက်လံရှာဖွေပြီးဖူးစာဘက်အဖြစ်လက်တွဲလိုသည့်..မမနွယ်က တကယ်တော့သူ၏မေမေတဲ့လား။

မျက်နှာဖုံးကြောင့်၎င်း၊ မသဲကွဲသောအလင်းရောင်ကြောင့် မျက်နှာပုံသဏ္ဍာန်သည်၎င်း၊
ခပ်အုပ်အုပ်အသံသည်၎င်း၊ သူ၏မွေးသမိခင်ဒေါ်ဒါလီလင်းဖြစ်ကြောင်းလုံးဝမသေချာပါ။
လှပသောကိုယ်ခန္ဓာကို မိမွေးတိုင်းဘမွေးတိုင်းမြင်ခဲ့ရသော်လည်း
သူ့မိခင်ကိုကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ဖြင့်တစ်သက်မှာတစ်ခါမှမြင်ဘူးခြင်းမရှိသဖြင့်၊
မမနွယ်ဟာသူ့မေမေဟုတ်မဟုတ် ဘယ်လိုမှနှိုင်းယှဉ်၍မရနိုင်ပါ၊ တွေးလဲမတွေးမိပါ။

“မဟုတ်ဘူး..မဟုတ်ဘူး..ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်ဘူး..”

သို့သော် သူမနေနိုင်၊ သူ၏ခေါက်ပိုက်ဆံအိတ်ကလေးကိုတဖန်ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး မမနွယ်ပေးလိုက်သောကဒ်ကိုကြည့်လိုက်သည်။

ဒါလီလင်း ph 09 •••••••••
မမှားပါ သူ့မေမေနာမည်၊ ဖုန်းနံပါတ်၊ ပြီးတော့ဒီကဒ်ကိုမမှတ်မိစရာမရှိပါ။ မေမေ့စားပွဲပေါ်မှာအထပ်လိုက်တွေ့ဘူး၏။

ဒီလိုနှင့်မှေးကနဲအိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ အိပ်မက်ထဲမှာကယောင်ချောက်ချား၊ မေမေနှင်ဗလုံးဗထွေး…၊
အိပ်ရာကနိုးတော့မနက် ၈နာရီကျော်ပြီ။
နိုးနိုးချင်းလည်း ခေါင်းထဲမှာအိပ်မပျော်ခင်ကအတွေးတွေပဲပြန်လည်ပြီးတဝဲလည်လည်ပေါ်လာပြန်သည်။
မမနွယ်…မေမေ…မမနွယ်…မေမေ…

“မဟုတ်သေးပါဘူးနော်..”
ဇဝေဇဝါဖြင့် ညကချထားခဲ့သောကုတင်ဘေးကမီးအိမ်တင်သည့်ခုံပုလေးပေါ်မှ ကဒ်ပြားကိုပြူးပြဲ၍ပြန်ကြည့်သည်၊
ဒီမနက်သူမမူးတော့ပါ၊ မေမေ့ကဒ်မှ မေမေ့ကဒ် အစစ်ဖြစ်ပါသည်။
နောက်ဆုံးအတွေးတစ်ခုကိုစိတ်ဖြေသည့်အနေဖြင့်တွေးလိုက်မိသေးသည်။

“မမနွယ်ဆိုတာ မေမေ့သူငယ်ချင်းတွေထဲက တစ်ယောက်ယောက်များဖြစ်လေမလား!
အိတ်ထဲမှာမေမေပေးထားတဲ့ကဒ်ကိုမမနွယ်ကဒ်တွေနဲ့အတူတွဲထည့်ထားရင်း၊ ညကမှားဆွဲရင်းပေးလိုက်တာများလား…”

ဒါလည်းဖြစ်နိုင်သည်။
ဒါပေမယ့် 50-50 % ပဲ၊

တကယ်လို့ မမနွယ်ဟာ မေမေအစစ်ဖြစ်နေခဲ့ရင်….!!!
သူ့သွေးတွေဆူလောင်လာတော့သည်…။

သူရေချိုးရန် ရေချိုးခန်းထဲဝင်ခဲ့သည်။
ညကပွဲမှာသူနှင့်ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့သူမှာ သူ့မေမေပါလားဆိုတဲ့အတွေးက…တရစ်ဝဲဝဲ…
သူမနေနိုင်တော့…၊ မမနွယ်ကိုမှန်းရင်းဂွင်းကိုင်ပစ်လိုက်သည်။
ဂွင်းကိုင်ရင်း မမနွယ်ဘော်ဒီနှင့် မေမေ့ဘော်ဒီ၊ မမနွယ်မျက်နှာနှင့် မေမေ့မျက်နှာ၊ တစ်သားတည်းကျလာတော့သည်။

အသွေးအသားနဲ ့မဲန်မိုရီတွေကပြောလာသည်။
သေချာသွားပြီ မမနွယ်ဆိုတဲ့ ကပွဲခန်းထဲကသူ့ချစ်သူဟာ၊ သူ့ရဲ့မွေးမေမေ ဒါလီလင်းပေပဲ။
သူတကယ်ပဲတုန်လှုပ်သွားရသည်။ သူ့အမေအရင်းကိုသူလိုးမိပြီ။ ချစ်လဲအရမ်းချစ်သွားမိပြီ။

အဝတ်အစားတွေလဲပြီးတော့ ဆက်အောင်တစ်ယောက် အောက်ထပ်ကိုဆင်းရမှာဝန်လေးနေမိသည်။
အခုလောက်ဆိုမေမေလဲနိုးပြီးအိမ်အောက်ထပ်မှာရှိမည်။ အခုအခြေအနေမှာ သူ မေမေနှင့်မျက်နှာချင်းမဆိုင်ဝံ့တော့။
မေမေကရောဘယ်လိုနေမလဲ သူ့လိုပဲလား..?

တစ်ခုရှိတာက မနေ့ညကအဖြစ်အပျက်တွေသည် ဘယ်လိုမှမရည်ရွယ်ပဲအမှတ်မထင်ဖြစ်သွားခဲ့ကြတာတော့သေချာသည်။
မေမေကလဲသူမှန်းဘယ်လိုမှထင်ခဲ့မပုံမပေါ်ချေ၊ သူမှန်းမသိလို့သာလိုက်လျောခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
အပျော်အပါး စိတ်ပြေရာရှာရင်း ကိုယ့်အစီအစဉ်နှင့်ကိုယ်လာကြရင်းက ကြံကြံဖန်ဖန်တည့်တည့်ကြီးတိုးမိခြင်းပင်။
အမှန်တော့သူတို့ပင်ကိုယ်စိတ်ရင်းအတိုင်းဆိုဒီလိုလုပ်ဖို့စိတ်ကူးထဲမှာပင်ထည့်မှာမဟုတ်ချေ၊

ဒါအိပ်မက်တစ်ခုပဲသတ်မှတ်လိုက်ပြီး၊ အိပ်မက်ထဲမှာပင်ထားခဲ့လိုက်ပြီးမေ့ပျောက်လိုက်မည်ဆိုလျှင်……၊
ဒီလိုတွေးလိုက်တော့သူ့စိတ်ထဲပေါ့ပါးသွားရသည်။
ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုပင် မသိချင်ဟန်ပင်တမင်ဆောင်ရတော့မည်။
မေမေလဲထို့အတူပင်ရှိလိမ့်မည်။

မေမေကပို၍ရှက်ပေမည်၊ သားအရင်း၏အလိုးခံခဲ့ရတာလေ။
သူမဒီကိစ္စကိုအစဖော်ဖို့ကြိုးစားမည်တော့မဟုတ်ပေ။ လုံးဝပင်မသိသလိုနေမည်မှာကျိန်းသေသည်။

—————————————————————————————————–

ဆက်အောင်၏တွက်ကိန်းမှာမှန်၏။ ဒါလီလင်းမှာလည်းထိုသို့ပင်ဆုံးဖြတ်ထားလေသည်။
ဒါလီလင်းဘက်ပြန်ကြည့်ရအောင်….

တစ်ညတည်းမှာပင်သူမအဖို့ နာရီပိုင်းအလိုက်မတူညီသောစိတ်ခံစားချက်များဖြင့်ဆက်တိုက်ဆိုသလိုပြောင်းလဲခံစားနေရသည်။

ရင်ခုန်သိမ့်သိမ့်ခံစားရခြင်း….
မိမိဖြစ်ရပ်ကိုမဝေခွဲနိုင်ပဲ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်အမှားအမှန်ကိုဆုံးဖြတ်၍မရခြင်း….
အသူတရာချောက်ကြီးထဲသို့သိမ့်ကနဲထိုးကျခြင်း….
တဖန်နတ်ပြည်သို့ပျံသန်းတက်သွားပြန်ပြီးကြည်နူးပျော်ရွှင်မှုတိမ်လှိုင်းထဲရောက်သွားခြင်း….
ထိုမှ..မယုံနိုင်လောက်အောင် အံ့အားသင့်ဖွယ် တုန်လှုပ်ဖွယ်အခြေအနေသို့ရုတ်တရက်ပြုတ်ကျခြင်း….
နောက်ဆုံးအခြေအနေကတော့ ဝေဝါးနောက်ကျိရှုပ်ထွေးသောစိတ်နှလုံးများနှင့် မိမိ၏အိပ်ရာထက်တွင်ပြန်ရောက်နေခြင်းပင်….။

ဟိန်းဆိုသောလူရွယ်လေးဖြင့် သူမ မထင်မှတ်ပဲကောင်းကင်ဘုံအချစ်လမ်းခရီးကို သုံးညတာအတူပျံသန်းခရီးထွက်ခဲ့မိကြသည်။
အခုဟိန်းလေး၏သရုပ်မှန်ကသူမရဲ့သားအရင်းကိုဆက်ဖြစ်နေလေသည်။
သူမကကဒ်ပြားမှနာမည်ဖတ်ကြည့်လိုက်မိသည်နှင့် ဦးခေါင်းကိုမိုးကြိုးပစ်သလိုခံစားလိုက်ရသည်။
အပြန်ခရီးတွင် တစ်လမ်းလုံးငြိမ်သက်၍လိုက်ပါလာ၏။ ခေါင်းထဲမှာတော့မီးတောက်…။
မာလာနှင့် သွဲ့သွဲ့ကတော့ဒါလီတစ်ယောက် အတော်ပန်းပြီးပြုတ်ကျသွားသည်ဟုထင်ကြမည်၊
ဒါလီငြိမ်နေသည်ကိုအနှောင့်အယှက်မပြုကြတော့။

ဒါလီလင်းအနေနှင့် ဆက်အောင်လိုပင်ဇဝေဇဝါဖြစ်မနေခဲ့ပါ၊
ဟိန်းသည်သူမသားဆိုတာချက်ချင်းဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်နိုင်သည်။ သူမကမွေးထားခဲ့သောမိခင်ပဲလေ။
မမြင်ရသောအသိစိတ်လေးတစ်ခုက သူမရဲ့သားဟုအတည်ပြုနေသည်။

မီးမှုန်မှုန်မှာ သွေးသားဆူလောင်စွာဖြင့်နှီးနှောဆက်ဆံခဲ့ရစဉ်သတိမထားလ်ိုက်ခဲ့မိသော်လည်း၊
ကဒ်ပြားလဲပြီးခါမှ သူ့သား၏ ကိုယ်နေဟန်ပန်၊ အဆက်အပေါက်၊ အပြောအဆိုအမူအရာတွေက၊
တစ်သက်လုံးလက်ထဲကမချမွေးလာခဲ့သောအမေအရင်းက ၂ခါပြန်မတွေးရပဲဖမ်းမိလိုက်ပြီ။

“ဘုရား..ဘုရား..ငါ့သားနဲ့ငါ..အမယ်လေး…သွားပါပြီ..၊ ဘယ်လိုတွေဖြစ်ကုန်ပါလိမ့်..”

သူမဘုရားတမိသည်၊ ကမ္ဘာကြီးကအိုးထိမ်းစက်ကဲ့သို့လည်နေသိုပင်…။
သူမသားနှင့်သူမတို့ ပြင်မရတော့သောမဟာအမှားကြီးကိုကျူးလွန်မိခဲ့ကြပြီ။
သူမလုံးဝမထင်ထားခဲ့၊ လုံးဝမသိလိုက်ခဲ့ပါ။ သိခဲ့လျှင်လည်းသူမဒီလိုအဖြစ်မခံပါ။
သူမသားလည်းဒီလိုပင်ဖြစ်လိမ့်မည်။
ဆက်အောင်လိုလိမ္မာယဉ်ကျေးသောကလေးတစ်ယောက်က အမေမှန်းသ်ိသိကြီးနှင့်ဒီလိုလုပ်လိမ့်မည်တော့မဟုတ်ပါ။
၂ယောက်စလုံးမသိလိုက်မိ၍သာမှားမိခြင်းဖြစ်ပေသည်။

“အို….တို့တွေသိရက်နဲ့တမင်မိုက်တာမှမဟုတ်ပဲ..”

ဒီလိုတွေးလိုက်တော့မှ စိတ်သက်သာရာရသွားခဲ့တော့၏။ ဒါဆို မနက်ဖြန်သားကိုဘယ်လိုမျက်နှာချင်းဆိုင်မလဲ။
ဒီညကိစ္စကို စိတ်ထဲကလုံးဝမေ့ဖျောက်ပစ်လိုက်ပြီး၊ မသိသလိုနေလိုက်တော့မည်။
သားကိုဆက်လည်းထို့အတူရှိလိမ့်မည်။
သားဘက်ကလဲတော်တော်တုန်လှုပ်သွားပေလိမ့်မည်။

သားကဒီကိစ္စကိုပြန်၍စလာမည်၊ အစဖော်ရဲမည်ဟုသူမမထင်မိပါ။
ဘာမှမဖြစ်သလိုပုံမှန်နေပြလိုက်ခြင်းက သားရဲ့ထိတ်လန့်နေသောစိတ်ကိုပြေလျော့စေမည်။
မိမိစိတ်ကိုလည်းရှင်းရှင်းထားလိုက်လျှှင် ဒါဟာအတိတ်မှာပဲကျန်ခဲ့တော့မည်လေ။
ဖြစ်ခဲ့ပြီးတာတွေကတော့ထားလိုက်တော့…။

ဆက်အောင်အောက်ထပ်ဆင်းလာတော့၊ စားသောက်ခန်းစားပွဲမှာကော်ဖီထိုင်သောက်နေသောမေမေ့ကိုတွေ့ရသည်။
အခုတော့လည်းဒေါ်ဒါလီလင်းကအိမ်နေရင်းအဝတ်အစားတွေနှင့်သပ်သပ်ရပ်ရပ်
အိန္ဒြေရှိရှိ၊ မျက်နှာလေးကရှင်းသန့်လို့၊ ဆံပင်လေးကိုဆွဲစုစည်းပြီးကလစ်နှင့်ညှပ်ထားသည်။

ဆက်အောင်ဆင်းလာတာတွေ့တော့ဒါလီလင်းရင်ထဲ ဒိန်းကနဲတစ်ချက်ခုန်သွားသေးသည်။
ပြီးမှတွေးထားသည့်အတိုင်းစိတ်ကိုပြန်ထိမ်းရင်း၊ အပြုံးတပွင့်ကိုချွေလိုက်သည်။

“ဟော…သား..နိုးလာပလား၊ နောက်တောင်ကျနေပြီ၊ ဒီမှာသားဖို့ ကော်ဖီနဲ့တို့စ် အဆင်သင့်ရှိတယ်။
မကြည်လုပ်ထားပေးတာ။ စားလိုက်ဦး၊ ဒီနေ့ကလပ်စ်မရှိဘူးလား!..”

“ညကသီဟတို့လေယာဉ် ဒီလေးဖြစ်လို့ အိပ်ရာဝင်နောက်ကျတာနဲ့အခုမှနိုးတာမေမေ၊
ကလပ်စ်ကနေ့ခင်းပိုင်းမှပါ၊ စားပြီးရင်သွားမယ်”

ဆက်အောင်က သိသိကြီးနှင့်လိမ်ပြီးသူခင်းထားခဲ့သည့်လုပ်ဇာတ်ကြီးကို အမှန်လုပ်၍ပြောနေသည်။
တကယ်တော့ အမှားကိုအမှန်လုပ်ပြောပြီး၊ သူတို့ညကဖြစ်ပျက်ခဲ့သောကိစ္စတွေမှာ အမှန်မဟုတ်ဟု
၂ဦးစလုံးယုံကြည်သက်ဝင်စေပြီး စိတ်တွေပြေလျော့စေရန်ရည်ရွယ်ပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။
ဒါလီလင်းမှာလည်းထိုစကားကြားရတော့စိတ်ထဲမှကြိတ်ပြုံးပြီး..

“ခွေးကောင်လေး…အမေ့ကိုသိသိကြီးနဲ့လာလိမ်နေတယ်..”

ဒါပေမယ့်ဒီစကားကြောင့်ပင်သူမစိတ်သက်သာရာရသွားခဲ့ရသည်။
ဟုတ်သည်၊ ညကသူမတို့ပါတီပွံမှာ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ကြ၊
သားကသူ့သူငယ်ချင်းသီဟကို လေဆိပ်လိုက်ပို့နေပြီး၊ သူမက အိမ်မှာပဲရှိနေသည်။
သားဆင်တဲ့အကွက်အတိုင်းအတင်းလိုက်ယုံပေးလိုက်သည်။
သူမစိတ်တွေအတော်ပေါ့ပါးသွား၏။

“ကဲ..သား..စားစား၊ ရော့ရော့ မေမေကော်ဖီငှဲ့ပေးမယ်၊”

ကော်ဖီငှဲ့ပြီးတိုးအပေး ဝင်းကနဲလက်ကနဲလက်စွပ်လေး၊
သူဆွံ့အသွားရပြန်ပြီ။ ဒီတစ်ခါမမှားနိုင်တော့ပါ။
ညက ဒီလက်စွပ်ကိုတစ်နေရာရာမှာမြင်ဘူးတယ်ဟုတွေးနေမိသည်။
အခုတော့သေချာသွားပြီ သူ့မေမေဒါလီအမြဲဝတ်နေကျလက်စွပ်ပေပဲ။

ညကသူ့စိတ်ကိုအတင်းညာနေခဲ့သော်လဲ ယခုတော့လုံးဝယုံမှားသံသယမရှိတော့ပါ၊
သူမေမေနှင့်မမနွယ်ဟာအမှန်ပင်တစ်ယောက်ထဲပါပဲလား…။

“သားဘာဖြစ်သွားတာလဲ၊ စားလိုက်ဦး…တော်ကြာကျောင်းနောက်ကျနေမယ်”

“ဘာ..ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးမေမေ..၊ ဒီနေ့ကျောင်းကအချိန်ဇယားတွေပြန်စဉ်းစားနေလို့ပါ”

သူယောင်တောင်ပေါင်တောင်ဖြင့် ရှိတာတွေပါးစပ်ထဲထိုးသိပ်ရင်း အမြန်စားပြီးမေမေ့ရှေ့ကမြန်နိုင်သမျှမြန်အောင်ထွက်လာခဲ့ရသည်။

“ဟဲ့ကောင်လေး..နင့်ကြည့်ရတာစိတ်နဲ့လူနဲ့မကပ်သလိုပဲ၊ ကားလဲသတိထားမောင်းဦး..”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ..မေမေ”

—————————————————————————————————–

ဆက်အောင်တစ်ယောက်ကျောင်းရောက်တော့ သီဟကကဲင်န်တင်းမှာထိုင်စောင့်နေပြီ..။

“ဘယ့်နှယ်လဲကွ..ညကအဝုန်းလွန်သွားတဲ့ဖီလင်တွေကြောင့် မထနိုင်ဘူးထင်တယ်။
ဒီမနက်မမနွယ်ဆီဆက်ပြီးပလား..! ဒါနဲ့ပြောပါဦးကွ..မမနွယ်ရဲ့နာမည်အရင်းကဘာတဲ့လဲကွ၊
ဘယ်မှာနေသတဲ့လဲ၊ သူဘယ်သူလဲဆိုတာငါတော့သိပ်သိချင်နေမိပြီ၊ ဒိုင်တော့မရှိုနဲ့ကွာ..”

သီဟနှင့်တွေ့ရင်ဒီမေးခွန်းကိုသီဟမေးလိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်းဆက်အောင်တွေးထားပြီးဖြစ်သည်။
အမှန်တော့ ဒီအချိန်မှာဟေးဟေးဟားဟားနှင့်ဖောက်သယ်ချရမှာ၊
အခုတော့ဖြေရအခက်ဆုံးမေခွန်းတစ်ခုဖြစ်လာခဲ့ရ၏။

မမနွယ်ဆိုသော ပါတီမှာသူချလိုက်သည့် ဆော်ကြီးမှာသူ့အမေရင်းဒါလီလင်းဖြစ်ကြောင်းဘယ်လိုပြောရမည်နည်း…၊
လုံးဝမဖြစ်ပါ၊ တစ်စွန်းတစ်စလေးတောင်ပြောပြဖို့မဖြစ်နိုင်တော့ပါချေ။

ဆက်အောင်ပုံစံကလည်း ဒီစိတ်ရှုပ်ထွေးစရာကောင်းတဲ့အဖြစ်အပျက်ကြောင့်
လမ်းမှာကထဲကမကြည်မလင်၊ အူတူတူငေါင်တောင်တောင်။
အခုသီဟကဆီးမေးလိုက်တော့မျက်နှာကြီးပိုပြီးအိုကျသွားတော့၏။

ဘယ်လိုဖြေရမလဲလမ်းမှာစိတ်ကူးခဲ့တာတစ်ခုတော့ရှိသည်။
ယုတ္တိတန်သည်ဖြစ်စေမတန်သည်ဖြစ်စေ အမေးရှိလာရင် အဖြေတော့ပေးရလိမ့်မည်လေ။

“ဟေ့ကောင် ငါမေးတာဖြေဦးလေကွာ၊ ဘာဖြစ်လို့ပုံစံက မျောက်အိုကြီးလဒမှိုင်မှိုင်နေသလို”

“အေးပေါ့ကွာ အဲ့ဒီတစ်ခုထဲသော ဆက်သွယ်ရေးကဒ်ပြားလေး ဘယ်ကျသွားမှန်းမသိလို့ပေါ့..၊
ညကပွဲကမထွက်ခင်သေချာပတ်စ်ထဲ ထဲ့လိုက်မိတယ်ထင်တာပဲ။
အိမ်ရောက်တော့ကြူမလို.ပြန်ထုတ်ကြည့်တော့မတွေ့တော့ဘူး”

“ဟာ သွားပါပြီကွာ အဲ့ဒါတကယ်လား၊ ငါတော့မင်းသေချာသိမ်းလိုက်တယ်ထင်တာပဲ..”

“အဲဒါပြောတာပေါ့.. ပွဲထဲမှာပဲလား၊ အဝတ်လဲခန်းမှာလား၊ ပါကင်ရောက်မှလား၊ ဘယ်လိုကျသွားမှန်းမသိဘူး၊
အခုရှာတာဒေါင်းတောက်နေပြီ…ကားထဲမှာလဲမရှိဘူး။”

ဆက်အောင်တစ်ယောက်သူငယ်ချင်းကိုလိမ်ရမှာ လိပ်ပြာမသန့်ဖြစ်နေသည်။
သို့သော် မတတ်နိုင်၊ ဒီကိစ္စအစဖော်လို့မဖြစ်၊
ဘယ့်နှယ်ကိုယ့်အမေကိုယ်လိုးမိတဲ့ကိစ္စကြီးပေကပဲ။
သူ့မှာအဲ့ဒီလောက်စောက်ခွက်ပြောင်နိုင်လောက်အောင်သတ္တိမရှိပါပေ။

ဒါကြောင့်လက်စပျောက်၊ ထပ်မံမေးမြန်းခြင်းမပြုနိုင်စေရန် မမနွယ်၏ကဒ်ပြားပျောက်သွားသည်ဟုသာလက်စတုံး၍ပြောလိုက်ရသည်။

“ဪ…ဒါကြောင့် မျက်နှာကဒီလောက်ဖြစ်ပျက်နေတာကိုး၊ ဟူး..ငါ့မှာတော့မျှော်လင့်လိုက်ရတာ..။
မင်းနဲ့မမနွယ်တို့အဆင်ပြေရင်၊ ငါကလဲ မမသန့်နဲ့ထပ်တွေ့နိုင်ပြီဆိုပြီး….၊
ထားပါတော့ကွာ စိတ်မပျက်ပါနဲ့၊ ကံကဒီလောက်ပဲပါလို့နေမှာပေါ့၊
အဲ..တခုတော့မျှော်လင့်ချက်ကျန်သေးတယ်၊ မင်းဆော်ကြီးဘက်ကဆက်သွယ်လာရင်တော့ ကံမကုန်သေးဘူးပြောရမှာပေါ့”

“အေးပေါ့ကွာ၊ ဒါပဲမျှော်လင့်ရတော့မှာပေါ့၊ သိပ်တော့မကျိန်းသေဘူးပေါ့ကွာ
ဟ်ိုကမိန်ကလေးဘက်ကဆိုတော့စဆက်ပါ့မလားပဲ”

“အေး…ကံတရားပေါ့ကွာ၊ စိတ်မညစ်နေနဲ့ ပျော်ပျော်ပေါ့၊ လာ..ကျောင်းဘက်သွားကြရအောင်”

——————————————
အပိုင်း(၁၇) ဆက်ရန်

ဖန်စီမျက်နှာဖုံးဖူးစာ
(၁၇)

ထိုနေ့နေ့လည်ပိုင်းမှာဒါလီလင်းအိမ်သို့ မာလာသော်နှင့်သွဲ့သွဲ့တို့ရောက်လာကြသည်။

သူတို့ကထုံးစံအတိုင်း မီးဖိုခန်းထဲရှာဖွေမွှေနှောက်စားသောက်ကြပြီးနောက်၊ သစ်သီးဗန်း၊ ရေနွေးဗူး၊ ကော်ဖီဗူးတွေ ယူချလာပြီး
ခြံထဲကခရေပင်ရိပ်ရှိနားနေဆောင်လေးသို့ဆင်းခဲ့ကြသည်။

“ကဲ..ဘယ်လိုလဲမိန်းမ…၊ မောနေတုန်းပဲလား၊ ဒီနေ့ နင့်ကစ်ကလေးကိုမှန်းပြီးဘယ်နှစ်ခါများပွတ်ပြီးပြီလဲ..”
မာလာသော်ကထုံးစံသူ့ဝသီအတိုင်းလေးလေးပင်ပင်နှိပ်လိုက်သည်။ ဒါလီမျက်နှာလေးရဲတွတ်သွားပြီး..

“ဟယ်..မာလာကလဲ..ပေါက်တတ်ကရ၊ ညစ်တီးညစ်ပတ်၊ ဘာပွတ်ရမှာလဲ…”

“ညည်းကဘာတွေလျှောက်တွေးနေတာလဲ ငါပြောတာက ဖုန်း..ဟ ဟ..”

“သွား…ကမ”

“ဟဲ့..မိန်းမချင်းငါသိတယ်နော်..ဘာညစ်တီးညစ်ပတ်လဲ နင်မပွတ်ဘူးလို့လား..”

“အမယ်..နင်တို့လို ယောက်ျားကတခြားကမ္ဘာမှရှိနေတဲ့အမျိုးမဟုတ်ဘူး၊ ဘာပွတ်စရာလိုလဲ၊ ငါ့မှာလင်ကြီးကအဆင်သင့်..”
ဒါလီကစကားနိုင်လုသည်။

“အေးဘာ…အေးဘာ…သိသိကြီးနဲ့ လာပြီးဟောက်စားလုပ်နေတယ်၊
နင့်ဘိုးတော်က ပွတ်ဖို့နေနေသာသာ၊ ယားလို့ကုတ်ဖို့တောင်လက်အနိုင်နိုင်မြှောက်နေရတာ၊
အခုတော့ပြောအားရှိပြီပေါ့လေ၊ လူငယ်ခြေတက်လေးအပိုင်ဆွဲစားနိုင်ခွင့်ရနေပြီဆိုတော့..”

ဒါလီရှက်သွားရသည်၊ မာလာ့စကားကြောင့်ရင်တွေလဲတဝုန်းဝုန်ပြန်ခုန်လာပြန်သည်။
သူမစကားကိုဒီအကြောင်းဦးတည်မလာစေလိုပါ။ ဘယ်လိုလွှဲဖယ်ရပါမည်နည်း၊
သူမဒီအကြောင်းကိုပျော်ရွှင်ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားစွာဖြင့်အသားယူပြောရန်အင်အားမရှိ။
သူငယ်ချင်းတွေကသူမပျော်ရွှင်ရင်ခုန်နေမည်ထင်ကြမည်မလွဲ၊ သို့သော်ဘယ်လိုမှရှေ့ဆက်တိုးရန်မဖြစ်နိုင်တော့သော
ရှက်ရွံ့ဖွယ်လိလိ၊ ရင်မှဖြစ်သောသူမ၏သားအရင်းနှင့်မှညားမိ၊ ဆက်ဆံပေါင်းသင်းမိခြင်းကို
သူမဘယ်လ်ိုမျက်နှာနှင့်ရင်ကော့အသားယူပြီး သူငယ်ချင်းတွေပေါ်ပြောဝံ့ပါတော့မည်နည်း။
သူမဘယ်လိုမှထိမ်းမရပဲမျက်နှာကပြိုကျပျက်စီးသွားသည်။

ဒါလီအထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ဖြင့်ဖြေရှင်းရတော့သည်။ ဒီကိစ္စနောက်ထပ်ဦးတည်မလာအောင်အပြတ်ဖြတ်မှရတော့မည်။

“မဟုတ်ပါဘူးဟယ်..၊ ဆွဲစားဖို့နေနေသာသာနင်တို့ကောင်လေးကဘယ်ဆီတောင်နေမှန်းမသိ..”

“ဘာ…ဘာ..ဒါလီ… သိသိကြီးနဲ့လာရွှီးနေတယ်၊ နင်ကောင်လေးဆီက လိပ်စာကဒ်ရလို်က်တာ
ငါတို့မျက်လုံးလေးလုံးစလုံးကမြင်တယ်နော်။ အခုမှတစ်ယောက်ထဲကြိတ်စားဖို့ဒိုင်ရှိုနေတာလား..”

“မဟုတ်ပါဘူးဟယ်၊ ငါမနေ့ညက ကားပေါ်ကအဆင်းလားအတက်လားမသ်ိ၊ ကျပျောက်သွားပြီထင်တယ်။
ကဒ်ပြားကိုသေချာထည့်လိုက်မိတယ်ထင်တာ၊ အခုရှာမတွေ့တော့ဘူး၊
အဲ့တုန်းကငါသိပ်စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်၊ အခုဘယ်လိုဆက်သွယ်ရမယ်မှန်းမသိလို့ ထိုင်ပြီးစိတ်ညစ်နေတာ…”

ဒါလီလင်းက ပွဲပြီးမီးသေ၊ အပြတ်ဖြတ်၍ပိတ်လိုက်တော့ရာ…

“ဟယ်..တကယ်..နင်..နင် တကယ်ပြောနေတာလား”

“ငါနင်တို့ကိုဘယ်တုန်းကညာခဲ့ဘူးလ်ို့လဲမာလာ”

“ဟယ်..သွားပါပြီဟာ၊ နင်ကတော့လေ.. နမော်နမဲ့ကိုနိုင်တယ်”

“ငါကပိုနှမြောတာပေါ့ဟယ်..၊ငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဟင်..”

“ဒီမှာမရွှေဒါလီ..ဒါလေးတောင်ပျောက်အောင်စွမ်းဆောင်နိုင်မှတော့ ဘာမှလုပ်လို့ရမှာမဟုတ်တော့ဘူး..၊
နင်လုပ်နိုင်တာတစ်ခုပဲရှိတယ်၊ ထိုင်စောင့်ဖို့ပဲ..၊ ဟိုကောင်လေးကနင့်နံပါတ်ရသွားလို့ စပြီးဆက်သွယ်လာရင်တော့
နင်ကံကောင်းမှာပေါ့၊ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ဆိုရင်တော့ပြီးပြီပေါ့..၊ ထိုင်ဆုတောင်းရုံပဲရှိတောတာပဲ”

ဒါလီကတွေပြီးစိတ်ဆင်းရဲဟန်သာဆောင်နေလိုက်ရ၏။
နောက်ဆုံးတော့သူမ၏အစားတလိုင်းသူငယ်ချင်းများက ဝါးဖို့မြိုဖို့ဘက်ခေါင်းစဉ်ပြောင်းသွားကြတော့သည်။

—————————————————————————————————–

ဒါလီလင်းတစ်ယောက်အခန်းတံခါးကိုလော့ချ၍သေချာပိတ်ပြီး သူမစောက်စိကိုပွတ်ခြေပြီးမာစတာဘေးရှင်းလုပ်နေမိသည်။

သူမမှန်းနေတာကတော့… ချစ်ရသောသားလေးဆက်အောင်အပြင်ဘယ်သူရှိမည်နည်း။
သူမစိတ်တွေကိုထိမ်း၍ ဖြစ်ခဲ့ပြီးသမျှပြီးပြီးပျောက်ပျောက်နေသွားမည်ဟုသံဓိဋ္ဌာန်ချထားပြီးခဲ့သော်လည်း၊
နေ့လည်က မာလာနှင့်သွဲ့သွဲ့တို့လာပြန်စသွားလို့ အဟောင်းကအသစ်ပြန်ဖြစ်ရသည်။
မာလာကသူမဟိန်းကိုမှန်းပြီးပွတ်နေလားဟုနောက်သလိုနှင့်စွပ်စွပ်စွဲစွဲပြောတော့
သူမကလင်ကြီးတစ်ယောက်လုံးရှိသားပဲဟုတုန့်ပြန်ခဲ့သည်။ သို့သော်လင်ကြီးကလုံးဝသုံးစားမရသည်မှာသူမအသိ။

မာလာကသူမကိုလာဆွပေးသလိုဖြစ်သောကြောင့် သူမစိတ်တွေက ဖန်စီဘောလ်ကပွဲခန်းမထဲသို့ပြန်ရောက်သွားမိပြန်ကာ၊
မပွတ်ပါဘူးဟုအကျောက်အကန်ပြောခဲ့ပေမယ့်၊ လက်တွေကစောက်စိဆီသို့အော်တိုမက်တစ်ရောက်သွားပါပကောလား။
သူမအရသာရှိစွာပွတ်နေနှိုက်နေမိသည်မှာပေါင်ခြံတစ်ခုလုံးပင်ရွှဲရွှဲစိုနေပြီ။

သူမစုပ်ခဲ့သောအကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့လီးကြီးကိုပြန်သတိရပြီးရင်တစ်သိမ့်သိမ့်ဖိုနေမိသည်၊
သူမချစ်ရသောသားငယ်ဟုနောက်မှသိရသော၊ ဟိန်းဆိုသည့်ကောင်လေးက၊
သူမကို ကာမသုခ၊ သာယာပျော်ရွှင်မှုတွေကျေနပ်အောင်ပေးနိုင်ခဲ့သည်။
ရှင်းရှင်းပြောရရင် သူမဟိန်းလေးကိုချစ်မိ၊ စွဲမိသွားပြီ၊
ဟိန်းရဲ့သူငယ်ချင်းပန်းသီးဆိုသောကောင်လေးသူမအထဲပြီးဖို့လုပ်တုန်းက၊ အသဲအသန်တွန်းထုတ်ပစ်ခဲ့၏။
သို့သော် ဟိန်းနှင့်ကျတော့သူမကြည်ကြည်ဖြူဖြူပင်လက်ခံခဲ့ပြီး သူ့အသွေးအသားတွေကိုသူမကိုယ်ခန္ဓာထဲထည့်သွင်းခွင့်ပြုခဲ့သည်လေ။
မိန်းမတစ်ယောက်ကတကယ်မချစ်မိပဲနှင့်ဒီလိုအပြုအမူမျိုးပြုလုပ်မိမည်မဟုတ်ပေ။

သူမစွဲမိ၊ ချစ်မိသော ဟိန်းလေးက….၊ သူမနှင့်ညက အားရပါးရကာမဆက်ဆံခဲ့သော သူမချစ်သူက….၊
သူမကိုယ်တိုင်ဝမ်းနှင့်လွယ်မွေးထားရသော သူမသားလေးဖြစ်နေလေသည်။

အခုအချိန်မှာသူမစိတ်ထဲဖြစ်နေတာကသီးသန့်စီဖြစ်သောစိတ်၂မျိုးဖြစ်၏။
သူမနှင့်ချစ်တင်းနှောခဲ့သောကောင်လေးကိုစွဲလမ်းမိတာတစ်ကဏ္ဍ၊
သားဖြစ်သူမှန်းသိ၍ဒီစိတ်တွေမပေါ်အောင် ဖယ်ထုတ်ထိမ်းချုပ်နေတာကတစ်ကဏ္ဍဖြစ်သည်။
ဒါပေမယ့် အဲဒီကဏ္ဍနှစ်ခုက အတင်းတိုးဝင်ပေါင်းစပ်ရောယှက်လာရန်ကြိုးစားလာသည်။

သူမကိုကာမသုခသာယာမှုအပေါင်းကိုပေးစွမ်းနိုင်ခဲ့သောကောင်လေးအပေါ်သာယာမှုနှင့်
သူမ၏သားဆက်အောင်တို့တစ်ထပ်ထဲကျသွားသောအခါ။ သူမမှာကြီးမားသောတုန်လှုပ်မှုကြီးဖြစ်သွားရသည်။

သူမက မိမိဝမ်းနှင့်လွယ်မွေးထားသောသားအရင်းဆက်အောင်ကို ကာမအဖော်အဖြစ်စွဲလမ်းတပ်မက်နေမိပါပကောလား။
ထိုအသိကသူမကိုအကြီးအကျယ်တုန်လှုပ်စေသည့်အပြင် တစ်ဘက်ကလည်း ပြင်းပြင်းထန်ထန်ရင်ခုန်စေသည်။
သူမသားကိုသူမက ယောက်ျားတစ်ယောက်လိုများချစ်နေမိပြီလား။ သူမအဖြေရှာမရ။

မျက်နှာဖုံးတွေတပ်ထားသောပါတီပွဲအတွင်းတစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်မသိကြသူများ၊
ပွဲအပြီးမေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ခွဲခွာသွားကြဖို့ပဲဖြစ်သည်။ အိပ်မက်တစ်ခုလိုပေါ့။
သို့သော်ပါတီပွဲအပြီးတွင်သူတို့၂ဦးသဘောတူကဒ်ချင်းလဲခဲ့ခြင်းသည်၊
စိတ်ကူးယဉ်လောကမှလွန်မြောက်၍ အပြင်တကယ့်လောကထဲတွင်ဆက်လက်ပြီး
ထပ်မံတွေ့ဆုံဇာတ်လမ်းဆက်ချင်သောဆန္ဒအသီးသီးနှင့်ဖြစ်သည်။
အခုအမှန်တရားကိုသိသွားတော့ဘယ်လိုရှေ့ဆက်ဇာတ်လမ်းဆက်ကြမည်နည်း။

သူကပေးသောကာမသုခအရသာများက ရင်ထဲမှာတသိမ့်သိမ်၊့
သူ့ရဲ့အယုအယ အနုအကြမ်းများကိုသူမစွဲလမ်းသာယာနေမိပြီ၊ ဒါပေမယ့် သူမအနေနှင်ရှေ.ဆက်ပြီး့မိမိသားအရင်းနဲ
့ဤကဲ့သို့သောဆက်ဆံမှုမျိုးကိုရူးရူးမိုက်မိုက်မျက်စိစုံမှိတ်တိုးရန်ကိုကား သိသိကြီးနှင့်မလုပ်ဝံ့ပါ၊
သို့သော်စိတ်ကထိမ်းမရပါလား၊ ခက်ပါဘိ။ သူမအနေနှင့် ဆုပ်လဲစူး စားလဲရူးဆိုသောအခြေအနေဖြစ်နေ၏။
သူမကိုယ်သူမဘယ်လိုထိမ်းချုပ်ထိမ်းချုပ်၊ သူမနှင့်ဆက်အောင်တို့ချစ်တင်းနှောခဲ့သည့်ပုံရိပ်များကခေါင်းထဲမှမထွက်တဝဲလည်လည်။

သူမ၏လင်အိုကြီးထံမှကြာလေပြတ်လပ်လေဖြစ်သောကာမသုခကိုမခံစားရတိုင်း ပါတီပွဲညများသို့စိတ်ပြန်ရောက်သွားတတ်သည်။
အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထနေသောလီးကြီးကသူမစောက်ဖုတ်ထဲဝင်ထွက်နေသည်ကိုပြန်မြင်ယောင်မိတိုင်း
စောက်ဖုတ်ကစိုထိုင်းလာသည်။ ထိုဖီလင်ကိုသူမဘယ်လိုမှဆန့်ကျင်လို့မရ၊
လက်က အဖုတ်ဆီရောက်ရောက်သွားပြီး အာသာဖြေမိသည်ကအကြိမ်ပေါင်းမနဲတော့။
သူမသားအရင်းမှန်းသိသိကြီးနှင့်လည်းသူမမတွေးပဲမနေနိုင်။
သူမဤခံစားချက်ဒဏ်ကိုမချိမဆန့် ခံစားနေမိရသည်ကိုသည်းမခံနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်လာ၏။

“မေမေတော့ရူးတော့မယ်ထင်ပါရဲ့ သားရယ်..”

—————————————————————————————————–

သူတို့သားအမိနှစ်ယောက် နေ့စဉ်ပုံမှန်ရင်ဆိုင်ဆက်ဆံနေရသည်။
တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဘာမှမဖြစ်သလိုသဘောထား၍မသိချင်ယောင်ဆောင်ပုံစံမပျက်ဆက်ဆံနေရသော်လည်း၊
ကြာလေဝေဒနာတွေပွားကာအနေအထိုင်ရကြပ်လာခဲ့ကြသည်။
ဘယ်လိုပင်ဟန်ဆောင်ထားထားတစ်ယောက်အမူအရာတစ်ယောက်အကဲခတ်ရိပ်မိနေကြပြီ။

ဆက်အောင်အနေနှင့်သူ့အပေါ်မေမေကစိတ်ကစားပြီးစိတ်ထားတွေပြောင်းလဲနေမှန်းသတိထားကြည့်လျှင်သိနိုင်ပေသည်။
တခါတရံစိတ်လွင့်နေပုံများ၊ သူ့ကိုသတိလက်လွတ်ငေးစိုက်ကြည့်တတ်ပုံများ၊ စသည်ဖြင့်….၊
မေမေလဲငါ့ကိုစွဲသွားလို့ အပြင်မှာဆက်တွေ့ချင်လို့သူ့ရဲ့သရုပ်မှန်ကဒ်ပြားကိုပေးခဲ့တာပဲ၊
ဒါပေမယ့်ငါမှန်းသိသွားလို့ရှေ့ဆက်မတိုးဝံ့တော့ပဲငြိမ်နေရပုံရတယ်။
ငါကတော့အခုမေမေ့ကိုကြာလေ ချစ်မိလေဖြစ်နေပြီ၊
ငါမေမေလက်ခံလာအောင် ဆန္ဒလေးတွေတကယ်အကောင်အထည်ပေါ်လာအောင်ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲ။
ဆက်အောင်မှာစဉ်းစားရင်း The dream come true အိပ်မက်လေးများတကယ်ဖြစ်လာမလား ဟု
အကြိမ်ကြိမ်စိတ်ကူးယဉ်နေမိတော့ကာညစဉ်သူ၏ချစ်လှစွာသောမေမေကိုမှန်း၍ဂွင်းချည်းသာအတွင်ထုနေမိတော့၏။

နောက်ဆုံးတော့ဆက်အောင်စောင့်မျှော်နေသည့်အခွင့်အခါကပေါ်ပေါက်လာပါသည်။

အဖေဖြစ်သူဦးချစ်ထွန်းမောင်အခြေအနေက တုတ်ကောက်ဖြင့်တောင်အနိုင်နိုင်လျှောက်နိုင်တော့သည်၊
အရင်လိုလျှင်အိမ်ရှေ့အိမ်နောက်ဝှီးချဲဖြင့်သွားမှပိုမြန်သည်။
အနီးကပ်ဝေယျာဝစ္စပြုလုပ်ပေးရန် စပယ်ရှယ်နပ်စ်တစ်ယောက်ပင်ငှားထားနေရပြီ၊ နေ့ပိုင်းနပ်စ်ဖြစ်သည်။

ဆရာဝန်က သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်လေကောင်းလေသန့်ရရာ တောတောင်ရှိရာနယ်ဘက်သို့
အပန်းဖြေအနေနှင့် ခရီးထွက်ရန်အကြံပြု၏။
ဦးချစ်ထွန်းမောင်က ပြင်ဦးလွင်ဘက်တွင်ဝယ်ထားသောခြံတစ်ခြံနှင့်လုံးချင်းအိမ်ရှိသည်။
ဘယ်အခါမဆိုနွေအပူရှိန်ရှောင်ရင်း မိသားစုအပန်းဖြေန်ိုင်ရန် ဝယ်ထားခဲ့သည်မှာကြာပြီ။
ချောင်းသာဘက်ကကမ်းခြေတွင်လည်းခြံနှင့်အိမ်တစ်လုံး၊
မျိုးနှင့်ရိုးနှင့်ချမ်းသာသူဖြစ်သဖြင့်သူအတွက် မတောင်းတာလှ။
အိမ်၂ခုစလုံးတွင် ခြံစောင့်မာလီနှင့် အိမ်စိုးတစ်ယောက်စီသာအစောင့်ထားရှိထားသည်။

နောက်ဆုံးဆရာဝန်အကြံပေးသည့်အတိုင်း ပြင်ဦးလွင်ရှိအိမ်တွင်သွားနားရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။

ထုံးစံအတိုင်း ဆိုရှယ်ကိစ္စများနှင့်အလုပ်များနေသောမယားအလှဒါလီနှင့်
ကျောင်းတစ်ဘက်နှင့်ဖြစ်သောသားဖြစ်သူဆက်အောင်တို့လိုက်နိုင်ရန်လမ်းစမမြင်ပါ။
နောက်ဆုံးနဂိုရှိရင်းနပ်စ်မလေး အပြင် နောက်နပ်စ်တစ်ယောက်အပိုဆောင်းခေါ်ပြီး
ငယ်ငယ်ထဲကအိမ်မှာနေခဲ့သူ အိမ်ဖော်မကြည်ကိုပါ ထည့်ပေးလိုက်ပြီး၊
ဦးချစ်ထွန်းမောင်ကိုပြင်ဦးလွင်အပန်းဖြေခရီးလွှတ်လိုက်ရ၏။

အိမ်တွင် ထမင်းချက်မိန်းမကြီး ဒေါ်နှင်းရီသာ လက်တိုလက်တောင်းကျန်ခဲ့လေ၏။
ဒေါ်နှင်းရီမှာလည်း နေ့ဖက် အစားအသောက်စီမံချက်ပြုတ်ချိန်နှင့် အိမ်အလုပ်များလုပ်ချိန်တွင်သာ
အိမ်မကြီးထဲတွင်နေ၍၊ ညနေ၆နာရီကျော်လျှင် ခြံနောက်ဖေးဘက်ရှိ အိမ်အကူတန်းလျားသို့ပြန်သွားနေကျဖြစ်ရာ၊
ညအချိန်များတွင် အိမ်ကြီး၌ မိသားစုသာကျန်တတ်မြဲဖြစ်၍ ယခုဦးချစ်ထွန်းမောင်ကကျန်းမာရေးအရအနားယူခရီးထွက်သွားရာတွင်
ညဘက်ပိုင်းများ၌ အိမ်ကြီးတစ်အိမ်လုံး ဆက်အောင်နှင့်ဒါလီလင်းတို့သားအမိသာလျှင်ကျန်ရှိတော့လေသည်။

—————————————————————————————————–

ည ၉နာရီခွဲ….

ဒါလီလင်း သူမအိပ်ခန်းထဲတွင် ညအိပ်ဝတ်စုံပေါ့ပေါ့ပါးပါးလဲဝတ်ပြီး၍
သက်တောင့်သက်သာနှင့်ကုတင်ပေါ်လှဲပြီး သူမကြည့်နေကျ TV စီးရီးကိုကြည့်နေသည်။
ထိုစဉ် သူမ၏ဖုန်းမှ သံစုံမယ်လိုဒီသီချင်းသံ ရင်းတုန်းက မြည်လာသောကြောင့်ကောက်ကိုင်ပြီးကြည့်လိုက်ရာ၊
သားဖြစ်သူဆက်အောင်၏နံပါတ်ပေါ်နေသည်။

“သား ကိုဆက် ပြောသား..”

“မမနွယ်လားဟင်..”

မျှော်လင့်မထားသောမေးခွန်းတစ်ခုကြောင့် ဒါလီလင်းတဒင်္ဂဆွံ့အသွားရသည်၊ရုတ်တရက်ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ..။

“သား..ဘာပြောနေတာလဲ မေမေလေ”

“မမနွယ်ဟုတ်ရဲ့လားလို့..၊ ကျနော်ဟ်ိန်းပါမမ၊ မမနွယ်ကျနော့်ကိုဒီဖုန်းနံပါတ်ပေးထားဘူးတယ်လေ”

ဒါလီရုတ်တရက်စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားသည်၊ သူမကိုသားက ဟိန်းအဖြစ်ပြန်ဆက်သွယ်လာသည်။
မမနွယ်ဟုလည်းခေါ်လာသည်။ သူမရင်တွေဒိတ်ကနဲနှင့်တဝုန်းဝုန်းပြန်ခုန်လာတော့၏။
သူမအဲဒီညကဖြစ်ရပ်တွေကိုတနုံ့နုံ့နှင့် သတိရနေသေးသော်လည်း၊ မဖြစ်နိုင်တော့သောကြောင့်၊
အိပ်မက်ဆန်ဆန်အဖြစ်အပျက်တခုအနေနှင့်သာစိတ်ထားပြီးကြိုးစားမေ့ဖျောက်ခဲ့တာ အသားသေတော့မလိုရှိတော့မှ။
ရုတ်တရက်သားက ဒီလိုမျိုးကြီးဆက်သွယ်လာတော့ ဘယ်လိုတုန့်ပြန်ရမှန်းမသိ။

“ဘယ်ကမမနွယ်လဲ မေမေပါ..ဒါလီလင်းပါ..”

“ဟုတ်ကဲ့ ဟိန်းသိပါတယ်မမ၊ မမရဲ့ကဒ်ထဲကနာမည်ပါ
ဒါပေမယ့်ကျနော်က ကျနော်နဲ့ဆုံခဲ့ဘူးတဲ့မမနွယ်အနေနဲ့ပဲသိတယ်။ မမနွယ်ပဲခေါ်ပါရစေနော်..”

ဒါလီလင်းတကယ်ကိုဘာပြန်ဖြေရမှန်းမသိ နှုတ်အဆိတ်ကြီးဆိတ်နေမိသည်။ ဒါလီ့ဆီက ဘာသံမှမကြား၍ဆက်အောင်က၊

“မမ..မမ..ရှိပါတယ်နော်..”

“အင်းး အဲ ဘာ..ဘာလဲဟင်..နားထောင်နေတယ်”
တဖက်မှခေါ်သူမှာ သားမှန်းသိနေရဲ့သားနှင့် မေမေလို့ခေါ်ပဲ မမခေါ်နေတာကို ဂယောင်ကတန်း ပြန်ဖြေနေမိသည်။

“ဟိန်းကိုသတိရလားဟင် မမ..”

“..အို..”
ဒါလီလင်းရင်ဖိုနေသည်။ ဘာပြန်ဖြေရမှန်းလဲမသိ…၊

“ဟိန်း…မမနွယ်ကိုသိပ်သတိရတယ်၊ မမနဲ့ဟိန်းတို့ ကတိထားခဲ့ကြတယ်လေ ပြန်ဆက်သွယ်မယ်လို့…”

“အို…မဟုတ်သေးဘူး…၊ ဒါဟာတကယ်တော့ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်တော့ပါဘူး၊ ဟိန်းဆိုတာ မမရဲ့သားကိုဆက်ဆိုတာ မမသိသွားပြီ…”

သူမဘာတွေဖြစ်နေမှန်းမသိ သူ့ကိုယ်သူမမဟုဆက်သုံးနှုန်းနေမိသည်။
ဆက်အောင်က သူ့ကိုယ်သူဟိန်းအဖြစ်နှင့်သာ ကလေးဆိုးကြီးလိုအတင်းချွဲ၍တောင်းဆိုနေ၏။

“မသ်ိဘူးမမ၊ ဟိန်းသိတာက…မမဟာ ဟိန်းရဲ့မမနွယ်ဆိုတာပဲ…၊ မမကို မမနွယ်အဖြစ်နဲ့ဟိန်းပြန်တွေ့ချင်တယ်”

“အိုမဖြစ်နိုင်တာပဲကွယ်..”

“မသိဘူးမမ..၊ ဟိန်းမမနွယ်ကိုတွေ့ပါရစေ၊ ဟိန်းမမဆီအခုလာခဲ့မယ်..”

“ဘယ်…ဘယ်ကိုလဲ..”

“မမရှိနေတဲ့နေရာဟိန်းသိနေတယ်လေ၊ မမနွယ်အခန်းကိုပေါ့၊ မမစောင့်နေနော်၊ ဘိုင်….”

“အို မဟုတ်တာ..မဖြစ်ဘူး..ဟိန်း..မဟုတ်သေးပါဘူး..ဟဲ့ ကောင်လေး…သား..”

ဆက်အောင်ခေါ် ဟိန်းကဖုန်းချသွားပြီ၊ ဒါလီလင်းရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်ရင်းကျန်ခဲ့သည်။
သူမ၏သားကိုဆက်က ဟိန်းဆိုသည့်သူမ၏ တဒင်္ဂရည်းစားလေးအဖြစ်လာတွေ့တော့မည်။
သူမဘာလုပ်ရမှန်းရုတ်တရက်တွေးမရ ဆုံးဖြတ်၍မရ တုန်တုန်ယင်ယင်၊ ကရောင်ကတမ်းတွေဖြစ်နေ၏။

မကြာလိုက်ပါ…

ဒေါက်…၊ ဒေါက်…၊ ဒေါက်…၊

ရုတ်ချည်းကြားလိုက်ရသောတံခါးခေါက်သံကြောင့်သူမရင်ထဲဒုန်းကနဲဖြစ်ကာအကြီးအကျယ်လန့်သွားရ၏။
အသံကမိုးချိန်းသံလိုကျယ်လောင်လွန်းလှသည်ဟု သူမစိတ်ထဲထင်လိုက်မိသည်။

“မမနွယ်…၊ မမနွယ်…”

“ဘယ်…ဘယ်သူလဲ..”
သိသိကြီးနှင့်ပြန်မေးနေမိသည်။

“ဟိန်းပါ မမ၊ တံခါးဖွင့်ပေးပါဦးမမရယ်..”

တံခါးခေါက်ထဲကိုက မေမေလို့ခေါ်ပြီးသားတစ်ယောက်က အမေ့အခန်းက်ိုခွင့်တောင်း၍ဝင်သလိုမဟုတ်၊
မမနွယ်ဟုပေါ်တင်ခေါ်ပြီးရည်းစားတစ်ယောက်လိုလာတွေ့ခြင်းဖြစ်၏။
ဒါလီက ဒီအခြေအနေနှင်မတွေ့သင့်မှန်းသိသော်လည်း ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းမသိ၊ တံခါးကိုထဖွင့်ပေးလိုက်မိသည်။
တံခါးကိုဖွင့်လိုက်သည်နှင့်…

“မမ..”
“မမကိုသိပ်သတိရတယ်”

ဒါလီဘာမှမလုပ်လိုက်နိုင်မီမှာပင် ဆက်အောင်က အတင်းဖက်လိုက်သည်။
ဒါလီလင်းရုန်းဖို့ကြိုးစားပေမယ့်၊ ဆက်အောင်ရင်ခွင်ထဲတင်းတင်းကြပ်ကြပ်၊
ရုန်းရန်အင်အားတွေကလဲဘယ်ဆီရောက်ကုန်သည်မသိ။
ဆက်အောင်က ဒါလီကိုနမ်းရန်ကြိုးစားနေသည်။ ဒါလီလင်းက ဆက်အောင်၏ရင်အုပ်ကိုတွန်းထားရင်း..၊

“သားးး..နေဦး… မေမေပြောတာအရင်နားထောင်ဦး..”

ဆက်အောင်တဒင်္ဂတုန့်သွားသည်။

“သား…ကိုဆက်..၊ ဒါမေမေလေ.. မမနွယ်ဆိုတာ တကယ်မရှိပါဘူး၊ ဒါသားရဲ့မေမေ ဒါလီလင်းပါကွယ်..၊
ဟိန်းဆိုတာလဲတကယ်မရှိပါဘူး၊ သားလဲသိပါတယ်။ ဒါတွေဟာအိပ်မက်ကမ္ဘာထဲက တဒင်္ဂအဖြစ်အပျက်တွေပါ၊
အဲဒါတွေပြီးဆုံးသွားပါပြီ…။ အခုလက်တွေ့ကမ္ဘာထဲပြန်ရောက်နေပြီလေ။
အခုသားရှေ့ကဟာက သားနဲ့တသက်လုံးအတူနေလာခဲ့တဲ့သားရဲ့မေမေဒါလီလင်းလေ..”

ဆက်အောင်ကတွေကြည့်နေ၏၊ သူ့အကြည့်ကရီဝေဝေ…။

“အိပ်မက်ကနေနိုးပါတော့ကလေးရယ်..”

ပါးလေး၂ဘက်ကိုဖွဖွလေးကိုင်ပြောတော့ ကိုင်လာသောလက်မှတစ်ခုသောလက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွင်စွပ်ထားသောလက်စွပ်….
ချစ်သူ၏လက်စွပ်..၊
သူတို့ချစ်တင်းနှောခဲ့သောညကသူသတိထားမိသောလက်စွပ်..။
ဆက်အောင်တစ်ယောက်ရင်တစ်လှိုက်လှိုက်တုန်ခါသွားရသည်။
ချစ်သူ….ဒါသူ့ချစ်သူ…
မမနွယ်ကိုသူသိပ်ချစ်သည်။

“…မမ…”

ဆက်အောင်၏အသံတွေကတုန်ခါနေသည်။
တုန်ခါနေသောအသံ၏ ဖရီကွင်စီကို ဒါလီလင်းဖမ်းမိသည်။ အသံက နှလုံးသားထဲကနက်ရှိုင်းသောတစ်နေရာကအသံ..။

“ကျနော်တို့ စတွေ.ခဲ့တဲ့ပထမညကထဲကမမနွယ်ကိုသိပ်ချစ်သွားမိခဲ့တယ်…။
အခုကျနော်သိတာမမကိုချစ်နေတာတစ်ခုထဲပဲ၊
အခြေအနေတွေအမှန်အတိုင်းသိလိုက်ရလို့ ကိုယ့်အမေဆိုတာသိလိုက်ရပေမယ့် ဘယ်လိုမှနှိပ်ကွပ်ချိုးနှိမ်လို့မရတော့ဘူး၊
စိတ်ကဘယ်လိုမှနောက်ဆုတ်လို့မရတော့ဘူး၊ ကိုယ့်အမေပဲဖြစ်နေနေ၊
မမနွယ်လု့ိကျနော်သိခဲ့တဲ့၊ ကျနော်ကြည်ကြည်နူးနူးချစ်ရည်လူးခဲ့ရတဲ့
အခုကျနော့်ရှေ့ကမမကိုဆက်ချစ်ချင်တယ်၊ မောင်လေးကို နားလည်ပေးပါမမ၊
အိပ်မက်ကနိုးလဲကျနော်လက်တွေ့ကမ္ဘာထဲမှာဆက်ချစ်သွားမယ်။
တကယ့်လောကထဲကနာမည်က၊ မမနွယ်မဟုတ်ပဲ ဒါလီလင်းဆိုလဲထားလိုက်တော့..၊ ကျနော်မမဒါလို့ပဲခေါ်တော့မယ်၊
မမကကိုယ့်ကိုကိုယ် မေမေလို့ပဲစိတ်စွဲယူဆနေရင်လဲ သားအဲဒီမေမေ့ကိုပဲချစ်မယ်၊
မေမေ့ကိုသားချစ်သူအဖြစ်ချစ်ပါရစေ၊ နော် မမဒါ..မေမေရယ်…”

“ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်..သားဟာ မေမေမွေးထားတဲ့သားအရင်းပါ၊ သားအမိအရင်းကြီးတွေလေ..၊
မှားမိခဲ့ပြီးတာထားလိုက်တော့၊ သိသွားရင်တော့ရှေ့ဆက်မတိုးသင့်တော့ဘူး..”

“သားထပ်မှားချင်သေးတယ်မေမေ မှားမှန်းသိပေမယ့်မပြင်ချင်တော့ဘူး၊
သားမေမေ့ကိုချစ်တယ်။ မေမေလို့ပဲခေါ်ပြီးချစ်ပါရစေ”

——————————————
အပိုင်း(၁၈) ဆက်ရန်

ဖန်စီမျက်နှာဖုံးဖူးစာ

(၁၈) (ဇာတ်သိမ်း)

“အို…သားးးး အာ့..မလုပ်နဲ့..”

ဆက်အောင်က ချောမောလှပလွန်းလှသောသူ့အမေဒါလီ၏ ပါးပြင်မို့မို့လေးပေါ်အနမ်းကြမ်းတွေရွာချလိုက်သည်။
ပြီးတော့နားသယ်စပ်လေးတွေကိုတော့ဖွဖွလေး..၊
နောက်..နားရွက်ဖျားပါးပါးလေးတွေကို သွားလေးနဲ့မနာအောင်ကိုက်ပေးလိုက်တော့ ဒါလီထွန့်ထွန်လူးသွားရပြီ။

“အားးး ဟင်းးး..အို.. ဒီကလေးသိပ်ကြမ်းတာပဲကွယ်ပြောမရဆိုမရ…”

“ချစ်တယ်မေမေ..”
ဆက်အောင်၏လက်တွေက ပန်းပွင့်ရောင်စုံဒီဇိုင်းညဝတ်ဂါဝန်ပါး၏ အပေါ်မှပင် ဒါလီ၏ ရွေရင်အုံဖြိုးဖြိုးကိုဆုပ်ကိုင်ညှစ်နယ်နေပြီ။

“သား…ခဏနေဦး..၊ သားတကယ်စဉ်းစားပြီးပြီလား၊ လွန်ပြီးသွားရင်၊ နဂိုနေရာပြန်သွားလိုမရတော့ဘူးနော်..”

“ပြန်ပြင်လို့မရတော့တာဟိုပထမနေ့ညကထဲကပါမေမေ..၊ မေမေကသားရဲ့မိန်းမဖြစ်ခဲ့ပြီးတာအဲ့ဒီညကထဲကပဲ၊
၂ယောက်စလုံးရင်ထဲမှာစွန်းထင်းနေပြီ ချွတ်မရတဲ့အချစ်အစွန်းအထင်းတွေ…၊ ချွတ်ဖို့ဆေးကြောဖို့မကြိုးစားချင်တော့ဘူး၊
တစစီစွန်းထင်းနေတာကို အချစ်ရောင်တစ်ရောင်ထဲဖြစ်သွားအောင်ထပ်ဆိုးလိုက်ဖို့ပဲရှိတော့တယ်။
လက်ခံလိုက်ပါတော့သားရဲ့ချစ်မေ…မမဒါရယ်။ သားချစ်ပါရစေ၊ ချစ်တော့မယ်နော်…”

“အို..အွန့် သားးးး”

ပြောပြောဆိုဆိုပင်ဆက်အောင်၏နှုတ်ခမ်းတွေက မွေးသမိခင်၏ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးပေါ်အပ်ကျသွားသည်။
ချိုမြိန်လှသောနှုတ်ခမ်းလေးများ။ မွေးမေမေ၏နှုတ်ခမ်းလေးတွေကနွေးထွေးနူးအိလို့နေသည်။

“အား အင့်ဟင့် သား သားရယ်…”

လှိုက်မောသောအနမ်းအခွာလိုက်မှာ ဒါလီလင်းရဲ့ဖီလင်အပြည့်ညည်းသံလေးကကပ်ပါလာသည်။ ပထမဆုံးအကြိမ်နမ်းမိခြင်း…၊
ပွဲမှာတုန်းက မျက်နှာဖုံးကြီးတွေနဲ့ရှုပ်နေလို့မနမ်းဖြစ်ခဲ့၊
ခု..သူ့အမေဒါလီမိန်းမောသွားပြီ။ ဒါလီလင်း၏ခန္ဓာကိုယ်တစ်နေရာမှဂလင်းများကလှုံ့ဆော်၍ အရည်များစိုထိုင်းလာရပြီ။
မေမေ့လက်ကိုသူ့လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။

ဒါလီလင်းနေ့စဥရက်ဆက်ပြန်လည်အိပ်မက်ပြီးတမ်းတခဲ့ရသည့်လီး၊ အခုသူ့လက်ဖဝါးနုနုလေးထဲပြန်ရောက်နေပြီ။
သူမလက်လေးတွေတဇတ်ဇတ်တုန်နေသည်။ အရင်အတိုင်းအကြောပြိုင်းပြိုင်းထလျက်၊ လီးနွေးနွေးကြီးကသူမ၏လက်ဖဝါးထဲမှာရုန်းထနေသည်။
သွေးတွေကတဒုတ်ဒုတ်တိုးနေ၍ ဆုပ်ကိုင်ထားသောလက်ထဲတွင်တဇတ်ဇတ်ခုန်လျက်။
လီးမှ ကာမရှေ့ပြေးအရည်ကြည်များမထိမ်းနိုင်အောင်ယိုစီးထွက်လာသဖြင့် ချွဲကျိသောအထိအတွေ့ကိုရ၏။
ဒါလီလင်းအခြေအနေမှန်ကိုလုံးဝမိန်းမောမေ့လျော့သွားပြန်ပြီ၊
သူမ၏လက်တွင်းမှတဒုတ်ဒုတ်ခုန်နေသောလီးကြီး၏အထိအတွေ့ကြောင့်လဲစောက်ခေါင်းတွင်းမှအရည်ချွဲချွဲများထွက်ကျလာတော့သည်။

ဆက်အောင်ကအနမ်းကိုပါးစပ်မှခွာကာ ညဝတ်အင်္ကျီကိုမတင်ပြီး၊ လုံးတင်း၍ဆက်စီကျလှသောစနေ၂ခိုင်ဆီကိုပို့ပြီးမြိန်ယှက်စွာစို့လေတော့သည်။
တပြိုင်တည်းမှာပင်လက်တစ်ဘက်ကစောက်ရေများရွှဲအိနေပြီဖြစ်သောသူ့အမေ၏စောက်ပတ်ထဲလက်ခလယ်သွင်းပြီးကလိုင်းတော့သည်။

“အူးးးးအာ့..ဟာ့..ဟိန်း…အားးး သားး…ကိုဆက်”

ဒါလီလင်းမချိတင်ကဲညည်းရင်း နာမည်တွေကို ရောနှောရှုပ်ထွေးလျက်အဆီအငေါ်မတည့်ခေါ်နေမိသည်။
မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲမှစောက်ရည်များကသူ့ရဲ့လက်တစ်ခုလုံးရွှဲရွှဲနစ်နေပြီ။
ဒါလီလင်း၏ပေါင်များမှာတဖြေးဖြေးကားသထက်ကားလာ၏။
သားဖြစ်သူဆက်အောင်စောက်ဖုတ်ကိုကောင်းစွာနှိုက်နိုင်စေရန်အိပ်ရာပါ်တွင်လှဲချပြီး ခြေ၂ချောင်းနှင့်ပေါင်များကိုအစွမ်းကုန်ဖြဲကားပေးလာသည်။
ပိုဇေရှင်က W ပုံစံဖြစ်သွားပြီ။

ဆက်အောင်သိလိုက်ပြီလေ…။ သူ့အမေအားလုံးကိုမေ့လျော့သွားပြီ၊ တအားလာနေပြီ၊ ဆက်လက်ငြင်းဆန်မှုမရှိတော့…။
မေမေစိတ်မပြောင်းမီ ဂိမ်းကိုအပြတ်ဖြတ်မှဖြစ်မည်။
ဒီဂိမ်းနိုင်ပြီးရင်ပြီးပြီ။ အိမ်ကွင်းရောအဝေးကွင်းရောဂိုးပြတ်နိုင်ပြီးသွားရင်တော့ ဘာရှိတော့မည်နည်း၊
ချန်ပီယံသရဖူဆောင်းရုံတစ်ခုထဲပေါ့၊ မေမေသူ့မယားလုံးလုံးဖြစ်ပြီလေ။

ဒါကြောင့်သူ ဆက်လက်၍စို့ဖို့ မှုတ်ဖို့မစဉ်းစားတော့ပဲတော့ပဲတန်းထည့်ရန်ပဲဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
သူ့အမေ၏ဖြဲကားထားသောပေါင်ကြားတွင်ဒူးထောက်၍နေရာယူလိုက်ပြီး အစွမ်းကုန်တောင်နေသောလီးကြီးကို
စောက်ခေါင်းဝတွင်တေ့ပြီးအားအနဲငယ်အားသုံး၍ဖိသွင်းချလိုက်တော့သည်။
သားဖြစ်သူဆက်အောင်ရဲ့ဒစ်ကြီးက သူ့အမေဖြစ်သူဒါလီလင်း၏စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ ဇိကနဲထိုးဖောက်ဝင်ရောက်သွားတော့သည်။

ဇွိ.. ဗြစ် ဗြစ်..ဒုတ်..ဖတ်..

“အားးးကျွတ်ကျွတ်…အင့်..”
ဒါလီလင်းလွှတ်ကနဲညည်းလိုက်မိသည်။

ယခုသူတို့သိနေကြပေပြီ။ ဟိန်းနှင့် နွယ်သဇင်ဆိုသော သူတို.ကခဲ့သောဇာတ်ရုပ်မရှိတော့ပါ။
ဆက်အောင်နှင့် ဒါလီလင်းဆ်ိုသောပြင်ပဘဝမှာအမှန်တကယ်ရှိသောယောက်ျားနှင့် မိန်းမ၂ဦး၊ တည့်တည့်ပြောရလျှင် သားအမိအရင်း၂ဦး၊
သွေးသားချင်းနှီးနှောပြီးကာမစပ်ယှက်လျက်၊
တနည်းအရပ်စကားဖြင့်ပြောရလျှင်၊ လိုးနေကြလျက်ရှိနေသည်။

“ဆောင်ဆောင် မမကိုဆောင့် အိုးး မေမေ့ကိုနာနာကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်ပေး..အားး…သားရယ်..”

“အီးးးး ဖာ့က် ကောင်းလိုက်တာမမဒါရယ်…အားးးး မေမေရယ်.. သိပ်ချစ်တာပဲ..”

ယခင်ကသူ့အမေမှန်းမသိလို့လိုးခဲ့သည် ယခုတော့သူ့အမေမှန်းသိသိကြီးနှင့်ပင်လိုးနေမိပြီ။
အခုလိုးနေတာသူ့အမေအရင်း၊ သူတသက်လုံးမေမေဟုခေါ်လာခဲ့သူ၊
သူချစ်ရပါသောမေမေ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလိုးနေရပါလားဆိုသောအသိက သူ့လီးကိုတောင်ပြီးရင်းတောင်စေသည်။
သူ့မေမေကိုအခုသူ့မိန်းမအဖြစ်လိုးနေရပေပြီ။ ချစ်တယ်မေမေမိန်းမရယ်…။

အချိန်အတန်ကြာတွင် ရာဂသွေးများပွက်ပွက်ဆူဝေနေသောဂိမ်းမှာ မစ်ရှင်တစ်ခုပြီးဆုံးသွားသည်။
သို့သော် ဂိမ်းအိုဗာမဖြစ်သေး….၊ မစ်ရှင်ဝမ်းပြီးတော့ မစ်ရှင်တူးပေါ့..။
ဒီတစ်ခါတော့ သားအမိ၂ယောက်စိတ်တွေကိုလွှတ်ပေးထားလိုက်ကြပြီ…။
၂ယောက်သား ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် စစ်စ်တီနိုင်းဆွဲနေ၏။

ဆက်အောင်က မွေးမိခင်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးမှအသားပြည့်ထူအမ်းနေသောနှုတ်ခမ်းသားများ၊
ပြူးထွက်မာတောင်နေတဲ့စောက်စိနဲ့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားရဲရဲတွေကို လျက်ချည်တစ်လှည့်၊ စုပ်ချည်တစ်ခါ၊ ကောင်းကောင်းကြီးဘာဂျာပေးရင်း၊
မထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင်ထွက်ကျလာသောစောက်ရေများကိုမြိန်ရေရှက်ရေကုန်အောင်လျက်လို့သောက်သုံးပစ်နေသည်။
ဒါလီလင်းမှာလည်း သားအရင်းဖြစ်သူ၏အကြောပြိုင်းပြိုင်းထလို့အစွမ်းကုန်တောင်လျက်ရှိသောလီးကြီးအား၎င်း၊
တအားထန်လာသဖြင့်သွေးများပြည့်အောင်စီးဝင်နေသောကြောင့် နီညိုရောင်သန်းနေသောဒစ်ဖူးကြီးအား၎င်း
အရသာရှိလှစွာဖြင့်ပုလွေမှုတ်ပေး၊ စုပ်ပေးနေသည်။

ဒီတစ်ခါ မစ်ရှင်တူးကတော့တော်တော်ကြာသည်။ အိမ်ကြီးတစ်ဆောင်လုံးတွင်သူတို့သားအမိမှအပ ဘယ်သူမှမရှိကြ။
လွတ်လပ်စွာလိုးနေဆော်နေကြသည်မှာ အခန်တစ်ခုလုံး ညည်းသံများ၊ လိုးသံ၊ ဆောင့်သံ၊ အော်သံများဖြင့် ဝေဝေစည်နေတော့သတည်း…။

“မမရယ် မမဒါ၊ မမကိုမောင်ချစ်တယ်၊ မောင့်ကိုမမချစ်လားဟင်..ချစ်ရင်မောင်လို့ခေါ်..”

“အို….မောင်ရယ်..မောင်…အင့်…ဟင်းး”

ဒါလီ..၊သူမဘဝမှာ တစ်သက်လုံး၊ လင်တစ်ယောက်သာရှိ၊ လီးတစ်ချောင်းသာခံခဲ့ဘူးသည်။
ယခုတော့သူမလင်ငယ်နေမိပြီ။ သူမကိုယ်သူမမထိမ်းနိုင်ခဲ့၊ ထိုလင်ငယ်ကပေးနေသောကာမအရသာကိုသူမအခုမလွန်ဆန်နိုင်၊
ပြီးတော့ထိုလင်ငယ်က မိမိ၏သားအရင်းဖြစ်နေသည်မှာပြောမပြတတ်သောစိတ်လှုပ်ရှားမှုများနှင့်…

“မောင်…မကိုတစ်လှည့်ပေးလုပ်ဦး….”

ဒါလီမရှက်နိုင်တော့…၊ အပေါ်မှတက်ခွဆောင့်တော့သည်။ ဒါလီလင်းတစ်ယောက်၊
သူမကိုကောင်းမွန်ကျေနပ်အားရစွာကာမအရသာက်ိုပေးစွမ်းနိုင်သောသူမဘဝ၏ ဒုတိယမြောက်လီးကြီးကိုအစွဲကြီးစွဲမ်ိလေပြီ။
ဒီလီးကသူမကိုယ်တိုင်ဝမ်းနှင့်လွယ်မွေးခဲ့ပြီး၊သေချာပြုစုပျိုးထောင်မွေးမြူပေးခဲ့သောလိးဖြစ်၏။
သားတစ်ယောက်အဖြစ်နှင့် မိခင်၏ချစ်မေတ္တာဖြင့် ပျိုးထောင်မွေးမြူခဲ့ခြင်းပါ။
ဒီလီးဖြင့်ခံဖို့ဆိုတာအစက စိတ်ကူးထဲတောင်မရှိခဲ့ဖူးပါ။
အခုတော့..ဒီလီးကိုသူမကြိုက်သွားပြီ။ နှစ်သက်စွဲလမ်းသွားပြီ။ သားအရင်း၏လီးဖြစ်နေရုံမကလို့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူမနောက်မဆုတ်တော့ပါ။

အခုသူကိုယ်တိုင်လက်ဖြင့်ပြုစုသုတ်သင်မွေးလာခဲ့သောသူ့သားလေးက သူ့ချစ်လင်ဖြစ်နေပြီလေ။
အခြေအနေကိုသူမလုံးလုံးလျားလျားကြီးလက်ခံလိုက်ပြီ၊ သူမစိတ်ကိုလွှတ်၍ကာမဂိမ်းကိုဦးဆောင်နေလိုက်ပေပြီ။

“အားးး ဟာ့ မောင်..မောင်.. အာ့ အာ့ အာ့”
ပလောက် ပလောက် ပလောက်၊ ဖတ် ဖတ် ဖတ်

“အားးး ရှီးးး မမဒါ..၊ မရယ်…မောင့်မိန်းမ..မကိုသိပ်ချစ်တယ်”

“မမလဲမောင့်ကိုချစ်တယ်…. အားး အားး ဟာ့ ယောက်ကျားရယ်၊ မိန်းမ ယောက်ကျားကိုချစ်တယ်…”

ဒါလီကဆောင့်ရင်းမှသားဖြစ်သူဆက်အောင်နှုတ်ခမ်းတွေက်ိုကုန်းပြီးအငမ်းမရစုပ်နမ်းနေသည်။
ဆက်အောင်ကသူ့အမေဖြစ်သူ၏ဖွံ့ထွားသောနို့ကြီးများကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆုပ်ချေရင်း၊ အောက်မှနေ၍ဆောင့်ချက်နှင့်အညီကော့ကော့ထိုးကာ
အချက်ကျကျပြန်ပင့်ဆောင့်ပေးနေသဖြင့်ဒါလီလင်းမှာကောင်းလှသောကာမအရသာကိုမိန်းမိန်းမူးမူးခံစားနေရသည်၊

“အားဟားး..ယောက်ကျားရေပင့်ဆောင့်ပေး…အား.. အား အဲ့လိုမျိုး..”

ဒါလီလင်းကလီးကိုဖိကြိတ်ပြီးစကောဝိုင်းနေရင်းအော်သည်။

“အူးးးးဟူး…ယောက်ကျား၊ မိန်းမပြီးတော့မယ်…”

ဒါလီတစ်ယေက်အောက်နှုတ်ခမ်းကိုသွားနဲ့ကိုက်၊ အံလေးကြိတ်ပြီးခေါင်းလေးမော့ကာမော့ကာနှင့်
သားဖြစ်သူ၏လီးပေါ်စိတ်ရှိလက်ရှိဆောင့်၍ဆောင့်၍ချနေသည်။
ဒါလီနှင့်ဆက်အောင်တို့နှစ်ယောက်မှာအရှက်တရားတွေဘယ်ရောက်ကုန်ကြပြီမသိ၊
သားအမိအရင်းကြီးတွေဖြစ်လျက်နှင့် ယောက်ကျား မိန်းမဟု အပြန်အလှန်တွင်တွင်ကြီးခေါ်ကာ စိတ်လိုလက်ရလိုးနေကြသည်။
ကာမဆိပ်၊ ရာဂဆိပ်က ဘယ်သူ.ကိုမှချွင်းချက်မထားပါ။ အသိတရားတွေကိုအမိုက်မှောင်အတိဖုံးစေ၏။
သားအမိမှာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်လင်မယားလို့ခံယူပြီးလိုးနေဆော်နေကြတော့သည်လေ…။

“အား ရှီး ဖတ်က် မိန်းမရေ ယောက်ကျားလဲပြီးပြီ အားးးး အင်းးးဟင်းးးး”

ဒါလီလင်းတစ်ယောက် ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲတုန်တုန်တက်ပြီး ဆက်အောင်ရင်ပတ်ပေါ်မှောက်ကျသွားတော့၏။
မိနစ်အနည်းငယ်အကြာမှာတော့.. ဒါလီလင်းက သားလင်လေးက်ိုမြတ်နိုးစွာဖက်ထားပြီး ဆက်အောင်၏ရင်ခွင်ထဲတွင်ခေါင်းဝှက်ထား၏။
ဆက်အောင်ကလဲ ချစ်မေမေမိန်းမ၏ ကျောပြင်လေးကိုလက်နဲ့ပွတ်သပ်ပေးလိုက်၊
ဖင်ဆုံဖွေးဖွေးကြီးကိုပွတ်ပေးလိုက်ဖြင့်ကစားပွဲအပြီးကြည်နူးမှုများက်ိုရယူနေကြသည်။

“မောင်…ဟိုနေ့တွေကမောင်နဲ့အတူပါလာတာသီဟမဟုတ်လား..”

“ဟုတ်တယ်လေ၊ မောင်နဲ့တွဲတာသူပဲရှိတာပဲ….မမနဲ့တူတူလာကြတာကလဲ အန်တီမာလာနဲ့အန်တီသွဲ့တို့ပဲမဟုတ်လား..”

“သေချာတာပေါ့…ဘယ်သူတွေရှိရဦးမှာလဲ၊ မမကသူတို့အပြင်တခြားဘယ်သူနဲ့မှမတွဲတာ။
ဒါနဲ့မောင်က ပွဲမှာတွေ့ခဲ့တာမေမေတို့ဆိုတာကို၊ သီဟကိုပြောဖြစ်ခဲ့သေးလား၊ သူကရောရိပ်မိနေလား”

“လုံးဝမရိပ်မိပါဘူးမမရယ်၊ ပြီးတော့သူ့ကိုဘယ်ပြောမှာလဲ၊ ဒီကိစ္စကပြောလို့ကောင်းတာမှမဟုတ်တာ၊ ကိုယ့်အထုပ်ကိုယ်ဖြေပြသလိုဖြစ်နေမယ်”

“မမရောပဲ၊ မာလာတို့ကိုလုံးဝမပြောခဲ့ဘူး၊ သူတို့ကအတင်းမေးသေးတာ၊ ဒိုင်ရှိုထားတယ်ထင်လို့၊
ကဒ်ပြားပျောက်သွားတယ်လို့ ပြောလိုက်တော့မှ တခါထဲလမ်းပိတ်သွားတယ်”

“ဟင်..ဒါဆိုနဲ့သားနဲ့မေမေကအိုင်ဒီယာချင်းတူနေပြီ သားလဲသီဟကိုဒီလိုပဲပြောခဲ့တာ…”

“ဟွန့်..ပြောရင်းနဲ့ သားပြန်ဖြစ်သွားပြန်ပြီလား..”

“မေမေကလဲ..ပါးစပ်အကျင့်ပါနေလို့ပါ”

“အမယ်.. စောစောကတော့ မမ၊ မမနဲ့ အတင်းဝင်လုံးပြီးတော့ သူများကိုမယားလုပ်သွားတာမဟုတ်လား၊
ခုမှမေမေပြန်ခေါ်နေတယ်၊ ဘယ်သားမှကိုယ့်မေမေကိုဒီလိုပြန်မလိုးဘူး..သိလား..”

“အခု..ဒီသားကလိုးပြီးပြီလေ..၊ မေမေလို့ခေါ်ပြီးချစ်လို့မရဘူးလားဟင်..၊ အဲ့လိုချစ်ရတာပိုဖီလင်လာသလိုပဲ။ ပိုပြီးရင်ခုန်ရသလိုပဲ..”

“အို…သားရယ်၊ မေမေလို့စိတ်ထဲထားပြီးလိုးချင်လို့လား…၊ မေမေကတော့သားလို့စိတ်ထဲထားပြီးခံရမှာ မရဲသေးဘူး..”

“မေမေရယ်..အမှန်တရားကိုလက်ခံလိုက်စမ်းပါ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မေမေကသားမိန်းမဖြစ်ပြီးသွားပြီပဲ၊ ဘယ်လိုပဲခေါ်ခေါ် ပြောင်းမရတော့ဘူး။
ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ကိုမွေးထားတဲ့အမေကိုပြန်လိုးနေရတယ်ဆိုတဲ့ရင်ခုန်မှုက ပိုပြီးစိတ်လှုပ်ရှားရတယ်၊
မေမေလဲခံစားကြည့်လိုက်ပါ။ သားတို့ထပ်ချစ်ကြရအောင်..ချစ်မေ..မိန်းမရယ်…”

“အို…အု..”
ပွိ..ပြွတ်..ပြွတ်

စကားအဆုံးဆက်အောင်က ဒါလီလင်းကိုရင်ခွင်ထဲအတင်းဆွဲဖက်သွင်းလိုက်ပြန်ပြီး၊
မွေးမိခင်၏စွဲမက်ဖွယ်နှုတ်ခမ်းဖူးလေးများကိုအတင်းဆွဲစုပ် ကစ်စင်ရိုက်၍နမ်းလိုက်ပြန်တော့သည်။

ဒါလီမှာလည်းဆက်အောင်ပြောမှသူမမှာသားအရင်းနှင့်ခံနေရပါလား ဆိုသောအသိစိတ်တွေပြန်ဝင်လာပြီး
ပြောမပြတတ်နိုင်သောရာဂစိတ်လှိုင်းများကဆူပွက်ထကြွလာပြီး စောက်ရေများကတသွင်သွင်စီးကျလာပြန်သည်။
သူမ မထိမ်းနိုင်ပြန်တော့ပါ။ အသိဝင်လာချိန်တွင်သားဖြစ်သူဆက်အောင်က ပေါင်ကြားထဲတွင်ခေါင်းနှစ်ပြီး
စောက်ရေများကိုအရသာရှိစွာသောက်သုံးနေပြန်ပြီ။ သူမ ဆတ်ကနဲ ထွန့်ကနဲဖြင့် သားကပေးသောဘာဂျာအရသာကိုခံစားနေရသည်။

ခဏအကြာမှာတော့…..
ကျွိကျွိ..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဗြစ်..ဗြစ်..ဖန်း..ဖန်း..

ကျယ်ဝန်းသားနား၍ အဖိုးတန်ပစ္စည်းများဖြင့်သာတန်ဆာဆင်ထားသော လူဂုဏ်တန်အိမ်ကြီးတစ်ဆောင်ရဲ့
အိပ်ခန်းကျယ်ဖဲမွေ့ယာကြီးပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ပေါင်ကားပြီးဖင်ကြီးပင့်ကာကုန်းပေးနေသော
အသက်၄ဝမပြည့်တတ်သေးသည့် သက်လတ်ပိုင်းမိန်းမရွယ်တစ်ယောက်ကို
အားကောင်းမောင်းသန်ပျိုရွယ်သည့် အသက်၂ဝ မရှိတရှိလူငယ်တစ်ယောက်ကဒူးထောက်ပြီး
အားရပါးရမညှာမတာဆောင့်ဆောင့်ပြီးလိုးနေသည်ကို မိတ်ဆွေတို့အသာသွားကြည့်လျှင်တွေ့နိုင်ပေမည်။

ဖောင်းကားပြီးနောက်သို့ပြူထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ပြူးပြူးကြီးထဲတွင် အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့မာကျောသောလီးတံကြီးက
အရှိန်ဖြင့်တဖြောင်းဖြောင်းရိုက်သွင်းနေသည်။ လီးကြီးတတစ်ကြိမ်အထုတ်အသွင်းလုပ်တိုင်းမှာလဲ
စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကလိပ်လိပ်ပါလာပြီးဖြူဖြူစေးစေးအနှစ်တွေက တပါတည်းထွက်လိုက်လာသည်။
လီးတံကြီးနောက်မှဥကြီးတွေကလီးအဆုံးဝင်ဝင်သွားတိုင်း ဖင်ဖြူဖြူကြီးတွေကိုစည်းချက်ကျကျတဖတ်ဖတ်ရိုက်လျက်ရှိသည်။

ဖြောင်း ဖြောင်း…ဖြောင်း..ဖတ်ဖတ်ဖတ်..ဗြိ..ဗြိ..ဒုတ်..

“အား..အား..အား..အာ့..အာ့..အင့်ဟင့်..ဟင်းးး”

မိန်းမရွယ်၏ မချိမဆန့်နှင့်လား၊ ဖီလင်အပြည့်နှင့်လား မသဲကွဲသောညည်းသံတွေက တစ်ခန်းလုံးမှာညံနေတော့သည်။

“အားးးသားးး သားရယ် ဆောင့် ဆောင့်.. ကောင်းတယ်..အရမ်းကောင်းနေပြီ..
မေမေ့ကိုမညှာနဲ့..စောက်ဖုတ်ကြီးပြဲသွားပစေ..၊ ကွဲရင်ကွဲသွားပစေ….
မအေလိုးလေး..ဆောင့်..၊ မိန်းမကိုဆောင့်စမ်း..၊ သေအောင်ဆောင့်စမ်း..”

“အားးးး ရှီးး မေမေ…ဖာ့က်..ကိုယ့်အမေစောက်ဖုတ်ပြန်လိုးရတာကောင်းလိုက်တာ..
ရှစ်..လီးကိုအီဆိမ့်နေတာပဲ..အားးးး မေမေ…အားးးး ငါလိုးမ မိန်းမ..”

စကားအသုံးအနှုန်းများလဲကြမ်းသည်ထက်ကြမ်းလာတော့သည်..။
ထိုမြင်ကွင်းကား ဒါလီလင်းဟုခေါ်သည့်အမေနှင့်ဆက်အောင်ဟုခေါ်သည့်သား၊
သွေးသားရင်းချာ၊ သားအမိအရင်း၂ယောက်တို့၏သွေးသားချင်းနှော အချစ်ပွဲကြီးဝင်၊ ကာမပွဲကြီးကရာစင်မြင့်ကြီးပင်တည်း။

သူတို့ကားအမိ၂ယောက် လင်နှင့်မယားစုံတွဲတို့လုပ်လေ့ရှိသောတာဝန်ကိုပျော်ပျော်ကြီးလုပ်နေခြင်းဖြစ်၏
လင်ကြီးဖြစ်သူကျန်းမာရေးကျဆင်း၍ အရာရာမစွမ်းဆောင်နိုင်တော့ပဲ ရောဂါသက်သာစေရန်ခရီးထွက်အနားယူနေရချိန်တွင်၊
ဒါလီလင်းတစ်ယောက်ကတော့ ရင်ထဲအသည်းထဲစွဲလမ်းသွားရသောသားဖြစ်သူလင်ငယ်လေးနှင့်
အိမ်ထဲကအိမ်ပြင်မထွက်၊ အတွင်ကြီးချစ်ပွဲဝင်လျက်ရှိလေသည်။ စိတ်ကြိုက်လိုးနေဆော်နေကြတော့သတည်း…။

သူတို့၂ယောက်စလုံးက သူတို့၏အဖြစ်ကြီးကိုပေါက်ကြား၍အရှက်မရစေရန်
သူငယ်ချင်းများကိုကဒ်ပြားများပျောက်သွား၍ အဆက်အသွယ်မရှိကြဟု အပြီးပြတ်ပိတ်ပြောထားကြသော်လည်း။
မယုံနိုင်ကြသေးပဲ သီဟက ဆက်အောင်၏လှုပ်ရှားမှုများကို၎င်း၊
မာလာသော်နှင့်သွဲ့သွဲ့က ဒါလီလင်း၏ခြေလှမ်းများကို၎င်း အကဲခတ်စောင့်ကြည့်နေကြသေးသည်။

သီဟကဆက်အောင်တစ်ယောက်သူမသိပဲပျောက်နေပြီးခြေလှမ်းမှားနေသည်ကိုမတွေ့ရခြင်း…၊
မာလာတို့မှာလည်း ဒါလီတစ်ယောက် အပြင်သွားလျှင်သူတို့နှင့်သာတပူးတွဲတွဲရှိနေ၍
ကျန်အချိန်တွင်အိမ်မြဲနေသည်ကိုသာတွေ့ရသောကြောင့် ဘယ်လိုမှမထင်တတ်ကြတော့ပေ။

ဒါပေမယ့်သူတို့မသိလိုက်ကြသည်မှာ သူတို့သူငယ်ချင်း၏ ဖန်စီပါတီပွဲဖူးစာရှင်မှာ
သူတို့ထင်သလိုအပြင်တွင်ချိန်း၍တွေ့ဆုံကြရခြင်းမျိုးမဟုတ်ပဲ၊ အိမ်ထဲကအိမ်ပြင်မထွက်ပျော်ပျော်ကြီးဆင်နွှဲနေကြသည်ကိုပင်တည်း။
သူတို့ဘယ်လိုမှမထင်ထားသည့်အကွက်ပင်ဖြစ်လေသည်။
ဒါကြောင့်ကဒ်ပြားပျောက်လုပ်ဇာတ်ကိုဆက်၍သံသယမရှိကြတော့ပဲမေ့ပျောက်စပြုလာကြလေပြီ၊ ဆက်လက်မေးမြန်းခြင်းမရှိကြတော့။

ဒါကြောင့်ပင်ဒါလီလင်းနှင်ဆက်အောင်တို့နှစ်ယောက် တစ်နေ့တစ်ခြား စိတ်အနှောင့်အယှက်ကင်းကင်းဖြင့်
ချစ်ဗျူဟာကြီးကိုစိတ်လွတ်လက်လွတ်ခင်းနေနိုင်ကြပြီဖြစ်သည်။

ကံကြမ္မာ၏လှည့်ကွက်ကမျက်လှည့်ပြပြီး မမျှော်လင့်ပဲမရှောင်သာအောင်တွေ့ဆုံစေပြီး သူတို့သားအမိရင်း ၂ယောက်ကိုအချင်းချင်းပြန်ညားစေခဲ့သည်၊
သူတို.သိတော့နောက်ကျသွားခဲ့ပြီ။ သူတို့ကိုယ်တိုင်ကလဲရှောင်လွှဲဖို့မကြိုးစားကြပဲအတင်းဇွတ်တိုးဝင်ခဲ့ကြသည်၊
ဘယ်လိုဖူးစာရေးနတ်ပဲ့ကများ ကျီစားသည်မသိအခုသူတို့၂ယောက်လင်မယားအဖြစ်ညားနေမိကြပြီလေ။

“အားးး မေ..မေမေ..မမဒါ…မိန်းမရယ်..”

“အူးးးးစစ် အားးးဟာ့..သား..ကိုဆက်..မေမေပြီးပြီ.. ယောက်ျားရယ်…လင်လေးရယ်..၊ မိန်းမပြီး…ပြီ.. အင်းးးဟင်းးး”

ဒီအဖြစ်အပျက်ကို ဖူးစာကြောင့်ညားရသည်ဟု ရမယ်ပြုရမည်ဆိုပါက၊ မျက်နှာဖုံးစွပ် ဖန်စီပါတီကိုသွားမိခြင်းကြောင့်ဟုပဲပြောရပေတော့မည်။
ဤဇာတ်လမ်းခေါင်းစဉ်တွင်ရေးထားသကဲ့သို့ပင် “ဖန်စီမျက်နှာဖုံးဖူးစာ” ဟုပင် ယ်ိုးစွပ်ရတော့မည်မဟုတ်ပါလား….။

ပြီးပါပြီခင်ဗျာ….ဖန်စီမျက်နှာဖုံးဖူးစာ။

သူတို.မိသားစုတွေဘဝ ဘယ်လိုရှေ.ဆက်သွားကြတယ်ဆိုတာတော့ကျနော်လည်းမပြောတတ်တော့ဘူး။
ဇာတ်လမ်းဆုံးအောင်ဖတ်ရှုအားပေးတာ ကျေးဇူးတင်လျက်….

(လမင်းကြီး)