တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် (အပိုင်း ၂) - ဖောင်းဒိုင်း စာအုပ် အပြာစာအုပ် အောစာအုပ် လိုးစာအုပ် ဒေါင်းလုပ် ဖူးစာအုပ် လူကြီးကား

အပိုင်း(၁၁)

ကျေးကျေး၏အားနေသောလက်များက သူငယ်ချင်းမလဲ့ရည်ရဲ့ တီရှပ်အဖြူပါးပါးလေးအောက်ထဲသို့လျှိုဝင်သွားတော့၏။

“အင်း…ဟင်းးး..”

ကျေးကျေး၏နူးညံ့သောလက်အစုံက သူမ၏ကျောပြင်လေးပေါ်တွင်ထိတွေ့ရင်းလျောတိုက်ပွတ်သပ်ပေးစဥ်တွင်၊
လဲ့ရည်မကျောသားလေးတွေစိမ့်၍ကြက်သီးလေးတွေတဖွားဖွားထလာသည်။
ပြောမပြတတ်သောဖီလင်တစ်မျိုးခံစားနေရရင်းတိုးတိုးလေး ငြီးတွားနေမိသည်။

ကျေးကျေး၏လက်တွေကသူမဝတ်ထားသောဘရာစီယာချိတ်ကိုတဒုတ်ဒုတ်ဆွဲဖြုတ်လိုက်သောအခါ လဲ့ရည်ဒွန့်ခနဲတွန့်သွားရပြန်သည်။
ကျေးကျေးကဘရာစီယာချိတ်တွေကိုအတတ်နိုင်ဆုံးညင်သာအောင်ဆွဲဖြုတ်ချနေသည်။
ချစ်သူကိုမနာကျင်စေလို့ဖြည်းညှင်းစွာယုယပေးနေသည့်ရည်းစားတစ်ယောက်လိုအရမ်းညင်သာနေတာ။

လက်ချောင်းသွယ်သွယ်ပြောင်းပြောင်းလေးတွေက ဘရာကပ်အောက်ကိုလျှိုဝင်လာသည်။ ကျေးကျေးလောက်မကြီးသော်လည်း
ဆိုက်အတန်အသင့်ရှိသောသူမ၏နို့လုံးလေးတွေကိုလက်ဝါးနုနုလေးတစ်စုံကအုပ်ကိုင်ရင်းဖျစ်ညှစ်ပေးနေသည်။

နို့သီးခေါင်းထိပ်ဖူးနုနုလေးတွေကိုပွတ်ဖိချေပေးနေသောလက်နုနုလေးတွေကြောင့်၊ လဲ့ရည်ကြက်သီးနွေးလေးတွေထနေမိသည်။
မိန်းမသားချင်း၏လက်တွေကယောက်ျားတစ်ဦး၏လက်ထက်ကိုအဆပေါင်းသန်းချီသာအောင်နူးညံ့သည်ဟုခံစားမိသည်။

ထူးဆန်းအံ့သြရင်တလှပ်လှပ်လှုပ်ရှားဖွယ်အထိအတွေ့ကသူမတို့နှစ်ယောက်စလုံးကိုကာမညွန်ပျောင်းထဲသို့ဆွဲဆောင်နှစ်ယူနေလေသည်။
ကျေးကျေး၏လက်ဖဝါးလေးအောက်တွင်တင်းကြပ်စွာအညှစ်ခံထားရသောနို့သီးခေါင်းလေးတွေရဲ့တင်းမာမှုကိုကြည့်လိုက်ရင်
သူ့သူငယ်ချင်းမတစ်ယောက်ဘယ်လောက်စိတ်တွေနိုးကြားနေပြီဆိုတာမပြောပဲနှင့်သိနိုင်သည်။

ဘယ်ဘက်လက်မောင်းဖြင့်လည်ပင်းကိုရစ်ပတ်သိုင်းဖက်ကာရမ္မက်ရိုင်းအနမ်းများဖြင့်ပါးစပ်ချင်းအပ်သွားကြပြန်ပြီး
လျှာချင်းတံတွေးချင်းဖလှယ်လိုက်ကြပြန်သည်။ ကျေးကျေးရဲ့လက်ညှိုးနဲ့လက်မနှစ်
ချောင်းက ဘရာစီယာအောက်မှနေ၍ လဲ့ရည်မရဲ့နို့သီးတောင်တောင်လေးများကိုဆက်ကစားပေးနေသည်။

“အင်း..အင်းး..” “အင်းမ်..အင်း..မ်..”

နှစ်ယောက်စလုံး၏ညည်းသံများက လည်ချောင်းအတွင်းထဲကဖျစ်ညှစ်ထွက်ပေါ်လာကြသည်။
တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်မျက်နှာချင်းဆိုင်နမ်းရှုတ်ရင်းတင်းကြပ်စွာဖက်ထားကြလေသည်။ အသက်ရှူသံတွေကလည်းပြင်းလာသည်။

“ရှူးးး..ဟူးး…စစ်ရှ်..ဟားးး”

ကျေးကျေးက နမ်းနေရာမှ လဲ့ရည်ကိုအသာတွန်းထုတ်လိုက်ပြီးလူချင်းခွာလိုက်သည်။ မျက်နှာနှင့်လည်တိုင်လေးမော့ပြီး
မျက်လုံးလေးစင်းကာနှုတ်ခမ်းစူကာဖြင့်တရှူးရှူးစုပ်သတ်ရင်းလက်ရှိခံစားနေရသောအာရုံကိုကြည်နူးစွာငံ့လင့်ခံယူနေ၏။

လဲ့ရည်မရဲ့လက်ခလယ်က သူမရဲ့မြောင်းကြားထဲသို့ချဥ်းနင်းဝင်ရောက်လို့လာနေပြီလေ။
ကျေးကျေးတစ်ယောက်ရတနာရွှေအိုင်လေးထဲထိုးမွှေနှောက်လာသည့်တစိမ့်စိမ့်တထွန့်ထွန့်ဖြစ်နေအောင်ကောင်းတဲ့အရသာကြောင့်
စောက်ခေါင်းထဲမှနေပြီး ဝင်လာတဲ့လက်ချောင်းကိုညှစ်မပေးပဲမနေနိုင်။

မျက်လုံးလေးစင်းပြီးဖီလင်အပြည့်နဲ့မော့ပေးထားတဲ့လည်တိုင်ကျော့ကျော့ဖွေးဖွေးလေးကစိတ်ကိုကြွအောင်ဖိတ်ခေါ်နေတော့၊
လဲ့ရည်မတစ်ယောက်ဆက်၍စိတ်ကိုထိမ်းချုပ်နိုင်စွမ်းမရှိတော့၊ နှာခေါင်းဖြင့်လည်ပင်းထဲအတင်းနှစ်ပြီးနမ်းပစ်လိုက်သည်။
ကျေးကျေးရဲ့ကိုယ်နံ့လေးကသင်းပျံ့ပျံ့လေးနှင့်မွှေးကြိုင်နေရာ၊ ပန်းလေးတစ်ပွင့်ပိတုန်းတစ်ကောင်ကိုမြှူဆွယ်သလိုဆွဲဆောင်နိင်စွမ်းရှိလိုက်တာ။
လိင်စိတ်များကတဖွားဖွားလှုံ့ဆော်တွန်းအားပေးလာတော့ရာ၊ လဲ့ရည်မစောက်ပတ်ထဲပူနွေးလာပြီတယွယွဖြစ်လာတော့၏။

စောက်ရည်စမ်းချောင်းလေးကပေါင်ကြားထဲသို့တစိမ့်စိမ့်တလိမ့်လိမ့်စီးထွက်စပြုလေပြီ။ ကျေးကျေးကိုယ်တိုင်ကလည်း
သူငယ်ချင်းမ၏လိုအင်ဆန္ဒကိုသိရှိရိပ်စားသိရှိနေသည်။ သူလဲကိုယ်နဲ့ထပ်တူခံစားချင်ပေမပေါ့။

ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ထွန့်ထွန့်လူးအောင်မဆတ်တငံ့ခံစားနေရင်းကတောင်၊ သူငယ်ချင်းကိုလည်းအတူကောင်းစေချင်လို့၊
လဲ့ရည်မရဲ့အင်္ကျီအောက်မှာကစားပေးနေတဲ့လက်တွေကလှိမ့်ပေးပွတ်ပေးရင်းအောက်ကိုနှိမ့်ဆင်းလာခဲ့တာချက်အောက်တောင်ရောက်လာခဲ့ပြီ။

လဲ့ရည်မရဲ့ဗိုက်ဖော်အောင်တအားနှိမ့်ချထားတဲ့ဂျင်းဘောင်းဘီတိုတိုပြတ်ပြတ်လေးရဲ့အနားစအဟကြားထဲ
ကျေးကျေးလက်ကဖြည်းဖြည်းချင်းဝင်သွားပြီး လက်ဖျားလေးတွေကိုကွေးပြီး အတွင်းခံပင်တီသားကိုထပ်ဆင့်ဖြတ်နှိုက်လိုက်တော့၊
အသားနုပျော့ပျော့နွေးနွေးလေးကို ထိတွေ့မိတော့၏။

ပြီးတော့ဖဲပိုးချည်ထွေးတစ်ဆုပ်ကိုလက်ဖြင့်စမ်းမိသည်။ အဲဒါကနည်းနည်းရှည်သော်လည်းနူးညံ့နေသည်။
သူမနှင့်ကွာတာက သူမမှာအမွေးနုနုပါးပါးလေးပဲရှိတာတစ်ခုပါပဲ။

“အေး..ဟုတ်ပြီ..အဲ့လို..ကျေးကျေး၊ အားးးစစ်ရှ်..ငါ့ကိုကောင်းအောင်လုပ်ပေးပါဟာ..”

လဲ့ရည် ကသူငယ်ချင်းမ၏နားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေးညည်းပြောပြော၏။
ကျေးကျေးကလဲ့ရည်ရဲ့တောင်းဆိုမှုအတိုင်း၊ စောက်စိထွတ်ထွတ်လေးကိုလက်ခလယ်ဖြင့်အပီအပြင်ပွတ်ကစားပေးနေသည်။
သူငယ်ချင်းရင်းချာနှစ်ယောက်ကာမရသ၏ပျော်ရွှင်မှုအရသာကိုသူတစ်ပြန်ကိုယ်တစ်ပြန်လဲလှယ်ပြီးပေးဆပ်ခံစားနေကြသည်။

လဲ့ရည်မကကျေးကျေးကိုလည်ပင်း၊ လည်တိုင်နှင့်နို့အုံတစ်ခုလုံးအား၊ ထိုးလိုက်၊ ကော်လိုက်၊ စုပ်လိုက်ဖြင့်မွှေ့ချင်တိုင်းမွှေ့နေတော့၏။
ကျေးကျေးကလည်းရာဂ ဖီလင်၏အစွမ်းကြောင့်နေမထိထိုင်မထိ၊ နတ်ပူးသလိုဆတ်ဆတ်ခါလျက်ရှိပြီး၊
လဲ့ရည်ခေါင်းမှဆံပင်များကို စိတ်အားထက်သန်စွာထိုးဖွဆွဲဆုပ်လျက်ရှိသည်။

ခဏချင်းမှာပင် ကျေးကျေးစိတ်ထဲတွင်တစ်ခုခုလိုနေသလိုလို၊ မလွတ်လပ်သလိုကြီးခံစားနေရသည်။
ဟုတ်တာပေါ့..၊ အလောတကြီးလဲ့ရည်မကိုအင်္ကျီအောက်လျှိုပြီးတော့သာကိုင်နေတာ၊ အင်္ကျီကိုမှမချွတ်ရသေးပဲ။
ကျေးကျေးကလဲ့ရည်ကိုယ်ပေါ်မှာကစားနေတဲ့လက်ကိုအသာပြန်ရုတ်ပြီး အင်္ကျီလက်တွေကကိုင်ပြီးဆွဲချွတ်ဖို့ကြိုးစားသည်။

လဲ့ရည်ကိုယ်တိုင်လည်းအခုမှသတိထားမိပြီးမတ်တပ်ထရပ်ပေးလိုက်ကာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူချွတ်ရလွယ်အောင်အလိုက်သင့်လက်မြှောက်ပေးပြီး
ကျွတ်သွားတာနဲ့အောက်မှာချိတ်ဖြုတ်ပြီးသား တဝက်တပျက်ချိတ်နေတဲ့ ဘရာစီယာလေးကိုပြုတ်ကျသွားအောင်ခါထုတ်လိုက်သည်။

အခု အပျိုမလေးနှစ်ယောက်မျက်နှာချင်းဆိုင်အဝတ်မပါကိုယ်ဗလာလေးတွေနှင့်ရပ်ပြီးတစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်
ရမ္မက်ယစ်မူးသောအကြည့်များဖြင့်ကြည့်နေမိကြသည်။

“ကျေးကျေး..နင်..သိပ်လှတာပဲဟယ်..”

လဲ့ရည်မပါးစပ်က မအောင့်နိုင်မအည်းနိုင်ထွက်လာသောစကား။ အသံကတိုးညှင်းပြီဖီလင်အပြည့်ပါသည်။
သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်မှာလည်းကျေးကျေးနားသို့တရွေ့ရွေ့ပိုတိုးလာသည်။
လဲ့ရည်က သူမ၏ညာခြေထောက်ကိုသုံး၍ကျေးကျေး၏ခြေထောက်ကြားထဲထိုးသွင်းပြီး ကားသွားစေရန်ထိုးခွဲလိုက်သည်။

အခုသူမကမတ်တပ်ရပ်လျက်အနေအထားဖြင့်သူငယ်ချင်းမ၏မျက်နှာဖြူဖြူချောချောလေးပေါ်အုပ်မိုး၍လက်နှစ်ဘက်ကို
မြှောက်ထားလိုက်ပြီးမှ ခေါင်းလေးစောင်းပြီးဆတ်ခနဲလှည့်ရမ်းလိုက်ရာဆံပင်လေးကဝဲကနဲစောင်းပြီးပြန့်ကျသွားသည်။
သူ့မျက်နှာလေးကကြည်လင်ရွှန်းလဲ့နူးညံ့နေသည်။ ပြီးတော့ကျေးကျေးကိုရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်ပြီး
ခေါင်းလေးငုံ့၍နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုကုန်းစုပ်ပြီးနမ်းလိုက်ပြန်သည်။

နှင်းဆီပွင့်ဖတ်နှုတ်ခမ်းလေးများ၏နူးညံ့သောထိတွေမှုများနောက်တဖန်ထပ်မံဖြစ်ပေါ်လာခြင်းနှင့်အတူ
ပီတိစွက်သောကြက်သီးမွေးညင်းလေးများထလာပြန်သည်။ လဲ့ရည်ကကျေးကျေးကိုဆွဲချထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။
သူမရဲ့ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးကိုရို့ချလိုက်ပြီးကျေးကျေးခြေထောက်တွေပေါ်ဖြည်းဖြည်းချင်းခွထိုင်ချလိုက်တာ ညင်ညင်သာသာလေးပါဘဲ။

မိလဲ့ပေါင်ကြားကစိုရွှဲအိနေတဲ့အထိအတွေ့ကသူမရဲ့ပေါင်သားမျက်နှာပြင်ပေါ်မှလာပြီးစိုစိနေတာကို
ကျေးကျေးကသိသိသာသာခံစားမိလေသည်။ ဒါပေမယ့်သူမက လဲ့ရည်နဲ့နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ပြီးတော့ပဲတရှိုက်မက်မက်ဆက်နမ်းနေ၏။
လွတ်နေတဲ့လက်နှစ်ဘက်ကလည်း၊ မိလဲ့ကျောလေးတွေကိုမပွတ်မဆွပေးပဲမနေနိုင်ဘူး။

လဲ့ရည်မလည်းရာဂနတ်ဝင်ပူးပြီးတစ်ကိုယ်လုံးလိမ်ခေါက်နေပြီ။ အရင်ကငြိမ်ငြိမ်လေးရှိနေတဲ့ခါးကလည်း
ကျေးကျေးဆီးစပ်နဲ့သူ့စောက်ဖုတ်နံပြားချင်းပွတ်နိုင်ဖို့စပြီးလှုပ်ရှားလာသည်။
နှစ်ယောက်သားကော့ကော့ပြီးထိုးပွတ်ပေးနေတော့ချွန်းထွက်နေတဲ့အပိုင်းလေးနှစ်ခုက တစ်ခါတစ်ခါ၊ အချင်းချင်းဖိတိုက်ပြီးပွတ်မိနေတာပေါ့။

သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး အဲ့ဒီလိုအစိခြင်းပွတ်ပြီထိတွေ့တဲ့အတွေ့အကြုံတစ်ခါမှမရှိခဲ့ဖူးဘူး။
နှစ်ယောက်စလုံးအတွက်အရမ်းထူးဆန်းတဲ့အတွေ့အကြုံအသစ်ပါပဲ..။

ဒီတစ်ခါတော့ကျေးကျေးအလှည့်ဖြစ်သည်။ သူမကသူ့လောက်ဆိုဒ်မကြီးသောမိလဲ့၏ နို့လုံးများအပေါ်မျက်နှာနှစ်ချလိုက်ပြီ
းပါးစပ်လေးအသာဟကာကြာဖူးလေးတွေလိုချွန်ထွက်နေသောလဲရည်၏ရင်သားဖုဖုနို့သီးလေးတွေကိုစုပ်စို့ပေးရင်း
တပြိုင်ထဲမှာ နို့အုံသားကိုအလွှားလိုက်လျက်လိုက်သွားလေးနဲ့မနာအောင်ငုံခဲလိုက်လုပ်ပေးနေသည်။

“အိုးးး..ရှီးးစစ်စ်..မိကျေး၊ ဟင့်..ကောင်းတယ်ဟာ…”

လဲရည်မဒွန့်နေလေပြီ။ သတိလက်လွတ်နဲ့ကျေးကျေးခေါင်းကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး သူမနို့တွေပေါ်ကိုအတင်းဆွဲဖိချနေပြန်သည်။ သူမ၏အတွေးထဲမှာ
နို့စို့တာတောင်ဒီလောက်တလှပ်လှပ်နေအောင်ကောင်းနေရင်၊ စောက်စိလေးပါအစုပ်အလျက်ခံရရင်တော့ ဘယ်လောက်ဆွေမျိုးမေ့လိုက်လေမလဲ။

အတွေးဝင်လာတာနဲ့ နို့စို့ပေးနေတဲ့ကျေးကျေးကိုယ်လေးကိုဖြည်းဖြည်းလေးပက်လက်အနေအထားဖြစ်သွားအောင်တွန်းလှဲချလိုက်သည်။
ပြီးတော့သူမကဝမ်းလျားထိုးလိုက်တက်သွားပြီးကျေးကျေးရဲ့မျက်နှာနားရောက်တဲ့အထိအပေါ်စီးရယူလိုက်၏။
ခြေထောက်တွေကိုကြမ်းပေါ်အားပြုဒူးထောက်လိုက်ပြီးဖင်လေးကိုကော့တင်လိုက်ရာ၊ ကျေးကျေးကလည်းမိလဲ့ဘာလိုချင်တယ်ဆိုတာသိလိုက်ပြီ။

သူမရဲ့လက်လေးနှစ်ဘက်နဲ့ မြောက်တက်လာတဲ့လဲ့ရည်မရဲ့ဖင်လုံးလုံးလေးနှစ်ဘက်ကို ပွတ်ပေးညှစ်ပေးလိုက်ရင်း၊
နောက်ဖက်ကိုပြူးပြူးလေးပြူထွက်လာတဲ့လဲရည်မစောက်ပတ်လေးကိုလက်ချောင်းလေးတွေသုံးပြီး
နှုတ်ခမ်းလွှာအက်ကြောင်းလေးတွေကိုထိုးခွပြီးဖြဲကြည့်နေ၏၊ စောက်ခေါင်းလေးရောစောက်စိလးမှာပါစိမ့်ထွက်ထားသောအရည်တွေကြောင့်
ပြောင်ရွှန်းလဲ့နေသည်။ ကြည့်ရင်ပင်ကျေးကျေး၏လျှာဖျားလေးကစောက်စိလေးနှင့်ထိတွေ့သွားပြီး ဖလပ်..ဖလပ်နှင့်လျက်နေတော့ရာ..၊

“ရှူးးး…စစ်ရှ်..အေး..ဟုတ်ပြီအဲဒီအတိုင်းလေး၊ အဲ..အဲ..ဟုတ်တယ်..အမလေး…အားး..”

လဲ့ရည်မှာထွန့်ထွန့်လူးအောင်ခါနေတော့ရာ စုပ်ပေးလျက်ပေးနေသော ကျေးကျေးမှာ စိတ်ထဲမှ…
(ကောင်မ..ထွန့်နေလိုက်တာများ၊ တီကောင်ဆားနဲ့ပက်တဲ့အတိုင်းပဲ..။
သူပြောတော့သူ့အဖေနဲ့အမြဲဟိုဒင်းဟိုဝှာလုပ်နေတယ်ဆိုပြီး ဒါလောက်လေးနဲ့ဖြစ်နေလိုက်တာ၊ မတွေ့ဖူးတဲ့အတိုင်းပဲ..)

လဲ့ရည်မတစ်ယောက်ခါးလေးကျစ်၊ ပေါင်လေးတွန့်ပြီးလှိမ့်နေတာ။ သူမရဲ့လိင်တူသူငယ်ချင်းရဲ့အထိအတွေ့နဲ့ကျမှအရမ်းကောင်းနေပုံရသည်။
သူ့အဖေနဲ့တုန်းကတော့ဘယ်လိုနေလဲမသိဘူး။ အခု၊ သူ့စောက်စိလေးကိုကျေးကျေးရဲ့လျှာနဲ့ အစုပ်ခံရတော့မှပဲဂျွမ်းပြန်တော့တာပဲ။

ကျေးကျေးမျက်နှာလေးကိုသူ့ဖင်ကြီးနဲ့နောက်ပြန်အတင်းကြီးဖိဖိတွန်းနေတာများ၊
သူငယ်ချင်းဖြစ်သူအသက်ရှူလို့ရမရကိုတောင်ထည့်မစဥ်းစားတော့ဘူး။

ကျေးကျေးကိုယ်တိုင်မှာလည်း လဲ့ရည်နဲ့ထပ်တူစိတ်လှုပ်ရှားမှုကိုတလှပ်လှပ်ခံစားပြီးအရသာယူနေသည်။
မိလဲ့လိုစောက်ဖုတ်နဲ့လျှာထိတွေ့ဖိကပ်စုပ်ပေးနေတာကိုမခံရမေယ့်၊ ကာမအပူဓါတ်တွေကကူးပြီး
အလိုလိုနေရင်းကိုအဖုတ်ထဲကတယွယွဖြင့်အရည်တစိမ့်စိမ့်ရွှဲအောင်ကောင်းနေရသည်။

ဒါကလည်းမိမိဘဝအတွေအကြုံသစ်ရဲ့လှုပ်ခတ်မှုကိုခံနိုင်စွမ်းမရှိလို့ပါပဲ။
အဲဒီအတွေ့အကြုံက သူအခုပါးစပ်နဲ့ထိတေ့ပြီးစုပ်လျက်ပေးနေရတဲ့လိင်အင်္ဂါက စောက်ဖုတ် လို့ခေါ်တဲ့ဟာကြီးဖြစ်ပြီး
အရင်ကြုံဖူးထိတွေ့ဖူးတဲ့ လီးဆိုတာကြီးမဟုတ်သောကြောင့်ပါ။
စောက်ဖုတ်ချင်းလျက်ရတာ၊ သူမအဖို့တော့ကွဲပြားထူးခြားရင်ခုန်ရတဲ့အတွေ့အကြုံအသစ်ကြီးပေါ့။

သူမကလဲ့ရည်၏စောက်ပတ်ကိုနောက်မှအသားကုန်ဘာဂျာကိုင်ရင်းစိတ်လိုက်မာန်ပါတွေဖြစ်လာသည်။
လဲ့ရည်မခါးကိုလက်နှစ်ဘက်ဖြင့်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထိမ်းပြီး၊ သူမျက်နှာလှလှလေးကိုဖင်ကြာအမြှောင်းစောက်ခေါင်းထဲ
နှာခေါင်းလေးမြုပ်အောင်နှစ်လို့ အတင်းတွန်းလျက်ပေးနေတော့သည်။

မိန်းမချင်းဆိုတော့လည်းဘယ်နေရာ၊ ဘယ်ထောင့်၊ ဘယ်စောင်းကိုထိုးရင်အကောင်းဆုံးဆိုတာသိနေတော့လည်း
လဲ့ရည်မကိုအကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်လုပ်ပေးချင်တဲ့စေတနာတွေတဖွားဖွားနဲ့ပေါ့…
—————————————–

အပိုင်း(၁၂) ဆက်ရန်

တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် (Step by Step)
အပိုင်း(၁၂)

အိုးး..ကျေးကျေး..ငါ..ငါ..ရှီးးး..”

လဲ့ရည်မတစ်ယောက်ကျေးကျေးလုပ်ပေးနေတာကောင်းလွန်းလို့ ထွန့်ထွန့်ခါအောင်လူးနေရသည်။
အရသာကနတ်ပြည်တက်ဆောင့်နေပြီ။ လဲ့ရည်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးတွန့်ပြီးတောင့်တက်သွားတာနဲ့အဖုတ်ထဲကဆွဲဆွဲညှစ်နေတာကြောင့်
ကျေးကျေးကလည်းသိနေလေသည်၊ ဒါကြောင့်လျှာကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလှိမ့်ကစားရင်းမှုတ်ပေးလိုက်သည်။

“မရတော့ဘူး၊ ငါမနိုင်တော့ဘူးကျေးကျေး..၊ရှုးးးစစ်စ်စ်..”

လဲ့ရည်မမျက်နှာလေးမဲ့ပြီးတရှူးရှူးနဲ့စုပ်သပ်နေလေသည်။ လက်တွေကအိပ်ရာခင်းကိုသတိလက်လွတ်ဆွဲဆုပ်ထား၏။
ခါးလေးကိုကော့တင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို ကျေးကျေးရဲ့မျက်နှာလှလှလေး၊ ပါးစပ်နဲ့ နှာခေါင်းတွေကိုမရမကကော့ပွတ်နေပြန်သည်။

ကာမရမ္မက်စိတ်၏ဂဏှာမငြိမ်နိုင်လောက်အောင်လှုံ့ဆော်မှုကြောင့်စောက်ခေါင်းထဲမှညှစ်ကြိတ်ပြီးချွဲကျိသောစောက်ရည်များ
ဒလဟောသွန်ထွက်လာသည်။ မိလဲ့ရဲ့စောက်ပတ်ကိုကပ်ပြီးဝက်များမြေကြီးကော်သလိုကပ်ထိုးနေသော ကျေးကျေး၏နှာခေါင်းလေးပေါ်သို့
ပြိခနဲပြိခနဲပေပွကုန်အောင်ညှစ်ပန်းထုတ်လိုက်လေသည်။

လဲ့ရည်မ လေးငါးကြိမ်လောက်ဆတ်ဆတ်ခါအောင်တုန်တက်သွားပြီးနောက်အိပ်ရာပေါ်ထိုးလှိမ့်ချလိုက်ကာ
ပိုးလိုးပက်လက်လှန်၍ဆန့်ဆန့်ကြီးအိပ်နေတော့၏။ အခုမှပင်မိန်းမချင်းချင်းနဲ့လည်းအစွမ်းကုန်အထိ အထွတ်အထိပ်ရောက်နိုင်ကြောင်
သူမလက်ခံလိုက်ရသည်။ သူမမျက်ခွံလေးတွေမှိတ်ပြီးမှိန်းနေရင်းမောမောနဲ့နားနေရတော့သည်။

“စောက်ကျိုးနဲ..မိလဲ့ရယ်၊ ပြောတော့နင်ပဲကူပါရစေဆို။ အခုတော့ငါပြီးရမယ့်အစားနင်ပဲထွက်ကုန်ပြီ။ ငါ့မျက်နှာပေါ်မှာလည်းကြည့်ဦး ဟင်း..ဟင်း..”

ကျေးကျေးကသူမပါးစပ်ကိုသုတ်ရင်းမှ ပိုးလိုးပက်လက်၊ သတိလက်လွတ်နှင့် ဖလက်ပြနေသောလဲ့ရည်မကိုကြည့်ပြီး
သက်ပြင်းချရင်းပြောလိုက်သည်၊ ပြီးတော့မပြုံးပဲလည်းမနေနိုင်။ ကျေးကျေးအဖို့ တစ်ယောက်ထဲလိုက်မမီအောင်ပြေးပြီး
နတ်ပြည်ကိုတစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်စွာတက်သွားသောသူငယ်ချင်းမ မိလဲ့ကိုစိတ်မဆိုးရက်ပေ။

သူမ၏အကြည့်က နိကက်လေးပက်လက်လန်နေတဲ့ လဲ့ရည်မရဲ့ခန္ဓာကိုယ် အလယ်ပိုင်းကိုအဓိကရောက်သွားသည်။
ဖားခုံညှင်းတစ်ကောင်ကပ်နေသလိုဖောင်းမို့ပြီးကားနေသော စောက်ဖုတ်မို့မို့လေး။ အဲဒီအပေါ်ပိုင်းမှာမှကြွက်နားရွက်လေးလို
ဖုဖုဖောင်းဖောင်းချွန်ထွက်နေတဲ့ အသားစိုင်စောက်စိလေး၊လျှာလေးအပြင်ထုတ်ပြနေသလိုပြူထွက်နေသည်။

စောက်ဖုတ်ကွဲကြာင်းအဝထောင်လိုက်မျဥ်းမှာတော့အရည်ကြည်များဖြင့်စိုထိုင်းရွှဲအိနေ၏။
ဒါတွေကတော့လဲ့ရည်မရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲမှညှစ်ထွက်လာတဲ့စောက်ရေပျစ်ချွဲချွဲများနဲ့ ကျေးကျေးရဲ့သွားရည်များပေါင်းစပ်နေခြင်းဖြစ်သည်။

ဒါကိုမြင်မှသူမလုပ်ခဲ့တဲ့လုပ်ရပ်ကိုပြန်သုံးသပ်ကြည့်မိတော့ခုနက သူ့သူငယ်ချင်းမရဲ့အဲဒီဒွာရပေါက်နေရာလေးကိုသူမမရွံမရှာယက်ပေးခဲ့တာလား။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အခုလိုလုပ်ပေးလိုက်ရတဲ့အရသာကိုဘာနဲ့မှမလဲနိုင်ပေ။ ပုံမှန်အခြေအနေဆိုရင်အဲဒီလိုလုပ်ဖို့သူမစိတ်ကူးထဲလုံးဝထည့်ခဲ့မည်မဟုတ်။
ဒါကိုပြန်တွေးမိလိုက်ရုံနှင့်သူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲမှသိသိသာသာရွစိထိုးပြီးအပူချိန်တွေတိုးပြီးနွေးတက်လာပြန်ပြီ။

သူမ၏လက်ချောင်းသွယ်လျလျလေးများကလဲ့ရည်မရဲ့ဖြူဖွေးချပ်ရပ်နေတဲ့ဝမ်းဗိုက်သားနုနုလေးများအပေါ်လျှပ်ပြေးသွားပြန်သည်။
ဦးတည်ရာကစောက်ဖုတ်မို့မို့လေးဆီသို့၊ ထိုစဥ်မှာပင်သူမဦးနှောက်ထဲသို့အတွေးတစ်ခုဖြတ်ဝင်လာပြန်သည်။

ကျေးကျေးက လဲ့ရည်မ၏ဝတ်လစ်စလစ်ခန္ဓာကိုယ်လေးရှိရာသို့ ကုန်း၍တွားတက်သွားလိုက်သည်။
ပြီးတော့မိလဲ့၏ပေါင်ကြားထဲတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်၏။ သူမ၏ညာဘက်ပေါင်ကိုသူငယ်ချင်းမ၏ဘယ်ဘက်ပေါင်ပေါ်တွင်ထပ်ထားလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
ပြီးတော့ကိုယ်ကိုလှည့်ပြီး မိလဲ့ရဲ့ညာပေါင်ကိုဆွဲမြှောက်လိုက်သည်။

“မိကျေး..နင်ဘာလုပ်မလို့လည်း..”

လဲ့ရည်မက မျက်စိဖွင့်ကြည့်ပြီးမေးလာသည်။ ဒါပေမယ့်ကျေးကျေးကဘာမှပြန်မဖြေပဲ၊ မိလဲ့ရဲ့ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးကိုသာဖက်၍
သူမဖင်ကိုမြှောက်ကြွပြီးရွှေ့လာလျက်၊ သူမ၏စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကိုအရည်တွေရွှဲဖတ်နေသည့်
မိလဲ့ရဲ့အဖုတ်ပေါ်ဖိထပ်ချလိုက်ပြီး ခါးကိုနွဲ့ဖင်ကိုရမ်းကာအဖုတ်ချင်းဟပ်လျက်စကောဝိုင်းမွှေ့ပွတ်ပေးနေလေသည်။
သူမကကော့ထိုး၍ပွတ်ပွတ်ပေးနေရကား၊ သူနတိူ့နှစ်ဥိးစလုံး၏စောက်စိများ ခလုတ်တိုက်ပြီးပွတ်ဆွဲကုန်သည်။

“ရှီးးးစစ်ရှ်..အိုးးး မိကျေးးးးး…ဟင်းးး”

လဲ့ရည်မစောက်စိကအသစ်တစ်ကြိမ်ထပ်လောင်းခံစားရသောအရသာနဲ့ရှိန်းဖိန်းတက်လာပြန်လို့ မချိမဆန့်ညည်းသံလေးတွေထပ်ထွက်လာပြန်ပြီ။
စောစောကတစ်ကြိမ်ကလိုင်းမက်စ် ရလို့နတ်ပြည်တက်ခဲ့တာမှဘာမှမကြာသေးဘူး၊ အခုမိကျေးကထပ်ပြီးအတတ်ဆန်းပြန်ပြီလေ။

ကျေးကျေးကိုယ်တိုင်လည်း စောက်စိထဲကဆိမ့်နေတာကမိလဲ့နဲ့မနီးရိုးစွဲပါပဲ။
အလွန်ထူးကျယ်ဆန်းပြားပြီးတစ်ခါမှမခံစားခဲ့ရဘူးသောအထိအတွေ့လည်းဖြစ်လေရာ၊ မွေးညှင်းလေးတွေထောင်ပြီး
တရှိန်းရှိန်းတဖိန်းဖိန်းဖြစ်နေရတော့သည်။ ဒါပေမယ့်ပြီးတဲ့အထိအထွတ်အထိပ်ရောက်ဖို့ကတော့အဝေးကြီးလိုသေးသည်။

ကျေးကျေးကမျက်စိလေးမှိတ်ခေါင်းလေးမော့ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုတင်းတင်းကိုက်ကာ မိမိစောက်စိဖြင့်မိလဲ့၏စောက်စိကိုဖိကြိတ်ကော့ထိုး
ပွတ်ရင်းအရသာကိုအတင်းဆွဲယူနေသည်။ သူတို့၏စောက်စိလေးများကသာ မီးခတ်ကျောက်တွေသာဆိုရင် မီးထပွင့်နေလောက်ပြီ။

“အီးးး မိကျေး..အားးး ဟင့်..ဟင့်..”

မိလဲ့လည်းကောင်းလှတဲ့အရသာကြောင့်ခေါင်းလေးမော့သွားသည်။ မျက်ခုံးလေးတွေတဆတ်ဆတ်နေအောင်ချီရင်း
စောက်စိဖျားလေးကစ၍ကျင်တက်သွားတာက၊ စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲအထိဓါတ်လိုက်သလိုစီးဝင်သွာသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှလည်
းနံရံချင်းကြိတ်ပြီးစောက်ရည်များကိုညှစ်ချလိုက်ပြန်သည်။ သူမ၏ဗိုက်သားပြင်လေးကလည်းပြင်းပြင်းထန်ထန် လှိုင်းထအောင်လှုပ်ရှားနေ၏။

“အိုးးးဝိုးး ဟင်းး..ဟင်း..”

လဲ့ရည်မတစ်ယောက်နတ်ပြည်တက်ဆောင့်ပြန်ပြီ။ သူမကလက်တွေကိုမြောက်ရင်း တစ်ဝက်အိပ်တစ်ဝက်ထိုင်တစောင်းအနေအထားနှင့်
ခါးလေးကိုကော့ကော့ထိုးခုန်ရင်း ကျေးကျေး၏စောက်စိပွတ်ချက်ကိုအားရပါးရတန်ပြန်ခံလင့်၏။

“ကျေးကျေး ..ငါပြီးပြီ..ပြီးပြန်ပြီ..”

“မိ..မိလဲ..လဲ့…ငါ..ါ ..ါ..ရှူးး..စစ်ရှ်..အီးး..”

ကျေးကျေးက မိလဲ့ရဲ့ပေါင်လုံးကြီးကိုတင်းနေအောင်ဖက်ထားသည်။ ကိုယ်လေးကလည်းမကုန်းတကော့ကွေးနေပြီး
တဆတ်ဆတ်ဖြင့်ထွန့်ကနဲ၊ ထွန့်ကနဲ တုန်ခါနေသည်။

သူမစောက်ခေါင်းထဲကအခုထွက်ကျလာသောအရည်တွေက၊ သူမစောက်ရေတွေနဲ့အတူ၊ မရှေးမနှောင်းကသူမထိုးသွင်းထားသောပင်တီပေါ်မှ
အဖေ့လရည်များနှင် အခုလေးတင်စောက်စိချင်းကပ်ပွတ်ခဲ့သော သူငယ်ချင်းမမိလဲ့တို့ရဲ့စောက်ရည်များပေါင်းစပ်ရောပြွန်းနေလေသည်။

တစ်ခါမှမကြုံတွေ့၊ မရရှိဘူးသေးသောပုံစံသစ်ဖြင့်ပြိုင်တူပြီးသွားချိန်တွင်၊
သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးတမျှင်းမျှင်းအရသာများဖြင့် နတ်ပြည်၆ထပ်ကိုကျော်ပြီးဗြဟ္မာ၂၀သို့ပင်ရောက်နေသည့်အလားလွင့်မြောနေကြရသည်။
နှစ်ယောက်စလုံးပိုးလိုးပက်လက်ခြေထောက်ချင်း၊ ပေါင်ချင်းချိတ်ပြီး စောက်ပတ်ဟပြဲလေးကိုယ်စီနှင့်
တဟောဟော အသက်လုရှူနေကြရပြီးဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေပုံကိုအောက်ထပ်မှသူ့မိဘများမသိကြပါလေ။

နဲနဲလေးအမောလေးပြေမှ လုရှူနေရသောဝင်လေနှင့်အတူ နှာခေါင်းအာရုံခံကြောလေးတွေက
လဲ့ရည်မကိုထူးဆန်းသောအနံ့တစ်မျိုးကိုဃာနအာရုံတွင်ထင်ဟပ်ရရှိလာသည်။ သူမနှာခေါင်းပွစိပွစိနှင့်ဘာနုံ့လဲဟုရှူကြည့်လေသည်။
အမောလည်းပြေပြီဖြစ်သဖြင့်ကျေးကျေးဘက်သို့လှည့်ပြီးမေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။

“ဟဲ့မိကျေး နင်အနံ့တစ်ခုခုမရဘူးလား။ ညှီစို့စို့နဲ့..”

လဲ့ရည်မကမေးရင်းမှ၊ ထပ်ထားသောကျေးကျေးပေါင်ကြီးကိုတွန်းဖယ်ပြီးထထိုင်လိုက်သည်။
အဲဒီတော့မှသူမရနေသောအနံ့က ပိုပြီးပြင်းလာသလိုရှိသည်။ ကျေးကျေးကိုယ်တိုင်လည်းအခုမှထထိုင်ပြီး မိလဲ့မျက်နှာကိုနားမလည်နိုင်သလိုကြည့်၏။
သူမလည်းအနံ့တစ်ခုရလိုက်သည်။ အနည်းငယ်ကုန်း၍၊ ဟိုဘက်သည်ဘက်လှည့်၍ ရှူကြည့်သည်။ မျက်နှာကတစ်ခုခုဇဝေဇဝါပုံစံမျိုးနှင့်။

“ဟဲ့..ဒါ..ဒါ..ယောက်ျားလရည်နံ့ကြီးပဲဟ..”

လဲ့ရည်မက မျက်ခုံးဆစ်ချက်ပင့်ဆင်လိုက်ရင်းထူးဆန်းသည့်ပုံစံဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
အဲဒီတော့မှကျေးကျေးတစ်ယောက်သတိရလာပြီး..၊

“ဟီးဟီး..သိပြီ..ဒါ..ဒါ..ငါ့အဖေ လရည်နံ့ပဲ..ဟိ..”

ကျေးကျေးကခပ်ရှက်ရှက်ဖြင့်ရီရင်းမှပြန်ဖြေသည်။ ပြီးမှ စောစောတုန်းက လဲ့ရည်မရောက်မလာခင်အဖြစ်အပျက်များကိုပြောပြလိုက်သည်။
ဇာတ်လမ်းအစပျိုးသည့် ကားပေါ်ကအဖြစ်အပျက်တွေရောပေါ့။

“ဟဲ့..ဒါဆို နင့်ပင်တီမှာပေနေတဲ့နင့်အဖေအရည်တွေကို ဟိုထဲနှိုက်ကစားတယ်ပေါ့၊ တော်ကြာဗိုက်ရှိသွားရင်ဘယ့်နှယ်လုပ်မလဲ..အရူးမရဲ့..”

လဲ့ရည်မ အသံကကျယ်လာလျက်အသံမာမာနှင့်ပြောသော်လည်း၊ တကယ်အမှန်အကန်တော့စိတ်ဆိုးပုံမရ။
သူမကထလိုက်ပြီးသူမပိုက်ဆံအိတ်ပစ်တင်ခဲ့ရာသို့ထသွားကာ ဆေးကဒ်လေးတစ်ကဒ်ကိုဆွဲထုတ်လာရင်း..

“ရော့..သောက်လိုက်စမ်း..ဟင်း၊ ကိုယ့်အရှုပ်ကိုယ်ရှာ..မပြောချင်ဘူး..သိလား”

လဲ့ရည်မကဆေးကဒ်ထဲမှဆေးတစ်လုံးကိုဖျစ်ထုတ်ရင်းကျေးကျေးကိုကမ်းပေးလိုက်သည်။
ဒီဆေးအမျိုးအစားကလိင်ဆက်ဆံပြီးပြီးခြင်းသောက်ရသောတားဆေးမျိုးဖြစ်သည်။

ကျေးကျေးကပြောက်ချော်ချော်မျက်နှာပေးနှင့်လှမ်းယူလိုက်ရင်း၊ မိလဲ့ကိုလျှာထုတ်ပြလိုက်လေသည်။
—————————————–

အပိုင်း(၁၃) ဆက်ရန်

တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် (Step by Step)
အပိုင်း(၁၃)

သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးပေရေပွထနေကြတာတွေကိုရေမိုးချိုးသုတ်သင်ကြပြီးတဲ့နောက် အဝတ်အစားလဲပြီးဆက်စကားပြောကြသည်။
အဓိကအကြောင်းကတော့ ကျေးကျေးအတွက်လဲ့ရည်မကဂွင်ဖန်ပလန်ချပေးထားတဲ့ကိစ္စပဲပေါ့။

“အင့်..ငါနင့်အတွက်တမင်ဝယ်လာပေးတာ..”

အခုမှလဲ့ရည်မက သူဆွဲလာတဲ့ အထုပ်အပိုးတွေထဲက စက္ကူအိတ်တစ်ခုကိုရွေးပြီးကျေးကျေးကိုလှမ်းပေးရင်းနဲ့ပြောလိုက်သည်။

“ဘာတွေလဲဟ!..”

“ဖွင့်ကြည့်လေဟာ..”

“ဝိုးးး…ရ်ရ်..နင်ကငါ့ကိုဒါမျိုးဝတ်စေချင်တာလား…”

အထုပ်ထဲကအရာကိုဆွဲထုတ်ကြည့်လိုက်ပြီးတဲ့နောက်ကျေးကျေးကပြူးတူးပြဲတဲနှင့်ထအော်သည်။
အဲဒါကတော့ထွင်းဖောက်မြင်နိုင်အောင်ဒီဇိုင်းလုပ်ချုပ်ထားသော ဇာသားပင်တီပါးပါးအဖြူရောင်လေးတစ်ထည်နှင့်ပန်းရောင်လေးတစ်ထည်ဖြစ်လေသည်။
ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ ဒါဝတ်ထားလဲဘာမှဝတ်မထားသလိုပဲဖြစ်မှာ အကုန်လုံးနီးပါးထွင်းဖောက်မြင်နေရတာလေ။

“ကဲ.. နင်စဥ်းစားကြည့်လေ..နင်ဒါမျိုးဝတ်ပြီးတော့သာအိပ်နေတာကိုနင့်အဖေမြင်ရင် သွားရည်တမြားမြားကျပြီး
နင့်ကိုတက်မကျင့်ရင်၊ နင့်အဖေဂန်ဒူးကြီးဆိုတာသေချာပြီ..”

“အမယ်..ငါ့အဖေကိုများပြောလိုက်တာကြည့်စမ်း..၊ ဘာကျင့်ရမှာလည်း။ ငါ့အဖေကိုပဲမဒိန်းကောင်ကြီးလိုလို..”

“အဖြစ်ပြောတာပါဟာ။ အမှောင်ထဲမှာအဲဒီအမှောင်ဟာအကြီးဆုံးလို့ပြောကြတယ်မဟုတ်လား။ တက်ပဲကျင့်ကျင့်၊
တက်ပဲလုပ်လုပ်..၊ အတူတူပါပဲဟ..။ နင့်အဖေသာတကယ်ဂန်ဒူးမဟုတ်ရင်နေမှာမဟုတ်ဘူး။ နင်ဖင်ပွင့်ဖို့သာပြင်ထားပေတော့..”

လဲ့ရည်မပြောတော့မှကျေးကျေးလည်း ဖင်ထဲကျိန်းခနဲဖြစ်သွားပြီး၊ စအိုလေးကိုပင်ရှုံ့လိုက်မိလေသည်။

“သွား..အရူးမ၊ ပေါက်တီးပေါက်အရပြောမယ်ဆိုရင်နှစ်ယောက်မရှိဘူး..ငါတောင်ဖင်ထဲကျလိကျလိဖြစ်လာပြီ..”

“ပေါက်ကရမဟုတ်ဘူးနော်..၊ အခုနင့်အဖေက နင့်ပင်တီကိုတောင်လီးနဲ့ပတ်ပြီးဂွင်းထုပြီးနေပြီ။ နည်းတဲ့အဆင့်မဟုတ်တော့ဘူး။ မယုံရင်ကြည့်နေ၊
ဒီညနင့်အခန်းကိုလာချောင်းဦးမှာ။ နင်အခု ငါဝယ်လာတဲ့ဟာကိုသာဝတ်အိပ်ပြီး ထမီသာလန်အောင်တင်ထား၊ သေချာတယ်၊ ဒန်တန့်..ဒန်…”

“ကောင်းပါ့မလားဟယ်..! ကိုယ့်အဖေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကို..အဲ့လောက်ကြီးစိတ်စမ်းတာ..လွန်ကုန်တော့မယ်..”

လဲ့ရည်မကတော့ သေချာပြီးယုံကြည်မှုအပြည့်ရှိတဲ့ပုံစံနဲ့…၊

“နင်ဇဝေဇဝါဖြစ်နေသေးရင်စမ်းကြည့်လေ။ step by step၊ တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့်သွားမှာ။
အခုကပထမအဆင့်ဖြတ်ကျော်လာပြီ။ ဒီအဆင့်ကျော်လာရင်နောက်အဆင့်ဘာဆိုတာသိသာနေပြီ..”

လဲ့ရည်မက သုတေသနပညာရှင်တစ်ယောက်စတိုင်ဖြင့် လေးလေးနက်နက်ပြောနေစဥ်တွင် သူမ၏ဖုန်းမှ သီချင်းသံ (ရင်းဂ်တုန်း)
ကထမြည်လာသည်။ သူမကဖုန်းကိုဆွဲထုတ်ပြီးခေါ်သူကိုအရင်ကြည့်လိုက်သည်။ မျက်လုံးတွေမျက်နှာတွေကပြုံးလာပြီး..၊

“ပြောလေ..အင်း..အင်း..ဟုတ်ကဲ့ပါ။ လာပါ့မယ်အချစ်ရဲ့..၊ အခု..အခုပဲထွက်လာတော့မှာပါ။ သူငယ်ချင်းနဲ့စကားမပြတ်သေးလို့..”

“နင်..ဘယ်သူနဲ့ပြောနေတာလည်း။ အချစ်တွေ..ဘာတွေနဲ့၊ နင့်ဘဲကဖုန်းဆက်ပြီးပြန်ချော့၊ ပြန်ဆက်သွယ်နေပြန်ပြီလား..”

ကျေးကျေးကပြုံးစိစိနဲ့မေးသည်။ သူမထင်တာကတော့ လဲရည်မရဲ့ရည်းစားဟောင်း၊ မှန်ကြောင် ဒင်းနှင့်ပြန်ဆက်သွယ်ပြီးပြန်ပေါင်းထုပ်နေပြီလားပေါ့။

“ငါ့အဖေဆက်တာပါဟ၊ ငါ့အချစ်ကြီးဆိုတာသူပေါ့…ဟဲဟဲ..၊ ကဲ..ငါပြန်လိုက်ဦးမယ်မိကျေး၊
အဖေကရေလာသောက်ဖို့ခေါ်နေပြီ။ ငါနင့်အတွက်ပါပိုသောက်ခဲ့ပါ့မယ်၊ သွားပြီ..ဘိုင့်ဘိုင်..”

ရုတ်တရက်ထပြန်တော့မည်ပြောသော လဲ့ရည်မကြောင့် ကျေးကျေးအံ့အားသင့်သွားရသည်။ မိလဲ့ကထပြီးအခန်းတံခါးဘက်
လျောက်ထွက်သွားရင်းမှ ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့်ကြည့်နေသော ကျေးကျေးဘက်သို့သမင်လည်ပြန်လှည့်ပြီးလက်ပြနှုတ်ဆက်သည်။

“ကဲ..ခလေးတွေအောက်ထပ်ဆင်းပြီး ထမင်းစားကြတော့လေ၊ ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ..”

ဦးရဲထွတ်အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီးတွန်းဝင်လာစဥ်..မိလဲ့နှင့်ထိပ်တိုက်တိုးလေသည်။

“အာ..�လေးလေး..၊ သမီးအဖေကဖုန်းလှမ်းဆက်ပြီးခေါ်နေတာနဲ့အတော်ပဲမို့သမီးပြန်လိုက်ဦးမယ်။
အခုတော့အိမ်မှာပဲပြန်စားလိုက်တောမယ်။ နောက်တစ်ခေါက်မှ..၊ နောက်တစ်ခေါက်မှ..”

မိလဲ့က ဦးရဲထွတ်ကိုတွေ့တော့ကိုယ်ကလေးရို့ပြီးနှုတ်ဆက်ရင်း၊ အကျိုးအကြောင်းရှင်းပြနေ၏။
တစ်ဆက်ထဲတွင်သူမအတွေးများက ဦးရဲကြီးသူ့သမီးအခန်းသို့ဝင်၍အတွင်းခံကို ခိုးရှူပြီးဂွင်းထုသည့်အကြောင်းကိုစဥ်းစားမိရင်း
ဒီသားအဖကတော့ သိပ်မကြာခင်သူမတွေးထင်သည့်အတိုင်းဖြစ်လာတော့မည်မှာမြေကြီးလက်ခတ်မလွဲဟုတွေးကာ ရင်ထဲကျလိကျလိ၊
စောက်ပတ်ထဲကရွစိရွစိတောင်ဖြစ်လာမိရင်း သူတို့သားအဖကိုလက်ပြပြီးပြန်ထွက်ခဲ့တော့သည်။

ကျေးကျေးကိုယ်တိုင်လည်းအောက်ထပ်သို့အဖေ့နောက်မှဆင်းလိုက်ခဲ့ပြီး ထမင်းစားခန်းသို့ဝင်သွား၏။
သားအဖနှစ်ယောက်စလုံး၏ပုံစံကဒီနေ့နေ့လည်ကဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလိုပင်။
*************************************************

ည၁၁နာရီလောက်ရှိပေလိမ့်မည်။
ဒေါ်ကလျာဖူးကတော့နှစိခြိုက်စွာ အိပ်မောကျနေလေပြီ။
ဒါပေမယ့်အမှောင်ထဲတွင်မျက်လုံးတစ်စုံကတော့အိပ်မပျော်နိုင်ပဲ ဂဏှာမငြိမ်လှုပ်ရှားလျက်ရှိ၏။

အဲဒါကတော့ဦးရဲထွတ်ရဲ့မျက်လုံးအစုံပါပဲ။ သူလုံးဝအိပ်မပျော်နိုင်၊
သူ့ရဲ့ခေါင်းထဲတွင် ဒီနေ့ နေ့လည်ကဖြစ်ပျက်ခဲ့သောအဖြစ်အပျက်များကတရစ်ဝဲဝဲပြန်လည်ဝင်ရောက်လာလျက်ရှိလေသည်။
စိတ်ထဲကမနေနိုင်အောင်ထိုးဆွလျက်ရှိသောအာသီသများကြောင့်အလိုလိုထထိုင်မိလျက်သားဖြစ်သွားကာ၊
ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုစိတ်ကခေါ်ဆောင်သွားလျက်၊ သူ့သမီးငယ်ကျေးကျေး၏အခန်းရှေ့တွင်ရပ်သွားလေသည်။

အခန်းထဲမှမီးရောင် မှာအခန်းတံခါးအောက်ခြေမှတိုးထွက်လျက်ရှိသည်။ သမီးကျေးကျေး မအိပ်သေးတာလား၊ ဒါမှမဟုတ်
မီးမပိတ်ပဲအိပ်ပျော်သွားတာလားတော့ သူမသိပေ။ စိတ်ထဲကတွေဝေနေခြင်းအလျဥ်းမရှိပဲ၊ သူကတံခါးကိုဖြေးဖြေးချင်းတွန်းဖွင့်လိုက်သည်။

အခန်းထဲမှာကျေးကျေးတစ်ယောက်အမှန်ပင်မအိပ်နိုင်သေးပေ။
သူမ၏ မသိစိတ်ကဂဏှာမငြိမ်စွာဖြင့်တစ်စုံတစ်ခုကိုစောင့်မျှော်နေမိခြင်းဖြစ်သည်။ သူမကလည်း အလည်လေးပဲ။
စောစောလေးကတင် ရီမုတ်ကွန်ထရိုးကိုဆွဲယူပြီး TVကို AV မုဒ်သို့ပြောင်းထားလိုက်ရာ၊ တီဗွီမော်နီတာစကရင်တွင် အပြာရောင်မျက်နှာပြင်ပေါ်နေသည်။
ရုတ်တရက်အပြင်ကလူဝင်လာရင်၊ တီဗွီကြည့်ရင်း ရီမုတ်ကိုပင်မပိတ်နိုင်တော့ပဲအိပ်ပျော်သွားပုံမျိုးဖမ်းထားသည်။

တံခါးကဖြေးဖြေးချင်းပွင့်အသွား၊ လှမ်းမြင်နေရတဲ့မြင်ကွင်းက၊ ဦးရဲထွတ်ကိုနှလုံးခုန်ပင်ရပ်ခမန်းဖြစ်သွားစေသည်။
ရွှေရင်သိမ်းသစ်အရွယ်အပျိုစင်အပျိုဖြန်းကလေး၊ အသားအရေကလည်းနူးညံ့အိစက်၍ ဖြူဆွတ်နေသည်။
ထိုမဒီပျိုကလေးသည်ဇာချည်ဖောက်ညဝတ်အင်္ကျီအပါးအဖြူရောင်လေးကိုဝတ်ပြီး မခို့တရို့အိပ်ပျော်နေသည်။
ညဝတ်အင်္ကျီအောက်နားစက မိန်းခလေးတို့ လျှို့ဝှက်သိမ်းသိုအပ်သောအရာအားလုံးကိုထွင်းဖောက်မြင်နေရလေသည်တကား။

မြင်နေရသောမိန်းမပျို၏သဏ္ဌာန်က ဦးရဲထွတ်အားအကြီးအကျယ်ညှို့ယူဖမ်းစားလိုက်ပြီဖြစ်သည်။
ဦးရဲထွတ်က ထိုဝတ်လစ်စလစ်နီးပါးရှိနေသောထိုမိန်းမပျို၏ သဏ္ဌန်နားသို့ ဖြေးညှင်းစွာကပ်သွားမိ၏။
သူ့မျက်လုံးတစ်စုံလုံးကဝင်းဝင်းတောက်အရည်လဲ့နေသော်လည်း၊ မျက်လုံး တွေမျက်ဆံမရှိသလိုအညှို့ခံထားရသောမျက်လုံးမျိုး၊
အသိစိတ်ကင်းမဲ့သောမျက်လုံးမျိုး အဖြစ်တဒင်္ဂပြောင်းလဲသွားလေသည်။

ဦးရဲထွတ်က သမီးဖြစ်သူကုတင်ဘေးမှာဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။ အနီးကပ်လွန်းတဲ့အကွာအဝေးအထိအတွေ့ကြောင့်
သမီးရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့မွှေးမွှေးလေးကဦးရဲထွတ်ရဲ့နှာခေါင်းဝမှာလာကျီစယ်နေသည်။
ဒီအနံ့လေးကပဲယောက်ျားဆိုတဲ့ဟော်မုန်းကိုထကြွလာစေသည်။ ချက်ချင်းဆိုသလိုဟိုအကောင်ကနိုးထလာတော့တာပဲ။

ဦးရဲထွတ်ကသမီးဖြစ်သူ၏ကိုယ်ခန္ဓာလေးကိုတစ်ကိုယ်လုံးခြုံငုံကြည့်ရှုရင်းစဥ်းစားနေမိသည်။
သူ့မြင်ကွင်းထဲတွင် လှပသောခြေဖမိုးခုံးခုံးလေးများနှင့်သွယ်ပြောင်းပြည့်ဖြိုးသောခြေသားလုံးများ၊
ဖြူဖွေးလုံးဝန်းနေသောဒူးခေါင်းလေးများကအမာရွတ်၊ ဒဏ်ရာ၊ အမဲကွက်၊ တစ်ခုမှမပါ၊ စိုးစဥ်းကိုမျှအပြစ်တင်စရာမရှိပါပေ..။

သူ့အကြည့်တွေက ပေါင်တံစင်းစင်းလေးတွေပေါ်ပြောင်းရွှေ့သွားပြန်၏။
ဖြူဖွေးဝင်းအိနေသောပေါင်တံလေးများကိုသတိလက်လွတ်ငေးကြည့်နေရင်းမှပင့်သက်ကိုရှည်ရှည်ပြင်းပြင်းရှုထုတ်လိုက်မိသည်။

ပေါင်လုံးလေးနှစ်ဘက်ကြားက ဇာချည်ပါးပါးအိတ်လေးရဲ့အောက်မှာ မို့မို့ဖောင်းဖောင်းအရာလေး၊
အဖြူရောင်ဇာချည်ပါးအောက်မှာ၊ အနက်ရောင်ဖောက် ပိုးချည်ပါးလွှာမွေးညှင်းလေးများ ဖုံးအုပ်ယှက်သန်းနေတာကိုမြတ်နိုးဘွယ်ရာမြင်နေရသည်။

ဗိုက်သားပြင်ပါးပါးလျပ်လျပ်လေးကလည်းကုန်းနမ်းချင်စရာဆွဲဆောင်မှုတစ်မျိုးပေးနေသည့်အပြင်၊
အသက်ရှုသံစည်းချက်နှင့်အတူ လှိုင်းထလှုပ်ရှားနေသောရင်သားလုံးလုံးအိအိလေးတွေကအလွန်ပင်ယစ်မူးတိမ်းပါးစဖွယ်ကောင်းနေပြန်သည်။
နို့အုံမို့မို့လေးတွေ၏အခေါင်အထွတ်ဖျားလေးများတွင်တော့လက်သန်းဖျားလောက်အရွယ်ရှိမည့်၊
နို့သီးခေါင်းပန်းရောင်လေးတွေကနီစွေးစွေးအဆင်းဆောင်ကာ၊ သူ၏စိတ်တွေကိုသိမ်းကြုံးဆွဲဆောင်နေသည်။

ဦးရဲထွတ်သည်ကြည်လင်ပြီးအပြစ်ကင်းစင်စွာအိပ်မောကျနေဟန်ရှိသော သူ့သမီးငယ်ကျေးကျေး၏မျက်နှာလေးကိုငေးမောကြည့်နေမိသည်။
အမှန်တော့မိကျေးကျေး၊ အလည်မလေးကလုံးဝကိုအိပ်ပျော်နေခြင်းမဟုတ်ပါ။
သူမအဖေဘာဆက်လုပ်မလဲစောင့်ကြည့်ရင်းစိတ်တွေအလွန်လှုပ်ရှားနေရသည်မှာ အသက်မှန်မှန်ရှူနိုင်ဖို့ကိုတောင်မနည်းထိမ်းနေရပြီလေ။

“လှလိုက်တာဖေဖေ့သမီးလေးရယ်..”

ဦရဲထွတ်၏နှုတ်မှ၊ ပထမဆုံးစကားစုက တိုးညှင်းပျော့ပြောင်းစွာထွက်ပေါ်လာသည်။
ခြုံငုံ၍မြင်နေရသော ဗီးနပ်စ်အချစ်နတ်ဘုရားမကဲ့သို့တပိုယ်လုံး၏အလှကိုထွင်းဖောက်မြင်နေရသဖြင့်လည်း၊
သူ၏လည်ချောင်းများကခြောက်တောင်လာသည်။ ဦးရဲထွတ်ကသူ၏ဘယ်လက်ကိုမြှောက်လိုက်ပြီး၊
သမီးဖြစ်သူ၏ ပန်းနုရောင်ပါးပြင်မို့မို့လေးများကိုလက်ခုံဖြင့်ဖြည်းညှင်းစွာပွတ်သပ်ရင်းသူ့တံတွေးများကိုမျိုချလိုက်မိလေသည်။
—————————————–

အပိုင်း(၁၄) ဆက်ရန်

တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် (Step by Step)
အပိုင်း(၁၄)

ဦးရဲထွတ်တစ်ယောက် သမီးဖြစ်သူ၏အလှတရားနှင့်ဆွဲဆာင်မှုအရှိန်ကြောင့်မိမိစိတ်တွေကိုထိမ်း၍မနိုင်တော့ပဲပါးစပ်မှတတွတ်တွတ်ရေရွတ်နေမိသည်။

“ဖေ့သမီးလေးရယ်.. ဖေဖေသမီးကိုချစ်ချင်စိတ်တွေမထိမ်းနိုင်အောင်လုပ်နေတာလားကွာ..၊ သမီးသိရဲ့လား..”

ကျေးကျေးကသူ့အဖေတိုးတိုးလေးရေရွတ်နေတာကိုကြားနေရသည့်အပြင်။ ပါးပြင်မှာရွရွလေးရရှိလာသောလက်ဖျားလေးမှ
အထိအတွေ့များက သူမတစ်ကိုယ်လုံးပူနွေးဖိန်းရှိန်းပြီးတက်လာသည်ဟုခံစားမိသည်။
သူမအသက်ရှူသံပြင်းပြင်းကြီးထွက်မသွားရအောင် မနဲထိမ်းချုပ်နှိပ်ကွပ်ထားရပြန်သည်။သူမမျက်လုံးများကိုမှတ်ရင်း၊
အတတ်နိုင်ဆုံးထိမ်းပြီးအိပ်ချင်ဟန်ဆောင်နေရသည်ဖြစ်ရာ၊ အထိအတွေ့ကိုအာရုံခံနေရသည်မှအပ၊ သူ့အဖေဘာလုပ်နေသည်ကိုမမြင်ရချေ။

သူမပါးကိုလာရောက်သုံးသပ်နေသော လက်ချောင်းများ၏အတွေ့ကပျောက်သွားပြန်သည်။
ထို့နောက်ပူနွေးသောအငွေ့အသက်ကသူမ၏ဖွံ့ထွားသောရွှေရင်အုံလေးများပေါ်သို့ပြောင်းရွှေ့ရောက်ရှိလာသည်။
ဦရဲထွတ်ကသမီးငယ်၏နို့လုံးတင်းတင်းအိအိလေးများပေါ်သို့သူ့လက်ဖဝါးကြီးကိုအသာတင်၍ဖြေးဖြေးချင်းဖိအုပ်ပွတ်လိုက်သည်။

“သ..သမီး၊ ဒါကိုလိုချင်နေတာမဟုတ်လားဟင်..”

သူကပါးစပ်မှပြောရင်းနဲ့ နို့လေးတွေကိုသာသာလေးအုပ်ညှစ်ဖိလှိမ့်ကစားနေသည်။ ကျေးကျေးမှာလည်း ရင်တွေဒိတ်ခနဲခုန်တက်ပြီ
ရှိန်းဖိန်းသောဖဿအတွေ့ကိုခံစားလိုက်ရသည်။ လက်ရှိဖြစ်ပေါ်နေသည့်အခြေအနေကြောင့် ရမ္မက်စိတ်တွေကမခံမရပ်နိုင်အောင်၊ အရမ်းကြွနေပြီလေ။
ဒါပေမယ့်သူမကနေ့လည်ကအတွေ့အကြုံအရ သူ့အဖေ၏မတင်မကျစိတ်ကိုရိပ်မိနေ၏။
တကယ်လို့သူမကသာစိတ်အာရုံကိုမထိမ်းနိုင်ပဲအရမ်းလောပြီးလှုပ်ရှားလိုက်လျှင်၊ သူ့ဖေဖေရှက်ပြီးတန့်သွားလိမ့်မည်မှာသေချာသည်။
ဒါကြောင့်လည်းသူမကငြိမ်ငြိမ်လေးမလှုပ်ပဲဆက်ပြီးအိပ်ချင်ဟန်ဆောင်နေလိုက်သည်။

ပြင်ပခန္ဓာကိုယ်ကသာငြိမ်သက်အောင်ထိမ်းချုပ်ထားနိုင်သော်လည်း၊ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှသွေးသားလှုပ်ရှားမှုများကမိနစ်ပိုင်းစက္ကန်ပိုင်းနှင့်အမျှ၊
ပူလောင်ပြင်းပြစွာထကြွနေ၏။ အဓိကအနေဖြင့်ရမ္မက်ကိုနှိုးဆွရာလိင်အင်္ဂါဖြစ်သည့်စောက်ဖုတ်လေးထဲစောက်ရည်လေးမျာ
ဖြည်းဖြည်းချင်းညှစ်ကြိတ်သွန်ကျလာနေသည်ကိုသူမခံစားသိရှိနေရသည်။

“သမီးရဲ့အသားအရေကနူးညံ့နေတာပဲကွာ..ဖေဖေ့သမီးလေး..အင်းးမ်မ်…”

ပြောရင်းမှဦးရဲထွတ်က လက်ကိုအနည်းငယ်နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်သည်။ ပြီတော့သူ့လက်ဖျားလေးတွေကသမီးရဲ့ဘရာစီယာပါးပါးလေးထဲသို့
လှုပ်စိလှုပ်စိနှင့်လျှိုဝင်သွားလေသည်။ ဒါကသမီးလေးကျေးကျေး အရွယ်ရောပ်အပျိုဖြစ်လာပြီးတဲ့နောက်၊
သမီးလေးရဲ့ကိုယ်တွင်းသားခန္ဓာလေးကိုပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် အသားအသားချင်းကျကျနနထိတွေ့သုံးသပ်မိခြင်းဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

ခလေးငယ်ဘဝတုန်းက၊သမီးလေးကိုရေချိုးပေးရင်း ချေးတွန်းဆပ်ပြာတိုက်၊ ပွတ်သပ်ပေးချင်းနှင့်လည်းမတူ၊
အပျိုဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်းတွင်အားရပါးရဖက်ပြီးနမ်းရှုတ် (၁၀တန်းအောင်စာရင်းထွက်တုန်းက) စဥ်ကနှင့်လည်းမတူပေ။

ကျေးကျေးမှာတကယ်အိပ်ပျော်နေတာမဟုတ်သဖြင့်၊ သူ့အဖေ၏လက်တွေကရွစိရွစိနှင့်သူမ၏ဘရာစီယာထဲသို့တရွေ့ရွေ့ဝင်ရောက်လာစဥ်တွင်၊
တစ်ကိုယ်လုံးကြက်သီးထပြီး ပူထူရှိန်းပိန်းလာလေသည်။ လျှိုဝင်လာသောလက်ဖျားလေးတွေက တင်းမာပြီးဖူးထွက်နေတဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေ
ကိုဖိပွတ်ကြိတ်ကစားနေသည်။

ကျေးကျေး၏ရင်သားဆိုဒ်ကနည်းနည်းနောနောတော့မဟုတ်ပေ။ ဘရာစီယာထဲဝင်သွားတဲ့ ဦးရဲထွတ်လက်တွေကနို့လုံးအိအိလေးတွေကို
အလုံးလိုက်အုပ်ကိုင်မိသွားသောအခါသူ့မှာ ရှော့ရိုက်ခံရပြီးဓါတ်လိုက်သလိုဖြစ်သွားရသည်။ အောင်မလေးနုအိစက်နေတာပါလား။

“အင်းမ်မ်..ဟား…”

အကိုင်ခံနေရတဲ့ကျေးကျေးက မညည်းရပဲ၊ ဦးရဲထွတ်တစ်ယောက်၊ သမီးအစားမျက်လုံးလေးမှတ်ပြီးညည်းကာလက်ဖီလင်ခံနေမိလေသည်။
လက်တွေကလည်းဖီလင်နဲ့အတူစိတ်လိုက်မာန်ပါအရှိန်ပါလာသည်။ နို့သားအိအိလေးတွေကိုခပ်သိသိသာသာလေးလှိမ့်နယ်နေတာ
နို့သားလေးတွေပျိကနဲ၊ ပျိကနဲလက်အရှိန်နဲ့အတူလှိုင်းထချိုင့်ခွက်လှုပ်ရှားနေ၏။

သူအခုနို့လေးကိုကစားနေသည်မှာနံပြားလုပ်ဖို့ဂျုံလုံးလေးများလုံးနေပုံနှင့်တူသည်။ လက်ခုပ်လးတဲ့နို့ဘေးကိုအုပ်လုံးရင်း
လက်လေးနှစ်ချောင်းကြားမှနို့သီးခေါင်းလေးကိုညှပ်ညှပ်ပြီးညှစ်ပေးနေသေးသည်။ ကျေးကျေးကတကယ်အိပ်ပျော်နေတာမဟုတ်တော့
သူမအဖို့သိသိကြီးနဲ့အဆွခံနေရသလိုဖြစ်နေရာသူမ၏တဏှာစိတ်များကမထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင်ထကြွလို့လာနေပြီ။

သူမရဲ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှင်းဆီပွင့်ဖတ်လေးတွေကြားမှာအချင်းချင်းညှစ်ကြိတ်ပြီး စောက်ခေါင်းလေးထဲက
ပျစ်ချွဲချွဲအရည်များတစိမ့်စိမ့်ထွက်လာပြီကော။ စောက်ပတ်နဲ့ပင်တီလေးမှာတဖြည်းဖြည်းအကွက်လိုက်အိုင်လာပြီ။
သူမအရည်တွေကိုမထိမ်းနိုင်တာ ကိုသိလိုက်တော့ အဖေရိပ်မိသွားမှာကိုလည်းစိုးရိမ်မိသွားသည်။

ဒါပေမယ့် သူမကဆက်ပြီးမျက်စိမှိတ်ရင်းမလှုပ်မယှက်နေပေးလိုက်သည်။ ထိုစဥ်မှာပင်သူမစိတိတွေကိုရွထအောင်၊
နို့ကိုလုံးချေပေးနေသောလက်တွေကနောက်ဆုတ်၍ပြန်ရုတ်သွားလေသည်။

“အာ..မဖြစ်သေးပါဘူးသမီးရယ်၊ ဆောရီး..ဖေဖေမဟုတ်တာတွေလုပ်နေမိပြီ။ ဖေဖေဒီလိုလုပ်လိုမရဘူး..မဖြစ်ဘူး..”

ကျေးကျေးကသူ့အဖေရဲ့တိုးတိုးလေးရေရွတ်သံကိုကြားလိုက်ရသည်။ သူမမျက်စိမှတ်ပြီးငြိမ်နေတုန်းပဲ။
တအောင့်အကြာမှာတော့အခန်းတံခါးပိတ်တဲ့ရိုက်ခတ်သံခပ်သဲ့သဲ့ကိုကြားလိုက်ရ၏။ ကျေးကျေးလဲကုတင်ပေါ်ထထိုင်လိုက်သည်။
မျက်စိကိုဖွင့်ကြည့်တော့အခန်းထဲမှာဘယ်သူမှမရှိတော့ပေ။

“အာ…ဖေဖေနော်..ဖေဖေ..”

ကျေးကျေးက စိတ်ပျက်စွာနဲ့မချင့်မရဲရေရွတ်လိုက်မိတယ်။ လက်ကလဲစောင်ကိုကောက်ဆွဲခြုံလိုက်ပြီးမကျေမနပ်နဲ့မှောက်ရက်လှဲပြီး
ခေါင်းမြီးခြုံနေလိုက်ရော..။ သူမတော်တော်ကြီးကိုစိတ်လေသွားတာလေ။

အခန်းပြင်ထွက်လာတဲ့ဦးရဲထွတ်ကလည်း၊ အတွေးဆိုးတွေကိုခေါင်ထဲကထွက်အောင်၊ သူ့ခေါင်းကိုတစ်လမ်းလုံးခါရမ်းရင်း၊
အိမ်သာခန်းအထိလျှောက်လာခဲ့သည်။ သူကရှာဝါရေပန်းကိုဖွင့်ပြီးခေါင်းပေါ်လောင်းချရင်းအေးသွားအောင်ဆေးထုတ်လိုက်၏။ လောလောဆယ်
သူ့ရဲ့အတွေးတွေကရှုပ်ထွေးနေသည်။ ဦးနှောက်ထဲမှာ ဆင်ခြင်တုံတရားနဲ့ရာဂနတ်ဆိုးတို့ကအပြင်းအထန်လွန်ဆွဲတိုက်ခိုက်နေကြလေသည်။

*************************************

နောက်တစ်နေ့ မနက် ၁၀း၃၀လောက်…
ဦးရဲထွတ်က အပေါ်ထပ်ကဆင်းလာပြီးတော့ဒီနေ့ထုတ်သတင်းစာတစ်စောင်ကိုဆွဲယူလာပြီးထုံးစံအတိုင်းဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်ဖတ်နေလိုက်သည်။
သတင်းစာနဲ့ဂျာနယ်တွေကအိမ်မှာလပေးနဲ့ယူထားတာလေ။
စာမျက်နှာတစ်ခုမှတွေ့လိုက်ရတဲ့ သတင်းကိုဖတ်မိလိုက်ပြီးတဲ့နောက်ဦးရဲထွတ်မျက်စိမျက်နှာတွေပျက်သွားသည်။
တစ်ကိုယ်လုံးလည်းကျောရိုးထဲအထိစိမ့်ပြီးအေးသွားသလိုပဲ။ သတင်းမှပါတာက..၊

(…..တိုင်း…..မြို့နယ်……ရွာတွင်ဖခင်ဖြစ်သူက၊ သမီးအရင်းဖြစ်သူကို အတင်းအဓမ္မသားမယားပြုကျင့်ခဲ့ရာ၊
သမီးမှာကိုယ်ဝန်၄လခန့်ရှိပြီဖြစ်ကြောင်း။ သတင်းရရှိသည်မှာ ၂၀- -ခုနှစ် ဧပြီလ ၂၉ရက်၊ ၁၃း၃၀ နာရီတွင်၊
……ကျေးရွာနေ၊ ဒေါ်……အသက်၃၈ နှစ်က၊ …..မြို့မအမှတ်-၁ ရဲစခန်းတွင်၊ မိမိသမီးဖြစ်သူ မ…….၊
အသက် ၁၄နှစ်အားခေါ်ဆောင်လာပြီးတိုင်ချက်ဖွင့်သည်မှာ၊ မိမိ၏ယောက်ျားဖြစ်သူ ဦး…..၊ 《သမီးငယ်မ…….၏ဖခင်အရင်းဖြစ်သူ》
ကသမီးဖြစ်သူကို အကြိမ်ကြိမ်အဖန်ဖန်သားမယားပြုကျင့်ခဲ့သဖြင့်……)

“ဖေဖေ..ဖေဖေ..”

သတင်းကိုစိတ်ဝင်တစားဖတ်နေစဥ်မှာ၊ ရုတ်တရက် ကျေးကျေး၏ခေါ်သံကြောင့်၊ ဦးရဲထွတ်မှာတုန်ကနဲတက်အောင်လန့်သွားမိသည်။
သူကကမန်းကတန်းသတင်းစာကိုခေါက်သိမ်းပြီးစာပွဲပေါ်တင်ထားလိုက်၏။
သူ့အနေနှင့်ညတုန်းက သူ့သမီးအခန်းထဲဝင်ပြီး စိတ်လိုက်မာန်ပါလုပ်ခဲ့မသောသူ့အပြုအမူကို လိပ်ပြာမလုံပဲကြောက်လန့်နေခဲ့သည်။

“အဝတ်အစားအသစ်တွေလဲထားပါလား၊ ဘယ်သွားမလို့လဲသမီး..၊ ပြီးတော့ဒီလိုကြီးဝတ်ထားတယ်??..”

ဦးရဲထွတ်က ကြိုးစားပြီးအမူအယာတွေပုံမှန်ဖြစ်အောင်ပြန်ထိမ်းရင်း၊ သမီးဖြစ်သူကိုတစ်ဆက်ထဲပြန်မေးလိုက်ရင်း
စိတ်ထဲကနည်းနည်းထူးဆန်းနေမိသည်။ သမီးကလည်ပင်း ဗွီရှိပ်နဲ့လက်ပြတ်ကိုယ်ကြပ်အင်္ကျီအဖြူလေးဝတ်ထားတာက
သူ့ကိုယ်လုံးလေးနဲ့ဆိုရင် ကောက်ညှင်းထုပ်လေးကျနေတာပဲ။

ဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီကလည်း အရှည်ဆိုပေမယ့်သူလည်းကိုယ်ကြပ်ပဲ၊ ဒါပေမယ့်ဒီဇိုင်းကအဆန်း။
ဘောင်းဘီအရောင်ကအဖြူခါးပေါ်။ ဘောင်ဘီရဲ့ဘယ်ညာဘေးနှစ်ဘက်လုံးမှာပန်းရောင်လိုင်းနဲ့ဇစ်တစ်ခုစီတွဲထားတယ်။
ဇစ်က တောက်လျှောက်ခါးကနေခြေဖျားအထိ။ ပြောရရင်တော့ ဇစ်ကိုသာနှစ်ဘက်စလုံးအစအဆုံးဆွဲဖြုတ်ချလိုက်ရင်၊
နှစ်ခြမ်းကွဲထွက်သွားပြီးအရှက်တွေကုန်သွားမှာသေချာနေသည်။

ပြီးတော့ဘောင်းဘီကလည်းကြပ်ထုပ်နေတာဆိုတော့သုံးခွကြားဆုံရွှေတြိဂံ တောင်ခုံးလေးကဘောင်းဘီအပြင်ကတောင်
အရစ်လိုက်မြင်ရလုနီးပါးဖူးမို့ဖောင်းထွက်နေသေးသည်။ နောက်တစ်ခုကသူမဝတ်ထားတဲ့ဂျီစထရင်းအတွင်းခံအနက်လေးက
ခါးပေါ်အမျိုးအစားလျော့လျဲလျဲဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီကြောင့်ပင်တီအနားသားအနက်လေးကဆက်စီကျကျလှပစွာ
ဖော်ကျူးလျက်ရှိရာ ဥိးရဲထွတ်မှာတံတွေးကိုဂွတ်ခနဲမျိုချလိုက်ရတော့၏။

တစ်ခုတော်သေးတာက အပြာရောင်အင်္ကျီလက်ရှည်လေးတစ်ထည်ကိုခါးလည်တွင်ဖြတ်၍ပတ်ပြီးကပိုကရိုချည်ထားသဖြင့်
ဖုံးသင့်သလောက်ဖုံးပြီးသိပ်တော့အရုပ်မဆိုးလှပေ။

“နွယ်နွယ့်မွေးနေ့ပွဲသွားမလို့ဖေဖေ..၊ ဒီအဝတ်အစားတွေဝတ်ထားတာဘာမှမဖြစ်လောက်ပါဘူးဖေဖေရဲ့၊
လာကြမှာကသမီးတို့သူငယ်ချင်းမိန်းခလေးတွေချည်းပဲ။ ဒါကြောင့်မို့လို့လဲစမ်းဝတ်ကြည့်တာ..၊ ဟိဟိ..။ ဘာလို့လဲဖေဖေ..၊ သမီးမလှလို့လား”

“လှပါတယ်သမီးရယ်..၊ သမီးဒီလိုဝတ်တာမျိုးမတွေ့ဖူးလို့ထူးဆန်းနေလို့ပါ။ မိန်းခလေးတွေချည်းပဲဆိုရင်တော့၊ ကိစ္စမရှိပါဘူး။
ယောက်ျားလေးတွေရှေ့တော့မဝတ်သင့်ဘူးထင်တယ်”

“အင်းပါဖေဖေရဲ့..၊ သမီးနားလည်ပါတယ်၊ ဟော! ပြောရင်းဆိုရင်း လဲ့ရည်မတောင်ရောက်လာပြီ..”

“မင်္ဂလာပါလေးလေး..၊ သတင်းစာဖတ်နေတာလား..”

“အေးကွ..သမီး..လဲ့ရည်..”

“ကဲ..ဖေဖေ၊ သမီးတို့သွားလိုက်ဦးမယ်။ ည၇နာရီလောက်လာကြိုဖို့မမေ့နဲ့ဦးနော်..”

ကျေးကျေးကစိတ်အားထက်သန်စွာပြောရင်း၊ လဲ့ရည်မနဲ့အတူအိမ်ရှေ့ထွက်သွားသည်မှာဇောင်းလွှတ်လိုက်တဲ့မြင်းမလေးလိုပင်။
အဖေဖြစ်သူ၏အဖြေကိုပင်မစောင့်တော့ပေ။ ဦးရဲထွတ်ကနွယ်နွယ်တို့အိမ်သို့ကျေးကျေးအားမကြာခဏကြိုပို့ပြုလုပ်ဖူးသဖြင့်
သိပြီးဖြစ်လေရာဒါကပြဿနာတစ်ခုမဟုတ်ပေ။

“ကဲ..ဒီသမီးကတော့ကွာ..”

ဦးရဲထွတ်က ကော့ကော့..ကော့ကော့..နဲ့ထွက်သွားတဲ့သမီးဖြစ်သူကိုကြည့်ပြီးရေရွတ်ရင်း၊ ဖတ်လက်စသတင်းစာကိုစားပွဲပေါ်မှပြန်ဆွဲယူလိုက်သည်။

“ကိုရဲ…ဒီမှာ၊..ကော်ဖီ..”

သတင်းထဲမှာပြန်လည်နစ်မြောသွားတဲ့ဦးရဲထွတ်တစ်ယောက်
မိန်းမဖြစ်သူက ကော်ဖီပန်းကန်လာချရင်းခေါ်လိုက်သဖြင့်၊ နောက်တစ်ကြိမ်တုန်၍လန့်သွားရပြန်၏။

“အဲဒီသတင်းကြည့်ပြီးပြီလား။ ဒီလိုကိုယ့်သွေးသားသမီးအရင်းခေါက်ခေါက်ကိုမတော်မတရားကြံနိုင်တဲ့ယုတ်မာရိုင်းစိုင်းတဲ့အဖေမျိုးကတော့၊
ပစ်သတ်ပြီးသေဒါဏ်ပေးဖို့ကောင်းတယ်..”

ဒေါ်ကလျာဖူးကသတင်းအကြောင်းကိုပြောရင်း၊ စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနှင့်ရေရွတ််မှတ်ချက်ပြုရင်း၊ သူမရဲ့အလုပ်စားပွဲဘက်သို့ထွက်သွားသည်။
သူမမှတ်ချက်ပြုလိုက်သည့်စကားသည်၊ သူ့ယောက်ျား၏ အသည်းနှလုံးကိုဓါးနဲ့ထိုးလိုက်သလိုဖြစ်သွားတာကိုတော့သူမလုံးဝမသိလိုက်ပါချေ။
—————————————–

အပိုင်း(၁၅) ဆက်ရန်

တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် (Step by Step)
အပိုင်း(၁၅)

တစ်နေ့တာရဲ့အချိန်တွေကကုန်ဆုံးသွားတာမြန်လှသည်။ မိုးပင်ချုပ်ပေတော့မည်။

“ဟင်! အဖေကြီး..ဘယ်အချိန်ရှိနေပြီလဲ.. အခုထိသမီးကိုသွားမကြိုရသေးဘူးလား.. ”

ဒေါ်ကလျာဖူး၏အသံစူးစူးက လှေခါးတစ်ဝက်မှနေ၍လွင့်ပျံလာသည်။
ထုံးစံအတိုင်းဧည့်ခန်းထဲတွင်လဲလျောင်းရင်း တီဗွီကြည့်နေသောဦးရဲထွတ်ကအသံလာရာသို့မျက်လုံးကိုစွေကြည့်လိုက်သည်။
သူ့ပုံစံကအေးအေးဆေးဆေးပင်။ ဘာမှအလောတကြီးရှိပုံမရ။ ပြီးတော့နောက်တစ်ဘက်သို့လှည့်ပြီးနံရံကနာရီကိုကြည့်လိုက်ပြီးမှ။

“ဟေး..၇နာရီတောင်ကျော်သွားပြီလားဟ..”

သူကအလန့်တကြားရေရွတ်ရင်းထထိုင်လိုက်သည်။

“ဟုတ်တယ်လေ..၊ ဘာလဲ..! သမီးကိုသူ့ဖာသာသူပြန်လာတဲ့အထိလွှတ်ပေးထားမလို့လား..”

“အေး..အေးပါကွာ၊ အဝတ်အစားလေးဘာလေးလဲပါရစေဦး..”

ဦးရဲထွတ်ကအပေါ်ထပ်တက်ပြီး အခန်းတွင်အဝတ်အစားသွားလဲရန်ခြေလှမ်းပြင်လိုက်သော်လည်း..၊

“မလိုဘူး..လဲမနေနဲ့တော့၊ ဒီတိုင်းပဲသွား..၊ မြန်မြန်သွား၊ နောက်ကျနေပြီ..”

ဒေါ်ကလျာဖူးကပြောရင်းမှကားသော့ကိုသူ့ယောက်ျားဆီလှမ်းပစ်ပေးလိုက်ရာ၊ ဦးရဲထွတ်ခြေလှမ်းတွေကတုန့်ကနဲဖြစ်သွားရပြီး၊ သော့ကိုလှမ်းဖမ်လိုက်ရင်းမှ..၊

“အာ..ဒီပုံစံကြီးနဲ့သွားရမှာလား..ဟ”

ဦးရဲထွတ်ကသူ့ကိုယ်သူလက်ညှိုးထိုးရင်းမေးလိုက်သည်။
သူဝတ်ထားတာကအိမ်နေရင်းဝတ်သော စွပ်ကျယ်လက်စက ပါးပါးပွပွ၊ လျော့လျဲလျဲကြီးဖြစ်သည်။
ပြီးတော့အိမ်မှာလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေရင်းဆိုတော့၊ ဘောင်းဘီတိုနှင့်..။ ဘောင်းဘီတောင်အားကစားဘောင်းဘီကျကျနနမဟုတ်၊
သားရေရှူံ့ကြိုးတစ်ထပ်ထဲလျော့တိလျော့လျဲပါပဲ။ ကြည့်ရတာပြာဂလောင်၊ ပြာလချောင်နှင့်ပိုတူနေသည်။

“သွားပါ..မြန်မြန်ဆို..၊ ကိုယ့်ကားနဲ့ကိုယ်သွားတာပဲဟာ။ ပြီးတော့သမီးကိုသွားကြိုတာ၊ ဖက်ရှင်ရှိုးလျှောက်ခိုင်းနေတာမဟုတ်ဘူး။ လျှာကိုရှည်တယ်..”

ဒေါ်ကလျာဖူးကပြောရင်းစိတ်မရှည်တော့သဖြင့်မြည်တွန်တောက်တီးတော့သည်။ သမီးသွားကြိုတာနောက်ကျမည်စိုးသဖြင့်၊
အတင်းတွန်းလွှတ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးရဲထွတ်ကခေါင်းကိုရမ်း၍လျှောက်ထွက်လာရင်း မကြားတကြားရေရွတ်သည်။

“ဩဇာကလည်းပေးလိုက်တာ။ ဘယ်သူကယောက်ျားဘယ်သူကမိန်းမမှန်းတောင်မသိတော့ဘူး။ ခွီးတဲ့..”

နာရီဝက်ကျော်လောက်မောင်းလာရပြီးနောက်မှသူ့ကားကသမီးသူငယ်ချင်းဖြစ်သူ နွယ်နွယ်တို့အိမ်ရှေ့ရောက်လာခဲ့သည်။
ဦးရဲထွတ်ကသူရောက်လာပြီဖြစ်ကြောင်းသိစေရန် အချက်ပေးသည့်အနေဖြင့်၊ ကားဟွန်းကို နှစ်ကြိမ်သုံးကြိမ်နှိပ်လိုက်၏။

အိမ်ဝန်းတံခါးကဖွင့်ထားပြီးဖြစ်သည်။ မကြာခင်မှာပင် နွယ်နွယ်တို့အိမ်ရှေ့သစ်သားတံခါးကပွင့်လာပြီး
ဘေးနံရံကိုအရှိန်ဖြင့်အသံမြည်အောင်ရိုက်ခတ်ပြီးဖွင့်လာသည်။ တစ်ဆက်ထဲမှာကျေးကျေးနှင့်ရွယ်တူမိန်းခလေးသူငယ်ချင်း သုံးလေးယောက်က
ကျေးကျေးနှင့်လဲ့ရည်မတို့ကို မနိုင်မနင်းတွဲချီလျက်ထွက်လာကြလေသည်။ ကြည့်ရတာအကုန်လုံးမူးနေကြပုံရသည်။

ဦးရဲထွတ်လှမ်းပြီးအကဲခတ်ကြည့်ရသလောက် ကျေးကျေးရောလဲ့ရည်မပါသတိလက်လွတ်မူးနေကြပြီး
ဘေးကသိပ်မမူးသေးသောခလေးမလေးများက ဒရွတ်တိုက်တွဲလာရသည်။ ဦးရဲထွတ်လည်းကတိုက်ကရိုက်ဆင်းလာပြီး
သတိလွတ်လုဆဲဆဲသမီးဖြစ်သူကိုဆင်းတွဲရသည်။

ကျန်မိန်းခလေးတွေကလဲ့ရည်မကိုတွဲလာကာ၊ မွေးနေ့ရှင်နွယ်နွယ်ကနောက်ခန်းတံခါးဖွင့်ပေးပြီးလဲ့ရည်မကိုထည့်လိုက်ကြသည်။
လဲ့ရည်မလည်းပျော့ဖတ်ခွေခေါက်ပြီးကားနောက်ခန်းကူရှင်ပေါ်တွင်ပိုးလိုးပက်လက်အိပ်ပျော်သွားတော့၏။
ကျေးကျေးကိုလည်းသူငယ်ချင်းတွေကဝိုင်းထိမ်းပြီး ရှေ့ခန်းက မောင်းသူနဲ့ယှဥ်လျက်ထိုင်ခုံပေါ်ကိုအလိုက်သင့်တင်ပေးလိုက်ကြသည်။

“အန်ကယ်..မင်္ဂလာပါရှင့်..”

သမီးရဲ့သူငယ်ချင်းတွေကဦးရဲထွတ်ကိုဝိုင်းပြီးနှုတ်ဆက်ကြသည်။ ကြည့်ရတာတော့အကုန်လုံးထွေနေကြတဲ့ပုံစံကသိသာလှ၏။
ဒါပေမယ့် ကျေးကျေးနဲ့လဲ့ရည်တို့လောက်ပုံမပျက်။ ဦးရဲထွတ်စိတ်ထဲမှာတော့..

(အခုခေတ်ခလေးတွေကတော့မလွယ်ဘူး။ တော်သေးတာပေါ့ အခုဟာကမိန်းခလေးတွေချည်းပဲလုပ်တဲ့ပွဲမို့။
နို့မဟုတ်ရင်တော့ယောက်ျားလေးတွေသာပါရင်ဒီပုံစံမျိုးနဲ့ဆို၊ ဖြစ်ချင်တာတွေဖြစ်ကုန်တော့မှာပဲ..)

ဦးရဲထွတ်က ကားကိုမောင်းထွက်လာပြီးရပ်ကွက်ထဲကထွက်လာလို့ လမ်းမကြီးပေါ်တက်လိုက်၏။
လမ်းမပေါ်ရောက်မှနောက်ကားတွေကြည့်ဖို့နောက်ကြည့်မှန်ဘက်မျက်လုံးဝေ့ကြည့်လိုက်တော့၊ နောက်ခန်းထဲမှာပိုးလိုးပက်လက်အိပ်ပျာ်နေတဲ့
လဲ့ရည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ သူကပြုံးပြီးခေါင်းကိုဖြေးဖြေးချင်းရမ်းလိုက်သည်။
သူ့အမြင်မှာတော့ အပြစ်ကင်းစင်ပြီးချစ်စရာကောင်းသောခလေးငယ်တစ်ယောက်ထက်မပို။

“ဖေဖေရယ်.. သမီးအိုက်လိုက်တာ..”

သူ့ဘေးဘက်ဆီမှ အသံတိုးညှင်းညှင်းလေးကပန်းရောင်နှုတ်ခမ်းလွှာဖူးဖူးလေးမဟတဟကြားမှထွက်လာလေသည်။
ကျေးကျေးကခါးမှာပတ်ပြီးထုံးချည်ထားသောအင်္ကျီလက်ရှည်အပြာလေးကိုဖြည်ထုတ်နေသည်။ ပြီးတော့အင်္ကျီကိုသူမခြေဖျားနားထိုင်ခုံအောက်ဘက်သို့
ပစ်ချလိုက်သည်။ သူမလက်တွေကသာလှုပ်ရှားနေသော်လည်းမျက်လုံးတွေကလုံးဝမဖွင့်။

ဦးရဲထွတ်ကသမီးလေးအိုက်နေတာကိုသိလို့အေးအေးဆေးဆေးအိပ်ပါစေဆိုပြီးလေအေးစက်ခလုပ်ကိုလှည့်၍ အရှိန်တင်ပေးလိုက်သည်။
ဒါပေမယ့်ဘေးကထိုင်နေတဲ့သမီးကိုအမှတ်တမဲ့ငဲ့ကြည့်လိုက်မိတာသူ့ရဲ့သွေးတွေကဟုန်းခနဲနွေးတက်လာသည်။
မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကဘာမှမဟုတ်ပေမယ့်သူ့ကိုဆွဲဆောင်နေတာကိုး။

သာမန်ကြည့်ရင်သမီးလေးမျက်နှာကအပြစ်ကင်းစင်စွာအိပ်မောကျသလိုဖြစ်နေပေမယ့်ကျန်တဲ့အပိုင်းတွေကသူ့သွေးသားတွေကိုထကြွအောင်
နှိုးဆော်နေသည်။ မဟတဟနှုတ်ခမ်းလေးတွေကထိတွေ့ချင်စရာကောင်းလှသည်။ ဆိုဒ်ကြီးကြီးရင်အုံမို့မို့တွေကဖောင်းအိပြီးရုန်းထွက်နေသည်။
အရက်မူးထားတဲ့အရှိန်နဲ့ရောပူအိုက်တဲ့အရှိန်နဲ့ပါခန္ဓာကိုယ်သွေးခုန်နှုန်းနဲ့အသက်ရှူနှုန်းကပြင်းနေတော့၊
ဗွီပုံစံအများကြီးအောက်ကျအောင်ဟိုက်ပြီးထားတဲ့ကိုယ်ကြပ်အင်္ကျီထဲကလျှံကျနေနို့လုံးကြီးတွေကလှိုင်းထပြီးနိမ့်ချည်မြင့်ချည်နဲ့ပေါ့။

ဘရာစီယာနဲ့အင်္ကျီသားအောက်မှနို့သီးခေါင်းဖုဖုချွန်းချွန်းလေးများကိုမြင်နေရမတတ်အတင်းတိုးထွက်နေတော့သည်။
ခါးမှာပတ်ထားတဲ့အင်္ကျီကိုလည်းဖြုတ်ချထားလိုက်ပြီဖြစ်ရာ၊ လျှောကျနေသောဘောင်းဘီနှင့်တိုတက်နေသောအင်္ကျီခါးအကြားအကွာအဝေးကပိုလို့လာသည်။
အတွင်းခံ ဂျီစထရင်းပင်တီလေးရဲ့အနားပတ်ကြိုးမျှင်လေးကဘောင်းဘီခါးအထက်အထိတက်လာလေသည်။

မြင်ကွင်းအားလုံးကပေါင်းစုပြီးဦးရဲထွတ်၏စိတ်ကို အပြင်းအထန်လာဆွနေပြန်ပြီ။
စောစောကနောက်ဘက်မှန်ကိုကြည့်ရင်းသမီးသူငယ်ချင်းဖြစ်သူလဲ့ရည်မကိုတောင်အပြစ်ကင်းစင်သည့်သူငယ်မအနေနဲ့မြင်ခဲ့သေးတာ၊
အခုကိုယ့်သမီးအရင်းနဲ့ကျမှစိတ်တွေကမငြိမ်၊ ဘာလို့ဖောက်ပြန်ချင်နေမှန်းသူနားမလည်တော့ပေ။

ညအမှောင်ကြောင့်ကားထဲမှာထင်ထင်ရှားရှားမမြင်ရသော်လည်း၊ လမ်းဘေးဓါတ်မီးတိုင်များအဆက်မပြတ်ရှိနေလို့၊
ဝင်လာတဲ့အလင်းရောင်ကြောင့်ဆက်ဆီကျလှသောကိုယ့်သမီး၏ခန္ဓာကိုယ်အလှကရိပ်ခနဲရိပ်ခနဲပေါ်လိုက်ပျောက်လိုက်ရှိစဥ်တွင်
သူ၏ခေါင်းထဲသို့မနက်ကဖတ်ထားသောသတင်းအကြောင်းကတိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပြန်ဝင်လာသည်။
သူ့သမီးအရင်းကိုယခုလိုသာယာစိတ်၊ဖောက်ပြန်စိတ်ဖြင့်မကြာခဏကြည့်ပြီးပြစ်မှားနေမိခြင်းများကို မှားမှန်းသူ့ကိုယ်သူသတိပေးရင်း၊
ကြိုးစား၍မကြည့်ဖြစ်အောင်နေသည်။

ကားဘီးတွေကရပ်သွားသည်။ မီးနီမိလို့ရပ်လိုက်ရခြင်းဖြစ်၏။ ပုံမှန်မဟုတ်တာကလမ်းတစ်ခုလုံးရှင်းလင်းနေသည်။
ဆန့်ကျင်ဘက်ယာဥ်ကြောမှကား၂စီးသုံးစီးသာဖြတ်မောင်းသွားသည်။ သူကားနှင့်ယှဥ်ရက်အခြားကားတစ်စီးတလေတောင်မီးပွိုင့်မိနေခြင်းမရှိ။
ပုံမှန်ဆိုရင်ဒီလိုမဟုတ်။ သူကကားရေဒီယိုကိုဖွင့်လိုက်ပြီးနားထောင်နေသည်။အာရုံပြောင်း၍မတော်တာတွေမတွေးမိစေရန်ကြိုးစားနေခြင်းဖြစ်သည်။

“ဖေဖေ..ဘာလို့သမီးကိုလာကြိုတာအရမ်းနောက်ကျနေရတာလည်း..”

ကျေးကျေးက မျက်လုံးလေးမပွင့်တပွင့်ဖွင့်လာရင်းမေးနေသည်။ ဦးရဲထွတ်ကအသံလာရာဘက်သို့တစ်ချက်ငဲ့ကြည့်လိုက်၏။

“ဖေဖေက..သမီးကိုမချစ်ဘူးလား..”

ကျေးကျေးကမူးယစ်ဝေနေသောအသံချွဲချွဲလေးဖြင့်ပြောရင်းခန္ဓာကိုယ်လေးကိုလိမ်လှည့်ပြီးကားမောင်းနေသောဖခင်ဖြစ်သူ၏ပေါင်ပေါ်သို့မှောက်ချလိုက်သည်။
ဘယ်လက်ကလေးကခါးရှေ့ပိုင်းသို့ဖြတ်တင်ထားပြီးညာလက်ကပေါင်ကြားတည့်တည့်မှာ..။ အဓိကဦးရဲထွတ်တုန်ခနဲဖြစ်အောင်
လန့်ပြီးပူထူသွားရတာက သမီးဖြစ်သူရဲ့လှပတဲ့မျက်နှာလေးကသူ့ရဲ့ငှက်ပျောအူတိုင်ကြီးအပေါ်တည့်တည့်ကြီးမှောက်မိနေတာပါဘဲ။

“ကျေးကျေး..ကောင်းကောင်းထိုင်စမ်းပါသမီးရဲ့..”

သူကအသက်ကိုပြင်းပြင်းရှည်ရှည်ကြီးရှူပြီးသတိတရားကိုငြိမ်အောင်ထိမ်းချုပ်နေရ၏။ သူကသူ့သမီးခေါင်းလေးကိုပြန်တွန်းမပြီးရွှေ့ပေးဖို့ပြင်လိုက်စဥ်မှာပဲ
မီးပွိုင့်ကဖျတ်ခနဲစိမ်းသွားလေသည်။ ဒီတော့မတွန်းဖြစ်တော့ပဲဂီယာကိုထိုးပြီးမောင်းထွက်ခဲ့ရသည်။

“အိုးးးဝိုးးး..စူးးရှ်”

ဦးရဲထွတ်ရုတ်တရက်ပါးစပ်လေးစုချွန်ပြီး စုပ်သပ်ရင်းညည်းမိသွားသည်။ လည်ပင်းကလည်းမော့သွားသည်။
ရုတ်တရက်သူ့လိင်တံမှာခံစားလိုက်ရသည့်အကြောဆိမ့်သွားတဲ့နွေးထွေးသောအထိအတွေ့တစ်မျိုးကိုရလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။
လန့်လည်းလန့်သွား၏။ သူ့ချစ်သမီးလေးထံမှလှုပ်ရှားမှုတစ်ခု..။ သူ့သမီး၏အခြေအနေက မူးမူးနှင့်ပုံမှန်မဟုတ်။
သတိနဲ့အသိစိတ်ကတစ်ဝက်လောက်တောင်ကပ်ချင်မှကပ်မည်။

သူမကခေါင်းလေးကိုနည်းနည်းကြွထားပြီး၊ ဘယ်လက်လေးက သူ့အဖေဝတ်ထားတဲ့စွပ်ကျယ်အင်္ကျီပွပွကြီး၏အောက်စထဲကို လျှိုဝင်သွားစဥ်တွင်၊
လက်ဖျားလေးများကခါးမှဘောင်းဘီသားရေကြိုးကိုလိမ်၍ဆွဲဟနေသည်မှာတပြိုင်တည်းလိုလိုပင်အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုပါဆွဲချပြီးဖြစ်နေတော့သည်။
ထိုအချိန်တွင်သွေးများစီးဝင်လာပြီဖြစ်သောဦးရဲထွတ််၏မွေးရာပါကြီးမှာမာစပြုပြီးထောင်တက်လာပြီဖြစ်သည်။

အတွင်းခံထဲသို့ဝင်သွားသောလက်နုနုလေးကပင်လယ်မျှော့ကြီးကဲ့သို့သောဖခင်၏လိင်တံကြီးကိုဆုပ်မိလိုက်သည်တွင်ကျေးကျေး၏
ခေါင်းလေးစိုက်ကျသွားပြီး၊ ထိုမပျော့မမာအသားစိုင်ကြီးကို ပါးစပ်နွေးနွေးလေးဖြင့်ငုံ၍စုပ်သွင်းလိုက်တော့၏။

“ကျေးကျေး..မလုပ်နဲ့သမီး၊ ရှီးးးး အူးး..”
—————————————–

အပိုင်း(၁၆) ဆက်ရန်

တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် (Step by Step)
အပိုင်း(၁၆)

ဦးရဲထွတ်ကအလန့်တကြားတားလိုက်သည််။ သို့သော် လီးထိပ်ကခံစားလိုက်ရသောစိမ့်ခနဲခံစားရချက်အရသာကိုလည်းမလွန်ဆန်လိုက်နိုင်သဖြင့်
အသံထွက်၍ပင်ညည်းလိုက်မိသည်။ သူကယောင်ရမ်း၍ကိုင်ထားသောဂီယာတံကိုရော၊ စတီယာတိုင်ကိုပါလွှတ်လိုက်မိပြီး၊
သူ့သမီးလုပ်နေတာကိုတားဖို့အတွက်ကျေးကျေးခေါင်းလေးကိုစုံကိုင်ပြီးတွန်းဖို့ပြင်လိုက်သည်။

သူသတိလွတ်သွားခြင်းဖြစ်လို့၊ ကားကအခြေနဲနဲပျက်ပြီးအခြားယာဥ်ကြောထဲဝင်သွားတော့မလိုဖြစ်သွားသည်။
သူအလန့်တကြားဖြင့်ယာဥ်ထိမ်းလက်ကိုင်ကိုပြန်ကိုင်ကာထိမ်းလိုက်ရ၏။ တော်သေးတာပေါ့ဘေးယာဥ်ကြောတွေကရှင်းနေလို့..။
သိုသော်သူလက်ကိုင်ဂွေကိုကိုင်ပြီးထိမ်းရတာအတော်အားစိုက်ယူလိုက်ရသည်။

သူ့လက်ချောင်းတွေကဆွဲသလိုမပါ၊ တောင့်တင်းကွေးကောက်နေလို့ဖြစ်သည်။
လက်ကြောတွေတောင့်သွားမှာပေါ့၊ နူးညံ့လှသောလျှာနုနုလေးက သူ့ရဲ့ဒစ်ကြီးထိပ်ကိုလိမ့်၍လှည့်၍လျက်နေပြီလေ။
သူကားကိုပုံမှန်မထိမ်းချုပ်နိုင်တော့၍စက်သံကမမှန်တော့ပေ။ နှေးကျပြီးတဂီးဂီးနှင့်ဆွဲနေ၏။ ကားအရှိန်ကနှေးသွားပေမယ့်
သူ့အဖေ၏တန်ဆာကိုရေခဲချောင်းစုပ်သလိုအရသာရှိရှိလျက်နေသောကျေးကျေး၏ပါးစပ်နဲ့လျှာကအရှိန်မြန်လာသည်။

“ရှီးး အားးး..သမီးမီးးးး..အူးးးး..”

ဦးရဲထွတ်ဘယ်လက်ကယောင်ရမ်း၍ဂီယာတံကိုမထိုးပဲတောင့်တင်းစွာမြဲမြဲဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။
သူ့လီးဆီကခံစားနေရတဲ့အရသာကအကြောများတဖျင်းဖျင်းနေအောင်ဆိမ့်အီနေသည်။

သူတို့သားအဖ မသင့်တော်တာတွေလုပ်နေမိမှန်းသိသော်လည်း၊ သာယာမှုနောက်ပါသွားသောသူ့စိတ်တွေကိုဘယ်လိုမှထိမ်းချုပ်မထားနိုင်တော့ပေ။
ကျေးကျေးကနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုဆွဲစုပြီးအရှိန်ဖြင့်တင်းတင်းစုပ်နေသည်မှာရေဘဝဲတစ်ကောင်၏စုပ်အားထက်လျော့မည်မဟုတ်။

ထိုစဥ်မှာပင်ကျေးကျေးကအရှိန်ကိုလျှော့ချပြီးခေါင်းလေးကြွလာသည်။
ဦးရဲထွတ်က သူ့သမီးသတိဝင်လာပြီး လုပ်နေတာတွေကိုရပ်လိုက်တော့မည်ဟုထင်လိုက်သည်။ ထိုစဥ်သူ့စိတ်ထဲတွင်နှစ်ခွဖြစ်နေ၏။
တစ်စိတ်ကသူတို့သားအဖမတော်တာတွေလုပ်နေမိတာကိုရပ်လိုက်လို့ရပြီဟုရင်ထဲပေါ့သွားသလို။ နောက်တစ်စိတ်ကတော့လက်ရှိခံစားနေရသည့်
သူ၏လှပသောသမီးချစ်လေး၏နူးညံ့သောလျှာနဲ့ခံတွင်းနွေးနွေးလေး၏အထိအတွေ့နှင့်သာယာမှုကိုနှမြောမိနေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

“အူးးး..ရှစ် ..ထ်..အားးဟားး”

သူ့ရဲ့ရောထွေးနေသောအတွေးစများကမဆုံးလိုက်ပါ၊ ခေါင်းလေးကိုကြွပြီးပါးစပ်ထဲကထုတ်နေသောနှုတ်ခမ်းဖျားလေးတွေက
တဆုံးလွတ်ထွက်သွားလုမတတ် ဆုတ်ထွက်သွားပြီးမှ၊ ဒစ်ကြီးကိုပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီးငုံလိုက်ကာခေါင်းကိုငုံ့၍လီးတံတဆုံ
းအာခေါင်ထောက်အောင်စုပ်ချလိုက်ပြန်သဖြင့် ဦးရဲထွတ်၏ ညည်းသံရှည်ကြီးထွက်ကျလာပြန်၏။

သူ့အဖို့ကင်းကွာနေရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ သာယာမှုခံစားချက်တွေတဖန်ပြန်နိုးကြားလာခဲ့ပြီဟုထင်လိုက်သည်။
သူ့မိန်းမကလျာဖူးက သူ့ကိုမလုပ်ပေးဘူးလားဆိုတော့လည်းမဟုတ်ပါ။ လုပ်ပေးတာမှ အမြဲတမ်းလိုလိုပါပဲ။ ဒါပေမယ့်ဟိုကရိုးအီနေသေ
ပုံစံဟောင်းကြီးဖြစ်၍အပြောင်းအလဲမရှိ၊ ယခုခံစားနေရသောအထိအတွေ့နဲ့အရသာကတော့စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ကောင်းလှသည်။

ရင်ကမွေးသောချစ်သမီးအရင်းလေး၏ နူးညံ့လှသောပါးစပ်သေးသေးလေးဖြင့်ဖွဖွလေးငုံပြီး ရင်သိမ့်ဖိုဖွယ်တရှိုက်မက်မက်ဆွဲစုပ်ချက်ဖြစ်သည်။
ကျေးကျေးကိုယ်တိုင်ကလည်း အခုသူမပေးဆက်နေသော ရဲ့လျှာနှင့်နှုတ်ခမ်းတို့မှ ခံစားချက်အရသာကြောင့်
သူမ၏မွေးသဖခင်ကြီးမှာ၊ ရူးလောက်အောင်လှိမ့်ကောင်းနေကြောင်းသိနေလေသလား။

ဒါမှမဟုတ် သူမ၏မူးယစ်ရီဝေနေသောအရှိန်အဝါကြောင့်လားမသိ၊ သူမ၏ခေါင်းလေးက တလှုပ်လှုပ်၊ တငုံ့ငုံ့ဖြင့်
အဖေ့လီးချောင်းကြီးကိုပါးစပ်နဲ့အပြည့်ငုံပြီး တကျွပ်ကျွပ် တပျတ်ပျတ်နှင့် အားရပါးရကြီးစုပ်သွင်းပုလွေမှုတ်လျက်ရှိနေလေသည်။
သူမ၏စည်းချက်ကိုက်စွာ လှိမ့်လှည့်နေသောလျှာစွမ်းကြောင့်ဦးရဲထွတ်မှာကားကိုမနည်းမောင်းနေရရင်းမှတထွန့်ထွန့်နှင့်..

“တော်..တော်တော့..ကျေးကျေး.. စစ်ရှ်..ရှီးးး သမီး..”

ဦးရဲထွတ်က ပါးစပ်ကသာအော်၍ဟန့်တားနိုင်ပြီးလက်တွေခြေတွေကဘာမှမတတ်နိုင်၊မလုပ်နိုင်ပေ။
ကားကိုသာအခြေမပျက်အန္တရာယ်မဖြစ်နိုင်အောင်မနည်းထိမ်းမောင်းနေခဲ့ရသည်။
သူ့ခန္ဓာကိုယ်တွင်းမှလည်း လီးစုပ်ခံနေရခြင်း၏ဖီလင်ကိုတုန့်ပြန်နေရသဖြင့်မကုန်းတကော့ကြီးဖြစ်နေရလေ၏။

သမီးဖြစ်သူ၏ခံတွင်းထဲမှတံတွေးတွေကြောင့်ချောမွတ်စိုစွတ်နေမှုနှင့်လျှာဖျားလေးဖြင့်ဒစ်ထိပ်ကိုလှိမ့်ပြီးတဇတ်ဇတ်ကလိနေမှုများကြောင့်
ဦးရဲထွတ်မှာဗိုက်ကြွက်သားများဆတ်ဆတ်ခါလှုပ်လာတဲ့အထိပင်ဖြစ်လာရသည်။
ရှေ့တစ်ဖြတ်လမ်းဆုံမှမီးပွိုင့်မီးနီကိုတဖျပ်ဖျပ်နှင့်လှမ်းမြင်လိုက်ရပြီးမကြာခင်မှာပင်၊ ဘရိတ်အုပ်၍ရပ်လိုက်ရပြန်၏။

စောစောက လက်ကိုင်ဘီးကိုဦးတည်ရာမပျောက်အောင် မနည်းကိုင်ထိမ်းခဲ့ရသောလက်များက
အခုတော့ငုံ့ပြီးပုလွေမှုတ်နေသောသမီးငယ်ရဲ့ခေါင်းကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ထားမိပြန်လေသည်။ ဒါပေမယ့်ဒီတစ်ခါတော့
သမီးရဲ့လုပ်ရပ်ကိုဟန့်တားဖို့ခေါင်းကိုတွန်းထုတ်ပစ်ဖို့မဟုတ်တော့ပဲ၊ သူ့သမီးနက်နက်နဲနဲပိုပြီးစုပ်နိုင်ရန်ဆွဲဖိ၍ပင်ပေးနေလိုက်သေးသည်။

“အူးးး..ကျေးကျေး..အားးး..ဖေဖေ..ဖေဖေ..ရှီးး…ရှစ်စ်စ်..”

ဦးရဲထွတ်ကသူ့သမီး၏နူးညံ့ပျောင်းအိသောအနက်ရောင်ဆံနွယ်စများကိုဆွဲယူပွတ်သပ်ပေးနေရင်း လည်ချောင်းသံထွက်အောင်ညည်းညူမိလေသည်။
အမှန်အမှားခွဲခြားဆုံးဖြတ်နိုင်သောအသိစိတ်များက သူ့ဦးနှောက်ထဲတွင်ထုံမှိုင်း၍ ပျောက်ကွယ်ပြီးမှောင်မိုက်သွား၏။
သူ့ခါးကသတိမထားလိုက်မိခင်မှာပဲအလိုလိုကော့၍ကြွတက်လာသည်။ လက်ကသမီးခေါင်းကိုညင်သာစွာ
ဆုပ်ကိုင်ထားရင်းသူ့လိင်တံကြီးကိုကော့ထိုးပြီးငုံထားသောသမီးငယ်၏ပါးစပ်ဖူးဖူးလေးကိုညှောင့်လိုးပေးနေသည်။
ကောင်းလိုက်၊ အရသာရှိလိုက်တဲ့ဖီလင်ပါဘဲ။

တကယ်လို့ သူ့လိုငယ်စဥ်ကဆော်တကာလိုက်ပွေခဲ့သောသမ္ဘာရင့်ဖိုက်တာ ပလေးဘွိုင်းတစ်ယောက်သာမဟုတ်ခဲ့ရင်
အခုလောက်ဆိုသူ့သမီးရဲ့အံ့မခန်းပါးစပ်စွမ်းကြောင့် သူ့ရဲ့ရေကာတာလျှံပြီးကျိုးထွက်သွားတော့မှာသေချာသည်။

သူရုတ်တရက်၊ ညာဖက်နောက်ကြည့်မှန်ကနေ ရောင်ပြန်ဟပ်လာတဲ့ မီးရောင်ကြောင့်နောက်ဘက်ကကားတစ်စီ
မောင်းလိုက်လာတာကို သိလိုက်ရသည်။ နောက်ကား သူတို့ကားဘေးးတွင်မီးနီမိ၍ယှဥ်ရပ်လိုက်တော့မှ တက္ကစီတစ်စီးဖြစ်ကြောင်းသိရသည်။
တက္ကစီထဲတွင်ထိုင်လိုက်လာသည့်ခရီးသည်က သူတို့ကားဘက်သို့အမှတ်မထင်ကြည့်နေရာမှစိတ်ဝင်တစားစိုက်ကြည့်လာသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။

ညအချိန်ဖြစ်နေသည့်အပြင် ကားနှစ်စီး၏မှန်ချပ်နှစ်ထပ်အကြားဖြတ်ပြီးကြည့်ရသဖြင့် ကြည့်သူအဖို့သိပ်ပြီးပြတ်ပြတ်သားသား
မြင်ရမည်မဟုတ်သော်လည်း၊ ဦးရဲထွတ်အဖို့ သူတစ်ပါး၏မျက်စိရှေ့မှောက်တွင် မိမိသမီးဖြစ်သူနှင့်
မဖွယ်မရာ ဆက်စ်ရှိုး (sex show) ပြသပေးနေရသည်ကိုက တမျိုးစိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်း၍ ရင်တွေခုန်ပြီး
တစ်ကိုယ်လုံးလည်းပူထူပြီးနေမိတော့၏။ ရှက်သလိုလိုပျော်သလိုလိုကြီး။

ဒါပေမယ့်သူ့သမီးကျေးကျေးကတော့ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလုံးဝဂရုထားမနေပါချေ။ သူမကမူးနေသည့်အရှိန်နဲ့အပြင်၊
ရမ္မက်ရာဂစိတ်သွေးတွေတလျှံလျှံတက်ပြီး၊ သူမ၏ပုလွေတော်ခင်းအကကို စိတ်ပါလက်ပါဆက်ပြီးခင်းကျင်းကပြနေလေတော့သည်။

ဒါ့အပြင်ဦးရဲထွတ်ခေါင်းထဲတွင်သတိရပြီးတွေးမိသွားတာက သူ့သမီးဖျော်ဖြေပေးနေသော ပုလွေစွမ်းအပေါ်တွင်
မိန်းမောသာယာနေမိသောတစ်ချိန်လုံးတွင်၊ ကားနောက်ခန်းထဲမှာသူ့သမီး၏သူငယ်ချင်းရင်းချာကြီးဖြစ်သည့်လဲ့ရည်မတစ်ယောက်လုံး
ရှိနေတာကိုက၊ အရင့်အရင်က တစ်သက်လုံးကြုံခဲ့တဲ့အတွေ့အကြုံတွေထက်ပိုပြီးစိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းလှပါဘိ၏။
တော်သေးတာပေါ့၊ လဲ့ရည်မကလည်းမူးနေပြီး ပိုးလိုးပက်လက်ဖြစ်နေလို့သာပဲ။

မီးပွိုင့်လွတ်လာပြီးတော့သမီးကိုလုပ်ချင်ရာလုပ်ပစေတော့ဟု လွှတ်ထားပေးလိုက်ရပြန်ပြီး ကားကိုအာရုံစိုက်၍ပြန်မောင်းနေရသည်။
နောက်ထပ်၁၀ မိနစ်နီးပါးထပ်မောင်းခဲ့ရပြီးနောက်၊ကြာတော့ ဦးရဲထွတ်ရဲ့လီးကခံစားချက်ကတစထက်တစ၊ အရှိန်တွေတဟုန်းဟုန်း ထပ်၍တက်လာပြန်ပြီ။

သမီးအလိမ္မာကျေးကျေးကတစ်လမ်းလုံးခေါင်းလေးငုံ့လိုက်ကြွလိုက်နဲ့ အဖေ့လီးကိုအရသာခံစုပ်လာသည်မှာ
အသံတွေတောင်တပြွတ်ပြွတ်တပျတ်ပျတ်ကျယ်လောင်စွာထွက်နေလေ၏။
စိုရွှဲရိုက်နေသော တံတွေးများကလည်းအကြောတပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ထောင်ထနေသော လီးတံကြီးတစ်ခုလုံးမှာအမြှုပ်တစီစီနဲ့ပေပွလို့နေသည်။

နူးညံ့သောလျှာကဒစ်ကြီးထိပ်ကိုကျွမ်းကျင်စွာလိမ်းသပ်လျက်အဆုံးစွန်သောအရသာကိုဖခင်ကြီးအားဆက်သလျက်ရှိလေတော့သည်။
သူ့သမီး အနေအထားကိုဦးရဲထွတ် တွေးဆသုံးသပ်လိုက်မိပြီးဖြစ်သည်။ သူ့သမီးကျေးကျေးကအချဥ်တော့မဟုတ်၊
သူ့ရည်စားဟောင်းနှင့်ဘယ်အဆင့်အထိပေါက်ရောက်ခဲ့ပြီးပြီဆိုတာသူသဘောပေါက်လိုက်ပြီးပြီ။

ကားကသူတို့၏ အိမ်ယာစီမံကိန်းဝင်းထဲသို့ အရှိန်သတ်ပြီးကွေ့ဝင်မိလေပြီ။ ဂိတ်ဝရှိလုံခြုံရေးအဆောက်အဦဂိတ်တဲထဲမှ
ဝန်ထမ်းတစ်ဦးထွက်လာပြီး အဝင်လမ်းကိုဖြတ်တားထားသောဘီးတပ်ဂိတ်အရှင်ကိုလျောတိုက်တွန်းပြီးဖွင့်ငပးလေသည်။
ကားဖြတ်ဝင်သွားသည်နှင့်လုံခြုံရေးအစောင့်က ဆလံပေး၍ အလေးပြုနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ အစောင့်ကသူတို့၏ကားကို မှတ်မိနေလို့ဖြစ်သည်။

သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အိမ်ရောက်တော့မှာဖြစ်ပြီးအခုသူ့သမီးလေးပေးဆက်နေတဲ့ပျော်ရွှင်သာယာမှုကပြီးပြတ်ကုန်ဆုံးသွားတော့မှာဖြစ်သည်။
ဒီပျော်ရွှင်သာယာမှုကိုသူကအခုအရမ်းစွဲလန်းသွားပြီး၊ မရပ်ပဲဆက်လက်ဖက်တွယ် ထားချင်နေလေပြီ။
ဒီလိုစိတ်ရောကိုယ်ပါတုန်လှုပ်လောက်တဲ့သာယာမှုမျိုးကို ပြတ်လပ်နေပြီးတောင့်တလိုချင်နေခဲ့တာကြာလှပြီဖြစ်ပြီ
းယခုသူ့သမီး၏တစ်သက်စာလောက်ပင်ရှိတော့မည်လားမသိပေ။

ဦးရဲထွတ်၏ဦးနှောက်ထဲတွင်ဘာဆက်လုပ်ရမည်မှန်းမသိပဲစိတ်ရှုပ်ထွေးနေမိသည်။
တကယ်လို့ကျေးကျေးကသာ အရက်ကိုအမူးအရူးမသောက်ခဲ့ဖူးဆိုပါက၊ ယခုဖြစ်ပျက်နေသော
အဖြစ်အပျက်များဖြစ်လာခဲ့မည်လည်းမဟုတ်ချေ။ မဖြစ်လည်းမဖြစ်နိုင်တော့ပေ။
—————————————–

အပိုင်း(၁၇) ဆက်ရန်

တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် (Step by Step)
အပိုင်း(၁၇)

ဦးရဲထွတ်၏မျက်လုံးများသည်အတွေးများနှင့်ချာချာလည်လျက်ရှိသည်။
သူတိုကားကအိမ်ယာဝင်းထဲမရောက်ခင် အဝင်ဝတစ်ဘက်တချက်ရှိ ပန်းခြံကိုဖြတ်ထားသောလမ်းအတွင်းဖြတ်သန်းမောင်းနှင်လာခဲ့သည်။
မနက်စောစောဆိုရင်တော့ ဒီနေရာက အားကစားလေ့ကျင့်ခန်းလုပ်တဲ့လူတွေနဲ့ စည်ကားနေပေလိမ့်မည်။

ယခုလက်ရှိအချိန်ကားညဥ့်နက်မှုကအချိန်အတော်ရင့်နေပေပြီ၊ယခုမူကားတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်မှုကလွှမ်းမိုးနေသည်မှာ သုဿန်တစပြင်တစ်ခုကဲ့သို့ပင်။
လမ်းမီးရောင်များကလည်းကျဲပါးလှသည်။
ထိုစဥ်သူ့နားထဲသို့တစ်စုံတစ်ဦးကပြာလိုက်သည့်အသံလှိုင်းတစ်ခုကဝင်လာသည်၊
အပြင်ဘက်ကပြောလိုက်သောအသံကတကယ်ပဲဝင်လာတာလား၊ စိတ်အာရုံထဲကကြားလိုက်ရတဲ့အသံလားသူမသဲကွဲလိုက်ပေ။

“ကားကိုရပ်လိုက်စမ်း”

“ဘယ်သူလဲ.!..”

ဦးရဲထွတ်က ချက်ချင်းဆိုသလို အမှတ်တမဲ့နဲ့ပြန်မေးလိုက်မိသည် အသံကဘယ်ကလာမှန်းပင်မသိ။

“မင်းအဲဒီအနံ့ကို မမှတ်မိဘူးလား။ မင်းသမီးရဲ့စောက်ဖုတ်နံ့လေ။ အနံ့လေးကမမွှေးဘူးလား၊ မင်းရှူဖူးပါတယ်လေ။
စောက်ပတ်လေးကြားထဲကညှစ်ထုတ်ထွက်လာတဲ့စောက်ရည်လေးတွေရဲ့အရသာကအရမ်းကောင်းပြီးချိုမြနေမှာပဲ..”

“နေပါဦး..မင်းက ဘယ်သူလဲ..”

ဦးရဲထွတ်ကထပ်မေးလိုက်ပြန်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကိုဟိုဟိုဒီဒီလိုက်ကြည့်နေသည်။
ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ဦးနှောက်ထဲအတွေးထဲမှာတော့ သူ့သမီးကျေးကျေးရဲ့အတွင်းခံပင်တီလေးကိုခိုးနမ်းခဲ့၊ ခိုးလျက်ခဲ့စဥ်တုန်းက
အရသာနဲ့ဖီလင်ခံစားချက်ပုံရိပ်တွေကိုပြန်လည်စဥ်းစားမြင်ယောင်နေမိ၏။

“မင်းခိုးကိုင်ဖူးတဲ့နို့လုံးအိအိထွားထွားလေးနဲ့နို့သီးခေါင်းချွန်ချွန်ဖူးဖူးပန်းနုရောင်လေးကိုလည်းမှတ်မိနေတယ်မဟုတ်လား။
အဲဒါလေးကိုမင်းတကယ်မစို့ချင်ဖူးလားကွာ..”

ဦးရဲထွတ်ကသူကြားနေရသောအသံကိုနားထောင်နေရင်းသူ့နားတွေအူတက်လာလိုဖြစ်နေခဲ့သည်။
သူကကိုယ့်လက်ကိုမြှောက်ပြီးယောင်ရမ်းကြည့်မိသည်။ ဟိုတစ်ညက ညကြီးမင်းကြီး အခန်းထဲမှညသူ့သမီးအိပ်နေတုန်
ခိုးကိုင်ခဲ့ရသည့်ဖောင်းကားပြည့်တင်းသည့်၊ ရင်သားအိအိများ၏အထိအတွေ့ကို သတိရနေမိသည်။
ခံစားချက်က ယခုလောလောလတ်လတ်ပင်ကိုင်ခဲ့ရသလိုမျိုး၊ သူ့လက်ဖဝါးပေါ်၌စွဲထင်နေလေသည်။

“မင်းမြင်ခဲ့ရတဲ့စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး၊ မင်းစိတ်ကူးယဥ်ပြီးအိပ်မက်မက်ခဲ့တဲ့ဟာလေးက၊
အခုဆိုရင်မင်းလီးကြီးနဲ့ထိုးထည့်အလိုးခံဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီနော်၊ အထဲမှာ နွေးနွေးထွေးထွေး၊ ကျဥ်းကျဥ်းကျပ်ကျပ်နဲ့
ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်မလဲဆိုတာမင်းလက်တွေ့သိတော့မှာ”

“ဆယ်ကျော်သက်ခလေးမနုနုထွတ်ထွတ်လေးတစ်ယောက်ရဲ့လတ်ဆတ်နုပျိုနေတဲ့စောက်ဖုတ်လေးလေ..။
မင်းတယုတယထိမ်းသိမ်းထားချင်ပေမယ့်လည်းနောက်တစ်နေ့ကူးရင်၊ မင်းသမီးကိုတခြားလူဆွဲစားသွားမှာပဲ။
လက်လွတ်မခံချင်ရင်တော့အခုပဲကားရပ်လိုက်လို့ရပြီ.. ”

သူ့ကိုဘယ်သူပြောလို့၊ ဘယ်သူကအမိန့်ပေးနေမှန်းမသိ၊ အသံသာကြားရပြီး အကောင်အထည်ကိုမမြင်ရ။ အမှန်တော့ဘယ်သူမှမဟုတ်ပါ၊
သူ၏ခန္ဓာကိုယ်နှင့်အတွင်းစိတ်မှမသိပဲတောင့်တနေခဲ့မှုများကိုသူ၏ဆဌမအာရုံက အကြားအာရုံသို့လှုံ့ဆော်ပြီး တိုက်တွန်းနေခြင်းသာဖြစ်သည်။

ဝူးးးး ကျွိ….!

“အိုးးစစ်ရှ်..”

ကားဘရိတ်အုပ်၍ ရပ်လိုက်သည်နှင့်အတူ ဦးရဲထွတ်၏လည်ချောင်းသံနှင့်ညည်းသံကလည်းထွက်လာခဲ့သည်။
တစ်ဖက်မှလည်း၊ ခေါင်းကို ကြိတ်ယမ်းလိုက်သည့်အမူအရာကကျေးကျေး၏ ရင်တွင်းမှရာဂခံစားချက်အဟုန်ကိုဖော်ပြနေသည်။

ကားသော့က တုန်ယင်နေသောလက်တစ်စုံဖြင့်ဆွဲထုတ်ခြင်းကိုခံလိုက်ရသည်။
ဦးရဲထွတ်အတွက်စိတ်စွမ်းအားထိမ်းချုပ်နိုင်မှုများ၏အနိမ့်ကျဆုံးသောအဆင့်များကယခုအချိန်တွင်အပေါ်စီးရနေပေပြီ။
ကားကိုမှောင်မည်းသောပန်းခြံရိပ်ထဲ၌ ရပ်ထားရ၍မှောင်မည်းနေသည်။ အလင်းရောင်ဆို၍သစ်ရွက်မျာကြားမှကြိုးစားပြီး
ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာသော၈ရက်လရောင်လေးသာရှိလေသည်။

“ကျေးလေး..ဖေဖေ့သမီး..”

ဦးရဲထွတ်က တုန်ယင်စိတ်လှုပ်ရှားသောအသံဖြင့်ခေါ်လိုက်ရင်း၊ သမီးဖြစ်သူ၏ကိုယ်ခန္ဓာလေးကိုကျောအောက်မှပင့်လျှိုသိုင်းဖက်ပြီးပွေ့မလိုက်သည်။
ကျေးကျေးဘက်ကလည်းဘာမျှငြင်းဆန်ရုန်းကန်ခြင်း အမူအရာတစက်မှမရှိပေ။
သူမကပါးစပ်ထဲမှသူ့အဖေပစ္စည်းကြီးကို ပြန်လည်ထွေးထုတ်လိုက်ပြီး၊ သူမ၏ကိုယ်ကိုမတ်၍မွေးသဖခင်ကြီးရဲ့
ပေါင်ကြားခွဆုံပေါ်တည့်တည့်မတ်မတ်ကြီးခွထိုင်လိုက်လေတော့သည်။
ပင်တီပါးပါးမျှင်မျှင်လေးအောက်မှာရှိနေသောစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးနှင့်ကိုယ်ကပ်ဘောင်းဘီအဖြူရောင်လေးက၊
တံတွေးတွေနှင့်ပြောင်ချောဝင်းစိုနေသောလီးတံမာမာကြီးပေါ်တွင်ဖိကပ်ပွတ်ဆွဲမိနေလေပြီ။

ကျေးကျေးကသူမ၏လက်မောင်းလေးများကိုမြှောက်ပြီးအဖေဖြစ်သူ၏လည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်။
သားအဖနှစ်ယောက်စလုံး၏ ကွန့်မြူးတောက်ပနေသောမျက်လုံးအစုံတွေကဖုံးကွယ်နေသောရာဂစိတ်တွေကိုဖော်ကျူးလာနေပြီဖြစ်သည်။
တိတ်တခိုးလိုအင်ဆန္ဒများကဒီအချိန်မှာလာရောက်ဆုံစည်းမိနေသကဲ့သို့ရှိသည်။ သွေးသားရင်းချာတွေပါလားဟူသည့်
အသိတရားတားဆီးမှုတွေက သားအဖနှစ်ယောက်စလုံး၏အတွေးထဲတွင်လုံးလုံးကြီးဝင်မလာတော့ပေ။

“လှလိုက်တာသမီးရယ်..”

တီးတိုးဆိုသောအသံထက်ပင်ပို၍တိုးညှင်းသောစကားစုလေးက ဦးရဲထွတ်ရဲ့ပါးစပ်မှလွတ်ကျလာခဲ့သည်။
သမီးချောအချစ်ကလေးကျေးကျေး၏မျက်နှာကလေးကဖြေးဖြေးချင်းငုံ့လာပြီး သူမ၏နှင်းဆီသွေးနှုတ်ခမ်းဖူးထွတ်ထွတ်လေးက
မွေးသဖခင်အရင်း ဦးရဲထွတ်၏ပါးစပ်နှင့်နွေးထွေးနူးညံ့စွာ ဂဟေ ဆက်မိသွားတော့သည်။

သူမကအခုအချိန်မှာဘာစကားတစ်ခွန်းမှပြောရန်ဆန္ဒမရှိပေ။
လောလောဆယ်သူမလိုချင်နေမိသည်ကမကြာခင်မှာဖခင်နှင့်အတူတက်ရောက်ပျော်ပါးရတော့မည့်နတ်ဘုံခြောက်ထပ်နှင့်
အဖေပေးဆက်လာမည့် အချစ်မိုးအချစ်ရေများနှင့်သာယာမှုများကိုသာဖြစ်သည်။

“ဟား…အားးးး…”

“အင်းးးမ်..မ်မ်မ်..”

နှစ်ယောက်စလုံးထံမှ လည်ချောင်းထဲကအသံများဖြင့်များဖြင့်ထွက်ကျလာသောညည်းညူသံအစုံတို့က
သားအဖနှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ကာမစိတ်ဒီဂရီများအဆုံးစွန်အဆင့်အထိတက်နေကြပြီဖြစ်ကြောင်းပြဆိုနေလေသည်။
သွေးသားရင်းချာသားအဖနှစ်ယောက်ချစ်သူရည်းစားများလို တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးပူလောင်ပြင်းပြစွာဖြင့်
အငမ်းမရပါးစပ်ချင်းစုပ်ပြီးနမ်းရှုပ်လျက်ရှိနေကြသည်။

ဦးရဲထွတ်ကသူ့သမီးကျေးကျေးရဲ့ခေါင်းနဲ့ကျောပြင်လေးများကိုညင်သာမြတ်နိုးစွာတစ်လှည့်စီသပ်ပေးနေရင်းက
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုမနာအောင်ကိုက်ဆွဲစုပ်နမ်းရင်း သူ့လျှာကိုပါပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်သည်။
သူကသမီးရဲ့နူးညံ့နွေးထွေးတဲ့လျှာရဲ့အတွေ့ကိုထိတွေ့ခံစားလိုက်ရလေသည်။

လျှာနှစ်ချောင်းကမြွေနှစ်ကောင်မိတ်လိုက်နေသည့်အလားအပြန်ပြန်အလှန်လှန်လှိမ်လှည့်ပူးကပ်လုံးထွေးလျက်ရှိကာ
ရမ္မက်စိတ်များပွက်ပွက်ဆူပြီးတရှိန်ရှိန်တောက်လာလာအောင်နှိုးဆော်နေပေပြီ။ တစ်ယောက်နှင့်ဆစ်ယောက်လည်းတင်းတင်းကြပ်ကြပ်
ဖက်ထားမိကြ၏။ ရှိုက်သံပြင်းပြင်းညည်းညူသံများနှင့်အတူမောဟီုက်သောအသက်ရှူသံများ၊နှင့်
ကြွက်သားများတဆတ်ဆတ်တုန်တက်လာခြင်းတို့ကရာဂမီး၏အမြင့်ဆုံးအရှိန်သို့တက်နေကြောင်းပြနေသည်။

ကျေးကျေးကသူမ၏လက်နှစ်ဖက်လုံးကို ဖြေလျှော့ကာ အဖေ့လည်ပင်းကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။
သူမ၏ သွယ်လျသော လက်ချောင်းထိပ်လေးများကသူ့အဖေရဲ့ပြည့်တင်းသော ရင်အုပ်ကြီးပေါ်တွင်တရွရွပွတ်ရင်းကစားနေပေပြီ။
သူမ၏သွေးများကလည်းတဒုတ်ဒုတ်တိုးနှလုံးသားကလည်းအပြင်းအထန်ခုန်လျက်ရှိသည်။

ကျေးကျေးကအဖေ့ကိုဖက်ထားသောသူမလက်တွေကိုလွှတ်လိုက်ကာ မိမိဝတ်ထားသောအင်္ကျီလေး၏အောက်နားစနှင့်ကြိုးကိုဆွဲပြီး
လွယ်လွယ်ကူကူပင်မတင်လိုက်သည်။ အခုအင်္ကျီကလုံးဝကျွတ်ထွက်မသွားသေးသော်လည်း
ရင်အုံကြီးအပေါ် လည်ပင်းအောက်တွင်တန်းလန်းတန့်နေသည်။ ပြီးမှသူမကခေါင်းကိုငုံ့ချ၍အဖေ၏လည်ပင်းပေါ်တွင်မှိန်းပြီးမှီထားလေသည်။

အသားချင်းထိ၍ရရှိလာသောနွေးထွေးသည့် အငွေ့အသက်များကိုသူတို့နှစ်ယောက်လုံးခံစားလိုက်ရသည်။
ဒါ့အပြင် နှုတ်ခမ်းချင်းထိတွေ့တဲ့နူးညံ့မှုကြောင့်ရမ္မက်စိတ်တွေစီးဆင်းလာပြန်ပြီး၊ မျက်လုံးလေးတွေကိုမှိတ်ထားလိုက်မိပြန်သည်။
သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးလည်းတွန့်လိမ်ကာ တပ်မက်မှုရသတွေကိုမလွန်ဆန်နိုင်ပဲမိန်းမောညည်းညူနေမိတော့သည်။

သူမ ဖေဖေ့ကိုထိုက်တန်သောတုန့်ပြန်မှုတွေပြန်ပေးရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး၊ အဖေ၏မေးစေ့၊ လည်ပင်းများမှတဆင့်
ရင်ဘတ်ပေါ်အထိနှိမ့်ဆင်းလာကာ၊ တောက်လျောက်အဆက်မပြတ်နမ်းလာခဲ့သည်။ အဖေဦးရဲထွတ်၏ရင်အုပ်မှနို့သီးခေါင်းလေးများကို
လျှာကလေးကိုကွေးကွေးလေးထားပြီးဇောင်းထိုး၍ ဖြေးညှင်းညင်သာစွာလျက်ပေးနေသည်။

ကျေးကျေးကနို့စို့ပေးရုံသာမဟုတ်၊ သူမ၏ခါးကိုပါကစားပြီးဖင်ကိုတစ်ပါတည်းလှုပ်၍ပေါင်ကြားမှာထောင်မတ်နေသော
အဖေ့လီးကြီးကိုကော့ထိုးပွတ်ဆွဲပေးနေသည်။ ဖိပွတ်နေသောဖင်ကြီး၏အရှိန်အနှေးအမြန်အရ
ဒစ်ထိပ်ကအရေခွံကလည်းလိပ်တက်လိုက်ပြန်ဆင်းလိုက်ဖြစ်နေသည်။

ကျေးကျေး ၏အောက်ပိုင်းကဝတ်ထားသောဝတ်စုံဘောင်းဘီတစ်ခုလုံးမချွတ်ရသေးပဲခံနေတာတောင်ဦးရဲထွတ်ခံစားနေရသေ
ဖီလင်အထွတ်အထိပ်ကနည်းနည်းနောနောတော့မဟုတ်ပေ။ ဒီအတိုင်းသာဆိုရင်မကြာမီသူထွက်ကုန်တော့မည်။

“အူးးးဟူးး..သမီးရာ..”

—————————————–

အပိုင်း(၁၈) ဆက်ရန်

တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် (Step by Step)
အပိုင်း(၁၈)

ဦးရဲထွတ်၏ညည်းတွားသံများက ပိုပြီးကျယ်လောင်လာကာ၊ တင်းကြပ်လာနေသော ခံစားချက်ကိုလျှော့ချနိုင်လိုငြားဖြင့်
သူ့ရဲ့လက်နှစ်ဖက်လုံးက ကျေးကျေး၏နူးညံ့ပျော့ပျောင်းသော ဆံနွယ်စများကို သတိလက်လွတ် ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးနေမိသည်။

သူပစ္စည်းကအခုလောက်အခြေအနေကိုတောင်တောင့်ခံနိုင်စွမ်းမရှိလောက်အောင်ဖြစ်လာနေပြီလား၊
အခုကသူ့သမီးအထဲကိုတကယ်ထိုးထည့်စပ်ယှက်ရခြင်းတောင်မပြုရသေးပေ။
ဒါပေမယ့်အရမ်းဟော့နေသောသူ့သမီးရဲ့စွမ်းဆောင်ချက်တွေကတော့အံ့မခန်းပါပဲလို့ဆိုရမည်လားမပြောတတ်ပေ။
ဦးရဲထွတ်ရဲ့ခံစားချက်တွေကနတ်ပြည်ရောက်ဖို့တဲတဲလေးသာလိုတော့သည်။

ဦးရဲထွတ်က ကျေးကျေး၏ချိုင်းကြားထဲလက်လျှိုပြီးသူ့သမီးကိုမတင်၍ထုတ်လိုက်သည်။
ကျေးကျေး၏ကျောက စတီယာရင်လက်ကိုင်ပေါ်မှီပြီးဖိမိနေသည်လေ။ သမီးရဲ့လက်ပြတ်ကိုယ်ကြပ်အင်္ကျီအဖြူလေးက
သူမ၏ရင်သားထွားထွားကြီးတွေအပေါ်မှာတွဲလဲခိုနေသည်။

ဦးရဲထွတ်မျက်လုံးများနှင့်တစ်ပေမျှတောင်မကွာပဲပြတ်ပြတ်ထင်းထင်းကြီးမြင်နေရသောသားမြတ််လှလှလေးတွေက
စို့လှည့်ပါတော့၊ ညှစ်လှည့်ပါတော့လို့ ဖိတ်ခေါ်နေသည့်အလား။
သူကသမီးရဲ့ချိုင်းကြားကလက်ပြန်ထုတ်ပြီး ထွက်လာတာနဲ့အနီးဆုံးမှာရှိနေတဲ့ဖွံထွားတင်းအိနေတဲ့စနေနှစ်ဆူကို
အသက်တောင်ရှူဖို့တောင်သတိမရတော့ပဲဖြည်းဖြည်းခြင်းညှစ်ကြည့်လိုက်တော့သည်။

“အူးးး..” ကျေးကျေးတစ်ယောက် သူမခန္ဓာကိုယ်လေးကိုတွန့်လိမ်ကောက်ကွေးလျက်
လည်ချောင်းထဲမှတိုးညှင်းစွာ ညည်းညူရင်း မျက်လုံးများကိုမှိတ်ကာ နှုတ်ခမ်းများကိုတင်းတင်းဖိကိုက်ထားမိသည်။
သူမ ဘယ်လောက်တောင်ကောင်းနေ အရသာရှိနေတယ်ဆိုတာသူမမှလွဲပြီးဘယ်သူမမသိနိုင်ချေ။

ဦးရဲထွတ်ကသမီးဖြစ်သူ၏နို့လုံးလေးတွေကိုညင်သာမြတ်နိုးစွာနှင့်စက်ဝိုင်းသဏ္ဌာန်ဝိုင်းပြီးဖိပွတ်နယ်နေလေသည်။
လက်ထဲတွင်ခံစားနေရသောနူးညံ့အိစက်မှုကရအရသာရှိလှပါလား။ ထိုအရသာကပင်သူ၏ကာမရာဂစိတ်ကိုဟုန်းကနဲတက်အောင်
နှိုးဆော်ကာ နဂိုကမာပြီးသားသူ၏လီးကြီးက၊ သံချောင်းကြီးတစ်ချောင်းလိုထိမ်းမနိုင်သိမ်းမရတောင်တက်လာပြန်ပြီ
တဆတ်ဆတ်နှင့်ခါရမ်းနေရာ၊ အကြောတွေတင်းပြီးနာတောင်လာသည်။

ကျေးကျေးကိုယ်တိုင်လည်းသူမ ၏စောက်ပေါက်အဝအက်ကြောင်းကို လာရောက်ထိခိုက်ပွတ်တိုက်နေတဲ့အရာကြီးရဲ့
အထိအတွေ့ကိုသိသိသာသာကြီးခံစားနေရပြီး၊ ကြက်သီးမွေးညင်းများထသည်အထိထိုအရသာဖီလင်အပေါ်စီးမြောနေမိသည်။
ဒါကြောင့်သူမကခါးကို ညင်သာစွာစပြီးလှုပ်ရမ်းပေးလိုက်သည် ။

မြှူဆွယ်သည့်အနေဖြင့်သူ့အဖေ၏လည်တိုင်ကိုလှမ်းဆွဲပြီးဖက်လိုက်ရင်း၊ သူမကိုယ်၏ရနံ့နှင်နို့လုံးထွားထွားလေးတွေရဲ့မွှေးရနံ့ကို၊
သူ့အဖေရှိုက်ရှူခံစားနိုင်စေရန်၊ အဖေ့ဘက်သို့ကိုယ်ကိုကိုင်းညွတ်ပေးလိုက်သည်။
ဦးရဲထွတ်မှာလည်းသူ့သမီး၏လှုပ်ရှားချက်များနှင့်လိုက်လျောညီစေရန်အလိုက်သင့်ကိုယ်ကိုလိုက်ညွတ်ပြီးကုန်းချပေးလိုက်ရာ၊
သူ့မျက်နှာက သမီးရဲ့ ထွားကျိုင်းတဲ့ နို့အုံကြီးထဲကို နစ်ဝင်သွားတော့သည်။

သူ့ရဲ့လက်တွေကျေးကျေးရဲ့ကိုယ်လုံးလေးဘေးတစ်ဖက်တချက်ကိုအသာအယာ လျောတိုက်ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။
သူ့လက်ချောင်းအဖျားလေးတွေကပင့်တင်ထားတဲ့အင်္ကျီကြားထဲဝင်သွားပြန်၏။
သူ့လက်ဖဝါးများက ချောမွတ်ဖောင်းအိနေတဲ့သမီးရဲ့နို့အုံတွေအထိ ပွတ်သပ်ပြီးအရသာခံညှစ်နေပြန်သည်။

“အား…ဟား…..”

သူ့အဖေရဲ့လက်ကစားချက်တွေကိုကျေးကျေးကရင်လေးကိုကော့၊ နို့လေးရှေ့ပစ်ပြီးခံလင့်၏။
သမီး၏ကိုယ်ရနံ့လေးနှင့်မျက်နှာလေးက တစ်နေကုန်နေပြီးသောက်စားထားတာကြောင့်၊
ချွေးနံ့ကလေးနှင့်ရောပြွမ်းပြီးနေပေမယ့် ကိုယ်နံ့လေးကသင်းနေတုန်းဖြစ်သည်။

သူအခုသူကိုင်ကစားနေတဲ့အဲဒီနို့အုံလေးကထွက်လာတဲ့ကိုယ်နံ့လေးကိုအနီးကပ်ရှူသွင်းလိုက်မိတဲ့ဦးရဲထွတ်လည်းရီဝေဝေခံစားလာရသည်။
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကြားမှာခံပြီကျန်နေသေးတဲ့အဝတ်အစားတွေကအတားအဆီးအဖြစ်ရှိနေဆဲပါပဲ။
ဒီတော့သူကနှာခေါင်းနှစ်ထားတဲ့နို့ကြီးတွေဆီကမျက်နှာကိုခွာလိုက်ပြီး၊ လက်နှစ်ဘက်ကိုအောက်ဘက််လျှောချလာခဲ့သည်။

သမီးရဲ့တင်ပါးနှစ်ဘက်ဖင်လုံးကြီးတွေကိုလက်တွေနဲ့ထိမ်းဖက်ထားလိုက်ပြီးတော့၊
ကားတိုင်ခုံနောက်မီမှာကျောမှီချလိုက်ပြီး ဖြေလျော့လျော့ထိုင်လိုက်သည်။
ဒီအနေအထားမှာသားအဖနှစ်ယောက်တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် မျက်လုံးချင်းဆိုင်ပြီး စိုက်ကြည့်မိကြပြန်သည်။

“အဲ့ဒါကိုချွတ်ချလိုက်ပါလားဖေဖေ့သမီးရယ်..”

ဦးရဲထွတ်၏ပါးစပ်မှ နူးညံ့တိုးညှင်းသောအသံဖြင့်စကားတစ်စုံကလွတ်ကျလာသည်။
ကျေးကျေးကသူမဝတ်ထားသောအင်္ကျီ၏ပခုံးသိုင်းကို သာသာလေးဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းပင့်ချွတ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့၊
ဖြူဖွေးနုညက်ဝင်းအိနေသောအသားစိုင်လေးတွေကဖုံးကွယ်ထားရာမှတစတစနှင့်ပေါ်ထွက်လာတော့သည်။

အင်္ကျီလေးကခေါင်းမှကျွတ်ထွက်သွားပြီး၊ ဘေးတစ်ဘက်ကထိုင်ခုံပေါ်မှာအပုံလိုက်ပစ်ချခံလိုက်ရလေသည်။
သူမ၏လက်တွေကပုခုန်းပေါ်ကိုနောက်မှပင့်ကျော်၍လှမ်းစမ်းလိုက်ပြီး ဘရာစီယာကြိုးသေးသေးလေး၏ချိတ်တွေကို
စမ်းပြီးဖြုတ်ထုတ်လိုက်လေ၏။ ထိုအခိုက်မှာသူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကအနည်းငယ်တော့တုန်လှုပ်သွားသေးသည်။

ထိုလှုပ်ရှားမှုကိုဦးရဲထွတ်ကိုယ်တိုင်ကိုက၊ စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့်ကြည့်နေမိသည် ။
ပြီးတော့တုန်ရီနေသောသူ၏လက်များကို သမီး၏ပခုံးပေါ်တင်လိုက်ကာ ဘရာစီယာကြိုးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းလျှောချလာခဲ့သည်။
သူ၏လည်ခေါင်းတွေခြောက်သွေ့လာသဖြင့်၊ တံတွေးကိုကမန်းကတန်းမျိုချလိုက်ရသေးသည်။

သု့မျက်လုံးတွေက တဖြည်းဖြည်းချင်းပွင့်၍ပေါ်ထွက်လာသောသမီးဖြစ်သူ၏နို့လုံးလေးတွေကို
ဝင်းဝင်းတောက်သောအကြည့်ဖြင့်ကြည့်နေမိသည်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ဆယ်ကျော်သက်ရွယ်ပျိုမဒီလေး၏
လှပကျော့ရှင်းသောရင်သားမြတ်အစုံမှာ ဖုံးကွယ်စရာဟူ၍အလျဥ်းမရှိတော့ပဲဘွင်းဘွင်းကြီးပေါ်လာတော့သည်။

လှပပြီးနူးညံ့အိစက်သောသော ရင်သားအစုံ၏ပုံပန်းသဏ္ဍာန်က အရှင်းသားပုံပေါ်လာသည်။
လုံးဝန်းပြီးသုံးသပ်ကိုင်တွယ်ချင်စရာအတိပြီးသည့် နို့အုံလေးများက၊ ပန်းရောင်ရင့်ရင့်အရောင်သန်း၍နီရဲဖူးချွန်နေသောနို့သီးခေါင်းလေးများနှင့်
ပြည့်စုံစွာတန်ဆာဆင်ထားလေရာ၊ တကယ်ပင်လှမ်းဟပ်ပြီးစို့ပစ်လိုက်ချင်သောစိတ်များကို မနဲပင်ထိမ်းချုပ်နေရလေသည်။

ထိမ်းချုပ်၍မရတော့သဖြင့်လည်း၊ ဦးရဲထွတ်ကသူ့မျက်နှာကို။ သမီးကျေးကျေး၏နို့ကြီးတွေပေါ်ကိုတစ်ခေါက်ထပ်ပြီးမှောက်အပ်ချလိုက်ပြန်၏။
သမီးငယ်၏ချွေးနံ့လေးစွက်သည့်မွှေးပျံ့ပျံ့ကြိုင်သောကိုယ်နံ့လေးက၊ သူ့ရဲ့ရမ္မက်စိတ်တွေကိုထပ်မံနှိုးဆွလှုံ့ဆော်လာပြန်သည်။

ပြန်ပြီးလျော့ချင်ချင်ရှိလာနေသောလီးတံကြီးထဲသို့သွေးနွေးနွေးတွေထပ်မံစီးဝင်လာပြန်ကာ၊ လီးကြီးကထန်ခနဲတောင်တက်လာပြန်ပြီ။
ခေါင်းကြီးကလည်းတဆတ်ဆတ်နှင့်..။ ဒီတော့လည်းတမင်မလုပ်တာတောင်၊ သူ့လီးကြီးကသူ့ပေါင်ပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့
သမီးရဲ့စောက်ဖုတ်ဖူးဖူးလေးကိုသွားပြီးထောက်နေတာက၊ ဘယ်လိုမှရှောင်လို့မရ။

“စစ်စ်ရှ်…ရှီးးး..အင်းးမ်မ်..”

နို့သီးခေါင်းအဖျား..နီနီဖူးဖူးလေးကိုအဖေ့လျှာဖျားလေးနဲ့ထိပြီးအစို့ခံလိုက်ရတာနဲ့၊ ကျေးကျေးလည်းဓါတ်လိုက်သလို
ရှော့ရိုက်သလိုဖြစ်သွားရပြီးအသံလေးထွက်လို့ညည်းမိတော့သည်။ ဦးရဲထွတ်လည်းအသံကြားလိုက်တာနဲ့
သူ့သမီးဖီလင်တက်သွားပြီဆိုတာသိလိုက်တော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုလျှာနဲ့လှိမ့်လှိမ့်ပြီးကစားတော့တာပဲ။

“အားးး..ဖေဖေ..ရှီးးးစစ်စ်စ်.. ဖေဖေ..အင့်..အင့်..”

သူမ ဘာမှပြန်ပြောဖို့တောင် အချိန်သိပ်မရလိုက်ခဲ့ပေ..။ ကြက်သီးလေးတွေတဖျင်းဖျင်းထပြီးဆက်တိုက်ညည်းနေရလေသည်။
ဦးရဲထွတ််ကစို့ရုံနဲ့မပြီးဘူး၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုလျှာနဲ့ပတ်ချာလည်လှည့်သိမ်းပြီး၊
ပါးစပ်လေးနဲ့လည်းတဇတ်ဇတ်လိုက်ဆွဲဆွဲပြီးစုပ်စို့လိုက်လုပ်နေတော့၊ သူမလည်းထွန့်ထွန့်လူးနေရတော့၏။

“အူးးး.. ဖေဖေ..သမီးအသည်းတွေယားလိုက်တာဖေဖေရယ်..ဟင့်..ဟင့်..စီးးရှ်ရှ်စ်စ်..”

ညည်းရင်းနဲ့ကျေးကျေးကဖေဖေ့ကိုနို့လေးကော့ထိုးပေးပြီးစို့ခိုင်းနေသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူမပုံစံလေးကရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ဖြစ်နေသည်။
ကျေးကျးကသူမ၏ညာလက်ကို အောက်သို့ လျှောချလာကာ သူတို့သားအဖနှစ်ယောက်ထပ်ရက်ထိုင်ထားတဲ့ပေါင်ကြားထဲရောက်လာပြီး၊
လက်ဖဝါးနုနုလေးတွေကဒုတ်ကြီးတစ်ချောင်းလိုမာကျစ်နေပြီးပူနွေးတောင့်တင်းနေသည့်လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်၏။

“အားးး..ဟူးး..”

ဦရဲထွတ်ကသူ့လချောင်းကြီးကို နူးညံ့တဲ့လက်ကလေးနဲ့ဆုပ်ကိုင်ခံလိုက်ရတဲ့အတွေ့ကြောင့်၊ လွှတ်ခနဲညည်းသံထွက်သွားလေသည်။
ကျေးကျေးကသူ့ဖေဖေ၏လီးကြီးကိုပို၍ခပ်တင်းတင်းညှစ်၍ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး၊ စတင်၍ဂွင်းထုပေးရင်းအဖေ့ရဲ့စိတ်တွေကိုဆွပေးနေလေသည်။

ဘာကြောင့်လည်းဆိုတော့၊ ယခုသူမကိုယ်တိုင်ကလည်းသူတို့နှစ်ယောက်ကိုယ်တိုင်ပါဝင်ကပြနေသောဇာတ်ဝင်ခန်းတွင်
အပြည့်အဝ စီးမြောနစ်မြုပ်နေပြီဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။
ကျေးကျေးကသူမ၏စောက်ဖုတ်ကလေးထဲမှဖြတ်သန်းစီးထွက်လာသောအရည်တစိမ့်စိမ့်တို့၏ခံစားချက်ကိုရှိနေရသည်။
အဖုတ်ထဲမှာအိုင်နေတာရော၊ သူမဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီထဲမှာပါစိမ့်ပြီးရွှဲ၏နေတာကိုရောသိနေတယ်လေ။

စောက်ဖုတ်လေးထဲကကျလိကျလိနဲ့ရွစိထိုးလို့ယားနေပြီး၊ သူမယခုညှစ်၍ကိုင်ထားသောဖေဖေ့ရဲ့လီးကြီးနဲ့
အယားပျောက်အောင်ပေးပြီးထိုးထည့်လိုက်စေချင်တာတပိုင်းသေနေတော့၏။
ကျေးကျေး၏စိတ်ထဲမှာ၊ ဖေဖေကလည်းဒီအတိုင်းထပ်တူပင်သူမကို အရမ်းလိုးချင် နေပြီဆိုတာကိ တွေးမိ၊ သိမိနေပြီ။

ကျေးကျးကသူမရဲ့အားနေတဲ့ဘယ်လက်ကလေးနဲ့ ဦးရဲထွတ်ရဲ့လက်ကိုလှမ်းဆွဲပြီး
သူမဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီရဲ့အဖျားမှာလက်ကိုတင်ပေးထားလိုက်တဲ့အခါမှာ၊ သူ့လက်ဖျားက
ဘောင်းဘီအနားစဇစ်ခေါင်းကိုကိုင်လိုက်မိတာနဲ့၊ သူ့သမီးကဘာဆိုလိုချင်တယ်ဆိုတာချက်ချင်းသဘောပေါက်သွားခဲ့လေပြီ။

ဥိးရဲထွတ်ကနောက်လက်တစ်ဘက်ကိုလည်းအောက်ဘက်ကိုရွှေ့လာပြီး၊ ကျေးကျေးဘောင်းဘီနောက်တစ်ဘက်ရဲ့အဖျားကိုလာကိုင်သည်။
ပြီးတော့ဇစ်ခေါင်းနှစ်ခုကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့ဘယ်ညာပြိုင်တူကိုင်ပြီး၊ ခါးအထိရောက်အောင်တပြိုင်ထဲဆွဲတင်လိုက်သည်။
ခါးရောက်တော့ဘောင်းဘီကနှစ်ခြမ်းကွဲပြီးလုံးဝလွတ်ကာကျွတ်ကျသွားတော့၏။

—————————————–

အပိုင်း(၁၉) ဆက်ရန်

တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် (Step by Step)
အပိုင်း(၁၉)

ကျေးကျေးကအရှေ့ပိုင်းမှဘောင်းဘီအခြမ်းကိုကိုယ်လေးနဲနဲကြွပြီးဆွဲထုတ်လိုက်တော့လွယ်လွယ်လေးနဲ့ကွာထွက်သွားသည်။
သူမကိုယ်လေးကိုနဂိုအတိုင်းပြန်ဖိချထိုင်လိုက်တော့သူမဖင်ကဖေဖေဦးရဲထွတ်ရဲ့ပေါင်ကြီးပေါ်မှာပြန်ထိုင်မိပြီ။

ဒါပေမယ့်ဒီတစ်ခေါက်တော့၊ ဘောင်းဘီမပါတော့တဲ့ဖင်သားနုနုအိအိကြီးတွေနဲ့ဖေဖေ့ပေါင်သားကြီးတွေအစိမ်းလိုက်ဒါရိုက်ထိတွေ့မိကြပြီပေါ့။
တစ်ခုထဲခံနေတာကအဝတ်လို့တောင်ပြောလို့မရတဲ့ ဖင်ကြားညပ်နေတဲ့ ဂျီစထရင်းပင်တီလေးပဲကျန်ခဲ့တော့သည်။

“ရှီးး..အီးးး..အင်းးမ်..”

အိစက်သောအထိအတွေ့ကြောင့်၊ ဦးရဲထွတ်မှာ နို့သီးလေးတွကိုဆွဲစုပ်နေရာမှဆက်မစို့နိုင်တော့ပဲရပ်လိုက်ရပြီးမချင့်မရဲနဲ့ညည်းလိုက်ရသည်။
ကျေးကျေးကညာလက်ကလေးကိုလျှို၍ပင်တီအလယ်ကြိုးလေးကိုကိုင်ပြီးဖင်တစ်လက်စောင်းသို့ရွှေ့ဖယ်လိုက်သည်၊
စောက်ဖုတ်လေးကလွတ်လွတ်လပ်လပ်ပွင့်ထွက်လာတော့၏။ တစ်ဆက်ထဲမှာပဲခါးလေးကိုကော့ထိုးပြီးစိုရွှဲနေသေ
ာစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းလေးတွေနှင့်သူ့အဖေလီးကြီးကိုပွတ်ဆွဲပြီးဖင်သားလေးကိုကပ်ဖိမွှေ့ထိုးလာတော့သည်။

“စီးးးရှ်…အာ့..ဟားး..”

“ဟူးးး..အားး..”

သားအဖနှစ်ယောက်သား၏ညည်းသံလေးတွေက၊ တစ်ခဲနက် အပြိုင်အဆိုင်ထွက်လာကြသည်။
ဦးရဲထွတ်ကိုယ်တိုင်လည်းကောင်းလှသည့်ဖီလင်ကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံးကော့ထိုးတက်သွားလေသည်။
သူ့မျက်နှာကိုသမီးဖြစ်သူ၏နို့အုံကြီးထဲသို့ နှစ်ချလိုက်ကာ၊ လက်နှစ်ဘက်ကသမီးရဲ့ဗလာကျင်း၍ဖောင်းကားနေသေ
ဖင်သားကြီးနှစ်ဘက်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ညှစ်ထားမိသည်။

ကျေးကျေးကလည်းအခြားလက်တစ်ဘက်ဖြင့်၊ သူ့အဖေ၏လည်ပင်းကို ဆွဲခိုဖက်ထားလိုက်သည်။
သူ့အဖေလီးကြီးကမြေအောက်ရေနံပိုက်လိုင်းကြီးပမာအတောင့်လိုက်ကြီးတင်းနေသည်။
သူမကစောက်ဖုတ်ဖြင့်လီးကြီးကိုကပ်ဖိဆွဲထိုးနေရင်းဖင်လေးကိုနည်းနည်းကြွပြီးဆွဲလိုက်ပြန်ရာ လီးထိပ်ဒစ်ကြီးက
စောက်စိဖူးကလေးကို ဖိပွတ်ထိုးလိုက်မိရင်း၊ လီးဖျားကစောက်ခေါင်းထဲဝင်လုမတတ်ဖြစ်သွားရာမှချော်တောငေါ့၍ဖိထိုင်မိပြန်သည်။

“အူးးးစစ်စ်စ်..”

ကျေးကျေး၏ညည်းသံကအသံကိုပင်မထိမ်းနိုင်ပဲအကျယ်ကြီးထွက်သွားရသည်။
စောက်ပတ်ထဲဝင်တော့မတတ်ဖြစ်သွားတဲ့ဖေဖေ့ရဲ့ဒစ်ကြီးကသူမစောက်စိလေးကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်ချလိုက်မိသောကြောင့်ဖြစ်၏။
ပြီးတော့လီးတံကြီးတစ်ချောင်းလုံး၏အထိအတွေ့ကအောက်ခံဘောင်းဘီမဝတ်ထားပဲစက်ဘီးဘားတန်းကြီးပေါ်မှာထိုင်မိသလိုကြီး၊
အတောင့်လိုက်ကြီးနဲ့ပူပူနွေးနွေးကြီးပါ။ သူမအသည်းနှလုံးတွေပြောင်းပြန်လန်ကုန်တော့မတတ်ပဲ။

သူမကကားနောက်ဘက်ထိုင်ခုံတွင်ပိုးလိုးပက်လက်သတိလက်လွတ်ဖြင့်မူးပြီးအိပ်ပျာ်နေတဲ့ချစ်သူငယ်ချင်းမိလဲ့ကို
တစ်ချက်ခေါင်းလှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ အခုသူမဖြစ်နေတာက ကိုယ့်မွေးအဖေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးနဲ့
သူများရှေ့မှာခွခက်ပြီးအားရပါးရလိင်ဂိမ်းကစားနေရတာကိုယုံရခက်ကြီးဖြစ်နေကာ၊ မတရားပင်ရင်တွေခုန်နေမိလေသည်။

ကျေးကျေးကယခင်အတိုင်းနောက်တစ်ကြီမ်ဖင်ကြွပြီးထလိုက်ပြန်သည်။ ဒါပေမယ့်ဦးရဲထွတ်ကလည်
သမီးဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကိုညှစ်ပြီးအတင်းဆွဲဖိဖို့ကြိုးစားနေပြန်သည်။ သူကဒီတစ်ကြိမ်တော့သူ့ကိုအခေါက်ခေါက်အခါခါ
မနေနိုင်အောင်ဆွပေးနိုင်လွန်းသော၊ ဒီသမီးရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုသူ့လီးနဲ့မလွဲတမ်းမိတ်ဆက်ပေးနိုင်တော့မည်ဟုမျှော်လင့်နေမိသည်။

“အင်းးမ်..မ်မ်မ်..”

ဦးထွတ်ကပါးစပ်ကိုတင်းတင်းစေ့၍ အသက်ကိုအောင့်ထားရင်း၊ လည်ချောင်းထဲကအသံဖြင့်ညည်းနေမိသည်။
သူသတိထားလိုက်မိတဲ့အချိန်မှာတော့စောက်ခေါင်းလေးရဲ့စိုနွေးနွေးအထိအတွေ့လေးကိုလီးထိပ်ကပြိကနဲခံစားလိုက်ရပြီး
စောက်ခေါင်းထဲနည်းနည်းဝင်သွားသလိုထင်လိုက်ရပြီးမှလီးထိပ်ကြီးကခေါက်ပြီးချော်ထွက်သွားပြန်ကာ၊
စောက်စိကိုနောက်ထပ်တစ်ကြိမ်ပြင်းပြင်းခလုတ်တိုက်ရင်းထွက်သွားပြန်တော့သည်။

“အိုးးးဝိုးးရ်ရ်..ရှီးးး..စစ်စ်..”

သားအဖနှစ်ယောက်စလုံးတစ်ပြိုင်ထဲ ကျယ်လောင်စွာ ညည်းညူလိုက်မိကြပြန်လေသည်။
ဒါကတော့ကျေးကျေးရဲ့ သူ့အဖေအပေါ် အပြင်းထန်ဆုံးဆွဲဆောင်နိုးဆွလိုက်မှုပါပဲ။
သူမနောက်တစ်ကြိမ်များဖင်ကိုကြွလိုက်ပြီးထိုင်ချလိုက်မိရင်၊ ဖေဖေကလုံးဝအလွတ်ပေးတော့မှာမဟုတ်ဘူး။
သူမခါးကိုအတင်းထိမ်းကိုင်ချုပ်ပြီးလီးကြီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲမဝင်ဝင်အောင်ထည့်တော့မယ်ဆိုတာသူမကောင်းကောင်းကြီးသိနေသည်။

သူမစိတ်ထဲမှာလည်းဖေဖေနဲ့တစ်ဆုံးတစ်စချစ်လိုက်ချင်လှပါပြီ။
ဒါပေမယ့်စိတ်ထဲမှာနှစ်ခွဖြစ်နေသေးသည်။ နောက်တစ်စိတ်ကအခုလိုဖေဖေ့ကိုစိတ်မထိမ်းနိုင်အောင်မထိတထိမြှူပြီးဆွနေရတာကပဲ
တကယ်လိုးဖြစ်ကြတာထက်စာရင်ပိုပြီးတော့ရင်ခုန်လှုပ်ရှားမှုတွေပေးနေသလားလို့ထင်နေမိတာဖြစ်သည်။

ထိုစဥ်မှာပင်ကားထဲကအအေးဓါတ်ကသိသိသာသာလျော့ကျလာတာသတိထားမိသည်။ ကားစက်ကိုသတ်ပြီးရပ်ထားခဲ့လို့ဖြစ်သည်။
နှစ်ယောက်စလုံး၏ကိုယ်ခန္ဓာတွေကချွေးများတောင်စတင်၍စိမ့်ထွက်စပြုလာသည်
ကျေးကျေးကအဲဒီအခြေအနေကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီး၊ ကားတံခါးကိုဖွင့်လိုက်သည်။
အပြင်ဘက်မှဝင်လာသောညလေက အဝတ်ဗလာနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကိုတိုးဝှေ့တိုက်ခတ်လိုက်တာကြောင့်သူမကိုယ်လုံးလေးကစိမ့်ကနဲတုန်သွားစေ၏။

ကျေးကျေးကကိုယ်လေးကိုယို့ပြီးဖွင့်ထားတဲ့တံခါးကဖြည်းဖြည်းချင်း လှမ်းဆင်းလိုက်သည်။ သူမတစ်ကိုယ်လုံးက
လုံးဝအဝတ်အစားမပါဘူးလို့တောင်ပြောလို့ရသည်။ ဦးရဲထွတ်၏အကြည့်များကကျေးကျေးဆင်းသွားရာဆီသို့နောက်မှလိုက်၍ကြည့်နေသည်။
ဒါကသူ့သမီးလေးရဲ့ ထွားကျိုင်းလှတဲ့ ရင်သားအစုံလှလှကြီးတွေကို ပထမဆုံးအကြိမ်မျက်စိနဲ့တပ်အပ်ထင်းထင်းကြီးမြင်လိုက်ရဖူးတာပါပဲ။
သူ့လီးကြီးကတဟုန်တည်းတက်လာသည့် ခံစားချက်တွေကိုတ့န်ပြန်သည့်အနေဖြင့်တဆတ်ဆတ်၊ တငေါက်ငေါက်ဖြင့်တုန်ပြနေသည်။

ကျေးကျေးကသူ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ကားနောက်သိ့လှည့်၍ကားဖင်ပိုင်းဘက်သို့လျှောက်မသွားမီသူ့အဖေကိုတချက်ကြည့်လိုက်သေးသည်။
အရက်မူးယစ်နေသောအရှိန်ကြောင့်သူမစိတ်ထဲတွင်ရှက်ကြောက်စိတ်များသိပ်ရှိမနေပေ။ ရှက်ရမည့်အစား
ယခုသူများတွေပုံမှန်လုပ်နေကျမဟုတ်တဲ့အပြုအမူတစ်ခုကို အဖေဖြစ်သူအားလုပ်ပြနေရတာကိုပင်ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမိနေသေးသည်။

ဦးရဲထွတ်က ကားပေါ်ကလိုက်ဆင်းခဲ့လေသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာရုတ်တရက်တုန်လှုပ်နေသေးသော်လည်း
သူ့သမီးချောလေး၏ခန္ဓာကိုယ်ကိုလိုချင်တပ်မက်မှုကသူ့အရှက်တရားတွေကို ဖုံးလွှမ်းသွားတော့သည်။
သူ၏အစွမ်းကုန်ထောင်ထနေသောလီးကြီးက သူ့သမီးရဲ့ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲကိုထိတွေ့တိုးဝင်ချင်နေသည်။
မကြာမတင်ကမှ နှစ်ကြိမ်တိုင်တိုင်မထိတထိလွဲချော်သွားခဲတဲ့အဖြစ်ကိုသူမကျေနပ်နိုင်သေးပေ။

အခုလည်းသမီးကသူ့ကိုဆွဲဆောင်ခေါ်သွားသလိုပဲ။ သူကကရပ်ပြီး သူ့သမီးကို ကြည့်နေလိုက်သည်။
အမှောင်ထဲမှာတောင် သမီးရဲ့ဖြူဝင်းနေသောအသားအရည်ကထင်းထင်းကြီးပေါ်နေသည်။
ကျေးကျေးကသူ့အဖေဘက်ကျောခိုင်းပြီးတစ်ဘက်သို့ပြန်လှည့်သွားပြန်သည်။

ဖင်ကြားမှတစွန်းတစထွက်နေသောအနက်ရောင်ဂျီစထရင်းပင်တီစလေးက၊ ဝင်းမွတ်နေသောအသားအရေနှင့်ဟပ်ပြီးလိုက်ဖက်လှသည်။
သူမ၏ ချောမွေ့ပြီး အရေးအကြောင်းကင်းစင်သော ဖင်သားဝင်းဝင်းတင်ပါးပြင်များက
အဖေဖြစ်သူကိုမနေနိုင်မထိုင်နိုင်လက်ဖြင့်လှမ်းဆွဲလိုက်ရန်စေစားလိုက်တော့သည်။

ဒါပေမယ့် မထိလိုက်ရသေးခင်မှာသူမကဖြေးဖြေးကုန်၍ငုံ့ချလိုက်ပြီးဂျီစထရင်းအနားသားထဲသို့
လက်မလေးနှစ်ချောင်းကိုလျှိုသွင်းလို့ပင်တီလေးကိုတွန်းချွတ်ချလိုက်တော့၊ အသားဖြူဖြူမှာပန်းရောင်ယှက်သန်းနေသော
သမီးငယ်ရဲ့ဖောင်းဖောင်းအိအိစောက်ဖုတ်လေးက၊ အနောက်ဖက်မှနေ၍အပြူသားလေးပေါ်လာသည်။

“ဟားး..လှလိုက်တာကွာ..”

ဦးရဲထွတ်၏နှလုံးသားကတစ်သက်မှာတစ်ခါမှမခုန်စဖူးတလှပ်လှပ်ဖြင့်ပြင်းပြင်းထန်တန်ခုန်ပေါက်နေတော့သည်။
ဒါကလည်းသမီးဖြစ်သူကတမင်ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိနဲ့ပြခြင်းဖြစ်တာကိုယုံမှားသံသယဖြစ်စရာမလိုပေ။
သူတွေးမိတာက သိပ်မကြာခင်မှာအခုတောင့်တင်းပြီးပေါက်ထွက်မတတ်ရုန်းကန်နေတဲ့သူ့ကောင်ကြီးက၊
သမီးရဲ့နွေးထွေးကျပ်တည်းတဲနတ်သမီးတွင်းပေါက်လေးထဲဝင်အောင်းနိုင်ဖို့မဝေးတော့ဘူးဟုထင်သည်။

ကျေးကျေးကပင်တီလေးကိုလက်ထဲတွင် ကိုင်ထားရင်း သူမအဖေဘက်သို့ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
လှပသောသူမ၏ကိုယ်လုံးတီးခန္ဓာကိုယ်လေးကိုလှုပ်ရှားလိုက်ပြီးဦးရဲထွတ်ဘက်သို့ပြန်လျှောက်လာသည်။
သူကမတ်တပ်ရပ်၍ တောင့်တောင့်ကြီးရပ်ကြည့်နေမိသည်။
သူစိတ်လှုပ်ရှားနေတာက အခုမှလိင်အကြာင်းစသိပြီးအတွေ့အကြုံမရှိသေးသည့်လူပျိုပေါက်စလေးတစ်ယောက်လိုဖြစ်နေသည်။

ကျေးကျေးက ဖေဖေ့ကို လှမ်းဖက်လိုက်တော့၊ သူမရဲ့ဖြိုးမောက်တဲ့ ရင်သားတွေက ဖေဖေ့ရဲ့ရင်အုပ်ကြီးမှာ အိကနဲပိကပ်သွားလေတော့သည်။
သမီး၏လှပသော မျက်နှာလေးကအဖေဖြစ်သူ၏လည်ပင်းကိုပင့်ပြီးနှာခေါင်းလေးနှစ်ကာတရှူးရှူးနမ်းရှုတ်နေ၏။

သူမ၏ညာလက်ထဲတွင် ဂျီစထရင်းပင်တီလေးကိုကိုင်ထားဆဲဖြစ်ပြီး၊ ထိုပင်တီလေးဖြင့်ပင်
သူ့အဖေ၏ရင်ပတ်ကြီးကိုပွတ်တိုက်သုံးသပ်ပေးနေရင်းလက်တွေက်တဖြည်းဖြည်းမြှင့်တက်လာခဲ့ပြီး၊
လည်ပင်းဆီသို့ ဖြည်းညှင်းစွာ ရွေ့လျားကာ မကြာခင်ပင် သူ၏မျက်နှာပေါ်သို့ ရောက်ရှိလာသည်။ ဦးရဲထွတ်က
မျက်လုံးများကိုမှိတ်ထားပြီး မျက်နှာကိုအနည်းငယ်မော့ကာ သမီးလေး၏ ပင်တီအမွှေးနံ့လေးကိုမဝံမရဲရှူရှိုက်သွင်းလိုက်လေသည်။

ကျေးကျေးကဘယ်ဘက်လက်ကိုအောက်ဘက်လျောချလာခဲ့ပြီး၊
သူ့အဖေရဲ့ရှေ့ကိုတန်းတန်းကြီးထွက်နေတဲ့လီးကြီးကိုလှမ်းဆုပ်ပြီးကိုင်လိုက်သည်။
ပြီးတော့မှသူ့လက်နုနုလေးဖြင့်ဆုပ်ကိုင်မှုကိုတင်းကြပ်လိုက်ပြီး၊ လီးကြီးကိုရှေ့နောက်ဆွဲ၍ဂွင်းတိုက်ပေးတော့၏။
—————————————–

အပိုင်း(၂၀) ဆက်ရန်

တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် (Step by Step)
အပိုင်း(၂၀)

“အားးး မိကျေး..သမီးလေး..”

ဦးရဲထွတ်ကသမီးရဲ့အပြုအမူကိုလက်ခံတဲ့အနေနဲ့ငြိမ်နေပြီးကျေးကျေးနားရွက်လေးနားမှာကပ်ပြီးတိုးတိုးလေးညည်းပြလိုက်မိသည်။

သူ့ကိုပြုစုပေးနေသောသမီးရဲ့ထိတွေ့မှုတိုင်းကနူးညံ့၊ ပျော့ပျောင်း၊ ငြင်သာလို့နေသည်။
သူ၏လည်ပင်းနှင်ဂုတ်သားများပေါ်သို့ဖြည်းဖြည်းချင်းရွေ့လျားပွတ်တိုက်နမ်းရှတ်နေသောနွေးထွေးသောနှုတ်ခမ်းလေးတွေ၊
လျှာစိုစိုလေးတွေရဲ့အထိအတွေ့များကသူ့ကိုကြက်သီးထစေသည့်အပြင်၊ သူ့လီးကြီးကိုဖြည်းညှင်းစွာ၊ သို့သော်..တင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်ပြီ
းအထက်အောက်ခပ်မှန်မှန်ဂွင်းတိုက်ပေးနေသောလက်ကလေးတွေကလည်းနူးညံ့လွန်းလှသည်။

ပလစ်၊ ပလစ်၊ ဖြွတ်..ဖတ်၊ ဖြွတ်..ဖတ်

လီးအရေခွံကိုတင်းတင်းဆုပ်ပြီးတက်လိုက်ဆင်းလိုက်အချက်ကျကျနှင့်ဆောင့်ဆွဲနေစဥ်အသံတွေကလည်း၊
စည်းချက်လိုက်ပြီးမြည်လာတော့သည်။ လီးထိပ်ဒစ်ကြီးကအရေပြားထဲဖြွတ်ခနဲဝင်သွားလိုက်ဖတ်ခနဲပြန်ထွက်လာလိုက်ရှိနေသည်။
အခုတော့ဦးရဲထွတ်အဖို့ထိတွေ့မှုတိုင်းကအရသာရှိလှပြီးစိမ့်တက်နေအောင်ကောင်းနေရသည်။

ကျေးကျေးကတစ်ဆက်ထဲမှာကိုယ်လေးကိုရို့၍အောက်သို့လျှောချလာခဲ့ပြန်ကာဖခင်ဖြစ်သူ၏ဝမ်းဗိုက်မှစပြီးလျှာဖြင့်လျက်ဆင်းလာခဲ့သည်။
သမီး၏လျှာလေးကဆီးစပ်ကိုဖြတ်ပြီးလျက်ဆင်းလာစဥ်ဦးရဲထွတ်ကဗိုက်သားလေးများကိုတောင်ရှုံ့ပြီးအသက်အောင့်ထားမိသည်။
သူ့ရဲ့ဒူးအောက်လောက်မှာနောက်ဆုံးတင်ကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့အဝတ်အစားနှစ်ခုဖြစ်တဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီနှင့်
ဘောင်းဘီတွေကသူမကိုယ်ကိုရို့ပြီးထိုင်ချလိုက်တချိန်နဲ့တပြိုင်ထဲမှာပဲအောက်ကိုဆွဲချွတ်ချခံလိုက်ရသည်။

နူးညံ့ပျော့ပျောင်းသောသမီး၏လက်ကလေးများကသူ့ရဲ့တင်ပါးကြီးတွေဆီမှာဖြန့်ကျက်ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။
ကျေးကျေး၏ချောမောလှပသော မျက်နှာလေးကသူ့အဖေ၏ပေါင်ခြံကြားသို့အပ်ပြီးတိုးဝင်သွားလေ၏။ သူမမှုတ်ထုတ်လိုက်သော
ထွက်သက်လေအငွေ့အသက်လေးများကဦးရဲထွတ်၏နတ်ပန်းခိုင်အပြွတ်လိုက်ကြီးပေါ်သို့ညင်သာစွာသက်ရောက်သွားသည်။

ပန်းနုရောင် သန်းသောပါးအို့လေးများက၊ အလွန်အမင်းမာတင်းဖောင်းကားပြီး အထဲမှာအရည်တွေအပြည့်နဲ့အချိန်မရွေး
ပန်းထွက်လာနိုင်တဲ့လီးတံကြီးဆီပြေးကပ်သွား၏။ ပါးစပ်သေးသေးလေးကလီးကြီးကိုကပ်ပြီးရွရွလေးနမ်းလိုက်ကာ
လျှာကလေးထုတ်၍၊ လချောင်းကြီးရဲ့ဘေးသားကစပြီးဖြေးဖြေးချင်းလျက်ရင်းနမ်းစုပ်လာခဲ့သည်။

ကျေးကျေးလျှာလေးကဒစ်ခေါင်းကြီးထိပ်တည့်တည့်သို့ရောက်လာတဲ့အခါ၊ ဒစ်ထိပ်ဖျားမှာလဲ့ပြီးအသီးလိုက်စိမ့်ထွက်နေတဲ့
အဖေဖြစ်သူရဲ့ကာမရည်ကြည်တွေကိုထင်ထင်ရှားရှားတွေ့လိုက်ရသည်။ သူမကမျက်လွှာလေးကိုပင့်ပြီး ဖေဖေ့ကို တစ်ချက်မော့ကြည့်လိုက်သည်။
သူမ၏ မျက်လုံးများကရွှန်းလဲ့ပြုံးတုံ့၍ သူမယခုလုပ်နေသည့်အပြုအမူပေါ်တွင်ဒွိဟမရှိကျေနပ်နေသည့်ပုံပြနေသည်။
သူမက နွေးထွေးစိုစွတ်နေသောပန်းနုရောင်လျှာဖျားလေးက်ုထုတ်ပြီးဖခင်ကြီးဒစ်ကြီးကိုထိတွေလိုက်ရင်းမှဖလပ်ခနဲလျက်ပေးလိုက်တော့သည်။

“အားးး…”

ဦးရဲထွတ်တစ်ယောက်ကောင်းလွန်းလှသည့် သူ့ရဲ့ဖီလင်ခံစားချက်ကို အောင့်မထား၊ ထိမ်းမထားနိုင်ခဲ့ပေ။
သမီးရဲ့လျှာဖျားလေးကသူ့ရဲ့နီရဲတင်းပြောင်နေသောကွမ်းသီးခေါင်းထိပ်ကိုအရင်လာတို့ထိပြီးမှ၊ သူမ၏နှုတ်ခမ်းလွှာလေးများက
ဖြည်းညှင်းစွာပွင့်လာကာ ပါးစပ်လေးကိုကျယ်ကျယ်ဟလိုက်လျက်၊ အဖေ့လီးတံအသားချောင်းကြီးကိုမျိုသွင်းလိုက်လေသည်။

နူးညံ့သောခံတွင်း၏နွေးထွေးမှုကြောင့်၎င်း၊ ဒစ်ထိပ်ဖျားနောက်ဖက်ရှိယောက်ျားတို့အထိအခိုက်မခံနိုင်သည့်အကြောမျှင်ကြိုးပါးပါးလေးကို
ဖြည်းဖြည်းသာသာတလှပ်လှပ်နှင့်လှည့်ယက်နေသောလျှာ၏အထိအတွေ့ကြောင့်၎င်းဦးရဲထွတ်မှာဒွန့်ခနဲကျင်တက်အောင်
ကောင်းသွားပြီး မနေနိုင်တောပဲသူ့လက်ကိုလှမ်း၍ သမီးငယ်၏ခေါင်းကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်မိလေသည်။

သူ့ခြေထောက်တွေကတဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီးဒူးတွေတောင်ချောင်ကျကုန်သလားဟုထင်မိသည်။
သူယခင်ကဒီလိုတစ်ခါမှမဖြစ်ခဲ့ဖူးပေ။ သမီးကလက်ခလေးနှင့်ဆုပ်ရင်းညင်ညင်သာသာလေးဆက်လုပ်ပေးနေသောသမီးကိုသူကငုံ့ကြည့်နေမိသည်။
လီးထဲမှ၎င်း ကျောရိုးထဲအထိ၎င်း၊ တစိမ့်စိမ့်တဖျင်းဖျင်းတုန်တက်နေအောင်ကောင်းလှသောအရသာကိုယခုသူခံစားနေရသည်။

“ကျေးကျေးးး..ဖေဖေ့သမီးလေး၊ …ရှီးးး..အီးး..”

ဦးရဲထွတ်က ယခင်ကသူရရှိခဲ့ဖူးသောလိင်ခံစားမှုအထိအတွေ့များအဝဝနှင့်ယခုလက်ရှိခံစားနေရမှုက
ဘယ်လိုမှမနှိုင်းယှဥ်နိုင်လောက်အောင်ပင်ကွာခြားလှပြီး၊ ကောင်းလွန်းလှသည်ဟုမှတ်ထင်မိသည်။
ကိုယ်ရင်သွေးသမီးငယ်လေးကိုယ်တိုင်ကကိုယ့်လီးကြီးကိုသေချာကိုင်ပြီးမြိန်ရေယှက်ရေစုပ်ပေးနေတဲ့မြင်ကွင်းကသူ့အသည်းနှလုံးတွေ
တပြုံလုံးတုန်ခါပြီးလွင့်စင်ထွက်သွားမတတ်ပင်။ ကျေးကျေးမှာလည်းသူ့အဖေ၏စိတ်ခံစားချက်တွေနှင့်မနီးရိုးစွဲပင်ခံစားနေရသည်။

သူမကသူ့အဖေ၏လီးကြီးကိုဤနေ့၊ဤအချိန်၊ ဤနေရာတွင်တွင်ယခုလိုလာ၍စုပ်ပေးနေရသောသာယာမှုကိုဘယ်လိုမှမျှော်လင့်မထားခဲ့မိသေးပေ။
သူမအိပ်မက်မက်ခဲ့တာတော့ကြာပြီဖြစ်သော်လည်း၊ အခြေအနေတွေကအဲ့ဒီလောက်မြန်ဆန်လိမ့်မည်ဟုမထင်မိပေ။

အခုသူမကကိုယ်အဖေ၏လီးကြီးကိုတဗွတ်ဗွတ် တပြွတ်ပြွတ်နှင့်အသံများထွက်အောင်ပင်အားရပါးရကြီးခေါင်းတငုံ့ငုံ့နှင့်စုပ်ပေးနေရခြင်းအား၊
ယခုလို လူသူအများကျက်စားရာအားကစားပန်းခြံထဲတွင်မထင်မှတ်ပဲလာလုပ်မိနေခြင်းကိုအလွန်အမင်းစိတ်လှုပ်ရှားမိတွေဖြစ်နေမိပြန်သည်။

သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးထဲမှလည်းဘယ်လိုမှထိမ်းသိမ်း၍မရပဲ၊ ပူနွေးသောစောက်ရေကြည်များက
ညှစ်ကြိတ်ထွက်လာပြီး၊ စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းလေး၏လမ်းကြောင်းတလျှောက်၊ စီးကြောင်းအဖြစ်စိမ့်ထွက်စီးဆင်းလာရာ၊
ဖင်လုံးလုံးကြားလေးတွေအထိတောင်စီးကျလာ၏။

ကျေးကျေးက အဖေ့လီးကြီးအားပုလွေမှုတ်နေတာကိုစိတ်ခံစားချက်စေစားမှုအတိုင်းအရှိန်အဟုန်မြှင့်လိုက်သည်။
သူမပါးစပ်လေးကလီးတံကြီးတစ်ချောင်းလုံးကိုလျှာဖြင့်၎င်း၊ နှုတ်ခမ်းလေးမျာဖြင့်၎င်းထိမ်းချုပ်ပေးနေရခြင်းကြောင့်
ထွက်လာနေသည့်များပြားလှသောတံတွေးများ၊ သွားရည်များကိုတော့အလျင်မီအောင်လိမ်းသပ်နိုင်ခြင်းမရှိလို့၊
လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးရော၊ သူမပါးစပ်ပတ်ချာလည်မှာပါစိုရွှဲပေပွလို့လာခဲ့သည်။

“အားးးး…သမီး..စစ်စ်ရှ်..”

ဦးရဲထွတ်လိုအတွေ့အကြုံရင့်ကျက်ပြီးသူတစ်ဦးအဖို့သုက်လွှတ်မှုကို လိုသလိုထိမ်းချုပ်ထားနိုင်စွမ်းရှိပေမယ့်၊
ဒီတစ်ခါမှာတော့အောင့်အည်းနိုင်စွမ်းကလျင်မြန်စွာပင်လျော့ကျလာခဲ့သည်။
သူကသမီးဖြစ်သူရဲ့ဆံပင်လေးတွေကိုကယောင်ကတမ်းဆုပ်ဆွဲရင်းညည်းငြူနေမိသည်။

ကျေးကျေးရဲ့ခေါင်းလေးကတဖန်ယိမ်းနွဲ့သွားပြန်ကာ လီးကိုအရှိန်မပျက်ဆက်စုပ်ပေးနေပြန်သည်။
ပါးစပ်ထဲမှဆက်တိုက်ထွက်လာသောတံ၏တွေးများကလည်ချောင်းထဲကိုများပြားစွာစုပြုံဝင်လာသည်။
သူမကအဖေ့ရဲ့ဖင်ကြီးတောင့်တင်းကာ၊ အကြောတွေဆိုင်းပြီး၊ ပုံမှန်လိုပြေလျော့လျော့မရှိတဲ့အခြေအနေကိုသတိထားမိသည်။

သူမပါးစပ်ထဲကလီးကြီးကချက်ချင်းပဲရောင်တက်လာသလိုလို၊ ဖောင်းကြွပြည့်တင်းလာသလိုလိုကြီးစိတ်ထဲထင်နေမိ၏။
သူမအတွေ့အကြုံသိပ်မများပေမယ့်အဖေ့ဟာကြီးကပြီးဖို့တာစူနေပြီဆိုတာသိနေသလိုပဲ။ ဒါပေမယ့်ကျေးကျေးကသူ့အဖေကို
သူမကြောင့်ရူးသွပ်ဖွယ်ကောင်းလောက်တဲ့ကာမဂုဏ်အရသာကိုထွန့်ထွန်လူးအောင်ခံစားမှုဖြင့်အကောင်းဆုံးပြီးစေချင်နေပုံရသည်။

သူမက လှုပ်ရှားမှုတွေကိုရပ်လိုက်ပြီး ပါးစပ်နဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို၊ ခပ်တင်းတင်းဖိညှစ်စုပ်ဆွဲလိုက်ပြီး၊
လီးကြီးကိုလည်ချောင်းမှ လွတ်ထွက်လာတဲ့အထိတဖြည်းဖြည်းချင်းဖိပွတ်ဆွဲရင်းထုတ်လာလိုက်သည်။
လီးကြီးကပါးစပ်အပြင်ကိုလွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ထွက်လာတော့ ခေါင်းကြီးတဆတ်ဆတ်နဲ့ရမ်းပြီး
သွေးကြောတွေတဒုတ်ဒုတ်နဲ့တိုးပြီးခုန်နေတဲ့စည်းချက်အတိုင်းလိုက်တုန်ခါပြီးရန်လုပ်နေသလိုကြီးဘဲ။

အကောင်ကြီးကပါးစပ်ထဲမှာအငုံခံလိုက်ခဲ့ရတာဘာမှတောင်မကြာလိုက်သေးဘူး၊
သိသိသာသာကြီးဖောင်းကားထွားတက်လာတာကယုံချင်စရာတောင်မရှိဘူး။
ဦးရဲထွတ်ကိုယ်တိုင်တောင်အဲဒီကောင်ကြီးကိုကြည့်ပြီးလန့်သွားသည်။ အရင်ကအဲဒီလိုကြီးသိသိသာသာတစ်ခါမှမကြီးခဲ့ဖူးလေ..။

ကျေးကျေးက မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီးကိုယ် ကိုလှည့်လို့၊ ကားနောက်အဖုံးကိုကျောပေးလိုက်သည်။
လက်နှစ်လက်ကအဖုံးကိုထောက်အားယူရင်း ဖြည်းဖြည်းမှီပြီးတက်ထိုင်လိုက်သည်။ တွဲလောင်းကျနေတဲ့ဘယ်ခြေကိုမြှောက်လို့
အဖုံးပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြီးဒူးတွေကိုထောင်ပြီးမှဘေးကိုဖြည်းဖြည်းစီဖြဲချလိုက်သည်။

အမွေးပါးပါးလေးတွေနဲ့ယှက်ပြီးတန်ဆာဆင်ထားတဲ့စောက်ဖုတ်ဖူးဖူးဖောင်းဖောင်းလေးကနည်းနည်းချင်းစီဟလာသည်။
ပန်းရောင်နှင်းဆီနုပွင့်ဖတ်ကလေးတွေမှာအရည်ကြည်ရွှဲရွှဲလေးတွေလဲ့ပြီး၊ ကပ်ပြီးခိုတွဲနေတာကိုမသဲမကွဲမြင်နေရ၏။
ဒါကိုဦးရဲထွတ်ကမျက်တောင်မခတ်တမ်းစူးစိုက်ပြီးစိတ်ဝင်တစားကြည့်နေသည်။

ကျေးကျေးကသူ့အဖေကိုမြှူဆွယ်တဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့အကြည့်ကိုပို့လိုက်ရင်းလျှာလေးကိုထုတ်ပြီးနှုတ်ခမ်းကိုလိမ်းသပ်ပြလိုက်သည်။
တစ်ဆက်ထဲမှာကားနောက်မှန်ကိုမှီပြီးမျက်လုံးလေးတွေကိုမှိတ်ထားလိုက်ရင်း၊ သူမအဖေပေးလာတော့မည့် ပျော်ရွှင်သာယာမှုကို စောင့်မျှော်နေမိလေပြီ။

ဦးရဲထွတ်ကသူ့သမီးငယ်၏ညှို့ယူနေသောစွဲမက်ဖွယ်ရာကိုယ်ခန္ဓာလေးဆီသို့တိုးကပ်သွားသည်။
သူ့လက်နှစ်ဘက်ကိုမြှောက်ပြီးသမီးရဲ့ပေါင်တံဖွေးဖွေးညက်ညက်လေးများကိုရွရွလေးပွတ်ပေးနေ၏။
ညင်သာလှသောအကိုင်အတွယ်များကြောင့် ကျေးကျေးမှာနည်းနည်းလေးမှတွန့်ခြင်းတုန်သွားခြင်းမရှိပေ။
သာယာလှတဲ့ခံစားချက်ကြောင့် ညည်းသံလေးသာပေါက်ကွဲထွက်လာသည်။

“အားးးး….ဟင်း…”

ကျေးကျေးကကိုယ်လေးကိုသာအနည်းငယ်လိမ်ပြီးရင်အုံမို့မို့လေးကိုကော့ပေးလိုက်မိသည်။
ဦးရဲထွတ်ကသမီးချောလေးရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ကိုအရသာခံသုံးသပ်၍ကြည့်နေရင်းမှစိတ်ထဲတွင်..၊
ဒီလိုချောစင်းပြေပြစ်လှတဲ့ သမီးချောလေးကိုမွေးထားရတာ၊ ငါကံကောင်းလှပါလား..လို့ကျေနပ်စွာနဲ့တွေးနေမိသည်။

ဦးရဲထွတ်ကရှေ့ကိုအနည်းငယ်ကုန်းပြီး၊သူ့မျက်စိရှေ့မှာအလှပြနေသောစောက်ဖုတ်လေးဆီမှပျံ့လွင့်လာတဲ့ရနံ့လေးကို ခပ်ပြင်းပြင်းရှူရှိုက်သွင်းရင်း၊
ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။သူ၏လျှာဖျားကသမီးရဲ့ကာမခလုတ်လေးဖြစ်သော စောက်စိဖူးဖူးလေးကိုထိတွေ့လိုက်မိပြီး၊
ဖိယက်လိုက်မိတယ်ဆိုရင်ပဲ၊ ကျေးကျေးရဲ့နူးညံ့လှတဲ့ဗိုက်သားပြင်ချပ်ချပ်ကလေးက၊ တဆတ်ဆတ်ကလေးလှိုင်းထလာပြီး
ညည်းသံရှည်လေးထွက်ကျလာလေတော့သည်။

“အိုးဝိုးရ်ရ်… စီးရှ်ရှ်.. ဖေဖေ..အားး..ဖေဖေ”
—————————————–

အပိုင်း(၂၁) ဆက်ရန်