ညပ်ပိသွား​သော ​ကျောရိုးဆစ်​လေးများ (အပိုင်း ၁)

(အပိုင်း၁)

အားလုံးပဲမင်္ဂလာပါဗျ။
ကျ​နော်​အောင်ရဲကိုပါ။

ဒီ​နေ့​တော့ကျ​နော် အခုဒီအသင်းဝင်မန်ဘာအဖြစ်ရှိ​နေတဲ့ ဒီဖိုရမ်ရဲ့အဖွဲ့ဝင်​တွေအားလုံးအတွက် ကျ​နော့်မိသားစုရဲအ​ကြောင်း​လေး​ပြောပြချင်ပါတယ်။ မိသားစုဆိုလို့အများကြီးသွားမစဥ်းစားမ​နေပါနဲ့ဦးဗျ။ ကျ​နော့်မိသားစုက နှစ်​ယောက်ထဲပဲရှိတာပါ။ ကျ​နော်နဲ့ကျ​နော့်မိန်းမပဲ​ပေါ့။ လင်မယားဆိုတာကလည်း မိသားစု​လေးတစ်ခုမဟုတ်ဖူးလားဗျာ။

ကျ​နော်ရှိ​နေတဲ့ဒီဖိုရမ်အဖွဲ့မန်ဘာများရဲ့ရာခိုင်နှုန်းအ​တော်များများက စိတ်ဝင်စားတာများတဲ့ သည်း​ခြေကြိုက်ဇာတ်လမ်းမျိုးဖြစ်မယ်လို့ယုံလည်းယုံ၊ မျှော်လင့်လည်းထားမိပါ​တယ်။

ကျ​နော်က​တော့အခုလိုသိုင်း​လောကဇာတ်လမ်း​တွေကိုတင်တဲ့ဖိုရမ်အချို့ရဲ့မန်ဘာဖြစ်တဲ့အပြင်၊ ဖေ့စ်ဘုတ်၊ တယ်လီဂရမ်တို့မှာ​တော်တော်များများရှိ​နေတတ်တဲ့လျှို့ဝှက်ဂရု(ပ)တွေမှာလည်းဝင်ထားပြီး လိင်ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ဆွေး​နွေးခြင်းအကြံဥာဏ်​တောင်းခံခြင်း​တွေကို ဂရု(ပ)ထဲကသဘာ့ သဘာရင့်မိတ်​ဆွေ​တွေဆီက ရယူ​လေ့ရှိပါတယ်။ သက်တမ်း​တောင်၃-၄ နှစ်မက​တော့ပါဘူး။ မိတ်​ဆွေအ​တော်များများရဲ့အကြံပြုချက်​တွေကိုလည်းရခဲ့ဖူးပါပြီ။

ဖိုရမ်​ပေါင်းစုံ၊ ဂရု(ပ)ပေါင်းစုံမှာလိင်ဆက်ဆံမှုဗဟုသုတကလည်းလိုင်း​ပေါင်းကိုစုံ​နေတာပါပဲဗျာ။ ကုန်ကုန်​ပြောရရင်၊ အပြင်းထန်ဆုံးလိုင်းဖြစ်တဲ့၊ ကျ​နော်တို့မြန်မာလူမျိုး​တွေကြားထဲမှာ​တော်ရုံနဲ့လက်ခံနိုင်ဖို့ခဲယဥ်းတဲ့​၊ သွေးသားရင်းချာကာမဆက်ဆံ​ရေးတွေကို​တောင်​ဆွေး​နွေးကြတာ​တွေအများကြီး​တွေ့လာရပါတယ်။

နောက်ဆုံး​ကျ​တော့မှ၊ ကျ​နော့်အဖို့ကိုယ်တကယ်ကြိုက်ပြီးစိတ်လှုပ်ရှားရတဲ့ လိင်ဆက်ဆံ​ရေးလိုင်းကိုအတိအကျကြီး သေချာသိလာခဲ့ရပါပြီ။ ဟုတ်တယ်ခင်ဗျ၊ ကျ​နော့်စိတ်ထဲမှာထိထိခိုက်ခိုက်ကြီးစွဲလမ်းမိသွားတဲ့လိုင်းက​တော့ ကပ်ကိုး (ကပ်ကိုး)ဆက်ဆံ​ရေးပါပဲဗျာ။

မြန်မာလိုအဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုရမယ်ဆိုရင်​တော့၊ ကိုယ့်ရဲ့အိမ်​ထောင်ဖက် (ဇနီးသည်) ကိုအခြား​သော​ပြင်ပယောက်ျားတစ်​ယောက် ဒါမှမဟုတ် ယောက်ျား​တွေနဲ့ ကာမဆက်ဆံတာကို၊ ဗြောင်​ပြောရမယ်ဆိုရင်၊ ကိုယ့်မိန်းမကို သူများတက်လိုးတာကိုကြည့်ပြီး အောကားကြည့်သလိုဖီးချင်တာ၊ လီး​တောင်ချင်တာ၊ ကိုယ့်မိန်းမ သူများနဲ့ခံ​နေတာ ကြိုကဘ့်ပြီးမှကိုယ့်မှာ လိင်စိတ်နိုးကြွလာရတယ်ဆိုပါ​တော့ဗျာ။

ဘယ်သူပဲချချဗျာ။ သိတဲ့လူထဲကဖြစ်​စေ။ တစိမ်းထဲကဖြစ်​စေ၊ ကိုယ့်မိန်းမကိုကစ်​နေတာကို မသိမသာ​ချောင်းကြည့်ပြီးဖီးခံချင်တာဗျ။ အဲ့လို​ပြောလို့ကိုယ့်မိန်းမကိုအတင်းတက်မဒိန်းကျင့်တာကိုကြည်ဖြူတာမျိုးလည်းမဟုတ်ဘူး။ အဲ့လိုမျိုးဖြစ်လာရင်လည်း ကျနော်ထသတ်မိရင်မိမှာပဲ။ လိုချင်တာကမိန်းမကပါစိတ်ပါလာပြီးလိုလိုလားလားအားရပါးရကုန်းပြ​နေတာ​တွေ့ရင်​တော့၊ ဂရိတ်​ပေါ့ဗျာ။

ဒါမျိုးကျ မိန်းမကပါ​နောက်မီးလင်းချင်စိတ်ရှိမှရလိမ့်မယ်ဗျို့။ ကိုက့်မိန်းမကိုအရင်စည်းရုံးရမှာပဲ​ပေါ့။ မ​တော်လို့သူတကယ်စိတ်ပါ​ပြီးနောက်မီးလင်းချင်စိတ်​ပေါက်သွားရင်​ကော၊ နှစ်ဦးနှစ်ဖက်နှားလည်မှုနဲ့ သူလည်းစား၊ ကိုယ့်လည်းပြ၊ ကိုယ့်လည်း​ကျွေးဆိုရင်​တော့၊ အ​ကောင်းဆုံးပဲ။ တကယ့်​လောကနိဗ္ဗန်ပဲ​ပေါ့ဗျာ။

ကျ​နော်လည်းဆိုက်​ပေါင်းစုံက ဆရာ့ဆရာကြီး​တွေရဲ့ကပ်ကိုးဝတ္ထု​တွေ၊ မန်ဘာ​တွေရဲ့တကယ့် ကိုယ်​တွေ့အဖြစ်အပျက်၊ အ​တွေ့အကြုံ​တွေကို CB က​ရော PM ပို့​မေးတာတွေဆီကပါ၊ မေးရ၊ မှတ်ရ၊ ဖတ်ရ၊ ရှုရ​၊ လေ့လာရ တာ​ပေါ့။ ဒါမှကိုယ့်မိန်းမကိုစည်းရုံးပြီး၊ တကယ်လက်​တွေ့ အ​ကောင်အထည်​ဖော်နိုင်မှာ​လေ။ ဒီကိစ္စဖြစ်လာဖို့အတွက်၊ ပထမဆုံးအဓိကအ​ရေးအကြီးဆုံးလိုအပ်ချက်က လင်နဲ့မယားကြားမှာပွင့်ပွင့်လင်းလင်းရင်ဖွင့်ပြီး​ဆွေး​နွေးဖို့၊ ညှိဖို့ပါပဲ။

ကျ​နော်လည်းလွန်ခဲ့တဲ့နှစ်နှစ်​ကျော်​ကျော်​လောက်ကစပြီး ကျ​နော့်မိန်းမ သင်းသင်းနဲ့ ဒီကိစ္စကိုစတင်ရင်ဖွင့်ပြီးစည်းရုံး​ရေးဆင်းခဲ့တယ်..။
အဲဒီမှာစတာပဲဗျို့..။

စစချင်းထွက်လာတဲ့အကျိုးဆက်၊ အ​ဖြေက​တော့ ဝိုင်းဝန်းပြီးအကြံ​ပေး၊ ဂိုက်လုပ်ကြတဲ့ဆရာ​တွေ အကို​တွေရဲ့ ဇာတ်လမ်း​တွေ အ​တွေ့အကြုံတွေနဲ့ လုံးဝမတူဘူးဗျ..။ တကယ့်အ​ဖြေက​တော့၊ စစကြိုးစားချင်းမှာပဲ၊ ထီကနဲဆို ကွဲတာပါပဲဗျာ။ စပြီးစည်းရုံးတာလုပ်လုပ်ချင်း၊ ကျ​နော်နဲ့ သင်းသင်းရန်ထဖြစ်ကြတယ်​လေ။ ကျ​နော်အကြီးအကျယ်အဆဲခံရတာ​ပေါ့ . ။

ကျ​နော်လည်းမိန်းမကိုအသဲအသန်ရှင်းပြရင်း၊ ဒီလိုလိင်ကိစ္စ​မျိုးဟာအပြင်​လောကမှာ​တကယ်ရှိ​နေတဲ့အကြောင်း၊ အထူးအဆန်းမဟုတ်​ဘူးဆိုတာနဲ့၊စိတ်လှုပ်ရှားရင်ခုန်ဖို့​ကောင်းတဲ့​မော်ဒန်လိင်ဆက်ဆံမှုအမျိုးအစားတစ်ခုသာဖြစ်​ကြောင်း​၊ အမြှုပ်ထွက်​အောင်ရှင်းပြရင်း၊ တိတ်တခိုး၊ အ​တွေးပင်လယ်၊ ဆိုက်​တွေနဲ့၊ တခြားဘ​လော့(ဂ်)တွေက၊ ကပ်ကိုး၊ ဆွင်းဂင်း ဇာတ်လမ်း​တွေ ၊ ပို့စ်​တွေ၊ ဗွီဒီယိုကလစ်ပ်​တွေကိုဖွင့်ပြပြီးသက်​သေထူရတယ်။

single man တကိုယ်​ရေ​ယောက်ကျားတစ်​ယောက်ကိုလင်မယားနှစ်​ယောက်စိတ်တူကိုယ်တူ၊ ချိတ်ဆက်လုပ် ဖိတ်​ခေါ်ပြီး၊ တူးအင်ဝမ်းဆွဲတာ​တွေ၊ တစ်လှည့်စီကစ်တာ​တွေ၊ တစိမ်း​ယောက်ျားကိုမိန်းမအခန်းကိုလွှတ်ပြီး လင်ဖြစ်သူက တဘက်ခန်းက​ချောင်းကြည့်တာတွေ၊ ဒါမှမဟုတ်စုံတွဲလဲပြီးတစ်ခန်းထဲမှာအလဲအဖယ်လုပ်ပြီးချတာ​တွေဟာ၊ အခု​ခေတ်မှာပုံမှန်လိုဖြစ်လာကြပြီးမဆန်း​တော့​ကြောင်းသက်​သေပြရ​တော့တာ​ပေါ့။

သက်​သေ​တွေရှာပြ၊ ဖွင့်ပြ​တော့မှ ပိုပြီး​တော့​တောင်ပြင်းပြင်းထန်ထန်အဆဲခံရသဗျ..။

“ဒီမှာကိုရဲကို..၊ ရှင့်​ခေါင်းထဲမှာ၊ ဒီ​ဟာ​တွေ၊ ဒီအ​တွေး​တွေ၊ ဒီညစ်တီးညစ်ပတ်ဇာတ်လမ်း​တွေပဲရှိ​နေပြီး၊ အားအားရှိဒါပဲ​တွေး​နေရင်း၊ ဦး​နှောက်ထဲမှာသုက်ပိုး​တွေရောက်​နေတာလား။ စီးပွား​ရေး​တော့​ကောင်း​ကောင်းဂရုစိုက်ပြီး ဖိဖိစီးစီးလုပ်မယ်စိတ်မကူးဘူး။ ရှင်ပြတဲ့အတွဲ​တွေ၊ ကောင်​တွေ​ကောင်မ​တွေကလည်းဒီလိုပဲလှည့်ပတ်အ​လေလိုက်​နေပြီး​တော်သလင်းဇာတ်ပဲလိုက်ခင်း​နေတာလား။ တော်ပြီ..၊ ရှင်​နောက် ကျမကိုဒီလိုဟာမျိုးလုပ်ဖို့ဘယ်​တော့မှလာမဆွယ်နဲ့ ၊ ဒါမျိုး​တွေတကယ်ရှိ​နေတယ်ဆိုတာလည်းမယုံဘူး၊ ဘယ့်နှယ်​တော်၊ နေ​ရင်းထိုင်ရင်းကိုယ့်မိန်းမကိုသူများလာတက်လိုးတာကိုကြည့်ပြီးဖီလင်ခံချင်ရတယ်လို့၊ ကြား..ကြားဖူး​ပေါင်။ ရှင့်ကို​တော့ရွာသာကြီးပို့မှဖြစ်​တော့မယ်နဲ့တူပါရဲ့၊ ဒီအ​ကြောင်း နောက်တစ်ခါဟကြည့်၊ ရှင်နဲ့ကျမအပြတ်ပဲ..”

ဒီလိုသာ​ပြော​နေတာပါ မိသင်းက၊ ကျ​နော့်ကိုတကယ်ပြတ်နိုင်တာလည်းမဟုတ်ပါဘူး။ ဒီအ​ကြောင်း​တွေကိုခဏ​လေးငြိမ်​ပေးထားပြီး၊ သူ့ကို​ချော့​မော့လိုး​ပေး​နေရင်​တော့၊ မုန်တိုင်း​ထနေတဲ့လှိုင်းကပြန်ငြိမ်သွားတာပါပဲ။

ဒါ​ပေမယ့်ကျ​နော့်​ရောဂါကလည်းကြီးတယ်ဗျ။ စိတ်ထဲမှာဒီဆန္ဒကြီးက အမြစ်တွယ်ပြီး​နေ​တော့ ကျနော်ကလည်း​တော်​တော်နဲ့ဇွဲမ​လျှော့ဘူး။ အ​ခြေအ​နေသာတာနဲ့ မိန်းမကိုထပ်ဆွယ်တာပဲ။ ဆွယ်တိုင်းလည်းရန်ထဖြစ်တာပဲ။ ဒါနဲ့ပဲမုံ့လုံးစက္ကူကပ်​နေတာ​ပေါ့ဗျာ။

ကျ​နော်ကလည်းနှစ်နှစ်အတွင်းမှာ လစ်ရင်လစ်သလို ဒီကိစ္စကိုပဲပြန်ပြန်အစ​ဖော်ပြီးဆွယ်​နေခဲ့တယ်။ နေ့စဥ်ဖြတ်သန်း​နေရတဲ့ဘဝမှာ ကြုံ​နေတဲ့အချိန်​ရော၊ အိပ်ရာ​ပေါ်မှာအချစ်ပလူး​နေတဲ့အချိန်ရော၊ သူစိတ်ကြည်​နေတယ်ဆိုပြီး အဲဒီအ​ကြောင်းစကားစကြည့်လိုက်။ မ​ပြောင်းလဲတဲ့ဆဲရိုးရှည်ကြီးလာပါလိမ့်မယ်။

နောက်ဆုံး​ပြောမယ်ဗျာ၊ ကုတင်​ပေါ်မှာလင်မယားလိုးလို့၊ အရှိန်တက်​နေတဲ့အချိန်၊ လီးဝင်ပြီးမှိန်း​နေတဲ့အချိန်မျိုးမှာ၊ သူ့စိတ်တွေဒီကိစ္စဘက်ကိုအာရုံ​ပြောင်းပြီးပူး​ပေါင်းပါလာလိုပါ​လာငြားဆိုပြီးတော့ ရိုးပ​လေးလုပ်ပြီး​ပြောကြည့်တယ်။ မရဘူးဗျ၊ ပြောလိုက်တာနဲ့ဘယ်​လောက် လီးဝင်​နေ​နေ၊ ကုန်းထပြီးကျ​နော့်ကိုတွန်းထုတ်လို့ ဆက်မလိုးခိုင်း​တော့ပဲ မောင်းထုတ်တယ်။ အ​တော့်ကိုအ​ခြေအ​နေဆိုးဆိုးပဲဗျ။

တခါတ​လေပြင်းပြင်းထန်ထန်ဖြစ်ထားရင်၊ ၂လ​လောက်​တောင်အကပ်မခံ၊ တက်ခွ ခွင့်​တောင်မ​ပေးဘူးဗျ..၊ ဟဲဟဲ..။ ကျ​နော်ကလည်းနှစ်နှစ်အတွင်းမှာ လစ်ရင်လစ်သလို ဒီကိစ္စကိုပဲပြန်ပြန်အစ​ဖော်ပြီးဆွယ်​နေခဲ့တယ်။

ကျ​နော်လည်းတိတ်တခိုးဆိုက်​တွေထဲက၊ ကပ်ကိုးဝတ္ထု​တွေကိုအနုလုံပဋိလုံပြန်ပြန်ဖတ်ပြီးသူတို့​တွေဘယ်လိုဖြစ်သွားကြသလဲ၊ ဘယ်လိုပုံစံမျိုးချဥ်းကပ်ရရင်​ကောင်းမလဲဆိုတဲ့နမူနာ​တွေ၊ ဖြေရှင်းချက်​တွေကိုအထပ်ထပ်အခါခါစဥ်းစားရတယံ။

ဥပမာတိတ်တခိုးဆိုက်ထဲက လူကြိုက်များတဲ့ကပ်ကိုးဝတ္ထုကြီး​တွေဖြစ်တဲ့ဆရာထူးခြားရဲ့ ဣတ္ထိဝင်္ကံတို့။ ဆောင်း​လေပမာညီတို့လိုဇာတ်လမ်းမျိုး​တွေ​ပေါ့။ ဖတ်ရင်းနဲ့လည်းနည်းလမ်း​ပေါင်းစုံကိုအ​ဖြေရှာရသဗျ။ ဆရာထူးခြားကိုလည်းအကြံဘာ​လေးများရမလားလို့ PM ပို့​ပေးပြီးတိုင်ပင်ကြည့်​တော့လည်းသူကသာအဲဒီဇာတ်လမ်းတွေကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်၊ မြိန်မြိန်ယှက်ယှက်​ရေး​နေတာ၊ သူ့မိန်းမကိုကျ​တော့၊ အထိ​တောင်မခံဘူးဆိုပဲ၊ ပြတ်က​ရော။

ကိုကြီးကျပ်ကို​မေးကြည့်​တော့လည်း၊ တဟဲဟဲနဲ့ပဲလုပ်​နေတာပဲ။ ဘာမှပြန်မ​ပြောဘူးဗျ။ ဒါနဲ့တခြားအကို​တွေ ဆရာ​တွေကိုလည်း လျှောက်​မေးကြည့်ရတာ​ပေါ့ဗျာ။ အဲဒီမှာတချို့မန်ဘာတွေကအကြံ​ပေးသလိုလိုက်လုပ်ကြည့်တာ​ပေါ့။ ကျ​နော့်ပတ်ဝန်းကျင်မှာဒီ CC လိုင်းကိုစိတ်ဝင်စားတဲ့သူတချို့ကိုရှာပြီးတဘက်လှည့်နဲ့မိန်းမကိုလာကြူခိုင်းလိုက်တာ၊ မိန်းမရိပ်မိသွားလို့၊ ကျ​နော်တို့လင်မယားရန်ဖြစ်ကြတာ၊ အိမ်ပြိုမတတ်ပဲဗျို့..။

ကျ​နော့်ဘော်ဒါ​တွေထဲမှာလည်းကျ​နော့်မိန်းမသင်းသင်းကို သွားရည်ယိုပြီးကြာကူလီရိုက်ချင်​နေတဲ့ငတိ​တွေရှိတယ်ဗျ။ ကျ​နော့်ကိုအားနာ​နေကြလို့သာ၊ ရရင်တွယ်မဲ့​ကောင်​တွေ။ ကျ​နော်ဒါမျိုးစိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုတာကို​ဘော်ဒါချင်းသိသွား​တော့။ သူတို့ကစွမ်းစွမ်းတမံနဲ့ကူညီမယ်ပေါ့ဗျာ..၊ အောင်မြင်သွားရင်ကျနော်လည်း​ကျေနပ်၊ သူတို့ကလည်းဖရုံးကြီး၊ ဖရီးကြုံး ရမှာ​လေ။ သူများမိန်းမကိုကြာကူလီရိုက်ရတာ၊ နာမည်သာဆိုးတာ၊ ရရင်တွယ်မဲ့သူ​တွေချည်းပဲမဟုတ်လား။

နောက်ဆုံး​တော့လည်းဒီ​ကောင်​တွေချဥ်းကပ်ပုံ၊ မပိရိတာနဲ သင်းသင်းလည်းအထာ​ပေါက်သွားပြန်ပြီးကျ​နော်လည်းမိန်းမနဲ့ရန်ဖြစ်၊ ဟိုငတိတွေလည်းမိသင်းရဲ့ပါးစပ်​ပေါက်ဆိုးဆိုးနဲ့​တွေ့သွားပြီး နောက်ကျတဲ့​ခြေ​တောက်သစ္စာ​ဖောက်ဆိုပြီး မှုန်နေ​အောင်​ပြေးရ​တော့တာပဲဗျို့။

အဲဒီ​နောက်ပိုင်းကျ​နော့်စိတ်ထဲမှာ​တော်​တော်​လေးစဥ်းစားပြီးသံသယ​တောင်ဝင်လာတယ်။ဘယ့်နှယ်၊ ကျ​နော်ဖတ်ဖူးတဲ့ဒီ CCဇာတ်လမ်းမျိုး​တွေက၊ သူ​တို့ကျ​တော့လွယ်လှချည်လား​ပေါ့..။ ဒါ​ပေမယ့် တကယ်လက်​တွေ့ကြံကြည့်၊ ကြိုးစားကြည့်​တော့အဲ့​လောက်ကြီးလည်းမလွယ်ပါလားဆိုပြီးစိတ်ဓါတ်ကျသွားတယ်။

နောက်ဆုံး​တော့..ကျ​နော်လည်းဒီကိစ္စကိုလက်​မြှောက်ပြီး၊  ဆက်မ​တွေး​တော့ဘူး။ ဒါ​ပေမယ့်လည်းဒီဆိုက်​တွေထဲကိုဝင်ပြီးခိုး​ကြောင်ခိုးဝှက်နဲ့ ကပ်ကိုးဇာတ်လမ်း​တွေကိုဝင်ဝင်ဖတ်ပြီး စိတ်​ဖြေရာရှာချင်တာက​တော့လုံး​ဝအောင့်မထားနိုင်ဘူးဗျာ။ ဇာတ်လမ်းသစ်၊ အပိုင်းသစ်​တွေ​ တွေ့ရင်၊ ဝင်ဝင်ဖတ်ပြီး၊ စိတ်ကူးယဥ်ရင်း ဂွင်းထုရတာလည်းအ​မောပဲဗျ။

ဒီလိုအဆင်မ​ပြေဖြစ်​နေတာကလွဲလို့လင်မယားတည့်​နေကြရင်။ ကျ​နော်တို့လင်မယားရဲ့ ကုတင်​ပေါ်ကဇာတ်လမ်းက​တော့ပုံမှန်ပါပဲ။ ကျ​နော်တို့ဆိုက်မန်ဘာထဲမှာ အိမ်ထောင်သည်​တွေပါရင်သိကြမှာပါ။ သာမန်ကျန်းမာ​ရေး​ကောင်း​နေတဲ့သက်လတ်ပိုင်းအိမ်​ထောင်သည်​တွေလိုပဲ​ပေါ့။ ပုံမှန်​လေးပဲသွား​နေကြတာပါ။ စီးပွား​ရေး၊ လူမှု​ရေး၊ အလုပ်ရှုပ်မှု၊ အနည်းအများ​ပေါ်မှာမူတည်ပြီး၊ ဒီကိစ္စကလည်းနည်းတလှည့်၊ များတလှည့်​ပေါ့။

ကျ​နော့်​ခေါင်းထဲမှာ​တော့ ဒီကပ်ကိုးကိစ္စကိုလက်​မြှောက်လိုက်ကထဲကလုံးဝ​မေ့​ဖျောက်ထားခဲ့တာ အချိန်နည်းနည်းကြာသွားခဲ့ပါပြီ။ ၂၀၂၁ နှစ်လည်ကထဲကပါပဲ။ စကြိုးစားကထဲက ၂နစ်ပတ်လည်လောက်၊ အချိန်ကုန်ခဲ့ပြီး ဘာအကျိုးထူးမှရှိမလာခဲ့တာနဲ့ ဒီအ​ကြောင်းကို၊ ဆက်မစဥ်းစား​တော့ပဲဖြတ်ထားခဲ့ပြီး ပုံမှန်အိမ်​ထောင်သည်​တွေထုံးစံအတိုင်း၊ ဘဝအတွက်အကျိုးရှိမယ့်၊ ရှာ​ဖွေစား​သောက်​ရေး၊ စီးပွား​ရေးကိုပဲ အာရုံထားပြီးလုပ်ခဲ့​တော့တယ်။

ဒီလိုနဲ့ပြီးခဲ့တဲ့ ၂၀၂၂ နှစ်လယ်၊ ဇွန်လကုန်ပိုင်း​ရောက်လာ​တော့၊ အမှတ်မထင်၊ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်အဖြစ်တစ်ခုကြုံလာခဲ့ရ​တော့တယ်။ အမှန်​တော့ ဒီကမ္ဘာကြီး​ပေါ်မှာတိုက်ဆိုင်မှုဆိုတာတကယ်မရှိဘူးလို့ကျ​နော်ယုံကြည်ပါတယ်။ ပြင်းပြတဲ့ဆန္ဒတစ်ခု​ကြောင့်ဖြစ်​ပေါ်လာတဲ့ စိတ်စွမ်းအား​ကြောင့်ဖြစ်တည်လာတာလည်း၊ မဖြစ်နိုင်ဘူးလား။ ကျ​နော်​လေးငါးနှစ်နီးပါးတချိန်လုံးစဥ်းစား၊ တွေး​ခေါ်၊ ကြံဆ၊ ကြိုးစားမှုပြုလာခဲ့တဲ့၊ အာသီသဆန္ဒဟာ တကယ်ပဲအ​ကောင်အထည်​ပေါ်ဖြစ်တည်လာခဲ့ပါ​တော့တယ်။

အဲ့ဒီအဖြစ်အပျက်ရဲ့အစပျိုးမှုကလည််း၊ အဲဒီကိစ္စကိုခါးခါးသီးသီးဆန်ကျင်ခဲ့တဲ့ ကျ​နော့်မိန်းမဆီကပဲအ​ခြေခံခဲ့ပြန်ပါတယ်။ အဲဒီကျ​နော်​ပြောတဲ့လပိုင်းမှာ၊ ကျ​နော့်မိန်းမ မိသင်းသင်းတစ်​ယောက်၊ အကြီးအကျယ်ခါးနာတဲ့​ဝေဒနာကို၊ ကောက်ခါငင်ခါ ရခဲ့ပါတယ်။ အစက​တော့အာဂန္တု​ရောဂါပဲထင်တာ​ပေါ့၊ တခုခုခိိုက်မိလို့ ခဏကြာပြီးရင်​ပြန်​ကောင်းသွားမယ်လို့ထင်မိခဲ့ကြပါတယ်။

ဒါ​ပေမယ့် ခါးနာ၊ ခါးကိုက်တာက၊ တ​နေ့တခြားပြင်းလာတယ်။ ထိုင်လို့ထလို့မရ​အောင်အ​ခြေအ​နေဆိုးလာလို့၊ ကျ​နော်လည်းသင်းသင်းကို​ခေါ်ပြီး​နာမည်ကြီး​ဆေးရုံကြီးတစ်ခုက၊ အရိုး၊ အ​ကြော၊ အာရုံ​ကြောအထူးကုသမား​တော်ကြီး နဲ့သွားပြပြီးတိုင်ပင်ကုသရပါ​တော့တာ​ပေါ့။ ဒဏ်ရာကအရမ်းနာလို့အိမ်မပြန်နိုင်ပဲ​ဆေးရုံမှာနှစ်ညအိပ်တက်ခဲ့ရပြီးမှနည်းနည်းသက်သာလာခဲ့ပါ​တော့တယ်။
—————————————–

အပိုင်း(၂) ဆက်ရန်

(အပိုင်း ၂)

ကျနော့်မိန်းမ သင်းသင်းရဲ့ရောဂါကို အရိုးအကြောပါရဂူသမားတော်ကြီးဆီမှာကုသမှုယူရတော့ ခေတ်မီနည်းစနစ်တွေနဲ့အဆင့်ဆင့်စစ်ဆေးပါတယ်။ ရောဂါရင်းမြစ်၊ ဇစ်မြစ်လက္ခဏာ ကိုရှာရတာပေါ့ဗျာ။ ဓါတ်မှန်တွေရိုက်၊ စီတီစကန်တွေရိုက်နဲ့၊ မျိုးကိုစုံသွားတာပါပဲ။

နောက်ဆုံးမှာ စကန်ဖတ်တဲ့ပါရဂူကြီးတွေသေချာစစ်ဆေးကြည့်မြီးတော့မှသမားတော်ပါမောက္ခကြီးကအဖြေကိုပြောပြပါတယ်။ သင်းသင်းရဲ့ရောဂါလက္ခဏာက ပထမနဲ့ဒုတိယကျောရိုးဆစ် (ခါးရိုးဆစ်) လေးတွေထပ်ပိနေပြီး၊ အရိုးကွင်းတွေကြားမှာအာရုံကြောမကြီးက၊ ညပ်မိနေတာကြောင့်လို့ အဖြေကထွက်လာပါတယ်။

ကုထုံးအတွက်ကတော့ဆရာဝန်ကြီးက၂မျိုး၊ ၂နည်းအကြံပေးလာပါတယ်။ ပထမတစ်နည်းကတော့ ခါးကိုခွဲစိတ်ပြီး ကျောရိုးဆစ်နဲ့အာရုံကြောတွေထပ်နေ၊ ညပ်နေတာကိုဖြည်ရမှာပါ။

နောက်ဒုတိယ တစ်နည်းကတော့သဘာဝနည်းနဲ့ကုရမယ့်ကုထုံးပါတဲ့။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်မှန်ကန်တဲ့လေ့ကျင့်ခန်းတွေကိုဂရုတစိုက်လုပ်ခြင်း၊ အရိုးအဆစ်၊ အကြောကိုင်အကြောဖြေ ကျွမ်းကျင်တဲ့ဆရာတွေနဲ့ သေချာတိုင်ပင်ဖြေလျှော့နှိပ်နယ်ခြင်း၊ အလေးအပင် မ မပဲဆင်ခြင်ခြင်း။ သင့်တော်တဲ့ခေတ်မီဆေး၊ တိုင်းရင်းဆေးတွေကိုသင့်သလိုတွဲဖက်၊ လိမ်းကျံ၊ နှိပ်နယ်ခြင်း၊ သောက်ခြင်းများကိုစနစ်တကျလုပ်ပေးရမယ်လို့အကြံပြုလာတယ်ဆိုပါတော့။

သမားတော်ကြီးတွေဆီကအကြံပေးချက်တွေရပြီးတဲ့အခါမှာတော့၊ ကျနော်တို့လင်မယားအိမ်ပြန်ပြီးသေချာတိုင်ပင်ကြရတာပေါ့ဗျာ။ ခွဲစိတ်ကုမလား၊ တခြားနည်းနဲ့ကုမလား။ သမားတော်ကြီးပြောခဲ့တာတွေကိုလည်းပြန်သုံးသပ်ရပါတယ်။ နောက်ပြီးတော့ တခြားဒါမျိုးဖြစ်ခဲ့ကြဖူးတဲ့ ဆွေမျိုး၊ မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းတွေရဲ့ အတွေ့အကြုံ၊ ဗဟုသုတ၊ သတင်းပလင်းအချက်အလက်တွေကိုလည်း စုဆောင်းရတော့တာပေါ့။

အဲဒီမှာအများစုဆီကကြားလာခဲ့ရတာတော့၊ ခါးခွဲပြီးကုရင်လဲ ရာခိုင်နှုန်းပြည့်မသေချာဘူးတဲ့၊ ပျောက်တဲ့သူကပျောက်တယ်။  မပျောက်တဲ့သူကမပျောက်ဘူး ၊ တချို့ပြန်ကောင်းသွားတယ်သူရှိပေမယ့် ရာနှုန်းတချို့ကတော့ နာတာရှည်ခါးရောဂါဖြစ်သွားကြတယ်၊ ခါးကိုအမြဲညှာနေရတယ်တဲ့။ တချို့ကျတော့မအောင်မြင်ဘူး။ ခါးကြောလုံးလုံးထိသွားပြီး လမ်းတောင်ပြန်မလျှောက်နိုင်တဲ့အထိ ဆိုးသွားတဲ့သူတွေလည်းရှိကြတယ်လို့ကြားလာရတယ်။

အဲဒီတော့ ကျနော့်မိန်းမ မိသင်းကစိုးရိမ်တာပေါ့။ သူကနဂိုထဲကမှခွဲတာ စိတ်တာကိုကြောက်တတ်တဲ့သူဖြစ်ပြီး၊ လုံးလုံးပြန်ကောင်းဖို့က လည်းမသေချာတော့၊ မခွဲရဲဖူးဖြစ်ပါလေရော။ ဒါနဲ့ပဲနောက်ဆုံးတော့ လင်မယားနှစ်ယောက် ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ကြတယ်။ ခွဲဖို့အမှန်တကယ်မလိုအပ်ရင် ခွဲတဲ့နည်းလမ်းမရွေးတော့ပဲ သဘာဝအတိုင်းလေ့ကျင့်ခန်းလုပ်၊ အရိုးပြင်၊ အကြောပြင်ကုသရေးနည်းစနစ်နဲ့ပဲကုကြည့်ဦးမယ်လို့ပေါ့..။

အဲဒီမှာပဲဒါမျိုးလုပ်ဖူးတဲ့သူတွေဆီကအကြံဥာဏ်တွေတောင်း။ သက်ဆိုင်ရာစာအုပ်စာတမ်းတွေဝယ်ဖတ်..၊ ယူကျုဘ် ဗွီဒီယိုတွေကြည့်ပြီး၊ ကုသမှုကိုကိုယ်တိုင်ပဲစလုပ်ကြည့်ကြတယ်။ အစပိုင်းမှာကျနော့်မိန်းမသင်းသင်းက မနက်တိုင်းစောစောထပြီး၊ ခါးနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ယောဂ လေ့ကျင့်ခန်းတွေကို ဖြေးဖြေးကစပြီးကျင့်ကြည့်တယ်ဗျ။

အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိတော့ ကုသရေးမှာအထောက်အကူဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့်သိပ်အတိုးတက်ကြီးတော့မဟုတ်ဘူး။ ကျနော်ကိုယ်တိုင်လည်းအလုပ်ကတစ်ဖက်နဲ့ရှုပ်နေတော့၊မိန်းမကိုဒီတိုင်းပဲကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ရှာဖွေလေ့လာသင်ယူပြီးသင့်တော်မယ့်နည်းလမ်းရှာဖို့လွှတ်ပေးထားလိုက်တယ်။

တစ်နေ့တော့ကျနော်အလုပ်ကပြန်လာတဲ့အချိန်မှာ ကျနော့်မိန်းမ သင်းသင်းကပြောလာတယ်။ ယောဂကျင့်တဲ့အပြင်၊ ခါးကိုနှိပ်ပြီးအရိုးအကြောကိုင်၊ ပြုပြင်တဲ့နည်းလမ်းနဲ့ပါစမ်းပြီးကုကြည့်ချင်တယ်တဲ့။ သူကပြောပြတာက၊ ဒီရောဂါနဲ့ပတ်သက်တဲ့အကြောင်းသတင်းအချက်အလက်အမျိုးမျိုးကို အင်တာနက်၊ ဝက်ဘ်ဆိုက်နဲ့၊ ဆိုရှယ်မီဒီယာအရင်းအမြစ်ပေါင်းစုံကနေလိုက်ရှာလေ့လာကြည့်တယ်တဲ့။ နောက်ဆုံးတော့ဒီလိုရောဂါအတွက် အထူးလိုက်နှိပ်ပေးနေတဲ့ကျွမ်းကျင်အရိုးအကြောပြင်အနှိပ်ဆရာတစ်ယောက်ရဲ့အဆက်အသွယ်ကိုရလာခဲ့ကြောင်းကိုမိသင်းကပြောပြလာတယ်။

မိန်းမပြောတဲ့သူက ရိုးရာအနှိပ်သည်၊ အကြောကိုင်တဲ့အပြင်၊ physiotherapist ကုထုံးလက်မှတ်ရထားတဲ့သူတစ်ယောက်လို့လည်းသိရတယ်တဲ့။ မိန်းမကသူ့ဖုံးကိုဖွင့်ပြပြီး၊ သူရှာလာတဲ့ အချက်အလက်ပေါင်းစုံကိုကျနော်ကြည့်ဖို့ ဖတ်ဖို့ပြတယ်။

“ကဲ..ကဲ..ရေမိုးချိုးအဝတ်အစားအရင်လဲလိုက်ဥိး။ သင်း..ဒီအချက်တွေအားလုံးကို၊ မောင့်ဖုန်းထဲဖော်ဝါဒ့်လုပ်ထားပေးမယ်။ ထမင်းစားပြီးမှသေချာဖတ်ကြည့်ပြီး၊ ဘယ်လိုသဘောရတယ်ဆိုတာကို ပြောပေးဦး။ ကူပြီးလည်းစဥ်းစားပေးပါဦး..”

အဲဒီအချိန်တုန်းကကျနော့်ခေါင်းထဲမှာ ဘာထွေထွေထူးထူးမှစဥ်းစားဖို့သတိမရမိဘူး။ ကျနော်ပြောချင်တာကကျနော်လွန်ခဲ့တဲ့၂ နှစ်၃ နှစ်အတွင်းကတောက်လျှောက်ရူးသွပ်ခဲ့ပြီး၊ စဥ်းစားလာခဲ့တဲ့မိန်းမနဲ့ပတ်သက်တဲ့ကပ်ကိုးဆက်စ်ကိစ္စကိုဆိုလိုတာပါ။ အခုအချိန်မှာတော့၊ အဲဒီကိစ္စတွေကိုအရာရာအားလုံးမေ့နေခဲ့ပြီး၊ သူ့ကျန်းမာရေးအခြေအနေကိုစိုးရိမ်တာတစ်ခုထဲခေါင်းထဲရောက်နေတာပဲရှိနေပါတယ်။

နောက်ဆုံးအချုပ်ပြောရရင်တော့ ကျနော်တို့လင်မယားနှစ်ယောက်တိုင်ပင်ကြပြီး သင်းသင်း ရှာလို့ရလာတဲ့အဆက်အသွယ်ဖြစ်တဲ့၊ အကြောပြင်အနှိပ်ဆရာကိုပဲ ဆက်သွယ်ကြည့်ဖိို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ်။ နောက်တစ်နေ့ကျနော်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သင်းသင်းက၊ ဒီနေ့ပဲအကြောကိုင်ဆရာနဲ့ဆက်ပြီး၊ ပြောပြီး၊ ဆိုပြီးဖြစ်ကြောင်း။ အဲဒီဆရာကိုအိမ်ကိုပဲကြွဖို့ဖိတ်ထားကြောင်း။ ကျနော့်ကိုအသိပေးလာပါတယ်။

မိန်းမကတခြားနေရာ အနှိပ်ခန်းတွေနဲ့သူများနေရာကိုမသွားချင်ဘူး။ မိသင်းက၊ သန့်ရှင်းမှုနဲ့လုံခြုံမှုမရှိမှာကိုစိုးရိမ်နေတာ။ သူကဇိီဇာကြောင်တယ်လေ။ ခြေကြွခဘယ်လောက်ပိုပေးရ၊ ပိုပေးရ၊ ကို့ယ်အိမ်မှာပဲစိတ်ချလုံခြုံတယ်လို့ထင်တယ်တဲ့။ အဲဒါသူက ကျနော်အားတဲ့ရက်မှာ၊ အနှိပ်ဆရာလာတုန်း၊ အိမ်မှာအတူရှိနေပေးဖို့တောင်းဆိုလာတယ်ပေါ့။ ဘယ်နေ့အဆင်ပြေနိုင်မလဲပြောပေးပါတဲ့။

ကျနော်လည်းအလုပ်တဖက်နဲ့ဆိုတော့ စနေ၊ တနင်္ဂနွေကိုပဲရွေးရတော့တာပေါ့။ အနှိပ်ဆရာကိုလည်းသူကတစ်ခေါက်ပြန်ဆက်ရသေးတယ်။ ပိတ်ရက်မှာသူလာဖို့အဆင်ပြေရဲ့လားလို့ပေါ့။ နောက်ဆုံးစနေနေ့နေ့လည်မှာလုပ်ဖို့ အချိန်နဲ့တကွအချိန်းအချက်ရခဲ့ပါတယ်။

အခုကျနော်တို့ကုထုံးအော်ပရေးရှင်းလုပ်ရမယ့်၊ သည်းထိတ်ရင်ဖိုဇာတ်လမ်းလေး စပြီးမပြောခင်မှာ၊ ကျနော်တို့လင်မယားနှစ်ယောက်ရဲ့အကြောင်းနည်းနည်းလေးပိုပြီးအသေးစိတ်လေးကိုမိတ်ဆက်ပြောပြချင်ပါသေးတယ်။ အခုကနာမည်တွေလောက်ပဲပြောရသေးတာလေ။ ကျနော်အောင်ရဲကိုက အသက်၃၅၊ မိန်းမကလည်း ၃၅ အတူတူပါပဲ။ မိန်းမနာမည်အပြည့်အစုံက သင်းရနံ့စိုးပါ။ သူ့မိဘတွေနဲ့ကျနော်တို့ အိမ်အခေါ်ကတော့ သင်းသင်းလို့ပဲခေါ်ကြပါတယ်။ ကျနော်ကပုဂ္ဂလိကကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာလုပ်နေပြီး၊ မနက် ၈နာရီကညနေ ၄နာရီအကြားမှာ အလုပ်လုပ်ရပါတယ်။ စနေ၊ တနင်္ဂနွေဆိုရင်တော့နားရက်ပေါ့။

ကျနော့်မိန်းမသင်းသင်းကတော့ အိမ်ရှင်မသက်သက်ပါပဲ။ အိမ်မှာပဲနေပြီးအိမ်အလုပ်တွေနဲ့ပဲ လုံးနေသူပေါ့။ အပြင်အလုပ်မလုပ်ပါဘူး။ သင်းသင်းက အသားဖြူပြီးခန္ဓာကိုယ်ကသေးသေးလုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးရယ်။ အသက်သာ၃၅နှစ်ရှိလာတာသူ့ကိုရုတ်တရက်ကြည့်ရင် မြီးကောင်ပေါက်စခလေးတစ်ယောက်နဲ့ပိုတူတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့နဂိုထဲကလူကောင်သေးတဲ့ရုပ်ခံကြောင့်ဖြစ်လိမ့်မယ်။ သူ့မျက်နှာပုံပန်းက အသက်ကိုသာမပြောဘူးဆိုရင် ၂၅-၂၆လောက်ပဲထင်ရလိမ့်မယ်။ လူကောင်သာသေးတာ၊ သူ့ဘော်ဒီနဲ့ သူ့ဆိုဒ်နဲ့ကအချိုးကျတယ်။ ဘော်ဒီကအမိုက်စားဗျ၊ လုံးထစ်ပြီး ပွင့်သင့်တာပွင့် ကားသင့်တာကား အန်သင့်တာအန်တဲ့ အမို့အရှိုက် အဖုအထစ်ကလေးတွေနဲ့ဗျ။ သားသမီးကလည်းမထွန်းကားသေး၊ ခလေးမရသေးတာကလည်းကရိကထ နည်းပြီးသူ့ကိုပိုနုနေစေသလားပဲ။

ကဲဗျာ..ဇာတ်လမ်းကိုဆက်ပြောလိုက်ကြပါဦးစို့..။
အဲဒီနေ့က၊ စနေနေ့ပါ။ ကျနော့်မိန်းမသင်းသင်းရဲ့ ခါးနာရောဂါအခြေအနေကိုစစ်ကြည့်ရအောင်၊ အကြောပြင်ဆရာနဲ့ချိန်းဆိုထားတဲ့နေ့ပေါ့။ နေ့လည်ပိုင်း ၁ နာရီမထိုးခင်မှာ၊ အကြောကိုင်အနှိပ်သည်ဆရာကြီးဆီကဖုန်းက၊ သင်းသင်းဆီဝင်လာတယ်။ သူလာနေပြီ၊ မကြာခင်ရောက်တော့မယ်တဲ့ကျနော်တို့ရပ်ကွက်ရဲ့အနေအထား၊ အဝင်အထွက်လမ်းကြောင်းနဲ့ ၊လမ်းနာမည်တွေမေးနေတယ်။

သင်းသင်းက လာရမယ့်လမ်းကြောကိုရှင်းပြနေပြီး၊ ဆက်မေးတော့မှ သူက ကိုယ်ပိုင်ကားနဲ့လည်းမဟုတ်ဘူး၊ တက္ကစီနဲ့လည်းမဟုတ်ဘူး ၊ YBS ဘတ်စ်ကားစီးပြီးလာတာတဲ့။  ကျနော်တို့အိမ်ကလမ်းမကြီးနဲ့ဆိုရင်တော်တော်လေးဝေးသေးပြီး၊ အတွင်းထဲကိုအတော်လျှောက်ဝင်လာရဦးမှာလေ။ ဒီတော့အဲဒီဆရာ၊ မပင်ပန်းရအောင် သင်းသင်းကရပ်ကွက်ထိပ်ကကားမှတ်တိုင်ရောက်ရင်အဲဒီမှာပဲစောင့်နေဖို့၊ ယောက်ျားကိုကားနဲ့ထွက်ကြိုဖို့လွှတ်လိုက်မယ့်အကြောင်းပြောနေတယ်။ ပြီးတော့မှ..

“ကိုရဲရေ..၊ အဲဒီဆရာကို အိမ်ကကားနဲ့ပဲ လမ်းထိပ်ကကားမှတ်တိုင်မှာသွားကြိုပေးလိုက်စမ်းပါဦး။ သူကတခါမှမရောက်ဖူးသေးတော့အဝင်အထွက်ခက်လိမ့်မယ်..သူမေးစမ်းပြီးလိုက်ရှာနေရင်အချိန်ကုန်မစိုးလို့..”

“ဪ..အေး..အေး..မောင်အခုသွားထွက်ကြိုလိုက်မယ်..”

ကျနော်လည်းသင်းသင်းပြောတဲ့အတိုင်းကားဂိတ်ဖက်မောင်းထွက်လာပြီး၊ ဟိုရောက်တော့၊ အဲဒီအနှိပ်ဆရာအကိုကြီးနဲ့တွေ့လိုက်ရပါရော။ အဲဒီမှာကျနော်တော်တော်ကြီးလန့်ပြီးအံ့ဩသွားခဲ့ရပါတယ်။ အဲဒီအနှိပ်ဆရာက ကျနော့်ကိုမသိပါဘူး။ ဒါပေမယ့်ကျနော်ကတော့သူ့ကိုကောင်းကောင်းကြီးသိပြီးမှတ်မိနေတယ်ဗျ။

ဒီလိုလေ..၊ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်နှစ်ကျော်ကျော်လောက်ကကျနော် နာမည်ဝှက်နဲ့၊ လိုင်း (LINE) အက်ပလီကေးရှင်းအကောင့်တစ်ခုဖွင့်ပြီး သူနဲ့ အကောင့်အက်ဒ် လုပ်ပြီး ပြီးစကားပြောဖူးတာကိုးဗျ။ သူ့ကိုအဲဒီအချိန်တုန်းကအပ်ပြီးဆက်သွယ်စကားပြောကြည့်တာက၊ ကျနော့်ရဲ့ကပ်ကိုးရောဂါအကြီးအကျယ်ထနေတဲ့ အချိန်တုန်းကပါ။

ကျနော့်သူငယ်ချင်းတွေဆီကတဆင့် ဒီလူဟာ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာနှိပ်နယ်မှု (sex massage) ဆားဗစ်လုပ်တယ်ဆိုတဲ့သတင်းအစအနကိုရခဲ့ဖူးတယ်။ ကိုယ့်ရဲ့ကပ်ကိုးရောဂါကလည်းသည်းနေတုန်းအချိန်မှာနည်းလမ်းပေါင်းစုံရှာကြည့်ရင်း ကိုယ့်မိန်းမစိတ်ပါလိုပါလာငြား ဆိုပြီး၊ ဆက်စ်မာဆတ်သမားနဲ့ ခေါ်နှိပ်ခိုင်းကြည့်ရင်ကောင်းမလားဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ၊ တီးခေါက်စုံစမ်းကြည့်ဖို့ဆက်သွယ်ခဲ့တာပါပဲ။

ဒါပေမယ့်အဲဒီအချိန်တုန်းကတကယ်လုပ်ဖို့နေနေသာသာ၊ မိန်းမကစကားကိုတောင်အစမခံပဲဆဲချည်းလွှတ်နေတော့၊ ဆက်သွယ်ကြည့်ရုံသက်သက်ကလွဲလို့ လက်လျှော့ခဲ့ရပြံး ထပ်မဆက်ဖြစ်ခဲ့တာပါ။ ကျနော်သူ့ကိုဆက်သွယ်ခဲ့တုန်းက၊ သူကဒီဘစ်စနက်လုပ်နေတဲ့လူဆိုတော့သူ့ပုံနဲ့ အချက်အလက်တွေကိုကျနော့်ဆီကိုအွန်လိုင်းကနေပို့ပေးခဲ့ဖူးလို့၊ ကောင်းကောင်းမှတ်မိနေတာလေ..။

ဒါပေမယ့်ကျနော့်စိတ်ထဲမှာအခုသူ့ကိုတွေ့လိုက်ရလို့ဖြစ်သွားတဲ့အံ့သြမှုတွေကို တစွန်းတစမှ၊ အပြင်ထွက်မလာရအောင်သတိထားပြီးထိမ်းထားလိုက်နိုင်ခဲ့တယ်။ သူကတော့ရုပ်တောင်မမြင်ဘူးတဲ့ကျနော့်ကိုဘယ်မှတ်မိလိမ့်မလဲ။

ကားဂိတ်ကနေကားမောင်းပြီး အိမ်ပြန်လာတဲ့လမ််းတလျောက်မှာ၊ ကျနော်ကသူ့ကိုသိနေတယ်ဆိုတာကိုမရိပ်မိအောင် ဟန်မပျက်ဆက်ဆံနေလိုက်တယ်။ သူ့ကိုသင်းသင်းရဲ့ရောဂါလက္ခဏာတွေကိုပဲ အကြမ်းဖျင်းကြိုပြီးပြောပြလာခဲ့တယ်။ ဒီလောက်ပါဘဲ။

သူကလည်းသူ့တွေ့အကြုံတွေကိုပြန်ပြောပြနေတာက၊ အခုကျနော့်မိန်းမသင်းသင်းနဲ့ရောဂါလက္ခဏာတူတဲ့၊ ခါးရိုးညပ်တဲ့ဝေဒနာရှင်အချို့ကိုသူအကြောပြင်ပြီးကိုင်ပေးလိုက်တာ၊ အတော်များများကသက်သာပျောက်ကင်းသွားတယ်လို့ဆိုလာတယ်။ ဒါပေမယ့်အချိန်တော့ယူရလိမ့်မယ်တဲ့။ နှိပ်တာနယ်တာ၊ အကြောပြင်တာ၊ အရိုးတည့်ပေးတာတွေကို အထပ်ထပ်အခါခါလုပ်ရမယ်လို့ပြောပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့အိမ်ပြန်ရောက်လာရောဆိုပါစို့။

ကျနော့်မိန်းမသင်းသင်းထွက်လာပြီး ဧည့်ခန်းတီဗွီရှေ့က ဆိုဖာခုံတွေမှာဧည့်ခံရင်း၊ ထိုင်စကားပြောကြတယ်။ ဧည့်သည်ဆရာကို အအေးဘူးတွေ၊ ကော်ဖီတွေနဲ့တည်ပေးပြီးမှ၊ ဆေးဆရာနဲ့လူနာအကြား ရောဂါရဲ့ခြေအနေအချက်အလက်တွေတွေကိုပြောကြ၊ ဖလှယ်ကြပြီး၊ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အကြားနားလည်မှုရှိအောင်နဲ့ရင်းနှီးသွားအောင်ပြောဆိုဆွေးနွေးကြတာပေါ့။

ဆရာဘက်ကလည်းဘယ်လိုပုံစံမျိုးနှိပ်မယ်၊ အရိုးအကြောတွေကိုတည့်မတ်ပေးဆိုတာမျိုးတွေ အားလုံးပြည့်စုံနားလည်အောင်အရင်ပြောကြတယ်။ အတော်ကြာကြာလေးဆွေးနွေးပြောဆိုကြပြီးတဲ့နောက်၊ လက်တွေကုသမှုအပိုင်းကိုစတော့မယ်ပေါ့။ နှိပ်ရမယ့်နေရာကိုကျနော့်သဘောနဲ့ပဲရွေးပေးလိုက်ပါတယ်။ ရောဂါကုတာကည်းလူမြင်သူမြင်အိမ်ရှေ့ခန်းကြီးမှာလည်း၊မဖြစ်သေးဘူးလေ။ ဟိုလှန်ဒီလှောနဲ့နှိပ်နေရတာမဟုတ်လား၊ ဒီတော့ကျနော်ကပဲ ကျနော်တို့လင်မယားအိပ်ခန်းထဲမှာပဲနှိပ်ဖို့ခွင့်ပြုပေးလိုက်တယ်။ သင်းသင်းက..

“ဖြစ်ပါ့မလား ကိုရဲကလဲ..”

“ဖြစ်ပါတယ်ကွ၊ အပြင်ဧည့်ခန်းကြီးမှာ ခါးလှန်၊ ဘာလှန်နှိပ်နေလို့လည်းအမြင်မတော်ပါဘူး၊ ဘာမှစိတ်ပူမနေပါနဲ ကိုလည်းအတူတူ အခန်းထဲမှာရှိနေမှာပဲဟာ..”

“အင်း..ဒါလည်းကောင်းတာပဲလေ၊ မွေ့ယာလည်းရှိ၊ အဲကွန်းကလည်းရှိတော့၊ သက်တောင့်သက်သာဖြစ်တာပေါ့..နှိပ်ရင်းအိပ်ပျော်သွားလည်းအေးတာပဲ..ခစ်ခစ်..”

ဒါနဲ့ပဲကုသမှုကိုစဖို့အနှိပ်ဆရာကိုခေါ်ပြီးအခန်းထဲဝင်ခဲ့ကြတော့တယ်။ သူတို့နှိပ်နယ်ကုသနေတုန်းမှာ ကျုပ်လည်းအခန်းထဲကကြိမ်ကုလားထိုင်မှာတစ်ချိန်လုံးထိုင်ကြည့်နေခဲ့ပါတယ်။
—————————————–

အပိုင်း(၃) ဆက်ရန်

(အပိုင်း ၃)

ကျ​နော့်မိန်းမ သင်းသင်းရဲ့ခါးရိုးညပ်​ဝေဒနာကိုအ​ကြောပြင်ပြီးကုသ​ပေးမယ့်အနှိပ်သည််အ​ကြောပြင်ဆရာက ချိန်းချက်ထားတဲ့အတိုင်းကျ​နော်တို့အိမ်ကို​ရောက်လာခဲ့ပြီး သင်းသင်းအတွက်ကုထုံးကိုအဲဒီ​နေ့မှာပဲစတဲ့အ​ကြောင်းကို၊ ပြီးခဲ့တဲ့အခန်းမှာကျ​နော်​ရေးခဲ့ပြီးပါပြီ။

အဲဒီအ​ကြောပြင်ဆရာက လက်မှတ်ရကျွမ်းကျင်သူပါ၊ ဆေးပညာအ​ခေါ်အရ (Physiotherapist) လို့​ခေါ်ကြတဲ့ အရိုးအ​ကြောအထူးကုဌာန​တွေမှာ အထူးကျွမ်းကျင်စွာကိုင်တွယ်နိုင်ပြီး အ​ကြောပြင်၊ အ​ကြောကိုင်​လုပ်ငန်း​တွေကိုမှန်ကန်ထိ​ရောက်စွာရှာ​ဖွေကိုင်တွယ်နိုင်ပြီး လေ့ကျင့်​ရေးလည်းလုပ်​ပေးနိုင်တဲ့၊ လေ့ကျင့်​ရေးဆရာတစ်​ယောက်လို့လည်းဆိုကြပါစို့။

တခါတ​လေအထူးကု​ဆေးရုံကြီး​တွေမှာ​တောင်ဒီဆရာမျိုး​တွေကိုလက်ကိုင်ထားပြီး၊ အရိုးအဆစ်၊ အာရုံ​ကြော​ဝေဒနာရှင်လူနာ​တွေကို အချိန်ပိုင်းနဲ့​လေ့ကျင့်​ပေးတာ​တွေရှိပါတယ်။ မြန်မာ​ရှေးရိုးအယူအဆ​တွေနဲ့ဆိုရင်တော့ ဘာကိုမှအ​သေးစိတ် အမျိုးအစား ခွဲပြီး​ခေါ်မ​နေကြ​တော့ပဲ၊ လွယ်လွယ်ကူကု တစ်မျိုးပဲ သုံးနှုန်း​ခေါ်​ဝေါ်​နေကြပါတယ်။ မသိတဲ့လူ​တွေကအရပ်အ​ခေါ်လွယ်လွယ်​ခေါ်​တော့အနှိပ်သည်​ပေါ့။

ကျ​နော်တို့အခု သင်းသင်းကိုအ​ကြောပြင်​ကုသ​ပေးနိုင်ဖို့  အလုပ်အပ်လိုက်တဲ့ ဆရာရဲ့နာမည်က​တော့ အခုမှပဲ​ပြောရ​တော့မယ်။ သူ့နာမည်ကဦးထူး​အောင်ပါ။ ဆရာဂုဏ်နဲ့​ခေါ်ရင်၊ ဆရာ​ထူး​အောင်ပေါ့။ သူကအသက်အ​တော်ရ​နေပါပြီ။ လူငယ်လေး​တွေအ​နေနဲ့ဆိုရင် အဘ​ခေါ်ရမယ့် အသက်၆၀ မပြည့်တပြည့်လောက်ရှိ​နေပါပြီ။  ဒါ​ပေမယ့်ကျ​နော်တို့လင်မယား​လိုသက်လတ်ပိုင်း ၃၅နှစ်အရွယ်​တွေအတွက်ကျ​တော့ ကွာခြားမှုအရဆိုရင်၊ အကိုကြီးအရွယ်၊ ဦး​လေးအရွယ်ဖြစ်​နေ​တော့တာ​ပေါ့။ ခေါ်ချင်သလို​ခေါ်နိုင်တဲ့အ​နေအထားမှာရှိတယ်။

ကျ​နော်က​တော့ အကိုကြီးလို့ပဲ​ခေါ်လိုက်ပြီး၊ ကျ​နော့်မိန်းမကျ​တော့ လူနာနဲ့ဆရာဖြစ်​နေတော့၊ လေးစားသမှုနဲ့ ဆရာလို့ပဲ​ခေါ်ပါတယ်။  နောက်ရက်​တွေမှာကျ​တော့ ဦး​ထူးအောင်ကိုယ်တိုင်ကပဲ။ သူ့ကိုရင်းရင်းနှီးနှီး​ပေါ့​ပေါ့ပါပါးဆက်ဆံပါ၊ ဆွေမျိုးညီအကိုတစ်​ယောက်လိုသ​ဘောထားပါလို့​ပြောလာလို့၊ သင်းသင်းကနာမည်တပ်ပြီးခေါ်​ပြောပါတယ်။ ဒါ​ပေမယ့်အကိုလို့​တော့မ​ခေါ်ဘူး။ အရမ်းရင်းနှီးအ​ရောဝင်သလိုဖြစ်သွားမှာစိုးလို့၊ လေး​လေးစားစားနဲ့ပဲ ဦးလေးထူးလို့ပဲ​ခေါ်လိုက်တယ်။ ဦး​လေးတပ်​ခေါ်​တော့ အသက်ကိုတခါထဲကန့်သတ်လိုက်သလိုထိမ်း​ပေးလိုက်တဲ့ မိန်းမတို့ရဲ့ကြိုပြီးကာတဲ့နည်းလမ်းတစ်မျိုးလို့ယူဆရင်လည်းရနိုင်ပါတယ်။

စော​စောကကျ​နော်တို့ကုထုံးစလုပ်တဲ့အ​ကြောင်းဆီပြန်သွားလိုက်ရ​အောင်။ အနှိပ်ဆရာဦးထူး​အောင်က ကျ​နော်တို့တဲ့အိပ်ခန်းထဲမှာ၊  ကျနော့်မိန်းမသင်းသင်းကို စပြီးအ​ကြောကိုင်ကထဲက၊ ကျ​နော်ကမလှမ်းမကမ်းက ကုလားထိုင်မှာထိုင်​စောင့်ကြည့်​နေခဲ့တာပါ။ အဲဒီလိုထိုင်ကြည့်​နေရင်းက သင်းသင်းကို တခြား​ယောက်ျားတစ်​ယောက်က ကိုယ်ထိလက်​ရောက်ကိုင်တွယ်ပြီးနှိပ်နယ်နေတဲ့မြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်ရ​တော့၊ ကျ​နော့်ရဲ့ငြိမ်သက်ပြီး အိပ်​မောကျ​နေတဲ့စိတ်ကိုလှပ်နှိုးလိုက်သလိုဖြစ်သွားပါ​တော့တယ်။

ကျ​နော်အကြာကြီး​မေ့ထားခဲ့တဲ့၊ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်​တွေကကျိန်စာသင့်​နေသလိုရူးသွပ်ခဲ့တဲ့၊ အ​တွေး​တွေက​ခေါင်းထဲကိုတစ်​ခေါက်ပြန်ဝင်လာပါ​တော့တယ်။ အ​တွေး​တွေပြန်ပြီးနိုးကြားလာတာကို​ပြောတာပါ။ ချက်ချင်းကြီး​တော့ဘာမှလုပ်ဖို့စိတ်ကူးမရ​သေးပါဘူး။ ရောဂါကု​နေတုန်းမှာအ​ဖော်အဖြစ်မိန်းမနဲ့အတူ ရှိ​နေ​ပေး၊ စောင့်​ပေးရုံပါပဲ။

သူတို့နှိပ်​နေနယ်​နေကြတာကလည်း၊ ရိုးရိုးတန်းတန်းပါပဲ၊ ဘာမှအ​သေးစိတ်ထူးခြားဆန်းပြားတာ​တွေမရှိပါဘူး။ ခါးနာတာကိုသက်သာ​စေဖို့နှိပ်နယ်အ​ကြောပြင်​ပေးရုံသက်သက်ပါပဲ။ ဒါနဲ့ပဲအဲဒီပထမဆုံး​နေ့ အ​ကြောပြင်အရိုးတည့် စက်ရှင်က​အောင်​အောင်မြင်မြင်ပြီးသွားခဲ့ပါတယ်။

ကျ​နော့်မိန်းမသင်းသင်းရဲ့​ရောဂါလက္ခဏာက တစ်ရက်ထဲနဲ့ကုလို့နှိပ်လို့​ပျောက်မယ့်အမျိုးအစားမှမဟုတ်တာ၊ အ​ခြေအ​နေတိုးတက်လာတဲ့အထိနေ့စဥ်ရက်ဆက်​လေ့ကျင့်​ပေးသွားရမှာမို့​နောက်အပတ်​တွေအတွက်လည်းဆက်ချိန်းရပါတယ်။ ပထမ​နေ့ကစ​နေ​နေ့ဆို​တော့၊ နောက်​နေ့တနင်္ဂ​နွေမှာလည်း ကျ​နော်​ရုံးပိတ်ပြီးအိမ်မှာရှိမှာမို့လို့ဆက်လာနိုင်မလားလို့ မေးကြည့်ရပါတယ်။

ဆရာထူး​အောင်က ပထမချိန်းရက်က လူနာရဲ့အခြေအ​နေကိုလာကြည့်ရုံသက်သက်ပဲဆို​တော့ ဆက်တိုက်လာဖို့ကတခြားလူနာ​တွေရဲ့အချိန်းအချက်​တွေရှိ​နေ​သေးတယ်တဲ့။ ကျ​နော်ကပိတ်ရက်မှာမှအတူရှိ​ပေးနိုင်မှာမို့လို့ ရီကွက်စ်လုပ်​ကြည့်တော့ ဆရာထူးကမနက်ဖြန်အတွက်ချိန်းထာတဲ့လူနာဆီဖုန်းဆက်ပြီးရက်​ရွှေ့လိုရနိုင်မလားလို့ညှိကြည့်တာအဆင်​ပြေသွားတယ်။ ဒါနဲ့​နောက်တစ်​နေ့တနင်္ဂ​နွေ​နေ့မှာအရင်အချိန်အတိုင်းပြန်လာဖို့ချိန်းဆိုပြီး ကျ​နော်ကဆရာထူး​အောင်ကိုကားဂိတ်ဆီပြန်လိုက်ပို့လိုက်ပါတယ်။

နောက်တစ်​နေ့၊ ဒုတိယ​မြောက်​နေ့မှာ​တော့ကျနော့်မိန်းမအတွက်ကုသမှုအစီအစဥ်ရဲ့အဓိကကျတဲ့စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်အ​ပြောင်းအလဲကြီးတစ်ခုအစပျိုးခဲ့ပါ​တော့တယ်။

အဲဒီ​နေ့မှာလည်းမ​နေ့ကအချိန်အတိုင်း ဆရာဦး​ထူး​အောင်ရောက်လာခဲ့ပြန်ပါတယ်။ ကျ​နော်ပဲသွားကြို​ပေးရတာပါဘဲ။ အိမ်​ရောက်ပြီးခဏတဖြုတ်စကားစမြည်​ပြောပြီးတာနဲ့ အချိန်သိပ်မဖြုန်း​တော့ပဲ၊ ကုထုံးစ ၊ အ​ကြော​ကိုင်၊ နှိပ်နယ်​တော့တာပါပဲ။ ကျ​နော်လည်းအခန်းထဲမှာမ​နေ့ကလိုအတူတူရှိ​နေပြီး၁၅မိနစ်၊ မိနစ်၂၀​လောက်ထိုင်ကြည့်​နေခဲ့တယ်။

ခဏ​လောက်ကြည့်မိတာနဲ့ မ​နေ့ကလိုပဲ အရင်တုံးက​တောင့်တခဲ့ဖူးတဲ့လိုအင်ဆန္ဒ​တွေက ဦး​နှောက်အ​တွေးထဲမှာပြန်နိုးကြွလာပြန်ပါပြီ။ ကျ​နော့်မိန်းမအ​ပေါ်မှာတခြား​ယောက်ျားနဲ့ အဝှာဖြစ်​စေချင်တဲ့စိတ်​တွေ၊ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်အ​တွေး​တွေ ထိမ်းမရ​အောင်ပြန်​ပေါ်လာ​တော့တာပဲ။ လူကလဲ​သွေး​တွေဆူပြီးပူထူတက်လာတယ်။ .

ကျ​နော်လည်း သူတို့ကိုထိုင်ကြည့်ရင်း ပေါ်လာတဲ့စိတ်ရိုင်း​တွေကို​ ပြေ​ပျောက်​အောင်လို့ အပြင်ခဏထွက်လိုက်မယ်ဆိုပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပါတယ်။

အဲ..ပြောဖို့တခု​မေ့​နေတာရှိ​သေးတယ်ဗျ။ ကျနော်က​ဆေးလိပ်​သောက်တတ်တဲ့ စီးကရက်သမားတစ်​ယောက်ပါ၊ သောက်တာမှရိုးရိုးအပျင်း​ပြေဖွာရုံသောက်တဲ့သူမဟုတ်ပဲ စွဲ​နေပြီလို့​ပြောလို့ရတဲ့အဆင့်ပါ။ မကြာခဏ ခံတွင်းချဥ်​လေ့ရှိပါတယ်။ တစ်​နေ့ကို ၂၀ ဝင်တစ်ဗူး​လောက်က​အောက်ထစ်ပဲ။ ဒီ့ထက်သာများရင်များမယ်။

ရုံးမှာ​ရော၊ အိမ်မှာပါ အောက်ဆင်းအပြင်ထွက်ပြီး စီးကရက်​သောက်​လေ့၊ ဖွာလေ့ရှိပါတယ်။ အခုလည်းမတ်တပ်ရပ်လိုက်တာနဲ့​ ဆေး​လိပ်သောက်ချင်စိတ်​ပေါက်လာပြန်ပြီ။ အနှိပ်ခံ​နေတဲ့သင်းသင်းကိုလှမ်းပြီး အပြင်ခဏ​ဆေးလိပ်ထွက်​သောက်ဦးမယ်လို့​ပြောခဲ့ပြီး စားပွဲ​ပေါ်က​ဆေးလိပ်ဘူးနဲ့မီးခြစ်ယူလို့အပြင်ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

အိမ်​ရှေ့ဆင်းပြီး​အောက်​ရောက်​တော့၊ မတ်တပ်ရပ်ပြီး​ဆေးလိပ်​သောက်နေရင်းနဲ့ ခေါင်းထဲမှာပြည့်နှက်​နေတဲ့အ​တွေး​တွေက​၊ ကိုယ့်မိန်းမကိုတခြားသူလိုးနေတာကိုအရမ်းကြည့်ချင်​နေတဲ့အတွေးဆိုးတွေချည်းပါပဲ။

အဲဒီမှာစိတ်ကူးတစ်ခု​ပေါ်လာလို့ ကျ​နော်လည်းအိမ်​ခေါင်းရင်းဖက်​ဘေးကပတ်ပြီး ကျ​နော်တို့လင်မယားရဲ့အိပ်ခန်းဘက်ကို​လျှောက်ခဲ့တယ်။ ကျ​နော်တို့ရဲ့အိပ်ခန်းထဲမှာ ကျနော်မရှိပဲ၊ မိန်းမနဲ့အနှိပ်သည်ကိုနှစ်​ယောက်ထဲလွှတ်ထားခဲ့ရင် ဘာ​တွေဖြစ်လာနိုင်မလဲလို့​တွေးကြည့်မိတယ်။

ကျ​နော်သိသ​လောက်ကတော့ ဒီအ​ကြောပြင်ဆရာဦးထူး​အောင်က စော​စော​ပြောခဲ့သလို လိင်မှုဆိုင်ရာအနှိပ်သမား (sexual masseur) တစ်​ယောက်ဆိုတာ​ကသေချာတယ်။ သူ့ကိုသင်းသင်းနဲ့နှစ်​ယောက်ချင်းလွှတ်​ပေးထားခဲ့ရင်ဘာဖြစ်လာနိုင်လဲလို့သိချင်​နေတာပါ။ .

သိချင်ရင်​တော့​ချောင်းကြည့်ရမှာပဲ​လေ။ ကျ​နော်တို့အိပ်ခန်းပြတင်း​ပေါက်​တွေရဲ့အ​နေအထားကို အိမ်ရှင်ဖြစ်တဲ့ကျနော်က အထာ​ကောင်း​ကောင်းသိ​နေလို့ ချောင်းကြည့်ရတာက ဘာမှမခဲယဥ်းလှပါဘူး။ တကယ်သွား​ချောင်း​တော့ သိပ်ပြတ်ပြတ်သားသား​တော့ မမြင်ရပါဘူး။ ခန်းဆီးကတဝက်တပြက်ခံ​နေလို့ပါ။ ဒါ​ပေမယ့်လုံးဝအပိတ်ချည်းလည်းမဟုတ်ဘူး၊ အဟကြားထဲက​နေ​စွေ​စောင်းပြီး ကပ်ကပ်သပ်သပ်ကြည့်ရတာ​ပေါ့။ မြင်ရုံပဲလို့ဆိုရမှာ​ပေါ့ဗျာ။ သင်းသင်းကသာမန်ပုံမှန်ဝတ်နေကျအဝတ်အစား​ပေါ့ပေါ့ပါးပဲဝတ်ထားပါတယ်။

လှုပ်ရရှားရ​ကွေးရဆန့်ရလွယ်​အောင် ခပ်ပွပွ ပန်ဂျားမတ်စ် ညဝတ်အင်္ကျီနဲ့​ဘောင်းဘီရှည်အစုံကိုဝတ်ထားပါတယ်။ ဟိုဘက်နိုင်ငံကဝင်တဲ့ပန်း​တွေ ကာတွန်းရုပ်​တွေပါတဲ့ ဝတ်စုံမျိုးပါ။ ကျ​နော်​တွေးမိထားတာမမှားပါဘူး။ သိပ်မကြာလိုက်ခင်မှာပဲကျ​နော်ချောင်းကြည့်​နေတုန်းမှာ၊ ထင်ထားတဲ့အတိုင်းမထိတရိဇာတ်လမ်းလေးကစလာ​တော့တာပါပဲ။

ကျ​နော်အပြင်ထွက်​ပေးလိုက်တာက အနှိပ်ဆရာကိုနှိပ်ခ​ဘောက်ဆူး​ပေးသလိုဖြစ်သွားလား​တော့မသိဘူး။ ဆရာ​ထူး​အောင်ကကျ​နော့်မိန်းမကိုတဘက်လှည့်ပြီး​ကျော​ပေးထိုင်ခိုင်းထားတယ်။ ဒူးနှစ်ဖက်ကို​ထောင်ထားခိုင်းတယ်။ ပြီး​တော့ကိုယ်ကို​တောင့်မ​နေ​စေပဲသူ့ကိုယ်​ပေါ်ကို​ပြေ​လျော့​လျော့ မှီခိုင်းထားတယ်။ သူက​နောက်တည့်တည့်မှာထိုင်​နေတာ​လေ၊ ပြီး​တော့လက်ကို​ရှေ့ဆန့်လှမ်းပြီးသင်းသင်းရဲ့​ခြေ​ထောက်နှစ်​ချောင်းကို​ဘေးဘက်ကားပြီးခွဲခိုင်းတယ်။ ပုံစံက​တော့​ခြေ​ထောက်​တွေကိုအ​ကွေးအဆန့်ကျင့်​ပေမယ့်ပုံပါ။

မိန်းမက ပြောထားတဲ့အတိုင်းကိုယ်ကို​ဖျော့​ပေးထား​တော့ ခြေ​တွေကိုသူဆွဲသလိုပါ​နေတော့တယ်။ ဒီအထိက​တော့ပုံမှန်အနှိပ်သည်​တွေနှိပ်​တတ်တဲ့လမ်းစဥ်အတိုင်းပါပဲ။ ဒါ​ပေမယ်ပုံစံကိုမျက်စိထဲမြင်ကြည့်လို့ရပြီလားဗျ။ မိန်းမကသူ့အ​ပေါ်လုံးဝမှီထားရပြီး ကိုယ်ကဖင်ဖျားတစ်​နေရာထဲမှာပဲအားပြုထိုင်ထားရတာရယ်၊ ခြေဖျား​တွေက​မြောက်ပြီးလွတ်​နေတာရယ်၊ ဒူး​ထောင်ပြီးခပ်ကားကား​ကွေး​ပေးထားရတာရယ်ကိုမြင်ကြည့်ကြဗျာ။ အ​နေအထားက​တော့အခုကျ​နော့မိန်းမက တခြား​တစ်ယောက်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာဒူး​ထောင်​ပေါင်ကားနဲ့၊ တကိုယ်လုံးပစ်မှီပြီး​ရောက်​နေပါပြီ။

အမှန်က​တော့နှိပ်နည်း နယ်နည်း၊ ပို​ဇေရှင်​တွေအတိုင်းလုပ်​နေတယ်ဆို​ပေမယ့်၊ နဂိုထဲကကပ်ကိုးအ​တွေးအားသန်တဲ့ကျ​နော့်လိုလူမျိုးကလိုတာထက်ပိုဆောင်းပြီး​တွေးမိ​၊ စိတ်ကူးမိနေပါပြီ။ ရင်​တွေတဒိန်းဒိန်းခုံပြီး​သွေး​တွေဆူတက်လာပါတယ်။ ကျ​နော့်​ပေါင်ခွကြားကညီ​တော်​မောင်ငပဲကလည်းချက်ချင်းပဲထန်ကနဲထလာပါတယ်။

ဆရာ​ထူးအောင်က လက်ကို​ရှေ့ဆန့်ပြီးမိန်းမရဲ့ခြေ​ထောက်​တွေကိုနှိပ်​ပေး​နေရင်းက အတွင်းဘက်ကိုတိုးလာပြီး ပေါင်တွင်းကြော​တွေကိုစဆွဲပါတယ်။ မိသင်းက​တော့​ဆေး​ဆေးပါပဲ။ ဘာမှအထူးတလည်စိတ်လှုပ်ရှား​နေပုံမရှိပါဘူး။ ကျ​နော်သာ​နေမထိထိုင်မထိဖြစ်​ပြီးကြည့်ရင်းလီး​တောင်နေရတာ။

ဦး​ထူး​အောင်ရဲ့လက်တွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့​မိန်းမရဲ့ပေါင်ရင်းနား ကပ်လာ​နေပြီဗျ၊ သူ့လက်​တွေက​ သင်းသင်းစောက်ဖုတ်နားကို အရမ်းကပ်​နေပါပြီ၊ ဘောင်းဘီရှည်အပြင်က​နေ နှိပ်​နေလို့သာ​တော်သေးတာ​ပေါ့။ ဒါ​ပေမယ့်​ဘောင်းဘီကလည်းချည်သားပါးပါး​လေး​လေ၊ အနှိပ်သည်ရဲ့လက်နှိပ်အားနဲ့ဆိုရင်​တော့..၊ အဟမ်းး..။ ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုတစ်ချက်မဟုတ်တစ်ချက်​တော့သွားထိ​တော့မှာပဲ။

ဟော..ပြောရင်းဆိုရင်းဗျို့၊ သူ့လက်ကဘတ်ခနဲတမင်ကိုင်လိုက်သလား။ တိုက်မိသွားသလား​တော့မ​ပြောတတ်ဘူး။ မိသင်းတစ်​ယောက်ဆတ်ခနဲလန့်ပြီးမျက်လုံးပွင့်လာတယ်။ ရုတ်တရက်​ခြေ​ထောက်ချထထိုင်လိုက်ပြီး ဝုန်းကနဲမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပါတယ်။ ဆရာ​ထူးအောင်လဲဗြုန်းကနဲဆို​တော့သူလည်းလန့်သွားပုံရပါတယ်။

“ဦး​လေးထူး..ရှင်..ရှင်..ဒါဘာလုပ်တာလည်း..”

“ဘာမှမလုပ်ရပါဘူးတူမကြီးရယ်၊ ရိုးရိုး အ​ကြောဆွဲ​ပေး​နေတာပါ..”

“မဟုတ်​သေးပါဘူးရှင့်..၊ ကျမပစ္စည်းကိုတမင်နှိုက်လိုက်တာမဟုတ်လား..”

“မဟုတ်ရပါဘူးကွယ်၊ နှိပ်ရင်းအမှတ်တမဲ့ထိမိသွားတာပါ..”

“ရှင့်အမှတ်တမဲ့ကလည်း​နော်..မ​ပြောချင်ဘူး..”

ကျ​နော့်မိန်းမသင်းသင်းက ဆရာ​ထူးအောင်ကိုအမျိုးမျိုးကွန်ပလိန်းလုပ်ပါ​တော့တယ်။ အရပ်စကားနဲ့လွယ်လွယ်ပြောရရင်၊ မဆဲရုံတမယ်ပါပဲ၊ အဲ..ဆဲတယ်ပဲဆိုကြပါစို့..ကျ​နော်လည်း

“ဟ..! ပြဿနာ​တော့တက်ပြီ​ဟေ့..”

လို့..ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်​ပြောရင်း စိတ်ကူးနဲ့ဖီး​နေတာ​တွေ လန့်ပြီး​ပျောက်သွားတယ်။ ပြီး​တော့မှကမန်းကတန်းနဲ့ အိမ်ထဲကို​ပြေးဝင်ခဲ့တယ်။ ကျ​နော်တို့အိပ်ခန်းဆီ​တောက်​လျှောက်သွားလိုက်ပြီး.. ဖွင့်ဝင်လိုက်ရင်း

“ဘာဖြစ်ကြတာလဲ..”

လို့​မေးလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာကျ​နော်​တွေးမိ​နေတာက၊ ကျ​နော့်မိန်းမသင်းသင်းက အနှိပ်ဆရာဦး​ထူး​အောင်ကို ကျ​နော့်​ရှေ့မှာတင်ဆဲဆိုတိုင်တည်ပြီး အဲဒီဆရာကို​မောင်းထုတ်ခိုင်း​လေမလားလို့​တောင်ထင်မိတယ်။ ဒါ​ပေမယ့်အခန်းထဲ​ရောက်သွား​တော့ ကျ​နော်ထင်သလိုမဟုတ်ဘူးဗျ။ ကျ​နော်လည်းတံခါးဖွင့်ဝင်သွား​ရော၊ သင်းသင်းက ကုတင်​ခြေရင်းမှာ မတ်တပ်ရပ်ရက်သား​လေးနဲ့၊ ပြီး​တော့မှသူက​လေသံမှန်နဲ့ပဲ..၊

“ဪ..ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ ဒီကဆရာကြီးကနှိပ်တာနည်းနည်းအားပါသွားလို့၊ ခါးကလည်း နာလက်စနဲ့ဆို​တော့ လန့်ပြီး​အော်လိုက်မိတာအသံဲနည်းနည်းကျယ်သွားတယ်”

ဆရာ​ထူးအောင်ကလည်းဝင်​ပြောတယ်။

“အရိုးကိုကိုင်ပြီး​နေရာကျ​အောင်​ဖြောင့်​ပေးတာပါခင်ဗျ၊ အ​ထွေအထူးမရှိပါဘူး”

ကျ​နော့်မိန်းမကဝင်ပြီးစကားဖြတ်လိုက်တယ်။

“ဒီလိုဆိုရင် ဒီ​နေ့နှိပ်တာကိုဒီ​လောက်နဲ့ပဲ​တော်လိုက်ဦးစို့​နော်..ဆရာ..။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်​နောက်မှထပ်ပြီးဆက်သွယ်ကြတာ​ပေါ့။ ကိုရဲကဦး​လေးထူးကိုကားဂိတ်ကိုပြန်လိုက်ပို့​ပေးလိုက်ပါဦး”

ချက်ချင်းပဲ​ပြောင်းပြန်လန်ပြီးငြိမ်သက်သွားတဲ့အ​ခြေအ​နေကိုကျ​နော်​တော်​တော်အံ့ဩသွားမိတယ်။ သင်းသင်းကကျ​နော်​ချောင်းကြည့်​နေတာကိုသိပုံမရပါဘူး၊ စော​စောကသူကိုယ်တိုင်မ​ကျေနပ်လို့ဝူးဝူးဝါးဝါး​တွေထ​အော်၊ ပြဿနာရှာခဲ့ပြီး၊ အခုမှကျ​နော်မသိရ​အောင်ဘာလို့ဖုံးလိုက်တာလည်း ဆိုတာချက်ချင်းအ​တွေးဝင်သွားပါတယ်။

အဲဒါနဲ့..အဲဒီ​နေ့အတွက်ကုသခ၊ ဆားဗစ်​ကြေး​တွေကိုဦးထူး​အောင်ကိုရှင်း​ပေးလိုက်ပြီး​တော့၊ သူ့ကို​ကား​ပေါ်တင်ပြီး ဘတ်စ်ကားဂိတ်ကိုလိုက်ပို့တယ်။ လမ်း​ရောက်​တော့မှကျ​နော်က..၊

“အကိုကြီးအချိန်ရ​သေးတယ်မဟုတ်လား။ လက်ဘက်ရည်ဝင်​သောက်ကြရ​အောင်​လေ၊ ရောက်လာတာနှစ်ရက်ရှိပြီ​ကောင်း​ကောင်းဧည့်မခံရ​သေးဘူး။ အကိုကြီးကိုကျနော်ပြုစုချင်လို့ပါ..”

“ဟာ..ရပါတယ်ဗျာ..နေပါ​စေ..”

“လာပါအကိုကြီးရာ၊ အားမနာပါနဲ့..နောက်လည်း​ရေရှည်လက်တွဲကုသွားရမယ့်သူ​တွေပဲ..ဆွေး​ဆွေး​နွေး​နွေး​ပေါ့ဗျာ..”
—————————————–

အပိုင်း(၄) ဆက်ရန်

(အပိုင်း ၄)

ကျ​နော်လည်း၊ ကျ​နော်တို့နယ်​မြေက လဘက်ရည်ဆိုင်ကြီးတစ်ဆိုင်ဆီ​၊ ဆရာဦး​ထူး​အောင်ကို​ခေါ်သွားပါတယ်။ အေး​အေး​ဆေး​ဆေး စကား​ပြောရ​အောင် လူ​တွေများပြီးဆူညံ​နေတဲ့ အပြင်ခန်းမှာမထိုင်ပဲ။ သီးသန့်အဲကွန်းခန်းထဲကို​ခေါ်လာခဲ့ပါတယ်။

လဘက်ရည်နဲ့မုန့်​တွေမှာပြီး​တော့ စကားမစဖြစ်ကြ​သေးဘူး။ ကျ​နော်​ကလည်းခေါ်သာ​ခေါ်လာခဲ့တာပါ။၊ စစချင်း ဘာ​ပြောလို့​ပြောရမှန်းမသိ​သေးပါဘူး။ အ​ခြေအ​နေ​တွေက​ လော​လောလတ်လတ်ပဲရှုပ်ရှုပ်​ထွေး​ထွေး​တွေ ဖြစ်လာခဲ့သေးတာမဟုတ်လား။

ခဏကြာမှကျ​နော် စိတ်​တွေကိုစုစည်းမိသွားတယ်။ ကျ​နော်သိချင်တာ​တွေကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းစုံစမ်းမယ်ဆိုပြီးသတ္တိ​မွေးလိုက်ပါတယ်။ ပြီး​တော့မှ စကားပလ္လင်ခံပြီးစ​ပြောပါတယ်။

“ဆရာ..အဲအဲ..ကျ​နော်အကိုကြီးလို့ပဲရင်းရင်းနှီးနှီး​ခေါ်လို့ရမလား..”

“ရပါတယ်ဗျာ..၊ ကြိုက်သလို​ခေါ်ပါ။ ကိစ္စမရှိပါဘူး..”

အခုလိုကျနော့်အမျိုးသမီးရဲ့​ဝေဒနာအတွက်လာပြီး​ဆွေး​နွေးတိုင်ပင်​ပေးတာ၊ ကုသ​ပေးတာကိုလည်း အများကြီး​ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ပြီး​တော့ကျ​နော့်စိတ်ထဲမှာသိချင်တာလေး​တွေကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်း​မေးမြန်းပြီတိုင်ပင်ချင်လို့ပါ”

“ရပါတယ် ကိုရဲကို..ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဆွေး​နွေးနိုင်ပါတယ်..”

“ဒီလိုအကိုကြီးရဲ့..ကျ​နော်အကိုကြီးရဲ့ပ​ရော်ဖက်ရှင်နဲ့ ကွာလီဖီ​ကေးရှင်းကိုလည်းကြားဖူးထားပြီးတာကြာပါပြီ။ အကိုကြီးကသာကျ​နော့်ကိုမမှတ်မိပေမယ့်၊ ကျ​နော်က​တော့အကိုကြီးကိုသိ​နေပါတယ်။ အကိုကြီးကဒီလို အကြောကိုင်၊ အရိုးအ​ကြောပြင်ကုထုံးနဲ့အသက်​မွေးတဲ့အပြင်၊ ဆန္ဒမပြည့်စုံတဲတချို့အမျိုးသမီးအထူးလူနာ​တွေကိုလည်းလိင်ပိုင်းဆိုင်ရာပရိုမု(တ်) လုပ်​ပေးပြီးအတိုင်ပင်ခံတာ၊ ဆက်စ်နဲ့ပတ်သက်တဲ့အနှိပ်အနယ်လုပ်ငန်းကိုလည်းတဖက်ကလုပ်တယ်လို့သိရပါတယ်။ ဟုတ်ပါသလားခင်ဗျ။ ဟုတ်ရင်ကျ​နော့်မှာတိုင်ပင်စရာရှိလို့ပါ..”

“ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ..၊ ကျ​နော့်လုပ်ငန်းကိုဘာမှဖုံးကွယ်ထားစရာမရှိပါဘူး။ လိုအပ်ချက်ရှိသူ​တွေအတွက်အတိုင်ပင်ခံမှု၊ ဖြည့်ဆည်း​ပေးမှု​တွေရှိ​နေပါတယ်..”

ဆရာထူး​အောင်ဆီကပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဝန်ခံလာ​တော့၊ ကျ​နော်လည်းကျ​နော်ဖြစ်ချင်တဲ့ဆန္ဒ​တွေအ​ခြေအ​နေ​တွေကိုအကုန်ရင်ဖွင့်​ပြောပြလိုက်ပါတယ်။ သူ့ကိုသိ​နေရတဲ့အ​ကြောင်းကလည်းအရင်ကဆက်သွယ်​မေးမြန်းခဲ့ဖူး​လို့ဖြစ်ကြောင်း ပြန်အစ​ဖော်ပြီး​ပြောဖြစ်လိုက်တယ်။ ပြီး​တော့အခုကျ​နော့်မိန်းမကိုအ​ကြောညပ်တဲ့​ရောဂါအပြင် ကျ​နော်ဖြစ်​စေချင်တဲ့ပုံစံမျိုးဖြစ်လာ​အောင် ဘယ်လိုနည်းလမ်းမျိုးရှိနိုင်၊ ဖြစ်နိုင်မလဲဆိုတာကို​မေးရတာ​ပေါ့။

နောက်တောကျ​နော်က​ စော​စောကအဖြစ်အပျက်ကိုပြန်အစ​ကောက်ပြီး​ပြောပြဖြစ်တယ်။ ကျ​နော်ကအခန်းထဲမှာဖြစ်​နေတဲ့ အဖြစ်အပျက်ကိုအကုန်မြင်​နေခဲ့ရ​ကြောင်း၊ ကျ​နော့်မှာအရင်ကပ်ကိုးဆန္ဒ​ဟောင်း​တွေပြန်​ပေါ်လာလို့ အခန်းပြင်ဘက်ထွက်ပြီးပြတင်း​ပေါက်ကကြည့်​နေတာဖြစ်​ကြောင်း၊ ပြောပြလိုက်တယ်။

ဆရာ​ဦးထူး​အောင်ကလည်း ဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်အတွက်ခွင့်လွှတ်ဖို့​ ကျ​နော့်ကိုတောင်းပန်​နေပါတယ်။ သူကလည်းတကယ်​တော့၊ မ​တော်တဆလိုလိုနဲ့တကယ်ထိ​အောင်လုပ်လိုက်တာဖြစ်​ကြောင်း။ သူကသင်းသင်းနဲ့အခန်းထဲမှာနှစ်​ယောက်ချင်းကျန်ခဲ့တဲ့အချိန်မှာ အနီးကပ်ကိုင်တွယ်​နေရ​တော့သူ့စိတ်​တွေကိုမထိမ်းနိုင်​၊ မ​အောင့်နိုင်​တော့ပဲ၊ စိတ်​တွေ​ဖောက်ပြန်လာ​ကြောင်း၊ အမှန်​ပြောရရင် ကျ​နော့်မိန်းမသင်းသင်းက၊ လှလည်းလှ၊ ချစ်စရာလည်းး​ကောင်းပြီး၊ အ​ရေးအကြီးဆုံးက ချချင်စရာလည်း​ကောင်းဆိုပဲဗျ။

အဲ..သူကတောအဲ့လိုကြီး​ပေါ်တင်​တော့ဘယ်​ပြောမလဲ။ စိတ်လာတယ်ဘာတယ်ဆိုတဲ့၊ စကားလှလှ​လေး​တော့သုံးတာ​ပေါ့။ ကျနော်တို့လဘက်ရည်​သောက်ရင်းတစ်​ယောက်နဲ့တစ်​ယောက်အပြန်အလှန်ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရင်ဖွင့်မိကြပြီးတဲ့​နောက်၊ ဆရာထူး​အောင်ကလည်းကျ​နော်ဖြစ်ချင်​နေတဲ့စိတ်ဆန္ဒ​တွေကို သ​ဘော​ကောင်း​ကောင်း​ပေါက်သွားခဲ့တယ်။ ပြီး​တော့ဒီ​နေ့ဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်အ​ပေါ်မှာသူကသုံးသပ်ပြတာက​တော့၊

“ဒီလိုဗျ..ခင်ဗျားမိန်းမက၊ ပထမ​တော့ပြူးတူးပြဲတဲအသည်းအသန်ထ​အော်ပြီး၊ ကျ​နော့်ကိုနင်ဘဲငဆ​တွေ​အော်​နေ​ပြော​နေပြီးမှ၊ ခင်ဗျားအခန်းထဲကို တံခါးဖွင့်ဝင်မလာခင်မှာ စိတ်​ပြောင်းသွားခဲ့ပုံရတယ်။ ရုတ်တရက်ကြီးဆို​တော့ ထရမ်းလိုက်တာပါ။ အမှန်​တော့သူ့ရဲ့အတွင်းစိတ်နက်နက်နဲနဲထဲမှာဖုံးကွယ်​နေတဲ့ အ​မှောင်စိတ်၊ လိုချင်​တောင့်တစိတ်​တွေရှိ​နေတယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျ..”

“မြန်မာမိန်းခ​လေးအများစုက၊ ဗိုင်း​ကောင်း​ကျောက်ဖိ​နေလာပြီး၊ အိ​န္ဒြေကိုထိမ်းတဲ့လူမျိုးဆို​တော့၊ မိန်းမ​ကောင်းဆိုတာ​တော်​လေးဝပုံစံမျိုး​နေရမယ်၊ ကိုယ့်​ယောက်ျားကလွဲရင်ဖွဲနဲ့စကွဲပဲ၊ တခြား​ယောက်ျား​တွေအ​ပေါ်စိတ်မပါရဘူး၊ မ​ဖောက်ပြန်ရဘူးဆိုတဲ့သွန်သင်ဆုံးမမှု​ဘောင်ထဲမှာ​နေလာရလို့ ကိုယ့်စိတ်ကိုကိုယ်လိမ်​နေကြတာ​ပေါ့ဗျာ”

“အင်း.. ဟုတ်လိမ့်မယ်ခင်ဗျ၊ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်”

“တကယ့်တကယ် အရမ်းနီးကပ်တဲ့ အထိအ​တွေနဲ့လည်းကြုံ​ရော၊ မီးထပွင့်​တော့တာပဲ။ သူတို့ရဲ့အတွင်းစိတ်ထဲမှာ ဝှက်ပြီး​အောင်း​နေတဲ့ လိုချင်တပ်မက်စိတ်​တွေက​ တော်ရုံနဲ့ထွက်မလာတာ၊ ထုတ်မပြရဲတာ၊ ပဲရှိတယ်။ အတွင်းအငုတ်စိတ်ရှိ​နေတာသေချာ​တော့ ဘာမှမခဲယဥ်း​တော့ဘူးဗျ၊ ကျ​နော်​ပြောရဲတယ်။ ခင်ဗျားမိန်းမတဖြည်းဖြည်းစိတ်​တွေပွင့်ထွက်ပြီးရဲလာ​အောင်နဲ့  ခင်ဗျားလိုချင်သလိုဖြစ်လာ​အောင်​တော့ သူ့​ရောဂါကိုအ​ကြောင်းပြုပြီးတဖြည်းဖြည်းဆွယ်ပြီးကျုံးသွင်းရမှာပဲ။ ဒီလိုလုပ်​လေ..”

“ဘယ်လိုလဲအကိုကြီး..”

“ဒီ​နေ့က​တော့ဘာမှပြဿနာအကြီးအကျယ်မဖြစ်လိုက်​ပေမယ့်၊ ခင်ဗျားမိန်းမကနည်းနည်းတော့ရှိန်သွားပြီ။ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်းကျ​နော်နဲ့ထပ်ဆက်သွယ်ရဲဦးမှာမဟုတ်ဘူး။ သူ့​အနေနဲ့သူ့​ရောဂါအတွက်ကျ​နော့်ဆီထပ်ဆက်လာပြီးဆက်ကုခိုင်းဖို့လိုတယ်”

“သူထပ်ဆက်လာမယ်လို့ အကိုကြီးထင်သလား..”

“ကျ​နော့်အ​တွေ့အကြုံမမှားဘူးဆိုရင် မကြာခင်မှာစိတ်ပြန်ငြိမ်သွားပြီးသူကျ​နော့်ဆီဆက်သွယ်လာမှာ​သေချာပါ​တယ်။ ခင်ဗျားဘက်ကလည်းဆက်ဖို့သူ့ကိုမသိမသာတွန်းအား​ပေးဖို့လိုလိမ့်မယ်။ သူမဆက်လည်း ကျ​နော်ဆက်မယ်ဗျာ။ အ​ချိန်​လေးတစ်ခု​စောင့်ပြီး​ရောဂါအ​ခြေအ​နေတိုးတက်မှုစုံစမ်းတဲ့အ​နေနဲ့ဆက်လိုက်မယ်။ သူ့နံပါတ်ကျ​နော်ဆီမှာရှိသားပဲ..။ ဒါမှမဟုတ် LINE နဲ့ chat ကြည့်လိုက်မယ်​လေ။ သူ့  LINE အ​ကောင့်ကျ​နော့်ကိုလည်း​ပေးထားပါဦး..”

ကျ​နော်ကဦး​အောင်ထူးကို သင်းသင်းရဲ့ LINE ID ကို​ပေးလိုက်ပါတယ်။ သူကဆက်ပြီးလက်ချာ​ပေးပြန်ပါတယ်။

“အခုအချိန်ကစပြီးခင်ဗျားမိန်းမရဲ့ ကုတင်​ပေါ်ကလိင်စိတ်ဆန္ဒ​တွေကို မပြည့်မဝ၊ မဆတ်တငံ့ဖြစ်​အောင် အဝမ​ကျွေး​တော့ပဲ​လျှော့​ပေးရမယ်။ ခင်ဗျားကြားဘူးတယ်မဟုတ်လား၊ မဝမှသာခိုးစားတော့မှာ​ပေါ့ ဒါမှမဟုတ်ရင်လဲ တခြားဘာ​ကျွေး​ကျွေး မငြင်း​တော့ပဲ မရရတာကိုပဲ၊ စားတတ်လာမှာ​ပေါ့..” “အဲဒီ​တော့ ဒီ​နေ့ကစပြီးခင်ဗျားမိန်းမနဲ့ဝင်မအိပ်ခင်မှာ အနည်းဆုံးနှစ်ချီ​လောက်​တော့ဂွင်းထုပြီး၊ အရည်​တွေထုတ်ထားပစ်လိုက်ဗျ။ အဲဒါမှခင်ဗျားမိန်းမနဲ့ဆက်ဆံတဲ့အခါမှာ၊ မဆတ်တငံ့ဖြစ်ပြီးသူလည်းမဝဝ​အောင်အာသာ​ဖြေချင်လာလိမ့်မယ်။ ဒါမျိုးခဏခဏလုပ်​ပေးရလိမ့်မယ်။ မဝမလင်ဖြစ်လာပြီး၊ သွေးသား​ကအလွန်တောင့်တလာချိန်မှာနီးစပ်တဲ့ဖြည့်ဆည်းမှုအခွင့်အ​ရေးရှိလာလို့၊ မီးထပွင့်တာနဲ့ ကိစ္စကပြီးပြီ​ပေါ့ဗျာ..”

အဲဒီ​နေ့က ဆရာဦးထူး​အောင်ကို လဘက်ရည်ဆိုင်က​နေ​၊ ကားဂိတ်သွားပို့ခဲ့ပြီးတဲ့နောက်၊ ပြန်လာတဲ့အချိန်ကစပြီး သူ​ပေးခဲ့တဲ့အကြံအတိုင်းအ​ကောင်အထည်​ဖော်ဖို့ အစပျိုးလိုက်ပါတယ်။

အများအားဖြင့်​တော့ကျနော်က  မိန်းမကိုအရင်ဆွပြီးစ​တောင်းတာပါ။ ဒါ​ပေမယ့်အဲဒီဆရာရဲ့ဂိုက်လိုင်းအတိုင်း မလိုးကြမ​ဆော်ကြခင်အချိန်​လေးမှာ ၂ကြိမ်လောက်ကြိုတင်ဂွင်းထုပြီးထုတ်ထားလိုက်ခဲ့ပါ​တယ်။

တကယ်လဲသူ​ပြောတာမှန်သားခင်ဗျ။ ကျ​နော်သင်းသင်းကိုပံမှန်အတိုင်းလိုး​နေ​ပေမယ့် ခဏကြာ​တော့စိတ်မပါ​တော့ဘူး။ အဲ..ဆောရီးဗျာအ​ပြောမှားလို့..စိတ်မပါတယ်ရယ်လို့မဟုတ်ဘူးဗျ။ လော​လောလတ်လတ်ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့နည်းနဲ့ဆက်တိုက်ထုတ်ထား​တော့၊ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့အ​ကြောအခြင်​တွေကချက်ချင်းပြန်နိုးထမလာ​သေးပဲငြိမ်​နေတာဗျာ၊ အဲ့ဒါကို​ပြောတာပါ။ လိုး​နေရင်းကို ဟို​ကောင်ကစွမ်းစွမ်းတမန်မရှိ​တော့ပဲ​ပျော့ပြီးငြိမ်​နေတယ်။ လူကလည်းစိတ်သွင်း​ပေမယ့်ကိုယ်ကမလိုက်နိုင်​တော့ဘူး။ မိသင်းကဒါကိုခံစားမိလို့ထ​မေးပါ​တော့တယ်။

“မောင်..ဘာဖြစ်တာလဲ၊ ဘာလို့အီကြာ​ကွေးဖြစ်သွားတာလဲ၊ ပျော့​နေတယ်​နော်..၊ မောင့်ဟာကြီးကအရင်ကဖိုက်တာပါ။ အခုမတိုက်နိုင်​တော့ဘူးလား..”

ကျ​နော်လည်းချက်ချင်းဦး​နှောက်ကိုအလုပ်​ပေးလိုက်ပြီးအ​ကြောင်းပြချက်​ပေးရ​တော့တာ​ပေါ့။

“ဒီလိုသင်းရဲ့..နည်းနည်းစိတ်ညစ်​စရာ​တွေ့နေလို့ပါ။​ မောင်တို့ကုမ္ပဏီက မောင့်ကိုဌာနစိတ်​ပြောင်း​ပေးမလို့လုပ်​နေတယ်။ အဲဒီဌာနကအခုလက်ရှိ​နေရာ​လောက်၊ ဂွင်မ​ကောင်းဘူး၊ အပို​ငွေ ရ​ပေါက်ရလမ်းအခု​လောက်မရှိဘူးပေါ့ကွာ။ အိမ်မှာကလည်းအသုံးစရိတ်​တွေကများတယ်မဟုတ်လား။ အဲ့ဒါ​တွေအ​တွေးများပြီးစိတ်ညစ်​နေလို့ပါကွာ..နောက်တစ်ခုက သင်းရဲ့​ရောဂါကိုလည်းညှာ​နေရ​သေးတယ်မဟုတ်လား။ ကိုယ်အ​တွေး​တွေများ​နေတယ်ကွာ”

အ​ကြောင်းပြချက်​ပေးလိုက်​တော့ မိန်းမလည်းငြိမ်သွားတယ်။ ဒါ​ပေမယ့်အဲဒီ​နေ့ကသူ့အဖို့ဆန္ဒမပြည့်လိုက်ပဲဟတ်​ကော့ကြီးဖြစ်သွားလို့မျက်နှာမှာသိပ်မ​ကျေနပ်တဲ့အရိပ်​တွေ​ ပေါ်​နေတာ​တော့အမှန်ပဲ၊ နေမထိထိုင်မထိဖြစ်သွားပုံရပါတယ်။

အဲဒီ​နေ့နောက်ပိုင်းကျ​နော်မိန်းမနဲ့ဘာညာဘာညာတဲ့အခါတိုင်း၊ မပြီး​တော့တာများတယ်ဗျ။ ကျ​နော့်ညီ​တော်​မောင်ကလည်း ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့်မ​တောင်​တော့ မိန်းမလည်းမပြီး​တော့ဘူး​ပေါ့ဗျာ။ ပုံမှန်ကအတူတူလိုလိုပြီးကြတာ​လေ။

အိမ်​ထောင်သက်ကြာလာတာနဲ့အမျှ ကိစ္စများ​မြောင်လူတို့ဘောင်ဆိုတဲ့အတိုင်း၊ လိင်မှုကိစ္စ​တွေကရက်နည်းနည်းခြားပြီးခပ်ကြဲကြဲဖြစ်​နေရာက၊ အခုဟိုတ​နေ့ကနှိပ်ဲတဲ့ကိစ္စဖြစ်ပြီးကထဲကကျ​နော်တို့လင်မယား​နေ့တိုင်းလိုးဖြစ်ကြ​ပေမယ့်၊လုပ်တိုင်းမပြီးကြ​တော့ဘူး။ ဒါကလည်း ဆရာထူး​အောင်အကြံ​ပေးထားတဲ့ပုံစံအတိုင်းဝင်​အောင်လုပ်ခဲ့တာပဲမဟုတ်လား။

နောက်တစ်ခု​ပြောဖို့​မေ့​နေ​သေးတာက၊ ကျနော်တို့လင်မယားရဲ့ကုတင်​ပေါ်ကသူများနဲ့မတူတဲ့ပုံမှန်ကိုယ်​တွေ့အကျင့်​လေး​တွေအ​ကြောင်း​ပေါ့။ ပြောရရင်တာ့နဲနဲ​တော့ဟာသဆန်ပြီးဂွတီးဂွကျနိုင်လိမ့်မယ်ဗျ။

ပထမတစ်ချက်က​တော့ လင်မယားသက်တမ်းကသာကြာလာပြီ၊ အခုထိမိသင်းကကျ​နော့်ကို နှုတ်ခမ်းချင်း​ပေးစုပ်ပြီးမနမ်းခိုင်းဘူးဗျ။ သူ​ပြောတာကပါးစပ်ချင်း​တေ့တာနဲ့​ ဆေးလိပ်နံ့ကိုသူမခံစားနိုင်ဘူး​ပြောတယ်။ ကျ​နော်..သူနဲ့ မစပ်ယှက်ခင်မှာ သွားတိုက်တာတို့၊ ပါးစပ်နံ့​ပျောက်​စေမယ့်ချိုချဥ်​တွေငုံ​ဆေး​တွေကြိုငုံထားလည်းမရပါဘူး၊ ပါးစပ်ကို​ ဘယ်လိုမှပေးမစုပ်ဘူးဗျ။

ဒုတိယအချက်က​တော့ သူကခံရမှာ​တောင်အကျိုးတူပူး​ပေါင်း​ဆောင်ရွက်မှုကသိပ်မရှိချင်ဘူး။ ခံရတာ​တောင် ပျင်းတယ်ဆိုတဲ့မိန်းမမျိုးဗျ။ လိုးချင်ရင်ကျ​နော့်ဘက်ကတစ်​ယောက်ထဲသာကြုံး​ပေ​တော့၊ သူက​တော့​ပေါင်ဖြဲ​ပေးပြီး​အောက်ကမလှုပ်မယှက်ခံရုံသက်သက်ပဲ။ သူတလှည့်တက်ဝုန်းတာတို့၊ ပို​ဇေရှင်​ပြောင်းခိုင်းတာတို့ကိုလုပ်ဖို့ညှိလို့မရဘူး။

နောက်ဆုံးတစ်ချက်က​တော့ အော်ရယ်ဆက်စ်လုံးဝ​ပေးမလုပ်ဘူး။ ကျ​နော့်ကိုဘာဂျာ လုံးဝ​ပေးမမှုတ်တဲ့အပြင်၊ ကျ​နော့်ကိုလည်းတခါမှပု​လွေမှုတ်​ပေး၊ လီးစုပ်​ပေးတာမရှိခဲ့ဖူးဘူး။ အောကား​တွေကြည့်ပြီး​စောက်ဖုတ်ယက်။ဘာဂျာကိုင်မယ်လို့လုပ်​တော့။ သူအ​ကျောက်အကန်ငြင်းတယ်။ သူ​ပေးတဲ့အ​ကြောင်းပြချက်က၊ သူကအဖြူ​တွေခဏခဏဆင်းတယ်တဲ့၊ အဲဒီနေရာကညစ်ပတ်တယ်၊ ပါးစပ်နဲ့ဘာမှမလုပ်ပါနဲ့တဲ့။ ဘုန်းနိမ့်လိမ့်မယ် ဆိုတာကပါ​သေး။

ဪ..လီးစုပ်ခိုင်းတဲ့ကိစ္စကျ​တော့လား။ ဟာ..ကျ​နော်ဘယ်မလုပ်ခိုင်းပဲရှိမလဲ။ တောင်းဆိုတာ​ပေါ့။ ဒါကိုလည်းမလုပ်​ပေးပြန်ဘူးဗျ။ တခါတ​လေ စိတ်​ပေါက်လာလို့ အတင်း​ခေါင်းကိုဆွဲငုံ့ပြီး လီးနဲ့ပါးစပ်ကို ဆွဲ​တေ့​ပေးတာ​တောင် ခါးခါးသီးသီး ခါထုတ်တယ်ဗျ။ အဲဒါကျ​တော့တစ်မျိုးဆင်​ခြေ​ပေးပြန်​ရော။ သူလီးစုပ်ရတာအဆင်မ​ပြေဘူးတဲ့၊  အာ​တွေ ပါး​တွေ​ညောင်းတယ်တဲ့..ကဲ၊ ပြီး​တော့ ပါးစပ်ထဲလီးဝင်သွားမိတာနဲ့ အော်ဂလီဆန်ဆန်ပြီးတက်လာလို့မလုပ်ပါရ​စေနဲ့တဲ့။

နောက်​တော့လည်းကျ​နော်ကအတင်းအကြပ်မခိုင်း​တော့ပါဘူး၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူ့ကိုချစ်တာကိုးဗျ။ လင်မယားချင်း ဒါပါမှဆက်စ်ကိစ္စ​မြောက်မှာမှမဟုတ်ပဲ။ လိုး​နေရရင်​တော်ပြီဆိုပြီးစိတ်​လျှော့ထားလိုက်တယ်။

ဒါ​ပေမယ့်ကျ​နော်စိတ်မ​လျှော့နိုင်တာက ကပ်ကိုး ကိစ္စပဲ။ တခါတခါ​ရောဂါပြင်းပြင်းထန်ထန်ပြန်ထလာတယ်။ ဒါကိုကျ​တော့ကျ​နော်တအားမြင်ချင်၊ တအားဖြစ်​စေချင်တယ်ဗျာ။ ကျ​နော်​တော့လက်မ​လျှော့ပဲရ​အောင်ကြိုးစားဦးမှာ။ အခုလမ်းစ​လေးမြင်လာပြီဆို​တော့ ဟိုအနှိပ်သည်ဆရာ ဦးထူး သင်ညာဏ်​ပေးထားတဲ့အတိုင်း ပလန်ချ အစပျိုးပြီးလိုက်လုပ်​နေလိုက်တယ်။

ဒီလိုနဲ့..ရက်နဲနဲကြာလာ​တော့ကျ​နော့်မိန်းမသင်းသင်းလည်း ဟိုကိစ္စအတွက်ကုတင်​ပေါ်မှာပါ​ဖောင်းမန့်အပြည့်အဝမရလို့ မ​ကျေလည်ပဲ​၊  စိတ်သိပ်ငြိမ်ပုံမရ​ပေမယ့်၊ ကျ​နော့်ကိုဘာမှထပ်ပြီးတော့ကွန်ပလိန်းမတက်ဘူး။ သူ့အလှည့်တုန်းကလည်းငြိမ်ပြီးအိပ်ခံရုံကလွဲလို့၊ ဘာမှစိတ်လိုလက်ရသိပ်ပြီးပူး​ပေါင်းပါဝင်မှုမရှိခဲ့တော့ အခုလည်းကျ​နော့်ကိုသိပ်အပြစ်မတင်ရဲဘူး​ပေါ့ဗျာ။

သူ့ခမြာကြိတ်မှိတ်ပြီးအာရုံ​ပြောင်း​အောင်နဲ့၊ သူ့​ရောဂါလည်းသက်သာ​အောင်၊ နေ့တိုင်းမနက်​စောထပြီး ယောဂပဲ​လေ့ကျင့်​နေ​တော့တာပဲဗျ။

အဲဒီနှစ်ပတ်လုံးလုံးမှာ ကျ​နော်လည်းမိသင်းကိုဆွပြီး၊ နေ့တိုင်း​တောင်းလိုး​နေခဲ့တယ်။ သူကလည်းသိ​နေတာပဲ အခုရက်ပိုင်းဖြစ်​နေတဲ့အ​ခြေအ​နေ​တွေကို​ပေါ့၊ အတူအိပ်လည်းစိတ်​ကျေနပ်မှုရမှာမဟုတ်ဘူး၊ ပြီးမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ။ ဒီ​တော့သူကလည်းငြင်းတယ်၊ ခါးနာတာကိုလည်းကြည့်ဦးလို့​ပြောတယ်။ ပြီး​တော့ကျ​နော်အတင်းကပ်​တောင်း​နေ​တော့လည်းခဏကြာတော့ပေးတာပါပဲ။

သူကပဲ တကယ်လိုချင်လို့လား၊ ကျ​နော့်ကိုသနားလို့လား၊ ကပ်ပြီးဂျီကျ​နေတာကိုပဲစိတ်ကုန်လို့လားမသိပါဘူး။ ဒါ​ပေမယ့်ပွဲသိမ်းက​တော့ နေ့တိုင်းအတူတူပါပဲ။ ဘယ်နှစ်မိနစ်မှမကြာလိုက်ဘူး နှစ်ချီကြိုထုတ်ထားတဲ့အတွက် ကျ​နော့်​ကောင်လဲ ထုံးစံအတိုင်းအီကြာကွေး​ပေါ့ဗျာ။

မိသင်းလဲအမြဲဆတ်တငံ့ငံ့နဲ့ဟတ်​ကော့ကြီးကျန်ခဲ့ရတာချည်းပဲ။ ဒီလိုနဲ့ပဲအချိန်က၂ပတ်​လောက်ကြာသွားခဲ့ပါပြီ။
—————————————–

အပိုင်း(၅) ဆက်ရန်

(အပိုင်း ၅)

အနှိပ်ဆရာဦးထူးအောင်ဆီကလုံးဝအသံပျောက်ပြီးငြိမ်ချက်သားကောင်းနေခဲ့ပါတယ်။ အချိန်တော်တော်ကြာလာခဲ့လို့၊ အခုဆိုရင်၂ပတ်စွန်းစွန်းတောင်ကျော်လာခဲ့ပြီ။

ကျနော်ကတော့ ထူးခြားတိုးတက်မှု တခုခုတော့ရှိလာစေချင်ပါပြီ။ ဒါကြောင့် ကျနော်ကသင်းသင်းမရှိတုန်းအချိန်၊ ရုံးကနေပြီးပဲဦးထူးအောင်ဆီဖုန်းတစ်ချက်ဆက်ကြည့်ပါတယ်။

သူ့ဆီကိုဆက်ရင်း သူအကြံပေးခဲ့တဲ့အတိုင်းကျနော်လုပ်ထားတာတွေကိုလည်းပြောပြလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီတော့သူက ကျနော်လုပ်နေတာတွေက မှန်တယ်လို့ပြောပါတယ်။ အချိန်အပိုင်းအခြားတစ်ခုလောက် အခုလိုခွာပြီး၊ သူ့ဆန္ဒတွေမပြည့်ဝအောင်ဆွပြီး၊ တိုးလိုးတန်းလန်းခံစားရအောင်လုပ်ထားတာကိုကလမ်းကြောင်းမှန်ပေါ်ရောက်နေပြီလို့ပြောပါတယ်။

သူကကျနော့်ကိုသိပ်စိတ်မစောဖို့နဲ့ သူလည်းသင်းသင်းဆီ LINE နဲ့ chat  ပြီးတီးခေါက်ကြည့်ဦးမယ်လို့ပြောလာတယ်ဗျ။

အဲဒီနေ့နေ့လည်ပိုင်းလောက်မှာပဲ ဆရာဦးထူးအောင်ဆီကပြန်ဆက်တဲ့ဖုန်းကျနော့်ဆီဝင်လာပါတယ်။

“ဟဲလို.. ဟုတ်ကဲ့..အမိန့်ရှိပါ..”

“ကိုအောင်ရဲကိုလားဗျ..”

“ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျ။ အကိုကြီး၊ ဆရာထူးပြောပါခင်ဗျ၊ ဘာထူးသေးလဲ..”

“ကျနော် ခင်ဗျားအမျိုးသမီးသင်းသင်းနဲ့စောစောကလေးတင်ပဲအဆက်အသွယ်ရတယ်ဗျ။ LINE ကနေပြောကြတာပေါ့ ။ အခုကျနော်တို့ချက်ထားတဲ့ စကားတွေကို ခင်ဗျားဆီ စခရင်ရှော့ရိုက်ပြီးပို့လိုက်မယ်ဗျာ။ ခင်ဗျားဖတ်ပြီးသုံးသပ်ကြည့်ပေါ့။ ၂ခါချက်ထားတာ တစ်ုပြီးမှတစ်ခုပို့လိုက်မယ်ဗျ..။ ဖတ်ကြည့်၊ သုံးသပ်ကြည့်ပြီးမှ ထပ်ဆွေးနွေးကြတာပေါ..”

“ဟုတ်ကဲ့ အကိုကြီးပို့လိုက်ပါ။ ကျနော်ကြည့်ချင်လှပြီ..”

သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ဦးထူးအောင်က၊  သူ နဲ့ ကျနော့်မိန်းမ သင်းသင်း  နဲ့ LINE ကနေချက်ထားတဲ့ စခရင်ရှော့တွေပို့ပေးလာပါတယ်။

အဲဒီအတိုင်းကျနော်ပြန်ရေးပြပါမယ်။ အောက်ကအတိုင်းပါပဲ။ ဖတ်ကြည့်ကြပါဦး။

၀၉.၀၀-၀၉.၃၀

အနှိပ်ဆရာ :  မင်္ဂလာပါ။ သမီး..မသင်းသင်းမဟုတ်လား

မိန်းမ : ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် မင်္ဂလာပါ။ ဘာကိစ္စများရှိလိုလပါလဲ

အနှိပ်ဆရာ : ဦးလေး ဦးထူးအောင်ပါ။

အနှိပ်ဆရာ : သမီးသင်းရဲ့ရောဂါလက္ခဏာ တိုးတက် ဆုတ်ယုတ်မှုတွေကို ဖောလိုးအပ် လိုက်ဖို့အတွက် မေးမလို့ပါ။ ဘယ်လိုနေသေးလဲ။ ခါးနာတာရောသက်သာရဲ့လား

မိန်းမ : နည်းနည်းတော့သက်သာလာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် နာတော့နာနေသေးတယ်

မိန်းမ : ဒါနဲ့ ကျမရဲ့ LINE ကိုဦးလေးဘယ်ကရလာတာလဲ

အနှိပ်ဆရာ : သမီးရဲ့ဖုန်းနံပတ်နဲ့ ဆာ့ချ်လုပ်ပြီး အက်ဒ်လုပ်ကြည့်လို့တက်တာပါ

အနှိပ်ဆရာ : သမီးရဲ့အချိန်တွေကိုအနှောက်အယှက်ဖြစ်သွားတယ်ဆိုရင် ဦးလေးတောင်းပန်ပါတယ်

အနှိပ်ဆရာ : ဦးလေးတို့လုပ်နေကျအတိုင်း လူနာတစ်ယောက်ကိုကုထုံးပေးပြီးရင် ဖောက်သည်လူနာရဲ့ ရောဂါအခြေအနေဘယ်လိုရှိသလဲ ဖောလိုးအပ်လိုက်ပြီးမေးရပါတယ်။ ဒါမှရောဂါအခြေအနေမှန်ကိုသုံးသပ်ပြီး ကုထုံးစွမ်းရည်ကိုတိုးတက်အောင်မြှင့်တင်လို့ရမှာပါ

မိန်းမ : ရပါတယ်။ အနှောက်အယှက်မဖြစ်ပါဘူးဦးလေးထူး။ အိမ်မှာနေရင် ကျမဘာမှလုပ်စရာသိပ်မရှိပါဘူး

အနှိပ်ဆရာ : ကောင်းပါပြီ၊ မြန်မြန်နေကောင်းပါစေသမီး။ လေးပင်တဲ့ပစ္စည်းတွေကိုမ မပါနဲ့ ပင်ပင်ပန်းပန်းအလုပ်တွေလဲမလုပ်နဲ့၊ နားနားနေနေနေပါ

မိန်းမ : ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဦးလေး

အနှိပ်ဆရာ : ကောင်းပါပြီ၊ ဂရုစိုက်နော်

အပေါ်ကရေးထားတာတွေကတော့ ဦးထူးအောင်နဲ့ ကျနော့်မိန်းမ သင်းသင်းတို့ရဲ့တို့ရဲ့ ပထမအကျော့ ချက်တင်းက စာတွေပဲဖြစ်ပါတယ်။

အဲဒီက ၂နာရီလောက်အကြာ၊ မနက် ၁၁ နာရီလောက်မှာတော့သူတို့ရဲ့ ဒုတိယအကျော့ပြောကြတဲ့ ချက်တင်းထပ်ခေါ်ကြပါတယ်။ ဒီတစ်ခေါက်မှာတော့ ကျနော့်မိန်းမက အနှိပ်ဆရာဆီကိုအရင် စခေါ်တာပါ။ ဒုတိယချက်တင်း ကိုဆက်ကြည့်ပေးကြပါဦး

၁၁း၀၀

မိန်းမ : ဥိးလေးထူးပါလား။ စကားပြောဖို့အားပါသလားရှင်

အနှိပ်ဆရာ : အခုလေးပဲ ဖောက်သည်တစ်ယောက်ကို နှိပ်ပြီးသွားတာပါ။ အားသွားပြီမို့ပြောလို့ရပါတယ်

အနှိပ်ဆရာ : ဘာအကြောင်းထူးများရှိလို့လဲ၊ သမီး

မိန်းမ : တကယ်လို့ဦးလေးကိုသမီး ပြန်ခေါ်ပြီးထပ်နှိပ်ခိုင်းရင် ရောဂါကပိုသက်သာနိုင်မလားရှင့်

အနှိပ်ဆရာ : ဦးလေး အတိအကျကြီးတော့အာမခံပြီးကတိမပေးနိုင်ပါဘူး သမီး။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ကိုယ်ခံအားတွေနဲ့ ရောဂါအခြေအနေတွေက မတူဘူးလေ

အနှိပ်သည် : ဒါပေမယ့် အနည်းဆုံးတော့ ဘာမှလုံးလုံးမလုပ်တာထက်စာရင် ပိုကောင်းလာဖို့တော့သေချာပါတယ်

မိန်းမ : ဒီလိုဆို ကျမထပ်ပြီးပြန်ဆက်ပါဦးမယ်ရှင့်
အနှိပ်သည် : ကောင်းပါပြီ။ ကြိုဆိုပါတယ် သမီး

အနှိပ်သည်  : ဟိုတနေ့က နှိပ်ရင်းနဲ့ဖြစ်တဲ့ကိစ္စက တကယ့်ကိုမတော်တဆဖြစ်သွားတာပါ။

အနှိပ်သည် : ဦးလေးတောင်းပန်ပါတယ်

အနှိပ်သည် : အဲဒါက  Oil Massage လို့ခေါ်တဲ့ ဆီအနှိပ်ခံတဲ့ ဖောက်သညံတွေကိုနှိပ်ပေးရင်း အကျင့်ပါသွားလို့ ထိမိတာပါ

မိန်းမ : 😄😄

မိန်မ : ဆီအနှိပ်ဆိုတာဘယ်လိုဟာမျိုးလဲရှင့်

အနှိပ်သည် : သာမန် ခန္ဓာကိုယ်ကို နိပ်ပြီး အကြောလျှော့တာမျိုးပါပဲ ဘာမှမကွာပါဘူး။

အနှိဎ်သည် : ပိုတာက တိုင်းရင်းဆေးအဆီတွေနဲ့ အသားထဲအကြောထဲကိုစိမ့်ဝင်ပြီး အကြောတွေပြေအောင်နှိပ်ပေးတာပေါ့

မိန်းမ : ဘာဆီမျိုးလဲရှင့်

အနှိပ်သည် : မုန်ညှင်း တို့ ကတိုး တို့လို ဘယဆေးဆီတွေပေါ့

အနှိပ်သည် : ခန္ဓာကိုယ်ကို ပေါ့ပါး၊ သက်တောင့်သက်သာခံစားစေပြီး နာတာတွေကိုလည်း သက်သာစေတဲ့ဆီတွေ

မိန်းမ : ဆီနဲ့နှိပ်တော့ အဝတ်အစားတွေလဲပေကျံကုန်မှာပေါ့

အနှိပ်သည် : အဝတ်တွေမပေပါဘူးကွဲ့၊ အများစုက

အနှိပ်သည် : အနှိပ်ခံသူတွေကို အတွင်းခံပါးပါးလေးလောက်ပဲ ဝတ်ပြီးနှိပ်ပေးရတာပါ

မိန်းမ : ဟာ ! ဒီလိုမျိုးကော ရှိသေးတာလား

မိန်းမ : ဘယ်သူက ဒီလိုလုပ်ရဲမှာလဲရှင်

အနှိပ်သည် : အများကြီးပဲသင်းသင်းရဲ့ ဦးလေးရဲ့ဖောက်သည်တွေထဲမှာ၊ ဆီအနှိပ်ခံတဲ့ အမျိုးသမီးတွေတင်မနည်းဘူး

မိန်းမ : ဘာဖြစ်လို့လဲမသိ၊ အဲ့လိုလုပ်ရမှာကြောက်သလိုကြီး

အနှိပ်သည် : ဘာကြောက်စရာမှ မရှိပါဘူးလေ၊ ကျန်းမာရေးအရ အကြောလျှော့အနှိပ်ခံရုံသက်သက်ပဲဟာ

အနှိပ်သည် : ဖောက်သည်အများစုက အိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးတွေပါ။ သူတို့အနှိပ်ခံရင်၊ သူတို့ယောက်ျားတွေလည်း အတူလာပြီးထိုင်ကြည့်နေကြတာပဲ။

အနှိပ်သည် : တကယ်လို့ သမီးသင်းက ဒီလိုမျိုးစိတ်ဝင်စားလို့ နှိပ်မယ်ဆိုရင် သမီးယောက်ျားလည်းအတူရှိနေမှာပဲ

မိန်းမ : ဟုတ်ကဲ့ရှင့်

အနှိပ်သည် : ကိုယ်ရောဂါကုဖို့အတွက်နှိပ်ရတာပဲလေ။  ဆေးဆရာနဲ့ တွေ့ရင်ရှက်စိတ်ဖျောက်ရမှာထုံးစံပဲမဟုတ်လား

မိန်းမ : ဟုတ်

အနှိပ်သည် : ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သမီးစိတ်ဝင်စားမယ်ဆိုရင် စမ်းပြီးနှိပ်ကြည့်စေချင်တယ်

မိန်းမ : ဟုတ်

အဲဒီနေ့ကမိန်းမနဲ့ အနှိပ်ဆရာ ဦးထူးအောင်တို့ရဲ့ ဒုတိယမြောက် ချက်တင်းလည်းဒီနေရာမှာတင်ပဲဆုံးသွားပါတယ်။

အနှိပ်ဆရာဦးထူးအောင်က သူနဲ့ ကျနော့်မိန်းမတို့ရဲ့ဆွေးနွေးမှု အခြေအနေတွေကို အချက်အလက်တွေစုဆောင်းလို့ ကျနော်ဆီပို့ပြီးတဲ့အခါမှာ ကျနော်ကအထပ်ထပ်အခါခါဖတ်ကြည့်ပြီး သုံးသပ်ရပါတယ်။ ဖတ်ပြီးတော့ ကျနော် ဦးထူးအောင်ဆီကိုဖုန်းထပ်ဆက်ပြီးမေးကြည့်ရပြန်ပါတယ်။ ဘာဆက်လုပ်ရဦးမလဲလို့ပေါ့။

သူပြန်ပြောတာက ကျနော့်ကို အခုလောလောဆယ် ငြိမ်ငြိမ်လေးပဲ ဆက်နေခိုင်းပါတယ်။ စိတ်အေးအေးပဲထားဖို့နဲ့ သူ့သုံးသပ်ချက်အရဆိုရင် အခြေအနေက 50/50 လောက်ပဲရှိဦးမယ်လို့ထင်ကြေးပေးလာတယ်။

ဦးထူးအောင်ကိုယ်တိုင်ကလည်း အခုအချိန်မှာကျနော်တို့ ပလန်ချထားတဲ့ဂိမ်းကို ဒီ့ထက်ပို အရမ်းဖွင့်ပြီးမကစားရဲသေးဘူးတဲ့။ ကျနော့်မိန်းမရိပ်မိပြီး အချိန်မတန်ခင်နိုးသွားမှာစိုးရိမ်မိနေသေးတယ်တဲ့။ ပိုင်တော့မှ ခြင်ကို အသေရိုက်တာပိုကောင်းတယ်လို့ပြောပါတယ်။

ဒါပေမယ့်ပုံပန်းကြည့်ရတာကတော့ အခြေအနေက မဆိုးဘူးဆိုပဲ။ သင်းသင်းက ဆီအနှိပ်ခံရမှာကို စိတ်ဝင်စားနေတဲ့ပုံပြတယ်လို့လည်းဆိုလာပါတယ်။

လောလောဆယ်အနေနဲ့တော့အချုပ်ပြောရရင်၊ အနှိပ်ဆရာကိုယ်တိုင်ကလည်း ငြိမိငြိမ်လေးနဲ့ သိုသိုဝှက်ဝှက်လေးအရင်နေချင်သေးတဲ့အနေအထားမှာရှိပြီး၊ ကျနော််ဘက်ကလုပ်ရမယ့်အပိုင်းကိုတော့ သူပြောတာက ကျနော်တို့လင်မယားနှစ်ယောက်အကြားပုံမှန်အတိုင်းလေးပဲနေပေး၊ ဆက်ဆံပေးနေဖို့နဲ့ မိန်းမကသံသယဝင်စရာဖြစ်လောက်အောင် သိပ်ပြီး လွန်လွန်ကဲကဲ ဆန္ဒတွေမထုတ်ဖော်မိအောင် နေပေးဖို့၊ မိန်းမဆီကလည်း မတောင်းဆိုမိဖို့ အထူးသတိပေးလာပါတယ်။

ကျနော့်အနေနဲ့ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင်တော့ ဆရာဦးထူးအောင် ပို့ပေးတဲ့ သူနဲ့ကျနော့်မိန်းမ LINE မှာ chat လုပ်ထားတဲ့စကားတွေတင်နဲ့ပဲ။ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် အရှည်ကြီးချဲ့တွေးပြီး ဦးနှောက်ထဲမှာရော သွေးကြောတွေထဲမှာပါကပ်ကိုးသွေးတွေကဆူပွက်ပြီးထကြွကုန်တော့တာပေါ့။

ဒါပေမယ့် ကျနော့်ရဲ့စိတ်ဆန္ဒတွေကို ယာယီအားဖြင့်ငြိမ်သက်အောင်ထိမ်းကွပ်ချုပ်တည်းပြီးထားရတော့တာပဲ။ အဲဒီညနေမှာတော့ ကျနော်အလုပ်ကနေထုံးစံအတိုင်း အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ ခါတိုင်းလိုပဲအစစအရာရာ ဘာမှမပြောင်းလဲတဲ့ပုံမှန်အနေအထားနဲ့ပဲပေါ့။ မိန်းမက အနှိပ်သည် ဦးထူးအောင်နဲ့ဆက်သွယ်ပြောဆိုခဲ့တာတွေကျနော်သိပြီးပြီဆိုတာကိုလည်းမရိပ်မိအောင် ခပ်တည်တည်ပဲ နေနေလိုက်တယ်။ ကျနော်မိန်းမသင်းသင်းကလည်း ဘာမှမဖြစ်၊ အထွေအထူးမရှိသလိုပါပဲ။ မိုးချုပ်လို့ညစာအတူထိုင်စားတဲ့အချိန်ကျမှ မိသင်းက စပြောလာတော့တယ်။
—————————————–

အပိုင်း(၆) ဆက်ရန်

(အပိုင်း ၆)

“မောင်ရေ..ဒီနေ့ဘာထူးသလဲသိလား..”

“ဘာထူးတာကိုပြောတာလဲသင်းရ။ အရင်းမရှိအဖျားမရှိ၊ ဖွဘုတ်က ဟာတွေကိုပြောချင်တာလား..”

“ဖွဘုတ်ကဘာထူးတာရှိမလဲ မောင်ကလဲ။ ဆယ်လီအချင်းချင်းရန်ဖြစ်ပွဲတောင်းနေတဲ့ ပေါက်ပန်းဆေးတွေပဲရှိမှာပဲဟာ၊ သင်းပြောချင်တာက သင်းရဲ့ခါးနာရောဂါအခြေအနေကိုပြောတာ..”

“ဟုတ်လား..ဆိုပါဦး၊ ဘာတွေအထူးတလည်ဖြစ်လာလို့လဲ..သင်းရ”

ကျနော်က မသိသလိုပဲ ဟန်ဆောင်ပြီး ပြန်မေးလိုက်တယ်။

“ဟို..ဟိုတစ်ယောက်လေ အဲ..အဲ..ဦးထူးအောင်ကြီး..”

“အေး..ဟုတ်ပြီ ဟိုအနှိပ်ဆရာကြီး ဦးထူး၊ ဘာဖြစ်သလဲ..”

“သူက ဒီနေ့ မနက် သင်းရဲ့ LINE အကောင့်ကနေ ဟိုင်းပြီး ဆက်သွယ်လာတယ်”

“ဟုတ်လား..ဘာတဲ့လဲ..”

“သူက သူ့ရဲ့ကုထုံးပေးပြီးတဲ့ ဖောက်သည်လူနာတွေကို အချိန်ပိုင်းအလိုက် ရောဂါအခြေအနေတိုးတက်မှုကို ဖောလိုးအပ်လိုက်ပြီး သတင်းမေးတာပါလို့ ပြောတယ်မောင်ရဲ့..”

ပြီးတော့မိန်းမက ဒီနေ့သူတို့ပြောခဲ့ ဆွေးနွေးခဲ့ကြတာတွေကို အကုန်ပြန်ပြောပြနေတယ်။ ဒါတင်မကသေးဘူး သူတို့ LINE နဲ့ chat လုပ်ထားတဲ့ CB ကိုလည်းဖွင့်ပြပြီးကျနော့်ကို ဖတ်ခိုင်းတယ်။ ကျနော်လည်း မိန်းမဖွင့်ပြထားတဲ့ chatting တွေကို အကုန်တစ်ကြောင်းစီလိုက်ဖတ်ကြည့်တော့၊ ကျနော်ရတားတဲ့ အချက်အလက်တွေအတိုင်း အဖြတ်အတောက်၊ ဖျက်တာပြုတာမရှိ အကုန်ပြည့်စုံနေတယ်။

အခုနှစ်ဘက်စလုံးကရတဲ့အချက်အလက်တွေကိုကြည့်တော့၊ မိန်းမဘက်ကရော၊ ဦးထူးအောင်ဘက်ကရော၊ ဘာတစ်ခုမှအကွယ်အဝှက်မရှိတာကိုတွေ့ရတယ်ဗျ။ ကျနော့်မ်န်းမ မိသင်းရဲ့ အကျင့်ကတော့ ဒီလိုပဲ ခပ်ပွင့်ပွင့်ဖြောင့်ဖြောင့်ပါပဲ။ ဘာမှ လိမ်ကျစ်ကောက်ရှုပ်ခြင်းမရှိပါဘူး။

ကျနော်လည်းကျနော့်ရဲ့အတွင်းစိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေကို အတတ်နိုင်ဆုံးကြိုးစားထိမ်းချုပ်ပြီးပုံမှန်အနေအထားအတိုင်းနေနေရတယ်။ ပြီးမှမိန်းမကိုပြန်မေးရတယ်။

“ဟုတ်ပြီလေ အဲဒီတော့ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲ..”

သင်းသင်းကနည်းနည်းစဥ်းစားပြီး ပြန်ပြောတယ်။

“နဲနဲတော့ ထူးဆန်းနေသလိုပဲမောင်။ နေရင်းထိုင်ရင်း လာဟိုင်းပြီးအခြေအနေကိုမေးနေတော့”

“ဒါကသူပြောသလို သူ့လူနာရဲ့တိုးတက်မှုအခြေအနေကိုသိချင်လို့နေမှာပေါ့။ ဒါနဲ့ မင်းကရောနောက်တစ်ကြိမ်ပြန်ခေါ်ပြီးချက်တာက သူနဲ့ထပ်ပြီးပြန်နှိပ်ချင်သေးလို့လား။ ဟိုနေ့ကဖြစ်ခဲ့တဲ့ပုံစံအရ သင်းက ထပ်မနှိပ်ချင်တော့ဘူး လို့မောင်ထင်ပြီးထပ်မတိုက်တွန်းပဲငြိမ်နေတာ”

“အင်း..ဒါကလည်း သူပြောသလို မဆော်တဆဖြစ်သွားတာလည်းဖြစ်နိုင်တာပဲလေ။ သူတို့အနှိပ်သည်တတွေမှာလည်း လူပေါင်းစုံနဲ့အနီးကပ်ထိတွေ့ပြီးနိပ်နေပြုနေရတော့ အမြဲတမ်းလည်းစက္ကန့်မပြတ်သတိထားနေနိုင်ပါ့မလဲ။ ဟိုနေ့ကသင်းကလည်း အရမ်းလောပြီးမွှန်ထူသွားမိလို့ပါ။ သင်းရဲ့နေရာတကာသွေးဆူလွယ်တဲ့အကျင့်ကလည်းမကောင်းဘူး၊ သူ့ခမြာ ပြူးပြူးပြာပြာဖြစ်သွားရှာတာ”

“နောက်ပြီးမောင်ပြောသလို ထပ်မနှိပ်ချင်တော့ဘူးရယ်လို့လဲမဟုတ်ပါဘူး။ တကယ်လို့ နည်းစနစ်ကျကျအနှိပ်ခံပြီး ခါးနာသက်သာပြီးပြန်ကောင်းသွားမယ်ဆိုရင်တော့ ထပ်နှိပ်သင့်လည်းနှိပ်ရမှာပေါ့။ အခုမောင့်ကိုပြောပြနေတာက ဒီကိစ္စကိုတိုင်ပင်ဖို့ပဲ၊ ဘာလုပ်ရင်ကောင်းမလဲဆိုတာမောင့်ဘက်ကပြောဦး.. မောင်”

ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင်တော့ ဒီအချိန်မှာ ကျနော်စိတ်တွေတကယ်လှုပ်ရှားရောထွေးနေမိပါတယ်။ ကာလကြာရှည်စွာတောင့်တလာခဲ့ရတဲ့၊ ခေါင်းထဲက အကြံဆိုး ဆန္ဒဆိုးတွေကလည်း တဟုန်းဟုန်းနဲ့ထကြွရုန်းထွက်လာပါတော့တယ်။ ဒါပေမယ့်ဒီအမူအရာတွေကို အပြင်ဘက်ကြွတက်မလာအောင် မနည်းထိမ်းနေရပါတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ လိုလားမှုတွေကိုအရိပ်အယောင်ပြလိုက်မိရင်၊ အရင်ကထဲကအထာနပ်ပြီးသားဖြစ်တဲ့ မိန်းမကဆဲလိမ့်မယ်ဆိုတာ ကောင်းကောင်းသိနေလို့ပါပဲ။ ကြိုးစားကြံစည်ထားတဲ့ ပလန်တွေလည်း အကုန်ပျက်ကုန်တော့မှာလေ။

မိန်းမက ကျနော့်ဘက်ကအမြင်နဲ့ ဘာလုပ်ရမလဲဆိုတာကိုအကြံတောင်းလာတော့ ကျနော်ကဦးထူးအောင်မှာတဲ့စကားတွေကိုသတိရလာပါတယ်။ အခုလိုအခြေအနေမှာ စိတ်မလောဖို့နဲ့ ငြိမ်ငြိမ်သက်သက် သိုသိုဝှက်ဝှက်လေး နေပေးဖို့နဲ့ ပိုင်မှရိုက်ဖို့ဆိုတာတွေကိုလေ။ ဒီတော့သူ့ကို အရမ်းကြီးလုပ်စေချင်တဲ့ဆန္ဒသိပ်မပေါ်ရအောင် သွေးအေးအေးပုံစံနဲ့ပဲပြောရတော့တာပေါ့။

“ဒီလိုဆိုရင်လည်းသိပ်မလောနဲ့ဦးပေါ့သင်းရယ်၊ သေချာလေ့လာပြီး တခြားနည်းလမ်းတွေလည်းစဥ်းစားကြည့်တာမကောင်းဘူးလား။ အခုတလော မောင်ကလည်းအလုပ်တွေရှုပ်ရှုပ်နဲ့ဆိုတော့ သင်းကိုအနှိပ်ခံကုရင် မောင်ထိုင်စောင့်ပေးဖို့အချိန်မပေးနိုင်မှာလည်းစိုးရိမ်တယ်”

သင်းသင်းက ခဏလောက်ကြာအောင်ငြိမ်ပြီးစဥ်းစားနေပြီးမှ..

“မောင်ပြောတာလည်းဟုတ်တာပဲလေ။အရမ်းလောတော့လည်းမကောင်းဘူး..၊ တခြားနည််းတွေစုံစမ်းကြည့်သေးတာပေါ့..”

သင်းသင်းက ထမင်းစားပွဲကိုတွေတွေဝေဝေကြည့်ရင်းကပြောလိုက်တယ်။ အဲဒီနေ့က လင်မယားတိုင်ပင်ကြတာ ဒီလောက်နဲ့ပဲ ပြီးသွားပြီး နားလိုက်ကြတယ်။

ဒီလိုနဲ့ပုံမှန်အချိန်တွေ ကိုဖြတ်သန်းပြီး နောက်တစ်ပတ် ထပ်ကြာသွားခဲ့ပြန်တယ်။ အဲဒီအတောအတွင်း အစစအရာရာငြိမ်သက်လို့နေပြန်ပါလေရော။ အနှိပ်သည်ဦးထူးအောင်ဘက်ကရော ကျနော့်မိန်းမဘက်ကရော ဘာတစ်ခုမှအစမထွက်တော့ဘူး။ အခြေအနေကပုံမှန်အတိုင်းပဲ။ မငြိမ်တာကကျနော်တစ်ယောက်ထဲပဲ။ ဆရာထူးအောင် LINE ကနေပို့ပေးတဲ့ဆက်စ်မာဆတ်အကြောင်းတွေ၊ အမျိုးသမီးတွေကို ဘယ်လိုချဥ်းကပ်ပြုစုရပုံ နည်းလမ်းတွေကို ထိုင်ဖတ်ရင်း နေ့တိုင်းဂွင်းပဲကိုင်နေရတော့တာပဲ။

ဆရာထူးအောင်ပို့ပေးတာတွေကလည်း လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာဗဟုသုတတွေပဲများပါတယ်။ အပြာဇာတ်လမ်းတွေလိုဘာညာကွိကွ၊ ဘုတဲ့အကြောင်းတွေတိုက်ရိုက်ပါပြီး လီးတောင်ချင်စရာအကြောင်းအရာမျိုး ပါတာလည်းမဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့်ယောက်ျားနဲ့မိန်းမတွေအကြားသဘာဝနဲ့ လိင်ကိစ္စအတွေးအမြင်စိတ်နေစိတ်ထားတွေ၊ ရူးသွပ်မှုတွေအကြောင်း ဒါတွေပဲပါတာပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီလောက်ကိုပဲဖတ်ပြီး ကျနော့်ကပ်ကိုးစိတ်တွေကကြွနေလို့ အကြောင်းမဲ့လီးတောင်နေပြီး ဂွင်းထုဖြစ်တဲ့အထိရောက်ရောက်သွားတာပေါ့။

မိသင်းကိုတော့စိတ်တွေပိုဆာလာအောင် ဖာသိဖာသာပဲလွှတ်ပေးထားလိုက်တယ်။ တစ်ပတ်ပြည့်ပြီးသွားတော့ ကျနော်လည်း ဆရာထူးအောင်ဆီကိုဖုန်းတစ်ခေါက် ထပ်ဆက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဖုန်းနဲ့ပြောဖြစ်ကြတော့ ဦးထူးအောင်က သူလည်း ကျနော့်မိန်းဆီကို ထပ်ပြီး မဆက်သွယ်ဖြစ်သလို၊ သင်းသင်းဆီကလည်း သူ့ကိုဘာမှဆက်လာခြင်း ၊ မေးခြင်းမရှိသေးကြောင်း ပြန်ပြောလာပါတယ်။ ကျနော်က ဦးထူးအောင်ကိုထပ်မေးလိုက်ပါတယ်။

“ဒါဆို..ဘယ်လိုဆက်လုပ်ရမလဲ အကိုကြီးရယ်၊ ဒါမှမဟုတ် ဒီအတွက်မျှော်လင့်ချက်တွေကုန်သွားပြီလား..”

“စိတ်အေးအေးထားစမ်းပါညီလေး ကိုရဲ၊ အရင်ကညီလေးကြိုးစားခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်အတွေ့အကြုံတွေကို အကိုကြီးပြန်သုံးသပ်ကြည့်ရသလောက် ကြိုးစားမှုကအရာမထင်ပဲ လွဲချော်နေတာက၊ ညီလေးစိတ်တွေလောလောပြီး အခုလိုအပူတပြင်းလုပ်နေလို့ပဲ၊ ဒီလိုအလုပ်မျိုးကချဥ်းကပ်ပုံ ညက်ညောရမယ်။ ဖြည်းဖြည်းခြင်း ဆောက်တည်သွားရမယ်။ အရေးအကြီးဆုံးကတော့ အမျိုးသမီးဘက်က အဲ..ခင်ဗျားမိန်းမဘက်က ဒီလိုတူညီတဲ့ ခံစားချက်၊ လိုလားချက်မျိုး အရင်ဝင်လာဖို့လိုတယ်။ အဲ့လိုဖြစ်လာပြီဆိုတာနဲ့ ရှေ့ဆက်ဖို့က မခဲယဥ်းတော့ဘူး..”

“ဒီမှာ..ကိုရဲကို..ခင်ဗျားစိတ်တွေအေးအေးထားပြီး ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်လေးပဲ နေပေးပါဦး။ အခုဘာမှလုပ်ဖို့မလိုသေးဘူး၊ အချိန်လေးပဲစောင့်..ဟုတ်လား..”

ဆရာထူးအောင်က နောက်ထပ်တစ်ခုထပ်ပြီးအကြံပေးပြန်တယ်။

“အခုအချိန်ကစပြီး ခင်ဗျားမိန်းမ ဆန္ဒပြည့်အောင် တစ်နေ့နှစ်ကြိမ်ဂွင်းကြိုထုပြီးမှဘုပေးတာကိုဖြတ်ပြီး၊ လုံးဝကိုမထိနဲ့တော့။ ရက်အတော်ကြာကြာ လိုးမပေးနဲ့တော့ဗျာ။ အကြောင်းထူးလာပါလိမ့်မယ်၊စောင့်ကြည့်ပါ”

ကျနော်လည်းဦးထူးအောင်ပြောတဲ့အကြံအတိုင်းလုပ်ဖို့လက်ခံလိုက်ပါတယ်။ အချိန်တွေက တစ်ပတ်နှစ်ပတ်လောက်ထပ်ကုန်သွားခဲ့ပါတယ်။ ကျနော့်ရဲ့ပူလောနေတဲ့စိတ်တွေလည်း အချိန်တွေဖြတ်သန်းသွားတာနဲ့အမျှတော်တော်အေးသွားခဲ့ပါပြီ။ ဟုန်းဟုန်းထနေတဲ့စိတ်ခံစားချက်တွေကလည်း နည်းနည်းတော့မှေးမှိန်လာခဲ့တယ်။ အတော်လေးငြိမ်သက်သွားတဲ့ကာလတွေပေါ့။ အဲဒီနောက်ပိုင်းဖြစ်လာတဲ့အကြောင်းအရာတွေကတော့ ကျနော်ဖြည်းဖြည်းချင်းလိပ်ပတ်လည်အောင်ပြောပြသွားပါမယ်။

အဲ့ဒီနှစ်ပတ်လောက်ကျော်အပြီး ရက်သတ္တပတ်အသစ်ကိုချဥ်းနင်းဝင်ရောက်လာပါတယ်။ မှတ်မှတ်ရရ အဲဒီနေ့က တနင်္လာနေ့ မနက်ပါ၊ ကျနော့်ကုမ္ပဏီရဲ့ ဘော့စ်က ကျနော့်ကိုရုံးခန်းထဲခေါ်ပြောပါတယ်။

“ဟုတ်ကဲ့ မင်္ဂလာပါဆရာ၊ ကျနော့်ကိုပြောစရာရှိတယ်ဆိုလို့”

“လာ..ကိုအောင်ရဲကို..ထိုင်လေ..ခေါ်ရတဲ့အကြောင်းကတော့ ခင်ဗျားကိုကိုယ်စားလှယ်အနေနဲ့တာဝန်ပေးဖို့ပါပဲ”

“ဘာကိစ္စများလည်းဆရာ..”

ကျနော်လည်း ဆိုင်းမဆင့်ဗုံမဆင့် အခေါ်ခံရတော့ဇဝေဇဝါနဲ့ပြန်မေးလိုက်မိတယ်။

“ဒီလိုဗျ..၊ အခုအချိန်မှာ ကျနော်တို့လို ကုန်ပစ္စည်းထုတ်လုပ်တဲ့ ကုမ္ပဏီတွေအတွက် မလွဲမသွေတွေ့လာရတဲ့စိန်ခေါ်မှုက ထုတ်ကုန်တွေကို online ကနေတွင်တွင်ကျယ်ကျယ်ကြီးဖြန့်ချီနေကြတဲ့ခေတ်ကိုရောက်နေပြီဆိုတာခင်ဗျားလည်းသိသားပဲ။ ဒါကြောင့်ကုန်ပစ္ရည်းထုတ်လုပ်သူများအသင်းက ကမကထပြုပြီးကျင်းပမယ့် အွန်လိုင်းရောင်းဝယ်ဖြန့်ချီရေးနည်းပညာများ တိုးတက်ဖွံဖြိုးရေး ဖလှယ်ရေးတို့အတွက် ဆွေးနွေးဟောပြောပွဲ (ဆီမီနာ) ကိုတက်ဖို့ ကုမ္ပဏီကိုယ်စားလှယ်အဖြစ် ခင်ဗျားကိုရွေးပြီး လွှတ်ဖို့စီစဥ်ထားတယ်ဗျ..၊ ခင်ဗျားကလည်း ဆက်ရှင်ဟက်ဒ် ဖစ်နေတဲ့အပြင် တခြားမန်နေဂျာတွေလည်းသူ့ အလုပ်နဲ့သူမအားတော့ ခင်ဗျားနဲ့အသင့်တော်ဆုံးပဲ၊ ဆွေးနွေးပွဲသွားတက်ပြီး ရီပို့လာပြန်ပေးဖို့ပဲ”

“ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ..ရပါတယ်၊ ဒါနဲ့ဆီမီနာက ဘယ်မှာသွားဆက်ရမှာလည်းဆရာ..”

“နည်းနည်းတော့ လှမ်းတယ်ဗျ ချောင်းသာမှာတဲ့၊ ဒါပေမယ့်ကုမ္ပဏီပေါင်းစုံအပန်းဖြေရင်း အစည်းအဝေးကြီးလုပ်ရမှာဆိုတော့ အဲဒီနေရာကအဆင်အပြေဆုံး မဟုတ်လား။ ၂ညအိပ်၃ရက်ခရီးပေါ့။ တည်းခိုဖို့နဲ့ ကုန်ကျစရိတ်အားလုံးကို ကုမ္ပဏီကပဲခံပေးမှာပါ”

တဆက်ထဲပဲ ဆီမီနာတက်ရမယ် အချက်အလက်အကြောင်းစုံ ဂိုက်လိုင်းတွေကို ရှင်းပြပေးပြီးတော့၊ ဘော့စ်ကပဲ သဘောကောင်းစွာနဲ့ မိသားစုကိုပါတပါတည်း အပန်းဖြေခရီးခေါ်သွားနိုင်တယ်လို့လဲပြောပြီး ခွင့်ပေးလိုက်တယ်လေ။

အဲဒီညနေကျနော်ရုံးဆင်းတော့ အဲဒီအကြောင်းကို ကျနော့်မိန်းမသင်းသင်းကို ပြောပြလိုက်တာပေါ့။ မိသင်းလည်းတော်တော်ဝမ်းသာသွားပုံရတယ်။ ယောက်ျားရဲ့ကိစ္စနဲ့သွားရင်း၊ ခရီးလည်းထွက်ရ၊ အလည်အပတ်လည်းသွားဖြစ်၊ အနားလေးဘာလေးလည်းယူခွင့်ရမယ်ဆိုတာ အခွင့်အရေးကောင်းတစ်ခုပဲမဟုတ်လား။ နောက်ပြီးသွားရမယ့်နေ့ တွေကလည်း ပိတ်ရက်တွေဖြစ်တဲ့ သောကြာ၊ စနေ၊ တနင်္ဂနွေ နေ့တွေဖြစ်လေတော့အဆင်ပြေတာပေါ့။

ကျနော်တို့လင်မယားလည်း ရောက်မယ့်ရက်ကိုစိတ်စိုက်ပြီးရင်ခုန်စွာနဲ့ လက်ချိုးရေတွက်ရင်း မျှော်နေစောင့်နေမိကြတော့တယ်။ ကျနော်လည်းဆက်သွယ်နေကျ ကျနော့်တို့ရဲ့အနှိပ်ဆရာကြီး ဦးထူးအောင်ကိုတောင်မေ့နေမိခဲ့တယ်။ ဒီအပတ်အတွင်း အဆက်အသွယ်လုပ်တာတို့ သတင်းပလင်း ပို့ခိုင်းတာတို့တောင်မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ဘူး။

ကြသပတေးနေ့ရောက်ဆော့ ခရီးထွက်မယ့်ရက်နီးလာလို့ ပစ္စည်းတွေကြိုထည့်သိမ်းဆည်းပြင်ဆင်ကြတာပေါ့။ အဲ့ဒီနေ့အလုပ်သိမ်းလို့ ညနေအိမ်ပြန်ရောက်အချိန်ကျတော့ ကျနော်လည်း မိန်းမကိုခေါ်ပြီး ခရီးသွားရင်းလိုအပ်အသုံးဝင်မယ့်ပစ္စည်းတွေကိုစုထည့်ပြီးပြင်ဆင်ခိုင်းတယ်။

ဒါပေမယ့် နေရင်းထိုင်ရင်းမှာပဲသင်းသင်းက ကျနော့်လက်ကိုဆွဲခေါ်သွားပြီး  “ဒီကိုလာဦး..မောင်..၊ သင်း ပြောစရာတစ်ခုရှိလို့..”
—————————————–

အပိုင်း(၇) ဆက်ရန်

(အပိုင်း ၇)

သင်းသင်းရဲ့အမူအရာတွေက နည်းနည်းအရေးတကြီးတစ်ခုခုပြောမယ့်ပုံပေါ်နေတယ်။ ဒါနဲ့…သူဆွဲခေါ်ရာကိုဘုမသိဘမသိနဲ့လိုက်လာခဲ့တော့ မိသင်းသင်းကကျနော့်ကို ထမင်းစားပွဲမှာထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီးမှပြောလာတယ်။

“မောင်ရေ မနက်ဖြန်ကျခရီးထွက်ဖို့ရှိတာ မောင်တစ်ယောက်ထဲပဲသွားလို့ရမလားဟင်၊ သင်းလိုက်လို့မဖြစ်တော့ဖူးထင်တယ်”

သင်းသင်းစကားကိုကြားလိုက်တော့ ကျနော်အံ့အားသင့်သွားတယ်။ ပြီးတော့ နည်းနည်းတော့ စိတ်ရှုပ်သွားတာအမှန်ပဲ။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဒီတစ်ပတ်လုံးလုံး ကျနော်တို့လင်မယားနှစ်ယောက် ဒီခရီးအတွက် မျှော်လင့်တကြီးစောင့်စားလာခဲ့တာ ကျနော်ရောသူရော အသိလေ။ အခုမှသူကဘာဖြစ်သွားရတာလဲ။ ဒါကြောင့် ကျနော်က သင်းသင်းကို..။

“ဘာဖြစ်လို့လဲသင်း..၊ မောင်တို့..အားလုံး အဆင်သင့်ပြင်ထားပြီးမှလေ..”

“ဒီလိုမောင်ရေ..၊ ဒီ၂ရက်၃ရက်အတွင်း သင်းရဲ့ခါးနာတာကပိုတိုးလာသလိုပဲ။ သင်းစဥ်းစားကြည့်တော့ ခရီးရှည်ကိုကားနဲ့အချိန်အကြာကြီးထိုင်ပြီးတော့သာစီးသွားရရင် ချောင်းသာရောက်တာနဲ့ ဘာမှတောင်လည်ရမှာမဟုတ်တော့ဘူး ဆေးခန်းပဲတန်းသွားရမယ်ထင်တယ်”

ကျနော်လည်း သင်းသင်းပြောတာကိုပြန်စဥ်းစားကြည့်လိုက်တော့ ဒါဖြစ်နိုင်တယ်လေ။ ဒါနဲ့သင်းသင်းကို..၊

“သင်းက မသက်သာလဲ
မောင့်ကိုစောစောကမပြောဘူး။ သင်းအဆင်မပြေဘူးဆိုရင်တော့ သင်းပြောသလို ကားမစီးတာကောင်းတယ်။ မလိုက်တော့ပဲ၊ ဆေးသောက်၊ ဆေးလိမ်းပြီးနားနေခဲ့လေ။ မောင်က ဂျူတီနဲ့ဆိုတော့ ဆီမီနာကိုမတက်လို့မဖြစ်ဘူး။ မောင်ပြန်လာမှသင်းကို
ဆရာဝန်နဲ့ထပ်စစ်ကြည့်ပေးရမှာပဲ..”

ကျနော်လည်းသင်းသင်းပြောတာကိုသဘောတူပြီး အိမ်မှာပဲနားနေခဲ့ခိုင်းတော့တယ်။ ဒီအတိုင်းဆို မနက်ဖြန်ခရီးကို ကျနော်တစ်ယောက်ထဲပဲသွားရတော့မှာပေါ့။ အဲဒီညဦးပိုင်းမှာတော့ မိန်းမက အဝတ်အစားအိတ်တွေပြင်ပေး၊ တကိုယ်ရေသုံး ပစ္စည်းပစ္စယတွေကို မကျန်ခဲ့အောင်သိမ်းဆည်းထုပ်ပိုးပြီးထည့်ပေးတာတွေကိုလိုလေသေးမရှိလုပ်ပေးရှာပါတယ်။ ပြီးသွားတော့မှ မနက်ဖြန်မနက်အစောကြီးထသွားရမှာမို့စောစောစီးစီးပဲ နားလိုက်ကြတယ်ဆိုပါတော့။

ကျနော်စောစောကပြောပြခဲ့တဲ့အတိုင်း ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်အတွင်းမှာ မိန်းမကို တစ်ချီလေးတောင်မှမဘုပေးခဲ့ဘူး။ ဆရာထူးအောင်ရဲ့သင်ဥာဏ်တွေအရလေ။ သင်းသင်းကလည်း ခရီးမသွားခင် နှုတ်ဆက်ဖြုတ်ပွဲလေးများမျှော်လင့်နေမလား၊ ဘာလားတော့ ကျနော်မတွေးတတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့်သူပြောသလို ခါးကပြန်ကိုက်နေတယ်ဆိုတော့ သူလည်းငြိမ်နေပုံရတယ်။

နောက်တနေ့မနက်မှာ ရန်ကုန်ကျနော့်အိမ်ကနေ မိုးမလင်းခင် လင်းအားကြီး ၃နာရီ ကထဲက ကားမောင်းပြီးထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ချောင်းသာကဆီမီနာလုပ်တဲ့ဟိုတယ်မှာ မနက် ၉နာရီခွဲကျရင် သတင်းပို့ မှတ်ပုံတင်ပြီးစာရင်းသွင်းမှာမို့လို့ပါ။ ဆီဖိုးတွေ  toll way ဂိတ်ကြေး စတာတွေကို ကုမ္ပဏီကပြန်ရှင်းပေးဖို့ ကဘေလ်တင်လိုက်ရုံပါပဲ။

ကျနော်ချောင်းသာသွားတဲ့ ရန်ကုန်-ပုသိမ်  လမ်းမကြီးတလျှောက် ကားမောင်းရင်းခရီးနှင်လာခဲ့တာ
ခရီးတစ်ဝက်လောက်ကျိုးခဲ့ပါပြီ။ ခန့်မှန်းခြေ မိုင်၁၀၀ နီးပါးလောက်ပေါက်ရောပေါ့။ ကျောင်းကုန်းလမ်းဆုံကိုကျော်ပြီးမကြာခင် ပုသိမ်ကိုတောင်ဝင်တော့မှာပါ။ မနက်လည်းမိုးစင်စင်လင်းခဲ့ပါပြီ။

ကျနော်လည်းစက်သုံးဆီဆိုင်ကြီးတစ်ခု မှာဝင်ရပ်ပြီး အပေါ့အပါးသွား၊ လန်းသွားအောင်မျက်နှာတွေဘာတွေသစ်ပါတယ်။ စားသောက်ဆိုင်မှာ ကော်ဖီတစ်ခွက်မှာသောက်ပြီးတဲ့နောက်
ခံတိင်းချဥ်လာတာနဲ့ စမုတ်ကင်းဧရိယာမှာ ဆေးလိပ်ထိုင်သောက် နေပါတယ်။ ထွက်လာပြီးကထဲက နာရီအတော်ကြာကြာ ဆေးလိပ်မသောက်ရတော့ တအားချဥ်ခြင်းတပ်နေပြီပေါ့။ ဆေးလိပ်သမားတွေရဲ့ဒုက္ခကလည်း မသေးဘူးဗျ။

အဲဒီအချိန်မှာပဲကျနော့်ဖုန်းက ရင်းတုန်း (ring tone) အသံမြည်လာပါတယ်။ ဘယ်သူဆက်သလဲဆိုပြီးဘောင်းဘီအိတ်ထဲက ဖုံးကိုထုတ်ပြီးကြည့်လိုက်တော့ လားလား အနှိပ်ဆရာဦးထူးအောင်နံပတ်ဗျ၊ စောစောစီးစီးကြီးခေါ်လာတာ ဘာများပါလိမ့်လို့ အံ့အားတသင့်နဲ့တွေးမိတယ်။

အဲ..သူနဲ့အဆက်အသွယ် မလုပ်ဖြစ်ခဲ့တာတောင် ၂ပတ်ကျော်လာခဲ့ပြီလေ။ ကျနော်လည်းဒီနေ့မှထူးထူးဆန်းဆန်းဆက်လာလို့ အံ့ဩရင်းနဲ့ပဲဖုန်းကိုပြန်ဖြေလိုက်ပါတယ်။

“ဟဲလို..ဟုတ်ကဲ့.. အကိုကြီးထူးအောင်၊ ပြောပါ..”

ကျနော်ပိုပြီးအံ့ဩထိတ်လန့်သွားရတာကတော့ ဆရာထူးအောင်ရဲ့ ပထမဆုံးနှုတ်ဆက်စကားကြောင့်ဖြစ်ပါတယ်။

“ဟယ်လို..ကိုရဲကိုလား၊ လမ်းမှာလား၊ ဘယ်နားလောက်ရောက်နေပြီလဲဗျ..”

ကျနော်နည်းနည်းလန့်သွားတယ်။ ကျနော်ခရီးထွက်လာတာကို ဆရာထူးကဘယ်လိုလုပ်များသိနေသလဲလို့ပေါ့။ ကျနော်လဲမပွင့်တပွင့်နဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး..၊

“ဘယ်ရောက်နေရမှာလဲ အကိုကြီးရဲ့..”

“ဒါနဲ့ ချောင်းသာကို ဆီမီနာသွားတက်မလို့ဆို၊ မဟုတ်ဘူးလား..”

ကျနော်ပိုပြီးတော့တောင်လန့်သွားရပါတော့တယ်။ သူဘယ်လို အတိအကျသိနေရသလဲလို့ပေါ့။ ခဏအကြာမှာတော့ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောနေမိကြပါပြီ။

“တကယ်တော့ ခင်ဗျားချောင်းသာကိုဆီမီနာတက်ဖို့ခရီးသွားမယ်ဆိုတာကို ခင်ဗျားမိန်းမ သင်းသင်းကပဲ ကျနော့်ကိုပြောတာပါ”

“ဟာ..ဟုတ်လား အကိုကြီး”

“ဟုတ်တယ်ဗျ၊ ဒီကြားထဲ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှကို ကျနော်ပြောပြမယ်ကိုရဲကို၊ သေချာနားထောင်..အဲဒါခင်ဗျားမျှော်လင့်နေတဲ့ ပြောင်းလဲတိုးတက်မှုပဲ..”

ဟုတ်ပါတယ်၊ ကျနော်ကာလကြာရှည်စွာ မျှော်တလင့်လင့်ရှိနေခဲ့ရ.အိပ်မက်ရဲ့လမ်းစဟာ ပြီးခဲ့တဲ့အပတ်ကစပြီး ငုတ်နေရာကပေါ်လာခဲ့တယ်လို့ ဦးထူးအောင်က ကျနော့်ကိုပြောပြနေပါတယ်။ ကျနော့်ကိုငြိမ်ငြိမ်သက်သက်နေခိုင်းပြီး မိိန်းမကိုမဖြုတ်ခိုင်းပဲ ခပ်ကင်းကင်းနေလိုက်တဲ့ကာလမှာပဲ သူက LINE နဲ့စာရိုက်ပြီး သင်းသင်းကိုကြိုးစားဆက်သွယ်ခဲ့တယ်လို့ပြောပါတယ်။

ပထမစစခြင်းမှာ မိသင်းဆီက ပြန်ဖြေလိုက်၊ မဖြေလိုက်နဲ့ သိပ်လေးလေးနက်နက်မရှိဘူးတဲ့။ တခါတလေလည်း ဖတ်ပြီး ဘာမှရီပလိုင်းမပြန်ပဲငြိမ်နေတာလည်းရှိတယ်တဲ့။ ဒါပေမယ့် ဦးထူးအောင်က အဲဒီ၂ပတ်လုံးလုံးမှာ သင်းသင်းဆီ ဆက်တိုက်ကြိုးစားဆက်သွယ်ခဲ့တယ်ဆိုပါတယ်။

ခင်ဗျားတို့ယုံမလားတော့မသိဘူး ဦးထူးအောင်ဆီကအဲဒီအကြောင်းကိုကြားလိုက်ရတော့ ကျနော့်တစ်ကိုယ်လုံးကြက်သီးမွေးညင်းတွေထပြီး ပူထူသွားတယ်ဆိုတာကို။ စဥ်းစားကြည့်လေ၊ ဒီ၂ပတ်အတွင်းမှာ ကျနော်မိန်းမ မိရွှေသင်းကဒီအကြောင်းတွေကို တစိုးတစိလေးမှ ကျနော့်ကိုဖွင့်မပြောခဲ့တာပဲ။ အခုဦးထူးပြန်ပြောမှကျနော်သိရတယ်လေ။ ကျနော် ခင်ဗျားတို့ကို အပေါ်မှာပြောပြခဲ့ဖူးတယ်မဟုတ်လား။ ကျနော့်မိန်းမက အမြဲပွင့်လင်းပြီး သူနဲ့ကျနော့်အကြားမှာဘာမှမြုံပြီး ဖုံးထားကွယ်ဝှက်ထားတဲ့အကျင့်မရှိဘူးဆိုတာကိုလေ။ အခုတော့ရှိလာပြီလားဆိုပြီးသင်းသင်းရဲ့အပြုအမူတွေအပေါ်ကိုထူးဆန်းတဲ့ သံသယအတွေးက ကျနော့်ခေါင်းထဲကို စဝင်လာခဲ့ပါတယ်။

ဦးထူးအောင်ဆက်ပြောနေတာက ပထမအပတ်ထဲမှာတော့ ဘာမှထူးခြားတာသိပ်မရှိပါဘူးတဲ့။ ဒါပေမယ် ဦးထူးအောင်ကလက်မလျှော့ပဲ သူ့ရဲ့အနှိပ်ခံနေတဲ့ဖောက်သည်တွေရဲ့ ဓါတ်ပုံတွေကိုသင်းသင်းဆီ ဆက်တိုက်ပို့ခဲ့ပြီးကြည့်စေ လေ့လာစေ ခဲ့တယ်လို့ဆိုပါတယ်။ အထူးသဖြင့်ကတော့ ဆီအနှိပ်ကုထုံးဆိုတဲ့ (Oil massage) လုပ်ပေးနေတဲ့ပုံတွေပါပဲတဲ့။

အဲဒီပုံတွေပို့ပြီးတဲ့နောက် တစ်ပတ်အကြာမှာတော့ သင်းသင်းဆီက စကားပြန်တာတွေရှိလာရောတဲ့။ ကြည့်ရတာဖြည်းဖြည်းစိတ်ဝင်စားပုံရလာတယ်။ သင်းသင်းလည်း သူသိချင်တဲ့ မရှင်းလင်းတဲ့အချက်တွေကို အကုန်လုံး ဆရာထူးအောင်ဆီ နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ် မေးလာပါလေရောဆိုပဲ။ ဦးထူးကလဲ ကျနော့်မိန်းမသိချင်တာတွေအားလုံးဖြေပေးခဲ့တယ်။

ဒီမှာဦးထူးအောင်ပြောပြလာတာကတော့ ကျနော့်မိန်းမသင်းသင်းနဲ့၊  တခြားသူဆွေးနွေးခဲ့ဖူးတဲ့အမျိုးသမီးတွေနဲ့ မတူတဲ့အချက်၊ စိတ်ထားကိုလည်းသတိထားမိလာတယ်။ အများအားဖြင့်ကတော့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနှိုက်ချွတ်မေးမြန်းလာတဲ့အခါကျရင်၊ ဖောက်သည်အမျိုးသမီးတွေဆီက၊ သူတို့ရဲ့ကွယ်ဝှက်နေတဲ့အတွင်းအမှောင်စိတ်တွေဟာ ဖုံးဖိထားလို့မရပဲ စကားထဲမှာ တစွန်းတစပါလာတတ်တယ်တဲ့။ စိတ်ရင်းကိုစကားထဲကဖော်လာတတ်ကြတယ်ဆိုပါစို့။

ဒါပေမယ့်သင်းသင်းကတော့ ဒီလောက် ဖွင့်မေးဆွေးနွေးလာခဲ့တာတောင် ယဥ်ကျေးတဲ့စကားအသုံးအနှုန်းတွေကိုပဲရွေးပြီးပြောနေတတ်တာကပဲ ချီးကျူးစရာလို့ဆိုပါတယ်။တစ်လုံးမှကိုအရပ်သုံး ညစ်ပတ်တဲ့အမှောင်စကားအသုံးအနှုန်း တွေလွတ်ထွက်မလာအောင်ထိမ်းထားနိုင်တယ်တဲ့။

နောက်ဆုံးတော့သင်းသင်းက သူသိချင်တာတွေကိုတော်တော်လေး စေ့စေ့စပ်စပ် သိရပြီးတဲ့နောက်ပိုင်းမှာ သူတစ်ခါလောက်တော့ အွိုင်းမာဆတ်ကိုနှိပ်ပြီးစမ်းကုကြည့်ချင်ကြောင်းပြောလာပါတယ်။ ဒါပေမယ့်သူ့အဖို့ခက်နေတာက ဆရာထူးနမူနာပို့လာတဲ့ ပုံတွေထဲကအတိုင်း သူအနှိပ်ခံဖို့စိတ်လုံးဝမရဲဘူးလို့ ဖွင့်ပြောလာတယ်တဲ့။

ဘယ်လိုပုံမျိုးမို့လို့လဲလို့ကျနော်ကမေးတော့၊ ဆရာထူးက အွိုင်းမာဆတ်ရဲ့အများစုနှိပ်နေကြတဲ့ပုံတွေပါပဲ၊ ဆီနုဲ့နှံ့နှံ့စပ်စပ်လိမ်းပြီးမှ နှိပ်ရတာဆိုတော့ အပေါ်အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ထားရပြီး အထက်အောက်၊ အတွင်းခံတွေနဲ့ပဲနှိပ်ရတဲ့ပုံတွေပါတဲ့။ သင်းသင်းကအဲဒီပုံတွေကိုကြည့်ပြီးပြောတာက ဒီလိုမျိုးကြီးတကိုယ်လုံးနီးပါးချွတ်ပြီးနှိပ်ဖို့ကတော့ သူအနှိပ်မခံရဲတဲ့အကြောင်း၊ နှိပ်မယ်ဆိုရင်လဲ သူ့ယောက်ျား (ကျနော်) အနီးမှာရှိနေပြီး လာထိုင်စောင့်နေမှဖြစ်မယ်လို့ ပြောတယ်တဲ့။

ဒါတောင်ပြောလိုက်သေးတယ်၊ အဲ့လောက်တကိုယ်လုံးချွတ်ပြီး ဒါမှမဟုတ်အတွင်းခံလောက်နဲ့ နေနေရပြီး တခြားယောက်ျားတစ်ယောက်က ကိုယ့်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုပယ်ပယ်နယ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ကိုင်တွယ်ပြီး အနှိပ်ခံရမယ်ဆိုရင်တော့ ကိုယ့်ယောက်ျားထိုင်စောင့်နေတာတောင်လက်ခံနိုင်ပေးဖို့က စိတ်ထဲမှာ အတော်ခက်ခဲပင်ပန်းနေကြောင်း ညည်းနေတယ်တဲ့။

ဦးထူးအောင်ကဆက်ပြောပါတယ်။ သင်းသင်းကအဲဒီလောက်ခက်ခဲပင်ပန်းနေပုံရတော့ သူလည်းဆက်ကြိုးစားချင်စိတ်မရှိတော့ပဲ လက်မြှောက်ချင်လောက်အောင်ကိုဖြစ်သွားတယ်တဲ့။

ဒါပေမယ့် အခုကြာသပတေးနေ့ရောက်တော့မှ နေရင်းထိုင်ရင်းကနေ သင်းသင်းက LINE ကနေ သူ့ဆီထပ်ဆက်သွယ်လာတယ်။ ပြီးတော့သူ့ယောက်ျား အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ဆီမီနာတက်ဖို့ ချောင်းသာကို ၃ရက်ခရီးထွက်မယ့်အကြောင်း ပြောလာတယ်တဲ့။ သူတို့ဆက်ပြောကြရင်းနဲ့ ဦးလေးထူးအားရင် အွိုင်းမာဆတ်ကို သူစမ်းပြီးအနှိပ်ခံကြည့်ဖို့စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီဖြစ်ကြောင်း၊ သောကြာနေ့မှာ သူ့ယောက်ျား ချောင်းသာကိုခရီးထွက်မှာမို့လို့ အချိန်ပေးနိုင်ရင် အိမ်မှာသူ့ကိုလာနှိပ်ပေးဖို့ ချိန်းတယ်တဲ့ဗျာ။

အဲဒီတော့မှကျနော့် စိတ်ထဲက (ဟ!.. လခွမ်း..သောကြာနေ့ဆိုတော့ ဒီနေ့ပဲဟ။ ဒီဟာမ ကွက်တိလုပ်သွားတာပဲ) လို့တွေးမိတယ်။

ဦးထူးအောင်ကဆက်ပြောတယ်၊ အမှန်တော့ ဒီကိစ္စက အစကထဲကကျနော်နဲ့သူတို့ အတူတူကြံ’ပြီးပူးပေါင်းစစ်ဆင်ရေးပလန်ချခဲ့ကြတယ်။ နောက်ပြီး ကျနော်ကပဲဒီကိစ္စကို သူနဲ့တွေ့ပြီးတကူးတက အတိုင်ပင်ခံတာ၊ တနည်းပြောရရင်အမှုအပ်တာဆိုတော့ သူ့အနေနဲ့ကျနော့်ကိုပြန်ပြောပြဖို့တာဝန်ရှိတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ မနေ့ကအကြောင်းထူးလာတာနဲ့ချက်ချင်းဆက်လိုက်တာပဲတဲ့။ မပြောရင်လူယုံပေါင်းသတ်ပြီး နောက်ကျောကိုဓါးနဲ့ထိုးတယ်လို့ထင်နေမှာစိုးလို့ပါတဲ့။

ကျနော့်မိန်းမ စဆက်လာကထဲကဘာလို့မပြောတာလဲလို့သူ့ကိုမေးတော့ ကျနော့်ကိုအစီအစဥ်အရငြိမ်ငြိမ်လေးနေခိုင်းထားတာကို သွားပြောရင် စိတ်လှုပ်ရှားပြီး အမူအရာပျက်မှာစိုးလို့တဲ့။ နောက်ပြီးသင်းသင်းဘက်ကလည်း ဘာတွေဆက်ပြီးပြောင်းလဲလာမလဲဆိုတာသိချင်လို့ အရှိန်နဲ့လွှတ်ပေးထားတာပြီးအဖြူအမည်း သဲကွဲအောင်သိချင်လို့ပါတဲ့။ သူထင်တဲ့အတိုင်းပဲ၊ ယောက်ျားခရီးထွက်မှာကိုအသိပေးလာပြီး အနှိပ်ခံဖို့ချိန်းလိုက်တာတာ ကသိသာတဲ့ပြောင်းလဲမှုပဲတဲ့။

ဦးထူးက ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ပြောင်းလဲလာတဲ့အခြေအနေအရပ်ရပ်အတွက် စိတ်မပူပါနဲ့တဲ့။ သူအကောင်းဆုံးစီမံပေးသွားပြီး အခြေအနေအရပ်ရပ်ကိုလည်း ကျနော့်ဆီကို တစ်ခုမကျန်ပြန်ပြီးရီပို့လုပ်သွားပါ့မယ်လို့ပြောလာပါတယ်။
—————————————–

အပိုင်း(၈) ဆက်ရန်

(အပိုင်း ၈)

ကဲ…တိတ်တခိုးဆိုက်က ကျနော့်မိတ်ဆွေတို့ရေ၊ ပြီးခဲ့တဲ့အပိုင်းအထိ ကောင်းကောင်းဖတ်ပြီးကြပြီလို့ထင်ပါတယ်။ အဲဒီအထိပြန်သုံးသပ်ပြရရင်တော့..၊

အနှိပ်သည် ဦးထူးအောင်က ပြောပြလို့  ကျနော့်မိန်းမသင်းသင်းကကျနော်နဲ့အတူချောင်းသာခရီးထွက်ဖို့အတွက်ကိုအကြောင်းပြငြင်းပြီးအိမ်မှာနေခဲ့ဖို့အကွက်ဖန်တဲ့အကြောင်းသိလာရတဲ့အပြင်၊ ဒါဟာကျနော့်ကွယ်ရာမှာ လွတ်လွတ်လပ်လှုပ်ရှားဖို့ကြံစည်တဲ့ သိသာတဲ့ပြောင်းလဲမှုဖြစ်ကြောင်းသုံးသပ်ပြခဲ့တာလည်းနားထောင်လိုက်ရတယ်။

သူဆက်သွယ်လာပြီးအကြောင်းစုံပြောပြတော့မှ ကျနော့်စိတ်တွေလည်းကြည်လင်နေရာက အကြီးအကျယ်နောက်ကျိရှုပ်ထွေးသွားပါတော့တယ်။ ကျနော် လမ်းတစ်ဝက်ပဲရှိနေသေးတဲ့ ခရီးထွက်ရမယ့်အလုပ်ကိစ္စကိုလည်းအဲဒီအချိန်မှာမေ့သွားခဲ့ပါတယ်။

အခုလိုအခြေအနေကြီးကိုကြားလိုက်ရတော့၊ တစ်ဘက်က ကပ်ကိုးစိတ်တွေထပြီး သွေးတွေကြွလာသလို၊ တစ်ဘက်ကလည်းစိတ်လည်းဆိုး ဒေါသတွေလဲထွက်လာမိတယ်။ စဥ်းစားကြည့်လေဗျာ။ ကျနော်တို့တွေ အစကထဲက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနဲ့ပြောဆိုထားခဲ့ကြပြီး နည်းလမ်းပေါင်းစုံရှာခဲ့တယ်။ ကပ်ကိုးဆက်ကိုတကယ်ဝါသနာပါပြီး ကပ်ကိုးစိတ်လဲရှိသူတွေဆိုရင်၊ အားလုံးကောင်းကောင်းနားလည်ကြမှာပါ။

ဒီလိုင်းကြိုက်တဲ့လူတွေက လင်နဲ့မယားအကြား လိင်ကိစ္စတွေမှာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနဲ့ စိတ်တွေကိုဖွင့်ထားပေးကြတယ်။ လင်ဖြစ်သူအဖို့ တခြားတတိယလူ ယောက်ျားတစ်ယောက်က ကိုယ့်မယားကို လာလိုးပေးနေတာကို ကြက်သီးမွေးညင်းတွေ တဖျင်းဖျင်း၊ လီးလေး တတောင်တောင်နဲ့ ပေါ်တင်ထိုင်ကြည့်၊ ဒါမှမဟုတ် ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ကြည့်ပြီးဖီးတက်နေချိန်မှာ၊ မယားလုပ်သူကလည်း အသစ်အဆန်းဖြစ်တဲ့ဆက်ကိစ္စ အတွေ့အကြုံကို လင်ကြီးထိုင်ကြည့်နေတုန်းမှာ ရင်တခုန်ခုန်နဲ့ရနေတဲ့ဖီလင်သစ်နဲ့ သာယာပျော်ရွှင်နေကြရတာက နှစ်ဘက်စလုံးအောင်ပွဲခံရတဲ့ (win-win) အခြေအနေကိုရတာပဲမဟုတ်လား။

ဒါပေမယ့်အခုကျနော်ခံစားလိုက်ရတဲ့ ခံစားချက်ကိုကြည့်ဦးဗျာ၊  ကျနော့်မိန်းမလုပ်ပုံကို။ ကျနော့်ကိုအမြဲ အစစအရာရာအသိပေးပြီးလုပ်ခဲ့ဖူးတဲ့ မိန်းမက  အခုတော့ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ကြိတ်ပုန်းခုတ်ပြီး တိတ်တိတ်လေး နောက်မီးလင်းတဲ့ပုံစံမျိုးချိုးနေတာဗျ။ ဦးထူးအောင်ကပြန်ပြောပြပေလို့သာပေါ့။ မပြောပဲကြိတ်စားနေရင် ကျနော့်မှာ  (win-win) မဖြစ်ပဲ နေရင်းထိုင်ရင်းနွားဇာတ်အသွင်းခံရမှာကြီးဗျာ။

ရုတ်တရက် အရမ်းရှုပ်ထွေးပူလောင်လာတဲ့စိတ်ကြောင့်ကျနော်လည်း ဦးထူးအောင်ကို ခဏနေမှဖုန်းပြန်ဆက်မယ်ဆိုပြီး ဖုန်လိုင်းကိုခဏချလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း အချိန်အနည်းငယ်ကြာအောင် စိတ်အေးအေးထားပြီး ထိုင်စဥ်းစားရင်း အခုဖြစ်နေတဲ့အခြေအနေတွေကို စုစည်းသုံးသပ်ကြည့်လိုက်တယ်။ ကိုယ့်ရဲ့အတွေးထဲကလိုလားသတ်မှတ်ချက်အားလုံးကို နိဂုံးချုပ်လိုက်တော့ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကိုက ဒီကပ်ကိုးလိုင်းကိုအစကထဲက အသဲအမဲကြိုက်ခဲ့တာပဲလေဗျာ။ ဒါပေမယ့်ရုတ်တရက်ကြီး စိတ်ဆုံးဖြတ်ဖို့ကတော့ ခဲယဥ်းနေပါတယ်။

သင်းသင်းနဲ့ကျနော်ကကျောင်းနေဖက်သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်တဲ့အပြင် ဆယ်ကျော်သက်ရွယ် ကျနော်ကိုရင်လူထွက်အချိန်ကထဲက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ချစ်ကြိုက်ကြပြီး အတူတွဲလာကြတာ။ နောက်ဆုံးတရားဝင်လင်မယားအဖြစ် လက်ထပ်ခဲ့ကြတဲ့အထိဘဝကိုလက်တွဲခဲ့ကြတာပါ။

ဒီအိမ်ထောင်သက်ကာလအတွင်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်မဖောက်ပြန်ပဲစိတ်ကစားတာတို့ ဆော်အသစ်ဘဲအသစ်တွေနဲ့ အီစီကလီရိုက်တာတို့ကို အပျော်သဘောတောင် မလုပ်ဖူးခဲ့ကြပါဘူး။ ကျနော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း ကိုယ့်အပေါ်မှာ ဘယ်အချိန်ထဲကဝင်စွဲနေမှန်း မသိခဲ့တဲ့ ကပ်ကိုးလိင်စိတ်က လွှမ်းမိုးနေပေမယ့် ကျနော်ကဇနီးဖြစ်တဲ့သင်းသင်းကလွဲလို့ တခြားမိန်းမတွေနဲ့ အပြင်မှာဖောက်ပြန်တာတွေ စိတ်နဲ့တောင်မရှိခဲ့ပါဘူး။

ဒါပေမယ့် အခုအချိန်မှာတော့၊ ကိုယ့်မိန်းမကို ဘယ်သူမှန်းထဲထဲဝင်ဝင်မသိသေးတဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ ပွတ်သီးပွတ်သပ် လုံးထွေးယှက်တင်နေတာကို ကျနော်ကိုယ်တိုင်မရှိပဲနဲ့တော့ မျက်ကွယ်မှာ မလွှတ်ပေးနိုင်သေးဘူးလို့ အဖြေပေါ်လာပါတယ်။ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ လုံးဝကို မအိုကေ သေးဘူးဗျာ။

ကျနော်လဲ ဓါတ်ဆီဆိုင်နားက စားသောက်ဆိုင်ထဲမှာ ဒီအကြောင်းတွေကိုထိုင်စဥ်းစားရင်း စိတ်တွေမြောနေလိုက်တာ ကျနော်သွားရမယ့်ခရီး ရှေ့ဆက်ဖို့ကိုတောင်မေ့သွားပါတော့တယ်။ နောက်ဆုံးရလိုက်တဲ့အဖြေကတော့ ဒီအခြေအနေမှာကျနော် လက်လွတ်စပယ်ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် လွှတ်ပေးထားပြီး၊ အေးအေးဆေးဆေးအစည်းအဝေးတက်နေလို့မဖြစ်ပါဘူး။ ဒါနဲ့ပဲကျနော် ဆရာထူးအောင်ဆီဖုန်းပြန်ခေါ်လိုက်ပါတယ်။

“ဟယ်လို..အကိုကြီး”

“ဟုတ်ကဲ့..ကိုရဲကို..ပြောပါ”

“အခုအတိုင်းဆိုရင်ကျနော်ပြန်လာခဲ့မယ်ဗျာ ။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီအခြေအနေမျိုးနဲ့ ဒီပွဲမှာကျနော်ရှိနေမှဖြစ်မယ်”

ကျနော်ဒီလိုပြောလိုက်တော့ ဦးထူးအောင်က ဒီပွဲမှာဇာတ်ညွှန်းရေးသူမဟုတ်လား၊ သူကပွင့်ပွင့်ပဲပြောလာတယ်။

“ခင်ဗျား..ဒီလိုလုပ်လို့မရဘူးလေ ကိုရဲရဲ့ ခင်ဗျားလာလိုက်ရင် အခုဒီအခြေအနေရောက်လာတဲ့အထိ သယ်လာခဲ့တဲ့ အစီအစဥ်တွေအားလုံးပျက်ယွင်းကုန်မှာပေါ့..”

“ဘာဖြစ်လို့လဲဗျ…”

“ကျနော်ပြောပြမယ်၊နားထောင်၊ တကယ်တော့ခင်ဗျားမိန်းမက ခင်ဗျားရှိနေရင် အခုအစီအစဥ်ကိုရှေ့တိုးမှာမဟုတ်ဘူးဗျ။ အဲ့လိုသူ မပြောပေမယ့်၊ ပြောနေတဲ့အတိုင်းပဲ။ မိန်းမတွေက တခါတလေပြောတာတစ်မျိုး၊ တကယ်လုပ်တာတစ်မျိုးဗျ”

“ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ အကိုကြီး..”

“ခင်ဗျားမိန်းမ သင်းသင်း ပြောနေတာက ဒီလိုမျိုး မပေါ့်တပေါ်ဝတ်ပြီး ဆီအနှိပ်ခံဖို့ဆိုရင် သူ့ယောက်ျား မျက်မှောက်မှာရှိပြီးထိုင်စောင့်နေမှ လုပ်ရဲမယ်ပြောနေပေမယ့်၊ အမှန်က ခင်ဗျားကိုအတူရှိမနေစေချင်ဘူး။ အနှိပ်ခံနေရင်းနဲ့ သူ့ရဲ့စိတ်လှုပ်ရားမှုအပြောင်းအလဲတွေကို ခင်ဗျား မြင်သွား၊ ရိပ်မိသွားမှာရှက်နေပုံရတယ်။ ဒါကြောင့်သူစိတ်ဆုံးဖြတ်ပြီး အွိုင်းမာဆတ်နှိပ်မယ်ဆိုတာတောင် ခင်ဗျားအိမ်မှာမရှိတဲ့ ခရီးထွက်တဲ့အချိန်ကိုချိန်းတာဗျ။ ခင်ဗျားသာရောက်လာရင်၊ သူဒါကိုလုပ်မှာမဟုတ်တာသေချာတယ်”

“ဟုတ်လို့လားဗျာ..”

“ခင်ဗျားသေချာစဥ်းစားပေါ့ ကိုရဲကို၊ ဒီအခြေအနေအထိဖြစ်လာအောင် ဘယ်လောက်တောင်ကြိုးစားပြီးစောင့်ခဲ့ရတာခင်ဗျားအသိပဲ။ ခင်ဗျားစိတ်မလောခြင်းကနှစ်မျိုးအကျိုးရှိမယ်။ တစ်အချက်က နှိပ်လိုက်ခြင်းဟာခင်ဗျားမိန်းမကျန်းမာရေးအတွက် တိုက်ရိုက်ကုထုံးပဲ။ နှစ် အချက်က ခင်ဗျားကြိုက်ပြီးခရေဇီဖြစ်တဲ့နည်းလမ်းနဲ့ လိင်စိတ်ဆန္ဒပြည့်ဝဖို့လမ်းကပန်းတိုင်ရောက်လုနီးပြီဆိုတာပဲ။ ကျနော့်အစီအစဥ်ကိုယုံကြည်ပြီးစိတ်ချလက်ချ သွားစရာရှိတာသာ၊ သွားပါဗျာ..”

“အကိုကြီးကို ကျနော်ဘယ်လိုလိုချင်သလဲဆိုတာ အစစအရာရာပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောထားတိုင်ပင်ထားပြီးသားပဲဗျာ။ ကျနော့်စိတ်ကအိမ်ပြန်ရောက်နေမှာဆိုတော့ စိတ်အေးလက်အေးနဲ့အစည်းအဝေးတက်နေနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ အကျိုးလည်းရှိမှာမဟုတ်ဘူး။ ကျနော်ကတော့အခြေအနေကို အနီးကပ်သိရဖို့ ပြန်လာချင်နေတယ်။ ဘယ်လိုလုပ်ရင်အကောင်းဆုံးဆိုမယ့် နည်းလမ်းလေးကို အကိုကြီးစဥ်းစားပေးပါလား..”

ကျနော်ဒီလိုပြောတော့ ဦးထူးအောင်ဘက်ကအသံတိတ်သွားတယ်။  ခဏငြိမ်ပြီးစဥ်းစားနေတယ်ထင်ပါတယ်။ နဲနဲကြာတော့မှပြန်ပြောလာတယ်။

“ဒီလိုလုပ်..ကိုရဲကို၊ ခင်ဗျားပြန်ချင်လည်းပြန်လာနိုင်တယ်။ ဒါပေမယ့် ခင်ဗျားကိုယ်ယောင်ဖျောက်ပြီးတော့နေရမှာပဲ။ ခင်ဗျားမျက်နှာကိုပြလို့တော့လုံးဝမဖြစ်ဘူး။ လုပ်ရမယ့်နည်းက ကိုယ်အိမ်ထဲကိုယ် တိတ်တိတ်လေးပြန်ခိုးဝင်လာပြီး အိမ်ဘေးနားတစ်နေရာရာကချောင်းကြည့်ဖို့ပဲ။ အကောင်းဆုံးထွက်ပေါက်က ဒီနည်းပဲရှိတယ်၊ ခင်ဗျားသိချင်တာတွေ၊ အခြေအနေတွေကို မြင်နေရမယ်ဗျာ၊ ဘယ့်နှယ်လဲ..”

ဦးထူးအောင်ပြောတဲ့ ကမ်းလှမ်းချက်ကိုကျနော်ခဏပဲစဥ်းစားလိုက်ပြီး သဘောတူလိုက်ပါတယ်၊ စိတ်ထဲမှာတော့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လုပ်မယ်ကွာ အနည်းဆုံးတော့ မိန်းမဘာလုပ်လုပ်မလှမ်းမကမ်းမှာ ရှိနေပြီးတော့စောင့်ကြည့်လို့ရတာပေါ့။ တကယ်လို့မိန်းမတို့ရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေကမနှစ်မြို့တဲ့အနေအထား၊ လက်မခံနိုင်စရာမျိုးဖြစ်လာခဲ့ရင်လည်း အချိန်မီတားဆီးနိုင်တာမျိုး လုပ်လို့ရတာပေါ့။

မိတ်ဆွေ သူငယ်ချင်း အဖွဲ့ဝင်တွေကျနော့်ကိုနားလည်နိုင်ကြမယ်လို့ထင်ပါတယ်။ အခုအချိန်မှာကျနော်ကစိတ်နှစ်မျိုး ခံစားချက်နှစ်မျိုးပြိုင်တူဖြစ်နေတာလေ။ မိန်းမကိုလည်း စိတ်ပူ၊ စိတ်မချဘူး။ တစ်ခါ မိန်းကိုသူများတက်ဘုတာကိုလည်းမြင်ချင်နေတယ်လေ..၊ ခက်ပါ့..။

ဦးထူးအောင်ကိုပြောနေတဲ့ဖုန်းချပြီးတာနဲ့ ကျနော်လည်းကားကိုချက်ချင်းလှည့်ပြီး ရန်ကုန်ဘက်ပြန်ဖို့စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့တယ်။ အလုပ်ကိစ္စကြီးတစ်ဘက်နဲ့လည်း မတတ်နိုင်တော့ဘူး။ ဒါကလည်းကုမ္ပဏီရဲ့အရေးကြီးတဲ့ အက်တီဗီတီကြီးတစ်ခုပဲလေ။ ကျနော့်ကိုစိတ်ချယုံကြည်လို့လွှဲအပ်ပြီးလွှတ်လိုက်တာ။ ဒါပေမယ့် အရမ်းပူလောင်နေတဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာထက်တော့ပိုပြီးအရေးမကြီးတော့ဘူး။

ကျနော်လည်း အလုပ်က ဘော့စ်ကိုမလိမ်ချင်ပဲလိမ်ရတော့မယ်။ ကားထွက်ပြီးတာနဲ့ စောစောစီးစီး ဘော့စ်ကိုတောင်အားမနာနိုင်တော့ပဲ ကျနော်ချောင်းသာသွားလို့မဖြစ်တော့တဲ့အကြောင်း။ ကျနော့်အမေတော်တော်လေးနေမကောင်းဖြစ်လို့ ကြည့်ပေးနေရတဲ့အကြောင်း ပြောပြပြီးခွင့်တောင်းလိုက်ပါတယ်။ ညထဲကဖြစ်နေတာဖြစ်ပြီး အချိန်မတော်မဆက်ချင်တာနဲ့ မိုးလင်းမှဆက်တာပါ ဘာညာနဲ့ကြည့်ကောင်းအောင်ရွှီးရတာပေါ့။

ဘော့စ်ကလည်းသဘောကောင်းပါတယ်။ ရပါတယ်ဆိုပြီးကျနော့် အမေ့ကိုဂရုစိုက်ဖို့၊ မနက်အစောကြီးရှိသေးတော့ ကျနော့်အစား ဆီမီနာဆက်ဖို့ လူ အစားထိုးရှာပြီး အရေးပေါ်လွှတ်လိုက်မယ့်အကြောင်းပြောပါတယ်။ ကျနော်ကတော့ ကားမောင်းရင်း စိတ်ထဲမှာတွေးလာခဲ့တယ်။ ငါကတော့ တကယ့်အကုသိုလ်ကြီးနေပြီလားမသိဘူး။ သူ့ဘာသာသူအိမ်မှာနေရင်း အကောင်းကြီးရှိနေတဲ့ အမေ့ကိုတောင် နေမကောင်းဘူးလို့လိမ်ပြီး ကိုယ့်ကိစ္စအောင်မြင်ဖို့အတွက် အသုံးချလိုက်တာလေ။ စိတ်တော့မကောင်းပေမယ့် မတတ်နိုင်တော့ဘူး။

ကျနော်ဦးထူးအောင်နဲ့ဖုန်းဆက်ပြောပြီးရခဲ့တဲ့အချက်အလက်တွေအရ၊ သူကျနော့်မိန်းမသင်းသင်းနဲ့ အိမ်မှာနှိပ်ဖို့ချိန်းထားတဲ့အချိန်က မနက် ၉:၀၀ နာရီပါ။ ဦးထူးအောင်နဲ့ဖုန်းပြောပြီးတဲ့အချိန်က  မနက် ၆ နာရီ သာသာလေးဆိုတော့၊ အချိန်က မီပါသေးတယ်။ အပြန်လမ်းတောက်လျှောက်မှာကျနော်လည်းဦးထူးအောင်နဲ့ဖုန်းဆက်ပြီးညှိနှိုင်းလာခဲ့တယ်။ အခုဘယ်နေရာရောက်နေပြီး ရောက်လာရင်ဘယ်လိုလုပ်ရမယ် ကအစ သူကပြောပြပေးနေပါတယ်။

ကျနော်လည်းတစ်လမ်းလုံးဘယ်နေရာမှမရပ်တော့၊ မနားတော့ပဲ တောက်လျှောက်မောင်းလာခဲ့တာ၊ မနက်၈နာရီခွဲကျော်ကျော်မှာ ကျနော်တို့ရပ်ကွက် ထိပ်ကိုပြန်ရောက်လာခဲ့ပါပြီ။ ကျနော်လဲအိမ်ဘက်ရောက်တဲ့အထိဆက်မဝင်လာတော့ပဲ လူရှင်းတဲ့ရပ်ကွက်ကစားကွင်းနားကချောင်ကျကျတစ်နေရာမှာရပ်ပြီးစောင့်နေလိုက်တယ်။

ကျနော်လည်းအနှိပ်ဆရာဦးထူးအောင်နဲ့ တစ်ကြိမ်ထပ်ဆက်ပြန်တယ်။ သူက အခုဘတ်စ်ကားနဲ့ ကျနော်အိမ်ကိုလာနေပြီး မကြာခင်ရောက်တော့မယ်၊ ပြီးတော့ဆိုင်ကယ်ကယ်ရီနဲ့ အိမ်ကိုဝင်မယ်လို့ အကြောင်း ပြန်လာပါတယ်။ အဲဒီအချိန်လေးမှာ ကျနော်ကရပ်ထားတဲ့ကားပေါ်မှာပဲ စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းကြီးစွာနဲ့ထိုင်စောင့်နေမိပါတယ်။

မနက် ၈နာရီ ၅၀ မှာတော့ ဦးထူးအောင်က LINE ကနေ မက်ဆေ့ချ်ပို့လာပါတယ်။ သူကျနော်အိမ်ရောက်ပြီဖြစ်ကြောင်းနဲ့ အခုအချိန်ကစပြီးနှစ်ယောက်သားအဆက်အသွယ်လုပ်တာကို ခဏလောက်ရပ်ထားဖို့၊ ဖုန်းနဲ့အပြင် LINE ၊ Viber၊ messenger တောင်မသုံးဖို့သတိပေးလာတယ်။ တော်ကြာကျနော်တို့နှစ်ယောက်ဆက်သွယ်နေတာကို သင်းသင်းသိသွားပြီး၊ ဖုံးထားတာတွေပေါ်၊ ကြံထားတာတွေပျက်ကုန်မှာစိုးတယ်တဲ့။

၈:၅၀ မှာ သင်းသင်း ကျနော့်ဆီဖုန်းဆက်လာပါတယ်။ ကျနော့်ကိုချောင်းသာရောက်ပြီလား၊ ဘယ်လိုလဲ၊ လမ်းမှာအဆင်ပြေရဲ့လား ဘာညာနဲ့ သတင်းမေးရင်း ၅မိနစ်လောက်စကားပြောပြီးပြန်ချသွားပါတယ်။ ကျနော်လည်းဟန်မပျက် အသံကိုထိမ်းပြီးချောင်းသာရောက်နေတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်ရတာပေါ့။

သင်းသင်းက ကျနော်တို့အိမ်ထောင်တသက်မှာ သူမလုပ်ခဲ့ဖူးတဲ့ အလုပ်တစ်ခုကိုခိုးကြောင်ခိုးဝှက်မလုပ်ခင်မှာ၊ စိတ်မလုံလို့ ကျနော်အဝေးမှာရှိလားသေချာအောင် ပြန်စစ်ကြည့်တဲ့သဘောပါပဲ၊ သူက ကျနော်အိမ်နဲ့မနီးမဝေးမှာပြန်ရောက်နေကြောင်းလုံးဝရိပ်မိပုံမရပါဘူး။

မိန်းမဆီကဖုန်းချသွားတော့ ကျနော်ကားပေါ်မှာပဲထိုင်စောင့်နေရတဲခံစားချက်ကို မထိမ်းနိုင်တော့ပါဘူး။ ကားကိုအားကစားကွင်းတစ်နေရာကစိတ်ချရတဲ့ လူကွယ်ရာနေရာတစ်ခုမှာရပ်ခဲ့ပြီးကိုက်၃၀၀ လောက်ဝေးမယ့် အိမ်ရှိရာ လမ်းသွယ်အတွင်းထဲကိုလမ်းလျှောက်ပြီးဝင်လာခဲ့လိုက်ပါတယ်။
—————————————–

အပိုင်း(၉) ဆက်ရန်

(အပိုင်း ၉)

အခုမှကျနော့်အိမ်ရဲ့အနေအထားကို ပြောပြပေးရတော့မှာပါ။ ဇာတ်လမ်းကိုအဓိကထားပြီးပြောနေရတော့ အိမ်အကြောင်းပြောဖို့မေ့သွားတယ်။

ကျနော်နေတဲ့နေရာက ရန်ကုန်မြို့အပြင်ပိုင်းကျကျတစ်နေရာ၊ မင်္ဂလာဒုံဘက်ဆိုပါတော့ဗျာ။ အမှတ်၃ လမ်းမကြီးနဲ့ ပြည်လမ်းမကြီးကြားကတစ်နေရာဆိုပါတော့။ အကွက်အတိအကျချပြီးပေးထားတဲ့မြေတွေမဟုတ်ဘဲ ရွာမြေ၊ ဥယျဥ်မြေတွေကဖွံဖြိုးစဆိုတော့ ခြံတွေကရွာဆန်တယ်။ ဥယျာဥ်တွေသစ်ပင်တွေပေါတယ်။ ဂရန်အကွက်ချမြေတွေလိုခြံချင်း အိမ်ချင်းသိပ်ကပ်နေတာမဟုတိဘူး။ တစ်အိမ်နဲ့တစ်အိမ်လှမ်းပြီး ခပ်ဆိတ်ဆိတ် ငြိမ်ငြိမ်ပဲ။

ကျနော်တို့အိမ်က တစ်ထပ်လုံးချင်းအိမ်လေးပါ။ အိမ်ရှေ့ဘက်မှာတော့ခြံစည်းရိုးလှလှလေးကာထားပြီး အိမ်အနောက်ဘက်ခြမ်းကတော့ သစ်တောဆန်တဲ့ဥယျာဥ်ခြံကြီးပေါ့။ သစ်ပင်တွေခပ်စိပ်စိပ်ပေါက်နေတယ်။ ဘေးနှစ်ဘက်မှာလည်းအိမ်တွေကအဝေးကြီးဗျ။

ကျနော်အိမ်နားရောက်တော့ အသာလေးပန်းလို့အိမ်နောက်ဘက်တောထဲကနေပတ်ဝင်ခဲ့ပြီး အိမ်ဘေးကိုကပ်လာခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ကျနော်တို့လင်မယားနှစ်ယောက်အိပ်ခန်းပြူတင်းပေါက်ရှိတဲ့နေရာ (ဟိုတလောကပဲ အပြင်ကချောင်းကြည့်ခဲ့ဖူးတဲ့နေရာ)ကိုအသာလေးဒိုင်ရှိုပြီးဝင်လာခဲ့တယ်။

အိမ်ထဲကအခြေအနေတွေကို အသာအကဲခတ်မလို့ စမ်းစစ်ကြည့်တော့ ကျနော်စိတ်ပျက်သွားခဲ့ရတယ် အခြေအနေက ကျနော်မျှော်လင့်ထားသလိုမဟုတ်တော့ပါဘူး။ ကျနော့်စိတ်ထင် သူတို့လက်တွေ့မနှိပ်ခင်မှာ အင်ထရိုဝင်ပြီး အလာပ္ပ သလာပ္ပထိုင်ပြောနေကြတုန်းလို့ထင်တာပေါ့။ ဒါပေမယ့်တစ်အိမ်လုံးက တံခါးတွေ။ ပြူတင်းပေါက်တွေအကုန်ပိတ်ထားပြီးအားလုံးတိတ်ဆိတ်နေတာကိုပဲတွေ့လိုက်ရတယ်။

ကျနော်ကြိုးစားပြီးတော့ အိမ်ကိုပတ်လျှောက်ကြည့်တယ်။ စကားပြောသံ ဒါမှမဟုတ် တခြားအသံဗလံ တစုံတရာများကြားရမလားလို့လေ။ သူတို့လုပ်ငန်း ဘယ်အခြေအနေ၊ ဘယ်အဆင့်အထိရောက်နေပြီလဲ ဘာညာ သိရအောင်ပေါ့။ ဒါပေမယ့်အားလုံးကလုံးဝပကတိ ဆိတ်ငြိမ်နေတာပဲဗျာ။ နောက်ပြီးတစ်ခုထူးခြားနေတာက ထုံးစံအတိုင်းဆိုရင် အိမ်ကမှန်ပြတင်းတံခါးတွေပိတ်ထားတယ်ဆိုတာတောင် အပြင်ကိုကြည့်လို့ရအောင် ခန်းဆီးတွေကို ဆွဲပိတ်ထားလေ့မရှိပေမယ့် အခုကပြူတင်းပေါက်အကုန်လုံးကခန်းဆီးတွေကို သေချာဆွဲစိပြီးပိတ်ထားတာဗျ။ အိမ်ထဲကိုချောင်းလို့လုံးဝမမြင်ရတဲ့ အနေအထားမှာရှိတယ်။

ကျနော်လည်းစိတ်တိုလာပြီးစိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ အိမ်ရှေ့တံခါးကဝင်ပြီး အိမ်ထဲမှာဘာလုပ်နေကြသလဲဆိုတာ ပြတ်ပြတ်သားသားမြင်ရအောင်ဝင်ကြည့်မယ်ဆိုတဲ့ အရိုင်းစိတ်ပေါ်လာပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးဆီပတ်လျှောက်ခဲ့တယ်။ ဒါလည်းမှန်းထားသလိုမဟုတ်ပြန်ဘူး။ အိမ်ရှေ့တံခါးက သံပန်းတံခါးမကြီးရဲ့ခတ်နေကျ သော့ခလောက်ကကျနော့်မှာပါလာလို့ဖွင့်နိုင်ပေမယ့် နောက်တစ်ဆင့်သစ်သားတံခါးရဲ့ ဘုသီး ဒိုးလော့ခ် က အတွင်းကနေ နှိပ်ပြီးခတ်ထားသဗျ။ ပုံမှန်အတိုင်းဆိုရင်မိန်းမက အိမ်မှာအမြဲရှိနေတတ်ပြီး သူပဲဖွင့်ပေးတတ်တော့ အတွင်းတံခါးသော့က ကျနော်ရုံးသွားရင်ဆောင်မထားတတ်ဘူး။ အပြင်ဝင်းတံခါးနဲ့အိမ်မ တံခါးသော့ပဲ ကိုယ့်ကီးချိန်းမှာတွဲထားမိတာ။

“နင့်မေသပမှပဲ ဘာမှအလုပ်မဖြစ်ပြန်ဘူးဟ.!..”

ကျနော်လည်းစိတ်အရမ်းတိုသွားလို့ ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ကျိန်ဆဲပြီးမှ ဆရာဦးထူးအောင်မှာထားတာတွေသွားသတိရပြီး အလောတကြီးစိတ်လိုက်မာန်ပါမလုပ်မိအောင် ကိုယ့်စိတ်ကိုပြန်ထိမ်းရင်း တံခါးသော့ပြန်ခတ်ပြီး အပြင်ကိုပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။ ကျနော်လည်း စိတ်ဂဏှာမငြိမ်စွာနဲ့ အိမ်ကိုတစ်ပတ်ပြီးတစ်ပတ် ပတ်လျှောက်နေခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့်ကျနော်အသံလေးတစ်စက်မှမထွက်အောင်ထိမ်းထားနိုင်ခဲ့ပြီး ခပ်ဆိတ်ဆိတ်နဲ့ပဲအကဲခတ်စောင့်ကြည့်နေခဲ့ပါတယ်။ ကျနော်အနေအများဆုံးစောင့်တဲ့နေရာက ကျနော်တို့လင်မယား အိပ်ခန်းရှိတဲ့နံရံဘက်ခြမ်းမှာပါ။

ကျနော်လည်း အဓိပ္ပါယ်မဲ့ပတ်လျှောက်နေရင်း၊ စောင့်ရင်းနဲ့ အချိန်ကုန်မှန်းမသိကုန်သွားတာ ၃နာရီလောက်ကြာခဲ့ပါပြီ နေ့လည်မွန်းတည့်ချိန်တောင်ရောက်တော့မယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ဖုန်းက LINE message ဝင်လာတဲ့အသံကထမြည်လာပါတယ်။ ဟိုက်..သောက်ကျိုးနဲ ကျနော် ဖုန်းအသံကိုပိတ်ထားဖို့မေ့သွားတာပဲ။ ကျနော်လည်းကမန်းကတန်းနဲ့ခပ်သုတ်သုတ်နောက်ဖေးဘက်ကိုထွက်လာခဲ့ရတယ်။

အိမ်နောက်ဘက်ကတောထဲပြန်ရောက်မှ ဖုန်းကိုဖွင့်ပြီး LINE က မက်ဆေ့ချ်ကိုကြည့်တော့ ဦးထူးအောင်ပဲခင်ဗျ။ သူပို့ထားတာက။ ((ကျနော်ပြန်တော့မယ်နော်။ အိမ်ကနေ လမ်းထိပ်အထိ ခြေလျင်ပဲထွက်လာခဲ့မယ်။ ညီလေးကိုရဲ အခုလယ်မှာလဲ။ ကျနော့်ကိုလမ်းထိပ်မှာလာကြိုပေးလို့ရမလား)) တဲ့။

အဲဒီတော့မှကျနော်လည်းတက်သုတ်ရိုက်ပြီးကားဆီကို အပြေးတပိုင်းနဲ့ပြန်လာခဲ့တယ်။ ကစားကွင်းကနေ လမ်းထိပ်နားအထိကားကိုရွှေ့ရပ်ပြီးစောင့်နေတာ၊ ၁၀မိနစ်လောက်ကြာတော့ဆရာထူးအောင်လျှောက်လာတာကိုမြင်ရတယ်။ ကျနော်လည်းသူ့နားသွားရပ်ပြီး ကြိုရတယ်။ သူကားပေါ်ရောက်မှ ကျနော်လည်းသူ့ကို သိချင်တာတွေအလောတကြီးမေးတော့တာပဲ။ ဘယ်လိုလဲ။ ဘာတွေဖြစ်ခဲ့သလဲပေါ့။

အဲ့တော့မှ ဦးထူးအောင်က

“ဖြေးဖြေးသက်သာမေးပါဗျာ ကျနော်အားလုံးပြောပြပါ့မယ်။ ခငိဗျားကားမောင်းရင်းနဲ့ပြောပြသွားတာပေါ့။ ခင်ဗျားချောင်းသာကခိုးပြန်လာတာကိုလည်းခင်ဗျားမိန်းမ မသိသေးဘူး။ ခင်ဗျားချက်ချင်းကြီးအိမ်ပြန်ဝင်လို့လည်းဖြစ်ဦးမှာမဟုတ်ဘူး။ ယုတ္တိရှိအောင်လေ။ ဒီတော့မထူးဘူးပါဘူး ခင်ဗျားကျနော်နောက်ဖောက်သယ်တစ်ယောက်နဲ့ချိန်းထားတဲ့နေရာအထိလိုက်ပို့ပေးလေ။ ခင်ဗျားကားမောင်းရင်းနဲ့ကျနောိကပြောပြသွားမှာပေါ့..”

ကျနော်လည်းဦးထူးအောင်ပြောတာကိုသဘောတူလိုက်ပြီး၊ ကားကိုမောင်းထွက်ခဲ့ပါတယ်။ ကဲ..အခုကစပြီး အနှိပ်ဆရာဦးထူးအောင်က ဒီမနက်ကျနော့်အိမ်ထဲမှာဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှအကုန်လုံးကို ကားထဲမှာထိုင်ရင်းက ကျနော့်ဆီပြန်အစီရင်ခံသမျှ ကျနော်ကလည်းပြန်ပြီးဖောက်သည်ချပြပါ့မယ်။ ဒီလိုတဲ့ဗျ…။

မနက်ပိုင်းချိန်းထားတဲ့အချိန်မှာ ဦးထူးအောင်ကျနော်တို့အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ သင်းသင်းကိုဖုန်းဆက်ထားပြီးဖြစ်လို့ တံခါးဖွင့်ပေးပြီးအိမ်ထဲဝင်ခိုင်းလိုက်တယ်တဲ့၊ သူလဲအိမ်ထဲရောက်တော့ တစ်အိမ်လုံးတံခါးတွေအလုံပိတ်ထားပြီးမှောင်မိုက်နေတာကိုတွေ့ရတော့ အံ့ဩသွားမိတယ်တဲ့။ တံခါးတွေတင်မကဘူး အိမ်ထဲကမီးတွေကိုပါပိတ်ထားတာကိုး။ မီးပျက်နေတာမဟုတ်ဘူးလို့ ဦးထူးအောင်သတိထားမိလိုက်တယ်။ အိမ်ရှေ့အခန်းထောင့်မှာဆင်ထားတဲ့ အိမ်ရဲ့ မိန်းဘရိတ်ကာက ပိုင်းလော့မီးနီလေးကရဲနေတော့ မီးဝင်နေတာကိုသိလိုက်တယ်။ ဒါက လိုက်တင်းမီးတွေကိုတမင်ပိတ်ထားတာပဲပေါ့။

အဲဒီအချိန်မှာပဲသင်းသင်းက ပြူတင်းပေါက်တွေကခန်းဆီးလိုက်ကာတွေကို စိနေအောင်လိုက်ပိတ်နေတယ်တဲ့၊ ပြီးတော့ သင်းသင်းကအချိန်မဆိုင်းပဲပြောလိုက်တယ်

“လာ..ဦးလေးထူး၊ စနှိပ်လို့ရပြီ..”

လို့ပြောပြီး သူ့ကိုအခန်းတစ်ခုထဲခေါ်သွားတယ်တဲ့၊ အဲဒီအခန်းက အရင်တခေါက်ကဝင်နှိပ်ခဲ့ဘူးတဲ့ ကျနော်တို့လင်မယားနှစ်ယောက်ရဲ့အခန်းမဟုတ်တာကိုသိလိုက်တယ်တဲ့။ ဦးထူးအောင်ပြောလိုက်ကထဲကကျနော်သိလိုက်ပြီ အဲဒီအခန်းက ကျနော်ကိုယ်တိုင် ပလန်ချပြီး လက်သမားကိုခေါ်ဆောက်ခိုင်းခဲ့တဲ့အခန်းပဲ။ အနာဂတ်မှာခလေးတွေရှိလာခဲ့ရင် ခွဲသိပ်ဖို့ ကျနော်တို့အိပ်ခန်းနဲ့ကပ်ရက်မှာ အနောက်ဘက်ကိုတစ်ခန်းချဲဲ့ပြီးဆောက်ထားခဲ့တာ။ အဲဒီအခန်းကိုတော့ပြူတင်းပေါက်တပ်မထားပါဘူး။ ဒါပေမယ့်ကျနော်တို့အိပ်ခန်းနဲ့ကူးလို့ရတဲ့ တံခါးတစ်ချပ်တော့တပ်ထားတယ်။

ဦးထူးအောင်ပြောစကားအရ သင်းသင်းက အနှိပ်ခံဖို့အတွက် ပျော်ပွဲစားထွင်ရင်သုံးတဲ့မွေ့ယာအပေါ့စားမျိုးကို အခန်းထဲမှာ ခင်းထားတယ်။ အဲကွန်းကိုလည်းအေးနေအောင်ဖွင့်ထားပြီးသားအဆင်သင့်ပဲတဲ့။ အနှိပ်ကုထုံးမစခင်မှာ ဆရာဦးထူးအောင်ကသင်းသင်းကိုသေချာအောင်ထပ်မေးတယ်၊ ဒီနေ့ဘယ်လိုအနှိပ်မျိုးနှိပ်မှာလဲဆိုတော့ သင်းသင်းက ဆီအနှိပ်ကိုပဲစမ်းကြည့်ချင်ကြောင်းပြန်ပြောတယ်တဲ့။ ဒါပေမယ့်သင်းသင်းက မနှိပ်ခင်မှာ ဦးထူးအောင်ဆီကို ချွင်းချက်တစ်ခုကိုတောင်းဆိုလိုက်တယ်။ အဲဒါက နှိပ်နေတုန်းမှာမီးပိတ်ပြီးတော့နှိပ်ပေးပါတဲ့။

ကျနော်ကအဲဒီအခန်းအကြောင်းကိုကောင်းကောင်းသိတယ်။ အခန်းထဲမှာမီးပိတ်ထားရင် အရမ်းမှောင်ပြီးဘာမှမမြင်ရသလောက်ရှိတယ်ဆိုတာကိုလေ။ ဦးထူးအောင်အနေနဲ့ကတော့ သင်းသင်းတစ်ယောက်သူ့အပေါ်မှာ မယုံသင်္ကာစိတ်တွေပွားမလာရအောင် သူ့ရဲ့စိတ်ခံရိုးသားမှုကိုပြပေးဖို့ အခုအချိန်မှာအရေးကြီးတဲ့ တက်ကနစ် ဖြစ်နေတာကြောင့် သင်းသင်းပြောတာကို စောဒကမတက်တော့ပဲ။ သမီးသဘောပါဆိုပြီးသဘောတူလိုက်တယ်တဲ့။

အနှိပ်ခံမယ့်အချိန် အခန်းထဲကိုဝင်တော့ သင်းသင်းဝတ်စားထားတာက ပန်ဂျားမာ့စ်လို့ခေါ်တဲ့ ညအိပ်ဝတ်စုံ အပေါ့စားကို ဝတ်ထားတယ်တဲ့။ အပေါ်ကရှပ်၊ အောက်ဘက်ကတော့ ဘောင်းဘီပုံစံပေါ့။ ပြီးတော့ သင်းသင်းက မီးခလုတ်ဆီလျှောက်သွားပြီး မီးပိတ်လိုက်တယ်။ ဦးထူးအောင်ပြန်ပြောပြတာကတော့ အခန်းကဘာမှမမြင်အောင်မှောင်ပိန်းသွားတာပဲတဲ့။ သူလဲနေရာမှာငုတ်တုတ်ကြီးပေါ့။

တအောင့်လောက်ကြာတော့ သင်းသင်းလျှောက်လာသံကြားရပြီး သူ့ရှေ့နားက အသင့်ခင်းထားတဲ့ ပစ်ကနစ်မွေ့ယာလေးအပေါ်မှာလာလှဲအိပ်တာကိုသိလိုက်ရတယ်ပြီး

“ဦးလေးထူး..စနှိပ်လို့ရပြီ”

လို့ပြောသံကြားလိုက်ရတယ်။ ဦထူးအောင်လည်း အနှိပ်လုပ်ငန်းစဖို့ ပြင်တော့တယ်။ သူက “သမီးသင်းသင်းရေ ဦးလေး သမီးရဲ့အဝတ်တွေကိုချွတ်ပြီးမှ နှိပ်လို့ရမှာဆိုတော့ ချွတ်ခွင့်ပြုဦးနော်..၊ ဒါမှဆီလိမ်းပြီးအသားထဲစိမ့်အောင်ပွတ်လို့ရမှာ..”

ဒီမှာတင်သင်းသင်းကကမန်းကတန်းပြန်ဖြေတယ်။

“ကန်တော့နော်ဦးလေး၊ သမီးအဝတ်တွေကြိုချွတ်ထားလိုက်ဖို့မေ့သွားတယ်”

“ကိစ္စမရှိပါဘူးသမီးရဲ့ ဦးလေးနှိပ်ရင်းနဲ့တစ်လက်စထဲ ချွတ်ပေးရင်ရပါတယ်”

သူတိူ့နှစ်ယောက်ပြောသာပြောနေကြတာ တစ်ယောက်နဲ့တယောက် မမြင်ကြရပါဘူးတဲ့။ ဒါပေမယ့်အခုမီးမပိတ်သေးခင်ကမှ ထိုင်လိုက်တဲ့နေရာရယ် ကြားနေရတဲ့စကားသံတွေရယ်ကိုမှန်းပြီးတော့ ဘယ်နေရာလောက်ဆိုတာတော့ချိန်ဆရတာပေါ့။

ဦးထူးအောင်လည်း သင်းသင်းရဲ့ ညဝတ်ဘောင်းဘီကိုစပြီးတော့ချွတ်လိုက်တယ်။ သူ့အတွက်က ကြုံလာခဲ့ဖူးပြီးတဲ့အတွေ့အကြုံတွေက ရင့်နေပြီဆိုတော့၊ ဘောင်းဘီကို အမှားအယွင်းမရှိ တဖြည်းဖြည်းချင်းချွတ်ချလိုက်နိုင်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် အရင်ဖောက်သည်တွေနဲ့မတူ ထူးထူးဆန်းဆန်းကြီး မှောင်ပိန်းနေတဲ့အထဲမှာလှုပ်ရှားရတော့ နဲနဲတော့ စိတ်ချောက်ခြားပြီးရင်တွေခုန်လာတယ်တဲ့။ တခြားဖောက်သည်မတွေအနှိပ်ခံတာက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း၊ လင်းလင်းချင်းချင်းမှာအကိုင်အတွယ်ခံတာကိုး။

ဘောင်းဘီကျွတ်သွားတဲ့အခါမှာ သူတစ်ခုတော့လန့်သွားတယ်။ မှောင်ထဲမှာဘောင်းဘီချွတ်ပေးတုန်း အထိအတွေ့က သင်းသင်းတစ်ယောက် အောက်မှာဘာအတွင်းခံ ပင်တီမှခံဝတ်မထားတာကိုပဲ။ ဒါပေမယ့် သူငြိမ်ငြိမ်လေးပဲမသိသလိုနေပေးလိုက်တယ်။ သူကဆက်ပြီး သင်းသင်းရဲ့အင်္ကျီကိုချွတ်မယ်လို့လုပ်တော့။ သင်းသင်းကထထိုင်ပြီး သူကိုယ်တိုင်ပဲချွတ်ပေးလိုက်တယ်တဲ့။ ဒီအချိန်မှာ မျက်လုံးက အမှောင်ထဲမှာကျင့်သားရစပြုလာပြီးနည်းနည်းတော့ ဝိုးတိုးဝါးတား ရိုးရိုးရိပ်ရိပ်တော့မှန်းမြင်ရပြီတဲ့။ သဲတော့မသဲကွဲဘူးပေါ့ အခန်းကအရမ်းမှောင်တာကိုး။

သူလည်း သူလုပ်ရမယ့်နှိပ်နည်း အဆင့်တွေအတိုင်း စပြီးနှိပ်တော့တယ်ဆိုပဲ။ ဦးထူးအောင်ပြောစကားအရ နှိပ်နေတဲ့အချိန်တစ်လျှောက်လုံး သင်းသင်းဆီက ဘာတစ်ခွန်းမှစကားအပေးအယူ အပြောအဆိုမရှိပဲ၊ ငြိမ်နေတယ်တဲ့။ သူကပုံမှန်နှိပ်နေကျနည်းနဲ့ပဲအရင်အစပျိုးခဲ့တယ်။ အချိန်နည်းနည်းကြာလာမှ ဆီကိုစလောင်းပြီးနှိပ်တယ်။ ဦးထူးအောင်က ရယ်ပြီးပြောသေးတယ်။ သူ့ဆေးသေတ္တာထဲမှာထည့်လာတဲ့အနှိပ်ဆီပုလင်းကိုတောင် မှောင်ထဲမှာစမ်းတဝါးဝါးနဲ့ ဖွင့်ပြီး၊ မနည်းတည့်အောင်လောင်းခဲ့ရတယ်တဲ့။

ဆီစလောင်းတဲ့အချိန်မှာသင်းသင်းရဲ့အနေအထားက မှောက်ရက်အိပ်တဲ့ပုံစံမှာရှိနေတယ်။ ဆီလောင်းပြီးတော့မှ ဘော်ဒီအထက်ပိုင်း ကျောပြင်ကစလို့ တကိုယ်လုံးနှံ့အောင်စနှိပ်ပါတော့တယ်။ အဲဒီတော့မှပဲသင်းသင်းရဲ့ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှာ လည်းအတွင်းခံဘရာစီယာတွေဘာတွေဝတ်မထားတာတွေ့ရပြန်တယ်။ ပြောရရင်တော့ မှောင်ထဲမှာသင်းသင်းတစ်ယောက် မိမွေးတိုင်း ဘမွေးတိုင်းဖြစ်နေပြီပေါ့။

သင်းသင်းက သူ့ကိုပို့ထားဖူးတဲ့ပုံတွေကိုကြည့်ပြီး၊  အကုန်လုံးချွတ်ပြီးမှအနှိပ်ခံရမယ်လို့ နားလည်ထားပုံရတယ်တဲ့။ အခန်းတစ်ခုလုံးကိုမီးမှောင်ချထားတာ ဒါကြောင့်ကိုး။ သူ့ရဲ့ဝတ်လစ်စလစ် ခန္ဓာကိုယ်ကို တစွန်းတစမှ မမြင်စေချင်အောင် ဆီးရီယတ်စ်ဖြစ်နေကြောင်း ဦးထူးအောင်သိလိုက်ရတယ်။

နောက်ကျောဘက် တစ်ကိုယ်လုံးနှံ့အောင် ဆီလူးပြီးတော့ သူကသင်းသင်းကို အခု အရှေ့ဘက်ကနေဆီစလူးမယ်လို့ပြောလိုက်တယ်။ သင်းသင်းဆီကတော့ ဘာတစ်ခွန်းမှကိုပြန်ပြောသံမကြားပဲ နှုတ်ဆိတ်နေတယ်။ ဒါပေမယ့်လူကတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းပက်လက်လေးလှန်ပေးလိုက်တယ်။
—————————————–

အပိုင်း(၁၀) ဆက်ရန်