အတွဲ ၂ – (၆)
“အူးးးး ဖေဖေ..သမီးကောင်းနေပြီ..သိပ်မနာတော့ဘူထင်တယ်း..အင့်..ဟင်းးး လုပ်ပါဖေဖေ..”
“ချစ်လေးရယ်..ဖေဖေတွေသမီးတွေလုပ်နေပြန်ပြီလား…၊ တို့တွေအခုလိုလုပ်နေမှ၊ သားအဖမဟုတ်တော့ဘူးလေကွာ..၊
အမှန်ကိုပြောစမ်း..တို့တွေအခုဘာဖြစ်နေပြီလဲ..”
“အင့်..အင့်..အိ.. ဟင်းးး ဟို.. လင်..လင်မယားပေါ့၊ မီ..ဖေ့မယားဖြစ်နေပြီလေ။ ဖေက မီ့ယောက်ျား၊
မမမေကမယားကြီး၊ မီက မယားငယ်ပေါ့..နော်..”
“ဟင့်အင်း..မဟုတ်သေးဘူး၊ ဖေကမီ့ကို မယားငယ်အဆင့်မထားဘူး၊ အားးးရှစ်စ်စ် ကောင်းလိုက်တာ..
၂ယောက်လုံးဖေ့သမီးတွေကဖြစ်လာတဲ့မိန်းမတွေဆိုတော့၊ ၂ယောက်လုံးမယားကြီးပဲဖြစ်ရမယ်..ကောင်းလား..”
“ကောင်းး..ကောင်းတယ်၊ အိုးးး ယောက်ျားဟာကြီးကမိန်းမစောက်ပတ်ထဲမှာ..ဟင့်.. ၊ မီ..သူ့မယားဖြစ်ပါပြီရှင်..၊
ဟင့်..သူ့လီးကြီးကအထဲမှာပြည့်ညပ်နေတာပဲ၊ အားး အရမ်းကြီးအားထည့်မလုပ်နဲ့ဦးနော်၊ မိန်းမစောက်ပတ်ထဲနဲနဲတော့နာနေသေးတယ်”
“ယောက်ျားဖြေးဖြေးချော့လုပ်မှာပေါကွာ..။ အားး ကောင်းလိုက်ထှာကွာ..၊ မိန်းမစောက်ဖုတ်လေးကစီးကြပ်နေတာပဲ၊
ယုံတောင်မယုံချင်ဘူး ကိုယ့်သမီးလေး၂ယေက်လုံးခုလိုကိုယ့်မယားဖြစ်လာလိမ်မယ်လို့မထင်ထားမိဘူး..”
ဦးသန့်ဇင် စိတ်ထဲရှိတာတွေလွတ်ကျလာပြီး၊ ညည်းလိုက်၊ ရေရွတ်လိုက်နဲ့၊
သမီးမယားအသစ်စက်စက်လေးနာမှာလဲစိုးလို့ဖြေးဖြေးချင်းချော့လိုးပေးနေတယ်။
ကျွိ..ကျွိ..ပလစ်..ပျစ်….
ညှောင့်ချက်နဲ့အတူတသိမ့်သိမ့်လေးလှုပ်ရမ်းနေတဲ့သမီးမီရဲ့ အပျိုစင်နို့လေး၂လုံးကလဲဖိတ်ခေါ်ဆွဲဆောင်နေပြီးကာမစိတ်ကိုပိုဆွပေးသလိုပဲ။
“မိန်းမရေ…နို့လေးတွေကလှလိုက်တာကွာ..ယောက်ျားစို့မယ်နော်..”
ဦးသန့်ဇင်က သမီးမိန်းမနုနုထွတ်ထွတ်လေးကို အထာနပ်စွာနဲ့အရမ်းကိုယ့်စိတ်ကြိုက်မလုပ်သေးပဲ၊
ပစားပေးတဲ့အနေနဲ့ ပျော့ပျော့ပျောင်းပျောင်း နို့တောင်းစို့နေတော့ ရည်းစားတောင်ပီပီပြင်ပြင်မထားဘူးတဲ့ အပျိုမလေးမီတစ်ယောက်
အခုမှစပြီးနဖူးတွေ့ဒူးတွေ့စပြီးကြုံရတဲ့ ရီးစားအဖေလင်ကြီးကို ကြွေပြီလေ။
“ဪ..မီက သူ့မယားဖြစ်နေမှပဲယောက်ျားရယ်၊ စို့ချင်စို့ကိုင်ချင်ကိုင်၊ လင်ကြီးသဘော…ကြိုက်သလိုလုပ်ပေါ့…
အူးးးး အားးး..ကောင်းလိုက်တာဖေ..အဲ့လိုစို့ပေးနေတာကြက်သီးတောင်ထတယ်..အိုးးး ကောင်းနေပြီ မိန်းမမနာတော့ဘူး…ခပ်သွက်သွက်လုပ်ပေးတော့..”
“ရပြီလားမိန်းမ..၊ ဒါဆိုယောက်ျားဆောင့်တော့မယ်နော်..”
“ကောင်းတယ်..ဆောင့်..ဆောင့်..အူးးးရှီးး အားပါလိုက်တာ..အိုးးးသူ့လီးကြီးကစောက်စိကိုတအားပွတ်ဆွဲနေတာပဲ..”
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဗြစ်..ပလစ်..စွိ..စွိ..
“အားးးးဖာ့ခ်…ကောင်းလိုက်တာကွာဖေ့မယားလေး..ဟင်…အဖုတ်ကသွေးတွေလဲထွက်နေပါလား၊ ရရဲ့လား”
“ဟင့်..အဲဒါ ရှင်ကြီးလုပ်တာပဲလေ။ သူ့လီးကြီးနဲ့မညှာမတာ၊ သူများကတခါမှခံဖူးတာမှမဟုတ်ဘူး၊
ဒါပေမယ့်မနာတော့ပါဘူးဆို..၊ ကောင်းနေပြီ။ မရပ်နဲ့ဆက်သာဆောင့်တော့..”
“မရပ်ပါဘူး..ပြီးအောင်ကိုလိုးဦးမှာ၊ စီးနေတာပဲ၊ ဒီလို ဖတ်စ်ကလပ် နုနုထွတ်ထွတ်မယားလေးရတာ…
တဝက်တပျက်နဲ့ရပ်ပစ်လို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ၊ မိန်းမလေးကျေနပ်အောင်ကိုလိုးပေးဦးမှာ”
“အမယ်လူဇိုးကြီး…၊ ပြောတာကိုကပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့၊ သမီးသမီးနဲ့ သူ့မယားလုပ်ပစ်ပြီးတော့..”
“ကဲပါ..မိန်းမရာ..ဆက်ချစ်ကြမယ်နော်..”
ပြောလဲအပြီး ဦးသန့်ဇင်က သူ့သမီးမယားနုနုထွတ်ထွတ်လေးပါးစပ်ကို ကစ်စင်ဆွဲရင်းဖိပိတ်ပစ်လိုက်တယ်။
မီ့မှာ တဝူးဝူးနဲ့ဖြစ်သွားရာကနေ အဖေယောက်ျားဖြစ်သူရဲ့လည်ပင်းကိုအတင်းသိုင်းခိုဖက်လိုက်မိတော့တယ်။
အဖေ့လျှာက သူမပါးစပ်ထဲ ထိုးမွှေဝင်ရောက်အလာမှာတော့ မီကလဲမတတ်တတတ်နဲ့သူမလျှာလေးကိုပြန်လိမ်းပြီးတုန့်ပြန်ရှာတယ်။
ဦးသန့်ဇင်က သူ့သမီးမယားလေးဆီက မနာတော့ဘူး၊ ဆက်လုပ်တော့လို့ပါမစ်ရလိုက်တာနဲ့အသားကုန်ကြုံးဆော်ပြီလေ။
မီ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ဆိုဖာစောင်းဘက်လျှောတိုက်ကလေးဆွဲလာပြီး၊ ပေါင်၂ချောင်းကိုဖြဲ တွန်းတင်လို့ဆွဲကားလိုက်တယ်၊
ဆိုဖာစောင်းမှာသမီးရဲ့တင်ပါးဆုံလုံးလုံးလေးကိုတင်ပြီးသမီးရဲ့ခြေထောက်၂ချောင်းကိုပုခုန်းပေါ်တင်ပြီးထမ်းလိုက်တယ်။
ပြီးတော့မှခပ်စိစိလေးဖြစ်သွားတဲ့သမီးရဲ့စောက်ပတ်ဝလေးကိုသူ့ဒစ်ပြူးပြူးကြီးနဲ့တေ့ချိန်ပြီးဆောင့်သွင်းချလိုက်ပြန်တယ်။
ဇွိ..ဖျစ်..ဖောက်..
“အာ့..ဖေဖေ..”
မီက ရုတ်တရက်မို့တစ်ချက် ‘အာ့’ ကနဲညည်းလိုက်ပေမယ့် အလျင်ရနေပြီဖြစ်လို့ မျက်လုံးလေးတွေမှတ်ပြီးဆက်ခံနေတယ်။
အခုဦးသန့်ဇင်က ပေါင်၂ချောင်းပခုံးထမ်းပြီးအားရပါးရအဟုန်ပြင်းပြင်းနဲ့ဆောင့်ပြီလေ။
ဖန်း…ဖန်း…ဖန်း…ဖတ်..ဖတ်..ပြိ..ပြိ..ဖွတ်..
“အာ့..အာ့..အာ..ဟင့်..အာ့”
မီ့ရဲ့ညည်းသံလေးတွေလဲ အဆက်မပြတ်ထွက်လာတယ်။
အရည်တွေကလဲရွှဲထွက်လာပြီ၊ သွေးစလေးတွေလဲပျောက်သွားပြီ။ လိုးရတာလဲအထာကျလာပြီ။
ဖိုမသဘာဝပဲလေ၊ ၂ဦးသဘောတူလိုးကြမှတော့လိုးလို့သေသွားတယ်ဆိုတာမှမရှိတာ၊
မီလဲအရွယ်ရောက်ပြီဖြစ်တဲ့မိန်းမပျိုလေးတစ်ယောက်မို့၊ သူ့အဖေလီးဘယ်လောက်ကြီးကြီး၊
ဆော်သာဆော်၊ သေတောင်မအော်ဘူးဆိုတဲ့အခြေအနေရောက်သွားပြီလေ။
သားအဖ၂ယောက်စိတ်တူကိုယ်တူ လိုးနေ၊ဆော်နေကြတော့သည်။
ခဏကြာတော့….
“လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာမိန်းမရာ၊ နဲနဲလောက်ပိုဇေရှင်ပြောင်းရအောင်လား၊ မိန်းမအပေါ်ကနေမွှေ့ပေး”
“ဘယ်လိုမွှေ့ပေးရမှာလဲ၊ သူများနားမလည်ဘူး”
ယောက်ျားကအောက်ကပက်လက်အိပ်ပေးမယ်လေ။ မိန်းမကအပေါ်ကတက်ခွပြီးလုပ်ဖို့…”
“ဟွန့်..တခါမှမှမလုပ်ဖူးတာကို..ဒါပေမယ့်ဖေကြီးလိုချင်စမ်းကြည့်မယ်လေ..အွန်းး…ဖေကြီးလီးကိုအရင်ချွတ်ပစ်လိုက်ရမှာလား..”
“မလိုပါဘူး.. အချိန်ကုန်တယ်၊ ဖီလင်ပျက်တယ်၊ ဖြေးဖြေးလေးကြွလိုက်၊ အသာလေးမပြီးအပေါ်ပြောင်းထိုင်လိုက်..
အဲ..အဲ..မကျွတ်စေနဲ့….ယောက်ျားပွေ့ပြီးမပေးမယ်၊ ကြမ်းပေါ်ကိုလျောဆင်းလာခဲ့..အဲ့လို…
ရပြီ..ရပြီ..မိန်းမရေ၊ ဖိပြီးမွှေ့တော့..”
ဦးသန့်ဇင်ကလီးကိုမချွတ်ပဲ၊ သမီးမီကို အသာလေးပွေ့မလာလိုက်ပြီးဆိုဖာဘေးကြမ်းခင်းကော်ဇောပေါ်ပက်လက်လှန်လိုက်တော့
မီကအပေါ်ကပါလာပြီးခွရက်ကလေးဖြစ်သွားတယ်။
“ကဲ..ချစ်ကလေး..စတော့..”
“အာ့ဆို ဖေပြောတဲ့အတိုင်း မီလုပ်တော့မယ်နော်..အာ့..အားးးးး”
ကျွိ..ဖျစ်..ဖျစ်..ဗြစ်..
မီက ၁ရနှစ်ရွယ် အဆီအသားသိပ်မတက်သေးသော အပျိုစင်ရွယ်လေးမို့ သွယ်သွယ်လျလျလေးဟုဆိုသော်လည်း၊
ချွတ်လိုက်တော့လည်းမနဲလှပါ၊ အပျိုသွေးကောင်းတုန်းအချိန်သူ့အချိုးနှင့်သူဖွံ့ထွားသောခန္ဓာကိုယ်လေးနှင့်ဖြစ်သည်။
ဒါကြောင့်မီ့ဖင်ဆုံလေးမှာလည်းလုံးကားပြီးဖွံ့ထွားနေသည်လေ။
မီကအားပါပါနှင့်ဖိချလိုက်တော့ တဖျစ်ဖျစ်နှင့်ဒုတ်ဒုတ်ထိဝင်သွားတော့၏။
“အားးး ရှစ်….”
ကောင်းလိုက်တဲ့ဖီလင်နဲ့အရသာ.. ဦးသန်ဇင်ပါးစပ်ဟညည်းတွားပြီးသမီးလတ်ပေးသောအရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝဝခံစားနေလိုက်တယ်။
“အိုးးး ကျွတ်ကျွတ်…ဖေ..ဟင့်..ယောက်ျားဟာကြီးက အထဲထိဝင်သွားတာ နင့်ခနဲပဲ..အု..အားးး ဟားးးး”
မီက အရိုင်းလေးပေမယ့်သိပ်သင်ပေးစရာမလိုပါဘူး..၊ သဘာဝကဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာကို အလိုလိုညွှန်ပြသလိုဖြစ်နေလို့၊
အော်တိုပဲလှုပ်ရှားမှုတွေကသွားနေတယ်။ ဖင်ကြီးကိုသူ့အဖေလီးပေါ်တဖတ်ဖတ်နဲ့ဆောင့်ဖိလိုးလိုက်၊
ဖင်အဆုံးထိုင်ချပြီး စောက်ပတ်ဝနဲ့လဥကြီး၂လုံးထိအောင်ကပ်ကြိတ်ပြီးစကောဝိုင်းမွှေ့လိုက်နဲ့အားရပါးရအသားကုန်ကြဲနေပြီ..။
ခေါင်းလေးကလဲမော့လို့ အံလေးကြိတ်ပြီးခေါင်းကိုဘယ်ပြန်ညာပြန်ခါပြီးနေနေလိုက်သေးတာ၊ ဆံပင်လေးတွေကဖွာလန်ကြဲလို့..။
မနက်ကကျောင်းသွားတုန်းကသေသေသပ်သပ်လေးစည်းထားတဲ့ဆံပင်က ဘယ်တုန်းထဲကပြေသွားသည်မသိတော့…။
ဘရာလေးကျွတ်သွားကထဲကခပ်အိအိလေးကျလာတဲ့ နို့လေး၂လုံးက အခုတော့သူမမြင်းခုန်ခုန်ခွပြီးစီးနေတော့၊
သူမခန္ဓာကိုယ်လှုပ်ရှားယိမ်းနွဲ့မှုနဲ့အတူ ဘယ်ညာရမ်းခါလို့နေတယ်။
လီးကအဖုတ်နဲ့ကပ်အမွှေ့ခံနေရလို့ဆိမ့်ပြီးသွေးကြောတွေတဖျစ်ဖျစ်၊တဖြင်းဖြင်းနဲ့ဆိမ့်တက်နေရတဲ့ကြားထဲ၊
မျက်စိရှေ့မှာနို့လုံးလေးတွေက ကပြနေတော့ ဦးသန့်ဇင်မနေနိုင်တော့ပဲ သူ့လက်ကြီးတွေနဲ့လှမ်းဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး အားရပါးရညှစ်နယ်ကစားတော့တယ်။
သမီးရဲ့ဆောင့်ချလာချက်တွေကိုလဲ လီးကြီးကိုကော့ကော့တင်ပြီးတုန့်ပြန်ပေးတယ်။
နို့ကိုညှစ်နေတဲ့လက်တွေကလဲတလှည့်စီ သမီးမီရဲ့ဖင်လုံးကြီးတွေကိုပြောင်းညှစ်ပြီးနယ်နေပြန်တယ်။
ဖင်ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းညှစ်ပြီး တစ်ချက်တစ်ချက်၊ ဖင်လုံးလေးကိုအားနဲ့ခပ်ဆတ်ဆတ်ရိုက်ပေးတယ်၊ ဖင်ဖြူဖြူလေးတောင်ရဲတက်လာတယ်။
ပုံမှန်အတိုင်းဆိုအဲ့ဒီရိုက်အားကတော်တော်နာမှာဖြစ်ပေမယ့် ကာမဆိပ်တွေတက်ပြီးဏှာထန်နေပြီဖြစ်တဲ့
မီတစ်ယောက်ကတော့ နာရမှန်းမသိတော့ဘူး၊ စိတ်တွေပိုလို့သာကြွလာရတယ်။ မီတစ်ယောက်သူ့အဖေပေါ်မှာဒုန်းစိုင်းစီးနေပြီ။
ဦးသန့်ဇင်တစ်ယောက် သူ့အပါ်မှာခွလိုးနေတဲ့ ရမ္မက်သွေးအပြည့်နဲ့ရဲတွတ်နေတဲ့လှပတဲ့မျက်နှာလေးကိုကြည့်နေမိတယ်။
အခုသူ့သမီးအလတ်မလေးမီက သမီးအကြီးမနောက်လိုက်ပြီး၊ သူ့မယားလုံးလုံးဖြစ်နေပြန်ပြီပဲ။
သူ့သမီးရဲ့စောက်ပတ်ရဲရဲလေးက၊ သူ့လီးကြီးကိုငုံပြီးမွှေ့လိုက်ဆောင့်လိုက်လုပ်နေတာများ
အရည်ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်တွေတအိအိစိမ့်ကျလာပြီး၊ သားအဖ၂ယောက်စလုံးရဲ့ လမွှေး၊စောက်မွှေးအုံတွေမှာ ပေပွပြီးစေးထန်းနေတော့တာပဲ။
“အူးးးး အားးး ရှီးးး ”
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဗြစ်..ပလစ်..
“အိုးးး ဖေ..ဖေရယ်..ဖေကြီး…မီ့ယောက်ျား..မီမရတော့ဘူး..ထွက်..ထွက်ကုန်တော့မယ်ထင်တယ်..”
“ယောက်ျားလဲပြီးတော့မယ် မိန်းမရေ…၊မိန်းမစောက်ပတ်ထဲမှာပဲထုတ်လိုက်တော့မယ်နော်.. ရမလားး ဖေ့ချစ်လေး..”
“အင်းးး ဟင့်..ဟင့်..ဖေ့သဘော..ပြီးချင်ကြိုက်သလိုပြီးပစ်လိုက်… မီတော့ထိမ်းမနိုင်တော့ဘူး…”
“အားး ဟားးး ဟားးး…ဖာ့ခ်..ပြီးပြီ.. ရော့..ယူသွားတော့ ကိုကြီးမိန်းမ၊ ကိုကြီးလရည်တွေယူလိုက်တော့..”
“အိုးးး မိန်းမလဲပြီးပြီ..ဖေ..၊ ဖေကြီးအရည်တွေ မီ့စောက်ပတ်ထဲဝင်ကုန်ပြီ…၊ အားးး ဟားး မီလဲထွက်ကုန်ပြီ.. ဟင့်..ဟင့်..”
၁ရနှစ်ရွယ်ကျောင်းသူပျိုမလေးမီတစ်ယောက်၊ သူမရဲ့မွေးသဖခင်ကြီး ဦးသန့်ဇင်ရဲ့
ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးပေါ်ကိုအားအင်ကုန်ခမ်းစွာနဲ့ အရုပ်ကြိုးပြတ်မှောက်ရက်ကလေးပုံကျသွားရပြီ။
သူမစိတ်ထဲမှာတွေးနေမိတာကတော့၊ သူမရဲ့အခုလေးတင်ပြီးစီးခဲ့တဲ့အတွေ့အကြုံဟာ၊
သူမရှာဖွေနေတဲ့၊ သူမဘဝရဲ့ပျော်ရွှင်သာယာမှုအရှိဆုံးအခြေအနေဆိုတာပါပဲ၊
သူမ ဒီပျော်ရွှင်သာယာမှုမျိုးကိုအစဉ်မပြတ်၊ နေ့စဉ်ရက်ဆက်၊ ဘဝတစ်လျှောက်လုံးရချင်နေမိတယ်။
ပြီးတော့ အိမ်ထဲက သူမချစ်တဲ့မိသားစုတစ်စုလုံးကိုလဲ
သူမလိုပဲ အားလုံးဒီသာယာပျော်ရွှင်မှုမျိုးတန်းတူရည်မျှ ခွဲဝေခံစားစေချင်တယ်လေ။
အင်း.. အိမ်ထဲမှာ သူမအခုလေးတင်ရခဲ့တဲ့ ပျော်ရွှင်မှုမျိုး မရသေး၊ မကြုံသေးတာ ဘယ်သူများကျန်ဦးမလဲ…
EPISODE 2 (ပြီးပါပြီ)
ကျေးဇူးတင်ပါ၏
လမင်းကြီး
Virgins’ Love Lesson
(အပျိုစင်တို.ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ)
EPISODE 3
(ရေး – လမင်းကြီး)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
တတိယပိုင်းအဖွင့်လေးပါ
Spoiler: Show
အတွဲ ၃ – (၁)
ပူလောင်လှသောမတ်လလယ်နေ့လည်ခင်း။ နွေဥတု၏ပူလို့အကောင်းဆုံးအရှိန်အတက်ဆုံးကာလ။
အဖော်မရှိသောဦးသန့်ဇင်မောင်၏သမီးအငယ်ဆုံးအထွေးလေး မိုင်တစ်ယောက်အတွက်၊အစစအရာရာကငြီးငွေ့ဘွယ်ကောင်းနေသည်။
ဘာလို့အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲအထီးကျန်ဖြစ်နေရသနည်း။ အိမ်သားတွေထဲမှ ဘယ်သူဘယ်သူကမှသူမအတွက်အချိန်မပေးနိုင်၊
အားလုံးကိုယ့်အလုပ်နှင့်ကိုယ်၊ ဘီးဇီးဖြစ်နေကြသည်။
ဦးသန့်ဇင်ကိုယ်တိုင်က အလုပ်တွေမှခေတ္တနားပြီး၊ အားလပ်ရက်အဖြစ်အနားယူပြီးလို့အချိန်စေ့သဖြင့်လုပ်ငန်းပြန်ဝင်ပြီ။
အလုပ်စပြီဆိုတာနှင့်အလုပ်အဆတ်အသွယ်တွေကဆက်တိုက်လိုဝင်လာပြန်ရာ။ ထိုင်ပင်မထိုင်ရ၊
ဘယ်မှသွားလာလည်ပတ်ဖို့တောင်အချိန်မရဖြစ်နေ၏။
အမအကြီးဆုံးမမမေကလဲမအား၊ အိမ်ကနေ့စဉ်ထွက်ပြီး မာစတာနှင့်အမ်ဘီအေ တက်ဖို့ကိစ္စတွေချည်းလုံးပန်းရင်းအလုပ်ရှုပ်နေသည်။
အမလတ်မီကရော ဘာထူးသနည်း။ သူမဝင်ခွင့်ဖြေဆိုရန်အတွက် အထူးသင်တန်းစပယ်ရှယ်ကလပ်တွေချည်းလိုက်တက်နေရရာ၊
မနက်လင်းသည်နှင့်အိမ်မှာမရှိတော့..။ မိုင်တစ်ယောက်အိမ်မှာတစ်နေကုန်တစ်ယောက်ထဲကျန်ကျန်နေရတာခဏခဏပင်။
“ဘာလဲဟာ…! ဘာလို့အဲ့လောက်ပျင်းဖို့ကောင်းနေရတာလဲ။ ခါတိုင်းနွေကျောင်းပိတ်တဲ့ရက်ရောက်တိုင်းပျော်စရာချည်းပဲ။
အခုမှဘာဖြစ်တာလဲ..နေ့တိုင်းအိမ်စောင့်နေရတယ်..စိတ်ကုန်စရာကြီး…”
မိုင်လေးတစ်ယောက်ထဲဗြစ်တောက်ဗြစ်တောက်ညည်းနေမိသည်။ ဒီနေ့လဲတစ်နေကုန်သူတစ်ယောက်ထဲရှိဦးမှာပဲ။
“အင်း..ဟုတ်ပြီ..ဘော်ဒါတွေကိုဖုန်းဆက်ချိန်းပြီး အပြင်သွားလည်ရရင်ကောင်းမယ်။
အဲ ..ဘယ်သူနဲ့ချိန်းရမလဲ..မိသီရိ…ဟုတ်ပြီ ညည်းကိုပထမဦးစားပေးရမယ်”
မိုင်ကဖုန်းကိုဆွဲယူပြီးသူတို့ဂရု(ပ) ထဲကသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲံ့ပတ်ကိုရွေးနိပ်ပြီးဆက်လိုက်တယ်။
“ဟတ်လို…မိသီရိ..ငါပါဟဲ့..မိုင်ပါ၊ နင်ဘာလုပ်နေတာလဲ၊ ငါ့မှာပျင်းလို့သေတော့မယ်ဟယ်..၊
အပြင်ထွက်လည်ကြရအောင်လား၊ အဲဒါနင့်ကီုလှမ်းချိတ်လိုက်တာ..
ဟင်!..အေး..ကောင်းသားပဲ၊ ဒါဆိုမနက်ဖြန်တွေ့ကြရအောင်၊ တခြားသူတွေလဲဆက်ပြီးခေါ်လိုက်ဦး..လူများလေကောင်းလေ..ပျော်စရာကြီး..
ဟင်..ဘာလဲ..အားကြမှာမဟုတ်ဘူးတဲ့လား၊ မအားကြလဲ၂ယောက်ထဲပဲသွားမယ်ဟာ!
အိုခေနော်..နက်ဖန်တွေ့မယ်..မာကလာပင် သူငယ်ချင်း”
မိုင်တစ်ယောက်ခပ်မြူးမြူးလေးဖုန်းပြောနေရင်းက၊ ဖုန်းချလိုက်ပြီးကျေကျေနပ်နပ်ပြုံးလိုက်သည်။
မနက်ဖြန်အပြင်ထွက်လည်ရအောင်သူငယ်ချင်းနဲ့ချိန်းလိုက်ပြီလေ။ သူများတွေမအားကြလဲနေပေါ့၊ တို့ကတော့သွားမှာပဲ။
သူမ ပြီးခဲ့တဲ့နှစ်ကူးပြီးပြီးချင်းမှာပင် ၁၆နှစ်မြောက်မွေးနေ့ကျင်းပနိုင်ခဲ့ပြီ၊
၁၆နှစ်တင်းတင်းပြည့်လို့၁ရထဲဝင်လာလို့သူမကိုအပျိုစာရင်းထဲထည့်လို့ရပြီ၊
မြီးကောင်ပေါက်မလေးဘဝမှ၊ မဒမ်းအရွယ်သို့ကူးပြောင်းရောက်ရှိလာခြင်း၊
ကြက်မဒမ်းလေးတွေ၊ နွားမဒမ်းလေးတွေလို ဒီအရွယ်မှာအင်မတန်မြူးတူးပျော်ပါးချင်သည်မှာမဆန်း။
နောက်တစ်နေ့မနက်ပိုင်းမှာ မိုင်ကအပြင်ထွက်ဖို့အလှပြင်နေသည်။ ဆက်စီဒီဇိုင်းကျကျမီးခိုးနုရောင်ကိုယ်လုံးသိမ်းဘလောက်စ်စကပ်လေးနဲ့။
အောက်နားစက၊ ဒူးကျော်ကျော်၊ ပေါင်လယ်မရောက်တရောက်။
အပျိုပေါက်မလေးရဲ့ပေါင်လုံးဖွေးဖွေး၊ တစ်တစ်၊ ဖွံ့ဖွံ့လေးကိုထင်းထင်းလေးမြင်နေရသည်။
သူမကဖန်စီဒီဇိုင်းလှလှ ဟန်းဘက်လွယ်အိတ်လေးကိုစလွယ်သိုင်းလိုက်တော့၊
လွယ်အိတ်ကြိုးလေးကပခုံးကနေဆင်းလာ၊ အထက်ပိုင်းတဝက်တပျက်ပေါ်နေတဲ့နို့အုံလေးပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်ပြီးသွားတော့
ကြိုးကတင်းပြီး နို့အုံသေးသေးလေး၂လုံးကစူထွက်လာအောင်ညှစ်ထားသလိုဖြစ်နေ၏။
လက်မောင်းသားဖောင်းဖောင်း၊ အိအိ၊ ဝင်းဝင်းလေးတွေကပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ချင်စရာ။
မျက်နှာလေးကလဲလှအောင်ပြင်တတ်လိုက်တာ။ နားရွက်ဖျားအသီးလေးတွေမှာတပ်ထားတဲ့
စတော်ဘယ်ရီသီးပုံစံ နားဆွဲလေးကြောင့်လဲ သူမကိုပို၍ချစ်စရာအသွင်ဖန်တီးပေးလျက်ရှိသည်။
အမှန်တော့ ဦးသန့်ဇင်မောင်တွင် ပြောစရာမရှိအောင်ချောမောလှပသော၊ သမီးပျိုလေးများကိုပိုင်ဆိုင်ထားရခြင်းဖြစ်သည်။
အချိန်ကမနက်ပိုင်း (သိပ်အစောကြီးတော့မဟုတ်တော့)
ဦးသန့်ဇင်မောင်နှင့်၊ သမီးကြီးမေတို့ ကိစ္စအသီးသီးနှင့်အိမ်ပြင်မထွက်ခင်ဖြစ်သည်။
“သမီးမိုင်..တစ်ယောက်ထဲသွားတတ်တာ၊ သွားနိုင်တာကျိန်းသေတယ်နော်..”
ဦးသန့်ဇင်ကပူပန်စွာဖြင့်မေးခွန်းထုတ်ခြင်းဖြစ်သည်။
“အမယ်..ဖေကြီးကလဲ သမီး တစ်ယောက်ထဲကိာယ့်ဘာသာသွားနိုင်လာနိုင်လောက်တဲ့အရွယ်ရောက်ပါပြီဖေကြီးရဲ့ မပူပါနဲ့..”
“အင်းပါသမီးရဲ့ဖေကြီးသိပါတယ်၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ခေတ်ကြီးကကောင်းတာမဟုတ်ဘူး၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဂရုစိုက်၊
သတိထားပြီးသွားနော်သမီး..ဒါနဲ့ သမီးမေက ညီမလးကိုအသွားဝင်ပို့လိုက်ပေါ့၊ ပြီးတော့အပြန်ကျဘယ်လိုပြန်မှာလဲ..”
“မသိသေးဘူးဖေကြီး..ကြည့်သေးတာပေါ့..တကယ်လို့ကားသိပ်မပိတ်ရင်၊ မမမေကိုလာကြိုခိုင်းလိုက်မလားလို့..
ကားမပိတ်ရင်တော့ ကိုယ့်ဘာသာပဲပြန်တော့မယ်”
“အဲ့လိုလဲကောင်းတာပဲ၊ အကြောင်းရှိရင် ဖေဖေနဲ့မမမေကိုဖုန်းဆက်လိုက်၊ ကဲ..သွားကြစို့ အချိန်တောင်လင့်နေပြီ”
မေက ထရင်းနဲ့ပြောလိုက်သည်။ သုံးယောက်သား အိ်မ်ရှေ့တံခါးကအတူထွက်လာကြသည်၊
ဦးသန့်ဇင်က သူ့ကားဆီလျှောက်သွားပြီး၊ ညီအမ၂ယောက်ကမေ့ရဲ့ကားဆီလျှောက်လာခဲ့ကြ၏။
“ဒါနဲ့ညီမလေးတို့ကဘယ်သွားပြီးဘာလုပ်ကြမှာလဲ”
“ညီမလေးသူငယ်ချင်းတွေနေတဲ့အပိုင်းကကုန်တိုကက်ကြီးတွေဘက်သွားလည်မလို့ပေါ့၊
အပျင်းပြေဟိုလျှောက်ကြည့် ဒီလျှောက်ကြည့်ပေါ့..ဒီဘက်ပိုင်းကတာ့ ရောက်ဘူးလို့ဖွတ်ဖွတ်ကြေနေပြီ..”
“ဒါဆိုလဲမမမေကားနဲ့ပဲအရောက်ပို့ပေးမယ်၊ မမ ဒီမနက်ဘယ်မှအလောတကြီးသွားစရာမရှိဘူး”
“ဟေးးး ကောင်းတာပေါ့၊ ငါ့အမကသိပ်သဘောကောင်းတာပဲ..ရွှတ်..”
မိုင်ကအားရဝမ်းသာပြောပြီးသူ့အမပါးကိုတစ်ချက်ရွှတ်ခနဲနမ်းလိုက်၏။
မိုင်သွားချင်သည့်နေရာရောက်တော့မေကကားရပ်ပေးသည်။ မိုင်ဆင်းသွားတော့ မေကဆက်မောင်းထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
မိုင်ကအရင်ရောက်နှင့်ပြီးရပ်စောင့်နေပြီဖြစ်သောသူငယ်ချင်းသီရီသို့လျှောက်သွားလိုက်လေသည်။
“အမယ်..ရောက်တောင်နေပြီလား..မြန်လိုက်တာ..”
“ဟဲ့..ငါ့အိမ်နဲ့သိပ်မှမဝေးတာကြီးကို”
သီရိက မိုင်နဲ့ကျောင်းအတူတူ၊ တစ်ခန်းထဲအတူတူတက်နေသူဖြစ်သည်။
သူမတို့အုပ်စုတွင်ရင်းနှီးသည့်သူငယ်ချင်း ၅ယောက်လောက်ရှိသည်။ ဒါပေမယ့် သီရိနဲ့မိုင်က အတွဲဆုံးး၊ အရင်းနှီးဆုံးဖြစ်၏။
သီရိက လိုသလိုဆွဲနိုင်ဆန့်နိုင်သောအသားနှင့်ဝတ်စုံအင်္ကျီသေးသေးလေးကို အတင်းဆွဲရဲပြီးဝတ်လာသဖြင့် ကြပ်ထုပ်လျက်ရှိ၏။
အရောင်ကပန်းရောင်။ ပြီးတော့အောက်ပိုင်းကလဲစကပ်တိုတိုသေးသေးလေးကိုပင်ဝတ်ထားသည်။
တိုတာကလဲမိုင်ဝတ်ထားတာထက်ပင်အများကြီးပိုတိုသည်။
“ဟဲ့..သီရိ..နင်ဘာဖြစ်လို့ဒါလောက်တိုတက်နေတာကိုရွေးဝတ်လာရတာလဲ၊
ငါ့ဝတ်စုံကနင့်ထက်ရှည်တာတောင်၊ အခုဝတ်လာမိတာ ရှက်နေတာ”
“အမလေး..သိပ်ဂရုစိုက်မနေစမ်းပါနဲ့ဟာ..၊ အခုက လူတိုင်းအတိုအပြတ်တွေဝတ်လာကြပြီမိမိုင်ရဲ့..”
“ဟုတ်လား..ကဲ..ဒီနေ့ဒီု့အစီအစဉ်ကဘာလဲ၊ ဘာလုပ်ကြရင်ကောင်းမလဲ..”
“ဘာမှမသိသေးဘူးဟာ၊ ကဲပါ တခြားဘာမှမစဉ်းစားခင်၊ တစ်ခုခုသွားရှာစားကြရအောင်..”
“အေးး ကောင်းသားပဲ၊ မနက်ကထဲက ဘာမှဟုန်တိပတ်တိမစားလာခဲ့ရဘူး၊ ဆာနေပြီ..”
သူတို့၂ယောက် KFC ဆိုင်ထဲဝင်သွားကြသည်။
အချိန်အတော်လင့်၍ မွန်တည့်ခါနီးနီးရှိပြီဖြစ်လာသောကြောင့် ဆိုင်မှာလူဝင်များလာသည်။
မိုင်ကကောင်တာမှာတန်းစီပြီးအစားအသောက်မှာဖို့တာဝန်ယူစဉ်၊ သီရိကထိုင်စရာနေရာစားပွဲရဖို့သွားဦးပေးထားရ၏။
မိုင်ကတန်းစီပြီးသူ့အော်ဒါအလှည့်စောင့်နေစဉ်၊ သူမကဆိုင်ထဲသို့မျက်စိကစားဝေ့ဝဲကြည့်ရင်း၊ သီရိကိုရှာမိ၏။
မိသီရိတစ်ယောက် ဘယ်နေရာဘယ်စားပွဲမှာများ နေရာဦးထားသလဲပေါ့။ ဒါမှ အစားအသောက်ရလျှင်ထိုနေရာသို့တန်းသွားနိုင်မည်။
သူမလိုက်ကြည့်လို့မကြာပါဘူးသိရိကိုတွေ့လိုက်ပြီ။ ဒင်းက ဆိုက်အတွင်းဘက်တစ်နေရာ၊
ဆိုင်ကိုကာပြီးထားတဲ့မှန်ချပ်နံရံဘေးကကပ်ရက်စားပွဲတစ်လုံးမှာပါလား၊
အဲဒီကထိုင်ကြည့်ရင်၊ ဆိုင်အပြင်ကလျှောက်လမ်း၊ အခြားစားသောက်ဆိုင်များနဲ့
အရောင်းဆိုင်များကိုထိုင်ရာမထလှမ်းပြင်နိုင်သည့်မြင်ကွင်းရှိသည့်နေရာဖြစ်သည်။
ဒါပေမယ့်သူမတစ်စုံတခုကိုသတိထားလိုက်မိတာကတော့
ဘာဖြစ်လို့လူအတော်များများကသူကြည့်တဲ့နေရာကိုလိုက်ကြည့်နေရတာလဲ..?
“ဟောဒီကညီမ..ညီမလေးအလှည့်ရောက်ပြီ၊ ဘာများမှာမလို့ပါလဲ”
အရောင်းကောင်တာမှအမျိုးသမီးကခေါ်ပြီးသတိပေးလိုက်တော့မှ၊
သူ့အလှည့်ရောက်ပြီမှန်းသိသွားပြီးကောင်တာဘက်အာရုံပြန်ရောက်သွားရ၏။
သူမက ကြက်ကြော်ဝမ်းဆက်၊ ဖရန့်ဖရိုင်းစ်အာလူးကြော်၊ ချိစ်ဘာဂါ ၂လုံးနဲ့
ကိုကာကိုလာ၂ခွက်မှာပြီး ကျသင့်ငွေကိုရှင်းပေးလိုက်သည်။
မှာတာတွေကိုဗန်းနဲ့ထည့်ပေးလာတော့မှယူလာခဲ့ပြီး၊ သီရိရှိရာစားပွဲသို့လျှောက်လာခဲ့၏။
သူမကအစားအသောက်တွေပါသောဗန်းကိုစားပွဲပေါ်တင်လိုက်စဉ် သီရိက မှန်အပြင်ဘက်သို့ငေးမောနေ၏။
မိုင်ကသီရိသိမှာပဲဟုထင်ပြီးအထွေအထူးမပြော၊ ဗန်းချပြီးတစ်ခေါက်ပြန်လှည့်လာကာ
အချဉ်ခွက်ကလေးများနှင့် ကိုကာစုပ်ရန်ပိုက်ကလေးများယူရန်ထွက်လာခဲ့ပြန်သည်။
စားပွဲတစ်ခေါက်ပြန်ရာက်တော့ ဗန်းကနေရာမှာအရာမယွင်း၊ မိသီရိကအာရုံတွေတခြားသို့လွင့်မြောပြီးငေးမောလျက်ရှိ၏။
“ဒီမှာ..ဟဲ့..ဒီမှာ..အမယ်..ကောင်မ၊ ထိုင်ပြီးဇိမ်ကျနေတယ်ပေါ့လေ။ မျိုဖို့အစာရောက်နေတာတောင် မသိဘူး”
“ဩ..နင်ဘဲ ဆာ့ဗ်လုပ်မယ်ဆိုလို့လေ၊ အေးဆေးထိုင်မိတာ၊ ငါ့လာပြောနေပြန်ပြီ”
“အေးပါ..အေးပါ..ကိုယ်တော်မရှေ့မှာအဆင်သင့်ရောက်နေပါပြီ၊ မြန်မြန်စားတော်မူပါ၊ ငါတော့ဆာလှပြီ၊ တွတ်တော့မယ်”
မိုင်ကဆာဆာနဲ့သူမမှာလာတဲ့ဒပ်ဘယ်လ်ဘာဂါကြီးကို ငရုတ်သီးဆော့စ်အချဉ်ရေတွေဆမ်းပြီး
အားရပါးရစားနေရင်း၊ တစ်ခုခုကိုစိတ်ထဲမှာသရိုးသရီဖြစ်သွားမိပြန်သည်။
စောစောကလိုပဲ၊ သူတို့စားပွဲကိုမျက်လုံးအစုံတွေကဝိုင်းကြည့်နေတယ်လို့ခံစားမိလာရတာကြောင့်..
ပတ်ဝန်းကျင်ကိုသတိထားကြည့်လိုက်တော့..ဆိုင်အပြင်ဘက်နေရာမျိုးစုံကယောက်ျားတွေက
သူမဘက်ကိုချည်းကြည့်နေတာသိလိုက်ရသည်၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ။
သူမထိုင်တာများမသပ်မရပ်ဖြစ်နေလို့လား၊ သူမဝတ်ထားတဲ့ စကပ်ကို ငုံ့ပြီးကုန်းပြီးကြည့်တော့လဲ၊ ပုံမှန်ပါပဲ၊
ဘာမှထူးထူးခြားခြားမရှိပါဘူး။ အဲ့ဒီတော့… ဟင်! မိသီရိ၊ သူ့သူငယ်ချင်းမက၊
ဒီလောက်စကပ်တိုနံ့နံ့လေးဝတ်ထားတာကို၊ ပေါင်ဖြဲပြီးထိုင်နေတာပါလား။
သူမရဲ့အထဲကလျို့ဝှက်ပစ္စည်းကို ရှိူးရူ(မ်း)တင်ထားသလိုဖြစ်နေသည်။
ပင်တီအဖြူလေးက ပတ်ဝန်းကျင်က ယောက်ျားသားတတွေရဲ့အမြင်အာရုံဆီထွက်လာပြီး၊ မင်္ဂလာပါထွက်လုပ်နေတာလေ။
အဲ့ဒီတော့မှ မိုင်က..
“သီရိ၊..ဟဲ့..သီရိ..နင်ကတော့လေ ကိုယ့်ကိုကိုယ်သတိမထားဘူး၊ နင်ထိုင်နေတာ
အောက်ကဟောင်းလောင်းမုံ့စိမ်းပေါင်းဖြစ်နေပြီ။ သူများတွေအကုန်မြင်ကုန်ပြီဟဲ့၊ ကောင်းကောင်းထိုင်စမ်းပါ”
“အေး..အဲဒါ..ငါက..တမင်ထိုင်ပြနေတာ..”
သီရိကပြောရင်းခြေထောက်တွေကိုပြန်စိလိုက်သည်။
——————————————
အပိုင်း(၂) ဆက်ရန်
(အပျိုစင်တို.ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ)
EPISODE 3
အတွဲ ၃ – (၂)
“ဘာ! နင်ဘာပြောလိုက်တယ်..”
“ငါပြောတာက..ငါတမင်လုပ်တာလို့ပြောတာ..၊ ဒါပေမယ့်အခုဟာကပထမဆုံးအကြိမ်စမ်းကြည့်မိတာပါ၊
စိတ်ထဲမှာသိပ်တော့မရဲဘူး၊ ဒါပေမယ့် ရင်တော်တော်ခုန်ရတယ်သိလား မိုင်..”
“ဟယ်! ကြံကြံဖန်ဖန်၊ နင်ဘာအရူးထတာလဲသီရိ၊ နင်ဒီအတွေးတွေဘယ်ကရလာတာလဲ..”
“ဒီလိုဟ..ငါအင်တာနက်ထဲမှာကြည့်ရင်းသိလာတာ၊ စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းတယ်ဆိုလို့စမ်းကြည့်တာ။
ဒါကြောင့်ဒီနေ့ငါဒီလိုဝတ်လာတာပေါ့..”
“အမလေး..အကြီးအကျယ်ပါလားဟယ်၊ တော်တော့ နင်အရူးထနေတာတွေရပ်လိုက်ပါတော့ဟယ်၊
မကောင်းပါဘူး။ သူများမျက်စိအရသာခံပြီးကြောင်ဖို့ ကိုယ့်ဟာလှန်ပြရတယ်လို့..”
“ဟီး..ဟီး.. အေးပါ ..ရပါတယ်၊ ငါလဲလုပ်သာပြရတာ၊ ရှက်တော့ရှက်တာပဲဟဲ့၊
ယောက်ျားတွေမိန်းခလေးတွေဒီလိုလုပ်ပြရင်သွားရည်တမြားမြားနဲ့ဆိုလို့စမ်းကြည့်တာပါ။
ဟိုမှာကြည့် အဲဒီဟာတွေ..တိုးတိုး..တိုးတိုး နဲ့တွေ့လား..”
ပြောရင်းနဲ့ပဲ၊ အခုလေးတင်ပေါင်လေးပြန်စိပြီးသေသေဝပ်ဝပ်ပြန်ထိုင်လိုက်တဲ့ သီရိက
ပေါင်တစ်လုံးနဲ့တစ်လုံးလိမ်ကျစ်ညှစ်ပြီးဂဏှာမငြိမ်ဖြစ်လာပြန်သည်။
“အဲဒါကဘာဖြစ်ရပြန်တာလဲဟဲ့..”
“ငါ..ငါ..ဟိုကထဲကတမျိုးကြီးဖြစ်လာလို့..”
“နင်ပြောတာဘာလဲ..ဟိုဟာလား! ”
မိုင်ကသီရိနားနားကပ်ပြီးတိုးတိုးမေးလိုက်သည်။
“အေးဟဲ့..အဲဒါပဲ။ ပေါင်ကြားထဲစိုရွှဲတက်လာသလိုပဲ၊ သေးထွက်ချင်လို့လားမသိဘူး”
“အယ်..စောက်ကောင်မ..ပေါက်ကရ..”
“မင်္ဂလာပါညီမလေးတို့၊ အကိုတို့ဒီစားပွဲမှာခဏလောက်ထိုင်လို့ရမလား..ဟင်..”
ယောက်ျားပျိုတစ်ယောက်ရဲ့အသံပါ။ သူ့ကြည့်ရတာမိုင်တို့၂ယောက်ထက် အသက် ၂နှစ် ၃နှစ်လောက်ပိုကြီးပုံရသည်။
ပုံစံကရဲရဲတင်းတင်းပဲ၊ ရှိုးတိးရှန့်တန့်မဟုတ်။ ရုတ်တရက်အနီးကပ်ထွက်ပေါ်လာတဲ့အသံကြောင့်မိုင်ကအလန့်တကြားလှည်ကြည့်သည်။
အဲ့ဒီလူရုပ်ကချောတယ်ရယ်လို့မဟုတ်ပါဘူး၊ သူမအမြင်အနေနဲ့ကတော့၊ ရိုးရိုးသာမန်ကာရှန်ကာရုပ်ပါ။
“ဟုတ်ကဲ့..ရ..ရပါတယ်ရှင့်..”
သီရိက လူရွယ်ရဲ့ခွင့်တောင်းလာမှုကိုလက်ခံပြီးဖြေလိုက်သည်။ ဘာဖြစ်လို့အဲ့ဒီလို လိုလိုလားလားလက်ခံလိုက်မိမှန်း၊
သီရိကိုယ်တိုင်လည်းနားမလည်လိုက်မိ။ အမှန်တော့အဲ့ဒီအချိန်မှာဖြစ်နေတဲ့
ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့နီးနီးစပ်စပ်နေချင်နေတဲ့အတွင်းစိတ်ရဲ့လှုံ့ဆော်မှုကြောင့်သာဖြစ်သည်။
“ဟဲ့..သီရိ၊ ဘာဖြစ်လို့အဲ့လိုလက်ခံလိုက်ရတာလဲ၊ တို့တွေနဲ့သူက သိမှမသိပဲနဲ့”
မိုင်ကသီရိကိုအသာလက်ကုတ် တံတောင်နှင့်တွက်ပြီးအနားကပ်လို့ ဟိုလူမကြားအောင် တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။
ဒါပေမယ့် သီရိကသူပြောတာကိုသိပ်အလေးအနက်ထားပုံမရပေ။
“ကိစ္စမရှိပါဘူးမိမိုင်ရယ်၊ သူကတို့ကိုဘာမှမလုပ်နိုင်ပါဘူး…နင်ကလဲ၊ သူငယ်ချင်းအသစ်တောင်ရသေး..”
“ထိုင်ခွင့်ပေးလို့ကျေးဇူးပါ ညီမ။ အကို့နာမည်က ဂျေပါ၊ ဟောဒီကအကို့သူငယ်ချင်းရဲ့နာမည်က ကျော်ကြီးတဲ့”
အဲဒီလူကသူ့ကိုယ်သူမိတ်ဆက်ပေးနေတုန်းမှာနောက်ထပ်သူ့သူငယ်ချင်းဖြစ်ပုံရတဲ့
လူရွယ်တစ်ယောက်ထပ်ဝင်လာတာနဲ့ တစ်ခါထဲမိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။
နောက်ထပ်ဝင်လာတဲ့လူကလဲ ရုပ်ရည်ကပထမလူနဲ့သူမသာကိုုယ်မသာပါဘဲ။ သိပ်မသားနားပါဘူး။
ဒါပေမယ့်မိုင့်ကိုလန့်သွားစေတဲ့တစ်ချက်ကတော့၊ စောစောကသူမသတိထားလိုက်မိတဲ့
သီရိဖင်ပေါ်တာကိုပြူးပြဲကြည့်နေကြတဲ့ယောက်ျားတွေထဲကတစ်ယောက်ဖြစ်နေတာပါပဲ။
အဲဒီလူကသူမတို့ ၂ယောက်စလုံးကိုပြုံးပြပြီးနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့်သူ့အကြည့်တွေက
သီရိဆီမှာချည်းတစ်ချိန်လုံးရှိနေတာကသိသာလှသည်။
အဲ့ဒီလူကသီရိထိုင်နေသည့်ဘေးဝင်ထိုင်ပြီး၊ ဂျေဆိုသည့်ပထမလူရွယ်က မိုင့်ဘေးမှာထိုင်လိုက်၏။
“ညီမတို့လာကြတာ ၂ယောက်ထဲပဲလား.. ”
ကျော်ကြီးကမေးလိုက်တော့…
“ဟုတ်ပါတယ်ရှင့်..၊ တခြားသူငယ်ချင်းတွေအတူတူပါကြဖို့ပါဘဲ။ ဒါပေမယ့်မအားကြလို့..
အဲ..မိတ်ဆက်ဖို့မေ့နေတယ်၊ ညီမနာမည်က သီရိပါအကို..၊ ဒီကသူငယ်ချင်းက မိုင်တဲ့..”
“မိုင် တဲ့လား..၊ လူတင်လှတာမဟုတ်ဘူး၊ နာမည်လေးပါလှတာပဲ…”
ဂျေက မိုင့်ကိုပြီတီတီကြည့်ရင်း ပြောလိုက်၏။
မိုင်ကခေါင်းကြီးသာအတွင်ငုံ့ထားပြီးစိတ်ရှုပ်နေလေသည်။ ထိုအချိန်တွင်မိုင့်စိတ်ထဲအိမ်ပြန်ချင်စိတ်တွေကသာများနေ၏။
ဒါပေမယ့်သူမကိုမမမေပြန်လာကြိုဖို့အချိန်ကအများကြီးလိုသေးသည်။ နောက်တစ်ခုကသူမအိမ်အရင်ပြန်သွားလျှင်
သူ့သူငယ်ချင်းသီရိစိတ်ဆိုးသွားမှာကြောက်သည်။ ဒီနေ့လည်ဖို့သူမပဲရှည်ပြီးဖိတ်ခေါ်လာတာမဟုတ်လား။
“ငြိမ်လှချည်လားညီမရဲ့ထိုင်ပြီးစကားလဲမပြောဘူး..”
ဂျေကမိုင့်ကိုကြိုးစားပြီးစကားပြောစေရန်အားထုတ်နေစဉ် သူ၏မျက်လုံးတွေကအငြိမ်မနေ။
သူမဝတ်ထားသောမီးခိုးရောင်ဝတ်စုံလေးအောက်မှရုန်းထွက်နေသော
ရင်အုံမို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေးကိုဘေးတိုက်အနေအထားမှကျော်၍ခိုးကြည့်နေသည်။
မိုင်ကခေါင်းချည်းပဲငုံ့ထားတော့၊ သူ့နို့တွေကိုခိုးကြည့်ခံနေရတာလုံးဝသတိမထားမိ။
“ညီမ အကို့ကို သိမှမသိတဲ့ဟာပဲ..”
မိုင့်စိတ်ထဲမှာကြောက်နေသည်။ ခေါင်းသာငုံ့ထားပြီးဂျေဆိုတဲ့လူကိုလဲတစ်ချက်မှပြန်မကြည့်။
သူ့သူငယ်ချင်းမသီရိကတော့ သူ့လိုမဟုတ်အခုလေးတင်လာမိတ်ဆက်ထားတဲ့ကျော်ကြီးဆိုတဲ့လူနဲ့
စကားလက်ဆုံကျနေလိုက်တာများ အရင်ထဲကရင်းရင်းနှီးနှီးသိလာတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့..။
ဂျေနဲ့စကား၂ခွန်း၃ခွန်းအချီအချပြန်စကားပြောဖြစ်လာတာတောင်၊ မိုင့်အတွက်ကတော့
အခုအချိန်ကတော်တော်လေးစိတ်ကျဉ်းကြပ်မိတဲ့ကာလလေးပေါ့၊ စကားလဲဟဟတောင်ဟုတ္တိပတ္တိမပြောဖြစ်ပါဘူး။
အဲဒီတုန်းမှာပဲ သီရိက..
“ဒီမှာ..ဒီမှာ..မိုင်၊ အကိုကျော်ကြီးကပြောနေတယ်။ တို့အားလုံးကိုသူဒကာခံပြီးရုပ်ရှင်လိုက်ပြမယ်တဲ့၊ သွားကြည့်ကြမလား”
သီရိစကားကြောင့်မိုင်မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူတို့သူငယ်ချင်း၂ယောက်မှာမိုင်ကနဲနဲဆင်ခြင်ဉာဏ်ရှိသေး၏။
သူတို့မိန်းကလေးတွေပြောနေကျအတိုင်း ၂ယောက်ထဲကြားနိုင် နားလည်နိုင်တဲ့လေသံနဲ့…
“ဟဲ့..မိသီရိ..ကောင်းပါ့မလားဟယ်၊ ခုမှသိတာဖြင့်တစ်နာရီမပြည့်သေးဘူး..”
“ဒါတွေကိစ္စမရှိပါဘူးဟာ..၊ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ရုံသက်သက်ပဲဟာကို၊ နော်..သွားကြမယ်နော်..မိုင်”
သူငယ်ချင်းလုပ်သူကအတင်းကပ်ချွဲ၊ တွန်းထိုးပြီးတိုက်တွန်းနေတော့
မိုင်လဲသိပ်စိတ်မပါပေမယ့် သဘောတူလိုက်ရသည်။ ဒီကောင်မကိုသိပ်အတိုက်အခံမပြောချင်တော့။
သူမသူ့အဖေကို အတင်းကပ်ချွဲပြီးသူမလိုချင်တာရအောင်ပူဆာစဉ်များက၊
သူမအဖေလဲဒီလိုပင်ခံစားရလိမ့်မည်ဟုလည်း ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင်အတွေးဝင်မိသေး၏။
သူတို့လေးယောက် အခုရောက်နေသောရှော့ပင်းကွန်ပလက်စ်ကြီး၏ အပေါ်ဆုံးထပ်နီးနီး၌ရှိသော
ရုပ်ရှင်ရုံကြီးများ၊ ဂိမ်းစင်တာများရှိရာဘက်သို့တက်လာခဲ့ကြသည်။
လမ်းလျှောက်လာစဉ်အတွင်း၊ မိုင်ကသီရိလက်ကိုတစ်ချိန်လုံးတင်းတင်းဆုပ်တွဲလို့လိုက်လာသည်။
လူရွယ်၂ယောက်ကတော့ မလှမ်းမကမ်းမှလျှောက်လိုက်လာ၏။
“ဟေ့ရောင်..မင်းသီရိကိုတဲ့ဟာမလေးကိုကြည့်စမ်းပါဦးကွာ..၊ ငါ့လခွီး..ဖြုတ်ချင်စရာလေးဟ!..
စောက်ကျိုးနဲ..ဒီလောက်တိုတက်နေအောင်ဝတ်ထားတာ၊ စောက်ဖုတ်တောင်ပေါ်တော့မယ်၊
ငါဖြစ်နိုင်ရင်ဒီနေရာမှာတောင်ခွပြီးလိုးပစ်လိုက်ချင်တယ်၊ အမယ်ပြောရင်းလီးကတအားတောင်လာပြီကွာ..”
“အေးကွ..ငါလဲအဲ့လိုပဲတွေးနေတာ..ဒါပေမယ့်မင်း..မိုင်လေးကိုလဲကြည့်အုံး၊
ပုံပြင်တွေထဲကအပြစ်ကင်းစင်တဲ့သိုးငယ်လေးလိုပဲ၊ ဒါမျိုးမှငါ့အကြိုက်ကွ..ဟီးဟီး..
ငါ့လီးတစ်ချက်လောက်များဝင်သွားရင်ဘယ်လိုလေးများနေမလဲစိတ်ကူးကြည့်နေတာ”
“အာ့ဆို အင်းက အဲ့ဒီဟာမလေးရအောင်ကိုင်..၊ ငါကသီရိလေးကိုဆွဲမယ်၊ ဘယ့်နှယ်လဲ၊ မကောင်းဘူးလား၊
ငါသူ့ပင်တီပေါ်နေတာကြည့်ပြီးပြီ၊ စောက်တလွဲ၊ စောက်ဖုတ်ကတော်တော်ကြီးမယ့်ပုံပဲကွ၊
ငါနင့်ကိုမလိုးရအောင်ရှောင်ပေတော့ကောင်မလေးရေ..၊ လိုးရရင်တော့နင်စောက်ဖုတ်ကွဲပြီသာမှတ်..၊
ဟာကွာ..စိတ်တွေတအားထနေပြီ ခွီးတဲ့..”
ကျော်ကြီးနဲ့ဂျေတို့က သူတို့နှမလေးတွေမဟုတ်တိုင်း၊ အားရပါးရ၊ ပယ်ပယ်နယ်နယ်၊ ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ပြောနေကြသည်။
အေးလေ..ခုခေတ်ကောင်လေးတွေများကိုယ့်နှမအရင်းတောင်၊
ရှောင်ချင်၊ အလွတ်ပေးချင်ကြတာမှမဟုတ်တာ၊ သူတို့ကိုဘာသွားပြောလို့ရမှာလဲ။
ရုံရှေ့ ဘောက်စ်အော့ဖစ်ဘက်ရောက်တော့ ကြော်ပြာထားတဲ့ကာတွေလိုက်ကြည့်ရင်း သီရိကစိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့…
“ဟင်!..အကိုကျော်ကြီး..ကားတွေကလဲတစ်ခုမှကြည့်ချင်စရာမကောင်းဘူး၊ ပျင်းစရာကြီးတွေနေမှာ။
သီရိတို့က ပျော်စရာ၊ ရီစရာ ဟာသကားလေးတွေမှကြည့်ချင်တာ..”
ကောင်မလေးဆီကဒီစကားကြားရတော့၊ ကျော်ကြီးခေါင်းထဲဉာဏ်နီ၊ ဉာဏ်နက်တွေထုတ်တော့သည်။
မဟုတ်တရုတ် ညစ်စုတ်စုတ်၊အကြံစုတ်အကြံပဲ့တွေကြံစည်ဖို့ကတော့ကျော်ကြီးတို့ကစူပါ ပါဘဲ။
“အကိုတွေးမိပြီ..ဒီရုံကြီးတွေမှာတင်တာကတော့အခုတလော၊ ကားကောင်းမရှိဘူး၊ ပျင်းစရာကားတွေချည်းနေမှာပဲ၊
ဟိုဘက်လမ်းမှာ ပရိုက်ဗိတ်ကိုယ်ပိုင်ရုပ်ရှင်ရုံ ၂ရုံ၃ရုံရှိတယ်၊ ဒီရုံကြီးတွေမှာတောင်မပြတဲ့၊
ဟောလိဝုဒ်၊ ဂျပန်၊ အက်ရှင်ကားတွေပြတာ၊ အဲဒီဘက်သွားကြည့်ရအောင်၊ ညီမလေးတို့ပျော်မှာပါ”
“ဟယ်..ဟုတ်လား! သွားလေ အကိုကျော်၊ သီရိနဲ့မိုင်တို့ကလိုက်ပြီးသားပဲ..”
သီရိက မိုင့်ရဲ့အမြင်ကိုတောင်မတိုင်ပင်တော့ပဲနဲ့တခါထဲဖြေလိုက်သည်လေ။
သီရိအဲ့ဒီလိုပြောလိုက်တော့ မိုင်လဲဘာဝင်ပြောရမှန်းမသိတော့၊ သူမစိတ်ထဲသိပ်သဘောမတွေ့ပေမယ့်၊
မတတ်နိုင်တော့ပေ၊ သူတို့နောက်ပဲလျှောက်လိုက်လာခဲ့ရတော့သည်။
သိပ်မကြာလိုက်ပါ၊ ကျော်ကြီးပြောတဲ့ ကိုယ်ပိုင်ရုပ်ရှင်ရုံတွေဆိုတဲ့ဆီရောက်လာသည်။
အဲ့ဒီပတ်ဝန်းကျင်ရောက်လာပြီးရုံတွေဘက်လှမ်းမြင်လိုက်ရတာနဲ့တင်၊ မိုင်ပြန်လှည့်ပြေးချင်စိတ်ပေါက်လာ၏။
အဲ့ဒီပတ်ဝန်းကျင်ကကြည့်ရတာသန့်သန့်ပြန့်ပြန့်မဟုတ်၊ ဆေးလိပ်တိုများ၊ ကွမ်းတံတွေးများ၊
အမှိုက်သရိုက်များဖြင့်၊ ပေပွ ညစ်ထေးနေသည်။ ရုံနှင့် မလှမ်းမကမ်းမှာမော်တော်ဆိုင်ကယ်ဂိတ်တစ်ခုရှိပြီး၊
ရုပ်ရည်ကြမ်းကြမ်း၊ ညစ်ညစ်စုတ်စုတ် ကယ်ရီသမား၄-၅ယောက်လောက်တွေ့ရသည်။
တချို့ကသူတို့အချင်းချင်းလက်ကုတ်၍ သူမတို့လာရာဘက်ဆီသို့လှမ်းပြီးခေါ်တောကြည့်ကြည့်နေကြ၏။
ရုံဝရောက်လို့လျှောက်ဝင်သွားတော့ ပိုလို့တောင်လန့်သွားရသည်။
ပြထားတဲ့ကြော်ငြာပိုစတာတွေက၊ နိုင်ငံခြားကားတွေဖြစ်ပြီး၊ အင်္ဂလိပ်ကားတွေ၊ ဂျပန်စာတွေနဲ့ကားတွေဖြစ်သည်၊
သရုပ်ဆောင်တွေကလဲ ဝတ်ထားဆင်ထားတာမလုံမခြုံ၊ ဟိုပေါ်ဒီပေါ်နှင့်..။
တချို့ ဂျပန်မလေးတွေပုံက၊ သူမတို့နှင့်အသက်ကမတိမ်းမယိမ်း။
အမှန်တော့ဒီရုံတွေက ပိုင်ရာဆိုင်ရာတွေကိုလိုင်းကြေးပေးပြီး၊ ရိုက်ပြီး၊ တရားမဝင်ဖွင့်ထားသော
(Rအဆင့်) ဟတ်ဖ် ကားတွေပြရာ ရုံတွေပင်ဖြစ်၏။
မိုင်တို့လိုကျောင်းနှင့်အိမ်လုံးနေရသည့်ကျောင်းသူအပျိုပေါက်လေးတွေအဖို့ ဒီလိုမျိုးရုံတွေရှိမှန်းသိပင်မသိခဲ့။
ကားတွေက ဟတ်ဖ်ကားတွေသာဆိုတာ၊ အထဲမှာတော့ အောကားတွေသာပြတာဖြစ်သည်၊
အဖမ်းအဆီးကြောက်စရာမရှိ၊ လိုင်းကြေးပေးပြီးပိတ်ထားပြီးသား။
မထိရဲမတိုင်ရဲသည့်အဆင့်ရှိသည့်လူများက နောက်ကွယ်တွင်ရှိသည်လေ။
(စကားချပ်- စာဖတ်သူများလည်း မြန်မာပြည်တွင်ဤကဲ့သို့သောရုံများရှိသည်ဟုသာ
စိတ်ကူးယဉ်ပြီးဖတ်ကြပါရန်၊ ဒီဇာတ်လမ်းကဘာသာပြန်မှီးရေးဝတ္ထုမို့လို့ပါ)
“ဘယ်လိုလဲ..ညီမလေးသီရိ၊ ဒီကကားလေးတွေကတစ်မျိုးဆန်းလို့ခေါ်လာတာ၊ကြည့်ကြမှာလား”
ဂျေကစကားစပြီးသီရိကိုမေးသည်။ အဲ့ဒီမတိုင်ခင်ကျော်ကြီးနဲ့၂ယောက်သားတိုးတိုး၊ တိုးတိုးလုပ်ပြီးမှပြောလာခြင်းဖြစ်၏။
“ဘယ်လိုလဲမိုင်..ကြည့်ကြမလား၊ ဘာပဲပြောပြောငါကတော့ ကြည့်ကြည့်ချင်တယ်ဟာ..”
မိုငိ့စိတ်ထဲမှာ..’ဒီကောင်မ..သီရိ၊ ဘာဖြစ်နေပါလိမ့်..၊ အရင်ကျောင်းမပိတ်ခင်လွန်ခဲ့တဲ့၂ပတ်ကျော် ၃ပတ်လောက်က
သီရိနဲ့အခုပုံစံနဲ့တခြားစီပဲ၊ ကောင်မဘာတွေများလုပ်လာပါလိမ့်’ ဟုလည်းတွေးနေမိသည်။
“ဟယ်..သီရိရယ်..ကြော်ငြာထားတဲ့ပုံတွေလဲကြည့်ဦး၊ ဟို..မကောင်းတဲ့ကားတွေထင်တယ်..၊
ပုံတွေကလဲဖော်ထားချွတ်ထားလိုက်တာ၊ နောက်ပြီးလူတွေကလဲငါတို့ကိုပဲကြည့်နေကြတယ်၊ ပြန်ကြရအောင်ဟာ..”
“ဘယ်မှာကြည့်လို့လဲ၊ ဘယ်သူမှမကြည့်ပါဘူးဟဲ့..”
သီရိကသိသိကြီးနဲ့ မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီးပြောနေသေးသည်။
“မိုင်ရာ..နင်က နင်ဖာသာနင်အတွေးလွန်နေတာပါ၊ ဘာမှလဲမဟုတ်ဘဲနဲ့၊ လာပါအတူကြည့်ကြရအောင်ပါ၊
ပြီးတော့နင်ထင်တဲ့မကောင်းတဲ့ကားဆိုတာကရော၊ နင်ကဘယ်နှစ်ခါကြည့်ဘူးပြီးလို့သိရတာလဲ၊ ကြည့်ဘူးလို့လား..”
“ဟယ်..ဘယ်ကလာကြည့်ဘူးရမှာလဲ..”
“မကြည့်ဘူးသေးလဲ၊ တစ်ခါလောက်မကြည့်ချင်ဘူးလား၊ ဒီနေ့မှမကြည့်ဖြစ်ရင်နောက်ဆိုကြည့်ချင်မှလဲကြည့်ရတော့မှာ၊
ကြည့်ဘူးမှလဲ ခွဲခွဲခြားခြားသိရမှာပါ့၊ တကယ်မကောင်းရင်နောက်မကြည့်ရုံပဲ..”
“ဒါ..ဒါပေမယ့်..သီရိ..”
“ဒါပေမယ့်မနေနဲ့တော့..လာပါဟယ်..၊ ဟိုမှာအကိုကျော်ကြီးက လက်မှတ်တောင်ဝယ်ပြီးနေပြီ၊ အားနာစရာကြီး..နင်ကလဲ..”
သီရိကမိုင်မငြင်းနိုင်အောင်ချုပ်ပြောလိုက်ပြီး၊ မိုင့်ကိုအတင်းဆွဲခေါ်လာခဲ့သည်။
——————————————
အပိုင်း(၃) ဆက်ရန်
(အပျိုစင်တို.ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ)
EPISODE 3
အတွဲ ၃ – (၃)
မိုင်နဲ့သီရိတို့၂ယောက်
အခုနတစ်နာရီမကြာသေးခင်ကမှသိကျွမ်းရတဲ့တစိမ်းယောက်ျားလေး၂ယောက်ကိုယုံစားပြီး၊
အလင်းရောင်မှုန်ဝါးဝါးနဲ့မှောင်နေတဲ့ရုပ်ရှင်ရုံထဲကိုဝင်လိုက်လာခဲ့မိကြပြီ။
ရုပ်ရှင်ဇာတ်လမ်းက ပြလက်စတန်းလန်းပါ၊ စတာတောင်အတော်ကြာသွားပြီဖြစ်လို့၊ တစ်ရုံလုံးမှောင်နေပေမယ့်၊
ထွက်နေတဲ့အားကောင်းလှတဲ့အလင်းတန်းတစ်ခုကတဆင့်ပိတ်ကားပေါ်မှာအရုပ်တွေလှုပ်ရှားလို့နေသည်။
ဝင်ဝင်ချင်းပိတ်ကားပေါ်မှာမြင်လိုက်ရတာကတော့…
သူမတိုနဲ့အသက်ရွယ်တူလောက်ရှိမယ့်ကောင်မလေးတစ်ယောက်က၊
ထိပ်ပြောင်ပြောင် ဝဝနဲ့ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ လိင်တံကြီးကိုအားရပါးရစုပ်ပေးနေတဲ့အခန်းပါဘဲ။
အရိုင်းမလေးမိုင်အဖို့ကျောင်းစာနဲ့ကျောင်းစာသာလုံးပန်းနေရပြီး၊ အခုမှအပျိုဖြစ်ပြီးခါစ၊
လိင်အကြောင်း ဆက်စ်အကြောင်းဆိုတာ၊ စာနဲ့တောင်စပြီးဖတ်ဘူးလေ့လာဘူးသေးတာမဟုတ်ဘူး။
အောကားကြည့်ဖူးဖို့အသာထားဦး၊ သူငယ်ချင်းတွေကြား၊
အောပုံတွေပါတဲ့စာအုပ်တွေလက်သိပ်ထိုးဝေပြီးဖတ်ကြည့်ဖူးဖို့တောင်ဝေလာဝေး၊
ယောက်ျားလိင်တံကိုလီးလို့ခေါ်တယ်ဆိုတာ၊ ကျောင်းကယောက်ျားလေးအချင်းချင်းဆဲနေကြလို့ကြားဖူးတာရယ်၊
လီးရဲ့ပုံပန်းသဏ္ဍာန်ဆိုတာကိုလဲ၊ လမ်းဘေးကဂွေးတန်းလန်းခလေးတွေရဲ့ဟာလောက်ပဲမြင်ဘူးတာလေ။
အခုပိတ်ကားပေါ်ကကောင်မလေးစုပ်ပြနေတဲ့ လီးကြီးကသူမကိုမင်သက်သွားစေတယ်၊
နဲတဲ့အကြီးကြီးမှမဟုတ်တာ၊ စုပ်နေတဲ့ကောင်မလေးရဲ့ပါးစပ်နဲ့အပြည့်ပဲ။
၂ယောက်စလုံးကဘာအဝတ်အစားမှဝတ်မထားကြပဲကိုယ်တုံးလုံးကြီးတွေ။
ကောင်မလေးကလေးဘက်ထောက်ပြီးလီးကိုကုန်းစုပ်နေခြင်းပင်။
သူမရဲကုန်းထားတဲ့ဖင်နောက်မှာ နောက်ယောက်ျားတစ်ယောက်ကရှိနေပြီးသူကလဲလီးကြီးနဲ့
ကောင်မလေးရဲ့နောက်ဘက်ကိုပြူထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ဝလေးကိုတေ့ပြီးထိုးသွင်းနေလေသည်။
ပိတ်ကားပေါ်ကမြင်ကွင်းကိုကြည့်ပြီး မိုင်တစ်ယောက်ရောက်တဲ့နေရာမှာရှေ့မတိုးနိုင်ပဲကြောင်ပြီးရပ်နေမိသည်။
နောက်ကလူကကောင်မလေးစောက်ဖုတ်ထဲလီးဆောင့်သွင်းလိုက်ချိန်မှာ၊
ပိတ်ကားပေါ်ကကောင်မလေးကလဲ၊ သူ့ပါးစပ်ထဲကဦးထိပ်ပြောင်ရဲ့လီးကိုထွေးထုတ်လိုက်ပြီး၊ အာ့ကနဲစူးစူးရှရှ ကုန်းအော်လိုက်သည်။
ကိုထိပ်ပြောင်က သူ့လီးကြီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး၊ ကောင်မလေး၏ပါး၂ဘက်ကိုလီးနဲ့တဖတ်ဖတ်ရိုက်နေ၏။
ပြီးတော့ကာင်မလေးရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုဒစ်ကြီးနဲ့အတင်းဖြဲထိုးနေပြန်သည်၊
နောက်ဆုံးကောင်မလေးလဲပါးစပ်ဆက်ပိတ်ထားလို့မရ၊ ပါးစပ်ဟပြီးလီးကိုငုံပေးလိုက်ရပြန်၏။
နောက်ကလူကမညှာမတာဒလကြမ်းဆောင့်နေသော်လည်း၊ သူမခမြာ၊ အုအု..အိအိ မှတပါးတခြားအသံမထွက်နိုင်၊
ပါးစပ်ထဲတွင် လီးကြီးကပြည့်ကြပ်နေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
နေရာမှာတင်ကြောင်ပြီးရပ်ကြည့်နေတဲ့မိုင်တစ်ယောက်၊ သူ့ကိုဘယ်သူကဘယ်လိုဆွဲခေါ်သွားလို့သွားမှန်းမသိလိုက်ပါ။
နောက်တစ်ကြိမ်သူမသတိဝင်လာတော့၊ ထိုင်ခုံမှာထိုင်မိနေပြီ။
သီရိကသူမရဲ့ညာဘက်မှာထိုင်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရပြီး၊ ဂျေဆိုတဲ့လူရွယ်က ဘယ်ဘက်ထိုင်ခုံမှာထိုင်နေ၏။
ဂျေကမှောင်ထဲမှသူ့ကိုလက်တွဲခေါ်လာရင်းအခုထိုင်ခုံမှာနေရာတကျထိုင်မိတာတောင်သူမလက်ကိုမလွှတ်ပဲကိုင်ထားဆဲဖြစ်သည်။
ကျော်ကြီးကတော့သီရိရဲ့တခြားဘေးတစ်ဘက်မှာထိုင်နေသည်။
“အကိုဂျေ.. ညီမလက်ကိုလွှတ်တော့လေ..ရပြီ”
သူမကသတိထားလိုက်မိတာနဲ့ချက်ချင်းလက်ကိုရုန်းထွက်ရင်းဂျေကိုမျက်စောင်းထိုးပြီးပြောလိုက်၏။
“မိုင့်လက်ကလေးတွေကနူးညံ့လိုက်တာညီမရယ်၊ မွှေးလဲအရမ်းမွှေးတာဘဲ”
ဂျေကစောစောကမိုင့်လက်ကလေးကိုပိုင်စိုးပိုင်နင်းပြနိဆွဲယူလိုက်ပြီးလက်ကိုအားရပါးရနမ်းရှိုက်လိုက်ပြန်သည်။
“အားးးးး မွှေးနေတာပဲ…”
မိုင်တစ်ယောက်လက်ကိုအနမ်းခံရတာကြောင့်ရော၊
ပတ်ဝန်းကျင်ကအခြေအနေတွေကြောင့်ရော၊ ပူထူနေအောင်ရှက်နေမိသည်။
အားရပါးရကိုယ်တုံးလုံးကြီးတွေနဲ့ချစ်တင်းနှောနေကြတာကိုပြနေတဲ့ ပိတ်ကားကိုလည်းမကြည့်ရဲ၊
သူမနားထဲမှာတအင်းအင်းတအားအားညည်းတွားနေသံများ၊
တဖြောက်ဖြောက်တဖတ်ဖတ်ရိုက်ခတ်နေင်္သများကိုသာကြားနေရ၏။
“မိုင်..ဘာလို့ငုံ့နေရတာလဲ၊ ရုပ်ရှင်ကိုမကြည့်တော့ဘူးလား..”
“ဟင့်အင်း..အဲဒါကြီးတွေမကြည့်ရဲဘူး..”
“ဒီမှာ…ဝင်လာပြီးကြည့်မိမှတော့ ကြည့်စမ်းပါကွာ၊ ဒါသဘာဝတွေပါ၊ ဒို့ကလည်းတစ်ခါမှကြည့်ဘူးတာမဟုတ်ပါဘူး”
ဂျေကပြောလို့မိုင်လဲမျက်နှာလေးတဖြည်းဖြည်းမော့လာပြီး၊ မရဲတရဲနဲ့ပိတ်ကားကိုလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
အခုရုပ်ရှင်ထဲကေကောင်မလေးကကြမ်းပေါ်မှာပက်လက်ကလေးဖြစ်နေပြီး၊
ပထမလီးစုပ်ခံနေခဲ့တဲ့ဦးထိပ်ပြောင်ကအပေါ်ကခွပြီးပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးနေလေရဲ့။
စောစောကလိုးပေးနေတဲ့နောက်တစ်ယောက်ကတော့၊ အခုကောင်မလေးရဲ့နို့သေးသေးလေးတွေကိုစို့ပေးနေ၏။
ကောင်မလေးကတော့ပါးစပ်လေးဟ၊ ခေါင်းတခါခါနဲ့တအင်းအင်းညည်းလို့သာနေသည်။
“ဘယ်လိုလဲ..ငါ့ညီမ မိုင်…၊ ရုပ်ရှင်ကြည့်ရတာပျော်ဖို့ကောင်းလား၊ ကြည့်စမ်းပါဦး..သူတို့တွေလိုးနေကြတာမှ၊ အားရပါးရကြီး..”
“အကိုဂျေကဘာဖြစ်လို့အခုလိုစကားကိုပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်းပြောရတာလဲ”
“ဒါရိုင်းတယ်မခေါ်ပါဘူးမိုင်ရယ်။ ခလေးတွေတောင်လွတ်လွတ်လပ်လပ်လမ်းပေါ်မှာဆဲနေကြသေးတာပဲ၊ ၊
လူတိုင်းနေ့တိုင်းပြောနေကျစကားတွေပါ၊ ဒို့သေချာမကြားလို့သာပါ”
မိုင်ကဘာမှပြန်ချေပမနေတော့၊ ကြည့်ရတာမျက်စိတော့နဲနဲရဲလာပြီဖြစ်သည်။
ကြည့်ရင်းတခဏမျှအကြာတွင်တော့သူမစိတ်ထဲတွင်၊ ဖိုးသိုးဖတ်သပ်၊ သရိုးသရီဖြစ်လာတော့၏။
ဘာကြောင့်မှန်းမသိ၊ သူမနှလုံးတွေ၊သွေးတွေပူလောင်လာသည်။
သူမစောက်ပတ်လေးထဲကစိုစိစိဖြစ်လာတာသတိထားမိသည်။ သူမ၏နို့သီးလေးတွေကလည်းထောင်ထလာသည်။
သူမရဲ့ပင်တီလေးကစိုရွှဲအိလာတာလဲသိလိုက်သည်၊ ဒုက္ခပါပဲ၊ ဘာဖြစ်တာပါလိမ့်၊
သူမသေးပေါက်ချတာမဟုတ်မှန်တော့သူကိုယ်သူသေချာသည်။
ဒါနဲ့ပဲမလုံမလဲနဲ့သူ့သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့သီရိဘက်လှမ်းကြည့်လိုက်တော့မှ၊ ထပ်ပြီးလန့်သွားရပြန်သည်။
“အူးးးး ကိုကြီးကျော်..အားးးသီရိဟာကို အဲ့လိုမလျက်ပါနဲ့…သီရိမနေတတ်ဘူး..၊
တစ်ခါမှအဲ့လိုအလျက်မခံရဖူးဘူး၊ အိုးးးးကျွတ်ကျွတ်…”
“အခုအလျက်ခံနေရပြီမဟုတ်လားသီရိရဲ့…၊ ပြောစမ်း…ပြောစမ်း..
သီရိအဖုတ်လေးကို အရင်ဆုံးပထမဦးဆုံးလျက်ပေးတာဘယ်သူလဲ..လို့..”
“ကို…ကိုကြီးကျော်ပေါ့..ကိုကြီးကျော်က သီရိစောက်ဖုတ်ကိုအဦးဆုံးလျက်ဖူးတဲ့သူပဲ..
အိုးးး စောက်စိ..၊ သီရိစောက်စိကိုအဲ့လိုမစုပ်ပါနဲ့..ရှူး..အားးး”
မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းနဲ့အသံတွေကြောင့် မိုင်မှလဲရင်ထဲကထီန်းကနဲခုန်သွားပြီး၊ စောက်ပတ်ထဲကစူးကနဲနေအောင်ပါခံစားလိုက်ရ၏။
ကျော်ကြီးကသီရိရဲ့ခုံရှေ့မှာကပ်ကပ်သပ်သပ်နဲ့ဒူးထောက်ထိုင်နေပြီးသီရိစကပ်တိုလေးကိုလှန်လို့
ပင်တီလေးကိုဟပြီးအဖုတ်ကိုအသေအကြေလျက်နေတာတွေ့လိုက်ရလို့လေ။
သီရိမှာလဲပေါင်ကိုကား၊ စောက်ပတ်ကိုဖြဲပြီးကျော်ကြီးဘာဂျာကိုင်နေတာကိုကြည်ကြည်ဖြူဖြူခံနေတာကိုတွေ့နေရသည်ပေါ့။
“သီရိ…ဟဲ့သီရိ..၊ နင်ဘယ်လိုဖြစ်လို့ဒီလောက်အထိဖြစ်ပျက်နေရတာလဲ!… ”
“မိုင်…မိုင်ရယ်..လုပ်ပါဦး…ငါစောက်ဖုတ်ယားလိုက်တာဟယ်..၊ ငါ့စောက်ဖုတ်…
အားးးး ကိုကြီးကျော်၊ လျှာကိုအထဲနက်နက်ကြီးထိုးမသွင်းပါနဲ့၊ သီရိမနေနိုင်လွန်းလို့ပါ။
မိုင်ရေ..ငါ့ကိုကယ်ပါဦး..၊ လုပ်ပါဦး…”
မိုင်ကမြင်နေရတဲ့မြင်ကွင်းကိုမယုံကြည်နိုင်စွာ၊ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ကြည့်နေမိတုန်း၊
သူမသတိမထားလိုက်မိခင်မှာပဲယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့လက်က
သူမရဲ့ ပေါင်သားဖြူဖြူနုနုလေးတွေကိုထိတွေ့ပွတ်သပ်လာတာကိုခံစားလိုက်ရသည်။
“မိုင့်ပေါင်လေးတွေကနူးညံ့နေတာပဲကွာ..”
“ဟင်..အမလေး..အကိုဂျေ၊ အဲ့ဒါကဘာလုပ်တာလဲ၊ မကိုင်နဲ့..မရဘူး..ဖယ်..ဖယ်..”
ဂျေကမိုင့်စကားကို ဂရုမစိုက်၊ ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲရုတ်ချည်းပင်
မိုင့်မျက်နှာလေးကိုသူ့ဘက်သို့ဆွဲယူကာ နှုတ်ခမ်းလေးကိုဆွဲစုပ်နမ်းရှုပ်လိုက်တော့၏။
မိုင်မှာရုတ်တရက်မို့ငြင်းဆန်ရုန်းကန်ရန်ပင်ပြင်ဆင်ချိန်မရလိုက်ပေ။
မိုင်မှာတစ်သက်တာတွင် ဘယ်ယောက်ျား၏အနမ်းအစုပ်ကိုမှမခံခဲ့ရဘူးသောအရိုင်းသက်သက်လေးဖြစ်လေရာ၊
မထင်မှတ်သောအတွေ့အထိကြောင့်ခန္ဓာကိုယ်လေးတောင့်တင်းသွားရှာ၏။
ဂျေကမိုင်၏နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုပြတ်ထွက်မတတ်ဆွုစုပ်နေရင်းမှ လျှာကိုကြိုးစား၍မိုင့်ပါးစပ်ထဲသို့ထိုးထည့်နေသည်။
မိုင်ကခဏကြာအောင်တော့ပါးစပ်ကိုအတင်းစေ့ပြီးပိတ်ထားသော်လည်း၊ ကြာကြာတော့တောင့်မထားနိုင်ပါ။
မကြာခင်မှာသူမပါးစပ်လေးဟလာရပြီး၊ လျှာချင်းလိမ်းလို့လူပျိုလေးတစ်ယောက်ရဲ့
အလူးအလှိမ့်အနမ်းရေလျင်ကြောမှာမြောပါသွားမိတော့သည်။
ဂျေကအခြေအနေကိုကြည့်လိုက်ပြီးကောင်မလေးစိတ်ပါလာပြီဆိုတာကိုသိလိုက်တာနဲ့..၊
သူမရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုစပြီးစိတ်ကြိုက်ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေပြီလေ။
“ညီမမိုင်ရယ်..ဘာဖြစ်လို့ညီမကိုယ်လေးကဒါလောက်မွှေးနေရတာလဲ…ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကမွှေးလဲမွှေး၊ နုဖတ်နေတာပဲ”
“အကိုဂျေ…မနမ်းပါနဲ့..မိုင်..ယားလို့ပါ။ ဟင်..အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့..၊ မိုင့်နို့ကိုမကိုင်နဲ့လေ..”
“ဒါကတော့..ဘယ်သူကမိုင့်နို့ကြီးတွေဒါလောက်ကြီးအောင်ဖန်ဆင်းထားတာလဲမသိဘူး၊
မြင်တာနဲ့ကိုင်ချင်စရာကြီးမို့လို့ပါ။ အကို့ကိုနဲနဲလောက်ပေးစို့ပါလားကွာ.. ”
“ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း.. မရပါဘူး၊ မိုင်နဲ့အကိုဂျေနဲ့ကဘာမှမှမပတ်သက်တာပဲ ဒီလိုလုပ်လို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ”
“မိုင်လေးရယ်၊ အကို့ကိုအထင်လွဲနေတာကိုး။ အကိုကမိုင့်ကိုယောက်ျားမပီမသ၊
အတင်းအဓမ္မအကြပ်ကိုင်၊ အနိုင်ကျင့်ပြီး မိုင့်ကိုကြံနေတာမှမဟုတ်ပဲ၊ အကိုကအဲ့လိုလဲမလုပ်တတ်ဘူး၊
အခုကမိုင်ကိုအကိုကေကောင်းကောင်းမွန်မွန်လေးလေးနက်နက်တောင်းခံနေတာပါ၊
မိုင့်ကိုတန်ဘိုးထားလို့လဲ ဒီလိုဆက်ဆံတာပေါ့၊ အကို့မိုင်လေးကလဲသဘောမဆိုးဘူးလို့ထင်ပါတယ်၊
နော်၊ အကို့ကိုနဲနဲလေးလိုက်လျောပေးနော်..”
အဲဒါပဲလေယောက်ျားမာယာ..၊ ဒီလိုချာတိတ်မလေးမျိုးကိုဘယ်လိုနှူးရမယ်ဆိုတာဂျေကောင်းကောင်းသိတယ်။
မိုင့်လိုမနူးမနပ်အရွယ်ခလေးမတစ်ယောက်အဖို့၊ သူ့ကိုလေးလေးနက်နက်တောင်းခံတယ်ဆိုတာနဲ့ပဲ၊
ပစ်ကျ၊ ပျော့ကျသွားပြီ။ ဂျေကလဲအထာနပ်စွာကိုင်တွယ်ရင်းလေပျော့လေးနဲ့ထိုးနေတာလေ။
“အို…အကိုဂျေ..မ..မ..မိုင်တခါမှမိုင်ဒီလိုအလုပ်မခံခဲ့ဖူးဘူး..မိုင်ရှက်တယ်၊ ဖြေးဖြေးနော်အကို..”
“မိုင်က အကိုဂျေကိုဘာလုပ်စေချင်လို့လဲ..”
“ဟင့်..သိဘူး..၊ သူပဲစို့ကြည့်မယ်ဆိုပြီးတော့..အကိုလုပ်ချင်တာသာလုပ်၊ မိုင့်စိတ်ထဲမှာမရိုးမရွနဲ့..”
အပျိုပေါက်လေးမိုင်..တစ်ခါမှဒါမျိုးအတွေ့အကြုံမရှိခဲ့။ အခုအခိုက်အတန့်မှာသူမအစစအရာရာကိုမေ့လျော့သွားပြီ။
သူမအနေနဲ့ အခုလေးတင်ကမှသိကျွမ်းခဲ့ရတဲ့ တစိမ်းယာက်ျားလေးတစ်ယောက်က
မိမိရဲ့နို့တွေကိုပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ကိုင်နေတာ၊ စုပ်စို့နေတာကို ဘာမှဂရုစိုက်မနေတော့ဘူး။
သူမအခုခံစားနေရတဲ့ရမ္မက်ဆန္ဒစိတ်ကို တနည်းနည်းနဲ့ပြေလျော့အောင်လုပ်ဖို့လောက်ပဲစိတ်ဝင်စားတော့သည်လေ…။
——————————————
အပိုင်း(၄) ဆက်ရန်
(အပျိုစင်တို.ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ)
EPISODE 3
အတွဲ ၃ – (၄)
“အူးးး အကိုဂျေ.. မိုင့်နို့တွေကိုအဲ့လောက်အရမ်းကြီးမညှစ်နဲ့လေ..၊ အင်းးမ်မ်.. အားးး..
ပြောနေတယ်လေ..အဲ့လောက်ကြီးမညှစ်ပါနဲ့ဆို..ရူးသွားပြီလား..”
“ဒါကတော့မိုင့်နို့တွေကညှစ်ချင်စရာအရမ်းကောင်းနေတာကိုး..၊
ရတယ် နို့မညစ်လဲရပါတဟ်၊ အဲ့ဒါဆိုစောက်ဖုတ်ပေးကိုင်လေ..”
“ကြံကြံဖန်ဖန်..အဲ့လိုတောင်းနှိုက်တိုင်းပေးရရင်ခက်ကုန်မှာပေါ့။ မရပါဘူးနော်..”
ဂျေကမိုင့်စကားနားမထောင်..၊ ဒီကောင်မလေးမူလကျီလုပ်နေတာပဲဟုထင်သည်။
မိုင့်ပင်တီလေးထဲလက်ရှိူထည့်တော့ရွှဲစိုနေသည့်စောက်ခေါင်းလေးကိုစမ်းမိသည်။
စောက်စိလေးကိုစမ်းပြီးလက်လေးနဲ့တဒပ်ဒပ်ကလိတော့..။
“အားးးးဟားး မရပါဘူးလို့ပြောနေတယ်နော်၊ ဘာလို့လာကိုင်ရတာလဲ..
အိုးးး အဲ့ဒီနေရာကိုမဆွပါနဲ့…အမလေးးး…မိုင်မနေတတ်တော့ဘူး..”
“မိုင့်အဖုတ်ကအရွယ်နဲ့မလိုက်အောင်ကြီးလိုက်တာကွာ။ အမွှေးကလဲပါးပါးလေး၊ အကိုတစ်ချက်လောက်ကြည့်ရအောင်..”
“အိုးးး ဘာလို့ကြည့်ရမှာလဲ..မကြည့်ပါနဲ့..အူးးဟူး..ဟူးးးအကိုဂျေကလဲ၊ မှောင်ကြီးထဲမှာကြည့်လို့လဲမမြင်ပဲနဲ့..ဟိ..”
“ကြည့်လို့မရလဲ၊ ကြည့်မယ့်အစားလျှာနဲ့လျက်ပေးမယ်လေ၊ မိုင် စောက်ဖုတ်အလျက်ခံကြည့်ပါလားဟင်…ကောင်းတယ်ညီမရဲ့..”
မိုင်တစ်ယောက်ဒီလိုကြားတော့စိတ်တွေပိုပြီးထကြွလာရသည်။ တစိမ်းယောက်ျားလေးတစ်ယောက်က
သူမ၏စောက်ဖုတ်ကိုလျက်ပါရစေဟုမိုက်မိုက်ကန်းကန်း၊ လိုလိုလားလားတောင်းဆိုလာနေသည်တွင်၊
စောက်စိကတရွရွဖြစ်လာလေ၏။
“အကိုဂျေ့သဘောပဲ..”
မိုင်တစ်ယောက်ဒီစကားကိုဘယ်လိုပြောထွက်သွားလိုက်မှန်းပင်မသိပေ။
ကိုယ့်မမြင်အပ်တဲ့အရာကိုအသက်နဲ့ထပ်တူထိမ်းသိမ်းထားရမယ်မှန်းသိသိကြီးနဲ့ပင် သဘောကောင်းစွာခွင့်ပြုမိလေသည်။
“ဒါဆို အကိုဂျေလျက်ပေးမယ်၊ မိုင်လေးက ခြေထောက်လေးနဲနဲကားထုတ်လိုက်..ဟုတ်ပြီလား၊
အဲ..ဟုတ်တယ်..အကိုပင်တီလေးကိုမြင်ရပြီ၊ ဟင်..ရွှဲတောင်ရွှဲနေပါပေါ့လား..ညီမအရေလေးအကို နဲနဲမြည်းကြည့်ရအာင်..”
“အားးးး ရှူး…အူးးးး စစ်..”
ဂျေက ပင်တီလေးကိုဆွဲဟပြီး အဖုတ်ပေါ်လျှာနဲ့တင်လို့အထက်အောက်နိူက်ဆွဲပြီးလျက်ပေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ..
မိုင့်ခမြာထွန်ထွန်လူးပြီးတရှူးရှူးတအားအားညည်းသံလေးတွေထွက်ကျလာရတော့သည်။
ခံစားရတဲ့အရသာကကောင်းလွန်းလှတာကြောင့်မိုင်ရဲ့ဖြဲကားပေးထားတဲ့ခြေထောက်လေး၂ချောင်းက တဆတ်ဆတ်နဲ့တုန်နေ၏။
“မိုင်လေးရာ…အရေတွေကလဲရွှမ်းလိုက်တာကွာ..”
“ဟွန့်..စိတ်လာတာကိုးလို့၊ ဘယ်လိုလူကြီးလဲမသိဘူး၊ မိုင့်ကိုဒီလိုရုပ်ရှင်ကားမျိုးခေါ်လာပြီးကြည့်ခိုင်းတော့..၊
ဘယ်သူကတင်းခံနိုင်မှာလဲ..ဟင့်..၊ ကြည့်ပါလား…အစိကိုမလျက်ပါနဲ့…အားးး အကိုဂျေ..”
သီရိတို့ဘက်မှလဲ၊ သီရိကကုန်းပြီးကျော်ကြီးလီးကိုစုပ်လို့ပုလွေမှုတ်ပေးနေပြီဖြစ်သည်။
“သီရိရယ်..ကောင်းလိုက်တာလီးကိုဆိမ့်တက်နေတာပဲ။ ကိုကျော်သီရိကိုသိပ်ပြီးချစ်ချင်နေပြီကွာ။
ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ၊ ပြောပါဦး၊ အကိုကြီးသီရိကိုတည်းခိုခန်းတစ်ခုခုကိုခေါ်သွားမယ်ဆိုရင်သီရိလိုက်မလားဟင်..”
“ကိုကြီးကျော်သဘောပဲ…ဒီနေ့ကိုကြီးကျော်ခေါ်သွားတဲ့နေရာသီရိလိုက်ဖို့အဆင်သင့်ပဲ…”
အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ၊ မိုင်ရဲ့ဟန်းဖုန်းက အဝင်ခေါ်သံသီချင်းကအကျယ်ကြီးမြည်လာတော့သည်။
သူမကမန်းကတန်းနှိပ်ပြီးလက်ခံပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ဒီသီချင်းသံကြားတာနဲ့ခေါ်တာဘယ်သူဆိုတာသိပြီးသားလေ။
အဲ့ဒီတစ်ချိန်ထဲမှာပဲ ဂျေကသူ့လက်တွေနဲ့မိုင့်ရဲ့ပင်တီလေးကိုလိပ်ပြီးချွတ်ချလာခဲ့လိုက်တာ၊
မိုင်ကလဲချွတ်လို့လွယ်အောင်ဖင်လေးကြွပေးလိုက်သည်။
“ဖေကြီးလား…အခုသမီးရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ၊ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေတုန်းဖေရဲ့..၊ အင်..အင်းး..ပြီး..ပြီးတော့မှာပါ…
အိုးးးး မပွတ်နဲ့လေ..စစ်..ဘာ..ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဖေကြီး..မိုင်အခုထွက်လာတော့မှာပါ..”
“ဘယ်သူဖုန်းဆက်လာတာလဲ..ညီမမိုင်..”
“မိုင့်အဖေကြီးပေါ့…အခုလာကြိုနေပြီ..မိုင် အခုသွားရတော့မယ်”
“အာ..မိုင်ကလဲ..ဒီလိုပဲတိုးလိုးတန်းလန်းထားခဲ့တော့မှာလား၊
အကိုကမိုင့်အဖုတ်လေးကိုကောင်းကောင်းတောင်မလျက်ရသေးဘူး..နဲနဲလေးစောင့်လို့မရဘူးလား..”
“မရဘူးအကိုဂျေ..မိုင်တို့ဒီလိုရုပ်ရှင်မျိုးလာကြည့်နေတယ်ဆိုတာဖေကြီးများသိသွားရင် သတ်လိမ့်မယ်၊
ကဲ..လာ..သီရိ.. ဒို့သွားကြစို့..တော်တော်ကြာဖေကြီးရောက်လာလိမ့်မယ်..”
“မိုင်..နင်ပဲအရင်ပြန်သွားလိုက်တော့ဟာ..၊ ငါကိုကြီးကျော်နဲ့ဆက်လိုက်သွားဖို့ရှိသေးလို့..
နောက်မှငါ့ဖာသာပြန်လာမယ်..နော်..နော်..အိုးးးး ကိုကြီးကျော်…ဘာလို့သီရိနို့ကိုအရမ်းဖိညှစ်နေရတာလဲ..”
“ဒါဆိုလဲ ငါသွားပြီသီရိ..”
ဂျေကတော့တိုလို့တန်းလန်း၊ ပါးစပ်အယောင်းသားနဲ့အံ့အားသင့်ပြီးကျန်ခဲ့သည်။
မိုင့်အတွေးထဲမှာ၊ ရုပ်ရှင်ရုံထဲကအမြန်ထွက်ပြီး၊ သူ့ကိုမမမေလာပို့ထားခဲ့တဲ့ရှော့ပင်းပလာဇာရှေ့ကနေ
သူ့အဖေဦးသန့်ဇင်ကိုသွားစောင့်မယ်လို့ကြံရွယ်ထား၏။
သူဒီရုပ်ရှင်ရုံလိုနေရာမျိုးမှာ အပြာကားလာကြည့်နေတာကိုသူ့အဖေမသိစေချင်ပေ။
ဒါနဲ့ပဲခပ်သုတ်သုတ်ထွက်အလာ၊ အဝရောက်လို့ရုပ်ရှင်ရုံထဲကလှမ်းအထွက်၊
လေပြင်းလေးတစ်ချက်ကခပ်ကြမ်းကြမ်းဝှေ့တိုက်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ၊ သူဝတ်ထားတဲ့ဆက်စီကျကျစကပ်တိုလေးက
ဖပ်ကနဲလန်အသွား၊ သူမကမန်းကတန်းဖိချလိုက်ရသည်။
“ဟင်..အမလေး…သေတော့မှာပဲ..၊ ငါတော့သေပြီ..”
သူမလုံးဝမေ့သွားသည်။ သူမကတိုက်ကရိုက်ထွက်အလာ၊
သူမ၏ပင်တီလေးက ဂျေ၏လက်ထဲတွင်ကျန်ရစ်ခဲ့သည်ပဲ။ ပြန်သွားယူဖို့ကလဲမဖြစ်တော့..။
တစ်ခုတည်းသောနည်းလမ်းကသူမစကပ်ကိုလက်နဲ့ဖိပြီးကုန်တိုက်အရောက်အမြန်ပြေးဖို့သာရှိတော့သည်။
ကုန်တိုက်အဝင်ဝအရောက်သူမဟိုက်ကနဲဖြစ်သွားရ၏။ သူမရဲ့အဖေ ဦးသန့်ဇင်ကအရင်ရောက်နှင့်ပြီး
ရပ်စောင့်နေခြင်းကြောင့်ပင်ဖြစ်လေသည်။ ဦးသန်ဇင်ကသူ့သမီးကြီးမေကိုဖုန်းဆက်ပြီးအကျိုးအကြောင်းမေးတော့
အလာတုန်းက မေကမိုင့်ကိုခေါ်လာရင်းသည်ကုန်တိုက်မှာချထားပေးခဲ့ကြောင်းသိရသည်။
အခုသူအလုပ်စောစောပြီးလို့၊ သမီးငယ်လေးကိုတလက်စထဲဝင်ကြိုရာတွင်မိုင်၏မူမမှန်ပုံကိုတွေ့လိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။
ဦးသန့်ဇင်ကသူ့သမီးအထွေးလေးကိုသံသယမကင်းစွာဖြင့်ကြည့်မိသည်။
ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့သူ့သမီးပြေးလာရာလမ်းသည်၊ ဤကုန်တိုက်၏ ရုပ်ရှင်ရုံများတည်ရာဘက်မဟုတ်ကြောင်း
သူကောင်းကောင်းသိသည်။ ရုပ်ရှင်ရုံတွေကဟိုးအပေါ်ဆုံးထပ်မှာလေ။ အခုသူ့သမီးလာရာဘက်က
ပုဂ္ဂလိကအော်ပရေတာတွေ ရဲ့လုပ်ငန်းဖြစ်သောညစ်ညစ်ပတ်ပတ်ကားများပြရာရုံများရှိသည့်ဘက်မှဖြစ်၏။
“ဖေကြီး..ရောက်နေတာကြာပြီလား..”
မိုင်ကဟန်မပျက်သူ့ဖခင်ကိုနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
“စောစောကလေးတင်ပဲသမီး..လာ..မြန်မြန်ပြန်ကြရအောင်၊ အချိန်မဟုတ်မိုးရိပ်တွေဆင်လာတယ်။ မိုးရွာမလားမသိဘူး”
ကားပေါ်တက်ပြီးထွက်လာတဲ့နောက်ပိုင်း၊ မိုင်တစ်ယောက်ဆိတ်ဆိတ်ကလေးထိုင်ပြီးငြိမ်ချက်သားကောင်းနေသည်။
သူ့စိတ်ထဲတွင်သူဘာသွားလုပ်ခဲ့သည်ကို သူ့အဖေရိပ်မိသွားပြီလားဟုအကြီးအကျယ်စိတ်ပူနေပြီး၊
နောက်တစ်မျိုးကတာ့ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာမျက်နှာစိမ်းလူရွယ်တစ်ဦး၏နှိုးဆွပေးမှုကြောင့်
အခုတိစောက်ပတ်ထဲကရွနေအောင်ရာဂစိတ်လေးတွေထနေတာပဲဖြစ်သည်။
စောစောကထဲကတစ်ဝက်တစ်ပျက် စောက်ရေလေးတွေထွက်နေပြီးဖြစ်လေရာ၊ အခုသူမတွင်ပင်တီကလဲမရှိတော့၊
စကပ်လေးကိုအတင်းဆွဲဖိရင်း၊ ပေါင်လေး၂ချောင်းကိုပူးပြီးလိမ်ထားရလေရာ၊
ပြူးပြူးလေးဖောင်းထွက်နေသောအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေနှင့်အစိပြးပြူးလေးက
အသားနဲနဲကြမ်းသောစကပ်အစနှင့်ပွတ်တိုက်နေသည်။
ကြားခံပင်တီနုနုလေးမှမရှိတော့တာလေ။ သူမပေါင်ညှစ်လိမ်လေ၊ အဝတ်စနှင်းစောက်စိပွတ်တိုက်လေဖြစ်ကာ၊
စိတ်တွေပိုထလာရသည်။ နေရင်းထိုင်ရင်းစောက်ရေတွေကတစိမ့်စိမ့်နဲ့ စိမ့်ထွက်လာတာ၊
စကပ်လေးပင်သိသိသာသာကြီးကွက်နေပြီလေ။
ဦးသန့်ဇင်ကကားမောင်းနေရင်းမျက်စိတစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်တော့အခြေအနေကိုသဘောပေါက်သွားပြီ။
“မိုင်…ရုပ်ရှင်ကိုဘယ်ရုံမှာသွားကြည့်လာတာလဲသမီး..”
ရုတ်တရက်မေးခွန်းထုတ်လိုက်သောသူ့အဖေ၏အသံကြောင့် မိုင့်မှာလန့်ဖျပ်သွားရ၏။
“သ..သမီး..ဟို..ဟိုလေ..”
“ဟို..အဖော်အချွတ်ကားတွေသွားကြည့်လာတာ..ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား..”
“ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ ဖေဖေ..၊ သမီးဒါမျိုးနောက်မလုပ်တော့ပါဘူး..”
“ဘယ်သူနဲ့သွားကြည့်တာလဲ၊..”
ဦးသန့်ဇင်အသံကအနည်းငယ် မာလာသည်..။
“သူငယ်ချင်းနဲ့သွားကြည့်တာပါ။ သူကခေါ်သွားလို့..”
“ဒါလောက်ပဲလားသမီး..ကြည့်ရုံသက်သက်ပဲလား၊ ဖေဖေ့ကိုမှန်မှန်ပြောစမ်း..”
“ဟို…အဲ..ဟို..”
“သမီး..မိုင်..ဖေဖေ့ကိုတည့်တည့်ပြန်ဖြေစမ်း..ဖေဖေ့ကိုအမှန်အတိုင်းပြောရင်ဖေဖေစိတ်မဆိုးဘူး…”
“တကယ်လားဖေဖေ..၊ ဖေဖေမိုင့်ကိုစိတ်မဆိုးဘူးဆိုတာ..”
“တကယ်ပေါ့..ဒါပေမယ့်မိုင်ဖေဖေ့ကိုမညာရဘူးနော်…”
“ဟိုလေ..မိုင်..အကိုကြီး၂ယောက်ကခေါ်လို့သွားကြည့်ဖြစ်တာပါ။ သီရိလဲပါတယ်..၊
သူတို့နဲ့ကဒီနေ့လည်ကမှစားသောက်ဆိုင်မှာသိကြရတာပါ”
“မိုက်လိုက်တဲ့သမီးရယ်..”
ဦးသန့်ဇင်ကတစ်ချက်ညည်းငြူရင်းတစ်ခဏမျှကြာအောင်ငြိမ်သက်သွားသည်။
——————————————
အပိုင်း(၅) ဆက်ရန်
(အပျိုစင်တို.ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ)
EPISODE 3
အတွဲ ၃ – (၅)
အတန်ကြာမှ ဦးသန့်ဇင်က သမီးငယ်လေးကိုဆက်ပြီးမေးခွန်းထုတ်လေသည်။
“ပြီးတော့သူတို့က သမီးကိုဘာလုပ်သေးလဲ..”
“အဲ..အဲ..လုပ်တယ်..”
မိုင်ကသူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေသော ဖခင်ကြီး၏အကြည့်ကိုကြိုးစားပြီးမျက်လုံးလွှဲပစ်နေလိုက်သည်။
“သူတို့ကမိုင့်ကိုဘာလုပ်သလဲ..”
“သူက မိုင့်နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတယ်၊ မိုင့်နို့လေးတွေကိုကိုင်တယ်။ ပြီးတော့မိုင့် အောက်ကဟာလေးကိုလဲလျက်ပေးတယ်..
ဒါပေမယ့်..ဒါအကုန်ပါဘဲ..အဲ့ဒီထက်ဘာမှမပိုပါဘူးဖေကြီး..”
“ဘာဖြစ်လို့မိုင်ဒီလိုလုပ်ရတာလဲ..သမီး..ဟင်!.”
“မိုင့်စိတ်ထဲကတမျိုးကြီးပဲ..လှပ်လှပ်..လှပ်လှပ်နဲ့..မနေနိုင်၊ မနေတတ်တော့လို့ပါ ဖေဖေ..”
“အခုရော..အဲ့လိုကြီးဖြစ်နေတုန်းပဲလား..သမီး..”
မိုင်ကပါးစပ်ကဖြေမယ့်အစား၊ ခေါင်းလေးကိုတစ်ချက်ညိတ်လိုက်ပြီးမှခေါင်းငုံ့သွားလေသည်။
“ဒါဆိုရင်ပေါင်ကားပြီးထိုင်လိုက်စမ်းမိုင်..၊စကပ်ကိုလဲလှန်တင်လိုက်..”
မိုင်ကသူ့အဖေရဲ့ခပ်ဆတ်ဆတ်အသံကြောင့်အထိတ်တလန့်ဖြစ်သွားသည်။ သူ့အဖေကိုလည်းမရဲတရဲလေးပြန်ကြည့်လိုက်၏။
အဖေရဲ့စကားကိုတော့မလွန်ဆန်ရဲ။ စိထားသောပေါင်လေး၂ချောင်းကိုတဖြေးဖြေးကားထုတ်ပေးလိုက်တော့၏။
အဖုတ်ဖြူဖြူဖောင်းဖောင်းလေးကဦးသန့်ဇင်၏မြင်ကွင်းထဲသို့ဝင်ရောက်လာသည်။
စောက်မွှေးလေးတွေကပါးပါးလေးပဲယှက်သန်းနေသည်မှာ ဆွဲပြီးလျက်ပစ်ချင်စရာ၊
ချိုချဉ်လေးတစ်ခုလိုငုံပြီးဆွဲစုပ်ပစ်ချင်စရာကောင်းလှသည်။ စောက်ရေကြည်လေးများကအဖုတ်ကွဲကြောင်းလေးကြားမှ
စီးထွက်ကျလာဆဲဖြစ်လေရာ၊ သူမထိုင်နေသောကားထိုင်ခုံသားရေကူရှင်ပေါ်သို့စိုစွတ်ရွှဲအိနေစေ၏။
ဦးသန့်ဇင်ကသမီးထွေးလေး၏ စောက်ဖုတ်ကလေးကိုအတိုင်းသားမြင်လိုက်ရပြီး၊
လက်ရှိအခြေအနေကိုလည်းတွေ့မြင်သတိထားမိသဖြင့် အောက်မှသူ့လီးကြီးကမထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင်တောင်တက်လာရလေသည်။
သူကလက်တစ်ဘက်ဖြင့်စတီယာရင်းကိုကိုင်ထားပြီးကျန်လက်တစ်ဘက်ကိုဆန့်ထုတ်လှမ်းလိုက်လျက်
သမီးထွေးလေး၏စောက်ဖုတ်လေးကိုအုပ်ကိုင်လိုက်ကာ၊ လက်ချောင်းထိပ်လေးများဖြင်
့မိုင်၏စောက်စိလေးကိုကုတ်လိုက်၊ ပွတ်လိုက်ကစားပေးနေတော့သည်။
“အားးးး အမလေး…ဖေ..ဖေကြီး..အဲ့ဒါကိုမဆော့နဲ့လေ…အူးးး သမီးမနေတတ်ဘူး..”
“ဘာလဲ..အဲ့ဒါဆိုတာ..၊ ရှင်းရှင်းပြောစမ်း၊ ဘာကိုမဆော့ရမှာလဲ..”
ဦးသန့်ဇင်ကမိုင့်ကိုပြောရင်းမေးရင်း၊ စောက်စိကိုပို၍ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိချေပေးလိုက်သည်။
“ဟို..ဟို..မိုင့်အဖုတ်..အဲ..စောက်စိလေးကို မပွတ်ပေးဖို့ပြောနေတာ..အီးးး…မိုင်ကြက်သီးထတယ် ဖေဖေ”
မိုင်ကဘယ်လိုတောင်းပန်တောင်းပန်၊ ဦးသန့်ဇင်ကမိုင့်စောက်စိကိုဆက်ပြီးခပ်သွက်သွက်ကြမ်းကြမ်းဖိချေပေးနေတုန်းပင်၊
သူကသူ့လက်စွမ်းဖြင့်သူ့သမီးထွန့်ထွန့်လူးပြီး စောစောလေးတင်ကသူ့သမီးကိုဝင်ဆော့သွားသော
ကောင်လေးကိုမေ့သွားအောင်လုပ်ပြလိုက်မည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာလည်းတော်တော်တင်းနေသည်။
ဘယ်က ကလေကဝကောင်မှန်းခြေခြေမြစ်မြစ်မသိရပဲ၊ သူ့သမီးကိုနို့စို့လား၊ အဖုတ်နှိုက်လားလုပ်သွားတာလေ။
“စောက်စိက တော်တော်ရွနေတယ်ဟုတ်လား..! ကဲ..ရွဦး…ရွဦး…”
“ဖေကြီးးး မလုပ်ပါနဲ့.. အိုးးးး မိုင်မရတော့ဘူး… မိုင်..မိုင့်အရည်တွေ..ထွက်..ထွက်..အားးးး”
“ထွက်ရင်လဲ ထွက်ပလေ့စေသမီး..ဟိုမှာတွေ့လား..ဘေးကဘတ်စ်ကားကတို့ကိုဝိုင်းကြည့်နေပြီ..ဟီးး..”
ဦးသန့်ဇင်ပြောတာ..ဟုတ်တော့လဲဟုတ်သည်။ အခုသူတို့ကားနှင့်ဘေးချင်းယှဉ်၍မီးပွိုင့်မိနေသောဘတ်စ်ကားပေါ်မှ
လူအတော်များများအချင်းချင်းလက်တို့ပြီးသူတို့ကိုကြည့်နေကြခြင်းဖြစ်ရာ၊
အသက် ၄ဝကျော်ရွယ်ကြည့်ကောင်းသောလူလတ်ပိုင်းတစ်ဦးက တွက်ကြည့်ရင်သူ့တူမလောက်ရှိမည့်
အပျိုဖြန်းချောချောလေးတစ်ယောက်ကိုကားပေါ်မှာအဖုတ်နှိုက်ပြီးအားရပါးရကစားနေတာကိုပြူးပြဲကြည့်ပြီးအမနာပပြောနေကြသည်။
သူတို့စိတ်ထင်၊ ပိုက်ဆံတတ်နိုင်သူတွေများ၊ သောင်းကျန်းသလားမမေးနဲ့၊ ပိုက်ဆံနဲ့ပေါက်ပြီး
နုနုထွတ်ထွတ်လေးတွေဖန်ပြီး၊ လူကြားသူကြားမရှောင်၊ ကားပေါ်မှာတင်နှိုက်နေကြသည်ဟု အထင်ရောက်ကြသည်၊
ကောင်မလေးတွေကလဲကောင်မလေးတွေပဲ၊ ပိုက်ဆံသာရမယ်ဆိုရင်ဦးလေးအရွယ်၊ အဖေအရွယ်လဲကုန်းတာပဲဟုထင်ကြပေမည်။
အကယ်၍သူတို့မြင်ကွင်းမှစုံတွဲ၂ယောက်မှာ သားအဖအရင်းကြီးများဖြစ်ကြောင်းသာသိရှိရမည်ဆိုပါက၊ ဒီလူတွေဘယ်လိုနေကြလိမ့်မည်မသိ။
ဦးသန့်ဇင်မှာလည်း ဘေးကားကိုအစကသတိမထားမိ၊ တဏှာစိတ်မွှန်ပြီးသူ့သမီးထွေးလေးစောက်ဖုတ်ကို
အားရပါးရဆော့ပေးနေလိုက်တာ၊ အရည်တွေထွက်လာမှဘေးကားကဝိုင်းကြည့်နေမှန်းသိရခြင်းဖြစ်သည်။
ပထမရှက်မိသော်လည်းမထူးတော့ပြီမို့ရူးချင်ယောင်ဆောင်ကာ နွားပြာကြီးအောက်သွားမရှိတဟီးဟီးလုပ်နေ၏။
တော်သေးသည်၊ မီးပွိုင့်အမြန်စိမ်းသွားလို့ ကမန်းကတန်းဘေးချိုးပြီးမောင်းလာခဲ့ရသည်။
မိုင်တစ်ယောက်မှာတော့သူ့အဖေကြီးလက်စွမ်းကြောင့်တဆတ်ဆတ်တုန်တက်ပြီးတောင့်တောင့်လေးဖြစ်ကာ
တအားကောင်းနေပေတော့သည်။ သူ့အဖေလက်ကစားတာကိုအဖုတ်ကလေးကော့ကော့ပြီးခံပေးနေမိသည်။
တစ်ခါမှမခံစားခဲ့ရဘူးသောအတွေ့အကြုံ၊ အသဲခိုက်အောင်လည်းကောင်းလွန်းသောကြောင့်
သူမမှာမျက်ရည်လေးတွေပင်လည်ဆင်းလာရသည်၊ ဝမ်းနည်းလို့တော့မဟုတ်၊ မခံစားခဲ့ရဘူးသောပျော်ရွှင်သာယာမှုကြောင့်..။
ဦးသန့်ဇင်ကသမီး၏စောက်ဖုတ်ထဲမှလက်ကိုဆွဲနှုတ်လိုက်ပြီးလက်ချောင်းဘေးတွင်ကပ်ပါလာသော၊
စောက်ရေခွျဲကျိကျိလေးများကိုပလပ် ပလပ်နှင့်ဆွဲစုပ်လျက်ပစ်လိုက်လေသည်။ ပြီးနောက်သူကကားကို
အိမ်ဘက်သွားသောလမ်းသို့မမောင်းပဲအခြားတစ်လမ်းသို့ဦးတည်မောင်းသွားလိုက်သည်။
ဒါကိုသတိထားမိသွားသောမိုင်က..၊
“ဖေကြီး…ကားကိုဘယ်ကနေလှည့်မောင်းပြီးပြန်နေတာလဲ..”
“ဟိုတယ်တစ်ခုခုရှာပြီးသွားမလို့ကွ..၊ သမီးနဲ့ဖေကြီးခဏလောက်ပျော်ကြရအောင်လေ..”
မိုင်ဘာမှပြန်မပြောတော့၊ သူမအဖေစကားကိုသူမနားလည်လိုက်ပြီ။ ဖေကြီးကသူမကိုဟိုတယ်ခေါ်သွားပြီးလိုးတော့မည်။
သူမဝမ်းတောင်သာသေးသည်။ သူမ၏အပျိုရည်ကိုရယူမည့်ပထမဦးဆုံးသောယောကျားသည်၊
ဟို ‘ဂျေ’ ဆိုသောကောင်အစား၊ သူမချစ်သောအဖေဖြစ်နေသည်ကိုသူမကြည်ဖြူသည်။ ဘာမှမပြောလိုတော့ပြီ။
ဦးသန့်ဇင်ကကားကိုဟိုတယ်တစ်ခုအတွင်းသို့ချိုးဝင်လိုက်လေ၏။
ကောင်တာတွင်အခန်းခကိုရှင်းလင်းပေးချေပြီးသောအခါဦးသန့်ဇင်ကမိုင်ကိုသူတို့ရသောအခန်းထဲသို့လက်လေးတွဲပြီးခေါ်သွားသည်။
မိုင်တစ်ယောက်အရမ်းရင်ခုန်နေရလေသည်။ သူမဟိုတယ်မှာမတည်းဘူးသူမဟုတ်၊ သူမမိသားစုနှင့်အတူနေရာအနှံ့ရောက်ဖူးသည်။
ငွေဆောင်၊ ငပလီ၊ မန္တလေး၊ မေမြို့ လျှောက်လည်ကြရင်း ဟိုတယ်တွေမှာဝင်တည်းဖူးတာအခေါက်ခေါက်အခါခါ။
ဒါပေမယ့်ဒီတစ်ခါဟိုတယ်ခန်းထဲဝင်ရမှာကိုသူမအပြင်းအထန်ရင်ခုန်နေမိခြင်းဖြစ်သည်။
ဒီနေ့မှလောလောလတ်လတ်မင်္ဂလာဆောင်ပြီးသောသတိုးသမီးတစ်ယောက်
သတိုးသားနှင့်အိပ်ခန်းထဲလက်တွဲမဝင်ခင်မှာအပြင်းအထန်စိတ်လှုပ်ရှားရသောဖီလင်မျိုးဖြစ်လေသည်။
ဦးသန့်ဇင်မိုင့်လက်လေးကိုဆွဲလို့အခန်းတွင်းဝင်သွားတော့ ၂ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးခင်းထားသော အိပ်ခန်းကျယ်ကြီးကိုတွေ့လိုက်ရသည်၊
သည်ကုတင်ကြီးကပင်သူမနဲ့အဖေတို့၏ အချစ်တလင်းပင်ဖြစ်ချေသည်လား…။
အခန်းလေးဘက်လေးတန်နံရံများတွင်ခန်းလုံးပြည့်နီးပါးဆိုက်ကြီးကြီးကြည့်မှန်ချပ်ကြီးများကပ်ထားသည်ကိုလည်းတွေ့ရသည်။
ဦးသန့်ဇင်က တီဗွီရီမုတ်ကွန်ထရိုးကိုကောက်ယူပြီး ပါဝါဖွင့်လိုက်တော့ အောကားတစ်ခုကအဆင်သင့်ပွင့်လာသည်၊
မိုင့်အဖို့တော့ နေ့လည်က ရုပ်ရှင်ရုံမှာကြည့်ခဲ့ရသောခပ်ဆင်ဆင် ဝတ်လစ်စလစ် ဇာတ်ကားမျိုးကိုတစ်ခေါက်ထပ်မံ၍ကြည့်လိုက်ရပြန်သည်။
ဒီဟိုတယ်က အတွဲတွေအချိန်ပိုင်းလာရောက်ဖြုတ်ကြသော ဘိဟိုတယ်တစ်ခုသာဖြစ်သည်။
ဧည့်ကြီးစောင်ကြီးတွေကိုှငှားရဖို့သိပ်အားမထား၊ နာရီပိုင်းနှင့်အခန်းခမြက်မြက်လေးရနိုင်သော
မနေနိုင်လို့လာရောက်ဖြေလျော့သောအတွဲများသည်သာဟိုတယ်၏ဖောက်သယ်များဖြစ်၏။
ဒါကြောင့်လည်းလိင်ဆက်ဆံမှုကိုအသားပေးမြင်နိုင်စေရန်၊ ခန်းလုံးပြည့်မှန်ကြီးများတပ်ဆင်ပေးထားခြင်း၊
ရာဂစိတ်ကိုအားပေးသည့် video အောကား ချယ်နယ်များကိုဖွင့်လွှတ်ပေးထားခြင်းဖြစ်၏။
“မိုင်…ဒီကိုလာဦး သမီးငယ်…”
မိုင်ကသူ့အဖေခေါ်ရာဆီသို့လျှောက်ဝင်သွားလိုက်သည်။ အဖေကကုတင်ပေါ်မှာထိုင်နေပြီး၊
မိုင်ကသူ့အဖေရှေ့တွင်မတ်တပ်ရပ်ပြီးနေလေသည်။
ဦးသန့်ဇင်ကသူ့သမီးလေးရဲ့သူ့အနားသို့ဆွဲလိုက်ပြီးဖင်လုံးလုံးလေးကိုသူ့လက်ကြီးနဲ့သိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်။
ဆက်စီကျသော စကပ်တိုလေးအပေါ်မှပင်သူ့သမီးပေါင်ခြံအဆုံသို့မျက်နှာအပ်ချလိုက်၏။
“အားးးး ဖေကြီး..အူးးးး မိုင် စိတ်တွေလာနေပြန်ပြီဖေဖေ..သမီးဟာထဲကအရေတွေထွက်ကျလာပြန်ပြီ..”
“မိုင်…ဖေ့သမီးလေး..ဖေကြီးမိုင့်ကိုလိုးတော့မယ်ကွာ..
သမီးလဲကောင်းကောင်းမသိပဲဘယ်ကလာမှန်းမသိတဲ့လူတစ်ယောက်လိုးတာထက်စာရင်၊
သမီးကိုချစ်တဲ့ဖေကြီးလိုးတာက သမီးအတွက်ပိုကောင်းလိမ့်မယ်..”
“ဟုတ်..ဖေကြီး..မိုင့်ကိုဖေကြီးပဲလိုးပေးပါ..ဖေ..၊ မိုင့်ဘဝမှာဦးဆုံးလိုးပေးတဲ့သူဟာ ဖေကြီးပဲဖြစ်စေချင်တယ်..သမီးကျေနပ်တယ်..”
သမီးလေးဆီကဒီလိုစကားကြားရတော့ဦးသန့်ဇင်လီးကပိုပြီးပေါက်ကွဲမတတ်တောင်ထလာလေပြီ။
ဦးသန်ဇင်ကမိုင့်ကိုဖက်ပြီးကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်လေးတွန်းလှဲချလိုက်သည်။
ပြီးတော့သူကလေးဘက်တွားတက်သွားပြီးမိုင့်အပေါ်မှာမှောက်ရက်ကြီးခွထားလိုက်သည်။
သူက သမီးအငယ်မ၏နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုဆွဲစုပ်နမ်းလိုက်ပြီးနှုတ်ခမ်းပတ်ချာလည်ကိုလျှာကလေးဖြင့်လိုက်လျက်ပေးနေလိုက်သည်။
မိုင်လေးကလဲသူ့လျှာလေးကိုမတတ်တတတ်ပြန်ထိုးပြီး သူ့အဖေလျှာကြီးကိုတုန်ပြန်နမ်းဖို့ကြိုူစားရှာသည်။
အဖေ့လက်ကြီးတွေက မိုင့်ရဲ့နို့လုံးလုံးလေးတွေကို ဖြေးဖြးလေးနဲ့ငြိမ့်ငြိမ့်လေးပွတ်သပ်ပေးနေ၏။
သူ့သမီးနာမှာစိုးတာကတကြောင်း၊ စစချင်းကာမအရသာကိုဘယ်လောက်ကောင်းကြောင်း
တငြိမ့်ငြိမ့်တက်ရင်းသိသွားစေလိုတာကတကြောင်းဖြစ်သည်။
“အူးးရှ်ရှ်..ဖေကြီးရယ်။ နို့လေးတွေအဲ့လိုကိုင်နေတာ၊ ယားတယ်ဖေရဲ့၊ စိတ်ထဲတဖြင်းဖြင်းနဲ့ကြက်သီးထတယ်။
ဟင့်..ဟင့်..စောက်စိကိုဘာကြီးနဲ့လာထိုးနေတာလဲ..အာ့..အားးး”
“သမီးလေး…လက်မြှောက်ပေးထားစမ်း..ဖေကြီးမိုင့်အင်္ကျီကိုချွတ်ပေးမလို့၊ အဲ..အဲ..ဟုတ်ပြီ..အဲဒီလို…
ဟာ..ငါ့သမီးက တစ်ကိုယ်လုံးကို..ဖွေးနုနေတာပဲကွာ..ချစ်စရာလေး..”
“မိုင့်နို့လေးတွေကသေးသေးလေးတွေလားဟင်..ဖေကြီး..”
“မသေးပါဘူးကွာ..သမီးတို့အသက်အရွယ်နဲ့ဆိုရင်၊ ဒါလောက်ဆိုကြီးတယ်ခေါ်နိုင်တာပေါ့..”
“ပြီးတော့မိုင့်ရဲ့ ဟိုဟာလေးကော..ဖေကြီးသဘောကျလား..”
“ဘာလဲသမီးရဲ့..ဟိုဟာလေးဆိုတာ၊ ရှင်းရှင်းပြောစမ်းပါဦး..”
ဦးသန့်ဇင်က မဝံ့မရဲ၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းမပြောရဲဖြစ်နေသောသမီးထွေးလေးကို ပြောရဲလာစေရန်၊ စကားခေါ်ပြီးမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
“ဟို..ဟို..ဟင့်..မိုင့်အဖုတ်လေးကိုပြောတာ..”
မိုင်ကတိုးညှင်းရှက်ရွံ့စွာပြောသည်။
“ဪ..ဒါလား.. အဲ့လိုရှင်းရှင်းပြောမှနားလည်တာပေါ့သမီးရဲ့..၊ သဘောမကျပဲရှိမလား၊
မိုင့်စောက်ဖုတ်လေးကမြင်ရုံနဲ့တင်တက်ခွလိုးချင်စရာလေး..သူများမပြောနဲ့..ဖေဖေတောင်လီးတောင်တယ်..”
ဦးသန့်ဇင်ကသူ့သမီးဒီစကားတွေနှင့်အထာကျသွားစေရန် ခပ်ကြမ်းကြမ်းစကားလုံးတွေသုံးပြီးပြောပေးလိုက်သည်။
“သမီးကရော..ဖေကြီးလီးကိုမြင်ချင်သလား..”
မိုင်ကတိုးတိုးလေးနဲ့…
“မြင်…မြင်ချင်တာပေါ့..၊ ဖေကြီး မိုင့်ကိုပေးကြည့်မယ်မဟုတ်လားဟင်..”
ဦးသန့်ဇင်ကတကိုယ်လုံးမှအဝတ်အစားတွေတစ်စမကျန်အောင်အကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီးတော့
ပက်လက်ကလေးဖြစ်နေသောသမီးလေးမိုင်ပေါ်တက်ခွလိုက်သည်။
“ဒီမှာလေသမီးရဲ့…သမီးကြည့်ချင်တဲ့ဖေဖေ့လီးကြီး..”
ဦးသန့်ဇင်ကမာတောင့်ပြီး ထွားကျိုင်းလှသောသူ့လီးကြီးကို သမီးထွေးလေး၏ မျက်နှာနားထိုးကပ်၍ပြလိုက်သည်။
လူကြီးလီးကိုအနီးကပ်မမြင်ဘူးသောအပျိုစင်ရိုင်းလေးမိုင်အဖို့မျက်နှာနှင့်တစ်ထွာသာကွာသောနေရာမှ
လီးတုတ်တုတ်ကြီးကိုကြည့်လိုက်ပြီးဒိတ်ကနဲဖြစ်သွားရတော့သည်။
အပျိုမလေးမိုင်အဖို့ ရင်တွေကတဒိန်းဒိန်းနဲ့၊ စည်းချက်မညီ မတရားခုန်သွားတော့သည်။
သူ့ဘဝမှာယောက်ျားကြီးတွေ၏လီးပုံပန်းသဏ္ဍာန်ကိုဒီနေ့မှ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့တွေ့ရမြင်ရခြင်းဖြစ်သည်။
စောစောပိုင်းကရုံမှာကြည့်ခဲ့သောအပြာကားထဲမှပြကွက်များနဲ့ အခုသူမရှေ့မျက်စိအောက်မှ
သူ့မွေးသဖခင်ကြီး၏လီးကြီးကိုနာရီပိုင်းအတွင်းဆက်တိုက်တွေ့လိုက်ရခြင်းဖြစ်၏။
သူ့ရှေ့မှအသားချောင်းကြီးမှာသူမစားခဲ့ဘူးသော ဟော့ဒေါ့ ဝက်အူချောင်းကြီးနဲ့ဆင်ဆင်တူ၏။
ဒါပေမယ့်လုံးပတ်ကတော့ ၃-၄ ဆမကပိုကြီးလေသည်။ ဒစ်ကြီးကသပြေသီးမှည့်ကြီးလိုအရောင်ဖြင့် ညိုပြီးပြောင်တင်းနေသည်၊
လချောင်းကြီကတော့နီနီရဲလျက်၊ အပြိုင်းပြုင်းထနေသောအကြောကြီးများကလီးပတ်လည်မှာအမြှောင်းလိုက်၊
လီးကြီးကခေါင်းတဆတ်ဆတ်နဲ့သူမကို မင်္ဂလာပါဟုနှုတ်ဆက်နေ၏။
ဦးသန့်ဇင်ကလီးကြီးကိုမိုင်၏ပါးစပ်နားသို့ရောက်အောင်ထိုးကပ်လာပြီး…
“ရော့ …အဖေ့လီးကြီးကိုသမီးစမ်းစုပ်ကြည့်စမ်း..သမီးအတွေ့အကြုံရအောင်..”
မိုင်ကလီးကြီးကိုကြည့်၍လန့်နေဆဲဖြစ်သည်။ ဘာတစ်ခုမှပြန်မပြောမိ။
တဖြေးဖြေးပါးစပ်နားကပ်လာသောလီးကြီးကိုသာစေ့စေ့ကြည့်ရင်းရင်တွေကပေါက်ကွဲမတတ်ခုန်နေသည်။
“လှမ်းကိုင်ကြည့်လိုက်စမ်းသမီး..”
——————————————
အပိုင်း(၆) ဆက်ရန်
(အပျိုစင်တို.ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ)
EPISODE 3
အတွဲ ၃ – (၆)
(ဇာတ်သိမ်း)
ဦးသန့်ဇင်ရဲ့စကားတွေက၊ စိတ်ညှို့ဆရာတစ်ယောက်အမိန့်ပေးနေသလိုပုံစံမျိုး။
မိုင်ကသူ့အဖေပြောတဲ့အတိုင်း တုန်ယင်သောလက်လေးများဖြင့်လီးကြီးကိုမရဲတရဲဆုပ်ကိုင်လိုက်ရာ၊
သူမအဖို့ ဓာတ်လိုက်သလို၊ ရှော့တိုက်သလိုဒန့်ကနဲဖြစ်သွားရလေသည်။ အမှန်တော့စိတ်လှည့်စားခြင်းသာ။
အခုသူမ၏လက်ဖဝါးနုနုလေးများကြားတွင် ပူနွေး၍သွးတဒုတ်ဒုတ်တိုးနေသော လီးချောင်းကြီးကိုဆုပ်ကိုင်မိရက်သားရှိနေပေပြီ။
“စုပ်ကြည့်လိုက်လေသမီး..ရေခဲမုန့်စားသလိုမျိုး..”
မိုင်က အဖေပြောတဲ့အတိုင်း ပါးစပ်လေးအသာဟ၍ ဒစ်ကြီးကိုလျှာဖျားလေးဖြင့်လျက်ကြည့်လိုက်သည်။
“ဖေကြီးဟာကြီးက အကြီးကြီးဥစ္စာပါးစပ်ထဲတောင်ဝင်ပါ့မလား..”
“ပါးစပ်ကိုကျယ်ကျယ်ဟပြီးငုံကြည့်ရင်ရပါတယ်မီးလေးရဲ့..”
မိုင်ကသူ့အဖေပြောတဲ့အတိုင်း ပါးစပ်ကလေးကိုအစွမ်းရှိသမျှဟ၍ လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲငုံသွင်းလိုက်ရာ၊
ငုံစုပ်မိသွားပေမယ့်၊ ပါးစပ်နဲ့အပြည့်ကြပ်ညပ်ပြီး လီးမှာအာခေါင်ထောက်လျက်ရှိ၏။
သို့သော် မိုင်ကခေါင်းလေးကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်လျက်ကြိုးစားပြီးစုပ်ပေးနေရှာသည်။
ဦးသန့်ဇင်မှာလည်းသူ့သမီးအထွေးနုနုထွတ်ထွတ်လေးရဲ့နူးညံ့လှသောနှုတ်ခမ်းလေးများလျှာလေးများနဲ
့စုပ်လျက်ခြင်းခံနေရတာကိုအကြောပေါင်းတစ်ထောင်ဆိမ့်လောက်အောင်ပင်ကောင်းနေရလေသည်။
မိုင်ကိုယ်တိုင်မှာလည်းသူ့အဖေ၏ မီဂါဆိုဒ် ပုလွေအကြီးကြီးကိုကြိုးစားမှုတ်ပေးနေရင်းမှ၊ စိတ်များပိုထလာပြီး
သူ့စောက်စိကိုသူပြန်ပြီးဒလကြမ်းမန်းချေပွတ်နေလေ၏။
“သမီးမိုင်..ဖေကြီးလီးကိုလက်နဲ့ရှေ့နောက်လျှောတိုက်ပြီးဂွင်းဆောင့်ပေးပါလာ..၊ သမီးစောက်စိကိုဖေကြီးပွတ်ပေးမှာပေါ့..”
“အင်းးး ဖေကြီးမိုင်လုပ်ကြည့်မယ်..၊ ဒီလိုလားဖေကြီး..”
မိုင်ကသူ့အဖေ၏လီးကြီးကိုလက်ဆုပ်ကလေးထဲထည့်၍လျှောတိုက်ပြီးဂွင်းစထုပေးသည်။
“အေး..အေး..အဲဒီလိုပဲ..ကောင်းတယ်သမီး..မြန်မြန်ဘေး..ပြင်းပြင်းလေးတိုက်စမ်း…အားးးး ရှီးးး..”
ဦးသန့်ဇင်ကလက်၂ဘက်နောက်ပြန်အိပ်ရာပေါ်တွင်ထောက်ပြီး ခါးကော့လျက်သူ့သမီးငယ်လေးဂွင်းထုပေးနေတာကို
ပါးစပ်ကြီးဟလို့ တရှီးရှီးညည်းနေတော့၏။
“ကောင်းလားဖေကြီး..ဟာ့..အာ့..ဖေကြီးကလဲ ပြောတော့စောက်စိကိုပွတ်ပေးမယ်ဆို..”
“အဲ..သမီးလုပ်ပေးတာကောင်းလွန်းလို့ဖေကြီးလဲမေ့သွားတယ်၊ လာ..လာ..ဒူးလေးထောင်ပြီးဖင်ဖြဲထားပေးလိုက်..”
မိုင်က သူ့အဖေပြောသည့်အတိုင်းပေါင်လေးကားပြီးအဖုတ်ကလေးကိုဖြဲဟပေးထားလိုက်သည်။
ဥိးသန့်ဇင်၏လက်ခလယ်လက်ချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးတွေက သမီးငယ်၏စောက်ပတ်လေးထဲဖြဲနှိုက်ပြီး
ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ကစားပေးနေတော့၏။
မိုင့်စောက်ခေါင်းလေးထဲတွင်ကားစောက်ရေများကရွှဲစိုအိပြီးသားဖြစ်နေခဲ့ပြီလေ။
“ဖေကြီးပဲပြောတော့ အစိပွတ်ပေးမယ်နဲ့ အခုမိုင့်စောက်ပတ်ထဲလက်ထိုးထိုးပြီးဘာလုပ်နေတာလဲ…”
“သမီးစောက်ပတ်လေးထဲက အဖေ့လက်ကိုညှစ်ညှစ်ပေးနေတာ၊ ခံလို့ကောင်း၊ သဘောကျလို့နှိုက်နေတာ၊
ဒီလိုလုပ် သမီးအစိလေးကိုကစားတာခံချင်ရင် ဖေကြီးလျှာနဲ့လျက်ပေးတာပိုကောင်းမယ်ထင်တယ်..”
“ကောင်းတာပေါ့ဖေရဲ့..မိုင်လဲဖေကြီးလျက်ပေးတာခံကြည့်ချင်တယ်”
“အဲဒါကို ဘာဂျာမှုတ်တယ်လို့ခေါ်တယ်သမီးရဲ့၊
လာ..ဖေကြီး မိုင့်ကိုကောင်းကောင်းမှုတ်ပြပေးမယ်။ မိုင်အရမ်းကြိုက်မှာသိလား..”
ပြောရင်းနှင့်ပင်ဦးသန့်ဇင်က မိုင်နှင်ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အနေအထားတက်ခွလိုက်သည်၊ ပုံစံက 69 ပုံစံပေါ့..။
အခုသူ့လီးကြီးကမိုင့်မျက်နှာပေါ်မှာဝဲနေပြီး၊ သူ့မျက်နှာကသမီးဖြစ်သူ၏စောက်ပတ်နှင့်အပ်လျက်ရှိသည်။
ဦးသန့်ဇင်ကလက်ညှိုး လက်မ၂ချောင်းဖြင့်စောက်ပတ်လေးကိုဟ၍ဖြဲလိုက်ပြီးပေါ်လာသောစောက်ခေါင်းနီနီလေးထဲ
လျှာကြီးသွင်းလို့ထိုးကော်ပြီးစလျက်လေပြီ။ သူ့အဖို့မိုင့်စောက်ပတ်လေးကလျက်လေ အရသာရှိလေပင်။
စောက်မွေးကလဲမထူပဲရေးရေးပါးပါးသာရှိရာ၊ သူ့လျှာကြီးက အဖုတ်သားနုနုအပေါ်တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်၊
ပါးစပ်အပြည့်လျက်နေရသည်မဟုတ်လေား..။
ဦးသန်ဇင်၏ဘာဂျာအကိုင်ကောင်းမှုကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံးဆတ်ဆတ်ခါလျက်အော်ဖို့ကြိုးစားသော်လည်း၊
အသံကထွက်မလာ၊ ပါးစပ်ထဲတွင်သူ့အဖေ၏လီးကြီးကတပြည့်ကြီးဖြစ်နေသောကြောင့်ပင်။
“သမီး…မိုင်..”
ဦးသန့်ဇင်ကတုန်ယင်လှုပ်ခတ်သောအသံကြီးဖြင့်ခေါ်လိုက်သည်။
“ဖေဖေမနေနိုင်တော့ဘူး၊ သမီးလေးကိုအရမ်းလိုးချင်နေပြီ။ ဖေဖေလုပ်တော့မယ်၊ သွင်းလိုက်တော့မယ်နော်..”
“အင်းးး ဟင့်…ဖေကြီးကြိုက်သလိုသာလုပ်ပါတော့..”
ဦးသန့်ဇင်တကယ်မွှန်နေပါပြီ၊ သူသမီးအကြီးနဲ့အလတ်ကိုလုပ်မိတုန်းကစိတ်ထဲမကောင်းလှပေမယ့်၊
နောက်မလုပ်ဘူးလားဆိုတော့မဟုတ်၊ နောင်တရမလိုလိုနဲ့ သားအဖတွေရှေ့ဆက်တိုးခဲ့ကြတာ၊ အကြိမ်တွေကများလာခဲ့ပြီ၊
သူ့အချစ်ဆုံးသမီးအထွေးလေးကိုတော့ဒီလိုမလုပ်တော့ဘူး၊ မဖြစ်စေရဘူးဟုဆုံးဖြတ်ထား၏။
သို့သော်တကယ်နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့၊ တွေ့လာတော့ သူတကယ်စိတ်မထိမ်းနိုင်တော့ပါ။
အရှုးအမဲသားကျွေးမိတယ်ဆိုတာဒါဘဲဖြစ်မည်ထင်သည်။
သမီးလေ၏လှပသောကိုယ်လုံးတီးခန္ဓာလေးကိုမြင်လိုက်ရသောအခါ၊ သူတခြားဘာကိုမှမမြင်တော့၊ မစဉ်းစားတော့ပေ။
သမီးလေးမိုင်ရဲ့စောက်ပတ်ဝလေးမှာသူ့ဒစ်ကြီးကိုတေ့လျက်၊ တဖြည်းဖြည်းချင်းလီးကြီးကိုဖိသွင်းချလိုက်တော့သည်။
ဝင်တာကနဲနဲမှ နဲနဲလေး..၊ ဒစ်တစ်ခေါင်းစာပဲရှိဦးမည်။
မိုင်ကတအားနာသွား၍ထင့်..တစ်ခန်းလုံးညံသွားအောင်ထအော်သည်၊
တော်သေးရဲ့၊ အခန်းတွေကအကောင်းစားကြီးတွေ၊ အသံလုံတဲ့အခန်းတွေမို့လို့။
အော်မှာပေါ့လေ၊ မိုင်လေးက အခုမှ အသက်၁ရထဲဝင်ကာစဖြစ်တဲ့ အပျိုစင်ရိုင်း၊ ပက်ကင်ပိတ်ကလေးပဲဟာ၊
သူ့အဖေလီးက မီဂါဆိုဒ်လီးကြီး၊ သူ့အဖေကတစ်ချက်စီဖြေးဖြေးချင်း၊ ဗြိကနဲ ဗြိကနဲဖိပီးထိုးသွင်းနေချိန်မှာ
အသက်ရှူမဝသလိုပါးစပ်လေးဟပြီး၊ အဖေ့လက်မောင်းကိုတအားညှစ်ဆုပ်ထားသည်။
အားမလိုအားမရလက်သည်းနဲ့ဖိကုတ်ရာ၊ ဦးသန်ဇင်၏လက်မောင်းမှာအနီစင်းကြီးတွေတောင်ထင်လာ၏။
“အား…ကျွတ်ကျွတ်…အူးးးး အာ့..ဖေကြီး..ဖြေးဖြေးထိုးပါဖေကြီးရယ်၊
မိုင်နာလိုက်တာ..အဖုတ်ထဲကအရမ်းနာတယ်…၊ အဖေ့လီးကြီးအကုန်ဝင်သွားပြီလား…အူးးး”
“ထထိုင်ပြီးကြည့်လိုက်စမ်းပါလား၊ အဖေ့အချစ်ကလေးရဲ့..တွေ့လားအဖေ့လီးကြီးသမီးစောက်ဖုတ်ထဲကိုဝင်နေတာအပြည့်ပဲ..
အိုးးး ဖာ့ခ်..ကောင်းလိုက်တာသမီးရာ..အထဲမှာနုအိဖတ်နေတာပဲ..”
“အူးးးရှီးးစ်..မြင်..မြင်ပြီဖေဖေ..အိုးးး အဖေ့လီးကြီးနဲ့သမီးကိုလိုးနေတာလား..
မိုင်..ဖေ့အလိုးခံနေရပြီ..သူများရင်ခုန်လိုက်တာဖေကြီးရယ်..”
“အဲဒီတော့ကောင်းလား..ဖေ့အချစ်ခလေး..”
“အင်း…ဟင့်..ကောင်းတယ်ဖေကြီး၊ နာလဲအရမ်းနာတယ်။ နာလဲနာ၊ ကောင်းလဲကောင်း”
“အီး…ဖေ့အချစ်လေးရယ်…၊ ဖေကြီးလီးအဆုံးထိသွားပြီ..”
“အာ့..ဖြေးဖြေးလေးလှုပ်နော်ဖေကြီး..မိုင်နာနေသေးတယ်”
ဦးသန့်ဇင်ကဖင်ကြွပြီးစလှုပ်ပြီဆိုတော့မိုင်က ကမန်းကတန်းသတိပေးလိုက်ရသေးသည်။
ဦးသန့်ဇင်က၊ သမီးငယ်၏နို့လုံးတစ်တစ်လေးကိုငုံ့ပြီးကုန်းစို့လိုက်ပြန်သည်။
မိုင်ကလဲရင်လေးကိုကော့၍နို့လေးကိုအတင်းပင့်တင်ပေးနေရှာ၏။
“ဖေကြီး..မိုင်မနာတော့ဘူး..”
“ဒါဆိုဖေကြီး ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်လိုးပေးတော့မယ်နော်၊ ဖေ့ချစ်လေး..”
“လုပ်..ဖေကြီးလုပ်၊ တောင်းပန်မနေနဲ့၊ ဖေကြီးစိတ်ရှိသလိုသာလုပ်…
ဟင့်..ဖေက ဖေ့ချစ်လေးခေါ်တာသုံးလေးခါလောက်ရှိနေပြီနော်..ဖေကြီးကမိုင့်ကိုတကယ်ချစ်တာလား..၊ ဘယ်လိုမျိုးချစ်တာလဲ..”
“ကိုယ့်သမီးလေးပဲ..ဖေကသမီးလိုလဲချစ်တယ်..ပြီးတော့..”
“ပြီးတော့ဘယ်လိုချစ်သေးလို့လဲ..”
“ပြီးတော့..ဟဲဟဲ..အခုလိုလိုးမိသွားပြီဆိုတော့..မယားလေးလိုလဲချစ်တာပေါ့..”
“ဟို…ဖေကြီးကမိုင့်ကို..မိန်းမလိုလဲချစ်တယ်လား..အားးးး မိန်းမကိုလိုးး..လိုးပေးပါ…”
“ယောက်ျားလီးကခံလို့ကောင်းလား..”
“ကောင်းတယ်..အရမ်းကောင်းတယ်၊ ဖေကြီးယောက်ျားရယ်.. လိုး..လိုး..သူများစောက်ပတ်ထဲမှာကျင်စိမ့်နေတာပဲ..”
ဦးသန့်ဇင်ကမိုင့်ကိုယ်လုံးလေးကိုဆွဲထူပြီးလေးဘက်ကုန်းအနေအထားလေးဖြစ်စေရန်ပြင်ပေးလိုက်သည်။
မိုင်ကလည်းအလိုက်သင့်လေးကုန်းပေးလိုက်ပြီး၊ ဒူးနဲပေါင်လေးတွေကိုကားကားလေးဖြဲထောက်ရင်း
စောက်ဖုတ်လေးကို သူ့အဖေဘက်သို့လှည့်ပေးထား၏။
စောက်ပတ်ဟပြဲလေးထဲမှကျလာသောစောက်ရေစီးကြောင်းလေးက ပေါင်တံဖွေးဖွေးလေးတလျှောက်တလိမ့်လိမ့်စီးကျလာချေသည်။
အရေကြည်လေးများမှာ၊ သွေးစနီနီလေးများနှင့်ရောယှက်၍နေသည်ကိုမြင်နရသည့်ဦးသန့်ဇင်အဖို့
သူ့သမီးငယ်လေး၏ပန်းဦးလေးကိုဆွတ်ခူးခွင့်ရလိုက်ပြီဟုနားလည်လိုက်ရသည့်နည်းတူ ရမ္မက်စိတ်တွေပိုထ၊ ပိုထန်လာရတော့သည်။
သူကမိုင်၏ခါးသေးသေးလေးကိုသန်မာသောသူ၏လက်ကြီး၂ဘက်နှင့်ထိမ်းကိုင်ထားပြီး၊
နောက်ဘက်သို့ပြူပြီးအာနေသောအဖုတ်ကလေးထဲသို့ မာထန်ပြီးတောင်တက်နေသောလီးကြီးဖြင့်
ခပ်ဆတ်ဆတ်ဆောင့်ပြီးလျှောထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။
“အိုးးးးး ဖေကြီး အ..အာ့…အားးးးရှ်..ရှီးးး ယောက်ျားလီးကြီးဝင်နေတာ၊ ပြည့်အစ်ပြီးနင့်နေတာပဲ..”
ဦးသန့်ဇင်မှာ ဝင်ပြီးသားလီးကိုချက်မှန်မှန်ဆက်ဆောင့်နေရင်းက..
“အိုးးး ဖေ့ချစ်လေးရယ်။ သဲလေးစောက်ဖုတ်လေးကလိုးလို့သိပ်ကောင်းတာပဲ။
မေနဲ့ မီတို့ထက်..အူးးးး ပိုပြီးကောင်းပိုပြီးအီဆိမ့်နေတာပဲ…”
“ဟင်…! ဘာဖြစ်တယ်..ဒါဆို..မ..မမမေနဲ့ မမမီတို့ကိုလဲဖေကလုပ်ပြီးသွားပြီပေါ့…”
“ဒါပေါ့သမီးရယ်၊ မေရော၊ မီပါ ၂ယောက်စလုံးဖေဖေ့မိန်းမဖြစ်ပြီးသွားကြပြီကွဲ့…”
“ဟင်..ဒီလိုဘယ်ရမလဲ….အူးးး ဖေကြီး…စစ်ရှ်..၃ယောက်ဖြစ်ရမှာပေါ့။ မိုင်လဲ အခု ဖေကြီးမိန်းမဖြစ်နေပြီဟာ..
အိုးးးး မိန်းမကိုလိုးပေးပါယောက်ျားရယ်..မြန်မြန်လေး”
“မိန်းမလေးမြန်မြန်ကြိုက်ရင်ယောက်ျားလဲမြန်မြန်ဆောင့်ပေးမှာပေါ့..ရတယ်..”
ဖတ်..ဖတ်…ဖတ်..ဘောင်း..ဘောင်းး..ဖြန်း..ဖြန်း..ဖြန်း..
ဦးသန်ဇင်အသားကုန်ကြုံးဆော်နေပြီ။ ငါ့သမီးနုနုထွတ်တွတ်လေးနာများနေမလားဟုသောအတွေးသူ့တွင်လုံးဝမရှိတော့ပါချေ။
“အားးး ရှီး..ဖာ့ခ်..လိုးလို့ကောင်လိုက်တဲ့ငါ့မယားအငယ်ဆုံးလေး.. အာ့..အာ့..အားး ပြီးပြီ..ကိုယ်ထွက်တော့မယ်.”
“ဟင့်..မိန်း..မိန်းမလဲပြီးတော့မယ်ယောက်ျားကြီးရယ်။ ဖေကြီးဟာကြီးနဲ့လုပ်ပေးတာကောင်းလိုက်တာ..စစ်..ရှီးးးး”
ဖျစ်..ဖျစ်..ဖျစ်..ပလစ်..ပလစ်..
“အူးးးးး လရေတွေထွက်ကုန်ပြီ အသဲလေးရေ..အားးးဟားဟား..ရှီးးး..”
“ဟင့်! အားးးး သူများစောက်ရေတွေလဲထွက်ကုန်ပါပြီလင်ကြီးရယ်..ရှူး..ကုန်ပါပြီ..”
မိုင်တစ်ယောက်ခေါင်းအုံးပေါ်ကုန်းကုန်းလေးမှောက်ကျသွားစဉ်၊ ဦးသန့်ဇင်မှာလည်း
သမီးထွေးမယားအငယ်ဆုံးအသစ်စက်စက်လေး၏ကျောလေးပေါ်မှာမှောက်ရက်ကြီးထပ်၍ကျသွားလေတော့၏။
အကယ်၍ဘေးကကြည့်လျှင်ဖင်ဖြူဖြူလုံးလုံးလေးကြားတွင် လီးညိုညိုကြီးကစွပ်လျက်ရှိသည်ကိုတွေ့မြင်ရမည်ဖြစ်ပြီး၊
စောက်ပတ်ဖွေးဖွေးလေးအပေါ်တွင်ရောလီးတံညိုညိုကြီးအပေါ်တွင်ရော၊ ပျစ်ခဲနှစ်နေသည့်မလိုင်များသဖွယ်၊
ဖြူဖြူအနှစ်များကပ်လျက်ရှိပြီး၊ ထမင်းရည်ရောင်ခပ်ကျဲကျဲအရေများက အမျိုးသမီးငယ်၏ဖင်ကြားမှတဆင်
့ပေါင်တံဖြူဖြူလေးတစ်လျှောက်စီးဆင်းကျလာနေသည်ကိုရင်လှိုက်မောဖွယ်တွေ့နေရပေမည်။
နောက်ဆုံးမတော့ အရင်ကယင်ဖိုမျှမသန်းခဲ့ရဖူးသေးသည့် သမီးပျိုလေး၃ယောက်စလုံး၏အပျိုရည်ပန်းဦး၊
အဖူးအညွန့်လေးများကိုဖခင်ရင်းဖြစ်သူဦးသန့်ဇင်မောင်ကိုယ်တိုင်ကပင်ဦးဦးဖျားဖျားဆွတ်ခူးနိုင်ခဲ့ပေပြီ၊
ကို်ယ်တိုင်စိုက်၍ကိုယ်တိုင်စားခြင်းပေတည်း။
ဘယ်လောက်တောင်မနာလိုဖို့ကောင်းတဲ့အဖေမျိုးလဲဆိုတာ စဉ်းစားသာကြည့်ကြပေတော့။
မိုင့်အဖို့လဲအပျိုကောင်းကောင်းဖြစ်လို့ဘာမှမကြာခင်မှာပဲကာမဂုဏ်သာယာမှုကိုဖခင်အရင်းဖြစ်သူထံမှ
တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ခံစားလိုက်ရပေပြီ၊ သူမသူငယ်ချင်းသီရိတစ်ယောက်မှာတော့ ဘယ်လိုဆက်စခန်းသွားကြသလဲ
သူမမတွေးတတ်တော့ပါပေ။ ကြည့်ရတာတော့လီးကြီးကြီး၂ချောင်းနဲ့တပြိုင်ထဲ၂ပါးသွားရဖို့များသည်။
သီရိအတွက် ဝမ်းသာရမည်လား၊ သနားရမည်လားမပြောတတ်ပါလေတော့..။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ကြီးမားခန့်ထည်လှသော အထက်တန်းလွှာအိမ်ကြီးတစ်ဆောင်၏ အပေါ်ထပ်မှ ခမ်းနားလှသောအိပ်ခန်းကျယ်ကြီးထဲတွင်ဖြစ်သည်။
မေက ဦးသန့်ဇင်၏ စာရေးစာပွဲမှထိုင်ခုံတွင်၊ ဖြူဝင်းသောပေါင်လေး၂လုံးကိုချိတ်ထိုင်၍၎င်း၊
မီက ကုတင်၏အခြားတစ်ဘက်၊ ပက်လက်ဒယ်အိုးပုံကြိမ်ကုလားထိုင်အဝိုင်းကြီးတွင်ပေါင်လေးကားပြီးဟက်ပဲ့လေးထိုင်၍၎င်း၊
မိုင်ကတော့ကုတင်စောင်တွင်ရို့ရို့လေးလက်ထောက်ထိုင်လျက်၎င်းအသီးသီးရှိနေကြလေသည်။
အားလုံးကဘောင်းဘီအတိုအပြတ်လေးများသာဝတ်ထားကြသည်။
အဖေဖြစ်သူဦးသန့်ဇင်မောင်မှာတော့ကုတင်ပေါ်မှာပင်ပက်လက်ကြီးလှဲလျောင်းနေသော်လည်း
ခေါင်းပိုင်းကမူ၊ ခေါင်းအုံး၂လုံးဆင့်ခုပြီးအုံးထားသဖြင့်ခပ်မတ်မတ်ဖြစ်နေသည်။ သူကစွပ်ကျယ်ဂျိုင်းပြတ် ဖြူဖွေးဖွေးကိုဝတ်ထားသည်။
“ကဲ…သမီးတို့..၊ ဒီညတော့..စည်းလုံးခြင်းသည်အင်အားဆိုတဲ့သင်ခန်းစာကိုဖေဖေပေးမလို့၊ ထင်းတစ်ချောင်းထဲဆိုလွယ်လွယ်ချိုးနိုင်ပေမယ့်၊
အစုလိုက်အစည်းလိုက်ဖြစ်သွားတဲ့ထင်းစည်းဆိုရင်အလွယ်တကူချိုးလို့မရဘူးဆိုတာ..ကို…”
“ဟွန့်သမီးတို့သိပြီးသားကြီးပဲဟာ.. မူလတန်းကထဲက ကျောင်းဖတ်စာမှာသင်ခဲ့ရပြီးသား..”
“ဟုတ်သား..ဖေဖေသင်ပေးနေတာကပြောင်းပြန်ကြီး၊ ချိုးရမယ့်ထင်းချောင်းကတစ်ချောင်းထဲ၊
သမီးတို့ကသုံးယောက်၊ ထင်းတောင်တစ်စစီဖြစ်သွားဦးမယ်..ခ်ခ်ခ်..”
အကြီးမ၂ယောက်ကသူတို့အဖေကိုပြန်ကစ်နေချင်းဖြစ်သည်။
“ကဲပါလေ…၊ အပြောကြီးတဲ့ဖေ့မယားလေးတွေ၊
အဖေ့ထင်းချောင်းတိုတိုကြီးတစ်ချောင်းကိုပဲသုံးယောက်နိုင်အောင်ဝိုင်းချိုးကြည့်ကြစမ်းပါဦး..”
“ဟွန့် ..သူ့ဒုတ်ကြီးကမနဲကပ်နှဲ့ပြီးချိုးရမှာ၊ ပျင်းတွဲတွဲနဲ့ကျိုးမယ့်ပုံမပေါ်ဘူး…”
အိမ်အပေါ်ထပ်ရှိ ဦးသန့်ဇင်၏အိပ်ခန်းဆီမှ ဝေဝေလွင်လွင်စီစီညံညံရယ်မောသံလေးများကလွင့်ပျံလာချေတော့သည်။
မေ၊ မီ၊ မိုင် တို့ညီအမ၃ယောက်၊ စည်းလုံးညီညွတ်မှုအင်အားတည်းဟူသော
အချစ်သင်ခန်းစာလေးကို သင်ယူရန်အသင့်ဖြစ်နေကြပေပြီ။
သူတို့သားအဖတွေရဲ့လက်ချာကိုတော့ကျနော်ဖောလိုးအပ်မလိုက်တော့ပါခင်ဗျား..။
စာရှုသူတို့ကြိုက်သလိုသာစိတ်ကူးကွန့်မြူးကြည့်ကြပါကုန်လော့…။
(ပြီးပါပြီ။ ၃ပိုင်းစလုံး)
အပျိုစင်တို့ရဲ့ချစ်သင်ခန်းစာလေးများ ဒီမှာပဲနိဂုံးကမ္ပတ်အဆုံးသတ်ပါရစေတော့…။
အင်းစက်စာတွေရေးတဲ့..
ခင်မင်တဲ့
(လမင်းကြီး)
