ငါ့ဘုရင်မ (အပိုင်း ၇) - အပြာစာအုပ် ရုပ်ပြ အပြာဇာတ်လမ်း bluebook အပြာစာပေ အောစာအုပ် ဖူးစာအုပ် အပြာဝတ္ထု pdf

အပိုင်း-၃၅-က

အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 20th January, 2020.

ညနေကျတော့ အန်တီစပါယ် အခန်းထဲကထွက်ပြီး မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ခဏနေတော့ ပုံ့က လိုက်သွားဖို့ပြောတာနဲ့ ကျုပ်လဲ မီးဖိုထဲ လိုက်သွားလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်က ကင်ပွန်းချဉ်ရွက်စည်းတွေ စားပွဲပေါ်တင်လို့ လူကတော့ ထမင်းအိုးထမွှေနေတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ်နားသွားရပ် လိုက်တယ်။ နောက်ကနေမြင်ရတဲ့ အန်တီစံပါယ်ရဲ့ ဖင်ကားကားကြီးကိုမြင်ပြီး လီးတောင်နေတာမို့ ဖင်ကားကားကြီးနောက်မှာ ထောက်ရင်း ရပ်လိုက်တာ။ အန်တီစပါယ် ကိုယ်လေး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားပြီး လှည့်ကြည့်တယ်။ ကျုပ်ကိုမြင်တော့ မျက်နှာရဲသွားပြီး
“သား…. ဘာ… လိုချင်လို့လဲ… ”
ပုံမှန်ဆို ကျုပ်ကို ပါးလှည့်ရိုက်လိုက်မှာပေမယ့် နေ့လည်က ကျုပ်လီးကိုမြင်ပြီး စိတ်ကူးယဉ်နေပုံရတယ်။ အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့နဲ့ ကျုပ်ကိုမေးလာတယ်။ သူရှောင်ထွက်သွားရင် ကျုပ် လွှတ်ပေးလိုက်မလို့ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် သူက ရှောင်မထွက်သွားဘဲ ပေရပ်နေတော့ ကျုပ်လဲ ထပ်တိုးလိုက်တာ အန်တီစပါယ့်ဖင်ကြားထဲကို တောင်နေတဲ့လီးက သိသိသာသာတိုးဝင်သွားတယ်။ အန်တီးစံပါယ် ကိုယ်လေး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ပြီ။
“ဘာလို့အရမ်းကပ်တာလဲ… သူ့အောက်ကဟာကြီးကလဲ… ဟင်း… ”
“သားကိုခွင့်လွှတ်ပါမေမေရယ်…. သားမေမေ့ဖင်ကြီးတွေကြည့်ပြီး… မနေနိုင်လို့ပါ… တင်းနေတာပဲနော်… သားကိုင်ကြည့်ချင်တယ်… ”
ပြောရင်း ကျုပ် အန်တီစပါယ့်ဖင်လုံးကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ပစ်လိုက်တယ်။
“ဟင်း… တော်ပြီကွယ်… သမီးမြင်သွားရင်မကောင်းဘူး…. ”
“ပုံ့က… ဇတ်ကားကြည့်နေတာ… တော်တော်နဲ့ပြီးမှာမဟုတ်ဘူး… ခဏလေးပါမေမေရယ်… ဒီအတိုင်း မေမေ့ဖင်ကြီးနဲ့ထိထားချင်လို့ပါ… ”
“ခက်တယ်ကွယ်… ဇွတ်တရွတ်ပါလား… အင်း… ဟင်း… ”
ကျုပ် အန်တီစပါယ့်ဖင်တွေကို နယ်နေရင်းက လီးကို ဖင်ကြားထဲ တစ်ချက်နှစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တော့ ညည်းသံလေးထွက်လာတယ်။
“တော်တော့ကွယ်…. ”
အန်တီစပါယ် ပြောပြီး လှည့်ထွက်သွားတယ်။ ပြီးတော့ ခုံပုလေးမှာသွားထိုင်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့အနားလျှောက်သွားလိုက်တော့ အန်တီစပါယ် အယောင်ယောင်အမှားမှားနဲ့ သူ့ရှေ့က စားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့ ကင်ပွန်းချဉ်ရွက်စည်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်တယ်။
“အာ့…. ”
“ဟာမေမေ… ဆူးစူးသွားတာလား… ”
ကျုပ်လဲ ပြာပြာသလဲ အန်တီစပါယ့်ဘေးက ခုံပုလေးမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း ဆူးစူးသွားတဲ့ အန်တီစပါယ့်လက်လေးကို ပါးစပ်လေးနဲ့ စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် ကျုပ်ကို့ ကြောင်ကြည့်နေပြီး မျက်နှာက ရှက်သွေးရောင်သမ်းနေတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်လက်လေးကို စုပ်ပေးရင်း ကြည့်နေတော့ အကြည့်ချင်းဆုံနေတယ်။ ကျုပ်လဲ ခဏနေတော့ စုပ်နေတဲ့လက်ကိုထုတ်ပေးလိုက်တယ်။ လက်ကိုတော့မလွှတ်သေးဘူး။
“မေမေက အရမ်းလှတယ်နော်…. အခုချိန်ထိလှနေတုန်းပဲ… အပျိုတုန်းကပုံ့ထက်တောင် လှမယ်ထင်တယ်… ”
အန်တီစပါယ် ကျုပ်ကိုင်ထားတဲ့သူ့လက်ကို ရုတ်လိုက်ပြီး ပြုံးစိစိနဲ့
“သွား… အပိုတွေ… သပ်သပ် မြှောက်ပြောနေတာမလား… ”
“တစ်ကယ်ပြောတာပါ မေမေရဲ့… မေမေက တစ်ကယ်ကိုလှတာ… ”
“တော်ပြီ… တော်ပြီ… မြှောက်မပြောလဲ… ဟင်းကောင်းချက်ကျွေးမှာပါနော်… ”
ပြောရင်း အန်တီစပါယ် ဆူးပုတ်ရွက်ကို ကောက်ကိုင်မယ်လုပ်တော့ ကျုပ် အန်တီစပါယ့်လက်ကို ဖမ်းကိုင်လိုက်ပြီး
“ထပ်ပြီးဆူး စူးနေပါ့မယ်မေမေရယ်… သားပဲ ခြွေလိုက်မယ်… မေမေချက်စရာရှိတာချက်ပါ… ”
“ပြီးရော… သားပဲ ကင်ပွန်းချဉ်ရွက်ခြွေပေးတော့”
ပြောပြီး အန်တီစပါယ် ထသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ကင်ပွန်းချဉ်ရွက်ခြွေရင်း အန်တီစပါယ့်ကို လှမ်းကြည့်နေလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်လဲ တစ်ချက်တစ်ချက် ကျုပ်ကိုလှည့်ကြည့်တော့ အကြည့်ချင်းဆုံသွားကြတယ်။ အန်တီစံပါယ် ပထမတစ်ခါတော့ ရှက်ပြီး မျက်နှာလွှဲသွားတယ်။ နောက်အခါတွေကျတော့ ခဏလေးကျုပ်ကို ကြည့်ပြီးမှ ပြုံးစိစိနဲ့ ပြန်လှည့်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ကင်ပွန်းချဉ်ရွက်တွေ မြန်မြန်ခြွေလိုက်တယ်။ ပြီးသွားတော့ အန်တီစပါယ့်နား ပြန်သွားရပ်ရင်း လီးကို ဖင်ကြားထဲ ထိုးထည့်ထားလိုက်ပြန်တယ်။
“အိုး… လုပ်ပြန်ပြီကွာ… မသင့်တော်ဘူးသားရယ်… တော်တော့ကွာ… ခုနက တစ်ခါပေးကိုင်ပြီးပြီကို..”
“မဝဘူးမေမေရာ… ထိပြီးရင်း ထိချင် ကိုင်ပြီးရင်းကိုင်ချင် ဖြစ်နေတယ်…. မေမေ့ဖင်ကြီးတွေက အိနေတာပဲ မေမေရယ်..”
“မင်းနဲ့တော့… ခက်တော့တာပဲကွာ…. ”
အန်တီစပါယ်လဲ ကျုပ်ကိုတားမယ့်သာ တားနေတာ သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးထားတယ်။ ဖင်ကို ကော့ပေးထားတော့ လီးက အဖုတ်ကို တည့်တည့်ကြီး ထမိန်တွေ ပုဆိုးတွေ ခံလျှက်ကပဲ ထိုးမိနေတော့တာ။ လက်ကလဲ ဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်နေပြီး လီးနဲ့ ဆောင့်ဆောင့်ထိုးနေတာ။ အန်တီစပါယ် ရှေ့က မီးဖိုတင်ထားတဲ ခုံကို လက်ထောက်ရင်း ပါးစပ်က ငြင်းနေပေမယ့် ညည်းသံလေးတော့ထွက်နေတာ။
“မေမေရယ် သားမေမေ့ဖင်ကြီးကို နမ်းချင်လာပြီ..”
ပြောရင်း ပဲ အန်တီစပါယ့်နောက်မှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး အန်တီစပါယ့်ဖင်လုံးကြီးတွေကို နှာခေါင်းမြုပ်တဲ့အထိ ဖိနမ်းပစ်တယ်။ ဘယ်ဘက်တင်ပါးပြီးတော့ ညာဘက်တင်ပါး ဘယ်ညာကူးပြီး နမ်းတော့ အန်တီစပါယ် ကျုပ်ကို ကြည်နူးမှုတစ်ဝက် စိုးရွံ့မှုတစ်ဝက်နဲ့ လည်ပြန်လှည့်ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့် တင်ပါးကိုဖြဲပြီး ထမိန်ပေါ်ကနေ မျက်နှာအပ်ပြီး ဖိနမ်းလိုက်၊ ပါးနဲ့ကပ်လှိမ့်ရင်း မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးနဲ့ အန်တီစပါယ်ဖင်ကို လိုက်ပွတ်နေမိတယ်။ အန်တီစပါယ့် လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်ခေါင်းကို လာကိုင်ရင်း ကျုပ်ကိုကြည့်တဲ့ မျက်ဝန်းတွေကလဲ ကြည်နူးတဲ့ အရိပ်အယောင်ပိုများလာတယ်။ ခဏနေတော့ ကျုပ်ခေါင်းကိုဖယ်ထုတ်ရင်း
“တော်ပြီသားရယ်… ကျေနပ်တော့ကွာ… သမီးသိရင် မိုးမီးလောင်တော့မှာပဲ…. ”
ကျုပ်လဲ ဒီနေ့အတွက် ဒီလောက်ဆို လုံလောက်ပြီမို့ ထရပ်လိုက်တယ်။
“ဟုတ်မေမေ… သားဘာကူလုပ်ပေးရအုံးမလဲ… ”
“ရပါပြီသားရယ်… သွား… အိမ်ရှေ့ပြန်သွားတော့”
“ဟုတ်… ”
ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်ကို ရုတ်တရတ်ဖက်ကာ ပါးကို အားနဲ့ ဖိနမ်းပစ်လိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် မျက်နှာရဲတွတ်သွားတာပဲ။
“မေမေ့ကို အရမ်းချစ်တယ်…. ”
ကျုပ်လဲ ပြောပြီး မီးဖိုခန်းကနေ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်တော့ ရင်တစ်လှပ်လှပ်ခုန်ပြီး ကျန်ခဲ့မှာပါပဲ။ အဲ့ဒီညနေက အန်ကယ်ဇော်နိုင်ပြန်လာတော့ စကားပြောကြ၊ ညစာအတူစားကြနဲ့ပေါ့။ အန်တီစပါယ်ကတော့ ကျုပ်ကို မသိမသာ ခိုးကြည့်တတ်တယ်။ ညရောက်တော့ အခန်းကိုယ်စီဝင်အိပ်တော့ ပုံ့ကို အန်တီစပါယ်နဲ့အဖြစ်အပျက်တွေပြောပြတော့ ပုံ့က သဘောကျနေတာ။ ပုံ့ နဲ့ကျုပ် တစ်ချီဆွဲပြီး စောစောစီးစီးပဲ အိပ်လိုက်ကြတယ်။ နောက်နေ့ကျတော့ အန်တီစပါယ် ကျုပ်ကို သိသိသာသာရှောင်နေတော့တာ။ ကျုပ်သူ့ဆီသွားရင် သူက တခြားတစ်နေရာကို ရှောင်ရှောင်သွားတယ်။ ကျုပ်နဲ့ မျက်နှာချင်းမဆိုင်မိအောင်နေတယ်။ နေ့လည်ဘက်တွေဆိုလဲ အခန်းထဲဝင်နေတယ်။ တစ်ညလွန်သွားလို့ ခေါင်းအေးအေးစဉ်းစားပြီး မဖြစ်သင့်လို့ ရှောင်နေပုံရတယ်။ ပုံ့ကိုပြောပြတော့ ပုံ့လဲ မကြံတတ်တော့ဘူး။ အန်ကယ်ဇော်နိုင်ရှိတဲ့အချိန်တွေပဲ ပုံမှန်ဆက်ဆံတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ နောက်တစ်ရက်ကူးသွားတယ်။

နောက်ရက်ကျတော့ ပုံ့က အတင်းလုံးဖို့ပြောလို့ ကျုပ်လဲ မနက်စောစောထပြီး မီးဖိုထဲမှာ ချက်ပြုတ်နေတဲ့ အန်တီစပါယ့်ဆီသွားတယ်။ အန်ကယ်ဇော်နိုင်က အိပ်ရာမထသေးဘူး။ ပုံ့က နိုးနေပေမယ့် အခန်းဝကနေ သူ့အဖေအရိပ်အခြေကြည့်ပေးမယ်ဆိုပြီး နေခဲ့တယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့် ဆီလျှောက်သွားတော့ အန်တီစပါယ် ရှောင်ထွက်သွားဖို့လုပ်တယ်။ ကျုပ် အန်တီစပါယ်လက်ကို ဆွဲထားလိုက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ထားလိုက်တယ်။
“အို… မင်းဘာလုပ်တာလဲ…. လွှတ်ပါ…. ”
“မေမေသားကိုရှောင်နေတာ… သာအရမ်းခံစားရတယ်…. မလွှတ်ဘူး… မေမေ့ကိုသားချစ်တယ်… ”
“မဖြစ်သင့်ဘူးသားရယ်…. တို့တွေမဖြစ်သင့်… အု..”
ကျုပ် အန်တီစပါယ့်နှုတ်ခမ်းလေးကို တင်းစုပ်ယူပစ်လိုက်တယ်။ လက်တစ်ဖက်က ခါးကိုဖက်ထားပြီး တစ်ဖက်က ခေါင်းကိုချုပ်ထားတာကြောင့် အန်တီစပါယ် ရုန်းလို့မရဘူး။ ကျုပ်လီးကတောင်နေပြီး သူ့ဆီးခုံကို ထောက်နေတာကြောင့် အန်တီစပါယ် ကတုန်ကရင်ဖြစ်ပြီး ရုန်းအားလျော့လာသလို ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကိုလဲ ပြန်နမ်းလာတယ်။ ပြီးတော့ပြန်ဖက်လာတယ်။ နမ်းနေတာရပ်လိုက်ပြီး အန်တီစပါယ့်မျက်နှာလေးကို မော့ယူကြည့်လိုက်တော့ မျက်ရည်လေးစို့လို့။
“သားကိုမုန်းသွားပြီလားမေမေရယ်… သားမေမေ့ကို… အရမ်းချစ်လို့ပါ… မေမေရယ်… ”
“သမီးနဲ့လက်ထပ်ပြီးမှ… ချစ်လို့ရမလား… ပြီးတော့… မေမေ့မှာလင်ကြီးငုတ်တုတ်နဲ့… မမိုက်ချင်ပါနဲ့ကလေးရယ်…”
“မိုက်မဲတယ်ဆိုချင်ဆိုတော့ မေမေရယ်… ခိုးချစ်ကြမယ်လေ… မေမေ့ကိုအရမ်းချစ်လို့ပါ… ”
ပြောရင်း အန်တီစပါယ့်မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို တစ်ရွှတ်ရွှတ်နဲ့ နမ်းတော့ အန်တီစပါယ် ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပဲ အနမ်းခံတယ်။ လက်တွေကလဲ အန်တီစပါယ့် ဖင်လုံးကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ပစ်လိုက်တယ်။
“ခက်တော့တာပဲကလေးရယ်… ”
အန်တီစပါယ် ပြောရင်း ကျုပ်ပါးပြင်ကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းလာတယ်။
“ချစ်လားမေမေ… သားကိုချစ်လား… ”
“ဘာတွေလာမေးနေတာလဲကွယ်… ရှက်စရာကြီး… မချစ်ဘဲ… ဘယ်သူကပြန်နမ်းမှာလဲလို့… အို… ဟိုမှာ သမီးလေးလာနေပြီ…. ”
အန်တီစပါယ် ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကနေ အတင်းရုန်းထွက်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး ရေခဲသေတ္တာဖွင့်ကာ ရေတစ်ဗူး ဖွင့်သောက်နေလိုက်တယ်။ ပုံ့က ကျုပ်အနားလာပြီး
“ကို နိုးနေတာကြာပြီလား… ”
“သိပ်မကြာသေးပါဘူး… ရေဆာလို့ ရေလာသောက်နေတာ…. ”
“အင်းပါ… မေမေဘာလုပ်… ”
ပုံ့က သူ့အမေခါးသွားဖက်ပြီး
“အိပ်ပုတ်မလေး… အခုနိုးလာတယ်… ညည်းတို့စားဖို့ ချက်ပြုတ်နေတာပါတော်… ”
“ခစ်ခစ်… မေမေပင်ပမ်းသွားပြီ … အာဘွား… ”
“သွား… အခုမှ အမေကိုလာချွဲနေတယ်… ဟော ဟိုမှာညည်းအဖေတောင်လာနေပြီ… မနက်စာ စားကြစို့… ”
ကျုပ်တို့ မနက်စာအတူစားကြတယ်။ ပြီးတော့ အန်ကယ်ဇော်နိုင်ရုံးသွားတယ်။ ပုံ့နဲ့ကျုပ်က မီးဖိုထဲမှာ အန်တီစပါယ်နဲ့ ဝိုင်းကူလုပ်ပေးရင်း ပုံ့က ကျုပ်ကို အချက်ပြပြီး
“မေမေ… သမီးဇတ်ကားသွားကြည့်လိုက်အုံးမယ်… ”
“သွားလေသမီးလေး… လုပ်စရာလဲသိပ်မရှိတော့ပါဘူး… ”
“သွားလေပုံ့… ကိုမေမေ့ကို ကူလုပ်ပေးလိုက်မယ်..”
“အင်း… ကို… ပုံ့သွားပြီ… ”
ပုံ့ ထွက်သွားပြီး မြင်ကွင်းက ပျောက်သွားတာနဲ့ ကျုပ် အန်တီစပါယ်နားထသွားလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်က တစ်ချက်လှည့်ကြည့်ပြီး ပြုံးကာ ဟိုဘက်ပြန်လှည့်သွားတယ်။ ဘယ်ရမလဲ ကျုပ် အန်တီစပါယ်ကို ကျုပ်ဘက်ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ ဖက်ထားလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် ကျုပ်ကိုပြန်ဖက်ထားရင်း
“သိပ်မရဲနဲ့ကွယ်… မေမေကြောက်တယ်… ”
“ချစ်လို့ပါမေမေရယ်… ချစ်မယ်နော်… ”
“ဟွန်း… သူသိပ်ဆိုးတယ်… အု… အင်း… ဟင်း…”
ကျုပ် အန်တီစပါယ့်နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ယူလိုက်တော့ သူလဲ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို မက်မက်မောမော ပြန်နမ်းလာတယ်။ ကျုပ် သူ့ကျောပြင်တစ်ခုလုံးကို ပွတ်သပ်ရင်း ဖင်လုံးကြီးကိုပါဆုပ်နယ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လီးကလဲ အန်တီစပါ့ယ် ဆီးခုံမှာ ထောက်နေပြီလေ။ ကျုပ်အန်တီစပယ့်လက်ကိုယူပြီး ကျုပ်လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။ အန်တီစပယ် ကျုပ်လီးကို အတင်းဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်လာတယ်။
“ထွားလိုက်တာကွယ်… ဟင်း … ”
“မေမေရယ် … ချစ်လိုက်တာ… ချစ်ရအောင်နော်မေမေ… ”
“ဒီနေရာကြီးမှာဖြစ်ပါ့မလားကွယ်… အိမ်ရှေ့မှာ သမီးလေး ရှိတယ်လေ… ”
“သူ့အာရုံနဲ့သူ မသိပါဘူးမေမေရယ်… ”
ကျုပ်ပြောရင်းပဲ အန်တီစပါယ့်အဖုတ်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ သိပ်မထိဘူးဗျာ။ အတွင်းခံဝတ်ထားလို့ထင်တယ်။ ကျုပ်စိတ်မရှည်တော့ဘူး။ အန်တီစပါယ့်ထမိန်ကိုဖြည်ချလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် ထမိန်ကိုလိုက်ဆွဲပေမယ့် မမီတော့ဘူး။ ကျုပ်ပုဆိုးကိုပါ ဖြည်ချလိုက်ပြီး အန်တီစပါယ့်လက်ကို လီးပေါ်ပြန်တင်ပေးရင်း နှုတ်ခမ်းတွေ ပြန်စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်တယ်။ ပြီးတော့ အန်တီစပါယ်ရဲ့ အတွင်းခံထဲ လက်နှိုက်လိုက်ပြီး အဖုတ်ကိုစမ်းလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ့်အဖုတ်က အရည်တွေရွှဲနေပြီဗျာ။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်အဖုတ်ကိုမြင်ချင်လှပြီမို့ အတွင်းခံကို ဆွဲချပြီး ချွတ်လိုက်ရင်း လူပါထိုင်ချလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် ရှက်လို့ထင်တယ် သူ့အဖုတ်လေးကို ကာထားတယ်။ ကျုပ် လက်ကိုဖယ်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ အဖုတ်က အရည်တွေရွှဲလို့။
“အိုး… ဘာလို့ကြည့်နေတာလဲကွာ.. ရှက်စရာကြီး”
“ချစ်စရာကြီးပါမေမေရာ… ”
ကျုပ်လဲ ပြောရင်း အန်တီစပါယ့်အဖုတ်ကို မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်။
“အို… မလုပ်နဲ့… ဟား… ရှီး… ”
အန်တီစပါယ် အလန့်တကြား ကျုပ်ခေါင်းကိုဖယ်ထုတ်တယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်ဖင်နှစ်လုံးကို ဆွဲပြီး အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ကို ယက်တင်ပစ်လိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် ညည်းသံထွက်လာပြီး ခါးကော့တက်သွားတယ်။ ကြည့်ရတာ အန်တီစပါယ့်ကို ယောက္ခထီးကြီးက ယက်မပေးဘူးနဲ့ တူတယ်။ ကျုပ် အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ကို ဖြဲပြီး လျာကို စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်ပစ်တယ်။ စောက်စိလေးကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြီး လျာဖျားလေးနဲ့ပါ စောက်စိကို ကစားပေးလိုက်တယ်။ စောက်ရည်တွေထွက်လာတာ မနည်းမနောပဲ။
“အီး… အင်း… ဟင်း… ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲကွာ… အူး…. မရွံမရှာ… ဟား… မရတော့ဘူး…. ”
အန်တီစပါယ် ကျုပ်ကို အတင်းဆွဲထူရင်း ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို အတင်းဆွဲစုပ်တယ်။
“မရွံဘူးလား… ဟင်… ညစ်ပတ်နေတာကြီးကို… မရွံဘူးလားလို့… ”
“မရွံပါဘူး… မေမေ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ချစ်တာ… ”
“ချစ်တယ်ကွာ… မရတော့ဘူး… ချစ်ပေးတော့… ”
အန်တီစပါယ် ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပက်ဝမှာ တေ့ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့် ပေါင်တစ်ဖက်ကို မလိုက်ရင်း စောက်ပက်ထဲ လီးကို ထိုးထည့်ပစ်တယ်။ ကြပ်လိုက်တာဗျာ အဆုံးထိသွင်းလို့မရဘဲ တစ်ဝက်လောက်ဝင်သွားတယ်။
“အူး… ဖြည်းဖြည်းကွယ်… မနေဖြစ်တာကြာပြီ… ဒီလောက်လေးပဲ လုပ်ပေးအုံး… ဟူး… ကြီးလိုက်တာ… ”
“ကောင်းလိုက်တာ မေမေရယ်… ကြပ်ထုပ်နေတာပဲ”
ကျုပ်လဲ လီးဝင်သလောက်လေးပဲ လိုးပေးနေလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်တော့ ကျုပ်ကို အတင်းဖက်ထားပြီး ပုခုံးပေါ်မေးတင်ကာ ညည်းညူနေတော့သည်။ ကျုပ်လိုးရင်း အန်တီစပါယ့်နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကဆုပ်နယ်တော့ အန်တီစပါယ် သူ့ရင်ဖုံးအင်္ကျီကို သူကိုယ်တိုင် ကြယ်သီးဖြုတ်ပေးပြီး ဘော်လီကို လှန်တင်ပေးတယ်။ အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်စောက်ရည်တွေမတရားလိုက်လာပြီး လိုးလို့အရမ်းကောင်းလာပြီ။ လိုးပေးရင်းက စောက်ပက်ထဲလီးကို ထပ်သွင်းပစ်လိုက်တယ်။ ကြပ်ကြပ်စီးစီးပဲ စောက်ရည်တွေကြောင့် သက်သက်သာသာဝင်သွားတယ်။
“ဟူး… ကောင်းလိုက်တာမေမေရယ်… ဟင်း… သားလိုးတာကောင်းလား… ”
“ဟင်း… ဟင်း… အင်း…. ကောင်းတယ်…. ”
“သားလီးကြီး… မေမေ့စောက်ပက်ထဲဝင်နေပြီနော်… မေမေ့ကိုသားလိုးနေပြီ… ”
“အင်းဟင်း… စကားတွေကကြမ်းလိုက်တာကွယ်.. နားရှက်စရာ… ”
“ဘာရှက်ရမှာလဲမေမေရယ်… မေမေ့စောက်ပက်ထဲ သားလီးကတစ်ကယ်ဝင်နေတာလေ… မေမေ့ကို သားလိုးနေတာ… သားယောက္ခမကို ချစ်လို့ … လိုးနေတာ… ”
“ဟင်း… ဟုတ်တယ်… မေမေ့စောက်ပက်ထဲမှာသားလီးကြီး… လိုး… လိုး… ဟား… မေမေ့ကိုလို့လိုးပါ… ရှီး… ကိုယ့်ယောက္ခမကိုလိုး… ဟား… ထွက်ကုန်ပြီ… ”
အန်တီစပါယ် တစ်ချီပြီးသွားတာမို့ ကျုပ်အရှိန်လျှောက်လိုက်ပြီး အန်တီစပါယ့် နှုတ်ခမ်းတွေ စုပ်နမ်းလိုက်တော့ အငမ်းမရ ပြန်နမ်းလာတယ်။
“ချစ်တယ်မေမေရယ် … သားလိုးပေးတာကောင်းရဲ့လား…. ”
“အင်း… အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ… တစ်ခါမှဒီလောက်မကောင်းဖူးဘူး… ချစ်တယ်ကွာ”
“မေမေ့ဖင်ကြီးကြည့်ပြီးလိုးချင်တယ်… ဟိုဘက်လှည့်ပေးမေမေရယ်…”
“အင်း… လှည့်ပေးမယ်… ”
“စားပွဲပေါ် လက်ထောက်လိုက်… ခါးခွက်ပြီး… ဖင်ကော့ပေးထား…. အင်းဟုတ်တယ် ပေါင်နည်းနည်းကားပေး… လှလိုက်တာ မေမေ့ဖင်ကြီးတွေက… ”
“သားကြိုက်လား… ”
“ကြိုက်တယ်… အရမ်းကြိုက်တယ်…. ”
ပြောရင်းပဲ အန်တီစပါယ့်ဖင်ကြီးတွေကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ရင် နောက်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် ကျုပ်ကို ရီဝေတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ လှည့်ကြည့်လာတယ်။ အန်တီစပါယ့်တင်ပါးကြီးတွေကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်နဲ့လိုက်နမ်းပေးတော့ ကျုပ်ခေါင်းကဆံပင်တွေကို လက်နဲ့ထိုးဆွလာတယ်။
“သားပြစ်မှားနေတဲ့ မေမေ့ဖင်ကြီးကို… တစ်ကယ်လိုးရတော့အားရရဲ့လားသားရယ်… ”
“အားရတာပေါ့မေမေရယ်… မေမေ့စောက်ပက်က အပျိုလေးလိုပဲ… ကြပ်ထုပ်နေတာပဲ… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… ”
“ဒါတော့သားရယ်… တစ်လမှ နှစ်ခါသုံးခါလောက် လုပ်တာကိုး… ပြီးတော့ သားလောက်လဲမကြီးဘူးလေ…. ရှီး… လုပ်ပြန်ပြီကွာ… ဟင်း… အရည်တွေဒီလောက်ရွှဲအိုင်နေတာကို… အင်း… ဟင်း… မရွံဘူးကွာကြည့်အုံး… ”
ကျုပ် အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ကို လျာနဲ့ ယက်လိုက်တာကြောင့် အန်တီစပါယ် ညည်းသံလေးထွက်ထာတော့တယ်။ အန်တီစပါယ် ကျုပ်ဘာဂျာအောက်မှာ ထွန့်ထွန့်လူးနေတာ။
“မရတော့ဘူးကွာ… လိုးပေးတော့… စောက်ပက်ယက်တာတော်တော်ကြိုက်နေ… အူး.. ဟူး… ”
ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ် အရမ်းခံချင်နေပြီမို့ မတ်တပ်ထရပ်ကာ အန်တီစပါယ်စောက်ပက်ထဲ လီးကိုထိုးထည့်လိုက်တော့တယ်။ ပြီးတော့ ခါးကိုင်ကာ တစ်ဖန်းဖန်းပစ်ဆောင့်လိုးတော့တာ။
“အား…. ရှီး… ကြမ်းလိုက်တာသားရယ်… အထဲမှာ အောင့်အောင့်သွားတယ်…ဟင်း…. ”
“ဘယ်ထဲမှာလဲ…. ”
“ဟင့်… သူဆိုးတယ်ကွာ… စောက်ပက်ထဲမှာ… စောက်ခေါင်းထဲမှာအောင့်တာ… သိပြီလား… အ.. ရှီး…. ”
“လျှော့ပေးရမှာလား…. လိုးလို့အရမ်းကောင်းနေတာ… ”
“ဟင့်အင်း… ဟူး… နာပါစေ… အသေလိုးကွာ… အင်း…. ဟင်း… ”
“ကြိုက်လား… သားလီးကိုကြိုက်လား… ”
“ဟ… ဟား… ကြိုက်တယ်… အရမ်းကောင်းနေပြီ… ဟင်း…. ချစ်တယ်… လိုးကွာ ”
“မေမေကသားရဲ့… မယားငယ်… သားက မေမေ့ရဲ့ လင်ငယ်…. လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရယ်…. အူး… ”
“ကောင်းရင်လိုးကွာ… ဟူး…. ယောက်ျားရယ်… ယောက်ျားကိုချစ်တယ်… အင်း.. ဟင်း… ”
“ယောက်ျားလဲ… မိန်းမကိုချစ်တယ်ကွာ… အမြဲလိုးမယ်နော်…. မိန်းမ… ”
“လိုးကွာ… မိန်းမလဲ ယောက်ျားလီးကို… စွဲနေပြီ…. အူး… ဟူး… ဆောင့်ဆောင့်… ပြီးတော့မယ်… ရှီး… ထွက်ပြန်ပြီ… ဟား… အထဲမှာပြီးလိုက်တာလားကွာ…. ဗိုက်ကြီးတော့မှာပဲ…. အဟင့် ”
ကျုပ် အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ထဲ လီးတစ်ဆုံးဖိကပ်ပြီး လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်။ ခဏနေမှ စောက်ပက်ထဲက လီးကိုချွတ်လိုက်ပြီး အန်တီစပါယ့်ကို ကျုပ်ဘက်ဆွဲလှည့်လိုက်တယ်။ ရင်ခွင်ထဲထည့်ဖက်ထားလိုက်ပြီး မျက်နှာကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းပေးလိုက်တယ်။
“ဘာလို့အထဲမှာပြီးလိုက်တာလဲလို့…. ဗိုက်ကြီးရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ… ဟင့်… ဆိုးလိုက်တာကွာ…. ”
“မွေးပေးလေ… သားကို မေမေက ကလေးမွေးပေးပေါ့… ”
“ဘာမေမေလဲ… ဘာမေမေလဲလို့… (ဘုံး).. (ဘုံး) … လူကိုသူ့မယားလုပ်ပြီးမှ… ဘာမေမေလဲလို့…. (ဘုံး)… (ဘုံး)…”
အန်တီစပါယ် အပျိုဖြန်းလေးလို ကျုပ်ရင်ဘတ်ကိုတစ်ဘုံးဘုံးထုတယ်။ ကျုပ် အန်တီစပါယ်ရဲ့ ထုနေတဲ့လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး
“အဲ့ဒါဆို ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ… ”
“စပါယ်လို့ပဲခေါ်…”
“ဒါဆို စပါယ်ကလဲ မောင်လို့ပြန်ခေါ်… ”
“မောင်… ”
“စပါယ်… ”
“ချစ်တယ်မောင်ရယ်… မောင့်ကိုအရမ်းချစ်မိသွားပြီ… စပါယ့်ကို ပစ်မထားပါနဲ့နော်… ”
“စပါယ်ရယ်… ပစ်မထားပါဘူးကွာ… အမြဲချစ်နေမှာနော်… ”
“အဟင့်… အားငယ်တယ်သိလား… ပြီးရင်မောင်ကပြန်သွား… စပါယ်ကလွမ်းပြီး ကျန်ခဲ့ရမှာ… ”
“စပါယ်ရယ်… ရန်ကုန်တစ်မြို့ထဲပဲဟာ… မကြာမကြာလာမှာပေါ့…. စိတ်ချနော်… ချစ်တယ်သိလား..”
“ချစ်တယ်မောင်ရယ်… ”
နှုတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက်ကာ တင်းတင်းဖက်မိကြပြန်သည်။
“မောင်မဝသေးဘူး… စပါယ့်ကို လိုးချင်သေးတယ်”
“နောက်မှမောင်ရယ်… နော်… အရမ်းကြာနေရင် သိကုန်လိမ့်မယ်… စပါယ်လဲမဝသေးပါဘူး… ဒါပေမယ့်… ပြီးမှလေနော်… အခုအိမ်ရှေ့မှာသွားနေလိုက်အုံး… ”
“အင်းပါ… နေ့လည်ကျ… စပါယ့်ကိုနှိပ်ပေးမယ်ပြောပြီး… စပါယ်တို့အခန်းထဲမှာ လိုးရအောင်ကွာ… ”
“အင်းပါ… မောင့်သဘော… ”
“ချစ်တယ် စပါယ်ရယ်… ”
“ချစ်တယ်မောင်ရယ်… ”
ခဏဖက်ထားကြပြီး လူချင်းခွာကာ အန်တီစပါယ် အတွင်းခံလေးကောက်ဝတ်မယ်လုပ်တော့ ကျုပ်ဆွဲယူထားလိုက်တယ်။
“မောင်ဘာလုပ်မလို့လဲ… ”
“သိမ်းထားမလို့… စပါယ်နဲ့ ပထမဆုံးချစ်တဲ့ အမှတ်တရ… ”
ပြောရင်း အန်တီစပါယ့် အတွင်းခံလေးကို နမ်းပြလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် မျက်နှာလေးရဲသွားပြီး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲတို့ဝင်လာကာ ကျုပ်မျက်နှာကို ပြင်းပြင်းရှရှနမ်းတော့တာ။
“အသည်းတွေ တစ်ဖြုတ်ဖြုတ်ကြွေအောင်ခြွေနေတာလား… မောင်ရယ်… အရမ်းချစ်မိနေပြီသိလား… မောင့်ကို စပါယ် မခွဲနိုင်အောင်ချစ်နေပြီ… ”
“မောင်လဲ အတူတူပါပဲစပါယ်ရယ်… အရမ်းချစ်တယ်”
ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်ကို ပြန်နမ်းရင်း တိုးဖက်ထားမိတော့တယ်။ ပြီးတော့ ပုဆိုးတွေထမိန်တွေ ပြန်ဝတ်ကြပြီး ခဏပွေ့ဖက်ကာ နှုတ်ဆက်အနမ်းလေးပေးပြီး ပုံ့ရှိရာဆီ ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။

အပိုင်း-၃၅-ခ

ပုံ့က ဧည့်ခန်းမှာ ရုပ်ရှင်ကား ထိုင်ကြည့်နေတာ။ အခုမှ ကြည့်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာလား တစ်ကယ်ကြည့်နေတာလားတော့ မသိဘူး။ ကျုပ် ပုံ့ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး ဖက်ထားလိုက်တော့ ကျုပ်ကိုလှည့်ကြည့်တယ်။
“အိုကေလား…ကို ”
“အင်း… လိုးလိုက်ပြီ… ”
“ကောင်းလား… ”
“အင်း… ကြပ်ထုပ်နေတာပဲ… အပျိုလေးအတိုင်းပဲ… ”
“ဟုတ်လား… သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခဲ့သေးလား… ”
“မလုပ်ရသေးဘူး… ”
“အဲ့ဒါဆိုကို့လီးမှာ… မေမေ့စောက်ရည်တွေရှိနေမှာပေါ့… ”
“အင်း ခြောက်နေလောက်ပြီ… ”
“ပုံ့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးမယ်… ”
ပုံ့က ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်ပြီး ကျုပ်လီးကို စုပ်ကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ခေါင်းလေးကို ကိုင်ကာ ဆံပင်လေးတွေ ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။
“ပုံ့… လိုချင်နေတာလား….”
“ဟင့်အင်း… ဒီနေ့မေမေ့ကိုပဲ … ဝအောင်လိုးပေးလိုက်ပါ… မနက်ဖြန် ဖေဖေရုံးပိတ်ရက်လေ… ညကျမှ ပုံ့နဲ့ကို ချစ်ကြတာပေါ့ ”
“အင်းပါ… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ ပုံ့ရယ်… အရမ်းချစ်တယ်နော်… ”
“ဟုတ်ကို… အရမ်းချစ်တယ်… ”
ပုံ့ကို ဆွဲထူရင်း ပုဆိုးပြန်ပြင်ဝတ်ကာ ဖက်ထားမိတယ်။ ပြီးတော့ ပုံ့နဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်အတူ ဇတ်ကားဆက်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ကျုပ်တို့ဇတ်ကားကြည့်နေတုန်း အန်တီစပါယ် မီးဖိုထဲထွက်လာပြီး ကျုပ်တို့နားလာထိုင်တယ်။ သပ်သပ်ခုံတစ်လုံးမှာထိုင်တာ။
“မောသွားပြီလားမေမေ… ”
“မမောပါဘူးသမီးလေးရယ်… ခဏနေထမင်းစားကြမယ်လေ… ”
“ဟုတ်မေမေ… ”
ဇတ်လမ်းပြီးအောင်ကြည့်ပြီးတော့ ထမင်းအတူစားကြတယ်။ စားပြီးတော့ ဧည့်ခန်းမှာ ခဏထိုင်စကားပြောကြတယ်။ အန်တီစပါယ် သူ့ဇက်လေးကို သူ့လက်နဲ့သူနှိပ်နေတော့
“မေမေ… ဇက်ကြောတက်လို့လား… သားနှိပ်ပေးမယ်လေ… ”
“ရပါတယ်… သားရယ်… ”
“မရပါဘူး… ”
ပြောရင်း ကျုပ်အန်တီစပါယ့်ဘေးမှာ သွားထိုင်ပြီး သူ့ကိုယ်ကို ဟိုဘက်လှည့်ခိုင်းပြီး ဇက်ကြောဆွဲပေးနေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နောက်ကျောတွေပါနှိပ်ပေးတော့
“ကောင်းတယ်သားရယ်…. ထိတယ်… သားကနှိပ်တတ်သားပဲ… ”
“ဟုတ်… ငယ်ငယ်ကတည်းက မေမေ့ကိုနှိပ်ပေးနေကျလေ… ”
“မေမေလှဲလိုက်ပါလား… သား ပေါင်တွေ ခြေသလုံးတွေပါ နှိပ်ပေးမယ်လေ.. ”
“အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ မကောင်းပါဘူး …. ”
“အဲ့ဒါဆိုလဲ… အခန်းထဲသွားမယ်လေ… ”
“အင်း ကောင်းသားပဲ… ”
“ပုံ့… ကို… မေမေ့ကို .. အခန်းထဲမှာ သွားနှိပ်ပေးလိုက်အုံးမယ်… ”
“အင်း… ကို… မေမေလဲညောင်းနေမှာပေါ့… သေသေချာချာနှိပ်ပေးလိုက်နော်… ”
ကျုပ်နဲ့ အန်တီစပါယ် သူတို့လင်မယားအိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တယ်။ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ကျုပ် အန်တီစပါယ့်ကို နောက်ကနေခါးလေးကိုဖက်ထားလိုက်ပြီး အန်တီစပါယ်က လှည့်ကြည့်တော့ ကျုပ် သူ့ပါးလေ ဖိနမ်းချပစ်တယ်။
“မောင်ရယ်… အရမ်းကဲတာပဲကွာ… ”
“ချစ်တာကိုးစပါယ်ရ…. ”
အန်တီစပါယ်က ကျုပ်ဘက်ကိုမျက်နှာမူအောင် သူ့ကိုယ်ကိုလှည့်လိုက်ပြီး ကျုပ်ကို ပြန်ဖက်ထားတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ပါးကို တစ်ရှုံ့ရှုံနမ်းတယ်။
“မောင်ရယ် ချစ်တယ်ကွာ… စပါယ့်ကို တစ်ကယ်ချစ်တာလားဟင်… ”
“အင်း အရမ်းချစ်တယ်… အစတုန်းကတော့ လိုးချင်ရုံပဲ… အခုတော့ အရမ်းချစ်နေပြီ သိလား… ”
“အဟင့်… ချစ်လိုက်တာ…. စပါယ့်အသည်းလေးရာ… ဖက်ထားကွာ… တင်းတင်းလေးဖက်ထားပေး… ဟင့်… မောင့်လီးကြီးကလဲ… စပါယ့်အဖုတ်ကိုထောက်နေပြီ…. အင့်ဟာ … အင့်ဟာ… ”
အန်တီစပါယ် ကျုပ်ကိုဖက်ပြီး တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းလျှက် သူပေါင်ကိုကားကာ သူ့စောက်ပက်နဲ့ ကျုပ်လီး ခါးလေးလှုပ်ပြီး ဆောင့်နေတယ်။
“စပါယ်… တစ်ကယ်ညောင်းနေတာလား… ညောင်းနေရင်မောင်နှိပ်ပေးမယ်လေ… ပြီးမှလိုးတာပေါ့… ”
“ဟင့်အင်း… မောင်လိုးပေးရင်ပျောက်သွားမှာ… လိုးပဲလိုးပေးနော်…”
ပြောရင်း အန်တီစပါယ် ကျုပ်ရှေ့မှာထိုင်ချလိုက်တယ်။ သူဘာလုပ်တော့မယ်ဆိုတာ ကျုပ်ရိပ်မိပါတယ်။ ကျုပ်ပုဆိုးကို သူ့လက်လေးနဲ့ ဖြည်ချလိုက်ပြီး ဖြောင်းကနဲထွက်လာတဲ့လကျုပ်လီးကို လက်လေးနဲ့လဖွဖွကိုင်တယ်။ ပြီးတော့ ဂွင်းထုသလို လုပ်ပေးရင်း
“နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူးမောင်ရယ်… ထွားလိုက်တာ… ”
ပြောရင်း ပဲ လီးချောင်းကြီးကို နှာခေါင်းလေးနဲ့ တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းတယ်။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့ တစ်ပြွတ်ပြွတ်နမ်းတယ်။
“တစ်ခါမှမလုပ်ဖူးဘူးနော်… မောင့်ကိုချစ်လို့ လုပ်ပေးမှာ… ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ပြောပေးအုံး… ”
“တစ်ကယ်… ”
ကျုပ်တောင် အံ့သြသွားတယ်။ သမီးတောင် ယောက်ျားရလို့ အိမ်ထောင်သက် သုံးဆယ်လောက်ရှိတဲ့ အန်တီစပါယ့်လို မိန်းမတစ်ယောက်က လီးမစုပ်ဖူးဘူးတဲ့ဗျာ။
“အင်းပါဆို… ”
“ယောက်ျားကိုရော မလုပ်ပေးဖူးဘူးပေါ့… ”
“အင်းပါဆို… အိမ်ကပေးစားလို့ ယူပြီးကတည်းက ညဘက်အိပ်ယာပေါ်မှာ သူလုပ်ချင်ရင် ထမိန်လှန်လုပ်တာပဲ… နေ့ဖက်တွေတောင် မလုပ်ဖြစ်ဘူး… ”
သြော်… အတော်ရိုးတဲ့ ယောက္ခထီးပဲ။ အန်တီစပါယ် ကျုပ်လီးကို ငုံလိုက်တယ်။
“အင်း… ဝင်နိုင်သလောက်ထိငုံလိုက်… ပြီးရင် စုပ်ပေး… အင်းဟုတ်တယ် အဲ့လိုလေး… ထိပ်ဖူးလေးကို လျာလေးနဲ့ဝိုက်… ဟူး… ကောင်းတယ်… ပါးစပ်လေးကို အသွင်းအထုတ်လုပ်… လိုးသလိုမျိုး… အင်း … ရှီး.. ကောင်းလိုက်တာ စပါယ်ရယ်… ”
အန်တီစပါယ် ကျုပ်လီးကို စိတ်ပါ လက်ပါစုပ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ မစုပ်တတ်စုပ်တတ်နဲ့ စုပ်ပေးတဲ့ အန်တီစပါယ့် ပုလွေအစွမ်းမှာ ဇိမ်ခံနေမိတယ်။
“တော်ပြီစပါယ်ရယ်…. မောင်လိုးချင်ပြီ… ”
ကျုပ် အန်တီစပါယ့်ကို ပုခုံးလေးကိုင်ကာဆွဲထူလိုက်တယ်။
“မောင်… စပါယ်စုပ်ပေးတာ အဆင်ပြေရဲ့လား… ”
“ပြေတာပေါ့စပါယ်ရယ်… ကောင်းလွန်းလို့ လိုးချင်နေပြီ… ”
ကျုပ်အန်တီစပါယ့် အင်္ကျီချွတ်တော့ အန်တီစပါယ် ကိုယ်တိုင်ပဲ အင်္ကျီတွေ ဘော်လီတွေ ချွတ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ကို ချွတ်လိုက်တော့ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီးတွေ ဖြစ်သွားပြီ။ ကျုပ် အန်တီစပါယ့် နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်း နို့တွေကို ဖျစ်ညှစ်ပေးရင်း ကုတင်ဆီရွှေ့သွားလိုက်တော့ အန်တီစပါယ် အလိုက်သင့်ပြန်နမ်းရင်း ပါလာတယ်။ အန်တီစပါယ့်ကို ကုတင်ပေါ် နမ်းရင်း လှဲချလိုက်တော့ အန်တီစပါယ် ကုတင်ပေါ်မှာ ကန့်လန့်ဖြတ်အနေအထား နဲ့ လဲကျသွားတယ်။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေနမ်းရင်းကနေ လည်တိုင်လေးတွေ၊ ရင်ညွှန့်လေးတွေကနေ တစ်ပြွတ်ပြွတ်နမ်းရင်း စုန်ဆင်းလာလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် တစ်ဟင်းဟင်း ညည်းရင်း ကျုပ်ဆံပင်လေးတွေကို ရွရွ ထိုးဆွလာတယ်။ ပြီးတော့ ဖွံ့ထားလှတဲ့ အန်တီစပါယ့်နို့အုံ့လေးတွေကို နမ်းပြီး နို့နှစ်လုံးကြားထဲ ဖိနမ်းပစ်တယ်။ အန်တီစပါယ် ခါးလေးကော့တက်သွားသလို မောင်ရယ် ဆိုပြီး ညည်းလာတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့် နို့တွေကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ဘယ် ညာ ပြောင်းစို့ရင်း လက်လေးနဲ့ပါ ဆုပ်ညှစ်ပေးလိုက်တော့ အန်တီစပါယ် ထွန့်ထွန့်လူးနေပြီ။ ပြီးတော့ အန်တီစပါယ့် ဗိုက်သားလေးတွေကနေတစ်ဆင့် ချက်လေးတွေပါ လျာနဲ့ လိုက်ယက်ပေးလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် ညည်းသံတွ တစ်စတစ်စနဲ့ ပိုကျယ်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့် ဆီးခုံလေးကို လျာလေးနဲ့ယက်ပေးရင်း အန်တီစပါယ့်ပေါင်ကြားလေးကိုပါ ယက်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ အန်တီစပါယ် စောက်ပက်ကိုဖြဲကာ စောက်ခေါင်းထဲအထိ လျာထိုးထည့်လိုက်တော့ အန်တီစပါယ် ဖင်လေးမြောက်တက်သွား ပြီး ခေါင်းကိုဘယ် ညာ ရမ်းခါနေတော့တယ်။ စောက်စိလေးတွေပါ လျာဖျားလေးနဲ့ ကစားပေးရင်း စောက်ပက်ထဲ လက်နှစ်ချောင်းထည့်ကာ လက်နဲ့လိုးပေးတော့
“ဟင်း… ဟင်း… မောင်ရယ်… ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲကွာ… အူး ရှီး… မရတော့ဘူး…. မောင်… မောင်… စပါယ်… ထွက်ကုန်ပြီ.. အဟင့်…. ”
အန်တီစပါယ် ကိုယ်လေးတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး တစ်ချီပြီးသွားတော့ စောက်ရည်တွေ ပွက်ကနဲ ထွက်ကျလာတယ်။ ကျုပ်လဲ စောက်ရည်တွေကိုပါ ယက်ပစ်လိုက်ပြီး မျိုချပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ အန်တီစပါယ့်ကိုယ်လေးပေါ် တွားသွားပြီး တက်သွားလိုက်ကာ အန်တီစပါယ့်နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်တော့ အန်တီစပါယ် ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုပ်နမ်းရင်း တုန့်ပြန်လာတယ်။
“မောင်ရယ်… လုပ်တတ်လိုက်တာ… စပါယ်လေ… တစ်သက်နဲ့ တစ်ကိုယ် ဒီးလိုမျိုး လီးနဲ့မလိုးဘဲ မပြီးဖူးဘူး… မောင်နဲ့မှပဲ… ရင်တစ်လှပ်လှပ်တုန်ပြီး… ပြီးရတာ… ချစ်လိုက်တာမောင်ရယ်… စပါယ့်ကို အစွမ်းကုန်ချစ်ပေးတော့နော်… ”
“ဘယ်လိုချစ်ပေးရမှာလဲ… စပါယ်ရဲ့… ”
“လိုးပေး… မောင့်လီးကို စပါယ့်စောက်ပက်ထဲ ထည့်ပြီးလိုးပေး လို့ပြောတာ… ”
ပြောရင်း ကျုပ်လီးကို ကိုင်ကာ သူ့စောက်ပက်ဝမှာ တေ့ပေးတယ်။ ကျုပ်က ကုတင်အောက်မှာ အန်တီစပါယ်က ကုတင်ပေါ်ကနေ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပုံ့စံပေါ့။ ကျုပ်လဲ ခါးလေးကော့ပြီး အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ထဲ လီးကို ဖိသွင်းပစ်လိုက်တယ်။
“အင်း… ဟင်း…. မောင်ရယ်… ပြည့်သိပ်နေတာပဲကွာ… မောင့်လီးကြီးကို အားရလိုက်တာ…. ”
“ကောင်းလား… မောင့်လီးကြီးကိုကြီုက်လား… စပါယ်.. ”
“အင်း… ကြိုက်တယ်…. မောင့်လီးကြီးကိုလဲကြိုက်တယ်… မောင့်ကိုလဲ အရမ်းချစ်တယ်…. ”
“ကိုယ့်သားမက်က ကိုယ့်ကိုတက်လိုးနေတာ… သမီးရဲ့လင်နဲ့ ခိုးလိုးရတာကြိုက်လား… ”
“ဟင်း… ဟင်း…ကြိုက်တယ်… ရှီး… မောင်ရယ်… သားမက်လေးရယ်…. လိုး… လိုး…. ယောက္ခမစောက်ပက်ကြီးကိုလိုး…”
“ကောင်းလိုက်တာ… စပါယ့်စောက်ပက်ကြီးကို… မောင်လိုးနေပြီ… ဟူး… ”
ကျုပ် လိုးရင်း အန်တီစပါယ့်နို့တွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်နယ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုပါ ချေပေးလိုက်တယ်။
“အား… မောင်… ဟူး…. ချစ်တယ်…. မရတော့ဘူး… ပြီးပြီ… ဟင်း… ”
“ကြိုက်ရဲ့လား…. မောင့်လီးကိုကြိုက်ရဲ့လား… ”
“ကြိုက်တယ်… မောင့်ကိုလဲ အရမ်းချစ်တယ်… ”
“မောင်မပြီးသေးဘူး… မောင့်ကိုကုန်းပေးအုံး… စပါယ့်ဖင်ကြီးကြည့်ပြီး လိုးချင်လို့…. ”
“အင်း… မောင်…. ”
ကျုပ် အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ထဲကနေ လီးကိုထုတ်လိုက်တာနဲ့ အန်တီစပါယ် ထလာပြီး ကျုပ်ကိုအတင်းနမ်းတော့တာ။ ပြီးတော့ ကျုပ်လက်ကိုဆွဲပြီး သူတို့လင်မယားအိပ်တဲ့ကုတင်ကြီးပေါ် ခေါ်သွားတယ်။ ပြီးတော့ လေးဘက်ထောက်ပြီးကုန်းပေးတယ်။ ပုံ့စံမကျလို့ ပြင်ပေးရသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ မလိုးသေးပဲ အန်တီစပါယ့် ဖင်လုံးကြီးတွေကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်နမ်းပေးလိုက်တယ်။
“ဟင့်… မောင်ရယ်…. စပါယ့်ဖင်ကြီးတွေကို… သိပ်ကြိုက်တာပဲလား…. ”
“ကြိုက်တာပေါ့… ကြိုက်လွန်းလို့… အတင်းကြံမိတာ… မောင့်ကို ခွင့်လွှတ်နော်… ”
“ခွင့်မလွှတ်ဘူး… အားရပါးရလိုးပေးမှ ခွင့်လွှတ်မယ်…. ခစ်ခစ်… လိုးပေးတော့မောင်ရာ… အထဲကယားလာပြီ…. ”
ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့် စောက်ပက်ထဲ လီးကိုဖိသွင်းကာ ခါးကို ကိုင်ပြီး တစ်ဖန်းဖန်း ပစ်ဆောင့်လိုးတော့တာ။
“အ… မောင်…. အူး…. ကြမ်းလိုက်တာ… သေပြီ… ဆောင့်… ဆောင့်… ထိတယ်… အ… ဟား… ”
“ကောင်းလိုက်တာ… ဆောင့်လိုက်တိုင်းဖင်ကြီးက တုန်တုန်သွားတာ…. ဟူး… ”
“အာ့… ရှီး… မောင်ကြိုက်တဲ့ စပါယ့် ဖင်ကြီးကို လိုးခွဲပစ်လိုက်စမ်းပါ… ဆောင်… လိုး… လိုး.. အား.. စပါယ့်စောက်ပက်ကိုပြဲအောင်လိုး… ”
“အူး… မိန်းမ… မောင့်ကိုကလေးမွေးပေးမလား… မောင်… စပါယ့်စောက်ပက်ထဲ.. လီးရည်တွေပန်းထည့်မှာ… ဟူး ”
“ထည့်ကွာ… မွေးပေးမယ်… ယောက်ျားအတွက် မိန်းမ ကလေးမွေးပေးမယ်… လိုး… လိုး… ချစ်တယ်ယောက်ျားရယ်…”
“မိန်းမ… ဟူး…. ယောက်ျားပြီးပြီ…အင့်… အင့်.. ”
“ဟား… မောင့်လီးရည်… နွေးနွေးလေးတွေဝင်လာပြီ… အာ့… ဆောင့်နေတုန်းလား… ဟား… ပြီးပြီ.. မောင်ရယ်… ”
အန်တီစပါယ် နဲ့ ကျုပ် အိပ်ယာပေါ်ထပ်လျှက် မှောက်ကျသွားတယ်။ ကျုပ် အန်တီစပါယ်လေးနေမှာစိုးလို့ သူ့စောက်ပက်ထဲကနေ လီးကိုချွတ်ပြီး ဘေးကိုလှိမ့်ဆင်းပြီး ပက်လက်လှန်ကာ အမောဖြေနေလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ အန်တီစပါယ် ထပြီး ကျုပ်ဘေးမှာထိုင်ကာ ကျုပ်ရင်ဘတ်ပေါ် တစောင်းလေး မှောက်လျှက် ပါးအပ်ထားကာ ဖက်ထားတယ်။
“မောင်… မောသွားပြီလား… ”
“အင်း… ခဏပါ… ထပ်ချစ်အုံးမှာ… စပါယ့်ကို ချစ်လို့မဝသေးဘူး… ”
“တစ်ကယ်ကြီးလား… အားကြီးလိုက်တာ… စပါယ်တော့… မောင်နဲ့ကျမှ… လိုးတဲ့အရသာကို အစွဲကြီးစွဲနေပြီ… ”
“စွဲနေရင် လိုးပေးမှာပေါ့… လာ… မောင်…စပါယ့်စောက်ပက်ကို ယက်ပေးမယ်… စပါယ်လဲ မောင့်လီးကိုစုပ်ပေး… အမောဖြေရင်း… ပြန်စကြမယ်.. ”
“ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ… ”
“လာ … စပါယ်က… မောင့်မျက်နှာပေါ် ကျောပေးပြီးခွထိုင်လိုက်… ”
အန်တီစပါယ် ကျုပ်မျက်နှာပေါ် ကျောပေးပြီးခွထိုင်လိုက်တယ်။
“စပါယ်က မောင့်လီးကိုကုန်းစုပ်… မောင်က စပါယ့်စောက်ပက်ယက်ပေးမယ်… ”
“ခစ်ခစ်… မောင်နဲ့ တွေ့မှ… အသစ်အဆန်းတွေချည်းပဲ… ”
အန်တီစပါယ် ကျုပ်လီးကို ကုန်းပြီးစုပ်တော့ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ကို ယက်ပေးလိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်သား စုပ်ရင်း ယက်ရင်းနဲ့ လီးတွေ စောက်ပက်တွေတောင်လာကြတော့ အန်တီစပါယ့်ကို အပေါ်ကနေ လိုးခိုင်းတယ်။ အန်တီစပါယ်လဲ အပေါ်ကနေ စိတ်ကြိုက် လှုပ်ရှားပြီး လိုးတော့တာ။ ခဏနေတော့ ကျုပ် ထလာပြီး အန်တီစပါယ့်ကိုဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ပြီး ထိုင်းလျှက်လိုးခိုင်းတယ်။ အန်တီစပါယ့်ကို ကျုပ်အပေါ်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်တဲ့ ပုံစံပြင်ပေးလိုက်တော့မှ ကျုပ်ကို ဖက်ပြီး တစ်ဖန်းဖန်း ဆောင့်လိုးတော့တာ။ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကိုလဲ စုပ်လိုက်တာ အရမ်းပြင်းတယ်။ သိပ်မကြာဘူး အန်တီစပါယ်ပြီးသွားတော့ ကျုပ်ကို ဖက်လျှက် လီးတပ်လျှက်ကပဲ ကိုယ်လေးတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ငြိမ်ကျသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်ကို ဖက်လျှက်ကပဲ လှဲချလိုက်တော့ ကုတင်မှာ ဇောက်ထိုးပုံစံမျိုးနဲ့ အန်တီစပါယ် အောက်ရောက်သွားတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျုပ်လဲ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး အန်တီစပါယ့်နို့တွေကို ကုန်းစို့ကာ ကြုံးလိုးပစ်လိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် အော်ဟစ်ညည်းညူရင်း လူးပြန်နေတော့တာ။ ကျုပ်ပြီးတော့ အန်တီစပါယ်လဲ ထပ်ပြီးသွားပြန်တယ်။ ကျုပ်လီးတစ်ဆုံးဖိကပ်ပြီး လီးရည်တွေ အန်တီစပါယ်စောက်ပက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူရော ကျုပ်ပါ မောပြီး ပက်လက်ကလေး ငြိမ်နေမိကြတယ်။ အမောပြေတော့မှ ကျုပ်ဘက် တစ်စောင်းလေးလှည့်ပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်နေတော့ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်ဘက်ကို လှည့်ပြီး ပြန်ကြည့်နေလိုက်တယ်။
“ဘာလို့ ကြည့်နေတာလဲ… ”
“မောင့်ကို ချစ်လို့လေ… မောင်ကချောတယ်နော်… စပါယ့်လိုအဖွားကြီးကို… တစ်ကယ်ချစ်တာရောဟုတ်ရဲ့လား… ”
“တစ်ကယ်ချစ်တာပါစပါယ်ရဲ့… မယုံဘူးလား… ”
“ဒါဆို သမီးလေးကိုရော… မချစ်ဘူးလား… ”
“ချစ်တယ်… ပုံ့ကိုလဲချစ်တယ်… စပါယ့်ကိုလဲချစ်တယ်… တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီချစ်တယ်… ”
“ဟွန့်… လူလည်ကြီး… အင်းပါဘာပဲဖြစ်ဖြစ်… မောင့်ဆီက စပါယ့်ကိုချစ်တယ်ဆိုတဲ့… စကားကြားရလို့ စပါယ်ပျော်တယ်… ချစ်တယ်မောင်ရယ်… မောင်က စပါယ့်အချစ်ဦးပါ… စပါယ့်အချစ်ကို… တန်ဖိုးထားပေးပါနော်… ”
“တစ်ကယ်… ချစ်လိုက်တာကွာ… စပါယ်က မောင့်အချစ်ဦးမဟုတ်ပေမယ့် မောင်အရမ်းချစ်တာယုံနော်… ”
“အင်းပါ… မောင်ရယ်…”
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တိုးလို့ဖက်မိပြန်သည်။ ကျုပ် အန်တီစပါယ့်ကို ချစ်လား မချစ်လား ခွဲခြားလို့မရပါဘူး။ အရင်ကဘာစိတ်မှ မရှိခဲ့ဘဲ ပုံ့ရဲ့တောင်းဆိုမှုနဲ့ အန်တီစပါယ့်ကို လိုးဖို့ကြံမိခဲ့ရာမှ အန်တီစပါယ့်ဖင်လုံးကြီးတွေအပေါ် ရင်ခုန်ခဲ့ရသည်။ အတူနီးနီးကပ်ကပ်ရှိနေချိန်တွေမှာလဲ အန်တီစပါယ်ရဲ့ ရှက်စနိုးမျက်နှာလေးတွေကို စိတ်လှုပ်ရှားမိသည်။ အရင်ကအမေလို အဒေါ်လိုချစ်နေပြီးသားဆိုတော့လဲ မေတ္တာထားကာ စိတ်ဆန္ဒတွေပြည့်စေချင်သလို အရသာထူးတွေလဲ ပြည့်ဝစွာ ခံစားစေချင်စိတ်နဲ့ စေတနာပိုကာ အကြိမ်ကြိမ် လိုးပေးမိပြန်သည်။ ကျုပ် ချစ်နေတယ်လို့ပဲ ခံယူလိုက်ပါသည်။ ကျုပ် မေမေ့လို၊ ပုံ့လို မချစ်ပေမယ့် တီခင့်လို၊ အန်တီငုဝါလို၊ ညီမလေးလိုမျိုးတော့ ကျုပ်ချစ်ပါသည်။ အန်တီစပါယ်က ကြာနေပြီမို့ ကျုပ်ကို ပြန်သွားဖို့ပြောတော့ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက် အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီး အနမ်းလေးတွေပေးပြီး အန်တီစပါယ်ကတော့ ပင်ပန်းသွားလို့ထင်တယ် အိပ်ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီး ကျုပ်ကတော့ ပုံ့ရှိရာ ဧည့်ခန်းဆီ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

ကျုပ် ပုံ့ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်တော့ ပုံ့က ကျုပ်နဖူးလေးကို ဆီးကြိုနမ်းပြီး
“မောသွားပြီလား… ကို… ”
“ပုံ့ကို ချစ်ဖို့တော့ ကျန်ပါသေးတယ်ကွာ… ”
“အင်းပါ… အခုတော့နားအုံး… ညကျမှချစ်မယ်လေနော်… ”
“တစ်ရေးလောက်အိပ်ရအောင်လေပုံ့… လာ… သွားကြမယ်… ”
“ဟုတ်…. ကို… ”
ကျုပ်ပုံ့ကိုခေါ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လိုက်တယ်။ အိပ်ယာပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သား ဖက်အိပ်လိုက်ကြတယ်။ ညနေစောင်း ကျုပ်အိပ်ယာနိုးတော့ ပုံ့ကျုပ်ဘေးမှာ မရှိတော့ဘူး။ အခန်းအပြင်ထွက်လိုက်တော့ မီးဖိုထဲမှာ သားအမိနှစ်ယောက် ချက်ပြုတ်နေကြတာ တွေ့ရတယ်။ ပုံ့က ဒီတစ်ခေါက်ပြန်လာတော့ မီးဖိုချောင် သိပ်မဝင်တာက ကျုပ်နဲ့ အန်တီစပါယ်ကို ရှောင်ပေးတာဗျ။ ပုံမှန်ဆို အန်တီစပါယ် သိပ်လုပ်စရာမလိုဘဲ ပုံ့ကပဲ ချက်ပြုတ်တာတွေလုပ်တာ။ သေသေချာချာ စဉ်းစားမယ်ဆို အန်တီစပါယ် ရိပ်မိနိုင်ပါတယ်။ ကျုပ်လဲ ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး ရေချိုးလိုက်တယ်။ ဒီညတော့ ကျုပ်ပုံ့ကို နှစ်ချီလောက်လိုးပေးပြီး နောက်ကျမှ အိပ်ဖြစ်တယ်။ နောက်နေ့ကျ ကျုပ်ရော ပုံ့ပါ အိပ်ယာထနောက်ကျတယ်။ အန်ကယ်ဇော်နိုင်ရှိနေတော့ ကိုယ်ရှိန်သတ်ပြီး အန်တီစပါယ့်နားမသွားဘဲ ပုံ့အနားမှာပဲ နေဖြစ်တယ်။ အန်ကယ်ဇော်နိုင်က ရုံးနှစ်ရက်ပိတ်မှာဆိုတော့ အန်တီစပါယ်နဲ့ ဒီနှစ်ရက်တော့ နားမှဖြစ်မယ် လို့ စဉ်းစားမိတယ်။ အန်တီစပါယ်လဲ ကျုပ်ကို ခိုးခိုးကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချတယ်။ ဒီနှစ်ရက်တော့ ပုံ့ကို အမုန်းဆွဲပေးတာပေါ့။ နောက်နေ့ အန်ကယ်ဇော်နိုင် ရုံးပြန်တက်တာနဲ့ အန်တီစပါယ် ပုံ့အလစ်ကို ချောင်းနေတော့တယ်။ ပုံ့ကလဲ သူ့အမေကို ကလိချင်လို့ထင်တယ် ကျုပ်နားမှာ စကားလေးတစ်ပြောပြောနဲ့ ကပ်နေတော့ ကျုပ်ရော အန်တီစပါယ်ရော လှုပ်ရှားလို့မရဘူးပေါ့။ ကျုပ် ပုံ့ကို အန်တီစပါယ်မသိအောင် မျက်ရိပ်ပြပေမယ့် ပုံ့က ပြုံးစိစိနဲ့ ရှောင်မပေးဘူးဗျာ။ အန်တီစပါယ်လဲ အလုပ်သာလုပ်နေရတယ် ကျုပ်တို့ လင်မယားကို လှည့်ကြည့် လှည့်ကြည့်လုပ်နေတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ကျုပ်လဲ ပုံ့ကို ဇတ်ကားကြည့်ရအောင်ဆိုပြီး ဧည့်ခန်းထဲခေါ်သွားလိုက်တယ်။
“ပုံ့လေး… ကိုနဲ့မေမေ့ကို အူတိုနေတာလား… ”
“မဟုတ်ပါဘူးကိုရာ… မေမေ့ကို ပိုရွလာအောင်လုပ်နေတာ… ပုံ့သိသားပဲ… မေမေ ကိုလိုးတာခံချင်နေပြီဆိုတာ… ”
“ပုံ့မှာ ဘာအစီအစဉ်ရှိလို့လဲ … ”
“သြော်… အန်တီငုဝါနဲ့ ညီမလေးကိုအားကျလို့လေ… ကိုလိုးတာ သားအမိနှစ်ယောက် အတူတူခံကြည့်ချင်လို့… ပြီးတော့ ကို့လီး မေမေ့အဖုတ်ထဲဝင်နေတာကိုလဲ ကြည့်ချင်သေးတယ်… မေမေ့အဖုတ်ကိုလဲ ယက်ပေးချင်သေးတယ်… ”
“အဲ့ဒီတော့… ”
“အဲ့ဒီတော့ ကိုနေ့လည်ကျ မေမေ့ကိုလိုးရင် အခန်းတံခါး ချက်မချထားနဲ့… ပုံ့ဝင်လာခဲ့မယ်… ”
“ဖြစ်ပါ့မလားပုံ့… မေမေရှက်သွားလိမ့်မယ်… ”
“ရပါတယ်ကိုရယ်… ပုံ့မေမေ့ကိုစည်းရုံးပါ့မယ်… ”
“အဲ့ဒါဆိုလဲပြီးရော… ”
ပြောရင်း ပုံ့နဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းကာ ဖက်ထားလိုက်မိတယ်။ တော်တော်လေးကြာတော့ အန်တီစပါယ် ဧည့်ခန်းမှာ လာထိုင်တယ်။
“မေမေ ပင်ပန်းသွားပြီလား… သားနှိပ်ပေးမယ်လေ…”
“ရပါတယ်သားရယ်… ”
အန်တီစပါယ်က ရပါတယ်ပြောပေမယ့် ကျုပ်က သူ့အနားသွားပြီး ဇက်ကြောဆွဲပေးနေလိုက်တယ်။
“ထိရဲ့လား မေမေ… ”
“အင်း… ထိတယ်သား… ”
“ကိုရယ်… အခန်းထဲမှာ သွားနှိပ်ပေးလိုက်ပါလား… မေမေ တစ်ကိုယ်လုံးညောင်းနေမှာပေါ့.. ”
“ဟုတ်သားပဲ… လာမေမေ… သားနှိပ်ပေးမယ်… သွားရအောင်… ”
“အင်း… ”
ကျုပ် အန်တီစပါယ်နဲ့ အတူ သူတို့လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လိုက်တယ်။ ကျုပ်တံခါးကိုပြန်ပိတ်ရင်း ပုံ့မှာထားတဲ့အတိုင်း ချက်မထိုးတော့ဘဲ ထားလိုက်တယ်။ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ အန်တီစပါယ် ကျုပ်ကို အတင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းတော့တယ်။ အသက်ရှူသံတွေလဲ ပြင်းလို့။ ရင်ခုန်သံတွေဆိုတာ တစ်ဒိုင်းဒိုင်းနဲ့ ကျုပ်တောင်မှ ကြားနေရတယ်။ ပြီးတော့ သူ့အဝတ်အစားတွေကို ခပ်မြန်မြန်ပဲ ချွတ်ချနေတော့ ကျုပ်လဲ အမြန်လိုက်ချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရင်ခွင်ထဲ ပြန်တိုးဝင်ပြီး နမ်းပြန်တယ်။
“မောင်ရယ်… လွမ်းလိုက်တာကွာ… စပါယ့်ကိုချစ်သေးရဲ့လားဟင်… ”
“ချစ်တာပေါ့စပါယ်ရယ်… မောင်လဲအတူတူပါပဲ… မနက်ထဲကချစ်မလို့ဟာ… ပုံ့ကမလစ်ဘူးဖြစ်နေတာ… ”
ကျုပ် ပြောရင်း အန်တီစပါယ့်ကိုယ်လုံးကို ပွေ့ချီပြီး ကုတင်ပေါတင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်က အပေါ်ကခွပြီး အဖုတ်လေးယက်ပေးချင်လို့အောက်ကို လျောဆင်းမယ်လုပ်တော့ အတင်းပဲ ဆွဲတင်ပြီး
“လိုးပေးတော့မောင်ရာ… ခံချင်လွန်းလို့ အရည်မတရားထွက်နေပြီ… ”
ပြောရင်း ကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ပက်ဝမှာတေ့ပေးတော့ ကျုပ်လဲ သူ့အလိုကျ ခါ့ကော့ပြီး အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ထဲ လီးကို ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် ကျုပ်ကို တင်းတင်းဖက်ရင်း မျက်လုံးလေးတွေ စင်းကျသွားတယ်။
“အင်း… မောင်ရယ်… လွမ်းလိုက်ရတာ… အဟင့်…”
“အဖေက … စပါယ့်ကိုမလိုးပေးဘူးလား… ”
“အီး… လိုးလိုး… ဆောင့်… အရမ်းကောင်းတယ်မောင်ရယ်… ချစ်တယ်…. စနေနေ့ညက လိုးပေးတယ်လေ… ဒါပေမယ့်… မောင့်ကိုပဲတမ်းတနေတာ… အင်း… ဟင်း… အရင်က သူလိုးပေးတာနဲ့ တင်းတိမ်ပေမယ့်… ရှီး… အခုတော့ … ဟူး… မောင့်ကိုပဲ စွဲလမ်းနေမိပြီ… လိုး… အ… လိုး… ဟူး… တစ်ကယ်လိုးတဲ့အရသာကို… မောင်နဲ့မှသိလာတာ… ကောင်းလိုက်တာမောင်ရယ်… စပါယ့်ကို ပစ်မထားပါနဲ့နော် ”
“စပါယ်လေးရယ်… မောင် မကြာမကြာ လာလိုးပေးမယ်နော်… ”
“အင်းပါ… မောင်ရယ်… ရှီး… ဟီး… ချစ်လိုက်တာ… စောက်ခေါင်းထဲ ပြည့်သိပ်နေတာပဲ…. ”
“စပါယ့်စောက်ပက်ကလဲ… လိုးလို့.. အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ… အင်း.. ဟင်း… ”
ကျုပ်လဲ လိုးရတာ အားမရတာနဲ့ အန်တီစပါယ့်ကို နှုတ်ခမ်းစုပ်ယူလိုက်ရင်း သူ့ကိုယ်လေးကို ကျောကနေ ပွေ့ဖက်ကာ ဆောင်ကြောင့်ထိုင်းပုံစံမျိုးနဲ့ အသားကုန် ဆောင့်လိုးတော့တာ။ အန်တီစပါယ်လဲ အရမ်းစိတ်ထနေတော့ သူပြီးတာ ခဏခဏဖြစ်နေပြီ။ ကျုပ်လဲ သူ့နှတ်ခမ်းကို စုပ်ရင်း အားပါနဲ့ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ ဆောင့်လိုးနေတုန်း အခန်းတံခါး ရုတ်တရတ်ပွင့်သွားပြီး ပုံ့ဝင်လာတယ်။

အပိုင်း-၃၅-ဂ

အဲ့ဒီအချိန်မှာ ကျုပ်ရော အန်တီစပါယ်ပါ ပြီးချင်လို့ အသည်းသည်း ကြိုးစားနေချိန်ရောက်နေပြီ။ အန်တီစပါယ့်ခေါင်းကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ချုပ်ကာ နှုတ်ခမ်းကိုစှုပ်နမ်းရင်း ကိုယ်လုံးကိုလဲ ကျစ်နေအောင်ဖက်ထားရင်း လိုးတဲ့ အရှိန်ကို အစွမ်းကုန် တင်လိုက်တော့တယ်။အန်တီစပါယ် ပုံ့ကို မြင်သွားတော့ ရုတ်တရတ် ရုန်းဖို့ကြိုးစားသေးပေမယ် ကျုပ်က ချုပ်ထားသလိုဖြစ်နေတာကြောင့် ရုန်းလို့မရတာရော သူလဲပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်နေတာကြောင့်ရော ထင်တယ် ဆက်မရုန်းတော့ဘဲ ကျုပ်ကို တင်းတင်းဖက်ရင်း မျက်လုံးထောင့်က မျက်ရည်လေးတွေ စီးကျလာတော့တယ်။ ပုံ့ကတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ ဝင်လာပြီး ခြေရင်းကနေ ကုတင်ပေါ်တက်ကာ သူ့အမေစောက်ပက်ထဲ ကျုပ်လီးဝင်ထွက်နေတာကို အနီးကပ်ရှုစားနေလေရဲ့။ ခဏနေတော့ ကျုပ်ရော အန်တီစပါယ်ပါ ပြိုင်တူပြီးသွားကြပြီး အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တော့တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်အန်တီစပါယ့်ကိုနမ်းတာလွှတ်ပေးလိုက်တာနဲ့ အန်တီစပါယ် သူ့မျက်နှာကို လက်နဲ့အုပ်ပြီး တစ်သိမ့်သိမ့်ငိုနေတယ်။
“အီး… ဟီး… မေမေတောင်းပန်ပါတယ် သမီးလေးရယ်… အီး… ဟီး… ”
အန်တီ့စပါယ့်စောက်ပက်ထဲက လီးချွတ်ပြီး ဘေးဖယ်ပေးလိုက်တာနဲ့ ပုံ့က ချက်ချင်းပဲ အန်တီစပါယ့်ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းထိုးဝင်ကာ သူ့အမေစောက်ပက်ထဲက ကျုပ်လီးရည်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်း အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ကို ယက်နေတော့တာ။ အန်တီစပါယ် ငိုရင်းတန်းလန်းကနေ အလန့်တကြားခေါင်းထောင်ကြည့်တယ်။ သူ့အဖုတ်ကို ကုန်းယက်နေတဲ့ ပုံ့ကိုမြင်တော့ အံ့သြတကြီးနဲ့
“သမီး… သမီးလေး… ဘာလုပ်.. အ… ဟာ့… ”
ပုံ့က တစ်အံတစ်သြနဲ့ မေးလာတဲ့ အန်တီစပါယ့်ကို မော့ကြည့်လိုက်ပြီး
“မေမေ့စောက်ပက်ကို ယက်နေတာလေ… ခစ်ခစ်… ကို့လီးရည်တွေပေနေလို့… ”
ပြောပြီး ပြန်ယက်နေပြန်တယ်။
“သမီးလေးက … ရှီး… မေမေ့ကို စိတ်မဆိုးဘူးလား.. ဟင်း ”
ပုံ့က ခေါင်းလေးပြန်မော့လာပြီး
“ဟင့်အင်း…. မဆိုးပါဘူးမေမေရယ်… မေမေ့ကို ခံစားစေချင်လို့… ကို့ကို သမီးပဲကြံခိုင်းလိုက်တာ… ကောင်းတယ်မလား… ကို့လီးကြီးက…”
အန်တီစပါယ် မျက်နှာကွက်ကနဲ ပျက်သွားတယ်။
“ဟာ… ဘယ်လို… ဒါဖြင့်… သားက သမီးခိုင်းလို့ လုပ်ရတာပေါ့… အီး… ဟီး… စပါယ့်အချစ်ကို ညာယူတာပေါ့… ”
ဟိုက်။ ဘာကြီးလဲဟ။ ကျုပ်မထင်ထားတဲ့ စကားပါ။ ပုံ့က နားလည်ပေးလိုက်ရင် ကျေနပ်သွားမယ်။ ပြီးတော့ အတူတူလိုးရပြီပေါ့။ ဒီလိုတွက်ထားတာလေ။ အန်တီစပါယ့်စကားကြောင့် ကျုပ်လဲ စိတ်မကောင်း ဖြစ်သွားရတယ်။ ပုံ့လဲ သူ့အမေစကားကြောင့် မျက်လုံးလေးဝိုင်းသွားပြီး အဖုတ်ကို ဆက်မယက်တော့ဘဲ အန်တီစပါယ့်ကို ထဖက်ထားတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်ကို ဖက်ရင်း
“ဟာ… မဟုတ်ရပါဘူးစပါယ်ရယ်… စပါယ့်ကို တစ်ကယ်ချစ်လို့ ချစ်တယ်လို့ပြောတာပေါ့… မောင့်မျက်နှာကို သေချာကြည့်ပါအုံး… ဟင်… စပါယ်လေး…. ချစ်တယ်နော်…. နော်… ပုံ့ကိုလဲချစ်သလို… စပါယ့်ကိုလဲချစ်ပါတယ်ကွာ… ”
“ဟုတ်ပါတယ်မေမေရယ်… ကိုက မေမေ့ကို တစ်ကယ်ချစ်တာပါ… မေမေငိုတော့ ကိုပါငိုနေပြီကြည့်… ”
ဟုတ်တော့လဲဟုတ်တယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ်ငိုနေတာကြည့်ပြီး ရင်ထဲမကောင်းတော့ မျက်ရည်က စို့တက်လာသည်။
“မောင်… ငိုနေတာစပါယ့်ကြောင့်လားဟင်… ”
“အင်းပေါ့… စပါယ်ရယ်… မောင်ဝန်ခံပါတယ်… အစက… ပုံ့ကတောင်းဆိုလို့… စပါယ့်ကို လိုးရဖို့ကြံမိပေမယ်… စပါယ့်ရဲ့ ရှက်နေတဲ့အမူအရာလေးတွေ… မောင့်ကိုကောင်းစေချင်လို့ စေတနာထားပြုစုပေးတာတွေမြင်တော့… တန်ဖိုးထားချစ်ခဲ့တာပါကွာ… ”
“ဟင့်… မောင်ရယ်… စပါယ်က တစ်ခါမှမချစ်ဖူးတော့… ကိုယ့်အချစ်လေး လိမ်ညာခံလိုက်ရပြီဆိုပြီး… သိပ်ဝမ်းနည်းသွားတာ… သမီးလေး… မေမေ့ကိုခွင့်လွှတ်ပါကွယ်… ”
“ဘာကိုခွင့်လွှတ်ရမှာလဲ မေမေရဲ့… သမီးယောက်ျားနဲ့ ဖြစ်လို့လား… ”
“ဟင့်အင်း… သမီးချစ်သူကို မေမေ… သိပ်ချစ်မိသွားလို့… ”
“ခစ်ခစ်…. အမလေးမေမေရယ်… ချစ်ပေါ့… ဒါဆို… ဖေဖေ့ကိုကျမချစ်ဘူးလား… ”
“ဘာတွေလာမေးနေတာလဲကွာ… ”
“ဖြေပါစပါယ်ရဲ့… အဖေ့ကိုစပါယ်က မချစ်ဘူးလား… ”
“ဒီလောက်နှစ်တွေအကြာကြီး အတူနေခဲ့တော့ သံယောဇဉ်လဲရှိပါတယ်… မေတ္တာလဲရှိပါတယ်… ဒါပေမယ့် မောင့်လို ရင်ခုန်ပြီး… မချစ်ခဲ့မိဘူး… ကိုယ့်သားအရွယ်ကိုမှ ဒီလိုပြန်ပြီး… ရင်ခုန်မိတာ… ကိုယ့်ကိုယ်ကို အံသြမဆုံးဘူး… သမီးလေး မေမေ့ကို အထင်သေးသွားပြီလားဟင်… ”
“မသေးပါဘူးမေမေရယ်… ခုလိုချစ်တော့လဲ… ဘာမှရှက်စရာမရှိတော့ဘူးပေါ့… မေမေရော ကိုလိုးပေးတာ ကြိုက်ရဲ့လား… သမီးစွန့်စားရကျိုး နပ်ရဲ့လားလို့… ”
အန်တီစပါယ် ရှက်သွားတဲ့မျက်နှာလေးကို ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာ ဝှက်ထားရင်း
“တစ်သက်မှာ… တစ်ခါမှမကြုံဖူးအောင်… စွဲနေမိပြီ… သမီးလေးရယ်… ”
“ဒို့မေမေတော့… ကိုနဲ့တွေ့မှပဲ အရည်ပျော်သွားပြီဟေ့… ခစ်ခစ်… ”
“သွား… ဆိုးလိုက်တဲ့သမီးလေး… သူ့ချစ်သူနဲ့ ကိုယ့်အမေကို ပြန်ကြံခိုင်းတယ်… ”
“လိမ္မာတာမဟုတ်ဘူးလား… ဟိဟိ… ကိုကအလိုးကောင်းလို့… မေမေ့ကိုခံစားစေချင်လို့ပါ… ဖေဖေနဲ့ မေမေကလဲ သွေးအေးနေသလားလို့လေ… ထားလိုက်ပါ မေမေရယ်… သမီး… မေမေနဲ့အတူ ကိုလိုးတာ ခံချင်နေပြီ…. ”
ပြောရင်း အန်တီစပါယ့်ကိုယ်က်ိုပွတ်သပ်ရင်း နို့တွေကိုပါ ဆုပ်နယ်ပေးလာတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်ပါးလေးကို ဖိနမ်းလိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူနမ်းလိုက်တော့ အန်တီစပါယ် ကျုပ်ကို အလိုက်သင့်နမ်းလာတယ်။ ခဏနေတော့ အန်တီစပါယ်နဲ့ နမ်းနေတာရပ်လိုက်ပြီး ပုံ့မျက်နှာလေးကို ဆွဲယူကာ နမ်းလိုက်ပြန်တယ်။ ပုံ့နဲ့ကျုပ် နမ်းနေတုန်း အန်တီစပါယ်က ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့နဲ့ နမ်းနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ပက်လက်လှန်ချလိုက်ကာ
“ပုံ့… ကို့မျက်နှာပေါ်ခွလိုက်လေ… ကို ပုံ့စောက်ပက်ကို… ယက်ပေးမယ်… ”
“ဟုတ်… ကို… ကန်တော့နော်… ”
ပြောရင်း ပုံ့ ကျုပ်မျက်နှာပေါ် ခွထိုင်လိုက်တော့ ကျုပ် ပုံ့စောက်ပက်လေးကို သေသေချာချာ ယက်ပေးနေလိုက်တယ်။ ပုံ့က ကျုပ်ယက်ပေးတာခံရင်းနဲ့ အန်တီစပါယ့်ဖင်ကို ပွတ်သပ်နေတယ်။
“ရှီး… ကိုရယ်… ဟူး… မေမေ့ဖင်ကြီးတွေက လုံးနေတာပဲ… ကိုက… ဒါကြောင့်အရမ်းကြိုက်နေတာ… ဟား… အ…. မေမေ…. သမီးကိုနမ်းပါအုံး… ”
ပုံ့က ပြောလိုက်တော့ အန်တီစပါယ် လီးစုပ်နေရာကနေ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဂွင်းထုပေးရင်း ပုံ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းတယ်။ ကျုပ်ကတော့ ပုံ့အဖုတ်လေးကိုပဲ ရှယ်ပြုစုပေးနေမိတယ်။
“သမီးလေးရယ်… ချစ်လိုက်တာ… မေမေ့အပေါ်နားလည်ပေးလို့ … ကျေးဇူးတင်တယ်သိလား… ”
“မလိုပါဘူးမေမေရယ်… မေမေစိတ်ချမ်းသာရင်… သမီးကျေနပ်ပါတယ်… မေမေ့ကိုလဲ သမီးအရမ်းချစ်တယ်… ”
“ခစ်ခစ်… လာ… သမီးလေး အလိုးခံလိုက်အုံး.. ”
“မေမေအရင် အလိုးခံပါ… သမီးက မေမေ့စောက်ပက်ထဲ ကို့လီးကြီးဝင်နေတာ ကြည့်ချင်တာအရမ်းပဲ… ”
“ဟင့်အင်း.. မေမေက ခုနကတစ်ချီ … အားရပါးရခံပြီးသွားပြီ… အခု သမီးလေးအလှည့်… သမီးလေးစောက်ပက်ထဲ မောင့်လီးဝင်တာ မေမေကြည့်မယ်… ”
“ပြီးရော… ကို… ပုံ့ကိုလိုးပေးတော့”
သားအမိချင်း ခွဲတမ်းချပြီးတော့ ပုံ့က ကျုပ်ပေါ်ကဆင်းသွားတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်နှတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းပြီး ပါးတွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းတယ်။
“ကို… မောသွားပြီလား…. ”
“မမောပါဘူးကွာ… ကိုယ့်ချစ်သူကိုပြုစုရတာ မမောဘူးနော်”
ပုံ့က ကျုပ်ကို နမ်းရင်းထူတော့ ထလိုက်ရင်း အန်တီစပါယ့်ကို ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာရင်း ကျုပ်ရင်ဘတ်လေးကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်နဲ့ နမ်းပြီးတော့ ကျုပ်မျက်နှာကိုဆွဲယူကာ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို အနမ်းတွေခြွေချတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်မျက်နှာကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းပေးနေမိတယ်။ ပုံ့ကတော အိပ်ယာပေါ်လှဲရင်း အလိုးခံဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ။
“အရမ်းချစ်တယ် စပါယ်ရယ်… စပါယ့်အချစ်တွေကို မောင်တန်ဖိုးထားပြီး … မြတ်မြတ်နိုးနိုးချစ်တယ်နော်… ”
“မောင်ရယ်… စပါယ် သေပျော်ပါပြီကွာ… ဘဝမှာချစ်ဖူးသွားပြီ… ချစ်လိုက်တာ… သမီးလေးကို လိုးပေးလိုက်အုံး… (ပြွတ်)… ”
“အင်း… စပါယ့်သမီးကို… မောင်လိုးပေးတော့မယ်… ”
ကျုပ်လဲ ပုံ့ပေါင်ကြားမှာ နေရာယူလိုက်တယ်။
“မေမေ… သမီးစောက်ပက်ကို မေမေကိုယ်တိုင် ဖြဲပေးပြီး… ကို့လီးကို မေမေ့လက်နဲ့ကိုင်ပြီး သမီး စောက်ပက်ထဲထည့်ပေးပါလား… ”
“လုပ်ပေးမှာပေါ့… ခစ်ခစ်… ရင်ခုန်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… ကိုယ့်သမီးကိုလိုးဖို့… ကိုယ်တိုင်လုပ်ပေးရတယ်လို့… ဟင်းဟင်း… ”
အန်တီစပါယ် ပုံ့ကိုယ်ပေါ် ခွလိုက်ပြီး ပုံ့စောက်ပက်ကိုဖြဲပေးပြီး ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကာ တစ်ချက်နှစ်ချက် စုပ်လိုက်ပြီးမှ ပုံ့စောက်ပက်ဝမှာ တေ့ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ခါးလေးလှုပ်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ ကျုပ်ဇနီးလေး ပုံ့စောက်ပက်လေးကလဲ ဘယ်ချိန်လိုးလိုး ကောင်းတယ်ဗျာ။ နောင်တစ်ချိန် ကျယ်သွားရင်လဲ ချစ်တဲ့စိတ်နဲ့ မြတ်မြတ်နိုးနိုး ဒီစောက်ပက်လေးကို လိုးပေးနေအုံးမှာပါပဲ။
“ဟင်းဟင်း… ကိုရယ်… ”
“ပုံ့ရယ်… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာကွာ… ”
“သမီးလေး စောက်ပက်က သေးတယ်ထင်တာ… ဒီလီးကြီးကို ခံနိုင်တယ်နော်…. ခစ်ခစ်… ”
“အင်း… ဟင်း… ခံနိုင်ရမှာပေါ့မေမေရယ်… ကိုယ့်လင်လီးကြီးပဲဟာ… အ.. ဟာ့.. ရှီး… အခုဆို ခံနိုင်ရုံတင် မဟုတ်ဘူး တစ်နေ့မှ အလိုးမခံရရင်… မနေနိုင်တော့ဘူး… အူး… ကောင်းတယ်… လိုး… ကို… မေမေ့ရှေ့မှာလိုး… ”
ပုံ့လဲ သူ့အမေအရှေ့မှာ အလိုးခံနေရလို့ထင်တယ်။ စိတ်တွေထပြီး စောက်ပက်မှာ အရည်တွေ မတရားထွက်နေတာ။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ကိုခွပြီး သူ့သမီးစောက်ပက်ထဲ လီးဝင်တာကို ကြည့်နေတဲ့ အန်တီစပါယ့်ကို မျက်နှာကိုမော့လိုက်ပြီး ခါးလေးဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူလိုက်တယ်။ ပုံ့ကလဲ အလိုးခံရင်း သူ့အမေဖင်ကြီးကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်ပေးရင်း စောက်ပက်ကို နောက်ကနေ လက်နဲ့ ကလိရင်း မွှေပေးနေတယ်။ အန်တီစပါယ်လဲ ကျုပ်ကိုနမ်းရင်း တစ်အင်းအင်းညည်းနေတော့တယ်။
“အင်း… ဟင်း… ကို… ရှီး… ပုံ့ပြီးတော့မယ်… သွက်သွက်လေး ဆောင့်လိုးပေး… ဟင်း… ဟား… မေမေ… သမီးစောင်စိကို ပွတ်နေတာလား…. အား… လိုး… အား…. လိုး… လိုး…. ဟူး…. ပြီး… ပြီ… ဟင်း…. ”
ပုံ့ ကိုယ်လေး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ပြီးသွားတော့မှ အန်တီစပါယ်လဲ သူ့သမီးစောက်ပက်ကို ပွတ်နေတာ ရပ်လိုက်တော့တယ်။ နမ်းနေတာတော့ ရပ်မသွားဘူး။ ကျုပ်လီးကို ပုံ့စောက်ပက်ထဲက ချွတ်လိုက်တော့မှ အန်တီစပါယ် သူ့သမီးစောက်ရည်တွေ ပေကျံနေတဲ့ ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်တော့တယ်။
“စပါယ်… ပုံ့စောက်ရည်တွေနဲ့လေ… မရွံဘူးရား.. ”
“(ပြွတ်)… (ပြွတ်)… (ပလပ်)… ဟင့်အင်း… အရင်က ရွံစရာလို့ ထင်ခဲ့တာ… အခုတော့… မရွံတော့ဘူး… ဘယ်သူ့စောက်ရည်ပဲပေပေ… စုပ်မှာပဲ… အဲ့ဒါ… မောင့်ကို အရမ်းချစ်လို့သိလား… (ပြွတ်)…”
“မေမေ… မေမေ့ဖင်ရှေ့တိုးပေး… သမီး… မေမေ့စောက်ပက်ယက်ပေးမယ်… ”
“(ပြွတ်… ပြွတ်).. အင်း… ခဏပဲယက်နော်… သမီးလေး… မေမေ… အလိုးခံချင်နေပြီ… ”
ပြောရင်း အန်တီစပါယ် သူ့ဖင်ကို ပုံ့မျက်နှာရှေ့တိုးပေးတယ်။ ပုံ့ကလဲ သူ့အမေစောက်ပက်ကို လျာနဲ့ တစ်ပြက်ပြက်ယက်ရင်း ဖင်ခေါင်းတွေပါ ယက်လိုက်တာ တွေ့ရတယ်။ အန်တီစပါယ် တစ်ဟင်းဟင်း ညည်းရင်း ကျုပ်လီးကို စုပ်ကာ ဖင်ကြီးမှာ ရမ်းခါနေတော့တယ်။
“မေမေ… မေမေဖင်ကပါကင်ပဲ… အလိုးမခံရသေးဘူးမလား… (ဖလူး)…. (ဖလူး)… (ပလပ်)… (ပလပ်)… ”
“(ပြွတ်)… (ပြွတ်)… ရှီး…. သမီးလေးရယ်… ပေါက်ပေါက်ရှာရှာကွာ…. ဖင်ပေါက်က လိုးလို့ရလို့လား… အင်း…. ဟင်း…. (ပြွတ်)… ”
“(ပလပ်)… (ပလပ်)… ရတာပေါ့… သမီးတောင် ဖင်ခံရတာကြိုက်နေတာ… ကိုက ဖင်လိုးလဲတော်တယ်… မေမေပြီးရင် သမီးဖင်ခံပြမယ်… ”
“အင်းပါ… ခုတော့ မေမေစောက်ပက်ထဲက… အရမ်းယားနေပြီ… လိုးပေးတော့မောင်ရာ… ”
“အင်း… စပယ် ဖင်ကုန်းပေး… မောင်နောက်ကနေလိုးပေးမယ်… ”
“အင်း… မောင်… ”
အန်တီစပါယ် သူ့သမီးပေါ်ခွထားရာက ဆင်းပြီးကျုပ်ဘက်ဖင်လှည့်ကုန်းပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့် ခါးကိုကိုင်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်လိုးပေးနေလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန်ဆောင့်ရင်း ညည်းညူနေတော့တယ်။ ပုံ့ကလဲ သူ့အမေစောက်ပက်ထဲ ကျုပ်လီးကြီးဝင်နေတာကို သေသေချာချာ ထကြည့်ရင်း သူ့အမေနို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးနေတယ်။ ကျုပ်လဲ တစ်ဖန်းဖန်း ဆောင့်လိုးရင်း အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်။
“ဟာ… ကို မေမေ့အထဲမှာ ပြီးလိုက်တာလား… မေမေက သွေးဆုံးသေးလို့လား… ”
“ဟင့်အင်း… မဆုံးသေးဘူး… မောင်လေ… အရမ်းဆိုးတာ… သူ့အတွက်ကလေးမွေးပေးတဲ့… သမီးအတွက်… မောင်လေး…ညီမလေး ရအောင်… မွေးပေးမယ်လေ.. ခစ်ခစ်… မေမေလဲ မောင့်လီးရည်ပန်းထည့်ခံရတာကြိုက်နေပြီ…. ”
“ကောင်းပါ့… မေမေရယ်…. မွေးမွေး… ”
ကျုပ် အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ထဲ လီးရည်ပန်းထည့်ပြီးတော့မှ လီးကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ပုံ့လဲ အငမ်းမရ ကျုပ်လီးကို စုပ်တယ်။ ပြီးတော့မှ သူ့အမေ စောက်ပက်ထဲက ကျုပ်လီးရည်ကိုသောက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ် ပုံ့နဲ့ အန်တီစပါယ်ကြားမှာ လှဲရင်း ဖက်ထားပြီး ခဏနားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အန်တီစပါယ်က ကျုပ်လီးကို ထစုပ်တော့ ကျုပ်က ပုံ့ရဲ့ ဖင်ရော စောက်ပက်ရောပါ ယက်ပေးပြီး ဖင်ပေါက်လေးကို လက်ညှိုးနဲ့ချဲ့ပေးနေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပုံ့က ကျုပ်ပေါ်တက်ခွပြီး သူ့ဖင်ပေါက်နဲ့ လီးတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိချပြီး ဖင်ခံတယ်။ အန်တီစပါယ်လဲ သူ့သမီးဖင်ခံတာကြည့်ပြီး အံသြနေတယ်။ ပုံ့က ဖင်နဲ့ဆောင့်လိုးရင်း သူ့စောက်စိလေးကို လက်နဲ့ချေနေတော့ အန်တီစပါယ်က ပုံ့လက်ကိုဖယ်ပြီး လျာနဲ့ ပုံ့စောက်စိလေးကို ယက်ပေးတယ်။ ပုံ့ဖင်ခံရင်း စောက်ပက်ထဲက စောက်ရည်တွေထွက်ကျလာပြီး တစ်ချီပြီးသွားတော့ အန်တီစပါယ်က ပုံ့စောက်ရည်ကို ယက်ပြီး သောက်နေသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ အန်တီစပါယ်ကို ကျုပ်အပေါ်တက်ခွခိုင်းပြီး ဆောင့်လိုးခိုင်းကာ ကျုပ်ကထိုင်ပြီး အန်တီစပါယ့်ကိုဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းရင်း နို့တွေပါချေပေးလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်လဲ သိပ်မကြာဘူး ပြီးသွားတော့ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်ကို လှဲခိုင်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးကာ စောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တော့တယ်။ ပြီးတော့ ခဏနားရင်း နှစ်ယောက်စလုံးကိုဖက်ကာ တစ်ရေးအိပ်လိုက်ကြတယ်။ အိပ်ယာကနိုးတော့ အန်တီစပါယ့်ကို ဧည့်ခန်းမှာသွားလိုးကြဖို့ခေါ်တော့ အန်တီစပါယ် အင်တင်တင်လုပ်နေသေးတယ်။ ကျုပ်နဲ့ပုံ့က အတင်းခေါ်တော့လဲ ပါလာတယ်။ ပုံ့က အိပ်ခန်းထဲက အုန်းဆီပုလင်းပါ ဆွဲခဲ့လိုက်သေးတယ်။ အန်တီစပါယ်ရော ပုံ့ပါ ထမိန်လေးရင်လျားထားတာမို့ ဧည့်ခန်းရောက်တာနဲ့ အန်တီစပါယ့်ကို နမ်းရင်း ထမိန်ရင်လျားထားတာကို ဖြည်ချလိုက်တော့ အန်တီစပါယ် ဧည့်ခန်းမှာ ဖင်ပြောင်ကြီးဖြစ်သွားတယ်။ ပြီးတော့ အန်တီစပါယ်က ကျုပ်ကို ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်ခိုင်းပြီး ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်တယ်။ ပုံ့က အန်တီစပါယ့်နောက်မှာထိုင်ပြီး သူ့အမေစောက်ပက်ရော ဖင်ရောယက်ပေးကာ အုန်းဆီလေးသုံးပြီး အန်တီစပါယ့်ဖင်ပေါက်ကို ချဲ့ပေးနေတယ်။ ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ ကျုပ်ဇနီးလေးပုံ့ကတော့ ကျုပ်လိုးဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်တော့မှ ကျုပ်ကိုခေါ်ပြီး အန်တီစပါယ့်ကို ဖင်လိုးခိုင်းတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်ကို ဆိုဖာပေါ် ဒူးထောက်ပြီး နောက်မှီပေါ် လက်တင်ကာ ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး ဖင်ဖွင့်ပေးဖို့ သတိပေးရင်း ပုံ့က ကျုပ်လီးမှာရော အန်တီစပါယ့်ဖင်ထဲမှာပါ ဆီရွှဲနေအောင်လုပ်ပေးထားတာမို့ သိပ်မနာကျင်ရဘဲ အန်တီစပါယ် ဖင်ခံနိုင်သွားတယ်။ ပုံ့က အန်တီစပါယ့်နို့တွေကိုစို့ရင်း သူ့အမေစောက်စိလေးကို ပွတ်ပေးနေတာမို့ အန်တီစပါယ် အရမ်းကောင်းပြီး ဖင်ခံရတာကြိုက်သွားတယ်။ အန်တီစပါယ် ဖင်ခံရင်းတစ်ချီပြီးသွားတော့ အန်တီစပါယ် ဆိုဖာလေးမှီပြီး အမောဖြေနေတယ်။ ကျုပ်က ပုံ့ကို လိုးပေးဖို့ ခေါ်တော့
“ရတယ်ကို… မေမေ့ကိုပဲ လိုးပေးလိုက်တော့… ပုံ့ရေချိုးပြီး ချက်ပြုတ်ထားလိုက်မယ်… အချိန်တော့ကြည့်အုံးနော်… ဖေဖေပြန်မလာခင် နားပြီး ရေချိုးကြ… ”
“ရပါတယ်… သမီးလေးရဲ့… မေမေပဲချက်လိုက်ပါ့မယ်… သမီးလေးပဲ အလိုးခံလိုက်ပါ… ”
“သမီးနဲ့ ကိုက အမြဲအတူရှိနေတာ… မေမေပဲ တစ်ဝအလိုးခံလိုက်ပါ… သမီးတို့လဲ သန်ဘက်ခါကျပြန်မှာလေ… ”
“အင်းပါ အဲ့ဒါဆိုလဲ … ကျေးဇူးပဲနော်သမီးလေး… ”
“ဟုတ်မေမေ… ”
ပုံလဲ ကျုပ်နဲ့ အန်တီစပါယ်ကို ပါးလေးတွေ နမ်းပြီး ထွက်သွားတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ်နဲ့ ဧည့်ခန်းမှာပဲ ပုံ့စံပြောင်းပြီး လိုးနေလိုက်တယ်။ ကျုပ် နှစ်ချီပြီးတော့ ကျုပ်ရော အန်တီစပါယ်ပါ တော်တော်ပင်ပန်းသွားကြပြီမို့ နားလိုက်တော့တယ်။ ပြီးတော့ ရေအတူချိုးလိုက်ကြတယ်။ အန်တီစပါယ်ကို ရေချိုးရင်း ဆပ်ပြာလေးတွေတစ်ကိုယ်လုံးတိုက်ပေးရင်း ကြင်ကြင်နာနာ သန့်ရှင်းပေးတော့ အန်တီစပါယ် ပျော်နေလိုက်တာ။ ကျုပ်မျက်နှာကို တစ်ရွှတ်ရွှတ်နဲ့ နမ်းနေတော့တယ်။ ရေချိုးပြီး အဝတ်အစားလဲပြီးတော့လဲ ပုံ့ချက်ပြုတ်နေတဲ့နားမှာ အန်တီစပါယ်က ကျုပ်ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်ပြီး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ နေတော့တာ။ ကျုပ်ကို အန်တီစပါယ် အရမ်းချစ်သွားတာ သိတော့ ကျုပ်လဲ သူ့ကိုဖက်ထားပေးရင်း အနမ်းလေးတွေ ပေးမိတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်ကို ချစ်တာပဲလေ။ ပုံ့ကတော့ သူ့အမေ အချစ်နဲ့တွေ့ပြီး ငယ်မူပြန်နေတာကို စ တော့ အန်တီစပါယ်က ပိုပြီးတောင် ချွဲပြနေသေးတယ်။ အန်ကယ်ဇော်နိုင်ပြန်လာမှပဲ အန်တီစပါယ်နဲ့ ကျုပ် လူချင်းခွာပြီး ကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်ကြတော့တယ်။ အဲ့ဒီညက ကျုပ်လဲ တစ်နေကုန်လိုးထားတာမို့ မလိုးနိုင်တော့ဘဲ ပုံ့ကိုကြင်ကြင်နာနာထွေးဖက်ရင်း အိပ်လိုက်ကြတော့တယ်။

အပိုင်း-၃၅-ဃ

နောက်နေ့ကျတော့ ကျုပ်ရောပုံ့ပါ စောစောစီးစီးနိုးနေကြတယ်။ အိပ်ယာက နိုးတာနဲ့ ကျုပ်နဲ့ ပုံ့ အခန်းပြင်ထွက်ပြီး မျက်နှာသစ်လိုက်ကြတယ်။ အန်တီစပါယ်ကတော့ မီးဖိုထဲမှာ ချက်ပြုတ်နေပြီ။ ကျုပ်နဲ့ပုံ့ မျက်နှာသစ်ပြီးတော့ အန်တီစပါယ့်ဆီသွားတော့ အန်တီစပါယ့် ပုံ့ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ တစ်ချက်နမ်းပြီး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာကာ ကျုပ်ခါးကို တင်းတင်းလေး ဖက်ထားတာနဲ့ ကျုပ်လဲ ထွေးပွေ့ဖက်ထားလိုက်ပြီး အန်တီစပါယ့် ငယ်ထိပ်လေးကို ခပ်ဖွဖွလေးနမ်းပေးလိုက်တယ်။
“သမီးလေး… မောင့်ကို ဒီနေ့တစ်ရက် မေမေ့ကိုအပိုင်ပေးပါလားကွာ… မေမေလေ မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ နေချင်လို့ပါ… ”
“ခစ်ခစ်… မေမေတော့လေ… ကိုနဲ့တွေ့မှ ကလေးလိုဖြစ်နေတော့တာ… အင်းပါမေမေရယ်… သမီးကလဲ ဒီနေ့ မေမေ့ကို ကိုနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေစေချင်ပါတယ်… မေမေ့စိတ်ကြိုက်နေနော်… ”
“ကျေးဇူးပါပဲ သမီးလေးရယ်…. ”
အန်တီစပါယ် ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို ရမ္မက်ပြင်းပြင်းနဲ့ စုပ်နမ်းလာလို့ ကျုပ်လဲ ပြန်နမ်းပေးလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ့်လက်ကလဲ ကျုပ်လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ပွတ်သပ်ပေးလာတော့ နဂိုကမှ အိပ်ယာနိုးဆို ထောင်နေတတ်တဲ့ ကျုပ်လီးက အန်တီစပါယ့်လက်ထဲမှာ မာတင်းလာတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ် ဖင်ကြီးတွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ရင်း
“စပါယ်… စိတ်ပါနေပြီလား…. ”
“အင်း… ဒါပေမယ့် မဖြစ်ပါဘူးမောင်ရယ်… ကိုဇော်က နိုးလာတော့မှာ… ”
“ကဲပါ မေမေရယ်… မြန်မြန်လုပ်ကြ သမီး မီးဖိုခန်းအဝကနေ ဖေဖေ့အခြေအနေကြည့်ပေးထားမယ်… သမီးအသံကြားရင် ချက်ချင်းရပ်နော်… ”
“အင်းပါ… အဲ့ဒါဆို ပုံ့သွားကြည့်ပေး… ကို… စပါယ့်ကို… မြန်မြန်လိုးပေးလိုက်မယ်… ”
“အင်း… ကို… ”
ပြောရင်း ပုံ့ထွက်သွားတော့ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ်ကို ဖက်ပြီး မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးနမ်းရင်း တစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်နေမိတယ်။
“ချစ်တယ်… စပါယ်ရယ်…. ”
“မောင့်ကိုလဲ… စပါယ်သိပ်ချစ်တယ်… အချိန်မရှိဘူးမောင်ရယ် မြန်မြန်လိုးပေးတော့… ”
အန်တီစပါယ် စားပွဲဘက်လှည့်ကာ သူ့ထမိန်လေးကိုလှန်တင်ပြီး ပေါင်ကားကာဖင်လေးကုန်းပေးရင်း စားပွဲပေါ် လက်တစ်ဖက်ထောက်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ်စပါယ့် ထမိန်ကို သူ့ခါးမှာ ညှပ်ထားပေးလိုက်ပြီး သူ့စောက်ပက်ကို စမ်းကြည့်တော့ အရည်တွေ တော်တော်ရွှဲနေပြီ။ ကျုပ်လဲ အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ ပုဆိုးလှန်ကာ အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ထဲ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းပစ်လိုက်တယ်။
“အင်း… ဟင်းဟင်း… မောင်ရယ် … ချစ်တယ်ကွာ… မပြန်ခင်… စပါယ့်ကို… အားရပါးရ တစ်ဝကြီး ချစ်ပေး ကြင်နာပေးသွားပါနော်… အင်း… ဟင်း…. ”
“အင်းပါ… ချစ်တယ်ကွာ… အရမ်းချစ်တယ် စပါယ်လေးရယ်… ”
ကျုပ်လဲ နောက်ကနေခပ်သွက်သွက်လိုးပေးရင်း အန်တီစပယ်ကိုယ်ကို ထူလိုက်ရင်း နောက်ကနေပွေ့ဖက်ထားလိုက်တယ်။ ကိုယ်ကိုမတ်လိုက်တာကြောင့် လီးအဆုံးထိမဝင်ပေးမယ့် ဖက်ထားရတာကြောင့် နွေးထွေးတဲ့ ချစ်ခြင်းတွေနဲ့ ပိုအရသာရှိသလို ခံစားရတယ်။ အန်တီစပါယ် မျက်နှာလေး မော့လာပြီး
“စပါယ့်ကို နမ်းပါအုံးမောင်ရယ်… ချစ်လိုက်တာ… ”
ကျုပ်လဲအန်တီစပါယ့် ပါးလေးကိုကိုင်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို မွမွလေး စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် နှုတ်ခမ်းတွေ တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေတုန်းပဲ။ သူလဲ ခိုးချစ်ရတာ ရင်တွေအရမ်းခုန်နေပုံရတယ်။ ကျုပ် ခပ်သွက်သွက်လိုးပေးနေတာ အန်တီစပါယ် နှစ်ခါလောက်ရှိပြီ ကိုယ်လေးတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ကျုပ်လက်မောင်းကို ညှစ်ထားတာ။ စောက်ပက်ကလဲ စိတ်တွေ အရမ်းထလို့ ထင်တယ် စောက်ရည် ဖြူပျစ်ပျစ်တွေပါထွက်ပြီး ကျုပ်လီးမှာ အမြုပ်ထသလိုကို ဖြစ်နေတာ။ လိုးရတာလဲ အရမ်းကောင်းပြီး ပြီးချင်လာပြီ။ အန်တီစပါယ်လဲ မတ်မတ်တောင်မရပ်နိုင်တော့ဘူး။ စာပွဲပေါ်လက်နှစ်ဖက်ထောက်ကာ ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ညည်းနေတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ ပြီးချင်လာလို့ အားပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်လိုးနေတုန်း
“ဟော… ဖေဖေနိုးလာပြီလား… ”
“အေးသမီး… နိုးနေတာကြာပြီလား… မောင်ဖိုးတေရော.. ”
“နိုးနေပြီဖေဖေ… နောက်ဖေးမှာ… ”
“အေး… အေး… ”
ကျုပ်လဲ ပုံ့အသံကြားတာနဲ့ ဆက်မလိုးရဲတော့ဘဲ အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ထဲကနေ လီးကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးချင်နေတာ မပြီးရလို့ စိတ်ထဲမှာ သိပ်တော့ မကျေနပ်ဘူး။ ကျုပ်နဲ့ အန်တီစပါယ်လဲ ထမိန်တွေ ပုဆိုးတွေ အမြန်ပြင်ပြီး သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် ဝတ်လိုက်ကြတယ်။ ပြီးတော့မှ အန်တီစပါယ်ကျုပ်ပါးကို ရွှတ်ကနဲ့နမ်းပြီး အားနာတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ကြည့်ကာ ချက်ပြုတ်တဲ့နေရာကိုပြန်သွားပြီး မနက်စာပြင်တယ်။ ကျုပ်လဲ ရေခဲရေတစ်ဘူးကို ရေခဲသေတ္တာထဲကထုတ်သောက်လိုက်ရင်း အသက်ဝအောင်ရှူသွင်းကာ စိတ်ပြေလိုပြေငြား ကြိုးစားလိုက်ရတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်လီးကလဲ ကျမသွားတာကြောင့် ထမင်းစား စားပွဲမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း မသိသာအောင် နေလိုက်ရတော့တယ်။ အန်ကယ်ဇော်နိုင်ကတော့ ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး ရေချိုးနေလေရဲ့။ ပုံ့ကတော့ ကျုပ်ဘေးကခုံမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း ကျုပ်ပုဆိုးထဲက ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကိုမြင်တော့ ပြုံးစိစိလုပ်နေတယ်။ အန်တီစပါယ်လဲ မနက်စာကို စားပွဲပေါ်ချပေးရင်း ကျုပ်ကိုကြည့်ကာ ပြုံးစိစိလုပ်ပြပြန်တယ်။ ကျုပ်လဲ ဘုကြည့်ကြည့်ပေးလိုက်မိတယ်။ အနားက မယားပုံ့ကိုပဲ ထလိုးလိုက်ရင်ကောင်းမလား။ အန်တီစပါယ့်ကိုပဲ ထလိုးလိုက်ရရင်ကောင်းမလားလို့ တွေးမိပေမယ့် ရေချိုးခန်းကလဲ မီးဖိုခန်းနားလေးတင်ဆိုတော့ မဖြစ်ပါဘူးလေဆိုပြီး စိတ်လျှော့လိုက်ရတယ်။ အန်တီစပါယ်ကတော့ စားစရာပြင်ပေးပြီးတာနဲ့ မီးဖိုခန်းကနေထွက်သွားတယ်။ အန်ကယ်ဇော်နိုင် ရုံးသွားဖို့ အဝတ်အစားတွေ ပြင်ပေးရအုံးမယ်လေ။ အန်ကယ်ဇော်နိုင်လဲ ခဏနေတာ့ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီး သူ့တို့အခန်းဆီသွားတယ်။ ခဏနေတော့ အန်တီစပါယ်ရော အန်ကယ်ဇော်နိုင်ပါ ရောက်လာပြီး မနက်စာအတူစားကြတယ်။ ကျုပ်မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ အန်တီစပါယ်ကထိုင်ပြီး အန်ကယ်ဇော်နိုင်ကတော့ ပုံ့နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပေါ့။
“သမီးတို့လင်မယား… ဘယ်တော့ပြန်ကြမလဲ… ”
“မနက်ဖြန်မနက်ပြန်မယ်လေ… ဖေဖေ.. ”
“အေးအေး… မကြာမကြာလဲ လာကြလေနော်… အိမ်မှာလဲ သမီးအမေ တစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ သမီးတို့လင်မယားရှိတော့ အဖော်ရတာပေါ့… ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါအဖေ… ”
“ဟုတ်ကဲ့… ဖေဖေ… ”
ကျုပ်လဲ အန်ကယ်ဇော်နိုင်နဲ့ အလိုက်သင့်စကားပြောနေတုန်း အန်တီစပါယ်က ကျုပ်ခြေသလုံးကို သူ့ခြေဖဝါးလေးနဲ့ လာပွတ်တယ်။ ကျုပ် အန်တီစပါယ့်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ကျုပ်ကိုမကြည့်ဘဲ မနက်စာကိုပဲ ငုံ့စားနေလေရဲ့။ ကျုပ်လဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အန်ကယ်ဇော်နိုင်နဲ့ အလိုက်သင့်ပြန်ပြောရင်း မနက်စာ ဆက်စားနေလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ့် ခြေထောက်က ကျုပ်ပုဆိုးထဲကနေ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တက်လာတာ ကျုပ်ပေါင်ကနေတစ်ဆင့် ကျုပ်လီးကိုပါ ဖြေဖျားလေးနဲ့ လာပွတ်တယ်။ ကျုပ်လဲ ဘယ်ရမလဲ အန်တီစပါယ့် ထမိန်ကြားထဲ ခြေထောက်တစ်ဖက် ထိုးသွင်းရင်း သူ့အဖုတ်ကိုလှမ်းကလိတယ်။ ပထမ သူ့ပေါင်က စိထားသလိုဖြစ်နေတော့ ဝင်လို့မရဘူး။ အန်တီစပါယ်က ပေါင်ကို မသိမသာလေးဟပေးမှ သူ့အဖုတ်ကို စမ်းမိတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျုပ် နဲ့ အန်တီစပါယ်ဟာ စားပွဲပေါ်မှာ ငြိမ်းချမ်းရေးရနေသလိုလိုနဲ့ စားပွဲအောက်မှာ အသံတိတ် အချစ်စစ်ခင်းနေကြတယ်။ အန်တီစပါယ်က ကျုပ်လီးကို သူ့ခြေဖဝါးလေးနဲ့ ပွတ်ပေးနေသလို ကျုပ်ကလဲ ခြေမလေးနဲ့ သူ့အဖုတ်ကို ကလိပေးနေလိုက်တယ်။ အပြန်အလှန် ကလိနေကြရင်းနဲ့ ကျုပ် အန်တီစပါယ့်ကိုစချင်တာနဲ့ စောက်စိရှိမယ့်နေရာကိုမှန်းပြီး ခြေမနဲ့ ကလော်တင်လိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ့်ကိုယ်လေး တစ်ချက်တွန့်သွားတယ်။
“မိန်းမ ဘာဖြစ်လို့လဲ… ”
“အင်္ကျီထဲ အကောင်ဝင်နေတာလားမသိဘူး… ယားလို့… ”
“သြော်… အေးအေး… ”
အန်တီစပါယ်က မင်သေသေနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တော့ အန်ကယ်ဇော်နိုင် ဘာမှမပြောတော့ဘူး။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီး မသိမသာ မျက်စောင်းထိုးတယ်။ ကျုပ်လဲ ထပ်စချင်တာနဲ့ ထပ်ပြီး စောက်စိလေးကိုခြေမနဲ့ ကလော်တင်လိုက်ပြန်တယ်။ အန်တီစပယ် ထပ်တွန့်သွားပြန်တယ်။ ကျုပ်ခြေမမှာလဲ အန်တီစပါယ့်အဖုတ်က အရည်တွေနဲ့ စိုနေပြီ။
“မဖြစ်သေးပါဘူး… ပြီးရင် အင်္ကျီလဲလိုက်အုံးမှပဲ..”
အန်တီစပါယ် သူ့ဟာသူ ညည်းတွားသလိုနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ ခဏနေ အန်ကယ်ဇော်နိုင်စားပြီးတော့ ကျုပ်ရော အန်တီစပါယ်ပါ ခြေထောက်တွေရုတ်လိုက်ကြတယ်။ အန်ကယ်ဇော်နိုင်ထသွားတော့ အန်တီစပါယ်ပါ ထလိုက်သွားတယ်။ ကျုပ်နဲ့ ပုံ့လဲ မနက်စာစားတာ လက်စသတ်ပြီး စားပွဲပေါ်ကပန်းကန်တွေ သိမ်းလိုက်ကြတယ်။ ပုံ့ ပန်းကန်ဆေးနေတုန်း ကျုပ် အနောက်ကနေ ခါးလေးကိုဖက်ပြီး ပါးလေးတွေကို တစ်ရွှတ်ရွှတ်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။
“ချစ်ဆုံးလေးပုံ့… ”
“ရှင့်.. ”
“ချစ်လိုက်တာကွာ… ”
“ကို… မေမေ့ကိုအရမ်းချစ်သွားပြီလား… မေမေကတော့ ကို့ကို အရမ်းချစ်နေတဲ့ပုံပဲ… ”
“အင်း… ကိုလဲ ချစ်နေပြီ… ဒါပေမယ့် မေနဲ့ပုံ့က ကို့ရဲ့အချစ်ဆုံးတွေပဲ… အဲ့ဒါဘယ်တော့မှ မပြောင်းလဲဘူး… ”
“အင်းပါကိုရယ်… ကို့လီးကြီးက ဖင်ကြားထဲရောက်နေပြီ… သွား… လာမစနဲ့တော့… ပုံ့ရွလာအုံးမယ်… ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး မေမေ့အနားမှာပဲနေပေးလိုက်နော်… ”
“ပုံ့ကို အဲ့လိုကြီးပစ်မထားချင်ပါဘူးကွာ… ”
ပုံ့က ကျုပ်ဘက်လှည့်လာပြီး ကျုပ်ခါးကို တင်းတင်းဖက်ကာ ကျုပ်မျက်နှာကို တစ်ရွှတ်ရွှတ်နမ်းရင်း
“ခစ်ခစ်… ချစ်လိုက်တာကိုရယ်… ကိုပုံ့ကိုအရမ်းချစ်တာသိပါတယ်… ပုံ့က ကို့မယားလေ… ကိုကြိုက်တဲ့အချိန်လိုးလို့ရတယ်… ကိုယ်ဘေးမှာလဲ တစ်သက်လုံးရှိနေမှာ… မေမေ့ဆီရောက်တဲ့အခိုက်အတန့်မှာ မေမေ့ကိုပိုဂရုစိုက်ပေးလိုက်ပါ ကိုရယ်… မေမေ့ကိုစိတ်ချမ်းသာစေချင်လို့ပါ… ပုံ့စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှလဲမနေဘူး… ကို့အချစ်တွေက ပုံ့အပေါ်မှာ လျော့မသွားဘူးဆိုတာလဲယုံတယ်သိလား… မေမေ့ကို… ကိုစိတ်လွတ်လက်လွတ်ချစ်ပစ်လိုက်… ပုံ့က ကိုတို့ကိုကြည့်ပြီး ပျော်နေမှာ… ”
“ချစ်လိုက်တာ… ကို့ရဲ့ပုံ့လေးရယ်… ”
ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ ဇနီးချောလေးပုံ့ကို တိုးလို့တင်းတင်း ဖက်ထားမိပြန်သည်။ ပုံ့ရဲ့မျက်နှာပြင်လေးကို အနမ်းမွမွတွေကျဲချလိုက်သည်။ ချစ်ဇနီးလေး ပုံ့ကတော့ ပြုံးလျှက် ငြိမ်သက်စွာ ခံယူနေသည်။ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို မွမွလေး စုပ်ယူတော့ ခပ်ဖွဖွလေး ပြန်နမ်းလာပြန်သည်။ ပြီးတော့ ခွာလိုက်ပြီး ပုံ့လက်ကလေးကို ဆုပ်ညှစ်လျှက် မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်နဲ့ လွှတ်ပေးကာ အိမ်ရှေ့ဆီထွက်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။

ကျုပ်အိမ်ရှေ့ရောက်တောာ့ အန်ကယ်ဇော်နိုင်က မရှိတော့ဘူး။ အန်တီစပါယ်က ခြံတံခါးသော့ခတ်နေတာတွေ့လို့ ကျုပ်လဲ တံခါးပေါက်အကွယ်မှာ ပုန်းပြီး စောင့်နေလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် ပြန်ဝင်လာတာနဲ့ ကျုပ် သူ့လက်ကို ရုတ်တရတ်ဆွဲလိုက်ပြီး တံခါးပေါက်ဝအကွယ်မှာ နံရံဆီ ဆွဲကပ်ထားလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို ဖိနမ်းပစ်လိုက်သည်။ အန်တီစပါယ် ရုတ်တရတ်လန့်သွားပေမယ့် ကျုပ်မှန်းသိသွားတော့ ကျုပ်ကို အတင်းပြန်ဖက်ကာ တုန့်ပြန်နမ်းလာသည်။ ကျုပ်လဲ နမ်းနေတာရပ်ပေးလိုက်တော့မှ
“လန့်သွားတာပဲမောင်ရယ်… ခစ်ခစ်… ခုနက မပြီးလိုက်ရလို့ တင်းနေတာမလား… ”
“အင်းပေါ့… စပါယ်ကလာဆွတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့… ဒါပေမယ့်ရင်တွေခုန်နေတာသိလား… ချစ်တယ်စပါယ်ရယ်… ”
“စပါယ်လဲ… အရမ်းရင်ခုန်နေတာ… မောင့်ကိုအပြီးထိ အလိုးမခံပေးလိုက်ရလို… လုပ်မိလုပ်ရာ လုပ်ပစ်လိုက်တာ… မောင် တော်တော်ဆိုးတယ်နော်… အစိလေးကိုလာ ကလိတာ ဘေးလူတောင်ရိပ်မိတယ်… မောင်လိုးချင်နေပြီမလား… လိုးတော့လေ… ”
“အင်း… ”
ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်ကို ထမိန်ချွတ်ချလိုက်တယ်။ သူကလဲ ကျုပ်ပုဆိုးကို ပြန်ဆွဲချွတ်ချတယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အဝတ်တွေ အမြန်ချွတ်ကာ ပစ်လိုက်ကြတယ်။ အဝတ်တွေကတော့ ဧည့်ခန်းကြမ်းပြင်မှာ ဟိုတစ်စ သည်တစ်စနဲ့ ပြန့်ကျဲနေတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်နဲ့ အန်တီစပါယ် ကိုယ်ချင်းပူးကပ်သွားကြပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းလဲ ဂဟေဆက်မိကြပြန်တယ်။ နှစ်ယောက်သားရဲ့ လက်တွေကလဲ တစ်ယာက်ကိုယ်ကို တစ်ယောက် ပွတ်သပ်နေကြတယ်။ ခဏနေတော့ လက်တွေက လီးတွေ၊ အဖုတ်တွေဆီရောက်ကုန်ကြပြီ။ ကျုပ်လက်ကလဲ အန်တီစပါယ့်အဖုတ်ကို ပွတ်သပ်နှိုက်ဆွလို့၊ အန်တီစပါယ်ကလဲ ကျုပ်လီးကို ပွတ်သပ် ဂွင်းထုနေတယ်။ ကျုပ်လဲ မီးဖိုထဲမှာလိုးတုန်းက ပြီးချင်လျှက် ရပ်ခဲ့ရပေမယ့် အခုတော့သွေးအေးသွားတာမို့ စိတ်က အသစ်လိုပြန်ဖြစ်သွားပြီ။ ကျုပ် နမ်းနေရာကနေရပ်ပြီး အန်တီစပါယ့်ကို ကျောခိုင်းကာ လှည့်လိုက်တယ်။
“မောင့်… ဘာလဲကွာ.. ဒီမှာနမ်းနေတာမဝသေးဘူး.. ”
“လာ … စပါယ့်ကိုမောင် ကုန်းပိုးမလို့ … ”
“တစ်ကယ်ကြီးလား… ခစ်ခစ်… ”
အန်တီစပါယ့်ရှေ့မှာ ကျောပေးပြီးရပ်နေတာဆိုတော့ အန်တီစပါယ်က နောက်ကျောကနေ ကျုပ်လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်လာတော့ ကျုပ်လဲ ခြေတစ်ဖက်စီ ပေါင်လည်ကနေ မချီလိုက်ပြီး ကုန်းပိုးလိုက်တော့တယ်။ အန်တီစပါယ်က နည်းနည်းဝတော့ လေးတော့ လေးသားဗျ။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်ကောင်းကောင်းနိုင်ပါတယ်။ အန်တီစပါယ် ကျုပ်ကျောပေါ်ရောက်သွားတာနဲ့ ကျုပ်ပါးကို တစ်ရွှတ်ရွှတ်နဲ့ နမ်းနေတော့တာ။
“ခစ်ခစ်… ချစ်လိုက်တာမောင်ရာ… စပါယ့်ကိုယ်လုံးက မလေးဘူးလား… ခစ်ခစ်… ”
“မလေးပါဘူးကွာ… မောင်… စပါယ့်ကိုယ်လုံးကို နိုင်ပါတယ်… ပျော်ရဲ့လား စပါယ်… ကုန်းပိုးစီးရတာ… ”
“ပျော်တာပေါ့မောင်ရာ… စပါယ့်ကိုယ်ကို စပါယ် … မောင့်ထက်တောင် ငယ်သွားသလို ခံစားရတယ်… ချစ်တယ် စပါယ့်အချစ်ဦးလေးရယ်… ”
နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ကျုပ်က အန်တီစပါယ့်ကို ကုန်းပိုးပြီး ဧည့်ခန်းထဲ တစ်ပတ် ပတ်လျှောက်ပြီးမှ ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ချလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်က ကျုပ်ကို ဆိုဖာပေါ်ဆွဲလှဲပြီး ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကို တက်ခွကာ ကျုပ်မျက်နှာကို ရင်ချင်းအပ်ထားရင်းက တစ်စိမ့်စိမ့်ကြည့်နေတယ်။
“ဘာလို့အဲ့လောက်တောင်ကြည့်နေရတာလဲ စပါယ်ရယ်… ”
“ချစ်လွန်းလို့ပါမောင်ရယ်… မောင်ကလေ သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ… မောင်အမောဖြေနေနော်… မောင့်ကို စပါယ် အမောပြေပြုစုပေးမယ်… (ပြွတ်)”
ပြောရင်း ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြွတ်ကနဲ တစ်ချက်စုပ်ကာ အောက်လျောဆင်းသွားတယ်။ ဆင်းသွားရင်းနဲ့ ကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံးကို နမ်းသွားတယ်။ နို့တွေနဲ့ပါလိုက်ပွတ်တယ်။ ပြီးတော့မှ ကျုပ်လီးကို သူ့နို့နှစ်လုံးကြားမှာညှပ်ပြီး ဂွင်းထုသလိူလုပ်တယ်။ နို့ကြားထဲကာ ထွက်လာတဲ့ ကျုပ်ရဲ့လီးကိုလဲ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေသေးတယ်။
“စပါယ်လေးရယ်… ချစ်လိုက်တာကွာ… ဟင်း…. မောင်လိုးချင်ပြီစပါယ်ရယ်… လာ … မောင်စပါယ့်စောက်ပက်ယက်ပေးအုံးမယ်… ”
“ရတယ်မောင်… စပါယ်ကမောင့်အတွက်ဆို အဆင်သင့်ပဲ… ”
အန်တီစပါယ်က ပြောရင်းပဲ ကျုပ်ပေါ်ခွကာ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပက်နဲ့ တေ့ကာ ထိုင်ချတယ်။ အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ထဲ ကျုပ်လီးက တစ်အိအိနဲ့ တိုးဝင်သွားပြန်တယ်။
“ဟူး… မောင်ရယ်… ”
အန်တီစပယ် ဖြည်းဖြည်းချင်း စဆောင့်ပြီး လိုးပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ် ဖီးလ်တက်နေတာလေးကိုကြည့်ပြီး သူ့စိတ်ကြိုက်လိုးရအောင် လွှတ်ပေးထားလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် ကိုယ်လေး ကျုပ်ပေါ်မှောက်ကျလာပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကိုလာနမ်းတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့ကိုယ်လေးကို ပွေ့ဖက်ထားလိုက်ပြီး တုန့်ပြန်နမ်းပေးလိုက်တယ်။
“မောင်ရယ်… ဟူး… ရှီး… လိုး… မောင့်လီးကြီးနဲ့ စပါယ့်စောက်ပက်ကို .. လိုး…. ”
“အား… ကောင်းလိုက်တာ… စပါယ့်စောက်ပက်က လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… ”
“ကောင်းရင်လိုး… တစ်သက်လုံးလိုး…. စောက်ပက် ပြဲသွားအောင် လိုးကွာ… အားရှီး… အင့်ဟာ… လိုးတတ်လိုက်တဲ့ လီးကြီး… ”
“လိုးမှာ… မောင့်ရဲ့စပါယ်ကို ဒီနေ့တစ်နေကုန်လိုးမှာ… ဟင်း… အင်း..”
“အာ့… ကော့လိုးနေတာ… ဟင့်… သူ့လီးအကြီးကြီးနဲ့… စပါယ့်စောက်ပက်ကို ကော့လိုးနေတာ… ရှီး… မောင်ရယ်…. ထွက်ပြီ… အား… ”
အန်တီစပါယ် ပြီးသွားတော့ ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်မှာ အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှုရင်း အမောဖြေနေတယ်။ ခဏနေတော့မှ အန်တီစပါယ်ကျုပ်ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲနမ်းလိုက်ပြီး
“မောင်… စပါယ်ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ… ”
“ဆိုဖာလက်ရမ်းပေါ် လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေး စပါယ်ရယ်…”
“အင်း မောင်… ”
အန်တီစပါယ် ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကဆင်းတော့ ကျုပ်လဲ ထလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ပြောသလိုပုံစံမျိုး အန်တီစပါယ်က ကုန်းပေးတော့ ကျုပ်လဲ လုံးတင်းနေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကြည့်ပြီး မနေနိုင်လို့ တင်ပါးကြီးတွေကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်နမ်းမိသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ကို လျာနဲ့ တစ်ချက်နှစ်ချက် ထိုးယက်လိုက်သေးတယ်။
“အီး… မောင်ရယ်… လိုးပါတော့ကွာ… မောင့်မိန်းမ… စောက်ပက်အရမ်းယားနေလို့ပါ…. ”
“ယားနေရင်လိုးပေးမှာပေါ့… မောင့်မိန်းမစပါယ်ရယ်… ရော့… ဒီမှာ မောင်လီးကြီး…. ”
“ဟူး… အီဆိမ့်သွားတာပဲကွာ… လိုး… လိုး… ”
ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ်ခါးကို ကိုင်ပြီး အသားကုန် ဆော်တော့တာ။ အန်တီစပါယ် လူးပျံသွားပြီး အော်ဟစ်နေတော့တယ်။ ပြီးတော့မှ အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ထဲမှာပဲပြီးလိုက်တယ်။ လိုးပြီးတော့မှ နှစ်ယောက်သား ထပ်လျှက် ခဏအမောဖြေကြပြီးကျုပ်က ဆိုဖာလက်ရန်းကို မှီထိုင်တော့ အန်တီစပါယ် ကျုပ်ပေါင်ကြားမှာဝင်ထိုင်ပြီး ကျုပ်ရင်ခွင်ကို ကျောမှီလာတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့ကိုယ်လေးကို ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်က ကျုပ်ပါးကို သူ့ပါးလေးနဲ့ ပွတ်သပ်နေတယ်။ သူ့လက်တွေက သူ့ကိုဖက်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။
“မောင်… ”
“စပါယ်… ”
“ဒီအချိန်လေးတွေ မကုန်ဆုံးချင်ဘူး… မောင်ရယ်..”
“စပါယ်ရယ်… မကြာခဏတွေ့နေရမှာပဲကွာ… အဲ့ဒီလို ဝမ်းနည်းစရာတွေ မတွေးပါနဲ့လား… ”
“သမီးလေးကိုလဲအားနာတယ်… မောင့်ကိုစပါယ် အရမ်းချစ်မိသွားပြီသိလား… မောင်နဲ့မှ အရှက်တွေသိက္ခာတွေလဲ နားမလည်တော့ဘူး… တစ်ခါတစ်လေ ရူးရူးမိုက်မိုက်လုပ်ပစ်ချင်တယ်… မောင်နဲ့နှစ်ယောက်ထဲဘဝလေးရဖို့… အရာရာကို စွန့်လွှတ်လိုက်ချင်တယ်… ချစ်တယ်မောင်ရယ်… စပါယ်လေ မောင်နဲ့ဝေးနေရမှာ… တွေးကြောက်နေမိပြီ… ”
“စပါယ်လေးရယ်… မောင်တို့အဲ့ဒီလိုလုပ်လို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ… မောင်လဲ စပါယ့်ကို မောင့်အနားမှာ ခေါ်ထားချင်တာပေါ့… ဒါပေမယ့် မောင့်ကြောင့် မောင်ချစ်ရတဲ့စပါယ်လေး… လူတွေမေးငေါ့မှာ မလိုလားဘူး… မောင်တို့ မကြာမကြာတွေ့နေရမှာပဲကွာ… နော်… မောင်ချစ်ရတဲ့ စပါယ်ရော ပုံ့ရောကို မနာကျင်စေချင်ဘူး… မထိခိုက်စေချင်ဘူး… ”
“အင်းပါမောင်ရယ်… စပါယ်လွမ်းနေပါ့မယ်… ”
“ချစ်တယ်စပါယ်ရယ်… အတူတူရှိချိန်လေး ပျော်ပျော်နေရအောင်ကွာ… ”
“ဟုတ်ကဲ့မောင်… အရမ်းချစ်တယ်… ”
“လာ… အပြင်သွားရအောင်… မောင်နဲ့စပါယ်… အတူတူလျှောက်သွားကြမယ်… ”
“တစ်ကယ်ကြီးလား… သမီးလေးကိုရော ခေါ်အုံးမှာလား… ”
“စပါယ့်သဘောပါ… ပုံ့ပါလာရင်တော့ ဘယ်သူပဲတွေ့တွေ့ တစ်မျိုးမထင်တော့ဘူးပေါ့…. ”
“အင်း… ဒါဆိုလဲ ခေါ်သွားကြတာပေါ့… ”
“လာ ရေသွားချိုးရအောင် … မောင့်ပေါ်တက် ကုန်းပိုးမယ်… ”
ကျုပ် အန်တီစပါယ့်ကို ကုန်းပိုးပြီး ရေချိုးခန်းဆီသွားလိုက်ကြတယ်။ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ရေချိုးခန်းဆီ အန်တီစပါယ့်ကို ကုန်းပိုးလာတာ ပုံ့ကမြင်တော့
“ဟော… ဒီအတွဲ ဖင်ပြောင်တွေနဲ့ အရှက်လဲမရှိကြဘူး… ခစ်ခစ်… ”
“ခစ်ခစ်… မောင်ကလေ အပြင်သွားမလို့တဲ့… ရေချိုးမလို့လာတာ… သမီးလေးပါလိုက်ခဲ့လေ… ”
“မလိုက်တော့ပါဘူးမေမေရယ်… မေမေတို့အတွဲပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်သွားကြပါ… သမီးအိမ်စောင့်ပေးမယ်… လူမြင်ကွင်းမှာတော့သတိလေးထားအုံး… ”
“အင်းပါသမီးလေးရဲ့… တစ်ကယ်မလိုက်တော့ဘူးလား… သမီးလေးတစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့တော့… မောင်က ဘယ်စိတ်ကောင်းပါ့မလဲ… ”
“ဘာမှမစိတ်မကောင်းမဖြစ်နဲ့ကို… ပုံ့က မေမေအခုလို ပျော်ရွှင်တက်ကြွနေတာကို မြင်ရလို့… အရမ်းပျော်နေတာ… ထမင်းလဲ အပြင်မှာပဲအတူစားခဲ့လိုက်ကြ… ကိုပဲ… မေမေ့ကို သမီးရည်းစားအရသာ အပြည့်အဝပေးလိုက်နော်… ”
“အင်းပါ… ပုံ့အဆင်ပြေရင်ပြီးတာပဲ… ”
“ချစ်လိုက်တာ သမီးလေးရယ်… (ရွှတ်) (ရွှတ်)”
အန်တီစပါယ် ပုံ့ပါးလေးကို တစ်ရွှတ်ရွှတ်နမ်းတော့ ပုံ့လဲ ပြန်နမ်းပြီး ပြီးတော့ ကျုပ်ရှေ့မှာထိုင်ချကာ လီးကို ကုန်းစုပ်တော့တယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ပုလွေအောက်မှာ ခါးလေးကော့သွားတယ်။ ပြီးတော့ ဘေးမှာရပ်နေတဲ့ အန်တီစပါယ့်ကို နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းလိုက်ပြီး နို့တွေကို ညှစ်ပေးလိုက်တယ်။ ပုံ့က ကျုပ်လီးစုပ်နေရင်းက သူ့အမေရဲ့ စောက်ပက်ကိုပါ လှမ်းပွတ်ပေးတော့ အန်တီစပါယ် ပေါင်လေး အလိုက်သင့်ကားပေးရင်း ခါးကော့တက်သွားပြန်တယ်။
“ပုံ့… လိုချင်နေလို့လား… ”
ပုံ့ ပြန်မဖြေအားဘူး ကျုပ်လီးကိုစုပ်ရင်း ခေါင်းခါပြတယ်။ ကျုပ်လီးကလဲ ပုံ့ပါးစပ်ထဲမှာ အရမ်းတောင်နေပြီ။ ပုံ့က ကျုပ်လီးကို သူပါးစပ်ထဲကထုတ်ပေးပြီး လက်နဲ့ထုပေးကာ သူ့အမေစောက်ပက်ကို ယက်ပေးပြန်တယ်။ အန်တီစပါယ် တစ်ဟင်းဟင်းညည်းသွားရတယ်။ ခဏကြာအောင် သူ့အမေစောက်ပက်ကို ယက်ပေးပြီးတော့မှ
“ဟီး… ကို့လီးကိုမြင်လို့ မနေနိုင်လို့ စုပ်ပေးလိုက်တာ… လာ မေမေ့ကိုလိုးပေးလိုက်… မေမေ့စောက်ပက်ကိုဖြဲပြီး မောင်လီးကို ကိုင်ထည့်ပေးမယ်… ”
ပုံ့က ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်နဲ့ တေ့ပေးဖို့လုပ်တော့ အန်တီစပါယ်က ပုံမျက်နှာလေးကို တစ်ရွှတ်ရွှတ်နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ သူ့စောက်ပက်ကို ယက်ထားတဲ့ ပုံ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုပါ ဆွဲစုပ်ပစ်တယ်။
“ချစ်လိုက်တာ… မေမေ့သမီးလေးရယ်… ”
“ဟုတ်မေမေ… သမီးလဲ မေမေ့ကိုအရမ်းချစ်တယ်…. ”
ပြီးတော့ ပုံ့က သူ့အမေစောက်ပက်ပိုဖြဲကာ ကျုပ်လီးကိုတေ့ပေးတော့ ကျုပ်လဲ ခါးလေးကော့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ထဲ ကျုပ်လီး စီးစီးပိုင်ပိုင်ပဲ တိုးဝင်သွားတယ်။
“အီးဟီး…. မောင်ရယ်… ”
“သွား… ရေချိုးခန်းထဲသွားလိုးကြ… ဒီနားမှာလိုးရင် ပုံ့စိတ်ပါလာအုံးမယ်… ကို… မေမေ့ကို ချီသွားလိုက်… ”
“အင်းပုံ့… အရမ်းချစ်တယ်နော်… ”
ပုံ့ကို ပြောပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ပါးလေးတွေကို နမ်းပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အန်တီစပါယ့်ကို ချီကာ လိုးရင်းပဲ ရေချိုးခန်းဆီ လျှောက်သွားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်မှာ အန်တီစပါယ့်ကို လှဲချပြီး အားရပါးရလိုးပစ်လိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် တစ်ချီပြီးတော့ မတ်တပ်ရပ်ကာ ရေကန်ဘောင်ကို လက်ထောက်ခိုင်းပြီး နောက်ကနေ အားနဲ့ဆောင့်လိုးရင်း အန်တီစပါယ့် စောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေပန်းထည့်ကာ အဆုံးသတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန် ဆပ်ပြာတိုက်ပေး ချေးတွန်းပေးရင်း ရေကိုမြန်မြန်ချိုးလိုက်ကြတယ်။ ရေချိုးပြီးလို့ ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်တော့ ပုံ့က သဘက်လေးနှစ်ထည်ကိုင်ပြီး စောင့်နေတယ်။ ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ ကျုပ်ဇနီးလေးပုံ့ကတော့ အလိုက်သိလိုက်လေခြင်း။ ကျုပ်နဲ့ အန်တီစပါယ် အခန်းကိုယ်စီဝင်ကာ အဝတ်အစားလဲလိုက်ကြတယ်။ ပုံ့က ကျုပ်ကို အဝတ်စားတွေသေချာဝတ်ပေးတာ။ အဝတ်အစားလဲပြီးလို့ အိမ်ရှေ့ထွက်တော့ အန်တီစပါယ်ထွက်မလာသေးဘူး။ ဧည့်ခန်းမှာပြန့်ကျဲနေတဲ့ ကျုပ်တို့အဝတ်အစားတွေတော့ မရှိတော့ဘူး။ ပုံ့ပဲ သိမ်းလိုက်တယ်နဲ့ တူပါရဲ့။ ကျုပ် နဲ့ ပုံ့ ဧည့်ခန်းမှာ ခဏထိုင်စောင့်ရင်း အန်တီစပါယ် ထွက်လာတော့ မျက်မှန်လဲ ချွတ်လာတယ်။ ပြီးတော့ အပြာနုရောင် ဝမ်းဆက်လေးနဲ့ လှလိုက်တာဗျာ။ ပုံ့လဲ သူ့အမေ အလှတွေပြင်ထားတာကို သဘောတွေကျနေတာ။ ကျုပ်ပုံ့ကို နှုတ်ဆက်အနမ်းလေးပေးပြီး အန်တီစပါယ်နဲ့အတူ ထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။

အပိုင်း-၃၅-င

အရင်ဆုံး ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ကြတယ်။ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ နောက်ဆုံးတန်းက နေရာယူပြီး အန်တီစပါယ့်ကို နေကြာစေ့အခွံခွာကာ ခွံကျွေးတော့ သူလဲကျုပ်ကို ပြန်ခွံ့တယ်။ ကျုပ်က သူ့ပုခုံးလေးကို ဖက်ထားတာမို့ သူက ကျုပ်ကိုမှီထားတယ်။ ကျုပ်လဲ နေကြာစေ့လေးငါးစေ့လောက်အခွံခွာပြီး လျာပေါ်တင်ကာ လျာထုတ်ပြီး သူ့မျက်နှာနားကပ်သွားတော့ သူက ကျုပ်လျာလေးကို စုပ်ယူပြီး နေကြာစေ့တွေစားတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုလဲ ပြန်ကျွေးတယ်။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းကြပြန်တယ်။ ပြီးရင် တစ်ခစ်ခစ်နဲ့ နှစ်ယောက်သား သဘောကျပြီး ရယ်မိကြတယ်။ ရုပ်ရှင်ကြည့်လိုက်၊ စားလိုက်၊ နမ်းလိုက် နဲ့ ရုပ်ရှင်ကားလဲဘာမှန်းမသိတော့ဘူး။ အဲ့ဒါနဲ့ပဲ အချိန်တွေ အလဟသဖြစ်တယ်ဆိုပြီး နှစ်ယောက်သား ရုပ်ရှင်တစ်ဝက်လောက်မှာပဲ ရုပ်ရှင်ရုံထဲက ထွက်လိုက်ကြတယ်။ ပြီးတော့ အနီးက ဆိုင်ကောင်းကောင်း တစ်ဆိုင်ရှာပြီး သီးသန့်အခန်းယူကာ နှစ်ယောက်သား ပျော်ပျော်ပါးပါး တစ်နဲ့တစ်ယောက် ခွံ့ကျွေးကြရင်း စားကြကာ ကြည်နူးနေကြတယ်။ စားပြီးတော့ အန်တီစပါယ်က ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာ အိပ်ချင်တယ်ဆိုတာနဲ့ ချောင်ကျကျဟိုတယ်တစ်လုံးဆီ ဦးတည်သွားလိုက်တော့တယ်။ ဟိုတယ်ရောက်တော့ အကောင်းဆုံးအခန်းတစ်ခုကိုယူလိုက်ကြတယ်။ အခန်းထဲလိုက်ပို့တဲ့ ကောင်လေး ထွက်သွားတာနဲ့ ကျုပ်နဲ့ အန်တီစပါယ် အတင်းဖက်ပြီး နမ်းကြတယ်။ နမ်းရင်းပဲ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ပွတ်သပ်ရင်း အသက်ရှူသံပြင်းလာကြပြီ။ အန်တီစပါယ် သူ့အင်္ကျီကို ချွတ်မယ်လုပ်တော့ ကျုပ်က မချွတ်ခိုင်းဘဲ ဒီဝတ်စုံလေးနဲ့ အရမ်းလှလို့ ဒီအတိုင်းလိုးချင်တယ်ပြောတော့ အန်တီစပါယ် မချွတ်တော့ဘူး။ ကျုပ်ပုဆိုးကို အန်တီစပါယ်က ဖြည်ချလိုက်ပြီး အတွင်းခံပါလျောချကာ ကျုပ်လီးကို ကိုင်ဆွလာတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့် ထမိန်ကိုလှန်တင်လိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲ လက်ထည့်ကာ သူ့စောက်ပက်ကို ပွတ်ပေးတော့ စောက်ရည်တွေ အတော်လေး ရွှဲအိုင်နေပြီ။ ကျုပ်လဲ နမ်းရင်း နှိုက်ရင်း အိပ်ယာဆီရွေ့သွားပြီး အန်တီစပါယ့်ကို ကုတင်ပေါ်ပွေ့တင်လိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့ ကျုပ် အန်တီစပါယ့်ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းတယ်။ နမ်းရင်း အန်တီစပါယ့် ရင်ဖုံးအင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်တယ်။ အန်တီစပါယ်က အင်္ကျီချွတ်မယ်လုပ်တော့ ကျုပ်မချွတ်ခိုင်းဘဲ နောက်ကျောထဲ လက်လျှိုကာ ဘော်လီချိတ်ကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဘော်လီကိုချွတ်မရတာနဲ့ လှန်တင်လိုက်ပြီး အင်္ကျီကြယ်သီးတွေပြန်တပ်ပေးလိုက်တယ်။ အင်္ကျီကကြပ်နေတော့ နို့သီးခေါင်းရာလေးတွေ အင်္ကျီမှာ ပေါ်နေတာ။ ကျုပ်လဲ အင်္ကျီပေါ်ကနေပဲ နို့တွေကို စို့ပစ်လိုက်တယ်။
“အင်းဟင်း… မောင်ရယ် အင်္ကျီမှာစိုကုန်ပြီလေကွာ… ဟင့်… ”
“စိုကုန်လဲဘာဖြစ်လဲကွာ … မောင်လိုးတာ လူသိမှာစိုးလို့လား… အပြန်ကျရင် ဟိုတယ်ထဲမှာ တစ်လမ်းလုံးနမ်းသွားမှာ သိလား…. စပါယ်ကမောင့်မယားဆိုတာ လူတိုင်းသိအောင်… ”
“ဟင့်… ဟင့်… လုပ်ကွာ…. မောင့်စိတ်ကြိုက်လုပ်တော့… စပါယ်ကမောင့်မယား… မောင်လိုးပြီးသားမှန်းသိစေချင်တာမလား… လုပ်… ဟင့် ချစ်တယ်ကွာ… ”
ကျုပ်လဲ အင်္ကျီပေါ်ကနေ နို့တွေစို့ပေးတော့ အင်္ကျီက ကျုပ်တံတွေးတွေနဲ့စိုပြီး နို့သိခေါင်းတွေကို ထင်ထင်ရှားရှားမြင်နေရပြီ။ ပြီးတော့ အင်္ကျီပေါ်ကနေပဲ နို့တွေကိုနယ်ပေးရင်း ထမိန်ပေါ်ကနေ စောက်ဖုတ်ရှိတဲ့နေရာကို ဖိနမ်းပစ်တယ်။ အန်တီစပါယ် စိတ်တွေမတရား ယွနေပြီ။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့် ထမိန်ကို လှန်တင်လိုက်ပြီး အတွင်းခံကို ဆွဲချွတ်ပစ်တယ်။ ပြီးတော့ ထမိန်ကိုပြန်ဖုံးလိုက်ပြီး ထမိန်ခေါက်လေးကိုဟကာ ထမိန်ပေါ်ကနေ စောက်ပက်ကို ပွတ်ပေးတယ်။ စောက်ပက်က အရည်တွေကြောင့် ထမိန်မှာပါစိုလာပြီ။ နောက်ဖက်ကိုပါစောက်ရည်က စီးကျနေမှာဆိုတော့ ဖင်နောက်မှာလဲ ကွက်နေလောက်တယ်။
“မောင်ရယ်… ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲကွာ… သူများ အရမ်းယွနေပြီ သိလား… ”
ကျုပ် စောက်ရည်တွေစိုနေတဲ့ စောက်ပက်နေရာတည့်တည့်ကို လီးနဲ့ထိုးရင်း အန်တီစပါယ့်ကိုယ်ပေါ်ပြန်တက်ကာ နို့တွေပြန်စို့တယ်။
“စပါယ် ဖင်ကုန်းပေးအုံးကွာ…. ”
အန်တီစပါယ် ထပြီး ဖင်ကုန်းပေးတယ်။ ကျုပ်ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ထမိန်နောက်မှာလဲ စောက်ရည်တွေစိုပြီးကွက်နေတာ မနည်းဘူး။
“ဝါး… စပါယ့်ထမိန်နောက်မှာလဲ စောက်ရည်တွေ စိုနေတာမနည်းမနောပဲ… ချစ်တယ်ကွာ… စပါယ်စောက်ရည်လေးတွေက အစ ချစ်တယ်… ”
ကျုပ် အန်တီစပါယ့်တင်ပါးကြီးတွေကို အားရပါးရဆုပ်နယ်ရင်း စောက်ရည်တွေကွက်နေတဲ့နေရာကို ဖိနမ်းပစ်လိုက်တယ်။
“အဟင့်… မောင်ရယ်… ”
ပြီးတော့ လီးနဲ့ စောက်ပက်တည်တည့်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေ လိုးပေးလိုက်တယ်။
“အင်း.. ဟင်း… မရတော့ဘူးမောင်ရာ… စောက်ခေါင်းထဲက အရမ်းယားနေပြီ… လိုးပါတော့နော်… စပါယ့်ကိုညှဉ်းဆဲပါနဲ့တော့နော်… ”
ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ် အရမ်းယားနေပြီမို့ ထမိန်ကို လှန်တင်လိုက်ပြီး နောက်ကနေ တစ်ဖန်းဖန်း ဆောင့်လိုးပစ်တယ်။ အန်တီစပါယ် ခေါင်းအုံးပေါ်မျက်နှာအပ်ကာ ဖင်ထောင်ပေးထားရင်း အော်ဟစ်ညည်းညူနေတော့တယ်။ ကျုပ်လေးငါးတယ်ချက်ပဲ ဆောင့်ရသေးတယ် အန်တီစပါယ် တစ်ချီပြီးသွားတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ သူပြီးသွားပေမယ့် မနားဘဲ ဆက်ဆောင့်လိုးတယ်။ အန်တီစပါယ် ပြီးနေရင်းနဲ့ စိတ်ပြန်ထလာပြန်တယ်။
“အူး… ဟူး… မောင်ရာ… အခုပဲပြီးတယ်… ပြန်ထလာပြန်ပြီ… လိုး… လိုး… အား… ရှီး… ကောင်းလိုက်တာ…. ”
“စပါယ့်ကိုလိုးရတာလဲ… အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ… ဟူး… ”
“လိုး… လိုး… စပါယ့်စောက်ပက်ကို… ပြဲအောင်လိုး.. မောင်ရေ… အား… ဟား… ချစ်တယ်… ”
“ပြီးရင် စပါယ့်ကို လီးရည်တိုက်မယ်…. ထမိန်ပေါ်လီးရည်ပန်းထုတ်မယ်… မောင့်လီးရည်ပေနေတဲ့ထမိန်ကို ဝတ်ရမယ်နော် မိန်းမ… ”
“အဟင့်… ဝတ်မယ်ကွာ… မောင့်လီးရည်ပေတဲ့ထမိန်ကိုလူကြားထဲမှာ ဝတ်ပြမယ်.. လိုးကွာ… ရှီး ပြီးပြန်ပြီ… ဟား… ”
ကျုပ် ဖင်ထောင်ကုန်းနေတဲ့ အန်တီစပါယ့်ကို တွန်းလှဲလိုက်ပြီး ပေါင်ကို ကားကာ တက်ခွလိုးတယ်။ လိုးရင်းနဲ့ အင်္ကျီပေါ်ကနေ နို့တွေကိုစို့ပြန်တယ်။ အန်တီစပါယ်လဲ စိတ်တွေထပြီးရင်းထကာ အော်ဟစ်နေတယ်။ လိုးရင်းနဲ့ ကျုပ်ပြီးချင်လာတော့ အန်တီစပါယ် နောက်တစ်ချီပြီးသွားပြန်ပြီ။
“စပါယ် မောင်ပြီးတော့မယ်… ”
ပြောရင်း အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ထဲကနေ လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် ထထိုင်လာပြီး ကျုပ်ရှေ့မှာဒူးထောက်ကာ ကျုပ်ကမတ်တပ်ရပ်ပေးတော့ လီးကို စုပ်ပေးရင်း လက်နဲ့ ဂွင်းထုပေးတယ်။
“စပါယ်.. အား… ရှီး… ထွက်တော့မယ်… ”
အန်တီစပါယ် ကျုပ်လီးကို သူပါးစပ်ကချွတ်ပြီး လက်နဲ့ဂွင်းထုကာ လီးရည်တွေ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ရေပြွတ်ကနေပန်းသလို ပန်းထွက်လာတော့ အန်တီစပါယ် သူ့အင်္ကျီပေါ်တွေရော ထမိန်တွေပါ ပေအောင်လို့ လီးကိုကိုင်ပြီး ချိန်ပေးတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျုပ်လီးကိုစုပ်ပြီး သန့်ရှင်းရေလုပ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့မှ သူ့အင်္ကျီနဲ့ ထမိန်မှာပုံနေတဲ့ ကျုပ်လီးရည်တွေကို လက်နဲ့ လိုက်ပွတ်ရင်း ပိုပေအောင်လုပ်တယ်။ ပြီးတော့ လက်မှာပေနေတာကိုလဲ စုပ်လိုက်သေးတယ်။
“စပါယ်ရယ်… ဘာလို့အင်္ကျီတွေပါ ပေအောင်လုပ်တာလဲကွာ… မောင်က ထမိန်ပေါ်ပဲပန်းမလို့ဟာ… ထမိန်က လှည့်ဝတ်လို့ ရတယ်လေ… ”
“ခစ်ခစ်… တမင်လုပ်လိုက်တာ… မောင့်ကို… တစ်လောကလုံးမသိအောင် ခိုးချစ်နေရတာ… ဒီဟိုတယ်ထဲကလူတွေတော့… သိချင်သိပါစေတော့…. စပါယ်က မောင့်မယားဆိုတာသိစေချင်လို့ တမင်လီးရည်ပေတာ ပြမလို့… ”
“မောင့်ကို အဲ့ဒီလောက်တောင်ချစ်ရလားကွာ… ချစ်တယ် စပါယ်လေးရယ်… ”
ပြောရင်း အန်တီစပါယ့်ဘေးဝင်ထိုင်ကာ တင်းနေအောင်ဖက်ရင်း မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို နမ်းချပစ်လိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် ကျုပ်ကိုပြန်ဖက်ရင်း အနမ်းတွေကို ကျေကျေနပ်နပ်ခံယူနေတယ်။ ပြီးတော့မှာ ဖက်ထားရင်း လှဲလိုက်တော့ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ အန်တီစပါယ် ခေါင်းလေးတိုးဝင်လာလို့ နဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းပေးလိုက်တယ်။
“ပျော်လိုက်တာမောင်ရယ်… တစ်သက်လုံးမှာ ဒီနေ့အပျော်ဆုံးပဲ… မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာနေရတာ ပျော်လိုက်တာ… တစ်ရေးအိပ်ရအောင်နော်… ”
“အင်း… စပါယ်… အိပ်ကြစို့… ”
ကျုပ်နဲ့ အန်တီစပါယ်လဲ ဖက်ရင်း တစ်ရေးအိပ်လိုက်ကြတော့တယ်။

ကျုပ်နဖူးပေါ် အနမ်းဖွဖွလေးကျလာလို့ ကျုပ်မျက်စိဖွင့်လိုက်တော့ အန်တီစပါယ် ကျုပ်နဖူးလေးကို ဖိနမ်းနေတာ။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်နဖူးလေးကို ဖိနမ်းပစ်လိုက်ပြီး ပါးလေးတွေပါ တစ်ရွှတ်ရွှတ်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကိုလှိမ့်တက်လိုက်ပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖွဖွစုပ်ယူတယ်။ ကျုပ်လဲ အလိုက်သင့်ပြန်နမ်းပေးလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်က ရောက်ကာစက ကျုပ်လုပ်ထားတဲ့ပုံ့စံအတိုင်းပဲ ဘော်လီက အပေါ်ကိုတင်ထားပြီး နို့တွေကအောက်ကနေ ပြူးထွက်နေတယ်။ အပေါ်မှာ အပြာနုရောင် ပါးလှပ်လှပ်အင်္ကျီလေးက တင်းနေတာမို့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ အထင်းသားမြင်နေရတယ်။ အင်္ကျီပေါ်မှာလဲ သုတ်ရည်ကွက်တွေက ဟိုတစ်ကွက် သည်တစ်ကွက်နဲ့ ခြောက်သွားပေမယ့် အရာကစွဲကျန်ရစ်သည်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်အင်္ကျီကို ကြယ်သီးတွေဖြုတ်နေမိတယ်။
“မောင် အင်္ကျီချွတ်တော့မလို့လား… မောင့်လီးရည်ထပ်မပန်းတော့ဘူးလား…. ”
“ပန်းမှာစပါယ်ရဲ့… အခုက ဘော်လီချွတ်မလို့ … စပါယ့်နို့အလှကို ကွယ်နေလို့…. ”
အန်တီစပါယ်လဲ ကျုပ်ပြောလိုက်တာနဲ့ သူ့အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ပြီး ဘော်လီကိုချွတ်ကာ အင်္ကျီကိုပြန်ဝတ်လိုက်တယ်။ အခုမှ အန်တီစပါယ်နို့ကြီးတွေက အထိန်းအကွပ်မဲ့စွာ လှနေတော့တယ်။ ကျုပ်လဲအန်တီစပါယ့် နို့ကြီးတွေကို လှမ်းပြီးဆုပ်ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်လိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်ကတော့ ကျုပ်ကို ကုန်းဖက်ရင်း ပေါင်ကားကာ သူ့အဖုတ်နဲ့ ကျုပ်လီးကို တေ့ဆောင့်နေတယ်။ ထမိန်ပေါ်ကဆောင့်နေတာဆိုတော့ ကျုပ်လီးထိပ်က ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်တွေရော သူ့အဖုတ်ကထွက်တဲ့ အရည်တွေရောနဲ့ ထမိန်မှာ စိုကွက်နေပြီ။
“မောင်… စပါယ့်အချစ်ဆုံး… ”
“ဗျာ… ဗျ… ”
“စပါယ်အရမ်းယားနေပြီကွာ … မောင့်လီးကို အဖုတ်ထဲထည့်လိုက်တော့မယ်နော်… ”
“သဘော.. မောင့်အသည်းလေးသဘော… ”
“ခစ်ခစ်… ချစ်လိုက်တာကို… ”
ပြောပြီးတော့ အန်တီစပါယ်ထကာ သူ့ရဲ့ အပြာနုရောင်ထမိန်လေးကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ကျုပ်လီးပေါ် သူ့စောက်ပက်ဖြဲကာ တေ့ထိုင်ချတယ်။
“အင်းဟင်း… မောင်ရယ်… ကောင်းလိုက်တာ ”
ကျုပ်လဲ ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာ ခေါင်းအုံးနှစ်လုံးကိုခုလိုက်ပြီး ကျောမှီလိုက်တော့ ခပ်ပြေပြေလေး ထိုင်နေသလိုဖြစ်သွားတယ်။ အန်တီစပါယ် ဆောင့်လိုးနေရင်းက ကျုပ်ဆီ သူ့ကိုယ်ကိုကိုင်းလျှက် ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေလာနမ်းတော့ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်ကိုယ်လုံးလေးကို ဆီးပွေ့ထားလိုက်တယ်။
“အင်း… ဆောင့်…. စပါယ်ဆောင့်… ကောင်းတယ်ကွာ… ”
“ဟင်း… ဟင်း…. မောင်ရယ်… စပါယ်လဲ အရမ်းကောင်းနေပြီ…. ပြီးရင် ဖင်လိုးပေးအုံးနော်… ”
“လိုးပေးမှာပေါ့ စပါယ်ရဲ့… ”
အန်တီစပါယ် အပေါ်ကဆောင့်လိုးရင်း တစ်ချီပြီးသွားတော့ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာ မှီရင်း အမောဖြေနေတယ်။ အန်တီစပါယ် အမောပြေတော့မှ သူ့ကို အိပ်ယာပေါ်ပက်လက် လှဲခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သူ့လက်နဲ့ ပြန်ဆွဲခိုင်းထားလိုက်တော့ ဖင်ကြီးက မြောက်တက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ်ညောင်းမှာစိုးလို့ ခါးအောက်မှာ ခေါင်းအုံးလေးပါခုပေးလိုက်သေးတယ်။ ပြီးတော့မှ စောက်ပက်လေးကို ရော ဖင်ပေါက်လေးကိုပါ ယက်ပေးလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် တစ်အင်းအင်း ညည်းရင်း ဖင်ကြီးက လှုပ်ခါနေတယ်။ ကျုပ်လဲ ဖင်ပေါက်လေးကို ယက်ပေးရင်းက လက်နဲ့ပါချဲ့ပေးလိုက်တော့ လိုးလို့ရတဲ့အနေအထားကို သိပ်မကြာချင်မှာဘဲ ရောက်သွားတော့တယ်။ ပြီးတော့ အန်တီစပါယ့်ဖင်ထဲ လီးကို တစ်ရစ်ချင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးရာကနေ တစ်ဖြည်းဖြည်းမြန်လာတော့တယ်။
“ဟင်း… ဟင်း… ဖင်ကိုလိုးတာ… ဘာလို့စောက်ပက်ကပါ ကောင်းနေတာလဲကွာ.. ရှီး… ”
“စပါယ်… ဖင်ခံရတာကြိုက်လား… ”
“ဟင့်… ကြိုက်တယ်… မောင့်လီးနဲ့ဆို ဘယ်အပေါက်လိုးလိုး ကြိုက်တယ်… အာ့… ဟား… ရှီး… ”
“မောင်လဲအရမ်းကောင်းနေပြီ… စပါယ်လေးရယ်”
“ကောင်းတယ်မောင်ရယ်… ချစ်တယ်ကွာ… ပြီးရင်လီးရည်နဲ့ထပ်ပန်းအုံးနော်… ဟား… ဟား… လိုး… လိုး… အီး… ပြီးတော့မယ်.. အူး… ဟူး… ပြီးပြီ…
လိုးရင်းနဲ့ စောက်စိလေးကိုပွတ်ပေးရင်း လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ပါလိုးပေးလိုက်တော့ အန်တီးစပါယ်တစ်ယောက် ထွန့်ထွန့်လူးကာ ပြီးသွားတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ ပြီးချင်လာတော့ အန်တီစပါယ့်ဖင်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တော့တယ်။ အန်တီစပါယ် သူ့ထမိန်ကိုဖုံးပြီး ထထိုင်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လီးကို စုပ်ပေးရင်း လက်နဲ့ပါ ထုပေးတယ်။
“ဟူး… အသည်းလေးစပါယ်… မောင်ထွက်တော့မယ်… ”
အန်တီစပါယ် ကျုပ်လီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲက ထုတ်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကို ဟိုဘက်လှည့်ပေးတယ်။
“မောင်… ကျောကုန်းပေါ်ရော… မောင်ကြိုက်တဲ့… ဖင်ပေါ်ကိုရော… ပန်းပေးနော်… ”
ကျုပ်လဲ ကိုယ့်ဟာကိုယ် ဆက်ထုလိုက်တော့ လီးရည်တွေပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ့ အန်တီစပါယ် ဖင်လုံးကြီးအပေါ်ရော၊ ကျောကုန်းပေါ်ရော ပန်းချပစ်လိုက်တော့တယ်။
“သုတ်ပေးမောင်… ပေကုန်အောင်သုတ်ပေး… အဟင်… ခစ်ခစ်… သေးနဲ့ပါပန်းပါလား… ”
“စပါယ်က… တစ်ကယ်အပန်းခံချင်တာလား… ”
“အင်း… မောင်နဲ့ကျမှ … မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်း ညစ်ညစ်ပတ်ပတ် တွေလုပ်ချင်နေတယ်… ဘာကိုမှလဲမရွံတော့ဘူးသိလား… ”
“သေးနဲ့တော့ မပန်းရက်ပါဘူးကွာ… အခုတောင်နောင်တရနေတာ… စပါယ့်ကိုမောင် တန်ဖိုးမထားသလိုဖြစ်သွားပြီ… စိတ်ကလဲ ဘာလို့ အဲ့ဒီလို့ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ် လုပ်ချင်လာလဲမသိဘူး… စပါယ်လေး… မောင်တောင်းပန်တယ်ကွာ နော်.. ”
အန်တီစပါယ် ကျုပ်ဘက်လှည့်လာပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို သုက်ရည်တွေနဲ့ လိုက်သုတ်နေတဲ့ ကျုပ်ရဲ့လက်ကို ယူပြီးစုပ်တယ်။
“ခစ်ခစ်… မောင်ရယ်… အဲ့ဒါက… မောင်နဲ့စပါယ် စိတ်ချင်းဆက်နေလို့ဖြစ်မှာ… အခုလဲ အဝတ်အစားတွေပေါ် …မောင့်လီးရည်ပန်းခံရတာ သဘောကျနေတာ… သေးနဲ့ပါအပန်းခံချင်နေပြန်ပြီသိလား… ”
“တစ်ကယ်ကြီးလား .. မောင်ကိုစိတ်မဆိုးဘူးပေါ့… ချစ်တယ်စပါယ်ရယ်… ”
“အင်း… အရမ်းချစ်တယ်မောင်ရယ်… ”
ကျုပ်နဲ့ အန်တီစပါယ် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းတင်းဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းဂဟေဆက်မိတော့တယ်။ တော်တော်ကြာအောင်နမ်းပြီးတော့မှ
“ပြန်ကြရအောင်လေ… စပါယ်… ”
“ပြန်တော့မလို့လားမောင်ရယ်… အချိန်တွေအများကြီးရသေးတာပဲ… အေးအေးဆေးဆေးနေမှ ပြန်မယ်လေ… ”
“အင်းပါ… မောင်စပါယ့်ကို ချစ်အုံးမှာပါ… မဝသေးဘူး… ဒါပေမယ့် ဒီမှာတော့မဟုတ်ဘူး…. ”
“ခစ်ခစ်… နောက်တစ်မျိုးပေါ့… ချစ်အုံးမယ်ဆိုပြီးရော… မောင့်သဘော… ”
ပြီးတော့ ကျုပ်နဲ့ အန်တီစပါယ် အဝတ်အစားတွေ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် ပြန်ဝတ်ကြတယ်။ အခုမှ သေသေချာချာကြည့်လိုက်တော့ အန်တီစပါယ့်အင်္ကျီမှာရော ထမိန်မှာပါ သုက်ရည်ကွက်တွေက ထင်ထင်ရှားရှားကိုဖြစ်နေတာ။ အပြာနုရောင်ပြောင်ဝမ်းဆက်ဆိုတော့ သိသာလွန်းနေတာပေါ့။
“ဖြစ်ပါ့မလား… စပါယ်ရယ်… မောင် အဝတ်တစ်စုံ သွားဝယ်လိုက်မယ်လေ… ”
“နေပါစေမောင်ရယ်… စပါယ်ရင်တွေအရမ်းခုန်နေတယ်… ရှက်လို့ စိတ်ထဲပူနေသလို… မောင့်ကိုချစ်တဲ့စိတ်နဲ့… ရင်ဆိုင်ကြည့်ချင်တဲ့ အားလဲရှိနေတယ်… ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ရအောင်ဖြတ်ကျော်မယ်ကွာ… မောင် စပါယ့်လက်ကို ကိုင်ထားပေးနော်… ”
“အင်းပါစပါယ်ရယ်… မောင်တော့ စပါယ့်ကို စိတ်ပူတယ်… ”
“မပူပါနဲ့ မောင်ရယ်… ဒီဟိုတယ်က လူမှသိပ်မရှိတာ… စပါယ်တို့ဝင်လာတုန်းကတောင်… ကောင်တာက ကောင်မလေးတွေရယ်… ဧည့်ကြိုလေး တွေရယ်နဲ့ … လော်ဘီမှာရှိတဲ့ဧည့်သည် အားလုံးပေါင်းလို့ ဆယ်ယောက်မပြည့်ပါဘူးကွာ… နောက်ပြန်မြင်ရမယ့်လူတွေလဲ မဟုတ်ဘူး… ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် … လုပ်မယ်ကွာ… ”
ကျုပ်လဲ မတားတော့ဘဲ အခန်းအပ်ဖို့ ကောင်တာကိုဖုန်းဆက်လိုက်တော့တယ်။ ကျုပ် အန်တီစပါယ့်လက်ကို ဆွဲပြီးအခန်းပြင်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ လျှောက်လမ်းမှာတော့ လူမရှိဘူး။ အန်တီစပါယ် လက်ဖျားတွေအေးနေပြီး မျက်နှာကလဲ သွေးရောင်လွှမ်းကာ နီမြန်းနေတယ်။ တစ်ကယ်တမ်းကျ အန်တီစပါယ်ဟာ အရှက်ကြီးတဲ့၊ အိန္ဒြေသိက္ခာကြီးတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ပါ။ အိမ်ထဲကနေ အိမ်ပြင်တောင် သိပ်ထွက်လေ့ရှိတဲ့သူ မဟုတ်ပေ။ မိဘပေးစားတဲ့သူကို သစ္စာရှိရှိနဲ့ ပေါင်းသင်းနေရင်းက မမျှောင်လင့်ပဲ ကျုပ်နဲ့ဖောက်ပြန်မိရာကအစ အရမ်းလဲ သံယောဇဉ်တွယ်ပြီး ချစ်သွားခဲ့သလို ကျုပ်ရဲ့ အနှိုး၊အဆွ၊အလိုးအဆောင့်တွေကြောင့် သူ့ရဲ့ ငုပ်လျှိုးပျောက်ကွယ်နေတဲ့ ကာမရမ္မက် အငုံ့စိတ်လေးတွေဟာ အခုမှ နိုးကြွလာခဲ့ပြီး အခုလိုလုပ်ဖို့ သတ္တိတွေရှိလာပုံရပါတယ်။ ဘယ်လိုပဲ သတ္တိရှိတယ်ဆိုစေဦးတော့ တစ်ကယ်တမ်း အခုလို သုတ်ရည်တွေပေပွစွန်းထင်းနေတဲ့ အဝတ်အစားနဲ့ လူကြားထဲလျှောက်ရမှာ မိန်းမသားတစ်ဦးအနေနဲ့ ရှက်စိတ်ကြောက်စိတ်ကတော့ ရှိနေတာပါပဲလေ။ ပြီးတော ဓါတ်လှေကားထဲ ဝင်လိုက်ကြတယ်။
“စပါယ် … အဆင်ပြေရဲ့လား… မောင်တို့နောက်ဆုတ်လို့ရသေးတယ်နော်… ”
“အင်း… ရှက်တော့ရှက်တယ်… ဒါပေမယ့်ရပါတယ်… မောင်.. စပါယ့်ကိုဖက်ထားပေးပါနော်… ”
ကျုပ် အန်တီစပါယ့်ပုခုံးလေးကို ဖက်ထားရင်းက ကိုယ်လေးကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းပြီးလိုက်တယ်။ ဓါတ်လှေကားက အောက်ထပ်မရောက်ခင်မှာဘဲ ရပ်သွားပြီး တံခါးပွင့်သွားတယ်။ အခန်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်တဲ့ ကောင်မလေးတွေထင်ပါတယ် ကျုပ်တို့နှစ်ယောက် ဓါတ်လှေကားထဲမှာ နမ်းနေတာမြင်တော့ ဝင်ရမှာ တွန့်သွားတယ်ထင်တယ် ခဏတော့ တုန့်ဆိုင်းနေတယ်။ ပြီးမှ ဓါတ်လှေကားထဲဝင်လာကြတယ်။ ကျုပ်နဲ့ အန်တီစပါယ်ကလဲ သူတို့ကို ဂရုမစိုက်ဘဲ ဆက်ပြီး နမ်းနေကြတယ်။ မြေညီထပ်ရောက်လို့ ဓါတ်လှေကားထဲကထွက်တော့ ကောင်မလေးနှစ်ယောက် ခပ်သုတ်သုတ်ပဲ ထွက်သွားတယ်။ ကျုပ်နဲ့အန်တီစပါယ်လဲ နမ်းတာရပ်လိုက်ကြပြီး ဓါတ်လှေကားထဲကနေ ထွက်လိုက်တော့ အန်တီစပါယ်လဲ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းကိုမှီရင်း ကျုပ်ခါးကိုဖက်ကာ လိုက်လာတယ်။ ကျုပ်ကတော့ အန်တီစပါယ့်ကို ဖက်လျှက်ပေါ့။ ဧည့်သည်တစ်ချို့နဲ့ ဝန်ထမ်းတစ်ချို့ ကျုပ်တို့အတွဲကို တစ်ချက်လှည့်ကြည့်ပြီး မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ အကြည့်လွှဲသွားကြတယ်။ အန်တီစပါယ်ကတော့ လက်ဖျားတွေ အေးလို့။ ဧည့်ကြိုကောင်တာမှာ မှတ်ပုံတင်တွေယူပြီးတော့ ခပ်သုတ်သုတ်ပဲ ဖက်ရင်း ဟိုတယ်အပြင်ဘက်ကားဆီ လျှောက်ခဲ့လိုက်ကြတယ်။ အန်တီစပါယ့်ကို ကားတံခါးဖွင့်ပေးပြီး တက်စေပြီးမှ ကျုပ်ကမောင်းတဲ့သူဘက်က တက်လိုက်တယ်။

အပိုင်း-၃၅-စ

“ခစ်ခစ်… ရင်ခုန်လိုက်တာမောင်ရယ်… ရှက်လဲရှက်တယ်… ပြီးတော့ ပျော်လဲပျော်တယ်… ”
“ချစ်လိုက်တာ စပါယ်လေးရယ်… အခုဘယ်လိုနေသေးလဲ … ”
“ဘယ်လိုမှမနေတော့ဘူး… စိတ်ထဲပေါ့သွားပြီး… မောင့်အတွက်လုပ်ပေးလိုက်ရတာ ပျော်နေတာ… ”
ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲဖိနမ်းလိုက်ပြီး ကားမောင်းထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ကျုပ် အန်တီစပါယ့်ကို ကားပေါ်မှာလိုးဖို့ ကြံစည်ပြီး ဟိုတယ်က ထွက်ခဲ့တာပါ။ ဘယ်နေရာလူရှင်းမလဲလို့ စဉ်းစားပြီး ကားမောင်းနေလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် သူ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်နေတယ်။
“စပါယ်… ဘာလုပ်မလို့လဲ … ”
“စောင့်ကြည့်လေ… မောင်ရဲ့… ခစ်ခစ်… ”
ကျုပ်လဲ ကားမောင်းရင်း လှည့်ကြည့် လှည့်ကြည့်လုပ်နေလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် အရင်ဆုံး သူ့အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပြီး ဘော်လီကိုချွတ်တယ်။ ကားပေါ်မှာ အန်တီစပါယ် ကိုယ်အပေါ်ပိုင်း ဗလာနဲ့ ဖြစ်သွားတယ်။ ပြီးတော့မှ အင်္ကျီကိုပြန်ဝတ်ကာ ဘော်လီကို ကျုပ်ဆီပစ်ပေးလိုက်တော့ ကျုပ်လဲ သူ့ဘော်လီကို နမ်းပြလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် တစ်ခစ်ခစ်ရယ်ရင်း သူ့ထမိန်ကို လှန်တင်လိုက်ပြန်တယ်။ ပြီးတော့ ကားတံခါးကိုမှီကာ ကျုပ်ဘက်ကို ပေါင်ကားပြပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်ကနေ သူ့အဖုတ်ကို ပွတ်ပြတယ်။ ကျုပ်မှာ လမ်းကိုကြည့်လိုက် သူ့ကိုကြည့်လိုက်နဲ့ ဗျာများနေရတော့တယ်။ ပြီးတော့ အန်တီစပါယ် သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုချွတ်ပြီး ကျုပ်ဆီပစ်လိုက်ပြန်တယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ရှူပြလိုက်ပြန်တယ်။ ပြီးတော့ အန်တီစပါယ် ကျုပ်ကို ရီဝေဝေလေးကြည့်ကာ ထမိန်ကိုပြန်ဖုံးလိုက်ပြီး ထမိန်ပေါ်ကနေ သူ့စောက်ပက်ကို ပွတ်ရင်း လက်တစ်ဖက်က နို့တွေကို သူဟာသူ ပြန်ညှစ်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်ကိုကြည့်ရင်း လီးက ဘောင်းဘီထဲမှာ အတင်းရုန်းကန်လာတယ်။ အန်တီစပါယ့်က သူ့စောက်ပက်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေဖိပွတ်နေတာဆိုတော့ ထမိန်မှာပါ စိုလာပြီ။ ပြီးတော့ အန်တီစပါယ် သူ့ထမိန်ကို လှန်တင်လိုက်ကာ သူ့စောက်ပက်ကို ဖြဲပြတယ်။
“အဟင့်… စပါယ့်စောက်ပက်လေးပြဲနေပြီသိလားမောင်… မောင့်လီးအကြီးကြီးနဲ့ လိုးထားတာ… ဟင်း… ဟင်း… ”
ဖြဲပြရင်းက စောက်စိလေးကို လက်မလေးနဲ့ဖိချေလိုက်ရင်း ညည်းနေပြန်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့စောက်ပက်ထဲ လက်ညှိုးလေးထိုးထည့်ပြီး ပြန်ထုတ်လိုက်တော့ စောက်ရည်က လက်မှာတောင် အမျှင်တန်းပြီး တွဲနေပြီ။ စောက်ရည်တွေပေနေတဲ့ သူ့လက်ညှိုးကို ကျုပ်ပါးစပ်ထဲ ထလာပြီး ထိုးထည့်တော့ ကျုပ်လဲ သူ့လက်ညှိုးလေးကို ပြွတ်ကနဲစုပ်ရင်း လျာနဲ့ပါကစားပေးလိုက်တယ်။ သူလဲ ကျုပ်ပါးစပ်ထဲ လက်ထည့်ထားရင်း နောက်လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်လီးကို လာပြီး ပွတ်သပ်နေတယ်။
“ခစ်ခစ်… စပါယ့်စောက်ရည်ကိုကြိုက်လား… မောင်.. ”
“အင်း… (ပြွတ်).. (ပြွတ်)”
“မောင်လီးကြီးကလဲ မာတင်းနေပါလား… စပါယ်စောက်ပက်ကိုကြည့်ပြီး လိုးချင်နေတာလား… ”
“အင်း… (ပြွတ်)… (ပြွတ်)… ”
“လိုးချင်ရင် လူရှင်းတဲ့နေရာကိုမောင်းလေ… လမ်းဘေးမှာ အလိုးခံပေးမယ်… ”
ပြီးတော့ ကျုပ်ပါးစပ်ထဲက သူ့လက်ကိုပြန်ထုတ်သွားတယ်။ သူ့နေရာမှာပြန်သွားထိုင်ပြီး
“ဟင်း… မောလိုက်တာ… ရေသောက်အုံးမှပဲ… လမ်းလဲသေချာကြည့်မောင်းအုံး… နှစ်ယောက်လုံး ဂိသွားအုံးမယ်… ခစ်ခစ်… ”
“အင်းပါစပါယ်ရဲ့… မောင်တော့အရမ်းလိုးချင်နေပြီ… လူရှင်းတဲ့နေရာရောက်အောင်မောင်းနေရတာ.. ”
အန်တီစပါယ် ကားပေါ်က ရေသန့်ဘူးကို ဖွင်သောက်တယ်။ ရေကပါးစပ်ထဲ အကုန်မဝင်ဘဲ လျှံကျကာ ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ စိုရွှဲသွားတယ်။ အင်္ကျီကိုစိုကုန်တော့ နို့တွေက အင်္ကျီနဲ့ကပ်ပြီး ထက်ထင်ရှားရှားကိုမြင်နေရတော့တာ။ နို့သီခေါင်းလေးတွေပါထောင်နေတော့ ကျုပ်လဲ စိတ်တွေက ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရဖြစ်လာပြီလေ။ ကားကလဲ ရန်ကုန်မြို့ပြင်တောင်ရောက်လာပြီ။
“အာကွာ… ရေတွေဖိတ်ကုန်ပြီ… ဘော်လီချွတ်ထားပါတယ်ဆိုနေမှ… နို့လုံးကြီးတွေတော့ ပြူးထွက်နေပြီ… မောင်တက်လိုးတော့မှာပဲ… ခစ်ခစ်… ”
ကျုပ်လဲ ရန်ကုန်မြို့ပြင်တောင်ရောက်နေပြီမို့ ကားကို အပင်ကြီးတစ်ပင်အောက်မှာ ထိုးရပ်လိုက်ပြီး အန်တီစပါယ့်ကို အတင်းလက်ဆွဲကာ ကားနောက်ခန်းထဲ ဆွဲခေါ်လိုက်တော့တယ်။
“ဟင့်… မောင်… ကားပေါ်ကြီးမှာလိုးမလို့လား… ”
“ဟုတ်တယ်… တစ်လမ်းလုံးမောင့်ကို ဆွနေတာ.. စပါယ့်စောက်ပက်ကို ပြဲအောင်လိုးပစ်မှာသိလား.. ”
“တစ်ကယ်ကြီး.. ပြဲအောင်လိုးမှာလား… အဟင့်… ကြောက်တယ်နော်… ခစ်ခစ်… ”
“လိုးမှာ… လိုးမှာ… အင့်ကွာ… ရေစိုနေတဲ့ နို့ကြီးတွေ… ချစ်လိုက်တာ… (ပြွတ်)… (ပြွတ်)… ”
“ခစ်ခစ်… စို့ကွာ… စောက်ပက်ကယားနေပြီသိလား… တန်းလိုးလို့ရနေပြီသိလား… မဆွနဲ့တော့ကွာ … ဟင့်.. အင်း… ရှီး… ”
“ဟင့်အင်းမလိုးသေးဘူး… အဲ့စောက်ရည်တွေကုန်အောင်ယက်ပြီးမှ လိုးမှသိလား… (ပြွတ်)… (ပြွတ်)”
“အဟင့်ဟင့်… လုပ်ချင်သလိုလုပ်တော့ကွာ… မောင့်သဘောသိလား… ”
ကျုပ်လဲ ရေစိုဝတ်နဲ့ကပ်နေတဲ့ အန်တီစပါယ် နို့တေတစ်ပြွတ်စို့ရင်း သူ့စောက်ပက်ကိုပါ ထမိန်ပေါ်ကနေ ပွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် တစ်ဟင်းဟင်းညည်းရင်း ကော့ပျံနေလေပြီ။ ပြီးတော့မှ ထမိန်ကိုလှန်တင်လိုက်ပြီး ကျုပ်ကအောက်ဆင်းကာ သူ့စောက်ပက်ကို ယက်တင်ပစ်တယ်။ လျာလေးထိုးသွင်းပြီး စောက်ခေါင်းထဲထိုးသွင်းပြီး စောက်ရည်တွေ ယက်ယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စောက်စိလေးကို လျာဖျားလေးနဲ့ကစားပေးလိုက်တာနဲ့ အန်တီစပါယ် တစ်ကိုယ်လုံး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ပြီးသွားတော့တယ်။ စောက်ရည်တွေပါထွက်ကျလာပြီး ကျုပ်အကုန်သောက်ပစ်လိုက်တယ်။ အန်စပါယ် အမောဖြေနေတုန်းရှိသေးတယ် ကျုပ် အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ထဲကို လီးကို ထိုးသွင်းပစ်တယ်။
“ဟင့်… အင်း… ရှီး… အမောတောင်မပြေသေးဘူးကွာ… အာ့… ဟား… ကောင်းလွန်းလို့သေတော့မှာပဲ… ”
“ဆွအုံးမလား…. မောင့်စိတ်ကိုဆွအုံးမလား… ဟင်စပါယ်လေး… မောင်စိတ်ထရင်း အလိုးကြမ်းတာ သိပြီလား… ကဲကွာ… ငါ့မယားစောက်ပက်… လိုးတယ်ကွာ… ဟား… ကောင်းလိုက်တာကွာ… ”
“အ… လိုးသတ်နေတာလား… အီး.. ဟီး…လိုးကွာ… ဆွမှာပဲ… မောင့်လီးကြီးကို စပါယ့်စောက်ပက်ထဲက… မထုတ်ချင်ဘူးသိလား… ဟူး… လိုးစမ်း…”
“ရှီး… စောက်ပက်ကြီးပြဲကွဲသွားမှာ မကြောက်ဘူးလား… ဟမ်… မိန်းမ… မောင့်လိုးမယား… ”
“ပြဲပြဲကွဲကွဲကွာ… လိုး… လိုး… စပါယ့်အချစ်ဆုံးလိုးတာ… ဘာဖြစ်ဖြစ်ခံမှာကွာ… အား… ဟား… မောင်ရေ… ယောက်ျားရေ…. ”
ကျုပ်လဲ လက်က နို့တွေကိုညှစ်ပေးပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းစုပ်နမ်းပစ်တယ်။ လျာတွေထိုးထည့်ကာ လျာချင်းကစားနေကြတယ်။ နှစ်ယောက်လုံး အသက်ရှူသံတွေပြင်းနေပြီး အန်တီစပါယ်က ကျုပ်ကို ဖက်ရင်း အလိုးခံနေတော့တယ်။ အန်တီစပါယ် နောက်တစ်ချီပြီးသွားတယ်။ ကျုပ်ပြီးချင်နေပေမယ် ထိန်းထားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အန်တီစပါယ့်ကို လီးတပ်လျှက်ကနေပဲ ဆွဲထူလိုက်ပြီး ကျုပ်က ခုံပေါ်ထိုင်လျှက် သူက ကျုပ်အပေါ်ကခွလျှက်ပေါ့။ ကျုပ် ကားတံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တယ်။
“ဟင့်… မောင်ဘာလုပ်မလို့လဲ… ”
“လမ်းဘေးမှာလိုးမလို့လေ… ”
“ဟင့်… တစ်ကယ်ကြီးလိုးမှာပေါ့… လိုးကွာ… ”
ကျုပ်လဲ အပြင်က ကားအခြေအနေ လူအခြေအနေ တစ်ချက်ကြည့်ပြီး အန်တီစပါယ်ကို လီးတပ်လျှက်ချီကာ အပင်အောက်ဆီလျှောက်သွားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လမ်းဘေးဆင်းကာ အပင်အောက်ခြုံအကွယ်ထဲဝင်ကာ အန်တီစပါယ့်ကို ချပေးပြီးလီးချွတ်ပေးလိုက်တယ်။
“ဘာလို့လီးချွတ်လိုက်တာလဲကွာ… ဟင့်… ”
“စပါယ့်ဖင်ကြည့်ပြီးလိုးမလို့ ဒူးထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေး… ”
အန်တီစပါယ် အမြန်ပဲ လေးဘက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့နောက်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး စောက်ပက်ထဲ လီးထိုးထည့်လိုက်တယ်။
“အား… ရှီး… လူမြင်ကွင်းကြီးမှာကွာ… ဟူး… ရင်တွေခုန်လိုက်တာ… မြင်ကုန်တော့မှာပဲ… ”
“မြင်လဲ ကြည့်ပါစေပေါ့ကွာ… ပေါ်တင်မကြည့်ရဲပါဘူး… ချောင်းကြည့်ကြပေါ့… မောင်က စပါယ့်စောက်ပက်ကိုပါ ဖြဲလိုးပြလိုက်အုံးမယ်… မောင့်မယားစောက်ပက် ဘယ်လောက်လှလဲဆိုတာ.. ”
“ဟင့်… စပါယ့်စောက်ပက်ပြဲပြဲကြီးကို မြင်သွားမှာပေါ့… အား … လိုး… လိုး… အရမ်းကောင်းတယ်…”
“အား… မောင်လဲ… အရမ်းကောင်းနေပြီ… ပြီးရင်စပါယ့်မျက်နှာကို လီးရည်နဲ့ပန်းမယ်နော်… ”
“ပန်းကွာ… အိမ်ကျရင် သေးနဲ့ပါပန်း… အားဟား… မောင်ရေ… အူး… ပြီးပြီ… ”
“ဟူး.. မောင်လဲပြီးတော့မယ်… စပါယ်ဒီဘက်လှည့်တော့… ”
ကျုပ် အန်တီစပါယ်စောက်ပက်ထဲက လီးဆွဲချွတ်လိုက်တာနဲ့ အန်တီစပါယ်ကျုပ်ဘက်လှည့်လာပြီး ဒူးလေးထောက်ကာ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီးထုပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ မတ်တပ်ရပ်ပြီး လီးရည်တွေ အန်တီစပါယ့်မျက်နှာပေါ် ပန်းထုတ်ပစ်တယ်။ ကျုပ်လီးရည်တွေ အန်တီစပါယ့် နဖူးပေါ်တွေ၊ ပါးပေါ်တွေ၊ မျက်ခွံပေါ်တွေ၊ နှာခေါင်းပေါ်တွေမှာကအစ ပေကုန်တယ်။ အန်တီစပါယ်က ကျုပ်လီးကို စုပ်နေတုန်း ကျုပ်တို့နဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းက ခြုံပုတ်ကလှုပ်သွားတာနဲ့ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ လူတစ်ယောက်ဗျ။ ကျုပ်တို့လိုးတာကို ဘယ်အချိန်ကတည်းက ချောင်းကြည့်နေလဲမသိဘူး။
“စပါယ်… ဟိုမှာလူရှိတယ်… လာ… သွားရအောင်..”
“ဟင်… ”
ကျုပ် အန်တီစပါယ့်ကို ထခိုင်းပြီး လက်ဆွဲကာ ကားဆီအမြန်ပြန်လာကြတယ်။ ကျုပ်ကတော့ အောက်ပိုင်းက ဖင်ပြောင်နဲ့ အန်တီစပါယ်ကတော့ အဝတ်အစား အပြည့်အစုံပါတယ်။ မျက်နှာမှာ လီးရည်ပေးနေတာကလွဲရင်ပေါ့။ ဖြတ်သွားတဲ့ကားတစ်စီးကလဲ လှည့်ကြည့်သွားသေးတယ်။ ကျုပ်နဲ့ အန်တီစပါယ်လဲ ကားပေါ်အမြန်တက်လိုက်ကြတယ်။ ကားပေါ်ရောက်တော့မှ ကျုပ်က ပုဆိုးပြန်ဝတ်တော့ အန်တီစပါယ်က သူ့မျက်နှာပေါ်က ကျုပ်လီးရည်တွေကို လက်နဲ့သပ်ယူပြီး ပါးစပ်ထဲထည့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုဆိုးပြန်ဝတ်ပြီးတော့ ကားခေါင်းခန်းက တစ်ရှူးလေးယူပြီး သူ့မျက်နှာကို သုတ်ပေးဖို့လုပ်တော့
“အာ … မောင်ရယ် နှမြှောစရာကြီး… ထမိန်နဲ့ပဲ သုတ်ပေး… ”
ကျုပ်လဲ သူ့ထမိန်အောက်နားလေးယူပြီး မျက်နှာပေါ်က ကပ်နေတဲ့ ကျုပ်လီးရည်တွေကိုသုတ်ပေးလိုက်တယ်။
“ဟိ.. စပါယ့် ထမိန်တွေအင်္ကျီတွေကတော့ မနည်းလျော်ယူရမယ်… စွန်းနေတာမနည်းမနောပဲ… ”
“မလျှော်ပါဘူး… ဒီအတိုင်းသိမ်းထားမှာ… မောင်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲရှိတဲ့ အမှတ်တရပေါ့… ”
“ချစ်လိုက်တာစပါယ်ရာ… ”
ကျုပ် အန်တီစပါယ့်ကိုယ်လေးကိုဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်အတွင်းခံဝတ်မယ်လုပ်တော့ အန်တီစပါယ် က ကျုပ်အတွင်းခံကို သိမ်းထားဖို့တောင်းလို့ ပေးထားလိုက်ရသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ ကားရှေ့ခန်းမှာ ပြောင်းထိုင်ကာ ကားမောင်ထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။
“ဟိုလူဘယ်အချိန်ကတည်းက ချောင်းကြည့်နေလဲမသိဘူးနော်… မောင်နဲ့စပါယ် လိုးနေကြတာကို… သေသေချာချာ မြင်သွားမှာပဲ… ”
“မြင်မှာပေါ့… မောင်လဲ… မတ်တပ်ရပ်ပြီး စပါယ့်မျက်နှာပေါ်ပန်းတဲ့အချိန်ကျမှ မြင်တာ… ”
“ခိခိ… ရင်တော့ အခုန်သားနော်… မောင်… စ ပြောလိုက်တုန်းက လူကို လန့်သွားတာပဲ.. ”
“ပူစရာမရှိပါဘူးကွာ… နောက်တွေ့ရမယ့်သူမှ မဟုတ်တာဘဲ… စပါယ်ရော… ဒီနေ့မောင်နဲ့ လျှောက်လည်ရတာ ကျေနပ်ရဲ့လား… ”
“ကျေနပ်တာမှ ဘယ်လိုပြောရမှန်းကိုမသိဘူး… ဘဝမှာ တစ်သက်လုံးအမှတ်ရနေမယ့်နေ့လေးပဲ… မောင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်သိလား… ”
“အင်း… မောင်လဲစပယ့်ကိုအရမ်းချစ်တယ်နော်… ”
ကျုပ်တို့နှစ်ယောက် စကားတစ်ပြောပြောနဲ့ ကားက အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ညနေ ၄နာရီလောက်တော့ရှိပြီ။ ပုံ့က ခြံတံခါးလာဖွင့်ပေးတော့ ကားကို ခြံထဲမောင်းသွင်းပြီး ကျုပ်တို့နှစ်ယောက် ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်ကြတယ်။
“ဟယ်… မေမေ့ထမိန်တွေရော အင်္ကျီတွေရော ပေကျံနေတာပဲ… ဘယ်လိုဖြစ်လာကြတာလဲ… ဘော်လီလဲမပါဘူး နို့တွေက အတိုင်းသားမြင်နေရတယ်”
“ခစ်ခစ်… မောင့်လီးရည်တွေပေနေတာလေ သမီးလေးရဲ့ ခစ်ခစ်… ဘော်လီကချွတ်ထားတာ ကားပေါ်မှာ မောင်စိတ်ထအောင် လုပ်ပြတာ ”
“အယ်… ”
“ဒီပေနေတဲ့အတိုင်းကို ဟိုတယ်ထဲက ဖြတ်လျှောက်ပြန်လာတာ… ရင်တွေခုန်လိုက်တာမှ အရမ်းပဲ… ”
“ခစ်ခစ်… မေမေကဲတာ သမီးထက်သာသွားပြီ… ”
ပုံ့က ကျုပ်နဲ့ အန်တီစပါယ်ကို လက်တစ်ဖက်စီချိတ်ပြီး အိမ်ထဲခေါ်တယ်။ ပြီးတော့ သုံးယောက်သား ဆိုဖါခုံတစ်လုံးထဲမှာပဲ ကျုပ်ကိုအလည်ကထားပြီး ပူးကပ်ထိုင်ကြတယ်။ သားအမိနှစ်ယောက်လုံးက ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာ ကျုပ်က ဖက်ထားတာပေါ့။
“ဒါတင်မကသေးဘူး… လမ်းဘေးမှာလိုးတာ… လူအချောင်းခံလိုက်ရသေးတယ် … သမီးလေးရဲ့..”
“ဟောတော့်… မေမေရယ်… ခစ်ခစ်… အေးတုန်းကလဲ အေးလွန်းလို့ … လင်ငယ်နေဖြစ်အောင်ဆိုပြီး… ကို့ကို အတင်းကြံခိုင်းရတယ်… အခုယွတော့လဲ … ကမ်းကုန်တော့တာပဲ… ”
“မသိတော့ပါဘူးသမီးလေးရယ်… မေမေလဲ… မောင်နဲ့ဆို ရှက်ရမှန်း ကြောက်ရမှန်းတောင်မသိတော့ဘူး… အရမ်းကို ချစ်မိသွားတာ… မောင်အခုလိုလုပ်တာကို မငြိုငြင်တဲ့အပြင်.. ပိုတောင်ချစ်လာသေးတယ်… ”
ပြောရင်း ကျုပ်ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်သေးတယ်။
“အင်းပါ… မောင်က… စပါယ့်ကိုတန်ဖိုးမထားဘူးလို့ ထင်သွားမှာကိုပဲ စိုးရိမ်တာ… ချစ်တယ်နော်စပါယ် ”
“မထင်ပါဘူးမောင်ရယ်… ချစ်လိုက်တာ… ”
“မေမေပျော်ခဲ့တယ်ဆို သမီးကျေနပ်ပါတယ်မေမေရယ်… ”
“ပျော်တာပေါ့ သမီးလေးရယ်… အရမ်းအရမ်းကို ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ပျော်ခဲ့တာ… သမီးလေးကို အရမ်းလဲချစ်တယ် အရမ်းလဲ ကျေးဇူးတင်တယ် သိလား… ”
“ရပါတယ်မေမေရယ်… ကျေးဇူးတင်စရာမလိုပါဘူး… ”
“ကဲထားပါ… မောင့်ကိုသမီးလေးလက်ထဲပြန်အပ်လိုက်ပြီနော်… ”
အသံလေးက ဖျော့သွားတယ်။ အန်တီစပါယ်ရဲ့ တစ်နေ့လုံးတောက်ပခဲ့တဲ့ မျက်ဝန်းလေးတွေ အရောင်ဖျော့သွားတယ်။ ပုံ့က သိတယ်။
“မေမေရယ်… ကိုက မေမေနဲ့ သမီးရဲ့ လင်ပဲ… မေမေကြိုက်တဲ့အချိန်အလိုးခံလို့ရတယ်… မဝသေးရင်လဲ အခုထပ်လိုးလို့ရတယ်… အဲ့လိုကြီးမတွေးပါနဲ့ မေမေရယ်… သမီးတို့က မပြန်မဖြစ်လို့သာ မေမေ့ကိုခွဲပြီးပြန်ရမှာပါ… ”
“ဟင့်… သမီးလေးရယ်… မေမေ သိပ်အတ္တကြီးလွန်းပြီကွယ်… မေမေအလိုးခံလို့ဝပါပြီ… သမီးလေးတစ်နေ့လုံး ဆာနေရောပေါ့… မောင်… သမီးလေးကိုလိုးပေးလိုက်ပါနော် .. ပြီးမှ စပါယ့်အင်္ကျီတွေပေါ် လီးရည်ပန်းပေး… ”
“အင်းပါးစပယ်ရယ်… ”
ပုံ့က ဟန်တောင်မဆောင်နိုင်တော့ဘူး ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်ချပြီး ကျုပ်လီးကို လက်လေးနဲ့ဆွတယ်။
“ဟော… ကို့အတွင်းခံဘောင်းဘီရော… ”
“ခစ်ခစ်.. မေမေ့ဆီမှာ… မေမေအမှတ်တရသိမ်းထားတာ… ”
ပုံ့ကကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်တော့ ကျုပ်နဲ့ အန်တီစပါယ်က နမ်းနေကြပြီ။ အန်တီစပါယ့်ကိုဖက်ထားတဲ့လက်က သူ့နို့တွေကို ညှစ်နေလိုက်ပြီး နောက်တစ်ဖက်ကတော့ ပုံ့ရဲ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်နေလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်ကတော့ သူ့လက်နဲ့ သူ့စောက်ပက်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ပေါင်လေးကားပြီး ပွတ်နေတယ်။ ကျုပ်လီးကလဲ ချစ်ဇနီးလေးပုံ့ရဲ့ ကျွမ်းကျင်တဲ့ ပုလွေအောက်မှာ အရမ်းကို မာလာပြီ။ ကျုပ် ပုံ့ရဲ့ထမိန်ကို လှန်တင်လိုက်ပြီး စောက်ပက်ကို စမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ အားပါး စောက်ရည်တွေရွှဲအိုင်နေပြီ။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ်နဲ့ နမ်းတာရပ်လိုက်ပြီး
“စပါယ် ခဏနေားအုံးနော်… မောင်.. ပုံ့ကို ပြုစုလိုက်အုံးမယ်… ”
“အင်း… မောင်… ”
“ပုံ့ …. ထ…ပက်လက်လှန်လိုက်… ကို ပုံ့စောက်ပက်ယက်ပေးမယ်.. ”
“ဟင့်အင်းကိုရာ… ပုံ့အရမ်းယားနေပြီ… လိုးပေးတော့နော်…. ”
ကျုပ် ပုံ့ကို တော်တော်သနားသွားတယ်။ ကျုပ် ပုံ့ရဲ့ကိုယ်လေးကို ကျုပ်ပေါင်ပေါ်ဆွဲယူလိုက်တော့ ပုံ့က အလိုက်သင့်ပါလာပြီး ထမိန်လှန်ကာ ကျုပ်ပေါင်ကိုခွတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့စောက်ပက်နဲ့ လီးကိုတေ့ပေးတော့ ပုံ့ ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိထိုင်ချပစ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လီးက ပုံ့စောက်ပက်ထဲ တစ်အိအိတိုးဝင်သွားတယ်။
“ကိုရယ်… ဟင်း…. (ပြွတ်)… အင်း… (ပြွတ်)… အင်း … (ပြွတ်)…. ”
ပုံ့ စိတ်တွေအရမ်းထနေတာထင်တယ်။ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို အတင်းစုပ်နမ်းရင်း တစ်အင်းအင်း ညည်းနေတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့တီရှပ်အင်္ကျီလေးကို လှန်တင်လိုက်တော့ ပုံ့က သူ့ဘော်လီချိတ်ကို လက်နောက်ပြန်ဖြုတ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့နို့တွေညှစ်ရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုပဲ ပြန်နမ်းနေမိတယ်။ ခဏပဲရှိသေးတာ ပုံ့ကိုယ်လေး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်သွားပြီး ကျုပ်လည်ပင်းကို ဖက်ကာအမောဖြေနေတော့ ကျုပ်တောင် အံ့သြမိတယ်။ ကျုပ်ရဲ့ ပုံ့လေး ဘယ်လောက်တောင်ဆာနေရှာသလဲ။ ကျုပ် ပုံ့ရဲ့ကိုယ်လေးကို တင်းနေအောင်ဖက်ပြီး ကျောပြင်လေးကို လက်နဲ့ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ ချစ်လိုက်တာပုံ့ရယ်။ မေမေ့ကိုလဲ လွမ်းလှပါပြီ။ မကြာခင်မွေးတော့မယ့် တီခင့်ကိုလဲ လွမ်းလှပြီ။ ပြီးတော့ ချစ်ရတဲ့ ညီမလေးနဲ့ အန်တီငုဝါ။ ကျုပ်ဘေးမှာ ချစ်သူအသစ်စက်စက်လေး အန်တီစပါယ်ကတော့ ကျုပ်တို့လိုးတာကို ကြည့်ပြီး ထမိန်လှန်ကာ စောက်ပက်ကို ပွတ်နေရှာတယ်။ ကျုပ် အန်တီစပါယ့်ကို ဂရုမစိုက်အားပါ။ ကျုပ်အရမ်းချစ်ရတဲ့ ပုံ့လေးရဲ့ ဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝအောင် ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ပဲ စိတ်ထက်သန်နေမိတယ်။ ပုံ့ရဲ့ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ ဖိနမ်းလိုက်ရင်း ပုံ့ကိုယ်လေးကို ဆိုဖာပေါ်လှဲချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်လိုးတယ်။ ပုံ့နဲ့ ကျုပ် စကားတစ်ခွန်းမှမပြောပဲ နားလည်မှုရှိရှိနဲ့လိုးနေကြတယ်။ ကျုပ်သိပါတယ် ပုံ့စကားပြောရင် သူကျုပ်ကိုလွမ်းတဲ့အကြောင်း သူအထီးကျန်တဲ့အကြောင်းတွေ ပါမှာစိုးလို့နေမယ်။ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ရင်း နမ်းလိုက် မျက်လုံးချင်းစိုက်ကြည့်လိုက်နဲ့ လိုးနေမိကြတယ်။ အန်တီစပါယ်က ကျုပ်တို့လိုးတဲ့ ခြေရင်းမှာဆိုတော့ သူ့သမီးစောက်ပက်ထဲ ကျုပ်လီးဝင်နေတာကို အရသာခံပြီး ကြည့်ရင်း ပွတ်နေမှာပေါ့။ ခဏနေတော့ ပုံ့တစ်ချီပြီးသွားပြန်တယ်။ ကျုပ် ပုံ့ကိုကုန်းနမ်းရင်း ပုံ့စောက်ပက်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပုံ့စောက်ပက်ထဲက စောက်ရည်ကို လက်နဲ့ နှိုက်ယူပြီး ပုံ့ဖင်ဝမှာ သုတ်လိုက်တယ်။ ပုံ့ ကျုပ်လုပ်သမျှကို ငြင်းဆန်ခြင်းမရှိ ငြိမ်သက်စွာပဲ လက်ခံတယ်။ ကျုပ် ပုံ့ကိုယ်လေးကိုဆွဲ မ ပြီး လေးဖက်ထောက်ပုံစံပြင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဖင်ဝကို လျာလေးနဲ့ ကုန်းပြီး ကလိလိုက်သေးတယ်။ အခြောက်တိုက်ဖင်လိုးရင် ပုံ့နာမှာစိုးလို့ အရည်ဆွတ်တဲ့သဘောလောက်ပါပဲ။ ပုံ့ရဲ့ ဖင်ပေါက်လေးထဲကို လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းတယ်။ ပုံ့ကလဲ အလိုက်သင့်ဖင်ဖွင့်ပေးထားပြီး မကြာခင်ပဲ လီးတစ်ဆုံး ဖင်ထဲဝင်သွားကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်လိုးတယ်။ လိုးရင်းတစ်ဖြည်းဖြည်း အရှိန်တင်လာပြီး တစ်ဖန်းဖန်းဆောင့်လိုးတော့တာ။ ပုံ့က ဆိုဖာပေါ်ခေါင်းစိုက်ကာ တံတောင်နဲ့ ထောက်ထားရက်း လက်တစ်ဖက်က သူ့စောက်စိကို ပြန်ပွတ်နေတယ်။ တော်တော်လေးကြာတော့ ပုံ့ကိုယ်လေး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း ကိုရယ် ဆိုပြီး ပြီးသွားတော့တယ်။ ကျုပ်လဲပြီးချင်လာပြီမို့ အန်တီစပါယ့်ကို ခေါ်ကာ အန်တီစပါယ်က ဘေးမှာ ဒူးလေးထောက်ပြီးထိုင်တော့ ကျုပ်လဲ ပုံ့ဖင်ကို ဆောင့်လိုးရင်း ထွက်ကာနီးမှာ အန်တီစပါယ့်ကိုယ်ပေါ်ကို လီးရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပုံ့ကတော့ ဆိုဖာပေါ်မှာ တစောင်းလေးကွေးပြီး အမောဖြေနေတယ်။ သုံးချီဆက်တိုက်ပြီးသွားတာဆိုတော့ ပုံ့လဲ ပင်ပန်းသွားမှာပေါ့။ အန်တီစပါယ်က လီးရည်တွေပန်းပြီးစ ကျုပ်လီးကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ်ပေးတယ်။
“မောင်… နားလိုက်အုံး… စပါယ်ရေချိုးလိုက်အုံးမယ်… မောင်… သေးနဲ့ပန်းချင်ရင် ရေချိုးနေတုန်းလာပြီးပန်းလို့ရတယ်နော်… ”
“ဟာကွာ… မောင်… စပါယ့်ကို သေးနဲ့မပန်းရက်ပါဘူး… ”
“အင်းပါ… အခုမပန်းလဲ နောက်ကျ ပန်းခိုင်းမှာ… ခစ်ခစ်”
“စပါယ်အဆင်ပြေရဲ့လား… ခုနက စိတ်ပါနေတာမလား… ”
“အင်း… အခုပြီးသွားပါပြီ… မောင်တို့လိုးပွဲကြည့်ပြီးပွတ်လိုက်တာ… အရသာက တစ်မျိုးပဲ… ဟီးဟီး… ”
“အင်းပါ… အဲ့ဒါဆိုလဲ ရေသွားချိုးတော့… အရမ်းချစ်တယ်နော်…. စပါယ်… ”
“အရမ်းချစ်တယ်… မောင်…. ”
အန်တီစပါယ်နဲ့ ကျုပ် ခဏပွေ့ဖက်ပြီး နမ်းလိုက်ပြီးတော့မှ အန်တီစပါယ် ထွက်သွားတယ်။

အပိုင်း-၃၅-ဆ

ကျုပ်လဲ ပုံ့ခြေရင်းမှာ ဝင်ထိုင်တော့ ပုံ့ထလာပြီး ကျုပ်ရင်ခွင်လေးထဲတိုးဝင်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။
“ကို့ရဲ့ပုံ့လေး… အရမ်းအထီးကျန်သလိုဖြစ်သွားတာလား… ”
ပုံ့ ကျုပ်မျက်နှာကို မော့ကြည့်ပြီး
“ကိုက ဘယ်လိုသိတာလဲ… ”
“ပုံ့က ကို့မျက်နှာကိုဖတ်တာ သိပ်တော်သလို ကိုကလဲ ပုံ့မျက်နှာကိုဖတ်နိုင်ပါတယ်ပုံ့ရယ်… ကို့ရဲ့ပုံ့လေး အရမ်းခံစားသွားရလား… ”
“အင်း… ကို… ပုံ့လေ… အရမ်းအထီးကျန်သလိုခံစားရတယ်… ကျန်တဲ့သူတွေနဲ့တုန်းက ကိုယ့်ရှေ့မှာပဲဆိုတော့ ဘယ်လိုမှမနေဘူး… ကိုယ့်ကွယ်ရာဆိုရင်တောင်မှာ ကိုယ်စိတ်ပါရင် ဝင်ပါလို့ရတယ်လေ… အခုတော့ ပုံ့တစ်ယောက်ထဲ အရမ်းအားငယ်ရတယ်သိလား… ”
“ပုံ့လေးရယ်… နောက်ကိုဘယ်သွားသွားခေါ်မယ်နော်… ကို့ရဲ့ပုံ့လေးကို… ချစ်လိုက်တာကွာ…. ”
“လုံးဝမထားခဲ့နဲ့နော်… ကို… ပုံ့လေ… ကိုယ့်ကိုယ်ကို ခံနိုင်ရည်ရှိမယ်ထင်တာ မခံစားနိုင်ဘူးသိလား… မေမေနဲ့သွားမှန်းသိတယ်… ဒါပေမယ့်စိတ်က အရမ်းကိုလွမ်းသွားတာ…. ”
ကျုပ်လဲ ပုံ့ပြောလိုက်မှ မေမေ့ကို ပြေးသတိရမိပြန်တယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်ကို လွမ်းနေရောပေါ့။ ကျုပ်ဒီရောက်ပြီး ဖုန်းဆက်ဖြစ်ပါတယ်။ သတိလဲရပါတယ် ကျုပ်ရဲ့ ဘုရင်မလေးကို။ အရမ်းလဲ လွမ်းနေပြီဗျာ။
“ပုံ့ရယ်… စိတ်ချနော်… အမြဲအတူရှိနေမယ်သိလား… ”
“ကို… ကို့မေမေကိုလွမ်းသွားတယ်မလား… ခစ်ခစ်”
“အဲ့ဒါတွေချစ်တာသိလား… ကို့အပေါ်အရာရာနားလည်တာ… သိတာ… ငယ်ငယ်လေးကတည်းကပဲ… အဲ့ကောင်မလေးကို ချစ်လိုက်တာကွာ… တုန်နေတာပဲ… ကို့ဇနီးဖြစ်လာတော့လဲ ပျော်လိုက်ရတာ… ”
“ခစ်ခစ်… အထီးကျန်တာတွေပျောက်ကုန်ပြီသိလား… ကို… ဖေဖေပြန်မလာခင်အထိ မေမေ့အနားမှာနေပေးလိုက်အုံး … မနက်ဖြန်ကျပြန်မှာဆိုတော့လေ… ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ… ဟောဒီက ချစ်မိဖုရားလေးအလိုတော်အတိုင်းပါ ခင်ဗျ… ”
“ခစ်ခစ်… ဟုတ်သား… ကို့မေမေက ဘုရင်မဆိုတော့ ပုံ့က မိဖုရားပေါ့ … ခစ်ခစ်… ကဲကဲ… သွားတော့ မေမေနဲ့အတူ ရေချိုးရင်း ပလူးလိုက်အုံး… ခစ်ခစ်… ”
“တော်တော်ဆိုးတဲ့ မိန်းမ… ချစ်လိုက်ထှာကွာ”
ကျုပ်လဲ ပုံ့ကို အနမ်းလေးတွေပွေ့ဖက်ပေးရင်း ဖက်ထားမိတယ်။ ပြီးတော့ ပုံ့က အတင်းတွန်းလွှတ်တာနဲ့ အန်တီစပါယ်ရေချိုးတဲ့ဆီ ထွက်လာလိုက်တယ်။ အရေချိုးခန်းတံခါးခေါက်လိုက်တော့ အန်တီစပါယ် တံခါးဖွင့်ပေးလို့ ရေအတူချိုးကြတယ်။ ရေချိုးပြီးတော့ အန်တီစပါယ့်ကို ကုန်းပိုးရင်း သူ့တို့အခန်းဆီခေါ်သွားလိုက်တက်။ သူတို့အခန်းထဲမှာ အန်တီစပါယ့်ကို ကျုပ်ကိုယ်တိုင် သနပ်ခါးသွေးပေးတယ်။ ပြီးတော့ ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး သနပ်ခါးကို ပါးကွက်ကြားလေးလူးပေးတယ်။ အန်တီစပါယ် ပျော်နေတာ။ သူ့ဆံပင်တွေကို အုန်းဆီလေးလိမ်းပြီး ခေါင်းဖြီးပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ သူထုတ်ပေးတဲ့ အဝတ်တွေယူပြီး ဘော်လီတွေ အင်္ကျီတွေဝတ်ပေးတယ်။ ထမိန်တော့ သူ့ဟာသူဝတ်တယ်။ သူသာ အဝတ်ဝတ်ပြီးသွားတာ ကျုပ်က ကိုယ်လုံးတီး။ အန်တီစပါယ်က ကျုပ်လက်ကိုဆွဲကာ ကျုပ်တို့အခန်းဆီခေါ်သွားပြန်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကို အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပေးတယ်။ ဆံပင်ကို အုန်းဆီထည့်ပြီး ခေါင်းပြီးပေးတယ်။ ပြီးတော့မှ အန်တီစပါယ့်ကို ပွေ့ချီပြီး ဧည့်ခန်းဆီထွက်လာလိုက်တော့ အန်တီစပါယ် ကျုပ်လည်ပင်းကို တွဲခိုရင်း ကျုပ်ရင်ခွင်မှာ ပါးအပ်ကာ လိုက်လာတယ်။ ပုံ့က ဧည့်ခန်းမှာရှိနေတယ်။ အဲ့ဒီညနေက အန်ကယ်ဇော်နိုင်ပြန်မလာခင်အထိ အန်တီစပါယ် ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာပဲနေတယ်။ ချစ်တဲ့အကြောင်းတွေ တစ်ဖွဖွပြောရင်းပေါ့။ အန်ကယ်ဇော်နိုင်ပြန်ရောက်ပြီးတော့ ခပ်ခွာခွာနေကြပေမယ့် အန်ကယ်ဇော်နိုင်လစ်တာနဲ့ အန်တီစပါယ်ကျုပ်ကို နမ်းတယ်။ ဖက်တယ်။ ညအိပ်တော့ ကျုပ်ဇနီးလေးပုံ့ကို တစ်ချီလိုးပေးလိုက်သေးတယ်။ နောက်နေ့မနက်ကျ အစောကြီးပဲ အန်တီစပါယ်ဖုန်းဆက်နှိုးလို့ နိုးလာရတယ်။ ဘယ့်နှယ်ဗျာ အိမ်ကဖုန်းနဲ့ အိမ်ထဲကလူကို ပြန်ခေါ်တာ။ စကားတော့မပြောဘူး ဖုန်းသံမြည်အောင်ခေါ်ပြီး ကျုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ချသွားတာ။ နံပါတ်ကြည့်လိုက်တော့မှ ပုံ့အိမ်က နံပါတ်ဖြစ်နေတာ။ ကျုပ်သိပြီလေ။ အန်တီစပါယ် အလိုးခံချင်လို့ ကျုပ်ကိုနှိုးတာ။ ကျုပ်ဖုန်းသံကြောင့် ဘေးက ပုံ့ပါနိုးသွားတယ်။
“ကို… ဘယ်ကဖုန်းလဲ… ”
“စပါယ်ဆက်နေတာ… အိမ်ကဖုန်းနဲ့… ”
“ခစ်ခစ်… မေမေတော့ စောစောစီးစီးဆာနေပြီထင်တယ်… သွားလေကို… ပုံ့ခဏနေမှ လိုက်ခဲ့မယ်… ”
“ပုံ့ကို လင်းဆွဲလေး… ဆွဲပေးမလို့ပါဆို… ”
“ရပါတယ်ကိုရဲ့… အိမ်ပြန်ရောက်မှ လင်းဆွဲရော မိုးချုပ်ဆွဲရော… နေ့ခင်းဆွဲပါ အမုန်းဆွဲ… ဟုတ်ပြီလား… မေမေနဲ့အန်တီခင်က ဗိုက်ကြီးနေတော့… ပုံ့ကိုပဲ လိုးရမှာ… ညီမလေးဖူးကိုပါ စစ်ကူခေါ်ပြီး အိမ်မှာခေါ်ထားရင် ကောင်းမယ်ထင်တယ်… ခစ်ခစ်… ”
“ဟီးဟီး… ကောင်းသားပဲ… ”
“ဒါကျတော်တော်သိ…. သွားတော့ မေမေစိတ်ကောက်နေအုန်းမယ်… ”
“ဟုတ်ပါပြီဗျ… ”
“ခစ်ခစ်… ”
ကျုပ်လဲ အခန်းအပြင်ထွက်ပြီး အန်တီစပါယ့်ဆီသွားလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်က ထမင်းအိုးတည်ရင်းက ကျုပ်လာတာမြင်တော့ ကျုပ်ဆီလာပြီး အတင်းဖက်ကာ မျက်နှာကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းတယ်။
“ကြာလိုက်တာမောင်ရယ်… ဟော… မောင်လီးကြီးကလဲ ထောင်နေတာပဲ… လိုးပေးနော်… မနေ့ကလို တန်းလန်းကြီးဖြစ်မှာစိုးလို့ အခုပဲလိုးတော့နော်..”
ပြောပြီး ကျုပ်ရှေ့ထိုင်ချက ကျုပ်လီးကို လေးငါးချက်လောက် စုပ်ပေးလိုက်သေးတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျုပ် အန်တီစပါယ့်ကို ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ခုံထိုင်ခုံပေါ်တင်ခိုင်းလိုက်တော့ ပေါင်ကားပေးသလို ဖြစ်သွားတယ်။ကျုပ်လဲ ထမိန်လှန်ပြီး မတ်တပ်ပဲ စောက်ပက်ထဲကို လီးထိုးသွင်းပစ်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ နှစ်ယောက်သားဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းကာ လိုးကြတော့တယ်။ အန်တီစပါယ်လဲ ဖင်ကြီးကော့ကော့ပေးသလို ကျုပ်ကလဲ အားနဲ့ကြုံးပြီးဆောင့်လိုးတယ်။ သိပ်မကြာဘူး အန်တီစပါယ် တစ်ချီပြီးသွားတာနဲ့ နှစ်ယောက်သား ရပ်လိုးရတာညောင်းပြီမို့ ကြမ်းပြင်မှာထိုင်ပြီး လိုးတယ်။ အန်တီစပါယ်က ဆောင့်ရတာပေါ့။ အန်တီစပါယ် ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ရင်း ဖင်ကြီး မြှောက်မြှောက်ပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်၊ ခါးလေးလှုပ်ပြီးနှဲ့လိုးလိုက်၊ ဖင်ကြီးကိုဝိုက်ပြီး စကောဝိုင်းလိုက်နဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကလဲ ကျုပ်လီးကို ဆွဲဆွဲညှစ်နေတာ ကျုပ်လဲ အရမ်းကောင်းပြီး ပြီးချင်နေပြီ။ ခဏနေတော့ အန်တီစပါယ် တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ပြီး ပြီးသွားတော့ ကျုပ်လဲ သူ့ကို ကြမ်းပြင်ပေါ်လဲချလိုက်ပြီး တစ်ဖန်းဖန်းဆောင့်လိုးကာ အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ထဲ လီးရည်ပန်းထည့်ပြီး အဆုံးသတ်လိုက်တော့တယ်။
“အင်း ဟင်း… မောင်ရယ်… မနေ့ကတစ်နေ့လုံးတစ်ခုခုလိုနေသလိုခံစားနေရတာ.. မောင့်လီးရည် စပါယ့်စောက်ပက်ထဲ ပန်းထည့်ခံလိုက်ရမှပဲ… ပြည့်စုံသွားတော့တယ်… ချစ်တယ်မောင်ရယ်..”
“ဟင်း… ဒီအတွဲတော့… တွေ့လိုက်ရင်မိုးမမြင်လေမမြင်ပဲ… ခစ်ခစ်… ပြီးရင်လဲ လူချင်းခွာတော့ … ဖေဖေနိုးလာတော့မယ်… ”
ကျုပ်နဲ့ အန်တီစပါယ် စိတ်တွေထပြီး လိုးကောင်းကောင်းနဲ့ လိုးနေတာ ပုံ့အနားရောက်လာတာတောင်မသိလိုက်ဘူး။
“ဟီး သမီးလေးကလဲ … ချစ်လို့ပဲကို နော်မောင်… မောင့်လီးက ပျော့မှမပျော့သေးတာ ခဏစိမ်ထားပါအုံး… အရသာရှိလို့… ချစ်လိုက်တာမောင်ရယ်… (ပြွတ်)… (ပြွတ်)… ”
ပုံ့လဲ ပြောမရလို့ထင်တယ် မီးဖိုခန်း အဝကိုထွက်သွားရင်း
“ဟုတ်ပါပြီ.. မေမေရယ်… သမီးပဲ ကင်းစောင့်ပေးပါ့မယ်… ”
“အဲ့ဒါတွေ ချစ်ရတာ… သမီးလေးက… မောင်… မောင့်လီးက ပြန်မာလာသလိုပဲနော်… ခစ်ခစ်… ”
“မာမှာပေါ့… စပါယ့်စောက်ပက်က… အထဲကနေ ညှစ်နေတာကိုး… ”
“တောင်နေရင်လဲ ဆက်လိုးကွာ… ”
“စပါယ်ရယ်… နောက်တစ်ချီ မီမှာမှ မဟုတ်တာ… ”
“မမီ မီကွာ… လိုးပေးနော်… စပါယ့်ကိုချစ်ရင်းလိုးကွာ… ဟင့်… ဟုတ်တယ်… အဲ့လိုဆောင့်… ဟင်း… ကောင်းတယ်မောင်ရယ်… ”
“မောင်လဲ စပါယ့်စောက်ပက်က ညှစ်နေတော့ မရတော့ဘူးကွာ လိုးတော့မယ်… ဟင်း… အင်း… ”
“စပါယ့်ယောက်ျားရှေ့မှာပါ မောင်လိုးတာခံပစ်ချင်တာသိလား…. ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်မချစ်ချင်တော့ဘူး… သမီးလေးကို ငဲ့နေလို့သိလား… ဟူး… ချစ်တယ်မောင်ရယ်… ”
“မောင်ပြီးအောင်လိုးချင်တာနော်… မောင်မပြီးရင်… စပါယ့်ဘာသာ မောင်လိုးလို့ရအောင်ကြံပေး… ”
“အင်း… ဟင်း…. ဆောင့်ဆောင့်… ပြီးအောင်လိုးခိုင်းမှာသိလား… အူး.. မောင်ရယ် ပြီးပြန်ပြီကွာ…”
“ဖေဖေ နိုးပြီလား… ”
“အေး… သမီး… ဖေဖေရေချိုးလိုက်အုံးမယ် … ”
ပုံ့အသံကြားတာနဲ့ အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ထဲက ကျုပ်လီးကို ချွတ်ပြီး ခုံမှထိုင်လိုက်ရတယ်။ အန်တီစပါယ်လဲ အမြန်ထပြီး အင်္ကျီတွေ ထမိန်တွေ သပ်ရပ်အောင် ပြင်ရင်း မီးဖိုနားသွားပြီး မနက်စာ ပြင်နေတယ်။ ပုံ့က မီးဖိုထဲဝင်လာပြီး အန်ကယ်ဇော်နိုင်ကတော့ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ အန်တီစပါယ် ကျုပ်အနားလာပြီး ထမိန်လှန်ကာ ဖင်ကုန်းပေးတယ်။ ကျုပ်ကရေချိုးခန်းကို လက်ညှိုးထိုးပြတော့ ရှူးတိုးတိုးပုံစံလုပ်ပြရင်း ကျုပ်ပုဆိုးကိုလှန်ကာ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပက်ဝမှာ တေ့ပေးတယ်။ ပြီးတော့ အန်တီစပါယ်က လေသံလေးနဲ့-
“ရှီး… သမီးလေးပဲ… မနက်စာပြင်လိုက်တော့… မေမေအချိန်မရတော့ဘူး… ဟင်း… ”
“မေမေရယ်… အဲ့ဒီလောက်မရဲပါနဲ့… သမီးလန့်လာပြီ… ”
“ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး… သမီးလေးရယ်… ရေသံကြားနေရသေးတယ်လေ… ဟင်း… ဆောင့်… ”
ပုံ့လဲ မျက်နှာမကြည်မသာနဲ့ မနက်စာသွားပြင်နေတယ်။ အန်ကယ်ဇော်နိုင် ရေချိုးတဲ့အသံ ရပ်သွားတော့မှ ကျုပ်လီးကိုဆွဲထုတ်တော့ အန်တီစပါယ် ခပ်သုတ်သုတ်ပဲ သူတို့အိပ်ခန်းဆီ ထွက်သွားတယ်။ ခဏနေတော့ အန်ကယ်ဇော်နိုင် ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီး သူ့အခန်းဆီသွားတယ်။ ပုံက မနက်စာတွေ စားပွဲပေါ်ပြင်ပြီး ကျုပ်အနားလာတယ်။
“ကိုရယ်… မေမေနဲ့တော့ ဒုက္ခပါပဲ… မေမေ့ကို အဲ့ဒီလောက် တနှာကြီးမယ်မထင်ထားဘူး… ပုံ့စိတ်ပူလာပြီကိုရယ်… ”
“အင်း… ကိုလဲ စိတ်ပူတယ်… ကို့ကြောင့် ပုံ့တို့မိသားစု ပြဿနာ မတက်စေချင်ဘူးကွာ… ဒါပေမယ့် စပါယ့်ကို မလိုက်လျောလို့ ထသောင်းကျန်းမှ ပိုဆိုးကုန်မှာစိုးလို့… ကိုလဲ လုပ်ပေးလိုက်တာ… ”
“အင်းပါ… ကို့ကို ပုံ့ယုံပါတယ်… မေမေ့ကိုပဲ စိတ်မချတာ… မေမေ… ကို့ကို အရမ်းစွဲလမ်းနေပြီ… ပုံ့တော့ မှားပြီထင်ပါတယ်ကိုရယ်… ”
“နေပါအုံးပုံ့ရယ်… အိမ်ကျမှ မေနဲ့ခင့်ကို ပြောပြပြီး တိုင်ပင်ကြတာပေါ့… ပြန်ရင်တော့ ချော့မော့ပြီး အဖေနဲ့ ပြဿနာမတက်အောင်နေဖို့ မှာခဲ့ရမှာပဲ.. ”
“ဟင့်… စိတ်ညစ်ပါတယ် ကိုရယ်… ”
“ပုံ့ရယ်… သိပ်ရုပ်မပျက်စေနဲ့အုံးကွယ်… အဖေပါ ရိပ်မိနေအုံးမယ်… ပုံ့တို့မိသားစု ဘာမှ မထိခိုက်စေရဘူး သိလား… ကို ကတိပေးတယ်နော်… ကို စပါယ့်ကို ရအောင် ထိန်းပါ့မယ်… ”
“အင်းပါကိုရယ်… ”
ကျုပ် ပုံ့ကို ရင်ခွင်ထဲထွေးပွေ့ဖက်ထားလိုက်ပြီး နဖူးလေးကို နမ်းပေးလိုက်မိတယ်။ ခဏနေတော့ အန်တီစပါယ်တို့ ပြန်လာလို့ ကျုပ်နဲ့ပုံ့လဲ စားပွဲမှာ ထိုင်စောင်နေလိုက်တယ်။ အန်ကယ်ဇော်နိုင်က စားပွဲမှာဝင်ထိုင်ပြီး အန်တီစပါယ်ကထိုင်မယ်လုပ်ပြီးမှ
“ဟယ်… မေ့နေတာ သားကိုခိုင်းစရာရှိလို့… အိမ်ရှေ့က ပန်းအိုးလေး နေရာရွှေ့ချင်တာ… သားဗိုက်မဆာသေးရင်လိုက်ရွှေ့ပေးပါလား… ”
“ဟာ… မိန်းမရယ်… မောင်ဖိုးတေစားပါစေကွာ… ”
“အို… ကိုဇော်ကလဲ စားပြီးရင် အလေးအပင် မ ခိုင်းလို့ မကောင်းဘူး… ခဏပါ… သိပ်မကြာပါဘူး … တော်ကြာနေ သူတို့က ပြန်တော့မှာ ”
“ဟုတ်ကဲ့… ရပါတယ်မေမေ… ”
“ကိုဇာ်နဲ့ သမီးလေးတို့ စားနှင့်ကြနော်… လာ သား”
ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ်နောက်ကို လိုက်ခဲ့လိုက်တယ်။ စိတ်ကတော့ ပုံ့မျက်နှာညှိုးနေလို့ သိပ်မကြည်ဘူး။ ပုံ့ကို တစ်ချက်လှည့်ကြည့်တော့ သက်ပြင်းလေးတစ်ချက်ခိုးချရင်း မနက်စာ ဆက်စားနေတယ်။ အန်တီစပါယ် အိမ်ရှေ့ကိုထွက်ပြီး ကျုပ်ကားနဲ့ကွယ်ပြီး ပန်ခုံနားလေးမှာ ကားကိုလက်ထောက်ကာ ထမိန်လှန်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ထဲ လီးထိုးထည့်ပြီး ခါးကိုင်ကာ ဆောင့်လိုးတယ်။ အိမ်ရှေ့ဆိုပေမယ့် ခြံစည်းရိုးကလုံတော့ အပြင်ကနေမမြင်နိုင်ပါဘူး။ အိမ်ထဲကထွက်လာရင်လဲ ကျုပ်ကားနဲ့ ကွယ်နေတာမို့ အလွယ်တကူ မမြင်နိုင်ပါဘူး။
“အီး… ဟင်း… ဟင်း…. မောင်ရယ်… ကောင်းလိုက်တာ…. သမီးလေး စိတ်ညစ်သွားတယ်ထင်တယ်…
စပါယ်လဲ မောင့်ကိုချစ်လွန်းလို့… မောင်မပြီးတာကို စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး အရဲစွန့်လိုက်တာ… ”
“အင်းပေါ့… ပုံ့က သူ့မိသားစု ကို သူ့ကြောင့်ပြိုကွဲသွားမှာ စိုးရိမ်နေတာ… ”
“အင်းပါ… စပါယ်ပြီးမှ… သမီးလေးကို တောင်းပန်မယ်နော်… အခု မောင်ပြီးအောင်မြန်မြန်လိုးတော့..”
ကျုပ်လဲ လိုးပေးနေရပေမယ့် ပုံ့မျက်နှာမကောင်းတာကို မျက်လုံးထဲ ပြန်မြင်နေပြီး စိတ်ကနှစ်မရဘူး။
“မောင်ရယ်… သမီးလေးမျက်နှာမကောင်းလို့ စိတ်နှစ်လို့မရဖြစ်နေတာလား… စိတ်ချပါမောင်ရယ်… စပါယ်… သမီးလေးကို စိတ်ပြေအောင်ပြောပေးပါ့မယ်… သိပ်ကြာလို့မရဘူးမောင်ရယ်… မောင်ကြိုက်တဲ့ စပါယ့်ဖင်ကြီးတွေကြည့်ပြီးလိုး… အင်း… အင်း… ဟုတ်တယ်… ဆောင့်ဆောင့်… ”
ကျုပ်လဲ မြန်မြန်ပြီးလိုက်ချင်တာနဲ့ အန်တီစပါယ့်ဖင်ကြီးကို စိတ်နှစ်ပြီး လိုးပစ်လိုက်တယ်။ သိပ်မကြာပါဘူး အန်တီစပါယ် နဲ့ ကျုပ် ပြိုင်တူနီးပါး ပြီးကာ အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အနမ်းလေးတွေပေးပြီး အယောင်ပြ ပန်းအိုးလေး ၂လုံးရွှေ့ကာ အိမ်ထဲပြန်ဝင်ခဲ့ကြတယ်။ အိမ်ရှေ့မှာပဲ အန်ကယ်ဇော်နိုင်နဲ့တွေ့လို့ နှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ထဲဝင်ကာ ပုံ့ရှိတဲ့မီးဖိုခန်းထဲ သွားလိုက်ကြတယ်။ ပုံ့က ပန်ကန်ဆေးနေတယ်။ အန်တီစပါယ်က ပုံ့ကို အနောက်နေသွားဖက်ပြီး
“မေမေသမီးလေး… ”
“ဟုတ်… မေမေ… ”
“မေမေ့ကို စိတ်ဆိုးနေတာလား… ”
“စိတ်မဆိုးပါဘူးမေမေရယ်… စိတ်ပူတာပါ… ”
“စိတ်မပူပါနဲ့ သမီးလေးရယ်… မေမေကြောင့် မေမေတို့မိသားစုဘဝလေး မထိခိုက်စေရဘူး… သိလား… ခုနက… မောင်မပြီးလို့… ပြီးအောင်လုပ်ပေးချင်ဇောနဲ့… အရဲစွန့်လိုက်တာ… နောက်ကို သမီးလေးဖေဖေအရှေ့ကျရင်… အနေအထိုင်ဆင်ခြင်မယ်နော်… ”
“မေမေရယ်… သမီးဖြင့် ရင်ထိတ်သွားတာသိလား… ”
“မေမေ့ဘက်လှည့်ပါအုံးသမီးလေးရယ်… ပြုံးပြ… မေမေ့ကို ပြုံးပြ… ”
“ဟင့်… ခစ်ခစ်… နောက်ကိုအဲ့လိုမရဲပါနဲ့မေမေရယ်… သမီးကလေ… မေမေ့ကို.. ကိုနဲ့ချစ်စေချင်လို့… ဇတ်လမ်းစခဲ့တာလေ… မေမေကို့ကိုကြိုက်သလိုချစ်… မိသားစုမထိခိုက်ရင်ပြီးရော… ”
“အင်းပါ… ဟုတ်ပါပြီ… မေမေ့သမီးလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… ဒီအပြုံးလေးတွေကြောင့်ပဲ… မောင်က သမီးကို အရမ်းချစ်နေတာဖြစ်မယ်… မေမေ ဒီလောက် သဲသဲလှုပ်ချစ်ပြနေတာကို… သမီးလေးအပေါ် ချစ်တဲ့ အချစ်ကို မေမေမယှဉ်နိုင်ဘူး… ဘာပဲပြောပြော မောင်က သမီးကွယ်ရာမှာ ဖောက်ပြန်မယ့်လူမဟုတ်ဘူးဆိုတာ … မေမေယုံသွားပြီ… ”
“ခစ်ခစ်.. မေမေဘယ်လိုသိ… ”
“သိတာပေါ့… မောင်ကသမီးလေးမျက်နှာညှိုးတာနဲ့… စိတ်နဲ့လူနဲ့ မကပ်ချင်ဘူး… ခုနက လိုးတာတောင် စိတ်ကိုနှစ်ခိုင်းပြီး… မြန်မြန်ပြီးအောင်လိုးခိုင်းရတယ်… ခစ်ခစ်… ”
“ဟီး… ဒါကတော့ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ချစ်ခဲ့ကြတာပဲမေမေရဲ့ ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့… ”
“ဟုတ်လား… ရန်ကုန်မှာပြန်တွေ့မှချစ်ကြတာ မဟုတ်ဘူးလား… ”
“ဘယ်ကလာ… ဟီးဟီး… ဆယ်တန်းနှစ် ကိုအထိုးခံရပြီးနောက်ပိုင်း ချစ်သူဖြစ်နေကြပြီ… ”
“ဟယ်… ငါ့သမီးလေးကို အိန္ဒြေရှိလှပြီမှတ်နေတာ… ၁၀တန်းနဲ့ရည်းစားထားတတ်နေပြီ… မေမေတောင် မသိလိုက်ဘူး… ဟင်း… ”
“ခစ်ခစ်… ဒါကတော့ အနေအထိုင်ပိရိတာကိုး… ”
“ဟုတ်ပါပြီတော်… အဲ့ကတည်းက လိုးနေကြတာလား… ”
“မေမေကလဲ… ကိုက သမီးကို တန်ဖိုးထားပါတယ်… လက်ထပ်ပြီးမှ သမီးအပျိုရည်ပျက်တာပါ… ဒါပေမယ့် ဆယ်တန်းနှစ်ကတည်းက ကို့လီးကို စုပ်ပေးခဲ့တာ… ကိုလဲ သမီးကိုပြန်ယက်ပေးတယ်လေ… ”
“အမလေးလေး… မေမေတောင် အခုမောင်နဲ့မှလီးစုပ်ဖူးတာ… ငါ့သမီးက… ဆယ်တန်းကတည်းက ငါ့ထက် သာနေပါပေါ့လား… ”
“ခစ်ခစ်… ”
“ဟီးဟီး… ”
အန်တီစပါယ် ကျုပ်ကိုလှည့်ပြီးမျက်စောင်းထိုးတယ်။ ကျုပ်လဲ ရယ်ပဲပြလိုက်တော့တယ်။ အခုမှပဲ ရင်ထဲကအလုံးကြီး ကျသွားတော့တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်နဲ့ အန်တီစပါယ် မနက်စာအတူစားကြတယ်။ ကျုပ်က ခွံ့ကျွေးရတာပေါ့။ ပြီးတော့ အဝတ်အစားတွေ ထည့်ကြတော့လဲ အန်တီစပါယ်က အခန်းထဲအထိလိုက်ဝင်လာပြီး ကျုပ်ပေါင်ပေါ်မှာထိုင်ကာ ချွဲနွဲ့နေတော့ ပုံ့က သူ့အမေကို မျက်စောင်းထိုးတယ်။ တစ်ခစ်ခစ်ရယ်ကြပြန်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ပြန်ကာနီးတော့ အန်တီစပါယ့်ကို ပွေ့ဖက်ပြီး အနမ်းလေးတွေ ပေးခဲ့ကြကာ ပြန်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။အန်တီစပါယ်ကတော့ သူ့ကိုပစ်မထားဖို့နဲ့ မကြာမကြာလာဖို့ မျက်ရည်လေးဝဲရင်း တစ်ဖွဖွ မှာနေရှာလေရဲ့။ မေမေနဲ့ ကျုပ်ရဲ့ ကျန်တဲ့မယားတွေကို လွမ်းလှပြီလေဗျာ။

(အပိုင်း-၃၆ ဆက်ရန်)

ငါ့ဘုရင်မ (အပိုင်း-၃၆)

အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 1st February, 2020.

အိမ်ရှေ့မှာ ကားဟွန်းတီးလိုက်တာနဲ့ အိမ်ထဲကပြေးထွက်လာသူက ညီမလေးပါ။ ကြည့်ရတာ အိမ်မှာ မေမေနဲ့တီခင် နှစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့တာမို့ ညီမလေးက အဖေါ်ရအောင်လာနေပေးတာနဲ့တူရဲ့။ အန်တီငုဝါ စီစဉ်တာပဲဖြစ်မယ်။
“ဟယ်… ကိုကိုနဲ့မမပြန်လာပြီ…. ”
ညီမလေး ခြံတံခါးလာဖွင့်ပေးတော့ အိမ်ပေါက်ဝမှာ မေမေနဲ့တီခင်က ရပ်ကြည့်နေကြတယ်။ တီခင်က ကိုယ်ဝန်တော်တော်ရင့်လို့ ဗိုက်ကြီးတစ်ကားကားတဲ့ ချစ်ဖို့ကောင်းလှသည်။ မေမေကတော့ ကိုယ်ဝန်နုသေးလို့ ဗိုက်မထွက်သေးပါ။ အိမ်ရှေ့ကားရပ်ပြီးတာနဲ့ ကား ပေါ်ကဆင်းကာ မေမေ့ကို အတင်းဖက်နမ်းမိသည်။ ပြီးတော့ မေမေ့ဗိုက်လေးကိုတစ်ရှုံ့ရှုံ့ကုန်းနမ်းမိပြန်သည်။ ပြီးတော့ တီခင့်ကိုလဲ ဖက်နမ်းရပြန်သည်။ ဗိုက်ကိုပွတ်ရင်း ငုံ့နမ်းပေးမိသည်။ ခဏနေတော့ ညီမလေးက ခြံတံခါးပိတ်ပြီး ကျုပ်ဆီ အပြေးလေးလာကာ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာပြန်တော့ ထွေးပွေးထားပေးမိပြန်၏။ ညီမလေးရဲ့ နဖူးပြင်လေးကိုအနမ်းတွေပေးလိုက်တော့ ညီမလေးကလဲ ကျုပ်မျက်နှာကို အနမ်းမိုး သွန်းဖြိုးပြန်သည်။ ဒီလိုရေးလို့ ကျုပ်ဇနီးလေးပုံ့ကိုဖြင့် ဘာသိဘာသာ မဆိုင်သလိုနေသည်ဟုထင်ဖွယ်ရာ ရှိသည်။ အမှန်ကား ပုံ့ကိုလဲ ကျုပ်နှင့်နှုတ်ဆက်ပြီးသည်နှင့် အပြန်အလှန်ပွေ့ဖက်နမ်းရှုံ့နှုတ်ဆက်သည်ပင်ဖြစ်၏။ ဆိုရသော် ကျုပ်နှင့် ဤဇနီး လေးယောက်သည် တစ်စိတ်တစ်ဝမ်း၊ တစ်သွေးတစ်သားတည်းလို ဖြစ်နေခြင်းက ကျုပ်အတွက် အလွန်စိတ်ချမ်းသာစရာ ကောာင်းလှသည်။ ပြီးတော့ ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာဆီ သွားထိုင်ကြတော့ မေမေနဲ့တီခင်ကို ရင်ခွင်ထဲပွေ့ဖက်ထားလိုက်တယ်။ ညီမလေးက အားကျမခံ ကျုပ်ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်တယ်။ ပုံ့ကတော့ မျက်နှာချင်ဆိုင်မှာထိုင်ပြီး မေမေ၊ တီခင်နဲ့ ညီမလေးတို့ ကျုပ်နဲ့ အလွမ်းသယ်တာကိုကြည့်နေသည်။
“လုပ်ပါအုံး… မမစပါယ်နဲ့ အခြေအနေလေး… ခစ်ခစ်… ”
“ဟုတ်ပါ့… ပြောပြစမ်းပါအုံး… မစပါယ်မောင့်ကို တန်းတန်းစွဲမှ ဖြစ်သွားရဲ့လား… ခစ်ခစ်… ”
“ထုံးစံအတိုင်း တန်းတန်းစွဲဖြစ်သွားလေသည်ပေါ့.. မေမေရယ်… မေမေ့သားအကြောင်းလဲသိသားနဲ့… ခစ်ခစ်…. ”
“အန်တီစပါယ်တော့… ကိုကို့ကို ပြန်တောင်လွှတ်ချင်မှာမဟုတ်ဘူး… ခစ်ခစ် ”
ကျုပ်လဲ ပြုံးပြီးသာနေလိုက်သည်။ ညီမလေးက ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်နမ်းရင်း
“ကိုကို မောလာလား… ”
“မမောပါဘူး ညီမလေးရဲ့… ညီမလေးကို ချစ်ပေးမှာပေါ့… ကိုကိုလဲ ကိုကို့ညီမလေးကိုလွမ်းလို့ချစ်ချင်လှပြီ… ”
အမှန်က ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ မေမေ့ကို အရင်ဆုံးချစ်ပေးချင်တာပါ။ ဒါပေမယ့် ညီမလေးက အရင်စကားစလာတော့လဲ ညီမလေးကိုပဲ အရင်လိုးပေးရတော့မှာပေါ့။
“ခစ်ခစ်… သိပါတယ်ကိုကိုရယ်… ကိုကို မေမေလေးကို ပိုလွမ်းနေတယ်ဆိုတာ… ညီမလေးက အလိုက်သိပါတယ်နော်… သွား… အလွမ်းသယ်ရင်း အခန်းထဲမှာ သွားချစ်ကြ… ”
“ဟား… ငါ့သမီးလေးဖူးက … အလိုက်သိလိုက်တာ… ”
“အာ… ရပါတယ်… သမီးလေးရယ်… သွားပါ… သမီးတို့မောင်နှမပဲ အရင်အလွမ်းသယ်လိုက်ပါ…”
“အံမယ်… ကိုကိုမရှိတုန်းကကျ… တစ်မောင်ထဲမောင်… တစ်သားထဲသားနေပြီးတော့…. အခုမှမူမနေနဲ့… သမီးက ညကျမှ မမတို့နဲ့ အတူအိပ်ပြီး အမုန်းကဲမှာ… ခစ်ခစ် ”
“မေမေရယ်… မေမေ့သားကလဲ မေမေမှ မေမေပါနော်… လူကသာသမီးနဲ့ရှိနေတာ… စိတ်ကမေမေ့ဆီမှာရယ်… ခစ်ခစ်… ”
“ကဲပါမေမေရယ်… လာ… သားမေမေ့ကိုချစ်ချင်လှပြီ… မောင့်ဘုရင်မလေးကို လွမ်းလွန်းလို့… ခင်လဲ လိုက်ခဲ့လေ…”
“မလိုက်တော့ပါဘူးမောင်ရယ်… မွေးဖို့နီးနေပြီဆိုတော့ … ဒီမှာပဲ အေးအေးဆေးဆေးနေတော့မယ်…”
“ကိုရယ်… ကို့မေမေကိုပဲ ခေါ်ပြီးအားရပါးရချစ်ပေးလိုက်ပါ… ”
“အင်းပါ… လာ… မေ… ”
ကျုပ်မေမေ့လက်ကိုဆွဲခေါ်တော့ ညီမလေးက ကျုပ်ပေါင်ပေါ်ကနေထပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့လက်ကိုဆွဲပြီး ပုံ့ကိုတစ်ချက်လှမ်းကြည့်တော့ ပုံ့က ပြုံးပြုံးကြီးကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့လက်ကိုဆွဲပြီး မေမေနဲ့ တီခင်ရဲ့ အိပ်ခန်းရှိရာ အောက်ထပ်က အခန်းကိုပဲ ဝင်လိုက်ကြတယ်။ သြော် တစ်ခုပြောဖို့ကျန်ခဲ့တယ်။ မေမေနဲ့ တီခင်က အစက အပေါ်ထပ်မှာပဲ အခန်းယူထားတာလေ။ တီခင်က ကိုယ်ဝန်ရင့်လာတော့ လှေကားမတက်စေချင်တာနဲ့ အောက်ထပ်မှာ ပြောင်းနေကြတာ။ ကျုပ်နဲ့ မေမေလဲ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အတင်းပွေ့ဖက်နမ်းကြတယ်။ မေမေ့မျက်နှာလေးကို နမ်းရတာ အားကိုမရဘူး။ တစ်ခါနမ်းလို့မဝ၊ နှစ်ခါနမ်းလို့မဝ၊ အကြိမ်ကြိမ်နမ်းမိပြန်သည်။ မေမေလဲ ကျုပ်ကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းကိုနမ်းတာ။ ရမ္မက်မပါ သောအနမ်းများဖြင့် တစ်ပတ်စာလောက်စုအောင်းထားခဲ့တဲ့အချစ်တွေဟာ အနမ်းတွေ၊ နွေးထွေးတဲ့ပွေ့ဖက်မှုတွေကနေတစ်ဆင့် တစ်ယောက်ဆီကို အပြန်အလှန် ကူးလူးလျှံကျကုန်တယ်။ အားရပါးရတော်တော်ကြာ ပွေ့ဖက်နမ်းရှုံ့ကြပြီးမှ မျက်နှာချင်းခွာကာ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်စူးစိုက်ကြည့်မိတော့ မေမေ့မျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည်လေးဥနေသလို ကျုပ်လဲ မျက်ရည်ဝဲနေမိပြီ။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မျက်ရည်လေးတွေသုတ်ပေးရင် တစ်ခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်မိကြပြန်တယ်။ ဒီမျက်ရည်တွေက ဝမ်းနည်းလို့ကျတဲ့မျက်ရည်မှ မဟုတ်ဘဲလေ။ အလွမ်းတွေသွန်ချလိုက်ပြီး နူးညံ့တဲ့ချစ်ခြင်းတွေနဲ့ ပြည့်လျံလာတဲ့ နှလုံးသားထဲက ကြည်နူးပျော်ရွှင်ခြင်းရဲ့ သက်သေအဖြစ် ဒီမျက်ရည်တွေ ထွက်လာကြတာပဲလေ။
“ချစ်လိုက်တာ မေမေရယ်… မေမေ့ကိုသားဘယ်လောက်ထိချစ်မှန်း ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် နှိုင်းဆလို့မရဘူးသိလား… မေ့ကိုမောင် အရမ်းချစ်တယ်ကွာ… ”
“မေမေလဲ အတူတူပါပဲသားလေးရယ်…. ဘဝမှာ တစ်ကြိမ်တစ်ခါထဲ ချစ်ဖူးခဲ့ပြီး…. အဲ့ဒီအချစ်ဟာ… မေမေ့ရဲ့သားလေးပေါ်မှာပဲ ရှိနေတာ… မေမေဝမ်းသာမဆုံးဘူး… အချစ်ရဆုံးသားလေးက အချစ်ရဆုံးလင်ဖြစ်နေတော့… နှစ်ယောက်ခွဲချစ်စရာမလိုတော့ဘူးပေါ့… ချစ်တယ်မောင်ရယ်…”
“လာမေ… မောင်နဲ့မေ ဖက်ပြီးစကားပြောကြရအောင်… ”
“မောင်လိုးချင်နေပြီမလား…. လိုးပြီးမှပြောလေ.. ”
“မေရယ်… မေ့ကိုမောင်က လိုးချင်ရုံသပ်သပ် ချစ်ခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ…. ဒါပေမယ့် မေခံချင်ရင်တော့ပြောနော် မောင်က မေ့အတွက်ဆို… အမြဲတမ်း အဆင်သင့်ပဲ သိလား… ”
“ခစ်ခစ်သိပါတယ်သားလေးရယ်… ခစ်ခစ်…. ”
သားအမိနှစ်ယောက် ဖက်ရင်းနမ်းရင်းကပဲ ကုတင်ပေါ်မှာ ခေါင်းအုံးလေးတွေ ကျောမှီရင်း ထိုင်ဖြစ်ကြတယ်။ မေမေက ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းမှီရင်းကျုပ်ရင်ဘတ်ကို လက်လေးနဲ့ပွတ်သပ်နေတယ်။ ကျုပ်ကတော့ လက်တစ်ဖက်က မေမေ့ကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်ရင်း နောက်တစ်ဖက်ကတော့ ကျုပ်ရင်သွေးလေးရှိရာ ဗိုက်ကလေးကို ပွတ်သပ်နေမိတယ်။
“မေ…. အခုလိုမျိုး မောင့်ကို လူတွေအများကြီးနဲ့ဝေမျှချစ်ရတာ မေ့စိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်ရဲ့လား… ”
“ဘာလို့မေးတာလဲ… မောင်… ”
“သြော်… မောင်နဲ့မေ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ချစ်မိတဲ့အချိန်ကစပြီး နှစ်ကိုယ်တူဘဝလေးတည်ဆောက်ဖို့ရည်မှန်းခဲ့ကြတာလေ… ဒါပေမယ့် မောင်တို့ကြိုးစားမှုတွေ မအောင်မြင်ဘဲ အခုလို မျိုးဖြစ်ကုန်တာမလား… အဲ့ဒီအပေါ် မေကျေနပ်ရဲ့လားလို့… ”
“မကျေနပ်လို့မှမရတာဘဲ မောင်ရယ်… မေက မောင့်ကို တစ်ယောက်ထဲပိုင်ချင်တာပေါ့… မေတို့ရဲ့ အချစ်မေတ္တာမှန်လို့သာ ဆက်ချစ်ခွင့်မဆုံးရှုံးခဲ့တာကိုပဲ ကျေးဇူးတင်ရမယ်… ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့ အူတိုသလိုပဲသိလား… ခစ်ခစ်…”
“ချစ်လိုက်တာ မေရယ်… ”
မေမေ ခေါင်းလေးမော့လာပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့နှုတ်ခမ်းကို ပြန်စုပ်ရင်း လျာချင်းပွတ်သပ် ဆော့ကစားနေမိတယ်။ မေမေ့လက်တွေက ကျုပ်ပုဆိုးပါ်ကနေ လီးကိုလာပွတ်တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ရဲ့ကိုယ်ဝန်ရှိလာလို့ ပုံမှန်ထက်ပိုထွားပြီး တင်းနေတဲ့ နို့တွေကို အသာအယာ ဆုပ်ညှစ်နေလိုက်တယ်။ ကိုယ်ဝန်က ၂လကျော်ကျော် ၃လလောက်ပဲရှိသေးတာဆိုတော့ ဗိုက်လဲမထွက်သေးဘူး။ အိမ်နေရင်း တီရှပ်ကလေးနဲ့ပဲ ထမိန်လေးဝတ်ထားတာ။ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက် နမ်းနေ ကိုင်နေကြရင်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လိုချင်တဲ့စိတ်တွေ တိုးလာပြီး အသက်ရှူသံတွေ မြန်နေကြပြီ။ ကျုပ်လက်က မေမေ့ထမိန်ကိုလှန်တင်ပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို စမ်းကြည့်လိုက်တော့ စောက်ရည်တွေက အတော်ရွှဲနေပြီ။ ကျုပ်လဲ မေမေ့စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်ရင်း စောက်စိလေးကိုပါ လက်မနဲ့ ပွတ်ချေနေလိုက်တယ်။ မေမေ ကောင်းလွန်းလို့ထင်တယ် တစ်ဟင်းဟင်းညည်းရင်း ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကိုအားပြင်းပြင်နဲ့စုပ်ယူနေတယ်။ မေမေ့လက်ကလဲ ကျုပ်ပုဆိုးကို ဖြည်ကာ လီးကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ရင်း ဂွင်းထုပေးနေတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့စောက်ပက်လေးကို အရမ်းယက်ချင်နေပြီမို့ နမ်းတာရပ်ပြီး မေမေ့ ပေါင်ခွကြားထဲ ဝင်လိုက်ကာ မေမေ့စောက်ပက်လေးကို ဖြဲကြည့်နေလိုက်တယ်။ ကျုပ် အကြိမ်ပေါင်းများစွား လိုးဖူးပေမယ့် မေမေ့စောက်ပက်လေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ဟုတ်တယ် မေမေနဲ့ပက်သက်ရင် စောက်ပက်၊ စောက်ရည်၊ စောက်ချီးကအစ ချစ်တာ။
“ဘာလို့အဲ့လောက်တောင် ဖြဲပြီးစိုက်ကြည့်နေရတာလဲကွာ… မမြင်ဖူးတာကြနေတာပဲ… ”
“ချစ်လို့ပါ မေမေရ… မေမေ့စောက်ပက်လေးက အရမ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ… မေမေ့တစ်ကိုယ်လုံး သားမချစ်တဲ့နေရာမရှိဘူး သိလား…. ”
“ခစ်ခစ်… မောင် ကိုကဲလေး… ”
ကျုပ်လဲ မေမေ့ဆီခုံလေးကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ တစ်ပြွတ်ပြွတ်လိုက်နမ်းပြီးမှ မေမေ့စောက်ပက်ကို လျာနဲ့ ယက်တင်လိုက်တယ်။ မေမေက ကျုပ်ဆံပင်လေးကို ဖွဖွပွတ်သပ်ရင်းက ခါးလေးပါကော့တက်သွားတယ်။ တစ်ဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းသံတွေက ပိုကျယ်လာတယ်။
“ဟင်း… ဟင်း… ရှီး… သားလေးရဲ့လီးကြီး မေမေ့ကို ပေးစုပ်ပါအုံးကွာ… အ… ဟား…. မေမေ့ အသည်းအသက်ဘူးလေးရယ်… ”
ကျုပ် မေမေ့ကို အောက်ကိုနည်းနည်းလျောစေပြီး တစောင်းပုံစံလေးပြင်လိုက်ကာ မေမေ့ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းပြန်ဝင်ကာ ကျုပ်လဲ တစောင်းပုံစံအတိုင်းပဲ မေမေ့ပါးစပါနား ကျုပ်လီးကို တေ့ပေးလိုက်တယ်။ မေမေက ကျုပ်ပေါင်တစ်လုံးအပေါ် ခေါင်းလေးတင်ကာ ကျုပ်လီးကို စိမ်ပြေနပြေစုပ်နေသလို ကျုပ်လဲ မေမေ့ပေါင်ပေါ်ခေါင်းမှေးတင်လျှက် မေမေ့အဖုတ်ကို ယက်နေမိတယ်။
“အင်း ဟင်း… သားလေးရယ် လိုးပေးတော့ကွာ… အရမ်းယားနေပြီ… ဟူး…. ”
ကျုပ် မေမေ့ကိုပက်လက်ပြန်လှန်လိုက်ပြီး မေမေ့ပေါင်ကြားထဲနေရာယူကာ မေမေ့ရဲ့ စိုစွတ်နေတဲ့ အဖုတ်လေးထဲ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ နူးညံ့နဲ့ မေမေ့အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေကို ပွတ်တိုက်ပြီး ကျုပ်လီးက တစ်ရစ်ရစ် တိုးဝင်သွားတော့ ခံစားလိုက်ရတဲ့ ဖီးလ်က အရမ်းကောင်းလွန်းလို့ မျက်လုံးလေးမှေးရင်း တစ်စိမ့်စိမ့်ခံစားနေမိတယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်လိုပဲ ကျုပ်လီးကြီး သူ့အဖုတ်ထဲ စီးစီးပိုင်ပိုင် တိုးဝင်လာတာကို မျက်လုံးလေးမှေးကာ ခံစားနေလေရဲ့။ မေမေ့နဲ့ကျုပ် ဆီးခုံချင်း ထိကပ်သွားမှ မေမေ့ကိုယ်ကိုမဖိမိအောင် တံတောင်လေးနဲ့ ခွထောက်ပြီး မှောက်ချလိုက်ကာ မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကို နူးနူးညံ့ညံ့စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ မေမေ ကျုပ်ကိုယ်လုံးကို ဆီးကြို ပွေ့ဖက်ထားလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်မျက်နှာကို တစ်ယောက် မြတ်မြတ်နိုးနိုးကြည့်နေမိကြပြန်တယ်။
“ချစ်လိုက်တာ မေမေရယ်…. မေမေစောက်ပက်ထဲက… သားလီးကိုရစ်ပတ်ပြီးဆုပ်ညှစ်နေတာ…. အရမ်းကောင်းတာပဲ… ”
“အင်း…. မေမေလဲ… သားလေးရဲ့လီးကြီး ထည့်ပေးထားတာ… အရမ်းကောင်းနေတာ… ခဏစိမ်ပေးထားအုံးနော်… ဇိမ်ရှိလွန်းလို့… ”
ကျုပ်လဲ မေမေ့အဖုတ်ထဲလီးကို စိမ်ထားပြီး မေမေနဲ့ မမောနိုင်မပမ်းနိုင် နမ်းနေမိတယ်။ တော်တော်လေးကြာတော့မှာ လီးကို မေမေအဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုတ်ကာ ငြိမ့်ငြိမ့်လေး လိုးပေးနေလိုက်တယ်။ လိုးရတာ ငြိမ့်ငြိမ့်လေးဆိုပေမယ့် အရသာကတော့ အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းတာဗျာ။ မေမေ့အဖုတ်ကလဲ ကျုပ်လီးကို ညှစ်ပေးနေတာများ အရသာက ပြောမပြတတ်အောင်ကောင်းတာ။ နှစ်ယောက်သား ဇိမ်ဆွဲလိုးနေကြရင်း ကျုပ်တစ်ချီပြီးချိန်မှာ မေမေတော့ သုံးချီလောက်ပြီးမှာပါပဲ။ ပြီးတာတောင် လီးကိုမထုတ်အားသေးဘူး စိမ်ထားပြီး နမ်းနေကြသေးတာ။ လီးပျော့သွားမှသာ ကျုပ်လဲ မေမေ့အဖုတ်ထဲကလီးကို ထုတ်လိုက်တယ်။ မေမေ့ကို အင်္ကျီတွေ၊ ထမိန်တွေ ကိုယ်တိုင်ဝတ်ပေးပြီးမှ ကျုပ်လဲ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ကာ မေမေနဲ့အတူ ဖက်ပြီး တစ်ရေးအိပ်လိုက်တော့တယ်။ မေမေ့ကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး အိပ်ရတာ အရသာရှိလိုက်တာဗျာ။ မေမေက ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းလေးဝှက်ပြီး ကျုပ်ခါးကိုဖက်ထားတာမို့ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုယ်လုံးလေးကို တင်းတင်းလေးဖက်ထားမိတယ်။ မေမေနဲ့ကျုပ် လိုးရတာ တစ်ချီနဲ့အားရလေ့မရှိပေမယ့် မေမေက ကိုယ်ဝန်နဲ့ဆိုတော့ စိတ်လျော့ထားရတာပေါ့။ လိုးချင်တာက မလိုးပဲနားလိုက်လို့ရပေမယ့် မေမေ့ကိုတစ်ပတ်လောက်ခွဲလိုက်ရတာက အလွမ်းမပြေသေးလို့ ဆက်ပြီးဖက်အိပ်နေကြတာ။ အိပ်ချင်လှတယ်လဲ မဟုတ်ပါဘူး မခွဲချင်လို့သာ အိပ်နေကြတဲ့သဘော။
“မေမေ…”
“အင်း…. သားလေး… ”
“ဟင်း…. သားစိတ်တွေလေးနေတယ်မေမ.. ”
“ဘာလို့လဲသားလေး… ”
“ဒီလိုပဲ… ဘာလို့မှန်းတော့မသိဘူး… အန်တီငုဝါနဲ့ အန်တီစပါယ်ကြောင့်လို့တော့ထင်တာပဲ…”
“မေမေသိပါတယ်… မေမေလဲစိတ်ပူနေတယ်… မေမေတားသင့်တာပါ သားလေးရယ်… မေမေကိုယ်တိုင်မလုပ်ဖို့တားမြစ်ထားတာကို … မေမေခွင့်ပြုပေးခဲ့မိတာ… ”
ကျုပ်နဲ့ မေမေစကားပြောနေတဲ့အချိန်မှာပဲ တီခင် အခန်းထဲဝင်လာပါတယ်။ တီခင်ကျုပ်ကို အနမ်းလေးပေးပြီးဘေးနားဝင်လှဲတော့ ကျုပ်လဲ တီခင့်ကိုလှည့်ပြီး မွှေးမွှေးပေးဖြစ်တယ်။
“ဒီသားအမိ ဘာတွေတိုင်ပင်နေကြတာလဲ… ”
“တိုင်ပင်နေတာမဟုတ်ပါဘူး မမခင်ရယ်… စိတ်ပူနေတာ… ”
“ဟင်… ဘာတွေများစိတ်ပူနေကြတာလဲ… ”
“သြော် မမခင်ရယ်… သားလေးက မမခင်တို့ သမီးလေးတို့နဲ့ ချစ်တာဘာမှကိစ္စမရှိပေမယ့် မမငုဝါနဲ့ မမစပါယ်ကျတော့ ကာမပိုင်လင်တွေရှိကြတယ်လေ… တစ်ချိန်မှာသာ ဒီအကြောင်းတွေ သူတို့သိသွားခဲ့ရင် … ဘာတွေဖြစ်လာမလဲ… တွေးပြီး စိတ်ပူနေကြတာ… ”
“အေးနော်… သည်းမခံနိုင်ရင် မိသားစုတွေ ပြိုကွဲသွားနိုင်တယ်… ”
“ဟုတ်တယ်ခင်ရယ်… မောင်တို့တော့ စိတ်အလိုလိုက်မိတာ မှားပြီထင်တယ်… ပြီးတော့ မောင်နဲ့မေမေရဲ့ အကြောင်းကိုသိသွားကြရင်လဲ… နားလည်ပေးကြပါမလား… ဟင်း…”
“သိပ်လဲ စိတ်ပူမနေကြပါနဲ့လေ… ဒီကိစ္စနဲ့ပက်သက်ပြီး တို့တွေ တိုင်ပင်ကြသေးတာပေါ့… ”
အင်း ဟုတ်တယ်။ ဒီကိစ္စမှာ အဓိကပါဝင်နေကြတဲ့ ကျုပ်ရယ် မေမေရယ် တီခင်ရယ် ပုံ့ရယ် ညီမလေးရယ် တိုင်ပင်ဖို့ လိုနေပြီ။

ညနေကျတော့ ရေမိုးချိုးပြီး ညနေစာအတူစားကြတယ်။ စားပြီးကြတော့ ညီမလေးကတော့ ကျုပ်နားက မခွာတော့ဘူး။ ညီမလေး လိုချင်နေပြီလေ ကျုပ်သိတာပေါ့။ ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နေကြရင်း ညီမလေးက ကျုပ်ပေါင်ပေါ်ထိုင်ပြီး ကျုပ်ကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေတော့တာ။ မေမေတို့ ကတော့ ပြုံးပြီးကြည့်နေကြတာပေါ့။ ပြီးတော့ ညီမလေးက ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်ချပြီး အောက်ဆင်းကာ ကျုပ်လီးကိုကုန်းစုပ်တယ်။
“ဟား… ရှီး… ”
“သမီးဖူး… ခဏနေအုံးသမီးရဲ့ တီခင်တို့တွေ တိုင်ပင်စရာရှိသေးတယ်… ”
ညီမလေးက လီးစုပ်တာ ခဏချွတ်ပြီး
“အင်း ပြောလေ … တီခင်ရဲ့… သမီးနားထောင်နေပါတယ်…. ”
ပြီးတော့ ကျုပ်လီးကိုဆက်စုပ်နေတယ်။
“သမီးလေးကတော့လေ … ဟင်းဟင်း.. သမီးလေးပုံ့ … မေမေတို့ပြောစရာရှိတယ်… ”
“ဟုတ်… ပြောလေမေမေ… ”
“ဒီလိုကွာ… တစ်ခြားတော့မဟုတ်ဘူး… မမစပါယ် နဲ့ မမငုဝါနဲ့ သားလေးနဲ့ဖြစ်နေကြတာ … နောင်တစ်ချိန်… သူတို့ယောက်ျားတွေသိသွားကြရင် … ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲလို့… အဲ့ဒါ တိုင်ပင်မလို့ … ပြီးတော့ မေမေနဲ့သားလေးကိစ္စကို သူတို့တွေ သိသွားရင် လက်ခံကြပါ့မလား… အဲ့ဒါ… မေမေတို့ စိတ်ပူနေတာ… ”
အဲ့ဒီအချိန်မှာ ညီမလေးက လီးစုပ်တာရပ်ပြီး ထမိန်လှန်ကာ ကျုပ်ပေါ်တက်ဆောင့်နေပြီ။
“ဟုတ်တယ်… လက်မခံရင် မိသားစုတွေ ပြိုကွဲသွားနိုင်တယ်… ဒီတော့ သူတို့တွေ လက်ခံလာတစ်ခုခုတော့ ကြံမှဖြစ်မယ်… ”
“ဟင်း… ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ… သမီးတော့မကြံတတ်တော့ဘူး…. တီခင့်မှာအကြံရှိလား… ”
“အင်း… တီခင်တွေးထားတာ တစ်ခုတော့ရှိတယ်… ဒါပေမယ့် သမီးတို့ကိုတော့ မေးရအုံးမယ်… ”
အဲ့ဒီအချိန်မှာ ညီမလေးက အပေါ်ကတက်ဆောင့်တာ တစ်ချီပြီးသွားလို့ ညီမလေးကို ဆိုဖာပေါ်ကုန်းခိုင်းပြီး ကျုပ်က နောက်ကနေဆောင့်လိုးပေးနေပြီ။
“ဟား… ရှီး.. ဆောင့်ကိုကို… ဟူး… တီခင်က… ဘာမေးမှာလဲ…. ”
“သြော်… သမီးတို့ရဲ့ ခံစားချက်ကိုပါ… သမီးဖူးကတော့ လက်တွေ့ ကိုယ့်အစ်ကိုနဲ့လဲလိုးနေတယ်… ကိုယ့်အစ်ကို သားအမိချင်းလိုးနေတာလဲသိတယ်… သမီးပုံ့ကတော့ ကိုယ်တိုင် မကြုံဖူးပေမယ့် သမီးယောက်ျားက သူ့အမေကို တမ်းတမ်းစွဲ လိုးနေတာဆိုတော့… သမီးတို့စိတ်ထဲ ဘယ်လိုခံစားရလဲ… ကိုယ့်သွေးသားအချင်းချင်း ပြန်လိုးနေကြတာဆိုတော့လေ… အဲ့ဒါသိချင်တာ… ”
“သမီးကတော့ မေမေ့ခံစားချက်ကိုနားလည်တယ်…ရှီး… အု သမီးက … ကိုကိုနဲ့လိုးရတာ… ဟင်း… ဟင်း… ကိုယ့်အစ်ကိုဆိုတဲ့အသိက… အား… ဆောင့် ကိုကို… ညီမလေးပြီးတော့မယ်… စိတ်ကို တစ်အားထကြွစေတယ်… ပြီးပြီ… ဟား… ကိုကို့ လီးရည်တွေ…. ”
ကျုပ်လဲ ညီမလေးစောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်တယ်။ ပြီးတော့မှ ညီမလေးစောက်ပက်ထဲက လီးကိုချွတ်တော့ ညီမလေးက စုပ်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ပုဆိုးတွေ ထမိန်တွေ ပြန်ဝတ်ကျပြီး ထိုင်နေလိုက်ကြတယ်။
“သမီးကတော့… မေမေနဲ့ ကို့ကို ကြည့်ပြီးအရမ်းအံ့သြတာ… ထူးဆန်းတဲ့အရာတစ်ခုက.. သူတို့ကိုယ်မှာ ပူးကပ်နေသလိုပဲ… အဲ့ဒါလဲ… သားအမိဆိုတဲ့စိတ်ပဲထင်တယ်… ကိုတို့ သားအမိကိုကြည့်ရတာ… အရမ်းစွဲလန်းနေကြပုံပဲ… ”
“ဟုတ်တယ်ပုံ့ရဲ့… မေမေ့ကိုလိုးရတာ… ကိုယ့်အမေဆိုတဲ့အသိက … စိတ်တွေအရမ်းထစေတယ်… ညီမလေးဆိုလဲ အဲ့ဒီလိုဲ… လိုးလို့ကောင်းတာထက် … စိတ်ခံစားမှုက… တစ်ကယ့်ကိုထူးဆန်းတာ… ဒါပေမယ့် ဒီလို ဘာလို့မေးရတာလဲ… တီခင်”
“ဒီလိုလေမောင်ရယ်… အခုဆိုရင် ယမင်းမှာလဲကိုယ်ဝန်ကရှိနေပြီ… နောက်ပြီး ဒီပက်သက်မှုကို… တစ်ချိန်ချိန်မှာ … ဒီမိသားစုထဲကလူတွေ… ဥပမာ သားဖေဖေတို့… ဖွားဖွားတို့.. နောက်ပြီး သမီးလေးပုံ့ရဲ့ မိဘတွေ သိသွားရင်… ဘယ်လိုပြသနာဖြစ်လာမလဲဆိုတာ… မတွေးရဲဘူး… ပြီးတော့… သားနဲ့ မမစပါယ်ကိစ္စကလဲ ရှိသေးတာကိုး… ”
“ဒီတော့… မမခင်ဆိုလိုတာက… ”
“ဒီလိုကွာ… ဒီမိသားစု သုံးစုကြားမှာ ပွင့်လင်းသွားအောင်… တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် … အပြစ်မဆိုအောင်… သမီးလေးဖူးကို … သူ့အဖေ.. ကိုဇေယျာထွန်းနဲ့… ပြီးတော့ သမီးလေးပုံ့ကိုလဲ… သူ့အဖေ… ကိုဇော်နိုင်နဲ့… ”
“ဟာ… ခင်… ”
ကျုပ် လန့်သွားပါတယ်။ ညီမလေးနဲ့ပုံ့ကို ကျုပ်အပြင်တစ်ခြားလူနဲ့ ပေးလိုးဖို့
ကျုပ် စိတ်မရဲသေးပါ။ တီခင်က ဆက်ပြီး…
“ခဏလေး… မောင်… သေချာစဉ်းစားပါအုံး… ဒါအကောင်းဆုံးနည်းလမ်းပဲ… ဒီလိုဆိုရင်… ဒီမိသားစုတွေရဲ့ အတွင်းရေး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဖြစ်သွားလို့… လွတ်လွတ်လပ်လပ်ချစ်ခွင့်ရကြမယ်… မကောင်းဘူးလား… ”
“ဒါပေမယ့်…. ”
“ဘာမှ… ဒါပေမယ့်တွေဘာတွေ လုပ်မနေနဲ့တော့… သမီးလေးတို့ရော ဘယ်လိုမြင်လဲ… ”
“သမီးကတော့… ကိုကို့ကိုပဲ ချစ်တာ… ကိုကိုနဲ့ပဲလိုးချင်တာ… တီခင်ပြောမှ… ဖေဖေနဲ့ လုပ်ရမယ်တော့… ဆိုတော့… ရင်တော့ခုန်သား…. ခိခိ… ”
“လီးကိုရင်ခုန်ပါ့လား… ဖြန်း… ဖြန်း…”
ကျုပ်လဲ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ညီမလေးကိုယ်လုံးကို ကျုပ်ပေါင်ပေါ်ဆွဲလှဲလိုက်ပြီး သူ့တင်ပါးကို တစ်ဖြန်းဖြန်းရိုက်ပစ်လိုက်တယ်။ အားတော့ အရမ်းမပါဘူးပေါ့။
“အ… ကိုကို… ခိခိ… ပြောရင်း… ဖွားဖွားကိုလိုးနေတဲ့…ဖေဖေ့လီးကြီး… မြင်ယောင်လာပြီ… အ… ”
“ငါလိုးမညီမလေး… လီးကိုမြင်ယောင်နေတယ်ဟလား… ဒီလောက်ယားတဲ့စောက်ပက်… လိုးခွဲပစ်အုံးမယ်… ”
ပြောရင်း ညီမလေးကို ပက်လက်ဆွဲလှန်ကာ ထမိန်ပေါ်ကနေ စောက်ပက်ကို နှိုက်ပစ်လိုက်တယ်… ”
“အ… ကိုကိုရယ်… ညီမလေးက ကိုကို့ကိုချစ်လို့စတာပါ… ညီမလေးကို… စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်… ဖေဖေ့ကို… တစ်ခါမှ ဒီလိုစိတ်ဝင်ဖူးတာမဟုတ်ဘူး… အားလုံးကောင်းဖို့အတွက်… ညီမလေးလုပ်မှာပါ… တီခင်တို့… မေမေလေးတို့လဲ… ကလေးကို… ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်မမွေးရတော့ဘူးပေါ့… ကိုကို သဘောမတူရင် ညီမလေး မလုပ်ပါဘူး…”
ကျုပ်လဲ ဘာပြောရမှန်းမသိတော့ဘူး။ ညီမလေးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ဖက်ရင်း ပုံ့ကိုပါ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်တော့တယ်။
“ပုံ့… ကရော..”
‘ပုံ့… ကြောက်တယ်… ကို… ဖေဖေ့ကို တစ်ခါမှ… ဒီလိုစဉ်းစားဖူးတာမဟုတ်ဘူး… ဖေဖေစိတ်ဆိုးမှာကြောက်တယ်”
“အင်း… ဟုတ်တော့ဟုတ်ပါတယ်… သမီးလေးပုံ့တို့မိသားစုက ဒီလိုကိစ္စကို ဘယ်လိုသဘောထားလဲမသိတော့… အတော်သတိထားရမယ်… မဟုတ်ရင်… သမီးလေးပုံ့ကို သူ့အဖေက အရမ်းအထင်သေးသွားလိမ့်မယ်… ” လို့ မေမေက ဝင်ပြောတယ်။
“ကြိုးစားကြည့်ရမှာပဲလေ… နော်… သမီးပုံ့…”
“ကိုကကြည်ဖြူပါ့မလားမေမေရယ်… သမီးတော့ ကို့ကိုသစ္စာမဖောက်ချင်ဘူး… ”
“ပုံ့ရယ်… အဲ့လိုတော့မပြောပါနဲ့ကွာ… ကိုလဲ ပုံ့အပြင် တစ်ခြားသူတွေနဲ့ လုပ်နေတာပဲလေ… ပုံ့ကိုယ်တိုင်က ကြည်ဖြူတော့… သစ္စာဖေါက်မိတယ်လို့… မခံစားရဘူး… ပုံ့ကိုလဲ အဲ့ဒီလိုမခံစားစေရဘူးလို့… ကို ကတိပေးတယ်နော်… နောက်ပြီး ပုံ့ဖေဖေကလဲ… အပြင်မှာ အငယ်လေးတွေနဲ့ … သာယာချင်သာယာနေမှာ… အကယ်၍… ပုံ့အပေါ်သာ စိတ်ယိုင်လာခဲ့ရင်… သေချာပေါက်… သူအပြင်မှာ… ရှုပ်ဖို့ကြိုးစားမှာမဟုတ်တော့ဘူး… ဒါဆို… ကိုတို့ မိသားစုအတွက်… ပိုမကောင်းဘူးလား… ”
“အင်း… ကိုပြောတာလဲဟုတ်တာပဲ… ပုံ့ကြိုးစားမယ်ကို… ”
“ကဲ ဒီလိုဆို… အားလုံးလက်ခံပြီဆိုရင်… အစီအစဉ်ကို စကြတာပေါ့… ဘယ်သူအရင်စမလဲ… ”
“သမီးပဲ စလိုက်မယ် မေမေလေး… မမက… နည်းနည်းအချိန်ယူရအုံးမယ်ထင်တယ်… ”
“ကိုကို့ညီမလေးက တစ်အားကို ရွထနေတာပါလား…. ညကြမှ အေသလိုးပစ်အုံးမယ်… သိလား… ”
“ခစ်ခစ်… ကိုကိုရယ်… အဲ့လိုအူတိုတာကို ချစ်တာသိလား… ”
“ဟုတ်သားပဲကို… ပုံ့ကိုကျအူမတိုဘူးလား… ”
“မေးမှမေးရက်တယ်… ဟောဒီက ကိုယ့်မိန်းမ လေးယောက်လုံးကို… ကိုပဲပိုင်ချင်တာ… ဘယ်သူမှ မပေးချင်ဘူး… ကိုသာ ပုံ့ကိုအူတိုပြနေရင်… ပုံ့လုပ်ဖြစ်မှာမဟုတ်တော့ဘူးလေ… ဒါပေမယ့် ဒါကလဲ မဖြစ်မနေလုပ်သင့်တာမို့… ကို အူတိုမပြတာပါကွာ… နော်… ပုံ့… တစ်မျိုးမထင်ပါနဲ့နော်… ”
ပြောပြီး ပုံ့ပါးလေးကို တစ်ရွှတ်ရွှတ်နမ်းလိုက်တော့တယ်။

(အပိုင်း ၃၇ ဆက်ရန်)

ငါ့ဘုရင်မ (အပိုင်း ၃၇-က)

(ဤနေရာမှစ၍ ကျနော်ဖိုးတေသည် ညီမလေး ဖူးငုံ၏ နေရာမှနေ၍ ခံစားတင်ပြသွားပါမည်။)
ကျမ တစ်ကယ်ပဲ စိတ်လှုပ်ရှားမိပါတယ်။ မမျှော်လင့်ဘဲ ကောက်ရသလို ရခဲ့တဲ့ ကိုကို့အပေါ်မှာ အရူးအမူးချစ်ခဲ့ပြီး စွဲလမ်းမိခဲ့ရာက ကိုကိုနဲ့ လင်မယားလို အကြိမ်ကြိမ်ချစ်တင်းနှောခဲ့ပြီး အခုတော့ အကြောင်းတရားတွေက ဖေဖေ့ကို ပြန်လည်မြူဆွယ်ဖို့ ဖန်လာခဲ့ပြီ။ ဖေဖေနဲ့ဖွားဖွားတို့ လိုးတာ မြင်ဖူးခဲ့လို့ အခုချိန်မှာတော့ ဖေဖေ့လီးကို ကျမ မြင်ယောင်နေခဲ့မိပါပြီ။ ကိုကို့လောက် မထွားပေမယ့် ကျမကို ဘယ်လိုခံစားမှုမျိုးပေးစွမ်းမှာလဲ အရမ်းကို သိချင်နေမိပါပြီ။

ကိုကိုတို့လင်မယား ပြန်ရောက်လာပြီဆိုတော့ အဲ့ဒီတစ်ည ကိုကိုလိုးတာ မမပုံ့နဲ့အတူ တစ်ဝခံခဲ့ပြီး ဖင်ရော စောက်ပက်ပါ အတော်လေးပူထူသွားခဲ့ပါတယ်။ အခုတော့ ကိုကိုကိုယ်တိုင် လိုက်ပို့လို့ အိမ်ပြန်ရောက်ခဲ့ပါပြီ။ ကိုကိုက အိမ်ထဲဝင်ပြီး မေမေနဲ့ ဖွားဖွားကို နှုတ်ဆက်ပြီးမှ ပြန်သွားပါတယ်။ ကိုကိုမပြန်ခင် မေမေ့က ကိုကို့ကို ခေါ်သွားပြီး တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့ ဘာတွေပြောလိုက်လဲတော့မသိပါဘူး ကိုကို ပျော်သွားတာတော့ သိလိုက်ပါတယ်။နောက်မှ မေမေ့ကို မေးတော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး မမေးလိုက်တော့ပါဘူး။ ဖေဖေကတော့ ကုမ္ပဏီသွားနေလို့ မရှိပါဘူး။ ကျမလဲ အခန်းထဲဝင်ပြီး ရေမိုးချိုးလိုက်ကာ တစ်ရေးအိပ်ပစ်လိုက်တော့တယ်။ ညက အိပ်ရေးပျက်ထားတယ် မဟုတ်လား ဟင်း..ဟင်း..။

“သမီးလေး … ထတော့လေ… ညနေတောင်စောင်းနေပြီ… ”
မေမေက ကျမခေါင်းလေးကို ပွတ်သပ်ပြီး နှိုးတာနဲ့ ကျမလဲ နိုးလာခဲ့တယ်။
“အင်း… မေမေ…. ”
“တစ်ကတည်း အိပ်လိုက်တာဆိုတာ… ညတုန်းက သူ့အစ်ကိုနဲ့ ဘယ်လောက်တောင်သောင်းကျန်းခဲ့လဲမသိဘူး… ”
“သိပ်မသောင်းကျန်းပါဘူးမေမေရဲ့… မိုးလင်းကာနီးအထိပဲ… ဟီး… ဟီး… ”
“မေမေ့ သမီးလေးကတော့ တစ်ကယ့်မနိုင်စိန်လေးပဲ… ထတော့ ရေမိုးချိုးပြီး အောက်ဆင်းနေလိုက်အုံး… ”
“ဟုတ်ကဲ့မေမေ…. မေမေ့ကိုမေးစရာရှိသေးတယ်… ”
“ဘာမေးမလို့လဲ… ”
“မေမေ… ကိုကို့ကို ခေါ်သွားပြီး… ဘာပြောလိုက်တာလဲ…. ကိုကိုတော်တော်ပျော်သွားတဲ့ပုံပဲ… ”
မေမေ့မျက်နှာ ရုတ်တရတ်ရဲသွားပြီး ရုတ်တရတ်ရှက်သွားပုံပါပဲ။ ပြီးမှ ရှက်ပြုံးလေးနဲ့…
“ဟင်း..ဟင်း… ဒါလား… ”
“ဟာ… ဘာလဲ… မေမေ့ကြည့်ရတာတစ်မျိုးပဲ… မရိုးဘူး… ”
“ဟို… ဟိုလေ… မေမေ့မှာ… ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ… ခစ်… ခစ်… ”
“ဟယ်… တစ်ကယ်… ”
“အင်း… ခစ်… ခစ်… ”
“ဝိုး… ကိုကိုကတော်တော်စွမ်းတာပဲ… ဟိဟိ… ဒါနဲ့… ဖေဖေရောသိပြီးသွားပြီလား… ”
“ဟင့်အင်း… မေမေကြောက်နေလို့… ”
“မကြောက်ပါနဲ့မေမေရယ်… ဖေဖေနဲ့လဲ နေဖြစ်တယ်မလား… ”
“တစ်ပတ်တစ်ခါ… နှစ်ခါလောက်တော့ နေဖြစ်ပါတယ်… ”
“ဒါဆိုရင်လဲ… ပြောလိုက်ပေါ့မေမေရယ်… ဘာမှမပူနဲ့… သမီးလဲရှိတာပဲ… ”
“အင်းပါ… ညကျ ပြောပြလိုက်မယ်… ကဲ… ရေမိုးချိုးပြီးဆင်းခဲ့တော့… ”
“ဟုတ်… မေမေ… ”
မေမေ အခန်းထဲက ပြန်ထွက်သွားတယ်။ ကျမလဲ ရေမိုးချိုးရင်း ပျော်နေမိတယ်။ အခုရမှာက မောင်လေးလား၊ ညီမလေးလား၊ တူလေးလား၊ တူမလေးလား ဝေခွဲရခက်ပေမယ့် ကျမတော်တော်ပျော်ပါသည်။ ညနေကျတော့ ဖေဖေပြန်လာပါသည်။ ကျမလဲ ဖေဖေ့ဆီအပြေးလေးသွားပြီး ဖေ့ဖေ့လက်ဆွဲအိတ်ကိုယူပြီး ဖေဖေ့လက်မောင်းလေးကိုဖက်လိုက်ရင်း အိမ်ထဲဝင်လာလိုက်ပါသည်။ လက်မောင်းကိုဖက်ရင်း ရိုးရိုးမဖက်ဘဲ ကျမရင်သားတွေနဲ့ ဖေဖေ့လက်ကို ထိမိအောင် တင်းတင်းလေးဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။ ဖေဖေကတော့ ရိုးရိုးပဲထင်ပုံရပါတယ်။ ကျမကို ပြုံးပြုံးလေးကြည့်ပြီး အိမ်ထဲအတူတူဝင်လာကြပါသည်။ မေမေက –
“အံမယ်… သမီးလေးက တယ်လိမ္မာပါလား… ”
“မေမေနော်… သမီးကဆိုးတာကျနေတာပဲ… ”
ပြောရင်း စိတ်ဆိုးသလိုလိုနဲ့ ဖေဖေ့လက်ကို ကျမရဲ့နို့တွေနဲ့ ဖိပွတ်လိုက်ပြီး လွှတ်လိုက်တော့-
“ဟား… ဟား… သမီးလေးစိတ်ကောက်သွားပါအုံးမယ်… ဝါလေးရယ်… ”
ပြောရင်း ဖေဖေက ကျမပုခုံးလေးကို ဖက်ထားတယ်။ အရင်က ကျမဖေဖေ့အပေါ်ဘာစိတ်မှ မရှိပေမယ့် အခုကတော့ ဖေဖေနဲ့လိုးရဖို့ကြံနေတာဆိုတော့ ကျမရင်တွေခုန်နေမိပါတယ်။ မေမေနဲ့ ဖေဖေ အိမ်ပေါ်တက်သွားကြတော့ ကျမလဲ ဧည့်ခန်းမှာပဲ ဖွားဖွားနဲ့အတူ စောင့်နေရစ်ခဲ့ပါတယ်။ ခဏနေတော့ ဖေဖေနဲ့ မေမေတို့ ဆင်းလာပြီး ညစာအတူစားကြပါတယ်။ မေမေနဲ့ ဖွားဖွားတို့ရှေ့မှာတော့လဲ ဆင်ဆင်ခြင်ခြင်လေးနေရတာပေါ့ရှင်။ ဒီလိုနဲ့ ကျမလဲ ဖေဖေနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိမယ့်အချိန်တွေ မျှော်လင့်နေခဲ့ရတာပေါ့။
ဒီနေ့ ဖေဖေရုံးပိတ်ရက်ဆိုတော့ ဖေဖေ့ကို စျေးဝယ်လိုက်ပို့ဖို့ပူစာမယ်လို့ တွေးမိတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ရေမိုးချိုး ပြီးသေသေချာချာ အလှပြင် ပေါင်လည်လောက်ထိတိုတဲ့ စကဒ်လေးကို ဝတ်ပြီး အပေါ်မှာ တီရှပ် ဖစ်ဆိုဒ်လေး ဝတ်လိုက်တယ်။ ကိုကိုက မြန်မာဆန်ဆန် ထဘီလေးတွေကို သဘောကျပေမယ့် ဖေဖေကိုတော့ အမြင်တစ်မျိုးနဲ့ ဆွဲဆောင်ချင်လာလို့ ဝတ်လိုက်တာ။ အသုံးဝင်ပါစေလို့တော့ မျှော်လင့်ရတာပဲ။ ပြင်ဆင်ပြီးတာနဲ့ ကျမလဲ အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာလိုက်တယ်။ ဖေဖေက ဧည့်ခန်းမှာ သတင်းစာကြီးဖတ်လို့။ မေမေနဲ့ ဖွားဖွားတော့မတွေ့ဘူး။ မီးဖိုခန်းထဲမှာထင်တယ်။ ကျမလဲ သတင်းစာဖတ်နေတဲ့ ဖေဖေ့ပေါင်ပေါ်ကို စွေ့ခနဲ တက်ထိုင်လိုက်တယ်။
“ဟဲ့… ပလုတ်တုတ်… အာ… လန့်လိုက်တာ သမီးလေးရယ်….”
“ခစ်… ခစ်… ”
ကျမလဲ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ရယ်ပဲ ရယ်နေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဖေဖေ့ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် တစ်ရွှတ်ရွှတ်နဲ့ နမ်းပစ်လိုက်တယ်။
“ဟေး…. ဘာပူစာမလို့ လာချွဲနေတာလဲ… ဟဲဟဲ… အလည်မလေး… ”
“ကိုယ့် အဖေကိုချစ်လို့နမ်းတာ… မနမ်းရဘူးလား… ဟွန့်… ”
“နမ်းပါဗျာ… နမ်းပါ… ”
“ဖေဖေက သမီးကိုမချစ်ပါဘူး… ပြန်လဲမနမ်းဘူး”
“ချစ်တာပေါ့… ဟောဒီသမီးလေးကို လောကမှာ အချစ်ဆုံး…. ”
ပြောရင်း ဖေဖေက ကျမပါးလေးတွေကို ဖိဖိနမ်းပါတော့တယ်… ”
“ခစ်ခစ်… ဖေဖေ… သမီးကို စျေးဝယ်လိုက်ပို့ပေး…. ”
“ဟားဟား… အခုတော့ပေါ်လာပြီ… ထင်တော့ထင်သား….”
“ဘာလဲ… မပို့ဘူးလား… ”
“ပို့ပေးမှာပေါ့… ဖေဖေအဝတ်အစားလဲလိုက်အုံးမယ်… ”
“ဟုတ်…”
ကျမလဲ အခန်းထဲပြန်ဝင်ပြီး အဝတ်အစားတွေ ရွေးချယ်နေမိတယ်။ ဖေဖေစိတ်ဝင်စားလောက်မယ့် အဝတ်အစားမျိုးပေါ့။ ကိုကိုက မြန်မာဆန်ဆန် အဝတ်အစားလေးတွေ သဘောကျတတ်ပေမယ့် ဖေဖေက ဘယ်လိုလေးတွေ သဘောကျလေမလဲ လို့ စဉ်းစားရင်း ရွေးနေရတာ။ နောက်ဆုံးတော့ မီနီစကပ် ကြပ်ကြပ်လေးနဲ့ လိုက်ဖက်လောက်မယ့် လက်ဖေါင်းလေးနဲ့ အင်္ကျီတစ်ထည်ပဲ ရွေးလိုက်တော့တယ်။ ကျမ အလှပြင်ပြီးဆင်းလာတော့ ဖေဖေက ဧည့်ခန်းမှာ ကေကို ပြောင်နေအောင်သထားပြီး စတိုင်ပင်နဲ့ စပို့ရှပ်လက်တိုလေနဲ့ ခန့်နေရောပဲ။ ကျမလဲ ဖေဖေ့လက်ကိုဆွဲပြီး ကားပေါ်တက်တော့ ဖွားဖွားနဲ့ မေမေက ပြုံးပြုံးလေးကြည့်နေကြတယ်။

စူပါမားကတ်ထဲမှာ ဖေဖေ့ကို အဝတ်အစားဆိုင်ခေါ်သွားပြီး တစ်မျိုးစီ ဝတ်ပြနေလိုက်တယ်။ ဖေဖေ့ခမြာ ဘာပြောကောင်းမလဲ သွားကြီးဖြီးလို့ သဘောကျနေလေရဲ့။
“ဖေဖေ….ဒါလေးက သမီးနဲ့လိုက်ရဲ့လား… ”
“အရမ်းလိုက်တာပေါ့…. ”
“မေမေနဲ့ ဘယ်သူပိုလှလဲ… ”
“သမီးလေးက… ကမ္ဘာပေါ်မှာအလှဆုံး”
“ခစ်… ခစ်… အဲ့ဒါတွေချစ်နေရတာ… ”
“အပိုတွေ… သူ့အစ်ကိုမရှိလို့မလား… ”
ကျမမျက်နှာ ရဲခနဲဖြစ်သွားတယ်။ ကျမနဲ့ ကိုကိုလိုးနေကြတာ ဖေဖေသိတယ်ဆိုတာ ကျမသိပြီးသားမို့ ရုတ်တရတ် အတွေးပေါက်သွားပြီး ရှက်သလိုလို အားနာသလိုလို ဖြစ်သွားတာ။ ဖေဖေလဲ ပြောပြီးမှ ကျမအမူအရာမြင်လို့သူလဲ အတွေးပေါက်သွားပုံရသွားပြီး မျက်နှာနီလာတယ်။ ကျမလဲ ဖေဖေ့အနားသွားပြီး လက်မောင်းလေးကို ဖက်လို့ ကျမနို့တွေနဲ့ ဖိကပ်ပြီး…
“ဖေဖေ့ကိုလဲ ချစ်တာပေါ့… ”
“အင်းပါ… ဟုတ်ပါပြီ… ”
“ဘာလဲ မယုံဘူးလား… ”
ဖေ့ဖေ့လက်မောင်းကို နို့တွေနဲ့ပိုဖိကပ်လိုက်ပြီး လက်မောင်းကို လှုပ်သလိုလိုနဲ့ နို့တွေနဲ့ ပွတ်သပ်လိုက်တယ်။
“ယုံပါပြီ သမီးလေးရယ်… ယုံပြီ… နော်..”
ဖေဖေက အသံမပျက်အောင်ထိမ်းပြောနေတယ်။ ကျမလဲ ဖေ့ဖေ့လက်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်ပြီး…
“အဲ့ဒါဆိုလဲ ပြီးရော… ဒီ ၄စုံပဲယူလိုက်တော့မယ်… ”
ပြောပြီးတော့ အဝတ်အစားပြန်လဲကာ ကောင်တာကို ထုပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဖေဖေကကျသင့်ငွေရှင်းကာ ပြန်ထွက်ခဲ့သည်။ အပြန်မှာ အအေးဆိုင်ဝင်ပြီး အေးလေးသောက်ရင်း
“ဖေဖေ… ”
“ပြောလေ… သမီးလေး…. ”
“ဖေဖေ့ရုံးက အတွင်းရေးမှူးမလေးက ချောလား…. ”
“ဘာလို့… မေးတာလဲ…”
“ချောလား… မချောလားပဲဖြေဖေဖေရာ… ”
“ဒီလိုပါပဲ… အသင့်အတင့်ပေါ့… ”
“ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ရော… လှလား..”
“အာ… ဘာတွေလာမေးနေတာလဲ… ”
“ဖေဖေနော်…. မဖြစ်သေးပါဘူး… ဖေဖေ့ရုံးကို သမီးလိုက်ကြည့်အုံးမှပါ… ”
“အမယ်… အထူးအဆန်းပါလား… သမီးမေမေက မေးခိုင်းတာလား…”
“မေမေက ဘာမှမမေးခိုင်းဘူးနော်… ဖေဖေ့ကို ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်လေးတွေကြားထဲမှာ…. သမီးက စိတ်မချလို့… ”
“ဟားဟား…. လိုက်ကြည့်ချင်လဲလိုက်ကြည့်ပေါ့… သမီးဖေဖေက ဒါမျိုးတွေဝါသနာမပါဘူး… သိလား… ”
“ပြီးရော… မနက်ဖြန် ရုံးသွားရင်လိုက်ခဲ့မယ်… ”
“အိုကေ…. ”
ကျမနဲ့ ဖေဖေလဲ အအေးသောက်ပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့ကြတော့သည်။ အိမ်ရောက်တော့ ပုံမှန်အတိုင်းပဲပြန်နေလိုက်သည်။ ညစာစားပြီးတော့ မေမေက ဖွားဖွားကိုဆေးတိုက်ပြီး ကျမနဲ့ ဖေဖေက ရုပ်ရှင်ကြည့်နေပါသည်။ ခဏနေတော့ ဖွားဖွားက ဘုရားဝတ်ပြုအုံးမယ်ဆိုပြီး အပေါ်ထပ်တက်သွားပါသည်။ ကျမလဲ အပေါ်ထပ်တက်သွားတဲ့ဖွားဖွားကိုကြည့်ပြီး အသက်ကြီးပေမယ့် မပျက်စီးသေးတဲ့ ဖွားဖွားရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ကြည့်နေမိတယ်။ ဖွားဖွားရဲ့ တင်သားတွေက အခုချိန်ထိ တင်းတင်းရင်းရင်းရှိနေသေးသလိုပဲ။ နို့တွေဆိုလဲ အနည်းငယ်ပျော့နေတယ်ဆိုပေမယ့် ကြည့်လို့ကောင်းတုန်း။ ကြည့်ရတာ ဖေဖေကပုံမှန်လိုးပေးနေလို့ ဒီလိုအရွယ်တင်နေတာဖြစ်မယ်။ ခါးကလဲ သိပ်တုတ်တဲ့အထဲ မပါဘူးရယ်ဆိုတော့ ကျမလဲ တွေးရင်း ဖေဖေ့ဘက်ကို မသိမသာ အကဲခတ်ကြည့်လိုက်တော့ ဖေဖေလဲ လှေကားပေါ်တက်နေတဲ့ ဖွားဖွားရဲ့ နိမ့်တုံမြင့်တုံ တင်ပါးဆုံကို ကြည့်နေလေရဲ့။ ကျမလဲ ဖေဖေ့ကို စချင်တာနဲ့ မေမေ မီးဖိုထဲဝင်သွားတုန်း ဖေဖေ့ပေါင်ပေါ် စွေ့ခနဲ တက်ထိုင်လိုက်တယ်။ ကျမ အိမ်နေရင်းသင်တိုင်းလေးဝတ်ထားပြီး ဘော်လီဝတ်ထားပေမယ့် အောက်ခံဘောင်းဘီတော့ ဝတ်မထားပါဘူး။ သင်တိုင်းကမပါးတာကြောင့်လဲ မဝတ်ဖြစ်တာပါ။
“ဖေဖေ… ”
“ဘာတုန်း… ”
“ဖေဖေက ဖွားဖွားကိုအရမ်းချစ်တာပဲနော်… ”
“သြော်… ဒီအမေတစ်ယောက်ထဲရှိတော့တာ ချစ်ရတာပေါ့… သမီးလေးရယ်… ”
“ဟုတ်ပါ… သမီးထက်တောင်ပိုချစ်သလိုပဲ… ညတိုင်းအိပ်ကာနီးရင် ဖေဖေက ဖွားဖွားကို သွားသွားနှိပ်ပေးရတာ…”
“ကုသိုလ်ရတာပေါ့သမီးရဲ့… ကိုယ့်အမေကိုပြုစုရတာ… ဖေဖေက ငယ်ငယ်ထဲက ဖွားဖွားကို နှိပ်ပေးနေကျ အကျင့်ဖြစ်နေပြီ… ”
“ဖွားဖွားက အသက်သာကြီးတာ အသားအရေက လှတုန်းပဲနော်… မေမေနဲ့အပြင်သွားလို့ မျက်မှန်မတပ်ထားရင် ညီအစ်မပဲ ထင်ကြမှာ… ”
“ဒါတော့ စိတ်ပျို ကိုယ်နုဆိုသလိုပေါ့…”
“အင်းဟုတ်မယ်… ဖေဖေအပြုအစုကောင်းတာလဲပါမှာပေါ့…. နော်… ”
“မိသားစုစုံစုံညီညီမို့ … စိတ်ချမ်းသာလို့နေမှာပါ… ”
“အင်း …. ဒီည ဖေဖေသွားနှိပ်ပေးရင် သမီးလဲလိုက်ခဲ့မယ်… ”
“အင်း… လိုက်ခဲ့လေ… ”
ဖေဖေက စိတ်မပါ့တပါလေသံကြီးနဲ့ ပြန်ဖြေတော့ စိတ်ထဲ ကျိတ်ရယ်မိသေးတယ်။ ကျမက ဖေဖေ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်ရင်း စကားပြောရင်းလှုပ်နေတာဆိုတော့ ဖေဖေ့အသက်ရှူသံက နည်းနည်းပြင်းလာသလိုပဲ။ ပြီးတော့ ကျမဖင်ကို ပူပူနွေးနွေးကြီးတစ်ခု ထိကပ်လာတာ သတိထားမိတယ်။ ဖေဖေက မလုံမလဲနဲ့
“အင်း… သမီးဖွားဖွား ဘုရားရှိခိုးပြီးပြီနဲ့ထင်တယ်… ဖေဖေသွားနှိပ်ပေးလိုက်အုံးမယ်… သမီးလိုက်မှာမလား… ”
“မလိုက်တော့ပါဘူး… ကိုကို့ကို ဖုန်းဆက်လိုက်အုံးမယ်… ”
“အင်း… ပြီးရော… ”
ကျမလဲ တောင်နေတဲ့ ဖေဖေ့လီးကို မသိမသာ ဖင်တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်ပြီးမှ ဖေဖေ့ပေါင်ပေါ်က ထလိုက်တယ်။ ဖေဖေက မတ်တတ်ထရပ်ပြီး ကျမ မမြင်အောင် ဟိုဘက်လှည့်ပြီး ပုဆိုးပြင်ဝတ်တယ်။ ပြီးတော့ အပေါ်ထပ်ကိုတက်သွားတော့တယ်။ မေမေ မီးဖိုထဲက ထွက်လာတော့
“သမီး… ဖေဖေရော…. ”
“ဖွားဖွားကိုနှိပ်ပေးဖို့… အပေါ်တက်သွားပြီ… ”
“သြော် … သူစားရအောင်ပန်းသီးလေး အခွံခွာပြီးစိတ်နေတာ… သမီးဖွားဖွားဖို့ရောပဲ… ”
“ဒါဆို …. သမီးသွားပို့ပေးမယ်လေ… ”
“အင်း…. သွားပို့လိုက်ချည်… သမီးဖွားဖွားဖို့ ခွဲထားတဲ့ပန်းကန်ထဲ ထပ်ထည့်ပေးလိုက်မယ်…. ”
ကျမလဲ မေမေပေးတဲ့ ပန်းသီးပန်းကန်ကို ယူပြီး အပေါ်ထပ်တက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ဖွားဖွားအခန်းက ထောင့်ချိုးအစွန်ဆုံးအခန်းဆိုတော့ မေမေတို့အခန်းနဲ့တောင် ဘုရားခန်းကခြားနေတာ။ ကျမလဲ ဖွားဖွားအခန်းဆီး ခပ်ဖွဖွ အသာအယာလျှောက်သွားပြီး အခန်းတံခါးကို အသာဟကြည့်လိုက်တယ်။ ဖွားဖွားခုတင်ပေါ်မှာ ဖေဖေနဲ့ဖွားဖွားယှဉ်လျှက်ထိုင်နေကြပြီး ဖေဖေလက်တစ်ဖက်က ဖွားဖွားနို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ဆုပ်နယ်နေပြီး လက်တစ်ဖက်ကလဲ ဖွားဖွားရဲ့ဖင်တွေကို ဖျစ်ညှစ်နေတယ်။ ဖွားဖွားရဲ့လက်တစ်ဖက်ကလဲ ဖေဖေ့လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်နေတယ်။
“သားရယ်… မြေးလေးတို့တောင်… မအိပ်ကြသေးဘူး… ဖြစ်ပါ့မလား… ”
“မေမေရာ… သားလီးကိုလဲကြည့်အုံး… မတရားတောင်နေပြီ… မေမေအပေါ်တက်နေတုန်း မေမေ့ဖင်ကိုကြည့်ပြီး တောင်နေတာ…. ”
“မေမေသိပါတယ်… မေမေလဲ အလိုးခံချင်နေတာ… ဒါပေမယ့်လူမိသွားမှာစိုးလို့…. ”
“မေမေရယ်… မြန်မြန်လေး တစ်ချီလိုးရအောင်… သမီးလေးအိပ်သွားမှ ထပ်လာလိုးမယ်လေ… ”
“ခက်လိုက်တာသားရယ်… အွန့်… ”
ဖေဖေက ဖွားဖွားမျက်နာကိုဆွဲယူပြီး ဖွားဖွားနှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တာပါ။ ဖွားဖွားကလဲ ပြန်နမ်းရင်း ဖေဖေ့လီးကို လက်ကမလွှတ်ဘဲ ပုဆိုးပေါ်ကနေပဲ ဂွင်းထုပေးနေတယ်။ ဖေဖေက ဖွားဖွားထဘီခေါက်ထဲ လက်ဝင်သွားပြီး ဖွားဖွားရဲ့စောက်ပက်ကို နှိုက်နေတာ။ ဖွားဖွားက တအင်းအင်း ညည်းငြူရင်း ဖီးလ်တက်နေတယ်။
“မေမေရယ် မေမေ့စောက်ပက်က အရည်ရွှဲလာပြီ… ထဘီပေါ်မှာတောင် စိုလာပြီ… သားလိုးတော့မယ်နော်… ”
“မြန်မြန်လိုးနော်… အဝတ်တွေမချွတ်တော့နဲ့… လူလာရင်အချိန်မီအောင်… ”
“အင်းမေမေ… မေမေခုတင်စောင်းမှာပဲ လှဲလိုက်တော့…. ”
ဖေဖေက လူချင်းခွာလိုက်ပြီး ထရပ်လိုက်တော့
“ခဏလေးသားရယ်… သားလီးကြီးမေမေစုပ်ချင်သေးတယ်… ”
ပြောရင်း ဖေဖေ့ပုဆိုးကိုလှန်တင်ပြီး လီးကိုကုန်းစုပ်တယ်။ ဖေဖေက ဖင်ကုန်းနေတဲ့ဖွားဖွားရဲ့ဖင်ကြီးကို ထဘီလှန်ပြီး ဖျစ်ညှစ်နေတယ်။
“အား… မေမေရယ်…. ”
“ပြွတ်ပြွတ်… ဟင်း…. ပြွတ်ပြွတ်… လိုးတော့သားရယ်… အချိန်မရဘူး… ”
ဖွားဖွားက ဖေဖေ့လီးကိုကုန်းစုပ်နေရာက ရပ်လိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်ပက်လက်လှဲကာ ထဘီကိုလှန်တင်လိုက်ပြီး ပေါင်ကားလျှက် လိုးဖို့အသင်ပြင်ပေးထားတယ်။ ဖေဖေက ခုတင်အောက်ကနေ ဖွားဖွားပေါင်ကြားထဲ ဝင်လိုက်ပြီး မလိုးသေးဘဲ စောက်ပက်ကို လျက်နေပြန်တယ်။
“ရှီး… သားရယ်… လိုးကာနီး စောက်ပက်မလျက်ရရင် မနေနိုင်ဘူးလား… အင်း… ဟင်း… ”
ဖေဖေက စောက်ပက်လျက်နေရာကနေ ရပ်လိုက်ပြီး ဖွားဖွားစောက်ပက်ထဲ သူ့လီးကိုဖိသွင်းလိုက်ရင်း…
“အင်း… မေမေ့စောက်ပက်မြင်ရင် လျက်ပြီးမှလိုးချင်တာ… ကောင်းလိုက်တာမေမေရာ…. ”
“မေမေလဲ အရမ်းကောင်းနေပြီ… လိုးသား… မေမေ့စောက်ပက်ကိုလိုး… ဟူး..”
“သားလဲအရမ်းကောင်းတယ်… ဝါလေးကိုလဲ လိုးလို့ကောင်းပေမယ်… မေမေ့ကိုလိုးရတာကို စွဲလန်းနေတာ… အင်း.. အင့်… အင့်… ဟူး…. ”
“မအေလိုးလေး… အမေကိုလိုးရတာသိပ်ကြိုက်နေတယ်ဟုတ်လား… ”
“ကြိုက်တယ်မေမေ… မေမေ့စောက်ပက်ကိုလိုးရတာ အရမ်းကြိုက်တာ… အား… ဟား… ”
“လိုးစမ်း…. သားလီးနဲ့ မေမေ့ကိုလိုး… ”
“မေမေ သားပြီးချင်နေပြီ… ”
ပြောရင်း ဖေဖေက ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ပြီး ဖွားဖွားခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုပါ ထောင်လိုက်တော့ ဖွားဖွားရဲ့စောက်ပက်က အပေါ်ထောင်ပြီးဖြဲပေးထားသလိုဖြစ်နေတယ်။ ဖွားဖွားရဲ့စောက်ပက်မှာလဲ လိုးထားတဲ့အရည်တွေကပေပွပြီး ဖင်ကြားထဲကိုစီးကျနေတယ်။ ဖေဖေကဖွားဖွားစောက်ပက်ထဲ သူ့လီးကိုပြန်ထိုးထည့်လိုက်ပြီး ဖွားဖွားအပေါ်ကိုမိုးလျှက် ဖွားဖွားရဲ့ကိုယ်ကိုပွေ့ဖက်လိုက်ရင်း ဖွားဖွားနှုတ်ခမ်းကိုနမ်းနေတော့တယ်။ ပြီးတော့နမ်းရင်းနဲ့ ဖွားဖွားစောက်ပက်ကို ဆောင့်ဆောင့်လိုးတာ ဖွားဖွားခမြာ သားကိုအတင်းဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းရင်း တစ်အင်းအင်းညည်းနေတော့တယ်။ အခုလိုပုံစံလိုးတော့မှပဲ ဖွားဖွားစောက်ပက်ထဲ ဖေဖေ့လီးကြီးဝင်တာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်ရတော့တယ်။ စောက်ပက်ထဲကို လီးက တစွပ်စွပ်နဲ့ ဝင်ချည်ထွက်ချည် သားအမိချင်းလိုးနေလိုက်ကြတာ စောက်ပက်နဲ့ လီးမှာ ဖြူပြစ်ပြစ်လိုးရေတွေ ပေကျံလို့။ ဖေဖေ့လဥနှစ်လုံးကလဲ ဖွားဖွားစောက်ပက်အောက်နားကို တစ်ဖတ်ဖတ်နဲ့ ပြေးရိုက်နေတာ။ သိပ်မကြာဘူး ဖေဖေ့ဆောင့်လိုးချက်တွေကမြန်လာပြီး ဖွားဖွားစောက်ပက်ထဲ လီးတဆုံးဖိကပ်ကာ ငြိမ်သက်သွားတော့တယ်။ ဖေဖေရော ဖွားဖွားရော အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းနဲ့ အမောဖြေနေကြတယ်။ ဖေဖေက ဖွားဖွားကို အနမ်းလေးတွေပေးရင်း
“ချစ်တယ် မေမေရယ်… ”
“မေမေလဲ အတူတူပါပဲသားရယ်… ”
ဖေဖေက ဖွားဖွားစောက်ပက်ထဲကလီးကိုချွတ်လိုက်တာ့ ပျော့ခွေနေတဲ့လီးက ပလွတ်ခနဲထွက်လာတယ်။ ဖေဖေ့လီးထွက်လာတာနဲ့ ဖွားဖွားစောက်ပက်ထဲကနေ ဖေ့ဖေ့လီးရည်တွေက စောက်ရည်တွေနဲ့ရောပြီး စီးကျလာတယ်။ ဖွားဖွားက အမောဖြေနေတုန်းပဲထင်တယ် ထဘီတောင်ပြန်မအုပ်နိုင်ဘူး ဖင်ပြောင်အတိုင်း တစောင်းလေးမှေးနေတယ်။ စောက်ပက်ထဲကလီးရည်တွေကတော့ စီးကျလျှက်ပေါ့။ ဖေဖေက ပုဆိုးပြင်ဝတ်ပြီး ဖွားဖွားဘေးမှာဝင်လှဲကာ ဖွားဖွားကိုဖက်ထားလိုက်တယ်။
“မေမေ အရမ်းမောသွားလား… ”
“အင်း… သားကအရမ်းကြမ်းတာကိုး… ဒါပေမယ့် မေမေသဘောကျတယ်… ”
“သားလဲ အရမ်းကောင်းလို့ကြမ်းမိသွားတာပါ… ဒါပေမယ့် မေမေ့မြေးက ပိုကြမ်းတယ်နော်… ”
“ဖိုးတေလား… သားပြောလို့သာယုံရတယ်… ဖူးငုံလေးနဲ့ မောင်နှမချင်းလိုးကြတယ်ဆိုတာ သိပ်မယုံချင်ဘူး… ”
ဒုက္ခော။ ဘယ်လိုလုပ် ကျမတို့မောင်နှမအကြောင်းပါလာပါလိမ့်။ လက်စသတ်တော့ ဖွားဖွားလဲသိနေတာကိုး။
“အမလေး မေမေရယ်… သားလဲမျက်စိနဲ့မမြင်ရင် ဘယ်ယုံပါမလဲ… အမေ့မြေးရဲ့လီးက သားထက်တောင်ကြီးသေးတယ်… အမေ့မြေးမကလဲ အဲဒါကြီးကိုမဖြုံဘူးအမေရေ… နောက်ဆို အမေ့မြေးက အမေ့ကိုပါလာလိုးမလားမသိဘူး…. ”
“ကြံကြံဖန်ဖန်…. ပေါက်ကရမပြောစမ်းနဲ့… ”
“ဘာလဲ အမေက အမေ့မြေးလိုးတာမခံချင်ဘူးပေါ့…. ”
“အမလေး… ငါ့မြေးသာလာလိုးလို့ကတော့ ခံပြီးသားပဲ… ဟင်းဟင်း… ”
“ဒီလောက်ရွတဲ့စောက်ပက် ထပ်လိုးလိုက်ရ… ”
“မလုပ်ပါနဲ့သားရယ်လူမိသွားပါ့မယ်…”
ဖွားဖွားက သူဖင်ကိုထဘီလေးဖုံးကာ ဖေဖေ့ဘက်သို့ မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်လိုက်ပြီး…
“နင်ရော… နင်သမီးက နင့်သားနဲ့လိုးနေတာမြင်တော့… နင့်စိတ်ထဲဘယ်လိုနေတုန်း… ”
“မေမေရယ်… အစကတော့ ကိုယ့်သမီးနုနုထွတ်ထွတ်လေးကို နှမျှောတာပေါ့… နောက်တော့ သားကအတင်းလုပ်တာမဟုတ်ဘဲ… ဖူးငုံကပါအလိုတူအလိုပါဆိုတော့… သာလဲမပြောသာတော့ဘူးလေ… ပြီးတော့ အဲ့ဒီ့အချိန်တုန်းက မေမေ့မြေးက သူ့မေမေလေးနဲ့ပက်သက်ပြီး သားကိုစိတ်ကောက်နေတာ… သူအစ်ကိုပဲ သူ့ကိုထိန်းလို့ရတာလေ… နောက်တော့ သူတို့လုပ်နေတာသွားသွား ချောင်းကြည့်ပြီး … ကိုယ်ပါလက်လန်တယ်မေမေရေ မောင်နှမနှစ်ယောက်အတွဲညီချက်ဆိုတာ… ”
“မြေးလေးက ငယ်သေးတာကို သန်တာပေါ့… နှစ်ယောက်စလုံးကလူငယ်တွေကိုး… ”
“အင်းလေ… မေမေ့မြေးမကိုပဲကြည့်… အရင်နဲ့ တူသေးလို့လား… ဖင်တွေရင်တွေထားလာပြီး သူ့အမေနဲ့တောင်လိုက်ပြိုင်နေပြီး… ဖိုးတေဘယ်လောက်တောင်လိုးထားလဲမသိဘူး… ”
“နင်က ကိုယ့်သမီးကိုအဲ့ဒါတွေလိုက်ကြည့်နေတာလား… ဟွန်းနော်… ”
“မေမေရယ်… မကြည့်လဲ မြင်နေရတာကို… ပြီးတော့မေမေ့မြေးမက ကလေးစိတ်မကုန်သလိုနဲ့… လူပေါ်တက်ထိုင်လို့ထိုင်နဲ့…. သူ့ကြည့်တော့ ဘာမသိသလိုနဲ့ … ”
“ဟဲ့ကောင်…. နင်နော်… ကိုယ့်သမီးကိုပြန်ပြီး…. ခုနက သူ့ကြောင့်လီးတောင်လာတာမလား…. ငါ့ကိုလာပြီး ရမည်ရှာနေသေးဆယ်”
“ဟီးဟီး… မဟုတ်ပါဘူးမေမေရာ… မေ့မေ့ဖင်ကိုကြည့်ပြီးလီးတောင်နေတုန်း… သူလာတက်ထိုင်လို့… မနည်းလစ်ထွက်ခဲ့ရတယ်…. ”
“ဟင်း… ဟင်း… ကြည့်လုပ်နော်ဇေယျာထွန်း… ”
“မေမေက အူတိုနေတာလား… ကိုယ့်သမီးကို ပြန်ပြီးမုဒိန်းတော့မကျင့်ပါဘူး မေမေရယ်… ”
“မုဒိန်းတော့မကျင့်ဘူး… ဆိုတော့… ဖူးငုံကလက်ခံရင်တော့ လိုးချင်တယ်ပေါ့ဟုတ်လား… နင်နော်… ကြည့်စမ်း…
သူ့သမီးကို သူလိုးချင်တဲ့အကြောင်းလေးပြောရုံရှိသေး… လီးက ချက်ချင်းတောင်လာတယ်… ”
“ဟီးဟီး… မေမေကလဲ… မေမေ့နားမှာနေလို့ပါ… ”
“အေး… နင်ဖူးငုံနဲ့လိုးတဲ့နေ ငါလဲ ဖိုးတေနဲ့ခံတဲ့နေ့ပဲမှတ်… ငါမသိအောင်ဖုံးထားလို့ကတော့… တစ်သက်လုံးငါ့ကိုလိုးရမယ်မထင်နဲ့…. ဒီလီးကိုကရွလွန်းတယ်… လိမ်ချိုးပစ်လိုက်ရ… ”
“စိတ်ချပါမေမေရာ… သာလဲတတ်နိုင်သလောက်ထိန်းပါ့မယ်… မေမေတော့ သားဖိုးတေနဲ့… မခံပါနဲ့… တော်ကြာနေ သူ့လီးကိုစွဲသွားပြီး… သားကိုမချစ်တော့မှာစိုးလို့… ”
“ဟေ့အေး…. နင်ဖူးငုံနဲ့လိုးရင် ငါလဲဖိုးတေနဲ့ခံမှာ… အတည်ပြောနေတာ… ”
“မပြောတော့ဘူးမေမေရာ… အခုထပ်လိုးရအောင်…. သားလီးလဲတောင်နေပြီ… ”
“တော်ပါ… နင့်သမီးကြောင့်တောင်တာ… မေမေနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ… ”
“မေမေအူတိုနေတာလေးက… ချစ်စရာလေး… ပြွတ်… ”
ဖေဖေက ဖွားဖွားကို နှုတ်ခမ်းလေးနမ်းလိုက်တာပါ။ ဖွားဖွားက မျက်လုံးလေးစင်းသွားတယ်။ မဖြစ်ဘူး ကျမလဲ ပန်းသီးပန်းကန်ကြီးကိုင်ပြီးရပ်နေတာကြာလှပြီ။ ဖွားဖွားနဲ့ ဖေဖေလိုးတာကြည့်ပြီး ကျမစောက်ပက်လဲဖေါင်းကားပြီး စိုစိစိ ယားကျိကျိဖြစ်နေပြီလေ။ ကိုကိုရှိရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲလို့တောင် တွေးမိသေးတယ်။ ဖေဖေ့လီးကြီးကိုလဲ ရင်တော့အခုန်သားလား။ ကျမ ဘုရားခန်းဘက် နည်းနည်းပြန်လျှောက်လိုက်ပြီးမှ
“ဖေဖေ… ဖွားဖွားအခန်းထဲမှာရှိသေးလား…. ”
အသံပေးပြီး ပုံမှန်လေးလျှောက်သွားလိုက်တယ်။ အခန်းတံခါးကိုတွန်းဖွင့်လိုက်တော့ ဖွားဖွားက ဖေဖေ့ကိုကျောခိုင်းပြီး တင်ပျဉ်ခွေထိုင်လျှက် ဖေဖေက ဖွားဖွားရဲ့အနောက်ကနေပြီး ဇက်ကြော ပုခုံးကြောလေးတွေ ဆွဲပေးနေတယ်။
“သမီးလေး… လာလေ… ”
“မေမေက ဖွားဖွားနဲ့ ဖေဖေအတွက်… ပန်းသီးလာပို့ခိုင်းလို့… အမောပြေလေးစားလိုက်ကြအုံး… ”
“အမလေး အမေကိုနှိပ်ပေးရတာ မမောပါဘူးသမီးရယ်… ”
“ဟုတ်သားပဲ မြေးလေးကလဲ… ”
“အင်းပါ… သမီးသွားတော့မယ်… ကိုကို့ဆီ ဖုန်းဆက်ရအုံးမယ်…. ”
“အေးအေး… ”
ကျမလဲ ပြောပြီး ပြန်ထွက်လာလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကိုယ့်အခန်းဆီပြန်လာရင်း ဧည့်ခန်းဆီကမေမေ့ကိုလှမ်းကြည့်တော့ မေမေက ရုပ်ရှင်ထဲအာရုံရောက်နေတယ်။ ကျမလဲ အခန်းထဲဝင်လာလိုက်ပြီး ကိုကို့ဆီ ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။
“တူ…. တူ… တူ… ဟယ်လိုညီမလေး… ”
“ကိုကို ဘာတွေလုပ်… ”
“ကိုကိုတို့ တီခင့်ဗိုက်ကို ဝိုင်းကြည့်နေကြတာ…. ”
“ဟုတ်လား… ကလေးက လှုပ်လား… ”
“အင်း… လှုပ်တယ်… သဘောတွေကျနေကြတာ… ဒါနဲ့ညီမလေးရောအခြေအနေဘယ်လိုလဲ… ”
“ဖြည်းဖြည်းပေါ့ကိုကိုရာ… ကိုယ့်အဖေကိုပြန်ပြီးမြူဆွယ်ရတာ လွယ်တာမှတ်လို့…. ဒါပေမယ့် ခုနက ဖွားဖွားနဲ့ ဖေဖေလိုးတာချောင်းကြည့်ပြီး… စိတ်တွေထနေတာ…. ”
“ဟုတ်လား… အခုအိပ်ယာထဲမှာလား…”
“အင်း… ဖုန်းပြောရင်း… ညီမလေးစောက်ပက်ကို ပွတ်နေတာ… ”
“သနားလိုက်တာ ငါ့ညီမလေး… ကိုကိုလာလိုးပေးချင်လိုက်တာ… ”
“ကိုကို့လီးကြီးကို မြင်ယောင်နေတာ… အလိုးခံချင်လိုက်တာ ကိုကိုရာ… ဟင်း”
“ရှီး… ကိုကိုအခု ညီမလေးကိုလိုးနေပြီလေ… ”
“ကိုကိုဘာဖြစ်လို့ ညည်းနေတာလဲ… ”
“မေမေလေ ကိုကိုလီးတောင်လာလို့ ကိုကို့လီးကိုစုပ်နေတာ… ပုံ့က တီခင့်စောက်ပက်ကို လျက်ပေးနေတယ်… ”
“ဟုတ်လား… ဖွားဖွားနဲ့ဖေဖေလိုးတုန်းက ဖွားဖွားက စောက်ရည်တွေတအားထွက်တာပဲ… သိလား… ပြီးတော့ ညီမလေးတို့အကြောင်းကို… ဖွားဖွားလဲသိနေတာ… ”
“ဟုတ်လား… ဖေဖေပြောတာဖြစ်မယ်… ညီမလေးအခု ဖေဖေ့လီးကိုမြင်ယောင်နေတာလား…. ”
“မဟုတ်ပါဘူးကိုကိုရာ… ဖေဖေ့လီးကို ရင်ခုန်ပေမယ့်… ကိုကို့လီးကိုပဲတမ်းတတာပါ… ပြီးတော့ပြောသေးတယ်… ဖွားက ဖေဖေညီမလေးကိုလိုးရင်… ဖွားဖွားက ကိုကိုလိုးတာခံမယ်တဲ့… သိလား… ”
“ဟေ… ”
ကိုကို့ဘက်က အသံတိတ်သွားပါတယ်။
“ကိုကို… ဘာလိုငြိမ်သွားတာလဲ… ”
“အင်း… အံ့သြသွားတာပါ… ”
“အင်းပါ… ညီမလေးက ကိုကို့ကို မေမေလေးတို့နဲ့တိုင်ပင်လို့ရအောင် ပြောပြတာ… ”
“အင်းပါ … ကိုကို မေမေ့ကိုပြောပြလိုက်ဦးမယ်.. အင်းဟင်း…”
“ကိုကိုဘယ်သူ့ကို လိုးနေတာလဲ… ”
“တီခင့်ကို ဘေးတစောင်းလေး လိုးပေးနေတာ… ”
“ကောင်းလား… ”
“အင်း… အရမ်းကောင်းတယ်… ကိုယ်ဝန်ရင့်လာလို့ထင်တယ်… တီခင့်အဖုတ်က အရမ်းနူးညံ့တာပဲ… ညီမလေးရယ်… ”
“အင်းကိုကို… ညီမလေးလဲအရမ်းကောင်းနေပြီ… ကိုကိုတီခင့်ကိုဆက်လိုးပေးလိုက်တော့… ညီမလေးဖုန်းချလိုက်တော့မယ်… ကိုကိုဓာတ်ပုံလေးကြည့်ပြီး… ဆက်ပွတ်လိုက်တော့မယ်… ”
“အင်း… ညီမလေ…. ”
ကျမလဲ ဖုန်းချလိုက်ပြီး စားပွဲပေါ်က ကိုကိုဓါတ်ပုံလေးလှမ်းယူကာ ကိုယ်စောက်စိကိုသာ ဖိပွတ်နေမိတော့တယ်။
ကိုကိုရယ် မဖြစ်နိုင်မှန်းသိရက်နဲ့ ဇွတ်တိုးမိတဲ့ ညီမလေးရဲ့ ဝဋ်ကြွေးတွေပါပဲ။

ငါ့ဘုရင်မ (အပိုင်း ၃၇-ခ)

နောက်နေ့မနက်မှာတော့ ကျမဖေဖေ့ရုံးကိုလိုက်သွားပါတယ်။ ဖေ့ဖေ့အလုပ်ကို လိုက်တာဆိုတော့ မြန်မာဆန်ဆန်လေး ဝတ်ပြီးတော့ လိုက်ရတာပေါ့။ ဖေဖေကတော့ ကျမကိုကြည့်ပြီး ပြုံးစိစိဖြစ်နေတယ်။ ကားမောင်းနေရင်းနဲ့ ကျမကို လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်လုပ်နေတယ်။
“ဖေဖေနော်… သမီးကိုဘာလို့ကြည့်ပြီး ပြုံးစိစိလုပ်နေတာလဲ… ”
“ငါ့သမီးက ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေလုပ်နေတာကိုး…. တစ်ခါမှရုံးကိုမလိုက်ဘဲ အခုမှ ထလိုက်တာကိုး… ”
“ပြောပြီးပြီလေ… ဖေဖေရုံးမှာ ဘာမဟုတ်မဟတ်လုပ်လဲ လာထောက်လှမ်းတာပါဆို… ဟွန့်”
“ဟုတ်ပါပြီ… ဟားဟား… ”
ဖေဖေက ကျမနှုတ်ခမ်းစူတာကို သဘောကျပြီး တဟားဟားနဲ့ ရယ်နေတော့တယ်။ ဖေဖေ့ကုမ္ပဏီထဲကို ဝင်သွားတယ်ဆိုရင်ပဲ ကောင်လေးတစ်ယောက်က ဖေဖေ့ကို နှုတ်ဆက်ပြီး ဖေဖေ့လက်ဆွဲအိတ်ကို ကူသယ်ပေးဖို့ တောင်းတော့ ဖေဖေက ငြင်းလိုက်ပြီး သူ့ဘာသူပဲ လက်ဆွဲအိတ်ကိုကိုင်လာတယ်။ တွေ့တဲ့ဝန်ထမ်းတိုင်းကလဲ ဖေ့ဖေ့ကို ရိုရိုသေသေနဲ့ နှုတ်ဆက်ကြတယ်။ ပြီးတော့ ဓါတ်လှေကားနဲ့ အပေါ်ကိုတက်ကြတယ်။ အပေါ်ဆုံးထပ်ကိုရောက်တော့ ဓါတ်လှေကားထဲကထွက်ပြီး ဖေဖေရုံးခန်းရှိရာသွားတော့ အသက်၃၀လောက်ရှိမယ့် အစ်မတစ်ယောက် အဖေ့ကိုလာနှုတ်ဆက်တယ်။
“ဆရာ… ကလေးတွေလိုက်မပို့ဘူးလား… အိတ်ကိုကိုယ်တိုင်သယ်လာတယ်… ကျမကိုပေးဆရာ…. ”
ပြောရင်း ဖေဖေ့လက်ထဲကအိတ်ကို ယူလိုက်တယ်။
“ငါက… မသယ်ခိုင်းလိုက်တာပါ… ကိုကျော်မြင့်ရောက်ပြီလား… သူ့ကိုငါ့ရုံးခန်းထဲလာခဲ့ဖို့ပြောလိုက်… သီရိပါလိုက်လာခဲ့… ”
“ဟုတ်ကဲ့ဆရာ…. ”
သီရိဆိုတဲ့အစ်မက ပြန်ဖြေပြီး ဖေ့ဖေ့အိတ်ကိုဆွဲကာ ရှေ့ကနေ ခပ်သုတ်သုတ် လျှောက်သွားတယ်။ ဖေ့ဖေ့ရုံးခန်းထဲက စားပွဲပေါ်အိတ်ထားပေးပြီးတာနဲ့ ပြန်ထွက်သွားတယ်။ ကျမလဲ ဖေဖေ့ရုံးခန်းထဲက ဧည့်သည်ထိုင်ဖို့ပြင်ထားတဲ့ ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်တယ်။
“သမီးလေး… ခဏနားနေအုံး… ဖေဖေအလုပ်ကိစ္စပြောလိုက်အုံးမယ်… ”
ပြောရင်း သူ့အလုပ်စားပွဲမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ ဦးကျော်မြင့်နဲ့ မသီရိတို့ပြန်ဝင်လာကြတယ်။ ဦးကျော်မြင့်က မန်နေဂျာချုပ်။ ဖေဖေ့ရဲ့လူယုံလဲဟုတ်တယ်။ အိမ်ကိုဝင်ထွက်နေကြလူမို့ ကျမကိုလဲသိတယ်။ မသီရိကိုတော့ အခုမှမြင်ဖူးတာ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့် ခပ်တောင့်တောင့်နဲ့ ရုံးယူနီဖောင်း ထဘီစကက်က သူ့ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ခွင်ကျဖြစ်နေပြီး တင်သားစိုင်ကြီးတွေက တစ်ရစ်ထွက်နေတယ်။ တင်းနေတဲ့တင်ပါးပေါ်မှာ အတွင်းခံရာက ထင်းနေတယ်။ လမ်းလျှောက်လိုက်ရင် တုန်တုန်သွားတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေက ဒီရုံးက ယောက်ျားသားတွေကို ဆွဲဆောင်နေမှာအသေအချာပါပဲ။ အပေါ်ကနေ ခါးတင် ကုတ်အင်္ကျီထပ်ဝတ်ထားပြီး အတွင်းမှာတော့ ရင်ဖုံးအင်္ကျီဖြစ်ဟန်တူတယ်။ ဖေဖေက ဦးကျော်မြင့်နဲ့ မသီရိကို အလုပ်ကိစ္စတွေ မှာကြားနေပြီး ခဏနေတော့ ဦးကျော်မြင့်ပြန်ထွက်သွားတယ်။
“သီရိ ဒီနေ့ အရေးတကြီး ဘာတွေလုပ်စရာရှိအုံးမလဲ… ”
“သိပ်မရှိပါဘူးဆရာ… ဆရာစစ်ဖို့စာရင်းတွေလဲ ရပါပြီ… ကွန်တိန်နာဝင်ဖို့ရှိတာ သွားစစ်ဖို့က မန်နေဂျာ တစ်ယောက်ယောက်ကိုခိုင်းလိုက်လို့လဲ ရပါတယ်… ”
“အင်း… အဲ့ဒါဆိုလဲ သီရိပဲကြည့်စီစဉ်လိုက်တော့…. ဒီနေ့သမီးရှိနေတော့ ရုံးမှာပဲနေလိုက်တော့မယ်…. အဲ့ဒါလေ အန်ကယ့်သမီး… ဖူးငုံတဲ့… ”
“ဟုတ်ကဲ့ဆရာ… ဆရာသမီးက တော်တော်ချောတာပဲ… ”
“အင်း… သူ့အမေနဲ့တူတာလေ… သမီး… ဒါဖေဖေ့ရဲ့အတွင်းရေးမှူး သီရိတဲ့… ”
“ဟုတ်ကဲ့… တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်… မမသီရိလဲ လှပါတယ်နော်… ”
“ညီမလေးကိုမမီပါဘူးကွယ်… မမအလုပ်လုပ်စရာရှိသေးလို့ သွားလိုက်အုံးမယ်… နောက်မှ အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောကြတာပေါ့…. ”
“ဟုတ်… ရတယ်မမ… လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပါ… ”
မသီရိ အပြင်ထွက်သွားတော့ ကျမ နှုတ်ခမ်းစူနေလိုက်တယ်။ ဖေဖေက ကျမကိုကြည့်ပြီး
“ဘာလို့ နှုတ်ခမ်းစူနေရတာတုန်း… ”
“…. ဟွန့်…. ”
ကျမလဲ မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးပြီး ဘာမှမပြောဘဲ မျက်နှာလွှဲနေလိုက်တယ်။ ဖေဖေက သူ့အလုပ်စားပွဲကနေထလာပြီး ကျမဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း…
“ဟောဗျာ… ဘာမပြောညာမပြော စိတ်ကောက်နေတာလား… ”
ကျမက ဘာမှပြန်မဖြေတော့ ဖေဖေက ကျမမျက်နှာကိုသူ့ဘက်ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး…
“ဒါကဘာဖြစ်တာလဲ ပြောပါအုံး… သမီးလေးပြောမှ ဖေဖေကချော့တတ်မှာပေါ့… ”
“ဖေဖေ… သူ့ကိုလှလို့ ခန့်ထားတာမလား… ဟွန့်… ”
“မဟုတ်ပါဘူးကွာ… အလုပ်လုပ်တာတော်လို့ပါ… ”
“မဖြစ်နိုင်တာ… ဒီလောက်ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လဲလှ… ရုပ်လဲလှ… တင်လုံးကြီးတွေကလဲ ဖေဖေကြိုက်ချင်စရာကြီး… ”
“အာ… ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ… မဟုတ်ကဟုတ်က… ”
ဖေဖေ့မျက်နှာကြီးက ရှက်သလိုလိုဖြစ်နေပေမယ့် စိတ်ဆိုးဟန်တော့ မမြင်ရပါဘူး။ ကျမလဲ ဖေဖေအရှက်ပြေအောင်
“ဖေဖေ သမီးကို…ကုမ္ပဏီထဲ လိုက်ပြအုံးလေ… ”
“ယုတ်ပါပြီ… လိုက်ပြပါ့မယ်… လာ… ”
ဖေဖေက သူ့ရုံးခန်းကနေထွက်တော့ ကျမလဲ ဖေဖေ့လက်ကိုဖက်ပြီးလိုက်လာပါတယ်။ ဖေဖေက ဌာနတစ်ခုချင်းစီလိုက်ပြပါတယ်။ အပေါ်ထပ်ကနေ တစ်လွှာချင်းစီ ဆင်းလာပါတယ်။ ပထမထပ်ရောက်တော့
“ဒီအထပ်ကတော့ စတိုပဲဆိုပါတော့… ကုမ္ပဏီက ရုံးသိုးပစည်းတွေနဲ့ အခြား ဝယ်သူလာရင်ပြဖို့ နမူနာပစ္စည်း အနည်းအကျဉ်းထားတာပေါ့။ ဒီမှာတော့ စာရင်းကိုင်ကောင်မလေး ၂ ယောက်နဲ့ သော့ကိုင် ကောင်လေးတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်… ”
ဓာတ်လှေကားကထွက် လမ်းလျှောက်ပြောလာရင်း စတိုရုံးခန်းနားရောက်တော့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ထိုင်နေတာတွေ့ရတယ်။ ကောင်မလေးက ဖေဖေ့ကိုမြင်တော့
“ဆရာ ဘာလိုလို့လဲ.. မသိဘူး… ”
“သြော်… ဘာမှမလိုပါဘူး…. ဒီမှာလေ ဆရာ့သမီးက ရုံးကိုအလည်လိုက်လာတာ… အဲ့ဒါ လိုက်ပြပါဆိုလို့ ရောက်လာတာ… ဒါနဲ့… အောင်လေးနဲ့ မအေးလဲ မတွေ့ပါလား… ”
“မအေးကတော့… တွိုင်းလက်(toilet) သွားတယ်ဆရာ… အောင်လေးက စတိုတွေလိုက်စစ်အုံးမယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားတာပဲဆရာ… ”
“အေးအေး… ဒါဆိုလဲ ဆရာ့သမီးကိုလိုက်ပြရင်း လျှောက်ကြည့်လိုက်ဦးမယ်…. ”
“သမီးလိုက်ခဲ့ပေးရမလား ဆရာ… ”
“ရတယ်… နေခဲ့လိုက်ပါ… ရုံးခန်းမှာ လူမရှိဖြစ်နေအုံးမယ်… အောင်လေးလဲ ရှိမှာပဲ… ”
“ဟုတ်ကဲ့ဆရာ… ”
ဖေဖေနဲ့ ကျမလဲ ရုံးခန်းထဲကထွက်ပြီး စတိုခန်းတွေရှိတဲ့ဘက် လျှောက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ကျမတို့ ဖြတ်လျှောက်လာတဲ့ စတိုခန်းတွေက အကုန်သော့ခတ်လျှက်တွေမို့ ဆက်လျှောက် လာမိကြတယ်။ နောက်ဆုံး အိမ်သာသွားတဲ့လမ်းအကျော်ထောင့်ချိုးက ချောင်ကျတဲ့ စတိုခန်းအကျဉ်းလေးမှာတော့ သော့ဖွင့်ထားတာမြင်ရတယ်။
“ဒီအခန်းက မသုံးတော့တဲ့ အမှိုက်တွေထားတဲ့အခန်းပဲဟာ ဘာစစ်စရာရှိလို့လဲ…”
ကျမလဲ နားထဲမှာ ယောက်ျားနဲ့မိန်းမ စကားပြောသံလိုလို နားထဲမှာကြားမိတာကြောင့် ဖေဖေ့ကိုလက်ကုပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းပေါ်လက်ညှိုးလေးတင်ကာ တိုးတိုးနေဖို့ အချက်ပြလိုက်ပါတယ်။ ဖေဖေကဘာလဲဆိုတဲ့ အမူအရာနဲ့ ကြည့်နေတုန်း ကျမက ဖေဖေ့လက်ဆွဲပြီး စတိုခန်းတံခါးနား ဖွဖွလျှောက်သွားလိုက်ပါတယ်။ အထဲက စကားပြောသံတွေပီပီသသကြားရပါပြီ။
“ခက်တော့တာပဲ… မနက်စောစောစီးစီးကွာ…”
“မမကလဲဗျာ… မမကိုမြင်တာနဲ့ ကျနော့်စိတ်ကထလာတာကိုး… လုပ်ပါမမရာ… မမရဲ့ဒီဖင်ကြီးတွေက အရမ်းလှတော့…မနေနိုင်တော့ဘူး… ”
“နင်ကလေ လွန်လွန်းတယ်… အိမ်ကယောက်ျားတောင်မှ နင့်လောက်မလုပ်ရဘူး… ဒါကိုအသည်းအသန်ဖြစ်နေတယ်… ”
“မမကလှတာကိုး… မမဖင်ကြီးတွေ နို့ကြီးတွေက အရမ်းတောင့်တော့ တစ်နေ့လုံးကို လိုးနေချင်တာ…”
ကျမလဲ ကြည့်ချင်လာတာနဲ့ တံခါးလေးကို တစ်လက်မလောက်ဟပြီး အထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်ပါတယ်။ အထဲမှာက မီးချောင်းတွေလင်းထိန်နေလို့ မြင်ကွင်းက ရှင်းလင်းနေပါတယ်။ အောင်လေးဆိုသူက မအေးဆိုတဲ့ အမကို ရင်ချင်းကပ်နေအောင်ဖက်ထားပြီး လက်ကလဲ ယူနီဖောင်းထဘီပေါ်ကနေ ဖင်လုံးကြီးတွေကို ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်နေပါတယ်။ မအေးကလဲ အောင်လေးရဲ့ကျောပြင်ကို ဖက်ထားရင်း ပွတ်သပ်နေပါတယ်။
“ဟွန်း… တစ်နေ့လုံးတော့ လိုးလို့မရပါဘူးနော်… သူများကအလုပ်တွေရှိသေးတယ်… ”
“အင်းပါ.. ဒါကြောင့် အခုမြန်မြန်လိုးရအောင်လို့…. ”
“ငြင်းလို့ရမှာကျနေတာပဲ…. သူလိုးချင်လာရင်အတင်းပဲ… ဟွန့်… ”
မအေးက ကြာမူဟန်လေးနဲ့ မျက်စောင်းထိုးတော့ အောင်လေးက မအေးရဲနှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်နမ်းလိုက်ပါတယ်။ အပေါ်မှာ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းနေရင်း အောင်လေးက သူ့ဘောင်းဘီကို ဇစ်ဖြုတ်လိုက်ပြီး တောင်နေတဲ့လီးကိုအပြင်ထုတ်လိုက်တယ်။ မအေးက တစ်ချက်ငုံ့ကြည့်ပြီး အောင်လေးရဲ့လီးကိုမြင်တော့ လက်က အောင်လေးလီးကို ဆုပ်ကိုင် ဂွင်းထု ဆွပေးနေတယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်းဘပြန်စုပ်နမ်းကြပြီး အောင်လေးလက်တွေကလဲ မအေးရင် တင်ပါးတွေကိုဖျစ်ညှစ်နေရာကတစ်ဆင့် မအေးရဲ့ ထဘီခေါက်ထဲလက်ဝင်သွားပြီး စောက်ပက်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေ နှိုက်ပါတော့တယ်။ ကျမလဲ ရှေ့ကိုမဲပြီးချောင်းကြည့်နေရင်က ဖင်ကြားထဲကို ပူပူနွေးနွေးအရာကြီးတစ်ခု ထိကပ်လာတာ သတိထားမိလိုက်ပါတယ်။ ဖေဖေလဲ ချောင်းကြည့်ရင်း စိတ်ပါလာပြီပဲ။
“မမ… ကျနော့်လီးကို ခဏလောက်စုပ်ပေးပါဦး…”
“စုပ်ပေးမှာပေါ့… ”
ပြောပြီးတော့ မအေးက အောင်လေးရှေ့မှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး လီးစုပ်ပါတော့တယ်။ တစ်ကယ်တော့ အောင်လေးရဲ့လီးက ဖေဖေ့လီးလောက်တောင် မရှိပါဘူး။ ကိုကို့လီးနဲ့တော့ အပြတ်သတ်ပေါ့။ ကိုကို့ကိုချစ်မိပြီး ကိုကို့လီးကိုပဲစွဲလန်းခဲ့ပေမယ့် ဖေဖေနဲ့လိုးဖို့အကြောင်းဖန်လာတာမို့ ရှေ့ကမြင်နေရတဲ့လီးထက် နောက်ကထောက်ထားတဲ့လီးကို ပိုရင်ခုန်နေမိတယ်။ ကိုယ့်အဖေရဲ့ လီးကြီးမလား။ ဖေဖေ့ရဲ့လီးကြီးကလဲ တဖြည်းဖြည်း ပိုဖိကပ်လာသလို ကျမကိုယ်တိုင်ကလဲ ဖင်ကိုနောက်ကို မသိမသာ တွန်းပို့ရင်း ဖေဖေ့လီးနဲ့ ထိရတဲ့ဖီလင်ကို နစ်မြောနေမိပါတယ်။
“ရပြီ မမ… ကျနော် မမစောက်ပက်ကို ယက်ချင်သေးတယ်…”
ပြောရင်း အောင်လေးက မအေးကို ဆွဲထူလိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး မအေးရဲ့ထဘီကိုလှန်ကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်တော့ မအေးက ချွတ်ရလွယ်အောင် လုပ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ မအေးက ထဘီကို မတင်ပေးထားပြီး အောင်လေးက ဒူးထောက်ထိုင်ကာ စောက်ပက်ယက်ပါတော့တယ်။ မအေးခမြာ မျက်လုံးလေးစဉ်းသွားပြီး ညည်းငြူနေပါတော့တယ်။
“အာ့… ဟား… ကောင်းလိုက်တာကွာ… အဲ့ဒါတွေ ချစ်တာ…. ဟူး…. မနေနိုင်တော့ဘူး…. နင့်လီးကြီးနဲ့ လိုးပေးတော့ဟာ…. ”
အောင်လေးလဲ မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပြီး မအေးရဲ့ပေါင်တစ်ချောင်ကိုမကာ သူ့လီးထိပ်နဲ့ မအေးစာက်ပက်ကို တစ်ချက်နှစ်ချက် ပွတ်ဆွဲလိုက်ပြီး စောက်ပက်ထဲ လီးကိုဖိသွင်းလိုက်ပါတယ်။
“အ… ဟင်း…. အပြည့်ပဲကွာ… ”
“ကြိုက်လား… ကျနော်လီးကို…. ”
“ကြိုက်တာပေါ့…. ကြိုက်လွန်းလို့ ခဏခဏအလိုးခံနေတာပေါ့…. ဆောင့်… ဆောင့်…. လိုး… လိုး… အား… ”
“လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ မမရာ… စောက်ရည်တွေ ရွှဲအိုင်နေတာပဲ… ”
“နင့်လီးက အရမ်းကောင်းတာကိုး… နင်းလီးမြင်တာနဲ့…. စောက်ရည်ကမတရားရွှဲလာတာ… လိုးစမ်းပါ… လင်ငယ်လေးရာ…. အင်း….. အဲ့လို ဆောင့်… လိုး… မိန်းမကို ယောက်ျားလီးကြီးနဲ့လိုး…. အား… ကောင်းလိုက်တာ ”
အောင်လေး နဲ့ မအေးရဲ့ မတ်တပ်ဆော် မော်တော်ဆက်တဲ့ပွဲက ကြည့်ကောင်းနေသလို ဖေဖေ့လက်တွေကလဲ ကျမလက်မောင်းလေးတွေကို ပွတ်သပ်နေရာကနေ ကျမရဲ့ တင်ပါးတွေပေါ် ရောက်လာပြီး ပွတ်သပ်ရင်း ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်နေပါတယ်။ ကျမလဲ ရှေ့က တိုက်ရိုက်မြင်နေရတဲ့ လိုးပွဲကြောင့်ရော ဖေဖေ့ရဲ့ လီးနဲ့အထောက်ခဲရပြီး ပွတ်သပ်နေတာကြောင့်ရော ကျမစောက်ပက်က စောက်ရည်အတော်ရွှဲပြီး အတွင်းခံမှာပါ စိုနေလောက်ပြီ။

ဒီအချိန်မှာပဲ ဖေဖေကရုတ်တရတ် ကျမလက်ကိုဆွဲပြီး လျှောက်လမ်းဆီပြန်ခေါ်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမမျက်နှာကိုလဲမကြည့်ရဲဘူးနဲ့ထင်ပါတယ် ရှေ့ကိုသာကြည့်ပြီး ခပ်သွက်သွက်လျှောက်သွားတယ်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းရောက်မှ ကျမလဲ ရပ်လိုက်တော့ ဖေဖေလဲရပ်သွားပါတယ်။ ကျမကိုတော့ မကြည့်ပါဘူး။ ကျမလဲ ထဘီလေးဖြည်ပြီး ထဘီထဲလက်ထည့်က ကျမအဖုတ်နားက အတွင်းခံပေါ်ကို စမ်းကြည့်တော့ တော်တော်လေးကို စိုနေတာပါ။ ဖေဖေက ကျမဘာလုပ်နေတာလဲ ဆိုတာအကဲခတ်သလိုနဲ့ မသိမသာ စောင်းကြည့်တယ်။ ကျမ ဖေဖေကြည့်နေတာသိပေမယ့် မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ထမိန်ကိုအတွင်းခံပေါ်တဲ့အထိဖြန့်ပြီးမှ လှည့်ဝတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမ ထဘီမှာလည်း နည်းနည်းကွက်နေပြီလေ။
“သွားစို့ဖေဖေ… ”
ကျမ ဖေဖေ့လက်ကို အလာတုန်းကလို ဖက်ရင်း ပြန်လာလိုက်ပါတယ်။ အပြန်မှာတော့ ဖေဖေက စကားတစ်ခွန်းမှမပြောတော့ဘဲ ခပ်တည်တည်ပဲ လျှောက်လာပါတယ်။ ကြည့်ရတာ လုပ်ပြီးမှ ကျမကိုမျက်နှာချင်း မဆိုင်ရဲလို့နဲ့တူပါရဲ့။ ဒီလိုနဲ့ ကျမတို့သားအဖ ဖေဖေ့ရုံးခန်းထဲ ဝင်လာတော့ ဖေဖေက အလုပ်စားပွဲဆီ တန်းလျှောက်သွားတယ်။ ကျမလဲ ဆိုဖာခုံမှာ ထိုင်ရင်း ဖေဖေ့ကိုအကဲခတ်နေမိတယ်။ ဖေဖေက စားပွဲပေါ်မှာ ဖိုင်တွဲတစ်ခုခုကို ဟိုလှန်သည်လှန်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတာလား ရှုပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာလားမသိဘူး။ ကျမကိုလဲ တစ်ချက်မှမကြည့်တော့ဘူး။ ခဏနေတော့ မသီရိရုံးခန်းရှေ့ကနေ တံခါးလာခေါက်တယ်။
“ဆရာ… ဝင်လာခွင့်ပြုပါ…”
“ဝင်ခဲ့ပါသီရိ…”
မသီရိဝင်လာပြီး ကျမကို တစ်ချက်ပြုံးပြကာ ဖေဖေ့စားပွဲဆီ လျှောက်သွားပြီး
“ဆရာ… မျက်နှာမကောင်းလို့… တစ်ခုခုအဆင်မပြေတာများတွေခဲ့လို့လား ဆရာ… ”
“သြော်… မဟုတ်ပါဘူး… အဆင်ပြေပါတယ်… ဒီအတိုင်း ကိစ္စတစ်ခုတွေးနေတာပါ… ”
“သြော်… ဟုတ်ကဲ့ဆရာ… ဒါဆို… ညီမလေးပျင်းနေမှာစိုးလို့… ကျမအပြင်မှာစကားပြောရအောင် ခေါ်သွားပေးရမလား… ”
“ရတယ်… မမသီရိ… ညီမလေးလဲ ဖေဖေရုတ်တရက်ဘာဖြစ်သွားတာလဲ စဉ်းစားနေတာ… ဖေဖေ့ကို ညီမလေးအဖော်လုပ်ပေးလိုက်မယ်… ”
“ရပါတယ်…. ဆရာလိုရင် လှမ်းခေါ်လိုက်မယ်လေ…”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ… ဆရာ…”
မသီရိလဲ အခန်းထဲကပြန်ထွက်သွားတယ်။ ကျမလဲ ဖေဖေ့ဘေးကိုသွားလိုက်ပြီး ဖေဖေ့လက်မောင်းကို လက်နဲပုတ်လိုက်ပြီး
“ကျွတ်စ်… ဖေဖေ့နဲ့တော့ ခက်ပြီ…. သူများတွေတောင် သံသယဝင်ကုန်ပြီ.. နေပါအုံး…. ဖေဖေက ဘယ်လိုဖြစ်လို့… အဲ့လိုလုပ်ရတာလဲ…”
“ဘာကိုလဲ…. ”
ကျမလဲ ဖေဖေ့ပေါင်ပေါ်စွေ့ကနဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး….
“ဘာရမှာတုန်း… ဖေဖေ့ရဲ့ဒီလက်တွေက ဒီလက်တွေက သမီးရဲ့ဒီနေရာကို လာပြီကိုင်တာကိုပြောတာ…”
ပြောရင်း ဖေဖေ့ ညာလက်ကိုယူပြီး ကျမတင်ပါးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ ချက်ချင်းပဲ ဖေဖေ့ လီးက မာလာပြီး ကျမဖင်ကြားကို ထောက်လာတယ်။
“ဟော… ပြောရင်း… အောက်ကဟာကြီးက လာထိုးနေပြန်ပြီ… ဘာဖြစ်တာလဲလို့…”
“ဒါ… ဒါက… ဟို…. ဟိုဟာ… ”
“ဘယ်ဟာလဲ… ”
ကျမက ဖေဖေ့ပေါ်ပေါ်မှာတစောင်းထိုင်နေတာ ဆိုတော့ ဖေဖေ့ညာဘက်လက်က ကျမတင်ပါးကိုကိုင်ထားပြီး ညာဘက်လက်ကပေါင်ကိုကိုင်ထားတာဆိုတော့ ပွေ့ထားသလိုဖြစ်နေတာပေါ့။ ကျမဘယ်ဘက်လက်က ဖေဖေ့ ညာဘက်ပခုံးပေါ် မေးထောက်သလို တံတောင်တင်ထားကာ ညာဘက်လက်က ဖေဖေ့ ရင်ဘက်ကို ပွတ်သပ်ဆော့ကစားနေမိတယ်။ မျက်နှာချင်းကလဲ တည့်တည့်ဆိုင်ပြီး မေးသလိုဖြစ်နေတာ။
“ဟို…. ဟို… ”
“သြော်… ဖွားဖွားကိုလုပ်သလို…. လုပ်ချင်နေတာလား… ခိခိ…”
“ဟမ်…. သမီးဘယ်လိုသိ…. ”
ဖေဖေ့မျက်နှာက လန့်သွားတဲ့ပုံ…
“သိတာကြာပေါ့…. မရဘူးနော်…. အဲ့လိုလုပ်လို့မရဘူးနော်… သမီးက ဖေဖေ့သမီးလေးလေ…. ကိုယ့်သမီးကိုပြန်လုပ်ချင်တာလား…. ဟင်…. ”
“မ…. မဟုတ်ပါဘူး… ”
“ဝန်မခံဘူးပေါ့… ဝန်မခံရင်လဲ… သမီးဟိုနားမှာပဲ… သွားနေတော့မယ်…. ကိုယ်ဖေဖေကို သနားလို့…. နည်းနည်းလောက် လိုက်လျောပေးမလို့ဟာ… ”
ကျမ ဖေဖေ့ပေါင်ပေါ်ကနေထမယ်လုပ်တော့ ဖေဖေက ကျမခါးကို ဖက်ထားတယ်
“ဘာလဲ… ”
“ဟို… ဟုတ်… ဟုတ်ပါတယ်…. ”
ကျမလဲ ပြုံးမိသွားတယ်။
“ဘာဟုတ်တာလဲ… သမီးကို… ဖွားဖွားလို လုပ်ချင်နေတာလား…. ”
“အင်း…. ”
“ဘာလို့လဲ… သမီးက ဖေဖေ့သမီးလေးလေ…. ”
ဖေဖေ့လက်တွေက ကျမဖင်ကိုသိသိသာသာ ဆုပ်ညှစ်လာရုံမက ဖင်ကြားထဲကိုလက်ထည့်ပြီး ကျမအဖုတ်ကိုပါ စမ်းနေပါပြီ။ ကျမလဲ စိတ်တွေထနေပြီ ဖေဖေလိုးတာ ခံလိုက်ချင်ပေမယ့် ဖေဖေ့ကို စချင်နေပါသေးတယ်။
“သမီးနဲ့ သားလုပ်တာမြင်ပြီး… ဖေဖေလဲ လုပ်ချင်လာတာ…. သမီးလေးက အရမ်းလှတယ်လေ…. ”
“သြော်… ဒါကြောင့်လား…. ငါ့ဖေဖေလေးသနားပါတယ်…. ”
ကျမလဲ ပြောပြီး ဖေဖေ့နှုတ်ခမ်းကို… ပြွတ်ခနဲ တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပါတယ်။
“ဖေဖေ့ကို…. ခွင့်ပြုမှာလားဟင်…. သမီးလေး…. ”
“မရသေးဘူး… ကိုကို့ဆီခွင့်တောင်းရအုံးမယ်…. အခုတော့ ကိုင်လို့ပဲရမယ်… လုပ်လို့မရဘူး…. ကိုကိုခွင့်ပြုမှရမယ်…”
“သမီးလေးကလဲကွာ…. ”
“မရဘူးနော်…. စျေးမဆစ်နဲ့…. မဟုတ်ရင် မေမေနဲ့ရော ဖွားဖွားနဲ့ပါ တိုင်ပြောမှာ…. ကဲပါဖေဖေရယ်… လောလောဆယ် သမီးတကိုယ်လုံးကို ဖေဖေကြိုက်သလိုလုပ်လို့ရပြီပဲ လိုးလို့ပဲမရမှာ… ကျေနပ်တော့နော်…. ”
ပြောပြီး ဖေဖေ့နှုပ်ခမ်းကို ကျမစုပ်ယူလိုက်တော့တယ်။ ဖေဖေလဲ ကျမကို အငမ်းမရ ပြန်နမ်းပြီး ကျမတင်ပါးတွေကို အတင်းဆုပ်နယ်ကာ ကျမနို့တွေကို လဲ လက်တစ်ဖက်နဲ့ စိတ်ကြိုက် ကိုင်တွယ်နေတယ်။ ကျမလဲ ဖေဖေ့လည်ပင်းကို ဖက်ထားရင်း အဆက်မပြတ်နမ်းနေရင်း ဖေဖေ့ရဲ့ အပွတ်အသပ် အကိုင်အတွယ် အယုအယလေးတွေကို ခံစားနေမိတယ်။ ပြီးတော့ ကျမထဘီကို ဖေဖေက ဖြည်လိုက်ပြီး ကျမအတွင်းခံဘောင်းဘီထဲ သူ့လက်က တိုးဝင်လာတော့ ကျမ ဖေဖေနှိုက်လို့လွယ်ကူအောင် ပေါင်လေးကို ဟပေးလိုက်တယ်။ ဖေကျမစောက်ပက်ကို စမ်းမိသွားပါပြီ။ ကျမစောက်စိလေးကို လက်မမေလေးနဲ့ ဖိခြေပေးရင်း လက်ညှိုးနဲ့လက်ခလယ် ချောင်းပူးကာ စောက်ခေါင်းထဲကို ကလိပါတော့တယ်။ ကျမ ဆက်မနမ်းနိုင်တော့ပါဘူး။ ကျမအတွက် ခံစားမှုက အရမ်းထူးဆန်းပါတယ်။ ကိုယ်ဖေအရင်းက အခုလို ကိုယ့်တစ်ကိုယ်လုံးကိုကိုင်တွယ်ပြီး စောက်ပက်ကို အနှိုက်ခံရတာ ရင်တွေအရမ်းခုန်ပြီး ခံစားမှုအသစ်တစ်ရပ်က ကျမကိုယ်ကို ထိမ်းချုပ်နိုင်စွမ်းမဲ့စေပါတယ်။ ကျမ မျက်စိကို တင်းတင်းမှိတ်၊ ဖေဖေ့ကို အတင်းဖက်ထားရင်း…
“ဖေဖေ… အင်း… ဟင်း… ဖေဖေ… ”
“သမီးလေး… ”
“သမီးပြီးတော့မယ်…. အ… အာ… အင်း… ဖေဖေ…. ဖေဖေ…. ပြီး…. ပြီ…”
ကျမ လုံးဝတောင့်မခံနိုင်တော့ပါဘူး။ ခံစားမှုအသစ်ကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ပြီးဆုံးခြင်းအထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားချိန်မှာ မိုင်တွေချီပြီပြေးလာရသလို မောဟိုက်နေပြီး ဖေဖေ့ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းလေးမှီကာ အမောဖြေရင်း မှိန်းနေမိတယ်။ ကျမခေါင်းလေးကို ဖေဖေလာနမ်းတာသိလိုက်တယ်။ ကျမရင်ထဲကြည်နူးမိတယ်။ ကျမအဖုတ်ထဲမှာ ဖေဖေ့လက်ရှိနေသေးတယ်။ ကလိတာတော့ ရပ်သွားပြီ။ ပြီးတော့ ကျမဖင်ကြားထဲက ဖုဖုဖောင်းဖောင်း ဖေဖေ့လီးကြီး။ ကျမဖေဖေ့ကိုပြုစုပေရမယ့်အလှည့်ပဲ။ ပြီးတော့ ဖေဖေက ကျမစောက်ဖုတ်ထဲက လက်ကိုနှုတ်လိုက်တော့ ဖေဖေလက်မှာ စောက်ရည်တွေပေကျံလို့။ ဖေဖေက သဘောကျစွာကြည့်ပြီး သူလက်မှာပေနေတဲ့ ကျမစောက်ရည်တွေကို လျာထုတ်ပြီးအရသာခံ ယက်နေပါတော့တယ်။ ကျမလဲ ဖေဖေ့ရင်ဘတ်ကို လက်သီးဆုတ်လေးနဲ့ဖွဖွထုပြီး..
“အိုး…. ဖေဖေကလဲ…. သမီးတော့ ငရဲကြီးတော့မှာပဲ…. ”
“မကြီးပါဘူးသမီးရယ်…. ချိုနေတာပဲ…”
ကျမလဲ ဖေဖေ့ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ရင်း ဖေဖေ့ပေါင်ပေါ်ကဆင်းကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို နေရာပြန်ချပြီး ထဘီကို သေသေချာချာပြန်ဝတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဖေဖေထိုင်ခုံရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဖေဖေ့ပုဆိုးကိုဖြည်ချလိုက်တယ်။ ဝါး… ဖေဖေ့အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲမှာ ဖေဖေ့လီးကြီးက ဖောင်းကြွနေတယ်။ ကျမလဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲက ဖေဖေ့လီကိုကို လက်နဲ့ အသာပွတ်သပ်ချော့မြူလိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီကို အောက်လျောချလိုက်တော့ ဖေဖေ့လီးကြီး ဖြောင်းကနဲ ကန်ထွက်လာတယ်။ ကျမလဲ ဖေဖေ့လီးကို လက်နေနဲ့ အသာဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ခပ်ရွရွ အပေါ်အောက်ဆွဲပေးလိုက်တော့ ဖေဖေ မျက်လုံးလေးစင်းသွားတယ်။ ကျမ ဖေဖေ့လီးချောင်းကြီးကို အောက်ခြေကနေစပြီး လျာလေးနဲ့တဖြည်းဖြည်းချင်း အပေါ်ထိ သပ်တင်သွားလိုက်တယ်။ ဒစ်ထိပ်ဖျားကို လျာနဲ့ လှည့်ပတ်ကစားတော့ ဖေဖေ့လီးထိပ်ကစိမ့်ထွက်နေတဲ့ အရည်ကြည်လေးတွေ ကျမပါးစပ်ထဲရောက်လာတယ်။
“သမီးလေးရယ်… ”
ကျမ ဖေဖေ့လီးကြီးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာနဲ့ ငုံလိုက်ရင်း ကိုကိုသင်ပေးထားတဲ့ ပုလွေအစွမ်းတွေနဲ့ ဖေဖေ့ကို ပြုစုပေးလိုက်တယ်။ လီးစုပ်ရင်း ဖေဖေ့ကို မော့ကြည့်တော့ ဖေဖေမျက်လုံးလေးမှေးရင်း ညည်းငြူနေတယ်။ ကျမရဲ့ ကျွမ်းကျင်တဲ့ အပြုအစုအောက်မှာ ခဏလေးအတွင်းမှာပဲ ဖေဖေ့လရည်တွေဟာ ကျမပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်လာပါတော့တယ်။
“အား…. ကောင်းလိုက်တာ သမီးလေးရယ်…. ”
ကျမလဲ ဖေဖေ့လီးရည်တွေ မျိုချလိုက်ပြီး သန့်စင်ခန်းထဲကို သန့်ရှင်းဖို့ဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။ သန့်စင်ခန်းထဲမှာ ပလုတ်ကျင်းပြီး အဖုတ်လေးကို သန့်ရှင်းရေးလုပ် မိတ်ကပ်လေးဘာလေးနည်းနည်းပါးပါးပြုပြင်ပြီး ပြန်ထွက်တော့ အပြင်မှာ မသီရိရောက်နေတယ်။
သူတို့တွေ အလုပ်ကိစ္စစကားတွေ ပြောနေတုန်းကျမ ကိုကို့ကို သတိရနေမိတယ်။ ကိုကို့ကိုလဲ စိတ်ထဲကနေ တောင်းပန်နေမိတယ်။ ကျမတို့ဒီအစီစဉ်ကိုလုပ်မယ်ဆိုတော့ ကိုကိုအူတိုနေတာလေးကို မျက်လုံးထဲပြန်မြင်ယောင်ရင်း စိတ်မသက်မသာဖြစ်ရတယ်။ ဖေဖေ့ကို စိတ်ခံစားမှုတစ်မျိုးနဲ့ လိင်စိတ်ဖြစ်မိပေမယ့် ကိုယ့်ယောက်ျားလိုမျိုး စိတ်မှာ မခံစားမိဘူး။ ကျမ ကိုကို့ကိုအပြစ်လုပ်မိပြီထင်တယ်။ ကျမ ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်ရင်း ကိုကို့အကြောင်းစဉ်းစားနေမိတာ ကျမဘေးနားကို ဖေဖေလာထိုင်မှပဲ သတိဝင်တော့တယ်။ မသီရိတောင် ဘယ်အချိန်ပြန်သွားမှန်းမသိတော့ဘူး။ ဖေဖေက ကျမပခုံးကို ဖက်လိုက်ရင်း
“သမီးလေး…ဘာတွေတွေးနေတာလဲ.. ”
“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး… ကိုကို့ကို… သတိရလို့ပါ… ဖေဖေ… သမီးပြန်တော့မယ်… ”
“ချက်ချင်းကြီးပါလား… ဖေဖေ့ကိုစိတ်ဆိုးသွားတာလား…. ”
“ဟင့်အင်း… ကိုကိုနဲ့ မတွေ့ရတာကြာလို့… သတိရလို့ပါ… ”
“အင်းပါ… ဒါဆိုလဲ ဖေဖေလိုက်ပို့ပေးမယ်…. ”
“ရတယ်ဖေဖေ…. သမီး ကိုကို့ကိုပဲ လာခေါ်ခိုင်းလိုက်တော့မယ်…. ”
ကျမဖုန်းလေးကိုထုတ်ပြီး ကိုကို့ကို ဖေဖေ့ကုမ္ပဏီမှာ လာခေါ်ဖို့ပြောရင်း ဖေဖေ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်တော့ ဖေဖေမျက်နှာမကောင်းဘူး။ ကျမလဲ ဖေဖေ့ကိုသနားသွားတယ်။ ဖေဖေသူ့ကိုယ်သူ အပြစ်တင်နေမလား။ ကျမ ဖုန်းပြောပြီးတော့ ဖေဖေ့မျက်နှာကို ကျမဘက်ဆွဲယူရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြွတ်ကနဲ နမ်းလိုက်တယ်။
“မျက်နှာက ဘာဖြစ်တာလဲ… ကိုကိုက သမီးရဲ့ ယောက်ျားနော်…. အူတိုနေတာလား… ”
“မဟုတ်ပါဘူးကွာ… ဖေဖေ့ကိုစိတ်ဆိုးနေတယ် ထင်လို့ပါ… ”
“ဖေဖေရယ်… ကိုကို့ကိုတွေ့ချင်တာက လွမ်းလို့ပါ…. ပြီးတော့ ကိုကို့ဆီမှာလဲ… ဖေဖေ့အတွက် ခွင့်တောင်းရအုံးမယ်လေ… လင်ကြီးကခွင့်ပြုမှ… လင်ငယ်ထားလို့ရမှာပေါ့…. ခစ်ခစ်… ”
“သြော်… ဒီလိုလား… ဟီးဟီး… ဒါပေမယ့် ရှက်စရာကြီး…. ဖေဖေနဲ့သမီးကိစ္စ.. သားကို မသိစေချင်ဘူး… ”
“အဲ့လိုတော့မရဘူးဖေဖေ… သမီးကိုကို့ကိုချစ်တယ်… ကိုကို့ကိုအသိမပေးဘဲ မလုပ်နိုင်ဘူး… ပြီးတော့ ဖွားဖွားကိစ္စရှိသေးတယ်… ”
“ဖွားဖွားကိစ္စကဘာတုန်း… ”
“ဟွန်း… ဖေဖေက သမီးကိုလုပ်ရင်… ဖွားဖွားက ကိုကိုလုပ်တာခံမယ်ဆိုတာလေ… ဘာလဲ… ဖေဖေကဖွားဖွားကိုပါ ဖုံးထားမလို့လား…”
“ဟာ… ဒါတော့… ”
“ဘာလဲ… ဖေဖေ့မယားကိုကျတော့ နှမြောနေပြီး… ကိုကို့မယားကိုကျတော့ လိုချင်တာပေါ့လေ…. ဖေဖေသေချာ စဉ်းစားနော် ကိုကိုကသဘောတူလို့ ဖေဖေက သမီးနဲ့ လုပ်ပါပြီတဲ့… နောင်တစ်ချိန်ဖွားဖွားပြန်သိရင်… ဖေဖေကဖွားဖွားကို လက်လွှတ်နိုင်လို့လား… ”
“. ….. ”
“ကဲပါ ဖေဖေသေချာစဉ်းစား… ကိုကိုလာနေပြီဆိုတော့… သမီးလဲသွားတော့မယ်… မိသားစုထဲကကိစ္စတွေ အဖုအထစ်မဖြစ်ဘဲ ပြေလည်နိုင်ရင်တော့… အကောင်းဆုံးပေါ့… ဖေဖေရယ်… ”
ကျမလဲ ဖေဖေ့လက်ကို တစ်ချက်ဆုပ်ကိုင်ပြီးအားပေးရင်း ဖေဖေ့ရုံးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ ဖေဖေစဉ်းစားရင်းကျန်နေခဲ့လေရဲ့။

Related Posts

Leave a Reply Cancel reply