အပိုင်း(၂၁)
ကျေးကျေးရဲ့စောက်ဖုတ်လေးထဲမှထိမ်းလို့မနိုင်ပဲညှစ်ထုတ်ထွက်ကျလာသော စောက်ရည်များ၏အရသာက
သူ့အဖို့ဆွဲဆောင်ညှို့ယူမှုအပြည့်ရှိပြီး..ချိုမြလှသည်ဟုထင်နေမိ၏။
သူကသမီး၏စောက်စေ့လေးပေါ်တွင် လျှာကိုအသာအယာဖိပွတ်လိမ်းလှည့်ယက်စုပ်ပေးရင်းကစားနေလိုက်သည် ။
“အိုး… ဖေဖေရယ်… ဖေဖေ..ဟင့် ..ဟင့်..”
သမီးလေးရဲ့ ဖီလင်အပြည့်နဲ့တလှပ်လှပ်အော်ညည်းသံက သူ့စိတ်တွေကိုပိုပြီးကြွတက်လာစေသည်။ သူကလျှာဖျာလေးဖြင့်
စက်ဝိုင်းသဏ္ဌာန်ငြင်သာနူးညံ့စွာနဲ့ပတ်ချာလှည့်ယက်နေရာမှစောက်စိလေးကိုပိုဖိစုပ်လိုက်ပြီး၊ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးမွှေ့ပြီးဖိယက်တော့၏။
“အူးးး..အင်းးမ်မ်မ်..”
ကျေးကျေးကတွဲလောင်းကျနေဆဲဖြစ်နောက်ထပ်ခြေတစ်ချောင်းကိုပါ၊ အပေါ်သို့ဆွဲတင်လိုက်ပြီးပေါင်နှစ်ဘက်ကိုပို၍ချဲပြီးဖြဲကားပေးထားသည်။
သူမရဲ့လက်နှစ်ဘက်စလုံးကလည်းအဖေ့ခေါင်းကိုစုံကိုင်ပြီးဆံပင်တွေကိုဆုပ်ဆွဲနေမိလေသည်။
ဦးရဲထွတ်ကလည်းသူ့ရဲ့လက်မောင်းကြီနှစ်ဘက်ကိုသမီးရဲ့ပေါင်တံဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးတွေရဲ့တံကောက်ကွေးတွေထဲကိုလျှိုသွင်းပြီ
ချုပ်ကိုင်လိုက်နိုင်လေပြီ။ ဒီတော့သမီးကိုဘာဂျာကိုင်နေရတာပိုပြီးစီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိလို့လာသည်။
“ဖေဖေ..သမီးမနေနိုင်တော့ဘူး၊ အူးးး..ကောင်းတယ်..ရှီးးး..”
ကျေးကျေးကသူ့အဖေမျက်နှာကြီးကိုသူ့မစောက်ဖုတ်နဲ့အတင်းဆွဲဖိပြီးကပ်ပွတ်ပေးနေပြန်သည်။
ဦးရဲထွတ်လည်းကျေးကျေးဆီကစောက်ရေတွေဒလဟာစီးထွက်လာခဲ့တဲ့အထိ၊ ဒလစပ်ကြီးစုပ်လိုက်ယက်လိုက်လုပ်နေခဲ့ပြီး၊
ထွက်လာသမျှသီရဲ့စောက်ရေတွေကိုသောက်သုံးမျိုချပစ်လျက်ရှိသည်။
ဒါလောက်များပြားလှသောအချစ်ရေများစီးထွက်ကျလာတာက သူ့သမီးရဲ့စောက်ဖုတ်လေးအနေနဲ့ပေါက်ကွဲထွက်မတတ်တောင်နေတဲ့
သူ့လီးကြီးနဲ့အချစ်စမ်းပြီးအလိုးခံဖို့အဆငိသင့်ဖြစ်နေပြီဆိုတဲ့လက္ခဏာကိုပြနေသည်။
ဒါပေမယ့်သူကဘာဂျာမှုတ်နေရတဲ့အရှိန်နဲ့အရသာရဲ့တဏှာကိုမဖြတ်နိုင်သေးဘူး။ ပြီးတော့သူကနောက်တစ်ခုတိုးလုပ်ချင်နေသေးသည်လေ။
သူကလျှာကိုသမီးရဲ့စောက်ဖုတ်ဘေးတစ်ဖက်တချက်တစ်ဆက်ထဲရှိနေတဲ့ဖင်သားလေးတွေဆီကိုကျော်ပြီးတလွှားချင်းယက်ပေးလိုက်သည်။
ပြီးတာနဲ့ဖင်သားစူစူလေးနှစ်ခြမ်းကြားအလယ်ကစအိဝဖင်ပေါက်လေးကိုဖိဆွဲရင်းလျှာဖျားနဲ့ဇောင်းလေးထိုးပြီးယက်ပေးလိုက်တော့သည်။
ဖင်ဝလေးကိုယက်ပေးဖို့အတွက်သူ့ရဲ့မျက်နှာကိုအောက်ပိုင်းလျှောပြီးပိုချလိုက်ရတဲ့အတွက်သူ့ရဲ့မျက်နှာနဲ့နှာခေါင်းကစောက်ဖုတ်နဲ့အတိအကျ
ပွတ်မိတော့သည်။ သူကပါးစပ်လှုပ်ပြီးဖင်ပေါက်လေးကိုထိုးယက်တာနဲ့၊ နှာခေါင်းကရော၊ ရိတ်ထားတာနှစ်ရက်လောက်ရှိလာလို့
ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေတဲ့သူ့နှုတ်ခမ်းမွေးငုတ်စိလေးတွေကရော၊ စောက်ဖုတ်လေးကိုပွတ်ပြီးမထိတထိကလိတော့တာပဲ။
ဒီလိုဖင်ပေါက်ရောစောက်ပေါက်ပါနှစ်ပေါက်ပြိုင်တူကလိခံနေရသလိုဖြစ်သွားတဲ့ကျေးကျေးလည်းထွန့်ထွန့်ခါနေရတော့သည်။
“အိုး… ဖေဖေရာ..အင်းးး..ဟင်းး..”
ကျေးကျေးမှာဖင်လေးကိုလည်းရှုံ့၊ စောက်ဖုတ်လေးကိုလည်းညှစ်ထားမိရင်း၊ ဗိုက်သားလေးတွေကလည်းငြိမ်သက်မနေနိုင်ပဲ၊
တလိမ့်လိမ့်တုန်နေသည်။ ဦးရဲထွတ်လို ပလေးဘွိုင်အို၊ ရင့်မာကြီးတစ်ယောက်အဖို့ကတော့ ဒီအခြေအနေဟာ၊
သူ့သမီးလေး ကာမအထွတ်အထိပ်အအကောင်းဆုံးနေရာကို ရောက်တော့မယ်ဆိုတာ သိနေခဲ့ပြီ။
သူ့ကသမီးကိုကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်လုပ်ပေးဖို့အတွက် သူ့လျှာကို အောက်ခြေကနေစဆွဲလာခဲ့တာ၊ ဖင်ပေါက်ကစပြီးဖင်ကြားတစ်လျောက်နဲ့
စောက်ပတ်ကိုဖြတ်လို့၊ စောက်စိထိပ်ရောက်တဲ့အထိအထိ ဆွဲယက်ပြီးတက်လာခဲ့သည်။
“အမလေးးး..ဟီးးး..ဖေဖေ..အားးး..”
စောစောလေးကပြန်ငြိမ်သွားပြီးခေါင်းကိုကိုင်ရုံကိုင်ထားတဲ့လက်တွေက၊ ထန်တက်လာတဲ့စိတ်တွေနဲ့အတူ။
အဖေ့ခေါင်းကဆံပင်တွေကိုနောက်တစ်ကြိမ်အတင်းဆွဲမိပြန်သည်။
ဦးရဲထွတ်ကအရှိန်ကိုမြှင့်လိုက်ပြီးလျှာဖျားလေးကို တောင့်ပြီးချစ်သမီးလေးရဲ့စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့၊ ထပ်မံထိုးသွင်းမွှေနှောက်လိုက်ပြန်တော့သည်။
“ဖေဖေ..ဖေဖေ..အူးဝ်းးး..ဖေဖေ..”
ကျေးကျေးခံစားနေရတဲ့ ကောင်းခြင်းတွေက၊ မခံမရပ်နိုင်။ သူမကကျောလေးကကားနောက်ဖုံးကြမ်းပြင်မှမနေနိုင်စွာကြွတက်လာသည်။
သူမလက်နှစ်ဖက်လုံးသုံးပြီး၊ ဖေဖေ့မျက်နှာကြီးကိုသူ့စောက်ဖုတ်နဲ့အတင်းဖိပွတ်ပြီးကပ်ထားမိသည်။
ဦးရဲထွတ်ကလည်းအညံ့မခံပေ။ သူ့သမီးလေး အထွတ်အဖျားရောက်ခါနီး၊ ပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်နေပြီဆိုတာသူသိနေပြီ။
ဒါကြောင့်လျှာကိုရပ်လိုက်ပြီးခေါင်းကိုအနည်းငယ်ဆတ်ခနဲရမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့တိုက်ရိုက်ယက်နေရာကနေ ..အဖုတ်အပြင်၊
ပေါင်ခြံအစပ်နားကခွကြားနေရာလေးကိုပြောင်းယက်ပေးလိုက်သည်။
“ဟင့်အင်း… ဟူး”
ကျေးကျေး၏ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်စွာနဲ့၊ ရှည်လျားပြီး အသက်ရှုမဝတဲ့ညည်းသံလေးကထွက်လာသည်။
သူမ၏ ရင်ဘတ်လေးက ပြင်းထန်စွာလှိုက်ဖိုတုန်ခါနေသည်။ သို့သော် ကောင်မလေးကအမှန်တကယ်မပြီးသေးပေ။
ဆယ်စက္ကန့်လောက်ပဲကြာမည်။ ဦးရဲထွတ်က၊ သူ့သမီးမှာအရမ်းမြင့်တက်နေပြီဖြစ်သောဖီလင်မှအတန်ငယ်ဖြေလျော့သွားပြီဟုအာရုံရလိုက်သည်နှင့်
သူကလျှာကို တစ်ခါထပ်ပြီးစောက်စိလေးပေါ်သို့နေရာပြန်ရွှေ့လိုက်ပြန်ပြီး လျှာဖျားလေးနှင့် နူးညံ့စွာပြန်ကလိပေးနေပြန်သည်။
“အင်းမ်မ်…ဖေဖေ… ဖေဖေ…အင်းမ်..ဟာ့..”
စောစောကသူ့အဖေခေါင်းကိုသာသာလေးသာကိုင်ထားသောသော သူမ၏လက်တွေ သူ့ဆံပင်တွေကိုခပ်တင်းတင်းလေး
ထပ်မံဆွဲဆုပ်ပွတ်သပ်လာပြန်သည်။ ဦးရဲထွတ်က၊ သမီးရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကို စပြီး လျှာနဲ့ခပ်ဖိဖိလေးယက်ပေးလိုက်ကာ
သမီးအတွက်ပျော်ရွှင်သာယာမှုလေးကိုစတင်တည်ဆောက်ပေးလိုက်သည်။
သူကလျှာလေးကိုတောင့်အောင်ထားပြီးစောက်ခေင်းလေးထဲကို တင်းတင်းလေးထိုးထည့်ကလိပေးနေသည်။
“အိုး… ဟင့်..ဖေဖေရယ်..”
ကျေးကျေးကစောက်ဖုတ်လေးကိုညှစ်ပေးနေရင်း ခေါင်းလေးကိုလည်းရမ်းရင်းအသံမျှင်းမျှင်းလေးနဲ့ညည်းနေသည်။
ဦးရဲထွတ်ကလည်းသူ့လျှာလေးကိုစောက်ခေါင်းထဲကဆွညှစ်ပေးနေတဲ့အထိအတွေ့ကအစရင်တလှပ်လှပ်နဲ့ခံစားနေရသည်။
သူ့လီးကိုများထိုးထည့်လိုက်ရလို့ကတော့၊ ဘယ်လောက်အကြီးအကျယ်ကောင်းလိုက်မလဲ။
သူကလျှာကိုအထဲနက်နက်ဝင်နိုင်အောင်ကြိုးစားပြီးမွှေနှေက်ထိုးနှိုက်ကလိနေသည်။
အဖုတ်အထဲကလျှာဖျားလေးကိုဆွဲစုပ်ခံနေရတဲ့ဖီလင်လေးကတမျိုးကောင်းနေသည်။
“ရှူးးးစ်… ဖေဖေ… သ..သမီး… မနေနိုင်တော့ဘူး… စစ်စ်ရှ်…ဟင်းးး..”
ဦးရဲထွတ်ကသူ့သမီးရဲ့အခြေအနေကိုကြည့်ပြီး ကောင်မလေးရဲ့ရာဂရမ္မက်စိတ်ရိုင်းလေးတွေမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ကြွလာအောင်
ဆွပေးနိုင်တာကိုပဲစိတ်ထဲကပြုံးပြီးကျေနပ်နေမိသည်။ သူကသမီးစောက်ခေါင်းလေးထဲလျှာနဲ့ပိုပြီးဖိဖိစီးစီးလိုးပေးနေတာကိုပဲ
ယခုအာရုံစိုက်ထားသည်။ တက်ခွပြီးလီးနဲ့လိုးပစ်လိုက်ဖို့တော့မပြင်သေးပေ။
ကျေးကျေးရဲ့စောက်ဖုတ်ကလေးထဲကတော့ဆွဲစုပ်ညှစ်ပေးနေတာကပိုစိပ်၊ ပိုပြင်းလာသည်။ စောက်ခေါင်းထဲကလည်း
အရည်တွေပိုပြီးညှစ်ထုတ်ချလာသည်။ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်လေးကတော့တကယ်ကိုပဲအရာရာအတွက် အဆင်သင့်ဖြစ်နေလေပြီ။
ကျေးကျေးကလည်းသိနေသည်။ စောစောပိုင်းလေးကသူမကဖေဖေ့ကိုကျီစယ်သလိုနှင့်မဆတ်တငံ့ဖြစ်အောင် ကစားခဲ့ခြင်းအား၊
ဖေဖေကလက်တုန့်ပြန်တော့မယ်ဆိုတာကိုလေ။ ဒါပေမယ့်လည်းအခုတော့သူမကဖေဖေ့ထံမှလိုလိုလားလားဖွင့်တောင်းလိုက်ပြီဖြစ်သည်။
“ဖေဖေရာ..သမီးလုံးဝမရတော့ဘူး..သမီးကိုလိုးပါတော့နော်..ရှီးးးအီးး..”
ကျေးကျေးကတဏှာသံလေးမျှင်းမျှင်းဖြင့်၊ မိမိ၏မွေးသဖခင်အရင်းကြီးကိုသူမအား လိုးပေးပါရန်၊
မရှက်နိုင်မကြောက်နိုင်တော့ပဲပြောမိတော့၏။ စောက်ဖုတ်ထဲကတစစ်စစ်ခံစားနေရမှုကြောင့်၊ တုန်လှုပ်နေသည့်စည်းချက်အတိုင်း၊
အကြောလေးတွေတောင်တဒပ်ဒပ်တုန်ပြီးဆွဲနေသည်။ လက်နှစ်ဖက်ကအဖေဖြစ်သူကိုသူမပေါ်ထပ်မိစေရန်၊ ကြိုးစားပြီးသူမဘက်ဆွဲချနေ၏။
ဒါပေမယ့်သူမခန္ဓာကိုယ်ကအားနည်းပျော့ဖတ်နေပြီးထင်သလောက်အင်အားကမရှိပေ။
“ဟင့်..ဖေဖေရယ်၊ သမီးမနေနိုင်တော့လို့ပါ၊ သမီးကိုမနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့..”
ဦးရဲထွတ်ကသမီးရဲ့စောက်စိလေးကိုဖိဖိယက်ရင်းလျှာလေးကိုမွှေ့ပေးနေသဖြင့် ကျေးကျေးမှာအဖေ့မျက်နှာကို စောက်ဖုတ်လေးဖြင့်
ကော့ထိုးရင်းပွတ်ဆွဲနေမိသည်။ ဦးရဲထွတ်လည်းတူတူပါပဲ၊ ကောင်းနေတဲ့ခံစားချက်ကရူးမတတ်ပင်ဖြစ်သည်။
သူကအခုသမီးရဲ့အဝတ်အစားမဲ့ကိုယ်လေးတစ်ခုလုံးကို လျှာဖြင့်အနှံ့လိုက်ယက်ပေးနေတော့သည်။
“ဖေဖေလုပ်တော့မယ်နော်..သမီး..”
သူကမျက်နှာကိုကျေးကျေး၏နားရွက်နားသို့တိုးကပ်လာပြီး၊ တိုးတိုးလေးကပ်ပြောလိုက်သောအသံနှင့်အတူ၊
အာငွေ့နွေးနွေးလေးကနားရွက်ဖျားနှင့်နားတွင်းလေးကိုရိုက်ခတ်မှုတ်သွင်းပေးနေသည်။
အဝတ်အစားတွေလုံးဝမရှိသောသားအဖနှစ်ယောက်လုံး၏ကိုယ်ခန္ဓာအထက်ပိုင်းများကတင်းကြပ်စွာပူးကပ်နေပြီဖြစ်ရာ၊
ကျေးကျေး၏ပြည့်ဖြိုးအိတင်းသောနို့သားစိုင်လေးများမှာကိုယ်ခန္ဓာနှစ်ခုနှင့်အဖေ့ရင်အုပ်ကြီးကြားဖိညှပ်ခံထားရသဖြင့်
လေပူပေါင်းကြီးများလိုဘေးသို့အိထွက်လာနေသည်။
ဦရဲထွတ်၏ကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာလည်းခါးကိုကော့ပြီးအတင်းကပ်ထားရာ၊ မတ်မတ်ကြီးတောင်လျက်တန်းနေသောသူ့လီးကြီးထိပ်က
ဒစ်ဖူးကြီးကသူ့သမီးလေးရဲ့စောက်ဖုတ်အဝလေးနှင့်တစ်လက်မပင်မကွာတော့ချေ။
“သမီးကိုလိုးတော့လေ..ဖေဖေ၊ ဖေဖေလည်းသမီးကိုလိုးချင်နေတာကြာပြီမဟုတ်လား..စီးးရှ်..”
ကျေးကျေးကဖေဖေ့ကိုတိုးတိုးလေးပြန်ပြောနေစဥ်စကားကမဆုံးလိုက်ပေ။
သူမပါးစပ်ကလွတ်၍အသံလေးထွက်ပြီးညည်းလိုက်မိသည်။ ဘာဖြစ်လို့လည်းဆိုတော့ အဖေဖြစ်သူရဲ့လီးထိပ်ကြီးက
သူမရဲ့စောက်ဖုတ်လေးအဝမှာထိနေပြီလေ။ ပြီးတော့ဖြေးဖြေးချင်းညင်ညင်သာသာတိုးဝင်ဖို့ကြိုးစားနေတာလေ။
—————————————–
အပိုင်း(၂၂) ဆက်ရန်
တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် (Step by Step)
အပိုင်း(၂၂)
“ဟား…၊ သမီးရဲ့စောက်ပတ်လေးကကြပ်နေတာပဲကွာ..၊ ကောင်းလိုက်တာသမီးရယ်။ ပထမတန်းပဲ..၊ ဖေဖေလီးဆိမ့်နေပြီ..”
ကျေးကျေးရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကအတွင်းသားနုနုလေးတွေက၊ ဝင်လာတဲ့အဖေ့လီးကြီးကိုစညှစ်ပေးနေပြီ။
အတွင်းသားလေးတွေကနွေးအိနေသည်၊ ဒါပေမယ့်စုပ်အားနဲ့ ညှစ်အားကတော့သန်မာလှသည်။
ဦးရဲထွတ်ကတကယ်ထိုးသွင်းမည်ဆိုတော့လည်းလျောလျောလျူလျူဝင်သွားဖို့ကခက်နေပြန်သည်။
ဒါကြောင့်သမီးငယ်စိတ်ပြေလျော့စေရန်ပါးစပ်မှထုတ်ဖော်ချီးမွမ်းပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။
သူ့သမီးကျေးကျေး တဖြည်းဖြည်း အကြောလေးတွေပြေလျော့လာတော့မှသူ့ကွမ်းသီးခေါင်းကြီးကိုနည်းနည်းချင်းစီချော့ထိုးထည့်သည်။
လီးကြီးကဖြည်းညှင်းစွာစောက်ပေါက်လေးထဲတတိတိမြုပ်ဝင်သွားလေသည်။
စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ဖက်ကဘေးသ်ု့အာထွက်လာကာသူ့အဖေရဲ့အသားချောင်းကြီးကိုနည်းနည်းချင်းစီမျိုစုပ်သွင်းသွားလေသည်။
လီးတံအရှည်ကြီးတဖြည်းဖြည်းနှင့်နက်ဇင်သွားသည်နှင့်အမျှ နွေးထွေးမှုနှင့်စိုစွတ်မှုကပိုလာပြီး ၊ တဖြည်းဖြည်းအဝင်ချောလာသလိုသူခံစားရသည်။
“အိုး..ဖေဖေ..ဟင်းးအင်းမ်မ်..”
ကျေးကျေးက ဖေဖေ့ကျောပြင်ပေါ်ကိုအားမလို၊ အားမရစိတ်နဲ့သူမရဲ့လက်သည်းချွန်ချွန်လေးတွေရဲ့ထိပ်နဲ့ကုတ်နှစ်ထားလိုက်မိရင်
ဖီလင်သံလေးနဲ့ညည်းတွားနေမိသည်။ ဦးရဲထွတ်ကသူ့လီးတံရှည်ကြီးရဲ့တစ်ဝက်လောက်ထိ၊ စောက်ပတ်ထဲဝင်ပြီးတော့မှ၊
ဒစ်ကြီးရဲ့လည်ပင်းနားအထိရောက်အောင်၊ ပြန်ဆုတ်ပြီးဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
“ရှီးးး..အားးး..ကောင်းလိုက်တာဖေ့သမီးလေးရယ်..အူးးးဝူးရ်”
ဆုတ်ထွက်လာသောလီးကြီးကိုနောက်တစ်ကြိမ်ခပ်ဖိဖိလေးနှဲ့သွင်းလိုက်ပြန်ရာ၊ ယခင်အကြိမ််ကထက်သွင်းရတာပိုလွယ်လာသော်လည်း၊
လီးကစောက်ခေါင်းသားနုနုလေးကိုပွတ်ဆွမှုမှဖြစ်ပေါ်သောစိမ့်တက်လာသည့်ခံစားချက်ကပိုပြီးတော့သွေးသားတွေကိုတဖျင်းဖျင်းဖြစ်စေသည်။
လီးကြီးကိုသမီးစောက်ဖုတ်လေးကနောက်တစ်ကြိမ်မျိုသွင်းသွားပြန်တာတစ်ဆုံးနီးပါးရှိမည်ဖြစ်ပြီး။ သူကနောက်တစ်ကြိမ်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြန်၏။
“အူးးးးးစစ်စ်စ်..ဖေဖေ..ဟင့်..”
ကျေးကျေးက လီးကြီးစောက်ဖုတ်ထဲကကျွတ်ထွက်သွားမှာစိုးရိမ်သည့်အလား၊ ခါးကလေးကော့ထိုး၍လိုက်လာလေသည်။ ထိုစဥ်မှာပဲ..။
“အိုင်းးးယယ..စစ်..ရှ်ရှ်စ်စ်..”
ဒီအခိုက်အတန့်ကတစ်ပြိုင်တည်းလိုလိုဖြစ်သည်။ ကျေးကျေးကစောက်ပတ်လေးကိုကော့ထိုးပြီးလိုက်အလာ၊
သူမ၏မွေးသဖခင်ကရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကလီးကြီးကိုနောက်တစ်ကြိမ်အားနဲ့ဆောင့်အချကွက်တိပါဘဲ။
ကျေးကျေးလေးတအားထိသွားသည်။ သူမစောက်ဖုတ်လေးပူကနဲတက်သွားသည်။
လီးချောင်းကြီး၏ပြည့်နှက်တင်းကျပ်နေမှုကိုသူမကောင်းကောင်းခံစားလိုက်ရသည်။
သူမစောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကလည်းတင်းကျပ်စွာပြန်စုပ်ဆွဲထားသည်။
“အားးးးဟားးးအားးး..ဘာလို့များအဲ့လောက်ကောင်းနေရတာလဲကွာ..ဖေဖေဒါလေးကိုအရမ်းကြိုက်တယ်။ စွဲသွားပြီသမီးရယ်..”
ဦးရဲထွတ်ကသမီးရဲ့စောက်ဖုတ်လေးထဲသပ်ရိုက်သွင်းနေတုန်းမှာ တိုးတိုးလေးကပ်ပြီးကောင်မလေးစိတ်လှုပ်ရှားအောင်ပြောပေးနေသည်။
အခုကစိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ တွန်းကန်တုန့်ပြန်ပေးနေမှုတွေကနူးညံ့မှုနဲ့ နွေးထွေးမှုတွေရောပြွမ်းပြီးအညှစ်ခံနေရတဲ့ဒီခံစားမှုမျိုးကို၊
သူအရင်တခါမှမရခဲ့ဖူးဘူးလို့တောင်ထင်မိသည်။
သူကပုံမှန်လုပ်ထုံးလုပ်နည်းအတိုင်း လီးကြီးကိုဖြည်းဖြည်းပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်၊ ဖိဖိစီးစီးလေးပြန်သွင်းပေးလိုက်
လုပ်ငန်းစဥ်ကိုစည်းချက်မှန်မှန်နှင့်အကြိမ်ကြိမ်အထပ်ထပ်လုပ်နေလေသည်။
“အားးး ဖေဖေရယ်..ကျေး..ကောင်းလိုက်တာ၊ ရင်တွေတောင်တုန်တယ်ဖေဖေ..”
ကျေးကျေးကသူမအဖေရဲ့လက်မောင်းတွေကိုတုန်တုန်ရီရီကိုင်ရင်းညည်းငြူနေသည်။
ဖေဖေ့ရဲ့စွဲမက်ဖွယ်လီးကြီးက၊ သူမစောက်ဖုတ်လေးထဲမှာလှုပ်ရှားရွေ့လျားအဝင်အထွက်၊ အနှုတ်အသိမ်း လုပ်နေတိုင်း၊
သိပ်ကောင်းပြီးနူးညံ့တဲ့ကြက်သီးထဖွယ်ရာထိတွေ့မှုကိုသူမရရှိနေသည်။
သူမ၏စောက်ရည်များကထိမ်းချုပ်လို့မရအောင်ရွှဲအိပြီးဆက်တိုက်လိုပင်စောက်ခေါင်းထဲမှညှစ်ထုတ်စီးဆင်းကျလာနေသည်။
လီးအနှုတ်အသွင်းလုပ်ရာမှာလည်းလီးကြီးဆုတ်ထွက်သွားတိုင်း၊ စောက်ခေါင်းထဲကအတင်းပြန်ပြန်ညှစ်ဆွဲချနေတာက၊
လီးကိုအဖုတ်ထဲကကိုမထွက်စေချင်တဲ့သဘောပဲ။ ဒါပေမယ့်ဒါကသူမအတင်းထိမ်းချုပ်နေတဲ့တုန်ပြန်မှုမဟုတ်ပါဘူး။
သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ယန္တယားကအလိုအလျောက်တုန့်ပြန်နေခြင်းသာပါ။
ဦးရဲထွတ်ကတစ်ဦးတည်းသောသူ့သမီးငယ်လေးကိုဖိုမသဘောချစ်ချင်းနှော၍ လိုးနေရခြင်းအပေါ်မှာသာယာပျော်ရွှင်နေသည်။
သူကလိုးနေတဲ့ တမ်ပိုကိုတဖြည်းဖြည်းအရှိန်မြှင့်လာခဲ့သည်မှာ၊ ကားတောင်သိသိသာသာကြီးလှုပ်ခါလာလေသည်။
“အိုး… ဖေဖေ…အင်း..အင်း..ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်…”
ဒီအချိန်မျိုးမှာကျေးကျေး၊ အဖို့ဘာမှထွေထွေရာရာပြောစရာစကားတွေမရှိပါချေ။
သူမသိတာက စောက်ဖုတ်ကလေးထဲကတဖျင်းဖျင်းနှင့်ကောင်းနေတာကိုပဲသိသည်။
အဲဒါပါပဲဒီနေ့ဖေဖေပေးအပ်လာတဲ့ဖီလင်ကသူမကြာခြင်းကြီးမကကြာရှည်စွာတောင့်တ၊ မျှော်ကိုး၊ စောင့်စားခဲ့ရတဲ့ ကြည်နူးမှုလေးပါ။
အခုတောာ့သူမရဲ့အိပ်မက်ကတကယ်ကြီးဖြစ်လို့လာပါပြီ။
ဦးရဲထွတ်ကလည်းသူ့သမီးလေးခံစားကြုံတွေ့နေရတဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကိုသူလည်းခံစားသိရှိနေသည်။
သူကလိုးနေတာကိုအရှိန်မြှင့်ပေးလိုက်ပေမယ့်၊ လီးကြီးကိုတော့လေးလေးပင်ပင်မှန်မှန်ကြီး၊ ထိမိအောင်ဖိဆွဲပေးနေသည်။
လီးကြီးကစောက်ဖုတ်ထဲကိုဝင်နေထွက်နေတဲ့အကြိမ်တိုင်းမှာ
ဒစ်ကြီးကစောက်စိလေးကိုဖိဖိပြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းခလုတ်တိုက်သွားကာကကျေးကျေးရဲ့နိဗ္ဗာန်လေးပါပဲ။
“ရှူးးး..အားး အမလေး..ဖေဖေရဲ့..စီးးး..”
ကျေးကျေးကသူမရဲ့သွယ်လျတဲ့ခြေထောက်လေးများကိုမြှောက်လိုက်ပြီးသူမဖေဖေ့ခါးမှာခွချိတ်ထားလိုက်သည်။
လက်နှစ်ချောင်းနဲ့လည်းဖေဖေ့ကျောကိုသိမ်းဖက်ထားလိုက်သည်။
အခုမှ ဂိမ်းစကတာမကြာသေး၊ တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင်လိုးဖြစ်တာ အချိန်တိုလေးပဲရှိသေးပေမယ့်၊ သူမကတော့ပြီးခါနီးနေပါပြီ။
“မြန်မြန်..မြန်မြန်လေး..ဖေဖေ..ဆောင့်..အီးးး..ဆောင့်..”
ဦးရဲထွတ်လည်းချစ်သမီးလေးတောင်းဆိုတဲ့အတိုင်း၊ တဖုန်ဖုန်း..တဖတ်တဖတ်..နဲ့ဆော်တော့သည်..။
သူကကျေးကျေးကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပြန်ဖက်ထားပေးရင်းနဲ့ကုန်းပြီးနှုတ်ခမ်းလေးကိုဂမူးရှူးထိုးနဲ့နမ်းစုပ်လိုက်ရင်
လီးကိုလဲအရင်းကပ်ပြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းခပ်တိုတိုခပ်ပြင်းပြင်းကပ်ဆောင့်ပေးလိုက်၏။
ဆောင့်ချက်တွေကပြင်းသလို ကားမှာလည်းတသိမ့်သိမ့်ယိမ်းထိုးလို့နေလေသည်။
လိုးချက်ဆော်ချက်များကြောင့်၊ ကားကဒါလောက်တုန်ခါပြီးရမ်းနေတာတောင်၊ ကားနောက်ခန်းထဲက
လဲ့ရည်မတစ်ယောက်ကတော့မနိုးနိုင်ပါ။ တကယ်ပဲမနိုင်မနင်းမှောက်သွားပုံရသည်။
“အိုးးး..ဖေဖေ..အာ့ဟာ့..အာ့ဟာ့..အိုးးးဝါးရ် ရ်..စစ်..ကျေး..ကျေးပြီးပြီ..အီးးးထွက်ကုန်ပြီဖေဖေ..အူးးး..”
အရှည်ကြီးအော်ပြီးညည်းနေတဲ့ညည်းသံနဲ့အတူကျေးကျေးခမြာတစ်ကိုယ်လုံးတောင့်တက်သွားပြီးတဆတ်ဆတ်နဲ့တုန်နေ၏။
ညည်းသံရှည်ကြီးဆုံးသွားတော့၊ ကိုယ်ကလေးကိုမတ်လို့ထလိုက်ပြီးသူ့အဖေကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြုံးဖက်ထားလိုက်သည်။
သူမရဲ့ဗိုက်သားလေးတွေကလည်းတဆတ်ဆတ်နဲ့ လေးငါးကြိမ်လောက်လှုပ်သွားလေသည်။
သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲကအဖေ့လီးကို အချက်ကျကျညှစ်ပေးနေတုန်းဖြစ်ကာ၊ ညှစ်နှုန်းကမြန်နေရာမှတဖြည်းဖြည်းနှေးလာသည်။
သူမဖေဖေ့ကိုဖက်ထားသောလက်တွေကိုဖြေလျှော့လိုက်ပြီး၊ ကားနောက်ဖုံးပေါ်မှာပဲပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်ကာ
မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားရင်းမောဟိုက်စွာအသက်ရှူနေရသည်။
တအောင့်လောက်ကြာတော့၊ သူမ၏ပိတ်ထားသောမျက်ခွံလေးများကဖြည်းညှင်းစွာပြန်ပွင့်လာသည်။
ကောင်းကင်မှာမှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်နဲ့တောက်ပနေတဲ့ကြယ်ပွင့်လေးတွကိုမြင်မှသူမသတိတွေပြန်ဝင်လာသည်။
ပူလောင်ပြင်းပြစွာထခဲ့တဲ့ရမ္မက်ရာဂမီးတွေလည်းတော်တော်လေးပြန်ပြီးပြေလျော့လာခဲ့ရသည်။
သူမကဖေဖေ့မျက်နှာကိုငေးကြည့်နေမိသည်။ အခုလောလောဆယ်ဖြစ်ပျက်ခဲ့ရတာတွေအတွက်ဝမ်းနည်းစိတ်လေးတွေဝင်လာသည်။
ဖြစ်ပြီးတာတွေကမူလအတိုင်းပြန်ဖြစ်အောင်ပြင်လို့မရနိုင်တော့ပေ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူမဖေဖေကသူမကိုဆွဲလိုး၊ အချစ်တွေပေးပြီး၊ သူမကိုသားမယားအရာသွင်းလိုက်ပေမယ့်၊
သူမကဒီခံစားချက်လေးအပေါ်မှာပဲကျေကျေနပ်နပ်၊ သာယာနေမိပါကလား။
ဒီအချိန်မှာသူမစောက်ပတ်လေးထဲမှာတဇတ်ဇတ်လှုပ်သွားတဲ့လှုပ်ရှားမှုလေးကိုပြန်ရလိုက်သည်။
ဘုရား..ဘုရား၊ အဖေ့လီးကြီးကသူမအထဲမှာ စိမ်ထားတုန်းပါလား။ ဖေဖေကပြီးမှမပြီးသေးတာပဲ။
ဦးရဲထွတ်၏လီးကြီးကပျော့ကျသွားမယ့်အနေအထားမရှိသေးပေ။ သမီးရဲ့စောက်ဖုတ်လေးထဲမှာတရွရွနဲ့ပြန်ထလာသည်။
“ဖေဖေ..မပြီးသေးဘူးမဟုတ်လား..”
ကျေကျေးကပြောရင်း သူမဖေဖေနှင့်မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်လိုက်သည်။
သူမ၏လက်ကလေးတွေကမြောက်တက်လာပြီးဖေဖေ့ရဲ့ရင်အုပ်ကြီးကိုရွရွလေးပွတ်သပ်ပေးနေတာကဖိတ်ခေါ်မှုအပြည့်နှင့်ဖြစ်၏။
“အင်းးးမ်..”
ကျေကျေးကနောက်ထပ်တစ်ခါ မေ့လျော့စွာညည်းမိပြန်၏။ စောက်ခေါင်းထဲကလည်းလီးကြီးကိုအမှတ်တမဲ့နှင့်ညှစ်ပေးနေမိပြန်သည်။
သူမဖေဖေကအရင်စစချင်းအကြိမ်ကလိုပဲ သူ့လီးကြီးကိုကျွတ်မတတ်ဆွဲထုတ်လာပြီး၊ ပြန်ထိုးသွင်းထည့်လိုက်ပြန်သည်။
—————————————–
အပိုင်း(၂၃) ဆက်ရန်
တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် (Step by Step)
အပိုင်း(၂၃)
ဒါပေမယ့်ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ ကျေးကျေးရဲ့စိတ်ခံစားချက်တွေက အရင်ကနဲ့မတူတော့ဘူး။
အရင်အခေါက်ကလိုမွှန်ထူမနေပဲသတိကောင်းကောင်းပြန်ဝင်လာတော့သူမကပတ်ဝန်းကျင်ကိုသတိထားမိလာသည်။
သူမအခုမှသတိထားမိလိုက်တာကဒါဟာအားကစားပန်းခြံတစ်ခုပဲ။
ပြီတော့ဖေဖေက သူမစောက်ဖုတ်ကိုတဖတ်ဖတ်နဲ့တင်လိုးနေတာက ကားနောက်ပိုင်းအပြင်ဖက်မှာပါလား။
ဒါကအများသူငှာသွားလာနေတဲ့နေရာတစ်ခုလေ။ တော်သေးတာတစ်ခုက ညဥ့်အတော်နက်နေပြီဖြစ်လို့တော်ရုံတန်ရုံအဖြတ်သွား
မရှိကြတော့တာတစ်ခုပဲ။ ဒါပေမယ့်၊ သူတို့သားအဖဒီလိုမတော်တရော်လုပ်နေတာကို၊တစ်ယောက်ယောက်ကအချိန်မရွေးတွေ့သွားနိုင်တယ်လေ။
ဒါပေမယ့်ထူးဆန်းတာတစ်ခုကဒီလိုအခြေအနေမျိုးမှာ သူမကစိုးရိမ်စိတ်လုံးဝဖြစ်မလာတဲ့အပြင်
သူမရဲ့စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေကိုတောင်နှစ်ဆပိုလာစေတယ်။
ဖခင်ရင်းဖြစ်သူကလူမြင်ကွင်ဖြစ်နိုင်တဲ့နေရာမှာသူမစောက်ဖုတ်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးနေစဥ်မှာ
သူမဦးနှောက်ထဲကိုရာဂသွေးဆိုးတွေပူပူလောင်လောင်နဲ့ဆောင့်တက်လာပြန်ပြီ။
“အူးးး ဖေဖေ..ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလိုးပေးပါဖေဖေ..၊ အားးးဖေဖေ စစ်စ်ရှ်အိုးဝိုး..အာ့..”
ဦးရဲထွတ််ကလည်းသမီးချောလေးရဲ့စကားဆုံးအောင်စောင့်မနေခဲ့ပါ။ လိုးဆောင့်နေတဲ့အရှိန်အဟုန်ကိုအမျိုးမျိုးအဆင့်ဆင့်ပြောင်းပြီ
မနေမနားကြုံးလိုးပေးနေသည်။ ကျေးကျေးရဲ့စောက်စိလေးလည်းပျိကနဲ၊ ပျိကနဲအဖေ့လီးကြီးနဲ့ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း
ပွတ်ဆွဲခံနေရတာကြောင့်လည်းသူမအဖို့ဒုတိယအကြိမ်ပြီးဖို့လမ်းကိုလှမ်းနေပြန်သည်။
“အိုးးဖေဖေ..သမီးစောက်ဖုတ်ထဲက ယားတယ်..ဟင့်..ရွရွ..ရွရွနဲ့..ကောင်းတယ်ဖေဖေ၊ သမီးမနေတတ်တော့ဘူး.. အူးးရ်ရ်..”
ဦးရဲထွတ်ဘက်ကတော့၊ သမီးကိုစိတ်ရှိလက်ရှိလိုးနေတာကလွဲလို့၊ ဘာသံမှထွက်မလာနိုင်တော့ဘူး။
သူကသမီးရဲ့ဘယ်ဘက်ခြေသလုံးဖြူဖြူလေးကိုပခုံးပေါ်မှာထမ်းပြီးဆောင့်ပေးနေရင်း လိုးရှိန်ကိုနည်းနည်းချလိုက်ပြီ
းထမ်းထားတဲ့ခြေကျင်းဝတ်အဆစ်ဖြူဖြူလေးတွေကိုလျှာကြီးနဲ့ထုတ်ပြီးဖွဖွလေးယက်ပေး၊ နမ်းပေးနေလိုက်သည်။
ပြီးတော့သွယ်ပြောင်းပေမယ့်အသားလေးတွေနဲ့ပြည့်တင်းတဲ့ ခြေသလုံးသားလေးတွေကလည်း အဖေဖြစ်သူရဲ့နူးညံ့တဲ့အနမ်းနဲ့တိုက်ခိုက်ခံနေရပြန်သည်။
“အူးးရ်..ဖေဖေရယ်..”
ဒီအထိအတွေ့က သူမအရင်ကဘယ်သူ့ဆီကမှမရခဲ့ဖူးတဲ့အထိအတွေ့တစ်ခုပါပဲ။ ရလိုက်တဲ့ဖီလင်လေးက
ဟိုး..စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲအထိတောင်နက်နက်နဲနဲစိမ့်ဝင်သွားသလိုပါဘဲ။
ဦးရဲထွတ်ကသူမရဲ့ခြေကျင်းဝတ်အဆစ်လေးတွေကိုကိုင်ပြီးတစ်ဘက်ကိုလှည့်လိုက်တော့၊
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ရည်းစားနဲ့အတွေ့အကြုံရှိဘူးခဲ့ပြီးတဲ့ကျေးကျေးက၊ သူမဖေဖေဘာလိုချင်တယ်ဆိုတာချက်ချင်းသိလိုက်ပြီ။
သူမကကိုယ်လေးကိုလှည့်လိုက်ကာမတ်တပ်ရပ်အနေအထားပြောင်းပြီးအဖေ့ဘက်ကိုနောက်ကျောပေးလို့ကိုယ်လေးကိုကွေးပြီးဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည်။
လီးကိုသူမစောက်ဖုတ်လေးထဲကကျွတ်ထွက်မသွားအောင်ဖြေးဖြေးလေးသတိထားပြီးလှုပ်ရှားလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
“အင်းးမ်မ်..”
သူ့လီးတံအရွတ်ကြီးကကျဥ်းကြပ်လှတဲ့သမီးရဲ့စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအတွင်းထဲကအသားနုနုလေးများကိုဖိကြိတ်ပွတ်ထိုးမိတော့
ဦးရဲထွတ်ထံမှညည်းညူသံတိုးတိုးလေးထွက်လာသည်။
ကျေးကျေးရဲ့နောက်ကျောပြင်လေးကဖြူဝင်းချောမွတ်နေပြီးဘာအစက်အပျောက်၊ ဒဏ်ရာတွေ၊ ဝက်ခြံတွေတစ်ခုမှမရှိပါချေ။
သူကစိတ်ကိုချုပ်တည်းမထားနိုင်တော့ပဲဖြူဖွေးအပြစ်ကင်းစင်တဲ့ကျောပြင်သားလေးကိုကကုန်းပြီးနမ်းလိုက်မိသည်။ လျှာကိုထုတ်ပြီး
ကျောသားဝင်းဝင်းလေးကိုယက်ပေးလိုက်၏။ ပြီးတော့မှခါးကိုလှုပ်ပြီးစောက်ဖုတ်လေးထဲမှာ နှစ်စိမ်ထားတဲ့လီးကိုစလှုပ်ရှားတော့သည်။
ကျေးကျေးရဲ့နူးညံ့လှတဲ့တင်ပါးလေးတွေကဖေဖေ့ရဲလီးဆောင့်ချက်တွေကိုတုန်တုန်အိခါပြီးကောင်းကောင်းတုန့်ပြန်လာသည်၊
ဖင်သားလေးကနူးညံ့အိစက်မှုနဲ့တင်းမာတွန်းကန်မှုတို့တစ်ပြိုင်နက်ထဲပြီးပြည့်စုံအောင်၊ ပေါင်းစပ်ထားသလိုထင်ရသည်။
ဦးရဲထွတ်ကကိုယ်ကိုနည်းနည်းဆန့်၍ သမီးရဲ့စောက်ဖုတ်လေးထဲမှာနစ်ဝင်နေသောသူ့လီးကြီးကိုငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။
မြင်နေရသည့်ပုံလေးကိုကြည့်ပြီးသူ့ရမ္မက်သွေးတွေဟုန်းဟုန်းထကာလရည်တွေကဆောင့်၍ကန်ထွက်လာမလိုထင်ရသည်။
ဖခင်ရင်းဖြစ်သူ၏လီးကြီးက သမီးရင်းရဲ့စောက်ဖုတ်လေးထဲကိုအနောက်ဘက်မှဖင်ကြီးကိုဖြတ်၍အတောင့်လိုက်ကြီး
ဝင်ထွက်ပွတ်ဆွဲနေတဲ့မြင်ကွင်းကရူးသွပ်ချင်စရာကောင်းလှသည်။
ဦးရဲထွတ်ကသမီးကျေးကျေးရဲ့တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးကိုအရူးအမူးစုံကိုင်၍ညှစ်နေရင်း
လီးကြီးကိုတပတ်ပတ်မြည်အောင်ဆောက်ဖုတ်ထဲဆောင့်သွင်းလို့လိုးပေးနေသည်။
“အိုးး..အဟ..အင့်..ဖေဖေ..ဖေဖေ..စီးးးစ်စ်စ်..အဟ..လာပြန်ပီ..လာပြန်ပြီ..ဖေဖေ..အင်းးမ်မ်..”
ဦးရဲထွတ်ကသမီးရဲ့ဖင်ကြားလေးကိုလက်နှစ်ဘက်နှင့်ဖြဲပြီးနောက်ဖက်မှပြူထွက်နေသောစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲသို့
လီးကြီးကိုဖြဲရဲသွင်းရင်းအရှိန်နှင့်ဆောင့်လိုးနေစဥ်တွင်၊ ကျေးကျေးကသူမရဲ့ညာလက်လေးကိုလက်လှမ်းလျက်
သူအဖေရဲ့ဖင်ဖြဲနေတဲ့လက်ပေါ်သတိလက်လွတ်နှင့်အုပ်ကိုင်ထားမိသည်။
လီးဆိပ်ကြောင့်သူမစောက်ပိလေးကလည်းဆိမ့်နေအောင်ကောင်းနေသည်။
ဦးရဲထွတ်ကလည်းဒလစပ်ကုန်းရုန်းပြီးလိုးဆောင့်နေတာကိုရပ်မည့်ဟန်၊ အရှိန်လျှော့မည့်ဟန်နည်းနည်းမှမပြပေ။
သမီးရဲ့တင်ပါးဖင်သားကြီးတွေကိုတင်းတင်းကြီးဆုပ်ကိုင်ညှစ်ရင်း၊ အသေအကြေ၊ အားကုန်ဆောင့်လိုးလျက်ရှိသည်။
သမီးရဲ့ဖင်သားကြီးတွေကိုအဖေရဲ့ ပေါင်ကြီးတွေက၎င်း၊ ဥနှစ်လုံးတွဲကြီးက၎င်းတဖတ်ဖတ်ရိုက်တီး၍မြည်နေသေ
ာအသံတွေကဆူညံလို့နေသည်။ သူတို့သားအဖနှစ်ယောက်ကတော့ရာဂမီးတွေတဟုန်းဟုန်းတောက်လောင်နေသောကြောင့်၊
နားတွေအူ၊ မျက်လုံးတွေပြာပြီး ဘာမှမမြင်တော့မကြားတော့သလိုဖြစ်ပြီးတခြားဘာကိုမှတွေးတောစဥ်းစားခေါင်းထဲထည့်မထားပေ။
သူတို့သာသတိမထားမိကြတာ၊ ကားကအကြီးအကျယ်ပြင်းပြင်းထန်ထန်ရမ်းခါလျက်ရှိသည်။
ထိုအချိန်တွင်ကာမအမှောင်တွင်နစ်နေသောလူနှစ်ဦးရှိသကဲ့သို့ ကားထဲကအမှောင်ထဲမှာလည်း
ပူလောင်အိုက်စပ်မှုနှင့်အတတူ၊ တယိမ်းယိမ်းနှင့်တုန်လှုပ်နေသောတုန်ခါမှုကြောင့်၊
မူးယစ်၍နှစ်ခြိုက်စွာအိပ်ပျော်နေသောတစ်စုံတစ်ဦးကို အိပ်ရာမှနိုးထအောင်နှိုးပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွားသည်။
ခန္ဓာကိုယ်မှထွက်သွားသောချွေးများနှင့်အတူ၊ သောက်ထားသောအရက်၏အယ်လကိုဟောဓါတ်များတစ်စိတ်တစ်ပိုင်းပျောက်ပျက်သွား၍
အမူးပြေစပြုလာသောလဲ့ရည်မမှာ အိပ်မှုံစုံဝါးနှင့် ဟိုကြည့် ဒီကြည့်ကြည့်နေလေသည်။
စေ့ရုံသာစေ့ထားသော ကားမောင်သူဘက်ခြမ်းမှတံခါးကလှုပ်ခါမှုနင့်အတူ၊ အနည်းငယ်ပွင့်သွားတာသူမတွေ့ရသည်။
ကားရှေ့ခန်းမှာဘယ်သူမှရှိမနေပါ။ ကားကတဆတ်ဆတ်ယိမ်းထိုးနေတာကမပြတ်သဖြင့်သူမက၊ ကားနောက်ဘက်သို့ခေါင်းလှည့်ကြည့်မိသည်။
မြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းကသူမကိုလန့်သွားစေသည်။ သူ့သူငယ်ချင်းမကျေးကျေးက၊ ကားနောက်ဖုံးပေါ်တွင်မှောက်ရက်ကလေးပိကပ်နေသည်။
လုံးအိဖွံ့ထွားသောနို့အုံကြီးကလည်းကားနဲ့ကိုယ်အကြားဖိမိနေသဖြင့်ဘေးသို့အိထွက်နေသည်။
ကျေးကျေး၏မျက်နှာလေးကသမင်လည်ပြန်နောက်သို့ကြည့်နေသည်။ ကားနောက်မှန်ပေါ်တွင်ထောက်ထားသော
သူမ၏ဘယ်လက်ကလေးကမှန်ကိုတင်းကျပ်စွာဖိကိုင်ထားသည်။ လဲ့ရည်မပိုပြီးအကြီးအကျယ်ထိဆ်လန့်အံ့ဩသွားရတာကတော့၊
ကားတစ်ခုလုံးတရမ်းရမ်းလှုပ်ခါနေအောင်အင်နှင့်အားနှင့်လို့နေဆော်နေကြသူများမှာ။
သူမသူငယ်ချင်းကျေးကျေးနှင့်၊ ၎င်း၏ဖခင်ရင်းချာကြီးဦးရဲထွတ်တို့ဖြစ်နေသောကြောင့်ပင်တည်း..။
(ဟေးးး ဒါကရပ်ကွက်ပန်းခြံနော်ဟေ့ မိကျေးရေ့..၊ ပီးတော့နင့်ကိုလုပ်နေတာကနင့်အဖေကြီးနော်..သေလိုက်ပါတာ့ကောင်မရယ်..)
လဲ့ရည်မကကိုယ်ဖာသာကိုယ်ပဲကြိတ်ပြောနေမိသည်။
သားအဖနှစ်ယောက်သူတို့ဖာသာကြည်ကြည်ဖြူဖြူလိုးနေကြတာကို၊ သူမအနေနှင့် ဝူးဝူးဝါးဝါးလုပ်၍ မဟန့်တားရဲပေ။
သူမအံ့ဩမိတာကတော့၊ ကျေးကျေးတစ်ယောက်ဒါလောက်အထိမိုက်မိုက်မဲမဲလုပ်လိမ့်မည်ဟုထင်မထားခဲ့မိပေ။
နောက်အရေးကြီးတာတစ်ခုရှိသည်။ သူမကျေးကျေးအပေါ်လျှို့ဝှက်ထားမိတာက၊
သူမနှင့်သူမအဖေဘာညာဖြစ်ခဲ့ကြသည်ဆိုသောဇာတ်လမ်းမှာ၊ အမှန်တော့ သူမအင်တာနက်ထဲမှာဖတ်ဖူးခဲ့သောဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်မျှသာဖြစ်ပြီး။
သူမကစိတ်ကူးယဥ်ပြီး တကယ်ဖြစ်ခဲ့သယောင်နှင့်ကျေးကျေးကိုအချွန်နှင့်မခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ဒီလိုတကယ်ကြီးဖြစ်သွားလိမ့်မည်ဟူ၍လည်း။ သူမမထင်ခဲ့ပါ။ အခုတော့သူမ၏ပယောဂမကင်းဖြစ်နေရပြီလေ။
စဥ်းစားတွေးတောရင်း၊ ကားနောက်ဘက်ကိုခိုးကြည့်ရင်း၊ လဲရည်မလည်းစောက်ဖုတ်ထဲမှတစစ်စစ်နှင့်ရွတက်လာလေတော့သည်။
ပူလောင်ရွတက်လာသောခံစားချက်များက ရင်ထဲမှ၊ လည်ချောင်းမှတဆင့်၊ မျက်နှာဆီသို့ပါတက်လာသည်။
သူမ၏လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးများကသူမ၏ဘောင်းဘီထဲသို့၊ အမေ့မေ့အလျော့လျော့ဖြင့်ဝင်သွားပြီးအဖုတ်ကိုပွတ်ကစားနေမိသည်။
သူမ၏လက်ချောင်းထိပ်လေးများကစောက်စိလေးကို၊ ထိမိ၊ ပွတ်မိရုံနှင့် ချွေးသီးချွေးပေါက်များကချက်ချင်းစီးကျလာခဲ့ရသည်။ ပါးစပ်ကလည်း။
“မိကျေး..၊ နင်..နင့်အဖေနဲ့တကယ်လိုးတယ်နော်…၊ ငါမယုံချင်ဘူးဟာ..”
လဲ့ရည်မက ကိုယ့််ကိုကိုယ်ပြောရင်း၊ ညည်းတွားရင်း၊ လက်တွေကစောက်စိကိုဖိညှစ်ပွတ်ကစားနေတာကပိုမြန်လာလေသည်။
—————————————–
အပိုင်း(၂၄) ဆက်ရန်
တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် (Step by Step)
အပိုင်း(၂၄)
“ဖေဖေ..အာ့..၊ ကျေး..ကျေး..သမီးပြီးပြီ..အားး ပြီးသွားပြီ..အိုးးး”
ကျေးကျေးကသူမအဖေရဲ့လက်ကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း၊ စောက်ဖုတ်လေးထဲကလည်း၊ လီးကိုတစိစိနဲ့ညှစ်ပေးနေပြန်၏။
သူမတစ်ကိုယ်လုံးကလည်းတဆတ်ဆတ်နဲ့တုန်ရီနေသည်။ ဦးရဲထွတ်ကိုယ်တိုင်ကလည်း၊ တစ်ကိုယ်လုံးတောင့်တင်းနေသည်။
သမီးကျေးကျေးရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကစုပ်ဆွဲအားက၊ သူ့လီးကြီးထဲကလရည်တွေကိုဆွဲချူချနေသလိုပါပဲ။
ဦးရဲထွတ်က သုံးလေးချက်လောက်ဆက်တိုက်ထပ်ပြီးဆောင့်ချလိုက်ပြန်သည်။
သူကသမီးလေးရဲ့အဝတ်မဲ့ကိုယ်လုံးတီးခန္ဓာလေးကိုကုန်း၍ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး၊ ဖင်ဆုံလုံးလုံးတစ်တစ်လေးကိုသူ့ပေါင်ခြံကြီးဖြင့်အတင်းကြပ်ကြပ်ကြီ
ဖိကပ်ထားလေသည်။ သူ့လရည်တွေကလည်းသမီဖြစ်သူရဲ့စောက်ခေါင်း၊ မွေးလမ်းကြောင်းထဲကိုအရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ညှစ်ထုတ်ချဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ။
“အူးးးးရ်ရ်..ဖေ..ဖေဖေရယ်..”
ကျေးကျေးကသူဗိုက်လေးကိုအားရပါးရကျုံ့လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ စောက်ရည်တွေကိုညှစ်ထုတ်ချလိုက်ကာ၃ချီမြောက်ပြီးသွားတော့သည်။
ဒီတစ်ကြိမ်ကတော့စောစောက၂ချီ ပြီးသွားတာနဲ့ဆက်တိုက်ဆိုသလိုဖြစ်ပြီး၊ မိနစ်ပိုင်းလေးလောက်ပဲကွာခြားပေလိမ့်မည်။
သူမအဖေရဲ့လီးထဲကညှစ်ထွက်လာတဲ့ပူနွေးနွေးအရည်တွေရဲ့အရှိန်နဲ့တွန်းကန်ထွက်လာတဲ့၊ အထိအတွေ့က
သူမရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာတဖျစ်ဖျစ်နဲ့စောက်ခေါင်းနံရံအသားလေးတွေဆိမ့်တက်အောင်ပန်းပေးနေတာကိုသူမခံစားနေရသည်။
အဲဒီခံစားချက်ကလည်းသူမအတွက်အသည်းထဲအထိခိုက်သွား၏။
ဒီအခိုက်အတန့်လေးမှာ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး သာယာမှုအပြည့်နဲ့ပျော်ရွှင်နေပေမယ့်။
သူတို့နဲ့ပြိုင်တူ တဆတ်ဆတ်တုန်နေအောင်ကောင်းပြီး၊ ပြီးသွားတဲ့သူနောက်တစ်ယောက်ရှိနေတာကို သူတို့သတိမထားမိကြပေ။
လဲ့ရည်မက နိုးလာတာမကြာသေးပဲ၊ အခုမှလက်ပူတိုက်ပြီး၊ အာသာစဖြေတာဖြစ်ပေမယ့်၊ သူမကြည့်ပြီးအာသာဖြေနေရတဲ့မြင်ကွင်းက၊
သားအဖအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးတွေ အသိစိတ်ကင်းမဲ့စွာနဲ့ပူလောင်ပြင်းထန်စွာပေါက်ကွဲပြီး၊ အသေအကြေလိုးနေကြတာကိုမြင်နေရတာဖြစ်သည်။
သွေးသားအရင်းကြီးဖြစ်တဲ့၊ သားအဖက၊ တွေလင်မယားတွေလိုဆက်ဆံနေတာကိုတွေ့တဲ့သူရဲ့ကာမအာရုံက၊
ပုံမှန်ထက်စာရင် သုံးလေးဆမက၊ ပိုပြီးဆူပွက်တတ်တော့ အဲဒီစိတ်ကလဲ့ရည်မကိုမြန်မြန်ပြီးသွားအောင်လှုံ့ဆော်လိုက်တာကမဆန်းလှပေ။
“ဟူးးး..ဟဲ..ဟူးးး..”
တိတ်ဆိတ်မှောင်မည်းသောညတွင်အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းများကသာထွက်ပေါ်နေသည်။
ဦးရဲထွတ်၏အသိစိတ်ကပြန်ဝင်လာစပြုလေပြီ။ အခုသူ့ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့တက်ဖိထားတဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာလေးက၊ သူကိုယ်တိုင်မွေးထားတဲ့
သူ့သမီးအရင်းလေးပါလား..။ တောင်နေဆဲဖြစ်စောသူ့လီးကသူ့သမီးစောက်ဖုတ်လေးထဲမှာနေက်ဖက်ကနေ၍စွပ်လျက်သားရှိနေသေးသည်။
“အူးးး”
သူမဖေဖေဦးရဲထွတ်က သတိဝင်အလာမှာနောက်ဆုတ်ပြီးလှည့်အထွက်မှာ၊ လီးကြီးကလည်းတမင််မချွတ်ပဲ၊
စောက်ပတ်လေးကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းတိုက်ပြီးကျွတ်ထွက်သွားတော့၊ ကျေးကျေးကလန့်ညည်းလိုက်သံဖြစ်သည်။
ဦးရဲထွတ်ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပြန်ကြည့်လိုက်တော့ကိုယ်လုံးတီးကြီးပါလား..။ တစ်ချိန်ထဲမှာကျေးကျေးကလည်းသူမအဖေကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တာဖြစ်သည်။
“သမီး..ဖေဖေတို့မှားသွားပြီကွယ်၊ ခွင့်..ခွင့်လွှတ်ပါသမီးရယ်..”
ဦးရဲထွတ်မျက်နှာတွင်ဝမ်းနည်းကျေကွဲရိပ်တွေနဲ့ပြောလိုက်သည်။ ကျေးကျေးအမတ်တပ်ထရပ်ပြီးသူမ၏ချစ်လှစွာသောဖခင်ကိုပွေ့ဖက်လိုက်သည်။
“သမီးဆီကစတာပါဖေဖေ..၊ ကျေးမှားတာပါ။ ကျေး..ကျေး. ဖေဖေ့ကိုမြှူဆွယ်ခဲ့မိတယ်၊ မလုပ်သင့်တာလုပ်ခဲ့မိတယ်။
သမီးကတောင်းပန်ရမှာပါ။ ဒါ..ဒါပေမယ့်၊ သမီးဖေဖေ့ကိုချစ်တယ်..”
ကျေးကျေးက သူမ၏ဖခင် သူ့ကိုယ်သူအပြစ်ရှိသည်ဟု ခံစားစေမိ၊ စိတ်မချမ်းမြေ့ဖြစ်စေမိသည့်အတွက်
နောင်တရတုန်လှုပ်သောအသံလေးဖြင့်ပြောလိုက်ရင်း၊ မျက်ရည်ပေါက်လေးများက၊ ဦးရဲထွတ်၏ရင်အုပ်ကြီးပေါ်သို့ပေါက်ခနဲစီးကျလာလေသည်။
ကျေးကျေးကမော့ပြီး သူမအဖေ၏မျက်လုံးများနှင်ဆိုင်၍ကြည့်လိုက်ပြီးမှ..၊
“ဖေဖေ..သမီးကိုစိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်..”
“ဟင့်အင်း..ဖေဖေသမီးကိုစိတ်မဆိုးရက်ပါဘူးကွယ်။ ဖေဖေကိုယ်တိုင်ကိုကလူကြီးဖြစ်ပြီးမမှားသင့်တာကိုမလုပ်ရအောင်၊ မဆင်ခြင်နိုင်ခဲ့ဘူး..”
ဦးရဲထွတ်ကပြန်ပြောနေစဥ်၊ သတိကပြန်ကပ်နေပြီဖြစ်သော်လည်း၊ သမီးထံမှနူးညံအိစက်သောအထိအတွေ့၊
ခန္ဓာကိုယ်ချင်းဖိကပ်၍ဖိနှိပ်ညှစ်သွင်းထားသလိုရှိသောနို့လုံးလေးများ၊ မွှေးပျံ့သောကိုယ်သင်းရနံ့နှင့်ချွေးနံ့များက၊
သူ၏ကိုယ်တွင်းမှဟော်မုန်းများကိုနောက်တစ်ကြိမ်အသစ်တဖန်ထပ်၍လှုံ့ဆော်ပေးနေပြန်လေပြီ။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီတစ်ခေါက်တော့
သူအတင်းနှိပ်ကွပ်ထိမ်းချုပ်ထားရပေမည်။ ကျေးကျေးကလည်းသူ့အဖေ၏လီးကြီးပြန်ပြီး ဖောင်းကြွထလာသည်ကိုခံစားရမိပြန်၏။
“အိမ်ပြန်ကြရအောင်ဖေဖေရယ်။ သူများတွေမြင်ကုန်ရင်ရှက်စရာကြီး..”
ကျေးကျေးကခြေဖျားလေးများကိုမြေပေါ်ထိအောင်ပြန်ထောက်လိုက်ပြီး။ သူ့အဖေဖက်လှည့်၍ မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ကာ
သူ့နှုတ်ခမ်းလေးများဖြင့်ဖေဖေ့အားအနမ်းတစ်ချက်ပေးရင်းအသာတွန်းဖယ်လျက်ကားတံခါးဖွင့်ကာပြန်တက်သွားခဲ့လေပြီ။
ဦးရဲထွတ်ကသမီးရဲ့နူးညံ့ချိုမြိန်တဲ့အထိအတွေ့အတွက်အံ့အားသင့်သွားခဲ့ရသည်။
သူလည်းကြမ်းပေါ်ရှိပြန့်ကြဲနေသောအဝတ်အစားများကိုချက်ချင်းပင်လိုက်ကောက်ယူလိုက်ပြီးကားထဲသို့လိုက်ဝင်ပြေးခဲ့ရသည်။
သူတို့ကိုယ်သူတို့၊ အများစုနဲဆိုင်တဲ့ပန်းခြံလိုနေရာမျိုးမှာကိုယ်လုံးတီးကြီးတွေနဲ့ လေညှင်းခံနေသလိုဖြစ်နေတာကို၊ အခုမှသတိထားမိတာကိုး။
အခုမှပင်ကမန်းကတန်းနှင့် အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်နေကြရသည်။
“တော်သေးတာပေါ့..လဲရည်မနိုးလာပြီးမြင်မသွားလို့..”
ဦးရဲထွတ်ကနောက်ကြည့်မှန်ကိုလှမ်းကြည့်ရင်းပြောလိုက်သည်။
ကားကပန်းခြံနေရာမှမောင်းထွက်လာ၍ လဲ့ရည်မ၏အိမ်ဘက်သို့မဦးတည်လာခဲ့လေသည်။
“ဟေး..ထလို့ရပြီဟေ့..ကာလနဂါးမ..”
ကျေးကျေးက သူ့သူငယ်ချင်းမကိုလှုပ်နှိုးပြီးခေါ်လိုက်သည်။ လဲ့ရည်မကအိပ်ချင်မူးတူးဖြင့်ခုမှနိုးလာသလိုဟန်ဆောင်ထားသည်။
အမှန်တော့ စောစောကကျေးကျေးတို့သားအဖကိုချောင်းကြည့်မိပြီးကထဲက၊ အိမ်ရောက်သည်အထိအိပ်ပျော်နေခဲ့တာမဟုတ်။
“ရောက်ပြီလား..အင်းမ်မ်…၊ ဒါဆိုလည်းမနက်ဖြန်မှတွေ့မယ်လေ..။ လေးလေး..မင်္ဂလာပါနော်..၊ သမီးဆင်းတော့မယ်..”
“အေး..အေး..သမီး..လဲ့ရည်..”
အိမ်ရောက်တော့သူတို့နှစ်ယောက်၊ ဒေါ်ကလျာဖူးကိုအိမ်အောက်ထပ်မှာမတွေ့ကြရတော့ပေ။
သူမကယောက်ျားဖြစ်သူဦးရဲထွတ်အိမ်ကထွက်သွားပြီမကြာခင်မှာပင်စောစောစီးစီးအိပ်ရာဝင်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
ဦးရဲထွတ်ကအပေါ်ထပ်လှေကားပေါ်တက်သွားရင်းစဥ်းစားမိတာက၊ ယနေ့ည သူတို့သားအဖနှစ်ယောက်ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှသည်၊
မလုပ်သင့်တဲ့အမှားကြီးဖြစ်နေရင်တောင်မှ၊ သူတို့အဖို့ကတော့တကယ့်ကိုကြည်နူးစရာပါပဲ။
တကယ်သေသေချာချာတွေးကြည့်ရင်လည်း၊ ဒါကလူနှစ်ဦးနှစ်ယောက်အတွင်း၊
အချင်းချင်းကြည်ဖြူသဘောမျှခဲ့လို့ဖြစ်ခဲ့ကြတာလေ။ ဒါမှားတယ်လို့ဆိုနိုင်မလား။
“ဖေဖေ..ခဏ..”
ကျေးကျေးက ဦးရဲထွတ်ရဲ့နောက်မှနေ၍လှေခါးကပေါ်ကို လိုက်တက်ရင်း သူ့အဖေရဲ့လက်ကောက်ဝတ်ကိုလှမ်းဆွဲထားလိုက်သည်။
“ဘာဖြစ်လို့လဲ..သမီး..”
ဦးရဲထွတ်ရုတ်တရက် နည်းနည်းတော့တွန့်သွားသေး၏။
ပြီးတော့မှ အစောပိုင်းကဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုစိတ်တင်းထားလိုက်ကာ၊ သူ့သမီးကိုပြန်မေးလိုက်သည်။
“မနက်ဖြန်ကျရင် သမီးအခန်းတံခါးသော့လေးပြင်ပေးပါဥိး..ဖေဖေရဲ့”
ကျေးကျေးကတော့သူ့အဖေကိုခပ်ရဲရဲလေးကြည့်ရင်းပဲပြောနေသည်။
“အေးပါ..သမီးရယ်..”
“ဦးရဲထွတ်ကစိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့်ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
သူ့သမီးဘာကိုဆိုလိုသည်ကိုလည်းချက်ချင်းသဘောပေါက်လိုက်လေသည်။
—————————————–
အပိုင်း(၂၅) ဆက်ရန်
တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် (Step by Step)
အပိုင်း(၂၅) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)
နောက်တစ်နေ့ရောက်သောအခါ..ကုန်တိုက်ရှိ swim ware ရေကူးဝတ်စုံဌာနမှတစ်စုံတစ်ယောက်က
ကျေးကျေးရောက်ရှိလာခြင်းကိုစိတ်အားထက်သန်စွာစောင့်မျှော်၍နေလေသည်။
“ရောက်လာပြီလားဟေ့..”
လဲ့ရည်မက သူ့ရဲ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းကိုအလောတကောနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
“နင့်မှာဒီနေ့ ဖောက်သည်မရှိဘူးလား..မိလဲ့..”
ကျေးကျေးကပုံမှန်ထုံးစံအတိုင်းပဲပြန်မေးလိုက်သည်။
“အေး..ရှိမနေတာပဲကောင်းပါတယ်။ ဟဲ့..ဒီမှာမိကျေး..နင်ပန်းခြံဘေးမှာ၊ ဒီလိုပဲကစားရဲလားဟယ်..”
လဲ့ရည်မကစိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့တိုးတိုးလေးကပ်မေးနေသည်။
“ဟဲ့..အရူးမ၊ နင်ငါတို့ကိုချောင်းကြည့်နေခဲ့တာလား..ပြောစမ်း..”
ကျေးကျေးက မိလဲ့၏လက်မောင်းကိုမနာ့တနာလေးရိုက်လိုက်ရင်းပြန်မေးလိုက်သည်။
သူမ၏မျက်နှာလေးကရှက်လွန်းလို့နီရဲတက်လာတာက၊ ပိုပြီးတော့တောင်ချစ်စရာကောင်းနေသေးသည်။
“ဟဲ့..ဒီမှာမိကျေး၊ ငါ့မှာနင်ကိုဝန်ခံစရာတစ်ခုရှိတယ်..”
“နင်ကဘာကိုပြောချင်တာလဲ..”
ကျေးကျေးကမျက်ခုံးကိုပင့်ရင်းနားမလည်သလိုပြန်မေးလိုက်သည်။
“အဲ..အဲ..ဒီလို..၊ ငါနဲ့ငါ့အဖေအကြောင်း..”
“ဘာလို့လဲ..မနေ့ညကထပ်ဖြစ်သေးလို့လား..”
ကျေးကျေးစိတ်တွေကရွှင်ပြနေပြီး၊ မိလဲ့မျက်နှာကိုလက်ညှိုးထိုးပြီးနောက်နေသည်။
“မဟုတ်ပါဘူး..၊ ငါနဲ့ငါ့အဖေနဲ့ကတကယ်တော့ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘူးလို့ပြောမလို့ပါဟာ..”
“ဟယ်..အရူးမ၊ နင်..မနောက်နဲ့နော်၊ ဒါနဲ့..တနေ့ကနင်ပြန်ခါနီးဖုန်ဆက်တာက..”
“တကယ်ပါမိကျေး..ငါရိုးရိုးသားသားပြောရရင်၊ နင်..နင့်အဖေနဲဒီလိုတကယ်ကြီးလုပ်လိမ့်မယ်လုံးဝလို့မထင်ခဲ့ဘူး..၊
ငါနောက်တာလွန်သွားမိတယ်ထင်တယ်။ ဟိုနေ့ကဖုန်းဆက်တာက၊ ငါ့ကိုကြိုက်လို့ လာကြောင်နေတဲ့ ဖောက်သည်တစ်ယောက်ပါဟာ…”
ဒီစကားကိုကြားလိုက်တော့၊ ကျေးကျေးတစ်ယောက်မျက်နှာအကြီးအကျယ်ပျက်သွားရတယ်။
အမှန်ကတော့သူမကအဖော်ရပြီဆိုပြီးသူငယ်ချင်းအားကိုးနဲ့၊ ကိုယ့်အဖေအပေါ်မှာသာယာမိနေတဲ့စိတ်ကူးယဥ်အတွေးကို၊
တကယ်အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ကြိုးစားကြည့်ခဲ့မိရာက၊ အခုတော့လက်လွန်ကုန်ပြီလေ။
အခုမှ..သူမကအဖေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးနဲ့ လွန်လွန်ကျူးကျူးလုပ်ခဲ့မိတဲ့ပုံရိပ်တွေကိုပြန်တွေးပြီး၊ မျက်နှာကြီးလဲပူထူနေပြီ..။
“ဒါနဲ့မနေ့ညက ဘယ်လိုစဖြစ်သွားတာလဲ..၊ လုပ်စမ်းပါဦး..”
လဲ့ရည်မက ကျေးကျေးဘက်သို့တိုးသွားပြီးတော့ကပ်မေးနေသည်။ သူ့အသံကစူးစမ်းစပ်စုလိုစိတ်အပြည့်နှင့်..။
“မပြောတော့ဘူး..ငါနင့်ကိုစိတ်ဆိုးတယ်..”
ကျေးကျေးကစိတ်ကောက်သွားကာမျက်နှာကြီးတည်သွားပြီးတစ်ဖက်သို့လှည့်လိုက်သည်။
“နော်..နော်..နည်းနည်းလောက်ပြောပြပါဟာ..နော်..”
လဲ့ရည်မကသူ့သူငယ်ချင်းတွေကိုအမြဲကျီစယ်လှည့်ဖျား၊နောက်ပြောင်လေ့ရှိသည်။
ဒါပေမယ့်သူတို့နှစ်ယောက်က၊ သူငယ်ချင်းကသူငယ်ချင်းတွေပါပဲ။ စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ဇာတ်လမ်းစုံအကြောင်းအမျိုးမျိုးကို
မရိုးရအောင်တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီပြောကြ၊ တစ်ယောက်အတွင်းရေးလည်းတစ်ယောက်မကွယ်မဝှက်ပဲနဲ့ပြောခဲ့ကြတာလေ။
အခုညနေကျရင်ဖေဖေ့ကိုအခန်းတံခါးသော့လာပြင်ခိုင်းထားတာကအစ၊ အကုန်ပြောဖြစ်ကြတာလေ။
တခါတလေကျတော့လည်းတမင်ညာပြီးနှပ်ချခဲ့တာတွေ၊ တခါတလေမှာတော့ အနောက်အပြောင်တွေထည့်ပြီးကသိကအောင့်ဖြစ်အောင်
လုပ်ခဲ့ကြတာလေးတွေလည်းရှိပါ့။ ဒါတွေကသူငယ်ချင်းရင်းချာတွေကြားကပုံမှန်အကျင့်လေးတွေပါ။
ကမ္ဘာပေါ်မှာလူဦးရေက သန်းပေါင်းများစွာ၊ ဘီလီယံနဲ့ချီပြီးရှိပါသည်။
ဒီအထဲမှာ အခုဇတ်လမ်းထဲကအဖြစ်မျိုးနဲ့တူတာမျိုးရှိရင်လည်းရှိနိုင်ပေလိမ့်၊ ရှိခဲ့ပေလိမ့်မည်။
သို့သော်..၊ နှစ်ဦးသဘောညီမျှပြီးကြည်ဖြူစွာဖြစ်သွားခဲ့ပေမယ့်၊ လူကြားထဲမှာသတင်းထွက်လာရင်တော့၊
အဲဒီနေ့မှာပဲနှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ကြည်နူးမှုအချစ်ကလေးတွေကအဆုံးသတ်သွားရတော့မှာဖြစ်သည်။
ထွက်လာမယ့်သတင်းကတော့တစ်မျိုးတည်းပါပဲ။ တစ်ဖက်သတ်ပါပဲ။
ယခုဇာတ်လမ်းအဖွင့်တွင်ဖော်ပြခဲ့သလိုပါပဲ၊
ခေါင်းစီးမည်းစာလုံးစာတမ်းကြီးများဖြင့်၊ ရက်စက်၍လူမဆန်သောဖခင်က၊ မိမိ၏ရင်သွေးသမီးအရင်းကိုပင်မရှောင်ပဲ၊
သားမယားပြုကျင့်သည်ဟုသာဖော်ပြကြမည်ဖြစ်လေသည်။
ဆွဲခေါ်သွားခြင်းခံသော ဖခင်ကိုတမ်းတရင်း၊ တိတ်တဆိတ်ကြိတ်၍ငိုကြွေးနေသော သမီးငယ်၏ခံစားချက်ကို
အမှန်တကယ် မည်သူမျှမသိပဲလျစ်လျှူရှုခံထားရပေလိမ့်ဦးမည်။
“သမီးကဖေဖေ့ကိုစချစ်ခဲ့တာပါ” ဟု
တစ်ဘက်ကိုပဲကြည့်တတ်သည့်လူအများ၏ရှေ့နှင့်၊ ဥပဒေစာအုပ်ကြီးရှေ့တွင်သူမမည်သို့ဖွင့်ဟရဲပါလိမ့်မည်နည်း။
သတင်းကသာပဲအမှန်တရားဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။
ဘယ်သူကပဲစခဲ့စခဲ့၊ ဥပဒေအမှန်တရားနှင့်လူမှုပတ်ဝန်းကျင်ကိုတော့လွန်ဆန်၍ရမည်မထင်ပါ။
ကျွန်ုပ်တို့သည်၊ မိမိတို့၏စိတ်ကူးစိတ်သန်းနှင့်စိတ်အလိုကိုလိုက်ပြီးကျော်လွန်လုပ်ဆောင်ပါကရရှိလာမည့်အကျိုးဆက်များကိုတွေးခေါ်ချင့်ချိန်သင့်ပေသည်။
ထို့ကြောင့်အားလုံးမနှောင်းမီနှစ်ဦးနှစ်ဖက်လုံးကသတိဆင်ခြင်တုံတရား လက်ကိုင်ထားကြနိုင်ရန်မက်ဆေ့ချ်ပေးလိုက်ရပါသည်။
ထားပါတော့၊ စာရေးသူအနေနှင့် ဤဇာတ်လမ်းအကြောင်းအရာသည် ကြိုက်နှစ်သက်သူများသာဖတ်ရှုနိုင်စေရန်
ရေးသားထားခြင်းသာဖြစ်ကြောင်းသတိချပ်စေလိုပါသည်။
ဇာတ်လမ်းသီးသန့်ကြိုက်ခံစားလိုသူများအတွက် စာကိုယ်ပိုဒ်ကိုသာခံစားပြီး၊ နိဒါန်းနှင့်နိဂုံးကိုလျစ်လျူရှုထားကြပါရန်။
ပြီးပါပြီ။
တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့်၊
အားလုံးကိုခင်တဲ့..
လမင်းကြီး
