အခန်း ၄၁။
နောက်ပိုင်း ရက်တွေမှာ ဦးသာဒင် နဲ့ ကျနော်တို့ လင်မယား ခတ်တန်းတန်း ဖြစ်သွားခဲ့ ကြတယ်။ အရင် လို အခေါ် အပြော အဆက်ဆံ မရှိတော့။ သွားရင်း လာရင်း တောင် မဆုံဖြစ်အောင် ရှောင် နေကြ လို့ တစ်ဦး ကို တစ်ဦး မတွေ့ ဖြစ်ခဲ့ တာတောင် ရက် အတန်ကြာခဲ့ ပြီ။ ခိုင်မြတ်သူ လည်း ကျနော့် ကို ညားကာစတုန်းက လို မဟုတ်တောင် နည်းနည်းတော့ ပြန်ဂရု စိုက်လာခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ အရင် လို လန်းဆန်း ပျော်ရွှင် နေတဲ့ မျက်နှာ မျိုး တော့ ရာနှုံး ပြည့် ပြန် မဖြစ်သေးပါဘူး။ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ လည်း ဟာတိ ဟာတာ ဘာလို နေမှန်းမသိ ကို ဖြစ်နေရတယ်။
ဒီအတွင်း မှာပဲ ကျနော်လည်း ရုံးမှာ ကျနော်တို့ ဌာန ကို ရာထူးတိုး ပြီး ရောက်လာတဲ့ လူငယ်လေး တစ်ယောက် နဲ့ တွဲမိသွားတယ်။ တစ်ခါ တလေ လည်း သူနဲ့ အတူ ဘီယာဆိုင်တို့ ဘာတို့ သွားသောက် ဖြစ်ရင်း နဲ့ တော်တော် ရင်းနှီး လာခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ တခါသေဖူး ပျဥ်ဖိုး နားလည် ဆိုသလို ကျနော် အိမ်ကိုတော့ ခေါ် မလာရဲတော့ ဘူး၊ ကျနော်တို့ ဦးသာဒင် ကြီး နဲ့ ဖြစ်ခဲ့ တဲ့ ဒဏ်ရာ ကို အနာကျက် အသားသေသည်အထိ စောင့် ရဦးမယ်လို့ တွေး မိလို့၊ အဲဒီ ကောင်လေး နာမည်က မောင်မောင်တိုး တဲ့ သူ က လူပျို ဖြစ်ပြီး သူ့ အမ လင်မယား နဲ့ အတူတူ နေတယ်။ မောင်မောင်တိုး က အရပ်မြင့်မြင့် ရုပ်ရည် ကလည်း ကြည့်ပျော် ရူ့ပျော် ဆိုတော့ ရုံးမှာ ပေါ်ပြူလာ ဖြစ်လာတယ်။ အပျို လေး တွေ ဆိုရင် အထာတွေ ပေးပေါ့။ ခပ်တိုတို ပြောရရင် ကျနော် နဲ့ ရင်းနှီး ပြီး အရက် အတူတူ သောက်ဖြစ်လာတော့ သူမူးလာရင် ဆက်ခ် ကိစ္စ တွေ ပြောဖြစ်လာတယ်။ အဲတော့ မှ အဲဒီကောင်လေး က အီးလို အတိုကောက် မစ်ဖ် လို့ ခေါ်တဲ့ ကလေး အမေ အရွယ် စော်ကြီးတွေကို ကြိုက်တတ် မှန်း သိလာခဲ့ တယ်။ နောက်တော့ သူ့ကို မြှောက်ပြော လိုက်မေး လိုက်နဲ့ သိလာရတာ ရုံးက လင်ရှိ မိန်းမ နှစ်ယောက် လောက် ကို သူက ဖြစ်ပြီး ပြီ ဆိုတာ သိလာရတယ်။ အဲဒီတော့ ကျနော် သူ့ကို အိမ်ခေါ်လာ ရမှာ ပိုလန့်လာတယ်။ သူ့ အပြော အရလည်း သူက ကပ်ကိုး ဖီးလ် ရှိတဲ့ ယောက်ျား တွေကို အလိုဖြည့် ပေးရတာ ပို အရသာ တွေ့တဲ့ အကြောင်း။ ယောက်ျား တွေ ရဲ့ သဘောတူညီချက် ရတော့ သူ့ မှာ လည်း အန္တရာယ် မရှိသလို၊ မိန်းမ တွေ သူ့ကို ငြိတွယ်လာမှာ ကိုလည်း စိုးရိမ် စရာ မလိုတော့ ကြောင်း ပြောပြတယ်။ အဲဒီမှာ ကျနော့် ခေါင်းထဲ တခြား အတွေး တစ်ခု ဝင်လာခဲ့တယ်။
အရင် ဦးသာဒင် တို့ ကောင်းထက်ဝင်း တို့ တုန်းက ခိုင်မြတ်သူ ကို ကျနော် လွှတ်လပ်ခွင့် ပေးခဲ့ ပြီး ကိုယ်က အဲဒီဘဲ တွေ မသိအောင် ဟန်ဆောင် နေခဲ့တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် လွတ်လပ်ခွင့် ပေးထားခဲ့ တယ် ဆိုပြီးတော့ ကျနော့် ကို ဂရု မစိုက်တော့ ဘူး။ သူနဲ့ ဖေါက်ပြန်သူ တွေက လည်း ကျနော် မသိဘူး ဆိုပြီး ကျနော့် ကွယ်ရာ မှာ လှုပ်ရှားတာ ဆိုဆိုတော့ ကျနော့် မှာ ဘာမှ ပြောပိုင်ခွင့် မရှိဘူး။ အခု လို ကျနော် ကပဲ ဘူး လို ကောင် ရှာပြီး ခိုင်မြတ်သူ မသိစေပဲ နဲ့ ဂွင်ဖန်တီး ပေးလိုက် ရင်၊ အရင်က အခြေအနေနဲ့ ပြောင်းပြန်ဖြစ်သွား မယ်။ တကယ်လို့ ကျနော် ဂွင်ဖန်ပေး သလိုသာ ဖြစ်ခဲ့ ရင် ကျနော့် ကပ်ကိုး ဖီးလ် ကလည်း ပြည့်မယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း ကျနော် မသိဘူး ဆိုပြီး ကျနော့် ကွယ်ရာ သူ ဖေါက်ပြန်တဲ့ အတွက် ကျနော် က အပေါ် စီးရမယ်။ သူနဲ့ ဖေါက်ပြန်တဲ့ ကောင်ကလည်း ကျနော် က သိပြီးသား မို့ ဦးသာဒင် လို ဖြစ်လာစရာ အကြောင်းမရှိတော့ ဘူး။ ကျနော် က သူ့ ကို လစ်မစ် သတ်မှတ်ပြီး ကျနော် စီစဥ် ပေးတဲ့ အခွင့် အရေး ရမှ ပဲ သူလုပ်လို့ ရနိုင်မယ်။
အဲလို အတွေး တွေ လည်း ဝင်လာရော၊ ကျနော် ရင်တွေ ခုံလာပြီး လီးလည်း တောင်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ အရင် တုန်းက လို လက်လွှတ်စပယ် ဖြစ်သွားမှာ စိုးလို့ ဒီတစ်ခါ တော့ သေသေခြာခြာ ပလန်လုပ်ရမယ်လို့ တွေး မိတယ်။ ကိုယ် စီစဥ် ပေးတဲ့ ဘူး က ကိုယ့် အပေါ် မှာ အသာစီး မရအောင် သူ့ ရဲ့ အားနည်းချက် ဒါမှ မဟုတ် ကိုယ့် အပေါ် သစ္စာ ဖေါက် ရင် သူ့ အပေါ် ကိုယ်က ပြန်ကိုင် နိုင်ဖို့ တစ်ခုခု တော့ အားသာ ချက် ရှိ အောင် ရှာရမယ်။ တွေးရင်း နဲ့ မှ မောင်မောင်တိုး ကို ကျနော် နဲ့ ရင်းနှီး ပွင့်လင်း လာအောင် ပေါင်း တော့ တယ်။ သူ့ကိုလည်း ကျနော် နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ လင်မယား ဓါတ်ပုံ လေး တွေ ကြုံလို့ ပြသလို မျိုး နဲ့ ပြပေးတော့ သူ က ခိုင်မြတ်သူ အလှကို အရမ်းကို ချီးမွန်းတာ တွေ့ရတယ်။ နောက်တော့ လည်း ယောက်ျား လေး ဆိုတာက အရက် လည်း အတူတူ သောက်လာ၊ မိန်းမ တွေ အကြောင်းလည်း ပြောလာ ဆိုတော့ တယောက်နဲ့ တယောက်က ပွင့် လင်းလာကြတယ်။ အွန်လိုင်း ဆိုက်တွေလည်း ဖလှယ်ကြတယ်။ သူ က ကိုယ့်ထက် တောင် ကက်တဂိုရီ အစုံ ကို ဝါသနာကြီးတဲ့ သူဖြစ်နေတယ်။ ဖေ့ဘုပ်မှာ လည်း ဖရင့် ဆိုတော့ သူ့ အကောင့်ထဲ မှာ တွေ့ တဲ့ သူ့ အမ ဆိုတာက လည်း ခိုင်မြတ်သူ လို ဖွေးဖွေး တောင့်တောင့် ကြီး ဆိုတော့ နည်းနည်း စိတ်ဝင်စား လာခဲ့တယ်။ ဘာလို့ လဲ ဆိုတော့ သူ ပေးတဲ့ ဝက်ဆိုက်တွေက မစ်လ်ဖ် တို့ ဖေါက်ပြန်တာတို့၊ ကပ်ကိုး တို့ အပြင် အင်းစက် တွေပါ ပါလာတာကိုး။ အဲဒါနဲ့ အင်းစက် အကြောင်းလည်း နည်းနည်း သွေးတိုး စမ်းကြည့်တော့ သူက တော်တော် စိတ်ဝင်စား တာ တွေ့ရတယ်။ သူ့ ဖေ့အုပ်ဓါတ်ပုံ ထဲမှာ သူ့ အမ နဲ့ သူ နဲ့ ပုံတွေ တွေ့ ရတော့ စိတ်ထဲ မှာ တမျိုး ဖြစ်မိတယ်။ ပုံတွေက တော့ ရိုးရိုး ပုံတွေပါ။ ဒါပေမဲ့ သူစိတ်ဝင်စား တဲ့ အကြောင်းအရာနဲ့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဓါတ်ပုံ က မသင်္ကာ တဲ့ သူဆိုရင် သံသယ နည်းနည်းလေး ရှိချင်စရာကိုး။
အဲတော့ လည်း ငါးလိုချင် ရင် ငါးစာ နဲ့ မျှား ရမယ်လို့ ဆိုတာကြောင့် ကျနော် က သူ့ ကို အစာ နဲ့ စမျှား ရတော့ တာပေါ့။ တိုက်ဆိုင်ချင်တော့ တနေ့ ထုံးစံ အတိုင်း ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် အရက် သောက်ဖြစ် ကြတော့၊ သူ ကပဲ ကျနော့်ကို မေးလာတယ်။ ကျနော့် ဖေ့ဘုပ်က ဓါတ်ပုံ တစ်ခု က အမျိုးသမီးက ဘယ်သူလဲ တဲ့။ သူပြတဲ့ ပုံကြည့်လိုက်တော့ ကျနော့် ညီမလေး စန္ဒာ ဖြစ်နေတယ်။ အဲဒါ ကျနော်တို့ မိသား နှစ်စု ငွေဆောင် သွားတုန်း ကအမှတ်တရ ရိုက်ထားခဲ့တဲ့ ပုံ၊ ကောင်းထက်ဝင်း က ခိုင်မြတ်သူ ကို ကိုင်ချင်လို့ အနားကပ် နေတော့ စန္ဒာ က ကျနော့် နား ရောက်နေခဲ့တာ၊ ပုံထဲမှာ အတွဲချင်း လဲထားသလို ဖြစ်နေတယ်။ အဲဒါနဲ့ အကွက် ကောင်း ရပြီ ဆိုပြီး။ နည်းနည်းလည်း မူးချင်ယောင် ဆောင်လို့ သူ့ ကို စ ဂျင်းထည့် ပေးတော့ တာပေါ့။
“ဒီမှာ မောင်တိုး မင်းနဲ့ ငါလည်း ဒီလောက်ထိ ပွင့်လင်း လာပြီ ဆိုတော့ ငါ ဘယ်သူ နဲ့ မှ မပြောခဲ့ တဲ့ အကြောင်း အရာတွေ ဆွေးနွေး ချင်လာတယ်။ မင်း ပါးစပ်လုံ မယ်လို့ တော့ မျှော်လင့် တာပဲ”
“ဟာ အကိုကြီး ကလည်း ကျနော် နဲ့ ဒီလောက် ပေါင်းလာပြီး အဲလို ဖြစ်စရာ လိုလို့လားဗျာ။ အကိုကြီး ကိုတောင် ကျနော် ယုံလို့ ရုံးက မခင်ယုဝေ တို့ ဒေါ်အေးမေ တို့ အကြောင်းတွေ ပြောပြ ခဲ့တာလေ။ အကိုကြီးသာ ဖွလိုက်ရင် ကျနော် အလုပ်ပြုတ်နေပြီပေါ့၊ ပြီးတော့ သူတို့ ယောက်ျား တွေ လိုက် သတ်လို့ ပြေးနေရလောက်ပြီ ဟားဟား၊ ”
“အင်း ပါ ဟုတ်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မင်း ရဲ့ ကိစ္စ တွေက အလွန်ဆုံး ဖြစ်လှ အလုပ်ပြုတ်ရုံပဲ၊ နောက်ပြီး သူတို့ ယောက်ျား တွေက လည်း စောက်ရှက် အကွဲခံပြီး လိုက်မလုပ်ပါဘူးကွာ”
“ဟုတ်ပါပြီဗျာ၊ ကျနော် ကလည်း သဘောပြောတာပါ၊ ကျနော် ပါးစပ် လုံတယ်ဆိုတာ ဘာနဲ့ ကျိန်ပြောရမလဲ၊”
“အေးပါကွာ၊ကျိန်စရာ မလိုပါဘူး။ ငါ မင်းကို ယုံပါတယ်၊ ဒီလို ကွာ၊ အဲ ပုံထဲ မှာ တွေ့တဲ့ ပုံက ငါ့ ညီမလေး ပဲ စန္ဒာမိုးထူး တဲ့၊ ငါတို့ က မောင် နှမ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတာ၊ သူက ငယ်ငယ်တုန်းက ငါးဖေါင်ရိုးလေး လိုပဲ ပိန်ပိန်လေး၊ အခု ယောက်ျားရပြီး တော့ မှ တောင့်တောင့် တင်းတင်း ဖြစ်လာတာ၊ အခု သူ့ ယောက်ျား က မိန်းမ ရှုတ်လို့ သူက စိတ်ဆင်းရဲ နေတာ၊ ငါ့ကို ပထမ တော့ မပြောပါဘူး။ သူ့ မျက်နှာ မသာမယာ ဖြစ်နေလို့ ငါက အတင်းမေး တော့ မှ ရင်ဖွင့်လာတာ၊ ငါလည်း သူ့ကို သနားမိတယ်။ သူ ငါ့ ရင်ခွင်မှာ မျက်နှာအပ်ငို တော့ ဟိုကွာ ဘယ်လို ပြောရမှန်းမသိဘူး”
“ပြောပါဗျ ခင်ဗျားကလည်း ဘယ်ချင်သလို သာ ပြောချဗျာ”
ကျနော် လည်း စားပွဲပေါ် က အရက်ခွက်ကို လှမ်းယူရင်း ရဲဆေးတင်သလို ဂွပ်ကနဲ မော့ သောက်လိုက်ပြီးမှ၊
“ငါ လီးတောင်လာတယ်ကွာ၊ ငါ့စိတ်တွေ က မကောင်းတော့ ဘူး”
“ဘာလို့ လီးတောင် လာတာလည်းဗျ၊ ခင်ဗျားဟာ ကလည်း အဆက်အစပ် မရှိ”
“ဟာကွာ မင်းက လည်း ဒုံးဝေးလိုက်တာ၊ ငါ့ညီမလေး အပေါ် ဟိုစိတ်တွေ ပေါ် လာတာကို ပြောတာ”
“အော် သိပြီ သိပြီ၊ သဘောပေါက် ပြီ၊ အဲဒါနဲ့ ခင်ဗျားတို့ ဖြစ်သွားကြရောလားဗျ”
“ဘယ်ဖြစ်ရမှာတုန်း၊ ငါ့စိတ်ထဲ အဲလို မကောင်းတဲ့ စိတ်တွေ ပေါ် လာတာကို ပြောပြတာလေကွာ၊ ဒါမျိုး တွေက စာအုပ်တွေ ဗီဒီယို တွေမှာသာ ဖတ်ကောင်းအောင် ကြည့်အောင်းအောင် စိတ်ထ အောင် ရေးထားကြတာ၊ အပြင်မှာ ဘယ်ရှိနိုင်မှာလဲ”
“ရှိပါတယ်ဗျာ အဲဒါမျိုးတွေ၊ အပြင်မှာ မရှိပဲ သူတို့ ကလည်း ဘယ်ရေးမလဲ ဗျ”
“အင်း အပြင်မှာ ရှိလည်း ငါညီမလေး ကတော့ အဲလို စိတ်ရှိမှာ မဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ သူက သူ့ အကိုမို့ ငါ့ ကို ဘာစိတ်မှ မရှိပဲ လာဖက်ထားတာ၊ သူ့ကိုယ်လုံး ရဲ့ အထိ အတွေ့ ၊ အနံ့ အသက် တွေက ငါ့ကို ဟိုစိတ် အရမ်း ဖြစ်စေတာပဲ”
“ဘယ်ပြောလို့ ရမလဲ ဗျ၊ သူ့ မှာ အဲလို စိတ်ရှိမရှိ ခင်ဗျား က စမ်းကြည့်မှ ရမှာပေါ့”
“ငါ ကတော့ မလုပ်ရဲ ပါဘူးကွာ ၊ မတော်လို့ သူက ငါတို့ မိဘ တွေ သွားတိုင် ရင်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် သူ့ ယောက်ျားကို တိုင်ရင် ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ငါ့ အတွက်က ပြဿနာ အကြီးအကျယ် တက်မှာ”
“ခင်ဗျား က ဘလိုင်းကြီးတော့ ဘယ်လုပ်လို့ ရမလဲ ဗျ၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်ရမှာပေါ့”
“မင်း က အဲလို ဖြစ်ဖူးတဲ့ သူ တွေ့ဘူးလို့လား ငါက တော့ စာအုပ်တွေ ထဲ မှာပဲ ဖတ်ဖူးတာ အပြင်မှာ တခါမှ မကြားဖူးဘူး”
“ကျနော့် မှာ ရင်နှီး တဲ့ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် ရှိတယ်ဗျာ၊ သူက တကယ်ဖြစ်နေတာ၊ သူ့ အမ နဲ့”
“ဟုတ်လား ငါ့ ကို မိတ်ဆက်ပေးပါလားကွာ ငါ အကြံညဏ်လေး ဘာလေး တောင်းချင်လို့ပါ”
“သူ ကလည်း ကျနော့်ကို အဲဒီကိစ္စ နူတ်ပိတ်ထားတာဗျ၊ ကျနော် က ခင်ဗျားကို ပြောပြ တယ်ဆိုတာ သူသိလို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ”
“ဟုတ်ပါတယ်ကွာ၊ ငါလည်း ရှားရှားပါးပါး အတွေ့ အကြုံ မို့ မေးမိတာပါ”
“ကျနော် သူ့ ကိုတော့ မေးကြည့်လို့ ရပါတယ်ဗျာ၊ ခင်ဗျား မေးချင်တာတွေ ကျနော့် ကို ပြော ကျနော် ကြားထဲ က ကျနော် ပဲ သိချင်သလို နဲ့ မေးပေးမယ်”
“အင်း အဲလို ဆိုလည်း မင်းပြောသလို ပဲ လုပ်ကြတာပေါ့ ကွာ၊ ငါက မေးစရာတွေ က အများကြီးကွ”
“အေးဗျာ ကျနော် သူ့ကို မသိမသာ တိုက်တွန်းကြည့်ဦးမယ် မင်းလို မျိုး အလားတူ ရင်ဖွင့်လာတဲ့ တစ်ယောက် ရှိတယ်ပေါ့၊ မိတ်ဆက်ပေးလို့ ရမလား ဘာညာနဲ့”
“အေး အဲဒါကောင်းတယ် အဲဒီကိစ္စ လေး မြန်မြန်လုပ်ပေးစမ်းပါ”
အဲလို ကနေ စပြီးတော့ နောက်ပိုင်း ကျနော် နဲ့ မောင်မောင်တိုး တို့ ကပ်ကိုး တို့ အင်းစက် တို့ အကြောင်း တွေ တော်တော် ပြောဖြစ်လာတယ်။ သူ့သူငယ်ချင်း ကိုတော့ မေးထားတုန်း လို့ ပြောတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ အပြော အဆို လေသံ တွေ ကြည့်ရတာ က သူကိုယ်တိုင် ရဲ့ အတွေ့အကြုံ ဖြစ်ဖို့ များတယ် ဆိုတာ ကျနော် ရိပ်မိ လာလို့ သူကျနော့် အပေါ် ပို ပွင့်လင်းလာအောင် ကျနော့် ဖက်က ကစား ပေးရတယ်။
ဒီကြားထဲ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ကျနော့် ညီမ တို့ ကလည်း နောက်ထပ် ခရီးစဥ် တစ်ခု သွားဖို့ ဖုံးဆက် ပြောနေ တယ်။ ကျနော် က လောလော ဆယ် အလုပ်က အရမ်း များနေလို့ ခွင့်ယူလို့ မရဘူး ဆိုပြီး ငြင်းထားတယ်။ ကျနော် မသွားရဲတာက သွားလိုက်ရင် ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း ကောင်းထက်ဝင်း ကို ငြင်းနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ အဲဒါဆိုရင် ခွေးမြီးကောက် ကျည်ထောက် စွပ်သလို ဦးသာဒင် ဆီ စိတ်ပြန်လည် သွားမှာ စိုးနေတယ်။ နောက် တော့ ကောင်းထက်ဝင်း က အထက်မြန်မာပြည် သူ့ အလုပ်တိုးချဲ့ လို့ သွားနေတော့ ကျနော် တို့ နဲ့ အဆက်အသွယ်ကို ပြတ်နေတယ်။
တနေ့ ညီမလေး စန္ဒာ က မတွေ့ရတာ ကြာလို့ ဆိုပြီး အိမ်လာလည်တယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း ကတော့ အထက်မြန်မာပြည် ရောက်နေလို့ ပါမလာဘူး။ ကျနော် အကြံတစ်ခု ရပြီး သူနဲ့ ဖက်လို့ ဆဲဖီလ် တွေ ဆွဲထားလိုက်တယ်။ အိမ်မှာ စန္ဒာနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ စားစရာ သောက်စရာ တွေ ပြင်ဆင်နေကြ တုန်း စန္ဒာ့ ကို အနောက်ဖက်က နေ ဖုံးနဲ့ ဗီဒီယို ခိုးရိုက် ထားလိုက်တယ်။
စန္ဒာ နဲ့ ကျနော့် ပုံတို့ ၊ စန္ဒာ့ ကိုယ်လုံး အနောက်ပိုင်းတို့ ကို ရိုက်ထားလိုက်တဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က မောင်မောင်တိုး ကို ထောင်ချောက် ဆင်ဖို့ ပဲလေ၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒီပုံတွေကို ကျနော့် ဘာသာ ကျနော် အိမ်သာထဲ မှာ ထိုင်ရင်း ပြန်ကြည့် တော့ တကယ်ပဲ လီးက တောင်လာတယ်။ စန္ဒာ ကလည်း အဲဒီနေ့ ကမှ ဝတ်လာတဲ့ အဝတ်အစား က အလက်စတစ်၊ သား ကိုယ်ကျပ် တဆက်တည်း၊ အနား က ပေါင်လယ် လောက်ထိ ရောက်တယ်။ အသား က ကိုယ်ပေါ် မှာ ကွက် တိ ဆိုတ
ညကျတော့ လည်း ခိုင်မြတ်သူ ကို နူးပြီး တချီလိုးလိုက်တယ်။ ညနေ ကမှ ဂွင်းထု ထားတာမို့ တော်တော် နဲ့ မပြီး အရင်က စံချိန်ထက် နည်းနည်း ကြာသွားတယ်။ နောက်ပြီး စိတ်ထဲ မှာက စန္ဒာ့ ကို လိုးနေတယ်လို့ မှန်းပြီး လိုးတာ ဆိုတော့ အရှိန်အဟုန်လည်း ပြင်း အားက လည်းပါ သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ တောင် အံ့အားသင့် နေပုံ ရတယ်။
နောက်တစ်ခါ မောင်မောင်တိုး နဲ့ ဆုံ တော့ ညီမလေး နဲ့ ကျနော် နဲ့ ရိုက်ထားတဲ့ ပုံ ၊ စန္ဒာ့ နောက်ပိုင်း အလှပုံ တွေ ပြလိုက်တယ်။ မောင်မောင်တိုး အရမ်းကို စိတ်တက်ကြွ သွားတယ်။ မျက်လုံးတွေတောင် အရောင်တောက် လာတယ်။
“ဟာ ဗျာ ခင်ဗျား ညီမလေး က တော်တော် မိုက်တာပဲ၊ ခင်ဗျား စိတ်ထဲ ဟိုလို ပေါ် လာတာ အပြစ်တင်စရာ မရှိပါဘူး။ ခင်ဗျား အမျိုးသမီး ကလည်း အတော် ဆက်ဆီ ဖြစ်တာပဲ၊ တော်တော် ကံကောင်းတဲ့ သူပဲဗျာ”
“မကောင်းပါဘူးကွာ၊ စိတ်ထဲ မှာ အဲလို မကောင်းတဲ့ ဆန္ဒတွေကြီးပဲ ပေါ် နေတော့ မိန်းမ နဲ့ ဆက်ဆံ ရတာလည်း မချောမွေ့၊ တော့ဘူး။ ညီမလေး နဲ့ ကိစ္စ ကလည်း မဖြစ်နိုင်တာကြီး ဆိုတော့ အကျပ် တွေ့နေရတာပေါ့”
“ဖြစ်သွားမှာပါဗျ၊ ခင်ဗျား ညီမလေး ကို ကျနော် ပြောခဲ့သလို သွေးတိုးစမ်းတာတွေ ရော လုပ်ကြည့်သေးလား”
“မလုပ်ရဲဘူးလေကွာ၊ မင်းသူငယ်ချင်း ကိုရော သေခြာ မေးကြည့်စမ်းပါဦးကွာ”
“ဒီမှာ ဘဲကြီး ခင်ဗျားကို ကျနော် လျို့ဝှက်ချက်တစ်ခု ပြောပြမယ်။ ခင်ဗျား ပါးစပ်လုံမှာလား”
အခန်း ၄၂။
“ဟာကွာ မင်း ကလည်း ငါတောင် မင်းကို ငါ့ လျို့ဝှက်ချက် တွေ ပြောပြ နေတဲ့ဟာကို”
“အင်း ကျနော် လည်း တစ်ယောက်ယောက်ကို ပြောပြချင်နေတာ ကြာပါပြီဗျာ၊ ရင်ဖွင့် ရမဲ့ သူ မရှိလို့၊ နောက်ပြီး ခင်ဗျား နဲ့ ကလည်း အတော် များများ တိုက်ဆိုင် နေတာလေး တွေ ရှိနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ တစ်ခု ပဲ ခင်ဗျား ကျနော့် ကို တစ်ခု ချန်ထားသေးတယ်လို့ ထင်တယ်ဗျ”
“ဘာချန်ထားသေးလို့လဲ မင်း က ဘာကို တွေ့မိလို့လဲ”
“ခင်ဗျား ရဲ့ ဓါတ်ပုံ ထဲ မှာပဲလေ၊ ခင်ဗျား ယောက်ဖ နဲ့ ခင်ဗျား မိန်းမ နဲ့ က သိပ်ကပ် နေတယ်။ ကိုယ် အနေအထား၊ မျက်နှာ အနေအထား က လည်း သူတို့ နှစ်ယောက်ကြား မှာ တခုခု ရှိနေတယ်။ ခင်ဗျား နဲ့ ခင်ဗျား ညီမ က မောင်နှမမို့ ကပ်နေတာ ထားလိုက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက်က တစိမ်းတွေ ၊ ခင်ဗျား ညီမ ကလည်း သတိမထားမိပဲ နေမှာ မဟုတ်ဘူး၊ ခင်ဗျား ကိုယ်တိုင်က လည်း သတိမထားမိပဲ နေမှာ မဟုတ်ဘူး”
ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာ ဘာဆင်ခြေ ပေးရမလဲ ဆိုတာ အမြန်စဥ်းစား နေမိတယ်။ မောင်မောင်တိုး ပြောတာလည်း အမှန်ပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကောင်းထက်ဝင်း ကို ကပ်နေတာ၊ ဖင်တောင် ကော့ ပေးထားသေးတယ်။ သူက ကျနော် ရော စန္ဒာရော က ခွင့်ပြုထားတယ် ဆိုတော့ အဲဒီ အချိန်တုန်းက ဘာကို မှ ဂရု မစိုက်ခဲ့ဘူးလေ။ ကျနော် က မောင်မောင်တိုး ဆီက ထွက်လာမဲ့ လျို့ဝှက်ချက် ဆိုတာလည်း နားထောင် ချင်လှပြီ ဆိုတော့ မထူးတော့ ဘူး ဆိုပြီး နည်းနည်း ဟ ပေးလိုက်မိတယ်။
“အင်း ငါ့ မှာလည်း ကပ်ကိုး ဖီးလေး နည်းနည်း ရှိနေလို့ အပေါ်ယံ လောက်တော့ လွှတ်ပေး ထားလိုက်တာပါ။ ပြီးမှ ငါ အသေးစိတ် ပြောပြ ပါမယ်၊ မင်း ပြောစရာ ရှိတာ ပြောပါဦး”
“ခင်ဗျား ကျနော့် ကို လုံးဝ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြ ဗျာ၊ ကျနော်လည်း ပြောပြမယ်၊ မထိန်ချန်ကြေး ဟုတ်ပလား”
“အင်းပါကွ ပြောပြပါ့ မယ်”
“ဒီလိုဗျာ ကျနော့် ယောက်ဖ က တကယ့် ကပ်ကိုး ကြီးဗျ။ သူက အမ ကို ရပ်ကွက်ထဲ က နှာဗူး တကောင် နဲ့ လွှတ်ပေး တယ်ဗျာ။ အဲဒီနှာဗူး က ယောက်ဖ ကို ကပ်ကိုး မှန်း သိသွားတော့ တအား သောင်းကျန်း လာပြီး အမ ကို ပါ သူက လုပ်ချင်သလို လုပ်တော့ တာဗျ။ ယောက်ဖ နဲ့ အမ က သူတို့ အကြောင်းတွေ ပေါ် မှာ စိုးလို့ တိတ်တိတ်လေး ငြိမ်နေတာ နောက်တော့ သူ အတင့်ရဲ တာနဲ့ ကျနော် သိသွားရတာပေါ့၊ အဲဒါ နဲ့ ကျနော် က သူငယ်ချင်းထဲက လက်ယဥ်တဲ့ ကောင် နှစ်ကောင် သုံးကောင် လောက်နဲ့ အဲဒီ ဘဲကြီးကို သွားဗြင်းတာပေါ့၊ အဲဒီနှာဗူး က နှာတာဘူးတာ ကြောက်တတ်တာ နှစ်ယောက်မရှိဘူး။ မင်း အဲဒီ အကြောင်းတွေ သတင်းထွက် တာနဲ့ မင်းလျှာနဲ့ လီးကို ဖြတ်ပြစ်မယ် လို့ ချိမ်းခြောက်လိုက်တော့ လစ်တော့ တာပါပဲ အိမ်နားတောင် မကပ်ရဲ တော့ ဘူး။ သူ့ နောက် ကနေ တလ လောက် လူမိုက်ပုံနဲ့ လိုက်ရှိုး နေနေတော့ မြို့ ပါ ပြောင်းပြေး သွားတော့ တယ်။ အဟီး”
“ဟား တယ်ဟုတ်ပါလား၊ မင်းအမ လင်မယားတော့ တော်တော် လေး စိတ်ပေါ့ သွားကြမှာပေါ့”
“အင်း ပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော် ကလည်း ယောက်ဖကို ဒေါပွ တာပေါ့၊ ကိုယ့် အမ ကို ဒီလို လုပ်ရသလားဆိုပြီး၊ နောက်ပြီး အဲဒီ နှာဗူး နဲ့ ကျနော့် အမ နဲ့ ကို ကျနော် က ပက်ပင်းတိုးထားတာ ဆိုတော့ ကျနော် က လည်း အမ အပေါ် စိတ်တွေ လာနေတာလေ။ အသေးစိတ်တော့ ပြောမနေတော့ ဘူးဗျာ၊ နောက်ဆုံးတော့ အမ နဲ့ ကျနော် နဲ့ ဖြစ်တော့ တာပေါ့၊ ယောက်ဖ လည်း ကပ်ကိုးဖီးလ် ရ၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လည်း အင်းစက် ဖီးလ် ရပေါ့၊ ဟဲဟဲ။ အခု မှ ပဲ ရင်ထဲ ပေါ့ သွားတော့ တယ်ဗျာ၊ တစ်ယောက်ယောက်ကို ပြောပြချင်နေတာ”
“အား တော်တော် စိတ်ဝင်စား စရာ ကောင်းတာပဲ။ မင်းစိတ်မရှိရင် ငါမေးစရာ ရှိတယ်”
“မေးပါဗျ”
“မင်း ပစ္စည်း က မင်းယောက်ဖ ပစ္စည်း ထက် ကြီးလား”
“အော် ခင်ဗျား သိချင်နေတာက မိန်းမ တွေက ပစ္စည်း ကြီးတာကို ပိုကြိုက်သလား လို့ မေးချင်တာလား”
“အင်း အဲလို ပဲ ထားလိုက်ပါတော့ ကွာ မင်းက မထင်ဘူးလား”
“ကျနော် သိသလောက်က တော့ မဆိုင်ဘူးဗျ၊ အဓိက က တော့ ပါဖောင်းမန့် ပဲ၊ ပစ္စည်းက မာနေရမယ်၊ အချိန်လေး နည်းနည်း ကြာကြာ ဆွဲနိုင်လေ ကောင်းလေပဲပေါ့၊ ကျန်တာ တွေ အတူတူပဲ ဆိုရင် တော့ ပစ္စည်း ကြီးတာက တမျိုးသာတာပေါ့၊ တချို့ မိန်းမ တွေက ကြတော့ လည်း နာလို့ မကြိုက်ဘူးတဲ့ ကြီးတိုင်း မကောင်း ဘူးပေါ့ ဗျာ”
“မင်း က တော်တော် ကျွမ်းတာပဲ ကွ မင်းအရွယ်နဲ့ ဆို ထင်တောင် မထင်ရဘူး၊ ဆရာ တင်ပါတယ်ကွာ”
“ဟားဟား အတွေ့အကြုံ က စကားပြောတယ် ပဲ ဆိုပါစို့ ဗျာ၊ အဲတော့ ခင်ဗျား အကြောင်း လုပ်ပါဦး ခင်ဗျားက မိန်းမ နဲ့ ခင်ဗျား ယောက်ဖကို လွှတ်ပေး ထားတာလား”
မောင်မောင်တိုး အပြော အဆို က ကျနော့် ပြဿနာ တွေကို ဖြေရှင်း ပေးနိုင်လိမ့် မယ်လို့ ကျနော် ထင်သွားခဲ့ ရတယ်။ သူနဲ့ သူ့ အမ နဲ့ ဖြစ်နေတဲ့ ဒီတေးကို လည်း ကျနော် က ကြားချင်သေးတယ်။ ကျနော် တို့ အိမ်ထောင် အတွင်း လိပ်ခဲ တင်းတင်း ဖြစ်နေရတဲ့ ကိစ္စ ကို ရှင်းဖို့ သူ့ ကို တိုင်ပင် ရရင် ကောင်းမယ်လို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ အခု အချိန်ထိ ကျနော့် မှာ အဲလို မျိုး ပွင်ပွင့် လင်းလင်း ပြောဆို တိုင်ပင်လို့ ရတဲ့သူ မျိုး တခါမှ လည်း မကြုံဖူး ဘူးလေ။ ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ် သူနဲ့ တိုင်ပင်တော့ မယ် ဆိုပြီး ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်တယ်။
“အင်း မင်း က ငါ့ကို တကယ့် လျို့ဝှက် ချက်တွေ ပြောပြထားတော့ ငါလည်း ပြောပြ ရမှာပေါ့၊ ငါ့ အဖြစ်အပျက် ကတော့ ဒီလို ကွာ………..”
လို့ အစချီရင်း ကျနော် ကပ်ကိုး ဖြစ်လာတာက အစ၊ ပါဖောင်းမန့် မကောင်းတာ ရယ်၊ ဦးသာဒင် ကြီးနဲ့ ပြဿနာ ရယ်၊ ကောင်းထက်ဝင်း ကိစ္စ ရယ်ကို ခပ်သွက်သွက်လေး အဖြစ်အပျက် ပြောပြလိုက်တော့ တယ်။ မောင်မောင်တိုး က ကျနော် ပြောသမျှ ကို စိတ်ဝင် တစား နားထောင် နေခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ မှ သူက ကောက် ချက် ချပြတယ်။
“အင်း ခင်ဗျား ပြောပုံ အရ ဆိုရင် ကျနော် စဥ်းစား မိတာတွေ ရှိတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီး က ပါဖောင်းမန့် ကောင်းတာ ရယ်၊ ခင်ဗျား က ပါဖောင်းမန့် ကျနေတာ ရယ် တချိန်ထဲ ဖြစ်သွားလို့ ခင်ဗျား မိန်းမ က ဦးသာဒင် ကြီးကို စွဲသွားတာ ဖြစ်မယ်။ ခင်ဗျား အခု လို ဖြတ်ချလိုက် လို့ ကတော့ ခင်ဗျား မိန်းမ က ဦးသာဒင် ကြီးကို စွဲနေတာ ဖျောက်လို့ ရမှာ မဟုတ်ဘူး။ ကောင်းထက်ဝင်း ကိစ္စ ကတော့ ခင်ဗျား ညီမ ကိုသာ ဆွဲစား လိုက်တော့ ခင်ဗျားတို့ လင်မယား နှစ်စုံတွဲ ဆွင်း လို့ သိပ်ကောင်းသွားမှာ”
“အင်း မင်းပြောတာတော့ လွယ်တယ်၊ ငါက ပါဖောင်းမန့် ကောင်းအောင် ဘယ်လို လုပ်ရမှာလဲ၊ နောက်ပြီး ဟို ခွေးမသားကြီးပစ္စည်းက ငါ့ထက် အများကြီး ကြီးတယ်ကွ”
“ခင်ဗျား ဆေး တော့ နည်းနည်း ပါးပါး သုံးရမှာပေါ့ ဗျာ”
“ဟာ ငါက တော့ ဆေးတွေ ဘာတွေ မထိုးချင်ဘူး တခုခု ဖြစ်မှာ ကြောက်တယ်”
“ခင်ဗျားကို ဆေးမထိုးခိုင်းပါဘူးဗျ၊ ဗာရာဂလာလို၊ ဘီပီအိုင်က ထုတ်တဲ့ စပါး ကက်စူး တွေလို ဆေးမျိုး ကို သုံးခိုင်း တာပါ၊ အဲကောင်တွေက လီး တောင် စေတာလေ၊ အဓိက က မာဖို့ တောင်ဖို့ပဲ၊ လီးကြီး ပြီး ပျော့ နေလဲ ဘယ်မိန်းမ မှ မကြိုက်ဘူး ”
“အေး ကွာ ငါ့ကို အဲဒီဆေးလေး ဘာလေး ရှာပေးပါလား၊ ကျေးဇူး အများကြီး တင်ပါတယ်”
“ကျနော် က ယောက်ဖ ကို တောင် အဲဒီ ဆေး ဝယ်ပေးထားလိုက်တယ်။ အဲတော့ ယောက်ဖ က သူ့ ကပ်ကိုးဖီးလ် လည်း သွင်း ရ သူလည်း ပျော် ရတာပေါ့ ဗျာ”
“အင်း ငါ့ မိန်းမ ကတော့ အခု နောင်တ ရနေပြီ ထင်ပါတယ်ကွာ၊ နောက်ထပ် သူ့ကို စည်းရုံးရင် ငါ့ အပြစ်ပဲ ဖြစ်တော့ မှာ”
“မထင်နဲ့၊ ခင်ဗျား မိန်းမ က အခု သူ့ အိမ်ထောင်ရေး ပျက်ဆီးတော့ မယ်ဆိုပြီး တအားလန့် သွားလို့ ဗျ။ အချိန် နည်းနည်း ကြာလို့ အနည်ထိုင် သွားတာနဲ့ အရင် စိတ်ပြန်ထလာမှာ၊ ခင်ဗျား ဆီက ယူသွားတဲ့ မယ်မိုရီ စတစ် ရော သူဘာလုပ်နေမယ်ထင်လဲ”
“မသိဘူး၊ ကွ၊ အဲဒီ အကြောင်း ဘာမှ မပြောဘူး”
“ခင်ဗျား စိတ်မဆိုးနဲ့နော်”
“မဆိုးပါဘူး ပြောပါ”
“ခင်ဗျား မိန်းမ အဲဒီ ဗီဒီယို တွေ အလွမ်းပြေ ပြန်ကြည့် ပြီး ပွတ်နေမှာပေါ့ ဗျာ၊ နောက် အခြေ အနေ ပြန်ပေးတာနဲ့ အဲဒီ ဘဲကြီးနဲ့ ပြန်ဆက်မှာ ကျနော် လောင်းတောင် လောင်းရဲတယ်”
“အင်း ငါလည်း ထင်နေတယ်၊ မင်း မှာ ဘာ အိုင်ဒီယာ ရှိလဲ”
“ကျနော် ပြောရင် ကိုယ့်ဘက် ကိုယ်ယက်တယ် ဖြစ်နေဦးမယ်၊ အကြံ တစ်ခု ပေးမယ်၊ ခင်ဗျား သဘောတူ စရာ မလိုဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာ စဥ်းစား”
“အေးပါ ပြောစမ်းပါ”
“ခင်ဗျား က လူတစ်ယောက် ကို ရှာပြီး မိန်းမ နဲ့ တွေ့ပေး၊ အဲဒီလူကို ခင်ဗျား က ပြောထားပြီးပြီ မိန်းမ ကို စိတ်ဝင်စား တယ် မိန်းမ ဘယ်လို သဘောရသလဲ ပေါ့။ မိန်းမ က သဘောတူတယ် ဆိုရင် ခင်ဗျားက လွှတ်ပေး လိုက်။ အဲဒီလူက လည်း ခင်ဗျားကို ဂတိပေးရမယ်။ ခင်ဗျား မသိအောင် မလုပ်ရဘူး ပေါ့။ အဲလို မျိုး ကွန်ထရိုး လုပ်လို့ ရသွားရင် ခင်ဗျား အဖိုးကြီးကိုလည်း ဂရုစိုက်စရာ မလိုတော့ ဘူး။ ခင်ဗျား မိန်းမ သွားခံရင် သွားခံ ပစေပေါ့။ ခင်ဗျား မိန်းမ လည်း တစ်ခြား လူတွေ နဲ့ ခံနေရရင် အဲလောက်ကြီး စွဲမှာ မဟုတ်တော့ ပါဘူး”
မောင်မောင်တိုး ပြောနေတာတွေက ကျနော် တွေးထားတဲ့ ဟာတွေ ပဲလေ။ အဲတော့ အကွက်ဝင်လာပြီလို့ ပြောရမှာပေါ့။
“အဲတော့ ငါက အဲဒီလူ မျိုး ကို ဘယ်မှာ သွားရှာရမလဲ ကွ”
“စိတ်မပူနဲ့ လေ ကျနော် ရှိတယ် ဟဲဟဲ၊ ကျနော် နဲ့ ခင်ဗျား ဒီလောက် ပွင့်လင်း လာပြီးမှ တော့ ခင်ဗျား ကျနော့် ကို စိတ်ချ လို့ ရပါတယ်ဗျ။ ကျနော် က အတွေ့အကြုံလည်း များပြီးသား ခင်ဗျား မိန်းမ ကို ပါဖောင်းမန့် ကောင်းကောင်း ပေးနိုင်ပါတယ်ဗျ”
“အင်း ဒါပေမဲ့ ငါ့ မိန်းမ က အခု တော့ ကြောက် နေတာကွ ဘယ်လို စည်းရုံးရမလဲ မသိသေးဘူး”
“အဲဒီကိစ္စ ဘာမှ မပူနဲ့ ကျနော့် ကိုသာ ခင်ဗျား အိမ်ခေါ် သွား ရင်းနှီး အောင် နေပြီးမှ ခင်ဗျား က မိန်းမ ကို နားသွင်း။ ကျနော် က လည်း တဖက်က သူ့ ကို စိတ်ဝင်စား ကြောင်းပြမယ်။ နောက် တော့ ဒီတေး ပြောကြ မယ်ဗျာ၊ ဘယ်လိုလဲ”
“အင်း ငါ့ ကို လည်း ဆေးရှာပေးဦးကွ”
“အင်းပါ ခင်ဗျား ညီမ နဲ့ ကိစ္စ ကိုလည်း ကျနော် စီစဥ် ပေးမယ် လုံးဝ အဆင်ပြေစေရမယ်”
“အေးပါ အဲဒါက ဖြည်းဖြည်း ပေါ့၊ မင်း ပြောသလို မဟုတ်ပဲ မိန်းမ က ဦးသာဒင် ကြီး ကို ပဲ စွဲနေတာ ဆိုရင်ရော”
“အဲဒါ လည်း ကျနော် စမ်းကြည့် ပေးမယ်၊ ခင်ဗျား မိန်းမ က ဦးသာဒင် ကြီး ကို ပဲ စွဲနေတာလား။ ဒါမှ မဟုတ် တခြား အကြောင်းကြောင်း တွေ ရှိလားဆိုတာ”
“အင်း ”
ကျနော် မောင်မောင်တိုး နဲ့ အဲလို ပွင့်လင်း သွားပြီးတဲ့ နောက် စိတ်တွေ အရင် ကထက် စာရင် ပေါ့ပါး တက်ကြွ လာခဲ့တယ်။ မိန်းမ ကို မောင်မောင်တိုး နဲ့ လိုးနေတယ် ဆိုတာကို တွေးလိုက်မိရင် တောင် လီးတောင် လာခဲ့ပြီ။ မောင်မောင်တိုး ကိုလည်း အိမ်ခေါ် ပြီး ထမင်းအတူတူစား၊ ဘီယာလေး ဘာလေး သောက်နဲ့ လုပ်ပေးတော့ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ မောင်မောင်တိုး တို့လည်း ရင်းနှီး လာခဲ့ ကြပြီ။ မောင်မောင်တိုး ကလည်း အတော်ကျွမ်းပါတယ်။ ခနလေး နဲ့ကို ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ သူတို့ နဲ့ နှစ်ပေါင်း များစွာကတည်း က ရင်းနှီး လာခဲ့ကြသူတွေ လို ဖြစ်လို့။ မမမြတ် နဲ့ မောင်တိုး တောင် အခေါ် အဝေါ် တွေက ဖြစ်နေကြပြီ။
အဲလို နဲ့ တစ်နေ့ တော့ မောင်မောင်တိုး အကြံ ပေးတဲ့ အတိုင်း သောကြာနေ့ တစ်ည မှာ သားလေး အိပ်ပျော် သွားတုန်း ခိုင်မြတ်သူ ကို ကျနော်က စကား စလိုက်တယ်။
“မြတ် ရေ ဟို ဦးသာဒင် ကြီးဆီက ယူလာတဲ့ မယ်မိုရီစတစ် လေးရော ဘယ်မှာ ထားထားလဲကွာ”
“ဘာလုပ်မလို့ လဲ မောင်”
အခန်း ၄၃။
“သူ ကင်မရာ ကို ဘယ်နား ဖွက်ထားတယ် ဆိုတာကို သိရအောင် ပေါ့”
“ဟွန့် မြတ် က သိပြီးပြီ၊ သူက ကုတင်ခြေရင်းဘက်က ဘီရိုအပေါ် မှာ တင်ထားတာ”
“အင်း လာပါ မြတ် ရယ် ကြည့်ကြည့်ရအောင်ပါ”
“မောင် တကယ် ကြည့်ရဲလို့လား၊ မြတ်က မောင့် ကို အားနာနေတာ၊ ”
“အားမနာနဲ့ မြတ်၊ တကယ်က မြတ် အဲလို သူများ လိုးနေတာကို ကြည့်ချင်တဲ့ မောင့် ရဲ့ ကပ်ကိုးဖီးလ် ကြောင့် မောင်တို့ ပြဿနာ တက်ကြတာ”
“ဟုတ်တယ်လေ အခု မောင်က ဖီးပြန်လာနေပြန်ပလား”
“ဖီးက အရင်ကတည်းက သေမသွားဘူး မြတ်ရဲ့၊ ဒါပေမဲ့ မောင် ရင့်ကျက်လာတယ်လို့ ပြောရမလားမသိဘူး။ အခု တော့ သိပ်မတုံလှုပ်တော့ ဘူး။ မြတ်ကို ဖြစ်စေချင်ရင်လည်း မြတ်ဘာသာ လှုပ်ရှားတာမျိုးကို မောင် ပေးမလုပ်တော့ ဘူး။ မောင့် အစီအစဥ် နဲ့ ဖြစ်ဖြစ် ၊ မြတ်နဲ့ မောင် နှစ်ယောက်စလုံး စီစဥ် ပြီးပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဖြစ်စေချင်တော့ တယ်၊ အဲဒါမှ မြတ်ကိုလည်း အနိုင်ကျင့် လို့ မရမှာလေ”
“မြတ် ကတော့ လန့်သွားပြီ မောင်ရယ်၊ မြတ်ကိုယ် မြတ်ထိန်းမရတာလည်းပါတယ်လေ၊ မြတ် အူးဒင် ကြီး နဲ့ ဆို ဘယ်လိုမှ အထိန်းအကွပ် မရှိသလို ဖြစ်သွားရတာ”
“မြတ် မောင်မောင်တိုး အပေါ် ရော ဘယ်လို မြင်လဲ”
“မလုပ်ပါနဲ့ တော့ မောင်ရယ်၊ မြတ် ဘယ်လို မှ မစွန့်ချင်လို့ပါ”
“မောင် မြတ်ကို အတင်း တော့ မတိုက်တွန်းပါဘူး၊ မောင့် အနေနဲ့ မြတ်ကို တခြား အတွေ့အကြုံ တွေလည်း ခံစား ကြည့်စေချင်တယ်၊ အဲဒါမှ မြတ် ဦးဒင် ကြီးပေါ် စွဲလမ်းနေတာ တွေ ပျောက် သွားမလားလို့၊ မောင်မောင်တိုး နဲ့ မြတ် အဆင်ပြေ သွားပြီး လို့ မြတ် ဦးဒင် ကြီးနဲ့ အိပ်ချင်နေသေးတယ် ဆိုလည်း မောင် ဦးဒင် ကြီးကို လိုက်ပြီး တောင်းပန် လို့ မြတ်ကို ပေးအိပ်မယ်ကွာ ဘယ်လိုလဲ”
ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာလည်း တွေဝေ သွားပုံ ရတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးနဲ့ လှည့်ပတ်ပြောကြည့်လိုက်တော့ သူ့ မျက်လုံး တွေ အရောင်တောက်လာသလိုပဲ။
“မောင်မောင်တိုး အကြည့်တွေက တော့ နည်းနည်း ရဲ သလိုပဲ၊ ဖြစ်ပါ့ မလားမောင်ရယ် တော်ကြာ”
“ဖြစ်ပါတယ် မောင်ရဲ့ မောင်မောင်တိုး နဲ့ မောင်နဲ့ အရမ်းခင်ပြီး သူ့ အတွင်းရေး တွေ လည်း တော်တော် များများ မောင် သိပြီးပြီ၊ နောက်ပြီးတော့ မောင်လည်း မြတ်နဲ့ အတူ ရှိနေမယ်လေ”
“အာ အဲလို ကျတော့ လည်း မြတ် က ရှက်တာပေါ့ မောင်ရဲ့၊ မောင့် ရှေ့ကြီးမှာ”
ပြောတာ ပြောတာ ခိုင်မြတ်သူ မျက်လုံးတွေက တောက်လာသလိုပဲ, မျက်နှာလေး ကတော့ နီလို့ပေါ့။ ကျနော် က စကား ပြောရင်း နဲ့ သူ့ ဆီက မယ်မိုရီ စတစ် ကို ကျနော့် လက်တော့ ထဲ ထည့် ပြီးတော့ ဖွင့်လိုက်တော့ ဗီဒီယို ကလစ် ကလေး တွေ အများကြီး တွေ့တယ်။ အဲဒါနဲ့ ပထမဆုံး ကလစ်ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့။
“ဟာ မောင် ကလည်း၊ မြတ်ကို စိတ်မဆိုးနဲ့ နော်၊ အဲတုန်းက မောင် ခွင့်ပြုလို့ မြတ် သွားခဲ့တာလေ”
ဟု ပြောရင်း ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာ အပ်လာပါတယ်။ ကျနော် ဖွင့်လိုက်တဲ့ ဗီဒီယို ကလစ်မှာ ပထမတော့ ဦးသာဒင် ကြီးပဲ မျက်နှာ အနီးကပ် တွေ့လိုက်ရတယ်၊ ကြည့်ရတာ သူက ကုတင် ကို ချိန်နေပုံရတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ ပဲ အိမ်ရှေ့ က အသံတစ်ခုကြားလိုက်ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရောက်လာပုံ ရတယ်။ ဦးသာဒင် က သူ ဒီမှာ လို့ အသံ ပြန်ပေးလိုက်ရင်းက အခန်းဝနားကို အမြန် ပြန်လျှောက်သွားခဲ့တယ်။
အဲဒီ အချိန်မှာ အခန်းဝ ကနေ ဝင်လာတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ကို ခါးလေး က ကိုင်ဆွဲရင်း သူ့ ရင်ခွင်ထဲ ထည့်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် သမီးရီးစား တွေလိုပဲ နူတ်ခမ်းချင်း ကစ်ဆင် ဆွဲနေလိုက်ကြတာ အကြာကြီးပဲ၊ ကစ်ဆင် ဆွဲနေတုန်းမှာ ပဲ ဦးသာဒင် လက်တွေက အငြိမ်မနေပဲ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို ညှစ်လိုက်၊ နို့တွေကို ညှစ်လိုက်လုပ်နေတယ်။ နောက်တော့ ဦးသာဒင်က သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးပုံ ချွတ်ချလိုက်တယ်။ သူ့ လီးညိုညို တုတ်တုတ် ရှည်ရှည် ကြီးက မာတောင် လို့ ခေါင်းတယမ်းယမ်း နဲ့ ပေါ်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ရှေ့ မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဦးသာဒင် လီးကြီးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးပဲ နမ်းနေတာတွေ့ရတယ်။ နောက်တော့ လီးကြီးကို သူ့နူတ်ခမ်းတွေနဲ့ ငုံပြီးစုပ်တော့ တယ်။ အဲဒီအခန်းရောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ပေါင်ကို သူ့ လက်ကလေးနဲ့ ဆွဲဆိပ်တယ်။
“အာ မောင်.. မြတ် ရှက်တယ်ကွာ”
ဆိုပြီး သူ့ မျက်နှာကို ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ ဖွက်လာတယ်။ ကျနော် ကတော့ ခိုင်မြတ်သူ တစ်ယောက် ဦးသာဒင် လီးကြီးကို အားရ ပါးရ စုပ်ပေးနေတာ ကြည့်ပြီးတော့ လီးတောင်လာတယ်။ ဦးသာဒင် က ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ပါးစပ်ထဲ သူ့ လီးကြီး နဲ့ လိုးနေတာ မြင်ရတော့ ကျနော့် လက်တွေက ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကို အလိုလို ကိုင်ပြီး သူ့ ဆံပင်တွေကို ဆော့ ကစား နေမိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း သူ့ တံတောင်ဆစ်နားမှာ ထောင်ထလာတဲ့ လီးကြီးကို သတိပြု မိပုံပေါ်တယ် ကျနော့် လီးကို ပုဆိုးပေါ် က လာဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။
ဗီဒီယိုထဲ မှာ ဦးသာဒင်က ခိုင်မြတ်သူ ကို ဂျိုင်နှစ်ဖက်ကနေမပြီး ထခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မှ ကုတင်နားကို ခေါ်လာလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူကို ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူက ခိုင်မြတ်သူ ဝင်ထားတဲ့ ဂါဝန် ကို လှန်တင်လိုက်တယ်။ သူ့ လက်တွေက ခိုင်မြတ်သူ ဂါဝန်အောက် ဝင်သွားပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ် ချလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ကုတင်စောင်းမှာပဲ ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကို မြှောက်ပြီး ခြေဖဝါးချတင်လိုက် တယ်။ အခုတော့ ခိုင်မြတ်သူ တစ်ဘောက် ကုတင်စောင်းမှာ ဒူးထောင်ပေါင် ကား နဲ့ ဖြစ်နေတာပေါ့၊ သူ့ ကိုယ် က အနောက်ကိုပြန်လဲ မကျသွားအောင် လက်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်ပေါ် နောက်ပြန်ထောက်ထားတယ်။ ဦးသာဒင်က ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်နှစ်လုံး ကြား ကုတင်စောင်းမှာ ရပ်နေရင်းက သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ် ဝ ကို ဒစ်ဖူး နဲ့ ပွတ်ပေးနေတယ်။
ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ က ခိုင်မြတ်သူ က လည်း ကွန်ပြူတာ စခရင်ပေါ် က မြင်ကွင်းကို ခေါင်းလေး ငှဲ့ ကြည့် ရင်း သူ့ လက်တွေက ကျနော့် လီးကို တင်းတင်း ဆုပ်လို့ ဂွင်းစထု ပေးနေတယ်။ နောက်တော့ ဦးသာဒင် က ခိုင်မြတ်သူ ခါးကို ဆွဲလို့ ဆောင့် ပြီး လိုးတော့ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ပေါင်လုံး ကြီး နှစ်လုံးကို ဦးသာဒင် ခါးကို ညှပ်ပြီး သူ့ရဲ့ ခြေကျင်းဝတ် နှစ်ခု ကို ဦးသာဒင် ဖင်နောက် ဖက်မှာ ချိတ်ထားတယ်။ ဦးသာဒင် လီးကြီး သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ကနေကျွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးလို့ ထင်ပါရဲ့၊ ဦးသာဒင် ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက လည်း အားပါသလား မမေးနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ အင်္ကျီအောက် က ဘရာဇီယာ မချွတ်ရသေးတဲ့နို့ကြီး နှစ်လုံးတောင် လှုပ်ခါနေတယ်။
ကျနော့် လီးကို ဆုပ်ညှစ်ပြီး ထုပေးနေတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ လက်က လည်း အားပိုပါလာတယ်။ ကျနော် ခိုင်မြတ်သူ ကို ကိုယ်ပေါ် က အသာလေးတွန်းခွာလိုက်ပြီး ကျနော့် ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်လုံးလေးကို မပြီး လက်တော့ ကို မျက်နှာမူလို့ လေးဖက်ထောက်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကွန်ပြူတာ စခရင်ကို ကြည့်ရင်း လေးဘက်ထောက် ပေးလိုက်တဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေက ကားတက်နေတယ်။ သူဝတ်ထားတဲ့ အိမ်နေ ရင်း ထဘီကို လည်း ကွင်းလုံးချွတ်ချထားလိုက်တာ ဆိုတော့ ပေါင်ခွဆုံ ကြားက စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ကလည်း ပြူထွက်နေတယ်။ ကျနော် သူ့ နောက်က နေရာယူပြီး လီးကို သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲ အသာ ဖိထိုးထည့် လိုက်တယ်။ သူ့ စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ စိုရွဲနေတော့ အခက်အခဲ မရှိဝင်သွားတယ်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသား တွေက နွေးထွေး နူးညံ့နေတယ်။
“အင်းးးးးးးးးးးး”
ခိုင်မြတ်သူ ဆီက ငြီးသံ တိုးတိုးလေး ထွက်လာခဲ့တယ်။ ကျနော့် လီးပဲ သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲဝင်သွားလို့လား၊ ဗီဒီယို ထဲ ပွဲကြမ်းနေတဲ့ ဦးသာဒင် ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေကို ပဲ သတိရပြီး ဖီးတက်သွားလို့ လားတော့ မသိ။ ကျနော် ကတော့ ဗီဒီယိုထဲ က ဦးသာဒင် နဲ့ အပြိုင် ခိုင်မြတ်သူ ကို ဆောင့်လိုးနေမိပြီ။ ဗီဒီယိုထဲ မှာတော့ သူ့ကို ဦးသာဒင် ကလိုးနေပြီး အပြင်မှာတော့ ကျနော်က လိုးနေတာ။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဖင်လုံး အိအိကြီးတွေကို ကျနော့် ပေါင်ခြံ နဲ့ တဖတ်ဖတ် ရိုက်ခတ်ပြီး ကျနော့် လီးကို ခိုင်မြတ်သူ စောက်ခေါင်းထဲက တရွရွ ဖြစ်လာတဲ့ အထိအတွေ့ ကြောင့် သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကျနော့် လရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားခဲ့တော့တယ်။ ဗီဒီယိုထဲက ဦးသာဒင် ကတော့ ဆောင့် ကောင်းတုန်း။ ဗီဒီယိုထဲ က ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ ဦးသာဒင် လည်ကုတ်ကို တွယ်ဖက်ပြီး ဦးသာဒင် ပါးစပ်ကို လိုက်နမ်းစုပ်နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ပြီးသွားပုံ ရတယ်။ ဦးသာဒင်က တော့ ဆောင့်တုန်းပဲ။
ခိုင်မြတ်သူ သူ့ ကို အတင်းတွယ်ဖက် စုပ်နမ်း နေတော့ ဦးသာဒင် ဆောင့်နေတာကို ခနနားလိုက်တယ်။ နောက်တော့ သူ့ လီးကြီးကို ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ စောက်ရည်တွေနဲ့ ပြောင်လက်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးက မာတောင် နေတုန်းပဲ။ ကြည့်ရတာ သူက မပြီးသေးဘူးထင်တယ်။
တချီ ပြီးသွားလို့ ပျော့ သွားတဲ့ လီး ကို ကျနော့် ပုဆိုးဟောင်းနဲ့ အသာဖုံးလိုက်ပြီး ဗီဒီယိုကို ဆက်ကြည့်နေ မိတယ်။ ဦးသာဒင်က ခိုင်မြတ်သူ ကို ကုတင်ပေါ် တွန်းတင်ပြီး တော့ တကိုယ်လုံးကို နိကပ် ဖြစ်သွားအောင် အဝတ်တွေ ချွတ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါး ဘော်ဒီ ကြီးက ဦးသာဒင် ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေတယ်။ ဦးသာဒင်က ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဝင်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ခြေသလုံး နှစ်ဖက်ကို သူ့ ပုခုံး တဖက်တချက်မှာ တင်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ကြွတက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး မှာ သူ့ လီးကြီး တေ့ ပြီးတော့ အားပါပါ နဲ့ ဆောင့် လိုးပြန်ပါတယ်။ မကြာခင်မှာပဲ ခိုင်မြတ်သူ လည်း ဖီးပြန်တက်လာပုံပါပဲ။ သူ့ ဖင်ကြီးကို မြှောက်မြှောက် ပေးပြီး အောက်က နေ ကော့ လန်လာတယ်။
ခိုင်မြတ်သူ ဘာကြောင့် ဦးသာဒင် ကို စွဲရသလဲ ဆိုတာ သဘောပေါက် လာခဲ့ပါတယ်။ အခု ကျနော် က တစ်ချီ ပြီးလို့ မလှုပ်နိုင်တော့ တဲ့ အချိန် ဦးသာဒင်က ဆက်တိုက် လိုးနေတုန်းပဲလေ။ ကျနော် မောင်မောင်တိုး ဆီက ဆေးယူမှ သူ့ကို အမှီလိုက်နိုင်တော့ မယ်ထင်တယ်လို့ လည်း တွေးနေမိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ အလိုးခံနေရတဲ့ ဗီဒီယိုကို မျက်တောင်မခပ် အာရုံ စူးစိုက် ကြည့်ရင်း သူ့ လက်တွေက စောက်ဖုတ်ကို ဖိပွတ်နေပေမဲ့ ၊ ကျနော် ကတော့ ဖီးမလာတော့ ပါဘူး။ ဗီဒီယို ကလစ် ထဲမှာ ဦးသာဒင် သူ့ လရည်တွေ ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ မပန်းထုတ်ခင်မှာကို ကျနော် အိပ်မော ကျသွားရပါတော့ တယ်။
……………
တစ်ပတ်လောက် နေတော့ ကျနော့် ရုံးက ပရောဂျက်တစ်ခု လက်စ သပ် တော့ ဘောနပ်စ် လည်းရ၊ ဗေကေးရှင်း ခွင့်လည်း ပေးတော့ ဂတ်အဝေး ခရီးစဥ်လေး တခု ဆွဲလိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့ ခိုင်မြတ်သူ လည်း မရောက်ဖူး သေးတဲ့ ငပလီ ကို သွားမယ်ပေါ့၊ သားလေးကို စန္ဒာ နဲ့ ထားခဲ့ပြီး သုံးညအိပ် ခရီး သွားမယ်၊ မောင်မောင်တိုး လည်း ပါလာမယ် ဆိုတော့ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာက တမျိုးတော့ ဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာမှတော့ မပြောဘူး။
ကျနော်လည်း မောင်မောင်တိုး ကို အထာပေး ထားလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကို မင်းကြိုးစား ငါလည်း စည်းရုံး ပေးမယ်လို့။
ငပလီရောက်တော့ ဘန်ဂလို လေးတခုငှားတယ်။ အိပ်ခန်းတစ်ခန်းပဲ ပါတယ်။ မောင်မောင်တိုး က ရှေ့ခန်းမှာ အိပ်မယ်ပေါ့။ စရောက်တဲ့ နေ့ မှာပဲ နေ့ခင်းဘက် ရေဆင်းကူးကြတယ်။ ရေကူးဝတ်စုံ အောက်က ဖေါင်းမို့ ကြွတက် နေတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ အလှကို မောင်မောင်တိုး တစ်ယောက် မျက်စေ့ ကျွတ်ကျ မတတ်ကြည့်ရင်း ဂလု နေရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ လည်း သူ့ကို ခေါတော တစ်ထောင်အား နဲ့ ကြည့်နေတဲ့ မောင်မောင်တိုး မျက်လုံး တွေ ကို သတိပြုမိတယ်။ မျက်နှာလေး နီလို့ ရှက်သွေး ဖြန်းနေတယ်။
ညနေကျတော့ အစားအသောက်တွေကို နီးစပ်ရာ စာသောက်ဆိုင်တခု ကပဲ မှာလိုက်လို့ သူတို့ က အခန်းကို လာပို့ပေးတယ်။ အရက် ဘီယာ နဲ့ ဝိုင်လည်း မှာလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ပေါင်လည်လောက် ထိပဲ ရှည် တဲ့ တဆက်တည်း ဂါဝန် ကြက်သွေးရောင်လေး ဝတ်ထားတယ် ဝင်းမွတ်နေတဲ့ သူ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေက ဖွေးနေ တယ်။ ကျနော့် ဘေးမှာ ထိုင်ပြီး ဝိုင်တခွက် နဲ့ အမြည်းတွေ စားရင်း ကျနော် နဲ့ မောင်မောင်တိုး တို့ အာရိုက် နေကြတာကို နားထောင်နေတယ်။ မောင်မောင်တိုး မျက်လုံးတွေက ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေ ဆီမှာ တဝေ့လည်လည်။
ကျနော့် လက်က ခိုင်မြတ်သူ ခါးလေး ကို ဖက်ထားရာကနေ ပေါင်ပေါ် ကို ရောက်လာပြီး ပွတ်ပေးနေလိုက် တယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က မောင်မောင်တိုး ကို မသိမသာ လှမ်းကြည့် ပြီး ကျနော့် လက်တွေကို ဆွဲဖယ်တယ် ကျနော် က ပြန်ကိုင် လိုက် သူက ဆွဲဖယ်လိုက်နဲ့ နောက်တော့ မဖယ်တော့ ဘူး လွှတ်ထားပေးလိုက်တော့ တယ်။ ကျနော် လည်း အရက် ရှိန်လေး ရလာတော့ ကြိုတင် စဥ်းစား ထားတဲ့ တိုက်ရိုက် အကွက် ကို ပဲ စခင်းလိုက်တော့ တယ်။
“မြတ် ရေ၊ မောင်မောင်တိုး ယောက်ဖ က ကပ်ကိုး အပြင်းစားတဲ့”
“အာ မောင်က လည်း ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ သူများကို အားနာစရာကြီး”
“ရပါတယ် ကွ၊ မောင်လည်း မောင်တိုး ကိုယ်တိုင်ပြောပြ လို့ သိရတာလေ”
ခိုင်မြတ်သူ မျက်လုံး က စိတ်ဝင်စား သလို တောက်ပလာတယ်။ မျက်လုံးဝိုင်းတွေနဲ့ မောင်မောင်တိုး ကို လှမ်းကြည့်တယ်။ မောင်မောင်တိုး က ခေါင်းညိမ့် ပြရင်းက။
“ဟုတ်ပါတယ် အမ၊ ကျနော် ကိုယ်တိုင်ပဲ အကို့ ကို ပြောပြခဲ့တာပါ”
“အဲတော့ မောင်မောင်တိုး က ပဲ သူ့ ယောက်ဖ ရဲ့ အလိုကို ဖြည့်ဆည်း ပေးခဲ့ရတယ်တဲ့”
“ဟင် ဘယ်လို ဘယ်လို၊ ကို မောင်တိုး ယောက်ဖ ရဲ့ မိန်းမ က ကိုမောင်တိုး အမ မဟုတ်ဘူးလား”
“ဟုတ်ပါတယ် အမ”
“အဲဒါ ဆိုတော့ ဘယ်လို ဖြည့်ဆည်းပေးရတာလည်း ၊ ကိုမောင်တိုး မိတ်ဆွေ ထဲက အမျိုးသား တစ်ယောက်နဲ့လား
“ဟုတ်ဘူး အမ၊ ကျနော် ကိုယ်တိုင်ပါပဲ”
“ဟင်”
………….
အခန်း ၄၄။
ခိုင်မြတ်သူ တစ်ယောက် မောင်မောင်တိုး များ အပြောင်အပျက် ပြောသလား ဆိုပြီး မျက်မှောင်ကြုပ်ကာ ကြည့်လိုက်ရင်း။
“အာ ကိုမောင်တိုး နောက်နေပြန်ပါပြီ ”
“ဟုတ်ဘူး တကယ်ပါ အမရဲ့”
“အမ အရင်း ရော ဟုတ်ရဲ့ လား”
“အမ အရင်း ပါ အမ၊ အဖေတူ အမေတူ ပါ”
ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ က အံ့အား သင့် ပုံ ပြပြီး ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိ ပါးစပ် ပိတ်သွားတယ်။ ကျနော် က သိပြီး သား အကြောင်းအရာ ပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရှေ့မှာ ကပ်ကိုး နှင့် အင်းစက် အကြောင်းကို သူစိတ်တက်ကြွ စေရန် တမင် ဆက်ပြော စေချင်သော်လည်း ဘယ်လောက်ထိ ပြောရမည်ဆိုတာကို လစ်မစ် မသေခြာ သဖြင့် အသာ ငြိမ်နေလိုက်ပြီး။
“ကဲပါ လာ မောင်တိုး ဆက်ချလိုက်ရအောင် အရှိန်လေး ရတုန်း”
ထိုသို့ ဖြင့် ကျနော်တို့ သုံးယောက် ဆက်ပြီး စားကြ သောက်ကြ ပြီး တခြား အကြောင်းအရာ များကို ပြောဆိုကြလေသည်။ မောင်မောင်တိုး ကတော့ ကျနော် ပြောထားလို့ ကျနော့် ဆီက မီးစိမ်း ရနေပြီမို့ ခိုင်မြတ်သူ ကို တချိန်လုံး အကဲခပ် ကြည့်ရူနေလေသည်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း စားသောက်ပြီး အပြင်လည်း ထွက်စရာ အကြောင်းမရှိတော့ ဟု ဆိုကာ ညဝတ် အင်္ကျီ အပါး ပေါင်လည်လောက် အရှည်ကို သာ ဝတ်ထားရာ ဝင်းမွတ် သော ပေါင်လုံးကြီးများက ညမီးရောင် အောက်မှာ ဖွေးဖွေး ကြီး မြင်နေရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း မောင်မောင်တိုး ရဲ့ အကြည့်စူးစူး တွေကို သတိထားမိတယ် မသိချင်ယောင် ဆောင်ပြီး ပုံမှန်လို နေနေတယ်။
ခနနေတော့ ခိုင်မြတ်သူ က တွိုင်းလက် သွားဦးမယ် ဆိုပြီး အနောက်ဖက် ထွက် သွားတော့ ကျနော် လည်း မောင်မောင်တိုး ကို မျက်ရိပ်ပြလိုက်တယ်။ မောင်မောင်တိုး ကလည်း နပ်ပါတယ်။ ခနစောင့် ပြီးတော့ ထလိုက်သွားတယ်။ ကျနော်လည်း အနောက်က နေ လိုက်သွားလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်နေပုံ ရတယ်၊ မောင်မောင်တိုး က အပြင်က စောင့် နေတယ်။ ခနနေတော့ ခိုင်မြတ်သူ ရေချိုးခန်း ထဲက ထွက်လာတယ်၊ အပြင်မှာ ရပ်နေတဲ့ မောင်မောင်တိုးကို တော့ တော့ ရုတ်တရက် လန့်သွားပုံ ရတယ်။
“ဟင် ကိုမောင်တိုး ရေချိုးခန်း ဝင်မလို့ လား ဆောရီးနော်”
“……………………”
မောင်မောင်တိုး က ဘာမှ မပြောပဲ ခိုင်မြတ်သူ အနား ရုတ်တရက် တိုးကပ် လိုက်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ခါးလေးကို ဆွဲကာ သူ့ကိုယ်ဆီ ဆွဲကပ်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မှာ ရုတ်တရက် အငိုက်မိသွားပြီး မောင်မောင်တိုး ရင်ခွင်ထဲ ပါသွားသော်လည်း သတိဝင်လာပြီး မောင်မောင်တိုး ရင်ဘတ်ကို သူ့ လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် တွန်းထိုး ရုန်းကန်တယ်။
“အို့ ကိုမောင်တိုး ဘာလုပ်တာလဲ မောင် အနောက်ကို ဝင်လာဦးမယ်”
“မလာပါဘူး သူလာရင် အသံကြား ရမှာပါ”
မောင်မောင်တိုး က ပြောရင်း ဆိုရင်း နှင့် ခိုင်မြတ်သူ ကို ကစ်စ် ပေးဖို့ ကြိုးစား တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က မျက်နှာကို ရှောင်တိမ်း နေလို့ နူတ်ခမ်းကို နမ်းလို့ မရပဲ ပါးပြင်မေးစေ့ တို့ကို သာ နမ်းလို့ ရနေတယ်။ မောင်မောင်တိုး လက်တွေက လည်း ခိုင်မြတ်သူ ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားလို့ ခိုင်မြတ်သူ ဘယ်လို မှ ရုန်းလို့ မရဘူး။ နောက်တော့ မောင်မောင်တိုး က ခိုင်မြတ်သူ မေးရိုး လည်တိုင် လေးတွေကို စုပ်နမ်း တော့ ခိုင်မြတ်သူ လက်တွေ က မောင်မောင်တိုး ပုခုံးကို မှီခိုလာတာ တွေ့ရတယ်။ သူတို့ နှစ်ဦး ကိုယ်ခန္ဓာချင်း ကလည်း ပူးကပ် နေတာမို့ မောင်မောင်တိုး လီးကြီး က ခိုင်မြတ်သူ ဘိုက်သား စောက်ဖုတ်နေရာ တွေကို ထောက်နေမှာပဲ လို့ တွေးရင်းက ကျနော့် လီးက တောင်လာခဲ့ တယ်။
ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်လုံးလေး ပျော့ ခွေသွားတာနဲ့ မောင်မောင်တိုး ပါးစပ်က ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုပ်မိ သွားတယ်။ မောင်မောင်တိုး ရဲ့ အနမ်း ကြမ်းကြမ်း နဲ့ လက်တွေက လည်း သရမ်းမှု အောက်မှာ ခိုင်မြတ်သူ တစ်ယောက် ပျော့ ခွေသွားတယ်။ မောင်မောင်တိုး လက်တဖက်က ခိုင်မြတ်သူ ခါးလေးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် သိမ်းဖက်ကိုင်ထားရင်းက နောက်လက်တဖက်က ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်ကို ညဝတ်အင်္ကျီ အောက်က နေ ပင့်ကိုင် ဆုပ်ချေ ပေးနေတော့ ခိုင်မြတ်သူ လက်နှစ်ဖက်က လည်း မောင်မောင်တိုး ကိုယ်လုံးကို ဖက်တွယ်လာခဲ့တယ်။ မောင်မောင်တိုး က ခိုင်မြတ်သူ နို့တွေကို အင်္ကျီ ပေါ်ကနေပဲ သူ့ ပါးစပ် နဲ့ ကုံးစို့ တော့ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာက ကျနော့် ဖက်ကို ရောက်လာခဲ့ ပြီး ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် မျက်လုံးချင်း ဆုံ သွားကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့် နေပေမဲ့ လူကိုယ်ကတော့ မောင်မောင်တိုး ပြုသမျှ ကို ခံစားရင်း ကိုယ်လုံးလေး ကော့ ပျံ နေတယ်။ ကျနော် က နောက် ကို အသာဆုတ်လို့ ဧည့်ခန်းဖက်ကို ပြန်လာခဲ့တယ်။ ဧည့်ခန်း ထဲ ရောက် တော့ ဘီယာပုလင်း လွတ်တလုံးကို စားပွဲပေါ် က အသာ လှိမ့်တွန်းချ လိုက်တယ်။
“ဒုန်း..တ ဒေါက် ဒေါက်….”
ဘီယာပုလင်း က ကြမ်းပေါ် ကို ကျယ်လောင်စွာ ကျသွားပြီး လှိမ့်သွားသံနဲ့ အတူ ကျနော်က ကုလားထိုင်ကို လည်း တွန်းလိုက်တယ်။ အခု မှ ကုလားထိုင်က ထလာသလို အသံပေးလိုက်တာပါ။ ချက်ခြင်းဆိုသလိုပဲ ခိုင်မြတ်သူ အိမ်ရှေ့ခန်းထဲ ပြေးထွက်လာတယ်။
“မောင်ဘာဖြစ်တာလဲ”
ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာက စိုးရိမ်နေပုံ ရတယ်။ ကျနော် ဒေါပွလို့ ပုလင်းကို လွှတ်ပြစ်လိုက်တယ်လို့ သူက ထင်နေပုံ ရတယ်။ ကျနော်က မောင်မောင်တိုး လိုက်လာတာ မတွေ့လို့ လေသံတိုးတိုးနဲ့။
“မောင်မောင်တိုးရော”
လို့ မေးလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူက ၊
“ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်”
လို့ ပြန်ပြောတယ်။ ကျနော်က ခိုင်မြတ်သူကို။
“မြတ် ဖြစ်စေချင်လား ဒီည မောင် ဖန်တီးပေးမယ် မောင်တိုးနဲ့”
လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာက တွေဝေ နေသလို ဖြစ်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ မျက်နှာလေး က ရမက်သွေး နဲ့ နီမြန်မြန်း ဖြစ်နေတယ်။
“အိုကေ မဖြေနဲ့ တော့ မောင် သိပြီ။ ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့ စိတ်လျော့ ထားလိုက်”
လို့ ပြောလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူက၊
“မောင် သေခြာရဲ့ လား ဒီတခါတော့ …”
“သေခြာတယ် မောင်ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီ အသာ ဖောလိုးသာနေလိုက်”
အဲဒီ အချိန်မှာပဲ မောင်မောင်တိုး က နောက်ဖေးကနေဝင်လာတယ်။
“ခုန ပုလင်း ကျသံ ကြားလိုက်ရတယ် အကို အဆင်ပြေရဲ့လား”
ကျနော်က လူကို နည်းနည်း ပိုမူးဟန်ဆောင်လို့ ။
“ပြေပါတယ်ကွ လူက နည်းနည်းငိုက်လာလို့ပါ၊ အိပ်ကြရအောင်ကွာ”
“ဟုတ်ကဲ့ ပါအကို ကျနော်လည်း အိပ်တော့ မယ်လေ”
“အိုကေလေ ဂွတ်နိုက်ကွာ”
ကျနော်နဲ့ မြတ်နဲ့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့ကြတယ်။ မြတ်ကို ကျနော်က တိုးတိုးလေး၊
“မြတ် ဒီည ဖြစ်ရင် မောင့် ကွယ်ရာမှာ မဖြစ်ရဘူးနော် မောင့် ဘေးမှာ ပဲ ဖြစ် မောင် အိပ်ချင်ယောင်ဆောင် ပေးမယ်”
“အိုမောင်ရယ် မြတ် စိတ်မရဲပါဘူး”
“မရဘူး ရဲ အောင် ကြိုးစား အဲလို မှ မရရင် မြတ် ကို မောင်ခွင့်မပြုဘူး”
ကျနော် ခပ်မာမာ လေး ပြောလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ တစ်ယောက် ငြိမ်သွားတယ်။ ကျနော်တို့ ကုတင်က တဖက်က နံရံကို ကပ်ထားတယ်။ ကျနော်က ခိုင်မြတ်သူကို နံရံ ကပ်တဲ့ အခြမ်းမှာ အိပ်စေလိုက်တယ်။ အိပ်ယာပေါ် ရောက်တာနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ကို နူတ်ခမ်းတွေ စုပ်နမ်းတော့ သူက လည်း ပြန်နမ်းလာတယ်။ သူ့ ပေါင်ခွဆုံ ကို အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ပင်တီမှာ အရည်တွေ စိုနေတယ်။ ခနက မောင်မောင်တိုး လက်ချက် ကြောင့် ဖြစ်မယ်။ ကျနော့် လီးက တောင်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဆယ်မိနစ်လောက် နမ်းပြီး ခိုင်မြတ်သူ ဘရာတွေ ပင်တီတွေကို ချွတ်ပြီး အပေါ် က ညဝတ်အင်္ကျီလေး ချန်ထားလိုက်တယ်။ ပြီး မှ အနမ်းကို ရပ်လိုက်ပြီး။
“မြတ်အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တော့ နော် မောင်၊ မောင်တိုး သွားခေါ် လိုက်မယ်”
လို့ ပြောပြီး ကုတင်ပေါ် ကထလာခဲ့လိုက်တယ်။ ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ဆိုဖာ ပေါ် မှာ ခေါင်းအုံး တလုံး နဲ့ အိပ်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ မောင်တိုး ကို တွေ့ တယ်။
“မောင်တိုး မင်း ဒီဆိုဖာကြီးမှာ အိပ်လို့ မကောင်းပါဘူးကွာ လာပါ ငါတို့ နဲ့ အခန်းထဲ မှာ လာအိပ်လိုက်”
လို့ ပြောလိုက်တယ်။ မောင်တိုး မျက်နှာက ဝင်းကနဲ ဖြစ်သွားပြီး။
“ဟာ အကို သေခြာတယ်နော်”
“သေခြာပါတယ်ကွ၊ သူ အိပ်ပျော်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိမ့်မယ် ပထမငါ အလယ်မှာ အိပ်မယ်၊ နောက် ငါထ အိမ်သာ သွားချိန် မင်း က အသာ လှိမ့်လိုက် ငါက ပြန်လာပြီး အစွန်မှာ အိပ်မယ်။ အဲတော့ မှ မင်းလုပ်ငန်းစ”
“ဟာဗျာ အားလည်းနာတယ် ခင်လည်းခင်တယ်အကိုရေ၊ အမ ခိုင်မြတ်သူ က ကိတ်လည်းကိတ် အရမ်းလည်း ဆက်ဆီ ကျတာဗျာ၊ အကို့ ကျေးဇူး မမေ့ ပါဘူး”
“အေးပါ မင်းအမ နဲ့ လည်း ငါ့ကို ဂျွိုင်းပေးဖို့ မမေ့ပါနဲ့”
“ဟုတ်ကဲ့ ပါ အကိုရ မမေ့ပါဘူး”
ကျနော်က မောင်မောင်တိုး အမ အပေါ် ဒီလောက်ကြီးဖီးလာတာ မဟုတ်ပေမဲ့၊ ကျနော့် အပေါ် မှာ အခြင် မဖြစ်ရအောင် ဆိုပြီး ခပ်တည်တည် နဲ့ အလှဲအလှည် သဘောမျိုး မောင်မောင်တိုး ကို အင်ထားလိုက်တယ်။
နောက်တော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အခန်းထဲ ပြန်ဝင် လာကြတော့ ခိုင်မြတ်သူက နံရံဘက်ကို ကျောပေးကာ အိပ်နေလေသည်။ ကျနော် က မထူးတော့ ပြီလို့ တွေးရင် မောင်တိုးကို မျက်စ ပြစ်ကာ ကုတင်ပေါ် တက်ခိုင်း လိုက်လေသည်။ ကျနော်က အစွန်မှာ ဝင်လှဲလိုက်ပြီး မီးချောင်းကို ပိတ်လို့ ညမီး ပြာပြာလေး ကိုသာ ဖွင့်ထား လိုက်သည်။ အစပိုင်းတော့ အခန်းတွင်း အမှောင်ကျ သလို ဖြစ်သွားသော်လည်း ခနနေတော့ မျက်စေ့ ကျင့်သား ရသွားပြီး ညမီး ပြာပြာမှာ အတော်ပင် လင်းထိန်နေသလို ဖြစ်လာရသည်။
မောင်မောင်တိုး က လည်း လုံးဝ အချိန် မဖြုန်းပါ။ ခိုင်မြတ်သူ အနောက်ကို အသာကပ်ပြီး လည်ကုတ် ကလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ သူ့လက်တွေက ခိုင်မြတ်သူ ခါးမှ တဆင့် ဘိုက်သားလေး များကို ပွတ်သတ် ကိုင်တွယ်ကာ ခိုင်မြတ်သူ နို့ကြီးများကို ညဝတ်အင်္ကျီ အောက် လက်လျို ပြီး ဆုပ်နှယ်နေလေပြီ။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျောပေးထားလျှက် ကပင် ငြီးသံလေး တိုးတိုးလေး ထွက်လာခဲ့သည်။ မောင်မောင်တိုး လက်တွေက နို့တွေကို ဆုပ်နှယ်လို့ လေးငါး မိနစ်လောက် ကြာပြီးမှ အောက်ကို ပြန်ဆင်းလာပြီး ခိုင်မြတ်သူ ညဝတ်အင်္ကျီ အနားစ ကို သူမ ခါးပေါ် အထိ လှန်တင်လိုက်လေသည်။ ခိုင်မြတ်သူ က တစောင်းအိပ်နေတာမို့ ကားစွင့် နေသော တင်ပါးလုံးကြီးများက ဖွေးကနဲ့ ပေါ်လာရာ၊ ယောက်ျား ဖြစ်သူ ကျနော် ကိုယ်တိုင်ပင် လီးမှာ မာတောင် တောင့်တင်းလာခဲ့ ရသည်။ မောင်မောင်တိုး လက်ဖဝါးကြီးတွေက ခိုင်မြတ်သူ တင်ပါးလုံး များကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း တချက်တချက် ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နှယ် ပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ ပေါင်လုံး ရှေ့ဘက်ကို လက်တွေ ရောက်သွားသည်။ ကျနော် နေရာမှ မမြင်ရပေမဲ့ စောက်ဖုတ်ကို နိူက်ဆော့ နေတာဆိုတော့ သေခြာ လေသည်။ ခိုင်မြတ်သူ အသက်ရူသံတွေ မြန်လာပြီး ငြီးသံလေး လည်း ပိုကျယ်လာခဲ့သည်။ သူမဖင်ကြီးလည်း အနောက်ဖက်သို့ တဖြည်းဖြည်းချင်း ကော့ တက်လာခဲ့သည်။
ထိုအချိန်မှာပဲ မောင်မောင်တိုး က သူ့ လုံခြည်ကို သူ့ ဘာသာ ဖြည်ကာ ခြေထောက်ဖြင့် ကန်ထုတ်လိုက်သည်။ မောင်မောင်တိုး လီးကြီးက လည်း မာတောင် တောင့်တင်းနေလေပြီ။ မောင်မောင်တိုး လီးကြီးမှာ ဦးသာဒင် ကြီး နှင့် နင်လားငါလား လောက် ရှိသဖြင့် ခိုင်မြတ်သူ အစား ကျနော်ပင် ရင်ခုံ မိလေသည်။
အခန်း ၄၅။
အခု အခြေအနေမှာ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကက ကျနော့်ကို ကျောပေးထားတာမို့ ကျနော့် နေရာမှ အနီးကပ် စိတ်ကြိုက်ကြည့်လို့ ရနေပေသည်။
မောင်မောင်တိုး က ခိုင်မြတ်သူ ညာဘက် ပေါင်လုံးကို သူ့ လက်ဖြင့် မကာ ထောင်လိုက်ပြီး သူ့ ကိုယ်ကို အောက် အသာ လျော ဆင်း သွားသသည်။ ကြည့်ရတာ ခိုင်မြတ်သူ ကို တပေါင်ကျော် ပုံစံ ဖြင့် အနောက်က နေ လိုးတော့ မည့် ပုံ ဖြစ်သည်။ ခိုင်မြတ်သူ ဘာမှ လှုပ်ရှားမှု မရှိ၊ အရုပ်တရုပ်လို ပင် မောင်မောင်တိုး နေရာ ချပေးသလို ပုံစံ အတိုင်း နေလေသည်။ သို့သော်လည်း မောင်မောင်တိုး ပေါင်တဖက်က ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်သွားကာ သူ့ ဖင်ကို ကော့ ကာ ညှောင့် လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ဆီမှ ဟင့် ကနဲ အသံထွက်လာခဲ့သည်။ ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ မောင်မောင်တိုး လီးဝင်သွားပြီထင်တယ်။ ကျနော့် လီးကလည်း မတရား တောင်လာတာမို့ ပုဆိုးကို ဖြည်ချကာ ကိုယ့်လီးကိုယ် ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်ကာ ဂွင်းစထု နေမိသည်။
မောင်မောင်တိုး မှာ စထွက် ကတည်းက အားပါပါ ဆောင့် ရင်း အရှိန်တက်လာခဲ့တော့ တဖတ်ဖတ် တစွတ်စွတ်အသံ မှာ ကျယ်လာခဲ့သလို ခိုင်မြတ်သူ ငြီးငြူသံ ကလည်း ပိုကျယ်လာခဲ့တယ်။ ကျနော့် လက်တွေက လည်း ကိုယ့်လီးကိုယ် ဆုပ်ကိုင်ပြီး တဖတ်ဖတ် ထုမိနေပြီ။
ကျနော့် မျက်စေ့ ရှေ့ တည့်တည့် နှစ်ပေတောင် မကွာတဲ့ နေရာမှာ ကိုယ့်မိန်းမ ကို သူများ လိုးနေတာ သေခြာ ကြည့်နေရတော့ ကျနော့် လီးက ဘယ်လို မှ မခံနိုင်တော့ ခနလေး နဲ့ လရည်ပန်းထွက် ပြီး ပြီးချင်လာတာမို့ ပုဆိုး ကို လှမ်းဆွဲ လီးထိပ်အုပ်ပြီး လရည်တွေ ထုတ်ပြစ်လိုက်ရတော့ တယ်။ မောင်မောင်တိုး ကတော့ အခု မှ အရှိန် ရနေတုန်း။ ခိုင်မြတ်သူ လည်း ကော့ ပြန်နေပြီ။ ခိုင်မြတ်သူ ဆီက ထွက်လာတဲ့ ငြီးငြူသံ တွေ ကြားနေရတာ ကျနော့် အတွေ့ အကြုံ အရ သူပြီးကာနီး နေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။ ခနနေတော့ မောင်မောင်တိုး ဆောင့်လိုး နေတာ ရပ်သွားတယ်။ ကျနော်က မောင်တိုးကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မောင်တိုး က ကျနော့် ဖက်ကို လှည့် လို့ ပြုံးပြပြီး ကျနော်တို့ ကို ကျောပေးထားတဲ့ ခိုင်မြတ်သူကို မေးငေါ့ ပြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ပြီးသွားတယ် ဆိုတဲ့ သဘော။ ခိုင်မြတ်သူ က အသက်ရူသံ ပြင်းပြင်း နဲ့ အနားယူနေတော့ မောင်မောင်တိုးက လည်း ခိုင်မြတ်သူ ကို အနောက်က ဖက်ထားပြီး နို့တွေကို ဆုပ်နှယ်နေတဲ့ ပုံပဲ။ ခနနေတော့ မောင်မောင်တိုး ကိုယ်က လှုပ်လာတယ်။ ဖင်ကို ကော့ ကော့ ပြီး တချက်ချင်း ဆောင့် လိုးနေတယ်။ ခနအကြာမှာတော့ မောင်မောင်တိုးက ခိုင်မြတ်သူကို မှောက်စေလိုက်ပြီး သူက ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်လုံး အရင်း နှစ်ဘက်ကို သူက ဆွဲယူလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်သလို ဖြစ်သွားတယ်။ အဲတော့ မှ အနောက်က နေ တချက်ချင်း ဆောင့်ဆောင့် လိုးတယ်။ ဆောင့် တဲ့ အချက်တိုင်းက လည်း အားပါတော့ ခိုင်မြတ်သူ အင့်ကနဲ အင့် ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။
ကျနော့် လီးက လည်း ပြန်တောင်လာတော့ ကျနော့် လက်နဲ့ ပဲ ဖွဖွလေး ကိုင်ပြီး ဂွင်းစုထုနေလိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့ ခိုင်မြတ်သူ က မှောက်ရက် ပေမဲ့ မောင်မောင်တိုး က ဒူးထောက်ရက် မို့ ကျနော့် ကို မြင်နေရတယ်။ မောင်မောင်တိုးက ပြုံးလိုက်ရင်းက ခိုင်မြတ်သူ အဖုတ်ထဲ လီးကို အဆုံးထိ ထိုးထည့်ရင်း ခနစိမ်လိုက်တယ်။ ပြီးမ ခိုင်မြတ်သူ ခါး ကို သူ့ လက်နှစ်ဖက် နဲ့ ကိုင်မ ရင်း ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်လုံးကို လှည့်လိုက်တယ်။ အဲတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ရက် နဲ့ ကျနော့် ဖက်ကို ခေါင်းပေးထားသလို ဖြစ်သွားတယ်။ မောင်မောင်တိုး က ။
“အမ..အမ.. အကို့ ကို ကြည့်လိုက်ပါဦး”
လို့ လှမ်းပြောလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က မောင်မောင်တိုး ဆီက အသံ ထွက်လာတော့ ရုတ်တရက် တုံသွားတယ်။ သူက လူမသိသူမသိ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ငြိမ်ခံ ဖို့ စိတ်ကူးထားသလား။ ကျနော်လိုး နေတယ်လို့ ဟန်ဆောင်နေချင်လို့ လားမသိ။ ဒါပေမဲ့ မောင်မောင်တိုး ရဲ့ ပြောသံ ကြားလိုက်တော့ ခေါင်းကို မော့ ကြည့်လိုက်တယ်။ အဲဒီမှာ သူ့ကို ကြည့်နေတဲ့ ကျနော်နဲ့ မျက်လုံးချင်း ဆုံသွားကြတယ်။ ညမီးရောင် ပြာပြာ အောက်မှာမို့ သူ့ မျက်နှာ အရောင် ဘယ်လို ဖြစ်နေမလဲ မသိပေမဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေက တော့ ရွှမ်းစို တောက် ပြောင်နေတယ်။ ကျနော့် ညာဖက်လက်က လီးကို ကိုင်ပြီး ဖွဖွလေး ထု ပေးနေရင်း ဘယ်ဘက်လက်ကို ခိုင်မြတ်သူ ဆီ ကမ်းပေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် လက်ကို သူ့ လက်တွေနဲ့ လှမ်းပြီး ဆုပ်ကိုင် လိုက်တယ်။ အဲဒီ အချိန်မျာ ပဲ မောင်မောင်တိုး က အရှိန်ပြင်းပြင်း အားပါပါ နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ အနောက်က နေ ဆောင့် လိုး တော့ တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာလေး က ရမက်တွေ ဖုံးနေပြီး အောက်နူတ်ခမ်းကို ကိုက်လို့ ကျနော့် ကို စေ့စေ့ ကြည့် ပြီး သူ့ အနောက်က ဆောင့်လိုးနေတဲ့ မောင်မောင်တိုး ကို ဖင်ကြီး ကော့ ကော့ ပေးနေတယ်။ ကျနော်က လည်း ခိုင်မြတ်သူ လက်ဖဝါးကိုပြန်ကိုင်ရင်း ရမက်ရှိန်တက်နေတဲ့ သူ့ မျက်နှာလေးကို စိုက်ကြည့်ရင်း ညာဖက်လက်နဲ့ ကိုယ့်လီးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း အားရ ပါးရ ထုနေမိတော့ တယ်။
မောင်မောင်တိုး ရဲ့ ဆောင့် တဲ့ အရှိန်က ဘယ်လောက် ပြင်းသလဲ ဆို ခိုင်မြတ်သူ တစ်ယောက် ရှေ့ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ရွေ့လာတာ ကျနော့် မျက်နှာနားထိ ရောက်လာခဲ့တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ နူတ်ခမ်းလေး က ဟတတ ဖြစ်လာပြီး သွားရည်လေးတွေတောင် ကျချင်နေတယ်။ ကျနော် လည်း ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ နူတ်ခမ်းလေး ကို ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေနဲ့ ထိကပ် ပြီး စုပ်နမ်းလိုက်မိတော့ တယ်။ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပြီး အလိုးခံနေတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ အနေအထားနဲ့ ကိုက်အောင် ကျနော်လည်း နမ်းနေရာက ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာက ကျနော့် မျက်နှာပေါ် မိုးလာခဲ့တယ်။
မောင်မောင်တိုး ရဲ့ ဆောင့်လိုးသံ တဖတ်ဖတ် နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ အသက်ရူသံ ပြင်းပြင်း ကြားမှာ စီးကျလာတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ သွားရည်တွေကို ကျနော် စုပ် မျို ချလိုက်မိတယ်။ ကျနော့် ညာဖက်လက်နဲ့ ထုနေတဲ့လီးက လည်း မကြာခင်ပဲ လရည်တွေ ပန်းထွက်လို့ တချီ ပြီးသွားပြန်တယ်။ ဒီတခါတော့ မောင်မောင်တိုး လည်း ပြီးတော့ မယ်ထင်တယ် အရှိန်တွေ မြန်လာပြီး တဖုံးဖုံးဆော်ရင်း ခိုင်မြတ်သူရော သူရော တောင့်တင်းပြီး ကာမ ဆန္ဒ တွေ အထွတ်အထိပ် ရောက်ကုန်ကြတော့ တယ်။
ခနနေတော့ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော် နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်ထားကြရင်း မောင်မောင်တိုးက ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ အနောက်ဖက်က နေ ကပ်လျှက် ဖက်လို့ ၊ ကျနော်တို့ သုံးယောက်သား နားနေကြရင်း အိပ်ပျော် သွားကြပါတော့ တယ်။
ကျနော့် နားထဲ အသံ တွေနဲ့ ကုတင်လည်း လှုပ်ခါ နေလို့ တရေးနိုးလာတယ်။ ကျနော့် ဘေးမှာ ခိုင်မြတ်သူ က ပက်လက်လန်လျှက် ။ မောင်မောင်တိုးက သူမ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းလို့ အားရ ပါးရ လိုးနေလေ ရဲ့။ ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်အရှေ့ပိုင်း က ညဝတ်အင်္ကျီ ကြယ်သီး တွေလည်း ပြုတ်နေတာမို့ နို့ကြီး နှစ်လုံး က တောင်ပူစာ နှစ်လုံး ငလျင်လှုပ်သလို လှုပ်ခါယမ်းနေပါတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ရဲ့ အသက်ရူသံ တွေက လည်း ပြင်း လိုးဆောင့် တဲ့ အရှိန် နဲ့ အသံကလည်း ပြင်းနေကြပြီမို့ ပြီးကြ တော့ မယ့် ပုံပါပဲ။ ကျနော် မနိုးခင် ဘယ်အချိန်ထဲ က သူတို့ စလိုးနေကြသလဲ မသိနိုင်ဘူးလေ။
“ဖတ်ဖတ်..ဖွတ်ဖွတ်..”
“ကျိ..ကျီ..ကျိ..”
“အအ..အင်းးးး အင်းးးး”
“အီးး အိ အီးးး”
ကျနော့် လက်တွေက ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ လှုပ်ယမ်းနေတဲ့ နို့ကြီးတွေပေါ် ရောက်သွားပြီး အုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က အဲတော့ မှ ကျနော့်ကို မော့ ကြည့်တယ်။
“အ..အ..အင့်…အင့်..မောင်…မောင်… နိုးးးး.. နိုးးးး ..လာပလားးးး”
လို့ လှမ်းမေး တယ်။ ကျနော်လည်း ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်တယ်။ နောက်တော့ သူ့ နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်း လိုက်တယ်။ နောက်တော့ သူ့ နို့တွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်နှယ်ပေးရင်း နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေမိတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ ပဲ ခိုင်မြတ်သူ လက်တွေက ကျနော့် လီးကို လာစမ်းတယ်။ ကျနော့် လီးက လည်း မာနေတာမို့ သူက ဆုပ်ကိုင်ပြီးတော့ ဂွင်းတိုက် ပေးနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခနပါပဲ သူ့ အသက်ရူသံ တွေ မြန်လာပြီး ကျနော့် လီးကို လည်း တအား ဆုပ်ကိုင်လာတာမို့ သူပြီးတော့ မယ် ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။
ဒီတခါလည်း ခိုင်မြတ်သူ ပြီးသွားပေမဲ့ မောင်မောင်တိုး ကတော့ မပြီးသေးပါဘူး။ ခိုင်မြတ်သူကို ခနပေးနားပြီးတော့ သူက ခိုင်မြတ်သူကို ဒေါ့ကီ ဆွဲပြန်ပါတယ်။ ဒီတခါတော့ သူက ပဲ ခိုင်မြတ်သူကို ၊
“အမ က အကို့ လီးကို စုပ်ပေးလေ။ ကျနော် အမကို ဒေါကီ ဆွဲချင်တယ်”
လို့ပြောလိုက်လို့ ခိုင်မြတ်သူ က လေးဘက်ထောက်ပေးရင်း ကျနော့် လီးကို ငုံ စုပ်ပါတယ်။ မောင်မောင်တိုး က အနောက်က နေ ဒေါကီ ဆွဲရင်း ပြီးသွားတော့ လရည်တွေကို ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပါ တော့တယ်။ ကျနော်လည်း ခိုင်မြတ်သူ ပါးစပ် ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့် ပြီးပြီးသွားပါတော့ တယ်။
ဒီတခါပြီးတော့ ကျနော်တို့ သုံးယောက်စလုံး ပြန်အိပ်ပျော် သွားကြတာ ကျနော် ပြန်နိုးလာတော့ နေတောင် မြင့် နေပါပြီ။ ကျနော့် ဘေးမှာ မောင်မောင်တိုး ပဲ အိပ်ပျော် နေပြီး ခိုင်မြတ်သူ တော့ မတွေ့မိပါ။ ကျနော်လည်း သေးပေါက် ချင်လာတာနဲ့၊ နောက်ဖေးခန်းထွက်လာတော့ ခိုင်မြတ်သူ ကို ရေချိုးခန်း နားမှာတွေ့ရတယ်။
“မြတ် အရင်နိုးနေတာလား”
“ဟုတ်တယ်မောင် ၊ ဆီးလည်း သွားချင် တကိုယ်လုံးလည်း နုံးနေတာမို့ ရေချိုးလိုက်မလို့ ”
“ဘယ်လို လဲ မြတ်၊ ညက ကောင်းလား”
“ဟာ မောင်က လည်း ဘာတွေ လာမေးနေတာလဲ ၊ သွားသွား ပြန်သွားအိပ်လိုက်ဦး ရေချိုးခန်း အားမှာ မဟုတ်သေးဘူး”
“အင်းပါ သေးပေါက် ပြီး သွားမှာပါ”
ကျနော် အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ မောင်မောင်တိုး က နိုးနေပါပြီ။
“ဟော အကို နိုးနေပလား၊ အမရော”
“မင်းအမ တော့ ရေချိုး နေပြီ”
“အော် ကျနော် လည်း ဆီးသွားချင်နေပြီ ဒုက္ခပဲ”
“ရပါတယ် မင်းအမ ပဲ ဟာ ရေချိုးခန်း တံခါးခေါက် ပြီး ပြောလိုက်ပေါ့၊ ငါ အဝတ်အစား လဲပြီး မနက်စာ သွားမှာလိုက်ဦးမယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ အကို”
လို့ ပြောပြီး မောင်မောင်တိုး တယောက် နောက်ဖေး ဘက် ထွက်သွားတယ်။ ကျနော်လည်း အဝတ်အစား လဲပြီးတော့ မောင်တိုး များ ကျနော်နဲ့ လိုက်မလားလို့ မေးမလို့ စောင့်နေတာ တော်တာ် နဲ့ ပေါ် မလာဘူး။ အဲဒါနဲ့ အနောက်ဖေးဘက် ကို လိုက်သွားလိုက်တော့ မောင်မောင်တိုး လည်း မတွေ့ဘူး။ ရေချိုးခန်းတံခါးက လည်း ပိတ်ထားတယ်။ အထဲက စကားပြောသံ သဲ့သဲ့ ကြား တာနဲ့ အသာလေး အနားတိုးကပ် သွားပြီး တံခါးနားက နေ နားစွံ့လိုက်တယ်။
“ဟေ့ သေးပေါက် ပြီး သွားမယ်ဆို ဒါက ဘာလုပ်တာလဲ ”
“အမ က အရမ်း လှလွန်းတော့ အနားက ထွက်သွားရမှာ နှမြောလို့ပါ”
“အမလေးတော် သူတော်တော် ကဲ၊ ညက လည်း မနားမနေ စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ချင်သလို လုပ်ပြီးဟာကို”
“ဟာ အမလို အရမ်း လှ အရမ်းဆက်ဆီ ဖြစ်တဲ့ အမျိုးသမီး မျိုး ကို နေ့တိုင်း ကြုံခွင့်ရဖို့ လွယ်တာမှ မဟုတ်တာကို”
“အေးပါ မြှောက်ပြောတာ ကျေးဇူးပါ။ ဒါပေမဲ့ ငါ့ ယောက်ျား က သူ့ကွယ်ရာ မလုပ်ရဘူး ပြောထားတယ်”
“ခနလေးပါ အမရဲ့ အခု အကိုက မနက်စာ သွား ဝယ်နေတာ အချိန်နည်းနည်းလေးပါ”
“အာကွာ မင်း ပြောလို့လဲ မရ,,အွပ်..အို့..”
“ပြွတ်စ်…ပြွတ်စ်..”
စကားသံတွေ တိတ်သွားပြီး တော့ တပြွတ်စ်ပြွတ်စ် အသံတွေနဲ့ အသက်ရူသံ ပြင်းပြင်းတွေ ပဲ ကြားရပါတော့ တယ်။ ရေချိုးခန်းထဲ မှာ ရေတွေ စိုစွတ်နေတဲ့ ကျနော့် မိန်းမရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး အလှကို စိတ်ထဲ တွေးမြင်ကြည့် မိပြီး တစိမ်းယောက်ျား တစ်ယောက်နဲ့ ရှိနေတယ် ဆိုတာကို ပုံဖေါ် လိုက်တော့ ကျနော့် လီးက တဆတ်ဆတ်ကို တုံခါလာပါတယ်။ သူတို့ ရဲ့ တပြွတ်စ်ပြွတ်စ် အသံတွေက နေပြီး ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ အင့် ကနဲ ငြီးသံ ကြားလိုက် ရတော့ ကျနော့် အတွေ့ အကြုံ အရ လီးဝင် သွားပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ လည်း တစွတ်စွတ် တဖတ်ဖတ် အသံ ကို ကြားနေရတယ်။ အသက်ရူသံ ပြင်းပြင်းတွေနဲ့ တဖတ်ဖတ် တဖွတ်ဖွတ်သံ က မျက်စေ့ နဲ့ သွားကြည့်စရာ မလို သူတို့ ဘာလုပ်နေကြ ပလဲ ဆိုတာကို သိနိုင်နေပါပြီ။ ကျနော့် လက်က လည်း ပုဆိုးအောက် ကမာတောင် ထလာတဲ့ လီးကို ကိုင်ပြီး ဆုပ်ညှစ် နေမိပါတယ်။
ခနတာနေပြီးတော့ ကျနော်လည်း ရေချိုးခန်းနားက ခွာလို့ အိမ်ရှေ့ ထွက်လာခဲ့ပါတော့ တယ်။ ကျနော်တို့ ဘန်ဂလို အနီးက စားသောက်ဆိုင်တစ်ခု မှာ မနက်စာ ကို ပါဆယ်ထုတ်ခိုင်းပြီး တော့ အစား အသောက်တွေ ဝယ်လို့ ကျနော် ပြန်လာတော့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ မောင်မောင်တိုး က ထိုင်နေပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ အိပ်ခန်းထဲ မျာ အဝတ်အစား လဲနေတုန်း ပါ။
“အကို နဲ့ လိုက်ခဲ့ မလို့ ကျနော် ထွက်လာတော့ အကိုက မရှိတော့ ဘူး ဆောရီးနော်”
အခန်း ၄၆။
“ရပါတယ်ကွ၊ မင်းတို့ ရေချိုးခန်းထဲ အလုပ်ရှုတ်နေကြတာမို့ ငါ တစ်ယောက်ထဲပဲ ထွက်သွားခဲ့တာပါ”
မောင်မောင်တိုး မျက်နှာ တချက်ပျက် သွားပေမဲ့ ရီကြဲကြဲ နဲ့၊
“အကို အဆင်ပြေပါတယ်နော်”
လို့ မေးတယ်။ ကျနော်က ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်ပြီး။
“ဟေး ဘာမှ စိတ်ထဲ ထားမနေနဲ့ ငါပဲ ဖန်တီးပေးထားတာပဲ ဟာ။ မြို့ ပြန်ရောက်ရင် မင်းအမ နဲ့သာ ဂျွိုင်း ပေးဖို့ မမေ့လိုက်နဲ့”
လို့ ပြောလိုက်တော့၊
“ဟာ မမေ့ ဘူး အကို စိတ်ချ”
လို့ ပြာပြာသလဲ ပြောပါတယ်။
ကျနော် က ဝယ်လာတဲ့ စားစရာ အထုပ်တွေကို ဧည့်ခန်း က စားပွဲပေါ် မှာ ပဲ ချလိုက်တယ်။ ဘန်ဂလိုက ထမင်းစားခန်း ထမင်းစား စားပွဲရယ်လို့ မရှိတော့ ဧည့်ခန်း စားပွဲပေါ် မှာပဲ စားကြဖို့ ပြင်ကြတာပေါ့။
ခိုင်မြတ်သူ က အဲတော့ မှ အိပ်ခန်းထဲက ထွက်လာတယ်။ ဝတ်ထားတာက အနီရောင် ဆွဲသား တဆက်ထည်း ဒရက်စ်။ အရှည်က ပေါင်လည် လောက်ပဲ ရောက်တယ်။ ဆွဲသား က ကိုယ်လုံး နဲ့ ဖစ်ဆိုက် ဆိုတော့ နို့ကြီးတွေ လုံးထ နေသလို တင်ကြီးတွေက လည်း ကားစွင့်လိုံ၊ ပေါင်လုံးဖွေးဖွေး တွေက တော့ ဝင်းနေတာပဲ။ ကျနော့် ကို မြင်လိုက်တော့ မျက်နှာလေး တချက် ရဲ သွားတယ်။ ဘာမှ မပြောပဲ မျက်လွှာချပြီး စားပွဲပေါ် ကျနော် တင်လိုက်တဲ့ အထုတ်တွေကို ခွဲလို့ ပါလာတဲ့ တခါသုံး ပုဂံလေး တွေနဲ့ သုံးယောက်စာ ခွဲလိုက်တယ်။
ဧည့်ခန်း ထဲမှာက ကုလားထိုင်က နှစ်ယောက်ထိုင် တလုံး နဲ့ တစ်ယောက်ထိုင် တလုံး ပဲ ရှိတယ်။ ကျနော်က တစ်ယောက်ထိုင် ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်ချလိုက်တော့ မောင်မောင်တိုး က၊
“အကို ဒီမှာလာထိုင်လေ ”
ဆိုပြီး နှစ်ယောက်ထိုင် ကို ထိုးပြတော့ ကျနော်က ပြုံးပြပြီး။
“ဟာ မင်းကလည်း ထိုင်ပါကွ ဘာဖြစ်လို့ လဲ တို့ အချင်းချင်းပဲ အေးဆေးပါ”
လို့ ပြောလိုက်မှ ထိုင်လိုက်တယ်။ အစားအသောက်တွေ ခွက်တွေထဲ ထည့် ပြီးသွားတော့ ခိုင်မြတ်သူ က မောင်မောင်တိုး ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ စားကြသောက်ကြရင်း နဲ့ မှ ခိုင်မြတ်သူက၊
“မောင်က လည်း မြတ်တို့ ဆိုင်ထွက် စားလိုက်ကြ ရင် ရတာပဲ ဟာ ဘာလို့ သွားဝယ်လိုက်တာလဲ”
လို့ ပြောတော့၊ ကျနော်က၊
“အော် မြတ် အေးအေး ဆေးဆေး ရေချိုး လို့ ရအောင်ပါ၊ မောင်လည်း စောစော စီးစီး လမ်းလေး ဘာလေး လျှောက်ချင်တာလည်းပါပါတယ်”
လို့ ပြောလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ လေးရဲ သွားတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲ သူတို့ နှစ်ယောက် ဘယ်လောက် တောင် ကဲလိုက်ခဲ့ကြသလဲ မသိဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ တစ်ယောက် ကျနော့် ရှေ့ မှာ မောင်မောင်တိုး ကို မကြည့်ပဲ မျက်လုံး လွဲ နေတာ သတိထားမိတယ်။ ကျနော် လည်း မနေ့ညက ရော ဒီမနက် သူတို့ ရေချိုးခန်း ထဲက အဖြစ် တွေကိုရော လုံးဝ စကားမစပ်ပဲ ဒီပြင် အကြောင်းတွေ ပဲ အလာပ သလာပ လျှောက်ပြောရင်း မနက်စာ စား သောက်နေကြတော့ ခိုင်မြတ်သူ လည်း ဖြည်းဖြည်း ချင်းပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာခဲ့တယ်။
နောက်တော့ ကျနော် ကပဲ စပြီး သူတို့ ရဲ့ ဟန်ဆောင်မှု ကို ဖြိုခွဲ ပြီး ပွင့်လင်း ပြလိုက်ရတော့ တယ်။
“ကဲပါ မောင်တိုး ရော မြတ်ရော ၊ ဘာမှ ဟန်ဆောင်နေစရာ မလိုတော့ ပါဘူး။ ညတုန်းက လည်း ငါတို့ အကုန်လုံး ပွင့်လင်း ခဲ့ကြ ပြီးပြီပဲ ငါ ကိုယ်တိုင်ခွင့်ပြုထားခဲ့တာ မောင်တိုးလည်း ငါ့ကို အားနာစရာ မလိုဘူး။ မြတ်ကလည်း သိတဲ့ အတိုင်းပဲ မောင့် သဘောကို ။ အဲတော့ ငါတို့ ဒီခရီးစဥ်လေး မှာ ပျော်ပျော်ပါးပါး နေလိုက် ကြရအောင်၊ ရန်ကုန်ပြန်ရောက် ရင် နဂို အတိုင်းပဲ ပုံမှန် ပြန်နေသွား ကြမယ်လို့သာ ဂတိပေး ဘယ်လိုလဲ”
မောင်မောင်တိုး က ခိုင်မြတ်သူ ဘက်ကို တချက်လှည့်ကြည့်ပြီး ချက်ခြင်းလိုလိုပဲ။
“ကျနော် လုံးဝ ဂတိပေးပါတယ်အကို၊ အခု ဒီမှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေ ကိုလည်း ဘယ်သူမှ မသိစေရပါဘူး”
ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ မျက်နှာလေး နီရဲလို့ ခေါင်းကို ငုံ့ ထားရင်း။
“မောင် စီစဥ် တဲ့ အတိုင်း မြတ်လိုက်နာပါ့ မယ်”
လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလာတယ်။ ကျနော်လည်း အခုတော့ ခိုင်မြတ်သူ ကို ကိုယ့်ကွန်ထရိုး အောက်မှာ ရပြီလို့ တွေးပြီး ရင်ထဲ မှာ ကြိတ်ပျော် မိတယ်။ မျက်နှာကတော့ အရမ်းပျော်တာကို ထိန်းထားပြီး ပုံမှန် အနေအထားနဲ့ ပဲ နေလိုက်ပြီးတော့။
“ငါတခု ပြောမယ်၊ ငါ့စိတ် ထဲမှာ ငါ့မိန်းမ ကို တခြားလူ တယောက်ရဲ့ မိန်းမ သို့ မဟုတ် ချစ်သူ အဖြစ် သွားလာ လှုပ်ရှား နေတာကို အနီးကပ် လိုက်ကြည့်ချင်တယ်၊ အခု ဒီနေရာကနေ ရန်ကုန်မပြန်ခင်အထိ မင်းတို့ လင်မယား သို့မဟုတ် ချစ်သူ နှစ်ဦး ဆိုပြီး ရိုးပလေး နေပေးလို့ ရမလား”
မောင်မောင်တိုး မျက်နှာက ဝင်းကနဲ ဖြစ်သွားပြီး၊
“ဟာ ကျနော်က တော့ ရတာပေါ့ အကို ၊ အမ သဘောကသာ..”
လို့ ပြောရင်း ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာကို လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက လည်း မောင်မောင်တိုး ကို ပြန်ကြည့်ရင်းက ကျနော့် မျက်နှာကို ပြန်ကြည့်ပါတယ်။ ကျနော့် ကို မျက်လုံးချင်းဆိုင်လို့ အတော်ကြာကြာလေး စေ့စေ့ ကြည့်ရင်းမှ။
“အဲဒါ ဆိုရင် မောင်က တစိမ်း လို နေမှာလား”
“အင်းပေါ့ မောင်တိုး နဲ့ မောင် နေရာချင်း ခနလဲ မှာလေ”
“မောင်က တစိမ်း ဆိုရင် တကယ် တစိမ်းလို နေရမှာနော်”
“အင်း ပေါ့ ”
“အဲဒါ ဘယ်တော့ စမလဲ အကို”
“စချင်ရင် အခု စလေ၊ ဒါပေမဲ့ ငါတို့ မြို့ ထဲကို တိုးဘစ်စ် နဲ့ သွားဖို့ တော့ လက်မှတ် ဝယ်ထားတယ်နော်”
ကျနော်တို့ တည်းတဲ့ ဘန်းဂလို ကနေ မြို့ထဲ က လည်ပတ်စရာ နေရာတွေကို ဘတ်စ်ကား အသေးတစီး နဲ့ လိုက်ပို့ပေးတဲ့ နေ့တဝက် ခရီးကို ကျနော်တို့ ဘန်ဂလို ဘုတ်ကင်လုပ်ကတည်းက လက်မှတ်ဝယ်ထားပြီးသား။ ဘတ်စ်က မကြာခင် ထွက်တော့ မယ်။
“အိုကေလေ အာ့ ဆို လည်း သွားကြတာပေါ့ မိန်းမ ကဲလာ သွားကြရအောင်”
မောင်မောင်တိုး က ပြောပြောဆိုဆို နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ခါးကို သူ့ လက်နဲ့ သိုင်းဖက်လိုက်ရင်း ခိုင်မြတ်သူ ပါးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလို့ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ပြောလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာလေး နီးမြန်း သွားပြီး ကျနော့် ကို လှမ်းကြည့်တယ်။ ကျနော် က ပြုံးပြီး။
“ဟုတ်အကို သွားကြရအောင် တိုးလ်ကား လည်း ထွက်ချိန် နီးနေ ပြီ”
လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ သုံးယောက်စလုံး ထိုင်နေရာက ထလိုက်ကြတယ်။ မောင်တိုးက ခိုင်မြတ်သူ ခါးကို ဖက်ထားရာက မလွှတ်သေးပဲ နောက်လက်တဖက်က ခိုင်မြတ်သူ မေးစေ့လေးကို ကိုင်လို့ သူနဲ့ မျက်နှာ ချင်းဆိုင်စေပြီး၊
“ကဲ မိန်းမ ရေ အပြင်မသွားခင် ယောက်ျားကို အနမ်းလေး ဝ အောင် နမ်းပါရစေဦး”
လို့ ပြောပြီး နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်ပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ရုတ်တရက်မို့ မောင်မောင်တိုး ရင်ဘတ်ကို လက်နဲ့ တွန်းဖို့ ကြိုးစားလိုက်ပေမဲ့ ခနတွင်းမှာပဲ မောင်မောင်တိုး လည်ကုတ်ကို ပြန်လည် သိုင်းဖက်ပြီး ရမက် ပြင်းတဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ တုံ့ ပြန်ပါတော့တယ်။ မောင်တိုး ရဲ့ လက်တွေက ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်ပေးနေလို့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဆွဲသား အင်္ကျီက အပေါ် ကို တွန့်တက်လာပြီး တင်ပါးလုံး အောက်ခြေ ဖြူဖွေးဖွေး တွေကို တောင် မြင်နေရပါတယ်။ သူတို့ ရဲ့ တပြွတ်စ်ပြွတ်စ် အနမ်းတွေက ကို ကြည့်ရင်း ကျနော့် မှာ လီးတောင် လာခဲ့ရသလို သူတို့ ရဲ့ မပြီးနိုင်တဲ့ အနမ်းတွေကိုလည်း ချောင်းဟန့်သံ ပေးပြီး တားလိုက်ရပါတယ်။
“ကဲ အကိုနဲ့ အမရေ တိုးလ်ကား မမှီပဲ နေလိမ့်မယ်နော် သွားကြရအောင်”
လို့ ထပ်လော မှ ပဲ သူတို့ နှစ်ယောက် အနမ်းတွေ ခွာကြပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ ကတော့ နီနီရဲ နေပါတယ်။ ကျနော့် ရှေ့တည့်တည့် ကြီးမှာ မောင်မောင်တိုး နဲ့ သွားရည်အရွှဲသား နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေမိတာ အခု မှ သတိရသွားပုံ ရပါတယ်။
အဲဒီ နောက်တော့ ကျနော်တို့ သုံးယောက် ဘန်ဂလိုက နေထွက်ခဲ့ကြတယ်။ မောင်မောင်တိုးက ခိုင်မြတ်သူ လက်ကို ဆွဲလို့ ရှေ့က လျှောက်သွား တာကို အနောက်က နေ ကျနော် လိုက်ခဲ့ လိုက်ပါတယ်။ တိုးလ်ကား လေးက တကယ်တော့ လူ ၁၄ ယောက်လောက် ပဲ ဆန့်တဲ့ ကားလေးပါ။ လူတွေက တော်တော် တောင် ရောက်နေကြပြီမို့ ကားပေါ် ကမန်းကတမ်း တက်ခဲ့ကြပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ပြတင်းပေါက် ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သလို မောင်မောင်တိုး ကလည်း သူ့ ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ထိုင်ခုံက နှစ်ယောက်ထိုင်ခုံ တွေပဲ မို့ ကျနော်က တဖက်ခြမ်းက တယောက်ထိုင်ခုံ မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ရပါတယ်။ အဲဒီ အချိန်က စပြီး ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ အနေအထားက ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်နေပါပြီ။ သူက တကယ့်ကို သူ့ ယောက်ျား နဲ့ ခရီးသွား နေရသလို မောင်မောင်တိုး ရင်ခွင်ကို ပဲ မှီနေပါတယ်။ ကျနော့်ကိုတော့ တချက်တချက် မျက်စ က လှမ်းလှမ်း ကြည့် နေတာ သတိထားမိတယ်။ ကားစထွက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ မောင်မောင်တိုး ရဲ့ လက်ဖဝါးတွေက ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဒရက်စ် အနားစ ကလွတ်နေတဲ့ ပေါင်လုံးတွေကို အုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်သတ်ပေးနေတာကို တွေ့နေရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့လက်တွေနဲ့ မောင်မောင်တိုး လက်မောင်းတဖက်ကို ဖက်တွယ်ထားပြီး လက်မောင်းကို သူ့ နို့ကြီးတွေနဲ့ ဖိကပ်ထားတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ဟာ ခု မှ လက်ထပ်ပြီးကာစ လင်မယား စုံတွဲ လိုပဲ နေနေကြတာ ကြည့်ရင်း နဲ့ ကျနော့် အတွင်းခံ အောက်က လီးက တအားကို မာတင်း နေရပါတယ်။
တိုးကား လေးက နေရာမျိုးစုံ မှာ ခနရပ်လိုက်၊ ကားပေါ် က ကျနော်တို့ အပါအဝင် တိုးခရီးသည်များက လည်း ခနဆင်းလိုက် လမ်းလျှောက်လိုက် ကားပေါ် ပြန်တက်လိုက်နဲ့ သွားနေကြပါတယ်။ တချို့ စျေးလို နေမျိုး မှာ လမ်းလျှောက်လို့ လူကျပ်နေရင် မောင်တိုးက ခိုင်မြတ်သူကို ခါးလေးက ပတ်ပြီးဘိုက်သားလေး ကို လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်လို့ သူ့ ရှေ့က ထားပြီး လျှောက်ပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ကားစွင့် ပြီး ကော့ထွက် နေတဲ့ ဖင်ကြီးကို သူ အနောက်က ထောက်ပွတ်နေတာက တော့ အသိသာကြီးပါ။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို သမီးရီးစား သို့ မဟုတ်လင်မယားလို့ တွက်ထားကြတဲ့ ခရီးသည်တွေက တော့ ဘယ်လို မှ မထူးခြားပါ။ ကျနော် တယောက်သာ ဘောင်းဘီအောက်က မာတင်းထနေတဲ့ လီးက တင်းကျပ်တဲ့ ဘောင်းဘီကြောင့် နာတောင် လာပါတယ်။
သူတို့ နှစ်ယောက်လည်း လမ်းတလျှောက်လုံး ပွတ်သီးပွတ်သတ်လုပ်လာခဲ့ကြရလို့ ထင်တယ်။ သူတို့ လည်း စိတ်တွေ ကြွနေကြပုံ ရပါတယ်။ တိုးလ် ကားလေးက ကျနော်တို့ စထွက်ခဲ့တဲ့ နေရာကို ပြန်ရောက်လာတာနဲ့ ကျနော်တို့ သုံးယောက် ဘန်ဂလိုဆီကို အမြတ်လျှောက်ပြန်လာကြပါတယ်။ ဘန်ဂလိုထဲ ရောက်တာနဲ့ မောင်မောင်တီုး က ၊
“ညီရေ အကိုတို့ နည်းနည်းပင်ပန်းလာလို့ အိပ်ခန်းထဲ ခန ဝင်နားလိုက်ဦးမယ်၊ ညီလည်း အပြင်ခန်းမှာ ပဲ ခနနားလိုက်ဦးနော်”
လို့ ပြောရင်း ခိုင်မြတ်သူ လက်ကို ဆွဲလို့ အိပ်ခန်းထဲ အမြန်လျှောက်ဝင် သွားပါတော့ တယ်။ ကျနော် လည်း ရုတ်တရက် ဘာမှ ပြန်မပြောမိပဲ ဧည့်ခန်းထဲ မှာ မတ်တပ်ကျန်နေခဲ့ပါတယ်။ နောက်တော့ အိပ်ခန်းနားကို သွား ပြီး တံခါးကို အသာတွန်းကြည့်တော့ အထဲက ဂလန့်မချထားလို့ အသာ ဟသွားပါတယ်။ အခန်းထဲ မှာတော့ မောင်မောင်တိုး နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် အငမ်းမရ ဖက်တွယ်ရင်း နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း နေကြ ပါပြီ။ သူတို့ နှစ်ယောက်က အခန်းတံခါး ဟသွားတာတောင် ဂရု စိုက်ပုံ မရပါဘူး၊ တဦးနဲ့ တဦး နမ်းစုပ် ဖက်တွယ်နေရင်းက တဦး အဝတ်အစား ကိုတဦးက ဆွဲခွာ ချွတ်ပြစ်နေကြပါတယ်။
ကျနော့် လီးက လည်း ဘောင်းဘီ အောက်က တအားတင်းလာနေပြီမို့ ကျနော်လည်း ဘောင်းဘီရော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကိုရော ချွတ်ချပြစ်လိုက်တယ်။
နောက်တော့ အခန်းဝ ကပဲ ရပ်ပြီး အခန်းထဲက ကျနော့် မယားခိုင်မြတ်သူ နဲ့ မောင်မောင်တိုး တို့ ရဲ့ အဝတ်အစားတွေ တဖြည်းဖြည်း ကျွတ်ပြီး နှစ်ဦးစလုံး ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်လာတာကို ကြည့်နေမိတယ်။ ကျနော့် လက်က လည်း မာတောင်နေတဲ့ ကျနော့် လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ်။ လှုပ်တော့ မလှုပ်ရှားရဲ ဘူး။ ကျနော့် လက်ကို လီးပေါ် နည်းနည်းလေး လှုပ်လိုက်တာနဲ့ လရည်တွေ ထွက်ပြီး ပြီး သွားမှာကို ကျနော် လန့်နေမိတယ်။ တကယ့်ကို လရည်တွေက ကျနော့် လီးချောင်း ထဲ မှာ ရောက်နေသလို ပဲ ခံစား နေရမိတယ်။ ကျနော့် ရဲ့ စိတ်ခံစားမှု ၊ စိတ်လှုပ်ရှားမှု က တကယ့်ကို ဟိုးတောင်ပေါ် ရောက်နေသလို ဖြစ်နေရပြီ။
အခန်း ၄၇။
ခိုင်မြတ်သူ ကဖွေးမွတ် နေတဲ့သူ့ ကိုယ်လုံးကြီး နိကပ် ဖြစ်သွားတဲ့ အချိန်မှာ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ မောင်မောင်တိုး ရှေ့ ထိုင်ချလိုက် တော့ မောင်မောင်တိုးရဲ့ မာတောင် နေတဲ့ လီးကြီးက သူ့ မျက်နာရှေ့ မှာ တည့်တည့် ကြီး ချိန်လျှက်သား။ ခိုင်မြတ်သူ က မောင်မောင်တိုး လီးကြီးကို သူ့ လက်ကလေးနဲ့ ဆုပ်ကိုင် ပြီး ရှေ့နောက် တချက်နှစ်ချက် ပွတ်တီုက်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တံခါးပေါက် အခန်းအပြင်မှာ လီးကိုင်လျှက်နဲ သူ့ကို ရပ်ကြည့်နေတဲ့ ကျနော့် ကို တချက်လှမ်းကြည့်ပြီး ပြုံးပြလိုက်တယ်။ နောက်တော့ မောင်မောင်တိုး ရဲ့ ဒစ်ဖူးကြီးကို သူ့ နူတ်ခမ်းလှလှလေး နဲ့ ငုံခဲလိုက်တယ်။
မောင်မောင်တိုး က ခိုင်မြတ်သူ ကို ငုံ့ကြည့်ပြီး သူ့ လက်တဖက်က ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကို ကိုင်လို့ ထိန်းထားရင်း သူ့ ဖင်ကို ကော့ ကော့ ပေးပြီး ခိုင်မြတ်သူ ပါးစပ်ကို စောက်ဖုတ်လိုးသလို လိုးပေးနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း သူ့ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတဲ့ လီးကြီးကို အငမ်းမရစုပ်ပေးနေတယ်။ မောင်မောင်တိုး က အဲလို ခိုင်မြတ်သူ ပါးစပ်ကို လိုးနေရင်းက အခန်းဝ မှာ ရပ်နေတဲ့ ကျနော့် ကို လှည့်ကြည့်တယ်။ ကျနော် လက်က ကိုယ့်လီးကိုယ် ကိုင်ပြီး ဂွင်းထု နေတာ မြင်တော့ ပြုံးပြတယ်။ ဘာမှ တော့ ဆက်မပြောဘူး။
ခိုင်မြတ်သူ ပါးစပ်ကို အဲလို မျိုး ငါးမိနစ် လောက် လိုးပြီးမှ မောင်တိုး က လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်လို့ ထခိုင်းပြီး ကုတင်ဆီကို ခေါ် သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကို ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်တစောင်းတင် ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ခြေထောက်တွေက ကြမ်းပေါ် မှာ ပေါ့။ မောင်မောင်တိုးက ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ မတ်တပ်ရပ်လို့ ကျနော့် ကို ကျောပေးထားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ကျနော်နဲ့ က မျက်နှာချင်း ဆိုင်။
မောင်မောင်တိုး က ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားပြီး အလယ်မှာ မတ်တပ်ရပ်လျှက် ရှေ့တိုးကပ် သွားတယ် သူ့ လက်နှစ်ဖက် လှုပ်ရှားပုံက သူ့ လီးကို ကိုင်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်မှာ တေ့ သွင်းနေပုံပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ က မောင်မောင်တိုး ခါးကို သိုင်းဖက်ထားပြီး သူ့ ပုခုံးပေါ် မေးတင်လို့ ကျနော် နဲ့ မျက်လုံးချင်း ဆုံ ကြည့်နေတယ်။ သူ့မျက်နှာ က ပြုံး သယောင်ယောင်၊ ကျနော့် ကို အခုကျတော့ ရော ဘယ်လို လဲ လို့ မေးနေသလိုလို ပဲ။ မောင်မောင်တိုး က တကယ်လည်း ဆောင့် လိုးရော ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို ဂရု မစိုက်နိုင်တော့ ပါဘူး။ မျက်လုံး အစုံ မှိတ်ပြီး ပါးစပ်လေး ဟတတ နဲ့ ငြီးငြူ ပြီး ဖီးခံနေတာ၊ မောင်မောင်တိုး က ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့် တော့ သူ့ ဖင်ကြီး ကုတင်ပေါ် ရောက်သွားပြီး ခြေဖြားတွေက ကြမ်းပြင်နဲ့ လွတ်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ခြေထောက်တွေကို မောင်မောင်တိုး ဖင်အနောက်မှာ ချိတ်ထားလိုက်တယ်။ မောင်မောင်တိုးက တော့ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ကြီးကို သူ့ လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ကိုင်ဆွဲရင်း ဆောင့်လိုး နေတော့ တယ်။
“ဖွတ်…ဖတ်..ဖတ်..ဗျိ..”
“အ…အ….အိ…..အီးး”
ကျနော့် လက်တွေက လည်း ကိုယ့်လီးကို ကိုယ်ကိုင်ပြီးထု နေတာ မြန်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ကို မလိုးနိုင်ပဲ ဖြစ်နေမှာစိုးလို့ အရှိန်ကို လျော့ လိုက်၊ ပြန်ထု လိုက်နဲ့ မပြီးသွားအောင် ထိန်းထားလိုက်တယ်။
“ဟင်းး အီးးးးးးးးးအိုးးးးးးး”
ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ အော်သံ နဲ့ သူ့ မျက်နှာ အနေအထား၊ အရ သူ ပြီးတော့ မယ်ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။ မျက်လုံး ကို စုံမှိတ်ပြီး မောင်မောင်တိုးကို အတင်း တွယ်ဖက်နေတော့ တယ်။ ခနနေတော့ မောင်မောင်တိုး ဆောင့် နေတာ ရပ်သွားတယ်။ ကျနော် က မောင်မောင်တိုး ပြီးသွားပြီလို့ ထင်နေတာ။ တကယ်က ခိုင်မြတ်သူ ပြီးသွားတာကို မောင်မောင်တိုး က ဇိမ်ခံ ပြီး စောင့် နေတာမှန်း သူတို့ ကုတင်ပေါ် ရောက်သွားမှ သိတော့ တယ်။ မောင်မောင်တိုး က ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲက သူ့ လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ လီးကြီးက ခိုင်မြတ်သူ စောက်ရည်တွေ နဲ့ ပြောင်ရွဲနေတယ်။ လီးကြီးက သံချောင်းကြီးလို မာတောင် နေတုန်းပဲ။ မောင်မောင်တိုးက ခိုင်မြတ်သူ ကို အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှဲ စေပြီး သူက အပေါ် ကနေ ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားထဲဝင်လိုက်တယ်။ သူ့ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝ မှာ တေ့ ပြီး လှေကြီးထိုး ရိုးရိုး ပုံစံ နဲ့ လိုးပြန်ပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှဲ လိုက်တဲ့ တချိန်မှာပဲ ကျနော့်ကို တချက်လှမ်းကြည့် ပြီး နောက်ပိုင်းတော့ ကျနော့် ဘက်ကို လှည့် မလာတော့ ဘူး။ ကျနော့် ကို ရှိတယ်လို့ တောင် အသိအမှတ်မပြုတော့ ဘူး။
မောင်မောင်တိုး က လှေကြီးထိုး ပုံစံ လိုးနေရင်း နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းတွေ စုပ်နမ်းလိုက် ၊ နို့ တွေ စို့ လိုက်နဲ့ ကောင်းကောင်းကို အားရပါးရ လိုးနေတော့ တာ၊ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း မောင်မောင်တိုး လည်ကုတ်တွေကို သိုင်းဖက်ထားရင်း အောက်က နေ ဖင်ကြီး ကြွကြွ ပြီးတော့ ကော့ ခံတယ်ဗျာ။ ကျနော် လီးကို အတတ်နိုင်ဆုံး မထု တော့ ပဲ လက်နဲ့ ပွတ်ပေးနေရင်းတောင် နောက်ဆုံး တော့ မထိန်းနိုင်တော့ ပဲ လရည်တွေ ထွက် ကုန်ပြီး ပြီးသွားတော့ တယ်။ မောင်မောင်တိုး နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ က တော့ ကျနော် ပြီးသွားမှန်းတောင် မသိလိုက်ပါဘူး၊ သူတို့ နှစ်ယောက် က အရှိန်အမြင့် ဆုံး ရောက်နေကြပြီလေ။
ကျနော့် လီးက လရည်တွေ ထွက်ကျကုန်တော့ ကျနော့် ဖာသာ ကျနော် နည်းနည်း ရှက်သွားတယ်။ ကုတင်ပေါ် မှာက တော့ မောင်မောင်တိုး က လိုးကောင်းတုန်း။ ဒါနဲ့ပဲ ကျနော် ရေချိုးခန်းဘက်ထွက်လာလိုက်ပြီး သေးပေါက် လီးကို ရေဆေး လိုက်တယ်။ နောက်တော့ ရေလည်း ငတ်လာတာနဲ့ အိမ်ရှေ့ ခန်း ပြန်လာပြီး ခုန အစား အ သောက် နဲ့ အတူ ဝယ်လာတဲ့ ရေသန့် ဘူး တဘူး ယူ ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်ပြီး သောက်နေလိုက်တယ်။ လရည်ထွက်ပြီး တချီ ပြီးသွားတော့ ထန်နေတဲ့ စိတ်တွေလည်း နည်းနည်း ကျသွားတယ်။ မောင်မောင်တိုး နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ ဖြစ်သွားကြပုံ က ထင်ထားတာထက်တောင် မြန် ပြီး ချောမွေ့ နေသေးတယ်လို့ တွေးလိုက်မိ တယ်။ ဒါဆိုရင်တော့ ခိုင်မြတ်သူ တစ်ယောက် ဦးသာဒင် ကို တဖြည်း ဖြည်း မေ့ သွားတော့ မှာပါလို့ တွေးရင်း နည်းနည်း စိတ်ချမ်းသာ သွားတယ်။ ရေတဘူး ကုန်သွားပြီး မောင်မောင်တိုး ခိုင်မြတ်သူ ကို ကောင်းကောင်းကြီး လိုးပေးနေပုံ ကို တွေးရင်း နှာစိတ် ပြန်ထလာတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကုလားထိုင်က ထပြီး အိပ်ခန်းထဲကို လျှောက်သွား လိုက်တယ်။ အိပ်ခန်း ထဲမှာ မောင်မောင်တိုး နဲ့ ခိုင်မြတ်သူတို့ က နှစ်ယောက်စလုံး နိကပ် နဲ့ တယောက်ကို တယောက်ဖက် ပြီး နားနေကြတယ်။ မောင်မောင်တိုး က ကျနော့် ကို မြင်တော့ ပြုံးပြပြီး အိပ်ယာ ပေါ် က ထမလို့ ပြင်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ဆွဲဖက်ထားပြီး ပြန်လှဲခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ကျနော့် ကို ပြုံးပြပြီး။
“မောင် အတော် ပဲ မြတ်တောင်းဆိုချင်တာတစ်ခု ရှိလို့ ”
“ပြောလေ မြတ်၊ ဘာလိုချင်လို့လဲ”
“ဟိုလေ ဒီည မြတ် မောင်တိုး နဲ့ အိပ်ပါရစေလို့၊ မောင်ခွင့် ပေးပါလားနော်”
“မြတ် ဆိုလိုတာက….”
“မောင် ဒီတည တော့ အိမ်ရှေ့ ခန်းမှာ အိပ်ပေးပါလားလို့”
ကျနော် နည်းနည်း တွေဝေ သွားတယ်။ လာပြန်ပြီလား ဒီအချိုး မျိုး လို့ စိတ်ထဲ တွေးမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်လင်ကို အိမ်ရှေ့ ခန်းနှင်ပြီး လင်ငယ်နဲ့ အိပ်ခန်းထဲ မှာ အိပ်မယ့် မယား ရဲ့ အပြု အမူ က ကျနော့် လီးကို ဘာလို့ မာလာစေတာလဲ။ ကျနော် တော့ တကယ့် ကပ်ကိုး စစ်စစ် ဖြစ်နေပြီ ဆိုတာ ဝန်ခံ ရတော့ မယ်။ နဂို ကတည်းက မိန်းမ ကို ဦးသာဒင် နဲ့ ဖီးလ် ကုန်စေချင်လို့ မောင်မောင်တိုး နဲ့ ဖြစ်ရအောင် ဒီခရီးစဥ် ကို ဖန်တီး ခဲ့တာဆိုတော့ ကျနော် ငြင်းဆန်စရာ အကြောင်းမရှိတော့ ဘူးလေ။
“အင်းလေ ရပါတယ်၊ မောင် သွားအိပ်ပါမယ်”
မောင်မောင်တိုး မျက်နှာ က အားနာနေတဲ့ ပုံ ။
“ဟာ အကိုရာ အားနာ စရာကြီး လာပါ ဒီမှာပဲ အိပ်ပါ”
လို့ ပြောတယ်။ ကျနော်က ၊
“နေနေ မောင်တိုး ဘာမှ အားမနာနဲ့ ကိုယ်က သူ စိတ်ချမ်းသာ အောင် တမင်ခေါ် လာတာပဲ ဒီတည တော့ ကိုယ့် ဇနီး ကို အားရပါးရ သာ ပြုစု ပေးလိုက် ဟုတ်ပလား”
“ဟုတ်ကဲ့ ပါအကို စိတ်ချပါ”
ကျနော် အိမ်ရှေ့ခန်း ပြန်လာပြီး နှစ်ယောက်ထိုင် ကုလားထိုင်ပေါ် မှာ မောင်တိုး အတွက် ချထားတဲ ခေါင်းအုံး နဲ့ စောင်ကို ယူပြီး လှဲလိုက်တယ်။ အိပ်ခန်းတံခါး က ပိတ်မထားတော့ ခနအကြာ မှာ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ငြီးသံ ညူသံ လိုးသံ တဖတ်ဖတ် သံ တွေ ထွက်လာခဲ့တယ်။ ကျနော့် လီးက ပြန်တောင် တဲ့ အဆင့် မဟုတ်ပေမဲ့ မာမာလေး တော့ ဖြစ်လာခဲ့တယ်။
ညလယ်ခေါင်မှာ ရေငတ်ပြီး အာခြောက်လို့ တရေးနိုးလာခဲ့တယ်။ ရုတ်တရက် ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲ ရှေ့ခန်းမှာ အိပ်နေတာကို ကြောင်သွားတယ်။နောက်မှ သတိရပြီး ရေဘူး ယူပြီးရေသောက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သေးပေါက် ချင်လာတာနဲ့ ထပြီး နောက်ဖေးကို သွားတယ်။ အိပ်ခန်းတက ဖြတ်သွားတော့ အသံတွေ ကြားတာနဲ့ လှမ်းကြည့်လိုက်တာ၊ ခိုင်မြတ်သူ ကို မောင်မောင်တိုး က ဒေါကီ ဆွဲနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ဖင်ကြီးကို နောက်ကော့ ကော့ ပေးနေတာကို မောင်မောင်တိုး ကနောက်က နေ အားရပါးရ လိုးဆောင့် နေတာ တဖုံးဖုံးပဲ၊ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကျနော့် ကို သတိတောင် မထားမိကြဘူး။ ကျနော် လည်း နောက်ဖေး ဘက် ဆက်ထွက်လာခဲ့တယ်။ အိမ်သာ မှာ သေးပေါက် တော့ လီးက မာတောင် နေတာ ပဲ။ အိမ်ရှေ့ ခန်း ပြန်ထွက် လာတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် က အရှိန်ကောင်းတုန်းပဲ။
ကျနော် အိပ်နေတဲ့ ကုလားထိုင် အရှည်မှာ ပြန်လှဲရင်း ဟိုတွေး ဒီတွေး နဲ့ ခနကြာတော့ အိပ်မောကျသွား တယ်။ နောက်တော့ ဘန်ဂလိုနားက ငှက်သံ ကြက်တွန်သံ တွေနဲ ပြန်နိုးလာတယ်။ မနက်ခင်း သေးပေါက် ချင်လို့ လီးက တောင်နေတယ်။ သေးပေါက် ဖို့ ထပြီး နောက်ဖေး ဘက် ထွက် လာလိုက် ရင်း အိပ်ခန်းထဲ လှမ်းကြည့်လိုက် တော့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ လည်း အခု မှ နိုးလာတယ်ထင်တယ်။ နှစ်ယောက်သား သမီးရီးစား တွေ ကျနေတာပဲ။ တယောက်ကို တယောက် ဖက်တွယ်ရင်း ကစ်ဆင် တွေ ပေးနေကြတယ်။ အခန်းဝ က ကျနော့် အသံ ကြားလို့ လားမသိဘူး သူတို့ နှစ်ယောက် ကျနော့် ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ကြတယ်။
“ဂွတ်မောနင်း”
“ဂွတ်မောနင်း အကို”
“မောနင်း မောင် နိုးလာပလား”
“အင်း အိမ်သာ သွားမလို”
“သွား သွား မောင်၊ မြတ်တို့ မနိုးသေးဘူးနော် အခန်းထဲ မလာနဲ့ ဦး မြတ်တို့ အိပ်ဦးမှာ”
“အင်းပါ၊ အိပ်အိပ်”
လို့ ပြောပြီး ကျနော် နောက်ဖေး ထွက်လာလိုက်တယ်။ အိမ်သာသွား မျက်နှာသစ်ပြီး အဝတ်အစား တွေ ချွတ်ရေချိုး ပြစ်လိုက်တော့ လူက နည်းနည်း လန်းသွားတယ်။ ပြီးတော့ အိမ်ရှေ့ ဖက်ထွက်လာပြီး အိပ်ခန်းကို ကြည့်လိုက်တော့ တံခါး စေ့ ထားတယ်။ ကိုယ့် ကို အနှောက်အယှက် မပေးအောင် စေ့ထားတာမို့ တွန်းမဖွင့်တော့ ဘူး သူတို့ ကို ပရိုက်ဗိတ်စီ ပေးလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ တံခါးနား နားကပ် ပြီးနားထောင်တော့ အထဲက အသက်ရူသံ ပြင်းပြင်းတွေ ၊ ငြီးငြူသံ တွေ။ တဖတ်ဖတ် အသံ တွေ ကြားတော့ လိုးနေကြ ပြန်ပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ တယ်ဆော်တဲ့ ကောင်ပါလားလို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ ကျနော် အိမ်ရှေ့ ခန်း ထွက်လာ ပြီး ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်နေလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ဘိုက်ဆာလာတာနဲ့ အပြင်ထွက်ပြီး စားသောက်ဆိုင်တွေ ရှိရာကို လျှောက်သွားပြီး ဖွင့် နေတဲ့ ဆိုင်တဆိုင်မှာ ဝင်ထိုင် စားလိုက်တယ်။
မနက်စာ ကို ဘိုက်ဆာဆာ နဲ့ စားသောက်ပြီး သွား တော့ ဘိုက်လည်း လေးသွားတာနဲ့ ကမ်းခြေ ဘက်ထွက် ပြီး လမ်းနည်းနည်း လျှောက်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဒီအချိန်ဆိုရင်တော့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ အိပ်ယာထလို့ ရေမိုးချိုး နေ လောက်ပြီ ဆိုပြီး စားသောက်ဆိုင်ဘက် ပြန်သွားပြီး မနက်စာ စားသောက်စရာ လေးတွေ ပါဆယ်ထုပ် ခိုင်းလိုက် တယ်။ ပါဆယ်ထုပ် ကို ဆွဲလို့ ဘန်ဂလို ဆီ ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ဘန်ဂလိုထဲ ဝင်လိုက်တော့ ဘာသံ မှ မကြားဘူး၊ ဟိုက် အဲလောက်တောင် အိပ်ရသလား ဆိုပြီးစားပွဲပေါ် အထုပ်တွေ ချပြီး အိပ်ခန်းနား သွား ကြည့်တော့ တံခါးက ပွင့်ရက် သား၊ အထဲကို ကြည့်လိုက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး မရှိကြဘူး။
ဒါနဲ့ ဘယ်တွေ သွားနေသလဲ ဆိုပြီး နောက်ဖေး ဘက်ထွက်လာတော့ မှ ရေချိုးခန်းထဲက အသံ ကြားလိုက် ရတယ်။ ရေချိုးခန်း ထဲ မှာ ရှာဝါ ရေပန်း ဖွင့်ထားတော့ ရေကျသံ တွေ လည်း ကြားနေရတယ်၊ ဒီကြားထဲ စကား ပြောသံ လည်း ကြားနေရတော့ အော် သူတို့ ရေအတူ ချိုးနေကြပါလားလို့ သိလိုက်ရတယ်။ စကားတွေလည်း ပြောနေသံ ကြားတော့ စပ်စု ချင်တာနဲ့ ရေချိုးခန်း တံခါး နား ကပ် သွားနားထောင်လိုက်မိတယ်။
“ဟာ မောင်တိုး ရာ မင်းကတော့ လွန်တယ်ကွာ၊ သူများ မယား ကို တန် အောင်ကို လိုးနေတော့ တာပဲ”
“မမလို ဆက်ဆီ အကိတ်ကြီး ကို လိုးနေရတာ တန်အောင် မလိုးရင် နောက်နေ့ တွေမှာ နောင်တ ရလို့ ဆုံးမှာ မဟုတ်ဘူးလေ”
“ကဲကွာ လုပ်မှာ ဖြင့် လုပ်တော့ ဒီမှာ ကုံးပေးနေတာကို ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ”
“အဝင်အထွက်လေး ချောအောင် လိုးရှင်းလေး လူးနေလို့ ပါ အမရဲ့ ကဲ လာပြီ”
“ဟဲ့ ဟဲ့ အိုး ဖင်ကို မလုပ်နဲ့လေ၊ တော်ပြီ ပေါ့ ၊ ညတုန်းက လည်း တခါ လုပ်ထားပြီးပြီ”
“မမဖင်အိုးကြီး အနောက်က နေ ကြည့်ပြီး တော့ ဖင် လိုးချင်လာလို့ ပါ အမရာ၊ ဒီတခါပါပဲ”
“အာ့ ကွာ မင်းက လည်း ပြောတာတောင် နောက်ကျနေပြီ မင်း ဒစ်ကြီးက ဖင်ဝမှာ တစ်နေပြီ၊ အီးးး တအား မလုပ်နဲ့ ကွာ”
“အားးးးးး ကောင်းလိုက်တာ အမရာ ကျပ်တင်းနေတာပဲ အူးးးး”
“ဖတ်…ဖတ်..ဖတ်..”
“အိးးးအူးးးးးး အိုးးးး”
အခန်း ၄၈။
ကျနော် အိမ်ရှေ့ ခန်းဖက် ပြန်ထွက်လာခဲ့ လိုက်တော့ တယ်။ ဒီခရီး စဥ် ပြီးရင် တော့ ခိုင်မြတ်သူ ပုံမှန် ပြန်ဖြစ် ဖို့ က အရေးကြီး တယ်လို့ သာ တွေးနေမိတယ်။ ဦးသာဒင် နဲ့ ဖြစ်နေတုန်း က လို မျိုး ပြန်မဖြစ်လောက် ဘူးလို့ တော့ ထင်တာပဲ။
နောက် ၁၅မိနစ်လောက် ကြာမှ နောက်ဖေးခန်း ကနေ မောင်မောင်တိုး နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ ထွက်လာကြတယ်။ မောင်မောင်တိုး က မျက်နှာသုတ်ပုဝါ ကို ခါးမှာ ပတ်လို့၊ ခိုင်မြတ်သူ က မျက်နှာသုတ်ပုဝါ တထည်ကို ရင်လျား ပြီး နောက်တထည်ကို ခေါင်းမှာ ပတ်ထားတယ်။ ခေါင်းပါ ရှော်လာခဲ့ ပုံ ရတယ်။ ကျနော့် ကို တွေ့ တော့ နှစ်ယောက်စလုံး က ပြုံးပြီး နူတ်ဆက်တယ်။ ဘယ်သူ မှ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ပုံ မရှိဘူး။ သူတို့ လုပ်နေတာ ပုံမှန် လုပ်နေကြ ကျနေတာပဲ။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားကြတယ်။ အခန်း ထဲ မှာ လည်း ခိုးခိုး ခစ်ခစ် နဲ့ ရီမောနေကြသေးတယ်။
နောက်တော့ မောင်မောင်တိုး ထွက်လာတယ်။ ကျနော့် ကို ပြုံးပြရင်း ခုံတလုံးမှာ ဝင်ထိုင်လို့ ကျနော်ဝယ်လာတဲ့ မနက်စာ အစားအစာထုပ် တွေကို ကြည့်ရင်း။
“အော် အကို ကလည်း ဒုက္ခ ရှာလို့ ပြီးမှ ကျနော်တို့ အတူတူ ထွက်ပြီးစားလို့ ရတာပဲဟာကို”
“အင်းပါကွာ ကိုယ်လည်း အစောကြီး နိုးနေတော့ လမ်းထွက်လျှောက်ရင်း ဘိုက်ဆာလို့ ဝင်စား ၊ နောက်တော့ တလက်စထဲ ဝယ်လာခဲ့လိုက်တာ”
နောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ထွက်လာတယ်။ ဒီတခါတော့ တီရှပ် နဲ့ ထဘီ ဝတ်လာတယ်။ ဆံပင် ရေစို တွေကသိပ်မခြောက်သေး ပဲ ဖားလျား ချထားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် ဝယ်လာတဲ့ စားစရာ တွေကို အထုပ်ဖွင့် ပြီး ခွဲဝေ ဖို့ လုပ်တော့ ကျနော်က စားပြီးပြီ လို့ ပြောလိုက်တယ်။ အဲဒါနဲ့ မောင်မောင်တိုး နဲ့ သူနဲ့ အတွက်ကို ခွဲထည့် ပြီး စားကြတယ်။ စားနေရင်း မှ ကျနော်တို့ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း တွေ စကား စမြီ ပြောကြတယ်။ ဆက်ခ် ကိစ္စ ကို တော့ အားလုံး မေ့ချင်ယောင် ဆောင်နေကြတယ်။
” မောင်ဒီနေ့ ဘာအစီအစဉ်ရှိသေးလဲ”
“အင်းပထမကတော့ မြို့ထဲခနသွား ဒေသထွက်ပစ္စည်းလေးတွေ ဝယ် ပြီးတာနဲ့ လေဆိပ်ဆင်းဖို့လေ၊ ဒါပေမဲ့ မြတ်တို့အိပ်ယာထ နောက်ကျတော့ မြို့ထဲသွားဖို့ အချိန်လည်းမရှိတော့ပါဘူး၊ အေးဆေးနားနားနေနေ ကမ်းခြေလောက်ပဲ လမ်းလျှောက်ပြီးလေဆိပ်ဆင်းကြတာပေါ့”
ကျနော့်အပြောကိုကြားလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နာလေးနီရဲသွားပြီး ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ဘဲ အစာကိုငုံ့စား နေလိုက်တော့တယ်။ မောင်မောင်တိုးကတော့စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ပေါ့။ အဲဒီနေ့ကတော့ ကျနော်တို့ သုံးယောက်သား ကမ်းစပ်ကိုခနလျှောက် ပြန်လာ ပစ္စည်းသိမ်း ပြီးလေဆိပ်ဆင်းလာခဲ့ကြပါတယ်။
ရန်ကုန်ပြန်ရောက်တော့ ညီမလေးက သားလေးနဲ့အတူ လေဆိပ်ကိုလာကြို တယ်။ မောင်မောင်တိုး နဲ့ စန္ဒာ့ ကိုမိတ်ဆက်ပေးလိုက်တယ်။ နောက်တော့ မောင်မောင်တိုး အိမ်ဘက်လှည့်သူ့ကို ချထားပေးခဲ့ပြီး၊ ကျနော်တို့အိမ် ကိုပြန်လာကြပါတယ်။
စန္ဒာ့ ယောက်ျား ကောင်းထက်ဝင်းက မန္တလေးက သူ့ရုံးခွဲမှာပဲရှိနေသေးကြောင်း ခုစန္ဒာက သားကိုပြန်လာပို့တော့ သူတစ်ယောက်ထည်း အိမ်မှာဖြစ်နေမှာမို့ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော်တို့အိမ်လာနေဖို့ ပြောပါတယ်။ စန္ဒာ ကလည်း သူတစ်ယောက်ထည်း ဆိုတော့ ပျင်းနေတယ် လို့ ဆိုပြီး ကျနော်တို့ အိမ်လာနေဖို့ သဘောတူ လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကို ကျနော် နှစ်ယောက်ထည်း တီးတိုး စကား ပြောချင်တာ စန္ဒာက တချိန်လုံး ရှိနေတော့ ဘယ်လို မှ ပြောလို့ မရဘူး ဖြစ်နေတယ်။
ညဘက် အိပ်ကြတော့ မှ စန္ဒာက ဧည့်သည်အိပ်ခန်း ထဲမှာ သူ့ တူလေး နဲ့ အိပ်မယ် ဆိုပြီး ခေါ် သွားတော့ မှ ကျနော် နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ နှစ်ယောက်ထဲ စကားပြောဖို့ အချိန်ရတော့ တယ်။
“မြတ် ကို မောင် မေးစရာ ရှိသေးတယ်”
“မေးလေ၊ မြတ်ထင်သားပဲ မောင့် မျက်နှာက မြတ်ကို တခုခု ပြောချင်နေသလိုကြီး ဖြစ်နေတာ”
“အင်း ဒါပေမဲ့ ညီမလေး ရှိနေတော့ မေးလို့ မဖြစ်လို့ အောင့်အီးနေရတာ၊ ညီမလေး နဲ့ မြတ်နဲ့ လည်း ပြောလိုက် ကြတဲ့ စကား တွေ မကုန်နိုင်ဘူး၊ ဘာတွေ ပြောနေကြတာလဲ၊ တခါထဲ”
“ခစ်ခစ် ယောင်းမလေး က မြတ် နဲ့ မောင်မောင်တိုး တို့ ကိစ္စ ကို အရမ်း စိတ်ဝင်စား တယ်လေ၊ ဘယ်လို နေလဲ ပါဖောင်းမန့် ကောင်းလား အဲဒါတွေ မေးနေတာ”
“ဟင် သူက ဘယ်လို သိတာလဲ မြတ်ပြောပြလိုက်တာလား”
“သိတာပေါ့ မောင်ကလည်း ၊ မြတ်နဲ့ သူ့ ယောက်ျား တို့ သူ့ ရှေ့ မှာ ဖြစ်နေတာတောင် စန္ဒာက တွေ့ဖူး နေတာပဲဟာ၊ မြတ် တခြား တစ်ယောက် နဲ့ မောင့် ရှေ့ မှာ ဖြစ်တာကို သူက မအံ့သြပါဘူး၊ ခစ်ခစ်၊ သူလည်း သူ့ ယောက်ျား ရှေ့ မျာ တခြား ယောက်ျား တွေနဲ့ နေခဲ့ ဘူးတာပဲ”
မြတ် တခါပြောပြ ဖူးခဲ့လို့ သိနေပေမဲ့ အခု ပြန်ကြားလိုက်ရတော့ လီးက မာချင်လာသည်။
“ဒါနဲ့ မောင်မေး ချင်တယ် ဆိုတာ အဲ ဒါလား”
“မဟုတ်ဘူး၊ မောင် မနက်ပိုင်း အပြင်က ပြန်လာတော့ နောက်ဖေးကို သေးပေါက် မလို ဝင်လာတာ။ ရေချိုးခန်း ထဲက အသံတွေ ကြားရတယ်။ မောင် ချောင်းနားထောင်တာ တော့ မဟုတ်ဘူး အမှတ်တမဲ့ ကြားလိုက်ရတာ၊ မြတ် ကို မောင်မောင်တိုး က ဖင်လိုးတယ်ဆို ညကလည်း တခါ ရေချိုးခန်းထဲ မှာလည်း လိုးဖို့ လုပ်နေတာ ဆို”
ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာလေး ရဲ တက်သွားတယ်။ ကျနော့် မျက်လုံး အကြည့်တွေ ကို ရှောင်ရင်း တဖက်ကို လှည့် လို့ စောင်း အိပ်လိုက်တယ်။ ကျနော် အနောက်က နေ ခိုင်မြတ်သူ ကို မြင်နေရတာက လုံးဝန်း ကားစွံ့ နေတဲ့ ဖင်အိုးကြီး က တစောင်း အိပ်တာ မို့ ခါးလေး နားက နေ တောင်ကုန်းကြီးလို မို့ တက်နေတယ်။ ကျနော် သူ့ နောက်ကျော ကို ကပ် လိုက်ပြီး မာနေတဲ့ ကျနော့် လီးနဲ့ သူ့ ဖင်ကြီး နှစ်လုံး ကြား ကို အမြောင်းလိုက်ကပ် ပြီး သူ့ လည်ကုတ်နား လျှာလေး နဲ့ လျှက်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ဆီက ငြီးသံ တိုးတိုးလေး ထွက်လာပြီး ဖင်ကြီးကို အနောက် ဖက် တချက် ဆတ်ကနဲ ကော့ ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တခစ်ခစ် ရီနေတယ်။ ကျနော်က သူ့ ဂျိုင်းအောက် က လက်လျိူ နိူက်လို့ ဘရာဇီယာ ဝတ်မထားတဲ့ နို့တွေကို ညဝတ်အင်္ကျီ ပေါ် က ဆုပ်နှယ် လိုက်တယ်။
“ပြောပါဦး မြတ်ရဲ့၊ မြတ်ကို ဦးသာဒင် တုန်းက တောင် ဖင်အလိုးမခံရပဲ မောင်မောင်တိုး ကျမှ တညထည်း နဲ့ အလုပ်ဖြစ်သွားရတာ ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ”
ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဘက်ကို မျက်နှာချင်း ဆိုင် ပြန်လှည့် လိုက်ပြီး သူ့ မျက်နှာလေးကို ကျနော့် ရင်ဘတ်ထဲ ကပ်ထားလိုက်တယ်။ သူ့ လက်တဖက်က ကျနော့် ပုဆိုး ခါးပုံစ ဖြည်ချပြီး လီးကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။
“ခစ်ခစ် မောင်ကတော့ လေ”
ကျနော့် လီးမာတောင် နေတာကို သူ တွေ့ သွားတော့ ခစ်ခစ် လို့ ရီလိုက်တယ်။
“ခု လေ မြတ် မောင့် ကို သနားတယ်၊ မောင်လည်း ကာမ ဆန္ဒ ကို ပြည့်ပြည့် ဝဝ ခံစား စေချင်တယ်စေချင်တယ်၊ မြတ် တကိုယ်ကောင်း မဆန်ချင်တော့ ဘူး၊ မြတ် လေ ဦးဒင် ကြီးနဲ့ တုန်းက တကိုယ်ကောင်းဆန်ခဲ့ တာတွေကို နောင်တ ရမိတယ်။ မောင်တိုး နဲ့ မြတ်ကို စီစဥ် ပေးတဲ့ အတွက် ရယ်။ မြတ်ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် စိတ်ရော ကိုယ်ပါ အာရုံ ခံစား မှု အပြည့် အဝ ရရှိအောင် အလိုက်သိပေးလို့ ရယ်၊ ပိုပို ပြီးတောင် ချစ်လာခဲ့ရတယ်။ ”
“မောင် ကလည်း မြတ်ကို ချစ်လို့ အဲလို အလိုလိုက်ခဲ့တာပေါ့ ကွာ”
“ဟိုဟာ လေ၊ မောင်သိချင်တဲ့ ကိစ္စ၊ မောင်တိုး က အတော် ကျွမ်းကျင်တယ် သိလား၊ သူက လိုးရှင်း နဲ့ မြတ်ဖင်ပေါက် လေးကို ထိုးထိုးသွင်း ပြီး လက်တစ်ချောင်းနဲ့ လုပ်တယ် နောက် လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ လုပ်တယ်။ မြတ်တဖြည်းဖြည်း နဲ့ သူ့ လက်နှစ်ချောင်း နဲ့ ထိုး လုပ်ပေးတာ ခံနိုင် သွားတော့ မှ သူ့ လီးကြီး ကို ထည့် ပြီး လုပ်တာ၊ အစပိုင်း တော့ နည်းနည်းလေး နာသလို ရှိပေမဲ့ နောက်တော့ ခံနိုင်သွားတယ် မောင်၊ အရသာလည်း ရှိလာတယ်။ မောင် အခု လုပ်ချင်လား လုပ်လေ၊ ဟို စားပွဲပေါ် မှာ ဂျယ်ရယ် အဖေါ် ရယ်ရှိတယ်”
ကျနော် အရမ်း ဝမ်းသာ သွားတယ်။ အဲ ဒါနဲ့ ကမန်းကတမ်းထပြီး အဖေါ်ကို ယူဖေါက်ပြီး လီးမှာ စွတ်လိုက်တယ်။ ဂျယ်ဘူးကို ယူပြီး ခိုင်မြတ်သူ နား ကပ်သွားတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် လက်ကို ဖမ်းဆွဲထားရင်း၊
“မောင် မြတ် နောက်ပေါက် ကို လုပ်ချင်ရင် မြတ် ပြောတာကို လည်း နားထောင် ပြီး သဘောတူ ရမယ်”
ကျနော် စိတ်ထဲ တမျိုး ဖြစ်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ တစ်ယောက် ကျနော် အရမ်း လုပ်ချင်နေတာကို အခွင့် ကောင်းယူပြီး ဘာများ တောင်းဆိုမလိုလဲ ပေါ့။ ဦးသာဒင် နဲ့ များ ပြန်ချိတ်ချင်တာလား။ မောင်မောင်တိုး နဲ့ များ လွတ်လွတ်လပ်လပ် သွားအလိုးခံချင်တာလား စသဖြင့် ပေါ့။
ကျနော် ဘက်က ဘာမှ ပြန်မဖြေ ပဲ တုံ့ ဆိုင်း သွားတာတွေ့တော့ ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးပြီး။
“အော် မောင်ရယ်၊ မြတ် က အခွင့် အရေးယူပြီး ကိုယ်လုပ်ချင်တာ လုပ်ဖို့ မောင့် ဆီက တောင်း ဆိုမလို့ မဟုတ်ပါဘူး။ အခု မောင် လုပ်တဲ့ အချိန်မှာ ရိုးပလေး ကစား ပြီး လုပ်ကြဖို့ မောင် သဘောတူ မလား ဆိုတာ ပဲ သိချင်တာပါ။ သဘောတူ မှ ပဲ မြတ်က ပေးလုပ်မှာနော်”
“ဒါများ မြတ်ရယ်၊ ရိုးပလေး က မောင် စခဲ့ တာပဲ ဟာ ဘာဖြစ်သွား တာမှတ်လို့ မောင် က တခြား ဘာများ လဲ လို့ ရတယ် မောင် သဘောတူတယ်။ မောင်က ဘယ်သူ ဖြစ်ပေးရမလဲ”
ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့်ကို ဦးသာဒင်၊ သို့ မဟုတ် မောင်မောင်တိုး သို့ မဟုတ် ကောင်းထက်ဝင်း တစ်ယောက်ယောက် အဖြစ် သရုပ်ဆောင် ခိုင်းမယ်လို့ တွေးမိတယ်။ ကျနော် က အဲလို ရိုးပလေး နဲ့ စခဲ့ ရင်း က ခိုင်မြတ်သူ ကို ကပ်ကိုး မယား အဖြစ် သိမ်းသွင်း ခဲ့တာ မဟုတ်လား။ ကျနော့် အတွက် ကတော့ ဘာမှ အထူး အဆန်း မဟုတ်ဘူးလေ။ ဒါပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ပြောလိုက်တာက။
“မောင် က မောင် အဖြစ် ပဲ သရုပ်ဆောင် ရမှာ ၊ မြတ် ကသာ စန္ဒာ အဖြစ် သရုပ်ဆောင် မှာလေ၊ ကဲ ဘယ်လိုလဲ”
“ဟာ မြတ် ကလည်း ကွာ စန္ဒာ က မောင့် ညီမလေး လေ”
“အင်း လေ မြတ်သိ သားပဲ၊ တမင် အဲလို ရိုးပလေး လုပ်ချင်တာလေ”
“မြတ်က လည်းကွာ ၊ မောင်က ကပ်ကိုးဖီးလ် ပဲ စိတ်ဝင်စားတာ အင်းစက် တော့ မရဲဘူးလေ”
“မောင်က လည်း ခု က တကယ်လုပ်နေတာ မှ မဟုတ်ပဲ ရိုးပလေး ပဲဟာ ဒါတောင် မလုပ်ချင်ဘူးလား”
“မောင် စိတ်ထဲ မှာ ညီမလေး ကို ဆက်ခ် နဲ့ ပတ်သက်လို့ တခါမှ မတွေးခဲ့ မိဖူးဘူး”
“ကဲ ပါ ကိုကို ရယ် ကိုကို ညီမလေး ဖင်ကို လိုးချင်တယ်မဟုတ်လား ကိုကို ညီမလေး ဖင်ကို ငေးငေး နေတာ သတိထားမိပါတယ်နော် ဟွန့်”
ခိုင်မြတ်သူ က စန္ဒာ့ လေသံ မျိုး နှင့် ကနွဲ့ ကရ စကာ ရိုးပလေးတော့ သည်။ ပြီး တော့ ကျနော့် ကို ကျော ပေးလိုက်ကာ အိပ်ယာ ပေါ် မှောက်လျက် ဖြင့် သူ့ လက်ဖျံ ပေါ် နဖူးတင် နေလိုက်သည်။ အဲလို ပုံစံ ဆိုတော့ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ကြီးက လုံး ကား မောက်တက် လာသည်။ ခိုင်မြတ်သူ က နောက်လက်တဖက် ဖြင့် သူ့ ညဝတ်အင်္ကျီ ကို ခါးပေါ် လောက်ထိ ဆွဲမလိုက်တော့ ဖင်ကြီး နှစ်လုံးက ဖွေးကနဲ ပေါ်လာသည်။ သို့ သော် ကျနော့် စိတ်မျက်လုံး ထဲမှာ တော့ ညီမလေး စန္ဒာ့ ပုံ ကို အလိုလို သွားတွေးမိနေတော့ သည်။ စန္ဒာက ခိုင်မြတ်သူ လို အကိတ်ကြီး မဟုတ်၊ ဆလင်းဘော်ဒီလေး ဖြစ်သည်။ သို့ သော် တင်လေး မှာ လုံးဝိုင်း ပြီး ကျစ်ကျစ် လေး ဖြစ်သည်။ မော်ဒယ် ဘော်ဒီ လို လှသော ညီမလေး ကို ကျနော့် စိတ်ထဲ တခါမှ မပြစ်မှား ဖူးခဲ့၊ အခု တော့ ခိုင်မြတ်သူ ကြောင့် ညီမလေး နောက်ပိုင်း အလှကို စိတ်ထဲ ပုံဖေါ် မိရင်း လီးက မာတောင် တောင့်တင်းလာ ခဲ့ရသည်။
“ကိုကို ဘယ်လိုလဲ ညီမလေး ဖင်ကို အလှကြည့် နေမှာလား လိုးမှာလား ၊ မလိုးတော့ ဘူးဆိုလည်း နေနော် ရတယ် နောက် မပေးတော့ ဘူး ဒါပဲ”
ကျနော် ကလည်း ရသည့် အခွင့် အရေးကို လက်မလွှတ်လို၊ ကမန်းကတမ်း ပင် ခိုင်မြတ်သူ အလိုကျ၊
“အာ ညီမလေး ကလေး လိုးမှာပေါ့ ကိုကို ဂျယ်ထည့် ပေးမယ်နော် ညီမလေး မနာအောင်”
“အင်း ထည့် ပေး များများ ထည့်”
မှောက်ရက် ဖြင့် ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ကားပေးသော ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်ခွဆုံ မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ဂျယ်ဘူး ကို ယူကာ ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကြား ညှစ်ချလိုက်သည်။ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆွဲဖြဲပြီး နောက်လက် ချောင်း လေး ဖြင့် ဖင်ပေါက်ဝ လေးကို ဂျယ်များ သုပ်ပြီး အထဲကိုလည်း ဝင်သလောက် လေး ထိုးထည့် ပေးလိုက်သည်။ ခိုင်မြတ်သူ ဆီမှ ညီးသံ လေး ထွက်လာခဲ့သည်။
“အင်းးးးးးး ကိုကို ….. ညီမလေး ဖင်ကို လက်ချောင်း တွေနဲ့ ကရိုင်း ပေးဦးနော် အရင်”
ကျနော်လည်း သူပြောသလို ဂျယ်တွေပေနေသော လက်ချောင်း ဖြင့် ဖင်ပေါက် ကို စကရိုင်းတော့ သည်။ ပထမ လက် ချောင်းတစ်ချောင်း၊ နောက် လက်ချောင်းနှစ်ချောင်း။ နောက် တော့ လီးချောင်း။
အခန်း ၄၉။
ကျနော့် လီး ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ပေါက် လေးထဲကို စေးစေးလေး ဝင်သွားတယ်။ လီးချောင်းပေါ် ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် လေး သားရေကွင်း လို ဖင်ပေါက်က လေးက ဆုပ်ညှစ်ထားတာ ခံရတယ်။ ကျနော့် မျက်လုံးတွေကို အသာ မှေးပိတ်လိုက်ပြီး လီးပေါ် က အရသာကို ပဲ ခံစားလိုက်တော့ အတွေးပုံရိပ် ထဲ မှာ ညီမလေး စန္ဒာ ရဲ့ ဖင်လုံးလေး ပုံ ပေါ် လာတယ်။ ညီမလေး က လူက ဆလင်းလေး ပေမဲ့ ခါးလေး သေး ပြီး ဖင်လုံးလေးက လုံးကျစ်ဖေါင်းဝိုင်း နေတာ။ တကယ့်ကို အတာ အိုးလေး လိုပဲလေ။ ခိုင်မြတ်သူ လို တွံတေးသဲအိုးကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ ကြည့်လို့ အရမ်းလှတဲ့ အိုးကလေးပါ။
ဖွတ်ဖတ်…ဖွတ်…ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်
အ…အ…..အီးးးးးးး
ကျနော် မျက်စေ့ ကို မှိတ်လို့ စိတ်ထဲ မှာ ညီမလေး စန္ဒာကို ပုံဖေါ် ပြီး လက်ကတော့ ခိုင်မြတ်သူ ခါးကို ဆုပ်ကိုင် လို့ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ကို ဆောင့်လိုး နေမိပါတော့ တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ပေါက် က လည်း တင်းကျပ်လွန်း၊ ကျနော့် စိတ်ကလည်း ညီမလေးကို လိုးနေတယ်လို့ တွေးမိတာကြောင့် ခနလေး နဲ့ လရည် တွေ ထွက် ပြီး တချီ ပြီးသွား ပါတော့ တယ်။
မောင်မောင်တိုး လိုးတဲ့ စံချိန်နဲ့ ဆို လရည်ထွက်တာ အရမ်းမြန်လွန်းလို့ ကိုယ့်ကိုယ် ကို တော့ နည်းနည်း ရှက်သွား မိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လည်းလေ၊ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဖင်ပေါက်ကို ပထမဆုံး လုပ်ရတာရယ်။ စိတ်ထဲက ညီမလေးကို မှန်းလိုးလိုက်မိတာကြောင့် ရယ်ကြောင့် အရမ်းမြန်သွားရတာပါ လို့ ဆင်ခြေပေး လိုက်မိ ပါတယ်။
ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ မျှော်လင့် ထားပြီးသား မို့ ထင်ပါတယ် ကျနော် ပြီးသွား လို့ လီးကို သူ့ ဖင်ပေါက် က ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ သူ့ ကိုယ်ပေါ် စောင်ဆွဲဖုံး ပြီး အိပ်လိုက်ပါတော့ တယ်။ ကျနော် ကတော့ ထပြီး ရေချိုးခန်း ကို သွား ၊ လရည်တွေ ပြည့်နေတဲ့ ကွန်ဒန်ကို လီးက ဆွဲချွတ်ပြီး အမှိုက်ပုံးထဲ လွှတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ လီးရေဆေး ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်လာခဲ့ပါတယ်။ အိပ်မောကျ နေတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ဘေး လှဲလျောင်းရင်း အိပ်လိုက်တယ်။
……….
မနက် အိပ်ယာထ တော့ အိမ်မှာ ညီမလေး စန္ဒာ ကို မျက်နှာခြင်းဆိုင် တွေ့ တော့ ကျနော့် စိတ်ထဲ မလုံ ပါ။ မျက်နှာလည်း ပူနေပါတယ်။ သူက တော့ သိလား မသိလား မသိ။ ကျနော် က မနက်စာ ကို ကမန်းကတမ်းစား ကာ ရုံးသို့ ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။
ရုံးမှာ လည်း မောင်မောင်တိုး နဲ့ တွေ့တော့ မောင်မောင်တိုး က ဘာမှ မပြောင်းလဲ ပါ။ ခါတိုင်း ရုံးမှာ တွေ့နေကြ လိုပင် ပြောဆို ဆက်ဆံ ခဲ့ ကြ သဖြင့် နဂို ပုံမှန် စိတ်ထဲ တဖြည်းဖြည်း အသားကျလာခဲ့ ပါတယ်။
ညနေဖက် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ညီမလေး မရှိတော့ ပါ။ သူ့ အိမ်မှာ လုပ်စရာရှိလို့ ပြန်သွားတယ်လို့ ခိုင်မြတ်သူ က ပြောပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ ထားက တမျိုး ဖြစ်နေတာမို့ ကျနော် တို့ ညနေစာ စားကြတော့ ကျနော် က မေးလိုက်ပါတယ်။
“မြတ် ဘာဖြစ်နေလဲ နေမကောင်းဘူးလား”
“ကောင်းပါတယ် မောင့် ကို ပြောစာ တခု ရှိတယ်”
“ပြောလေ မြတ်က လည်း မောင့်ကို စကားခံနေရသေးတယ်”
“ဦးသာဒင် ဖုံးခေါ် တယ်”
ကျနော့် ရင်ထဲ ဒိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားရတယ်။ ဒီခွေးမသား ကြီး ဘာကြံပြန်ပလဲ ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့် စိတ်ကို ကိုယ်ပြန်ထိန်းရင်းက၊
“သူက ဘာပြောချင်လို့ လည်း မြတ်၊ သူ့ ယူအက်စ်ဘီ ဒရိုက် ပြန်လိုချင်လို့ တဲ့လား”
“မဟုတ်ဘူး မောင်၊ သူက တောင်းပန်ချင်လို့ တဲ့ ၊ တညနေလောက် သူ့ အိမ် မှာ ဒင်နာ လာစားဖို့ ဖိတ်နေတယ်၊ မောင်နဲ့ မြတ်နဲ့ လာခဲ့ ပေးပါတဲ့ ”
“မြတ် က ဘယ်လို ထင်လဲ”
“မြတ်က တော့ မောင်ပြန်လာရင် ပြောပြလိုက်မယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်”
အဲလို ဆိုတော့ လည်း မိန်းမ က ဘယ်ဆိုးလို့တုန်းလို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ ဦးသာဒင် ဘာများ ပြောချင်လို့လည်း ဆိုတာ ကလည်း စဥ်းစား လိုက်ရင် ဦးနှောက် စားစရာ၊ ဒါပေမဲ့ တဖက်က တွေးလိုက်ပြန်ရင်လည်း သူ့မိန်းမ မဆုံးခင် ကတည်းက ခင်ခဲ့ကြတဲ့ အိမ်နီးနားချင်းတွေ၊ နောက် မိန်းမ ဆုံးသွားတော့ သူ့ ကို သနားပြီး ပေါင်းလာ ခဲ့ကြတာ၊ သူ့ မှာ လည်း ဒီရပ်ကွက်ထဲ ကျနော်တို့ ကလွဲ ရင် တခြားခင်တဲ့သူတွေ မရှိဘူး။ နောက် သူ့ မှာ ဆွေမျိုးသားခြင်း တွေ လည်း ရှိပုံ မရဘူး။ အခုလို ကျနော်တို့ နဲ့ အဆက်သွယ် ပြတ်သွားပြီးတဲ့ အချိန် မှာ သူ့ အနေနဲ့ ပေါင်းရမဲ့ သူ မရှိတော့ ဘူးထင်တယ်။ အခု နေ ပြန်တွေးလိုက်ရင် မြတ်က လည်း ကျနော့် ကပ်ကိုး သဘော ကို သိနေပြီ၊ ကျနော့် ကိုသာ ပေါ်တင် ပြော၊ ကျနော် က တမင် ရှောင်ပေးပြီး ဂွင်ထည့် ပေးတယ် ဆိုတာ မောင်မောင်တိုး နဲ့ သက်သေ ပြပြီးပြီလေ။ အရင် ကလို ကျနော့် နောက်ကွယ်မှာ လုပ်တာမျိုး ကျနော် မကြိုက်ဘူး ဆိုတာလည်း သူသိနေပြီး မဟုတ်လား။
“မြတ်က ရော သွားချင်လား”
“မောင့် သဘောပါ”
“တကယ်လို့ မောင်က မသွားဘူးဆိုရင်ရော”
“ဦးသာဒင်က သနားတော့ သနားစရာပါမောင်၊ သူမှာက ဆွေမျိုးသားချင်း မရှိရှာဘူးလေ”
ခိုင်မြတ်သူ ကြည့်ရတာ သွားချင်နေတဲ့ ပုံ မို့ ကျနော်က၊
“အင်းလေ သွားကြတာပေါ့၊ အခြေအနေ ကြည့်တာပေါ့။ သူ အရင် ကလို အနိုင်ကျင့် မယ့် သဘော မရှိရင်တော့ မိတ်ဆွေ အဖြစ် ပြန်ဆက်ဆံ ကြတာပေါ့”
………………
အဲလို နဲ့ ကျနော်တို့ လင်မယား နှစ်ယောက် ဦးသာဒင် အိမ် ကို သူဖိတ်ထားတဲ့ ညနေဖက် သွားဖြစ်ကြတယ်။ အဲဒီနေ့ က လည်း ညီမလေး က အိမ်ရောက်လာတော့ သူက တူလေး ကို သူထိန်းပေး ထားမယ် ဆိုပြီး အိမ် မှာ စောင့် ပေးနေခဲ့တယ်။ ဦးသာဒင် က ထမင်းစားပွဲမှာ ထမင်းဟင်း အစုံ စီစဥ်ထားပါတယ်။ တကယ်တော့ သူ က မချက်ပြုတ် နိုင်ပါဘူး။ နာမည်ကြီး မြန်မာ ထမင်းဆိုတခု က အော်ဒါ မှာပြီး တော့ ပြင်ဆင်ထားတာပါ။ ဒါကြောင့် လည်း ဟင်းအမယ် တွေ စုံ ပြီး စားလို့လည်း အရမ်းကောင်းပါတယ်။ ထမင်းစားပွဲမှာ ဦးသာဒင် က သူ အရင်က ပြောဆိုခဲ့တာတွေ အကုန်လုံးကို တောင်းပန်ပြီး။ သူ့ မှာ ခင်ရာမင်ရာ ဆွေမျိုးလို ပေါင်းသင်း ဆက်ဆံ ခဲ့တာ ကျနော်တို့ မိသားစု ပဲ ရှိတာဆိုတော့ သူ့ အနေနဲ့ အဲဒီ ခင်မင်မှု ကို သူ့သက်ဆုံးတိုင် ပေါင်းသင်း သွားဖို့ ပဲ ရည်ရွယ်ကြောင်း ၊ ပြီးခဲ့ တဲ့ အချိန်ပိုင်းတွေတုန်းက သူ့ မှာ ခေါ်မဲ့ ပြောမဲ့ သူ မရှိလို့ အထီးကျန်ပြီး ဒီပရက်ရှင်း တောင် ဝင်ခဲ့ရကြောင်း စသဖြင့် ပြောဆိုတာမို့ ၊ ကျနော် တို့ အလွန်စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး သနားသွားမိပါတယ်။ အရင် တုန်းက အတိုင်း ပုံမှန် ခင်ခင်မင်မင် ပြန်လည်း ပေါင်းသင်း ဆက်ဆံ ကြဖို့ ကို ကျနော်တို့ ကိုယ်တိုင်လည်း လိုလားပါကြောင်း ပြော ပြီးတော့ မှ၊ ပျော်ပျော် ပါးပါး စားသောက် ဖြစ်ခဲ့ ကြပါတယ်။
ဦးသာဒင် ကတော့ အရင်တုန်းက ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ ကြသလို ပုံမှန် မျက်နှာထားနဲ့ ပြောနိုင် ဆိုနိုင် ရီမော နိုင်ပေမဲ့၊ ကျနော် ကတော့ ကိုယ့် မျက်နှာကို အတတ် နိုင်ဆုံး ပုံမှန် ဖြစ်အောင် မနည်း ကြိုးစား နေရပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ ပိုဆိုးတယ်။ ဦးသာဒင် ကို လုံးဝ မျက်နှာချင်း မဆိုင် ပဲ မျက်လုံးက ထမင်းပုဂံ ဖြစ်ဖြစ် ကြမ်း ဖြစ်ဖြစ် နံရံ တနေရာရာ ကို ပဲ ဖြစ်ဖြစ် စိုက်ကြည့် နေပါတယ်။
စားကြ သောက်ကြ ပြီးတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ပုဂံခွက်ယောက်တွေ သူဆေးပေး မယ်ဆိုပြီး ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကို ဧည့်ခန်း ထဲ မှာ ထိုင်ခိုင်း ထားပြီး မီးဖိုထဲ မှာ ပုဂံ ခွက်ယောက်တွေကို ဆေးကြော သိမ်းဆည်း နေပါတယ်။
ဦးသာဒင် က ကျနော် နဲ့ နှစ်ယောက်ထည်း ရှိတော့ မှ တိုးတိုးလေး စကား စပြောပါတယ်။
“မောင်ဟိန်းဇော်ထူး ကို ဦး ပွင်ပွင့်လင်းလင်း ပဲ ပြောတော့ မယ်ကွာ”
ကျနော့် ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ မျက်နှာမပျက် အောင် အသာထိန်းရင်း။
“ဟုတ်ကဲ့ ပြောပါဦး”
“ဒီလိုကွာ ဦးတို့ အရင်က ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စ တွေ အားလုံးကို ဦးဘက်က လည်း တောင်းပန်ပါတယ်။ တကယ်တော့ ဦးက လောဘ တက်သွားခဲ့ရတာပါ။ တကယ်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က မောင်ဟိန်းဇော်ထူး ရဲ့ တရားဝင် မိန်းမ ဖြစ်ပြီးတော့ မောင်ဟိန်းဇော်ထူး ကိုလည်း တကယ်ချစ်ရှာတာပါ။ မောင်ဟိန်းဇော်ထူး ရဲ့ ကပ်ကိုးဆန္ဒ ကိုလည်း သူက ဖြည့်ပေးတာ ဆိုတော့ မောင်ဟိန်းဇော်ထူး ကို တကယ်ချစ်ရှာတာပါ”
“အင်း ဒါက..”
“ခနလေး ဦး ဆုံးအောင် ပြောပါရစေဦး၊ အဲလို သူက မောင်ဟိန်းဇော်ထူး ရဲ ဆန္ဒ ဖြည့် ပေးရှာတာကို ဦးက အထင်လွဲပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို အထင်ကြီးစိတ်ဝင် ပြီး အတ္တလွန်ကဲ လို့ ဦး အမှား တွေ ကျူးလွန်ခဲ့ ရတာပါ၊ အခု ဦး နှောင်တ ရပါပြီ၊ နောင် တခါ အဲလို မဖြစ်စေရပါဘူးလို့ ဦး မောင်ဟိန်းဇော်ထူး ကို ဂတိပေးပါတယ်။ ဦး မောင်ဟိန်းဇော်ထူး ရဲ့ ကပ်ကိုး ဖီးလ် ကို ဖြည့်ဆည်း ပေးပါရစေကွာ”
“အာ..ဟို..”
ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာ အတွေးတွေက အကုန်ရောက်ရက် ခတ်နေပြီ။ ဦးသာဒင် ကြီး ခိုင်မြတ်သူ ကို အသေလိုးထားတဲ့ ဗီဒီယို မြင်ကွင်း တွေက ခေါင်းထဲ အစီအရီ ပေါ် လာပြီး ကျနော့် လီးက တောင် တက်လာခဲ့သည်။
“မောင်ဟိန်းဇော်ထူး လည်း ဆန္ဒပြည့်၊ ဦးလည်း အထီးကျန်ဘဝ ကနေလွတ်၊ ခိုင်မြတ်သူ လည်း ပျော်ရွှင် အားလုံးကောင်းဖို့ ပါကွာ”
ကျနော် ခေါင်း ညိမ့် ပြပြီး သဘောတူ လိုက်မည်ကြံ ပြီးမှ သတိရလိုက်သည်။ သူနှင့် အခု အချိန် သဘောတူညီချက် တော့ ယူရမည် ဟု။
“ဒီမှာ ဦး ကျနော်လည်း ဦးကို သနားလို့ ခွင့် ပေးချင်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော် တို့ သဘောတူညီချက် တွေတော့ ထားမှ အဆင်ပြေမယ်”
“ပြောပါ မောင်ဟိန်းဇော်ထူး ပြောတာ ဦးလိုက်နာ ပါ့မယ်”
“အင်း ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့်ကို ဘယ်တော့ မှ ကြည့်ခွင့် မပေးဘူး။ ဦးသာဒင် ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ လုပ်ရင် ကျနော့် ကို သူမသိပဲ ချောင်းကြည့်လို့ ရအောင် ခွင်လုပ်ပေးရမယ်”
“အဲဒါ သဘောတူပါတယ်”
“နောက်တခု က အဲလို ကျနော် ချောင်းကြည့်နေတာကို လည်းသူ့ကို ပေးမသိရဘူး။ သူ့ကို လည်း အနိုင်မကျင့် ရဘူး”
“အားလုံး ဦးသဘောတူပါတယ်ကွာ”
“နောက် လိုအပ်ရင် လည်း ကျနော် ထပ်ပြောမယ်”
“ရတယ်လေ၊ မောင်ဟိန်းဇော်ထူး၊ အခုဦးကို ခွင့်ပေးပါလား”
“ဗျာ”
“အခုလေ၊ ဦး ခိုင်မြတ်သူ ကို အရမ်းလွမ်းနေလို့ အခုပဲ အတူနေချင်တယ်ကွာ၊ မောင်ဟိန်ဇော်ထူး ကိစ္စ ရှိလို့ ဆိုပြီး အိမ်ပြန်သွားပေးပါလား၊ ခိုင်မြတ်သူကို နောက်မှ ဦးပြန်လွှတ်လိုက်မယ်လေ”
“ကျနော်က ဘယ်လို ချောင်းရမှာလဲ”
“ဒီလိုလုပ်၊ ဦး အိမ်နောက်ဖေး တံခါးကို ဂလန့် ဖွင့်ထားပေးမယ်၊ အိမ်ပြန်သွားပြီး၊ နာရီဝက်လောက် နေတော့ ပြန်လာပြီး အိမ်နောက်ဖက် က နေ ဝင်လာခဲ့၊ ဦးအိပ်ခန်း နဲ့ ကပ်ရက် မှာ စတိုခန်းလေး ရှိတယ်၊ မောင်ဟိန်းဇော်ထူး အဲဒီထဲက နေ ချောင်းလို့ ရတယ်”
“ဟုတ် ကျနော် မြတ်ကို နူတ်ဆက်လိုက်ဦးမယ်”
“နူတ်ဆက်မနေနဲ့ အိမ်က ညီမလေး လှမ်းခေါ် လို့ အရင် ပြန်သွားနှင့်တယ်လို့ ဦးပြောလိုက်မယ်၊ အိုကေ”
အခန်း ၅၀။
ကျနော် ဦးသာဒင် အိမ်က ထွက်လာ ပြီးတော့ ငါများ မှားသွားပလား မသိဘူး လို့ စိတ်ထဲ ဖြစ်မိတယ်။ တော်ကြာ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ကို ကျနော် ကြိုတင် အသိမပေးပဲ အဲလို လုပ်တာကို စိတ်ဆိုး ပြီး ပြဿနာ ရှာနေရင် ဒုက္ခပဲ လို့ တွေးမိတယ်။ ဦးသာဒင် သူ့ကို ဘယ်လို ပြောပြီး စည်းရုံး လေမလဲ ဆိုတာ သိချင်လာတာနဲ့ အိမ် ဆီကို မသွား တော့ဘဲ နဲ့ ၊ ဦးသာဒင် အိမ် နောက်ဖေး ဘက်ကို လှည့် သွားခဲ့ပါတယ်။ နောက်ဖေး မီးဖိုခန်းက မီးလင်း နေပြီး ခိုင်မြတ်သူ က သိမ်းဆည်း သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေတုံး ဆိုတာ သိလို့ ပြတွင်းပေါက် ကနေမမြင်နိုင် အောင် ခါးကို ကုံးပြီး နံရံနားကို ကပ်လိုက်ပါတယ်။
အိမ်နောက်ဖက် ပြတင်းပေါက် မှန်တံခါးကနေ ခိုင်မြတ်သူ ပုဂံ တွေ ဆေးနေတာ တွေ့နေရတယ်။ အဲဒီ ပြတင်းပေါက် နားကို ကပ်သွားတော့ ပြတင်းပေါက် ဘောင်နား ကနေ ကပ်ကြည့်လိုက်တယ်။ အပြင်ဘက်မှာ မှောင်နေပြီးတော့ အိမ်ထဲက မီးဖွင့်ထားတာမို့ အပြင်က နေ အတွင်းကို ကောင်းကောင်းကြီး မြင်ရပေမဲ့ အတွင်းက နေ အပြင်ကို မြင်ရဖို့ ကတော့ သိပ်မလွယ်လှဘူး။
ကျနော် ပြတင်းပေါက် ထောင့်လေးက နေ အထဲကို ကြည့်နေတုန်း ခိုင်မြတ်သူ နောက်ကျော မှာ ဦးသာဒင် ကြီး ကပ်ရက် ရုတ်တရက် ပေါ်လာတယ်။
“အို့ အူးဒင် ဘာ..ဘာ လုပ်တာလဲ ၊ မောင်ရော”
ကျနော် ကြည့်နေတဲ့ နေရာက ပြတင်းပေါက် နဲ့ ကပ်နေတာရယ်။ အိမ်က ပျဥ်ထောင်ကာ ဆိုတော့ အထဲက အသံကို ကြားနေရတယ်။
“ဟိန်းဇော်ထူး မရှိတော့ ပါဘူး ကွ၊ သူ့ အိမ်က ညီမလေး ခေါ်လို့ တဲ့ သား များ တခုခု ဖြစ်လား ဆိုပြီး အမြန်ထွက်သွား လေရဲ့၊ မြတ် ကို အေးဆေး မှ လိုက်လာပါတဲ့ ပြောသွား တယ်”
“အား ..အူးးး ဒင်..အို့ မ..မ..လုပ်နဲ့လေ..”
ခိုင်မြတ်သူ ဆီက အသံကြောင့် အရဲစွန့် ပြီး အထဲကို မြင်အောင် ချောင်းလိုက်မိတယ်။ ဦးသာဒင် က ခိုင်မြတ်သူ အနောက် မှာ ကပ်လျှက် ရပ်လို့၊ သူ့ လက်တဖက်က ခိုင်မြတ်သူ နို့ တွေကို အင်္ကျီ ပေါ်က နေ အုပ်ကိုင်ထားပြီး နောက်လက်တဖက်က ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်ကို သူ့ ဂါဝန်ပေါ် ကနေအုပ်ကိုင် ထားတယ်၊ အနောက်က နေ ကပ်ရပ် နေတာ ဆိုတော့ သူ့ စံချိန်လွန် လီးကြီးက ခိုင်မြတ်သူ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကြား မှာ ထောက်နေမှာ ပဲ ဆိုတာ တွေးကြည့်လို့ ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ရုန်းဖို့ ကြိုးစား ပေမဲ့ ပင်ကူအိမ်မှာ ငြိနေတဲ့ ပိုးကောင်လေး လို ဖြစ်နေရှာတယ်။ ဦးသာဒင် ရဲ့ လျှာကြီးက လည်း ခိုင်မြတ်သူ လည်တိုင်လေး ကို လျှက်နေတယ်။
အဲလို ရှိသမျှ ခွင်တွေ ကာမခလုပ်တွေ အကုန်ကိုင်ထား မှ တော့ ၊ ခိုင်မြတ်သူ တစ်ယောက် ဘယ်ခံနိုင် တော့ မှာလဲ၊ ဦးသာဒင် ရင်ခွင်ကို နောက်မှီ ပြီး မျက်လုံး မှေး ကျသွားတာတွေ့ လိုက်ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ လည်း ပျော့ ခွေသွားရော ဦးသာဒင် က သူ့ ဖက်ကို မျက်နာချင်း ဆိုင် ဖြစ်အောင် ဆွဲလှည့် လိုက်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ အနှံ့ ကို နမ်းရှုံ့ တယ်။ နောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းတွေကို သူ့ နူတ်ခမ်းတွေနဲ့ ဖိကပ် ပြီး ကစ်ဆင် ဆွဲတော့ တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ လက်တွေက ဦးသာဒင် ရဲ့ လည်ကုတ်ကို တွဲခိုလာတယ်။ ဦးသာဒင် လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်က ခိုင်မြတ်သူ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို တဖက်တလုံး ဆီ အုပ်ကိုင်လို့ ဂါဝန်အသား ပါးပါး ပေါ် က ပဲ ဆုပ်နှယ်ပေးနေတယ်။
ခနနေတော့ ဦးသာဒင်က ခိုင်မြတ်သူကို ဖက်လျှက် ပဲ နောက်ကို ဆုတ်သွားပြီး ကုလားထိုင်တလုံး မှာ ထိုင်ချလိုက်တယ်။ သူ့ လက်တွေနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ လက်မောင်း နှစ်ဖက်ကို ဆွဲချလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်လျှက် ကျ သွားခဲ့တယ်။ ဦးသာဒင်က သူ့ ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်တော့ မာတောင် တောင့်တင်းနေတဲ့ သူ့ လီးတုတ်ခိုင်ခိုင်ကြီး က ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ ရှေ့တည့်တည့် မှာ အလံတိုင် ကြီးအလား လှုပ်ခါ ရမ်းနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က အဲဒီ လီးကြီးကို ဘယ်လောက်တောင်များ အောင်းမေ့လွမ်း ဆွတ်နေသလဲ မသိဘူး။ သူ့ နူတ်ခမ်း လွှာ ကို ဖွင့်ဟ ပြီး အငမ်းမရကို စုပ်တော့ တာပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် လီးကြီးကို အားရပါးရ ငုံ့ စုပ်နေတဲ့ အချိန်မှာ တော့ ဦးသာဒင်က သူ့ လက်တွေနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆော့ ကစား နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ခေါင်းကို နှိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နဲ့ ပါးက လည်းခွက် ချိုင့် နေအောင်ကို စုပ်ပေးနေလိုက်တာ။ ဦးသာဒင် ကြီးတောင် ခေါင်းလေး မော့ ပြီး မျက်လုံး တွေ ပိတ်သွား တယ်။
ခနနေတော့ ဦးသာဒင် ကြီး မျက်လုံး ပွင့် လာပြီး ပြတင်းပေါက် ဖက်ကို လှမ်းကြည့်တယ်။ ကျနော့် ကို မမြင်နိုင်ဘူး ဆိုတာ သိပေမဲ့ အသာ နောက်ဆုတ် ပြီး ဆက်ချောင်း လိုက်တယ်။ နောက် သူက ခေါင်းငုံ့ ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ကို တခုခု ပြောတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် လီးကြီးကို သူ့ ပါးစပ်က ချွတ်လိုက်ပြီး ထရပ်လိုက်တယ်။
အံသြစရာ ကောင်းလောက် အောင်ပဲ ခိုင်မြတ်သူ က သူဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်ရှည်ကြီးကို အနားက မပြီး ခေါင်း ပေါ် က နေ ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဘေးနားက ကုလားထိုင်တခု နောက်မှီ မှာ တင်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ တကိုယ်လုံး က ဘရာနဲ့ ပင်တီ ပဲ ကျန်တော့ တယ်။ သူ့ ကိုယ်လုံးက မီးဖိုခန်းရဲ့ မီးရောင် အောက်မှာ ဖွေး ပြီး ချောမွှတ်နေတာပဲ။ ကျနော့် ပုဆိုးအောက်က မာတောင်လာတဲ့ လီးကို အသာလေး ဆုပ်ကိုင် ထားလိုက်မိတယ်။
ဦးသာဒင် က ပြုံးပြုံး လေး နဲ့ တခုခု ပြောလိုက်ပုံပဲ ၊ ကျနော့် နေရာ က နေ အသံက သဲသဲကွဲကွဲ မကြားရဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ သူ့ လက်နဲ့ သူ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်တယ် နောက်တော့ ပင်တီ။ အခုတော့ ကျနော့် မိန်းမ တစ်ယောက် ကျနော်တို့ အိမ်နီးချင်း အဖိုးကြီး ရဲ့ မီးဖိုခန်းထဲ မှာ ၊ မိမွေးတိုင် ဖမွေးတိုင်း ၊ အဝတ်အစား မပါ ကိုယ်လုံး တီး နဲ့ ၊ မတ်တတ်ရပ်လို့၊ သူ့ကို ရှေ့တည့်တည့် ကနေ မျက်လုံး အရသာခံ ကြည့်နေတာက တော့ ဦးသာဒင် ပေါ့။ ဦးသာဒင် က လက်ဟန်ခြေဟန်နဲ့ ပြလိုက်လို့ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ကို ကျောပေး တပတ်လှည့် လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားလို့ ကျနော်လည်း မျက်နှာကို တတ်နိုင်သလောက် ချူံ ဘုတ် အမှောင် ကြားထဲ နောက်ဆုတ် လိုက်ပေမဲ့ သူတို့ ကို မြင်နေရအောင် တော့ ချောင်းနေလိုက်တယ်။
ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ဖင်ကြီးကို ကုံးလို့ ဦးသာဒင် ရဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးပေါ် ကို ထိုင်ချ ဖို့ လုပ်နေတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက လည်း ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်လျှက် နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ခါးလေးကို ထိန်းလို့ ဖြည်းဖြည်း ချင်း သူ့ အပေါ် ထိုင်ချ စေတယ်။
ကျနော့် နေရာက နေဆို လီးကြီး ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွားတာကို အရိပ်ကျနေလို့ မမြင်ရပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာလေး ရမက်သွေး ကြွပြီး ရဲနေတာရယ်၊ မဲ့တဲ့တဲ့ လေး ဖြစ်သွားပြီး ပါးစပ် ဟ သွားတာ ရယ်က လီးကြီး ဝင်သွားပြီ ဆိုတာ သိသာ နေတယ်။ ကျနော့် လက်က ပုဆိုးကို လှန်တင်ပြီး လီးကို တိုက်ရိုက် ကိုင်ထု နေမိပြီ။ ခိုင်မြတ်သူ တစ်ယောက် ဟာ မယုံကြည်နိုင် လောက်အောင်ကို ပဲ လွယ်လွယ်လေး နဲ့ ဦးသာဒင် လက်ထဲ ပြန်ပါ သွားတာကို ကြည့်မိနေရင်း က လီးက တဆတ်ဆတ်တုံ လာခဲ့ ရတယ်။
ခိုင်မြတ်သူ က ပေါင်နှစ်လုံး ကို ကားပြီး ဦးသာဒင် လီးကြီးပေါ် ထိုင်ထ လုပ်နေတာကြောင့် တချက်တချက် မီးရောင် နဲ့ လီးကြီး ဝင်ထွက်တာ မြင်ရလိုက် အရိပ်နဲ့ကွယ်သွားလိုက် ဖြစ်နေတယ်။ အဲလို ထိုင်ထ လုပ်နေလို့ လှုပ်ခါ နေတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ဦးသာဒင်က အနောက်က နေဖက် အုပ်ကိုင်ပြီး အားရပါးရ ကို ဆုပ်နှယ်နေတာ။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ အနေအထားက အရမ်းကို အားပါးတရ ဖီးခံနေပုံ ပဲ၊ ကျနော် သူ့ ကို လိုးနေချိန်မှာ မတွေ့ ရတဲ့ မျက်နှာ အနေအထားပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်လုံးကို မှေးလို့ နူတ်ခမ်းထူထူ က ဟပြဲ နေပြီး တအင်းအင်း နဲ့ ဦးသာဒင် ပေါ် ဆောင့် ထိုင်လိုးနေတာ ကြည့်ရင်း ကျနော့် လီးတန်ကြီး တခု လုံး ဖောင်းကား တက်လာတယ်။ လက်နဲ့ အတင်းဆုပ် ပြီး ထု နေမိတာ မကြာဘူး လရည်တွေ က အိမ်နံရံ ကို ပန်းပြီး တဖြွတ်ဖြွတ်ထွက် ကျကုန်တော့ တယ်။
မီးဖို ခန်းထဲ က လိုးပွဲက တော့ မပြီးသေးဘူး။ လရည်တွေ အကုန်ညှစ်ထုတ် ပြီးတော့ ကျနော့် ခေါင်းတောင် မူးနောက်နောက် ဖြစ်သွားတယ်။
လရည်တွေ လည်း ထွက်ပြီး တချီ ပြီးသွားတော့ ကျနော် နည်းနည်း စိတ်ပြန်လည်လာတယ်။ ငါများ ခိုင်မြတ်သူ ကို ချန်ထားခဲ့လိုက်တာ မှားသွား ပလား၊ ဒါပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ အနေအထားက တော့ ကျနော့် ကို စိတ်ဆိုး မဲ့ပုံ လုံးဝ မရှိ ကျေနပ် အားရနေပုံပဲ၊ အခု တော့ ကျနော့် မှာ အိမ်နောက်ဖေး အပြင်ဘက်က နေ ကိုယ့် မယားကို တခြားသူ လိုးတာ ချောင်းကြည့်နေရပြီ။ မိုးလည်း ချူပ်လာလို့ နည်းနည်းလည်း အေးလာမှ အိမ်က သား ကို သတိရတယ်။ ညီမလေး လည်း ကျနော်တို့ ပြန်မလာလို့ သားကို ထိန်းရင်း လည်ပင်းရှည်နေမလားမသိဘူး။
အခု ကတော့ လောလောဆယ် ဦးသာဒင် က ကျနော့် မိန်းမကို မီးဖို ခန်းထဲ လိုးနေတာ ဆိုတော့ အိမ်ထဲ လည်း ခိုးဝင်လို့ ရမှာ မဟုတ်သေး။ အိမ်ခနပြန် ပြီး သားကို တချက်ကြည့်မယ်။ ညီမလေးကို လည်း စိတ်မပူအောင် ကြည့်ကျက် ပြောပြီး မှ ပြန်လာချောင်း တော့ မယ်ဆိုပြီး အိမ်ဖက်ကို ပြန်လျှောက်လာခဲ့ လိုက်တယ်။
အိမ်ရောက်တော့ သားလေး အိပ်ပျော် နေရင် နိုးသွား မှာ စိုးတာနဲ့ အိမ်တံခါး ကို အသာ အသံမမြည်အောင် သော့ ဖြည်းဖြည်း ဖွင့် ပြီးမှ ပြန်ပိတ် ပြီး ကျနော်တို့ အခန်းရှိရာကို ဝင်လာလိုက်တယ်။
“ဟိုက်”
ကျနော် တို့ အိပ်ခန်းထဲ မှာ သားလေး က ကလေးပုခက်ကုတင် လေး ထဲ အိပ်ပျော် နေပြီး ကျနော်တို့ လင်မယား ကုတင်ပေါ် မှာတော့ ညီမလေး စန္ဒာ အိပ်ပျော် နေတယ်။ သားလေး နိုးမှာ စိုးလို့ ကျနော်က ခြေဖျား ထောက် လျှောက်လာတာ ရယ် သူက တံခါးဝကို ကျောပေး အိပ်နေတာ ဆိုတော့ ညီမလေး က မနိုးဘူး။ သူက လည်း ညဝတ်ဂါဝန်ရှည် ဝတ်ထားပြီး အိပ်ပျော် နေတာ၊ ဂါဝန်က နဂိုကတည်းက ပေါင်လည်လောက်ပဲ ရှည်တဲ့ ဟာ၊ အခုတော့ ပေါင်ရင်းနားထိ လန်တက်နေတယ်။ ညီမလေး ပေါင်လုံးလေး တွေက ခိုင်မြတ်သူ လို လုံးဖွင့် တုတ်ခိုင် တာ မဟုတ်ပေမဲ့ ပြည့်ပြည့်လေး နဲ့ ချောမွတ်နေတယ်။ ကြည့်လို့ ကောင်းတဲ့ ပေါင်တန် စင်းစင်းလေး ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဖင်လုံးကျတော့ ဝိုင်းစက်ကျစ်လစ်နေတာ။ မနေ့ည က ခိုင်မြတ်သူ ကို ဖင်လိုးတော့ ကျနော့် စိတ်ကူး ထဲမှန်းမိတဲ့ အိုးကလေး ပေါ့။ ကျနော့် လီးက မာတောင် လာတယ်။
ကျနော် ကုတင်နား ရောက်သွားတဲ့ အထိ ညီမလေး က တုတ်တုတ် မှ မလှုပ်တော့ ကျနော် ကုတင်နား ကြမ်းပြင်မှာ ဆောင့်ကြောင့်လေး ထိုင်လိုက်တယ်။ ညီမလေး ပေါင်ခွဆုံ နဲ့ ကျနော့် မျက်နှာက တန်း နေတယ်။ ညီမလေး ပေါင်တန်လေး နား ကျနော့် နှာခေါင်း ကပ် ပြီး အသာရူကြည့်လိုက်တယ်။ ညီမလေး ရဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့ လေး နဲ့ ချွေး နံ့ လေး က ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ မတူ ကွဲပြားတယ် ဆိုတာ သတိထားမိတယ်။ ကျနော့် လက်က အလိုလို ညီမလေး ရဲ့ ညဝတ်ဂါဝန်လေးကို ဖြည်းဖြည်းလေး တင်ပါး ပေါ် လှန်တင်လိုက်တယ်။ ညီမလေး ရဲ့ ဖင်လုံး လေး နှစ်လုံး ကြား မှာ အနက်ရောက် ဖင်ကြားညှပ် အတွင်းခံလေး ဝတ်ထားတယ်။ စောက်ဖုတ်နေရာလေး က ဖေါင်းဖေါင်းလေး မြင်နေရတယ်။ ညီမလေး ရဲ့ တင်ပါး သား တွေနဲ့ မထိအောင် မျက်နှာကို ဖင်အကွဲကြောင်းနား ကပ်လို့ စောက်ဖုတ်နံ့ လေး ရူလိုက်မိတယ်။ ကျနော့် လီးက မတရား တောင်လာတယ်။ အင်းစက် ဆိုတဲ့ ဖီးလ် က ကျနော့် တဏှာသွေး တွေကို ပိုဆူစေတယ် ထင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ငယ်ငယ်ကတည်းက အရမ်းချစ် ပြီး ကိုယ်ပဲ စောင့်ရှောက် လာခဲ့ ရတဲ့ ညီမလေး မို့ တခုခု လုပ်ရမှာ မဝံ့ရဲ ဘူး ဖြစ်နေတယ်။ သူ့ ကို ကာကွယ် စောင့် ရှောက် ပေးနေကြ လူက သူမကြိုက်တာကို လုပ်မိလို့ ညီမလေး စိတ်ဆင်းရဲ မှာ မုန်းသွားမှာ ကို စိုးနေမိတယ်။
နောက် ဦးသာဒင် အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့ တဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ကို သတိရလာပြီး အသာ ပြန်ထလိုက်တယ်။ အိပ်ခန်းထဲက ခြေဖျားထောက် ထွက်လာခဲ့ပြီး အိမ်ရှေ့ တံခါးမ ကိုလည်း အပြင်က ပဲ သော့ခတ် လို့ ဦးသာဒင် အိမ်ဖက် လျှောက်လာခဲံလိုက်တယ်။
ဦးသာဒင် နောက်ဖေး ဘက်ရောက်တော့ မီးဖိုခန်းထဲ မီးလင်း နေတုန်း ပဲ ၊ ဒါပေမဲ့ ဦးသာဒင် နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ ကို မတွေ့ ရတော့ ဘူး။ နောက်ဖေး မှန်ပြတင်းပေါက် ကနေ အထဲ ကို အတော်ကြာကြာ လေး ကြည့်နေပြီး ဘယ်သူ မှ မရှိတာ သေခြာတော့ မှ ပဲ နောက်ဖေးထွက်တဲ့ တံခါးကို အသာ ဆွဲကြည့်လိုက်တယ်။ တံခါးက အထဲက ဂလန့် မထိုးထားတော့ ပွင့်လာတယ်။ ဖြည်းဖြည်း ချင်း အသံ တိုးနိုင်သမျှ တိုးအောင် ဖွင့် ပြီး အထဲကနေလည်း ဖြည်းဖြည်း လေး ပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မှ ခြေဖျားထောက်လို့ ဦးသာဒင် ပြောထားတဲ့ စတိုခန်းလေးထဲ ဝင်လိုက်တယ်။ စတိုခန်းလေး ထဲ မှာ မီးမရှိတော့ မှောင်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဦးသာဒင် အိပ်ခန်းက တိုးဝင်လာတဲ့ မီးရောင်တွေက သုံးလေး နေရာလောက် ဆိုတော့ မျက်စေ့ ကျင့် သား ရသွား တာနဲ့ ကောင်းကောင်း မြင်နိုင်တယ်။ ချောင်းရမဲ့ အပေါက် တွေက လည်း ရှာစရာ မလိုတော့ ဘူး ၊ အလင်းရောင် ဝင်လာတဲ့ အပေါက် တွေက နေ ကြည့်ရုံပဲ။
ကျနော် အိမ်ထဲကို လျှောက်ဝင် လာကတည်းက ကြမ်းခင်း မှာ သိမ့်ကနဲ သိမ့် ကနဲ ဖြစ်နေတာ ခြေဖဝါး မှာ ခံစား နေရ ပေမဲ့ လည်း ၊ စတိုခန်းထဲ ဝင်လိုက်တော့ မှ အသက်ရူသံ ပြင်းပြင်းတွေနဲ့ ငြီးငြူသံ တအင်းအင်း တွေက အဲဒီ ကြမ်းတုံ တာနဲ့ တိုင်ပင်ကိုက် နေတာ တွေ့ရတယ်။ သူတို့ လိုးနေကြတယ် ဆိုတာ သိလိုက်ရလို့ ကမန်းကတန်းပဲ နီးတဲ့ အပေါက်က နေ ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။
ခိုင်မြတ်သူ က ကုတင်စောင်းကို ဖင်ပေးပြီး ကန့်လန့် ဖြတ် ပက်လက် အနေအထား။ ဦးသာဒင် က ကုတင် ဘေးမှာ ရပ်လို့ ၊ ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို သူ့ လက်နှစ်ဖက် နဲ့ တွန်းပြစ်ထားလို့ ၊ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဖင်ကြီး နဲ့ အဖုတ်ကြီးက ကြွတက်နေတယ်။ ဦးသာဒင် ရဲ့ လီးညိုညို တုတ်တုတ် ကြီးက ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲကို ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်နဲ့ လိုးနေတာ၊ မီးရောင် အောက်မှာ ခိုင်မြတ်သူ စောက်ရည်တွေ နဲ့ ရွှဲ နေတာမို့ အရောက် လဲ့ နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်ပြီး လက်နှစ်ဖက်က မွေ့ယာခင်းကို ဆုပ်ကိုင် ထားတယ်။
ဦးသာဒင် ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက အားကောင်းမောင်းသန် ပန်းပဲ သမား တယောက် ဆယ်ပေါင်တူ နဲ့ ထု နေသလို တဒုန်းဒုန်း။ ကုတင်က တကျွိကျွိ၊ ပေါင်ခြံ ချင်း ရိုက်မိသံက တဖန်းဖန်း။ ပုဆိုးအောက်က မာတောင် လာတဲ့ လီးကို လက်တဖက် နဲ့ ဆုပ်ကိုင်မိတယ်။
“ဖတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဗျိ..ဘွတ် စွတ်”
“အ..အ…အိ….အိ……အီးးးးးး”
“နင် ငါ့ ဒီလီးကြီးကို လွှမ်းနေတာ မဟုတ်လား ကောင်မဟင်”
“ဟုတ်..ဟုတ်..အ..အ…”
“ငါလည်း နင့် စောက်ဖုတ်ကို သတိရနေတာ၊ ဒီည တော့ အပီလိုးပြစ်မယ်၊ အိမ်ပြန်မနေနဲ့တော့”
“ဖွတ်..ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..”
“ဟင့်..အအင်းး နိုးးးး အီးးးးးအိုးးးး”
