ကျွန်ုပ်၏ဘဝမှတ်တိုင်များ (အခန်း ၁၁)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
“အာ မကြီးရယ် အဖုတ်ထဲ လီးထည့်ပြီးတာတော့မှန်တာပေါ့
ဒါပေမယ့် အယုအယ အပွတ်အသပ် အစုပ်အမှုတ်လေးတွေပါမှ
မြိုင်မှာလေဗျာ အိမ်ထောင်ရေးသာယာမှုဆိုတာ ကလေးရှိတာနဲ့တင်
မရဘူးဗျ အောက်ကနေ ပက်လက်ကြီး အသေကောင်လိုမနေဘဲ
တုန့်ပြန့်မှုလေးတွေရှိတော့ ပိုအဆင်ပြေတာပေါ့”
“ဟာ မောင်လေး နင်ပြောတာနဲ့ ငါကအသေကောင်ဖြစ်ပြီ မသိဘူးလေဟာ ငါကတော့ သူလုပ်ချင်တိုင်း အိပ်ပြီးထဘီလှန်ပေး
လိုက်တာပဲ သူလုပ်ချင်သလောက်လုပ်ပြီး ကြေနပ်သွားရင်
ငါ ဆေးကြောပြီး အိပ်လိုက်တာပဲ”
“ဟင်းးးး မထူးပါဘူးဗျာ ကျနော်ပဲ မကြီးကို ချစ်နည်းအဖုံဖုံ အစုံစုံကို ကိုယ်ဖိရင်ဖိသင်ပေးပါ့မယ် ခု အမှတ်စဥ် တစ် က
နှုတ်ခမ်းစုပ်တာက စမယ်”
“အယ် သူများတံတွေးတွေ ပါးစပ်ထဲဝင်တာကြီး ရွံစရာကြီး
ကိုဝင်းကျော်နှစ်ခါလား အတင်းနမ်းတယ် ငါမကြိုက်လို့ နောက်ပိုင်း
သူမနမ်းတော့တာ”
“မကြီးကလည်း ဒါရွံစရာမှမဟုတ်တာ ကျနော်ဆို စောက်ရည်တောင်သောက်တာ”
“နင့်ကိုတော့ယုံပါတယ် ညစ်ပတ်ကောင်လေး ဘုန်းနိမ့်ချင်လို့”
“ဘယ်သူပြောလဲ ဘုန်းနိမ့်မယ်လို့ ခု ကျနော် ဘုန်းမနိမ့်သေးလို့
မွှေချင်တိုင်း မွှေနေခဲ့တာ ဒီအသက်ဒီအရွယ်အထိလေဗျာ ကဲပါ
စကားမပြောဘဲ အလုပ်နဲ့သက်သေပြမယ် နှုတ်ခမ်းခြင်းစုပ် လျှာခြင်းကစားတာက ရွံစရာမှမဟုတ်တာ နမ်းလိုက်ရင်စိတ်တွေ
ကြွလာတာ”
“ငါတော့ အဲ့လိုကြီးနမ်းတဲ့အခါ ရင်တွေတုန်တုန်သွားတာ”
“ရင်တုန်တာခဏထား သင်ခန်းစာစမယ် ကိုဝင်းကျော် မကြီးဘက်
ပြန်လှည့်လာဖို့ ကျနော်ဆီမှာ မကြီး သင်တန်းတက်နေတယ်လို့
သဘောထားလိုက် ကျနော်ဘာလုပ်လုပ် အလိုက်သင့်သာလုပ်”
”အင်းပါ မောင်လေးရယ် မကြီးကြိုးစားပါ့မယ်”
ကျုပ် ဘေးစောင်းလေး မကြီးရွှေဥနဲ့ စကားပြောနေရာကနေ
အပေါ်ကနေမိုးပြီး နှုတ်ခမ်းထူထူလေးတွေကို ပြွတ်ခနဲ
စုပ်နမ်းလိုက်သည်။မကြီးက လင်ရှိမယားဆိုပေမယ့် ရှေးရိုးဆန်သလိုဖြစ်နေတော့ အစကနေသင်ရမယ့်အနေအထား။
တစ်ခုသာတာက အပျိုလေးတွေလို ရှက်မနေတာပဲ။ဒါပေမယ့်
ခုကိုယ်လုံးတီးနဲ့ မောင်ဝမ်းကွဲဘေးကပ်အိပ်ရင် စကားပြောနေရတာ
ဆိုတော့ နည်းနည်းတုန်နေသလိုပဲ။နှုတ်ခမ်းတွေစုပ်ရင်း စေ့နေတဲ့
သွားတွေကိုပွတ်ထိုးနေလိုက်တယ်။ မကြီးမျက်လုံးမှိတ်ကာ
တဖြည်းဖြည်း အသက်ရှူမြန်လာသလို သွားတွေလည်းမစေ့တော့လို့
လျှာခြင်းပွတ်သပ်ကစားနိုင်ပြီ။နို့ကြီးဖွေးဖွေးနှစ်လုံးကိုလည်း
ခပ်ဖွဖွညှစ်ပေးတော့ မကြီးကျောပါကော့ပေးလာကာ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်စုပ်နမ်းလာသည်။
လျှာကပါ လိုက်ပါလှုပ်ရှားလာသည်။ကျုပ်လည်း မကြီး
စိတ်ပါလာမှန်းသိတော့ နို့တွေကိုနယ်ပေးရင်း လက်တစ်ဖက်က ကိုယ်လုံးကိုလိုက်ပွတ်သပ်ပေးသည်။တဖြည်းဖြည်း လက်ကို ဗိုက်တွေ ပေါင်တွေပွတ် ဖင်ကြီးတွေကိုပါတစ်ချက်တစ်ချက်
ညှစ်ပေးလိုက်သည်။စည်းခုံမို့မို့ပေါ်က အမွှေးစုစုလေးကို
လုံးချေပေးရင်းအဖုတ်ကို.မထိတထိကိုင်ဆွပေးရင်း နှုတ်ခမ်းစုပ်ရာကနေ နို့ကိုပြောင်းစို့ပေးလိုက်ပြီး အရှိန်မြှင့်လိုက်သည်။ပေါင်နားတစ်ဝိုက်ပွတ်သပ်နေတဲ့ လက်ကိုလည်းနောက်ဆုံးပစ်မှတ်ဖြစ်တဲ့အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးဆီ ဇတ်ကနဲထိုးကိုင်ပလိုက်တော့ အိုးးဟိုးး အရည်တွေကိုစို့အီနေရော။
မြောင်းထိပ်က အစိလေးကပါထောင်နေလို့ ပွတ်ချေပေးရင်း
အဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံးကို ညှစ်နယ်ပွတ်သပ်ပေးတော့ အရည်တွေ
တစိမ့်စိမ့်ကိုထွက်လာကာ ဖင်ကြီးပါရမ်းရမ်းလာသည်။ကျုပ်လည်း
နို့စို့နေရာကနေ တဖြည်းဖြည်း အောက်ဆင်းပြီး မကြီးရွှေဥ
အဖုတ်ကြီးကို တန်းဟက်ကာ ထိုးကော်ယက်တင်တော့သည်။
အဖုတ်ပြားကြီးကို တပြတ်ပြတ်ယက်တင်ရင်း တင်းတင်းစေ့နေဆဲ
အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကိုဖြဲကြည့်တော့ အထဲမှာ နီရဲနေတယ်။
အိမ်ထောင်သက်တစ်နှစ်ကျော်အတွင်းမှာ ကိုဝင်းကျော်က မလိုးပဲ
အလှပဲကြည့်နေသလားပဲ။မကြီးရွှေဥအဖုတ်က သိပ်တောင်
အရာမယွင်းသေးဘူး။ဧကန်န မကြီးရွှေဥက ခပ်ရိုးရိုးဆိုတော့
လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနဲ့တင် ကိစ္စပြီးရလို့ထင်တယ်။
မကြီးကလည်းလိင်ကိစ္စကို ရှက်စရာတစ်ခုလိုမြင်ထားတော့ လင့်အလိုကိုသာလိုက်လျောရတာ အကြိမ်အရေအတွက် နည်းနေတာလည်းဖြစ်နိုင်တယ်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကျုပ်အတွက်ကတော့ ထီပေါက်တာပဲ။အပျိုနီးပါးရှိနေသေးတဲ့ အစ်မတစ်ဝမ်းကွဲ
အဖုတ်ကြီးကို တရားဝင်ခွင့်ပြုချက်နဲ့လိုးရတော့မှာလေ။ကျုပ် အဖုတ်ယက်နေတုန်း မကြီးရွှေဥ ဖင်ကြီးမြှောက်တက်ပြီး တဇတ်ဇတ်တုန်ကာ ပြီးဆုံးသွားတယ်။အရည်တွေထွက်လာလို့
မျိုချပလိုက်ရသေးတယ်။လိုးလို့ရနေပြီမို့ ယက်တဲ့ကိစ္စ တစ်စခန်းရပ်ကာ မကြီးရွှေဥပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ကာ လီးနဲ့ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။အရည်တွေကြား တဖတ်ဖတ်နဲ့ရိုက်ရင်း အစိကိုပါဒစ်ထိပ်နဲ့ထိအောင် ထိုးကလိလိုက်သည်။
“မောင်လေးရယ် နင်ဟာကလည်း လုပ်မှာဖြင့်လည်း လုပ်တော့လေ
ငါ ခု တင်ပြီးထားတာ စိတ်ပြန်ကြွလာပြန်ပြီ မနေတတ်တော့ဘူး ”
“ဖြည်းဖြည်းပေါ့မကြီးရ လိင်မှုကိစ္စရဲ့ သာယာမှုဆိုတာမလောရဘူး
မကြီးကို တသိမ့်သိမ့် တညိမ့်ညိမ့်နဲ့တိမ်တွေအပေါ်ခေါ်သွားအုန်းမှာ”
“လုပ်ပါတော့ဟယ် ငါ့အဖုတ်အထဲက ယားလာပြီ”
“အာ့ဆို လီးစုပ်ပေး ကျနော့်လီးက သိပ်မတောင်သေးဘူး”
“ဟင် နင့်ဟာက ပေါက်ကွဲတော့မယ့်ဟာကို မတောင်သေးဘူးလား”
“ဒါ တောင်တယ်မခေါ်သေးဘူး မာတဲ့အဆင့်ပဲရှိသေးတာ မကြီးရ စုပ်ကြည့် ”
“ဟာ ငါ မစုပ်ချင်ဘူး”
“ယောကျာ်းတွေက လီးစုပ်ခံရတာသိပ်ကြိုက်တာလေ မကြီး ကိုဝင်းကျော်ကိုလည်း စုပ်ပေးလိုက်ရင် တန်းတန်းစွဲနေမှာ လုပ်ပါ
သင်တန်းတက်နေတယ်လို့ သဘောထားလို့ ကျနော် မကြီးကို
ပြောထားတယ်လေ”
“အေးပါဟယ်”
ကျုပ် သူ့ဘေးမှာအသာလှဲအိပ်လိုက်တော့ မကြီးထထိုင်သည်။
မာနေတဲ့ကျုပ်လီးကိုကြည့်ပြီး စုပ်ဖို့မဝံ့မရဲဖြစ်နေလို့ သူ့ဂုတ်လေး
အသာဆွဲနှိမ်ကာ စုပ်ခိုင်းရသည်။
“ပါးစပ်လေးဟပြီးစုပ်ကြည့်ပါ ရွံစရာလို့မတွေးနဲ့”
“အင်း”
ကျုပ်ဒစ်ထိပ်ကိုစငုံပြီး အဲ့အတိုင်းငြိမ်နေလို့ စုပ်ပုံစုပ်နည်းသင်ပေး
ရပြန်သည်။ပျို့ပျို့နေလို့လည်း ခဏအချိန်ပေးရသေးသည်။
“ငါမလုပ်တတ်ဘူးဟာ မောင်လေး မစုပ်လို့မရဘူးလား”
“စုပ်ပါမကြီးရ စုပ်ရင်းဖြစ်လာပါလိမ့်မယ် စုပ်စုပ် ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သလောက်သွင်း လျှာကလည်း ကစားပေး”
“ဟင်းးးးးး”
သက်ပြင်းရှည်ကြီးတစ်ချက်ချကာ လီးပြန်ငုံပြီးဆက်စုပ်ပေးသည်။
ပျို့ပျို့နေသေးပေမယ့် တဖြည်းဖြည်း အဆင်ပြေလာသည်။
ကျုပ်ပြောသလိုလိုက်လုပ်နိုင်သည်။ဂွေးဥတွေပါငုံစုပ်ကာ လီးချောင်းကိုလျှာနဲ့ယက်ပေးသည်။ကျုပ်လီးလည်းတဇတ်ဇတ်
တောင်လာပြီမို့ စုပ်တာရပ်ခိုင်းကာ လိုးဖို့ပြင်သည်။
“ရပြီ မကြီး မစုပ်နဲ့တော့ လိုးကြစို့”
“အင်း ရမှပဲ ငါ့ အာတွေညောင်းလာပြီ”
“ဘယ်လိုလဲ စုပ်ရတာ ရွံသေးလား”
“ရွံတော့မရွံတော့ဘူး လည်ချောင်းထဲဝင်ဝင်လာတာဆိုးတယ်
နင့်ဟာကြီးက မနည်းစုပ်ရတာ နင်ကဝင်သလောက်စုပ်ဆိုလို့စုပ်တာ
နင့်ဟာက မဆုံးသေးဘူး ထပ်စုပ်ချင်သေးတယ်”
“မပူနဲ့စုပ်ရမယ် ခုတော့ သင်ခန်းစာအသစ်တက်မယ် လာ ဒီမှာအိပ်”
မကြီးလှဲအိပ်တော့ ကျုပ် သူပေါင်ကြားထဲဒူးထောက်ထိုင်ပြီး
ပေါင်ကိုဆွဲကားကာ အဖုတ်ဝမှာလီးတေ့ပြီး အသာဖိထိုးသည်။
“အအ မောင်လေး ဖြည်းဖြည်း နင့်ဟာကြီးကအရမ်းကြီးတယ်”
“ကိုဝင်းကျော်က ကျနော့်လောက်မရှိဘူးလား”
“ရှိဘူး ကွာတယ် အဖေနဲ့သားပဲ အားး ကျွတ်ကျွတ် ”
“မကြီးဟာကလည်း အပျိုမအဖုတ်ကျနေတာပဲ ကြပ်စည်းနေရော”
“အင်းဟင်းဟင်း အားးနာတယ် ဖြည်းဖြည်း ရှီးးး အမယ်လေး
ငါ့ဟာပြဲပြီလားမသိဘူး အထဲကိုဒုတ်ကြီးထိုးထည့်လိုက်သလိုပဲ
အင်းးဟင်းဟင်းးး”
“မပြဲပါဘူးမကြီးရာ စောက်ဖုတ်ဆိုတာ သားရေကွင်းလိုပဲ
လိုသလိုကျုံ့နိုင်ဆန့်နိုင်တယ် တဖြည်းဖြည်း ကောင်းလာမှာပါ”
မကြီးအဖုတ် ဒီလောက်ကြပ်နေမယ်ဆိုတာ ကျုပ်မထင်ထားဘူး။
အပျိုမ လှလေးစိန်အဖုတ်ကိုလိုးတုန်းကလိုပဲ။ကြပ်သပ်နေတာ။
သူ.ယောကျာ်း ကိုဝင်းကျော်လီးက ကျုပ်လောက်မရှိတာရယ်
လိုးတဲ့အရည်အတွက် နည်းတာကြောင့် ဖြစ်နိုင်တယ်။ဝင်သလောက်
နှဲ့နှဲ့လိုးပြီး စိမ်လိုက်နို့တွေစို့ နှုတ်ခမ်းတွေစုပ်နမ်းရင်း စိတ်ပိုကြွအောင်ဆွပေးတော့ အရည်တွေအိုင်လာသည်။အဝင်အထွက်ကောင်းလာသည်။လီးတစ်ဆုံးသွင်းပြီး တစ်ချက်ခြင်း
ဇိမ်ခံလိုးပေးနေလိုက်သည်။မကြီးမယိုးမရွ ဖြစ်လာပြီး ဖင်ကြီး
ကော့ပေးလာတာ သတိထားမိသည်။ကျုပ်လိုးချက်အတိုင်း
စီးချက်ကျကျ ကော့လိုက် ညစ်လိုက်နဲ့ သူ ဆောင့်ခံချင်နေမှန်း
သိပေမယ့် သူ့ပါးစပ်က မပြောမခြင်း တစ်ချက်ခြင်းပဲ လိုးနေလိုက်သည်။
“အင်းးးဟင်းးး ရှီးးး မောင်လေးရယ် အင်းးး လိုး လိုးပေးပါတော့”
“ခု လိုးနေတာပဲလေ မကြီးရ”
“ဟုတ်ဘူး ဒီထက်ပိုမြန်မြန်ပေး”
“ကောင်းလာပြီလား”
“အင်းး ကောင်းလာပြီ နင့်လီးကြီးကထိမိလွန်းတယ် ဆောင့်ပေးပါ
ဆောင့်ဆောင့် ငါ့အဖုတ်ကြီး ကွဲရင်ကွဲပါစေ ဆောင့်”
နှုတ်ကပြောလာမှပဲ ကျုပ်ကိုယ်ကို ရှေ့ကိုင်းကာ ဘေးတစ်ဖက်စီမှာ တံတောင်ထောက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုလှမ်းစုပ်ကာ တစ်ဖုန်းဖုန်းနဲ့
ဆောင့်လိုးတော့သည်။သူ့အဖုတ်ကြီးက ကြပ်နေသေးတဲ့အပြင်
လီးကို ညှစ်တဲ့အားကလည်းပြင်းတော့ ကျုပ်ဆောင့်ရင်း
ပြီးချင်လာသည်။သူကတော့ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆက်တိုက်
ဆောင့်ခံလိုက်ရပြီး သိပ်မကြာဘူး ပြီးသွားသည်။
“အားးးအားးးအားးး မောင်လေး အားးးရှီးးးးပြီး ပြီးပြီ အီးးးအီးးး”
မကြီး ပြီးသွားတော့ အသာငြိမ်ပေးလိုက်ကာ ဆယ်ချက်လောက်
ဆောင့်လိုက် အရှိန်လျော့လိုက် သူ့နို့တွေစို့လိုက်လုပ်ပေးသည်။
မကြီးက မျက်လုံးလေးမှေးပြီး ဖီးတွေတက်နေသည်။ကျုပ်လည်း
လင်ရှိပေမယ့် အပျိုလေးလို ကြပ်နေသေးတဲ့ မကြီးရွှေဥ အဖုတ်ရဲ့
ကျဥ်းကြပ်မှုကြောင့် ပြီးချင်လာသည်။လိုးနှုန်းကို လျော့ နို့လေးစို့
နှုတ်ခမ်းလေးစုပ် ပွတ်သပ်ရင်း မကြီးကို စိတ်ပြန်ထအောင်
လုပ်ပေးနေလိုက်သည်။
“ကောင်းလိုက်တာ မကြီးရာ အားးးးရှီးးးတောက် လင်ရှိတဲ့အဖုတ်တဲ့
အပျိုလေးလားမှတ်ရတယ် အိုအိုးးးရှီးးး ကောင်းတာကွာ အင်းး
ငါလိုးမစောက်ပတ်”
“ဟာ မောင်လေးရယ် ဘာလို့ဆဲတာလဲ ရှက်စရာကြီး”
“ဆဲချင်လို့လေ မောင်ဝမ်းကွဲနဲ့တောင် လိုးနေသေးတာပဲ မကြီးရာ
ဘာဖြစ်လဲ ဆဲတယ် ငါလိုးမရွှေဥ စောက်ပတ်ကဖောင်းတင်းနေရော
ကြပ်လိုက်တာလည်းလွန်ရော ကဲကွာ ကဲကွာ ငါလိုးမစပ်ပတ်
ပြဲအောင်လိုးပစ်မယ်”
“အားးးမောင်လေးရယ် အင်းးဟင်းးးအားးလိုး လိုးပါ ဆောင့်ဆောင့်
မကြီးစပ်ပတ်ကိုပြဲအောင်လိုး လိုးပစ် အားးးပြီးတော့မယ်”
“ပြွတ်ပြွတ်ဗလစ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဗလွတ်ဗြွတ် ဘွတ်ဘွတ် ”
“အားးကောင်းလိုက်တာ မကြီးရယ် အားး ပြီးပြီဗျာ အားးးးရှီးး”
“ငါလည်းထပ်ပြီးပြန်ပြီ မောင်လေးရယ် အမယ် အင်းးဟင်းဟင်း
ဒီလိုတစ်ခါမှမပြီးဖူးဘူးး အူးးဟူးဟူးးရှီးးးအားးး”
ကျုပ်လည်း ပြီးချင်လာတာနဲ့ အရည်တွေရွှဲအိုင်လာတဲ့ မကြီးရွှေဥ အဖုတ်စီးပိုင်ပိုင်ကို တဘွတ်ဘွတ် တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဆောင့်ဆောင့်
လိုးရင်း လရည်တွေ အဖုတ်ထဲ တဗြစ်ဗြစ် ပန်းထည့်ကာ မကြီးပေါ်
မှောက်ပြီး အနားယူနေလိုက်တော့သည်။
ကျုပ်နဲ့ မကြီးရွှေဥတို့ နှစ်ရက်ဆက်တိုက် အခန်းထဲကနေ မထွက်ဘဲ
စားလိုက် အိပ်လိုက်နဲ့လီးတောင်တိုင်း လိုးနေကြတော့သည်။
ပုံစံလည်းမျိုးစုံအောင် လိုးဖြစ်ကြသလို မကြီးရွှေဥက ကျုပ်လီးကို
သေသေချာချာ စုပ်တတ်သွားသည်။ဖင်ချဖို့ ကျုပ်ကြံပေမယ့်
နှိုက်တဲ့ထိအပဲ မကြီးကပေးလို့ ကျုပ်လည်း ရတာနဲ့ပဲ ကြေနပ်ခဲ့သည်။မကြီးရွှေဥ ကျုပ်လီးကို အမှန်ပဲစွဲလမ်းသွားပြီး သူ့လင်မရှိတဲ့အခါ သူရန်ကုန်တက်လာတဲ့အခါတိုင်း လိုးပေးဖို့ ပြောတော့သည်။ကလေးမြန်မြန်ရအောင် ခဏခဏလိုးပြီး ကလေးမရမခြင်းကိုခံမယ်လို့ ကြုံးဝါးနေတော့သည်။
ကျုပ်တို့မန်းလေးမှာ ငါးရက်ကျော်ကြာခဲ့ပြီး ရန်ကုန်ကို
ပြန်လာကြသည်။အပြန်ခရီး ရထားပေါ်မှာတော့အလာတုန်းကလို
အငိုတွေနဲ့စိတ်ညစ်စရာ ခရီးတစ်ခုမဟုတ်တော့ပါ။ပြုံးပြုံရွှင်ရွှင်နဲ့
လင်မယား ခရီးတစ်ခုကပြန်လာသလိုဖြစ်နေသည်။လေးယောက်ခန်းကို နှစ်ယောက်ထဲ သီးသန့်ဝယ်လိုက်ပြီး တလမ်းလုံး လိုးလာကြသည်။ရန်ကုန်ရောက်တော့ ဆရာအိမ်ဝင်ပြီး မန်းလေးပြန်လက်ဆောင်တွေပေးကာ မကြီးရွှေဥနေမကောင်းလို့ ရွာအထိလိုက်ပို့ပါရစေလို့ ခွင့်ဝင်တောင်းပြီး ရွာလိုက်သွားတယ်။
ဆရာကလည်း အလုပ်ပါးတုန်းဖို့ ခွင့်ဆက်ပေးသည်။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ဘဝမှတ်တိုင်များ (အခန်း၁၂)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
မကြီးရွှေဥနဲ့ကျုပ် သဘော်နဲ့ ရွာပြန်လာကြတယ်။သဘော်ပေါ်မှာ လူကပြည့်ကြပ်နေတော့ အားလုံးက ပူးပူးကပ်ကပ်နဲ့ပဲ
လိုက်ကြရတာပေါ့။နေရာကြပ်တဲ့အထဲ ကျုပ်တို့က သဘော်စလင်ခန်းနဲ့လည်း မနီးမဝေးကုန်ထုပ်တွေရှိတဲ့နားမှာ နေရာ
ရတယ်။သူ့အထုပ် ကိုယ့်အထုပ်ဘေးချပြီး ကန့်ထားတော့ ကျုပ်တို့ကသီးသန့်လေးလိုဖြစ်နေတယ်။လူတွေမအိပ်သေးတဲ့
အချိန်မှာတော့ စကားထိုင်ပြောနေကြတာပေါ့။ကျုပ်နဲ့သိတဲ့သူတွေနဲ့ တွေ့နေလို့ စကားတွေဖောင်ဖွဲ့နေကြရောပေါ့လေ။ညစာထမင်းစားသောက်ပြီးတဲ့အထိ စကားစကမပြတ်ဘူး။စီးပွားရေး နိုင်ငံရေး ဘာရေးညာရေး အကုန်အစုံပါပဲ။
လေထိုင်ကန်ကြတယ်။
အိပ်ချိန်ရောက်ကာနီးမှ အဲ့လူလည်း သူ့မိသားစုဆီပြန်သွားတယ်။
သဘော်မီးကအိပ်ချိန်ရောက်တော့ လင်းအားလျော့လိုက်တယ်။
မြင်တော့မြင်ရအောင် ခပ်မှိန်မှိန်တော့ရှိတာပေါ့။ကျုပ်တို့နေရာက
ကုန်ထုပ်တွေနဲ့ကွယ်နေတော့ အလင်းအား သိပ်မရှိတော့ဘူး။
မကြီးနဲ့ကျုပ် အိပ်ဖို့ပြင်ကြတယ်။ဖျာမရှိတော့ စက္ကူ ကပ်ထူကိုခင်း အပေါ်ကနေ စောင်တစ်ထည်ထပ်ခင်းလိုက်တယ်။
နောက်တစ်ထည်ကိုတော့ အပေါ်က ခြုံလိုက်တာပေါ့။မြစ်ပြင်မှာ
တိုက်နေတဲ့လေရယ် ဆောင်းတွင်းအအေးဓာတ်ရယ်ကြောင့်
သဘော်တစ်စီးလုံးကလူတွေ အနွေးထည်ကိုယ်စီ စောင်ကိုယ်စီနဲ့
ကွေးနေကြတာပေါ့။ကျုပ်နဲ့မကြီးကတော့ စောင်တစ်ထည် နှစ်ယောက်အတူခြုံပြီး ပူးကပ်အိပ်တယ်။အစပိုင်းတော့ ကျောပေး
အိပ်ပေမယ့် ညောင်းရင်တစ်ဖက်လှည့်တော့ နှစ်ယောက်သား
မျက်နှာခြင်းဆိုင်မိရော။မီးရောင်ပြပြလေးအရှိန်အောက်မှာမကြီးက
ကျုပ်မျက်လုံးထဲ တော်တော်လှနေတာဗျ။ကျုပ်လည်း မနေနိုင်တာနဲ့
မကြီးနှုတ်ခမ်းလေးစုပ်နမ်းလိုက်တယ်။
“ပြွတ်ပြွတ် ”
“အွန့် မောင်လေး လူတွေရှိတယ်နော် မကဲနဲ့”
“အသံမထွက်အောင် ကပ်တိုးလေး လုပ်ရအောင်”
“ဟာ မလုပ်ရဲပါဘူး တော်ကြာ သိကုန်ရင် ရှက်စရာကြီး”
“မကြီးကလည်း အင်ဂျင်သံကတဝုန်းဝုန်းနဲ့ညံနေတာ လူတွေလည်း
အေးအေးနဲ့ကွေးနေပြီ နောက်ပြီး ကျနော်တို့နဲ့ကပ်လျက်က အဖွားကြီး သားအမိပဲရှိတာ အသံမထွက်အောင် လုပ်မယ် ”
“မောင်လေးရယ် ငါကြောက်တယ် လူသိကုန်ရင် ခက်မယ် နင်မနေနိုင်ရင် ငါ စုပ်ပေးမယ်လေဟာ”
“မကြောက်ပါနဲ့မကြီးရ ခုလိုအနေအထားနဲ့ မကြီးက ကျနော့်ဘက်
ဖင်ပေးပြီး ပုစွန်ထုပ်ကွေး ကွေးထား ကျနော် နောက်ကနေလိုးမယ်
လူကြားထဲ ခိုးလုပ်ရတယ်ဆိုတဲ့ အရသာလေးကို ခံစားကြည့်ရအောင်ဗျာ”
ကျုပ်လည်း မကြီးရွှေဥနှုတ်ခမ်းလေးစုပ် နို့လေးညှစ် ဖင်လေးပွတ်
အဖုတ်လေးနှိုက်နဲ့ ကလိပေးလိုက်တော့ ငြင်းနေတဲ့မကြီး မနေနိုင်ဘဲ
ပေးရတော့တာပါပဲ။
“ဟင်းးး အာ့ဆိုလည်း ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော် အသံတွေမထွက်စေနဲ့”
“စိတ်ချပါမကြီးရ ဟိုဘက်လှည့်ပေးလေ”
“အင်းပါဟ”
မကြီး ဟိုဘက်လှည့်ပေးတော့ ပြေလုလုဖြစ်နေတဲ့ထဘီကို ခါးကို
လုံးပြီးတင်လိုက်တယ်။လူတစ်ကိုယ်လုံး စောင်ထဲဝင်ပြီး မကြီးရွှေဥ
ဖင်တုံးကြီးဖြဲကာ စိုစိစိအဖုတ်ကို ယက်ပစ်လိုက်တယ်။မကြီး
ပေါင်ကားပေးလို့ ကျုပ်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ပေါင်ကြားထဲ
ရောက်နေပါပြီ။လူတွေကြားထဲမို့ ရှက်နေတဲ့မကြီး တအီအီနဲ့ ငြီးနေတော့တယ်။ကျုပ်လည်း ဖင်ဝကနေ အစိလေးထိ လျှာပြားကြီးအပြားလိုက်ချပြီး ယက်တင်ပေးလိုက်တယ်။မန်းလေးမှာတုန်းက ကျုပ်ဖင်နှိုက်ခဲ့ပေမယ့် မယက်ပေးခဲ့ဘူး။
ခုလူကြားထဲကျမှ ဖင်ဝကိုရေလည်ကလိပစ်တာ။မကြီးဖင်ကြီး
ကော့ကော့ပေးသလို ပါးစပ်ကလည်း အသံခပ်အုပ်အုပ်နဲ့သူ့ဖင်ကို
မယက်ဖို့ပြောလာတယ်။
“အီးးးရှီးး မောင်လေးးး မောင်လေး ဖင်ကိုမယက်နဲ့လေဟယ် အားး
ယားတယ် အီးး အအ”
“မကြီးဖင်ပေါက်က ယက်လို့ကောင်းတယ်ဗျ စူပွပွလေးနဲ့”
“လုပ်ပါတော့ဟယ် လူတွေသိကုန်လိမ့်မယ်”
“အင်းပါ ခဏယက်ပြီးရင် လိုးတော့မှာ”
မကြီးက ဖင်နဲ့အဖုတ် ယက်ခံရတာကို ဇိမ်မခံနိုင်ဘဲ လူသိကုန်မှာစိုးပြီး ကျုပ်ကို မြန်မြန်လုပ်ခိုင်းနေတယ်။ကျုပ်လည်း
အချိန်မဆွဲတော့ဘဲ မကြီးပေါင်ကြားမှထွက်ကာ နောက်မှာ နေရာ
ပြန်ယူလိုက်တယ်။သူ့ပေါင်ကိုအသာမကာ လီးကိုအဖုတ်ဝမှာ
အသာတေ့ပြီး လီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တယ်။လီးအဆုံးဝင်တော့
မကြီးဖင်နဲ့ကျုပ်စည်းခုံအသာကပ်ရင်း နောက်ကနေ နို့ကိုညှစ်ပေး
အစိကိုကလိပေးနဲ့လက်တွေကို အလုပ်ထပ်ပေးလိုက်တယ်။
ခါးအားကိုသုံးကာ တစ်ချက်ခြင်းဆောင့်ပေးသည်။
မကြီးဖီးတက်လာကာဖင်ကို ပိုပိုကော့ပေးလာသည်။
သူ့ခြေထောက်တွေက ရင်ဘတ်မှာထိကပ်လာပြီး ပုစွန်ထုပ်လေးလို
ကွေးလာသည်။အရမ်းကောင်းနေတဲ့အသံလေးနဲ့ တအင့်အင့်ငြီးကာ ဖင်ကိုနောက်ဘက်ကိုပိုပိုပြီးကော့ပေးလာသည်။လူတွေကြားထဲ အလစ် ခိုးလိုးရတဲ့အရသာကလည်း တစ်မျိုးကောင်းသားဗျ။
ဘေးတိုက်ဆိုတော့ ဆောင့်ရတာ အားမရပေမယ့် ဒီအတိုင်းလေးပဲ
လိုးဖို့အဆင်ပြေတာမို့ ပုံစံမပြောင်းဘဲ ရသလောက် နောက်ကနေ
ပစ်ပစ်ဆောင့်ပေးသည်။
“အားး မောင်လေး ဖြည်းဖြည်း နင့်ဟာကြီးက နင့်ကနဲ့ နင့်ကနဲ့ ဝင်လာတာ နာတယ်ဟ အသံတွေထွက်ပြီး လူတွေသိကုန်မယ်”
“အင်းပါ မကြီးရ မကြီးအဖုတ်ကကျဥ်းပြီးညှစ်သလိုဖြစ်နေတော့
ကျနော် အရမ်းကောင်းသွားလို့ပါ ”
တော်သေးတယ်။အင်ဂျင်သံက တဝုန်းဝုန်းနဲ့မို့ ကျုပ်တို့အသံ လူမကြားတာ။ကျုပ်လည်း အားမရရင် ပစ်ဆောင့်လိုက် ပြန်လျော့
လိုက်နဲ့ မကြီး ပြီးတဲ့အထိလိုးပေးလိုက်တယ်။သူပြီးသွားတော့
နောက်ကနေဖက်ကာ ကျုပ်ငြိမ်ပေးနေလိုက်တယ်။
“အင်းးးဟင်းးးကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ် လူကြားထဲ ခိုးလိုးရလို့လားမသိဘူး ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့တမျိုးတော့ကောင်းသား
နင် မပြီးသေးဘူးမှတ်လား ဆက်လုပ်လေ ”
“မလုပ်တော့ပါဘူးဗျာ ကျနော် ဒီပုံစံနဲ့ အားမရဘူးဗျ ”
“အာ့ဆိုလည်း နင်ပြီးအောင် မကြီးစုပ်ပေးမယ်ဟာ”
“အင်း အာ့ ပိုအဆင်ပြေမယ်ထင်တယ်”
“ပြီးခါနီးရင်တော့ အရည်တွေ အဖုတ်ထဲပဲထည့်ပေးနော် အရည်ဝင်တာများမှ ကလေးမြန်မြန်ရမှာ”
“မကြီးသဘောလေ ”
မကြီးရွှေဥ ဒီတစ်ခါတော့ သူ့သဘောအတိုင်း ဦးဆောင်နေသည်။
သူ့အဖုတ်ထဲက ကျုပ်လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ကျုပ်ဘက်ပြန်လှည့်အိပ်
သည်။အောက်ကိုတဖြည်းဖြည်းလျောသွားပြီး သူ့စောက်ရည်တွေ
လူးနေတဲ့ကျုပ်လီးကို သုတ်တောင်မသုတ်တော့ဘဲ ငုံစုပ်သည်။
ကျုပ်လည်း သူလုပ်သမျှ အသာပဲငြိမ်ခံနေရင်း နို့ကြီးတွေကို
လှမ်းနှိုက်နေလိုက်သည်။မန်းလေးမှာ အစုပ်အမှုတ်သင်တန်း
ပေးထားလို့ ကောင်းကောင်းမှုတ်တတ်နေပြီဖြစ်တဲ့ မကြီးရွှေဥ
ပလွေမှာ ကျုပ်အကြာကြီးတောင့်မခံနိုင်ပါဘူး။ဒစ်ဖျားကို တမျှင်းမျှင်းစုပ်လိုက် သွားနဲ့မနာအောင်ကိုက်လိုက် လျှာနဲ့ဝိုက်ယက်လိုက်နဲ့ သင်ပေးထားတဲ့ကျုပ်ကို သင်ထားတာတွေ
ပြန်ပြနေသည်။တဖန် လီးတစ်ချောင်းလုံးကို လျှာနဲ့ယက်ကာ ဝင်သလောက်ငုံပြီး စုပ်ပေးသည်။လဥတွေလည်းမကျန်အောင်
ပါးစပ်ထဲငုံကာ တဘောက်ဘောက်စုပ်ပေးပြန်တော့ ကျုပ်မခံနိုင်တော့။ပြီးကာနီးလာလို့ သူ့ပုခုံးကိုအသာပုတ်လိုက်တော့
ဆက်မစုပ်တော့ဘဲ အပေါ်တိုးလာကာ ဖင်လှည့်ပေးသည်။ကျုပ်
လည်း သူ့ခါးလေး ကိုင်ကာ နောက်ကနေ အသာလျှိုလိုးတော့ လီးကအဖုတ်ဝမဝင်ဘဲ ဖင်ဝကိုထည့်မိလျက်သားဖြစ်သွားသည်။
အရည်တွေရွှဲစိုနေတာမို့ ဖင်ခေါင်းထဲ ဒစ်ခေါင်းတစ်ခုလုံးကျွံဝင်
သွားသည်။
“အားးအားး အုအုအွန့် မောင်လေး အား ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် မှားနေပြီ ဖင် ဖင် အားး ဟ အီးးဟီးး”
“ဟုတ်သားပဲ ကျနော် မှားထိုးမိပြီ”
မကြီးရွှေဥ သူ့ပါးစပ်ကိုသူပိတ်ပြီး နာကျင်မှုဝေဒနာကို အံ့ကြိတ်ပြီး
ကျုပ်ကိုလှည့်ပြောသည်။ကျုပ်လည်း ခုချိန်မှာဖင်လိုးရင် လိုးလို့ရတယ်ဆိုပေမယ့် မကြီးအော်သံကြောင့် လူသိကုန်မှာ စိုးတော့ ဖင်ထဲဝင်နေတဲ့ ဒစ်ခေါင်းကို အသာချော့ထုပ်ရသည်။
အင်ဂျင်သံကြောင့် မကြီးအော်သံလူတွေမကြားကုန်တာဗျို့။
မကြီးလည်း နာပေမယ့် စောင်စကို ပါးစပ်ထဲ လုံးကိုက်ထားလား
မသိဘူး။ငြီးသံက တစ်ဝူးဝူးနဲ့ဖြစ်နေသည်။သူ့ဖင်ထဲက လီးကို
တော်တော် ချွတ်ယူလိုက်ရသည်။လီးလည်း ကျွတ်ရော မကြီးက
သူ့ဖင်ဝလေးစမ်းကိုင်ပြီး တအီအီနဲ့ဖြစ်နေသည်။ကျုပ်လည်း အနာသက်သာအောင်ဆိုပြီး အောက်ကိုလျော့ချကာ ဖင်ဝကို
ယက်ပေးလိုက်ရသည်။ဖင်ဝလေးပွင့်ပြီး ချီးနံ့လေးပါ နံနေသည်။
ဒါကျုပ်အတွက်တော့မဆန်းတော့ပါဘူး။အမေနဲ့ရော ဒေါ်သီတာနဲ့ပါ
ချီးနံ့ သေးနံ့ ရှူလာ သောက်လာခဲ့တော့ ရွံတယ်ဆိုတာ မရှိတော့ပါဘူး။ခုလောလောဆယ် မကြီးရွှေဥ ဖင်ဝနာတာ သက်သာစေဖို့ပဲ ပိုအရေးကြီးတာမို့ ဖင်ဝကိုယက် အထဲပါ လျှာဝင်အောင် ထိုးထည့်ပြီး လျှာနဲ့အရင် လိုးပေးလိုက်သည်။
တဖြည်းဖြည်း မကြီး အသံကနာလို့ငြီးနေတဲ့အသံကနေ ဖင်ယက်ခံရတာကောင်းလို့ သာယာနေတဲ့အသံလေးပြောင်းလာမှ
ကျုပ်တချက်ပြုံးမိပြီး အပေါ်ပြန်တိုးကာ လီးကို အဖုတ်ဝမှာ
သေချာစမ်းကိုင်ပြီး ထိုးထည့်လိုက်သည်။ဒီတစ်ခါတော့ မမှားတော့ပါဘူး။လီးကို အဖုတ်ထဲထိုးဆိုက်ပြီး မကြီးနို့တွေကို လက်နဲ့ညှစ်နယ်ပြီးဆွဲကာ ဆောင့်ဆောင့် လိုးပစ်သည်။အဖုတ်က
အရည်တွေရွှဲနေတာမို့ အသံတွေ ရွှတ်ရွှတ်ဖတ်ဖတ်နဲ့ထွက်နေသည်။
ရုတ်တရက် ဖင်လိုးခံလိုက်ရပြီး နာကျင်ခဲ့ရတဲ့မကြီးရွှေဥလည်း
ခံကောင်းနေတဲ့ငြီးသံလေးငြီးလို့ ကျုပ်လိုးသမျှဖင်ကော့ခံနေသည်။
ကျုပ်လည်း ပြီးကာနီးမို့ အားမရတော့တာနဲ့ဘေးတိုက်လိုးတာကနေ
ကုန်းထပြီး အပေါ်ကနေဖိလိုးပစ်လိုက်သည်။ကျုပ်လိုးရင်း
အမှတ်တမဲ့ ဘေးကို ကြည့်လိုက်တော့ ကျုပ်တို့ကပ်လျက်မှာ
အိပ်နေတဲ့အဖွားကြီး သားအမိခြင်ထောင်ထဲက အရိပ်လေးတစ်ခု
ထိုးအိပ်လိုက်တာမြင်လိုက်ရသည်။မီးရောင်နဲ့မို့ သူတို့ခြင်ထောင်
ထဲက လှုပ်ရှားမှုကိုတွေ့ရသည်။အဖွားကြီးတော့မဖြစ်နိုင်ဘူး။
အဖွားကြီးသမီးပဲနေမှာ ကျုပ်နဲ့မကြီးရွှေဥ လိုးနေတာကို ချောင်းနေတာ။ခြင်ထောင်က မထူမပါးမို့ မီးရောင်နဲ့ မြင်ရင်
မြင်ရမှာပေါ့။မြင်လည်းဂရုမစိုက်ပါဘူး။ကျုပ်တို့ဘေးမှာ သူတို့ပဲ
ရှိတာမို့ အခြားလူတွေမမြင်နိုင်ဘူးလေ။ကျုပ်လည်း ပြီးကာနီးမို့
ဂရုမစိုက်ဘဲ မကြီးရဲ့အဖုတ်ကြီးကိုပဲဆောင့်ဆောင့်လိုးကာ သားအိမ်ဝလီးဆိုက်ပြီး လရည်တွေတဗျင်းဗျင်းပန်းထည့်ပြီး ငြိမ်နေလိုက်တော့သည်။တအောင့်လောက် ဇိမ်ယူပြီးမှ အဖုတ်ထဲမှ
လီးဆွဲထုတ်ကာ ကျုပ်ပုဆိုးနဲ့ မကြီးအဖုတ်ကိုရော ကျုပ်လီးကိုပါ
သုတ်သင်လိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သာ ဖက်အိပ်လိုက်ကြသည်။
ကျုပ် မကြီးကိုလူတွေကြားထဲ ခိုးလိုးတုန်း ဘေးခြင်ထောင်က
ကောင်မလေး မြင်သွားတယ်ဆိုတာသိလိုက်ရလို့ ကျုပ်စိတ်ထဲ
တစ်မျိုးခံစားလိုက်ရသည်။ကျုပ်နဲ့မကြီးရွှေဥ မောင်နှမဝမ်းကွဲ
တော်တယ်ဆိုတာ ညဦးပိုင်းက ပြောဆိုကြရင်း သူသိသွားတာကို။
ကျုပ်က နှမလိုးဆိုတာ မိသားစုမဟုတ်တဲ့အပြင်လူတစ်ယောက်
သိသွားတာပေါ့။
“ဘူ ဘူ ဘော်”
သဘော်ဟွန်းရှည်သံကြောင့် ကျုပ်နိုးလာတယ်ဗျ။ကျုပ်နိုးတော့
မကြီးက ဘေးက အဖွားကြီးနဲ့စကားပြောနေတာတွေ့တယ်။
ကောင်မလေးကတော့ ခပ်ရို့ရို့လေးထိုင်နေတယ်။ဒီတစ်ခါ ကမ်းကပ်မယ့် ဆိပ်ကမ်းမှာ သူတို့ဆင်းတော့မှာမို့ မကြီးကို နောက်
ကြုံတဲ့အခါ လာလည်ဖို့ ဖိတ်နေတယ်ဗျ။ကျုပ်လည်း မအိပ်ချင်တော့တာနဲ့ ထထိုင်ပြီး စကားဝင်ပြောတယ်။ကောင်မလေးကကျုပ်ကို မကြည့်ရဲ ကြည့်ရဲနဲ့ကြည့်တယ်။ညက
သူချောင်းတာ ကျုပ်သိသွားလို့ ကျုပ်ကို မကြည့်ရဲတဲ့ ပုံစံဖြစ်နေတယ်။ကောင်မလေးအရွယ်က အများဆုံးရှိလှ ၁၅ပေါ့။
မနူးမနပ်အရွယ်လေး။သူတို့နဲ့စကားထိုင်ပြောရင်း ကျုပ်အတွေးထဲ
ဝင်လာတာက ဒီကောင်မလေးကို ဝါးဖို့ပဲဗျ။သူ့အမေကြီးက ကျုပ်တို့ကို သူတို့ရွာလာလည်ဖို့ နေရပ်လိပ်စာ အတည်အကျ
ပေးနေတော့ ကျုပ်လည်း စိတ်ထဲတေးမှတ်ထားလိုက်တယ်။
အခွင့်ရလာလို့တော့ကွာ ဝါးလုံးပေါက်တောင် မရှောင်ချင်တဲ့
ကျုပ်အတွက်စားဂွင်လေးပေါ့။
သူတို့ရွာကကျုပ်တို့စက်ပြင်ဆရာတွေ ရောက်နေကျနေရာတွေလေ။
သိပ်မကြာခင်မှာပဲ သဘော်ဆိပ်ကမ်းကပ်လို့ သူတို့သားအမိဆင်း
သွားတယ်။သဘော်ပြန်ထွက်တော့ကျုပ်တို့မောင်နှမ
လင်မယားလည်း သဘော်ပေါ်တက်လာတဲ့ ရေပေါ် မုန့်ဟင်းခါးသည်
ဆီကနေ မုန့်ဝယ်စားကြတယ်။မုန့်ကကောင်းတဲ့အပြင် ဆာလည်းဆာနေတာမို့ မုန့်ငါးဆယ်သားလောက် ကျုပ်တီးပလိုက်တယ်။ဆောင်းတွင်းမနက်အေးအေးမှာ ရေပေါ်မုန့်ဟင်းခါး ပူပူလေးသောက်ရတဲ့ အရသာက ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်ဘူးဗျို့။
ရွာရောက်တော့ မကြီးနဲ့အတူ ကျုပ်ပါလာလို့ အားလုံးက
အံ့သြနေကြတာပေါ့။ကျုပ်နဲ့မကြီးက မန်းလေးသွားတဲ့ကိစ္စကို သဘော်ပေါ်မှာ တိုင်ပင်လာကြသလို လုံးဝမပြောဘဲ မကြီး ရန်ကုန်က အပြန်မှာ ကျုပ်ကလည်း အလုပ်ပါးတုန်း ရွာကိုအလည်
ပြန်လာသလိုလိုပဲ နေကြတာပေါ့။ရောက်ရောက်ခြင်း ကြီးတော်နဲ့
စကားထိုင်ပြောတယ်။အမေနဲ့ ဘကြီးရယ် မလေးရွေစင်က ငါးဒိုင်
သွားကြလို့ အိမ်မှာ ကြီးတော်ပဲရှိတယ်။ ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးကလည်း
ကျောင်းတက်နေတော့ မရှိ။မကြီးရွှေဥက အိပ်ရေးပျက်တယ်ဆိုပြီး
သူ့အိမ်လေးကိုသွားအိပ်ရော။ မကြီးရွေဥတို့က အိမ်ထောင်ကျတော့
ခြံဝိုင်းလေးထဲ သက်သက် အိမ်လေးခွဲနေကြတာ။
မလေးရွှေစင်ကတော့ သူနဲ့ကြောင်းလမ်းတဲ့သူ ဒီနွေပြန်လာရင်
မဂ်လာဆောင်မယ်လို့ပြောတယ်။ကျုပ်လည်း ကြီးတော်ကျွေးတဲ့
ထမင်းစားပြီး ရွာထဲလည်အုန်းမယ်ဆိုပြီး ပိုက်ဆံအိတ်လေး ခါးကြားထိုးပြီး အိမ်ဝိုင်းက ထွက်ခဲ့တယ်။လမ်းမှာ ဟိုလူနှုတ်ဆက်
ဒီနှုတ်ဆက် ဟိုအိမ်ဝင် ဒီအိမ်ဝင်နဲ့ တော်တော်နဲ့ ခရီးမရောက်ပါဘူး။ကျုပ်သွားချင်တာက အနောက်ကွင်းကိုဗျ။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ဘဝမှတ်တိုင်များ (အခန်း၁၃)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
အနောက်ကွင်းကို နက်ဖြန်မှသွားဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီး တောင်ပိုင်းကို
ခြေဦးလှည့်လိုက်တယ်။ဝင်းအောင်အမေနဲ့တွေ့တော့ အိမ်ပေါ် အတင်းခေါ်နေတာနဲ့ဝင်ပြီးစကားပြောဖြစ်သည်။ဝင်းအောင် ဖဲတွေရိုက်တဲ့အကြောင်း တခုလတ်ကလေးအမေနဲ့ဖြစ်နေပြီး
ပြောမရဆိုမရမို့ ခု အိမ်ပေါ်ကနှင်ချထားကြောင်းပြောသည်။ကျုပ်ကိုလည်း ဝင်းအောင်နဲ့တွေ့ရင်ဖြောင်းဖြပေးဖို့ ပြောနေသည်။
ဝင်းအောင်အမေက မုဆိုးမ။အမေတစ်ခုသားတစ်ခုနေကြတာမို့
သူ့သားကို သူ့ဆီပြန်လာစေချင်သည်။ဝင်းအောင်အမေ ဒေါ်နှင်းမှုံက
ကျုပ်အမေနဲ့မတိမ်းမယိမ်းဗျ။လင်သေတာတော့ကြာပြီ။
ကျုပ် လှလေးစိန်ကိစ္စနဲ့မြို့ပြောင်းတဲ့နှစ်က သူ့ယောကျာ်းပိုးထိပြီး
ဆုံးတာ။ဒေါ်နှင်းမှုံရဲ့ အလတ်ကြီးကျန်သေးတဲ့ကိုယ်ခန္ဓာကို ကြည့်ပြီး ကျုပ်လီးက ဆက်ခနဲဖြစ်သွားသည်။တောသူဆိုတော့
အသား ညိုညိုနဲ့ပေါ့ဗျာ။လယ်လုပ် ယာလုပ် အလုပ်ကြမ်းလုပ်ပြီး
သူ့သားနဲ့နေလာတာ။ဒေါ်နှင်းမှုံကဒေါ်ခင်မြတို့လို အထန်အရွ
မဟုတ်တော့ မုဆိုးမဘဝနဲ့ပဲ သူ့အလုပ်သူလုပ်နေတာ။
ဝင်းအောင်က ကျုပ်နဲ့ငယ်ပေါင်းမို့ ကျုပ်ပြောရင် နားထောင်တဲ့
အတွက် သူ့သားကို ဖြောင်းဖြဖို့ကျုပ်ကိုတဖွဖွပြောနေတယ်။
သူ့သားကို တခုလတ် ကလေးအမေနဲ့မဟုတ်ဘဲအပျိုလေးနဲ့ပဲ
ရစေချင်နေတယ်။ခုလည်း သူ့အဒေါ် ဒေါ်ခင်မြအိမ်မှာနေရင်း
စက်လှေမောင်းနေတယ်တဲ့။ဒေါ်ခင်မြ ယောကျာ်းနဲ့ အတူတူ စက်လှေကို အလှည့်ကျမောင်းနေတာ။သူ့ကိုအပိုင်ဝယ်ပေးထားတဲ့
စက်လှေကို ဖဲပေါင်ရိုက်ပလိုက်တယ်တဲ့လေ။ကျုပ်နဲ့ ဒေါ်နှင်းမှုံ စကားပြောရင်းတော်တော်ကြာသွားတယ်။ကျုပ် စကားစကိုဖြတ်ပြီး ဒေါ်ခင်မြတို့အိမ်ဘက်ထွက်လာခဲ့တယ်။
တောင်ပိုင်းရောက်တော့ မုန့်ဆိုင်မှာ မုန့်ဝယ်ပြီးအထွက် ကလေးမလေးတစ်ယောက်နဲ့ဝင်တိုက်တယ်။ထူပေးပြီး သေချာ
ကြည့်လိုက်တော့ ကျုပ်နဲ့ရုပ်တူတဲ့ ဒေါ်ခင်မြသမီး။ခြောက်နှစ်
လောက်ရှိပြီ။ကျုပ် ချီလိုက်ပြီ။သူလိုချင်တာဝယ်ပေးလိုက်တယ်။
“ဟယ် ကောင်းလူ လာလာ ထိုင် သမီးနဲ့ဘယ်မှာတွေ့လာတာလဲ”
” စျေးဆိုင်မှာတွေ့လာတာ မခင်မြ ကျနော်နဲ့ဝင်တိုက်မိလို့ထူပေးပြီး
သူလိုချင်တာဝယ်ပေးပြီး ဒီကိုအတူလာကြတာ သမီးတောင်
တော်တော်ကြီးလာပြီနော်”
“တူလားသမီးက မင်းနဲ့”
“ချွတ်တပ်ထားသလားမှတ်ရတယ်ဗျ ကျနော် ပုံသွင်းတော်တာလေ”
“ဟင်းဟင်းဟင်း မင်းအရင်လို ပွေးတုန်းပဲလား မိန်းမရော
မယူသေးဘူးလား ဝင်းအောင်သတင်းရော ကြားပြီးပြီလား”
“ခုနကပဲ သူ့အမေအိမ်မှာသိလာတယ်ဗျ ခုအဲ့ကောင်ရော”
“သူ့ဦးလေးနဲ့ မော်တော်စက်ပြင်နေတယ် ကရိုင်းကျိုးသွားလို့
ဆိုလားဟာ ”
“ဟုတ်လား ဘယ်မှာပြင်နေကြတာလဲ ကျနော်လိုက်သွားမယ်”
“ဒီ တို့တောင်ပိုင်းအစွန်က ကိုလှမြင့်တဲမှာဟာ နင်ကိုတွေ့ရင်
သူတို့ပျော်သွားမှာဟဲ့ လိုက်သွား ပြန်လာရင် အိမ်မှာပဲထမင်းစား
ငါ့မောင် ကလေးတို့အဖေကိုထမင်းမကျွေးရတာကြာပြီ”
“ဟုတ်ပါပြီ ဒေါ်လေးရာ အာ့ဆိုကျနော်လိုက်သွားမယ်”
“အေးအေး”
ကျုပ် ကိုလှမြင့်တဲကိုလိုက်သွားတယ်ဗျ။သိပ်မှမဝေးဘဲကိုဗျ။
ကိုလှမြင့်က ရွာကစက်ဆရာလေ။ကျုပ်ရောက်တော့ သူတို့
အင်ဂျင်စခွဲတုန်းရှိသေးတယ်။
” ဟျောင့် ဝင်းအောင် ”
“ဟာ ကောင်းလူ မင်း ဘယ်တုန်းကရောက်လာလဲဟ ”
“ဒီမနက်ပဲရောက်တာကွ ရောက်တုန်း ရွာထဲလည်ရင်း ဒေါ်လေးခင်မြက မင်းတို့ဒီမှာဆိုလို့ ဒီရောက်လာတာ ဒါနဲ့
ကရိုင်းကျိုးလို့ဆို”
“အေး ဟုတ်တယ်ကွ ပစ္စည်းတွေတော့ ဝယ်ပြီးပြီ ခုမှစမှာ”
“အေး ငါပါ ဝိုင်းကူပေးမယ်”
“မြို့ကစက်ဆရာလေးရောက်လာတော့ ငါတို့ပညာယူရတာပေါ့ကွာ”
“အာ ကိုလှမြင့်ကလည်းဗျာ မဟုတ်တာ ကျနော်က တပည့်ပဲရှိသေးတာပါဗျ”
“အောင်မယ် ပညာတွေလျိုပြန်ပြီ မင်း ဆရာကြီးဖြစ်နေတာ
ငါတို့သတင်းတွေကြားပါတယ်ကွ မင်း ရန်ကုန်မှာပဲနေနော် ဒီပြန်လာရင် ငါတို့ ထမင်းငတ်ကုန်မှာ ဟားဟားဟား ”
“ကိုလှမြင့်လုပ်ပြီဗျာ”
အကောင်အစိတ်အင်ဂျင်ကို ကျုပ်တို့တွေတစ်ယောက်တစ်လက်
ဝိုင်းပြင်လိုက်ကြတာ ခဏအတွင်းပြီးသွားတယ်။ကျုပ်လည်း
ရန်ကုန်မှာ အလုပ်ပါးလို့နားနေတုန်းလက်သွေးတဲ့အနေနဲ့လုပ်တာဗျ။
ဒီအင်ဂျင်လောက်က ကျုပ်အတွက်အသေးအဖွဲ့ပေါ့ဗျာ။စက်က
လိုအပ်တဲ့အပိုင်းတွေအကုန်စစ်ဆေးပြီး လုပ်ပေးလိုက်တယ်။
အားလုံးပြီးစီးတော့ ကိုလှမြင့်ကို ကျသင့်ငွေရှင်းပေးတယ်။
ကိုလှမြင့်က တစ်ဝက်ပဲယူတယ်။ကျုပ်လာလုပ်လို့ သူပညာတောင်
ရသေးတယ်တဲ့။နောက်လည်း ကြုံရင် ကြုံသလို ပညာတွေမျှဖို့
ပြောတယ်။ကျုပ်လည်း ဟုတ်ကဲ့ပါပေါ့။ကျုပ်တို့အကုန်လုံး
ဒေါ်ခင်မြအိမ်ပြန်လာကြပြီး ထမင်းစားကြတယ်။ကိုလှမြင့်ကိုလည်း
ထမင်းစားဖို့တစ်ပါတည်းခေါ်လာတယ်။နေ့လည် ၂ချက်
တီးပြီမို့ ဆာဆာနဲ့တီးကြတာ ချက်သမျှ အကုန်ပြောင်ရော။
စားပြီး အကြမ်းသောက် လက်ဖက်စားရင်း စက်အကြောင်းတွေ
ဘာကြောင်း ညာကြောင်း အကုန်အစုံပါပဲ ဝိုင်းဖွဲ့ပြီးပြောကြတယ်။
ကိုလှမြင့်ပြန်သွားတော့ ဒေါ် ခင်မြယောကျ်ား ကိုသန်းစိုးက
ကျုပ်ကို ငါ့တူ မင်းတို့သူငယ်ချင်းတွေ စကားပြောကြ မပြန်နဲ့အုန်း
ငါ မင်းကို ပြုစုချင်လို့ဆိုပြီး ထွက်သွားတယ်။ဒေါ်ခင်မြကလည်း
အမြည်းအတွက် ဝယ်မယ်ဆိုပြီး ကလေးမလေးလက်ဆွဲကာ
လိုက်သွားတယ်။
” ဟျောင့် ဝင်းအောင် ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ တစ်ခုလတ် ကလေးအမေနဲ့ဆို”
“မင်းမသိသေးပါဘူးကွာ ငါ အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာတာက အဲ့ကိစ္စနဲ့
မဟုတ်ဘူး အခြားတစ်ခုကွ လူကြားကောင်းအောင် တစ်ခုလတ်နဲ့
ဖြစ်လို့ဆိုပြီး သတင်းလွှင့်ထားတယ်”
“ဟေ ဟုတ်လား ဘာကိစ္စရှိသေးလို့လဲ”
“အင်းးး မင်းက ငါ့ငယ်ပေါင်း ဆိုးတူကောင်းဖက်ဆိုတော့
ငါပြောပြမယ် ငါ ဒေါ်လေးခင်မြကိုတောင် မပြောပြဘူး မင်းကိုတော့ ငါယုံတယ် မင်း အခြားလူတွေကို ပြန်မပြောဘူးလို့
ကတိပေးကွာ”
”ဟကောင့်ရ စကားတွေ ပလ္လင်ခံမနေနဲ့ မင်းနဲ့ငါကြား ဒီလောက်
ပြောနေစရာမလိုဘူး”
“ငါပြောလိုက်ရင် မင်း ငါ့ကို အထင်သေးသွားမှာလား”
“အာာာ လုပ်ပြန်ပြီ ပြောမှာသာပြော ဘာဖြစ်တယ်ဆိုတာ”
“ဒီလိုကွာ ငါ အမေနဲ့ညားပြီးပြီကွ ”
“ဟေ”
ကျုပ် အံ့သြပြီး မျက်လုံးတွေပြူးသွားတယ််။ကျုပ်ပဲအမေကို
ကြံတယ်အောင့်မေ့တာ။ခုဝင်းအောင်က ညားတောင်ညားပြီးပြီတဲ့။
ကျုပ်လည်း ညားပြီးပြီဆိုပေမယ့် ကျုပ်က ဖင်နဲ့ညားတာ။ကျုပ်ထွက်လာတဲ့စောက်ပတ်ကြီးထဲ ကိုယ်တိုင်ပြန်ဝင်ချင်တာ။
ဝင်းအောင်က သာသွားပြန်ပြီ။
“မင်း ငါ့ကိုအထင်သေးသွားပြီလား”
“မဟုတ်ပါဘူးကွာ အံ့သြသွားတာ မင်း ဒီတစ်ခါတော့ငါ့ထက်
သာသွားပြီဝင်းအောင်”
“ဘာလို့လဲဟ”
“ငါလည်း မင်းလိုပဲ အမေနဲ့ဖြစ်နေတဲ့ကောင်ကွ ဒါပေမယ့် ငါက
မင်းလို ကိုယ့်အမေစောက်ဖုတ်ကို ပြန်မလိုးရသေးဘူး ဖင်ပဲလိုးရသေးတယ်”
“ဟာ မင်းကလည်းကွာ တစ်တစ်ခွခွ”
” ဟျောင့် မေလိုး ခုမှ ရှက်သလို ရွံ့သလိုလာမလုပ်နဲ့ မင်းလည်းမေလိုး ငါလည်းမေလိုး တူတူပဲ”
“မင်းက မင်းအမေနဲ့ဖြစ်တော့ မင်းအမေ မငြင်းဘူးလား”
“အဖုတ်ကိုပဲပေးမလိုးတာဟ ဖင်ကတော့ ချတော့ ခဏခဏပဲ
ငါ့အမေက အဖေနဲ့ကွဲပြီးကတည်းက လီးငတ်နေတာရယ် သားနဲ့
ဖြစ်ရလို့အစပိုင်း ငြိမ်နေပေမယ့် နောက်ပိုင်း သူပြတ်လပ်နေတာကို
ငါနဲ့ဖင်ခံပြီးဖြေရှင်းတယ် စောက်ဖုတ်ကတော့ လီးအတေ့ကို မခံတာ
ငါလည်း အတင်းမလုပ်ချင်လို့အလျော့ပေးထားတာ ဖင်တောင်
မနည်းစည်းရုံးပြီး လိုးထားရတာလေ ဒါနဲ့မင်းအမေနဲ့မင်း ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာလဲ”
”ငါ မူးပြီးတက်လိုးမိတာကွ ငါ့စိတ်ထဲ ဒေါ်လေးခင်မြပဲထင်နေတာ
အမူးပြေမှ အမေမှန်းသိတာ အစပိုင်းကတော့ ကိုယ့်အမေကို
ပြန်လိုးမိတယ်ဆိုပြီး နောင်တရသေးတယ် နောက်တော့ အဲ့အရသာပဲ စွဲလမ်းနေတာ ငါ့အမေစောက်ပတ်က ပြဲနေပါပြီ ဒါပေမယ့် အမေဆိုတဲ့အသိက ဘယ်သူ့ကိုလိုးလိုး မတူတာ”
“အေး အဲ့ဒါပဲလေ ငါလည်း အမေ့စောက်ဖုတ်ကို မလိုးဖူးပေမယ့်
ဖင်ကိုလိုးနေရတော့ အဲ့ခံစားချက်ကိုကောင်းကောင်းသိတယ်”
“အေးကွ ငါ့အမေလည်း ငါ့ကိုလည်း မနိုင်တာရယ် လူသိရင်
အရှက်ကွဲမှာရယ်နဲ့ ဘယ်သူ့မှမပြောရဲဘူး ဒါပေမယ့် ငါ ဟိုဘက်ရွာက တစ်ခုလတ်နဲ့ဖြစ်နေတယ်လို့ အကြောင်းပြပြီး အိမ်ပေါ်က နှင်ချတာ အဲ့တစ်ခုလပ်နဲ့ငါက ဘာဆို ဘာမှမဖြစ်ဘူး ”
“ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းနဲ့ငါက ဘဝတူတွေပါ သူငယ်ချင်းရာ စိတ်ဓာတ်မကျနဲ့ ငါလည်း ငါ့အမေစောက်ဖုတ်ကြီးလိုးရဖို့ ကြံစည်နေသလို မင်းလည်း မင်းမေစောက်ဖုတ်ကို ရာသက်ပန် လိုးနိုင်ပါစေကွာ”
“အေးပါ ခု ငါ မင်းနဲ့ရင်ဖွင့်လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲတော်တော်
ပေါ့သွားတယ် ငါပြောလိုက်လို့ မင်း ငါ့အပေါ် အထင်သေးမှာလည်း
စိုးရိမ်မိသေးတယ်”
“မပူပါနဲ့ကွာ မင်းနဲ့ငါက သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးတွေပဲဟာ”
“ကဲ အိမ်ပေါ်က သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးတွေ ဘာတွေ လေကျနေတာလဲ ”
“ပြန်လာပြီလား ဒေါ်လေး ဘာတွေရခဲ့လဲဗျ သမီးရော”
“ရှင့်သမီးက သူ့ပထွေးတော်နဲ့ အရှေ့ဘက်ကမ်းကိုလိုက်သွားလေရဲ့
အရက်က တောင်ပိုင်းမှာ ကုန်နေလို့ အရှေ့ပိုင်းက သာလှဆိုင်မှာ
သွားဝယ်တယ် အမြည်းကတော့ ကြက်ဥလေးမွှေကြော်မယ် ဝယ်လာတဲ့ ပဲခြမ်းလေးသုပ်မယ် ငါးရှဥ့်ကို မရမ်းပြားနဲ့ ခြောက်စပ်လေး ကြော်ပေးမယ်”
” ဟျောင့် ကောင်းလူ အချိန်ရတုန်းကလေး ဒေါ်လေးနဲ့ တစ်ချီတစ်မောင်းဆွဲကွာ ဟိုနေ့က ငါလုပ်တုန်းက မင်းကိုသတိရတယ်တဲ့ တနေတာ”
“ဟားဟား ဟုတ်လား ဒေါ်လေး”
“ဟုတ်တယ် ကလေးတို့အဖေရေ ရှင့်လီးကို ကျမ သိပ်လွမ်းနေတာ
သိလား သန်းစိုးက ခုတစ်လော အရင်လို သိပ်မလိုးနိုင်ဘူး
ဝင်းအောင်ကလည်း ဟိုနေ့ကမှ အိမ်ရောက်လာတာလေ သန်းစိုးလစ်တုန်းတက်လုပ်တော့ တော့်ကိုသတိရတယ်ပြောမိတာလေ”
“သွားလုပ်ကြလေ ဒေါ်လေးရ ဟိုသားအဖက ကြာအုန်းမှာ ဒီငါးရှဥ့်က ကျနော်လုပ်လိုက်မယ် နှစ်ချီလောက် အေးဆေး အချိန်ရတယ် လုပ်ကြ မတွေ့ရတာကြာတဲ့ လင်နဲ့တွေ့တုန်း အဝခံပလိုက်”
“ခံမယ်အေ ခံမယ် လာ ကလေးတို့အဖေ ပြောရင်း စောက်ဖုတ်တောင် အရည်စို့လာသလိုလိုပဲ”
ဒေါ်လေးခင်မြ ကျုပ်လက်ကိုဆွဲကာ အိပ်ခန်းထဲသွားတော့သည်။
ကျုပ်လည်း ထိုင်ရာကထပြီးလိုက်သွားတာပေါ့။အခန်းထဲ
ရောက်ရောက်ခြင်း ဒေါ်လေးခင်မြ ကျုပ်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ပြီး
ပုဆိုးဆွဲချွတ်ကာ လီးကိုစုပ်တော့သည်။
“ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ်”
“အားးလားး ရှီးးးဖြည်းဖြည်း ဒေါ်လေး”
အတင်းကိုပဲလေအားနဲ့ဆွဲဆွဲစုပ်တာဗျ။လီးက ဒီရက်ထဲ ပွဲဆက်
များနေတာဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ညှိုးချင်နေတယ်။ဒါပေမယ့်
အာငွေ့လည်းရရော အတင်းကာရောကို ထောင်လာတော့တာပဲ။
ဒေါ်ခင်မြလည်း ကျုပ်လီး ကြီးမားတောင့်တင်းလာတာကြည့်ကာ
စုပ်ရင်း မျက်လုံးပြူးလာသည်။ကျုပ်က သူ့ခေါင်းကို ချုပ်ပြီး
ဆောင့်ဆောင့်ထည့်လိုက်တာကိုး။
“အွတ် အု အွတ် ပြွတ် အဟွတ်အဟွတ် ”
“အမယ်လေး ကလေးတို့အဖေရယ် အရင်ကတက်ပိုထွားလာပါလား
ကြောက်စရာကြီးရယ် အကြောအပြိုင်းပြိုင်းနဲ့”
“မကြိုက်ဘူးလား”
“ကြိုက်တယ် စုပ်ရတာအားရတယ် ပြီးရင် အပေါ်ကနေ အရင်ဆောင့်မယ်နော် ပြီးမှ ရှင် ကြိုက်သလိုလုပ်”
“ဒေါ်လေးသဘောလေ”
ဒေါ်ခင်မြ အားရအောင်စုပ်ပြီး အာညောင်းမှ ကျုပ်ကိုအိပ်ခိုင်းကာ
အပေါ်ကတက်ခွသည်။ခါးကထဘီကို ခေါင်းကချွတ်ပြီး ဘေးမှာ
ပစ်ကာ အဖုတ်ဝလီးတေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်တော့သည်။
“အားးကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် သေပါပြီ ကြီးလိုက်တဲ့လီးးး အင်းးဟင်းး”
ခဏခဏအလိုးခံခဲ့ဖူးတဲ့ ကျုပ်လီးကို အရင်လိုပဲထင်နေတာ သူ့အမှား။တခါထဲ တစ်ဆုံးထိုင်ချပြီး ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်ကာ
ရှုံ့မဲ့သွားသည်။ကျုပ်လည်း သူ့ကိုယ်လုံးကိုထိန်းပေးပြီး အသာငြိမ်
ပေးလိုက်သည်။
“အမယ်လေးလေးး ကဘေးတိူ့အဖေရယ် မြို့သွားပြီး ဘာတွေများ
လုပ်လာခဲ့တုန်းတော် ကြီးလိုက်တာ ကျုပ်စပ်ပတ်တော့ပြဲပါပြီ”
“ဘာမှသိပ်မလုပ်ထားပါဘူး စောက်ဖုတ်တွေလိုးလွန်းလို့ စောက်ဖုတ်ရည်ဝပြီးထွားကျိုင်းနေတာ”
“ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကြိုက်တယ်တော် ဒီလီးကြီးနဲ့မခံရတာကြာပြီ
အိပ်ယာထဲလဲရင် လဲပေ့စေ အလိုးခံပစ်မယ်”
“ဘွတ်ဘွတ်ဘွတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖွတ် ပလွတ် ဘွတ် ဗြွတ်ဗြွတ်”
ဒေါ်ခင်မြ ပြောချင်တာတွေပြောပြီး ကျုပ်ကိုအပေါ်ကနေ ဆောင့်ချကာစိတ်ကြိုက်လိုးနေတော့သည်။ကျုပ်ကတော့ အောက်ကနေ ပက်လက်ပဲလှန်ပြီး ဇိမ်ခံနေလိုက်သည်။ဒေါ်ခင်မြ
သိပ်တော့မကြာဘူးဗျ။သူ့စိတ်ကြိုက်တမောဆောင့်လိုက် နားရင်
ဖင်ကိုစကောဝိုင်းလိုက်နဲ့ ၁၅မိနစ်လောက်ကြာတော့ တကိုယ်လုံး
တွန့်တက်ပြီး ပြီးသွားကာ ကျုပ်ရင်ဘတ်ပေါ်ပါးအပ်ပြီး
ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။
“အားအားအား ပြီးပြီ ပြီးပြီ ကလေးတို့အဖေရယ်ကောင်းလိုက်တာ”
ကျုပ်လည်း ဒေါ်ခင်မြ ပြီးသွားတော့ သူ့ကိုအောက်ကထားပြီး
တဖုန်းဖုန်း တဖတ်ဖတ်နဲ့ ပေါင်ဖြဲလိုးပလိုက်သည်။သူ့ယောကျာ်း
ကိုသန်းစိုးက သိပ်မလိုးဘူးထင််တယ်။ဝင်းအောင်ကလည်း သူ့ဆီ
လာမှ လူလစ်တုန်းလိုးကတာဆိုတော့ အဖုတ်က ထင်သလောက်
ကျယ်မနေဘူး။ခပ်စေးစေးပဲရှိနေသေးတယ်။လိုးကောင်းကောင်းနဲ့
လိုးပစ်တာ ပုံစံပါစုံသွားတယ်။နောက်ဆုံး ဖင်ကုန်းပြီး ခါးဆွဲလိုးပြီး
အပြတ်ဆော်ပလိုက်ကာ လရည်တွေ သားအိမ်ထဲအပြည့်
ဖြည့်ပေးလိုက်တော့သည်။
“အားးအီးးး အဖုတ်ထဲလရည်တွေပြည့်သွားတာပဲ အားရလိုက်တာ ကလေးတို့အဖေရယ်”
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ဘဝမှတ်တိုင်များ (အခန်း၁၄)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ကျုပ်တို့နားပြီးအဝတ်တွေဝတ်နေတုန်း ကိုသန်းစိုးတို့သားအဖ
ပြန်လာကြတယ်။သမီးလေးနဲ့စကားခဏပြောရင်း အမြည်းတွေ
ရလာတော့ ကျုပ်တို့ဝိုင်းလေးစကြတယ်။ကျုပ်က ညကျရင် အမေနဲ့ပွဲဆက်လေးရှိတော့ သိပ်မသောက်ဘဲ အမြည်းစားလိုက်
လေကန်လိုက်လုပ်နေတာ။ကိုသန်းစိုးနဲ့ဝင်းအောင်ကတော့
သောက်တယ်။မိုးချုပ်တော့ ကျုပ် အားလုံးကိုနှုတ်ဆက်ပြီး
ပြန်ခဲ့တယ်။ဝင်းအောင်က မူးနေတာတောင်လိုက်ပို့မယ်
လုပ်နေသေးတာ။အာ့နဲ့သူ့ကိုချော့ပြီး သိပ်ထားကာ
ပြန်လာလိုက်တယ်။
“ကိုကြီးပြန်လာပြီ ဟင် အရက်ဆော်တွေ နံဆော်ပလော်လို့ အမေရေ
ကိုကြီးလေ အရက်တွေသောက်လာတယ်”
“နည်းနည်းပါညီမလေးရာ ဘာချက်လဲ”
“ကြက်သားနဲ့ဘူးသီးချက်တယ်သား ရေချိုးလေ တို့သားအမိတွေ
စုံစုံလင်လင်နဲ့ ထမင်းမစားရတာကြာပြီ မင်းဘကြီးနဲ့ရွှေစင်
မြောက်ပိုင်းကပြန်လာရင်ထမင်းစားမယ် သား ရေမိုးချိုးထား”
“ဟုတ်အမေ”
ကျုပ်အိမ်ရောက်တော့ အမေအိမ်ပြန်ရောက်နေပြီ။ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးကလည်း ကျုပ်ပေါ်ကမဆင်းတော့ဘူး။အရက်ဆော်နံတယ်သာပြောတာ ကျုပ်ကိုတော့ချစ်သား မျက်နှာတစ်ခုလုံးလိုက်နမ်းနေတာ။ကျုပ်လည်း ညီမလေးကိုခဏ
ဆင်းခိုင်းပြီး ရေထချိုးတယ်။ခေါင်းပေါ်ကကိုလောင်းချိုးပစ်တာ
ရေချိုးပြီး အဝတ်လဲနေတုန်း အမေ အခန်းထဲဝင်လာတယ်။
ရေလဲပုဆိုးအောက်က ငေါနေတဲ့ကောင်ကိုကိုင်ပြီး
နားနားကပ်ကာပြောသည်။
“ငါ့သားလည်း ခုမှအိမ်ပြန်လာတော့တယ် ဒါကြီးသတိရနေတာ
ညကျလိုးပေးအုန်း”
“အင်းပါ အမေရ သားလည်းအမေ့ဖင်ကြီးသတိရနေတာ”
“တော်ပါ ခု တောင်ပိုင်းက ခင်မြကိုလိုးပြီးပြန်လာတာမှတ်လား”
“အဟဲ ဟုတ်တယ်အမေရ ဘယ်လိုသိလဲ အမေ့ မတော်လိုက်ရတဲ့
ချွေးမကတောင်းဆိုတော့လည်း ချွေးသိပ်ပေးရတာပေါ့ဗျာ”
“အမေ့သားကိုအမေကမွေးထားတာပါသားရယ် သိတာပေါ့
သား တောင်ပိုင်းသွားတယ်ဆိုကတည်းက ထင်ပြီးသား”
“အဟဲ ”
ကျုပ်လည်းသွားလေးဖြဲပြီး အမေဖင်ကြီးတစ်ချက်ညှစ်ပြီး
ပြောလိုက်သည်။ပြီးတော့ ဒူးထောက်ကာ ထဘီလှန်ပြီး အဖုတ်ကြီးကိုနမ်းပလိုက်တယ်။
“ဟဲ့သား တော်တော့ တစ်ယောက်ယောက်ဝင်လာလို့ ကွိကနဲ့
မိနေမယ်”
ကျုပ်လည်း အမေပြောတာနားထောင်ပြီး အဝတ်တွေဝတ်ကာ
ထမင်းဝိုင်းပြင်ကြသည်။ခဏနေတော့ဘကြီးနဲ့ မလေးရွှေစင်
ပြန်ရောက်လာသည်။ကျုပ်တို့မိသားစု ပျော်ပျော်ကြီး ထမင်းစားကြသည်။
“နင်ကလည်းလေ ခုမှပဲပြန်လာတော့တယ် ဘာပါလဲ ငါ့အတွက်”
“ကပ်စီးနှဲပါတယ်လေ မလေးအတွက်”
“ဟားးဟားဟား”
“ကောင်စုတ်”
“မင်းပြန်လာတာနဲ့အတော်ပဲ ကောင်းလူရ ဒီမှာ ဘယ်နှစ်ရက်နေမှာလဲ”
“သားတပတ်လောက်နေအုန်းမယ် ဘဘ”
” အေး အာ့ဆို နက်ဖြန်ကျရင် အနောက်ကွင်းမှာ စက်တွေလိုက်ကြည့်ပေးကွာ ငါ့စက်တွေပျက်နေတယ်”
“လုပ်ပေးရမှာပေါ့ ဘဘရ လိုတဲ့ပစ္စည်းသာဝယ်ပေး”
“အေး မနက် လိုက်ကြည့်ပြီး လိုတာ ထွန်းသာကိုဝယ်ခိုင်းမယ်
ငါးကန်ကရေစုပ်စက်တစ်လုံးလည်း ပျက်နေတာအနောက်ကွင်းမှာပဲ
ထားထားတယ် မင်းရှိတုန်း တစ်ခါတည်းပြင်ကွာ လိုတာအကုန်ဝယ်ပေးမယ် လက်ခကတော့ အလကားပေါ့ကွာ
ဟားးဟားဟား”
”ရပါတယ် ဘဘရဲ့ ကိုယ့်အဘပစ္စည်းတွေပဲဟာ တစ်ခုပဲ လက်အနေနဲ့ သား မိန်းမယူရင် လိုက်တောင်းပေး ဟဲဟဲ”
“ဟားးး ကောင်းရောကွာ တံပိုးထက်လက်ခကြီးပြီ”
“သားက ယူမယ့်မိန်းမတွေ့နေပြီလား”
” မတွေ့သေးပါဘူး ကြီးကြီးရယ် တွေ့ခဲ့ရင် လိုက်တောင်းပေးဖို့
တစ်ခါတည်း ကြိုပြောထားတာ”
“တောင်းပေးမယ်ကွာ တို့အမျိုးထဲ မင်းတစ်ယောက်ပဲ ယောကျ်ားလေးရှိတာ မပူနဲ့ ကြိုက်တဲ့မိန်းမသာ လက်ညှိုးထိုးလိုက်
ဘဘလိုက်တောင်းပေးမယ်”
လူမစုံတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ထမင်းဝိုင်းက စုံစုံလင်လင်နဲ့ ပျော်ပျော်ကြီး
ထမင်းစားမြိန်ကြတယ်။ဘဘတို့ မိသားစုလေးယောက်ရယ်ကျုပ်တို့
မိသားစုသုံးယောက်ရယ် ပျော်ပျော်ကြီးပေါ့ဗျာ။စားသောက်ပြီးတော့ အချိုတည်းရင်း ထွေရာလေးပါး ရောက်တတ်ရာရာ ပြောကြရင်း အိပ်ယာဝင်ကြတယ်။မကြီးရွှေဥက
ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးကို သူနဲ့အိပ်ဖို့ခေါ်သွားတယ်။မလေးက သူ့အခန်းမှာအိပ်တယ်။ကြီးကြီးနဲ့ဘဘကလည်း သူတို့အခန်းနဲ့
သူပေါ့။ကျုပ်ကတော့ အမေနဲ့အတူပဲအိပ်တယ်။
သိတယ်မှတ်လား။ဒီည အမေနဲ့ကျုပ် ဟိုမရောက် ဒီမရောက်
လင်မယားဘဝလေးဖြတ်သန်းရမှာပေါ့။အမေကအပေါ့အပါး
ထသွားပြီး အခန်းထဲဝင်လာတယ်။ကျုပ်ဘေးလာအိပ်တဲ့အမေ့ကို
ဆွဲဖက်ပြီး မျက်နှာအနှံ့ လိုက်နမ်းပလိုက်တယ်။
“သွားပါ ခုမှလာပြီးတော့ နမ်းနေတယ် ဟိုမယားဆီသွား နက်ဖြန်လည်း အနောက်ကွင်းမှာ မြရင်ကိုသွားလိုးမှာ မှတ်လား”
“အခြေအနေပေးရင်ပေါ့အမေရယ် ဟဲဟဲ”
“တော်တော် လီးသရမ်းနေ လိမ်ချိုးလိုက်ရ”
“အခြေအနေက အဲ့လိုဖြစ်သွားတာပါအမေရယ် တကယ်တမ်း
သားလိုးချင်တာက ဟော့ဒီ အမေ့စောက်ပတ်ကြီးပါ”
“အပိုတွေပြောမနေနဲ့ လာ အချိန်ရှိတုန်း ယက်ပေး လိုးပေး”
“အဖုတ်ကြီးကိုလား”
“အာ သား မရဘူးလို့ အမေပြောပြီးပြီနော် ဖင်ပဲရမယ်”
“ဖင်ဆိုလည်းဖင်ပေါ့အမေရယ် အမေ့ဖင်ကြီးလည်း သတိရနေတာ”
“လာ ယက်ပေး”
ညအိပ်ချိန်မို့အသံကို ခပ်အုပ်အုပ်ပဲပြောနေရသည်။တော်သေးတာက အမေ့အခန်းက ဘဘတို့အခန်းနဲ့ လှမ်းလိုယ
ထဘီချွတ်ကာဘေးပုံထားတဲ့ အမေ့ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး အမေ့ဖင်အောက်ထဲ ဖက်လုံးခုလိုက်သည်။ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲကားပြီး
တွန်းတင်လိုက်တော့အမေက အလိုက်တသိပဲ ကိုင်ပေးထားတယ်။
ကျုပ်လည်းအဖုတ်ကြီးကို မွဆို အာဘွားပေးပလိုက်ပြီး ဖင်ဝကနေ
စကာယက်တင်တော့သည်။အမေစိတ်ဆာနေတယ်ထင်တယ်။
အဖုတ်ကြီးကစိုစိစိနဲ့အရည်လေးတွေစိမ့်လို့။ကျုပ် တပြတ်ပြတ်နဲ့
ယက်ပြီး လျှာကျွေးပလိုက်တယ်။အမှောင်ထဲဆိုပေမယ့် အမေဖြစ်နေမယ့် မျက်နှာကိုကျုပ်မှန်းဆလို့ရပါတယ်။ဖင်ဝက
ပွစိစိဖြစ်နေပြီး တစ်ခုခုဝင်လာတာကိုလိုချင်နေတဲ့အနေအထား။
“အမေ လိုးရတော့မလား”
“အင်းးးလိုးလေသား အမေလိုချင်နေပြီ သားလီးနဲ့အမေ့ဖင်ကို
လိုးပေး”
ကျုပ်လည်း ယက်နေရာကနေ ဒူးထောက်ပြီး အဖုတ်ကြီးကိုလီးနဲ့
လျောထိုးပေးတယ်။အဖုတ်ဝကိုထိုးလိုက် ဖင်ဝကိုထိုးလိုက်နဲ့
အမေ့ကိုဆွနေလိူက်သည်။
“သား လုပ်တော့လေကွာ အမေခံချင်နေပြီ”
” ခံချင်ရင် လိုးပေးမှာပေါအမေရယ်
အဖုတ်ဝမှာလီးတေ့ပြီး အမှောင်ထဲမမြင်သလိုနဲ့
လိုးဖို့ကြံလိုက်သည်။
“ဗြစ်ဗြစ်ဗြိ ပလွတ်”
“ဟဲ့ဟဲ့ သား မှားနေပြီ ဖင်ကိုလိုးရမှာလေ ခု အဖုတ်ထဲဝင်သွားပြီ
ပြန်ထုတ် ပြန်ထုတ်”
လီးဒစ်တစ်ခုလုံးဝင်သွားတော့ အမေ အတင်းအသည်းအသန်
တားသည်။
“အားးရှီးး ကောင်းလိုက်တာအမေရယ် အမေ့စောက်ပတ်ကြီးက
အဖတ်သာလန်နေတာ ကြပ်စည်းနေတာပဲဗျာ”
“လီးမဝင်တာကြာပြီလေသားရယ် ပြန်ထုတ်ပါသားရယ် အမေ့ကို
ချစ်ရင် အမေ့စကားနားထောင်ပါ ဗိုက်ကြီးမှ ခက်ကုန်လိမ့်မယ်”
“လရည်အထဲမဝင်ရင် ဗိုက်မကြီးပါဘူးအမေရ အဖုတ်လိုးပြီး
လရည်ကိုဖင်ထဲပဲပန်းထည့်မယ်လေ နော်နော် အမေရယ် သားလေ
အမေအဖုတ်ကြီး လိုးချင်နေတာကြာပြီ”
“ဟင်းးးအင်းးးးသားရယ် အမေလည်း အဖုတ်ကိုလီးနဲ့အလိုးခံ
ချင်တာပေါ့ ဗိုက်ထွက်လာရင် အကုန်ဒုက္ခရောက်ကုန်မယ် ပြန်ထုတ်ပြီးဖင်ပဲလိုးပါသားရယ် နော် အမေ့ကိုမချစ်ဘူးလား”
“ချစ်ပါတယ်အမေရယ် အာ့ဆို သားလီးကိုအဆုံးထိ
တစ်ခါတော့သွင်းမယ် အမေရာ အမေ့စောက်ပတ်ကြီးကို လိုးရတဲ့
အရသာကို သားသိချင်လို့ပါ”
“ဟင်းးးးးးးး အာ့ဆို တစ်ခါပဲနော်က အဆုံးဝင်သွားရင် ငြိမ်နေရမယ်
မညှောင့်ရဘူး”
“အင်းပါ အမေရ”
“ဗြစ်ထစ်ထစ်ဘလစ် ဗြွတ် ဒုတ်”
“အားးးအင်းးးးရှည်လိုက်တဲ့လီးကွယ် မဆုံးသေးဘူးလား
ပြည့်ကြပ်နေတာပဲ”
“အဆုံးဝင်ပြီအမေ နည်းနည်းလေးညှောင့်”
“သား မရဘူးနော် ငြိမ်နေ ပြီးရင်ပြန်ထုတ်ပြီး ဖင်ကိုဆက်လိုးပေး
ဖင်ကို သားစိတ်ကြိုက်လိုး သားရယ် နော် ”
အမေ့ကိုသနားတာနဲ့ ကျုပ်ခဏငြိမ်ကာအမေ့နို့တွေကုန်းစို့ပြီး
နှုတ်ခမ်းခြင်းစုပ်နမ်းနေလိုက်တယ်။တအောင့်လောက်ကြာတော့
အဖုတ်ထဲကလီးကို ဗြွတ်ကနဲဆွဲထုတ်ကာ အဖုတ်ကြီးကို
ကုန်းနမ်းပြီး ဖင်ဝမှာလီးတေ့ကာဖိသွင်းလိုက်သည်။အမေလည်း
ကျုပ်လီးဝင်လာမှာသိတော့ဖင်ဝဖွင့်ပေးထားလို့ လီးတစ်ချောင်းလုံး
ဖင်ထဲတစ်ဆုံးဝင်သွားတော့သည်။
“ဗြွတ်တစ်တစ်ဗလစ် ဗြွတ်ဘွတ်ဘွတ် ”
“အားးးရှီးးး တဆုံးပဲသားရယ် ခဏလေး မဆောင့်နဲ့အုန်းနော်”
“မရတော့ဘူးအမေ သား မတရားထန်နေပြီ”
“ဘွတ်ဗြွတ် ဘွတ် ပလောက်ပလောက် ပလွတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ”
“အားးသားရယ် သေပါပြီ ဖြည်းဖြည်း အားးဟားကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်
အင်းးးဟင်းးးအမယ်လေး သား နည်းနည်းလျော့ပါအုန်း အားးးး
မီးပွင့်ကုန်တော့မယ် ကျွတ်ကျွတ် ရှိီးးး ဖင်ထဲမှာအီစိမ့်နေပြီ အီးးးးး
နာပေမယ့်ကောင်းလိုက်တာသားရယ် လိုးးးလိုးစမ်း အမေ့ဖင်ခေါင်းကို လိုးဖြဲပစ်စမ်းးးရှိီးးးဆောင့်ဆောင့် အင်းးဟင်းးး”
အမေ့ဖင်ခေါင်းကို တဘွတ်ဘွတ် တဗြွတ်ဗြွတ်နဲ့ လိုးဆောင့်နေတာ
ချွေးတွေပါစို့လာတယ်။ညနေခင်းက ဒေါ်ခင်မြကိုလိုးထားမို့
တော်တော်နဲ့မပြီးနိုင်ဘူးဗျ။အမေကတော့ ကျုပ်ဗိုက်ကိုအရည်တွေ
ပန်းတာ နှစ်ခါရှိပြီ။နည်းနည်းညောင်းလာတာနဲ့ အမေ့ကို
အပေါ်တင်ပြီး မြင်းစီးခိုင်းလိုက်တယ်။အမေလည်း လီးငတ်နေတာမို့
အားနဲ့ကိုပစ်ဆောင့်လိုက် ကျိန်းပြီးအောင့်ရင် ခဏနားကာ ဖင်ကြီးနဲ့
စကောဝိုင်းဖိပွတ်လိုက်နဲ့ အကောင်းကြီးကောင်းနေသည်။
ကျုပ်ပြီးချင်လာတော့အမေ့ကိုဖင်ကုန်းခိုင်းကာ အပေါ်ကနေခွပြီး
ဖိလိုးပစ်သည်။
“ဗြတ်ဗြတ်ဗြတ် ဗြစ်ဘလစ်ဘွတ် ဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်း ”
“အားးအားးအားးးအားး သား သားးအားးးရှီးးပြီးပြီ ပြီးပြီ အားး
မအေလိုးလေးရယ် အင်းးးးဟင်းးးး ကောင်းလိုက်တာနော် ရှီးးး”
“အူးးးသားလည်းပြီးတော့မယ်အမေ အင်းးဟင်းးးးအမေ့ဖင်က
သူများထက်သာတယ် ညှစ်ပေး ညှစ်ပေးးရှီးးးး ပြီးပြီဗျာ အားးး”
ကျုပ်လည်းအမေ့ခါးညှစ်ကိုင်ကာ အမုန်းဆောင့်လိုးပစ်ပြီးဖင်ထဲ
လရည်တွေ တဗြောဗြောပန်းထည့်ကာအမေ့အပေါ်မှောက်ကာ
ငြိမ်နေလိုက်တော့သည်။အမေ့ဂုတ်တွေကိုစုပ်နမ်း ပါးတွေပါနမ်းရင်း
ရင်ဘတ်အောက်ထဲလက်နှိုက်ပြီး နို့တွေညှစ်နယ်ပေးသည်။
“သားး ဆင်းတော့ကွယ် သားကိုယ်က အလေးကြီးး အမေ မနက်ကျ
အစောကြီးထရအုန်းမှာ အိပ်ကြစို့ ”
“အင်း အိပ်လေအမေ မနက် ထခါနီး တစ်ချီလိုးအုန်းမယ်နော်
လင်းဆွဲလေးး”
“အင်းပါ သားရယ် လာ အမေ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးမယ်”
အမေက သူ့ဖင်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးထားတဲ့ ကျုပ်လီးကို
ကုန်းစုပ်ပေးကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးသည်။ခုပဲပြီးထားတဲ့ ကျုပ်ကောင်ကြီး အာငွေ့ရတော့ ပြန်ထလာသည်။
“တော်ပြီနော် သား အိပ်တော့ အမေ အိမ်သာခဏသွားအုန်းမယ်”
“သားလိုက်ခဲ့မယ်လေ ”
“ရတယ်သား မလိုက်နဲ့ ”
အမေသွားတော့ ကျုပ်မျက်လုံးလေးမှေးပြီးငြိမ်နေလိုက်သည်။
ခဏကြာတော့ အမေပြန်ဝင်လာပြီးကျုပ်ရင်ခွင်ဝင်ကာ အိပ်ပျော်
သွားသည်။သူ့ခမျာ တော်တော်ပင်ပမ်းနေတယ်ထင်တယ်ဗျ။
ကျုပ်ကလည်း ရောက်လာတော့ အလိုးခံချင်လွမ်းလို့သာ တင်းခံနေတာ။ခုကျတော့လည်း ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာအိပ်နေတာ
အပြစ်ကင်းတဲ့ကလေးမလေးလိုပဲ။ကျုပ်လည်း အိပ်ပျက်ညတွေ
များပြီမို့ အမေ့ကိုဖက်ရင်း တချိုးတည်းအိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
ဘယ်လောက်တောင် အိပ်ပျော်သွားလဲမသိဘူးဗျ။ကျုပ်လီးကို
တစ်ယောက်ယောက်က စုပ်ပေးနေတယ်လို့ အိမ်မက်မက်ရင်း
လဒစ်ကိုလျှာဖျားနဲ့ပတ်ဝိုက်ရင်း သွားနဲ့မနာအောင် ကိုက်ကိုက်
ပေးတော့ ဖင်ကိုကော့ လီးကို ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်သည်။
“အွန်းးး ပြွတ်ပြွတ် အဟွတ်အဟွတ် သားကလည်းကွာ အရမ်းပဲ
အာခေါင်ထဲတောင်ရောက်တယ်”
“ကန်တော့ ကန်တော့အမေ”
မိုးက မလင်းတလင်းအချိန်ဗျ။ဒါပေမယ့် အလင်းရောင်ပြပြလေး
အောက်မှာ အမေ ကျုပ်လီးစုပ်ပေးတာကို သေချာမြင်ရတယ်။
အမေ ကျုပ်လီးကို မက်မက်မောမောနဲ့ကို စုပ်ပေးနေတာ။လီးတစ်ချောင်းလုံး လျှာနဲ့ပတ်ယက်ရင်း ဂွေးဥတွေပါစုပ်ပေးသည်။
“လင်းဆွဲဆိုလို့ မထခင် လိုးဖို့စုပ်ပေးတဲ့ဟာ ပါးစပ်ထဲအတင်းထိုး
ထည့်တယ် သွား မစုပ်ပေးတော့ဘူး”
“စိတ်ဆိုးပါနဲ့အမေရယ် သားအိမ်မက်ထဲကလို စိတ်ပါသွားလို့ပါ
နည်းနည်းစုပ်ပေး ပြီးရင် ငြိမ့်ငြိမ့်လေး တစ်ချီလိုးကြမယ်”
အမေက ကျုပ်ဆီ မျက်စောင်းတစ်ချက် ဒိုင်းကနဲ့ပစ်ထိုးပြီး
လီးကိုပြန်ငုံကာ စုပ်ပေးသည်။ဆယ်ချက်လောက်စုပ်ပြီးတော့ ကျုပ်ပေါ်ခွကာ ထဘီခါးပေါ်တင်သည်။လက်ထဲတံထွေးဆွတ်ကာ
သူ့ဖင်ဝမှာသုတ်လမ်းပြီး လီးကိုဖင်ဝတေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။
” အမေ ညကလို တစ်ဆုံးစာလောက်လေး အဖုတ်ထဲ ထည့်ပေးပါလားဗျာ နော် အမေ နော်”
“သားကလည်းကွာ အင်းပါ အမေက သားကိုချစ်လို့အလိုလိုက်မယ်
အတင်းအကြပ်မလိုးရဘူးနော်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါအမေရယ် တစ်ချက်ဆို သားကြေနပ်ပါတယ် သားမှာ
အမေ့ရဲ့ ဒီဖင်ကြီးရှိနေတာပဲဟာ”
“ဖြန်းးးး”
“ဟ အားး သား နာတယ်ကွ”
အမေက သူ့ဖင်ထဲ တစ်ဝက်လောက်ဝင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကို ပြန်ချွတ်ပြီး အဖုတ်ဝမှပြန်တေ့လိုက်သည်။အမေတေ့တုန်းမှာပဲ
ကျုပ်က ခါးကိုကော့ပေးလိုက်တာ လီးတစ်ဆုံး အဖုတ်ထဲ
ဝင်သွားတော့သည်။
“အားးဟင်းးးကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် ကြပ်လိုက်တာ သားရယ်
တော်ပြီလေသားရယ် ကြေနပ်တော့”
“စကောလေးနည်းနည်းဝိုင်းပေး အမေရယ်”
“ဟင်းးး သားနော် အဆစ်တွေကလာပြီ ကဲ ရော့ရော့”
အမေက ကျုပ်လီးကိုအဖုတ်ထဲအပြည့်သိပ်ငုံပြီး စကောဝိုင်း
ဆယ်ငါးပတ်လောက်ကြိတ်ပေးသည်။
“အားး ကောင်းလိုက်တာအမေရယ်”
“တော်ပြီနော် ဖင်ထဲပြန်ထည့်တော့မယ်”
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ဘဝမှတ်တိုင်များ (အခန်း၁၅)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အဖုတ်ထဲက လီးထုတ်ပြီး ဖင်ထဲပြန်ထည့်ကာ
သူ့စိတ်ကြိုက် ဆောင့်နေတော့သည်။ကျုပ်စိတ်ကို တင်းမထားဘဲ
လျော့လိုက်တော့ သားအမိနှစ်ယောက်တူတူပြီးသွားတယ်။
နှစ်ယောက်သားဖက်အိပ်ရင်း တအောင့်နေတော့ အမေအိပ်ယာ
ထသွားသည်။ကျုပ်ကတော့ဆက်နှပ်နေလိုက်သည်။
“ကိုကြီး အိပ်ပုတ် ထတော့ ချစ် ကျောင်းသွားတော့မှာ လိုက်ပို့”
ငါးတန်းတက်နေတဲ့ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးက ကျောင်းဝတ်စုံဂါဝန်လေးနဲ့
ကျုပ်ပေါ်တက်ခွပြီး လာနှိုးသည်။ကျုပ်လည်းဆွဲဖက်ပြီးနမ်းတော့
ရုန်းသည်။
“နမ်းနဲ့ ညစ်ပတ်အိုးကြီး အာပုတ်စော်နံတယ်”
“အောင်မယ် ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် ကဲဟာ”
“အမေ့ အားး ကိုကြီးး သနပ်ခါးတွေပျက်ကုန်ပြီ ဟင့်ဟင့်”
“မငိုနဲ့လေ အာ့မှ သနပ်ခါးတွေပိုပျက်ကုန်မှာ ထ ကိုကြီးမျက်နှာသစ်ပြီး ကျောင်းလိုက်ပို့ပေးမယ်”
“မုန့်လည်းဝယ်ကျွေးရမှာနော်”
“ဝယ်ကျွေးမယ်စိတ်ချ”
ကျုပ် အိပ်ယာထမျက်နှာသစ်ပြီး ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးကို ကျောင်းလိုက်ပို့သည်။ကျောင်းက ရွာမြောက်ပိုင်းမှာပါ။သိပ်မဝေးဘူး။ကျောင်းရှေ့ရောက်တော့ လှလေးစိန် မမြရင်နဲ့
ဒေါ်ခင်မြတို့ သုံးယောက်သား စကားရပ်ပြောနေတာတွေ့ရတယ်။
“ကိုကြီး ချစ်သွားတော့မယ် ညနေ အားရင် လာကြိုနော်”
“အင်း အနောက်ပိုင်းသွားပြီး အားရင်လာကြိုမယ်”
ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေး ကျောင်းဝိုင်းထဲဝင်သွားတော့ ကျုပ် သူတို့သုံးယောက်စီသွားလိုက်သည်။ကျုပ်မယားသုံးယောက်ကို
တစ်စုတစည်းထဲတွေ့လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲတစ်မျိုးပဲဗျ။
“ဟိုမှာ ကလေးတို့အဖေ လာပါပြီအေ”
“အယ် ဒေါ်လေး လူတွေကြားကုန်ရင် မကောင်းပါဘူး”
“ဒီမှာ ငါတို့ချည်း ရှိလို့ပြောတာပါအေ ညီးကလည်း ”
“နေကောင်းကြလား ”
“ဟုတ်ကဲ့ ကိုကြီး ”
“ကောင်းပါတယ်ရှင် ”
“ကျုပ်ကတော့မကောင်းဘူး မနေ့ကရှင်လေး သောင်းကျန်းသွားတာ
ခါးတွေအောင့်နေတုန်း”
“ဟိုမှာကြည့်စမ်း ကောင်း မင်းကလေးတွေတူတူဆော့နေကြတာ”
မမြရင်ပြတဲ့ဘက်ကြည့်တော့ ကျောင်းဝန်းထဲမလှမ်းမကမ်းမှာ
ကျုပ်နဲ့ရုပ်တူတဲ့ ကလေးသုံးယောက် ဆော့ကစားနေကြသည်။
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် လပိုင်းပဲကွာတဲ့ အဖေတူအမေကွဲ
မောင်နှမတွေလေ။
“သူတို့တောင် အရွယ်ရောက်နေပြီနော်”
“အမယ်လေး သူတို့က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် သိပ်ချစ်ကြတာ
အတန်းထဲမှာတောင် တူတူပဲထိုင်ကြတာ”
“ဟုတ်တယ်ကိုကြီးရဲ့ သူတို့က မောင်နှမဆိုတာမသိကြပေမယ့်
အမြဲတပူးတွဲတွဲနေကြတာ”
“ဘယ်တော့မြို့ပြန်မှာလဲ ကလေးတို့အဖေ”
“မပြန်သေးဘူး ဒီနေ့ အနောက်ကွင်းမှာ စက်တွေသွားကြည့်ပြီး
ပြင်ရအုန်းမယ် တပတ်ကျော်လောက်နေပြီးမှပြန်မယ်”
ကျုပ်အနောက်ကွင်းကိုသွားမယ်ဆိုလို့ မျက်လုံးဝင်းလက်ပြီး
မျက်နှာကြီးပြုံးဖြီးသွားတာက မမြရင်။
“ဟုတ်လား မြ ခုပြန်ရင် လိုက်ခဲ့လေ”
“မြရင် ညီးတော့ ဆန္ဓတွေပြည့်ပြီပေါ့ဟာ ကလေးတို့အဖေ လှလေးကိုလည်း မပြန်ခင်အဝကျွေးသွားအုန်း သူလည်းလိုအပ်နေတာ”
“အို ဒေါ်လေးကလည်း မဟုတ်တာ”
“ခုမှလုပ်မနေပါနဲ့အေ ကောင်းလူလီးကြီးကို ငါတို့သုံးယောက်လုံး
သတိရတမ်းတနေကြတာပဲဟာ ငါကတော့ မနေ့က ဆန္ဓပြည့်ပြီးပြီ
ဒီနေ့ မြရင်အလှည့် နောက်ရက် ညီးအလှည့်ပေါ့အေ ညီးအိမ်မှာ
လူမပြတ်လည်း ငါ့အိမ်မှာချိန်းအေ အိမ်မှာဆို လွတ်လပ်တယ်”
“ဟဲ့လှလေးစိန် အငယ်မလေးကရော ကောင်းနဲ့လွတ်ရဲ့လား”
“အာ မမြရင်ကလည်း အငယ်မက ကိုကြီးမြို့ရောက်ပြီးမှ ရတာပါ
ကိုတင်အုန်းနဲ့ရတဲ့ကလေးပါ ”
“ခု နင့်ယောကျ်ားတင်အုန်းကို အားမရဘူးမှတ်လား”
“ဟင်းးး အားမရလည်း သူကခုလက်ရှိ ကျမယောကျ်ားလေး
သည်းခံပြီးပေါင်းရတာပေါ့ သူကကိုကြီးလိုမဟုတ်ဘူး လုပ်ချင်
ထဘီလှန်ပြီး တက်လုပ်သွားတာ ပြီးရင် တခေါခေါအိပ်နေရော
ကျမမှာ မပြီးလို့ ကိုယ်လက်နဲ့ကိုယ်ပဲပြီးလိုက်ရတယ်”
“အဲ့အခါမျိုးကျ ကလေးတို့အဖေကိုသတိမရဘူးလား”
“အင်းးးးးတစ်ခါတစ်လေတော့ သတိရတာပေါ့ဒေါ်လေးရယ်
ဒါပေမယ့် ”
“ပူမနေနဲ့ နောက်ရက် ငါးဒိုင်ကအလုပ်သမားတွေအတွက် ချဥ်ဖတ်ယူရင် ငါ့အိမ်လာခဲ့ ကလေးတို့အဖေ အနောက်ကွင်းမှာ
မြရင်ကိုအဝကျွေးပြီးရင် အိမ်လာခဲ့ လှလေးစိန်ကိုလည်း အလှည့်
ပေးလိုက်အုန်း”
“ဟုတ်ပါပြီ ဆရာမကြီး”
“အဟင်းဟင်း တို့မိန်းမတွေက မင်းရဲ့အလိုးအဆောင့်ကိုပဲ
စွဲလမ်းနေတာ ရွာကိုမကြာမကြာလာပြီး လိုးပေးစမ်းပါ ယောကျ်ားရယ်”
“အာ့ဆို သွားရအောင်လေ ကောင်း အိမ်ခဏဝင်ပြီး အနောက်ကွင်း
ပြန်မယ် နေပူရင်မကောင်းဘူး ”
“ကောင်မရယ် ညီး လင်မြင်တာနဲ့ အောက်ကစိုနေပြီမှတ်လား”
“ဟယ် မခင်မြရယ် ပြောတော့မယ်တစ်တစ်ခွခွ”
“မဟုတ်လို့လား”
“ဟုတ်တယ် ခစ်ခစ်ခစ် လာယောကျ်ား သွားစို့ ခုက ရှင်ကို ကျမပိုင်တယ်”
“လာမယ့်နေ့ကြိုပြောနော် ကလေးတို့အဖေ ”
“ဟုတ်ပြီ စိတ်ချ ပြောမယ်”
ကျုပ်မပိုင်ခဲ့ရတဲ့မယားသုံးယောက်က သူတို့အပြောနဲ့သူတို့
ဟုတ်နေတာပဲ။ဒေါ်ခင်မြနဲ့မမြရင်က ရယ်ရယ်မောမော နောက်နောက်ပြောင်ပြောင်နဲ့ ပြောနေပေမယ့် လှလေးစိန်ကတော့
ခေါင်းလေးငုံ့ပြီးရှက်နေသလိုလိုပဲ။သူလည်း ကလေးနှစ်ယောက်
ထွက်ထားလို့ တင်နဲ့ရင်နဲ့ မမြရင်တို့နှစ်ယောက်ကို အမှီလိုက်
တော့မယ်။ကျုပ် မနောခွေ့သွားတယ်။ကျုပ်သာတကယ်ယူရင်
သူတို့သုံးယောက်စလုံးက ညီအမတွေလိုချစ်ပြီး လင်ကိုဝိုင်း
ပြုစုမယ့်ပုံမျိုးဗျ။တွေးရင်းပြုံးမိကာပေါင်ကြားကကောင် တင်းကနဲ့ဖြစ်သွားသည်။ကျုပ်နဲ့မမြရင် အိမ်ကိုပြန်လာပြီး ကျုပ်လွယ်အိတ်ထဲအဝတ်နှစ်စုံလောက်ထည့်လိုက်တယ်။
“သား မင်းဘကြီးက မင်းပြန်လာရင် အနောက်ကွင်းသွားနှင့်တဲ့
မှာသွားတယ် သူလည်း ငါးဒိုင်မှာခဏနေပြီး ပြန်လာမယ်တဲ့”
“ဟုတ် ကြီးကြီး”
“မြရင် နင့်ဘကြီးလာရင် နင်တို့တဲနားက ကန်စွန်းရွက်တွေ
ခူးပေးလိုက်စမ်းပါ နက်ဖြန် ဆွမ်းချိုင့်အတွက် ချဥ်ဟင်းတစ်ခွက်
ချက်မလို့”
“ဟုတ် ကြီးကြီး ခူးပေးလိုက်မယ်လေ ကနဖော့ပါခူးပေးလိုက်မယ်”
“အေးအေး”
ကျုပ်နဲ့မမြရင် ရွာလယ်အိမ်ကနေ အနောက်ကွင်းထဲသွားကြတယ်။
လမ်းမှာ လူသူရှင်းမှ မမြရင်စကားစသည်။
“ကောင်း မြို့မှာ ရည်းစားရနေပြီလား”
“မရသေးပါဘူးမြရယ် ရည်းစားထားဖို့မအားပါဘူးဗျာ”
“ကောင်းလည်းနော် ရွာက်ိုလာတိုင်း မြဆီ အလည်တောင်မလာဘူး”
“ရောက်ပြီး တညအိပ် ပြန်တာတွေများလို့ပါဗျ ခုတော့ စက်ကို
အကြောင်းပြပြီး ညအိပ်လို့ရပြီလေ ကိုကြီးထွန်းကိုက အပြင်ပထုတ်ပြီး အချိန်ရတိုင်း ဟဲဟဲ”
“နေပူလိုက်တာ လာ ဟို ကုက္ကိုင်ပင်အောက်မှာနားရအောင်”
“နားလေမြ”
ကျုပ်နဲ့မမြရင် ကုက္ကိုင်ပင်အောင်မှာ နားတော့ မမြရင် ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ ဝင်လာသည်။
“သတိရလိုက်တာကောင်းရယ် ခုလည်း လမ်းမှာ လူလစ်တုန်း
လိုးပေးအုန်း”
“မြသဘောလေ ”
မမြရင်လည်း ထိုင်တာနဲ့ ကျုပ်ပေါင်ကြား လက်နှိုက်တော့တာပဲ။
ပုဆိုးကြားထဲလက်ထည့်ပြီး လီးကိုင်ကာဂွင်းထုပေးသည်။
“လူကြည့်ထား ကောင်း စုပ်ပေးမယ်”
“အင်း”
ကျုပ်လည်း လီးစုပ်ခံရင်း ဘေးဘယ်ညာ လူကြည့်ရတာပေါ့။
မမြရင်က လီးကိုအကြိုက်ကိုစုပ်နေတာ။ကွင်းပြင်ထဲ လူရှင်းနေပေမယ့် ဒီလို ကွင်းထီးထီးမှာ လီးစုပ်ခံရတဲ့အရသာက
တစ်မျိုးဗျ။တစ်ယောက်ယောက် မြင်သွားရင် ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့
ရင်ခုန်ရတာပေါ့။ကျုပ်ကောင်ကလည်း အာငွေ့ရတာနဲ့ တန်းထောင်
တော့ပဲ။မမြရင် အားရပါးရကိုစုပ်နေတာ။
“ဒါပြီးလွမ်းနေတာ မစုပ်ရတာကြာပြီ အားရလိုက်တာ ပိုကြီးလာသလိုပဲနော် ကောင်း”
“အင်း နည်းနည်းပါ”
ဒစ်ကိုတမျင်းမျင်းစုပ်လိုက် အတံကိုယက်လိုက် ဂွေးဥတွေငုံလိုက်နဲ့
စိတ်ကြိုက်ကိုလုပ်နေတာ။
“လူကြည့်ထား အပေါ်ကတက်မယ်”
“နေအုန်းလေ မြအဖုတ်ကြီး ယက်ချင်သေးတယ်”
မမြရင် မတ်တပ်ရပ်ပေးတော့ ထဘီဆွဲလှန်ကာ ပေါင်ကြား
မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်။အနံ့လေးရှိနေပေမယ့်ကျုပ်အတွက်ကတော့
ရိုးနေပါပြီ။လီးတောင် ပိုတောင်လာသေးတယ်။အဖုတ်ကြီးကို
အစိကနေဖင်ဝပါသိမ်းကျုံးယက်ပလိုက်သည်။
“လိုချင်လာပြီကောင်းရယ် လိုးပေးတော့”
ကျုပ်မျက်နှာ သူ့ပေါင်ကြားက ခွာတာနဲ့ ကျုပ်ပေါ် ဆောင့်ကြောင့်
ထိုင်ကာ အဖုတ်ဝလီးတေ့ပြီးဆောင့်တော့သည်။ကျုပ်လည်း
သူ့ကိုယ်လုံးကြီးထိန်းဖက်ပြီး လီးကော့ပေးထားလိုက်သည်။
“ဗြွတ် ဗြစ်ဗြစ် ဘလွတ် ဒုတ် ”
“အင်းးးးးးကောင်းလိုက်တာ ပြည့်ကြပ်နေတာပဲ ကောင်းရယ်
ဒီအရသာကိုလွမ်းနေတာ”
“အိုးးး မြရယ် မြအဖုတ်ကြီးက ကြပ်နေတုန်းပါပဲလား”
“ကြပ်မှာပေါ့ကောင်းရဲ့ ကိုထွန်းက သိပ်မှမလိုးတာ လိုးလိုး”
“ခုတော့မြ စိတ်ကြိုက်ဆောင့် တဲရောက်လို့ ကိုထွန်းလစ်မှ ကောင်းလိုးမယ်”
မမြရင်စိတ်ကြိုက်ဆောင့်ဖို့ ကျုပ် ခါးကိုကော့ပေးပြီး လူလာမလာ
ကြည့်ရသည်။လူမြင်ကွင်းမှာ လူလစ်တုန်း လုပ်ရတဲ့အရသာက
တစ်မျိုးဗျ။မမြရင်က ထန်နေတော့ သိပ်တောင်မကြာလိုက်ဘူး။
ကျုပ်ပေါ်မှာငြိမ်ကျသွားတယ်။ကျုပ်ကတော့ တန်းလန်းပေါ့။
မမြရင်ကို ကုက္ကိုင်ပင်မှာလက်ထောက်ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ
တဖြောင်းဖြောင်းပဲ စိတ်လွှတ်ကာလိုးပစ်လိုက်သည်။
“ဖြောင်းဖြောင်းဖြောင်း ဖန်းဖန်းဖန်းဖန်း ပလွတ်ဘွတ် ဒုတ်”
“အင်းးအားးဆောင့်ဆောင့် ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းရယ် အင်းးး
ဆောင့်လိုး မြပြီးတော့မယ် အင်းးးဟင်းးးဟင်းးးး”
“ကောင်းလည်းပြီးပြီ အီးးးရှီးးးးး”
ကျုပ်လည်းအသားကုန်ကျုံးလိုးပြီး မမြရင်အဖုတ်ထဲလရည်တွေ
ပန်းထည့်မမြရင်ခါးဖက်ပြီး ထိုင်ချလိုက်သည်။ကုက္ကိုင်ပင်ကာ
နှစ်ယောက်ထပ်လျက်သား ခဏအမောဖြေသည်။မမြရင်က
ခေါင်းစောင်းပြီး ကျုပ်ကိုနမ်းနေလို့ ကျုပ်လည်းအလိုက်သင့်ပဲ
နမ်းပေးလိုက်သည်။ပြီးတော့ မမြရင်က သူ့အဖုတ်ထဲကကျုပ်လီးကို
ချွတ်ပြီး လရည်တွေစောက်ရည်တွေလူးနေတဲ့ကျုပ်လီးကို
ကုန်းစုပ်ကာသန့်ရှင်းပေးသည်။ကျုပ်တို့ ဖရိုဖရဲဖြစ်နေတဲ့
အဝတ်အစားတွေကို ပြင်ဆင်ကာ တဲကိုဆက်သွားသည်။
တဲရောက်တော့ ကိုကြီးထွန်းကနှီးထိုးနေသည်။ကျုပ်နဲ့ကိုကြီး
မတွေ့တာကြာပြီမို့ အခါးရည်သောက်ရင်း စကားထိုင်ပြောသည်။
မမြရင်ကတော့ တဲဘေးလယ်အစပ်ကကန်စွန်းရွက်တွေခူးနေသည်။
ကျုပ်လည်း ပျက်နေတဲ့ အင်ဂျင်တွေကို ကိုကြီးထွန်းကိုပြခိုင်းပြီး
လိုအပ်တာတွေစစ်ဆေးနေလိုက်သည်။စက်သုံးလုံးပျက်နေသည်။
တစ်လုံးခြင်းဖြုတ်ကာ စစ်ဆေးပြီး ဝယ်ရမယ့်ပစ္စည်းတွေ လိုအပ်တာတွေဝယ်ဖို့ စာအုပ်နဲ့စာရင်း လုပ်နေတုန်း ဘကြီးရောက်လာသည်။
“ဘယ်လိုလဲကွ ငါ့တူ ဘာတွေဖြစ်နေလဲ”
“ဒီကောင် သုံးကောင်မှာ တစ်ကောင်ကတော်တော်ဆိုးတယ်
ဒီနှစ်ကောင်ကတော့ အပရိကပါ ခု လိုတာစာရင်းလုပ်နေတာ ပြီးရင်
သွားဝယ်လို့ရပြီ”
“အေး ထွန်းသာ မင်းညီလိုမယ့်ဟာတွေ သွားဝယ်ပေးလိုက်ကွာ
ငါပိုက်ဆံပေးလိုက်မယ် ကောင်းလူ မင်းမလိုက်လို့ရောဖြစ်ရဲ့လား”
“ဟုတ်ကဲ့ဦးကြီး”
“ရပါတယ်ဘဘရဲ့ ကျနော် ဒီနှစ်ကောင်ကိုအရင်ဖြုတ်ပြီး
ဆေးရအုန်းမယ် လုပ်စရာလေးတွေရှိသေးတယ် ကျနော်လိုက်ရင်
တရက်အချိန်ပုပ်မှာစိုးလို့ဗျ ရန်ကုန်ကိုလည်းတပတ်ပဲလို့
ပြောလာတာ ကျနော်ပြောတဲ့ဆိုင်ကိုသာသွားလိုက် အဲ့ဆိုင်မှာ
အကုန်ရှိတယ်ကျနော်လွှတ်လိုက်တာလို့သာပြော အဲ့ဆိုင်မှာကပိုက်ဆံလိုရင်တောင် ချန်ထားလို့ရတယ်”
“အေးအေး မင်းအဆင်ပြေရင်ပြီးရော ပိုက်ဆံကတော့ ပိုထည့်ပေး
လိုက်မှာပါ ”
ကျုပ် လိုအပ်တာတွေ တစ်ခုမကျန်အောင် သေချာလိုက်စစ်ပြီး
စာရွက်ထဲချရေးကာ ကိုထွန်းကိုပေးလိုက်သည်။နေ့လည်ရောက်နေပြီဆို ကျနော်တို့ တူဝရီးတွေထမင်းစားကြသည်။
လယ်ကန်စွန်းရွက်ကြော် ငါးဟင်းနဲ့ ငပိရည် အတို့အမြုပ်လေးတွေနဲ့
ထမင်းစားမြိန်ကြသည်။ထမင်းစားပြီး စကားခဏထိုင်ပြောကာ
ဘကြီးနဲ့ကိုထွန်း တဲကနေထွက်သွားကြသည်။ကျုပ်ကတော့ ထမင်းလုံးစီရင်းကျန်နေခဲ့သည်။မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားပြီး အိပ်မောကျနေတုန်းလပြွတ်ကို ဂွင်းတိုက်ကာ စိုခနဲဖြစ်သွားလို့
နိုးလာသည်။ကြည့်လိုက်တော့မမြရင်ဗျ။ ထဘီရင်လျားနဲ့
ကျုပ်ပေါင်ရင်းဘေးမှာ လေးဘက်ကုန်းပြီး ကျုပ်လီးကို
လက်တစ်ဖက်နဲ့ဂွင်းတိုက်ကာ ငုံစုပ်နေသည်။
ကျုပ်လည်း ဘာသံမှမထွက်တော့ဘဲငြိမ်ကာ ဇိမ်ခံနေလိုက်သည်။
မမြရင်ကတော့ ကျုပ်လီးကိုပါးစပ်ထဲထည့်ကာ နို့ငတ်နေတဲ့
ကလေးလို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အငမ်းမရစုပ်နေသည်။လဥတွေလည်း
မချန် စုပ်ယက်နေတော့ ကျုပ်ကောင်ကြီးက မတ်ပြီး
တဇတ်ဇတ်တုန်နေရော။မမြရင်နို့ကြီးတစ်ဖက်ကိုင်ညှစ်ပေးတော့
ကျုပ်ကိုမော့ကြည့်လာသည်။
“ကောင်းနိုးလာပြီလား အွန်းးပြွတ်ပြွတ် အွတ်”
“အင်း မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားတယ် မြရယ်”
“ကောင်းဟာကြီးကလေ အရင်ကထက်ပိုကြီးလာတယ်သိလား
စုပ်ရတာအားရစရာကြီး ပါးစပ်ထဲကတောင် မထုတ်ချင်တော့ဘူး”
“ပါးစပ်ထဲတော့မပြီးချင်ဘူးနော်မြ လိုးချင်သေးတယ်”
“လိုးရမှာပေါ့ကောင်းရဲ့ ဒီကလည်း လီးငတ်နေတာ ဒီလင်ကခုမှ
ပြန်လာတော့ လီးမချွတ်တမ်းလိုးမှာ ဒီမှာရှိတုန်း မချွတ်ဘဲ
လိုးပေးကွာ”
“လိုးမယ်လေ ခုအပေါ်တက် မြင်းစီးအုန်း မြနို့ကြီးစို့ချင်တယ်”
“အွန်း ကောင်းသဘောလေ”
ကျုပ်လီးစုပ်နေရာကနေ ကျုပ်ပေါ်ခွကာ ထဘီလေးလှန်ပြီး အဖုတ်ဝလီးတေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်တော့သည်။အရည်တွေရွဲနေတဲ့
မမြရင်အဖုတ်ကြီးထဲ ကျုပ်ကောင်လျောခနဲဝင်သွားသည်။
ထန်နေတဲ့မမြရင် ဖင်ကြီးမြှောက်ကာမြှောက်ကာနဲ့ ဆောင့်ချသည်။
ကျုပ်လည်း ခါးကော့ပြီးလီးသာထောင်ပေးပြီး မမြရင်ဆောင့်သမျှ
ဇိမ်ခံနေလိုက်သည်။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ဘဝမှတ်တိုင်များ (အခန်း၁၆)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
“အောင်မလေး ကောင်းရယ် ထိလိုက်တာ အားးး ထိတယ်ထိတယ်
အင်းးးးမြအဖုတ်ကြီးပြဲအောင်လိုးစမ်းပါကောင်းရယ် လိုးလိုးး”
“ခုကမြလိုးနေတောလေ မြခံချင်ရင် ကုန်းပေး နောက်ကချမယ်”
“အင်းး လိုးပေး ကုန်းပေးမယ် ”
ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပြီးကုန်းပေးတော့ ဖင်ကြီးဖြဲကာ ဖင်စအိုပါ
အစိကနေယက်တင်ပလိုက်သည်။ပြီးမှ ဟပြဲပြဲလေးဖြစ်နေတဲ့
အဖုတ်ဝလီးတေ့ကာဆောင့်ချပလိုက်သည်။
“အားးးအင်းးးဟင်းးကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် အောင့်တယ် အားး
ကောင်းရယ် သေပါပြီ သားအိမ်ပါပွင့်ထွက်မတတ်ဘဲ”
“ဘောင်းဘောင်းဘောင်းဘောင်း ဖွတ် ဒုတ်”
“ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင်ကြီး လိုးခွဲချင်စရာကြီးကွာ မြ”
“ဆောင့်ဆောင့် အောင့်လည်းကြိတ်ခံမယ် မြဒီအရသာကို
လွမ်းနေတာကြာပြီ”
“ဖင်ပေါက်လည်းလိုးမယ်မြရာ ခံမလား”
“ခံမယ်ကောင်းရယ် ကောင်းအတွက်ဆို မြခံပြီးသား ကိုထွန်းကိုတောင်ပေးမလိုးဘူး ကောင်းအတွက်ချန်ထားတာ”
“အာ့တွေမြကိုချစ်တာ ခုတော့အဖုတ်ကိုဝအောင်လိုးမယ် ပြီးမှ
ဖင်ချမယ်”
“အင်း ကောင်းသဘော ကောင်းသဘော”
ကျုပ်နဲ့မမြရင် တစ်နေ့ခင်းလုံး လိုးလိုက်ကြတာ မြရဲ့သား ကျုပ်ရဲ့သားလေးကျောင်းကြိုကာနီးမှပဲနားတော့တယ်။မမြရင်ရွာကိုသွားတော့ ကျုပ်လည်း အင်ဂျင်တွေဂျီးခြစ်ပြီး
သန်ရှင်းရေးလုပ်နေလိုက်သည်။သူတို့သားအမိပြန်လာတော့
ကျုပ်လည်းအလုပ်တော်တော်ပြီးနေပြီ။နေလည်းစောင်းနေပြီမို့
လုပ်လက်စလေးအပြတ်ဖြတ်ကာ နားလိုက်သည်။စက်ဆီပေကျံနေတာတွေ ဆေးကြောပြီးရေပါချိုးလိုက်သည်။
ကျုပ်သားလေးနဲ့ကျုပ်မိန်းမမြရယ်နဲ့ မိသားစုထမင်းလက်ဆုံ
စားကြသည်။ခုမှ မိသားစုထမင်းဝိုင်းရဲ့အရသာကိုခံစားရသည်။
စားပြီးတော့ အိမ်စာလုပ်နေတဲ့သားလေးကို စာကူပြပေးလိုက်သည်။
မမြရင်ကတော့ ပြုံးပြုံး ပြုံးပြုံးနဲ့ကျုပ်တို့ကိုကြည့်လိုက် လက်ဖက်လေးစားလိုက်နဲ့ ထိုင်နေသည်။ညရှစ်နာရီထိုးတော့
သားလေးကအိပ်သွားသည်။ကျုပ်ပွေ့ချီပြီး သူ့အမေပြင်ပေးထားတဲ့
အိပ်ယာထဲပို့လိုက်သည်။ကျုပ်ခြင်ထောင်ထဲကထွက်တော့မမြရင်
လိုက်လာသည်။အရှေ့ခန်းမှာ အိပ်ယာတစ်ခုပြင်ပေးသည်။
ကျုပ်အိပ်ယာဝင်တော့ မမြရင်အခန်းထဲကထွက်လာပြီးကျုပ်နဲ့
လာအိပ်သည်။ဘထ္ထရီမီးချောင်းလေးကို မပိတ်ဘဲထွန်းထားသည်။
“မြ သားနဲ့တူတူမအိပ်ဘူးလား”
“တော့်သားအအိပ်ငြိမ်တယ် စိတ်ပူစရာမလိုဘူး အိပ်ရင်မိုးအလင်းပဲ
အဲ့တော့ မပူနဲ့ ခု မြကိုသာဂရုစိုက်”
“လင်ငယ်လေးဂရုစိုက်တာခံချင်တယ်ပေါ့ ဟုတ်လား”
“ဟုတ်တာပေါ့ လင်ကြီးက ဂရုမှမစိုက်တာ လင်ငယ့်ဆီက အယုအယလေးလိုချင်တာပေါ့”
“ယုယပေးရမှာပေါ့ ကဲ”
ကျုပ် မမြရင်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းကာ နို့ကြီးကိုညှစ်နယ်သည်။
နမ်းရင်းအဝတ်တွေကိုယ်စီချွတ်ကြသည်။နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ နမ်းကြရင်း မြွေနှစ်ကောင်လိုပူးကပ်သွားသည်။
မြပေါင်ကြီးဆွဲကားပြီးဖင်အောက်ကိုခေါင်းအုံးထိုးထည့်လိုက်သည်။
တစ်နေ့လည်လုံး လိုးထားတဲ့အဖုတ်ကြီးက ဟပြဲပြဲနဲ့ကျုပ်ကို
လျှာထုတ်ပြောင်ပြနေသလိုပါပဲ။လန်နေတဲ့အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ
လျှာနဲ့ယက် ပါးစပ်ထဲထည့်ငုံပြီးတမျှင်းမျှင်းစုပ်လိုက် အစိကိုကစားလိုက်နဲ့ အမျိုးမျိုးကလိသည်။ဒီည မမြရင်ကို
ဖင်ပါကင်ဖွင့်မှာမို့ ဖင်ဝမဲမဲလေးကိုလည်းယက်ကာကလိပေးသည်။
ဖင်ဝလေးတွေက လျှာနဲ့တွေ့တော့ ပွစိစိဖြစ်လာကာ ဖင်ဝထဲ
လျှာဝင်ထွက်တဲ့အခါ လိုက်ညှစ်ကာ ဖမ်းနေသည်။
အုန်းဆီပုလင်းထယူကာ ကျုပ်လီးမှာလူး ဖင်ဝကိုတံတွေးတွေ
ရွဲနေအောင်ယက်ပြီး အုန်းဆီပါသုတ်ပေးထားသည်။ဖင်ထဲ လက်ညှိုးထည့်ကာ အပေါက်စချဲ့သည်။ပက်လက်အနေအထားနဲ့
ဖင်နှိုက်နေရာကနေမမြရင်ကို ဖင်ထောင်ကုန်းခိုင်းပြီး ထပ်နှိုက်သည်။ဖင်မလိုးခင်တစ်ချီပြီးထားအောင် အဖုတ်ထဲ
လီးထည့်ပြီးအရင်လိုးပေးနေသည်။
“အင်းးးးအားးးတစ်ဆုံးပဲကောင်းရယ် ဟင်းးးအားအား ပြောတော့
ဖင်လိုးမယ်ဆို စွပ်တော့ စောက်ပတ်ထဲကို”
“လိုးမှာပါမြရဲ့ မြကောင်းနေအောင် အဖုတ်ကို အရင်လိုးပေးတာ
ပြီးမှဖင်လိုးမှာ”
“အင်းးကျွတ်ကျွတ် အီးးရှီး မြစောက်ပတ်နဲ့တောင်မနည်းခံနေရတာ
ဖင်ပေါက်ကျဝင်ပါ့မလားကောင်းရယ် ကွဲပြဲထွက်ကုန်မှာ ကောင်းကျည့်ပွေ့ကြ်ီးက အတုတ်ကြီးရယ် စောက်ပတ်ပြဲတာက
ကြားကောင်းသေးတယ် ဖင်ပြဲတယ်ဆို ကျော်မကောင်း
ကြားမကောင်း ကောင်းရယ်”
“စိတ်ချပါမြရယ် ကောင်းက ဖင်ကောင်းကောင်းလိုးတတ်ပါတယ်
မကွဲစေရဘူး မြကိုအရသာအသစ်လေးပေးချင်လို့ပါ”
“အင်းပါ ကောင်းသဘောပါ မြကတေ့ ကောင်းလီးကြီးနဲ့ဆို ကွဲကွဲသေသေခံမှာပဲ အားးးဆောင့်ဆောင့် အီးးးရှီးးး”
မမြရင်အဖုတ်ကိုအရင်လိုးပေးရင်း ဖင်ကိုနှိုက်ကာ ကလိုင်း
ပေးသည်။မမြရင်ဖင်ကြီးကော့ထောင်လာပြီး ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းကို
အိပ်ယာပေါ် ထိကပ်ကာ ဖင်ကြီးကိုအစွမ်းကုန် ကော့ပေးထားသည်။
ကျုပ်လည်း မမြရင်ဖင်ကိုနှိုက်ကာဇိမ်ခံပြီးတစ်ချက်ခြင်းလိုးရင်း
ဖင်ကြီးဖြဲကိုင်ကာ ပစ်ပစ်ဆောင့်သည်။
“ဆောင့်ဆောင့် ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းရယ် အားးအားးရှီးးးး”
အရည်တွေ ရွှဲစိုနေလို့ လီးမှာအဖြူဖတ်တွေပါကပ်လာရသည်။
ကျုပ်စိတ်ကြိုက် နှေးကာမြန်ကာနဲ့ ဆောင့်နေတော့ မမြရင်
ဖင်ကြီးကော့ကာ ကော့ကာနဲ့ တွန့်ခနဲ့ တွန့်ခနဲ့ဖြစ်ကာ ငြိမ်သွား
တော့သည်။
“မြ ဖင်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖြဲပေးနော် ကောင်း လိုးတော့မယ်”
“အင်းး ကောင်းကြိုက်သလိုသာပြော မြကခံဖို့အသင့်ပဲ”
မမြရင်လက်နှစ်ဖက်နောက်ရောက်လာကာ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို
ဖင်ဝနားကနေကိုင်ပြီးဖြဲပေးတော့ အုန်းဆီဘူးလေးကိုင်ပြီး ဖင်ဝထဲ
လျှံကျလာတဲ့အထိလောင်းထည့်လိုက်သည်။စီးကျလာတဲ့အုန်းဆီကို
လီးနဲ့လိုက်ခံပြီး လက်နဲ့ပွတ်လူးပေးသည်။
“မြ လိုးပြီနော် ဖင်ကိုဖွင့်ထား မရှုံ့လိုက်နဲ့”
“အင်းးး”
မမြရင် တစ်ခါမှမခံဖူးတဲ့ဖင် ခံရမှာမို့ စိတ်လှုပ်ရှားနေလားမသိ။
အသံက တော်တော်နဲ့ထွက်မလာဘူး။ကျုပ်လီးကို ဖြဲပေးထားတဲ့
ဖင်ဝမဲမဲလေးမြောင်းကြားထဲလျောထိုးရင်း အဝလေးမှာ ဒစ်ကြီး
တေ့ကာ အသာဖိထည့်လိုက်သည်။
“ဗြစ် တစ်တစ်ဗြစ် ပလွတ် ”
“အအ အအား ကောင်း ကောင်း”
“ဒစ်ဝင်သွားပြီ မြ နာလို့လား”
“ဟင့်အင်း မနာဘူး ဝင်လာတော့ တစ်မျိုးကြီးဖြစ်သွားလို့ပါ”
“ဆက်လိုးမယ်နော် ဖြဲပေးထားအုန်း”
“အင်းလိုးးး ကောင်းလိုးမယ်ဆို မြ ဖင်နှစ်ခြမ်းပြဲပါစေ ဖြဲပေးမှာ”
“ဘွတ်ဗြွတ် ဗြစ်ဗြစ် ဘလွတ် ဘွတ် ဘုဘု”
ကျုပ်လည်း မမြရင်ရဲ့ ဖင်ပါကင်ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းထဲ လီးကို
တစ်ဝက်ထိထိုးထည့်ပလိုက်တယ်။ခဏငြိမ်နေပြီး မမြရင်ကို
အနားပေးလိုက်သည်။
“မြ နာလား”
“ဟင့်အင်း မနာဘူး တစ်စို့ကြီးဖြစ်နေတာတစ်ခုပဲရှိတယ်
ကောင်းလီးကြီးက မဆုံးသေးဘူးလား အင်းးးးး ဟင် တစ်ဝက်လောက်တောင် ကျန်နေသေးပါလား အီးးးး”
“မြကောင်းအောင် ဝယ်သလောက်ပဲအရင်လိုးပေးမယ် ပြီးမှ
စိတ်ကြိုက်လိုးမယ်”
“ဗြွတ် ဘွတ် ဗြွတ် ဘွတ် ”
ဗြွတ်ဘွတ်သံစဥ်က ပုံမှန်ကနေ တစ်ဖြည်းဖြည်းမြန်လာသည်။
ဖင်ဝလေးတင်ကပ်ပြီးညှောင့်ရင်း ဖင်ခံကျင့်ရလာတော့မှ ကျုပ်
မမြရင်ကို လက်လွှတ်ခိုင်းပြီး ခါးကနေကိုင်ကာ လိုးသည်။
“ဘွတ် ဘလွတ် ဗြွတ် ဘုဘု ဗြီးးးးဘူ ဘွတ် ပလောက် ပလောက် ”
“အင်းးဟင်းးဟင်းးး ဖင်ခံရတာ ဘယ်လိုကြီးလဲသိဘူးကောင်းရယ်”
“နာလား”
“မနာဘူး အ အ ရှီးးးး ကောင်းတယ် ကောင်းရယ် လိုးပေး
ဖင်ကိုလိုးပေး မြဖင်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိထည့်ပေး”
“ထည့်ပေးမယ် မြရယ်”
အရှိန်ရလာတော့ လိုးရင်း လီးတစ်ဆုံးဖင်ထဲဝင်ကာ ကျုပ်စည်းခုံနဲ့
မမြရင်ဖင်ကြီးတဖန်းဖန်းရိုက်မိနေသည်။လိုးရင်းအားမရတော့ဘဲ
ကော့ထောင်ပေးထားတဲ့မမြရင်ခါးကို ဖိကာအပေါ်ကနေ ဆောင့်ချပြီးလိုးသည်။
“အမယ်လေး အားးးရှီးး လိုးပါ ကောင်းရယ် အားးအားအီးးး
မြဖင်ကြီးပြဲအောင်လိုး”
“ကြိုက်လားမြ ဖင်ခံရတာကြိုက်လား”
“ကြိုက်တယ်ကောင်းရယ် ကောင်းလီးကြီးဖင်ထဲဝင်ထွက်နေတာ
အူတွေအသည်းတွေကိုဆွဲဆွဲထုတ်နေသလိုပဲ အားးးလိုးပေးလိုးပေး”
“ဘွတ် ပြွတ်ပြွတ် ဖြောင်းဖြောင်းဖြောင်းဖြောင်း ပလောက် ဘွတ်”
ကျုပ်တလှည့်နားကာ ဖင်ထဲကလီးဆွဲထုတ်တော့ မမြရင်ဖင်ခေါင်း
ဟောင်းလောင်းလေးကျန်ခဲ့သည်။ကျုပ်ကုန်းယက်ပြီး သူ့ဘေးမှာ
ပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်သည်။
“လာ မြ အပေါ်ကတစ်လှည့်ဆောင့် ”
“အင်းးးးအားတွေကိုစုပ်ယူသွားသလိုပဲကောင်းရယ် ဖင်ခံရတာ
မကောင်းဘူးလို့ထင်ထားတာ ခု အထင်နဲ့လက်တွေ့က တခြားစီပဲ”
မမြရင် ထောင်နေတဲ့ကျုပ်လီးကို လာစုပ်ပြီး ကျုပ်ပေါ်တက်ခွကာ
ဖင်ဝလီးတေ့ပြီး စိတ်ကြိုက်ဆောင့်တော့သည်။တညလုံးနီးပါး
လိုးလိုက်နားလိုက် စုပ်လိုက်ယက်လိုက်နဲ့မိုးကိုလင်းတော့တာပါပဲ။
မိုးလင်းတော့ လင်းဆွဲလေး အဖုတ်ကိုဇိမ်နဲ့လိုးပေးရင်းနားသည်။
ကျုပ်ကတော့ အေးဆေးပါပဲ။ဖင်ပါကင်ပွင့်သွားတဲ့မမြရင်ကတော့
ခါးတွေပါအောင့် ဖင်ဝပါကျိန်းစပ်ပြီး အခန်းထဲသားလေးနဲ့ဝင်ခွေနေ
တော့သည်။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ဘဝမှတ်တိုင်များ (အခန်း၁၇)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
မမြရင်မထနိုင်လို့ ကျုပ်ပဲ ထပြီး ချက်ပြုတ်ကာ နိုးလာတဲ့
သားလေးကိုရေချိုးပေးရင်း ထမင်းတူတူစားသည်။မမြရင်ထလာ
တော့ ဖင်ဝကကျိန်းစပ်ပြီး ကိုယ်လက်တွေကိုက်နေတယ်လို့
တိုးတိုးလေးပြောတယ်။အာ့နဲ့ ကွေကာအုပ်လေးဖျော်ပြီး မုန့်နဲ့စားစေကာ ဆေးတိုက်ပြီး ပြန်နားခိုင်းလိုက်သည်။သားလေးကို
ကျောင်းလိုက်ပို့ဖို့လုပ်တော့ ကိုကြီးထွန်းနဲ့လူနှစ်ယောက် မြို့ကနေ ပစ္စည်းတွေနဲ့ပြန်ရောက်လာကြသည်။မမြရင်နေမကောင်းကြောင်း
ပြောပြီး သားလေးကို ကျောင်းပို့စေလိုက်သည်။ကျုပ်ကတော့
စက်တွေဆက်ပြင်သည်။တစ်နေကုန် တကုတ်ကုတ်နဲ့ ညီအကိုတွေ
လုပ်လိုက်ကြတာ ညနေရောက်တော့ စက်နှစ်လုံးပြီးသည်။
နောက်ထပ်စက်တစ်လုံးကျန်သေးပေမယ့် နောက်နေ့မှပဲ
ဆက်လုပ်မယ်ဆိုပြီးနားကြသည်။အမောဖြေကာရေမိုးချိုးနေတုန်း
ကိုထွန်းက ငါတို့သောက်ရအောင်ဆိုပြီး သားကိုခေါ်ကာ ရွာထဲထွက်
သွားသည်။တစ်နေကုန် အိပ်ယာထဲလှဲနေတဲ့မမြရင်လည်း ထလာသည်။သူလည်းသက်သာနေပါပြီ။ကျုပ်ရေချိုးပြီး တဲပေါ်
တက်တော့ ကျုပ်ကို အခန်းထဲဆွဲခေါ်ပြီး ကျုပ်ရှေ့ဒူးထောက်ကာ
ပုဆိုးဆွဲချွတ်တော့သည်။ဘာမှမပြောဘဲ ခပ်ငိုက်ငိုက်လပြွတ်ကို တန်းငုံသည်။
“မြ နေကောင်းလို့လား ဒီကောင်ထလာရင် မလွယ်ဘူးနော်”
“မြကောင်းနေပါပြီ ညကအိပ်ရေးပျက်ထားလို့ တစ်နေကုန်
အိပ်ထားတာ ကိုယ်လက်တွေလည်းမကိုက်တော့ဘူး ခုနက နိုးလာတော့ ထပ်ခံချင်လာတယ် ကိုထွန်းလစ်တုန်းလေး လိုးပေးကောင်းရယ် နောက်ရက်ဒီလိုတွေ့ဖိုလွယ်မှာ
မဟုတ်တော့ဘူး လိုးပေးအုန်းနော် မြကို”
“ဖင်ကနာနေတုန်းဆို”
“အွန်း နာတယ် ကျိန်းနေတုန်း ဒါပေမယ့် ဖင်ခံရတာလည်း
ကြိုက်တယ် ထပ်လိုးပေးအုန်း ကောင်းလီးကြီးနဲ့ဆို ဖင်ပြဲပါစေ
အလိုးခံမယ်”
“မြက အဲ့လောက်ကြိုက်သွားပြီပေါ့ နောက်ကျ ကိုထွန်းကိုလည်း
လိုးခိုင်းလေ ”
“အင်း ကိုထွန်းလည်း ဖင်တောင်းနေတာတော့ကြာပြီ ဒါပေမယ့်
သူက အဖုတ်တောင်နပ်မှန်အောင်လိုးတာ မဟုတ်ဘူး ဒီတစ်ခါတောင်းရင်တော့ ပေးလိုက်မယ်လေ”
“ဒါပေါ့မြရ မစုပ်နဲ့တော့ လာ ဒီမှာ ကုန်းပေး”
ကိုထွန်းက ခုနမှသွားတာဆိုတော့ နာရီဝက်မက အချိန်ရသေးတာနဲ့
တစ်ချီကောင်းလိုးပေးဖို့ ကြံလိုက်သည်။မမြရင် အားရအောင်
စုပ်ပြီးမှပဲ ဖင်လှန်ပြီးကုန်းပေးသည်။ကျုပ်လည်း သူဖြဲပေးထားတဲ့
ဖင်ပေါက်မဲမဲစူပွပွလေးကို အနမ်းလေးပေး လျှာနဲ့ဝိုက်ယက်ပြီး အစိကနေဖင်ဝအထိ ယက်ပေးသည်။ဖင်ကိုပဲထပ်လိုးချင်လို့
ဖင်ကိုချည်းလှိမ့်ယက်ပစ်သည်။
“အင်းးဟင်းဟင်း ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းရယ် အဖုတ်လည်း
ယက်ပေးပါအုန်း ဒီတစ်ခါလိုးရင် ဘယ်အပေါက်လိုးလိုး အဖုတ်ထဲပဲ လရည်ပန်းထည့်ပေးနော် မြလေ ကောင်းနဲ့ ကလေး
ထပ်လိုချင်သေးတယ် ”
ကျုပ်ဘာမှပြန်မပြောဘဲ လုပ်စရာရှိတာပဲ ဆက်လုပ်နေတယ်။
ကိုထွန်းသွားတာက သိပ်ကြာမှာမဟုတ်တော့ အချိန်ဆွဲနေလို့
မဖြစ်ဘူးလေ။မမြရင်ဖင်ဝကို တံတွေးတွေ ရွှဲနေအောင်ယက်ပြီး
ဖင်ဝမှာလီးတေ့ပြီး ဗြွတ်ကနဲ ထိုးထည့်လိုက်တယ်။
“ဗြစ်ဗြစ်ဘလွတ် ဗြွတ်”
“အအအ အူးးးး ကောင်းရယ် တစ်ဆုံးပဲကွယ် ဖင်ထဲကို တုတ်ကြီး
ထိုးထည့်လိုက်သလား အောက်မေ့ရတယ် အီးးးမဆောင့်နဲ့အုန်းနော် ခဏ ခဏ နာလို့”
မမြရင်ကိုခဏအနားပေးပြီး ကပ်တိုးလေးညှောင့်ရင်း တဖြည်းဖြည်း တစ်ချက်ခြင်းလိုးပေးနေသည်။ဖင်ဝစူစူလေးက
ကျုပ်လီးလှုပ်ရှားမှုနဲ့အတူ စူထွက်လာလိုက် ချိုင့်ဝင်သွားလိုက်နဲ့
အသဲယားစရာပင်။အရှိန်ရလာတော့ တစ်ချက်ခြင်းကနေ
ဖင်ဝနားအထိ လီးကိုဆွဲထုတ်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်လိုးပေးသည်။
“အင်းးဟင်းးးအင်းးး ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းရယ် အားး ဒီလိုမှန်းသိရင် အစကတည်းကဖင်ခံပါတယ် လိုးလိုး မြဖင်ကို အားကြီးနဲ့ဆောင့်လိုးပေး အရမ်းကောင်းနေပြီ အားးး”
ခါးကိုင်ပြီးဆောင့်နေရာကနေ အဖုတ်ကိုပွတ်ကာအစိကို
ချေပေးလိုက်လို့ မမြရင်စိမ့်နေအောင်ကောင်းပြီး ကော့ပြန်နေသည်။
ကျုပ်လည်းမမြရင်ရဲ့ဖင်ဝကျဥ်းကျဥ်းလေးကိုလိုးရတာကြောင့်
အရမ်းကောင်းနေပြီလေ။ခါးဆွဲလိုးနေရာက အားမရတော့ဘဲ မမြရင်ကိုဖင်ပူးတောင်းထောင်ခိုင်းကာ အပေါ်ကနေ ခွကာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့သည်။လိုးလိုက် လီးကိုချွတ်ပြီး ပြဲအာနေတဲ့
ဖင်ဝကိုကြည့်ကာ တံတွေးထွေး လျှာနဲ့ကုန်းယက်လိုက်နဲ့ မမြရင်
အပြတ်ဟော့နေသလို ကျုပ်လည်းအပီကိုကောင်းနေပြီလေ။အရှိန်ကတော်တော်တက်နေပြီမို့ ကျုပ်စိတ်ကိုမထိန်းတော့ဘဲ
အားထည့်ပြီး မမြရင်ဖင်ကြီးကို တဖြောင်းဖြောင်းပဲ စိတ်ကြိုက်
လိုးဆော်နေလိုက်သည်။
“ပြီးတော့မယ်ကောင်းရယ် အားးကောင်းလိုက်တာ ရှီးးး အင်းးဟင်းး
လိုးပါ ဆောင့်ဆောင့် ”
“ဘွတ်ဘွတ်ဘွတ် ဘု ဗြီးး ဘူဘွတ်ဘွတ် ဘောက်ပလွတ်”
“ကောင်းလည်းပြီးတော့မယ်မြရယ် တူတူပြီးတာပေါ့ မမြရင်ဖင်ခေါင်းကလိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ အင်းးးရှီးးး”
“ပြီးရင် လရည် အဖုတ်ထဲပန်းပေးနော် ကလေးထပ်ယူမှာ”
“ပန်းပေးမယ်မြရယ် မြစောက်ဖုတ်ထဲ တဆုံးမြုတ်ပြီးကိုပန်းထည့်
ပေးမယ်”
ကျုပ်နဲ့မမြရင် လိုးဆော်ရင်းပြီးချင်လာလို့ ဖင်ထဲကလီးဆွဲထုတ်ကာ
အဖုတ်ထဲတေ့ကာတစ်ဆုံးထိုးထည့်ပြီး လေးငါးချက်ဆောင့်ကာ
လရည်တွေ သားအိမ်ထဲအပြည့်ဖြည့်ပေးလိုက်သည်။
“အားးးပြီးပြီ မြရေ အားးကောင်းလိုက်တာ ရှီးးးအားးးရှီးး”
“မြလည်းပြီးပြီ ကောင်းရယ် အင်းးဟင်းးဟင်းးးဟင်းးအူးးး အားး
ကောင်းလီးကြီးကိုလေ အဖုတ်ထဲကမထုတ်ချင်အောင်ကြိုက်တယ်
မပြန်ခင် အဝလိုးပေးသွားနော် ကောင်း”
“အင်း လိုးပေးသွားမှာပေါ့မြရဲ့ မြဗိုက်ထဲ ကလေးတစ်ယောက်
ထည့်ပေးပြီးမှပြန်မှာ”
“အင်းး နောက်လည်း ခဏခဏလာနော် ဒီက မယားနဲ့သားကို
ပစ်မထားနဲ့ ”
“လာမှာပေါ့မြရယ် ကဲ ထကြစို့ ကိုထွန်းပြန်လာခါနီးပြီ ”
“အင်း မြရယ် ရေထချိုးမယ် ကောင်းတို့အတွက် အမြည်းလုပ်ပေးမယ်”
ကျုပ်နဲ့မမြရင် အလိုးတစ်စခန်းရပ်ပြီး မမြရင်ကပေရေနေတဲ့
ကျုပ်လီးကိုလျှာနဲ့ယက်ကာပြောင်စင်နေအောင် သန့်ရှင်းပေးသည်။
ပြီးမှကျုပ်လည်းအကျီ် ပုဆိုးဝတ်ပြီး မမြရင်လည်း ရေထချိုး
နေတော့သည်။ကိုထွန်းတို့သားအဖပြန်လာတော့ ဝင်းအောင်ပါ
ပါလာလို့ အရက်ဝိုင်းလေးစည်ကားသွားသည်။
“စက်ဘယ်နှစ်လုံးကျန်သေးလဲ ကောင်းလူ ငါ ဒီနေ့ဦးလေးနဲ့
မော်တော်လိုက်မောင်းပေးလို့မလာဖြစ်တာကွ”
“ရပါတယ်ကွာ ဒီလောက်ကအေးဆေးပါ နက်ဖြန် ဟိုစက်လေး
ဂတ်စကက်လဲပြီးရင် ပြီးပြီ”
“အာ့ဆို နက်ဖြန် ညနေ အားပြီပေါ့”
“အေးလေ ဘာလို့”
“ဘောကန်မယ်လေကွာ နက်ဖြန် ဟိုဘက်ရွာကကောင်တွေနဲ့
ချိန်းထားတယ် မင်းလည်း လာတုန်းလေး ကန်သွားပေါ့”
“အေး ငါလည်း ဘောလုံးမကန်ရတာကြာပြီ ကန်မယ်လေ”
ကျုပ်တို့ သောက်နေတုန်း မမြရင်ကအမြည်းလုပ်ပေးပြီး အနားလာထိုင်ကာ ထွေရာလေးပါး ဟိုဟိုဒီဒီပြောကြသည်။မီးတောက်လေးလုံးတောင်ဝယ်လာလို့ သုံးယောက်ထဲဖြိုနေရင်း မမြရင်ကိုပါ သွေးလည်ပတ်မှုကောင်းအောင်ဆိုပြီး
အကြမ်းပန်းကန်ထဲထည့်ပြီးသွေးဆေးနဲ့တစ်ခွက်တိုက်သည်။မမြရင်က အဲ့တစ်ခွက်သောက်ပြီးတစ်အောင့်နေတော့ သားလေးကို
ခေါ်ကာ အခန်းထဲသွားအိပ်နေသည်။ကျုပ်တို့တော့ ဆက်ဖြိုကြတာပေါ့။စကားလေးပြောလိုက် သောက်လိုက်နဲ့ နောက်ဆုံး သုံးယောက်စလုံး မှောက်ကုန်သည်။ကျုပ်က ထိန်းနိုင်လို့ လူမှန်းသူမှန်းသိသေးပေမယ့်ကိုထွန်းနဲ့ဝင်းအောင်က မှောက်
နေပြီ။သူတို့ကို ရှေ့ခန်းမှာစောင်တစ်ထည်စီခြုံပေးထားပြီး ကျုပ်က မမြရင်တို့သားအမိနဲ့ဝင်အိပ်သည်။ရှေ့ခန်းမှာ အိပ်လည်းရပေမယ့် တမင် မမြရင်နဲ့သားလေးရယ် သားမိသားဖတွေအိပ်ချင်လို့
ဝင်အိပ်တာ။
ကျုပ်လီးကို တစ်ယောက်ယောက်စုပ်ပေးနေတယ်လို့ အိမ်မက်မက်ရင်းလန့်နိုးလာတော့မမြရင်လေ ကျုပ်လီးကို
စုပ်နေတာ။ကျုပ်တစ်ချက်လန့်သွားပေမယ့်ရှေ့ခန်းကကိုထွန်းနဲ့
ဝင်းအောင်က တခူးခူး တခေါခေါနဲ့အိပ်မောကျနေတော့ ကျုပ်သိပ်စိတ်မပူတော့ပါဘူး။အသာပဲမှေးပြီး လီးစုပ်ပေးတာ
ဇိမ်ခံနေလိုက်တယ်။မမြရင်ကတော့ သူလုပ်စရာရှိတာကိုပဲ
ဆက်လုပ်နေပြီး ကျုပ်ပေါ်တက်ခွကာ ထဘီလှန်ပြီး အဖုတ်ဝမှာ လီးတေ့ကာထိုင်ချသည်။ကျုပ်လည်းခါးကော့ပေးလိုက်တော့ လီးထိပ်က သားအိမ်ဝကို ဒုတ်ခနဲ ပြေးဆောင့်သည်။
“အားး ကျွတ်ကျွတ် နာလိုက်တာ ကောင်းနော် နိုးနေတာ မပြောဘူး
ငြိမ်နေတယ်”
“ဟဲဟဲ နိုးနေတာကြာပေါ့ မြစုပ်ပေးနေကတည်းက နိုးတာ
တိုးတိုးလုပ်နော်မြ မတော်လို့ နိုးလာမှ ကွိနေမယ်”
“မပူပါနဲ့ကောင်းရယ် သူတို့လားနိုးမှာ ဆင်အော်တောင် မနိုးဘူး”
မမြရင် ကျုပ်ရင်ဘတ်ပေါ်လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးမြှောက်ကာ
တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဆောင့်သည်။ညောင်းရင် ဖင်ကြီးနဲ့ဖိကျိတ်ပြီး
နှဲ့နေပြန်သည်။ သူ့ဖင်ကြီးတွေကိုမကာ အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ဆောင့်
လိုးပေးလိုက်တော့ မမြရင် ခွလျက်ကြီး တစ်ချီပြီးသွားသည်။
သူပြီးသွားတော့ ကျုပ်ရင်ဘတ်ပေါ် ပါးအပ်ကာ မှေးနေတုန်း
ကျုပ်အသာလေးမပြီး အဖုတ်ထဲကလီးကို ဖင်ထဲပြောင်းသွင်းကာ
ဘေးတိုက်အနေအထားနဲ့ဆက်လိုးနေသည်။တဖြည်းဖြည်း အားမရတော့လို့ မမြရင်ကိုမှောက်ခိုင်းပြီး ဖင်ကြီးဖြဲကိုင်ကာ
တံတွေးဆွတ်ပြီး ဆက်လိုးသည်။
“ဗြွတ်ဗြွတ်ဗြိ ဗြွတ် ဘု ဗြစ် ဘုဘုဘွတ်ဗြွတ် ”
“အင်းးးကောင်းလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာ လိုးလိုး ဆောင့်ဆောင့်”
“လိုးမှာ စိတ်ချ ပြီးရင် အဖုတ်ထဲပဲပန်းပေးရမလား မြ”
“အင်းလေ ကလေးထပ်လိုချင်သေးပါတယ်ဆို လိုးတိုင်း
ဘယ်အပေါက်လိုးလိုး အဖုတ်ထဲပဲပန်းထည့်ပေး”
“ဟုတ်ပြီ လာ မြရာ တဲအောက်ဆင်းရအောင် ဒီမှာဆို လှုပ်စိစိနဲ့ဆို
ဟိုနှစ်ယောက်နိုးသွားနိုင်တယ် အိမ်သာသွားရင်းနဲ့ အပြင်က
ကျောက်စည်ဘေး ရေကပြင်မှာလိုးမယ်”
“အင်းသွားလေ ကောင်း သွားချင်တဲ့ဆီသွား ”
ကျုပ်နဲ့မမြရင် နောက်ဖေးပေါက်ကဆင်းပြီး ရေကပြင်မှာ
လိုးကြသည်။ထိန်ထိန်သာနေတဲ့ လရောင်အောက်မှာ ကျောက်စည်
ဘောင်ကိုလက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးနေတဲ့ မမြရင်ဖင်ဆုံကြီးက
ဖြူဝင်းပြီး လီးကိုအပြတ်တောင်ချင်စရာကြီး။ကျုပ်လည်း ခါးကိုင်
အဖုတ်ဝ လီးတေ့ပြီး ဗြွတ်ကနဲ လိုးသွင်းသည်။မမြရင်က ဖင်ကြီးကို
နောက်ကိုတွန်းကာ ပစ်ပေးသလို ကျုပ်ကလည်းအပီကို
ဆောင့်သည်။
“ဆောင့်ဆောင့် ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းရယ် ရှီးးး အ အင်းးဟင်းး
လိုးလိုး လိုးစမ်းပါကောင်းရယ် ဒီကောင်မကို စောက်ပတ်ပြဲအောင်
လိုးဆောင့်ပလိုက်စမ်းပါ ဖင်ကိုလည်းလိုးခွဲပစ်စမ်းပါ အားးး ရှီးးးး
ရွထပြီး ထန်နေတဲ့ မမြရင်ကို စိတ်ကြိုက်ဆောင့်ပြီး တမောနားတော့
သူ့ဖင်တုံးကြီးတွေကို ညှစ်ကိုင်ကာဘေးကိုဆွဲဖြဲလိုက်သည်။အဖြဲခံရတဲ့ မမြရင်ဖင်ခေါင်းနဲ့အဖုတ်ဝလေး ပြဲလာပြီး လရောင်အောက်မှာ အတွင်းသားရဲရဲလေးတွေတောင်မြင်နေရသည်။
ပွစိပွစိနဲ့ လီးခေါ်နေတဲ့ဖင်ဝကိုလီးတေ့ပြီး တစ်ဝက်ပဲသွင်းကာ
နှဲ့နှဲ့ပြီးလိုးသည်။ဖင်ခံရတာကြိုက်နေပြီဖြစ်တဲ့ မမြရင် ကျန်တဲ့လီးတစ်ဝက်ပါ ဝင်အောင် ဖင်ကြီးလိုက်ယမ်းကာနောက်ကို
တွန်းသည်။
“ကောင်းကလည်းကွာ ကောင်းလီးကိုဖင်ထဲအဆုံးထိ သွင်းလေ
ဆောင့်စမ်းပါ ဖင်ခေါင်းအသားနီလန်အောင် လိုးပစ်စမ်းပါ မြလေ
ဖင်အရမ်းယားနေပြီ”
“အာ့ဆို ဖင်ဖြဲပေးထား လဥပါကျွံဝင်အောင် ဆောင့်ပေးမယ်”
“ဆောင့်ပေး လီးအပြည့်အသိပ်သာထည့်ပေး”
အပြတ်ဟော့နေပြီဖြစ်တဲ့မမြရင် လက်နောက်ပစ်ကာ ဖင်ကိုဖြဲရင်း
ဖင်ကော့ထောင်ပေးထားသည်။ကျုပ်လည်းလီးဒစ်ကို ဖင်ဝနား
ဆွဲထုတ်ပြီး အသံဗလံတွေမျိုးစုံထွက်အောင် လိုးပစ်လိုက်သည်။
“ဘု ဘလွတ်ဘွတ် ဘွတ်ပလွတ် ဘွတ်ပလောက်ပလောက် ဗြွတ်ဘု ဘု ဘုဘုဘုဘုဘုဘုဘု ဗြီးးးးးးးး”
ဖင်ထဲက လေအန်သံတွေဆူဝေသွားအောင် လိုးဆောင့်နေရင်းမှာပဲ
မမြရင် နောက်တစ်ချီထပ်ပြီးပြန်သည်။
“ကောင်းလိုက်တာ အားး ကောင်းရယ် ပြီးပြန်ပြီ အင်းးဟင်းးးး”
မမြရင်ကိုယ်လုံးကြီးတစ်ဇတ်ဇတ်တုန်ပြီး ကျုပ်လဥနဲ့ပေါင်ကို
စောက်ရည်တွေထောင်ပန်းကာတဇိဇိနဲ့ဖင်ဝကလီးကိုညှစ်ကာငြိမ်သွားသည်။ပြိုလဲချင်လာတဲ့မမြရင်ကိုယ်လုံးကိုထိန်းကာ ခါးကနေ
ကိုင်ပြီး ဖင်ထဲလဥပါကျွံဝင်မတတ်ဆောင့်လိုးရင်း ပြီးချင်လာတော့
လီးကိုအဖုတ်ထဲပြောင်းထည့်ကာ လရည်တွေ သားအိမ်ထဲ
အပြည့်ပန်းထည့်ကာ ဖြည့်ပေးလိုက်သည်။
ရေကပြင်ကျောက်ပြားပေါ် ကျုပ်ပုဆိုးလေးခင်းပြီး မမြရင်ကို လှဲအိပ်စေသည်။ကျုပ်ကတော့ နောက်ကနေလှဲပြီး နှစ်ယောက်သား
ထပ်လျက် ငြိမ်နေလိုက်သည်။ရေကပြင်က ကွန်ကရစ်လောင်း
ထားတာပြီး တော်တော်လေးကျယ်တာမို့ နှစ်ယောက်
ကောင်းကောင်းအိပ်လို့ရသည်။အနောက်ကွင်းကိုရောက်ကတည်းက နှစ်ရက်နီးပါး လိုးပြီး လိုးတိုင်း စောက်ဖုတ်ထဲပဲလရည်
ပန်းထည့်ပေးထားလို့မမြရင် ဇီးမကပ်မှာမပူရတော့ပါ။ဒါပေမယ့် နှစ်ရက်နီးပါး လိုးဆော်ထားကြလို့ သူရောကျနော်ပါပြိုင်းပြီး မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားသည်။အေးလာလို့ဇတ်ခနဲလန့်နိုးတော့မှ ငါတို့နှစ်ယောက် တဲပြင်ကရေကပြင်မှာ လိုးရင်းအိပ်ပျော်သွားတာပဲ ထမှဆိုပြီး မမြရင်ကိုလှုပ်နှိုးလိုက်သည်။
“မြ မြ ထ ထတော့ တဲပေါ်တက်အိပ်ရအောင် ဒီမှာ သိပ်ကြာလို့
မကောင်းဘူး”
“အင်းးးဟင် အင်း ဟုတ်သားပဲ မြ မှေးကနဲအိပ်ပျော်သွားတယ်
ကောင်းရယ်”
“ကောင်းလည်းတူတူပဲ ကဲ ထ ကောင်းထူပေးမယ်”
ကျုပ်နဲ့မမြရင် ရေကပြင်ကနေထကာ အပေါ့အပါးသွားလိုက်သည်။
မမြရင်က ရေကပြင်မှာပဲ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး သေးပေါက်ကာ
အဖုတ်ကြီးကိုဆေးကြောပြီး ကျုပ်လီးကိုလည်း ဆေးပေးရင်း
လီးကိုငုံစုပ်နေသေးသည်။
“တော်ပြီလေ မြ အပေါ်တက်ရအောင်”
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ဘဝမှတ်တိုင်များ (အခန်း၁၈)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ကျုပ်နဲ့မမြရင် တဲပေါ်ပြန်တက်လာတော့ ကိုထွန်းနဲ့ဝင်းအောင်က
ပုံမှန်အတိုင်းတစ်ခေါခေါ အိပ်နေကြဆဲရှိသေးသည်။အခန်းထဲ
ဝင်မအိပ်တော့ဘဲ စောင်တစ်ထည်နဲ့ခေါင်းအုံးတစ်လုံးယူကာ
သူတို့ဘေးမှာပဲ လှဲအိပ်လိုက်သည်။တော်ကြာ မနက်နိုးလို့ ကျနော်
မမြရင်နဲ့တူတူအိပ်နေတာတွေ့သွားရင် မကောင်းဘူးလို့ တွေးပြီး
အပြင် ရှေ့ခန်းမှာပဲအိပ်လိုက်သည်။အိပ်ယာက နေမြင့်မှ နိုးသည်။
ကျုပ်နိုးတော့ ဝင်းအောင်နဲ့ ကိုထွန်း မရှိတော့။သားလေးကိုခေါ်ပြီး
ရွာထဲသွားကြသည်။ဒီရက်ထဲပင်ပမ်းနေပေမယ့် နိုးတော့မမြရင်က ကြက်ဥကာကျက်တွေ ပြုတ်တိုက်လို့ အားပြန်တက်လာသည်။
သောက်ပြီး ကိုထွန်းတို့မရှိတုန်း မမြရင်ကို မီးဖိုချောင်ထဲ
တစ်ချီလိုးခဲ့သေးသည်။ပြီးတော့ ကျန်တဲ့စက်လေးဆက်ပြင်ပြီး
စက်စမ်းသည်။ကိုထွန်းပြန်လာတော့ လက်ထဲမှာ ငါးရှဥ့်တွေ
ဆွဲလို့။
” ဟျောင့် ကောင်းလူ ငါးရှဥ့်သွေးနဲ့မီးတောက် ကိုင်မလား
ဒီကောင်က အားသိပ်ရှိတာကွ ဒါလည်းကောင်းတယ်
ယောကျ်ားဒူလာလား သွေးဝမ်းသွားတာလား ဒီကောင်သာ
နှစ်ခွက်ကစ် မုကျပျောက်တယ်မောင်”
ကိုထွန်းကပြောရင်း လက်ညှိုးကိုလီးတောင်သလိုလုပ်ပြသည်။
“လုပ်လေ ကိုထွန်းရ ကိုထွန်းလည်းကစ်လေ ဒီရက်ထဲ သွားလိုက်
လာလိုက်နဲ့ ပင်ပမ်းနေတယ်မှတ်လား”
“အေး ငါလည်းကိုင်မလို့ဟ ခု သွေးနဲ့အရက်သောက်ပြီး အသားကို
ခြောက်စပ်လေးလုပ်မလို့လေ မင်းအမမြရင်က ခြောက်စပ်လုပ်ရင်
သိပ်ကောင်းတာဟ ရော့မြရင် ငါနဲ့ နင်မောင်အတွက် လုပ်လိုက်တော့ ”
“တော်ပဲသွေးထုတ်ပြီး တိုက်ချွတ်လိုက်တော့လေ ကျမဒီမှာ
ဟင်းချက်နေလို့တော့”
“အေးအေး အာ့ဆို ငါပဲ လုပ်လိုက်မယ် နင် ခြောက်စပ်လုပ်ဖို့ပါ
ပြင်ထားလိုက်”
“အင်းအင်း ”
ကိုထွန်းက ငါးရှဥ့်သွေးထုတ်ပြီး အကြမ်းပန်းကန်လုံးထဲထည့်ပြီး ဒီမနက်မှ ရွာထဲကထပ်ဝယ်လာတဲ့မီးတောက်နဲ့ ရောလိုက်သည်။
ကျုပ်ကိုတစ်ခွက်လာပေးသည်။ကျုပ်လည်း မသောက်ဖူးပေမယ့် ညွှန်းနေတော့ တစ်ကျိုက်တည်းကိုင်ပလိုက်တယ်။သူ့မိန်းမကို နှစ်ရက်ဆက်တိုက်လိုးထားတဲ့ညီကိုအားဆေးလာတိုက်တာ ကိုထွန်းပဲရှိမယ်ဗျ ဟဲဟဲ။
ကျုပ်လည်း စက်တွေကို အပီးသတ်စမ်းနေတုန်း ကိုထွန်းက
ငါးရှဥ့်ကိုဆေးကြောလုပ်ကိုင်ပြီး မီးပြသည်။ပြီးတော့ကျန်တာ
မမြရင်ကဆက်လုပ်သည်။ညီအကိုနှစ်ယောက် စကားပြောရင်း
နည်းနည်းထပ်သောက်ဖြစ်သည်။ကျုပ်ကတော့ နည်းနည်းပေါ့
ကိုထွန်းကတစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်သောက်သည်။
နေ့လည်ထမင်းစားတော့ မမြရင်ချက်ကျွေးတဲ့ လယ်တောဟင်းနဲ့
ဗိုက်ကားအောင်စားပလိုက်သည်။စားပြီးတော့တရေးတမော
အိပ်ကြသည်။ ကိုထွန်းက ဘေးကနဲ့ တခူးခူးနဲ့ဆိုတော့
တော်တော်နဲ့အိပ်မပျော်ပါဘူး။တော်တော်ကြာမှ မှေးခနဲ
အိပ်ပျော်သွားတုန်း ခြေထောက်ကို လာကုတ်လို့ ဇတ်ကနဲ့
လန့်နိုးသည်။မမြရင်က ရှူးခနဲ့ နှုတ်ခမ်းကို လက်နဲ့ပိတ်ပြလို့ ဘေးကအိပ်နေတဲ့ကိုထွန်း မနိုးအောင် အသာထပြီး မမြရင်နောက် လိုက်လာခဲ့သည်။စက်တဲထဲလိုက်သွားပြီး ချောင်ထဲရောက်တော့
အသင့်ယူလာတဲ့ဖျာကြမ်းလေးခင်းပြီး ကျုပ်ရှေ့မှာဒူးထောက်ကာ ပုဆိုးလှန်ပြီး အငမ်းမရလီးစုပ်တော့သည်။
“မြ ကိုထွန်းနိုးလာရင် မလွယ်ဘူးနော်”
“ခဏလေးပါကောင်းရယ် ကိုထွန်းက အိပ်ရင် တော်တော်နဲ့
မနိုးတတ်ပါဘူး ကောင်းက ဒီညနေပြန်သွားရင်ဘယ်တော့မှ ပြန်လာမယ် မသိဘူး အဲ့တော့ အလွမ်းပြေလေး စုပ်ပါရစေ
ကောင်းရယ် ပြီးတော့ မြန်မြန်လေး တစ်ချီ လိုးပေးအုန်း”
ကျုပ်လည်း ဘာမှပြောမနေတော့ဘဲ လီးစုပ်ခံနေလိုက်ရသည်။
စုပ်လို့အားရတော့ မမြရင် ဖင်လှည့်ပေးကာ လေးဘက်ထောက်
ကုန်းပေးသည်။ကျုပ် မမြရင် ထဘီကိုခါးပေါ်တင်လိုက်သည်။
ဖင်ကြီးကိုတွန်းဖြဲပြီး နှစ်ရက်ဆက်တိုက် ကျုပ်လိုးထားလို့
နီရဲပြဲလန်ပြီး စူတက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ ဖင်စအိုလေးကို
ယက်ပလိုက်သည်။
“အင်းးဟင်းဟင်း ယက်ယက် ကောင်းဖင်လိုးထားတာလေ ခုထိ အီးကောင်းကောင်းပါလို့မရဘူး နာနေရော ဒါပေမယ့်ကြိုက်တယ်
ခုလည်း လိုးပေးအုန်း”
ကျုပ်လည်း ဖင်ဝစူစူလေးကိုလျှာစွမ်းပြယက်လိုက်ပြီးအဖုတ်ထဲ
လက်နှစ်ချောင်းနဲ့လိုးရင်း အစိလေးကိုပါလက်မနဲ့ချေပေးလိုက်တာ
မမြရင်မနေနိုင်တော့ဘဲ ဖင်ကြီးအတင်းကော့ပေးပေးကာ လိုးခိုင်းသည်။
“အားး မရတော့ဘူ ကောင်း လိုးပေးတော့ မြကိုလိုးပေးတော့”
“ဘယ်ကိုလိုးပေးရမလဲ”
“ကြိုက်တဲ့အပေါက်လိုး မြကခံပြီးသား”
ကျုပ်လီးကိုအဖုတ်ဝတေ့ပြီး မမြရင်ခါးကိုကိုင်ကာ တဖတ်ဖတ်ဆောင့်လိုးသည်။လိုးနေရင်းဖင်ဝကိုတံတွေးထွေးချကာ အဖုတ်ထဲကလီးကိုဖင်ဝမှာ ပြောင်းတေ့ပြီး ဖင်ထဲလျောခနဲသွင်းပြီး လိုးသည်။ဖင်နဲ့အဖုတ်ကိုတလှည့်စီလိုးရင်း တစ်နာရီလောက်
ကြာတော့ ကျုပ်မနေနိုင်တော့။မမြရင်ကတော့ ဖင်ထောင်ပြီး
မျော့နေပြီ။သူ့ဖင်လိုးနေရာကနေ အဖုတ်ပြောင်းလိုးပြီး
အဖုတ်ထဲ လရည်အပြည့်အသိပ်ပန်းထည့်ကာ မမြရင်ပေါ်
ထပ်လျက်သားငြိမ်ကျသွားသည်။ဖိထားလို့လေးနေမှာစိုးလို့
တစ်စောင်းအနေအထားပြောင်းကာနှပ်နေလိုက်သည်။
မမြရင် မျက်နှာကို ကျုပ်ဘက် ခပ်စောင်းစောင်းလေးလှည့်ပြီး
နှုတ်ခမ်းကိုတေ့စုပ်ပေးသည်။မမြရင်ကလည်း ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ
မှီတွယ်ရင်း ဇိမ်ယူနေသည်။ကိုထွန်း နိုးလာနိုင်လို့ အချိန်မဆွဲဘဲ
အဝတ်တွေကို သပ်သပ်ရပ်ရပ် ပြန်လုပ်ကာ တဲပေါ်
ပြန်တက်ခဲ့သည်။ ကိုထွန်းကတော့ အိပ်တုန်း။ကျုပ်လည်း မအိပ်ချင်တော့ပေမယ့် ညနေ ဘောပွဲချိန်းထားတာရှိတော့ အသာ
လှဲပြီးမှေးနေလိုက်သည်။
ဝင်းအောင် စက်ဘီးနဲ့ပြန်လာခေါ်လို့ ကျုပ် မျက်နှာလေး
ဘာလေးသစ်ပြီး ဘောကွင်းလိုက်လာခဲ့သည်။ဘောကွင်း
ရောက်တော့ ကျုပ်ပါလာတာမြင်တဲ့ ဟိုဘက်ရွာသားတွေ
နည်းနည်းဖြုံနေတဲ့ပုံစံဖြစ်သွားကြသည်။ဒီကောင်တွေက ကျုပ်ငယ်နိုင်ကို။ငယ်ငယ်က ကျေးရွာဖလားပွဲတိုင်းလိုလိုမှာ
သူတို့ဘယ်လောက်ကောင်းကောင်း ကျုပ်တို့အသင်းနဲ့တွေ့ရင်
ရှုံးနေကျ။ခုတော့ သူတို့လည်းခြေစွမ်းကမဆိုးလှ။ကျုပ်တို့နဲ့
သူတင်ကိုယ်တင်ကန်နိုင်နေပြီ။ဝင်းအောင်အပြောအရ ကျုပ်တို့အသင်းကိုနိုင်အောင်တောင် ကန်နိုင်နေပြီတဲ့။ခုတော့
ကျုပ်ပါလာလို့ သူတို့ကိုအသာစီးပြန်ရနေပြီလေ။
“ဂိုးးး ကောင်းလူကွ”
ကျုပ် ဟိုဘက်ရွာ ဂိုးထဲ ကန်သွင်းလိုက်လို့ ရွာသားတွေရဲ့ အားပေးသံက ဘောကွင်းဘေး ဟိန်းခနဲ့ထွက်လာသည်။ဘောမကန်
ဖြစ်တာကြာပေမယ့် အရင်လို တွဲဘက်တွေရှိနေတော့ ကန်ရတာ
အဆင်ပြေသည်။ရက်ဆက် ပြိုင်းထားတော့ ကွင်းထဲသိပ်မပြေးဘဲ
အားချွေတာကာ လိုအပ်မှပြေးသည်။ဘောလုံးရတာနဲ့လိမ်ခေါက်
ဆွဲပြေးပြီး လူပေးလို့ရရင်ပေး မရရင် အဝေးကနေ ဘားရှော့တွေ
လှမ်းကန်ထည့်သည်။ဂိုးပေါက်ကကျယ်တော့ အသာလေးပဲလေ။
ကျုပ်က ပိုင်ပြီဆိုတစ်လုံးပဲ။အခွင့်အရေးရတာနဲ့လှမ်းကန်တာ။
ပွဲပြီးတော့ကျုပ်တို့ လေးဂိုးတစ်ဂိုးနဲ့နိုင်တယ်။ရွာကလူတွေကတော့ ကျုပ်ကိုချီးကျူးနေကြတာပေါ့။ဘောကန်တဲ့လူတွေစုပြီး အရက်ဆိုင်သွားကြသည်။အရက်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ကိုလှကြင်ကလည်း ဘောဝါသနာအိုးဆိုတော့ ကျုပ်တို့နိုင်လာတာကို ပျော်ပြီး အမြည်းတွေအရက်တွေအလကားတိုက်သည်။
လာမယ့်ကျေးရွာပေါင်းစုံဖလားပွဲကျရင် ကျုပ်ကိုလာခဲ့ပေးဖို့
အားလုံးကတောင်းဆိုနေကြသည်။ကျုပ်ကအလုပ်ရှိတဲ့အချိန်နဲ့
တိုးနေရင် မလွယ်ဘူးလို့ငြင်းပေမယ့်ငါတို့အသင်းက မင်းပါမှနိုင်မှာ ဒီနှစ်တွေထဲ ဘေးရွာကအသင်းတွေခြေစွမ်းထက်လာပြီး ရှူံးပွဲတွေ
ကြုံနေရတယ်လို့ ပြောကြသည်။ဝင်းအောင်ကလည်း ပွဲကန်ခါနီးကျရင် ကြိုပြောမယ် သူကိုယ်တိုင်လာခေါ်မယ်ဆိုပြီး ပြောနေတာနဲ့ အေးအေး ကန်မယ်ကွာလို့ပြောလိုက်သည်။အားလုံးပျော်ပျော်ပါးပါး သောက်စားကြပြီးလူစုခွဲကာ ကျုပ်နဲ့ဝင်းအောင် ရွာလည်ကအိမ်ကိုပြန်လာကြသည်။
မပြန်ချင်သေးတော့ ရွာလယ်ဇရပ်မှာထိုင်ပြီး စကားပြောကြတယ်။
” ဟျောင့် ဝင်းအောင် မင်း မင်းအမေနဲ့ အဆင်ပြေသွားပြီလား”
” အခြေအနေက တိုးတက်လာတယ် အဆင်ပြေလာတယ်ပဲ
ဆိုပါတော့ မနေ့က နေလည်ကြီး ငါ အိမ်ပြန်ရင်း အမေ့ကို
တက်လိုးလာခဲ့သေးတယ်”
“ဟ ကောင်းလှချည်လား ”
“ငါလည်းအစက အိမ်မှာထားထားတဲ့ ပန့်လေးယူရုံပဲသွားတာ
ဟိုရောက်တော့အမေက သူ့အခန်းထဲမှာ အိပ်နေတာ ဖင်ကြီး
ဘေးတစ်စောင်းပေးပြီး အိပ်နေတာ သေချာကြည့်လိုက်တော့
အမေက သူ့အဖုတ်ထဲလက်နှိုက်ပြီး ကလိနေတာဟ စိတ်ထနေတယ်
ထင်တာပဲ အာ့နဲ့ငါလည်း အတင်းပဲထဘီလှန်ပြီး ဘေးစောင်းလိုးပစ်လိုက်တယ်”
“အင်း မင်းကိုမတွန်းထုတ် မဆဲဘူးလား”
“တွန်းတာပေါ့ ဆဲလည်းဆဲလည်း မအေလိုး နှမလိုးတွေ မိုးကိုမွှန်ရော ငါလည်း အမေ ထပ်အော်နေရင် လူတွေကြားတော့မှာ
သိတာနဲ့ အမေ့ကို ပက်လက်လှန်ပြီး အပေါ်ကနေဖိလိုးလိုက်တယ်
ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးလိုက်တော့ အမေ့အော်သံက ဆဲသံကနေ ငြီးသံ
ဖြစ်သွားတယ် မိန်းမဆိုတဲ့အမျိုးက လီးမဝင်သေးရင်သာ ငြင်းဆန်ချင် ငြင်းဆန်နေမယ် လီးဝင်ရင် အရာရာပြောင်းလဲ
သွားတတ်တာမင်းလည်းသိတာပဲလေ”
“အွန်း ဆက်ပါအုန်း ”
“အာ့နဲ့ငါလည်း အမေရယ် သားအမေ့ကိုချစ်လွန်းလို့ပါ အမေ့စကားကို နားထောင်ပါ့မယ် သားကိုခွင့်လွတ်ပါ ဘာညာနဲ့
ချွဲ့နွဲ့ပြောပြီး လိုးနေလိုက်တယ် အမေလည်း တအင်းအင်းနဲ့ ငြီးပြီး
ငါလိုးပေးတာ ဖင်ကြီးပြန်ကော့ပေးလာတယ် ပြီးတော့ ပြောသေးတယ် သားရယ် အမေတို့ ဒီကိစ္စကို လူသိလို့မဖြစ်ဘူးနော်
တသက်လုံးသူများတံတွေးခွက်မှာ ပက်လက်မျောရမယ်ဆိုပြီး
ပြောတယ်ကွ အာ့နဲ့ ငါလည်း လူမသိစေရပါဘူး သား အရင်လိုလည်း မဆိုးတော့ပါဘူး လိမ္မာပါ့မယ်နဲ့ လျှောက်ပြောပြီး
ဆက်ကိုင်တာပေါ့ကွာ အမေနဲ့ငါ နှစ်ချီလောက် လိုးဖြစ်သွားတယ်
ပြီးတော့ ညနေကျ ကိုထွန်းသာနဲ့တွေ့ပြီး မင်းဆီလိုက်လာတာပဲ”
“ဒါဆို မင်း အိုကေမှာ စိုပြေနေပြီပဲဟ ”
“အေး မင်းလည်းနော် ငါ ညကတွေ့တယ်”
“အမ် ဘာတွေ့တာလဲ”
“ဘာတွေ့ရမှာလဲဟ ရေကပြင်မှာ မမြရင်ကို ကုန်းခိုင်းပြီးလိုးနေတာ
လရောင်နဲ့ဆိုတော့ သေချာကိုမြင်နေရတာ”
“ဟဲဟဲ ဒါက ဒီလိုရှိတယ်လေကွာ”
“ဒီလိုရှိတယ်မလုပ်နဲ့ ငါသိပြီးသားဟျောင့် ဒေါ်လေးခင်မြသားရယ်
မမြရင်သားရယ် လှလေးစိန်သမီးရယ်က မင်းကလေးတွေဆိုတာ
ငါသိပါတယ်ဟ ညက တော်သေးတယ် နိုးလာတာ ငါမို့လို့ ကိုထွန်းသာဆို မင်းတော့သေပြီ”
“ငါ့အကိုအကြောင်း ငါသိပါတယ်ဟ အိပ်ရင် ဆင်အော်တောင်
မနိုးဘူးဆိုတာ နောက်ပြီး မမြရင်ကလည်း တောင်းဆိုနေတာနဲ့
အခန်းထဲမှာ လိုးကြသေးတယ် ဒါပေမယ့် မင်းလည်းရှိတယ်
ကိုထွန်း မတော်တဆ နိုးလာရင် ကွိုင်ရှိလို့ လွတ်လပ်အောင် ရေကပြင်မှာ ဆင်းလိုးကြတာကွ”
“အေး ငါ့မှာတော့ မင်းတို့လိုးနေတာကိုကြည့်လိုက် ကိုထွန်း နိုးလာမှာလည်း စိုးရိမ်နဲ့ဟ ကင်းစောင့်ပေးရသေးတယ် မမြရင်လည်း မထင်ရဘူးနော် တော်တော်ထန်တာပဲ”
“မင်းဖိုက်ချင်လို့လား ငါပြောပေးရမလား မင်းအဒေါ်ကို ငါလိုးထားသလို ငါ့အစ်မကိုလည်း ပေးလိုးမယ်လေ”
“ဖိုက်တော့ဖိုက်ချင်သားဟ မင်းပြောပေးထားလေ ဒီရက်ထဲတော့
အမေ့ကိုပဲလိုးရတာ စိတ်သန်နေတယ် ခုလည်း အမေ့အိမ်ပြန်ပြီး
အမေ့ကိုသွားလိုးမယ်”
“အေး ငါလည်း အိမ်ပြန်ပြီး ဒီည အမေ့ကိုအဖုတ်ကြီး ရအောင်
လိုးမယ်ကွာ အဖုတ်က လီးတစ်ဆုံးပဲ ထည့်ရုံထည့်ဖူးတာ သေချာ
မလိုးဖူးဘူး အမေက ကလေးရမှာ ကြောက်နေတာကွ”
“မင်းကလည်း အ ရန်ကော ပြီးတဲ့အခါ လရည် အထဲမပန်းနဲ့ပေါ့ဟ
အပြင်ပန်းရင်ပန်း ဖင်ထဲပန်းထည့်လည်းရတာပဲ ပြန်မယ်ကွာ
လာ ပြောရင်း လီးတောင်လာပြီ မင်းလည်း အိမ်ပြန်ပြီး မင်းမေမင်းလိုး ငါလည်း ငါ့အမေငါလိုးမယ် မမြရင်ကိုတော့
မင်းပြောပေးထား ငါ ကိုထွန်းအလစ်မှာ လှုပ်ရှားမယ်”
“အေးပါဟ တစ်ခုပဲ လူလုံးမသိအောင် ပိပိရိရိတော့လုပ်နော်”
“ငါလူလည်ပါဟ အမေတစ်ယောက်လုံးကိုတောင် လိုးပြီးပါပြီကွ
ဒီလောက်တော့ အေးဆေးပါ ”
“သတိပေးတာဟ ကြာကြာဝါးမယ့်သွား အရိုးကြည့်ရှောင်လေကွာ”
“အေး သွားမယ်ကွာ မိုးတောင်ချုပ်နေပြီ”
ကျုပ်နဲ့ဝင်းအောင် ခပ်ထွေထွေနဲ့ပဲ အိမ်ကိုပြန်လာကြသည်။
သူ့အိမ်ရောက်တော့ သူက ခြံထဲဝင်သွားပြီး ကျုပ်က ဆက်လျှောက်
လာခဲ့သည်။အိမ်ရောက်တော့ အိမ်ဝမှာ ကျုပ်ကိုစောင့်နေတာက ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေး။
“ဟွန်း အရက်တွေသောက်လာပြန်ပြီ အမေရေ ကိုကိုလေ အား
မဖက်နဲ့ သွား နံတယ်”
“ချစ် ညီမလေးက သနပ်ခါးနံ့လေး မွှေးနေတာပဲ အားး မွှေးလိုက်တာ”
အတင်းရုန်းပြီးထွက်ပြေးဖို့ကြနေတဲ့ ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးကို အတင်း
ဆွဲဖက်ထားပြီး မျက်နှာအနှံ့ လိုက်နမ်းပလိုက်သည်။အမေကတော့
မောင်နှမနှစ်ယောက် ချစ်နလန်ထနေတာကိုကြည့်ပြီးပြုံးနေသည်။
“နံစော်နေတာပဲ သူများအလှပြင်ထားတာ အရက်နံ့တွေစွဲကုန်ပြီ”
“ချစ်လို့နမ်းတာပဲ ကိုယ့်ညီမလေးကို နမ်းတာ ဘာဖြစ်လဲ”
“နမ်းနဲ့ အရက်သောက်ရင် သွား ရေသွားချိုးတော့ ရေချိုးပြီးမှနမ်း
အရက်စော်တွေ နံစော်နေတာ နံတယ် သွား”
“ဟုတ်ပါပြီ ခု အာဘွားတစ်ခါပေး”
“မရဘူး ရေချိုးပြီးမှနမ်းမယ်”
“တစ်ခါထဲကွာ တစ်ခါထဲ”
“ဟွန်း ညစ်ပတ်ကိုကို နမ်းမယ် တစ်ခါပဲရမယ်နော်”
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ဘဝမှတ်တိုင်များ( အခန်း၁၉)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ကျုပ် ရေချိုးပြီး မိသားစုတွေနဲ့အတူ ထမင်းစားသောက်ကြသည်။အဖန်ရည်လေးသောက်ရင်း ဒီညတော့အမေ့အဖုတ် မရ ရအောင်လိုးဖို့ တွေးနေမိသည်။
“မောင်လေး နင် ဘယ်နေ့ပြန်မှာလဲ ”
“ဘာလို့လဲမကြီး နောက်နှစ်ရက်လောက်နေအုန်းမလားလို့”
“အေး အာ့ဆို ငါပါလိုက်မယ် ရန်ကုန်မှာ ငါးဖိုးတွေ သွားသိမ်းမလို့”
“ကောင်းတာပေါ့ဗျ ကျနော်တစ်ယောက်တည်းမပြန်ရတော့
ဘူးပေါ့”
“ချစ်ချစ်ရေ မမကြီးနဲ့လိုက်မအိပ်ဘူးလား လာ သွားစို့”
“လိုက်မယ် မမကြီး”
မကြီးရွှေဥနဲ့ ဝိုင်းဝိုင်းချစ် နောက်ဖေးအိမ်လေးဆီသွားကြတော့ ကျုပ်တို့တွေ စကားတွေ ဟိုပြောသည်ပြော ပြောကြတယ်။ရွာပိုင်းမှာက စောစောအိပ်ယာဝင်ကြတာမို့ အားလုံးလည်း အပေါ့အပါးသွားကြရင်းကိုယ်စီ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ဝင်သွားကြတယ်။ဒီညတော့ အမေ့အဖုတ်ကြီး လိုးရတော့မှာပဲလို့တွေးရင်း အိမ်သာကအဆင်း မကြီးရွှေဥနဲ့ဝိုင်းဝိုင်းချစ်ကိုတွေ့တယ်။ဝိုင်းဝိုင်းချစ် အရင်တက်သွားတုန်း မကြီးက ကျုပ်ကို အိမ်သာနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာရှိတဲ့ စပါးကျီဘေး
ဆွဲခေါ်ပြီး ကျုပ်ပေါင်ကြားနှိုက်ကာ လီးဆွဲစုပ်တော့တာပဲ။
“ငါ ဆာနေပြီဟာ အမြန်လေး လိုးပေးအုန်း”
စပါးကျီနံရံလက်ထောက်ပြီး ထဘီခါးပေါ်တင်ကာ ကုန်းပေးတော့ ကျုပ်လည်း တန်းစွတ်ပြီးတီးတာပဲ။
“ဗြွတ် ဘွတ် ဘလွတ် ဒုတ်”
“အားးရှီးးးးအောင့်လိုက်တာ ဆောင့်ဟယ် ငါလေ နင်နဲ့
အလိုးခံပြီးမှ ဒီ သုံးရက်လောက်အတွင်း အရမ်းကို ခံချင်နေတာ”
“ဆာနေရင် လိုးပေးမှာပေါ့ မကြီးရယ် အင်းးဟင်းး
စည်းပိုင်နေတာပဲဗျာ ဒါလား လင်လိုးပြီးသားအဖုတ်
အပျိုမအဖုတ် ကျနေတာပဲ”
“ဆောင့်ဆောင့် ငါ့မောင်ရယ် ပြီးတော့မယ် အအ ရှီးးရှီးးးး
အင်းးဟင်းးဟင်း ပြီးပြီ ပြီးပြီ အားးး”
မကြီးရွှေဥဆာနေတယ်ဆိုတာဟုတ်မှာ။လီးတစ်ချောင်းလုံးရှောခနဲတန်းဝင်သွားတာ။အရည်တွေလည်းရွှဲလို့။အဖုတ်ကြီးကလည်း လီးကိုဆွဲဆွဲညှစ်တာ တအား။ကျုပ်လည်း
မကြီးရွှေဥ အမြန်လိုနေတာနဲ့ တီးထုတ်ပလိုက်တာအချက်၂၀လောက်ပဲဆောင့်ရသေးတယ် မကြီးရွှေဥ
ပြီးသွားရော။ကျုပ်ဆက်ဆောင့်နေတုန်း ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေး
အိမ်သာက ဆင်းလာတာမြင်တာနဲ့ အဖုတ်ထဲက လီးချွတ်
လုံချည်တွေ ပြင်ဝတ်ရင်း အိမ်သာဘက်ပြန်လာလိုက်တယ်။မကြီးကပြီးသွားပေမယ့် ကျုပ်ကောင်က ခုမှစဖို့
ကြံတုန်းလေ။မတတ်နိုင်ဘူးလေ။
အိမ်ပေါ်ကျမှ အမေ့ကိုဆက်လိုးရမှာပေါ့။ရှေ့ငေါထွက်နေတဲ့ကောင်ကို ဝိုင်းဝိုင်းချစ် မမြင်အောင် ခါးလေးကုန်းပြီးနေနေရတယ်။မကြီးကတော့ အိမ်သာပေါ်တက်ပြီးသေးပေါက် အဖုတ်ဆေးနေတော့တာပေါ့။မကြီးပြန်ဆင်းလာတော့ ကျုပ်တို့မကြီးတို့အိမ်လေးဘက်ထွက်လာကြတယ်။
“ချစ်ချစ် အပေါ်တက် ခြင်ထောင်ချပြီး အိပ်ယာပြင်ထား
ခြင်မဝင်စေနဲ့နော်”
“ဟုတ် မမကြီး”
ဝိုင်းချစ်လေး ရေကပြင်ကနေ အိမ်ပေါ်တက်သွားတော့
မကြီးက ကျုပ်ရှေ့ဒူးထောက်ပြီး လုံချည်လှန်ကာ လီးစုပ်ပေးတယ်။ကျုပ်လည်း မကြီးပါးစပ်ကိုလိုးရင်း
“တော်ပြီ တော်ပြီ မကြီး ကျနော် ဂွင်းထုလိုက်မယ်
တော်ကြာ ဝိုင်းချစ်လေး သိသွားအုန်းမယ်”
“ည သန်းခေါင်ကျ အိမ်ဘက်ပြန်လာခဲ့ ငါမဝသေးဘူးဟ
ငါလေ ဒီရက်တွေထဲ အရမ်းကိုရွထနေတာ ခရမ်းသီးနဲ့ပဲ
နှစ်ပါးသွားနေရတာ”
“ဟုတ်ပြီ မကြီး ကျနော်လာခဲ့မယ်”
“အေး ငါ့အခန်းခေါင်းရင်းကနေ ပျဥ်ပြားကို သုံးချက်ခေါက်လိုက် ငါဆင်းလာခဲ့မယ်”
“ဟုတ်ဟုတ်မကြီး တက်တော့လေ”
မကြီးအိမ်ပေါ်တက်သွားတော့ ကျုပ်လည်း အိမ်ဘက်
ပြန်လာပြီး အိမ်ပေါ်တက်ကာ အမေ့အခန်းထဲ တန်းဝင်လိုက်တယ်။ခြင်ထောင်ထဲမှာ အမေက �စောင်ခြုံလျက်နဲ့ဗျ။ကျုပ်လည်း စောင်အောက်ဝင်လိုက်တော့ အမေကိုယ်ပေါ်
အဝတ်တစမှ မရှိတော့ဘူး။အာ့ အဖုတ်ကြီး လက်ထိုးနှိုက်တော့ အဖုတ်ကြီးက စိုစိလို့။အမေလည်း မကြီးရွှေဥလိုပဲ
အတော်လေးဆာနေပုံရတယ်။
“အိမ်သာသွားတာလည်း ကြာတာ ဒီမှာ အဆင်သင့်ဖြစ်နေတာကြာပြီ”
“မကြီးနဲ့တွေ့လို့စကားပြောနေလို့ဗျ ဒီည အမေ့အဖုတ်ကြီးလိုးခွင့်ပေးပါလားဗျာ ဟိုနေ့ကအဖုတ်ထဲစွပ်ပြီး ခဏပဲစိမ်လိုက်ရတာ အားမရဘူး နော်အမေ နော် လုပ်ပါဗျာ”
“သားကလည်းကွာ အဖုတ်ကလွဲပြီး အမေ့တကိုယ်လုံး
သားစိတ်ကြိုက်ပဲဟာ အဖုတ်လိုးလိုက်ရင် ကိုယ်ဝန်ရသွားမှာစိုးတယ်ကွ”
“အရည်တွေ အဖုတ်ထဲ မပန်းထည့်ဘူးလေဗျာ နော်လို့”
“ဟင်းးးးဒီလောက်ဖြစ်နေရင်လည်း လိုးတော်မူ တကတည်း
ကလေးနှစ်ယောက်ထွက်ပြီး ရွဲပြဲနေတဲ့ အဖုတ်ကို
တော်တော်လိုးချင်နေတယ်”
“မရွဲပါဘူး အမေရ အမေ့အဖုတ်ထဲလီးမဝင်တာကြာပြီဆိုတော့ ကြပ်နေတာဗျ နောက်ပြီး အမေ့အဖုတ်ဆိုတဲ့အသိက
ဘာနဲ့မှမတူတာဗျ ဘယ်အဖုတ်နဲ့မှကိုမတူတာ”
“ဟွန်းးး ကိုမေကိုလိုးလေး အရည်တွေ အထဲ မထည့်နဲ့နော်
ပါးစပ်ထဲပန်းပန်း ဖင်ထဲပန်းပန်း အပြင်ပဲထုတ်ထုတ်”
“အာ့တွေချစ်ရတာအမေရ လိုးမယ်နော်”
“မလိုးခင် ယက်ပေးအုန်း ကိုယ်ထွက်လာတဲ့အပေါက်ကို
ပြန်လိုးချင်တဲ့ကောင် မျက်နှာကို စပ်ပတ်နဲ့ပွတ်ပစ်မယ်”
“အဟားး သားကအပွတ်ခံချင်နေတာဗျ”
ကျုပ် အဝတ်တွေချွတ်ပြီး အမေ့ပေါင်ကြားထဲဝမ်းလျားထိုးပြီး အဖုတ်ကြီးတန်းယက်ပစ်တာ။အမေကလည်းကျုပ်ခေါင်းကိုင်ပြီး ခါးကြီးကော့ပြီး အဖုတ်နဲ့မျက်နှာကာပွတ်တော့တာပဲ။ထွက်လာသမျှအရည်တွေ
တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြီး လျှာကစားပေးလိုက်တာ အမေလည်း
ဘာခံနိုင်မလဲ လိုးခိုင်းတော့တာပဲ။
“သား တော်ပြီ လိုးတော့ သားလိုးချင်နေတဲ့ အမေ့အဖုတ်ကို
လိုးတော့ အမေလည်း ဖင်သာခံနေရတာ သားလီးကို အဖုတ်ထည့်ချင်စိတ်က ပြင်းထန်နေတာ”
“ဟုတ်ကဲ့အမေ ဒီညတော့ အမေ့အဖုတ်ကို အီစိမ့်နေအောင်လိုးမှာ”
အရမ်းလိုးချင်နေခဲ့တဲ့အမေ့အဖုတ်ကြီး လိုးရတော့မယ်
ဆိုတော့ ကျုပ်လည်း အမြန်ပဲ။ အဖုတ်ဝလီးတေ့ပြီး
ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးသွင်းလိုက်တယ်။တဆုံးတန်းထည့်လို့ရပေမယ့် နှဲ့နှဲ့ပြီး လိုးနေလိုက်တယ်။အထဲက အဖုလေးတွေကို လီးဒစ်နဲ့ ချိတ်ချိတ်သွားရင်း �ညှောင့်လိုက်တယ်။
“သား လိုးကွာ အမေလိုချင်နေပြီ အဆုံးထဲထည့်လိုက်”
အမေပြောမှပဲ ကျုပ်လီးကို အမေ့အဖုတ်ထဲ အဆုံးထိုး
ထည့်ပြီး တစ်ချက်ခြင်း ဇိမ်ခံလိုးနေလိုက်သည်။
“သားကွာ မညှောင့်နဲ့ ဆောင့် ဆောင့်ပေး အမေ့အဖုတ်ကြီး
ပွင့်ထွက်သွားပါစေ ဆောင့်လိုးပေး”
“လိုးမယ်အမေ လိုးမယ် အဖုတ်ထဲက လီးမချွတ်တမ်း
လိုးမယ်”
“အွန်းးးရှီးးးထိတယ် ထိတယ် ကောင်းလိုက်တာ သားလီးကို
သားအဖေမမှီဘူး အားးဆောင့်ဆောင့် လိုးစမ်းသား လိုးး”
အမေနှုတ်ခမ်းတွေ စုပ်နမ်းရင်း �လှေကြီးထိုးပဲ ဖင်ကြွပြီး
ဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်။အမေကလည်း ကျုပ်ကိုအတင်းဖက်ကာ ခါးပေါ် ခြေနှစ်ဖက် ချိတ်ပြီးသူ့ဖင်ကြီးကို
ကျုပ်ဆောင့်ချက်နဲ့အညီ ပြန်ကော့တင်ပေးနေတယ်။
နို့တွေလည်းစို့ လက်နဲ့လည်းညှစ်ပြီးလိုးနေမိတယ်။
တဖုန်းဖုန်း တဖတ်ဖတ်နဲ့ အသံတွေက ဘကြီးတို့ မမလေးရွှေစင်တို့ အခန်းကတောင်ကြားမှာစိုးရတယ်။ကြားလည်း
ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘူးလေ။ခုလိုအမေ့အဖုတ်ကြီးကို လိုးခွင့်ရတဲ့အချိန်မှာ ဘယ်သူလာတားတား ကျုပ်ဆောင့်ချက်တွေ
ရပ်တန့်သွားမှာမဟုတ်ဘူး။ဘဘတို့အခန်းကဝေးတော့ မကြားနိုင်လောက်ဘူး။
ကြားမယ်ဆို မမလေးရွှေစင်ပဲကြားနိုင်လောက်မယ်။
ကြားသွားလို့သိသွားလည်း သိပေါ့။သူလာစပ်စုလို့ကတော့
ဆွဲချုပ်ပြီး လိုးပစ်ပလိုက်မယ် ဟဲဟဲ။မမလေးရွှေစင်ကလည်း ကျုပ်ရဲ့စက်ကွင်းထဲမှာပါတယ်လေ။သူ့အိုးကြီးကလည်း မနောမနည်းကြီးကို။အခြေအနေပေးလာရင်တော့
ဆွဲစားဖို့အသင့်ပေါ့။ကျုပ်လည်း အမေ့ကိုလိုးနေရင်း
မမလေးရွှေစင်ကို လိုးဖို့ တွေးနေတာတော့ နည်းနည်းတော့
လွန်သလားပေါ့နော်။
အမေ့ကို ပုံစံတစ်မျိုးတည်းနဲ့ ဘယ်လောက်ကြာကြာ
လိုးနေမိမှန်းမသိတော့ပါဘူး။အမေ့ဆီက နှစ်ခါလောက်
ကော့တက်လာတော့ သိလိုက်တယ်။ကျုပ်နဲ့အမေ့ကြား
အရည်တွေစီးကပ်ပြီး စေးထန်လာတယ်။အမေ့ဆီက
ကောင်းလွန်းလို့ တအင့်အင့်ဆိုတဲ့အသံကလွဲပြီး ဘာသံမှ
မထွက်။ကျုပ်လည်း အမေ့အဖုတ်ကြီးကို လိုးနေတယ်ဆိုတဲ့အသိကြောင့်ပဲ ထင်တယ် ပြီးချင်လာတယ်။အဖုတ်ထဲ
မပြီးဖို့မှာထားတာ သတိရမိပြီး လီးကို အမေ့အဖုတ်ထဲက
ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
“အင်းးဟင်းးးသား ဆက်လိုးလေကွာ ဘာလို့လဲ”
“ပြီးချင်လာလို့အမေ အထဲပန်းမိမှာစိုးလို့ ”
“အင်းးဟုတ်သားပဲ အမေလည်း ခံလို့ကောင်းကောင်းနဲ့
ခံနေတာ မေ့နေတယ် အီးးးခု နှစ်ခါတောင်ပြီးသွားပြီ
သားဆက်လုပ်လေ မပြီးသေးဘူးမှတ်လား ဘာလုပ်မလဲ
ဖင်ကိုလိုးလေ”
“အင်း လိုးမယ်အမေ မလိုးခင်ယက်ပေးမယ်လေ ”
“အင်းယက်ပေး အမေ ဖင်လည်းယားနေပြီ အကြာကြီး
မယက်နဲ့ ပြီးရင် ဖင်ထဲမှာပြီးပေးနော် အမေနဲ့သား တူတူပြီးကြမယ်”
အမေခါးအောက် ဖက်ခေါင်းအုန်း ထိုးထည့်ပြီး အမေ့ဖင်ကြီးကိုမကာ ဖြဲလိုက်သည်။အမေလည်း တံကောက်ကွေးတွေကိုင်ပြီးဆွဲပေးထားသည်။အမေ့ဖင်ဝစူစူကို တေ့စုပ်ပြီး
လျှာနဲ့ယက်ကာ လျှာသွင်းပြီးယက်သည်။လျှာနဲ့အရင် လိုးပေးလိုက်သည်။အဖုတ်ဝက စီးကျလာတဲ့အရည်တွေကို
လည်း ယက်စုပ်ရင်း ဖင်ဝကို တံတွေးတွေအရည်တွေ
ရွှဲနေအောင်လုပ်လိုက်သည်။အရည်တွေပွထနေတဲ့ဖင်ဝကို လီးတေ့ကာဖိသွင်းလိုက်သည်။
“ဗြစ် တစ်တစ် ဗလစ် ဗြစ် ဘုဘု ဘွတ် ”
“အင်းးးဟင်းးးကောင်းလိုက်တာသားရယ် အဲ့လိုလေး
လေးငါးခါလောက် အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေး အရသာရှိလိုက်တာ ”
ကျုပ်လည်း အမေပြောသလိုပဲ လီးကို ဖင်ထဲက ပြန်ထုတ်
အဝကနေ အဆုံးအထိ တစ်ချက်ထဲထိုးထည့်လိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့လုပ်ပေးရင်း ကပ်ညှောင့်လိုက် ဆောင့်ချလိုက်နဲ့ အမေ့ဖင်ကိုအပီလိုးတော့သည်။အမေ့ဖင်ကလည်းကျုပ်လိုးလွန်းလို့ လီးအရသာသိနေပြီး လီးဝင်လာတိုင်းဟပေး
ထွက်ရင်း ညှစ်ဆွဲပေးနဲ့ ဖင်လိုးရတော့ မျှော့အဖုတ်ကို
လိုးနေရသလိုပဲ။ကျုပ်လည်း အမေ့ဖင်ခေါင်းရဲ့ညှစ်အားကြောင့် မနေနိုင်တော့ဘဲ ရေပန်းနဲ့ထိုးလိုက်သလို လရည်တွေ တပြစ်ပြစ်ပန်းထည့်ပြီး ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။
အမေလည်း ငြိမ်သွားတဲ့ကျုပ်လီးကို ဖင်ဝပွစိပွစိနဲ့ညှစ်ရင်း
အရည်တွေပန်းထုတ်ကာပြီးသွားရသည်။အမေ့အဖုတ်ကို လိုးခွင့်ရတုန်း အားကုန်ကျုံးလိုးလိုက်ရလို့ အတော်လေး ပြိုင်းသွားကာ အမေ့ပေါ်မှာပဲ �မှေးနေလိုက်တယ်။
“ကောင်းလိုက်တာအမေရာ နောက်ဆို ဒီလိုပဲ အဖုတ်ကြီး
ပေးလိုးနော် လရည်အထဲမထည့်ရရင် နေပါစေ လိုးရရင်
ကြေနပ်ပြီ”
“အင်း လိုးကြတာပေါ့သားရယ် ကိုယ်ဝန်မရအောင်တော့
အမေတို့ဂရုစိုက်ရမယ်နော်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါအမေ ချစ်တယ်အမေရယ်”
“အမေလည်း သားကို ချစ်တယ် ခု ဆင်းအုန်း သားကိုယ်ကြီးနဲ့ဖိထားတာ လေးနေပြီ”
“ဟုတ်သားပဲ နှပ်ကောင်းကောင်းနဲ့နှပ်နေတာ ဟီးးး”
ကျုပ်အမေ့ဖင်ထဲကနေ လီးဆွဲထုတ်ပြီး အမေ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကိုနမ်းပြီး အမေ့ရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာအပ်ကာ
ထိုးအိပ်ပလိုက်သည်။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ဘဝမှတ်တိုင်များ( အခန်း၂၀)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ကျုပ် တစ်ရေးနိုးလာတော့ ညဦးပိုင်းတုန်းက မကြီးရွှေဥနဲ့
ချိန်းထားတာ သတိရသွားတယ်။အမေကကျုပ်ကိုဖက်ရင်း
တစ်ရှူးရှူးနဲ့ အိပ်မောကျနေတာ။အာ့နဲ့ အမေ့ရင်ခွင်ထဲကနေ
အသာထွက် အိမ်ပေါ်မှာလည်း ခြေဖွနင်းရင်း အိမ်ပေါ်က
ဆင်းလိုက်သည်။မကြီးရွှေဥ အိမ်လေးဘက် မသွားခင်
မအိပ်ခင် အမေ့ကို လိုးထားလို့ ခြောက်ကပ်နေတဲ့လီးကို
ရေကပြင်မှာ ရေဆေးပြီး အနံပျောက်အောင် လုပ်လိုက်တယ်။ပြီးမှ မကြီးအခန်းခေါင်းရင်းကိုပတ်သွားရင်း
ပျဥ်ချပ်ကို သုံးချက်ခေါက်တယ်။ အချိန်လေးခြားပြီး
သုံးခါလောက် ခေါက်လိုက်တော့ အထဲက အသံကို
ကြားရသည်။
“ဘယ်သူလဲ မောင်လေးလား”
“ဟုတ်မကြီး ကျနော်ရောက်ပြီ”
“အင်း အင်း လာခဲ့မယ်”
ကျုပ် အိမ်နောက်ဘက်ကိုပြန်လှည့်လာတော့
အိမ်နောက်ဖေးတံခါး ဂျက်ဖွင့်ပြီး မကြီးထွက်လာတယ်။
“မောင်လေးကလည်းကြာတာ ၂ချက်တောင်ကျော်ပြီ”
“ဟုတ်တယ် မကြီး ကျနော်အိပ်ပျော်သွားလို့ အိမ်ပေါ်တက်ရအောင်လေ”
“ဒီမှာပဲ လုပ်မယ်လေဟာ အပေါ်မှာ ချစ်ချစ်ရှိတယ် မတော်လို့ နိုးလာမှခက်မယ်”
“အာ့ဆိုလည်း မကြီးသဘောလေ ”
မကြီးနဲ့ကျုပ်အနမ်းတွေဖလှယ်ရင်း သူကလည်းပေါင်ကြားနှိုက် လီးကိုင်သလို ကျုပ်ကလည်း နို့နယ် အဖုတ်နှိုက်ပေါ့။
မကြီးက တော်တော်ထန်နေတာဗျ။ညဦးပိုင်းကတစ်ချီခံပြီးတာတောင် မငြိမ်သေးဘူး။ အဖုတ်ကြီးက အရည်တွေ
ရွှဲစိုနေရော။
“လိုးတော့ဟာ ငါ ခံချင်နေပြီ”
“ကုန်းပေးမကြီးရာ အပေါ်ကနေ ဖိထောင်းချင်တယ်
ယောက်ဖဖြုတ်လို့မပြုတ်တဲ့အိုးကြီး ဖိလိုးပြီးဖြုတ်ချင်တယ်”
“လိုးတော် အဆင့်သင့်ဘဲ ခဏနေအုန်း ငါ စောင်စုတ်လေး
ယူအုန်းမယ် အောက်ကဆင်းဖို့”
မကြီးက အိမ်ပေါ်တက်ပြီး စောင်လေးယူ အောက်မှာခင်းပြီးဖင်ကြီးကော့ထောင်ပေးတယ်။မကြီးရွှေဥအဖုတ်ဝမှာ
ကျုပ်လီးတေ့ပြီး �ဖိသွင်းပလိုက်တယ်။သူ့အတွက်ကတော့
ကျုပ်လီးနဲ့ဆို အဖုတ်ကြီး ဆွဲဖြဲခံရသလိုဖြစ်နေမှာပေါ့ဗျာ။
ကျုပ် မန်းလေးမှာ သုံးရက်လောက် အပီထောင်းလာတာတောင် အဖုတ်ကြီးက ကြပ်စည်းနေတုန်း။
“ဗြိဗြိ ဗြိ ဗြွတ် ဘလွတ် ဒုတ်”
“အင်းးးဟင်းးဟင်းးး အား ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် သေပါပြီ
ကောင်းလူရယ် သေပြီ အားးးရှီးးဖြည်းဖြည်းခြင်းအရင်
သွင်းပြီးမှ ကြိုက်သလောက်ဆောင့်ပါဟဲ့ အီးးးး”
“ကြပ်သပ်နေတာပဲဗျာ ကျနော်သုံးရက်လောက်ချဲ့ထားတာတောင် ကြပ်စည်းနေတာပဲ ရှီးးတောက် ငါလိုးမစပ်ပတ်ကြီး
ကောင်းလိုက်တာ”
“ခဏ ခဏ ခဏလေး ခဏငြိမ်ပေး ပြီးမှ တစ်ချက်ပါဟယ်
ငါမခံနိုင်ဘူး ဒီပုံစံနဲ့ နင့်လီးကြီးကို ခံရတာ အဝင်ပိုနက်တယ် အသေအလဲခံရတာ ဖြည်းဖြည်းပဲ လိုးပါအုန်း ခံနိုင်မှ
ဆောင့်ပေး”
ကျုပ်လည်း အားနဲ့ဖိလိုးနေတာကို အသာလျော့ပြီး ဇိမ်နဲ့
တစ်ချက်ခြင်း စိမ်လိုးပေးလိုက်တယ်။မကြီးအရည်တွေ
ပိုစိမ့်ထွက်လာပြီး ဖင်ကြီးရမ်းလာကာမှ ဆောင့်ချက်ကို
မြှင့်ပြီးဆောင့်ပစ်တယ်။
“ဗြွတ် ဘတ်ဘတ်ဘတ်ဘတ် ဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းး”
“အားးးအားးးအားးး ဆောင့်ဆောင့် ငါ့သားအိမ်ပွင့်ရင်
ပွင့်ပါစေဆောင့်ဆောင့် ပြီးရင် လရည်တွေ အထဲကို
ပန်းထည့်ပေးနော် များများပန်းမှ ကလေးမြန်မြန်ရမှာ အားး
အမယ်လေးးလေး အမေ့ အားးအားးးအင့်အင့်အင့်အင့်”
ကျုပ်ဖိလိုးလေ တဘွတ်ဘွတ် တဖတ်ဖတ် အသံတွေက
ပိုထွက်လာလေပဲ။မကြီးကတော့ ရေကပြင်မှာ ပါးအပ်ပြီး
တအင့်အင့်နဲ့အသံတိုးတိုးပဲ ထွက်နိုင်တယ်။ကျုပ်ကတော့
အပေါ်ကနေ လိုးကောင်းကောင်းနဲ့ကိုဖိလိုးနေမိတယ်။
“အင်းးအင်းး အားးးရှီးးးပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မယ် အားးး
ကျဥ်တယ် အီးးးရှီးးး ဆောင့်ဆောင့် ကောင်းလိုက်တာ
အီးးးရှီးးးပြီးးသွားပြီ အားးးးဟင်းးးဟင်းးးးးမောင်လေး
ပြီးရင် အထဲကို လရည်ပန်းထည့်ပေးနော် မောင်လေး”
“စိတ်ချပါမကြီးရယ် ကျနော် အဖုတ်ထဲပဲပန်းထည့်မှာပါ”
ကျုပ်လည်း မကြီးဖင်ဝကိုမှန်းပြီးတံတွေးထွေးချကာ လက်မနဲ့ပွတ်ပြီး ခရေပွင့်ကိုပွတ်ဆော့လိုက်တယ်။ပြီးတော့
လက်မကိုနှဲ့နှဲ့သွင်းနေလိုက်တယ်။အဖုတ်ကို အပေါ်က
ဖိဆောင့်ရင်း ဖင်နှိုက်ခံနေရတဲ့မကြီးတော့ ရွပိုးတွေထိုးကာ
ဖင်ကြီးရမ်းလာတယ်။
“မောင်လေးရယ် ဘာလို့ဖင်နှိုက်တာလဲ အ အ နာတယ် ရှီိးးး
အမေ့ ဆောင့်ဆောင့် ဖင်မနှိုက်နဲ့ဟာ နာတယ် အဖုတ်ကိုပဲ
အာရုံစိုက်ပြီးလိုးပေး ငါအရမ်းကောင်းနေပြီ”
“မကြီးကိုအရသာအသစ်လေးပေးချင်လို့ပါ မှိန်းသာခံနေ”
“ပြီးရော လရည်သာ အထဲပဲပန်းနော်”
“အင်းပါ”
ကျုပ်လည်း မကြီးဖင်နှိုက်ရင်းဖိထောင်းနေတော့တာ။
မကြီးဆီကလည်း အသံထပ်ထွက်မလာတော့ဘူး။လရည်ကို အထဲပဲပန်းဖို့တဖွဖွပြောနေတဲ့မကြီးကို အမြင်ကတ်လာလို့ ပိုပြီးပစ်ပစ်ဆောင့်ပစ်တယ်။မကြီးဖင်ထဲလည်း လက်မနှစ်ဖက်စလုံးရောက်ကာ အားရပါးရ ဖင်ကြီးကိုညှစ်ကိုင်ပြီး
ဆောင့်လိုးနေလိုက်တယ်။ညဦးပိုင်းက အမေ့ကိုတစ်ချီ
ကောင်းကောင်းလိုးထားတော့ တော်တော်နဲ့မပြီးဘူးဗျ။
“မောင်လေး မပြီးသေးဘူးလားဟာ ငါတောင် နောက်တစ်ခါ ထပ်ဖြစ်လာပြီ ဒူးတွေလည်းညောင်းလာပြီ
အမြန်လုပ်ဟာ ရေကပြင်ကြီးမှာ လုပ်နေရတာ တစ်ယောက်ယောက်မြင်သွားရင်မကောင်းဘူး”
“သိပ်မကြာတော့ပါဘူး မကြီးညောင်းရင် ခဏနားလေ
လီးစုပ်ပေး ထွက်ခါနီးကျမှ ပြန်လိုးမယ်”
“အေး အာ့ကောင်းတယ်”
ကျုပ်လည်း အဖုတ်ထဲက လီးဆွဲထုတ်ပြီး အဖုတ်ကြီးကနေ
ဖင်ဝထိကုန်းယက်ပလိုက်ရင်း ရေကပြင်မှာ ထိုင်ချလိုက်
တယ်။အဲ့တော့မှမကြီးကုန်းရာမှ ထကာ ကျုပ်ဘက်လှည့်
ဝမ်းလျားထိုးပြီး လီးစုပ်တော့တယ်။ကျုပ် လီးစုပ်နေတဲ့
မကြီးခေါင်းလေးအသာဖိရင်း ဇိမ်ခံနေလိုက်တယ်။
“မကြီး အပေါ်ကဆောင့်ပေးဗျာ ကျနော်ပြီးချင်လာပြီ”
“အင်း ဆောင့်မယ်”
မကြီး ကျုပ်ပေါ်ခွပြီး သူ့အဖုတ်ဝ လီးတေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်တယ်။
“ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် အားးစ် တော်တော်ရှည်တဲ့လီး အီးးရှီးး”
“ကောင်းလား”
“ကောင်းတာပေါ့”
“ကြိုက်တယ်ပေါ့ ”
“ကြိုက်တယ်”
“ကြိုက်ရင်ဆောင့် ကလေးရအောင် လရည်တွေ ပန်းထည့်ပေးမယ်”
“ယူမှာ ထွက်သမျှလရည် အကုန်ညှစ်ယူမှာ ပြန်အိပ်ရင်
ဖင်မဆေးတော့ဘူး လရည်တွေအပြင်ထွက်ကုန်ရင်
နှမျောစရာကြီး ”
မကြီး ကျုပ်လီးပေါ် ဆောင့်ဆောင့်ချသလို ကျုပ်ကလည်း
ခါးကော့ပြီး ပင့်ပင့်လိုးတယ်။သိပ်မကြာပါဘူး မကြီး
ကိုယ်လုံးလေးတွန့်ကာ တွန့်ကာနဲ့ပြီးသွားသည်။ကျုပ်လည်း ပြီးချင်လာတာနဲ့ မကြီးကို ဖက်ပြီး ကပြင်ပေါ်
လှဲချကာအပေါ်က ဆောင့်လိုးရင်း လရည်တွေ တပြစ်ပြစ်ပန်းထည့်ပြီးနှစ်ယောက်သား ထပ်လျက်ကြီး နှပ်နေလိုက်
ကြသည်။
“ဟဲ့ ဘယ်သူတွေလဲ ဟင် ကောင်းလူနဲ့ရွှေဥ နင်တို့ နင်တို့
မောင်နှမခြင်း”
“ဟာ အမေ”
“ဟယ် ဒေါ်လေး”
ကျုပ်တို့ မှိန်းနေတုန်း ဓာတ်မီးရောင်ထိုးလာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ အမေဖြစ်နေတယ်။စစခြင်း ခေါင်းကြီးသွားပေမယ့်
အမေနေရာမှာ အခြားလူဆို သေပြီဆိုတဲ့အတွေးရောက်လာလို့ စိတ်သက်သာရာရတယ်။မကြီးကတော့
ကျုပ်အောက်ကနေ အတင်းရုန်းနေလို့ ကျလည်း လူးလဲထ
လိုက်တယ်။
“ဒေါ်လေး အဟင့်အဟင့် အီးးးးဟင့်ဟင့်”
“နင်တို့ဟာ ရေကပြင်မှာ မောင်နှမခြင်းဖြစ်နေတယ်
လူမြင် သူမြင်မကောင်း ငိုမနေနဲ့ ရွှေဥ အိမ်ပေါ်တက်
လီးသရမ်းကောင် နင်ပါလာခဲ့ တကယ်တည်း
ငါမပြောလိုက်ချင်ဘူး ”
အမေပုံစံက စိတ်ဆိုးနေတယ်ဆိုပေမယ့် ဘေးအိမ်တွေ
ကြားမှာစိုးလို့ အသံကိုထိန်းပြောရင်း အိမ်ပေါ်တက်ခိုင်းတယ်။အိမ်ရှေ့ခန်းရောက်တော့ အမေကဆက်ပြောတယ်။
“ပြောကြစမ်း ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ဖြစ်ကြတယ်ဆိုတာ
ကောင်းလူ နင်နော် နင် နင်”
“အဟင့်အဟင့် ဒေါ်လေးး အီးးးဟီးး”
“လုပ်ပြီ ငိုတာကအရင် ရွှေဥ တိတ်စမ်း တော်သေးတာပေါ့
ငါမြင်တာမို့လို့ အခြားလူသာဆို နင်တို့သေပြီ”
“ဒီလိုပါအမေ သားတို့ဖြစ်ကြတာက ယောက်ဖကြောင့်ပါ”
“ဘယ်လို ဘယ်လို”
မကြီးက တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေလို့ ကျုပ်ပဲဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ပြောပြ
ပြီးအမေနားလည်အောင် ရှင်းပြရတယ်။အားလုံးပြောပြီးတော့ အမေလည်း ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ ဟင်းးးဆို သက်ပြင်းရှည်ကြီးချတယ်။အငိုတိတ်နေပြီဖြစ်တဲ့ မကြီးရွှေဥကိုလည်းဆွဲဖက်ကာ နှစ်သိမ့်နေတော့သည်ယာ
“သမီးရယ် ငါ့သမီးဘဝကလည်း ကလေးလိုချင်လို့ မောင်ကို လိုးခိုင်းရတဲ့ဘဝ အင်းး ခု ခံပြီးတော့ ဘယ်လိုနေတုန်း
ကောင်းလား ညီးမောင်လီးက”
“အာ ဒေါ်လေးကလည်းးး”
“ခုမှ ရှက်မနေပါနဲ့အေ ငါက ခုန ညီးအပေါ်က ဆောင့်နေကတည်းက တွေ့တာပါ လရောင်နဲ့ ညီးအတော်ကောင်းနေတာ တွေ့ရတယ်”
“သိပ်ကြိုက်နေပြီလေ အမေရ အမေ့လိုပဲပေါ့ လူတွေ့တာနဲ့
ခံချင်နေတော့တာ”
“ဟဲ့ ကောင်လေး ပေါက်ကရတွေ ”
လုပ်မနေပါနဲ့အမေရယ် တူဝရီးတွေပဲဟာ သိထားတော့
ကောင်းတာပေါ့”
“ဒါဆို ဒေါ်လေးနဲ့ မောင်လေးက သားအမိခြင်းးးး”
မကြီးရွှေဥလည်း အမေ့ရဲ့ပွင့်လင်းမှုကြောင့် နေရထိုင်ရ
သက်သာလာသည်။ကြောက်လန့်နေတဲ့ပုံစံမရှိတော့။
“ဟုတ်တယ်မကြီး ကျနော်နဲ့အမေတို့ သားအမိခြင်းလိုးနေတာ ကြာပြီ ကျနော်ရွာပြန်လာတိုင်း လိုးကြသလို ရန်ကုန်ကို
အမေကုန်ဖိုးတွေလာသိမ်းတဲ့အခါလည်း လိုးဖြစ်ကြတယ်
ဒါပေမယ့် အဖုတ်ကိုတော့ ညကမှလိုးခွင့်ရတာ”
“ဟင် ဘယ်လို ညားနေတာကြာပြီလည်းဆိုသေး အဖုတ်ကို
ညကမှ လုပ်ရတယ်ဆိုတော့”
“ညားတာကြာပြီဆိုတာက ဖင်နဲ့ညားနဲ့မကြီးနဲ့ အမေကအဖုတ်ကို လိုးခွင့်မပေးဘူးလေ အဲ့တော့ ဖင်ပဲလိုးရတာပေါ့
ညကမှ အတင်းတောင်းလွန်းလို့ အဖုတ်ကိုပေးလိုးတာ
အမေကမကြီးနဲ့ပြောင်းပြန် ကလေးရသွားမှားစိုးလို့တဲ့လေ”
“ဖင်ကလုပ်လို့ရလို့လား ခုနက ကောင်းလူ လက်နဲ့နှိုက်တာတောင် အတော်နာနေတာ သူ့ဟာကြီးနဲ့ဆို ကွဲပြဲကုန်မှာ”
” သမီးရယ် နင့်မောင်အကြောင်း နင်လည်းသိနေတာပဲ
လှလေးစိန်ရော ခင်မြရော မြရင်ရော အကုန်
ကလေးတွေက သူ့လက်ချက်ကြောင့်လေ ဒေါ်လေးခံလိုက်လို့ ဗိုက်ထွက်လာမှ ဘယ်သူ့အဖေခေါ်ခိုင်းရမလဲ အဲ့တော့
ဖင်နဲ့ခံရတာပေါ့ အစပိုင်းတော့ နာသလိုလို အောင့်သလိုလို
ပေါ့အေ ဒါပေမယ့် အဲ့လိုအောင့်တာနာတာကိုက အရသာ
ညီးလည်းခံကြည့် အဖုတ်နဲ့ခံရတာထက်တောင် ပိုကြိုက်သွားအုန်းမယ်”
“မခံချင်ဘူးဒေါ်လေးရယ် သူ့ဟာကြီးကအတုတ်ကြီးရယ်
တွေးမိတာနဲ့တင် နာလာသလိုလိုပဲ ”
“နာတာထက် ကောင်းတာပိုများပါတယ်အေ ငါဆို အဖုတ်နဲ့
မခံရတော့ ဖင်နဲ့ခံရင်း ဖင်ခံရတာကြိုက်သွားတာ ဖင်ဆို သူလိုးလွန်းလို့ ဖင်ခေါင်းတောင်ကျယ်နေပါပြီအေ ငါ့တူမအတွက်ကတော့ကောင်းတယ် တစ်ချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ်ပဲ ကလေးမြန်မြန်ရအောင်လုပ်ကြ ရန်ကုန်မှာလည်း ခဏခဏသွားခံ ခုလည်း ထပ်လုပ်ကြအုန်း အငယ်မကို ဒေါ်လေးခေါ်သွားမယ်”
“ဒေါ်လေး စိတ်မဆိုးဘူးလားဟင်”
“အစပိုင်းကတော့ဆိုးတာပေါ့ အကြောင်းစုံသိရတော့
မဆိုးတော့ပါဘူး ညီးက အိမ်ထောင်တစ်ခု မပြိုကွဲချင်လို့လုပ်တဲ့ကိစ္စမှာ ဒေါ်လေးက မတားချင်တော့ဘူး တစ်ခုပဲ
သူများတွေမရိပ်မိအောင် ပိပိရိရိတော့ နေကြ ကောင်းလူ နင်မပြန်မခြင်း ရွှေဥကိုလိုးသွား လူလစ်တာနဲ့ လိုးကြ ”
“ဒီနေ့လည်တော့ ရွာထဲသွားမယ်ဗျ လှလေးစိန်နဲ့ချိန်းထားလို့”
“ဟဲ့ သေနာ”
“ဟဲ့ လီးသရမ်းကောင် လှလေးစိန်က ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့
ယောကျ်ားလည်းရှိတယ် သွားမရှုပ်နဲ့”
”သူ့လင်ကိုအားမရလို့တဲ့ဗျ ဒေါ်ခင်မြအိမ်မှာ ဒီနေ့လည် ချိန်းထားတယ် သူ့ကိုလည်းအလှည့်ပေးရအုန်းမယ်လေ
အမေရ ဟဲဟဲ”
“နင်ကလွန်လွန်းလွန်းတယ် လီးသရမ်းကောင် ”
နှစ်ယောက်သား ကျုပ်ကိုဝိုင်းထုကြတယ်။သုံးယောက်သား
လုံးထွေးသွားကြပြီး အမေ့အဖုတ်ကြီး ကိုင်မိသွားတယ်။
“အမေ လာကုန်းဗျာ မကြီးရှေ့မှာအမေ့ကိုဖင်ရောအဖုတ်ပါ
လိုးချင်တယ်”
“ဟဲ့ဟဲ့ လွှတ် နင့်မယားနင်လိုး ငါအိမ်ပြန်မယ် တော်ကြာ
မလှယဥ် နိုးလာတော့မှာ ငါပြန်မယ်”
“နေပါဦး ဝါခိုင်ရယ် မလင်းခင်လေး တစ်ချီတစ်မောင်းအပီအထောင်းခံပြီးမှပြန် အချိန်ရပါသေးတယ် ”
“အို တူမရှေ့မှာ သားလိုးတာခံဖို့ကျ အမေမရဲဘူး သားရယ်
မင့်အမပဲ ကလေးရအောင်လိုးပေးလိုက်”
“နှစ်ယောက်စလုံးတူတူလိုးမယ်ဗျာ ခံချင်နေရဲ့သားနဲ့
ခု မေ့အဖုတ်ကြီးက အရည်တွေရွှဲနေပြီ”
“ဟုတ်သားပဲ မောင်လေးရယ် ဒါတော့ ဒေါ်လေးပြောတာ
ငါလက်ခံတယ် ငါလည်းမရဲဘူး”
“လုပ်မနေစမ်းပါနဲ့ မိန်းမတို့ရာ လာ”
ကျုပ်နှစ်ယောက်စလုံးကိုဆွဲဖက်ပြီး နမ်းပလိုက်တယ်။
အဖုတ်တွေဆွဲနှိုက်ပေးလိုက်တော့ မနေနိုင်ကြပါဘူး။
တန်းပြီးကုန်းပေးတော့တာပဲ။
“ပြောမရလည်း လိုးဟယ် ရွှေဥရေ ရှက်မနေနဲ့တော့
ဝက်ဖြစ်မှတော့ ချီးလည်းစားရမှာပဲ လာ ကုန်းပေးလိုက်”
ထဘီခါးလိပ်တင်ပြီး ဖင်ကြီးပြောင်ကာ ကော့နေအောင်
ကုန်းထားတဲ့အမေ့ဖင်ကြီးကြည့်ပြီး လီးက တဇတ်ဇတ်
တုန်လာတယ်။ဓာတ်မီးရောင်အောက်မှာ အရည်တွေက
တလဲ့လဲ့စိုနေတော့ ကျုပ်လည်း ရှလူးဆိုဆွဲစုပ်ပြီးယက်ကာ
ဖင်ဝစူစူလေးပါ ပြွတ်ခနဲ ပြွတ်ခနဲ ယက်စုပ်ပေးတာ ဖင်ဝပါ
ပွင့်လာတယ်။ပွစိစိနဲ့မို့ လီးတေ့ပြီး ဆောင့်လိုးချင်စရာ။
မကြီးရွှေဥလည်း အမေဖြစ်နေပုံကြည့်ပြီး သူလည်းစိတ်ထ
လာပုံပဲ။ကျုပ် ယက်စုပ်ပေးတာ သေချာကို ကြည့်နေတယ်။
“မကြီး လီးစုပ်ပေး ပြီးရင် အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးအဝမှာ
တေ့ပေး”
“ဟင် အင်းအင်း”
အညှို့ခံနေရသူလိုပဲ မကြီးရွှေဥ ကျုပ်ဘေးမှာလှဲပြီး
လီးကို ဆွဲစုပ်တော့သည်။ကျုပ်ကအမေ့ဖင်ဝကို လျှာကျွေးပြီး အရည်တွေတစိမ့်စိမ့်ထွက်အောင်ယက်ပစ်တယ်။
“တော်ပြီသားရယ် အမေ့ကိုလိုးပေးတော့ တော်ကြာ မိုးလင်းတော့မှာ”
“မကြီး ကြားတယ်နော် အမေခံချင်နေပြီ ထတော့”
“ပြွတ်ပြွတ်စ် ဟင် အင်း ”
မကြီး ကျုပ်အောက်ကနေ ထွက်ကာ အမေ့အဖုတ်ဝမှာ
လီးကိုင်တေ့ပေးတယ်။ကျုပ်လည်းဖိသွင်းကာ ခါးကိုင်ကာ
တစ်ဖန်းဖန်းလိုးဆောင့်လိုက်တယ်။သားအမိလိုးနေတာကို
မကြီးရွှေဥအထူးအဆန်းအနေနဲ့ကြည့်နေသည်။အမေ့ဖင်ဝပေါ်ကိုတံတွေးထွေးချလိုက်ကာ လိုးတာရပ်ပြီး ဖင်ဝလီးတေ့ကာထိုးသွင်းလိုက်သည်။
“ဗြစ်ဗြစ် ဗြိ”
“အင်းးးးးအူးးးးကောင်းလိုက်တာသားရယ် လိုးလိုး”
“ဒေါ်လေးမနာဘူးလားဟင်”
“ကောင်းတာရွှေဥရဲ့ ညီးလည်းခံကြည့် ဆောင့်ဆောင့် သား
အမေပြီးတော့မယ် ဆောင့်ဆောင့် ကောင်းလိုက်တာ အား ”
“ဘွတ်ဘွတ်ဘွတ် ဘု ဘွတ် ဖန်းဖန်းဖန်းးဖန်း”
“အားးးရှီးးးးပြီးပြီ ပြီးပြီ အီးးးအမယ်လေးးးဟင်းးဟင်းး”
အမေပြီးသွားတော့ ဖင်ထဲကလီးဆွဲထုတ်ပြီး အဖုတ်ကို
ပြန်လိုးပေးလိုက်တယ်။
“ဟဲ့ သား သား အထဲကိုပန်းမိအုန်းမယ် တော်တော့ ရွှေဥကို
ဆက်လိုး”
“ကျနော်မပြေားသေးပါဘူးအမေရ အမေ့အဖုတ်ကြီး
ခဏလိုးအုန်းမယ် မကြီး လာကုန်းဗျာ ခဏနေရင် မကြီးကို
ဆက်လိုးမယ်”
“အင်း လိုးလေ မကြီး ကုန်းပေးမယ်မောင်လေး”
အမေ့အဖုတ်ကို ခဏလောက်စိမ်လိုးပြီး ဘေးမှာ ဖင်ထောင်
ကုန်းပေးနေတဲ့မကြီးရွှေဥဘက် ပြောင်းကာ အဖုတ်ကို
ဆက်လိုးသည်။
“အောက် အီးးအီးအွတ်”
“ဟဲ့ ကြက်တောင်တွန်ပြီ ငါပြန်မယ် ဝိုင်းချစ်လေး အမေခေါ်သွားမယ် မင်းတို့မောင်နှမ အခန်းထဲဝင်လိုးကြ”
“ဝိုင်းချစ်လေးချီပြီး သားလိုက်ပို့မယ်လေ မကြီး အထဲမှာ
အသင့်ပြင်ထား ပြန်လာရင် တန်းလိုးမှာ”
“မောင်လေး ပြန်တက်လာရင် တံခါးဂျက်ချခဲ့နော်”
“အင်းအင်းပိတ်ခဲ့မယ်”
ကျုပ် လုံချည်ကောက်စွပ်ကာ အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး
ဝိုင်းချစ်လေး ချီကာ အမေ့ကိုအိမ်ဘက်လိုက်ပို့သည်။ အမေ ရေကပြင်ကနေ သူ့သမီးချီပြီးတက်သွားမှ ကျုပ်မကြီးအိမ်ဘက်ပြန်လာပြီး အိမ်ပေါ်တက် တံခါးဂျက်ချကာ အခန်းထဲဝင်ပြီး ဖင်ထောင်ပြီး အသင့်ပြင်ပေးထားတဲ့ မကြီးကို ဖိထောင်းပစ်တော့သည်။လင်းကြက်တွန်နေပြီမို့မကြာခင် မိုးလင်းတော့မှာလေ။လင်းချင်လင်း ကျုပ်ကတော့ လိုးမှာပဲ။မကြီးရွှေဥကို ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ မနက်မိုးလင်း ၆နာရီလောက်အထိ လိုးကာ
မောမောနဲ့ နှစ်ယောက်သားအိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
ဆက်ရန်
