ငါ့ဘုရင်မ (အပိုင်း ၉)

ငါ့ဘုရင်မ (အပိုင်း ၃၈ ဇတ်သိမ်း-ဆ)

တေဇာ။
ပန်းခြံဆီသွားတဲ့လမ်းမှာ အန်တီစပါယ်က သူ့မျက်နှာကို မိတ်ကပ်ပါးပါးလေးဖို့၊ နှတ်ခမ်းနီလေး ရဲနေအောင်ဆိုး၊ ပြီးတော့ ခေါင်းစည်းကြိုးကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ဆံပင်လေးတွေကို ဘီးလေးနဲ့ဖြီးနေတယ်။ ကျုပ်လဲ ကားမောင်းရင်း အကဲခတ်နေမိတယ်။ ပြီးတော့ ဆံပင်လေးကိုပြန်စည်းလိုက်ပြီး နဖူးပေါ် ဆံမြိတ်လေးချလိုက်ကာ ကျုပ်ဘက်လှည့်ကြည့်ပြီး ပြုံးပြတယ်။ အားပါး အသက် ၄၀ ကျော်လို့ ထင်ရက်စရာမရှိလောက်အောင် နုပျိုသွားလိုက်တာ။ ပြင်ထားတာလဲ အရမ်းလှတာပဲ။ အသက်ရှူတောင်မှားချင်သွားတယ်။
“ဝါး… လှလိုက်တာစပါယ်ရယ်…. ”
“ခစ်ခစ်… တကယ်လား…”
“အင်း… အရမ်းလဲ နုသွားတယ်…  သူများတွေ ဝိုင်းငေးတော့မှာပဲကွာ… ”
“ခစ်ခစ်… မောင့်ကို အသက်ကြီးကြီး အန်တီကြီးနဲ့ … ပန်းခြံမှာ… လာချိန်းတွေ့နေတယ်လို့… ပြောခံရမှာစိုးလို့ပါ… မောင်ရယ်… မောင်ကြိုက်တယ်ဆို… ကျေနပ်တယ်… ”
“လှလွန်းလို့… အူတိုမိလိမ့်မယ်ဗျ… ”
“မတိုပါနဲ့မောင်ရယ်… မောင့်ချစ်သူကလှတာ… မောင်ဂုဏ်တောင်ယူရမှာ… ခစ်ခစ်…. ချစ်လိုက်တာ…. ”
“ဟုတ်ပါပြီ… ”
ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်တို့ ပန်းခြံရောက်တော့ ဝင်ကြေးပေးပြီး ကားမောင်းဝင်လိုက်ကြတယ်။ ကားပေါ်ကဆင်းပြီးလမ်းလျှောက်တော့ အန်တီစပါယ်က ကျုပ်လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ဖက်ပြီးလျှောက်တယ်။
“စပါယ်…  အခုလိုမောင့်ကိုဖက်ထားတော့…  စပါယ်နဲ့သိတဲ့ တစ်ယောက်ယောက်က… တွေ့သွားမှာ… မကြောက်ဘူးလား… ”
“ဟင့်အင်း…. မကြောက်တော့ဘူး…  အခုချိန်မှာ…  မောင်နဲ့လွတ်လွတ်လပ်လပ်… ပျော်ပျော်ရွင်ရွင်… နေရတုန်းလေး… စိတ်လွတ်လက်လွတ်… ပျော်လိုက်တော့မယ်… ”
“စပါယ်… မကြောက်ရင်ပြီးတာပဲ… စိတ်ချမ်းသာသလိုလုပ်…. ဖြစ်လာရင်လဲ… အတူရင်ဆိုင်မယ်… ”
“ခိ… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ…  ရွှတ်… ”
ပြောရင်း ကျုပ်ပါးကို အာဘွားပေးလိုက်သေးတယ်။ လမ်းလျှောက်ရင်း အအေးတွေ မုန့်တွေရောင်းတဲ့ဆိုင်လေးတွေ့တော့ ဝယ်ဖို့ဝင်လိုက်တယ်။
“ညီလေး… အအေးနှစ်ဘူးပေး…. ”
“ဟုတ်…”
“ဟိုပန်းသီတွေက ရောင်းတာလား… မောင်လေး… ”
“ဟုတ်ကဲ့… အစ်မ… ”
“အဲ့ပန်းသီးလေး… တစ်လုံးပေး… ပန်းသီးခွာဖို့… ဓားရောရောင်းလား…. ”
“ခဲတံချွန်တဲ့ဓားပဲရှိတယ်…. ”
“ရတယ်… အဲ့ဓားတစ်ချောင်းပေး… ”
“ဟုတ်ကဲ့အစ်မ… ”
စျေးရောင်းတဲ့ကောင်လေးက မေးတာဖြေရင်း အန်တီစပါယ့်ကိုငမ်းတာ မျက်လုံးကျွတ်မတတ်ပဲ။ ကျုပ်လဲ ဘယ်ရမလဲ အန်တီစပါယ့်ပခုံးလေးကို ဖက်ပြလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်ကတော့ ပြုံးစိစိနဲ့။ ကောင်လေး လာပေးတဲ့ မှာထားတဲ့ စားစရာအထုပ်ကိုယူပြီး ပိုက်ဆံရှင်းကာ ပြန်ထွက်တော့ ဝိုင်းမှာထိုင်နေကြတဲ့ ကောင်လေးတစ်သိုက်က ခပ်တိုးတိုးလေး ပြောတာကြားလိုက်ရသေးတယ်။ “ဟေ့ကောင်တွေ… ဟိုစော်ကြီးက လှလိုက်တာကွာ…. တောင့်ချက်ပဲ… ဒီဘဲ… တော်တော်ကံကောင်းတယ်…. ” တဲ့။ ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်ကိုဖက်ထားတဲ့ လက်ကိုဖြုတ်ပြီး ရှေ့ကလျှောက်လို့ပြောလိုက်တယ်။ ကျုပ် အန်တီစပါယ့်နောက်ကျောကို ကောင်လေးတွေမမြင်အောင် ကွယ်လျှောက်ပြီး နည်းနည်းလှမ်းသွားမှ အန်တီစပါယ့်ပခုံးလေးကို ပြန်ဖက်ပြီး ယှဉ်လျှောက်တယ်။ အန်တီစပါယ်က ပြုံးစိစိနဲ့ ဘာမှတော့မပြောဘူး။ ဆက်လျှောက်ကြရင်း လမ်းမအတိုင်းမလျှောက်တော့ပဲ မြက်ခင်းပေါ်ဖြတ်လျှောက်ကာ ခပ်အုပ်အုပ် အပင်တစ်ပင်အောာက်မှာ မြက်ခင်းပေါ်ပဲ ထိုင်လိုက်ကြတယ်။ အန်တီစပါယ်က ကျုပ်မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ပြုံးစိစိနဲ့
“အဲ့မျက်နှာက… ဘာဖြစ်နေတာတုန်း… မောင်ရဲ့… ”
“ဘာဖြစ်ရမှာတုန်း…. ကိုယ်ချစ်သူကအရမ်းလှတော့… သူများတွေငမ်းတာ… မကြိုက်လို့ကွာ…. ”
“ခစ်ခစ်… စပါယ့်အလှတွေအကုန်လုံးက… မောင့်တစ်ယောက်ထဲအတွက်ပါ… မောင်ရယ်..  လက်ရှိလင်ကို… မိသားစုအတွက်.မို့.. ခွင့်ပြုခဲ့တာကလွဲရင်… အားလုံး…. မောင့်အတွက်ပါပဲ…. ”
“ယုံပါတယ်… စပါယ်ရယ်… ဒါပေမယ့်… မောင်က စပါယ်လေးကို… မောင်ကလွဲပြီး…. ဘယ်သူ့မှမကြည့်စေချင်ဘူး…. မောင်လဲ… စပါယ့်ကို ပိုချစ်လာမိပြီထင်တယ်…မောင်တကယ်ပဲ… စပါယ့်ကို… အူတိုတယ်…. ”
“မောင်ရယ်….. မောင်စပါယ့်ကို…  ဒီလောက်ထိအူတိုမယ်လို့…  မထင်မိဘုး… စပယ်လေ… အရမ်းကြည်နူးရတယ်… ”
“အင်း… မောင်လဲ… အစက…  စပါယ့်ကို.. ..ဒီလောက်ထိ… ချစ်မိမယ်မထင်ဘူး….. ဒါပေမယ်…. အခုတော့ မောင်တစ်ကယ်ပဲ ချစ်မိနေပြီ…စပါယ်လေးကို… မောင်တစ်ယောက်ထဲ…. ပိုင်ချင်တော့တယ်…. ”
“မောင်ရယ်,. … ချစ်လိုက်တာ…. စပါယ့်ကိုဖက်ထားပေးပါ… ”
ကျုပ်နဲ့အန်တီစပါယ် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တင်းတင်းဖက်ထားကြပြီး ရင်ခုန်သံတွေ ပျံ့နှံနေကြတယ်။ ပြီးတော့ အအေးဘူးတစ်ဘူးကိုဖွင့်ပြီး ပိုက်နှစ်ချောင်းတပ်ကာ နှစ်ယောက်အတူ သောက်တယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ပိုက်လေးနဲ့ အအေးစုပ်ရင်း ကြည်နူးရတာ။ နှစ်ယောက်သား လက်တစ်ကိုလဲ မြဲမြဲဆုပ်ကိုင်ထားကြသေးတယ်။ ခဏနေတော့ အအေးဘူးဘေးချပြီး ကျပ်ပေါင်ကိုကားကာ ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲ အန်တီစပါယ့်ကို ဝင်ထိုင်စေပြီး သူ့ကိုယ်လေးကို တင်းတင်းဖက်ထားလိုက်တယ်။ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှီထားတဲ့ အန်တီစပါယ့်ပါးလေးကို ငုံ့ပြီးဖိဖိနမ်းတော့ အန်တီစပါယ်က ခေါင်းလေးမော့ပြီးအနမ်းတွေကို ခံယူတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လက်လေးတစ်ဖက်က ကျုပ်ပါးလေးကို ပွတ်သပ်နေပြီး လက်တစ်ဖက်ကတော့ သူ့ကိုဖက်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ကျုပ်ကိုပါပြန်နမ်းလာတယ်။ ပြီးတော့ ပါးလေးနမ်းနေရာက နှုတ်ခမ်းချင်း ထိပြီးနမ်းကြတယ်။ လျာတွေဘာတွေတော့ မကစားကြတော့ဘဲ တစ်ယောက်နှုတ်ခမ်းကိုပဲ တစ်ယောက် မြတ်မြတ်နိုးနိုးနဲ့ စုပ်နမ်းနေကြတာ။ ပြီးတော့ အနမ်းရပ်လိုက်ပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောင် ကြည်ကြည်နူးနူး ပြုံးပြီးကြည့်နေတယ်။ ပြီးတော့ ရယ်ကြတယ်။
“မောင့်ကို… ပန်းသီးလှီးကျွေးမယ်… ”
“မောင်ခွာပေးမယ်လေ…. စပါယ်ဓားရှအုံးမယ်… ”
“”စပါယ်… ကျွမ်းပါတယ်.. မောင်ရဲ့… ဒီလောက်ကတော့…  အေးဆေး… ”
တကယ်လဲ အန်တီစပါယ် ပန်းသီးကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ခွာပြီး အစိတ်လေးတစ်စိတ် စိတ်ကာ ကျုပ်ကိုခွံ့ကျွေးတယ်။ ကျုပ်က တစ်ပိုင်းကိုက်လိုက်ပြီး ကျန်တဲ့တစ်ပိုင်းကို သူ့ကိုပြန်ခွံ့လိုက်တယ်။ ကျုပ်လီးက သူ့ဖင်နဲ့ထိနေတော့ တောင်တာပေါ့ဗျာ။ ဒါပေမယ့်  လိုးချင်စိတ်ထက် ဒီအခြေအနေလေးကို ကြည်နူးနေတာဗျ။ ကျုပ်အန်တီစပါယ့်ပခုံးလေးပေါ် မေးတင်ရင်း ပါးချင်းကပ်ထားမိတယ်။
“မောင့်လီးကြီးတောင်နေပြီ… ခစ်ခစ်… လိုးချင်နေပြီလား…. ”
“လိုးချင်တာထက်… စပါယ်နဲ့ဒီလိုလေးနေရတာကို… ပျော်နေတာဗျ… လီးတောင်တာက… စပါယ့်ဖင်နဲ့ထိနေလို့… မလိုးရလဲဘာမှမဖြစ်ဘူး… မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာ… ဒီအတိုင်းလေး… စပါယ့်ကိုဖက်ထားချင်တာ… သိလား ”
“ခစ်ခစ်… စပါယ်လဲအရမ်းပျော်တာပဲ… မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာနေရတာ… အရမ်းကြည်နူးရတယ်… ချစ်လိုက်တာမောင်ရယ်… ”
“မောင်လဲ… စပါယ့်ကိုချစ်တယ်… ”
“ခစ်ခစ်… မောင်ရယ်… စပါယ်တော့… မောင့်လီးနဲ့ထောက်ခံရလို့… စိတ်တွေထနေပြီ….  ”
“ဒါဆို… လုပ်ကြမလား… ဟိုမှာတွေ့လား…. သူများအတွဲတွေအများကြီးပဲ… လူကြားထဲမှာ ခိုးလုပ်ရမှာ… မောင်တို့မှာကွယ်စရာ… ထီးတောင်မပါဘူး…”
“ဟင့်… မောင်ပြောတာနဲ့… ရင်တွေတောင်တုန်လာပြီ… ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ… ”
“မောင့်ဘောင်းဘီထဲက… လီးကိုထုတ်လိုက်မယ်…. စပါယ်က အတွင်းခံလေးလျောပြီး…  ထမိန်လေးဟပြီး… မောင့်လီးပေါ်ထိုင်ချလိုက်…. ပြီးရင် လူလာရင်ငြိမ်နေ… လူလစ်ရင်ဆောင့်… ”
“အိုး… ရင်ခုန်လိုက်တာ… မောင်ရာ… ခစ်ခစ်… လုပ်ကြည့်မယ်လေ…. ”
“အင်း… ဒါဆိုစပါယ်… နည်းနည်းကြွပြီး…  အတွင်းခံကိုနည်းနည်းလျော့လိုက်…. ”
“အင်း…. ”
အန်တီစပါယ် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို တစ်ချက်အကဲခတ်ပြီး သူ့ဖင်လေးကိုကြွပြီး ထမိန်ထဲလက်နှိုက်ကာ အတွင်းခံလျောချတော့ ကျုပ်လဲ ဘောင်းဘီဇစ်ဆွဲချကာ လီးကိုအပြင်ထုတ်လိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်က ထမိန်လေး အသာဟပြီး ကျုပ်လီးပေါ်ထိုင်ချတော့ ကျုပ်က လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပက်နဲ့ တေ့ပေးထားလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ့် စောက်ပက်ထဲ ကျုပ်လီးက တစ်အိအိနဲ့ တိုးဝင်သွားတယ်။ လူမြင်ကွင်းမှာ ဆိုတော့ စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေကြတာပေါ့။ အန်တီစပါယ်က ဘေးပတ်ဝန်ကျင်ကိုကြည့်ပြီး လူတွေဖြတ်သွားဖြတ်လာရှိရင် ငြိမ်နေတယ်။ လူရှင်းသွားရင် ကျုပ်ပေါင်ပေါ်လက်ထောက်ပြီး ဆောင့်တယ်။ အရင်လို အညှီအဟောက်တွေပြောပြီး လိုးလို့မရတော့ ကြိတ်ညည်းရတာ။ စိတ်ကလဲ အရမ်းလှုပ်ရှားပြီး အန်တီစပါယ်လဲ အရမ်းကောင်းပြီး စောက်ပက်က ကျုပ်လီးကို ညှစ်နေတယ်။ တစ်ချို့လူတွေကလဲ ကျုပ်တို့အတွဲကို ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့် လုပ်သွားကြတယ်။ တစ်ချို့အတွဲတွေလဲ ကျုပ်တို့ကို တစ်ချက်တစ်ချက်လှမ်းရှိုးကြတယ်။ တစ်ချို့အတွဲတွေကတော့ ထီးလေးကွယ်ပြီး သူတိုဘာသာ အလုပ်ရှုပ်နေကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကြိတ်လုပ်ရင်း အန်တီစပါယ် သက်ပြင်းရှည်ကြီးချပြီး စောက်ရည်တွေ ကျုပ်လီးပေါ် ထွက်ကျတာ နှစ်ကြိမ်လောက်ရှိပြီ။ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ကျုပ်လဲ အရမ်းပြီးချင်လာတော့ လူရှင်းတဲ့အချိန်စောင့်ပြီး အန်တီစပါယ့် ခါးလေးကိုကိုင်မလိုက်ပြီး အောက်ကနေကော့လိုးလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်နဲ့ကျုပ် ပြိုင်တူပြီးသွားကြပြီး အန်တီစပါယ့်စောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ့် ကိုယ်လေးတုန်ယင်ပြီး ကျုပ်ကိုလီးစွပ်လျှက်ကနေ ကျုပ်ဆီမှီကျလာတော့ ကျုပ်လဲ သူ့ကိုယ်လေးကိုဖက်ထားရင်း သူ့ကျောပြင်မှာ ပါးကပ်ထားလိုက်မိတယ်။ နှစ်ဦးသား အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းနဲ့ မောလို့ပေါ့။ အမောပြေတော့မှ လူရှင်းတဲ့အချိန်စောင့်ပြီး အန်တီစပါယ် ကျုပ်ပေါ်က အမြန်ဆင်းပြီး အတွင်းခံပြန်ဝတ်တော့ ကျုပ်လဲ လီးကိုတောင် သန့်ရှင်းရေးမလုပ်နိုင်ဘဲ အတွင်းခံထဲ အမြန်ထည့်ပြီး ဘောင်းဘီကို ဇစ်ပိတ်ရတယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ဦးသား အတူထိုင်ရင်း သဘောကျပြီး ရယ်ကြတယ်။ အန်တီစပါယ်ဆို မျက်နှာလေးက ရဲနေတာပဲ။ ဟိုလူကကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့် ဒီလူကကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်ဆိုတော့ သူလဲ ရှက်ရှာမှာပေါ့။ လိုးနေတာကို မမြင်ရပေမယ့် လိုးနေမှန်းတော့ သိကြမှာပဲလေ။ ပြီးတော့ ကျန်တဲ့အအေးဘူးကိုဖောက်ပြီး နှစ်ယောက်အတူပိုက်လေးနဲ့ စုပ်ရင်း စကားပြောကြ၊ ပန်သီးလေး အပြန်အလှန်ခွံ့ပြီး ကြည်နူးနေကြတယ်။ နောက်တော့ လေတွေတိုက်လာပြီး ကောင်းကင်ကြီးက ရုတ်တစ်ရက်မှောင်ကျသွားတယ်။ အတွဲတွေ အလျို အလျိုနဲ့ ထပြေးကုန်ကြတယ်။
“စပါယ်…. မိုးရွာတော့မယ်ထင်တယ်… မောင်တို့… သွားကြရအောင်…. ”
“ဟင့်အင်း…. မသွားချင်သေးဘူး…. မောင်ရာ… မောင်နဲ့အတူ… မိုးရေထဲမှာ… ကစားရအောင်…. အခု…. ဘယ်သူမှလဲ မရှိတော့ဘူး… ဆိုတော့… လွတ်လွတ်လပ်လပ်…. ကဲလို့ရပြီ…. ”
“အင်းပါ… မောင်က…စပါယ်ဖျားမှာစိုးလို့ပါ…. ”
“ရပါတယ်မောင်ရယ်…. အိမ်ကျ… ဆေးကြိုသောက်လိုက်မယ်…. ”
“ပြီးရော…. ”
နှစ်ယောက်သား ပြောနေရင်း မိုးဖွဲလေးတွေကျလာပြီး တစ်ဖြည်းနဲ့ များလာကာ သဲသဲမဲမဲ ရွာချတော့တယ်။ ကျုပ်နဲ့ အန်တီစပါယ်လဲ ရွှဲရွှဲစိုလို့ပေါ့။ အန်တီစပါယ်က ထပြီး ကျုပ်လက်ကိုဆွဲခေါ်တော့ ကျုပ်လဲထရပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား  ဖိနပ်တွေချွတ်ခဲ့ပြီး မိုးရေထဲမှာ လက်ချင်းတွဲလျှက် ခုန်ပေါက်နေကြတယ်။ အန်တီစပါယ်က သူ့ခေါင်းစီးကြိုးကိုပါ ဖြုတ်လိုက်တော့ ရေစိုနေတဲ့ အန်တီစပါယ်ရဲ့အလှက တော်တော်လေး မိုက်နေတယ်။ ကျုပ်ကလဲ နဂိုကတည်းက ရေစိုအလှကို ကြိုက်တဲ့သူမလား။ စိတ်တောင်ပြန်ထချင်လာတယ်။ အန်တီစပါယ်က မိုးရေထဲမှာခုန်ပေါက်နေတော့ နို့တွေ ဖင်တွေက လှုပ်ခါနေတာပေါ့။ အန်တီစပါယ်က မိုးရေထဲမှာ ထွက်ပြေးတော့ ကျုပ်ကလိုက်ဖမ်း၊ မိသွားရင် အနမ်းတွေပေးကြတာ။ ပြီးရင် သူကပြန်ထွက်ပြေးပြန် ကျုပ်ကလိုက်ဖမ်းရပြန် နဲ့ မိုးရေထဲမှာ ကလေးတွေလို ဖိနပ်မပါဘဲ စိန်ပြေးလိုက်တမ်းကစားနေကြတာပေါ့။ နှစ်ဦးသား ကစားကြရင်း ဒီတစ်ကြိမ်ကျနော်မိတော့ အန်တီစပယ့်ကို တင်ပါးကနေပြီး မချီလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်က ကျုပ်လည်ပင်းကိုဖက်ပြီး အပေါ်ကနေ မိုးပြီးနမ်းတယ်။ ကျုပ်လဲ ပြန်နမ်းရင်း သူ့ကိုချီလျှက်ပဲ ထိုင်ချလိုက်တယ်။ အနမ်းကမပျက်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ပက်လက်လှဲချတော့လဲ သူကကျပ်အပေါ်မှာ ထပ်လျက်ကနေပဲ နမ်းဆဲ။ ပြီးတော့ မြက်ခင်းပေါ်မှာ လှိမ့်လိုက်တော့ သူကအောက်ရောက်သွားပြီး ကျုပ်က အပေါ်ကနေ ဆက်နမ်းနေကြတုန်း။ တစ်ခါ သူက ကျုပ်ကိုပြန်လှိမ့်ချလိုက်ပြီး အပေါ်ကနေနမ်းပြန်တယ်။ ပြောရရင် ကျုပ်လီးလဲပြန်တောင်နေပြီပေါ့။ အနမ်းတွေကကြမ်းလာပြီး လျာချင်းပါလိမ်ကုန်ကြပြီ။ ပြီးတော့ အန်တီစပါယ်က နမ်းနေတာရပ်လိုက်ပြီး ကျုပ်ကိုပြုံးပြီး ရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်တယ်။ ခြိမ့်ခြိမ့်သဲရွာနေတဲ့ မိုးစက်အောက်မှာ သူ့မျက်နှာက ရေစက်တွေက ကျုပ်မျက်နှာပေါ်ကျနေတယ်။ ရေစိုနေတဲ့ သူ့ဆံပင်က ကျုပ်ပါးပြင်ကို လာပြီးကလူကျီစယ်နေတယ်။ သူ့ဆံနွယ်တွေက ပတ်ဝန်းကျင်ကို မမြင်ရအောင်ကွယ်ထားတော့ အန်တီစပါယ့်မျက်နှာလေးကို ပိုထင်ရှားစေတယ်။ ရေစက်၊ ရေသီးလေးတွေနဲ့ ချစ်ဖို့ကောင်းနေရောပဲ။
“ကြည့်လှချည်လား… မောင်ရဲ့… ခစ်ခစ်…. မမြင်ဖူးဘူးလား… ”
“စပါယ်မျက်နှာမှာ… ရေစက်လေးတွေနဲ့…  ပြီးတော့… စပါယ့်ဆံပင်တွေက… ဘေးကိုကာထားတော့…. စပါယ့်မျက်နှာလေးက…  ပိုပြီး ကြည့်လို့ကောင်းနေတာ… ချစ်စရာလေး… ”
“ခစ်ခစ်…. မောင်ပျော်ရဲ့လား…. ”
“အင်း…. အရမ်းပျော်တယ်… ”
“ခစ်ခစ်…. �မောင် လီးတောင်နေပြီမလား…. ခစ်ခစ်…. ”
“အင်းပေါ့… စပါယ်က ရေစိုနဲ့… အရမ်းလှတာကိုး…. တောင်ပြီပေါ့လို့…. ”
“ခစ်ခစ်…. ဒါဆို… မိုးရေထဲမှာ လိုးရအောင်….  ပြွတ်…. ဒီက ထိုင်ကြည့်နေနော်… ”
ကျုပ်ကို နှုတ်ခမ်းလေး တစ်ချက်နမ်းပြီးထသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ထထိုင်ပြီး သူဘာလုပ်မလဲ လိုက်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်က ရှေ့လေးငါးလှမ်းလျှောက်သွားပြီး ကျုပ်ဘက်ဖင်ကုန်းပြပြီး ထမိန်ထဲလက်ဝင်သွားကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်တယ်။ ရေစိုနေတဲ့အချိန် ဖင်ကုန်းပြတာဆိုတော့ အန်တီစပါယ့်တင်ပါး ကားကားကြီးတွေက ထမိန်နဲ့ကပ်ပြီး အရှိအတိုင်း မြင်နေရတော့တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ဖင်တွေကို လက်နဲ့ပွတ်ပြနေတာ ကျုပ်လဲ စိတ်တွေထပြီးရင်းထနေတာပေါ့။ နောက်ပြီး ကျုပ်ဘက်လှည့် ကာ အတွင်းခံကို လွှင့်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီး ကျုပ်ကိုမခို့တရို့ကြည့်ကာ သူ့ထမိန်ခေါက်ကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ ဟလိုက်ပြီး ထမိန်ပေါ်ကနေ သူ့စောက်ပက်ကို ပွတ်ပြတယ်။ ရေစိုပြီးကပ်နေတဲ့ ထမိန်ကြောင့် သူ့စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းက မြင်နေရတယ်။ ကျပ်လဲ စိတ်ကအရမ်းထလာတော့ အးဘာင်းဘီကို ဇစ်ဖြုတ်ပြီး လက်နဲ့ဆွရင်း ထုနေမိတယ်။ အန်တီစပါယ်က ကျုပ်ဖြစ်ပျက်နေတာကို သဘောကျစွာ တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း ကျုပ်ဆီကို လှယဉ်ကျေးမယ်လို ဖြည်းဖြည်းချင်းလျှောက်လာတယ်။ ကျုပ်အနားရောက်တာနဲ့ ခြေထောက်ကိုကားပြီး ထမိန်ခေါက်လေးကိုလှန်ကာ ရေစိုပြီးကပ်နေတဲ့ သူ့အဖုတ်လေးကိုပြတယ်။ ကျပ်မျက်နှာနားရောက်နေတဲ့ သူ့အဖုတ်လေးကို ကျုပ်က သူ့တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုလက်နဲ့ ကိုင်လိုက်ရင်း ကျုပ်မျက်နှာဆီဆွဲယူကာ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ပြွတ်ကနဲ ထမိန်ပေါ်ကနေပဲ နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ပေါင်တွေရော၊ ဆီးခုံတွေရော၊ အဖုတ်လေးကိုပါ မျက်နှာနဲ့ ပွတ်ရင်း နမ်းတော့ သူ့က ကျုပ်ခေါင်းကိုဘလက်နဲ့ကိုင်ကာ ခါးလေးကော့ပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို သူ့အဖုတ်နဲ့ ပွတ်တယ်။
“ခစ်ခစ်…. မောင်ကြိုက်လား…. ”
“အင်း… အရမ်းကြိုက်တယ်…. အရမ်းလိုးချင်နေပြီ…. ”
“ခစ်ခစ်…. ခဏစောင့်အုံး….  ဒီမှာ…  မောင်အရမ်းကြိုက်တဲ့…. စပါယ့်ဖင်ကြီးတွေ… မိုးရေစိုပြီး… ထမိန်နဲ့ကပ်နေတာ…. ကြည့်ပါအုံး… ”
ပြောပြီး တစ်ဖက်လှည့်ကာ ဖင်ကုန်းပြတယ်။ ကျုပ်သိပ်သဘောကျတဲ့ အန်တီစပါယ့်ဖင်ကြီးတွေက မိုးရေထဲမှာ ပန်းရောင်ထမိန်လေး စိုကပ်လို့ ကျုပ် မျက်နှာရှေ့မှာ လှုပ်ရမ်းနေတယ်။ ကျုပ်လဲ ကျုပ်ရှေ့က အန်တီစပါယ့်တင်ပါးဖူးကားနေတာကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုန်ချည်ဆန်ချည် ပွတ်သပ်းပေးမိရုံမျှမက သူ့ဖင်ကြားထဲကို မျက်နှာကြီးဖိကပ်ကာ လှိမ့်ပစ်လိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် သဘောကျပြီး တခစ်ခစ်ရယ်နေတယ်။ ကျုပ်မှာသာ လက်တစ်ဖက်နဲ့ဂွင်းထုပြီး သူ့ဖင်ကြီးကို လျာနဲ့ပါလိုက်ယက်မိနေတော့တယ်။ သူ့ရဲ့ ရေစိုအိုးကြီးကို လျာနဲယက်လိုက် နမ်းလိုက်ကျုပ်ခေါင်းကို အန်တီစပါယ်က ခပ်ဖြေးဖြေးလေး တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကိုမတ်ကာ ကျုပ်ကိုကျောပေးလျှက် နိမ့်တုံမြင့်တုံ တင်ပဆုံလေး လှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ့ ပြန်လျှောက်သွားပြန်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ဘက်ကို မျက်နှာမူပြီး ခါးထောက်လျှက် ပို့ပေးလိုက်သေးတယ်။ ကျုပ်ကတော့ အခုမှာ ရေစိုမော်ဒယ်ရှိုးကို အနီးကပ်ကြည့်နေရသလို ဖြစ်နေတာ။ ဂွင်းကလဲ ထုမိနေတာ မရပ်တော့ဘူး။ ပြီးအောင်တော့ ဘယ်ထုမလဲဗျာ အရာသာရှိရုံ ဇိမ်ခံပြီးထုတာပေါ့.. ဟဲဟဲ။ အန်တီစပါယ်က သူ့ရင်ဖုံးအင်္ကျီ နှိပ်ကြယ်သီးတွေကို တလုံးချင်း ဖြုတ်လိုက်ပြီး အင်္ကျီချွတ်လိုက်တော့ ဘရာစီယာလေးပဲ ကျန်တယ်။ အင်္ကျီကိုလက်မှာကိုင်ထားပြီး ကိုယ်ကို တစ်ပတ်လှည့်ပြလိုက်သေးတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုကျောပေးပြီး ဘရာစီယာကို ချိပ် ဖြုတ်ပြီး ချွတ်လိုက်ကာ မြက်ခင်းပေါ် ပစ်ချလိုက်တယ်။ ပြီး ကျုပ်ဘက် ပြန်လှည့်လာတော့ အန်တီစပါယ်က သူ့လက်ဖျံနဲ့ ကန့်လန့်ဖြတ်ပြီး နို့တွေကို ကွယ်ထားတယ်။ ကြည့်ရတာ စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ အန်တီစပါယ်က ရုပ်ကလဲ ချောတယ်၊ နည်းဝတယ်ထင်ရပေမယ့် အရပ်ရှည်တော့ လုံးကြီးပေါက်လှလို ဖြစ်နေတာ။ မော်ဒယ်တွေဒီလိုပြရင်တောင် သူ့လောက် ဆက်စီ (sexy) မကျလောက်ဘူး ထင်တယ်။ ကျုပ်ကို အန်တီစပါယ်က ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်ရင်း လက်ထဲကအင်္ကျီကို ခါးမှာချိတ်လိုက်ပြီး နို့ကိုကွယ်ထားတဲ့လက်ကိုဖယ်လိုက်ကာ လက်နှစ်ဖက်မိုးပေါ်မြှောက်လျှက် ကိုယ်ကို တစ်ပတ်လှည့်ပြပြန်တယ်။ ချက်ချင်းသာ ပြေးတွန်းလှဲပြီး တက်လိုးလိုက်ချင်ပေမယ့် သူကျုပ်ကို အခုလို ဖျော်ဖြေနေတာကိုလဲ ဆက်ကြည့်ချင်နေတယ်။ ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ လူမြင်ကွင်းကြီးပါ။ မိုးတွေရွာနေလို့ လူမရှိဘဲဖြစ်နေလို့သာ။ ပန်ခြံထဲက မြက်ခင်းပြင်ပေါ်မှာ အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ ကပြနေတဲ့ အန်တီစပါယ်က နတ်သမီးတစ်ပါးအလားပဲ။ ပြီးတော့ သူ့အင်္ကျီကို ပြန်ဝတ်လိုက်တော့ အခုအခံမပါတဲ့ သူ့နို့တွေက မိုးရေစိုနေတဲ့ ပန်းရောင်ရင်ဖုံးအင်္ကျီအောက်မှာ နို့သီးခေါင်းလေးတွေအစ ထင်ရှားနေတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကိုယ်လေးကို နောက်ဆုတ်နောက်ဆုတ်နဲ့ ကျုပ်တို့ထိုင်ခဲ့တဲ့ အပင်ဆီ တစ်လှမ်းချင်းဆုတ်လျှက် �ကျုပ်ကို ဆာလောင်တဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ကြည့်ပြီး လက်ညှိုးလေး ကွေးချည်ဆန့်ချည်နဲ့ ခေါ်တယ်။ ကျုပ်လဲ လီးတောင်လျှက်ပဲ ချက်ချင်းထကာ သူ့ဆီအမြန်သွားလိုက်တော့ အန်တီစပါယ် သစ်ပင်ကိုကျောနဲ့ ကပ်သွားချိန်မှာပဲ ကျုပ်အန်တီစပါယ့်နားကို ရောက်သွားပြီ။ အနားရောက်တာနဲ့ အန်တီစပါယ့်နှုတ်ခမ်းကို အနမ်းမရနမ်းရင်း ရေစိုနေတဲ့ ထမိန်ပေါ်က သူ့ဖင်တွေကို ဆုပ်နယ်ပစ်တယ်။ အန်တီစပါယ်က ကျုပ်ကိုပြန်နမ်းရင်း သူ့ဆီးခုံမှာထောက်နေတဲ ကျုပ်လီးကိုလက်နဲ့ ကိုင်ဆွပေးတယ်။ ပြီးတော့ လက်တဖက်နဲ့ သူ့ထမိန်ကိုလှန်တင်ကာ ကျုပ်လီးနဲ့ သူ့စော်ပက်ကို ပွတ်တယ်။
“မောင်… စပါယ်… နည်းနည်းအေးနေပြီ… မောင့်လီးနဲ့ လိုးပေးလိုက်ရင်… အချမ်းပြေသွားမယ်ထင်တယ်… စပါယ့်ကို လိုးပေးတော့…. မောင်… ”
“ဟုတ်လား… ”
အန်တီစပါယ်က အေးလာပြီဆိုတာနဲ့ကျုပ်လဲ သူ့ပေါင်တစ်ချောင်းကို မတင်ပြီး သူ့စောက်ပက်ထဲ လီးကို လိုးသွင်းလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်ကိုယ်လေး နွေးစေဖို့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ထွေးဖက်ထားပေးရင်း ခပ်မြန်မြန်လေး လိုးနေမိတယ်။ အန်တီစပါယ်က ချမ်းနေတယ်ဆိုတော့ မိုးရေထဲမှာ ထပ်ပြီးမနေချင်တာနဲ့ မြန်မြန်ပြီးအောင် လိုးနေမိတာ။ အန်တီစပါယ်ကို စိတ်နှစ်ပြီး လိုးပစ်တာ သိပ်မကြာပါဘူး အန်တီစပါယ် နှစ်ခါလောက် တုန်တက်ပြီးပြီးတော့ ကျုပ်လဲ သူ့စောက်ပက်ထဲ လီးရည်ပန်းထည့်ပြီး အဆုံးသတ်လိုက်တယ်။ တစ်ကယ်တော့ အန်တီစပါယ်က သူအေးနေပြီလို့ပြောပြတော့ လိုးဖို့ထက် ကားဆီကိုသာ ချက်ချင်းခေါ်သွားချင်တာ။ သူက အချမ်းပြေအောင်လိုးပေးဆိုလို့သာ လိုးပေးလိုက်တာ။ ပြီးတော့ ချက်ချင်းလီးကိုထုတ် သူ့ထမိန်လေးပြန်ချပေးပြီး။
“စပါယ်… အရမ်းချမ်းနေလား…. လာ မောင်ချီခေါ်မယ်… ”
“ဟုတ်… နည်းနည်းတော့သက်သာတယ်… ဒါပေမယ့် ချမ်းနေတုန်းပဲ…. ”
ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်ကို ပွေ့ချီလိုက်တော့ အန်တီစပါယ်က ကျုပ်လည်ပင်းကို ဖက်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ ခပ်သွက်သွက်ပဲ သူ့ကိုချီပြီး ကားဆီသွားရတော့တယ်။ စျေးဆိုင်တွေရှေ့ဖြတ်တော့ ဆိုင်ထဲကလူတွေက မိုးရေထဲမှာ အန်တီစပါယ့်ကိုချီသွားတဲ့ ကျုပ်တို့အတွဲကို အထူးအဆန်းလိုက်ကြည့်ကြပေမယ့် အခုအချိန်မှာတော့ အန်တီစပါယ့်ကို စိတ်ပူနေရတာနဲ့ ဂရုမစိုက်အားတော့ဘူး။ ကားဆီရောက်တာနဲ့ အန်တီစပါယ့်ကို ကားနောက်ခန်းဆီ ထိုင်ပေးထားလိုက်ပြီး ကျုပ်ပါ ကားထဲဝင်လိုက်တယ်။ ကားတံခါးကိုဆွဲပိတ်ပြီးတာနဲ့ အန်တီစပါယ့် ရေစိုနေတဲ့ အဝတ်တွေကို ပြာပြာသလဲ ချွတ်ပစ်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ရေစိုနေတဲ့အင်္ကျီကို ရေညှစ်ချလိုက်ပြီးမှ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေတဲ့ အန်တီစပါယ့်ကိုယ်ပါ်က ရေစက်တွေကို အဲ့ဒီအဝတ်နဲ့ပဲ့ ခြောက်သလောက်လေး ချိုင်းကြား၊ ပေါင်ကြား၊ အကြိုအကြားပါမကျန် နောက်ကျောတွေထိပါ လိုက်သုတ်ပေးလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်က ချမ်းနေပေမယ့်လဲ ကျုပ်လုပ်သမျှကို ငြိမ်ခံပြီး လိုက်ကြည့်နေတယ်။ ပြီးတော့ ကားနောက် ပစ္စည်းထားတဲ့ အခန်းထဲက စျေးခြင်းတောင်းထဲမှာ အန်တီစပါယ် အိမ်ကဝတ်ထွက်လာတဲ့ အဝတ်တစ်စုံရှိတာမို့ အမြန်ယူပြီး ထမိန်ကို ကွင်းလေးလုပ်ပြီး သူ့ခြေထောက်ကိုမပြီးစွပ်လိုက်တယ်။ အပေါ်ကိုဆွဲတင်တော့ သူက ဖင်လေးကြွပေးတယ်။ ထမိန်ကို သူ့ ရင်ခေါင်းအထိဆွဲတင်ပြီး နို့တွေပါ အုပ်ပြီး နို့အထက်ရင်ခေါင်းနားမှာပဲ ပုဆိုးစည်းသလို စုချည်လိုက်တယ်။ ကျုပ် သူ့အင်္ကျီကို လက်တစ်ဖက်စီကနေ စွပ်ပေးပြီး ရင်ဖုံးအင်္ကျီကို နှိပ်ကြယ်သီးလေးတွေ အကုန်တပ်ပေးပြီးတော့ အန်တီစပယ့် ခြေထောက်လေးကို ထိုင်ခုံပေါ် တင်ပျဉ်ခွေထိုင်တဲ့ ပုံစံ ပြင်ပေးလိုက်ပြီး သူ့ခြေဖျားလေးတွေပါလုံအောင် ထမိန်လေးနဲ့အုပ်ပြီး ဖိပေးထားလိုက်တယ်။ ပြီး အန်တီစပါယ့် လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ကိုယူကာ ကျုပ်လက်ဖဝါးလေးနဲ့ နွေးအောင်လို့ ပွတ်ပေးနေရင်း ပါးစပ်ကလဲ အာငွေ့လေးပေးနေမိတယ်။
“စပါယ်… ဘယ်လိုလဲ… ချမ်းနေသေးလား…. ဟင်…. ”
“တော်တော်လေး…. နွေးသွားပါပြီမောင်ရဲ့…. ခစ်ခစ်…. စပါယ့်ကို… ကလေးကျနေတာပဲ…. ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး… အကုန်လိုက်လုပ်ပေးနေတယ်… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… ”
“ဟွန်း…. ဒီမှာ ဘယ်လောက်စိတ်ပူသွားတယ်မှတ်သလဲ…. နောက်ကို… မောင်တို့…  ဆင်ခြင်ရမယ်နော်…. ”
“ဟုတ်… ခစ်ခစ်…. မောင်စိတ်ပူပြီး… စပါယ့်ကိုပြုစုပေးနေတာလေးက…. ချစ်စရာလေး…. စပါယ်တော့… မောင့်ကို… တကယ်ပဲ… အပိုင်လိုချင်နေမိပြီ..”
“မောင်တကယ်စိတ်ပူသွားတာ…. စပါယ်ရ…. ခေါင်းတွေတော့ရေသုတ်ရအုံးမယ်… ရှေ့နားကျ… သဘက်လေးဝယ်ရင်း… မောင်နဲ့စပါယ့်ဖို့… အဝတ်လေးဝယ်အုံးမှ … ဟာ… စပါယ့်အတွင်းခံတွေရော…. မောင်တို့ဖိနပ်တွေရော ကျန်နေခဲ့ပြီ… စပါယ့်ကိုစိတ်ပူနေတာနဲ့ … မေ့သွားတာ… ဟီးဟီး…. ”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ…. မောင်ရာ… မောင့်ကိုစိတ်ပူစေမိပြီ ….. မောင်ရော မချမ်းဘူးလား…. ”
“စပါယ့်ကိုစိတ်ပူနေတာနဲ့…. ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင်မေ့နေတာ… အခု…. စပါယ်ပြောမှပဲ… နည်းနည်းချမ်းလာတယ်…
ဟီးဟီး… ”
“မောင်ရယ်…. ”
အန်တီးစပါယ် ကျုပ်လက်လေးကို ပြန်ဆုပ်ကိုင်ရင်း ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြွတ်ခနဲ လှမ်းနမ်းတယ်။
“သွားရအောင်နော်…. စပါယ်…. မောင်တို့ အဝတ်တွေမြန်မြန်ဝယ်ပြီး… လဲလိုက်ကြရအောင်….”
“ဟုတ်…. ”
ကျုပ်လဲ ကားရှေ့ခန်းဆီပြန်တက်ကာ မောင်းထွက်လိုက်တော့ ကားမောင်းနေတဲ့ကျုပ်ကို အန်တီစပါယ်က တစိမ့်စိမ်ဲ့ကြည့်နေတာ သတိထားမိတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အထည်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ရှေ့ ကားထိုးရပ်လိုက်တော့ မိုးစဲသွားခဲ့ပြီ။ ကျုပ်လဲ ကားပေါ်ကဆင်းကာ အန်တီစပါယ့်ဖို့ ထမိန်တစ်ထည်နဲ့ အသင့်ချုပ်အင်္ကျီတွေက မတော်မှာစိုးလို့ တီရှပ်တစ်ထည်နဲ့ သူ့မှာ အတွင်းခံလဲမပါတာမို့ ကျုပ်လဲမဝယ်တတ်တော့ ခေါင်းစွပ်ဆွယ်တာလေးတစ်ထည်ဝယ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်ဖို့တော့ တီရှပ်တစ်ထည်နဲ့ ပုဆိုးတစ်ထည်ပဲဝယ်လိုက်တယ်။ သဘက်ကို ၃ထည်လောက်ဝယ်။ ဖိနပ်လဲ တစ်ယောက်တစ်ရံဝယ်။ ပြီးတော့ ခေါင်းစီးကြိုးလေးဝယ်။ ဘေးနားက ကော်ဖီဆိုင်မှာ ကော်ဖီပူပူလေးကို အဖုံးပါတဲ့ ခွက်လေးနဲ့ နှစ်ခွက်ဝယ်။ ကားနောက်ခန်းထဲ အဝတ်ထုတ်တွေထားလိုက်ပြီး ကော်ဖီတစ်ခွက်ကို အန်တီစပါယ်လက်ထဲထည့်ကာ ပူတုန်းသောက်ဖို့မှာပြီး ကားရှေ့ခန်းပြန်တက်ကာ မောင်းထွက်လိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်က ကော်ဖီလေး မှုတ်သောက်ရင်း ကျုပ်ကို ကြည့်နေပြန်တယ်။

ငါ့ဘုရင်မ (အပိုင်း ၃၈ ဇတ်သိမ်း-ဇ)

ကားကို လူရှင်းတဲ့နေရာမှာပြန်ရပ်ပြီး ကျုပ်လဲ ကားနောက်ခန်းဝင်ကာ အဝတ်အစားတွေအကုန်ချွတ်ပစ်ပြီး ရေမြန်မြန်သုတ်ကာ ပုဆိုးနဲ့ တီရှပ်ကို ဝတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ အန်တီစပါယ့်ကို ကျုပ်ကိုကျောပေးခိုင်းပြီး သဘက်တစ်ထည်နဲ့ သူ့ဆံပင်လေးတွေကို ရေသုတ်ပေးတယ်။ အန်တီစပါယ်က ကလေးလေးကိုပဲ ကျုပ်လုပ်သမျှ ငြိမ်ငြိမ်လေး ခံယူတယ်။
“မောင့်ဆံပင်တွေ… အရင်သုတ်အုံးလေကွာ…. ”
“မောင့်ဆံပင်က… တိုတယ်စပါယ်ရ… သူ့ဟာသူ… လေသလပ်ရင်တောင်ခြောက်တယ်…. စပါယ်သာ… ဆပင်က ရှည်ပြီး အထူကြီး…. ကြာရင်… ခေါင်းကိုက်လိမ့်မယ်… သိလား…. ”
“ဟင်းဟင်း…. ဟုတ်ပါပြီမောင်ရယ်… ”
ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ်ဆံပင်ကို ခြောက်အောက် သေသေချာချာ သုတ်ပေးလိုက်တယ်။
“ရပြီ… စပါယ်…. အဝတ်တွေချွတ်လိုက်တော့…. ရေပြောင်အောင်သုတ်ပြီး…  အဝတ်လဲရအောင်…. ”
“နေပါအုံးမောင်ရယ်…. မောင့်ခေါင်းတွေ…  စပါယ်သုတ်ပေးပါရစေအုံး… တစ်ခါတည်း… သူချည်းအကုန်လုပ်ပေးချင်နေတယ်…. ဟွန့်…. ”
အန်တီစပါယ် ကျုပ်ဘက်လှည့်လာတော့ ချစ်စဖွယ် မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ကျုပ်ဆီကသဘက်ကိုယူကာ ကျုပ်ဆံပင်တွေကိုရေသုတ်ပေးတယ်။
“မောင်အေးနေသေးလား…. ”
“သိပ်မအေးတော့ပါဘူး…. စပါယ်ရဲ့… ”
“အင်းပါ… ပြီးမှ… နွေးသွားအောင်လုပ်ပေးမယ်….. ”
“ဘယ်လိုလုပ်မှာတုန်း… ”
“ဒီလိုလေ…. ”
ပြန်ဖြေပြီးတော့ သူ့လက်က ကျုပ်ပုဆိုးကို ဖြည်လိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကို ကိုင်ကာ ကုန်းစုပ်တော့တာပဲ။ ကျုပ်လဲ ကောင်းလို့ငြိမ်ခံနေလိုက်ပြီး အန်တီစပါယ့်နို့တွေကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်နယ်ရင်း အန်တီစပါယ့်တင်ပါးတွေကို နောက်တစ်ဖက်နဲ့ ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်ခေါင်းက ဆံပင်က သိပ်မခြောက်တတ်သေးဘူး။ ကျုပ်လီးကလဲ မာလာပြီမို့ အန်တီစပါယ်ကို့ဆွဲထူပြီး နှုတ်ခမ်းလေးနမ်းနေရင်း သူ့အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်ချပစ်တယ်။
“မောင်…. စပါယ်တို့…. ဒီနေ့… ဖုတ်ပူမီးတိုက်ချည်းပဲလိုးရတာ… ဒီတစ်ခါတော့…. ဇိမ်လေးနဲ့….  အေးအေးဆေးဆေးလိုးရအောင်နော်… ”
“အင်း… မောင်လဲ ဒီနေ့ စပါယ့်စောက်ပက်ကို တစ်ခါမှမယက်ပေးရသေးဘူး…. လှဲလိုက်…. မောင်ယက်ချင်လို့…”
“ဟုတ်…. ”
အန်တီစပယ် ပက်လက်လေးလှဲကာ ေပါင်ကားပေးတော့ ကျုပ်လဲ သူ့စောက်ပက်ကို ရှယ်ယက်ပေးလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် စောက်ရည်တွေ မတရားရွှဲနေပြီ။
“မောင်…. လိုးတော့ကွာ… အထဲကအရမ်းယားနေပြီ…. စပါယ့်ကိုသဘက်လေးပေးအုံး…. အလိုးခံရင်း မောင့်ခေါင်းကို… ဆက်သုတ်ပေးမယ်…. ”
“အင်း… မောင်လဲ စပါယ့်ကို… လိုးရင်း ရေသုတ်ပေးမယ်…. ”
ကျုပ်လဲ ကိုယ့်အဝတ်တွေကို အရင် ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျုပ် အန်တီစပါယ့်လက်ထဲ သဘက်တစ်ထည် ထည့်ပေးပြီး ကျုပ်က တစ်ထည်ယူကာ သူ့ပေါင်ကြားမှာနေရာယူပြီး သူ့စောက်ပက်ထဲ လီးကို တရစ်ချင်း လိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ပေါ် ကိုယ်ကိုကိုင်းကာ ဆိုဖာပေါ်လက်ထောက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးရင်း သူ့ကိုယ်လေးကို ခုနက ရေစိုဝတ်နဲ့သုတ်ထားလို့ မခြောက်ချင်တဲ့ ရေတွေကိုသုတ်ပေးတယ်။ အန်တီစပါယ်ကလဲ ကျုပ်ခေါင်းပေါ်သဘက်လေးအုပ်ကာ ပက်လက်လေး အလိုးခံနေရာကနေ ဆံပင်တွေကိုရေသုတ်ပေးကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ပုံမှန်လေး လိုးရင်း ရေသုတ်ကြတာ ရေတွေ ပြောင်တော့ သဘက်တွေ ကိုယ်စီချထားလိုက်ပြီး အန်တီစပါယ့် ချိုင်းကြားမှာ တံတောင်နဲ့ထောက်ပြီးတော့ သူ့ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ်က ကျုပ်ကိုဆီးဖက်ထားတယ်။ စောက်ပက်နဲ့လီးကတော့ အလိုးမပျက်။ ကျုပ် နဲ့ အန်တီစပါယ်လဲ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး အနမ်းလေးတွေပေးရင်း အေအေးဆေးဆေး ဇိမ်နဲ့လိုးကြတယ်။ အန်တီစပယ် ပြီးခါနီးပြီလို့ပြောမှ ခပ်သွက်သွက်သက်လေး �ဆောင့်လိုးပြီး သူ့ကို ပေးပြီးလိုက်တယ်။ သူပြီးသွားရင် ခဏငြိမ်ပြီး အနမ်းတွေ ပေးတယ်။ ပြီးတော့မှ ဆက်လိုးကြတယ်။ နောက်ဆုံးတော့လဲ ကျုပ်ပြီးချင်လာလို့ အန်တီစပါယ့်ကို အသားကုန်ကြုံးလိုးပြီး စောက်ပက်ထဲ လီးရည်ပန်းထည့်ပြီး  အဆုံးသတ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်ခဏအမောဖြေပြီး ကျုပ်ကုန်းထတော့ အန်တီစပါယ်က ဖက်လျှက်ကဲ ပါလာလို့ နှစ်ယောက်သား လီးစွပ်လျှက်ပဲ ထိုင်ပြီး ဖက်ထားကြတယ်။
“ဒီလိုလေးလဲ…. အီဆိမ့်နေတာပဲနော်မောင်…. ”
“အင်း…. ငြိမ့်ငြိမ့်လေးနဲ့ ကောင်းတာ… ”
“မောင်… ”
“အင်း…. �စပါယ်…. ”
“စပါယ်… မောင်နဲ့….  အတူနေချင်ပြီ… ”
“စပါယ်ရယ်…. မောင်နည်းလမ်းရှာနေပါတယ်…. ”
“တကယ်လား…. မောင်….. ”
အင်း…. “စပါယ်ရော…. ပုံ့ရော…. မောင်တို့တွေ…. ဘယ်သူမှာ မထိခိုက်ပဲ…  အရင်အတိုင်း ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေပြီး… စပါယ်နဲ့လဲ… လွတ်လွတ်လပ်လပ်ချစ်လို့…. ရနိုင်မယ့်နည်းလမ်းမျိုးပေါ့…. ”
“အဲ့လိုနည်းလမ်းမျိုး…. ရှိနိုင်ပါ့မလား… မောင်ရယ်…. ”
“ရှာကြည့်ရမှာပေါ့… ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်… ပုံ့ကိုနာကျင်စေမှာမျိုးကို… မောင်မလုပ်နိုင်ဘူး… စပါယ်ရယ်…. ”
“အင်းပါမောင်ရယ်….  အခုဘာလုပ်ကြမလဲ… ”
“ပြန်ကြမယ်လေ…. စပါယ့်ကို အိမ်ပြန် ဆေးကြိုသောက်ပြီး… နားစေချင်တယ်… စပါယ်ဖျားမှာ မောင်စိတ်ပူတယ်… ”
“အဟင်း…. အင်းပါ… မောင်စိတ်ပူတယ်ဆို….ဟောဒီ… စပါယ်…. မောင့်မယားအလိမ္မာလေးက…. မောင့်စကား… နားထောင်ပါ့မယ်…. ရှင့်…. ”
“အဟား…. ချစ်လိုက်တာ… ”
“ဒီကလဲ … အရမ်း… အရမ်း…. အရမ်းကို…. ချစ်ပါသတဲ့ရှင်…. ခစ်ခစ်…. ”
တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြင်ကြင်နာနာ အနမ်းလေးတွေပေးရင်း လူချင်းခွာလိုက်ကြတယ်။ အန်တီစပါယ့်ကို သူ့အတွက်အဝတ်စားတွေ ပေးလိုက်တော့ သူလဲ ကျုပ်ပေးတာတွေဝတ်တယ်။သူက မရမ်းစေ့ရောင်ထမိန်လေးကို တီရှပ်အဖြူနဲ့ တွဲဝတ်လိုက်တော့ ကျုပ်လဲ ပုဆိူးအပြာကွက်နဲ့ တီရှပ်အဖြူလေးကို တွဲဝတ်လိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် နဲ့တီရှပ်က ဖစ်တင်ဖြစ်နေပြီး သူ့နို့တွေက ဘရာမပါတော့ တီရှပ်ထဲမှာ ရုန်းကန်နေသလိုပါပဲလား။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေပါမြင်ရတယ်။ ကြည့်ပြီးဂလုနေတုန်း သူ့အင်္ကျီရင်ဘတ်မှာ ရေးထားတာ ဗွီအီး အဲဗား(VE EVER )တဲ့။ နှစ်ကြောင်းခွဲရေးထားတာ ဘာအဓိပ္ပါယ်ပါလိမ့်လို့ စဉ်းစားကြည့်ရင်း ကျုပ်ရင်ဘတ်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်မိတော့မှ ကျုပ်ရင်ဘတ်မှာ အယ်လ်အို ဖော်(LO FOR)တဲ့ နှစ်တန်းခွဲရေးထားတယ်။ ချစ်သူစုံတွဲတွေအတွက် ထုတ်ထားတဲ့ စုံတွဲတီရှပ်ပဲ။ ကျုပ်လဲ ယောက်ကျားဝတ်နဲ့ မိန်းမဝတ် တီရှပ်၂ထည်ပေးဖို့ပဲပြောလိုက်တာ။ အရောင်မေးလို့ အဖြူလို့ပဲ ဖြေပြီး သူတို့ထုတ်ပေးတဲ့အတိုင်း ယူလာလိုက်တာ။ အန်တီစပါယ်က အပေါ်ကနေ ဆွယ်တာလေးထပ်ဝတ်မယ်လုပ်တော့ ကျုပ်တားလိုက်တယ်။
“စပါယ်… ခဏလေး… ”
“ခစ်ခစ်… ဘာလဲ…. ခုထိစပါယ့်နို့တွေကို… ကြည့်လို့မဝသေးဘူးလား… မျက်လုံးကျွတ်ထွက်တော့မယ့်အတိုင်းပဲ…. ခစ်ခစ်…. ”
“မဟုတ်ဘူးစပါယ်ရဲ့… မောင်ပြမယ်…”
ကျုပ်သူ့ဘေးမှာ ပခုံးလေးဖက်ပြီး ကိုယ်ချင်းကပ်ထိုင်လိုက်တယ်။
“ဒီမှာ ဖတ်ကြည့်…. ”
အင်္ကျီတွေရဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ်က စာတွေကို အစဉ်လိုက် လက်လေးနဲ့ ထောက်ပြလိုက်တယ်။ လပ်ဗ် ဖော်အဲဗား(LOVE FOREVER)။
“ဟယ်… ”
အန်တီစပါယ် တအံ့တသြနဲ့ သူ့ပါးစပ်ကို လက်လေးနဲ့ပိတ်ကာ အာမေဍိတ်သံ ထွက်လာတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုဝမ်းသာအားရ ဖက်ပြီး ကျုပ်ပါးကိုနမ်းတော့တာ။
“ချစ်လိုက်တာမောင်ရာ… မောင်ရွေးလာတာလား…. ”
“မောင့်မှာ…  စပါယ့်ကိုစိတ်ပူနေရတာနဲ့…. မြန်မြန်ရပြီးရော ဝယ်လာတာ… မရွေးအားပါဘူး…. သူ့ဟာသူပါလာတာ….  ”
“ကြည့်ရတာ… စပါယ်နဲ့မောင်ရဲ့ အချစ်တွေမှန်လို့…. ကံတရားက…  စပါယ်တို့အတွက်… နိမိတ်ပြတာဖြစ်မယ်… ဒီနေ့တော့….  လုံးဝအမှတ်တရအင်္ကျီလေး….  ရလိုက်တာပဲ…. ခစ်ခစ်…. ပျော်လိုက်တာမောင်ရာ… ရွှတ်… ရွှတ် ”
“ကဲ… ရပြီ… အနွေးထည်ဝတ်လိုက်တော့… အအေးမိအုံးမယ်…. ”
“အာ… မချမ်းတော့ပါဘူးမောင်ရ… ပြီးတော့… ဒီအင်္ကျီလေးကို မဖုံးချင်သေးဘူး…ပြီးရင် မောင်နဲ့အတူရှေ့ခန်းမှာထိုင်ကြမယ်…. ဒီအင်္ကျီလေးတွေက … ခွဲထားလို့မဖြစ်ဘူးနော်… ”
“ဟုတ်ပါပြီ…. လာ… ဒါဆိုလဲ ရှေ့ခန်းသွားရအောင်…. ”
ကျုပ်နဲ့ အန်တီစပါယ် ကားရှေ့ခန်းဆီပြောင်လိုက်ကြပြီး ကျုပ်ကားမထွက်ခင် ပုံ့ဆီဖုန်းခေါ်လိုက်သေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ပုံ့က ဖုန်းမကိုင်ဘူး။ ကြည့်ရတာ အန်ကယ်ဇော်နိုင်နဲ့ ကိစ္စ အောင်မြင်သွားပြီထင်တယ်။ ကျုပ်ရင်တွေဗလောင်ဆူလာတယ်။ ပုံ့ရယ်။ ပြီးတော့ မေမေမှာတာတွေ သတိရပြီး စိတ်ကိုပြန်လျှော့ကာ မဖြစ်သေးပါဘူး အန်တီစပါယ့်ကို အပြင်မှာ အချိန်ရသလောက်ဆွဲထားအုံးမှပါလို့တွေးမိတယ်။ ကျုပ်တို့အစီအစဉ်အရ ပုံ့က အန်ကယ်ဇော်နိုင်ကို သူကတာဝန်ခံပြီး ကျုပ်နဲ့အန်တီစပါယ်ဖြစ်နေတဲ့ အကြောင်းကို ပြောရမှာပါ။ အန်ကယ်ဇော်နိုင်က ကျုပ်နဲ့အန်တီစပါယ်ကို နားလည်ပေးပြီဆိုမှ ကျုပ်နဲ့ မေမေ့အကြောင်း အန်တီစပါယ့်ကို ကျုပ်ကပြောရမှာပါ။ အန်တီစပါယ် ကျုပ်တို့သားအမိကိုနားလည်ပေးပြီဆိုတော့မှ နောက်ဆုံးအဆင့်အနေနဲ့ အန်တီစပါယ့်ကို ပုံ့နဲ့သူအဖေအကြောင်းပြောပြစည်းရုံးပြီး လေးပွင့်ဆိုင်ဖြေရှင်းကြဖို့ပါ။ လောလောဆယ်  အန်တီစပါယ်ကလဲ လန်းလန်းဆန်းဆန်းရှိနေတာမို့လဲ အချိန်ဆွဲဖို့ တွေးမိတာဖြစ်မယ်။ ကားကိုမောင်းထွက်ရင်း ဗိုက်ဆာပြီလို့ အကြောင်းပြကာ ထမင်းဆိုင်ကောင်းကောင်းတစ်ခုထဲ ဝင်ပြီး ထမင်းစားလိုက်ကြသေးတယ် ။ အန်တီစပါယ်က ထမင်းဆိုင်ထဲ ဝင်တဲ့အချိန်တော့ ဆွယ်တာလေးထပ်ဝတ်ရတာပေါ့။ ပြီးတော့လဲ  အိမ်ကိုပဲ ကားပြန်မောင်းခဲ့ရတော့တယ်။

ဇင်မာဖြူ(ပုံ့ပုံ့)။
ကျမ နောက်ဖေးဝင်ကာ ဖေဖေနဲ့ကျမ ထမင်းစားဖို့ပြင်ရင်း ကျမနဲ့ဖေဖေ လုပ်ခဲ့တာတွေ စဉ်းစားမိပြီး ခံစားချက်က အရမ်းကောင်းပေမယ့် ကို့ကိုတော့ စိတ်ထဲကနေ တောင်းပန်နေမိတယ်။ ကို့လို လိုးရတာ အားရပါးရမရှိလှပေမယ့် ဖေဖေ့လီးကပေးတဲ့ အရသာကိုတော့ ကျမ ကြိုက်မိတယ်။ ကိုက ကျမကို နားလည်ပေးနိုင်ပါ့မလား။ ကိုက နောက်မလုပ်နဲ့ဆိုရင်တော့ ကျမ ရပ်လိုက်မှာပါ။ ကိုနဲ့ သူ့မေမေလဲ ကျမတောင်တားစရာမလိုဘဲ လမ်းခွဲဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြတာလေ။ ကိုရယ် ပြန်လာပါတော့။ ကို့ရင်ခွင်ထဲဝင်ပြီး ပုံ့ရဲ့အပြစ်တွေကို တောင်းပန်ပါရစေ။ ထမင်းပြင်ပြီးတော့ ဖေဖေနဲ့အတူ ထမင်းလက်ဆုံစားလိုက်ကြတယ်။ ပြီးတော့ ဧည့်ခန်းမှာ ကျမစာအုပ်ဖတ်နေတော့ ဖေဖေလဲ ပက်လက်ကုလားထိုင်လေးနဲ့ စာအုပ်ဖတ်နေတယ်။ ကို့အပေါ် အပြစ်ရှိသလို ခံစားမိတာကြောင့် ဖေဖေ့ကို ချွဲမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားတဲ့ ကျမစိတ်တွေလဲ ပျောက်ကွယ်ကုန်တယ်။ ဖေဖေစိတ်ပါလို့ လာလိုးရင်လဲ ခံပေးလိုက်မယ်။ ကျမဘက်ကတော့ မစတော့ဘူးလို့ဆုံးဖြတ်ပြီး စာတဲမှာပဲ အာရုံဝင်စားပြီးဖတ်နေလိုက်တော့တယ်။ နေ့လည် ၂နာရီလောက်ရောက်တော့ ညနေစာအတွက်ပြင်ဆင်မှပါလေလို့ တွေးပြီး ကျမ မီးဖိုခန်းဆီ ထွက်လာလိုက်တယ်။ ကျမ လိုအပ်တာတွေ လှီးချွတ်နေတုန်း ဖေဖေစားပွဲဆီရောက်လာပြီး ထိုင်ခုံမှာ လာထိုင်တယ်။ ကျမ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အလုပ်တွေဆက်လုပ်နေလိုက်တယ်။ ကျမက သူ့ကို မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတော့ ဖေဖေက ထိုင်နေရာကနေထလာပြီး ကျမဖင်ကြားကို သူ့လီးနဲ့ ထောက်ပြီးရပ်တယ်။ ကျမလဲ စိတ်က မကြည်ပေမယ့် ကိုယ့်အဖေက ကိုယ့်ဖင်ကို လီးနဲ့လာထောက်တော့လဲ စိတ်က ပါချင်ချင်ဖြစ်လာတယ်။
“မီးလေး… ”
“ရှင်… ဖေဖေ… ”
“မီးလေး…. ဖေဖေနဲ့…. ဖြစ်ခဲ့တာတွေ… နောင်တရနေတာလား…. ”
“မဟုတ်ပါဘူး… ဖေဖေရယ်….  ဖေဖေလုပ်ချင်ရင်… လုပ်လေ… ”
ကို့ကိုသတိရပြီး စိတ်ထဲမှာ အပြစ်ရှိသလို ခံစားရတဲ့အကြောင်းတော့ မပြောပြဖြစ်တော့ဘူး။ ဖေဖေက ကျမဂါဝန်ကို လှန်တင်တော့ ကျမ အလိုက်သင့်လေး ဖင်ကော့ပေးလိုက်တယ်။ ကျမ အဖုတ်လေးက ဖေဖေလိုးဖို့ပြင်ပေးထားသလိုပါ။ ဖေဖေ ကျမအဖုတ်ထဲ သူ့လီးကို ထိုးတည့်တော့ ဖေဖေ့လီးဝင်လာတာနဲ့ ကျမ ရင်တွေအရမ်းခုန်ပြီး စောက်ရည်တွေက အလိုလိုထွက်ကျလာတယ်။ ဒီလောကမှာ ဖေဖေတစ်ဦးတည်းကပဲ ဒီအရသာမျိုးပေးနိုင်တာ။ စိတ်မပါဘူး ဆိုပေမယ့် ဖေဖေလိုးတော့လဲ စိတ်က အလိုလိုထလာတယ်။ ဖင်လေး နောက်ပြန်ဆောင့်ပေးရင်း ဖေဖေ့လီးကပေးတဲ့ အရသာကို ခံစားမိနေတယ်။ ဖေဖေရုတ်တရတ် သူ့လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ကျမတင်ပါးပေါ် သူ့လီးရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ပန်းတော့ ကျမအားမရနိုင်သေးဘူး။ ဖေဖေက တကယ်ကို တက်ထွက်ပါ။ ဒါကြောင့်လဲ မေမေက သူ့ကို တစ်ချိန်လုံးစိတ်မပါပဲ ကိုနဲ့တွေ့မှ အရှက်ကုန်တဲ့အထိ ပွင့်လင်းသွားခဲ့ပြီး ကျမ မလုပ်ရဲတာတွေကိုတောင် မေမေက ကိုနဲ့အတူ စွန့်စားခဲ့တာဖြစ်မယ်။ ကျမလဲ စိတ်မကျေနပ်တာနဲ့ ဖေဖေ့ရှေ့မှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဖေဖေ့လီး ပြန်တောင်လာအောင် စုပ်ပေးတယ်။ ကျမရဲ့ လီးစုပ်တဲ့အစွမ်းကြောင့် ဖေဖေ့လီးပြန်မာလာပြီ။ ကျမ မတ်တတ်ထရပ်ပြီး ထိုင်ခုံတစ်ခုကိုလှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ထိုင်ခုံပေါ် ခြေတစ်ဖက်တင်လိုက်တော့ ကျမ စောက်ပက်လေးကိုဟပေးထားသလို ဖြစ်သွားတယ်။ ကျမပဲ ဖေဖေ့လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ကျမစောက်ပက်ဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တော့ ဖေဖေ ကျမစောက်ပက်ကို �သူ့လီးထိုးသွင်းပြီး လိုးပေးတယ်။ ကျမလဲ ဖေဖေ့လည်ပင်းကိုဖက်ရင်း ဖေဖေလိုးတာခံနေမိတယ်။ ဖေဖေက ကျမတင်ပါးကိုကိုင်ပြီး သူ့လီးကို ကျမစောက်ပက်ထဲ တစ်ချက်ချင်း လိုးပေးနေတယ်။ ဖေဖေ့ကိုကြည့်ရတာ ခုနက ကျမ မပြီးလိုက်ရတာ သိလို့ထင်တယ် ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိန်းလိုးပေးတယ်။ ကျမလဲ ကိုယ့်အဖေအရင်းရဲ့ အလိုးကိုခံနေရတာမို့ ခပ်ဖြည်းဖြည်းအလိုးခံနေရပေမယ့်လဲ ပြီးချင်လာပြီ။
“ဖေ…. မီးပြီးတော့မယ်…. မြန်မြန်လေး…  ဆောင့်ပေးပါ… ”
“အင်းမီးလေး…. ဖေလဲ…. ပြီးချင်ပြီ… ”
ဖေဖေကျမခါးကို ကိုင်ပြီး လေးငါးချက် ခပ်ပြင်းပြင်ဆောင့်လိုးတာနဲ့ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးတုန်တက်ပြီး ပြီးသွားတော့ ဖေဖေလဲ ကျမစောက်ပက်ထဲက သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်ကာ အပြင်ကို သူ့လီးရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်တယ်။ ကျမ ဖေဖေ့လည်ပင်းကိုဖက်ရင်း အမောဖြေနေတုန်း အခန်းဝမှာ လူရိပ်တွေ့လို့ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကိုပါလား။ ကို့မျက်လုံးဒေါင့်က မျက်ရည်တွေ စီးကျနေပြီး လူက အရုပ်ကြိုးပြတ်နေသလို နံရံကိုအားပြုမှီထားရတယ်။ ကို့မျက်ရည်တွေကိုမြင်ရတာ ကျမရင်ထဲမှာ အသည်းကိုဓားနဲ့ မွှန်းနေသလိုမျိုး။ အဲ့လို ပုံ့ကို ဆုံးရှုံးရလို့ အရုပ်ကြိုးပြတ် ဖြစ်နေမယ့်အစား ကျမကိုသာ ပါးတွေနားတွေရိုက်ပြီး အပြစ်ပေးလိုက်ပါလား ကိုရယ်။ ကျမ သူ့ကိုလှမ်းကြည့်တာကို သူ့မျက်ရည်တွေ လက်ဖမိုးနဲ့သုတ်လိုက်ရင်း သူမြင်တာနဲ့ သတိဝင်သွားပြီး ချက်ချင်းပဲ သူ့မျက်ရည်တွေ မြင်မှာစိုးလို့ထင်ပါရဲ့ ချက်ချင်းမျက်နှာလွှဲကာ အိမ်ရှေ့ပြန်သွားဖို့လုပ်တော့ ကျမလဲ ဖက်ထားမိတဲ့ ဖေဖေ့ကို လူချင်းကွာသွားအောင် တွန်းလွှတ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် အချိန်နှောင်းသွားခဲ့ပြီ။ မေမေပါ ရောက်လာပြီး ကျမတို့သားအဖအဖြစ်ကို မြင်သွားတယ်။ မိုးမီးလောင်ပြီလေ။

ငါ့ဘုရင်မ (အပိုင်း ၃၈ ဇတ်သိမ်း-စျ)

တေဇာ။
ကျုပ်တို့ အိမ်ပြန်မရောက်ခင် လမ်းမှာ အန်တီစပါယ်နဲ့အတူ စျေးလိုက်ဝယ်ပေးရသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ အိမ်ကိုပြန်လာကြပြီး ခြံရှေ့ရောက်တော့ အန်တီစပါယ်က သူ့မှာရှိတဲ့ ခြံသော့အပိုနဲ့ ခြံတံခါးကိုဆင်းဖွင့်တော့ ကျုပ်လဲ ခြံထဲကို ကားမောင်းဝင်လိုက်ပြီး အိမ်ပေါက်ဝမှာ ကားရပ်ကာ အိမ်ထဲကို အပြေးတစ်ပိုင်း ဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ပုံ့နဲ့ အန်ကယ်ဇော်နိုင် ဘယ်အခြေအနေရောက်နေလဲ သိချင်တာရော၊ အခြေအနေတစ်ခုခု လွန်ရင်တောင် ကျုပ်က ပုံ့ကို အချက်ပြပြီး သတိပေးဖို့ပါ။ ကျုပ်တို့ ဒီတစ်ခေါက်ပြန်လာတာ အရင်အခေါက်တွေထက် အများကြီး စောတယ်လေ။ ကျုပ်အိမ်ထဲဝင်တော့ ဧည့်ခန်းမှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူး။ ဆက်လျှောက်သွားရင်း အိပ်ခန်းတွေကလဲ အသံတွေ တိတ်ဆိတ်လို့။ ဆက်သွားရင်း မီးဖိုခန်းဝရောက်တော့ ကျုပ်ခြေလှမ်းတွေ တုန့်ခနဲရပ်သွားရတယ်။ ကျုပ်မြင်လိုက်ရတာက အန်ကယ်ဇော်နိုင်က သူ့သမီး ပုံ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်လျှက် တဖန်းဖန်းနဲ့ ဆောင့်လိုးနေတာ။ ကျုပ်အသည်းတွေ ပြုတ်ထွက်သွားသလိုပဲ။ ဒီလောကရဲ့ သူစိမ်းတွေထဲမှာ ကျုပ်အချစ်ရဆုံး ကျုပ်ဇနီးလေးပုံ့က ကျုပ်မဟုတ်တဲ့ တခြားလူနဲ့ လိုးနေတာကို မျက်မြင်ဒိဌမြင်လိုက်ရတော့ မတ်တပ်ရပ်ဖို့တောင် အင်အားမရှိလို့ နံရံကိုအားပြုလိုက်ရတယ်။ ပုံ့တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ပြီးသွားတာမြင်တယ်၊ အန်ကယ်ဇော်နိုင် သူ့လီးကို ပုံ့ကိုယ်ထဲက ဆွဲထုတ်ကာ အပြင်ကိုပန်းတာ မြင်တယ်၊ ပုံ့မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး အမောဖြေနေတာ မြင်တယ်၊ မြင်နေပေမယ့် အမြင်ကဝေဝါးလာတယ်။ ကျုပ်မြင်ကွင်းကို သူ့အလိုလို လျှံတက်လာတဲ့ မျက်ရည်တွေက ကာဆီးလိုက်တာကိုး။ ကျုပ်မျက်ရည်တွေကို သုတ်ပစ်လိုက်တော့မှ ပုံ့က ကျုပ်ကို မြင်သွားတာသိလိုက်တော့ သူလဲ သူ့အဖေနဲ့ ချက်ချင်းလူချင်း ခွာလိုက်သလို ကျုပ်လဲ ကျုပ်မျက်ရည်တွေ သူမြင်မှာစိုးလို့ မျက်နှာလွှဲလိုက်မိတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်အနားမှာ အန်တီစပါယ် ရောက်နေတာ မသိလိုက်ဘူး။ အန်တီစပါယ် ပုံ့တို့သားအဖကို ပက်ပင်းမိသွားခဲ့ပြီ။
“အမလေး…. နင်တို့သားအဖတွေ… ခွေးဇတ်ခင်းနေကြတာပေါ့…. ဟုတ်လား…”
အန်တီစပါယ် ဒေါသတကြီး ပြောဆိုပြီး မီးဖိုခန်းထဲ လျှောက်ဝင်သွားတော့ ကျုပ်လဲ ပုံ့ကိုစိတ်ပူပြီး ကိုယ့်ခံစားချက်ကို အသာထားကာ အန်တီစပါယ်နောက်ကို အပြေးလေးလိုက်ရတယ်။
“ခွေးမ… ”
အန်တီစပါယ် ဆဲပြီး ပါးလှမ်းရိုက်လိုက်တော့ ကျုပ် အမြန်ပဲ ပုံ့ကိုယ်လေးကို ပွေ့ဖက်ပြီး ကျုပ်ကိုယ်နဲ့ကာပေးလိုက်တာမို့ အန်တီစပါယ့်ရိုက်ချက်က ကျုပ်ကျောပေါ်ပဲ ကျသွားတယ်။ ပုံ့ကိုယ်လေး တဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီး မျက်ရည်တွေ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျကာ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာ တသိမ့်ငိုနေတယ်။
“အမေ…. ပုံ့ကိုမရိုက်ပါနဲ့…. ”
“မောင်… ဖယ်စမ်းပါ… အဲ့ကောင်မက… သူ့အဖေကို…. ပြန်မြှူဆွယ်တဲ့…. ခွေးမ…. အရင်ရက်တွေက… မတော် တရော်ဝတ်စားပြီး… နေတာ… မောင့်ဖို့လို့ထင်နေတာ… လက်စသတ်တော့… ကိုယ့်အဖေကို… ပြန်မြှူဆွယ်နေတာကိုး… ဒီနေ့… နင်ဒီအကြံနဲ့… အိမ်မှာနေခဲ့တာမလား… ဟင်… ခွေးမ… ”
“စပယ်…. မင်း… သားကိုဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာ…. မောင်… ဟုတ်လား… ”
“ဟုတ်တယ်လေ… ကျမက သားမက်နဲ့ဖောက်ပြန်နေတာ…. ရှင့်လို… ကိုယ့်သမီးအရင်းနဲ့…. ခွေးဇတ်မခင်းဘူး… ”
အန်ကယ်ဇော်နိုင် ဆက်မပြောနိုင်ဘဲ ပါးစပ်ပိတ်သွားတယ်။
“စပါယ်…. စိတ်လျော့ပါအုံး…. အေးအေးဆေးဆေး… ဖြေရှင်းရအောင်ပါ…. ”
“ဘာမှလျော့စရာကိုမလိုဘူး…. ဒီလို… ခွေးဇတ်ခင်းတဲ့သူတွေနဲ့လဲ…. အတူမနေနိုင်ဘူး…. ကိုဇော်နိုင်… ရှင်နဲ့ကျမလဲ သေခန်းပြတ်ပြီ… မောင်လဲ…. ဒီခွေးမကို… ဘာမှဆက်ပေါင်းစရာမလိုဘူး… စပယ်…. ယမင်းကိုခြေသလုံးဖက်တောင်းပန်ရ တောင်းပန်ရပါစေ… မောင်နဲ့အတူနေခွင့်တောင်းမယ်…. ”
ကျုပ်သိလိုက်ပြီ။ အန်တီစပါယ်က ပေါ်လာတဲ့ အခွင့်အရေးကို အမိအရဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျုပ်နဲ့နီးဖို့ ကြိုးပမ်းနေတာ။
“စပါယ်…. မောင့်ပုံ့ကိုထားခဲ့မှာမဟုတ်ဘူး…. ”
“ဘာလို့လဲ… ကိုယ့်အဖေနဲ့ပြန်ပြီး ခွေးဇတ်ခင်းတဲ့သူကို… မောင်က… သတီလို့လား…. ”
“မောင်က… ပုံ့ကိုခွင့်လွှတ်ထားပြီးသားပါ… တကယ်တော့… ပုံ့… အဖေ့ကိုမြှူဆွယ်နေတာ…. မောင်သိပြီးသားပါ… မောင်ကိုယ်တိုင်… ခွင့်ပြုလို့…. ပုံ့ကလုပ်ရဲတာပါ…. ”
“ဟမ်…. ဘယ်လို… ”
“ဟုတ်တယ်….  မောင်… စပါယ့်ကို ပြောဖူးတဲ့…. စပါယ်နဲ့ မောင့်အတွက်ရော…. အားလုံးအတွက်ပါ…. အဆင်ပြေမယ့်နည်းလမ်းဆိုတာလေ… ”
“အို… ဒါနဲ့… သူ့တို့သားအဖကိစ္စနဲ့ ဘာဆိုင်လဲ…. ”
“တကယ်တော့..  ”
… တင်းတောင်… တင်းတောင်…
အိမ်ရှေ့က လူခေါ်ဘဲလ်က အသံမြည်လာတာကြောင့် ကျုပ်လဲ ပုံ့ပခုံးလေးကို ဖက်ရင်း အိမ်ရှေ့ကို အရင်ထွက်လာလိုက်တယ်။
“ပုံ့ရယ်… မငိုနဲ့တော့ကွာ… ပုံ့အရှေ့မှာ… ကိုရှိတယ်နော်… ဘာမှမကြောက်နဲ့… ပုံ့ကို…. ကို… ကာကွယ်ပေးမယ်… ”
“မေမေ့ကိုကြောက်ပေမယ့်… မေမေပါးရိုက်လဲ… ခံရဲပါတယ်… ပုံ့ဝမ်းနည်းတာက…. ကို့ကိုနာကျင်အောင်လုပ်မိလို့ပါ… ကိုရယ်… ”
“ပုံ့ရယ်…. ”
ကျုပ်ရဲ့ ချစ်ဇနီးလေး ပုံ့ကို သနားကရုဏာနဲ့ တင်းတင်းလေး ဖက်မိတယ်။ အိမ်ပေါက်ဝကနေ ခြံတံခါးဝ လှမ်းကြည့်တော့ တံခါးရှေ့မှာရပ်နေတာ မေမေရယ်။ ကျုပ်လဲ စိတ်ထဲအားရှိသလိုဖြစ်သွားပြီး ဝမ်းသာအားရ ပုံ့လက်ကိုဆွဲပြီး ခြံတံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။ ဗိုက်ကြီးတကားကားနဲ့ မေမေ့ကို ကျုပ်နဲ့ပုံ့ တစ်ဖက်ဆီတွဲခေါ်ရင်း
“မေ… ဘယ်လိုလုပ်… ဒီကိုရောက်လာတာလဲ….”
“ဒီနေ့…. မေ့စိတ်တွေလေးလံနေပြီး… မောင့်ကိုစိတ်ပူတာနဲ့… မနေနိုင်လို့…. တက္ကစီငှားပြီး…  လိုက်လာတာ… သမီးပုံ့က… ဘာလို့ငိုနေတာလဲ… ”
“ဒီလိုမေမေရ… ပုံ့နဲ့သူ့အဖေလုပ်နေတာ… အန်တီစပါယ်မိသွားပြီး… ပြဿနာ ရှာနေတာ…. အခုပဲ… မောင်နဲ့မေ့အကြောင်း… ပြောပြကာနီး… မေမေရောက်လာတာ…. ”
“မေမေရောက်လာပြီပဲ…. သမီးပုံ့ရော… မောင်ရော… ဘာမှမကြောက်နဲ့တော့…”
မေမေက သတ္တိရှိတဲ့ ခြေလှမ်းတွေနဲ့ လျှောက်သွားတော့ အိမ်ပေါက်ဝကနေ လှမ်းကြည့်နေတဲ့ အန်ကယ်ဇော်နိုင်နဲ့ အန်တီစပါယ် တို့ မေမေ့ဗိုက်ကိုမြင်ပြီး ပါးစပ်အဟောင်းသား။ မေမေ့ကို အိမ်ထဲဝင်စေပြီး ဧည့်ခန်းမှာ ကျုပ်နဲ့ပုံ့က တစ်ဘက်စီရံလျှက် ထိုင်စေလိုက်တယ်။ အန်တယ်ဇော်နိုင်နဲ့ အန်တီစပါယ်လဲ ဆိုဖာခုံမှာ တစ်နေရာစီ ဝင်ထိုင်ကြတယ်။
“ယမင်း…. နင့်ဗိုက်က…. ”
မေမေက ကျုပ်နဲ့ ပုံ့ကို တစ်ဖက်စီဖက်ထားပြီး ကျုပ်တို့ဆံပင်လေးတွေ ဖွဖွပွတ်ပေးနေရင်း
“ဘယ်သူရှိရမလဲ… မမစပါယ်ရယ်… ဒီလောကမှာ…  ကျမအချစ်ဆုံး…. ကျမရဲ့တစ်ဦးတည်းသားလေး… ဟောဒီကမောင်နဲ့ရတာပေါ့… ဟင်းဟင်း… ”
မေမေက ကျုပ်တို့အကြောင်းကို ရှက်ရွံ့ထိတ်လန့်တဲ့စိတ်နဲ့ ပြောနေတာမျိုးမဟုတ်ဘဲ ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားစွာ ပြောလိုက်တော့ ကျုပ်လေ ကြည်နူးပီတိဖြစ်လွန်းလို့ မေမေ့မျက်နှာလေးကို ဆွဲယူပြီး နမ်းလိုက်မိသေးတယ်။
“ဟေ…. ”
“ဟာ… ”
အန်ကယ်ဇော်နိုင်နဲ့အန်တီစပါယ် အာမေဍိတ်သံ အသီးသီး ထွက်လာကြတယ်။
“နေအုံးမောင်ရာ…. ဒီမှာစကားပြောအုံးမယ်… တစ်ကယ်တော့… အခုကိစ္စက… ကျမနဲ့ သားလေးကိစ္စကို…  မမစပါယ်တို့ လင်မယား…  နားလည်ပေးစေချင်တာရယ်…. မမစပါယ်နဲ့သားလေးကိစ္စကို….  ကိုဇော်နိုင်က… ခွင့်လွှတ်ပေးစေချင်လို့…. မိသားစုတွေ…  ဥမကွဲ… သိုက်မပျက်စေချင်လို့…. ကျမတို့… ဒီလိုစီစဉ်ခဲ့ကြတာပါ… ”
ပုံ့မိဘတွေ ငြိမ်ပြီး နားထောင်နေကြတယ်။
“သမီးလေးပုံ့… သားဆီရောက်လာတော့… ကျမနဲ့သားလေးက… အခြေအနေတွေ လွန်လွန်ကျူးကျူးဖြစ်နေကြလို့… ကျမတို့… တစ်နယ်ပြောင်းပြီး… လက်ထပ်ကြဖို့တောင်… စီစဉ်ပြီးနေပြီ… သမီးလေးနဲ့ လက်ထပ်ပြီးတော့… ကျမ… သားနဲ့အဝေးကိုသွားဖို့ကြိုးစားပေမယ့်… သမီးလေးက…. သဘောထားကြီးစွာ… ကျမတို့သားအမိအပေါ်…. ကြည်ဖြူပေးခဲ့တယ်… အဲ့ဒီအတွက်လဲ… သမီးလေးကို… ကျေးဇူးတင်မိတုန်းပဲ… ”
“ရပါတယ်… မေမေရယ်… ကိုကမေမေ့ကို အရမ်းချစ်ပြီး…. မေမေမရှိဘဲ… မနေနိုင်တာ… နားလည်သွားလို့ပါ…. ”
“ဟင်းဟင်း… အဲ့လို့စိတ်လှလို့လဲ… သမီးလေးကို… ဟိုးငယ်ငယ်လေးကတည်းက… ချစ်ပြီး… သားလေးနဲ့သဘောတူခဲ့တာပေါ့…. နောက်တော့… မမစပါယ်ကို… ကိုယ်ဇော်နိုင်က… လိင်ကိစ္စမှာ… သေသေချာချာ… မဖြည့်ဆည်းပေးဘူးလို့… သမီးလေးကထင်ပြီး… သားလေးကိုအကူအညီတောင်းလို့… ကျမကပဲ ခွင့်ပြုပေးခဲ့လို့… မမစပါယ်နဲ့ သားလေးတို့… ဖြစ်ခဲ့ကြတယ်… အခု…. ကိုဇော်နိုင်နဲ့… သမီးလေးကိစ္စကလဲ ဒီလိုပဲ… မိသားစု ဥမကွဲသိုက်မပျက်ဖို့…  ကြိုးစားရင်း… ဖြစ်သွားကြတာပဲ…. သားလေးက… သမီးလေးကို…. ဘယ်လောက်ချစ်မှန်း… မမစပါယ်တို့လဲ…. သိမှာပါ…  သူချစ်တဲ့သူကို… တခြားတစ်ယောက်နဲ့…. လွှတ်ပေးဖို့…. သားလေးဘယ်လောက်ခံစားခဲ့ရတယ်ထင်လဲ…. ဒီကိစ္စမှာ… ကျမတို့သားအမိအတွက်လဲပါတယ်… မမစပါယ်နဲ့သားလေးအတွက်လဲပါတယ်…  ကိုဇော်နိုင်နဲ့  သမီးလေးအတွက်လဲ…. ပါတယ်….”
“ကျန်တာထားပါ… အကို့နဲ့ သမီးလေးအတွက်ဆိုတာကရော… အစ်ကိုနားမလည်ဘူး… ယမင်း… ”
“သမီးလေးက… နေ့တိုင်းနီးပါး… ကျမနဲ့သားလေးဖြစ်နေတာကို မြင်တွေ့နေရတာလေ…. ကျမ… ဒီကိစ္စလုပ်ဖို့…. စပြောတော့သတိထားမိတာက…. သမီးလေးလဲ… ကျမနဲ့သားလေးကို… အားကျပြီး… သွေးသားရင်းချင်းဆက်ဆံဖို့… ဆန္ဒရှိနေတယ်ဆိုတာပဲ…. မေမေပြောတာ မှန်လား… သမီးလေး…. ”
“ဟုတ်…. မေမေ…. သမီးဝန်ခံပါတယ်… အရင်က… ဖေဖေ့အပေါ် ဘာစိတ်မှ… မရှိပေမယ့်… တစ်ကယ်လုပ်ရမယ်ဆိုတော့… စိတ်က တစ်ကယ်လုပ်ချင်လာတယ်… ကို… ပုံ့ကိုခွင့်လွှတ်ပါနော်… ပုံ့က… ကို့ကိုပဲချစ်တာပါ… ဖေဖေ့ကိုက… ခံချင်ရုံသက်သက်ပါ…. ”
ကျုပ်လဲ ပုံ့လက်ကလေးကိုဆုပ်ကိုဖျစ်ညှစ်ရင်း…
“ရပါတယ်ပုံ့ရယ်…. ကိုနားလည်ပါတယ်… ”
“ကိုဇော်နိုင်က…. မမစပါယ်ကို…. အိပ်ယာပေါ်မှာ… သာယာမှုမပေးနိုင်ဘူး… ဒီတော့… မမစပါယ်ဆီကနေလဲ… ကိုဇော်နိုင်သာယာမှုပြန်မရဘူးလေ… ဟုတ်တယ်မလား… အခု…. သမီးလေးနဲ့ဆက်ဆံတော့…. ကိုယ်ဇော်နိုင်… တစ်သက်လုံးမှာမရဖူးတဲ့… သာယာမှုကို… ရတယ်မလား… ကျမက… သားနဲ့ဆက်ဆံနေကြဆိုတော့…. ဒီအရသာက…. ဘယ်သူစိမ်းကမှ… မပေးနိုင်တဲ့… ထူးဆန်းတဲ့… ခံစားမှုပဲ… သားလေးဆီကတစ်ဆင့်… မမစပါယ်ပြောပြသလောက်… ကိုဇော်နိုင်နဲ့မမစပါယ်က… တစ်ပတ်ကို… တစ်ခါ နှစ်ခါပဲ …နေဖြစ်ကြတယ်ဆို… ဒီနေ့… သမီးလေးနဲ့ ဆက်ဆံတော့… ကျမအထင်… ကိုဇော်နိုင်… အနည်းဆုံးတော့…. လေး ငါး ခါပဲ… ဟုတ်တယ်မလား…. ”
အန်ကယ်ဇော်နိုင်ရှက်ပြီး ခေါင်းငုံ့သွားတော့ ကျုပ်လဲ ပုံ့ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်မိတယ်။ ပုံ့က ကျုပ်ကို စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ ကြည့်နေလို့ နှာခေါင်းကိုခပ်ဖွဖွလိမ်ဆွဲလိုက်တော့ ပုံ့က တခစ်ခစ်ရယ်တယ်။
“မမစပါယ်… မမကအခုကိစ္စမှာ… စိတ်ဆိုးတာမှန်ပေမယ့်…. မမက… သားလေးကို အပိုင်လိုချင်တဲ့စိတ်ပိုများနေတယ်မလား… မမကသားလေးကို… အချစ်ဦးမို့လဲချစ်တယ်… စွမ်းဆောင်ရည်ကောင်းလို့လဲ… စွဲလန်းတယ်…. နှစ်ယောက်သား…. စိတ်တူကိုယ်တူ… မလုပ်ဖူးတာတွေ…  လုပ်ရတာကိုလဲ… နှစ်ခြိုက်တယ်… ဆိုတာ… ကျမသိတယ်… ကျမ… မမကိုနားလည်ပါတယ်… ဒါပေမယ့်… သားလေးကိုချစ်ကြတဲ့သူတွေက… အများကြီးပဲ… အဲ့အထဲမှာမှ… ကျမနဲ့… သမီးလေးက… သားလေးရဲ့အချစ်ဆုံးတွေ…. ကျမတို့ကို… စွန့်ပစ်ပြီး… မမတစ်ယောက်ထဲ… ပိုင်ဆိုင်ဖို့ဆိုတာ… လုံးဝဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူး… ဒီတော့…  ကျမတို့မှာ… ရွေးစရာ… နှစ်ခုရှိတယ်… တစ်ခုက… မမအနေနဲ့… ကိုဇော်နိုင်နဲ့သမီးလေးကိစ္စကို… မသတီဘူး… ဆိုရင်…  ကျမနဲ့သားလေးရဲ့ကိစ္စကိုလဲ… လက်မခံနိုင်ဘူးဆိုတာ… ကျမသိပြီ…. ဒီလိုပဲ… ကိုဇော်နိုင်ကလဲ…  သားလေးနဲ့မမစပါယ်ကို… ခွင့်လွှတ်နားလည်… မပေးနိုင်ဘူးဆိုရင်… ကျမ… သမီးလေးရဲ့မိသားစု… ပြိုကွဲမှာတော့ မကြည့်ရက်နိုင်ဘူး… ဒီတော့… သားလေးနဲ့… မမစပါယ်ရဲ့… ဆက်ဆံရေးကိုလဲ… ဒီမှာပဲရပ်လိုက်ကြပြီး… ကိုဇော်နိုင်နဲ့… သမီးလေးရဲ့… ဆက်ဆံရေးကိုလဲ… ဒီမှာပဲ… ရပ်လိုက်ကြတာပေါ့…  သမီးလေး… လုပ်နိုင်တယ်မလား… သားလေးရော…. ”
“ဟုတ်… ရတယ်မေမေ… သမီးက… မိသားစုကိုပျော်စေချင်လို့… ဒီကိစ္စကို… စခဲ့တာ… အနည်းဆုံးတော့… ဒီမိသားစု… အရင်အတိုင်းလေးပြန်ရရင်ပဲ… ကျေနပ်ပါပြီ… ”
“သားကတော့… စပါယ်ကမှ… သားကိုမသတီဘူးဆိုမှတော့… သား… စပါယ့်ကိုချစ်ပေမယ့်…. လက်လွှတ်ရမှာပေါ့…”
အန်တီစပါယ် ကျုပ်ကိုတစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပြီး ပြန်ခေါင်းငုံ့သွားတယ်။
“နောက်တစ်ခုကတော့… ရှင်းပါတယ်… အားလုံး… အပြန်အလှန်… နားလည်ပေးကြပြီးတော့… ဒီကိစ္စနဲ့ပက်သက်ပြီး… သဝန်မတို… ပြဿနာမရှာပဲ… ပျော်ပျော်ရွှင်… ဖေဖေးမမနေသွားကြရုံပဲ…. အရင်လို… ပိုနေမြဲ… ကျားနေမြဲပေါ့… မိသားစုတွင်းကကိစ္စ… ပြေပြေလည်လည်…. ဖြစ်စေချင်တယ်… ကျမကတော့…. ပြောစရာကုန်ပြီထင်တာပဲ… သားလေး… မဟုတ်သေးပါဘူး… မောင်…. မေပြန်တော့မယ်….  ”
“ဟာ… ပြန်တော့မလို့လား… မေရ… ”
“အင်း… မောင်နဲ့သမီးလေးကို… စိတ်ပူလို့သာလိုက်လာတာ… အိမ်မှာမြေးလေးကို… စိတ်မချဘူး… ”
“ဟေ… ဘယ်ကမြေးလေးတုန်းဟ… ”
အန်ကယ်ဇော်နိုင် အလန့်တကြားထမေးတယ်။
“သြော်…. မောင်နဲ့…. မမခင်ကမွေးတဲ့… ကျမမြေးလေးကို… ပြောတာ… ခစ်ခစ်… ”
အန်တီစပါယ် နဲ့ အန်ကယ်ဇော်နိုင် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားပြန်သည်။
“ဒါဆိုလဲ… မောင်…. မေ့ကို့လိုက်ပို့မယ်… ”
“အင်း… ကောင်းသားပဲ…. သမီးလေးပါလိုက်ခဲ့လေ…. သမီးမိဘတွေ… သူတို့ချင်း… အေးအေးဆေးဆေး…  ဆွေးနွေးကြပါစေအုံး… မောင်တို့ပြန်လာချိန်ကျ… အဖြေသိရမယ်ထင်တာပဲ…. မဟုတ်လဲ… ဒီတစ်ည… ပေးစဉ်းစားလိုက်ပါ… ”
“ဟုတ်…. မေမေ…  သမီးလဲလိုက်ခဲ့မယ်… ”
“အဲ့ဒါဆို… ကျမပြန်ပြီနော်… ကိုဇော်နိုင်နဲ့… မမစပါယ်… ”
“အေးအေး…. ”
“အင်းပါ… ယမင်း…. ဂရုစိုက်အုံးနော်…”
“ဟုတ်… မမစပါယ်… ”
ကျုပ်နဲ့ပုံ့… မေမေ့ကိုတွဲကာ… ကားပေါ်တက်ပြီး ထွက်ခဲ့လိုက်ကြတော့တယ်။ သြော်.. ကျုပ်ရဲ့ဘုရင်မလေးမေမေက ကျုပ်လိုအပ်နေချိန်တိုင်းမှာ အမြဲရှိနေပါလားလို့ တွေးမိပြီး ကြည်နူးရတယ်။

အန်တီစပါယ်။
ယမင်းနဲ့အတူ မောင်နဲ့သမီးလေးပါ ထွက်သွားကြတော့ ကျမနဲ့ ကိုဇော် ဧည့်ခန်းမှာ တိတ်ဆိတ်စွာ ငြိမ်သက်ရင်း ကျန်ရစ်ခဲ့ကြတယ်။ ကျမ ဘယ်လောက်တောင် ရူးမိုက်ခဲ့တာလဲ။ မောင့်ကိုချစ်တဲ့စိတ်နဲ့ ကျမချစ်တဲ့ ဒီမိသားစုလေးကို ဖြိုဖျက်မိတော့မလို့။ ဒီနေ့ ကျမ မြင်ရတွေ့ရတာ ရင်ထိတ်စရာ ကောင်းလှသည်။ ကျမကိုယ်တိုင် ဖောက်ပြန်ခဲ့သူမို့ ကိုဇော်ကျမကိုဖောက်ပြန်တာ အပြစ်မမြင်မိပေမယ့် ကိုယ့်သမီးအရင်းနဲ့ ပြန်ဖြစ်တာကိုတော့ ကျမလက်မခံနိုင်ဘူး။ လက်မခံချင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ယမင်းပြောပြသွားတဲ သူတို့သားအမိဇတ်လမ်း။ သားအမိချင်း ချစ်လို့ လက်ထပ်ဖို့တောင်စီစဉ်ကြသတဲ့လေ။ သမီးလေးနဲ့ယူပြီးတော့ ထပ်ဖြစ်မှာစိုးလို့ အဝေးထွက်သွားဖို့လုပ်သေးတယ်တဲ့။ မောင့်ကိုကြည့်ရတာလဲ သူ့အမေကိုကြည့်တဲ့မျက်လုံးတွေက ဘယ်သူ့ကိုကြည့်တဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့မှ မတူ။ အရောင်တဖျပ်ဖျပ်တောက်ပ နေတာ။ သူတို့ရဲ့အချစ်တွေက ကြီးမားလွန်းလို့ မောင့်ကိုအရမ်းချစ်တဲ့ သမီးလေးက လက်မြှောက်ခဲ့ရတာ ဖြစ်မယ်။ ကျမ မောင့်ကို စွန့်လွှတ်နိုင်လား လို့စဉ်းစားကြည့်တယ်။ မောင်က ကျမကို ချစ်တယ်ဆိုတာရော တကယ် ဟုတ်ရဲ့လားလို့ စဉ်းစားကြည့်တယ်။ မောင်က သူ့အမေကိုရော သမီးလေးကိုပါ အရမ်းချစ်တော့ ကျမကိုချစ်တယ်ဆိုတာ သေချာရဲ့လား။ ပြီးတော့ မျက်လုံးထဲမှာ မောင့်ရဲ့ ဂရုစိုက်မှု ကြင်နာမှုလေးတွေကို ရုပ်ရှင်ပြသလို အာရုံမှာ တရိပ်ရိပ်ပြန်မြင်လာရတယ်။ မောင် ကျမနဲ့အတူရှိတဲ့အချိန်တိုင်း ဂရုတစိုက်နဲ့ ကြင်ကြင်နာနာရှိတယ်။ ဒီနေ့ဆို ကျမမိုးမိပြီးချမ်းနေတာ့ မောင်ဘယ်လောက်တောင်ပြာယာခတ်သွား သလဲဆိုတာ ကျမမျက်မြင်ပဲလေ။ ကျမ အနွေးဓာတ်ရစေဖို့ ကျမလက်ကလေးတွေကို သူ့လက်တွေနဲ့ ပွတ်ကာ နွေးအောင်လုပ်ပေးရင်း အာငွေ့လေးပေးနေပုံတွေ၊ ကျမကို သူများတွေငမ်းကြလို့ အူတိုနေပုံလေးတွေ၊ ကျမကို ရင်ခွင်ထဲမှာဖက်ထားရင်း ကျမဖင်နဲ့ထိနေလို့ သူ့လီးတောင်လာတာတောင် ကျမကို လိုးဖို့ထက် ပါးချင်းကပ်ပြီး ဖက်ထားချင်တာဆိုပြီး ကျမကို ကျစ်နေအောင်ဖက်ထားတာတွေ၊ ကျမမောင့်ကိုမပိုင်ဆိုင်ရနိုင်မှန်းသိလို့ မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာငိုတော့ မောင်လဲ ကျမငယ်ထိပ်လေးကိုနမ်းရင်း သူပါလိုက်ငိုခဲ့တာတွေ၊ မောင်က ကျမကို လိုးချင်ရုံသပ်သပ် မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ကျမရှင်းရှင်းလင်းလင်းသိလာတယ်။ ကျမကို လိုးချင်ရုံသပ်သပ် ဆိုရင်တောင် ကျမအနေနဲ့ သူ့ရဲ့အထိအတွေ့တွေကို စွန့်လွှတ်ဖို့ ခက်ပါတယ်။ အခုလို အချစ်ပါ ပါလာတော့ ကျမ မောင့်ကို ဘယ်အဆုံးရှုံးခံနိုင်ပါ့မလဲ။ ကျမက မောင့်ကို တစ်သက်မှာ တစ်ချစ်ဆိုသလို အရမ်း ချစ်မိခဲ့တာလေ။ ဒါဆို ကိုဇော်နဲ သမီးကိစ္စနဲ့ မောင်တို့သားအမိကိစ္စကို လက်ခံပေးရမှာလား။ သမီးလေးကလဲ ကျမကို သိပ်ချစ်ရှာတာ။ ကျမကိုသိပ်ချစ်လို့ သူ့ချစ်သူကိုတောင် ကျမလက်ထဲထည့်ပေးပြီး ကျမ မရှိဖူးတဲ့ အချစ်ဆိုတဲ့ခံစားချက်နဲ့၊ ကျမ မရဖူးတဲ့ သာယာမှုတွေ ရစေခဲ့တာ။ ကျမမောင့်ကို ချစ်လို့ သူ့ဆီကဝေမျှပေးဖို့တောင်းတော့လဲ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပဲ ပေးခဲ့တဲ့ သမီးလေးကို ကျမ ဆဲဆိုပြီး ပါးရိုက်ဖို့တောင် လုပ်ခဲ့မိတာ အံ့သြမိတယ်။ မောင်ဝင်ကာလိုက်လို့သာ သမီးလေးကို ထိမသွားတာ။ အခုလို ပြန်တွေးမိတော့လဲ သမီးလေးကို သနားမိပြန်တယ်။ သမီးလေးက မောင်တို့သားအမိ လုပ်နေတာကို အမြဲမြင်နေကျမို့ သူ့အဖေအပေါ် ဒီလိုစိတ် ဖြစ်လာတာတဲ့။ နောက်ပြီး အခုလိုလုပ်ဖြစ်သွားတာလဲ မောင်တို့သားအမိရော ကျမနဲ့မောင်အတွက်ပါ သူ့ကိုယ်ကိုရင်းလိုက်တာပါပဲ။ ပုံမှန်ဆို သမီးလေး သူ့အဖေအပေါ် ဘယ်လိုပဲ စိတ်ရှိနေပါစေ သူသိပ်ချစ်ရတဲ့ မောင့်ကို ဖောက်ပြန်မှာမဟုတ်တာ သေချာတာပေါ့။ ကျမက သမီးလေးရဲ့အမေတစ်ယောက်အနေနဲ့ ကျမ သူ့အကြောင်း ကောင်းကောင်းသိတယ်။ ကျမ ကိုဇော်နဲ့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း စကားပြောဖို့လိုပြီ။ ဘာပဲပြောပြော သူ့မှာ အခုသမီးနဲ့ မှားမိတာကလွဲရင် ကျမနဲ့ သမီးလေးအပေါ် လင့်ဝတ်တရား ဖခင်ဝတ်တရား ကျေရှာပါတယ်။ ကျမတို့ကို လူတန်းစေ့ထားပြီး ဂရုတစိုက်လဲ ရှိပါပေတယ်။ အိပ်ယာပေါ်မှာ သာယာမှုမရတာတော့ သူ့ရဲ့ ပင်ကိုယ်စွမ်းဆောင်ရည်မို့ ကျမအပြစ်မတင်ချင်ဘူး။ တကယ်တော့ ကျမ မောင်နဲ့ မဖောက်ပြန်မိခင်က လင်မယားတွေ အိပ်ယာပေါ်မှာလိုးကြတာ ကိုဇော်နဲ့ ကျမလိုပဲလို့ တွေးထားပြီး သာယာတာ မသာယာတာတွေ ခေါင်းထဲမှာ မရှိခဲ့ပါဘူး။ ကျမ သူ့အပေါ် မယားဝတ်တရား ကျေအောင်ပဲ နေပေးခဲ့တာ။ ကျမ ကိုဇော့်ကို မောင့်လို နှစ်နှစ်ကာကာ မချစ်ခဲ့ပေမယ့် ကျေးဇူးရှင်ခင်ပွန်းတစ်ယောက်၊ သမီးလေးရဲ့ဖခင်တစ်ယောက်အနေနဲ့ သံယောဇဉ်တော့ ရှိပါတယ်။ ကျမ သက်ပြင်းတစ်ချက်မှုတ်ထုတ်ပြီး ကိုဇော့်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကိုဇော်လဲ ကျမလိုပဲ အတွေးထဲ ချာချာလည်နေပုံပါပဲ။

ငါ့ဘုရင်မ (အပိုင်း ၃၈ ဇတ်သိမ်း-ည)

“ကိုဇော်…. ”
“အင်း… စပါယ်ပြောပါ… ”
“ကျမတို့… စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း… ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း… စကားပြောကြတာပေါ့..”
“အင်း… ”
“အရင်ဆုံး… ကျမဘက်ကနေ… ကိုဇော့်ကွယ်ရာမှာ… ဖောက်ပြန်မိခဲ့တာတွေကို… တောင်းပန်ပါတယ်… ”
“ကိုဇော်လဲ… ကိုယ့်သမီးနဲ့…  မဖြစ်သင့်မှန်းသိလို့… ထိန်းတဲ့ကြားက… အခုလိုမှားမိတာ… တောင်းပန်ပါတယ်… ”
“မှားမိတာရော… ဟုတ်ရဲ့လား… ကိုဇော်ရယ်… မှားတယ်ဆိုလဲ… တစ်ခါနဲ့ရပ်ကြပေါ့… အခုက… ဘယ်နှစ်ခါတောင်လုပ်ခဲ့တာလဲ… ”
“အာ… ”
“ပြောပါ… ကျမတို့… ဒီအချိန်မှ… ဝန်မခံကြရင်… ဘယ်လိုရှေ့ဆက်ကြမလဲ..”
“ငါးခါ… ”
“အင်းပါ… ရှင်… တစ်နေ့တည်း…  ဒီလောက်အကြိမ်များများ… မဆက်ဆံတာ… �ကျမတို့ညားကာစကနေဆို… နှစ်တွေ… တော်တော်ကြာခဲ့ပြီနော်… ရှင်က… သမီးလေးနဲ့လုပ်ရတာ… သဘောကျလို့လား… ”
ကိုဇော်နိုင် ခေါင်းလေးငုံ့သွားပြီး
“အင်း… ကိုဇော်… ဝန်ခံပါတယ်… သမီးလေးနဲ့ လုပ်ရတဲ့… ခံစားချက်က… အရမ်းထူးဆန်းပြီး… ကောင်းလွန်းလို့… ကိုဇော်… လုပ်ပြီးရင်းလုပ်ချင်နေတာ… ဒါနဲ့…  စပါယ်ရော… သားကို… တစ်ကယ်ချစ်သွားတာလား… ”
ဒီတစ်ခါတော့ ကျမအလှည့်ပေါ့။ ကျမ ရှက်လို့ သူ့ကိုမျက်နှာချင်း မဆိုင်ရဲပေမယ့် ကျမ အမှန်အတိုင်း ဖြေရမယ်လေ။ ကျမ ခေါင်းငုံ့ရင်း ခေါင်းငြှိမ့်ပြလိုက်တယ်။
“အင်း… ကျမတောင်းပန်ပါတယ်… ကျမ… မောင့်ကို… တကယ်ချစ်မိနေပြီ… ကိုဇော့်ကို… ကျမသံယောဇဉ်တော့… ရှိပါတယ်… ကျမတို့ကို… နားလည်ပေးမှာလားဟင်…. ”
“အင်းပါ… ကိုဇော်ကတော့… စပါယ့်ကို ချစ်လို့… မိဘတွေကို အပူကပ်ပြီး…. တောင်းရမ်းယူခဲ့တာ… သားက…  အလိုးကောင်းတော့… စပါယ် စိတ်ပါသွားတာ… မဆန်းပါဘူး…. သူနဲ့နေရတာ…. စပါယ်ပျော်တယ်မလား… စပါယ်ပျော်ရင်… ကိုဇော်… ကျေနပ်ပါတယ်… ”
ပြောရင်း ကိုဇော်နိုင် မျက်ရည်ဝဲလာတယ်။ ဒီလိုကျပြန်တော့လဲ ကျမ သူ့ကို သနားမိပြန်တယ်။
“ကိုဇော်ရယ်… အဲ့လိုတော့ဝမ်းမနည်းပါနဲ့နော်… ကျမလဲကိုဇော့်ကို…  သမီးလေးနဲ့…. ကြည်ဖြူမယ်လေ…. ကိုဇော်လဲ… သမီးလေးနဲ့ဆို… ကျမနဲ့လုပ်ရတာထက်…. ပိုပျော်တယ်မလား… ကျမစိတ်ထဲမှာ… သားအဖချင်းလိုးတာကို… သိပ်လက်မခံချင်သေးပေမယ်… ကျမသိချင်တယ်… ကျမကိုအသေးစိတ်… ပြောပြပါလား… ”
“တကယ်ကြီး… အသေးစိတ်ပြောပြရမှာလား… ”
“အင်… ကျမလဲ… စိတ်လှုပ်ရှားမိလို့ပါ..”
“အင်းပါ… ကိုဇော်သိပ်တော့မပြောတတ်ဘူး…. ဒီလိုကွာ… သမီးနဲ့ လိုးနေတဲ့အချိန်… ကိုယ်လိုးနေတာ… ကိုယ်မွေးတာတဲ့သမီးလေးဆိုတဲ့အသိ… ကိုယ်လိုးနေတာ… ကိုယ့်သမီးအဖုတ်လေး… ဆိုတဲ့အသိနဲ့တင်… ရင်ထဲမှာ… တစ်မျိုးကြီး… ခံစားရပြီး…  အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားတာ… လိုးလို့လဲ… အရမ်းကောင်းတာ… တစ်ခါလိုးဖူးတော့… သမီးလေးကိုမြင်တာနဲ့… လီးကတောင်ချင်နေတာ…. ဒါတောင် ကိုဇော်က အသက်ရလာလို့… နို့မို့ဆို… သမီးလေးကို… တစ်နေကုန်လိုးနေမိမလားပဲ…. လိုးရင်လဲ… ဖေဖေ… မီးလေးဆိုပြီးခေါ်လိုးတော့… နဂိုကတည်းက… ကိုဇော်က မကြာတတ်တော့…  ခဏလေးနဲ့ပြီးတာ… ဒါကိုတောင်… သမီးက… တစ်ချီမီအောင်လိုက်ပြီးတယ်… ”
အမလေး။ ကျမရင်တွေတလှပ်လှပ်တုန်ပြီး စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး။ သမီးနဲ့လိုးရင် ဘယ်လိုခံစားရတယ်ဆိုတာ အဖေလုပ်သူကပြောပြတာကို အမေဖြစ်တဲ့ကျမမှာ ကြက်သီးမွေးညှင်းတွေထကာ စောက်ပက်ထဲကပါ ရွစိရွစိဖြစ်လာတယ်။ ကိုဇော်နိုင်ကိုကြည့်တော့လဲ သူ့လီးကတောင်နေပြီး ပုဆိုးထဲမှာထောင်ထနေတယ်။ ကျမလဲ ဖြစ်လာတဲ့စိတ်ကို ထိမ်းပြီး
“ဟော… ကိုဇော့်လီးတောင်လာပါလား… ”
“အဲ့လိုပါဆို… စပါယ်ရာ… သမီးလေးနဲ့လိုးတဲ့အကြောင်းပြောနေတော့… သမီးကိုမြင်ယောင်ပြီး… တောင်လာတာ… ဟီးဟီး….”
“ခစ်ခစ်…. အင်းပါ… ကိုဇော်သမီးလေးနဲ့… လိုးတာကို… အပြစ်မမြင်တော့ပါဘူး… ကျမလဲနားထောင်ရင်း… စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီးပဲ…. ကိုဇော်နဲ့သမီးလေး… ပျော်တယ်ဆိုပြီးတာပါပဲ…  ”
“တကယ်လား… ကျေးဇူးပါ… စပါယ်ရာ… ကိုဇော်လဲ… သမီးလေးနဲ့… လိုးရတာ… စွဲနေပြီ… ဟီးဟီး… ”
“အခုမှ… သူတော်တော်… အကြိုက်တွေ့နေတယ်… ဟုတ်လား… ”
“ဟီး… ဒါနဲ့လေ… စပါယ်က… သားနဲ့… မလုပ်ဖူးတာတွေ… လုပ်ရတာ… သဘောကျတယ်ဆို… ဘာတွေလုပ်ကြတာလဲ… ကိုဇော့်ကိုပြောပြပါလား… ”
“အာ… တကယ်ကြီးပြောပြရမှာလား… ရှက်စရာကြီး… ”
“လုပ်ပါ… စပါယ်ရ… ကိုဇော်က… နားထောင်ချင်လို့ပါ… ”
“အင်းပါ… ပြောပြဆိုလဲ… ပြောပြပါ့မယ်… ပြီးမှ… အူမတိုနဲ့… ကိုဇော်က… စပါယ့်ကို… ချစ်တဲ့သူဆိုတော့… စပါယ်က… ပြောရမှာ အားနာတယ်…”
“ရတယ်… ပြောသာပြောပါ… ”
“ကိုဇော်နဲ့က ဒီအတိုင်း ထမိန်လှန်ပြီးလိုးကြတာဆိုတော့… မောင်နဲ့လုပ်သမျှကတော့… အထူးအဆန်းချည်းပဲပေါ့… စလိုးဖြစ်ကတည်းက… မီးဖိုခန်းမှာ မတ်တတ်လိုးဖြစ်တာလေ… မောင်နဲ့က ပုံစံစုံလိုးဖူးတယ်…. မတ်တပ်လိုးတာ… မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဖင်ကုန်းလိုးတာ… လေးဘက်ထောက်ပြီး အလိုးခံတာ…. မောင့်အပေါ်တက်ခွလိုးတာ… တစောင်းလိုးတာ… ဟင်းဟင်း… အမျိုးစုံပဲ…. ပြောရရင်… မောင်က… စပါယ့်ကို… ဖင်ပါလိုးတာ….”
“ဟင်… စပါယ်ကဖင်လိုးခံတာပေါ့… မနာဘူးလား… ”
“မောင်က… သေသေချာချာ… ဖင်ပေါက်ကိုချဲ့ပြီးမှလိုးတော့… မနာဘူး… ခံလို့တောင်ကောင်းသေးတယ်… ဟင်းဟင်း… စပြီးဖင်လိုးတုန်းက… သမီးလေးက… မနာအောင်ဆိုပြီး…. အုန်းဆီတွေဘာတွေနဲ့တောင်… ပြင်ပေးသေးတယ်… သားအမိနှစ်ယောက်… အတူတူလဲ… မောင်လိုးတာခံဖူးတယ်..”
“စပါယ်ရာ… ကိုဇော်… ထင်တောင်ထင်မထားဘူး… ဆက်ပြောကွာ… ကိုဇော်နားထောင်လို့ကောင်းတယ်… ”
ကိုဇော်နိုင်က ကျမပြောတာနားထောင်ရင်း သူ့ပုဆိုးထဲကတောင်နေတဲ့ လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ပွတ်သပ်နေလို့ ကျမပြုံးမိသေးတယ်။
“အင်း… စပါယ်… ကိုဇော့်လီးကို…  တစ်ခါမှ မစုပ်ဖူးပေမယ်… မောင့်လီးကို… ခဏခဏစုပ်ပေးတယ်… မောင့်လီးကိုစုပ်ရတာလဲ ကြိုက်တယ်…. မောင်ကလဲ… စပါယ်ကို… စောက်ပက်ပြန်ယက်ပေးတယ်လေ…. မောင့်လရည်လဲ… သောက်ဖူးတယ်…. ”
“ဝါး… စပါယ်ရာ… စပါယ်က… ဒီလောက်တနှာကြီးမှန်း…. ကိုဇော်အခုမှ… သိတော့တယ်… ဆက်ပြောအုံးကွာ… ”
ကိုဇော်နိုင်ပြောရင်း သူ့ပုဆိုးကိုဖြည်ချပြီး လီးကိုဂွင်းထုနေတယ်။
“ကိုဇော်… စပါယ့်ကိုလိုးချင်နေတာလား… ”
“ဟင့်အင်း… စပါယ်ပြောတာနားထောင်ပြီး ထုချင်တာ… ဆက်ပြောကွာ… ကိုဇော် ဖီးလ်အရမ်းတက်နေပြီ…. ”
“ပြီးတော့… ရေချိုးခန်းထဲမှာ… တရော်ကင်ပွန်းရည်တွေနဲ့… မောင်တကိုယ်လုံးကို ချွဲအောင်သုတ်ပြီး… စောက်ပက်နဲ့လိုက်ပွတ်ပြီး… မောင်သေးနဲ့ပန်းတာတောင်… ခံဖူးတယ်…ခစ်ခစ်… ”
“အိုး… မိန်းမရာ…. ”
“တကယ်စိတ်လှုပ်ရှားစရာက… အခုမှလာမှာ… ကိုဇော်နဲ့အတူမနက်စာစားနေရင်း…. စားပွဲအောက်ကနေ… မောင့်ပုဆိုးထဲ ခြေထောက်ထိုးထည့်ပြီး… ခြေဖဝါးလေးနဲ့… မောင့်လီးကိုပွတ်ပေးဖူးတယ်… မောင်ကလဲ ကျမစောက်ပက်ကို… ခြေမလေးနဲ့ လှမ်းကလိတယ်လေ… အဲ့ဒီတုန်းက… စပါယ်တောင်တွန့်သွားလို့… ကိုဇော့်ကိုတောင်… ပုရွက်ဆိတ်ကိုက်တာလို့… ပြောလိုက်သေးတယ်လေ… ”
ကိုဇော်နိုင် ရမ္မက်ခိုးဝေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကျမကိုကြည့်ပြီး ဆက်ထုနေတယ်။
“ပြီးတော့ရော… ”
“ပြီးတော့… မောင်နဲ့စပါယ်… ဟိုတယ်မှာ သွားလိုးကြပြီး.. မောင်က… စပါယ့်အင်္ကျီနဲ့ ထမိန်တွေအပေါ်… သူ့လီးရည်တွေပန်းထုတ်တော့… အဲ့လီးရည်တွေပေနေတဲ့… အဝတ်အစားအတိုင်း… ဟိုတယ်ကလူတွေကြားထဲ…. လမ်းဖြတ်လျှောက်ဖူးတယ်…. ”
“အိုး…. မိန်းမရာ… ဆက်ပြော… ကိုဇော် အရမ်းကောင်းနေပြီ…. ”
“နောက်ပြီးတော့… ကားလမ်းဘေးမှာ ခြုံကွယ်ပြီးလိုးကြတာ… သူများချောင်းကြည့်တာခံရသေးတယ်…. ”
“ဟူး… မိန်းမရယ်…. ကိုဇော်ပြီးပြီ…. ”
ကိုဇော်နိုင် ဂွင်းထုရင်းပြီးသွားတော့ သူ့လီးရည်တွေ တစ်ပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ပုဆိုးပေါ် ပန်းထွက်ကုန်တယ်။
“ခစ်ခစ်… ကိုဇော့်ကိုကြည့်ရတာ… ကိုယ့်မိန်းမ… သူများနဲ့လိုးတာ… နားထောင်ပြီး…  ပိုစိတ်ကြွနေသလိုပဲ… စပါယ်သူများနဲ့အလိုးခံတာကို… သဘောကျနေတာလား…. ”
“ကိုဇော်လဲ… မသိတော့ပါဘူးကွာ… ဟီးဟီး… အစကအူတိုသလိုလိုနဲ့… နောက်တော့… စိတ်တွေထလာပြီး… ဖီးလ်တအားတက်လာတာ… စပါယ်သားနဲ့လိုးတာ… ကိုဇော်ကြည့်ချင်လိုက်တာ… သားတို့ပြန်လာရင်…. ကိုဇော့်ရှေ့မှာ… အလိုးခံပြပါလား… ”
“ဟာ… ရှက်စရာကြီး… ပြီးတော့… ကိုဇော်သေချာလို့လား…. ပြီးမှ… ကိုယ့်မိန်းမကိုအူတိုပြီး… ဝမ်းနည်းနေရလိမ့်မယ်… ”
“ရတယ်ကွာ… ကိုဇော်တကယ်ကြည့်ချင်တာ… နော်မိန်းမ… နော်… ဘာမှမဖြစ်စေရဘူး…. စိတ်ချနော်… ”
“အင်းပါ… အဟိ… ရင်တွေခုန်လိုက်တာ… ကိုယ့်ယောက်ျားရှေ့မှာ…. သူများနဲ့အလိုးခံရမှာ… မောင်နဲ့… အဲ့လိုရင်ခုန်စရာတွေ… လုပ်နေကျဆိုတော့… အဲ့အရသာကို ကြိုက်နေပြီ… ”
“အင်းပါ… ကိုဇော့်ဆီလာပါအုံး… မိန်းမရယ်… သားပြန်လာရင်… မိန်းမက… ကိုဇော့်အနားကပ်မှာမဟုတ်တော့ဘူး… ကိုဇော်ခဏလောက်… ဖက်ထားချင်လို့… ”
ကျမလဲ ကိုဇော့်ဘေးနားသွားထိုင်လိုက်တော့ ကိုဇော်က ကျမကို တင်းနေအောင်ဖက်ထားတယ်။ ကျမလဲ ကိုဇော့်ကို ပြန်ဖက်ပေးထားလိုက်တယ်။ ကျမယောက်ျားကို မောင့်လောက်မချစ်ဘူးဆိုပေမယ့် အနှစ် နှစ်ဆယ်ကျော်ပေါင်းသင်းခဲ့တဲ့ သံယောဇဉ်တွေ မေတ္တာတွေကတော့ ခိုင်မာနေပါပြီ။
“မိန်းမရယ်… ယောက်ျား… မိန်းမကိုချစ်လိုက်တာ…. ”
“အင်းပါယောက်ျားရဲ့… မိန်းမကလဲ ယောက်ကျားကိုမေတ္တာရှိပါတယ်… မောင့်ကို… အရမ်းချစ်မိသွားလို့…. မိန်းမကို… စိတ်မဆိုးနဲ့နော်…. အူလဲမတိုနဲ့နော်… ”
ပြီးတော့ လူချင်းခွာပြီး ဆိုဖာပေါ် တစောင်းလေး ထိုင်ကာ ကျောမှီပေါ် လက်လေးတင်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် စကားပြောကြတယ်။
“အင်းပါမိန်းမရဲ့… မိန်းမကို… ယောက်ျားကချစ်တော့…. အူတော့နည်းနည်းတိုတာပေါ့… ဒါပေမယ့် အူတိုပြီး စိတ်ထလာတဲ့ဖီလင်ကို… တကယ်ကြိုက်နေပြီ… နေပါအုံး… မနက်ကဝတ်သွားတာ… ဒီအဝတ်အစားမဟုတ်ပါဘူး… ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ…”
“ဒါလား… မောင်နဲ့…. ပန်းခြံသွားကြရင်း… မိုးမိလို့… မိုးရေထဲမှာ… လိုးခဲ့ကြသေးတယ်… ဒီအဝတ်အစားတွေက… မောင်ကိုယ်တိုင် ဝယ်ပေးထားတာ…. ”
“ဟာ… မိန်းမရာ… မိန်းမက ထန်လိုက်တာ… ”
ကျမပြောလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ကိုဇော့်ရဲ့ ပျော့နေလဲလီးက ကျမမျက်စိရှေ့မှာ နည်းနည်းတင်းလာတာ သတိထားမိတယ်။ ကျမလဲ ကိုဇော့်ကို ဆွချင်တာနဲ့
“ဒါတင်မကသေးဘူး… ပန်းခြံထဲက… လူမြင်ကွင်းမှာ… ထမိန်လေးအသာဟပြီး… ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်… လိုးကြသေးတယ်… ”
“မိန်းမရယ်…. ”
ကိုဇော့်လီးက ဖျောင်းကနဲ ထောင်တက် လာတယ်။ ကျမလဲ သဘောကျပြီး တခစ်ခစ်ရယ်မိတယ်။
“ကိုဇော်… စပါယ်စုပ်ပေးရမလား…. ”
“ဟင့်အင်း… ရတယ်… စပါယ်လဲ… မောင့်ကွယ်ရာမှာလိုးတဲ့အကြောင်း…. ထပ်မပြောနဲ့တော့ကွာ… ခုနကတင်… တစ်ချီပြီးထားတာ… သမီးလေးလာရင်… မလိုးနိုင်ဘဲနေလိမ့်မယ်… ”
“ခစ်ခစ်… သူ့သမီးကို… တော်တော်လိုးချင်နေတယ်…. သြော်… ကိုဇော်လဲ… စပါယ့်ရှေ့မှာ… သမီးလေးနဲ့…. လိုးပြရမယ်နော်… စပါယ်လဲကြည့်ချင်လို့…”
“အင်း… စပါယ်ကြည့်ချင်တယ်ဆို… ကိုဇော်… သမီးလေးနဲ့…. လိုးပြမှာပေါ့… ယမင်းပြောတာလဲ… ဟုတ်တယ်နော်… အခုမှ… စိတ်တွေ့ပေါ့ပါးပြီး… ပိုပျော်စရာကောင်းလာတယ်…. ”
“အင်း… ဟုတ်တယ်…. စပါယ်လဲ… စိတ်ပေါ့သွားပြီး… ပိုပျော်လာတယ်… မောင်နဲ့…အရင်လို… ခိုးချစ်စရာမလိုတော့လို့…. ပိုပျော်တယ်…”
“ဒါနဲ့နေပါအုံး…  သားက… စပါယ့်ကို… တကယ်ချစ်တာ… ဟုတ်ပါ့မလား… ”
“ကိုဇော်ကမယုံဘူးလား… ”
“မယုံတာထက်… မယုံချင်တာ… သားက… သူ့အမေ.. ယမင်းကိုရော… သမီးလေးကိုရော…  အရမ်းချစ်တာဆိုတော့လေ… ”
“ဟုတ်ပြီလေ… မောင်က… စပါယ့်ကို ချစ်လဲချစ်တယ်… ဂရုလဲစိုက်တယ်… ဆိုတာ… စပါယ်ကယုံတယ်… ကိုဇော့်ကို… သက်သေပြမယ်… စောင့်ကြည့်လိုက်…. ”
“ဘယ်လိုသက်သေပြမှာလဲ…. ”
“ဒီလိုလေ… ဒီနေစပါယ်မိုးမိပြီးချမ်းနေလို့… မောင်က… စပါယ်ဆေးသောက်ပြီးနားရအောင်လို့…. အိမ်ကို…. စောပြန်လာကြတာ… ”
“အဲ့ဒီတော့… ”
“အဲ့ဒီတော့… မောင်တို့ပြန်လာချိန်ကစပြီး… အိပ်ယာမဝင်ခင်အထိမှာ… စပါယ့်ကို… ဆေးသောက်ဖို့… သတိပေးမပေး… စောင့်ကြည့်ကြမယ်လေ…. ”
“အိပ်ရာဝင်တဲ့အထိဆို… ကြာတာပေါ့… တကယ်ချစ်ရင်… အဲ့လောက်… အချိနိမပေးရပါဘူး… စိတ်ပူမှာပဲလေ…  ”
“ရတယ်လေ… စိန်လိုက်…. မောင်ပြန်လာပြီး… ၁နာရီအတွင်းကွာ… ”
“အိုခေလေ… သားက… မိန်းမကို… ဘယ်လောက်ချစ်ပြီး ဂရုစိုက်လဲ… ကိုဇော်ကြည့်မယ်…. မိန်းမနိုင်ရင်… မိန်းမတို့ချစ်သူစုံတွဲအတွက်… ဆင်တူလက်စွပ်တစ်ရံ… လုပ်ပေးမယ်…  ”
“အိုခေ… ခစ်ခစ်… ”
ကျမလဲ ကိုဇော့်ကို မခံချင်စိတ်နဲ့ စိန်ခေါ်လိုက်ပြီးမှ စိတ်တော့ပူမိသေးတယ်။ ပြန်ရောက်ပြီးမှ ကိစ္စတွေအများကြီးဖြစ်ပျက်သွားတာ။ မောင် မေ့ချင်လဲ မေ့သွားနိုင်တယ်လေ။ ကျမလဲ ကိုဇော့်ဘေးနားကထလာပြီး မီးဖိုထဲဝင်တော့ သမီးလေးက ဟင်းချက်ဖို့ပြင်ဆင်နေဆဲ နဲ့ ကျမ သူတို့ကို မိသွားလို့ တို့တန်းလန်းကျန်ခဲ့တာ မြင်ရတယ်။
“မိန်းမ… ဟင်းတွေထမင်းတွေ… ချက်မနေတော့နဲ့လေ… ကိုဇော်တို့… ဒီည… အပြင်မှာပဲ… တစ်ခုခုစားကြတာပေါ့…”
“အင်း… စပါယ်လဲ… မချက်ချင်တာနဲ့… အတော်ပဲ… ဒါဆိုလဲ အိမ်ရှေ့ကပဲ မောင့်ကို… စောင့်နေတော့မယ်… ”
ကိုဇော်နိုင်က မီးဖိုခန်းဝကို လာပြောလို့ ပြန်ပြောပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းဆီကို ပြန်လာလိုက်ကြတယ်။ မောင်ရယ် မြန်မြန်လာပါတော့။ စပါယ်မောင့်ကို လွမ်းလှပါပြီ။ ကိုဇော်က ဧည့်ခန်းဆိုဖာမှာ ထိုင်နေပေမယ့် ကျမက အိမ်တံခါးပေါက်မှာ ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန်လျှောက်နေမိတယ်။ သမီးကိုပါးရိုက်လိုက်တုန်းက မောင်က ကြားဝင်ခံလို့ မောင့်ကိုထိသွားသေးတယ်။ မောင်များ အရမ်းနာသွားလာမသိဘူး။ ကျမ ဂနာမငြိမ်နဲ့ အိမ်ပေါ်က ဆင်းပြီး ခြံထဲဆင်းပြီး လမ်းလျှောက်နေမိပြန်တယ်။ အိမ်ရှေ့ကို မောင့်ကားထိုးဆိုက်လာတော့ ကျမ ခြံတံခါးကို အပြေးလေးဖွင့်တယ်။ မောင်က ကားကိုခြံထဲမောင်း ဝင်သွားတော့ ကျမ ခြံတံခါးကို ပြန်ပိကာ သော့ခတ်လိုက်တယ်။ သော့ခတ်ပြီးတာနဲ့ မောင့်ကားဆီကို လှည့်ကြည့်တော့ မောင်ကားတံကားဖွင့်ပြီး ဆင်းလာတယ်။ ကျမမောင့်ကိုမြင်တော့ မျက်ရည်ပေါက်ခနဲ ကျလာတယ်။ ကျမ စီးကျလာတဲ့မျက်ရည်ကို သုတ်ပြီးတော့ မောင့်ဆီကို အပြေးလေးသွားလိုက်တယ်။ နှုတ်ကလဲ..
“မောင်ရေ… မောင်… မောင်… ”
လို့အော်ခေါ်ရင်း။ မောင်က ကျမကို လက်ကမ်းကာ ရင်ဖွင့်ကြိုနေတော့ မောင့်ရင်ခွင်ထဲကို ပြေးဝင်ပြီး ဖက်လိုက်တယ်။ မောင်ကလဲ ကျမကိုတင်းတင်းလေးပြန်ဖက်ပေးထားတယ်။ ပြီးတော့ ကျမမေးစေ့လေးကိုင်ကာ ကျမမျက်နှာကို ဆွဲမော့လိုက်တော့ ကျမမျက်ဝန်းက မျက်ရည်တွေမြင်သွားတော့ သူ့လက်မလေးနဲ့ သုတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ကျမနဖူးက ဆံစလေးတွေ ဖယ်လိုက်ရင်း ဖယ်လိုက်ရင်း ပြုံးစိစိနဲ့၊ ကြည့်ရတာ သူလဲ ကျမတို့ဆီကအဖြေကို သိသွားပြီနဲ့ထင်ပါတယ်။
“ဒါက… ဘာလို့မျက်ရည်ကျရတာလဲ… စပါယ်ရယ်… ”
“မောင့်ကို…. လွမ်းလို့ပေါ့… စပါယ်လေ… မောင်နဲ့ဝေးရမှာလားလို့… တွေးကြောက်နေတာ…. သိရဲ့လား… ”
ပြောပြီး မောင့်ခေါင်းလေးကို ဆွဲယူကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို တစ်ရှိုက်မက်မက် စုပ်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ မောင်လဲကျမနှုတ်ခမ်းတွေ မက်မက်မောပြန်နမ်းပြီးတော့မှ
“အခုရော… အဖြေထွက်ပြီလား….  ”
“စပါယ်… မောင့်ကိုမခွဲနိုင်တာ… မောင်လဲသိသားနဲ့ကွာ…. လင်ကြီးရှေ့မှာ…  မောင့်ကို … ဒီလိုဖက်ပြီးနမ်းနေမှတော့… ဖြေစရာလိုသေးလို့လား… ”
“ဟမ်…. ”
မောင်က အလန့်တကြားလှည့်ကြည့်တော့ ကိုဇော်နိုင်က တံခါးဝကနေ ပြုံးစိစိနဲ့ ရပ်ကြည့်နေတာကို မြင်သွားတယ်။
“အာ… အဟီး…. ”
မောင် ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ ကျမကိုဖက်ထားတဲ့လက်ကို ဖြည်ပြီး လက်နောက်ပစ်လျှက် ကိုဇော်နိုင့်ကို ပြုံးဖြီးဖြီးလုပ်ပြနေသေးတယ်။ ကျမကတော့ မလွှတ်ဘဲ မောင့်ကို ဖက်ထားဆဲ။
“ကဲပါသားရယ်… ရှက်မနေပါနဲ့… အဖေအားလုံးကို… နားလည်ပါတယ်… လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေကြ… အဖေ့ကို.. အားနာမနေနဲ့… စပါယ်က… အဖေ့ထက်… သားကိုပိုချစ်တယ်လို့… ဝန်ခံပြီးသွားပြီ… ”
“ဟီး… ”
“လာ… မောင်… အိမ်ထဲဝင်ရအောင်…”
ကျမ မောင့်ကို အိမ်ထဲသို့ သူ့လက်မောင်းလေး ဖက်ကာခေါ်တော့ မောင်က သမီလေးပခုံးကို ဖက်ပြီး.. ကျမ.. ခေါ်တဲ့နောက် လိုက်လာတယ်။  ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့ မောင်က ကျမနဖုလေးကို စမ်းတယ်။
“စပါယ်… ဆေးမသောက်ရသေးဘူးမလား… အခုလောလောဆယ်…  ကိုယ်မပူသေးပေမယ့်…. ဆေးမသောက်လို့တော့မရဘူးနော်….. စပါယ်….”
ကျမလေ မောင့်နှုတ်ခမ်းကို ထပ်ပြီးမောင်နှုတ်ခမ်းကိုဆွဲစုပ်လိုက်တော့ မောင်က ခဏပြန်နမ်းပြီး။
“နေအုံး… စပါယ်ရာ…  ဆေးလေးအရင်သောက်အုံး… မောင်… ဆေးနဲ့ရေယူလာပေးမယ်… လာ….  ဒီမှာထိုင်စောင့်နေ… ဟုတ်ပြီလား… ”
မောင်က ကျမကို ပခုံးလေးကနေကိုင်ပြီး  ဆိုဖာပေါ်ထိုင်စေလို့ ကျမလဲ မောင့်သဘောအတိုင်းထိုင်နေပေးလိုက်တယ်။ မောင်က ဆေးသွားမယူခင် သမီးလေးရဲ့နဖူးကို ငုံ့နမ်းသွားသေးတယ်။ ကျမလဲ ကိုဇော်နိုင့်ကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပြီး အောင်နိုင်သူမျက်နှာမျိုးနဲ့ မေးဆတ်ပြကာ · *ဘယ့်နှယ်လဲ* ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ် လုပ်ပြလိုက်တော့ ကိုဇော်နိုင် ပြုံးပြီး ခေါင်းငြှိမ့်ပြတယ်။ ပြီးတော့
“သမီးလေး…. သမီးဖေဖေက… သမီးကိုမျှော်နေတာ…. သမီးဖေဖေ့ဆီ… သွားလိုက်လေ… ”
“အာ… နေအုံးမေမေရာ… ”
“လာပါ… မီးလေးရ… ”
ကိုဇော်နိုင်က သမီးလေးလက်ကိုဆွဲခေါ်သွားတော့ သမီးလေးလဲ သူ့အဖေနောက်ပါသွားပြီး ဆိုဖာပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သား အတူယှဉ်ထိုင်ကြတယ်။ ကိုဇော်က သမီးလေးကို အတင်းဖက်ပြီး နမ်းတော့ သမီးလေးက သူ့အဖေနှုတ်ခမ်းကိုဆီးကာပြီး
“ဒါတော့… မရပါဘူးဆိုမှ… ဖေဖေရာ..”
သမီးလေးက အနမ်းမခံတော့ မနမ်းတော့ပဲ သမီးလေး ဂါဝန်အောက်ကို လက်ဝင်သွားပြီး သမီးလေးအဖုတ်ကိုနှိုက်တယ်။ ကိုဇော် လီးတောင်နေတာပဲ။ သူ့သမီးကိုကြည့်ပြီးတောင်နေတာလား ကျမနဲ့မောင်ဖက်ပြီး နမ်းနေကတည်းက တောင်နေသလားတော့ မသိဘူး။ အဲ့ဒီအချိန်ပဲ မောင်က ရေဖန်ခွက်လေးတစ်လုံးနဲ့ ဆေးတွေယူပြီး ထွက်လာတယ်။ သမီးနဲ့ သူ့အဖေဖြစ်ပျက်နေတာ မြင်တော့ မျက်နှာရုတ်တရတ် ပျက်သွားပေမယ့် ထိန်းပြီးဆက်လျှောက်လာတယ်။ သမီးလေးက မောင့်ကိုမြင်တော့ သူ့အဖေလက်ထဲက ရုန်းထွက်ပေမယ့် ကိုဇော်က အတင်းဖက်ထားတာမို့ ရုန်းမရဘူး။ မောင်က ကျမဆီလာပြီး ဆေးတိုက်တော့ လက်တွေက နည်းနည်းတုန်နေတယ်။ ကျမ မောင်လက်ထဲက ဆေးနဲ့ရေခွက်ကို ယူပြီး သောက်လိုက်လိုက်တော့ မောင်က သက်ပြင်းလေးကိုခိုးချတယ်။ ပြီးတော့ သမီးလေးဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး သမီးလေးလက်ကိုဆုပ်ကိုင်တော့ သမီးလေးမျက်လုံးထောင့်က မျက်ရည်လေးစီးကျပြီး သူ့ချစ်သူ မောင့်ကို တောင်းပန်သလို ကြည့်နေတယ်။ မောင်က သူချစ်တဲ့သမီးလေးကိုကြည့်ပြီး ပြုံးပြကာ မျက်ရည်လေးတွေ သုတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ သမီးလေးရဲ့ နဖူးကို ငုံ့နမ်းရင်း…
“ဘာလို့ငိုနေတာလဲ .. ပုံ့ရဲ့… ”
“ကို့ကို… အားနာလို့ပေါ့ကိုရာ… ကိုအရမ်းခံစားနေရတာမလား… ”
“နည်းနည်းပါ… ပုံ့ရဲ့… ဒါပေမယ့်… ကိုသိတယ်… ကိုလဲ… မေမေနဲ့လိုးရတာ… ဘယ်သူနဲ့မှ မတူဘူး… အရမ်းကြိုက်တယ်… ပုံ့လဲ… ပုံ့လဲ… ပုံအဖေနဲ့ အလိုးခံရတာ… ကြိုက်တယ်… မလား… ”
“အင်း… ဒါပေ….”
သမီးလေးစကားမဆုံးခင်ပဲ မောင်က သမီးလေးနှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား မက်မက်မောမော နမ်းနေကြတယ်။ ကိုဇော်နိုင် ကတော့ သူ့သမီးအဖုတ်ကို နှိုက်နေတုန်းပဲ။ ပြီးတော့ မောင်က ပုံ့ရဲ့ ညဝတ်ဂါဝန်လေးကို မ ပြီး ချွတ်တော့ ကိုဇော်လဲ သမီးလေးကိုဖက်ထားတာ ဖယ်ပေးလိုက်ရတယ်။ သမီးလေးက အလိုက်သင့်လေးလက်မြှောက်ပေးတယ်။ ပြီးတော့
“လာ… ပုံ့အဖေကို… ကုန်းပေးလိုက်…. ”
မောင်က သမီးလေးကိုပခုံးကကိုင် ကာ သူ့ကိုယ်ကို နောက်ဆုတ်ပေးလိုက်တော့ သမီးလေးက အလိုက်သင့်လေး လေးဘက်ထောက်ပေးတယ်။ ကိုဇော်ကလဲ ချက်ချင်းပဲ သူ့ပုဆိုးကို ဖြည်ချပြီး သူ့သမီးနောက်မှာ ဒူးထောက်ကာ သမီးလေးစောက်ပက်ထဲ သူ့လီးကို ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးတယ်။ ကျမလဲ သူတို့သားအဖ လိုးတာကြည့်ပြီး ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်နဲ့ စောက်ဖုတ်က ယားလာသလိုလိုပဲ။
“ပုံ့… ကောင်းလား… ”
“အင်း… ”
“ကို့ကို… ပြုံးပြကွာ… စိတ်ကိုလွှတ်ထားလိုက်… အကုန်လုံးက…  မိသားစုတွေပဲ… အခု… ပုံ့ကိုလိုးနေတာလဲ… သူစိမ်းမဟုတ်ဘူး… ပုံ့အဖေအရင်းလေ… ပုံ့ အဖေက… ပုံ့ကိုကိုလိုးပေးနေတာ… ခံလို့ကောင်းလား…. ”
သမီးလေးက မောင့်ကို ပြုံးပြပြီး
“အင်း… အရမ်းကောင်းတယ်… ဘယ်လိုခံစားချက်ကြီးမှန်းမသိဘူး… အဲ့ဒါကိုပဲ… ပုံ့ကကြိုက်နေတာ… ”
“ပုံ့ကြိုက်တယ်ဆို… ပျော်ပျော်ကြီးခံစားလိုက်လေ… ကိုက… ပုံ့ပျော်နေရင်… ကျေနပ်တယ်… သိလား… ”
ပြောပြီးတော့ သမီးလေးရဲ့ နဖူးလေးတွေ ပါးလေးတွေကို တရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေတယ်။ ကျမလဲ မောင်က ကိုဇော့်လိုများ သူ့မိန်းမ သူများနဲ့လိုးတာကြည့်ပြီး စိတ်ထနေမလားလို့ မောင့်လီးကိုကြည့်လိုက်တော့ မောင်ကတော့ လီးတောင်မနေပါဘူး။ ကြည့်ရတာ သမီးလေးကိုချစ်လို့ လိုက်လျောပေးတဲ့ သဘောပဲနဲ့တူပါတယ်။
“ခစ်ခစ်… ချစ်လိုက်တာကိုရာ… ပုံ့ကဖေဖေနဲ့အလိုးခံရတာကြိုက်ပေမယ့်… ကိုခံစားရမှာစိုးတာ…ကိုက…  အခုလိုကြည်ဖြူပေးတော့… ပုံ့အရမ်းပျော်တာပဲ… သိလား… ဖေဖေ့လီးကို… သားအဖချင်းမို့ ကြိုက်ပေမယ်… ကို့လိုမချစ်ပါဘူး…  ”
အခုမှ သမီးလေးက ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နဲ့ သူ့အဖေလိုးတာခံရင်း မောင်နဲ့စကားဖောင်ဖွဲ့နေတာ။
“အဲ့ဒါကြောင့်… သမီးဖေဖေက… နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတာ… လက်မခံတာပေါ့ဟုတ်လား… ”
“ဟီး… သမီးက ဖေဖေ့လီးကိုပဲကြိုက်လို့… အလိုးခံတာ… နှုတ်ခမ်းကိုတော့… သမီးချစ်တဲ့… ကို တစ်ယောက်ထဲပဲ ပေးနမ်းမှာ… မေမေရ… ”
“ငါလိုးမသမီးလေး…  ဖေလိုးမလေး… အင့်ကွာ…. အင်း… အင်း…  ”
“ဟာ့… ဖေဖေ…. အင်း… အု”
ကိုဇော်က သူ့သမီးကို ခါးကကိုင်ပြီး တဖန်းဖန်းဆောင့်လိုးတော့ သမီးလေးက ညည်းနေတာကို မောင်က သမီးလေးနှုတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်နမ်းလိုက်တော့ အသံထွက် မညည်းနိုင်တော့ပဲ မောင့်ကို့သာ အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေပြန်ပေးနေတော့တယ်။ ခဏနေတော့ မောင့်ကိုနမ်းနေတဲ့ သမီးလေးရဲ့ကိုယ်လေး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း ပြီးသွားတယ်ထင်တယ် ကိုဇော်နိုင်လဲ သမီးလေးအဖုတ်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး သမီးဖင်ပေါ် လီးရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကိုဇော်နိုင် ဆိုဖာပေါ် ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်ချကာ အမောဖြေနေတယ်။ မောင်က သမီးလေးကို ရင်ခွင်ထဲဖက်ရင်း ထူလိုက်တော့ သမီးလေးကလဲ မောင့်ကိုဖက်ရင်း အလိုက်သင့် ထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မောင်က ပြုံးစိစိနဲ့…
“ကို့ရဲ့ပုံ့လေး… ပြီးတာမြန်လိုက်တာ… ”
သမီးလေးက ရှက်စနိုးလေးနဲ့ ပြုံးပြီး….
“အွန်း… အဲ့လိုပဲ… ဖေဖေလိုးတာခံရင်… ခဏလေးနဲ့ ပြီးသွားတာ… ဟီးဟီး… သိပ်တော့အားမရဘူး…. ညကျ… ကို့လီးနဲ့လိုးပေးနော်… ”
“အင်းပါ… ပုံ့လေးရ… ချစ်လိုက်တာကွာ… ဒီနှူတ်ခမ်းလေးက… ကို့အတွက်… သီးသန့်ပေါ့… ဟုတ်လား… ပြွတ်… ပြွတ် ”
မောင်က သမီးရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို တဖွဖွနမ်းနေတော့တာ။ မောင်က သမီးလေးကို တအားချစ်ပြနေပေမယ့် ကျမ အူမတိုရက်ပါဘူး။ သမီးလေးနဲ့မောင်က ဟိုးငယ်ငယ်လေးထဲက ချစ်ခဲ့ကြတာမို့ သမီးလေးအပေါ်ထားတဲ့ မောင့်အချစ်တွေကို ကျမ မယှဉ်နိုင်တာ မဆန်းပါဘူး။
“ခစ်ခစ်… အွန်း.. ပုံ့လဲကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်နော်… သွားတော့… ဟိုမှာ… မေမေတစ်ယောက်ထဲ… ပျင်းနေပြီ… ”
“အင်း… ”

ငါ့ဘုရင်မ (အပိုင်း ၃၈ ဇတ်သိမ်း-ဋ)

မောင်က သမီးလေးနဖူးကို တစ်ချက်နမ်းပြီး ကျမဆီထလာကာ ဘေးမှာ ကျမပခုံးလေးကို ဝင်ထိုင်ရင်း ဖက်တယ်။ ကျမလဲ မောင့်ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ့နမ်းလိုက်တယ်။ ကိုဇော်နိုင်ကတော့ သူ့ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့ ကိုယ်လုံးတီးလေးနဲ့ သမီးလေးကို ဖက်ထားတယ်။
“ကိုဇော်… ဒီကိုကြည့်လိုက်… ”
ကျမလှမ်းပြောလိုက်ပြီး တီရှပ်ပေါ်က ထပ်ဝတ်ထားတဲ့ ဆွယ်တာလေးကို လှန်ပြီး ခေါင်းကနေကျော်ချွတ်လိုက်တယ်။
“ဝါး… မိန်းမက ဘရာမပါဘူးဟ… ဒီလိုကျ… မိန်းမနို့တွေက လှလိုက်တာ… ”
“ဟာ.. ဟ… နို့ကိုကြည့်ခိုင်းတာမဟုတ်ဘူး… မောင်နဲ့ကျမရဲ့ တီရှပ်ပေါ်က… စာတွေကိုကြည့်ခိုင်းတာ… ရှင့်ကို… ကြွားနေတာသိလား… ဟင်း… ဟင်း… ”
“အမယ်… လပ်ဗ် ဖော်အဲဗား (LOVE FOREVER) ဆိုပဲ… ကြည့်စမ်း… သမီးလေး… ညည်းအမေ… သည်းသည်းလှုပ်ချစ်ပြနေတာ… သမီးအူမတိုဘူးလား… ”
“မတိုပါဘူး…. ကျန်တဲ့သူတွေနဲ့တောင်… အူမတိုတာ… မေမေနဲ့ဆို… ပိုတောင်… အူမတိုသေး…. ကိုပျော်ရင်ပြီးတာပဲ… ကို့ရင်ထဲမှာ… သမီးအမြဲရှိတယ်ဆိုတာ… ယုံတယ်… ”
“ဟင်းဟင်း… ချစ်ဖို့ကောင်တဲ့… မေမေ့သမီးလေး… မရတော့ဘူး… မောင်ရာ… ကိုဇော်နဲ့သမီးလေး… လိုးတာကြည့်ပြီး… စိတ်ကထနေပြီ… ”
ကျမ မောင့်နှုတ်ခမ်းလေးကို တစ်ချက်စုပ်နမ်းလိုက်ပြီးတော့ မောင့်ပုဆိုးဖြည်ချကာ မောင့်လီးကို ကုန်းစုပ်လိုက်တော့တယ်။ မောင့်ဆီက ညည်းသံလေးကြားရတယ်။ မောင့်လီးက ကျမပါးစပ်ထဲမှာ တစ်ဖြည်းဖြည်းထွားလာတာ ပါးစပ်နဲ့တပြည့် ဖြစ်လာတယ်။ အဲ့ဒါကြီးကို ကျမ လည်ချောင်းထဲရောက်တဲ့အထိ ထိုးသွင်းပြီး အားရပါးရ တစ်ဆုံးစုပ်ပေးနေမိတယ်။ မောင့်ကိုချစ်တဲ့စိတ်နဲ့ မောင်ကောင်းစေချင်လို့ လုပ်ပေးနေမိတာ။ �မောင်လီးကို စုပ်နေတဲ့ ကျမဘေးမှာ လာရပ်တဲ့ ခြေထောက်တစ်စုံကိုတွေ့လို့ မျက်လုံးလေးလှန်ကြည့်တော့ ကိုဇော်နိုင်က လီးစုပ်နေတဲ့ ကျမနားမှာ လာရပ်နေတာပါ။ လီးကလဲတောင်လို့။
“မိန်းမ… ယောက်ျားက… မိန်းမလီးစုပ်ပေးတာ… တစ်ခါမှမခုံဖူးဘူး…. ယောက်ကျားကိုလဲ… စုပ်ပေးပါလား..”
ကျမ ကိုဇော်နိုင့်ကို မျက်စောင်းလေးထိုးပြီးမှ မောင့်လီးကိုပါးစပ်ကချွတ်ပြီး မောင့်ကိုမော့ကြည့်တော့ မောင်က ပြုံးစိစိနဲ့ ခေါင်းငြှိမ့်ပြတယ်။ ကျမလဲ မောင့်လီးကို ညာဘက်လက်နဲ့ ဂွင်းဆက်ထုပေးနေလိုက်ပြီး ကိုဇော်နိုင်လီးကို လှမ်းငုံလိုက်တယ်။ ကိုဇော်နိုင် ညည်းသံထွက်လာတယ်။ ကျမလဲ ကိုယ့်ယောက်ျားမို့ စေတနာထားပြီးလျှာလေးတွေနဲ့ပါ သေသေချာချာ ကစားပြီး စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ညာဘက်လက်ကတော့ မောင့်လီးကို အထုမပျက်။ ကျမလီးနှစ်ချောင်းနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတုန်း ခဏနေတော့ ကိုဇော်နိုင်ကျမပါးစပ်ထဲက သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်သွားပြီး…
“ကောင်းလိုက်တာ… မိန်းမရာ… ကျေးဇူးပဲ… ပြီးသွားရင်… သမီးလေးကို မလိုးလိုက်ရမှာစိုးလို… ဟီးဟီး… ”
“ကိုဇော်ကျေနပ်ရင်… ပြီးတာပဲ… ကိုယ့်ယောက်ျားမို့… သနားလို့… စုပ်ပေးတာ… ဒီမှာကမောင်လိုးတာ… ခံချင်နေပြီ… ”
“အင်းပါမိန်းမရာ… ငါ့မိန်းမကချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… ”
ကျမနှုတ်ခမ်းကို ကိုဇော်က ခဏစုပ်နမ်းလိုက်သေးတယ်။ ကိုယ့်ကိုချစ်တဲ့ ကိုယ့်ယောက်ကျားဆိုတော့လဲ လိုက်လျောရတာပေါ့လေ။ သူက ကျမကိုပဲ နမ်းပြီးမှ သမီးလေးဆီလိုးဖို့ထွက်သွားတော့ ကျမလဲ မောင့်ကိုပြန်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေစုပ်နမ်းလိုက်ပြီး မှ
“မောင်… စိတ်မဆိုးဘူးမလား… ”
“မဆိုးပါဘူး… စပါယ်ရဲ့… အဖေက… စပါယ့်ယောက်ျားပဲဟာ…. ”
“အင်းပါ… အာ့ဆို… လိုးပေးတော့…. ”
“မောင်… စပါယ်စောက်ပက်ကို… ယက်ပေးအုံးမယ်လေ… ”
“ဟင့်အင်း… မောင်ရာ… စပါယ်… မောင်လိုးတာအရမ်းခံချင်နေပြီ…. တန်းလိုးတော့…. ”
ကျမ ပြောရင်း ဆိုဖာပေါ် မောင့်ကို ဖက်ထားရင်း ပက်လက် လှဲချလိုက်တော့ မောင်က ကျမအပေါ်မှာ ထပ်လျှက်။ ကျမ ဒူးထောင်ပြီးပေါင်ကားကာ ထမိန်ကိုဆွဲချလိုက်တော့ စောက်ပက်ဟောင်းလောင်းနဲ့ မောင်လိုးဖို့ပြင်ပေးထားသလိုပါ။ မောင့်လီးနွေးနွေးကြီးကလဲ ကျမ အဖုတ်ဝမှာ ထောက်နေပြီ။ ဒါပေမယ် မောင်က သူ့လီးကို ကျမစောက်ပက်ထဲ မထည့်သေးပဲ ကျမမျက်နှာကို ပဲ စူးစိုက်ကြည့်နေတယ်။ မောင့်အကြည့်က တစ်မျိုးပဲ။ မောင်က လီးကိုမသွင်းတော့ ကျမစောက်ပက်ကို ကော့ပေးမိတယ်။ မောင့်လီးနဲ့ ကျမစောက်ပက် ထိရုံပဲ ရှိသေးတယ် မောင်က သူ့လီးကိုနောက်ဆုတ်လိုက်တော့ ကျမစောက်ပက်နဲ့ ပြန်ကွာသွားပြန်တယ်။ ကျမ မောင့်ကို ဖက်ထားရင်းက ကျမကို စူးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ မောင့်ကို
“အဟင့်… စပါယ်ယားနေပါပြီဆိုကွာ… လိုးပေးတော့နော်… မောင်… ”
“မေမေ… ”
မောင်က ကျမကိုမေမေလို့ ခေါ်လိုက်တော့ ကျမ မောင့်ရင်ဘတ်ကို လက်သီးဆုတ်လေးနဲ့ မနာအောင် ထုနေမိတယ်။
“ဘာမေမေလဲ…အဟင့်… မေမေလို့မခေါ်နဲ့လို့… ပြောထားတဲ့ဟာ… ဒီက… မောင့်ချစ်သူ… မောင့်မယား… မောင့်မိန်းမ… စပါယ်ရှင့်…. သိရဲ့လား… ”
“ဘယ်ကမောင်လဲ… သားပါမေမေရ… မေမေ့ရဲ့သားပါ… မေမေမွေးထားတဲ့သားလေးပါ… မေမေကအရမ်းလှတော့… သား… မေမေ့ကိုချစ်နေတာ… ကြာပါပြီ… ဒီနေ့တော့… သားမေမေ့ကို… ချစ်ပါရစေတော့… ”
ကျမရင်ထဲ ထိတ်ခနဲဖြစ်သွားပြီး အသည်းထဲက လှိုက်တက်လာကာ ကြက်သီးမွေးညှင်းတွေထလာတယ်။ တကိုယ်လုံးလဲထူပူလာသလိုပဲ။ ကျမစိတ်ကိုတင်းပြီး
“မောင်… ဘာတွေပြောနေတာလဲ… ”
“လာပြန်ပြီ… ဒီမောင်… သားအဲ့ဒီ… မောင့်ဆိုတဲ့ကောင်ကို… မုန်းတယ်… မေမေ့ဆီက… သားရဲ့အချစ်တွေကို… ခိုးယူသွားတယ်… သားမေမေ့ကို… သိပ်ချစ်တယ်… သားကိုဒီတစ်ကြိမ်တော့… ခွင့်ပြုပါနော်… ”
သွားပြီ။ ကျမကိုယ် တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်လာတယ်။ စောက်ဖုတ်ထဲကလဲ သာမန်နဲ့မတူတဲ့ ခံစားချက်ကြီးနဲ့ ယားယံလာတယ်။ မျက်လုံးတွေလဲ မဖွင့်ရဲတော့ပဲ မှိတ်မိသွားတယ်။
“သားလေ…  မေမေရေချိုးရင်လဲ… ချောင်းတယ်…. မေမေ… အဝတ်လဲရင်လဲ…. ချောင်းတယ်…  သားလေ…. မေမေ့ကို… လိုးချင်နေတာကြာပြီ… သားလီးကို… မေမေ့အဖုတ်ထဲ… ထည့်လိုက်တော့မယ်နော်…. ”
စကားဆုံးတာနဲ့ သားရဲ့လီးကြီး ကျမစောက်ပက်ထဲ တိုးဝင်လာတော့ ကျမလန့်သွားပြီး  ပေါင်ကိုစိလိုက်ရင်း သူ့ကိုယ်ကို တွန်းလိုက်ပေမယ့် ကျမကိုယ်နဲ့ဖိထားပြီး အတင်းဖက်ထားတော့ ဖယ်မရဘူး။ သားရဲ့လီးကြီး ကျမစောက်ပက်ထဲ တအိအိနဲ့ အဆုံးထိတိုးဝင်သွားတယ်။ ကျမတစ်ကိုယ်လုံး ထူပူနေပြီး အားအင်တွေကုန်ခမ်းသွားသလိုမျိုး ရင်ထဲမှာရော စောက်ပက်ထဲ ဘယ်လိုမှန်းနသိတဲ့ ခံစားချက်ကို ကျမ တွန်းလှန်ရန်အားမရှိတော့ပါ။
“မေမေရယ်…. ငြင်းမနေပါနဲ့တော့… သားလေ… မေမေ့ကိုအရမ်းချစ်လို့ပါ… မေမေလဲ… သားလိုးတာခံချင်နေမှန်း… သားသိပါတယ်… ဟိုနေ့ကမေမေ… ကိုယ့်အဖုတ်ကိုပွတ်ရင်း… သားလို့… ခေါ်သံကြားလိုက်တယ်… အခု… မေမေစိတ်ကူးယဉ်နေစရာမလိုတော့ဘူး…. သားတို့… တကယ်လိုးနေကြပြီ… မေမေ… ”
သားရဲ့လီးကြီးက ကျမစောက်ပက်ထဲ ဝင်ချည်ထွက်ချည်နဲ့ ကျမစောက်ပက်ကို သားက တက်လိုးနေပြီ။ ရင်ထဲမှာ အဖြေရှာမရတဲ့ ခံစားချက်တွေနဲ့  လှိုက်မောနေဆဲမှာ သားရဲ့နှုတ်ခမ်းက ကျမနှုတ်ခမ်းပေါ် ပိကျလာတော့ ကျမကိုယ်လေး ဆတ်ခနဲတောင် တုန်မိသွားတယ်။ သားက သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ကျမနှုတ်ခမ်းတွေကို ခပ်ဖွဖွ ဆော့ကစားနေရင်းက သားရဲ့လျာက ကမေပါးစပ်ထဲ ဝင်ဖို့ကြိုးစားနေတော့ ကျမသွားကို လာထိနေတယ်။ ကျမ ဘယ်လိုကြောင့် စေ့ထားတဲ့ သွားတွေကို ဟပေးလိုက်မိတယ် မသိပါဘူး သားရဲ့လျာက ကျမပါးစပ်ထဲရောက်သွားပြီး ကျမရဲ့လျာကိုလာကစားတော့ ကျမ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘူး သားရဲ့လျာကိုဆွဲစုပ်ပစ်ရင်း သားကို တင်းတင်းဖက်ပစ်လိုက်တော့တယ်။ မျက်လုံးကိုဖွင့်မကြည့်ရဲလို့ အတင်းမှိတ်ထားမိတယ်။ ကျမရင်ထဲ အသည်းထဲမှာ လှုပ်ခါလှိုက်မောနေပြီး သားလီးကြီး ကျမစောက်ပက်ကို ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း အသည်းတွေ အူတွေ ပြောင်းပြန်လန်ကုန်ပြီလို့တောင်ထင်ရတယ်။ သားက နမ်းနေရင်းက လိုးတာ အားမရတော့လို့ထင်တယ် နမ်းနေတာကိုရပ်လိုက်ပြီး ကျမစောက်ပက်ကို သူ့လီးကြီးနဲ့ တစ်ဖုန်းဖုန်း ဆောင့်လိုးတော့တာ။
“မေမေ… မေမေ့စောက်ပက်က…  အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတယ်… မေမေ… သားကိုထူးပါအုံး… သားလိုးပေးတာကောင်းရဲ့လား…. ”
အိုး။ ကျမမှာ ရှက်လို့မျက်စိတောင် မဖွင့်ရဲပါဘူးဆိုမှ ဘာတွေလာမေးနေမှန်း မသိပါဘူး။ ကျမလဲ မျက်စိမဖွင့်ဘဲ
“ဘာတွေလာမေးနေတာလဲကွာ… ”
“သားလိုးပေးတာ… ခံလို့ကောင်းလားလို့… ”
“အိုး… အင်း… ဟင်း…. ဟင်း…. ကောင်းတယ်ကွာ… ”
“တကယ်လား… သားလီးကိုကြိုက်လား… ”
“အင်း… ဟင်း… ဟင်း… သားလီးကြီးကို… မေမေကြိုက်တယ်… လိုး… မေမေ့ကို… သားလီးကြီးနဲ့လိုးပါ… အ…. ဟား… အီး…  သေပြီ… ”
ကျမလဲ စိတ်တွေလွတ်ထွက်ကုန်ပြီး သားအလိုကျလိုက်ပြောနေမိရင်း သားရဲ့ အားပါတဲ့ ဆောင့်လိုးချက်တွေအောက်မှာ ကျမပြီးဆုံးခြင်းဆီရောက်သွားခဲ့ပြီ။ ကျမ သားကိုတင်းတင်းဖက်၊ ခြေနဲ့ချိပ်၊ တစ်ကယ်လုံးက တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို အသူရာချောက်နက်ကြီးထဲ ပြုတ်ကျသွားတာလို့တောင် ထင်မိတယ်။ အသည်းထဲ အေးလိုက် နွေးလိုက်နဲ့။ နှလုံးခုန်သံတွေ အရမ်းမြန်နေပြီး ရင်ဘတ်ကြီးတစ်ခုလုံးက ဖားဖိုထိုးသလို ပိန်လိုက်ဖောင်းလိုက်နဲ့ မောဟိုက်နေမိတာ အသက်ရှူဖို့တောင် မနည်းကြိုးစားနေရတယ်။ ကျမပြီးဖူးသမျှထဲမှာ အကြမ်းဆုံးပါပဲ။ တော်တော်လေး ကြာမှ ကျမ မျက်လုံးကို ကြိုးစားပြီး ဖွင့်ကြည့်မိတယ်။ ကျမမျက်နှာကို မောင်က ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်နေတယ်လေ။ အိုး ရှက်လိုက်တာ။ ကျမ မောင့်ကို တိုးဖက်ရင်း မျက်နှာကို ဝှက်ထားလိုက်တယ်။
“မောင်… မကောင်းဘူးကွာ… စပါယ့်ကို… သားအယောင်ဆောင်ပြီးလိုးတယ်… အဟင့်… ”
“စပါယ်လဲ… အရမ်းကောင်းတယ်မလား… စပါယ် ဒီလောက်ကြမ်းကြမ်းပြီးတာ… ဒီတစ်ခါပဲ… မြင်ဖူးတယ်… ”
“ဒါပေမယ့်… ရှက်စရာကြီးကွာ… ”
“မရှက်ပါနဲ့… စပါယ်ရယ်… မောင်က…. စပါယ့်ကို… အရသာသိစေချင်တာရော… မောင်တို့… သွေးသားရင်းချင်… လိုးတာကို… ဘာလို့စွဲလန်းနေကြလဲဆိုတာကိုပါ… စပါယ့်ကို… နားလည်စေချင်လို့ပါ…. ”
“မသိဘူးကွာ… ရှက်တယ်… မောင်လူဆိုးကြီး… ဟင့်… စပါယ်သေသွားလိမ့်မယ်သိလား… အရမ်းမောတာပဲ… ”
“အင်းပါ… ဒါဆိုနောက်… အဲ့လိုမလုပ်တော့ဘူး… စပါယ်လေးသေလို့မဖြစ်ဘူးလေ… မောင့်အသည်းလေးကို… နောက်ထပ်နှစ်ပေါင်းရာထောင်ချီပြီး… ချစ်ချင်သေးတာ… ”
“ဟွန့်…. ကိုပိုလေး… ဒါပေမယ့်… တခါတလေတော့လုပ်…. ခစ်ခစ်… ကောင်းတယ်…. အီဆိမ့်နေတာပဲ… စပါယ်နားလည်ပါပြီ… မောင်ရယ်… မောင်နဲ့ယမင်းရော… ကိုဇော်နဲ့ သမီးလေးကိုရော… ဘာလို့ဒါကိုစွဲလန်းသွားကြလဲဆိုတာ ”
“မောင့်ကို… စပါယ့်မျက်နှာလေး… ပြပါအုံး…  မောင်နမ်းချင်လို့… ”
မောင်ကတောင်းဆိုတော့ လဲ မောင့်မျက်နှာရှေ့ မျက်နှာချင်းပြန်ဆိုင်ပေးရင်း ကြည်ကြည်နူးနူးလေး ကြည့်မိတယ်။ မောင်က ကျမပါးလေးတွေ နဖူးလေးတွေ တဖွဖွနမ်းတော့ ကျမလဲ မောင်နဲ့အပြိုင်လိုက်နမ်းရင်း နှုတ်ခမ်းချင်းပါဆွဲစုပ် လျာချင်းလိမ်ကြပြီးနမ်းကြတယ်။ နမ်းရင်းပဲ မောင်က ကျမကို ဖက်ရင်းထူလာတော့ ကျမစောက်ဖုတ်မှာ �လီးတပ်လျှက် မောင့်ပေါ်မှာ ခွပြီးထိုင်လျှက် ဖြစ်သွားတယ်။
“မောင့်ကို… ဖင်ကုန်းပေးအုံးနော်… စပါယ်… မောင်… စပါယ့်ဖင်ကြီးတွေ… ကြည့်ပြီးလိုးချင်လို့… ”
“ဟုတ်… ”
ကျမ မောင့်ပေါ်ကထတော့ မောင့်လီးကျွတ်သွားတော့ ကျမစောက်ဖုတ်က စောက်ရည်တွေ မောင့်လီးမှာ ရွှဲအိုင်နေတာပဲ။ ကျမလဲ မောင့်လီးကို တစ်ချက် နှစ်ချက် ကုန်းစုပ်ပြီးမှ တစ်ဘက်လှည့်ကာ ထမိန်လှန်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးတော့ မောင်က သူ့လီးကို ကျမစောက်ပက်ထဲ ပြန်ထည့်ပြီးလိုးတယ်။ လိုးရင်းနဲ့ မောင်က ကျမတီရှပ်အင်္ကျီကို ရင်ခေါင်းအထိ လှန်တင်ပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ နို့တွေကို လှမ်းနယ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ချေပေးတော့ ကျမလဲ ဖင်လေးကောက်ပေးထားပြီး ကိုယ်ကိုမတ်လိုက်တယ်။ ဒီတော့မှ မောင်နည်းနည်းကုန်းတာနဲ့ ကျမကို နမ်းလို့မီတဲ့အနေအထားရောက်သွားတယ်။ မောင်က သူ့လီးကို ကျမစောက်ပက်ထဲ ခပ်မှန်မှန်လိုးပေးရင်း ကျမနို့တွေကိုလဲ သူ့လက်တွေနဲ့ ဆုပ်နယ်ကစားရင်း ကျမကို ငုံ့နမ်းတော့ ကျမ သမင်လည်ပြန်လှည့်ပြီး မောင့်နှုတ်ခမ်းတွေကို မက်မက်မောမော စုပ်ယူမိတယ်။ ကျမ လက်တွေကလဲ မောင့်ခေါင်းကို နောက်ပြန်ဖက်ရင်း မောင့်ဆံပင်တွေကို ထိုးဆွနေမိပြန်တယ်။ နမ်းရင်း နို့တွေကိုနယ်နေတဲ့ မောင့်လက်တွေက ကျမကိုယ်ကို ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး မောင့်လိုးချက်တွေ မြန်လာကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးတော့ ကျမတစ်ဆက်ဆက်တုန်ပြီး ပြီးသွားရင်း ကျမစောက်ပက်ထဲကို မောင့်လီးရည်တွေ ပန်းဝင်လာခဲ့တော့တယ်။ အနမ်းတွေကတော့ ဆက်ပေးနေကြဆဲ။ ကျမ မောင့်အထိအတွေ့မှာ ပတ်ဝန်ကျင်ကို မေ့သွားခဲပြီး သမီးလေးနဲ့ သူ့အဖေ ဘာတွေလုပ်နေကြမှန်းတောင် သတိမထားမိခဲ့တော့ဘူး။

တေဇာ
ပြောရရင်တော့ နှစ်ဖက်မိသားစုဝင်တွေ ပြေလည်သွားကြပြီပေါ့ဗျာ။ ပြေလည်သွားကြတော့လဲ သူတို့ ဆန္ဒလေးတွေကို အလျဉ်းသင့်သလို ဖြည်းဆည်းပေးရတယ်။ တကယ်တော့လဲ လိင်ကိစ္စဆိုတာ ဘဝရဲ့ အရေးကြီးတဲ့ အစိတ်အပိုင်းထဲမှာ ပါပေမယ့် တကယ်အရေးအကြီးဆုံးက အချစ် မေတ္တာပါ။ ကျုပ်က မေမေ နဲ့ ပုံ့ အပါအဝင် ကျန်တဲ့သူတွေကိုလဲ ချစ်တယ် အားလုံးကလဲ ကျုပ်ကိုချစ်ကြတယ်ဆိုတော့ ကျုပ်အနားမှာ ရရင်ကို ကျေနပ်နေကြတာမျိုး။ လိုးတာတော့ လိုးကြတာပေါ့။ တွေ့တဲ့အချိန်လေး အားရအောင် လိုးကြပြီးရင် ကြေနပ်သွားကြတာမျိုးပေါ့။ ကျေနပ်တယ်ဆိုတာထက် ကျေနပ်ပေးကြတာ။ ကျုပ်မှာ ချစ်စရာ မယားတွေက များတာ သိသွားကြမှကိုး။ ကျုပ်ကို ပြန်ငဲ့ကြတာ။ ကျုပ် နဲ့ ပုံ့ရယ် ညီမလေးရယ် ကျောင်းပြန်ဖွင့်တော့ ပိုလို့တောင်ကျဲသွားကြသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်အပေါ်မှာ အချစ်မပြယ်ကြ။ များမကြာမီမှာပဲ မေမေက ကျုပ်အတွက်သမီးလေးတစ်ယောက် မွေးပေးတယ်။ ကျုပ်အတွက် သမီးလား ညီမလေးလာတောင်မသိတော့ပါဘူး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျုပ်နဲ့ မေမေရဲ့ ကိုယ်ပွားလေးမို့ ချစ်ရတာပါပဲ။

ကားလေးတစ်စီးက ရန်ကုန်မြို့ပြင် ကားလမ်းမပေါ်မှာ ကားလမ်းမပေါ်တစ်ရိပ်ရိပ်ပြေးလွှားနေတယ်။ ကားပေါ်မှာတော့ စုံတွဲတစ်တွဲ။ ကားမောင်းရင်းတောင် တစ်ယောက်လက်ကို တစ်ယောက် ဆုပ်ကိုင်ထားကြတယ်။ မျက်နှာတွေကလဲ ပြုံးရွှင်လို့ ပျော်မြူးနေကြတယ်။ ဟုတ်တယ် အဲ့ဒါ ကျုပ်နဲ့မေမေ။ ကျုပ်မှာ ချစ်ရတဲ့သူတွေများလာတော့ မေမေနဲ့ ကျုပ်အတွက် သီးသန့်အချိန်ဆိုတာ မရှိသလောက်ဖြစ်လာတာမို့ ကျုပ်ဒီနေ့ ကျောင်းလစ်ပြီး သားနဲ့သမီးကို တီခင့်လက်အပ်ခဲ့ပြီး မေမေ့ကို ခေါ်ထုတ်လာခဲ့တာ။ တီခင်ကတော့ သိတဲ့အတိုင်း ပြုံးပြုံး ပြုံးပြုံးနဲ့ နေခဲ့တယ်။ ကျုပ်တို့အပေါ် အရမ်းနားလည်တဲ့ တီခင်မလား။ အရိပ်ကောင်းတဲ့အပင်အောက် လမ်းဘေးမြေသားကလဲ ကျယ်တော့ ကားကို ဖင်ထိုးပြီး သပင်အောက်မှာ မေမေ့ကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး ဖက်ကာ ထိုင်ဖြစ်တယ်။ စိမ်းစိုနေတဲ့ လယ်ကွင်းကြီးတွေနဲ့ တောတန်းတောင်ရွာတန်းတွေကို အတူထိုင်ငေးကြတယ်။ လယ်ကွင်းတွေကိုဖြတ်တိုက်လာတဲ့ လေညှင်းလေးတွေကို အတူခံစားကြတယ်။ မေမေ့ပါးလေးကို တရှုံ့ရှုံ့နမ်းမိသေးတယ်။ မေမေလဲ ကြည်နူးပြီးပြုံးပျော်နေတယ်။ အရင် နယ်ကျောင်းမှာ တက်တုန်းက မေမေ့ကို ဆိုင်ကယ်ပေါ်တင်ပြီး မြို့ပြင်အထိ လျှောက်မောင်းခဲ့ဖူးတာတောင် ပြန်သတိရမိသေးတယ်။
“မောင်…. ”
“ဟင်… မေ… ”
“မောင်နဲ့မေ… ဒီလိုအေးအေးဆေးဆေး… ကြည်ကြည်နူးနူး… မနေရတာတောင်ကြာပြီ… မောင်က… ဒီလိုတော့… ကြံဖန်စဉ်းစားတတ်သားပဲ…”
“စဉ်းစားရတာပေါ့မေရယ်… ချစ်ရမယ့်သူတွေများလာတော့… အခုနောက်ပိုင်း… မေနဲ့… လွတ်လွတ်လပ်လပ်…  အေးအေးဆေးဆေး… တွေ့ရတဲ့အချိန်ကရှားလာတာကိုး…. ”
“အင်း… ဒီလိုလေးစဉ်းစားပေးတဲ့… မောင့်ကို… ချစ်လိုက်တာ… ”
“တစ်လကို… တစ်ခါနှစ်ခါလောက်တော့… ဒီလိုလေး… တွေ့ရအောင်နော်… မေ… ”
“အင်း… အဲ့လောက်ဆိုရင်တော့… မောင့်ပညာရေးကို မထိခိုက်လောက်ပါဘူး… တွေ့ကြတာပေါ့… ”
“ချစ်လိုက်တာမေရော…. ”
“မောင်ရယ်… မေလဲ….  မောင့်ကိုအရမ်းအရမ်းချစ်… ”
ပြောပြီး မေမေကျုပ်ပါးလေးတွေ နဖူးလေးတွေကို တရှုံ့ရှုံ့နမ်းတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုပြန်နမ်းတယ်။
“မေ… ခဏလေးနော်… ”
ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုပြောပြီး သစ်မြစ်ပေါ်ထိုင်နေရာကနေ ကားဆီထသွားလိုက်တယ်။ ကားထဲမှာ ကျုပ် အကြံနဲ့ ဝယ်လာတဲ့ မြက်ဖျာလေးတစ်ချပ်နဲ့ ရေသန့်၊ အအေး၊ မုန့် စတာတွေကိုယူပြီး မေမေ့ဆီ ပြန်သွားကာ မေမေ့လက်ကိုဆွဲလျှက် လမ်းဘေးက မြက်တောထူထူထဲ ခေါ်သွားလိုက်တယ်။ မြက်ရိုင်းတွေက ကျုပ်တို့ ခါးလောက်ရှိတယ်။ မြက်ရိုင်းတွေကို ဖျာတစ်ချပ်ခင်းစာလောက် ကျုပ်နဲ့မေမေပြီးတော့ ဖိနပ်နဲ့ လိုက်နင်းပစ်လိုက်တယ်။ မြက်တွေလဲသွားတော့ အောက်ကနေ ခံထားပေးသလိုတောင် ဖြစ်သွားသေးတယ်။ ပြီးတော့ ဖျာလေးကို လဲနေတဲ့မြက်တွေပေါ်မှာ ခင်လိုက်ပြီး ကျုပ်နဲ့မေမေက ဖိနပ်ချွတ်ကာ ဖျာပေါ်တက်လိုက်ကြတယ်။ မုန့်ထုတ်တွေ ရေဘူးတွေကို ဖျာအစပ်မှာချ ဖျာပေါ်မှာ နှစ်ယောက်အတူထိုင်လိုက်ကြတယ်။ နေရာလေးက မဆိုးဘူးဗျ အပင်ရိပ်လဲ ကောင်းကောင်းရတယ်၊ သဘာဝမြက်ရိုင်းတွေကလဲ ကာပေးထားသလိုဖြစ်နေတယ်၊ လမ်းရဲ့အောက်ဘက်ကိုရောက်နေတော့ ဖြတ်သွားဖြတ်လာ ကားပေါ်ကတောင် မမြင်နိုင်ဘူး။
“ဒါက… ဘာအကြံနဲ့ယူလာတာလဲ… ခစ်ခစ်… ”
“မေနဲ့မောင်… ထိုင်လို့ညောင်းရင်… အညောင်းပြေ… လှဲလို့ရအောင်လေ…”
“ဟုတ်လား… သြော်…. ”
မျက်နှာပေးကိုက စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ ချစ်စရာလေး။ အူတွေယားလာပြီး မေမေ့ကိုတင်းတင်းဖက်ပစ်လိုက်တယ်။ မေမေကတော့ တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်နေတယ်။
“အူယားအောင်မလုပ်နဲ့နော်… သိလား… မောင့်ရဲ့… မေလေး…. မောင်က… မေ့ကို… ခိုးပြေးလိုက်မှာဗျ… ”
“ခစ်ခစ်…. အခုလဲ… မောင့်မယားပဲဟာကို…ဘယ်ကိုခိုးပြေးချင်သေးတာလဲ… ”
“ဟိုးအဝေးဆုံး… ဘယ်သူမှမရှိတဲ့…. နှစ်ယောက်ထဲ…. ကမ္ဘာထဲကို…. ”
“ခစ်ခစ်…. ချစ်လိုက်တာ… မောင်ရယ်… မေလဲ… လိုက်ချင်တာပေါ့… အခုက… မေတို့မှာ… ကလေးတွေလဲရှိနေပြီ… သံယောဇဉ်တွယ်စရာ… တွေလဲအများကြီး…. မဖြစ်နိုင်ပါဘူးမောင်ရာ…. ”
“အင်းပါ… မောင်က… စကားအဖြစ်ပဲ ပြောတာပါ… ဒီလိုလေးပဲ… နှစ်ယောက်ထဲကမ္ဘာလေးကို… ခဏတာ… ဖန်တီးကြတာပေါ့…. ဟူး…. ”
ကျုပ် ဖျာပေါ် ပက်လက်လှဲလိုက်တော့ မေမေက ကျုပ်ဘေးမှာ တစောင်းလေး တံတောင်လေးထောက်ပြီးလှဲတယ်။ ပြီးတော့ မေမေက ကျုပ်ကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း ကျုပ်ရင်ဘတ်လေးကို လက်လေးနဲ့ ပွတ်သပ်ရင်း ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်နေတာ။ ကျုပ်သိတယ် မေမေဘာလိုချင်နေပြီလဲဆိုတာ။ ကျုပ်တို့ မလိုးကြဘဲ ဒီအတိုင်း တွေ့ပြီး ကြည်ကြည်နူးနူး တွေ့မယ်လို့ ရည်မှန်းထားပေမယ့်… ဘယ်တုန်းကများ… ကျုပ်နဲ့မေမေ… ကျုပ်တို့… လွန်ကျူးပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း…. မေမေ့မှာ… ကာမပိုင်ရှိတဲ့အချိန်ကလွဲရင်… ဘယ်တုန်းကများ… ကျုပ်နဲ့မေမေ… ဒီအတိုင်း… ဖက်ရုံနမ်းရုံနဲ့… ပြီးဖူးလို့လဲ…. ”
ကျုပ်… မေမေ့ဘက်… တစောင်းလေးပြင်ပြီး လှဲတော့… မေမေက….. ကျုပ်ကို သူ့ခြေတစ်ဖက်နဲ့ လှမ်းခွတယ်။ ကျုပ်… မေမေ့ကို နှုတ်ခမ်းလေးကို…  ပြွတ်ခနဲနမ်းပြီးခွာလိုက်တော့… သူ့ကလဲ ကျုပ်ကို ပြွတ်ခနဲ နမ်းပြီး ခွာလိုက်တယ်။ ဒီလို တစ်ခေါက်၊ နှစ်ခေါက်၊ သုံးခေါက်၊ လုပ်ပြီးတော့ ကျုပ် မေမေ့ကိုယ်လေးကို ဖက်ရင်း ကျုပ်ဆီကို ဆွဲယူလိုက်တော့လဲ မေမေလဲ ကျုပ်ခေါင်းကို သူ့မျက်နှာဆီ ဆွဲယူတော့တယ်။ မေမေနဲ့ကျုပ် ကိုယ်ချင်ပူး၊ နှုတ်ခမ်းချင်း ထိကပ်သွားတော့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လွတ်သွားမှာစိုးတဲ့အတိုင်း တင်းနေအောင်ဖက်ထားကြပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း မက်မက်မောမော စိမ်ပြေနပြေ နမ်းမိကြတယ်။ မေမေကကျုပ်ပေါင်ကို သူ့ခြေတစ်ဖက်လှမ်းတင်တော့ ကျုပ်လဲ လက်တစ်ဖက်က မေမေ့တင်ပါးကိုကိုင်ပြီး ကျုပ်ဆီဆွဲကပ်မိတော့တယ်။ မေမေနဲ့ ကျုပ် အနမ်းတွေ တမေ့တမော ပေးနေးရင်းက ကျုပ် မေမေ့ကိုယ်ပေါ် လှိမ့်တက်လိုက်တယ်။ မေမေက. အလိုက်သင့် ပေါင်ကားပေးရင်း သူ့လက်တွေက ကျုပ်ရဲ့ ဘောင်းဘီခါးပတ်တွေကို ချွတ်၊ ဘောင်းဘီချိပ်ကိုဖြုတ် ဇစ်ကိုဆွဲချပြီးကျုပ်လီးကို လှမ်းကိုင်တော့ ကျုပ်က မေမေနဲ့ဆို ဘယ်တုန်းကလီးမတောင်ဘဲ နေခဲ့ဖူးလို့လဲ။ ကျုပ်လဲ မေမေနဲ့အပြိုင် သူ့ထမိန်ကိုလှန်တင်လာတော့ မေမေ့အဖုတ်မှာ ဘာအတွင်းခံမှ ရှိမနေပါ။ မေမေက ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပက်ဝမှာ တေ့ပေးတော့ ကျုပ်လဲ မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လီးကို ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ ဘယ်သူ့ကိုလိုးရတာနဲ့မှ မတူတဲ့ မေမေ့ရဲ့ စောက်ပက်ပါပဲ။ ကျုပ်နဲ့မေမေ အနမ်းတွေပေးရင်း လိုးကြရင်း မတော်တဆ တစုံတယောက် ကြားမိ မြင်မိသွားခဲ့ရင်တောင် သားအမိမှန်းမသိရလေအောင် ဘာစကားမှမပြောကြပေမယ့် စိတ်ကသိနေတယ်။ လီးနဲ့စောက်ပက်ကလဲ သိနေတော့ ခံစားချက်က လျော့မသွားတဲ့အပြင် ပိုတောင်တိုးလာသေးတယ်။ ကျုပ်တစ်ချီပြီးသွားရင် မေမေနဲ့ ကျုပ် ဘောင်းဘီတွေ ထမိန်တွေ ပြင်ဝတ်ကာ၊ ကြည်ကြည်နူးနူး စကားလေးတွေပြောကြရင်း အနားယူ၊ ပြီးရင် ထပ်လိုးကြပြန်ရော။ ဒီလိုနဲ့ ကျုပ် ၄ကြိမ်ပြီးမှ ညနေစောင်းလေးမှာ ဖျာလေးသိမ်းပြီး မေမေနဲ့ကျုပ် အိမ်ပြန်ကြတယ်။ ဒီနေရာလေးကို ကျုပ်နဲ့ မေမေ မကြာမကြာ လာဖြစ်တော့မယ်ထင်ပါရဲ့ မောင့်ဘုရင်မလေးရယ်။

******
ကျုပ်နဲ့ တီခင်ရတဲ့သားလေးက ပုံမှန်ကလေးတွေ စကားပြောတတ်တဲ့အရွယ်ထိ စကားမပြောဘူး။ ဆေးရုံဆေးခန်းတွေအပြင်၊ တိိုင်းရင်းဆေး၊ နတ်၊ ပရောဂ၊ အထက်လမ်း၊ အောက်လမ်းစုံအောင် လိုက်ပြခဲ့ပေမယ့် စကားမပြောဘူးဗျာ။ ကျုပ်လဲ ကိုယ့်သားလေးဆိုတော့ စိတ်ပူတာပေါ့။ ကိုယ့်သားလေးကဆွံအ နားမကြားလေးများဖြစ်နေမှာ စိုးရိမ်တာပေါ့။ မေမေဆိုလဲ သူ့မြေးကို အရမ်း စိတ်ပူတာပေါ့။ သားလေးက စကားမပြောပေမယ့် သူ့အမေ တီခင့်ကို အရမ်းကပ်တယ်။ ကျုပ်နဲ့ သူ့အဖွား ကျုပ်မေမေတောင် တခါတရံပဲ ကပ်တာ။ သားလေးသိတတ်တဲ့ ၄-၅နှစ်သားရောက်မှ သူ့အမေ တီခင့်ကို စကားစပြောတယ်။
“ခင်…. ”
“ဟာ… သားလေးစကားပြောပြီ…  မောင်ရေ…. သားလေးစကားပြောပြီ…. ယမင်းရေ…. လာအုံး…. ”
ဒီတော့ ကျုပ်ရယ် မေမေရယ် ပုံ့ရယ်အပြင် ညီမလေးပါ အမောတကောနဲ့ပြေးလာကြတယ်။ တီခင်က
“သားလေး… မေမေ့ကိုစကားပြောပါအုံး…. ”
“ခင်… ”
“ခစ်ခစ်… ကြည့်ရတာ…  မောင်ခင့်ကိုခေါ်တာ… သားလေးက…. နားထဲမှာ…  စွဲနေတယ်ထင်တယ်… ”
“ခင်… ကိုကျော့်ကိုမမှတ်မိဘူးလား… ကိုကျော်က…  ယမင်းနဲ့သားလေးကို… အရမ်းနှိပ်စက်မိခဲ့တယ်…. ခင့်ကိုစိတ်စွဲလမ်းမိလို…. ခင်နဲ့မခွဲနိုင်လို့… ခင့်ဆီပြနိလာခဲ့တာ….. ”
တီခင်နဲ့အတူ ကျုပ်တွေအားလုံး အံ့သြသွားကြတော့တယ်။

ပြီးပါပြီ။

ဆန္ဒကို သတိနဲ့ထိမ်းလို့ စိတ်အပမ်းပြေကြပါစေ။