ကာမရဂုံမြိုင် (အပိုင်း ၆)

��ေ မှာပါ မမရယ်၊ ကျနော့် လို ကောင် က အပြင်မှာ ဘယ်လို တွေ့ ဖူး မှာလဲ၊ မြန်မာ မ တွေ စောက်ဖုတ် ဓါတ်ပုံ တွေ သူများ တင်ထားတာ မဲမဲ တွေ ပဲ မြင်ဖူးတာ မမလို ဖြူဖွေး နေတာ အခု မှ မြင်ဖူး တာ တကယ်ပါ အားးးး ရှီးးးးးးးးးဖတ်..လိုးချင်လိုက်တာ..”

ဖိုးသိန်း က ငြီးငြူရင်း လက်က လည်း သူ့ လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထု နေလေသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လည်း ဖိုးသိန်း လီးကြီး တဖတ်ဖတ် ဂွင်းထု နေတာကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေ တအားထ လာရသည်။

“မင်း အခု စိတ်ကူး ထဲ မှာ လိုးနေပြီ မဟုတ်လား ၊ စိတ်ကူး ထဲ မှာ ဝအောင်သာ လိုးလိုက်တော့ ၊ ဒါ ပထမဆုံး နဲ့ နောက်ဆုံး အကြိမ် လို့ သာ မှတ်ထားလိုက်တော့ ”

“အင်း ပါ မမ ရယ်။ မမ စောက်ဖုတ်လေး လည်း အရည်ကြည်တွေ လဲ့ လို့ စိုနေပါတယ် မမရယ်၊ မမလက်ကလေး နဲ့ နဲနဲ လေး ဖြဲပြပါလား”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လည်း ထန်နေပြီမို့ ဖိုးသိန်း တောင်းဆိုတာကို လိုက်လုပ်ပေးနေမိသည်။ သူမညာဖက်က ဖုံးကို ကိုင်လို့ စောက်ဖုတ် အဝ နားမှာ ချိန်ထားပြီး ဘယ်ဖက် လက်ညိုး လက်ခလည် နှစ်ချောင်း ဖြင့် သူမ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခု ကို ဖြဲပြလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ် အတွင်းသား လေး တွေ က ပန်းနုရောင် ရင့်ရင့်လေး တွေ နှင့် အရည်ကြည်တို့ က အိုင်ရွှမ်းလဲ့ နေသည်။

“အားးးးးး လိုးးးး ချင်လိုက်တာ မမရယ်..မမ စောက်ဖုတ်ကို ကျနော့် လီးကြီး နဲ့ လိုးးးးး နေပြီဗျာ….ရှီးးးးး”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လည်း သူမ ကိုယ်တိုင် သတိမထားလိုက်မိပဲ သူမ စောက်စေ့လေးကို လက်ချောင်း ထိပ်ဖြင့် ဖိပွတ်ချေနေမိပြီ။

“အားးးး ဟင့်…..အိုးးးးးး”

“လိုး ပြီကွာ အဲဒီ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ငါ့ လီးကြီးနဲ့ ရှီးးးးး ကောင်းးးးးလိုက်တာ အိုးးး”

“ဖတ်…ဖတ်….ဖတ်….ဖတ်….”

“အီးးးး ရှီးးးး အိုးးးးး ထွက်ကုန်ပြီ..အားးးးးး”

ဖိုးသိန်း လီးကြီး ထိပ် မှ သုတ်ရည် ဖြူဖြူများ တဖြွတ်ဖြွတ် နှင့် ထွက်ကျကုန်တာ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို တွေ့ နေရသည်။ သူမ လက်ဖျား ထိပ်က လည်း စောက်‌စေ့ လေးကို အတင်း ဖိကာ အမြန်ပွတ်နေမိတော့ ကျင်ကနဲ ဖြစ်ကာ တကိုယ်လုံး တုံတက် ပြီး စောက်ရည် လေး များ ပြစ်ကနဲ ပန်းထွက် သွား ရတော့ သည်။

“အီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးရှီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးအို့..”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လက်ထဲ မှ ဖုံး က ကြမ်းပြင်ပေါ် လွတ်ကျ သွား ခဲ့ ရသည်။ သူမ တကိုယ်လုံး အကြောတွေ တစိမ့်စိမ့် တုံခါ နေတာ ရပ်သွား မှ ၊ ကြမ်းပေါ် က ဖုံး ကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး ဗီဒီယို ကော ကို ကမန်းကတမ်း ပိတ်ချ လိုက်ရလေသည်။

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို တစ်ယောက် သူမ ကိုယ် သူမ ရေဆေး သန့်ရှင်း ရေး လုပ်ပြီး မှ ဖုံး ကို ယူကာ အိပ်ခန်းတွင်း ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ သူမ ဖုံး မြည်သံ ကို အသံပိတ်ထားသဖြင့် ဖုံး မှာ မက်ဆေ့ ရောက်နေ ကြောင်း ဘိုင်ဘရေးရှင်း ကြောင့် သိနေရသည်။ အိပ်ယာပေါ် ရောက် လို့ သူမ အက်ပ ကို ဖွင့် ကြည့်လိုက် တော့ ဖိုးသိန်း ဆီ မှ မက်ဆေ့ များ ပို့ထားတာ တွေ့ ရသည်။

…အရမ်းကောင်းတာပဲ မမ ရယ်၊ ဖုံး ပေါ် မှာ တောင် အဲလောက် ကောင်းရင် အပြင် မှာ တကယ်လိုး ရရင် ဘယ်လို နေမလဲ မသိဘူးနော်၊ …..

….မမရယ် အပြင်မှာ တကယ် လိုးကြရအောင် နော်……

…မမ….

….မမ အိပ်သွား ပလား…..

….မက်ဆေ့ လေး တော့ ပြန်ပို့ ပေးပါအုံး မမရယ်…

…ကျနော့် ကို မုန်းသွား ပလား ..တောင်းပန်ပါတယ် မမရယ်နော်….

…ကျနော် အနူလက်နဲ့ ရွှေခွက် ကိုင်သလို များ ဖြစ်သွား ပြီ ထင်ပါတယ်နော်….

…ကျနော့် တဘဝလုံး မှာ နောင်တ တွေ ရနေရတော့ မှာပဲ မမရယ်နော် ၊ ကျနော့် ကို ခွင့်လွတ်ပါနော်၊ ပြန်မချစ်ရင် လည်း မမုန်းသွား ပါနဲ့လို့ …တောင်းပန်ပါတယ်..

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို တစ်ယောက် ဖိုးသိန်း မက်ဆေ့ တွေကို ဖတ်ပြီး ပြုံးလိုက်မိသည်။ အတော် ချွဲတဲ့ ကောင်လေး ဟု စိတ်ထဲက ပြောလိုက်ရင်း မက်ဆေ့ ပြန်ရိုက်ပေးလိုက်သည်။

…ဟေ့ မမ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ၊ အိပ်ချင်သွား လို့ အိပ်တော့ မယ်၊ မင်းလည်း အိပ်တော့ ၊ မနက်ဖြန် အလုပ်လုပ်ကြရအုံး မယ် မလား….

…ဟုတ်ကဲ့ မမ ၊ မမ စိတ်မဆိုးဘူး နော် ,, ကျနော် ပျော်လိုက်တာ..ဟုတ်ကဲ့ မမ..ကျနော် အိပ်ပြီ ..ဂွတ်နိုက်..

…ဂွတ်နိုက် ဖိုးသိန်း….

..အိပ်မက် ထဲ မှာ ထပ်တွေ့ ကြမယ်နော် မမ..

..သိဘူး ..ငပိုလေး သွား မမ အိပ်ပြီ..

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ပြုံး ပြီး ဖုံး ကို ပိတ်ကာ ကုတင်ဘေး စားပွဲပေါ် မှာ တင်ကာ အားသွင်း ကြိုး တပ် ထားလိုက်သည်။ ဘေးမှာ အိပ်မောကျနေသည့် ဒေါက်တာကျော်စွာ ကို ငုံ့ကြည့် ပြီး မှ ခေါင်းအုံး ပေါ် ခေါင်းချရင်း ယောက်ျား ဖြစ်သူ ကို အနောက် မှ သိုင်းဖက် ရင်း မျက်စေ့ ကို မှေး မှိတ် လိုက်တော့ သည်။
………………………….

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို သူမ တာဝန်ကျသည့် လူနာ တို့ ကို ရောင်းချက် စစ်ဆေး ပြီး သူမ နားနေသည့် ရုံးခန်း ထဲပြန်လာကာ ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်လိုက်သည်။ ဒီနေ့ သူမ ဂျူတီ က မနက်ပိုင်း မှာ အလုပ်ရှုတ်နေတာနှင့် အခု မှပင် နားရသည်။ သူမ မှာ ဒီနေ့ နေ့လည်စာ စားစရာလည်း မပါလာသဖြင့် နေ့ခင်းကျရင် တော့ တနေရာရာ သွား စား ရမည်ဟု တွေးလိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာ ပင် သူမ ဖုံး က ဒီ ကနဲ ဗိုက်ဘရေးရှင်း ဖြစ်သွား သည်။ ဖုံး ကို ဖွင့် ကြည့်လိုက်တော့ ဖိုးသိန်း ဆီ မှ မက်ဆေ့ ဖြစ်နေသည်။ ညတွင်း က မြင်ခဲ့ ရသည့် ဖိုးသိန်း လီးကြီး ကို ပြန် မြင် ယောင် မိပြီး စောက်ဖုတ်လေး စိုစိစိ ဖြစ်သွား ရသည်။

…မမ နိုးပြီလား..

…အမလေး လူကို အလုပ်မရှိ အကိုင် မရှိ များထင်နေသလား ..ဆေးရုံ မှာ..တမနက်လုံး အလုပ်ရှုတ်နေတာ ခု မှ ပဲ ထိုင်နားရတော့ တာ…

…‌ဟောဗျာ.. မမ က ဆရာဝန် လား …

…အင်.မသိဘူး လား…ထားပါတော့ ,,မင်း ကရော အလုပ်မသွား ဘူးလား ဒီအချိန်ထိ အိပ်နေတာ..

…ကျနော် က အဲဒီ မှာ part time ပဲ လုပ်တာ ကျနော့် ပုံမှန် အလုပ်က နည်းနည်း စလိုးဒေါင်း ဖြစ်နေလို့..

…အော် ပုံမှန်က ဘာလုပ်တာလဲ….

…ဖိုတိုဂရပ်ဖ်ဖာ ပါ မမ..

…အော် …ဟုတ်လား…”

…မမ က ဘယ်ဆေးရုံ မှာ လုပ်တာလဲ..

..xxxxxxxx မှာ…

….ကျနော် နေတဲ့ နေရာနဲ့ သိပ်မဝေးဘူးပဲ..မမနေ့လည်စာ သွား စားရအောင် လေ၊ ကျနော် ကျွေးပါ့မယ် …

(၅-၁၃)

…အမလေး မလုပ်ပါနဲ့ ကွာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်…

…မမ က ကျနော့် ကို စားပွဲထိုး လေး မို့ အထင်သေးတာလား၊ တနပ်တလေ လောက်တော့ ကျနော် တတ်နိုင်ပါတယ်ဗျာ..

…ဟုတ်ပါဘူး မင်း တကူးတက လာနေရမှာ မို့ပါ…

…တကူးတက မဟုတ်ပါဘူး ၊ ကျနော် နဲ့ လည်း နီးတယ်၊ ကျနော့် မှာ မော်တော် ဆိုင်ကယ်လည်း ရှိပါတယ်၊ လာခဲ့ မယ်ဗျာ၊ မမ ဘယ်အချိန် နေ့လည်စာ စားမှာလဲ..
………………………..

နေ့လည်စာ စားချိန် ကျတော့ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဆေးရုံ မှ လမ်းလျောက် ထွက်လာကာ ခပ်လှမ်းလှမ်း လမ်းဆုံ တစ်ခု နားအထိ လျောက်လာခဲ့ လိုက်သည်။ ထိုနေရာလေး မှာ ပင် ဖိုးသိန်းကို လာခေါ် ဖို့ သူမ ချိန်း လိုက်သည်။ တော်ကြာ ဆေးရုံ အထိ လာခေါ် လို့ အသိတွေ ဘာတွေ တွေ့ သွား ရင် မသင့်တော် ဟု တွေး မိသဖြင့် ဖြစ်သည်။

သူမ ရောက်ပြီး တမိနစ်ပင် မကြာ ဖိုးသိန်း မော်တော်ဆိုင်ကယ် လေး ဖြင့် ရောက်လာသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဆိုင်ကယ် အနောက် က တင်ပလွဲထိုင်ပြီး တက် လိုက်တာနှင့် ဖိုးသိန်းက မောင်းထွက် လာခဲ့လိုက်သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ပြုတ်မကျအောင် ဖိုးသိန်း ခါးလေးကို အနောက်ဖက်က ဖက်ပြီး လိုက်လာခဲ့လေသည်။

“ဘယ်သွား မှာလဲ”

“မမ ဘာစားချင်လဲ”

“ထမင်း တော့ မစားချင်ဘူး ၊ အသုပ်လေး ဘာလေး ချဥ်ချဥ်စပ်စပ် စားရအောင် ”

“အာ့ ဆိုလည်း ကျနော့် အခန်းနဲ့ နီးတဲ့ နေရာ က ဆိုင်လေး သွား ရအောင်လေ၊ မာလာရှမ်းကော တို့ ဘာတို့ ရတယ်”

“သွားလေ”

ဖိုးသိန်း က ဆိုင်ကယ်ကို ရပ်လိုက်တော့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လည်း ဆိုင်ကယ်နောက် က ဆင်းလိုက်သည်။

“အယ်..ဆိုင်နာမည် က လည်း ကော်ဖီဒိတ် တဲ့ လူငယ်လေး တွေ ထိုင်တဲ့ ဆိုင်များလားကွယ် မင်းဟာကလည်း”

“အာ သူ့ ဘာသာ သူ နာမည် လျောက်ပေးထားတာပါ မမ ရဲ့ လာပါ စားစရာတွေ ကောင်းပါတယ်”

“အင်းပါ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် တို့ လည်း ဗိုက် အတော် ဆာနေပြီ”

ဆိုင်ထဲ ရောက်တော့ အနောက်ဘက် ကျကျ စားပွဲလေး တစ်လုံး မှာ ထိုင်ကြပြီး မီးနူးထဲ ကစားချင်တာလေး တွေ မှာလိုက်ကြသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က မာလာရှမ်းကော မှာ ပြီး ဖိုးသိန်း က တုံယမ်းထမင်းကျော် မှာလိုက်သည်။ သောက်စရာ ‌‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဂရင်းအေပယ်ဂျူစ် မှာပြီး ဖိုးသိန်းက တော့ ကော်ဖီ လပ်တေး တခွက် မှာလိုက်ကြသည်။

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဗိုက်ဆာဆာ ဖြင့် မာလာရှမ်းကော ကို အားရပါးရ စားနေတာကို ဖိုးသိန်း က ပြုံးပြီး ကြည့်နေသည်။ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က တော်တော် လေး စားပြီး မှ သူမကို ကြည့်နေသော ဖိုးသိန်းကို မော့ ကြည့်ကာ။

“ဟဲ့ ဘာကြည့်နေတာလည်း မစားသေးဘူးလား”

“မမ က လှလွန်းအားကြီးလို့ ကြည့်နေမိတာပါဗျာ”

“အမလေး တော် မြှောက် မနေစမ်း ပါနဲ့ တို့ ပေးမှာပါ”

“မပေးပါနဲ့ ဒီတစ်ခါ တော့ ကျနော့် ကို ပေးခွင့် ပြုပါဗျာ၊ တကယ်ပြောတာပါ”

“အာ့ ဆိုလည်း စား ၊ တခါထဲ မဆာဘူးလား ၊ ညကြီး မိုးချူပ် ဟိုဟာတွေ လုပ်ထားပြီးတော့”

“ဘယ်ဟာတွေ လုပ်တာလဲ မမရဲ့ ဟားဟား”

“သွား မပြောဘူး ၊ ကိုယ့်ဟာကိုယ် မသိဘူးလား၊ အရှက်မရှိ သူများကို ဗီဒီယို ရိုက်ပြပြီးတော့”

ပြောရင်း မှ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ညတုန်းက ဖိုးသိန်း လီးကြီး ကို ပြန်မြင်ယောင်လာပြီး စောက်ဖုတ်လေး မှာ စိုတိုတို ဖြစ်လာရသည်။ ဖိုးသိန်းလည်း ဖီးတက်လာပြီး လီးက တောင်လာခဲ့သည်။

“မမ က လူတင် လှတာ မဟုတ်ဘူး ဟိုဟာလေး ကလည်း အရည်တွေ ရွှမ်းပြီး ပန်းနုရောင်လေး ဗျာ တကယ်လှတာ”

“ဟဲ့ အစုပ်ပလုပ် အစာစားနေတုန်း ဘာတွေ ပြောနေရတာလဲ သွား စားမှာသာစား၊ တို့ အလုပ်ပြန်ဝင်ရအုံးမှာ”

“ဟုတ်ကဲ့ မမ က ဘယ်အချိန် ပြန်ဝင်ရမှာလဲ”

“တစ်နာရီခွဲ ဂျူတီ ပြန်ချိန်းရမယ်”

“အော် ရပါသေးတယ် မမရဲ့ နောက် တစ်နာရီလောက် လိုသေးတယ်။ ကျနော့် စတူဒီယို ခန လိုက်ကြည့်ပါအုံး စားပြီးရင်”

“ဘယ်နားမှာလဲ”

“ဒီနားပဲ မမ ရဲ့ ဒီဆိုင် ကနေ လမ်းလျောက် သွား ရင်တောင် ရတယ်၊ ဆိုင်ကယ်နဲ့ ဆို တစ်မိနစ်ပဲ”

“အင်းလေ ခန လိုက်ကြည့်မယ်၊ ”

‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ မာလာရှမ်းကောကို လက်စသပ်ပြီး အစပ်ပြေအောင် အအေးကို စသောက်နေလေသည်။ ဖိုးသိန်းလည်း ထို အခါ မှ သူ့စားစရာ ရှိတာ ကို တက်သုပ်ရိုက်ကာ စားသောက် လေသည်။

နောက်နာရီဝက် လောက် ကြာတော့ ဖိုးသိန်း စတူရီယို ဟု ခေါ်သည့် အခန်းလေး မှာ ‌သူတို့ နှစ်ယောက် ရောက်နေကြပြီ။ အခန်းလေး မှာ တတိယ ထပ်မှာ ရှိပြီး အခန်းထဲ မှာတော့ ဓါတ်ပုံ ပရင့် များ၊ ပေါ့ထရိတ် ရိုက်သည့် နောက်ခံ ပိတ်ကား အစိမ်းရောင် နှင့် ဓါတ်ပုံ ရိုက်ရာတွင် သုံးသော မီးဆလိုက် ၊ အလင်းပြန်အောင် ထိုးသည့် ရောင်ပြန်အချပ် များ ဖြင့် ရှုတ်ပွ နေလေသည်။

“ဝိုး မင်း က ပရော်ဖက်ရှင် နယ်ပဲ တို့ တောင် မထင်ထားဘူး။ ဖိုးသိန်း ရိုက်ထားတာတွေ လား”

‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ပရင့် ထုတ်ထားသည့် ဓါတ်ပုံ ချပ်များကို လှန်လှော ကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။

“ဟုတ်ကဲ့ မမ ခုတစ်လောက အလုပ် ကလည်း သိပ်မတွင်ကျယ်၊ ပိုက်ဆံလည်း နည်းနည်း ပြတ်တာနဲ့ အချိန်ပိုင်း လေး ဟော်တယ် တို့ စားသောက်ဆိုင်တို့ မှာ ဝင်လုပ်နေတာ၊ အဟီး အဲဒါ လည်း ကံကောင်းတယ် ဆိုရမယ်၊ ”

“ဘာလို့ လဲ”

“အော် မမ လို နတ်သမီး အလားလှတဲ့ အမျိုးသမီး နဲ့ ဆုံရတာပေါ့ ”

“အာ”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က တစ်ခုခု ပြန်ပြောမလို့ လှည့်လိုက်တော့ သူမ အနားကပ်ရပ် နေသည့် ဖိုးသိန်းက ရုတ်တရက် သူမ ကိုယ်ကို ဆွဲဖက်လိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်း အစုံ ကို စုပ်နမ်း လိုက်သည်။ ရုတ်တရက် မို့ အံ့အား သင့်သွား သော်လည်း ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို တစ်ယောက် သူမ နှုတ်ခမ်း အစုံကို မလွှတ်တမ်း ဖိစုပ်နမ်း နေသည့် ဖိုးသိန်း ၏ အနမ်း များကို ပြန်လည် တုံ့ပြန်လာရတော့ သည်။ ဖိုးသိန်း လက်တွေက သူမ ဖင်လုံး တင်းတင်း လေး များကို ထဘီပေါ် မှ ပင် အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်ပေးရင်းသူ့ လီးကြီး က ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဗိုက်သား များကို ဖိထောက်မိနေလေသည်။

“အို..ဖလု..ဖု ဖလွတ်.”

“.ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ် ”

ဖိုးသိန်း လက်တွေက သူမ ထဘီကို လျှင်မြန်စွာ ဆွဲချွတ်ချလိုက်တော့ ‌‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို အိုကနဲ ဖြစ်ကာ သူမလက်များ ဖြင့် ပြန်ဆွဲဖို့ လုပ်လိုက်သည်။ ဖိုးသိန်းလက်တဖက်က သူမ ခါးကို တင်းကျပ် စွာ ဆွဲဖက်ထား ရင်း နှုတ်ခမ်း တွေက လည်း သူမ နှုတ်ခမ်း တို့ ကို ဆက်တိုက် နမ်းစုပ် ပေးလေရာ ၊ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို့ ထဘီ မှာ ကြမ်းပြင်သို့ ကွင်းလုံး ပုံကျနေခဲ့ ရတော့ သည်။

ဖိုးသိန်း လက်တဖက်က သူမ ခါးလေး ကို သိုင်းဖက်ထားရင်း နောက်တဖက် က သူမ ပေါင်ခွစုံ ကြားကို မပြီး ပင့်ကာ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သူမ ပေါင်ခွဆုံ နေရာ ပင်တီ မှာ စိုရွှဲနေပြီမို့ ဖိုးသိန်း က ပင်တီ ပေါ် မှ ပင် စောက်ဖုတ် ကို ဖိပွတ်ခြေပေးလိုက်သည်။ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ သူမ စောက်ဖုတ်ကို ဖိုးသိန်း က တန်းကိုင် တာခံလိုက်ရပြီး စောက်ဖုတ်က လည်း စောက်ရည်ရွှဲနေတာမို့ ရှက်သွား ကာ ဖင်ကို နောက်သို့ ကော့ကာ ရှောင်လိုက်သည်။ ဖိုးသိန်း က သူမ ပင်တီ ခါးသားရည်ကြိုး ကို လှမ်းဆွဲကာ သူ့ လက်ဖဝါးဖြင့် ဆီးခုံကို ပွတ်ကာ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ဖိုးသိန်းလက်တွေက ဒေါက်တာသန္တာကိုကို စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဒဲ့ ကိုင်မိသွား လေသည်။

ဖိုးသိန်း က သူ့ လက်ခလည်ကို ဒေါက်တာသန္တာကိုကို စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲ ထိုးထည့် မွှေကာ ပြန်ဆွဲ ထုတ်လိုက်ပြီး စောက်စေ့ ကို ဖိပွတ်ခြေလိုက်တော့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ ဒူးများ ညွှတ်ခွေ ကာ ကျမလို ဖြစ်သွား ရသည်။ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဖိုးသိန်း လည်ကုတ်ကို သူမလက်ကလေး များဖြင့် ခိုကာ ဆွဲထားလိုက်ရလေသည်။

(၅-၁၄)

ဖိုးသိန်းက ရှေ့ကို တိုးလိုက်တော့ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ နောက်ကို ဆုတ်သွား ရသည်။ သူမ ဖင်နှင့် စားပွဲခုံ ထိမိ သွားတော့ နောက်ဆုတ်မရတော့ ခြေ။ ဖိုးသိန်းက လက်တဖက် ဖြင့် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကို သိုင်းဖက် ထားပြီး စောက်ဖုတ်နိူက်နေသော လက်ကို ပြန်ရုတ်လိုက်ကာ သူ့ ဘောင်းဘီကို ကြယ်သီး ဖြုတ် ဇစ်ဖြုတ် လုပ် လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူ့ ဘောင်းဘီနှင့် အတွင်းခံ ကို ပေါင်လည်သို့ တွန်းချလိုက်သည်။ လုံးဝ ချွတ်ဖို့ စိတ် မကူးတော့ ၊ လက်ထဲက ငါး လွှတ်သွား မှာ စိုးနေသည်။ သူ့ မာတောင် နေသော လီးကြီး က တယမ်းယမ်း ဖြင့် ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဗိုက်၊ ဆီးခုံ တို့ ကို ထိုးမိလေသည်။ ဖိုးသိန်း က သူ့ ဘောင်းဘီ ဆွဲချွတ်ထားသော လက်ဖြင့် ပင် ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို့ ပင်တီ လေးကို ပေါင်လုံး အပေါက် မှ ဘေးဆွဲဖယ်လိုက်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကို ထိုးသွင်း လေသည်။

“အားးးး နာတယ်ကွာ..”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို အသံလေး ထွက်ကာ ငြီးလိုက်မိသည်။ ဖိုးသိန်းလီးတုတ်တုတ်ကြီး ကလည်း သူမ ယောက်ျား ထက် ကြီးနေတာမို့ စောက်ရည်ရွှဲနေတာတောင် တင်းကျပ် နေသည်။ ဖိုးသိန်းက သူမ ပေါင်တလုံး ကို လက်ဖြင့် မ ကာ ကားပြီး လီးကြီးကို အထဲ ထပ်ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က လက်တဖက် ဖြင့် ဖိုးသိန်း လည်ကုတ်ကို တွဲခိုပြီး နောက်လက်တဖက်က စားပွဲကို နောက်ပြန် ထောက်ထားလိုက်ရသည်။

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို စောက်ဖုတ်ထဲ အောင့်သလိုလို နာသလိုလို ရှိသော်လည်း ခနအကြာမှာ အသားကျ သွား ပြီး အရသာ ရှိလာခဲ့သည်။ ဖိုးသိန်းက လည်း ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ပေါင်တလုံး ကို လက်က မလျက် နောက်လက်တဖက်က ခါးလေးကို ကိုင်ကာ ဆောင့်ဆောင့် လိုးလေသည်။ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို တစ် ယောက် တခါမှ အဲလို မတ်တပ်လိုးတာ တစ်ခါ မှ မခံဘူးတော့ တမျိုးဆန်းနေလေသည်။

ဖိုးသိန်းက လိုးနေရင်း က ဒေါက်တာသန္တာကိုကို့ မျက်နှာလေးကို ကြည့်တော့ အောက်နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာ သူ့ ကို ရမက်ခိုးဝေ နေသည့် မျက်လုံး လေး ဖြင့် ပြန်စိုက်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့ ရသည်။ လီးက သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ပိုပြီး ဖေါင်းတင်း တက်လာသလို ဖြစ်ကာ အားထည့် ဆောင့် လိုက်ရာ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မျက်နှာလေး မဲ့ တဲ့တဲ့ ဖြစ်သွား ရသည်။

နှစ်ဦးစလုံး လိုးနေကြတာ အရှိန်တက်လာတော့ ဖိုးသိန်း တစ်ယောက် မတ်တပ်လိုးရတာ အားမရတော့ သူကိုင်မ ထားသည့် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ပေါင်တစ်လုံး ကို ပြန်လွှတ်ချရင်း သူမ ကိုယ်လေး ကို ဖက်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက် လှန်ချပေးလိုက်ပြီး မှ သူမ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားဝင်ကာ လီးကို ပြန်တပ် ပြီး တဖုံးဖုံး လိုးဆော်တော့ သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ လီးကြီးကြီး တုတ်တုတ် ဖြင့် အရှိန်ပြင်းပြင်း အဆော် ခံ နေရသဖြင့် အရသာ အပြည့်အဝ ရကာ ကြမ်းပေါ် ရောက်ပြီး မကြာခင်မှာ ကာမဆန္ဒအထွတ်အထိတ်သို့ ရောက်ရလေသည်။ ဖိုးသိန်း လည်း သိပ်ကြာကြာ မထိန်းနိုင်တော့ ဖြူဖွေး မွတ်နေသော ဆရာဝန်မ သန့်သန့် လေးကို ပထမဆုံး အကြိမ် လိုးနေရတာ ကြောင့်  ဒေါက်တာသန္တာကိုကို နှင့် မရှေးမနှောင်း ပြီးသွား ကာ လရည် များ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထုတ်ထည့် လိုက်တော့ သည်။

“အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးရှီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်”

ဖိုးသိန်း တစ်ယောက် ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကိုယ်ပေါ် သို့ မှောက်လျက် ကျသွား ကာ ဖက်ထားရင်း နားနေလိုက်သည်။

“ဟေးး ဖယ်အုံး မင်းကိုယ်ကြီး က လေးလိုက်တာ”

“အဟီး ဆောရီး မမ..”

ဖိုးသိန်း က ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဘေးကို လှိမ့်ချလိုက်တော့ လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ မှ လျောကနဲ ထွက်လာကာ စောက်ရည်များ လရည်များ လည်း စောက်ဖုတ်ထဲ မှ တချို့ စီးကျလာလေသည်။

“အို ..မင်း ကြမ်းတွေ တော့ ပေကုန်တော့ မှာပဲ”

“ကြမ်းက ရတယ် မမ နေပေ့စေ၊ မမ ပေါင်တွေ ပေကုန်ပြီ ကျနော် တာဝါ ယူပေးမယ်ခန”

ဖိုးသိန်း က ကမန်းကတန်း ထသွား လိုက်ပြီး သူ့ မီးဖိုခန်း ရေခဲသေတ္တာထဲ ထည့် ထားသည့် ရေသန့် တစ်ဗူး နှင့် စနိုးတာဝါလေး တထုပ်ယူလာခဲ့သည်။ ရေသန့်ဗူးကို ဒေါက်တာသန္တာကိုကို အား ပေးလိုက်ကာ စနိုးတာဝါ ပက်ကလေးကို ဖေါက်လိုက်သည်။

“အို တို့ ကို ပေးပါ ကိုယ့် ဘာသာ လုပ်ပါမယ်”

“ရေအေးအေးသာ သောက်ပါ မမရယ် ကျနော် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးပါမယ်”

‌”အားနာစရာကြီးကွယ်”

“ကျနော် က အားနာရမှာပါ မမ ရဲ့ နတ်သမီးလေး လို လှတဲ့ ဆရာဝန်မ လှလှ လေးက ကျနော့် လို ကောင်ရဲ့ အခန်း ကြမ်းပြင်ပေါ် မှာ အခင်းမပါ ဘာမပါ ပဲ အလိုးခံတာ ကို ၊ အဟိ”

“ခစ်ခစ်..တော်တော် အပြောကောင်း၊ ဖိုးသိန်း ကြမ်းပြင် က ဖုံ မရှိ ပါဘူးကွ ပြောင်နေတာပဲဟာ”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ကိုယ်ကို တစောင်းလှိမ့်လိုက်ပြီး တဖက်က တစ်တောင် ထောက်လိုက်ကာ နောက်တဖက်က ရေဗူး ကို ယူကာ သောက်နေသည်။ သူမ ပေါင်တလုံး ကို ဖြောင်ဖြောင့် ဆင်း ထားပြီး နောက်ခြေတချောင်း ကိုတော့ ဒူးကွေးကာ ထောင်ထားသည်။ ဖိုးသိန်း က သူမ ပေါင်တွင်း သား တို့ မှာ ပေနေသော လရည်နှင့် စောက်ရည် တို့ ကို တယုတယ သုတ်ပေးလိုက်သည်။

“အား အေးလိုက်တာ ခစ်ခစ် ၊ ဒါပေမဲ့ ကောင်းတယ်၊ မင်းဟာကြီး နဲ့ အရမ်းထိုးထားတာ ခုလို အေးအေး လေး နဲ့ မှ သက်သာ သွားတယ် ခစ်ခစ်”

ဖိုးသိန်း က ဒေါက်တာသန္တာကိုကို့ ပေါင် နှင့် စောက်ဖုတ်အုံကြီး တဝိုက်ပေကျံ နေသည်များကို သန့်ရှင်း ပြီး တော့ မတ်တပ်ထပြီး အမှိုက်ပုံးလေး ထဲ တာဝါကို သွား လွှတ်ပစ်လိုက်သည်။ သူ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို အနားကို ပြန် လျောက်လာတော့ ‌ဒေါက်တာကိုကို က ကြမ်းပေါ် မှာ ပုဆစ်တုတ်ထိုင်နေလေသည်။

“ဒီလာခဲ့ တို့ က စနိုးတာဝါ မလိုဘူး၊ ခုပဲ ရေခဲရေ သောက်ထားတာ ဆိုတော့ အေးအေး လေး နဲ့ ဆေးပေးမယ်”

ဟု ပြောကာ ဖိုးသိန်းလီးကြီး ကို လှမ်းဆွဲကာ ငုံစုပ်လိုက်သည်။

“အားးး မိုက်တယ် မမ အေးနေတာပဲ ခစ်ခစ်”

ပူနွေး နေသော ဖိုးသိန်း လီးထိတ်ဖူးကြီးက ရေခဲရေ သောက်ပြီးကာစ အေးနေသော ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ပါးစပ်ထဲ မှ အေးစက် သည့် အရသာ ကိုခံစား လိုက်ရသည်။ ဖိုးသိန်း လီးကြီးက ချက်ခြင်း ပင် မာတောင် လာခဲ့သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဖိုးသိန်းလီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်ပေးသည့် အပြင် လီးချောင်းကြီးကိုပါ အောက်မှ ပင့်ကာ လျာ အပြားလိုက်ဖြင့် လျက်ပေးလိုက်သည်။

“အိုးးးးး ကောင်းးးလိုက်တာ မမရယ်…ရှီးးးးးးးးး၊ စိမ့်နေတာပဲ ဟားးးး”

ဖိုးသိန်း လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း နှင့် မာတောင် တောင့်တင်း လာတာမို့ ‌‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လည်ချောင်း ဝထိသို့ တောင် ထိုးထောက်မိလေသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က လီးကြီးကို သူမ ပါးစပ် မှ ထုတ်ကာ သူမ ပါးပြင် နှာခေါင်းတို့ ဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးရင်း ဂွေးဥကြီး နှစ်လုံး ကိုလည်း တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလိုက်သည်။

“အား မမ မရတော့ ဘူး လာလာ ဒီတခါ အိပ်ယာပေါ် သွား ရအောင်”

ဖိုးသိန်း က သူ့ လီးကြီးကို ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ပါးစပ်ထဲ မှ ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကို လက်ဖြင့် ဆွဲမထူလိုက်သည်။ သူ့ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ သူမကို ဆွဲခေါ်သွားလေသည်။ သူ့ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်မှ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို အင်္ကျီ ကြယ်သီးတို့ ကို ဖြုတ်၊ ဘရာဇီယာကို ပါ ချွတ်လိုက်သည်။

“အပါး လှလိုက်တဲ့ နို့ ကြီးတွေ မမရာ၊ ကျနော် တော့ ထီပေါက် တာထက်တောင် ကံကောင်းတယ် မှတ်ပါတယ်”

ဟု ပြောကာ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကို အိပ်ယာပေါ် သို့ မတင်ကာ ချလိုက်သည်။ သူက လည်းတက်လိုက်သွား ကာ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကိုယ်ပေါ် မှ တက်ခွကာ နို့ကြီးများ ကို လက်ကလည်း ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ရင်း နို့သီးခေါင်း များကို တဖက် တလှည့် စီ တပြွတ်ပြွတ်စို့ နေပြန်သည်။ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဖိုးသိန်း ဆံပင် များကို သူမ လက်ချောင်းလေး များ ထိုးထည့် ပြီး ဦးခေါင်းခွံကို လက်သည်းလေး များ ဖြင့် ကုတ်ခြစ်ပေးနေ လိုက်သည်။ သူမ လည်း ကာမစိတ်တွေ ပြန်ထလာပြီ ဖြစ်ရာ စောက်ရည်ကြည်တို့ စိမ့်ကျလာရပြန်လေပြီ။

ထိုအချိန်မှာ ပင် အိမ်ရှေ့ခန်း တွင် ကျန်ခဲ့သည့် သူမ ဖုံး က အလန်းမြည်လာခဲ့သည်။

“ဟယ် ဖုံး ခနသွား ယူပေးပါအုံး ”

ဖိုးသိန်းလည်း အလျင်အမြန်ထကာ ဖုံးသွား ယူပြီး ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို့ လက်ထဲ ထည့် ပေးလိုက်သည်။ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဖုံးမှ အလန်းမြည်သံကို ပိတ်လိုက်ပြီး။

“ဟဲတော့ တို ဂျူတီပြန်ဝင်ရတော့ မယ်၊ ဒီကပြန်မှာ နဲ့ ဆို နောက်တောင် ကျနေပြီ”

“တစ်ခြားလူ အစားဝင်ခိုင်းလို့ မရဘူး လားမမရယ်”

ဖိုးသိန်း ပြောလိုက်မှ သူမတို့ ဆေးရုံ ကို ပြောင်းလာတာ မကြာသေးသော သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ ‌ဒေါက်တာဝေဝေမိုး ကို သွား သတိရလိုက်မိသည်။

“ဟေး ကောင်မ နင်ဘယ်မှာလဲ ”

“ငါ ဂျူတီ ပြီးလို့ ပြန်တော့ မလို့လေ၊ ဒီနေ့ က ငါနေ့ တဝက်ပဲလေ နင်ကရော”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ ဖုံး ပြောရတာ အားရအောင် အိပ်ယာပေါ် မှောက်လိုက်သည်။ ဖိုးသိန်း ကလည်း အကွက်မြင်သည်။ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှောက်လိုက်တာနှင့် သူမ ပေါင်နှစ်လုံး မှ ကိုင်ကာ မြောက်လိုက်တော့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်လျက်လေး ဖြစ်သွားသည်။ သူမ ပေါင်နှစ်လုံး ကြား မှ ပြူးထွက် နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို နောက်ဖက် မှ ကုံးလျက်လေတော့သည်။

” ရှီးးးအ…ငါ ဒီမှာဟာ ကိစ္စတစ်ခု နဲ့ ညှပ်နေလို့ ပြန်လာဖို့ အချိန်မမှီ တော့ ဘူး နင်ငါ့ အစား ဝင်ပေးပါလား၊ ငါ ကျေးဇူး မမေ့ ပါဘူးဟာ”

“ဟေ နင် ဒါမျိုး တစ်ခါ မှ မဖြစ်ဖူးပါဘူး ၊ ကောင်မ ရိုးရဲ့လား၊ ခုနက ဘာသံလဲ”

” ဘာသံ မှ မဟုတ်ပါဘူးဟာ၊ နောက်မှ ပြောပြ မယ် ခု အချိန် မရှိတော့ လို့ ၊ တောင်းပန်ပါတယ်ဟာ ဟုတ်လား ၊ လိမ္မာပါတယ်နော် သူငယ်ချင်း ခစ်ခစ်”

(၅-၁၅)

“နင်နော် ခုနောက်ပိုင်း ငါ့ကို လျိုတာ များနေပြီ ၊ ငါကတော့ အကုန်ပြောပြရတယ်ဟင်း ”

“အေးပါဟာ ဒီတခါ ငါပြောပြပါ့ မယ် ခုတစ်ခါ တော့ ဝင်ပေးလိုက်ပါ၊ အိုကေ”

“အင်းအင်း ပါ ကောင်မရေ ပြီးရင် ငါ့ကို ဒီတေး ပြောပြရမယ်နော် ဒါပဲ ”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဖုံး ကို ပိတ်လိုက်ပြီး ဘေးမှာ ပစ်ချလိုက်ရသည်။ ဖိုးသိန်း လျာနွေးနွေး ကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်တခု လုံးကို တပြတ်ပြတ်လျက်ပေးနေပြီး လက်ကလည်း စောက်စေ့ လေးကို ချေပွတ်နေတာမို့ သူမ ဖင်ကြီး တရမ်းရမ်း နှင့် ဖြစ်နေရပြီ။ ဖုံး ဆက်ပြောနေလျင် သူမ ငြီးသံ ကို တဖက် မှ ဝေ‌ဝေမိုး ကြားပြီး ထပ်ရစ် နေမှာ စိုးသော ကြောင့် ဖြစ်သည်။

“အာ..ရှိးးးးးး အမေ့..”

“ပလတ်..ပလတ်..ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ် ”

ဖိုးသိန်း က သူမ စောက်ဖုတ်ရော ဖင်ပေါက် ကိုပါ လျက်ပြီး ဖင်လုံး တဖက် ကိုပါ စုပ်နမ်း လိုက်သေးသည်။ သူမ စောက်ဖုတ် မှာ မနေနိုင် အောင် ရွထ နေပြီ ဖြစ်ရာ၊ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ၊

“ဖိုးသိန်း ရာ လုပ်တော့ ကွာ တို့ မရတော့ ဘူး”

ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ ဖိုးသိန်း က သူမ ဖင်လုံး တဖက်ကို လက်ဖဝါး တစ်ဖက် ဖြင့် ဖြန်းကနဲ့ ရိုက်ချလိုက်သည်။

“အားးး အမလေး..စပ်လိုက်ကာ ဘာလုပ်တာလဲ ဖိုးသိန်းရာ….ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်..”

“ခိခိ အချစ်စမ်းကြည့်တာပါ မမ ရဲ့ မမဖင်လုံး တွေ က တင်းနေပဲ ဗျာ လင်ရှိတယ်လို့ တောင် မထင်ရဘူး အဟီးး”

“အို ကျွတ်စ် မင်းကလည်း ဘာတွေ ဖြဲကြည့်နေတာလည်းကွာ လုပ်တော့ ကွာ ”

ဖိုးသိန်း က ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဖင်လုံး နှစ်လုံးကို သူ့ လက်ဖဝါး နှစ်ဖက် ဖြင့် တစ်ဖက်တစ်ချက် ဆီ ဆုပ်ကိုင် ရင်း ဘေးကို ဖြဲကာ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းနှင့် ဖင်ပေါက်လေး တို့ ကို ကြည့်နေသဖြင့် ရှက်သွား ပြီး ပြောလိုက် ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

“မမ က စောက်ဖုတ်တင် မကဘူး ဖင်ပေါက် ကလေး ကပါ လှလွန်းလို့ ကြည့်မိတာပါဗျာ ဟားဟား”

“တော်ပြီ ကွာ တို့ ရှက်လာပြီး မလုပ်နဲ့ တော့ ”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ကုံး ပြီး ထမည် လုပ်တော့ ဖိုးသိန်း က သူမ ခါးလေးကို ဖိထားလိုက်ပြီး၊

“နိုးနိုး မလုပ်ပါနဲ့ မမရယ် လှလွန်းလို့ ကြည့်မိတာပါ၊ ကဲပါ ကဲပါ မမရယ် ဟောလာပါပြီ”

ဖိုးသိန်း က သူ့ လီးကြီးကို လက်တဖက် က ဆုပ်ကိုင်ပြီး နောက်တဖက် က လက်ချောင်း နှစ်ချောင်းဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲကာ ထိုးသွင်း လိုက်လေသည်။

“ဗျိ..ဖျစ်..ဗြစ်..ဖွတ်..ဖတ်”

“အိုးးးး ရှီးးးးးးးးးကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်.အ……”

“ဖွတ်…ဖတ်…ဖတ်….”

“အိုးးးးးး  ကောင်းးလိုက်တာ မမရယ်…စောက်ဖုတ်ကြီးက အိနေတာပဲ ရှီးးးးး”

“ဟင့် ….ရှီးးးးးး မမ….လည်းးးးး ကောင်းးးးးးတယ်….”

“အိုးးးးးးး အီးးးးးးး”

“အ….အ…အု….အု..”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ ဖိုးသိန်း ၏ လီးတုတ်တုတ် ကြီးဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးပေးမှုကြောင့် အရသာ အထူး ခံစားရကာ စောက်စေ့လေး မှာ ကျင်တက် သွား ပြီး တစ်ချီ ပြီးသွား ရလေသည်။ ဖိုးသိန်း ကတော့ ပြီးထားတာ မကြာသေးသဖြင့် မပြီးနိုင်သေး။ သို့သော် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကိုယ်လေး တောင့်တင်း သွားကာ သူမ စောက်ခေါင်းတွင်း မှ လည်း လီးကြီးကို ညှစ်ပေးနေတာကြောင့် သူမ ပြီးသွား ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ သူကတော့ အရှိန်တက်နေတုန်း မို့ ဆက်တိုက် ဆောင့်ဆောင့် လိုးပေးနေရာ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို တစ်ယောက် စောက်ဖုတ်တွင်း မှ ဆန်းဆန်းတင့် ဖြစ်ကာ လူတကိုယ်လုံး နှုံးခွေ လျော့ ကျပြီး အိပ်ယာပေါ် မှောက်လျက် ဖြစ်သွား ရသည်။ ဖိုးသိန်း လီးကြီး လည်း ဒေါက်တာသန္တာကိုကို စောက်ဖုတ် မှ ပလွတ်ကနဲ ထွက်လာခဲ့ ရသည်။ သို့သော်လည်း အခြေအနေကို နားလည်သူမို့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကျောပေါ် မှောက်လျက် ထပ်အိပ်ကာ လီးကြီးကို သူမ ဖင်နှစ်လုံး ကြား ညှပ်ကာ ခနနားနေလိုက်သည်။

“အီးး မင်းကိုယ် ကြီးက လေးတယ်ကွာ”

“ဟုတ်ကဲ့ မမ ဆောရီး”

ဖိုးသိန်း က ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ပေါင်နှစ်လုံး ကို ချဲပြီး ထိုကြားတွင် ဒူးထောက်လိုက်သည်။ သူ့ လီးကြီးမှာ ‌မာတောင် နေပြီး ဒေါက်တာသန္တာကိုကို့ စောက်ရည်တို့ ဖြင့် ရွဲနေလေသည်။ ဖိုးသိန်း က ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဖင်နှစ်လုံး ကို ဖြဲကာ ဖင်ပေါက်လေးကို သူ့ လီးထိပ်ဖြင့် ထိုးကြည့်လေသည်။

“အ..မင်း မပြီးသေးဘူး မလား၊ အဲဒါကို ဒီတိုင်း မလုပ်နဲ့ လေ၊ ကွန်ဒန်ရှိလား”

“ဟုတ် ရှိတယ်မမ ”

ဖိုးသိန်း က ဝမ်းသာ အားရထကာ သူ့ ကုတင်ဘေး အံဆွဲ မှ ကွန်ဒန်ထုတ်ကို သွား ယူလိုက်သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဖိုးသိန်း ၏ မာတောင် နေသော လီးကြီး ကို ကြည့်ပြီး အနည်းငယ် လန့် သွား သည်။ သူမ ယောက်ျား က ဖင်လိုးတာကို တစ်ခါ နှစ်ခါလောက် ခံဖူးသော်လည်း ဖိုးသိန်း လီးကြီးက ပိုတုတ်ပြီး ရှည်နေတာမို့ ဖင်ပြဲ သွားမှာ ကြောက်နေသည်။

“ဟဲ့ နင့် မှာ ဆီလေး လိုးရှင်း လေး မရှိဘူးလား၊ ငါကြောက်တယ်ဟ နင့် ဟာကြီးက အတုတ်ကြီး”

“ဟုတ် ရှာလိုက်အုန်းမယ် မမ”

ဖိုးသိန်း က သူ တစ်ခါတစ်လေ ဂွင်းထုလျင် သုံးသည့် ဂျယ်ဘူး ကို သတိရပြီး ရေချိုးခန်းထဲ မှ အမြန်ပြေးယူ လိုက်ကာ ကုတင်ပေါ် တက်လာခဲ့သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဖင်နှစ်လုံး ကို ဖြဲကာ ဂျယ်ကို ညှစ်ချလိုက်သည်။ ဖင်ပေါက်လေး ထဲကို လက်ခလည်ဖြင့် အဆီကို ထိုးထည့် ပေးရင်း ဖြင့် ချောလာတော့ လက်ညိုးလက်ခလည် နှစ်ချောင်း ဖြင့် ထိုးပြီး ကရိုင်းလေသည်။ သူမ ဖင်ပေါက်လေး ရှောရှောရူရူ ဖြစ်လာမှ သူ၏ ကွန်ဒန်စွတ် ထားသည့် လီးကြီးပေါ် မှာ ရွဲနေအောင် လိမ်းလိုက်သည်။ သူ့ ဒစ်ဖူး ကြီးကို ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဖင်ပေါက် ဝမှာတေ့ ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းတော့၊

“အီးးး ဖြည်းဖြည်း နော် ဖိုးသိန်း အရမ်း မလုပ်နဲ့ နော် ငါ့ ဟာလေး ပြဲသွား မယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ မမ”

“အားးးး ရှီးးးးးး အိုးးးး အရမ်းးးကျပ်တယ်ဟာ..နာတယ်၊ တော်…တော်..ပြီ..အဲလောက်ပဲ”

“ဟုတ် မမ တော်တော် လေး ဝင်နေပါပြီ..ခနလေးးးးးးးအိုးးးး”

“ဖွတ်..ဗျိ..ဖတ်..”

“အမလေးးးးး အီးးးးးး သေပါပြီးးးးးးအားးးးး”

ဖိုးသိန်း က ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်း အထုတ်လုပ်ပေးရာမှ တဝက်လောက် အဝင် မှာ အဆုံးထိ ဆောင့် သွင်း ချလိုက်သည်။ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို တကိုယ်လုံး တုံခါသွား ရသည်။ ဖိုးသိန်းက သူ့ လီးကြီးကို ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဖင်ပေါက်ထဲ အဆုံးထိ ထည့်ကာ ငြိမ်နေလိုက်သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ငြီးသံလေး ငြိမ်သွား မှ ဖြည်းဖြည်း ချင်း ဆွဲထုတ်ကာ လိုးတော့ သည်။

“ဖတ်..ဖတ်..”

“အင့်…အင့်..”

“ရှီးးးး ကောင်းလိုက်တာ မမဖင်လေး က စီးကျပ် နေတာပဲ အီးးးးး”

ဖိုးသိန်း လည်း အရှိန်ရလာပြီး တဖုံးဖုံး ဆောင့်လိုးတော့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လည်း ကောင်းလာတာကြောင့် ဖင်ကြီးကို နောက်ကော့ကော့ ပေးလေသည်။

“အားးးးး ပြီးးးးး တော့ မယ် အိုးးးးးး”

ဖိုးသိန်း က သူ့ လရည်တွေ ကို ကွန်ဒန်ထဲ မထုတ်ပစ်ချင်တာကြောင့် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဖင်ပေါက် ထဲ မှ ကမန်းကတန်း ဆွဲထုတ်ကာ ကွန်ဒန်ကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ သူ့ လက်တဖက် ဖြင့် လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်း တစ်ချက် နှစ်ချက် ထုလိုက်သည်နှင့် လီးရည်တွေ က ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဖင်လုံး ပေါင်တန် ကျောပြင်တို့ ပေါ် တဖတ်ဖတ် ကျကုန်တော့ သည်။

“အီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးရှီးးးးးးးးးးးးးငါလိုးမ ကောင်းလိုက်တာ အိုးးးးးးးးးးးးးးး”

ဖိုးသိန်း လည်း သူ့ လီးကြီးထဲ မှ လရည်တွေ ကုန်အောင် ညှစ်ချ ပြီးမှ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဘေးမှာ ဝင်လှဲချလိုက်လေသည်။

“အာ သူ ညစ်ပတ်တယ်ကွာ၊ တို့ တကိုယ်လုံး ပေကျံ ကုန်ပြီ၊ ရေချိုး သွား မှ ရတော့မယ်”

“ချိုး သွား ပေါ့ မမရဲ့ ၊ ခုတော့ မချိုးနဲ့ အုံး ပြန်ခါနီးမှ ချိုးလေ”

“အယ် ဘယ်တော့ ပြန်ရမှာလဲ”

“မမ အခု ဂျူတီ ဝင်စရာ မှ မလိုတော့ တာ၊ ဂျူတီ ပြီးချိန် အိမ်ပြန်ခါနီးမှ ပြန်လေ၊ အဟိ”

“အမယ် လူလည်လည်း လူကို ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက် ခြေဖို့ ကြံနေတာလား”

“ချစ်လို့ ပါ မမ ရယ်”

“မင်းချစ်တာ အခု တို့ ပက်လက်တောင် လှန်မရတော့ ဘူး အိပ်ယာခင်းတွေ ပေကုန်တော့ မယ်”

“ကိစ္စ မရှိဘူး မမ ကျနော့် အခင်း က လျော်ပစ်လို့ ရတယ်”

ဖိုးသိန်း က ပြောရင်း ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကိုယ်လေးကို ဆွဲကာ သူ့ ရင်ခွင်ထဲ ထည့် ဖက်လိုက်သည်။ နဖူးလေးကို ငုံ့ နမ်းလိုက်ရင်း၊

“ကျနော် တော့ မမ ကို သိပ်ချစ်သွား ပြီ မမရယ်”

“တို့ က အိမ်ထောင် နဲ့ ဆိုတာ မမေ့ နဲ့ နော်”

“သိပါတယ် မမရယ် မမ ကို ကျနော် မမှန်းရဲ ပါဘူး ချစ်ရုံ ချစ်တာပါ။ မမရော ကျနော့် ကို ချစ်တယ် ဆိုရုံလေး တောင် မချစ်ဘူးလား မမရယ်”

“ချစ်ပါတယ် မောင် ရယ်”

“ဟင် ဘယ်လို ဘယ်လို ခေါ်လိုက်တာလဲ ”

“မောင် လေ၊ မောင်လို့ ခေါ်တာပေါ့ ကိုယ့် ကို ဒီလောက် အပေါက်စုံ လိုးပြီးနေတဲ့ လူကို ဖိုးသိန်းလို့ ခေါ်လို့ ကောင်းပါ အုံးမလား ခစ်ခစ်”

“နားထဲ သာယာလိုက်တာ မမရယ်၊ မောင် သိပ်ချစ်မိသွား ပြီ မမရယ်”

ထိုနေ့ ညနေ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို နှင့် ဖိုးသိန်း တို့ ညဖက် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ရုံးဆင်းချိန် မတိုင်ခင်ထိ အချစ်စွမ်းတွေ ပြကြသည်။ နောက်တော့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ရေမိုးချိုးပြီးမှ ဖိုးသိန်းက သူ့ ဆိုင်ကယ် ဖြင့် ဆေးရုံ ကား ပတ်ကင် သို့ ပြန်လိုက်ပို့ ပေးလိုက်ရသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဆိုင်ကယ်ပေါ် မှ ဆင်းကာ ဖိုးသိန်းကို ဦးထုပ် ပြန်ပေး တော့ ဖိုးသိန်းက သူမ ကိုယ်လေးကို ဆွဲဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းလေး စုပ်နမ်း လိုက်သည်။

“ချစ်လိုက်တာ မမရယ်”

(၅-၁၆)

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဒေါက်တာကျော်စွာ ပင် ပြန်မရောက်သေး။ သားလေး နှင့် ဆော့ ကာ ကလေး အိပ်ချင်လာမှ သူ့ ကုတင် ပုခက်လေး မှာ သိပ်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှ ပင် ဒေါက်တာကျော်စွာ ပြန်ရောက် လာသည်။ ဒေါက်တာကျော်စွာ ရေမိုးချိုး အဝတ်အစား လဲပြီး မှ ဒေါ်လေးတို့ ပြင်ထားပေးသည့် ညစာကို စားသောက်ကြသည်။ သူတို့ နှစ်ဦး မှာ ဆေးရုံ အကြောင်း အလုပ်အကြောင်းတို့ ကိုသာ စကားစမြီ ပြောဆိုခဲ့ကြသည်။

နောက်တော့ ဧည့်ခန်းတွင်း မှာ တီဗီဖွင့်ထားပြီး နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ် မှာ ထိုင်ကြသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို့ စိတ်ထဲ မှာ ဖိုးသိန်း နှင့် သူမ အကြောင်းကို ပြန်ပြောရမလားမပြောရမလား စဥ်းစားနေမိသည်။ သူမ နဂိုထဲက ပြောပြလို့ ရရဲ့ သားနှင့် ထိန်ချန်ထားပြီး အခု မှ ပြောလျင် သူမ လင်ဖြစ်သူ စိတ်များ ဆိုးနေမလား၊ နောက်ဆို မယုံဘူး ဖြစ်နေမလား။ ပြောရမှာလည်း အနည်းငယ် ရှက်သလို ဖြစ်နေမိသည်။ သူမ ထက်လည်းငယ်၊ အလုပ်အကိုင် မယ်မယ်ရရ မရှိ။ ဓါတ်ပုံဆရာလိုလို၊ အချိန်ပိုင်း စားပွဲထိုး လိုလို လုပ်နေသည့် ကောင်လေး တစ်ယောက် နှင့် တနေကုန်နီးပါး ပက်ပက်စက်စက် အလိုးခံခဲ့ တာ ကို အခု မှ သူမ ပြောပြ လျင် လင်ဖြစ်သူ ဘယ်လို နေမလဲ။

ဒေါက်တာကျော်စွာ ကလည်း သူ့ မိန်းမ မျက်နှာ အနေအထား တမျိုး ဖြစ်နေသည်ကို သတိထားမိသည်။ တခုခု ပြောချင်နေပုံရသော် လည်း သူ့ ကို ပြောရမှာမဝံ့မရဲ ဖြစ်နေပုံရသည်။ သူ လမ်းဖွင့် ပေးမှ ရမည်ဟု တွေးလိုက်ကာ။

“ဟေး ချစ်လေး ဦးထူးသာ ကြီးနဲ့ ရော ဘယ်လို အခြေအနေ ရှိလည်း ဒီသင်္ကြန်ဆို သူတို့ လာတော့ မှာနော် ဟဲဟဲ”

“အမလေး ကိုကို က သူ့ မယား သူများ လိုးတော့ မှာကို တဟဲဟဲ လုပ်နေသေးတယ် ဟွန်း”

“ဟုတ်ပါဘူး ကွာ ချစ်လေး မျက်နှာလေး ဒီနေ့ နည်းနည်း ညိုးနေသလားလို့ စလိုက်တာပါ၊ ကဲ ပြော ကိုကို့ ကို ဘာပြောချင်နေတာလဲ၊ အလုပ်မှာ ဘာတွေ ဖြစ်ခဲ့လို့လဲ”

“ကိုကို့ ကို ပြောစရာရှိတယ်၊ ချစ်လေး ကို စိတ်မဆိုးရဘူး”

“ချစ်လေး ကလည်း မဆိုးပါဘူး ဆို၊ ဘာလဲ ဆေးရုံ က သန့်ရှင်းရေး အဖိုးကြီး က ဓါတ်လှေခါးထဲ ချစ်လေးကို လိုက်ထောက်လို့လား”

“ဟာ ကိုကို ဆိုးပြီ၊ သူများကို ဒီ ကုလားအဖိုးကြီးနဲ့ ပဲ လိုက်ပေးစား နေတာပဲ၊ သူ့ မမသူဇာ ကျနေတာပဲ”

“ဟားဟား စတာပါ ချစ်လေး ရယ်၊ ချစ်လေး စိတ်ပေါ့ သွား အောင် ကဲ ပြော ဘာပြောမှာလဲ”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို နောက်ဆုံး တော့ သူမ နှင့် ဖိုးသိန်း တို့ အကြောင်းကို အစအဆုံး ဖွင့်ပြောလိုက် တော့သည်။ ဒေါက်တာကျော်စွာ မျာ အရမ်း စိတ်တက်ကြွ လာပြီး လီးပင် မာတောင် လာခဲ့သည်။

“ဟာကွာ ချစ်လေး ကလည်း ဒါများ စိတ်ဆိုးစရာလား ကိုကို က ခွင့်လွှတ်ပြီးသား ဟာကို”

“ဒါပေမဲ့ ချစ်လေး က ဖြစ်တော့ မယ့် ဟာ ကိုကို့ ကို မပြောလိုက်ရဘူးလေ၊ ကိုကို ကလည်း အိပ်ပျော်နေတာလေ အဲ့တုန်းက”

“အင်း ပါ ခုပြောပြီးပြီပဲ ရပါတယ် ခွင့်လွှတ်ပါတယ်ကွ၊ ကောင်လေးက ဒီနေ့ တစ်နေ့ လုံး ချစ်လေးကို လိုးလိုက်တာပေါ့ ဟုတ်လား”

“အင်းး”

“အင်း ဒီည ရော သူ ချစ်လေး နဲ့ ချက်အုံးမှာလား၊ ဦးထူးသာကြီး ရော ဘယ်လို လုပ်မလဲ”

“အူးထူး က နေ့တိုင်း တော့ မပြောဖြစ်ပါဘူး၊ ကောင်လေး ကတော့ မသိဘူး ဒီနေ့ အသားကုန် လိုးလိုက်ရတော့ သူ မက်ဆေ့ ပို့ချင်မှ ပို့တော့ မှာပေါ့”

“အင်း လာကွာ အိပ်ယာထဲ သွားရအောင်”

ဒေါက်တာကျော်စွာ အတော် ထန်နေပြီ ဆိုတာ သိတော့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ပြုံးလိုက်မိသည်။ သူမ လင်ရဲ့ ထန်သည့် စိတ်က သူမ ကို ပင် ကူးစက်လာခဲ့သည်။ သူမ စောက်ဖုတ်လေး က စိုနေပြန်သည်။ ဟင့် တနေ့လုံး ခံထားရတာတောင် မဝ သေးဘူးလား။ သူမ ကိုယ် သူမ ပင် မယုံနိုင်တော့။

အိပ်ယာပေါ် ရောက်သည်နှင့် ဒေါက်တာကျော်စွာ က ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကို ဆွဲဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း လိုက်သည်။ သူ့ စိတ်ထဲ မှာ ဒီနှုတ်ခမ်းလေး နဲ့ ဒီနေ့ နေ့ခင်း တစိမ်းကောင်လေး တစ်ယောက်ရဲ့ လီးကို စုပ်ခဲ့တာ ပါလားဟု တွေး လိုက်တော့ လီးက မတရား တောင်လာခဲ့ ရသည်။ လင်မယား နှစ်ယောက် အဝတ်အစား တွေကို ကမန်းကတမ်း အကုန်လုံး ချွတ်ပစ်လိုက်ကြသည်။ နှစ်ဦးသား ကိုယ်လုံးတီး ဖြင့် ဖက်ရမ်းပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း နေကြစဥ် မှာပင် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဖုံး မှ တင်ကနဲ မြည်ကာ မက်ဆေ့ တစ်ခု ဝင်လာခဲ့သည်။

နှစ်ဦးသား နှုတ်ခမ်းချင်းခွာ ပြီး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ပြုံးကာ ကြည့်မိကြသည်။ ‌ဒေါက်တာကျော်စွာ က သူ့ မယား ၏ ဖုံး ကို ကောက်ကိုင်ကာ လှမ်းပေးလိုက်သည်။ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ မျက်နှာ ဖြင့် ဖုံးကို အန်လော့ လုပ်ပြီး မက်ဆေ့ ကို ကြည့်လိုက်သည်။

“ဖိုးသိန်း ဆီက”

ဟု ဒေါက်တာကျော်စွာ ကို ကိုင်ရမှာလား ဆိုသည့် အကြည့် ဖြင့် ကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။ ဒေါက်တာကျော်စွာ က ခေါင်းညှိမ့် ပြပြီးမှ အတွေးတစ်ခု ဝင်လာပြီး၊

“ချစ်လေး စပီကာ ဖွင့်လိုက်ကွာ၊ ကိုကို ပြန်မရောက်သေးဘူး လို့ ပြောလိုက်”

“တကယ် ကြီးလား”

“အင်း”

“အာ့ ဆို ကိုကို အသံထွက်လို့ မရဘူးနော် ”

‌‌ခေါင်းညှိမ့် ပြလိုက်သည့် လင်ဖြစ်သူ ကို မျက်လုံး ပြူးပြကာ အတည်ပြု ပြီးမှ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ ဖုံး မှာ မက်ဆေ့ ရိုက်လိုက်သည်။

….ဟေ့ မမ ယောက်ျား ဒီည ဂျူတီ ဆက်ဝင်နေရလို့ အပြန်နောက်ကျမယ်၊ စပီကာဖွင့် ပြီး ပြောမလား..

…ဗီဒီယိုကော လုပ်လိုက်မယ်လေမမ…

…ဟင့်အင်း မရဘူးကွာ တို့ လုပ်စရာတွေ လုပ်ရင်း စကားပြောလို့ ရအောင် စပီကာ ဖွင့်ခိုင်းတာ၊ လူကို တနေ့လုံး လုပ်ပြီးပြီ ဘာ လို့ ဗီဒီယို ကြည့်စရာလိုသေးလို့လဲ…

…ဟုတ် ဖွင့်လိုက်ပီ မမ..

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်ရင်း ဖုံးကို စပီကာဖွင့်ကာ ဘေးနားက ခေါင်းအုံး ပေါ် တင်ထားလိုက်သည်။

“မမ ရယ် လွမ်းလိုက်တာဗျာ”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဖုံး မှ ဖိုးသိန်း အသံထွက်လာတော့ ‌ဒေါက်တာကျော်စွာ က သူ့ မိန်းမ ကို မျက်လုံး ပြူးပြလိုက် သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ ယောက်ျား ကို လျာထုတ်ပြကာ ပြုံးလိုက်သည်။

“မင်းက တော့ ပိုပြီကွာ ဒီနေ့ တင် တွေ့ ခဲ့ရတာကို”

“မမ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားလို့ မဝ နိုင်သေးဘူးဗျာ”

ဒေါက်တာကျော်စွာ က ဒေါက်တာသန္တာကိုကို့ ကိုယ်ပေါ် ကို မှောက်လျက်တက်ကာ သူမ ပါးလေးကို နမ်းလိုက်သည်။

“ဖက်ရုံပဲလား”

“မမ နို့တွေ ကိုလည်း စို့လို့ မဝသေးဘူး”

ဒေါက်တာကျော်စွာ က အောက်ကို အသာလျောဆင်း ပြီး ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို့ နို့တွေကိုငုံပြီး စို့ လိုက်သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ပါးစပ် မှ အီးး ကနဲ အသံထွက်သွား ရသည်။

“မမ ဘာဖြစ်တာလဲ”

“မင်း ပြောလိုက်တာနဲ့ ကြက်သည်းထပြီး ပါးစပ်က တောင် အသံထွက် သွားတာ၊ မင်း က ကလေး ကျနေတာပဲ တအားစို့ တာ မမ နို့ သီးခေါင်း တွေ တောင် ကျင်နေပြီ”

“အင်း မမ ရယ် မောင်လည်း ပြန်တွေး လိုက်တာနဲ့ ကို လီးကတောင်လာပြီ အခု”

ဖိုးသိန်း က သူ့ ကိုယ်သူ မောင်လို့ သုံးလိုက်တာ ကြားလို့ ‌ဒေါက်တာကျော်စွာ တစ်ယောက် ခေါင်းထောင်ထ လာပြီး သူ့ မယား ကို မျက်လုံး ချင်း စုံကြည့်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ နှုတ်ခမ်းကို လက်ညိုး ဖြင့် ကန့်လန့် ထောင်ပြကာ အသံမထွက်နဲ့ ဟု သတိပေးလိုက်သည်။

“မမစောက်ဖုတ်လေး ကလည်း လှပြီး ဖွေးဖေါင်းနေတာပဲ မောင့် မျက်နှာ နဲ့ တချိန်လုံး ပွတ်နေချင် တော့တယ်”

ဒေါက်တာကျော်စွာလည်း သူ့မယား ခြေရင်းဖက် ကို လျောဆင်းသွားပြီး ပေါင်နှစ်လုံး ကို ဖြဲကာ သူ့ မျက်နှာ ဖြင့် ပွတ်လိုက်သည်။ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို စောက်ဖုတ်မှာ စောက်ရည်ကြည်တို့ စိုနေတာမို့ သူ့ မျက်နာ နှာခေါင်း ပါးပြင်တို့ တွင် စောက်ရည်တို့ ပေကျံ ကုန်လေသည်။

“အာကွာ မောင်ဟာလေ ဘယ်လို မှ ပြောမနိုင် ဆိုမနိုင်ပါလား”

(၅-၁၇)

“တကယ်ပြောတာ မ ရဲ့ ၊ မ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလေ မောင် တပြတ်ပြတ် နဲ့ လျက်ပြီး မောင့် လျာနဲ့ ထိုးထည့် လိုးချင်နေတာ”

“အို..ရှီးးးးးးး ပြောတတ်လိုက်တာ မောင်ရယ် မ အဖုတ်ထဲ အရမ်းယားလာပြီး အိုးးးးးး”

ဖုံး ထဲက ဖိုးသိန်း ပြောသမျှ ကို ဒေါက်တာကျော်စွာ တစ်ယောက် လိုက်လုပ်နေသဖြင့် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာလည်း ကော့ပျံ ပေးရင်း က ငြီးငြူနေမိသည်။

“မောင် လည်း အတူတူပဲ အခု မောင့် လီးကြီး တအားတောင် လာလို့ မောင် ဂွင်း ထုနေပြီ အားးးး”

ဖုံးထဲ မှာ တကယ်ပင် ဖိုးသိန်း ဂွင်းထု သံ တဖတ်ဖတ် ကြားနေရသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ စောက်ဖုတ်လျက် ပေးနေသည့် လင်တော် မောင် ခေါင်းကို ကုတ်ခြစ်ပေးရင်း သူမ ဖင်ကြီးကို ကော့ကာ လင်တော်မောင် မျက်နှာနှင့် စောက်ဖုတ်ကို အတင်းဖိကပ် နေမိသည်။ ဒေါက်တာကျော်စွာ မှာလည်း သူ့ မယား ဖြစ်သူ က ရီးစား နှင့် ဖုံး ထဲ ကျူ နေတာ နားထောင်ရင်း မယား ဖြစ်သူကို ဘာဂျာ ပေးနေရတာ တအားကို ထန်လာခဲ့ ရသည်။

“အား မောင် ရယ်၊ အဲဒီ မောင့် လီးကြီးကို မ ရဲ့ ဟာလေး ထဲ လာထည့် ပေးပါတော့လား”

“အီးးးးရှီးးးးးး မ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ မောင့်လီးကြီး ထည့် လိုးပြီကွာ ကဲ..ဖတ်ဖတ်ဖတ်”

ဒေါက်တာကျော်စွာလည်း သူ့မယား ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်း သူမ ပေါင်နှစ်လုံး ကို မြောက်ကာ ကြွလာသော စောက်ဖုတ်ကြီး မှာ လီးကို တေ့ လျက် ဖိသွင်းဆောင့်လိုး လေတော့ သည်။

“လိုးကွာ၊ မ ဟာလေး ကွဲထွက်သွား အောင် ထိုးခွဲစမ်းကွာ အီးးးးးး”

“လိုးခွဲမယ်မ စိတ်မပူနဲ့ ၊ မ နောက်ပေါက် လေးတောင် လိုးလို့ မဝသေးဘူး ရှီးးးးးးးးကျပ်နေတာပဲ ဟာ”

ဒေါက်တာကျော်စွာ ပင် မျက်လုံးပြူးသွား သည်။ ဟိုက် ခွေးမသား ငါ့ မိန်းမကို တရက်ထဲ နဲ့ အတော်ဗြင်းလိုက် တာပါလား ၊ အပေါက်စုံ ကို လိုးပစ်တာပဲ။ ဒေါက်တာကျော်စွာ က သူ့ မယား ကို လိုးနေရင်း က မျက်နှာကို တစ်ချက် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ ကို ပြန်ကြည့်နေသော ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မျက်နှာလေး က နီမြန်း နေသည်။ ဒေါက်တာကျော်စွာ စိတ်ပေါက်ပေါက် ဖြင့် မညှာတမ်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တော့ မကြာခင်မှာ သူ့ လီးထိပ်မှ လရည်များ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို့ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထွက်ကျကုန်ကာ ပြီးသွား ရတော့သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လည်း ပြိုင်တူနီးပါး လောက်ပီးသွား ခဲ့သည်။

“အားးးးး မောင်…ရယ်…မ….မ….မ…ပီးးးးးးးးးပြီးးးးးးအိုးးးးးးးးးး”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ၏ အော်ဟစ် ငြီးသွား ပြီး ပြီးသွားသည့် အသံကြောင့် ဖိုးသိန်းလည်း သူ့ လီးကြီးကို အမြန်ထု ရင်း လရည်များထုတ်ပစ်ကာ ပြီးလိုက်လေတော့ သည်။

“ရှီးးးးးးးးးးးးးးးးမောင်လဲ ပြီးပြီ..မ……”

နှစ်ဦးသား ခနတာ ငြိမ်သွားကြပြီး မှ ဒေါက်တာသန္တာကိုကိုက၊

“မောင် ..မ..အိပ်တော့ မယ် မနက်ဖြန် ဂျူတီ အစောကြီးဝင်ရမယ်”

“အိုကေ မ ဂွတ်နိုင် နော် ၊ မနက်ဖြန်ကျမှ ဖုံးဆက်လိုက်မယ် ဘိုင်”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို သူမဖုံး ကို ပိတ်လိုက်မှ ဒေါက်တာကျော်စွာက၊

“မနက်ဖြန်ရော ချစ်လေး ဖိုးသိန်း နဲ့ တွေ့ ဦးမှာလား”

“ဟင့်အင်း ပါ၊ ချစ်လေး က အပေါစား ဖြစ်သွား မှာပေါ့ ကိုကို ကလည်း”

“ချစ်လေး တွေ့ချင်ရင် တွေ့ ပါ ကိုကို ခွင့်ပြုပါတယ်”

“သိသေးပါဘူး ကိုကို ဆေးရုံ မှာ အလုပ်များနေမှာ၊ မနေ့ ကလည်း သူများနဲ့ လူစားထိုးထားတာဆိုတော့”

” အင်း ချစ်လေး သဘောပါ..”
……………………………………..

နောက်ပိုင်းရက်တွေ မှာ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို တကယ့်ကို အလုပ်များသဖြင့် ဖိုးသိန်းကို မက်ဆေ့ သို့ မဟုတ် ဖုံးနှင့် သာ ဆက်သွယ်နိုင်ခဲ့သည်။ ညဖက်တွင် ဦးထူးသာ နှင့် ဖိုးသိန်း ကို တစ်ရက်ခြား စီလှည့် ကာ မက်ဆေ့ ဖြင့် သာ ချက်နိုင်ခဲ့သည်။ ‌ဒေါက်တာကျော်စွာ က သူ့ မယား သူများတွေ နှင့် ချက်ကာ ကြူနေတာကို ဖတ်ရင်း လီးတောင် ကာ မယား ဖြစ်သူ ကို တစ်ချီ လောက် တော့ တက်လိုး ဖြစ်သည်။

ကြာသပတေး နေ့ လည် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို နားချိန် အတွင်း ဖိုးသိန်း ဆီက မက်ဆေ့ ပို့လာခဲ့သည်။

… မ ရယ် မောင် လွမ်းလှပြီ ဒီနေ့ ညနေ ဆယ်ငါးမိနစ်လောက်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဆုံကြရအောင်”

…မနက်ဖြန် သောကြာနေ့ လေ မ က စနေ တနင်္ဂနွေ ပိတ်တယ်၊ မနက်ဖြန် ညနေဆိုရင်ရော”

… သောကြာ၊ စနေ ညဘက်တွေမှာ မှ စားသောက်ဆိုင် က အလုပ်ခေါ်တာ မ ရဲ့  မောင့် လို အချိန်ပိုင်း သမားတွေ က သူတို့ ဘီးဇီး ဖြစ်တဲ့ အချိန်လောက်ပဲ လုပ်ရတာလေ…

…အင်း မ တချက် ကြည့်လိုက်အုံးမယ် ဒီနေ့ ဂျူတီ စောဆင်းလို့ ရလားဆိုတာ…

…ရအောင် လုပ်ပါ မ ရယ်နော် ဆယ့်ငါး မိနစ်လောက်ပါပဲ…

…အိုကေ မ ဂျူတီ စောထွက်လိုက်မယ်..မောင် ဆေးရုံ ကို မလာခဲ့နဲ့..မောင်တို့ နားမှာ မ ကားရပ်ဖို့ နေရာရှိလား..

…ရှိတယ် မ မောင်ဖန်တီးထားလိုက်မယ် ထွက်လာတဲ့ အချိန်သာ မက်ဆေ့ ဖြစ်ဖြစ် ဖုံးဖြစ်ဖြစ်ခေါ်လိုက်..

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို၊ သူမ လင်ဖြစ်သူ ‌ဒေါက်တာကျော်စွာ ကို ဖုံးခေါ်လိုက်သည်။

“ကိုကို ချစ်လေး ကို ဖိုးသိန်း ခေါ်နေတယ် ဒီနေ့ ဂျူတီချိန်ပြီးရင် တွေ့ရအောင် တဲ့ ခနလေးပါတဲ့”

“ချစ်လေး က ရော တွေ့ချင်တာလား”

“အင်း ခန ဆိုလို့လေ၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကို ခွင့်ပြုမှပါ”

ဒေါက်တာကျော်စွာ ခနတွေးလိုက်သည်။ သောကြာနေ့ ညက သူ့ အဖေ အိမ်မှာ မိသားစု ညစာစားပွဲ ရှိသည်။ စနေနေ့ က ဒေါက်တာသန္တာကိုကို တို့ မိသားစု နှင့် ညစာ စားကြမည်။ ဒါက သူတို့ နှစ်ဖက် မိသားစု နှစ်လ တစ်ခါ လောက် လုပ်လေ့ ရှိသည့် အစဥ်အလာ ဖြစ်သည်။ ဒီနေ့ တနေ့ ပဲ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို အတွက် အချိန်ရမည်။ နောက်ပြီးတော့ ဂျူတီပြီးချိန် ခနတာ ဆိုတော့ ညနေစာစားချိန် ခြောက်နာရီ ခုနစ်နာရီလောက် အိမ်ပြန်ရောက် မှာပဲ မဟုတ်လား။

“အင်း ချစ်လေး သွား လေ။ ကိုကို ညစာ စားဖို့ စောင့်နေလိုက်မယ်၊ ချစ်လေး ဖြစ်နိုင်မယ်ဆိုရင် ကိုကို့ ကို တစ်ခု လုပ်ပေး”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ယောက်ျား ဖြစ်သူ ဆက်ပြောနေတာကို နားထောင်လိုက်သည်။ သူမ က အခြေအနေ ပေးရင် လုပ်ပေးမည်ဟု ပြောလိုက်သည်။ ‌ဒေါက်တာကျော်စွာ က မဖြစ်နိုင်လည်း သိပ် ပြီး စိတ်ထဲ ထားမနေ ပဲ ကိုယ့်ဘာသာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပျော်ပါ ဟု ပြောလိုက်သည်။

“ကျေးဇူး ပဲ ကိုကို”

ညနေဖက် ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို အလုပ်ပြီးတော့ ဖိုးသိန်း က သူစောင့် နေမည့် နေရာကို လိပ်စာ မက်ဆေ့ ပို့ပေး လိုက်သည်။ ‌‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ရောက်သွား တော့ ကားရပ်ရမည့် နေရာကို ပြပေးပြီး တော့ သူတို့ နှစ်ဦးသား ဖိုးသိန်း အခန်းရှိရာသို့ လျောက်လာကြလေသည်။

ဖိုးသိန်း အခန်းတွင်း သို့ ရောက်သွားပြီး အခန်းတံခါးကို အတွင်း မှ လော့ချပြီး သည်နှင့် တစ်ဦးကို တစ်ဦး အငမ်း မရ ဖက်နမ်းရှုံ့ ကြပြီး အိပ်ခန်းတွင်း သို့ သွားကာ အဝတ်အစား များ ချွတ်ကြလေသည်။

ကုတင်ပေါ် မှာ နှစ်ယောက်သား လုံးထွေးကာ လဲကျသွား ကြသည်။ ဖိုးသိန်း က ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို နှုတ်ခမ်းအစုံ ကို စုပ်နမ်း တော့ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကလည်း သူမ လျာလေးကို ဖိုးသိန်း ပါးစပ် ထဲ ထိုးထည့် ပေးလိုက်သည်။ ဖိုးသိန်း က ‌‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လျာလေးကို စုပ်ပြီး တံတွေး တွေကို ပါ မျိုချရင်း လက်နှစ်ဖက်က လည်း နို့ကြီးတွေကို အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်နေလေသည်။

နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း ရတာ ဝ သလောက်ရှိမှ ဖိုးသိန်း က အောက်ကို လျောဆင်းကာ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို နို့တွေကို တလုံးချင်း တပြွတ်ပြွတ် စို့ လေသည်။ ဒေါက်တာကိုကို လည်း ဖိုးသိန်း ခေါင်းကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ကုတ်ခြစ်ပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ ဖိုးသိန်းက သူမ ဗိုက်သားလေး တွေကို နမ်းရင်း စောက်ဖုတ် ဆီ သို့ မျက်နှာ အပ်လိုက်သည်။ ဖိုးသိန်းက ဒီတစ်ခါတော့ သူ့ လီးကြီးက လည်း တအားတောင် နေပြီ ဖြစ်ရာ ဆစ်စတီ နိုင်းဖို့ တွေးလိုက်သည်။ ဖိုးသိန်း က သူ့ ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်ကာ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကိုယ်ပေါ် မှောက်ခွ လိုက်သည်။ တွဲလဲကျနေသည့် သူ့ ဂွေးဥ ကြီးတွေ က ဒေါက်တာသန္တာကိုကို့ နှုတ်ခမ်းပေါ် ရောက်လာခဲ့သည်။

‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လည်း သူမ နှုတ်ခမ်း အစုံကို ဟလိုက်ပြီး ထိုဂွေးဥကြီး တစ်လုံးကို ဆွဲငုံစုပ်လိုက်သည်။ သူမ လက်တဖက်ဖြင့် ဖိုးသိန်းလီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း ဂွေးဥကြီး နှစ်လုံး ကို တလှည့်စီ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေလေသည်။ ဖိုးသိန်းမှာ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို စောက်ဖုတ်ကို အားရပါးရ လျက်ပေးနေရင်း က သူ့ ဂွေးဥတွေ အစုပ်ခံလိုက်ရတော့ ဆပ်ကနဲ ပင် တွန့်သွား ပြီး လီးကြီးကလည်း သံတုတ်ကြီး လို မာတင်းလာခဲ့ရသည်။ သူ့ ကို ဖာသည်မတွေ တောင်မှ ဂွေးဥ မစုပ်ပေးဖူးခဲ့၊ လီးသာ စုပ်ပေးတာခံဖူး ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း အရသာ တစ်မျိုး က သူ့ ဖင်ညှောင်ရိုး မှ ပင် စိမ့်တက် သွား ခဲ့ရသည်။

မိမိ လို ကလေကခြေ တယောက် လီးကြီးကို ဆရာဝန်မ လှလှသန့်သန့် လေး က သူမ မျက်နှာ ပေါ် တွင် ပွတ်လျက် ဂွေးဥ တွေကို နှုတ်ခမ်းလှလှ လေး ဖြင့် စုပ်ပေးနေသည်မှာ အိပ်မက်တစ်ခု အလားမဟုတ်ပါလား။

(၅-၁၈)

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ ပေါင်နှစ်လုံး ကို ဒူးထောင် ပေါင်ကား လုပ်ပေးထားသည်။ ဖိုးသိန်း က သူမ စောက်စေ့ လေးကို စုပ်ကာ သူ့ လက်ခလည်ဖြင့် သူမ စောက်ခေါင်းတွင်း သို့ အသာမွှေကာ လိုးပေးနေသည်။ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဖင်ကြီး ကြွကြွ တက်လာပြီး ဖိုးတုတ် လီးကြီးကိုလည်း သူမ ပါးစပ်ထဲ ဝင်သလောက် ထည့် ကာ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေမိသည်။

ဖိုးသိန်း က စောက်စေ့ ကို စုပ်လိုက် လက်ချောင်းက လည်း စောက်ခေါင်းထဲကို ကလိလိုက်လုပ်ပေးနေသဖြင့် ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကြာကြာ မထိန်းနိုင်တော့ စောက်ရည်များပင် ပန်းထွက် ပြီး ပြီးသွား ရတော့ သည်။ ထိုအခါမှ ဖိုးသိန်း လည်း ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကိုယ်ပေါ် မှ ထကာ သူမ ပေါင်နှစ်လုံး ကြား နေရာယူလိုက် သည်။ သူ့ လီးကြီးကို စောက်ရည်တို့ စိုရွှဲ နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ တေ့ ပြီး ထိုးသွင်း လိုက်လေသည်။

“အားးးး ရှီးးးးးးးးးးးးးးး မောင်ရယ်….အုးးးးး”

ခုလေး တင် ပြီးထားသဖြင့် စန်းစန်းတင့် ဖြစ်နေသော သူမ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား တွေကို ဖိုးသိန်းလီးကြီးက ကြမ်းကြမ်း တမ်းတမ်း တိုးဝင် လာသဖြင့် ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကြက်သည်းများ ပင် ထသွား ပြီး ဖိုးသိန်း ကျောပြင် ကို ပင် တင်းတင်းလေး ဖက်လိုက်မိသည်။ ဖိုးသိန်း က သူမ စောက်ဖုတ်ကို ဒလစပ် လိုးနေရင်း သူမ နှုတ်ခမ်း တို့ ကိုငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ ဖိုးသိန်း ပါးစပ် မှ သူမ စောက်ဖုတ်နံ့ ကို သူမ ပြန်ရနေလေသည်။

“ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ်”

“လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး မရာ အဟီးးးးးး အားးးး”

“ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်…ဖတ်…ဖလွတ်..ဖတ်..”

ခုန က လည်း အစုပ်ခံထားရပြီး နွေးထွေး အိစက် နေသည့် စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များ၏ အထိအတွေ့  က ဖိုးသိန်း ကို ကြာကြာကြီး ထိန်းမထားနိုင်ပဲ လရည်များ တပြွတ်ပြွတ်ပန်းထုတ်ရင်း ပြီးသွား ရလေတော့ သည်။

“အားးးး ရှီးးးးးးးးးးးးးးးဖတ်ခ်….ငါလိုးမ…ကောင်းလိုက်တာ…အဟီးးးးးး”

ဖိုးသိန်း နှင့် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို တို့ နှစ်ယောက်သား ဖက်ပြီး နားနေကြသည်။ ခနနေတော့။

“မ ဗိုက်ဆာ ပလား၊ မောင် ထမင်းကျော် တထုပ်၊ ခေါက်ဆွဲကျော် တထုပ် ဝယ်ထားတယ်၊ မ မရောက်ခင်လေး တင်ပဲ”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ပထမပိုင်း က ဖိုးသိန်း နှင့် ခနတာ ဆုံ ပြီး အိမ်ပြန်ကာ လင်ဖြစ်သူ နှင့် ညနေစာ စား ဖို့ တွေးထားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ယခု ကောင်းကောင်းလိုး ကြပြီးသည့် နောက် သူမ ဗိုက်က ဆာနေလေပြီ။ ဖိုးသိန်း ကလည်း လိုးလို့ ဝ အုံးမည့် ပုံမပေါ်သေးသဖြင့်။

“စားမယ်လေ မ ဗိုက်ဆာနေပြီ၊ ဘယ်မှာလဲ ပြော မ ပြင်လိုက်မယ်”

“ရတယ်မ ပြင်စရာ မလိုဘူး၊ ဆိုင်က ပါဆယ်ဗူး ကိုပဲ ဖွင့် ပြီး ခရင်း၊ တူ နဲ့ စားကြတာပေါ့၊ ဘာအအေး သောက်မလဲ ကိုကာကိုလာ လိမ္မော်ရည် ရှိတယ်”

ဖိုးသိန်း က အဝတ်အစား ပြန်မဝတ်တော့ ပဲ နိကပ် ဖြင့် ကုတင်ပေါ် မှ ဆင်းကာ ထွက်သွား သည်။

“အို မောင် ကလည်း ဘေးအိမ်တွေ က မြင်ကုန်အုံးမယ် ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ အရှက်မရှိ ခစ်ခစ်”

“မမြင်ပါဘူး မ ရဲ့ ဒီအခန်း ပြူတင်းပေါက် တွေက အနောက်တွေ အကြည်မဟုတ်ဘူး။ ခု က မ ရှိနေတော့ အဲယားကွန်း ဖွင့်ထားတာ စိတ်မပူနဲ့ ၊ မလည်း ဒီတိုင်းလာခဲ့”

‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လည်း ဖိုးသိန်း ပြောလိုက်သဖြင့် ကိုယ်လုံး တီးဖြင့် ပင် ကုတင်ပေါ် မှ ဆင်းကာ မီးဖိုခန်းဖက် ထွက်လာခဲ့ လိုက်သည်။ သူမ အိမ်မှာ ပင် အခုလို မသွား လာဖူးတော့ စိတ်ထဲ အသစ် အဆန်း လေး ဖြစ်ကာ ပျော် နေမိသည်။ နောက်ဖေး ရောက်တော့ ဖိုးသိန်း က ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး သေးပေါက် သလို သူမ လည်း သေးပေါက် ဖို့ လိုက်ဝင်လိုက်သည်။ ဖိုးသိန်း က ရေကန် မှ ရေတစ်ခွက် ခပ်ကာ သူ့ လီးကို ဆေးကြောလိုက်သလို သူမ လည်း ရေခွက်ကို လှမ်းယူကာ စောက်ဖုတ်ကို ဆေးကြောလိုက်သည်။

“ဟေ့ ဘာကြည့်နေတာလဲ သူများ ဆေးနေတာကို သွားသွား ဗိုက်ဆာနေပြီ စားရအောင် ”

“ဘယ်အချိန် ကြည့်ကြည့် လှနေလို့ ပါ မမရာ”

“ဟွန့် ကိုပို”

သူတို့ နှစ်ယောက် မီးဖိုခန်းထဲ ရှိသည့် စားပွဲလေး တစ်လုံး မှာ စားသောက်စရာ များကို ဖွင့် ပြီး ကိုယ်လုံး တီး ဖြင့် ထိုင်စား ကြသည်။ ဖိုးသိန်းက သူ့ ရေခဲသေတ္တာထဲ မှ အအေးဗူး တို့ ကို ထုတ်လာပြီးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

“ခစ်ခစ် တို့ တစ်ခါ မှ အဲလို နိကပ် ကြီး နဲ့ အစား မစားဖူးဘူး ”

“ဟုတ်လား ကျနော် ကတော့ ခနခန စားဖူးတယ်”

“အော် စော်တွေ ခနခန ခေါ်လာတယ်ပေါ့ ”

“အို မဟုတ်ပါဘူး မရယ် မောင်တစ်ယောက်ထဲ ပါ။ အခန်းမှာ တစ်ယောက်ထဲ နေတာ ဆိုတော့ တစ်ခါ တလေ အဝတ်အစား ထဝတ် မနေတော့ ဘူး ။ အဟီးးးး ”

“ကို ညစ်ပတ် ဟွန်း ယုံပါတယ် ”

ထမင်းကျော် နှင့် ခေါက်ဆွဲကျော် နှစ်ခု ကို ရောကာ ပုဂံလေး တစ်ခု ထဲ ထည့် စားနေသည့် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကို ကြည့်ရင်း က ဖိုသိန်း လီးပြန်တောင် လာခဲ့ ရသည်။ မတောင်ပဲ နေမလား။ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ ဆံပင် စည်းထားတာကို ဖြည်ပြီး ဖားလျား ချထားသည်။ ခုနက မှ ပြင်းပြင်းထန်ထန် လိုးထားတာမို့ မျက်နှာ ဆံပင်တို့ က ကပိုကရို ဖြစ်နေသည်။ ကလေး တစ်ယောက် အမေ မို့ နို့ကြီးတွေ က အပျိုနို့တွေ လို ကျစ်ကျစ် သေးသေး လေး မဟုတ်၊ လုံးကြွ ဖွံ့ထွား ပြီး အောက်ကို နည်းနည်းလေး တွဲကျ နေသည်။ လှရုံလေး တွဲတာ ဖြစ်သည်။ သူမ လက်တွေ လှုပ်ရှား လိုက်တိုင်း နို့ကြီးတွေ က လှုပ်ခါနေသည်။ သူမ ခေါက်ဆွဲကျော် စားနေသည့် နှုတ်ခမ်း လှလှလေး က ခုန ကမှ သူ့ လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်ထားသည် ဆိုတာကို တွေးလိုက်မိတော့ သူမ ခေါင်းကို ချူပ်ကိုင်ပြီး ထိုနှုတ်ခမ်းလေးကို အားရ ပါးရ လိုးချင်လာမိပြန်သည်။

ဖိုးသိန်း သူစားစရာ ရှိတာတို့ ကို မြန်မြန်လေးစားလိုက်ပြီး ကုလားထိုင်မှ ထကာ ပုဂံဆေး ဇလုံ ထဲ သူ့ ပုဂံတွေ ကို သွားထည့်လိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးက ခုနတုန်းက လို တွဲကျမနေတော့ ၊ လေးဆယ့်ငါး ဒီဂရီလို ထောင်မတ်နေတာ မဟုတ်သော်လည်း မာတာတာ ဖြစ်နေလေပြီ။

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ခေါက်ဆွဲကျော် ကို စားနေရင်း က ထသွား သည့် ဖိုးသိန်း လီးကြီး မာနေတာကို သတိထားမိ သဖြင့် ပြုံးလိုက်သည်။ ဒီလီးတုတ်တုတ်ကြီး က သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ မှာ တင်းပြည့်လျက် အရသာ ကောင်းကောင်း ပေးခဲ့တာမို့ ယခုလည်း ကြည့်ရင်း ဖြင့် စိတ်တွေ ပြန်ထ လာပြန်သည်။ သူမ ဗိုက်ဆာတာလည်း အဆင်ပြေသွား ပြီမို့ လိမ္မော်ရည် ခွက်ကို ကောက်ကိုင် ကာ သောက်လိုက်သည်။

ဖိုးသိန်း က ရေဆေးဇလုံ မှာ သူ့ ပုဂံတွေကို ချထားလိုက်ပြီး ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဘက်ကို လျောက်လာတော့ သူ့ လီးကြီးမှာ လည်း တဖြည်းဖြည်း မတ်လာခဲ့သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ထိုင်နေသည့် အနား ရပ်လိုက်တော့ ဖိုးသိန်း လီးကြီးက ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လက်မောင်း ကို ထိလုနီးပါး ဖြစ်သွားသည်။

“ဟေး မောင့် ဟာကြီး ကလည်း ကွာ တချိန်လုံးပဲ အဟိ”

“မ အနားရောက်နေရင် အဲလို ဖြစ်နေတော့ တာပဲ မရယ်”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဖိုးသိန်း လီးကို သူမ လက်တဖက် ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်သလို ပွတ်တိုက် ပေးနေလိုက်သည်။ သူမ နောက်လက်တဖက်က ကိုင်ထားသော လိမ္မော်ရည်ခွက် ကို ကုန်အောင် မော့ သောက် ပြီးမှ စားပွဲ ပေါ် ပြန်တင်လိုက်သည်။ ဖိုးသိန်း က ရှေ့ကို အရမ်း တိုးကပ် လိုက်တော့ သူ့ လီးထိပ်ဖူး က ဒေါက်တာသန္တာကိုကို နို့ကြီး ကို သွား ထိုးမိလေသည်။

“ဒီဘက် လှည့် ပေး မ”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လည်း ကုလားထိုင်ကို တွန်းလှည့်ကာ ဖိုးသိန်းဖက် မျက်နှာလှည့်ကာ ထိုင်လိုက်သည်။ ဖိုးသိန်း က သူ့ လီးတန် ကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် သူမ လက်ကို အသာလေး ဖယ်ပြီး သူ့ လီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဒေါက်တာသန္တာကိုကို နို့သီးခေါင်း ကို လီးထိပ်ဖြင့် ထိုးပြီး ပွတ်လိုက်သည်။

“အို..မောင်ဟာလေ ရှီးးးး ”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို နို့သီးခေါင်း ထိပ်လေး တွေ က မာတင်းနေလေပြီ။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က အောက်နှုတ်ခမ်း လေးကို ကိုက်ကာ ဖိုးသိန်း မျက်နှာကို မော့ ကြည့်လိုက်သည်။ ဖိုးသိန်းက သူ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်လျက် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို နို့သီးခေါင်း တွေကို တဖက် ကို ပွတ်လိုက် နောက်တဖက်ကို ပွတ်လိုက် ဖြင့် ထိုးဆွနေသည်။ ဖိုးသိန်း လီးထိပ် မှ စိမ့်ကျနေသော လရည်ကြည် တွေက နို့သီးခေါင်း တွေကို စိုစွတ်စေ လေသည်။

ထိုအချိန် မှာ ပင် စားပွဲပေါ် တင်ထားသည့် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဖုံး မှာ ဖုံးဝင်လာသဖြင့် တုံခါ လာခဲ့သည်။ သူမ ဖုံး ကို အသံပိတ်ကာ ဗိုင်ဘရေးရှင်း မု ထားထားသဖြင့် ဖြစ်သည်။ သူမ ခေါင်းလေးကို စောင်းကြည့်လိုက်တော့ သူမလင်ဖြစ်သူ ဒေါက်တာကျော်စွာ ခေါ် ခြင်း ဖြစ်နေသည်။

“ကိုင်မနေပါနဲ့ မ ရယ် စစ်ဂနယ် မရလို့ လို့ ပြောလိုက်ပေါ့ နောက်ကျတော့ ”

“ကိုင် လိုက်မယ်ကွာ တော် ကြာ သူ စိတ်ပူပြီး ဆေးရုံကို ဖုံးခေါ် မေးနေမှ တို့ ပြန်သွား ပြီ ဆိုတာ သိသွား ပြီး မသင်္ကာ ဖြစ်နေလိမ့်မယ်”

“မ သဘော၊ ဒါပေမဲ့ မ မပြန်ပါနဲ့ အုံးနော် ”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဖုံးကို ဖွင့်ပြီး နားနားကပ်ကာ နားထောင်လိုက်သည်။

“ဟဲလို .ကိုကို လား..”

(၅-၁၉)

“ဟေး ချစ်လေး စကားပြောလို့ ရလား”

“ရတယ် ကိုကို”

ဒေါက်တာကျော်စွာ က လေသံတိုးတိုးလေး ဖြင့်။

“ချစ်လေး အဲမှာ ပဲ ရှိသေးတာလား”

“အင်း”

“ဖုံးကို ဖွင့်ထားပေးလေ၊ ကိုကို့ ဖက်က အသံပိတ်ထားလိုက်မယ်”

“ဟုတ် ကိုကို၊ ချစ်လေး ဒီနေ့ အိမ်ပြန်နောက်ကျမယ်။ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် က ခေါ်နေလို့ သူ့ အိမ်လိုက်သွား မယ်၊ သူနဲ့ ပဲ ညစာစားလိုက်တော့ မယ်၊ ချစ်လေးကို ညစာ စားဖို့ စောင့်မနေနဲ့ တော့ နော်”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဖိုးသိန်း ကြားအောင် ပြောပြီး ဖုံး ကို မချတော့ ပဲ စခရင် ကိုသာ ပိတ်ပြီး စားပွဲပေါ် ပြန်တင်လိုက်လေသည်။

“ဟဟ.. ဒါဆို မောင်တို့ အချိန် ပိုရပြီ ပွတာပဲ”

ဖိုးသိန်း က ပြုံးဖြီးဖြီး ဖြင့် ပြောကာ သူ့ လီးတန်ကို လက်တဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို နို့သီးခေါင်း တွေကို ပွတ်လိုက် နို့အုံကြီးတွေကို ထိုးလိုက် လုပ်လိုက်သည်။

“ဟာ မောင် ကလည်း လေ။ သူ့ လီး ကြီး နဲ့ မ နို့တွေ လိုက်ထိုး ပြီး ဆော့ နေတော့ တာပဲ၊ လီးထိပ်က အရည်တွေ မ နို့တွေ မှာ ပေကုန်ပြီ”

‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ နှင့် ဖိုးသိန်း တို့ ဘာလုပ်နေကြသည်ကို သူမ ယောက်ျား ဖုံး ပေါ် မှ ကြားအောင် စကား ကို ပုံဖေါ် ပြောနေလေသည်။

“ကဲ ပါ မ နို့ကြီးတွေ နဲ့ မောင့် လီးကို ညှပ်ပေးကွာ ၊ မောင် မနို့ တွေကို လိုးချင်လို့ ”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ နို့နှစ်လုံး ကို လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် တဖက်တလုံးဆီ ကိုင်ကာ ဖိုးသိန်း လီးကြီး ကို ညှပ်ပေးလိုက်သည်။ ဖိုးသိန်း လီးကြီးက အပေါ် ကို ထောင်လျက် နို့နှစ်လုံး ကြား ညှပ် နေလေသည်။

“မ ..မောင့် လီးပေါ် တံတွေး ထွေး ချလိုက်ကွာ နို့ မို့ အသားချင်း ပွတ်နေရင် ပူလာမှာ”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လည်း ဖိုးသိန်း ပြောသကဲ့ သို့ လုပ်ပေးလေသည်။  ဖိုးသိန်း က ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ပုခုံး ကို လက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ကာ သူမ နို့ကြီး နှစ်လုံး ကြား လီးချောင်းကို ထိုးညှောင့် လိုးပေးလိုက်သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ ခေါင်းကို ငုံ့ ကာ နို့နှစ်လုံး ကြားမှ ထွက်ထွက်လာသော လီးဒစ်ဖူး ကြီးကို လျာလေး ဖြင့် လှမ်း လျက်ပေးနေသည်။ နောက်တော့ ဖိုးသိန်း က အရှိန်ပြင်းလာပြီး ကော့ကာ ကော့ကာ ညှောင်လေရာ သူမ နို့ကြီး နှစ်လုံးပင် အပေါ်သို့ မြောက်တက်လာပြီး သူမ ဟထားသော နှုတ်ခမ်းအစုံ သို့ လီးဒစ်ဖူး က လာထိလေသည်။ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က လည်း သူမ နှုတ်ခမ်းလေး ဟ ကာ ဝင်လာသလောက် ဒစ်ဖူး ကြီးကို စုပ်နမ်း ပေးလေသည်။

“အားးး မ နို့ကြီးတွေ ကလည်း အိနေတာပဲ ကွာ လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ အီးးးး”

“ဖတ်..ဖတ်…ဖတ်..”

“ပြွတ်စ်…ပလပ်…ပလပ်..ပြွတ်စ်”

“ရှီးးးးးးးးးးးး တော်ပြီ မမ တော်ကြာ မောင် ပြီးသွား လိမ့် မှာ မောင် က မ စောက်ဖုတ်ထဲ မှာ လရည်တွေ ပန်းထည့် ပြီး ပြီးချင်တာ”

“မောင့် သဘော..”

‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ နို့နှစ်လုံး ကို လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် ကိုင် ညှပ်ထားပေးရာက လွှတ်လိုက်သည်။ ဖိုးသိန်း က နောက်တလှမ်းဆုပ်လိုက်တော့ သူမ ထိုင်ရာမှ ထကာ အိပ်ခန်းဆီ သွား ရန်ပြင်လိုက်သည်။ ဖိုးသိန်းက သူမ လက်ကို လှမ်းဆွဲကာ။

“ဟင် ဒါက ဘယ်သွား မလို့လဲ”

“အိပ်ခန်းထဲ သွား မယ်လေ၊ သူပဲ ဟိုဟာ ထဲ ပြီးချင်တယ်ဆို”

“အိပ်ခန်းက ဝေးပါတယ် မမရယ် ဒီစားပွဲပေါ် မှာပဲ ဗိုက်မှောက်ကုံးလိုက်တော့ ”

“တော်တော်ပို တယ်ကွာ”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ ဖုံးဘေးနားမှာ ကပ်လျက် စားပွဲပေါ် ဗိုက်မှောက်တင်ကာ ဖင်ကြီးကို ကော့ ပေးလိုက်သည်။ ဖိုးသိန်း က အနောက် မှ ကပ်လိုက်ကာ ပေါင်ခွဆုံ ကြားမှ ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ဝ တွင် သူ့ လီးကြီးကို တေ့ လျက် ဆောင့်သွင်း ချလိုက်သည်။

“ဖလွတ်…ဗျစ်..ဖတ်..”

“အိုးးးးး ရှီးးးးးးးးးးးး ဖြည်းးးးးးးးဖြည်းးးးးးလေကွယ်…အီးးးး”

“ဆောရီးးးးးးးး မ ရှီးးးးကောင်းလိုက်တာ”

‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို့ ဖုံးမှာ စားပွဲပေါ် သူမ ခါးနားမှာ ရှိနေသည်ဖြစ်ရာ ‌ဒေါက်တာကျော်စွာ အဖို့ အသံတွေကို အကျယ်ကြီး ကြားနေရသည်။ စောက်ရည်ရွဲနေသော စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သံ တစွတ်စွတ်၊ သူ့မယား တင်ပါး နှင့် ဖိုးသိန်းပေါင်ခြံတို့ ရိုက်ခတ်သံ တဖတ်ဖတ်။ စားပွဲလှုပ်သံ၊ အသက်ရူသံပြင်းပြင်း၊ စတာတွေ က အစ ကြား နေရသဖြင့် စိတ်အရမ်းထလာပြီး သူ့ လီးကို သူဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထု နေမိလေသည်။

“အားးးး မောင် ဖင်ကို လက်မ နဲ့ တအားမထိုးနဲ့ လေ ခြောက်နေတော့ နာတယ်”

“ထွီ..ရတယ် မောင် တံတွေး ထွေးလိုက်ပြီ”

ဒေါက်တာကျော်စွာ တစ်ယောက် သူ့ မိန်းမ ဖင်ပေါက် ကို ဖိုးသိန်း က လက်မ ဖြင့် ထိုးကာ ကလိနေတာကို လည်း သိနေရသည်။ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က တမင် ပုံဖေါ် ကာ ပြောပေးနေတာကြောင့်လည်း ဖြစ်သည်။

“အားးးး ရှီးးးးးး မောင် မ အဖုတ် နဲ့ ဖင်ကို ပြောင်းမလုပ်နဲ့ နော် မောင် ရောဂါ ရလိမ့်မယ်။ ”

“သိပါတယ် မရဲ့ မ စောက်ဖုတ် ကို လိုးပြီးမှ ဖင်ကို လိုးမလို့ ကြိုပြီး ချဲ့ ထားပေးတာပါ ဟဲဟဲ”

ခွေးမသား သူများ မယား ကို တန်အောင် လိုးနေတယ်ဟု ဒေါက်တာကျော်စွာ တွေးလိုက်ရင်း လက်ကလည်း သူ့ လီးကို တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ ထုနေမိသည်။

“အားးးး ကောင်းလိုက်တာ မ ရယ်၊ မောင့်လရည်တွေကို မ စောက်ဖုတ်ထဲ အပြည့်ထည့် ပေးလိုက်မယ်၊ မောင့် အတွက် သားလေး မွေးပေးနော်”

“အင်းးးးးး ဟားးးးးးး ကျွတ်စ်…..”

ထိုစကားသံ များကို ကြားနေရသည့် ဒေါက်တာကျော်စွာ တစ်ယောက် ခံပြင်းသွား မိသည်။ ခွေးမသား သူများ မယား လည်း အချောင်လိုးရသေးတယ်၊ သူ့ လရည်တွေ နဲ့ ဗိုက်တောင် ကြီးခိုင်းနေသေးတယ်။ မိန်းမ ကလည်း ဟင့်အင်း မဖြစ်နိုင်ပါဘူး လို့ ဘာလို့ မပြောရတာလဲ၊ ဒေါက်တာကျော်စွာ သူ့ မယား ကို ‌ဒေါပွ သွား သလို သူ့လီး ကြီးကလည်း ပိုမာတင်းလာရသည်။ သူ့ မယား စောက်ဖုတ်ထဲ တခြား ယောက်ျား တစ်ယောက် က လရည်တွေ ပန်းထည့် ကာ ထိုလရည်တွေ ကြောင့် သူ့ မယား ဗိုက်ကြီး သွားသည်ကို တွေးမိလိုက်တော့ ဒေါသနှင့် အတူ လီးကလည်း မတရားတောင် လာသည်။ သူ့ လက်ဖြင့် တင်းတင်း ဆုပ်ကာ ဖိထု လိုက်တော့ လီး ထိပ်မှ လရည်တွေ ပန်းထွက်ကျကာ တချီ ပြီးသွား ရလေတော့ သည်။

ဒေါက်တာကျော်စွာ တစ်ယောက် သူ့ အိပ်ယာပေါ် မှာပင် ပက်လက်လှန်လှဲလျက် ဖုံးကို သူ့ ခေါင်းဘေးနားက ခေါင်းအုံး ပေါ် တင်ထားလျက် ဂွင်းထုနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့ လီးထိပ်မှ လရည်တွေ ပန်းထွက် လာတော့ မထိန်းနိုင်တော့ ပဲ လရည်များ ဗိုက်ပေါ် အိပ်ယာခင်းပေါ် ကျ ကုန်တော့သည်။ ထိုအခါကျမှ ထထိုင်ပြီး သူအိပ်ယာပေါ် ကန်ချွတ်ထားသည့် လုံချည်ကို ကောက်ယူကာ လရည်ပေသွား သော နေရာတို့ ကို လိုက်သုတ် ရတော့ သည်။

“အားးးး မောင်…မညှာနဲ့ တော့ ရှီးးးးးးးးမြန်မြန်လေးးးးးး မ..ပြီးးးးးးးတော့ မယ်….အိုးးးးး”

တကယ်တော့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ ပြီးကာနီး ထိုသို့ ပြောလေ့ မရှိပါ၊ သို့သော်လည်း သူမ လင်ဖြစ်သူ ဖုံးထဲ မှ စိတ်ကူး ဖြင့် ပုံဖေါ်လို့ ရအောင် တမင် ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

“ရှီးးးးးးးးးးး မ..အိုးးးး ကောင်းလိုက်တာ မရယ် မစောက်ဖုတ်ကြီးးးး က ညှစ်ပေးနေတာ ကျွတ်စ်..”

အသံများ ခနတာ ငြိမ်သွား ကြပြီး နောက်။

“အို မောင် မပြီးသေးဘူးလားးးး မောင့်လီးကြီးက မာနေတုန်းးးး”

“ဟုတ်တယ်..မ..မောင်မပြီးသေးဘူး နည်းနည်းလိုသေးတယ်..မ ဖင်ထဲ မှာ ပြီးလိုက်မယ်လေနော်”

“မောင့် သဘော..အီးးးး ဖြည်းးးဖြည်းးးးနော်..မောင်..မောင့်လီးကြီး က အရမ်းတုပ်တာ..”

“အိုးးးးး ကောင်းးးလိုက်တာ မဖင်လေး က ကျပ်နေတာပဲ ရှီးးးးးး ”

ခနတာမျှ အကြာ တဖတ်ဖတ် ဖြင့် ဖင်သားနှင့် ပေါင်ခြံ ရိုက်သံ များ ပေါ် လာပြီး နောက်တော့။

“အီးးးး ကဲကွာ ..အိုးးးး ကောင်းးးးလိုက်တာ မ ရယ် အိုး မောင့် လရည်တွေ ထွက်ကုန်ပြီ ရှီးးးးးးးးးးး”

(၅-၂၀)

ထိုည က ည ၁၁နာရီ ကျော် မှ ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို တစ်ယောက် အိမ်ပြန်ရောက်လေသည်။ သူမ ဖင်ကို ဖိုးသိန်း လိုးကာ ဖင်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့် တာ ခံလိုက်ရသည်။ ပြီးတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ရေအတူ ချိုး ကာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်လိုက်ကြသည်။ သူမ က အိမ်ပြန်ဖို့ ပြင်သော်လည်း ဖိုးသိန်း က စောပါသေးသည်ဟု ဆိုကာ အိပ်ခန်းတွင်း နှစ်ဦးသား ကိုယ်လုံးတီး ဖြင့် ဖက်ကာ နားနေရင်း က နှစ်ဦး စလုံး အိပ်မောကျ သွား ရသည်။

‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဘာကြောင့် မှန်းမသိ ဇော်ချွေး တွေ ပြန်ပြီး ရင်တွေ ခုံနေသည်။ သူမ ကိုယ်သူမ ဘယ်ရောက်နေမှန်းပင်မသိ။ သစ်တောကြီးထဲ မှာလိုလို တိမ်တိုက်တွေ ထဲမှာ လိုလို ရောက်နေသည်။ နောက်တော့ ဘယ်က မှန်းမသိ ခွေးကြီး တစ်ကောင်ပေါ် လာခဲ့သည်။ ခွေးကြီး ကလည်း ဂျာမန်ရှပ်ဖ လိုမျိုး နှုတ်သီးချွန်ချွန်ဖြင့် သူမ ကို ရန်မူတော့ မလို သွားတွေ ဖြဲပြသည်။ သူမ ကြောက်လန့် ပြီး နောက်ကို ဆုတ်လိုက်တော့ နောက်ပြန်လဲကျသွားသည်။ သူမ ကျောပြင်မှာ က မြေကြီးအကြမ်းစား မဟုတ်သဖြင့် မနာကြင်။ သို့သော် ခွေးကြီး သူမ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားရောက်လာတော့ သူမ မှာ နောက်ဆုတ်ဖို့ နေရာမရှိတော့၊ ထိုအခါမှ သူမ မှာ ကိုယ်လုံးတီး ဖြင့် ဖြစ်နေတာကို သတိထားမိလိုက်သည်။ နောက်ဆုတ်လို့ မရတော့ သူမ ပေါင်နှစ်လုံး ကို ဘာကြောင့် မှန်းမသိ ကားပေးလိုက်မိသည်။ ခွေးကြီး က သူမ ပေါင်ကြားကို ခေါင်းထိုး ဝင်လို့ သူမ စောက်ဖုတ်ကို တရှုတ်ရှုတ်ဖြင့် နမ်းကြည့်သည်၊ နောက်တော့ သူ့ လျာနွေးစိုစို ကြီးဖြင့် လျက်လိုက်သည်။ သူမ စောက်စေ့ ကို လျာကြီးက ပွတ်လိုက်တော့ သူမ တကိုယ်လုံး ကြက်သီး ထသွား ခဲ့ သည်။ အော်ဟစ် အကူအညီ တောင်းဖို့ ကြိုးစား တော့ လည်း အသံက မထွက်။ ခွေးကြီး တပြတ်ပြတ် လျက်နေတာ ကြောင့် သူမ စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ စိမ့်ကျလာတာ သူမ မထိန်းနိုင်တော့။ ချွေးတွေ ပြန်လို့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို တစ်ယောက် အိပ်ယာမှ နိုးလာခဲ့ရသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ကို ဖိုးသိန်း တစ်ယောက် ကုံးလျက်နေတာ ကို တွေ့ လိုက်ရသည်။ သူမ စိတ်ထဲ အိပ်မက်လိုလို တကယ်လိုလို နှင့် နောက်တော့ မျက်လုံး ကျယ်လာပြီး သူမ ဖိုးသိန်း အခန်းမှာ အိပ်ပျော် သွား တာ ပြန်အမှတ်ရသွားခဲ့သည်။

“နိုးသွား ပလား မ၊ ဆောရီး ခုန က မီးပြတ်သွား လို့ အဲယားကွန်းလည်း ရပ်သွား တော့ ချွေးတွေ ပြန်ပြီး နိုးလာတာ အဟီး၊ မ ကို မောင့် ဘေးမှာ နိကပ် အိပ်ပျော် နေတာ တွေ့ ရတော့ မနေနိုင်တော့ ပဲ စောက်ဖုတ်ကို ကုံးလျက်ပေးနေမိတာ၊ အခု တော့ မီးပြန်လာလို့ အဲယားကွန်းလည်း ပွင့်နေပါပြီ၊ ခနနေ အေးလာတော့ မှာပါ”

“ဘယ်အချိန်တောင် ရှိနေပြီလဲ”

“ကိုးခွဲ မ ”

“ဟယ် မ အိမ်ပြန်မှ ရတော့ မယ်”

“စောပါသေးတယ် မရယ် ခနလေး ပါ၊ ဒီလို အခွင့်အရေးလေး ရတုန်းရခဲ မို့ ”

စောက်ရည်တွေ စိမ့်ကျနေသော စောက်ဖုတ်နှင့် ကော့ကော့ ပေးနေသည့် ဖင်လုံး ကြီးများကြောင့် ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ချက်ခြင်း ပြန်မှာ မဟုတ်သေးကြောင်း ဖိုးသိန်း သေခြာပေါက် သိသည်။

“မောင် ကလေ တော်တော် လုပ်နိုင်တာပဲ”

“အဟီး မ ကလည်း လိုးလို့ တအားကောင်းတာကိုး လို့”

ဖိုးသိန်း က ‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို့ ကိုယ်ပေါ် သို့ တွားတက်လာပြီး နှုတ်ခမ်းလေး တွေ ကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကလည်း ပြန်ပြီး စုပ်နမ်း တော့ ဖိုးသိန်း ပါးစပ် က သူမ စောက်ရည်နံ့  သင်းသင်းလေး ရနေသည်။ ဖိုးသိန်း လီးကြီး ကလည်း သူမ ပေါင်ကြား မှာ ဟိုဒီ ထိုးထောက်နေတော့ သူမ လက်ဖြင့် ပင် ဆုပ်ကိုင် ကာ စောက်ဖုတ်ဝ သို့ တေ့ ပေးလိုက်သည်။

ထို အချီ မှာ နှစ်ယောက်စလုံး အတွက် ခပ်မှန်မှန် ဖြင့် ဇိမ်ခံ ကာ လိုးကြတာမို့ အချိန်လည်း ကြာကာ နှစ်ဦးစလုံး လည်း ကာမ အရသာ ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံစား ကြရသည်။ နှစ်ဦးစလုံး လည်း ပြိုင်တူ ပြီးကြသည်။ ခနတာ နားပြီးမှ ‌‌ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ရေချိုးခန်းဝင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာ အဝတ်အစား များ ပြန်ဝတ်ကာ အိမ်ပြန်ဖို့ ပြင်လေသည်။

ဖိုးသိန်း က သူမ ကားရပ်ထားရာ နားအထိ လိုက်ပို့ ပြီး ကားထဲ မဝင်ခင် နှုတ်ဆက် အနမ်း ခပ်ကြာကြာလေး နမ်း လိုက်သေးသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ ကားထဲ ရောက်မှ သူမ ဖုံးကို ကြည့်လိုက်တော့ ဘက်ထရီ က လုံးဝ မရှိတော့ ချာဂျာကြိုး ကို တပ်ထားလိုက်ပြီး မှ အိမ်ကို မောင်းပြန်လာခဲ့ သည်။

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဒေါက်တာကျော်စွာ မှာ မအိပ်သေးပဲ စောင့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ဆောရီး ကိုကို ချစ်လေး ဖုံး အားကုန်သွားလို့ ”

“သိတယ် ကိုကို နားထောင်နေရင်း နဲ့ ချစ်လေး တို့ နောက်တော့ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သွား သလားဘာလားမသိဘူး ၊ အသံက သဲ့သဲ့ ပဲ ကြားတော့ တယ်။ နောက် ချစ်လေး တို့ များ ပြန်ထွက်လာမလားလို့ ကိုကိုလည်း ဖုံးကို မပိတ်ပဲ စောင့် နားထောင်နေတာ နောက်တော့ ဖုံးက ကျသွား တယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကိုကို လည်း ပြန်မခေါ် တော့ ပဲ ထားလိုက်တော့ တယ်။ ဘယ်လို လဲ အခြေအနေ၊ တော်တော် မှ ကောင်းခဲ့ရဲ့လား”

“ခိခိ.. မပြောဘူး သတ်ချင် သတ်လိုက်”

“ချစ်လေး နော် ဟွန်းး ဒီလောက် အလိုလိုက်ထားတာကို”

“အလကား စတာပါ ကိုကို ကလည်း ကိုကို့ ကို ချစ်လေး အရမ်း ချစ်တာ သိတယ် မဟုတ်ဘူးလား”

နောက်တော့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က အိပ်ယာပေါ် တွင် သူမ လင်ဖြစ်သူ ‌ဒေါက်တာကျော်စွာ ကို ဂွင်းထုပေးရင်း ဖြင့် သူမ နှင့် ဖိုးသိန်း တို့ လိုးကြ ပုံတွေကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်သာ အောင် ကို ပုံဖေါ် ကာ ပြောပြလေသည်။ သူမ လင်ဖြစ်သူ ပြီးကာနီး မှ လီးကို စုပ်ကာ လရည်တွေကို မျိုချ ပစ်လိုက်သည်။ နှစ်ဦးသား စိတ်ကျေနပ်ကာ လူလည်း နွမ်းနှယ်သွား ကြပြီး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဖက်လျက် အိပ်မောကျသွား ကြလေတော့ သည်။
…………………………
သောကြာနေ့ ည တွင် ဒေါက်တာကျော်စွာ တို့ လင်မယား နှင့် သားကလေး တို့ မိသားစု ဒေါက်တာကျော်စွာ့ အဖေ ဦးမျိုးမင်း အိမ်သို့ ညနေစား စားရန် ရောက်လာခဲ့ကြ လေသည်။

ဦးမျိုးမင်း နှင့် သူဇာခင် တို့ ကဘာမှ မသိသော်လည်း သူတို့ အိမ်မှာ တပ်ထားသည့် ကင်မရာ များကြောင့် သူတို့ အကြောင်းကို သိနေသည့် ဒေါက်တာကျော်စွာ တို့ လင်မယား ကတော့ စိတ်ထဲ တမျိုး ကြီး ဖြစ်နေကြရသည်။ ဒေါက်တာကျော်စွာ က သူ့ မမ သူဇာခင့် ကိုယ်လုံးတီး အလှကို မြင်ဖူးနေပြီး သူ့ မမ ၏ တဏှာကြီးပုံကိုလည်း ဗီဒီယိုတွေက လက်တွေ့ မြင်နေခဲ့ ရတာမို့ ယခု အခါ မျက်နာမြင်၊ လက်မောင်းအိုးကြီးတွေကို ကြည့်ရင်း က ပင် လီးတောင် နေခဲ့ရသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို အဖို့ လည်း သူတို့ ထမင်းစားပွဲနားမှာ ပြင်ဆင် ကူညီပေးနေသည့် ဦးသက်ဦး နှင့် ဒေါ်မြမြလေး တို့ လင်မယား ကို မသိမသာ အကဲခပ်ရင်း က ဦးသက်ဦး ၏ တုတ်ခိုင်ရှည်လျား သောလီးကြီး ကို ပြန်မြင်ယောင် ရင်း က စောက်ရည်လေး ပင် မသိမသာ စိုလာခဲ့ ရသည်။ ဦးမျိုးမင်း ကိုလည်း ယခင် က နှင့် မတူသော အမြင် ဖြင့် မြင်လာခဲ့ရသည်။ ယခင်က တော့ သူမ ယောက်ခထီးကြီးကို အဖေ အရင်း လို ပင် လေးစား ချစ်ခင် ခဲ့ သည်။ လိင်စိတ် ပင် ရှိမှာ မဟုတ်တော့ ဟု ထင်မိခဲ့သည်။ ယခုတော့ ကိုယ့် သမီး အရင်း ကိုတောင် ကိုယ်ပြန်လိုးနေသည့် တဏှာရမက် ကြွဆဲ အမျိုးသားကြီး တစ်ဦး အနေဖြင့် အမြင်ပြောင်း လာခဲ့သဖြင့် မိန်းမ တို့ သဘာဝ သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် မသိမသာ နိုးဆွ ချင်လာမိသည်။

သူတို့ မိသားစု စားသောက်ပြီးကြတော့ မသူဇာခင် မှာ သူမ တူလေး ဖြင့် ဆော့ နေပြီး ဒေါက်တာကျော်စွာ က ဘေးနားမှာ ထိုင်လျက် စကားပြောဆိုနေကြသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က လည်း သူမ ယောက်ခထီး ကြီး ကို ကျန်းမာရေး၊ အလာဘ သလာဘ တို့ ပြောကြားရင်း အနီးကပ် ညု နေလေသည်။

“ဖေဖေ့ ကြည့်ရတာ ကျန်းမာရေး က တော်တော် ကောင်းပုံပဲ၊ တစ်ခြား ဖေဖေ့ အရွယ် ယောက်ျား ကြီးတွေ ဆို ဗိုက်ကြီးပူ ပြီး လှေခါး မတက်နိုင်တာ တွေ လမ်းလျောက်ရင် ကုံးကုံး ကုံးကုံး ဖြစ်နေတာတွေ ဖြစ်နေကြပြီ”

“ဖေဖေ က လေ့ကျင့်ခန်းတော့ မှန်မှန်လုပ်တယ် သမီး၊ ပင်စင်စား ပြီးကတည်း က အလုပ်မသွား ရတာမို့ အညှောင်း အညာ မမိအောင် လေ့တိုင်း တော့ မှန်မှန် လေ့ကျင့် ခန်း လုပ်ဖြစ် နေတာ”

“ကောင်းတာပေါ့ ညဘက်ရော ဆီးခနခန ထသွား ရလား”

“အင်း အဲ ဒါတော့ သမီးရယ်၊ ယောက်ျား တွေ အိုလာရင် ထုံးစံ ပဲ မဟုတ်လား”

“အဲလို တော့ မဟုတ်ဘူး ဖေဖေ လူတိုင်းတော့ မဟုတ်ဘူး ၊ ပရောစတိတ် ပရော်ပလန် ဖြစ်မှ ဖြစ်တတ်တာပါ”

သူ့ မယား နှင့် သူ့ အဖေ တို့ ပြောဆိုနေကြသည့် စကားများကို မနီးမဝေး မှ နားစွင့်နေသော ဒေါက်တာကျော်စွာ က ကြား လိုက်သဖြင့်။

“ဖေဖေ အဲဒါဆို အခု ကြုံတုန်း သန္တာ့ ကို စမ်းသပ် ခိုင်းလိုက်၊ သန္တာက အဲဒါ စပါယ်လစ်စ် လေ ၊ သွားသွား ချစ်လေး ဖေဖေ့ ကို စမ်းကြည့်လိုက်ပါ နောက် လိုအပ်ရင် သွေး တွေ ပါတွေ ပါ တစ်ခါတည်း စစ်ခိုင်းလို့ ရအောင်”

“ဟာ သားက လည် သမီးလေး ကို အားနာစရာကြီး၊ ဖေဖေ တခြား စပါယ်ရှယ်လစ်စ် နဲ့ သွား တွေ့ ပါ့မယ်”

“ဖေဖေ အားမနာနဲ့ သမီး က တစ်နေ့ တစ်နေ့ ဆေးရုံ မှာ လူပေါင်း များစွာကို ကြည့်နေရတာ၊ လာ ဖေဖေ့ အခန်းထဲ သွား မယ်”

“သွား ဖေဖေ အခန်းထဲ သန္တာနဲ့ သွား လိုက်၊ သားနဲ့ မမ ဖေဖေ့ မြေးလေး နဲ့ ဆော့ နေလိုက်မယ်၊ ချစ်လေး လိုရင် ကိုကို့ ကိုခေါ်လိုက်”

“ဟုတ် ကိုကို ”

ဒေါက်တာကျော်စွာ နှင့် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို တို့ နှစ်ယောက် တစ်ယောက် နှင့် တစ်ယောက် မျက်လုံးချင်း ဆုံသွား ကြသည်။ သူတို့ နှစ်ဦးသာ နားလည်နိုင်သော မျက်နှာ ရိပ်ကဲ က တော့ ၊ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ကိုကိုဘယ်လိုလဲ ဟု မေးသည့် အကြည့်၊ ‌ဒေါက်တာကျော်စွာ ရဲ့ မျက်နှာရိပ်က တော့ လုပ်သာ လုပ် ကိုကို မမကို အပြင်မှာ ကြည့်ထိန်းထားလိုက်မယ် ဆိုသည့် အကြည့်။

“ဖေဖေ အခန်းထဲ ဝင်နှင့် သမီး ကားထဲ က ဆေးအိပ်ကလေး သွား ယူလိုက်အုံးမယ်”

ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ ကားရှိရာသို့ သွားကာ ဆေးအိပ်ကလေး တစ်ခု ကို သွားယူလာခဲ့လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူမ ယောက်ခထီးကြီး ရှိရာ အိပ်ခန်းဆီ သို့ ဝင်လိုက်သွား လေတော့သည်။