Cbမှ ရင်ဖွင့်သံ အပိုင်းအစလေးများ (အပိုင်း ၁)

 { ၄ }
🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔( စ/ဆုံး )
🌲🌲🌲

” အိမ်မက်ထဲမှာ တိတ်တိတ်လေး လွမ်းနေမယ် ”
💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔

” အားးး … ကောင်းလိုက်တာ … အင့်  အင့် …… ချစ်တယ် …… မမဝတီ ရယ် ”

” ရှီးးး းးးး …… ဖယ်တော့ … ဇော်သူ … နင် သိပ်အတင်းရဲတာပဲ … မောင် သိသွားရင် … ငါတို့အိမ်ထောင်ရေး ပျက်စီးမှာဟ ”

” ပြီးတော့မှပါ … ရှီးးးး းးးး …… ဘွတ်ဘွတ် …… အားဟား …… အင့်  …… ကိုရဲခိုင် အပေါ်မှာ သောက်နေတာပါ … မပူနဲ့ မမဝတီ … အင့် အင့် ”

နွယ်ဝတီ တစ်ယောက် ၄ထပ်တိုက် အစိမ်းကြီး၏ အောက်ဆုံးထပ် ကားဂိုဒေါင်ထဲ နံရံ ကပ်ကာ  မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်အနေထားဖြင့် ဇော်သူ၏အလိုး ခံနေရသည်။ဇော်သူမှာ နွယ်ဝတီ၏ လက်နှစ်ဖက်အား ချုပ်ပြီးနံရံကပ်ကာ စကပ်ထမိန်အား ပေါင်ရင်းထိလှန်ရင်း ပေါင်ကြားတည့်တည့်မှ စောက်ဖုတ်အား ပစ်ပစ်လိုးနေတော့၏။နွယ်ဝတီမှာ အသက်၃၂နှစ်ခန့်ရှိပြီး ရဲခိုင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျကာ အိမ်ထောင်သက် ၄နှစ်အတွင်း အပြင်သိပ်မထွက်ပေ အိမ်ထဲနေတာများသည်။တခါတလေ လင်ဖြစ်သူရဲခိုင်မှ ပါတီပွဲ ဒင်နာပွဲများ ခေါ်ကာ မိန်းမဖြစ်သူအား ထုတ်ကြွားသည့်အခါများတွင် နွယ်ဝတီတစ်ယောက် အပြင်ပါလာခဲ့၏။

အရပ်မနိမ့်မမြင့် မျက်နှာသွယ်သွယ် ထူကဲသောမျက်ခုံး နှာတံပေါ်ပေါ် နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနှင့် နွယ်ဝတီ၏ တစ်ယောက် ရယ်လိုက်တိုင်း လူတိုင်း ငေးမောသွားရသည်။အထူးသဖြင့် ပုခုံးကျယ်ကျယ်နှင့် စူထွက်နေသော နိူ့အုံနှစ်ဖက် … သေးကျဉ်သော ခါးလေးအောက် ကော့ထွက်ဝိုင်းစက်နေသော ဖင်ကြီးမှာ မြင်သည့်ယောကျင်္ားတိုင်း လည်ပြန်ငေးကြည့်တတ်၏။နွယ်ဝတီမှာ ယောကျင်္ားတိုင်း မရောတတ်ပေမယ့် သူမအိမ်ဝင်ထွက်နေသော ဇော်သူ့အား မောင်ငယ်တစ်ယောက်လို ခင်မင်ခဲ့သည်။ဇော်သူ့ရည်းစားရှိသည်ဟု ခင်ပွန်းသည်ထံမှ ကြားသိထားသော်လည်း ခုထိ မမြင်ဖူးသေးပေ။

ဇော်သူမှာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ရဲခိုင်၏ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ဦးမင်းသူ၏တစ်ဦးတည်းသောသားဖြစ်သည်။အသက် ၂၃ခန့် ကျောင်းပြီး၍ လုပ်ငန်းခွင်ထဲ လေ့လာနေသူဖြစ်၏။ရဲခိုင် ကိုလည်း အကိုတစ်ယောက်လို သဘောထားကာ ခင်မင်နေသူဖြစ်သည်။အိမ်တွင်းအောင်းနေတတ်သော နွယ်ဝတီမှာ ယောကျင်္ားဆိုလို့ လင်ဖြစ်သူရဲခိုင်နှင့် ဇော်သူတို့ နှစ်ဦးကိုသာ အနီးကပ်နေထိုင်ခဲ့၏။ခုလည်း ဇော်သူ၏ အတင်းကြိုးစားမှု့ကြောင့် မဖြစ်သင့်တာ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။လင်ဖြစ်သူရဲခိုင်၏ ဆက်ဆံမှု့နှင့် မတူသော ဇော်သူ၏ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးချက်များအား မသိမသာ နှစ်ချိုက်သွားမိတော့၏။ဇော်သူ အိမ်ပေါ်ပြန်တက်သွားချိန် နွယ်ဝတီလည်း သူမတို့ကားလေးပေါ် တက်ကာ မှေးနေတော့၏။

” ကျွီ … ဟော … မောင့် မိန်းမ … ပင်ပန်းပြီ ထင်တယ် ”

” ရပါတယ် … မောင်ရယ် ”

” ကိုမင်းသူက … သူ့မိတ်ဆွေတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးနေလို့ကွ … ဆောက်လုပ်ရေး ဘက်က ဆိုတော့ အသိမိတ်ဆွေ တိုးတာ ကောင်းပါတယ် ”

ရဲခိုင်မှာ မိန်းမဖြစ်သူ နွယ်ဝတီအား ရှင်းပြရင်း ခြံကြီးထဲမှ ကားလေးအား မောင်းထွက်လိုက်သည်။ခြံပြင်ရောက်မှ ကျောက်လမ်းပေါ်မေးတင်ကာ အိမ်ပြန်ရန် ဦးတည်လိုက်တော့၏။ရဲခိုင်က အသက် ၃၅နှစ်ထဲ ရောက်ကာ နွယ်ဝတီထက် ၃နှစ်ကြီးသည်။ဆောက်လုပ်ရေးကုမ္ပဏီ တခုထောင်ကာ အလုပ်ကို တစိုက်မတ်မတ် ကြိုးစားခဲ့သဖြင့် အချိန်တိုအတွင်း အောင်မြင်လာခဲ့၏။ရဲခိုင်အား မြေတောင်မြှောက်ပေးသော သူတွေထဲတွင် ဇော်သူ၏ ဖခင် ဦးမျိုးသူက ထိပ်ဆုံးက ပါဝင်သည်။ရဲခိုင် အောင်မြင်လာချိန်တွင် ဦးမျိုးသူက သားဖြစ်သူ ဇော်သူအား ရဲခိုင်ထံ ပြန်လည်လေ့လာ သင်ကြားခိုင်းသည်။

ဇော်သူကလည်း မခေပေ လုပ်ငန်းခွင်ရောက်တာ မကြာသေးပေမယ့် ရဲခိုင်နှင့် ပရောဂျက်အသစ်တခု ရေးဆွဲကာ မြို့သစ်တခုတွင် မြေကွက် လေလံဆွဲကာ အဆောက်အဦးများ ဆောက်ရန်ကြိုးစားနေ၏။ရဲခိုင်မှာ ဇနီးဖြစ်သူ နွယ်ဝတီအား ဇော်သူ့အကြောင်းပြောပြနေစဉ် နွယ်ဝတီတစ်ယောက် ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးစက်လာတော့သည်။ရဲခိုင်အိမ်ပေါ် မိတ်ဆွေများနှင့် စားသောက်နေချိန် နွယ်ဝတီတစ်ယောက်  အိမ်အောက်ထပ် ကားဂိုဒေါင်ထဲ ဇော်သူ၏မီးပွင့်မတတ် လိုးချက်များ ခံလိုက်ရသည်။ခုလည်း လင်ဖြစ်သူ ရဲခိုင်မှာ ဇော်သူ့အကြောင်းပြောရာ ပူပူနွေးနွေး အလိုးခံထားရသော အဖုတ်လေးထဲမှ တဆစ်ဆစ်နှင့် ခံစားလာရ၏။

အိမ်ရောက်သည်နှင့် ရဲခိုင်မှာ စားသောက်လာသည့်အရှိန်ဖြင့် အဝတ်စားပင်မလဲနိုင် အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။နွယ်ဝတီမှာ ဇော်သူနှင့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များကို ပြန်လည်တွေးရင်း အိပ်မပျော်နိုင်သေးပေ။

//////////////////////////

လင်တော်မောင်နှင့်ပက်သက်ပြီး အိမ်အဝင်ထွက်များလာသော ဇော်သူမှာ စသိကတည်းက သူမခန္ဓာကိုယ်အား ခိုးခိုးကြည့်တတ်၏။ရင်းနှီးလာသည့်နောက်ပိုင်းတွင် လင်ဖြစ်သူရဲခိုင်ရှေ့၌သာ ရိုးရိုးသားသားဆက်ဆံပေမယ့် ရဲခိုင်မရှိလျင် သူမကိုယ်လုံးအား ဟိုပုတ်ဒီပုတ်ဖြင့် ပြောဆိုဆက်ဆံတတ်သည်။နွယ်ဝတီမှာ အနေအေးသူမို့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ပါသည့်ပါသာ နေလာခဲ့၏။

လင်ဖြစ်သူရဲခိုင်အား ဇော်သူ့အကြောင်း ရိပ်ဖန်းသံဖမ်း ပြောပြရာ ရဲခိုင်မှာ သဝန်မတိုသည့်အပြင် ဇနီးချောလေး၏ အလှတရားအတွက် ဂုဏ်ယူနေသည်။ရဲခိုင်မှာ အမှန်တကယ်လည်း လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဘက် မိတ်ဆွေများကြား သူ့ဇနီးချောလေး၏ ခန္ဓာကိုယ်အလှအား ဝေဖန်လျင် ဂုဏ်ယူကာ ဘဝင်ခိုက်နေသော သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။လွန်ခဲ့သော ၆လခန့်တွင် မမျော်လင့်သော အဖြစ်ပျက်လေးများ စတင်ရာမှာ နွယ်ဝတီ၏ ကာမမီးတောက်လေး တောက်လောင် လာခဲ့ရ၏။အိ်မ်အပေါ်ထပ် လင်တော်မောင် အလုပ်ခန်းအား ရှင်းလင်းရာမှ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

နွယ်ဝတီနှင့်ဇော်သူမှာ ရဲခိုင်၏ အလုပ်ခန်းအားရှင်းရာ နှစ်ယောက်သား ချွေးများ ဖုန်မှုံ့များကပ်ကာ ညစ်ပတ်နေ၏။ဇော်သူမှာ စွပ်ကျယ်နှင့်ပုဆိုးတိုတို ဝတ်ကာ အခန်းရှင်းရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ကာ ခဏအမောဖြေနေရင်း ခုံပုလေးပေါ်တက်ကာ ကြက်မွှေးတစ်ချောင်းဖြင့် မှန်ဗီဒိုအား သုတ်နေသော နွယ်ဝတီ၏ ဖင်ကြီးအား စိုက်ကြည့်နေသည်။နွယ်ဝတီမှာလည်း ဖုန်သုတ်ရင်း သူမနောက်ပိုင်းအား ဇော်သူကြည့်နေသည်ကို မျက်လုံးဒေါင့်မှ မြင်နေရာ စိတ်မလုံပြီး ခုံပုလေးပေါ်မှ ဆင်းကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဆင်းထိုင်ရင်း ဗီဒိုအား ကျော်မှီထားလိုက်၏။
သူမထိုင်လိုက်သည်နှင့် ဇော်သူမှာ ထလာပြီးသူမရှေ့တည့်တည့် လာထိုင်နေသည်။

” ခိခိ ”

” အမ် … ဘာရီတာလဲ ဇော်သူ ”

” မမဝတီရဲ့ … မျက်နှာမှာ ဖုန့်တွေနဲ့ဗျ … ခိခိ ”

” အံမယ် … မင်းမျက်နှာလည်း ကြောင်ချေးအိုးပဲ ”

ဇော်သူ့ရယ်သံကြောင့် နွယ်ဝတီမှာ ဇော်သူမျက်နှာအား ကြည့်ရင်း ပြန်လည်ပြောဆိုလိုက်သည်။ဇော်သူ့မျက်နာအားကြည့်ရင်း အမှတ်မထင် ဇော်သူပေါင်ကြားထဲ အကြည့်ရောက်ကာ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာ၏။ပုဆိုးတိုတိုဝတ်ကာ ညာဘက်ခြေထောက်ကွေးပြီး ဘယ်ဘက်ခြေထောက်ဒူးထောင်ရင်း လက်နှစ်ဖက်နောက်ပစ်ထောက်ထားသည်မို့ ဇော်သူ့ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား မြင်နေရသည်။ပထမဆုံး အကြိမ် သူစိမ်းယောကျင်္ားတစ်ယောက်၏ လီးအား မြင်ဖူးသဖြင့် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်ကာ အကြည့်ကလည်း မခွာနိုင်တော့ပေ။

လင်ဖြစ်သူလီးထက် ထွားကြိုင်တုတ်ခိုင်သော ဇော်သူလီးကြီးမှာ နွယ်ဝတီအား ဖမ်းစားထား၏။လီးကြီးမှာ အညိုရောင်သန်းကာ လမွှေးအုံပါးပါးလေးအောက်မှ ကြမ်းပြင်ပေါ် မပျောမမာ အနေထားဖြင့် ငိုက်ဆင်းနေသည်။ခါတိုင်း ဇော်သူပုဆိုးအတွင်းမှ ခပ်ရေးရေး အမြှောင်းလိုက်ကြီး ထနေသည်ကို မြင်မိသော်လည်း ဒီလောက်ကြီးလိမ့်မည်ဟု ထင်မထားခဲ့ပေ။လင်တော်မောင်ရဲခိုင်ပြသော ဖုန်းထဲမှ နီဂရိုးလူမဲကြီးများ၏ လီးကြီးများအား ပြေးမြင်မိပြန်၏။ဇော်သူလီးအားကြည့်ရင်း စောက်ပတ်လေးထဲမှ အရည်ကြည်များ စို့နေတော့သည်။

” မမဝတီ … ခုထိ ကလေး မယူသေးဘူးလား ”

” ဟမ် … ဘာမေးလိုက်တာလဲ ”

လီးကြီးအား ဈာန်ဝင်နေချိန် ဇော်သူဆီမှ အသံထွက်လာသဖြင့် ကမန်းကတန်း လီးဆီမှ အကြည့်လွဲကာ ပြန်မေးလိုက်ရ၏။

” ကလေး … မမွေးသေးဘူးလား မေးနေတာ … ဘာတွေးနေတာလဲဗျ ”

” ကလေး ယူချင်တာပေါ့ကွာ … မင်းဆရာက မယူချင်သေးတာ … မမကို … လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေဦးတဲ့ ”

” အော် … ကျနော်က … ဆရာက မရတာ ထင်နေတာ ”

” ကြံကြံဖန်ဖန်ကွာ … မင်းက ဘာလို့ အဲလို ထင်ရတာတုန်း ”

” ဟိုးတရက်က … ဆရာနဲ့ ဘီယာသောက်ရင်း … ဆရာက ဆေးလိပ် လျော့ရမယ်တဲ့ … ပန်းက သိပ်မမာဘူးပြောလို့ ”

” အာ … ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ … ဇော်သူ ”

ဇော်သူ့စကားကြောင့် နွယ်ဝတီမျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းကာ ခေါင်းလေးငုံထားလိုက်သည်။တကယ်လည်း ၁နှစ်ကျော်လောက်က စပြီး လင်ဖြစ်သူရဲခိုင်မှာ အချက်၂ဝလောက် လိုးပြီးသည်နှင့် လီးက ပျော့ကျသွား၏။လီးကလည်း ပုံမှန်ဆိုဒ်သာသာမို့ ပျော့သွားသည်နှင့် ဒစ်ခေါင်းလေးသာ အထုတ်အသွင်း လုပ်ရတော့သည်။အားမရသဖြင့် စောက်ခေါင်းအတွင်းသားနှင့် ညှစ်မိလျင် ဒစ်ခေါင်းလေးမှာ အပြင်ပြုတ်ထွက် သွားရ၏။ဇော်သူက စကားပြောရင်း ပုဆိုးအောက်နားစအား ပေါင်ရင်းထိ ဆွဲတင်လိုက်သည်။

” အာကွာ … ဘာလုပ်တာလဲ ”

” ရှက်မနေပါနဲ့ … မမဝတီရယ် … ဒါတွေက အဆန်းမဟုတ်ပါဘူး … ရော့ ကြည့်လေ ”

” အိုရ် … မပြပါနဲ့ … ဟို  ဟို … ပြန်ဖုံးထားကွာ ”

” မမဝတီ … ခိုးကြည့်နေရတာ … ပင်ပန်းပါတယ် … အခန်းထဲလည်း ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး ”

” ဟင့်အင်းကွာ … ဖုံးထားလိုက် ”

နွယ်ဝတီမှာ ပုဆိုးလှန်ပြနေသော ဇော်သူအား မျက်နှာလွဲကာ ပြန်ပြောနေပြန်သည်။ထိုစဉ် ဇော်သူတစ်ယောက် ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် နွယ်ဝတီနားတိုးကပ်ကာ နွယ်ဝတီညာဘက်လက်အား ဆွဲယူကာ သူ့လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်၏။

” ဟင့်အင် ”

နွယ်ဝတီမှာ လက်ဖဝါးထဲ နွေးကနဲ့ခံစားမှု့နှင့်အတူ ခန္ဓာကိုယ်ထဲ တဖိန်းဖိန်း လေး ဖြစ်လာရသည်။သို့သော် အသိစိတ်မှ သူစိမ်းယောကျင်္ား၏ လီးမှန်း အသိပေးသည်နှင့် လီးအားတချက်ခိုးကြည့်ကာ သူမလက်လေးအား ပြန်ရုတ်လိုက်၏။သို့သော် ဇော်သူကလည်း ပြန်ယူကာ လီးပေါ်တင်ပေးရာ သူမကခွာလိုက် ဇော်သူကပြန်တင်လိုက်နှင့် ၅ကြိမ်မြှောက်တွင် ဇော်သူဆန္ဒအား လိုက်လျောကာ လီးကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တော့သည်။ထိုအခါ လွဲထားသော သူမမျက်နှာလေးအား ဇော်သူက ဆွဲလှည့်ရင်း နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ပစ်၏။ဇော်သူလျှာဖျားလေးအား ပြန်လည်ဖမ်းစုပ်ရင်း သူမလက်လေးမှာ အလိုလျောက် လီးအားပွတ်သပ်ပေးနေမိပြန်သည်။

လက်ထဲ အားရပါးရ ရှိလှသည်မို့ လီးအရည်ပြားအား စုလိုက်ဖြဲလိုက်နှင့် ဂွင်းထုပေးသလို ဖြစ်နေ၏။ဇော်သူ့လက်တဖက်ကလည်း သူမနို့အုံများအား ညှစ်ခြေရင်း အောက်ဖက်ရွေ့ကာ ထမိန်အပြင်ဘက်မှာ အဖုတ်လေးအားအုပ်ကိုင်ရင်း ဖိပွတ်ရာ ကာမစိတ်များ ထကြွလာတော့သည်။တခဏအတွင်း သိတ်ခါနှင့် စောင့်စည်းရမည့် စည်းများ မေ့လျောကာ ရမ္မက်စိတ်အား ဖွင့်လိုက်မိသည်။ကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲချရာတွင် အပေါ်အကျင်္ ီနှင့် ဘော်လီအား ဘယ်အချိန်မှ ချွတ်လိုက်မှန်း မသိလိုက်ရပေ။ထမိန်ဆွဲချွတ်ရာ ဖင်ကြီးကြွပေးရင်း ထပ်ရောက်လာမည့် ကာမ စည်းစိမ်များအား မျှော်လင့်မိပြန်၏။ပက်လက်အနေထားဖြစ်နေသော သူမကိုယ်လုံးအား ဇော်သူမှ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်ခွကာ ပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးအား အကွင်းလိုက်ရဲနေအောင် စုပ်တော့သည်။

နွယ်ဝတီမှာလည်း ပက်လက်အနေထားဖြင့် ညာဘက်သို့ခေါင်းလှည့်ကြည့်ရာ ဇော်သူ့ပေါင်ကြားမှ ရလက်မကျော်ကျော်ရှိသော လီးကြီးမှာ ဒစ်ကြီးပြဲလန်ကာ လီးထိပ်အပေါက်မှ အရည်ကြည်လေး ဥနေပြီး ဆက်ကနဲ့ဆက်ကနဲ့ တုန်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။အလိုလျောက် ဇော်သူ့ပေါင်ကြားဘက် မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်ကာ သူမပေါင်သားလေးအား စုပ်နေသော ဇော်သူ့ခေါင်းအား ခွပစ်လိုက်သည်။သူမမျက်နှာတည့်တည့်မှ လီးထိပ်အား လျှာဖျားလေးဖြင့်တို့ကြည့်ရာ လီးထိပ်အရည်ကြည်လေးအား ထိမိပြီး ညှီစို့စို့ ငံကျိကျိ အရသာလေး စတင်ခံစားမိ၏။

တချိန်တည်းလိုလိုပင် စောက်ပတ်လေးထဲ လျှာနွေးနွေးလေးက ထိကပ်လာသဖြင့် ခါးလေးဆက်ကနဲ့ တုန်သွားရသည်။စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ကြောင့် တုန်ရင်နေသော လက်ကလေးက ဇော်သူလီးအရင်းအား ဆုပ်ကိုင်ရင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးကာ  လီးထိပ်အား ဖမ်းငုံပစ်တော့သည်။ဇော်သူ့လီးကြီး အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ သူမပါးစပ်ထဲ တင်းမာလာချိန် ဇော်သူကလည်း နွယ်ဝတီ စောက်ပတ်လေးအား ယက်လိုက်စုပ်လိုက်နှင့် လက်ချောင်းများက ထိုးစွကလိရင်း ဖင်ဝလေးပါ လျှာအပြားလိုက် ယက်ပေးနေ၏။နွယ်ဝတီတစ်ယောက် လီးစုပ်ရင်း သူမစောက်ပတ်လေးမှာ ဖေါင်းကြွလာပြီး စောက်ရည်များအိုင်ကျလာရာ ကြမ်းပြင်ပေါ် အကွက်လိုက်ကြီး ဖြစ်နေတော့သည်။

” အားးးး …… ရှီးးးး … ဇော်သူရယ် …… အမလေးးး ”

လီးအားပါးစပ်မှ ထုတ်ကာ ဂွင်းထုပေးရင်း အသံထွက် ညည်းလိုက်ရ၏။ဇော်သူကလည်း နွယ်ဝတီ၏ ရမ္မက်သံလေးများကြောင့် စောက်ပတ်ယက်နေသည်ကို ရပ်ကာ ကုန်းထရင်း နွယ်ဝတီအား ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်ကြားထဲ နေရာယူနေသည်။ထို့နောက် ပေါင်နှစ်ခြမ်းဖြဲကာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးထိပ်ဖြင့် တေ့ပြီး ပက်လက်ဖြစ်နေသော နွယ်ဝတီကိုယ်လုံးပေါ် မှောက်ချပစ်၏။ခန္ဓာကိုယ်မှောက်ချသည်နှင့် ဇော်သူလီးကြီးမှာ စောက်ပတ်လေးထဲ တိုးဝင်လာရာ နွယ်ဝတီတစ်ယောက် ခေါင်းလေးမော့ကာ မျက်ရည်များလည်လာခဲ့သည်။လင်ဖြစ်သူရဲခိုင်လီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော ဇော်သူလီးကြီး ဝင်လာရာ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေး ပူကနဲ့ခံစားရပြီး စောက်ခေါင်းထဲ သပ်လျိူထားသလို ဖြစ်နေရှာ၏။

” အားးးးးး …… အမေ့ …… ဖြည်းဖြည်းလိုးနော် …… အဟင့် … ကြပ်လိုက်တာ … နာလည်းနာတယ် ”

” အင်းပါ …… မမဝတီရယ် … အစမို့လို့ပါ … ရှီးးး  းးးး ”

ဇော်သူမှာလည်း လီးဝင်ကတည်းက စီးစီးပိုင်ပိုင်လေးမို့ စောက်ပတ်လေးမှာ မကျယ်သေးကြောင်း ခံစားသိရှိလိုက်သည်။ထို့နောက် လီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်းထုတ် ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းကာ နွယ်ဝတီ ခံနိုင်ရုံလေး လိုးပေးလိုက်သည်။စတွေ့ကတည်းက လိုးချင်နေသော စောက်ပတ်လေးအား လိုးခွင့်ရပြီမို့ စိတ်ထဲ အားရကျေနပ်နေမိ၏။ပထမတချီတွင် နွယ်ဝတီစိတ်ကြိုက်ထိန်းလိုးကာ အထွဋ်ထိပ် ပို့ပေးလိုက်သည်။နွယ်ဝတီ၏ ပြီးသွားပုံလေးမှာ နဖူးကြောလေးကြုံ့ကာ အောက်နူတ်ခမ်းလေးအားကိုက်ရင်း သူ၏ကျောကုန်းအား ကုတ်ခြစ်ပြီးသွားသဖြင့် အမှန်တယ် ကာမအရသာအား ခံစားရင်း ပြီးမြှောက်သွားသည်ကို ရိပ်မိနေ၏။

” အ   ……  အားးးး ……… ထွက်  ပြီ …… ရှီးးးး  အမလေးးးး ……… ကောင်းလိုက်တာ … ဇော်သူရယ် ”

နွယ်ဝတီတစ်ယောက် ပက်လက်အနေထားဖြင့် ဇော်သူ့လီးကြီးအား အောက်ကနေပင့်ကပ်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ရင်း ခဏအကြာမှ ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။ဇော်သူမှာ လီးအားမချွတ်ပဲ စိမ်ထားရင်း နွယ်ဝတီ၏ လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးအ လျှာအပြားလိုက်ပင့်ယက်ကာ ဆွဲစုပ်ပေးနေပြန်၏။မိနစ်၂ဝခန့်နားပြီး နွယ်ဝတီနားရွတ်ဖျားလေးအား စုပ်ရင်း ဇော်သူက ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်သည်။ပြောပြီးသည်နှင့် နွယ်ဝတီစောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးအားဆွဲထုတ်ကာ ဒူးထောက်ထိုင်ချပစ်၏။ဇော်သူ့လီးကြီး ကျွတ်ထွက်သည်နှင့် နွယ်ဝတီမှာ ချက်ချင်း လေးဖက်ထောက်ကုန်ပေးနေ၏။

ဇော်သူကလည်း ရှေ့ကိုယ်လုံးလေး ကြမ်းပြင်ကပ်ကာ ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ကော့ပေးထားသော နွယ်ဝတီနောက်မှ နေရာယူကာ ပူပူနွေးနွေးလိုးထားသဖြင့် အနည်းငယ်ယောင်နေသော စောက်ပတ်လေးအား ဒုတိယအကြိမ်ဖြဲယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။အဖုတ်လေးအားယက်ပေးရင်း ဖင်ဝအား လျှာထိပ်လေးစုချွန်ထိုးသွင်းရာ နွယ်ဝတီ၏ ကျသွားသော ကာမမီးစလေးက ပြန်လည်တောက်လောင်လာ၏။သို့သော် သူမစိတ်ထဲ တစုံတခုတွေးမိကာ ကြက်သိမ်းမွှေးလေးများ ဖျင်းကနဲ့ ထလာရသည်။

” ဇော်သူ ”

” ပြောလေ … မမဝတီ ”

” ဟို  ဟို …… ဖင် တော့ … မလိုးရဘူးနော် ”

” အင်းပါ … မမဝတီ …… စိတ်မပါရင် … မလုပ်ပါဘူး ”

” မင်းဟာက … မောင့်လီးထက် ကြီးပြီးရှည်တယ်ကွာ … နောက်ကျမှ …… ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေါ့ … ခုတောင် မမစောက်ဖုတ်လေး …… ကျိန်းနေလို့ ”

” ဟုတ် … စောက်ပတ်ပဲ … အားရအောင် လိုးမှာပါ မမ …… စိတ်မပူနဲ့ ”

စကားဆုံးသည်နှင့် ဇော်သူတစ်ယောက် နွယ်ဝတီ၏ ဖင်ကြီးအား ပွတ်ကာ ဒူးထောက် ခါးဆန့်ရင်း နောက်မှ ပစ်လိုးတော့သည်။တချီပြီးထားပြီမို့ နွယ်ဝတီမှာ ဇော်သူ၏ လိုးချက်များအား ခံနိုင်လာ၏။တချက်တချက် ဇော်သူလီးထိပ်မှ သားအိမ်ဝလာဆောင့်လျင် စောက်ပတ်အုံလေး ကျင်သွားသည်မှ အပ လီးအရသာ အပြည့်ခံစားနေရ၏။ဇော်သူကလည်း ခံနိုင်လာသော နွယ်ဝတီ၏ အမူယာအားကြည့်ကာ ခါးလေးအား စုံကိုင်ပြီး မနားတမ်း ပစ်ပစ်လိုးပစ်တော့သည်။

” ဗျစ် …… အမေ့ …… ဘွတ်ဘွတ် …… အ  …… ဖွပ်   ဗျစ် …… အ  အားးး …… ကောင်းတယ်ကွာ …… မမ ဒါမျိုး တခါမှ မခံစားဖူးဘူး …… အမလေးး …… အ   အ …… လိုးလိုး …… မညှာနဲ့ …… ဘွတ် ဗျစ် …… မင်းစိတ်ကြိုက် အားကုန်လိုးစမ်း … အင်းဟင်း ”

နွယ်ဝတီတစ်ယောက် လင်ဖြစ်သူဆီက မရဖူးသော လီးအရသာအား ရရှိနေကာ ဇော်သူ၏ ထိထိမိမိ လိုးချက်များအား ကျေနပ်အားရစွာ ခံယူရင်း ညည်းတွားနေ၏။ဇော်သူကလည်း စိတ်ကြိုက်လိုးခွင့်ရသည်နှင့် မီးပွင့်မတတ် အားမနာတမ်းပစ်လိုးတော့သည်။ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း တုန်ခါနေသော နွယ်ဝတီ၏ ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာလည်း ဇော်သူအား ထပ်ခါထပ်ခါ ပစ်လိုးရန် ဖိအားပေးနေသလို ဖြစ်နေ၏။ဇော်သူ၏ ဆောင့်ချက်များ ပြင်းထန်လာကာ တဇွိဇွိ တဘွတ်ဘွတ်ဖြင့် လီးထိပ်က သားအိမ်ဝ တဒိုင်းဒိုင်းထိကပ်ကာ နွယ်ဝတီတစ်ယောက် စောက်ပတ်တအုံလုံး ကျင်လာပြီး ရင်ခေါင်းများအောင့်ကာ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းပစ်တော့သည်။

” အမလေးးး …… အ  အားးးး …… မ  ရ  တော့  ဘူး ကွာ …… ရှီးးးး းးးး     အ     အ …… ထွက် ပြန်ပြီကွာ …… အားးး  အားးး  အားးးးးး ”

နွယ်ဝတီတစ်ယောက် ကြမ်းပြင်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တဖုန်းဖုန်း ထုကာ အားကနဲ့ ညည်းသံရှည်ကြီး ဆွဲရင်း ဒုတိယ အကြိမ် အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားပြန်၏။ဇော်သူမှာလည်း နောက်မှ ဒူးထောက်ကာ နွယ်ဝတီဖင်ကြီးအား တဖြန်းဖြန်းရိုက်ရင်း စိတ်ကြိုက်ဆောင့်လိုးရသဖြင့် စောက်ရည်များကြောင့် လီးအရည်ပြားနွေးလာသည်နှင့် မေးကြောများထောင်လာအောင် အဆက်မပြတ်လိုးရင်း လရည်များ ပန်းထည့်ပေးလိုက်တော့သည်။

/////////////////

” ဝှီးးး  … ဘတ် ”

နွယ်ဝတီတစ်ယောက် အတွေးလွန်နေစဉ် ဘေးမှ အိပ်ပျော်နေသော လင်ဖြစ်သူရဲခိုင်က လာခွသဖြင့် အတွေးစပြတ်ကာ သတိပြန်ကပ်လာရ၏။ပေါင်ကြားထဲစမ်းကြည့်ရာ စောက်ရည်များ ရွှဲနေသဖြင့် ညဝတ်စကပ်အပါးလေးနှင့် စောက်ရည်များသုတ်ကာ ကြိတ်မိတ် အိပ်ပစ်လိုက်တော့သည်။ခေါင်းရင်းဘက် ပြတင်းပေါက်မှ ကျေးငှက်သံလေးများနှင့်အတူ ပါးပြင်လေးအား ဝင်သက်ထွက်သက်ငွေ့ငွေ့လေးနဲ့ အသားစိုင်တခု လာရောက်ထိကပ်သဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိလိုက်၏။

” ဝတီ ”

” မောင် ”

” နိုးရင်ထတော့ ”

” ဟင့်အင် … ဒီနားတိုး ”

ရဲခိုင် မျက်နှာအနံ့ပြန်နမ်းပြီးမှ လွတ်ပေးလိုက်သည်။

” ထတော့ … အချွဲလေးရဲ့ … လင်းထိန်နေပြီ ”

” အင်းပါဆို ”

ပြောရင်း တခြားဘက် လှည့်ကာ ဒူးကွေးထားသော နွယ်ဝတီ၏ ဖင်ကြားထဲ ရဲခိုင်တစ်ယောက် လက်နှင့် ထိုးကလိပစ်၏။

” အယ့် … ယားတယ် မောင်ရဲ့ ”

” ထပါဆို … မနက်စာ လုပ်တော့ … မောင် ဒီနေ့ … ပရောဂျက် အသစ်တခုအတွက် ခရီးထွက်ရမှာ … ညအိပ်ဖြစ်ရင် … ဇော်သူ့ ဒီစောင့်အိပ် ခိုင်းလိုက်မယ် ”

” အော် … ရပါတယ် မောင်ရယ် … ရပ်ကွက်က သန့်ပါတယ် … ဝတီတစ်ယောက်ထဲလည်း အိပ်ရဲပါတယ် ”

”  ယောကျင်္ားလေး အဖေါ်တစ်ယောက်ရှိတော့ ဝတီ အတွက် … စိတ်ချရတာပေါ့ ”

” ဟုတ်ပါပြီရှင် … မောင့် သဘောပါနော် ”

ခဏအကြာ ရဲခိုင်မှာ နွယ်ဝတီပြင်ပေးသော မနက်စာ စားသောက်ပြီးသည်နှင့် အိပ်ခန်းထဲတွင် အဝတ်စား ၂စုံ ၃စုံထည့်ကာ အလုပ်နှင့်ပတ်သက်သော စာရွတ်စာတမ်းများ သေချာစစ်နေ၏။

” တူတူ … တူတူ … တူ ”

” ဟဲလို … ရဲခိုင် စကားပြောနေပါတယ် ”

စာချုပ်စာတမ်းများ စစ်နေစဉ် ဖုန်းသံမြည်လာသဖြင့် ဖုန်းယူဖွင့်လိုက်သည်။

” ကိုရဲလား … အဝတ်စား အပိုထည့်ခဲ့လိုက်ဦး … ဟိုမှာ မြေကွက်ပိုင်ရှင်က … စရံစာချုပ် ချုပ်ဖြစ်ရင် နက်ဖန် တရက်လောက် နေရမယ်ဗျ ”

” ထည့်ပြီးပါပြီ … ဦးစိုးထွန်းရာ … ခင်ဗျားတို့သာ မမေ့နဲ့ … ဟိုရောက်မှ ဟိုစာရွတ်မေ့ ဒီစာရွတ်မေ့နဲ့ ”

” ဟဲဟဲ … အဲဒါတွေကြောင့်မို့ ကိုရဲကို အားကိုးနေတာပေါ့ဗျာ … ခဏနေ့ ကားလွတ်လိုက်မယ် ခင်ဗျားကား မယူနဲ့တော့ ”

” ကောင်းပါပြီဗျာ … အားလုံးအဆင်သင့်ပါ ”

ရှယ်ယာရှင် ပါတနာ ဦးစိုးထွန်းနဲ့ စကားပြောအပြီး ပိုင်စိုးလည်း စာရွတ်စာတမ်းများ သေချာစစ်ကာ အိပ်ထဲထည့်လိုက်တော့၏။ဧည့်ခန်းတွင်း ထိုင်နေချိန် ခဏအကြာ လာခေါ်သော ကားလေးရောက်ရှိလာသဖြင့် မိန်းမဖြစ်သူ ပါးပြင်အား တချက်နမ်းကာ နူတ်ဆက်ထွက်လာခဲ့သည်။

” ရွတ် … လာခေါ်နေပြီ … မောင်သွားပြီနော် ”

” တာ့တာ … မောင် … လမ်းဂရုစိုက် ”

နွယ်ဝတီလည်း ခင်ပွန်းသည်ထွက်သွားသည်နှင့် မီးဖိုခန်းထဲ ထမင်းဟင်းချက်ရန် ဝင်လာခဲ့၏။

” တီတီ … တီတီ ”

အိမ်ရှေ့မှ ကားဟွန်းသံကြောင့် နွယ်ဝတီတစ်ယောက် ထွက်ကြည့်လိုက်သည်။ကားလေးမြင်သည်နှင့် မျက်လုံးများ အရောင်တောက်လာကာ ခြံတံခါးသွားဖွင့်ပေး၏။ကားလေးမှာ ခြံဝင်းထဲ မောင်းဝင်လာကာ တိုက်၏ ဘယ်ဘက်ဘေး ကားဂိုဒေါင်နား ရပ်တန့်သွားတော့သည်။နွယ်ဝတီမှာ ခြံဝင်းတံခါး ပြန်စိကာ တိုက်ထဲပြန်ဝင်လာချိန် ကားပေါ်မှ ဆင်းလာသော ဇော်သူ့ဘေးမှ ခပ်ချောချော မိန်းမငယ်လေးကြောင့် မျက်နှာကွက်ကနဲ့ ပျက်သွားမိ၏။သို့သော် ပျက်သွားသောမျက်နှာအား ချက်ချင်း ပြန်ပြင်ကာ အပြုံးတခု ပြောင်းလဲပစ်လိုက်သည်။

” အံမယ် … ငါ့မောင်က … လာကြွားတာပေါ့ ”

” မဟုတ်ပါဘူး … မမဝတီရယ် … ဒီနေ့ ဇင်လေးနဲ့ လျှောက်လည်မလို့ ခွင့်ယူတော့ ကိုရဲခိုင်က နယ်ဘက် ခရီးထွက်မှာမို့ … ဒီလာနေခိုင်းလိုက်တာ ”

” အော် … ဒါများကွား … ကိုယ့်ပါသာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လျှောက်လည်ပါ … မမ နေတတ်ပါတယ် ”

” အင်း … ဒီမှာ ထမင်းစားပြီး … နေ့လည် ရေကူးကန် သွားမှာ … မမဝတီ ”

” ဟုတ်ပါပြီ … ဧည့်သည် ပါလာတော့ ထမင်း ပိုချက်လိုက်ပါ့မယ်ရှင် ”

စကားပြောရင်း ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်လာကာ ၃ယောက်သား ခုံပေါ် ထိုင်လိုက်ကြသည်။ဇော်သူနှင့် သူ့ကောင်မလေးမှာ နွယ်ဝတီ၏ မျက်နှာချင်းဆိုင် ခုံပေါ်တွင် အတူထိုင်နေ၏။

” မမဝတီ … ဒါက ကျနော့်ချစ်သူ … ဇင်မာလှိုင် … ကျနော်က ဇင်လေးလို့ ခေါ်တယ် ”

” တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် … ညီမ ”

” ဟုတ် မမ ”

ဇော်သူက သူ့ချစ်သူနှင့် မိတ်ဆက်ပေးရာ နွယ်ဝတီမှာ အပြုံးမပြတ် ပြန်လည် နူတ်ဆက်လိုက်သည်။

” ဇင်လေး … ဒါက … ကိုကို့ ဆရာရဲ့ … အမျိုးသမီး … နွယ်ဝတီ တဲ့ … ကိုကိုက … မမဝတီ လို့ ခေါ်တာ ”

” မမက … အရမ်းလှတယ်နော် ကိုကို ”

” မယ့်လေး … မြှောက်နေပြန်ပြီ … ထမင်း ရှယ်ကျွေးမှာပါနော် ငါးရံ့ခြောက်ချက် နဲ့ ဆူးပုတ်ကြီးဟင်းရည် သရက်ချဉ်လေးရော သုပ်ကျွေးမယ် ခ်ခ် ခ်ခ် ”

ဇင်မာလှိုင်မှ ဇော်သူ့အား နွယ်ဝတီလှကြောင်း ပြောရာ နွယ်ဝတီရင်ထဲ အားရကျေနပ်ကာ ပြန်လည်ပြောဆိုနေတော့သည်။ဇင်မာလှိုင်မှာ ပါတိတ်အစိမ်း ဝမ်းဆက်လေးနှင့် ဆံနွယ်များက ကျောလယ်သို့ ဖြန့်ချထားရင်း မျက်နှာသွယ်သွယ်လေးမှာ မျက်မှန်ကိုင်းအနက်လေး တပ်ဆင်ထား၏။ဇင်မာလှိုင်၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မာ သူ့နေရာနှင့်သူ ကြည့်ကောင်းပေမယ့် နွယ်ဝတီ၏ စူဖြိူးသော ရင်သားများ ခွက်နေသော ခါးလေးအောက်မှ ကော့တက်နေသော ဖင်သားစိုင်နှစ်ခုအား မယှဉ်နိုင်ပေ။ထို့ပြင် နွယ်ဝတီ၏ အသက်ထက်နုပျိုနေသော မျက်နှာချောချောပေါ်မှ မျက်ခုံးထူထူကြီးနှစ်ဖက် နှာတံစင်းစင်းလေးနှင့် နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးမှာ မိန်းမချင်းပင် ငေးယူရသည်။

” မမက … တကယ်ကို လှတာပါ … ဇင်လေးတို့ မိန်းမချင်း ငေးယူရတယ် … အိမ်ထောင်သည်ဆို ယုံကြမယ် မထင်ဘူး ”

” ခ်ခ် … ကဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်သာ နေကြနော် … မမ ထမင်းဟင်း ချက်လိုက်ဦးမယ် ”

ပြောပြီးသည်နှင့် နွယ်ဝတီတစ်ယောက် ဇော်သူ့အား တချက်စိုက်ကြည့်ကာ မီးဖိုခန်းဘက် လျှောက်လာခဲ့၏။

” ဟမ့် … ကိုကို … မျက်လုံးကြီး ကျွတ်ပါသွားဦးမယ် … ခ်ခ် ”

” မပါပါဘူး … ဒီမှာ ဇင်လေး တစ်ယောက်လုံး ရှိနေတာကို ”

ဇော်သူမှာ ဧည့်ခန်းတွင်းမှ မီးဖိုခန်းဘက် ထွက်သွားသော နွယ်ဝတီ၏ ဖင်ကြီးအား ငေးကြည့်နေသဖြင့် ဇင်မာလှိုင်က လှမ်းပြောနေသည်။

/////////////////////////

” ဟင် … ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဇင်လေးရှိတယ်လေကွာ ”

” အေးဆေးပါ … မမဝတီကလည်း … ဇတ်ကားဖွင့်ကြည့်ပြီး ဇတ်ကားထဲ စိတ်ဝင်စားနေတာပါ ”

မီးဖိုခန်းထဲ ဟင်းချက်နေသော နွယ်ဝတီ၏ ညဝတ်ဒူးဖုံးဂါဝန်လေးမှာ ခါးထိလန်တက်နေပြီး သူမနောက်ကျောမှ ဇော်သူက ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် ဖင်သားစိုင်နှစ်ဖက်အား ယက်ကာ သွားလေးဖြင့် ဖိကိုက်ပေးနေသည်။

” အာ … ခဏနေဦးကွာ ”

နွယ်ဝတီမှာ ဂါဝန်လေးအား အောက်ပြန်ဆွဲချရင်း မီးဖိုခန်း တံခါးဝမှ ဧည့်ခန်းဘက် ခိုးကြည့်လိုက်၏။ဇင်မာလှိုင်မှာ ဇော်သူပြောသည့်အတိုင်း ဧည့်ခန်းတွင်းမှ နံရံကပ်ထားသော ဖလက်တီဗွီအား ဖွင့်ကာ ချန်နယ်များမှ လွင့်သော ဇတ်ကားများအား တခုပြီးတခု ပြောင်းကြည့်နေသည်ကို မြင်နေရသည်။အတွင်းဘက်ပြန်လျှောက်လာရင်း ပန်းကန်များတင်သော စင်နှင့် ရေခဲသေတ္တာ ကြားထဲ နံရံကျောကပ်ထားလိုက်၏။
လူနှစ်ယောက်စာ နေရာအလွတ်လေးမို့ မီးဖိုခန်းတံခါး ဖွင့်ဝင်လာလျင် ပန်းကန်စင်ဖြင့် ကွယ်နေ၍ ချက်ချင်း မမြင်နိုင်ပေ။

တဖက်ကလည်း ရေခဲသေတ္တာရှိနေသဖြင့် လူဝင်လာသည်နှင့် ရေခဲသေတ္တာဖွင့်ကာ ရေဘူးယူသလို ဟန်ဆောင်လို့ရ၏။ရဲခိုင်အား လာအကြိုအပို့လုပ်ရင်း ရဲခိုင်ရေးချိုးနေစဉ် နွယ်ဝတီနှင့်ဇော်သူတို့ ရသလောက် အာသာဖြည်သော နေရာလေးဖြစ်သည်။ခုလည်း နွယ်ဝတီတစ်ယောက် နံရံကျောကပ်လိုက်သည်နှင့် ဇော်သူမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေထားဖြင့် တိုးကပ်လာရင်း မတ်တပ်ရပ်လျက် နွယ်ဝတီ လည်တိုင်လေးအား ဆွဲစုပ်နေ၏။

” ဇော်သူ တအားမစုပ်နဲ့နော် … အရာတွေ ဇင်လေးရှေ့ကျ မကောင်းဘူး ”

” အင်းပါ … မမဝတီရယ် ”

နွယ်ဝတီစကားကြောင့် ဇော်သူမှာ လည်တိုင်လေးအား မစုက်တော့ပဲ လျှာဖြင့် ပင့်ယက်ကာ နားရွတ်ဖျားလေးအား စုပ်ယူလိုက်တော့သည်။နွယ်ဝတီမှာလည်း ဇော်သူ၏ စွဲမက်ဖွယ် အနမ်းများကြား မျက်လုံးလေး စင်းကာ ဇော်သူ့ခါးအား ပြန်ဖက်ထား၏။တဖြည်းဖြည်း ဇော်သူ့အနမ်းများမှာ အောက်ရွေ့လာစဉ် ညဝတ်အကျင်္ ီလေးအား လည်ပင်းထိပင့်တင်ပေးလိုက်သည်။ဘော်လီချိတ်ဖြုတ်ကာ နို့အုံထိပ်မှ နို့သီးခေါင်းလေးအား ဇော်သူ့ပါးစပ်နား တေ့ပေးလိုက်ပြန်၏။ဇော်သူတစ်ယောက် နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ခုအား တဖက်ပြီးတဖက် အလှည့်ကျစို့ရင်း နွယ်ဝတီရှေ့တည့်တည့် ဒူးထောက်ထိုင်ပစ်သည်။နွယ်ဝတီတစ်ယောက် သူမပေါင်ကြားရှေ့ မော့ကြည့်နေသော ဇော်သူ့ခေါင်းလေးအား လက်တဖက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ကာ လွတ်နေသောကျန်လက်တဖက်က ညဝတ်ဒူးဖုံးဂါဝန်အား အောက်နားစမှဆွဲလှန်ရင်း ပေါင်ဂွတည့်တည့် ဇော်သူမျက်နာအား ဆွဲကပ်ပေးလိုက်တော့၏။

” အ …… အအ …… ရှီးးးး းးးး ”

စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ လျှာနွေးနွေးလေး တိုးဝင်လာကာ အစိလေးအား ဆွဲစုပ်နေသဖြင့် နွယ်ဝတီတစ်ယောက် ပတ်ဝန်းကျင်အား မေ့ကာ အသံထွက်ညည်းတွားနေသည်။ခဏအကြာတွင် စောက်ပတ်တအုံလုံး အရည်များရွှဲလာကာ ဇော်သူမှ သူမအား ကိုယ်တပတ်လှည့်ခိုင်းကာ နံရံလက်ထောက်ခိုင်းနေ၏။ဒီအနေထားက နွယ်ဝတီ အကြိုက်ပင် ဖြစ်သည်။နံရံအား လက်ထောက်ကာ ခါးလေးခွက်ရင်း ဖင်ကြီးအား ကော့ပေးထားလိုက်၏။

” အားဟား … ကောင်းလိုက်တာကွာ … အင်းဟင်း … ဟုတ်တယ် … အဲဒီနားလေး ”

သူမမျှော်လင့်သည်အတိုင်း ဇော်သူမှာ ဒူးထောက်လျက်အနေထားနှင့်ပင် သူမဖင်ကြီးနောက်မှ ဖင်ဝလေးအား လျှာဖြင့် ထောက်ကာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ချောင်းလေးသွင်းကာ ထိုးကလိပေးနေသည်။ဖင်ပေါက်လေးအား လျှာဖြင့်အယက်ခံရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ဖြင့်မွှေခံရစဉ် လူတကိုယ်လုံး လေဟာနယ်ထဲ မျောနေသလို ခံစားနေရ၏။ဖင်ပေါက်ထဲ လျှာထိပ်လေး ဝင်လာလိုက် ပြန်ထွက်သွားလိုက် နှင့် ကာမအရသာလေး ခံသားနေစဉ် သူမနောက်ကျောမှ ဒူးထောက်ထားသော ဇော်သူက ထရပ်လိုက်တော့သည်။

” ဗျစ် … အ …… ဗျစ်  ဘွတ် …… အအ ”

ခါးလေးအား ကိုင်ကာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးထိပ်ဖြင့်တေ့ရင်း ဖိလိုးနေသည်။မကြာခင် သူမစိတ်တိုင်းကျ ထိထိမိမိဆောင့်ချက်များနှင့် ဇော်သူ့လိုးချက်များအား ပြန်လည်တုံ့ပြန်ပေး၏။ဇော်သူလီး အရင်းထိဖိကပ်လာသည်နှင့် ဖင်ကြီးအား ဝိုင်းကာ နှဲ့နှဲ့ပေးလိုက်သည်။ဇော်သူတစ်ယောက် ဆောင့်လိုးနေရာမှ နွယ်ဝတီ၏ တုံ့ပြန်သော ဖင်ကြီးကြောင့် ဆောင့်ချက်လျော့ကာ ခါးဆွဲပြီး လီးအား အဆုံးထိကပ်ထားပစ်၏။နွယ်ဝတီမှာ စောက်ခေါင်းတွင်း ဇော်သူ့လီးအား ညှစ်ဆွဲကာ လိုသလို ကစားရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာရသည်။

ဇော်သူကလည်း လီးတန်တစ်လျှောက် နွေးကနဲ့ ခံစားရသည်နှင့် လီးအားဆွဲချွတ်ကာ အမြန်ဒူးပြန်ထောက်လိုက်၏။ထို့နောက် စောက်ရည်များပန်းနေသော နွယ်ဝတီ စောက်ခေါင်းပေါက်အား ပါးစပ်ဖြင့်တေ့ကာ စုပ်ယူနေသည်။နွယ်ဝတီမှာ ဘယ်ဘက်လက်အား နောက်ပြန်ဆန့်ထုတ်ကာ ဇော်သူခေါင်းအား သူမဖင်ကြားဆွဲကပ်ရင်း ညာဘက်လက်က နံရံအား အားပြုလက်ထောက်ထားတော့၏။စောက်ရည်များ ကုန်စင်သည်အထိ ဇော်သူခေါင်းအား ဖင်ကြားထဲ နောက်ပြန်ဆွဲကပ်ထားရာ ဇော်သူကလည်း စောင်ခေါင်းအားတေ့စုပ်ပြီးသည်နှင့် စောက်ပတ်တအုံလုံး ယက်ကာ ဖင်ပေါက်ပါ ပြောင်စင်အောင် ယက်ပေးပစ်သည်။

” အ  အားးး …… ရ  ရ   ရပြီ ကွာ …… အားဟား  ရှီးးးး ”

ပြောပြီးသည်နှင့် ဇော်သူ့ခေါင်းအားလွတ်ကာ ခန္ဓကိုယ်တပတ်လှည့်ပြီး ဇော်သူရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ချလိုက်၏။နွယ်ဝတီ ထိုင်ချသည်နှင့် ဇော်သူမှာ ထရပ်နေသည်။ဇော်သူထရပ်လိုက်သည်နှင့် ပေါင်ကြားမှ စောက်ရည်များနှင့်ပြောင်လက်နေသော လီးကြီးမှာ နွယ်ဝတီ မျက်နှာရှေ့ ဝဲနေတော့၏။

” အု … ဝု  ဖလု … ပလောက်  ပလောက် … ဖလု ”

မျက်လုံးလေးမိတ်ကာ ဟပေးထားသော နွယ်ဝတီ၏ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးထဲ ဇော်သူ့လီးကြီး ဝင်ရောက်လာသည်။ထို့နောက် ဇော်သူကလည်း နွယ်ဝတီ၏ ခေါင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းကာ ပါးစပ်အား ဖိလိုးတော့သည်။နွယ်ဝတီတစ်ယောက် နဖူးကြောများထောင်လာကာ မျက်လုံးများ ပြူးလာရင်း ပါးစပ်အားအလိုးခံနေရ၏။ဇော်သူမှာ လီးထိပ်ဖြင့် အာခေါင်ထိုးမိချိန် ပျို့တက်လာသော နွယ်ဝတီအား အနားယူခွင့်မပေးတော့ပေ လည်ချောင်းထဲ လရည်များပန်းထွက်လာသည်အထိ ဆွဲလိုးပစ်သည်။နွယ်ဝတီတစ်ယောက် ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသော လရည်များအား တဂွတ်ဂွတ်မျိုချရင်း ဇော်သူ့လီးကြီး ပြန်ထုတ်သွားမှ အနားယူနေရ၏။

ဇော်သူမှာ လီးအားထုတ်ပြီးသည်နှင့် ဒူးထောက်ပြန်ထိုင်ကာ နွယ်ဝတီ၏ နူတ်ခမ်းထောင့်မှ လျှံကျနေသော သူ့၏လရည်များအား လျှာဖြင့် သိမ်းယူကာ နွယ်ဝတီပါးစပ်ထဲ ထိုးထဲ့ပေးနေသည်။နွယ်ဝတီကလည်း ဇော်သူလျှာပေါ်မှ လရည်များအား စုပ်ရင်း နူတ်ခမ်းချင်း တေ့နမ်းပြီးမှ လူချင်းခွာလိုက်၏။ဇော်သူမှာ နွယ်ဝတီ၏ ပါးပြင်အား တချက်နမ်းကာ မီးဖိုခန်းမှ ထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။နေ့လည်ခင်း နေ့လည်စာ စားသောက်ပြီးချိန် ဇော်သူမှ ဇင်မာလှိုင့်အား အပြင်လျှောက့်ပို့ပြီးမှ ညပိုင်းမှ ပြန်လာမည်ဟု ပြောကာ ထွက်သွားကြ၏။ဇင်မာလှိုင်၏ မျက်နှာလေး တင်းမာနေသည်ကို နွယ်ဝတီ တစ်ယောက်ရိပ်မိနေသည် ဘာအကြောင်းကြောင်းများ မျက်နှာတင်းနေသည်ကို စဉ်းစားမရသေးပေ။ညနေပိုင်း ဇော်သူ့ဆီမှ ဖုန်းလာမှ အဖြေက ရှင်းသွားတော့၏။

” တူတူ … တူတူတူ ”

” မမဝတီလား … ကျနော် ပြန်လာနေပြီ ဘီယာနဲ့ဝိုင် ဝယ်လာတယ် … ထမင်း မစားသေးနဲ့ဦး ”

” အင်းပါ … ဒါနဲ့ နေ့လည်က … ဇင်လေး ဘာဖြစ်တာလည်း ”

” အဲဒါ … မီးဖိုခန်းမှာ … မမဝတီနဲ့ လိုးပြီးတော့ … သန့်စင်ခန်းမှာ လီးကိုပဲ ရေဆေးလိုက်တာ … မျက်နှာကျ မေ့နေတာဗျို့ … ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ ကျနော့်ပါးစပ်ကို နမ်းရင်း စောက်ရည်နံ့ရော လရည်နံ့ရော ရတော့ … မျက်နှာတင်းသွားတာပါ ”

” ဟောတော် … ပြက်သနာ တက်သေးလား ”

” ထားလိုက်ပါ … ပိုင်ပါတယ်ဗျ … နောက်ဆို မမဝတီရော ဇင်လေးကိုရော … နှစ်ယောက်လုံး တပြိုင်ထဲ လိုးမှာ စောင့်ကြည့်လိုက် ”

ဇော်သူပြန်ရောက်လာချိန် စားသောက်ပြီး တညလုံး လိုးခဲ့ကြပေမယ့် အဲဒီနေက နွယ်ဝတီနဲ့ ဇော်သူတို့ရဲ့ နောက်ဆုံးည ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။မနက်လင်းသည်နှင့် ဇော်သူတစ်ယောက် နွယ်ဝတီတို့အိမ်မှ ပြန်ရာ လမ်းတွင် ကားကားချင်း အက်ဆီးဒင့်ဖြစ်ကာ ပွဲချင်းပြီး သေဆုံးသွားခဲ့၏။နွယ်ဝတီတစ်ယောက် ခုချိန်ထိ ခင်ပွန်းသည် ခရီးထွက်လျင် ဇော်သူ့အား သတိရလျက်ရှိသည်။

………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာအတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )

 { ၅ }
🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔( စ/ဆုံး )
🌲🌲🌲

” ငယ်အိပ်မက်လေး မက်မပြေ ”
💕💕💕💕💕💕💕💕

” အင်းပါ … မောင်ရယ် … ဖိုးဇော်နဲ့ ကိစ္စ ပြောပြပါ့မယ် … ဒါပေမယ့် သင်းသင်းအပေါ် စိတ်မကွက်ရဘူးနော် ”

” အော် … မောင်မကျေနပ်ရင် အဲဒီကတည်းက … ဖိုးဇော်ကို … ပြက်သနာ ရှာမှာပေါ့ ”

” အင်းပါ … မောင်ရယ် ”

” မောင် ကိုယ်တိုင်လည်း … မိ်န်းမကို တခြားတစ်ယောက်နဲ့ အလိုးခံခိုင်းချင်တာပါ … ဖွင့်ပြောဖို့ကြ မပြောရဲတာ … မထင်မှတ်ပဲ ဖိုးဇော်နဲ့ ဖြစ်တော့ မောင်ဆန္ဒလည်း ပြည့်ဝ … မိန်းမလည်း အရသာ အသစ် ခံစားဖူးတာပေါ့ ”

” ဟင် … ဘယ်လို … မောင် … သင်းသင်း အပေါ် မချစ်တော့တာမျိုးလား ”

” မဟုတ်ဘူးလေ … မိန်းမ ကလည်း … မိန်းမ ဖိုးဇော်နဲ့ လိုးပြီးတော့ … မောင့်အပေါ် မချစ်တော့ဘူးလား ”

” ချစ်တာပေါ့ … မောင်ရယ် … သင်းသင်းတို့က ၂နှစ်ကျော် တွဲပြီးမှ လက်ထပ်ခဲ့ကြတာလေ … ခုဟာ …… အဟင့် ဟင့် ”

” မငိုပါနဲ့ …… မိန်းမရယ် … မောင် ယုံပါတယ်ကွ … မောင်ပြောချင်တာ အဲဒါပဲလေ … ဖိုးဇော်နဲ့ လိုးတာက ကာမဆန္ဒသက်သက်ပဲ … မောင်နဲ့ကျတော့ ချစ်ချင်းမေတ္တာတွေ ပါတယ်လေ … မောင်ကလည်း မိန်းမ အပေါ် အချစ်မလျော့ပါဘူးကွာ … မိန်းမ စိတ်ပျော်သလိုနေ … မောင်တို့ အိမ်ထောင်ရေး ခိုင်မြဲဖို့ အရေးကြီးတာ ”

” တကယ်နော် … မောင် … သင်းသင်း ဝမ်းသာလိုက်တာ အရမ်းပဲ … ဒီရက်ထဲ မောင်မသိအောင် အလိုးခံနေမိလို့ စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေတာ မောင်ရဲ့ ”

” တခုတော့ရှိတယ် မိန်းမရယ် … ဖိုးဇော်နဲ့ ကြိုက်သလောက် လိုး … မောင့်ကို အစ အဆုံး ပြန်ပြောပြပေးရမယ် …… မောင်လည်း မိန်းမ ခံစားတာကို တွေးပြီး အရသာယူချင်မိတယ် ”

” အင်းပါ မောင်ရဲ့ … မောင့်ဘက်က ဒီလောက် ခွင့်ပြုနေမှတော့ … သင်းသင်း ပြောပြပါတော့မယ် ”

” ဒီလိုမှပေါ့ …… မိန်းမ ကလည်း … ပြောပြ ”

” ဒါပေမယ့် … သင်းသင်း နားမလည်တာက …  အဲဒီနေ့က မောင်က အိမ်မှာ မရှိပဲ … ဟို  ဟို … ”

” အော် … အဲဒါက မောင် ပစ္စည်းမေ့လို့ အိမ်ပြန်လာယူတာ  မထင်မှတ်ပဲ …  မြင်ခဲ့ရတာပါ ”

” ဟူးးးး … ရှက်လိုက်တာ မောင်ရယ် ”

” မရှက်ပါနဲ့ … ဘယ်လို လိုးဖြစ်သွားတာလည်း ပြောပြ ”

////////////////////////

တကယ်တော့ ဒီကိစ္စတွေ ဖြစ်လာခဲ့တာ မောင့်ကြောင်ပါရှင်။မောင်က မြို့ထဲ ကား/ဆိုင်ကယ် အပိုပစ္စည်းရောင်းရင်း ကျမနဲ့လက်ထပ်ပြီး ၃နှစ်လောက် နေမှ စီးပွားတက်လာခဲ့တာ။မောင်နဲ့ ဆိုင်နီးနားချင်း ဖိုးဇော်က သူတို့အိမ် ပြင်ဆောက်တော့ အိမ်ငှားရှာတာ မောင်က ကျမတို့အိမ် အောက်ထပ်ကို ငှားခဲ့တာပေါ့။ဖိုးဇော်နာမည်အရင်းက ဇော်နိုင်ပါ ကျမတို့ထက် ငယ်ပါသေးသည်။ကျမနဲ့မောင်က ၁နှစ်ပဲ ကွာတာ မောင်က ၃၂နှစ် ကျမက ၃၁နှစ်ပါ။

ဇော်နိုင့်ကို မောင်က ဖိုးဇော်ပဲ ခေါ်တော့ ကျမလည်း ဖိုးဇော် လို့ပဲ ခေါ်လိုက်တာပဲ။ဖိုးဇော်က အသက် ၂၆နှစ်ပဲရှိသေးတာ အသက်ငယ်ပေမယ့် မြို့ထဲ လျှက်စစ်ပစ္စည်းဆိုင်လေးဖွင့်ရင်း မောင်နဲ့ ရင်းနှီးနေတာ။ ဖိုးဇော်က တစ်ယောက်ထဲသမား အိမ်က မြို့စွန်ဘက်မှာလို့ ပြောတယ် ကျမတော့ မရောက်ဖူးပါဘူး။သူ့အိမ် ပြင်ဆောက်တော့ မောင်နဲ့စကားစပ်မိရင်း ကျမတို့အိမ် အငှားလာနေတာပါပဲ။

//////////////////////////

” တီတီ …… တီတီ …… ပြမ် ”

” ဟော … ဖိုးဇော် အိမ်ရွေ့လာပြီ … မိန်းမရေ လာဟေ့ … ကူသယ်ပေးရအောင် ”

ကျမ ထမင်းဟင်းချက်ပြီး ရေချိုးမလို့ အိမ်အပေါ်ထပ်ကနေ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ဆင်းလာတုန်း ကားသံနဲ့အတူ ဧည့်ခန်းထဲက မောင့် အသံကြားလိုက်ရတယ်။ကျမတို့ ပစ္စည်းတွေက အိမ်အပေါ်ထပ်ရွေ့ထားပြီးပါပြီ။ဖိုးဇော် လာရင် အောက်ထပ် အဆင်သင့် ဖြစ်အောင်လို့ပါ။ကျမတို့အိမ်က ၂ထပ် နံကပ်တိုက် ပေ၃ဝ ပေ၅ဝကို ခြံပြည့်ဝင်းပြည့် ဆောက်ထားတော့ နဲနဲ ကျယ်တာပေါ့။အောက်ထပ်က ဧည့်ခန်းရယ် အိပ်ခန်း၂ခန်း ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာက တွဲလျက်ပါပဲ။

” သင်းသင်း ရေချိုးတော့မလို့ … လာပြီ မောင်ရေ ”

ကျမ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ မောင်နဲ့ ဖိုးဇော်က ကားပေါ်က ပစ္စည်းတွေ ချနေကြပြီ။ဖိုးဇော် ပြောင်းလာတာ ပရိဘောဂ ပစ္စည်း များများ မပါပါဘူး ဗီဒိုတစ်လုံးရယ် ကြောင်အိမ်တစ်လုံး ပန်းကန်စင်အသေးတခု စားပွဲခုံတစ်လုံးနဲ့ ထိုင်ခုံ နှစ်လုံးပဲ ပါလာတယ်။ကားနောက်ခန်းက မတ်တပ်ပန်ကာ တစ်ခု အဝတ်စားအိတ်ကြီး ၂လုံးရယ် ဒါပါပဲ။ကားပေါ်က ပစ္စည်းတွေ ချပြီးတာနဲ့ ဖိုးဇော်က ကားခ ရှင်းနေတာပေါ့။ပြီးမှ သူ့ပစ္စည်းတွေ ကျမတို့လင်မယားနဲ့ အိမ်ထဲ ရွေ့ကြတာ။

” ကျန်တာတွေ … မသယ်တော့ဘူး … ကိုမျိုးအောင် ရေ … ကျနော်လည်း ၆လ လောက်ပဲ နေမှာမို့ မဖြစ်မနေ သုံးရမယ့် ပစ္စည်းတွေပဲ ယူခဲ့လိုက်တယ် ”

” ရပါတယ် … ဖိုးဇော်ရ … အောက်ထပ်က ကျယ်ပါတယ်ကွ … မင်း သယ်စရာရှိရင် ထပ်သယ်လိုက် … အိပ်ခန်း ၂ခန်းပါတယ် အိမ်သာနဲ့ ရေချိုးခန်းက ငါတို့နဲ့ အတူ သုံးရမှာပဲ ”

” ဟာ … ရပါတယ် … ကိုမျိုးအောင်ရာ … ကျနော် နေတတ်ပါတယ် ”

ပစ္စည်းတွေ နေရာချပြီးမှ ဧည့်ခန်းထဲ ဖိုးဇော်က မောင်နဲ့ ထိုင်စကားပြောနေတာပေါ့။အနီးကပ် ကြည့်မိမှ ဖိုးဇော်က လူချော တစ်ယောက်ရှင့် မျက်နှာသွယ်သွယ် မျက်ခုံးထူထူနဲ့ ယောကျင်္ားတန်မဲ့ နှာတံလေးက စင်းနေသေးတာ။စကားပြောရင်း တဖက်သာမျက်နှာကြည့်ရင်း ပြူံးပြီး ပြောတတ်တယ်။

” ဒါက … ငါ့မိန်းမ သင်းသင်းတဲ့ … ဖိုးဇော် … အရင်က စက်ချုပ်တာ … ခုတော့ မချုပ်နိုင်တော့ပါဘူး အိမ်မှု့ကိစ္စတွေနဲ့ ငါ့ပစ္စည်း အဝင်အထွက် စာရင်းတွေ ကူလုပ်ရင်း အိမ်မှာပဲ အငြိမ်းစားပေါ့ … ခိခိ ”

” အံမယ် … မောင်နော် … သင်းသင်း စက်ချုပ်တာက သက်သာသေးတယ် … ခုဟာက ပိုဆိုးနေတာ ဟွန့် ”

” ဟားးး … အဲတာတော့ ဟုတ်မှာ ကိုမျိုးအောင်ရေ … ခုတောင် ရေချိုးမလို့ထင်တယ် … ကျနော်ရောက်လာတော့ … မချိုးရသေးဘူး ”

ဖိုးဇော်က စကားပြော ပါးနပ်တယ် ခေါ်မလားပဲ ခဏနဲ့ ကျမကို ရင်းနှီးစေခဲ့တာပါ။စကားပြောတုန်း မောင့်ဖုန်းဝင်လာပြီး ကားပစ္စည်း ဈေးနုုန်းတွေ တဖက်က အဝယ်တော်က မေးနေတော့တာ။

” ခဏ နေ … ကျနော် ဆိုင်ရောက်မှာ … အကိုရေ … အဲဒီကျမှ … ဈေးနုုန်းနဲ့ ပစ္စည်း တွဲပြပေးမယ် ”

” …………………… ”

” အော် … အရေးကြီးလို့လား … ဟုတ်ပြီ ခဏစောင့် … နာရီဝက် အတွင်း ဆိုင်ရောက်အောင် လာခဲ့မယ်ဗျာ ”

” ကဲ … ဒါဆိုလည်း … မောင်အရင် ရေချိုးလိုက် … သင်းသင်း ပြီးမှ ချိုးတော့မယ် ”

ကျမလည်း မောင့်အလုပ် ကိစ္စကြောင့် မောင့်ကို အရင်ချိုးခိုင်းလိုက်တာပါ။မောင်ရေချိုးနေတုန်း ဖိုးဇော်က အဝတ်အိပ်တွေ မပြီး ဧည့်ခန်းနဲ့ ကပ်လျက်အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ ကျမလည်း ကျန်တဲ့ တအိတ်ကို ယူပြီး ဖိုးဇော်နောက်က လိုက်ဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။

” ဟာ … ရပါတယ် … မသင်းရဲ့ … ကျနော့်ပါသာ သယ်ပါ့မယ် ”

” အားမနာပါနဲ့ … ဖိုးဇော်ရယ် … အဝတ်တွေ ဗီဒိုထဲ ထည့်မှာမလား အမပြန်ခေါက်ပေးလိုက်မယ် ”

ဖိုးဇော်က ကျမကို အားနာနေပုံမို့ ကျမလည်း ရင်းရင်းနှီးနှီး ဖြစ်အောင် အလိုက်ထိုက် ပြောနေမိတာ။ပြောပြီးတာနဲ့ ကျမလည်း ဖိုးဇော် အဝတ်တွေ အိတ်ထဲက ထုတ်ရင်း တထည်ချင်း ခေါက်ပေးနေတာပေါ့။အဝတ်ခေါက်နေရင်း ကျမ စိတ်ထဲ တမျိုးလေး ခံစားလာရလို့ ကြမ်းပြင်ပေါ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေတဲ့ ဖိုးဇော်ကို လှမ်းကြည့်မိလိုက်တယ်။

” အိုရ် ”

” ဆောရီးဗျာ … မသင်း ”

ကျမ မျက်နှာထူပူသွားတာရှင့်။တင်ပလင်ခွေထိုင်ပြီး အကျင်္ ီတွေခေါက်နေတဲ့ ကျမ ရင်လျားလျက်နဲ့လေ။ပစ္စည်းတွေ ကူသယ်တုန်းက ချွေးစို့လာတော့ ထမိန်က ချွေးနဲ့ကပ်ပြီး ကျမနို့သီးခေါင်းလေးက စူထွက်နေတာပေါ့။ပိုဆိုးတာက တင်ပလင်ခွေထိုင်တဲ့ချိန် သေချာမထိုင်မိတာ ထမိန်အောက်နားစက ဒူးနှစ်ဖက်နဲ့တန်းနေပြီး ပေါင်ရင်းထိ ဖိုးဇော် မြင်နေရတာပေါ့ရှင်။ကျမ ဒူးနှစ်ဖက် တုတ်ပြီး ပြင်ထိုင်တော့ ဖိုးဇော်လည်း ရှက်ပြီး မျက်နှာတဖက်လှည့် သွားပါတယ်။အဝတ်ခေါက်ပေးနေတုန်း မောင်က ဧည့်ခန်းထဲကနေ သူဆိုင်သွားပြီဖြစ်ကြောင်း လှမ်းပြောနေတာပေါ့။

” ဟုတ် … မောင် … သွားသွား … ဒီမှာ ဖိုးဇော် အဝတ်လေးတွေ ခေါက်ပေးနေလို့ ”

” ကျနော် … ၂ရက်လောက် ဆိုင်မဖွင့်သေးဘူး ကိုမျိုးအောင်ရေ … အိမ်ဘက်လည်း သွားကြည့်ရဦးမှာမို့ ”

ဖိုးဇော်နဲ့ ကျမလည်း မောင့်ကို ပြန်ပြောနေကြတာ။မောင်က ကျမတို့ကို နူတ်ဆက်ပြီး ဧည့်ခန်းကနေထွက်သွားပါပြီ။

” အေးအေး … ငါသွားပြီကွာ … ဖိုးဇော် … မင်း လိုအပ်တာရှိရင် … မင်းအမ ကို ပြောကွာ ”

မောင်ထွက်သွားပြီး ခဏအကြာ ကျမလည်း ဖိုးဇော် အဝတ်တွေ အကုန်ခေါက်ပြီးတာနဲ့ ဗီဒိုထဲ ထည့်ပေးဖို့ ထရပ်လိုက်တယ်။

” ဗီဒို တံခါးသော့ဖွင့် … ဖိုးဇော် … မင်း အဝတ်တွေ ထည့်ရအောင် ”

” ဟုတ် … မသင်း … ခဏလေးဗျာ … ဗီဒိုက ပြတင်းပေါက်ကို ပိတ်သလို ဖြစ်နေတာ … ဒီဘက် ကပ်လိုက်ဦးမယ် ”

ဒါနဲ့ ကျမက ဗီဒိုအောက်ခြေ တဖက်ကမ ဖိုးဇော်က တဖက်ကမပြီး ပြတင်းပေါက်နဲ့ လွတ်အောင် ရွေ့ကြတာပေါ့။နံရံဘက် ကပ်ကာနီးမှ ကျမ ထမိန်အောက်နားစနဲ့ ဗီဒိုခြေထောက်တဖက် ငြိပြီး ထမိန်ဆွဲချွတ်သလို ဖြစ်သွားရတယ်။ချက်ချင်း ကျမမျက်နှာလေး အမ်းတက်နေပြီး စိတ်ထဲတရှိန်းရှိန်းနဲ့ပေါ့ရှင်။လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ဗီဒိုကို ထိန်းထားရတော့ ထမိန်ကို ပြန်မဝတ်နိုင်သေးဘူး။ခါးကုန်းပြီး ဗီဒိုအောက်ခြေကို မထားလျက်အနေထားနဲ့ ပေါင်ခြံကို စိထားလိုက်ရတယ်။

ဖိုးဇော် ကို လှမ်းကြည့်တော့ ဖိုးဇော်မျက်လုံးတွေက ကျမ ပေါင်ကြားက တိုးထွက်နေတဲ့ စောက်မွှေးအုံလေးဆီ ကျရောက်နေတာ မြင်လိုက်ရတယ်။ချက်ချင်းပဲ ရင်ခုန်လာပြီး ရှက်စိတ်က ငယ်ထိပ် တက်လာတာပေါ့။ခုမှ တွေ့တဲ့ သူစိမ်းယောကျင်္ားတစ်ယောက်ကို စောက်ပတ်ပြသလို ဖြစ်သွားရတာမို့ပါ။ဗီဒိုကို နံရံဘက် အရင်ကပ်ပြီးမှ ကျမ ထမိန်ပြန်ဝတ်ရတာ။ဖိုးဇော်ကို မကြည့်ရဲတော့ပါဘူး စကားမပြောပဲ အိပ်ခန်းထဲက ထွက်လာပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်ရင်း ရေချိုးပစ်လိုက်တယ်။

၂ပတ်လောက်ထိ ဖိုးဇော်ဖို့ ထမင်းထုပ်ပေးတော့ ကျမတို့ဆီကို ထမင်းဖိုးလပေးနဲ့ စားမယ် ဖြစ်လာတော့တာပဲ။အိမ်ငှားခက ၁သိန်းခွဲ ထမင်းဖိုးက ၅သောင်းဆိုတော့ ကျမအတွက်လည်း တလ ၂သိန်းလောက် အပိုဝင်ငွေ ရှိလာတာပေါ့။နောက်ပိုင်း ဖိုးဇော်နဲ့ကျမတို့လင်မယား မိသားစုဝင်တွေလို ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ရင်းနှီးလာတော့ ဖိုးဇော်က မောင့်ရှေ့ ဆင်ချင်ပေမယ့် မောင့်ကွယ်ရာဆို ဖင်ပုတ်ခေါင်းပုတ်နဲ့ စကားပြောနေတာပေါ့။

ကျမနဲ့ဖိုးဇော် ကာမတံခါးကို ခေါက်မိတဲ့နေ့က မှတ်မှတ်ရရ မောင့်ကြောင့်ပါပဲ။ဖိုးဇော်ရောက်ပြီး ၃လပြည့်တော့ လခနဲ့ထမင်း စရိတ် ၂သိန်းပေးတာ မောင်က ထူးထူးခြားခြား အိမ်မှာ ဘီယာသောက်မယ်ဆိုပြီး ဘီယာနဲ့အမြည်းတွေ ထွက်ဝယ်ကြတယ်။ကျမအတွက်လည်း ဝိုင်ပုလင်း ပါလာတော့ တခါမှ မသောက်ဖူးတဲ့ ကျမ မူးပါလေရော။အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲ ဇတ်ကား ခွေထိုးကြည့်ရင်း စားကြသောက်ကြပေါ့။မောင်နဲ့ ဖိုးဇော် ဘီယာ ၄လုံးနဲ့ ရွမ်တပိုင်း ကုန်တော့ မူးစပြုလာပါပြီ။

အမြည်းကုန်လို့ ကျမလည်း သူတို့အတွက် မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်ပြီး အသင့်ရှိတဲ့ တိုဟူးခြောက်တွေ ဝင်ကြော်ပေးနေတာ။ကျမပြန်ထွက်လာပြီး တို့ဟူးကြော်ပန်းကန်ကို စားပွဲခုံပေါ်ချရင်း ကျမနေရာ ပြန်ထိုင်လိုက်တယ်။ညည်းသံ ကြားရလို့ အသံလာတဲ့ဆီကြည့်မိတော့ ဇတ်ကားထဲက အပြာခန်းပါလာတာရှင့်။သေချာကြည့်တော့မှ အရင်ထိုးထားတဲ့ကား မဟုတ်ဘူး သေချာ အပြာခွေပြောင်းထည့်ထားတာပါ။မောင့် လက်ချက်မှန်း ကျမ သိလိုက်ပါတယ်။

အိမ်ထောင်သက် ကြာလာတာနဲ့ မောင့်စိ်တ်က တမျိုးဖြစ်နေတော့တာ။ကျမတို့လိုးတဲ့ချိန် တခြားယောကျင်္ားတစ်ဦးနဲ့ ကျမကို စဉ်းစားခိုင်းပြီး လိုးမှ အားရကျေနပ်တဲ့ ပုံစံ ဖြစ်လာခဲ့တာပေါ့။အိမ်ဝင်ထွက်နေတဲ့ သူ့မိတ်ဆွေတွေနဲ့ ကျမကို အတင်းစဉ်းစားခိုင်းပြီး ဖုန်းထဲက လင်မယားတွေ သမီးရည်းစားအတွဲတွေ သူစိမ်းယောကျင်္ားကို ခေါ်လိုးခိုင်းတဲ့ မူဗီအတိုလေးတွေလည်း ခဏခဏ ပြလိုးနေတာပဲရှင်။ကြာတော့ ကျမလည်း အလိုးခံတိုင်း သူစိမ်းယောကျင်္ားတစ်ဦးကို အစားထိုးခံစားပြီးမှ အလိုးခံတတ်လာတယ်။

မောင်က တောင်းဆိုပေမယ့် တကယ့်လက်တွေ့မှာတော့ ကျမ သူစိမ်းယောကျင်္ားကို မောင့်ရှေ့အလိုးခံဖို့ သတ္တိမရှိပါဘူး။နောက်ပိုင်း မောင်လည်း ကျမကို သိပ်မပြောတော့ပဲ စိတ်ကူးနဲ့ပဲ ကျမကို ဟိုလူ့အလိုးခံခိုင်းလိုက် ဒီလူ့အလိုးခံလိုက်နဲ့ အထွဋ်ထိပ်ရောက်ခဲ့ရတာပါ။

ခု ဖိုးဇော် ရောက်လာပြီး နောက်ပိုင်း ကျမကို ခဏခဏ စဉ်းစားခိုင်းနေတော့တာ။ကျမက လက်တွေ့ မခံရဲပေမယ့် စိတ်ကူးထဲတော့ မောင့်စိတ်တိုင်းကျ ဖိုးဇော်ကို အကြိမ်ကြိမ် အလိုးခံနေကြပေါ့ရှင်။

” မိန်းမ ”

” ရှင် … မောင် ”

” မောင့် … ပေါင်ပေါ်လာထိုင်လေ ”

မောင့်စကားသံကြောင့် ကျမ အတွေးစလေး ပျက်သွားရတယ်။ဖိုးဇော်ကတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ ခွေထိုးထားတဲ့ တီဗွီစခွင်ပေါ်က အပြာခန်းကို စူးစိုက်ကြည့်နေတာရှင့်။မောင့် စကားဆုံးတော့ ကျမလည်း မောင့်ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင် ပစ်လိုက်တာပေါ့။ဖိုးဇော်နဲ့မောင်က ကပ်လျက်ထိုင်နေတာမို့ ကျမ မောင့်ပေါင်ပေါ်ထိုင်တော့ ကျမ ညာဘက်ပေါင်က ဖိုးဇော် ညာဘက်ပေါင်နဲ့ မထိတထိလေး ဖြစ်နေတော့တယ်။

” အာ … မောင် … ဘာလုပ်တာလည်း … ဘေးမှာ ဖိုးဇော်ရှိနေတာကို … ကျွတ် ”

ကျမထိုင်ပြီး ခဏနေတော့ မောင်က ကျမချိုင်းအောက်ကနေ လက်လျိုပြီး နို့တွေကို ညှစ်နေတာရှင့်။လက်တကိုင်းအကျင်္ ီ ကိုယ်ကျပ်အနက်လေး ဝတ်ထားမိတော့ အကျင်္ ီအတွင်းထဲ လက်သွင်း နိုက်နေတာပေါ့။ဖိုးဇော်ဘက် မျက်လုံးဆွေကြည့်တော့ ဖိုးဇော်က ကျမတို့ကို စိတ်မဝင်စားတဲ့ ပုံစံနဲ့ ဇတ်ကားပဲ ကြည့်နေတာ။

” ဘာဖြစ်လည်း … မိန်းမရယ် … ဖိုးဇော်က နားလည်ပါတယ် ”

မောင် မူးနေတာ သေချာပါပြီ မလွယ်ဘူးရှင် ကျမ နို့အုံတွေ ညှစ်ရင်း မောင့်ပေါင်ကြားက လီးက တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ကျမဖင်ကြားကို လာထောက်နေပြီ။ဇတ်ကားကလည်း လင်မယားနှစ်ယောက်က သူစိမ်းယောကျင်္ားကို အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်ပြီး ယောကျင်္ားလုပ်သူက မိန်းမဖြစ်သူ ပေါင်ခြံကို ဖြဲပြနေတာ။ဒုက္ခပါပဲ မောင်က မူးမူးနဲ့ လျှောက်လုပ်ရင် အခက်ပဲ။ကျမတွေးနေတုန်း မောင့်လက်တဖက်က ကျမနို့အုံပေါ်ကနေ ပေါင်တန်တွေကို လာပွတ်နေပြီ ကျမ ဝိုင်သောက်ထားတဲ့ အရှိန်ကြောင့် ရီဝေဝေလေး ဖြစ်နေပေမယ့် အသိစိတ်က မလွတ်တော့ ရှက်စိတ်လေးဝင်လာတာပေါ့။

ကျမပေါင်တန်ပေါ်မောင့်လက်တွေ ရောက်လာတော့ ဖိုးဇော်က ခိုးကြည့်နေတာ ကျမမျက်လုံးဒေါင့်က မြင်နေရတယ်။ကျမ မောင့်လက်ကို ဖယ်ရင်း စားပွဲပေါ်ပုလင်းထဲက လက်ကျန်ဝိုင်ကို ဖန်ခွက်ထဲ ထည့်ပြီး အကုန်မော့သောက်ပစ်လိုက်တယ်။ရင်ခေါင်းထဲ ပူဆင်းသွားပြီး တရိပ်ရိပ်နဲ့ ပြန်ပြီး ရီဝေလာတော့တာပဲ။ခဏနေတော့ မောင်က ကျမ လည်ပင်းကို ဆွဲလှန်ရင်း နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်နေတာ။လက်တွေကလည်း ကျမ ဆီးခုံးကနေ အပေါ်ဘက် နို့အုံထိ တက်လိုက်ဆင်းလိုက်ပေါ့။

သူစိမ်းယောကျင်္ားတစ်ဦးကို ဘေးထားပြီး မောင်ရဲ့ အပြုမှုတွေက ကျမစိတ်ကို ထကြွစေခဲ့ပါပြီ။မောင့် နူတ်ခမ်းတွေကို မက်မက်မောမော ပြန်နမ်းရင်း ဖင်ကြားထဲ ထောက်နေတဲ့ မောင့်လီးကို မသိမသာလေး ကြိတ်ပွတ်ပေးလိုက်မိတယ်။မောင့်ဆီက ညည်းသံတိုးတိုးလေးနဲ့အတူ ကျမ နူတ်ခမ်းတွေကို ခပ်ပျင်းပျင်း ဆွဲစုပ်နေတော့တာပေါ့။ကျမ နို့တွေကို အညှစ်ခံနေရင်း ပေါင်ကြားထဲ အသားစိုင်တခု ထိကပ်လာတော့ ပေါင်ခြံတွေ စိထားလိုက်မိတယ်။

မောင့် လက်နှစ်ဖက်က ကျမနို့အုံ နှစ်ဖက်ပေါ်မှာလေ ကျမ ပေါင်ကြားထဲက လက်က ဖိုးဇော်လက်မှန်း ကျမ သိလိုက်တာပေါ့။ဖိုးဇော်က ရောက်တဲ့နေကတည်းက ကျမ စောက်ဖုတ်ကို မြင်ဖူးထားတော့ အခွင့်ရေးရတုန်း နိုက်နေပါပြီ။မောင့်ကို ကျောပေးရင်း ခန္ဓာကိုယ် တစောင်းအနေထားနဲ့နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေတဲ့ကျမ ပေါင်ကြားထဲက ညှပ်ထားတဲ့လက်ကို ဖြေလျော့မိတဲ့အခါ ကျမ စောက်ပတ်တအုံလုံး ပွတ်သပ် ဖိချေ ခံလိုက်ရတယ်။ကျမလက်နှစ်ဖက်က အလိုလို မြှောက်တက်သွားပြီး နို့အုံတွေ ညှစ်ချေနေတဲ့ မောင့်လက်ကို အုပ်ကိုင် ထိန်းထားလိုက်ရတာပါ။

မောင့် ကျမ ပေါင်ကြားနိုက်ရင် ဖိုးဇော် လက်နဲ့ ထိပြီး ကျမ အဖုတ်အနိုက်ခံနေတာကို သိသွားမှာ စိုးလို့ပေါ့ရှင်။လင်ဖြစ်သူနဲ့နမ်းရင်း သူစိမ်းယောကျင်္ားတစ်ဦးရဲ့ စောက်ဖုတ်အနိုက်ခံရတဲ့ အရသာက ကျမအတွက် ကာမ အရသာ အသစ်တမျိုးပါပဲ။ကျမ သိပ်မထိန်းနိုင်ခဲ့ပါဘူး ဖိုးဇော် လက်ချောင်းလေး ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးမွှေနေတုန်း စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ် လိုက်မိတာပေါ့။ကျမ ကိုယ်လေး တုန်သွားတော့ ဖိုးဇော်က သူ့လက်ကို ပြန်ထုတ်သွားတယ်။

ကျမလည်း မောင် မရိပ်မိအောင် နူတ်ခမ်းခြင်း ဖိစုပ်နေရတာပေါ့။မောင်က ကျမနို့တွေ ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ရင်း ကော့ထိုးနေတာပဲ။ခဏနေတော့ မောင်က ကျမနူတ်ခမ်းတွေ ခပ်တင်းတင်း ဆွဲစုပ်ပြီး ကျမကို သူနဲ့ဖိုးဇော် ကြား ကန့်လန့်ဖျက် ထိုင်ခိုင်းနေတာ။ကျမ ကန့်လန့်ဖျက် ပက်လက်အနေထားနဲ့ မောင့်ပေါင်တန်ပေါ်ကျောမှီလှဲချတော့ ဖင်က မောင်နဲ့ဖိုးဇော်ကြား ရောက်နေပြီး ကျမပေါင်တန်တွေက ဖိုးဇော် ပေါင်ပေါ် တင်မိလျက်သားပေါ့။

မောင်က ကျမ အကျင်္ ီကို ပင့်တင်ပြီး ဘော်လီကို နို့အုံတွေပေါ်အောင် ဆွဲချနေတယ်။ စကားပြောလိုက် ကျမနို့သီးခေါင်းတွေ စို့လိုက်ပေါ့။အတော်လေးကြာတော့ ကျမနို့တဖက်ကို စို့ရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့တာပဲရှင်။မောင်အိပ်သွားတော့ ကျမလည်း မောင့်ခေါင်းကို ပွေ့ဖက်ရင်း မှေးနေလိုက်တယ်။ဝိုင်ကလည်း မူးနေတော့ ကျမလည်း မျက်လုံးတွေလေးလာပြီး အိပ်မောကျသွားရောပဲ။ဘယ်လောက်အိပ်ပျော်သွားလည်း မသိပါဘူး ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ အသားစိုင်တခုက ခပ်စီးစီးလေး ပွတ်ဆွဲနေလို့ မျက်လုံး အားယူဖွင့်ကြည့်မိတာ။

ကျမထမိန် အောက်နားစကို ဆီးခုံးပေါ်ထိ ဆွဲတင်ရင်း ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို မပြီး ဖိုးဇော်က ခန္ဓာကိုယ် တစ်စောင်းအနေထားနဲ့ ခုံပေါ်တင်ပဲ ကြိတ်လိုးနေတာရှင့်။
မောင်က ကျမနို့စို့ရင်း အိပ်ပျော်နေတုန်းပါပဲ။ကျမလည်း အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ရင်း ဖိုးဇော်ရဲ့ လီးအရသာကို ခံယူနေမိတာ။မောင်က ယောင်ပြီး ခေါင်းလှုပ်လာတိုင်း ဖိုးဇော်က ဆက်မလိုးပဲ ရပ်ထားတာ ပြီးမှ ကျမ မျက်နှာကြည့်လိုက် လိုးလိုက်နဲ့ပဲ။တဖြည်းဖြည်း ကျမ စောင်ခေါင်းထဲ ဖိုးဇော်လီးအရည်ပြားဆီက တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ သွေးတိုးလာနေပြီ။

ဖိုးဇော် ပြီးတော့မှာကို သိတာနဲ့ ကျမလည်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေနဲ့ မသိမသာလေး လီးတန်ကို ညှစ်ပေးလိုက်တယ်။ခဏနေတော့ ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ ကျမ စောက်ပတ်လေး နွေးကနဲ့ ခံစားလိုက်ရတာ။ဖိုးဇော်က သူပြီးတာနဲ့ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုတ်ပြီး သူ့အိပ်ခန်းဘက် ခြေဖွဖွနင်းပြီး လျှောက်သွားတာပဲ။နောက်ရက်တွေကျ ဖိုးဇော်က ကျမနဲ့ဆုံတိုင်း ပေါင်ကြားထဲပဲ ခိုးကြည့်နေတော့တယ်။ကျမကလည်း ညက ကိစ္စကို မသိချင်ယောင်ဆောင် ထားလိုက်တာပေါ့။

တရက်ကျ ညနေစောင်းလေး မိုးတအားရွာလာတာ မောင် ပြန်မလာသေးတော့ စိတ်ပူမိတယ် လေကလည်း တဝေါဝေါနဲ့ ကြမ်းနေတာရှင်။အိပ်ယာထဲ ကွေးရင်း မောင်ပြန်အလာကို စောင့်ရင်း မှေးကနဲ့ အိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်။စောင်ခြုံထားလျက်နဲ့ အိပ်မောကျနေတုန်း ကျမ အဖုတ်လေးကို ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင်လေး လာထိလို့ နို့လာခဲ့ရတာ။မောင်ပြန်လာပြီး စောင်ခြုံထဲဝင်ရင်း ကျမ စောက်ပတ်လေး ယက်ပေးတယ်ပဲ ထင်မိတာပေါ့။ခဏနေ အပေါ်က တက်လိုးတောမှ မောင်မဟုတ်ပဲ ဖိုးဇော်မှန်း သိခဲ့ရတယ်။

ဘယ်လိုမှလည်း ငြင်းမရတော့တာ အဖုတ်ယက်ပေးတုန်းက ငြိမ်ခံနေပြီး လိုးတော့မှ လူမှားတာပါပြောရင် ရယ်စရာဖြစ်နေမှာ။အဲဒီနေ့ကပဲ ပြီးကာနီးလေး မောင်ရောက်လာပြီး ဖိုးဇော်နဲ့ကျမ လိုးတာ မြင်သွားတာပဲရှင်။မောင်က အောက်ထပ်ပြန်ဆင်းပြီး ဖိုးဇော် ဆင်းသွားမှ ပြန်တက်လာတာ။နောက် ၂ပတ်လောက်နေမှ ကျမကို မေးတာလေ။ကျမလည်း ငြင်းပါသေးတယ် နောက်ပိုင်း မောင်က အတိကျပြောပြလို့ ဖွင့်ပြောလိုက်ရတာပေါ့။

//////////////////////////

” ဘယ်နှစ်ခါလောက် … လိုးဖြစ်တာလည်း မိန်းမ … ပြောပြကွာ ”

မောင့်မေးခွန်းကြောင့် ကျမ စိုးရိမ် ထိတ်လန့်လာသေးတယ် အထိအတွေ့နောက် လိုက်ခဲ့ပေမယ့် ကျမ အိမ်ထောင်ရေး ထိခိုက်မှာ ကြောက်တာပေါ့။ဒါပေမယ့် မောင့်မျက်လုံးတွေက တခုခုကို မျှော်လင့်နေတဲ့ပုံစံမို့ ကျမ မျက်နှာပူပူနဲ့ ဆက်ပြောပြလိုက်တယ်ရှင်။

” ၄ခါလောက်တော့ … ရှိပြီမောင်ရဲ့ ”

” အင်း ”

” မောင်မြင်တာက … တတိယ အကြိမ်ပါ … မိုးရွာလို့ မောင့်ကို စောင့်ရင်း သင်းသင်း အိပ်ပျော်သွားတာလေ …  အဲဒီချိန် ဖိုးဇော်ရောက်လာပြီး စောင်ခြုံထဲ သင်းသင်း အဖုတ်ကို ယက်ပေးပြီး … တက်လိုးတော့တာပဲ ”

” ဟူးးးး …… ရှီးးးး  … ပထမ အကြိမ်ကနေ ပြောကွာ ”

ကျမ စကားအဆုံး မောင့်မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်လာ နေပြီရှင့်။

” ပထမ … အကြိမ်က … မောင်တို့ ဘီယာသောက်တဲ့ နေကပါ … မောင်နဲ့ကျမ အိပ်ပျော် သွားတုန်း အလိုးခံခဲ့ရတာပေါ့ ”

” မိန်းမက … ဖိုးဇော် လိုးတော့ … နိုးနေပြီလား ”

” ဟင့်အင် … မောင် … သင်းသင်း စောက်ပတ်ထဲ တစ်စို့ကြီး ခံစားလာရတော့မှ … နိုးခဲ့တာပါ … ဝိုင်မူးနေပေမယ့် … မောင်မဟုတ်မှန်း ချက်ချင်းသိလိုက်တယ်လေ … ဖိုးဇော်လီးက … ဟိုလေ … ဟို  ဟို ”

” ဖိုးဇော်လီးက … ဘာဖြစ်လဲ … မိ်န်းမ ”

” မောင် … စိတ်မဆိုးရဘူးနော် ”

” အားးး …… ရှီးးးး …… မဆိုးပါဘူး  မြန်မြန်ပြောပါ ”

မောင်က ကျမ စကားကြောင့် သိချင်စိတ်ပြင်းပြနေပုံပဲ။

” ဖိုးဇော်လီးက … ဟို  ဟို … မောင့် ထက်  တုတ်တယ် ”

” ဟာ …… မိန်းမရယ် ”

ကျမလည်း မောင့်ကိုပြောရင်း စိတ်ကြွလာပြီး ဘေးနား တစ်စောင်းလှဲနေတဲ့ မောင့်လီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။ဂွင်းထုပေးရင်း ဖိုးဇော်နဲ့လိုးခဲ့ပုံတွေ ပြန်မြင်ယောင်ပြီး စောက်ပတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ်နှင့် ခံစားနေရပါပြီ။မောင်လည်း ဖိုးဇော်လီးက သူ့ထက်တုတ်ကြောင်း ကျမပြောပြလိုက်တော့ စိတ်ထဲ သိမ်ငယ်မှု့တဝက် ရမ္မက်စိတ်တဝက် ဖြစ်နေတာထင်တယ်။မျက်လုံးလေး ညိုးကြသွားပြီး လီးက တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ကျမလက်ထဲ ရုန်းကန်နေတာ။ခဏနေတော့ လရည်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထွက်လာရောပဲ။

” ရှီးးးး းးးးး … ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရာ … ဒါနဲ့ အဲဒီညက … မိန်းမ အရင် ပြီးသွားတာလား ”

မောင်က ကျမလက်ကောက်ဝတ်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေတဲ့ ကျမလက်ကို ခါးကော့လိုးရင်း ထပ်မေးနေတယ်။လရည်တွေက ကျမ လက်ဖဝါးထဲ ပျစ်ခဲနေတာ။ကျမလည်း မောင့်လီးကို ခပ်ဖွဖွညှစ်ပေးရင်း မေးတာ ပြန်ဖြေပေးလိုက်တာပေါ့။

” ဟင့်အင် … ဖိုးဇော်လိုးတဲ့ချိန် မပြီးပါဘူး သူပဲ ပြီးသွားတာပါ ”

” ဟင် … ဖိုးဇော်လီးက တုတ်တော့ … နာလို့လား ”

” အဲလိုတော့ မဟုတ်ပါဘူး … မောင်က ကျမ နို့တွေ ညှစ်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေချိန် … ဖြိုးသူက သင်းသင်း စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့ကလိပေးကတည်းက … သင်းသင်း စောက်ရည်ပန်းထွက်သွားတာ … ဖိုးဇော် လိုးတော့ မပြီးတော့ဘူးလေ ”

” အော် … ဒုတိယ တခါကရော ”

” ဒုတိယ တခါက အလိုးမခံလိုက် ရပါဘူး … ရပ်ကွက်ကထိန်အတွက် အလှူခံလိုက်ဖို့ … အရပ်ထဲက အဖွဲ့တွေ လာခေါ်တာနဲ့ … ဆုံနေလို့ … နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းထဲ လီးစုပ်ပေးရင်း … မြန်မြန် ဂွင်းထုပေးလိုက်ရတယ် ”

” နောက်ဆုံးတခါ … က ရော ”

” အဲတာက … မောင် ပစ္စည်းဖိုးတွေ ငွေသွားလွဲတဲ့နေ့ကလေ ”

” အင်း … ပြောပြဦး … မောင့် လီးက တောင်နေပြန်ပြီ ”

” ဟုတ်ပ … ခါတိုင်း လရည်တခါထွက်ပြီးရင် … မောင့်လီးက တော်တော်နဲ့ ပြန်မထတော့ … ထူးဆန်းတာနော် …  ကြည့်ဦး မာထင်နေတာပဲ ”

ကျမ မောင့်လီးထိပ်က လရည်စက်လေးကို လက်ညိုးကွေးလျက်အနေထားနဲ့ သပ်ချပြီး လီးအရည်ပြားတလျှောက် လက်ဖဝါးထဲက လရည်တွေနဲ့ပါ ပြန်ပွတ်ရင်း ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ထားမိတယ်။

” ဟူးးးး  … ရှီးးးးး းးးးး  နောက်ဆုံး အလိုးခံတာလေး ပြောပြဦးနော် ”

” ကဲ … လာ … ထလိုက်မောင် ”

ကျမလည်း မောင့်လီးကို ၂ချက်၃ချက် ဂွင်းထုပေးပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းခဲ့လိုက်တယ်။မောင်က ဇဝေဇဝါနဲ့ ပုဆိုးပြန်ဝတ်ပြီး ကျမနောက်က ကပ်လိုက်လာတာပေါ့။

” မောင်က … အပြင်ကနေ တိတ်တိတ်လေး ဝင်ခဲ့နော် … အိမ်ရှေ့တံခါးပါ … ပိတ်ခဲ့လိုက် ”

အိပ်ခန်းထဲက ထွက်ပြီး ကျမမီးဖိုခန်းဘက် လျှောက်ရင်း မောင့်ကို လှည့်မကြည့်ပဲ စကားလှမ်းပြောလိုက်တယ်။
မောင်က ကျမ ပြောတဲ့အတိုင်း အိမ်ရှေ့တံခါး ပိတ်ပြီး အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ဧည့်ခန်းထဲဖြတ်ပြီး မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်လာရင်း ဟင်းချက်တဲ့ ပုံစံ လုပ်ပြလိုက်တယ်။ဒါပေမယ့် လျှပ်စစ်မီးဖိုတွေ ပိတ်ထားတာမို့ မောင်က ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေပုံပေါ့။ကျမနောက်ကျောဘက် မောင် ကပ်လာမှ မောင်နားလည်အောင် ပြောပြလိုက်တာပေါ့ရှင်။

” မောင် ငွေသွားလွဲနေတဲ့ချိန် … သင်းသင်း ဟင်းချက်နေတုန်း … ဖိုးဇော်က အပြင်ကပြန်လာပြီး ခြေသံဖွဖွနင်းပြီး ဝင်လာတာ မောင်ရဲ့ … ပြီးတော့ သင်းသင်း နောက်ကျောဘက် ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ဖင်ရော အဖုတ်ရော နောက်ကနေ ယက်ပေးတော့တာပဲ ”

ကျမ မောင့်ကိုပြောရင်း ထမိန်အောက်နားစကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲမပြီး ခါးပေါ်ချိတ်တင်ထားလိုက်တယ်။မောင်က ခုမှ သဘောပေါက်သွားဟန်နဲ့ နောက်ကျောဘက် ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ဖင်နှစ်ခြမ်းဖြဲပြီး ဖင်ဝနီညိုလေးကို လျှာဖျားနဲ့ ထိုးကလိပေးနေတာပေါ့။

” ဟုတ်တယ် မောင် … ဖင်ရော … အဖုတ်ရော ယက်ပေး ပြီးမှ သင်းသင်း ခါးလေး ဆွဲဆွဲလိုးတာ … အ   ရှီးးးး းးးး ”

မောင့်ကို ပြောရင်း ဖင်ပေါက်တဲ့ တိုးဝင်လာတဲ့ မောင့်လျှာဖျားလေး ကြောင့် ကျမ ကိုယ်လေး တုန်နေအောင် ကောင်းနေမိတယ်။သူစိမ်းယောကျင်္ားနဲ့လိုးတာကို လင်ဖြစ်တဲ့သူကို ပြန်ပြောပြရင်း လက်တွေ့ သရုပ်ဆောင်ပြနေမိတော့ ခံစားမှု့က ဘာနဲ့မှကို မတူပါဘူး။ကျမ ပြောသမျှ မောင်က အကုန်လိုက်လုပ်ပေးရင်း နောက်ဆုံး မောင်လိုးတဲ့ချိန် ခါတိုင်းနဲ့ တခြားစီပါပဲ။

မီးပွင့် မတတ်လိုးချက်တွေနဲ့ အတူ မောင်ရော ကျမ ရော အထွဋ်ထိပ် ရောက်ခဲ့ရတာပေါ့။ပြီးတဲ့အထိ မောင်က လီးကို ဆွဲမထုတ်ပဲ စိမ်ထားရင်း ခုလိုးရတာ ဘာနဲ့မှ မတူကြောင်း အရသာ အပြည့်အဝရှိကြောင်း တဖွဖွ ပြောနေရှာတာ။ခဏနားပြီးမှ မောင်နဲ့ကျမ ရေချိုးခန်းထဲ ရေဝင်ချိုးလိုက်ကြတယ် မောင်က ကျမ စောက်ပတ်ကို ကျကျနန ဆပ်ပြာတိုက်ပေးရင်း ရေလောင်းပြီးတာနဲ့ ကုန်းယက်နေသေးတယ်။

ညပိုင်း စားသောက်ပြီး တချီလိုးပြီးမှ အိပ်ယာဝင်ခဲ့ကြတာပေါ့။မောင်က ကျမကို လိုးကာနီး ဖိုးဇော်နဲ့ လိုးခဲ့ပုံတွေ ပြန်ပြန်မေးပြီး လိုးတော့တာပဲ။ ဖိုးဇော်ကို အလိုးခံခဲ့တာတွေ ပြန်ပြောပြတိုင်း မောင်က ထိထိမိမိနှင့် မီးပွင့်မတတ် ပစ်ပစ်လိုးတော့ ကျမလည်း အားရကျေနပ်မိတာပေါ့ရှင်။ဖိုးဇော် အိမ်နေသွားတဲ့ ၆လ အတွင်း နောက်ထပ် ၅ကြိမ်လောက် မောင်မသိအောင် ကျမ အလိုးခံပြီး မောင်နဲ့ လိုးတဲ့ချိန် ပြန်ပြောပြပေးရတာ။ဖိုးဇော် သူ့အိမ်ပြီးလို့ ပြန်ပြောင်းသွားတော့ ကျမတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ကာမသုခတွေ ပြန်လည်အေးစက်သွားတော့တာပဲ။

//////////////////////////////////

၃လလောက် နေမှ မျက်စောင်းထိုး တိုက်ခန်းက အိမ်ငှားလာနေတဲ့  ကိုတင်မျိုးကြောင့် ကျမနဲ့မောင် စိတ်တွေ ပြန်လည် တက်ကြွခဲ့ရတာပေါ့ရှင်။

” တကယ်ပြောတာ … မောင်ရဲ့ … စရောက်ကတည်းက … ကိုတင်မျိုး အကြည့်တွေက သင်းသင်းအပေါ် တမျိုးကြီး ”

” ဒါကတော့ … ငါ့မိန်းမက … ဖင်ကြီးက … မြင်သူတိုင်း ဖမ်းစားနိုင်တော့ … ငန်းတာ နေမှာပေါ့ … ခု ဘယ် အခြေနေ ရောက်ပြီလည်း ”

” အခြေနေကတော့ … သင်းသင်းဘက်က … မီးစိမ်း ပြတာနဲ့ … သူ့ဘက်က သေချာပေါက် လှုပ်ရှားတော့မှာ ”

” ဟားးး … ငါ့  မိန်းမ က … စွမ်းလှချည်လား ”

” ဒါကတော့ … မောင့် အတွက်လည်း … ပါပါတယ်နော် … ဟွန့် ”

” အင်းပါ … မိန်းမရဲ့ … အခြေနေလေးတွေ ပြောပြပါဦး ”

” ကိုတင်မျိုးက … လူရှင်းရင် သင်းသင်းတို့အိမ်ဘက် ကူးလာတတ်တယ် မောင် … ပြီးတော့ စကားပြောရင်း သင်းသင်း ပေါင်ဂွကို … ခဏတိုင်းခိုးကြည့်တတ်တာ ”

” အင်း … စိတ်ဝင်းစားလာပြီ … ဆက်ပြော ”

” တရက်က … သူဝင်လာတုန်း … ဧည့်ခန်းထဲ မှာပဲ … ကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲအိပ်ရင်း အောက်စ လွတ်ထားလိုက်တယ် … ကိုတင်မျိုးက သင်းသင်း အိပ်ပျော်နေတယ် ထင်ပြီး သင်းသင်းခြေရင်းကနေ ပေါင်ကြားထဲ ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေတာပေါ့ ”

” အာ … မိန်းမကို … ဘာမှ လုပ်မသွားဘူးလား ”

” သူ မလုပ်ရဲသေးဘူးလေ … မောင်ရဲ့ … သင်းသင်းဘက်က … ခပ်တည်တည် ဆက်ဆံနေတော့ … သူ့ဘက်က မစရဲတာပါ ”

” ဟာကွာ … မိန်းမကလည်း … နဲနဲလောက် ရင်းရင်းနှီးနှီး နေလိုက် ပြီးရော ”

” အမလေး … မောင်ရယ် … လူချင်းသိတာ မကြာသေးပဲ … လာပါ … ကျမကို လိုးပေးပါ့လို့ ပြောရမလား … ဟွန့် ”

” သဘောပြောတာပါကွ … ခိခိ ”

” ခုတွေ့ ခုအလိုးခံရင် … သင်းသင်း အပေါ်လည်း အထင်သေးသွားနိုင်တယ် … ပြီးတော့ အထင်မသေးသည့်တိုင်အောင် အိမ်ထောင်ရေးမှာ ဇယားမကပ်စေချင်ဘူး …  ကိုတင်မျိုးက လူပျိုကြီး ဆိုတော့ … တော်ကြာ သင်းသင်း အပေါ်စွဲလမ်း သွားရင် အခက် ”

” အေးပါ … မိန်းမ ကြိုက်သလို စီစဉ်ပါ … အလုပ်ဖြစ်ရင် မောင့်ကို … ပြန်ပြောပြ ရပါပြီ ”

//////////////////////////////

” တူ …… တူတူ ……… တူ ”

” ဟဲလို … မောင်လား ”

” အင်း … မိန်းမ ပြော ”

” အလုပ် ခဏ … နားလို့ရလား ”

” ဟမ် … ဘာလို့ ”

” မောင့် … အတွက်ပေါ့ … ခ်ခ်  ခ်ခ် ”

ကျမနဲ့ ကိုတင်မျိုး မောင်မသိအောင် အတိုင်းတာ တခုထိ ရောက်နေပါပြီ။ဒါပေမယ့် အဆုံးထိတော့ မရောက်သေးပါဘူး။ဒီတခါ မောင်တောင်းဆိုထားတဲ့ ဆန္ဒလေး ဖြည့်ပေးချင်မိတာပါ။ကျမ အပေါ် ဒီလောက် အလိုလိုက်ထားတဲ့ မောင့်ကို ပြန်ပြီး ကာမအရသာလေး ခံစားစေချင်တာပေါ့ရှင်။

” သေချာပြောပါ … မိန်းမရဲ့ ”

” ခဏနေ … ကိုတင်မျိုး လာတော့မှာ … မောင်ပဲ ကြည့်ချင်တာဆို ”

” ဟင် … တ  ကယ်  လား ”

စိတ်လှုပ်ရှား သွားပုံနဲ့ မောင့်အသံတွေ တုန်နေသေးတယ်။

” တကယ်ပေါ့ … မောင်ကလည်း … ကိုတင်မျိုးက နက်ဖန် မွေးရပ်မြေ ပြန်မလို့ ၁ဝရက်လောက် ကြာမှာတဲ့ … သင်းသင်းကို ဇွတ်ပူဆာနေတာ ”

” စက်ပစ္စည်းတွေ … အဝယ်တစ်ယောက်ကို ပြပေးဖို့ ချိန်းထားတာ ရှိတယ်  မိန်းမရေ … ဒါပေမယ့် … ရတုန်းရခိုက် အခွင့်ရေးလေးမို့ … အဝယ်တော်ကို နောက်ရက်ချိန်းပြီး  … ပြန်လာမယ် ”

” အမ် … ခုနေဦးလေ … နာရီဝက် လောက်ကြာမှ လာခဲ့ … အိမ်ရှေ့တံခါး သော့ခတ်ထားမှာ မောင့်ဆီမှာ သော့ပို ရှိတယ်မလား ”

” ရှိပါတယ် မိန်းမရဲ့ …… ဆိုင်သော့နဲ့ တွဲချိတ်ထားတာ ”

” အင်း … အိမ်ရှေ့ တခါးဖွင့် ပြီး ဝင်ခဲ့လိုက် … သင်းသင်းက ဖိုးဇော် နေသွားတဲ့ အခန်းထဲ တွေ့မလို့ ”

ဖိုးဇော် ပြောင်းသွားတော့လည်း ကျမနဲ့မောင် အပေါ်ထပ်မှာပဲ နေဖြစ်တာပါ။အောက်ထပ်အရင် ကျမတို့နေတဲ့ အခန်းက မောင့် စက်အပိုပစ္စည်းတွေ ထားထားတာ မရွေ့ဖြစ်သေးတာ။ဖိုးဇော် နေတဲ့အခန်းကတော့ ခုထိ အလွတ်မို့ ကိုတင်မျိုးနဲ့ မောင်မသိအောင် ချိန်းတဲ့နေရာလေး ဖြစ်ခဲ့တာပေါ့ရှင်။ချိန်းတွေ့တိုင်း ကျမ အဖုတ်ကို ကိုတင်မျိုးက ယက်ပေးတော့ နောက်ပိုင်း ကျမလည်း ကိုတင်မျိုးလီးကို ပြန်စုပ်ပေးရင်း ဂွင်းတိုက်ပေးမိတာပါ။

” Ok … မိန်းမရေ … သေချာပေါက် လာမယ် … မောင်လည်း မြင်ဖူးချင်နေတာကွ ”

မောင့်အသံက တက်ကြွနေလို့ ကျမ ကိုတင်မျိုးကို အလိုးခံဖို့ အားရကျေနပ်မိနေတယ်ရှင်။

///////////////////////

” ဟူးးးး  …… ရှီးးးး းးးးး   ရ   ရပြီ … မသင်း …… ရှီးးးး းးးးးးး ”

ကိုတင်မျိုးက ကျမပါးစပ်ထဲက လီးကို ထုတ်ပြီး ပက်အနေထားနဲ့ လီးစုပ်ပေးနေတဲ့ ကျမ ပေါင်ကြားထဲ နေရာယူနေပါပြီ။ဒူးထောက်ပြီး သူ့လီးထိပ်နဲ့ ကျမစောက်စိလေးကို အချက်၂ဝလောက် ကလော်ရင်း ကျမမျက်နှာကို လှမ်းကြည့်နေတာပေါ့။ကျမလည်း စောက်စိကို ဒစ်ဖူးနဲ့ ထိုးကလော်ခံရတော့ အလိုးခံချင်တဲ့ စိတ်က တဖွားဖွား ပေါ်လာပါတယ်။

” လိုးမှာဖြင့် … လိုးပါတော့လား ကိုတင်မျိုးရယ် … အမလေးးးး …… အားးးး  ရှီးးးးး းးးးးး ”

ကျမ အိပ်ခန်းပြတင်းပေါက်ဖက် မသိမသာ ခိုးကြည့်လိုက်တော့ တံခါးဝလေးက ဟနေပြီမို့ မောင်ရောက်နေမှန်း သိလိုက်တာနဲ့ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ခံစားလိုက်ရတယ်။ဖိုးဇော်နဲ့ လိုးတုန်းက မောင်မသိအောင် အလိုးခံပြီးမှ ပြန်ပြောပြရတာလေ။စောက်ပတ်ကလည်း တအားခံချင်နေပြီမို့ မောင့်ရှေ့ မရှက်နိုင်ပဲ ကိုတင်မျိုးကို လိုးပေးဖို့ တောင်းဆို မိနေတာပါ။ကျမ စကားဆုံးတော့ ကိုတင်မျိုးလီးက စောက်ခေါင်းထဲ တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ တိုးဝင်လာပါပြီ။ခါးအားလေးနဲ့ ဝိုက်လိုးနေတဲ့ ကိုတင်မျိုး လိုးချက်တွေကြောင့် ကျမ ကိုတင်မျိုးကို အတွေ့ကြုံနည်းတယ် ထင်မိတာ မှားသွားကြောင်း သိလိုက်ရတယ်။

” အားးးးး ……… ရှီးးးးး းးးးးးး  …… အ   အ ……… လိုးတတ် လိုက်တာ ကိုတင်မျိုးရယ် … အင်းဟင်း … အားဟား ”

ဆီးခုံးချင်းထိအောင် ကပ်ထားပြီး မွှေနေတော့ ကိုတင်မျိုး လီးထိပ်က ကျမ သားအိမ်ဝကို ထောက်လျက်အနေထားနဲ့ လီးအရည်ပြားတွေက ကျမ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေကို ပွတ်ဆွဲနေသလိုဖြစ်နေတာပေါ့ရှင်။ကျမ ပေါင်တန်တွေ ကိုတင်မျိုးခါးဆီရောက်သွားပြီး ချိတ်ပြီး လိမ်ဆွဲထားလိုက်မိတယ်။မောင့်ချောင်းကြည့်နေတာ သိပေမယ့် ကျမ မရှက်တော့ပါဘူး။ကိုတင်မျိုးခါးကို ပေါင်တန်တွေချိတ်ဆွဲရတာ အားမရလို့ ဖင်ပါ ကော့ထိုးရင်း အလိုးခံနေမိတော့တာပဲ။

မွှေပေးရုံလေးနဲ့ ကျမ စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်ခဲ့ရပါတယ်။ကာမစိတ်တွေ မကျသေးပဲ ကျမပြီးသွားမှန်းသိလို့ လီးကိုထုတ်ပြီး
ပက်လက်လှဲချလိုက်တဲ့ ကိုတင်မျိုးမျက်နှာပေါ် ကျမ တက်ခွရင်း စောက်ပတ်နဲ့ပါးစပ်ကို တေ့ထိုင်ပစ်မိတာပေါ့ရှင်။ကိုတင်မျိုးကလည်း သူ့မျက်နှာပေါ်ဝဲနေတဲ့ ကျမစောက်ပတ်ကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ မက်မက်မောမော ယက်ပေးနေတာ။ကျမ ကိုတင်မျိူး ကို စောက်ပတ်ယက်ခိုင်းရင်း တံခါးပေါက်ဘက် ကြည့်ရင်း မောင့်ကို မျက်စိတဖက် မိတ်ပြလိုက်ပါတယ်။

ခဏနားပြီး ကိုတင်မျိုးက ကျမကို ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ လိုးတော့တာပါပဲ။ညနေပိုင်း ထိ နားလိုက်လိုးလိုက်နဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်တောင် ပူထူပြီး နဲနဲယောင်ကားလာတာ။ကိုတင်မျိုး ပြန်ကာနီးကျ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေတဲ့ ကျမကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး တချီထပ်လိုးသွားသေးတယ်။ကိုတင်မျိုးပြန်သွားမှ မောင်ဝင်လာပြီး ကျမ စောက်ပတ်ကို သေချာကြည့်နေတာရှင့်။

” ဟာ … စောက်ပတ်လေး ယောင်ကားနေပြီ … မိန်းမရေ ”

” အင်း ”

ကျမ မောင့်စကားကို ပြန်ဖြေတော့ မျက်လုံးကို မဖွင့်နိုင်တော့တာပါ။ကုတင်ပေါ်မှာလည်း စောက်ရည်တွေ အကွက်လိုက်နဲ့ လရည်နံ့ စောက်ရည်နံ့ မွန်ထူနေတာပဲရှင်။မောင်က ကျမကို တွဲထူရင်း ရေချိုးခန်းထဲ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးပါတယ်။ညပိုင်း စားသောက်ပြီး အိပ်ယာဝင်တော့ မောင်က ပြန်ပြောပြနေသေးတာ။ကျမ ကိုတင်မျိုး မျက်နှာကို စောက်ပတ်နဲ့ ဖိပွတ်ပြတော့ မကြာပါဘူး မောင့်လီးထပ်က လရည်တွေ ဗျစ်ကနဲ့ ဗျစ်ကနဲ့  ပန်းထွက်ကုန်တာတဲ့။

နောက်ထပ် ၂ချီဆက်တိုက် ဂွင်းထုပစ်တယ် ပြောနေတာ ကိုတင်မျိုး ဆောင့်လိုးလိုက်လို့ ကျမ ခေါင်းတွေ ရမ်းပြီး အော်လိုက်ရင် သူပါ ဝင်လိုးချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပေါ်လာလို့ စိတ်မနဲ့ထိန်းထားရတယ် ဆိုပြီး ပြောပြနေသေးတယ်။အဲဒီည ကတော့ မောင် ကျမကို မလိုးရ ရှာဘူးလေ ကျမ စောက်ပတ်က ကိုတင်မျိုး လီးဒဏ်ကြောင့် ယောင်ကားပြီး အထိမခံနိုင်တော့တာပေါ့။နှစ်ယောက်သား စကားတပြောပြောနဲ့ အတော်လေးကြာမှ အိပ်ပျော်သွားကြတာ။နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်နေရင်း ကုတင်လှုပ်သလို ခံစားလာရလို့ ကျမ မျက်လုံးလေး အားယူဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ မောင်ပေါ့ သနားပါတယ် ကျမ ထမိန်ကို ဗိုက်ပေါ်လှန်တင်ပြီး ကျမရဲ့ ယောင်ကားနေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းထု နေရှာတာ။

” ဟင် … မောင် ”

” ဟမ် … အိပ်ပါ … မိန်းမရယ် … မောင် စိတ်တအား ထနေလို့ကွ ”

မောင်က ကျမ စောက်ပတ်ကို ကြည့်ပြီး ဒူးတုတ်ထိုင်လျက်လေး ဂွင်းတိုက်နေတုန်း ကျမ နိုးလာလို့ ရှက်သွားတဲ့ ပုံစံလေးပါ။

” မောင် … မနေနိုင်ရင် … လိုးချင် လိုးလေ ”

” ဟာ … မိန်းမ စောက်ဖုတ်လေးက … အထိတောင် မခံနိုင်တာ … ဒီတိုင်းပဲ မောင် ကြည့်ပြီး … ဂွင်းထုလိုက်ပါ့မယ် ”

၂ရက်လောက် နေမှ မောင်နဲ့ လိုးဖြစ်ကြတာ။နောက် ၁ပတ်လောက် ကိုတင်မျိုး ပြန်ရောက်တော့ လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေ အစုံပါပဲ လာပေးတာ မောင့်အတွက်လည်း သူတို့ဒေသထွက် ပုဆိုး၂ကွင်း ပါလာသေးတာ။မောင်က အလုပ်က ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေ အကြောင်းမေးနေလို့ ကိုတင်မျိုး ပြန်ရောက်တာ ပြောပြလိုက်တယ်။မောင့်မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်လာပြီး ကျမ ကို အိပ်ခန်းထဲ ဇွတ်ခေါ်သွားတော့တာပေါ့။

” အိုရ် … ထမင်းစား … ရေချိုးပါဦး မောင်ရဲ့ ”

ဘယ်လိုပြောပြော မောင်က တားမရတော့ပါဘူး ကိုတင်မျိုး ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ကျမ အလိုးခံခဲ့တာကို မရမက မေးရင်း မီးပွင့်မတတ် ဆောင့် လိုးနေတော့တာပဲ။

////////////////////////////

နှစ်တွေ အလီလီပြောင်းရင်း ခုဆို ကျမ သားတစ်ယောက် သမီးတစ်ယောက် ရခဲ့ပါပြီ။ကလေးတွေတောင် ကျောင်းပြီးကြတော့မှာပါ။သားလေးက စီးပွားရေး နောက်ဆုံးနှစ် သမီးလေးက ဒုတိယနှစ် မြန်မာစာပေါ့။အသက်အရွယ်အရ ကာမစိတ်တွေ လျော့လာပေမယ့် တခါတလေတော့ မောင်က အရင်အကြောင်း ပြန်မေးပြီး လိုးတိုင်း ကျမလည်း အားရကျေနပ်နေမိနေတုန်းပါပဲရှင်။

……………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာအတွက် ရေးသားသည်။ )

 { ၆ }
🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔( စ/ဆုံး )
🌲🌲🌲

” ပြောပြဖို့ ခက်တယ် ”
💞💞💞💞💞💞

ကျုပ် အလုပ်က စောစောပြန်လာခဲ့တာ ညပိုင်း အချိန်ပို ဆင်းရမှာတဲ့။ကားဆေးသုပ်လုပ်ငန်းပါ အလုပ်က မနိုင်ဘူးဗျ ဆရာပါ ဝင်လုပ်နေရတာ။ကျုပ်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဦးမြင့်စိုးနဲ့ မမဖြူကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ကျုပ်နာမည်က ကျော်ဦး မမဖြူက ကျုပ်အမ အရင်း နာမည်က ခင်နှင်းဖြူပါ။ဦးမြင့်စိုးက မမဖြူယောကျင်္ားရဲ့ ဦးလေးပါ အသက်က ၅၅ကျော်နေပါပြီ။ယောက္ဖအဖေ ဦးတင်စိုးနဲ့ ဦးမြင့်စိုးက ညီအကိုအရင်းဆိုတော့ အမွေဆိုင်အိမ်မို့ တအိမ်ထဲ အတူနေကြတာဗျ။ဦးမြင့်စိုး မိန်းမ ဒေါ်ခင်မြင့် ဆုံးတော့ ကလေး မရကြဘူး။ခုထိ ဦးမြင့်စိုးက တစ်ယောက်တည်း သမားပေါ့။

မမဖြူနဲ့ ကျုပ်ယောက္ဖကိုသိန်းလွင် လက်ထပ်ပြီး ၂လကြာတော့ ယောက္ဖအဖေ ဦးတင်စိုး ဆုံးသွားရှာတယ်။
ဦးတင်စိုး မဆုံးခင်ကတည်းက ပေ၄ဝ ပေ၆ဝ အိမ်ကို အလယ်က ကန့်ပြီး တောင်ဘက်ခြမ်းက ဦးမြင့်စိုးနေတယ် ။မြောက်ဘက်ခြမ်းက ကျုပ်တို့ နေတာပေါ့။ မမဖြူနဲ့ကိုသိန်းလွင်က တခန်း ကျုပ်က ဧည့်ခန်းနဲ့ကပ်လျက် အိပ်ခန်းမှာ အိပ်တာ။မမဖြူက နောက်ဖေးပေါက်ကနေ ဦးမြင့်စိုး အိပ်ခန်းဘက် ဝင်တာနေမှာ နောက်ဖေးပေါက်က ပွင့်လျက်သားဗျ။ခါတိုင်း ညနေ ၅နာရီလောက်မှ ကျုပ်က အိမ်ပြန်တတ်တာ ခု ညလုပ်ဆင်းရမှာမို့ ၂ချက်ခွဲ ပြန်လာတာပါ။

” သမီး  အပေါ်က … တက်ဆောင့်ပေးမယ်လေ ဦးစိုး ”

” လေးဖက်ထောက်ပါ … သမီးကလည်း ”

ဦးစိုးက သူ့လီးကြီး အရင်းက ကိုင်ရင်း ကုန်းထနေတာ ကုတင်ပေါ်မှာ မမဖြူ အောက်ပိုင်းက ထမိန်မရှိတော့ပါဘူး လေးဖက်ကုန်းလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖင်ကြားထဲက ပြူးထွက်နေတာပေါ့။ခါတိုင်း မမဖြူ အဖုတ်က အမွှေးတွေနဲ့ဗျ ဒီနေရိပ်ထားတာ နေမှာ စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားကြီးက ပြူးနေတာဗျ။ မမဖြူက  ခါးကို ခွက်ပြီး ဖင်ကြီးထောင်ထားတော့ ဖင်အချိုင့်လေးထဲက ဖင်ဝလေးကိုပါ အထင်းသား မြင်နေရတယ်။

”  ပလပ် … ပလပ် …  ပြွတ် ”

မမဖြူကို ကျုပ်အံဩမိတယ်။မမဖြူက ယောကျင်္ားရှိလျက်နဲ့ ရာဂစိတ် အားကြီးလွန်းတာ ယောက္ဖ ကိုသိန်းလွင်က အဝေးပြေး ကားမောင်းတာမို့ အိမ်မနေတာလည်း ပါမှာပေါ့။ကျောင်းဆရာမမို့ အရပ်ထဲ အိန္ဒြေသိက္ခာ အပြည့်နဲ့နေပေမယ့် အသက် သုံးဆယ့်ကျော်လာတဲ့အထိ ခါးအောက် ကော့ထွက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးရယ် နို့အုံတင်းတင်းကြီးတွေက မြင်သူတိုင်း ငေးကြည့်နေရတာ။ကျောင်းစိမ်းထမိန်နဲ့ အကျင်္ ီ ရင်ဖုံးလေး ခါးတိုလေး ဝတ်ထားရင် တအားကြည့်ကောင်း တာဗျ။ကျောင်းစိမ်း ထမိန်အောက်က ကားထွက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးက လမ်းလျှောက်တိုင်း ရမ်းခါနေတာ အထူးခြားဆုံးပဲ။

နောက်ကျောဘက် ခါးနားထိ  နက်မှောင်သန်စွမ်းတဲ့ ဆံပင်ကို အမြဲဆံထုံးလေးထုံးထား တတ်တယ်။ခုတော့ ဆံပင်တွေ ဖြည်ချထားတဲ့ မမဖြူ အောင်ပိုင်း ထမိန်တောင် မကပ်တော့ပါဘူး။မမဖြူ ဖင်သားစိုင် နှစ်ခြမ်းကိုပယ်ပယ်နယ်နယ် ဖြဲပြီး ဦးမြင့်စိုးက အားရပါးရ ယက်နေတာဗျ။

” သမီးရယ်.. ဖင်ကြီးက လှလိုက်တာ အိစက်နေတာ ”

” အင်းပါ … ဦးစိုး ကြိုက်ရင် … ပြီးရော … ကြိုက်သလောက် လိုး ”

” အင်း … သမီး စောက်ပတ်မြင်တော့ … ဦးစိုး မိန်းမ မခင်မြင့် ကို သတိရတယ်ကွယ် ”

” ဟင် … ဦးစိုး ကလည်း … ဦးစိုး မိန်းမ မရှိတော့လို့ သမီး အလိုးခံနေတာပေါ့ … ရှိနေရင် ခံပါ့မလား ဟွန့် ”

” ဒီလို အပြောလေးတွေကြောင့် … ဦးစိုး  စွဲလမ်းနေရတာပေါ့ ”

ဦးမြင့်စိုးက မမဖြူစောက်ပတ်ကို ယက်လိုက် စကားပြောလိုက်ပါပဲ။ စောက်ပတ်အနံ့ရနေတဲ့ လီးကြီးက ပေါင်ကြားထဲ တဇပ်ဇပ် တုန်နေတာဗျ။မမဖြူကလည်း ဖင်ကြီးထောင်ပေးပြီး စောက်ပတ်အယက်ခံရင်း စကားပြန်ပြောနေတယ်။ အသားညိုပေမယ့် အသားလတ်တယ်ခေါ်ရမလား ဆရာမ ဝတ်စုံလေးနဲ့ဆို မမဖြူက တအား ကြည့်ကောင်းတာဗျ။

ဖင်ထောင်ပေးတဲ့ မမဖြူရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးသာမက ဖက်ပေါက်တွေပါ ယက်ပေးတော့ မမဖြူတစ်ယောက် ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ ညည်းနေရောပဲ။ခေါင်းလေး တလှုပ်လှုပ်နဲ့ မမဖြူစောက်ပတ် ယက်နေတဲ့ ဦးမြင့်စိုး လျှာကြီးက သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ပေါ့။

” ပြွတ် …  ပလပ် … ပြွတ်ပြွတ် ”

” အ  … အ  … အင်းဟင့် ”

ဦးမြင့်စိုး လက်တဖက်က သူ့လီးကို အုပ်ကိုင် ဂွင်းတိုက်ရင်း မမဖြူ စောက်ဖုတ်ကိုယက်ပေးတဲ့ ပုံစံက သမရိုးကျ လုပ်နေတဲ့ပုံဗျ ဘယ်ချိန်ကတည်းက လုပ်နေကြမှန်း မသိပါဘူး ကျုပ်က ဒီနေ့မှ မြင်ဖူးတာပါ။

” တော်တော့ ဦးစိုး  … လုပ်တော့ … သမီးခံချင်နေပြီ … အဟင့် ”

မမဖြူက ခေါင်းလေး လည်ပြန်လှည့်ပြီး ဦးမြင့်စိုး ကို ငြုတုတုလေး ပြောနေတာဗျာ။

” သမီး စောက်ပတ်က … ယက်လို့ တအားကောင်းလို့ပါ သမီးရယ် … ပြွတ်  ပလပ်  ပလပ် ”

” နောက်မှ ယက်တော့ … ဦးစိုးရယ် … လိုးပါတော့ဆို … အင်းဟင်း …… ရှီးးးး းးးးးးး ”

” လိုုးမှာပါ သမီးရယ် … လိုးချင်လွန်းလို့ ယက်ပေးနေတာပါ ”

” ဟင့်အင်းကွာ … လိုးတော့ ”

မမဖြူ စကားဆုံးတာနဲ့ ဦးမြင့်စိုးက နောက်က နေရာယူပြီး တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဆွဲဆွဲလိုးတော့တာပဲ။ဒါပေမယ့် မမဖြူက ဦးမြင့်စိုး လိုးချက်တွေကို တောင့်ခံရင်း ဖင်ကြီး ကော့ကော့ပေးနေတာပါ။

” အား … ကောင်းလိုက်တာ ဦးစိုးရယ် … လိုး လိုး … ဦးစိုး စိတ်ကြိုက်သာ လိုး ”

” အင်းပါ … သမီးရဲ့ … ဘွတ်  … ဖွပ် …… ဗျစ် ဗျစ် ”

ဦးမြင့်စိုးက မေးကြောတွေ ထောင်နေအောင် မနားတမ်း ဆောင့်လိုးရင်း အတော်လေး ကြာတော့ မမဖြူကို သူပြီးတော့မယ်ဆိုပြီး လှမ်းပြောနေတာ။မမဖြူက သူ့စောက်ပတ်ထဲ လရည်မထဲ့ဖို့ ပြောရင်း လေးဘက်ကုန်း အလိုးခံနေရာကနေ ဖင်ကြီး ရှေ့တိုးပြီး ဦးမြင့်စိုးလီးကို ချွတ်ထုတ်လိုက်တယ်။လေးဖက်ထောက် အနေထားနဲ့ ခန္ဓာကိုယ် တပတ်လှည့်ပြီး သူ့စောက်ပတ်လေး လိုးထားထဲ့ လီးထိပ်ရှေ့ ပါးစပ်လေး ဟပေးနေတာပေါ့။

ဦးမြင်စိုးက မမဖြူပါးစပ်လေးထဲ လီးထိပ်သွင်းပြီး ခပ်ဖြည်းဖြည်း လိုးနေတာဗျ။မမဖြူ လက်တစ်ဖက်က ဂွေးဥတွေကို ဆုပ်နယ်ပေးရင်း လီးကို ပါးခွက်အောင် တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်ပေးနေတယ်။ဦးမြင့်စိုးက မမဖြူ ခေါင်းလေး ကိုင်ပြီး ၁ဝချက်လောက်ပဲ ဆောင့်လိုက်တာ မမဖြူပါးစပ်ထဲ  လရည်တွေ တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ ဝင်သွားတော့တာပေါ့။ဦးမြင့်စိုး ပေါင်တွေ ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်လာပြီး လရည်အထွက် ရပ်တော့မှ မမဖြူက လီးကို ပါးစပ်က ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။

ုပြီးမှ လီးထိပ် အပေါက်လေးထဲက လက်ကျန် လရည်စက်လေးတွေ လျှာနဲ့ သိမ်းယက်ရင်း ဒစ်ဖူးကို ပြွတ်ကနဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်း တချက် ပြန်စုပ်ပေးနေတာ။ယောက္ဖလီးကို စုပ်ပေးတာ မမြင်ဖူးပေမယ့် ဦးမြင်စိုး အပေါ်ကျ  ကမ်းကုန်အောင် လိုက်လျောပေးတာ အံအောမိတယ်ဗျာ။မမဖြူပုံစံက တကယ်ကို တက်ကြွနေတာပါ ခဏနားပြီး လီးကို ထောင်မတ်လာအောင် ပြန်စုပ်နေတော့တာပဲ။

မမဖြူတို့ ဒုတိယအချီ မလိုးခင် ကျုပ်လည်း အသာလေး အိမ်ပြင် ပြန်ထွက်လိုက်တယ်။အတော်ကြာမှ ပြန်လာခဲ့လိုက်တာ။ကျုပ် အိမ်ထဲဝင်တာနဲ့ မမဖြူက ထမိန်ရင်လျား နဲ့ ထမင်းစားမလား လှမ်းမေးနေတော့တာပဲ။

” ဟော … မောင်လေး ကျော်ဦးတောင် အလုပ်က လာပြီ … ထမင်းစားတော့မလား … မမဖြူ ရေမချိုးခင် ခူးပေးလိုက်မယ် ”

” ဟုတ် … မမဖြူ ”

ကျုပ် ထမင်းစား စားပွဲခုံပေါ်ဝင်ထိုင်ရင်း ခဏအကြာ မမဖြူ ထမင်းပွဲ လာချတော့ မမဖြူ ကိုယ်နံ့က ခပ်စူးစူး ချွေးနံ့ စောက်ရည်နံ့တွေ ထွက်နေတာဗျ။

” ကျော်ဦး … ညပိုင်း အပြင်ထွက်ရင် အိမ်တံခါး သော့ခတ်နော် ”

” ကျနော် … ညလုပ်ဆင်းရမှာ မမဖြူ … ထမင်းစားပြီး သွားတော့မှာ ”

” အော် … အေးအေး … ဒါဆိုလည်း မောင်လေးသွားရင် … မမဖြူ လှမ်းအော်လိုက်ဦး ”

ကျုပ်ပြောပြီးတာနဲ့ မမဖြူက သူ့ပေါင်ကြား လက်နဲ့ ဖိကုတ်ရင်း နောက်ဖေး ရေချိုးဖို့ ထွက်သွားတော့တာပဲ။ကျုပ်လည်း ထမင်းစားပြီး မမဖြူ အခန်းဘက် ဖြတ်တော့ မမဖြူက ရေချိုးပြီးလို့ ရင်လျားလေးနဲ့ တဘက်သုတ်နေတာပေါ့။ထမိန်ကရေစိုနေတဲ့ အသားကိုကပ်တော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ချွန်ထွက်နေပြီး ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးတွေက တဘက်သုတ်တိုင်း တုန်တုန်နေတယ်။

” မမဖြူ … ကျနော် အိမ်သာတက်ပြီး … သွားပြီနော် ”

” အေးအေး … မမဖြူလည်း စောစော အိပ်တော့မယ် … ဒီနေ့ ကျောင်းမှာ ပင်ပန်းတယ်ဟာ ”

မမဖြူစကားကြောင့် ကျုပ်ပေါင်ကြားက လီးက ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်သွားရတာ။မမဖြူဘေးက ဖြတ်ပြီး နောက်လှည့် ကြည့်တော့ ကျောပေးထားတဲ့ မမဖြူ ခါးအောက် ဖင်ကြီးက ကော့တက်နေတယ်။အိမ်သာထဲ မမဖြူနဲ့ ဦးမြင့်စိုးတို့ လိုးပုံတွေ တွေးရင်း ဂွင်းထုလိုက်တာ ခဏပဲ လရည်တွေ တဖျောဖျော ထွက်ကျလာတာပေါ့။ပြီးတာနဲ့ မမဖြူကို နူတ်ဆက်ပြီး အလုပ်ဆိုင် ညလုပ် လုပ်ဖို့ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။

နောက် ၃ရက်လောက် နေတော့ နေ့ခင်းဘက် ထမင်းစားပြန်ရင်း မြို့ထဲ ပစ္စည်းဝယ်ထွက်တာ မထင်မှတ်ပဲ ကျုပ်မသိသေးတဲ့ မမဖြူ ရဲ့ တိတ်တခိုး ဖြစ်ရပ်မှန်လေး သိခဲ့မြင်ခဲ့ ရပါတယ်။

မမဖြူ စားစရာတွေတဖက်နဲ့  ခြင်းတောင်းလေးကိုင်ပြီး ဆိုင်ကယ် တက္ကစီ တစ်စီး ငှားနေတာ တွေ့လို့ ကျုပ် စိတ်ဝင်စားသွားတာဗျ။ကျုပ်ကလည်း အလုပ်ထဲကနေ ရေစားကော်ပတ် ကုန်လို့ မြို့ထဲ လာဝယ်တာပါ။မမဖြူငှားစီးတဲ့ ဆိုင်ကယ်တက္ကစီ နောက်က ကျုပ်လည်း ဆိုင်ကယ်နဲ့ ခပ်ခွာခွာလေး လိုက်ခဲ့လိုက်တယ်။မီးပွိုင့် ၃ခု ကျော်ပြီးမှ မြို့ပြင်ထွက်တဲ့ လမ်းပေါ်ရောက်လာတော့တာပေါ့။မိနစ်၂ဝလောက် မောင်းပြီးမှ ချောင်ကျတဲ့ ရပ်ကွက်လေးထဲ ရောက်လာတော့တယ်။ကျုပ် စိတ်လော နေလို့လားမသိဘူး အချိန်အရမ်းကြာနေသလိုပဲဗျာ။

ကြားလမ်းထိပ်လေး ရောက်မှ မမဖြူက ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ ဆိုကယ်သမားကို ပိုက်ဆံရှင်းပီး ကြားလမ်းလေးထဲ ဝင်သွားတာဗျ။ကျုပ်လည်း လမ်းကြားထိပ်က ကွမ်းယာဆိုင်နား ဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီး ကွမ်းမှာရင်း စပ်စုလိုက်တာပေါ့။

” ဒါ … ဘာရပ်ကွက်လည်းဗျ ”

” တိုးချဲ့ မြို့သစ်ပါ … အကို ”

” ဒါနဲ့ … ခုန ဆရာမကို သိလား ညီလေး ”

” အော် … ကျနော်တို့ အရပ်ထဲက စစ်ထွက် ဦးသန်းဆောင် တူမလို့ ပြောတယ် … တပတ် ၂ခါလောက် လာလာပြီး သူ့ဦးလေးကို လာလာတွေ့တာပါ ”

” အော် … အကို့ ကလေး ဆရာမမို့ပါ ဒီဘက် ဘာလာလုပ်တာလည်း သိချင်လို့ပါကွာ ”

” ဟုတ် … ဦးသန်းဆောင် အိမ်ဘက်က ဆိုင်ကယ် ဝင်ရတယ် အကို ကြားလမ်းအတိုင်း ညာဘက်ကွေ့ပြီး မြောက်ဘက်ချိုးလိုက် အစွန်ဆုံး အိမ်ပါ ”

ကွမ်းယာဆိုင် ကောင်လေး ပြောတဲ့အတိုင်း လမ်းကြားထဲ မောင်းဝင်ပြီး မြောက်ဖက်ချိုးကာနီး မျက်လုံးကစားကြည့်လိုက်တယ် နေ့ခင်းဘက်မို့လား မသိဘူး လူက ရှင်းနေတာဗျ။လူတစ်ယောက်မှ မတွေ့တာနဲ့ ကျုပ်လည်း မြောက်ဖက်ကြားလေးထဲ ဆိုင်ကယ် စက်ရပ်ပြီး တွန်းလာခဲ့လိုက်တယ်။အစွန်ဆုံးအိမ်ရောက်တော့ ဝန်းတံခါးက သစ်သားတံခါးလေး စိရုံစိထားတာပါ။အသာလေး တွန်းဖွင့်ဝင်ရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် အိမ်တွေ ကြည့်လိုက်တော့ လူတစ်ယောက်မှ မတွေ့ရပဲ တိတ်ဆိတ်နေတယ်။

အိမ်တံခါးက ဖွင့်စရာကို မလိုတာ တံခါးပိတ်တဲ့ မင်းတုန်းတွေက လန်နေပြီး တခါးပေါက်ဘေးမှာ ကြေးနန်းကြိုး လေး တွေ့လိုက်ရတာမို့ ကြေးနန်းကြိုးလေးနဲ့ပဲ အပိတ်အဖွင့် လုပ်ပုံပါပဲ။ဟနေတဲ့ တံခါးကြားက ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ အတွင်းဘက်က လင်းထိန်နေတာ။မီးမထွန်းပေမယ့် အိမ်ဘေး ပြတင်းပေါက်က ဝင်လာတဲ့ အလင်းရောင် ကြောင့်ပါ။
အခန်းထဲ ဆံပင်ဂုတ်ထောက်နဲ့ ခေါင်းဖြူကြီး တစ်ယောက် တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေတာဗျ။မမဖြူက အဲဒီလူကြီးရှေ့ ဒူးလေးကွေးထိုင်နေတာ ကျောင်းစိမ်း ထမိန်အောက် ကားထွက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးက ကြမ်းပြင်ပေါ် အိကျနေတယ်။

” ခေါက်ဆွဲကြော် ဝယ်လာတယ် … ဦးလေးဆောင် … စားတော့မလား ”

” ခေါက်ဆွဲ မစားသေးဘူး ဆရာမရယ် … နို့အရင် စို့ချင်တာ ”

” ခ်ခ် … ဦးလေးကတော့လေ … သမီးမြင်တာနဲ့ ဒါပဲ ဟွန့် ”

မမဖြူနဲ့ ခေါင်းဖြူကြီးက အရင်ကတည်းက ရင်းနှီးနေပုံဗျ။ခေါင်းဖြူကြီး စကားဆုံးတော့ မမဖြူက ဆံတိုးထိုးထာတဲ့ ဆံပင်တွေ ဖြည်ရင်း ခေါင်းဖြူကြီးရှေ့က ခေါက်ဆွဲထုပ်ကို သူ့ခြင်းတောင်းနားလေး တွန်းပို့ လိုက်တယ်။ရင်ဖုံး အကျင်္ ီလေး ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ပြီး ဘေးခွဲပစ်တော့ နို့အုံဖွေးဖွေးလေး ထိန်းထားတဲ့ ဘော်လီအနက်လေး ပေါ်လာတာပေါ့။အကျင်္ ီချွတ်ပြီး ဘော်လီကြိုး ဖြုတ်နေတုန်း ခေါင်းဖြူကြီးလက်တဖက်က မမဖြူ နို့တဖက်ကို ကိုင်နေတာဗျ။

” လွမ်းလိုက်တာ ဆရာမရယ် … အရမ်းပဲ ”

” လူ သတိရတာလား … ဘာ သတိရတာတုန်း ဟွန့် ”

” ဟော်ဒီ နို့လေးတွေရယ် … ဦးလေး ယက်နေကျ စောက်ပတ်နီတာရဲလေး ရယ် … ခိခိ ”

စကားပြောရင်း မမဖြူက ခေါင်းဖြူကြီးရှေ့ ဒူးထောက်ရပ်လိုက်တော့ စူထွက်နေတဲ့ နို့အုံကြီးနှစ်ဖက်က ဘော်လီချွတ်လိုက်လို့ ရုန်းထွက်လာတာပေါ့။မမဖြူ နို့အုံကြား မျက်နှာအပ်ရင်း ခေါင်းဖြူကြီး လက်တွေက ထိုင်လျက်အနေထားနဲ့ ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေပါ ဆုပ်နယ်ပေးနေတာ။

” ဆရာမ … အချိန်ရရဲ့လား ဟင် ”

” ညနေ ကျောင်းဆင်းချိန်ထိ ရတယ်လေ ဦးလေး … နေ့တပိုင်း ခွင့်တင်လာတာ … ကျောင်းအုပ်ကတောင် ပြောနေတာ ၁ပတ် ၂ရက်လောက် နေ့တပိုင်း ခွင့်တင်လို့တဲ့ ”

” အင်းပါ ဆရာမရယ် … ဦးလေးက ဒုက္ခိတမို့ … လာတွေ့ဖို့ မလွယ်ဖူးလေ ”

” အင်း … ခုလည်း ကျောင်းဝတ်စုံနဲ့လေ သမီးက … ကျောင်းကနေ တန်းလာတာပါ ”

” အင်းပါ ကျောင်းဆရာမဝတ်စုံလေး နဲ့ အရမ်းလှတယ် ဆရာမ က ”

” ဟွန့် … သွားပါ … တွေ့မှလာချွဲနေတာ … မတွေ့တဲ့နေ့တွေ … ဘယ်မယားတွေ ခေါ်လိုးနေလည်း မသိပါဘူး ”

” ဟာ … ဦးလေးလို ဒုက္ခိတကြီးကို … ဘယ်မိန်းမက … အလိုးခံပါ့မလည်း …… ဆရာမ ရဲ့ ”

” ဟုတ်ပါပီ … သမီးကသာ ဦးလေးကို သနားလို့ … လာလာ အလိုးခံပေးတာပါ … ဟွန့် ”

” ဦးလေး ဟာကြီးကလည်း … ဆရာမ လာမယ့်ရက်ဆို့ မနက်ကတည်း … မြူးနေရှာတာပါ … ကြည့်လေ ”

မမဖြူနဲ့ ခေါင်းဖြူကြီးက စကားသာပြောနေကြတာ နှစ်ဦးသား အပွတ်အသပ်က မပျက်ဖူးဗျ။ခေါင်းဖြူကြီးက မမဖြူနို့သီးခေါင်း တွေ တလှည့်စီ စို့ရင်း ဖင်တွေ ညှစ်လိုက် ပေါင်ကြားထဲက စောက်ပတ်ကို နိုက်ကလိလိုက်ပဲ။

မမဖြူက ခေါင်းဖြူကြီး စကားဆုံးတော့ တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေတဲ့ ခေါင်းဖြူကြီး ပုဆိုးအောက်နားစ ဆွဲလှန်ပစ်တာ။အဲဒီကျမှ ကျုပ်လည်း ခေါင်းဖြူကြီး ပြောတဲ့ ဒုက္ခိတ ဆိုတဲ့စကားကို နားလည်လိုက်တာဗျို့။ဟုတ်တယ်ဗျ ခေါင်းဖြူကြီး ဒူးခေါင်းအောက်က ခြေထောက် နှစ်ဖက်လုံး မရှိတော့ပါဘူး ဒါပေမယ့် ပေါင်ကြားက ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးမဲကြီးက ဒုက္ခိတ မဟုတ်ဖူး လုံးပတ်အတုတ်ကြီးနဲ့ အရှည်က ကျုပ်လီးနဲ့ မတိမ်းမယိမ်းလောက်ပဲ။

မမဖြူရဲ့ လက်ဖဝါး ဖွေးဖွေးလေးက ခေါင်းဖြူကြီး ပေါင်ကြားက လီးကို ပွတ်သပ်ပေးရုံလေးရှိသေးတာ လီးကြီးက အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထပြီး တဇပ်ဇပ် တုန်လာရောပဲ။ခေါင်းဖြူကြီးက မမဖြူပါးပြင်လေးနမ်းရင်း ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်တော့ မမဖြူက ထရပ်ပြီး ထမိန်ရော အတွင်းခံဘောင်းဘီပါ ချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။အကျင်္ ီနဲ့ ထမိန်ကို သေချာလေး ခေါက်ပြီး ဘေးနားတွန်းပို့ရင်း ခေါင်းဖြူကြီးရှေ့ လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်တာဗျ။ခေါင်းဖြူကြီးက ထိုင်လျက်အနေထားနဲ့ပဲ မမဖြူရဲ့ ဖွေးဥနေတဲ့ ဖင်သားစိုင်တွေ ပွတ်သပ်ပေးရင်း ပေါင်ကြားက ပြူးထွက်လာတဲ့ စောက်ပတ်လေးကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ အငမ်းမရ ထိုးယက်နေတယ်။

” ပြွတ် …… အ   ရှီးးးး းးးး …… ပလပ်  ပလပ် …… အဟင့်    အ   အ …… ရှီးးးး းးးးးး   ကျွတ်ကျွတ် ”

ခေါင်းဖြူကြီးက မမဖြူ စောက်ဖုတ်ကို အုံလိုက်ဆွဲစုပ်ပြီးမှ ယက်ပေးတော့  မမဖြူလည်း ဖင်ကြီးရမ်းခါပြီး တ အအ ညည်းနေရှာတာ။ခေါင်းဖြူကြီးကလည်း မမဖြူ စောက်ပတ်ကို ယက်ရင်း ဖင်သားစိုင်တွေ ပွတ်နေတဲ့ ညာဘက်လက်က သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုနေတယ်။

” ရှီးးးးး  … ဦးလေးဆောင် ……အစိလေး စုပ်ထား  မလွတ်နဲ့ …… ဟုတ်တယ် …… ကိုက်ကိုက်  နာနာလေးကိုက်ပါ … သမီး ခံနိုင်ပါတယ် ”

ခေါင်းဖြူကြီးက မမဖြူ ပြောတဲ့ အတိုင်း တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စောက်စိကို ဆွဲစုပ်နေတာဗျ။

” အမလေးးးး … ကျွတ် …… အဲဒါ  ဖင်ပေါက်ကြီး … ဦးလေးရဲ့ … မလုပ်ပါနဲ့ …… သမီး မခံနိုင်လို့ပါ ”

ဒီတကြိမ် ခေါင်းဖြူကြီးက မရပ်ဖူးဗျ စောက်ပတ်အုံလေးကို ပင့်ယက်ပြီး မမဖြူ ဖင်ဝလေးကို လျှာထိပ်နဲ့ ဖိလိုးနေတာ။မကြာပါဘူး မမဖြူဖင်ကြီး ထောင်တက်လာပြီး အားကနဲ့ ညည်းသံရှည်ကြီး ဆွဲရင် စောက်ရည်တွေ ပန်ထွက်လာတော့တာပါပဲ။စောက်ရည်တွေက ခေါင်းဖြူကြီးမျက်နှာရော ရင်ဘတ်တွေပါ စင်ကုန်တော့တာ။မမဖြူ ပေါင်တန်တွေ တဆက်ဆက်တုန်လာပြီး စောက်ရည်အထွက် ရပ်တာနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် လှဲချပစ်လိုက်တာပဲဗျာ။ခေါင်းဖြူကြီးက သန်မာတဲ့ လက်တွေနဲ့ ဘေးနားလှဲနေတဲ့ မမဖြူ ဖင်ကြီးကို ပွတ်သပ်ရင်း လက်တဖက်က သူ့လီးကို ကိုင်စွ နေတယ်။

” ဆရာမ အမောပြေရင် … တက်လိုးပေးနော် ”

ခေါင်းဖြူကြီးက မမဖြူ ဖင်ကြီးကို တချက်ညှစ်ရင်း ပက်လက်လှန်လှဲပစ်မှ သူ့မျက်နှာကို ကျုပ် မြင်လိုက်ရတာဗျ။အိမ်ကို မမဖြူ ခေါ်ခေါ်လာတဲ့ ကျောင်းသားလေး ရုပ်နဲ့ ခပ်ဆင်ဆင်ပဲ။မမဖြူ တခါပြောဖူးတယ် ဒီကလေး အဖေက စစ်ထွက်တဲ့ ခြေနှစ်ဖက် ဖျက်ခံရပြီး သနားစရာကောင်းတယ်ပြောတာ။မမဖြူလည်း ကလေး သနားရာကနေ ဖအေကိုပါ လူမသိသူမသိ အလိုးခံနေရှာတယ်။

” ဗျစ် …… အ   အ ”

မမဖြူက ထရပ်ပြီး ခေါင်းဖြူကြီး အပေါ်က ခွလိုးပေးနေတာဗျ။

” တအား နာလား … ဆရာမ  ”

” အင်း … ဦးလေး လီးက … သမီး ယောကျင်္ားထက် တုတ်တယ် … ကျွတ် ကျွတ် ”

မမဖြူ မျက်နှာလေး မဲ့ရှုံ့နေတာ မျက်နှာကသာ မဲ့တာပါ တင်းကော့နေတဲ့ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးက မြှောက်လိုက်ကြွလိုက်နဲ့  အိတွဲနေတဲ့ နို့အုံကြီးတွေက လှုပ်ရမ်းနေတယ်။ခေါင်းဖြူကြီးရဲ့  လက်ကြမ်းကြီးတွေက နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို  ညှစ်ခြေလိုက်တော့ မမဖြူတစ်ယောက် တအီးအီး ညည်းရင်း ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာပါပြီ။အောက်က ပက်လက်လှန်ပြီး အလိုးခံနေတဲ့ ခေါင်းဖြူကြီး ပေါက်တန်တွေ မမဖြူ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် တချက်တချက် မြှောက်တက်လာတာ။ကျုပ်လည်း မမဖြူ စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်ထွက်နေတဲ့ လီးမဲကြီးကို ကြည့်ရင်း လီးတောင်လာတယ်ဗျာ။

” ဆရာမ နို့တွေက … အရင်ထက် ပိုထွားလာတယ် ”

” ဘွတ်  … အင့် …… ဖွပ်  ဖွပ် … ဘာလဲ ဦးလေးက  မကြိုက်ဘူးလား ”

” ကြိုက်တာပေါ့ …  နို့တွေရော ဖင်ကြီးရော … ဒီ၃လ အတွင်း  အရင်ထက် ကြီးလာတော့ … မြင်တာနဲ့ … လိုးချင်နေတာပေါ့ …… ဘွတ်   ရှီးးးး းးးးး …… ဆောင့်ဆောင့် …… ဆရာမ အားရအောင် ဆောင့်နော် …… ကောင်းလိုက်တာကွယ် … စောက်ပတ်လေးက  စီးပိုင်နေတာ ”

ခေါင်းဖြူကြီး ဘယ်လက်က မမဖြူ နို့သီးခေါင်းတွေ တလှည့်စီ ချေရင်း ညာလက်က ဖင်ကြီးကို ဆုပ်နယ်ပေးနေတာဗျ။မမဖြူကလည်း လီးထိပ်ထိ ဖင်ကြီးမြှောက်ရင်း ပြန်အဆောင့်ကျ လီးအရင်းထိ ကပ်နေအောင် ဖိဆောင့်ပစ်တာ။နှစ်ယောက်သား တအားအားနဲ့ ညည်းရင်း လိုးနေကြတာ ခဏကြာတော့ ခေါင်းဖြူကြီးက လိုးရင်းတန်းလန်း ထထိုင်ပြီး မမဖြူ လည်ပင်းသားတွေ ဆွဲစုပ်ရင်း ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ သူ့လီးဆီ ဆွဲကပ်ပစ်တယ်။

မမဖြူလည်း ခေါင်းဖြူကြီးကို ခပ်တင်းတင်းပြန်ဖက်ရင်း ကြိတ်လိုးပြီး အတော်ကြာမှ နှစ်ယောက်သား ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပြီးသွားရင်း ငြိမ်သွားတော့တာ။မမဖြူက ဖင်ကြီးနောက်ဆုတ်ရင်း လေးဖက်ထောက်အနေထားနဲ့ ခေါင်းဖြူကြီး ပေါင်ကြားက စောက်ရည်ရော လရည်ရော ပေပွ နေတဲ့ လီးမဲကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ပြောင်နေအောင် ယက်စုပ်ပေးတာဗျ။လီးကြီးပြောင်ရှင်းသွားမှ ခေါင်းဖြူကြီးက ပက်လက်ပြန်လှဲချတာ။မမဖြူကလည်း ပက်လက်လှဲချလိုက်တဲ့ ခေါင်းဖြူကြီးမျက်နှာပေါ် ခွထိုင်ရင်း သူ့စောက်ပတ်ကို ပြန်ယက်ခိုင်းတာပေါ့။

ခေါင်းဖြူကြီးကလည်း မမဖြူ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲက ပြန်အမ်လာတဲ့ အကျိအချွဲတွေ အကုန်စုပ်ယူ မျိုချပြီးမှ စောက်ပတ်အုံ တပြင်လုံးရော ဖင်ဝထဲ စီးကျနေတဲ့ အရည်တွေ အကုန်လုံး ပြောင်နေအောင် ယက်ပေးနေတာ။ပြီးမှ အဝတ်စားတွေ ပြန်ဝတ်ရင်း ခေါက်ဆွဲကျွေးနေတုန်း ကျုပ်လည်း အသာလေး ပြန်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။

/////////////////////////////

မမဖြူကတော့ နောက်ရက် ခပ်တည်တည်ပါပဲ သူပါသူ ဟန်မပျက် သွားလာလှုပ်ရှားနေတာ။အချိန်တွေ ကုန်ဆုံးလာရင်း မိုးတွင်းရောက်တော့ ယောက္ဖကိုသိန်းလွင် အိမ်ပြန်ရောက်လာတာပေါ့။

” ကိုကျော်ဦး … ကွမ်းစားဗျာ ”

” အေး … ထုံးဆေးမလား … နှပ်ဆေးကျ ငါရင်ကျပ်တယ်ကွ … ဒီဘက် တိုးထိုင် ဖိုးလုံး … မိုးပက်နေတာ ”

မိုးပက်နေတဲ့ ပြတင်းပေါက်နား ဖိုးလုံးက ကပ်ထိုင်နေလို့ ကျုပ်က ဒီဘက်လာထိုင်ဖို့ ကွမ်းယာယူရင်း ပြန်ပြောနေတာပါ။

” ရပါတယ် ကိုကျော်ဦးရာ … ကျနော်က ကားသမားပါ ဒီမိုးလောက်က အေးဆေးပဲ ”

ဖိုးလုံးက ကျုပ်ယောက္ဖသိန်းလွင်ရဲ့ စပယ်ယာပါ မိုးတွင်း ကားနားတော့ ဖားကန့်ကနေ ရွာမပြန်ပဲ ကိုသိန်းလွင်နဲ့ပါလာရင်း အိမ်မှာနေနေတာ ၁လ လောက်ရှိပြီ။အသားညိုညို ပိန်ပေမယ့် အရပ်အမောင်းက ကောင်းတယ် ကျုပ်ထက်ရှည်တယ်။အသက်က ၁၉နှစ်ကျော်ကျော်လေးရယ် အသက်ငယ်ပေမယ့် မနက်တိုင်း ဖိုးလုံးပေါင်ကြားက ထောင်ထွက်နေတဲ့လီးက စံချိန်မှီဗျ။ကျုပ်နဲ့တခန်းထဲ အတူအိပ်တာမို့ တခါတခါ အိပ်ရင်း ကျုပ်လာခွရင် လန့်နိုးခဲ့ရတယ်။မအေဘေးလေးက အအိပ်က ကြမ်းတယ် ညတဝက်လောက်ဆို လီးက ထောင်ပြီး ပုဆိုးက လည်ပင်းချိတ်နေပြီ။

” အေးပါကွာ … မင်း ဒီလာနေတုန်း ဖျားနာနေရင် … ယောက္ဖက ငါ့ အပြစ်ပြောနေဦးမယ် ”

” ဆရာသိန်းက သဘောကောင်းပါတယ် … ကိုကျော်ဦးရ … ဖားကန့် ကျနော်တို့ လောပန်းပိုင်တဲ့ ဆိုဒ်ထဲ ဘတ်ဖိုး ၁ဝစီးလောက်ရှိတာ ကျနော်က ဆရာသိန်း ဘတ်ဖိုးပဲ အကူလိုက်တာ မုန့်ဖိုးလဲရ ပညာလည်းရပေါ့ … ခုဆို ကျနော် ကားမောင်းတတ်နေပြီ … ဒီတမိုးကုန်လို့ ပြန်တက်ရင် ဆရာသိန်းက ကျနော့်ကို ကားတစီးရှာပေးမှာဗျ ”

ဖိုးလုံးက သူ့မျော်လင့်ချက်နဲ့သူ ဘဝကို အားရကျေနပ်နေပုံပါ။ခိုင်းရင်လည်း ဖင်ပေါ့တယ်ဗျ။ဘာခိုင်းခိုင်း မျက်နှာတချက် မပျက်ပဲ အကုန်လုပ်ပေးရှာတာ။ယောက္ဖ ကိုသိန်းလွင်က ဖားကန့်က မှာတဲ့ စက်အပိုပစ္စည်းတွေ လိုက်ဝယ်နေရလို့ မနက်လင်းတာနဲ့ အိမ်ကထွက်တာ ညပိုင်းမှ ပြန်လာတာများတယ်။ကျုပ်နဲ့ဖိုးလုံး ဘော်လုံးပွဲ ထကြည့်ဖို့ စောင့်ရင်း အိပ်ယာထဲ မအိပ်ပဲ ကိုယ်အတွေးနဲ့ကိုယ် မှေးနေတုန်း မမဖြူတို့ အိပ်ခန်းက စကားသံတွေ ကြားနေရတယ်။ဖိုးလုံးကြည့်လိုက်တော့ ပက်လက်လေး မှေးနေတာမို့ ကျုပ်လည်း ချောင်းနေကြ အပေါက်လေးထဲက ချောင်းကြည့်မိတာ။

” ဒီတခေါက်လည်း … မိုးကုန်မှ ပြန် တက်မှာမလား … မောင် ”

” အင်းလေ … ဖြူရဲ့ … ဘာလို့လည်း ”

” အော် … မောင့်တပြည့်လေးက … မိုးကုန်တဲ့ အထိ ဒီမှာပဲ နေမှာပေါ့ ”

” ဟုတ်တယ်လေ … ဖြူ … မောင် ဒီမလာခင် ဖုန်းဆက်ပြောထားတာလေ ”

” ဟုတ်ပါပြီ … ကောင်လေးက ခိုင်းရင် ဖင်ပေါ့တယ် … အလိုက်လည်း သိတယ် … ကြာကြာနေမှာဆို ပုဆိုးလေး ဘာလေး ဝယ်ပေးမလို့ပါ … ဖြူဈေးသွားလို့ ဆိုင်ကယ်နဲ့ လိုက်ပို့ရင် အဝတ်စားက ဒီအဝတ်စား တွေပဲ လှည့်ဝတ်နေတာ ”

” ဟားးးး … ဘာများပါလိမ့်လို့ … ဝယ်ပေးလိုက်ပါ ဖြူရယ် … ဖိုးလုံးလေးက ရသမျှ ပိုက်ဆံကို နယ်က သူ့အမေဆီပို့တာကွ … သူ့အတွက် လက်ဖက်ရည်ဖိုး ကွမ်းဖိုးလောက်ပဲ ချန်တာ … ခုလည်း နယ်မပြန်ချင်ဘူး ဆိုလို … မောင် ခေါ်လာလိုက်တာပါ ဟိုမှာလည်း မောင့် နဲ့ပဲ နေတာလေ ”

” အင်းပါ … ဒါဆို နက်ဖန် ဈေးသွားရင် ဖိုးလုံးအတွက် ပုဆိုးနဲ့ စပိုစ့်ရှပ် လေးတွေ ဝယ်ပေးလိုက်မယ် ”

” ကဲပါ … သူများ အကြောင်းပြောနေတာနဲ့ … ကိုယ့်အကြောင်းတောင် မပြောရသေးဘူး ”

” ပြောလေ … မောင်ရဲ့ ”

” ဖားကန့်မှာ … ဖြူ့ကိုပဲ … သတိရနေတာကွ … ဒီရောက်တော့လည်း … စက်ပစ္စည်းတွေ လိုက်ဝယ်တာနဲ့ မအားတာ များနေတာ … မိန်းမနား မကပ်ရဘူး ”

” အံမယ် … လူကိုသတိရတာလား … ဒါကို သတိရတာလား … ဟွန့် ”

မမဖြူက ယောက္ဖကိုသိန်းလွင်ကို မူနွဲ့နွဲ့လေး ပြောရင်း ထမိန်လှန်ပြနေတာဗျ။ကိုသိန်းလွင် မျက်လုံးတွေကလည်း မမဖြူ စေက်ပတ်ကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း စကားတွေပြန်ပြောနေတယ်။

” လူကိုရော … ဟောဒီ စောက်ပတ်နီတာရဲလေး ကိုရောပေါ့ … ဒီပြန်ရောက်ရင်း ဖြူ့စောက်ပတ်လေး ယက်မယ်ဆိုပြီး ဟိုမှာ ဂွင်းထုခဲ့တဲ့ ရက်တွေ မနည်းဘူး ”

” ဟုတ်ပါပြီရှင် … ဒီည အတိုးချပြီး မောင် ကြိုက်သလောက်ယက် … ဟုတ်ပီလား ခ်ခ် ခ်ခ် ”

မမဖြူက တခိခိ ရယ်ရင်း ထမိန်ကို ခြေရင်း ကန်ထုတ်ပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေထားနဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပေးနေတာ။ကိုသိန်းလွင်က ချက်ချင်းထပြီး မမဖြူပေါင်ကြားထဲ လေးဖက်ထောက် နေရာယူပြီး စောက်ဖုတ်ကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ ကုန်းယက်နေတယ်။မမဖြူက မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး စောင်ပတ်အယက်ခံရင်း ခပ်တိုးတိုးလေး ညည်းနေရှာတာ။၁၅မိနစ်လောက်ကျ ကိုသိန်းလွင် ခေါင်းလေး မမဖြူပေါင်ကြားက ထွက်လာပြီး မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေထားနဲ့ ပုဆိုး ချွတ်ချပစ်တယ်။

မမဖြူက ကုန်းထပြီး သူ့ယောကျင်္ားလီးကို ပြန်စုပ်ပေးနေတာပါ။ကိုသိန်းလွင်က မတ်တပ်ရပ်လျက်နဲ့ မမဖြူခေါင်းလေးကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို တချက်ချင်း လိုးနေတာဗျ။မမဖြူက ပါးစပ်အလိုးခံရင်း လဥတွေ လက်နဲ့ညှစ်ပေးနေတော့ ကိုသိန်းလွင် ပေါင်တန်တွေ တုန်လာပြီး မမဖြူ ပါးစပ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တာ။

” အ  …… မရတော့ဘူး …… ဖြူရယ် … ရှီးးးးး  …… ကြာရင် ပါစပ်ထဲ ပြီးသွားလိမ့်မယ် ”

” ပြီးလိုက်ပေါ့ … မောင်ရယ် ”

” ဟာ … ဖြူ စောက်ပတ်လေး လိုးချင်သေးတာလေ ”

” မောင့် သဘောပါနော် … လာ လိုးလှည့် ……  ဘယ်လိုနေပေးရမလည်း ဟင် ”

” လေးဖက်ကုန်းပေးကွာ … နောက်က လိုးမယ် ”

မမဖြူက ရှေ့ကိုယ်လုံးလေး အိပ်ယာပေါ်ကပ်ပြီး လေးဖက်ထောက် အနေထားနဲ့  ဖင်ကြီးထောင်ပေးလိုက်တယ်။ကိုသိန်းလွင်က မမဖြူဖင်ကြီး ပွတ်သပ်ရင်း နောက်ကနေ ဆွဲဆွဲလိုးနေတော့တာ။အသားချင်းထိအောင် တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဆောင့်လိုးနေပေမယ့် ကိုသိန်းလွင်က ကြာကြာမလိုးနိုင်ရှာဘူး ခဏလေးနဲ့ ပြီးသွားတာဗျ။မမဖြူ မျက်နှာက အားမလိုအားမရလေး ဖြစ်ကျန်ခဲ့တယ်။ကျုပ်လည်း မမဖြူတို့ အိပ်သွားမှ ဖိုးလုံးကို နိုးပြီး အိမ်တံခါး အသာဖွင့် လမ်းထိပ်က လက်ဖက်ရည် အလင်းဆိုင် ဘော်လုံးပွဲ သွားကြည့်ကြတာ။
နောက်ရက်မနက် မမဖြူ နိုးမှ နှစ်ယောက်သား ထခဲ့ကြတယ်။” ကျော်ဦး နဲ့ ဖိုးလုံး ထတော့ … မမဖြူ ထမင်းကြော်ထားတယ် … ပူတုန်း ထစားကြ ”

” ဟုတ်ကဲ့ … မမဖြူ ”

ဖိုးလုံးက ချက်ချင်း ပြန်ထူးပြီး အရင်ထသွားတာ ပြီးမှ ကျုပ်က ထပြီး မျက်နှာသစ်တယ် အိမ်ရှေ့ခန်းထဲ ရောက်တော့ ဖိုးလုံးက ထမင်းကြော် စားနေပါပြီ။

” လာ … ကျော်ဦး … ပူပူနွေးနွေးလေး စားလိုက် ”

မမဖြူက ကျုပ်ရောက်တာနဲ့ ပန်းကန်ပြား တချက်ထဲ ဒယ်အိုးထဲက ထမင်းကြော်တွေ ဇွန်းကြီးနဲ့ ကော်ထည့်ပေးနေတာ။

” ဒါက … ငံပြာရည် အရိုင်းဖျော် … ဒီဘက်က ကြက်သွန်ဖြူလေးတွေ အခွံသင်ထားတာ … ကဲ မမဖြူ ဈေးသွားဖို့ ရေချိုးတော့မယ် … ဖိုးလုံး မြန်မြန်စား ဈေးလိုက်ပို့ပေးရမယ် ”

ထမင်းစားပြီးတော့ ဖိုးလုံးက ကျုပ်ပန်းကန်ရော ဆေးကြောပြီး ပန်းကန်စင်ပေါ် ကျကျနနလေး စီထားပေးတယ်။ကျုပ်က ရေနွေးသောက်ပြီးမှ ထရပ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ လျှောက်လာခဲ့တာ။

” အကို ရေချိုးတော့မလား … ကျနော် အရင်ချိုးလိုက်မယ် … မမဖြူ ဈေးလိုက်ပို့ရမှာမို့ ”

အိမ်ထဲဝင်တာနဲ့ တဘက်လေး ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး အားကစားဘောင်းဘီတို အနီလေးနဲ့ ဖိုးလုံးက ပြန်ထွက်လာတယ်။

” အေးပါ … မင်းအရင် ချိုးလိုက် ”

ကျုပ်လည်း ကုတင်ပေါ် ခဏလှဲပြီးမှ ရေချိုးဖို့ ထွက်လာလိုက်တာ။နောက်ဖေးတံခါး ဖွင့်တော့ ရေချိုးကန် အတွင်းဘက် ကို ချောင်းကြည့်နေတဲ့ မမဖြူကို တွေ့လိုက်တာဗျ။ရေချိုးကန်က နောက်ဖေး အိမ်သာဘေးနားလေး ဘုံဘိုင်တူးပြီး ရေကန်အသေးလေးလုပ်ထားတာပါ။ဘေးပတ်ပတ်လည်ကို သွပ်ပြားတွေ ထောင်ကာပြီး ဆေးသုပ်ထားတာ။ကျုပ်အနား ရောက်မှ မမဖြူက ကျုပ်ကို မြင်တော့ ခေါင်းငုံ့ပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်သွားတယ်။မမဖြူက ရေချိုးပြီးကာစ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ သနပ်ခါး ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး လိမ့်ထားတာ ဖွေးနေတာပဲ။

မမဖြူချောင်းတဲ့အပေါက်လေးက ကျုပ်ချောင်းကြည့်တော့
ဖိုးလုံးက ဘောင်းဘီတိုလေးကို ပေါင်လယ်ထိ လျှောချပြီး သူ့လီးကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ပွတ်ဆေးနေတာဗျ။ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ လီးကြီးက ထောင်မတ်နေတယ်။ဖိုးလုံးရေချိုးပြီးမှ ကျုပ်လည်း ရေဝင်ချိုးလိုက်တာ။ကျုပ် ရေချိုးပြီး အလုပ်ဝတ် လဲတော့ မမဖြူနဲ့ ဖိုးလုံးက ဈေးသွားကြပြီ။ကျုပ်လည်း အိမ်တံခါးပိတ် အလုပ်ဆိုင် ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ဆိုင်ရောက်တော့ ၁နာရီလောက်ပဲ လုပ်ရသေးတယ် မိုးရွာလာတာနဲ့ တဆိုင်လုံး ခဏနားနေကြတာ။

တဖြည်းဖြည်း မိုးသဲလာတော့ ဆရာက  ဆေးမူတ်တဲ့ ပန့်တွေ အခြားပစ္စည်းတွေ အိမ်ထဲ ရွေ့ခိုင်းပြီး အတော်လေး ကြာတော့ အလုပ်ပိတ်ဖို့ လှမ်းပြောနေတယ်။ကျုပ်လည်း ကလေးတွေနဲ့ ပစ္စည်းတွေ သိမ်းဆည်းပြီး ဆရာ့နူတ်ဆက်ရင်း အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်တာ မိုးကလည်း ကောင်းတယ်ဗျာ။ဆိုင်ကယ်မောင်းရင်း ချမ်းစိမ့်စိမ့် ဖြစ်လာတာမို့ လမ်းမှာပဲ စည်ဘီယာ ၄ခွက်လောက် ဝင်ကစ်လိုက်တာ ပြန်ကာနီး လက်ဆောင် တခွက်ချပေးလို့ ထပ်သောက်ပစ်တယ်။

” ဝေါ … ဝေါဝေါ …… ဝုန်းးးး  ဂျိန်းဂျိန်းးး … ဒလိန်းးး … အုံးးး ဂျိန်းးး ”

မိုးကြီးလာပြီး မိုးခြိမ်းသံတွေ တဝုန်းဝုန်း တအုံးအုံးပဲ။အိမ်ရောက်တော့ အိမ်ဝန်းတံခါးက ဟနေတာ ဆိုင်ကယ်မောင်းဝင်လာပြီး အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ ခေါင်း တံဘက်သုတ် အဝတ်စားလဲလိုက်တာ ဆေးပေါ့လိပ် မီးညှိရင်း ကုတင်ပေါ်လှဲတုန်း သေးကပေါက်ချင်လာတာဗျ။အခန်းတံခါး ဖွင့် နောက်ဖေးသွား သေးပေါက်ပြီး ပြန်လာတော့ မီးဖိုခန်းထဲက အသံ သဲ့သဲ့လေး ကြားလိုက်ရတယ်။တံခါးက ပွင့်လျက်ကြီးမို့ တံခါးဘေး ရပ်ပြီး အတွင်းဘက် ကြည့်လိုက်တော့ မမဖြူက မီးဖိုခန်း ဒေါင့်က စားပွဲခုံပေါ် လက်ထောက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေထားနဲ့ ဖင်ကြီး နောက်ပစ်ထားတာ။

ကျောင်းစိမ်းထမိန် အောက်နားစက ခါးပေါ်လိပ်တင်ထားတော့ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးနဲ့ ပေါင်တန်တုတ်တုတ် ကြီးတွေက အတိုင်းပဲဗျ။မီးပျက်နေပေမယ့် မီးဖိုခန်းတံခါး အလင်းရောင်က စားပွဲခုံနား ကျရောက်နေတော့ လင်းထိန်နေတာ။မမဖြူ ဖင်ကြီးနောက်က ခါးဆွဲပြီး တဘွတ်ဘွတ် လိုးနေတဲ့ ဖိုးလုံးအောက်ပိုင်းကလည်း ပုဆိုးမရှိတော့ဘူး။ပုဆိုးက ခြေရင်း ပုံကျနေတယ်။မိုးခြိမ်းသံတွေနဲ့ အပြိုင် ဖိုးလုံးက ဆောင့်လိုးတိုင်း မမဖြူကလည်း ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန်ပစ်ဆောင့်ပေးနေတာ။စားပွဲခုံပေါ်က မမဖြူ ထမင်းချိုင့်လေး ရမ်းခါနေရောပဲ။

မိုးသံလေသံတွေနဲ့ ကျုပ်ဝင်လာတာ မမဖြူတို့ မသိလိုက်တာနေမှာ အသံပေါင်းစုံ ညည်းရင်း မီးဖိုခန်းလေး ဆူညံနေတာဗျ။အတော်လေးကြာမှ ဖိုးလုံးဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာပြီး အီးကနဲ့ အော်ရင် ၅ချက်လောက် ပစ်ဆောင့်ပြီး နှစ်ယောက်သား ငြိမ်သွားကြတယ်။ကျုပ်လည်း အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ပြန်မှေးနေလိုက်တာပေါ့။ခဏ ကြာမှ ဖိုးလုံးက အထုပ်တွေ ကိုင်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာတာ ပေါင်ကြားက ဖိုးလုံးလီးက ထောင်ထွက်နေတုန်းပဲ။

” ဟင် … ကိုကျော်ဦး … အလုပ်က ပြန်လာတာလား ”

” အေး ”

” ဟို  ဟို … ရောက် တာ  ကြာ ပြီ လား ”

ဖိုးလုံး မျက်စိမျက်နှာ ပျက်ပြီး အသံတွေပါ တုန်နေတာဗျ။ကျုပ် ရိပ်မိပါတယ် ဗျာ မမဖြူနဲ့ ဒီကောင် မီးဖိုခန်းမှာ လိုးနေတာ ကျုပ်မြင်သွားမှာ စိုးရိမ်နေပုံပေါ့။

” ကြာပြီကွ … ငါလည်း ဆိုင်ပိတ်လို့ … အိမ်ပြန်လာရင်း လမ်း ဘီယာ ဝင်ကစ်လာတာ … အိမ်ရောက်တော့ … …… ”

” အိမ်ရောက်တော့ … ဘာ  ဘာ  ဘာတွေ့လဲ … ကိုကျော်ဦး …. ဟမ် ”

ဖိုးလုံး မျက်နှာ ချွေးတွေ ပြန်ပြီး ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေတော့တာပဲ။ကျုပ်က ဆက်မပြောသေးပဲ ဆေးလိပ် မီးညှိပြီး ဖွာနေလိုက်တယ်။

” မမဖြူရော … ဖိုးလုံး ”

” သူ့ အခန်းထဲ … ပြန်ဝင်သွားပါပြီ ”

ကျုပ် စကားဆုံးတော့ ဖိုးလုံးက ကုတင်အောက် ဒူးထောက်ရင်း မှားပါတယ်ဆိုပြီး တောင်းပန်နေတော့တာပဲ။ဖိုးလုံးတောင်းပန်ရင်း ခေါင်းငုံ့နေတုန်း ကျုပ်လည်း ချောင်းနေကျ အပေါက်က မမဖြူအိပ်ခန်းထဲ ကြည့်တော့ မမဖြူက ကျောင်းစိမ်းထမိန်ချွတ်ပြီး ဂါဝန် အပါးလေးနဲ့ မှောက်အိပ်နေပြီ။

” မင်းတို့ … ဖြစ်တာ ကြာပြီလား ”

” ဟုတ် ဟုတ် … ကိုကျော်ဦး … ၁လ လောက် ရှိပါပြီ … ဆရာသိန်းကို ပြန်မပြောပါနဲ့ဗျာ … ကျနော့်ကို ကြိုက်သလောက် အပစ်ပေးပါဗျာ ”

” မပြောပါဘူးကွာ … မင်းတို့ စဖြစ်တာ အစဆုံး ငါ့ပြန်ပြောပြ ”

” ဟုတ်ကဲ့ … ကိုကျော်ဦး … ဆရာသိန်းကိုသာ ပြန်မတိုင်ပါနဲ့ဗျာ … အကုန်ပြောပြပါ့မယ် … ဆရာသိန်းသိရင် ကျနော့ဘဝ ပျက်ပြီဗျာ ”

ကျုပ်ကတိပေးမှ ဖိုးလုံးမျက်နှာလေး စိတ်သက်သာဟန်နဲ့ ပြန်ကြည်လာတာ။

” ဒီလို … ကိုကျော်ဦးရ … ဖားကန့်မှာ ကတည်းက ဆရာသိန်းက မူးလာရင် ညပိုင်း … သူ့မိန်းမ ဓတ်ပုံ ထုတ်ပြပြီး ဖင်ကြီးက ဘယ်လိုကော့ထွက်နေကြောင်း စောက်ဖုတ်ကို ဘယ်လို ယက်ပေးပြီးမှ လိုးကြောင်း ခဏတိုင်း ပြောတာ … ကျနော်က ဆရာသိန်းကို ညတိုင်း နင်းနှိပ်ပေးပြီးမှ သူ့ခြေရင်းမှာ အိပ်ရတာပါ ”

” အော် ”

” ကြာတော့ … ဆရာသိန်းမိန်းမကို ကျနော်လည်း မှန်းပြီး ဂွင်းထုတတ်လာတယ် … ဒီရောက်တော့လည်း ဆရာသိန်းမိန်းမ မမဖြူက ဆရာသိန်းပြောတာထက် ပိုတောင့် ပိုလှနေတာပါ ”

” အင်း … မင်းတို့ချင်း ဘယ်က စဖြစ်ကြတာလဲ ”

” ကျနော် ဒီအိမ်ရောက်ပြီး … ဟိုဘက်အိမ်ထဲ မမဖြူ ဝင်ဝင်သွားတာ … တော်တော်လေး ကြာမှ ပြန်ထွက်လာတာဗျ … သိချင်တာနဲ့ လိုက်ချောင်းတော့ အဲဒီဘက်က ဘကြီးနဲ့ မမဖြူတို့ ခိုးလိုးနေတာ မြင်လိုက်ရတာ ”

ဖိုးလုံးရောက်ကာစ ဦးမြင့်စိုး ရှိသေးတယ်ဗျ ဟုတ်တယ် ဖိုးလုံးရောက်ပြီး ၁လ လောက်နေမှ ဦးမြင့်စိုးက သူ့မွေးရပ်မြေ အလည်ပြန်သွားတာ ခုထိ ပြန်မလာသေးဘူး။

” ဆက်ပြော ကွာ ”

” ဟုတ် … ကန်တော့နော် ကိုကျော်ဦး … မမဖြူတို့ ပြီးကာနီးလေး ကျနော်လည်း မနေနိုင်တာနဲ့ အိမ်သာထဲ ဂွင်းထိုင်ထုနေတာ တံခါး မပိတ်မိဘူး … မမဖြူ သေးလာပေါက်တော့ တံခါး အဖွင့် ပက်ပင်းတိုးတော့တာပဲ … မမဖြူက ကျနော့်လီးကြီး စိုက်ကြည့်ပြီး ခဏနေမှ သူ သေးပေါက်ချင်လို့ဆိုပြီး ထွက်ခိုင်းတာ … နောက်ရက် ဈေးလိုက်ပို့ခိုင်းပြီး မမဖြူက ခါးဖက်ရင်း ကျနော့်လီးကို မထိတထိလေး လာလာကိုင်တယ် ”

” အင်း … မင်းက ဆိုင်ကယ်နဲ့ လိုက်ပို့တာ … သူပို့ခိုင်းတာလား … မင်းက သေချာ လိုက်ပို့ပေးတာလား ”

” မမဖြူက … ပို့ခိုင်းတာပါ ”

အိမ်မှာ ဆိုင်ကယ်က ၃စီးဗျ တစ်စီးပဲ ကျုပ်စီးတာ ၁စီးက ယောက္ဖကိုသိန်းလွင် အိမ်ပြန်ရောက်မှ ထုတ်စီးတာ။နောက်တစီးက မမဖြူ ၁လလောက်ပဲ ကျောင်းယူသွားပြီး ဆိုင်ကယ်ချင်း ချိတ်မိတော့ ကြောက်ပြီး မစီးတော့တာပါ။ခုမှ ဖိုးလုံးကို ဈေးပို့ခိုင်းရင်း ပြန်ထုတ်စီးနေတာပေါ့။

” တဖြည်းဖြည်း မမဖြူက … ကျနော့်ကို ဟိုမေးဒီမေး မေးရင်း တနေ့ကြ … မိုးရွာလာလို့ ဈေးအပြန် လမ်းလေးက သစ်ပင်ကြီးအောက် ဝင်ပြီး မိုးခိုကြတယ် … ကျနော် ပုဆိုးထဲက လီးကလည်း မမဖြူ ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကိုင်လိုက်လာလို့ တောင်နေတာပါ … အဲဒီနေ့ပဲ မမဖြူက ဂွင်းတိုက်ပေးတာ ”

” မင်းက … ငါ့အမ ဟာကို ပြန်မကိုင်ဘူးလား ”

” အဲချိန် မကိုင်ရဲဘူး … ဆရာသိန်းကို ကြောက်တယ်ဗျ … မမဖြူက ဆရာသိန်း ပြန်တိုင်ရင် ကျနော့ နှင်ထုတ်မှာပေါ့ ”

ဖိုးလုံးဘက်က ကြည့်တော့လည်း ဟုတ်သလိုလိုပါပဲ။အခန့်မသင့်ရင် ထောင်ပါ ကျမှာလေ။ကျုပ်လည်း ဖိုးလုံးပြောသမျှ ဆေးလိပ်လေး ဖွာရင်း နားထောင်နေလိုက်တယ်။

” ၅ရက်လောက် ဈေးပြန်ရင် မိုးရွာရွာ မရွာရွာ … အဲဒီ သစ်ပင်ကြီး အကွယ်မှာ မမဖြူက ကျနော့ကို ဂွင်းထုပေးတော့တာပဲ … တရက်ကျ ဂွင်းထုနေတုန်း လူတစ်ယောက် သေးလာပေါက်လို့ တန်းလန်းကြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့ရတယ် … အိမ်ရောက်တော့ ဆရာသိန်းက သူဝယ်ပြီးသား စက်ပစ္စည်း ဘောက်ချာတွေ ဘောစိ ငှားထားတဲ့ ဂိုဒေါင်ကနေ ပြန်လာယူလို့ ကျနော်လည်း ကူရှာပေးနေတာပါ … ဆရာသိန်း ပြန်ထွက်သွားတော့ ကျနော့်ကို နောက်ဖေးခေါ်ပြီး မမဖြူက ဂွင်းပြန်တိုက်ပေးတာပဲ … ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း သူ့စောက်ပတ်ကို လှန်ပြပေးတယ် ပြီးမှ ကျနော့်လက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့စောက်ပတ်လေး နိုက်ခိုင်းတာပါ ”

” နောက်ပိုင်းကျ မမဖြူက လီးစုပ်ပေးတာ ကျနော် မခံနိုင်ဘူးဗျ ခဏလေးနဲ့ လရည်တွေ ထွက်ကျလာတာ … မမဖြူ စောက်ပတ်ကိုလည်း ကျနော် ပြန်ယက်ပေးလိုက်တာပေါ့ … ညနေပိုင်း မမဖြူ ကျောင်းက ပြန်လာတော့ ကျနော့်ကို သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်ပြီး ပက်လက်လန် လှဲခိုင်းတယ် ပုဆိုးလန်ပြီး လီးကို အငမ်းမရ စုပ်တော့တာပဲ … ကျနော် မမဖြူ စောက်ပတ်ကို ပြန်ယက်ပေးမယ် ပြောတော့ နောက်ရက်မှ ယက်တဲ့ … ထူးဆန်းတာက မမဖြူ စောက်ပတ်ထဲက လရည်တွေ စီးကျနေတာ ကျောင်းမှာ ဘယ်သူနဲ့ လိုးလာလည်း မသိဘူး … ကျနော့်လီးကြီး ထောင်မတ်လာတာနဲ့ အပေါ်က တက်ဆောင့်တော့တာ … သူညှောင်းသွားမှ ကျနော်က အပေါ်က ခွလိုးပစ်တာ …  အဲဒါ မမဖြူကို ကျနော် ပထမဆုံး လိုးတဲ့ချိန်ပဲ ”

မမဖြူက ကျောင်းချိန် နေ့တပိုင်းခွင့်ယူရင်း ခြေပြတ်ခေါင်းဖြူကြီးနဲ့ လိုးလာပြီး အာသာ မပြေလို့ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ဖိုးလုံးကို ထပ်အလိုးခံတာနေမှာပါ။ဖိုးလုံးက သိမယ်မထင်ဘူး။

” အော် … နောက်ပိုင်းကျ ဘယ်နှစ်ခါလောက် လိုးဖြစ်ကျတာလဲ ”

” ခုတခါနဲ့ဆို ၁ဝကြိမ်လောက် ရှိပါပြီ … တခါတခါ … ညဘက် အိမ်သာထဲ သေးပေါက်ဆုံလည်း မမဖြူက ရေကန်ဘက်ခေါ်ပြီး … ကျနော့်ကို လိုးခိုင်သေးတယ် … ဒီနေ့က … မမဖြူ ကျောင်းလိုက်ပို့မလို ပြင်တုန်း မိုးက တအားရွာလာလို့ မပို့ဖြစ်တာ မမဖြူ ကျောင်းဝတ်စုံ လဲနေတုန်း ကျနော် ဖုံးဖွင့်ပြီး အပြာကား ကြည့်တော့ … မိန်းမကို ယောကျင်္ားက ထမင်းစားရင်း ထလိုးတဲ့ အခန်းပါလာတာ … ကျနော့် လီးကလည်း တင်းလာတာပေါ့ … မမဖြူ အိပ်ခန်းဘက်သွားတော့ မမဖြူ မရှိဘူးဗျ … မီးဖိုခန်းထဲ ထမင်းထုပ်နေတုန်း နောက်ကနေ ထမိန်လန်ပြီး စောက်ပတ်ရော ဖင်ပေါက်တွေပါ ယက်ပေး ပြီးမှ နောက်က လိုးပစ်လိုက်တယ် ”

ဖိုးလုံး စကားဆုံးတော့ ကျုပ်လည်း နောက်ထပ် အစီစဉ်ရှိလား မေးကြည်လိုက်တာ တနေကုန် ကိုသိန်းလွင်နဲ့ကျုပ် ပြန်မလာမချင်း အလိုးခံမှာမို့ ဖိုးလုံးကို အားမွေးထားဖို့ မှာထားတဲ့ အကြောင်းပါ သိလိုက်ရတယ်။ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း အလုပ်ပိတ်လို့ မူးပြီး အိပ်နေကြောင်း ပြောပြဖို့ မှာပြီး ကုတင်ပေါ် မှေးနေလိုက်တာ။ဖိုးလုံးလည်း ကျုပ်ဘေး ဝင်လှဲနေတာပါ ခဏကြာတော့ ဘီယာအရှိန်လေးနဲ့ မိုးအေးအေးလေးအို့ ငိုက်ကနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတော့တာပဲ။မိုးကလည်း တနေကုန် မရပ်ဘူးဗျ ခဏပဲ တိတ်ပြီး တဝုန်းဝုန်းနဲ့ ရွာနေတော့တာ ပြတင်းပေါက်က ဖြတ်တိုက်လာတဲ့ မိုးသက်လေကြောင့် အိပ်ခန်းလေး ချမ်းစိမ့်စိမ့် ဖြစ်ပြီး နိုးလာခဲ့တယ်။

ဘေးနားက ဖိုးလုံး ဘယ်ချိန်က ထသွားမှန်း မသိလိုက်တော့ဘူးဗျ။မမဖြူ အိပ်ခန်းဖက် ချောင်းနေကျ အပေါက်လေးက ကြည့်လိုက်တော့ မမဖြူနဲ့ ဖိုးလုံးက ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်း မမဖြူလက်က ဖိုးလုံး ပေါင်ကြားထဲက လီးကို စွပေးနေတာ။ဖိုးလုံးက မမဖြူ နို့တွေကို ညှစ်ချေရင်း ဒူးထောက် ထရပ်လိုက်ပြီ။ဖိုးလုံး ဒစ်ကြီး မမဖြူ နို့အုံရှေ့ ကားထွက်နေတာ ဇတ်ကားထဲက လီးကြီးအတိုင်းပဲ။

” မင်းဟာ … လူရောဟုတ်ရဲ့လား … ဟယ် ”

” ဟင် … ဘာလို့လည်း … မမဖြူ ကလည်း ”

” မင်းလီးက … ထွားလိုက်တာ မပြောနဲ့ … မမဖြူ ဖြင့် မင်းနဲ့လိုးတိုင်း သားအိမ်တွေ … ကျင်ကျင်နေတာ ”

မမဖြူက ဖိုးလုံးလီးကြီးကို လီးတဝက်လောက်က ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖြဲချပစ်တယ်။သူ့နို့အုံရှေ့ ဖိုးလုံး ဒစ်းဖူးကြီး ကြည့်ရင်း ကြောက်နေတဲ့ပုံစံလေးနဲ့ ပြောနေပေမယ့် မျက်လုံးတွေက အရောင် တောက်လာပြီး လီးထိပ်ကို ဆွဲစုပ်ပစ်တော့တာဗျ။

” ကျနော့်လီးက ကြီးလို့လား … မမဖြူ ”

” ကြီးတယ် …. တကယ်ကွ မမဖြူ မညာပါဘူး … ပြွတ် ပြွတ် … ပလပ် … မင်းဆရာ လီးတောင် မင်းလောက် မရှိဘူး ”

မမဖြူက ဖိုးလုံးလီးကို စုပ်နေရင်း ဖိုးလုံးမေးသမျှ ပြန်ဖြေပေးနေတယ်။လီးထိပ်ကနေ အရင်းထိ လျှာနဲ့ သပ်ချပြီး လင်းအရင်းအောက်ဖက် လဥတွေ ဆွဲစုပ်တော့ ဖိုးလုံးတစ်ယောက် ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ တအီးအီး ညည်းနေတော့တာ။

” ရှီးးးး  …… ကောင်းလိုက်တာ  မမဖြူရယ် … ကျနော့်လီးက ကြီးတော့ … မမဖြူ ခံချင်ရဲ့လား ”

”  ဟယ် … ခံချင်တာပေါ့ ကွာ … အခုတောင် မင်းလီးကြီးစုပ်ရင်း … မမဖြူ စောက်ပတ်က အရည်စိမ့်ထွက်နေပြီ ”

” ကျနော် လည်း … ဖားကန့်မှာ ကတည်းက … မမဖြူ ဓတ်ပုံတွေ ကြည့်ရင်း … မှန်းပြီး ဂွင်းထု နေရတာပါ … အ  အားးး …… ကျွတ်ကျွတ် ”

မမဖြူကလည်း ဖိုးလုံးစကားကြားတော့ စိတ်ကြွလာပုံပဲဗျ လဥတွေ တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး စုပ်နေရာကနေ ဖိုးလုံး ဒစ်ကြီးကို သွားနဲ့ ဖိကိုက်ပစ်တာ ဖိုးလုံး ပေါက်တန်တွေ တဆက်ဆက် တုန်နေတော့တယ်။

” အံမယ် … မမဖြူကလည်း  … မင်းလီးကြီး အိမ်သာထဲ မြင်ကတည်းက … မင်းဆရာနဲ့ လိုးတိုင်း မင်းလီးကြီးကို မှန်းပြီး ခံနေတာပါနော် ”

မမဖြူက ပြောပြီးတာနဲ့ ပက်လက်လှန်ပြီး ပေါင်တန်နှစ်ဘက် ကွေးမြှောက်ပြီး ဖြဲပေးနေတာ။ဖိုးလုံးက ၁ဝမိနစ်လောက် မမဖြူကို ကော့ပြန်နေအောင် ယက်ပေးတာဗျ။ဖင်ပေါက်တွေပါ ယက်တော့ မမဖြူလည်း ကြာကြာ တောင့်မခံနိုင်တော့ပါဘူး ဖိုးလုံးကို လိုးပေးဖို့ ဖွင့်ပြောနေပြီ။မမဖြူ စကားဆုံးတာနဲ့ ဖိုးလုံးကလည်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးထိပ်တေ့ပြီ ဒူးထောက် ဖိလိုးနေတယ်။အချက် ၅ဝလောက်ကျ ဖိုးလုံးက မမဖြူကိုယ်ပေါ် မှောက်ချပြီး နို့သီးခေါင်းတွေ တဖက်ပြီး တဖက် ပြောင်းစိုုရင်း တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ လိုးပေးနေတာ။

အတော်လေး ကြာတော့ မမဖြူက ဖို့လုံးခေါင်းကို့ သူနို့တွေနဲ့ ဆွဲကပ်ပြီး ဖင်ကြီးကော့ထိုးနေတာ အသားချင်းထိတော့ တဘတ်ဘတ်နဲ့ ဆူညံနေပြီ။ဖိုးလုံးခါးပေါ် ခြေနှစ်ချောင်းလိမ်ချိတ်ပြီး ဆွဲကပ်ရင်း မမဖြူက အရင်ပြီးသွားတာပါ။ခဏနေမှ ဖိုးလုံးက အချက်၃ဝခန့် ဆွဲလိုးပြီး အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားခဲ့တယ်။အခန်းပြင်တောင် မထွက်ကြဘူးဗျ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် အနေထားနဲ့ မမဖြူက ဖိုးလုံးလီးကို စုပ်ပေးနေသလို ဖိုးလုံးကလည်း မမဖြူ စောက်ပတ်ကို တပြတ်ပြတ် ယက်ပေးရင်း သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေကြတာ။

အဲဒီနောက်ပိုင်း ညဘက်တွေ မမဖြူ အိပ်ခန်းတံခါး ဖွင့်တာနဲ့ ဖိုးလုံးလည်း ပျောက်ပျောက်သွားတတ်တာ ကျုပ်ယောက်ဖနဲ့ ဖားကန့် ပြန်မလိုက်ခင် အချိန်ထိပါပဲဗျာ။ကိုသိန်းလွင်တို့ ဖားကန်မပြန်ခင်လေး ဦးမြင့်စိုး ပြန်ရောက်လာတယ်။ဖိုးလုံး ပြန်ပြောပြတာတော့ ဦးမြင့်စိုးကလည်း လူလစ်ရင်း မမဖြူကို ခေါ်ခေါ်လိုးတယ် ပြောတယ်။မမဖြူလည်း ကိုသိန်းလွင်နဲ့ ဖိုးလုံး ဖားကန့်ပြန်တက်သွားပြီး ၁လ ကြာတော့ ကိုယ်ဝန် ရတော့တာပဲ။ကိုသိန်းလွင်က တခေါက်ပြန်လာပြီး ကျုပ်ကို သူ့မိန်းမ ဂရုစိုက်ဖို့ မှာရင်း ၁ပတ်လောက် နေမှ ပြန်တက်သွားတာ။ကိုယ်ဝန် ၅လ လောက်မှ ဦးမြင့်စိုး ပြန်ရောက်လာတယ်။သူနဲ့ခိုးလိုးတာ ဖိုးလုံး တွေ့သွားလို့ ပြက်သနာ ဖြစ်ပြီ ထင်ပြီး ရှောင်နေတာတဲ့။

ယောက္ဖ နောက်တခေါက် မိုးတွင်း အိမ်ပြန်လာတော့ တစ်ယောက်ထဲပါ ဖိုးလုံးက မိန်းမ ရသွားပြီ ပြောတယ်။မမဖြူကလေးက လသားလေးပဲ ရှိသေးတာ။ကိုသိန်းလွင်က ချစ်လိုက်တာ တုန်လို့ပါပဲဗျာ။ဖိုးလပြည့်ဆိုပြီး ကိုသိန်းလွင် ကိုယ်တိုင် ပေးခဲ့တာပါ။တဖြည်းဖြည်း ကျုပ်တူ ဖိုးလပြည့်လေး ကျောင်းတက်ဖို့ အရွယ်ရောက်လာတော့ စကားပြောတာ ချစ်စရာလေးဗျ။

” ဦးဦး … သားသား ကျောင်းလိုက်ပို့ … မေမေက … မအားဘူးတဲ့ ”

” ဟားးး … ခု သွားမှာ မင်း အမေ ကျောင်းလေ သားရဲ့ … လာလာ ဦးဦး လိုက်ပို့မှာပါ ”

သနပ်ခါး အဖွေးသားနဲ့ ကျုပ်တူလေးက မမဖြူနဲ့ ချွတ်စွပ်ဗျ။ဖိုးလပြည့် အဖေက ဘယ်သူလည်း ဆိုတာတော့ ကျုပ်လည်း သေချာမသိဘူးဗျ။ကျုပ်မပြောနဲ့ မမဖြူတောင် သိမှာမဟုတ်လောက်ဘူး။ပြောပြဖို့တော့ ခက်တယ်ဗျာ။

……………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )

{ ရ }
🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔( စ/ဆုံး )
🌲🌲🌲

” ဒုတိယ ဝေဒနာ ”
🔥🔥🔥🔥🔥

” မောင်ဇော်  ရေ … ကလေး ကျောင်းပို့ရင်းနဲ့ မမမြင့်ဖို့ … အပ်ချည်အနက်လေး ဝင်ဝယ်ခဲ့ဦး ”

” ဟုတ်ကဲ့ … မမမြင့် ”

ဖြေပြီးတာနဲ့ နောက်ဖေးရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ ကျမလည်း ဧည့်ခန်းဘက်ထွက်လာခဲ့တယ်။ ခိုင်းစရာရှိရင် မောင်ဇော့်ပဲ အားကိုးနေရတာ။မောင်ဇော့် နာမည် အရင်းက ဇော်ဦးပါ ကျမက မောင်ဇော်ပဲ ခေါ်လိုက်တယ်။မောင်ဇော်တို့ လင်မယား ကျမအိမ် အငှားလာနေတာ ၆လ ကျော်လောက်ဆိုတော့ ကျမနဲ့ ရင်းနှီးနေတာပေါ့။မောင်ဇော်က အသက် ၂၈နှစ်တဲ့ သူ့မိန်းမ ခင်ဦးက သူ့ထက် ၂နှစ်ငယ်တယ် ပြောတယ်။

မောင်ဇော်က ဈေးထဲ ကုန်မာဆိုင်မှာ အလုပ်လုပ်ပြီး အသားညိုညို အရပ်မနိမ့်မမြင့်နဲ့ ရုပ်ရည်က ကြည့်ကောင်းပါတယ်။ခင်ဦးကတော့ ခပ်ဟော့ဟော့နဲ့ ဖုံးဆိုင်က အရောင်းစာရေးမလေးပါ။ခင်ဦးက ကလေးရှိပေမယ့် ကိုယ်လုံးက မိန်းမချင်း ငေးယူရတယ် ခါးအောက် ဖင်သားစိုင်တွေက ခုထိ ကော့ထွက်နေတာ။စကားပြောကလည်းကောင်း ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးက ပါးနပ်တော့ ကျမနဲ့ မိသားစုလို ဖြစ်နေပါပြီ။

ကျမ အသက်က ၄၂ နှစ်ထဲမှာ လင်တော်မောင် ကိုသန်းအောင် ခုရှိရင်  ၄၅နှစ်ထဲရောက်ပြီ။ကိုသန်းအောင်ကတော့ ပျော်ပျော်နေတတ်သူ တစ်ယောက်ပါ။ကျမနဲ့ရတော့ ခု လက်ရှိအိမ်လေးရယ် သူမောင်းနေတဲ့ လိုက်ထွက် ကားလေးရယ် သူ့မိဘတွေက အမွေပေးလိုက်တာပေါ့။ကိုသန်းအောင် ဆုံးတော့ ကားကို အငှားပေးမောင်း ထားတယ်။အိမ်က ပေ၃ဝ ပေ၅ဝ ခြံဝန်းလေးကို ရှေ့ မြေအလွတ် ၁ဝလောက်ခြံပြီး နောက်က အိမ်အပြည့်ဆောင်ထားထဲ့ ၂ထပ် တိုက်လေး။အောင်ထပ်မှာ အိပ်ခန်း ၂ခန်းနဲ့ ဧည့်ခန်း မီးဖိုခန်းပါပါတယ်။အရင်က ကျမနဲ့ ကိုသန်းအောင် အောက်ထပ်မှာ နေပေမယ့် မောင်ဇော်တို့ လင်မယား ရောက်လာတော့ ကျမ အိမ်အပေါ်ထပ် ပြောင်းနေလိုက်တာ။

” ကိုကိုဇော် … မြန်မြန်ချိုး … သားလေး ပြီးပြီ ”

” အေး … ခင်ဦးရေ … ပြီးပြီဟေ့ ”

ခင်ဦးတို့ သားအမိ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲက ထွက်လာပြီး အော်တော့ နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းက မောင်ဇော် ပြန်ဖြေနေတာ။

” မမမြင့် မှာတာ … မမေ့နဲ့ဦးနော် ”

ကျမလည်း မောင်ဇော်ကို ထပ်ပြောရင်း ခင်ဦးတို့ သားအမိဆီ လျှောက်သွားလိုက်တယ်။

” မမမြင့် … လာမယ့် ဥပုဒ့်နေ … မုန့်တီ လုပ်စားမယ်နော် ”

” ညည်းသဘောပါအေ … မမမြင့်က … အကုန်လုပ်ပေးမှာ … သားလေးကရော … ဘာစားမှာတုန်း ”

” ရေခဲမုန့် စားမှာ … တီတီမြင့် ”

” ခ်ခ်  ခ်ခ် … ရေခဲမုန့်က … တီတီမြင့် မလုပ်တတ်ဘူးလေ ”

ကျမ သားလေး ဝေယံကို ပြန်ဖြေတုန်း မောင်ဇော် သူတို့အိပ်ခန်းက ထွက်လာနေတာ။

” ဟားးး … ခါးခါးတွေ ဖွေးလို့ပါ့လား သားသားရ … ပြွတ်ပြွတ် ”

သနပ်ခါး အဖွေးသားနဲ့ ဝေယံလေးကို မော်ဇော်က ပွေ့နမ်းနေတယ်။

” တအားဖိမနမ်းနဲ့ … ကိုကိုဇော် … သနပ်ခါး ပျက်မယ် ”

” အေးပါ … ခင်ဦးရယ် … ကိုကိုဇော် သွားပြီဟေ့ ”

မောင်ဇော် သွားပြီး ခဏနေတော့ အိမ်ရှေ့က ဆိုင်ကယ် စက်နိုးသံ ကြားလိုက်ရတယ်။ခင်ဦး ဖုံးဆိုင်သွားဖို့ စက်နိုးနေတာ။ခင်ဦး ထွက်သွားတော့ ကျမ သားလေး ဝေယံ ကျောင်းအကျင်္ ီလေးတွေ ချုပ်ပေးရင်း ဇတ်ကြောတက်လာလို့ အိမ်ပေါ် သွားလှဲလိုက်တယ်။လင်တော်မောင် ကိုသန်းအောင် ကျေးဇူးတွေနဲ့ မပူမပင် စားနေရပေမယ့် ငယ်ငယ်လေး ကတည်းက စက်ချုပ်တာ ခုထိ ဝါသနာအရ အရပ်ထဲ လာအပ်တဲ့ အထည်တွေ ချုပ်နေရတုန်းပဲ။မော်ဇော်တို့ အဝတ်အစား ပြဲတာပြုတာတွေလည်း ကျမပဲ  ချုပ်ပေးနေရတယ်။

ခဏမှေးပြီး ရေချိုးချင်တာနဲ့ ထမိန်အဟောင်းတထည် ရင်လျားပြီး အောက်ထပ်ဆင်းလာခဲ့တာ။အိမ်က ၂ထပ်ဆိုပေမယ့် အိမ်သာနဲ့ ရေချိုးခန်းက အောက်ထပ်မှာပဲ ရှိတယ်။ရေချိုးရင်း တန်းလန်း အိမ်ပြင်က ကျမနာမည် အော်ခေါ်နေလို့ ရေချိုးခန်းထဲကနေ အိမ်ရှေ့ ထွက်ကြည့်လိုက်တာ ရပ်ကွက် ကျမတို့ရပ်ကွက် ကိုမျိုးလွင် ပေါ့။

” မမြင့် ရေ … မမြင့် ”

” အော် … ဘယ်သူများလဲလို့ … ကိုမျိုးလွင်ပါလား … လာလာ ”

လက်ထဲ စတီးချိုင့်နဲ့ ကျမနောက်က ကပ်ပါလာတယ်။ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်တော့ စက်ခုံဘေးက ခုံလေးပေါ်မှာပဲ ကျမထိုင်နေတာပေါ့။

” ရော့ … မမြင့် အိမ်က အုံးနို့ ခေါက်ဆွဲချက်လို့ … လာပို့တာပါ ”

” တကူးတကကြီး … ကိုမျိုးလွင်ရယ် ”

” အားနာရမယ့် လူတွေ … မဟုတ်ပါဘူးဗျာ ”

စကားပြောရင်း ကိုမျိုးလွင်က ကျမဖင်ပဲ ခိုးကြည့်နေတာရှင့်။ရေချိုးရင်း တန်းလန်းမို့ ထမိန်က အသားကပ်နေတာ ထမိန်အဟောင်းက ပါးတော့ ပိုဆိုးပြီပေါ့ရှင်။ကျမရင်သား ထိပ်က နို့သီးခေါင်းလေး ဖျင်းကနဲ့ ထောင်ထွက်နေတယ်။ပေါင်ကို စုထိုင်ထားတော့ ကပ်နေတဲ့ ထမိန်ကြောင့် ခုံပေါ်ကားနေတဲ့ ဖင်ကိုစိုက်ကြည့်နေလို့ ကျမ ပေါင်ကို မသိမသာ ဖြဲထိုင်မိတာ။အဲခါကျမှ ပိုဆိုးသွားတာရှင် ပေါင်ကြားက ဂွဆုံကို ပြောင်းကြည့်နေတော့တာပဲ။ကျမပေါင်ကြား နေရာက ဖေါင်းကြွနေတယ်။

ကိုမျိုးလွင်က ပွဲရုံပိုင်ရှင်ပါ အလုပ်မအားတဲ့ ကြားက ကျမအိမ်ကို အကြောင်းတခုခုနဲ့ ရောက်လာတတ်တယ်။ကျမယောကျင်္ား ဆုံးပြီးကတည်းက ကျမအပေါ် မရိုးသားမှန်း သိပါတယ်။ဒါပေမယ့် လူကြီးလူကောင်း တစ်ယောက်မို့ ကျမလည်း ပါသည့်ပါသာ နေလိုက်တာပါ။

” ကိုမျိုးလွင် … ကော်ဖီ သောက်မလား … ကျမ သွားဖျော်လိုက်မယ် ”

ပေါင်ကြားပဲ ကြည့်နေတော့ ကျမလည်း အနေရခက်လာလို့ အာရုံပြောင်းအောင် စကားစပြောလိုက်တာ။

” မသောက်တော့ပါဘူး … မမြင့်ရယ် … ပွဲရုံရောက်မှ သောက်တော့မယ် … ရေချိုးရင်း တန်းလန်းထင်တယ် … ကျနော် သွားဦးမယ်ဗျာ ”

” ဟုတ်ကဲ့ … ဖြည်းဖြည်းနော် … ကိုမျိုးလွင် ”

သွားမယ်ဆိုပြီး အထ ကိုမျိုးလွင် ပေါင်ကြားက ထောင်ထွက်နေတဲ့ ဟာကြီးကို သူ့လက်နဲ့အုပ်ထလိုက်တာ ကျမ မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်ရတယ်။ကျမ ပေါင်ကြားက ဖေါင်းနေတဲ့ အရာက ကိုမျိုးလွင် စိတ်ကို ထကြွစေတာနေမှာ။ဘာရယ်မဟုတ် တွေးမိတော့လည်း စိတ်ထဲ နွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားရတယ်ရှင်။ကိုမျိုးလွင် ထွက်သွားမှ ကျမလည်း ရေချိုးခန်း ပြန်ဝင်လာတာ။စိတ်က တမျိုးဖြစ်နေရပြီ ဒီအရွယ် ရောက်မှ ယောကျင်္ားတစ်ယောက်ကို ဖမ်းစားထားနိုင်လိုက်လို့ ကျမကိုယ်ကျမ ဘဝင်ကျနေမိတာပေါ့။

ရေချိုးခန်း တံခါးပိတ်ပြီး ရေမြန်မြန်ချိုးရင်း ရေလဲထမိန် လဲလိုက်တယ်။ပြီးမှ အိမ်ပေါ်တက်ပြီး ကျမ အိပ်ခန်းထဲ
ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ရှေ့ ထမိန်ချွတ်ချ လိုက်တာ။ကျမနို့တွေက အနည်းငယ်တွဲနေပေမယ့်  ခန္ဓာကိုယ် တပတ်လှည့်ကြည့်တော့ ခါးနဲနဲ တုတ်တာက လွဲလို့ ဖင်သားစိုင်တွေက ကော့ထွက်နေတာ ဒါကြောင့်လည်း ကိုမျိုးလွင် မျက်လုံးတွေ အရောင်လဲ့နေတာ နေမယ်။

တံတွေး ခဏ ခဏ မျိုချရင်း ပေါင်ကြားကိုလည်း တချိန်လုံး ကြည့်နေတာ တွေးရင်း ကျမ အောက်ပိုင်းက ဆစ်ကနဲ့ ခံစားမိလို့ ညာဘက်လက်နဲ့ အဖုတ်ကို စမ်းကြည့်မိတယ်။ကျမ အဖုတ်လေးထဲ အရည်ကြည်လေးတွေ အိုင်နေတာပဲရှင်။

” ဒေါက် ဒေါက် … မမမြင့် … အပ်ချည်နဲ့ အပ် … ဝယ်လာပြီနော် ”

” အေးအေး … ကျေးဇူးပဲ … မောင်ဇော် … အောက်မှာပဲ ထားလိုက် … မမမြင့် ဆင်းလာခဲ့မယ် ”

တံခါးခေါက်သံနဲ့ အတူ မောင်ဇော့် အသံကြားလိုက်ရလို့ ကျမလည်း အဝတ်စား မြန်မြန်ဝတ်ပြီး အောက်ထပ်ဆင်းလာခဲ့လိုက်တယ်။အောက်ရောက်တော့ မောင်ဇော်က အလုပ်သွားဖို့ ခင်ဦး ထုပ်ပေးထားတဲ့ ထမင်းချိုင့်လေး ကိုင်ရင်း ကျမကို စကားလှမ်းပြောနေတာ။

” မမမြင့် … အပ်ချည်နဲ့အပ် စက်ခုံပေါ်မှာနော် … ကျနော် သွားပြီ ”

” အေး အေး ”

ကျမလည်း မောင်ဇော့်ကလေး သားလေးဝေယံ ကျောင်းအကျင်္ ီတွေ လက်စသတ်ပြီး အပ်ထည်တွေ ထပ်ချုပ်နေတာ နေ့လည်ပိုင်း ထမင်းစားကာနီးမှ ရပ်လိုက်တော့တယ်။ထမင်းစားရင်း ကိုမျိုးလွင် လာပို့တဲ့ အုံးနို့ခေါက်ဆွဲ တဝက်လောက် သောက်ပစ်လိုက်တာ။မကြာပါဘူး မျက်လုံးတွေ လေးလာလို့ အိမ်ပေါ် တက်မှေးတာ ညနေပိုင်း ခင်ဦးတို့ သားအမိ ပြန်လာမှ နိုးတော့တယ်။မနက်ပိုင်း မောင်ဇော် ကျောင်းပို့ပေမယ့် ညနေကျ ခင်ဦးက အလုပ်က အပြန် ကလေးကို ကျူရှင် ဝင်ကြိုလာတာပါ။ကလေး ကျောင်းဆင်းတာနဲ့ အတန်းပိုင် ဆရာမက အိမ်ခေါ်ပြီး ကျူရှင် ပြတာတဲ့။

” မမမြင့်ရေ … ဒီတခေါက် ပရိုမိုးရှင်း လုပ်တာ ကျမတို့ အရောင်းစာရေးတွေပါ … နယ်လိုက်ရမှာတဲ့ ”

” ဟမ် … ဒါနဲ့ … စိတ်ဆိုးလာတာပေါ့ ”

” အားကြီးဆိုး တာ ပေါ့ လို့ ”

” ခ်ခ်  ခ်ခ် ”

ခင်ဦးက ကလေးမွေးထားပေမယ့် ငယ်ရွယ်သူမို့ အပျော်အပါး မက်တုန်းပဲ။ခုလည်း သူ့ ဖုံးဆိုင်က နယ်လိုက်ရမယ် ပြောလို့ ပျော်ရွှင်နေတာ မျက်နှာလေးက ပြုံးလို့ပေါ့။

” ၅ရက်လောက် ကြာမှာ … ကိုကိုဇော်နဲ့ သားလေးဖို့ … မမမြင့်ပဲ … ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ် စီစဉ်ပေးဦး ”

” ဟုတ်ပါပြီ တော် ”

” အာ့မို့ … မမမြင့် ကို  ချစ်နေရတာ … အာဘွား ”

ဒါက ခင်ဦးရဲ့ ချစ်စဖွယ် အကျင့်လေးပေါ့ ကျမ ပါးကို ရွှတ်ကနဲ့ နမ်းပြီး သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ တန်းဝင်သွားတယ်။ခဏနေ မောင်ဇော် ရောက်လာတော့ ခင်ဦးက ခရီးထွက်မယ့် အကြောင်း ပြောနေတာ ကြားနေရတာ။ညစာ စားပြီးတော့ မောင်ဇော်တို့ လင်မယား စောစော အိပ်ရာဝင်သွားတာနဲ့ ကျမလည်း တီဗွီပိတ် အိမ်ဝန်းတံခါး သော့ခတ် ဧည့်ခန်းထဲ မီးပိတ်ပြီး အိမ်ပေါ် တက်အိပ်လိုက်တယ်။

///////////////////////////

ဒီနေ့ တနေကုန် စက်ချုပ်ရင်း မောင်ဇော် ဂွင်းတိုက်နေတဲ့ ပုံပဲ မြင်ယောင်နေတာ ကျမ ကိုယ့်ကိုကိုယ် စိတ်ပျက်မိတယ်ရှင်။ခင်ဦး ခရီးထွက်တာ ဒီနေ့ဆို ၃ရက်မြောက်ပေါ့။မနက် ရနာရီလောက် ကျမ မော်ဇော်နဲ့ ကလေးဖို့ ထမင်းကြော်ပေးပြီး မနက်စာ စားဖို့ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ သွားနိုးမိတာပါ။အခန်းက တံခါး ဟနေတော့ မနိုးခင် အခန်းထဲ အမှတ်တမဲ့ ကြည့်ရင်း မြင်လိုက်ရတယ်။အတွေ့အကြုံ မရှိတာလည်း မဟုတ်ဘူးလေ ကျမ ကိုသန်းအောင် မဆုံးခင် လင်မယား သဘာဝ လိုးခဲ့ ကြတာပဲ။

ယောကျင်္ား တစ်ယောက်ရဲ့ လီးကို မြင်ဖူးရုံမက အဖုတ်ထဲတောင် သွင်းဘူးနေတာ။ခုကျမှ ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ မသိဘူးရှင်။အတန်ကြာ ငုတ်လျိုးနေတဲ့ စိတ်တွေ ဒီရက်ပိုင်း ပြန်သတိရ လာမိတယ်။ဟိုတနေ့က ကိုမျိုးလွင်နဲ့ တခါ ခု မောင်ဇော် လီးကြောင့် တခါ ရမ္မက်စိတ်တွေ ကြွနေတော့တာ။အမှန်တိုင်း ဝန်ခံရရင် မောင်ဇော်ဖြစ်ဖြစ် ကိုမျိုးလွင် ဖြစ်ဖြစ် ခေါ်ပြီး ကာမဆန္ဒတွေ ဖြေဖျောက်ချင်မိတယ်။ဒါပေမယ့် စိတ်အလို လိုက်လို့ကလည်း မဖြစ် ပတ်ဝန်းကျင် သိရင် အရှက်ကွဲဦးမှာ ဒီအသက်ရွယ် ရောက်မှ ဒီလောက် ယွရ သလားဆိုပြီးတော့ပေါ့။

ကာမဝေဒနာရဲ့ အတိမ်အနက်ကို အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတိုင်း ခံစားသိရှိမှာပါနော်။ ဘဝဝမ်းစာအတွက် လင်ဖြစ်သူက အဝေးစီးပွားရှာနေချိန်တွေ တအိမ်ထဲ အတူနေပြီး ငွေကြေးနောက်လိုက်ရင်း လစ်လပ်နေတဲ့ ကာမဆန္ဒတွေ ဒါတွေက ယောကျင်္ားတွေအတွက် အပြင်မှာ တိတ်တခိုး ဖြေရှင်းဖို့ လွယ်ပေမယ့် ကျမတို့ မိန်းမသားတွေ အတွက် မလွယ်လှပါဘူး။

” အမြင့်ရေ  … အမြင့် ”

” ဟော … ဒေါ်ကြည်ပါလား … တံခါး စိထားတာ တွန်းဖွင့်လိုက် … ဒေါ်ကြည် ”

အိမ်ရှေ့က အော်သံကြောင့် ကျမ အတွေးစလေး ခဏတော့ ပျက်တောက်သွားရတယ်။

” အမြင့်ရေ … အရေးကြီးလို့ သမီး … မဖြစ်မနေ သွားရမယ့် မင်္ဂလာဆောင်မို့ … ဒေါ်လေးကို  ဒီအကျင်္ ီလေး ခါးကျပ်နေလို့ … ဖြည်ပေးပါဦး ”

” အော် … ဟုတ် … လာ လာ  … ဒေါ်ကြည် ”

ဒေါ်ကြည့် အကျင်္ ီလေး ပြင်ပေးပြီးတော့ မကြာပါဘူး မောင်ဇော် ကလေး ကျောင်းပို့ပြီး ပြန်ရောက်လာတာ။ကျမ ထုပ်ပေးထားတဲ့ ထမင်းချိုင့်လေး ကိုင်ပြီး အလုပ်ဆိုင် ထွက်သွားတော့တယ်။တနေ့လုံး မောင်ဇော် ဂွင်းထုတဲ့ ပုံရိပ်က မတွေးပဲ မြင်ယောင်နေတာ ညအိပ်တဲ့ ထိပါပဲရှင်။

//////////////////////////

” မမမြင့် … ဈေးသွားရင် ရပြီနော် ”

ကျမ အောက်ဆင်းလာတုန်း လှေကား တဝက်ရောက်တော့ မောင်ဇော့် အသံကြားလိုက်ရတယ်။ဒီနေ့ သူ့အလုပ်ပိတ်ရက်မို့ ကျမလည်း ဈေးလိုက်ပို့ ခိုင်းရတာ ကျမ ဝယ်နေကျ ဈေးက နဲနဲဝေးတော့ ဝယ်ရင် ၁ပတ်စာ တခါတည်း အစုံဝာ်ထားရတာ။အိမ်နဲ့ဆို ဆိုင်ကယ်နဲ့ မိနစ် ၂ဝလောက် မောင်းရတယ် ကမ်းနားဈေးပါ။အသားငါးကလည်း ပေါမှပေါ အခွန်လွတ်ဈေး ဆိုတော့ ဈေးချိုတာပေါ့။ကျမတို့ဘက်က ဈေးသည်တွေတောင် ကျမ ဝယ်နေကျ ဈေးကနေပဲ တဆင့် ယူရောင်းကြတယ်။

” အေးအေး … မောင်ဇော် … မမမြင့် ရှုးပေါက်လိုက်ဦးမယ် … ခဏ ”

မောင်ဇော့် ပြောပြီး ကျမလည်း ရေချိုးခန်းနဲ့ ကပ်လျက်က အိမ်သာဝင်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီးကို ပေါင်လယ်ထိဆွဲချရင်း သေးပေါက်လိုက်တယ်။အိမ်နေရင် အတွင်းခံ မဝတ်ပေမယ့် ကျမ အပြင်ထွက်တဲ့ခါတော့ ခုထိ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်သွားတတ်တာ။အိမ်သာထဲက ထွက်တော့ ရေချိုးခန်းဘက် ကိုယ်လက် သန့်စင်ပြီး မောင်ဇော်နဲ့ ဈေးဝယ်ထွက်ခဲ့တာပေါ့။အိမ်ကထွက်တာနဲ့ ရပ်ကွက်ထိပ် ရောက်တော့ လမ်းမကြီးအတိုင်း အနောက်တည့်တည့် ဆင်းခဲ့ကြတာ။

ဘယ်လက်က ဈေးခြင်းကိုင် ပေါင်ပေါ်တင်ပြီး ညာလက်က မောင်ဇော့်ခါးကို ဖက်လိုက်လာတာ ဆိုင်ကယ် ချိုင့်ဆောင့်တဲ့ခါ ကျမ ညာဘက်နို့အုံက မောင်ဇော့် ကျောပြင်အထက်နား လက်ပြင်နားလေး ပွတ်မိနေတော့တာပေါ့။ခါတိုင်း မသိသာပေမယ့် ဒီနေ့ကျ ထူးထူးခြားခြား စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေးနဲ့ ကျမ နို့သီးခေါင်းတွေ ထောင်ထွက်လာတယ်။မောင်းလာရင်း ကန်နားလမ်းမကြီးပေါ်ရောက်ပြီး တောင်ဘက်ကွေ့တော့ ဆိုင်ကယ်က ကျွိကနဲ့ ရပ်သွားတာ။မောင်းရင်းတန်းလန်း ဆိုတော့ ကျမ ကိုယ်လုံးက မောင်ဇော် ကျောပြင်ကို ဖိကပ်ရင်း ခါးဖက်ထားတဲ့ ကျမ လက်က အရှိန်လွန်ပြီး မောင်ဇော့်ပေါင်ကြားထဲ ရောက်သွားတော့တယ်။

ကျမလက်ဖမိုးနဲ့ မောင်ဇော့်လီး ထိမိတာနဲ့ ကျမစိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ ဖြစ်မိသွားတယ် မောင်ဇော့်ပေါင်ကြားက လီးက မာထင်နေတာပဲရှင်။ကျမ စိတ်ကူးယဉ်သလို မောင်ဇော်လည်း စိတ်ကူးယဉ်နေပြီ ထင်တယ်။

” ဟဲ့ … ဘာလို့ ရပ်လိုက်တာလဲ … မောင်ဇော် ”

” လမ်းပိတ်ထားတာ … မမမြင့် ”

မောင်ဇော် ပြောမှ ကျမ နှာခေါင်းဝထဲ ကတ္တရာစီးနံ့ ထောင်းကနဲ့ တိုးဝင်လာတာ။မောင်ဇော့် ပုခုံးဘေးနားက ရှေ့ကြည့်လိုက်တော့ ဟုတ်ပရှင့် ကျောက်လမ်း ဟိုဘက်ဒီဘက် ကြိုးတွေနဲ့ တားပြီး လမ်းပိတ်ထားတယ်။ကျောက်တလိပ်ကား အဝါကြီးရော စည်ပင်ဝတ်စုံနဲ့ လူတချို့ရော အလုပ်သမား တချို့ရော အလုပ်များနေကြတာ။ကျမတို့ မောင်းလာတဲ့ ဆိုင်ကယ်ရှေ့နားမှာ ကျောက်စလစ်ခဲ့ အသေးလေးတွေနဲ့ လောင်းပြီးကာစ ကတ္တရာစီးတွေ ဒါမို့ မောင်ဇော်က အမြန်ရပ်လိုက်တာ နေမှာ။

” လမ်းပြင်နေတာ နေမယ် … မောင်ဇော် အရှေ့ပြန်တက်လိုက် … အရှေ့လမ်းကပဲ ပတ်သွားကြစို့ ”

” ဟုတ် … မမမြင့် ”

ကျမ စကားအဆုံး မောင်ဇော်က ဆိုင်ကယ်ကို ချက်ချင်း ကွေ့ပြီး အရှေ့ပြန်မောင်းခဲ့တာ။စကားသာ ပြောနေကြတာ ခုထိ ကျမ လက်က မောင်ဇော့် ပေါင်ကြားက လီးပေါ်မှာပဲ ရှိသေးတယ်။လီးကလည်း တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ကျမ လက်ဖမိုးကို လာလာရိုက်နေတာပဲရှင်။အရှေ့လမ်းက ပတ်မောင်းရင် လူရှင်းပေမယ့် ဈေးရောက်ဖို့ နာရီဝက်လောက်ကြာတယ် ချိုင့်တွေ ကျင်းတွေက အများကြီး။၂ပြလောက် ပြန်တက်ပြီးမှ တောင်ပြန်ချိုးမောင်းလာရတာ။လမ်းကဆိုးတော့ ချိုင့်ထဲ ခဏတိုင်း ကျတယ်။

ဆိုင်ကယ်နောက်က ထိုင်လိုက်ရင်း မောင်ဇော် ဂွင်းထုတဲ့ပုံ ပြန်မြင်ယောင်တော့  တဖြည်းဖြည်း မေကျမလက်က မောင်ဇော့်လီးကို အုပ်ကိုင်မိသွားတာပေါ့။လူကလည်းရှင်းနေတော့ ကျမလည်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို သိပ်ဂရုမစိုက်မိပါဘူး။မောင်ဇော် ဘယ်လိုနေလဲပဲ စိတ်က ပြင်းပြင်းပြပြ သိချင်နေတယ်။၅ပြလောက် မောင်းလာတော့ ကျမလက်ထဲ လီးက တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ သွေးတိုးလာတာ။

” တီတီ  တီတီ …… တီ ”

နောက်က ကားဟွန်သံကြောင့် ကျမလည်း လီးကိုလွတ်ပြီး ခါးပြန်ဖက်ထားလိုက်တယ်။ဘေးနား ကျော်သွားမှ ကြည့်လိုက်တော့ အုတ်ခဲတင်တဲ့ ကားကြီးပါ ကျမတို့လိုပဲ ကမ်းနားလမ်းက လမ်းပြင်လို့ ပိတ်ထားတော့ ဒီဘက်က ပတ်မောင်းတာနေမယ်။ဈေးရောက်တော့ ငါးအသေးလေးတွေ အိုးကပ်ချက်ဖို့ ဝယ်တုန်း မောင်ဇော်က ညနေ ဘီယာသောက်ချင်လို့ ကင်ငါး ဝယ်ခိုင်းနေတာ။မောင်ဇော့်ဖို့ ၁၅ကျပ်သားလောက်စီးတဲ့ ဆလားဗီးယား ၂ကောင် ထည့်ဝယ်ပေးလိုက်တယ်။ဆီ၁ပိဿာခွဲရယ် ကြက်သွန်နီ ၁ပိဿာရယ် ဆားအထုတ်ကြီး တထုတ်ဝယ်ပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့ကြတာပေါ့။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျမလည်း မီးဖိုခန်းတန်းဝင် လိုက်တာ။ချက်ပြုတ်ပြီးစီးမှ ရေချိုးပစ်တယ်။အိမ်ပေါ် တရေးအိပ်ပြီး ကျမနိုးလာတော့ ၁၂နာရီ ထိုးတော့မှာမို့ ထမင်းစားဖို့ အောက်ထပ် ပြန်ဆင်းလာတာပေါ့။ထမင်းခူးကာနီး သေးပေါက်ချင်တာနဲ့ အိမ်သာဘက် လျှောက်လာခဲ့တယ်။

” ရှီးးးး းးးး  …… အ  အ …… မမမြင့်ရယ် … ချစ်တယ်  ဗျာ ”

ကျမ မျက်လုံးတွေ ပြူးလာရတာပေါ့ရှင် အိမ်သာနဲ့ ကပ်လျက် ရေချိုးခန်းထဲက မောင်ဇော့် အသံလေ ကျမနာမည် ရွတ်ပြီး တအီးအီးနဲ့ ညည်းနေတာ။အိမ်သာ တံခါးမဖွင့်ပဲ ရေချိုးခန်းခန်းတံခါးဘက် အသာချောင်းကြည့်မိတယ်။ကျမ ရေချိုးတုန်းက မလျှော်ပဲ မနက်က ဈေးဝတ်သွားတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ရေချိုးခန်း ထဲ ထားခဲ့မိတာ။မောင်ဇော်က ရေချိုးခန်းထဲ ဘယ်လက်က ကျမ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ကိုင်ရင်း နှာခေါင်းဝ တေ့ရှုပြီး ညာလက်က သူလီးကို ဂွင်းတိုက်နေတယ်။ကျမ သွေးသားတွေ ချက်ချင်း ဆူပွက်လာတာပေါ့ရှင်။

ကျမ အတွင်းခံက ခုချိန်ဆို သေးနံ့ စောက်ချီးနံ့ သေချာပေါက် ထွက်နေတော့မှာလေ မနက်ပိုင်း ဈေးမသွားခင် သေးတခါပေါက်ထားတာရယ် ဈေးအသွား ဆိုင်ကယ်ပေါ် သူ့လီးကိုင်ရင်း အဖုတ်က တဆစ်ဆစ်နဲ့ အရည်ကြည်တွေ စီးကျနေတာ။ကျမ ဘောင်းဘီချွတ်တော့ ဂွနေရာလေးက ကပ်စီးကပ်စီးနဲ့ သတိထားမိသေးတယ်။ကြည့်နေတုန်းလေး မောင်ဇော်က ဘယ်လက်နဲ့ကိုင်ရှုတဲ့ ကျမဘောင်းဘီကို ထောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးထိပ်ကို အုပ်ပြီး တအီးအီးနဲ့ လရည်တွေ ပန်းထုတ်နေပြီ။

” အားးးး  ရှီးးးး းးးး … ကောင်းလိုက်တာ  မမမြင့်ရယ် ……  အ   အ ……… ရှီးးးး းးးး  ဟူးးးးး ”

မျက်လုံးလေး မိတ်ပြီး ညာလက်က ခပ်သွက်သွက် လှုပ်ရှားရင်း ခဏနေမှ ငြိမ်ကျသွားတာ။ကျမ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးလဲ မောင်ဇော့် လရည်တွေ ဖွေးလို့ပေါ့။ကျမ ဆီးခုံးအောက်က ဖျင်းကနဲ့ ဖျင်းကနဲ့ သေးက တအားကို ပေါက်ချင်လာတာနဲ့ အိမ်သာ တံခါး အသာဖွင့်ပြီး သေးဝင်ပေါက်လိုက်ရတယ်။သေးပေါက်ပြီး အပြင်ထွက်တော့ ရေချိုးခန်းထဲက တဗွမ်းဗွမ်းနဲ့ မောင်ဇော် ရေချိုးနေတဲ့ အသံကြားလိုက်ရတာပဲ။

တနေ့လုံး ကျမ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေလို့ အပေါ်မှာပဲ မှေးနေလိုက်တာ ညနေ မောင်ဇော်တို့ သားအဖ အသံကြားမှ အောက်ဆင်းလာလိုက်တယ်။ခဏနေ ထမင်းစားတော့ မောင်ဇော်က ဝင်မစားသေးဘူး ကျမ နဲ့ သားလေး ဝေယံပဲ စားတာ။ဘီယာ သောက်မလို့ ငါးကင် ပေးတော့ ဆိုလို့ ထမင်းပန်းကန်တွေ ဆေးကြော သိမ်းပြီးတာနဲ့ မနက်က ဝယ်လာတဲ့ ငါး၂ကောင် ကင်ပေးလိုက်တယ်။ငါးကင်နေတုန်း မောင်ဇော် အပြင်ထွက်သွားတာ  ပြန်လာတော့ ဘီယာပုလင်း ၅လုံးနဲ့။

တဖြည်းဖြည်း အလင်းရောင် ဖျော့လာပြီး မှောင်ရီပျိူးတော့ ငါးကင်လည်း ကျက်ပါပြီ သားလေးဝေယံက ဧည့်ခန်း တီဗွီရှေ့ ကာတွန်းကား ကြည့်နေတာ ငြိမ်လို့ပဲ။မောင်ဇော်က စားပွဲဝိုင်းလေးခင်းပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ဘီယာ ငှဲ့ရင်း ငါးကင် စောင့်နေပုံပါငါးကင်၂ကောင်ကို ပန်းကန်ပြား အလွတ်ထဲ ထည့်ပေးတော့  ငါးကင် စားလိုက် ဘီယာသောက်လိုက်ပေါ့။ခဏကြာတော့ ဝေယံလေး အိပ်သွားတာနဲ့ ကျမလည်း သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ သိပ်ပြီး ခြင်ထောင်ချထားခဲ့တာ။ပြန်ထွက်လာတော့ ဘီယာ ၃လုံး ကုန်နေပြီ ကျမ ဘေးနားဝင်ထိုင်ရင်း ရောက်ရာ ပေါက်ရာ စကားတွေ ပြောနေတာ အကောင်းကြီးပါ။

” မမမြင့် … လှတယ်ဗျာ ”

ရုတ်တရက် ကျမ မျက်နှာစိုက်ကြည့်ပြီး ပြောတော့ ရှက်မိတာပေါ့။ခါတိုင်း မောင်နှမလို နေလာကြတာလေ။

” ဟဲ့ … မောင်ဇော် … မင်း မူးနေပြီလား ”

” မမူးပါဘူး … မမမြင့်ရာ … လှလို့ လှတယ် ပြောတာပါ ”

ပြောရင်း လက်တဖက်က ကျမ ဘယ်ဘက်ပေါင်ပေါ် လာတင်နေတယ်။ကျမစိတ်ထဲ လန့်သွားလို့ လက်ကို ပုတ်ထုတ်လိုက်မိတာပေါ့။မကြာပါဘူး စကားပြောရင်း ပြန်တင်တော့ ၃ခါလောက်ကျ ကျမလည်း လွတ်ထားလိုက်တယ်။ဟန်ဆောင်ငြင်းနေပေမယ့် တင်ပလင်ခွေထိုင်ထားတဲ့ မောင်ဇော့် ပုဆိုးထဲက လီးက ထောင်မှတ်နေတာ ကျမလည်း ခိုးကြည့်ပြီး စိတ်ကြွနေလို့ပေါ့။တဖြည်းဖြည်း မောင်ဇော့်လက်ချောင်း လေးတွေက ပွတ်သပ်ရင်း ကျမ ပေါင် အတွင်းဘက် ရောက်လာပါပြီ။ပေါင်လယ်ကနေ ပေါင်ရင်းနား ရောက်တော့ ကျမ စိတ်တွေ တအားလှုပ်ရှားနေမိတာ။

အဖုတ်လေး လက်ချောင်းနဲ့ ထိမိတာနဲ့ ဆက်ကနဲ့ ကျမ ကိုယ်လေး တွန့်သွားလို့ မောင်ဇော်က လက်ကို ခဏ ရပ်ထားလိုက်တယ်။စကားပြောရင်းနဲ့မှ အဖုတ်ကို ဖိပွတ်ပေးတာ။ကျမ ပေါင်တဖက်ကို မသိမသာလေး ကားပေးလိုက်တော့ မောင်ဇော်လည်း ပိုပြီး အတင်းရဲလာတာပေါ့။ကျမ ခါးဆန့်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ဖက် ဆန့်ထုတ်တော့ ပေါင်ကြားက အဖုတ်နိုက်တဲ့ လက်ကိုပြန်ထုတ်ပြီး ထမိန်အောက်နားစလေးကို ဒူးဆစ်အထိ လှန်တင်လိုက်တယ်။

ခြေသလုံးသားလေး ပေါ်လာတော့ ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ရင်း ကျမ မျက်နှာ လှမ်းကြည့်နေတာ။ကျမလည်း ပြန်ကြည့်ရင်း ခေါင်းငုံလိုက်တော့ ထဘီအောက်နားစလေးကို အပေါ်ဆက်တင်နေတာပေါ့။ ပေါင်လယ်ထိ ထမိန်အနားစလေး လှန်တက်လာရင်း ပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးကို လက်နဲ့ပွတ်ပေးနေတယ်။လက်ကသာ ပေါင်လယ်မှာ မောင်ဇော် မျက်လုံးတွေက ကျမ ပေါင်ဂွထဲရောက်နေပါပြီ။ဘေးတိုက်အနေထားနဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်ကို မြင်နေတာနဲ့ တူပါတယ်။

” မမမြင့် … ထမိန် ချွတ်ပြပါ့လား ”

” အာ … မောင်ဇော်ကလည်း … ကျွတ် ”

စိတ်ရှုပ်တဲ့ ပုံလေး ကျမ လုပ်ပြနေတုန်း ထမိန်အထက်ဆင်စလေးကို ဖြည်ပြီး ဆွဲချွတ်နေတော့တာပဲ။ကျမလည်း မတတ်သာလို့ လိုက်လျောတဲ့ပုံနဲ့ ဖင်ကြွ ပေးလိုက်မိတယ်။သူမှန်းပြီး ဂွင်းထုနေတဲ့ စောက်ပတ်ကို သူ့ကို မြင်စေချင်လှပါပြီ။ထင်တဲ့ အတိုင်းပါပဲ စောက်မွှေးအုံကြီးကို စိုက်ကြည့်ရင်း ထိုင်လျက်အနေထားနဲ့ ကျမနား ကပ်နိုင်သမျှ တိုးကပ်လာပြီ။ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားက ကျမ စောက်ပတ်အုံကြီးက ညှပ်နေတော့ ပေါင်ကို သူ့လက်နဲ့ဖြဲပြီး ပြဲထွက်လာတဲ့ အဖုတ်ကို စိုက်ကြည့်နေတော့တာ။

တဖြည်းဖြည်း မောင်ဇော့် မျက်လုံးတွေက ဆီးခုံး အပေါ်ကို တက်လာပြီး ကျမ နို့အုံတွေဆီ ရောက်လာတာပေါ့။ပါးပြင်ကိုနမ်းရင်း အကျင်္ ီကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်တော့ ကျမလည်း အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းမို့ စိတ်က မလုံတော့ဘူးလေ။အောက်က ဗလာ ဖြစ်နေတာ အကျင်္ ီပါချွတ်ရင် တကိုယ်လုံး တုံးလုံးဖြစ်ပြီ။အိမ်ပေါ်သွားဖို့ ခပ်တိုးတိုးပြောရင်း ကျမ ကုန်းထလိုက်တာ ထိုင်နေတဲ့ မောင်ဇော်မျက်နှာကို ကျမ အဖုတ်ကြီးက ရှိပ်ထိသွားသေးတယ်။ကျမ ထမိန်ကို ကိုင်ရင်း လှေကားအတိုင်း တက်တော့ မောင်ဇော် နောက်က ကပ်ပါလာတာပေါ့။

ဒီချိန် ကျမ ရှက်စိတ်မရှိတော့ပါဘူး ကျမ ယောကျင်္ား ရှိကတည်းက တုံးလုံးချွတ် လိုးဖူးနေတာပါ။နောက်က ပါလာတဲ့ မောင်ဇော်ကတော့ ကျမ ဖင်ကို ကြည့်ရင်း လီးတောင်နေမှာ သေချာတယ်။ခါးနဲနဲ တုတ်လာပေမယ့် ဖင်က အရင်တိုင်း ဝိုင်းပြီး ကော့နေတုန်းပဲလေ။အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ကျွန်မကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲလှည့်ပြီး နူတ်ခမ်းကို တေ့စုပ်တော့တာပဲ။အကျင်္ ီကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ပြီး ဆွဲချွတ်တော့ အနက်ရောင် အတွင်းခံဘော်လီလေး ပေါ်လာတာပေါ့။ကျမလည်း စိတ်က တအားကြွနေတော့ သူ့ပေါင်ကြားထဲ ထောင်နေတဲ့ လီးကို အုက်ကိုင်ရင်း ပွတ်သပ် ပေးလိုက်မိတယ်။

ဘော်လီပါချွတ်တော့ အနည်းငယ်တွဲကျနေတဲ့ ကျမနို့အုံတွေအကာအကွယ်မဲ့ ဖြစ်ကုန်တာ မောင်ဇော့် လက်တဖက်ကကျွန်မနို့အုံတဖက်ကို ပင့်ကိုင်ပြီး နို့သီးခေါင်း နီညိုလေးကို ဆွဲစုပ်ပစ်တယ်။လွတ်နေတဲ့ လက်တဖက်က ကျမ ဖင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း ပေါင်ကြားရောက်လာပါပြီ။စိတ်ထဲ တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်း ခံစားနေတုန်း လက်ချောင်းလေး တစ်ချောင်းက အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ အထက်အောက် ထိုးစွပေးနေတာ။

” အ  …… အဟင့် ဟင့် …… ဟူးးးး းးးး ”