သုံးရောင်ခြယ်လက်ဝတ်ရတနာ (အပိုင်း ၃)

အပိုင်း(၂၁)

နန်းစုသွေးက အစ်မတော်ဒေဝီကြီးကိုဖြေသိမ့်ပေးနေရင်းမှ သူ့အစ်မကိုကူညီပေးရန်အလွန်စိတ်အားထက်သန်လာခဲ့သည်။
ဒေဝီအိမ့်ကြာဖြူ၏လက်မောင်းသားတွေက၊ သူမ၏ဗလာဟင်းလင်းနှင့် ရင်သားတစ်ဖက်ကို မတော်တဆတိုက်မိသည့်အတွေ့ကိုရလိုက်သောအခါ၊
သူမအဝတ်အစားတွေပြန်မဝတ်ရသေးပဲ၊ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသေးသည်ကို အခုမှသတိထားမိလိုက်သည်။

နန်းစုသွေးတွင်၊ ကျောရိုးထဲအထိစိမ့်ဝင်သွားလောက်သော ကြည်နူးမှုတစ်ခုကဖြင်းကနဲကြွတက်လာသည်။
ဒီကြည်နူးခံစားချက်ကသူမ၏အစ်မတော်ကို နမ်းရှုတ်လိုက်ရန်ဆန္ဒကရုတ်ချည်းထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ထိုဆန္ဒ၏နှိုးဆော်မှုကြောင့် သူမကအစ်မဘက်သို့ခေါင်းလှည့်လိုက်ပြီး အစ်မတော်ဒေဝီ၏ မျက်လုံးများထဲသို့
နက်နက်နဲနဲ ကြည့်လိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်းအပ်ကာ ညင်သာစွာ နမ်းလိုက်လေသည်။

အိမ့်ကြာဖြူကလည်းစိတ်ဓါတ်များညွတ်ပြောင်းလာပြီးသူမကိုပြန်လည်၍ ကြင်နာစွာဖြင့် တုံ့ပြန်နမ်းလာသသည်။
ဒီအနမ်းတွေကအမျိုးသမီးနှစ်ဦးစလုံးအတွက်၊ အခြားအမျိုးသမီးတစ်ဦးရဲ့ချိုမြိန်တဲ့ကြင်နာအနမ်းတွေကို ရယူရင်း၊
ပေးရင်း၊ ဖလှယ်ကြတဲ့ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံဖြစ်ခဲ့ကြသည်။

သူတို့တော်ဝင်ညီအစ်မနှစ်ဦးရဲ့အချစ်ဇာတ်ဒရာမာလေးကို နန်းစုသွေးကပင်ဦးဆောင်လိုက်သည်။ သူမတို့နှစ်ယောက်နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်း၍
ကစ်ဆင်ရိုက်နေစဥ်မှာပင်၊ သူမကဒေဝီအိမ့်ကြာဖြူရဲ့ အဝတ်အစားတွေကိုဖြေးညှင်းညင်သာစွာချွတ်ချပေးနေသည်။
ပြီးတာနဲ့နန်းစုသွေးက အိမ့်ကြာဖြူကိုသူမကိုအဆောင်အပေါ်ထပ်က အိပ်ခန်းဆောင်အတွင်းသို့ ဆွဲခေါ်သွားလေသည်။
အခုအခြေအနေက ချစ်စရာကောင်းတဲ့ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်တို့မှာ စိတ်ညှို့အိပ်မွေ့ချခံရသလိုရီဝေယစ်မူးနေတဲ့
ဓာတ်မျိုး၏အငွေ့အသက်အောက်သို့ရောက်နေကြပုံရလေ၏။

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်စလုံး နန်းစုသွေး၏အိပ်ရာသလွန်ပေါ်သို့ရောက်သွားသောအခါ၊ သူတို့အချင်းချင်းရဲ့၏ကိုယ်ခန္ဓာအစိတ်အပိုင်းများရဲ့
အထိအတွေ့များကို လက်များနှုတ်ခမ်းများနှင့်သုံးသပ်ကိုင်တွယ်ရှာဖွေကြတော့သည်။

နန်းစုသွေးကသူ့အစ်မတော်၏ရတနာရွှေကြုတ် စောက်ဖုတ်ကြီးကိုသူမကပင် စတင်နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။
သူမ တအံ့တသြဖြစ်သွားသည်က၊ ဘာမှမကြာလိုက်တဲ့အချိန်ပိုင်းလေးမှာပဲ၊ အစ်မတော်ဒေဝီရဲ့ စောက်ရည်များက စိုရွှဲနေပြီဆိုတာပါပဲ။

နန်းစုသွေးက၊ ဒေဝီအိမ့်ကြာဖြူရဲ့ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ညှပ်ရိပ်ထားတဲ့စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ငုံ့ပြီးနှာခေါင်းလေးဖြင့်
ထိတွေ့ကာစတင်နမ်းလိုက်စဥ်၊ ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူမှာ တအင်းအင်းဖြင့်စတင်၍ညည်းငြူလာသည်။
ညည်းသံကတဖြည်းဖြည်းနှင့် တိုးရာမှကျယ်လောင်လာစဥ်တွင်၊ နန်းစုသွေးသည်သည် သူ့အစ်မတော်ဒေဝီ၏
စောက်ခေါင်းထဲမှစီးထွက်ကျလာသော အနံ့ပြင်းပြင်းဖျော်ရည်မွှေး၏ အရသာကိုခံစားလိုက်ရပြီးသဘောတွေ့သွားလေသည်။

နန်းစုသွေးက အစ်မတော်၏ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကိုတင်းတင်းကြီးဆုပ်ကိုင်ထားရင်းသူ့အစ်မတော်၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို
သူမမျက်နှာပေါ်သို့ဆွဲဖိကပ်လိုက်ကာစောက်ခေါင်း၏အရသာကိုစတင်၍မြည်းစမ်းကြည့်လေ၏။
အဖတ်လိုက်ကလေးလန်နေသောကြွက်နားရွက်ပွင့်ဖတ်ကလေးနှင့်စောက်စိလေးကိုပါလျှာဖြင့်ဖိကပ်ပြီးပါးစပ်ထဲသို့စုပ်သွင်းလိုက်လေသည်။

ထိုသို့သူမ၏လုပ်ဆောင်ချက်များက ဒေဝီအိမ့်ကြာဖြူမှာ ဒွန့်ကနဲဒွန့်ကနဲနှစ်ချက်ဆင့်တွန့်သွားရပြီး
ဒေဝီ၏ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကို၊ အရိုင်းစိတ်ဝင်ပြီးတရှိန်ထိုးထန်တက်လာအောင်ဆွဲယူမောင်းနှင်သွားခဲ့သည်။
နန်းစုသွေးက၊ ကုတင်ပေါ်မှာအငြိမ်မနေနိုင်တော့ပဲ၊ မြောက်ကြွတက်လာတဲ့အစ်မတော်၏ဖင်ကြီးကို
ပိုပြီးကြွလာစေရန်တွန်းတင်လိုက်ပြီး၊ သူမ၏လက်မကို ဖင်ပေါက်ထဲသို့ဖိနှိပ်ပြီးတူးဆွကလိရန်ကြိုးစားနေသည်။

နန်းစုသွေး၏လျှာဖျားလေးက၊ အိမ့်ကြာဖြူ၏ ဖင်ခေါင်းပေါက်လေးထဲသို့ဇောင်းထိုးဝင်ရောက်သွားသောအခါ၊ အိမ့်ကြာဖြူ၏ဖီလင်ကြောများ
တောင့်ခံနိုင်မှုကကုန်ဆုံးသွားခဲ့ရပြီး၊ ညီမတော်၏မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးနှင့်ပါးစပ်ထဲသို့သူမ၏စောက်ရည်များကိုပန်းထုတ်ထည့်လိုက်သည်။
အစ်မတော်ထံမှထွက်လာတဲ့စောက်ရည်တွေကလည်း၊ များလိုက်တာမှ ကြာကြာနေလျှင်သူမမျက်နှာနှင့်နှာခေါင်းသည်
အစ်မတော်၏စောက်ရည်နစ်လို့သေနိုင်မှာလားလို့တောင်တွေးနေမိသည်။

ဒါပေမယ့်နန်းစုသွေးကသူမ၏စစ်ဆင်ရေးကိုမရပ်လိုက်ပေ၊ ဘာဂျာမှုတ်စောက်စိစုပ်ခြင်းအော်ပရေးရှင်းကို၊
အကျိတ်အနယ်ပင် ဆက်လက် ချေမှုန်းနေခဲ့သည်။
အိမ့်ကြာဖြူထံမှကျယ်လောင်သောညည်းသံရှည်ကြီးကထွက်ပေါ်လာရပြီး..

“အမလေးးး..ဘုရား..ဘုရား..ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..၊ အူးးရ်..စစ်စ်..အားးး..
ဟုတ်ပြီ..မရပ်လိုက်နဲ့..၊ ကောင်းလိုက်တာ.. သေတော့မှာပဲဟယ်..”

သူ့အစ်မတော်ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးပြီးမြောက်သွားလို့၊ ဝမ်းသာပီတိအပြည့်နဲ့အော်ညည်းနေသံကြောင့်
နန်းစုသွေးတစ်ယောက်လည်းသူမရဲ့ပါဖောင်းမန့်ကိုကျေနပ်ပြီးဂုဏ်ယူလိုက်မိသည်။

နန်းစုသွေးက သူ့အစ်မတော်၏ စောက်ရေတွေကြီးနေသော ရွှဲအိုင်နေသည့်စောက်ပတ်ကြီးကို ဆက်လက်၍ အပြီးသတ်ချေမှုန်းရေး
လုပ်နေပြန်သည်။ သူမပါးစပ်ထဲသို့စောက်ရည်တွေပိုပြီးစီးစိမ့်ဝင်လာလေလေ၊ သူမကလည်းခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိမှုတ်လေပါဘဲ..။

ဒေဝီအိမ့်ကြာဖြူ သည် ညီမဖြစ်သူပေးသော ပျော်ရွှင်မှုသာယာမှုကြောင့် သူမအကောင်းလွန်ပြီးတက်သေနိုင်လောက်သည်ဟု
ထင်ခဲ့သည်။ နှလုံးသားကိုတုန်လှုပ်စေလောက်တဲ့ကြည်နူးမှုတွေက သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးကို စီးဆင်းသွားသည် ။
ဒီလိုသာယာမှုမျိုးကိုဖြစ်နိုင်ရင်သူမတစ်ချိန်လုံးခံစားနေချင်လိုက်တာလေ။

လောလောဆယ်ကတော့လက်ရှိသာယာနေမှုကိုသူမအကောင်းဆုံးတုံ့ပြန်ရန်ပါပဲ။
ဒေဝီအိမ့်ကြာဖြူက သူ့ညီမတော်နန်းစုသွေး၏ခေါင်းလေးကိုမချင့်မရဲဝေဒနာနှင့်ဆုပ်ကိုင်ထားရာမှ
ညီမ၏မျက်နှာလေးကိုသူမ၏မျက်နှာသို့ရောက်သည်အထိဆွဲတင်လိုက်ပြီး စိုအိနေသောနှုတ်ခမ်းထွတ်ထွတ်လေးပေါ်သို့
လေးနက်ရှည်ကြာသောခပ်ကြမ်းကြမ်းအနမ်းတစ်ခုကိုတမေ့တမောကြီးပေးနေမိလေသည်။

သူမကိုကျေနပ်အားရအောင်လုပ်ပေးခြင်းအတွက်ညီမတော်၏ ကြိုးစားအားထုတ်မှုကို ဘယ်လောက်တန်ဖိုးထားကြောင်း
သူ့ညီမကို သိစေချင်လို့ဖြစ်သည်။ မိုင်းပုလဲဟော်နန်းဒေဝီနှင့် ပင်တိုင်စံညီမတော်နှစ်ယောက်တို့ဟာ၊ နန်းစုသွေးရဲ့ဆောင်တော်ခန်းထဲက
အိပ်ရာသလွန်ပေါ်မှာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်နားလည်ကျေးဇူးတင်တဲ့အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်ရင်း၊ ဖက်ရမ်းနမ်းရှုတ်ရင်း၊
တစ်ယောက်ရင်ခွင်မှာတစ်ယောက်ခေါင်းထိုးပြီး၊ ပွေ့ဖက်ကာ အိပ်ပျော်သွားကြလေသည်။

မိုင်းပုလဲဟော်စံနန်းဆောင်ကြီးနံဘေးက နန်းစုသွေးရဲ့တပင်တိုင်ဆောင်နန်းထဲမှာ။ စွဲမက်ဖွယ်ရာ၊ မားချားအမျိုးသမီးကြီးနစ်ယောက်
အချစ်တွေကျူးနေကြစဥ်၊ ရဲနောင်တစ်ယောက်ကတော့ပင်မစံနန်းဆောင်ကြီးရဲ့ဧည့်ခန်းထဲမှာနိုးထလာခဲ့လေသည်။
သူနိုးနိုးခြင်းသူသိလိုက်တာက၊ သူ့လီးတံကြီး အပေါ်တဝိုက်မှာ စိုစိုနွေးနွေး အထိအတွေ့တစ်ခုကို ခံစားနေရသည်။

ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ရဲ့ချစ်လှစွာသောအစ်မတော်၊ အိမ့်နန္ဒာပါလား…။ သူ့ရဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာကုန်းပြီးတကယ့်ပရော်ဖက်ရှင်နယ်ဆော်ကြီးတစ်ဗွေလို
သူ့လီးကြီးကိုလက်နဲ့ကျကျနနကိုင်ပြီး ပုလွေမှုတ်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရတော့ ရဲနောင်လည်းထိတ်ခနဲဖြစ်ပြီအရမ်းအံ့သြလန့်ဖျတ်သွားရသည်။
သူကြည့်လိုက်တော့သူ့အစ်မကိုယ်လုံးမှာလည်းဘာမှဝတ်မထား၊ မိမွေးတိုင်းဘမွေးတိုင်းဝတ်စုံ နိကက်ဆု(တ) နဲ့ပါလား။

“အာ..! ဟားး… မမမယ်လိုဒီ ဘာ..ဘာတွေလာလုပ်နေတာလဲ..ဖယ်..ဖယ်စမ်းပါဦး၊ ဒါက..ဘယ်လိုတွေဖြစ်ကုန်တာလည်း..”

သူက သူ့အစ်မရဲ့ငယ်စဥ်ဘဝဆော့ကစားတုန်းကငယ်နာမည်ကိုပဲ ပါးစပ်ထဲရောက်လာလို့ လွှတ်ခနဲအာမေဋိတ်ပြုမြည်တမ်းလိုက်ခြင်းသည်။
သူ၏အစ်မမယ်လိုဒီသည်အခုသူ့ရှေ့မှာအချစ်နတ်သမီးဝတ်စုံဖြင့်လှချင်တိုင်းလှနေလေ၏။
အခုသူမကပူလောင်သောအလှဖြင့်၊ ဆွဲဆောင်မှုရှိသည့်နတ်သမီးတစ်ပါးဖြစ်လို့နေသည်။

သူမ၏မျက်နှာပေး၊ ရီဝေပြီးရွဲနေသောမျက်ဝန်းအစုံ၊ စိုအိဝင်းလက်ပြီးရွှန်းပြောင်နေတဲ့မဟတဟ နှုတ်ခမ်းအစုံလေးကိုလျှာနဲ့သပ်ရင်း၊
ဆံပင်ဖားလျားလေးကိုဆတ်ခနဲဝဲအောင်တစောင်းလေးခါပြီးညှို့ကြည့်လေးနဲ့ကြည့်လိုက်ပုံက၊ ယခင်ကအိန္ဒြေနှင့်ပြည့်စုံသော
တော်ဝင်ဟော်နန်းဒေဝီလေးအိမ့်နန္ဒာမဟုတ်တော့ပြီ။ မျက်စိအမြင်မှာမော်ဒယ်မင်းသမီးလေးတစ်ယောက်လို၊ ဆက်စီကျကျလှလို့နေလေသည်။

တကယ်ပဲသူမဘာတစ်ခုမှဝတ်မထားခဲ့ပါ။ သူမကအရှက်အကြောက်ကြီးသောသူ့အစ်မတော်ရောဟုတ်မှဟုတ်ပါလေစ..။
သူကနှစ်ယောက်ထိုင်နန်းဆန်ဆန်ဆိုဖာကူရှင်ရှည်ကြီးပေါ်တွင်လှဲလျောင်းလျက်သားရှိပြီး သူ့ရဲ့ချစ်အစ်မတော်က
ဆိုဖာစွန်းတွင်တစောင်းလေးထိုင်ကာ သူမကိုယ်လေးကိုကိုင်း၍ သူ့လီးကြီးကိုမြိန်ရေယှက်ရေစုပ်ပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။

သူမချွတ်ချထားသောအဝတ်အစားများက အနီးမဝေးရှိကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်အပုံလိုက်ကလေးရှိနေသည်။
ဒါတွေက မနက်ကသူမကိုယ်ပေါ်တွင်သူတွေ့ ခဲ့ရသော၊ အားကစားဝတ်စုံတွေပဲဖြစ်သည်။ ယခုတော့သူမရဲ့လှပသောရင်သားအစုံ၊
စနေနှစ်ဆူက အပိတ်အဖုံးကာဆီးထားခြင်းလုံးဝမရှိတော့ပဲ၊ ဝင်းဝင်းအိအိပြည့်တင်းကာအလှကိုဖွင့်ဟပြနေပြီဖြစ်သည်။

ချွတ်ချထားလိုက်တော့မှ နဂိုမှသိပ်မကြီးလှဟုထင်ထားသော နို့အုံလေးတွေက လွတ်လပ်စွာဖွင့်ထုတ်ချလိုက်တဲ့အခါမှာတော့
အလုံးလိုက်ကြီးတွေပြိုဆင်းကျနေတာနည်းတာကြီးတွေမှမဟုတ်တာပဲ..။ ဒါပေမယ့် အဖွံ့ဖြိုးဆုံးအရွယ်ကောင်းအပျိုစင်
တစ်ယောက်ရဲ့အလှတရားကလိမ်ညာဖုံးကွယ်လို့မရပေ။ နို့လေးတွေကအလုံးလိုက်ပင်တင်းပြည့်တင်းလျက်ရှိသည်။
တင်းမာချပ်ရပ်မှုနှင့်အတူ၊ အိစက်ညက်ညောမှကိုပါမြင်နေရလေသည်။ မြင်တာနှင့်ကိုင်တွယ်သုံးသပ်ချင်စရာကြီးဖြစ်နေသည်။

သူ့အစ်မဖြစ်သူအိမ့်နန္ဒ္ဒာသည် မိမိကိုယ်မိမိ ဘာလုပ်နေတယ်ဆိုတာကိုသိနေပုံရပါသည်။သတိလက်လွတ်ပုံစံမျိုးတော့မရှိပါ။
သူမရဲ့ပုံစံကြည့်ရတာနဲ့ကိုင်ပုံတွယ်ပုံတွေက၊ အစိမ်းကြီးတော့မဟုတ်လောက်ပေ။ ဒါပေမယ့်သူမကဘယ်တုန်းက၊
ဘယ်နေရာမှာအတွေ့အကြုံရှိခဲ့တယ်တော့သူမသိရိုးအမှန်ပါ။

ဒါကလည်းသေချာပေါက်ပြောလို့တော့မရ။ သူကိုယ်တိုင်ကရော၊ လွန်ခဲ့သောသုံးလေးရက်အထက်ကလူပျိုစစ်စစ် ဘာအတွေ့အကြုံမှမရှိခဲ့၊
အခုသူဘာဖြစ်လို့အလိုလိုတွေတတ်နေတာလည်း။ ယခုသူတို့ကိုဖမ်းစားထားသော၊ မထင်မှတ်သည့်စွမ်းအားကစွမ်းဆောင်နေတာလည်းဖြစ်နိုင်ပေသည်။

သူတို့အခုလုပ်နေတဲ့လုပ်ရပ်တွေက၊ အပြစ်ဖြစ်နေတယ်လို့ထင်နေတဲ့သူ့ခံစားမှုတွေကလည်း၊ မကြာခင်မှာအလိုလို ပျောက်ကွယ်သွားသည်။
အခုသူသိနေတာ သူ့လီးကိုစုပ်ပေးနေတဲ့ဒီချောမောလှပတဲ့မိန်းမပျိုလေးကို သူကာမဆက်ဆံချင်၊ လိုးချင်နေတာပဲသိတော့သည်။
သူ့အစ်မအရင်းပါလားဆိုတာကိုသူစိတ်မဝင်စားတော့ပေ။

နောက်ဆုံးတော့ သူအစ်မတော်ရဲ့ခေါင်းကို သူ့လီးဆီကနေတွန်းထုတ်ပြီးခွာလိုက်မိသည်။
လီးကိုသူမပါးစပ်ထဲကချွတ်ပြီးလွှတ်လိုက်ရတော့မှ အိမ့်နန္ဒာက သူ့မျက်လုံးတွေဆီမော့ကြည့်ပြီးပြောလိုက်သည်။

“အခု..အိပ်ရာကနေနိုးချိန်ရောက်နေပြီမမမောင်လေးရဲ့..။ ငါနင့်ကိုပုလွေပေးနေတာနာရီနဲ့တောင်ချီနေပြီဟဲ့..။
နင့်ရဲ့ဟော့ဒေါ့ဝက်အူချောင်းအကြီးကြီကို၊ ဘယ်လိုအသုံးတည့်အောင်သုံးရမယ်ဆိုတာ နင့်အစ်မကိုမပြပေးတော့ဘူးလား..”

အိမ့်နန္ဒာကပြောလို့တောင်မဆုံးသေးဘူး၊ ရဲနောင်ကမွှန်ထူလာပြီဖြစ်လို့သူ့အစ်မကိုဆိုဖာပေါ်မှာကျောနဲ့ကျအောင်တွန်းချလိုက်ပြီး၊ သူ့ရဲ့လက်နက်ကြီးကို၊
မောင်နှမအချင်းချင်းမထိတွေ့အပ်၊ ရှောင်ရှားတားမြစ်အပ်တဲ့ တောင်ကြားဝလမ်းကြောင်းကိုပစ်မှတ်ထားပြီးချိန်လိုက်လေတော့သည်။
—————————————–

အပိုင်း(၂၂) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၂၂)

ဒေါသတကြီး ခေါင်းတရမ်းရမ်းနဲ့စိတ်ထနေပုံရတဲ့သူ့လီးကြီးရဲ့ထိပ် ဒစ်ခေါင်းကြီးကိုအမဖြစ်သူအိမ့်နန္ဒာရဲ့စိုအိပြီးအရည်တွေလဲ့နေပြီဖြစ်တဲ့၊
စောက်ပတ်အဝနှုတ်ခမ်းသားလိပ်လိပ်လေးပေါ်မှာအထက်အောက်လေးငါးကြိမ်လောက်၊ ဖိပွတ်ဆွဲပြီး
သူမ၏ဖိတ်ခေါ်မှုအပြည့်ရှိနေတဲ့နေသော စောက်ခေါင်းထဲကိုဖြည်းဖြည်းချင်းဖိသွင်းထည့်လိုက်သည်။
အိမ့်နန္ဒာသည် နာကျင်ခြင်းနှင့်ပီတိဖီလင်နှစ်မျိုးပေါင်းစပ်ပြီးရတဲ့ခံစားချက်နဲ့အော်ဟစ်ငြီးတွားနေလေသည်။

“ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း၊ နင့်ရဲ့လီးကြီးကအရမ်းကြီးလွန်းတယ်။ အဲဒါကြီးကငါ့ကို နှစ်ခြမ်းထိုးခွဲနေသလိုပဲ..
အားးး အာ့..ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဟဲ့..၊ ဒါ..ဒါ.. တကယ်ပဲလား၊ ငါတို့မောင်နှမအခုတကယ်လိုးနေကြတာလား။
အား..အား..လိုး..လိုး! မမကိုလိုးစမ်းပါမောင်လေး။ မမကိုစွဲသွားအောင်လုပ်ပေးစမ်းပါ..”

အစပိုင်းကဤကဲ့သို့လုပ်ရမှာ၊ ဖြစ်လာမှာကို၊ အတွေးနှင့်ပင်ခါးခါးသည်းသည်းငြင်းဆန်ခဲ့သောခဲ့သောရဲနောင်သည်
ယခုတော့ သူ့အစ်မကို စိတ်လိုလက်ရစွာနှင့် လိုးမိလေပြီ။ သူ့အတွေးတွင်မှားများသွားမည်လားဟု၊ နောင်တဖြစ်မည့်စိတ်ခံစားချက်က
ပေါ်မလာတော့ပေ။ အသူရတ္ထဒေဝ ရာဂနတ်ဆိုး၏လွှမ်းမိုးစေစားချက်တွေကနောက်ဆုံးမှာတော့ရဲနောင်ရဲ့စိတ်အားထက်သန်မှုနှင့်
ကြံ့ကြံ့ခံဖီဆန်မှုဆန္ဒ၏အပေါ်မှာအနိုင်ယူအောင်ပွဲခံနိုင်ခဲ့လေပြီ။ ရဲနောင်မှာဆက်ပြီးတင်းခံ ဆန့်ကျင်နိုင်စွမ်းမရှိတော့ပြီလား။

သူ၏အတိုက်အခံပြုမှုဆန္ဒက ပျက်ပြားသွားတာကြောင့် ရာဂနတ်ဆိုးအလိုရှိသမျှ၊ ဆက်ဆံခိုင်းသမျှမိန်းမတိုင်းကိုငြင်းနိုင်စွမ်းအားမရှိတော့ပဲ၊
သူလိုးပေးရတော့မည်ဖြစ်သည်။ အခုပဲကြည့်သူ့အစ်မအရင်းအိမ့်နန္ဒာမှာ သူ့အောက်တွင်ပက်လက်ကလေးပေါင်လေးဖြဲပေးကာခံနေရပြီမဟုတ်လား။

ရဲနောင်က သူ့အမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့သူ့လီးကြီးဖြင့်အပြည့်အညပ် ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ခပ်ကြမ်းကြမ်းစဆောင့်ပြီးလိုးတော့သည်။
သူမက ခြေထောက်တစ်ဖက်ဖြင့်ရဲနောင်ကိုပတ်၍ခွလိုက်သည်။ ပြီးတော့နောက်တစ်ဖက် ပါကျောကိုသိုင်း၍တပြိုင်ထဲခွလိုက်ပြီး၊
သူ့မောင်လေး၏လီးကြီးသူမစောက်ပတ်ထဲကိုနက်နိုင်သမျှနက်ရှိုင်းအောင်ဝင်သွားနိုင်စေရန်ကော့ထိုးဖြဲပေးနေလေသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်လုံးက ဒီအနေအထားပုံစံကို တော်တော်ကြီးသဘောကျနေမိကြသည်။
ရဲနောင်က ဒီရက်ပိုင်းအတွင်းအခြားသူလိုးဖူးသောမိန်းမများအားလုံးထက်သူ့အစ်မတော်ကိုပိုပြီးနက်နက်နဲနဲ၊ ရိုက်ချက်ပြင်းပြင်းနဲ့လိုးနေမိတော့သည်။
အိမ့်နန္ဒာသည် သူ့ရဲ့လီး ကြီးကြီး၊ ရှည်ရှည်ကြီးကိုတဆုံးအထိဝင်အောင်ဆွဲစုပ်မျိုယူနိုင်သောပထမဆုံးမိန်းမဖြစ်လိမ့်မည်ဟုသူထင်မိသည်။

ရဲနောင်ကသူ့အစ်မစောက်ဖုတ်ကို၊ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ဆောင့်သွင်းချေမှုန်းနေခြင်းမှ ခဏရပ်လိုက်သည်။
ပြီးတော့ သူမ၏ခြေဖျားလေးတွေပါကြွလာတဲ့အထိ သူမကိုကုန်၍ဆွဲမထူလိုက်ပြီးမှချက်ချင်းပဲသူမ၏ကိုယ်လေးကိုတစ်ပတ်လှည့်ပေးလိုက်ရင်;
နံရံဘက်ကိုမျက်နှာမူခိုင်းလိုက်သည်။ အိမ့်နန္ဒာကသူ့မောင်ဖြစ်သူဘာကိုလိုချင်တယ်ဆိုတာကိုချက်ချင်းသဘောပေါက်လိုက်သည်။

သူမကလက်တွေကို နံရံပေါ်မှာထောက်ထားလိုက်ပြီး၊ သူ့အိုးလေးကိုနောက်သို့ပစ်ကော့၍ ဖင်လုံးကြီးကိုသူ့မောင်ရဲ့လီးရှိရာဖက်သို့
ကန်တင်ပေးလိုက်လေသည်။ ရဲနောင်ကအနောက်ဘက်မှနေ၍ရပ်လိုက်ပြီးသူ့ရဲ့ ကြီးမားသော လွန်ပူကြီးကို သူ့အစ်မ၏
စောက်ရည်တွေစိမ့်ထ့က်နေသောစောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့တေ့၍ထိုးသွင်းလိုက်လေတော့သည်။

“အားးးးဟားး ဖာ့ခ်..ငါလိုးတဲ့မှ..မြိနေတာပဲ..”

“အာ့..ဟာ့..အီးးးးး..နောင်..၊ အင့်..မောင်လေး..အင်းမ်မ်..”

အိမ့်နန္ဒာက သူမရဲ့စောက်ပတ်ထဲမှာ အတောင့်လိုက်ကြီးနစ်ဝင်နေသည့်သူ့မောင်လေးရဲနောင် လီးကြီးရဲ့၊ နင့်နင်နဲနဲခံစားနေရသည့်အထိအတွေ့ကို၊
အကြိုက်တွေ့နေမိလေသည်။ လီးကြီးဖြင့်သူမစောက်ပတ်ထဲကိုတစ်ချက်ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်းကျယ်လောင်စွာ၊ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး
ဖီလင်အပြည့်နှင့်ညည်းငြူအော်ဟစ်သံတွေကစတင်၍ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပေပြီ။

အိမ့်နန္ဒာက သူမရဲ့အိပ်မက်ထဲကသူမဘဝအတွက်ရှာနေတဲ့ယောက်ျားသားဆိုတာသူပါလားဆိုတာကို၊ သိလိုက်သလိုလို၊
မိမိ၏ဦးနှောက်နှင့်နှလုံးသားကအချက်ပေးနေသကဲ့သို့ရှိသည်။ ယခုသူမက၊ မိမိဘဝရဲ့အကောင်းဆုံးကာမအရသာကို
ရှာဖွေတွေ့ရှိသွားခြင်းပင်လေလား။ သူမသည်လည်းရဲနောင်နှင့်မနီးရိုးစွဲပင်၊ သေချာထိမ်းကွပ်စောင့်ရှောက်အပ်သောမိသားစုမှဆင်းသက်လာ၍၊
သူ့မောင်လေးလိုပင်သူမလည်း၊ ယခုအချိန်အထိဆန့်ကျင်ဘက်လိင်အတွေ့အကြုံကို ကောင်းကောင်းထိတွေ့ခံစားခဲ့ရခြင်းအတွေ့အကြုံမရှိခဲ့ပေ။

ဖြစ်နိုင်သည်ကသူမလည်း၊ မမြင်ဖူး မူးကို..မြစ်ထင် စကားပုံကဲ့သို့ဒီအပေါ်မှာစိတ်အထူးတွေ့သွားခြင်းလည်းဖြစ်နိုင်သည်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သူ့မောင်အရင်းဖြစ်သူ ရဲနောင်၏လီးကြီးကို၊ ဘဝနှင့်ချီ၍ တကယ်ပင်စွဲလမ်းယစ်မူးသွားမိသည်ကတော့အမှန်ပဲဖြစ်သည်။

“အင်း..အင်း..ဟုတ်တယ်..အားဆောင့်..မောင်လေး၊ ငါအရမ်းနီးနေပြီ..၊ အိ..အိ! ပြီးတော့မယ်။
နောင်လေးလုပ်ပေးတာအရမ်းကောင်းတာပဲ။ ငါပြီးတော့မယ်..အီးးးးးး..ဟီးးး ထွက်..ထွက်ကုန်ပါပြီ..”

အိမ့်နန္ဒာကသံကုန်ခြစ်၍အော်လိုက်လေသည် ။

ရဲနောင်က သူ့အစ်မရဲ့အထွတ်အထိပ်ရောက်မှုမှ၊ အရည်တွေမတန်တဆပြည့်လာတဲ့ ရေကာတာကြီးကျိူးပေါက်အက်ကွဲကာ
အလုံးလိုက်ကျလာတော့မည်ဟုခံစားလိုက်ရမိသည်နှင်တပြိုင်ထဲမှာ၊ သူကလည်းသူ့လီးကြီးကို၊ သူ့အစ်မရဲ့ပေါက်ကွဲလုဆဲဆဲ
ချော်ရည်ပူအနှစ်တွေပြည့်နေတဲ့မီးတောင်တွင်းဝထဲသို့၊ နောက်ဆုံးတစ်ချက်အပြင်းထန်ဆုံး၊ နက်နက်နဲနဲဆောင့်သွင်းချလိုက်တော့သည်။

သူ့ရဲ့သွေးသားရင်းချာချင်းမျိုးဖောက်ပေးမယ့် အားကောင်းလှတဲ့လရည်ပျစ်ပျစ်တွေက သူ့အမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို အကြိမ်ကြိမ်အဖန်ဖန်
အရှိန်နဲ့ဆောင့်၍ပန်းဝင်သွား၏။ သူကလည်းအားရှိပါးရှိအံကြိတ်ဆောင့်နေရင်းမှပါးစပ်ကိုဟလိုက်ပြီးမချိတင်ကဲအော်လိုက်လေသည်။

“အိုး! ..ဖာ့ခ်..ငါလည်း အရမ်းမိုက်နေတယ် မမရေ..ငါလည်းထွက်ကုန်ပြီဟ!..အားးး လိုးလို့ကောင်းလိုက်တဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးဟာ..”

“အဟင့်.. အဟင့်..အိုးးး..ရှီးး ငါ..ငါ..နင့်အရေတွေငါ့အထဲဝင်လာတာကိုငါသိနေရတယ်.. အူးး..”

အိမ့်နန္ဒာထအော်လေသည်သူမသည်၊ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်တွင်တွေ့ကြုံနေရသော မယုံနိုင်လောက်အောင်သော ပျော်ရွှင်မှုအတွင်းမှာနစ်မြုပ်သွားတော့သည်။

သွေးရင်းသားရင်းအချင်းချင်းတပ်မက်မိပြီးအချစ်ကြီးချစ်မိသွားကြသောသူတို့နှစ်ဦးသည် အလွန်ကောင်းမွန်သော
အထွတ်အထိပ်အရသာကသူတို့ခန္ဓာကိုယ်ကို ဖြတ်သန်းလှုပ်ခါသွားစေသောကြောင့် အကြောတွေတဆတ်ဆတ်တုန်တက်အောင်ကောင်းပြီး
နောက်ဆုံးတော့ နှစ်ယောက်သား ကြမ်းပြင်ပေါ် သို့ပုံလဲကျသွားကြတော့၏။

သူတို့နှစ်ယောက်အားအင်ကုန်ခမ်းစွာဖြင့်မိနစ်အတော်ကြာကြာ၊အတူတကွလှဲလျောင်းနေကြရင်း အမောပြေစေရန်အင်အားပြန်ဖြည့်ရင်းငြိမ်နေမိကြ၏။
အတန်ကြာတော့မှ အိမ့်နန္ဒာထံမှ အသံယဲ့ယဲ့လေးထွက်လာသည်။

“အမ်းမ်မ်..ငါ့မောင်လေးရဲ့လက်စလက်နကတော့သိပ်အံ့ဩစရာကောင်းတာပဲ..။ မမကိုတစ်ခါထဲနဲ့စွဲသွားအောင်လုပ်နိုင်တယ်။
နင်ငါ့ကို ကတိပေးနော်..၊ အခွင့်အရေးရတိုင်းငါတို့ ဒီလိုပဲချစ်ကြရအောင်ဟယ်..၊ ဟုတ်ပြီလား..”

“နင်ကလည်းအတူတူပါပဲ၊ တော်တော်လေးအံ့သြဖို့ကောင်းတဲ့ငါ့မမပါပဲ၊ ..။ နင်ဒီလိုပြောလာမယ်လို့ငါထင်မထားမိဘူး။
ဒါပေမယ့်ငါကတိပေးပါတယ်မမ။ နင်အလိုရှိလာခဲ့ရင်၊ ဘယ်အချိန်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဘယ်နေရာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ငါ့ကိုပြော။
ငါနင်နဲ့အတူနေပေး၊ ချစ်ပေးမှာပေါ့။ ငါနင့်ကိုချစ်တယ်မမ..”

“ငါလည်းနင့်ကိုချစ်တယ်ရဲနောင်..၊ နင်ကငါ့ရဲ့အိပ်မက်ထဲမှာအမြဲတမ်းတပြီးမက်ခဲ့ရတဲ့ယောက်ျားပဲ။ ဒါနဲ့ငါတို့မယ်ဖုရားဘယ်ပျောက်နေလည်းမသိဘူး..”

“ငါ ဒီအထဲဝင်မလာခင်မှာ၊ အရီးတော်လေးအဆောင်တော်မှာ မယ်ဖုရားကျန်ခဲ့တယ်။ အခုတော်တော်ကြာသွားပြီထင်တယ်၊ ပြန်မလာသေးဘူးလား..”

“ပြန်မလာလို့တော်သေးတာပေါ့ဟဲ့၊ နို့မဟုတ်ရင် ငါတို့ဒီပုံစံနဲ့လုပ်နေကြတာမြင်သွားတော့မှာ၊ ဒါဆိုမြန်မြန်လုပ်မှဖြစ်မယ်၊
ထ..ထ၊ ရေမိုးသွားချိုးပြီးအဝတ်အစားလဲလိုက်တော့၊ သူအချိန်မရွေးပြန်ဝင်လာနိုင်တယ်..မြင်သွားလို့မဖြစ်ဘူး..”

“အင်း..အဲဒါကောင်းတယ်မမ၊ ဒါပေမယ့် ငါတို့ ရေချိုးပြီးရင်၊ မမကို တစ်ခုပြောပြစရာတစ်ခုရှိတယ်။
ငါ အခုမိုင်းပုလဲကိုလာတဲ့လမ်းမှာဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို ပြန်ပြောပြမလို့၊ အရမ်းထူးဆန်တယ်။ မမကြားရင်ယုံနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး..”

“အေးပါ..၊ ပြောတာကနောက်ထား။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်မြန်မြန်သွားလုပ်တော့၊ သွား..သွား..ရေချိုးတော့..”

အခုမှလောလောလတ်လတ်ချစ်သူရည်းစားသဖွယ်ဖြစ်သွားခဲ့ရသောသွေးသားရင်းချာမောင်နှမနှစ်ဦးသည် သူတို့၏အခန်းအသီးသီးသို့ဝင်ကာ၊
ရေမိုးချိုးသန့်စင်ကြလေသည်။ တကယ်လို့အတူတူဝင်ချိုးမိရင် နောက်ထပ်တစ်ကြိမ် စိတ်လိုက်မာန်ပါနဲ့
လိုးမိဆော်မိကြဦးမှာကိုစိုးရိမ်မိလို့ဖြစ်သည်။တော်ကြာဇာတ်လမ်းမပြတ်ပဲမယ်ဖုရားမိသွားလိမ့်မည်။

သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးအဝတ်အစားလဲပြီးတာနဲ့၊ ဧည့်ခန်း ထဲမှာပြန်တွေ့ကြလေသည်။ ရဲနောင်ကသူ့အစ်မတော်ကိုဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြောရန်
ရည်ရွယ်သော်လည်း၊ လက်စွပ်အကြောင်းကိုတော့အမှန်အတိုင်း ထည့်ပြောဖို့ကမဖြစ်နိုင်ကြောင်းသူသိသည်။

အဲဒီလျို့ဝှက်ချက်ကိုတော့မပေါက်ကြားရန်ရာဂနတ်ဘုရားကတားမြစ်ထားတာဖြစ်လို့၊ သူပြောခဲ့ရင် ဆိုးရွားတဲ့ အကျိုးဆက်တွေ ရှိလာလိမ့်မယ်ဆိုတာကို
သူယုံကြည်သည်။ သူကသူ့အစ်မတော်ကိုမလိမ်ချင်ပေမယ့်၊ အကောင်းဆုံးဖြစ်မယ့်ဇာတ်လမ်းတစ်ခုကိုတော့ဆင်ပေးရပေလိမ့်မည်။

အိမ့်နန္ဒာကကသူ့မောင်ဖြစ်သူရဲနောင်တစ်ယောက်တက်တီဆိုဖာပေါ်တွင် သူမဘေးတွင်ထိုင်နေရင်းမှအနည်းငယ်ဂဏှာမငြိမ်ဖြစ်နေသည်ကို
သတိထား၍ကြည့်နေမိသည်။ ပြီးတော့မှမနေနိုင်တော့ပဲမေးလိုက်မိသည်။

“ကဲ..ဒါဆိုစောစောကနင်ပြောမယ်စကားစထားတဲ့၊ အလာလမ်းမှာတုန်းကဘာတွေဖြစ်လာခဲ့တယ်ဆိုတာကိုပြောပြတော့မှာလား။
နေပါဦးနင်ကဘာတွေယောက်ယက်ခတ်နေပြန်တာလည်း..”

ရဲနောင်ကသူ့ဇာတ်လမ်းကိုလှည့်ပတ်၍ပြောရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

“ဟုတ်ကဲ့..ဒီလိုဗျ၊ မမမယ်လိုဒီ။ အဲဒီနေ့ကရန်ကုန်အိမ်ကစထွက်တော့ပုံမှန်အတိုင်းပါပဲ၊ ဘာမှမထူးဘူး။
ဒါပေမယ့်နေ့တစ်ပိုင်းမှစထွက်ခဲ့ရတော့ မနော်ဟရီဥယျဥ်မြို့တော်အနားစခန်းရောက်တော့မိုးချုပ်စပြုပြီ။ ဒါကြောင့်အဲဒီမြို့မှာပဲ
တစ်ညအိပ်နားဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီး။ နေလိုက်မိကထဲက ကျနော့်အထွတက်အရာအားလုံးဟာထူးထူးဆန်းဆန်းတွေချည်းဖြစ်လာခဲ့တယ်..”

ဒီအချိန်မှာအိမ့်နန္ဒာကစကားဖြတ်ပြောပြီးမေးခွန်းထုတ်လေသည်။

“ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေဟုတ်လား၊ အဲဒါနင်ကဘာကိုဆိုလိုချင်တာလဲ..၊ ဘာတွေဖြစ်ကုန်လို့လဲ..”

“ကျနော်ပြောချင်တာကိုမမနားလည်ပါ့မလားတောမသိဘူး၊ ကျနော်ရန်ကုန်အိမ်ကထွက်လာတော့လုံးဝလူပျိုစစ်စစ်ပဲ. ”

အိမ့်နန္ဒာကရဲနောင်လက်မောင်းကိုခပ်ဆတ်ဆတ်တစ်ချက်ရိုက်လိုက်ပြီးပြောလိုက်သည်။

“နင်ရူးနေလား. ၊ ပေါက်တတ်ကရ အခြေအမြစ်မရှိတာတွေလာရွှီးမနေနဲ့။ နင်အခုငါ့ကိုလိုးပြသွားတဲ့လက်စလက်နကိုပဲကြည့်လိုက်၊
အိမ်ကမထွက်လာခင်ကလူပျိုစစ်စစ်ပါ ဆိုတာကိုဘယ်လိုမှကိုယုံပေးလို့မရဘူး..၊ ဒါ..လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး..”

ရဲနောင်ကစကားဖြတ်ဖြတ်ပြောနေတဲ့သူ့အစ်မကို တကယ်လို့ဒီလိုပဲဆက်အနှောင့်အယှက်ပေးနေမယ်ဆိုရင်တော့
ဘယ်လိုမှသူ့ဇာတ်လမ်းကိုလိပ်ပတ်လည်အောင်ပြောနိုင်မှာမဟုတ်ဘူးဆိုပြီးငြိမ်ပြိမ်လေးနားထောင်ပေးဖို့ တောင်းဆိုလိုက်သည်။

အိမ့်နန္ဒာကသူမတိတ်တိတ်နေပေးမည်ဟုသဘောတူလိုက်တော့မှ၊ ရဲနောင်ကသူ့ဇာတ်လမ်းကို ဆက်ပြောရတော့သည်။
—————————————–

အပိုင်း(၂၃) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၂၃)

“ကျွန်တော်ပြောသလိုပဲ နာမည်ကြီး ရီရာပလာဇာဘက်ကို သွားလည်ရင်းနဲ့ရှေ့ဖြစ်ဟောတဲ့ ဗေဒင်ဆရာမကြီးဆီမှာဗေဒင်ဝင်ကြည့်ပြီး
ကျွန်တော့်ရဲ့ကံကြမ္မာအဟောကို ဖတ်ခိုင်းခဲ့တယ်။ အဲဒီဆရာမကြီးဟောတာကတော့၊ ကျနော့်ဘဝမှာမိန်းမတွေအများကြီးနဲ့ပတ်သက်ရလိမ့်မယ်တဲ့။
ဒါပေမယ့်ကျနော်ကတော့မယုံခဲ့ပါဘူး။ ဒါနဲ့ကျနော်လည်းတည်းတဲ့ဟိုတယ်ကိုပြန်လာခဲ့တယ်။
အဲဒီမှာဇယားမမကြီးတစ်ယောက်နဲ့တွေ့ပြီးဘယ်လိုငြိသွားသလဲမသိဘူး ခေါ်အိပ်လိုက်မိတယ်။
တိုတိုပြောရရင်တော့ အဲဒါကကျနော်ရဲ့ပထမဆုံးဆက်ဆံခဲ့တဲ့၊မိန်းမအတွေ့အကြုံပါပဲ..”

“ဟယ်တော့်..နင်ကစောက်တလွဲတွေလျှောက်လုပ်လာခဲ့တာပဲ။ တွေ့ရာကောင်မတွေနဲ့လျှောက်အိပ်ခဲ့တာ အစွပ်ရောသုံးရဲ့လားမသိဘူး..”

“မမ မယ်လိုဒီ..ကျနော်ဘယ်နှစ်ခါပြောရမလဲ၊ မပြီးခင်ကောမန့်ဝင်မပေးပါနဲ့ဆို။ မမဝင်ရှုပ်နေရင်ဇာတ်လမ်းကဘယ်လိုပြီးတော့မှာလည်း..”

“အေးပါ..အေးပါ..ဆောရီး..၊ ဆက်ပြော၊ ဆက်ပြော..”

“ကောင်းကောင်းနားထောင်စမ်းပါ။ သေချာတာပေါ့၊ ကျနော်က ကွန်ဒုမ်းမသုံးပဲနဲ့ တော့ဘယ်လုပ်မှာလဲ။
အဲဒီညကအိပ်ပျော်သွားတော့လည်းအိပ်မက်ထဲမှာအဲဒီကန္တာရဝတီ အပိုင်ဒန္တာရီထဲကဒွေးမယ်နော်ဆိုတဲ့ကိန္နရီမနဲ့လည်းအိပ်ခဲ့ရတယ်လို့မက်ပြန်ရော”

“နေဦး..နေဦး..မမ၊ ဘာမှမပြောနဲ့ဦး၊ ဒါကစိတ်ကယောက်ကယက်နဲ့အိပ်မက်ပဲထားလိုက်ဦး။
နောက်နေ့မနက်အဖြစ်အပျက်ကျတော့ အိပ်မက်မဟုတ်တော့ဘူး။ အပြင်မှာတကယ်ဖြစ်နေတာ။ မိုးလင်းလို့ရေချိုးတော့၊
ရေချိုးခန်းထဲမှာ ကောင်မလးတစ်ယောက်ယောက်ဝင်လာပြီးအတူကဲရင်ကောင်းမှာပဲလို့တွေးမိရုံရှိသေးတယ်၊
သန့်ရှင်းရေးလုပ်တဲ့ ဟိုတယ်မိတ်ကရင်မလေး၊ ငါ့ရေချိုးနေတဲ့အခန်းထဲကိုဝင်လာပြီးပုလွေလာမှုတ်ပေးလို့၊ ဆွဲလိုးပစ်လိုက်တာ မြိန်သွားတာပဲ..”

အိမ့်နန္ဒာက သူ့ကိုထပ်ပြီးဝင်နှောက်ခဲ့သေးပေမယ့်ရဲနောင်ကသူမကို ထပ်တားခဲ့သည်။
ထို့နောက် ဓာတ်ဆီဆိုင်တွင် နေခြည်ဆိုသောမိန်းကလေးနှင့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့ပုံများ၊ လမ်းဘေးမှာကားပျက်နေတဲ့
ဒေါ်မြနှင်းဆီကိုကူညီခဲ့ရင်းအိမ်အထိလိုက်အိပ်ပြီး အချစ်စခန်းဖွင့်ခဲ့ပုံများကိုလည်း အိမ့်နန္ဒာအားပြန်ပြောပြလိုက်သည်။

နောက်ထပ်ဇာတ်လမ်းဆက်ဖြစ်သည့်၊ အရီးတော်လေးနန်းစုသွေး၏အဆောင်တွင်ဖြစ်ခဲ့တာကိုထပ်ပြောမလို့လုပ်နေစဥ်၊
အိမ့်နန္ဒာကထပ်ပြီးနှောက်ပြန်လေသည်။ ဒီတစ်ခါအနှောက်ကတော့ တစ်မျိုးကွဲပြားတဲ့ ပုံစံနဲ့ဖြစ်သည်။

ရဲနောင်ပြောပြနေတာကိုနားထောင်နေစဥ်မှာ။ အိမ့်နန္ဒာ၏စောက်ဖုတ်ကလေးကအထန်စိတ်ကလေးဖြင့်အရည်တွေရွှဲစိမ့်၍တက်လာပြန်သည်။
ဇာတ်လမ်းကိုပြောပြနေတာအားခဏရပ်လိုက်စဥ်မှာ၊ သူမကသူ့မောင်ဘက်သို့ကိုယ်ကိုကိုင်း၍မှီပြီးနှုတ်ခမ်းကိုငုံ့နမ်းလိုက်လေသည်။

ရဲနောင်ကအူယားလာပြီးသူ့ဇာတ်လမ်းတစ်လျှောက်လုံးအမျိုးမျိုးအနှောက်အယှက်ပေးနေသောသူ့အစ်မ၏နို့ကြီးတွေကို
ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်ပစ်လိုက်ကာ၊ နမ်းနေရာမှပါးစပ်ကိုခွာ၍၊

“ကဲ..မမ၊ ဇာတ်လမ်းကိုဆုံးအောင်နားထောင်မှာလား၊ ဒီနေရာမှာပဲမမကိုအမဲဖျက်ရမှာလား..၊ ပြော..”

အိမ့်နန္ဒာက သူ့မောင်ကိုနှုတ်ခမ်းစူကြည့်ရင်း..၊

“ကဲပါလေ၊ နင့်ရဲ့ဇာတ်လမ်းကို ပြီးအောင်ဆက်ပြောပါ၊ လုပ်ပါ။
ခက်တာက နင်ပြောပြနေတဲ့ဇာတ်လမ်းရှိန်ကတက်လာလေလေငါလဲစိတ်ထလာလေပဲကြာရင်ငါအောင့်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး..”

“ငါ..ပြီးအောင်ပြောပြပြီးရင် မမလည်းငါနဲ့ထပ်ပြီးလိုးချင်စိတ်ရှိတော့မှာမဟုတ်မှာသေချာတယ်..”

“ငါနင်နဲ့လိုးချင်တဲ့စိတ်ကိုပြောင်းသွားအောင် နင်မလုပ်နိုင်ပါဘူးဟယ်..”

“ထားပါတော့လေ..၊ အခုငါပြောခဲ့တဲ့အတိုင်းဆိုရင်ငါ့အပေါ်မှာတစ်ခုခုစွမ်းအားရှိတဲ့ညှို့ဓါတ်တစ်မျိုးသက်ရောက်နေပြီဆိုတာတွေးမိရောပေါ့..။
ငါ့နားကိုကပ်မိတဲ့မိန်းမတွေအားလုံးပြဿနာတက်တော့တာပဲ။ အဲဒီထဲမှာမမရော၊ မယ်ဖုရားရောပါတယ်။
ဒီမနက် မယ်ဖုရားနားကပ်မိတော့အခြေအနေမဟန်ဘူးဆိုတာချက်ချင်းသတိထားမိပြီး၊ ငါစံအိမ်တော်စားတော်ဆောင်ကနေ
ထွက်ပြေးလာခဲ့တာလေ..။ အိမ်ပြင်မှာလမ်းလျှောက်ရင်း၊ ငါ့ခေါင်းကိုနည်းနည်းရှင်းသွားအောင်ကြိုးစားဖို့ပေါ့”

“အဲဒီကနေစံနန်းဆောင်ကြီးကိုပြန်တဲ့လမ်းကဥယျာဥ်ထဲမှာမှာအရီးတော်လေးနဲ့ဆုံမိတယ်။ သူလည်းငါ့အနားကပ်မိတော့ဘယ်နေလိမ့်မလဲ။
ထုံးစံအတိုင်းပေါ့။ နောက်တော့သူက၊ သူ့အဆောင်တော်ထဲကိုဖိတ်ပြီးအိုက်စ်တီးသံပုရာရည်ခေါ်တိုက်တယ်။
တိုတိုပြောကြပါစို့ ငါတို့နှစ်ယောက်ဘာတွေဖြစ်သွားကုန်ကြတယ်တော့မသိဘူး၊
မယ်ဖုရားကအရီးတော်ရဲ့အဆောင်တော်တံခါးကိုတွန်းဖွင့်ပြီး၊ အထဲကိုပြေးဝင်လာတဲ့အချိန်မှာ ငါနဲ့အရီးတော်တို့လိုးပြီးကာစပဲရှိသေးတယ်”

ရဲနောင်ပြောပြချက်အပြီးမှာအိမ့်နန္ဒာကထုံးစံအတိုင်းနောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ဝင်နှောက်ပြန်လေသည်။

“အမလေး..ဘုရားရေ..။ ပြောစမ်းပါဦး၊ သူ ဘာတွေလုပ်လိုက်လဲ၊ မယ်ဘုရားကဘာတွေပြောသေးလဲ ပြောစမ်းပါ”

အိမ့်နန္ဒာကအော်မေးလိုက်သည်။

“မယ်ဖုရားက အရီးတော်လေးကို စပြီး အော်ငေါက်အပြစ်တင်လုပ်လာတာကြောင့် ငါကသူ့ဆီလျှောက်သွားပြီး
အားလုံးက ငါ့အမှားတွေပါလို့ရှင်းပြဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီတော့မှအကုန်ရှုပ်ကုန်တော့တာပဲ။
သူ့နားရောက်တော့ကိုယ့်ကိုယ်ကို၊ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေမှန်း သတိမထားမိသေးဘူး။ လီးကြီးကလည်းတောင်နေတုန်း၊
ငတိကမယ်ဖုရားရှေ့မှာငေါက်ဆတ်ငေါက်ဆတ်နဲ့လေ။ ငါကတော့သွားပြီ..၊ မေမေကတော့ပိုပြီးဒေါခီးပြီပေါ့၊
ရှင်လို့းရမှာမဟုတ်တော့ဘူးလို့၊ ဒါပေမယ့်..၊ ဒါပေမယ့်..၊ ဒါတကယ်ကိုဖြစ်သွားတာ၊ ယုံနိုင်စရာတောင်မရှိဘူး..”

အိမ့်နန္ဒာတစ်ယောက်မနေနိုင်တော့ပဲ၊ ရဲနောင်၏ပုခုံးကိုကိုင်၍လှုပ်ရင်း၊ စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့်အော်မေးလိုက်သည်။

“အဲဒီတော့ဘာဖြစ်သလဲ။ ဘာဆက်ဖြစ်သလဲ၊ ပြောစမ်း..ငါ့ကိုပြောစမ်းပါ..”

ရဲနောင်က ခေါင်းကိုငုံ့ကာ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။

“တခါထဲ..ဘာပြောကောင်းမလဲ..၊ ငါ့လီးကြီးကိုလှမ်းဆွဲပြီး၊ပါးစပ်ထဲကောက်ထည့်လိုက်တော့တာပဲ”

“သူ ဘာလုပ်လိုက်တယ်?? ၊ နင်ကမဖြစ်နိုင်တာတွေပြောပြီးငါ့ကိုလာဂျင်းထည့်နေသေးတယ်။ မယ်ဖုရားလို အိန္ဒြေသိက္ခာနဲ့နေတဲ့
ဒေဝီကြီးကကိုယ့်သားအရင်းကိုလီးစုပ်ပေးတယ်တဲ့လား! ဟာ..သွားပါပြီ။ ပြီးတော့ရောတခြားဘာတွေဆက်ဖြစ်ကြသေးလဲ..”

အိမ့်နန္ဒာက ငိုသံပါကြီးနှင့်မေးနေသည်။

“ငါလည်းအရမ်းအံ့အားသင့်နေပြီးဘာမှမလုပ်လိုက်နိုင်ခင်မှာပဲသူက ငါ့ဟာကြီးကိုအငမ်းမရစုပ်နေတယ်။ မမစောစောကငါ့ကိုလုပ်နေသလိုပဲ..”

“အဲ့တော့ဘာဆက်ဖြစ်သေးသလဲ၊ နင်သူ့ပါးစပ်ထဲမှာထွက်ကုန်သေးလား။ စောက်ကျိုးနဲ..၊ နင်ငါ့ကိုဆက်နောက်မနေပါနဲ့တော့ဟာ..”

“နေပါဦး..ခဏနေပါဦး..စိတ်အေးအေးထားစမ်းပါမမရဲ့။ တခြားဘာမှမဖြစ်တော့ပါဘူး။ ငါလည်းမယ်ဖုရားရဲ့ခေါင်းကိုတွန်းထုတ်ခဲ့ပြီး၊
ဒီကိုပြေးလာခဲ့တာပဲ။ နင်ဒီမှာရပ်နေတာကိုမြင်လိုက်ပြီးငါမိုက်ခနဲဖြစ်သွားတာ၊ နောက်ငါနိုးလာတော့နင်ငါ့ကိုမှုတ်ပေးနေတာနင်အသိပဲလေ။
ငါကြောက်နေတာကဒီပုံစံမျိူးနဲ့ဆိုရင်၊ မေမေနဲ့ ငါတို့ သားအမိဆက်ဆံရေးက ထာဝရ ပျက်သုဉ်းသွားမှာကိုပဲ..”

“ငါတော့..ဒါကိုမပူဘူးမောင်လေး၊ မယ်ဖုရားရဲ့အကြီးဆုံးပြဿနာက၊ သူနဲ့ဖေဖေကွာရှင်းပြီးကတည်းက၊
သူ့မှာ..အိမ်ထောင်ရေးသုခနဲ့ဆက်ဆံရေး ဘာမှမရှိတော့ဘူး။ တကယ်လို့သူ့စိတ်ထဲကကျေနပ်လက်ခံနိုင်လို့၊ ကြည်ဖြူလို့၊ နင့်ကိုမငြင်းဘူးဆိုရင်။
ငါ့ကိုနင်အခုလုပ်ပေးသလို သူ့ကိုကောင်းကောင်းသာချစ်ပေးလိုက်ပေါ့။ ငါသိတယ်၊ အဲဒါဆိုရင်သူစိတ်ကျေနပ်သွားမှာ..။
သူဆာနေမှာတော့သေချာတယ်ဟ။ မယ်ဖုရားရဲ့ဂုဏ်နဲ့ဒြပ်နဲ့က တခြားတွေ့ကရာယောက်ျားတွေနဲ့ အရောတဝင်နေပြီးကောက်စားလို့မှမရတာဟာ.. ”

“နင်မေမေ့ကိုတိတ်တိတ်လေးကျေနပ်အောင်လုပ်ပေးပြီး၊ ဒီဘယ်သူမှဝင်မရှုပ်တဲ့အဆောင်တော်ထဲမှာတင်
မမနဲ့မောင်လေးဇာတ်ခင်းလိုက်ရင်ပွဲပြီးပြီပေါ့ဟာ၊ အပြင်မှာအိန္ဒြေမပျက်ပဲ သူ့ဆန္ဒတွေလည်းပြည့်ဝသွားတာပေါ့။
နင်ကလည်းမျိုးဆက်အရဆက်ခံရမယ့်စော်ဘွားလောင်း၊ တော်ဖုရားလေးပဲလေ။
မယ်ဖုရားကလည်း ဒီဟော်နန်းရဲ့မဟာဒေဝီအစစ်၊ ကစ်သာကစ်ထည့်လိုက်ပါတော့ဟာ..၊ စော်ဘွားနန်းဆက်အသစ်ထောင်လိုက်ပေါ့..”

“မမ..နင်ကလည်းအချွန်နဲ့မနေပြန်ပါပြီဟာ..”

“ဘယ်သလာ..၊ ငါတကယ်ပြောနေတာဟဲ့..။ ကဲဒါကိုငါသေချာအောင်ပြန်မေးမယ်နော်..နင်ကအရီးတော်လေးနဲ့အရင်လိုးတယ်၊
ပြီးတဲ့အခါမှမယ်ဖုရားဝင်လာပြီး မနေနိုင်တော့တာမို့လီးဝင်စုပ်တယ်၊ ဒါ..မှန်တယ်မဟုတ်လား”

“ဟုတ်တယ်အဲဒီအတိုင်းကွက်တိပဲ..အဲလိုတကယ်ဖြစ်ခဲ့တာ၊ မယ်ဖုရားကိုကြည့်ရတာအရမ်းမွှန်နေပုံရတယ်၊
နင်ဘယ်လိုထင်လဲဟင်..မမ။ ငါ..မေမေ့ကိုတကယ်လိုးရင်ရနိုင်လား။ အဆင်ပြေပါ့မလား..”

“ဟုတ်တယ်၊ နင်လုပ်သင့်တယ်..။ နေဦး..နေဦး..၊ အမှန်တော့ ဒါကိုငါတို့ အတူတူလုပ်သင့်တယ်လို့ ငါထင်တယ်၊
အခုကိုစလုပ်သင့်တာ။ ငါလဲကူမယ်။ မေ့မေ့ကိုငါစည်းရုံးပေးမယ်။ ငါမရတော့ဘူးဟာ၊ စိတ်တွေတအားလာနေပြီ။
ကြာရင်ဒီစိတ်ကပေါက်ကွဲထွက်တော့မှာ။ လာသူ့ကိုသွားရှာရအောင်..ထ..ထ..”

“မမ..နင်..နင်..အဲဒါကသေချာလို့လား။ မေမေကငါတို့လိုချင်သလိုလိုက်လျောမယ်လို့နင်ထင်လို့လား..”

သုံးရောင်ခြယ်ကျောက်စီလက်စွပ်၏လွှမ်းမိုးစေခိုင်းချက်ကြောင့်လုပ်ရခြင်းအကြောင်းကိုဖုံးကွယ်ထားနိုင်ရန်အတွက်၊
လျှို့ဝှက်ချက်ကိုထိန်းထားရန်အတွက် မမမယ်လိုဒီ၏ စိတ်ကူးအတိုင်း ကစားကွက်ဖော်ရန်ကြိုးစားကြည့်ရပေမည်။

သူသည် လက်စွပ်မှရရှိလာသောပါဝါများဖြင့် သူလိုချင်သည့်မည်သည့်အမျိုးသမီးတိုင်းကိုမဆို၊
ကာမဂုဏ်အားဖြင့်စပ်ယှက်နိုင်သည်ဆိုတာကို သူသိနေပေသည်။ ဒါပေမယ့်အခုသူလိုချင်တာက၊
သူ့အမေကသူ့ကို လက်စွပ်၏ပါဝါရဲ့အစွမ်းမပါပဲသူ့ကိုပင်ကိုယ်လိုလားစိတ်ဖြင့် ကြည်ဖြူလက်ခံလာဖို့ဖြစ်သည်။

သူ့မယ်တော်သည်သဘာဝ၊သွေးသားနှင့် အိမ်ထောင်ရေးလိုအပ်ချက်အခြေအနေတွေအရလိင်ကိစ္စကို လိုလားနေမှန်း သိလိုက်သော်လည်း၊
အသူရတ္ထဒေဝရာဂနတ်ဘုရား၏စွမ်းဆောင်သိမ်းသွင်းပေးမှုကြောင့်ဟု၊ နာမည်အယူမခံ၊ အသားအယူမခံစေလိုတော့ပေ။

သူ့မယ်တော်၏ပွင့်လင်းသောစိတ်ဆန္ဒလိုလားချက်များကို၊ သူကလည်းပွင့်လင်းစွာပင်ဖြည့်ဆည်းပေးချင်သည်။
ထိုသို့ဖြစ်ရန်အတွက် သူ့အစ်မတော်အိမ့်နန္ဒာ၏အိုင်ဒီယာကအလုပ်ကောင်းကောင်းဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
ဆိုဖာရှည်ပေါ်မှ ခုန်ဆင်းရင်း၊ အိမ့်နန္ဒာက ရဲနောင် ကိုလက်ကဆွဲ၍ထူလိုက်ပြီးပြောသည်။

“လောလောဆယ်တော့ဒီလမ်းတစ်ခုပဲရှာတွေ့တယ်ဟေ့..၊ သွားကြစို့..။ အေး..မယ်ဖုရားနဲ့တွေ့ရင်သာ နင်အလိမ္မာသုံးပြီးဝင်သာလုံးပေတော့။
သူဆာနေတာနဲ့နင့်လီးကြီးနဲ့တွေ့တာနဲ့တော့မီးပွင့်သွားမှာသေချာတယ်။ ငါလောင်းရဲတယ်။ ဒါကြီးနဲ့သူထိမိသွားဖို့ကအဓိကပဲ။ ရအောင်သာလုပ်တော့..”

ရဲနောင်နှင့်အိမ့်နန္ဒာတို့သည်၊ သူတို့၏မယ်တော်ကိုရှာရန် အရီးတော်လေး နန်းစုသွေး၏အဆောင်တော်ဘက်သို့လိုက်သွားခဲ့ကြသည်။
အရီးတော်နန်းစုသွေး၏အဆောင်အဝင်ဝတံခါးကိုခေါက်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာ အတွင်းမှဘာတုန့်ပြန်မှုမှမရှိ၊ ဘာမှပြန်ပြီးအဖြေမရပေ။
အိမ့်နန္ဒာက တံခါးကိုတွန်းဖွင့်လိုက်တော့ပွင့်သွားတာနဲ့၊ ရဲနောင်ကိုလက်မောင်းကကိုင်လို့အထဲဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။

“ဒီလိုတိတ်တိတ်ဝင်တဲ့နည်းက ပိုကောင်းတယ်။ သူငါတို့လာမယ်ဆိုတာမသိရင် သူရှက်ပြီးထွက်ပြေးဖို့ လမ်းရှိမှာမဟုတ်ဘူး။
ငါ့ကိုယုံလိုက်။ မေမေ့အကြောင်းကိုငါကနင့်ထက်ပိုသိတယ်”

ဒေဝီကြီးအိမ့်ကြာဖြူနဲ့ နှင့် သူ့ညီမတော်နန်းစုသွေးတို့သည် အပေါ်ထပ်ရှိအိပ်ခန်းထဲတွင် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ပွေ့ဖက်ကာအိပ်ပျော်နေဆဲဖြစ်သည်။
ရဲနောင်နှင့်အိမ့်နန္ဒာတို့ကသူတို့၏မယ်တော်ကို လိုက်လံရှာဖွေနေမှန်း အမျိုးသမီးကြီးနှစ်ယောက်ကမသိခဲ့ကြပေ။

သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ သူတို့ဘဝရဲ့အံ့အားသင့်စရာကောင်းတဲ့အခြေအနေအတွင်းပျော်ပျော်ကြီးမှိန်းစက်နေမိကြသည်။
—————————————–

အပိုင်း(၂၄) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၂၄)

အိမ့်နန္ဒာနှင့်ရဲနောင်တို့သည် အဆောင်အောက်ထပ်ရှိနေရာတိုင်းကို လိုက်လံရှာဖွေကြည့်ပြီးတာတောင်
သူတို့အမေကို မတွေ့ရသဖြင့် အပေါ်ထပ်သို့တက်ခဲ့ကြလေသည်။

အရီးတော်နန်းစုသွေးရဲ့အိပ်ခန်းတံခါးကိုလည်းထုံးစံအတိုင်းအသာကြိတ်ဖွင့်လိုက်တော့၊ သူတို့ရဲ့မျက်လုံးတွေကိုတောင်ပြန်ပြီးမယုံနိုင်ဖြစ်သွားရသည်။
သူတို့၏ ပိပြားသေဝပ်ပြီးအိန္ဒြေကြီးလှစွာသောမယ်တော်ဖုရားသည် အဝတ်မပါ၊ ဗလာကိုယ်တီးနှင့်
အရီးတော်လေး၏ရင်ခွင်တွင် အိပ်ပျော်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရလို့ဖြစ်သည်။

အိမ့်နန္ဒာက ရဲနောင်ကိုမျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြလိုက်ပြီ၊း လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့်အဝတ်အစားများကိုချွတ်ရန်အချက်ပေးလိုက်ကာ
သူမကိုယ်တိုင်လည်းထိုနည်းတူပင်ချွတ်ချလိုက်လေသည်။
အိမ့်နန္ဒာက ရဲနောင်အဝတ်တွေချွတ်ချလိုက်တာနဲ့အရမ်းအံ့ဩသွားရသည်။

ဝတ်ထားတဲ့ပုဆိုးကိုလျှော့ပြီးချွတ်ချလိုက်တာနဲ့ အောက်ကလီးကြီးကဖြောင်းကနဲကန်ထွက်လာတာလေ။
လီးကြီးကငါကတော့ရယ်ဒီပဲလို့ပြောနေသလိုတောင်ပြီးသားဖြစ်နေပြီလေ။ သူမကရဲနောင်နားထဲသို့ တိုးတိုးလေးကပ်ပြောနေသည်။

“ငါ့ရှေ့ကဦးဆောင်လုပ်သွားမယ်။ ငါ့နောက်ကသာဖောလိုးလိုက်ခဲ့ အားလုံးအကောင်းဆုံးဖြစ်သွားလိမ့်မယ်။
တစ်ခုပဲသေချာအောင်လုပ်။ မေမေ့ပါးစပ်က၊ ငါ့ကိုလိုးပေးပါတော့လို့တောင်းဆိုလာတဲ့အထိအသားကုန်သာဆွပေတော့။
သူ့ပါးစပ်ကဒီစကားထွက်လာပြီဆိုတာနဲ့သူနင့်ကိုဘဝတခုလုံးအပ်လိုက်ဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီလို့သာမှတ်လိုက်တော့။ နင်သူ့ကိုလုပ်ချင်တာလုပ်လို့ရပြီ။

အိမ့်နန္ဒာက သူ့အမေသစ်တုံးတစ်တုံးလိုအိပ်မောကျနေတာကိုသိသည်။ ဒါကိုက သူမအစီအစဉ်နဲ့ အံကိုက်ဖြစ်နေတော့တာပဲ။
သူတို့နှစ်ယောက်ကအိပ်ခန်းထဲသို့ခြေဖျားထောက်၍ဝင်လာကြသည်။
သူတို့တွေကုတင်နားရောက်တော့ အိမ့်နန္ဒာကက သူ့အမေရဲ့နန်းစုသွေးကိုဖက်ထားတဲ့ လက်တွေကို၊ ပြေသွားအောင်ဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲခွာပေးနေသည်။

လက်နှစ်ဖက်လွတ်ထွက်သွားပြီးတဲ့နောက်၊ အိမ့်နန္ဒာကသူ့အမေရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို ညင်ညင်သာသာလေးစုပ်နမ်းလိုက်သည်။
သိပ်မကြာခင်မှာပဲ သူ့အမေ အိမ့်ကြာဖြူကမျက်လုံးတွေကိုမဖွင့်သေးပဲသူမကိုတုန့်ပြန်နမ်းလာလေသည်။ အိမ့်ကြာဖြူကတိုးတိုးလေးရေရွတ်သည်။

“အိုး..စုသွေးရယ်..၊ နင့်နှုတ်ခမ်းလေးတွေက အရမ်းချိုမြနေတာပဲ။ နင်ကကောင်မလေးတွေကျေနပ်အောင်
ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဆိုတာကိုကောင်းကောင်းကျွမ်းတာပဲ..”

အိမ့်နန္ဒာက သူ့အမေကို တိုးတိုးလေးပြန်ပြောသည်။

“မေမေလည်းကျွမ်းတာပဲလေ၊ အတူတူပဲ..”

ဒေဝီအိမ့်ကြာဖြူကအသံကြားတော့မှ၊ ချက်ခြင်းပဲ မျက်လုံးဖွင့်ကြည်ပြီး အော်လိုက်သည်။

“ဟင်..သမီးကြီး မယ်လိုဒီ၊ နင်..နင်..ဒီမှာဘာလာလုပ်နေတာလဲ”

သူမရဲ့ ညီမဝမ်းကွဲတော်နဲ့အတူ၊ အိပ်ရာပေါ်မှာကိုယ်တုံးလုံးကြီးတွေနဲ့လှဲလျောင်းနေတာဒေဝီကြီးအိမ့်ကြာဖြူပြန်ပြီးသတိဝင်မလာခင်မှာ၊
သမီးဖြစ်သူအိမ့်နန္ဒာက သူ့အမေပါးစပ်ပေါ်မှာရဲ့ လက်ညှိုးလေးနဲ့တင်ပြီးပိတ်လိုက်ရင်း။

“ရှုး..မေမေ..တိုးတိုး..၊ သမီးကမေမေ့ကိုလက်ဆောင်လာပေးတာ..”

ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူ ဘယ်လိုမှငြင်းဆန်တုန့်ပြန်ဖို့အခွင့်အရေး မရလိုက်ခင်မှာပဲ၊ အိမ့်နန္ဒာကသူ့မောင်ရဲနောင်ကိုရှေ့သို့ဆွဲခေါ်လိုက်ပြီး၊
မယ်ဖုရား၏ပါးစပ်ထဲသို့ ရဲနောင်၏တောင်နေပြီးဖြစ်သောလီးကြီးကိုဆွဲသွင်းပေးလိုက်လေသည်။

ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူက လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲကထွေးထုတ်ပြီး၊ ခေါင်းကိုရမ်း၍ရှောင်ထွက်သွားဖို့ကြိုးစားနေစဥ်၊
အိမ့်နန္ဒာကသူ့မယ်တော်၏ခေါင်းကိုမလှုပ်နိုင်အောင်ကိုင်ထားပေးပြီး ရဲနောင်ကသူ့အမေပါးစပ်ထဲကိုဖြည်းဖြည်းချင်
ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်နဲ့အချက်ကျကျလိုးမိတဲ့အထိ ငြိမ်သွားအောင်စောင့်ပေးလိုက်သည်။

စက္ကန့်အနည်းငယ်မျှသာ ကြာပေလိမ့်မည်။မကြာမီမှာပင်၊ အိမ့်ကြာဖြူရင်တွင်း၌၊
မိန်းမတို့မှာရှိသောမူလသဘာဝ ရင်တွင်းဆန္ဒ၏တိုက်တွန်းနှိုးဆော်မှုကြောင့်၊ လက်ရှိအခြေအနေကိုအရှုံးပေးလိုက်ပြီး
ဆက်လက်မရုန်းကန်တော့ပဲ၊ ပါးစပ်နှင့်အပြည့်ရှိနေသောသားဖြစ်သူရဲနောင်၏လီးကြီးကိုအားနှင့်မာန်နှင့်ပြန်စုပ်ပေးနေမိလေပြီ။

ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်မှုနှင့်လှုပ်ရှားမှုအသံအားလုံးကိုကြားလိုက်ရသောကြောင့်၊ နန်းစုသွေးကနိုးလာခဲ့ပြီးတွေ့လိုက်ရတာက၊
သူ့အစ်မတော် မိုင်းပုလဲစံအိမ်ရှင်မဒေဝီကြီးအိမ့်ကြာဖြူကသူ့သားအရင်းဖြစ်သူရဲ့လီးကြီးကိုစုပ်ပြီးပုလွေကိုင်နေတာကိုပါပဲ။
နန်းစုသွေးက ကုတင်ပေါ်မှာပြူးတူးပြဲတဲထထိုင်လိုက်ပြီး၊ အော်ပြောလိုက်သည်။

“ဘာတွေဖြစ်ကုန်ကြတာလဲ အစ်မတော်၊ အခုဘာလုပ်နေတာလဲ၊ အစ်မလုပ်နေတာက အစ်မသားရဲ့..
အဲ..အဲ..လီးကြီးကိုစုပ်နေတယ်..ဘယ်လိုဖြစ်သွားရတာလဲ၊ ဘုရား..ဘုရား..”

အခုစစ်ဆင်ရေးအသစ်၊ လိင်ဆက်ဆံရေးအပိုင်းကဏ္ဍ၏ဦးစီးဦးဆောင်တာဝန်ခံဖြစ်သွားတဲဲ့ အိမ့်နန္ဒာက သူ့အရီးတော်နန်းစုသွေး ဘက်ကိုလှည့်သွားပြီး..

“အဲဒီမှာပဲအေးအေးဆေးဆေးထိုင်ပြီးပါးစပ်ပိတ်ထားစမ်းပါဦးအရီးတော်…။  ဒေဝီကြီးဘာလုပ်နေတယ်ဆိုတာကိုပဲကြည့်နေစမ်းပါ။
သူလုပ်နေတဲ့အပေါ်မှာသူကျေနပ်နေတာမြင်တယ်မဟုတ်လား။ အရီးတော်က၊ နန္ဒာ့မောင် တော်ဘုရားလေးနဲ့ရော၊
မယ်ဖုရားဒေဝီကြီးနဲ့ရောအိပ်ခဲ့ပြီးတော့မှ၊ အခုမှကိုယ်မှန်နေသလိုလိုနဲ့အရင်အော်ပြမနေပါနဲ့.. ”

“သြော်..အဲ..အဲ..အဲဒီလိုမဟုတ်ပါဘူးဒေဝီလေးရယ်၊ ..ဟို..ဟို.. ”

“ထားပါတော့လေ..၊ အရီးတော် ဘယ်လောက်ကျွမ်းမကျွမ်းတော့နန္ဒာသိပ်မသိဘူး၊ ဒါပေမယ့်အခုမြင်နေရတာကိုကြည့်တော့၊
အရီးတော်ကမယ်ဖုရားနဲ့ဖက်အိပ်နေပုံကိုက၊ အပျိုကြီးသာဆိုတယ်၊ အရီးတော်လည်း ဒီကိစ္စမှာမခေလှဘူးလို့ထင်တယ်။
မယ်တော်တောင် ပိုးလိုးပက်လက်နဲ့မှိန်းဆင်းသွားတာကိုကြည့်ပါလား၊ သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်သာယာနေတာကိုသွားမရှုပ်ပဲ
လွှတ်ပေးထားလိုက်စမ်းပါ။ လာ..လာ..နန္ဒာ့ကိုလာမှုတ်ပေးစမ်းပါဦး၊ ဒီမှာ စပ လာစားပေးစမ်းပါ..”

အိမ့်နန္ဒာက သူ့အရီးတော်၏ မျက်နှာကိုသူမပေါင်ကြားအထိဆွဲယူလိုက်ပြီး စောက်ရေတွေစိမ့်ထွက်စိုရွှဲနေပြီဖြစ်သေ
ာသူမ၏စောက်ပတ်နှင့်တေ့ပေးလျက်ဘာဂျာမှုတ်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူမကအော်ပြောနေသေးသည်။

“ဒီနေ့ညနေ့မကူးခင်မှာ၊ အရီးတော်က ကျမတို့မိသားစုအားလုံးနဲ့တစ်ယောက်မကျန်လိုးပြီးသားဖြစ်နေလိမ့်မယ်။
ကဲအရီးတော်ရဲ့လျှာလေးကိုထုတ်ပြီးနန္ဒာ့စောက်စိလေးကိုစုပ်ပေးစမ်းပါ။ ပြီးအောင်လုပ်ပေးစမ်းပါ.. ”

အိမ့်နန္ဒာက အရီးတော်နန်းစုသွေးအပေါ်၊ ဘာဂျာမှုတ်ခိုင်း၍၊ လွှမ်းမိုးချုပ်ကိုင်ထားစဥ်မှာ၊ မိုင်းပုလဲဒေဝီကြီးအိမ့်ကြာဖြူမှာ
သူ့သားတော်ဖြစ်သူရဲနောင်၏လီးကြီးကို ကျွမ်းကျင်စွာစုပ်ပေးလျက်ရှိသည်။ သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးတစ်ခုလုံးရွှဲနစ်နေပြီး
နန်းစုသွေး၏အိပ်ရာပေါ်တွင်နစ်မြုပ်နေသည့်အနေအထားက သူမ၏စိတ်တွေကို ထကြွလာစေသည်။

စိတ်ကြွလာစဉ်မှာပင်၊ ယောက်ျားသားတစ်ယောက်အားလီးစုပ်ပေးနေရသည်က၊ သူမကိုအရမ်းပင်ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစေရသည်၊
ဘာကြောင့်လည်းဆိုတော့ သူမစုပ်ပေးနေရသောလီးမှာ တကယ်တော့တခြားယောက်ျားမဟုတ်ပဲ၊
သူမရဲ့သားအရင်း၏လီးကြီးဖြစ်နေတာသိလိုက်ရသောကြောင့်ပင်တည်း။ သူမက သူ့သား၏ပစ္စည်းကြီးကို
ပါးစပ်ထဲမှပြန်ထုတ်နိုင်ရန်၊ အင်အားကိုအနိုင်နိုင် ကြိုးစားပြီးမှ လီးကြီးကိုထွေးထုတ်လိုက်ရင်း၊ သူ့သားကိုပြောလိုက်သည်။

“အားးဟားးး..နောင်..မေမေ့သားလေး..၊ မေမေ့ကို တကယ့်မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ဖီလင်မျိုး
ပြန်ပြီးခံစားရအောင်လုပ်ပေးနိုင်တဲ့သူမျိုးကို၊ မေမေမတွေ့ရတာတော်တော်ကြာခဲ့ပြီ..၊
ဒီတော့..သား..မေမေ့ကိုအကြမ်းပတမ်းကြီးတော့ မကိုင်ပါနဲ့ကွယ်..၊ ဖြေးဖြေးသက်သာ၊ နူးနူးညံ့ညံ့လုပ်ပါဟယ်..”

မယ်ဖုရားကပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပက်ဖွင့်ဟလာချေပြီ။ ရဲနောင်ကသူ့အမေကိုထိမ်းချုပ်မှုရယူလိုက်နိုင်၍ကျေနပ်သွား၏။
သူ့အမေကိုသူကြည့်လိုက်တော့သူ့မျက်စိထဲမှာအရမ်းလှပလို့နေလေသည်။

သူ့မေမေ သို့မဟုတ် မယ်ဖုရားအိမ့်ကြာဖြူသည်၊ နာမည်နဲ့လိုက်အောင်ကြာဖြူပန်းလေးတစ်ပွင့်လိုဖြူစင်လန်းဆန်းလို့နေသည်။
သူ့မေမေကတကယ့်ရှမ်းသွေးစစ်စစ်၊ အသားအရေကဖွေးဥလို့နေသည့်အပြင်၊ ပါးအို့နီလေးတွေကဒီအသက်အရွယ်အထိမပျောက်ပဲ ရဲတွတ်နေသေးသည်။ အသက်၄၀ကျော်၍ ၄နှစ်ခန့်စွန်းလာသော်လည်း ရုတ်တရက်ကြည့်လျှင်ဆယ်ကျော်သက်ရွယ်ရှမ်းပျိုမလေးအလားထင်ရသည်။

ဒါကလည်းယခုလက်ရှိကုတင်ပေါ်ကအခြေအနေမှာ၊ သူတသက်လုံးတွေ့လာမြင်လာခဲ့ရတဲ့သူ့မယ်မယ်ဖုရား (သို့) သူ့မေမေမဟုတ်တော့ပေ။
လူကြီးဆန်ဆန်၊ နန်းဆန်ဆန်အဝတ်အားတို့ကခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင်မရှိတော့ပြီ။ မေမေ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုအဝတ်အစားမပါပဲနှင့်တွေ့နေရလျက်၊
ပျိုရွယ်၍ ဝင်းအိနုဖတ်နေသော မိန်းမရွယ်တစ်ဦးအဖြစ်သာမြင်နေရသည်။ သူ့ရှေ့မှာရှိနေသောဤဆက်စီကျလှပသည့်
စွဲမက်ဖွယ်အမျိုးသမီးသူအားရပါးရချစ်တင်းနှောယှက်ချင်စိတ်သာပေါက်လာတော့သည်။ အခြားဘာမှစိတ်ထဲမှာမရှိတော့ပေ။

ယခင်က သူတို့မိသားစုက၊ အဖေနဲ့အမေတို့လက်ထပ်ပြီးသူတို့၁၀နှစ်သားမတိုင်မီအထိ၊ မန္တလေးတွင်၎င်း၊
အဲဒီနောက်ပိုင်း ရန်ကုန်တွင်၎င်းရွှေ့ပြောင်းအခြေချ နေခဲ့ကြဖူးသည်။ မိသားစုအတူတကွနေခဲ့ကြတာအနှစ်နှစ်ဆယ်နီးပါး၊
တစ်သက်လုံးမှာမေမေနဲ့အတူနေခဲ့ကြစဥ်၊ မေမေကချစ်စရာကောင်းယဥ်ကျေးအိန္ဒြေရှိ၏သော၊
နန်းဆက်တော်ဝင်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်အဖြစ်ရင့်ရင့်ကျက်ကျက်တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ရှိသောအမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်သာဖြစ်ခဲ့သည်။

သားသမီးတွေကိုဂရုစိုက်ပြီးမေတ္တာအပြည့်နှင့်နေသောချစ်စရာမေမေသာဖြစ်ပြီး၊ ရဲနောင်တို့မောင်နှမနှစ်ယောက်အဖို့တော့
မေမေ့အားအနန္တောအနန္တဂိုဏ်းဝင်၊ မွေးသမိခင်အဖြစ်မှတပါးအခြားအမြင်မရှိခဲ့ကြပါ။
မယ်ဖုရားကို မိခင် (ဂုဏ်ပုဒ်) အဖြစ်မှလွဲ၍ ဣတ္ထိလိင်မိန်းမတစ်ယောက်အနေနှင့်မမြင်ခဲ့၊ မတွေးခဲ့ဖူးပါချေ။
ဘယ်လိုလုပ်ပြီးလိင်ဆက်ဆံဖို့ အထိတဏှာရာဂအတွေးနှင့်တွေးမိပါမည်နည်း။

ဒါပေမယ့်အခုရဲနောင်၏အတွေးအမြင်တွေက မိုင်းပုလဲသို့ပြန်ရောက်သည့် တစ်မနက်ထဲတွင်ပင်ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပေပြီ။
ဒါကလည်းအသူရတ္ထဒေဝဟုခေါ်သောရာဂနတ်ဘုရား၏လွှမ်းမိုးမှုအရှိန်အစော်ကြောင့်လားဟု မပြောနိုင်ပေမယ့်၊
သူသေချာသည်က ဒီမနက်ကပင်၊ ဒီလွှမ်းမိုးမှုမှရုန်းထွက်နိုင်ရန်ရာဂနတ်သားကို အတိုက်အခံလုပ်ခဲ့သေးသည်။

သူ့အမေနှင့်အစ်မတို့အပေါ်၊ သူဒီစိတ်တွေထားလို့မရခဲ့ပါချေ။ သို့သော်လည်းအချိန်ဘာမျှမကြာမီပင် သူ့အစ်မကို၎င်း၊
သူ့အရီးတော်ကို၎င်း လိုးပြီးသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည့်အပြင်ယခု၊ မွေးသမိခင်အရင်းဖြစ်သူမယ်ဖုရားကပါ သူ့လီးကြီးကိုစုပ်ရင်
သားအမိမဟုတ်သည့်ဆက်ဆံရေးဖြင့်ဆက်ဆံလာခဲ့ပြီ။

အခုသူသတိထားကြည့်မိတော့ သူကိုယ်တိုင်ကရော၊ သူ့အမေနှင့် အစ်မတို့ကပါ မမြင်ရသောပါဝါ၏လှုံ့ဆော်မှုကြောင့်၊
အသိစိတ်လွတ်သည့်ပုံမပေါ်ခဲ့ပေ။ သူတို့ကိုကြည့်ရတာအသိစိတ်ဝင်နေသည်။ သားဆိုတာ၊ မောင်ဆိုတာမှတ်မိနေသေးသည်။
ဒါပေမယ့်တဏှာစိတ်နဲဆက်ဆံလာကြတာကတော့သိသာလှသည်။

အခုသူ့အမေမယ်ဖုရားကိုမိန်းမတစ်ယောက်အမြင်နဲ့ပဲကြည့်မိတော့၊ တနည်းပြောရရင်၊ မင်းကြိုက်၊ စော်ဘွားကြိုက်၊
တော်ဖုရားကြိုက်အမြင်နဲ့ကြည့်ကြည့်လိုက်တော့၊ သူမြင်နေကျမေမေဆိုတဲ့ အသွင်ကပျောက်သွားပြီး၊
တကယ့်ရွှေဘိုမင်းကြိုက်ဒေဝီအကိတ်စားကြီးပါကလား။ တစ်ကိုယ်လုံးကသုံးသပ်ချင်စရာ၊ ချစ်ချင်၊ ချချင်စရာကြီးဆိုတာသူလုံးဝမငြင်းနိုင်ပေ။

မေမေကလေးဆယ်ကျော်လာပြီဖြစ်သော်လည်း၊ အခုလိုအကုန်လုံးချွတ်ထားလိုက်တော့၊ အရွယ်ကောင်း၊ မားချားအမျိုးသမီးကြီးဖြစ်နေသေးသည်။
မသိရင်သုံးဆယ်ကျော်လုံးကြီးပေါက်လှ ဟော့ရှော့မမကြီးလားထင်ရသည်။
ခန္ဓာကိုယ်၏အဖုအထစ်၊ အမို့အမောက်၊ အကောက်တွေက၊ မြင်တာနှင့်ပင်ပုရိသတို့၏တဏှာစိတ်ကိုချက်ချင်းလှုံ့ဆော်ပြီး၊
ညီတော်မောင်၊ ရဲမက်တို့ကိုနှိပ်ကွပ်လို့မရအောင်၊ ထကြွစေမှာအမှန်ဖြစ်လေသည်။

မေမေ့ နို့ဆိုဒ်က ၃၈လက္မ စူပါဆိုက်ကြီးဖြစ်သည်။ သမီးဖြစ်သူအိမ့်နန္ဒာ၊ ညီမတော်ဖြစ်သူ နန်းစုသွေးတို့ထက်စာရင်
အကြီးဆုံးဖြစ်ကာအားရပါးရစို့ချင်၊ ခဲချင်စရာကြီးဖြစ်သည်။ နို့အုံအသားစိုင်ကြီးတွေကတင်းရင်းချပ်ရပ်ဆဲရှိသည်။
ချပ်ရပ်တယ်ဆိုတာက၊ ပိန်ကပ်ပြားချပ်နေတာကိုဆိုခြင်းမဟုတ်၊ လျော့တိလျော့ရဲပြင်းတွဲတွဲမဟုတ်ပဲ၊
လေတင်းတင်းထိုးထားတဲ့ဘောလုံးတစ်လုံးလိုတင်းရင်းတွန်းကန်ထွက်နေသလို ပုံစံမျိုးကိုကိုဆိုလိုခြင်းဖြစ်ရာ၊
နို့လုံးကြီးတွေကတင်းပြီးကော့တက်နေတဲ့အပြင်၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကပါစူချွန်းတက်နေသဖြင့်၊
လက်အရသာခံပြီးကိုင်ကြည့်၊ ညှစ်ကြည့်၊ဖျစ်ကြည့်ချင်စရာ၊ အတိဖြစ်နေလေ၏။
—————————————–

အပိုင်း(၂၅) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၂၅)

အခုမှအသေအချာကြည့်မိတော့..သူ့မေမေကရမ်းလှတဲ့ကိုယ်ခန္ဓာအချိုးအစားကို ပိုင်ဆိုင်ထားမှန်းသိရတော့သည်။
အမေကို အမေလို့ကြည့်ချိန်မှာ ဘာမှမမြင်ရတာအမှန်ပါပဲ၊ တကယ်ကြည့်တော့မှ၊ စာအုပ်တွေထဲမှာဖတ်ထားဖူးတဲ့ခါးသေး၊
ရင်ချီ ပဒုမ္ပနီဆိုတဲ့စကားကိုအဓိပ္ပါယ်ပေါက်လာတော့သည်။

ကြီးမားဖြည့်ဖြိုးပြီးစွင့်စွင့်ကားကားမာန်ချီနေတဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေရှိတဲ့နေရာကနေ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကိုစုံဆင်းလိုက်တော့၊
သိသိသာသာသိမ်ဆင်းသွားတဲ့ ခါးလေးကိုတွေ့ရသည်။ စာအုပ်တွေထဲမှာဖတ်ဖူးတဲ့ ထွာဆိုင်သာသာခါးလေးဆိုတာတော့မဖြစ်နိုင်ဘူးဟုထင်ပါသည်။
မယ်ဖုရားကခလေးနှစ်ယောက်တောင်မွေးထားခဲ့ဘူးတဲ့ ၄၀ကျော်မိန်းမတစ်ယောက်လေ။ အဲဒီလောက်တော့ဘယ်သေးလိမ့်မှာလည်း။

ဒါပေမယ့်တော်ရုံတန်ရုံအပျိုစင်တွေမှာရှိတတ်တဲ့ ၂၇”-၂၈” လောက်ရှိမယ့်ပြီးပြည့်စုံတဲ့ခါးလှလှလေးကိုတော့ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။
အသက်၄၀ကျော်အိမ်ထောင်သည်၊ အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်က၊ ဝမ်းဗိုက်သား၊ ခါးသားတွေ၊ အဆီအခေါက်မတက်ပဲ၊
ချပ်ရပ်နေတာကိုကအံ့ဩဖွယ်ကောင်းလှသည့်ပင်ကိုယ်ပါရမီရရှိထားသည်ဟုဆိုရလေမလား ..။

ခါးလေးကသိမ်ဝင်သွားပြီး စွင့်ကားလုံးဝန်းသောတင်သားစိုင်ကြီးများကရုတ်ချည်း ပြန်လည်ကားတက်သွားလေရာ၊
ဂီတာရှိတ်ဘော်ဒီကြီးဆိုတော့ဘယ်ယောက်ျားမဆိုသွားရည်တတောက်တောက်ကျအောင်သိမ်းကြုံးဆွဲငင်သွားနိုင်လောက်သည်။
အခြားသူများမဆိုထားနှင့်၊ ရဲနောင်ကိုယ်တိုင်လတောင်၊ မွေးမာတာအရင်းကြီးကိုတဏှာကြည့်၊ တဏှာတွေးနဲ့ကြည့်မြင်လိုက်မိသည်မှစလို့၊
သွားရည်တွေတတောက်တောက်ကျလာတာပါပဲ။

သူ့စိတ်ထဲမှာ မယ်ဖုရား၏ဖင်ကြီးကိုကြည့်ပြီး၊ တံတွေးကိုဂွတ်ခနဲမျိုချမိလိုက်ရင်းမှ၊ ဒီဂျောကြီးကိုဆိုရင်မနည်းဖြိုရလိမ့်မည်ဟုအောင်းမေ့မိသည်။
နေဦး..ပြီးမှ၊ ဒီမေမေဆိုတဲ့ဆော်ကြီးကိုတော့၊ လေးဘက်ထောက်၊ဖင်ပူးတောင်းထောင်ခိုင်းပြီး
နောက်ကနေဒေါ့ဂီကောင်းကောင်းကိုင်လိုက်မည်ဟုရဲနောင်ကတေးထားလိုက်လေသည်။

သူ့မွေးမေမေ၏အလှတရားကိုတစ်ခဏအတွင်းမှာပင်သိမ်းကြုံးခြုံငုံသုံးသပ်၍ ကြည့်ပြီးသည့်နောက်၊ ရဲနောင်ကစကားပြန်စသည်။

“မေမေကမိန်းမတစ်ယောက်ကိုယောက်ျားတစ်ယောက်ကပေးတဲ့ဖီလင်မျိုးအတိအကျခံစားချင်တယ်ဟုတ်လား။ ဒါဆိုရင်..မေမေက၊
မေမေဘာလိုချင်လဲဆိုတာ မေမေ့ကိုဘာလုပ်ပေးရမယ်ဆိုတာသားကို မိန်းမတစ်ယောက်လိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းအရင်ပြောပြတောင်းဆိုပေးရမယ်..”

“သား၊ မေမေအဲဒါကိုတော့ မပြောချင်ဘူးကွာ၊ မေမေကသားလိုချင်တာမှန်သမျှကိုလုပ်ပေးမယ်၊ ဒါပေမယ့် မေမေပါးစပ်ကတော့ထုတ်မပြောပါရစေနဲ့”

“မဟုတ်သေးဘူး..မေမေ၊ မေမေပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောမှ ၊ မေမေကျေနပ်တဲ့အထိ သားလုပ်ပေးနိုင်မှာပေါ့။
မေမေသားခိုင်းသလိုပြောမှာလား၊ ဒါမှမဟုတ် သားဘာမှမလုပ်ပဲဒီကထွက်သွားရမှာလား။ သားတစ်နေ့လုံးတော့စောင့်မနေနိုင်ဘူးနော်..”

ရဲနောင်ကသူ့အမေကိုအတည်ပေါက်ကြီးနှင့်ပြောလိုက်လေသည်။

“အဲ့လိုတော့မလုပ်ပါနဲ့ကွယ်၊  အင်း..အင်း..ရတယ်.မေမေ..အ..အဲ..မေမေ..”

ရဲနောင်က သူ့အမေပြောနေတဲ့စကားမဆုံးခင်မှာဖြတ်ပြီးလေးလေးနက်နက်ထပ်ပြောပြန်သည်။

“ဒါနောက်ဆုံးအခွင့်အရေးပဲနော်..မေမေ၊ မေမေလိုချင်တာမြန်မြန်ပြောမလား၊ သားထွက်သွားရတော့မလား..”

အိမ့်ကြာဖြူမှာ မျက်ဝန်းထောင့်ထဲတွင်မျက်ရည်စလေးများ ထွက်ကျလာပြီး ငိုသံပါနှင့်ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“သား..မေမေပါးစပ်ကဒီလိုပြောတာကိုသိပ်ကြားချင်နေသလား။ မေမေ့အမူအရာနဲ့စိတ်ကိုမဖတ်တတ်ဖူးလားဟင်။
အမေတစ်ယောက်အနေနဲ့ဘွင်းဘွင်းကြီးပြောမထွက်နိုင်တဲ့စကားကိုပြောခိုင်းပြီးမေမေ့ကိုအနိုင်ကျင့်ချင်တာပေါ့၊
ကောင်းပြီလေ၊ နင့်အမေဒီလိုပြောတာကိုသိကြာချင်နေတယ်ဆိုရင်၊ နားထောင် ငါ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုနင့်ကိုတက်လိုးစေချင်တယ်..ရှင်းလား…၊
ဟောဒီနင့်မဟားဒယားလီးကြီးနဲ့..လိုးပေးပါတော့..။ ဟောဒီနင့်အမေဆိုတဲ့ကောင်မကြီးကို..၊ ကဲ…ကျေနပ်ပြီလား..”

အိမ်ကြာဖြူမျက်ဝန်းမှတဆင့်မျက်ရည်များကပါးပြင်ပေါ်သို့စီးကြောင်းအဖြစ်စီးကျလာသည်။ ဒါပေမယ့်သူမဝမ်းနည်းမနေပါ၊
စိတ်လှုပ်ရှားတုန်လှုပ်နေခြင်းသာဖြစ်သည်။ သားအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကို သူမအားတဏှာရာဂဖြင့်လင်မယားတွေလိုဆက်ဆံပေးရန်၊
လိုးပေးပါရန်ပေါ်ပေါ်တင်တင်ကြီး ဖိတ်ခေါ်တောင်းခံလိုက်ရသည့်တသက်မှာတစ်ခါမှမသုံးခဲ့မပြောခဲ့ဖူးသော
ဒိုင်ယာလော့ဂ်ကိုပြောလိုက်ရခြင်းကြောင့်လည်း၊ စိတ်တွေအလွန်အမင်း၊ ခုန်ပေါက်လှုပ်ရှားနေရသည်။

ပြောရင်းမှသူမ၏ရာဂရမ္မက်စိတ်များက မထိမ်းနိုင်လောက်အောင်ဟုန်းခနဲကြွ၍တောက်လောင်လာလေသည်။
အသံကလည်းရမ္မက်သံ တဏှာသံလေးပါလာသည်။ ရဲနောင်လိုချင်နေတာကလည်းဒါပဲဖြစ်သည်။
သူ့မယ်ဖုရားကိုတမင်အနိုင်ကျင့်အသားယူနေခြင်း၊ စိတ်ဒဏ်ရာပေးနေခြင်းမဟုတ်ပါ။ ငုပ်နေ၊ ရှက်နေသောမယ်ဖုရား၏ရာဂစိတ်မျာ
ပွင့်လင်း၊ ပွင့်ထွက်ပြီးစိတ်ရောကိုယ်ပါစီးမြောပါလာစေဖို့နှပ်ကြောင်းပေးလိုက်ခြင်းသာဖြစ်သည်။

ရဲနောင်ကခပ်တင်းတင်းပင်ဆက်ပြောလိုက်သည်။

“မဟုတ်သေးဘူးလေ၊ ဒါကကျနော်လုပ်ရမှာမဟုတ်ဖူး၊ မေမေကပဲလုပ်ရမှာ..”

“နင်ဘာကိုဆိုလိုတာလည်း မေမေကပဲလုပ်ရမှာ ဆိုတာ..”

ရဲနောင်ကသူတို့ယခုရှိနေသည့်ကုတင်ကြီးအလယ်မှာကျောခင်း၍လှဲချလိုက်သည်။
သူယူလိုက်သည့်နေရာက နန်းစုသွေး၏အလှပြင်စားပွဲဆင်ထားရာနံရံမှ နံရံပြည့်နီးပါးမှန်ချပ်ရှေ့ပုံရိပ်ဟပ်ရာနေရာဖြစ်လေသည်။
သူကတုန်ယင်နေတဲ့သူ့မယ်ဖုရား၏လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး၊ ဒုံးပျံကြီးလိုထောင်မတ်နေသောဆတ်ဆတ်ရမ်းခါနေသည့်သူ့လီးကြီးကို၊
လက်ထဲပေးထည့်ကိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီးမျက်စပပစ်ပြလိုက်သည်။

“မေမေဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာသိပါတယ်။ မေမေ့ကိုလေ..အပျော်ရွှင်ရဆုံးသွေးတွေခန္ဓာကိုယ်အကြောအခြင်တွေထဲအထိ စီးဆင်းသွားမယ့်၊
ဒီစက္ကန့်၊ ဒီအချိန်ပိုင်းလေးကိုကျန်တဲ့မေမေ့ဘဝတလျှောက်လုံးသတိရနေ၊ အမှတ်ရနေစေချင်တယ်မေမေ။
မေမေ့သားရဲ့လီးကြီးကိုခွစီးပေးနေတုန်းမှာဘယ်လိုခံစားရတယ်ဆိုတာ၊ ဟောဟိုနံရံကမှန်ကို ကိုယ်တိုင်ကြည့်ပြီးဖီလင်ခံလိုက်ပါ..နော်..”

သူက၊ မယ်ဖုရားကိုသူ့ဖက်သို့လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး ပါးပြင်ကိုညင်ညင်သာသာလေးနမ်းရင်းပြောလိုက်သည်။
အိမ့်ကြာဖြူမှာတော့ စိတ်တွေဝေဝါးရှုပ်ထွေးနေသေးသည် ယခုစွန့်စားမှုအတွက်အဆင်သင့်မဖြစ်သေးသလိုရှိနေ၏။
သူမကိုရဲနောင်ကကိုယ်ပေါ်ဆွဲတင်ပြီးနူးနူးညံညံ့လေး နမ်းပေးလိုက်သော်လည်း၊ နမ်းပြီးပြီးချင်းကိုယ်ကိုပြန်ရို့ကာတစောင်းထထိုင်လိုက်သည်။

သူမဖက်ကကြည့်လျှင်လည်း သားအရင်းဖြစ်သူနှင့်လင်မယားတွေလိုဆက်ဆံပြီး၊ ချစ်ဗျူဟာခင်းရမှုကို၊
နှစ်ယောက်တည်းတိတ်တခိုးလေးမဟုတ်ပဲ၊ သမီးအရင်းရှေ့မှာရော၊ ညီမတော်ဝမ်းကွဲရှေ့မှာရော၊
ပွဲကြည့်ပရိတ်သတ်နှစ်ယောက်ရှေ့မှာပေါ်ပေါ်ထင်ထင်လုပ်ရမည်ဖြစ်သဖြင့် နောက်တွန့်တွေဝေနေသည်မှာမဆန်းလှပေ။

သမီးဖြစ်သူအိမ့်နန္ဒာကအခြေအနေကိုသဘောပေါက်လိုက်သည်။ သူမကိုယ်တိုင်ကတော့စောနက သူမမောင်နှင့်လိုးပြီးသွားကထဲက၊
မရှက်တတ်တော့ပဲ အရှိန်ရနေပြီ။ အခုသူ့အမေအရှက်လွန်ပြီးတွေဝေနေတဲ့စိတ်ကို သူမဝင်ဖြတ်မှရတော့မည်။

အိမ့်နန္ဒာက သူမစောက်ပတ်ကိုမြိန်ရေရှက်ရေလျက်ပေးနေသောအရီးတော်လေး၏ခေါင်းကိုတွန်းထုတ်လိုက်တော့
နန်းစုသွေးကသူမကိုထူးဆန်းစွာကြည့်လိုက်သည်၊ အရှိန်ကောင်းနေတုန်းမှာ၊ ဘာလဲပေါ့..။

အိမ့်နန္ဒာကနန်းစုသွေး၏လက်မောင်းကိုကိုငိ၍ဖိညှစ်ရင်း၊ ဟိုဘက်ကသားအမိအခြေအနေကိုမေးထိုးပြလိုက်သည်။
နန်းစုသွေးကလည်းအရိပ်ပြလို့အကောင်ထင်သွားသည်။ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်က ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူထံသို့လှိမ့်၍ကပ်သွားလေသည်။
သူတိုနှစ်ယောက်က အိမ့်ကြာဖြူကိုလက်တစ်ဘက်စီနဲ့ဆွဲမပြီးရဲနောင်ပက်လက်လှန်ထား သည့်အပေါ်မှာခွရက်ကလေးဖြစ်သွားအောင်တင်ပေးလိုက်သည်။
ဒေဝီကြီးမှာရုတ်တရက်ငြင်းဆန်ရုန်းကန်ရန်ပင် အခွင့်အရေးမရလိုက်ချေ။

အိမ့်ကြာဖြူမှာယခုသူမကိုယ်သူမ၊ သူ့သား၏ခါးအလည်တည့်တည့်တွင်၊ လီးကြီးပေါ်မှာထိုင်မိရက်သားကြီးဖြစ်နေသည်ကိုရှာဖွေတွေ့ရှိလိုက်သည်။
တစ်ခုရှိတာကအခုထိုင်လိုက်ရတဲ့အတွေ့အကြုံက တစ်သက်မှာတစ်ခါမမကြုံခဲ့ရသေးသောအထိအတွေ့ဖြစ်သည်။

သူမကိုယ်ပေါ်မှာဘာအဝတ်အစားမှဝတ်ထားတာ မဟုတ်ပဲဖင်ဟောင်းလောင်းကြီးဖြစ်နေသည်။
ဒီတော့သူမဖင်သားအိအိကြီးက သူ့သားရဲ့လီးခေါင်းအပေါ်မှာကျကျနနကြီး ဖိထိုင်မိရက်သားကြီးဖြစ်နေတာပေါ့။
သူမ ကြက်သီးတွေဖျင်းကနဲထပြီးသွေးတွေဆူတက်သွားရသည်။ သူမတသက်မှာဒီလိုမျိုး လီးပေါ်မှာအသားချင်းထိအောင်ထိုင်ခဲ့ဖူးပါသည်။
ဒါပေမယ့် ထိုင်ခဲ့တဲ့သူကတော့ သူ့ရဲ့ တရားဝင်လက်ထပ်ယောက်ျားကြီးဖြစ်သူ ရဲနောင်တို့၏အဖေတစ်ဦးတည်းသာဖြစ်သည်။

ဒါပေမယ့်အခုလောလောဆယ်သူမတက်ထိုင်နေမိသည့်လီးအသားချောင်းကြီးက၊ သူမကိုယ်တိုင်ဝမ်းနဲ့လွယ်၍မွေးထုတ်ထားခဲ့သော
သားအရင်းခေါက်ခေါက်၏လီးကြီးဖြစ်နေတာက သူမနှလုံးသားတွေတပြုံလုံးခုန်ထွက်သွားလောက်အောင်ပင်တုန်လှုပ်စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ကောင်းလှသည်။

သူမ၏စိတ်တွေမွှန်ထူသွားပြီးတဲ့နောက်ပိုင်းသူမဘာလုပ်မိသည်ကိုအိမ့်ကြာဖြူအသေအချာမသိတော့ပါ။
သူမသတိထားမိတော့ သူမကဖင်ကြီးကိုကြွပြီး၊ သူမရဲ့စောက်ရေတွေရွှဲစိမ့်အိနေပြီဖြစ်တဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့အခေါင်းအဝကို၊
သူမသားရဲ့သွေးကြောကြီးတွေအပြိုင်းအပြိုင်းနဲ့ဖောင်းထနေတဲ့အနီရင့်ရင့်မှ ညိုမှောင်မှောင်အရောင်သို့ပြောင်းနေပြီဖြစ်တဲ့
လဒစ်ခေါင်းကြီးနဲ့တေ့လို့ဖင်ဝိတ်ကြီးကိုသုံးပြီးဖြည်းဖြည်းချင်းနှဲ့ရင်း ဖိထိုင်ချနေတာပါပဲ..။

အဲဒီအချိန်မှာနန်းစုသွေးကဝင်ပြောလိုက်သည်..။

“အစ်မတော်..၊ ညီမတို့မိကျောင်းမင်းရေကင်းပြမနေတော့ပါဘူး၊ ။ အစ်မတော် စိတ်ပျက်လက်လျှော့၊ အားငယ်မနေပါနဲ့တော့၊
မဟာဒေဝီတစ်ပါးရဲ့မျှော်လင့်နေခဲ့တဲ့အိပ်မက်အတိုင်း၊ တော်ဖုရားတာဝန်ကိုယူမယ့်သူပေါ်လာပြီလေ..။
ညီမတော်တို့ကိုလည်းရှက်မနေပါနဲ့တော့၊ စိတ်လွတ်လက်လွတ်သာပျော်လိုက်ပါ။ တော်ဖုရားလေးကအစ်မတော်ဒေဝီရဲ့ မပြည့်ဝတဲ့ဆန္ဒတွေကို
ဖြည့်ဆည်းပေးမှာပါ။ ကျန်တာတွေကိုစိတ်အလေးပင်ခံပြီးတွေးမနေပါနဲ့တော့။ ဒီနေ့အဖို့တော့ တော်ဖုရားလေးက အမတော်ဒေဝီရဲ့ကြင်ယာတော်ပါပဲ..”

“စိတ်အေးအေးထားပြီးသာလုပ်ပါ။ အစပိုင်းမှာ နည်းနည်းတော့ နာကျင်နိုင်တယ်၊ ကိုယ်တော်လေးပစ္စည်းကြီးကသာမန်ထက်ကိုအရမ်းကြီးနေတာ..။
ဒါပေမယ့် အစ်မတော်ခံစားရနိုင်တဲ့ နာကျင်မှုလေးတွေက၊ အစ်မတော်ရရှိမယ့် ပျော်ရွှင်မှုနဲ့စာရင်အများကြီးတန်မယ်လို့တော့စုသွေးထင်တယ်..”

“မေမေရေ…၊ မနာအောင်လုပ်ဖို့ကတော့တစ်လမ်းပဲရှိလိမ့်မယ်။ ဒါက မြန်မြန်သွက်သွက်၊ ခင်ကြမ်းကြမ်းလေးလုပ်လိုက်ဖို့ပဲ။
ဒါမှမြန်မြန်အသားကျသွားပြီးအံဝင်သွားရင်၊ နာတာတွေက အရမ်းကောင်းတာကိုပြောင်းသွားလိမ့်မယ်။
လုပ်..လုပ်၊ ခပ်ကြမ်းကြမ်းသာရိုက်ချလိုက်..မေမေ”

အိမ့်နန္ဒာကဘေးနားကနေ၍ ပြောလိုက်လေသည်။
သားဖြစ်သူရဲနောင်၏ဧရာမလီးကြီးကသူမ၏စောက်ခေါင်းထဲတွင်ဖျင်းခနဲ၊ ဖျင်းခနဲ ပွတ်ပွတ်ဆွဲ၍၊ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်ဝင်ထွက်လှုပ်ရှားနေသည်။

သူမဖင်ကြီးကို တစ်ချက်ကြွလိုက်တိုင်း၊ သားဖြစ်သူရဲနောင်ကပြန်၍ကော့ကော့ထိုးပေးနေသော်လည်း၊
ကြမ်းတမ်းသောဆောင့်ချချက်၊ ပြန်ကြွချက်များကြောင့် လီးကြီးက၊ စောက်ဖုတ်ထဲမှထွက်လာတိုင်း
စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေကိုပါလီးနဲ့အတူတပါတည်းလိပ်ပြီးကပ်ဆွဲသွားသလိုတောင်ထင်ရသည်။
အိမ့်ကြာဖြူ၏စိတ်ထဲမှာ သူမဘဝ၏ဒုတိယအကြိမ်ပါကင်အဖွင့်ခံနေရသလားဟုတောင်ခံစားမိနေရလေသည်။

“အားးးးးး..သားး..အမလေး..အိုးးးကျွတ်..ကျွတ်..
လိုး..လိုး..မေမေ့ကိုစိတ်ကြိုက်လိုးစမ်းပါကွယ်။ ..မေမေဆာနေတာကြာလှပါပြီ၊ မေမေ့ကိုသားပိုင်တယ်..မေမေက..သားရဲ့ဒေဝီ..၊
သားရဲ့မယား..၊ သားရဲ့မိန်းမ..၊ အီးးးလိုးစမ်း..ဆောင့်စမ်း..နင့်မိန်းမကိုသေအောင်လိုးစမ်း..အူးးး”

အိမ့်ကြာဖြူကအကြမ်းပတမ်းနှင့်မြင်းကိုကဆုန်ပေါက်စီးနေသလို၊ ရဲနောင်ကလည်း
လီးကြီးကိုပြင်းပြင်းထန်ထန် ကော့ဆောင့်သွင်းပေးလိုက်စဥ်၊ တစ်ခုခုနှင့်ထိမိ ဆောင့်မိ၍ကွဲသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
—————————————–

အပိုင်း(၂၆) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၂၆)

“အာ့..အမလေး..ကျွတ်ကျွတ်..နာလိုက်တာ။ သားအိမ်ခေါင်းထိသွားလားမသိဘူး..”

အိမ့်ကြာဖြူကလွှတ်ကနဲတောင်ညည်းမိသည်။
ဟုတ်လည်းဟုတ်လောက်သည်။ မထင်မှတ်သောပါဝါစွမ်းအားကြောင့်၊ ရက်ပိုင်းအတွင်းမတရားကြီးပြီးရှည်လာသောရဲနောင်၏လီးကြီးက
သူ့အမေကိုပြန်လိုးတော့မှတစ်ခုခုသွားထောက်သလိုဖြစ်နေသည်။ အရင်မိန်းမတွေကိုလိုးတုန်းကညှာလာခဲ့လို့လည်းဖြစ်နိုင်သည်။

အခုကြည့် သူနှင့်မယ်ဖုရားတို့ကဆီးစပ်ချင်းရိုက်၍ကပ်နေပြီးသူ့လဥကြီးတောင်ကျွံဝင်သွားမတတ် လီးကြီးတဆုံးဝင်နေပြီပဲ။ သားတို့အတွက်မထိတွေ့အပ်၊
တားမြစ်အပ်သည့် မိခင်ရင်း၏လိင်အင်္ဂါဖြစ်သောမယ်ဖုရား၏စောက်ဖုတ်ကြီးထဲတွင် လီးကြီးကတဆုံးထိုးသွင်းထားခဲ့မိပြီးဖြစ်လေသည်။

မနက်ကသူ့အစ်မအိမ့်နန္ဒာပြီးလျှင်ယခုသူ့အမေအိမ့်ကြာဖြူဆိုသောမိန်းမချောကြီးက
သူ့လီးသားအိမ်ထောက်အောင်စပါးလုံးတစ်ထောက်မှမကျန်အောင်ဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့သောမိန်းမဖြစ်ပေမည်။
နောက်ဆုံးတော့သူသည် သူမူရင်းလာခဲ့ရာနေအိမ်ဟောင်းကိုပြန်လည်ရောက်ရှိထိတွေမိ့မိခဲ့ပြီပဲ..။ နောက်ဆုံးတော့၊ ဒီလိုပဲဖြစ်ရမှာပေါ့..။

ရှမ်းတော်ဝင်မိခင်နှင့်သားတို့သည်သွေးသားရင်းချာတို့ချစ်ခင်မြတ်နိုးမှု၏အဆုံးစွန်သောစည်းကို အတူတကွကျော်ဖြတ်ခဲ့ကြပြီးလေပြီ။
သူတို၏ချစ်တင်းနှောတေးသွားကနားဝင်ပီယံချိုမြလာကာ၊ စည်းချက်ညီညီကခုန်လျက်ရှိကြသည်။

မိခင်အိမ့်ကြာဖြူ၏ဝါရှာကွင်းကြီးက သားဖြစ်သူရဲနောင်၏အောင်လံစိုက်ထားသော တံခွန်တိုင်ကြီးပေါ်တွင်လျောထိုး၍တက်လိုက်ဆင်းလိုက်ဖြင့်ပျော်ပါးနေ၏။
ဝင်ရိုးကြီးတလျှောက်သားအမိနှစ်ယောက်စလုံးဆီကထွက်လာသောချောဆီပျစ်ပျစ်များဖြင့်စေးကပ်ပြောင်ဝင်းချွဲကျိနေသည်။

မိခင်မယ်ဖုရား၏ဖင်ကြီးက သားဖြစ်သူ၏လီးကြီးပေါ်အရှိန်ဖြင့်ဆောင့်ချပြီးပြန်ကြွသွားတိုင်း ဖင်ဝနှင့်စောက်ပတ်အဝတွင်
အဖြူနှစ်နှစ်ကော်ရည်များလိုအရည်ရွှဲရွှဲများကပေရေပွထနေသည်ကိုစိတ်နှလုံးထကြွစဖွယ်မြင်တွေ့နေရလေသည်။

သမီးဖြစ်သူအိမ့်နန္ဒ္ဒာက သူမအမေနှင့်တို့မောင်ဖြစ်သူတို့သားအမိနှစ်ယောက် အရိုင်းဆန်စွာလိုးနေရာမှမနိုင်မနင်းထွက်ကျလာသေ
ဖင်ကြားမှအရည် ပျစ်ချွဲချွဲများကိုလက်ညှိုးနှင့်ကော်ပြီးချောဆီလုပ်လိုက်ကာ၊ မဟာဒေဝီအိမ့်ကြာဖြူ၏ ဖင်ပေါက်ဝထဲသို့ထည့်ပြီး
ကလိလိုက်စဉ်တွင်၊ ညီမတော်နန်းစုသွေးကလည်းသူမ အစ်မတော် ဒေဝီကြီး၏တစ်ကိုယ်လုံးကို နေရာလပ်မကျန်အောင်နမ်းပေးနေသည်။

အိမ့်ကြာဖြူမှာသူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ရရှိနေတဲ့ဖီလင်မျိုးစုံကြောင့်၊ တကိုယ်လုံးမှာလည်း ဂဏှာမငြိမ်တုန်လှုပ်နေရကာ၊
သူမတစ်ကိုယ်လုံးတလျှမ်းလျှမ်းတောက်လောင်နေသော၊ မီးတောက်မီးလျှံများကြားထဲမှာရောက်နေရသလိုခံစားမိနေရ၏။

သူမအတွက်ပထမဆုံးပြီးဆုံးမှုရဲ့တုန်ခါချက်တွေက သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တလျှောက်ကို ဖြတ်သန်းသွားတဲ့အခါမှာတော့ အိမ့်ကြာဖြူကအလန့်တကြားထအော်တော့သည်။

“အိုးးးးးးးးးးးးးးးး..ဟုတ်ပြီ၊ အဲ့လိုလေး လိုးပေးစမ်းပါ။ အားးးးးမအေလိုးလေးရဲ့..အီးးး..အီးးး..အီး..၊
အိုးးးဝိုးးးအမလေး၊ ငါပြီီးပြီ..။ ငါပြီးပြီ..အင့်..အင့်..ငါ့သားလီးကြီးနဲ့ငါပြီးပြီ..”

သူ့အမေရဲ့အောင့်မထားနိုင်တော့ပဲလွှတ်ပြီး ထအော်လိုက်တဲ့ငြီးငြူစကားတွေကိုကြားရတော့ ရဲနောင်ရဲ့သွေးသားတွေကလည်း
မထိမ်းနိုင်တဲ့ထိပ်ဆုံးအဆင့်ကိုရောက်ပြီးပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့သည်။ သူ့ရဲ့ပြီးစီးထွက်လာတဲ့လရည်ပူတွေကဖျစ်ခနဲ၊ ဖျစ်ခနဲ၊
တစ်သုတ်ပြီး တစ်သုတ်၊ သူ့မိခင်မယ်ဖုရားရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကတဆင့်၊ မွေးလမ်းကြောင်းထဲကို ဖြတ်ပြီးသားအိမ်ထဲစိမ့်ဝင်သွားအောင်ညှစ်ထုတ်ချနေသည်။
ရဲနောင်ထအော်မိသည်

“အားးးပြီးပြီ ..ထွက်ကုန်ပြီ.. ဒါ..ဒါ..ငါ့အမေစောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှာထွက်ကုန်တာ တကယ်လား..၊
ငါမယုံနိုင်ဘူး၊ အိုးးး..ဖာ့ခ်၊ မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲငါ့လရည်တွေဝင်ကုန်ပြီ..မေမေ..အားးးဟားးး..”

အိမ့်နန္ဒာကလည်း သူ့မောင်ရဲနောင်၏မျိုသိပ်မရတဲ့ဖီလင်အပြည့်နဲ့ငြီးငြူထွက်လာတဲ့အသံကိုကြားရတဲ့အခါ၊ သူမ၏ရမ္မက်ရိုင်းများကလည်
ထကြွပြီးစိတ်မထိမ်းနိုင်ပဲဂမူးရှုူးထိုးနဲ့ သူ့မယ်ဖုရားရဲ့ဖင်ပေါက်ကြီးထဲလက်ခလယ်နဲ့တဇဆ်ဇတ်ထိုးမွှပြီးလိုးပေးနေတော့၏။

မယ်တော်အိမ့်ကြာဖြူက မြင်းပြိုင်ပွဲကဂျော်ကီတစ်ယောက်ပန်းဝင်ခါနီးတွင်၊ မြင်းကျောပေါ်မှာတသားတည်းကုန်မှောက်ပြီးဒုန်စိုင်းနေသလို၊
သူ့သားခါးပေါ်မှာမှောက်ဖက်ထားပြီးဖင်ကြီးကလီးတန်းလန်းနဲ့၊ နောက်ကိုကော့ပြီးကြွတက်နေတော့၊ သူ့သမီးကနှိုက်မယ်ဆိုလည်းနှိုက်ချင်စရာပေါ့။
မယ်ဖုရားရဲ့ဖင်ဝစူစူခရေပွင့်ကြီးကသူမရှေ့မှာလေ။ လိုးရင်းထွက်လာတဲ့ဖက်စပ်အရည်ကျိချွဲချွဲတွေက
ပေါင်ကြားမှာရောဖင်ကြားမှာပါစီးထွက်ပေကျံနေတော့၊ ခရေကြီးကလည်းရွှဲနေပြီလေ။ ဒါကိုမြင်ပြီးအိမ့်နန္ဒာကအသည်းယားနေတာ။

ရှေ့ပေါက် နောက်ပေါက်အစုံပြိုင်တူထိုးနှက်မှုကိုခံနေရသောကြောင့်၊ ဒေဝီအိမ့်ကြာဖြူ၏တကိုယ်လုံးသည်၊ တဆတ်ဆတ်ယိမ်းခါလျက်
ပြင်းထန်သောတုန်လှုပ်မှုကိုခံယူရရှိနေ၏။ အော်ဂဇင်ဟုခေါ်သောကာမဆက်ဆံမှု၏အထွတ်အထိပ်ပြီးမြောက်ခြင်းသည်
သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်တစ်လျှောက် ဖြတ်သန်းစီးဆင်းပြီးနောက်တစ်ပတ်ပြန်လှည့်လာသကဲ့သို့ ထပ်ပွားအော်ဂဇင်တွေအဆင့်ဆင့်ဖြစ်နေခဲ့လေသည်။
ဒီမှာ..အိမ့်ကြာဖြူက နောက်ဆုံးတစ်ကြိမ် အကျယ်ကြီး အော်လိုက်လေသည် ။

“အားးးး..မယ်လိုဒီ..သမီး အာ့..အာ့..မလုပ်နဲ့၊ ရပ်..ရပ်စမ်းပါဦးကွယ်..အိုးးး အီးး..အီးး..ရှီးးး..နင်..မေမေ့ကိုသတ်နေတာလား..”

ပါးစပ်မှသမီးဖြစ်သူကိုညည်းညူအပြစ်တင်ရင်းအိမ့်ကြာဖြူသည် သည် အမွှေးကောက်ကောက်များ၊ ချွေးစေးများဖြင့်ပြည့်နှက်နေသည့်
သူ့သားရဲနောင်၏ ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးအပေါ်သို့၊ မောပန်းစွာဖြင့်မှောက်ရက်ကလေးကျသွားလေသည်။
သူမမျက်နှာပေါ်တွင် ကျေနပ်မှုနှစ်လိုမှုအပြည့်ရှိနေသည့်ပုံကအထင်းသားပေါ်နေလေသည်။

နွမ်းနယ်လှစွာဖြင့် အမောတကြီးအသက်လုရှူနေကြရသောသော ရဲနောင်နှင့်ယခုသူ့ရင်ခွင်ပေါ်တွင်နားခိုနေသော
ယခုလေးတွင်ပင်ချစ်စခန်းအတူဖွင့်ခဲ့ပြီးသည့် ချစ်သူအသစ်စက်စက် မိခင်အရင်းအိမ့်ကြာဖြူတို့သည်၊
တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြင်နာလှိုက်မောသောအနမ်းများဖြင့်နမ်းရှတ်လျက် တဒင်္ဂမျှအတူဖက်ရင်းလဲလျောင်းနေကြသည်။

နောက်ဆုံးတော့ အိမ့်ကြာဖြူက သူ့မျက်လုံးဖွင့်လာခဲ့ပြီး သားဖြစ်သူကို ကြည့်လိုက်လေသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်အကြားက ပေါက်ဖွားလာတဲ့၊ ယခုအဖြစ်အပျက်တွေပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ သူတို့နှစ်ဦးကြားက
အရာအားလုံးဟာလည်းအရင်ကနဲ့မတူလုံးဝကွဲပြားသွားပြီဆိုတာကို၊ သူမသိလိုက်ပါပြီ။

သူမသားကသူမကိုဒီဆက်ဆံရေးအသစ်အတိုင်းဆက်လက်ကျင့်သုံးသွားပြီဆိုပါစို့၊
သူမအနေနဲ့လည်းဒီအခြေအနေအသစ်အတိုင်းဆက်လက်ရှင်သန်သွားရုံမှတပါး၊ အခြားမရှိပြီ။
ရှင်းလင်းအောင်ပြောရလျှင်သူမသားကသူမကိုလက်တွေ့အားဖြင့်အမေအဖြစ်မှ၊ မယားအဖြစ်သို့အဆင့်မြှင့်ပေးလိုက်ပြီဖြစ်မဟုတ်လား။

ရဲနောင်က သူ့အမေရဲ့ဆံနွယ်စများကို ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်ပေးရင်းပြောလိုက်လေသည်။

“မေမေကအရမ်းတော်တဲ့သားရဲ့မယ်ဖုရားပါပဲ။  ပြီးတော့အရမ်းအံ့သြဖို့ကောင်းပြီးစိတ်ကူးယဥ်ဆန်တဲ့ချစ်သူတစ်ယောက်လိုပါပဲ။
မေမေနဲ့ သားနဲ့ဒီလိုအခြေအနေမျိုး၊ ကြုံရ၊ ချစ်ရလိမ့်မယ်လို့ တစ်ခါမှအိပ်မက်တောင်မမက်ဖူးခဲ့ဘူးမေမေ။
မေမေနဲ့ဒီလိုပုံစံမျိုးဆက်ချစ်ချင်တယ်။ အခုကစပြီးမေမေ့ဘဝရဲ့ နေ့ရက်တိုင်းကို အခုဒီနေ့လိုပဲ၊ အမြဲပျော်ရွှင်အောင်သားလုပ်ပေးမယ်လို့
ကတိပေးတယ်မေမေ။ မေမေ့ရဲ့ အချိန်တော်တော်ကြာအောင်မပြည့်မဝဖြစ်နေခဲ့ရတဲ့ ဘဝ၊ ဆန္ဒကိုသားပြည့်ဝအောင်ဖြည့်ဆည်းပေးပါရစေ။
မေမေသားနဲချစ်သူတွေလိုတစ်သက်လုံးအတူနေနိုင်မလား..ဟင်..။ ချစ်တယ်မေမေရာ.. ”

ပြောလည်းပြီးရောရဲနောင်ကသူ့မယ်ဖုရား၏ချိုမြိန်သောနှုတ်ခမ်းလေးကိုတစ်ချက်ငုံ့၍စုပ်နမ်းလိုက်သည်။
အိမ့်ကြာဖြူကသူ့သားကိုနူးညံ့တဲ့အသံဖျော့ဖျော့လေးနဲ့ တိုးညှင်းစွာပြန်ဖြေလိုက်သည်။

“မေမေကြိုးစားနိုင်မယ်လို့ထင်တာပဲ..”

အိမ့်နန္ဒာက အမေနဲ့မောင်ဖြစ်သူတို့နှစ်ယောက်ဘေးမှာဝင်လို့ လှဲအိပ်လိုက်ပြီးတော့ ရဲနောင်ကိုနှုတ်ခမ်းလေးစူကာ ကြည့်လိုက်လေသည်။
သူမကနောက်ပြောင်သည့်သဘောဖြင့် ရယ်မောကာ လှမ်းမေးသည်။

“ဘယ်လိုလည်း..မမချစ်တဲ့မောင်လေး..၊ နင်ငါ့ကိုတော့မမေ့သေးဘူးမဟုတ်လား”

“ဒါပေါ့..! ကိုယ့်ရဲ့ဒီလောက်လှတဲ့အစ်မကိုဘယ်လိုမေ့လို့ရမှာလည်း။ ဒီကိုလာပါဦး ချစ်မရဲ့လာ..ဒီနားတိုးခဲ့”

ရဲနောင်က သူ့အစ်မဖက်သို့မှီ၍လှဲလိုက်ပြီးနှုတ်ခမ်းလေးကိုနူးနူးညံ့ညံ့ညင်ညင်သာသာကစ်ဆင်အနမ်းလေးပေးလိုက်သည်။
သူကသူ့ကိုယ်သူတွေးနေမိသည်။ ငါထင်တာတော့ငါ့အတွက်၊ အားလုံးကအဆင်ပြေနေတာပဲလေ၊ မပြေစရာလည်းမရှိဘူး၊
ဒါနဲ့..တခြားယောက်ျားတွေကရော၊ ငါ့လိုပဲတွေ့သမျှမိန်းမတွေနဲ့အဆင်ပြေကံကောင်းနေကြသလားမသိဘူး။

ရဲနောင်မော့ကြည့်လိုက်တော့ အရီးတော်လေးနန်းစုသွေးက ကုတင်ထောင့်မှာတစ်ယောက်ထဲထိုင်နေတာကိုသတိထားမိလိုက်သည်။
သူမပုံစံကအခုအခြေအနေမှာ၊ အထီးကျန်နေတဲ့ပုံစံမျိုးဖြစ်နေတယ်လို့ သူထင်မိလိုက်သည်။
ဒါကြောင့်ရဲနောင်ကနန်းစုသွေးကိုဂရုတစိုက်လှမ်းခေါ်လိုက်၏။

“ဒီနားကိုလာပါဦးအရီးတော်လေးရဲ့။ အရီးတော်ကို သိစေချင်တာက အခုအချိန်ကစပြီးအရီးတော်ကကျနော်တို့မိသားစုရဲ့
အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်သွားပြီ ဆိုတာကိုပြောချင်လို့..။ ကျနော်တို့ကြားမှာ တခြားဘာကမှခွဲခြားနိုင်မှာမဟုတ်တော့ဘူး..”

ရဲနောင်က သူ့အရီးတော်ကို၊ အရေးတယူခေါ်ပြီးအားပေးစကားပြောသလိုက်လေရာ၊ နန်းစုသွေးမှာဝမ်းသာလွန်းသဖြင့်
ရဲနောင်ထံသို့ပြေးသွားပြီး၊ သူ့မျက်နှာအနှံ့ကိုအားရပါးရနမ်းရှုပ်နေလေသည်။

“ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကိုယ်တော်လေးရယ်၊ မိသားစုဝင်အရင်းတစ်ယောက်လို၊ အရီးတော်၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် တစ်ခါမှမျှော်မှန်းခဲ့ရဲပါဘူး။
ဒေဝီကြီး၊ ဒေဝီလေးနဲ့ကိုယ်တော်လေးတို့ကသာ၊ မဟာဆီမဟာသွေးအစစ်ပါ။ ဒါပေမယ့် မိသားစုတွေချစ်ချစ်ခင်ခင်နေကြတဲ့
အချိန်တွေမှာအရီးတော်ကိုမခွဲခြားပဲပါဝင်ခွင့်၊ ချစ်ခွင့်ပေးတာပဲကျေးဇူးတင်လို့မဆုံးပါဘူး။
မိသာစုရဲယုံကြည်ရတဲ့လူရင်းတစ်ယောက်အနေနဲ့လက်ခံပေးနေတာပဲကျေနပ်နေရပါပြီ..အားလုံးကိုအရီးတော်ချစ်တယ်။
မိသားစုလျှို့ဝှက်ချက်တွေကိုလည်းမပေါက်ကြားစေရပါဘူး..အရီးကိုစိတ်ချပါ..”

ချစ်သူများတဖြစ်လဲမိသားစုလေးယောက်က၊ အခန်းထဲကကုတင်ကြီးပေါ်တွင် အတူအိပ်ကြရင်းပျော်ရွှင်သာယာမှုများကိုဝေမျှယူနေကြလေသည်။
ရုတ်တရက်ဆိုသလိုပင်မိုင်းပုလဲဒေဝီကြီးအိမ့်ကြာဖြူကကုတက်ပေါ်မှထထိုင်ပြီးမေးလိုက်လေသည်။

“အခုဘယ်နှစ်နာရီရှိသွားပြီလဲ?”

နန်းစုသွေးကကုတင်ပေါ်မှခုန်ဆင်းပြီး၊ အခန်းတဘက်ရှိစားပွဲပေါ်မှနာရီကိုဆွဲယူကြည့်ရှုရင်း..

“နေ့လည်နှစ်နာရီခွဲနေပြီ၊ ဘာလို့မေးတာလဲ..”

“ဒီနေ့အိမ်တော်စိုးကြီး ဘွားနန်းရွှေကြာဒီညနေပြန်လာမယ်လေ။ တို့တတွေကိုဒီပုံစံနဲ့မြင်သွားလို့မဖြစ်သေးဘူး။ ကဲ..ထ..ထကြ၊တော့..”

နန်းစုသွေးက ကောင်မလေးတွေကိုအော်ဒါသွားပေးစမ်း။ စားတော်ဆောင်မှာနေ့လည်စာပြင်ခိုင်းထားလိုက်။
တို့တတွေထမင်းမေ့ဟင်းမေ့နဲ့၊ အပြင်ဆောင်ကရံရွေတော်တွေရိပ်မိကုန်ကြလိမ့်မယ်။
ဘွားနန်းရွှေကြာပြန်လာရင်ပုံမှန်အတိုင်း အိန္ဒြေမပျက်နေကြနော်..”
—————————————–

အပိုင်း(၂၇) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၂၇)

သူတို့လေးယောက်စလုံး ကိုယ်လက်သုတ်သင်အဝတ်အစားလဲလှယ်ကြပြီး၊ စားတော်ဆောင်တွင်နေ့လည်စာသွားစားကြသည်။
စားတော်ဆောင်မှရံရွေ၏တော်အစေအပါးများကလည်းခါတိုင်းထက်ထူးခြားစွာနောက်ကျမှစားသော်လည်း၊
အစေအပါးများပီပီဘာစောဒကမှမတက်ရဲကြပေ။ အရှင်သခင်တို့ရဲ့အရေးကိုသူတို့ဘာမှရည်ရှည်ဝေးဝေးမတွေးကြ၊ မစွက်ရဲကြပေ။

စားသောက်ပြီးကြတာနဲ့ ယနေ့မမျှော်လင့်ပွဲဆင်နွှဲခဲ့ရသည့်မိသားစုချစ်ပွဲကြီးတွင်ပါဝင်ခဲ့သည့်လေးယောက်စလုံး၊
ပင်မဟော်နန်းဆောင်ဧည့်ဆောင်ကြီးတွင်ပြန်ဆုံကြပြီး အရေးပေါ်အစည်းအဝေး ထိုင်ကြလေသည်။
အဓိကဆွေးနွေးရသည့်အကြောင်းရင်းကတော့၊ ယနေ့သူတို့အကြားမှာဖြစ်ပျက်သွားကြသည့် ကိစ္စကြီးကိုဖုံးဖုံးဖိဖိလုပ်ကြဖို့ဖြစ်သည်။

အချိန်သိပ်မကြာမီ၊ နာရီပိုင်းအတွင်းမှာပင် မိုင်းပုလဲဟော်စံအိမ်ကြီး၏ အိမ်စိုးသခင်မကြီး နန်းရွှေကြာနှင့်၊
သမီးဖြစ်သူနန်းသုဝတီတို့သားအမိတို့မိုင်းသာမြို့ဖက်ရှိအမျိုးတော်များရှိရာသို့သို့ခရီးထွက်ရာမှစံအိမ်တော်သို့ပြန်ရောက်လာကြမည်ဖြစ်လေသည်။

အိမ်တော်စိုးမကြီးနန်းရွှေကြာရောက်လာပါက နန်းဆောင်တော်ကြီးရှိ မိုင်းပုလဲမဟာဒေဝီကြီးထံသို့အခစားဝင်မည်မလွဲ။
ပြီးတော့မရောက်တာကြာ၊ မတွေ့ရတာကြာပြီဖြစ်သော တစ်ဦးတည်းသောယောက်ျားလေမြေးတော်နှင့်တော်ဘုရားသခင်လေးကိုပါ
ဝမ်းသာအားရလာနှုတ်ဆက်ပေလိမ့်မည်။ ဒါကြောင့်သူတို့အားလုံးအခြေမပျက်၊ အိန္ဒြေမပျက်နေကြဖို့လိုသည်။

ဒေါ်နန်းရွှေကြာသည် မိုင်းပုလဲစော်ဘွားမျိုးဆက်၊ စံအိမ်တော်ကြီး၏အစဥ်အဆက်အိမ်တော်ထိမ်းခဲ့ရသော စီနီယာလူကြီးသူမ
အိမ်တော်ထိမ်းသခင်မကြီးဖြစ်သည်။ ရဲနောင်တို့အဘိုးအပါအဝင်ဆွေတော်မျိုးတော်အရင်းကြီးများမကျန်တော့သော်လည်း၊ အိမ်တော်၏အုပ်ချုပ်ရေးအပိုင်း၊
စီမံခန့်ခွဲမှုများအပိုင်းတွင်တော့သူမ၏ဩဇာလွှမ်းမိုးမှုကသက်ရောက်မှုရှိနေသေးသည်။ နန်းရေးနန်းရာ၊ နိုင်ငံရေးရာနှင့်ကသူမနှင့်သိပ်မပတ်သက်ပေ။

နောင်တွင်ခေတ်အဆက်ဆက်ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး ရှမ်းစော်ဘွားတို့၏အခန်းကဏ္ဍကမှေးမှိန်လာခဲ့သည်။
နိုင်ငံရေး၊ သံတမန်ရေးရာတို့တွင်ဩဇာလွှမ်းမိုးမှုမရှိတော့ပဲ။ ရှမ်းစော်ဘွားကြီးများဟုသာ၊ မျိုးရိုးစဥ်ဆက်နန်းဓလေ့ထုံးစံများက၊
မိမိတို့၏စံအိမ်ဟော်နန်းအသိုင်းအဝိုင်းတွင်သာကျန်ရှိခဲ့တော့၏။ နန်းရေးနန်းရာအုပ်ချုပ်မှုနှင့်စီမံခန့်ခွဲမှုများမရှိတော့သဖြင့်၊
စော်ဘွားတို့သည်၎င်း၊ ဒေဝီတို့သည်၎င်း၊ ဟော်နန်းစံအရိုအသေခံအဖြစ်မှလွဲ၍ ဘာမှမယ်မယ်ရရလုပ်စရာလည်း မရှိတော့ပေ။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အိမ်စိုးသခင်မကြီးတို့ကတော့၊ တော်ဝင်မိသားစုသွေးတိုက်ရိုက်မပါသော်လည်း၊
ဟော်နန်းတော်စံအိမ်၏စီမံအုပ်ချုပ်ရေးနှင့်၊ အတွင်းရေးများတွင်၊ အစဥ်အဆက်ဩဇာသက်ရောက်မှုကရှိနေမြဲဖြစ်သည်၊
စိုးမိုးခွင့်ရှိထားမြဲဖြစ်သည်။ သူတို့ကိုတော်ဘုရားကြီးများကပင်လေးစားသမှုပြုပြီး ပစ်ပယ်ထားလို့မရပေ။

သူတို့ယခုစံနေကြသည့်ပင်မဟော်နန်းဆောင်ကြီးအတွင်းသို့ သန့်ရှင်းရေးနှင့်ဝေယျာဝစ္စပြုချိန်မှအပ၊ စံအိမ်၏ရံရွေတော်ဝန်ထမ်းများ
အမြဲဝင်ထွက်ခွင့်မရှိတာမှန်ပေမယ့်။ အိမ်စိုးသခင်မကြီးနန်းရွှေကြာကတော့၊ တံခါးမရှိဓါးမရှိဝင်ထွက်နိုင်စွမ်းရှိနေသေးသည်။
ဒါကြောင့်သူတို့အားလုံးသိုသိပ်စွာဖြင့်အနေအထိုင်ကိုအရမ်းဆင်ခြင်မှရပေလိမ့်မည်။ ဒါကိုဒေဝီကြီးအိမ့်ကြာဖြူကဦးဆောင်ပြောဆိုသတိပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။
ဒေါ်နန်းရွှေကြာရိပ်မိသွားလျှင်ရှင်းရခက်ချေတော့မည်။ ဒါကြောင့်စောစောစီးစီးကြိုပိတ်စရာရှိတာကိုတော့ပိတ်ထားရပေမည်။

ယခုအစည်းအဝေးတွင်သူတို့သဘောတူကြသည့်အချက်များမှာ၊ ယခုကဲ့သို့အရေးတကြီးကိစ္စများပြောဆိုပြီးပါက
မိမိတို့၏ကိုယ်ပိုင်နန်းဆောင်ထဲတွင်ပင်နေရန်၊ အနီးကပ်တွေ့ဆုံခြင်းစကားပြောခြင်းများကိုလည်းမလိုအပ်မလုပ်ကြရန်။
ပြောဆိုခြင်းများလိုအပ်ပါကလည်း ဤပင်မဧည့်ခန်းဆောင်ကြီးထဲမှာပဲလိုရင်းတိုရှင်းသာပြောကြရန်နှင့်၊ တစ်ယောက်အခန်းတစ်ယောက်မကူးရန်၊
အထူးသဖြင့် ကိုယ်တော်ဖုရားလေးအဆောင်တော်ဖက်သို့ မကူးဖြစ်အောင်ထိမ်းသိမ်းကြရန်များပါရှိကြသည်။

ဒါတွေကသူတို့အခြေအနေငြိမ်သက်သွားကြသည့်၊ အတိုင်အတာတစ်ခုအထိ အခြေအနေကြည့်၍လိုက်နာရမည်ဖြစ်သည်။
ဒါကလည်းဒီနေ့မနက်ရဲနောင်စရောက်လာပြီးကထဲကမိသားစုထဲတွင်၊ ထူးထူးခြားခြားပြောင်းလဲဖြစ်ပေါ်သည့် အကြောင်းအချက်များကြောင့်၎င်း၊
ယခုနေ့လည်ပိုင်းတွက်မယုံနိုင်စရာဖြစ်ပျက်သွားသောတော်ဝင်မှားယွင်းမှုကြီးကြောင့်၎င်း၊ ယင်းသို့ထပ်မံမဖြစ်ပွားစေရန်
ကြိုတင်ကာကွယ်ရန်ကြိုးစားသည့် အစီအစဥ်တစ်တစ်ခုဖြစ်သည်။

မစီစဥ်လို့လည်းမဖြစ်၊ ယနေ့ကြုံရသည့်သူတို့အတွေ့အကြုံက၊ ထိတ်လန့်ရင်ခုန်စရာများ၊ လျှို့ဝှက်များနှင့်ပြည့်နေလေသည်။
ရဲနောင်နှင့်သူမတို့တွေ့ကြတိုင်း၊ ရဲနောင်၏အနားသို့ရောက်တိုင်း။ သူမတို့၏စိတ်တွင်း၊ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းကလှုံ့ဆော်လာသောဆန္ဒများကမီးတောက်သလို
ထလာကြတာကို၊ သူတို့သတိထားမိကြလေသည်။ ထိုဆန္ဒအပေါ်မှာလည်းသာယာနေမိကြသည်။ မိမိတို့စိတ်ကိုနိုင်အောင်လည်းမထိမ်းချုပ်နိုင်ကြပေ။

ယခု အိမ့်ကြာဖြူရောအိမ့်နန္ဒာပါ၊ သူ့သား၊ သူ့မောင်တို့နှင့်သွေးနှောပြီးကထဲကပုံမှန်မဟုတ်ကြတော့ပေ။
သူတို့၏စိတ်စွမ်းအားတွေကအရမ်းကျနေကြပြီ။ ဒါကလည်းရဲနောင်လက်မှာဝတ်ဆင်ထားသည့်လက်စွပ်၏အစွမ်းသက်ရောက်မှုပင်ဖြစ်သည်။

အိမ့်နန္ဒာကသူ့မမောင်ကိုသူမြှူဆွယ်အရယူလိုက်ခြင်းသည်၎င်းအိမ့်နန္ဒာနှင့်နန်းစုသွေးတို့ကဦးဆောင်ပြီး၊ မိခင်ဖြစ်သူဒေဝီကြီးကို
သားဖြစ်သူရဲနောင်နှင့်အတူလိင်ဆက်ဆံချင်လာအောင်စည်းရုံးသိမ်းသွင်းခြင်းတွေကပုံမှန်သွေးရိုးသားရိုးဖြစ်တည်လာတာတော့မဟုတ်ပေ။

ပြင်ပကမ္ဘာမှာမည်သည့်မိခင်အရင်းကမှ မိမိမွေးထားသောသားအရင်းဖြစ်သူနှင့်အဲ့ဒီလောက်အလွယ်တကူကာမနွံထဲမှာ
လွယ်လွယ်ကူကူသက်ဆင်းအနစ်မြုပ်ခံလိမ့်မည်မဟုတ်။ ရှိခဲ့သည့်တိုင်အောင်ဒီလိုမှားယွင်းသည့်အဆင့်ရောက်ဖို့ဆိုလျှင်၊
ကာလရှည်ကြာစွာ၊ စိတ်ကစားဖောက်ပြန်မှုများဖြင့်အဆင့်ဆင့်တည်ဆောက်ခဲ့ရပေမည်။ အချိန်ယူရမည်မှာမလွဲပေ။

သို့သော်လည်းဤကဲ့သို့အဖြစ်အပျက်များကအလွန်မြန်ဆန်စွာဖြစ်တည်လာခဲ့ခြင်းမှာပုံမှန်မဟုတ်မှန်းသိသာလှသည်။
ရဲနောင်က၊ လက်စွပ်၏အစွမ်းနှင့် ရာဂနတ်ဘုရား၏လွှမ်းမိုးချုပ်ကိုင်မှုမပါပဲ၊ ဆန့်ကျင်နိုင်ခဲ့ပြီးလျှင်၊ သူ့အမေအိမ့်ကြာဖြူ၏ပင်ကိုယ်လိုလားစိတ်ဖြင့်
သူ့အပေါ်စိတ်ညွတ်လာရန်ကြိုးစားခဲ့ပြီး၊ ထိုအတိုင်းဖြစ်လာသည်ဟုရဲနောင်ထင်ခဲ့မိသည်မှာမှားယွင်းလေစွ။
သူ့လက်ပေါ်မှလက်စွပ်ကတောက်စားကွန့်မြူးသည့်အခြေအနေတွင်ရှိနေသေးသရွေ့၊ ထိုစွမ်းအားများကိုဆန့်ကျင်နိုင်စွမ်းမရှိကြောင်းကိုသူမသိနိုင်ပါချေ။

ဒီလိုနှင့်ညနေစောင်းသို့ရောက်လာသည်။ ဒေါ်နန်းရွှေကြာတို့သားအမိလည်းမိုင်းသာခရီးမှပြန်ရောက်လာကြပြီ။
သူတို့အားနန်းစုသွေးကိုသာကြိုခိုင်းပြီး၊ ဒေဝီကြီးအနားယူနေကြောင်းနှင့်၊ ညစာစားချိန်တွင်အတူတကွစားကြရန်
၎င်းတို့သားအမိအားဖိတ်ခေါ်ကြောင်း၊ စားတော်ဆောင်အခန်းတွင်တွေ့မည်ဖြစ်ကြောင်းပြောခိုင်းထားသည်။

ပြီးတော့သူတို့တစ်မိသားစုလုံးအစောပိုင်းကကုန်ဆုံးခဲ့သောစွမ်းအင်များကိုပြန်လည်ဖြည့်တင်းရန် ၊ မိမိတို့အခန်းဆောင်များတွင်အသီးသီးပြန်၍နားကြလေ၏။

ညနေ ၇း၀၀ နာရီခန့်တွင်မိသားစုများအားလုံးစားတော်ဆောင်တွင်ညစာသုံးဆောင်ကြရန်တွေ့ဆုံကြလေသည်။
ခါတိုင်းဆိုလျှင်တော်ဝင်မိသားစုသီးသန့်သာပွဲတော်တည်ကြသော်လည်း ယနေ့ညတွင်တော့၊ ခရီးထွက်ရာမှပြန်လာသော
အိမ်စိုးသခင်မကြီးနန်းရွှေကြာတို့သားအမိနှင့် အရီးတော်လေးနန်းစုသွေးကိုပါ။ ညစာအတူစားရန်ဖိတ်ကြားထားသည်။

ရက်ပေါင်းအတန်ကြာအောင်ခရီးထွက်ခဲ့သော ဒေါ်နန်းရွှေကြာနှင့်စကားစမြည်ပြောရန်အပြင်၊ ယနေ့နံနက်ကမှပြည်မမှပြန်ရောက်လာပြီး
မတွေ့ရတာကြာပြီဖြစ်သော၊ တော်ဘုရားသခင်လေးရဲနောင်အားအိမ်စိုးအဘွားတော်နှင့်တွေ့ဆုံနှုတ်ဆက်ပေးရန်လည်းဖြစ်သည်။

သူတို့မိသားစုကတစ်နေ့လည်လုံးရမ္မက်ဆန္ဒပြင်းပြစွာဖြင့် ပြင်းထန်သောသွေးသားရင်းချာအချစ်ကစားပွဲကြီးကိုရှိန်းရှိန်းတောက်အောင်
ကစားခဲ့ကြသော်လည်း။ ယခုတော့ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ကြသလိုအိန္ဒြေရနေကြလေသည်။
ဒေါ်နန်းရွှေကြာလုံးဝမရိပ်မိစေရန်ဟန်ဆောင်ကောင်းစွာဖြင့်ပုံမှန်ပင်ပြောလားဆိုလားလုပ်နေခဲ့ပြီး၊ ခရီးလမ်းပမ်းအကြောင်း။
မိုင်းသာဖက်ကအခြေအနေများနှင့်အမျိုးအဆွေများအကြောင်းကို၊ အလာပ္ပ၊ သလာပ္ပပြောဆိုရင်းစားသောက်နေကြသည်။

ပြီးတော့မှ ကိုယ်တော်လေးတော်ဖုရားရဲနောင်အကြောင်း၊ သာကြောင်းမာကြောင်းများ၊ ပညာရေးအကြောင်းများကိုမေးကြပြောကြ၏။
ရဲနောင်အတွက်ကတော့ဘာမှများများစားစားပြောစရာမရှိပေ၊ လမ်းပန်းမှာတွေ့ကြုံခဲ့ရသည့်အဖြစ်အပျက် များကလည်း၊
လူကြီးသူမရှေ့တွင် ပြောလို့ကောင်းသည့်အရာမဟုတ်သလို၊ ဒီစံအိမ်တော်ကြီးနှင့်၊ တဇောင်းစေးနှင့်မျက်ချေးဖြစ်နေသော ရဲနောင်တို့ဖခင်အကြာင်း
သာရေးနာရေးအကြောင်းများကလည်း ပြောရမည့်ခေါင်းစဥ်ထဲထည့်သွင်းလို့မဖြစ်ပေ။ နောက်ဆုံးတော့လက်ရှိအမြင်ကိုသာပြောဖြစ်ကြလေတော့သည်။

“အေး.. ပြီးခဲ့တဲ့တစ်ခေါက်ပြန်သွားပြီးကထဲက၊ ဖွားမြေးတော်ကြီးကိုမတွေ့ရတာကြာခဲ့ပြီပဲ၊ ဟောဒီမင်းမယ်ဖုရား၊
ဒေဝီသခင်မကြီးကရော၊ ဖွားတို့သားအမိကပါလွမ်းနေရတာကြာလှပေါ့၊ ဟောဒီကမင်းအဒေါ်ငယ်လေးကဆိုရင်
မကြာခဏတမ်းတပြီးမေးမေးနေတာ၊ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လားသုဝတီ..”

“ဟုတ်တာပေါ့မောင်တော်လေးရဲ့..၊ မမတို့ကလည်းလွမ်းနေရတာ။ ကြာကြာနေမှတစ်ခေါက်လာတာဆိုတော့လေ။
ဒီတစ်ခေါက်တော့အများကြီးပြောင်းလဲသွားတယ်နော်။ မောင်လေးက၊ ယောက်ျားရင့်မာကြီးလုံးလုံးကိုဖြစ်လို့။
ထွားလည်းအရမ်းထွားလာတာပဲ။ လူကောင်ကြီးကလည်းနည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး၊ ဟုတ်တယ်မှလားအမေ..”

နန်းသုဝတီက သူမ၏မိခင်နန်းရွှေကြာဆီသို့၊ ဧည့်ထောက်ခံစကားပြန်တောင်းလိုက်သည်။
နန်းသုဝတီက စီနီယာအရဆိုလျှင်အိမ်တော်စိုးသခင်မကြီးဘွားနန်းရွှေကြာ၏သမီးဖြစ်သဖြင့်၊ ရဲနောင်နှင့်ဆိုလျှင် ဒေါ်လေးတော်ပေမည်။
သို့သော်သူမက နန်းရွှေကြာအသက်ကြီးမှမွေးသောသမီးအငယ်ဖြစ်၍ အသက်အားဖြင့်ဆိုလျှင်ရဲနောင်နှင့်သိပ်မကွာပေ။
ထို့ကြောင့်ခါတိုင်းလာနေကျခေါ်လေ့ရှိသလို၊ မောင်နှမအခေါ်အဝေါ်ဖြင့်ခေါ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

နန်းသုဝတီ၏အသက်ကအခုမှ၃၀စွန်းရုံသာရှိဦးမည်။ သူမကငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် မုဆိုးမဖြစ်နေရှာသူလေးဖြစ်သည်။
သူမကအသက်၂၀ကျော်မှာအိမ်ထောင်ကျခဲ့၍၊ သူမယောက်ျားကလွန်ခဲ့သည့် ၄နှစ်လောက်က၊ ယာဥ်မတော်တဆမှုဖြစ်ပြီးကွယ်လွန်ခဲ့ရသည်။
ယခုတော့မိုင်းပုလဲစံအိမ်ကြီးတွင်သူမ၏မိခင်ဖြစ်သူဒေါ်နန်းရွှေကြာနှင့်အတူပြန်လာနေသည်မှာ နှစ်နှစ်ရှိခဲ့ပြီ။
အိမ်တော်ထိမ်းခြင်းစီမံခန့်ခွဲမှုအတွက်မိခင်ထံတွင်လက်ထပ် သင်ကြားနေခြင်းဖြစ်ကာ၊ နောက်အိမ်ထောင်ပြုရန်လည်းသူမကမစဥ်းစားတော့ပေ။

သမီးဖြစ်သူ၏အပို့စကားကို၊ စကားထောက်ခံပြီးဒေါ်နန်းရွှေကြာကဆက်ပြောသည်။

“အေးလေ..အခုမှမင်းအဘိုးတော်တို့၊ အဘေးတော်တို့လိုထွားထွားကျိုင်းကျိုင်း၊ ဂိုက်နဲ့ဆိုက်နဲ့။ စော်ဘွားကြီးပုံစံလုံးလုံးဖြစ်လာတာ။
မကြာခင်မင်းကိုဒီဟော်နန်းစံအိမ်တော်ကြီးကိုဆက်ခံမယ့်တော်ဖုရားကိုယ်တော်ကြီးဖြစ်လာမှာကို အဖွားမျက်စိထဲမှာမြင်ယောင်နေတယ်ကွယ်..”

“ကျနော်ကတော့ဒီစံအိမ်ကြီးကို၊ ဒီလိုပဲမကြာခဏလာနေမှာပါအဖွားတော်။ အဖွားတော်တို့မလွမ်းစေရပါဘူး။
ကျနော်ကလည်းပညာတွေဆက်သင်ဖို့နဲ့ဒေါက်တာဘွဲ့တွေဆက်ယူဖို့ရည်မှန်းချက်ရှိသေးတော့၊ အဝေးမှာပဲပညာဆက်သင်ရဦးမှာပါ။
အဖွားတော်ပြောသလိုတော်ဖုရားကြီးတာဝန်တော့ယူနိုင်ဖြစ်လောက်မယ်လို့တော့မထင်ဘူး..”

ရဲနောင်၏စကားကြောင့်ဒေါ်နန်းရွှေကြာမျက်နှာအနည်းငယ်ပျက်သွားလေသည်။

“မြေးတော်ဖုရားလေးကိုအဖွားတော်ကအများကြီးမျှော်မှန်းထားတာကွယ့်။ ဒီ မိုင်းပုလဲစော်ဘွားမျိုးဆက်နဲ့စံအိမ်ကြီးကို
တစ်ဦးတည်းကျန်ရစ်တဲ့ယောက်ျားလေးဖြစ်တဲ့၊ မြေးတော်တစ်ယောက်ကလွဲရင်ဘယ်သူမှဆက်ခံဖို့မရှိတော့ဘူး။
ပညာဆက်သင်တာတွေဒေါက်တာဘွဲ့တွေက စော်ဘွားတစ်ယောက်အတွက်တော့ဘာမှအရေးမကြီးတော့ပါဘူးကွယ်။
တစ်သက်လုံးစားမကုန်နိုင်တဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေနဲ့ ဥစ္စာအမွေပစ္စည်းတွေရှိမှပဲ.. ”

ရဲနောင်ကတော့ယနေ့မှပြန်တွေ့ရသောအိမ်စိုးသခင်မအဖွားတော်၊ ဘွားနန်းရွှေကြာကိုတွေ့တွေ့ချင်းဆောက်နဲ့ထွင်းသလိုဖြစ်မည်စိုး၍
ဘာမှအခြေအတင်၊ အတိုက်အခံပြန်မပြောတော့ပေ။ နန်းရွှေကြာကတော့သူမပြောချင်တာတွေဆက်ပြောနေပြန်သည်။

“ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ငါ့မြေးက တော်ဖုရားကြီးအရာနဲ့စော်ဘွားကြီးဖြစ်လာခဲ့ရင်တစ်ခုပဲလိုနေတာက၊ ဘိသိက်ခံမယ့်မဟာဒေဝီလောင်းလျာပဲကွဲ့။
အခုလက်ရှိမိုင်းပုလဲရဲ့မဟာစံအိမ်သခင်မ၊ မဟာဒေဝီကြီးကမြေးရဲ့မယ်တော် ဒေဝီကြီးအိမ့်ကြာဖြူဖြစ်နေတယ်။
အမှန်တော့တို့စော်ဘွားတွေရဲ့နန်းဓလေ့ထုံးစံက၊ ဟော်နန်းကြီးတစ်ခုမှာမဟာဒေဝီလောင်းကအဓိကပဲကွဲ့။
စော်ဘွားဖြစ်လာမယ့်စော်ဘွားလောင်းကမဟာဒေဝီလောင်းနဲ့လက်ဆက်ရမှာလေ.. ”

“ဒါပေမယ့်မင်းအဖိုးနောက်မှာမျိုးဆက်ရင်းချာပြတ်သွားတဲ့အတွက်၊ ပြည်မကပြန်လာတဲ့တစ်ဦးတည်းနန်းဆက်သမီးတော်ဖြစ်တဲ့
မင်းရဲ့မယ်တော်ကိုမဟာဒေဝီပေးထားရတယ်။ မင်းစော်ဘွားဖြစ်လာခဲ့ရင်လက်ဆက်ရမှာကလက်ရှိမဟာဒေဝီပဲ၊
ဒါပေမယ့်အခုမဟာဒေဝီကမင်းမယ်တော်အရင်းဖြစ်နေတော့လက်ဆက်ဖို့မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ တခြားနည်းလမ်းရှာရတော့မှာပေါ့.. ”
—————————————–

အပိုင်း(၂၈) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၂၈)

“ခက်တာက တခြားဆွေတော်မျိုးတော်အရင်းထဲကဒေဝီလောင်းဖြစ်နိုင်မယ်သူတစ်ယောက်မှမကျန်ဘူး။ ဖွားတို့အနေနဲ့ကတော့၊
မင်းတို့အဖေလိုတခြားဆွေတော်မျိုးတော်မဟုတ်တဲ့အထဲကတော့ထပ်ပြီးသွေးအနှောမခံနိုင်တော့ဘူး။
မြန်မာတော်ဝင်မင်းဆက်တွေလိုပဲ ဒို့ရှမ်းစော်ဘွားမျိုးတွေကလည်းသာကီဝင်မင်းတွေကဆင်းသက်လာတာပဲလေ။
နန်းဆက်အတွက်အမျိုးရင်းသွေးရင်းကိုပဲရှာပြီးထိမ်းသိမ်းကြရမယ်။ နှစ်ကာလတွေကြာလာတာနဲ့အမျှ၊
အမျိုးတွေ၊ သွေးတွေလည်းပျက်ကုန်လျော့ကုန်လို့ဒီကိစ္စအတွက်အဖွားတော်တော့ တော်တော်လေးခေါင်းခဲအောင်စဥ်းစားနေရတယ်..”

ဒီစကားစတွေဒေါ်နန်းရွှေကြာဆီကထွက်လာတော့အိမ့်ကြာဖြူနှင့်အိမ့်နန္ဒာတို့ဒေဝီသားအမိတို့ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်
အဓိပ္ပါယ်ပါပါကြည့်လိုက်မိကြသည်။ ထိုအဓိပ္ပါယ်ကို၎င်းတို့ချင်းသာသိပေသည်။
ရဲနောင်ကလည်းသူတို့၏ထိုအကြည့်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ ဒေါ်နန်းရွှေကြာတို့ကတော့မသိလိုက်ပေ။

“နောက်မှမြေးတော်ကိုယ်တော်လေးနဲ့အေးအေးဆေးဆေးစကားပြောရအောင်အဖွားတော်၊ သပ်သပ်လာတွေ့ဦးမယ်။
ကဲကဲ..စားစရာရှိတာစားလိုက်ကြဦး”

ပြီးတော့စကားလမ်းကြောင်းတွေပြောင်းသွားကြသည်။စားသောက်ပြီးကြလို့မိမိတို့အဆောင်တော်များဆီသို့မပြန်ကြခင်
မတ်တပ်ရပ်ပြီး နှုတ်ဆက်ကြစဥ် နန်းရွှေကြာတို့သားအမိကရဲနောင်ဘေးတွင်လာ၍ရပ်လိုက်ကြသည်။
သူတို့တွေယှဥ်ပြီးမတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့မှ၊ အရပ်အမောင်းခြင်းကွာခြားလှပြီး ၎င်းတို့သားအမိက ရဲနောင်ကိုမော့၍ကြည့်နေရလေ၏။
ဒေါ်နန်းရွှေကြာမှာမြေးဖြစ်သူကိုယ်တော်လေး၏ထွားကျိုင်းလာမှုကိုအနီးကပ်တွေ့ရသဖြင့်အားရစွာဖြင့်လက်မောင်းကိုကိုင်လှုပ်ပြီးချီးမွမ်းလိုက်သည်။

“ဟယ်ကြည့်စမ်းပါဦး ငါ့မြေး၊ တော်ဖုရားလောင်းကြီးက၊ သိသိသာသာကြီးကိုထွားလာတာပဲ၊ အားရစရာကြီး.. ”

ဒေါ်နန်းရွှေကြာကလက်မောင်းတစ်ဘက်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားစဥ်။ နန်းသုဝတီကလည်းနောက်လက်မောင်းတစ်ဘက်ကိုဆွဲထားလေသည်။
ထိုစဥ်မှာပင်ရဲနောင်၏လက်မှသုံးရောင်ခြယ်ကျောက်စီလက်ဝတ်ရတနာမှာအရောင်တလက်လက်ဖြင့်ပြေးလွှားတောက်စားလာပြီး
လက်ချောင်းတွေပူတက်လာကာတင်းကျပ်သောအထိအတွေ့ကိုခံစားလိုက်ရပြန်သည်။

အတွေ့အကြုံများအရ၊ လက်စွပ်ကတောင်းဆိုနေပြန်ပြီဆိုတာကိုရဲနောင်သိလိုက်ရပြန်သည်။ လက်စွပ်တောက်စားသည်နှင့်တပြိုင်ထဲမှာပင်၊
၏ရဲနောင်၏ကိုယ်တိုထိတွေ့ဆုပ်ထားသောအမျိုးသမီးနှစ်ယောက်မှာ သူတို့၏ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းသို့လျှပ်စီးများစီးဝင်သလိုခံစားလိုက်ရပြီး
နှလုံးသားထဲကသွေးကြောတွေကတလှပ်လှပ်ခုန်လာသည့်အပြင်၊ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကြွက်သားများကလည်းသိသိသာသာလှုပ်ခတ်လာကြလေသည်။

ပေါင်တွင်းသားအရေပြားတွေတဆတ်ဆတ်လှုပ်လာခြင်း၊ ဖင်ကြားကပွစိပွစိဖြစ်လာခြင်း၊ စောက် ခေါင်းထဲကတလှပ်လှပ်ယားယံလာကာ
စိုစွတ်ပြီးအရည်လဲ့လာခြင်းများ ဖြစ်လာကာစောက်ပတ်တွေထဲကရွစိရွစိဖြစ်လာကြသည်။
သူတို့၏စိတ်များကလည်း အညှို့ခံရသလိုဖြစ်သွားပြီးသူတို့၏အကြည့်မျက်ဝန်းများကလည်းရွဲလာကြသည်။

နန်းရွှေကြာမှာသူမ အိုကြီးအိုမဖြစ်လာခါမှတစ်ခါမှဒီလိုမဖြစ်ခဲ့ဖူး၊ မခံစားခဲ့ရဖူးပေ။ ရဲနောင်ကိုအနီးကပ်ကြည့်ပြီး ဒီတစ်ခါပြန်မှာ
ကိုယ်တော်လေးဖုရားက ယောက်ျားပီပြီးအတော်ချောလာသည်ဟူသည့်မိန်းမတစ်ယောက်၏အတွေးအခေါ်မျိုးသာခေါင်းထဲမှာရှိတော့သည်။

သူမစိတ်ထဲမှာသူ့ကိုယ်သူ အပျိုလေးတစ်ယောက်လိုပြန်လည်နုပျိုသွားသည်ဟု ခံစားလိုက်ရပြီး၊
မြေးဖြစ်သူတော်ဖုရားလေးအားသတိကင်းလွတ်စွာကြည့်နေမိသည်။ လက်စွပ်၏တောက်စားမှုကို၎င်း၊ ဖြစ်ပေါ်လွှမ်းမိုးလာသော
ညှို့ဓါတ်နှင့်ဆွဲ၏ဆောင်မှုများကို၎င်းကာယကံရှင်ရဲနောင်မှအပအခြားသူများကသတိမထားမိကြချေ။

ရဲနောင်အတွက်တစ်ခုထူးဆန်းတာက၊ ယခုသက်ရောက်နေသောညှို့ဓါတ်သည် တစ်ခန်းထဲတွင်ရှိနေသော်လည်း၊
ယခင်သက်ရောက်ခဲ့ဖူးသောအမျိုးသမီးသုံးယောက်ပေါ်သို့မကျရောက်တေ့ပဲအသစ်ရောက်ရှိလာသူဒေါ်နန်းရွှေကြာတို့သားအမိကိုသာ
ပစ်မှတ်ထားသော၊ ရာဂနတ်သား၏လိုအင်ကိုသူသဘောပေါက်သွားလေသည်။ အရင့်အရင်အတွေ့အကြုံများကလိုသူအခုချက်ချင်းပင်
ဆန္ဒပြုအမိန့်ပေးလိုက်ပါက ဒီစားတော်ဆောင်ပေါ်မှာပင်မဖွယ်မရာတွေဖြစ်သွားနိုင်သည်။ ဒါကိုသိလို့သူကဒီလိုပြောလိုက်ရလေသည်။

“ဟုတ်ပါပြီအဖွားတော်။ အဖွားတော်တို့လည်းခရီးပန်းလာကြတာဆိုတော့ ၊ စားပြီးသောက်ပြီးခဏတဖြုတ်ပြန်ပြီးနားလိုက်ကြပါဦး..။
မယ်ဖုရားနဲ့အစ်မတော်တို့လည်းအတူတူပါပဲ၊ နားကြပါ တစ်နေ့လုံးလည်းပင်ပန်းထားကြပြီ။ အဖွားတော်မြေးကိုသပ်သပ်လာတွေ့ချင်တယ်ဆိုလည်း
မအိပ်ခင်ညဦးပိုင်းလောက်  မြေးတော်တို့ပင်မဟော်နန်းဆောင်ကြီးရဲ့သီးသန့်စာကြည့်ခန်းဆောင်ထဲကိုအဖွားတော်တို့သားအမိနှစ်ယောက်လာခဲ့ကြပါ… ”

ရဲနောင်ကတိုတိုပြတ်ပြတ်စိတ်ထဲကဆန္ဒပြုရင်း၊ အမိန့်ပေးလိုက်သည်၊ ဒီတော့မှနန်းရွှေကြာတို့သားအမိနှစ်ယောက်၏ပုံစံတွေပြန်ငြိမ်သွားကြပြီး၊
နှုတ်ဆက်ကာသူတို့အဆောင်သို့ပြန်သွားကြလေသည်။ ထူးဆန်းသည်မှာထိုမှာကြားချက်ကို သူ့အမေမယ်ဖုရား၊
အစ်မနှင့်အရီးတော်လေးတို့ရှေ့တွင်ပြုလုပ်ခဲ့သော်လည်းသူတို့ကတစ်လုံးတစ်ပါဒမှဝင်မစွက်ပဲ၊ မဆိုင်သလိုမသိကျိုးကျွံပြုနေကြခြင်းဖြစ်သည်။

ကြည့်ရတာ လက်စွပ်စွမ်းအင်ညှို့ဓါတ်က အမျိုးသမီးအသစ်နှစ်ယောက်အတွက်အချိန်းအချက်ကိုဘာမှမသိအောင်
ထိမ်းချုပ်ထိမ်ချန်ပေးထားသလိုများလား။ အိမ့်ကြာဖြူတို့ဒေဝီသားအမိကအေးအေးဆေးဆေးပင်ကိုယ့်အဆောင်တော်ထဲကိုယ်ဝင်နားကြလေသည်။

အိမ်တော်စိုးသခင်မကြီးနန်းရွှေကြာနှင့် သမီးဖြစ်သူနန်းသုဝတီတို့သည်၊ စားတော်ဆောင်ခန်းထဲတွင်ရဲနောင်မှတဆင့်ရလိုက်သော
ရာဂနတ်ဘုရား၏အမိန့်ဆန္ဒကိုခံယူသိရှိခဲ့ပြီးဖြစ်ရာ၊ လွန်ဆန်နိုင်ခြင်းမရှိပဲ၊ ညဥ့် ၉း၀၀နာရီထိုးသည်နှင့်သူတို့၏စိတ်ဝိဥာဥ်တွေကိုဆင့်ခေါ်လိုက်သလိုဖြစ်ကာ။
သူတို့၏အဆောင်တော်မှထွက်၍၊ ပင်မဟော်နန်းဆောင်ကြီးသို့ချဥ်းကပ်လျှောက်ဝင်လာကြလေ၏။

ထိုစဥ်တွင်ရဲနောင်ကလည်း ဒေါ်နန်းရွှေကြာတို့သားအမိနှင့်ချိန်းဆိုထားသည်ကို သတိရလိုက်ပြီးစာကြည့်တော်ဆောင်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။
သတိမရလည်း၊ ရအောင် လက်စွပ်ကအတင်းညှစ်၍သတိပေးနေလေ၏။ ထိုအချိန်တွင်မဟာဒေဝီကြီး၊ ဒေဝီလေး၊
သားအမိတို့က၊ သူမတို့၏လက်ဝဲဝင်းလက်ယာဝင်း၊ အိပ်ဆောင်တော်အသီးသီးသို့ ဝင်ရောက်သွားကြလေပြီ။

သူတို့နှစ်ပါးက အနားပဲယူနေသလား၊ အိပ်များပျော်သွားပြီလား၊ မပြောတတ်တော့ပေ။ သူတို့ကတစ်နေကုန်အချစ်စခန်းထခဲ့ကြပြီး
မောပန်းနွမ်းနယ်နေကြသည်ကားအမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့၊ နေ့လည်ကတွေ့ဆုံစည်းဝေးပွဲတွင် အိမ်တော်မိသားစုအကြား
မလိုအပ်ပဲအနီးကပ်တွေ့ဆုံခြင်း၊ အဆောင်တော်ကူးခြင်းများမလုပ်ကြရန်လည်းညှိနှိုင်းသဘောတူထားကြပြီးပြီမဟုတ်လား၊
ဒါကြောင့်မိမိတို့အခန်းတွေထဲကိုယ်စီအောင်းပြီးငြိမ်သက်နေကြသည်။

ရဲနောင်တစ်ယောက်မှာသာဘယ်ကစူပါပါဝါတွေ၏တန်ခိုးသတ္တိတွေကြောင့်လည်းမသိ၊ နားချင်စိတ်မရှိသေး။
သူ့အတွက်ယနေ့လုပ်ငန်းဆောင်တာတွေမပြတ်သေးကြောင်း၊ သူ့ရဲ့စိတ်ခန္ဓာကသတိပေးနေသည်။

ဒေါ်နန်းရွှေကြာမှာမုဆိုးမဘဝဖြင့်တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်အိမ်တော်ထိမ်းလာခဲ့တာ နှစ်ရှည်လများချီခဲ့လေပြီ။
တစ်ခါမှယနေ့ကဲ့သို့ခံစားချက်များမဖြစ်ပေါ်ခဲ့ဖူးပေ။ ယခုတစ်ခေါက်စော်ဘွားနန်းဆက်ခံမြေးတော်၊
ကိုယ်တော်ဖုရားလေးအဝေးမှပြန်လာမှပင်သူမ၏ကိုယ်စိတ်အမူအရာခံစားချက်တွေအလိုလိုပြောင်းလဲလာခဲ့သည်။

ပြောင်းလဲခဲ့သည်မှာလည်းအထူးသဖြင့် ညနေစာစားတော်ပွဲပြီး၍ ကိုယ်တော်လေး၏ကိုယ်ကိုသုံးသပ်ကိုင်တွယ်မိသည်မှစ၍
သူမ၏စိတ်တွေမှိုင်းမိသလိုဖြစ်သွားသည်။ တစ်ပြိုင်တည်းအတူဝင်ရပ်မိသည့်သမီးဖြစ်သူနန်းသုဝတီလည်းအတူတူပင်ဖြစ်လေသည်။
သူတို့၏ကိုယ်သည်လန်းဆန်းတက်ကြွသွေးသစ်တွေလောင်းပြီး အပျိုစိတ်တွေဝင်လာကြလေ၏။ ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ချင်စိတ်တွေပေါ်လာကြလေသည်။

မမြင်ရသောနက်ရှိုင်းသည့်အတွင်းစိတ်နှလုံးသားထဲက၊ ပြောပြ၍မတတ်သော လျှို့ဝှက်ဆန္ဒတစ်စုံတရာကမခံမရပ်နိုင်အောင်ဆွဲဆောင်သမှုပြုလာသည်။
သူတို့အနေနှင့် ခဏတာထိတွေ့ခဲ့ရသော တော်ဖုရားကိုယ်တော်လေးအပေါ်၌စိတ်ကစားတာလား၊ တစ်စုံတရာမျှော်လင့်တာလား
သူမတို့ကိုယ်တိုင်ပင်မသိပါ။  ယခုအထိသူမတို့စိတ်တွေမရိုးမသားမရှိတာကတော့သေချာသည်။

ဒါပေမယ့်သူမတို့ယနေ့ည၊ တော်ဘုရားကိုယ်တော်လေး၏ချိန်းဆိုထားရာနေရာသို့ သွားကိုသွားမှဖြစ်မည်ဟုလည်းမမြင်ရသော
စေခိုင်းမှုတစ်ခုကတိုက်တွန်းနေပြန်သည်။ သူမတို့အနေနှင့်ဝတ္တရားအရမဟုတ်၊ လိုလိုချင်ချင်သွားချင်နေအောင်လှုံ့ဆော်မှုတွေရရှိနေလေသည်။
သူတို့သားအမိနှစ်ယောက် အဆောင်ပြန်ရောက်တော့ရည်းစားနှင့်သွားတွေ့မည့်အပျိုဖြန်းလေးတွေလိုရေမိုးချိုးဖီးလိမ်းပြင်ဆင်နေမိကြလေ၏။

အိမ်စိုးသခင်မကြီးနန်းရွှေကြာတို့သားအမိက မိုင်းပုလဲဟော်နန်းစံအိမ်ကြီး၏စာကြည့်ခန်းမဆောင်ထဲသို့ဝင်ခဲ့ကြလေသည်။
စာကြည့်ခန်းထဲတွင်အရင်ရောက်နေနှင့်သောတော်ဘုရားကိုယ်တော်လေးရဲနောင်က စာကြည့်စားပွဲတွင်
အလွယ်တကူတင်ထားသောလစဥ်ထုတ်မဂ္ဂဇင်းတစ်အုပ်ကိုအချိန်ဖြုန်းရင်းစောင့်နေသည်ကိုတွေ့ရလေသည်။

စာကြည့်ခန်းထဲတွင်လည်းရှေးရိုးနန်းစဥ်စတိုင် ကနုတ်ပန်းများဖြင့် ကျွန်းဆက်တီခုံကြီးများ ချထားလေသည်။
သို့သော် အထိုင်နှင့် ကျောမှီကူရှင်တို့ကိုမူကား ပျော့ပြောင်းနူးညံ့သော၊ ဆိုဖာသားကိုပိုးထည်များအုပ်ချုပ်၍အလှဆင်ထားသည်။
ဒေါ်နန်းရွှေကြာ က နှစ်ယောက်ထိုင်ဆိုဖာရှည်ကြီးပေါ်တွင်ဝင်လိုက်လိုက်ပြီး၊ သမီးဖြစ်သူနန်းသုဝတီကတော့
ကပ်ရက်ထောင့်မှန်ကျကျနေရာတွင်ရှိ တစ်ယောက်ထိုင်ခုံတွင်ထိုင်လိုက်သည်။

ရဲနောင်ကစာအုပ်ထဲမှကဗျာတစ်ပုဒ်ကိုဖတ်ရင်း ချက်ချင်းလှည့်မကြည့်ဖြစ်သေး။ နန်းရွှေကြာကထိုင်ချပြီးသည်နှင့်နှုတ်ဆက်စကားဆိုလိုက်သည်။

“ကိုယ်တော်လေးဖုရား..ကျွန်တော်မျိုးမတို့ရောက်ပါပြီ..”

သူမတို့ကတွေ့ဆုံရန်စကားစထားပြီးချိန်းဆိုထားသော်လည်းအမှန်တကယ်တော့၊ သူတို့မှာအထူးတလည်ထပ်မံတွေးနွေးရန်မရှိပါ။
ညစာစားပွဲမှာပြောခဲ့ကြတာကုန်သလောက်နီးပါရှိသွားပြီလေ။ သူမစိတ်ထဲတွင် တစ်ဦးတည်းသောစော်ဘွားနန်းဆက်ခံယောက်ျားလေးဖြစ်သော
ကိုယ်တော်ဖုရားလေးရဲနောင်ကို နန်းလျာရာထူးမယူမှာ၊ ငြင်းဆန်မှာကိုအထူးစိုးရိမ်မိသည်။

သူမကအိမ်တော်စိုးသာဆိုပေမယ့် အစဥ်အဆက်အစွဲအလမ်းကြီးလာခဲ့ကာဆွေတော်မျိုးတော်အရင်းကြီးတွေမရှိတော့ချိန်တွင်၊
ဒီဟော်နန်းကြီးတစ်ခုလုံး၏အရေးအရာအားလုံးတွင်၎င်း၊ ကျန်ရှိနေသေးသောမျိုးဆက်နှင့်၊ မှန်မှန်ကန်ကန်နန်းစဥ်အမွေဆက်ခံနိုင်ရန်စစီစဥ်ပေးရမည်မှာ၊
နောက်ဆုံးကျန်ရှိနေခဲ့သောအိမ်တော်စိုးဖြစ်သည့်သူမ၏တာဝန်ဖြစ်ကြောင်းစွဲစွဲမြဲမြဲခံယူထားသည်။

ဒါကြောင့် ကိုယ်တော်လေးကိုရအောင်ဆွဲဆောင်သိမ်းသွင်းရပေမည်။ လာသာလာခဲ့ရသည် သူမတွင် ပြောဆိုသိမ်းသွင်းရန် လောလောဆယ်
ဘာအိုင်ဒီယာမှမရှိသေးပေ။ ညစာစားပွဲတွင်ပြောခဲ့ကြသည့်အတိုင်း ဘိသိက်ခံနန်းတက်ရမည့်မဟေသီဒေဝီကိစ္စကအဓိကပြဿနာဖြစ်နေသည်။

လက်ရှိမဟာဒေဝီအိမ့်ကြာဖြူမှာ နန်းဆက်ခံရမည့်စော်ဘွာမျိုးဆက်၏သွေးအရင်း သမီးတော်၊ မြေးတော်အရင်းဖြစ်သည်။
ဒါကြောင့်လည်းမဟာဒေဝီရာထူးအပ်နှင်းခံခဲ့ရခြင်းဖြစိသည်။ သူမကလက်နန်းဆက်ဘိသိက်ခံမဟာဒေဝီဖြစ်ရမည့်အရည်အချင်းအပြည့်ရှိသည်။
အရွယ်ရှိအရွယ်ကောင်းတုန်းဖြစ်သည့်အပြင်၊ လက်ရှိကာမပိုင်လင်ယောက်ျားမရှိပဲကင်းလွတ်၍လည်းနေသည်။
ဒါပေမယ့်နန်းဆက်ခံရမည့်တစ်ဦးတည်းသောစော်ဘွားလောင်းကိုယ်တော်လေးမှာ။ သူမ၏သားအရင်ဖြစ်နေတာကခက်သည်။
နန်းရွှေကြာမှာလောလောဆယ်ဘယ်လိုဖြေရှင်းထုတ်ရမည်ကိုစဥ်းစားလို့မရသေးပေ။

တခြားနည်းလမ်းကိုစဥ်းစားဖို့ကလည်ခေါင်းထဲမှာဘာမှမရှိသေး။ ကိုယ်တော်လေးနှင့်ဒီအကြောင်းဆွေးနွေးမည်ကြံထားသော်လည်း၊
လောလောဆယ်၊ ဘာမှမယ်မယ်ရရဆွေးနွေးစရာကမရှိသေးပေ။ သွားဆွေးနွေးကာမှ ကိုယ်တော်လေးမှာ
ရည်းစားသနာရှိပြီးဖြစ်နေကာ၊ သူ့ချစ်သူနှင့်သာလက်ထပ်ပြီးဟော်နန်းတော်သို့ခေါ်လာမည်ဆိုလျှင်အခက်၊
သူမအနေနှင့် မိုငိးပုလဲသွေးထဲသို့ အခြားသွေး ထပ်မံ၍အရောမခံနိုင်တော့ပေ။

လတ်တလောသူမဒီအကြောင်းဘာမှထပ်ဆွေးနွေးစရာမရှိတော့ပေမယ့်၊ အခုဘာကြောင့်သူမဒီကိုထွက်လာသနည်း။
ကိုယ်တော်လေးဖိတ်ကြားဆန္ဒပြုလိုက်သည့်၊ ညှို့ဓါတ်ကြီးလှသောအမိန့်ဆန္ဒကိုသူမမလွန်ဆန်နိုင်ပါ။
သူမကိုဖိတ်ခေါ်သောအမိန့်ဆန္ဒကိုလက်ခံရရှိပြီးကထဲကသူမစိတ်တွေအလွန်ညွတ်ပြောင်းပြီး၊ ဒီကိုမလာပဲမနေနိုင်အောင်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။
လူကလည်းမိန်းမပျိုတစ်ယောက်ကဲ့သို့စိတ်ကစားနေကာ ဒီကိုလာဖို့အရေး ရင်ခုန်စွာဖြင့်ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်လို့နေခဲ့သည်။

ရဲနောင်က ဘွားတော်နန်းရွှေကြာထိုင်နေသောဆိုဖာရှည်တွင်ပင်တစ်ဖက်က ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
တစ်ဘက်ခုံတွင်နန်းသုဝတီကထိုင်နေသဖြင့်၊ သူဝင်ထိုင်လိုက်သည်က သားအမိနှစ်ယောက်အကြားအလယ်တွင်ဖြစ်လို့နေသည်။

မိန်းမကြီးတွေကအပျိုရှုံးအောင်ဝတ်စားပြင်ဆင်ထားလို့ပါလား။ နန်းသုဝတီကအကြောင်းမဟုတ်၊ ၃၀ အရွယ်သူ့အသက်နှင့်ဆိုလျှင်
ဒီလိုပြင်ဆင်ထားမှုက ပုံမှန်ဖြစ်လိမ့်မည်။ ဒါပေမယ့်၆ဝကျော်အရွယ်၊ ဘွားနန်းရွှေကြာကနုဖတ်နေအောင်ပြင်လာခြင်းကထူးဆန်းလို့နေသည်။
သူမကငယ်မူငယ်သွေးကြွ၍ အပျိုတုန်းကအလှပြင်မှုပညာများကိုလက်ကုန်ထုတ်လာလေသည်လားမသိ၊ အရမ်းနု၍ကြည့်ကောင်းနေပါကလား။
—————————————–

အပိုင်း(၂၉) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၂၉)

ရဲနောင်က ရန်ကုန်မှအလာလမ်းမှာတွေ့ခဲ့ရပြီးဝင်ရောက်တည်းခိုခဲ့ရသော အန်တီမမမြနှင်းဆီကြီးကိုတောင်သွားသတိရမိသေးသည်။
ဒေါ်နန်းရွှေကြာက၊ မြနှင်းဆီထက်စာလျှင် ၄-၅ နှစ်လောက်ကြီးပေလိမ့်မည်။
ဒါပေမယ့်နန်းရွှေကြာအခုည ပြင်ထားဆင်ထား၍ဟော့နေပုံက မြနှင်းဆီနှင့်နင်လား၊ ငါလားပင်။

ဒေါ်နန်းရွှေကြာဟော့နေသည်ဆိုသည်မှာလည်း အရမ်းကလက်အောင်ပြင်ထားခြင်းကိုဆိုလိုခြင်းတော့မဟုတ်ပေ။
သူမ၏အသက်အရွယ်က၆ဝကျော်ပြီဖြစ်ရာ ပုံမှန်အတိုင်းဆိုရင်သူ့အသက်အရွယ်နှင့်ကိုက်ညီအောင် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ခန့်ခန့်ထည်ထည်
ဝတ်စားတတ်ပြီး၊ လူကြီးအရမ်းဆန်ကာအဖွားကြီးရုပ်ပေါက်နေတတ်သည်။ ဘီးစပတ်ကြီးနှင့်၊ ရင်ဖုံးအထူအပိတ်ကြီးနှင့်၊
ရှမ်းဖျင်ထမီအထူအနက်သို့မဟုတ်အညိုရောင် အရာင်ရင့်ရင့်မှိုင်းမှိုင်းကြီးတွေဝတ်လေ့ရှိသော်လည်း၊ ယနေ့ဝတ်ထားပုံကကြည့်ပါဦး..။

အင်္ကျီက အရောင်တလျှပ်လျှပ်လဲ့နေသောအဝါနှင့်အပြာရောင်စပ်ဖောက်ထားသည့်ရှမ်းဂျပ်ခုပ်ချည်ထည်အပါးစား၊
လွှာချင်းရင်ဖုံးအင်္ကျီလေးဖြစ်သည်။ ရှမ်းရိုးရာရင်ဖုံးအင်္ကျိတွေမှာတပ်လေ့ရှိသည့် ချည်ထုံးဘုသီးကြယ်သီးရိုးရိုးကြီးတွေနှင့်မဟုတ်ပဲ။
ကနုကမာကြယ်သီးဝိုင်းပြားပြားကြီးတွေကိုကအပေါ်ကအလှတပ်၍ အောက်ကနှိပ်စိနှင့်ဖိတပ်ရသောဒီဇိုင်ဆန်းဆန်းအင်္ကျီဖြစ်လေ၏။

ဝတ်ထားသည့်ထမီကတော့ အပျော့စားဇင်းမယ်ထမီဘေးကွဲနှင့်ဖြစ််လေရာ ပေါင်တစ်ခြမ်းတစ်ဝက်တစ်ပျက်ပေါ်လျက်၊
ယိုးဒယားမော်ဒယ်မလေးတွေကိုတုပြိုင်၍ဝတ်ထားသည့်အလားပင်..။ ၆ဝကျော်အဖွားကြီးတွေဝတ်လေ့ရှိသောအဆင်ဒီဇိုင်းမဟုတ်ပဲ
အသက်၃၀-၄၀၊ အရွယ်ကောင်းအလှကြိုက်မိန်းမများဝတ်တဲ့ပုံစံမျိုးဖြစ်လေရာ၊ သူမ၏လက်ရှိအသက်အရွယ်နှင့်ဆိုလျှင်
အသက်တစ်ဝက်ခန့်နုသည်ထင်ရအောင်ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိပြင်ဆင်လာသည်ဟုပင်ဆိုရပေမည်။

ဆံပင်ကလည်းဘီးဆံပတ်ကြီးကိုဖြုတ်ချခဲ့၍ ထိုင်းနိုင်ငံက၊ ကတော်ကြီးတွေပွဲတက်ပြင်လာခဲ့သလို အရှေ့ကအမောက်ထောင်ထားပြီး
နောက်ဘက်ကဆံပင်ရှည်ကြီးကိုလေးဆင့်လိမ်ကျစ်ဆံမီးပွကြီးထိုးလာခဲ့သည်။ သူမ၏ပုံမှန်ပြင်ဆင်လေ့ရှိပုံနှင့်ယှဥ်လျှင်
ဟော့သည်ဟုရဲနောင်သုံးသပ်သည်မှာမမှားပေ။ စားတော်ဆောင်မှထွက်ခဲ့ပြီးနာရီပိုင်းမျှပဲကြာခဲ့စဥ်၊
အိမ်စိုးသခင်မကြီးဘွားနန်းရွှေကြာအဖြစ်မှ၊  မမနန်းရွှေကြာဟုခေါ်ရလောက်အောင်ပြောင်းလဲခဲ့လေသည်။

မိန်းမတွေပြင်ဆင်ပြီဆိုလျှင်၊ အဓိကအားဖြင့်ယောက်ျားတွေ၏အာရုံစိုက်မှုကိုခံယူလို၍ပင်မဟုတ်လား။
ယခုသူမတွေ့ရမည်ကရဲနောင်တစ်ယောက်ထဲသာဖြစ်ရာ၊ ကိုယ့်မြေးအရွယ်ယောက်ျားငယ်ကမိမိ၏အလှကိုကသိအမှတ်ပြု
အာရုံထားစေရန်အထိ၊ သူမ၏စိတ်တွေကရုတ်ချည်းနုနယ်လာကာ၊ တမင်ဆွဲဆောင်ညှို့ယူရန်ရည်ရွယ်ခဲ့ကြောင်းသိသာလှသည်။

သနပ်ခါးနှင့်မျက်နှာချေရော၍မိတ်ကပ်တင်ထားသည်မှာလည်းပညာသားပါ၍ ဆွဲဆောင်မှုရှိလှသည်။
နှုတ်ခမ်းအားလည်းနီစွေးစွေးနှင့်ဆက်စီဖြစ်အောင်၊နိုင်ငံခြားဖြစ်အဖိုးတန်နှုတ်ခမ်းနီရင်ရင့်ကိုဆိုးလာခဲ့ရာ၊ သူ့အရွယ်၏အလှနင့်ဆိုလျှင်
ဟောလီးဝုဒ်ကဆက်စီမင်းသမီးကြီးများဖြစ်သော၊ မာရီလင်မွန်ရိုးလိုလို၊ အဲလစ်ဇဘက်တေလာလိုလိုအဖြစ်၊ ထင်ယောင်မှားနေရလေသည်။

သူမ၏ယခုလိုနုဖတ်နေအောင်ပြင်ဆင်လာမှုမှာ၊ သူမ၏ပင်ကိုယ်အခံရှိသောအရွယ်နှင့်မလိုက်အောင်၊
လှကျော့ရှင်းသောကိုယ်ခန္ဓာနှင့်၊ မကျသေးသောရင်ကြီးဖင်ကြီးများပေါင်းစပ်လိုက်မှုကြောင့်၊
ရဲနောင်၏ကိုယ်ရံတော်မောင်ရင်လေးက နိုးနိုးကြွကြွဖြစ်လာလေသည်။ သူကစကားဝိုင်းကိုအစပျိုးလိုက်သည်။

“အဖွားတော်..၊ ကျနော့်ရဲ့ဟော်နန်းဆောင်ကနေကြိုဆိုပါတယ်။ ဒီတစ်ခေါက်မတွေ့ရတာလည်း နှစ်နဲ့ချီနေပြီနော်၊
အဖွားတော်နဲ့အမတော်တို့ကိုအမြဲပဲသတိရနေခဲ့တာပါ..”

“အဖွားတော်တို့ကလည်းကိုယ်တော်လေးကိုအမြဲတမ်းတသတိရနေတာပါပဲ..”

ပြန်ဖြေလိုက်သည့်နန်းရွှေကြာ၏အမူအရာက၊ ကြာမူနွဲ့နွဲ့ပုံစံသို့အလိုလိုပြောင်းလဲသွားလေသည်။

“အဖွားတော်က မြေးတော်ကိုလာပြီးဘာများအထူးတလည်ဆွေးနွေးစရာရှိလို့ပါလည်း။ တွေ့ချင်တယ်ဆိုတော့..”

“ဘာမှတော့အထူးတလည်မရှိပါဘူး ကိုယ်တော်လေးဖုရား၊ မတွေ့ရတာကြာလို့၊ သတိတရနဲ့တွေ့ချင်တာပါပဲ.. ”

နန်ရွှေကြာ၏စကားအသုံးအနှုန်းတွေက သိသိသာသာကြီးပြောင်းလာလေသည်။ သုံးနေကျ၊ အဖွားတော်၊ မြေးတော်ဟုမဟုတ်တော့ပေ..။

“အိုးးး အဖွားတော်ကလည်း ကျနော့်ကိုဒီလိုနန်းသုံးစကားတွေနဲ့အထူးတလည်အရေးတယူသုံးနှုန်းခေါ်ဝေါ်စရာမလိုပါဘူး။ ခေါ်နေကျအတိုင်းသာခေါ်ပါ..”

“အိုမဟုတ်တာမောင်တော်လေးကလည်း ဒီဟော်နန်းဆောင်ကြီးက နန်းစဥ်သွေးဆက်တွေစံရာ စံအိမ်တော်ခန်းကြီးထဲမှာလေ၊
ကိုယ်တော်ဖုရားလေးကို ရက်စပက်ပေးရမှာပေါ့။  မေမေ့ကိုလည်းအဖွားတော်တွေဘာ တွေလုပ်မနေပါနဲ့။
မေမေကအရမ်းအသက်ကြီးနေပုံပေါက်နေလို့လားမောင်တော်လေးရဲ့။ မေမေ့ကိုငယ်ငယ်တုန်းကအိမ်တော်သားတွေဂုဏ်မြှင့်ခေါ်သလို
အိမ်တော်စံမမကြီးလို့ခေါ်လို့မရဘူးလား။ ဒါမှမဟုတ်မမကြီးလို့ပဲခေါ်ပေါ့..”

ဒါကသမီးဖြစ်သူ နန်းသုဝတီကဝင်ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
သူမကိုလည်းမမြင်ရသောလွှမ်းမိုးမှုညှို့ဓါတ်တွေကဘယ်လိုစိုးမိုးလိုက်သည်မသိ၊ မထင်မှတ်သောစကားတွေကအလိုလိုထွက်ကုန်သည်။
သူ့သမီးရဲ့အဓိပ္ပါယ်ရှိရှိဆွယ်၍ပြောပေးလိုက်သောစကားကြောင့်အပျိုကြီးတစ်ယောက်လိုနုနယ်နေသောဒေါ်နန်းရွှေကြာမှာ
မျက်နှာတစ်ခုလုံးပန်းသွေးရောင်ပြေးသွားလျက်၊ သူ့သမီးကိုမျက်စောင်းလေးထိုးရင်း..၊

“အို..သမီးကလည်း..ဘာတွေလျှောက်ပြောနေမှန်းမသိဘူး..”

ဒါပေမယ့် မပြောပါနဲ့၊ မတော်ပါဘူးဟုလည်းမငြင်း။ ရဲနောက်ကိုသာပြီတီတီ၊ ပြုံးတုံ့တုံ့ကြည့်နေလေသည်။
ယခုသူမတို့၏ပင်ကိုယ်စိတ်တွေတော့ဟုတ်ကြဟန်မတူကြတော့ပေ။ ရဲနောင်ကလည်းဒါတွေကိုမဝေဖန်မသုံးသပ်တော့၊
လက်စွပ်ရဲ့တိုက်တွန်းမှုပါဝါကလည်းတင်းကြပ်နေပြီ၊ သူအခုသိနေတာကသူ့ကိုအခုလက်ရှိအထာလာပေးနေသည့်
အမျိုးသမီးများကိုဘယ်လိုကျေနပ်အောင်နှစ်သိမ့်ပေးရမလဲဆိုတာကိုပဲစဥ်းစားတော့သည်။

ရဲနောင်၏စိတ်တွင် သူ့နံဘေး၌ လှပသောမင်းသမီးတစ်ပါးလာထိုင်နေသလားဟုခံစားမိသည်။ လက်စွပ်ကတောက်စားလာပြန်ကာ
တင်းကြပ်လာပြန်သည်။  ထို့အတူ ဘယ်ညာနှစ်ဖက်တွင်ထိုင်နေကြသောကမျိုးသမီးနှစ်ယောက်မှာလည်းမှော်လက်စွပ်၏ညှို့ဓါတ်အရှိန်အဝါများက
လွှမ်းခြုံသွားလေပြီ။ ရာဂနတ်ဘုရား၏ပါဝါဝင်လာပြီဖြစ်သောရဲနောင်မှာလည်း ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်နှင့်
ဒေါ်နန်းရွှေကြာ၏အနီးဆုံးလက်ကလေးကို၊ လှမ်းဆွဲလိုက်ကာ လက်ခုံလေးကိုသူ့လက်နှစ်ဖက်ထဲတွင်ထည့်ပြီးအုပ်ကိုင်ထားရင်း၊

“ဟုတ်ကဲ့ဘယ်လိုခေါ်ခေါ်  စိတ်ချမ်းသာသလိုခေါ်ပေးလို့ရပါတယ်။
မမကြီးကို၊ ရင့်အောင်ခေါ်ပေးလို့ဘယ်ဖြစ်မှာလဲ။ တကယ်လည်းရင့်မှမရင့်သေးတာ။ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လားမမကြီး..”

ဒေါ်နန်းရွှေကြာ၏မျက်နှာလေးကရှက်သွေးဖြင့်ဖျန်းကနဲတက်သွားလျက်

“အို..ကိုယ်တော်လေးကလည်း..”

ပါးစပ်ကတစ်ချက်ဟန့်သလိုလို၊ မူသလိုလိုပြောလိုက်သော်လည်းသူမ၏မျက်နှာကကျေနပ်ပီတိကိုမြင်နေရလေသည်။
တဆက်ထဲမှာပင် သူမကရဲနောင်ပခုံးပေါ်ကိုခေါင်းလေးမှီချလိုက်သည်။ ရဲနောင်က သူ့လက်ခုပ်ထဲမှ နန်းရွှေကြာ၏လက်ခုံနုနုလေးကို
တရွရွပွတ်သပ်ပေးနေရင်း သူမ၏မှုံနံ့သာများလိမ်းလာသောပါးပြင်လေးကိုလှမ်းနမ်းလိုက်ရင်း..။

“မမကြီးကိုလည်းကျနော်ကသတိရနေတာကြာပါပြီ။ ဒီလိုမွှေးမွှေးပေးချင်နေတာရောပေါ့ ၊ တစ်ခါမှဒီလိုနီးနီးစပ်စပ်တွေ့ခွင့်မရခဲ့လို့..”

နန်းရွှေကြာကဘာမှပြန်တော့မပြော သူမ၏ကိုယ်လေးကိုပို၍ယိမ်းရင်းရဲနောင်၏ရင်ခွင်ထဲသို့မှီချလိုက်ကာ၊
ပါးပြင်ကိုနမ်းနေတာအားပိုပြီးအဆင်ပြေအောင် ပါးကလေးကိုမော့ပြီးထိုးပေးနေလိုက်သည်။
နန်းရွှေကြာကသူကိုယ်တိုင်၊ ကြီးတောင့်ကြီးမားနှင့်၊ ခလေးကိုမြှူဆွယ်သလိုဖြစ်နေပြီ။ သူမကိုယ်သူမလည်းဘာလုပ်လို့လုပ်နေမိမှန်းမသိ၊
သူမ၏စိတ်ဆန္ဒတွေကိုလည်းသူမကိုယ်တိုင်ထိမ်းလို့မနိုင်တော့ပါ။

သူမအောက်ကစောက်ပတ်ထဲကစောက်ရည်တွေကရွှဲအိုင်ကျလာပြီ။ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကဒီလိုမဖြစ်ခဲ့တာ မခံစားရတာ
နှစ်ပေါင်းများစွာကြာခဲ့ပြီ။ သူမစောက်ပတ်လိင်အင်္ဂါကခြောက်သွေ့နေတာကြာခဲ့ပြီ။ စောက်ရည်ဆိုတာဘာလည်းမေးယူရအောင်ကို
မေ့သလောက်ရှိနေခဲ့တာပဲ၊ အခုထွက်လာတော့လည်းရွှင်လိုက်တာ မြေအောက်ရေပိုက်ပေါက်သလားလို့တောင်ထင်ရသည်။

ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ တဖက်သားဘာလိုချင်သည်ဆိုတာကိုရဲနောင်ဘာမှအထူး စဥ်းစားစရာမလိုတော့ပေ။
ရာဂနတ်သားရဲ့လက်စွပ်အစွမ်းကြောင့်ကာမမုဆိုးအဖြစ်ပြောင်းလဲခဲ့ပြီဖြစ်သောရဲနောင်ကသွက်လက်စွာပင်လှုပ်ရှားနေလေသည်။
ယခုအချိန်တွင်သူသိသည်က၊ သူ့ကိုကာမဖြင့်ပေးဆက်လာသော သူ့ရင်ခွင်မှာမှီတွယ်လာနေသောအမျိုးသမီးတောင့်တောင့်ကြီးကိုသာ
မြင်နေလေသည်။ လေးစားအပ်သောအိမ်စိုးသခင်မကြီးဟုလည်းမတွေးတော့ပေ။

သူ့အမြင်တွင်ယနေ့မှဤအဖွားကြီးကရက်ရက်စက်စက်လှနေပါလား။
သူ့လက်တွေကဒေါ်နန်းရွှေကြာ၏ကြယ်သီးပြူးပြူးကြီးများအောက်တွင်နှိပ်စေ့ကပ်၍တပ်လားသောရှမ်းဂျပ်ခုပ်အမျိုးအစားခပ်ပါးပါး
လွှာချင်းရင်ဖုံးအင်္ကျီ၏ကြယ်သီးကြီးများကိုတထောက်တောက်မြည်အောင်ဆွဲဖြုတ်၍ဖွင့်လိုက်လေသည်။

အမယ် သူမကလည်းမခေပါလား၊ ခေတ်မီသားပဲ အသက်၆၀ကျော်အဖွားကြီးဆိုပြီး ရှေးရိုးဆန်ဆန်ခါးအထိပိတ်ပြီးဖုံးနေသော၊
ချိတ်တွေအများကြီးပါသည့် ဘော်လီထူလဗျစ်ကြီးတွေ့ရမည်ထင်တာ မှားသွားသည်။
ပေါ်လာတာက ဆက်ဆီကျကျ ဘရာစီယာအနက်လေးနဲ့ပဲ။ အပေါ်အနားသားကဇာတွန့်လေးတွေတောင်ပါလိုက်သေး။
ဘရာကပ်လေးတွေက နို့အုံကြီးတွေကိုမနည်းမတင်ထားရသည်။ ဘရာစီယာဆိုတော့ထုံးစံအတိုင်းကပ်ကနို့အပြည့်မဖုံး၊
ရင်အုံအထက်ပိုင်းကြီးတစ်ပြုံလုံးက တစ်ဝက်လောက်ပြိုထွက်နေသည်။

ဟိုက်ရှားဘား..ဒီအဖွားကြီးကအများကြီးကျန်သေးသည်။ နို့ပိန်နို့ကပ်လေးအောင်းမေ့နေတာ။
အခုတော့ ၃၈လက္မလောက်ရှိမည့် ကျွဲကောသီးကြီးတွေပါလား။ နို့လုံးကြီးတွေကဖွေးဥပြီးတင်းနေတုန်းရှိသေးသည်။

ရဲနောင်ကကြယ်သီးအားလုံးပြုတ်ထွက်သွားပြီဖြစ်သော ရင်ဖုံးအင်္ကျီကိုဟပြီးဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ လုံးဝတော့မကျွတ်၊
ပခုံးအထက်လက်မောင်းတစ်ဝက်လောက်မှာတန်းလန်းဖြစ်နေသည်။ သူက နို့အုံကြီးတွေထဲကိုငုံ့၍နှာခေါင်းနှစ်ခါနမ်းလိုက်သည်။

အဖွားကြီး၏ကိုယ်ကသင်းပျံပျံကိုယ်ရနံ့ကိုရှူရှိက်လိုက်ရသည်။ သူမက သနပ်ခါး၊ နံ့သာနှင့်၊ နိုင်ငံခြားဖြစ်ဟုယူဆရသောအမျိုးအမည်မခွဲခြားနိုင်သော
ရေမွေးတစ်မျိုးကိုပင်ဆွတ်ထားသေးသည်ဟုသူထင်သည်။ သူမကဒီညအတွက်အရာရာပြင်ဆင်လာခဲ့သည်ပဲဟုရဲနောင်ကတွေးလိုက်မိသည်။

နို့ထဲသို့နှာခေါင်းနှစ်၍အနမ်းခံလိုက်ရသည်နှင့်သူမ၏လည်တိုင်လေးမော့ပြီးမျက်လုံးလေးတွေကစင်းကျသွားသည်။
ရဲနောင်ကသူမ၏ကျောပြင်နောက်မှလက်ကိုပတ်လျှိုပြီးကျောကဘရာစီယာချိတ်လေးတွေကိုဖြုတ်ချလိုက်သည်၊
ချိတ်ကနှစ်ချိတ်ထဲဆိုတော့လွယ်လိုက်သမှ..ထပ်.. ထပ်..ဆိုတာနှင့်ပြုတ်ပြီးဖတ်ခနဲကွာကျသွားတော့သည်။
ရဲနောင်ကတစ်ဆက်ထဲတဝက်တပျက်တင်ကျန်နေဆဲဖြစ်သောအပေါ်အင်္ကျီကိုပါ ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။

ဘရာစီယာကွာကျသွားသည်နှင့် နန်းရွှေကြာ၏နို့လုံးကြီးများကလည်းအပြုံလိုက်ကြီး အန်ကျလာလေသည်။
ဘရာကျွတ်ကျမသွားခင်ကရဲနောင်က ရင်နှစ်မွှာအထက်ကြား ကိုသာ၊ နှာခေါင်းနှစ်၍နမ်းနေရာမှ။ယခုလုံးလုံးကြီးအပြုံလိုက်ပြိုဆင်းလာသေ
နိ့အုံကြီး၏ အခေါင်အဖျားနီညိုရောင်နို့သီးခေါင်းကြီးများကသူ့ပါးစပ်နှင့် ဘယ်လောက်မှမကွာတော့ပေ။
တင်းအိနေသောနို့လုံးကြီးများထိပ်တွင်စုစုချွန်းချွန်းလေးရှိနေကြသော လက်သန်းလုံးထိပ်လောက်အရွယ်အစားရှိ နို့သီခေါင်းညိုလေးများက
ဆွဲဆောင်မှုရှိလှသဖြင့် တစ်လက်မလောက်မျှသာအကွာအဝေးရှိတော့သောသူ့ပါးစပ်ကိုအောက်သို့ဆွဲချလာကာကောက်စို့ပစ်လိုက်တော့သည်။

“အင်းဟင်းးးးးးးး”

နန်းရွှေကြာ၏မျက်လုံးများပိုမှေးစင်းသွားရလျက် သူမ၏လက်ကလေးတွေကမြောက်လာပြီးရဲနောင်၏လက်မောင်းကိုကယောင်ကတန်းနှင့်ကိုင်ဆုပ်ထားလေသည်။
—————————————–

အပိုင်း(၃၀) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၃၀)

ရဲနောင်၏ပါးစပ်ထဲတွင်ဒေါ်နန်းရွှေကြာ၏နီညိုရောင်နို့သီးခေါင်းလေးကအလွန်ချိုမြသောသကြားလုံးလေးလိုအရသာရှိစွာစုပ်မိသွားတော့သည်။
အသက်၆၀ကျော်အဖွားကြီး၏နို့သီးပင်ဖြစ်သော်လည်း။ သူမသည်လည်းမိန်းမတစ်ယောက်သာဖြစ်လေရာ၊ မိန်းမတို့၏အထိအတွေ့ဆိုသည်မှာ
အသက်အရွယ်နှင့်မဆိုင်၊ ယောက်ျားတို့ကိုဆွဲဆောင်နိုင်စွမ်းအပြည့်အဝရှိနေသည့်အတွက်၊ လျှပ်စစ်ဓါတ်ကဲ့သို့၎င်း၊ သံလိုက်ကဲ့သို့၎င်း၊
ဖိုစွန်းမစွန်းတိုကအပြင်းအထန်ဆွဲငင်ကြသဖြင့် မီးတွေပွင့်ကုန်ကြလေပြီ။

နန်းရွှေကြာမှာမျက်လုံးတွေပြာသွားသည်။ အမြင်အာရုံတွေကဝိုးဝါးလာလေပြီ။ ကြက်သီးတွေတဖြင်းဖြင်းဖြင့်သွေးသားတွေဆာလောင်လာသလိုလို၊
သွေးကြောထဲမှာမမြင်ရသောအကောင်သေးသေးလေးများ ရွစိခတ်၍ပြေးလွှားနေသလိုလို။ တဖျင်းဖျင်းတမျှင်းမျှင်းနှင့်ရမ္မက်ရာဂစိတ်များက
တာဆီးမရအောင်ထကြွလာခဲ့ရ၏။ အမိုက်မှောင်ကဖုံးသွား၏။ သူမကအသိစိတ်မဲ့စွာဖြင့်ရဲနောင်ကိုမှီတွယ်ဖက်ခိုနေမိတော့သည်။

ရဲနောင်ကပါးစပ်ထဲမှာငုံပြီးစုပ်မိထားသောနို့သီးခေါင်းတင်းတင်းလေးတွေကို၊ ချိုချဥ်စုပ်သကဲ့သို့လျှာနဲ့လှိမ့်လှိမ့်ပြီးလိမ်းယက်ပေးရင်း၊
အသီးလေးကိုအသံမြည်အောင်တပြွတ်ပြွတ်နဲ့စို့ပေးနေစဥ်။ လက်ကလည်းမပျော့မတင်းအိတွဲတွဲ နို့အုံသားတွေကိုအရသာခံ၍
ကိုင်ညှစ်ဆုပ်နယ်ပေးလျက်ရှိသည်။ မခံစားရတာကြာပြီဖြစ်၍ပြတ်လပ်နေသော ထူးကဲသည့်ဖီလင်ကိုခံစားလိုက်ရသောနန်းရွှေကြာမှာလည်း၊
အကြောလေးတွေတောင့်ပြီးတဆတ်ဆတ်နဲ့တုန်ယင်အောင်ကောင်းနေရသည်။

“အိုးးး ကိုယ်တော်လေးရယ်… ဟင်းး အင်းးး..”

ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ရဲအနာင်အဖို့ဘာမှဆက်ပြီးနောက်တွန့်အားနာဖို့မလိုတော့ပါချေ။ သူ၏လက်တွေက၊
ပြောရမည်ဆိုလျှင် အဖွားတစ်ယောက်သဖွယ်နေလာခဲ့သော၊ အိမ်စိုးသခင်မမကြီး နန်းရွှေကြာ၏ ထမီအပေါ်ရောက်သွားပြီ
ပေါင်ကိုပိုင်စိုးပိုင်နင်း၊ ပွတ်ချေပေးနေရာက၊ ခါးကထမီစကိုရဲရဲတင်းတင်းဖြည်ချလိုက်တော့သည်။
ပြေလျော့သွားသောထမီအောက်မှာ ဘာအခုအခံမှဝတ်မထားပါ။ ရဲနောင်၏လက်များကခါးမှကျွတ်သွားသည့်ထမီကို ပေါင်လယ်အထိ
တဆက်ထဲဆွဲချွတ်ချလိုက်တော့ ဆီးစပ်ကြီးတစ်ခုလုံးနှင့်မိန်းမတို့၏ဖုံးကွယ်ထိမ်းသိမ်းအပ်သောအင်္ဂါဇတ်ကြီးတစ်ခုလုံးကပြူးကနဲပေါ်လာလေပြီ။
ကြည့်လိုက်တော့စောက်ဖုတ်ကြီးကရွှဲရွှဲရိုက်ပြီးစောက်ခေါင်းထဲကစိုစိရွှဲလို့နေပါပကော..။

သိပ်မကြာခင်မှာပင်စောက်ဖုတ်ကြီးထဲရောက်သွားသောရဲနောင်၏လက်ကလည်းစောက်ခေါင်းထဲမှာ တဒပ်ဒပ်နှင့်မွှေနေပြီဖြစ်ရာ
စောက်ရေတွေကထိမ်းမနိုင်သိမ်းမရတရွှင်ရွှင်ထွက်လျက်ရှိလေသည်။ ရဲနောင်မှာအသက်၆ဝနီးပါးနှင့် ၆၀ကျော် ဝါရင့်အမားချား အဖွားကြီးများကို
သုံးရက်အတွင်းဖြုတ်ခွင့်၊ အချစ်စမ်းခွင့်ရခဲ့သည်မှာ နှစ်ယောက်ရှိသွားခဲ့လေပြီ။

သူမတို့မှာ အသက်အရွယ်ကသာဇရာအရွယ်ချဥ်းနင်းဝင်ရောက်လာသော်လည်း၊ စိတ်ဓါတ်နုပျိုမှုနှင့် အတွင်းကရာဂမီးတောက်လောင်မှု
စွမ်းအားများကနည်းနည်းလေးမှမကျကြသေးပေ။ ထို့အတူ ရုပ်ရည်နှင့်ခန္ဓာကိုယ်တည်ဆောက်မှုအပိုင်းရော၊ သွေးသားပျိုမြစ်မှုများက၊
ငယ်ရွယ်သူမိန်းမပျိုများနှင့်ဘာမျှမခြားကြ၊ စောက်ဖုတ်ကြီးတွေ၊ နို့ကြီးတွေ ဖင်ကြီးတွေကတင်းရင်းပြည့်ဖြိုး၊ လုပ်အားကောင်းဆဲဖြစ်ပြီး
အလတ်ကြီးတွေရှိကြေသေးသည်။နှစ်ယောက်စလုံးက နည်းနည်းလေးမှပစ်ရစရာဟူ၍မရှိပေ။

“မမကြီး..ကန်တော့နော်..၊ ဖင်နဲနဲလေးကြွပေးပါဦး”

ရဲနောင်ကဒေါ်နန်းရွှေကြာ၏ထမီပေါင်လယ်ရောက်သွား၍ စောက်ဖုတ်အုံကြီးပေါ်လာပြီဖြစ်သော်လည်း၊
လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဖြဲကားပြီး ကိုင်လို့နှိုက်လို့ရအောင် ဒေါ်နန်းရွှေကြာ၏ဖင်ကြီးအားကြွခိုင်းလျက်သူမ၏ ဇင်းမယ်ထမီဘေးကွဲကြီးအား
ခြေကျင်းဝတ်အထိရောက်အောင်အဆုံးအထိဆွဲချွတ်ချလိုက်လေသည်။ နန်းရွှေကြာမှာလည်းရာဂဆိပ်တွေဆောင့်တက်နေပြီဖြစ်ရကား၊
သူမ၏မြေးငယ်သဖွယ် စောင့်ရှောက်ထိမ်သိမ်းခဲ့သော ကိုယ်တော်လေးရဲနောင်ခေါ်သည့်လူငယ်လေးအား၊ မြေးဟုပင်မမြင်တော့ပဲ၊
လင်ယောက်ျားတစ်ယောက်က၊ လိုးကာနီးမှာသူအလိုရှိသလိုတောင်းဆိုနေတာကိုမငြင်းမဆန်နာခံလိုက်နာသော
မယားအလိမ္မာလေးတစ်ယောက်ပမာ၊ ပြောသမျှလိုက်နာဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်လျက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။

သို့မို့ကြောင့် နန်းရွှေကြာက ရဲနောင်ခိုင်းသလိုဖင်လေးကြွပေးပြီး ထမီကွင်းလုံးကျွတ်ချွတ်ချလိုက်တာကိုကြည်ဖြူစွာခံနေလိုက်သည်။
ထမီကျွတ်ကျသွားတော့လည်း၊ တသက်လုံးလုံလုံခြုံခြုံဝတ်စားဆင်ယင်လာခဲ့သောအိန္ဒြေရှိရှိအမျိုးသမီးကြီး၏ဖြူဖွေးတောင့်တင်းသော
ပေါင်တံဖွံ့ဖွံ့စင်းစင်းကြီးများနှင့်တင်းကောက်အိထွားသောဖင်ဆုံကြီးများကစွဲမက်စရာပေါ်ထွက်လာတော့သည်။
ရဲနောင်လည်းရမ္မက်စိတ်တွေထန်လာပြီဖြစ်ရာ..၊

“မမကြီးက ဒီလိုဆိုတော့လည်းအရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းနေတာပဲဗျာ..”

ဟုပြောရင်းအိမ်တော်စိုးမမကြီး၏ခါးကိုဖက်၍သူ့ဘက်သို့ဆွဲယူလိုက်ပြီး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းစွဲစုပ်ပြီးနမ်းလိုက်လေရာ
အထန်စိတ်မွှန်နေပြီဖြစ်သော နန်းရွှေကြာမှာလည်းမှေးစင်း၍ကျသွားတော့၏၊ တဆက်ထဲမှာပင်ရဲနောင်၏လက်တွေက အရည်ရွှမ်းနေသော
စောက်ဖုတ်ကြီးကိုအုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးကစောက်ခေါင်းထဲသို့ပြိကနဲဝင်သွားပြီးချက်ချင်းပင်မွှေနေတော့၏။

စောက်ခေါင်းထဲလက်ဝင်သွားသည်နှင့်နန်းရွှေကြာမှာပို၍ထွန့်ထွန့်လူးသွားကာကော့ထိုးတက်သွားတော့သည်။
ရဲနောင်၏လက်တွေကနန်းရွှေကြာ၏စောက်ဖုတ်ကြီးထဲတွင်အငြိမ်မနေပဲတရစပ်ထိုးမွှေလျက်ရှိသည့်အပြင်စောက်စိပြူးပြူးရှည်ရှည်ကြီးကိုပါ
ဆွဆွလေးဖိပွတ်ချေလျက်ရှိရာ၊ တသွင်သွင်စီးထွက်နေသောစောက်ရေများကတမံပိတ်လို့မရတော့ပေ။

အိမ်တော်စိုး ဖွားဖွားနန်းရွှေကြာကိုနေမထိထိုင်မသာအောင်ဆွပေးနေရင်းသူကိုယ်တိုင်ကလည်းလက်တစ်ဖက်ဖြင့်
အိမ်တော်တွင်နေစဥ်မိမိဝတ်ထားသောရှမ်းဘောင်းဘီပွကြီးကိုရော၊ အပေါ်ဝတ်ရှမ်းတိုက်ပုံကိုပါ ဖြေးဖြေးချင်းချွတ်ချခဲ့လိုက်ရာ၊
အစွမ်းကုန်တောင်နေပြီဖြစ်သောအကြောတပြိုင်းပြိုင်းနှင့်ဖူးထနေသည့်လီးကြီးကငေါက်ဆတ်ငေါက်ဆတ်နှင့်ထွက်လာတော့သည်။

“အင်း..ဟင်းးး အူးးစစ်စ်..”

နန်းရွှေကြာထံမှစောက်ပတ်ကိုရွစိတက်အောင်ကလိုင်းတာကိုခံနေရသဖြင့်သူမထံမှ မချိမဆန့်ညည်းသံလေးများထွက်လာနေသည်။
သူမ၏လက်တစ်ဘက်က စောက်ဖုတ်ကိုကလိုင်းနေသောရဲနောင်၏လက်ချောင်းများကြားတွင် လက်ချင်းအပ်ထိုးယှက်လျက် သူ့စောက်စိကိုသူ
ပြန်ပွတ်ပေးနေသည့်အပြင်၊ နောက်လက်တစ်ဖက်ကလည်း မိမိ၏နို့လုံးကြီးတွေကိုပြန်၍ဖီလင်အပြည့်ဖြင့်ဖိချေရင်း နှဲနယ်လျက်ရှိသည််။

ရဲနောင်က နန်းရွှေကြာ၏နို့နယ်နေသည့်လက်ကိုဆွဲယူပြီး သူ့ရဲ့ငေါက်ဆတ်ဆတ်လီးတံကြီးပေါ်တင်ပေးရင်း၊ ဆုပ်ကိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။
နန််းရွှေကြာမှာရုတ်တရက်လက်ထဲကိုရောက်လာပြီးဆုပ်ကိုင်လိုက်ရစည့်ကောက်ညင်းကျည်တောက်ကြီးအလားကြီးမားရှည်လျားသည့်အပြင်၊
သက်ရှိသတ္တဝါတစ်ကောင်ကဲ့သို့ပူနွေးပြီး၊ သွေးတဒုတ်ဒုတ်တိုးကာဆတ်ဆတ်ခုန်လျက်ရှိသောလီးကြီး၏အထိအတွေ့ကြောင့်၊
ကြက်သီးတွေထပြီးရှိန်းခနဲ၊ ဖိန်းခနဲဖြစ်လို့လန့်သွားရသေးသည်။ ဒါပေမယ့် သူမဘဝမှာကြာမြင့်ပြတ်လပ်ခဲ့ပြီး၊
တမေ့တမောမျှော်လင့်စောင့်စားခဲ့ရသာအရာကြီးဆိုတာကိုသိသွားသည်နှင့် ငြိမ်ကိုင်နေမိရင်း၊ လက်ဖြင့်ခပ်ပြင်းပြင်းဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်မိလေသည်။

“အာ့..သူ့ဟာကြီးက၊ တနင့်တပိုးကြီးပဲ..”

သူမကအသံတိုးတိုးဖြင့်မပွင့်တပွင့်ညည်းမိသည်။ သူမ၏လက်နုနုလေးထဲတွင်ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည့်ရဲနောင်၏လီးကြီးမှာ
အားရစရာကောင်းလှသည်။ သူမ၏စိတ်အထင် ၉လက္မ ၁၀လက္မလောက်ရှိလိမ့်မည်ဟုထင်မိ၏။ သူမ၏သွားလေသူအဖိုးကြီး
ဦးစိုင်းခမ်းလုံနှင့်စာရင် အတိုင်းအထွာနှင့်ကြီးထွားမှုက ဘာမှမဆိုင်လောက်အောင်ကွာခြားလှသည်ဟုသူမထင်မိလေသည်။

သူမ၏လက်ဆုပ်ထဲတွင်တဒုတ်ဒုတ်တိုး၍ကြွတက်နေသောလီးကြီးကိုကြည့်ပြီး၊ မခံရခင်ကပင်၊ စောက်ဖုတ်ထဲကလိုလို၊
သွေးကြောထဲကလိုလို၊ ကျောရိုးထဲကလိုလို စိမ့်ကနဲ၊ စစ်ခနဲ၊နှင့်ကျင်တက်သွားသလိုခံစားနေမိရသည်။
တသက်လုံးဒီလောက်ကြီးတဲ့လီးမျိုးနှင့်မခံခဲ့ရဖူးတော့၊ ဒါကြီးနဲ့သာခံလိုက်ရရင်၊ အရသာတွေအပြည့်နဲ့စိမ့်အီနေမှာကို တွေးမိရုံနှင့်ရင်ဖိုနေရသည်။

နောင်တစ်ချိန် ဒီကိုယ်တော်လေးရဲနောင်၊ စော်ဘွားအစစ်၊ တော်ဖုရားအစစ်ဖြစ်လာခဲ့ရင်၊ ဒေဝီတွေအကြားခပ်လှမ်းလှမ်းမှ
အိမ်စိုးသခင်မမကြီးဖြစ်သောသူမကို တခါတရံအလိုတော်ရှိခဲ့လျှင်ယာယီခေါ်ယူ၍သိမ်းပိုက်ခြေတော်တင်မည်ဆိုပါက၊
အိမ်တော်ထိမ်းတာဝန်များကိုတစ်ဘက်ကဆောင်ရွက်ရင်း၊ တိတ်တခိုးလေးလိုက်လျောပေးတော့မည်ဟုပင်၊ ကြိုတင်စိတ်ကူးယဥ်မိနေသည်။

သူမ၏လက်ကလည်းကိုယ်တော်လေး၏လီးကြီးကို အရသာခံ၍အားရပါးရကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်နေလေသည်။
ထိုအချိန်တွင်အထာနပ်သောရဲနောင်က၊ စောက်ဖုတ်ကြီးအားကလိုင်းနေရာမှရပ်လိုက်ပြီး၊ နန်းရွှေကြာ၏ခေါင်းကိုဆွဲယူလျက်၊ လီးကြီးပေါ်သို့
မျက်နှာအပ်ပေးလိုက်လေသည်။ နန်းရွှေကြာကမျက်နှာနှင့်အလွန်နီးကပ်လာသောလီးကြီးအားတရှိုက်မက်မက်ဖြင့် ထိုးနမ်းလိုက်လေတော့၏။

နန်းရွှေကြာကသူမကိုကိုယ်တော်ဖုရားလေးကဘာလုပ်စေချင်တယ်ဆိုတာအားပါးနပ်စွာသိရှိလိုက်လေပြီ။
သူမကလီးကြီးကိုလက်ကွင်းထဲတွင်ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီးနောက်လီးအရေခွံပါအပါ ခြုံငုံ၍ဖွဖွဆုပ်ရင်း လေးငါးချက်ခန့်
အထက်အောက်တဖတ်ဖတ်ဆွဲပြီးဂွင်းထုပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှလက်က လီးအရင်းသို့ရွှေ့လာပြီး၊
လဥကြီးကိုဖွဖွညှစ်ရင်းလက်ချောင်းလေးတွေနှင့်ကုတ်ကလိပေးနေလေသည်။

နောက်တော့သူမ၏မျက်နှာကိုငုံ့ချလိုက်ပြီးပါးစပ်လေးဟ၍၊ လဥကြီးကိုငုံစုပ်လိုက်လေသည်။
လဥကြီးကိုအောက်ဖက်မှပင့်၍လျှာဖြင့်လေးငါးကြိမ်လောက်ပတ်လျက်ပေးနေလိုက်ပြီးမှလက်ဖြင့်လချောင်းကြီးကိုမတ်အောင်ထိမ်းကိုင်ပြီ
လီးဘေးနံရံကိုတလွှားချင်းလျက်နေပြန်၍ နောက်ဆုံးတွင်ဒစ်ထိပ်ကြီးကိုငုံစုပ်ကာအာခေါင်ထဲသို့မြိုသွင်းလိုက်တော့သည်။
ပြီးတော့မှခေါင်းကြီးကိုတလှုပ်လှုပ်ဖြင့်လီးကြီးကို ငုံ့ကာငုံ့ကာကုန်းစုပ်ပေးနေလေ၏။

ဒေါ်နန်းရွှေကြာမှာ အသက်၆၀ကျော်ကာမှနတ်သုဒ္ဓါဆိုသည်ကိုစ၍စားဖူးသကဲ့သို့ဖြစ်နေသည်။ ယခုသူမ၏ပုံစံက၊ ခလေးချိုချဥ်ရနေသလိုပင်။
သူမယခုစုပ်နေရသော လိုလီပေါ့ချိုချဉ်အချောင်းကြီးက သူမဘဝမှာအချိုမြိန်ဆုံး၊ အရသာအရှိဆုံးဟုထင်နေမိသည်။

ရဲနောင်တစ်ယောက်အဖို့မှာတော့ သူ့ဘဝအတွက်ပထမဆုံးအကြိမ်လိင်ဆက်ဆံမှုစခဲ့သည်မှ ယနေ့အထိ၊ သုံးလေးရက်အတွင်း
မိမိလီးကိုအားရပါးရလာရောက်စုပ်ပေးခဲ့သောပါးစပ်ပေါင်း၊ လျှာပေါင်း ဒါဇင်ဝက်ခန့်ရှိခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
ဘယ်လျှာကဘယ်လောက်အထိကောင်းတယ်ဆိုတာတောင်၊ သူယှဥ်မကြည့်နိုင်တော့ပေ။

မိနစ်အတန်ကြာမျှဒေါ်နန်းရွှေကြာကိုသူမစိတ်တိုင်းကျလီးစုပ်ခွင့်ပေးထားလိုက်ပြီးနောက်၊ ရဲနောင်ကသူမကိုဆွဲထူလိုက်ပြီးမတ်တပ်ရပ်ကာ
ခါးမှဆွဲဖက်၍ ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်ပြီးမှပြန်လွှတ်လိုက်ကာ..၊

“မမကြီး..၊ ကိုယ်တော်တို့ချစ်ကြစို့နော်..”

နန်းရွှေကြာမှာပါးစုံ့ကြီးရဲလျက် ရှက်ပြုံးတုံ့တုံ့မတုံ့တုံ့နှင့် ခေါင်းလေးကိုညိတ်လိုက်သည်။
ရဲနောင်ကနန်းရွှေကြာကိုပွေ့ချီ၍ ဆိုဖာစောင်းပေါ်တွင်ဖင်တုံကြီးကိုမှေးတင်လိုက်ပြီးနေရာချလိုက်သည်။ နန်းရွှေကြာကအဆင်သင့်အနေအထားဖြင့်
ဖင်ကြီးကိုဖားပေါင်စင်းကြီးဖြဲထားပေးစဥ်တွင် ရဲနောင်ကသူမအပေါ်မှကုန်းကုန်းကြီးလိုက်သွားလျက်တက်ခွလိုက်လေသည်။

ပြီးတော့သူကရာဂသွေးလျှမ်းလျက်ရှိသဖြင့်၆၀ကျော်အဖွားအိုနှင့်မတူအောင် အရမ်းကိုချောမောလှပနေသည့်နန်းရွှေကြာ၏မျက်နှာလေးကို
ပြုံးပြုံးကြီးစိုက်ကြည့်နေသည်။ နန်းရွှေကြာကလည်းအထူးတလည်လုပ်စရာမလိုသည့်ပြီတီတီ ကြာမူပါပါအကြည့်လေးဖြင့်တစ်ချက်ပြန်၍
အရောင်လဲ့စွာကြည့်လိုက်ပြီးမှရှက်ရွံ့စွာမျက်လုံးလေးမှိတ်လိုက်သည်မှာအပျိုဖြန်းလေးတစ်ယောက်လိုပင်။

ရဲနောင်ကအသည်းယားလာပြီးတစ်ချက်ကုန်းကာမွှေးမွှေးပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ နန်းရွှေကြာကိုသူ့စိတ်ကြိုက်ပုံစံပြင်သည်။
ကျောမှီကူရှင်ခေါင်းအုံးဆွဲယူ၍ခါးအောက်သို့ထိုးလည့်ပေးပြီး၊ ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံးကိုအထိုင်ကျစေရန် ဆိုဖာပေါ်တွင်အကျအနချပြီးမှ
နန်းရွှေကြာ၏ဖားပေါင်စင်း ပေါင်ကြီးတွေကို ကားရက်အနေအထားမှ ၄၅ ဒီဂရီထောင်မတ်ပေးလိုက်သည်။
—————————————–

အပိုင်း(၃၁) ဆက်ရန်