ကောင်းမှု တခု အရင်းပြု ၍ (အပိုင်း ၂)

�ုဒရက်စ် မျာ နီညိုရောင် အောက်ခံမှာ မရမ်းနုရောင် အသဲပုံလေး များ စီတန်း နေသည့် အဆင် ဖြစ်ပြီး အသားက လည်း ပါးပါး ပျော့ပျော့ လေး ဖြစ်သည်။

ဦးအောင်ဇေယျ မှာ သူ့ အနေဖြင့် သူနှင့် သူ့ မယား ဖူးဖူးဝေဆာ တို့ အလုံးစုံပွင့်လင်းသွား ခဲ့ကြပြီ ဟု ထင်ထား ခဲ့သည်။ သူ့ မယား က သူမ နှင့် သူမ ဖခင် ဖြစ်ခဲ့သည်ကို ပင် ပြောခဲ့ သည်မို့ ဒီထက်ဆိုးတာတော့ မရှိနိုင်တော့။ တခြား ဖေါက်ပြန်ခဲ့တာ ရှိရင်လည်း ပြောပြမှာပဲဟု ထင်ထားခဲ့သည်။ ယခုတော့ သူ့ ဒရိုင်ဘာ ဦးမောင်လှ နှင့် ဖြစ်နေတာကို လျို့ဝှက်ထားခဲ့တာပါလား။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ခုလို သိလိုက်ရတာကိုပင် သူ့ လီးက မာနေလေပြီ။

ဖူးဖူးဝေဆာတို့ နှစ်ယောက်မှာ အခန်းထဲ ရောက်လို့ အတွင်းမှ တံခါးပိတ်ပြီးတာနှင့် တစ်ဦး နှင့် တစ်ဦး တီးတိုး ငြင်းခုန်ပြောဆိုနေရင်းက တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နမ်းနေကြတော့ သည်။ ထိုသို့နမ်းနေရင်း က ဦးမောင်လှ လက်ဖဝါးကြီးတွေက ဖူးဖူးဝေဆာ ဂါဝန်အနားစ ကို လက်ထိုးသွင်းလျက် ဖင်လုံးကြီးများ အား ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်နေလေသည်။ ဖူးဖူးဝေဆာ ကလည်း ဦးမောင်လှ ကျောပြင်ကြီးကို တင်းတင်းကြီးဖက်ထားလျက် ဦးမောင်လှ ကစ်ဆင် ပေးနေတာကို တုံ့ပြန်နေလေသည်။

ဦးမောင်လှ လက်တွေက ဖူးဖူးဝေဆာ ဒရက်စ်ကို အောက်ခြေအနားမှ မကာ ခေါင်းပေါ် ထိ ဆွဲမလိုက်သည်။ ဖူးဖူးဝေဆာက လည်း သူမ လက်ကလေးကို မြှောက်ပေးလိုက်သဖြင့် လုံးဝ ကျွတ်သွားလေသည်။ ဖူးဖူးဝေဆာက သူမ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို သူမ လက်နောက်ပြန်ဖြင့် ချွတ်နေစဥ် မှာပင် ဦးမောင်လှ က ဖူးဖူးဝေဆာ ပင်တီကို ပေါင်လုံး ကြီးများမှ တဆင့် အောက်သို့ ဆွဲချကာ ချွတ်ပေးလိုက်တော့ သည်။ ဖူးဖူးဝေဆာက လည်း အားကျမခံ ဦးမောင်လှ စွတ်ကျယ်ကို ဆွဲမ ချွတ်ပေးလိုက်စဥ် ဦးမောင်လှ က သူ့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ဦးမောင်လှ လီးကြီးမှာ ညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီး ဖြစ်ကာ ဦးအောင်ဇေယျ နှင့် မတိမ်းမယိမ်း လုံး တူ အရှည်တူ လောက် ဖြစ်လေသည်။ ဦးမောင်လှ မှာ သိုင်းသမား လည်း ဖြစ် ကားမမောင်း ရသည့် အချိန်တွင် ခြံအတွင်း မြေတူး ခြံရှင်း စသည့် အလုပ်များလည်း လုပ်နေလို့ လားမသိ ကိုယ်လုံး က ကျစ်လစ် ကာ ကြွက်သား များ ဖြင့် တောင့်တောင့်တင်းတင်း ရှိနေသည်။ အသားအရည် ညိုမောင်းနေ သဖြင့် လီးကြီးကလည်း ညိုမဲနေသည်။

ဖူးဖူးဝေဆာ က ဦးမောင်လှ နို့သီးခေါင်းလေး များကို သူမ နှုတ်ခမ်းလေး များဖြင့် ညှပ်ကာ စို့ ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ဦးမောင်လှ မတ်တပ်ရပ်နေသည့် ရှေ့တွင် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ ဦးမောင်လှ လီးကြီးကို မက်မက်မောမော ကြည့်ရင်းက သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဖြည်းဖြည်း ချင်းဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူမ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဝလုံးပုံ ဟရင်း ဒစ်ဖူးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း သူမ အာခံတွင်းသို့ ထိုးသွင်း စုပ်ယူလေသည်။ ဦးမောင်လှ က သူ့ လီးကြီး ဖူးဖူးဝေဆာ ၏ နှုတ်ခမ်းလှလှလေး ထဲ ထိုးဝင်သွားတာကို ငုံ့ကြည့်နေမိသည်။ လူအများရှေ့တွင် သူ က မမလေး ဟု ခေါ် ပြီး လူကွယ်ရာ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိချိန် ဆာလေး ဟု ခေါ် သူ ဒီ အမျိုးသမီး ကို လိုးခွင့် ရနေသည့် သူ့ ကံကို သူ မယုံကြည် နိုင်အောင် ဖြစ်မိသလို ၊ ထိုကဲ့ သို့ ဂုဏ်သရည်ရှိ အမျိုးသမီးကြီး တစ်ဦးကို သူကဲ့ သို့ ဒရိုင်ဘာ အဖိုးကြီးတစ်ယောက် က လိုးနေရသည် ဆိုသည့် အသိကပင် သူ့ လီးကို သံချောင်းကြီး အလား မာတောင့် တင်းနေစေခဲ့လေသည်။

ဦးမောင်လှ နီးတူ လီးကြီး သံချောင်းအလား မာတောင့် တင်းနေရသူ ကတော့ ဦးအောင်ဇေယျ။ အမြဲတမ်း သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် အဆင့်မြင့်မြင့် နေတတ်သည့် သူ့ မယား တစ်ယောက် ခုလိုမျိုး ဒရိုင်ဘာ နှင့် ဖြစ်နေမည်ဟု မထင်မိခဲ့ ရ၊ ယခုတော့  ဖြစ်နေသည်ကို သိလိုက်ရတာ အပြင် သူ့ မျက်စေ့ ရှေ့ မှာပင် ဒရိုင်ဘာကြီး ၏ လီးကို မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေတာ တွေ့ နေရတော့ သူ့ တဏှာစိတ်တွေ အတော် ပင် ထလာရသည် မဟုတ်လား။  အခု သူ့ မယား ဖူးဖူးဝေဆာ ရဲ့ လျို့ဝှက်ချက် တစ်ခု ကို သိလိုက်ရပြီး တော့ နောက် သူ့ အပေါ် ဘာတွေ လျို့ဝှက် ထား တာတွေ များ ရှိအုန်းမှာလဲ ဟု တွေးနေမိသည်။

“ဖလွတ်..ဖလွတ်..အု..အွတ်…အု..”

ဦးမောင်လှ က ဖူးဖူးဝေဆာ ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ သူ့ ဖင်ကို ကော့ကော့ ပြီး ဖူးဖူးဝေဆာ ပါးစပ် ကို လိုးနေလေသည်။ ဖူးဖူးဝေဆာက သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဦးမောင်လှ လီးတန်ကို ဆုပ်ထားပေး သဖြင့် လီးကြီးက သူမ ပါးစပ်ထဲ အဆုံးထိတော့ သွင်းလို့ မရ။ သို့သော် သူမ တံတွေး များ နှင့် နှုတ်ခမ်းကြား လီးတန်ကြီး တဖွတ်ဖွတ် ဝင်ထွက်ဖြစ်နေသည်က ကြည့်နေရသည့် ဦးအောင်ဇေယျ ကို လီးကြီး တုံခါလာသည် အထိ စိတ်တွေ ထလာရသည်။ ထိုအချိန်က သူမသိခဲ့ ရသည့် သူ့ မိန်းမ ရဲ့ ထန်ချက်က အံ့သြလောက်ပေသည် ဟု လည်း တွေးမိသည်။ အဖေ နဲ့ ဖြစ်နေရင်းက ကို ဒရိုင်ဘာ အလိုးကိုရော ခံနေသည် မှာ ဘယ်လောက် ထန် သလဲ ဆိုတာ ပြနေတာ မဟုတ်ပါလား။

“အားးးးးးးးးးးးးးးးးးကဲ….လီးးးးပဲ …စုပ်စမ်းးးး မိဆာ….ငါ့လရည်တွေ နင်ကြိုက်တယ် မလား”

ဦးမောင်လှ ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းကာ ဖူးဖူးဝေဆာ ပါးစပ်ထဲ လီးကြီး တချက်ဆောင့်သွင်း လိုက်ရင်း ငြိမ်သွား သည်။ ဖူးဖူးဝေဆာ က သူမ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်လာသည့် လရည်တွေကို တဂွပ်ဂွပ် မျိုချနေသော်လည်း တစ်ချို့ မှာ သူမ နှုတ်ခမ်းဘေး မှ စီးကျလာခဲ့သည်။ ဦးမောင်လှ လရည်ပန်းထုတ်တာ ရပ်သွား မှ လီးကြီးကို ပါးစပ်တွင်း မှ ထုတ်ကာ သူမ လျာလေး ဖြင့် တစ်ချောင်းလုံး လျက်ကာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်‌ပေးသည်။ ဦးမောင်လှက သူမ ခေါင်းလေးကို ထိန်းကိုင်ကာ မျက်စေ့ မှိတ်ရင်း အရသာ ခံနေလေသည်။ သူ့ လီးကြီးမှာ အနည်းငယ်ပျော့ သွားသော် လည်း မာတာတာ ရှိနေသေးသည်။

ဖူးဖူးဝေဆာက ဦးမောင်လှ လီးတန်ကြီးကို တချောင်းလုံး လျက်ကာ သန့်စင် ပေးပြီးမှ တွဲကျ နေသည့် ဘောတွေကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးပြန်သည်။ ထိုအခါမှာ ဦးမောင်လှ လီးကြီးက ဆတ်ကနဲ တုံ ပြီး တဖြည်းဖြည်း ချင်း ပြန်မာလာတာကို တွေ့ လိုက်ရသည်။ အော် သူ့ မိန်းမ ဘယ်လောက်တောင် ဒီဒရိုင်ဘာနဲ့ အတူနေပြီးခဲ့ ပြီလဲ မသိ။ လရည်ထွက်ပြီးတာတောင် နောက်တစ်ခါ ပြန်မာလာအောင် ဘယ်လို လုပ်ပေးရမယ် ဆိုတာ သိနေပြီပဲဟု ဦးအောင်ဇေယျ တွေးလိုက်မိသည်။

အခန်း ၁၂။ (၂၀၀၆)

ဦးမောင်လှ လီးကြီး တဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်မာလာတော့၊ ဦးမောင်လှက ဖူးဖူးဝေဆာကို ဂျိုင်းမှ ဆွဲမထူကာ မတ်တပ်ရပ်စေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ဖက်ကာ ကစ်ဆင် ဆွဲကြပြန်သည်။ တော်တော်ချစ်နေကြပါလားဟု ဦး‌အောင်ဇေယျ မနာလို ဝန်တို ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ လိုးတာက သူ့ အနေဖြင့် ဖီးလာသေးသည်။ ခုလို ချစ်သူ လိုလို နှုတ်ခမ်းချင်းတွေ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်နမ်းနေကြတာကို တော့ သူ ကြည့်ရင်း စိတ်တို လာခဲ့ရသည်။

ဦးမောင်လှ က နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းတာ ဝသွား တော့ မှ ဖူးဖူးဝေဆာကို ကိုယ်တပတ်လှည့် စေကာ ကုတင်ပေါ် သို့ လက်နှစ်ဖက် ထောက်ကာ ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ ဖူးဖူးဝေဆာ ကလည်း အလိုက်တသိ သူမဖင်ကြီးကို နောက် သို့ ကော့ ပေးလိုက်လေသည်။ ဦးမောင်လှ က ဖူးဖူးဝေဆာ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကို အနောက်မှ ချဲကားပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဖြင့် ပင့်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်လေသည်။

“ဟားးး စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖေါင်းအိပြီး စောက်ရည်တွေ က ရွှဲအိနေတာပဲ။ သူ့ ကို ဆာလေး လို့ ခေါ်တော့ လည်း မကြိုက်ချင်ဘူး။ မနက် ကမှ လင်က ခရီးသွား တယ်။ အခု လင်ငယ် အလိုးခံ ဖို့ အသင့် ဖြစ်နေပြီ။ နောက် ညကျ ရင် အဖေ့ အလိုးကို လည်း သွားခံ အုံးမယ်။ ဒါမှ မိဆာ မဟုတ်ရင် ဘယ်သူ ဖြစ်အုံးမလဲ ဟဲဟဲ”

ဦးအောင်ဇေယျ မှာ ဦးမောင်လှ အပြောကို မခံချိမခံသာ ဖြစ်သွား ခဲ့ရသည်။ သူ့ မယား ဖူးဖူးဝေဆာ က ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ဖြစ်ပြီး သူ့ ဒရိုင်ဘာ နဲ့ ဖြစ်သွားရတာလဲ ဆိုတာ သူသိချင်လာခဲ့မိသည်။ အခုတော့ သူ့ မှာ ကိုယ်သွား ချင်သည့် အတိတ်က နေ့ တွေကို ပြန်သွားလို့ ရနေသည့် အစွမ်းရှိနေပြီ။ သို့သော်လည်း လောလောဆယ် တော့ သူ့ အတွက် ထိုနေ့ က ဓါတ်ပုံ တစ်ပုံတော့ ရှိဖို့ လိုနေသည်။ တခြားနည်း တွေရော မရှိဘူး လား ဆိုတာ သူစမ်းသပ်ချင်လာမိသည်။ သို့သော် လောလော ဆယ်တော့ သူ့ မျက်စေ့ ရှေ့ မှာ မြင်နေရသည့် သူ့ မယား တစ်ယောက် သူ့ ဒရိုင်ဘာ အလိုးပက်ပက်စက်စက်ခံနေတာကို ကြည့်နေမိသည်။

ဦးမောင်လှက ဖူးဖူးဝေဆာ ပေါင်လုံးကြီး နစ်လုံးအရင်း က ဆွဲယူရင်း အနောက် မှ အားရပါးရ ဆောင့်လုံးနေသည်။ ဦးမောင်လှ ပေါင်ခြံနှင့် ဖူးဖူးဝေဆာ ဖင်လုံးကြီးတွေ တဖတ်ဖတ် ရိုက်ခတ်သံ။ ဦးမောင်လှ ရဲ့ အားယူလိုက်တဲ့ ငြီးသံ။ ဖူးဖူးဝေဆာ ရဲ့ အော်ငြီး လိုက်သံ တွေ က ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီးကို မာတောင် တောင့်တင်းလာစေခဲ့သည်။ ဦးမောင်လှ ရဲ့ သန်စွမ်းမှု သက်လုံကောင်းမှု တို့ ကြောင့် ဖူးဖူးဝေဆာ တစ်ယောက် အရသာထူးတွေ ခံစား နေရသည်ဆိုတာကိုတော့ မငြင်းနိုင်တာ သူ့ မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ မြင်နေရလေပြီ။ သူ့ အနေ ဖြင့် ဖူးဖူးဝေဆာ ကို အပြစ်မတင်မိတော့။ မိမိကိုယ်ကို သာ အပြစ်တင်လိုက်မိသည်။

“ဖတ်…ဖတ်…ဖလွတ်…ဖွတ်….ဖလွတ်..”

“အီးးးး အာ့……..ကောင်းလိုက်တာ ဆာလေး ရယ်….ရှီးးးးးးးးးးးးစိမ့်နေတာပဲ ……”

“အု….အူးးရှီးးးးးးးးးးးးးးးးးအီးးးးးးးးးအ…အ….ဦးးးးးးးးရယ်……”

ဦးအောင်ဇေယျမှာ ချောင်းရင်း ဖြင့် လက်တဖက်က လည်း သူ့ လီးသူကိုင်ဆုပ်ကာ ထုနေသည်မို့ မကြာခင် လရည်တွေ ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွား တော့သည်။ ဦးမောင်လှ ကတော့ ခုနကမှ ဖူးဖူးဝေဆာ ပါးစပ်ထဲ မှာ တချီ ပြီးထားတာမို့ အရှိန်အဟုတ်ကောင်းကောင်း ဖြင့် ဆောင့်လိုးနေစဲ။

ဖူးဖူးဝေဆာ မှာ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ ပေးကာ အလိုးခံနေရင်းက အိပ်ယာခင်းကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ ကိုယ်လုံးလေး တုန်ခါ တက်သွား သည်။ နောက်တော့ အနည်းငယ်ပျော့ ခွေကာ ကုတင်စောင်းမွေ့ယာပေါ် သို့ ဘိုက်မှောက်ချလိုက်သဖြင့် သူမ ပြီးသွားသည်ဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။ ဦးမောင်လှ ကလည်း ဖူးဖူးဝေဆာ ဖင်ကြီး ကော့ကော့ ပေးနေရာမှ ရပ်သွား သဖြင့် အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ဆောင့် မရတော့ ခြေ။ သူလည်း ဖူးဖူးဝေဆာ ကျောပြင်လေး ပေါ် မှောက်လျက် ခနနားလိုက်သည်။ နောက်မှ သူ့ လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ပလွတ်ကနဲ မြည်သံ နှင့် အတူ လီးမာတောင် ကြီးက စောက်ရည်တွေ အရွှဲသား ဖြင့် ကျွတ်ထွက်လာလေသည်။

“အို့ ဦးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးရယ်……….”

“အင်း လာ ဆာလေး ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်၊ ဆာလေး ပက်လက်ကလေး နားနေလိုက် ဦး အပေါ် က နေ တက်လိုးပေးမယ်”

ဖူးဖူးဝေဆာ ကလည်း ဦးမောင်လှ ပြောစကား နားထောင် ကာ ကုတင်ပေါ် တက် ပက်လက်လှန်ကာ ဒူးထောင် ပေါင်ကား ပေးလိုက်သည်။ ဦးမောင်လှလည်း ကုတင်ပေါ် တက်ကာ ဖူးဖူးဝေဆာ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြား ဒူးထောက်ဝင်လိုက်သည်။ ဦးမောင်လှ က သူ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ဖူးဖူးဝေဆာ နို့ကြီးများ ဘေး တဖက်တချက်မှာ သူ့ လက်တွေကို ထောက်လိုက်ရင်းက ဖူးဖူးဝေဆာ မျက်နှာလေးကို ငုံ့ကြည့် လိုက်သည်။ ဖူးဖူးဝေဆာက သူမ လက်ကလေး တဖက်ဖြင့် ဦးမောင်လှ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူမ စောက်ဖုတ်ဝ တွင် တေ့ပေးလိုက်သည်။

ထိုအခါမှ ဦးမောင်လှ က သူ့ ကိုယ်ကို နှိမ့်ချကာ လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အလိုက်သင့် ဖိသွင်း လိုက်သည်။

“ဦးက တကယ်တော့ အခု လိုမျိုး ဆာလေး မျက်နှာကို တစိမ့်စိမ့် ကြည့်ပြီး ဇိမ်နဲ့ စိမ်လိုးချင်တာ”

“ဟွန့် သွား ပါ၊ သူပဲ အမြဲတမ်း ဆာ့ ကို ဖင်ကြီးက ကောင်းလိုက်တာ အနောက်က နေ ဆောင့်ဆောင့် လိုးချင်စရာကြီးဆို ပြီး တချိန်လုံး လူကို ခွေးလိုးလိုးနေတာ ချည်းဟာကို”

“ဟားဟား အဲဒါကတော့ ဆာလေး က တကယ်လည်း ဂျောကြီးက အမိုက်စားကြီးကိုကွ။ ဒါပေမဲ့ ဆာလေး မျက်နှာက ကျက်သရည်ရှိပြီး တော့ ထန်လည်း ထန်မဲ့ ပုံလေး ဆိုတော့ မျက်နှာကြည့်လိုးရတာ အရသာ အရှိဆုံးပါ”

“အာ့……ရှီးးးးးးးးးးး ဦးးးးးးးးးးးးးး”

ဦးမောင်လှ က အပေါ် ကနေ ဘယ်လို များညှောင့် သလဲ မသိဘူး ဖြည်းဖြည်းချင်း နှဲ့ လိုးတာတောင် ဖူးဖူးဝေဆာ ဖင်ကြီး ခါယမ်းလာပြီး မြှောက်တက်လာရသည်။

“နောက်ပြီးတော့ ဆာလေးကို ဦး မေးချင်တာလေး တွေ လည်း ရှိတာ အခွင့် က ဘယ်လို မှ မသာဘူး။ ခုလို လေး လိုးရင်း စကားပြောရတာ ကောင်းတယ်။ ဦးလည်း ကြာကြာ ထိန်းထားနိုင်တယ်”

“ဟွင်းးဦး က ဒီထက်တောင် ကြာကြာထိန်းချင်သေးလို့လား ဆာ နှစ်ခါ လောက်ပြီးမှ ဦးက တစ်ခါ ပြီးတဲ့ ဟာကို..ရှီးးးးးးးးကျွတ်စ်”

“ဆာလေး ကို ဦး က ခုလို လိုးခွင့် ရနေတာကို ပဲ အလွန်ကံထူးနေပါပြီကွာ၊ အီစိမ့်နေတာပဲ ရှီးးးးးးးးးးးဟားးးး”

ခွေးမသားကြီး စကားများလိုက်တာ၊ လိုးမှာ ဖြင့် ပြီးအောင် လိုးလိုက်တာ မဟုတ်ဘူးဟု၊ ဦးအောင်ဇေယျ ချောင်းနေရင်း က တွေး နေမိသည်။

“ဖွတ်…ဖွတ်….ဖတ်..ဖတ်…”

“အာ့….ဦးးးးးးးး ကောင်းးးးးးတယ်…အိုးးးး”

“ကောင်းးးး လိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကွာ…စေးးးးအိနေတာပဲ…ရှီးးးးးအင့်ကွာ ရှီးးးးးး”

ဦးမောင်လှ လိုးနေရင်း အရှိန်ရလာပုံ ရသည်။ ဖူးဖူးဝေဆာ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို မြှောက်မကာ ခြေသလုံးသား များကို သူ့ ပုခုံးပေါ် တင်ပြီး မြောက်တက်လာသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ် ဖိကာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေသည်။ ဖူးဖူးဝေဆာလည်း နောက်တချီ အရသာ ပြန်တက်လာပုံရသည်။ ဦးမောင်လှ လက်နှစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲကာ နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်လျက် အသံကို တတ်နိုင်သမျှ ထိန်းကာ အော်ဟစ် ငြီးငြူနေလေသည်။ နှစ်ဦးစလုံး သွေးသား တွေ ရော လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်မှာရော ကာမသွေးတွေ ထိုးတက်ကာ အရှိန်ရလာကြပုံရသည်။ စကား မပြောနိုင် ကြတော့။ လီးနှင့် စောက်ဖုတ်၊ တစွတ်စွတ် ဝင်ထွက်နေကြသံ။ အားယူသံ၊ ငြီးငြူသံတို့ ဖြင့်သာ အခန်းထဲ မှာ လုံးထွေးနေလေသည်။

နောက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး တောင့် တင်းကာ လိုးဆောင့်နေတာ များ ရပ်သွား ကြသည်။ ဦးမောင်လှ က သူ့ လီးကို ဖူးဖူးဝေဆာ စောက်ဖုတ်ထဲ မှ မထုတ်သေးပဲ ခြေထောက်များကို ပုခုံးပေါ် မှ ပြန်ချကာ ဖူးဖူးဝေဆာ ပေါ် ထပ်လျက်မှောက်လှဲချလိုက်သည်။ ပြီးမှ ဘေးတစောင်း လှိမ့်ချလိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ဦး ပူးကပ် နေတာက တော့ မခွာသွား။ ဦးအောင်ဇေယျ နေရာမှ ဆိုလျင် ဖူးဖူးဝေဆာ ကျောပြင်နှင့် ဖင်လုံးကြီးများကိုသာ မြင်နေရသည်။

ချောင်းကြည့်နေသည့် ဦးအောင်ဇေယျ ပင် ရင်မော သွား ရသည်။ တော်တော် လိုးနိုင်တဲ့ ကောင်ပဲ ဟု လည်း တွေးမိလိုက်သည်။ ခနကြာမျှ နားနေကြပြီးတော့ မှ ဦးမောင်လှ စကားသံ ထွက်လာခဲ့သည်။

“ကောင်းလိုက်တာ ဆာလေးရယ်၊ ဦးရဲ့ ဘဝ မှာ ကံအကောင်းဆုံးက ဆာလေးကို လိုးခွင့် ရတာပါပဲ ကွာ”

“အမယ် လိုးခွင့် ကို ဘယ်သူက ပေးလို့ လဲ သူ့ ဘာသာ သူ အတင်းဓမ္မ လုပ်ယူတာကြီးများ ဟွန့်”

“ဆာလေး က ဆာလေး ဖေဖေ နဲ့ လိုးနေကြတာကို ချောင်းချောင်း ကြည့်နေရင်းက ဘယ်လို မှ စိတ်မထိန်း နိုင်တော့ လို့ ကြံမိကြံရာ ကြံမိတာပါ ဆာလေးရယ်၊ ဦးမှာ အဲလို မျိုးသူများကို အနိုင်အထက်ပြုတာ ချိန်းခြောက် တာမျိုး တသက်လုံး မလုပ်ခဲ့ ဖူးပါဘူး”

“တော် ပါ၊ ဒီက လည်း သူ့ ကို သနားလို့ ဘယ်မှ မတိုင်တော ခဲ့တာ၊ နောက်ပြီး သွေးသားရင်းချင်း ဖြစ်ခဲ့တာ ဆိုတာက ဘယ်လို မှ ပေါက်ကြားလို့ မှ မဖြစ်တာ၊ ဖေဖေ လည်း ဒီအရွယ်ကြီး ကျမှ ဒုက္ခရောက်၊ ဆာလည်း အိမ်ထောင်ပြိုကွဲ၊ ကိုယ့် သားသမီးတွေ လည်း သိက္ခာကျ မဖြစ်စေချင်ဘူးလေ”

အော် ဒီကောင် က ဖူးဖူးဝေဆာ နဲ့ သူမ ဖေဖေ တို့ ဖြစ်နေကြတာကို ချိန်းခြောက်ပြီး ဖူးဖူးဝေဆာကို ရအောင် ကြံခဲ့တာကိုး။ နောက်ပိုင်း တော့ သူ့ ပါဖောင်းမန့် ကြောင့် ဖူးဖူးဝေဆာ က ဆက်ပြီး ကုံးနေတာ ဖြစ်မှာပေါ့၊ ဟု ဦးအောင်ဇေယျ တစ်ယောက် နည်းနည်း ဇာတ်ရည်လည်သွား ခဲ့ရသည်။ သူ မျက်နှာကျက်ပေါ် က ချောင်းနေစဥ် ကတည်းက ဖူးဖူးဝေဆာကို သတိပေးလိုက်ဖို့ ကောင်းသည်ဟု လည်း နောင်တ ရမိသည်။ သို့သော်လည်း ဒါတွေက ဖြစ်ခဲ့ ပြီးပြီလေ ပြန်ပြောင်းလဲလို့ မှ မရတော့ တာဟု လည်း တွေး မိသည်။

“ဒါနဲ့ ဆာလေး ကို မေးမယ် ဆိုတာကလေ။ ဆာလေး နဲ့ ဦးဖြိုးဝေဆာ နဲ့ က အခု မှ လိုးဖြစ်သွား ကြတာလား။ ဟိုးအရင် က ဘာဇာတ်လမ်းမှ မရှိခဲ့ဘူးလား”

“ဟွန်း ဦးက ဘာလို့ မေးတာလဲ”

“အော် စိတ်ထဲ မှာ တစ်ခုခု လိုနေသလားလို့ ပါ။ ”

အခန်း ၁၃။ (၂၀၀၆)

“ဘာ ကို လိုနေတာလဲ ဦးရဲ့”

“သားအဖ နှစ်ယောက် က အခုလို အခြေအနေမျိုးမှာ မှ ချက်ခြင်းကြီး ဖြစ်သွား ကြတာ မဖြစ်နိုင်ဘူးလားလို့၊ တစ်ယောက် နဲ့ တစ်ယောက် တော့ အရင်ကတည်း က ရိုးတိုး ရိပ်တိတ် လောက် တော့ အခြေခံ ရှိဘူးကြရမှာလားလို့ တွေးနေမိလို့လေ”

“ဟင်း..ဟင်း..ဦးက တော်တော် ပါးရည်နပ်ရည် ရှိတာပဲနော်၊  ဒါမှ မဟုတ် အတွေ့ အကြုံ ကပဲ စကားပြောတာလား ဟဟ”

ဦးမောင်လှ ၏ မေးခွန်းက ဦးအောင်ဇေယျ ကိုပင် ရင်ခုံသံ မြန်လာစေခဲ့သည်။ ဒါလည်း ဟုတ်တာပဲ ဟု သူ့ စိတ်ထဲတွေးမိပြန်သည်။ သူ့ ကို သူမ အဖေ နှင့် ကိစ္စ ဇာတ်ကြောင်းပြန်တုန်း က သူမ အဖေ ကို ခြေထောက် ပေါင်တန်တွေ နှိပ်ပေးရင်း က ပုဆိုးအောက် က လီးကြီး မာမာ လာတာ တွေ့ နေရတော့ နောက် သနားပြီး ပုဆိုးပေါ် က ကိုင်ကာ ထုပေးရင်း က တဖြည်းဖြည်း အဆင့် တက်သွား သည်ဟု ပြောခဲ့ဖူးသည်။ သူကလည်း အင်း ဖြစ်နိုင်တာပဲ ဟု လက်ခံခဲ့သည်။ ဦးမောင်လှ လိုတော့ သေသေခြာခြာတွေးကာ မမေးမိခဲ့။ သူ့ အတွေ့ အကြုံ အရတော့ မင်္ဂလာဦးည မှာ ဖူးဖူးဝေဆာ မှာ လုံးဝ အတွေ့ အကြုံ မရှိသေးသည့် ကောင်မလေး တစ်ယောက် ဖြစ်ကြောင်း သူသေခြာ သိခဲ့သည်ဟု ထင်ခဲ့မိသည်မဟုတ်လား။

“ကဲ ပါကွာ ဦး ကို ပြောပြစမ်း ပါအုံး ဆာလေး နဲ့ ဆာလေး ဖေဖေ တို့ ဇာတ်လမ်းကို ဒီတေးလေး နော် ဟဲဟဲ”

“အင်းပါ၊ ကဲပါ ပြောပြပါ့ မယ် တကထဲ…ဒီလိုပါ၊ ဆာ အပျိုဖြန်းကာလ ကပေါ့၊ ဆာ က ဘုမသိဘမသိ ပါ။ အဲဒီ အချိန် က လောက အကြောင်းလည်း သေခြာ မသိသေး။ ဘာတွေ ဖြစ်နေမှန်း သေခြာ မသိခဲ့ပါဘူး။ နောက်ပိုင်း ဖေဖေ နဲ့ ဖြစ်ပြီးတော့ မှ အဲဒီ တုန်း က အကြောင်းတွေ ပြန်ပြီး မေးကြည့်တာ၊ အဲတော့ မှ ပြန်ဆက်စပ် တွေး မိပြီး သေခြာ သဘော ပေါက် သွား ခဲ့ရတာ။ ဆာ က ငယ်ငယ်လေး ကတည်း က ဘော်ဒီ က ထွား တယ်၊ ပေါင်လုံး လေး တွေ က ငယ်ငယ် ကတည်းက တုတ်တာ အဟိ၊ သူများတွေ က ဖက်တီးမလေး လို့ တောင် စပြီးခေါ် ခဲ့ကြတာ။ အဲဒီ နှစ်ပိုင်း လောက်မှာ ဆာတို့ အိမ်မှာ လာလာ နေတဲ့ ဖေဖေ့ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် ရှိတယ်။ ဦးတိုးကြီး လို့ ဆာက ခေါ် တယ်။ အိမ် က သူ့ စားအိမ် သောက်အိမ်ပေါ့။

တနေ့ ပေါ့ ဆာ က ဝိုင်းကျူရှင် ကို ကျောင်းကနေပြီး တန်းသွားတာလေ၊ အဲဒီ နေ့ က ကျူရှင်က မရှိဘူးတဲ့ ဆိုတော့ မေမေ့ ကို လာကြိုဖို့ ဖုံးဆက်တာ မေမေ က ဖုံးမကိုင်ဘူး၊ အဲဒီ အချိန်က ဆဲလ်ဖုံးတောင် မပေါ် သေး ဘူးလေ။ အဲဒါနဲ့ ဖေဖေ့ အလုပ်ကို ဖုံးခေါ် လိုက်တယ်။ ဖေဖေ က ကိုင်တော့ လာကြိုပေးလို့ ရမလားဆိုတော့ ရတယ် ဆိုပြီး လာကြိုတယ်။ ပြီးတော့ အိမ်ကို လိုက်ပို့ပေးတယ်၊ အိမ်ရှေ့ နားမှာ ဦးတိုးကြီး ကားကို တွေ့တော့ ဖေဖေ က သူ့ကားကို အိမ်ရှေ့ မှာ မရပ်တော့ ပဲ သုံးလေးအိမ် လောက်ကျော်သွား ပြီးမှ ရပ်တယ်။ သမီး ဒီကပဲ ဆင်းပြီး လမ်းလျောက်ကြရအောင် မေမေ့ ကို အံ့အားသင့်သွား ရအောင်တဲ့။ အဲလို မျိုး ပြောတယ်။ တကယ်က နောက် တော့ သူပြန်ပြောပြ တာက မေမေ နဲ့ သူ့ သူငယ်ချင်းကို မသင်္ကာ ဖြစ်နေတာ ကြာပြီတဲ့၊ အခု အိမ်မှာ ဘယ်သူ မှ မရှိတဲ့ အချိန်မျိုး မှာ ဦးတိုးကြီးကား အိမ်ရှေ့ မှာ တွေ့ လိုက်ရတော့ သူက ခိုးပြီး သွား ချောင်းဖို့ တွေးလိုက် မိတာ တဲ့၊ ဆာ ပါလာတာကို သူ ဘယ်လို လုပ်ရမှန်းမသိလို့ ကလေး ပဲ ဆိုပြီး ညာတာပါတေး ပေါက်ကရ လျောက်ပြော ပြီး ခေါ်လာခဲ့တာတဲ့။ အိမ်နားရောက်တော့ သမီး အသံမထွက် နဲ့ ဖေဖေ တို့ နောက်ဖေးပေါက် ကလှည့်ဝင် ရအောင် သမီး မေမေ ကို စပရိုက် လုပ်မယ်ပေါ့။

ဆာနဲ့ ဖေဖေ နဲ့ အိမ်နောက်က နေ လှည့်ဝင် ပြီးတော့ မီးဖိုထဲ ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ က ရီသံတွေ ကြားရတယ်။ တဆက်ထဲ ပဲ မေမေ က ခနလေး မီးဖိုထဲ မီးသွား ပိတ်လိုက်အုံးမယ် ဟင်းအိုးတန်းလန်းကြီး ဆိုပြီး အော်လိုက်သံ ကြားရတယ်။ ဖေဖေ က ဆာ့ ကို လက်ဆွဲပြီး ရေချိုးခန်း ဘေးနားက စတိုခန်းလေးထဲ အမြန်ပြေးဝင်လိုက်တယ်။ တံခါးကို အသာစေ့ပိတ်လိုက်တယ်။ အဲဒီ စတိုခန်း က တံခါး မှာ က သံပေါက် ကလေး တွေ ရှိတော့ အထဲ က နေ မီးဖိုထဲကို မြင်နေရတာပေါ့။ ပထမ မီးဖိုထဲကို မေမေ ဝင်လာတယ်၊ မေမေ က မီးဖိုက မီးကို မပိတ်လိုက်ခင် ဟင်းအိုးကို ငုံ့ကြည့် ပြီး တချက် နှစ်ချက် မွှေလိုက်တယ်။ သူမီးကို ပိတ်လိုက်ချိန်မှာပဲ မီးဖိုခန်းထဲကို ဦးတိုးကြီး ဝင်လိုက်လာပြီး မေမေ့ ကို အနောက်က နေဖက်လိုက်တယ်။ ဆာ ရုတ်တရက် လန့် ပြီး အသံထွက်မလို ဖြစ်တုန်း ဖေဖေ က အနောက်က နေပြီး ဆာ့ ပါးစပ်ကို သူ့ လက်ဖဝါးနဲ့ ပိတ်လိုက်ပြီး အသံမထွက်နဲ့ ငြိမ်ငြိမ်လေး နေ လို့ ပြောတော့ ခေါင်းညှိမ့် ပြီး အချက်ပေးလိုက်သည်။ ဖေဖေ က ဆာ့ အနောက် မှာ ကိုယ်ချင်းကပ်လျက် ရပ်နေပြီး သူလည်း အပေါက် တစ်ပေါက် ကနေ ချောင်းနေတာလေ။ ဆာ ထင်တာက မေမေ က ဦးတိုးကြီးကို လှည့် ပြီး ပါးပိတ်ရိုက်လိုက်မယ် ထင်တာ၊ အဲလို မဟုတ်ပဲ မေမေ က ခစ်ခစ် နဲ့ ရီပြီး၊

“ဟိတ်..သူ .သိပ်ကဲ နေတယ်နော်၊ သူများ မယားကိုဒါက ဘာလုပ်တာလဲ”

လို့ ခေါင်းပဲ လည်ပြန်နဲ့ လှည့်ပြောတယ်။ ကိုယ်က လှည့်မရဘူးလေ ဦးတိုးကြီးက နောက်ကနေ တင်းတင်းကြီး ဖက်ထားတာကိုး။ ဦးတိုးကြီး က ဟားဟား ရီမောရင်းက ခေါင်းလှည့်ပြောလာတဲ့ မေမေ့ ကို နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မှ မေမေ့ ကိုယ်ကို ဖက်ထားရင်း တပတ်လှည့်လိုက်တော့ မေမေ က ထမင်းစားပွဲ ကို မျက်နှာဆိုင်ဖြစ်သွားတယ်။ ဦးတိုးကြီးက မေမေ့ ကျောကုန်းကို ဖိလိုက်တော့ မေမေ က ထမင်းစားပွဲကို လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးသလို ဖြစ်သွားရတယ်။

အဲဒီ အချိန်မှာ ဆာ့ ကျောနဲ့ ဖိကပ်နေတဲ့ ဖေဖေ့ ရဲ့ ရင်ခုံသံ က တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ဆာ့ ကိုယ်လေး ကိုတောင် လာခံစား သိနေရတယ်။ ဆာ့ ရဲ့ ဖင်လုံးလေး နှစ်လုံး ကြား မှာလည်း ပူနွေးနွေး မာမာ အချောင်းကြီးက အတင်းတိုး ကပ်လာ တယ်။ ဆာ ငယ်သေးပေမဲ့ ဒါက လီးကြီး ဆိုတာကိုတော့ သိနေပြီလေ။ ဒါပေမဲ့ ဆာ့ မျက်လုံး တွေ က မီးဖိုခန်းထဲ က မေမေ နဲ့ ဦးတိုးကြီးတို့ ဆီ က ခွာလို့ မရတော့ ပါဘူး။

ဦးတိုးကြီး က မေမေ့ ထဘီ ကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တော့ မေမေ အောက်ပိုင်းက ဖွေးကနဲ ပေါ် လာတယ်။ ဆာ က မေမေ နဲ့ မျိုးရိုးလိုက်တာ ထင်တယ်၊ မေမေ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေ က လုံး ပြီး တုတ်နေတာပဲ။ မေမေ က အတွင်း က ပင်တီ လည်း ဝတ်မထား တော့ ဖင်လုံး ကြီး တွေက ဖွေးနေတာပေါ့။ ဦးတိုးကြီးက လည်း သူ့ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ သူ့ ခြေရင်း မှာ ကွင်းလုံးပုံ ကျသွားတာပေါ့၊

“အွတ်..”

ဆာ့ ပါးစပ် က လန့်သွားတဲ့ အသံလေး ထွက်သွားတာမို့ ဖေဖေ က သူ့ လက်ဖဝါးနဲ့ ဆာ့ ပါးစပ် လေးကို ချက်ခြင်းလာပိတ်ထားလိုက်တယ်။ မလန့် ပဲ ခံနိုင်မလား။ ဦးတိုးကြီး ရဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီး က ထောင်မတ် နေတာ ဒစ်ကြီးက လည်း ဖေါင်းကားလို့။ ဆာ က ယောက်ျားကြီး တစ်ယောက်ရဲ့ လီးကို ပထမဆုံး မြင်ဖူး တာလေ။ ဦးတိုးကြီး က မေမေ့ ကျောလေးကို လက်တစ်ဖက် နဲ့ ဖိပြီး နောက်လက်တစ်ဖက် က သူ့ လီးကြီး ကိုဆုပ်ကိုင် ပြီး မေမေ့ ဖင်နှစ်လုံးကြား မှာ တေ့ လိုက်တယ်။ ဆာ တို့ နေရာ က ဘေးတိုက် အနေအထားဆိုတော့ မေမေ့ စောက်ဖုတ်ကို တော့ မမြင်ရဘူး။ ဦးတိုးကြီး က ဒူးလေး နည်းနည်းကွေးပြီး လီးကြီးကို တင်ပါးလုံးကြီး နှစ်လုံး အောက်နား က ဖိသွင်းလိုက်တာ ပဲ မြင်ရတယ်။ မေမေ ပါးစပ်လေး ဟ သွားတယ်။

ဖေဖေ့ လက်ဖဝါးက ဆာ့ ပါးစပ် ကို ပိတ်ထားတာ က မလွှတ်လိုက်ပေမဲ့ တင်းတင်းကြီး မဟုတ်တော့ ဘူး။ နောက်လက်တဖက်က တော့ ဆာ့ ရင်ဘတ်လေးပေါ် အုပ်ကိုင်လာတယ်။ ဆာ့ စောက်ဖုတ်လေး မှာ လည်း တမျိုး ကြီး ဖြစ်နေပြီး အရည်လေး တွေ စိုလာတာ သိလိုက်ရတယ်။ ဖေဖေ့ လီးကြီး ကလည်း ပုဆိုးနဲ့ ဆာ့ စကဒ်လေး ခံနေတာတောင် မှ ဆာ့ ပေါင်နှစ်လုံး ကြား မှာ မာတောင့်တောင့် ကြီး ဖြစ်နေတာ ခံစား မိနေရ တယ်လေ။

နောက်တော့ ဦးတိုးကြီး က မေမေ့ ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး အနောက်က နေ ကော့ကော့ ပြီး လိုးပေးနေတော့ တယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ ဖေဖေ့ လက်ဖဝါးက ဆာ့ နို့လေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ညှစ်ပေးနေရင်း လီးကြီးကလည်း ဆာ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ဖိပြီး ပွတ်တိုက်ပေးနေတယ်။ ပုဆိုးတထပ်၊ စကဒ်တထပ် နဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ခံနေတာတောင် မှ လီးတန်ကြီး ရဲ့ အနွေးဓါတ်နဲ့ မာတင်းမှု တွေက ဆာ့ စောက်ဖုတ်လေး မှာ လာပြီး ထိတွေ့ ခံစား နေရတယ်လေ။ ဆာ့ ပါးစပ် ကို ဖုံးပိတ်ထားတဲ့ ဖေဖေ့ လက်ဖဝါးက လက်ချောင်းတစ်ချောင်း က ဆာ့ နှုတ်ခမ်းလေးကိုပွတ်သပ်ပေးနေရင်း က ဆာ့ ပါးစပ် ထဲကို ထိုးသွင်း လာခဲ့တယ်။ ဆာလည်း ဘာဖြစ်လို့ မှန်း မသိပဲ နဲ့ စုပ်ပေးနေမိတယ်။

အဲလို လုပ်ပေးနေတာ ခံရင်းက ဘယ်လို ဖြစ်မှန်းမသိဘူး ။ ဆာ့ စောက်စေ့ လေးက ကျင်တက် သွားပြီး ဆာ့ တကိုယ်လုံးလည်း တောင့်တင်းသွား တယ်။ ဆာ့ ဒူးခေါင်းတွေ လည်း ပျော့ ခွေ သွား ပြီး ရပ်နေဖို့ အားမရှိ တော့ ဘူး။ ဖေဖေ ကလည်း သိတယ်ထင်တယ် အသာထိုင်ချလိုက်တယ်။ ဆာလည်း သူ့ ပေါင်ပေါ် မှာ ဖင်ချ ထိုင်သလို ထိုင်ချလိုက်မိတယ်။

မီးဖိုခန်း ထဲ မှာတော့ ဦးတိုးကြီး က မေမေ့ ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးပေးနေရင်း က သူတို့ နှစ်ယောက် ပြီးသွား ကြတယ်။ နောက်တော့ ထဘီ ပုဆိုးတွေ ပြန်ကောက်ဝတ်ပြီး အိမ်ရှေ့ ထွက်သွား ကြတယ်။ အဲဒီမှာ ဖေဖေ က ဆာ့ ကို လက်ဆွဲ ပြီး ဆာတို့ နှစ်ယောက် အိမ်နောက်ဖေး ပေါက် က နေ ပြန်ထွက်လာခဲ့ ကြတော့ တယ်။

ဖေဖေ က နောက်တော့ ပြန်ပြောပြ တာက သူ က မိန်းမ ဖေါက်ပြန်နေတာကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေ တအားထ လာလို့ ဆာ့ ကို တောင် သမီး ဆိုတာ သတိမရတော့ ဘူး သူ့ လီးကြီး နဲ့ ဆာ့ ပေါင်လုံး နှစ်လုံးကြားကို ဖိပွတ် ခဲ့လိုက်မိတာတဲ့။ နောက်တော့ သူ လုပ်မိတာ နောင်တ ရပြီး ဆာ့ ကို မျက်နှာချင်းတောင် မဆိုင်ရဲ ဘူးတဲ့။ အဲဒီ နေ့ က ဖေဖေ က ဆာ့ ကို သူ့ ရုံး ခေါ် သွား ပြီး ဆာ့ ကို လည်း မေမေ့ ကိစ္စ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေဖို့ မှာတယ်။ နို့ မို့ ဆိုရင် ဖေဖေ နဲ့ မေမေ အိမ်ထောင်ပြိုကွဲ ပြီး ဆာ ဒုက္ခ ရောက်မှာ ကို မလိုလားဘူးလို့ ဆိုတယ်။

ဆာ က ဖေဖေ့ ကို ဖေါက်ပြန်တဲ့ မေမေ့ ကို သဘောမကျ တော့ ပေမဲ့ ဖေဖေ ပြောတဲ့ အတိုင်းပဲ မသိချင်ယောင် ဆောင်ပေးနေခဲ့ လိုက်တယ်။ ဖေဖေ့ ကို သနား နေခဲ့မိတယ်။ ”

ဖူးဖူးဝေဆာ က စကားဆက်တိုက်ပြောနေရာက နေ ခနနားလိုက်သည်။ ဦးမောင်လှက၊

“အော် အဲလောက်ထိ ဖြစ်ခဲ့တာတောင် မှ ဘာမှ မဖြစ်အောင် ထိန်းနိုင်တာ ဦးဖြိုးဝေဆာကို ချီးကျူး ရမယ်နော်၊ ဆာလေး တို့ က ဒီ ထက် ပိုပြီး ဘာမှ မဖြစ်တော့ ဘူးလား”

ဦးအောင်ဇေယျ စိတ်ထဲ လည်း ဦးမောင်လှ နှင့် အတူတူပင် တွေး လိုက်မိသည်။ သူကိုယ်တိုင် ကတော့ သမီး နှစ်ယောက် စလုံး ကို လိုးပြီးနေခဲ့ပြီ မဟုတ်လား။ သမီး အကြီး ကတော့ လင်ရပြီးမှ။ သမီး အငယ်က သူပဲ ပါကင်ဖွင့် လိုက်တာ၊ ခုထိ အိမ်ထောင်တောင် မပြုရသေး။

“ခစ်ခစ်၊ ဒီထက် တော့ ပိုပါသေးတယ်။ ဖေဖေ က ထိန်း ပေမဲ့ ဆာ က မထိန်းတော့ ဘူးလေ”

“ဘယ်လို ဘယ်လို လုပ်ပါအုံး ဒါဆိုလည်း ဇာတ်လမ်းကလေး ဆက်ပါအုံး”

“အင်း အဲလို နဲ့ တစ်နေ့ မှာ မေမေ က သူ့ အမျိုးတွေ ရှိရာကို နာရေးကိစ္စ တစ်ခု နဲ့ သွား မယ်လို့ ဆိုတယ်။ ဖေဖေ က အလုပ်မအားလို့ မလိုက်နိုင်တော့ ဦးတိုးကြီး နဲ့ သွား မယ်တဲ့၊ ဖေဖေ ရော ဆာ ရော က မေမေ တို့ ဘာလုပ် ကြမယ် ဆိုတာ သိနေကြပြီလေ။ ဆာ့ စိတ်ထဲ ဖေဖေ့ ကို အရမ်း သနားသွား မိတယ်”

အခန်း ၁၄။ (၂၀၀၆)

“အဲဒီ ညက ဆာ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ချလိုက်တယ်။ ဖေဖေ့ ကို ပျော်အောင် ထားမယ်ပေါ့။ ဆာ တတ်နိုင်တဲ့ ဘက်က ကူညီပေးဖို့လေ။ မေမေ တို့ သွား ကြတဲ့ ည မှာပဲ ဖေဖေ တို့ အိပ်ခန်း မှာ  ဖေဖေ အဖေါ်ရအော် မေမေ့ အစား သွား အိပ်ပေးမယ်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဒီတိုင်း ပြောရင် ဖေဖေ က လက်ခံ မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သိလို့ တခုခု အကြောင်းပြ ရမယ်ပေါ့။ ကံကောင်းချင်တော့ အဲဒီည မိုးတွေ ကလည်း ထစ်ချူံး ပြီး တော့ ရွာတာ။ လျှပ်စီးတွေ လက်၊ မိုးခြိမ်းသံ ကလည်း တဂျိမ်းဂျိမ်း ။ အဲဒါနဲ့ ဖေဖေ့ ကို သမီး တစ်ယောက်ထဲ မအိပ်ရဲဘူး ဖေဖေ နဲ့ လာအိပ်မယ် ဆို တော့၊ အင်း လို့ ပဲ ပြောတာနဲ့ ဆာလည်း ဖေဖေ တို့ အိပ်ခန်းက ကုတင်ကြီး မှာ သွား အိပ်လိုက်တယ်။ ကုတင်ကြီး က အကြီးကြီး ဆိုတော့ နေရာကျယ်တယ်လေ။ ဖေဖေ က ဆာ နဲ့ မထိ အောင် ဝေးဝေး ခွာအိပ်တယ်။ ဆာ က ပေါင်လည်လောက် ရှည်တဲ့ တီရှပ် နဲ့ အောက်က အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ပဲ ဝတ်ထားလိုက်တယ်။

မိုးက လည်း အပြင်မှာ တကယ်ကို သဲသဲမဲမဲ ရွာနေတော့၊ နည်းနည်း လည်း အေးလာတယ်။ ဖေဖေ နဲ့ မေမေ တို့ ရဲ့ စောင် က နှစ်ယောက်ခြုံ စောင် ဆိုတော့ ဆာလည်း ဖေဖေ့ နဲ့ စောင်တစ်ခု ထည်း အောက် မှာ‌ေါ့။ ဆာ လည်း ဖေဖေ့ ကို ကျောပေး အိပ်ရင်း က ဖြည်းဖြည်း ချင်း နောက်ကို ဆုတ်လာတာ ဖေဖေ့ ကိုယ်နဲ့ တိုက်မိရော၊ ဖေဖေ က ပက်လက်လှန်အိပ် နေတာလေ။ ဆာ့ ကိုယ်လေး သူနဲ့ ထိမိတော့ သူက ဆာ့ ကို ကျောပေး ပြီး တဖက် ကို စောင်း လှည့် လိုက်တယ်။ ဖေဖေ့ ကိုယ်နွေးနွေး လေး နဲ့ ထိမိ နေတော့ ဆာလည်း တဖြည်းဖြည်း နဲ့ စိတ်တွေ က ထလာပြီလေ။ အဲဒါနဲ့ ဖေဖေ ဘက်ကို လှည့် အိပ်ပြီးတော့ သူ့ ကျော နဲ့ ဆာ့ ရင်ဘတ်ကို ကပ် ပြီး ဖက်ထားလိုက် တယ်။ ပါးစပ် က လည်း ချမ်းလိုက်တာ ဖေဖေ ရာ ဆိုပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ်။ ဖေဖေ က ဘာမှ လည်း မပြောဘူး၊ အသက်ရူသံ က မမှန်တော့ အိပ်မပျော် ဘူး ဆိုတာ တော့ သိနေတယ်လေ။ ဆာ့ နို့လေး တွေ ပိပြား သွား အောင် ဖေဖေ့ ကျောပြင်ကြီး နဲ့ ကပ်ထားလိုက်တယ်။

ယောက်ျားကြီး တစ်‌ယောက်ရဲ့ မာကျော တဲ့ ကျောပြင်ကြီး နဲ့ ဖိကပ်နေရလို့ ဆာ့ နို့သီးလေး တွေ က မာလာတယ်။ ဆာ့ စောက်ဖုတ်လေး က လည်း ချွဲနေပြီလေ။ ဆာလက်ကလေး နဲ့ ဖေဖေ့ ဘိုက်ကို နောက်က နေ ကပ်ပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ်။ အဲလိုလေး နေရင်း လူက သွေး နွေး လာသလို တဏှာသွေး တွေ ကလည်း တအား ထလာ တယ်။ အဲဒါနဲ့ ဆာ့ လက်ကလေး က ဖေဖေ ဘိုက်ကို အုပ်ကိုင်ထားရာက နေ တဖြည်းဖြည်း ချင်း အောက်ကို လျောတိုက် ပြီး ဆင်းလာလိုက်တာ။ ဖေဖေ့ ပုဆိုးက ခါးပုံစ က ပြေလျော့ နေတာ စမ်းမိလိုက်တယ်။ ဆာလည်း အဲဒီ ပြေနေတဲ့ ပုဆိုးစ အောက်ကို လက်က တိုးဝင်ရွှေ့ လိုက်တော့ အမွှေးတွေ စမ်းမိတယ်။ တဆက်ထည်း မှာ ပဲ မာတောင်တင်း နေတဲ့ လီးကြီး ကို ပါ သွားထိ လိုက်မိသည်။ ဆာ့ လက်သန်းကလေး နဲ့ ထိမိနေတာလေ။ ဖေဖေ့ အသက်ရူသံ တွေ က ပြင်းနေတာ သတိထားမိတယ်။ ဆာ့ ကို ဆူလည်း မဆူ လက်ကို လည်း ဆွဲမဖယ် တော့ ဆာလည်း လက်ကို အောက်ထပ် ရွှေ့ လိုက်ပြီး လီးမာမာ ကြီး ကို ဆုပ်ကိုင် လိုက်မိတယ်။

အဲဒီတုန်း က ဆာ့ လက်ကလေး က သေးလို့ လားမသိဘူး ။ ကိုင်လိုက်မိတာ လီးကြီးက ဆာ့ လက်တစ်ဆုပ်စာ တောင် မကဘူး။ ဆာ့လက်က လေး နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတော့ လီးက က တုံ ကနဲ့ ဖြစ်သွား တယ်။ ဆာလည်း ဘာမှ မလုပ်တတ်တာနဲ့ ဆုပ်ပဲ ဆုပ်ကိုင်ထားမိတော့ ဆာ့ လက်ထဲ မှာ လီးကြီး က သွေးကြောတွေ တဒုတ်ဒုတ် ခုံနေတာကို ခံစား မိနေတယ်။ ဆာ အဲလို မျိုး ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ဘာမှ မလုပ်ပဲ နေနေ လို့ လားမသိ။ ဖေဖေ က ဆာ့ လက်ကလေးကို အပေါ် က အုပ်ကိုင် ပြီး ရှေ့နောက်လှုပ်ရှား ပေးလာတယ်။ သူ့ လီးကြီးကို ဂွင်းထု ပေးတာ ပေါ့ လေ။ ဘာလို့ ရှေ့နောက် လှုပ်ရှား ပေးနေတယ် ဆိုတာ အဲဒီ အချိန် က ဆာ သေခြာ မသိပါဘူး။  နောက်တော့ လှုပ်ရှား မှု က မြန်လာတယ်။ ဆာ့ လက်တွေ မှာ လည်း အရည်တွေ စိုစိုစွတ်စွတ်ဖြစ်လာခဲ့တယ်။

နောက်တော့ တအား မြန်လာပြီး ရုတ်တရက် ရပ်သွားတယ်။ ဆာ့ လက်ကလေး ကို လည်း တင်းတင်းကြီး ဖေဖေ့ လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်ဆုပ်ထားလို့ ဆာ့ လက်က လည်း ဖေဖေ့ လီးကြီးကို တင်းတင်းလေး ဆုပ်ကိုင်မိသလို ဖြစ်နေရ တာပေါ့။ အဲတော့ လည်း လီးကြီး က ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လှုပ်လှုပ်သွား တာ လက်မှာ ခံစား သိနေရတယ်။ အဲတုန်းကတော့ ဖေဖေ ပြီးသွား လို့ လရည်တွေ ပန်းထွက် သွားတာ မှန်း ဘယ်သိလိုက်မလဲ၊ ဘာမှန်း ကို မသိ လိုက်ဘူး။ ဖေဖေ့ လီးကြီး ပျော့ တော့တော့ ဖြစ်သွား ပြီး ခနကြာတော့ မှ ဖေဖေ က ဆာ့ လက်ကလေးကို ကိုင် မ ပြီး ဆာ့ ပေါင်ပေါ် ပြန်တင်ပေးလိုက်တယ်။ သူ ကတော့ နောက်ပြန်မလှည့် ဘူး ။ ဆာ့ ကို ကျောပေးပြီး အိပ် နေလိုက်တော့ တယ်။

ဆာလည်း ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိတော့ ဘူး။ စောက်ဖုတ်လေး က လည်း တအားကို ယားနေပြီလေ။ ဆာ့ လက်ကလေး ပင်တီထဲ ထိုးထည့် ပြီး စောက်စေ့ နေရာလေးကို ပဲ ဖိပွတ်ပေးလိုက်တော့ ခနလေး နဲ့ စောက်စေ့ လေးက ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွား ပြီး ဆာ့ တကိုယ်လုံး လည်း အကြောဆွဲသလို ပဲ တစိမ့်စိမ့် နဲ့ ကောင်းလိုက်တာ လို့ ခံစား မိတယ်။ ခုန က ဖေဖေ ဖြစ်သွား တာပဲ အဲလို ပဲ နေမှာပါ လို့ တွေး မိလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လည်း ခနပါပဲ ဘယ်လို အိပ်ပျော် သွား မှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး။

မနက်ကျ တော့ အေးဆေး ပါပဲ သမီး နဲ့ အဖေ နှစ်ယောက်သား ညက အိပ်ယာထဲ ဘာမှ မဖြစ်သလို ပဲ နေ ခဲ့ကြတယ်။

ဒုတိယ ညကျ တော့ လည်း အဲလို ပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ဆာ က သိပ် ဟန်ဆောင် မနေတော့ ဘူး။ ပထမည တုန်း ကလို ဖြည်းဖြည်း ချည်းကပ် မနေတော့ ဘူး။ အိပ်ယာထဲ ဝင်တာနဲ့ ဖေဖေ့ ကို ကျောဖက်က နေ ဖက်ထားလိုက် တော့ တယ်။ နောက်တော့ လက်ကို တဖြည်းဖြည်း ချင်း အောက် လျောဆင်း တော့ မနေ့ ကလို ပုဆိုး က လုံးလုံးကြီး ‌ပြေနေတာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဆာ့ လက်ကလေး ထိုးထည့် လိုက်တော့ ပြေသွား တာပေါ့။ လီးကြီး ကတော့ တောင်နေပြီ။ ဆာ က ဒီတခါ တော့ ဖေဖေ လုပ်ပေးတာ မစောင့် တော့ ဘူး။ ဆာ့ ဘာသာ လီးကြီးကို လက် ကလေး နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထု ပေးနေလိုက်တော့ တယ်။ ဖေဖေ့ လီးကြီး ကလည်း ဆာ့ ဘဝ မှာ ပထမဆုံး ကိုင်ဖူးတဲ့ ယောက်ျားကြီး တစ်ဦး ရဲ့ လီးမို့ လားမသိဘူး။ အရသာ ရှိနေတယ်။ အတွင်း သား က သံချောင်းလို မာကျော နေပေမဲ့ အပြင်အရည်ပြား နဲ့ ဒစ်ဖူး သား တွေ က နူးညံ့ အိစက်နေတယ်။

ဆာက အဲလို ထုပေးနေရင်း လီးကြီးကလည်း မာသထက်မာ ပြီး ဖေါင်းပွ လာတော့ ဖေဖေ လက်က နောက်ပြန် စမ်း ပြီး ဆာ့ ပေါင်လုံးလေး တွေ ကို ပွတ်တယ်။ ဆာ့ ဖင်လုံး လေးကို လည်း မှီသလောက် လှမ်း အုပ်ကိုင် ပြီး ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်ပေးနေတယ်။ နောက် သူ ပြီးကာနီး ကျတော့ ဆာ့ လက်ကို အုပ်ကိုင်ပြီး ခပ်သွက်သွက်လေး ဂွင်းတိုက် စေတယ်။ နောက်တော့ သူပြီးသွား တယ်။ ဆာလည်း ကိုယ့် အစေ့ လေး ကိုယ်ပွတ်ပြီး ပြီးလိုက်ရတယ်။

တတိယ ည ကျတော့ ဆာ က ဖေဖေ့ လီးကြီး ကို ကိုင်ထု ပေးနေတာ အရင် နေ့ တွေ ကလို အမြန်မပြီး တော့ ဘူး ၊ နည်းနည်း ကြာနေတယ်။ ဖေဖေ က ဆာ့ လက်ကလေး ကိုဖယ်ပြီး ဆာ့ ပေါင်ပေါ် ပြန်တင်ပေးတယ်။ ဆာ စိတ်ညစ် သွား တာပေါ့ ။ ဆာ များတခုခု လုပ်တာ မှားနေလို့ လားပေါ့။ ဖေဖေ့ လီးကြီး ကတော့ ထုံးစံ အတိုင်း မာတောင် နေတာ၊ သူ စိတ်မပါတာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူးပေါ့။

ဖေဖေ က ဆာ့ လက်ကလေးကို ဖယ်ပြီးတော့ ဆာ့ ပေါင်ပေါ် ပြန်တင်ပေးပြီးတာနဲ့ ဆာ့ ဘက်ကို လှည့်လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ သူက မွေ့ယာ ခြေရင်းဘက်ကို လျောဆင်းသွား တယ်။ ဆာရဲ့ ပေါင်လုံး လေး တွေကို သူ့ လက်ဖဝါးကြီး နဲ့ ပွတ်သတ်ပေးလာတယ်။ ဆာလည်း ပက်လက်ကလေး လှန်ပြီးတော့ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ဖေဖေ များ ငါ့ ကို လိုးတော့ မလားပေါ့။ ဖေဖေ က ဆာ့ တီရှပ်လေး အောက်ကို လက်လျိူ လိုက်ပြီး ပင်တီလေး ကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ဆာ့ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ်လေး နှစ်လုံး ကို သူ့ လက်တွေ နဲ့ တွန်း ပြီး နည်းနည်း ချဲကားလိုက်တယ်။ အို့ ဆာတွန့် သွား တယ်။ သူ့ လျာကြီး က စိုတိုတို နဲ့ နွေးနွေး ကြီး ဆာ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေး ကို လာလျက် နေတယ်။ ဆာ့ လက်တွေက မွေ့ယာခင်းကို ဆုပ်ကိုင် ထားမိတယ်။ ဖေဖေ က ဆာ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေး တင် မက ဘူး ဆာ့ ပေါင်အရင်း အတွင်းသား လေး တွေကို ပါ လိုက်လျက်တာ၊ စိုတိုတို ကြီးနဲ့ ဆာ ဘယ်လို ခံစား ရမှန်းတောင် မသိတော့ ဘူး။ ဆာ့ ဖင်လုံးလုံး ကလေး တောင် မွေ့ယာပေါ် က မြှောက်မြှောက်တက်သွား ရတယ်။ ဖေဖေ က ဆာ့ စောက်ဖုတ်လေးကို သူ့ လက်ချောင်း နှစ်ချောင်း နဲ့ အသာလေး ဖြဲရင်း အကွဲကြောင်း ထဲ လျာအဖျားလေး ထိုးထည့် ပြီး အမြှောင်းလိုက် လိုက်လျော တိုက်ရော လျာ တကိုယ်လုံး တုံခါပြီး ဆာ့ စောက်ဖုတ်လေး က အကြောဆွဲသလို တွန့်တွန့် ထွက်ပြီး အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တယ်။ ဖေဖေ့ မျက်နှာကို ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားတာ။ အားနာလိုက်တာ။ ဆာ့ စောက်ဖုတ်လေး က ကြွက်သားတွေက အကြောဆွဲသလို တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ အရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်မိတာ ပြီးသွား တော့ ဆာ တကိုယ်လုံးကို နှုံးခွေ ကျသွား ရတယ်။ ဖေဖေ က ဆာ့ ကို အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ပြန်ဝတ်ပေးပြီး တီရှပ်လေးကို ပြန်ဆွဲချပေးရှာတယ်။ နောက်တော့ အိပ်ယာက ထသွား ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွား တယ်။ နောက်ပိုင်း ဖေဖေ ပြန်ပြောပြ လို့ သိရတာ က သူ့ မျက်နှာကို လည်း သွား ဆေးရင်း အိမ်သာ ထဲ မှာ ဂွင်းထု ပစ်လိုက်ရတယ်တဲ့။ ဆာ့ ကို သူ လွန်လွန်ကျူးကျူး လုပ်မိမှာ စိုးလို့တဲ့။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် တော့ တက်လိုး မိမှာ စိုးလို့တဲ့။

နောက်နေ့ ကျတော့ ဆာ က သူ့ ကိုတောင် မကိုင်ရသေးဘူး ဖေဖေ က မွေယာခြေရင်း ကို သွား ပြီး ဆာ့ ခြေထောက် တွေကို ခြေချောင်းလေး တွေက စ ပြီး ခြေသလုံးသား ပေါင်တန် တွေ ပါ တဖြည်းဖြည်း ချင်း လျက်ပေးတာ၊ အိုး ဆာ့ စောက်ဖုတ်လေး က အရည်တွေ ရွှဲနေနှင့် ပြီလေ။ စောက်ဖုတ်လေး လည်း ရောက် ရော ဖေဖေ က ဆာ့ စောက်ရည်ကြည်တွေကို အကုန်လျက်ပစ်လိုက်ပြီး၊ အကွဲကြောင်းလေးကိုပါ ကစ်ဆင်ပေးသလို တပြွတ်ပြွတ် နဲ့ ကို စုပ်တာ၊ ဆာ ခနလေး နဲ့ မနေ့ ကလို စောက်ရည်တွေ ဖေဖေ့ မျက်နှာပေါ် ပန်းထုတ်ပစ်မိ တာပါပဲ။ ထုံးစံ အတိုင်း ဖေဖေ က ရေချိုးခန်းထဲ ဝင် မျက်နှာသစ်။ ဂွင်းထု တာပဲပေါ့။

နောက်တစ်နေ့ မေမေ တို့ မပြန်လာခင် ညပေါ့။ ထုံးစံ အတိုင်း ဖေဖေ က စောက်ဖုတ်လျက်ပေးပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင် ဂွင်းထု ပြီးတော့ အိပ်ယာပေါ် ပြန်လာပြီး ဆာ့ ကို ကျောပေးအိပ်တော့ တာပဲ။ ပြီးခဲ့ တဲ့ နေ့ တွေက ဆာလည်း ဖေဖေ့ ကို ကျောက နေ ဖက်လို့ အိပ်ပျော် သွားတာပဲ။ အဲဒီနေ့ ည ကတော့ အိပ်လို့ မပျော်ဘူး။ မနက်ဖြန် မေမေ တို့ ပြန်လာခဲ့ ရင် ဒီလို အခွင့် အရေး ရမှာ မဟုတ်တော့ ဘူးလို့ တွေးနေမိလို့လား ဘာလား မသိပါဘူး။ အဲဒါနဲ့ တလူးလူး တလိမ့်လိမ့် ဖြစ်နေတာ။ နောက်တော့ ဖေဖေ က အသက်မှန်မှန်ရူရင်း ပက်လက်ကလေး အိပ်ပျော် နေတာ တွေ့ ရတော့ အကြံရသွား တယ်။ ဆာ့ ကိုလည်း ဖေဖေ လုပ်ပေးခဲ့ သလို ဆာလည်း ဖေဖေ့ ကို ပြန်လုပ်ပေးချင်စိတ်ပေါ် လာခဲ့တယ်။

နဂိုကတည်း က ပြေနေတဲ့ ဖေဖေ့ ပုဆိုးကို အောက်ဖက် ပေါင်လည်လောက်ထိ ဆွဲချလိုက်တယ်။ အခန်းထောင့် က မီးမှိန်မှိန်လေး အောက် မှာ တောင် ပျော့ နေတဲ့ ဖေဖေ့ လီး ချောင်းကြီး နဲ့ လဥကြီး တွေကို တွေ့ နေရတယ်။ ဂွင်းထုပြီးတော့ ဆပ်ပြာမွှေး နဲ့ ဆေးထားလို့ ထင်တယ်။ လီးကြီးက ဆပ်ပြာနံ့ သင်းသင်းလေး ရနေတယ်။ ဆာလည်း လီးကြီးကို အသာလေး ဆုပ်ကိုင် ပြီး ဒစ်ဖူးကြီးကို လက်ဖျားလေးနဲ့ တို့ ကြည့်မိတယ်။ ဘူးသီး အတွင်းသား တုံးလေး လိုပဲ အိအိလေး။ လီးတန်ကြီးကို လက်တဖက် နဲ့ ကိုင်မ ရင်း ဒစ်ဖူး ကြီးကို လျာနဲ့ လျက်ပေးလိုက်မိတယ်။ နောက်တော့ တမျိုးလေး ပဲ မို့ လျက်ရင်း လျက်ရင်း နဲ့ ဒစ်ဖူးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံ စုပ်ကြည့်လိုက်တယ်။ ဒစ်ဖူးကြီးက တဖြည်းဖြည်း ဖေါင်းပွလာသလိုပဲ။ လီးတန်ကြီးက လည်း တဖြည်းဖြည်း မာလာတယ်။ ဆာလည်း လက်တဖက်က ဂွင်းထု ပေးရင်း ဒစ်ဖူးကြီး ကိုတော့ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်ပေးနေမိတယ်။

တကယ်တော့ ဖေဖေ က နိုးနေတာပါ။ သူ့ ခမျာ လီးစုပ်ပေးတာလည်း ခံချင်တယ်။ ကိုယ့် သမီး ကိုလည်း မခိုင်းရက် ဘူး အဲလို ဖြစ်နေလို့ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေတာလေ။ ဒါပေမဲ့ တဖြည်းဖြည်း နဲ့ ဆာလည်း အရှိန်ရလာ စုပ်ရတာလည်း ကောင်းလာတော့ တအားကို စုပ်ပစ်မိတာ။ ဖေဖေ မွှေ့ယာပေါ် ကနေ ဖင်ကြီး တောင် ကြွကြွ လာပြီး ဆာ့ ပါးစပ်လေး ထဲကို ကော့ ထိုးတော့ အာဂေါင်ထိုးမိပြီး အသက်ရူ တောင် မှား သွား ရတယ်။ ဆာ့ ပါးစပ် က အော့ အော့ ဆိုပြီး ဖြစ်သွား မှ သူလည်း သတိရသွားတယ်ထင်တယ်၊ ပြန်ငြိမ်သွား တယ်။ လက်က တော့ ဆာ့ ခေါင်းလေးကို လာကိုင်ထားလိုက်တယ်။ ဆာလည်း ပါးစပ်က အဆင်ပြေ သွား တာနဲ့ ပြန်စုပ်ပေးနေမိတော့ တာပဲ။ နောက်တော့ ဖေဖေ့ ဟာကြီးက တအားဖေါင်းကြွပြီး တုံလာတယ်။ ပါးစပ် က လည်း အသံထွက်လာပြီး။ သမီး ဖယ်ဖယ် လို့ ပြောနေတာ ဆာက ဂရု မစိုက်တော့ ဘူး ဆက်စုပ်ပေးနေ မိတာ ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထွက်လာတော့ မှ သီး ကုန်တော့ တာ။ ”

အခန်း ၁၅။ (၂၀၀၆)

ဖူးဖူးဝေဆာ ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြောပြ နေတာကို နားထောင်ရင်း က လီးတောင်လာသဖြင့် ဦးအောင်ဇေယျ ကလော့ဆက် ထဲ မှာ သူ့ လီးကြီး ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုနေမိလေသည်။ ကုတင်ပေါ် မှာ ဖူးဖူးဝေဆာကို ဖက်လျက် နားထောင် နေသော ဦးမောင်လှ  မှာလည်း လီးပြန်တောင် လာသဖြင့် ဖူးဖူးဝေဆာ ဖင်လုံး ကြီး များကို လက်ဖဝါးကြီး ဖြင့် ဖျစ်ညှစ် ပေးနေလေသည်။

“ယောက်ျား တွေ ဟာလေ။ သူများ ဇာတ်လမ်းတွေ နားထောင်ရင်း က ကို လီးတောင် ကြတာပါလား ခစ်ခစ်”

“ဟုတ်တယ်ကွာ ဆာလေး ဇာတ်လမ်း နားထောင် ပြီးတော့ ဖီးတွေ အရမ်း တက်လာတာ၊ အဟီး၊ မြန်မာပြည် မှာ ဒီလို မျိုး အဖြစ်အပျက် တွေ မရှိလောက်ဘူး လို့ တွေးထားတာ”

“အမလေး မရှိပဲ နေမလား၊ မြန်မာပြည်မှာ က ပိုဆိုးသေး။ သူသိမခံ ဝံ့ လို့ တိတ်တိတ်ပုန်း ခုတ် နေကြတော့ ဘယ်သူ က သိမှာလဲ လို့၊ ကဲ ဆာတို့ လိုမျိုး ဆို ဘယ်သူ က သိမှာလည်း ဆာ့ လင် ကိုယ်တိုင်တောင် မှ ဆာ ဘယ်လို ဖြစ်ပျက် ခဲ့သလဲ။ အခု ဖေဖေ နဲ့ ဘယ်လို ဖြစ်နေလဲ။ ဒီက ဦးမောင်လှ ကြီး နဲ့ ရော ဘယ်လို ဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာ သိလို့ လား၊ ဘယ်သူ မှ မပြောကြတော့ ဘယ်သူ မှ လည်း မသိတော့ ဘူးပေါ့ ”

“ဒါလည်း ဟုတ်တာပဲ၊ အဲဒါနဲ့ ဆက်ပါအုန်း ၊ အဲဒါနဲ့ ဆာလေး နဲ့ ဆာလေး ဖေဖေ တို့ ပွင့်လင်း သွား ကြရောလား”

“ဟင့်အင်း ဘယ်ချက်ခြင်းကြီး ဖြစ်မလဲ၊ မေမေ တို့ ပြန်လာတော့ ဆာလေး တို့ အခွင့် အ‌ရေး မရကြတော့ ဘူး၊ နောက်ပိုင်း မေမေ့ အလစ် မှာ တော့ အဲလို ပဲ တယောက်က အိပ်ချင်ယောင်ဆောင် တစ်ယောက် က လုပ်ပေါ့၊ အဆုံးစွန်ထိ တော့ မရောက်ပါဘူး ။ နောက်ပိုင်း ဆာနဲ့ ဖေဖေ နဲ့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖြစ်ပြီး ဆစ်စတီနိုင်း တောင် လုပ်ဖြစ်ပေမဲ့ ဖေဖေ က ဆာ့ စောက်ဖုတ်လေး ထဲ လီးထည့် ပြီး မလိုးဘူး။ ဆာ့ မင်္ဂလာဦး ည အတွက် ဖေဖေ ချန်ထားပေးမယ်တဲ့၊ ဆာ့ အိမ်‌ထောင်ရေး အတွက် အထစ်အငေါ့ မဖြစ်စေချင်ဘူးတဲ့။ ဟိုးအရင်ခေတ် က ယောက်ျား တွေ က အပျိုစင် ဆိုတာကို သိပ်တန်ဖိုးထားတာလေ။ ”

“အော် ဒါဆို ဆာ့ ဖေဖေ က ဆာလေး ကို အိမ်ထောင်မကျခင် လုံးဝ ကို မလိုးခဲ့ ဘူးပေါ့”

“အင်းပေါ့၊ ဖေဖေ က အရမ်း ဖြစ်လာရင်တောင် ဆာ့ ပေါင်နှစ်လုံး ဖင်နှစ်လုံး ကြား မှာ ချောဆီ ထည့် ပြီး အဲဒီ ကြားတွေ ထဲ ပဲ လိုးတာ၊ စောက်ဖုတ်ထဲ လုံးဝ မထည့်ဘူး။ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့ လျာဖျားလေး ပဲ ထည့်ခဲ့တာ”

“အင်း အခု ကျမှ ပဲ သူ ကအတိုးချပြီး ဆာလေး ကို တွယ်နေရတာပေါ့ လေ ဟားဟား”

“ဒါပေါ့ ခစ်ခစ်၊ သူက ဆာလေး ကားဒရိုင်ဘာကို ပါ ပေးလိုးနေတယ် ဆိုတာ သိသွားရင် အရမ်း ‌ဒေါပွမှာ အဟိ”

“ဟာကွာ မရတော့ ဘူး ဦးလီး ကြီး တအားတောင် လာပြီ၊ ဆာလေး လေးဘက်ထောက်ပေးတော့ ဒေါ့ကီ ဆွဲမယ်”

“ဦးသဘောပါပဲ ရှင် ခစ်ခစ်”

………………………

(ပစ္စုပ္ပန်)

ဦးအောင်ဇေယျ သူ့ ရုံးခန်း မှာ ထိုင်နေရင်း က သူ့ မယား ဒရိုင်ဘာ နှင့် ဖေါက်ပြန်နေသည့် အဖြစ်အပျက် ကို ပြန်စဥ်းစား နေမိသည်။ သူ့ လက်ရုံး ဦးမောင်လှ မှာ နောက်တော့ အိမ်ထောင်ကျကာ သူတို့ အိမ်မှ ထွက်ခွာ သွား ခဲ့သည်။ ဖူးဖူးဝေဆာ က သူမ ဖခင်နှင့် ဖြစ်ပျက် ခဲ့သည်ကို တော့ သူ့ ကို ပွင်ပွင့်လင်းလင်း ဝန်ခံ ခဲ့ပြီး။ သူတို့ ဒရိုင်ဘာ နှင့် ဖြစ်ခဲ့တာကိုတော့ ပြန်မပြောပြခဲ့။ သူစဥ်းစား မိတာက တော့ ဦးမောင်လှ မှာ သူတို့ ထက် အများကြီး နိမ့်ကျ ပြီး သူ့ တပည့် လည်း ဖြစ်။ အိမ်မှာ ခိုင်းနေရသည့် ဒရိုင်ဘာ တစ်ဦးမို့ ဦးအောင်ဇေယျ ဖီးအောက် သွား မှာ စိုးလို့ ထိန်ချန်ထားတာ ဖြစ်ဖို့ များသည်ဟု ပင်။

ဖူးဖူးဝေဆာ ၏ နောက်လျို့ဝှက်ချက် တခု ကို သူထပ်သိလိုက်ရတာက သူမ အပျိုဘဝ ကတည်း က သူမ ဖေဖေ နှင့် အိုရယ်ဆက်ခ်။ မြန်မာလို ပြောရလျင်တော့ လီးစုပ်၊ အဖုတ်လျက် သည့် အဆင့် တော့ လုပ်ခဲ့ ဘူးသည် ဆိုတာပဲ ဖြစ်သည်။

ထိုကဲ့ သို့ ဖူးဖူးဝေဆာ ၏ သူ့ အပေါ် မပြောပဲ ချန်ထားသည့် လျို့ဝှက်ချက်တွေကို သိလိုက်ရသော်လည်း သူ့ မှာ ဖူးဖူးဝေဆာ ပေါ် စိတ်ဆိုး ‌ဒေါသထွက်မှု တွေ မဖြစ်ပေါ် ခဲ့ပါ။ ပိုပြီးတောင် စိတ်တွေ ထကြွ ခဲ့ရပါသေးသည်။ တခြား လျို့ဝှက်ထားတာတွေ ရော ရှိနိုင်သေးသည်ဟု သူထင်လိုက်မိသည်။

နောက်တချက်က ယခုသူ ရနေသည့် အစွမ်း ကို အသုံးချပြီး အတိတ်ကို ပြန်သွား နိုင်ခဲ့လျင်၊ သူ ငယ်စဥ် က အတွေ့ အကြုံ မရှိသဖြင့် လက်လွှတ်ခဲ့ ရသည့် အခွင့်အရေး၊ အဖြစ်အပျက် တို့ ကို ပြန်သွား ကာ လုပ်လို့ ရနိုင်သည်ဆို တာကိုစဥ်းစား မိလာခဲ့သည်။

ဦးအောင်ဇေယျ ပထမဆုံး စဥ်းစား မိတာက သူ လူပျိုပေါက် ဖြစ်ကာစ က ကြုံခဲ့ရသည့် အတွေ့ အကြုံ ။ ထို အတွေ့ အကြုံ က တော့ သူ ဘယ်လို မှ မမေ့ နိုင်။ ဦးအောင်ဇေယျ မှာ အမ သုံးယောက် ရှိသည်။ သူ က မောင် အငယ်ဆုံး ဖြစ်သည်။ သူ့ မိဘ နှစ်ပါး ဦးသူရမျိုးလင်း နှင့် ဒေါ်ဖြူရှင်းမာလာ တို့ မှ သားသမီး လေးယောက် မွေးဖွား ခဲ့သည်။ အမအကြီးဆုံး မာလာအေး မှာ အပျိုကြီးဖြစ်သည်။ အမလတ် မာလာသန့် မှာ အိမ်ထောင် နှင့် သားတစ်ယောက် သမီး တစ်ယောက် ရှိသည်။ အမအငယ်ဆုံး မာလာထွေး မှာ လည်း အိမ်ထောင်နှင့် သား တစ်ယောက် သမီး တစ်ယောက် ရှိလေသည်။ သူတို့ မောင်နှမ များမှာ နှစ်နှစ်စီ ကွာကြလေသည်။

သူတို့ ငယ်စဥ် က သူတို့ အမေ ဒေါ်ဖြူရှင်းမာလာ ၏ မိဘ များနှင့် နေကြရသည်။ နောက်‌ဒေါ်ဖြူရှင်းမာလာ အဖေ ဆုံးသွား တော့ အဖွားဖြစ်သူ ‌ကျန်ခဲ့သည်။ သူတို့ နှစ်ထပ်အိမ်တွင် အောက်ထပ်ဧည့်ခန်း အိပ်ခန်း နှင့် မီးဖို ရှိပြီး အပေါ် ထပ်မှာ အိမ်ရှေ့ခန်း နှင့် အိပ်ခန်း နှစ်ခန်း ရှိသည်။ အောက်ထပ် က အိပ်ခန်းတွင် ဦးသူရမျိုးလင်း နှင့် ဒေါ်ဖြူရှင်းမာလာ တို့ အိပ်ကြသည်။ အပေါ်ထပ် က အိပ်ခန်း တစ်ခန်း မှာတော့ ဖွားဖွားမာလာ နှင့် အမအငယ် မာလာထွေး အိပ်သည်။ နောက်ဖက် အခန်းလေး မှာတော့ အမကြီးဆုံး မာလာအေး အိပ်သည်။ အိမ်ရှေ့ခန်း မှာ တော့ အမလတ် မာလာသန့် နှင့် အောင်ဇေယျ တို့ အိပ်ကြသည်။ ထိုခေတ်က ဇာခြင်ထောင်များ သိပ်ခေတ်မစား သေးပဲ ပိတ်ခြင်ထောင် များထောင် အိပ်ကြရသည်။

အောင်ဇေယျ မှာ အတော်ပင် ငယ်သေးသဖြင့် အမလတ် ဖြစ်သူ မာလာသန့် နှင့် တခြင်ထောင်ထဲ အိပ်ကြ ရသည်။ တည ဘာကြောင့်မှန်းမသိ အောင်ဇေယျ အိပ်ယာက ညသန်း‌ကောင်ကြီး နိုးလာတော့ သူ့ မျက်စေ့ ရှေ့ မြင်လိုက်ရတာက သူ့ အမ မာလာသန့် ရဲ့ ဖင်ပြောင်ကြီး။ မာလာသန့် ထဘီက ကိုယ်ပေါ် မှာ ကွင်းလုံး လှိမ့်တက် နေသည်။ သူ့ ကို ကျောပေးကြီး အိပ်နေတာ ဆိုတော့ ဖင်လုံး ကြီး က လုံးထနေသည်။ သူတို့ အိပ်ယာမှာ မှန်ပြူတင်းပေါက် နား မှာ မို့ လမ်းမီးတိုင် အလင်းရောင် က အိမ်ထဲ တိုးဝင်နေသည်။ ထိုအလင်းရောင် ကြောင့် လည်း သူ့ အမ ဖင်အကွဲကြောင်း နဲ့ ဖင်လုံး ကြီးတွေကို တွေ့ နေရတာ ဖြစ်သည်။ အောင်ဇေယျ စိတ်ထဲ မှာ ယောက်ျား မိန်းမ လိုးသည် ဆိုတာတောင် သေခြာမသိသေး။ တကယ်တော့ လရည်တောင် မထွက်သေး။ သဘာဝ ကြောင့်လား မသိ၊ သူ့ လီးလေး လူကြီး လက်ညိုးလောက်ကလေး က မာတောင် နေသည်။ သူ ရှေ့တိုးလိုက်ပြီး မာလာသန့် ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကြား သူ့ လီးလေး ကို ညှပ်ပြီး ပွတ်ပေးလိုက်မိသည်။ မာလာသန့် က ကိုယ်လေး လှုပ်ရှားကာ နိုးလာရင်း ငြီးသံ ကြားလိုက်သည်။ အောင်ဇေယျ ငြိမ်နေလိုက်ပြီး အိပ်ပျော်ချင် ယောင်ဆောင်လိုက်သည်။ နောက်တော့ တကယ်ကို အိပ်ပျော် သွား ခဲ့ သည်။ ထိုကဲ့ သို့ ညတွေ က မကြာမကြာ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ တခါ ဆိုလျင် ညဖက် မနိုးပဲ သူတို့ အဖွား ဘုရားထရှစ်ခိုးသော မနက်အစောကြီး အာရုံ အချိန်မှ နိုးလာခဲ့သည်။ မာလာသန့် မှာ ထုံးစံ အတိုင်း ထဘီက ကွင်းလိုက်ရင်ဘတ်ပေါ် တက်နေသည်။ ထူးခြားတာက အိပ်နေပုံ က ပက်လက်ကြီး။ သူမ စောက်ဖုတ်လေးက ဖေါင်းဖေါင်း လေး စောက်မွှေးကြမ်းပင် မပေါက်သေး။ ထိုအချိန်က စောက်မွှေး ဆိုတာ ရှိမှန်းပင် အောင်ဇေယျ မသိခဲ့။ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေး က အကွဲကြောင်းလေး သာ မြင်ရသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ အောင်ဇေယျ အသာထပြီး မာလာသန့် ပေါ် လေးဘက်ခွ တက်လိုက်သည်။ သူ့ ဒူးတွေ လက်တွေကိုသာ အားပြုထားပြီး မာလာသန့် နှင့် အသားချင်း မထိ အောင် ကြိုးစား ကာအပေါ် မှ မိုးလိုက်သည်။ သူ့ မာတောင် နေသော လီးကလေးကိုသာ စောက်ဖုတ်အကွဲ ကြောင်းလေး ထဲ ထိုးထည့် မိသည်။ လီးလေး က လက်မလောက်ဝင်သွားသည်။ အဝင်အထွက် လေးငါးခါ လောက်လုပ်ပြီးတော့ ဒူးညှောင်း လက်ညှောင်းလာခဲ့သည်။ နောက်တော့ မာလာသန့် နိုးသွား မှာလည်း ကြောက်တာ နဲ့ ကိုယ်ပေါ် က ဆင်းကာ ကိုယ့် နေရာ ကိုယ်ပြန်လှဲလိုက်သည်။ နောက်တော့ အလိုလို ပြန် အိပ်ပျော် သွား ခဲ့သည်။

ထိုအချိန်က ယောက်ျား နှင့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထည့်လျင် ဗိုက်ကြီး တတ်သည်ဆိုတာ ကို သိနေသည်။ စောက်ရည်တွေ လရည်တွေ တော့ မသိ။ ထို့ကြောင့် တော်ကြာ မာလာသန့် ဗိုက်ကြီးသွားလျင် သူ ပြဿနာ တက်မည် ဆိုတာ တွေးတွေး ပြီး ကြောက်လာသဖြင့် ဆက်မလုပ်ရဲတော့။ လီးလေးကို ဖင်ကြားညှပ် ကာ ခွအိပ်တာ တော့ ဆက်လုပ်သည်။ နောက်မကြာခင် တစ်ည မာလာသန့် ဖင်ကြားမှာ သူ့ လီးလေး ညှပ်ကာ ညှောင့်နေရင်း ကမှ တကိုယ်လုံး တွန့်ကနဲ ဖြစ်ကာ လီးကလေး မှ လရည်တွေ ပန်းထွက်ကျကုန်သည်။  ထိုအခါကျမှ လရည် ထွက်သည်ဆိုတာကို သိခဲ့ရသည်။ ဂွင်းလည်း စထုတတ်လာခဲ့သည်။ မာလာသန့် ဖင်ကြား မှာ သူ့ လရည် တွေ သုံးလေးခါ လောက် ပန်းထုတ်ပြီး နောက် ဘာကြောင့်မှန်းမမှတ်မိတော့ သူနှင့် မာလာသန့် တို့ အိပ်ယာခွဲအိပ်ခဲ့ကြရတော့ သည်။

ဦးအောင်ဇေယျ ထိုညတွေကို ပြန်တွေးလိုက်ရင် သူ ဘယ်လို များ နောက်ပြန်သွား ရမလဲ ဆိုတာကို စဥ်းစား ရင်း ထိုအချိန်က ဓါတ်ပုံတွေကို လိုက်ရှာနေမိသည်။ သို့သော်လည်း ထိုခေတ် အခါ က ဓါတ်ပုံ မှာ အလွန်ရှားပါး သဖြင့် ဦးနှောက်စား နေမိသည်။ နောက်တော့ သူ ဖြတ်ကနဲ သတိရလိုက်မိသည်က သူ့ ရဲ့ ကျောင်းသား မှတ်ပုံတင် အဟောင်းလေး။ သူ က သူ့ မှတ်ပုံတင်အဟောင်းလေး များကို အမှတ်တရ အနေဖြင့် စကန်လုပ် ကာ စုထားတာကို သွားသတိရမိသည်။

ဦးအောင်ဇေယျ အိမ်ပြန်ရောကတာနှင့် သူ့ ကွန်ပြူတာထဲ က စကန်လုပ်ထားသည့် သူ့ ဓါတ်ပုံ အဟောင်း ဖိုဒါကို ဖွင့်ကာ လိုက်ရှာဖွေလိုက်မိသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ အလွန်ပျော် သွားခဲ့သည်။ သူ ရတနာသိုက်ကို တွေ့လေပြီ။ သူပင် သတိမေ့ နေသည့် သူတို့ မိသားစု ဓါတ်ပုံ အဟောင်းတွေ အများကြီး ထိုထဲ မှာ ရှိနေသည််။ သူတို့ ခရီးများ ထွက်စဥ်။ တခြား သူတို့ မိသားစု တွေ ရိုက်ထားခဲ့သည့် ပုံတွေ အများကြီး ။ ထိုထဲ မှာမှ သူ မေ့ နေခဲ့သည့် ငယ်စဥ် က အဖြစ်အပျက် အချို့ လည်း ခေါင်းထဲ ပြန်ပေါ် လာခဲ့သည်။ လောလောဆယ်တော့ သူ့ ခေါင်းထဲ အရမ်း သွားချင်နေသည့် မာလာသန့် နှင့် အတူ အိပ်ခဲ့ ရသည့် ညတွေ ကာလပိုင်းလောက် က ပုံ ကို ရှာလိုက်သည်။ သူရှာနေသည့် ပုံကို တွေ့ ပါပြီ။ ထိုစဥ် က ဓါတ်ပုံတိုက် အမည် ပါ ဓါတ်ပုံ ညာဘက် အောက်ထောင့် ကလေး မှာ ရှိနေသည်။ အဖြူအမဲ ပုံလေး။ ဒါပေမဲ့ ကွန်ပြူတာထဲ မှာ ဆိုတော့ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ။ ခါတိုင်းဆိုလျင် ဓါတ်ပုံကို လက်နဲ့ ကိုင်ပြီးစိတ်က တွေးလိုက်တော့ အဲဒီ အချိန်ကို ရောက်သွား သည်မဟုတ်လား။ ဓါတ်ပုံကို ကလစ် လိုက်ပြီး ပရင့် ထုတ်လိုက်သည်။ သူ့ ပရင်တာ မှ ထွက်လာသည့် ဓါတ်ပုံ လေးကို ကိုင်ပြီး စိတ်ထဲ ထိုအချိန်က အဖြစ်အပျက် ကို တွေးလိုက်တာနှင့် ဗြုံးကနဲ ရောက်သွား တော့ သည်။

အောင်ဇေယျ မေမေ ဒေါ်ဖြူရှင်းမာလာ က ဓါတ်ပုံ ဆရာကို အခု ရိုက်ထားသည့် ပုံ ဘယ်တော့ ရမှာလဲ ဟု မေးနေသည်။ ဓါတ်ပုံ ဆရာ က သူ အမြန်ဆုံး လုပ်ပေးပါမည် မနက်ဖြန်လောက် လာယူပါဟု ပြောနေသည်။ သို့ နှင့် သူတို့ သားအမိ နှစ်ယောက် ဓါတ်ပုံဆိုင်မှ ထွက်ကာ အိမ်သို့ လမ်းလျောက်ပြန်လာခဲ့ ကြသည်။

အောင်ဇေယျ အခု မှ သူ့ မေမေ ဒေါ်ဖြူရှင်းမာလာ ကို သတိထားမိတော့ သည်။ အသက်သုံးဆယ်ကျော်ကျော် ကလေး လေးယောက် အမေ ဖြစ်လင့်ကစား။ ဒေါ်ဖြူရှင်းမာလာ မှာ ကျက်သရည် ရှိသည့် မျက်နှာလေး ဖြင့် ကိုယ်လုံး ကိုယ်ထည် ကလည်း အကိတ်စား ဖြစ်နေသည်။ အောင်ဇေယျ ထို အရွယ် က သူ့ မေမေ ပေါ် တစ်ခါ မှ ပြစ်မှား သည့် စိတ်မပေါ် ဘူးခဲ့ခြေ။ ယခု တော့ သူ့ အသက် ၅၀ ကျော် စိတ်ထားဖြင့် ဆို သူ့ ထက်ပင် ငယ်နေ သော် သူ့ မေမေ အပေါ် မှာ ပြစ်မှား စိတ်တွေ ပေါ် လာရသည်။ ထဘီကို ခါးမှာ ခတ်တင်းတင်းလေး စည်းကာ ဝတ်ထား သဖြင့် စွံ့ကားနေသော တင်သားလုံး ကြီးများ တလုံးချင်း ခါယမ်းနေသည်ကို ကြည့်ရင်း သူ့ လီးလေး မာတောင် လာခဲ့ ရတော့ သည်။