မောင်မောင်ရဲရဲ့ဘ၀ဇာတ်ကြောင်း (အပိုင်း ၇)

ဆောင်းဦး အိပ်ယာက နိူးတော့ နေမြင့်နေပြီ ၊ ဒီနေ့ စနေနေ့ ဆိုတော့ ဘယ်သူမှ သူ့ကို မနိူးကြတာလဲ ပါမှာပေါ့၊ အားအင်ပြည့်ဖြိုးလို့ လန်းဆန်း နေတယ်၊
အိပ်ယာထ ထုံးစံအတိုင်း  သေးပေါက်ခြင်လို့ အိမ်သာထဲ သွားပြီး သေးပေါက်ရင်းက စဉ်းစားမိ သည်၊ ညကငါ ဒေါ်လေးကို ဆော်လိုက် မိပါလား၊ ဒေါ်လေး အဖုတ်ကလည်း ကောင်းလိုက်တာ စီးကျပ်နေတာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ညက မီးပျက်ပြီး မှောင်နေလို့ တယောက်နဲ့ တယောက် မမြင်ရတော့ အကြောင်း မဟုတ်ဘူး၊ အခုလို လင်းလင်း ထင်းထင်း ကြီးမှာ ဘယ်လိုမျက်နှာ ထားရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး၊

ငယ်ငယ်ထဲက ဦးလေးမိန်းမပေမဲ့လည်း ကိုယ့်အဒေါ်အရင်း တယောက်လိုနေလာတာ၊ အခု ဟော်မုန်းတွေ ထကြွလာမှပဲ ပစ်မှားမိတော့တယ်၊ ပစ်မှားမဲ့ မှားတော့လည်း ကာယကံ အထိ ဖြစ်သွားရ၏၊

မကောင်းပါဘူး ဟုတွေး နေသော်လည်း ညတုန်းက အားရပါးရဆောင့်ခဲ့ ရတဲ့ အဖုတ်စေးစေး ကျပ်ကျပ်လေး၊ သူဆောင့်လိုက်တိုင်း တအင့်အင့် ဖြစ်သွားပေမဲ့ အရှိန ရလာတော့ ပြန်ကော့ကော့ ပေးတဲ့ ဖင်လုံးကျစ်ကျစ်လေး၊ စသည် ဖြင့် စဉ်းစားလိုက်မိသည်နူင့် လီးက ချက်ခြင်း မာလာ ရပြန်ပါသည်၊
ဒေါက်တာဒေါ်မာလာလူး တို့ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီတို့ လို ထွားထွား ကြီးကြီးတွေက တမျိုး ကောင်းသ လို ဒေါ်လေးလို ကျစ်ကျစ် သေးသေးလေး ကလည်း တမျိုးကောင်းပါလားဟုတွေး မိသည်၊

နောက်ဆုံးတော့ ဒီအိမ်မှာ နေတာပဲ ငါရှောင်လို့လဲ ရမှာမှ မဟုတ်တာ လာမဲ့ဘေး ပြေးတွေ့တာပဲ ကောင်းပါတယ်၊ လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး မျက်နှာသစ် အဝတ် အစားလဲ ပြီး အောက်ထပ် ဆင်းလာခဲ့သည်၊

အိမ်ရှေ့ခန်းမှာလည်း ဘယ်သူမ မတွေ့ တော့ မီးဖိုထဲ ဝင်လာမှ ဒေါ်တင်လေး နူင့် မလှကြည် တို့ နူစ်ယောက် ထုံးစံ အတိုင်း မီးဖိုချောင် အလုပ်တွေနဲ့ ရူတ်နေသည် ကိုတွေ့ရသည်၊

မလှကြည် မှာ အသက် ၃ဝ ကျော် အသားညိုညို ဖင်ကြီးကြီး မြင့်မြင့် ထွားထွား ပင်ဖြစ်ပြီး ဒေါ် တင်လေး နူင့် ဆွေမျိုး နီးစပ်တော်သည်၊ဆင်းရဲနွမ်းပါး သဖြင့် ဒေါ်တင်လေးတို့ က ဝင်ငွေလေး နည်းနည်း ပါးပါးရစေရန် အလုပ်ခိုင်း ပြီး ပို့ပို့ စို့စို့ လေး ပေးတတ်သည်၊ သူ့ယောက်ျား ကိုလည်း ဒေါ်တင်လေး တို့ က ဝယ်ထားသော တက္ကစီ ကို အငှား ချကာပေးမောင်းခိုင်းထားသည်၊ပြီး ခဲ့တဲ့ လေးငါး လ က မှ မလှကြည ရဲ့ သမီးလေး အဝေးသင် တက္ကသိုလ်က ကျောင်းပီး သွားလို့၊ ဦးဇော်ထူး ရုံးမှာ အလုပ်သင်ခေါ် ထားပေးရသည်၊

မလှကြည်က စနေ တနင်္ဂနွေလို နေ့မျိုးတွေမှာ သူတို့အိမ်သို့ လာကာ အဝတ်လျော် တိုလီမှုတ်စ ရှိသမျှ အကုန်လုပ်ပေးပြီး ညနေစောင်း လောက်မှ ပြန်သွားလေ့ရှိသည်၊ အပတ်တိုင်းတော့ မဟုတ် ဒေါ်တင်လေး ခေါ်ထားမှ သာလာရသည်၊

မီးဖို ချောင်ထဲ ငုံးတိတိ နူင့် ဝင်လာသော ဆောင်းဦးကို ဒေါ်တင်လေး က တချက် လှမ်းကြည့် လိုက်ပြီး၊

…ဟေး သား နိူးလာပြီလား..လာ ပဲပြုပ်နဲ့ နံပြားစားလိုက်အုန်း..ပြီးရင် ဓါတ်ဗူးထဲမှာ ကော်ဖီလည်း ရှိတယ်၊….

…ဒေါ်လေး…ဦးလေး ဘယ်သွားလဲ….

…အောင်မလေး..နင့် ဦးလေး..ထုံးစံအတိုင်းပေါ့..ဂေါက်ဖ သွားရိုက်ပြီလေ…ညနေမှ ပြန်လာမယ်တဲ့…

ဘာရယ်လို့ တိတ ကျကျ တော့ မဟုတ်ပေမဲ့ ဆောင်းဦး ရင်ထဲမှာ နည်းနည်း တော့ ပေါ့သွားသည်၊ ဒေါ်လေး မှာ ဆောင်းဦးနူင့် မနေ့ည ကဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလို ဆောင်းဦး ကို ပုံမှန်ပြောဆို ဆက်ဆံ နေလေသည်၊ မလှကြည် ရှိနေလို့လည်း ဖြစ်နိူင်သည်၊ ဆောင်းဦး မှာ မနက်စာ စားရင်း က ဒေါ်တင်လေး တယောက် မီးဖို ထဲ လှုပ်ရှား အလုပ်များနေတာက ကြည့်နေမိသည်၊ ဒေါ်တင်လေး ၏သေးသေး ကျစ်ကျစ် ကိုယ်လုံး လေးနူင့် ရေအိုးလေးလို လုံးနေသောတင်လုံးလေးတွေမှာ ကျစ် ပြီး မာနေသလိုရှိ သော်လည်း ညတုန်းက ဆောင့် လို့ကောင်းလိုက် တာလို့ ပြန်တွေးမိပြီး လီးက စမာစပြုလာသည်၊

တတက်စားလည်း ကြပ်သွန် ပဲ ပါးစပ်နံတာခြင်းအတူ တူတော့ ဆက်စားပစ်လိုက်တော့မယ် လို့ တွေးရင်း ဘယ်လို ဝင် ရမလဲ ဆိုတာ ဦးနှောက် ပေါ် ရေခဲတုန်း တင်ရလောက်အောင် အကြံ ထုတ်နေမိသည်၊ မလှကြည် အိမ်မှာရှိ နေသရွေ့ တော့ မလွယ် ဟုလည်းတွေးမိသည်၊ ဒါပေသည့် မလှကြည်က လည်း ထုံးစံဆို တော်တော့ နဲ့ မပြန်၊ ညနေစောင်းမှောင်မှပြန် တတ်သည်၊ အဲလိုနဲ့ မနက်စာစား ပြီး ပုဂံထဆေးလို့ ပုဂံတွေ ဇွန်းတွေ ပြန်ထားလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ အခွင့် ကောင်းတခု ကို တွေ့ လိုက်ရတာပါပဲ၊ မလှကြည်က အဝတ်တွေကို အားရပါးရလျှော်ခြင်တော့ အိမ်ဘေး က အုတ်ရေကန်ဘေး က သန်မန်သလင်း မှာလျှော် လေ့ရှိတယ်၊ အဲဒီကို  မီးဖိုချောင် ဘေးအဆွယ်က ပြတင်းပေါက်ကနေ ငုံကြည့် ပြီး လှမ်း စကား ပြောနေတဲ့ ဒေါ်လေးနား ကပ်သွား လိုက်တယ်၊ သူတို့ ဘာပြောနေကြလဲ ဆိုတာစပ်စု သလိုမျိုးနဲ့ ဒေါ်လေးဘေးမှာ တိုးခွေ့ ရပ်လိုက်ပြီး ငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်၊ အပါးပါး မလှကြည်က အဝတ်ကို အားရပါးရ လျှော်ခြင်တော့ ထမီ မ စိုအောင် ပေါင်ရင်းထိတင်ထားလိုက်တာ၊ ချောမွတ်နေတဲ့ မညို့ တညို ပေါင်လုံးတုတ်တုတ် ကြီး နူစ်ချောင်း ကို ဖွေးကနဲမြင် လိုက်ရတော့ ဆောင်းဦး လီးကြီးကလည်း တင်းကနဲ ဖြစ်သွားတယ်၊

ဆောင်းဦးက သူတို့ စကားဝိုင်းကို စိတဝင်စားသလိုနဲ့ မလှကြည်ကို ငုံကြည့်ရင်းက သူညာဖက် လက်ဖဝါးက ဒေါ်လေးရဲ့ တင်ပါးလုံးလုံးလေးပေါ် တင်လိုက်တယ်၊ ဒေါ်လေး တုန့် ကနဲ တချက် ဖြစ်သွား ပေမဲ့ ဟန်မပျက် မလှကြည်နဲ့ ဆက်စကား ပြောနေတယ်၊ မလှကြည်နေရာ က မော့ ကြည့်ရင် ဆောင်းဦး တို့ ကိုရင်ဘတ်လောက် အထိပဲ မြင်ရတာလေ၊

ဒေါ်လေး စကားဆက်ပြော နေလေ ဆောင်းဦး ကပိုလက်ရဲလာလေပဲ၊ ဒေါ်လေးရဲ့ တင်းတင်းမာမာ ဖင်လုံးလေးတွေကို သူ့လက်ဝါးနဲ့ ပွတ်သပ်ရင်းက ဖျစ်ညှစ် ပေးရင်းက ဖင်ကြားကို လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးကော်တော့မှ၊

” ဟယ်ဒီကောင်လေး မိန်းမတွေစကားဝိုင်း ဘာလာနားထောင်နေ  တာလဲ သွား စာသွား ကြည့်တော့”

” ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး ကျနော် အခု ဒေါ်လေးကို လာခေါ်တာ.. စာမေးစရာရှိလို့. ဒေါ်လေးစကား ပြောနေလို့ စောင့်နေတာ”

“ဒါဆိုရင်လည်း လာလာ ”

မလှကြည်ကြားအောင် ဒေါ်တင်လေးက ကျယ်ကျယ် လေး ပြောလိုက် ပေမဲ့ လည်း ဆောင်းဦး ဖက်ကို တိုးတိုးလေး

” တို့ စကားပြောမှရမယ် ”

ဆောင်းဦးက ခေါင်းငြိမ့် ပြပြီး ရှေ့မှ အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားတော့သည်၊ ဒေါ်တင်လေးက နောက်မှ လိုက်တက်လာပြီး ဆောင်းဦး အခန်းကို ဝင်လိုက်သည်၊

” သား ဒေါ်လေးတို့ မနေ့ ညက မဖြစ်သင့်တာ တွေ ဖြစ်..အွန့်…”

ဒေါ်တင်လေး စကားဆက်ပြောဖို့ အခွင့် အရေး မရလိုက်ပါ ဆောင်းဦး၏ နူတ်ခမ်း အစုံက အတင်း နမ်းရှူတ်လာပြီး လက်တွေက လည်း ဝက်မြီး အစွမ်းပြလာတော့ သည်၊ ဒေါ်တင်လေးက အတင်း ရုန်း ကန် သေးသော်လည်း နဂို ထဲက သာယာမိနေပြီ ဖြစ်သော အထိအတွေ့က ဆောင်းဦး ၏ ဦးဆောင်မှု ကို ငြင်းဆန်ဖို့ ခက်ခဲ နေခဲ့ လေသည်၊

ဆောင်းဦးမှာ အတော်ပင် တင်းနေပြီမို့ ဒေါ်လေး ထမီ နဲ့ အတွင်းခံကို သာ ဆွဲချွတ် ပစ်ပြီး ဒေါ်လေး ကို ကုတင် ပေါ် ပက်လက်ဒူး ထောင် ပေါင်ကား စေပြီး ကွဲအာနေသည့် ဒေါ်လေး အဖုတ် ထဲ တင်းမာထောင်မတ်နေသော သူ့ လီးကြီး  ကို ထိုးထည့်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်လေတော့ရာ တဖွတ်ဖွတ် တဖတ်ဖတ် အသံများနဲ့ ဒေါ်လေး၏တအင်းအင်း ညီးညူ သံများသာထွက်ပေါ် နေရပေတော့သည်၊ ဆောင်းဦး ၏အားရပါးရ ဆောင့်ချက်များကို ဒေါ်လေးကလည်း အားကျမခံ ကော့ကော့ပေးလေရာ သိပ်မကြာလိုက်ပဲ နူစ်ယောက်သား ပြိုင်တူ တင်းကြပ်စွာဖက်ရင်း ပြီးသွား ကြလေတော့သည်၊

” သားကိုယ် ကြီးက လေးလိုက်တာ ဖယ်ပါအုန်း အပေါ်က”

ဆောင်းဦးက သူ့လီးကြီးက မကျွတ်သွားအောင် ဆီးခုံခြင်း ဖိကပ် ထားပြီးမှ ဘေးကို လိမ့်ချ လိုက်၏၊ နောက် ဒေါ်လေး၏အင်္ကျီ ကြယ်သီးများ ကို တလုံးခြင်းစချွတ်နေတော့သည်၊

” အင် သားဆောင်းဦး မလုပ်နဲ့ တော့ မလှကြည် လိုက်ရှာနေအုန်းမယ်”

” ဒေါ်လေးကလဲ သူ အဝတ်တွေ အများကြီး လျှော် စရာရှိသေးပါတယ်”

” ဟင့်အင်းကွာ ဒေါ်လေး ရှက်တယ်၊”

” ဒေါ်လေး ကလည်း ကျနော့် လီးကြီးတောင် ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ထဲက မထုတ်ရသေးဘူး ဘာရှက်စရာရှိလို့လဲ”

” ဟယ် သွားစမ်း နားရှက်တယ် အဲလိုညစ်ညစ်ပတ်ပတ် တွေမပြောနဲ့”

XXXXXXXXXXXXXXXXX

(ဆက်ရအုန်းမယ် ….ထင်တာဘဲ..အဟီး)

Sept 14, 2010

အခန်းဝနားရောက်တာနဲ့ သောင်းထွေး အံဩသွားသည်၊ ဟင် ဘယ့်နဲ့ ငါ့ အခန်းထဲမှာ ဆောင်းဦး တယောက် အလုပ်ဖြစ်နေပါလားပေါ့၊ ဒေါ်ဒေါ်လည်း မရှိဘူးဆိုတော့ မခိုင်နဲ့ပဲဖြစ်ရမယ်၊ ညက မိလတ်နဲ့ တချီပဲ ဆွဲ ခဲ့ရတယ်၊ မိလတ်က နုနုလေးဆိုတော့ နာတယ် ကိုရယ်ဆိုတော့ မလုပ်ရက် တော့ပဲ ဖက်ပြီးအိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်၊ မနက် အာရုံမကျင်းခင် မတော်ရသေးတဲ့ ယောက်ခမကြီး အစောဆုံးကား နဲ့ မရောက်လာခင် အိမ် အမြန်ပြန်ခဲ့ရတာ၊ အခု သူများတွေ အလုပ်ဖြစ်နေတာကြား ရတော့ ကိုယ့်ကောင်က နဲနဲ ပြန်ထလာရတယ်၊ အဲဒါနဲ့ အသံမထွက်အောင် တံခါး အသာလေး ဟကြည့်တော့ လားလား ဆောင်းဦး အားရပါးရ ဒေါ်ကီဆွဲနေတာ ဒေါ်ဒေါ် ပါလား၊ ဘယ်တုန်းကပြန်ရောက်ပြီး ဘယ်လိုဖြစ်ကုန်ကြတာလဲ၊

ငါသွားတုန်းက ဒေါ်ဒေါ် အိမ်မှာမရှိပါဘူး..ဆက်စပ်တွေးလိုက်တော့လည်း မခက်ပါဘူး ဆောင်းဦး ရောက်နေတာလဲ ဒေါ်ဒေါ် မသိဘူးဆိုတော့ တစ်နဲ့တစ် ပေါင်း တာလောက်တောင် မခက်တော့ပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ဆောင်းဦးသိသွားပြီပေါ့ ၊ သူ့မိထွေးနဲ့ ငါနဲ့ ဖြစ်နေတာ၊ အခုသူလဲ သူ့မိထွေးသူဆော်နေပြီ ဆိုတော့ စိတ်ချရပါပြီလေ၊
အီး ကြည့်ရတာ အားရပါးရပဲ၊ ဆောင်းဦးလည်း ခေသူမဟုတ် ပေဘူးပဲ ဒေါ်ဒေါ် တောင် တအီးအီးဆိုတော့၊

ကြည့်ရင်းနဲ့ သောင်းထွေး လီးကြီးက အရမ်းကိုတင်းမာလာတယ်၊ မထူးတော့ပါဘူးကွာ ဟုတွေးရင်း အခန်းထဲ လျှောက်ဝင်လာခဲ့တယ်၊
ဒေါ်ဒေါ်က လေးဖက်ထောက်ပြီး ခေါင်းငုံ့ထားလို့ မတွေ့ပေမဲ့ ဒေါ်ဒေါ့် ခါးကို ဆွဲကိုင်ပြီး အနောက်က ဆောင့်နေတဲ့ ဆောင်းဦးကတော့ သောင်းထွေးကို တွေ့သွားတယ်၊ ဆောင့်တာ ခနရပ်သွားတယ်၊ နောက် ချက်ခြင်းဘဲ သောင်းထွေး ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထနေတဲ့ ဟာကြီး တွေ့လိုက်တော့ ပြုံးပြီး ဒေါ်စောစော ဆီက မေးငေါ့ ပြလိုက်တယ်၊

ဆောင်းဦးက အရှိန် နဲ့ ဆောင့်နေတုန်းကနေ  ရုတ်တရက်ရပ်သွားတော့ ဒေါ်စောစော တယောက် ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆိုပြီး ခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်တယ်

.”..ဟင်..မောင်သောင်း..ဘယ်တုန်းက..အ..ဒေါ်ဒေါ်…”

ဒေါ်စောစောက ဆောင်းဦးအောက်က ရုန်းထွက်ဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ ဆောင်းဦးက ဒေါ်စောစောရဲ့ ခါးကို ပြန်ဖက်ထားပြီး ပြန်လည် ဆောင့်နေပြီ မို့ ရုန်းလို့မရပါဘူး
သောင်းထွေးက လည်း ဒေါ်စောစော ရဲ့ နူတ်ခမ်းကို ငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး

“ဘာမှ မစိုးရိမ်ပါနဲ့ ဒေါ်ဒေါ် စော ရယ် ကျနော် သဘောပေါက်ပါတယ်၊”

ပြောရင်းဆိုရင်းပဲ သူ့ရဲ့ ပုဆိုးကို ဆွဲချတ်ချလိုက်ပါတယ်၊ သောင်းထွေးရဲ့ တဆတ်ဆတ် ထောင်မတ် နေတဲ့ လီးကြီးကို ကြည့်ပြီး ဒေါ်စောစောတယောက် တောင်းပန်တဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ ခေါင်းရမ်း ပြပေမဲ့လည်း နောက်ဆုံးတော့ သူ့ ပါးစပ်နဲ့ ရင်းနှီးပြီးသား ဆိုတော့ကာ…

ဆောင်းဦးမှာ ဒေါ်စောစော ပါးစပ် ထဲ သောင်းထွေး လီးကြီး ဝင်သွားတာကြည့်ရင်း အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားလာသဖြင့် တအားဆောင့်ချလိုက်ရာ ဒေါ်စောစောမှာ ရှေ့ကို ငိုက်ကျသွားပြီး သောင်းထွေးလီးကြီးအာဂေါင်ထိုးမိကာ အစ်ကနဲ သည်းသွားရပါသည်၊ မကြာခင်မှာပဲ သောင်းထွေး ဝင်လာကတဲက အရှိန်မြင့်နေပြီဖြစ်သော ဆောင်းဦးမှာ ဒေါ်စောစောနဲ့ ပြိုင်တူ လှုပ်ခါပြီး နူစ်ယောက်စလုံးပြီးသွားခဲ့ကြလေသည်၊ အခုမှ အစပျိုး အရှိန်ရလာသော သောင်းထွေးအဖို့မှာကား…စပ်တငံ့ငံ့ နူင့်ဖြစ်နေရရှာ၏၊

ဆောင်းဦးက ခနနားရာက ထပြီး လုံခြည်ကောက်ဝတ် ကာ အခန်းပြင ခနထွက်သွားတော့ ဒေါ်စောစောက သောင်းထွေးကို ဖြစ်ပျက်ပုံ ရှင်းပြရှာသည်၊ သောင်းထွေးက သူနားလည်ကြောင်း ဘာမှမပူဖို့ ဆောင်းဦးလည်း ပတ်သက်နေပြီ ဆိုတော့ သူလည်း နူတ်လုံမှာ ဖြစ်ကြောင်း နူစ်သိမ့်ပေးလေသည်၊
ဆောင်းဦးက ရေစွတ်လာသော သဘက် အသေး တထည် ဖြင့် အခန်းထဲပြန်ဝင်လာ ခဲ့ပြီး ဒေါ်စောစော ပေါင်ခွကြားကို သုတ်ပေးမည် လုပ်ရာ ဒေါ်စောစောက အတင်းလုယူပြီး ကိုယ့်ဖာသာသုတ်သင်နေလေသည်၊သောင်းထွေးက ထမိန်ရင်လျှားနူင့် ပြန်ဖြစ်သွားသော ဒေါ်စောစော ကိုဘေးမှာ ကပ်ထိုင်ပြီး လည်တိုင်တလျှောက်က နမ်းစုပ်ပေးနေရာ ဆောင်းဦးရှေ့မှာ မို့ ဒေါ်စောစောမှာ ရှက်တက်တက်ဖြစ်နေလေသည်၊ ဒါပေမဲ့ ပြောလို့လည်းရတော့မည် မဟုတ်တာသိ နေပြီး ယောက်ကျားလေး နူစ်ယောက်နူင့် တခန်းထဲမှာ ဘာဖြစ်လာတော့မည် ကိုစဉ်းစားမိ နေသဖြင့် စိတ်ကလည်း လှုပ်ရှားပြီး ကာမစိတ် တွေပြန်လည နိူးကြွလာခဲ့ပေသည်၊ ထိုမို့ကြောင့်လည်း သောင်းထွေးတယောက် သူမနိူ့ကြီးတွေကို ထမိန်ရင်လျှားပေါ်မှ ပင်ပွတ်သပ် ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နယ်ပေးသော အခါ တအင်းအင်း အသံလေးနဲ့ သောင်းထွေးကို ပြန်လည် ဖက်တွယ် လာမိခဲ့ပေတော့သည်၊

သောင်းထွေးကလည်း ဒေါ်စောစောကို သူ့အပေါ် ဆွဲတင်ပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန် ချလိုက်တော့ ဒေါ်စောစော ခမျာ သောင်းထွေးပေါ်ကို ခွရက် ပါသွားတော့သည်၊ ရင်လျှားထားသော ထမိန်စ ပြေသွား ပြီး ထွက်ပေါ်လာသော ဒေါ်စောစော ၏ နိူ့ကြီးတွေထိပ်က နိူသီးခေါင်းလေးတွေကို စုပ်ပေးနေရင်းက သောင်းတွေး လက်တွေကလည်း ဒေါ်စောစော ရဲ့ ပေါင်တန်တွေပေါ်က ထမိန်စ ကိုပွတ်သပ်ပြီး ခါးထိ ဆွဲတင်ပေးလိုက်၏၊ ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာ သိနေပြီဖြစ်တဲ့ ဒေါ်စောစောက သူမရဲ့ လက်တဖက်နဲ့ သောင်းထွေးရဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့  လီးကြီးကိုကိုင် ပြီး သူမ အဖုတ်ဝကို တေ့ ပေးလိုက်ပါတယ်၊

သောင်းထွေးက ဖင်ကိုကြွကော့ပြီး အောက်က လှန်ထိုး သွင်းလိုက်တော့ လီးကြီးက တည့်တည့် ဖြောင့်ဖြောင့်ပဲ ဒေါ်စောစောရဲ့ စောက်ဖုတ်ခေါင်းထဲ ထိုးဝင်သွားပါတော့တယ်၊ အဲလို ပက်လက်လှန်ထားတဲ့ သောင်းထွေး အပေါ်မှာ တက်ပြီးဆောင့်နေတဲ့ ဒေါ်စောစောရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေက ဝိုင်းစက်ကားစွင့်ပြီး တုံတုံ တုံတုံ နဲ့ ကြည့်ကောင်း လှသလို တင်ပါးလုံးကြီး နူစ်ခုကြား ခရေပွင့်လေးကလည်း ဆောင်းဦး ကို ဖိတ်ခေါ်သလိုဖြစ်နေတော့၊ ဆောင်းဦးက သောင်းထွေး စားပွဲပေါ်မှာ အလွယ်တွေ့တဲ အုန်းဆီပုလင်းဖွင့် လက်ဖဝါးပေါ် လောင်းချလိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို ပွတ်လိမ်း၊ ကျန်တဲ့ ဆီအချို့ကို လက်ချောင်းထိတ်လေးနဲ့ ယူပြီးဒေါ်စောစော ဖင်ပေါက်လေးကို သတ်ပေးတော့ ၊ဒေါ်စောစောက ဆောင်းဦးကို သမင် လည်ပြန် ကြည့်ပြီး ခေါင်းလေးခါပြပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဆောင်းဦး ရဲ့ အုန်းဆီတွေနဲ့ ချောပြောင်နေတဲ့ လီးထိတ်ကြီးက ဒေါ်စောစော ဖင်ဝ ကို တေ့ပြီး ဖြေးဖြေးလေး သွင်းနေပါပြီ၊

” အား သားဆောင်းဦး ဖြေးဖြေး ဖြေးဖြေး..”

ဆောင်းဦးရဲ့ လီးကြီးက တဖြေးဖြေး တရစ်ရစ်နဲ့ အဆုံးထိဝင်သွားခဲ့ပါပြီ၊ ဒေါ်စောစော ဖင်ထဲမှာ အသားကျသွားအောင် သူ့လီးကြီးကို အသွင်းအထုတ်မလုပ်သေးဘဲနဲ့ စောင့်နေတဲ့ ဆောင်းဦးက သူ့လီးကြီးမှာ အရည်ပြားတလွှာသာခြားပြီးလှုပ်ရှားနေသော သောင်းထွေး၏ လီးကြီး ရဲ့ ပွတ်နေသလို ခံစားရပြီးဖီး ပိုတက်လာပါတယ်၊ ဖင်ခေါင်းထဲက နာသာလည်း တဖြေးဖြေး သက်သာသွားပြီး အောက်က အပေါက် နူစ်ခုလုံး ပြည့်ကျပ်နေတာ ခံစားရတဲ့ ဒေါ်စောစော တယောက် အရမ်းကို ကာမလှိုင်းတံပိုးတွေထကြွလာရပါတယ်၊

အဲဒါကြောင့် မြင်းကမလှုပ်ခုံကလှုပ်ဆိုသလို  သူမဖင်ကြီးကို ကော့ပြီးပေးလာလို့ အလိုက်သိတဲ့ ဆောင်းဦးက စ အသွင်း အထုတ်လုပ်ပါတော့တယ်၊
လီးနူစ်ချောင်းကြားမှာ ဗျာများရတာကတော့ ဒေါ်စောစောပါ လီးနူစ်ချောင်းက တချောင်းကို သူမကညှောင့်ရင် နောက် တချောင်းကကျွတ်မလိုဖြစ်ဖြစ်သွားရလို့ ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းမသိ ငြိမ်လိုက်တော့မှ နူစ်ယောက်လုံးရဲ့ လီးကြီးတွေက ပြိုင်တူ တဖွတ်ဖွတ် တဖတ်ဖတ် ဆောင့်ခံရလို့ အရသာထူးများအီစိမ့်နေအောင် ခံစားနေရပေတော့သည်၊

(ကဲ ခနတော့ နားအုန်းမယ် ဗျာ..ဟီး)

မောင်မောင်ရဲ

တနေ့ ဦးတိတ်ရောင် အလုပ်သွား၊ အန်တီမစ္စဂေါင်လီလဲ ကျောင်းသွားနေတဲ့ အချိန် ထုံးစံအတိုင်း နေ့လည်စာ စားပြီး ပျင်းပျင်းနဲ့ ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင် တီဗီကြည့်နေတယ်၊ ဝေဝေရောင် တယောက် ဝင်လာတယ်၊ အခုတော့ ကျနော်ရောက်ခါစလောက်မျက်နှာပေါက်မဆိုးတော့ ပါဘူး၊ တွေ့ရင် တချက် ပြုံးပြ ပြီး ကိုယ်လုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ် အဲလောက်ပါပဲ၊

ကောင်မလေး ဒီနေ့ ကျောင်းမသွားပါလားလို့တော့ စိတ်ထဲ ပေါ်လာတယ်၊ ကိုယ့်အလုပ် မဟုတ် ပါဘူးလေလို့လဲ တွေးလိုက်တယ်၊ တီရှပ် ပါးပါးလေး နဲ့ ဘောင်းဘီတို ထုံးစံ အတိုင်းဝတ်ထားတော့ ပေါင်တန် လေးတွေက ဖြောင့်စင်းလို့၊ကျနော် တွေ့ကြုံ ခဲ့ဘူးတဲ့ အမျိုး သမီးကြီးတွေ နဲ့ယှဉ်လိုက် ရင်တော့ သူ့ပေါင်တန်တွေက သွားကြားထိုးတန်လိုပဲ၊ကိုယ်ခန္ဓာက လည်း ပါးပါးလှပ်လှပ်ကလေး၊ ပိန်ပိန်ရှည်ရှည်လို့ပြောရမှာပေါ့ ၊ ရင်သား တစုံကတော့ အရွယ်နဲ့ မလိုက်ဘူးလို့ပြောရမှာပဲ၊သူမရဲ့ ကိုယ်လုံးပါးပါးလေးမှာ မို့မေါက်ထွက်နေတယ်၊ သူမက ဒီတခါ ဘာမပြောညာမပြော နဲ့ ကျနော်ထိုင် နေတဲ့ ဆိုဖာဘေးမှာ လာထိုင်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့၊ (စကားပြောများမှာ ဘိုလိုဖြစ်သဖြင့် ဗမာပြန် ရာ တွင်ထောက်နေပါလိမ့်မည်၊)

..ဟေ ရဲ ငါ့ကိုဘာဂျာ မှုတ်ပေးစမ်းပါ ..

..ဘာ..

ကျနော့်မှာ ကိုယ့်နား ကိုယ်မယုံနိူင်သဖြင့် ပါးစပ် အဟောင်းသားနူင့် ဖြစ်သွား၏

..အံမယ် နင်က နင်ငါ့ မာမားကို လုပ်နေတာ ငါမသိဘူးထင်လို့လား..ငါ့ ကိုငတုံး ထင်လို့လား..

..ဘယ်လို..နင်ဘာတွေပြောနေတာလဲ..

..တော်စမ်းပါ ထူခြင်ယောင်ဆောင်မနေနဲ့ နင်နဲ့ မာမား တို့ ချတာ ငါလာလာချောင်းတာ ဘယ် နူစ်ခါရှိပြီထင်လဲ .

ပြောရင်း ဆိုရင်း ဝေဝေရောင်က သူ့ ဘောင်းဘီတိုကို ဆွဲချွတ်ပြီး ကြမ်းပေါ်ပစ်ချလိုက်ကာ သူမပေါင် ကိုကားပြလိုက်သည်၊
ကျနော့်မှာ သူမက အနိူင်ဖဲ ကိုင်ထားပြီ ဆိုတာကို သဘောပေါက်သည်၊ ငြင်းဆန်ဖို့က မလွယ် တော့၊ငိုင်ရာမှ ထပြီး သူမ ကားထားသော ပေါင်နူစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်၊သူမရဲ့ တီရှပ်က တိုနံ့နံ့ မို့ ခါးလောက်ပဲရောက်ပြီး ခါးအောက်ပိုင်းက တော့ ဗလာကျင်းနေ၏၊
သူမက ကျနော့်ကို စေ့စေကြည့်ရင်း သူမရဲ့ ညာဖက်လက်က လက်ညိုးလက်ခလယ် နူစ်ချောင်းဖြင့် သူမ၏ အဖုတ် နူတ်ခမ်းနူစ်ခုကို ညှပ်လိုက် ဖြဲလိုက် လုပ်ပြနေသည်၊သူမ ရဲ ပိန်လျပ်လျပ် ခန္ဓာ လေးနဲ့ ခတ်ရှည်ရှည်မျက်နာလေး၊ နာတံလေးက ပုံမှန်တရုပ်မတွေနဲ မတူ စင်းစင်းသေးသေးလေး၊ ကြည့်ရင်း စိုင်ကော်လို့ ချုံပေါ်ရောက်တာပဲလို့တွေးမိတယ်၊ ပေါင်တန်လေး နူစ်ချောင်းကို ဖြဲကား ထိုင်ရင်း ဆိုဖါ အစွန်းကို ဖင်လျောထိုင်ထားလို့ ကျနော့်မျက်နှာနား ရောက်နေတဲ့  သူမအဖုတ်လေး ကလည်း၊ အမွှေးအမြင် ကင်းစင်ပြီး ပြောင်ချောနေလို့ မို့မို့ ဖောင်းဖောင်းလေး၊အလယ်က နူတ်ခမ်း ပါးပါးလေးက အရည်စွတ်စိုပြီး နီတာရဲလေးဖြစ်နေသည်၊

ကျနော့် ညီတော်မောင် ခေါင်းထောင်ထလို့မို့၊ အတွင်းခံထဲမှာအနေကြပ်နေတယ်၊
ဝေဝေရောင်ရဲ့ လက်နူစ်ဖက်က သူမပေါင်တဖက်တချက်ပေါ်ကို ရောက်သွားပြီး  ပေါင်ကို ပိုကားပေးလိုက်၏၊ ကျနော်က လက်ဖဝါး နူစ်ခုကို သူမရဲ့ အဖုတ်မို့ဖေါင်းဖေါင်း ပေါ်ကို တဖက်တချက်တင်လိုက်ပြီး လက်မနူစ်ခုနဲ့ သူမရဲ့ နီတာရဲ နူတ်ခမ်းလေးကို အသာဖြဲလိုက်တယ်၊ သူမ အဖုတ်က ထွက်လာတဲ့ ညီစို့စို့ အနံ့လေးက လိုးရှင်း အနံ့လေးနဲ့ရောနေတယ်၊ ကျနော့် လီးကို ပိုပြီး မာကြောလာစေတယ်၊ နူတ်ခမ်းလေးနူစ်ခုဟသွားလို့ ပေါ်လာတဲ့ စောက်စေ့ ဘုလေးကို ကျနော့်လျှာထိတ်လေးနဲ့ ထိုးလိုက်တော့ ဝေဝေရောင် တချက်တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်၊ နောက် ကျနော့် ပါးစပ်ကို သူမ အဖုတ်ပေါ်မှာ ဖိကပ်လိုက်ပြီး စောက်ပတ် အတွင်းနံရံတွေကို ကျနော့် လျှာမှီသလောက် ထိုးသွင်း ပစ်လိုက်တယ်၊ ကျနောရဲ့အတွေ့  အကြုံများနေပြီဖြစ်တဲ့ ပါးစပ်၊ လျှာနဲ့ ကို စပြီး တလစပ် လှုပ်ရှား တော့ ကောင်မလေးခမျာ၊ ခနလေးနဲ့ တွန့်လိမ် ကော့တက်လာရတာပေါ့၊ သူမ ကိုယ်ကလှုပ်ရှားမှုများ လွန်းလို့ ကျနော့်ပါးစပ်က လွတ်ထွက် သွားမှာစိုး လို့ သူမရဲ့ ဖင်လုံးကျစ်ကျစ် လေးက ကျနော့် လက်ဝါးနူစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ညှစ် ကိုင်ထိန်း ထားရင်း အမှုတ် အစုပ် ကို လုပ်ပေး ပစ်လိုက်တယ်၊

..အိုး..ရက်စ်…အိုး..ရက်စ်…ရက်စ်..ရက်စ်…ဖတ်ခ်…

ဝေဝေရောင် ဆီက အသံမျိုးစုံလည်း ထွက်လာတယ်၊ ကျနော်ကတော့ ပေါက်တဲ နဖူးမထူးပြီ ၊ နောက်ဖေးက အိမ်ဖေါ်တွေ လာကြည့်လည်း မတတ်နိူင်တော့ဘူး ဆိုပြီး ဆက်လုပ်ရာ များမကြာမှီ ဝေဝေရောင် တယောက် ကျနော့် ဆံပင်ကို ဆွဲဆုပ် တကိုယ်လုံးတောင့်တင်းပြီး တချီပြီး သွားရှာ လေသည်၊
ကျနော့်မှာလည်း လျှာရော၊ ဂုတ်ပါညှောင်း လှသဖြင့် ကြမ်းပြင်ပေါ် ဖင်ချထိုင်လိုက်ကာ အသက် ပြင်းပြင်းရူရင်း နားနေရလေသည်၊ နောက်တော့ ကျနော်က ကြမ်းပြင် ပေါ် ပက်လက်လှန် လဲချလိုက်ပြီး ဘောင်းဘီကို ဇစ်ဖြုတ်ကာ ကန်ချွတ်လိုက်လေသည်၊ ထိုအခါမှ  မွန်းကြပ်နေရရှာ သော ညီတော်မောင်မှာ ခေါင်းတရမ်းရမ်းနင်းထောင်ထကာ လွတ်လပ်ရေးရသွားရှာတော့သည်၊ ဆိုဖာပေါ်မှာနားနေသော ဝေဝေရောင်မှာ ကျနော့်လီးကြီးကို ရုတ်တရက်တွေ့တာနှင့် အံ့အားသင့် မျက်လုံးပြူးသွားပြီး၊

” MY GOSH!! How big is this thing?” (အမလေးတော့ ကြီးလိုက်တဲ့ လီးကြီး)

လို့ ရေရွတ်လိုက်ပါသည်၊ တကယ်တော့ သူကုန်းနေသော ပန်ချာပီကြီး မှာ လူကောင်သာ ကြီးသော်လည်း ကျနော့်လောက်လီး မကြီးပါ၊ သူမက ကျနော့်ကို ပန်ချာထက်သေးမည် ထင်ထားသော်လည်း ယခုကျမှ ကြီးမှန်း မျကဝါးထင်ထင်တွေ့သွားခြင်းကြောင့် ဖြစ်လေသည်၊

” ငါက မင်းငါနဲ့ မင့်မာမား တို့ ချတာ လာချောင်းနေတယ်ဆိုတော့   ငါ့လီးကို မြင်ဖူးနေပြီမှတ်တာ”

အဲဒါက အလင်းရောင်မှုံဝါးဝါးနူင့် ခတ်လှမ်းလှမ်းမှ ဖြစ်သဖြင့် သေခြာမမြင်ရကြောင်း၊ အဲဒီတော့မှ ဝန်ခံပါသည်၊ ကျနော်က မတ်တတ်ထရပ်လိုက်တော့ တင်းမာထောင်မတ်နေသော လီးကြီးက သူမမျက်နှာရှေ့ မှာ တရမ်းရမ်းနူင့် ၊ သူမရဲ့မျက်လုံးအစုံက လည်း ပြောင်တင်းဖူးထနေသော ဒစ်ကြီးကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည်မို့ ကျနော်က ရှေ့တလှမ်း တိုးလိုက်သည်နူင့် သူမ ရဲ့ နူတ်ခမ်း ပါး ကို သွားထိမိလေတော့သည်၊ သူမရဲ့ လက်ချောင်းသေးသွယ်သွယ်များဖြင့် ကျနော့်လိင်တန်ကြီးကို ပွတ်သတ်ပေးနေရင်းက သူမရဲ့ နူတ်ခမ်းအစုံကို ဖွင့်ဟပေးလိုက်တဲ့ အတွက် ကျနော်က လီးကြီးကို သူမပါးစပ်ထဲ ဖြေးဖြေး ခြင်း သွပ်သွင်းပေးလိုက်လေတော့သည်၊

သူမမှာ လီးစုပ်သည့် ပညာမှာတော့ သူမ မေမေ အန်တီ မစ္စဂေါင်လီ လောက်မကျွမ်းကျင်သေးပါ၊ အဲဒါကြောင့် အားမရ တော့သော ကျနော်က သူမခေါင်းကို အသာထိန်းကိုင်ရင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးရင်းက ကျနော့်လိင်တန်  တလျှောက် ပူနွေးနူးညံ့ လှသော သူမ ပါးစောင်နူတ်ခမ်းတို့ ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် အရသာထူးခံစားနေရပေသည်၊

တချက်တချက် အရှိန်နဲနဲ လွန်ပြီး ဒုတ်ကနဲ သူမအာဂေါင်ထိုးမိလိုက်တော့ ကျနော့်လီးထိတ်မှာ ယားယံပြီး ပြီးခြင်လာသဖြင့် အမြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ရလေသည်၊ သူမကလည်း သဘောပေါက် ပါသည်၊ ဆိုဖာပေါ်သို့ သူမ ခြေဖဝါး နူစ်ဖက်က အပြားလိုက်တင်လိုက်ပြီး ဒူးထောင် ပေါင်ကား ပေးလိုက်တော့ ကွဲဟဟ အဖုတ်ဝမှာ သူမ တံတွေး တွေနဲ့ စိုစွတ်နေတဲ့ လိင်တန်ကြီးကို တေ့ကာ ဖြေးဖြေးခြင်း ဖိသွင်းပေးလိုက်ပါတော့သည်၊

” ဖျစ်–ဗျိ–”

” အား…အိုး.ဂေါ့ရှ်…ရှီး’

ခနပါပဲ မကြာခင်မှာ အံကြိတ်ပြီး ပြန်လည်ကော့ပေးလာတဲ့ တရုပ်မလေး ဝေဝေရောင်ကို ကျနော် အသားကုန် ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေမိပါတော့တယ်၊

XXXXXXXXX

12/14/10

နောက်နေ့ တွေ ဦးဇော်ဦး လည်းရောက် လာ အိမ်မှာ လည်း လူတွေ များလာတော့၊ ပထမပိုင်း မျက်နှာပူ နေသော ဆောင်းဦး နူင့် ဒေါ်စောစော တို့ ပုံမှန အတိုင်း ပြန်ဖြစ် သွားပြီး ဟိုနေ့ည က ဘာမှမဖြစ် ခဲ့ကြ သလို နေနိူင်သွားကြသည်၊

သောင်းထွေးလည်း ကျောင်းပြန်တက်၊ မီးလတ်နဲ့တွဲနေပြီး ကြုံရင်ကြုံ သလို အဆင်ပြေရာ ချစ်စခန်း ဖွင့်နေကြပြီ ဖြစ်ရာ၊ သောင်းထွေး တယောက် ဒေါ်စောစော ဘက်ပင် လှညကြည့်ဖို့ အခွင့်မသာ စိတ်မလာဖြစ်နေပေသည်၊

ဆောင်းဦးမှာ ပထမတပတ်လောက် ဦးဇော်ဦးနူင့် ပရောဂျက်ရှိရာ ဆိုက်ထဲ သွားပြီး၊ ထိုနားတဝိုက်မှာရှိသည့် ရွာတွေ အနှံ့ လျှောက် လည် လေသည်၊ ဒါပေမဲ့ တပတ်လောက်မှာပင် သွားစရာနေရာက ကုန်သလောက်ရှိ သွားပြီဖြစ်ရာ၊ ဆိုက်ထဲက ဦးဇော်ဦး အခန်းထဲမှာပဲ စာဖတ်လိုက် အလုပ်သမားတချို့ နူင့် ငါးမျှား၊ ဂဏန်းနိူက် လိုက်လုပ်နေတော့သည်၊ ဒီကြားထဲ စခန်းကို စာရင်းစစ် ဝင်မည် ဖြစ်သဖြင့် ဥိးဇော်ဦးနူင့် သူ့ ဝန်ထမ်းများ အလုပ်ရူတ်နေကြလေရာ ဆောင်းဦး ခမျာ ပျင်းခြောက်ခြောက် ဖြစ်နေရလေသည်၊ ဆောင်းဦးပျင်းနေမှာ စိုးသော ဦးဇော်ဦးက အနည်းဆုံး မြို့ပေါ်လည်း ဖြစ်၊ အရွယ်မတိမ်းမယိမ်း သောင်းထွေးလည်း ရှိသော၊ ဒေါ်စောစော တို့ အိမ်သွားနေမလား၊ သူကတော့ နောက်တပတ် နူစ်ပတ်လောက်မှ လိုက်လာနိူင်မည် ဖြစ်ကြောင်း မေးရာ ဆောင်းဦးက ဝမ်းသာအားရလက်ခံကာ မြို့ပေါ်တက်ခဲ့တော့သည်၊

အဲဒီမှာ ဆောင်းဦး ရောဂါ ပြန်ထတော့သည်၊ မလုပ်ရသည်မှာလည်း ကြာပြီဆိုတော့ လူငယ်ပီပီ သွေးသားက တချိန်လုံးတော့င်းတနေသည်၊ ကိုယ်နဲ့ တည ဖြစ်ဖူးသည် ဆိုပေမဲ့ ကိုယ့် မိထွေး ဆိုတော့ လာလေ လိုးကြရအောင် လို့ လဲ ပေါ်တင်ပြောဖို့ မဖြစ်နိူင်၊ လူပျိုလက် ဝက်မြီး လိုလက်သရမ်းရအောင်လည်း၊ အိမ်မှာ အခွင့်အရေးက မလွယ်၊ မခိုင်လည်းရှိ၊ ဒေါ်စောစော ၏မေမေကလည်း ရှိသေး၏၊ သောင်းထွေးကတော့ ပြောရှာသည်၊ ကြိုးစားလိုက်ပါ၊ရသွားမှာပါပေါ့ တဲ့၊ သူကတော့ မီးလတ်နဲ့ အကယ့် အချစ်ကော၊ ကာမ အချစ်ပါ ရနေပြီမို့ ဒေါ်စောစော အပေါ် စိတ်သိပ်မပါတော့၊ ဒေါ်စောစောဘက်ကလည်း၊ တခါမှောင်ထဲ မသိလို့ မှားပြီးတာ၊ နောက်သိရက်သားနဲ့တော့ လင်ပါသားနဲ့ ဖြစ်ရမှာ စိတ်မလုံ၊ ရှက်လည်းရှက်သည်၊ ဒါကြောင့် မသိလိုက်မသိဖာသာလေး နေသည်၊
ဒါပေသည့် ဖြစ်ခြင်တဲ့ ကံပါနေတော့လည်း ဘယ်ရှောင်လွတ်နိူင်မလဲ လေ၊ အဲလိုနဲ့ တနေ့တော့၊ xxxxx

ဆောင်းဦး

ကျနော်လည်း တော်တော်ပျင်းနေပြီဗျာ နိူင်ငံခြားမထွက်ခင် ရန်ကုန်ပြန်ပြီး ဟိုမှာ စားလက်စ မမတွေ အန်တီ တွေကို သွားစားခြင်နေပြီ၊ အခုလည်း ဒီရောက် မှ မာမီစော ကိုမထင်မှတ်ပဲ စားလိုက်ရတော့ ကောင်းမှန်းသိ ထားပြီး ဖြစ်နေပြီ၊ ဒါပေမဲ့ အခွင့်အရေးက မလာတော့ တချိန်လုံးတောင့်တင်း နေရသော ဖွားဖက်တော် ကို ဒုက္ခပေး နေသလိုဖြစ်နေရသည်၊

တနေ့ မာမီစောက ခေါ်တယ် အိမ်မှာလည်း ပျင်းနေ မဲ့အတူတ ဗဟုသုတ ရအောင် သူ့သူငယ်ချင်းမ တယောက် ရဲ့တူလေး မိန်းမသွားတောင်း တဲ့ စေ့စပ်ပွဲ လိုက်ခဲ့ ပါလားလို့ခေါ်တယ်၊ သူတို့ မြို့က နေ ၃နာရီလောက် ကားမောင်း သွားရမဲ့ရွာမှာတဲ့၊ ဆိုတော့ ကျနော်လည်း မရောက်ဘူးတဲ့ အရပ်ဆိုပြီး အပျင်းပြေလေဆိုပြီး ၊လိုက်မယ်လေလို့ ပြောလိုက်တယ်၊

သွားမှာက စနေနေ့ မနက် အစေားကြီး ဆိုတော့ ကမာန်းကတန်းထ ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲ ထွက်လာခဲ့ ကြတယ်၊ မာမီစော ကတော့ အပျံစား အချိတ်ထမိန် ၊အင်္ကျီလက်ရှည် နိူင်လွန်ဇာလို ပါးပါး လေးနဲ့ အပေါ်က ပဝါချုံ လို့၊ မာမီစောရဲ့ သူငယ်ချင်းအိမ်ကိုတော့ မြင်းလှည်းနဲ့ ပဲ သွားလိုက်တယ်၊ ဟိုအိမ်မှာက လူတွေတော်တော် တောင် စုံနေကြပြီ၊ သွားတောင်းမဲ့ သူတိုးသားဘက်က အမျိုးတွေ အဆွေတွေ သူငယ်ခြင်းတွေ အကုန်ပါတယ်၊ သူတို့ ထုံးစံက ကောင်လေးနဲ့ ကောင်မလေး တို့ တယောက်နဲ့ တယောက်ကြိုက်ပြီး မိဘကလည်း သဘောတူ ငြား ကောင်မလေးဘက်ကို ကောင်လေးဘက်က ငွေကြေး တခုခု သတ်မှတ် လူကြီး စုံရာနဲ့ သွားပြီး တင်တောင်း ရတယ်၊ အဲဒီအချိန်မှာ ကောင်မလေး အိမ်က လက်ခံပြီး ပါလာတဲ့ လူတွေ အကုန်လုံးကို ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်ပြီး ကျွေး ၊အလှူ ကြီးလိုပဲတဲ့ တတ်နိူင်တဲ့ သူတွေဆိုရင်၊ နောက် မင်္ဂလာဆောင်တော့လည်း ကောင်မလေး ဘက်ကအကုန်ကျခံတယ်ဆိုလား၊

အခုတော့င်သွားကြမယ့် သူတွေက နည်းတာမဟုတ်ဘူး ၊ တကယ့်အလှူပွဲကြီး သွားသလိုပဲ ဆူညံ ပွက်ထနေတာပဲ သူတို့သား အဖေအမေ ဦးလေးဘကြီးတွေ က ဆလွန်းကားနဲ့သွား၊ကျန်တဲ့ သူတွေ က၊ ဟိုင်းလပ်စ်တစီး ဒိုင်နာတစီး နဲ့လိုက်ကြမှာ၊ မာမီစောက ဆလွန်းကားမှာလိုက်ဖို့ ခေါ်တယ်၊ မာမီက ကျနော်တယောက်ထဲ တစိမ်းတွေနဲ့ ဖြစ်မှာစိုးလို့ ဟိုင်းလပ်ကား အနောက်မှာ ပဲ လိုက် မယ်ဆို ပြီး သူ့ သူငယ်ခြင်း လင်မယားနဲ့ အခြားအမျိုးတွေပါ စုပြုံပြီး တက်လာကြတယ်၊ မာမီစော နဲ့ ဘေးခြင်းကပ်ရက် ပူးပူးကပ်ကပ် ထိုင်လိုက်ကထဲက ကျနော့် လီးကတောင်နေပြီ၊ ဒုက္ခ ပဲဆိုပြီး ဟိုကြည့်ဒီကြည့် ကားထဲမှာကြည့် တော့လည်း ၊ ဘယ်သူမှ သတိတော့င်မထားမိပါဘူး၊ ကိုယ့်အဖွဲ့နဲ့ ကိုယ် အဖွဲ့ကျပြီး စကားတွေပြောနေကြတာ ကားစထွက်ပြီး နည်းနည်း ကြာတဲ့ အထိပေါ့၊ နောက်ကျတော့ လည်း အိပ်ယာစောစောထ ထားကြရတာနဲ့ မညီမညာ လမ်းပေါ်မောင်းနေတဲ့ ကားက ချော့သိပ်ပေးသလိုဖြစ် နေလို့ လူတွေ တဖြေးဖြေး ငိုက်တဲ့ သူငိုက် အိပ်ပျော်တဲ့ သူ အိပ် ဖြစ်လာကြတယ်၊ ကျနော့်မှာသာ အိစက်နေတဲ့ မာမီစောရဲ့ ပေါင်တန် နဲ့ လက်မောင်းတွေက ကျနော့် ပေါင်နဲ့ လက်မောင်းပေါ်မှာ ဖိကပ် နေတဲ့ အပြင် မာမီစော ဆီက အမွေးနံ့သာနံ့ တွေ ကလည်း ဆွပေးနေသလိုမို့၊ သူများတွေနဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက်ဖြစ်ပြီး လူရော ဖွားဖက်တော်ပါ နိူးကြွနေပါ တော့တယ်၊

12/15/10

အဲတော့လည်း ကျနောf ညဏ်နီညဏ်နက် ထုတ်တာပေါ့ဗျာ၊ မာမီစောက ကျနော့် ညာဘက်မှာ ထိုင်နေတာ မဟုတ်လား၊ ကားပေါ်မှာ ထုံးစံအတိုင်းပေါh ကျနော်တို့ယောက်ကျားလေးတွေက ပုဆိုးကိုလုံးထွေးပြီး ပေါင်ကြားထဲ လက်ထည့် ထားလေ့ရှိတယ်မလား၊ ညာဘက်လက်နဲ့ ကျနော်က ပုဆိုးစကို မထားပြီး ဘယ်လက်ကို ကျနော့် ညာဖက်ပေါင်အောက်က အသာအယာလျိုဝင် ပြီး လက်ဖဝါးပက်လက်လှန်မ လိုက်ရင် မာမီစောရဲ့ ဘယ်ဖက်ပေါင် အောက်က ထိနေပြီလေ၊ (မယုံရင် အမြန်ကားခုံပုပုလေးမှာထိုင်ပြီး ကိုယ့်သူငယ်ချင်းကို စမ်းကြည့်ပါ၊ သူများတော့ သွားမလုပ်နဲ နော် ဟီး)
မာမီစော တချက်တော့ လှုပ်ကနဲဖြစ်သွားပြီး ကျနော့်ကို မျက်မှောင်လေး တချက်ကုတ်ကြည့်တယ်၊ ဘာမှတော့မပြောဘူး၊ နောက် သူ့သူငယ်ခြင်းနဲ့ ဆက်စကားပြောနေတဲ့အချိန်မှာ ကျနော့် လက် ဖဝါးကသူမ ပေါင်တန်ကို အောက်က ပင့်လို့ ပွတ်ပေးနေမိတယ်၊ တကယ်တော့ လူတွေကြားထဲမှာ ကိုင်နေရပါလား ဆိုတာက ပိုပြီး စိတ်တက်ကြွစေတာပါ၊ မာမီစောရဲ့ ပေါင်က အိပေမဲ့ အချိတ် ထမီ ကထူတော့ ပိတ်စကြီးက ပွတ်ပေးနေရသလိုပါပဲ၊ ကားတချက်တချက် အဆောင့်မှာတော့ အားမလိုအားမရ နဲ ကျနော်က မာမီစောပေါင်တန်တွေကို ဆုပ်ညှစ်မိတယ်၊ တချိန်မှာ စိတ်တက် ကြွလာတဲ့ကျနော် ကပေါင်ရင်းခွဆုံကြား ကိုလက်ချောင်းထိတ်နဲ့ အတင်းဖိထိုးကြည့်လိုက်တော့ သူက ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို သူ့တတောင်နဲ မသိမသာလေး တွက်လိုက်ပြီးတော့ မျက်စောင်းတချက် လှလှလေး ထိုးလိုက်တယ်၊

အဲသလိုပဲ ကြောင်နဲ့ ကြွက်ဆော့သလို ကျနော်တို့ နူစ်ယောက် လုပ်နေရင်းက သွားနေတဲ့ ရွာကိုရောက်လာကြတော့တယ်၊
အဲ ဒီရောက်တော့လည်း မာမီစောက မြို့မျက်နှာဖုံးပီပီ ဦးဆောင်လို့ လူကြီးစကားပြော၊ တောင်းရမ်းတဲ့ ငွေတွေအပ်ပြီးတော့ စားကြသောက်ကြ စကားလက်ဆုံကျ ကြပေါ့ဗျာ၊ စားပြီးသောက်ပြီးကြတော့ ပါလာတဲ့ လူတွေက သူတို့ အသိတွေရှိတဲ့ ရွာထဲ လျှောက်လယ် ကြတယ် နောက် ၂နာရီလောက်မှ ပြန်ကြမှာဆိုတော့ လူကြီးတွေက တရေးတမော ကျောဆန့်တဲ့ သူတွေက ဆန့်ပေါ့၊ မာမီစောက ပြောတယ်  ဒီရွာစပ်က သိပ်လှတဲ့ ကျောက်ဆောင်တွေ လိုက်ပြမယ်လို့ ပြောတယ်၊ အဲဒါနဲ မာမီစောနဲ ကျနော်တို့ ၂ယောက်ထဲ ထွက်လာခဲ့ကြတယ်၊ ရွာလေးက ပင်လယ်ကမ်းစပ် တံငါရွာလေး ဖြစ်ပြီး သဲသောင် ကမ်းခြေရှိသလို နဲနဲ ရှောက်လိုက် ရင် ကျောက်ဆောင် ကျောက်တုန်းတွေ တန်းစီပြီး ရူခင်းက လှလိုက်တာ၊ အဲဒီ ကျောက်ဆောင်တွေ ဘက် ကိုကျနော်တို့ ရှောက်လာကြတော့ သဲသောင်ပြင်တလျှောက် ဘိနပ်ကိုချွတ်ပြီး လက်ထဲ ကိုင်လာကြရတယ်၊ကျောက်ဆောင်တွေ နားရောက်တော့ ရွာဘက်လှမ်းကြည့်လိုက်ရင် တော်တော် လေးလှမ်းနေပြီ သောင်ပြင်က လည်း ထီးထီးကြီးမို့ တယောက်ယောက်လာနေရင်တောင်  အဝေးကြီးက လှမ်းမြင်နိူင်တယ်၊ ကျနော်ရင်တထိတ်ထိတ် ခုန်နေပြီလေ အခွင့်အရေးက လက်တကမ်းမှာမဟုတ်လား၊ ကျောက်ဆောင်တွေကြားထဲ ခိုဝင်လိုက်တာ နဲ့ ကျနော်တို့ ကိုဘယ်သူမ မမြင်ရတော့ဘူးလေ၊ တဖက်က ကျောက်တော့င်နံရံ တဖက်က စိမ်းပြာနေတဲ့ ပင်လယ်ပြင်၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော်မြင်နေတာကတော့ အဝါရင့်ရင့် ချိတ်ထမိန်ထူထူ  ကိုတင်းတင်း လေးဝတ်ထားလို့ စွံ့ကားနေတဲ့ တင်လုံးကြီးတွေနဲ့ အဝါနုန ဇာရင်ဖုန်းလက်ရှည် ပေါ်မှာတောင် ဖုကြွနေတဲ့ စနေနံနူစ်ခိုင်၊ မအောင့်နိူင်တော့တဲ့ ကျနော်၊မာမီစောကို ဆွဲဖက်ပြီး မျက်နှာပြင်ပေါ် အနှံ့ အနမ်းမိုးဆွေလိုက်တယ်၊ မာမီစောက အလစ်မှာ မိသွားပေနဲ့ ချက်ခြင်းပဲ ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားရင်းက ၊

” မောင်ဆောင်းဦး အဲလို အရမ်းမလုပ်နဲ မာမီ တို့ ပုံပျက်လို့မရဘူးလေ မာမီ့မှာဘာမှမပါဘူး အခုတော့ မျက်နှာက မိတ်ကပ်တွေပျက်လို့ မရဘူးလေ”

“အင်းလေ ဒါလည်း ဟုတ်တာပဲ မာမီရယ် ဒါပေမဲ့ ကျနော်လည်း တခုခု လုပ်မှရတော့မယ် နိူ့မို့ ပေါက်ကွဲထွက်တော့မယ်”

“မာမီလည်း သိပါတယ်ကွာ  အခွင့်ကောင်းကြုံအုန်းမှာပါ”

“ဟင့်အင်းမာမီ အဲဒီအခါကျတော့ တမျိုးပေါ့ အခု လူမမြင်တဲ့ နေရာတော့ လုပ်ခွင့်ပေးပါ”

ကျနော်က ပြောပြောဆိုဆိုပဲ မာမီစောရှေ့က သဲပြင်ပေါ်မှာ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီးမာမီစောရဲ့ ထမီ ကိုလှန်တင်လိုက်လိုက်တယ်၊ အဲဒါတော့ ဘာမှမပြောတော့ပါဘူး ၊ ကျနော် သူမ အတွင်းခံ ကို ဆွဲချွတ်တော့လည်း အလိုက်သင့် ခြေထောက်လေးတွေကြွပေးပြီး အချွတ်ခံရှာတယ်၊ နောက်တော့ ဟန်ချက်ထိန်းလို့ရအောင် အနောက်ဖက်က ကျောင်ဆောင်နံရံ ကိုလက်နောက်ထောက်ရင်း မှီထားလိုက်တယ်၊
ကျနော့်မျက်နှာရှေ့ရောက်လာတဲ့ ချောမွတ်နေတဲ့ ပေါင်နူစ်လုံးဆုံရာမှာ အမွေးပါးပါးလေး လေးဖုံးနေတဲ့ မို့မို့ဖောင်းဖောင်း အဖုတ်လေးက နူတ်ခမ်းလွာလေးတွေစွတ်စိုလို့ပေါ့၊ မာမီစော သူ့အမွှေးတွေသူကိုညှပ်ထားတာပဲဖြစ်မယ်၊ အမွှေးလေးတွေက ညီညာ သတ်ယပ်လို့၊ စိတ်တအားကြွနေပြီဖြစ်တဲ့ ကျနော်က မို့မို့ဖောင်းဖောင်း မုန့်ပေါင်းလေးကို တခုလုံးငုံပြီး တချက် အာပွားပေးလိုက်တယ်၊ နောက်တော့မှ နူတ်ခမ်းချပ်လွှာလေးတွေကို လျှာနဲ့ ထိုးတို့ကစား ပေးလိုက်တယ်၊ မာမီစောရဲ အသက်ရူသံ ပြင်းပြင်းနဲ့ အတူ လက်တဖက်က ကျနော့် ဆံပင် တွေကိုဆုပ်ကိုင်လာတယ်၊

ကျနော့် ခေါင်းကိုစောင်းပြီး လျှာကိုတတ်နိူင်သလောက် မာမီစောရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ ကိုထိုးထည့် ပေးပြီး အဝင်အထွက်လုပ်ပေးတော့ မာမီစောကကျနော့်ဆံပင်ကို အတင်းဆုပ်ဆွဲပြီး သူ့ကိုယ်ထဲ ကျနော့် ခေါင်းဝင်သွားမလောက် ဖိထားပြီး ၊ သူပေါင်သားတွေလည်း တောင့်တင်းသွားတာ ကြောင့် မာမီစောတော့ တချီပြီးသွားပြီလို့သိလိုက်ရတယ်၊ ကျနော့်မှာ ဇက်လည်း ညှောင်းသွားတာမို့ ခေါင်းကို ပုခုံးပေါ်မှာ ဘယ်ညာ လှည့် ပြီး အကြောဖြေလိုက်ပါတယ်၊
နောက်တော့ ကျနော့် ပုဆိုးကိုကွင်းလုံးပုံချွတ်ချလိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီလည်း ချွတ်ချ လိုက်ပါတယ်၊ အတွင်းခံချွတ်လိုက်လို့  မာတောင်ပြီးခေါင်းတငြိမ်းငြိမ့်နဲ ထွက်လာတဲ့ ကျနော့် လီးကြီးက ကြည့်ပြီး မာမီစောက ပြုံးပါတယ်၊ ကျနော်ကသာ မပြုံးနိူင်တော့ပါ တင်းနေတာ ကြာပြီမို့ မာမီစော ထမိန်က လှန်တင်ပြီး ကျနော့်သရည်နဲ့ မာမီစော ဆီက ထွက်လာတဲ့ အရည် တွေနဲ့ ပါ စိုစွတ် နေတဲ့ အဖုတ်ဝမှာ ကျနော့်လီးကြီး ကိုတေ့ကာ ဖြေးဖြေးခြင်း သွင်းလိုက်ပါ တော့တယ်၊ မာမီစောက ကျနော့် လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်လာသဖြင့် ကျနော့်မှာ တဖက်က မာမီစော ၏ခါးကိုဖက်လျှက်တဖက်က မာမီစော အနောက်ဖက်က ကျောက်ဆောင် ကိုလက်တဖက်နဲ့ ထောက်ထားရင်း ဒူးကိုကွေးပြီး ဆောင့်ပေးနေလိုက်ပါတယ်၊

“စွတ်..စွတ်..

…ဖြွတ်..ဖြွတ်…ဖတ်..ဖတ်..ဖုတ်..ဖုတ်..”

နည်းနည်း ကြာလာတော့ ကျနော့် ခါးနဲနဲ ညှောင်းလာပြီး ဒူးလည်း နဲနဲ အီလာပါတယ်၊ လီးကတော့ မာကောင်း တုန်းပဲရှိပါသေးတယ်၊ အဲဒါကြောင့် ခန နားပြီး

“မာမီ ဟိုဘက်လှည့်ပေးပါလား”

မာမီစောက လည်း အလိုက်သိပါတယ်၊ တဖက်လှည့် ပြီး ကျောက်ဆောင်ကို လက်နူစ်ဖက်နဲ့ ထောက်ပြီး သူမရဲ့ ဖင်ကိုကော့ပေး ပါတယ်၊ ကျနော်က အနောက်ကနေပဲ မာမီစောရဲ့ထမိန် ကိုမပြီး သူမရဲ့ ခါးပေါ်မှာ ကွင်းလိုက် တင် ပေးလိုက်တယ်၊ မာမီစော ရဲ့ သေးကျင်တဲ့ ခါး လေးကနေ စွံ့ကားထွက်လာတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက လုံးဝန်း စွံ့ ကား လို့ ၊ ချောမွတ် ဖြောင့်စင်းတဲ့ ပေါင်လုံး နူစ်လုံး ဆုံရာမှာတော့ စောစောက ကျနော့်လီးကြီးဝင်ထွက်ခဲ့ တဲ အာပုံ ကွဲဟဟ ဖောင်းဖောင်း လေးက အရည်တွေစိုရွဲလို့၊ ကျနော်က ဘယ်လက်နဲ့ ကျနော့် လီးကြီးက ဆုတ်ကိုင်ပြီး မာမီစော အဖုတ်ဝမှာ တေ့ ကာ ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ်၊

” ဖွတ် ..ပြွတ်..ရူး..ဖွတ်..”

ကျနော့်လီးကြီး စွပ်ကနဲ ဝင်သွားတာနဲ့ အတူ လေ သံတွေပါ ထွက်လာပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော်တို့ အခု ရောက်နေတဲ့ နေရာက ကမ်းခြေကို တဝေါဝေါ လှိုင်းပုတ်သံနဲ့ ကျောက်ဆောင်တွေက လေတဝူးဝူး တိုက်နေတာကလွဲ လို့ ဘာသံမှ မရှိ တိတ်ဆိတ် နေတာရယ်၊ ကျနော်တို့ အသံကို ကြားနိူင်မယ် သက်ရှိ ဆိုလို့ ကမ်းခြေမှာ ပြေးနေတဲ့ ဂဏန်းလေး တွေသာ ရှိတာမို့  ဘာမှ ထိန်းမနေ တော့ပါဘူး၊ အဲဒီ တဗွတ်ဗွတ် တရူတ်ရူတ် အသံ ကိုလည်း အရသာခံ၊ နွေးထွေးအိစက် လှတဲ့ မာမီစောရဲ့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေ ကျနော့် လိင်တန်ချောင်းကို ဖိညှပ်ပွတ်သပ်ပေးနေတာ ကိုလည်း အရသာခံရင်း ဆောင့်ပေးနေမိပါတော့တယ်၊
ဆောင့်ရင်းဆောင့်ရင်းက အားမလိုအားမရဖြစ်လာလို့ မာမီစောရဲ့ ခါးကျင်ကျင်လေးကို စုံကိုင်ပြီး အားကုန် ဖုန်းကနဲ ဖုန်းကနဲ ဆောင့်ဆောင့် ပစ်လိုက်တိုင်း မာမီစော၏ တင်သားတွေ တုန်ကနဲ တုန်ကနဲ ဖြစ်သွားရုံမက မာမီစော ကလည်း အင်းကနဲ အင်းကနဲ နှင့် ဖင်ကြီးကို ပြန်ပြန် ကော့ ပေးနေတာပေါ့၊ အချက်၂ဝလောက်အဲလိုဆေင့် ပြီးတော့ ကျနော့် လီးကြီးမှာ လည်း ယားယံလာလို့ ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ သိနေတယ်၊ တုန်တုန် နေတဲ့ မာမီစောရဲ့ ဖင်လုံးကြီး နူစ်လုံးအကွဲကြောင်းကို ငုံ့ကြည့်ရင်း အကြံ တခု ပေါ်လာလို့၊ ဖင်ကြားက တံတွေး နဲနဲ ထွေး ထည့် လိုက်တယ်၊ ကျနော့်ရဲ့ တံတွေး တွေမာမီစော ခရေပွင့်ပေါ် ရောက်သွားတော့ လက်ခလယ် ထိတ်ခလေးနဲ့ အသာ အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်တယ်၊ မာမီစောက နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီး မျက်စောင်းတချက် ထိုးလိုက်တယ်၊ မာမီ စော စိတ်မဆိုးဘူးဆိုတာ သိတော့ အရည်တွေ ရွဲနေတဲ့ ကျနော့် လီး ကြီးကို မာမီစောရဲ့ အဖုတ်ထဲကဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး မာမီစောရဲ့ ဖင်ဝလေးကိုတေ့ပြီး အသာလေး ဖိသွင်း လိုက်တယ်၊

” အား..ကျွတ်..ဖြေး ဖြေး..သားဆောင်းဦး.”

မာမီစောရဲ့ စုတ်သတ်ညှီးညူသံနဲ့ အတူ ကျနော့်ရဲ့ လီးထိတ်ဖူးက မာမီစောရဲ့ ဖင်ဝ ကျဉ်းကျပ်ကျပ် ထဲ ကို အိကနဲ ဝင်သွားတယ်၊ဒါပေမဲ့ ပြီးခါနီး ဖြစ်နေတာ မနည်း ထိန်းထားရတယ့် ကျနော့်မှာ လီးထိတ်ကို တင်းကျပ်တဲ့ ဖိအားပေးခံ လိုက်ရတော့ ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိူင်တော့ပဲ ၊ လီးလဲ ဖင်ဝမှာ ဒစ်ဝင်တဲ့ ထိ အမြုတ် စက်သေနတ်ပစ်သလို၊ မာမီစော ဖင်ထဲ သုတ်ရည်တွေ ထုတ်ထုတ် ထုတ် ထုတ်နဲ့ ပန်းထွက်သွားပါတော့တယ်၊

“အား….အင်း….”

“…အို့…”

(ခနနားမယ် နော်    )

 

Dec 28,2010

အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား မဖြစ်တော့ပေမဲ့ ကျနော့် အဖို့တော့ ဒီည ဆောင်တော်ကူး လက်မှတ် ရထား ပြီးပြီမို့ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ ကိုယ် ကျေနပ် မိနေလို့၊ စိတ်လက်ပေါ့ပါးပြီး အိပ်မော တောင်ကျလာခဲ့ပါတယ်၊

XXXXXXXXXXXX

ညဖက် ကျတော့ ကိုသောင်းထွေး လည်း အိမ်မှာမရှိတော့ မခိုင် အိပ်ယာဝင်သွား ချိန်ထိစောင့်ပြီး မှအိမ်အပေါ်ထပ် မာမီစောအခန်းကို ခြေဖျားထောက် တက်ခဲ့ပါတယ်၊

အခန်းထဲက နူစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ခေါင်းအုန်းခု လဲလျောင်းရင်း စာအုပ်တအုပ်ကို ဖတ်နေ တဲ့မာမီစောက ကျနော်ဝင်လာတာ မြင်တာနဲ့ လက်ညိုးနဲ့ ပါးစပ်မှာ ကန့်လန့်ထောင် အသံတိုးဖို့ အချက်ပြရင်း တံခါး ကလန့်ထိုးဖို့ပါ လက်ဟန်အမူအယာနဲ့ ပြလိုက်ပါတယ်၊ ကျနော် က တံခါး ကလန့် ထိုးပြီး မာမီစော ရှိရာ ကုတင်နား ကိုလျှောက်သွားလိုက်ပါတယ်၊ ဖတ်လက်စ စာအုပ်ကို ဘေးက စားပွဲ လေးပေါ်တင်ပြီး ကျနော့်ကို ပြုံးကြည့် လာတဲ မာမီစော ရဲ့ နူတ်ခမ်း အစုံက ငုံစုတ်ပြီး သူမရဲ့ ခါးလေးက သိုင်းဖက်လိုက်တဲ အချိန်မှာပဲ မာမီစောကလည်း ကျနော့်ရဲ့ လယ်ဂုတ်ပေါ်ကို သူမလက်နူစ်ဖက်နဲ့ တွဲခို ဆွဲလိုက်လို့ ကျနော် ကုတင်ပေါ်ကို  သူမအပေါ် မှောက်ရက် နဲ့ ကျသွား ပါတော့တယ်၊

ကျနော့် လူပျိုပီပီ ထကြွနေတဲ့ ဟော်မုန်း မုန်တိုင်း တွေနဲ့ အပြိုင် မာမီစောရဲ့ ရမက်လှိုင်းတံပိုး တွေကလဲ ထန်လှသမို့ ကျနော်တို့ရဲ့ အချစ်တလင်းပြင်ကြီးက တော်တော်ကြာကြာ ကို စုတ်သံ မှုတ်သံ ညီးသံညူသံ တဖုန်းဖုန်း တဖတ်ဖတ် ဆောင့်သံ၊ တဖွတ်ဖွတ် တဖွပ်ဖွပ် အရည် စိုရွဲ သံများက ၊ မစဲနိူင်ဖြစ်နေရပါတော့တယ်၊

ဘယ်နူစ်ချီမှန်း မသိအောင်ပဲ ချစ်ရည်တွေလူးလိုက်ကြပြီး နူစ်ယောက်သား ခြေကုန် လက်ပန်း ကျသွားမှ တယောက်ကို တယောက် ထွေးပွေ့ထားကြရင်း အမောဖြေ နေမိကြတော့တယ်၊ မာမီစောက

” သားဆောင်းဦး ဒီလောက်တောင်မှ အတွေ့အကြုံရှိနေတာ မာမီတော့ ပထမဆုံးမဖြစ်နိူင်ဘူး မာမီ့ကို မှန်မှန်ပြောစမ်းဘယ်နူစ်ယောက်တော့င်ရှိပြီ လဲ”

ကျနော်က ကျနော့် အတွေ့ အကြုံတွေကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြောပြမိပါတော့တယ်၊ ပြောပြရင်းကမှ အဲဒီတုန်းက အတွေ့အကြုံတွေကို ပြန် သတိရပြီး လီးက ပြန်တောင်လာ ရင် မာမီစောက စမ်းကြည့်လိုက်၊ သူမကလည်း ရယ်ဒီဖြစ်နေပြီဆိုတော့ တချီ  တမောင်းဆွဲ ကြပြန်ရောပေါ့၊ အဲလိုနဲ့ ကျနော်နဲ့ မာမီစော တို့ ကာမ ရေလျှင်ကြောမှာ မျောပြီးရင်း မျော ရလေတာပေါ့ဗျာ၊

အောက်မှာ ဆက်ဖေါ်ပြမဲ့ အကြောင်းအရာတွေက မာမီစောကိုကျနော် ပြောပြ တဲ့ အဖြစ်အပျက် ကျနော့် အတွေ့အကြုံ တွေဖြစ်ပါတယ်၊

(စာဖတ်သူတွေ မဖတ်ရသေးတဲ ဆောင်းဦးရဲ့ ကာမ အတွေ့အကြုံများဖြစ်ပါကြောင်း။     ။စာရေးသူ)

XXXXXXXXX

(ဆက်ပါအုန်းမယ်)

ဆောင်းဦးရဲ့ နောက်ကြောင်းပြန်။

ဆောင်းဦးတယောက် ဒေါ်တင်လေးနဲ့ စနေ တနင်္ဂနွေ ၂ရက် စလုံး လစ်ရင်လစ်သလို ချစ်ရည် လူး ကြတော့သည်၊ မလှကြည်တယောက် အဝတ်လျှော် အိမ်သန့်ရှင်း စသည့် ဝေယာဝစ္စ လုပ်ပြီး ပြန်သွားတော့၊ ဦးဇော်ဦး ပြန်မလာ ခင်သူတို့ နူစ်ယောက်တည်း ဆိုတော့ ဘာပြောကောင်း မလဲ၊ ဒေါ်တင်လေး လည်း ဒုတိယ အကြိမ် မင်္ဂလာဆောင် ပျားရည်ဆမ်း ထွက်သလို ဖြစ်နေပြီး ဆောင်းဦး တယောက် မှာလည်း သူ့စိတ်ကူးဆင်ရိုင်း ကိုချွန်းလွတ်ပေးလိုက် သဖြင့် စိတ်ကူးယဉ် ထားသမျှ အကောင်အထည်ဖေါ်တော့သည်၊ ပထမ ဒေါ်တင်လေးကို အဖုတ်မွှေး တွေပြောင်စင် သွားအောင် ရိတ်ပေးလိုက်သည်၊ ပြီးတော့ ဒေါက်တာမာလာနွယ်လူး နူင့် လေ့ကျင့် ကျွမ်းကျင် လာခဲ့သော၊ ဘာဂျာမုတ် ခြင်း အတတ်ပညာကို တတ်သမျှအကုန် အိပ်သွန်ဖာမှောက် ထုတ်ပြ လိုက်လေရာ ၊ တခါမှထိုကဲ့သို့ မခံစားဘူးရှာသော ဒေါ်တင်လေးတယောက် ဆောင်းဦးကို အစွဲကြီး စွဲသွားခဲ့ရလေသည်၊

တနင်္လာ နေ့ မနက် ကျောင်းသွား ကျတော့ အမြဲတမ်း မြင်နေကျ ကျောင်းစိမ်း ထမိန်နူင့် ဒေါ်တင်လေး ကိုအခုတော့ ကြည့်ရတာမျက်စေ့ထည်း မှာတမျိုး ထူးဆန်းနေသလိုဖြစ်နေသည်၊ ဟိုအရင်က တခါမှ သေခြာမကြည့်မိသော ဒေါ်တင်လေးရဲ့ တင်လုံးလေးမှာ သေးသေး ကျစ်ကျစ်လေးနဲ့ ကျောင်းစိမ်း ထမိန်အောက်မှာတင်းတင်း တုံတုံလေး နဲ့ ဆောင်းဦးမှာ ကြည့်ပြီးလီးတောင် မာလာရသည်၊ ပြီးခဲ့တဲ့ နူစ်ရက်လုံးမှာ အိမ်နေရင်း အဝတ်အစား ဒါမှမဟုတ် ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ သာမြင်နေခဲ့ရပြီး အခု ကျောင်းအင်းကျီ အဖြူ၊ထမိန် အစိမ်းနဲ့ က တမျိုး ဆက်ဆီ ဖြစ်နေပေသည်၊
ကားမောင်းလာသော ဒေါ်တင်လေးဘေးတွင်ထိုင်ရင်း ဆောင်းဦးက ဒေါ်တင်လေးရဲ့ ပေါင်ပေါ်ကို သူ့လက်ဝါးအုပ်တင်လိုက်တော့ ဒေါ်တင်လေး မှာဆတ်ကနဲ တွန့် သွားပြီး

” ဟေ့ သား ဆောင်းဦး မလုပ်နဲ့ ဒီမှာ ကားမောင်းနေတယ် ”

” ဒေါ်လေးက ကျောင်းဝတ်စုံနဲ့ ပိုပီးဆက်ဆီဖြစ်နေလို့ပါ”

” ဟင်းနော် လူရှေ့ သူရှေ့ကြရင် သတိထား ဆက်ဆံရေးက အရင်ကလိုပဲ ပုံမပျက်စေနဲ့ နော်၊”

” ဟုတ်ကဲ့ ပါဒေါ်လေးရဲ့ ကျနော် သိပါတယ် ဒီလောက်တော့ မအပါဘူး ဟီးဟီး”

Xxxxxxxxxxxxxx

ကျောင်းရောက်လို့ စာသင်ချိန်တွေမှာ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက် ဖြစ်သွားပေမဲ့ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ အချိန်ရောက်တော့ဆောင်းဦးရဲ့ ဟိုမုန်းက ပြန်ထကြွလာခဲ့သည်၊ ဒေါ်ထွေးရီက ဆောင်းဦးနဲ့ မျက်လုံးခြင်း တချက် ဆုံသွားတဲ့အခါမျက်နှာ တချက် နီကနဲဖြစ်သွားပြီး ပြုံးသယောင်ယောင် ရှက်သယောင်ယောင်နဲ့ မျက်နှာလွဲ သွားခဲ့သည်၊

ဆောင်းဦးကတော့ ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ ရဲ့ ဖင်ကောက်ကောက် စွံ့ကးကားကြီးကို ကြည့်ရင်း၊ အရင်အပတ်ကမစွတ်မပွတ် လေး လုပ်ခဲ့ရတာကို နှမျောနေ မိသည်၊ ဆရာမ က အခြေနေ အချိန်အခါပေးရင်တော့ ငြင်းမှာမဟုတ်တော့ဘူးဆိုတာ တော့ သူ့စိတ်ထဲမှာယုံကြည်နေ၏၊ အင်း ဒီနေ့ ကျောင်းဆင်းရင်တော့ ကြိုးစားမယ်ဆိုပြီးတွေးနေလိုက်သည်၊

xxxxxxxxxx

ကျောင်းဆင်းတော့ ဆောင်းဦးတယောက် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုံနေပြီ၊ ဘယ်လိုများဖြစ်လာမလဲပေါ့၊
အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုလည်း ချွတ်ပြီးလွယ်အိပ်ထဲ ထည့်ထားပြီးပြီ၊ ပလေကပ်လုံချည်ပါးပါးလေးနဲ့ လီးထိပ်ပွတ်ပြီးသူ့လီးက မာခြင်လာသဖြင့် စိတ်ကို မနည်း လျှော့ထားရသည်၊ ထုံးစံအတိုင်း ကားမှတ်တိုင်ရောက်တော့၊ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီနဲ့ ဆောင်းဦး တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် စကားတလုံးမှ မပြောဖြစ်ကြပဲ ကားအလာကိုစောင့်နေကြရသည်၊ ထုံးစံအတိုင်းသူတို့ မှတ်တိုင်မှာ လူအရမ်းအကျပ်ကြီးလည်း မဟုတ်၊ အချောင်ကြီးလည်း မဟုတ် ဘတ်စကားရောက်လာတော့ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီကို ရှေ့မှတက်ခိုင်းပြီး ဆောင်းဦးက နောက်ကလိုက်သွား၏၊ ဒရိုင်ဘာနောက်ဘက် နေရာလေးတခုတွင်သူတို့ ဘေးခြင်းယျဉ်ရက် ရပ်ပြီးလိုက်ပါလာခဲ့ကြသည်၊ ထုံးစံအတိုင်း နောက်တမှတ်တိုင်မှစပြီး လူများမှာ အတက်သာရှိပြီးအဆင်းမရှိတော့သဖြင့် တဖြေးဖြေးကျပ်လာသောအခါ ဆောင်းဦးက ဆရာမဒေါ်ထွေးရီဘက်ကို မသိမသာ မျက်နာ လှည့်လာခဲ့သည်၊

ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီမှာလည်း လူကျပ်လာသဖြင့် သူမရဲ့ ရင်နူစ်မွှာကို ကာကွယ်သည့်သဘောနဲ့ သူမ ဆလင်းဘက်ကိုညာဘက်နဲ့ မ ရင်ဘတ်ရှေ့တွင်ကာထားပြီး ဘယ်လက်က အပေါ်မှ တန်းကို ကိုင်ထားလေရာ ညာဘက်မှာရှိသော ဆောင်းဦး၏ ထောင်မတ်စပြုနေသော လီးကြီးမှာ သူမညာဘက်ပေါင်တန်ကို ပွတ်မိနေပေတော့သည်၊ သူမအဖို့တော့ ဆောင်းဦး အထောက် ခံနေရသည်မှာ ပုံမှန်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သော်လည်း၊ ဒီတခါကတော့ ဆောင်းဦး ရဲ့ အလိုးတခါခံ ထားဘူးပြီးမှ ပထမဆုံးအကြိမ် ဖြစ်လေရာ၊ ဒီလီးကြီးငါ့ အဖုတ်ထဲ ဝင်ဘူးပါလား၊ ဆိုတဲ့ အတွေးဝင်လာပြီး မျက်နှာမှာ ရှက်သွေးတွေနဲ့ ဖြန်းသွားပြီး ပူထူလာသဖြင့် ဆောင်းဦးမမြင်အောင် တဖက်လှည့် ပစ်လိုက်လေသည်၊

ဒါပေမဲ့ ဆောင်းဦးရဲ့လက်ဖဝါးသူမပေါင်ပေါ်ရောက်လာတော့ ဆတ်ကနဲဖြစ်သွားပြီး ဆောင်းဦးကိုလှည့်ကြည့်ပြီး မျက်မှောင်ကုတ်ပြလိုက်သည်၊ ဆောင်းဦးမှာဘာမှမသိသလိုနဲ့ အူတူတူပုံ လုပ်နေသဖြင့် ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ မှာဆောင်းဦးလက်နဲ့ဝေးအောင် ကိုယ်ကို တစောင်းလှည့်လိုက်လေသည်၊
အဲဒါမှပိုဆိုးသွား၏၊ ဒေါ်ထွေးရီရဲ့ ကောက်ကောက်စွံ့စွံ့ တင်သားကြီးတွေက မာတင်းစ ပြုနေပြီဖြစ်သောဆောင်းဦး၏လီးကြီးကို ဖိပွတ်ဆွဲလိုက်သလိုဖြစ်သွားကာ ဆောင်းဦးလီးကြီးမှာ အတင်းထောင်မတ်လာပြီး ဒေါ်ထွေးရီတင်နူစ်လုံးကြားအတင်းတိုးဝင်ခွေ့လာတော့သည်၊ အခုမှပဲ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ ခမျာထောင်ခြောက်ထဲကျနေ သလိုဖြစ်သွားရ၏၊ ဆောင်းဦး လက်ဖပါး မှာသူမပေါင်ပေါ်မှ လွတ်မသွားသည့်အပြင် ထမိန်ခေါက်ကြားအောက်မှ ပေါင်ခွဆုံထိ ပင်ရောက်နေပြီဖြစ်သည်၊ ဒီနေ့ဝတ်လာသော အတွင်းခံပင်တီ ပါးပျော့ပျော့လေးကြောင့် ထမိန်သား တလွာပေါ်မှ ဆောင်းဦးလက်ဖဝါးမှ အပူငွေ့ကိုပင်သူမ အဖုတ်ပေါ်မှာ ခံစားရနေရ၏၊ဆောင်းဦး လက်ဖဝါးမှ သူမအဖုတ်လွတ်အောင် ဖင်ကော့လိုက်ရင်လည်း ဆောင်းဦး၏ထောင်မတ်နေသော လီးထိတ်ကြီးကသူမဖင်ပေါက်ဝတည့်တည့်ကိုထိုးထောက်နေပြီး ဖင်ကိုရှေ့ကော့လိုက်ရင်လည်း၊ သူမအဖုတ်ကိုဆောင်းဦးလက်ဖဝါးမှာဝကွက်အပ်လိုက်သလိုဖြစ်သွား၏၊
နောက်ဆုံး ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ လက်လျှော့ပေးလိုက် သည့်အချိန်မှာတော့ ဆောင်းဦး၏ လက်ဝါးက ဒေါ်ထွေးရီရဲ့အဖုတ်ပေါ်မှာ စိတ်ထင်တိုင်း ပွတ်သပ် ဆုပ်ခြေ ကိုင်တွယ်နေပေတေ့ရာ ဒေါ်ထွေးရီ၏ ဒူးများမှာ မတ်မတ်ရပ်ဖို့ပင်အားမရှိတော့သလို ချောင်ချိနေပေတော့သည်၊

‘ လာဆရာမ မှတ်တိုင်ရောက်ပြီ ‘

ဟုဆိုကာဆောင်းဦးက သူမလက်ကိုဆွဲခေါ်ကာ ကားပေါ်ကဆင်းခဲ့ကြမှပဲ သူမခမျာ အသက်ကို ဝဝရူဖြစ်တော့သည်၊ သူမပင်တီတခုလုံး စောက်ဖုတ်မှအရည်တွေနဲ့ စိုရွဲလို့ပေါ့၊ သူမ ကိုယ်တိုင် လည်း စိတ်ညို့ခံထားရသူလို ကာမစိတ်တွေမွန်နေပြီး ဆောင်းဦးလက်ကိုပင် ဆွဲမဖြုတ်ပစ်တော့ပဲ လိုက်လာခဲ့မိသည်၊

‘ ဆရာမတူမလေး ကောအိမ်မှာရှိလားဟင်’

‘ဟင့်အင်း သူဒီနေ့ မိုးချုပ်မှ ပြန်ရောက်မယ်’

ဆောင်းဦး အဖို့ အရမ်းကိုပျော်သွားရသည်၊
အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ အခန်းတံခါးကိုပိတ်သော့ခတ်ပြီး ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ ခန်းကိုတန်း သွားပြီးတံခါးထပ်ပိတ်လိုက်သည်၊ အတွေ့အကြုံသိပ်မရှိသေးလို့ ကြောင်တော့င်တော့င် ဖြစ်နေသော ဆရာမဒေါ်ထွေးရီကို ဆွဲဖက်ပြီး အိပ်ယာပေါ် လှဲချလိုက်ကာ မျက်နာပေါ်ကို အနမ်းမိုးတွေ ဆွေချလိုက်ရင်းက ထမိန်ကို ဘိုက်ပေါ်ထိဆွဲလန်လိုက်သည်၊ နောက်တော့ ပင်တီကိုခက်ခက်ခဲခဲ လက်တဖက်ထည်းနဲ့ ရအောင်ချွတ်၊ ပြီးမှ သူ့လီးကြီးကို အရည်တွေနဲ့ စိုရွဲနေပြီဖြစ်သော အဖုတ်ဝမှာတေ့ ပြီးဖိသွင်းလိုက်လေတော့သည်၊

ဖေါက်..စွပ်..ပြွတ်

မြည်သံတွေနဲ့ အတူ ဆောင်းဦးမှာအားရပါးရဆောင့်ပေးနေမိတော့သည်၊
စနေတနင်္ဂနွေ ၂ရက်လုံး သေးသေးကျစ်ကျစ် ဒေါ်လေးကို ချနေခဲ့ရပြီး အခု အပြောင်းအလဲ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် ထွားထွားမို့မို့ ကြီးကို ဆော်နေရသဖြင့် တမျိုး အရသာထူးနေပေတော့ရာ အားကုန်သွန်မှောက် တဖုန်းဖုန်းနူင့်ချနေမိလေသည်၊

ဒီတခါတော့ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီလည်း အားကျမခံတော့ ၊ သောကြာနေ့ကမှ ပါကင်ဖွင့်ခံလိုက်ရပြီး ခံစားလိုက်ရသည့်အရသာက အဲဒီအချိန်တုန်းက ထုံထိုင်းသလိုဖြစ်နေပြီး ဘာမှမသိ လိုက်သော် လည်း၊ ပြန်စဉ်းစားရင်း စဉ်းစားရင်းနဲ့သူမအဖုတ်မှ အရည်တွေ တရွမ်းရွမ်းနဲ့ ဖြစ်နေအောင်ကို စနေ၊ တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက်လုံး ရွပိုး ထိုးနေခဲ့ရသည်၊

ဒါကြောင့် ဒီနေ့ ဆောင်းဦး စလာခဲ့ရင် အနှောက်အယှက်ကင်းအောင်၊ တူမလေးကို သူ့သူငယ်ချင်း အိမ်မှာ စာသွားကြည့်မယ်ဆိုတာကို ကြည်ကြည်သာသာ ခွင့်ပေးခဲ့သည်၊

အခုတော့ နူစ်ယောက်သား လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကာမဂုဏ် ကြောမှာမျှောခွင့်ရပြီမို့ စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ်ပင် ၊ ကာမအရသာကို ခံစားနေပေတော့သည််၊ ဆောင်းဦးက ဖိဆောင့်လိုက်တိုင်း ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီက အောက်က အားကျမခံဖင်ကြီးကိုကြွကာကြွကာနဲ့ ပြန်ကော့ကော့ပေးနေလေသည်။

” ဖုတ်..ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..”

” အင်း..အီး..အွန့်..အွန့်..”

သိပ်မကြာခင်ပဲ ဆရာမဒေါ်ခင်ထွေးရီမှာ တကိုယ်လုံးတော့င့်တင်းပြီး ဆောင်းဦးကို တင်းတင်းကြီး ဖက်ကာ တချီပြီးသွား တော့သည်၊ ဆောင်းဦးကတော့ အတွေ့အကြုံများ သူလည်းဖြစ်၊ စနေ တနင်္ဂနွေ နူစ်ရက် စလုံးလည်း ဒေါ်တင်လေးနူင့် အချီပေါင်း များစွာ ဆွဲထားခဲ့သဖြင့် မပြီးနိူင် သေးဘဲဖြစ်နေရသည်၊ သို့သော်လည်း ဆရာမဒေါ်ထွေးရီက တင်းကြပ်စွာဖက်ထားသဖြင့် အလိုက်သင့် ပြန်ဖက်ထားပြီး သူ၏မာတင်းနေသော လီးကြီးကို ဒေါ်ထွေးရီ စောက်ခေါင်းထဲ စိမ်ထားရင်း ငြိမ်နေရသည်၊ သူလည်း အရသာမရှိတော့မဟုတ်ပါ ၊ ပြီးသွားသော ဒေါ်ထွေးရီ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများကရှုံ့ချည် ပွချည် လုပ်ပေးနေတာကို သူ၏မာကျောနေသော လီးကြီးမှာ အပြည့်အဝခံစားနေရပေရာ၊ ငြိမ်ပြီး မှိန်းနေမိလေသည်၊ ခနအကြာ ဒေါ်ထွေးရီ ငြိမ်ကျသွားမှ သူ့လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးခြင်း အဝင်အထွက်စလုပ်ပေးတော့၏၊

ဒေါ်ထွေးရီမှာ အခုမှ ပြီးကာစမို့ အောက်မှ သိပ်မလှုပ်ရှားနိူင်ပဲရှိလေရာ၊ ဆောင်းဦးက ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ၏ ပေါင်လုံးကြီး နူစ်လုံးကိုမ သူပုခုံးပေါ်ထမ်း လိုက်ပြီး ဒေါ်ထွေးရီ၏ ခါးကျင်ကျင် လေးကို လက်နူစ်ဖက်ဖြင့်ထိန်းပြီး အားဖြင့်တချက်ခြင်းဆောင့်ပေးနေရာ ဒေါ်ထွေးရီမှာ အားကနဲ ပင် အသံထွက်ညီးညူ မိတော့၏

” အား မောင်ဆောင်းဦး အင်း အဲလိုဆောင့်..ဆောင့်..ရင် ဆရာမ..နာ..နာတယ်..ကွာ”

ဆောင်းဦးက အားနာသွားပြီး အားနဲနဲ လျှော့ကာဆောင့်ပေးလေသည်၊ ခနအကြာမှာ အရှိန်ရလာတော့ ဒေါ်ထွေးရီ လည်း ဖင်ကြီးကော့ကာကော့ကာနူင့် တဟင်းဟင်း ဖြင့် ဖီးတက်လာပြီး ဆောင်းဦးလည်ဂုတ်ကိုလှမ်းဆွဲလာသဖြင့် ဆောင်းဦးမှာ အစတုန်း ကအတိုင်းခပ်ကြမ်းကြမ်း ပင် ပြန်ဆောင့်လေတော့သည်၊ ဒီတခါတော့ ဒေါ်ထွေးရီ မငြီးတော့ပါ၊

” ဖုတ်..ဖုတ်..ဖွတ်..ဖွတ်…စွတ်..စလွတ်..”

” အီးးးးး..အီးးးးးး…အင်းးးး…အင်းးး….”

နောက်ဆုံးတော့ ဆောင်းဦးလည်း မထိန်းနိူင်တော့ပါ၊ဒေါ်ထွေးရီ သူ့ကို ကုတ်ညှစ်ပြီး တောင့်တင်းလာတာနဲ့ သူ့လီးကြီးကိုလည်း ဒေါ်ထွေးရီ အဖုတ်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိ ဖိသွင်း ကပ်ထားပြီး သုတ်ရည်တွေ တထုတ်ထုတ် ပစ်လွတ်ပစ်လိုက်ပါတော့တယ်၊

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ဆောင်းဦးနဲ့ ဒေါ်ထွေးရီတို့ တယောက်နဲ့ တယောက်အိပ်ယာပေါ်ထွေးဖက်ထားကြရင်းနဲ့ အမောဖြေနေကြလေသည်၊

” ဆရာမ ကောင်းလားဟင် ”

” ဟင့် သွားဘာတွေလာမေး နေတာလည်း နားရှက်တယ်”

” ကျနော်က တော့ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမရယ်၊ ဆရာမ ဖင်ကြီးတုန်တုန် တုန်တုန်နဲ့ အတန်းရှေ့မှာ ဘောဖျက် နေတာကြည့် ရင်းနဲ့ လိုးခြင်နေတာ”

” ဟယ်သွားရုပ်ရုပ်ပတ်ပတ်တွေ ပါးစပ်ကမပြောနဲ့ နားရှက်ပါတယ်ဆို၊ သွားထတော့ ဟိုကလေးတွေလာတော့မယ်”

“ကျနော် ချစ်လို့ မဝသေးဘူး ဆရာမရယ် ဒီနေ့ သင်မနေပါနဲ့တော့”

” ဟယ် မသင်လို့ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ မဟုတ်တာကို”

” ကျနော် ဟိုကောင်တွေလာရင်ပြောလိုက်မယ် ဆရာမ ခေါင်းကိုက်ပြီး ကိုယ်ပူနေ လို့ဒီနေ့မသင်ဘူးလို့၊ ငါလည်းအိမ်ကလာကြိုတာ စောင့်နေတာလို့၊ ဟိုကောင်တွေ ပျော်တောင်သွားအုန်းမယ်”

ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီနည်းနည်းတွေသွားသည်၊ နောက်တော့မှ၊

” အေးလေ အဲဒါဆိုလဲ မျက်နှာက ပိပိရိရိ နေ ၊ဒီကိစ္စလည်း နူတ်လုံနော်ဒါပဲ”

ဆောင်းဦး ပုဆိုးကောက်ဝတ်ပြီး နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်တွင်သေးပေါက် လီးကြီးကို ရေဆေး ကြော၊ ရေသောက် ပြီးချိန်လောက်မှာ ဝင်းစိန်နဲ့ရူကြည် တို့ရောက်လာကြသည်၊

ဆောင်းဦး တံခါးဝကပင်ထွက် ခါ ဆရာမနေမကောင်းလို့ ဒီနေ့ ကူျရှင် ရှိမယ်မဟုတ် ကြောင်း သူလည်းပြန်မလို့ သူ့အဒေါ်ကားလာကြိုတာ စောင့်နေတာဖြစ်ကြောင်းပြောလိုက်တာနဲ့ လှည့်ပြန်သွားကြ တော့သည်၊
ဝင်းစိန်တို့ ပြန်ဆင်းသွား ပြီး ဆောင်းဦးက တံခါးပြန်ပိတ်ကာဂျက်ချလိုက်သည်၊
ဆောင်းဦး ဆရာမအခန်းဘက်သွားမလို့လှည့်လိုက်ချိန်မှာပဲ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ သူမအခန်းထဲက ထွက်လာ ပြီးနောက်ဖေးမီးဖိုချောင်ဘက်ကို လျှောက်သွား၏၊ လမ်းမှာဆုံတော့ ဆောင်းဦးကို မခိုျမခြင် ပြုံးနဲ့ ပြုံးကြည့်ရင်းဘိုက်ခေါက်မနာအောင်လိမ်ဆွဲသွားလေသည်၊ ဆောင်းဦးက အနောက်မှ ကပ်လိုက်သွားသော်လည်း ဆရာမဒေါ်ထွေးရီက ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး အတွင်းက ဂလန့်ချလိုက်သဖြင့် ယောင်လည်လည်နဲ့၊ ထမင်းစားပွဲပေါ်က ယင်ကာအုပ်စလောင်းကို ဖယ်ပြီးဘာများနိူက်စားစရာရှိမလည်းဟုစပ်စုလိုက်လေသည်၊ ရေချိုးခန်းထဲမှရေသံသဲ့သဲ့ ကြားနေရသဖြင့် ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေမှာပေါ့ ဟုတွေးရင်း ပုဂံတလုံးထဲက ငါးခြောက်ဖုတ်ဆီဆမ်းနိူက်ပြီး ပါးစပ်ထဲကောက်ထည့်ဝါးလိုက်၏၊ အင်းးး ကောင်းလိုက်တာ ဆားပေါ့လေးဟုတွေးလိုက်ရင်း လက်တဖက်က ယင်ကာစလောင်းဖုံးမရက် တဖက်က ငါးခြောက်ဖုတ် ထပ်နိူက်နေတုန်း ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာသည်၊

..ဟဲ့ကောင်လေး .. ဘိုက်ဆာနေပြီလား..

..အင်း နဲနဲ ဆာသလိုပဲ  ငါးခြောက်လေးက လည်း ဆားပေါ့လေးနော်..

..ရော့ရော့ ထမင်းပူပူလေးနဲ့ စားလိုက်..ငါကြက်ဥကျော်လိုက်မယ်..

ဆောင်းဦးလည်း ဘိုက်ဆာဆာနဲ့မို့ ငြင်းမနေတော့ပါ၊ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ ခူးထည့်ပေးလိုက်သော ထမင်းပူပူလေးမှာငါးရံခြောက်ဖုတ်လေး မြုတ်ပြီးစားနေလေသည်၊ နောက်တော့ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ ကျော်ပေးသော ကြက်ဥနူစ်လုံးလည်းအားရပါးရတီးလိုက်၏၊ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီလည်း ဆာသလိုဖြစ်လာတာနဲ့ တခါထဲ ဝင်စားလိုက်တော့သည်၊

” ခါတိုင်း အခုအချိန် ဆို ငါမဆာတတ်ပါဘူး ဟယ် နင်စားနေတာကြည့်ပြီး ငါလည်း ဘိုက်ဆာလာတယ်”

ဆရာမဒေါ်ထွေးရီက စားနေရင်းဆောင်းဦး ကိုလှမ်းပြောလိုက်သည်၊ ဆောင်းဦးက ပြုံးစိစိနူင့်၊

” ခါတိုင်း ဒီလို လှုပ်လှုပ်ရှားရှားမှမလုပ်တာ ကိုးဆရာမရဲ့”

” ခွေးကောင် လေး နာမယ် နင်တော့”

ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ မှာ မျက်နှာနီမြန်းသွားပြီး ရှက်ရှက်နဲ့ ထမင်းငုံ့စားနေတော့သည်၊ထမင်းဝ သွားတော့ ဆောင်းဦး နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ နောက်တနာရီနီးပါး အချိန်ရသေးသည်၊ လီးကလည်း နောက်တခါတိုက်ပွဲဝင်ဖို့ အသင့်ဖြစ်နေပြီ၊ ဆောင်းဦး က ပန်းကန်ဆေးနေသော ဆရာမဒေါ်ထွေးရီကို အနောက်မှကြည့်လိုက်၏
ဒေါ်ထွေးရီ မှာအပေါ်က အင်းကျီအဖြူရင်ဖုန်းကို မလဲရသေးသော်လည်း အိပ်နေရင်း ထမိန် ပျော့ပျော့ပါးပါး  လဲဝတ်ထားသည်ကို သတိုထားမိလိုက်သည်၊ အောက်ကဘာမှမဝတ်ထားလို့ ထင်သည်၊ တင်သားလုံးကြီးများမှာ ထမိန်နဲ့ကပ်ပြီး လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း တုံတုံ တုံတုံ ဖြစ်နေ တာတွေကနေရသည်၊ ဆောင်းဦးက အနောက်သို့ သွားကပ်ရပ်လိုက်ပြီး တင်ပါးဆုံ ကြီး ကိုလက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်ပေးရင်း ဆုပ်ညှစ် လိုက်သည်၊ ဒေါ်ထွေးရီက ဆောင်းဦးကို တတော့င်ဆစ်နူင့် တွက်လိုက်ပြီး..

” ဟေး တော်ပြီလေ ကွာ လက်က ညိမ်ညိမ်နေ စမ်း”

” ဆရာမက လည်း ခနနေရင် ကျနော် အိမ်ပြန်ရတော့မှာကို အချိန်ရတုန်းလေးလေ”

” ဘာဖြစ်လဲ ပြန်မဲ့ ဟာပြန်ပေါ့ အခုနတော့င် နူစ်ခါကြီးတော့င်…တော်ပြီ”

ဆောင်းဦးက ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ တင်ပဆုံကြီးတွေကို ပွတ်သတ်ဆုပ်နှယ်နေရင်းက သူမ ခါးလေးကိုပါဆွဲယူပြီး သိုင်းဖက်လိုက်သည်၊ ပြီးတော့ ခုခံအားနည်းစ ပြုနေပြီဖြစ်သော ဒေါ်ထွေးရီကို သူမအခန်းရှိရာကို ဆွဲခေါ်လာခဲ့တော့သည်၊

XXXXXXXXXXXXXX

ဒီတခါတော့ ဆောင်းဦး က အချိန်ယူကာ ဖြေးဖြေး ခြင်းလှုပ်ရှားတော့ သည်၊ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ တကိုယ်လုံးကို ထွေးဖက်၊ မျက်နှာ လည်တိုင် အနှံ့ နမ်းရှုံ့ရင်းမှ ရင်ဖုံးအိန်းကျီ ကို စပြီးချွတ်သည်၊ နောက်တော့ ဘရာဇီယာ ထမိန် အဆင့်ဆင့်ဖြင့် သူရော ဆရာမဒေါ်ထွေးရီပါ နူစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်ကုန်ကြရပြီး ကုတင်ပေါ် ထပ်လျှက်ကျသွားရတော့၏၊

ဆောင်းဦးက ကျွဲကောသီး တခြမ်းဖြတ်ပြီး မှောက်တင်ထားတာနဲ့ သဏ္ဍန်တူသော ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီရဲ့ နိူ့ကြီးနူစ်လုံးကို လက်နူစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ချေရင်းက အားရပါးရ ကုန်းစုပ်နေရာ၊ နိူ့တတခါမှ အစို့ မခံဘူးသော အပိုျကြီး ဆရာမဒေါ်ထွေးရီခမြာလူးလူးလိမ့်လိမ့်ဖြင့် အတော် ကို အရသာ တွေ့နေရပေတော့သည်၊
ဆောင်းဦးက ဒေါ်ထွေးရီ ပေါင်နူစ်လုံးကို ခွဲလိုက်ပြီး ရေဆေးထားလို့ သန့်ရှင်းနေသော အဖုတ်ကြီး ကို ငုံနမ်းလိုက်လေသည်၊

အို့ ဆောင်းဦး ဘာလုပ်တာလဲ

ဆရာမကောင်းအောင်လုပ်ပေးမလို့ပါ

ဒေါ်ထွေးရီ အဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေးနက်နက် များမထူမပါး ဖုန်းအုပ်နေသဖြင့် လက်ဖြင့် အဖုတ် နူတ်ခမ်း တဖက်တချက်ကိုအသာဖယ်ကာ၊ရှင်းလိုက်ရသည်၊

..အိုကွာ..ဟင်းးး…အို့ မောင်ဆောင်းဦးးးးးးးးးးးးးး

ဆောင်းဦး၏ အတွေ့အကြုံ များနေပြီ ဖြစ်သော လျှာက ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ အဖုတ်နူတ်ခမ်းများကို ပွတ်သပ်ရင်းက လျှာထိတ်ကလေးဖြင့် မြေပဲစေ့လေးကို ထိတို့ ကစားပေးနေရာဒေါ်ထွေးရီခမျာ တလူးလူးလွန့်လွန့်ဖြင့်၊ နောက်တော့ ဆောင်းဦး ကလျှာကိုမာတော့င့်တော့င့်လုပ်ပြီး အဖုတ်ခေါင်း တွင်း ဝင်သလောက် သွင်းလေတော့ နူးညံ့ ပူနွေးနေသည့်လျှာလေး၏ အထိအတွေ့က ဒေါ်ထွေးရီ၏ အဖုတ်တွင်း ထူးခြားလှသည့် ခံစားမှုကို ဖြစ်စေလေရာ ဒေါ်ထွေးရီခမျာ အသံထွက် အော်ငြီးရင်း က ဆောင်းဦး၏ ဆံပင်များကိုပင်ဆုပ်ဖွဆွဲ ကိုင်မိလေတော့သည်၊

ဆောင်းဦး မှာ ကိုယ့် အကြံနဲ့ ကိုယ်မို့ ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ တလူးလူးတလိမ့်လိမ့် ကော့ပျံ နေရာမှ တကိုယ်လုံးတော့င့်တင်းပြီး ပြီးသွားသည် အထိ လျှာအညှောင်းခံကာလုပ်ပေးလိုက် လေသည်၊ ပြီးမှ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ ဘေးတွင် လှဲလျောင်းရင်း အသက်ပြင်းပြင်းရူကာ နားနေလိုက်သည်၊
ဒေါ်ထွေးရီက ဆောင်းဦးမျက်နှာ ကို သူမလက်ဖဝါးဖြင့် ကြင်နာစွာ ပွတ်သပ်ပေးရင်းက

..မေားသွားပြီလား မောင်ဆောင်းဦး..မင်းဒီအရွယ်လေးနဲ့ အတတ်မျိုး စုံလှချေလား ကွယ်…မောသွားပြီလား..နားတော့နော်..

..ဆရာမကို ချစ်တာကိုး လို့ အဲဒါကြောင့် ဆရာမကောင်းအောင်လုပ်ပေး တာပါ၊…

..ဆရာမကလည်း မင်းကိုချစ်ပါတယ်ကွာ..မင်းက ဆရာမရဲ့ ပထမဆုံး တွေ့ကြုံဖူးတဲ့ ယောက်ျားလေးပါပဲ..ဒါပေမဲ့ မင်းနူတ်လုံရမယ်နော်..အဲဒါပေါက်ကြားပြီး သတင်းပြန့် သွားရင်တော့ ဆရာမ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပဲသတ်သေလိုက်တော့ မယ်..လူကြားထဲမှာ ဒီမျက်နှာ မပြရဲတော့ဘူး..

ဆောင်းဦးက ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ ၏စိုးရိမ်စိတ်နူင့် အရှက်ကြီးတာ ကြားလိုက်ရတော့ နဲနဲ တော့ လန့်သွား၏၊ ဒါပေမဲ့ ငါလည်း ဘယ်သူ့မှ ရှောက်ပြောမှာမှ မဟုတ်တာလေလို့ တွေးပြီးကိုလိုခြင်တာ တော့င်းဖို့ စကားစလိုက်သည်၊

..ကျနော်လည်း အဲဒီလောက်တော့ နားလည် ပါတယ် ဆရာမရယ်..ဘာမှ မစိုးရိမ်ပါနဲ့..ဆရာမ ကျနော့် ကိုချစ်ရင်တခုလုပ်ပေးပါလား..

..ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ ကွာ..

..ဟိုလေ..အခုနက ကျနော် ဆရာမကိုလုပ်ပေးသလိုမျိုးလေ..

.. ဟင့်အင်းကွာ.. ငါမှ မလုပ်တတ်တာ..နောက်ပြီးတော့ ဟို..ဟို..

..ဟင်..ဆရာမကလည်း ချစ်တယ်လည်းဆိုသေးတယ်..ကျနော်ကျတော့ လုပ်ပေးရတယ်..အင်းလေ မလုပ်ပေးခြင်လဲ နေပါ..

..အောင်မယ်..ကိုပို..သွား..လုပ်ပေးပါ့မယ်..ဒီက မလုပ်တတ်လို့ပါဆို..တခါထဲ ..ကဲပြော ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမလဲ..

ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီက ပြောပြောဆိုဆို နူင့် အိပ်ယာပေါ် ထထိုင်လိုက်ပြီး မတ်မတ််ထောင် နေသော ဆောင်းဦး၏လိင်တန် ကြီးကို ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်လိုက်ရင်း

..ဟင့်..သူ့ဟာကြီးက လည်း ထောင်နေတာပဲ..ခွီ..

ရှက်အန်းအန်း ဆရာမ ရဲ့လက်ကို ဆောင်းဦးက ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူလိင်တန်ကြီးပေါ် တင်ပေး လိုက်သည်၊

..အိ.နွေးနွေးကြီးနော်..

ဒေါ်ထွေးရီ တယောက် နဲနဲ ရဲတင်းလာပြီး စိတ်ဝင်တစား ပွတ်သပ်ကြည့်နေတော့ ဆောင်းဦး လိင်တန်ပြီးမှာ ပိုပြီးမာတင်းလာ၏၊

..ဆရာမ လုပ်လေ ထိပ်ဖူးကို သကြားလုံးစုပ် သလိုငုံစုပ်ပေး ပြီးတော့ အတန်နဲ့ ဥ ကို ရက်ပေးလေ..

ဆောင်းဦး ကပြောလည်းပြော ဆရာမရဲ့ လည်ဂုတ်ကလေးကို သူမဆံပင်ဖါးလျား အောက်မှ ဆွဲယူ ဖိချပေးလိုက်တော့ ဒေါ်ထွေးရီ ရဲ့ နူတ်ခမ်းအစုံကပွင့်အာသွားပြီး ဆောင်းဦး ရဲ့ ဒစ်ဖူးကို ငုံမိသွားလေသည်၊ နောက်တော့ ဆောင်းဦးပြောတဲ့ အတိုင်း ကလေး လော်လီပေါ့ စုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်လေရာဆောင်းဦးမှာ အီစိမ့်နေအောင် ခံစားရလေသည်၊ ခနကြာတော့ ဆောင်းဦးက သူ့ဖင်ကို ကြွကြွပေးပြီး ဒေါ်ထွေးရီ ပါးစပ်ကို ဖြေးဖြေးခြင်း စညှောင့်လေရာ ဒေါ်ထွေးရီ မှာ သူငါ့ အဖုတ်ကို လုပ်သလို ငါ့ပါးစပ်ကိုလုပ်နေတာပါလားဟု၊ စအထာပေါက်လာတော့သည်၊ တချက်တချက် ညှောင့်လိုက်တော့ ဆောင်းဦး၏လိင်တန်ထိတ်ဖူးကြီးက သူမ၏ အာဂေါင်ကို ထိုးထိုးမိသွားရာ အော့ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွား၍ သူမလက်ဖြင့် ဆောင်းဦး ဆီးခုံကို တွန်းတွန်း ပြီး တားထားရ၏၊
ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ ၏ မလုပ်တတ် လုပ်တတ် နူင့် တအားစုပ်နေမှု က ဆောင်းဦး ကို အရမ်းကောင်း စေသဖြင့် ဆောင်းဦးမှာ စိတ်မထိန်းနိူင်တော့ပဲ ဒေါ်ထွေးရီ ခေါင်းကိုလက်နူစ်ဖက်နူင့် ထိန်းကိုင် ထားပြီး ဖင်ကိုကော့ကော့ ညှောင့်လေတော့ရာ မကြာမီမှာပဲ လီးထိပ်မှာ ယားလာကာ သုတ်ရည်များ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထွက်သွားလေတော့သည်၊
ဒေါ်ထွေးရီမှာ ကုန်းထဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း သူမခေါင်းကို ဆောင်းဦးက လက်နူစ်ဘက်ဖြင့် ဖိထားသဖြင့် သူမအာဂေါင်ထဲ ပန်းထွက်လာသည့် သုတ်ရည်များကို မိုျချပြစ်လိုက်ရလေသည်၊

Xxxxxxxxxx

ဆောင်းဦး

မာမီစောက ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲ  အပျိုမလေးလို ခေါင်းကို တိုးခွေ့ရင်းက၊

“အင်း အဲလိုနဲ့ သားက ကျောင်းဆရာမ အပျိုကြီး ကိုဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကြေအောင်လုပ် လိုက် တာပေါ့ ဟုတ်လား၊ အံ့ပါရဲ့ကွာ မင်းလေးကတော့ နောက် ဆက်ပါအုန်း မင်းလေးရဲ့ အက်ဒဗန်ချာ တွေကို”

“အဲလို ဆရာမ ကိုလုပ်နေတာ သူက အပျိုကြီးမို့လားမသိဘူး ကျနော့် ကို အရမ်း ကိုတန်းတန်းစွဲ ဖြစ်သွားတာ၊ ကျနော် ဘာလုပ်ခြင်တယ် ပြောပြော ဘာမှ မငြင်းဘူး၊ ဥပမာ ဒီနေ့ ဆရာမကို ကျနော်လွတ်လွတ်လပ်လပ်ချစ်ချင်တယ်၊ စာမပြနဲ့ ဆိုလည်း အဲဒီနေ့ ဝိုင်းကို ဖျက်ပြီး သူ့ တူမလေးကိုလည်း အိမ်ကနေ တနေရာသွားရအောင် ကြံစည်ပေး၊ ကျနော် လုပ်ချင်သလိုလုပ်၊ သူ့တကိုယ်လုံး ကျနော့် သဘော ပေးထားတယ်၊ အဲတော့ ကျနော်လည်း ဆရာမမှာ ရှိသမျှ အပေါက် အကုန်ထည့်တော့တာပဲ၊ရှေ့ပေါက်၊နောက်ပေါက်၊ ပါးစပ်ပေါက်၊ နိူ့နူစ်လုံးကြား၊ ဂျိုင်းကြား၊ ပေါင်နူစ်လုံးကြား ဟင်းဟင်း..

“..ဟင့် မင်းဟာက ဂျိုင်းကြားလည်း ပါသေး ခွိခွိ..”

“..စာအုပ်တအုပ်မှာ ဒေါက်တာမောင်မောင်ဗျတ်ဂ ရေးထားတာ ဂျိုင်းကြားက ကောင်းတယ်ဆိုလို့ စမ်းကြည့်တာ မာမီရ၊ နိူ့နူစ်လုံးကြားကတော့ ဆရာကြီးဇော်ဦးဝမ်း ရေးထားတဲ့ ကာမရူတ်သမျှ ကျမ်းထဲ မှာ သူ အကြံညဏ်ပေးထားတာ၊ သူက အဲဒီစာအုပ်ထဲမှာ နိူ့  ကြီးရင် ကိုယ့်ပစ္စည်းကို နိူ့နူစ်လုံးကြားမှာညှပ်လုပ်၊ နိူ့သေးလို့ နိူ့နူစ်လုံးက ညှပ်လို့ မမိရင် အမျိုးသမီးကို သူလက်နဲ့ အပေါ်က အုပ်ထားလို့ အကြံပေးထားတာပဲ၊ ကျနော်စမ်းကြည့်တော့ ဆရာမနိူ့ တွေက သိပ်မသေးတော့ နိူ့နူစ်လုံးနဲ့ ကျနော့် လီးကြီးကို ညှပ်ထားလို့တော့ရပါရဲ့ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေက ခနလေးနဲ့ ခြောက်သွားလို့ လီးက နိူ့သားနဲ့ ပွတ်ရတာပူလာတယ်၊ အဲဒါ ရှင်းတွေအများကြီးပွတ်လိမ်းလိုက်မှ ဆောင့်လို့ကောင်းတော့တယ်၊ ပြီးလို့ထွက်သွားတော့လည်း သူ့စာအုပ်ထဲမှာ ရေးထားသလို၊ ဆရာမပါးစပ်ထဲ တန်းမရောက်ပါဘူး မာမီရာ၊ပထမဆုံး တပစ်က ကျော်ပြီး နဖူးပေါ်သွားမှန်တယ်၊ နောက်ပိုင်းကျတော့ မေးစေ့လည်ပင်းလောက်ပဲရောက်တော့ တယ် ဟီးဟီး”

“ဆရာမ အဖေ ဘကြီးထောင် ရောက်နေတဲ့ အချိန်တော့ နေရထိုင်ရတာ နည်းနည်း ပိုကျပ်တယ်၊ အခွင့်အရေးက တော်တော့ ကိုဖန်တီးယူမှရတယ်၊ ရတာနဲ့ စုံအောင်တော့ လုပ်တာပဲကျနော် တို့နူစ်ယောက်က ၊ ဟီး၊ နောက်တော့ တော့က ဘကြီးထောင် တူဆိုလားဘာလား ရောက်နေတော့ လမ်းက ငုတ်နေရတာပေါ့၊ အဲတော့ အိမ်က ဒေါ်လေး ဆီမှာ အရုံ ပိုရောက်ရပြန်ရောပေါ့ မာမီရယ်၊”

ကျနော့် ဆရာမနဲ့ အဲလိုဖြစ်နေရလို့ အိမ်မှာကောငြိမ်မယ်ထင်လား၊ ဟင်းဟင်း ၊ အရင်တုန်းက ဒေါ်လေးကို ကျနော်က သာ လိုက်နေရတာ အခုတော့ ကျနော့်ကို ပြန်လိုက်နေရအောင်ကိုသူက ကာမရမက်တွေထနေတော့တယ်ဗျ၊ကျနော်က အခွင့်အရေးတွေပေးလို့ ဆရာမကို တွယ်ခဲ့ ပြီးရင် အိမ်မှာ ညနေစာစား ကျောင်းစာနည်းနည်း လုပ်ပြီးရင် အိပ်ချင် နေပြီ၊ အဲဒီ အချိန်မှာဒေါ်လေးက လိုချင်တဲ့ အရိပ်အကဲပြ ရင်တော့င်၊ ကျနော်က ဦးဇော် ကြောက်လို့ မလုပ်ရဲသလို နဲ့ ဟိုလိုဒီလို လုပ်ပြီးရှောင်တတ်တယ်ဗျ၊ အဲလိုအခါမျိုးဆို ဒေါ်လေး မချင့်မရဲ ဖြစ်နေတတ်တဲ့ မျက်နှာအမူအယာမျိုးကို တွေ့ရတော့လည်း သနားမိသားမာမီရယ်၊
တခါတလေ ဆရာမနဲ့ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ သူပွတ် ကိုယ်ပွတ်လုပ်ပြီး စိတ်ထလာရင် ဆရာမ အခန်းပေါက်ဝမှာ ရပ်ပြီး နူစ်ယောက်သား သမီးရီးစားတွေလိုပဲ ကစ်ဆင်းတွေပေး၊ တယောက်နဲ့ တယောက် ဟိုကိုင် ဒီကိုင်နဲ့ ပေါ့၊ အဲဒီနေရာမှာဆို လှေခါးအောက်က လူတက်လာရင်လည်း အသံကြားရတယ်၊ အခန်းထဲမှာကလည်း ဆရာမ အဖေ ဒါမှမဟုတ် ဆရာမတူမလေးက ရှိနေတတ်တယ်လေ..
အဲလို ကိုင်တဲ့ နိူက်တဲ့ အဆင့် ကနေ ပိုပြီး မလုပ်ခဲ့ရဘူးဆိုရင်တော့၊ အဲဒီနေ့မှာ ကျနော် က စနက်တံကို မီးရှို့ထားတဲ့ ဗုံး လိုဖြစ်နေပြီ မာမီရ၊ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ဒေါ်လေး ကို ဘယ်လိုဆွဲရမလဲ ဆိုတာ ဘဲ ကျားချောင်းချောင်း နေတော့တာပေါ့၊ ဒေါ်လေးကလည်း တခါတလေ အဲလို ကျနော်လိုမှန်းသိ နေရင် ပြန်မူတတ်တယ်မာမီရဲ့၊ မိန်းခလေးတွေဟာ အသက် ကြီးကြီး ငယ်ငယ် အဲလိုပဲလားမသိပါဘူးနော် ဟိုသီချင်းတပုဒ်ထဲက လိုပဲ လိုက်ရင်ပြေးတယ် ဆိုတာမျိုးလေ ဟင်းဟင်း၊ အဲဒါကလည်း မိန်းမတို့ မာယာ ဆိုမလား မသိပါဘူး၊ မာမီ ကတော့ ရီမှာပဲ ၊ ဟီးဟီး၊ အဲဒါကလည်း ယောက်ျားလေးတွေ အပေါ်မှာတော့ တော်တော်ထိရောက်တဲ့ လှည့်ကွက်ပဲ ၊ ပါးစပ်နားရောက်ပြီးမှ ပြုတ်ကျ သွားတဲ့ အစားအစာ ကောင်း တခုလိုပဲ၊ တပ်မက်မှု ဇောက ပိုကြီးလာရတယ်၊
တခါကဆို တော်တော်ကို ဆိုးတာ ကျနော်က တအားတင်းနေတဲ့ အချိန် ဘာလို့မှန်း မသိ ဒေါ်လေးက ကျနော့်ကို ကောက်နေတယ်၊ ထမင်းစားပြီးပုဂံဆေး ဘာဆေးလုပ်တော့ ထုံးစံ အတိုင်းကျနော်က ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်တော့ မျက်နှာ ရူတည်တည်နဲ့ မကြိုက်သလို နေတယ်၊ တူဝရီးတွေ တီဗီ ထိုင်ကြည့်ကြတော့လည်း ဦးဇော်နားမှာပဲ နေတယ်၊ ကျနော် ဘယ်လိုမှ အခွင့်မရတော့ကျောင်းစာလုပ်အုန်းမယ် ဆိုပြီး ကျနော့်အခန်းကို တက်သွားလိုက်တယ်၊ ဒေါ်လေးများ လိုက်လာမလားလို့ပေါ့ တခါတလေ လာတတ်တယ်လေ၊ အဲဒါလဲ ပေါ်မလာဘူး၊ နောက်တော့ သူတို့လင်မယား ကျနော့်ကို အခန်းဝက ဂွတ်နိူက်လုပ်ပြီး အိပ်ယာဝင်သွားကြရော၊

ကျနော့်မှာ ဒီလောက်တော့င် နှင်းဆီပန်းပွင့်ကြီးတွေလို၊ စွင့်စွင့်ကားကား အသားကုန်ပွင့်နေသလို၊ အလှအပတွေ အတွေ့အကြုံတွေနဲ့ အထွတ်အထိတ်ရောက်နေကြတဲ့ အမျိူးသမီးကြီးတွေနဲ့ ချစ်ပွဲဝင်ခွင့်ရနေတာ ကိုယ့်ဖာသာ စိတ် ဖြေဖို့က စိတ်ကူးထဲမှာတော့င်မရှိဘူး၊ နှမြောလို့လေ ဟင်းဟင်း၊ အဲဒါနဲ့ သန်းကောင်လောက်ကျတော့ ခြေဖျား ထောက်ပြီး ဦးဇော်တို့ အခန်း ကိုသွား ကြည့်လိုက်တယ်၊

တံခါး ဖွင့်ထားတာတွေ့ လို့အသာလေး ခြေဖျား ထောက်ဝင်သွားပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ပြတင်း ပေါက်က ဝင်လာတဲ့ လရောင်အောက်မှာ ဦးဇော်နဲ့ ဒေါ်လေးတို့အိပ်ပျော်နေတာတွေ့ ရတာပေါ့၊ အဲဒါနဲ့ ဒေါ်လေး အိပ်နေတဲ့ ဘက်ကို သွားပြီး ကုတင်ဘေးကနေ ငုံကြည့်လိုက်တယ်၊ အိုက်လို့ထင်တယ် နူစ်ယောက်စလုံး စောင်မခြုံထားကြဘူး၊ ဦးဇော်က ညနေစာ မစားခင် ဘီယာသောက်ပြီးမှ စားသောက် အိပ်လေ့ရှိလို့ ၊ အိပ်ယာပေါ်ရောက် ရင် ဆင်အော်လို့တော့င် မနိူးဘူးတဲ့ ဒေါ်လေး ပြောဘူးထားလို့ ကျနော်က သိနေပြီလေ၊ အသက်မှန်မှန်လေး ရူပြီး အိပ်မောကျနေတဲ့ ဒေါ်လေးမျက်နှာလေးကို ကျနော့်လက်ဖဝါးနဲ့ အသာလေး ပွတ်လိုက်တော့ အအိပ်ဆတ်တဲ့ ဒေါ်လေး မျက်လုံးက ဖျတ်ကနဲ ပွင့်လာတယ်၊ ဟင် သားဆောင်းဦး ဘာလာလုပ်တာလဲပေါ့၊ လေသံလေးနဲ့မေးရှာတယ်၊
ငယ်ငယ်ထဲက ကျနော့်ကိုထိန်းကျောင်းလာရလို့ မိခင်လို ဖြစ်နေသူပီပီ စိတ်ပူ လို့ပေါ့၊ ကျနော်က ဒေါ်လေးလက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ကျနော့်ရဲ့ လုံချည် အောက်မှာ ထောင်မတ်နေတဲ့ ညီတော်မောင် ပေါ်တင်ပေးလိုက် တယ်၊ ဒေါ်လေး မျက်လုံး တွေက ကြောက်လန့်တကြားနဲ့ ၀ိုင်းစက်သွားတယ်၊ ကျနော့်ကို အသံ မထွက်ဖို့ သူ့လက်ညိူးနဲ့ ပါးစပ်ရှေ့မှာ ကန့်လန့်ထောင် အချက်ပြရင်း ကုတင် ပေါ်မှာ ထထိုင်လိုက်တယ်၊ နောက်တော့ တရူးရူး ဟောက်ပြီး အိပ်ပျော် နေတဲ့ ဦးဇော်ကို လှည့်ကြည့် လှည့်ကြည့်နဲ့ ကျနော့်လက်ကို အတင်းဆွဲ ပြီး အခန်းထဲက ခေါ်ထုတ်လာတာ ကျနော့် အခန်းထဲရောက်တဲ့ အထိပေါ့၊ ကျနော့်အခန်းထဲရောက်တော့ အခန်းတံခါးကို အတွင်းက ဂျက်ထိုးပြီး မင်းဘာအရူးထတာလဲ ငါတို့ ဘဝပျက်သွားမယ်ဆိုတာ နားမလည်ဘူးလားစသဖြင် ဆူပူကြိမ်းမောင်းပါရော၊
ကျနော်ကတော့ ဒေါ်လေးဘာပြောပြော နားမထောင်တော့ပါဘူး၊ အတင်းဆွဲ ဖက်နမ်းပြီး ဒေါ်လေး ရဲ့ ပျော့ကွက်က ဘာတွေလဲ ဆိုတာ သိထားပြီးတဲ့ အပြင်၊ ဒေါ်လေး ကျနော့်ကို တညနေလုံး ရှောင်ဖယ်ရှောင်ဖယ်လုပ် နေတာကို ဒေါပွပွနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးပဲ ဆက်ဆံလိုက်ပါတယ်၊ ကျနော့်ရဲ့ ငတ်မွတ် ကြမ်းတမ်းမှုတွေ ကို အားကျမခံတုန့်ပြန်လာတဲ့ ဒေါ်လေးကြောင့် ကျနော်တို့ နူစ်ယောက်မီးပွင့်မတတ် အချစ်ကြမ်းခဲ့ကြပါတယ်၊ နောက်တော့ ဘယ်နူစ်ကြိမ်ဘယ်နူစ်ခါမှန်း မသိအောင် ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ လုပ်ပစ်လိုက်တာ မနက်မိုးလင်းခါနီးထိပဲ၊ ဒေါ်လေးက ဦးဇော်မနိူးခင် သူတို့ အခန်း ကိုပြန်မလို့လုပ်တော့ ကျနော်က တမင် မသွားနဲ့ အုန်းဆိုပြီးရစ်နေတာ နောက်ဆုံး နောက် ဘယ်တော့မှ ကျနော့်ကို မကောက်တော့ပါဘူးလို့ ဂတိပေးမှ ပြန်သွားခွင့်ပေးလိုက်တယ်၊ ဟီးဟီး၊ အဲ…အဲဒီညကကျနော်တို့ အချစ်ကြမ်းလိုက် ခနနားလိုက် ပုံစံပြောင်းလိုက် လုပ်နေတဲ့ အချိန်မှာ စကားပြောဖြစ်ပြီး အမှတ်မထင် ဒေါ်လေးစီက စိတ်ဝင်စားစရာ အကြောင်းအရာတခု သိလာ ရတယ်၊ အဲဒါကတော့ဒေါ်လေးရဲ့ သူငယ်ချင်း ဒေါ်နီလာဖြိုး ကသူ့ဆိုင်က မန်နေဂျာလေးနဲ့ ဖြစ်နေတယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်း၊

အဲဒါတော့ ကျနော် အရမ်းစိတ်ဝင်စားသွားမိတယ်၊ ဒေါ်နီလာဖြိုးဆိုတာ တကယ့်တော့င့်တော့င့် ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီး ကျနော် ငယ်ငယ်ထဲက ဂွင်းထုရင် မှန်းလာခဲ့တဲ့ ဒေါ်ဒေါ်လေး ဆိုတော့ လုပ်ဖို့ အခွင့်အရေးကြုံပြီဆိုပြီး ဝမ်းသာသွားရတာလေ၊ နောက်တော့ တကယ်ပဲ…….အဲဒီအပိုင်းနောက်နေ့မှ ဆက်တော့မယ် မာမီစောရယ် အခုတော့င်မိုးလင်းတော့မယ်၊ မအိပ်ခင်လေး မာမီစောကို လေးဘက်ထောက်လေး အနောက်က ဆွဲပါရစေလားဟင်…

“အင်း..ခွေးကောင်လေး နင်ပြောတာနားထောင်ပြီး ငါလည်း ဟိုမှာ ရွတတ ဖြစ်လာပြီ မအိပ်ခင်တော့ နင်လုပ်ပေးမှရတော့မယ် ခွိခွီ…”

[ကျနော့် မောင်မောင်ရဲကလည်း ဟိုရောက်ဒီရောက် ၊ မောင်မောင်ရဲ ဆက်ရေးရမှာပျင်းရင်း သူ့ဇာတ်လမ်းထဲက ဇာတ်ကောင်တွေအကြောင်းလှည့်ပတ်ရေးလိုက်နဲ့  ချာလပတ်ကို လည်နေတော့တာပဲ၊ သည်းညည်းခံဖတ်ပေးကြတဲ့ စာဖတ်သူတွေ ( ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်တော့ ငါ့ရေးတာတွေ စိတ်ရှည်လက်ရှည် ဖတ်နေကြမဲ့သူတွေရှိတယ်လို့ ထင်ထားတာပဲ ဟီးဟီး ) ကိုလည်း အထူးကျေးဇူးတင်ရှိပါတယ်၊
အခုမှ ကိုယ်ရေးခဲ့တာတွေ ကိယ်ပြန်လှည့်ကြည့်တော့ ၊ တကယ်တမ်းဆိုရင် ဇာတ်လမ်းက အပိုင်း၃ ပိုင်းခွဲလို့ရနေတယ်၊ ဥပမာခွဲပြရရင်၊ မောင်မောင်ရဲရဲ့ဘဝဇာတ်ကြောင်း၊ မမစောရဲ့ ချစ်ပင်လယ်၊ ဆောင်းဦးပုံပြင်၊ အဲလိုမျိုးပေါ့ဗျာ၊
အဲဒီ၃ ခုက တခုနဲ့တခု ကာရိုက်တာတွေတူနေတာက လွဲရင် မျဉ်းပြိုင်သွားနေကြတာ၊ ဒါပေမဲ့ အခုမှ ခွဲထုတ်လိုက်ရင်လည်းရူတ်ကုန်တော့မှာ ဆိုတော့ မထူးတော့ပါဘူး၊ အခန်းတွေကျော်တာ ဖတ်ကြပါတော့လို့ တော့င်းပန်ပါရစေတော့၊ နောက်ပြီးတော့ ကျနော့်ဇာတ်လမ်းတွေကလည်း အတည်ယူစရာမလိုပါဘူး ဆူလွယ်နပ်လွယ်၊ အချိန်သိပ် မပေးနိူင်တဲ့ လူကြီးတွေအကြိုက် ( အသက်၃၀ နဲ့ အထက်ပေါ့ဗျာ ) ရေးထားတာ ဆိုတော့ သိပ်တော့လည်း အရေးမကြီးပါဘူး၊ လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဖြေသိမ့်မိပါတယ်၊

အခုလည်း ကိုယ့်ဘာသာတော့ သိပေမဲ့ တကယ့် ဒီတေး က ငါရေးပြီးပြီလား ကိုယ့်ဇာတ်ကောင် ဘယ်နားရောက်နေပြီလဲလို့ ပြန်ကြည့်နေရပါသေးတယ် ဟီးဟီး၊ အခုလည်း လာပြန်ပြီ မောင်မောင်ရဲ ဟဲဟဲ၊

ပိတ်သတ်များ ဆောင်းဦးနဲ့ မောင်မောင်ရဲ တလှည့်ဆီ ခုန်ပြန်ကျော်လွှားနေတာကို ခွင့်လွတ်နိူင်လိမ့်မယ်လို့ မျှော်လင့်ရင်း………]

မောင်မောင်ရဲ နောက်ဆုံးရောက်နေတာ..

ကျနော့် မှာ ရက်နည်းနည်းလေးပဲ ဆွဲ လိုက်ရတဲ့ ဝေဝေရောင် နဲ့ သူမရဲ့မေမေ၊ ကျနော်နဲ့ ရက်ပေါင်း များစွာ ပုံစံမျိုးစုံ ချစ်လိုက်ရတဲ့ မစ်စ်ဂေါင်လီ တို့ နူစ်ယောက် ကို စိတ်မကောင်းစွာနဲ့ နူတ်ဆက် ပြီး ၊ ဖေဖေရဲ့ မိတ်ဆွေ အန်တီ စီစီချန်း နဲ့ ဂျပန်သို့ ထွက်ခွာခဲ့ ပါတယ်၊ တကယ်တော့ အမေရိကား သွားမဲ့ ခရီးစဉ် ကို အန်တီစီစီချန်းက တိုကျိူမှာ အလုပ် အနည်းငယ်ရှိလို့ တပတ်လောက် ဝင်နားပြီးမှသွားမှာဖြစ်ပါတယ်၊

March 31,2011

မောင်မောင်ရဲ

ကျနော် နဲ့ အန်တီ စီစီချမ်းတို့ စီးနင်းလိုက်ပါလာတဲ့ ဘိုးရင်းရ၄၇ လေယာဉ်ကြီး က တိုကျိုနရိတာ လေဆိပ်ကို ဆင်းသက်ပြီး ၊ ကျနော် ကြားဘူးနားဝနူင့် ဝင်ရခက်သည်ဆိုသော အင်မီဂရေးရှင်းမှာ အန်တီစီစီချန်း ရဲ့ ဦးဆောင်မှုနဲ့ ဘာမှန်း ပင်မသိလိုက်ပဲ ချောချော မောမောပဲ လေဆိပ် အပြင်ကို ရောက်ခဲ့ပါတယ်၊ စင်္ကာပူနဲ့ မတူတော့ ပဲ အေးမြမြ ရာသီဥတုလေးနဲ့ တမျိုးဆန်းနေတဲ့ အဆောက် အဦးတွေ၊ ဂျပန်စာတွေ နဲ့ ကြော်ညာ ဘုတ်ကြီးတွေကို ငေးမောရင်း ဟော်တယ် ကို ခေါ်သွားပေးမဲ့ လွန်းပြန် ဘတ်စ်ကား ကြီးပေါ်မှာ လိုက်ပါလာခဲ့ပါတယ်၊

ရှင်ဂျူကု ဆိုတဲ့ နေရာက ဟော်တယ်ကြီးတခုမှာ ဘတ်စကားရပ်ပြီး အထုတ်တွေကို ဟော်တယ် အလုပ်သမားတွေက သယ်ယူပေးလို့၊ အန်တီစီစီက ဧည့်ကြို ကောင်တာမှာ သွားစကားပြော ကီးကဒ် တွေယူလာ၊ ပြီး ကျနော်တို့ အခန်းရှိရာ အပေါ်ထပ်ကိုဓါတ်လှေခါးနဲ့ တက်လာခဲ့ပါတယ်၊ အန်တီ စီစီ က ကျနော် အတွက်အခန်း ကီးကဒ်လေး ပေးပြီးသူနေတဲ့ အခန်းကိုလည်း လက်ညိုး ညွန်ပြပါတယ်၊

သူနဲ့ ကျနော်နဲ့ကပ်ရက်မှာပါပဲ၊
ကျနော် လည်း တယောက်ထဲ ဆိုတော့ လူလည်း ညီးစီစီ ရှိ၊ အန်တီစီစီကလည်း ညနေစာ ခနနေမှ သွားစားကြတာပေါ့ ဆိုတော့ ၊ ရေချိုးဇလုံကြီးထဲ ရေနွေးတွေ ဆပ်ပြာရည်တွေနဲ့ အမြုပ်ထအောင်ဖြည့်ပြီး ဝင်စိမ်နေလိုက်ပါတယ်၊ ရေချိုးပြီးတော့ လေယဉ်ပျံပေါ်မှာ နည်းနည်းလည်းညှောင်းလာတာနဲ့ အိပ်ယာပေါ်လှဲပြီး ကျောဆန့် လိုက်တယ်၊ တုန်းကနဲ၊ အိပ်ပျော်သွား လိုက်တာ အခန်းဝက တံခါးခေါက်သံကြားမှပဲ နိူးလာတော့ တယ်၊

..အော် အန်တီ စီစီ..ဆောရီး ကျနော် အိပ်ပျော်သွားလို့ ..

..အို..ရပါတယ်မောင်ရဲ ရယ်..အင်္ကျီ လဲ အုန်းမလား အန်တီတို့ ဒီနားတဝိုက်ပဲ ဆင်းလမ်းလျှောက် ပြီး တခုခု စားကြရအောင်လို့..

..မလဲတော့ဘူး အန်တီစီစီ..ကျနော် အဝတ်အစားလဲ ပြီးမှ ကုတင်ပေါ်တက်လှဲ လိုက်တာ အိပ်မောကျသွားတာ ဟင်းဟင်း..

အန်တီစီစီက ရေမိုးချိုးထွက်လာတော့ နဂိုလ်ထဲက အသားအရည် မှာ ဝင်းဝါနေရသည့် အပြင် မိတ်ကပ် ပါးပါးလေး မသိမသာတင်ထားသည့် မျက်နှာပြင်ပေါ်က နူတ်ခမ်းထူပြဲပြဲ လေးနူင့် ကြည့်ကောင်းနေတယ်၊ အန်တီစီစီ မှာ ရုပ်ရည် အလွန်ချောမောသူမဟုတ်သော်လည်း ဝင်းဝါသောအသားအရည်၊ ခေတ်မှီသော ဆံပင်ပုံစံ တန်ဖိုးကြီး အဝတ်အစား၊ ပညာတတ် ရာထူးကြီး ငွေကြေးရှိ အမျိုးသမီး ပီပီ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ယုံကြည်မှု အပြည့် ရှိ သဖြင့် ဘာမှန်းမပြောပြနိူင်သော် ပေမဲ့လည်း ဆွဲဆောင်မှု အတော်ရှိတယ်၊ မစ်စ်ဂေါင်လီနူင့် တော်တော်များများ နေရာတွေ တူသော်လည်း အန်တီစီစီ က အရပ်မြင့်ပြီး ကိုယ်လုံးက ပိုအချိုးကျတယ်၊ မစ်စ်ဂေါင်လီက သူ့အရပ်နူင့် စာလျှင် ရင်သားကြီး များက အဆမတန် ဖွံ့ထွား တယ်၊ တဆက်ထည်း မစ်စ်ဂေါင်လီရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ပုံ ပြန်မြင်ယောင်ပြီး သွေးတောင်နဲနဲပူသွားတယ် ဟင်းဟင်း၊

ဓါတ်လှေခါးထဲ ရှေ့က ဝင်သွားတဲ့ အန်တီစီစီ ရဲ့ လုံးတင်း နေတဲ့ တင်သားကျစ်ကျစ်လေး က ဝတ်ထားတဲ့ သက္ကလပ် လိုမျိုး အသား စကဒ် အောက်မှာတော့င် တစ်တစ်ရစ်ရစ် နဲ့ ကြည့်ကောင်း နေတယ်၊ အန်တီစီစီရဲ့ အသားနုရောင်  အသားကပ် ခြေစွတ်ကြောင့် အန်တီစီစီရဲ့ ခြေထောက်တွေက၊ မျက်နှာတို့ လက်တို့က အသားတွေထက် ညိုသလိုဖြစ်နေတယ်၊ စကဒ်က သိပ်အတိုကြီးမဟုတ်ပဲ ဒူးမရောက် တရောက်မို့ အချိုးအဆစ်ကျလှသော ပေါင်တန် တပိုင်းတစ၊ ဒူးဆစ် ခြေသလုံးသား များက ကြည့်ကောင်းလိုက်တာ လို့တွေးနေမိတယ်၊ အန်တီစီစီက ကျနော့်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး

..ဟင်မောင်ရဲ အပေါ်က အနွေးထည် မပါဘူးလား အပြင်မှာ ချမ်းမယ်ကွဲ့..

..ဆိုတော့ ကျနော်က

ကျနော့်မှာ ကောင်းကောင်းမပါလာဘူး အန်တီ၊ စလုံးမှာက အေးမှမအေးတာကိုး..

အဲလိုမေးမှ အန်တီစီစီ ရဲ့ လက်ပေါ်မှာ တင်လာတဲ့ သူ့အနွေးထည်ကို သတိထားလိုက်မိတယ်၊

..မဖြစ်သေးပါဘူး လာလာ ဒီနား က ဆိုင်တဆိုင်မှာ ဝင်ဝယ်လိုက်ရအောင်၊ တော်ကြာ အမေရိက  မရောက်ခင် အအေးမိနေမှ ကိုရဲက အန်တီ့ကို ဆူနေပါအုန်းမယ်..၊

ကိုရဲဆိုတာ ဖေဖေ့ကို ရည်ရွယ်မှန်းသိလို့ ကျနော်က  အသာငြိမ်နေလိုက်ပါတယ်။ ကိုရဲ လို့ ပြောလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ အန်တီ စီစီရဲ့ မျက်နှာလေးက ဝင်းကနဲဖြစ်ပြီး မျက်လုံးလေးတွေက ဖြတ်ကနဲ လက် သွားတယ်လို့ ကျနော့်စိတ်ကထင် လိုက်သလိုပဲ၊ ကိုယ့်အဖေ စော်ကြည်တဲ့ အကြောင်း မေမေလေး ပြောတာရော၊ ကိုယ်တွေ့ရောပါမို့ အန်တီစီစီ နဲ့ရော ရိုးရဲ့လားလို့ တွေးနေမိတယ်၊ အန်တီ စီစီက ဖေဖေနဲ့ အိုင်အာတီ တုန်းက တတန်းထဲ ဆိုတော့ မေမေလေး ထက်ရော၊ မစ်စ်ဂေါင်လီ ထက်ရော အသက်က ကြီးမှာ သေခြာတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မေမေလေးနဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင်၊ ပိုနုသလိုပဲ၊

အင်း စိတ်ထိန်း မောင်ရဲ လို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လဲ ပြောနေမိတယ်၊ ကျနော်ကြိုက်တဲ့ ၊ စားနေကြ အရွယ် ပေမဲ့ ဒီတယောက်ကတော့ အမှားလုပ်လို့ မဖြစ်ဘူးဆိုတာ သတိပြန်ပေးနေမိတယ်၊

ကြီးမေ တုန်းက အိပ်ယာထဲမှာ ကိုယ်နဲ့ အတူလာအိပ်ဖြစ်လို့ ဖြစ်သွားတာ၊ အန်တီစောက တော့ ကားပေါ်မှာ အတွေ့အထိမှာ နူစ်ယောက်စလုံး ရစ်မူးပြီး ဖြစ်ခဲ့ကြတာ၊ မေမေလေးကတော့ သူက စပြီး အောက်စလွတ်ပြရာက ဖြစ်သွားကြတာ၊ မစ်စ်ဂေါင်လီကလည်း အခွင့်အရေးက တအားကို ပေးလာလို့ ဖြစ်သွားတာ၊ အန်တီစီစီကတော့ ၊ အင်း ကြည့်ရတာ ငါ့ကို ဖေဖေ့ မျက်နှာနဲ့ သား တယောက်လို ဂရုစိုက်နေတာ၊ ငါက အိုးမဲသုတ်လို့ မရဘူး၊ ဟင်း ငါ့အိပ်ယာပေါ် သူ့ဖာသာ ကိုယ်တုန်း လုံးချွတ်ပြီး တက်လာမှပဲ လုပ်တော့မယ်၊ ဟီးဟီး၊

ကိုယ်ကသာတွေးနေတာ အန်တီစီစီ ကတော့ ဘာမှသိပုံမရပါဘူး၊ ဟိုတယ်က ထွက်တာနဲ့ ကားလမ်းတဖက်မှာ နောက်တဘလောက်လောက် ရှောက်လိုက်ရင်ရောက်သွားတဲ့ စတိုးတခုထဲ ကျနော့်ကိုခေါ်သွားတယ်၊ သူ့စိတ်ကြိုက် ဂျက်ကတ်တွေ တခုပြီးတခုရွေး ကျနော့်ကို ဝတ်ခိုင်း၊ ကျနော်ကြိုက်လားလဲ မေးသေး၊ ကျနော်က သူလာစွပ် ပေးတာမှန်သမျှ ကိုကြိုက်တယ်ပဲပြောတော့ နောက်ဆုံး  သူ့ဖာသာ ဆုံးဖြတ်ပြီး ကျနော်နဲ့ တော်တဲ့ ဟာ တထည် ဝယ်လိုက်တယ်၊
ကျနော်လည်း အဲဒီ ဂျက်ကတ်နဲ့ မို့လို့သာပေါ့၊ ဂျပန်ရဲ့ ရာသီဥတုက အတော်အေးတာပဲ၊ ကျနော်တို့ နူစ်ယောက် အဲလိုပဲလမ်းလျှောက်သွား ကြတာ ၊ ညအမှောင်သန်းနေတော့ လမ်းမဘေးတဖက် တချက် မှာ နီယွန်မီးရောင်တွေ က ပြိုးပြက် ထိန်လင်းနေတဲ့ အပြင် လူတွေ လူတွေကလည်း လမ်းမပေါ်မှာ လျှောက်နေလိုက်ကြတာ၊ ကျနော့်မျက်စေ့ထည်းမှာ ထူးဆန်းနေတယ်၊ လူတွေကလည်း ရုုံးသွားရာက ပြန်လာတဲ့ အဝတ်အစားတွေနဲ့ အိမ်ပဲပြန်နေကြတာလား၊ အိမ်မပြန်ခင် အပျော် အပါးများ ဝင်ဖို့ သွားနေကြတာလား မသိ၊ အန်တီစီစီ ကတော့ ရောက်နေကြမို့ ဘယ်မှာဘာရှိတယ် ဆိုတာ သိပြီးသားလိုပဲ၊ သူက ဘယ်မှတောင်မကြည့်တော့ပဲနဲ့ သုတ်သုတ်လေး လျှောက်နေတော့ ကျနော်လည်း ဘေးက အမှီလိုက်နေရတာပေါ့၊

..မောင်ရဲ မင်းဘာစားခြင်လဲ စုရှီတို့ ဆပ်ရှီးမီး တို့ စားမလား..ရာမင် လိုမျိုး ခေါက်ဆွဲ စားမလား..

ကျနော့်လိုတောသားက ဘယ်သိအုန်းမလဲ ဘာတွေမှန်း၊ ခေါက်ဆွဲကတော့ စလုံးမှာနေခဲ့တော့ မျိုးစုံစားဖူးနေပြီ၊ တခုခု အဆန်းစားခြင်နေတယ်၊

..အန်တီစီစီ ကြိုက်တာစားပါ၊ ကျနော်က သားစိမ်းငါးစိမ်းတော့ မစားရဲဘူး၊ ခေါက်ဆွဲလည်း သိပ်မစားခြင်ဘူး၊..

..လာလာ ဒါဆိုရင်လည်း ..ဒီမှာ တန်ပူရာတို့ဘာတို့ရှိတယ်..

တိုတို ပြောရရင်တော့ဗျာ အဲဒီဆိုင်လေး က ဖျာခင်းပြီး စားပွဲပုလေးနဲ့ ထိုင်ရတဲ့ ဆိုင်လေး ဗျာ၊ အန်တီစီစီက ဆာကေး မှာပြီး သောက်တယ် ကျနော့်ကို မြီးကြည့်အုန်းမလားဆိုပြီး အကြမ်းပုဂံ လို မျိုးလေးနဲ့ သူသောက် နေတဲ့ ဟာပေးသောက်ပါတယ်၊ ကျနော် တချက်လောက်စုပ် လိုက်ပြီး အား ခါးလိုက်တာဗျာ၊ ပူပူနွေးနွေးကြီးနဲ့ အနံ့ကလည်းဆိုးသေး ( အဲဒိ အရွယ်တုန်းက ပါ ဟီးဟီး အခုတော့ ဟဲဟဲ နောက်တော့သိမှာပေါ့ဗျာ ဆက်ဖတ်..) မျက်နှာရှုံ့မဲ့ သွားတဲ့ ကျနော့်ကို ကြည့်ပြီး အန်တီစီစီက နဂိုလ်က ကျင်းတဲ့ သူ့မျက်လုံးလေးတွေ ပိတ်မတတ် တခွိခွိ ရီလိုက်တာ၊ အပျိုလေး လိုပဲ ဗျာ၊ ကျနော် ဆွဲ ဆက်ပြီး ဖက်နမ်းပစ်ခြင်စိတ်တွေ ပေါက်သွားတယ်၊ ဟီးဟီး

အဲဒီညက သိပ်တော့ ထူးထူး ထွေထွေ မရှိပါဘူးဗျာ၊ စားသောက်ပြီးတော့ အဲဒီနားတဝိုက် ဟော်တယ် ကနေ လမ်းလျှောက်သွားလို့ရတဲ့ နေရာတွေ လူစည်ကားတဲ့ နေရာလေးတွေ ရှောက်ပတ်ကြည့်ပြီး ဟော်တယ် ကိုပြန်လာခဲ့ ကြရတာပါပဲ၊ ၊ ကိုယ့် ကို တူလေးသားလေးလို၊ သဘောထားလို့ ရင်းရင်းနှီးနှီး ပုတ်ခတ်တိုးခွေ့ ပြီးနေခဲ့တဲ့  အန်တီစီစီရဲ့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရိုးရိုးသားသား ဟန်တွေကြောင့်၊ သူက ကိုယ့် အပေါ်မှာ ဘယ်လိုမှနေမှာမဟုတ် မှန်း သိသော် လည်း ကျနော့်မှာသာ အန်တီစီစီ နဲ့ လူအုပ်ကြားထဲ တိုးခွေ့ရင်း မထိတထိ အထိအတွေ့လေး၊ အန်တီစီစီ ရဲ့ ရေမွေးရနံ့ သင်းပျံ့ပျံ့ တွေက မစ်စ်ဂေါင်လီ ကိုသတိရ လာပြီး အန်တီစီစီ ကို ကျနော့် အိပ်ယာထဲ ခေါ်သွင်းကာ၊ နသားပါယား လုပ်ခြင်စိတ်တွေ တထောင်းထောင်းထလာရပါတယ်၊

ကိုယ်ဆုံးဖြတ်ထားတဲ့ အတိုင်း ကိုယ့်အိပ်ယာပေါ် သူ့ဖာသာ ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်တက်လာမှ ပဲ လုပ်တော့မယ်လို့ ရည်ရွယ်ထားတော့ ၊ ဖြစ်လာမှာလဲ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သေခြာနေတာ ဗေဒင် မေးတာက  မှဆန်ကုန် အုန်းမယ်မဟုတ်ပါလား၊ ဒီတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဘောအောင့် ပြီး မနာအောင် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး ငါးဦးကော်မတီနဲ့ စိတ်ဖြေလိုက်ပြီးမှ မောမောနဲ့ အိပ်ယာပေါ်ပစ်လှဲ အိပ်လိုက် ရပါတော့တယ်။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

နောက်နေ့ အိပ်ယာက ထတော့ မနေ့ က အန်တီ စီစီ က ပြောထားပြီး မို့ ဒီနေ့ တော့ ညနေ သူပြန်လာ မှ တွေ့ရတော့မယ်၊ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ် ဒီနား ဟိုနား ရှောက်သွား ကြည့်မယ် လေ ဟု တွေးရင်း အိပ်ယာထ ရေမိုးချိုး ပြီး ဟော်တယ် အောက်ထပ် ဓါတ်လှေခါးနူင့် ဆင်းလာခဲ့တယ်။
ဓါတ်လှေခါးက အထွက် ဟော်တယ် လော်ဘီ ထဲက ဖြတ်သွားတော့  ရုတ်တရက် ဗမာသံကြားလို့ လှမ်းကြည့်လိုက်မိတယ်၊ အမျိုးသားကြီးတဦး နဲ့ အမျိုးသမီးကြီး တဦးတို့ ဧည့်ကြို ကောင်တာမှာ စကားပြော နေရင်းက တယောက်ယောက်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်တဲ့ အသံ၊ ကျနော်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သေးသေးသွယ်သွယ် နဲ့ ကောင်မလေးတယောက်၊ ဆံပင်က ပုခုံးလောက် ထောက်နဲ့ နှာတံစင်းစင်း နူတ်ခမ်း မထူမပါးနဲ့ ၊ ကျနော်က ဆပ်ကနဲ လှည့်ကြည့်တာကို သူကလည်း သတိထားမိ ပုံနဲ့ ကျနော့်ကို ပြန်ကြည့်တယ်၊

..ဟုတ်ကဲ့ မေမေ ဒီနားမှာပဲ ဘယ်မှ မသွားပါဘူး…

သူ့ မိဖ တွေကို လှမ်းပြောရင်း ကျနော့် ကိုစူးရှတဲ့ မျက်လုံးတွေ နဲ့ ရဲရဲ ဘဲ ကြည့်လိုက်တယ်၊ ကျနော်သူ့ရဲ့ စူတူတူ သူကို ကျနော် စိုက်ကြည့်လိုက်တာ မကြိုက်တဲ့ ပုံစံကို သဘောကျသွားလို့ ပြုံးစိစိဖြစ်သွားရင်းက

..ဗမာလား..

လို့မေးလိုက် မိတယ်၊

..မဟုတ်ဘူး…..ဟွန့် တခါထဲ ဗမာလိုပြောနေတာ မကြားဘူးလား..

..ကြားပါတယ်..ဒါပေမဲ့ ဘယ်လိုစကားစရမှန်းမသိလို့ ဗမာလိုလားလို့မေးလိုက်မိတာပါ..ဟီးဟီး

အဲတော့မှ သူလည်း ဟီးဟီးလို့ ရယ်ချလိုက်ပါတယ်၊ ချစ်စရာပါးချိုင့်လေး ခွက်ကနဲ ပေါ်လာတယ်၊

.. ကျနော့်နံမည် မောင်မောင်ရဲ ပါ..

ကျနော်က ကိုယ့်ကိုကိုယ် မိတ်ဆက်လိုက်ပါတယ်၊ သူနံမည် သိရမလားလို့ မျှော်လင့်ချက်နဲ့ပေါ့ အဟီး

..အိ နံမည်က အိသဇင်ခိုင် ပါ…

..အော် နံမည်က ဆန်းလှချည်လား..

..အမေက ဒေါ်အိအိဖြိုး၊ အဖေက ဦးသက်ခိုင်မို့ပါ သဇင်က မေမေ ကြိုက်တဲ့ ပန်းလေ..ကဲ ဆန်းသေးလား..

..ဟင့်အင်း ဆန်းတော့ ပါဘူး…

…အော် သမီးက သူငယ်ချင်းရနေတာကို..မောင်ရင်က….

.. ဟုတ်ကဲ့ ကျနော့် နံမည် မောင်မောင်ရဲပါ..ရဲကွန်စတွပ်ရှင်းအန်ဒီဇိုင်း က ဦးဝန့်ရဲသားပါ..

…အော်..ကိုရဲသားလား..အန်တီ့ အကိုတွေနဲ့ အာအိုင်တီက တသုတ်ထဲ ဆင်းတာ ပဲ.. မတွေ့တာ တော့င်ကြာလှပြီ…

အင်း အဲလိုဆိုတော့လည်း ကမ္ဘာာက ကျဉ်းကျဉ်းလေးပါလား၊ ပြောသာပြောရတယ်၊ ဖေဖေကလည်း ဗမာပြည်မှာ မသိတဲ့ သူမရှိသလောက်ပါပဲ၊ အခုလည်း ဒီအန်တီက ဖေဖေ နဲ့ တော်တော်ရင်းနှီးပုံရတယ်၊ သူ့အမျိုးသားကိုတော့င် ခေါ်ပြီး မိတ်ဆက်ပေးနေသေးတယ်၊သူတို့ က ဗမာပြည်က ထွက်လာတာ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁ဝနူစ်လောက်ထဲက ဆိုပဲ၊ သြစတြေးရီးယား နေကြတယ်တဲ့၊ အခု အိ ကို အင်္ဂလန်က သူ့ အဒေါ်တွေ ရှိရာ ပို့ ပြီး ကျောင်းဆက်ထားမလို့တဲ့၊အသွားအခု တိုကျို ကိုခန ဝင်လည်တာ ဆိုပဲ၊ နောက်တော့ သူတို့ အခန်းနံပါတ်ပြောပြီး တက်သွားကြတော့ ၊ကျနော်လည်း ဟော်တယ်အပြင် ထွက်လာခဲ့တော့တယ်၊

ဟော်တယ်ဘေး နားတည့်တည့် က လမ်းကြာလေး အတိုင်း ရှင်ကျူကု ရထား ဘူတာဘက်ကို လျှောက်လာရင်း ဘိုက်ကနဲနဲ ဆာလာတယ်၊ အန်တီ စီစီ ထည့်ပေးထားတဲ့ ယန်းငွေ တွေက အိပ်ထဲမှာ ရှိပေမဲ့ ဘယ်ဆိုင်ဘာဝင် စားရမှန်းမသိဘူး၊ ဆက်ရှောက်လာရင်း လမ်းခွဆုံ တခုမှာ မက်ဒေါ်နယ် ဆိုင်တဆိုင်တွေ့တော့ ဝမ်းသာ သွားတယ်၊ အဲဒီဆိုင်လေးက နူစ်ထပ်မို့ အောက်ထပ်မှာ ဝယ်ပြီး အပေါ်ထပ်မှာ စားတဲ့ စားပွဲ လေးတွေက မှန်ချပ်တွေက နေ အောက်ကလမ်းဆုံ ကို ငေးကြည့်နေလို့ရတယ်၊

အဲဒီမှာပဲ တော်တော်ကြာကြာ ထိုင် ကြည့်နေလိုက်တာ ဂငယ်မလေးတွေ စိတ်ဝင်စားဖို့ ကောင်းလိုက်တာ၊ ဒါပေမဲ့ မျက်စိထဲ မှာ အိသဇင်ခိုင် ကိုတွေးနေမိသည်၊ အင်း လိပ်စာလေး ဖုန်းနံပါတ်လေး မေးထားအုန်းမှ နောက်ကြုံရင် ဝင်လယ်လို့ ရအောင်၊ သူလည်း ငါ့လိုပဲ သူလည်း မိဘ နဲ့ ခွဲပြီး စာသွားသင်ရတော့မှာ၊ သူ့အရွယ်လေးနဲ့ ရင်သားတွေ ကတော့ ဝေဝေ ရောင်  လိုပဲ ၊ ကြီးလာမဲ့ အလားအလာရှိ တယ်၊  အဟီး၊ ညနေ ကြတော့ အန်တီ စီစီ ပြန်လာ တယ် သူရေမိုးချိုးပြီး တော့ မနေ့ကလို ပဲ ညနေစာ ထွက်စား ကြတယ်၊ ဒီနေ့တော့  စတိတ် စားကြတယ်၊ အန်တီ စီစီ က နည်းနည်း ပင်ပန်း နေသလိုပဲ

ဒီနေ့ မိတင်းတွေ က မပြီးနိူင်လို့ ကွာ တော်တော် ဖြတ်ယူရတယ်၊ ဆောရီးပဲ မောင်ရဲ တယောက်ထဲ ထားခဲ့ ရတာ၊ ဘယ်လိုလဲ ၊ပျင်းနေပလား၊

..မပျင်းပါဘူး အန်တီ စီ ရဲ့ ကျနော် တို့ ဟော်တယ်မှာ ဗမာမိသားစု တစုတော့င် ဆုံလိုက်သေးတယ်..

အဲလိုနဲ့ အိသဇင်ခိုင် အကြောင်းပြောဖြစ်ခဲ့ တယ်၊ အန်တီ စီက

..အလဲ့ ဘယ်ဆိုးလို့တုန်း မောင်ရဲက ချက်ခြင်း ကောင်မလေး နဲ့ မိတ်ဆွေဖြစ်သွားတယ် ၊ ချောလား အဲဒီ သဇင် က..

..ချောတယ် အန်တီစီ.ဒါပေမဲ့ သူက တခြားနိူင်ငံ သွားမှာလေ ကျနော်နဲ့ က ဆုံမှာမှမဟုတ်တော့တာ..

..အင်း တနိူင်ငံက တနိူင်ငံ သွားဖို့ ကနောက် ဆိုမောင်ရဲ အတွက် အခက်အခဲ ဖြစ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး၊..ထားလိုက်ပါတော့ စကားကြုံလို့..မောင်ရဲမှာ ရီးစား ကျန်ခဲ့ လား ဟိုမှာ…
.
..ကျနော့် ကို ကြိုက်မဲ့ ကောင်မလေး မရှိသေးပါဘူး အန်တီစီရယ်..

ကျနော့် ခေါင်းထဲမှာတော့ ကြီးမေ၊ မေမေလေး၊ အန်တီစော၊ မခိုင်၊ မစ်စ်ဂေါင်လီ၊ ဝေဝေရောင် တို့ အစီအရီပေါ်လာတယ်၊ ဟီးဟီး၊ ဝေဝေရောင်က လွဲရင် ဘယ်သူမှ ကောင်မလေးတွေ တော့ မဟုတ်ကြပါဘူး၊

..ကဲကဲ မောင်ရဲ..အိပ်ရေးဝဝ အိပ်ထားဒီည ၊ မနက်ဖြန် အန်တီ တိုကျို မှာ သွားလို့ကောင်းတဲ့ နေရာလေးတွေ၊ ရှောက်လိုက်ပြမယ်..

..ဟုတ်ကဲ့ အန်တီစီ..

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

နောက်နေ့ ကျနော်နဲ့ အန်တီစီစီ တို့ တိုကျို တဝိုက်က လည်စရာတွေ ကို လျှောက်သွားကြတယ်၊ မြေအောက်ရထား၊ ဘတ်စ်ကား၊ လမ်းလျှောက် စသဖြင့် ကြုံသလိုသွားကြတယ်၊ ကျနော်တို့ လည်းပိုရင်းနှီးလာတယ်၊ ကျနော့် မျက်စေ့ ထည်းမှာလည်း အန်တီစီစီက ပိုလှလာတယ်၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က မကြီးလွန်း မသေးလွန်း၊ ပန်းပုဆရာ ပြောင်မြောက်စွာထုထားတဲ့ ပန်းပုရုပ်ထုလေးလိုပဲ၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖေါ်ဖေါ်ရွေရွေနဲ့ ကျနော့်ကို တူသားအရင်း လိုပြော ဆိုဆက်ဆန်လာလို့ ချစ်စရာကောင်းလှသလို၊ ကျနော့်လို မမ၊ ဒေါ်ဒေါ် အရွယ်တွေကို စားဘူးလို့ ကြိုက်နေတဲ့ ကောင်အဖို့တော့ ၊ ဘောင်းဘီအောက်က ကောင်က ခေါင်း မညိမ့်တန်းကို ထနေတော့တာပေါ့၊

အဲဒီနေ့က ပြန်ရောက်တော့ မောမောနဲ့ တုန်းကနဲ အိပ်ပျော်သွားတာတော့င်မှ အိမ်မက်ထဲမှာ အန်တီစီစီ နဲ့ တွေ့သေးတယ်၊ ထူးဆန်းတာက မျက်နှာက အန်တီစီစီ ဖြစ်နေပေမဲ့ ကိုယ်လုံးက မေမေလေး ကိုယ်လုံးဖြစ်နေတယ်၊ အိပ်ယာနိူးတော့ စဉ်းစားမိတာ ငါက အန်တီစီစီ ကိုယ်လုံးကို မမြင်ဘူးတော့ မြင်ဘူးတဲ့ ကိုယ်လုံးနဲ့ အစားထိုး မက်တာနေမှာပေါ့လို့ တွေးမိတယ်၊ အဟင်းဟင်း၊

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ဒီနေ့ တော့ အန်တီစီစီ ကနောက်ဆုံးကျန်တဲ့ အလုပ်လို့ ပြောတာပဲ သွားရမယ်၊ နေ့တဝက်လောက်နဲ့ ပြန်ရောက်မယ်တဲ့ ၊ မောင်ရဲ ပျင်းနေမလားမသိဘူးတဲ့၊ ကျနော်က ဟာရပါတယ် အန်တီစီစီ ကျနော် ဒီနားလှည့်ပတ်ကြည့်လို့တော့င် မဝသေးပါဘူးလို့ ပြောလိုက်တယ်၊
ဟုတ်တယ်လေ အဲဒါတော့ အမှန်တိုင်းပြောတာ ဂငယ်မလေးတွေကို ကြည့်ရတာ သူတို့ အောကားတွေကိုပဲ မြင်ယောင်နေတယ် ဟီးဟီး ဂါဝန်တိုလေးတွေနဲ့ ဂငယ်ကျောင်းသူတွေရော၊ ဘစ်စစ်နက် ဝတ်စုံနဲ့ မမ၊ ဒေါ်ဒေါ်လေးတွေရော ဂငယ်တွေက အောကားထဲမှာ မျိုးစုံရှိသလို ကျနော်ကလည်း လမ်းမပေါ်သွားသမျှ မိန်းမတွေက အဲဒီကားတွေထဲက တယောက်ယောက်နဲ့ တူနေသလိုလိုပဲ ဟီးဟီး၊ မနေ့က အန်တီ စီစီနဲ့ ဟာရာကျူကု ဖက်သွားတုန်းကလည်း အဲလိုပဲ ၊အဲဒီလမ်းပေါ်လျှောက်နေကြတဲ့ ဂငယ် ဟော့ရှော့ မလေးတွေကြည့်ပြီး၊ ဘောင်းဘီအောက်က ကောင်က အစွမ်းကုန် မာနေလို့ လမ်းရှောက်ရတာတော့င် မအီမလယ်ဖြစ်မိတယ်၊

မနက်ပိုင်းအိပ်ယာထဖို့ အပျင်းထူပြီး ၈ နာရီကျော်လောက်မှ နိူးတော့ ဗိုက်ဆာသလိုရှိတာနဲ့ ဟိုတယ်အောက်ဆင်းလာခဲ့တယ်၊ ဟော်တယ် လော်ဘီက ဖြတ်ပြီး အပြင်ထွက်မလို့ ဟာ အပြင်က ပြန်ဝင်လာကြတဲ့အိသဇင်ခိုင် တို့ မိသားစုနဲ့ တွေ့ရပြန်တယ်၊

..ဟောကိုရဲ တယောက်ထဲ ပါလား ဘယ်သွားမလို့လဲ..

..ဟော မအိသဇင်ခိုင် တို့ပါလား ၊ ဒီနားက ကော်ဖီဆိုင်သွားမလားလို့ ပါ..

..မေမေ သမီး ကိုရဲနဲ့ ခနလိုက်သွားလို့ရမလား..မေမေတို့ ရေမိုးချိုးတာ စောင့်ရအုန်းမှာပဲဟာ..

ဦးသက်ခိုင်ရဲ့ မျက်နှာက ပုံမှန်ပေမဲ့ မျက်လုံးတွေက သဘောမတူတဲ့ အငွေ့အယောင်ရှိသလိုပဲ၊ ဒေါ်အိအိဖြိုးက သာ လိုက်လိုက်လျောလျောနဲ့

..အင်းလေ ဒီနားက စတားဘတ် မဟုတ်လား လိုက်သွားလေ မောင်ရဲကလည်း တခြားသူမှမဟုတ်တာပဲ ..ဒါပေမဲ့ ခနပဲနော် မေမေ တို့ ရေချိုးပြီးတာနဲ့ ချက်ခြင်းထွက်ရမှာ..

အဲလိုနဲ့ ဟော်တယ်နဲ့ တဘလောက်လောက်ပဲ ဝေးတဲ့ စတားဘတ် ကော်ဖီဆိုင်မှာ အိသဇင်ခိုင် ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ ခနထိုင်ဖြစ်ကြပါတယ်၊
သူ့ကို အိသဇင်ခိုင်လို့ ခေါ်တာ ရှည်လွန်းလို့ဆိုပြီး အိပဲ ခေါ်ခိုင်းလို့ ၊ အိလို့ ပဲ ခေါ်မိခဲ့တယ်၊ အခုဘေးနားမှာ မြင်နေရတဲ့ ဂငယ်မလေးတွေနဲ့ အိနဲ့က တော်တော်လေး ကွာခြားနေတာကို သတိထားမိတယ်၊ အိက ဗမာအမျိုးသမီးထဲမှာ အသားလတ်တယ်လို့ ပြောရမှာ ဖြစ်ပေမဲ့ ဂငယ်မလေးတွေနဲ့ ယှဉ်လိုက်တော့ ညိုသလိုဖြစ်သွားတယ်၊ အိရဲ့ ရှည်ရှည်သွယ်သွယ် မျက်နှာကျပုံလေးနဲ့ နှာတံ စင်းစင်းလေးတွေက ဂငယ်မလေးတွေရဲ့ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း နှာတံ လုံးလုံးလေးတွေနဲ့ မတူပဲ ရှိနေတယ်၊

..ဟေ့ လူကြီး ဘာလို့ လူကို ဒီလောက်ကြည့်နေတာလဲ ရုပ်ဆိုးလို့လား..

..အာကွာ အိကလည်း ဆန့်ကျင်ဖက်..အိက ဒီလောက်ချောတာ..

အိက ဗမာပြည်ထဲက ဗမာမလေးတွေလို ချောတယ်အပြောခံ ရ လို့ ရှက်သွား မြောက်သွားပုံမရ၊ ထမင်းစားပြီးပလားဟုမေးသလို သဘောထားသည့်ပုံပင်၊

..သိုင်းကျူး ကိုရဲ ..အိကို အရင်ကလည်း တော်တော်များများက လှတယ်ပြောကြတာပဲ..ဒါပေမဲ့ ခု ဂျပန်ရောက်တော့ အိကိုအိ ပြန်ကြည့်မိတာ ရုပ်ဆိုးနေသလိုပဲ။ ဂျပန်မလေးတွေက ဖြူဖြူညက်ညက် လေးတွေ၊ အသားလေးတွေက မွတ်နေတာပဲ၊..

..အဲဒါတော့ အဲတာပေါ့ အိရဲ့ ဒါပေမဲ့ အိရဲ့ အသားအရည်လိုတော့ စိုပြီး မွတ်မနေဘူး၊အိရဲ့ နှာတံလေးက စင်းပြီးကော့နေတာ ဂငယ်မတွေမမှီပါဘူး..

..ဟီးဟီး..ကိုရဲဘာသောက်မလဲ.. အိပေးပေး မယ်လေ ဒီလောက်မြှောက်နေတာ တော်ကြာ အလိုက်မသိရာရောက်မယ် ဟင့်ဟင့်..

..မမြောက်ရပါဘူးကွာ..အမှန်အတိုင်းပြောတာပါ..အိ..ကိုရဲကို ကျွေးစရာလည်း မလိုပါဘူး..

အဲလိုနဲ့ ကော်ဖီဆိုင်မျာ ထိုင်ရင်း လမ်းသွားလမ်းလာတွေငေး လို့ ၊ တယောက်အကြောင်း တယောက်မေး ပြောရင်း ရင်းနှီးမှုတွေက ပိုတိုးလာခဲ့ကြရတယ်၊ အိဆိုတဲ့ ကောင်မလေးက အားကစားအစုံလုပ်တယ် တဲ့၊ ဘတ်စကက်ဘော၊ ဟိုက်ကင်၊ စက်ဘီးနင်း၊ နဲ့ ကရာတေးတော့င် ဆော့သေးဆိုပဲ၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ်တော့င်နည်းနည်း ရှက်သွားတယ်၊ ကိုယ်က ကရာတေးလေး နည်းနည်းပါးပါးကစား၊ ရေနည်းနည်းကူးတာကလွဲရင်၊ တွင်းစိမ်တဲ့ အလုပ်ပဲ စိတ်ဝင်စား နေတာလေ၊ ဟီးဟီး၊ ဒီကောင်မလေးကို တော့ အခုချိန်ထိ လိင်ကိစ္စနဲ့  တွေးကြည့်လို့ မပေါ်သေးဘူး၊ ချစ်စရာလေး လို့ပဲတွေးနေမိတယ်၊ အချစ်ဆိုတာ အဲဒါမျိုးလား၊ ဟီးဟီး ကိုယ့်ကိုကိုယ်တော့င် တမျိုးဖြစ်သွားတယ်၊ မိန်းမ အတွေ့အကြုံက ကိုယ့်အရွယ် မပြောနဲ့ ယောက်ျား တွေထဲမှာတောင် ရှာမှရှား ဖြစ်နေပြီ၊ အခုမှ အချစ်ဆိုတာ ဘာလည်း စဉ်းစားနေတုန်း၊ ဟ ဟား..

မောင်မောင်ရဲ တယောက်လည်း ဒီည အန်တီ စီစီ အလုပ်က ပါတီမှာ ပဲ ညစာစားမယ်၊ အပြန်နောက်ကျ မယ် သူ့ကို စောင့် မနေနဲ့တော့ ဆိုလို့၊ ဟော်တယ်နဲ့ နီးတဲ့ ရှင်ဂျူးကု ဘူတာနား တဝိုက်  လူတွေ အများကြီး လမ်းလျှောက်နေကြတဲ့ မီးရောင်စုံတွေ  နားကို သွားကြည့်ရင်းက တကယ့်ကို ဘာစားရမှန်းမသိ၊ ဂငယ်လို ကလည်း မပြောတတ် တော့၊ ဘိုက်ဆာတာ နဲ့ လမ်းပေါ်မှာ ဓါတ်ပုံလေးတွေနဲ့ ပြထားတဲ့ မီနူး ကြည့်ရင်း ခေါက်ဆွဲပြုတ် တွေ့တာနဲ့ ဝင်ထိုင်ပြီး ခေါက်ဆွဲ ပြုတ် ပဲ စားခဲ့ လိုက်တယ်၊ နောက်တော့ ခြေထောက်လည်း ညှောင်းလာတာနဲ့၊ ဟော်တယ်ဘက်ပြန် လာခဲ့တယ်၊

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

စီစီချန်းက လည်း ဒီနေ့ ညနေခင်း ပါတီမှာ အလုပ်ကိစ္စ တွေလည်း အကုန်ပြီး ပြီမို့ စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ်နဲ့ ဆာကေးတွေရော ဘီယာတွေရော၊ သောက်လိုက် ဟိုဟာလေး ဒီဟာလေးစားလိုက်နဲ့ ရေချိန်ကိုက်လာသည်၊ နောက်တော့ အမူးလွန် လို့ မဖြစ် ဆိုပြီး ငါ့တူ တယောက်ထည်း ကျန်ခဲ့ လို့ ဆိုတဲ့ ဆင်ခြေနဲ့ ဟော်တယ်ကို တက္ကစီ ငှား ပြန်လာခဲ့လေသည်၊ အခန်း နား ရောက်မှ သော့ရှာလို့ မရ၊ လူကလည်း အရှိန်တက်လာပြီ ဆိုတော့ ဟော်တယ် ကောင်တာကို ပြန်ဆင်း ပြီး သော့ပျောက် နေကြောင်း ပြောလိုက်ရာ၊ သူမ နံမည်ကို မေးလိုက်ပြီး ကီးကဒ် အသစ် တခုထုတ်ပေးလိုက် လေသည်။ ဟိုတယ် အပေါ်ထပ် ပြန်တက်လာပြီး သူမ အခန်းကို ဖွင့်ရာ ကီးကို ထိုးထည့်သော် လည်း မီးစိမ်းပြရမည့် အစား မီးနီ လေးသာ လင်းလင်း လာ၍ ဟော်တယ် ဝန်ထမ်းကို စိတ်တို သွားသည်၊ ဒါပေမဲ့ လူက အတော်မူးနေ ပြီမို့ အိပ်ယာပေါ် ထိုးလှဲခြင် နေပြီ၊ အဲဒါနဲ့ မောင်ရဲကို သွားယူခိုင်းရင်ကောင်းမယ် ဟုတွေးရင်း မောင်ရဲအခန်းတံခါးကို သွားခေါက်လေသည်၊ မောင်ရဲမှာ လည်း ပြန်ရောက်ပုံ မပေါ်၊ တံခါးထုနေရင်း မောင်ရဲ အခန်းက ကီးစလော့ထဲ ထိုးထည့်လိုက်တော့ မီးစိမ်းလေး လက်သွား၏၊ သူမ အားရ ဝမ်းသာတခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး ဝင်ခဲ့ လေသည်၊ အခန်းထဲ မှာတော့ မောင်ရဲ မရှိ၊ ဒီ အခန်းက လည်း သူမနံမည်နဲ့ ယူထားတာ ဆိုတော့ ဟိုကောင်တွေ ကီးမှားပေးလိုက်တာ ဖြစ်မယ်၊ ဟုလည်း တွေးမိသွား၏၊ မောင်ရဲ ပြန်လာမှ သွားလဲ ခိုင်းတော့မယ်၊ လောလောဆယ် ကုတင် ကြီးက ဆွဲဆောင်လွန်းလှသဖြင့် ပစ်လှဲ ချလိုက်ရာ အိပ်ပျော်သွားတော့၏၊ အိပ် မပျော်တပျော်မှာ အကျင့်ပါနေသဖြင့် ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို ဆွဲချွတ်ပြီး ကုတင် ဘေး သို့ ပစ်ချထားလိုက်မိလေသည်၊

အဲဒါကြောင့် မောင်မောင်ရဲ သူ့အခန်းထဲ ပြန်ရောက်လာတော့၊ သူ့ကုတင်ပေါ်မှာ မှောက်ရက် စန့်စန့်ကြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ အန်တီ စီစီ ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်၊ ဝင်းဝါချောမွတ်နေတဲ့ အသားအရည်က အနက်ရောင် ဂျီစထရင်း နဲ့ အနက်ရောင် ဘရာဇီယာတို့ကြောင့် ပိုပြီး ထင်းထင်းကြီးဖြစ်နေတယ်၊ မှောက်ရက်အိပ်ပျော်နေလို့ ရင်သား တွေကိုမမြင်ရပေမဲ့၊  သေးကျင်တဲ့ ခါးလေးရဲ့ အောက်မှာ ဝိုင်းစက်နေတဲ့ တင်ပါး လုံးကျစ်ကျစ် ကလေး ကနေ ဖြောင့်စင်းချောမွတ် နေတဲ့ ပေါင်တန်၊ ခြေသလုံး တွေက လှလိုက်တာ။

မောင်ရဲ ရဲ့ဖွားဘက်တော်က ထောင်းကနဲ မဖြစ်ပဲ ခံနိူင်ပါ့မလား၊ အင်းသူ တခါက အတွေးထဲမှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဆုံးမထားတာ အန်တီ စီစီ ကိုတော့ ကိုယ့်ကုတင်ပေါ် ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ တက်လာမှ ပဲ လုပ်တော့ မယ်ဆိုတာများ၊ ဘယ်လိုသိသွားလဲ မသိဟုတွေးရင်း ပြုံးလိုက် မိသည်။ မောင်မောင်ရဲက သူ့ကိုယ်ပေါ်က အင်္ကျ ီဘောင်းဘီ တွေအကုန် ချွတ်ချလိုက်သည်၊ အခု လို အခြေအနေမျိုးက တော့ ဘာမှ စဉ်းစားနေစရာ မလိုဟုထင်သည်၊ ဒါပေမဲ့ သူ့စိတ်ထဲမှာ နည်းနည်းအံသြနေတာက အန်တီစီစီ သူ့အပေါ်မှာ အဲလို မျိုး စိတ်ဝင်စားတဲ့ ပုံလည်း တခါမှ မပြ၊ ကိုယ့်တူသား အရင်းလို ဂရုစိုက်တာမျိုးပဲရှိသည်။

မောင်မောင်ရဲ ကကုတင် ဘေးမှ အသာကုန်းပြီး စီစီချန်းရဲ့ ပိုးသားအနက်ရောင် ကြိုးတချောင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီ လေးကို ခါးတချက် တဖက်မှ အသာလေးဆွဲပြီးချွတ်လိုက်သည်၊ ဘောင်းဘီ လေးမှာ အိနေပြီး မျှော့ကြိုးလိုဖြစ်နေသဖြင့် ချွတ်ရသည်မှာ မခက်လှပါ၊ ဒါပေမဲ့၊ ဘောင်ဘီချွတ်ပြီးမြင်လိုက်ရသည့် အလှက တော့ မောင်မောင်ရဲ ကို တအံ့တသြ ဖြစ် သွားစေလေသည်။စီစီချန်းရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေက ချောမွတ် ဝင်းဝါနေပြီး၊ မို့မို့ ဖောင်းဖောင်း နဲ့ အနောက်ပြူထွက်နေတဲ့ အဖုတ် ကြီးက အမွှေးအမြှင်မရှိ ပြောင်ချောနေတာက မောင်မောင်ရဲကို ဂလုကနဲ တံတွေးမြိုချမိစေတယ်။

မောင်မောင်ရဲက ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ခြေရင်းဘက်ကနေ မှောက်ရက်တွားတွား သွားလိုက်တာ စီစီချန်း ရဲ့ ပေါင်ခွဆုံနား သူ့မျက်နှာ အပ်မိတဲ့ အထိပေါ့၊ နဂိုလ်ကထဲက ပေါင်ကားပြီး မှောက်ရက် အိပ်နေတဲ့ စီစီချန်းရဲ့ပေါင်ကြားကို မျက်နှာဝင်လို့ ရအောင် လက်ကလေးနဲ့ အသာတွန်းလိုက်ပြီး၊ သရေယို စရာ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို လျှာနဲ့ အပြားလိုက် စရက်လိုက်တယ်။ စီစီချန်း တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ဖင်လေး အပေါ်ကော့်တက်လာတယ်၊ မောင်မောင်ရဲ အတွက် ပိုပြီး ဘာဂျာမှုတ်ရတာ အဆင်ပြေသွားတယ်။မောင်မောင်ရဲရဲ့ လျှာဖျားမှာ အရည်တချို့ အရသာတမျိုး ရလို့၊ စီစီချန်းတယောက် အရည်စိမ့်လာနေပြီဆိုတာ သတိထားမိတယ်၊ စီစီချန်းရဲ့ မပီတပီ ငြီးတွားမှုကလည်း မောင်မောင်ရဲ ကိုတအားတက်စေတယ်။

” ဟင့်…ငရဲ…အင်းးးးးးးးးးးးးးးး..ဟင့်”

တကယ်တော့ စီစီချန်းက သူ့အဖေ ဦးဝန့်ရဲ ကို ယောင်ယမ်းပြီး ငြီးနေတာ မောင်မောင်ရဲ မသိပါ၊ စီစီချန်းက သူ့ကိုရည်ညွန်းသည် ဟုထင်ပြီး တချက်ပြုံးလိုက်ကာ ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်၏၊ စီစီချန်း၏ မကုန်း တကုန်း ဖြစ်နေသော ဖင်ကို နဲနဲ မြောက်ကာ သူမ အဖုတ်ဝကို သူ၏ ထောင်မတ်နေသော လီးထိပ်နူင့် တည့်တည့် ချိန်လိုက်သည်။ နောက်တော့ သေးကျင်သော ခါးလေးမှကိုင်၍ သူ့ဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်ရာ၊ စားဘူးနေကျ သူ၏ လီးကြီးမှာ စီစီချန်း၏ အဖုတ်တွင်းသို့ တည့်တည့် ကြီးတိုးဝင်သွားတော့ သည်။

” စွတ်…ဖွတ်..ဖတ်..”

” ဟင့်..အို့.. ဟင်..ဘယ်ဘယ်သူလဲ..အို မောင်ရဲ..နိူးနိူး…မလုပ်..မလုပ်ပါနဲ့….”

စီစီချန်းဖြတ်ကနဲ နိူးလာချိန်မှာတော့ နောက်ကျနေပါပြီ၊ မောင်မောင်ရဲ လီးကြီးက သူမ အဖုတ်ထဲ တချောင်းလုံးစုံးစုံး မြုပ်နေ လေပြီ၊ သူမ၏ အိပ်မှုံ စုံဖွားနူင့် ရုန်းကန် လှုပ်ရှားမှု က မောင်မောင်ရဲကို ပိုမိုတက်ကြွစေပြီး မောင်မောင်ရဲ ၏ ခိုင်မာစွာဆုပ်  ကိုင်ထားသော လက်နူစ်ဖက်က စီစီချန်း ခါးလေးကို မလွတ်တော့ပဲ ၊ သူ၏ဖင်ကိုကော့ကာကော့ကာ ဖြင့် လီးကြီးကို ဒါးမြှောင် အလားသဘောထား၍ စီစီချန်းအဖုတ်ထဲ စွတ်ကနဲစွတ်ကနဲ ပစ်ဆောင့်ပေးနေပေတော့သည်။
မောင်မောင်ရဲ ၏ ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် စီစီချန်းခမျှာ ခနလေးနူင့် ဖီလင်စတက်လာပြီး အားကျမခံ သူမ ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန် ကော့ကာကော့ကာ ပြန်ပေးနေပေတော့ရာ နူစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီနူင့် ကာမတဏှာ ရေစီး ထဲ မျှောပါသွားကြလေတော့သည်။

မောင်မောင်ရဲ

ချောမွတ်အိစက်နေတဲ့ အန်တီစီစီရဲ့ ကိုယ်လုံး အလှက မယုံနိူင်လောက်အောင်ကို ပြည့်စုံနေတာ ကို အံသြ နေမိတယ်၊ အချစ်ရေး အချစ်ရာမှာလည်း ကျွမ်းကျင်လိုက်တာ ဒီတခါတော့ကျနော် က ဆရာမလို့ ပြန်ခေါ်ရတော့မယ် ထင်တယ်။ ကျနော် ဆုံဘူးခဲ့တဲ့ အမျိုးသမီးကြီးတွေ အားလုံးလိုလို၊ အန်တီစော ကလွဲရင် အပျိုစင်မဟုတ်တဲ့ အိမ်ထောင်သည်တွေ ဖြစ်ပြီး မေမေလေးကလွဲရင်လည်း သားသမီးတွေရှိပြီးကြတဲ့သူတွေပေမဲ့၊ အဲလိုကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူး၊ မခိုင်၊ မစပယ်၊ အန်နာ နဲ့ ဝေဝေရောင်တို့ကတော့ အိမ်ထောင်မရှိသေးလို့ ထည့် မတွက်တော့ပါဘူး၊ အန်တီစီစီကတော့ တော်တော် ထူးခြားတယ် ဆိုရမယ်၊ ကျနော်နဲ့ ပထမ တချီ ထဲက တက်ညီ လက်ညီ လှုပ်ရှား ခဲ့ပြီး၊ နောက်အချီတွေမှာ လည်း ရှက်ရွ့့ံတွန့်ဆုတ်မှု တချက်မှ မရှိ တော့ပဲ၊ လုပ်စရာရှိတာကို ပြတ်ပြတ်သားသား လုပ်သွားတာပဲ၊ အဲဒါက စိတ်ဓါတ်ကို ပြောတာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်၊ အသားအရည်လည်း ဒီလိုပဲ ခလေး နူစ်ယောက် မွေးထားတယ်၊ဆိုတာ ယုံနိူင် စရာမရှိအောင်ကိုဗိုက်သား ကလည်း ရှပ်ရပ်ချောမွတ်နေတာပဲ၊

ပထမကျနော် လေးဘက်ထောက်ဆော်ပြီး နူစ်ယောက်စလုံးပြိုင်တူပြီးသွား တော့ ခနနားပြီး တယောက်နဲ့ တယောက်ဖက် ထားတော့ အရမ်းလှတဲ့ အန်တီစီစီ ရဲ့ရွှေရင်အစုံကို လက်နူစ်ဖက်နဲ့ ဆော့ကစားရင်း နိူ့သီးခေါင်းကလေး တွေကိုလျှာဖျားလေး နဲ့ တွန်းထိုးရင်း နူတ်ခမ်းတခုလုံးနဲ့ ငုံစုပ်ပေးနေတော့၊ အန်တီစီစီကလည်း ကျနော့် လီးကြီးကို သူမလက်ဖဝါးလေးနဲ့ ပွတ်သပ်ပြီး တချက်တချက် လည်း ဘောကို ကုတ်ခြစ် ကစားပေးနေတယ်၊ ဘယ်ပြောကောင်း မလဲ ကျနော့်ကောင်က ခနလေးနဲ့ ပြန်ထောင်လာတော့ လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနဲ့ ဒုတိယ အချီ ဆွဲပစ်လိုက်တယ်။

ဒုတိယအချီပြီးတော့ အန်တီစီစီက သူမမှာ ချွေးတွေပျံပြီး ညက သောက်ထားတဲ့ ၀ိုင် တွေကလည်း အနံ ထွက်လာတာမို့ ရေချိုးခြင်တယ် လို့ ဆိုလာပါတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲက ဂျာကူဇီ ကြီးထဲ ရေနွေးတွေ ဆပ်ပြာမွေးတွေ ထည့် ပြီး နူစ်ယောက် ဝင်ထိုင်ချိုးကြတယ်ဗျ၊ ရေပူနဲ့ ချိုးစမရှိတဲ့ ကျနော်က တော်တော်နဲ့ မဝင်ရဲ ဘူးဗျ၊ အဟီး၊ တော့သား ဆိုတော့၊ အန်တီစီစီက ရီတယ် ဖြေးဖြေးခြင်းတာ ဝင်ပါတဲ့ ကျနော့်မှာ မတ်တတ်ရပ်ရင်းက ဖြည်းဖြည်း ခြင်းထိုင်ချရတယ်၊
အောင်မလေးဗျာ လီးထိပ်က တော်တော် ပူတာပဲ ရှီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး

ဒါပေမဲ့ အသားကျသွားတော့လည်း ဇိမ်ကျသွားသားဗျာ၊ တကိုယ်လုံး အကြောအခြင်တွေ လျော့ပြေသွား သလို ခံစား ရပြီး နေလို့ထိုင်လို့ကောင်းလာတယ်၊ ရေချိုးပြီးသွားတော့ အန်တီစီစီ သူမဆံပင်ကို အပူမုတ်စက်လေးနဲ့ အခြောက်ခံနေတုန်း ကျနော်က အမွှေးပွသဘက်နဲ့ အန်တီစီစီရဲ့ တကိုယ်လုံးကို ရေခြောက်သွား အောင်ဖွဖွ လေး ပွတ်သုတ်ပေးနေလိုက်တယ်။

အန်တီစီစီက ဆံပင်တွေနဲနဲ သွေ့သွားတော့ ဒီတိုင်း ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ပဲ ရေချိုုးခန်းထဲက ထွက်သွားတော့ ကျနော်လည်း အနောက်က လိုက်ထွက်သွားတယ်၊ ကျနော်ကတော့ နည်းနည်း အကျင့်မရသေးလို့ သဘက်တထည်ကို ခါးမှာ ပတ်သွား လိုက်တယ်။ အန်တီစီစီက ရေခဲ သေတ္တာထဲက ပုလင်း နူစ်လုံးဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကျနော့်ကိုတလုံးပေးပြီး သူက တလုံးဖွင့် သောက်လိုက်တယ်။ ကျနော် ပုလင်းကို ကြည့်လိုက်တော့ ဂျပန်လိုပဲ ရေးထားတယ် ဘာမှန်းတော့ မသိဘူး၊ ဖွင့်သောက်လိုက် တော့ အရသာက လစ်ပိုဗစ်တန် လို အရသာမျိုး ၊ နောက်မှ သိရတာ အင်နာဂျီဒရင့် ဆိုလား။
နောက်တော့ အန်တီစီစီက ကုတင်ပေါ်တက် ခေါင်းအုန်းတွေကို ခေါင်းရင်းမှာ ထပ်ဆင့်လိုက်ပြီး အဲဒါတွေကို ကျောမှီ ထိုင်ရင်းက အိပ်ယာပေါ် ခြေထောက်တဘက်ဆင်း နောက်တဘက်ကို ဒူးကထောင်ထိုင်လိုက်ပြီး ကျနော့်ကိုပြုံး ကြည့် နေတယ်။ ကျနော်ကလည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် မလုံဘူး၊ အန်တီစီစီက ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ငါက ဘာလို့ သဘက်ကြီးပတ်ထားရတာလဲ  လို့ တွေးပြီး သဘက်ကို ရေချိုးခန်းကတန်းတခုပေါ်သွားတင်ထားလိုက်တယ်၊ နောက်တော့ လီးတန်းလန်းနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတဲ့ ကျနော့်ကို၊ ပြုံးပြပြီး သူမဘေးက အိပ်ယာပေါ်ကို လက်နဲ့ ပုတ်ပြလို့ ကျနော် သွားထိုင် လိုက်တယ်၊

” ပြောပါအုန်းမောင်ရဲ ရဲ့ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ဒီပညာတွေ တတ်လာတာလဲ”

” ဘာပညာတွေလည်း အန်တီ စီစီရဲ့ ”

” အောင်မလေး မပြောခြင်လည်းနေပါကွာ၊ တို့ကလည်း အတင်းမမေးပါဘူး၊ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ကျွမ်းကျင် နေလို့ပါ”

“အန်တီ စီစီရဲ့ ကိုယ်လုံးက အရမ်းလှတာပဲ နော်၊ အသားအရည်လည်း ပြောစရာမရှိဘူး”

” ကျေးဇူးပါပဲ မောင်ရဲ ရယ် အန်တီစီစီ တို့ အရွယ်က ဒါမျိုးလေးတွေ ကြားခြင်နေတာကွဲ့”

“ကျနော်မြှောက်ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူးအန်တီစီစီရဲ့ အားလုံးက အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတာ”

“ခွိ..ခွိ..”

ကျနော်က ပြောရင်း ဆိုရင်းက ပဲ အန်တီ စီစီရဲ့ ရင်သား လုံးလုံးကြီးတွေကိုပွတ်သပ် ပေးရင်းတချက်တချက် ဆုပ်ညှစ် ပေးနေမိတယ်၊ ကျနော့် လက်ဖဝါးကို တွန်းထိုးထလာတဲ့ နိူ့သီးခေါင်း မာမာလေးရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် အန်တီစီစီ တယောက် စိတ်ပြန်ကြွလာပြီ ဆိုတာလည်း သိလိုက်တယ်၊ ကျနော်က ခေါင်းကို အသာငုံ့ပြီး မာတော့င်လာတဲ့ နိူ့သီးခေါင်း ညိုညိုလေး တွေကို ငုံစုတ်လိုက်ပြီး ရှေ့သွားလေးနဲ့ မနာမကျင် လေး ကိုက်လိုက်တယ်၊ အန်တီ စီစီရဲ့ မတိုးမကျယ်ညည်းသံ လေးနဲ့ အတူ ကျနော့် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို သူမလက်ချောင်း လေးတွေနဲ့ ထိုးဖွကစားပေးလာတယ်။
နောက်တော့ ကျနော်က အန်တီစီစီ ရဲ့ ပေါင်နူစ်လုံးကြားကို ဝင်လိုက်တော့ သူမက ဒူးနူစ်ဘက်ကို ထောင်ပေးပြီး ကားလိုက်တယ်၊
ကျနော်က အန်တီစီစီရဲ့ နိူ့ကြီးတွေကနေ တဆင့် ဝမ်းဗိုက်သားချပ်ချပ်ကလေးကို ပါ တမက်တမောနမ်းလာခဲ့ ပြီး ပြောင်ချောဖောင်းမို့ နေတဲ့ အဖုတ်ကြီး ရောက်တော့ လျှာနဲ့ အပြားလိုက်ပဲ ရက်ပစ်လိုက်တယ်၊ နောက် ခေါင်းကို တစောင်းထားပြီး ကျနော့် လျှာကို အန်တီစီစီ အဖုတ်ထဲ ဝင်နိူင်သလောက် ထိုးထိုးထည့်ပေးတော့ အန်တီစီစီ ခါးလေးကော့လာတယ်။ နောက်တော့ ကျနော် ဘာဂျာလွတ်လွတ်လပ် လပ် ပေးလို့ရအောင်လားမသိ၊ သူမခြေတဘက်ကို ကျနော့်ခေါင်းပေါ်က ကျော်ပြီး ခေါင်းအုန်းပေါ် မျက်နှာအပ်လို့ ဖင်ဘူးတော့င်းထောင်ပေးလာတယ်၊ အန်တီစီစီရဲ့ အသားလေးတွေက ဖြူဝင်းပြီး ရေနွေးပူပူ ကထွက်လာကာစမို့ထင်တယ်၊ ပန်းနုရောင်လေးပြေးနေတယ်၊ ကျနော့်မျက်စေ့မှာ အမြင်ဆန်းနေတာကတော့ အန်တီစီစီရဲ့ ခရေပွင့်လေးပါပဲ၊ ကျနော်တွေ့ဖူးသမျှ ခရေပွင့်တွေဟာ အညို ရင့်ရင့် ဒါမှမဟုတ်လည်း အညိုနုနု ကအလွန်ဆုံးပေါ့၊ အန်တီစီစီရဲ့ ခရေပွင့်ကတော့ ပန်းရောင်ရင့်ရင့်လေးဗျ၊ ဘယ်လိုမှ မနေနိူင်တာနဲ့ အန်တီစီစီရဲ့ ဖင်လုံးလုံးလေး နူစ်လုံးကို အသာဖြဲပြီး ပန်းနုရောင်ခရေပွင့်လေးကို  လျှာနဲ့ ထိုးလိုက်တယ်၊ အန်တီစီစီ ရဲ့ ဖင်တွေ ယမ်းလာတယ်၊ခါးလေးကို ကော့ပြီးတော့ လက်နောက်ပြန်နဲ့ ကျနော့်ရဲ့ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆုပ်ကိုင်လာတယ်၊ ခရေပွင့်လေး အောက်၊ ပေါင်နူစ်လုံးကြားက ပြူထွက်နေတဲ့ မို့မို့ ဖောင်းဖောင်း အဖုတ်ကိုလည်း အလွတ် မပေးဘူးဗျာ၊ ကျနော် အားရပါးရ အထက်အောက်စုံဆန်၊ ရက်လိုက် စုပ်လိုက်၊ လျှာနဲ့ထိုးလိုက် ၁၀ မိနစ်လောက်လုပ်ပြီးတဲ့ အချိန်မှာ အန်တီစီစီရဲ့ အဖုတ်ကြီးကလည်း ဖောင်းအာပြီး အရည်တွေ ရွဲနေပြီ၊ ကျနော်လည်း မေးရော၊ လည်ဂုတ်ရော၊ လျှာပါညှောင်းသွားလို့ ခနမျက်နှာကို အန်တီစီစီ ့ပေါင်ခွကြားက ခွာလိုက်တော့ အန်တီစီစီက မောင်ရဲ ဝမ်းမို့မန့် ဆိုပြီး လေးဘက်ကုန်းထပြီး ကုတင်ဘေးစားပွဲပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ သူမရဲ့ ပိုက်ဆံအိပ်ကို လှမ်းယူလိုက်တယ်၊ အဲဒီထဲက တခုနိူက်ပြီး ကျနော့်ကို ပေးလိုက်တာ၊ အထုပ်လေးနူစ်ထုပ်ဗျ၊ တခုကတော့ ကွန်ဒန်၊ နောက်တခုက ပထမတော့ သကြားလုံးထုပ် လေးမှတ်လို့ဗျ၊ အဟီး ကျနော်က တကယ့်တော့သား၊ ပလပ်စတစ်ထုတ်လေးဗျ ၊ ငါးကြီးဆီ ဆေးတော့င့်လိုမျိုး အကြီးစားလေး၊ ထိပ်မှာ ဖောက်လို့ လွယ်အောင်အကွဲကြောင်း လေး လုပ်ပေးထားတယ်၊ ကျနော်က သောက်ရမှာလားဘာလုပ်ရမှာလဲ ဇဝေဇဝါဖြစ်နေတုန်း၊

..မောင်ရဲ့ အဲဒါမင်းဟာမှာ လိမ်းလိုက် ၊ အဲဒါ ချောဆီတမျိုးပဲ စတော်ဘယ်ရီနံ့ မင်းစတော်ဘယ်ရီနံ့ကြိုက်ရဲ့လားမသိဘူး၊ လောလောဆယ်တော့ တို့မှာ ဒါပဲရှိလို့..

..ရပါတယ် အန်တီစီစီ..ကျနော်ကြိုက်ပါတယ်..

အဲလောက်ထိတော့ ကျနော် မအပါဘူးဗျာ အုန်းဆီလည်း သုံးဖူး၊ သွားတိုက်ဆေးလိုညှစ်တဲ့ ဆေးလည်း သုံးဖူးတာပဲ၊ အဟီး ၊ အထုပ်လေးကို ဖေါက်လိုက်ပြီး မာတော့င်နေတဲ့ ကွန်ဒန်စွပ်ပြီးသား ကျနော့်လီးဒစ်ပေါ် ညှစ်ချပြီး တချောင်းလုံးကို သုတ်လိမ်းလိုက်တယ် ကျန်တဲ့ တဝက်လောက်ကို အန်တီစီစီ ရဲ့ ခရေပွင့်လေးပေါ် ညှစ်ချရင်းလက်ခလယ်နဲ့ အထဲကို စပြီး အဝင်အထွက်လုပ်ပေးလိုက်တယ်၊ နောက်တော့ ကျန်တဲ့အဆီထပ်ညှစ်ပြီး လက်နူစ်ချောင်း နောက်တော့ ကျနော့်ရဲ့ မန်ထနေတဲ့ ငှက်ပျောဖူး၊ တဖြည်းဖြည်းခြင်း၊ တရစ်ခြင်း သွင်းလာလိုက်တာ ကျနော့်လီးကြီး တချောင်းလုံး အန်တီစီစီရဲ့ ဖင်ထဲ အဆုံး ဝင်သွားတဲ့ အထိပေါ့ဗျာ၊
အန်တီစီစီ ခမျာ အသံလေးတအင့်အင့်နဲ့ မွေ့ယာခင်းကို သူမလက်ကလေးတွေနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးတယ်ဗျာ၊ ကျနော့်မှာသာ စေးကျပ်ကျပ်နဲ့ အကြောပေါင်း တထောင်စိမ့်လောက်အောင်ကောင်းလှလို့ သိပ်အကြာကြီး မဆောင့်နိူင်ပါဘူး၊ ဘယ်နူစ်ချက်ဆောင့်မိလည်းတော့ မရေမိပေမဲ့ ပုံမှန်တချီ လုပ်နေကြထက်တော့ မြန်တယ်လို့ ခံစားမိပါတယ်၊ ကျနော်လည်း အပြီး အန်တီစီစီလည်း ပြီးသွားပုံရတယ် ကျနော့်ဖက်လှည့်ပြီး ကျနော့်မျက်နှာ ပေါ်မှာ သူမနူတ်ခမ်းလှလှလေးနဲ့ အနမ်းတွေ ချွေပေးနေတော့တယ်၊ တိုးတိုးလေး ကျနော့် ကိုပြောတာကတော့၊

..သိုင်းကျူး မောင်ရဲ….တဲ့ဗျာ။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

မနက် ကျနော် အိပ်ရာက နိူးတော့ တော်တော် နေမြင့်နေပြီ၊ ကျနော့် ကုတင်ပေါ်မှာ အန်တီစီစီ မရှိတော့ပေမဲ့ ရေသံကြားနေ ရလို့ ရေချိုးခန်းထဲ မှာ လို့သိလိုက်ရတယ်၊ ဘာမှန်း တော့ မသိပေမဲ့ စိတ် နည်းနည်း အေးသွား တယ်၊ ညတုန်းက အန်တီစီစီ နဲ့ ပွဲကြမ်းခဲ့ တာ စမြုံ့ ပြန်ရင်း၊ ပီတိ ဖြစ်နေတယ်၊ အဟီး ကောင်းလိုက်တာ လို့လည်း တွေးနေမိ တယ်၊

ခဏ နေတော့ ရေချိုးခန်း တံခါး ပွင့်လာပြီး ဂျပန်ရိုးရာ ညဝတ် ကီမိုနိုလေး နဲ့ ထွက်လာတဲ့ အန်တီ စီစီ ကိုတွေ့ လိုက်ရတယ်၊

” ဟေ့ မောင်ရဲ နိူးနေပလား ဗိုက်မဆာဘူးလား ဟင်းဟင်း..တို့တော့ ဗိုက်အရမ်းဆာနေပြီ”

“ဟုတ်ကဲ့ အန်တီစီစီ ကျနော် လည်း ဗိုက်ဆာနေပြီ”

” သွားသွား မျက်နှာ မြန်မြန်သစ်လိုက် အောက်ကစားသောက်ခန်းမှာ ဘရိတ်ဖတ်စ် မှီအုန်းမလားမသိဘူး”

အဲလိုနဲ့ အလုပ်ဝတ်စုံ မဟုတ်ပဲ ပေါ့ပေါ့ ပါးပါး လက်ပြတ် ဘလောက်စ် ကလေးနဲ့ ခါးပတ်ပြားကြီးကြီး ဒူးမရောက်တရောက် အရှည် ကျားသစ် အကွက်အဆင် ဂါဝန်နဲ့၊ ရွရွလေး လှနေတဲ့ အန်တီစီစီနဲ့ ကျနော် ဟော်တယ်ကစား သောက်ဆိုင်မှာ အားရပါးရ တီးကြပါတော့တယ်။
ပွင့်လင်းပြီး ခင်ဖို့ ချစ်ဖို့ ကောင်းလှတဲ့ အန်တီစီစီ ကို ကျနော် က တကယ်အံသြမိတဲ့ သူ့ အလှအပတွေကို ချီးမွန်းမိတဲ့အခါ မှာ၊ အန်တီစီစီက အဲဒါတွေက ငွေအများကြီး ကုန်ခံ ထားရတာပါလို့ ပြောပါတယ်၊ နောက်တော့ ပြောပြမယ်လို့လည်း ဆိုပါတယ်။
အစာစားပြီး ဗိုက်ဝ သွားတော့ ထုံးစံ အတိုင်းပေါ့၊ သိတယ်မဟုတ်လား။ သူတော့င်းစားတော့င် ထမင်းဝတော့ လီးတော့င် တယ်ဆိုတာ၊ ကျနော်ကလည်း ဘယ်နေလိမ့်မတုန်း၊ မနက်ဖြန် အမေရိကားသွား တော့မှာဆိုတော့ အချိန်မရှိတော့ ဘူးလေ။ အန်တီစီစီ ကလည်း ကျနော် ဖင်တကြွကြွဖြစ်နေတာ ကိုရိပ်မိပုံ ရတယ်၊ ပြုံးစိစိနဲ့၊ ကျနော့်ကိုကြည့်နေတယ်။

အခန်း ထဲပြန်ရောက်တာနဲ့ အန်တီစီစီရဲ့ခါးလေးကို ဆွဲဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းလွာလေးတွေကိုဖိကပ် စုတ်နမ်းရင်းက ကျနော့်လက် တွေသူမဂါဝန်အောက်ကိုဝင်သွားတယ်။ နောက်တော့ အဟီး၊ တနေကုန် ကျနော်ဆွဲတာ၊ အန်တီစီစီ တော့င်လက်ဖျားခါသွားတယ်။ ပါးစပ်၊ အဖုတ်၊ ဖင် ၊ နိူ့ကြား အကုန် ဆွဲတာ၊ နားလိုက် ဆွဲလိုက်၊ အင်နာဂျီဒရင့်လေး သောက်လိုက်ပေါ့ဗျာ။

ကျနော့် အတွက် မကြားဘူးတဲ့ ဗဟုသုတ တခု တိုးသွားတယ်၊ အဲဒါဘာလဲ ဆိုတော့ အန်တီစီစီ ရဲ့ ခရေပွင့်က ဘလိရှလုပ် ( အရောင်ချွတ်)ထားတာ ဆိုပဲ၊ အဲဒါကြောင့် မညိုပဲနဲ့ ပန်းရောင်ရင့်ရင့်လေး ဖြစ်နေတာ။

ဒါကြောင့် ကျနော် ဟိုကားတွေ ကြည့်တဲ့ အချိန် မှာ ကောင်မတွေရဲ့ ဖင်ပေါက်တွေက မညိုပဲ ပန်းရောင်လေး တွေနဲ့ သန့်လိုက်တာ၊ ငါလုပ်ဖူးတဲ့ မိန်းမတွေ အကုန်လုံးလိုလို က အသားသာ ဖွေးနုနေမယ်၊ ခရေပွင့်က တော့ ညိုနေကြတာပဲ၊ အဟီး။ ပိုက်ဆံရှိတဲ့ သူများပြောပါတယ်၊ တကိုယ်လုံး အကုန်ပြင်လို့ ရတယ်နော်၊ ဟီးဟီး။

ကျနော်က အန်တီစီစီ ကို ဘစ်စစ်နက် (စီးပွားရေး) ဝတ်စုံနဲ့ ဆိုအရမ်း စိတ်တက်ကြွစေတာ ဘဲ ဆိုလို့ ညနေဘက်၊ ရေမိုးချိုးပြီးတော့ သူမအခန်းပြန်သွားပြီး၊ တန်ဖိုးကြီး ဘစ်စစ်နက်ဝတ်စုံ ဝတ်လာခဲ့တယ်၊ ကျနော်က ဝတ်စုံမချွတ်ပဲ ကျနော့်ကို ပုလွေမှုတ်ခိုင်း လိုက်ပြီး တခါ၊ ဝတ်စုံမချွတ်ပဲ စကဒ်လှန်ပြီးတော့ တခါလုပ်လိုက်သေးတယ်၊ သူမကလည်း အဲလို ရိုးပလေး တွေ ကြိုက်ပုံရပါတယ်။

အဲလိုနဲ့ ကျနော်တို့ အမေရိကားသွားဖို့ လေဆိပ်မဆင်းခင်အထိ အသားကုန်ဆွဲကြတာပေါ့ဗျာ။ ကျနော်ကလည်း နောက် ဆိုရင် ဘယ်လိုနေမယ်မှန်းမသိဘူး၊ သူကလည်း ဟိုရောက်ရင် သမီးတွေနဲ့ တွေ့ရတော့မှာဆိုတော့ အဲလိုလွတ်လပ်မှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတဲ့ အတွေးကိုယ်စီနဲ့ ပေါ့ဗျာ။

ကဲဗျာ မောင်မောင်ရဲ ရဲ့ပရိတ်သပ်များ၊ မောင်မောင်ရဲ ရဲ့ အမေရိကား အတွေ့ အကြုံတွေကို ဆက်လက် စောင့်မျှော် ဖတ်ကြလိမ့်အုန်းမယ်လို့ မျှော်လင့်လျှက်…………………………………..

မောင်မောင်ရဲ – ကျနော် နဲ့ ဂျေးလို

ကျနော် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု သို့ ရောက်နေသည်မှာ နူစ်နူစ်ကျော် သုံးနူစ်နီးပါးရှိနေလေပြီ၊ အမေရိကား က အထက်တန်းကျောင်းမှာအတန်း ၁၂ တန်းအထိ ရှိသဖြင့် ကျနော်တို့ လို ဗမာပြည်မှ ၁ဝတန်း အောင်ပြီးသူတွေအနေနဲ့ သူတို့ ဆီမှာ အစစ်ဆေးခံပြီး ၁၁တန်းမှ တက်ရောက်ခွင့် ပေးခဲ့လေသည်၊ ကျနော့် အသက်ကြောင့်လည်းဖြစ်မည်ထင်ပါသည်၊ သူတို့က သတ်မှတ်ထားတဲ့ အသက်အရွယ် နဲ့ကိုက်သော အတန်းကို ထားပေးလေ့ရှိသည်၊ အင်္ဂလိပ်စာကတော့ ထုံးစံအတိုင်း အချိန်ပိုသင်ရသည်၊ မူရင်း ဘာသာစကား တမျိုးမျိုး (အင်္ဂလိပ်စကားမဟုတ်ပဲ ) ပြောဆိုသော မည်သည့်လူမျိုးကိုမဆို၊ အင်္ဂလိပ်စာကို ဒုတိယဘာသာ အဖြစ်ပြောဆိုသူဟု သတ်မှတ် လေ့ ရှိသည်။ ထိုသူများအတွက်သင်သော အင်္ဂလိပ်စာ အတန်းကို အချိန်ပိုအဖြစ် သွားသွား တက် ရသည်၊

အဲဒါတွေ က အကြမ်းပြောတာပါ၊ အဲလိုနဲ့ ဖြတ်သန်းပြီး နူစ်နူစ်ကျော် လို့ အထက်တန်းကျောင်းပြီး သွားတော့ အမှတ်ကောင်းကောင်း လည်းရသဖြင့် ကျနော် တက္ကသိုလ် တိုက်ရိုက်ဝင်ခွင့်ရခဲ့ပါတယ်။ အဲဒါကြောင့် ကျနော် နေနေတဲ့ ကာလီဖိုးနီးယား အလယ်ပိုင်း မြို့လေးတမြို့ကနေ ကာလီဖိုးနီးယား တော့င်ပိုင်း နံမည်ကြီးတဲ့ ဟောလီးဝု တည်ရှိရာ လော့စ်အိန်ဂျလိစ် မြို့ ကိုရောက်ခဲ့ရပါတယ်၊ ကျောင်းနားနီးနီးနားနား မှာ အခန်းငှားနေ မယ်လို့ ကြံ ရွယ်ထားပေမဲ့ လောလောဆယ်မှာ အန်တီစီစီ တို့ စီးပွားမြုပ်နှံ တဲ့သဘောနဲ့ ဝယ်ထားတဲ့ အိမ်တလုံးမှာ ခနနေနေပါတယ်၊ အန်တီစီစီက အဲဒီမှာ နေပြီး ကျောင်းတက်ဖို့ လှမ်းဖုန်းဆက်ပြီးပြောပေမဲ့ ကျောင်းနဲ့ တအားဝေးတော့ နေ့တိုင်း ကားမောင်းဖို့က မလွယ်ပါဘူး၊ နောက်ပြီး ကျနော်ကလည်း အခုမှ ကားမောင်းကာစဆိုတော့ သိပ်မကျွမ်းသေးဘူးလေ၊
အဲဒီအိမ်က ပင်လယ်ကမ်းစပ် နားက တော့င်ကုန်းမြင့်လေး ပေါ်မှာရှိပြီး ခြံကြီးတွေက အကြီးကြီးတွေ၊ သူဌေး တွေပဲ နေတဲ့ ရပ်ကွက် ဖြစ်ပါတယ်၊ အဲဒီမှာ အန်တီစီစီ တို့ ဝယ်ထားတဲ့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မနေပါဘူး၊

သူတို့ ခြံကြီး အနောက်ဘက်က အိမ်လေးမှာ တရုပ်လင်မယား။နစ်ယောက် နေပြီး အိမ်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေး၊ ခြံကို ပြုပြင်ပေးလောက်ပဲ လုပ်ကြပါတယ်၊ အဲဒီ တရုပ်လင်မယားက လည်း ခိုင်းတဲ့သူတွေ မဟုတ်ပါဘူး သူတို့ ကလေးတွေတော့င် ဘွဲ့ရ အလုပ်လုပ်နေကြပါပြီ သူတို့က ပင်လယ်ကမ်းစပ်နားမှာလည်း အလကားနေရ၊ သူတို့ နဲ့လည်း ဆွေမျိုးနီးစပ်ဆိုတော့ စောင့်ပေးတဲ့ သဘောလောက်ပါပဲ၊

အခုတော့င် ကျနော်ရောက်နေလို့ဆိုပြီး၊သူတို့ သား ရှိရာကို အလည်ထွက်သွားကြတယ်ဗျာ၊ ကျနော့်မှာ အိမ်ကြီးတလုံးနဲ့ ကျနော် တယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တယ်။
ပထမ ရက်ပိုင်းတော့ ပင်လယ်ကမ်းစပ်ကို သွားသွားထိုင်သေးတယ်ဗျ၊ လှိုင်းတဝုန်းဝုန်းနဲ့ ကျောက်ဆောင် တွေကို ရေလှိုင်းရိုက်သံ နားထောင်ရင်း အန်တီစော ကို သတိရ မိသေးတယ်ဗျ၊ ပင်လယ်ကမ်းစပ် ကဘန်ဂလိုပေါ်မှာ ကျနော်တို့ အချစ်ကြမ်းခဲ့ကြတာတွေ၊ ကျနော် ပါကင်ဖွင့်လိုက် ရတဲ့ ပထမဦးဆုံး အပျိုကြီး လည်း ဖြစ် ဆိုတော့၊ ကျနော် အမြဲတမ်း သတိရမိတယ်ဗျ၊

ဒါပေမဲ့ ကြာကြာမနေနိူင်ပါဘူးဗျာ၊ ဒီက ရေက ဆင်းကူးဖို့ မပြောနဲ့ အကျင့်မရှိခင်တုန်းက ခြေထောက်နဲ့တော့င် ရေစပ်မသွားရဲဘူး အေးလိုက်တာ ရေခဲရေကျနေတာပဲ၊ လေကလည်း တဝီးဝီးနဲ့ အဲဒါနဲ့ အိမ်မှာပဲ တီဗီ ထိုင်ကြည့်ဖြစ်တာများတယ်။

အဲလိုပျင်းလို့ ခြံထဲ ဟိုလုပ်ဒီလုပ် လုပ်ရင်း ဘေးနားကပ်ရက် ခြံက ဟစ်စပန်းနစ် အဖိုးကြီး နဲ့ ခင်သွားတယ်ဗျ၊ သူကလည်း ထော့ကျိုး အင်္ဂလိပ်နဲ့ ကျနော်ကလည်း မတတ် တတတ် နဲ့ ဟိုပြောဒီပြောရင်းခင်သွားတာဗျ၊ သူအကူညီလိုနေတာ ကျနော်က ဝိုင်းကူလုပ်ပေးရင်းနဲ့ ကျနော့် အကြောင်းမေးတော့ ကျနော်ပြောပြတာနားထောင်ပြီး အံဩစိတ်ဝင်စား နေတယ်ဗျ၊ သူတို့ထင်တာ ကျနော် တရုပ်ပေါ့ဗျာ၊ ဗမာဆိုတာ ကြားလည်း မကြားဖူးဘူး၊ ကမ္ဘာပေါ်မှာ ဘယ်နားရှိမှန်းလည်း မသိဘူး၊ အဟီး အာရှတိုက်က လူမှန်သမျှကို သူတို့က ချီးနိူ (တရုပ်) လို့ပဲ ခေါ်တယ်ဗျ၊ သူကလည်း အဲဒီအိမ်ကိုလာစောင့်ပေးနေတာ၊ အိမ်ပိုင်ရှင်က သူနဲ့ ဆွေမျိုးနီးစပ်တော်တယ်၊ နံမည်ကြီးတယောက်လို့ပဲပြောတယ်၊ ဘယ်သူလို့ မပြောဘူး၊ ဒီမှာကလည်း ပရိုက်ဗိတ်ဆီကို နားလည်ရတယ်ဆိုတော့ ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ မေးလို့မကောင်းဘူး၊

သူကတော့ ပြောတယ်၊ သူ့အိမ်ပိုင်ရှင်က အိမ်တွေ အများကြီး ပိုင်တာတဲ့ ၊ဒီကိုတော့င် တခါတလေမှသာလာတာ၊ သူစိတ် မကြည်လို့ သူများတွေမသိအောင်ပုန်းနေချင် ရင် ဒီအိမ်မှာ လာနေလေ့ရှိတယ် တဲ့၊ ကျနော်လည်း သူ့ ဆီက စပန်းနစ်( စပိန် စကား ) ကို နောက်ရင်းပြောင်ရင်း သင်တယ်ဗျာ၊ စပိန်စကားပြော တဲ့ လူမျိုးတွေ အားလုံးကို ဟစ်စပဲနစ် လို့ခေါ်တယ်ဗျ။ ကာလီဖိုးနီးယား မှာက ဟစ်စပဲနစ် ဆိုတာ ရိုက်သတ်လို့ မကုန်နိူင်ဘူး၊ တော့င်အမေရိက နိူင်ငံတော်တော် များများ ရယ်၊ မက်ဆီကို ရယ်က လာကြတဲ့သူတွေက စပိန်စကားပြောကြတာများ တယ်၊ ကျနော်တို့ ဗမာချင်းက သူတို့ ကို ပဲ တွေ သို့ မဟုတ် ပဲစား တွေလို့ ခေါ်တယ်၊ သူတို့ ကပဲ တအားစားလို့လေ၊ အဲဒါတွေ ကျနော်ရှင်း ပြနေတာ နောက်ဆိုရင် ကျနော် ပြောတဲ့ စကားတွေထဲ မှာ ပဲတွေ တို့ ပဲမတွေ တို့ ပါလာရင်၊ နားလည်အောင် ပြောထားတာ၊ အေးရှားမှာတုန်းက ကျနော်တို့ စလုံးတို့၊ ဂငယ်တို့၊ ယပက်လက် တို့ သုံးသလိုပေါ့ဗျာ။

အဲ တခါတော့ အဲဒီ ပဲအဖိုးကြီး ၃ရက်လောက်ပျောက်နေတယ် ဗျ၊ ခါတိုင်း ကျနော် ကမ်းခြေကို လမ်းလျှောက်ပြီး ပြန်လာရင် သူနဲ့ ရပ်စကားပြောနေကြ၊ နေများ မကောင်းလို့လားပေါ့၊ သူ့ဖုန်းနံပါတ်လည်း မသိတော့မခေါ်ဖြစ်ဘူးပေါ့ဗျာ၊ တညနေ မှာ ကျနော့် ခြံတံခါး ကိုအပြင်က လှုပ်သံကြားလို့ ထွက်ကြည့်တော့ အိမ်ဘေးက ပဲအဖိုးကြီး ကိုတွေ့တယ်၊ သူက မေးပါတယ်၊ မင်းအပြင်သွား စရာရှိလားတဲ့၊ ဟင့်အင်းလို့ ဖြေလိုက်တော့၊

သူနဲ့ ခနလိုက်ခဲ့လို့ရမလားတဲ့၊ နောက်တခုက သူ့ အိမ်ရှင်ရောက်နေတယ်တဲ့၊ သူမိတ်ဆက်ပေးမလို့ ပေါ့၊ ကြိုပြီး ဂတိတော့င်းတယ်၊ သူ့ အိမ်ရှင် ကို ကျနော် ဘယ်သူဆိုတာ မှတ်မိ သွားခဲ့ရင်လည်း ဘယ်သူ့ကိုမှ အသိမပေးပါဘူး ဆိုတာ ပေါ့၊ ကျနော်ကလည်း တော်တော် စိတ်ဝင်စား သွားတယ်၊ ဘယ်သူများလဲ ပေါ့၊ ကျနော် က အမေရိကား ရောက်တာ နူစ်နူစ်ကျော် သုံးနှစ် ပဲ ရှိသေးတော့ သူတို့ ဆီက နံမည်ကြီး အားကစားသမားတွေ တော့င်၊ ကျောင်းမှာပြောနေ ကြရင် ကျနော်က သိပ်သိတာ မဟုတ်ခဲ့ဘူး၊ ကျနော်ကိုယ်တိုင်က လည်း ဆယ်လစ်ဘတီ ဆိုတာ သိပ်ဂရု မထားတာမို့ အိုကေ လို့ ဂတိပေးခဲ့တယ်။
အဲဒါနဲ့ ပဲ အဖိုးကြီး ဟိုဆေး အနောက်က လိုက်သွားလိုက်တယ်။ ဟိုဆေး က  သူတို့ အိမ်ကြီးဘေး ကကပ် ပတ်ပြီး အနောက်ဘက်ခြံကို ခေါ်သွားတယ်၊ သူတို့ ခြံ အနောက်ဘက်ကို ကျနော် ရောက်ဘူးပါတယ်၊ ရေကူးကန် အကျယ်ကြီး နဲ့ ကပ်ရက် ရေပူ စိမ်တဲ့ ဂျာကူစီ၊ ရယ် မြက်ခင်းစိမ်းစိမ်းတွေရယ်၊ခြံထောင့်မှာ ဂဇီဘို လို့ခေါ်တဲ့  အနားယူ အပန်းဖြေ တဲ့ တဲ  အဖြူလေး ရှိပါတယ်။

အဲဒီ ဂဇီဘို နားရောက်တော့ မှ တဲထဲ ထိုင်နေတဲ့ သူကိုတွေ့လိုက်ရပါတယ်။

…ဟိုက်…

ကျနော် ခေါင်နပန်းတော့င်ကြီးသွားတယ်၊ ရှားရှားပါးပါး ကျနော်သိတဲ့ ဆယ်လစ်ဘတီ ထဲက တကယ့် ကျနော့် အသည်း စွဲ အဆိုတော် မင်းသမီး ဂျင်နီဖာလိုးပက်စ် ပါလား၊

…မင်းက ငါ့ကိုသိလား…

လှပတဲ့ နူတ်ခမ်း လေးတွေလှုပ်ရှားသွားပြီး အသံသာသာလေး ထွက်လာတယ်၊

…မသိပဲ နေပါ့မလား မလား  ဗျာ..

ကျနော် ရင်တွေခုံ ပြီး အသံတုန်တုန်နဲ့ ပြောလိုက်မိတယ်၊

…မင်း ဘယ်သူ့ကို မှ ရှောက်မပြောပါဘူးလို့ ဟိုဆေး ကို ဂတိပေးထားတယ်နော်..

..ဟုတ်ကဲ့ ပါ မင်း ကိုတွေ့တာ ဘယ်သူမှ ရှောက်မပြောပါဘူး..

ကျနော်တို့ စကားတွေ ပြောလိုက်ကြတာ ခနလေးနဲ့ ခင်သွားကြတယ်၊ ခင်ဗျားတို့ ယုံရင်ယုံ မယုံချင်နေ၊ တကယ်၊ သူက စိတ်ညစ်ညူးနေလို့ ( တကယ်တော့ သူက ပတ်ဖ ဒက်ဒီနဲ့ ကွဲကာ စအချိန်လေးဗျ၊ အဲဒါနောက်မှ သိတာ ) ဘယ်သူမှ မသိအောင်၊ မီဒိယာတွေလည်း လိုက်လို့ မရအောင် ဒီမှာ လာပုန်းနေတာတဲ့၊ အဲဒါကြောင့် အခု ဒီအိမ်မှာ ဘော်ဒိဂတ်လည်း မရှိ သူ့ ပေါ်တိုရီကိုက ဆွေမျိုး နီးစပ်တွေ ပဲ သိတဲ့နေရာလာနေတာတဲ့၊ ဒီအိမ်ထဲ ရောက်နေတာ ၃ ရက်လောက်ရှိ ပြီဆိုတော့ ပျင်းနေတာ၊ ဟိုဆေးက ပြောပြလို့ ကျနော့်အကြောင်းသိပြီး၊ သူတခါမှ မကြားဘူးတဲ့ နိူင်ငံကမို့ တွေ့ချင်တယ်၊ သူဒီမှာ ရှိတာ ဘယ်သူ့မှ မပြောဘူး ဆိုတာ ဂတိပေးနိူင်ရင် ခေါ်လာပေးပါ ဆိုလို့ ဟိုဆေးက ကျနော့်ကို ခေါ်လာပေးတာလေ၊ ဟိုဆေးက ဘာဘီကျူ လုပ်ဖို့ ပြင်နေတော့ ကျနော်လည်း ဝိုင်းကူလုပ်ပေးရင်း၊ ကျနော် ဂစ်တာတီးတတ်ကြောင်း လည်းသိတော့ စိတ်ဝင်စားပြီး ဟိုဆေးကို ဂစ်တာ သွားယူခိုင်းလိုက်တယ်၊ နောက်တော့ ကျနော်တို့ ဆိုကြတီးကြ စားကြသောက်ကြနဲ့ အဲဒီညနေစောင်းလေး ကိုကုန်လွန်ခဲ့ကြပါတယ်၊

နောက်နေ့ မနက်ကျတော့ စောစော စီးစီး ကျနော် ၀ိရိယ ကောင်းကောင်းနဲ့ ထဖြစ်တယ် ခင်ဗျ၊ မနေ့ညက ဂျေလို က ပြောထားတာကိုး၊ သူ့မှာ ဘော်ဒီဂတ်လည်း အခု မရှိဘူး၊ ကျနော်တို့ ဒီအနီးနားက သောင်ပြင် တလျှောက် ဂျော့ကင် သွားရအောင် ပေါ့၊ကျနော်အိပ်ယာထ၊ တော့ တော်တော်အေး တယ်ဗျ အပြင်မှာ အဲဒါနဲ့  အားကစားလုပ်ရင်ဝတ်တဲ့ ဘောင်းဘီရှည် နဲ့ အပေါ်ကဆွယ်တာပါ စွပ်လာခဲ့တယ်၊ အားကစားလုပ် ပြေးမဲ့လူကလည်း အနွေးထည် အပြည့် နဲ့ ဆိုပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ်တော့င် ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေသေးတယ်၊ သူတို့ ခြံရှေ့နားရောက်တော့ ခနပါပဲ ဂျေလို ထွက်လာတယ်၊ သူလည်း အပေါ်က အသားပျော့ပျော့ ခေါင်းစွပ်ပါတဲ့ အားကစားဂျက်ကက် နဲ့ ခေါင်းပေါ်မှာ ဦးထုတ် ဆောင်းပြီးမှ ဂျက်ကက် ခေါင်းစွပ်ကို စွပ်ထားတယ်၊ နောက်နေကာမျက်မှန်
နဲ့ ဆိုတော့ တော်ရုံ မသိရင် ၊သေခြာကြည့်တာတော့င် ဂျေလို လို့ပြောလို့ မရနိူင်ဘူး၊ ကျနော့်ကို ဂွတ်တမောနှင်းနူတ်ဆက်ပြီး ကျနော်တို့ နူစ်ယောက် ကမ်းခြေဘက်ကို တော့င်ကုန်း အဆင်း မြေလမ်း သေးသေး လေးကနေ ဆင်းလာခဲ့ကြတယ်၊

ကမ်းခြေ တဝိုက်က လည်း နူင်းမြူတွေ ကြောင့် သိပ် အဝေးကြီး မမြင်ရပဲ ပေ၂၀ လောက်ပဲ လှမ်းမြင်ရတယ်၊ ကမ်းခြေ မှာ လမ်းလျှောက်ဖို့ ၊ စက်ဘီးစီးဖို့ လုပ်ထားတဲ့၊ ကွန်ကရစ် လမ်းလေးအတိုင်း ကျနော်တို့ ဖြေးဖြေး ခြင်းပြေး လာကြတယ်၊ နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ ကျနော် ချွေးပြန်လာနေပြီ၊ ဂျေလိုလဲ အသက်ရူမြန်လာတာ ကြားနေရတယ်၊ သူက ခနနားရအောင်ကွာ ဆိုပြီး ခုံတန်းလျှားလေး တခုနားမှာ အကြောလျှောရင်း ခနရပ်နားကြတယ်၊
သူကတောင် မင်း သက်လုံတော်တော်ကောင်းတာပဲ လို့ ချီးမွမ်းလိုက်သေးတယ်၊ ကျနော်လည်း ခနအမောဖြေနားရင်းနဲ့ ချွေးလေးတွေ စို့နေတဲ့ ဂျေလို ရဲ့ မျက်နှာလေးကို ငေးမိလိုက်တယ်၊ ကျနော်က သူ့ကို ဗီဒီယိုတွေထဲ မှာ အိုးကောင်းလွန်းလို့ သရည်ကျနေရတာ အခု မှ မျက်နှာကို သေခြာကြည့်မိတယ်၊ သူက ပင်လယ်ကမ်းစပ်က နေအပေးမှာ မြင်နေရတဲ့ လှေကလေးတွေကို ငှေးနေတယ်၊ ဘေးတိုက်မြင်ရတဲ့ သူ့မျက်နှာ နှာတံလေးနဲ့ နူတ်ခမ်းထူထူ လေးက လှလိုက်တာ ဒါကြောင့်လည်း နာမည်ကြီးတာပဲ လို့တွေးနေမိတယ်၊ ဂျေလို က ဆပ်ကနဲ ကျနော့်ဘက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျနော့်မှာ သူခိုးလူမိသလိုဖြစ်သွားတယ်၊အဟီး၊ ကျနော့်မျက်နှာထူပူသွားတယ်၊ ကျနော့်မျက်နှာနီရဲနေမှာပဲ ဆိုတာ မှန်မကြည့်ပဲသိနေတယ်၊ အဟီး၊ ဂျေလို ပြုံးစစ နဲ့ ကျနော့်မျက်လုံးတွေကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်ရင်း

…ဟေ့ ရဲ.. ဘာကြည့်နေတာလဲ…ခစ်ခစ်..ခစ်ခစ်….

ပြောလိုက်ပြီး သူ့နံမည်ကျော်ရီနည်းမျိုးနဲ့ တခွစ်ခွစ် ရီပါ လေရော၊ ကျနော်လည်း ရှက်ရှက်နဲ့

…မင်း ကတကယ်ချောတာပဲကွာ၊ မင်းမျက်နှာလေးကို အခုမှ တကယ် သေသေခြာခြာကြည့်မိလို့…

….ကျေးဇူး ပါကွာ..ဒါနဲ့နေပါအုန်း အခုမှ ငါ့မျက်နှာကို သေခြာကြည့်မိတယ် ဆိုတော့ အရင်တုန်းက ဘယ်ကိုကြည့်နေလို့လဲ ခစ်ခစ်…

…တော်ပြီကွာ မပြောတော့ဘူး၊ ငါက အကောင်းပြောတာ..

..ခစ်ခစ်..ငါမင်းကိုစတာပါ ရဲ ရယ်..ငါသိပါတယ်၊ ယောက်ျားလေးတွေက ငါ့ကို ဘယ်နေရာကြည့်သလဲ ဆိုတာ၊.. ကဲ ရှက်မနေနဲ့တော့ နေထွက်လာပြီ ပြန်ရအောင်..

ကျနော်တို့ နူစ်ယောက် အိမ်ဘက်ကို ပြန်ပြေးလာခဲ့ကြပါတော့တယ်။အိမ်နားရောက်ခါနီးကျတော့၊ ဂျေလို က၊

…ဟေး ရဲ မင်းဒီနေ့ ဘယ်သွားစရာရှိသေးလဲ..

…ဟင့်အင်း မရှိပါဘူး၊..မနက်ဖြန်ကျမှ ကျောင်း ရီဂျစ်စတေးရှင်းတွေဘာတွေ ၊သွားလုပ်ရမယ်…

…ဒါဆို ရေမိုးချိုး ပြီးရင် ငါ့ဆီမှာ မနက်စာ လာစားလှဲ့ နော်၊ ငါတယောက်ထဲ ပျင်းလို့..

…အိုကေလေ..

——– X ————

အိမ်ရောက်တော့ ရေကမာန်းကတန်းချိုး ၊ နွေရာသီ ဆိုတော့ နေလေးမြင့်လာတာနဲ့ ပူအိုက်လာပြီမို့၊ ဘောင်းဘီစက ပွပွ ဒူးဆစ်ဖုန်းရုံလောက်သာရှည်တဲ့ (ဘတ်စကက်ဘော သမားတွေဝတ်တဲ့ ဘောင်းဘီမျိုး )  နဲ့ အပေါ်က တီရှပ်တထည် ဆွဲဝတ်ပြီး သူတို့ ခြံဘက်ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်၊ ခိုင်းတဲ့ ကောင်မလေးတွေက မနက်စာ အစားအသောက်တွေကို ပြင်ထားတဲ့ အခန်းခေါ်သွားပြီး ထားခဲ့တယ် ၊ ဂျေလို ရေချိုးတုန်းလာလိမ့်မယ်တဲ့ ပြောပြီး ပျောက်သွားတော့တယ်၊ကျနော် လည်း စောင့်နေရင်း ဟိုကြည့်ဒီကြည့် ပေါ့၊ နေရာလေးက ဘရိတ်ဖတ်စ်နူတ် လို့ ခေါ်တဲ့ မနက်စာစား တဲ့နေရာလေးပေါ့ ရှေ့က နံရံပြည့် မှန်ချပ်ကနေ  ခြံနောက်က ရေကူးကန်ကို စီးမြင်နေရတယ်၊ သစ်ပင် တွေ စိမ်းစိမ်းစိုစိုနဲ့ အုပ်ဆိုင်းနေတာမို့ ဘေးနားက အိမ်တွေကိုတော့င်လှမ်းမမြင်ရဘူး၊ ခနနေတော့ ခြေသံကြားလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ၊ ဟား လှလိုက်တာ၊ ဂျေလို ရယ်လေ၊ ဆံပင်ကို အိမ်နေရင်းမို့ တစုလုံးသိမ်းပြီး အနောက်ဖက်မှာ မြင်းမြီးလိုချည်ထားတယ် မျက်နှာလေး တခုလုံးကို ရှင်းလင်းနေတာပဲ၊ နူတ်ခမ်းထူထူလေးမှာ အသားရောင်ဖျော့ဖျော့  နူတ်ခမ်းဆေးဆိုး ထားသလား မသိဘူး နည်းနည်း ပြောင်လက်လက်လေး၊ အပေါ်က တန့်တော့ လို့ခေါ်မလား လျှော့လျဲလျဲ အင်္ကျီ က အပေါ်ကလည်း ဟိုက် အောက်ကလည်း ချက်အပေါ်ရောက် လို့၊ အတွင်း က ဘေ့ဂျ် ကာလာ ဘရာဇီယာကို ပေါ်တင်ပဲ မြင်နေရတယ်၊ အောက်က ဘောင်းဘီ အဖြူ လေးကလည်း တထွာ လောက် ပဲရှိမယ် ထင်တယ်၊ ချောမွတ်နေတဲ့ပေါင်လုံးတွေက လည်း မနက်ခင်းနေရောင်အောက်မှာ ဝင်းလက်နေတယ်၊ ကျနော် အသက်ရူတော့င် ရပ်သွားသလိုပဲ၊ အနားကို ပြုံးစစ နဲ့လျှောက်လာရင်း ကျနော့် မျက်နှာရှေ့ မှာ သူလက်ဖဝါးနဲ့ ဝှေ့ယမ်းပြီး၊

…ဟေး..ရဲ…နင် အသက်ရှိသေးရဲ့လား…ခစ်ခစ် ..

ဆိုပြီးရီသံလွင်လွင်လေးနဲ့ နောက်နေတယ်၊ နောက်တော့ ကျနော်တို့ နူစ်ယောက် လိမ္မော်ရည်၊ ပန်ကိတ် တို့စားပြီး ကော်ဖီ တယောက်တခွက်စီနဲ့ ထိုင် စကားပြော ကြပါတယ်၊ ကျနော် မျက်လုံး တွေက ဘယ်လိုမှထိန်းမရပဲ တချက်တချက် ၊ ဂျေလိုရဲ့ နူတ်ခမ်း ရင်သား နဲ့ ဗိုက်ရှပ်ရှပ်လေး ၊ခါးကျင်ကျင် လေးရယ်၊ ပေါင်တန် ချောမွတ်မွတ် လေးတွေဆီကို ရောက်ရောက်သွားပါတယ်၊ ခနကြာလို့ ကော်ဖီ တခွက်ကုန်သွားတော့ ဂျေးလိုက ထိုင်ရာကထပြီး မလှမ်းမကမ်း က သရေဆိုဖာ အဖြူရောင်ပေါ်သွားထိုင် ပြီး ကျနော့် ကိုလက် ယပ်ခေါ်ပါတယ်၊ ကျနော်က ကော်ဖီခွက်ကို ခုံပေါ်တင်ပြီး သူ့အနားလျှောက်သွားတယ်၊ ဂျေလိုက ကျနော့်တီရှပ်ကို ရင်ဘတ်က စုကိုင်ပြီး သူ့ဆီကိုဆွဲယူ လိုက်ပြီး မျက်နှာကိုခပ်တည်တည်လိုမျိုးလုပ်ကာ၊ ကျနော့်မျက်နှာနဲ့ သူ့မျက်နှာ တထွာလောက်အကွာ မှာ

…ရဲ..နင်ငါ့ကို ခိုးခိုး ကြည့်နေတာဘာလုပ်ဖို့လဲ…

ကျနော် နည်းနည်းတော့ လန့်သွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူတမင်ကုတ်ထားတဲ့ မျက်မှောင်ရဲ့ နောက်ကွယ်က မျက်လုံးထဲမှ ရီချင် နေသလိုပဲ ထင်တာကြောင့် အရဲစွန့်လိုက်ပါတယ်၊ သူ့ရဲ့ စိုရွမ်းလက်နေတဲ့ နူတ်ခမ်း အစုံကို ဖိကပ်နမ်းစုပ်ပစ်လိုက်တာ ပဲပေါ့၊ အိုး၊ နူထွေး ချိုမြ လိုက်တာဗျာ၊ ဂျေ ကလည်း ကျနော့်လည်ဂုတ် ကိုသိုင်းဖက်လာပြီး ရမက်ထန်တဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ တုန့်ပြန်လာခဲ့တယ်၊ သူ့ကိုယ်လုံးလေး က ရုပ်ရှင်တွေ တီဗီ တွေမှာသာ ကြီးသလိုထင်ရတာ၊ ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ မှာတော့ အနေတော်လေးပဲဗျာ၊ နမ်းလို့ မဝ နိူင်ဘူး၊ သူ့ရဲ့ တစ်လစ်လေး လုပ်ပေးလာတဲ့ လျှာကိုပါ ဆွဲစုပ်ထားလိုက်တယ်၊ နောက်တော့ သူက လူခြင်းခွာ ပြီး နောက် ဆုပ်လိုက်တော့ ကျနော်က အင်းဒီလောက်ပဲလား မသိဘူးလို့ တွေးနေတုန်း သူက သူ့ တန့်တော့ကိုလက်နူစ်ဖက်မြောက်ပြီး ခေါင်းပေါ်က ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်၊ ကျနော့်ကို ပြုံး စိစိနဲ့ကြည့်ရင်းဘရာဇီယာ ကို မချွတ်သေးပဲနဲ့ သူ့ဘောင်းဘီကို ကြယ်သီးဖြုတ်ပြီးချွတ်ချ လိုက်တယ်၊ ကျနော် ဖြုံသွားတယ်၊ အောက်မှာ ပင်တီ မဝတ်ထားဘူးဗျာ၊ ချောပြောင် နေတဲ့ အဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးညိုစိမ့်စိမ့် အသားပေမဲ့ ဝင်းနေ တယ်ဗျာ၊ ကျနော် မနေနိူင်တော့ဘူး၊ ဂျေ့လက်ကို ဆွဲပြီး ဆိုဖါပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်၊ နောက်သူ ခြေဖဝါးနူစ်ဖက်ကို ဆိုဖါပေါ်တင် ဒူးထောင်ပေါင်ကားထားလိုက်တယ်၊ အဲဒီ ပေါင်နူစ်လုံးကြားမှာ ကျနော့် မျက်နှာအပ်ပြီး ဂျေ့ အဖုတ်ကွဲကြောင်းလေးကို နမ်းလိုက်တယ်၊ နောက်တော့ ကျနော့်ရဲ့ အလေ့အကျင့်ရှိတဲ့ လျှာက အလိုအလျှောက် ဂျေရဲ့ လှပတဲ့ အဖုတ် မို့ဖောင်းဖောင်း ကြီးကို ထိုးနှက်သိမ်းပိုက် ပစ်လိုက်  တော့တယ်၊ ဂျေ လည်း ဘယ်ခံနိူင်လိမ့်မတုန်း ကျနော့် ဆံပင်တွေထဲ သူ့လက်ချောင်းလေးတွေ ထိုးဖွရင်း တအင်းအင်းနဲ့ပေါ့၊ သူကတော့ ဗမာ အမျိုးသမီးတွေလို ငြိမ်မခံဘူးဗျ၊ သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးပြီး ကျနော့်လျှာကို နဲ့ သူ့အဖုတ်ကို မလွတ်သွားအောင်လုပ်ပေးနေတယ်၊
ကျနော်လည်း အားရပါးရကို မှုတ်လိုက်စုပ်လိုက်တာ၊ လျှာညှောင်းအာညှောင်းဖြစ်သွားပြီး ဂျေလည်း တချီပြီးသွားတယ်ဗျ။ကျနော်က မောမောနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဖင်ချထိုင်လိုက်တော့ ဂျေးလိုက ခစ်ခစ် နဲ့ရီကာ မတ်တတ်ထရပ်လိုက်ပြီး သူလက် နူစ်ဖက် ကျနော့်ကို ဆန့်တန်း ပေးလိုက်ပါတယ်၊ ကျနော်က လက်နူစ်ဖက်နဲ့ ပဲ ဖွဖွ လေး ဆွဲပြီး ထရပ်လိုက်တော့ ကျနော့်ကို ဆိုဖာပေါ်မှာ  ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်၊ ကျနော် ဆိုဖာပေါ် ထိုင်မချ ခင်လေးမှာပဲ ဂျေက ကြမ်းပေါ် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်ပြီး ကျနော့်ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါတယ်၊ ကျနော့်ဘောင်းဘီက သားရေမြော့ကြိုးနဲ့မို့ လွယ်လွယ်လေးပါ၊ အောက်ခံဘောင်းဘီကတော့ နည်းနည်း ခက်ပါတယ်၊ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ကျနော့် အကောင် ကြီးက မာကြောတက်ကြွနေ ပြီမို့အတင်း ရုန်းကန်ထ နေတော့ ဂျေ ခမျာ ဆွဲချွတ်ချ ရတာ ကျပ်နေတာပေါ့၊ သူ ဆွဲအချွတ်မှာ ကျနော့် အကောင်ကြီးက လေးကိုင်းတဖက် ကြိုးပြတ်သွား သလို ထောင်ကနဲ ကန်ထွက်လာလို့ သူ့မျက်နှာကိုတော့င် ပွတ်သီ လေးဖြစ်သွားပါတယ်။ ဂျေက ကျနော့်ကို ဆိုဖါပေါ်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီးမှ ကျနော့်ပေါင်ခွကြားမှာ ဒူးထောက်လို့ ကျနော့်လီးကြီး ကိုငုံစုပ်လိုက်ပါတော့တယ်၊

….အား…ဂျေး..ရယ် ကောင်းလိုက်တာ….

ဂျေလို ရဲ့ စွဲမက်စရာ နူတ်ခမ်းလေး အစုံက နွေးတွေးနူးညံ့လှတဲ့ အပြင်၊ ပုလွေကလည်း ကျွမ်းတယ်ဗျာ၊ ကျနော်တော့င် တခါမှ အဲလို ပုလွေပေးတာ မခံဘူး ဘူး၊ သူက ဖွဖွလေး ငုံရင်းက တစစ်စစ် နဲ့နေအောင်စုပ် သွားလိုက်တာ ကျနော့်မှာ တကယ်ကို ပြီးချင်သွားရတယ်။ နောက်တော့ သူ့နူတ်ခမ်းလေးနူစ်ခု နဲ့ ကျနော့်လိင်တန်ကို တင်းတင်းဖိပြီး ခေါင်းကို ငုံကာ ငုံ့ကာ လုပ်ပေးနေတာ အဖုတ်ကိုလုပ်နေရသလိုပါပဲ၊ ကျနော့်လက်တွေကလည်း ဂျေးလို ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ တခုထဲကျန်တဲ့ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကိုဖြုတ်လိုက်ပါတယ်၊ ကျနော်က ပုခုံးပေါ်က ကြိုးကို ဖြုတ်လိုက်တော့ သူက လက်လျိူပေးပါတယ်။
နောက်တော့ သူကျနော့်လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေတဲ့ အချိန်မှာ ကျနော်က သူနိူ့နူစ်လုံးကို ဖျစ်ညှစ်ပြီး နှယ်ပေးနေလိုက်တယ်၊
သူရဲ့ ပုလွေကလည်းကောင်း၊ နံမည်ကြီး အဆိုတော် ရုပ်ရှင်မင်းသမီးဂျေးလိုက ကျနော့်လီးကို စုပ်ပေးနေတယ် ဆိုတဲ့ အသိက လည်းကောင်း၊ ကျနော့်ကို စိတ်လှုပ်ရှားပြီး မပြီးအောင် ထိန်းရခက်လာပါတယ်၊ အဲဒါကြောင့်.

…ဂျေ..ငါပြီးတော့ မယ် ရပ်လိုက်တော့ နင့်ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးသွားအုန်းမယ်….

လို့ပြောပြီး သူ့ဂျိုင်းနူစ်ဘက်က ဆွဲထူမပေးဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့သူက ခေါင်းတွင်တွင် ယမ်းပြပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲမှာပဲ ပြီးဖို့ ခြေဟန်လက်ဟန်နဲ့ ပြပါတယ်၊ ကျနော်လည်း ဘယ်အောင့်နိူင်တော့ မလဲဗျာ၊ မော်တာထု သလို၊ ထုတ်ကနဲ ထုတ်ကနဲ လရည်တွေ ဂျေးလို ရဲ့ အာခေါင်ထဲ ပစ်ထည့်လိုက်ပါ တော့တယ်၊ ဂျေးလိုက ၀ါရင့်တယ်ဗျ၊ ကျနော့် လရည်တွေ အပြင်ကို တစက်မှ မထွက်အောင်ကို ဂလု လုပ်ပြစ်လိုက်တယ်၊ ပြီးရော၊  ကျနော်တော့င် တော်တော် ငြိမ်ကျသွားရတယ် အဟီး၊
ဒါပေမဲ့ သိပ်မကြာပါဘူး၊ ကျနော့်လီးကြီး တချောင်းလုံးကို သူ့လျှာနဲ့ ရက် သန့်ရှင်းရေးလုပ် ပေးပြီးတော့ ၊ ဂျေလိုက ကျနော့်ပေါင်ကိုလက်နဲ့ ပုတ်လိုက်ပြီး မတ်တတ်ထ လိုက်ကာ၊အခုန အစားအသောက်ထားတဲ့စားပွဲဘက်ထွက်သွား တော့ အနောက်က မြင်လိုက်ရတဲ့ နံမည်ကျော် အိုးကြီးက တလုံးချင်းခါသွားတာကို ကြည့်ရင်းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အဲလိုနဲ့ ကျနော်နဲ့ ဂျနီဖာလိုးပက်တို့ တနေကုန် လိုး ကြတာပေါ့ဗျာ၊ ဘယ်ပြောကောင်းမလဲ၊ ပုံစံနဲ့ နေရာကို မျိုးစုံ သွားတာပဲ၊ အဟီး၊ ဘာလဲ ဟို ဘော်ဒါတွေ အသိ ကျနော်ကြိုက်တတ် တဲ့ဟာလား၊ ဘယ်နဲ့ ပြောပါလိမ့်၊ ဂျေလို လိုဖင်မျိုးမှ မချရင် ဘယ်ဖင်မှ ချ စရာ အကြောင်းမရှိတော့ဘူး၊ ဖင်ကလည်း အိုးကောင်းသလို၊ အသားကလည်း အိပြီးတုန်နေတာပဲ၊ အဟီး၊ အဖုတ်ကလည်း မောက်တယ်ဗျ၊  ဖင်ကောက်ရင် အဖုတ်မောက်တယ် ဆိုတာ ၊တကယ်တော့ ဖင်ကောက်တဲ့သူတွေက ပက်လက်အိပ်လိုက်ရင် အောက်က ဖင်ခုသွားလို့ အပေါ်က အဖုတ်မောက်ထွက်လာတာပဲ ဖြစ်မယ်၊ ဟီးဟီး၊

ဂျေ ကပြောပါတယ် ငါတို့ လမ်းကြုံလို့ ဆုံရတာ၊ သံယောဇဉ် ကြိုးမချည်ကြေးတဲ့ ၊ကျနော်ကလည်း နားလည်ပါတယ် ဗျာ၊
သူ့လိုနာမည်ကြီးမျိုး အတည်လည်း မမျှော်မှန်းပါဘူး၊ တကယ်တော့ ကျနော်က ဒီတရက်ပဲ နောက်နေ့ ဆို မသေခြာတော့ဘူး ဆိုပြီး ရှိသမျှ အင်နာဂျီ အကုန်သုံးဆော်တာ သူလည်း မျော့သွားတယ်ဗျ၊ ဟဲဟဲ၊

ဗမာ့သွေး ပြလိုက်တာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ နောက် တပတ် နီးပါး ထိ သူမသွားခင် ကျနော်တို့ ဆော်ကြတော့ ကျနော့်မှာ မျောက်ခေါင်း လောက်ပဲ ကျန်တော့တယ်၊ အဲတော့မှ ပဲမ တွေရဲ့ အန်နာဂျီကို သဘောပေါက်သွားတယ်။

ပထမ ကျနော်က ဂျေးလိုလိုစော် မျိုးကို လေးဘက်ထောက်၊သို့မဟုတ် ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ခိုင်းပြီး ခွေးလိုးလိုး လိုက်ရရင် အရမ်းကောင်းမှာပဲ လို့ စိတ်ကူးရင်ခဲ့တာ၊ အခုလည်း ကောင်းပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဒီထက် ပိုကောင်းတာက ဂျေလို က ပက်လက် ကျနော်က အပေါ်က လှေကြီးထိုးတက်ဆောင့်တော့ သူ့ဖင်က အောက်က အိပြီးခုန်နေတာ အရသာတမျိုးဗျာ၊ နောက်တခုက ကျနော်က ဆိုဖါမှာထိုင်၊သူက ကျနော့်ကို ကျောပေးပြီးကျနော့် ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးပေါ် ထိုင်ချတာ၊ အနောက်က သူ့ခါးကျင်ကျင်လေးကိုင်ပေးရင်းသူ့ဖင်ချလို့ တအား ကောင်းဗျာ။

ကျနော် နဲ့ ဂျေးလို ခွဲခွာပြီးတော့ နောက် ထပ်မတွေ့ကြတော့ပါဘူး၊ သူလည်း ကျနော်နဲ့ ရုပ်ချင်းဆင်သလိုလို ရှိပေမဲ့ ကျနော့်လောက် ကြည့်မကောင်းတဲ့ ( အဲဒါ ကျနော့် နဲ့ နောက် ပိုင်း ဖြစ်တဲ့ ကောင်မလေးတွေက ပြောတာ ဟီးဟီး ) ရုပ်ရှင်မင်းသား ဘင်အက်ဖရက်နဲ့ တွဲနေတာတွေ့ တော့၊ အော် ဂျေ ငါ့ကို သံယောဇဉ် မပြတ်ပါလားလို့၊ တွေးမိပါသေးတယ်။

(ဤမှာ မောင်မောင်ရဲ ၁+၂+၃ စီးရီး ပြီးသွားပြီလို့ ယူဆရပါတယ်)