၁
” အာ..မနွယ်ပေါင်ကဖြူဖြူကြီးလေ
ကွာ..တူးမောင်ကလဲ လူတွေမြင်ကုန်မယ်လေကွာ..အို..မလုပ်နဲ့လေကွာ.အာ
ဟင့်အင်းကွာ..အင်းကွာ..အိုး..အို လို့..
ဝင်သွားပြီကွာ..ဟင့်..ဇွတ်ပဲကွာ..အာ့.
ဖြေးဖြေးဆောင့်ပေါ့လို့..အင့်..အင်း..
ကြည့်.ကြည့်..တအားဆောင့်တာကြည့်
အား..နာတယ်လို့..ဖြေးဖြေးဆောင့်ပေး
အားဟား..ကောင်းလာပြီ..အင်း အင်း
ကောင်းလာပြီ..အင်း..ဆောင့်တော့.အ
အာ့..ကြိုက်သလိုဆောင့်တော့..ဟင့်.
အင့်ဟင့်..ကောင်းတယ် ဆောင့်.အား..
ဘာလို့ရပ်တာလဲလို့..အော်လဲမရပ်နဲ့..
ဆောင့်သာဆောင့်..ဆက်ဆောင့်..ဟင့်.
အင့်..အကြာကြီးဆောင့်..ကောင်းတယ်
အင်း..အွတ်..ပြွတ်..ပြွတ် စွတ်..ဖွတ်.
တအားကောင်းလာပြီကွာ..အူးဟူး..
သွက်သွက်လေး..ဟုတ်ပြီ..ဟုတ်တယ်
ပြွတ်ပြွတ် စွတ် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ပေါက်..
ဖောက်..ပေါက်..ပြွတ် ပေါက်..
“ကောင်းလား..တူး..”
” ကောင်းတယ် မမနွယ်..တအားပဲ”
” ခ်ခ်..ကောင်းရင်ဆက်ေဆာင့်လိုး.
ကြာကြာလိုး..ခ်ခ်..မနွယ်လဲကောင်းလို့
တူးပြီးသွားရင်လီးရည်တွေမနွယ်စောက်
ပတ်ထဲထည့်နော်..အပြင်မထုတ်နဲ့ ခ်ခ် ”
အိမ် ကကျဉ်းပါတယ်ဆိုမှညအိပ်ဧည့်
သည်ရောက်လာသည်။ဧည့်သည်မှတစ်
ယောက်ထဲမဟုတ်..နှစ်ယောက်ကြီး။မိန်း
မသားတွေ.တစ်နယ်တစ်ကျေးကဆိုတော့
အမေကအားနာပြီးလက်ခံရသည်။လင်အ
ချုပ်ကျလို့လာတာကတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး
နောက်တစ်ယောက်က သားအချုပ်ကျလို့
အမှုတစ်မှုတည်းကတရားခံနှစ်ယောက်။တစ်မြို့တည်းမှာနေကြသည်။
တူးမောင်တို့သားအမိဒီမြို့အစွန်ကအမှိုက်ပုံနံဘေးမှာနေလာခဲ့တာကြာပြီ။ကြာ
ဆိုညီမအငယ်ဆုံးလေးတစ်သက်..ဆယ့်
နှစ်နှစ်တော့ရှိပြီ။တစ်မြို့လုံးကစွန့်ပစ်တဲ့အမှိုက်တွေကိုမြို့နယ်စည်ပင်ကစုစည်း
ပြီးဒီနေရာမှာလာစုပုံသည်။ဒီစွန့်ပစ်အ
မှိုက်တွေကတူးမောင်တို့အတွက်ထမင်း
အိုး။ဒီအမှိုက်တွေထဲက အကောင်းလေး
တွေ၊မကောင်းတစ်ကောင်းတွေ၊အမျိုးညံ့တွေထဲကအရောင်းအဝယ်ဖြစ်နိုင်တာ
လေးတွေကိုလှန်လှောရှာဖွေပြီးဝင်ငွေရှာ
ရတာတူးမောင်တို့ရဲ့အသက်မွေးအလုပ်။
ဒီတော့ ဒီအမှိုက်ပုံအနီးမှာပဲတဲကလေး
ထိုးပြီးကျူးကျော်နေထိုင်လာခဲ့ကြတာပဲ
ဖြစ်သည်။ယခင်ကတူးမောင်တို့မိသားစု
တစ်စုတည်းနေခဲ့ပေမယ့်..ခုတော့ရှစ်ဦး
ခန့်နေထိုင်ကြပါသည်။တဲကလေးတွေက
လည်း ခေတ်နှင့်အညီသွပ်မိုးထရံကာတဲပု
လေးတွေဖြစ်လာကြပြီ။အဖေလည်းဒီတဲစုလေးမှာပဲဆုံးပါးသွားခဲ့တာနှစ်နှစ်ရှိခဲ့
ပါပြီ။
ဧည့်သည်အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်မှာ
တစ်ယောက်ကသေးသေးဖြူဖြူ…တစ်
ယောက်ကညိုညိုတောင့်တောင့်။သေးဖြူ
ဖြူက မလေးနွယ်..ညိုတောင့်တောင့်ကမညွန့်ရီ.ကုန်စိမ်းရောင်းကြသည်။မလေး
နွယ်က စကားပြောလျင်သူ့ကိုသူ နွယ်က
နွယ်က ဟုနာမ်စားသုံးလေ့ရှိသဖြင့်စတင်
မိတ်ဆက်စဉ်ကပင်မမနွယ်ဟုခေါ်ခဲ့ရာမှ
မမနွယ်ပဲဆက်ခေါ်ခဲ့မိသည်။မမနွယ်က
ဈေးသည်ပီပီ အလွန်သွက်လက်ဖော်ရွေ
သလိုအလုပ်မရွေးကူညီလုပ်ကိုင်သည်။
မမညွန့်လည်းကူပါသည်.ဒါပေမယ့်ဘယ်
နေရာက ဘယ်လိုကွာခြားနေမှန်းတော့သေသေချာချာမစိစစ်တတ်..မတူကြတာ
တော့အမှန်။အမှိုက်ပုံမှာအသုံးဝင်မည့်
ပစ္စည်းရွေးရှာရာမှာလည်းသူပါသလို ရရှိ
လာသည့်ပစ္စည်းတွေအကန့်ခွဲရာ.သန့်စင်
ရာ..သိမ်းဆည်းရာမှာလည်း သွက်သွက်
လက်လက်ပါဝင်သည်။လုပ်ကိုင်နေကျမိမိ
တို့ထက်တောင်မှသူကစနစ်ကျကျွမ်းကျင်
နေပါသေး။တစ်ခုပဲပြောစရာရှိသည်..သူ့
မျက်နှာ သူ့အပြောလေးတွေက ကြာမူပါ
ချင်သည်။မသိလျင်ပွင့်လင်းဖော်ရွေတယ်
ထင်ရပေမယ့်တူးမောင်စိတ်ထဲတော့ကြာ
ပစ်တယ်လို့ပဲထင်နေမိသည်။ကြာမူ ပါသူ
မို့ရဲရဲတင်းတင်းဆက်ဆံမိပြီးရင်းနှီးမှုက
ချက်ချင်း ချက်ချင်း မြန်ဆန်သွားသည်။
စကားတစ်ခွန်းပြောလျင် ရင်းနှီးမှုတစ်ရစ် ပိုသည်။တစ်နေ့လုံးဆိုတော့ အရစ်
တွေများသွားသည်။
မနက်ဆယ်နာရီလောက်ကရောက်လာတာ..ညနေရေချိုးတော့အတူတူ..
ထမင်းစားတော့တစ်ယောက်နှင့်တစ်
ယောက် တယုတယ အပြုံးချင်းပြိုင်ပြီး
ဟင်းတွေထည့်ပေး လို့။မမညွန်နှင့်လည်း
ရင်းနှီးသွားပေမယ့် သူကဦးစားပေးခံချင်
သလို မူနွဲ့ှနွဲ့လုပ်ပြတော့ လူငယ်သဘာဝ
မူနွဲ့သည့်ဖက်လိုက်ပြီးပိုရင်းနှီးမိသွားတာပါ။တကယ်တော့ လင်ဖြစ်သူအချုပ်ထဲ
ရောက်နေပြီးကလေးနှစ်ယောက်ရှိတယ်
ဆိုတာကလွဲရင်သူ့အကြောင်းဘာမှမသိ။
ရင်းနှီးမှုမြန်ဆန်ပြီးကြာမူလည်းပါသလို
မို့ အခွင့်အရေးပေါ်လျင်လိုးမယ်လို့လဲ
မရေမရာဆုံးဖြတ်ထားခဲ့သည်။သူ့ပုံစံ က
လည်းလိုးချင်စရာပါ။အသက်ကနှစ်ဆယ့်
လေးလောက်..အသားဖြူဖြူ ကုလားဆင်
ဆံပင်ရှည် ခါးသေးပြီးဖင်ကားသည်။ဖင်
က ဖုဖုဖောင်းဖောင်းတော့မဟုတ်..ပြား
တယ်လို့လည်းမဟုတ်ပါ။နဲနဲတော့ဖုပြီး
ကားထွက်နေသည့်အပြင်လမ်းလျှောက်
တော့ခါးနွဲ့ပြီးဖင်ပစ်လျှောက်သည်။ရမ်းခါ
သွားအောင်တမင်လုပ်ယူရသည့်ဖင်မျိုး။
တမင်လုပ်ယူတယ်ဆိုကတည်းက အလိုးခံ အနှိုက်ခံ အဆွခံချင်လို့ပဲဟုတူးမောင်
အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုပြီးစိတ်ကူးနဲ့လိုးပစ်သည်။
စကားပြောတော့ တော်ေတာ်နှာထန်တာ
သတိပြုမိသည်..ယောင်တာတောင် လိုး
မပါပဲမပြီး။လူကြားထဲတော့မယောင်ပြပါ
အချင်းချင်းပဲစကားပြော လျင် ငါလိုး..
စပ်ပတ်လိုး..ငါလိုးမ..ခွေးလိုးမ..အဲသလိုယောင်ယောင်ပြပြီး လူကိုကြည့်ကာ
လျှာတစ်လစ် ထုတ်ပြတာသူ့အကျင့်လိုလို
ကြာသွင်းတတ်သည်။
၂
နောက်တစ်ယောက်က မညွန့်ရီ။သူကလည်းကုလားဆင်ပါပဲ။အသားညိုပြီး
အရပ်မြင့်မြင့်ဖင်တောင့်တောင့်။အသက်
လေးဆယ်တော့နီးပါပြီ။သူကိုမေးတော့
သုံးဆယ့်လေးပဲဖြေသည်။သူဆယ့်လေး
နှစ်သမီးနဲ့အိမ်ထောင်ကျခဲ့တာလို့ပြောတာပါပဲ။ယောကျာင်္းဖြစ်သူကသူ့ထက်ကို
တော်တော်အသက်ကြီးတယ်လို့သူပြောသမျှပဲသိရသည်။သူဖင်တောင့်တယ်ဆို
တာက ကောက်ထွက်ပြီးတောင့်သည်။
မာတင်းနေအောင်တောင့်သည်။ပွတ်လို့
ပဲကြည့်ကြည့် ကိုင်လို့ပဲကြည့်ကြည့် ဆုပ်
နယ်လို့ပဲကြည့်ကြည့်..တင်းတင်းပြည့်ပြီး
မာမှန်းသိသာသည်။ဆောင့်လိုးမှ မာမှန်း
ပိုသိသာသည်။ပေါင်လုံး ဝါဝါတုတ်တုတ်
ကြီးတွေက ထိုင်လိုက်လျင်ထမီသားတွေ
ကိုအခေါက်အတွန့်လေးတွေဖြစ်သွားတဲ့
အထိတင်းသည်။လက်မောင်းသားတွေက
အသားပြည့်ပြီးအိအိတင်းတင်း..နို့ကြီး
တွေကစူစူဖောင်းဖောင်း..ဝမ်းပျဉ်းမှာ
အဆီမစုသေးပဲပါးလှပ်နေသည်။သူ့ကို
မမညွန့် လို်ပဲခေါ်ဖို့သူကိုယ်တိုင်တောင်း
ဆိုလို့ မမညွန့်ပဲခေါ်လိုက်သည်။သူက
မျက်လုံးအလွန်လှပြီး ဒီမျက်လုံးတွေနဲ့ပဲ
စကားပြောသည်။ညအမှောင်မှာတောင်
သူအလိုးခံတိုင်းမျက်လုံးတွေကပြူးကျယ်
တောက်ပရွှန်းလဲ့ေနတာမြင်နိုင်သည်။
ရောက်ခါစ,မို့သူတို့ယောကျာင်္းနှင့်
သားကိုသွားမကြည့်နိုင်ကြသေးပါ။အိမ်အလုပ်တွေကူညီလုပ်ရင်း သူတို့အတွက်
အပြန်ကုန်စိမ်းကိုစုံစမ်းကြသည်။တောရွာ
နီးစပ်အထိသွားဝယ်နိုင်မှဈေးကွာပြီးအ
မြတ်ပိုမှာမို့ရွာခရီးစဉ်..မိတ်ဆွေတွေကိုစုံ
စမ်းမိတ်ဆက်ကြသည်။သွားလေရာနေရာတိုင်း တူးမောင်ကလမ်းပြဆိုတော့မခွဲ
မခွာပါသည်။အိမ်သာသွားတာတောင်မှ
လိုက်ပို့ရင်းအတူပါသည်အထိရင်းနှီးသွား
ကြသည်။
ရောက်သည့်နေ့..ညစာထမင်းမစားမီ တစ်ပါတ်အတွင်းကောက်ယူစုစည်းခဲ့
သည့်ပစ္စည်းတွေကိုအဝယ်ဒိုင်အိမ်သွားပို့
မည်ဆိုတော့မမနွယ်ရှေ့ဆုံးကပါသည်။
ပစ္စည်းထုပ်နှစ်ထုပ်ကိုသူတစ်ယောက်ထဲ
ခေါင်းပေါ်ရွက်ပြီးလိုက်ပို့သည်။မမညွန့်
ကိုပေးမထိ။ခါးသေးသေးလေးမို့အားနာ
ပြီးတားမိသေးသည်။
” မမနွယ်ရယ်..လူတွေအများကြီးပါ
အမေနဲ့ကျွန်တော်လုပ်နေကျအလုပ်တွေ
တစ်ယောက်ထဲတော့မသယ်နဲ့ဗျာ..မနွယ်
ခါးလေးကသေးသေးလေး…အဆစ်လွဲသွား နာသွားရင်အားနာစရာ..”
” အောင်မာ..ခါးသေးသေးလေးတဲ့
အထင်သေးလို့…တူးမောင်တစ်ကိုယ်လုံး
ကိုတောင် ဒီခါးသေးသေးလေးက ကော့
တင်ထားနိုင်တယ် သိလား..မျှော့သွား
မယ် ဟင်း…”
မမညွန့်က..တစ်ခိခိရယ်ပြီးတော့ ဝင်ထောက်ခံသည်။
” ခ်ခ်..ဟုတ်တယ်..ဒါတော့ဟုတ်
တယ်..သု့ယောကျာင်္းဆိုနင့်ထက်နှစ်ဆ
လောက်ကြီးတယ်..ဒီခါးလေးနဲ့ကော့တင်
ပေးထားတာ အပေါ်မှာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်
ယက်ကန်ယက်ကန်ပဲ ခ်ခ် မယုံမရှိနဲ့..”
” အာ..မမညွန့်ကလဲ ယောကျာင်္း..
ဘယ်ကယောကျာင်္းလဲ..အပျိုကြီးနော်.
အပျိုကြီး..လက်ညှိုးတောင်မဝင်တာကြာ
လှပြီ..အပျိုကြီး..ခ်ခ်..”
” တူတူပဲ..တူတူပဲ..ဒီကလဲအပျိုကြီးပဲ..ခ်ခ်..မှိုတက်နေပြီ..ပိုင်ရှင်မဲ့ပဲ ခ်ခ်..
အရုပ်ကြီးရှိနေတော့ဘယ်သူမှလဲလာမထိ
ရဲဘူး..အပျိုဟိုင်းကြီး..ခ်ခ် ”
အဝယ်ဒိုင်ကိုသွားတော့ ညီမလေး
တူးမာ တစ်ယောက်တည်းသာလိုက်ပါခဲ့ သည်။လမ်းကမြေသားလမ်း..မညီမညာမို့ ခေါင်းပေါ်မှာအထုပ်နှစ်ထုပ်ရွက်ပြီး
ကျွန်တော့်လက်မောင်းကိုကိုင်ခါ စကား
တစ်ပြောပြောနဲ့လာခဲ့ကြသည်။ငွေရှင်း
တော့ တူးမာကစာရင်းစာအုပ်လေးနှင့်
တစ်မျိုးချင်းရေတွက်ရှင်းရတာမို့အချိန်
နဲနဲစောင့်ရသည်။ဒိုင်တဲနံဘေးကပစ္စည်း
ပုံကြီးအနီးမှာသူ့ခေါင်းပေါ်ကအထုပ်တွေ
ချတော့ သူဟန်ချက်ထိန်းရင်းတူးမောင်
လက်မောင်းကိုကိုင်ထားသည်။ပစ္စည်းအ
ထုပ်တွေမြေကြီးပေါ်ချပြီးပေမယ့်လည်း လက်မောင်းကိုမလွှတ်တော့ပဲသူ့ခါးစောင်းပေါ်ဆွဲယူ၍လက်ဖြင့်ထိန်းအုပ်ကိုင်ထားပြီးတဲနံဘေးရေအိုးစင်ကို အတူသွား
ကြသည်။သူ့အတွက်ရေတစ်ခွက်ခပ်ပေးရင်းခါးမှလက်ကိုဖင်ကြီးပေါ်ရွှေ့ပြီးတစ်
ချက်ဆုပ်ညှစ်လိုက်သည်။မျက်လုံးလေး
ပင့်ကြည့်ပြီးပြုံးကာ
” လူတွေရှိတယ်လေကွာ..ဘေးဘီ
လဲကြည့်ပါဦး..”ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလှည့်ပတ်ကြည့်တော့
အလုပ်ကိုယ်စီရှုပ်နေကြသည်။လူကွယ်ရာ ထော်လာဂျီအစုပ်ကြီးပေါ်ခေါ်သွား
တော့ကြည်ကြည်သာသာလိုက်လာပြီး
” ဒီမှာတော့မလုပ်နဲ့နော်..မြင်သွား
ရင်ရှက်စရာကြီး ”
” ဘာမလုပ်ဖို့ပြောတာလဲ..မနမ်းရ
မကိုင်ရဘူးလား..”
” ခ်ခ်..မလိုးဖိုု့ပြောတာ.နမ်းချင်နမ်း
ကိုင်ချင်ကိုင်..လူပျိုကလဲအ,တာ ”
” မှောင်နေပြီပဲ..လိုးလို့ရလောက်ပါ
တယ်..မြန်မြန်လိုးမယ်လေ..”
” အာ..မလုပ်နဲ့ကွာ..အစိမ်းကြီးလိုး
ရတာဖီလင်မလာဘူး.လူမိမှာလဲကြောက်
ရသေးတယ်.ညမှလိုးကွာ.မနွယ်ပေးမယ်
မညာဘူး..အခုကိုင်ရုံပဲကိုင်…”
ထော်လာဂျီနောက်တွဲဟောင်းကြီးပေါ် နောက်ပြန်ထိုင်ပြီးသူ့နှုတ်ခမ်းတွေ
ကိုစုပ်နမ်းတော့ ရမက်သည်းထန်စွာပြန်
စုပ်သည်။လျှာတွေကိုစပြ်ဆွဲယူရင်းသူ့
လက်တစ်ဖက်ကတူးမောင်လက်ကိုဆွဲယူ
ကာနို့အုံကြီးပေါ်တင်ပေးတော့ ဖွဖွလေး
ဆုပ်နယ်ပေးနေဆဲ..အနမ်းကိုရပ်ခါ
” တအားနယ်ပေးစမ်းပါကွာ.အချိန်မရှိတော့ဘူး..အားရပါးရဆုပ်ပြီးနယ်ပေး
စမ်းပါ…”
ပြောပြီး ပြန်နမ်းပြီးတူးမောင်၏လျှာ
ကိုတအားဆွဲစုပ်သည်။တူးမောင်နို့ကြီး
နှစ်လုံးကိုဆုပ်နယ်နေသည်မှာအချိန်ကုန်
လို့ကုန်မှန်းမသိခဲ့။
၃
ဒီလိုဖြစ်လာဖို့တူးမောင်မှာရည်ရွယ်
ချက်လည်းမရှိ.အကြံအစည်လဲမရှိ သတ္တိ
လည်းမရှိ..အတွေ့အကြုံလည်းမရှိခဲ့ပါ။
သူများခင်းပေးသောလမ်းကိုမလျှောက်
တတ် လျှောက်တတ် လျှောက်ခဲ့ခြင်းသာ
ဖြစ်ပါသည်။တူးမောင်အသက်ဆယ့်ခွန်နစ် နှစ်ရှိပြီ..မိန်းမကိုဟုတ်တိပတ်တိ မ
လိုးဖူးသေးပါ။လူထွားသလိုလီးလည်းထွားပါသည်။ဒါပေမယ့် မိန်းမနဲ့အထိအတွေ့အလွန်နည်းပြီး အထာမသိခဲ့ပါ။
ဖာလိုးပြန်တော့လည်းသူ့ရှေ့ကလူလိုးသွား
လို်စောက်ပတ်ထဲရှိနေတဲ့လီးရည်တွေသုပ်
ခိုင်းရမှန်း..ဆေးခိုင်းရမှန်းမသိ..တန်း
ပြီးလိုးတော့ဖာသည်မတစ်ခိခိရယ်တာခံခဲ့
ရသည်။ဒါတောင်အဲဒီတုန်းကဘာလို့ရယ်
မှန်းမသိခဲ့။ကြာကူရီရိုက်ပြန်တော့လဲ မိန်း
မကသူ့ပေါ်တက်မှောက်တာတောင်လိုးရ
ကောင်းမှန်းမသိခဲ့။နောက်မှတွေးပြီးတစ်
မြေ့မြေ့နှမျှောခဲ့ရသည်။ခုလဲ ရင်ခုန်နေရ
ပြန်ပြီ…ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့
မသန်းတင်အကြောင်းနည်းနည်းလေး
ပြောပါရစေ။မသန်းတင်ငယ်စဉ်ကတော်
တော်လေးဆင်းရဲသည်၊အဖေကလမ်းအ
လုပ်သမား..အမေကနောက်လင်နဲ့လိုက်
ပြေးလို့မရှိတော့။ပြည်ထောင်စုလမ်းမ
ကြီးတစ်လျှောက်ရှိရှိသမျှလမ်းအလုပ်စခန်း လုပ်သားတဲတွေအားလုံး မသန်းတင်
အိပ်ဖူးသည်။အသက်ဆယ့် ငါး နှစ်မှာ
ကိုထွန်းကြိုင်နဲ့ညားပြီးကြုံရာအလုပ်တွေ
လုပ်ရင်းပလပ်စတစ်ကောက်ခဲ့ရာမှခေတ်
တွေပြောင်းတော့အမှိုက်ပုံထဲကရွှေရှာခဲ့
တာယနေ့ထိ။သားသမီးလေးယောက်ကို
ထားခဲ့ပြီးကိုထွန်းကြိုင်ကွယ်လွန်သွားခဲ့
တာနှစ်နှစ်ရှိခဲ့ပေမယ့်သူ့အရိပ်သူ့အရှိန်နဲ့
အမှိုက်ပုံမှာ နေရာတစ်ခုရနေဆဲ။ပြဿနာက မသန်းတင်လင်လိုချင်သည်။အလိုး
ခံချင်သည်။ဒီအဝန်းအဝိုင်းလေးမှာလင်
ငယ်နေသူ ကြာကူရီရိုက်သူ ကိုယ့်သမီးကို
ပြန်လိုးနေတဲ့သူတွေသတင်း နေ့တိုင်း
ကြားနေရသည်။သူ့အသက်ကသုံးဆယ့်
သုံး..ဘော်ဒီက အပြည့်စား..ကျန်းမာရေးကအလွန်ကောင်း…အလိုးခံချင်တာ
မဆန်းပါ။ဒါပေမယ့် သူတို့အဝန်းအဝိုင်း
ထဲကလူနဲ့တော့မခံရဲ။ဟိုဖက်တဲကဦးမြဖေ.သူ့သမီးညိမ်းတင်ကိုသူပြန်လိုးနေတာ
ကြာပြီ…ဒီအဝန်းအဝိုင်းထဲကလူတိုင်းသိ
ကြသည်။ဒါတင်မကပါ..အဝယ်ဒိုင်က
မကြည်စိန်လည်းသူ့သားနဲ့သူပြန်ယူထား
တာလူတိုင်းအသိ။ကလေးတောင်တစ်
ယောက်မွေးပြီးပြီ။အင်း..တူးမောင်လေး
ကိုလူမသိသူမသိဆွဲစားထားလိုက်ရင်အ
သံတိတ်ပဲ။သူ့ရင်ထဲမှာလွန်ဆွဲနေမိတာ
ကြာပြီ..သားကိုအရိပ်တစ်ကြည့်ကြည့်…
ဒီနေ့ အဝယ်ဒိုင်အိမ်ကပြန်လာတော့
သားဖြစ်သူမျက်နှာက အီးမှန်ထားသလို
ဖြစ်နေသည်။စိတ်မချမ်းသာ…အမှိုက်ပုံ
ကြီးအရှေ့ဖက် သပြေပင်ကြီးနံဘေး မျက်
ရိပ်ပြခေါ်ပြီးမေးကြည့်တော့သားဖြစ်သူ
ကမချွင်းမချန်ပြောပြလို့အကြောင်းစုံသိရသည်။အော်.တူးမောင်မိန်းမစောက်ပတ် မလိုးတတ်ရှာပဲကိုး..
” သူများလိုးတာရော မမြင်ဖူးဘူးလား သားရဲ့..”
” မမြင်ဖူးပါဘူးအမေရယ်..ချောင်း
လဲမချောင်းကြည့်ဖူးဘူး..ခွေးလိုးတာပဲ
မြင်ဖူးတယ်..”
” အမေပြောပြမယ်..သားရဲ့..မိန်းမ
လိုးတယ်ဆိုတာ စောက်ပတ်ထဲသားလီး
ကြီးဝင်သွားပြီးဆောင့်နေရုံနဲ့ပြည့်စုံတာမ
ဟုတ်ဘူး..” အစချီ ပြီး မြှူပုံမြှူနည်း..
ချူပုံချူနည်း..လိုးပုံလိုးနည်းတွေသူသိသ
လောက်သူ့သားသိအောင် ပြောပြရှင်းပြ
ပါတော့သည်။စောက်ပတ်အကြောင်းလီး
အကြောင်းတွေ အမေကိုယ်တိုင်ကရှင်းပြ
ပြောပြနေတော့ တူးမောင်စိတ်ကမထိန်း
နိုင်လောက်တော့အောင်လီးကြီးတောင်
လာသည်။အမေ့ကိုလည်းမရှက်နိုင်အား
တော့ပါ။
” အမေ..သားလီးတအားတောင်လာ
ပြီအမေ..တအား လိုးချင်လာပြီ..”
” ပြပါဦး…အမေလဲသားလီးကို
ကိုင်ကြည့်ချင်တယ် ”
တူးမောင် မြေကြီးပေါ်ဖင်ချထိုင်နေရာ
မှ ဒူးထောက်လိုက်ပြီးပုဆိုးခါးပုံစ,ဖြည်ချ
လိုက်တော့ လီးကြိးကဖြောင်းကနဲထောင်
ပြီးတောင်မတ်နေသည်။ဆယ့်ခွန်နစ်နှစ်
သားကျော်ကျော်ပေမယ့်လီးကြီးကတုတ်
တုတ်ခဲခဲ..ကိုင်ကြည့်တော့မသန်းတင်
လက်တစ်ဆုပ်မကာမိ..နှစ်ခဲထိုးဓာတ်မီး
လောက်များရှိမလားမသိ။လျော့လဲနဲနဲပါ
ရှည်လိုက်တာကလဲ မသန်းတင်တစ်ထွာ
မက အားရပါးရ .လက်ကကိုင်လိုက်တာ
ဆိုပေမယ့် ရင်ထဲနင့်သွားသည်။” ကြီးလိုက်တာသားရယ်..အမေ့လက်
နဲ့တောင်မဆန့်ဘူး..ခ်ခ်..အမေတောင်
သားလီးကြီးမြင်ပြီးစောက်ပတ်ရွလာပြီ..
ဒီလီးမျိုးကြီးနဲ့မှအလိုးခံချင်တာ ခ်ခ် ”
” အမေရယ်..ရွနေရင်လဲခံပစ်လိုက်
သားလိုးပေးမယ်..သားအမိလိုးလဲဘာမှ
မဖြစ်ပါဘူး.မကြည်စိန်တို့ကျော်ထူးတို့လဲ
လိုးနေကြတာပဲ..သားကတော့အမေ့ကို
လိုးချင်တာကြာပြီ..ခုမှဖွင့်ပြောတာ ”
မသန်းတင် လီးဒစ်အဖျားမျက်ပေါက်
လေးမှယိုစိမ့်နေသည့်လီးရည်ကြည်လေး
များကိုလျှာဖျားဖြင့်ယက်ယူရင်း..
” ခ်ခ်..အမေ့ကိုလိုးချင်နေတာကြာ
ပြီတဲ့..လူဆိုး..စိတ်ထဲကကြိတ်လိုးနေတာ ပေါ့ ဟုတ်လား..အမေ့စောက်ပတ်
မြင်ဖူးလို့လား..ခ်ခ် ”
” မြင်ဖူးဘူး..ခိခိ ဖင်ကြီးကိုမှန်းပြီး
လိုးတာ..ဖင်ကြီးသလိုစောက်ပတ်လဲကြီး
မှာပဲလို့ မှန်းပြီးလိုးတာ နေ့တိုင်းပဲခ်ခ် ”
” အင့် ကြည့် အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီး
ခ်ခ်..သားမျက်နှာလောက်ရှိတယ်..ခုမှ
ပြောရလားသားရယ်..စောစောပြောရင်
စောစောလိုးခဲ့ရမှာပေါ့..နှမျှောစရာ..
အမေလဲ သားအလိုးခံချင်နေတာကြာပြီ
ခ်ခ်..လျှာနဲ့ယက်လိုက်သား..”
မသန်းတင်ကမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြိး
ဒူးထောက်နေသည့်တူးမောင်မျက်နှာရှေ့
ထမီကိုအောက်နားစ,ပင့်ပြိးစောက်ဖုတ်
လှန်ပြသည်။တူးမောင်ကမသန်းတင်၏
ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုလက်ဖဝါးဖြင့်ဖေးကိုင်
ဆုပ်ထိန်းပြီးစောက်ပတ်ကြီးကိုယက်စုပ်
သည်။စောက်ချေးနံ့သင်းသင်းလေးရတဲ့အရသာကို တူးမောင်အလွန်ချစ်သွားမိပါ
သည်။
” လာ..သား.လိုးရအောင် ”
မသန်းတင်ကသူ့ထမီကိုကွင်းလုံးကျွတ်
ချွတ်ပြီးသပြေပင်ရင်းမှာခင်းကာ ပက်လက်အိပ်လိုက်သည်။ပြီးမှပေါင်နှစ်လုံး ကားလိုက်ပြီးဒူးကိုထောင်ကာလက်နှစ်
ဖက်ဆန့်တန်းပြီးတူးမောင်ကိုကြိုသည်။
တူးမောင်ကမသန်းတင်နံဘေးမှာဘေး
တစ်စောင်းလှဲလိုက်တော့လက်တစ်ဖက်
ဖြင့်လည်တိုင်ကိုသိုင်းဖက်ကာသူ့ကိုယ်လုံး
ပေါ်သို့မှောက်လျက်ဖြစ်အောင်ဆွဲတင်
လိုက်သည်..
” လိုးပါမယ်ဆိုုမှ..တစ်ခါတည်း
အပေါ်တက်မှောက်လိုက်ပါလားကွယ်
ဟောဒီလီးကြီးကိုစောက်ပတ်ထဲ ထည့်
ပေးချင်လွန်းလို့…”
သူ့အပေါ်မှောက်နေသောတူးမောင်
၏လီးကြီးကိုကိုင်ကာစောက်ပတ်အကွဲ
ကြောင်းအတိုင်းအစုန်အဆန်ဆွဲပွတ်နေ
ရင်းအားမလိုအားမရဖြင့်
” နို့ကြီးတွေကိုင်ပါ ဆွဲပါ နယ်ပေးပါ
ကွယ်..တစ်လုံးစို့ တစ်လုံးနယ်ပေး..ဘာလဲ…မကိုင်ချင်ဘူးပေါ့ ဟုတ်လား ”
ပြောရင်း လီးဒစ်ဖျားဖြင့်စောက်ခေါင်း
ပေါက်ဝ,ကို ငါးချက်ခြောက်ချက်ခန့်မွေကာပေါင်လုံးကြီးတွေကတူးမောင်ခါးကို
ခွလိုက်ပြီးခြေဖနောင့်နှစ်ဖက်ဖြင့်တင်ပါး
ကိုဆွဲကာဖိချသည်။
” ထည့်..ထည့်..ဖြေးဖြေးထိုးထည့်
အင့်..ဟင့်..အအအအ အအာ.ရှီးအဲလို
မဆောင့်နဲ့လေကွယ်..အအအ အအအ
မြန်လွန်းတယ်..ပြီးသွားမယ်ကွယ်.အအ
အအအအ ထွက်ကုန်ပြီ လရည်တွေ.ရှီး
ဟင့်..ရွှဲကုန်ပြီဖတ်ဖတ်နစ်..ဟင့် အင့်.
သိပ်ကောင်းနေတာ ဟုတ်လား ”
” ကောင်းတယ်အမေ..တအား..ဟူး
တအားကောင်းတယ်..သူ့ဟာသူထွက်
သွားတာ..ဂွင်းတိုက်တာနဲ့တခြားစီပဲ..
အားဟား..ကောင်းလိုက်တာနော်..ဟူး..
အမေရော..ကောင်းလား..”
” ဟွန့်..ကောင်းသေးဘူး..ခ်ခ်…တ
ကယ်ပြောတာ..ကောင်းရသေးဘူး..မိန်း
မဆိုတာယောကျာင်္းတွေလို ချက်ချင်းခံ..
ချက်ချင်းကောင်း..ချက်ချင်းပြီးတာမျိုးမ
ဟုတ်ဘူးသားရဲ့..စောက်ပတ်ထဲလီးကြီး
ကြာကြာထည့်..ကြာကြာဆောင့်ပေးနေမှ
ကြာကြာလိုးပေးနေမှ အရသာရှိလာပြီး
အထွဋ်အထိပ်ကိုရောက်ရတာ..လီးဝင်
ဝင်ချင်းတော့ ဝင်တဲ့အရသာပဲရှိသေး
တယ် အပြည့်အဝကောင်းတာမဟုတ်
သေးဘူး..ဆောင့်ပေးနေရင်းမှအရသာ
တစ်အိအိတက်လာရတာ..ကြာကြာလေး
ဆောင့်ပေးမှဒီအရသာရနိုင်တာ..အခု
သားကကြက်လိုးသလိုဇတ်ဇတ်နဲ့ဆောင့်
လိုးပြီးလီးရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်တော့
အမေက အရသာမခံရတော့ဘူးပေါ့..
မိန်းမဆိုတာ ကြာကြာလိုးပေးရတယ်သား
ရဲ့…ခဏလေးဆိုအရသာအပြည့်ဘူး ”
” သူ့ဟာသူ လရေထွက်သွားတာ
အမေရဲ့..စောက်ပတ်နွေးနွေးကြီးထဲလီး
ကအိအိလေးဝင် နုနုလေးထိနေတော့
အလိုလိုအရသာကောင်းပြီးထွက်သွား
တာ..မခံစားနိုင်အောင်ကောင်းတာ ”
” ခ်ခ်..မေ့စောက်ပတ်ကအဲလောက်
ကောင်းလား..ဟုတ်လား..အဲဒါအကင်း
ပဲရှိသေးတယ်..ခ်ခ်..နောက်လာစရာ
တွေကျန်သေးတယ်..”
” အခုတောင် ကောင်းလှပြီ..ဒါပေ
မယ့် အမေ့ကိုလဲကောင်းစေချင်တယ်..
ကောင်းအောင်လိုးပေးချင်တယ်..”
” ဟုတ်ပြီ..သားလိုးနေတဲ့မိန်းမတိုင်း
အပေါ် လိုးနေတဲ့အချိန်မှာ အဲလိုစိတ်မျိုး
မွေးထားပေးရမှာ..သူ့အကြိုက်ကိုပြည့်စုံ
အောင်ဖြည့်ဆည်းပေးနေသမျှသားလိုချင်
တဲ့အရသာတွေအလိုလိုရနေတာကိုသား
သိလာလိမ့်မယ်..အဲဒါအရေးကြီးတယ်
အဲဒီစိတ်လေးရှိနေသမျှ သားလီးရည်
ထွက်ပါဆိုတောင်မထွက်ဘူး..အဲဒီစိတ်
ပျောက်သွားပြီးကိုယ်ကောင်းဖို့စိတ်လှည့်
လိုက်တာနဲ့ သားလီးရည်ထွက်ပြီမှတ် ”
” အိုကေ..အဲဆို ထပ်လိုးမယ်အမေ”
” ခ်ခ်..သားလီးကြီးကတောင်နေတုန်း
ပဲ..သားကအခု လူပျိုပေါက်လူပျိုသိုးမို့
အဲလိုတောင်တာနော်..နောက်ဆိုတောင်
နိုင်မှာမဟုတ်တော့ဘူး..ပထမတစ်ချီနဲ့
ကောင်းအောင်လိုးပေးနိုင်ဖို့အရေးကြီး
တယ်…သား မနွယ်ကို အဲလိုလိုး…ခု
ဖြေးဖြေးလေး တစ်ချက်ချင်းစီ စ,လိုး..
လီးကိုအဆုံးထိမထုတ်ပဲလိုးပေး..”
” ပြွတ်..စွတ်..ပြွတ်..စွတ်..ပြွတ်..
စွတ်..ပြွတ်..စွတ်..အင်း ဟုတ်ပီ..အင်း
တစ်ချက်လောက်ပြင်းပြင်းလေးပစ်ပြီး
ဆောင့်လိုးပေး..ဖောက်..အင့်..ဟုတ်ပြီ
ဟုတ်ပြီ.အဲလိုတိုင်ပင်ကိုက်လေးကြာကြာ
လိုးထားပေး..ကြာချင်သလောက်ကြာ..
အမေအရသာတက်လာရင်ပြောမယ်..အဲ
တော့မှသွက်သွက်ဆောင့်..”
ပြွတ်..စွတ်..ပြွတ်..စွတ်..ပြွတ်ပြွတ်
စွတ်..ပြွတ်ပြွတ်..စွတ်..ဖောင်း..အင့်..
ဖောင်း.အင့်..ပြွတ်..စွတ်..ပြွတ်ပြွတ်
စွတ်..ဖွတ်..ပြွတ်..အင်း..ကောင်းလိုက်
တာကွယ်..ခုမှပဲကောင်းတော့တယ်.အင့်
ကောင်းတယ်..ပြွတ်..စွတ်..ပြွတ်..စွတ်
အားပါး..လီးကြီးကမာတောင်နေတာပဲ..
ကောင်းတာ..ပြွတ်..စွတ်..အင့်..အင့်
အား..ကောင်းတယ်ကွယ်..သိပ်ကောင်း
တာပဲ..လိုး..လိုး..အားဟား.ခုမှကောင်း
တာသားရေ..ခုမှကောင်းတာ..ပြည့်သိပ်
နေတာပဲ..ဆောင့်..ဆောင့်..အားရပါး
ရဆောင့်..နို့ကြီးဆွဲပြီးဆောင့်..အားပါး
အားဟား..ဟူး..
နာရီဝက်တော့မက,ပါ။တူးမောင်အ
တော်ကြာကြာလိုးပေးတော့မသန်းတင်
ငတ်ခဲ့သမျှ အတိုးချပြီးအလိုးခံသဖြင့်နှာ
ဇောတွေကြွပြီး သွက်သွက်ကြီးဆောင့်လိုး
ခိုင်းကာ နှစ်ယောက်သားအတူ အထွတ်
အထိပ်သို့တက်လှမ်းနိုင်ခဲ့ကြပါသည်။
တူးမောင် အတော်အသင့်လိုးတတ်သွားပါပြီ။လူပျိုဆိုတော့လီးကတောင်ဆဲ…
” မဝ,သေးဘူးနော်..ထပ်လိုးရအောင်
သိပ်ကောင်းတာပဲ ”
” သား မနွယ်ကိုလိုးရဦးမယ်…ပြန်စို့
ထမင်းလဲစားအုန်း..ဝမ်းသာပြီး မစား
နိုင်မသောက်နိုင်လိုးမနေနဲ့နော်..မေနဲ့
တစ်သက်လုံးလိုးရမှာ..ခ်ခ်..လိုးမှာလား”
” လိုးမှာ..နေ့တိုင်းလိုးမှာ..ဟောဒီ
စောက်ပတ်ကြီးကို တစ်သက်လုံးလိုးမှာ”