၁၁
တူးမာမျက်လုံးလေးအသာဖွင့်ကြည့်
တော့ အမေ့ပေါ်မှာကိုကိုရောက်နေပြီ။
သားအမိနှစ်ယောက်လုံးအဝတ်မရှိကြပါ။
အမေကပက်လက်.ကိုကိုကအမေ့တင်ပါး
ဆုံကြားဒူးကိုခပ်ကားကားထောက်လျက်။
ကိုကို့တစ်ေတာင်ဆစ်ကွေးနှစ်ဖက်ပေါ်မှာ အမေ့တစ်ခေါက်ကွေးတွေတင်တွန်း
ထားပြီးအမေ့လည်တိုင်ကိုလက်ဖဝါးနှစ်
ဖက်ပင့်မ,ဆွဲအမေ့အပေါ်ကုန်းမှောက်လျက်နှုတ်ခမ်းတွေစုပ်နမ်းနေကြသည်။
အမေကကိုကို့ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်ပြီး
ဖင်ကြီးပင့်ပင့်မ,နေတာမြင်တော့ ကိုကို့
လီးကြီးအမေ့စောက်ခေါင်းထဲဝင်နေပြီဆို
တာသိလိုက်သည်။အားရပါးရစုပ်နမ်းပြီး
ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကပူးကပ်ထပ်လျက်ဟိုလူး ဒီလှိမ့်အတော်ကြာသည်။ကိုကိုကညှောင့်
သည်..အမေကကော့ပင့်ထိုးသည်။ကိုကို့
တင်ပါးခွက်တွေချိုင့်ဝင်နေအောင်ဆက်
ကာ ဆက်ကာညှောင့်လိုးနေသည်။တော်
တော်ကြာတော့အနမ်းရပ်ပြီးတစ်ယောက်
မျက်နှာတစ်ယောက်စူးစူးရဲရဲကြည့်ကာ
” ကောင်းလား..အားရလား..”
” ခ်ခ်.သိပ်ကောင်းတာပေါ့ယောကျာင်္း
ရယ်..ဒီလောက်လီးကြီးနဲ့လိုးမှတော့အား
ရလားမေးမနေပါနဲ့..စောက်ပတ်ထဲ လေ
တောင်ဝင်လို့မရတော့ဘူး ခ်ခ်..”
ကိုကို့လက်ပေါ်ကအမေ့ပေါင်ကြီးတွေ
က ဖားကြီးတွေလိုကားကားကြီးဖြစ်နေပြီး
ကိုကိုကလီးကိုတစ်ဝက်လောက်ပဲဆွဲထုတ်
ခါအချက်သုံးလေးဆယ်လောက်တစ်ဖွတ်
ဖွတ် တစ်ဖောက်ဖောက် တစ်ပြွတ်ပြွတ်
တစ်ပေါက်ပေါက် ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုး
ချတော့ အမေ့လည်ချောင်းကတစ်အိအိ
တစ်အင့်အင့် အသံတွေလည်းဆက်တိုက်
ထွက်နေသည်။
ပြွတ်ပြွတ် ဖောင်း စွတ်ပြွတ် ဖောင်း
အာ့..ယောကျာင်္း..တူးရေ..ဆောင့် အင့်
အာ့.ဆောင့်.ကောင်းတယ် ဆောင့် ဟာ့
အာ့..ဆောင့်ပါ ဆောင့်ပါ ဆောင့်ပါ..
အောင်မယ်လေး ကောင်းလိုက်တာ..
ယောကျာင်္းရေ..ကောင်းတယ်..
နောက်တော့ ကိုကိုအမေ့ပေါင်ကြီး
တွေပုခုံးပေါ်ထမ်းပြီးဖင်ဆုံကြီးကိုခွကာ
ဆောင့်ကြောင့်ကြီးလိုးသည်။လက်နှစ်
ဖက်ကအမေ့နို့အုံလုံးကြီးတွေကိုအားရ
ပါးရဆုပ်ညှစ်ကိုင်ကာဆွဲဆွဲလိုးတော့အမေ အော်ကာ ကော့ကာ ပြန်လိုးသည်။
ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်းအမေ့တစ်ကိုယ်လုံး
အပေါ်ဖက်လွင့်လွင့်တက်ပြေးတော့အား
မလိုအားမရဖြစ်လာပြီးကိုကို့ခြေကျင်းဝတ်
တွေကိုဆုပ်ကိုင်အားပြုပြီးပြန်လိုးပေးနေ
ပြန်သည်။ဒီလိုပြန်လိုးမှနေရာမရွေ့တော့။
လီးကိုတစ်ချောင်းလုံးဆွဲထုတ်ပြီးအဆုံးထိ
ဆောင့်လိုးတာမို့ ဖုန်းကနဲဖောင်းကနဲ
အသံတွေအကျယ်ကြီး..ပြွတ်ကနဲ စွတ်ကနဲ လီးဝင်လီးထွက်တဲ့အသံတွေကဆူဆူ ညံညံ..တူးမာအလိုးခံချင်လွန်းလို့
စောက်ပတ်တွေရွပြီး စောက်ရည်တွေစိမ့်
ထွက်လာသည်။ကိုကို အချက်လေးငါး
ဆယ်လောက်သဲကြီးမဲကြီးဆောင့်လိုးပြီး
ဒူးထောက်ခါတစ်ချက်ချက်း မှန်မှန်လေး
လိုးနေပြန်တော့ အမေ့ညည်းသံတွေ အ
ဆက်မပြတ်ထွက်လာသည်။
အားဟာ့..ကောင်းထာယောကျာင်္းရယ်
လိုး..လိုး..အိုးဟို့..ဆောင့်..အင့်.အင့်.
စွဲတယ်ကွာ..လိုး..သိပ်ကောင်းတယ်.
လိုးပါယောကျာင်္းရယ်..
” ဖင်ကုန်းပေး မိန်းမ..နောက်ကလိုး
ချင်တယ်..”
” ဖင်လိုးမလို့လားဟင်..”
” ဖင်ရောစောက်ပတ်ရောလိုးမယ်ကွာ
ခံမယ်မဟုတ်လား..” ” စောက်ပတ်ပဲလိုးကွာ..နောက်ရက်မှဖင်လိုး..”
အမေလက်ထောက် ဒူးထောက်ဖင်
ကုန်းပေးထားတော့ ကိုကိုအနောက်က
ဒူးထောက်ပြီးလီးကိုတစ်အိအိထိုးသွင်း
သည်။အဆုံးထိဝင်ခါနီးတော့ ဖောင်းကနဲ
အသံအကျယ်ကြီးထွက်သွားတဲ့အထိကိုကို ဆောင့်ပြီးလိုးထည့်သည်။အမေ့ကိုယ်
ကြီးအပေါ်ဖက်ရွေ့သွားပြီးလက်မထောက်နိုင်တော့ပဲပြုတ်ထွက်သွားကာဝပ်လျက်ဖြစ်သွားတော့ဖင်ဘူးတောင်းထောင်
နေသည်။စောက်ပတ်ကြီးကပြူးပွင့်နေပြီး
ကိုကို ဆက်ကာဆက်ကာအားရပါးရ
ဆောင့်လိုးရာက အားမရတော့ကုန်းကွကွ
နဲ့နို့ကြီးလှမ်းဆွဲကာ တစ်ဗြုန်းဗြုန်းလိုး
ပြန်သည်။အမေ့လည်ချောင်းသံတွေဆူညံ နေပြိးစောက်ပတ်ကလည်းတစ်ဘွတ်ဘွတ် တစ်ဗွက်ဗွက်..အသံတွေထွက်နေပြီ။
လိုး..ယောကျာင်္း..အပြီးလိုး.ဆောင့်
ဆောင့်..အင့်..ဘွတ်..ဖောင်း..အာ့..
မိန်းမရေ..မိန်းမ..ကောင်းလား.ဘွတ်
ဖောင်း..ကောင်းတယ်ယောကျာင်္းရေ..
ဖောင်း..ဘွတ်ဘွတ် ဖောင်း..လိုးပါ..
လိုးပါ..ပြီးအောင်လိုး..အပြီးလိုး..အပြီး
အပြီး..အပြီးလိုးယောကျာင်္း..လီးရည်တွေ စောက်ပတ်ထဲထည့်..ထည့်..အာ့
ဆောင့်..ထည့်..အာ့..အာ့..အာ့..
ယောကျာင်္းရေ….
အမေ့ပေါ်ကိုကိုမှောက်လျက် ဘုန်းဆို
အိပ်ယာမရှိတော့သည့်ကြမ်းခင်းပြင်ပေါ်
ပြုတ်ကျသွားပြီး အကြာကြီးငြိမ်သွားကြ
တော့ အမေ့စောက်ပတ်ထဲကိုကိုလီးရည်
တွေပန်းထည့်လိုက်ပြီပဲဟုတူးမာသိလိုက်
သည်။နေ့လည်က ကိုကိုလိုးလိုက်လို့
တူးမာစောက်ဖုတ်ပြဲပြီးရောင်ကိုင်းနေတာ
လေးတောင် စောက်ရည်တွေရွှဲလာတော့
သက်သာသွားသလိုလိုမို့..အလိုးခံလိုက်
ဦးမည်ဟုစဉ်းစားနေဆဲ..အမေနှင့်ကိုကိုတို့အပြင်ထွက်သေးပေါက်ကြသည်။ဘာ
ပဲဖြစ်ဖြစ်အလိုးခံမှာပဲလို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး
စောင့်နေဆဲ ဧည့်သည်တွေနှင့်စကား
ပြောသံဝိုးတဝါးကြားရသည်။သွားပါပြီ..
ဒီနေ့ညတော့ အိပ်ပျော်ဟန်ဆောင်နေ
ရင်း တကယ်အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။
၁၂
ထောင်ဝင်စာတွေ့ရသည်ကခက်ခဲလှ
တာမဟုတ်ပေမယ့်ချောမွေ့လှတယ်လို့လဲ
ပြောရခက်သည်။ဧည့်သည်တွေနားခိုကြ
သည့်အဆောက်အဦလေးမှာထိုင်စောင့်
ရင်းအသိမိတ်ဆွေဖွဲ့ကြတော့ ဈေးသည်
ပီပီ ရှေ့လာဘ်မြင်မြင် စပ်စပ်စုစုလေးရှိ
သည့်မိနွယ်က အောချယူရလောက်သည်
အထိကျွမ်းကျင်သည်။ဒီလိုနဲ့ပဲအစ်မကြီး
တစ်ယောက်ကဖော်ဖော်ရွေရွေ အိမ်မှာ
တည်းဖို့ဖိတ်ခေါ်လာတော့ အမှိုက်ပုံစုကို
မပြန်ဖြစ်တော့ပါ။ဒါပေမယ့်..သူ့အိမ်ကို
ရောက်ပြီးနာရီပိုင်းအတွင်းမှာပဲပြဿနာ
စတင်သည်။မီးမွှေးသူကလည်းမိနွယ်ပါပဲ။ အိမ်ရှင်အစ်မကြီးယောကျာင်္းကိုမှချိတ်
တိတ်တိတ် သွားလုပ်တော့ ဟိုကအထာ
နပ်နပ်နဲ့ငြိသွားသည်။ လူလစ်ပြီထင်ပြီး
ဆွဲစားတော့မယ့်အချိန်မှာမှ အစ်မကြီးက
လည်း ဒီလောက်ညံ့တာမဟုတ်တော့..ည
နက်သန်းခေါင်အိမ်ပေါ်မှဆင်းလာခဲ့ကြ
ရတဲ့အဖြစ်။အိမ်ရှင်လင်မယားကတော့
နောင်ဂျိန်ချပြီးကျန်ခဲ့သည်။စိတ်လေးများ
လည်းညစ်ပါရဲ့..
ဖြစ်လာမှတော့ရှေ့မျက်နှာနောက်ထား အမှိုက်ပုံစုကိုပဲပြန်လာခဲ့ကြသည်။တစ်မြို့
တစ်နယ်မှာကိုယ်ကငွေပါတာလဲမဟုတ်
သည့်အပြင်ဈေးထဲမှာညအိပ်ခဲ့ရတာတွေ
များခဲ့ပြီမို့ဘယ်လိုပဲအိပ်ရ အိပ်ရ..အိပ်ရဲ
ပါသည်။တဲအိမ်စုကိုရောက်လို့မသန်းတင်
အိမ်ကိုအဝေးကလှမ်းကြည့်တော့လူရိပ်
မြင်ရတာမို့ကြောက်လည်းကြောက်.အား
လည်းတက်..သွက်သွက်ကလေးသွားမိ
သည်။တော်ပါသေးရဲ့..မသန်းတင်တို့
သားအမိတစ်ရေးနိုးသေးထ,ပေါက်ကြ
တာပါလား…
” ဟင်..ညနက်နေပြီ..မနွယ်တို့ဘယ်
လိုဖြစ်…”
” အပြန်ကုန်လေးစုံစမ်းရင်းခရီးကျွံသွားလို့မမသန်းရယ်..ပြန်လာတော့လဲ
ကားကပျက်နေလို့အခုမှရောက်ကြတာ ”
မိနွယ်တို့က အဲလိုတတ်တာပါဆို..။
တဲထဲဝင်တော့သားသမီးလေးယောက်က
ဖရိုဖရဲအိပ်နေကြတာနေရာကကျဉ်းနေ
ပြန်တော့ရွှေ့တန်တာရွှေ့..ပြန်ခင်းတန်တာပြန်ခင်းပြီးအိပ်ကြရသည်။မိနွယ်က
သူ့အပြစ်နဲ့သူမို့မသန်းတင်အနားကပ်ပြီး
အိပ်တော့..နံဘေးကမညွန့်ရီ..ပြီးတော့
အစွန်ဆုံးကတူးမောင်..စီကာရီကာပူးပူးကပ်ကပ်အိပ်ကြရတော့သည်။စကားပြောဖို့တောင်ခွန်အားမရှိတော့ပါ။
ပက်လက်အိပ်ရတာ အကျင့်မရှိတော့
ဘယ်လိုမှအိပ်လို့မရ။မိနွယ်ဖက်ကိုစောင်း
လှည့်ပြီးအိပ်လိုက်တော့ဖင်ဆုံကြီးက ဟို
ဖက်လှည့်အိပ်နေသည့်တူးမောင်ဖင်ကိုထိ
တိုက်နေသည်။မတတ်နိုင်..ဒီလိုပဲအိပ်ရ
တော့မည် ဟုတွေးပြီးဆက်အိပ်တော့
လက်ကမိနွယ်ကိုဖက်ထားမိသည်။မိနွယ်
ကမသန်းတင်ဖက်လှည့်အိပ်နေရာမှလူး
လွန့်ပြီးမညွန့်ရီဖက်လှည့်ကာပြန်ဖက်ပြီး
အိပ်သည်။အဆင်တော့ပြေသား..။ဒါပေ
မယ့်မိနွယ်လက်တစ်ဖက်ကမညွန်ရီနို့အုံ
ကိုဖွဖွပင့်ပေးထားပြီး ကျန်တဲ့လက်တစ်
ဖက်က တူးမောင်ကျောပြင်ကိုလက်ကုတ်
ခေါ်နေတာ မညွန့်ရီမသိ။ကြမ်းခင်းနှင့်
နို့အုံကြီးကြားမှာမိနွယ်လက်ကလေးက
ပင့်ကိုင်ထားပြီးလက်မ,လေးဝေ့ကာဝိုက်
ကာပွတ်ကစားပေးနေတော့ အမောတွေ
ပျောက်ပြီးစောက်ပတ်ကရွလာသည်။စိတ်
ထန်လာတော့မိနွယ်နှာခေါင်းဖျားကိုဆွဲ
ညှစ်ပစ်လိုက်ပြီးလေသံဖြင့်ပြောရသည်။
သူ့ကိုယ်လုံးကိုဖက်ထားသည့်လက်တစ်
ဖက်ကတူးမောင်ကျောပြင်ကိုကုတ်ပြီးခေါ်နေတာကိုတော့ သူကမသိ။
” ကောင်မ..ရွတယ်ဟာ..မဆော့နဲ့ ”
” ကောင်းတယ်မလား ”
” အင်း…”
မိနွယ်လက်ကလေးကအဆင့်တက်ပြီး
နို့အုံကြီးကိုဆုပ်ကိုင်လာတော့ မညွန်ရီ
လက်သည်းနဲ့ဖွဖွဆိတ်ပြီး လက်ဖဝါးနဲ့ဖိ
ထားပေးလိုက်မိသည်။ဒီလိုအကိုင်အတွယ် အပွတ်အသပ်တွေနဲ့ဝေးခဲ့တာလေးငါး နှစ်မကကြာခဲ့ပြီမို့မိန်းမချင်းဆိုပေမယ့်
စောက်ပတ်ကရွလာသည်။သူ ့လက်မ,လေးကနို့အုံသားကြီးပေါ်မှာပွတ်ကာဖိကာ
ဆော့ရင်း ရင်ပုံထဲတိုးဝင်လာခါနို့သီးခေါင်းကိုလှိမ့်ဆော့ပြန်တော့စောက်ခေါင်းက
စစ်ကနဲညှစ်ပြီးစောက်ရည်စိမ့်သွားသည်။
” ကောင်မ..စောက်ရည်တောင်ထွက်
တယ်..ခ်ခ် ”
” လီးမလိုချင်ဘူးလား..”” လိုချင်တာပေါ့ဟယ်.တုတ်တုတ်ကြီး
ကို လိုချင်တာ..”
” တကယ်နော်..”
” တကယ်ပေါ့ ရွနေပြီ.. ”
” ထမီလှန်ပြီး ဖင်ကော့ပေးထားလိုက်
နွယ့်ခါးပေါ်ခြေထောက်ခွထား..”
မညွန့်ရီသိလိုက်ပြီ…တူးမောင်သူ့ကို
အနောက်ကလိုးတော့မည်။ဘယ်လိုများ
ဖနိတီးလိုက်ပါလိမ့်မိနွယ်ရယ်…။မညွန့်ရီ
သု့ဖင်ကောက်ကောက်ကြီးကိုစောင်အပြင်ဖက်ထုတ်ပြီး ထမီကိုခါးအထိပင့်လှန်
ပေးထားလိုက်သည်။မိနွယ်ခါးပေါ်ကိုသူ့
ခြေထောက်ခွတင်ပေးလိုက်တော့စောက်
ပတ်ကြီးအနောက်မှာပွင့်နေပြီ…
တူးမောင် မညွန့်ရီကိုကျောခိုင်းပြီးကွေးအိပ်နေဆဲ..ကျောပြင်ကိုအကုတ်ခံရ
တော့ ခေါင်းငဲ့ကြည့်ပေမယ့်မမြင်ရ။ပြန်
လှည့်ပြီးပြန်အိပ်တော့လည်းနောက်တစ်ခါ ထပ်အကုတ်ခံရပြန်သည်။အင်.မဟုတ်သေးဘူး ဟုတွေးပြီးမညွန့်ရီဖက်လှည့်
အိပ်ကြည့်တော့ မညွန့်ရီကိုယ်လုံးပေါ်က
လက်ကလေးတစ်ဖက်ထိုးထွက်နေတာကို
တွေ့ရသည်။မနွယ်လက်ပဲဆိုတာသိလိုက်
လို့ လက်ကလေးကိုကိုင်လိုက်တော့သူ့ကို
ပြန်ဆုပ်ကိုင်ပြီးဆွဲယူနေသည်။သေသေ
ချာချာကြည့်လိုက်မှ မမညွန့်စောက်ပတ်
ကြီးဖွင့်ပြီးဖင်ကုန်းပေးထားတာမြင်သဖြင့်
အားလုံးကိုဖျတ်ကနဲနားလည်သွားပြီမို့
လီးကိုကိုင်ကာ ကပ်ရှောထိုးထည့်လိုက်
သည်..။မမညွန့်ကဖင်ကြီးကောက်တော့
စောက်ခေါင်းကအောက်ကျပြိးနောက်ပွင့်
မို့ လီးအဆုံးထိဝင်သွားပြီး ခါးကုန်းကာ
ဖင်ရှေ့တိုးပြေးသည်။သားအိမ်ထောက်
သည့်ဒဏ်ကိုသူမခံနိုင်..
” အပြင်သွားလိုးရအောင်.ကိုတူး..
အားရပါးရခံချင်တယ်…”
၁၃
တကယ်တော့ မမညွန့်ကမှနှာဗူး အထန် အစစ်။သူ့အနေအထိုင် ဣန္ဒြေ. အ
မူအရာ အပြောအဆိုတွေကိုကြည့်ရုံမျှနှင့်
ဘယ်လိုမှမသိနိုင်။အလွန် သိုသိပ်သည်။
ပြီးတော့..ပြောလိုက်ပါတော့မည်.အဖေ
ကုလား…အမေတိုင်းရင်းသား။ဂေါ်ရခါး
ဟိန္ဒူ .မူစလင်.ပန်ချာပီ.ဘယ်လိုဘယ်ဝါ
ကုလားရယ်လို့တော့မပြောလိုပါ။မြင်မိခဲ့
ကတည်းက ကုလားဆင်မို့ တစ်ခုခုတော့
ထင့်တင့်တင့်ဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်။လိုးရင်းပြော
ပြမှ ကုလားကပြားဖြစ်နေသည်။နှာထန်
ချက်က တကယ့်ကိုမယုံနိုင်စရာ။ပြီးတော့
သူက မမနွယ်လိုအပျော်မဟုတ်.အတည်
သမား။ကုန်စိမ်းသည် ဆိုတာလည်းမနွယ်
ကိုမှီပြီးရောင်တော်ပြန်လွှတ်ခြင်းမျှသာ။
ဈေးသည်တော့ဟုတ်ပါသည်..သူရောင်း
တာက ကုန်စိမ်းမဟုတ်။အသက်အမှန်က
လေးဆယ့်နှစ်နှစ်ရှိပြီမို့အမေ့ထက်ကိုးနှစ်
ဆယ်နှစ်လောက်ကြီးသည်။ထောင်ဝင်စာ
လာတွေ့သည့်သူ့သားတောင်မှတူးမောင်
ထက်အသက်ကြီးသည်။လင်ဖြစ်သူက..
ခြောက်ဆယ်ကျော်..လေဖြတ်လို့ထိုင်ရာ
ကမထ,နိုင်တာငါးနှစ်ကျော်ခြောက်နှစ်။
အတွင်းရေးတွေမပြောရက်လို့ဒီလောက်နဲ့
ပဲကျေနပ်ေစချင်ပါသည်။သားဖြစ်သူက
သူ့ဒေသမှာလူပေါင်းမှား..ဆေးစွဲရာက
ဆေးသမားတွေနဲ့အတူအမှုကြီးတွေကျူး
လွန်ခဲ့လေတော့ ဒီဖက်နယ်အရောက်မှာ
အဖမ်းခံရခြင်းပဲဖြစ်သည်။သားလေးတစ်
ယောက်ထဲရှိတာမို့ မျက်နှာအငယ်ခံပြီး
လာတွေ့ လာစောင့်ရှောက်ရသည်။မနွယ်
နှင့်က စရိုက် သဘာဝ အဆင့်အတန်း
တွေကအစ မတူ။တူတာကတော့ နှာထန်
တဲ့နေရာတစ်ခုထဲဖြစ်သည်။ထန်ရတဲ့အထဲ လုံးဝငတ်သွားတော့ အလွှာမတူ
သည့်သူတွေအကြား ခိုးစားရင်း အတည်
သမားမို့ အတည်စွဲသွားတဲ့အဖြစ်ကို ဖြစ်
နိုင်လျင် သူ့သိက္ခာထိမယ့်စကားမျိုးပြော
တောင်မပြောရက်ပါ။
မမညွန့် စောက်ခေါင်းက အောက်ဖက် အတွင်းဖက်နည်းနည်းရောက်တာမို့
ပက်လက်လိုးနေလို့တော့ လီးအဆုံးထိမ
ဝင်နိုင်။ဆီးခုံရိုးကလည်းခံနေတော့ဘယ်
လိုထည့်ထည့်..ပက်လက် ခြေဆင်းဆိုလို့
ဖြင့် လီးအဆုံးထိမဝင်ပါ။အဲ..ပေါင်ကိုမ,
မြှင့်ပြီးလိုးရင်တော့အဆင်ပြေပါသည်။
အနောက်ကလိုးရင်တော့ ကွက်တိဗျား.။
သူ့ကျောနဲ့ကိုယ့်ရင်ပတ်..ကပ်ပြီးလိုးလဲ
အဆုံးထိဝင်ပါသည်။အဲဒီလောက်အထိ
ဖင်ကောက်သည်။ဖင်ကြီးကကောက်ချိတ်
ပြီးတင်းမာနေသည်။အဲ..သူ့စောက်ပတ်
အကြောင်းလည်းသူသိသည်။သိတော့..
အရသာရှိအောင် သူကဦးဆောင်လမ်း
ကြောင်းပေးသည်။ဒါပေမယ့် တစ်ခါလိုး
ပြီးလျင်တော့ ဒီစောက်ပတ်မျိုးဘယ်လို
လိုးသင့်တယ်ဆိုတာ လူတိုင်းသိနိုင်မည်
ထင်ပါသည်၊
မယ်ဇလီပင်အောက်မှာ ရောက်ရောက်
ချင်းဖင်ကုန်းလိုးခိုင်းသည်။ဖင်ကောက်
ပေမယ့်ကုန်းလိုက်တော့ အဲဒီကောက်တဲ့
ဖင်လုံးကြီးကအပေါ်ဖက်တက်ပြေးပြီး
စောက်ဖုတ်ကအမြောင်းလိုက်ကြီးပေါ်လာသည်။ဖင်ကောက်လို့လားတော့မသိ
စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းအမြောင်းက
အရှည်ကြီး။အင်မတန်လိုးလို့ကောင်း
ဆောင့်လို့ကောင်းသည်။အပေါ်ကပဲစိုက်
လိုးလိုး..အောက်ကပဲပင့်လိုးလိုး..လိးက
အဆုံးအထိဝင်သည်။ဖင်လုံးကြီးတွေက
ဘာအနှောင့်အယှက်မှမဖြစ်..ဆီးပုံးကို
လာမထောက်..လာမခံ။ဒီဖင်မျိုးတော့
ရှားသည်။ဒုတိယအချီမှာ တစ်ပေါင်ကျော်
သူ့ပေါင်လုံးကြီးတစ်လုံးမိုးပေါ်ထောင်ပြီး
ဘေးတစ်စောင်းခွလိုးတော့မှအရပ်ပျက်
အောင်အော်သည်။မျက်ရည်လည်.မျက်
ရည်ကျအောင် အော်ပြီး ရက်ပတ်ကို
ပြန်တွန်းခါအလိုးခံသည်။လျှော့မပေးပဲ
ရက်ရက်စက်စက် ဖိဖိလိုးတော့ ရင်ပတ်
ကိုတစ်ဘုန်းဘုန်းထုသည်။ဘာလို့ထုရတာ လဲ..မေးတော့ ကောင်းလို့ တဲ့။
သေရော…။ငိုတာကရော ဆိုတော့လဲ..
ကောင်းလွန်းလို့..တဲ့။ကောင်းဦးဟာ..
ကောင်းဦးဟာ…ဆိုပြီးပေါင်လုံးကြိးကို
ဖက်ပြီးပုခုံးပေါ်တင်..သူ့ပုခုံးတစ်ဖက်ကိုလက်ချောင်းတွေပတ္တာယှက်ချိတ်ပြီးဆွဲယူအားပြု…သူ့ပေါင်တစ်ဖက်ကိုကားယားခွကုန်းကုန်းကြီးပိတ် လိုးပစ်တော့လည်း..
ရင်ခေါင်းထဲထိစူးတာမောင်ရဲ့.ရင်ခေါင်းထဲထိဝင်တာမောင်ရဲ့ နဲ့အော်ပြီးဆတ်ခါ
ဆတ်ခါ အလိုးခံသည်။
မနက်လင်းခါနီး..တဲကိုပြန်ကြမယ်ဆို
တော့.
” မမညွန့် အမြဲလာမှာ..ထောင်ဝင်
စာရှိလဲလာမှာ မရှိလဲလာမှာ..လာတိုင်း
ဒီမှာတည်းမယ်..ဒီလိုလိုးမယ်..မောင့်
ဖက်က ဘာအဆင်မပြေတာရှိနိုင်မလဲ..”
မမညွန့်တို့နေသည့်မြို့ကမိုင်ပေါင်း
တစ်ရာ့လေးဆယ်လောက်ဝေးပြီး ကား
နှစ်ဆင့်စီးမှရောက်သည်။သူပုန်သူကန်က
ပေါမှပေါ။ဒီခရီးကိုမမညွန့် တစ်လနှစ်
ခေါက်အရောက်လာပြီးအလိုးခံတာဆယ်
နှစ်နီးပါးကြာသည်။နောက်ပိုင်းနှစ်တွေ
မှာတော့စီးပွားရေးလည်းပါတော့ပါလာ
သည်။အဲဒိလောက် ဘဝနဲ့ချီပြီးနှာထန်တဲ့
မိန်းမမျိုးလည်း တူးမောင် ဘဝအမှိုက်ပုံမှာဝမ်းစာရှာရင်း ဒီတစ်ယောက်ပဲတွေ့ခဲ့
ဖူးပါသည်။
၁၄
နောက်တစ်ရက်နေ့လည်ပိုင်းမှာတော့
ဧည့်သည်တွေပြန်ကြသည်။မပြန်ကြခင်
နံနက်ပိုင်းက မမနွယ်သနားစရာပူဆာလို့
ရေချောင်းနံဘေးမှာသူ့ဆန္ဒကိုဖြည့်ဆည်း
ပေးလိုက်ရသေးသည်။သူကလည်းသေး
သေးနွဲ့နွဲ့နဲ့အလွန်ထန်ပါတယ်ဆိုမှ သူ့မြို့
မှာသူမခံရဲ။ယောက္ခမအိမ်မှာကလေးနှစ်
ယောက်နဲ့ကုန်စိမ်းကောက် ေရာင်းပြီးအ
သက်မွေးရသည့်ဘဝမှာ လင်ကအချုပ်ခံ
နေရပြီးအလိုးမခံရလို့ငတ်နေပေမယ့် မှီခို
စရာမရှိတဲ့အဖြစ်မျိုးဆိုတော့သူတို့အမြင်မကြည်တာဆိုဘာမှမလုပ်ရဲ။ကွယ်ရာကို
အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြပြီးလစ်ခါ ကုန်းရ
သည်။ဖရီး ကုန်းပေးရတာတောင် ဗမာ
ပြည်ကသိပ်မလွယ်ပါ။ဒီတော့ ဒီတစ်ခါ
အပြင်ရောက်ခွင့်ရှိတုန်းအားရပါးရကုန်း
လိုက်မယ်ဟဲ့ လို့မောင်းတင်ပြီးလာခဲ့တာ
ခြေလှမ်းမှားတော့ ပါးရိုက်မခံလိုက်ရတာ
ကံကောင်း။တူးမောင်ကိုမစွဲဘူးလား ဆို
တော့လည်း စွဲပါသည်။ဒါပေမယ့် စိတ်
က ယောကျာင်္းမြင်တိုင်းအလိုလိုပါသွားတဲ့
ဘဲကြောင် စိတ်။အလိုးခံရတာကြိုက်လို့
ပါသွားတာမဟုတ်..ဘဲကြောင်ပြီးပါသွား
တတ်သည်။အပြောကောင်းချင်ကောင်း
မကောင်းချင်နေ..ဘာမှမပြောပဲနေချင်
နေ..သူ့အပေါ်နဲနဲလေးအရိပ်အခြည်ပြ
ကြည့်လိုက်..ပါသွားတတ်သည်။အဲဒီလို
မိန်းမမျိုး..။အပေးတော့ အလွန်ကောင်း
ပါသည်.ယောကျာင်္းတွေစွဲအောင်ပေးနိုင်
သည်။သူကိုယ်တိုင်က နှာထန်နေတာက
လည်း အခြေခံအကြောင်းဖြစ်ပါလိမ့်မည်
ဘယ်လိုမှမသုံးသပ်တတ်ပါ။သူ့အပေါ်မစွဲ
နဲ့..လိုးရုံသာလိုးသွားပါ ဆိုသည့်မိန်းမမျိုး
လို့နားလည်လက်ခံပေးနိုင်ပါကစိတ်ချမ်း
သာရပါလိမ့်မည်။
အဲဒီဧည့်သည်တွေရဲ့အကျိုးကျေးဇူးက တူးမောင်အမေနှင့်ညီမတို့ တူးမောင်
မယားဖြစ်သွားကြသည်။တူးမာခမျာ ရည်း
စားကိုကျွေးဖို့ရည်ရွယ်တာတောင် အမေ
ကရှေ ့ရေးတွက်ပြပြီးတားခဲ့လို့ မကျွေးခဲ့
ပဲ ဝေးဝေးရှောင်ခဲ့သည်။သံသယလေးမျှ
မငြိစေချင်ခဲ့။သူ့စောက်ပတ်ကို သူ့အစ်ကို
အတွက်သာ သီးသန့်စောင့်ရှောက်ခဲ့သည်
အထိဆိုလျင်လည်းလုံးဝမမှားပါ။ဒါတွေကို တူးမောင်ထိုစဉ်က အလေးအနက်မရှိခဲ့သေး။
” တူးမောင်ကလေ..တဲဖက်လာပါဦး
ဆိုတာ မလာဘူးတော့်.နင့်လီးလဲငါဖြုတ်မယူထားပါဘူး…”
” အင်..သူ့ လင်ကြီးနဲ့..လိုးရမှာစိတ်
မသန့်ဘူး..”
” ဘာဆိုင်လဲဟဲ့.တစ်ချို့များလင်ကြီး
နဲ့လင်ငယ်..တစ်လှည့်စီကုန်းပေးနေတာ
ငါအဲလောက်မဆိုးပါဘူး ”
” ခဗျာင်္းအဲလိုကုန်းရဲရင် ခဗျာင်္းလင်ကို
ညှိလိုက်..ကျုပ်လာခဲ့မယ်..”
” တကယ်နော်…”
” ခဗျာင်္းလင်ကပေးလိုးရင် လိုးမယ်ဗျာ
ရအောင်သာညှိ…တဲစုမှာကျုပ်ပြဿနာ
မရှာချင်ဘူး..”
တူးမောင် ရယ်သလိုနောက်သလိုနှင့်
ပေါ့ပေါ့ပဲပြောပြီးအမှိုက်ပုံမှထ,လာခဲ့လို့
မမြတ်မွန်ပွစိပွစိကျန်ခဲ့သည်။မမြတ်မွန်
တူးမောင်ကိုပစ်မှတ်ထားနေတာကြာပြီ။
ပြောင်ပြောင်တစ်မျိုး သွယ်ဝိုက်၍တစ်ဖုံ
အမျိုးစုံကျိုးစားခဲ့ပေမယ့် မဖြစ်မြောက်
ခဲ့။ကောင်လေး..လီးမပါဘူးထင်ပါရဲ့..
ဒါမှမဟုတ် အချောက်များလား..ဖင်ခံ
တယ်လို့လဲမကြားမိ။ကိုယ်ကပဲ လိုးချင်
စရာရုပ်မပေါက်လို့လား…အမျိုးမျိုးတွေး
ပြီးမမြတ်မွန်အမှိုက်ပုံမှာပစ္စည်းရွေးနေမိ
သည်။သူ့လင် သန်းမောင်က ကောက်တို
မို့အမှိုက်ပုံကိုအာရုံမစိုက်။တစ်နေကုန်
မြို့ထဲပတ်..ရွာတွေသွား..လစ်ပြီဆို ခိုး
လာခဲ့သည်။ငွေအရလွယ်လို့ တစ်နေကုန်
လိုက်ပတ်..ခိုးလို့ရလာလျင် မကြည်စိန်
အိမ်မှာရောင်း..ညောင်းတယ်ဆိုအရက်
သောက်..ကြာတော့အရက်သမားသာ
လုံးလုံးဖြစ်သွားသည်..သူ့အညောင်းက
ပြေပဲမပြေနိုင်။မမြတ်မွန်ကလည်းခံယူ
ချက်ကတစ်မျိုး..မလိုးဘူးဆိုလျင်လဲကွာ
သာကွာလိုက်တော့..လက်ခံသည်။အလိုး
ခံချင်လို့လင်ယူထားတာ..ထမင်းငတ်လို့
လင်ယူတာမဟုတ်..အားကိုးမရှိလို့လင်
ယူတာမဟုတ်။အမှိုက်တွေရှိနေသမျှအား
ကိုးလို့ရသည်..ထမင်းစားလို့ရသည်။အလိုးခံဖို့သက်သက်လင်ယူထားခြင်းမို့
မလိုးပေးတာကိုလုံးဝမကျေနပ်..ပြောင်
ပြောင်လည်းပြောပြီးပြီ။ဒင်းက အချိုးမ
ပြောင်း… အလိုးခံချင် လင်ငယ်ယူလိုက်
ငါလိုးချင်မှလိုးမယ် ဆိုပါလား။စိတ်ထဲက
ရွဲ့လည်းရွဲ့ချင်..စမ်းလည်းစမ်းချင်မို့ ရပ်
ကွက်ထဲကသုံးဘီးဆရာကိုအထာပေးပြီး
အလိုးခံပစ်တာ နှစ်လလောက်တော့ရှိပြီ
နှစ်ရက်ခြား သုံးရက်ခြားတော့လာလိုးပါ
သည်..အာသီသမပြေ။ကိုသန်းမောင်
လည်းသိတာတော့သိသည်..သူ့စကားနဲ့
သူမို့ မသိဟန်ဆောင်နေသည်.ပြဿနာ
တော့မရှာပါ။အခု..လင်ကအခွင့်ပေးရင်
လိုးမယ် ဆိုတဲ့လူမျိုးနဲ့မှလာတွေ့နေရပြန်
ပါပြီ…ခ်ခ်..သန်းမောင်ခွင့်ပြုအောင်ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့…
ပြောမယ့်သာပြောလိုက်ပေမယ့် အမှန်
တော့ မမြတ်မွန်ကြီးကို တူးမောင်လိုးချင်
တာကြာပြီ။ကိုယ်ကအစွမ်းအစ မရှိတော့
ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ်သိလို့ ဟန်ကိုယ့်ဖို့
လုပ်ပြီး စိတ်ထဲကကြိတ်လိုးနေခဲ့သည်။
သူကလိုးပါ လို့မပြောရုံတမယ်ပေမယ့်လဲ
ကိုယ်ကမလိုးတတ်။မလိုးတတ်တာကိုလဲ
ဝန်မခံချင်..ဟန်ဆောင်ရင်းမျှောလာခဲ့
တာ ကြာတော့ဇာတ်မျောကြီးဖြစ်သွား
သည်။မမြတ်မွန်ကအသားတွေနေလောင်
ခံနေရပေမယ့် အထဲမှာတော့ဖြူဖြူဖွေး
ဖွေး..နူးနူးအိအိ..နို့လုံးကြီးတွေ ပေါင်
လုံးကြီးတွေက ကြမ်းကြမ်းလိုးလိုက်လျင်
သွေးခြည်ဥမှာတောင်စိုးရိမ်ရသည်။ဖင်
ကြီးကလည်း တောင့်တောင့်..စောက်ဖုတ်ကြီးကပြူးပြူးဖောင်းဖောင်း…ဟို
တစ်နေ့ကတွေ့တော့ လီးကြီးဖြောင်းကနဲ
တောင်ခဲ့ရတာခုထိမေ့မရ။ခုတော့ကိုယ်လဲ လူတန်းစေ့အောင်လိုးတတ်သွားပြီမို့
အားမငယ်တော့..ဟန်ဆောင်စရာလည်း
မလိုတော့ပါ။
၁၅
စွတ်စွတ် ပြွတ် ပေါက် စွတ်ပြွတ်ပြွတ်
ဖောက်..ဖောက်ဖောင်း..ဖွတ်.ပြွတ်ဖွတ်
အာ့..ကိုကို..ကောင်းတယ်.ကောင်းထာ
အင့်..စွတ်.ပြွတ်ပြွတ် ဖောင်း.ဖောင်း..
ပလွတ် .ဖောင်း..ပလွတ် ဖောင်း..စွတ်
ကိုကိုရယ်..ဆောင့်လီုက်တာ..
” ကောင်းဘူးလား..”
” ကောင်းတာပေါ့..စိမ့်နေတာပဲ..
လီးကအကြီးကြီး..နေ့တိုင်းလိုးလဲမဝ,ဘူး
ညရောက်ဖို့ပဲမျှော်နေတာ..”
” အလိုးခံဖို့ပေါ့..ဟုတ်လား ”
” အင်းပေါ့..အာ့..အာ့..ဆောင့်ကိုကို..ဆောင့်..အင့်..အိုး..ကောင်းထာ..
အင့်..အင့်..ကောင်းတယ်ကိုကို..”
” ပေါင်ကားလိုက်ညီမလေး..ဖင်ကို
ကော့ပြီးပေါင်ကားထား…ဖောင်း..”
” အင့်.ကိုကို..ဆောင့်..အာ့..ဖွတ်.
ပြွတ် ဖောင်း..စွတ်..ပြွတ် ဖောင်း..အာ့
လိုး..ကိုကိုရေ..သွက်သွက်သာဆောင့်.
အင်..ကောင်းတယ်ကိုကို..သိပ်ကောင်း
တာပဲ..အင့် အင့် အင့်..အားဟာ့.အင့်
အရသာရှိလိုက်တာ..ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..
ကောင်းလားကိုကို..”
” ဖောင်း..ကောင်းတယ်ညီမလေး.
စွတ် ပြွတ် ဖောင်း ပေါက် ပလွတ်ပြွတ်
ဖောင်း..ညီမလေးစောက်ဖုတ်ကလိုးလို့
ကောင်းတယ်..မဝ,ဘူး..ဖောင်း ပြွတ်
ဖောင်း ဖောင်း ”
” အားဟာ့ အားဟာ့ အားဟာ့..အင့်
ကိုကိုရယ်..ဆောင့်တာ..ငြိမ်ငြိမ်လေး
ထည့်ပြီးလိုးပေးကြည့်ဦး..ကပ်ဆောင့်
ကိုကို..အင့်..အင့်.ဒါလဲကောင်းတယ်
ကိုကို..အင့် အင့်..အင့် အာ့..”
တူးမောင် တူးမာ၏နို့တွေစို့ရင်းဆောင့်လိုးပေးတော့တူးမာဖင်ကြီးကော့ထိုးတက်
လာသည်။စောက်ရည်တွေလည်းရွှဲနေပြီ။
အားပါး..နို့ကြီးကိုတအားစို့စုပ်ပြီးဆောင့်
သည်။ဟင့်..စောက်ရည်တွေထွက်ပြန်ပြီ
ထိန်းလို့လဲမရဘူးကိုကိုရယ်..ညှစ်ထိန်း
လေလေ..ထွက်လေလေ…ဟင့်.လီးကြီး
ကရှောကနဲ ဗြွတ်ကနဲ တအားဆောင့်
တာပဲကိုကိုရယ်..အားဟား..အားဟား
သွားပါပြီ..တူးမာ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး
ကိုကို..အားဟား..ထွက်ကုန်ပြီ..ထွက်
ကုန်ပြီ…စောက်ရည်တွေထွက်ပြန်ပြီ..
” ဆောင့်ကိုကိုရေ..သွက်သွက်ကြီး
လိုး..တူးမာပြီးပြီ..တူးမာပြီးပြီ..ပြီးပြီ
ကိုကိုပြီးအောင်လီုး..အင့်.ရော့.ရော့..
ကော့ထားတယ်.ရော့..ဆောင့် အင့်
အောင်မယ်လေး..ကိုကိုလဲပြီးတယ်.အာ့
လီးရည်တွေပန်းလိုက်ထာ..အား.သိပ်
ကြိုက်တာပဲကိုကိုရယ်..ထည့် ထည့် ”
ဆယ်မိနစ်..ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်
တော့နှစ်ယောက်သားဖက်ပြီးအပမ်းဖြေ
ကြသည်။ပြီးမှတူးမောင်မျက်နှာပြင်ပေါ်
ကချွေးတွေ..ရင်ပတ် လည်ပင်းပေါ်က
ချွေးတွေကိုပြောင်စင်အောင်သုပ်ပေးပြီး
သူ့မျက်နှာလေးကိုသုပ်သည်။ပြီးပြန်တော့
လီးကြီးကိုကုန်းပြီးစုပ်လိုက် ယက်လိုက်
ဂွေးဥကြီးကိုယက်လိုက် စုပ်လိုက် အရည်
တွေပြောင်သွားတဲ့အထိစုပ်ပေးသည်။
” ဟွန့်..တောင်မလာနဲ့..ခ်ခ်.တော်ပြီ
အမေလာတော့မယ်..ခ်ခ်..”
” ကောင်းလားညီမလေး..”
” သေအောင်ကောင်းတယ်..ခုထိရင်
ထဲ ငြိမ့်နေတုန်း..ကိုကိုရော..”
” ကောင်းတာပေါ့..လိုးပြီးရင်းလိုးချင်
ထပ်လိုးရရင်ပိုကောင်းမှာ..”
” တော်တော့..အမေလာတော့မယ်..
ထ,..ပုဆိုးဝတ်..အပြင်ထွက်မယ် ”
သိပ်တော့မစောင့်ရပါ။နာရီဝက်ကျော်
ကျော်စောင့်တော့ အမေအိတ်နှစ်လုံးနဲ့
ပြန်ရောက်လာလို့တူးမာအပြေးကလေး
သွားကြိုသည်။ပစ္စည်းတွေချက်ချင်းမသန့်
သေးပဲရောထွေးစုပုံထားဆဲဖြစ်ပြီးဒိုင်ပို့
မည့်နေ့ရောက်မှသန့်လိုက်မည်။အပုံက
ကြီးနေပြီမို့မနက်ဖြန်တော့သန်ု့ပြီးဒိုင်ကို
ပို့မည်စိတ်ကူးသည်။
အမေရောက်လာတော့ ရေခပ်တိုက်
ရင်းနဖူးကချွေးလေးတွေကိုသုပ်ပေးလိုက်
သည်။အမေကကြည်နူးစွာပြုံးပြီးပုဝါပါး
ကိုဆွဲယူကာ နှုတ်ခမ်း မေးစေ့ လည်ပင်း
ရင်ပတ်တွေပေါ်ကချွေးစက်တွေကိုနေရာအနှံ့လီုက်သုပ်သည်။အမေ့နဖူးလေး
ကိုဖွဖွလေးနမ်းတော့..မျက်စေ့လေးပင့်
ကြည့်ပြီး
” အမောကို ပြေသွားတာပဲ..ဟင့် “” ညကျ ပြန်မောမှာ..ခ်ခ်..”
” ဟင့်..မောချင်မောပါစေ..အဲဒီလိုအမောကို ခံချင်တာ ခ်ခ်..”
သူတို့ဘဝတွေကအများအမြင်မှာနိမ့်
ကျလွန်းသည်။ဘယ်သူမှအနားမကပ်ချင်
လူရာမသွင်းချင်ကြ။သူခိုးလို့တောင်ထင်
တဲ့သူကထင်ချင်ကြသေးသည်။ညအချိန်
ပွဲလမ်းသဘင်ရှိလို့ အဝတ်ကလေးလှလှ
ပပဝတ်..မိတ်ကပ်ကလေးလိမ်းပြီးသွား
ကြည့်တော့ နှိုက်ချင် ဆွဲချင် အချောင်
လိုးချင်ကြသည့် စောစောပြောတဲ့လူကြီး
လူကောင်းတွေက စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ကပ်လာကြ
ပြန်သည်။ကိုယ့်ဘဝထဲလည်းသူမဝင်ရဲ.
သူ့ဘဝထဲလည်းကိုယ်မဝင်နိုင်..ဘဝသ
မားမို့စိတ်ကူးမယဉ်တတ်ပါ..ကိုယ့်သား
လေးနဲ့ပဲ အလိုးခံလိုက်ပါမယ်ရှင်..
ချွေးကလေးတိတ်လို့ရေချိုးပါမယ်ဆို
မှ မိမြတ်မွန်တို့ရောက်လာကြပြန်သည်။
ကောင်မ ခုတလောတော်တော်အလာစိပ်
နေသည်။ဒီတစ်ခါတော့ညိမ်းတင်လည်း
ပါလာသည်။ညိမ်းတင်ကိုသူ့အဖေဦးမြဖေ
လိုးနေတာလူတိုင်းသိပေမယ့် ဘယ်သူမှ
ဘာမှပြောစရာမရှိ။ကောင်မ..ကြည့်ရင်
သာညစ်ပေပေလိုနဲ့ လှတာတော့တော်
တော်လှသည်။အသက်နှစ်ဆယ်လောက်
သွေးသားကကောင်းလေတော့နို့ဖောင်း
ဖင်ဖောင်း..အိအိကြီးတွေ..ယောကျာင်္း
တွေလိုးလို့ကောင်းလိုက်မယ့်အမျိုး..ဆွဲ
လို့ စို့လို့ကောင်းလိုက်မယ့်အမျိုး။သူ့အ
ဖေကပြန်လိုးနေတော့ တခြားလူတွေဝင်
ရခက်သည်။ဒီတဲစုမှာ ဝင်မယ့်လူလည်း
မရှိပါဘူး..တူးမောင်တစ်ယောက်သာ
ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် လွတ်လွတ်လပ်လပ်ရှိ
သည်။တူးမောင်ကလည်းယူမှာမဟုတ်..
လိုးရင်တော့လိုးမှာပေါ့လေ..သူလဲလီးပါ
တဲ့ယောကျာင်္းပဲ။လီးမှ အကြီးကြီးပါတဲ့
ယောကျာင်္း….ကောင်မတွေ ဒါကြီးနဲ့
အလိုးခံချင်လို့ အကြံအဖန်လာလုပ်တာ
ဖြစ်မည်..
” ဖယ်ကွာ..တူးမောင်.ဖယ်ပေး ..”
” သွားလေဗျာ..ကျော်သွား ”
တဲနံဘေးကပ်လျက်ပစ္စည်းပုံလေးမှာ
တူးမောင်ကငုတ်တုတ်ထိုင်လျက်ပစ္စည်း
တွေသန့်နေပြီး မမြတ်မွန်နှင့်ညိမ်းတင်က
သူ့ဆီလာဖို့လမ်းတောင်းနေတာကိုတွေ့ရ
သည်။နှစ်ယောက်လုံးထမီရင်လျှားတွေနဲ့
မို့ဘယ်နို့ကိုအရင်ကြည့်ရမှန်းမသိ..အ
လုံးကလည်းအတူတူ..အရောင်အသွေး
ကလည်းသိပ်မကွာ..ကြည့်နေတာကြာလို့
လမ်းတောင်းတော့ဖယ်မပေးချင်လို့ညစ်
စကားပြောသည်။
” နင်မညစ်နဲ့နော်..ဟွန်း ငါတိုနို့တွေ
ကြည့်ချင်တိုင်း..”
မညိမ်းတင်က တရားမဝင်အပျိုမို့ နဲနဲ
တော့အထာကိုင်ချင်သည်။ဘာမှမပြောပဲ
ပြုံးစေ့စေ့ကြည့်ခါ ထမီရင်လျှားပြန်ပြင်
ဝတ်ပြရင်း ထမီကိုတစ်ဘုတ်ဘုတ်ခါနေ
သည်။
” ယားတာတော့်..ထမီထဲဘာကောင်
ဝင်တယ်မသိဘူး..လုပ်ပါဦးတူးမောင်ရဲ့
လာကြည့်ပေးပါဦး..”
တူးမောင်သူ့အမေကိုလှည့်ကြည့်ပြီး
ထိုင်ရမလို..ထ,ရမလိုုဖြစ်သွားတာကြည့်
ကာ မမြတ်မွန်တစ်ခစ်ခစ်ရယ်သည်။ရယ်
ရင်းမညိမ်းတင်လက်ကိုဆွဲချတော့ နို့ကြီး
တစ်လုံးကပြူးကနဲပေါ်သည်။ချက်ချင်း
ပြန်မဝတ်ပဲ တစ်ခိခိဆက်ရယ်နေတော့
တူးမောင်ငုတ်တုတ်ထိုင်ရင်းလီးတောင်
သည်။ထိုင်ရာက မထ,ရဲတော့..။
” ဖယ်ပေးလိုက်ပါသားရယ်..လာကြ
ရေချိုးမလို့လား..ငါလဲချိုးမှာပဲ အတူတူ
သွားကြတာပေါ့ ”
တူးမောင်ခါးကုန်းထားပြီးလမ်းဖယ်
ပေးတော့မမြတ်မွန်ကသူ့ဘေးကဖြတ်
လျှောက်ရင်းပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်မည့်ဟန်
မျျိုး ခြောက်တော့လက်ဖြင့်ကာပြီးတား
သည်။ဟိုက တကယ်လုပ်တာမဟုတ်..
ဟန်ပြလုပ်ပြီးဖယ်လိုက်တာဆိုတော့.သူ့
လက်ကနောက်ကဆက် လိုက်လာသည့်
ညိမ်းတင်စောက်ဖုတ်ကြီးတည့်တည့်ကို
လက်ဖဝါးလိုက်ပင့်အုပ်မိသည်။ဘယ်သူ
မှမမြင်လိုက်ကြ..။တူးမောင်နဲ့ညိမ်းတင်
တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်
ပြီး ပြုံးထေ့ထေ့လေးတွေဖြစ်သွားကြ
သည်။ညိမ်းတင်ကထောင်ကြွစွာတောင်မတ်နေသည့်တူးမောင်လီးကြီးကိုကြည့်ပြီးရင်ဖိုနေဆဲတူးမောင်ကသူ့မျက်နှာပြုံးစေ့
စေ့ကိုကြည့်ကာလက်ချောင်းလေးတွေအ
လိုလိုလှုပ်ဆော့မိတော့ဖင်ကိုကော့ပြီးခံ
ထားပေးလိုက်သည်။ခဏလေးဆိုပေမယ့်
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်နားလည်သွား
ကြပြီးညိမ်းတင်ဆက်ထွက်သွားသည်။တဲ
စုမှာဒီထက်ပိုပြီးဘာမှလုပ်လို့မရ..
အမေတို့ရေချောင်းသွားတော့မှတဲထဲ
ပြန်ဝင်ခဲ့သည်။မိန်းမသုံးယောက်ထမီရင်
လျှားကိုယ်စီဖြင့်ဖင်လုံးကြီးတွေလှုပ်ခါ
တူးမောင်ကိုမျက်စပစ်သွားကြသည်။မြတ်
မွန်ကသမင်လည်ပြန်ကြည့်ပြီး လျှာလေးများတောင်ထုတ်ပြသွားလိုက်သေး။လီး
တောင်သမျှ ညမှပဲအမေ့ကိုဝ,အောင်လိုး
ပေးတော့မည်။
အိပ်ယာမှာအတူလှဲလိုက်ရင်းတူးမောင်လီးကြီးကိုကိုင်လိုက်တော့သိပ်တင်းတင်းမတောင်သေးလို့မသန်းတင်ဖွဖွလေးပဲ
ဆုပ်ထားလိုက်သည်။ဆီးခုံအထဲထိထိုးဖိ
စမ်းကြည့်တော့လီးကြီးကရှည်လှသည်။
ကလေးတွေဖက်လှည့်ကြည့်တော့လည်း
မအိပ်ကြသေးသဖြင့်လီးစုပ်ပေးချင်စိတ်
ကိုမြိုသိပ်ထားလိုက်ရသည်။တူးမာလက်
ကလေးလီးကိုလာကိုင်တာသိလိုက်တော့
သူ့လက်ကိုဖယ်ပြီးလီးကြီးကိုတူးမာလက်
ထဲထည့်ပေးလိုက်သည်။ကလေးတွေအိပ်
ဖို့အချိန်စောင့်နေရတာရှည်ကြာလွန်းသ
လားလို့ဘက်ထရီမီးချောင်းကိုပိတ်မယ်
ပြင်ဆဲမှာပဲ အပြင်ကရုတ်ရုတ်သဲသဲအသံ
တွေကြားရသည်။ခေါင်းထောင်ပြီးကြည့်
တော့လက်နှိပ်ဓာတ်မီးရောင်တစ်ဝင်းဝင်း
တစ်လက်လက်မို့တူးမောင်လက်ကိုဆွဲပြီး
အပြင်ထွက်ကြည့်သည်။မိမြတ်မွန်တို့တဲ
နှင့်ဒေါ်ကြည်စိန်တဲအနီးမှာလူတွေရုတ်
ရုတ်သဲသဲမြင်လို့သွားကြည့်ကြတော့ ရဲ
လေးငါးယောက် ကိုသန်းမောင်နှင့်ကျော်
ထူးတို့ကိုလက်ထိပ်ခတ်ထားတာတွေ့ရပြီး
ခဏနေတော့ကျော်ထူးကိုလက်ထိပ်ဖြုတ်
ပေးတာမြင်ရပြန်သည်။မြတ်မွန်ကိုကပ်
ပြီးမေးကြည့်တော့ စီမံချက်အရကောက်
တိုတွေကိုဖမ်းတယ်ဆိုပဲ..။တူးမောင် အ
တွက်စိတ်ပူလို့တဲကိုပြန်ခိုင်းလိုက်မိပြီးမှ
တူးမောင်က မြို့ထဲ အရပ်ထဲမှာကောက်
တဲ့သူမဟုတ်လို့နဲနဲတော့ရင်အေးသွားမိ
သည်။မြတ်မွန်က နဲနဲလန့်သွားပေမယ့် ဒါတွေကတစ်နေ့ကြုံရမည်ကိုသိခဲ့ပြီးသားမို့သိပ်မတုန်လှုပ်မိပါ။ကျော်ထူးအိမ်မှာ
ရှာဖွေနေတာအကြာကြီးမို့မသန်းတင်နားကပ်နေလီုက်သည်။တစ်နာရီလောက်နေ
တော့ကိုသန်းမောင်ကိုဖမ်းပြီးရဲတွေပြန်
သွားကြသည်။မြတ်မွန်ကိုနှုတ်ဆက်ပြီးပြန်
မယ်လုပ်တော့ သူ့တစ်ယောက်ထဲမအိပ်ရဲ
လို့အဖော်ကူအိပ်ပေးဖို့ပြောပြန်သည်။မ
တတ်နိုင်ပါ..ညလည်းနက်သွားပြီ..တစ်ညတော့အိပ်ပေးလိုက်ပါမည်။
အမေကမမြတ်မွန်တဲမှာသွားအိပ်မှာမို့တူးမာစောက်ပတ် ထီပေါက်သွားသည်။
နေ့လည်တစ်နေကုန်အလိုးခံထားပြီးပေ
မယ့်ညရောက်တော့လဲခံချင်နေသေးတာ
မို့အမေ့ကိုဦးစားပေးစိတ်နဲ့ရှောင်ပေးရင်း
တစ်ချီလောက်တော့အလိုးခံမယ်စိတ်ကူးခဲ့သည်။ခုတော့ တစ်ညလုံးအလိုးခံရမှာမို့
တူးမာပျော်သွားသည်။ကိုကို့လီးကြီးစမ်း
ကြည့်တော့လဲ..တောင်နေလိုက်တာမှ
သံချောင်းကအဖေခေါ်ရတော့မည်။ပုဆိုး
ကိုအသာပင့်လှန်ကာ လီးစုပ်ပေးလိုက်ပြီး
အဝတ်တွေချွတ်လိုက်သည်။ဟင့်…နို့လုံး
ကြီးတောင်တော်တော်အိတွဲချင်နေပြီ ခ်ခ်
တော်တော်ဆွဲ တော်တော်စို့တဲ့ ကိုကို ။
ပက်လက်ကလေးလှန်..ခါးချွပြီးထမီ
ကိုချွတ်..ပေါင်ကြီးဆွဲမြှင့်ပေးလိုက်တဲ့အ
ခိုက်မှာပဲ စောက်ပတ်ထဲကိုလီးကြီး တွန်း
တွန်းထိုးထိုးဝင်လာသည်။ဟင့်..အင့်..
အာ့..ဖြေးဖြေးဆောင့်ဦးနော် ကိုကို..ခ်ခ်
အင့်..အာ့.ပြောလို့လဲမရဘူး.အို့..အင့်.တအားဆောင့်တာပဲ..ဟင့်..အင့်
မနက်စောစော..ဝမ်းကားမလာခင်
ကတည်းကအမှိုက်ပုံမှာလူစုံနေပြီ။မနေ့
ညကကိုသန်းမောင်အဖမ်းခံလိုက်ရသည့်
သတင်းကဦးစားပေးအဆင့်တစ်။စီမံချက်
နဲ့အဖမ်းခံရတာဆိုတော့..အပြင်ထွက်ပြီး
မကောက်ဖို့သတိပေးရသည်။ရွှေပုံကြီးရှိ
နေပါလျက်အန္တရာယ်လမ်းကိုမလျှောက်ကြစေချင်။မမြတ်မွန်ကတော့အပြုံးမပျက်
ပါ…တူးမောင်နားတောင်ပိုပြီးကပ်နေသေး။ညိမ်းတင်မနာလိုဖြစ်ပြီးမျက်စောင်း
ထိုးတော့လျှာပြန်ထုတ်ပြလိုက်သည်။နေ့
လည်ပိုင်း..သူ့အမေပစ္စည်းကောက်ထွက်မှအလိုးကိုခံပစ်လိုက်ဦးမည်..ခ်ခ်
” အတူး..နေ့လည်ကျ ငါတို့ ပန်းခြံ
ဖက်သွားကြည့်ရအောင်..ရေဘူးတွေရလဲ
မဆိုးဘူး ”
” အပြင်မထွက်ရဲဘူး မမြတ်မွန်ရ..”
” ခ်ခ်..နင်ကလဲ ဒုံးဝေးပါ့…ထမီလှန်
ပြီးလီးကိုင်ထဲ့ပေးရမယ့်ပုံပေါက်နေပြီ ”
” ဟီး…သိမှသိပဲလို့..ခ်ခ် အဲလိုပြောပါလား..ရှင်းရှင်းလေး..အဟီး ”
” သိပ်ရယ်မနေနဲ့..ကြည်စိန်ကြည့်နေ
တယ်..ခေါင်းငုံ့ပြောစမ်းပါ..”
” အင်း..သွားမယ်လေ..တဲမှာမဖြစ်ဖူးလား..လူမှမရှိတာ..”
” ခ်ခ်..သိပ်မကြိုက်ရှာဘူး..ဒါတောင်
နင်ငါ့ကိုမလိုးဖူးသေးလို့..လိုးမိရင်စွဲသွား
မယ် သိလား ”
” တဲမှာ..လိုးလို့ဖြစ်ဘူးလား..”
” သပြေပင်အောက်ကစောင့်ဟာ..ဒါ
တောင် ဒို့နှစ်ယောက်ပျောက်သွားရင်သိ
မှာပဲ..ထမင်းစားချိန်လူစုကွဲမှကောင်းမှာ
သူတို့က သန််းမောင်သတင်းနဲ့ငါ့ကိုကြည့်
နေကြတာ..”
” ဟုတ်တယ်..မေ့သွားလို့..နေ့လည်
နေ့လည်..စောက်ပတ်သေချာဆေးထား
သုံးဘီးလီးရည်တွေပြောင်အေင်ဆေး ”
” လာတော့ပါဘူးဟဲ့ နင်ကလဲ..မနာ
လိုဖြစ်နေလိုက်တာ ”
ဒီနေ့မှပဲ အမှိုက်ပစ်ကားတွေကလည်း
ခါတိုးထက်ပိုပြီးများလာသလိုလို..ခေါက်
ရေစိပ်နေသလိုလိုထင်မိလာသည်။မသန်း
တင် ရပ်ကွက်ထဲဆင်းသွားမှတူးမောင်အ
မှိုက်ပုံကခွာခဲ့သည်။ထမင်းစားနေဆဲမြတ်
မွန်သူ့တဲဖက်ပြန်သွားတာကိုတွေ့လိုက်ရ
သဖြင့်တက်သုတ်ရိုက်အမြန်စားပြိးသပြေပင်ဖက်သို့ထွက်လာခဲ့တော့မြတ်မွန်ထိုင်
စောင့်နေတာကိုတွေ့သည်။အဝေးကမြင်
မိစဉ်ခဏမှာပင်မြတ်မွန်ဖင်ကြိးတွေကလီးတောင်ချင်စရာဖြစ်နေသည်။ဘာမှလဲ
ပြောစရာမလို ဘာမှပြောစရာမရှိ ဆိုသလိုဖြစ်နေ၍ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိစဉ်ခဏ
မှာပင်တစိယောက်နှင့်တစ်ယောက်တင်း
ကြပ်စွာဖက်ကာနှုတ်ခမ်းချင်းတေ့မိကြသည်။နမ်းနေရင်း တူးမောငိ၏လက်တွေက
နို့လုံးတွေပေါ်ပြေးလွှားနေကြသလိုမြတ်
မွန်၏လက်တွေကလည်းတူးမောင်လီးကြီး
ကိုဆုပ်ကိုင်မိသည်။လူငယ်သလောက်လီး
ကကြီးလှချည့်လားဟုတွေးမိစဉ်ခဏမှာ
ပင်သူ်ထမီကိုတူးမောင်ပင့်ကာ ပင့်ကာ ဆွဲတင်နေတာကိုသိနေရသည်။
ဘာရယ်တော့မဟုတ်ပါ။ဝါသနာပါ
နေလို့အပျော်ချိန်းလိုက်မိတာဆိုပေမယ့်
သူ့လီးကြီးကိုကိုင်မိတော့မျက်လုံးတွေပြူး
ကျယ်တောက်ပလာပြီးရင်တစ်ဒိတ်ဒိတ်
ခုန်လာသည်။ရုပ်ကလေးက ကလေးရုပ်
ပင်မပျောက်ချင်သေးပေမယ့် လီးကြီးက
ကျောက်တိုင်ကြီးလိုမာမာခိုင်ခိုင်ကြီးမို့ယုံ
တောင်မယုံချင်။တုတ်လည်းတုတ် ရှည်
လည်းရှည်..သုံးဘီးတို့သန်းမောင်တို့လီး
တွေက အဖေခေါ်လောက်သည်။သူ လီးကိုင်မိမှပဲ သွေးတွေဆူပွက်လာပြီး တနှာစိတ်ကအခုမှထ,လာသည်။စောက်ရည်က အလိုက်တသိအလိုလိုစိမ့်လာသည်။
တူးမောင်ကလည်းစောက်ဖုတ်ကြီးကိုလက်ဖဝါးဖြင့်အုပ်ပြီးလက်ချောင်းတွေက
စောက်ခေါင်းထဲဝင်လာလိုက်.စောက်စေ့
ပေါ်ဖိပွတ်လိုက် စောက်ဆံတွေပွတ်ပြေး
လိုက် အမျိုးမျိုးဆော့နေလေတော့ သူ့
ဖင်ကြီးဝိုင်းလှည့်နေပြီးအလိုးခံချင်စိတ်
တွေမခံမရပ်နိုင်အောင်ဖြစ်ပေါ်လာပြီ။
နမ်းနေရာမှနှုတ်ခမ်းချင်းကိုဖြည်းဖြည်း
ချင်းဆွဲထုတ်ခွာတော့တူးမောင်အသာအ
ယာလွှတ်ပေးပြီးမျက်လုံးချင်းရင်ဆိုင်ကြည့်ကြသည်။နှစ်ယောက်လုံးမျက်နှာတွေ
နီမြန်းနေကြပြီးမျက်လုံးတွေမှာလည်းရမက်ခိုးတွေတစ်ဝေဝေ..
” စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖောင်းအိနေတာ
ပဲနော်..လိုးချင်စရာကြီး ”
” သူ့လီးကလဲအကြီးကြီးပဲ….စောက်
ဖုတ်ထဲဆန့်ပါ့မလားတောင်မသိဘူး..
အလိုးခံရမှာတောင် ခပ်လန်လန့်..”
” ဟက်..သူကများ လန့်ရတယ်ရှိသေး
လီးတစ်သိန်းလောက် ”
” တော်တော့ကွာ..စောက်ပတ်လိုပဲ
ဖီလင်တောင်အောက်သွားပြီ..ပြန်လျော်နင်ပြန်လျော်…”
တူးမောင် မြတ်မွန်ကိုဆွဲ၍မြေပြင်မှာ
ဖင်ချထိုင်ရင်း ပုခုံးကိုဆွဲဖက်ခါပက်လက်
လှန်ချလိုက်တော့ မြတ်မွန်မစောင့်နိုင်ပဲ
ထမီလှန်ပြီးပေါင်ကားပေးထားမိသည်။
တူးမောင် ပုဆိုးကိုချွတ်ကာသပြေပင်ရင်း
မှာပုံထားလိုက်ပြီးမြတ်မွန်ပေါ်မှောက်၍
နို့ကြီးတစ်လုံးကိုစို့တော့ မြတ်မွန်လီးကို
ဆွဲကာသူ့စောက်ပတ်ကိုပွတ်သည်။ခဏ
အကြာ တူးမောင်မြေပြင်ကိုလက်နှစ်ဖက်
ထောက်ကာကိုယ်ကိုမြှင့်လိုက်တော့မြတ်
မွန်ပေါင်လုံးကြီးတွေဆွဲမြှင့်ပြီးသူ့ စောက်
ခေါင်းပေါက်မှာလီးကိုကိုင်တေ့ပေးထား
သည်။စောက်ရည်တွေကရွှဲစိုနေပြီဖြစ်၍
လီးကြီးကရှောရှောရှူရှူ ထိုးဝင်သွားပြီး
သားအိမ်ကိုထိုးဖိသည်။စောက်ရည်တွေ
ဇိဇွက် ဇိဇွက် အသံမည်အောင်ထွက်လာ
သည်။အောင့်နေအောင်ထိုးဖိလာသဖြင့်
မြတ်မွန်ရှုုံံ မဲ့ပြီးခြေဖဝါးကိုမြေပြင်ပေါ်
ပြန်ချတော့ တူးမောင်ကဒူးထောက်ထိုင်
ပစ်ခါပေါင်လုံးကြီးတွေပင့်မြှောက်ပြီးလီး
ကိုဖိထိုးထည့်သည်။
” အားဟာ့..အား..ကျွတ်ကျွတ်..
မညှာဘူး.ကြည့်..သူ့လီးကြီးနဲ့..သေရုံပဲ
ကျန်တယ်..သားအိမ်အောင့်တယ်ဟဲ့..
မညှာမတာ…”
ပြွတ် ဇွတ် ပြွတ် ဇွိ ပြွတ် ဇွိဇွိ ပြွတ်
ဖောင်း..ပလွတ်..ဖောင်း.ဖောင်း
အိုးဟိုး..အင့် အင့် ဆောင့် လိုး လိုး
အားဟား..ဆောင့် ကောင်းတယ် အာ့
အသေလိုးတယ်ဟဲ့..အာ့..ငါ့ကိုအသေလိုးတာ..အင့်.တူးမောင်..တူးမောင်..
” ဟုတ်ရဲ့လားမမြတ်မွန်ရယ်..တော့်လို အိုးကြီး သမ္ဘာကြီးမိန်းမ စွဲလောက်
အောင်လိုးတယ်ဆိုတော့ ယုံတောင်မယုံ
ချင်ဘူး..”
” အော်..အလိုးခံလာတဲ့သူကပြောတာမှမယုံချင်လဲ မတတ်နိုင်ဘု..ကိုယ်
တိုင်သာခံကြည့်တော့အေ..”
” ခ်ခ် စိတ်ချည့်ပဲ..အံ့ဩ. လို့ပြောတာ
ပါ..လီးကြီးမယ်လို့တော့တွက်မိပြီးသားပါ
အလိုးကျွမ်းတာကိုအံ့ဩ. တာ.ခိခိ.မမြတ်
မွန်လိုမိန်းမ လေးချီတောင်ပြီးတယ်ဆိုတာ မယုံနိုင်လွန်းလို့..”
” ဒီမယ်..သူ့လီးကြီးအဆုံးထိငါ့စောက်
ပတ်ထဲထည့်ပြီး ဒီလိုဒီလိုကပ်ဆောင့်လိုး
ကတည်းက ငါတစ်ချီပြီးတယ် သိလား..
ကျန်တာတွေနင့်ဟာနင်ခံကြည့်တော့ ”
မမြတ်မွန်က ထိုင်နေရင်းဖင်ကြီးကော့
ညှောင့်ခါသရုပ်ပြတော့ညိမ်းတင်မျက်လုံး
ဝိုင်းပြီးလိုက်ကြည့်သည်။ဆတ်ဆတ် ဇတ်
ဇတ် နဲ့ခွေးတွေညှောင့်သလိုညှောင်ြ့ပတာ
မို့ ပေါင်ကြီးတွေခါနေပြီးဖင်ဆုံကြားက
စောက်ဖုတ်ကြီးဖောင်းထွက်နေသည်။အ
ကြီးကြီးမို့ဖောင်းကားနေပြီးအားရစရာ။
ဒီစောက်ဖုတ်ကြီး ပြိုအောင်လိုးတယ်ဆို
တော့ တူးမောင်အပေါ်ခါတိုင်းထက်ပို၍
စိတ်လာသွားမိသည်။မနေ့က သူ့လီးကြီး
တောင်မတ် နေတာကိုလည်းမျက်စေ့ထဲ
ပြန်မြင်လာကာ မမြတ်မွန်စောက်ဖုတ်
ကြီးနှင့်ယှဉ်တွဲတွေးနေမိတော့စောက်
ရည်ကတစ်လည်လည်လေးဖြစ်လာသလို
လိုမို့ ထမီစ,ကိုစောက်ဖုတ်ကြားညှပ်ထား
လိုက်သည်။
” တအားဆောင့်တာပဲလား ဟုတ်လား
တောက်လျှောက်ပေါ့..”
” အင်း..သူပြီးတဲ့အထိဆောင့်တုန်းပဲ
လီးရည်တွေကလဲအများကြီးဟယ်.လူပျို
ပေါက်ဆိုတော့ ဖင်ကြားတွေရော ပေါင်
ခြံတွေရောရွှဲကုန်တာပဲ..ငါ့စောက်ပတ်ထဲ
မဆန့်ဘူး.ပြန်အံထွက်တာ..ငါ့တစ်သက်
အလိုးခံခဲ့သမျှ ဒီကောင့်အကြိုက်ဆုံးပဲ ”
” ခ်ခ်..လွန်ပြီ..မမြတ်မွန်တို့..”
” မယုံလဲ နေဟယ်..”
” ယုံတယ်..ယုံတယ်…လီးမစုပ်ပေး
လိုက်ဘူးလား..ခ်ခ်.”
” ဟင့်..လီးစုပ်ပေးမိလို့ နောက်တစ်ချီ ကုန်းလိုးခံရတာပေါ့ဟယ်..ဆောင့်လိုး
တိုင်း လေတောင်အံထွက်တယ် ခ်ခ်..”
” ခွေးလိုးလား…တော်တော်ကောင်း
မှာနော်..ကျွန်မအားရပါးရမခံဖူးဘူး ”
” အင်း..ခွေးလိုး..ခ်ခ်..ဆွေမျိုးမေ့
တယ်..နင့်လဲမေ့တာပဲ ခ်ခ် ”
ညိမ်းတင် မျက်စေ့တွေ နှာခေါင်းတွေ
နီရဲလာသည်။အပိုပြောတာတော့မဖြစ်
နိုင်ပါ..မမြတ်မွန်အကြောင်းသူသိသည်။
လီးနှင့်ပတ်သက်လျင် ညိမ်းတင်ကအဖေ့
အလိုးခံနေသူုဖြစ်ပြီးမမြတ်မွန်ကလင်ငယ်
ကြိုက်ကုန်းခံသူဆိုတော့ အလိုလိုတွဲမိနေ
ကြခြင်းဖြစ်သည်။မမြတ်မွန်အလိုးခံလာခဲ့
သမျှ ချီးမွမ်းသံကြားရခဲသည့်အပြင် အားမလိုအားမရ စိတ်တိုသံတွေနှင့်သာအဆုံး
သတ်တာပဲကြားခဲ့ဖူးသည်။အခုတော့တစ်
မျိုးပြောင်းပြီးဟိမဝန္တာချီးမွမ်းခန်းဖွင့်နေ
သလို တူးမောင်လီးကြီးကြောင်း..အလိုး
သန်ကြောင်းတွေ မြိန်ရည်ယှက်ရည်ပြော
ပြနေပြန်တာမို့အသစ်အဆန်းဖြစ်ပြီးအား
ကျမိသည်။မယုံတော့ မရှိပါ..အံ့ဩ. မိ တာနှင့်အားကျမိတာပါပဲ…။
ညိမ်းတင်အမေဆုံးပြီးသိပ်မကြာခင်ပဲ
အဖေကားတိုက်မှုတစ်ခုမှာခြေထောက်
ဖြတ်ခဲ့ရသည်။ကားနောက်ကတွယ်စီးရင်း
ကားချင်းတိုက်မိရာက ဘယ်လိုကဘယ်
လိုဖြစ်တယ်မသိ..ကားနှစ်စီးကြားထဲဝင်
သွားပြီးခြေထောက်တစ်ချောင်းညှပ်သွား
ခဲ့သည်။နောက်ဆုံးတော့ပေါင်ရင်းက
ဖြတ်လိုက်ရပြီးအမှိုက်ပုံရောက်လာခဲ့ရတဲ့
ဇာတ်လမ်းပါ။ခြေထောက်တစ်ဖက်ပြတ်ရ
တဲ့ဇာတ်လမ်းမှာ ဒဏ်ရာကိုနေ့စဉ် ပြုစု
ဆေးထည့် သန့်စင်ရင်း အပျိုပေါက်
ဆယ့်ငါးနှစ်အရွယ်သမီးလေးနဲ့လိုးဖြစ်ခဲ့
တာတော့..နောက်ဆက်တွဲပေါ့လေ..။ခု
ဆို ငါးနှစ်ကျော်ခဲ့ပြီ..အဖေ့ကိုထမင်းလဲ
ရှာကျွေး အရက်လဲရှာတိုက် စောက်ပတ်
လဲအလိုးခံ…မေတ္တာမပျက်ခဲ့ပါ။ဒါပေမဲ့
အလိုးခံရတာ အားမရတော့ အလွန်ခက်
လှသည်။အဖေက မသန်ပါဘူးဆိုမှပြောလို့လဲမရ..အရက်ကသောက်လိုက်သေး
သည်။စိတ်ညစ်လို့ပါသမီးရယ် ဆိုတော့
သိပ်လည်းမတားရက်ခဲ့ပါ။အခုတော့..ပို
ပြီးစိတ်ညစ်စရာပိုလာသည်..အဖေ့လီးက
သိပ်မတောင်နိုင်တော့..။တောင်လာပြန်
တော့လဲ ခဏလေးနဲ့ပြန်ကျသွားသည်။
သမီးက နို့ကြီး ဖင်ကြီး စောက်ဖုတ်ကြီး
တောင့်လိုက်တာမှ ကားပြီးဖုနေအောင်
တောင့်သည်။အသက်လေးကနှစ်ဆယ်
ပြည့်ပြီးခါစမို့…တစ်ရက်ဆယ်ချီလောက်
အလိုးခံချင်သည်။အဖေလိုးပြီးလို့မေးလာ
တိုင်း ရင်ထဲရှိသလို မဝ,ဘူး လို့ပဲဖြေခဲ့သည်။နောက်ပိုင်းတော့အဖေမမေးတော့
ပါ..အရက်သောက်လျင်ကြာကြာလိုးနိုင်
တယ်ဆိုပြီးအရက်တွေချည့်ပဲလှိမ့်သောက်
သည်။မူးပြီးအိပ်ပျော်သွားတာပဲထူးလာပါ
သည်.ကြာကြာလိုးနိုင်ဖို့ဝေးလို့ခဏလေး
တောင် လိုးမပေးနိုင်တော့ပါ။အခု..မလိုးနိုင် မတောင်နိုင်တော့ပြီ..ညိမ်းတင်
ကိုဘယ်သူလာလို့ လိုးပေးပါ့….ဟစ်လို့သာငိုလိုက်ချင်ပါသည်။
ဒါပေမယ့်..မနေ့ကတော့မျှော်လင့်စရာ ရောင်ခြည်လေးသန်းလာသည်။
တူးမောင် သူ့စောက်ဖုတ်ကိုမတော်တဆ
လိုလိုနဲ့ တကယ်နှိုက်သွားခဲ့သည်။စောက်
ဖုတ်ကြီးကို အိကနဲနေအောင်နှိုက်သွား
တာ ချက်ချင်းတောင် ထမီလှန်ပြီးခံပစ်
ချင်စိတ်ပေါက်မိသည်။ကျေနပ်မိမှန်း
ကြိုက်မှန်းသိအောင် ပြုံးလို့တောင်ပြခဲ့
လိုက်မိပါသေးသည်။အဲ…မမြတ်မွန်က
ကိုယ့်ထက်ရဲ..ကိုယ့်ထက်သွက်လို့ အရင်
စားသွားပေမယ့်..လီးဆိုတာကုန်သွားတဲ့
အမျိုးမှမဟုတ်..အားမလျှော့ပါဘူး..သူလဲစား..ကိုယ်လဲစားပေါ့ ဟုတွေးပြီးတစ်
ယောက်ထဲ ကြိတ်ပြုံးလေးပြုံးကာစောက်
ရည်တွေထွက်နေတာကိုသုပ်ပစ်လိုက်ပါ
သည်။ဟွန့်..ရွှဲနေတာပဲ..လက်တောင်မှ
ပေကုန်ပြီ..ခ်ခ်..
မနွယ် သူ့မြို့သူပြန်ရောက်တော့နေရ
ထိုင်ရတာခက်နေသည်။တူးမောင်လီးကြီး
နဲ့အထောင်းခံလာရတာကိုမမေ့နိုင်ပဲမျက်
စေ့ထဲတောင်စွဲနေသည်။နောက်တစ်ခါ
ရုံးချိန်းရက်ကလည်းသုံးရက်လောက်ပဲလိုတော့သည်..ငွေကလဲပိုပိုလျှံလျှံမရှိပါ။
သူ့လင်ကိုတွေ့ရဖို့ထက် ခရီးသွားဟန်လွဲအလိုးခံချင်သည့်ဆန္ဒကိုပိုနေသည်ဆိုတာကို သူ့ဟာသူသိနေတော့စိတ်လျှော့လိုက်
သည်။မမညွန့်ကိုလမ်းမှာတွေ့လို့မေးစမ်း
ကြည့်တော့မနက်ဖြန်သွားမယ်လို့သိရပြီး
လိုက်ချင်စိတ်တွေတားမရအောင်ဖြစ်မိ
ပေမယ့်မမညွန့်ကစကားရိပ်လေးတောင်မှသန်းမလာ..ကိုယ်ကလဲ ရွခဲ့မိလို့သူဒုက္ခ
ကြုံခဲ့ပြီးပြီမို့လိုက်ပါရစေမပြောရဲ။
အမှိုက်ပုံမှာတော့မညိမ်းတင်အဆင်မပြေသေး။ကြောင်ကကြွက်ကိုချောင်းသ
လို ချောင်ကောင်းကောင်းမှာပိတ်မိဖို့အ
လစ်ချောင်းနေသည်။မမြတ်မွန်ကအခြေအနေအကြောင်းသိမို့ကွယ်ရာကကြည့်ပြီး
ကြိတ်ပြုံး ပြုံးနေသည်။အလစ်မှာသူနှင့်
တူးမောင်လိုးခဲ့ကြတာလေးခါရှိပြီ..ကြာလေ တူးမောင်ကိုကြိုက်လေ..။လိုးချက်
တွေကရက်ရက်စက်စက်ကောင်းလာတာမို့.ညိမ်းတင်ကိုအသိမပေးပဲ အလစ်မှာသူ့တစ်ယောက်ထဲခိုးစားသည်။
” ဟေ့ ရွှတ်..တူးမောင်..”
တူးမောင် သေးပေါက်ပြီးတဲပြန်လာတာတွေ့တော့အရဲစွန့်ပြီးလှမ်းခေါ်လိုက်
သည်။တဲချင်းကပ်လျက်ပေမယ့်အဖေ့ကိုငဲ့ပြီးတူးမောင်ကအဝင်အထွက်မလုပ်တာ
မို့စိမ်းသလိုဖြစ်နေသည်။တူးမောင်လှည့်
ုကြည့်တော့
” ကားလမ်းဖက်သွားပြီးအဖေ့ဆေး
သွားဝယ်မလို့ဟ..အဖေါ်လိုက်ခဲ့ပေးဟာ
ငါမုန့်ဝယ်ကျွေးမယ်..”
ဦးမြဖေကြားပေမယ့်သူသောက်ဖိုအ
ရက်သွားဝယ်ပေးမှာမို့မတားပါ။ကျော်ထူး
ကစီမံချက်ကြောက်ပြီးအရက်မရောင်းရဲ။
ညိမ်းတင်တဲထဲဝင်လာတော့ငွေထုတ်ပေး
ပြီးအမြည်းလေးပါဝယ်ခိုင်းလိုက်သည်။
အမှိုက်ပုံနှင့်အရက်ရောင်းသည့်ဆိုင်က
တော်တော်လေးဝေးပြီးလမ်းမှာသချႋုင်းကို
ဖြတ်ရသေးသည်။တောကလေးအုပ်အုပ်
နှင့်မို့ဆေးသမားတွေ..လူရှုပ်တွေကျက်
စားသည်။မိန်းကလေးတစ်ယောက်ထဲဆို
လျင်တော့သိပ်မသင့်လျော်..။
တဲစုကနေကျောက်ကြမ်းလမ်းကလေး
အတိုင်းလမ်းလျှောက်လာပြီး မြင်ကွင်းက
ကွယ်သွားတော့ ညိမ်းတင်ကလက်ညှိုးထိုးပြပြီးတစ်ခိခိရယ်သည်။ရှေ့ဆက်သွားလျင်သချႋုင်း…
” တူးမောင်..အဲဒါဘာလုပ်နေတာလဲ
ခ်ခ်..အူယားစရာကြီး..”
လမ်းနံဘေးမှာခွေးမကြီးတစ်ကောင်
သူ့စောက်ပတ်ကိုသူပြန်ယက်နေသည်။တူးမောင်..အဲလောက်မအ,ပါ။
” အဲဒါလား..လာ ငါလုပ်ပြမယ်..”
တူးမောင်ညိမ်းတင်လက်မောင်းကိုဆွဲ
ပြီးသချႋုင်းဇရပ်ထဲသို့ခြေလှမ်းသွက်သွက် ဆွဲခေါ်သည်။
” အာ..အို..ဟဲ့.တူးမောင်.ငါမေးတာ
အဲလိုမဟုတ်ဘူးလေ..ဟဲ့.တူးမောင်လို့..
အာ..အင်..နို့ဆွဲတာ..နို့ဆွဲတာတော့်..
အားဟာ့..တူးမောင်လို့..ဟင့်..အို အို
ထမီ..ထမီ…ထမီကျွတ်သွားပြီ..ကျွတ်
သွားပြီ..ပြန်ဝတ်ပေး ပြန်ဝတ်ပေးဟာ.
တူးမောင်နော်…အားဟား..အားဟား
မယက်နဲ့လေ..မယက်ပါနဲ့..အာ..ဟင့်
မယက်နဲ့ဆိုကွာ..အား..ဟား..မယက်..
အာ့..မစုပ်နဲ့..ဟင့်..ဆိုးတယ်ကွာ.အာ့.
ပြွတ်.ပလပ် ပလပ် ပလပ်.ပြွတ်.ပြွတ်.
အင့်.တူးမောင်ရယ်….ကောင်းလိုက်တာ
တအားကောင်းတယ်..တအား..အား..
တအားကောင်းပါတယ်…ကျွတ်ကျွတ်.
အား..ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်..ဟင့်.ပြွတ်.
ပေါက်ပေါက်ပေါက်ပေါက် အား အား
ဆောင့်ဟာ..ဆောင့်..ပေါက်ပေါက်..
အား အား အား အား တူ တူတူးမောင်..
ထွက်ကုန်ပီ..ထွက်ကုန်ပြီ..တူးမောင်ရေ
ညိမ်းတင် ကော့လန်ပြီးအံကြိတ်ခါ
အော်ပြီးငြိမ်ကျသွားသည်။မျက်စေ့မဖွင့်ရဲ
တူးမောင်ကိုသူမကြည့်ရဲတော့..။သူ့တစ်သက်လုံးစောက်ပတ်အယက်မခံခဲ့ရဖူးပါ။
စောက်ပတ်ယက်ခံရလိမ့်မယ်လို့လည်းမ
ထင်ခဲ့..မမျှော်လင့်ခဲ့။အခုတော့စောက်ပတ် အယက်ခံရရုံမက စောက်စေ့လည်း
အစုပ် အယက် ခံလိုက်ရသည်..နခမ်းထူ
ကြီးတွေ စောက်ဖတ်ကြီးတွေ စောက်ဆံ
တွေဆိုတာလဲ လျှာပြားကြီးနဲ့အသွားအပြန် အယက်ခံ အစုပ်ခံလိုက်ရသည်။ကုန်
ကုန်ပြောရရင်ဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲလက်
ချောင်းနှစ်ချောင်းပူးထည့်ပြီးအလိုးခံ အ
ဆောင့်ခံလိုက်ရပြီးလေဟာနယ်ထဲက
ပြုတ်ကျလာရသလို ရင်တစ်ဖိုဖိုတစ်လှိုက်
လှိုက်နဲ့ အထွတ်အထိပ်အထိရောက်သွား
ခဲ့ရသည်။ဟူး….မမေ့နိုင်…
အောင်မယ်လေး..အရသာခံလို့မှမပြီး
သေး…စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီးထိုးထည့်
ခံရပြန်ပြီ..အာ့..အာ့..ဒစ်ကြီးဝင်လာတာ..ဒစ်ကြီးဝင်လာတာ…ကြီးလိုက်တာ
နော်..အားမလေ့..စောက်ပတ်တော့ပြဲပြီ
ထင်တယ်..အိ..အာ့..ဟင့် လိုးတာ..
လိုးတာ..အဲ..ပိုဝင်လာတယ်.အင့်.အင့်
ချော့လိုးနေတာ သူ..ဟင့်..ဟင့်..ထည့်
ပစ်လိုက်ပါလား..အဆုံးထိထည့်ပစ်လိုက်
ပါတော့လား..အင့်..ဟင့်..အားဟာ့..
အားဟာ့..အားဟာ့…အင့်..
” တူးမောင်ရယ်….အရှည်ကြီးပဲ..
ရင်ထဲကိုအောင့်သွားတာပဲ..သားအိမ်ကို
ထောက်တာဖြစ်မယ်..အဲလောက်ရှည်ရ
လားမောင်ရယ်..မခံနိုင်ဘူးတော့်..”
” အင်…မလိုးရတော့ဘူးလား ”
” ခ်ခ်..မြန်မြန်လေးဆောင့်ပေးလို့
ပြောတာ ခ်ခ်..လူဆိုး.သူများအလိုးခံချင်
မှန်းသိရဲ့သားနဲ့ ခ်ခ်..ဆောင့်တော့..နေဦး..ပြောထားမယ် နောက်နေ့ ဒီအချိန် ဒီနားလာလိုးရအောင်နော်..ညိမ်းအချက်
ပေးမယ်..စောင်ကြည့်နော် မောင်..”
ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ဖောင်း ဖောင်း
ပြွတ်ပြွတ် ဖောင်း စွတ်ပြွတ် ဖုန်း.ပြွတ်
စွတ် စွတ်ပြွတ် ဖုန်း..အားဟား အင့်
ကောင်းလိုက်တာနော်..ဆောင့်ပါ..အင့်
သေအောင်ဆောင့်လီုးပစ်စမ်းပါ.အာ့..
ကောင်း.အင့် ကောင်း.အင့်.အင့်
” မသန်းတင်…”
” ဟောတော်..မမညွန့်..အဝေးကြီး
ကတည်းက တူပါတယ် လို့ကြည့်နေတာ
မနွယ်ရော.ပါဘူးလား..တစ်ယောက်ထဲလား..အခုဘယ်တုန်းကရောက်.ဘယ်မှာတည်း..ဘာစား…”
” ခ်ခ်..လာ လာ လမ်းလျှောက်ရင်း
ပြောပြမယ်..သန်ဘက်ခါရုံးချိန်းလာတာ
အိမ်ပြန်မယ် လာ..”
” အင်..ကျွန်မပစ္စည်းကောက်ရဦး
မယ်လေ..မမညွန့်သွားနှင့်..ကျွန်မလိုက်
ခဲ့မယ်..”
” မကောက်နဲ့တော့..လာ သွားကြ
မယ်..ခြေလျင်ပဲသွားမယ် ”
မသန်းတင် တစ်မနက်လုံးအမှိုက်ပုံမှာ
ရတနာရှာပြီး နေ့လည်ပိုင်းရပ်ကွက်ထဲ
လည်ကောက်ဖို့ထွက်အလာမညွန့်ရီနှင့်
မထင်မှတ်ပဲတွေ့ပြီးနှုတ်ဆက်ခံရတော့အံ့
ဩ. ဝမ်းသာဖြစ်ရသည်။သူတို့ဘဝကလမ်း
မှာတွေ့လို့တောင်နှုတ်ဆက်မခံရတဲ့ဘဝမို့
မယုံမရဲဖြစ်မိပေမယ့်မညွန့်ရီဟန်ဆောင်
မှုကင်းတဲ့မျက်နှာကကြည်ကြည်လင်လင်
မို့ ငြင်းလို့မရမည့်အတူတူတော့ သူ့ဆန္ဒ
သူ့သဘောအတိုင်းလမ်းလျှောက်လို့ပဲပြန်
ခဲ့ကြပါသည်။
” မရိုသေ့စကားနော် မသန်း..ပြောစ
ရာတွေများလို့နည်းနည်းသည်းခံပေး..
တူးမောင်နဲ့ကျွန်မဖြစ်နေကြတာမသန်းလဲ
သိမယ်ထင်လို့…”
မသန်းတင်အေးအေးသက်သာပဲပြန်
ပြောခဲ့ပါသည်..
” သိပါတယ်မမညွန့်ရယ်..တဲစုလေးကကျဉ်းကျဉ်းလေးပါ..တဲလေးကပိုပြီး
ကျဉ်းပါတယ်..ကျွန်မသားမှာအမှားတွေ
ပြုမိသမျှကျွန်မတောင်းပန်ပါတယ်..”
” ကျွန်မအရင်ပြောပါမယ်မသန်းရယ်
သက်သက်သာသာနေစမ်းပါ..ဒါကြောင့်
လဲလမ်းလျှောက်ပြန်တာပါ..”
အစ,ချီတော့…ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်
ကြားရပြန်သည်။မမညွန့်ကကုန်စိမ်းသည်
မဟုတ်ပါ..သူနေတဲ့မြို့ကတစ်ဖက်နိုင်ငံ
နဲ့ကပ်နေပြီးဗမာဆိုမရှိသလောက်ရှားတဲ့
မြို့ပါ။အဲဒီမြို့မှာသူ့ယောကျာင်္းကပွဲစား။
ကျောက်ပွဲစားလို့ပဲဆိုကြပါစို့။ချမ်းသာပါ
သည်။သားတစ်ယောက်နဲ့..သမီးလေးနှစ်
ယောက်မွေးပြီးသားဖြစ်သူဆေးစွဲရာကအ
တူဆေးချတဲ့အဖော်တွေနဲ့အတူလုယက်မှု
လူသတ်မှုတွေကျူးလွန်ခဲ့ကြလို့အဖမ်းခံရ
တော့မမညွန့်နှင့်တူးမောင်ဇာတ်လမ်းဖြစ်
ခဲ့သည်။ပေါ့ပေါ့လေးပြီးမယ်ထင်လို့ဆန္ဒ
အလိုကိုလိုက်ပြီးတူးမောင်နဲ့အလိုးခံလိုက်
ပါမှ ပိုပြီးလေးသွားရတာက အချစ်ပါ။ဘယ်လိုမှမထင်မှတ်ခဲ့ပါတဲ့အချစ်ဆိုတာ
ကြီးကဒီအသက်အရွယ် ဒီဇာတ်လမ်းမှာ
သူ့အခန်းမပါပဲအင်တိုက်အားတိုက်သည်း
အူခိုက်မျှ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ တိုးဝင်လာခဲ့
သည်။တူးမောင်အပေါ် မမညွန့်ချစ်မိပါ
သည်။သနားမိပါသည်။ယုံကြည်မိပါသည်ဘဝကိုထောက်ပံ့ကူမှုတွေအဖက်ဖက်က
ပြုပေးချင်ပါသည်အသက်ကွာတာတွေ ဘဝကွာတာတွေ နီးစပ်တာတွေ မနီးစပ်တာတွေဘာတစ်ခုမျှမသက်ဆိုင် မစဉ်းစားပါ..တူးမောင်တို့ ဘဝလေးတွေ အဆင့်ကလေးမြှင့်ပေးချင်ပါသည်။လူဘဝ
လူတန်းတော့စေ့စေချင်ပါသည်။
ဒီတော့..အသက်မွေးမှုအနေနဲ့ဒီဘဝ
ဒီလမ်းကြောင်းပေါ်မထားရက်..အတန်း
ပညာနဲ့လိုက်ဖက်ပြီးဝါသနာနဲ့လဲကိုက်ညီ
မဲ့အလုပ်အကိုင်တစ်ခုခုထောက်ပံ့မည်..
ဝါသနာပါလျင် အနည်းဆုံးဆံပင်ညှပ်တဲ့
ပညာလေးသင်..အင်္ဂလိပ်နဲ့တရုတ်စကား
ပြောသင်တန်းတက်..အသက်ငယ်သေး
တော့ဘဝတက်လမ်းအချိန်မီသေးသည်..
တူးမာကိုလည်းအလှပြင်သင်တန်းလေးပဲ
ဖြစ်ဖြစ်ပို့ပြီးသင်တန်းဆင်းလျင်ဆိုင်ဖွင့်
နိုင်ဖို့စီစဉ်ပေးမည်..လောလောဆယ်
နေထိုင်စားသောက်ဖို့သူ့တာဝန်ထား…
တစ်ခုပဲလိုက်လျောပါ..တူးမောင်နဲ့လွတ်
လွတ်လပ်လပ်တော့နေပါရစေ…တဲ့။
စကားလဲအဆုံး..တဲစုကိုလဲပြန်ရောက်
မသန်းတင် အိပ်မက်လိုဖြစ်သွားသည်။ပုံ
ပြင်လိုဖြစ်သွားသည်။ဇာတ်လမ်းဝတ္ထု လို
ုဖြစ်သွားသည်။တူးမောင်ကဆယ့်ခွန်..
မသန်းတင်ကသုံးဆယ့်သုံး..မမညွန့်က
လေးဆယ့်နှစ်..ဘာတွေဘယ်လိုဖြစ်ကုန်
ပါလိမ့်။နောက်ဆုံးတော့..အော်…သူလဲ
တူးမောင်လီးနဲ့လိုးချက်တွေကို ငါ့လိုပဲစွဲ
နေအောင်ခံလိုက်ရလို့ လင်တ,ရူးသွားပြီ
ထင်ပါရဲ့.ဒို့ဘဝကတော့အမှိုက်ပုံထက်ပို
အောက်မကျနိုင်ပါဘူး..ဟုတွေးရင်း…
မသန်းတင်ကအလွန်အိမ်ရှင်ဝတ္တရား
ကျေသည်။သူတို့သားအမိလေးယောက်ကသပ်သပ်..တူးမောင်နှင့်မညွန့်ရီတို့အ
တွက်သပ်သပ် အိပ်ယာခင်းပေးထားတာ
မို့ ရှက်ရှက်နဲ့မသန်းတင်လက်မောင်းကို
ဆွဲဆိတ်ပြီးခါးကိုကလိထိုးသည်..။မသန်း
တင်ကတစ်ခိခိကြိတ်ရယ်ရင်း မညွန့်ရီနားနားကပ်၍
” အားမရရင် အပြင်မှာခင်းထားပေး
တယ်..မြောက်ဖက်အပုံဘေးမှာ..ခိခိ ”
” ဟင့်..သိပ်အလိုက်သိနေတာ..သူ့
သားကခပ်ကြမ်းကြမ်း..ခ်ခ်..”
” ဟီး..ဘယ်လောက်ကြမ်းကြမ်း..ဒီ
ဖင်ကောက်ကြီးက ဖြုံမယ်မထင်ပါဘူး..
မမညွန့်ဖင်ကြီးက ယောကျာင်္းတွေမပြောနဲ့ ကျွန်မတောင်….ခ်ခ်..”
” ဟွန့်..သန်းသန်းက လုပ်ပြီ.ခ်ခ်..
ပြော..ဘာဖြစ်လဲ ပြော..ဆက်ပြောလေ
သန်းသန်းတောင် ဘာဖြစ်လဲပြော…”
” ခ်ခ်..ပြောတောပါဝူး..ခ်ခ်..”
” ပြောပါဆို..ကလိထိုးမှာနော်..
ပြော..ပြော..”
” အို့..ဟင့်..ခ်ခ်..အို…ပြောမယ်..
ပြောမယ်..ကျွန်မတောင် ဟောဒီလို..
ဟောဒီလို..လိုးပစ်ချင်စိတ်ပေါက်တယ်လို့ပြောတာ..ခ်ခ်..သိပလား ခ်ခ် ”
ပြောပြောလုပ်လုုပ်..မညွန့်ရီခါးကို
နောက်ကျောကဖက်ပြီး ဖင်ကြီးကိုပေါင်
ရင်းစပ်ဖြင့်လေးငါးချက်ကော့ကာဆောင့်
တော့ မညွန့်ရီကဖင်ကြီးကော့ထားပေးပြီး
တစ်ခိခိရယ်သည်။
” အပြင်မှာပဲအိပ်တော့မယ်သန်းသန်း
ရယ်…သူလုပ်တာနဲ့ပဲ ညွန့်စိတ်တွေ ဆူ
ကုန်ပီ..အပြင်မှာပဲအားရပါးရ ခ်ခ်…
အားဟာ့..မနှိုက်နဲ့လေ..အရေတွေစိမ့်
နေပါပြီဆိုမှ..ခ်ခ်..ခ်ခ်..”