အခန်း ၂၁။
ချိုလေး က ချိုလေး ညာဘက်လက်ကို ပေါင်ခွဆုံဆီ လှမ်းပြီး ကိုယ့်ဘာသာ အစေ့ကို ပွတ်ဖို့ လှမ်းလိုက်တာ၊ အဲဒီလက်ကို ဘမြတ်က ဆွဲပြီး ဖယ်ပြစ်လိုက်တယ်။
“အီးးးးး ဘမြတ်းးးးးးးးးးးး ပြီးအောင် လုပ်ပေးးးးးပါ”
“အရင် မလိုနဲ့ လေ ငါမေးတာကို ဖြေဦး နင်က အပြစ်ဒဏ်ခံရမှာ ဆု ရမှာ မဟုတ်ဘူး နားလည်လား”
ဘမြတ် က ချိုလေး စောက်ဖုတ်ဆီကို လှမ်းနေတဲ့ ချိုလေး လက်တွေကို လှမ်းချူပ်ပြီး ဆွဲဖယ်ထားတယ်၊ နောက်ဆုံး တော့ ချိုလေး အရှုံးပေးလိုက်ရတယ်။
“ဟုတ်တယ်၊ အမှန်ဘဲ”
ဘမြတ် က အဲတော့ မှ ကိုယ်ကို ဆန့် လို့ ထရပ်လိုက်ရင်း ချိုလေး ရှေ့ဘက်ကို လျှောက်လာတယ်။ ချိုလေး က ခုနလို ကုံးတုံးတုံးပဲ ရှိသေးတယ်။ ချိုလေး ရှေ့မှာ သူ ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်ပြီး ချိုလေး မေးကို မပြီး မျက်လုံးချင်း ဆိုင်ကြည့်လိုက်တယ်။
“အဲဒါ ဘာအကြောင်းကြောင့် လုပ်ရတာလဲ၊ ငါ့ကို ဂျယ် ဝင် စေချင်လို့လား”
ချိုလေး ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး မျက်လွှာပဲ ချလိုက်တယ်။
“နင့် ကစား ကွက်မှာ ဖိုးခွားလို ကလေး တယောက်ကို အသုံး ချတာ နင်မရှက်ဘူးလား”
အဲဒါကတော့ တကယ့် ကြောင်သူတော် အချိုးမျိုးလို့ ချိုလေး ထင်တာပဲ၊ ချိုလေး ကိုယ်ကို မတ်ပြီး ဒူးထောက်ရက် နဲ့ သူ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြန်ကြည့်ပြီး ဒေါသနဲ့၊
“ရှင်က ရော ဂွမ်းဘုံကို အသုံးချ တာ မရှက် ဘူးလား”
လို့ ပြန်မေးလိုက်တယ်။
“ဂွမ်းဘုံ ကို ငါက အသုံးချတာ မဟုတ်ဘူး၊ ငါက ဂွမ်းဘုံကို ကြိုက်သလို သူကလည်း ငါ့ကို ကြိုက်တယ်။ ငါက သူ့ကို လိုးနေတာ နင် ငါ့ဘဝထဲကို ရောက်မလာခင်ကတည်းက၊ နင် က ပဲ သူ့ကို ဂျယ်ဝင် နေခဲ့တာ”
ဘမြတ်က မျက်လုံးကို မလွှဲဖယ်ပဲ ချိုလေးကို ပြန်ကြည့်ရင်း အော်ပြောလိုက်တယ်။
“စု ကလည်း သူ့ကို ဂျယ်မဖြစ်ပါဘူး”
ချိုလေး လည်း ပြန်ပက်လိုက်တယ်။
“ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဂွမ်းဘုံ နဲ့ ငါနဲ့ ဖြစ်တဲ့ ကိစ္စ မှာ ငါတို့ က တယောက်နဲ့ တယောက် ညီတူ မျှတူဆက်ဆံ ရေးရှိတယ်။ နင်နဲ့ ငါကြားမှာ ဘာရှိလဲ၊ နင်က ငါ့ကို ဘယ်လို ဆက်ဆံသလဲ၊ စဥ်းစား ကြည့်စမ်းပါ”
“ဘာ စု က ဘမြတ် ကို ဘယ်လို ဆက်ဆံသလဲ အဲဒါ ဘာပြောတာလဲ”
ချိုလေး ဒီ အဖိုးကြီးရဲ့ စိတ်ထားကို မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်မိတယ်။ သူက ချိုလေး ကို ဒေါသ တကြီး နဲ့ ပြန် ကြည့်ပြီးတော့၊
“အင်း ပေါ့ မင်းက တော့ မင်းကိုယ် မင်း ဘယ်သတိထားမိမှာလဲ။ ငါလည်း လူပဲလေ။ ငါလည်း လိုချင်တာ တွေ တပ်မက်တာတွေ ရှိတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ မင်းက ငါ့ကို မင်းရဲ့ ကာမ အလိုဖြည့်ဖို့ ကျေးကျွန် တယောက်လို သဘောထားခဲ့တယ်။ ငါ့ကို မင်းက မင်း အလိုရှိတဲ့ အခါ သုံးဖို့ အောက်ခြေ လူတန်းစား တယောက် လို့ သဘောထားထားတယ်။ မင်း လိုချင်သလောက်ကို ပဲ ငါ့ကို လုပ်ခိုင်းတယ်။ မင်း က ဒါမလုပ်ရဘူး ဟိုဟာပဲ လုပ် အဲလို မျိုး ညွှန်ကြားတာတွေပဲ လုပ်တယ်”
“အော် ဘမြတ် အဓိက ကတော့ ဘမြတ် ကို ဟိုဟာ ပေးမလုပ်တာပဲပေါ့ ဟုတ်လား”
“ဟင့်အင်း၊ ငါ့ကို လုပ်ချင်သလားလို့ မေးရင် အင်း လုပ်ချင်တာပေါ့ လို့ ပြောရမှာပဲ၊ မင်း အဆင်သင့် မဖြစ်သေးဘူး ဆိုပြီး ဆုံးဖြတ်တာကို လည်း ငါ လိုက်နာတယ်။ ငါ မင်း ကို ဘယ်တော့ မှ အကြမ်းဖက် နည်းလည်း မသုံးဘူး၊ ဒါပေမဲ့ မင်း ပြန်စဥ်းစား ကြည့် ငါတို့ အခု လုပ်ခဲ့သမျှ တွေ အားလုံးက မင်း က ချည်း ပဲ ဘယ်လောက်ထိ လုပ်ဆိုပြီး ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာပဲ၊ ငါတို့ မှာ တူညီတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်မရှိဘူး၊ ငါနဲ့ ဂွမ်းဘုံ က လယ်ပယ် တူပဲ၊ သူလိုတာ ငါဖြည့်ပေးတယ် ငါလိုတာ သူဖြည့်ပေးတယ်။ မင်း ကကျတော့ မင်းကိုယ်မင်း အထက်တန်းလွှာ ဆိုပြီး မင်းက ငါ့ကို ဟိုဟာလေး နည်းနည်း ပေးကိုင် ဒီဟာလေး နည်းနည်း ပေးကိုင် တာကို ငါ့အတွက် အရမ်း တန်ဖိုးရှိနေတယ် ငါက ပဲ ကျေးဇူးတင်နေရမယ်လို့ မင်းက ယူဆထားတယ်”
ဘမြတ် ရဲ့ အကြောင်းပြချက်တွေ က ချိုလေး ကို တွေဝေသွားစေတယ်။ သူ့ အပြောအရ ချိုလေး ကပဲ သူနဲ့ အဲလို ဖြစ်နေတာ ချိုလေး လိုတဲ့ အချိန် ခိုင်းတယ်လို့ စွတ်စွဲနေတာ၊ ချိုလေး စိတ်ထဲမှာတော့ သူက ပဲ ချိုလေး ကို အသုံးချနေတယ် လို့ တွေးနေမိတာ၊ ခုတော့ သူ့ကို ချိုလေး က အသုံးချနေတယ်လို့ သူက ထင်နေတာကိုး၊ အဲဒါက လည်း ပြန်စဥ်းစား ကြည့်တော့ ဟုတ်နေသလိုလို၊ ချိုလေး ကပဲ ကစားနေတာလား။ ချိုလေး စိတ်လျှော့ လိုက်တယ်။
“အိုကေ”
“ဘာ အိုကေတာလဲ”
“အိုကေ ဘမြတ် နဲ့ စု လယ်ပယ်တူ ဆက်ဆံရေး ဆိုတာကို စု လက်ခံတယ်။ စု ကို လည်း လယ်ပယ်တူ ဆက်ဆံ ရမယ်လို့ ဂတိပေးရမယ်”
“အဲ တော့ ငါတို့ နှစ်ယောက် က ဖြစ်နေကြ တယ်ဆိုတာကို မင်း က အရင် ဆုံး သဘောတူတယ် ဆိုပါတော့”
“အင်း”
“ဘယ်လို မျိုး ဖြစ်တာလဲ”
“ဘမြတ် ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ”
“ဆိုလိုတာက ဂွမ်းဘုံ နဲ့ ငါနဲ့ က ချစ်သူတွေ ဖြစ်နေကြတာ၊ မင်းနဲ့ ငါက ရော ဘာဖြစ်ကြမှာလဲ၊ ငါက မင်းရဲ့ ချစ်သူလား”
“အင်း”
ချိုလေး မျက်နှာတခုလုံး ပူတက်လာတယ်။
“ဟုတ်တယ် ဘမြတ် က စု ရဲ့ ချစ်သူ၊ စု နဲ့ ဘမြတ် က ချစ်သူတွေ”
“ကောင်းပြီ”
သူက ပြောရင်း ချိုလေးကို ဆွဲယူပြီး မျက်နှာ အနံ့ နမ်းရှုံ့ နေသလို ချိုလေး ရဲ့ ဖင်ကြီး ကိုလည်း သူ့လက်တွေနဲ့ ဆုပ်နှယ်ပေးနေတယ်။ သူ့ လီးကြီးကလည်း မာတောင် နေတာ လုံခြည်အောက် ကနေပြီး ချိုလေး စောက်ဖုတ် ကို လာထောက်ဖိမိနေတယ်။ နောက်တော့ သူက ချိုလေး ဘလောက်စ် ကိုချွတ်တယ်၊ ချိုလေး လည်း ချိုလေး တို့ နှစ်ယောက် ချစ်သူ တွေ အဖြစ် ကြေငြာလိုက်တဲ့ ဖီလင် မှာ နစ်မြောသွားသလား မသိဘူး၊ ဘာမှ ကို မငြင်းမိ တော့ဘူး။ ချိုလေး ပေါင်လည်လောက်မှာ တစ်နေတဲ့ ပင်တီကိုလည်း ချွတ်ချလိုက်ပြီး တကိုယ်လုံးမှာ ဘရာဇီယာ ကလေး ပဲ ဝတ်ရက်သားနဲ့ ဘမြတ် ကို ပြန်နမ်းနေမိတယ်။ ဖိုးခွား ကတော့ သူရပ်နေတဲ့ နေရာက တုတ်တုတ်မှ မလှုပ်ပဲ မျက်လုံးအပြူးသား နဲ့ ရပ်ကြည့်နေတယ်။
ချိုလေး နဲ့ ဘမြတ် တို့ နှစ်ယောက် ချစ်သူ နှစ်ဦးလို ဖက်နမ်းနေကြ တုန်းမှာ ပဲ ချိုလေး ခုဝတ်ထားတဲ့ ဘရာက ဖိုးခွား အခန်းထဲ လိုက်လာတုန်းက ချွတ်လိုက်တဲ့ ဘရာ ဆိုတာ အမှတ်ရနေတယ်။ ဒီတခါတော့ ဘရာဝတ်ထား ပြီး အောက်က ပင်တီ မရှိ ဖြစ်နေရတာပေါ့။ အခု တော့ လုံခြုံရေး ယောက်ကျား သား နှစ်ယောက်ရဲ့ အခန်းကျဥ်းလေး ထဲမှာ ချိုလေး တယောက် တကိုယ်လုံး ဘရာလေး နဲ့ ဖင်ဟောင်းလောင်းအဖုတ် ဟောင်း လောင်း နဲ့ပေါ့ ၊ ဒီအခြေအနေ ရောက်မှ တော့ သူ က ချိုလေး ကို တက်လိုးရင်လည်း ချိုလေး ငြင်းမိမှာ မဟုတ် တော့ဘူးလေ၊ ဒါပေမဲ့ သူက လည်း မတောင်းဆို သလို ချိုလေး လည်း မတောင်းဆိုမိဘူး။ သူ့ရဲ့ ဆန္ဒတွေက တခါတလေ ကျတော့ ကြောင်တောင်တောင် ရယ်။
“စုလေး အချစ်လေး ရယ်၊ ဘမြတ် နဲ့ ဖိုးခွား အတွက် လဘက်ရည်လေး ဖျော်ပေးပါလားကွယ်”
“ဘာ”
“ကျေးဇူး ပြုပြီးတော့ ပါ ချစ်လေးရယ်။ ချစ်လေး ရဲ့ ချစ်သူ ရယ် သူ့ရဲ့ သူငယ်ချင်း ရယ်အတွက် လဘက်ရည်လေး တခွက် ဆီ ဖျော်ပေးပါလားကွာ”
“ဒီမှာလား”
“အင်းပေါ့၊ ဟိုမှာ ဟော့ပလိပ် ရှိတယ်၊ ရေနွေးအိုးလည်း ရှိတယ်၊ တီးမစ်စ် က စင်ပေါ်မှာ”
“အင်း”
ဘမြတ် ရဲ့ ထူးထူး ခြားခြား တောင်းဆိုမှု က အူကြောင်ကြောင် နိုင်ပေမဲ့ ချိုလေး က အင်း လို့ ပြောပြီး အဲဒီနေရာ သွားဖို့ ကြမ်းပေါ်က ချိုလေး ပင်တီကို ကောက်ယူလိုက်တယ်။
“ဟေ့ မဝတ်နဲ့ ကွာ အဲဒီ အတိုင်းလေး ပဲ လုပ်ပါ၊ ကိုယ့်ချစ်သူ ရဲ့ ကိုယ်လုံး အလှလေးကို ကြည့်နေချင်လို့ပါ”
“အိုကေ”
ချိုလေး မျက်နှာတော့ နီနေမှာပဲ ဖိုးခွားလည်း အခန်းထဲမှာ ရှိနေတာကိုး၊ သူလည်း မြင်နေရတာပေါ့။ နောက် ချိုလေး သူတို့ အခန်းဒေါင့်လေး မှာ ရေနွေးအိုး ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်လို့ တည်လိုက်တယ်။ ဘမြတ် နဲ့ ဖိုးခွားတို့ နှစ်ယောက် မွေ့ယာလေး တခုမှာ ထိုင်ရင်း ချိုလေး ကို ကြည့်နေကြတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ မျက်နှာတွေက လည်း ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့။
“ဟေး တို့ မမလေး ဖင်တုံးကြီး က အခု လို ကြမ်းပြင်နား ကပ်ပြီး အိတုံတုံ ကြီး နဲ့ ဖွေး နေတာ ကြည့်မကောင်းဘူးလား”
ဘမြတ်က မေးခွန်းထုတ်လိုက်သလို ဖိုးခွားကလည်း ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။
“အရမ်း ကြည့်ကောင်းတာပေါ့”
“မင်းသိလား ငါက သူ့ကို ဘရာချွတ်ခိုင်းဦးမလို့ပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ငါက တခါတလေ မိန်းမ တွေ တကိုယ်လုံး မှာ ဘရာတခုထဲ ဝတ်ထားတဲ့ ဟာမျိုးကို ပိုဖီးလာလို့၊ အထူးသဖြင့် သူ့လိုမျိုး နို့ကြီးကြီး စော်ကြီးတွေပေါ့”
“ဘမြတ် ပြောတာ မှန်တယ်ဗျ”
ချိုလေး အဲဒီ ဒေါင့်မှာ ရေနွေးအိုး မဆူ မချင်း ဆောင့်ကြောင့်လေး ထိုင်ရင်း သူတို့ နှစ်ယောက် အချင်းချင်း ချိုလေး ကို ကြည့်ပြီး ပြောချင်တာ ပြောနေကြတာကို နားထောင် နေမိတယ်။ နောက် ရေနွေးဆူတော့ တီးမစ် တွေ ပုဂံလုံးထဲ ဖေါက်ထည့် ရေနွေး ထည့်ပြီး သူတို့ ဆီ ယူလာပေးလိုက်တယ်။
“စု ရော မသောက်ဘူးလား”
ဘမြတ် က မေးတယ်။
“ဟင့်အင်း စု ခုနက မှ သောက်ထားတာ”
“အင်း ဒါဆိုလည်း ဒီနား လာထိုင် လာ”
ဘမြတ်က သူထိုင်နေတဲ့ ဘေးနားကို လက်နဲ့ ပုတ်ပြလိုက်တယ်။
အခန်း ၂၂။
ချိုလေး သူ့ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ အောက် ကဟောင်းလောင်း ဆိုတော့ ၊ ဒီအတိုင်းကြီး ထိုင်ရမှာ ရှက်လို့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို စေ့လို့ ဒူးတုတ်ပြီး တစောင်းလေး ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ဒါတောင် မှ စောက်မွှေးနေရာ လေးက ပေါ်နေလို့ လက်နဲ့ အုပ်ကာထားလိုက်တယ်။
“မမလွမ်း က သူ့စောက်ဖုတ်ပေါ်မှာ ကို ရှက်နေတယ် ခိခိ”
ဖိုးခွား က ဘမြတ်ကို လှမ်းပြောလိုက်ပြီး နှစ်ယောက် သား တခိခိ ရီနေကြတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် လက်ဘက်ရည် သောက်နေကြချိန်မှာ ချိုလေး က ငြိမ်ထိုင်နေလိုက်တယ်။
“အော် စောက်ဖုတ် ဆိုမှ သတိရတယ်၊ ခု ဘမြတ် နဲ့ စု နဲ့ ချစ်သူ တွေ လည်း ဖြစ်သွားပြီ၊ စု လေးက လည်း ဘမြတ် ကို လယ်ဘယ်တူ ဆက်ဆံပါ့မယ် လို့လည်း ဂတိပေးထားတယ် ဆိုတော့၊ စု လေးက ဘမြတ် တို့ ဓလေ့ ထုံးစံကို လေးစားလိမ့်မယ်လို့ ထင်ပါတယ်”
ဘမြတ် က ပြောရင်းနဲ့ သူ့ရဲ့ ငါးထောင်တန် ပိုက်ဆံ စာအိပ် လေးကို ပြန်ထုတ်လာပြီး ပေးပြန်ပါတယ်။
“ဟုတ်ပါပြီ ကဲပေး”
ချိုလေး က လက်ကို ဆန့်ပြိး ဖြန့်ပေးလိုက်တယ်။
“ဟင့်အင်း အဲလို မဟုတ်ဘူး၊ ဘမြတ် တို့ ထုံးစံက ယောက်ျား က အဲဒါကို မိန်းမ အင်္ဂါမှာ ထည့်ပေးရမှာ”
ဘမြတ် က စာအိပ်ထဲက ပိုက်ဆံကို ထုတ်ပြီး လက်ဝါးပေါ်မှာ ဆေးလိပ်လေး လို ဖြစ်အောင် လိပ်နေရင်း က ပြောပါတယ်။ ချိုလေး လည်း သက်ပြင်း ချလိုက်ပြီး ပေါင် လုံးကြီး နှစ်ခုကို ကားပေးလိုက်တယ်၊ စိတ်ထဲ ကတော့ သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ စောက်စေ့ လေး ကို ကလိပြီး တချီ အမြန်ပြီး အောင် လုပ်ပေးရင် ကောင်းမှာ ပဲလို့ တွေးနေမိတယ်။ ဖိုးခွား က မျက်လုံး အပြူးသားနဲ့ ဘမြတ် ပိုက်ဆံလိပ်ကလေးကို ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်နေတာ ကြည့်နေတယ်။ ချိုလေး စောက်ဖုတ် က အရမ်းကို စိုရွဲနေပြီ ဆိုတော့ အေးအေး ဆေးဆေး လေး ဝင်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ မာတာတာ နဲ့ စက္ကူ အသား က စောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေကို ထိနေတာ တမျိုး ကြီးပဲ၊ စောက်ဖုတ်ထဲ အရမ်း ကို လိုနေတာ အနည်းဆုံး အထိအတွေ့လေး တခုခု တော့ ရလိုက်တယ် ဆိုရမှာပဲ။
အဲလို အခြေအနေမှာ အပြင်ဘက်က ရုတ်တရက် အော်ခေါ်သံ ကြားလိုက်ရတယ်။
“လုံခြုံရေးတွေ၊ လုံခြုံရေးတွေ ဘယ်ရောက်နေလဲ”
ဆိုပြီး တံခါးကို ပါ လာခေါက်သံကြားလိုက်ရတယ်။ ဘမြတ်က ရုတ်တရက် ထလိုက်ပြီး တံခါးကို ဖွင့် မလို့ ပြင်တော့ ချိုလေး လည်း ကိုယ့်အဝတ်အစား ကို အမြန်ကောက်မလို့ပဲ၊ ဒါပေမဲ့ အဝတ်အစား တွေက တံခါး တဖက်မှာ၊ ဘမြတ် ကလည်း တံခါးရှေ့ ရောက်
“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ”
ဘမြတ် က တံခါးကို မျက်နှာပေါ်ရုံလေး ဟလိုက်ပြီး လှမ်းမေးလိုက်တယ်။
“ဟေး ငါတို့ မှာ စားပွဲကုလားထိုင် တချို့ ကားပေါ်က ချဖို့ အကူအညီလိုနေလို့”
“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ။ ဖိုးခွား ဆရာ နဲ့ အခု လိုက်သွားလိုက်၊ ငါ မီးဖိုပိတ်ပြီး နောက်က လိုက်လာခဲ့မယ်”
ဖိုးခွား က ထိုင်ရာက ထပြီး ကမန်းကတန်း ထွက်သွားပါတယ်။ ဘမြတ် က တံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး ချိုလေး ဘက်ကို လှည့်ကြည့်ရင်း၊
“ပြီးခဲ့တဲ့ ရက်တွေတုန်းက ငါ မင်းရဲ့ အိမ်မှာ အချိန်အများကြီး ဖြုန်း ခဲ့ပြီး မင်း ချမှတ်ထားတဲ့ စည်းမျဥ်း စည်းကမ်း တွေကို ပဲ လိုက်နာခဲ့ရတယ်။ အခု ငါတို့ နှစ်ယောက်က လယ်ပယ်တူ ဖြစ်ပြီ ဆိုတော့ မင်းကို ငါ့အိမ်မှာ လည်း ငါ့ရဲ့ စည်းမျဥ်း စည်းကမ်း နဲ့ တလှည့် ပြန်နေပေးတာကို လိုချင်တယ်”
“ဟုတ်၊ ဘာစည်းကမ်းတွေလဲ”
“ငါပြန်လာတဲ့ အချိန်ထိ မင်း ဒီမှာ ဒီအတိုင်းပဲ ဘရာ တခုထဲ နဲ့ စောင့်နေရမယ်၊ ဘာမှ ပြန်မဝတ်ပါနဲ့”
“အိုကေ”
“ဂတိတည်နော်”
“အင်း တည်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မြန်မြန်ပြန်လာနော်”
“လာမှာပေါ့”
နောက်တော့ ဘမြတ် က ချိုလေးကို သူတို့ အခန်းထဲမှာ တယောက်ထဲ ထားခဲ့ပြီး ထွက်သွားခဲ့တယ်။ ချိုလေး လည်း မွေ့ယာ ပါးပါး ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်လေးပေါ် ခနထိုင်နေလိုက်သေးတယ်၊ နောက်တော့ ချိုလေး တန်းလန်း ဖြစ်နေတဲ့ ကိစ္စကို ရှင်း ဖို့ အစေ့လေးကို လက်ချောင်းနဲ့ စပွတ်လိုက်တယ်။
ဘယ်သူမှ မရှိတဲ့ လုံခြုံရေး သမားတွေ နေတဲ့ အခန်းကျဥ်းကလေး ထဲက ညစ်ညစ်ပတ်ပတ် မွေ့ယာ ပါးပါး လေး ပေါ်မှာ စောက်စေ့ကို နာနာ ဖိပွတ်ရင်း ခုနက ပြီးလုပြီးစဲ ကနေ ဟတ်ကော့ ဖြစ်သွားရတဲ့ အချီကို ကိုယ့်ဘာသာ အပြီးသတ်လိုက်ရပါတယ်။ ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားပြီးလို့ စိတ်ပြန်ငြိမ်ကျသွားမှ ပဲ၊ အမှန် မထင်ပဲ ဖြစ်ခဲ့ ရတဲ့ အဖြစ်အပျက် တွေရယ်။ ဘမြတ် ပြောခဲ့တဲ့ သူ့ခံစား မှုတွေရယ်၊ ကို ပြန်စဥ်းစား နေမိတယ်။ တကယ်တော့ သူ့ခံစားချက် ကလည်း မှန်ပါတယ်။ ချိုလေးက သူ့ကို တခါမှ လယ်ပယ်သူ ချစ်သူ ရီးစား လို မတွေးခဲ့ ဘူး၊ ကိုကို နဲ့ ဆို ဘယ်လို မှနှိုင်းယှဥ်လို့ မှ မရပဲဟာကို၊ ကိုကို က ချိုလေး ရဲ့ အသက်ပဲလေ၊ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး အခုတော့ လိင်ကိစ္စ ပိုင်းသက်သက် ထက် ပိုတဲ့ တွယ်တာမှု ထားမိတဲ့ သူ တယောက် ရှိနေပြီ လို့ ဆိုရတော့ မယ်။ ချိုလေး ဆိုလိုတဲ့ သဘောကို ကိုကို နားလည် သဘောပေါက်လိမ့်မယ်လို့ ချိုလေး မျှော်လင့် ပါတယ်။
အဲလို အတွေးတွေ တောင်စဥ်ရေမရ လျှောက်တွေး နေရင်းက ဒီတိုင်းလည်း ထိုင်မနေချင်တာနဲ့ သူတို့ အခန်းလေး ကို သပ်သပ်ယပ်ယပ်လေး ဖြစ်အောင် ရှင်းလင်း ပေးနေမိတယ်၊ အမှိုက်တွေ ကောက်၊ ဒီအတိုင်း ပုံချထားတဲ့ အဝတ်တွေကို ခေါက်၊ ပွဆန်ကျဲ နေတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေကို စုစု စည်းစည်း နဲ့ ဖြစ်အောင်လုပ်ပေး၊ ဘမြတ်ရဲ့ နိကတ် အိမ်ဖေါ် တယောက်လိုတောင် ဖြစ်နေမိတာ၊ စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေဘူး ဖြစ်နေတယ်။
နောက် မိနစ် နှစ်ဆယ်လောက်မှာ ဘမြတ် တယောက်ထဲ ပြန်လာတယ်။ သူအခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီး ဝင်လာတော့ သူတို့ အိပ်ယာခင်းကို ချိုလေးက ဆွဲဆန့်ပေးနေတဲ့ အချိန် မို့ လေးဘက်ထောက်ရက်ကြီး ဖြစ်နေတာလေ။
“စု က အဲလို ဂတိတည်တာ ဝမ်းသာ စရာပဲ”
ပါးစပ်က သာ အဲလို ပြောတာ မျက်လုံးက ချိုလေး ရဲ့ ဖင်ဟောင်းလောင်း နေရာကို စိုက်ကြည့်နေတော့ ချိုလေး လည်း မနေတတ်လို့ ပဆစ်တုတ် ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ဘမြတ် က ချိုလေး ရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့် လာထိုင်ပြီး ချိုလေး ကို နူတ်ခမ်းလာစုပ်နမ်းတယ်။ ချိုလေး လည်း သူ့ခေါင်းကို ပြန်ကိုင်ထားပြီး တော့ ပြန်နမ်းလိုက်တယ်။ သူက လက်တဖက်နဲ့ ချိုလေး ခါးကို သိုင်းဖက်ရင်းက လက်ချောင်းထိပ်ကလေးနဲ့ ချိုလေး ဖင်လုံးကြီး နှစ်ခုကြား ကို စုန်ဆန် ပွတ်သတ် ကစားပေးနေတယ်။
“အော် စု က အခန်းကို လည်း သပ်သပ်ယပ်ယပ် ဖြစ်အောင် ရှင်းလင်းထားပေးတာကိုး၊ ပုံမုန်ဆိုရင်တော့ ဂွမ်းဘုံက သုံးလေးရက် တခါလောက် လာလာ လုပ်ပေးတယ်”
“စု က အလကားနေ အလကား မို့ ပါ”
ချိုလေး မျက်နှာ က နီသွားမှာ သေခြာတယ်။ စိတ်ထဲမှာ ကိုယ့်ကို အောက်ခြေ အလွှာက အိမ်ဖေါ်မ နဲ့ လာပြီး နှိုင်းယှဥ် ပြောနေတာကို ခံမှ မခံချင်တာ။
“ဘမြတ် ဖိုးခွားကို အခု ဂျူတီ ချထားပေးလိုက်တယ်။ ဘမြတ်တို့ နှစ်ဘောက်ထဲ အခု လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေလို့ရပြီ”
အဲလို ပြောရင်းနဲ့ ဘမြတ် က မတ်တတ်ရပ်ပြီး ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အောက်က အတွင်းခံကို ပါ ချွတ်ချလိုက်တော့ သူ့ရဲ့ မမာတမာ လီးကြီးက ချိုလေး မျက်နာ ရှေ့တည့်တည့် မှာ ရမ်းနေတယ်။ ချိုလေး လည်း ပုဆစ်တုတ်ရက် က သူ့လီးကြီးကို ညာဘက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် လိုက်တယ်။
“မင်း ရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှလေး ထဲကို ထည့်ပေးပါလားစုရယ်”
ဘမြတ် က ချိုလေး ရဲ့ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို သပ်ပေးရင်း နဲ့ ရှေ့ကို တလှမ်း တိုးလိုက်တယ်။ ချိလေး လည်း နူတ်ခမ်း နှစ်လွှာကို ဟပြီးတော့ သူ့လီးကြီးကို ငုံခဲလိုက်တယ်။
“ဘမြတ် လဥ တွေကို လည်း ဆော့ ပေးလေ”
ဘမြတ်က သူ့လီးကြီး ဝင်သွားလို့ ဖေါင်းနေတဲ့ ချိုလေး ပါးလေးကို ဖွဖွလေး ရိုက်ပေးရင်း ပြောလိုက်တယ်။ ချိုလေး လည်း သူသင်ပေးထားတဲ့အတိုင်း လက်တဖက်က သူ့ ဂွေးဥ ကြီးတွေကို ဆော့ကစား ပေးရင်းနဲ့ လီးကြီး ကို တဖြည်းဖြည်း ချင်း ပါးစပ်ထဲ တချောင်းလုံး နီးပါး ဝင်သွားအောင် စုပ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ လျှာနဲ့ နူတ်ခမ်း ကို သုံးပြီး ပြန်ဆွဲထုတ်တယ်။ ခနနေတော့ သူ့လီးကြီးက တအား မာလာပြီးတော့ တုံလာတယ်။ သူပြီး တော့မယ် ဆိုတာ သိလိုက်တယ်၊ သူက ရုတ်ရက်၊
“ဟိုး ခနလေး”
ဆိုပြီး ချိုလေး မျက်နာကို တွန်းလိုက်တယ်။ ရုတ်တရက် မို့ ချိုလေး နောက်လှန်ပြီး နောက်က မွေ့ယာပေါ် ပက်လက်လန် ကျသွားတယ်။ သူက ချိုလေး ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကြားကို ဒူးထောက် ဝင်ထိုင်ပြီး ချိုလေး ရဲ့ ဒူခေါက်ကွေး နှစ်ခုကို မကိုင်လိုက်တယ်။ သူက ချိုလေး ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ဖြဲထားပြီး ချိုလေး ရဲ့ အရည်နဲ့ စိုရွဲပြီး ပြောင်တင်း ဖေါင်းကြွနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ငေးကြည့်နေတယ်။ သူ့လီး ဒစ်ဖူးကြီးက ချိုလေး စောက်ဖုတ် အဝနဲ့ လက်တဝါးစာတောင် မကွာတော့ဘူး။ ချိုလေး သွေးသား တွေက စောက်ဖုတ်ထဲ အဲဒီ လီးကြီး ထိုးထည့် လိုက်ပါတော့ လို့ တောင်းတ မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်ဆုံး အကျွင်းအကျန် ကျန်နေတဲ့ အရှက် အကြောက်တရား က ချိုလေး ကို သတိ ပြန်ဝင်လာစေခဲ့တယ်။
“နိုးးးးးးးးးး”
လို့ အော်ပြီး ချိုလေး ကိုယ့် စောက်ဖုတ်ပေါ် ကို ကိုယ် လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ထားလိုက်တယ်။ ဘမြတ် က ပြုံးပြီး။
“ငါသိပါတယ်ကွာ ၊ ယုံပါ”
လို့ လှမ်းပြောတယ်။ ချိုလေး အခြေအနေက သူတို့ အခန်းထဲက မွေ့ယာပေါ် မှာ ပက်လက်နဲ့ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံး ကားလို့ သူ့လီးကြီးကလည်း ချိုလေး ရဲ့ စိုရွဲ ဟကွဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ လက်နှစ်လုံးလောက်အကွာမှာ၊
“ဘမြတ် ဘာလုပ်မလို့လဲ…”
လို့ အော်မေးလိုက်မိတယ်။
“မင်းနဲ့ ငါနဲ့ ချစ်သူတွေလေ။ မင်း ငါ့ကို ယုံသင့်တာပေါ့”
“ဘာကို ယုံရမှာလဲ ဘမြတ်”
“စု ရဲ့ လက်ကို ဖယ်လိုက်စမ်းပါ”
“ဒါ…….”
“ဖယ်လိုက်စမ်းကွာ…”
သူက လေသံမာမာ နဲ့ ပြောလိုက်တော့၊ ချိုလေး လည်း လက်တွေကို ဖယ်ပေးလိုက်မိတယ်။ သူက လီးကြီး ထိုးထည့် လိုက်ရင်လည်း ဘာမှ တတ်နိုင်မှာ မဟုတ်တော့ဘူး။ ချိုလေး က လက်ဖယ်ပြီး သူ့ ကို မျက်လုံးချင်း စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။ သူက ရှေ့ကို တိုးလာတယ်။ ချိုလေး တော့ သူ့လီးကြီး ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လာပြီလို့ ထင်လိုက်တယ်။
ဒါပေမဲ့ သူ့လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ ကို မဝင်လာပဲ။ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းတွေကို ပွတ်ပြီး အကွဲကြောင်း တလျှောက် တိုးပွတ်သွားတယ်။ ဒစ်ဖူး ကြီးက ချိုလေး အစေ့ ကို လာထိုးဖိမိတော့ ချိုလေး ပါးစပ် က အသံထွက် ငြီးလိုက်မိတယ်။
“ဟင်းးးးးးးးရှီးးးးးးး”
နောက် သူ့ လီးတန်ကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းပေါ်မှာ အထက်အောက် ပွတ်တိုက်ပေးရင်းက ဒစ်ဖူးကြီးနဲ့ အစေ့ ကို လာလာ ထိုးပေးနေတယ်။
“စု ဘက်က အဆင်သင့် မဖြစ်သေးပဲနဲ့ ဘမြတ် ဘယ်တော့ မှ အတင်း မလုပ်ပါဘူးကွာ”
သူ့လီးကြီးနဲ့ ချိုလေး အဖုတ် နူတ်ခမ်းပေါ်မှာ ပွတ်တိုက်ပေးနေတာ ချိုလေး တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ ထလာတယ်။
အခန်း ၂၃။
ချိုလေး တမျိုးကြီး ခံစားနေရတယ်။ သွေးကြောတွေ ပြိုင်းပြိုင်းထ ပြီး တဒုတ်ဒုတ် ခုံနေတဲ့ လီးတုတ်တုတ် ကြီး က ချိုလေး စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းနှစ်ခု ကြား မှာ ပွတ်တိုက်ရင်း ထိပ်ဖူးကြီး က စောက်စေ့ လေးကို လာလာ ထိုးမိ နေတာ၊ ဘယ်လို ကြီးမှန်းမသိပါဘူး။ ဘမြတ် က ချိုလေး ကို လိုးပါတော့ လို့ ပြောအောင် တမင် ဆွပေးနေတာ ဖြစ်မှာ။ ချိုလေး မျက်လုံးကို မှိတ်ထားလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသား တွေက ဖီးလ် ကို ပဲ ခံစားနေလိုက် တယ်။ ခနနေတော့ ဘမြတ် က ချိုလေး ဒူးနှစ်လုံးကို ကိုင်ပြီး ဆွဲပူးကပ်လိုက်တယ်။ ချိုလေး ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံး လည်း စေ့ကပ်သွားပြီး ပေါင်ရင်း မှာ သူ့လီးကြီး ညှပ်နေတယ်။ သူ့ လီးကြီးက စိမ့်ထွက်လာတဲ့ ရှေ့ပြေး အရည်ကြည်တွေရယ်။ ချိုလေး စောက်ဖုတ်က စိမ့်ထွက်နေတဲ့ အရည်တွေရယ်က ပေါင်ခွဆုံ မှာ စိုရွဲနေတယ်။
သူက ချိုလေး ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို ဖိကပ်ထားရင်းက မှ သူ့လီးကြီးကို ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ အဝင်အထွက် စလုပ်တော့တယ်။ ချိုလေးလည်း ခုမှ သဘောပေါက်သွားတယ်။ သူက ချိုလေး ဆန္ဒကို လေးစား လို့ စောက် ဖုတ်ထဲ လီးထည့် မလိုးပေမဲ့ ချိုလေး ပေါင်နှစ်လုံး ကြားကို သူ့လီးကြီးကို လိုးနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့လီးတန်ကြီးက ချိုလေး စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းပေါ်မှာ အမြှောင်းလိုက် ပွတ်နေပြီး ဒစ်ဖူးကြီးကလည်း ချိုလေး စောက်စေ့ လေးကို လာလာ ထိုးဖိ မိနေတယ်။ သူ့ လဥ ကြီးတွေက လည်း ချိုလေး ဖင်ပေါက်ကို လာလာ ပြီး ဖုတ်ဖုတ် နဲ့ ရိုက်မိနေတယ်။
ဘမြတ် က ချိုလေး ရဲ့ ခြေသလုံး နှစ်ဖက်ကို စုကိုင်ပြီး သူ့ ဘယ်ဘက်ပုခုံးပေါ် တင်လိုက်ရင်းက ရှေ့ကို ကိုင်းပြီး ချိုလေးကို လာနမ်းတယ်။ သူ့လီးကြီးက တော့ ချိုလေး ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို လိုးနေတုံး၊ ချိုလေး လည်း သူ့ကို ပြန်နမ်း နေမိတယ်။ ချိုလေး က လျှာ နဲ့ သူ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး သူ့လျှာနဲ့ ပွတ်ပေးတာရော၊ ချိုလေးရဲ့ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြား မှာ သူ့လီးကြီးကို ဖိပွတ်ပေးနေတာရောကြောင့် သူ သိပ်အကြာကြီး မထိန်း ထားနိုင်တော့ ပါဘူး။ လရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားပါတော့တယ်။ သူ့လရည်တွေက ချိုလေး ဘိုက်ပေါ် ကို တဖြွတ်ဖြွတ် ပန်းကျလာပြီး ချိုလေး ဘရာဇီယာ အောက်ခြေနားအထိ ကို ရောက်လာပါတယ်။ ဘမြတ် ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲ လီးမသွင်းရပဲ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ပဲ တချီ ပြီးသွားခဲ့ပါတယ်။
သူ့လရည်တွေလည်း ပန်းထွက်ကုန်ရော သူ ချိုလေး လျှာကို အတင်း စုပ် ထားပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ချိုလေး ပေါင်နှစ်လုံးကို ပြန်ဖြဲပြီး ချိုလေး စောက်ဖုတ်ကို ငုံ့ကြည့်ပါတယ်။ ဘမြတ် က သူ့လျှာကို နူတ်ခမ်းမှာ သပ် လျှက်လိုက် ပြီး ခေါင်းငုံ့လို့ မာတင်းထောင်ထ နေတဲ့ ချိုလေး စောက်စေ့လေးကို လျှက်လိုက်တယ်။
“အီးးးးးးးး ဟင်းးးးးးး ”
ချိုလေး ပါးစပ်က အသံထွက် ပြီးတော့ကို ငြီးလိုက်မိပါတယ်။ ဘမြတ် လက်ချောင်းတွေနဲ့ စောက်စေ့ စောက်ဖုတ်တို့ကို ကလိပေးတာ အရမ်းကောင်းသလို အခု လျှာ နဲ့ လုပ်ပေးတာက ပိုတောင် ကောင်းသလိုပါ ပဲ။
“အဆင်ပြေလား”
လို့ သူက မေးတော့ ချိုလေး လည်း ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကိုယ်ကို နောက်လှန်ပြီး သူဘာဂျာ ပေးတာကို မှိန်းခံလိုက်တယ်။ ချိုလေး လည်း တအားထန်နေတာမို့ ခနလေး နဲ့ တကိုယ်လုံး တုံတက်ပြီး ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားရပါတော့တယ်။
ချိုလေး လည်း ပြီးသွားတော့မှ သူက ဘာဂျာ မှုတ်တာကို ရပ်ပြီး ချိုလေး တို့ နှစ်ယောက် အဲဒီ အိပ်ယာလေး မှာ ဖက်ရင်း နားကြပါတယ်။ သူက ချိုလေး ဘရာကို လုံးဝ မချွတ်ခဲ့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဘရာပေါ် ကနေတော့ ချိုလေး နို့ကြီး တွေကို စိတ်ကြိုက် ဆုပ်နှယ် ချေမွ ပါတယ်။
အဲဒါပါပဲ၊ အဲလို သူ့အခန်းလေး ထဲမှာ ချိုလေး နဲ့ ဘမြတ် နဲ့ ဖက်ထားလိုက်၊ နမ်းလိုက်။ သူ့လီးကြီးကို ချိုလေး က စုပ်ပေးလိုက်၊ ချိုလေး စောက်ဖုတ်ကို သူက လျှက် ပေးလိုက် နဲ့ သား ကျောင်းက ပြန်လာကာနီး အချိန်အထိ ပဲပေါ့။ ဘမြတ် က တခါဆို ဖိုးခွားကို တောင် ဘေးမှာ ထားပြီး ချိုလေး သူ့လီး ကြီး စုပ်ပေးနေတာကို ထိုင်ကြည့် ခိုင်း ထားတယ်။ ချိုလေး က သူ့ကို တောင် ဝင်ပါဖို့ ခေါ်ချင်တာ ခိ၊ ပါးစပ်ကို မနည်းထိန်းထားရတယ်။ ကိုယ့်ချစ်သူ ကို အဆင့်မကျော်ခြင်လို့လေ။ ချိုလေး တို့ နှစ်ယောက် စလုံး ဘယ်နှစ်ခါစီ တောင် ပြီးမှန်း မသိ တော့ပါဘူး။ နောက်ဆုံး သား ကျောင်းကား ရောက်ကာနီးမှ ထပြီး အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ် ရင်း ကျောင်းကား ဆီ ထွက်လာခဲ့တော့တယ်။
……
အဲဒီ တညနေလုံး နဲ့ ညဦးပိုင်း ထိ ပြန်တွေးလိုက်တိုင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို တောင် မယုံနိုင်အောင် အဖြစ်အပျက် တွေက ထူးထူးဆန်းဆန်း ဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ ပထမပိုင်းတော့ ကိုယ့် ဘာသာ အပရိက ဖီးလ် ယူမယ် ဆိုပြီး ကိုယ့် အခန်းထဲ မှာပဲ စပြီး လုံခြုံရေး ဝန်ထမ်း အဖိုးကြီး နဲ့ ကစား လိုက်မိရာက နေ၊ စတာ။ အခု မနက်နဲ့ တနေ့ခင်းလုံး သူတို့ အခန်းလေးထဲ မှာ ဘရာဇီယာ ကလွဲ လို့ တကိုယ်လုံး အဝတ်မကပ် ဖင်ဟောင်းလောင်းနဲ့၊ နေပြီး လုံခြုံရေး အဖိုးကြီးနဲ့ လီးစုပ်လိုက် စောက်ဖုတ်လျှက်လိုက် လုပ် နေတာ နောက် လုံခြုံလေး ကောင်လေး က တောင် ဘေးက ကြည့်နေလိုက်သေး၊ ဘမြတ် ချိုလေး ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို လိုးတာတွေ၊ နောက် ဘာဂျာမှုတ်ပြီး အကြိမ်ပေါင်း များစွာ ပြီးအောင် လုပ်ပေးခဲ့တာတွေ ပြန်ပြန် ပြီး သာ တွေးနေမိတော့တယ်။
သားကို သူ့အိပ်ယာ ထဲ မှာ သိပ်ခဲ့ပြီးတော့ ကိုယ့်အိပ်ခန်းထဲ ကိုယ်ဝင်လာတော့ လူက စိတ်အရမ်းထ နေပြီ။ တကိုယ်လုံး နိကပ် ချွတ်ပြီးတော့ ကိုယ့်လက်နဲ့ ကိုယ် အာသာ ဖြေဖျောက်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ စိတ်က ဘယ်လိုမှ မတင်းတိမ်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေရတယ်။ လုပ်လေ စိတ်က ပိုထလေ ဖြစ်နေသလိုပဲ၊ မနက်ကျရင် ဘမြတ် နဲ့ ထပ်တွေ့ မှာပဲ ဆိုတာ သိနေပေမဲ့ စိတ်က အဲလောက်တောင် မစောင့်နိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေရတယ်။
ညသန်းကောင်ကျ တော့ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် မထိန်းနိုင်တော့ဘူး၊ ဖုံးကောက်ကိုင်ပြီး ဘမြတ်ကို ခေါ်ကြည့်မိတယ်။ ဖုံးက တဖက်မှာ မြည်နေပြီး မကိုင်ဘူး။ ခနနေတော့ နောက်တခါ ထပ်ခေါ် ကြည့်တယ်။ မကိုင်ဘူး။ အဲဒါနဲ့ ဝရံတာ ကို ထွက်ပြီး ကင်းတဲ နားမှာ များ ရှိမလားလို့ ကြည့်လိုက်တယ်။ ဖိုးခွား တယောက်ပဲ ကင်းတဲမှာ ထိုင် လို့ နားမှာ လည်း နားကျပ်တပ်ပြီး သီချင်းနားထောင်နေတယ်ထင်တယ်။ နောက်တခါ ထပ်ခေါ်လိုက် တယ် မကိုင် ဘူး။ စိတ်ထဲ မှာ သံသယ ဖြစ်လာတယ်။ သား အခန်းကို ခြေဖျား ထောက်သွားပြီး သူအိပ်မော ကျနေလား ကြည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ အခန်းတံခါး အသာဖွင့်ပြီး ခေါင်းမိုးပေါ် တက်တဲ့ လှေခါး ကို တက်လာခဲ့တယ်။ တံခါးနား မှာ နားကပ် နားထောင်တော့လည်း ဘာသံမှ မကြား ရဘူး၊ တံခါး လက်ကိုက်ကို အသာလှည့် ကြည့် တော့ တဖက်က ဂလန့်ချထားတာ တွေ့ရတယ်။ သေခြာ သွားပြီပေါ့၊ ဘမြတ် တော့ အမိုးပေါ်မှာ ဂွမ်းဘုံကို လိုးနေပြီ ဆိုတာ၊ အမှန်အတိုင်း ပြောရရင်၊ ချိုလေး ဒီတခါတော့ တကယ်ကို ဂျေဝင်သွားမိတယ်။ ဘမြတ် ကို လည်း မကျေမနပ် ဖြစ်မိ တယ်။ ဒီနေ့ တနေ့လုံး သူ့ အကြိုက်လိုက်လျှောပြီး သူ့ချစ်သူ အဖြစ်တောင် နေလာခဲ့တယ်။ သူချပေးတဲ့ စည်းမျဥ်းကို လည်း လိုက်နာတယ်။ သူ့ အခန်းလေးထဲ မှာ ဖင်ပြောင် ကြီးနဲ့ နာရီပေါင်းများစွာ နေခဲ့ရတယ်။ သူ့လီးကို လည်း အကြိမ်ပေါင်း များစွာ စုပ်ပေးခဲ့ရတယ်။ ဒါတောင်မှ ညဘက်ကျတော့ ဂွမ်းဘုံ ပေါင်ကြားထဲ သွား အိပ်ချင်တယ်။ ချိုလေး ကို သစ္စာဖေါက် သလို ခံစား ရတယ်။
တံခါးကို အသာလေး သုံးလေးခါလောက် ခေါက်လိုက်တယ်။ ဘယ်သူမှ လာမဖွင့်ဘူး။ ဒေါပွပွ နဲ့ ကိုယ့်အခန်း ကိုယ်ပြန်လာလိုက်တယ်။ ဘမြတ် က ချိုလေး ခေါက်တဲ့ အသံကို ကြားမှာပဲ သူမသိချင်ယောင် ဆောင်နေတာ ပဲ ဖြစ်မှာ။ အိပ်မပျော် ခင်အထိ ချိုလေး အိပ်ယာထဲ တလူးလူး တလိမ့် လိမ့် နဲ့ ဒေါပွနေခဲ့မိတယ်။
နောက်နေ့ မနက် သားကို ကျောင်းကား ဆီ သွားပို့ပြီး အပြန်လမ်းမှာ ဘမြတ် နဲ့ ဆုံတယ်။ သူက ချိုလေး နောက် ကနေ လိုက်လာပြီး အခန်းဝနား ကျတော့ လူတွေ သူ့ကို မြင်မလား ဟိုဟို ဒီဒီ လေ့လာပြီးမှ အခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။ အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ချိုလေးကို ဆွဲဖက်လိုက်ပြီးတော့၊
“ညတုန်းက အမိုးကို ဝင်တဲ့ တံခါးကို လာခေါက်တာ စု မဟုတ်လား”
လို့ မေးတယ်။ ချိုလေး က နူတ်ခမ်းကို စူထားလိုက်ပြီး၊
“ဟုတ်တယ်”
လို့ ပြောလိုက်တယ်။
“ဘာဖြစ်လို့လဲ”
ချိုလေး က မျက်နှာကို ပုတ်ထားလိုက်ပြီး တဖက် လှည့်နေလိုက်တယ်။
“စု လေးက ဂွမ်းဘုံကို သဝန်တိုတာလေး လျှော့ထားလိုက်ပါကွာ”
“စု က သဝန်တိုတာ မဟုတ်ဘူး ဘမြတ်၊ စု က ဘမြတ် အခန်းထဲ တနေကုန် မနေ့က နေပေးပြီး ဘမြတ် ကြိုက်သလို နေခဲ့တယ်၊ ညကျတော့ ဘမြတ် က တခြား မိန်းမ တယောက် နဲ့ သွားအိပ်တယ်၊ အဲတော့ စု က ဘယ်လိုခံစားရမလဲ၊ ငါ့ ကို ပျင်းသွားလို့လား၊ ငါက အပါယ်ခံလား”
“အာ အဲလို လည်း မတွေးနဲ့လေ၊ စု လေး ကလည်း ဘမြတ် က စုလေး နဲ့ အတူ မနေချင်တာမှ မဟုတ်တာ”
ချိုလေး က နူတ်ခမ်းကို ပိုထော်ပြလိုက်တယ်။
“ဘမြတ် က စု နဲ့ တညလုံး တူတူ နေချင်တာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ စု ရဲ့ သားက ရှိသေးတယ်လေ၊ တော် ကြာ ညဖက် သူက တရေးနိုးလို့ အပြင်ထွက်လာတော့ သူ့အမေ က ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ ဘမြတ် လီးကြီးကို အားရ ပါးရ စုပ်နေတာ ပက်ပင်း တိုးသွားရင် ဘယ်လို ဖြစ်မလဲ”
ဘမြတ် ပြောတာ လည်း ဟုတ်သလိုလို ရှိသား၊ ချိုလေး လည်း ပါးစပ်က ဘာပြောမိမှန်းမသိ၊ ရုတ်တရက်၊
“သားက မနက်ဖြန်ည အိမ်မှာ အိပ်မှာ မဟုတ်ဘူး”
လို့ ပြောလိုက်မိတယ်။
“တကယ် ….. ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“သူ့သူငယ်ချင်း အိမ်မှာ ညအိပ် သွား ဆော့မလို့”
“အော် အော ကောင်းတာပဲ၊ ဒါဆိုရင် မနက်ဖြန်ညက တော့ စုလေး ရဲ့ ညပဲ ဂွမ်းဘုံ ည မဟုတ်ဘူး ဟဲဟဲ”
လို့ ပြောရင်း ဘမြတ် က ချိုလေးကို ကစ်စ် လာပေးတယ်။
နောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း ဘမြတ် ကို ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ခိုင်းပြီး သူ့ရှေ့ ကြမ်းပေါ်မှာ ချိုလေး ဒူးထောက်ထိုင်ရင်းက လီးစုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ချိုလေးကို ဆိုဖာပေါ် ပက်လက် လှန်ခိုင်းပြီး ဘမြတ် က စောက်ဖုတ် လျှက်ပေးတယ်။ အဲဒါ ပြီးတော့ ဘမြတ်ထွက်သွားတာနဲ့ သား သူငယ်ချင်း တယောက် ရဲ့ အမေ ဆီကို ဖုံးဆက်ပြီး ဘာညာကွိက နဲ့ သားက သူငယ်ချင်းအိမ် အိပ်ချင်လို့ ပူဆာတယ် အာပြီး မဖြစ်ဖြစ်အောင် စီစဥ် ပေးလိုက်တယ်။ အကြောင်းပြချက်က လည်း နောက်နေ့ ပဲခူးကို အမျိုးကိစ္စ အရေးပေါ် သွားစရာရှိလို့ သားကို လည်း ကျောင်းမပျက်စေချင်လို့ လည်း ပါတယ်ပေါ့။ သူက ကူညီပါမယ် စိတ်ချလက်ချသာ သွားပါလို့ ဆိုတယ်။
နိဂုံးချူပ်ရရင်တော့ အဲဒါ နောက်ဆုံး အခြေအနေပါပဲကိုကို၊ ချိုလေး ဘမြတ် နဲ့ နည်းနည်း စိတ်ကောက်ရန်ဖြစ်ပြီး နောက်ဆုံးတော့ သားကိုပါ တနေရာ တညအိပ်ပို့၊ မနက်ဖြန် ချိုလေး တယောက်ထဲ အိမ်မှာ ဘမြတ် နဲ့ တညလုံး ရှိနေတော့မယ် ဆိုတာပါပဲ။
ချိုလေး လုပ်ရပ်တွေက အစွန်းရောက်နေပြီလို့ ကိုကို ထင်လား၊ ချိုလေး အဲဒီ အစီအစဥ်ကို ဖျက်လိုက်ရတော့ မလား၊ ဖြစ်နိုင်ရင် ကိုကို ချိုလေးကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပါ။
ချစ်တဲ့
ချိုလေး
………………………….
အီးမေးကို သုံးခေါက်တိတိ ပြန်ဖတ်ဖြစ်သလို ဖတ်ပြီးတဲ့ အကြိမ်တိုင်းမှာလည်း လီးက မတရားတောင်လာလို့ ဂွင်းထု ပြစ်လိုက်ရတယ်။ အခြေအနေက အတော် တိုးတက်နေတာကို လည်း အားရမိတယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ချိုလေး တယောက် ဦးသာမြတ် ကြီးပေါ်မှာ ခန္ဓာကိုယ်သွေးသား သက်သက် မက စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာပါ နွယ်ချင်လာ တာကိုတော့ သဝန်တို မိသလိုပဲ။ ဒါက လည်း ရှောင်လွဲလို့ ရမှာ မဟုတ်တဲ့ အရာပဲလေလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဖြေသိမ့် မိတယ်။ ကျနော် အဓိက စိတ်ဝင်စား မိတာကတော့၊ ကိုယ့် မိန်းမ တယောက် တကိုယ်လုံးမှာ ဘရာဇီယာကလေး နဲ့ လုံခြုံရေး တွေ နေတဲ့ အခန်းကျဥ်းလေး ထဲမှာ တနေကုန်နီးပါး နေခဲ့တယ် ဆိုတဲ့ အဆင့် တိုးတက်မှုပါပဲ။ ချိုလေး အိမ်ထောင်ရှင်မ တယောက် အတွက် ဘယ်သူမှ ဖြစ်နိုင်မယ်လို့ တွေးတောင် မတွေးမိလောက်တဲ့ အပြုအမူတခု မဟုတ်ပါလား။
……………….
အခန်း ၂၄။
တနေ့လုံး ဘာဆက်လုပ်ရကောင်းမလဲ ဆိုတာကို စဥ်းစားနေမိတယ်။ ကျနော့် ခေါင်းထဲမှာ တော့ တခုခု လုပ်ဖို့ တွေးထားပြီးနေပြီ၊ အကောင်အထည်ဖေါ် ဖို့ပဲ ကျန်တော့တယ်။ အာ့နဲ့ ကွန်ပြူတာ သမား သူငယ်ချင်း ကို သိချင်တာတွေ လှမ်းမေး လိုက်ရတယ်။ နောက် မြန်မာပြည် ရဲ့ ညနေခင်း အချိန်လေး လောက်မှာ ချိုလေး ကို ဖုံးလှမ်းခေါ်ကြည့်တယ်။ ပထမ အကြိမ် မှာတင် ချိုလေး ဖုံးကို ကောက်ကိုင်လိုက်တယ်။
“ကိုကို ဘယ်ရောက်နေတာလဲ”
ချိုလေး အသံက စောင့်ရတာ နည်းနည်း စိတ်မရှည်သလို ခပ်လောလော ဖြစ်နေတယ်။
“ဆောရီး ချစ်လေး ရေ၊ ကိုကို တို့ အရမ်း အလုပ်များနေလို့ပါ၊ စကိုက် ပြောမလား”
“အိုကေ”
စကိုက်လည်း ဖွင့်လိုက်ရော ကွန်ပြူတာ စခရင်မှာ ပေါ်လာတဲ့ ချိုလေးပုံကို ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်မိတယ်။
“ဟား မိုက်လှခြေလား၊ ဆံပင် ပုံစံ အသစ်နဲ့”
ချိုလေး ရဲ့ နဂို ဆံပင်က အဖြောင့် အရှည် ကို အခု နည်းနည်း တိုတို နဲ့ အကောက်ကလေး တွေ လုပ်ထား တယ်။
“ကိုကို ချိုလေး အီးမေး ဖတ်ပြီးပလား”
“ပြီးပေါ့ အရမ်း မိုက်နေပြီ”
“ကိုကို စိတ်မဆိုးဘူးလား”
“ဟင့် အင်း ကိုကို ဖီးတောင် တအားလာတယ်၊ ကဲ ဒီည တော့ အပီပဲပေါ့ ဟုတ်လား”
“အင်း သားကို သူ့သူငယ်ချင်း နဲ့ မိဘ တွေ လာခေါ် သွားကြပြီ”
“ချိုလေး တို့ သမီးရီးစား နှစ်ယောက် တနေကုန် တညလုံး ဘာတွေ လုပ်ကြမှာလဲ”
“ကိုကို အဲလို မပြောနဲ့ကွာ”
ချိုလေး မျက်နှာလေး ရဲတက်သွားတယ်။
“ချိုလေး က ဒီည အတွက် ဆံပင်ပုံ တောင် အသစ်ပြင်ထားတာပဲလေ”
“ဟုတ်ဘူး အဲဒါက တိုက်ဆိုင် သွားလို့ပါ၊ (အသံက တော့ ဆင်ခြေ ပေးတဲ့ အသံ) ၊ အင်း ထားပါတော့၊ ချိုလေး တို့ တနေ့လုံး မဆုံ ဖြစ်သေးဘူး၊ ချိုလေး က အိမ်အလုပ်တွေ လက်စသတ် ပြီး အလုပ်ရှုတ်နေတာ၊ ဘမြတ်လည်း သူ့အလုပ်မှာခွာလို့ မရဘူး၊ ညကျမှ သူလည်း အချိန်အားရမှာ”
“ဘယ်အချိန် သူလာမှာလဲ”
“ည တော်တော် လေး မိုးချူပ်မှ၊ ကွန်ဒို က တခြားအခန်းက လူတွေ အိပ်ပျော်လောက်တဲ့ အချိန်”
“အဲတော့ ဒီည အဆုံးစွန်ထိ သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပြီလား”
“မသိဘူး ကိုကို၊ ချိုလေး လည်း မပြောတတ်တော့ဘူး”
ချိုလေး ပထမဆုံး အနေနဲ့ ကျနော် အဆုံးစွန်ထိသွားမလားဆိုတာ ခါးခါးသီးသီး မငြင်းဆန်တော့တာ သိသာတယ်။
“ချိုလေး အဆုံးစွန်သွားလည်း ကိုကို ခွင့်ပြုထားတယ်ဆိုတာ သိတယ်မလား”
“အင်း သိပါတယ်”
ချိုလေး က မျက်နှာတည်တည်လေး နဲ့ အတွေးနက်နေပုံနဲ့ ဖြေလိုက်တာ။
“ဦးသာမြတ် ကြီးက ချိုလေး နဲ့ တညလုံး လာနေမှာလား။ တနာရီ နှစ်နာရီလောက်ပဲလား၊ ဖိုးခွားရော ပါလာဦး မှာလား”
ချိုလေး က ဘာမှ ပြန်မဖြေပဲ ကျနော့်ကို ပဲ ငေးစိုက်ကြည့်နေတယ်။ ပြီးမှ၊
“ကိုကို”
“ပြော ချစ်လေး”
“ချိုလေး စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး အဲဒီအကြောင်းတွေ ကိုကို နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြောရတာ၊ မျက်နှာလည်း ပူတယ်။ ပါးစပ်က လည်း ပြောမထွက်ဘူး”
“ကိုကို လုံးဝ နားလည်တယ် ချစ်လေး”
“ဟို..ဟိုတခါက လို အီးမေး နဲ့ ရေးပြီး ပြောပြတာ အကောင်းဆုံး ဖြစ်မယ်ထင်တယ်နော်”
“ရတယ်လေ ချစ်လေး”
“ကိုကို အဆင်ပြေရဲ့လား”
“ပြေတာပေါ့၊ ချစ်လေး စိတ်ပျော်သလို သာ လုပ်ပါ”
“ကိုကို့ ကို ချစ်တယ်။ ကိုကို က ချိုလေး အတွက် အကောင်းဆုံး ယောက်ျားပါ”
ချိုလေး က ကျနော့်ကို ဖလိုင်းကစ်စ် ပေးလိုက်တယ်။
“အာ ချိုလေး လိုင်းမအောက်ခင် ကိုကို တခု ပြောမလို့”
“ပြော”
“ကိုကို ချိုလေး ဆီ ဖိုင်တခုကို အီးမေး ပို့ပေးလိုက်မယ်၊ အဲဒီဖိုင်ကို ဒေါင်းလုပ်ပြီးတော့ ကွန်ပြူတာ မှာ အင်စတော လုပ်ပေးပါ။ အဲဒါ ကိုကို တို့ ကုမ္မဏီက ဒေတာဘေ့စ် စံနစ် အသစ်၊ ကိုကို တို့ ဖိုင်တွေ ကို အဲဒီမှာ ဆင်ခရိုနိုက်စ် လုပ်ထားတာ၊ အဲတော့ ကိုကို အိမ်ပြန်ရောက်လည်း ရုံးက အလုပ်ကို အိမ်က နေလုပ်လို့ ရအောင်လို့”
“အော် ဟုတ် ကိုကို ”
“အဲကောင်က အင်စတောတာ နည်းနည်း ကြာမယ်၊ ပြီးတာနဲ့ သူ့ဘာသာ အော်တို အင်တာနက်က နေပြီး အပ်ဒိတ်လုပ်သွားမှာ တနာရီ နှစ်နာရီလောက်ကြာမယ်၊ ကွန်ပြူတာကို မပိတ်ပဲ ဒီတိုင်းသာ ထားလိုက်ပါ”
“ကောင်းပြီလေ ကိုကို”
………………..
စကိုက် ကနေ ချိုလေး နဲ့ စကားပြောတာကနေ ထွက်လိုက်ပြီးတာနဲ့ ကျနော် နောက် တရက် နှစ်ရက် အတွက် လုပ်စရာရှိတဲ့ အလုပ်တွေကို ပြီးအောင် အမြန်လုပ်တော့တယ်။ ကျနော့် ဘော့စ်ကို လည်း ငါ ခွင့်ယူချင်တယ် လို့ ပြောထားတယ်၊ အလုပ်တွေ လက်စသတ် ပြီးတော့ ကိုယ့် အခန်း ကိုယ်ပြန်လာတော့ အချိန် တောင် အတော်လင့်သွားပြီ။
ကျနော့် နှလုံးတွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုံနေတယ်။ သူငယ်ချင်း အီးမေး ကနေ ပို့ထားတဲ့ ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတဲ့ တဆင့်ခြင်း ညွှန် ကြားချက်တွေကို သေခြာ ဖတ်တယ်။ နောက်တော့ ဗီပီအမ် ကို ဝင်တယ်။ သူပြောထားတဲ့ အဆင့်တွေ အကုန်လုံး လိုက်လုပ်တယ်။ ကျနော်သူ့ကို ခိုင်းထားတာက တော့ ရိုးရိုးလေးပါ။ ကျနော့် အိမ်က ကွန်ပြူတာ ဝက်ကမ်ကို အဝေးကနေ လှမ်းဝင်ကြည့်ချင်တယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ဖေါက်ပြန်နေတယ်လို့ ကျနော် မသင်္ကာဘူး လို့ ပြောထားတာ၊ အဲဒီသူငယ်ချင်း ကိုယ်တိုင်က ကပ်ကိုးသမား ဖြစ်ပြီး သူ့မိန်းမ က သူ့ကို ပစ်ပြီး နောက်လင် နောက် လိုက်သွားတာမို့ သူက အဲလို ကိစ္စကို တအားကူညီချင်နေတာ၊ အခု သူပေးလိုက်တဲ့ ဖိုင် ကို ချိုလေး က အင်စတော လုပ်လိုက်ရင် အခု ကျနော့် ကွန်ပြူတာကနေ ဝင်လို့ရပြီလေ။ ဆယ့်ငါးမိနစ် ဆိုတဲ့ အချိန်က စောင့်ရတာ တသက်စာလောက်ကို ထင်ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ စောင့်ရကျိုး နပ်ပါတယ်။ ကျနော့် ကွန်ပြူတာ စခရင်မှာ ဖြတ်ကနဲ ကျနော် တို့ အိပ်ခန်း ကြီး ပေါ်လာ ခဲ့တယ်။
အခန်းထဲ မှာ ဘယ်သူမှ မရှိပဲ မှောင်နေတယ်။ မြန်မာပြည် အချိန်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ည ကိုးနာရီခွဲ လောက် ရှိပြီ။ ဆော့ဝဲ က ညကြည့် အောရှင်း ကို ပြောင်းလိုက်တော့ စိမ်းဖန့်ဖန့် နဲ့ မြင်နေရတယ်။ စပီကာ အသံကို ပါ ခပ်ကျယ်ကျယ် ချဲ့ထားလိုက်တယ်။
အဲတော့မှ ဧည့်ခန်းထဲက တီဗီဖွင့်ထားတဲ့ အသံကို ကြားနေရတယ်။ ချိုလေး ဧည့်ခန်းမှာ တီဗီထိုင်ကြည့်နေတယ် ထင်တယ်။ သူ မအိပ်ခင် ကြည့်နေကျ ပဲလေ။ သူပြောထားတာပဲ ဦးသာမြတ် ကြီးက ညသန်းခေါင် လောက်ကျ မှ လာမှာကိုး။
အဲလို ချောင်းတဲ့ အလုပ် ကို ကျနော်က ငယ်ငယ်ကတည်းက ဝါသနာ နဲ့ လုပ်ခဲ့ ဘူးတာဆိုတော့ စိတ်ရှည်ရမယ် ဆိုတာ သိတယ်။ ကွန်ပြူတာကို ဖွင့်ထားပြီး စာအုပ်တအုပ် နဲ့ ကုတင်ပေါ် လှဲနေလိုက်တယ်။ ကွန်ပြူတာ စခရင်ကို တချက်တချက် ကြည့်ရင်း စာအုပ် ဖတ်နေလိုက်တယ်။
နာရီဝက်လောက် ကြာတော့ အခန်းထဲ က ဖြတ်ကနဲ မီးလင်း သွားတော့ ကမန်းကတန်းထပြီး ကွန်ပြူတာရှေ့ ထိုင်ကြည့်လိုက်တယ်။ ချိုလေး အခန်းထဲ ရောက်နေပြီ၊ သူမီးဖွင့်လိုက်တာပဲ နေမယ်။ ကျနော် ကြည့် နေမှန်း မသိတဲ့ ကျနော့် ဆက်ဆီ အကိတ် မိန်းမ တယောက် အခန်းထဲ လျှောက်သွားနေတာ လိုက်ကြည့် နေမိတယ်။ ကျနော်နဲ့ စကားပြောတုန်းက ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစား နဲ့ပဲရှိသေးတယ်။
ချိုလေး က ကွန်ပြူတာနားကို လျှောက်လာတယ်။ ကျနော့် သူငယ်ချင်း ပြောတာကတော့ ကွန်ပြူတာပေါ်မှာ စခရင် ဆေ့ဗာ ပဲ ပေါ်နေမှာတဲ့။ ချိုလေး က ကွန်ပြူတာရှေ့မှာတော့ မထိုင်တော့ဘူး၊ အိပ်ယာခင်းတွေကို ဆန့်တယ်။ အခန်းထဲက တချို့ အဝတ်အစား ပုံထားတာလေး တွေ သိမ်းတယ်။ အခန်းကို သပ်သပ်ယပ်ယပ် ဖြစ်အောင် ပြင်ဆင်ရင်း နဲ့ သီချင်းလေး တညီးညီး လုပ်နေတယ်။ ခနနေတော့ သူ့တယ်လီဖုံးက မြည်လာတယ်။ ချိုလေးက ဖုံးကို ငုံ့ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်တယ်။ ပြီးမှ သူ့ နား နား ကပ်ပြီး။
“ဟဲလို ဘမြတ်”
တယ်လီဖုံးထဲက တဖက်က ဘာပြောလိုက်သလဲ မသိ၊ ချိုလေး က တခစ်ခစ် ရီနေလေရော၊ ကျနော်တောင် ကြည့်ရင်းက အံ့အားသင့် မိတယ်။ သူ့ အပြု အမူ လှုပ်ရှား တုံ့ပြန်ပုံလေး တွေက တကယ့် ဆယ်ကျော်သက်မ လေး ဘဲနဲ့ စကားပြောနေသလိုပဲ၊ ဖုံးကို စကား ပြောနေရင်းနဲ့ တောင် အခန်းထဲက ဘီဒို မှန်ရှေ့ မှာ သူ့ကိုယ်သူ ပြန်ကြည့်ရင်း ရှိုးပေးနေတာ မြင်နေရတယ်။ ကျနော်ကတော့ ကျနော့် မိန်းမ ပြောနေတာပဲ ကြားရတာလေ၊ တဖက်က ဘာပြောနေမှန်း မကြားရဘူး။
“ဟုတ်၊ ဆယ့်နှစ်ခွဲ က အဆင်ပြေပါတယ်။ အင်း တံခါးမခေါက်နဲ့၊ လာကာနီး ကျရင် မစ်ကော ပေးလိုက်၊ စု တံခါးကို ဂလန့် ဖြုတ်ထားလိုက်မယ်”
…………..
“ခစ်..အာ ဘာတွေ ပြောနေတာတုံး ခစ်ခစ်”
ဆယ်ကျော်သက် ကလေး သစ်ရွက်ကြွေတာ မြင်ရသလို တခစ်ခစ် လုပ်နေပြန်တယ်။
“ဘမြတ် ညစာ စားပြီးပလား၊ စု တခုခု ပြင်ထားပေးမယ်လေ”
………..
“အာ အဲဒါချက်ဖို့ တော့ စု မှာ ဘာမှ မရှိဘူး”
………………..
“အင်း အာ့ တော့ လုပ်ပေးလို့ ရပါတယ်”
……………………….
“စု အခု ဘာဝတ်ထားတယ်လို့ ထင်လို့လဲ”
………………….
“ဟဟ အိပ်မက် ထဲ မှာပဲ စိတ်ကူးယဥ်ထား ခစ်ခစ်”
………………………
“နိုးနိုး ဖိုးခွား ကို ခေါ် မလာပါနဲ့၊ စု သူ့ကို လီးတခါ စုပ်ပေးထားပြီးပြီ၊ အဲလောက် ဆို သူ ကျေနပ်သင့် ပါပြီ”
ဟိုက် အဲဒါက တော့ ချိုလေး ကျနော့်ကို မပြောခဲ့ဘူးသေးတဲ့ အရာပဲ၊ သူတမင်ပဲ ကျနော့်ကို မပြောပဲ ချန်ထားခဲ့ တာလား၊ ပြောပြဖို့ မေ့သွားတာလား မသိ။
“အင်း စု လည်း ပြင်ဆင် ရတော့မယ် ကဲကဲ ကောင်းပြီ၊ ဟုတ်ပါပြီ၊ ဖုံးချလိုက်တော့မယ်နော် ”
ချိုလေး က ဖုံးပိတ်လိုက်ပြီးတော့ ဖုံးကို ကုတင်ပေါ် ချထားလိုက်တယ်။ နောက်တော့ သူ့အဝတ်တွေကို တစချင်း ချွတ်နေတော့တယ်။ ကျနော်တို့ အိမ်ထောင်သက် ဒီလောက် ကြာခဲ့တာတောင်မှ ကျနော့် မိန်းမ အကိတ်ကြီး အဝတ်အစား တွေ တခုချင်း ချွတ်နေတာ ကို ကြည့်ရင်း ကျနော် လီးတောင် လာခဲ့ရတယ်။ ခနလေ မှာ ချိုလေး တကိုယ်လုံး အဝတ် တမျှင်မှ မရှိတော့ဘူး၊ ပြီးတော့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို လှမ်းယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွား တယ်။ သူ့နောက်ဖက်က ခါးကျင်ကျင်အောက်က ကားစွင့် ထွက်နေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ တလုံးချင်း တုံလှုပ်ပြီး သွားတာကို ကြည့်ရင်း ကျနော့် လီးက တဆတ်ဆတ် တောင် တုံသွားရတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာနီး သူ ပလတ်စတိတ် အိပ်လေး တခု သူ့ အလှပြင်ခုံပေါ်ကနေ ကောက်ယူသွားတာ သတိထားမိလိုက်တယ်။
အခန်း ၂၅။
ကျနော် ငြိမ်ငြိမ်လေး စိတ်ရှည်လက်ရှည်နဲ့ ချိုလေး ရေချိုးခန်းက ထွက်လာမှာကို ထိုင်စောင့် ကြည့် နေတယ်။ ကျနော် မှတ်မိသလောက် ပုံမှန်ဆို သူရေချိုးတာ ဒီလောက် မကြာပါဘူး၊ ဘယ်လောက်တောင် သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေသလဲမသိ၊ နာရီဝက် နီးပါးလောက် ကြာမှ ပြန်ထွက်လာတယ်။ သူပြန်ထွက်လာတဲ့ ပုံကြည့် ပြီး ကျနော့် လီးက ခုန ပျော့ သွားရာက ပြန်တောင်လာပြန်ရော။
ချိုလေးက တကိုယ်လုံးအဝတ်တစ မှ မပါပဲ ထွက်လာတာ ဆိုတော့ သူ့နို့ကြီးတွေက ခုန်လှုပ် လို့ပေါ့၊ ခေါင်းပေါ်မှာ ပဲ သူ့ဆံပင်တွေကို လုံးပြီး သဘက်တထည်နဲ့ ရစ်ပတ်ထားတယ်။ ခေါင်းလျှော်လာလို့ ဖြစ်မယ်။ သူက ခြေဖျားလေး ထောက်ပြီး ခုန်ဆွ ခုန်ဆွ ပုံမျိုးလေး နဲ့ ကွန်ပြူတာနား လျှောက်လာတယ်။ အဝတ်အစား ဘီဒို က ကွန်ပြူတာ စားပွဲနားမှာ ရှိတာကိုး၊ ကျနော့် ပါးစပ်က ဟိုက်ကနဲ အသံထွက်သွားမိတယ်။ ချိုလေးသာ ကျနော့် ဆီက အသံကို ကြားရမယ်ဆိုရင်တော့ သူလန့်ဖြတ်သွားနိုင်လောက်တယ်။ ဘာဖြစ်လို့ ကျနော် ရုပ်တရက် ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရသလဲ ဆိုတော့ ကွန်ပြူတာ ဝက်ကမ်နားကပ်လာတဲ့ သူ့ပေါင်ခွဆုံကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိလို့လေ။ ချိုလေး စောက်ဖုတ်ကြီးက အမွှေးအမျှင် မရှိ ပြောင်သလင်းခါပြီး ပေါက်ဆီကြီးလို ဖေါင်းထနေတာတွေ့လိုက်ရတာကိုး။ ချိုလေးက စောက်မွှေးထူတဲ့ အစားထဲက တော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ စောက်မွှေးလေး ပါးပါး တော့ ရှိတယ် ဒါပေမဲ့ ချိုလေး က ဒီအတိုင်းပဲ ဘာမှ မပြုမပြင်ထားထားတာ။ ကျနော်လည်း သူ့ကို ရိတ်ပါလို့ မပြောခဲ့ဘူး သူ့ ဓလေ့ထုံးစံ အတိုင်း နေပါစေဆိုပြီး ထားထားခဲ့တာ၊ ချိုလေး ရေချိုးခန်း မဝင်ခင်တုန်းက အဲဒီ စောက်မွှေးက မရိတ်ရသေးဘူး ဆိုတာ ကျနော် သေခြာတယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ကျနော် ချက်ခြင်း သတိထားမိမှာကိုး၊ သူရေချိုးခန်းထဲ မှာ အဲဒါ ရိတ်နေတာမို့ ကြာနေတာကိုးလို့ တွေးလိုက်မိတယ်။
ပိုသေခြာသွားတာကတော့ ချိုလေးက ဘီဒိုတံခါးက မှန်ရှေ့မှာ ရပ်ပြီးတော့ သူ့ စောက်ဖုတ် နေရာလေးကို ဖြဲပြီး သေခြာ လက်နဲ့ စမ်းကြည့်နေတာ တွေ့ရတယ်လေ။ အဲမှာ သူ ကျန်သွားတဲ့ အမွှေး တပင်နှစ်ပင် တွေ့လိုက်ရ တယ် ထင်တယ်။ ရေချိုးခန်းကို အမြန်ပြန် ပြေးသွားပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ လက်ထဲမှာ ဂျူတ်ပါလာတယ်။ မှန်ရှေ့မှာ ကုလားထိုင်ပေါ် သူ့ရဲ့ ခြေထောက်တဖက်ကို တင်ပြီး လက်နဲ့ စမ်းလို့ စောက်ဖုတ်အနားကို ဂျူပ်နဲ့ သေခြာ စမ်းရိတ်နေတာ တွေ့နေရတယ်။ ချိုလေး ရဲ့ တကိုယ်တော် လျို့ဝှက် လှုပ်ရှားနေမှုကို မျက်မြင် တွေ့နေ့ရတော့ ကျနော့် အတွက် လရည်ပန်းထွက်ချင်လောက်အောင်ကို စိတ်ထ သွားရတယ်။
ချိုလေး နောက်ဆုံးတော့ သူ့စောက်ဖုတ် အခြေအနေကို သူကျေနပ်သွားပုံ ရတယ်။ အမွှေးရိတ်တဲ့ ဂျူတ်ကို စားပွဲပေါ် တင်လိုက်ပြီး ခေါင်းမှာ ပတ်ထားတဲ့ သဘက်ကို ဖြေချလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ကိုယ်ကို ရှေ့ကိုင်းပြီး ဖားရားကျ လာတဲ့ ဆံပင်တွေကို သဘက်နဲ့ ပွတ်တိုက်ပြီး ခြောက်အောင် သုတ်နေတယ်။ သူ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးက တွဲလောင်းကျပြီး လှုပ်ရမ်း နေပြီး ခါးကုန်းထားလို့ ဖင်ကြီးကလည်း ကားစွင့် ထွက်နေတယ်။ ကျနော် အနောက်က နေ ပေးကျူံးချင်စိတ်ကို ပေါက်နေရတယ်။
ပြီးမှ သူက ဟဲရားဒရိုင်ရာ ကို ကောက်ပြီး သူ့ရဲ့ ဆံပင် ပုံစံအသစ်ကလေးကို သေသေခြာခြာ ခြောက်အောင် မှုတ်ပေးနေတယ်။ ပြီးမှ အဖြူရောင် ဇာ ပင်တီလေးရယ် အဖြူရောက် ဇာဘရာဇီယာ ရယ်ကို ဝတ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ မှန်ကို ကြည့်ပြီး မျက်နှာမှာ မက်ကပ် ပါးပါး တင်တယ်။ ဘရှပ်ကလေးတွေနဲ့ မျက်နာကို ပွတ်တယ်၊ မျက်နှာကို ပြင်ဆင်လို့ အားရတော့မှ ထမီ အစိမ်း ရင့်ရင့် မှာမနောတိုင်လို အဆင်လေး ပါတဲ့ ဟာနဲ့ အပေါ် က ရင်စေ့ နှိပ်ကြယ်သီး နဲ့ လက်စက ဘလောက်စ် အဆင်တူ အရောင်တူ ဝမ်းဆက်လေးကို ထုတ်ဝတ်လိုက်တယ်။ ထမီကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် လေး ခါးမှာစီးရင်း တင်းကော့ထ လာတဲ့ သူ့ဖင်ကြီးကို မှန်မှာ လှည့်ရင်း ကြည့်လိုက် သေးတယ်။
ကျနော် ကိုယ့်မိန်းမ တယောက် ရီးစားနဲ့ တွေ့တော့မဲ့ အပျိုလေး လို ကိုယ့်ကိုယ်ကို အဲလို မွမ်းချယ် ပြင်ဆင် နေတာ တွေ့လိုက်ရတော့ စိတ်လက် မအီမသာ ဖြစ်နေမိတယ်။ သူ က ဦးသာမြတ် လိုမျိုး အောက်ခြေ လူတန်းစား အဖိုးကြီး တယောက်အတွက် အဲလောက်တောင်မှ လုပ်နေရတာလား။ သူ့ ရဲ့ ချစ်သူ တယောက် ဖြစ်လာဖို့ကို စောက်ဖုတ်ထဲ ငါးထောင်တန် ပိုက်ဆံ လိပ်ကလေးကို ထိုးထည့်တာ ခံခဲ့တာလား။ အဖိုးကြီးက သူ့ကို တကိုယ်လုံး ကြိုက်တာ အကုန်လုပ်ပြီးတော့ အဆုံးစွန် ဆုကို ဆွတ်ခူးဖို့ ဒီည လာတော့မယ် ဆိုတာ ကို သိလို့ ကြိုဆိုဖို့ အတွက် ပြင်ဆင်နေတာလား။
ချိုလေးက ပြင်ဆင်တာတွေ အကုန်ပြီးသွားလို့ ထင်တယ်၊ အခန်းမီးကို ပိတ်ပြီး အိပ်ခန်းအပြင်ကို ထွက်သွားတော့တယ်။ နောက်တော့ တီဗီဖွင့်လိုက်သံရယ်။ အိုးခွက် အသံတွေရယ်ကြားနေရတယ်။ ချိုလေး တယောက်တော့ တီဗီဖွင့်နားထောင်ရင်းနဲ့ စားသောက်စရာတွေ ချက်ပြုတ်နေပြီလို့ ထင်ရတာပဲ။
နောက် နှစ်နာရီလောက် ထိက ကျနော် ကွန်ပြူတာ စခရင်ကို ဘာမြင်ရမလဲ ဘာမြင်ရမလဲ ဆိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှား စွာနဲ့ စောင့်ကြည့်နေပေမဲ့ ဘာမှ ပေါ်မလာ၊ မနီလာ မှာလည်း ညနက်နေပြီး၊ ဒီနေ့ တမနက်လုံးလည်း အလုပ်လုပ်နေခဲ့ရတာမို့ ပင်ပန်းပြီး ထိုင်ရက်နဲ့ အိပ်မောကျသွားပါတယ်။
“ရှာမတွေ့ဘူး ဘယ်မှာလဲ”
ရုတ်တရက် ကျယ်လောင်တဲ့ အသံတခုကြောင့် အိပ်ယာက နေလန့်နိုးလာခဲ့တယ်။ ကျနော့် ရှေ့က ကွန်ပြူတာ စခရင်မှာတော့ ဦးသာမြတ်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ သူက ဝက်ကမ်နဲ့ အရမ်းနီးကပ်နေတဲ့ အပြင် သူက အခန်းအပြင်ဘက်ကို လှမ်းအော် ပြောလိုက်တဲ့ အသံကျယ်ကျယ်ကြောင့် ကျနော့် ဆီမှာ အကျယ်ကြီး ကြားလိုက်ရတာ ပါ။ ကျနော့် ဝက်ကမ် ရှေ့တည့်တည့် မှာ ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ ရပ်နေတဲ့ လုံခြုံရေး အဖိုးကြီး ကို မျက်လုံးပွတ်ကြည့်ရင်း ငါ ဘာတွေ လွတ်သွားပလဲလို့ လေ့လာနေမိတယ်။ နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ လည်း မြန်မာပြည်စံတော်ချိန် နဲ့ဆို ညဆယ့်နစ်ခွဲ ကျော် ကျော် လေး ဖြစ်နေပြီ။
“အဲဒီနားမှာပါပဲ ဆို ကျွတ်စ်”
ချိုလေး တယောက် ကျွတ်စ် ကနဲ စိတ်မရှည်သလို ပြောရင်း အခန်းထဲ ဝင်လာပါတယ်။ ချိုလေး က ခုထိ အဝတ်အစား အပြည့်အစုံ ဝတ်ထားတုန်းပါပဲ။ ဦးသာမြတ် ကြီးကတော့ ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ ။ ချိုလေးက အဝတ်ဘီဒို ရှေ့ကို လျှောက်လာပြီး အထဲက မျက်နှာသုတ်ပုဝါတထည်ကို ထုတ်ယူပြီး ဦးသာမြတ် ကို လှမ်းပေးလိုက်တယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ မပြော့ မမာ ရှိနေတဲ့ ဦးသာမြတ် လီးကြီးကို ချိုလေး မျက်စ နဲ့ ကြည့် လိုက်ရင်းက မျက်နှာလေး ရှက်တက်တက် ပုံ ဖြစ်သွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကြည့်ရတာ ဦးသာမြတ် ကြီး တနေ့ကလို ရေချိုးဦးမယ် ထင်ရတာပဲ။
“ဘမြတ် စု ယောက်ျား အဝတ်အစား တွေရော ဝတ်လို့ ရမလား၊ ဘမြတ် အဝတ်တွေက ညစ်ပတ်နေပြီ”
“ရတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ သူက ဘမြတ်ထွက် အရပ်ရှည်ပြီး ဘော်ဒီလည်း တောင့်တယ်”
“ဟဟ ဒါပေမဲ့ အခု ငါက သူ့မိန်းမ နဲ့လေ ဟဲဟဲ”
ဦးသာမြတ် ကြီးက ပြောရင်းက ချိုလေး ခါးလေးကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး ချိုလေး ဖင်လုံးကြီးတဖက် ကို သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ ဆုပ်ညှစ်လိုက်တယ်။
“ခစ်ခစ်.. ကဲ ဒါဆိုရင်ရော”
ချိုလေးက ကျနော့် အဝတ်ဘီဒိုထဲက အကောင်းစား ရှပ်နဲ့ လုံချည်တစုံကို ထုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲ ကိုယ့်အဝတ်အစားတွေ ဒီအဖိုးကြီးဝတ်မယ်ဆိုတာ တွေးရင်းက စိတ်တော့ နည်းနည်း တိုသွားတယ်။
“ဟားဟား ရပါတယ်ကွာ နေပါစေ၊ ဘမြတ် အဝတ်အစား ဝတ်ဖို့ အချိန်ရှိမယ်မထင်ပါဘူး ခိခိ၊ ဒါပေမဲ့ စု ခုလို အဝတ်အစား သတ်သတ်ယပ်ယပ်လေး ဝတ်ထားတာကိုတော့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ”
ဦးသာမြတ်က ချိုလေးကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာကို ချိုလေး ရဲ့ ရင်သား နှစ်ခုကြား အင်္ကျီပေါ် ကပဲ ဖိပွတ် နမ်းရှုံ့ လိုက်တယ်၊ ပြီးမှ ရေချိုးခန်းဘက်ဆီကို လျှောက်သွား ခဲ့သလို၊ ချိုလေးက လည်း မီးဖိုခန်း ဘက်ကို ထွက်သွားတယ်။
ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ ဦးသာမြတ် ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတယ်။ ရေချိုးပြီးရင် ကျနော်ဝတ်လေ့ ရှိတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါ အသား ဝတ်ရုံကို ခြုံပြီး ထွက်လာတယ်။ ခါးက ပတ်တဲ့ကြိုးကိုတော့ ချည်မထားတော့ ရှေ့ပိုင်းက ဟင်းလင်းပွင့်နေတယ်။ သူ့လီးကြီးက ခုန ကထက်စာရင် နည်းနည်း မာလာတဲ့ပုံပဲ၊ ကိုယ်ပေါ်မှာ ရေက မခြောက်တခြောက်ပဲ ရှိသေးတယ်။ ကျနော်တို့ အဝတ်ဘီဒို ရှေ့က မှန်မှာ ရပ်ရင်း က သူ့ကိုယ် ပြန်ကြည့်နေတယ်။ ကိုယ်ခန္ဓာ က သိပ်မကြီးပေမဲ့ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဘိုက်သား နဲ့ တောင့်တောင့် တင်းတင်း ဘော်ဒီ က သန်စွမ်းမဲ့ ပုံ ရှိပါတယ်။ သူက ချိုလေး အလှပြင်ခုံပေါ် က ရေမွှေး ပုလင်း ကို ကောက်ယူပြီး သူ့ ကိုယ်အနှံ့ကို စပရေးလုပ်ပြီး ဖြန်းလိုက်တယ်။
“ညစာ စားလို့ ရပြီ”
မီးဖိုထဲက ချိုလေး အသံထွက်လာပါတယ်။
“လာပြီ စုရေ”
ဦးသာမြတ်ကြီးက မှန်ထဲမှာ သူ့ကိုယ်သူ ပြုံးပြလိုက်ရင်းက အခန်းပြင်လျှောက်ထွက်သွားတယ်။
ကျနော်လည်း ခုံပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး မြင်နေရတဲ့ ဘယ်သူမှ မရှိတဲ့ ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းမြင်ကွင်း ကိုပဲ ကြည့်နေမိ ပါတယ်။ အပြင်ဘက်က တီဗီ အသံကတော့ မကြားရတော့ဘူး ပိတ်လိုက်ပုံရတယ်။ ပုဂံခွက်သံတချက်တချက် ကြားရတယ်။ နောက်သူတို့ စားသောက်ရင်း စကားပြောနေကြ ပုံရတယ်။
အဲလိုနဲ့ ဆယ့်ငါး မိနစ်၊ နာရီဝက် လေးဆယ့်ငါးမိနစ်တောင် ဖြစ်လာပြီ၊ ကျနော် အဆိုးဆုံးကို တွက်ထားလိုက် မိပြီ။ တကယ်လို့သာ သူတို့ ဧည့်ခန်းထဲ မှာသာ လုပ်ကြရင် ကျနော်တော့ ဘာမှ မြင်ရမှာ မဟုတ်တော့ဘူး ဆိုတာပဲ။ ကြည့်ရတာ ကျနော်ထင်ထားတဲ့ အတိုင်း ဖြစ်လာပြီလားမသိဘူး။ စကားပြောသံတွေ ရပ်သွားတယ်။ နောက်တော့ လုံးဝကို အသံတွေ တိတ်ဆိတ်သွားတယ်။ တချက်တချက် ချိုလေး ရဲ့ ခစ်ခစ် သံလေး ပဲ ကြားရတယ်။
ကျနော်လည်း စိတ်ပျက် လက်ပျက် နဲ့ အခန်းလွတ်ကြီးကို ငေးကြည့်နေရင်းက စိတ်ထဲမှာ သူတို့ နှစ်ယောက် ဘာတွေ လုပ်နေကြပလဲ ဆိုတာကို ပုံဖေါ် တွေးနေမိတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ တယောက် ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ ဖြစ်နေပြီ လား။ အလိုးပဲ ခံနေရပြီလား။ ဘာတွေ ဖြစ်နေပလဲ။ ဘာကြောင့် သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ လာမလုပ်ကြတာလဲ။
နောက်ဆုံး စိတ်လျော့ လိုက်တော့မယ်လို့ ပြင်လိုက်ချိန်ကျတော့မှ ကံက ကိုယ့်ဘက်လိုက်လာတယ်။
ဦးသာမြတ် က ချိုလေးကို ပွေ့ချီပြီး အခန်းထဲကို လျှောက်လာတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူ ချိုလေးကို အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ထားခဲ့ပြီးပြီ။ ချိုလေး ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘရာဇီယာနဲ့ ပင်တီပဲ ကျန်တော့တယ်။ သူက တော့ ကျနော့် ဝတ်ရုံကို ဝတ်ထားတုန်း၊ ခါးမှာတော့ ကြိုးကို ပတ်ချည်ထားလို့ ခုနကလိုတော့ ရှေ့က ဟောင်းလောင်း ပွင့်မနေတော့ဘူး။ သူက ကုတင်ဆီကို လျှောက်လာပြီး ချိုလေးကို ကုတင်ပေါ် မှာ ချပေးလိုက်တယ်။
“ပြန်လာခဲ့မယ်”
ဦးသာမြတ်ကြီးက ချိုလေးကို သူ့လက်ညိုးနဲ့ ထိုးပြီး စကားပြောရင်းက ရေချိုးခန်းဘက် လျှောက်သွား လိုက်တယ်။ ကျနော့် မိန်းမ က ခေါင်းငြိမ့် ပြပြီး ကုတင်ပေါ် မှာ ထထိုင်လိုက်တယ်။
ဦးသာမြတ် ကြီးရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားရော ချိုလေးက ကုတင်ပေါ် ကဆင်းပြီး မှန်ရှေ့မှာ သူ့ကိုယ်သူ လာကြည့်တယ်။ သူ့မျက်နှာ က စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့ပုံပဲ၊ သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ သူ့ဘိုက်သားလေးကို ပွတ်ကြည့် တယ်။ နောက်လူကို တစောင်းလုပ်ပြီးတော့ မှန်မှာကြည့်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ ကြည့်တယ်။ နောက်တော့ အခန်းထဲ လမ်းလျှောက်လို့ လက်မောင်းကို ဆန့်တန်းပြီး ဟိုလွှဲ ဒီလွှဲ အကြောဆန့် သလိုလုပ်တယ်။ နောက်တော့ မှန်ရှေ့ ကို ပြန်လျှောက်လာပြီး သူ့ ပင်တီ ရှေ့လေးကို အသာဆွဲချပြီး ကြည့်ရင်းက သူ့လက်ချောင်းလေး နဲ့ အမွှေး ရိပ်ပြီးကာစ ဆီးခုံလေးကို ပွတ်ကြည့်နေတယ်။ နောက်တော့ ပင်တီ အနောက်ဖက်ကို လည်း ဖင်အကွဲကြောင်း ပေါ်ရုံလေး အောက် ဆွဲချ ကြည့်ရင်း ရှကီးရား ကသလို ဖင်ကြီးကို ယမ်းခါ ကြည့်နေတယ်။ ချိုလေး ရဲ့ ဝင်းမွတ် ဖြူဖွေးနေတဲ့ ဖင်လုံး ကြီးတွေကို ကြည့်ရင်း သူ့ကို အကြိမ်ပေါင်း များစွာ လိုးခဲ့ဘူးတဲ့ ကျနော်တောင် လီးက ပြန်တောင် လာခဲ့တယ်။
“ဒုက္ခပါပဲ ငါ ဘာတွေ လုပ်နေမိပါလိမ့်”
ချိုလေး တယောက် ငြီးတွားသံနဲ့ သူ့ကိုယ်သူ ပြန်ပြောရင်း ပင်တီကို ပြန်ဆွဲတင်လိုက်တယ်။
နောက် ကုတင်ဆီကို ပြန်လျှောက်လာပြီး ဝက်ကမ် နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်က ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ မျက်နှာက ဝေခွဲမရတဲ့ ပုံမျိုးပေါ် နေတယ်။ ချိုလေး ရဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေက ချောမွတ် ပြီး ဝင်းနေသလို ဘရာဇီယာ က မနိုင်မနှင်း ထိန်းထားရတဲ့ နို့ကြီးတွေကလည်း ဖွေးဥ နေတယ်။ သူ့ညာဘက်ပေါင်ကို ဘယ်ဘက် ပေါင်ပေါ် တင်ပြီး ညာတထောင်ကို ပေါင်ပေါ် ထောက်လို့ တနေရာရာကို ငေးကြည့်နေတယ်။ သူ့စိတ်တွေက အဝေးတနေရာကို လွှင့်မျှောနေသလိုပဲ။ နောက်လက်တဖက်က သူ့ဆံပင် ကောက်ကောက်လေးတွေကို ဆွဲသတ် ပြီး သေသေသပ်သပ်လေး ဖြစ်အောင် လုပ်နေတယ်။
“ကိုကို ရေ ချိုလေး ရူးနေပြီလားမသိဘူး။ ဘာတွေလုပ်နေမိပလဲကွာ၊ ကိုကို ချိုလေးကို မုန်းသွားတော့မှာလား”
ချိုလေးက ဝက်ကမ်ကို တည့်တည့် ကြည့်ပြီး ပြောနေလို့ ကျနော်တောင် ချိုလေးများ ကျနော် ကြည့်နေတာကို သိနေသလားလို့ လန့်ဖြန့်သွားတယ်။ ပြီးတော့မှ သူက တခြားတနေရာကို လှည့်သွားပြီး ဆက်ငြီးနေတယ်။
“ကိုကို့ ကို ချိုလေး ချစ်တယ်။ ကိုကို ချိုလေး ကို မမုန်းသွားဘူးလို့ ချိုလေး မျှော်လင့်ပါတယ်။ ချိုလေး တကယ် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကွန်ထရိုး မလုပ်နိုင်ဘူး ကိုကို၊ ချိုလေး ဒီလူကြီးကို ပြန်နှင်ထုတ်လိုက်ရင် ကောင်းမလားမသိဘူး”
ချိုလေးက သူ့ ညာလက်ညိုးက လက်သည်းလေးကို ကိုက်နေပြန်တယ်။ နောက် သူ့ဘာသာ သူပြောပြီး ခေါင်းညိမ့် နေပြန်တယ်။
“အင်း သူ့ကို ပြန်ခိုင်းလိုက်တော့မယ်”
အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်ပြီး ဦးသာမြတ် ထွက်လာခဲ့တယ်။ သူ့ ဝတ်ရုံက ရှေ့ ဟောင်းလောင်းပွင့် နေပြီး လီးကြီးက လည်း မာတောင်လို့ သေနပ်ပြောင်းကြီးလို ချိုလေးကို ချိန်လို့၊ လှမ်းလျှောက်လာနေတယ်။
အခန်း ၂၆။
“ခုနက ဘာပြောလိုက်တာလဲ စု”
ဦးသာမြတ်က ချိုလေး နားလျှောက်လာပြီး ချိုလေး ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လို့ လှမ်းမေးလိုက်တယ်။
“ဟင့် အင်း ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး”
ချိုလေးက ခေါင်းလေးကို စောင်းလို့ သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို လက်တချောင်းနဲ့ ရစ်ပတ်နေရင်းက ဖြေလိုက်တယ်။
ဦးသာမြတ်က သူ့ ညာဘက်ကို ချိုလေး ပုခုံးကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး နမ်းဖို့ သူ့ဆီ ဆွဲယူလိုက်တယ်။ ချိုလေးက သူ့ နူတ်ခမ်းအစုံကို ဖွင့်လို့ ဦးသာမြတ်ကြီးကို ပြန်နမ်းတယ်။ ဦးသာမြတ်ကြီး လက်က ချိုလေး နို့ကြီးတွေကို ဘရာဇီယာ ပေါ်ကပဲ အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်နှယ်နေတယ်။ ချိုလေး ကိုယ်က နည်းနည်း ထောင့်တောင့်တောင့် လို ဖြစ် နေတယ်။ ဦးသာမြတ် ကို ပြန်သာ နမ်းနေပေမဲ့ လက်နှစ်ဖက်က တော့ လက်ဖဝါးချင်းချင်း ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။ ချိုလေး ကြည့်ရတာ စိတ်မတည်မငြိမ်ဖြစ်နေသလိုပဲ။
ဦးသာမြတ် က ချိုလေးကို နမ်းရင်းနဲ့ ချိုလေး ပုခုံးတွေ လက်မောင်းတွေ နို့တွေကို ပွတ်သတ်ဆုပ်နှယ် ပေးနေတယ်။ ချိုလေး ကိုယ်လုံးလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ပျော့လာတာကို သတိထားမိတယ်။ ချိုလေး ညာဘက် လက်က ဦးသာမြတ် လက်မောင်းကို လှမ်းကိုင်တွယ်ရင်း ပြန်ပွတ်ပေးနေတယ်။ နောက်လက်တဖက်က ဦးသာမြတ် ပေါင်ခွဆုံ ဆီကို တိုးဝင်သွားတာ တွေ့ရတယ်။ ဦးသာမြတ်ကြီးက အီးးးး ဆိုပြီး ပါးစပ်က ငြီးလိုက်တာ ကြားလို့ ကြည့်လိုက်တော့၊ ချိုလေး လက်ဖဝါးက ဦးသာမြတ် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားတာကိုး။ ဒါပေမဲ့ ချက်ခြင်းလိုလို ပဲ လွှတ်လိုက်ပြီး ဦးသာမြတ် ပေါင် တွေကို ပွတ်ပေးနေတယ်။
ကျနော့် သူငယ်ချင်းက ဝက်ကမ်က မိုက်ကရိုဖုံးအသံကို စပ္ပါယ်ရှယ် အဖက် လုပ်ပေးထားတာမို့ အသံတွေက အကျယ်ကြီးကြားနေရတယ်၊ အထူးသဖြင့် သူတို့ ရဲ့ အသက်ရူသံ စုပ်သံ မှုတ်သံ တွေက အတော့်ကို ကျယ်ကျယ် ကြားနေရတယ်။ ဦးသာမြတ်ကြီး ခေါင်းငုံ့ပြီး ချိုလေး လည်ပင်းကို စုပ်လိုက်တဲ့ အသံက တပြွတ်ပြွတ်ကို နေတာပဲ။
“ဟင်းးးးးးးဟင်းးးးးးးးးးးးး”
ချိုလေး ငြီးတဲ့ အသံကလည်း ကျယ်လာတယ်၊ ချိုလေး လက်တွေက ဦးသာမြတ်ကြီး ဆံပင် တွေထဲ လက်ချောင်း တွေ ထိုးထည့် ကုတ်ခြစ်ပေးနေတယ်။ ဦးသာမြတ်ကြီး လက်ကလည်း ချိုလေး ဘရာအောက် ကနေ တိုးဝင်ပြီး နို့ကြီးတွေကို အားရ ပါးရ ဆုပ်နှယ်ပေးနေလေပြီ။
ဦးသာမြတ်ကြီး ဆုပ်ရင်း နှယ်ရင်းက ဘရာဇီယာ အပြင် ပေါ်ထွက်လာတဲ့ ချိုလေးရဲ့ နို့သီးခေါင်းကို ဦးသာမြတ်ကြီးက သူ့ပါးစပ်နဲ့ ငုံ လိုက်တယ်။
“အာ့ နာတယ် ဘမြတ် အရမ်းမကိုက်နဲ့လေ အီးးးးးး”
“စု လေး ရဲ့ နို့ တွေကို ကိုယ် အရမ်း ချစ်တယ်ကွာ”
ချိုလေး က ဦးသာမြတ် မျက်နှာကို ဆွဲယူပြီး နူတ်ခမ်းချင်း ပြန်စုပ်နမ်း စေတဲ့ အချိန် ဦးသာမြတ် လက်က တော့ ချိုလေး နို့တွေကို ဆုပ်နှယ်ချေမွ ပေးနေတာ မပျက်ဘူး။ သူတို့ နှစ်ယောက် နမ်းနေကြတာက ဆယ်ကျော်သက် အရွယ် ချစ်သူ နှစ်ဦး အချစ်နလံ ထနေကြသလိုပဲ၊ ချိုလေး လက်တွေက ဦးသာမြတ် ပေါင်ပေါ်ကနေ ရင်ဘတ်ဆီရောက် သွားပြီး ပွတ်သတ်နေတယ်။ နောက်တော့ ချိုလေးက သူ့လက် နှစ်ဘက်စလုံးကို ဦးသာမြတ် လည်ကုတ်ပေါ် တွဲခိုလို့ ဦးသာမြတ် နူတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ နမ်းစုပ်နေတယ်။ ပြီးမှ ဦးသာမြတ် ပါးစပ်ကနေ သူ့ နူတ်ခမ်းတွေကို ခွာလိုက်ပြီး ဦးသာမြတ် ရင်ဘတ်ကို နမ်းစုပ်လာတယ်၊ ဦးသာမြတ် ကလည်း ချိုလေး ခေါင်း ကဆံပင်တွေကို ပွတ်သတ်ပေးနေတယ်။
“စု က ဘမြတ် အတွက် ဆံပင်ပုံအသစ် ညှပ်ထားတာလား”
“အင်း”
ချိုလေးက ဦးသာမြတ် ရင်ဘတ်ကို အပ်ထားလို့ အသံက လုံးထွေးထွေးနဲ့ ထွက်လာတယ်၊ ဦးသာမြတ်က ချိုလေး ခေါင်းက ဆံပင်လေးတွေကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ ချိုလေး ခေါင်းက အောက်ကို တဖြည်းဖြည်း နိမ့်သွားတယ်။ နောက်တော့ ကျနော့် နဲ့ အိန္ဒြေရှင် ရိုးရိုးကြီးလေးမေ လို မယားက အဖိုးကြီးရဲ့ ဒစ်ဖူးကြီး ကို ငုံခဲနေပြီ။ သူ့လက်တွေက လည်း အဖိုးကြီး လိင်တန်အရင်းကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။
“ဟေး လက်မပါနဲ့ ”
ဦးသာမြတ် က အသံမာမာ နဲ့ ပြောလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ကို ဆန့် နောက်ကို အသာလှန်လိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ် ရဲ့ စကားကို တသွေမသိမ်း လိုက်နာ လိုက်တဲ့ ကိုယ့်မိန်းမ ကို ကိုယ်ကြည့်ရင်း က အံအားသင့် ရသလို လီးလည်း တောင် လာခဲ့တယ်။ ချိုလေးက ဦးသာမြတ် ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ် မှာ လက်ကို တင်လိုက်ရင်း အောက်ကို ပိုငုံ့လို့ ရအောင် ဖင်ကို နောက်ဆုတ် ပြီး ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး လီးတန်ကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ပိုဝင်အောင် ထည့်လိုက်တယ်။ ချိုလေး ဖင်ကြီး နှစ်လုံးက အနောက်ဖက်ကို ကော့ တက်လာပြီး လက်မပါ။ သူ့ မျက်နှာကို အထက်အောက် မြင့်ချီနှိမ့်ချီ နဲ့ ပုလွေ ပညာပေးနေတဲ့ ချိုလေးကို ကြည့်ပြီး ပါးစပ်အဟောင်းသား တောင် ဖြစ်သွားရတယ်။ ကျနော်တောင် ချိုလေး အဲလို စိတ်ပါလက်ပါ နဲ့ လုံခြုံလေး အဖိုးကြီးကို လီးစုပ်ပေးနေသလို မျိုး တခါမှ အစုပ်မခံ ခဲဖူးသေးဘူး။
“အား စု အချစ်လေးရယ်။ အချစ်လေးရဲ့ နွေးထွေး နူးညံ့တဲ့ ပါးစပ်လေးကို ကိုယ် သိပ်ချစ်တာပဲ”
ဦးသားမြတ်က ငြီးငြူသလိုလေး ပြောရင်း သူ့လက်တွေက ချိုလေး နို့ကြီးတွေကို ဘရာဖီယာ အပြင်ဘက်ဆွဲထုတ်လိုက်ရင်း၊
“အဲဒီ အားရစရာ နို့ကြီးတွေကို လည်း ချစ်တာပဲ”
လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျနော့် စိတ်လှုပ်ရှားမှု အရှိန်က လည်း မြှင့်လာတယ်။ သူတို့ကို ပိုအနီးကပ် မြင်ရအောင် ဇွန်း နဲ့ အနီးကပ် ဆွဲလိုက်တယ်။ ချိုလေး က ဦးသာမြတ် ကို လီးစုပ်ပေးနေချိန် သူ့ နို့ကြီးတွေက ဦးသာမြတ် ရဲ့ ဒူး ခေါင်း တွေကို ဖိပွတ် နေတယ်။ ဦးသာမြတ် က တချက်တချက် ငြီးတွားရင်းက ချိုလေး ရဲ့ ဖွေးမွတ်နေတဲ့ လက်မောင်း ပုခုံးသား တွေကို ပွတ်သတ် ပေးနေတယ်။
အဲလို လေးငါး မိနစ်လောက် ဦးသာမြတ် လီးကြီးကို ချိုလေး တယောက်၊ လက်မပါ ပါးစပ် သက်သက် နဲ့ စုပ်ပေးနေခဲ့တယ်။ ဦးသာမြတ်က ချိုလေး မျက်နှာကို အသာလေးတွန်းဖယ်ပြီး ချိုလေးကို ပြန်မတ်ခိုင်းပြီး ဘရာအပြင်ထွက်ကျ နေတဲ့ ချိုလေး နို့ကြီးတွေကို ကုန်းစို့တယ်၊ လက်တွေနဲ့ လည်း ဆုပ်နှယ်တယ်။ ချိုလေး ကလည်း ဦးသာမြတ် ခေါင်းကို ကိုင်ထားပြီး ဆံပင်တွေကို နမ်းရှုံ့နေတယ်။
ဦးသာမြတ် ဘယ်ဘက်လက်က ချိုလေး နို့ကြီးတွေက နေ ဘိုက်သားတွေပေါ် ပွတ်သတ်ရင်းက ချိုလေး ပင်တီထဲကို တိုးဝင်သွားတယ်။
“ဟင်းးးးးးးးးးးးး”
ချိုလေး ငြီးလိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ်ကြီး ရုတ်တရက် အော်လိုက်တယ်။
“ဝိုးးး”
နောက်တော့ ခေါင်းမော့ ပြီး ချိုလေးကို ကြည့်လိုက်တယ်။
“စု တော ရှင်းလိုက်တယ်”
ချိုလေး မျက်နှာလေး နီပြီး ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်တယ်။
“ကိုယ့် အတွက်လား”
ချိုလေး က ဘာမှ မပြော ရှက်နေတယ်။ ဦးသာမြတ်က ချိုလေး နို့တွေကို ပြန်ကုံးစို့ လိုက်တယ်။ သူ့လက်က တော့ ပင်တီထဲမှာ အဆက် မပြတ်လှုပ်ရှားနေတယ်။
“အီးးးးးးးးး အူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
ဦးသာမြတ် လက်က ပင်တီထဲ မှာ ဘယ်နေရာတွ ပွတ်ပြီး ဘာတွေ လုပ်နေမှန်းတော့ မသိအရမ်းကို လှုပ်ရှားနေသလို ချိုလေးကလည်း လူး နေပြီလေ။ ဦးသာမြတ် လက်တွေက ချိုလေး နို့ တွေ နဲ့ ပင်တီ အထဲမှာ အတော် ကြမ်းကြမ်း နဲ့ ခပ်မြန်မြန် လှုပ်ရှားလာသလို ချိုလေး ရဲ့ အော်ဟစ် ငြီးငြူသံ ကလည်း ကျနော်တို့ အိပ်ခန်း ထဲမှာ ဆူညံနေရပြီ။
“အားးးးး ရှီးးးးးးးးဟုတ်တယ် ဘမြတ်..အဲမှာ အီးးးးး ဖြည်းးးးးဖြည်းးးးးး အိုးးးးး အဲလောက် မဖြေးးးးနဲ့ အီးးးး”
ချိုလေး နောက်တော့ လက်တွေက နောက်ပြန် မွေ့ယာပေါ် ထောက်လိုက်ပြီး သူ့ ချစ်သူ လက်နဲ့ လိုးတာကို ခံရင်း ကာမ အရသာ အထွတ်အထိတ် ရောက်သွားကို မြင်လိုက်ရပါတယ်။ ကျနော် လည်း မြင်တွေ့နေရတဲ့ မြင်ကွင်းက ဖီးအရမ်း ဖြစ်လာပြီး လီးက ပေါက်ကွဲလု မတတ်ကို တင်းမာ နေရပါတယ်။ ချိုလေး ပြောတာ ကြားခဲ့ဘူးတာ ရယ်။ ချိုလေး ဇာတ်ကြောင်းပြန်တာ ဖတ်ရတာတွေတုန်းက တမျိုးဖီးဖြစ်ပေမဲ့ ခုလို မျက်မြင် တွေ့ကြားနေရ တာနဲ့ တော့ လုံးဝကို မတူပါဘူး။ ကိုယ့်ရဲ့ ချစ်ဇနီး တယောက် ကိုယ့်ကွန်ဒို စောင့်တဲ့ လုံခြုံရေးဝန်ထမ်း အဖိုးကြီး ရဲ့ လက်နဲ့ အလိုးခံ ရပြီး ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ် ရောက်သွားတာကို ထိုင်ကြည့်နေရတာက ဘာနဲ့ မှ လဲလို့ မရ တဲ့ အတွေ့အကြုံပါပဲ။
“ကျေးဇူး ဘမြတ်”
ချိုလေး က တကယ့်ကို ကျေးဇူးတင်တဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ ပြောလိုက်ပြီး ဦးသာမြတ် ရဲ့ ရင်ဘတ်ကို ပြန်နမ်း နေပြန် တယ်။ ဦးသာမြတ်က ကိုယ်ကို မတ်ပြီး နောက်ကို နည်းနည်း လှန်ထိုင်လိုက်တော့ ချိုလေးက ဦးသာမြတ် လီးကို ငုံ့ စုပ်တယ်။ ဒီတခါတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း နဲ့ သွက်သွက်လေးကို ငုံလိုက် ကြွလိုက်နဲ့ စုပ်နေတယ်။ ဦးသာမြတ်က သူ့ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို မပြီး ချိုလေး ကိုယ်လုံးကို ခွလိုက်တယ်။ သူ့လီးကို ကုံးငုံ့ ပြီးစုပ်နေတဲ့ ချိုလေး ကျော ဖက်မှာ သူ့ခြေကျင်း နှစ်ဖက်ကို ချိတ်ထားလိုက်တယ်။
“အား ဟုတ်ပြီ စုရေ၊ ဘမြတ် လီးကို အဲလိုလေး စုပ်စမ်းပါ၊ သကြားလုံး စုပ်သလို စုပ်ပေး”
ဦးသာမြတ်က ချိုလေး ဆံပင်တွေကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင် ရင်းက ပြောနေသလို ချိုလေးက လည်း သူပြောသလို လုပ်ပေးနေတယ်။ ခနနေတော့ လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်က ချွတ်ပြီး ဦးသာမြတ် ပါးစပ်ကို သွားနမ်းပြန်တယ်။ ဦးသာမြတ် ကတော့ သူ့ လီးအနံ့ကို ချိုလေး ပါးစပ်က ပြန်ရတာကို စိတ်ရှိပုံ မရပါဘူး။ ဦးသာမြတ်က အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်ဖြစ်တဲ့ အထိ လှန်လှဲချလိုက်ပြီး ချိုလေးကို ပါ ဆွဲခေါ်သွားတယ်။ ချိုလေးက အခု ဦးသာမြတ် အပေါ်မှာ ထပ်မှောက်လျှက်ပေါ့၊ ချိုလေးက ဦးသာမြတ်ပေါ် ကနေ ဦးသာမြတ် ဆံပင်တွေကို သူ့ လက်တွေနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဦးသာမြတ် မျက်နှာ အနှံ့ကို လိုက်နမ်းနေတယ်။ ဦးသာမြတ်က လည်း ချိုလေးကို ပြန်နမ်းရင်း သူ့လက်တွေနဲ့ ချိုလေး နောက်ကျောကို သိုင်းဖက်ရင်း ဘရာဇီယာ ဂျိတ်တွေကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။
ခုတော့ ကျနော့် မိန်းမ တယောက် ဘရာဇီယာ မရှိတော့ ပင်တီလေး တခုထဲနဲ့ သူ့ ချစ်သူ အပေါ် မှာ မှောက်လျှက် ဆယ်ကျော်သက် ကောင်မလေး လို ကဲနေတာ ကြည့်နေရပြီ။ သူတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ ရမက်ပြင်းပြင်း နဲ့ တယောက် ကိုတယောက် နမ်းရှုံ့ နေကြတာ ကြည့်ပြီး ကျနော်တောင် စိတ်ထဲ ခိုးလိုးခုလု ဖြစ်သွားရတယ်။ ပုံစံက ဆက်ခ် အတွက် ကိုယ်ခန္ဓာချင်း သွေးသား အာသာပြေ လှုပ်ရှားကြတဲ့ လူနှစ်ဦးနဲ့ မတူဘူး။ သူတို့ ကြည့်ရတာ အဲဒီ အဆင့်ထက် တောင် ကျော်နေ မလားမသိဘူး ဆိုတာ တွေးမိပြီး နည်းနည်းတောင် တုန်လှုပ်သွားမိတယ်။
ခနကြာတော့ ချိုလေးကို သူ့ကိုယ်ပေါ်က နေ ဘေးကို အသာလှိမ့်ချလိုက်တယ်။ ချိုလေး ကိုယ်လုံးကြီးက သူ့အတွက် နည်းနည်း လေးတယ်ထင်တယ်။ နောက်တော့ ချိုလေးမျက်နှာနား ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်မှာ မတ်တတ်ရပ်လိုက်တယ်။
“ငါ့ လီးကို စုပ်ပေးစမ်း၊ ဒီတခါ စု ရဲ့ လက်ကို သုံး ငါ့ ဘော တွေကို ပါ ကစားပေး”
ကျနော့် မိန်းမ ကလည်း သူပြောသမျှကို စိတ်ပါ လက်ပါနဲ့ကို လုပ်ပေးတယ်ဗျာ။ ပလွတ်ပလွတ် ပလတ်ပလတ် နဲ့ နေအောင်ကို စုပ်ပေးနေတော့တာပဲ။ ချိုလေး ညာဘက်လက်က ဦးသာမြတ် ခါးကို ကိုင်ထားပြီး နောက် တဖက် က ဦးသာမြတ် ဂွေးဥ တွေကို ကိုင်ပွတ်ပေးနေတယ်။ ဦးသာမြတ် က တော့ ကျနော့် ရဲ့ ရေချိုးခန်း ဝတ်ရုံကို ဝတ်ထားတုန်းပဲ။ လက်နှစ်ဖက်က သူ့တင်ပါးပေါ် ခါးနောက်ကို ထောက်ထားရင်း ခပ်ပြုံးပြုံးနဲ့ ဖီးလ်ခံနေတယ်။ စဥ်းစားတာ ကြည့်တော့ ၊ ကျနော်တို့ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲမှာ ကျနော့် ဝတ်ရုံကို ဝတ်ထားပြီး ကျနော့် မိန်းမ ကြမ်းပေါ်မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီး သူ့ လီးစုပ်ပေးနေတာကို ဖီးအပြည့်နဲ့ ခံနေတာ။
“ကြမ်းပေါ် ဆင်းလာစမ်းကွာ”
ဦးသာမြတ်က ချိုလေး ဆံပင်တွေကို ဆွဲပြီး အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ကလည်း ကုတင်ပေါ် ကဆင်းပြီး ကြမ်းပေါ်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ဖို့ ဆင်းလိုက်တယ်။ လှုပ်ရှားရင်းနဲ့ မွေ့ယာနဲ့ ပွတ်မိပြီး သူ့ ပင်တီကို ဆွဲချွတ်လိုက် သလို ဖြစ်လို့ ဖင်လုံးကြီးတစွန်းတစ ဖွေးကနဲ ပေါ် သွားတယ်။ ချိုလေးက သူ့လက်နဲ့ နောက်ပြန် ဆွဲ တင်ဖို့ ကြိုးစား တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ပင်တီက လုံးနေပြီး အပေါ် ဆုံးထိ ပြန်မတက်တော့ ပဲ ဖင်လုံး အကွဲကြောင်း အစ ပိုင်းကို မြင်နေရတယ်။ အဲလို လေး မြင်နေရတာက ကိုက တော်တော့် ကို ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတာကလား။ နောက်တော့ ကြမ်းပေါ် မှာ ဒူးထောက်ရက် နဲ့ ဦးသာမြတ် ဘော ကို လက်တဖက်နဲ့ ဆော့ရင်း ပါးစပ်က လီးကြီးကို ငုံခဲကာ စုပ်ပေးနေပါတယ်။ ဦးသာမြတ် လီးတုတ်တုတ် ကြီးက ချိုလေး ရဲ့ နူတ်ခမ်း လှလှ လေးကို အစွမ်းကုန် ပြဲ တစ်နေအောင် ဖြဲထားသလို ဖြစ်နေရတယ်။ ဦးသာမြတ်ကြီး ကော့ထိုးလိုက်တိုင်း ချိုလေး ပါးတွေ ဖေါင်းဖေါင်း ထွက်လာသလို ချိုလေး နူတ်ခမ်းနီ တွေလည်း ဦးသာမြတ် လီးချောင်းကြီးမှာ ပေစွန်းနေတာ တွေ့နေရပါတယ်။
“မင်းရဲ့ လျှာကို သုံးလေ၊ လျှာကို သုံးမှပေါ့”
ဦးသာမြတ်က ချိုလေး ပါးလေးကို ဖွဖွလေး ရိုက်ရင်းက အမိန့် ထပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။
အခန်း ၂ရ။
ချိုလေး ပါးစပ်ထဲမှာ လီးကြီးကို လျှာနဲ့ ဘယ်လို လုပ်ပေးနေမှန်း ကျနော့် အနေနဲ့ မမြင်ရသော်လည်း ချိုလေး ပါးတွေက ဦးသာမြတ် လီးကြီးကြောင့် ဖေါင်းကား နေတာတော့ မြင်နေရတယ်။ ချိုလေးက လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲက ခန ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ချောင်းတချက်နှစ်ချက် ဆိုးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ လျှာကလေးကို ထုတ်လိုက်ပြီး ၊ ဦးသာမြတ် လီးကြီးကို အရင်းက နေ အဖျားထိ လျှက်ပေးလိုက် ဒစ်ပတ်လည်ကို လျှာနဲ့ ပတ်လျှက် လိုက်လုပ်ပေးနေတဲ့ အပြင်၊ တခါတခါ လျှာထိပ်လေးကို စက်ဝိုင်းပုံစံ နဲ့ ဒစ်ထိပ်လေးကိုလျှက် ပေးလိုက် လုပ်နေပါတယ်။ ချိုလေး ရဲ့ လက်တဖက်က တော့ ဦးသာမြတ် ဂွေးဥကြီး နှစ်လုံးကို ဆော့ကစား တာကတော့ ဆက်တိုက်ပါပဲ။
နောက်တော့ ချိုလေး က အောကား တွေမှာ လုပ်လေ့ရှိတဲ့ ဟာမျိုး တခု လုပ်ပြန်ပါတယ်။ အဲဒါကတော့ သူ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို မ ကိုင်ပြီး ဦးသာမြတ် လီးချောင်းကြီးကို ညှပ်လိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ်ကြီးကလည်း သဘောကျ ပုံရတယ်၊ သူ့လီးကြီးကို ချိုလေး နို့ကြီး နှစ်လုံးကြားမှာ လေးငါးဆယ်ချက်လောက် ညှောင့်လိုးလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ချိုလေး ပါးစပ်ထဲ သူ့လီးကြီး ပြန်ထိုးထည့်လိုက်တယ်။
“စု လေးရဲ့ နို့ တွေက ထိလို့ ကိုင်လို့ ဆော့ လို့ အရမ်းကောင်းတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘမြတ် လီး ကတော့ စု ရဲ့ ပါးစပ်ကို ပိုသဘောကျတယ်ကွ”
ဦးသာမြတ် အသံက အာဂေါင်သံ ကြီး ဖြစ်နေပါပြီ၊ ကြည့်ရတာ သူ ပြီးကာနီးနေပြီ ထင်ပါတယ်။ ဒီတခါ သူ ချိုလေး ပါးစပ်ထဲ သူ့လီးကြီး ထိုးထည့်လိုက်တော့ သူအဲဒီမှာ ပြီးဖို့ တွေးထားတယ်ထင်ပါတယ်။ ချိုလေး ဆံပင်တွေကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားပြီးတော့ သူ့လီးကြီးကို ညှောင့်ညှောင့် ထိုးထည့်တာ၊ အခု ပုံက ချိုလေးက ဦးသာမြတ် လီးကို စုပ်ပေးနေတာနဲ့ မတူတော့ဘူး။ ချိုလေး ပါးစပ်ကို ဦးသာမြတ် က လိုးနေတဲ့ ပုံ ဖြစ်နေပြီ။ အဲလို သူ့ ပါးစပ်ကို အမြန် အလိုးခံရတော့ ချိုလေး လည်း ရုတ်တရက် အံအားသင့် သွားတဲ့ ပုံပေါ်တယ်။ ချိုလေး က သူ နောက်ပြန်မလဲ အောင် ဦးသာမြတ် ဖင်ကို ဆွဲကိုင် ထားရသည်။ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး ကြည့်ရတာ ဒါမျိုး ပါးစပ်ကို အလိုးခံဖူး ပုံပဲ၊ ကြိုက်လည်း ကြိုက်တဲ့ပုံ၊ သူ့လက်တွေက ဦးသာမြတ် ဖင်လုံးကို ပွတ်သတ်ကိုင်ရင်းက ဆုပ်ညှစ်ပေးနေသေးတယ်။
“ပလွတ် ပလွတ် ”
“”ဂုဂု …ဂွိဂွိ.. ”
ချိုလေး ပါးစပ်က သွားရည်နဲ့ လီးကြီး ပါးစပ်ထဲ ဝင်ထွက်သံရယ်။ သူ့အာဂေါင်က ထွက်ငြီးတဲ့ အသံ ရယ်ရောထွေး နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ မခံနိုင်လို့တော့ ဟုတ်ပုံမရ၊
အဲဒီ မြင်ကွင်းက တော့ ကျနော့် အတွက် အိပ်မက် အလားပါပဲဗျာ။ ကျနော့် ဇနီးမယားချော တယောက်၊ တကိုယ်လုံးမှာ ပင်တီလေး တထည်ပဲ ဝတ်ထားပြီး သူ့လက်တွေက လုံခြုံလေး အဖိုးကြီး ဖင်ကို သိုင်းဖက် ဆုပ်ညှစ်နေပြီး၊ သူ့မျက်နှာက အဖိုးကြီး ပေါင်ခွဆုံမှာ ကပ်လို့။ အဖိုးကြီးကလည်း သူ့ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင် ပြီး မညှာမတာကို သူ့ပါးစပ်ထဲ လီးတုတ်တုတ် ကြီးနဲ့ ဆောင့်လိုးနေတာ။ ချိုလေး ရဲ့ ဘရာ မရှိတော့တဲ့ နို့ကြီးတွေ တောင် ခါယမ်းနေတယ်။ အဖိုးကြီး ပေါင်ကို လည်း သွားသွား ရိုက်ဖိမိနေသေး။ အဖိုးကြီးက ကျနော့် မိန်းမ ကို သူ့ အသုံးတော်ခံ ဖာသည်မ တယောက်လို အသုံးချနေတာကို ကြည့်နေရတာလေ။
“အူးးးးးအီးးးးးးးးးးးးး”
ဦးသာမြတ် က ရုတ်တရက် အသံထွက်ပြီး ငြီးတွားလိုက်သလို အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးနေတာလည်း ရပ် သွားတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင် ထားတဲ့သူ့လက်တွေက လည်း တင်းတင်း ကြီး ဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ပါးကြီးတွေ ဖေါင်းတက်လာတယ်။ သူ့ လရည်တွေ မိန်းမ ပါးစပ်ထဲ ပြည့်လျှံလာ တာ အသိသာကြီးပဲ၊ ကျနော့် မိန်းမ မျက်လုံး ပြူးထွက်လာတယ်။ သူ့ ကြည့်ရတာ ပါးစပ်ထဲက လီးကြီးထွက် သွားအောင် ဦးသာမြတ် ကိုယ်ကို တွန်းထုတ်ဖို့ ကြိုးစားနေပုံပဲ။ ချိုလေး ကျနော့်ကို ပြောခဲ့သမျှ ထဲမှာတော့၊ ဦးသာမြတ် က သူ့ပါးစပ် ထဲ ဘယ်တော့မှ မပြီးဘူး ဆိုပဲ။ အခု သူ့ ပါးစပ်က လီးကြီး ဆွဲချွတ်လို့ မရအောင် ဦးသာမြတ်က သူ့ခေါင်းကို ချူပ်ကိုင်ထားတော့ သူ မရုန်းတော့ဘူးပဲ။ ချိုလေး နူတ်ခမ်း က လရည် တွေ အပြင် လျှံထွက်ကျလာတယ်။
ကြည့်နေရတာ တော့ အချိန် အကြာကြီးလိုပဲ တကယ်တော့ အဲလို မျိုး သူတို့ နှစ်ယောက် ငြိမ်သွားကြတာ စက္ကန့် ပိုင်းလောက်ပဲ ရှိမှာပါ။
“ဂလု..ဂလု..”
ချိုလေး လည်ချောင်းတွေ လှုပ်ရှားပြီး မျိုချလိုက်တဲ့ အသံတောင် ကြားလိုက်ရတယ်။ ကျနော် စိတ်တွေ တအားထ သွားရသလို မနာလို ဝန်တို စိတ်တွေတောင် ပေါ်လာရတယ်။ ကျနော့် လရည်ကို တောင် တခါမှ မျို မချပေးခဲ့ဘူးတဲ့ ကျနော့် မိန်းမ၊ အခု လုံခြုံရေး အဖိုးကြီး လရည်ကျတော့ အားရ ပါးရ ကို မျိုချပေးနေပါလား။
နောက်ဆုံး မှ ဦးသာမြတ် ကြီးက ချိုလေး ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားတာကနေ လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ ချိုလေး လည်း ချက်ခြင်း နောက်လန်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ချောင်း တဟွတ်ဟွတ် ဆိုးပါတယ်။ ချိုလေး ပါးစပ်ထဲက စင်ထွက် လာတဲ့ လရည် တချို့ တောင် ဦးသာမြတ် ပေါင်ပေါ် ကို သွားစင်လိုက်တယ်။ ချိုလေးက ကြမ်းပြင်မှာ ဖင်ချထိုင်ရင်းက ခေါင်းကို ကုတင်မှာ မှီလိုက်တယ်။ သူ့ပါးစပ် နူတ်ခမ်းတွေမှာ ပေကျံ နေတဲ့ လရည်တွေကို လက်ဖမိုးနဲ့ သုတ်ပြစ်ရင်း ချောင်း လည်း ထပ်ဆိုးပါတယ်။ ဦးသာမြတ် ကြီးကို လည်း မျက်မှောင်ကြုပ် ကြည့်လိုက်တယ်။
ဦးသာမြတ် ကတော့ ခပ်ပြုံးပြုံး နဲ့ ချိုလေး ခေါင်းကို လှမ်းပုတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်း ဘက်ကို လျှောက်သွားတယ်။ ကျနော် ချိုလေးကို သေခြာ ကြည့်နေမိတယ်။ ကုတင်ကို ကျောမှီလို့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဖင်ချထိုင်ရင်းက သူ့ အသက်ရူလမ်းကြောင်းထဲပါ ဝင်သွားတဲ့ လရည်တွေကို ရှင်းအောင် ချောင်းဟန့်လိုက် နှာခေါင်း မှုတ်လိုက် နဲ့ အသက်ရူ မှန်အောင် ပြန်လုပ်နေတယ်။ သူ့ မျက်နှာပေါ်မှာ လည်း လရည် အစက် တချို့ က ပေကျံလို့၊ သူ့မျက်လုံးတွေက တော့ မျက်ရည်တွေ ဝိုင်းနေတယ်။ ခုနက သည်း သွားလို့ ဖြစ်တာထင်ပါတယ်။ နို့ကြီးတွေက အသက်ရှူမှုတ် လိုက်တိုင်း မြင့်လိုက်နိမ့်လိုက် လှုပ်ရှားလို့၊ ချိုလေး မျက်နှာက ဒေါပွ နေပုံတော့ ပေါက်ပါတယ်။
ခနနေတော့ နို့တွေ လှုပ်ရှားတာ ငြိမ်သွားတယ်။ ခေါင်းကို မေါ့ ပြီး သက်ပြင်းရှည် တချက်ချလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ကိုယ်ကို ပြန်မတ်ပြီး ခုန သူ့ ပါးစပ်က လရည်တွေကို သုတ်လိုက်တဲ့ ညာဘက်လက်ကို မြောက်ကြည့်တယ်။ အဲဒီလက်မှာ ပေနေတဲ့ လရည်တချို့ ကို သေခြာ ကြည့် ပြီးမှ သူ့လျှာ ကလေး ထုတ်ပြီး လျှက်လိုက်တယ်။ ချိုလေး နူတ်ခမ်းလေး မှာ အပြုံးစလေး ပေါ် သွားတာ မြင်လိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ လက်ဖမိုး လက်ကောက် ဝတ် မှာ ပေကျံနေတဲ့ လရည်တွေကို လျှက်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတယ်။ သူ့မျက်နှာပေါ် တင်နေတဲ့ အစက်တွေကိုတောင် လက်ချောင်းလေးနဲ့ သပ်ယူပြီး ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုပ်လိုက်သေးတယ်။
အခု ကျနော် မြင်ရ တွေ့ရတာတွေ လောက် အထိ တောင်မှ ကြည့်ရတာ ချိုလေး ရဲ့ လိင်ကိစ္စ နဲ့ ပတ်သက် တဲ့ အတွေးအခေါ် အမူ အကျင့် တွေက တော်တော် ကြီးကို ပြောင်းလဲ နေပြီ ဆိုတာ သိသာနေတယ်။ သူ က အခု မှ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကို သူလုပ်ချင် တာ၊ စမ်းသပ်ချင်တာတွေကို ၊ လုပ်ခွင့် ရလို့ အရမ်းကို ဘောင်တွေ ချဲ့ ကုန်ပြီ။ ချိုလေး က အမြဲတမ်းလိုလို သတိထား တဲ့ လူတယောက်မို့ ဘယ်အရာမဆို အလျင်စလို မသွားပဲ တဆင့်ချင်းသာ သွားကျင့် ရှိခဲ့တဲ့ သူလေ။ ခုန တုန်းက ဦးသာမြတ် ကြီး သူ့ပါးစပ်ကို အသားကုန် ဆောင့်လိုး ပြီး လရည်တွေ သူ့ပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ်ပြစ်ခဲ့တာကို အစဦးပိုင်း စိတ်တို ဒေါသ ဖြစ်ပုံ ရခဲ့ပေမဲ့ အခုတော့ တဖြည်းဖြည်း နဲ့ ဒေါသ တွေ ပျောက်ကွယ်ပြီး အတွေ့အကြုံ အသစ်ကို သဘောကျ လာပုံ ရတယ်။ အခု တော့ သူ့ ကိုယ်ပေါ် ပေကျံ နေတဲ့ လရည်တွေကို တောင် လက်နဲ့ ယူပြီး နို့ဆီ တွေ လျှက် သလို လျှက် ရင်း မျိုချ နေပြီ။
ခနနေတော့ ချိုလေးက ကြမ်းပေါ် က ထပြီး မွေ့ယာပေါ် တက်လိုက်တယ်။ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်လှဲလို့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားပြီး မျက်လုံးတွေက မျက်နာကျက် ကို ငေးကြည့်နေတယ်။ တချက်တချက် သူ့ လက်ချောင်း တွေကို လျှက်လိုက် စုပ်လိုက် လုပ်နေသေးတယ်။ သူ့နို့ကြီး နှစ်လုံးက တောင်ကုန်းကြီး နှစ်ခုလုံ သူ့ ရင်ဘတ်ပေါ် မှာ မို့မေါက် ကြွနေပြီး နို့သီးခေါင်းတွေက အစွမ်းကုန် မာတောင် တောင့်တင်းနေတယ်။ ချိုလေးက သူ့လက်တဖက်ကို ပင်တီထဲ ထိုးထည့်ပြီး ကိုယ့် ဘာသာ အဖုတ်ကို ကလိ နေတယ်။ ပင်တီပေါ်က နေ လှုပ်ရှား နေတဲ့ သူ့ လက်တွေကို ကြည့်ရတာ သူက အစေ့ကို ပွတ်နေတာ မဟုတ်ဘူး လက်ချောင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးထည့် နေတဲ့ ပုံပဲ။ နောက်တော့ သူ့ကိုယ်ကို လှိမ်ပြီး မှောက်ရက်ကနေ ဖင်ကြီးကို နည်းနည်း ကြွပြီး လက်နဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ဆက် လိုးနေတယ်။
ကျနော့် ကင်မရာ မြင်ကွင်းကနေ ကြည့်လိုက်ရင် ချိုလေး ပုံက တကယ့်ကို တအားထန်နေတဲ့ မိန်းမ ပျက် တယောက်လိုပဲ၊ မျက်နှာက မွေ့ယာပေါ်မှာ အပ်လို့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကား ဖင်ကြီးကို ကော့ကောက်၊ လက်ချောင်း ကလည်း ပင်တီထဲမှာ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ အဝင်အထွက်လုပ်နေတာ။
ဦးသာမြတ် က ခုန ဝတ်ရုံ နဲ့ ပဲ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတယ်။ မွေ့ယာပေါ်မှာ ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ ချိုလေးကို ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်တယ်။
“စု လေး ခုနဟာ ကြိုက်လား”
“အင် အင်းးး”
ချိုလေး က နှာခေါင်းသံလေး နဲ့ ပြန်ဖြေတယ်။
“စု က စု ချစ်ချစ် ဘမြတ် ရဲ့ လရည်တွေကို သောက်မျိုချရတက်ကြိုက်လား”
ဦးသာမြတ်က ချိုလေး ဘေး အိပ်ယာပေါ် မှာ တတောင်ထောက်လိုက်ရင်းက မေးလိုက်တယ်။ ချိုလေးက မှောက်ရက် ကနေ ဘေးတစောင်း လှိမ့်လိုက်တယ်။ သူက ဦးသာမြတ် ပုခုံးပေါ် မှာ သူ့ မျက်နှာကို ကပ်လိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ်က ချိုလေးကို သူ့အနား ဆွဲယူလိုက်ပြီးတော့ ခါးလေး ပေါ် လက်တင်လိုက်တယ်။
“စု တခါ မှ မလုပ်ဖူးဘူး”
ချိုလေးက မျက်နှာလည်း နီနီ နဲ့ ပြောတယ်။ သူ့ လက်ကို လည်း ပင်တီထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး ဦးသာမြတ် ရဲ့ မပျော့ မမာ လီးကြီးကို လှမ်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။
“အော် စု က စု ယောက်ျား ရဲ့ လရည်တွေကို တောင် တခါမှ မသောက် မျိုဘူးဘူးပေါ့ ဟုတ်လား”
ဦးသာမြတ် အသံက တကယ် အံ့သြ နေတဲ့ အသံ။
“ဟင့်အင်း”
ချိုလေး က ခေါင်းရမ်း ပြလိုက်တယ်။
“ဟာဟ အဲဒါ ဆိုရင်တော့ ဘမြတ် အရမ်းကို ပီတိ ဖြစ်ရပြီကွာ၊ အဲဒါက တော့ စု က ဘမြတ်တို့ အချစ် ပေါ် မှာ အလေး ထားတယ်ဆိုတာကို ပြလိုက်တာပဲပေါ့”
ဦးသာမြတ် က ချိုလေး ဖင်လုံးကြီးကို ပွတ်သတ်ရင်းက ပြောလိုက်တယ်။ ချိုလေး ကဘာမှ ပြန်မပြော တော့ဘူး၊ ဦးသာမြတ် ရင်ဘတ်က အမွှေးတွေကို သာ သူ့ မျက်နှာနဲ့ တိုးခွေ့ရင်း နမ်းရှုံ့နေတယ်။ ခနတာလောက် သူတို့ နှစ်ယောက် ငြိမ်နေကြပြီးမှ၊ ချိုလေးက၊
“ဂွမ်းဘုံ က အမြဲတမ်း သောက်မျိုလား”
လို့ မေးလိုက်တယ်။ အသံက နည်းနည်း တော့ ဂျယ်ဝင်သလိုမျိုးပဲ။
“ဟင့်အင်း ဘမြတ်လည်း အဲဒါကို ပြန်တွေးနေတာ၊ သူက သူ့ပါးစပ်ထဲ ကို ပြီးတာ ကိစ္စ မရှိပေမဲ့ ပြီးတာနဲ့ ထွေးထုတ် ပြစ်လေ့ရှိတယ်။ အဲဒီ အိမ်ဖေါ် မ အောက်တန်းလွှာ ကလေးက သူ့ အဆင့်ကို အဲဒီမှာ တန်းကုန်ထား ပေးတယ်။ ချမ်းသာတဲ့ အထက်တန်းလွှာ မမ ဖြစ်တဲ့ စု ကတော့ လရည် အကုန်ကို မျိုချပြီးတော့ ကျန်တာတွေတောင် လျှက် ပြစ်လိုက်သေးတယ် ဟ ဟ ”
အဲဒီ ဘမြတ် ရဲ့ စကားက ချိုလေး မျက်နှာကို ရဲ သွားစေတယ်။ ကျေနပ်တာလား၊ ရှက်တာလား၊ စိတ်ထလာတာလား ချိုလေး ပဲ သိလိမ့်မယ်။
“စု မှာ မရှိတာ ဂွမ်းဘုံမှာ ဘာရှိလဲ”
“သူ့ မှာ ဘာရှိတာ မရှိတာထက် သူက ဘာလုပ်ပေးလဲ ဆိုတာက ပို အရေးကြီးတယ်လေ”
“တကယ်လို့ စု က လည်း သူလုပ်ပေးတဲ့ ဟာကို လုပ်ပေးမယ် ဆိုရင်ရော”
ဦးသာမြတ်က ချိုလေး ကို မျက်လုံးချင်း သေခြာ ဆုံ အောင် စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီးတော့။
“စု ဆိုလိုတာက စု က ဆန္ဒ ရှိတယ်ပေါ့၊ စု က အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီလား၊ စိတ်ဆုံးဖြတ် ပြီးပလား”
“အဲလို သဘောမျိုး ဆိုလိုတာ မဟုတ်ပါဘူး”
ချိုလေး ကလည်း အိပ်ယာပေါ် မှာ သူ့ တတောင်တဖက်ကို ထောက်လိုက်ပြီး ဦးသာမြတ်ကို မျက်လုံးချင်းဆုံကြည့် ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ်က၊
“အဲဒါဆိုရင် ဘာဆိုလိုတာလဲ”
လို့ မေးလိုက်တယ်။ ချိုလေးက၊
“စု ဆိုလိုတာက တကယ်လို့ စု က ပေးခဲ့ မယ်ဆိုရင် ဘာတွေ အပြောင်းအလဲ ဖြစ်မှာလဲ လို့”
“စု က ဘာတွေ အပြောင်းအလဲ ဖြစ်ချင်လို့လဲ”
“တော် ပြီ မေ့လိုက်တော့ ”
ချိုလေးက အိပ်ယာပေါ် ပက်လက် ပြန်လှဲချလိုက်တယ်။
အခန်း ၂၈။
ချိုလေး အသံက စိတ်ပျက် လက်ပျက် အသံ အပြင် ကျွတ် ကနဲ့ စုတ်လိုက်တဲ့ အသံပါပါသွားတယ်။ ဦးသာမြတ် က တတောင်ဆစ် ထောက်လျှက် က ချိုလေးကို ပြုံးပြုံး ကြီး ကြည့်နေတယ်။ သူ့ကြည့်ရတာ တခုခု ကို ပြောချင် နေပုံ ရတယ် ဒါပေမဲ့ ဘာမှ မပြောပဲ ငြိမ်ကြည့် နေလိုက်တယ်။ ခနနေမှ သူ့လက်ကို ချိုလေး ပင်တီဆီ လှမ်း လိုက်တယ်။ သူ့လက် ဖဝါးကို မှောက်ရက်က ပင်တီထဲကို ထိုးသွင်းပြီး ချိုလေး စောက်ဖုတ်ကို လှမ်းကိုင် လိုက် တယ်။
“ဒီည စု တော်တော် ရွှဲ နေပါလား”
ဦးသာမြတ် လက်ချောင်းက စောက်ဖုတ်ကို ကလိလိုက်လို့ ချိုလေး နို့ကြီးတွေ တုံခါ သွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး က ဦးသာမြတ် လက်တွေကို တွန်းထုတ်လိုက်တယ်။
“ခု မလုပ်နဲ့ဦး၊ စု ကို ဘမြတ် ရင်ထဲ ထည့် ဖက်ထားပေး”
ချိုလေး က သူ့ရဲ့ ခေါင်းလေးကို ဦးသာမြတ် ပုခုံးနားကို မှီကပ်ပြီး ဦးသာမြတ် ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ် ကလည်း ချိုလေး စကားကို လိုက်နာတယ်။ သူက ချိုလေး ကိုယ်ပေါ် သူ့ ခြေထောက်တဖက် တင်ခွ လိုက်ပြီး ချိုလေးကို ဖက်ထားလိုက်တယ်။ ကျနော် တောင် ကြည့်ပြီး ကိုယ့် မိန်းမ ကိုယ် အံအားသင့် နေမိတယ်။ သူလုပ်နေတာက ဒီလုံခြုံရေး အဖိုးကြီးက သူ့ ယောက်ျားကျနေတာပဲ။ နေနေတာက၊ အလိုးခံ ဖို့ သက်သက် မဟုတ် ပဲ နဲ့ ချစ်သူ လင်မယားလို နေနေတာကို မခံချိ မခံသာ ဖြစ်နေမိတယ်။ ချိုလေး က ဦးသာမြတ် ရင်ခွင်ထဲ တိုးနေရင်း ခေါင်းလေး မော့ပြီး ဦးသာမြတ် ပါးလေးကို နမ်းလိုက်၊ ဦးသာမြတ် ရင်ဘတ် ပုခုံး ကျောပြင် တွေကို သူ့လက်ကလေး နဲ့ ပွတ်သတ်လိုက် ပေးနေတယ်။ ဦးသာမြတ် ကလည်း ချိုလေး ကို ပြန်ဖက်ထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ အခု အချိန် သူ့လက်တွေ ရဲ့ အဓိက ပြစ်မှတ်ကတော့ ချိုလေး ရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေပဲ၊ ဦးသာမြတ်က သူ့လက်ဖဝါး နဲ့ ချိုလေး ဖင်လုံးကြီးတွေကို ပင်တီပေါ် ကနေ ပွတ်သတ်လိုက် ဆုပ်နှယ်လိုက် လုပ်ပေးနေတယ်။
“ဘမြတ် က အမြဲ တမ်း အဲလို ပဲလား”
“ဘယ်လို မျိုးလဲ”
“အမြဲတန်း တင်းနေတာလားလို့၊ မိန်းမ မြင် လုပ်ချင်နေတာပဲလား”
“စု က ဘာလို့ မေးတာလဲ”
“စု က စကား နည်းနည်း ပြောချင်လို့လေ။ စု တို့ နှစ်ယောက် ဆုံတိုင်း ဟိုဟာ ပဲ တန်းလုပ်နေကြတာ၊ စု က ဘမြတ် အကြောင်းလည်း နည်းနည်း ပါးပါး သိချင်တာပေါ့”
“အင်း ၊ ကိုယ်က ဆက်ခ် ကိစ္စ ကို တော့ အမြဲ စိတ်ဝင်စားတယ်လို့ ပြောလို့ ရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ရိုးရိုး သားသား ဝန်ခံရရင် ကိုယ်ငယ်ငယ်တုန်းက အဲလောက် လုပ်ခွင့် မရခဲ့ဘူး၊ ထင်တာကတော့ အဲဒီ အရွယ်တုန်းက ဘမြတ်က မိန်းမ တွေ စိတ်ကို နားမလည်ခဲ့ဘူး၊ နောက်တခုက ဘမြတ် အိမ်ထောင်ကျ တာကလည်း စောတယ်။ နောက်ပြီး စစ်တပ် ထဲမှာ နေခဲ့စဥ်က မိန်းမ တွေနဲ့ ဆုံဖို့ အခွင့်အရေးကလည်း နည်းခဲ့တယ်။ ကိုယ်က ကိုယ့်မိန်းမ နဲ့ ပဲ တင်းတိမ် နေခဲ့တယ်။ နောက် မိန်းမ လည်း ဆုံးရော အဟီး အဲဒီမှာ စပြီး လှုပ်ရှား မိတော့တာပဲ”
“ဘမြတ် မိန်းမ ဘယ်နှစ်ယောက် လောက်နဲ့ နေဖူးလဲ”
“တဒါဇင် လောက်တော့ ရှိမှာပေါ့.. စု ကရော ယောက်ျား ဘယ်နှစ်ယောက်နဲ့ နေဖူးလဲ”
“ဘမြတ်က တတိယမြောက်ပဲ”
“အဲဒါဆိုရင် ဖိုးခွား က စတုတ္တ မြောက်ပေါ့”
ချိုလေး မျက်နှာ နီရဲ သွားတယ်။
“အဲဒါက ရုတ်တရက် အမှတ်မထင် ဖြစ်သွားတာပါ၊ ကောင်လေး အတွက် စိတ်မကောင်းပါဘူး”
“သူက စိတ်မရှိပါဘူး”
ဦးသာမြတ် က ပြုံးပြီး ပြောလိုက်တယ်။ ချိုလေး လက်တွေက ဦးသာမြတ် လီးကြီးကို သွားဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ် လီးကြီးက ပြန်မာနေ တာ ကို အခုမှ ကျနော် သတိထားမိတယ်။
“ဟွန့် သူ့ဟာကြီးက ချက်ခြင်းပဲ”
ချိုလေး က ပြောရင်းက ဦးသာမြတ် လီးကြီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်။
“အဲဒါ စုကြောင့်လေ၊ စု ကို ဘမြတ် ရင်ခွင်ထဲ ဖက်ထားရင်း ဆက်ခ် အကြောင်း ပြောနေတာနဲ့၊ အခု စု ရဲ့ လက်ကလေး က နူးညံ့တနဲ့၊ စု နူတ်ခမ်းလေး တွေပါ ပါလိုက်ရင်တော့ ဟင်း ဟင်းးး”
ဦးသာမြတ် က မျက်စေ့ တဖက် မှိတ်ပြရင်း ပြုံးဖြီးဖြီး နဲ့ စလိုက်တယ်။ ချိုလေး ကလည်း ညုတုတု အပြုံးနဲ့ သူ့ကိုယ်အပေါ် ပိုင်းကို အိပ်ယာခြေရင်း ဘက် လှည့်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ ကိုယ်ကို ကွေးလိုက်ပြီး ဦးသာမြတ် လီးကို စ စုပ်တော့တယ်။ ဦးသာမြတ် လီးကြီး ခုလို ချက်ခြင်း ပြန်တောင် နိုင်တာကို ကျနော်တောင် အံအားသင့် မိတယ်။ ချိုလေး က ဦးသာမြတ် လီးကြီးကို အားရပါးရ ငုံခဲ ပြီး စုပ်ရင်း လက်က ဂွေးဥ တွေကို ပါ ဆော့ကစား နေတယ်၊ ဦးသာမြတ် ကတော့ ခေါင်းကို လှန် ပက်လက်လှဲပြီး ချိုလေး လီးစုပ်ပေးတာကို ကောင်းကောင်းကြီး ဖီးလ် နဲ့ ခံစားနေတယ်။ ဦးသာမြတ်က သူ့ ရင်ဘတ်နား ရောက်နေတဲ့ ချိုလေး ဖင်လုံးကြီး တွေကို ဆုပ်နှယ်ပေးလိုက်တယ်။
“စု ကိုယ် ချိုလေး ပင်တီကို ချွတ်လိုက်လို့ ရမလား”
ချိုလေးက သူ့ပါးစပ်ထဲက ဦးသာမြတ် လီးကြီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဦးသာမြတ်ကို လှမ်းကြည့်လို့ ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ်က ချိုလေးကို ဆွဲယူပြီး ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး ချိုလေး ပင်တီကို ဖင်လုံးကြီးတွေပေါ် က ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ ချိုလေး ရဲ့ အမွှေး မရှိ ပြောင်တင်း နေတဲ့ စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက မြင်ကွင်း ကို ရောက်လာသလို ဒူးဆစ်နား ရောက်သွားတဲ့ ပင်တီကို လည်း ချိုလေးက သူ့ခြေချောင်း တွေနဲ့ ညှပ် ဆွဲချပြီး ကန်ထုတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ချိုလေး ရဲ့ ဖင်ပြောင်ကြီးကို အားရ ပါးရ ပွတ်သပ် ဆုပ်ညှစ် ပြီးတော့ မှ ဦးသာမြတ် က အိပ်ယာပေါ် ထထိုင်လိုက်သလို ချိုလေးကို လဲ ဆွဲထူပြီး သူနဲ့ အတူ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။
“ဒီဘက်ကို လာလိုက်စု”
ချိုလေးက ဦးသာမြတ် ဘယ်ဘက်မှာ ထိုင်နေရာက ဦးသာမြတ် ပြပေးတဲ့ သူ့ ညာဘက်ကို ရွေ့လာလိုက်တယ်။ ချိုလေး တကိုယ်လုံး က မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အဝတ်အစား တမျှင်မှ မရှိ စောက်မွှေး တမျှင်မှ မရှိ ဖွေးဥ နေတယ်၊ ချိုလေး မျက်နှာက ဇဈေဇဝါလိုလို တဏှာကြွသလိုလို အမူအရာ တမျိုး ဖြစ်နေတယ်။ ချိုလေး ရွေ့လိုက်တဲ့ နေရာက ကျနော့် ဝက်ကမ်နဲ့ ကပ်နေလို့ ဖင်ကြီးတွေ လှုပ်ခါသွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်လုံးတီးကို ဝက်ကမ် မှာ အနီးကပ် တွေ့နေရတာ ဖီးက ပိုတက်လာတယ်။
ဦးသာမြတ်က ချိုလေးကို ပက်လက် ပြန်လှဲစေပြီး သူက လည်း ချိုလေးကို မျက်နှာချင်းဆိုင် လို့ ဘေးတိုက် လှဲလိုက်တယ်။ ချိုလေး က ဒူးတဖက်ကို ကွေးထားသလို ဦးသာမြတ် ကလည်း သူ့ပေါင်တလုံး ချိုလေး ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြား ထိုးသွင်း ပြီး ရှေ့ကို တိုးကပ်ထားတယ်။ ခုတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ပေါင်လုံးခြင်း လိမ်ထပ်နေကြပြီး ဦးသာမြတ် လီးကြီးက ချိုလေး ပေါင်ခွဆုံ စောက်ဖုတ်နေရာမှာ ထိကပ်နေတာပေါ့။
“အ..အ..”
ဦးသာမြတ် လီးဒစ်ဖူးကြီး ချိုလေး စောက်စေ့ လေးကို ထိုးမိသွားလို့ ထင်တယ် ချိုလေး ပါးစပ်က အသံထွက်လာတယ်။ ခုမှ ပဲ ချိုလေး အီးမေး မှာ ပြောဖူးတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးမသွင်းပဲ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းကို လီးအမြှောင်းလိုက် ပွတ်တယ် ဆိုတာ၊ မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ မြင်ရတော့တယ်။
ချိုလေး ရေးပြတာထက် တော့ ပိုပြီး ကြမ်းပြီး ပိုပြီး စိတ်တက်ကြွကြတာတော့ သေခြာတယ်။ ဦးသာမြတ် က စောက်ဖုတ်ထဲကို လီး မထည့်တာပဲ ပဲ ရှိတယ်။ သူ့လက်တဖက် နဲ့ လီးကို ကိုင်ပြီး ချိုလေး ရဲ့ စောက်မွှေး မရှိ ပြောင်တင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီး နေရာ အနှံ့ နဲ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသား တွေ စောက်စေ့ ရယ်။ ပြီးတော့ ဖင်ကြားကိုပါ အနှံ့ လျှောက်ထိုး ပွတ်တိုက် နေတာ။
“အီးးးးးးး အာာာာာာ ရှီးးးးးးးးးး”
ချိုလေး က ဦးသာမြတ် မျက်နှာ အနှံ့ နမ်းရှုံ့ရင်း က အော်ဟစ်နေတာလေ။ ဦးသာမြတ် ကလည်း အသက်ရူသံ ပြင်းပြင်းနဲ့ ဖြစ်နေပြီ။
“နင် ကြိုက်တယ်မလားဟင်”
“အင်းးးးးးးးးးးးးး”
ချိုလေး က ဖင်ကြီး ခါယမ်းနေအောင် လှုပ်ရှားနေရင်းက ဖြေလိုက်တယ်။
“နင့် စောက်ဖုတ်ပေါ် မှာ ငါ့လီး ကြီးနဲ့ ပွတ်ပေးနေတာကို သဘောကျတယ်မဟုတ်လား”
“အင်း ကြိုက်တယ်”
“ပြောလေ၊ ပါးစပ်က ပြောပါလား”
“အင်း ဘမြတ် လီးကြီးနဲ့ စု စောက်ဖုတ်လေးကို ပွတ်နေတာ ကြိုက်တယ်၊ အရမ်းကြိုက်တယ်”
ချိုလေး ရဲ့ အသံက အရမ်း အရမ်းကို ငတ်မွတ် နေတဲ့ အသံ၊ ကျနော့် တကိုယ်လုံးတောင် တောင့်တင်း သွားရတယ်။ ချိုလေး ဖင်ကြီးတွေ က ခါယမ်းနေပြီ။
“နင့် စောက်မွှေး တွေကို ငါ့ အတွက် ရိတ်လိုက်တာ မဟုတ်လား”
“ဟုတ်တယ် အချစ် ရယ်၊ အချစ်အတွက် သက်သက် စု လုပ်ပေးလိုက်တာပါ”
ချိုလေး က ဦးသာမြတ် ဝတ်ထားတဲ့ ဝတ်ရုံ အနားစကို ဆုပ်ကိုင်ဆွဲရင်းက တဏှာသံ လေး နဲ့ ပြောလိုက်တယ်။
“ငါ့ လီးကို နင် ကြိုက်တယ် မဟုတ်လား”
“ဟုတ်တယ် ဘမြတ် လီးကြီးကို စု ချစ်တယ်၊ အရမ်းချစ်တယ်”
“အဲဒါဆိုရင်……….”
ဦးသာမြတ် က ရုပ်တရက် လှုပ်ရှားနေရာက ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ဒစ်ဖူး ကြီးကို ချိုလေး စောက်ဖုတ်ဝ တည့်တည့် မှာ တေ့ထားလိုက်တယ်။ ချိုလေး လည်း ဖင်ကြီးတွေ လှုပ်ရှားနေရာက ရပ်သွားပြီး ဦးသာမြတ် မျက်လုံးတွေကို ဆုံပြီး ကြည့်လိုက်တယ်။
“ဘယ်လိုလဲ”
ဦးသာမြတ်က ချိုလေး မျက်လုံးတွေကို စိုက်ကြည့်ရင်း မေးလိုက်တယ်။ ချိုလေး ကလည်း ပြန်စိုက်ကြည့်ရင်းက ခေါင်းကို ငြိမ့် ပြလိုက်တယ်။
“သေခြာတယ်နော်”
“အင်းး”
ချိုလေး က ပြန်ဖြေလိုက်ရင်းက ဦးသာမြတ် ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ဆွဲရင်း ဦးသာမြတ် နူတ်ခမ်းတွေကို သူ့နူတ်ခမ်းတွေနဲ့ ဖိနမ်းလိုက်တယ်။
ဦးသာမြတ်က သူ့ ဖင်ကို ကော့ ပြီး သူ့ဒစ်ဖူးကြီးကို ကျနော့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်း လိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးက တဆတ်ဆတ် တုံပြီး လရည်တွေ ပန်းထွက်ချင်လောက်အောင် ဖီး ဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော်နဲ့ မိုင်ပေါင်း များစွာ ဝေးတဲ့ တနေရာမှာ ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ နောက်ဆုံး ခံတပ် တော့ ဖေါက်ထွင်း ခံလိုက်ရပြီ။
“အားးးးးးးးးး အီးးးးးးးးးးး”
ချိုလေး က ဦးသာမြတ် နဲ့ ကစ်ပေးနေရာက ခွာလိုက်ပြီး မျက်စေ့ မှိတ်အော်လိုက်တယ်။ သူ့ဖင်ကြီးကို နောက်ကော့ ပြီး ရှောင်ဖို့ ပြင်ပေမဲ့ ဦးသာမြတ်က တင်ပါးကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင် ဆွဲထားရင်းက ဒစ်ဖူးကို ရအောင် ဖိသွင်းလိုက်တယ်။
“အားးးးး အရမ်းးးးးးးကြီးးးးတယ်၊ နာတယ် ဘမြတ် ရှီးးးးး ကျွတ်စ်”
ဟုတ်တာတော့ ဟုတ်တယ်။ ဦးသာမြတ် လီးကြီးက ကျနော့် လီးထက်တော့ အများကြီး တုတ်တယ်၊ နောက်ပြီး ချိုလေး စောက်ဖုတ်က ကျနော်နဲ့ မလုပ်ဖြစ်ခဲ့တာတောင် ဘယ်နှစ်လ ရှိပြီလဲ။
“ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လုပ်မှာပါ ခနလေး”
ဦးသာမြတ် က ချိုလေး ပါးလေးကို နမ်းရင်း ပြောလိုက်တယ်။ သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်က ကိုင်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက် လုပ်နေတာ တဝက် နီးပါးလောက် တော့ ဝင်သွားတယ်
“အီးးးးးးးးးး”
ဦးသာမြတ်က သူ့လက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး လီးကြီးကို နည်းနည်း ထပ်ဖိသွင်းလိုက်တော့ ချိုလေး ထ အော်ပြန်တယ်။
“တော် ပြီလား ဒီလောက် နဲ့ ကို ရပ်လိုက်ရတော့မလား”
ဦးသာမြတ် က ရပ်ထားလိုက်ပြီး စိုးရိမ်တဲ့ အသံလေး နဲ့ မေးတယ်။ အဲတော့ မှ ချိုလေး က မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်ပြီး အသက် ရူသံ မဝတဝနဲ့။
“ဟင့် အင်း ဟင့်အင်း မရပ်နဲ့ ဆက်လုပ် ဆက်လုပ် ကောင်းးးးး နေပြီ၊ ကောင်းနေပြီ”
လို့ ပြောတယ်။ ဦးသာမြတ် ပြုံးသွားတယ်။ သူ့ ဖင်ကို ကော့ ပြီး တချက် ညှောင့် ထိုးလိုက်တယ်။ ချိုလေး မျက်နှာ တချက်မဲ့ သွားပေမဲ့ အံကလေး ကြိတ်ထားတယ်။ နောက်တခါကျတော့ ချိုလေး ပေါင်လုံးကြီးကို သူ့ လက်နဲ့ အသာဖြဲပြီး ဖင်ကို ကော့ လို့ တချက်ထဲ အားပါပါ ဆောင့်ထည့်လိုက်တာ လီးကြီး ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပါလေရော။
“အီးးးးးးးးးး အူးးးးးး အမေ့……သေပါပြီးးးးး”
“ဟားးးးးးးး ဝင်သွား ပြီစုရေ..”
ဦးသာမြတ် က လည်း ဝမ်းသာ အားရ အော်လိုက်တယ်။ ချိုလေးကတော့ မျက်လုံးစုံမှိတ်ရင်း အံကလေး ကြိတ်လို့ ဦးသာမြတ်ကြီးကို တင်းတင်း လှမ်းဖက်ထားတယ်၊ သူ့ဘဝမှာ အကြီးဆုံး လီးတန်ကြီး စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ မြုတ်အောင် ထိုးထည့်ထားတာ ခံလိုက်ရတဲ့ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံ မဟုတ်လား။
သင်္ဘောပေါ်က ကျနော့် အိပ်ခန်းကလေး ထဲ ထိုင်ရင်း က ကွန်ပြူတာ စခရင်ပေါ်မှာ ကျနော့် မိန်းမ နောက်ဆုံးတော့ တခြား ယောက်ျားတယောက် အလိုးခံရတာကို အားရ ပါးရ ကြီး မြင်ခွင့် ရလိုက် ရပါတော့တယ်။
အခန်း ၂၉။
“အိုးးးးးး အရမ်းကြီးတယ်….အီးးးးး ကောင်းးးးးလိုက်တာ…….”
ချိုလေးက ငြီးတွားရင်း နဲ့ ဦးသာမြတ် ကို တင်းတင်းကြီး ဖက်ထားလိုက်တယ်။ အခုတော့ ဦးသာမြတ် လီးကြီးက ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲ အရင်းထိ မြုပ် နေပြီပေါ့။
အဲဒီ အဆင့်ထိ ဖြစ်လာဖို့ကို ချိုလေးက ပထမ ဦးသာမြတ် နဲ့ ဂွမ်းဘုံ တို့ လုပ်နေတာကို အမှတ်မထင် မြင်တွေ့ သွားတယ်။ နောက်တော့ ကျနော့် ရဲ့ အားပေး အားမြှောက်မှုရယ်။ ချိုလေး ရဲ့ အိပ်မက် ထဲတောင် မက်သွားရတဲ့ ရမက် ဆန္ဒတွေရယ် ပေါင်းစပ်ပြီး အဲလို ဖြစ်သွားခဲ့ရတယ်။ ကျနော် ကိုယ်တိုင်ပဲ ချိုလေးကို ဖြစ်စေချင်ခဲ့တာပဲ။ ဒါပေမဲ့ အခု ကျနော့် စိတ်ထဲ ဘာလို့ မတင်မကျ ဖြစ်နေရတာလည်း၊ စိတ်ထဲမှာ တခုခု မှားနေသလို ခံစားနေရတယ်။
“စု စောက်ဖုတ်လေးက စေးကျပ်ပြီး နွေးထွေး နေတာပဲကွာ”
ဦးသာမြတ် က ချိုလေး လည်ပင်း ကိုနမ်းလိုက်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ သူ့လက်တဖက်နဲ့ ချိုလေး တင်ပါးကို ဆွဲပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပိုပြီး တိုးကပ်နေအောင် ထားလိုက်တယ်။ ချိုလေးက သူ့ ပေါင်လုံးကြီး တဖက်ကို ဦးသာမြတ် ခါးပေါ် ခွထားလိုက်ရင်း သူ့ နူတ်ခမ်းတွေနဲ့ ဦးသာမြတ် ကို ပြန်လိုက်နမ်းနေတယ်။ ဦးသာမြတ် က ချိုလေး တင်ပါးဆုံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်းက သူ့လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်ပြီး ဖြည်းဖြည်း ပြန် ထိုးထည့် နဲ့ စပြီး လိုးနေတော့တယ်။
“အားးးးးဟင့်…….ဟင့်”
ချိုလေး က နူတ်ခမ်းလေး မဟတဟ နဲ့ ငြင်းငြူနေတယ်။ ကျနော့် ကွန်ပြူတာက အသံကို ဆော့ဝဲနဲ့ ပိုကောင်းအောင် လုပ်ထားတာမို့ တော်ရုံ အသံလေးတွေကို တောင် အကျယ်ကြီးကြားနေရတယ်။ စောက်ရည် တွေ တအားရွဲနေတဲ့ ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲ ဦးသာမြတ် လီးကြီး ဝင်ထွက်နေလို့ ပလွတ်ပလွတ် မြည်သံ လေးကို တောင် ကြားနေရတယ်။
“စု ရဲ့ အမွှေး မရှိတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ကိုယ့် လီးအရင်းကို လာလာ ထိနေတဲ့ ဖီးလ်က အရမ်းကောင်းတာပဲ စုရယ်”
ဦးသာမြတ် က ချိုလေး နားအဖျားလေးကို ကိုက်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ ချိုလေးက တော့ အံကလေးကို ကြိတ်ရင်း သူ့ ချစ်သူ အဖိုးကြီး ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း အင့် ကနဲ အင့် ကနဲ အသံလေး ပေးပြီး အသက်ကို မဝတဝ ရူနေရတယ်။
“တွေ့လား စု အရင်တုန်းက ငြင်းခဲ့တာကို နောင်တ ရနေပြီ မဟုတ်လား”
ဦးသာမြတ် က လိုးနေရင်းက အသားယူနေလိုက်သေးတယ်။ ချိုလေးက အခု တော့ သူ့ဖင်ကြီးပါ ကော့ကော့ ပေးပြီး ဦးသာမြတ် အလိုးကို ပင့်ခံနေတယ်။
“အင်းးးးး ရက်စ်,,,,,,,,,,”
ကျနော်နဲ့ ဆိုရင် အိပ်ယာ ပေါ်မှာ အသံမထွက်တတ်တဲ့ ချိုလေး တယောက် ငြီးငြူသံ တွေရော၊ စကားပြန်ပြောတာတွေရော တွေ့နေရတော့ ကျနော် တကယ်ကို ဂျယ်ဝင်လာရပါတယ်။
“နိုးးးးးး အိုးးးး ဘမြတ် ဘာလုပ်တာလဲ..”
ဦးသာမြတ် က သူ့လီးကြီးကို ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ချိုလေးကို အသာလေး တွန်းထုတ်လိုက်လို့ ချိုလေး က အော်ဟစ် လိုက်တာပါ။
“ဘာမှ မဖြစ်ဘူး စု ကိုယ် ပုံစံပြောင်းမလို့ပါ”
ဦးသာမြတ်က ချိုလေး ကို မွေ့ယာပေါ်မှာ ပက်လက် လှန်လှဲစေပြီး ချိုလေး ရဲ့ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ်က သူ့ဒူးနှစ်ဖက်ကို ချိုလေး ပေါင်ရင်း အောက် ထိုးခံလိုက်သလို၊ ချိုလေး ကလည်း သူ့ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ်က ချိုလး ခြေသလုံး နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ဖြဲပြီး သူ့လီးကြီးကို ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲ ပြန်ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ လီးကြီး ဖြည်းဖြည်း ချင်း နစ်ဝင်သွားမှ ခြေထောက် တွေကို လွှတ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ကို ကိုင်းလို့ ချိုလေး နူတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်တယ်။ ချိုလေး ကလည်း တအင်းအင်း ငြီးငြူရင်းက ဦးသာမြတ်ကို ပြန်နမ်းတယ်။ ဦးသာမြတ်က ချိုလေး ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို သူ့ လက်တဖက်တချက်နဲ့ ဆွဲကိုင် အားယူလိုက်သလို ချိုလေးက လည်း ဦးသာမြတ် ခေါင်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက် နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။ ဦသာမြတ် က ချိုလေး ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဆွဲ ပြီး အားကုန် ဆောင့်လိုးတော့တယ်။ ခုထိ သူက ကျနော့် ရေချိုးခန်း ဝတ်ရုံကို မချွတ်သေးတော့ သူ့ဖင်နဲ့ ချိုလေး ပေါင်ခွဆုံကို ဝတ်ရုံကြီးက ဖုံးကွယ်နေလို့ မမြင်ရသော်လည်း။ ချိုလေး ပေါင်ကြိး နှစ်လုံးက ကားယားကြီး မြှောက်နေပြီး ဦးသာမြတ် အရှိန်နဲ့ ဆောင့်လိုက် တိုင်း လှုပ်ယမ်းနေတာ မြင်နေရတာ၊ အောကား ကြည့်နေရသလိုပါပဲ။
“ကြိုက်တယ်မလား”
“အင်းးးးး ကြီးလိုက်တာ၊ အီးးး ပြည့်ကျပ်နေတာပဲ”
“စု က အလိုးခံရတာကို ကြိုက်လား”
“အင်း စု က အလိုးခံရတာကို ကြိုက်တယ်”
ချိုလေးက ဦးသာမြတ်ကြီး မေးသမျှကို ပြန်ကစ်စ် လုပ်ရင်းက ဖြေနေတယ်။
“အာ့ ဆိုလည်း ဘာလို့ ဘမြတ်ကို အကြာကြီး အချိန်ဆွဲထားရတာလည်း”
ဦးသာမြတ် က ပြောရင်းက သူလိုးနေတာကို ရုပ်တရက် ရပ်လိုက်တယ်။
“ဟာ ဟင်းးးးးးး”
ချိုလေး က သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ဦးသာမြတ် ခါးမှာ ခွညှပ်ပြီး သူ့ခြေကျင်းနှစ်ခုကို ဦးသာမြတ် ကျောနောက်မှာ ချိတ်ပြီး ဆွဲယူဖို့ လုပ်တယ်။ ဦးသာမြတ်က တောင့်ခံထားပြီး ၊
“အခု တောင်းပန်လိုက်၊ စု ကို လိုးပေးပါလို့ ပြောစမ်း”
ဒီအဖိုးကြီး အခု ကျနော့် မိန်းမ၊ မတရား ထန်နေတဲ့ မိန်းမ ကို ကစားပြီ။ ဒီကောင်မ အလိုးမခံရတာ လနဲ့ ချီနေပြီ အခု အရမ်းအရမ်းကို ဆာနေပြီ ဆိုတာလည်း သူသိနေတယ် မဟုတ်လား။
“တောင်းပန် ပါတယ် ဘမြတ်ရယ်”
“ဘာကို တောင်းပန်တာလဲ”
“လိုးပေးပါ၊ စု ကို လိုးပေးပါလို့ တောင်းပန်တာပါ”
“အဲတော့ အထက်တန်းစား လင်ရှိမယား က လုံခြုံရေး အဖိုးကြီး အလိုးကို ခံချင်တယ်လို့ ပြော”
“ဟုတ်တယ်။ စု က အထက်တန်းစား၊ လင်ကြီးငုတ်တုတ်နဲ့ မိန်းမ သူတို့ လုံခြုံလေး စောင့်တဲ့ အဖိုးကြီး လီးတုတ်တုတ်နဲ့ ကောင်းကောင်းလိုးတာကို ခံချင်နေတယ်၊ ကဲ ဟုတ်ပလား”
“သိပ်ချစ်စရာ ကောင်းတဲ့စုပဲ”
ဦးသာမြတ် က ခုမှ ချိုလေး ရဲ့ ပါးကို ပုတ်လိုက်ပြီး ချိုလေး စောက်ဖုတ်ကို ဆက်လိုးပေးတော့တယ်။
အဲလို လှေကြီးထိုး ရိုးရိုး ပုံပေမဲ့ ချိုလေး က ပေါင်ကြီး နှစ်လုံး ကားထောင်ပြီး ကောင်းကောင်း အလိုးခံနေတာ ငါးမိနစ်လောက် ကြာမယ်။ အဲဒီ အချိန်အတွင်းမှာ တော့ ဦးသာမြတ် ကြီးဆောင့်ကာနီး အားယူပြီး အင်းကနဲ အီးကနဲ ငြီးတဲ့ အသံ၊ ချိုလေး အောက်ကနေ တဏှာရမက်ဇောပြင်းပြင်းနဲ့ ငြီးငြူဖီးတက်တဲ့ အသံ၊ သူတို့ နှစ်ယောက် ဆီးခုံခြင်း ဖတ်ဖတ် ရိုက်မိတဲ့ အသံ။ အဲဒီ အသံတွေကိုပဲ ကြားနေရတယ်။ ချိုလေး အဲလို ငြီးတဲ့ အသံက ကျနော်တောင် တခါမှ မကြားဘူးခဲ့လို့ အံအားသင့် ရပါတယ်။ ငါးမိနစ်လောက် အကြာမှာ ဦးသာမြတ် က ကိုယ်ကို မတ် ထလိုက်ပြီး။
“ကဲ ထ ငါ နင့်ကို ခွေးလိုလိုးချင်တယ်”
လို့ ပြောလိုက်ပါတယ်။ ချိုလေး ကလည်း ဒေါ့ကီ ဆိုတာကို ချက်ခြင်း သိပါတယ်၊ ထပြီး လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုံးပေးလိုက်တယ်။ ချိုလေး ရဲ့ ဖင်ကြီးက ကျနော်ကြည့် နေတဲ့ ဝက်ကမ်ဘက်ကို တည့်တည့် ပါပဲ။
“ခါးကို အောက်နိမ့် ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးလေ၊ နင့်လင် က တခါမှ ခွေးလိုး မလိုးဖူးဘူးလား”
ဦးသာမြတ်က ချိုလေး ခါးကို မနာတနာ ဖွဖွလေး လိမ်ဆွဲပြီး ပြောလိုက်တယ်။
တကယ်တော့ ကျနော် ချိုလေးကို ဒေါ့ကီ ဆွဲလို့ ရှိရင်လည်း ချိုလေး က ပုံသိပ်မကျပါဘူး၊ ခါးကို ကုံးကုံး လုပ်ထားတော့ တခါတလေ အဆင်မပြေတတ်ဘူး၊ ကျနော်က တော့ ရအောင် လုပ်ပြီး ဘာမှ မပြောခဲ့ဘူးလေ။ ခုတော့ ဦးသာမြတ်က တော့ ချိုလေး ကို တခါတည်းတန်းပြီး ပုံစံမှန်အောင် ရိုက်သွင်းလိုက်တာပဲ။
ချိုလေးက ဦးသာမြတ် ပြောသလို ခါးလေးကို ညွှတ်ပြီး သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက်တော့ သူ့ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြူးထွက်လာပါတယ်။
“ဝိုး ကြည့်လိုက်စမ်း၊ လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး စောက်မွှေးတွေ ရိပ်ထားတော့ ပြောင်ရှင်း ဖောင်းကားပြီး စောက်ရည်တွေက လည်း ရွဲလို့၊ ဒီစောက်ဖုတ်ထဲက ကလေးတယောက် ထွက်လာခဲ့ဖူးတယ် ဆိုတာတောင် ယုံနိုင်စရာ မရှိဘူး”
ဦးသာမြတ်က စကားတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း သုံးပြောပြီး သူ့လက်ချောင်းနဲ့လည်း စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကနေ ဖင်ကြား ထဲ လျှောက်ပွတ်ပေးနေတယ်။ ချိုလေးက တော့ တအီးအီးနဲ့ ပဲ အသံထွက်နိုင်တယ်။ နောက်တော့ မနေနိုင်တော့ဘူးနဲ့ တူတယ်။
“လုပ်တော့လေ၊ မရသေးဘူးလား”
လို့ ဦးသာမြတ် ကို လှမ်းပြောတယ်။ ဦးသာမြတ်က တဟဲဟဲ ရီရင်းက၊
“ဟဟ အမလေး လောလှခြေလားကွယ်”
လို့ ပြောရင်း ချိုလေး ဖင်နောက်မှာ နေရာယူလိုက်တယ်။ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ ချိုလေး စောက်ဖုတ်ဝမှာ သူ့လီးကြီးကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ သူ့လက်နှစ်ဖက်က လည်း ချိုလေး ရဲ့ နို့တွေကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး စလိုးတော့တယ်။ ချိုလေး ကိုယ်လုံးလေး တုံခါသွားတယ်။
မြင်ကွင်းတခုလုံးက တော့ တဏှာရာဂ အတော်ကြွစရာ ပါပဲ၊ ဒေါ့ကီ ဆွဲတယ် ဆိုတာ တော့်တော့် ကို ကြမ်းတမ်းပြီး ထိရောက်တဲ့ လိုးနည်းပါပဲ၊ အခု ကျနော့် ရဲ့ အိန္ဒြေရှင် လင်ရှိမယား တယောက် က သူတို့ ကွန်ဒိုစောင့် အဖိုးကြီးရဲ့ လီးတုတ်တုတ် ကြီးနဲ့ ခွေးမ တကောင် ကို ခွေးထီးကြီးက နောက်က စိတ်ကြိုက်လိုးတာကို တဂိန်ဂိန်အော်ရင်း က လှိမ့်ခံနေသလို ခံနေတာကို ကြည့်ရတာ အရမ်းကို စိတ်ထရပါတယ်။ ချိုလေး ရဲ့ ဆံပင်ပုံအသစ် မတိုမရှည်က ချိုလေး မျက်နှာတွေကို ဖုံးလို့ ဖားယားကျ နေပြီး ဦးသာမြတ် ဆောင့်တိုင်း ကိုယ်လုံး ခေါင်း နဲ့ အတူ လှုပ်ရှားနေကြပါတယ်။ ကျနော့် ဘဝ မှာ ခုလို မြင်ကွင်းကို မြင်ရလိမ့်မယ်လို့ မမျှော်လင့်ခဲ့ မိပါဘူး။
ဦးသာမြတ်က ချိုလေး နို့တွေ ကို ဆွဲထားတဲ့ လက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး ချိုလေး ဆံပင်တွေကို လှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။
“အား..”
ချိုလေး က ခေါင်း မော့ သွားပြီး အားကနဲ အသံထွက်သွားတယ်။ ဦးသာမြတ်က နောက်လက်တဖက်နဲ့ ချိုလေး ဖင်လုံးကြီးကို နှစ်ချက် သုံးချက်လိုက် ဖြတ်ဖြတ် နဲ့ ရိုက်လိုက်တယ်။ ဖင်ကို လည်း ကော့ကော့ ပြီး သူ့လီး တုတ်တုတ်ကြီးကို အရှိန်ပြင်းပြင်း နဲ့ မညှာတမ်း ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲ ဆောင့်ဆောင့် လိုးသွင်းသေးတယ်။
အချိန်တော်တော် ကြာကြာ နဲ့ အရှိန်ပြင်းပြင်း မနာတမ်း ဆောင့်နိုင်တဲ့ ဦးသာမြတ် စတန်မနာကို ကျနော်တောင် မှ ဆလံသ သွားရတယ်။ သူ ပထမဆုံး အကြိမ် အဖြစ် အိမ်ထောင်ရှင်မ ခပ်လှလှ ကိတ်ကိတ် ကြီး တယောက်ကို လိုးခွင့်ရ လို့ လိုးနေရတယ် ဆိုတာကို ပါ ထည့်တွက်လိုက်ရင် အတော် အထင်ကြီးစရာပါပဲ။ ကျနော်သာ ဆို စိတ်လှုပ်ရှားတာနဲ့ ခနလေးကို ထွက်သွားမှာ သေခြာပါတယ်။
“အိုး ကောင်းလိုက်တာ စု ရဲ့ ဖင်ဖြူဖွေး လုံးလုံးကြီးက အိတင်း နေတာပဲ။ ဂွမ်းဘုံက နာမည်က သာ ဂွမ်းဘုံ ဖင်က စု နဲ့ ယှဥ်လိုက်ရင် အရိုးပေါ် အရည်တင် လို့တောင် ပြောလို့ ရမယ်။ စု က တော့ ချမ်းသာ တဲ့ မိန်းမ၊ အစားကောင်းတွေ စား၊ အအိပ်ကောင်း၊ အနေကောင်း နဲ့ အသား အရည်က အစ ဝင်းမွတ် ဖေါင်းအိ နေတာပဲ၊ ဖင်ကြီး တလုံး တလုံး ဆိုကြည့်စမ်း ဖရဲသီးလုံးတွေလိုပဲ ဒါပေမဲ့ အိနေတာ”
“ဖြန်း”
“အားးး”
ဦးသာမြတ်က ပြောရင်း အားမလို အားမရ တချက် ပြင်းပြင်းလေး ရိုက်လိုက်တော့ ချိုလေး အကနဲ အော်သွားရတယ်။
ခနနေတော့ ဦးသာမြတ် က အိပ်ယာပေါ် ဘေးတိုက်လှဲချရင်း ချိုလေး ကိုပါ လီးမဖြုတ်ပဲ ဆွဲချလိုက်တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တစောင်းလေးနဲ့ ချိုလေးက သူ့ကို ဖင်ပေးပြီး လှဲလျှက်သား ဖြစ်နေတာပေါ့။ ဦးသာမြတ်က အနောက်က နေပြီး ချိုလေး ခါးကို ဆွဲဆွဲ ပြီး ဘေးတစောင်း ဆောင့်လိုးနေပြန်ပါတယ်။ ချိုလေး နို့ကြီးတွေက အနောက်က ဆောင့်လိုက်တိုင်း ခါယမ်းနေပါတယ်။ အဲလို လေး ငါးခြောက်မိနစ် လောက် ဆောင့် လိုးပြီးတော့ ဦးသာမြတ်က သူ့လီးကြီးကို ချိုလေး စောက်ဖုတ်က ဆွဲထုတ်ပြီး ထထိုင်လိုက်တယ်။
“ထ အုံး၊ လာ”
ဦးသာမြတ်က ကုတင်ပေါ် ကနေ ဆင်းလိုက်ပါတယ်။
အခန်း ၃၀။
ချိုလေး ကို ကြည့်ရတာ အခုတော့ လမ်းဘေးက ဖာသည်မ တယောက်လို ဖြစ်နေပြီ၊ မိတ်ကပ်တွေက လည်း မျက်နှာပေါ်မှာ ဟိုတကွက် ဒီတကွက် ပျက်လို့၊ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့၊ ဦးသာမြတ် ခေါ် တဲ့ နောက် ဆင်းလိုက်လာတယ်။ ဦးသာမြတ် က ကွန်ပြူတာရှေ့က ဘီးနဲ့ ပတ်လည်လှည့်လို့ ရတဲ့ ကုလားထိုင် ဆီခေါ်လာတယ်။
“အဲဒီမှာ ကုန်းပြီး ကုလားထိုင် လက်ရမ်းတွေပေါ်မှာ လက်မောင်းတင်လိုက်”
ချိုလေး ကလည်း သူပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်တယ်။ အခု ချိုလေးက ကျနော့် ဝက်ကမ် နဲ့ အလွန်နီးကပ် တဲ့ နေရာ မှာ ရောက်နေပြီ၊ ဆံပင် ကောက်လိမ်လိမ် တွေက သူ့ မျက်နှာပေါ် မှာ တချို့ ဖုံးပြီး ကျနေတယ်။ ချိုလေးက ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ကားလို့ ဖင်ကြီးကို ကော့ ပေးထားရင်း ကုလားထိုင် လက်ရမ်းမှာ လက်တင်ထားတယ်။ ဦးသာမြတ် က အနောက်က နေ မတ်တတ်ရပ် ပြီး ဆောင့် လိုးပြန်တယ်။ ကုလားထိုင်က အောက်မှာ ဘီးပါတာမိုံ ဆောင့်လိုက်တိုင်း လူက လှုပ်ရှားနေတယ်။ ဒါနဲ့ ဆိုရင် ကျနော့် မိန်းမ ဒီည နာရီဝက် လောက် အတွင်း မှာ ပုံစံ ငါးမျိုး ရှိပြီ၊ အလိုးခံနေရတာ၊ ဦးသာမြတ် က တော့ ပြီးမဲ့ ပုံ မပြသေးဘူး။
ချိုလေး က တော့ သူ့ ကိုယ်အထက်ပိုင်း က ကုလားထိုင်နဲ့ အတူတူ လှုပ်ယမ်း နေရင်းက ပြီးကာနီးနေပြီဆိုတာ မြင်နေရတယ်။ အဲလို မတ်တပ် ဆော်နေတဲ့ ပုံ အရဆိုရင် ဦးသာမြတ် လီးကြီးက ချိုလေး ဂျီစပေါ့ ကို တိုက်ရိုက် ထိုးနှက် နေတယ်ထင်တယ်။
“အိုးးးးးးး အီးးးးးးးး ရှီးးးးးး ကျွတ်စ်……အားးးးးးးးးးး”
ချိုလေး ပြီးသွားလို့ အော်ဟစ် ငြီးလိုက်တာ များ မယုံနိုင်စရာပဲ၊ ကျနော် မျက်တောင် တောင် မခပ်မိဘူးထင်တယ်။ ကိုယ့် မိန်းမ ကို သူများ လိုးနေတာ ထိုင်ကြည့်နေရင်း မိန်းမ ပြီးသွားတာကို မျက်စေ့ ရှေ့မှာ ပီပီပြင်ပြင်ကြီး တွေ့လိုက်ရတာ။ ချိုလေး အဲလို တုံခါပြီး အော်ဟစ် ပြီးသွားတာက ကျနော့် သွေးသား တွေကို ဆူပြီး မွန်ထ လာစေသလို ဦးသာမြတ် ကိုလည်း ဖြစ်စေသလားမသိ၊ သူလည်း လိုးဆောင့် နေတဲ့ အရှိန်ကို မြင့်လိုက်ပြီး နောက်ဆုံး သူ့ ပေါင်ခြံကို ချိုလေး ဖင်ကြီးမှာ ဖိကပ် ထားရင်း တဆတ်ဆတ် ကပ်ညှောင့် နေလိုက်တယ်။
သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ခနတာလောက် ငြိမ်သွားကြပြီးမှ ဦးသာမြတ် က နောက်ကို ဆုတ်ပြီးခွာလိုက်တယ်။ သူ့လီးကြီးက မပျော့ မမာ နဲ့ လရည်တွေ ပေပွပြီး ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲက ထွက်လာတယ်။ ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲ ကလည်း လရည် ဖြူပြစ်ပြစ် တချို့ လျှံထွက်လာပြီးတချို့က ချိုလေး ပေါင်အတွင်းဘက်မှာ စီးကျ လာတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ခွေးမသား အဖိုးကြီး ငါ့မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့ သုတ်ရည် တွေ ပန်းထည့် လိုက်တာပါလား။
ဦးသာမြတ် က နောက်ပြန် တစ်လှမ်းနှစ်လှမ်း ဆုတ်လိုက်ရင်း ကုတင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်တယ်။
“အား မယုံနိုင်လောက်ပါပဲကွာ”
ချိုလေးက ကုလားထိုင် ပေါ် ကုန်းနေရာက နေကိုယ်ကို ပြန်မတ်လိုက်တယ်။ သူ့ပုံက စိတ်ကျေနပ်မှု ရသွားတာနဲ့ နည်းနည်း လည်း ပြိုင်း သွားတဲ့ ပုံလည်း ရပါတယ်။ သူ့ ဒူး တွေ ညွှတ်ခွေ သွားပြီး အဲဒီနေရာက ကြမ်းပြင်ပေါ် ကို ပဲ အသာ လဲကျသွားပြီး ကွေးကွေးလေး နားနေတယ်။
ဦးသာမြတ် က စိုရိမ်တကြီးနဲ့ ထပြီး ချိုလေး နားကြမ်း ပြင်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ငုံ့ ကြည့်လိုက်ရင်း၊
“ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ အဆင်ပြေရဲ့ လားစု”
ဦးသာမြတ် က ချိုလေး ဖင်လုံးကြီးကို အမြတ်တနိုး ပွတ်သတ်လျက် မေးလိုက်တယ်။
“အဆင်ပြေပါတယ်”
ချိုလေး က အသက်ကို ပြင်းပြင်း ရူရင်းက ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။ သူ့မျက်နှာ မှာ နည်းနည်း လေး ရှက်သွေး ဖြန်းနေတယ်။
“စု က အသံ ကျယ်လိုက်တာ၊ ကြောင်မလေး ရဲ့ ပထမဆုံး အကြမ်းဖက်ခံရလို့ အော်သလိုပဲ ”
“သွား လူဇိုး”
ချိုလေး က ဦးသာမြတ် ကို လှမ်း ရိုက်လိုက်ရင်း နဲ့ တခစ်ခစ် ရီလိုက်တယ်။
“ကဲ လာပါ၊ သွားဆေးရအောင်”
ဦးသာမြတ် က ထရပ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။
“ခနလေး ၊ စု မောတယ် ခနနားဦးမယ် သွားနှင့်”
“မောတယ်၊ စု ယောက်ျား က အဲလောက် ကြာအောင် တောင် မလိုးဘူးလား”
“လုပ်ပါတယ် ၊ ဒါပေမဲ့ သူက အဲလို အရမ်း မကြမ်းဘူး”
အဲဒါ ဘယ်သူ့ကြောင့်လဲ၊ ကျနော် ချိုလေးကို မေးချင်လိုက်တာ။ ကျနော် လုပ်ဖူးခဲ့တဲ့ မိန်းကလေး တော်တော် များများ က ပြောတာကတော့ ကျနော်က အရမ်းကို ကြမ်းပြီး အရမ်း ထန်တယ်တဲ့၊ ကျနော်က ဆံပင်ဆွဲရတာ ကြိုက်တယ်၊ သူတို့ ဖင်လုံးတွေကို တဖြန်းဖြန်း ရိုက်ရတာ ကြိုက်တယ်။ ပုံစံ မျိုးစုံနဲ့ လည်း လိုးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး နဲ့ ကျတော့ သူက အရမ်း သိမ်မွေ့တယ်၊ အပြစ်ကင်းစင် တဲ့ မိန်းမကောင်းမိန်းမမြတ် နဲ့ တူတယ်၊ ကျနော် သူ့ကို အကြမ်းကိုင်လို့ သူမကြိုက် မှာ စိုးရိမ်မိတယ်။ ကျနော်တို့ အိမ်ထောင်သက် တမ်း တလျှောက်မှာ ကျနော် သူနဲ့ လိုးတာ ပုံစံ သုံး လေးမျိုး လောက်ပဲ ရှိမယ်။ ဘာလို့ ဆိုတော့ လုပ်ကြတဲ့ အချိန်မှာ သူ့ကြည့်ရတာ အရမ်း စိတ်အား မထက်သန်သလိုမို့ ကိုယ့် ဘက်က အတင်းကာရော မတက်ကြွချင်ဘူးလေ။ တကယ်ဆို ချိုလး စိတ်ထဲ အသွေးအသား ထဲက ဆန္ဒ အမှန်ကို ထွက်လာအောင် ကျနော်က ဖွင့်ပေးခဲ့သင့်တယ်။ အခု တော့ ကျနော့် ချိုလေး ရဲ့ အတွင်း စိတ် ကို လုံခြုံရေး အဖိုးကြီးက ဖွင့်သွားခဲ့လေပြီ။
“ဟဟ စု ယောက်ျား ကို ပညာပေး ဖို့ ဘမြတ် ဆီ ခေါ်လာခဲ့ ရင် ကောင်းမယ်..ဟားဟား.. လာပါ သွားရအောင်”
“အီးးးးးးးး”
ဦးသာမြတ် က ကုန်းပြီး ချိုလေးခါးကို ပွေ့ပြီး ကြမ်းပေါ်က မလို့ သူ့ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်တာ ကို ကျနော် တောင် အံအားသင့် သွားတယ်။ဒီလူကြီး အတော်သန်တာပဲ၊ ချိုလေး ကိုယ်လုံး အကိတ်ကြီးက တကယ်တော့ သိပ်မပေါ့ဘူး ဆိုတာ ကျနော်သိတယ်။ ချိုလေးက သူ့ပုခုံးပေါ်မှာ ဘိုက်မှောက်လို့ ချိုလေး ဖင်လုံးကြီးက သူ့ မျက်နှာနားကပ်လျှက် ၊ တခစ်ခစ် ရီနေတဲ့ ချိုလေးပေါင်လုံးကြီးတွေကို ထိန်းလို့ ရေချိုးခန်းဘက်ကို လျှောက်သွားတော့တယ်။
ရေချိုးခန်းထဲက ရေကျသံတွေ တခစ်ခစ် ရီမောသံတွေ ကို ကျနော် ကြားနေရတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ နဲ့ သူ့ ချစ်သူ တို့ တယောက်ကို တယောက် ဆေးကြော သန့်စင် ပေးနေကြဟန်တူပါတယ်။ တော်တော်လေး ကြာမှ ဦးသာမြတ် ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတယ်၊ အခုတော့ ရေချိုးခန်း ဝတ်ရုံကို ရှေ့ မှာ ကြိုးနဲ့ ပတ်ပြီး ချည် ထားတယ်။ သူ့ နောက်က ချိုလေး က မျက်နှာသုတ်ပုဝါ တထည်ကို ရင်လျှား လို့ ထွက်လာတယ်။
“ကိုယ် သောက်ရေ သွားယူလိုက်ဦးမယ်”
ဦးသာမြတ် က ပြောရင်း က အခန်းအပြင်ဘက်ကို ထွက်သွားတယ်။ ချိုလေး က ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်ပြီး အိပ်ယာဆီ ကို လျှောက်လာတယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ယာပေါ် မှာ လှဲလျောင်းလိုက်တယ်။ သူအသက် ရူလိုက်တိုင်း မျက်နှာသုပ်ပုဝါ ပတ်ထားလို့ တခြမ်း ပေါ် နေတဲ့ နို့ကြီးတွေက မြင့် လိုက် နိမ့်လိုက် လှုပ်ရှားနေတယ်။ သူ့ မျက်နှာ ကလေးက လည်း ရဲပြီး နွမ်းနေတယ်။ ဆံပင်တွေက လည်း တချို့ တဝက် စိုနေတယ်၊ ခနနေတော့ ကိုယ်ကို တစောင်းလေး လှည့်လိုက်တယ်၊ ကျနော့် ဝက်ကမ် ဘက်ကို မျက်နှာမူလို့ပေါ့၊ လက်တဖက်ကို ခေါင်းအောက် ထိုးထည့်ပြီး ဒူးတွေကို ကွေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် အတွေ့ အကြုံ အရဆိုရင် တော့ ချိုလေး မကြာခင် အိပ်ပျော် တော့မယ် ဆိုတာ သိနေပြီ။
ကျနော် ထင်တဲ့ အတိုင်းပါပဲ၊ ခနနေတော့ ရေသန့်ဗူး တဗူး နဲ့ ဝင်လာတဲ့ ဦးသာမြတ် တယောက် အိပ်ယာပေါ် မှာ အိပ်မောကျနေတဲ့ ချိုလေး ကို တွေ့သွားတယ်။
“ဟေး စု အိပ်ပျော် သွားပလား”
ချိုလေး ဆီက ဘာသံ မှ ပြန်မကြားတော့ ဦးသာမြတ် က ပြုံးလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ကျနော့် ဝတ်ရုံကြီးကို လည်း ချွတ်လိုက်တယ်။ ရေဗူး ထဲက ရေကို မော့သောက်ရင်း နဲ့ အခန်းမီးကို သွားပိတ်လိုက်တယ်။ အခန်းက လုံးဝကို မှောင်ကျ သွားပြီး ကျနော့် နိူက်ဗားရှင်း ဗျူး ကြောင့် အစိမ်းရောင် ဖန့်ဖန့် အရိပ် တွေကို တွေ့ရတယ်။
“အင်း ကောင်းလိုက်တာ ငါ့ရဲ့ ဖာသည်မလေးရယ်”
လို့ တိုးတိုးလေး ပြောရင်းက ချိုလေး ပါးကို ဖွဖွလေး ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ပြီးတော့ မှ အိပ်ယာပေါ် တက်ပြီး ချိုလေး အနောက်မှာ ကွေးပြီး နေရာယူ လှဲလိုက်တယ်။
“ငါ မင်းကို ခနတော့ အနားပေးလိုက်မယ် ဟဟ ဒါပေမဲ့ အခု မှ အစပဲ ရှိသေးတာ ဟားဟား”
ဦးသာမြတ်က ချိုလေး ခါးကလေးကို သိုင်းဖက်ရင်း ချိုလေး နောက်မှာ ပူးကပ်လို့ ငြိမ်ကျ သွားတော့တယ်။
ကျနော် လည်း ငြိမ်ကျတိတ်ဆိတ်သွားတဲ့ အစိမ်းရောင်ဖန့်ဖန့် ကျနော့် အခန်းထဲမှာ ကျနော့် မိန်းမ နဲ့ လုံခြုံရေး အဖိုးကြီးတို့ ချစ်စခင်စ စုံတွဲတတွဲလို ပူးကပ် ဖက်တွယ်ပြီး အိပ်နေတာကို ခနတာ ကြည့်နေမိတယ်၊ ပြီးမှ ခနတော့ နားဦးမှ လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ထရပ်လိုက်တယ်။ မနီလာမှာလည်း မနက် မိုးလင်း နေပြီလေ။
ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး ဘောထဲ အောင်းနေသမျှ လရည်တွေကို ထွက်သွားအောင် ဂွင်းထု ပြစ်လိုက်ပြီး ရေမိုးချိုး လိုက်တယ်။ သူတို့ အိပ်ပျော် နေကြတာ ဆိုတော့ ခနတော့ အချိန်ရဦးမှာပဲလေ လို့ တွေးရင်းနဲ့ ထမင်းစား ဆောင် ဘက်ကို ထွက်လာလိုက်တယ်။ ကော်ဖီ နဲ့ မုန့် ဘရိတ်ဖတ်စားဖို့ တော့ အချိန်ရဦးမှာ သေခြာပါတယ်။
