အိမ်သူဖန်ဆင်းသော ကျွန်ုပ်၏ကမ္ဘာသစ် (အပိုင်း ၆)

(အခန်း ၁၁/၃)

အိမ်ရောက်ကာနီး ရင်အေးဆီဖုန်းဆက်လိုက်သည်။ အိမ်ကိုရောက်တော့ ကျုပ်မှာရှိတဲ့ ခြံသော့အပိုနဲ့ အိမ်ထဲဝင်လိုက်သည်။ အိမ်ထဲရောက်တော့ ရင်အေးအဖေအခန်းတံခါးကို အနည်းငယ်တွန်းဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ကျုပ်ရဲ့ ချစ်ဇနီးလေးက သူ့အဖေလီးကို ကုန်းစုပ်ပေးနေသည်။
“ဟူး… သမီးလေးရယ်… ကောင်းလိုက်တာ… တစ်မနက်လုံး ဖေဖေလိုးချင်လို့ ဒီလောက်ဖက်ပြီးနှိုက်နေတာကို… အခုမှပဲလာတော့တယ်… ”
“ပြွတ်… ဖေဖေကလဲ သမီးမအားသေးလို့ပါ… သမီးလဲ ဖေဖေက သမီးဖင်ကို ဖေဖေ့လီးနဲ့ထောက်ပြီး စောက်ဖုတ်နှိုက် နို့ကိုင်လုပ်ကတည်းက… စောက်ရည်ထွက်ပြီး… အလိုးခံချင်နေတာသိလား… မနည်းအောင့်ထားရတယ်… ”
“ဒါဆိုလဲ လိုးတော့လေကွာ…  ဖေဖေအပေါ်ကလိုးပေးရမလား… ”
“သမီးပဲ အပေါ်ကလိုးပေးမယ်… သမီးတစ်ချီပြီးမှ ဖေဖေအပေါ်ကလိုးပေး… ”
“သမီးလေးသဘော… ထည့်လိုက်တော့သမီးလေးရယ်… ဖေဖေ့လီးကို သမီးစောက်ဖုတ်ထဲထည့်လိုက်တော့… ”
“ဟုတ်… ထည့်မယ်… ”
ရင်အေး ထမိန်ကို ချွတ်ချပစ်လိုက်ပြီး သူ့အဖေလီးပေါ် တက်ခွလိုက်တယ်။ သူ့အဖေလီးကို စောက်ပက်နဲ့တေ့ကာ ဖိထိုင်ချတယ်။ သူ့အဖေလီးကြီးက သူ့စောက်ပက်ထဲ တိုးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားတယ်။ ရင်အေး သူ့အဖေကို တစ်ချက်ချင်းဆောင့်လိုးပေးတယ်။
“ဟင်း… သမီးလေးရယ်… ကောင်းလိုက်တာကွာ… ”
“ဟင်း… ဖေဖေရယ်… သမီးလဲ ကောင်းတယ်… ဖေဖေ့လီးက သမီးကို အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားစေတာပဲ… ဖေဖေအားရရဲ့လားဟင်… သမီးစောက်ပက်က… ကျပ်မနေတော့လေ…”
“အားရတာပေါ့သမီးလေးရယ်… သမီးလေး စောက်ပက်က အရသာအရှိဆုံးပဲ… ဖေဖေ့သမီးလေးစောက်ပက်မို့ကို အလိုလို အရသာရှိပြီး… အားရနေတာ… လိုးသမီးလေး… ဆောင့်လိုးစမ်း… ဖေဖေ့လီးနဲ့ ဆောင့်လိုး… ”
“အင်း… လိုးမှာ… ဖေဖေ့လီးနဲ့အလိုးခံရတာ ကောင်းလိုက်တာ… သားအဖချင်းလိုးရတာ ကောင်းလိုက်တာ… သမီးစောက်ပက်ထဲမှာ ဖေဖေ့လီးကြီး… ဟင်း… ဖေဖေရယ်…. ”
ရင်အေနဲ့ သူ့အဖေ လိုးနေကြတာ အရှိန်တော်တော်ရနေပြီ။ ကျုပ်လဲ မေမေနဲ့လိုးရတာ အရမ်းကြိုက်တာမို့ ရင်အေးကို သဝန်မတိုမိပေ။ ကျုပ် အခန်းတံခါဖွင့်ပြီး ဝင်သွားလိုက်တယ်။ ရင်အေးရဲ့အဖေ ရုတ်တရတ် လန့်သွားတယ်။
“ဟာ… သား… သမီးလေး… ဖယ်လေ…”
“မဖယ်ပါဘူးဖေဖေကလဲ… သမီးက ဒီမှာအရမ်းကောင်းနေပြီကို…”
“ဆက်လိုးပါစေ အဖေရယ်… အေးနဲ့အဖေညားနေမှန်း သားသိတာကြာပါပြီ… သားက အေးကိုခွင့်ပြုပေးထားတာပါ… ”
“ဟင်… သားက သိတာကြာပြီပေါ့… ”
“ဟုတ်အဖေ… အေးလေး… ကောင်းလား… ”
“အင်း… အရမ်းကောင်းတယ်… ကိုရယ်… ကိုကကြည့်နေတော့… ပိုစိတ်လှုပ်ရှားတယ်သိလား…. ”
“ကြည့်ပါအုံး… ကို့ရဲ့အေးလေး ကိုယ့်အဖေနဲ့ပြန်လိုးပြီး ဖီးတက်နေတာလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာကွာ… ပြွတ်… ”
ကျုပ် ရင်အေးနဲ့ သူ့အဖေဘေးမှာထိုင်ပြီး ရင်အေးနှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းတော့ ရင်အေး ကျုပ်လည်ပင်းကို ဖက်ပြီး သူ့ဖေလီးကို အဆောင့်မပြတ် လိုးနေရင်းက ကျုပ်ကိုပြန်နမ်းတယ်။
“ကိုရယ်ချစ်လိုက်တာ… အေးလေ ရင်လဲခုန်တယ်… အရမ်းလဲပျော်တာပဲသိလား… ”
“အေးလေးပျော်ရင် ကိုလဲ ပျော်တယ်… ကြည့်ပါအုံး ကို့မယားအေးလေးရဲ့ စောက်ပက်က စောက်ရည်တွေတအားထွက်နေတာ… ပျစ်ချွဲစေးကပ်နေပြီ… ”
“ဟင့်… ကိုယ့်အဖေလီးနဲ့ အလိုးခံနေရတော့… စိတ်တွေအရမ်းထပြီး… စောက်ရည် တအားထွက်တာပေါ့ကိုရ… ဟင့်… ကိုရာ… အေးစောက်စိကိုပွတ်နေပြန်ပြီ… ဟင်း…ကိုရယ်… ဟင်း… ဖေဖေရယ်… မရတော့ဘူး ထွက်ပြီ… အား… ဟား…. ”
ရင်အေးကိုယ်လေး တုန်တက်ပြီး ပြီးသွားတော့ ကျုပ်ကိုဖက်နမ်းနေတယ်။
“အဖေ… စိတ်လျော့ထားနော်… အားလုံးအေးဆေးပဲသိလား… နောက်ဆို သားရှိနေလဲ… အဖေ့သမီးကို လိုးလို့ရတယ်… သမီးလေးမွှေးလွန်းရဲ့ အရိပ်အခြေတော့ ကြည့်ပေါ့… ဟီးဟီး…”
“ကျေးဇူးပါ သားရယ်… အဖေက သားအပေါ်အပြစ်လုပ်မိတယ်လို့ စိတ်ထဲမှာ အမြဲခံစားနေရတာ… သမီးလေးနဲ့လဲ မရပ်နိုင်ဘူးလေ… အခုတော့ စိတ်ထဲ တော်တော်ပေါ့သွားတယ် သားရယ်…”
“အဖေရယ်… အမေမရှိတော့တာလဲကြာပြီလေ… အဖေ့ကွက်လပ်ကို အေးကဖြည့်ပေးတာ… သားကကြည်ဖြူပါတယ်… အဖေ အဖေ့သမီးကို စိတ်ရှိလက်ရှိသားလိုး… အဖေ့ကျန်းမာရေး မထိခိုက်ရင်ပြီးတာပဲ…”
“ဟုတ်ပါပြီးသားရယ်… သိတတ်လိုက်တာ… ”
“ချစ်လိုက်တာကိုရယ်… ဖေဖေ့ကို ကို့အဖေလိုဂရုစိုက်ပေးလို့… ပိုပိုချစ်တယ် သိလား…”
“ဂရုစိုက်တာပေါ့အေးရယ်… ကိုချစ်ရတဲ့ အေးရဲ့အဖေပဲဟာ… အေးလဲ ကို့မေမေကို အေးအမေလိုပဲ ဂရုစိုက်တာပဲဟာ… အေးလေး အဖေ့လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲက ချွတ်လိုက်အုံး… အရည်တွေအရမ်းချွဲနေပြီ… ကိုယက်ပြီး သန့်ရှင်းပေးမယ်… ”
“အင်း… ကိုလဲ လိုးတော့မှာမလား ချွတ်လိုက်တော့လေ… ခစ်ခစ်… ကို့လီးက မာတောင်လို့ပါလား… ”
“အေးတို့သားအဖချင်း လိုးတာကြည့်ပြီးတောင်နေတာ…”
“ထ… အေးချွတ်ပေးမယ်… ”
“ဖေဖေ… ခဏနော်… ”
“ရတယ်… သမီးလေး… ”
ကျုပ် မတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ ရင်အေးက သူ့အဖေ လီးပေါ်ကဆင်းကာ ကျုပ်ဘောင်းဘီကို ခါးပတ်ဖြုတ်ပြီး ဘောင်းဘီရော အတွင်းခံပါ ချွတ်ချလိုက်တော့ ကျုပ်လီးက ဖြောင်းခနဲ ကန်ထွက်လာတယ်။ ရင်အေးရဲ့ အဖေ ကျုပ်ယောက္ခထီးကြီးက ကျုပ်တို့လင်မယားကို ပက်လက်ကနေ ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ အင်္ကျီကိုချွတ်နေလိုက်တယ်။
“ငါ့သားနဲ့သမီးလေးက တော်တော်ချစ်ကြတာပဲ… မြင်ရတာ ဖေဖေစိတ်ချမ်းသာလိုက်တာ… တစ်သက်လုံး ချစ်ချစ်ခင်ခင်နေသွားကြနော်…”
“စိတ်ချပါဖေဖေရဲ့… ပြွတ်… ကို့လီးကြီးမာတောင်နေတာ… ချစ်စရာကြီး…”
“စိတ်ချအဖေ… သား အေးကို တစ်သက်လုံး မြတ်မြတ်နိုးနိုး ချစ်သွားမှာပါ… အေးလေး… အင်္ကျီချွတ်လေကွာ… အေး အဖေနဲ့လိုးတာ တစ်ခါမှ အင်္ကျီမချွတ်ဘူးလား… ”
“ဟီး… ရှက်လို့ ကိုရ… ဖေဖေနဲ့အလိုးခံနေပေမယ့် ဖေဖေအရှေ့မှာ အင်္ကျီချွတ်ပြီး ကိုယ်လုံးတီးနေရမှာကျရှက်တယ်… အာ့ကြောင့် ထမိန်ပဲချွတ်တာ… ဖေဖေနို့တွေကိုင်ရင်တောင် အင်္ကျီပေါ်ကနေပဲကိုင်ခိုင်းတာ… ဖေဖေကလဲ အတင်းမချွတ်ခိုင်းဘူးလေ…”
“ရှက်မနေပါနဲ့အေးလေးရာ… အဖေလဲ အေးနို့တွေ မြင်ချင် စို့ချင်မှာပေါ့… လာ ကိုယ်ချွတ်ပေးမယ်… ”
ကျုပ် ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားပြီးတော့ ရင်အေးအရှေ့မှာထိုင်ကာ သူ့ရင်စေ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်တယ်။ ရင်အေးက ငြင်းတော့မငြင်းဘူး။ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းရင်း ကျုပ် သူ့ဘရာကို ဆက်ချွတ်တော့လဲ အလိုက်သင့်နေပေးတယ်။
“ဟင့်… ရှက်ပါတယ်ဆိုကိုရာ… အရမ်းဆိုးတာပဲ… ပြွတ်… ပြွတ်… ”
“မချစ်ဘူးလား… ”
“ချစ်တာပေါ့… ချစ်လို့ ကိုလုပ်သမျှ အကုန်လိုက်လျောနေတာပေါ့…”
“ဟိုဘက်လှည့်ပြီး အဖေ့ကို အေးနို့တွေ ပြလိုက်ပါအုံး… ”
“ဟင့်… ကိုရာ…”
ကျုပ် ရင်အေးရဲ့ကိုယ်လေးကို ပခုံးကကိုင်ပြီး သူ့အဖေဘက်လှည့်စေတော့ ရင်အေး ရှက်လို့မျက်နှာလေးရဲနေပေမယ့် အလိုက်သင့် လှည့်ပေးတယ်။
“အဖေ… အဖေ့သမီးနို့တွေ မလှဘူးလား… သားကတော့ အရမ်းကြိုက်ပဲ ကိုင်လို့ စို့လို့ကိုမဝဘူး… ”
“အေး… သားရာ… သမီးလေးနို့တွေက လှလိုက်တာ…”
“လာ အဖေ… အဖေနဲ့သား တစ်ဖက်စီစို့ရအောင်…”
“ဟင့်…”
ရင်အေးရဲ့အဖေ ထလာပြီး သူသမီးရဲ့နို့တစ်လုံးကို စို့တော့၊ ကျုပ်က နောက်တစ်ဖက်ကို စို့တယ်။
“ဟင့်… ကိုရယ်… ဖေဖေရယ်… ဟင်း… သမီးရင်တွေခုန်လိုက်တာ… ဟင့်… စို့ကြကွာ… ဟင်း… ဟင်း… ”
“ကောင်းလိုက်တာ သမီးလေးရယ်… သမီးလေးရဲ့နို့တွေက စို့လို့ကောင်းလိုက်တာ… ပြွတ်… ပြွတ်… ”
“စို့လို့ကောင်းရင် စို့ဖေဖေရယ်… ဟင့်… ကိုရယ်… အေးစိတ်တွေလှုပ်ရှားလိုက်တာ… ”
“ပျော်ရော မပျော်ဘူးလားအေးရ… ပြွတ်… ပြွတ်… ”
“အင်း… ပျော်တယ်… ဒီလို ကိုယ့်ယောက်ျားနဲ့ ကိုယ့်အဖေက နို့တစ်ဖက်စီ စို့ပေးတာခံရမယ်လို… တွေးတောင် မတွေးဖူးဘူး… ဟင်း… အရမ်းကောင်းတာပဲကိုရယ်… ချစ်တယ်… ”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့ ကို့ရဲ့အေးလေး… ပြွတ်… အဖေ… အဖေ့သမီးနို့တွေကို စိတ်ကြိုက်စို့ စိတ်ကြိုက်ကိုင်ထားနှင့်… သား အေးစောက်ပက်လေး ယက်ပေးလိုက်အုံးမယ်… ”
“အေး… သား…”
ကျုပ် ဒူးထောက်ထားတဲ့ အေးရဲ့ပေါင်ကြားကို ပက်လက်လှန်ပြီး ထိုးဝင်လိုက်တော့ အလိုက်သိတဲ့ အေးလေးက ပေါင်ဟပေးပြီး ကျုပ်မျက်နှာပေါ် သူ့စောက်ပက်ကို နှိမ့်ချပေးတယ်။ ရင်အေးရဲ့အဖေကတော့ သူ့သမီးနို့တွေကို တစ်ဖက်စို့ တစ်ဖက်နယ်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်အေးရဲ့စောက်ခေါင်းထဲ လျာထိုးထည့်ပြီး ရှိသမျှစောက်ရည်တွေကို ယက်ယူပစ်လိုက်တယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်အမြှောင်းကြီးက လျာနဲ့ယက်ပြီး စောက်စိကို ဆွဲဆွဲစုပ်ပေးတယ်။ လက်ကလဲ ဖင်ပေါက်ကို ကလိပေးတယ်။
“ဟင့်… ကိုရယ်… ယက်… အေးစောက်ဖုတ်ကိုယက်… ဟင်း… စို့ဖေဖေ… သမီးနို့တွေကို စို့… ဟူး… ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ်… ရှီး….”
ကျုပ် ရင်အေးစောက်ပက်ကို ယက်နေရာကနေ သူ့ပေါင်ကြားက လျောထွက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရင်အေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်ပြီး။
“အေးလေး… လိုးရအောင်နော်… ”
“ဟုတ်… အေးလဲ အရမ်းယားနေပြီ…”
“အဖေ… အဖေ့သမီးဖင်ကို မလိုးဖူးသေးဘူးမလား… အဖေက အဖေ့သမီးဖင်ကိုလိုး… သားက အေးစောက်ပက်ကိုလိုးမယ်… ”
“သမီးလေးက… ဖင်ခံပေးတယ်လား… သမီးအမေတောင် ဖေဖေဖင်လိုးချင်လို့တောင်းတာ… မပေးလို့ မလိုးဖူးခဲ့ဘူး…”
“ခံတယ်လေ ဖေဖေရဲ့… ကိုနဲ့တစ်ခေါက်စမ်းကြည့်ပြီး ကောင်းလို့ ကြိုက်သွားတာ… ကို့ကို မကြာမကြာဖင်လိုးပေးခိုင်းရသေးတယ်… မေမေ့ဖင်မလိုးဖူးရင်လဲ… သမီးဖင်ကိုလိုးကြည်… ကို့လီး ခဏပေးစုပ်အုံးကွာ… အရမ်းစုပ်ချင်နေပြီ… ”
“စုပ်ပေါ့အေးရယ်… ကိုယ့်ယောက်ျားလီးပဲဟာ… ပြီးရင်အဖေ့လီးကိုလဲ စုပ်ပေးလိုက်အုံး… အရည်တွေနဲ့ အေးဖင်ထဲမှာ ချော်ချွတ်ချွတ်ကြီး ဖြစ်နေအုံးမယ်… ”
“ဟုတ်… ပြွတ်… ချစ်ရတဲ့ ကို့လီးကြီး… ပြွတ်… အွင်း… ပြွတ်… ဟင်း… ”
“သမီးလေးရယ်… သားလီးက နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး… ဒါကြီးကို တစ်ဆုံးစုပ်နိုင်တယ်လား… ”
“ပြွတ်… ဟင်း… ဟီး… ဖေဖေကလဲ… ကို့လီးကို သမီးက ရည်းစားဘဝထဲက စုပ်ပေးလာတာ… စုပ်နိုင်တာပေါ့… လာ ဖေဖေ့အလှည့်….”
ရင်အေးက သူ့ဖေလီးကိုကုန်းစုပ်ရင်း ကျုပ်လီးကို ဂွင်းထုပေးတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လီးကို ပြန်စုပ်ပြီး သူ့အဖေလီးကို ထုပေးပြန်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့အဖေလီးကိုပြန်စုပ် ကျုပ်လီးကိုထုပေးပြီးမှ သူ့အဖေလီးကိုရော ကျုပ်လီးကိုပါ ထုပေးရင်း ကျုပ်ကိုလာနမ်းတယ်။
“ပြွတ်… ကိုရယ်… အေးရင်တွေခုန်လိုက်တာ… လီးနှစ်ချောင်းကို တစ်လှည့်စီစုပ်ရတာ… ရင်တွေတောင်တုန်တယ်… အခုလဲ လီးနှစ်ချောင်ကို ကိုင်ထားရတာ… ပြွတ်… အေး ရင်တွေခုန်နေရောပဲ… ”
“အေး ကြိုက်တယ်မလား… ”
“အင်း… ကြိုက်တယ်… ဟင်းဟင်း… ကို့လီးနဲ့ ဖေဖေ့လီးဖြစ်နေလို့ကို ကြိုက်တာ သိလား… ကို့ကို အေးချစ်လိုက်တာ… အေးကိုဒီလို အရသာသစ်တွေဖန်တီးပေးလို့… ကျေးဇူးပဲ… ”
“လင်မယားချင်း ကျေးဇူးတင်စရာမလိုပါဘူးကွာ… ပြီးရင်လဲ အဖေနဲ့ကိုက အေးကို ဝိုင်းလိုးကြအုံးမှာ… အေးဒီ့ထက်ရင်ခုန်ရအုံးမှာ… ”
“လိုးကြ… ကိုနဲ့ဖေဖေ အေးကို ဝိုင်းလိုးကြ… ပြောရင်းနဲ့တောင်ရင်ခုန်တယ်…”
“အဖေ့ကိုလဲ နမ်းလိုက်ပါအုံးအေးရယ်… ကို့ကိုပဲနမ်းနေတယ်… ”
“ဒါတော့မခိုင်းပါနဲ့ကိုရယ်… အေးက ကိုတစ်ယောက်တည်းကိုပဲ နမ်းချင်တာ…”
“ဟုတ်ပါတယ်သားရယ်… အဖေလဲ မနမ်းချင်ပါဘူး သမီးလေးကို ပါးလေးနဖူးလေးပဲ နမ်းချင်တာ… ကိုယ့်သမီးလေးကို သမီးစိတ်နဲ့ပဲနမ်းမယ်… လိုးမယ်… နော် သမီးလေး… ”
“ခစ်ခစ်… ဖေဖေ့ကိုချစ်လိုက်တာ… ရွှတ်…ရွှတ်…”
“ဖေဖေ့သမီးလေးကိုလဲ အရမ်းအရမ်းချစ်… ရွှတ်… ရွှတ်…”
သားအဖနှစ်ယောက် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြန်အလှန် ပါးလေးတွေ နဖူးလေးတွေကို နှာခေါင်းလေး ဖိဖိပြီးနမ်းကြတယ်။ လိုက်လဲ လိုက်တဲ့ သားအဖတွေပါပဲ။ ကျုပ်နဲ့မေမေ့လိုပေါ့… ဟီး… ဟီး။ ကျုပ် ပက်လက်လှန်လှဲကာ ရင်အေးကို ကျုပ်အပေါ် တက်ခွခိုင်းတယ်။ ရင်အေးက ကျုပ်လီးနဲ့ သူ့စောက်ပက်ကို တေ့ပြီး တစ်ဆုံးထိုင်ချပြီး ကျုပ်အပေါ် မှောက်ချလိုက်တယ်။
“ပြွတ်… ကောင်းလိုက်တာအေးရယ်… အေးဖင်လေးနည်းနည်းမြှောက်လိုက်အုံး… ကိုကကော့လိုးပေးမှာ… အဖေက အေးဖင်ကိုလိုးမှာဆိုတော့ အေးက ငြိမ်ပြီးခံရမှာ… သိလား… ”
“ဟုတ်… ပြွတ်… ချစ်လိုက်တာ… ”
ရင်အေးက ဖင်လေးမြှောက်ပေးတော့ ကျုပ်လီးက တစ်ဝက်သာသာလောက် ရင်အေးရဲ့စောက်ပက်ထဲက ပြန်ထွက်လာတယ်။
“အဖေ… အဖေ့သမီးဖင်ထဲ အဖေ့လီးထည့်လိုက်တော့… အဖေ့သမီးက အကျင့်ရှိပြီးသား မညှာနဲ့ ကြမ်းကြမ်းသာထည့်… ”
“ဟီး… ကိုကလဲ… ထည့်ဖေဖေ… သမီးဖင်ထဲ ဖေဖေ့လီးကို ကြမ်းကြမ်းသာ ဆောင့်ထည့်လိုက်… ”
“ပြီးရော သမီးလေးရာ… ဖေဖေ့လီး သမီးဖင်ထဲကိုထည့်ပြီ… ”
ယောက္ခထီးကြီးက သူ့လီးကို သူ့သမီးဖင်ပေါက်နဲ့တေ့ကာ ဆောင့်ထည့်ပစ်တာ ရင်အေးတောင် အင့်ခနဲဖြစ်သွားတယ်…”
“အင့်… ဖေဖေရယ်… ”
“နာလို့လားအေးရဲ့… ”
“မနာပါဘူးကိုရယ်… ကောင်းလို့ပါ… စောက်ဖုတ်ထဲရော ဖင်ထဲရော လီးနှစ်ချောင်း တစ်ပြိုင်တည်း ဝင်နေတာ… ဟူး… ရင်တုန်လိုက်တာ… လိုးကြတော့လေ… အရမ်းသိချင်နေပြီ…”
“အဖေ… ပုံမှန်ပဲ တစ်ချက်ချင်းလိုးမယ်နော်… သားလီးကို အဖေ့သမီးစောက်ဖုတ်ထဲ သွင်းရင် အဖေက လီးကို ထုတ်… အဲ့လိုအသွင်းအထုတ်လိုးမှ အဆင်ပြေမှာ…”
“အဖေသိပြီ… တစ်ချောင်းဝင် တစ်ချောင်းထွက်ပေါ့… ”
“ကိုနော်… ဘယ်ကောင်မလေးကိုများ ပြိုင်တူလိုးဖူးလဲမသိဘူး… အကုန်ကိုသိနေတာပဲ… ”
“ဟာ… ပေါက်ကရအေးရာ… ဒီကိုလာရင်း လမ်းမှာ လီးနှစ်ချောင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်တစ်ခုကို ဘယ်လိုလိုးရလဲ လေ့လာခဲ့တာ… ပြွတ်… ကို့ကို မယုံသင်္ကါနဲ့…”
“ဟီး… အဲ့လိုလား… ခစ်ခစ်… မသိပါဘူး… ပြွတ်… ဘွာတေး ဘွာတေး… လီးနှစ်ချောင်းနဲ့ လိုးပေးတော့နော်… ပြွတ်…”
ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်က အောက်ကနေ ရင်အေးရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကိုကော့သွင်းလိုက်တော့ ယောက္ခထီးကြီးကလဲ သူ့လီးကို ဖင်ထဲက ဆွဲထုတ်တယ်။ ဒီလို တိုင်မင်ကိုက်နေရာကနေ တဖြည်းဖြည်း အသားကျလာပြီး အဝင်အထွက် မှန်လာကာ အရှိန်ရလာပြီ။ ရင်အေး မျက်လုံးတောင်မဖွင့်နိုင်ဘဲ ညည်းနေရပြီ။
“အေးလေး… ကောင်းလား…. ”
“ဟင်း… ကိုရယ်… ဖင်ထဲရော စောက်ဖုတ်ထဲရော အီဆိမ့်နေတာပဲ ကိုရယ်… အရမ်းကောင်းတယ်… အူး… ဟူး… ”
“သမီးလေးရဲ့ဖင်က… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာကွာ… ငါ့သမီးရဲ့ ဖင်ပေါက်လေး….”
“ကောင်းရင်လိုးပါ… ဖေဖေရယ်… အူး… လီးနှစ်ချောင်းနဲ့ အလိုးခံရတာ… ကောင်းလိုက်တာ… အင်း… ဟင်း… ပြွတ်… ကိုရယ်… ချစ်တယ်…”
“ချစ်တယ်… အေးရယ်… ကိုလဲ အရမ်းကောင်းတယ်… အဖေ့လီးနဲ့ ကို့လီး ပွတ်မိနေသလိုပဲ…. အူး… ”
“ဟင့်… ကိုရာ.. စောက်စိကို ပွတ်နေပြန်ပြီ… အမလေး… ကိုရယ်… ဆက်ပွတ်နေရင်… သေးထွက်ကျလိမ့်မယ်… တော်တော့ဆို… ပြောမရဘူး… အီး…”
“ထွက်ပစေကွာ… ကို့ပေါ် ပေါက်ချလိုက်… ”
“အင်း… ဟင်း… အမလေး… ကို… ကို… ဖေဖေ… ဖေဖေ… အမလေး… အား… ထွက်ကုန်ပြီ… အင်း….”
ရင်အေး ကိုယ်လေးတုန်သွားကာ ပြီးသွားပြီး သေးတွေကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ထွက်ကျလာတယ်။
“ထိန်းမထားနဲ့အေးလေး… ပေါက်ချလိုက်… ညှစ်ပြီးအကုန်ပန်းထုတ်ပစ်… အရင်သေးပေါက်တာထက်… ကောင်းတယ်မလား… ပေါက်… ကို့ပေါ်ကို အကုန်ပန်းလိုက်… နွေးနေတာပဲကွာ… အေးရဲ့သေးလေးတွေ… ပြွတ်… ချစ်လိုက်တာ…. ငါ့မယားလေးကို… ပြွတ်…”
ရင်အေးပြီးတာ တော်တော်ကြမ်းတယ်။ သေးတွေကို ရပ်သွားလိုက် ညှစ်ပန်းလိုက်နဲ့ ခဏခဏပန်းထုတ်နေတာ။ ခဏကြာမှ အမောပြေသွားပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကာ ကျုပ်ကိုနမ်းလာတယ်။
“ဟင့်… ပြွတ်… ပြွတ်… ချစ်လိုက်တာ ကိုရယ်… ကို့ကိုအားနာလိုက်တာ… ”
“အားမနာပါနဲ့အေးရယ်… အေးရဲ့သေးလေးတွေကနွေးနေတာပဲ… ချစ်ဖို့တောင်ကောင်းသေးတယ်… ကောင်းတယ်မလား… ”
“အင်း အရမ်းကောင်းတယ်… သေးပေါက်ရတာလဲ အရမ်းကောင်းတာပဲ… ကိုပြောသလို အေးလဲ ညှစ်ညှစ်ပြီး ပေါက်ချပစ်တာ… ကောင်းလိုက်တာ… ချစ်တယ်ကိုရယ်…”
“ဒါဆို… ဆက်လိုးမယ်… အဖေ နေရာလဲမလား… ”
“အဖေ… သမီးဖင်ကို လိုးလို့မဝသေးဘူးသားရယ်… သားလဲချင်လို့လား…”
“မလဲချင်ပါဘူး… ဒါဆို ဆက်ဆွဲမယ်…”
ကျုပ်နဲ့ ယောက္ခထီးကြီး ရင်အေးကို ဆက်လိုးကြတယ်။ ချစ်ဇနီးလေးရင်အေး ညည်းသံတွေ ဆူညံနေပြီး နောက်တစ်ချီပြီးသွားပြန်တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ ကျုပ်တို့ အနားမပေးဘဲ ဆက်လိုးတယ်။ ကျုပ်တို့ပြီးချင်လာတော့ အရှိန်မြှင့်ပြီး ဆော်ကြတယ်။ ရင်အေးအဖေကလဲ လီးကသာ ကျုပ်လောက်မထွားတာ သမ္မာရင့်ပီသစွာ ထိန်းနိုင်တယ်။ ရင်အေးကတော့ ခေါင်းတွေခါပြီးညည်းညူနေရင်း ကျုပ်က သူ့စောက်စိကို ပွတ်ပေးပြန်တော့ ရင်အေး နောက်တစ်ကြိမ် သေးထွက်ကျပြီး ပြီးရပြန်တယ်။ ကျုပ်တို့လဲ သူ့နဲ့မရှေးမနှောင်းပဲ အမှီလိုက်ပြီးကြတယ်။ ရင်အေးဖင်တွေ အဖုတ်တွေထဲ လီးရည်ကိုယ်စီပန်းထည့်လိုက်ပြီးမှ ကျုပ်နဲ့ယောက္ခထီး လီးတွေချွတ်ပေးလိုက်တော့ ရင်အေး တစောင်းလေးလဲကာ အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှူရင်း အမောဖြေနေရတယ်။ ကျုပ် ချစ်ရတဲ့ဇနီးလေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး ဖက်ထားပေးလိုက်တော့ အလိုက်သင့်လေးပါလာရင်း ကျုပ်ကိုဖက်ပေးထားရှာတယ်။ ကျုပ်က ရင်အေးရဲ့ မျက်နှာပြင်ကို အနမ်းတွေပေးတော့ ရင်အေးရဲ့အဖေက နောက်ကျောဘက်ကနေ သူ့သမီးနို့တွေကို လှမ်းကာဆုပ်နယ်ရင်း သူ့သမီးကျောပြင်ကို အနမ်းလေးတွေ ပေးနေတယ်။ ခဏကြာမှ ရင်အေး အသက်ရှူသံမှန်ကာ မျက်လုံးဖွင့်လာတယ်။
“မောသွားပြီလား… အေးလေး… ပြွတ်”
“ပြွတ်… အင်း… ပြီးရတာ ကြမ်းလိုက်တာကိုရယ်… နှစ်ခါတောင်သေးထွက်ကျတယ်… ဟင့်… အရမ်းမောတာပဲ”
“ကြိုက်လား… ”
“အင်း… ကြိုက်တယ်… အမြဲတော့ မခံနိုင်လောက်ဘူး… နှလုံးရောဂါရနိုင်တယ်…”
“အမြဲမလုပ်ပါဘူးအေးရဲ့… တစ်ပတ်တစ်ခါ… နှစ်ပတ် တစ်ခါလောက်ပေါ့… အေးပြီးတာလေးက… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… အေး ရသေးရဲ့လား…”
“ထပ်လိုးကြမလို့လား… လိုးကွာ… ဒီနေ့တော့ စိတ်လွှတ်ပြီး ခံလိုက်တော့မယ်…”
“အေးမခံနိုင်ရင်မလိုးပါဘူးကွာ… ”
“ရပါသေးတယ်ကိုရဲ့… ကိုနဲ့ဖေဖေ့လီးကို စုပ်ရင်း အမောဖြေတာပေါ့… ဖေဖေရော ရသေးရဲ့လား… ”
“အင်း… တချီတော့ ထပ်လိုးချင်သေးတယ်… ”
“ဒါဆိုလဲ ထပ်လိုးကြကွာ… အေးလဲ လီးနှစ်ချောင်းနဲ့ အလိုးခံရတာ အရမ်းကြိုက်တယ်…”
“ဒါဆိုလဲ… အားရအောင်ခံလိုက်ကွာ… ပြီးလို့အေးမထနိုင်ရင်… ကို အခန်ထဲပွေ့ခေါ်သွားပေးမယ်… တစ်ရေးအိပ်လိုက်… အဖေ့ဖျာကိုလဲ ကိုပဲ လဲပေးလိုက်မယ်… သမီးလေးကိုလဲ ကိုပဲသွားကြိုပြီး ကျူရှင်ပို့ပေးခဲ့မယ်… ဟင်းတွေလဲ ကိုပဲ ချက်ပေးမယ်… အေးလောက်တော့ မချက်တတ်ဘူးပေါ့… ဟီး…”
“ခစ်ခစ်… ချစ်လိုက်တာကိုရာ… ပြွတ်… အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းပြီး အရမ်းအလိုက်သိတဲ့ယောက်ျားကို… ချစ်လိုက်တာ.. ရွှတ်… ရွှတ်… ကိုရယ်… ဟင်းတွေက အေးပဲချက်ပါ့မယ်… အေးက နာရီဝက်လောက်ပဲမှေးရင်ရပါပြီ..”
“အေးလေးရယ်… အိပ်ချင်သေးရင်ဆက်အိပ်… နောက်ဆံတင်းပြီး မအိပ်ဘဲ မနေနဲ့နော်… ”
“ခစ်ခစ်… ချစ်တယ်ကွာ… အေးအမောပြေပြီ… ကို့လီးနဲ့ ဖေဖေ့လီးကို စုပ်ပေးတော့မယ်…”
ရင်အေးက ပြောပြီး ထထိုင်တယ်။ ကျုပ်နဲ့ ယောက္ခထီးလဲ အတူယှဉ်ပြီးရပ်တော့ မပျော့မမာဖြစ်နေတဲ့ လီးနှစ်ချောင်းကိုကိုင်ပြီး တစ်ချောင်းစီစုပ်တယ်။ ရင်အေးရဲ့ အပြုအစုအောက်မှာ လီးနှစ်ချောင်းစလုံး ပြန်မာလာတော့ ရင်အေးအဖေက အောက်မှာပြန်နေပြီး စောက်ဖုတ်ကိုလိုးတယ်။ ကျုပ်က ဖင်ပေါက်ကိုလိုးတာပေါ့။ ရင်အေးတစ်ချီပြီးသွားတော့ ဒူးမထောက်နိုင်တော့လို့ တစောင်းလေးလှဲစေပြီး ကျုပ်က ရင်အေးရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုလိုးတယ်။ ယောက္ခထီးက သူ့သမီးဖင်ကိုလိုးတယ်။ ရင်အေးနောက်နှစ်ချီပြီးမှ ကျုပ်တို့ပြီးတယ်။ ရင်အေး နောက်ဆုံးအချီမှာ သေးထပ်ပန်းသေးတယ်။ ရင်အေးကတော့ မလှုပ်နိုင်တော့ဘူး။ ကျုပ်လဲ ရင်အေးကို ကိုယ်လုံးတီးအတိုင်း ပွေ့ချီပြီး အခန်းထဲပို့ပေးတယ်။ ခုတင်ပေါ်မှာ အသာအယာချပြီး စောင်လေးခြုံပေးတော့ ရင်အေး မျက်လုံးလေးဖွင့်ပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို ဆွဲယူပြီး နမ်းသေးတယ်။ ကျုပ်လဲ အနမ်းတွေပြန်ပေးပြီး
“အိပ်လိုက်နော်… အေးလေး… ရွှတ်…”
ရင်အေး ကျုပ်ကို ကြည်နူးစွာ အပြုံးလေးနဲ့ကြည့်နေပြီးမှ ခေါင်လေးညှိတ်ပြကာ မျက်လုံးမှိတ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်က ဘောင်းဘီတိုတစ်ထည်ဝတ်ပြီး ပုဆိုးတစ်ထည်ယူကာ သင်ဖြူးဖျာ အသစ်တစ်ချပ်ယူပြီး အောက်ထပ်ဆင်းခဲ့လိုက်တယ်။ ရင်အေးရဲ့အဖေက ရေချိုးနေပြီ။ ကျုပ်က ခုတင်ပေါ်က စောင်တွေ ခေါင်းအုံးတွေဖယ်ကာ သင်ဖြူးဖျာကို ဖယ်လိုက်တယ်။ ရင်အေးရဲ့အဖေက မွေ့ယာနဲ့မအိပ်ဘူး။ မွေ့ယာက ပူတယ်ဆိုလို့ သင်ဖြူးဖျာပဲခင်းအိပ်တာ။ ပြီးတော့ ဖျာအသစ်လဲပေးပြီး စောင်တွေခေါင်းအုံးတွေ ပြန်နေရာချပေးပြီးတော့ ယောက္ခထီးကြီးက ရေချိုးပြီး ပြန်ဝင်လာပြီ။ ကျုပ်လဲ ရင်အေးရဲ့အဝတ်တွေနဲ့ ကျုပ်အဝတ်တွေကို ရေချိုးခန်းထဲက လျော်စရာထည့်တဲ့ခြင်းထဲမှာထည့်ပြီး ဖျာအဟောင်းကို ရေချိုးခန်းထဲမှာ ရေနဲ့ဆေးပြီး နေလှန်းထားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ကျုပ်ရေချိုးပြီး ကိုယ့်ခန်းထဲပြန်ဝင်တော့ ရင်အေးက နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေပြီ။ ကျုပ် ပုဆိုးတစ်ထည်နဲ့ တီရှပ်တစ်ထည်ကောက်စွပ်ပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ ချစ်ဇနီးလေးကို ကြည့်မိသေးတယ်။ ရင်အေး အိပ်နေတာလေးက ချစ်စရာလေး။ နမ်းချင်ပေမယ့် ချစ်ဇနီးလေးနိုးသွားမှာစိုးလို့ မနမ်းတော့ဘဲ အပြင်ပြန်ထွက်လာလိုက်တယ်။ ရင်အေးရဲ့အဖေကြီးက ဧည့်ခန်းမှာ စာအုပ်ဖတ်နေပြီ။
“အဖေ.. ဘာလိုသေးလဲ… ရေနွေးရှိသေးလား… လက်ဖက်သုပ်ရော..”
“ရှိတယ်သား… လက်ဖက်သုပ်လဲ ရှိသေးတယ်…”
“ဟုတ်.. ”
ကျုပ် မီးဖိုချောင်ဝင်ပြီး ထမင်းအိုးတွေ ဟင်းအိုးတွေ လှန်လှောကြည့်တော့ ထမင်းအိုးမတည်ရသေး။ ဟင်းကတော့ ပြန်နွှေးရုံပဲ။ ရင်အေးက ဘာချက်အုံးမလို့လဲမသိဘူး။ ကျုပ်လဲ ထမင်းကျန်တွေကို ပန်းကန်တစ်ခုထဲထည့်ပြီး အုပ်ဆောင်းနဲ့အုပ်ထားလိုက်ကာ ထမင်းအိုးပြင်ပြီး ပေါင်းအိုးကို ပလပ်ထိုးထားလိုက်တယ်။

(အခန်း ၁၁/၄)

ပြီးမှ သမီးလေးကို သွားကြိုဖို့ကလဲ အချိန်လိုသေးတာကြောင့် အပြင်ထွက်ပြီး အပင်အောက်က ခုံတန်းလေးမှာထိုင်ပြီး ဖုန်းထုတ်ကာ ဘာရယ်မဟုတ် ဂယ်လာရီ(Gallery) ထဲဝင်ကြည့်တော့ ကျုပ်နဲ့ အန်တီသိင်္ဂီ အမှတ်မထင်ရိုက်မိခဲ့တဲ့ ဆယ်ဖီပုံလေးကိုတွေ့တယ်။ ကျုပ်ဖွင့်ကြည့်တော့ အန်တီသိင်္ဂီရဲ့ စူးရှတဲ့ မျက်လုံးရွဲကြီးတွေ၊ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေနဲ့ ကြွေရုပ်လေးလို ချောမောလှတဲ့ မျက်နှာလေးက ကျုပ်ကိုဖမ်းစားထားကာ ကျုပ်ရင်တွေခုန်လာပြန်တယ်။ ကျုပ်လက်က အလိုလို ထိတွေ့ဖူးခဲ့တဲ့ ဓာတ်ပုံထဲက အန်တီသိင်္ဂရွှေရည်ရဲ့ ပါးပြင်လေးဆီ ရောက်သွားပြီး ထိတွေ့ကြည့်တယ်။ ကျုပ် ဂယ်လာရီထဲက ပြန်ထွက်ပြီး ဖုန်ခေါ်လိုက်တော့ အန်တီသိင်္ဂီ့ဆီပဲပေါ့။
“ဟယ်လို… ဘာကိစ္စ”
“အန်တီရယ်… ဘာကိစ္စမှမဟုတ်ပါဘူး… ဒီအတိုင်း သတိရလို့ပါ… ”
“ခဏလေးကိုင်ထားနော်… ”
ကျုပ်လဲ ခဏစောင့်လိုက်တယ်။
“ရပြီ… ခုနက ဧည့်ခန်းထဲမှာမို့… ပြောပါအုံး… ဘာတွေသတိရနေတာလဲ… အလုပ်မှာမဟုတ်ဘူးလား… ”
“ဟင့်အင်း… အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီ… ခွင့်ယူပြီးပြန်လာတာ… ”
“ဟင်… နေမကောင်းဘူးလား…”
“မဟုတ်ပါဘူး… အိမ်မှာကိစ္စရှိလို့ပြန်လာတာ… အခုကိစ္စပြီးလို့… တစ်ယောက်တည်း ထိုင်နေရင်း ဖုန်းကြည့်တာ… အန်တီနဲ့ရိုက်ထားတဲ့ပုံလေးတွေ့လို့… သတိရပြီး ဆက်လိုက်တာ…”
“ဟွန့်… အဲ့ပုံကြီး မဖျက်သေးဘူးလား… လှလဲမလှပဲနဲ့… သူများမူးမော်နေတုန်းက ပုံကြီးကို…”
“ကျနော့်မှာကြည့်စရာ ဒီတစ်ပုံပဲရှိတာကို… ဒီလိုအမှတ်တမဲ့ရိုက်တာတောင်… အန်တီက အရမ်းလှနေတာ…”
“ခစ်ခစ်… လာပြီးမြှောက်မနေနဲ့… ကိတ်စားချင်တယ်ဆိုလဲပြော… လုပ်ကျွေးမယ်….”
“အန်တီ့လက်ရာကိတ်ကို စားချင်ပေမယ့်… မြှောက်ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး… တကယ်ကိုလှတာ… ကျနော် အန်တီ့ပါးလေးကိုတောင် ဓာတ်ပုံပေါ်ကထိကြည့်သေးတယ်… ”
“ဘာလို့ ထိကြည့်တာလဲ… ”
“ထိခဲ့ဖူးတဲ့… အန်တီ့ပါးလေးကို လွမ်းလို့ပေါ့… ”
“ဟွန်းနော်… စကားတွေက နယ်ကျော်နေပြီ သတိထားအုံး…”
“မသိတော့ပါဘူး အန်တီရယ်… ကျနော်လဲ ရင်တွေခုန်နေတာ အန်တီ့ကို ချီလိုက်မိကတည်းကပဲ… အခုလဲ ဖုန်းပြောရင်း ရင်ခုန်နေတယ်…”
“ကောင်လေးနော်… ဒီလောက်နဲ့ပဲရပ်ကွာ… နော်… ”
“အန်တီရော ရင်မခုန်ဘူးလား…”
“လူလည်လေး… စကားလာမနှိုက်နဲ့… မသိဘူး… ဖိုးတေရယ် အန်တီချော့သိပ်ခိုင်းမိလို့များ… အထင်သေးတာလားဟင်…”
“အန်တီရယ်… အဲ့လိုအတွေးကျနော့်မှာ လုံးဝမရှိဘူး… အန်တီသိတယ်မလားဟင်… အန်တီ့အနားမှာရှိချိန်… ကျနော် ရင်ခုန်နေခဲ့တာကို… အနည်းဆုံးတော့ ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို ထုရိုက်ခဲ့တဲ့ အန်တီ့လက်ကလေးတွေက ခံစားမိတယ်မလား… ”
“ဖိုးတေရင်ခုန်တာ… အန်တီက ဘာလုပ်ပေးလို့ရမှာလဲ…”
“အဲ့ရင်ခုန်တာကို… အန်တီကလွဲပြီး… ဘယ်သူမှမကုနိုင်ဘူးလေ… ”
“ဒို့တွေက အိမ်ထောင်တွေ… သားသမီးတွေနဲ့ဆိုတာလဲ… သတိရပါအုံးကွာ…”
“သိတာပေါ့အန်တီရယ်… သိလျှက်နဲ့… ကျနော် မရပ်နိုင်တာ… ”
“တော်ပြီကွာ… ဘာစကားတွေပြောမှန်းလဲမသိဘူး… အရမ်းဆိုးတာပဲ… ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်… ဟိုဓာတ်ပုံကြီး ဖျက်လိုက်တော့… ”
“ကျနော်အန်တီ့ကို သတိရရင်… ကြည့်စရာမရှိဘဲ နေမှာပေါ့…”
“လှတဲ့ပုံ ပို့ပေးမယ်ကွာ… ”
“ပြီးရော… လှတဲ့ပုံလေးရောက်လာရင် ဖျက်လိုက်မယ်… အခုပို့လိုက်နော်…”
“လူလည်ကြီး… ဒါပဲ… ”
အန်တီသိင်္ဂီ ဖုန်းချသွားတယ်။ ကျုပ် အင်တာနက်ဖွင့်ပြီး စောင့်နေလိုက်တယ်။
… တုံ… တုံ…
Viber ကနေ အသံကြားလို့ဖွင့်ကြည့်တော့ အန်တီသိင်္ဂီ့ဆီက ဓာတ်ပုံလေးတစ်ပုံ ရောက်လာတယ်။ ဆံပင်ကိုဖြန့်ချထားပြီး နှုတ်ခမ်းနီရဲရဲလေးနဲ့ ကိုယ်ကျပ်စကပ်လေးနဲ့ ရင်စေ့အင်္ကျီ လက်တိုအပါးလေးဝတ်ကာ ဒန်းပေါ်မှာ တစောင်းလေးထိုက်လျှက် နောက်မှီပေါ်လက်တင်ပြီး ခေါင်းစောင်းကာ ပို့စ်ပေးထားတယ်။ မျက်နှာလေးက ပြုံးနေပြီး အရမ်းကိုလှတယ်ဗျာ။ ကျုပ် စာရိုက်ပြီး ပို့လိုက်တယ်။
(လှလိုက်တာကွာ ဝေါပေပါ (wallpaper) တောင် တင်ထားချင်တယ် ထားလို့မရလို့)
ကျုပ်ဆီကို လျာထုတ်ပြတဲ့ စတေကာလေး ပို့ပေးတယ်။
(ဟိုပုံကို ဖျက်လိုက်တော့နော်)
(ဟုတ်)
(ဒီကနေ စာတွေမပို့နဲ့နော် သူများတွေမြင်ကုန်လိမ့်မယ် ဒီကပို့တဲ့အချိန်ပဲ ပြန်ပို့)
(ဟုတ် မမ)
(ဘာအခုမှမမလဲ ဖုန်းထဲမှာကျ အန်တီ အန်တီ လုပ်နေပြီးတော့)
(ခေါ်ချင်တာ ပါးစပ်ကိုယားနေတာ မမစိတ်ဆိုးမှာစိုးလို့ အခုမှ အရဲစွန့်ပြီးရေးလိုက်တာ)
(တော်ပါ အပိုတွေ စကားတတ်တိုင်းလျှောက်ပြောနေတယ်)
(အခုဖုန်းခေါ်လိုက်မယ်လေ မမလို့တစ်ခွန်းပဲခေါ်ချင်လို့ ပြန်ထူးအုံးနော်)
(မသိဘူး)
ကျုပ် viberက ထွက်ပြီး ဖုန်းခေါ်လိုက်တော့ ဖုန်းကိုင်တယ် ဘာမှမပြောဘူး။
“မမ… ”
“….. ”
“မမ လို့…”
“ရှင့်…”
ဖုန်းချသွားတယ်။
Viberထဲဝင်ပြီး စာပြန်ပို့လိုက်တယ်။
(ထူးသံလေးက နားဝင်ချိုလိုက်တာကွာ)
လျာထုတ်ပြတဲ့ စတေကာလေး ပို့လာပြန်တယ်။
(ထပ်မပို့နဲ့တော့နော် အောက်ဆင်းတော့မယ်)
(ဟုတ်ကဲ့ မမ)
ကျုပ် viberကထွက်ပြီး အင်တာနက်ပိတ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီသိင်္ဂီ့ကို မရှောင်နိုင်တော့ဘူး။ ကျုပ် မရုန်းနိုင်အောင် ငြိသွားပြီ။ အေးကိုလဲ မပြောပြချင်။ သဘောတူထားတာကို ဖျက်လိုက်လို့ စိတ်ဆိုးမှာလဲ စိုးသည်။ နောက်ပြီး အေးမသိအောင် အခုလို ခိုးလုပ်ရတာကိုလဲ စိတ်ထဲမှာ သဘောကျနေမိသည်။ သေချာတာကတော့ အန်တီသိင်္ဂီက ကျုပ်တို့မိသားစုကို နှောက်ယှက်မယ့် မိန်းမမျိုးမဟုတ်ပေ။ ဒါကြောင့် ကျုပ် အေးမသိအောင် အန်တီသိင်္ဂီနဲ့ ပက်သက်ဖို့ ကြိုးစားတော့မည်။ ကျုပ်ကိုရင်ခုန်စေတဲ့ အေးအပြင် သူစိမ်းမိန်းမတွေထဲက နောက်ထပ်တစ်ဦးတည်းသောသူကို ကျုပ် လက်လွတ်မခံတော့ဘူး။ ကို့ကို ခွင့်လွှတ်ပါအေးရယ်…။ အန်တီသိင်္ဂီက အေးနေရာကို လုမယ့်သူ မဟုတ်ပါဘူး…။ အဲ့ဒီညက ရင်အေးလဲ ပင်ပမ်းနေတာမို့ စောစောစီးစီး အိပ်ပျော်သွားတယ်။ ကျုပ်ကိုဖက်ပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ ရင်အေးကို အနမ်းလေးပေးပြီး စိတ်ထဲက တောင်းပန်လိုက်တယ်။ ကျနော် အိပ်ယာထဲကနေ ဖက်ထားတဲ့ ရင်အေးရဲ့လက်တွေကို အသာဖယ်ချပြီး အသာထကာ အခန်းပြင်ထွက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အိမ်ရှေ့အထိထွက်ကာ အန်တီသိင်္ဂီဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်တော့ ကိုင်တယ်။
“ဖိုးတေ… အချိန်မတော်ကြီး ဘာလို့ဆက်တာလဲ…”
“မမကို လွမ်းလို့ပေါ့မမရယ်… မမရောဘာလို့ မအိပ်သေးတာလဲ…”
“အိပ်မပျော်လို့ပေါ့… ”
“မမအိပ်မပျော်တဲ့ညတွေမှာ ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲထည့်ထားပြီး… ချော့သိပ်ချင်လိုက်တာ… ”
“ဟင့်… ဒါဘာစကားကြီးလဲ…”
“မမကို ချော့သိပ်ချင်တဲ့စကားလေ… အခုတောင်ပြေးလာပြီး ချော့သိပ်ချင်တာ… ”
“ခက်တာပဲကွာ… မမကို သစ္စာမရှိတဲ့မိန်းမဖြစ်စေချင်လို့လား… ဒီလိုစကားတွေပြောနေတာ…”
“မမရယ်… ကျနော်လေး မိန်းမတွေအများကြီးနဲ့ ပက်သက်ဖူးတယ်… အကုန်လုံးကို အေးက သဘောတူကြည်ဖြူခဲ့တာချည်းပဲ… ကျနော်ကိုယ်တိုင်လဲ အေးမကြည်ဖြူရင် လုံးဝမလုပ်ဘူးလို့ဆုံးဖြတ်ထားတာ… ”
“ဒီတော့ မမနဲ့လဲ ဖိုးတေရဲ့မိန်းမက ကြည်ဖြူတယ်ပေါ့… သူကြည်ဖြူရင်တောင် မမ မလုပ်ရဲဘူးကွာ…”
“သူကြည်ဖြူတာမဟုတ်ဘူးမမ သိကိုမသိတာ… ကျနော် မမနဲ့တွေ့မှ စိတ်ဘယ်လိုမှထိန်းမရဘဲ အေးမသိအောင် ခိုးပြီးဆက်သွယ်နေတာ… ”
“ဟင်… သူမသိဘူးလား… ”
“ဟုတ်တယ်မမရယ်… မမနဲ့နီးရဖို့… ကျနော် အေးကို သစ္စာဖောက်ရမှာ… ဒါတောင် ကျနော် နောက်မဆုတ်နိုင်ဘူး… ကျနော် မမကို အဲ့လောက်ထိရင်ခုန်သွားတာ…”
“ဖိုးတေရာ… တကယ် သစ္စာဖောက်တော့မှာလား မိုက်တော့မှာလား…”
“ဟုတ်တယ်မမ… ကျနော် အေးကို မမအတွက် ပထမဆုံးနဲ့ နောက်ဆုံးအဖြစ် သစ္စာဖောက်တော့မယ်… လွမ်းတယ်မမရယ်… မမရော ကျနော့်ကိုမလွမ်းဘူးလားဟင်…”
“မမ မဖြေရဲဘူးကွာ…”
“ဖြေပါမမရယ်… မောင့်ကိုလွမ်းလားဟင်… မမ…”
“ဟင့်… မောင်တဲ့လားကွာ… လွမ်းတာပေါ့… လွမ်းလို့အိပ်မပျော်တာ…”
“တကယ်လားမမရယ်… ချစ်လိုက်တာ… မမကို မောင် ချစ်တယ်… မောင်လေ အေးကလွဲပြီး ဘယ်သူစိမ်းမိန်းမကိုမှ မချစ်ဘူးလို့ပြောထားတာ… မမနဲ့ကျမှ မောင်ချစ်မိသွားပြီ…”
“မောင်ရယ်… မမလဲ မောင့်ကိုချစ်တယ်… မမက အရမ်းလွယ်တဲ့မိန်းမ ဖြစ်သွားပြီလားဟင်…”
“လွယ်တာမဟုတ်ပါဘူး မမရယ်… ရင်ခုန်သံချင်းနီးလို့ မြန်သွားတာပါ… မကိုပွေ့ချီလိုက်တုန်းက မောင့်ရင်ခုန်သံတွေမမကြားလားဟင်… ”
“ကြားတာပေါ့ မောင်ရယ်… မမတောင် အံ့သြနေတာ… သမီးလေးနဲ့တုန်းကရော ရင်မခုန်ဘူးလားဟင်…”
“ဟင့်အင်း… ရင်မခုန်ခဲ့ဘူး… အဲ့ဒါကြောင့် သူက ချစ်တယ်လို့ တစ်ဖွဖွ ပြောတာတောင် မောင့်ဘက်က ချစ်တယ်လို့မပြောခဲ့ဘူး… မမ မယုံရင် အိန္ဒြာ့ကို မေးကြည့်ပါ… မမနဲ့ကျမှ မောင်ရင်ခုန်ပြီး ချစ်မိသွားတာ… ”
“မမလဲ မောင်က သမီးလေးကိုကြင်နာနေတာကြည့်ပြီး ခြောက်ကပ်နေတဲ့ မမဘဝမှာ မောင့်ရဲ့ကြင်နာမှုကို လိုချင်မိတာ… မမကို မောင်က ပြုစုပေးတော့ ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးလာတယ်… မမကို မောင်က ပွေ့ချီလိုက်တော့ မမ ရင်တွေခုန်လာတယ်… မောင်ချော့သိပ်ပေးပြီး မမကို အခွင့်အရေးမယူဘဲ ထွက်သွားကတည်းက မမ နှလုံးသားက မောင့်ဆီပါသွားခဲ့ပြီ… နောက်နေ့မနက် မောင်ဖုန်းဆက်တော့ မမ အရမ်းပျော်တာပဲသိလား… ”
“မောင်လဲ မမနဲ့ဖုန်းပြောရတာ အရမ်းပျော်တယ်… အရမ်းလဲရင်ခုန်တယ်… မမ မောင်နဲ့အတူ သစ္စာဖောက်ဖို့ သတ္တိရှိရဲ့လားဟင်… မမနဲ့မောင် ဘယ်သူမှမသိအောင်… တိတ်တိတ်လေး တစ်သက်လုံး ခိုးချစ်ကြမယ်လေ…”
“အစကတော့ ကြောက်တယ်… အခုတော့ မောင်နဲ့အတူ သစ္စာမရှိတဲ့မိန်းမလုပ်ပြီး… ပျော်ရွှင်အောင်ပဲနေတော့မယ်… မမရဲ့လိုနေတဲ့ကွက်လပ်ကို မောင်ဖြည့်ပေးပါနော်… ”
“ချစ်တယ်မရယ်… မောင်လေ မကို အစွမ်းကုန်ယုယ ကြင်နာမယ်…  ချစ်မယ်သိလား… ”
“အခုတောင် မောင့်ဆီလေပေါ်ပျံပြီး ပြေးလာလိုက်ချင်တယ် မောင်ရယ်… ချစ်တယ်…”
“ဒါဆို မနက်ဖြန်တွေ့ရအောင်ကွာ… နော်မမ… မမကို အရမ်းလွမ်းနေပြီ…  မမတစ်ခုခုကြံကြည့်ပါအုံး…  မမသမီးလေး မသိအောင်ရယ်… တခြားလူတွေ မမြင်အောင်ရယ်… မမတစ်ယောက်တည်း အပြင်ထွက်လာလို့ရလားဟင်… မမ…”
“အင်း… ရတယ်လေမောင်ရဲ့… ဘယ်ကိုလာရမလဲ… ”
“နေ့လည် ၁၂နာရီလောက်… xxxလမ်း ကိုလာခဲ့ပါလား… မောင် နေ့လည်အလုပ်နားတာနဲ့ မမဆီ အပြေးလာခဲ့မယ်…”
“အင်း… မမ သိတယ်… မမ ရောက်အောင်လာခဲ့မယ်… ”
“ချစ်လိုက်တာ မမရယ်… တွေ့ချင်တာ စောင့်တောင်မစောင့်ချင်ဘူး… အနမ်းလေး ပေးမယ်ကွာ ပြွတ်… ပြွတ်…”
“�ဟင့်… ပြွတ်…. ပြွတ်… မမတော့ ဒီည အိပ်လို့တောင်ပျော်ပါ့မလားမသိဘူး… ရင်တွေအရမ်းခုန်တာပဲ… ”
“ချစ်လိုက်တာကွာ… အိပ်ပျော်အောင် အိပ်ပါ မမရယ်… မမရဲ့ ကျန်းမာရေးထိခိုက်လိမ့်မယ်… မနက်ကျကားမောင်းရင် ခေါင်းမူးနေမှာပေါ့… မောင်စိတ်မချလို့ပါ အိပ်နော်… မောင့်အချစ်တွေနဲ့ အိပ်ပျော်အောင် အိပ်လိုက်… မမအိပ်ပျော်အောင် မောင်ချော့သိပ်မယ်… မမ မျက်လုံးလေးမှိတ်ထား…”
“ချစ်တယ်မောင်ရယ်… မမ မျက်လုံးမှိတ်လိုက်ပြီ…”
“မောင်က မမဘေးမှာ… မမကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲမှာ ဖက်ထားပေးမယ်နော်… ”
“အင်… ဖက်ထားပေး… တင်းတင်းလေး ဖက်ထားပေးနော် မောင်…”
“ဖက်ထားတာပေါ့ မမရဲ့… မမကိုယ်လုံးလေးကို ကျစ်နေအောင်ဖက်ထားတာ လွတ်သွားမှာစိုးလို့သိလား… ”
“အင်း… ဖက်ထား… မမလဲ မောင့်ကိုကျစ်နေအောင်ဖက်ထားမယ်… ”
“အင်း… ဖက်ထား… မောင် မမနဖူးလေးကို နမ်းလိုက်ပြီ… မွ….”
“ဟင်း… ချစ်တယ်မောင်ရယ်… မွ”
“မမကိုလဲ အရမ်းချစ်တယ်… မမကိုမောင် ကျောပြင်လေးပွတ်ပေးနေတယ်… အိပ်တော့နော်… ”
“ဟုတ်… ချစ်တယ်မောင်… ”
“မမကို အရမ်းချစ်တယ်… ”
အန်တီသိင်္ဂီ့ဆီက စကားသံထွက်မလာတော့ဘူး။ ကျုပ် နောက်ထပ် ငါးမိနစ်လောက် ဖုန်းကို ဆက်ကိုင်ပေးထားပြီး မမလို့ ခပ်တိုးတိုးခေါ်ကြည့်တယ်။ မမဆီက ထူးသံမကြားရတော့ဘူး။ ဒီတော့မှ ဖုန်းချလိုက်တယ်။ အိမ်ထဲပြန်ဝင်ကာ အိပ်ယာထဲဝင်ပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ ရင်အေးဘေးမှာ ဝင်လှဲကာ သူ့လက်ကလေးတွေ ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ပြန်ဖက်ထားစေပြီး ကျုပ်သူ့ကို တင်းနေအောင်ဖက်လိုက်ပြီး စိတ်ထဲက တောင်းပန်မိတယ်။ ကို့ကို ခွင့်လွှတ်ပါအေးရယ်… အေးက ကို အချစ်ရဆုံးပါ… ကို အေးကိုအရမ်းချစ်တာပဲ… ဒါပေမယ့် ကို အန်တီသိင်္ဂီ့ကိုလဲ ချစ်နေမိပြီထင်တယ်… အေးမသိအောင် ချစ်သူထားမိတာ… ခွင့်လွှတ်ပါကွာ… အေးထက်တော့ ကို ဘယ်သူ့ကိုမှ ပိုမချစ်ပါဘူးကွာ…။ အိပ်ပျော်နေတဲ့ အိမ်သူဇနီးသည်ရဲ့ ပါးလေးတွေကို မျက်ရည်ဝဲလျှက် ဖိဖိနမ်းမိတယ်။ ရင်အေးရဲ့ ကိုယ်လေး လူးလွန့်လာပြီး
“ဟင်း… ကို မအိပ်သေးဘူးလား… ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်… လုပ်ချင်နေလို့လား… လုပ်ချင်ရင်လဲ အောင့်မထားပါနဲ့ကိုရယ်… ဘောအောင့်နေအုံးမယ်…”
“မဟုတ်ပါဘူး အေးလေးရယ်… ကို အေးအိပ်ပျော်နေတာလေးကိုကြည့်ပြီး… ချစ်လွန်းလို့ စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ နမ်းလိုက်မိတာ… အေးလေးတောင်နိုးသွားပြီ… ဆောရီး… ဟီးဟီး… ”
“ဟင်းဟင်း… ကိုရယ်… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ အေးအိပ်ပျော်နေတုန်း လာနမ်းတာပေါ့လေ… ခစ်ခစ်… အိပ်တော့လေကိုရဲ့ မနက်အလုပ်သွားရမှာမလား… မနက်စောစောကျမှ တစ်ချီလောက်လိုးသွားလိုက်… အိပ်တော့နော်… ရွှတ်… ရွှတ်…”
“အင်း… ကို့ကိုတင်းတင်းလေးဖက်ထားပေး… အေးကို ကိုအရမ်းချစ်လို့… ရွှတ်…. ရွှတ်”
“အင်း… ဖက်ထားပေးမယ်…. ချစ်တယ်နော် ကို”
ကျုပ် ရင်အေးကိုဖက်ပြီး အိပ်လိုက်တော့တယ်။ မနက်ကျ ရင်အေး ကျုပ်လီးကိုထစုပ်တော့မှ အိပ်ယာနိုးလာတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့ဖင်ကို မျက်နှာပေါ်ဆွဲယူကာ စောက်ပက်ယက်ပေးပြီး လင်မယားနှစ်ယောက် တက်ညီလက်ညီ တစ်ချီလိုးပြီးမှ ရင်အေးက မနက်စာထပြင်တော့ ကျုပ် အိပ်ယာထဲမှာ လှဲပြီး ကျန်နေခဲ့တယ်။ ကျုပ် ဖုန်းယူပြီး အင်တာနက်ဖွင့်တာနဲ့ viberက မက်ဆေ့တစ်ခု တန်းဝင်လာတယ်။
(မောင် နိုးပြီလား)
ပို့ထားတာ သုံးမိနစ်ပဲရှိသေးတယ်။
(နိုးနေတာကြာပြီ မိန်းမနဲ့ မနက်စောစောစီးစီး အလုပ်လုပ်နေတာ အခုအမောဖြေနေတာ)
(ဟွန့်.. သူ့မိန်းမနဲ့လုပ်ပြီးသွားတော့ မမနဲ့ မတွေ့ချင်တော့ဘူးမလား)
(မဆိုင်ဘူးလေမမရဲ့ မိန်းမကိုချစ်သလို မမကိုလဲချစ်တယ် အခုတောင် မိန်းမလစ်တာနဲ့ မမများစာပို့ထားမလားဆိုပြီး အင်တာနက်ဖွင့်လိုက်တာ မမကိုလွမ်းလို့)
(မောင်နော် အရမ်းချွဲတာပဲ)
(ချစ်တာကိုးမမရဲ့ အရမ်းတွေ့ချင်နေပြီသိလား)
(အင်း အတူတူပဲ မမကြိုရောက်နေမယ် လာလို့ရတာနဲ့ အမြန်လာခဲ့နော်)
(အင်း စောပြီး လာလို့ရရင် စောပြီးဆင်းလာမယ် မမ ရောက်ရင် စာပို့ထားနော်)
(အင်း မမဘာဝတ်လာရမလဲ)
(ဘာမှဝတ်မလာနဲ့)
(မောင်နော် ဒီကအကောင်းပြောနေတာ)
(မောင်ကစတာပါ မမက ဘာဝတ်ဝတ်လှတာပဲ မမကြိုက်တာဝတ်ပါ ပြီးရင် ချွတ်ရမှာပဲဟာ😁😁)
(မောင်နော် အရမ်းဆိုးတာပဲ တွေ့ရင် ဘယ်လောက်တောင်ကဲမလဲမသိဘူး)
(ကဲမှာမဟုတ်ဘူး ချစ်မှာ မမကို အစွမ်းကုန်ယုယပြီး ချစ်မှာ သိလား မောင်တို့က အိမ်ထောင်သည်တွေပဲ မမရယ် ဖုံးကွယ်ပြီး လှည့်ပတ်ပြောနေစရာမလိုပါဘူး ဟုတ်တယ်မလား မမရော မောင်ယုယုယယ ချစ်ပေးမှာ မလိုချင်ဘူးလား)
(ဟွန်း… မောင်စကားသိပ်တတ်တာပဲ လိုချင်တယ်ကွာ မောင်ယုယုယယ ချစ်ပေးတာလိုချင်တယ် မောင်အစွမ်းကုန်ယုယပေးနော်)
(အင်း… ယုယပေးမယ် အချိန်လုပြီးလုပ်ရမှာဆိုတော့ ချွတ်ရလွယ်တာလေးပဲ ဝတ်ခဲ့ပေါ့)
(ပြီးရော ရင်ခုန်လိုက်တာမောင်ရယ် မောင်အခုလိုပြောတာနဲ့တင် စိတ်ထဲယွလာပြီ)
(မောင့်ဟာလဲ မာလာပြီမမရဲ့ မောင်ရေချိုးလိုက်တော့မယ် မမနဲ့တွေ့ရင် အစွမ်းကုန်ချစ်ဖို့ အားမွေးထားရမယ်)
(ခစ်ခစ်… ချစ်လိုက်တာ မမလဲရေချိုးလိုက်တော့မယ်)
(အင်း အတူတူရေချိုးရအောင်)
(အွန်း ချစ်တယ်မောင်)
(ချစ်တယ် မမ)
ကျုပ် ဗိုက်ဗာက ထွက်လိုက်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ရုံးရောက်ပြီး အလုပ်လုပ်နေချိန် ဝိုင်ဖိုင်က တစ်ချိန်လုံးမိနေတာဆိုတော့ အလုပ်လုပ်နေတုန်း viberက မက်ဆေ့ဝင်လာပြန်တယ်။
(မောင် မမနဲ့တွေ့မှာက နေ့လည်စာစားချိန်ကြီးမလား မောင်ထမင်းမစားတော့ဘူးလား)
(မစားတော့ဘူးကွာ မမနဲ့အရမ်းတွေ့ချင်လို့)
(မောင်ရယ် ချစ်လိုက်တာ မမက မောင့်ကိုအငတ်မထားပါဘူး မမ နေ့လည်စာဝယ်ခဲ့မယ် မမနဲ့မောင် အတူစားကြတာပေါ့)
(မမသဘော မောင်က မမနဲ့တွေ့ချင်တာပဲသိတယ်)
(အင်း.. ဒါဆိုရောက်မှ စာပို့ထားလိုက်မယ်)
(ဟုတ် ချစ်တယ် မမ)
(ချစ်တယ် မောင်)
ဒီလိုနဲ့နေ့လည်ရောက်တော့ အလုပ်ပါးနေတာနဲ့ နာရီဝက်လောက် စောပြီး ခွင့်တောင်းကာ ဆင်းလာလိုက်တယ်။ ဆင်းလာနေတုန်း viberက စာဝင်လာပြန်တယ်။
(မောင် မမရောက်ပြီ မောင်အေးအေးဆေးဆေးလုပ်နော် ပြီးမှဆင်းလာခဲ့ မမ စောင့်နိုင်တယ် မောင်လာရင် ကားနံပါတ် xx/xxxx ကို နောက်ခန်းထဲ ဝင်လိုက် မမ နေရာတစ်ခု စဉ်းစားမိလို့ အဲ့ကိုသွားရအောင်)
(မောင်လာနေတာ ရောက်တော့မယ်)
ပို့ပြီး ဆက်လျှောက်ကာ အရင်တစ်ခါ အိန္ဒြာလာစောင့်နေတဲ့ လမ်းသွယ်ထဲ ဝင်လိုက်တယ်။ အန်တီသိင်္ဂီပြောတဲ့ ကားနံပါတ်ကိုရှာတော့ တွေပါပြီ ကားအဝါရောင်လေး။ ကားက မီးတစ်ချက်တောက်ပြပြီး မောင်းထွက်လာကာ ကျုပ်အနားမှာရပ်သွားတယ်။ဘကျုပ်လဲ နောက်ခန်းကတက်လိုက်တာနဲ့ ကားကိုမောင်းထွက်လိုက်တယ်။
“စောလိုက်တာမောင်ရယ်… မမက စောင့်ရမယ်မှတ်နေတာ…”
“အလုပ်အားနေတာနဲ့ စောဆင်းလာလိုက်တာ မမကို အရမ်းတွေ့ချင်နေလို့လေ”
“ခစ်ခစ်… စားစရာတွေပါပါတယ် ချွဲမနေပါနဲ့…”
“မချွဲပါဘူး မမရယ် မမလက်လေး ပေးကိုင်အုံး အရမ်းလွမ်းလို့… ”
“အင့်… ကိုင်ထား… ခစ်ခစ် ”
အန်တီသိင်္ဂီ သူ့ညာလက်လေးကို ကျုပ်ရှိတဲ့ အနောက်ခန်းဘက် လက်နောက်ပြန်ထားပေးတော့ ကျုပ်လဲ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားပေးရင် သူ့လက်ကိုဖျစ်ညှစ်နေမိတယ်။ သူလဲ ပြန်ဆုပ်ကိုင်ထားပေးတယ်။ အခုမှကြည့်မိတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီက ပေါင်လည်လောက်ထိတိုတဲ့ စကဒ်အတိုလေးနဲ့ အင်္ကျီချိုင်းပြတ် ကိုယ်ကျပ်လေး ဝတ်ထားတာပဲ။ အန်တီသိင်္ဂီ ဒီလိုဝတ်လာလိမ့်မယ်လို့ မထင်ခဲ့တာအမှန်။ အန်တီသိင်္ဂီက ကျုပ်တို့နဲ့ မနီးမဝေးက မော(mall)တစ်ခုရဲ့ မြေအောက်ကားပါကင်ထဲ ဝင်တော့ ကျုပ် အန်တီသိင်္ဂီ့လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ အန်တီသိင်္ဂီ မြေအောက်ကားပါကင်ရဲ့ ချောင်ကျတဲ့နေရာမှာကားထိုးပြီး စက်သတ်ကာ ကျုပ်ရှိရာ နောက်ခန်းကို ကူးလာတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီသိင်္ဂီ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို မ ကာ သူ့ကိုယ်ကိုယ်ကို ကျုပ်ပေါင်ပေါ်တင်လိုက်ပြီး အန်တီသိင်္ဂီကိုယ်လုံးလေးကို တင်းနေအောင်ဖက်ထားလိုက်တယ်။ အန်တီသိင်္ဂီလဲ ကျုပ်ကို လည်ပင်းကို ပြန်ဖက်ထားပြီး
“လွမ်းလိုက်တာ မမရယ်… ချစ်လိုက်တာ… မမကို မောင်အရမ်းချစ်တယ်…”
“မမလဲ အရမ်းလွမ်းတာပဲ… ဖက်ထားပါ မောင်ရယ်… ချစ်တယ်… ”
“မမကိုမောင် နမ်းပါရစေအုံး… ရွှတ်… ရွှတ်… ရွှတ်…. နမ်းလို့မဝဘူးကွာ… ”
“နမ်းလို့မဝရင် နမ်းကွာ… ရွှတ်… ရွှတ်… ချစ်တယ်မောင်ရယ်… ”
“ပြွတ်… ဟင်း… မမရယ်… မောင်နမ်းချင်နေတဲ့ မမနှုတ်ခမ်းလေး ချိုလိုက်တာကွာ… ”
“ပြွတ်… မောင်ကြိုက်တယ်ဆို ကျေနပ်တယ်… နမ်းပါ.. ပြွတ်… ”
“နမ်းမယ်… အကြာကြီနမ်းမယ် မမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ပြွတ်…”
ကျုပ်နဲ့ အန်တီသိင်္ဂရွှေရည် တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းရင်း မျက်လုံးတွေမှိတ်သွားကြတယ်။ တော်တော်လေးကြာသွားတော့ အနမ်းရပ်လိုက်ကြပြီး တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် စိုက်ကြည့်နေကြတယ်။
“မမရယ်… ချောလိုက်တာ ပြွတ်… ရွှေမှုံစားပြီးမွေးလာတာလားဟင်… ပြွတ်…”
“အခု အဲ့အလှတွေအကုန် မောင့်ဆီ ပုံပေးလိုက်ပြီလေ… ပြွတ်… မောင့်အတွက်ဖြစ်သွားပါပြီ…”
“မမကို မောင်အစွမ်းကုန် ယုယတော့မယ်နော်… ပြွတ်… ”
“အင်း… မမတစ်ကိုယ်လုံး မောင့်အပိုင်ပဲ… ”
“ပြွတ်… အင်း…”

(အခန်း ၁၁/၅)

ကျုပ်အန်တီသိင်္ဂီကို နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်နမ်းရင် သူ့ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်နေလိုက်တယ်။ ကျုပ်လျာကို သူ့ပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်တော့ အလိုက်သင့်ပါးစပ်ဟပေးပြီး သူ့လျာနဲ့ကျုပ်လျာကိုကစားပေးတယ်။ ပြီးတော့ကျုပ်လျာကို ဆွဲစုပ်တယ်။ ကျုပ်လျာကိုပြန်သိမ်းတော့ အန်တီသိင်္ဂီရဲ့လျာ ကျုပ်ပါးစပ်ထဲလိုက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့လျာကို ပြန်ကစားပေးပြီး ဆွဲစုပ် ပြီးတော့ နှစ်ဦးသား လျာထုတ်ပြီး လျာချင်းကစားကြတယ်။ ကျုပ်လက်တွေက အန်တီသိင်္ဂရွှေရည်ရဲ့ ကျောပြင်ပေါ်ကနေ ဖင်သားတွေကို စကပ်အတိုလေးပေါ်ကနေ ဆုပ်နယ်နေပြီ။ အိစက်နေတဲ့ အန်တီသိင်္ဂီဖင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်နေရင်း သူ့စကပ်ကို လှန်တင်လိုက်တော့ ပင်တီလေးတွေ့တယ်။ သူ့ဖင်သားတွေကို တိုက်ရိုက်ကိုင်တွယ်တော့ အသားကနူးညံ့ချောမွတ်ပေမယ့် ဖင်သားတွေက တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့ အိအိထွေးထွေးရှိလှသည်။
“ပြွတ်… မမရယ် မမဖင်ကြီးတွေက မာခဲနေတုန်းပါလား… ဘယ်လိုတွေတောင် ထိန်းထားတာလဲမမရယ်… ”
“ပြွတ်… မမက မနက်တိုင်း gym ဆော့တာကိုး… တင်းတာပေါ့… မောင်ဒီလို ကိုင်ပုံမျိုးနဲ့တော့ မကြာခင်ပျော့ကုန်တော့မှာပါ မောင်ရယ်… အဲ့ဒီအချိန်ကျရင်… မောင် မမကို လိုချင်ပါတော့မလားဟင်… ”
“မောင့် ရင်ခုန်သံတွေက ဘယ်တော့မှ ပျောက်ပျက်သွားမှာမဟုတ်ပါဘူး… မမရယ်…”
ကျုပ် အန်တီသိင်္ဂီ့ကို ထိုင်ခုံပေါ် ပက်လက်လေးချပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်က သူ့ပေါင်ကြားမှာ နေရာယူရင်း သူ့ချိုင်းပြတ်အင်္ကျီကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ဘရာကိုပါလှန်တင်လိုက်တယ်။ ကလေးနှစ်ယောက်အမေမို့ နို့တွေကတော့ မသေးလှ ဒါပေမယ့် တင်းတင်းရင်းရင်းရှိသေးတယ်။ ဖွေးဥနေတဲ့ အန်တီသိင်္ဂီ့နို့တွေကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ဆုပ်နယ်ရင်း သူ့ပါးတစ်ဖက်ကို လက်လေးနဲ့ကိုင်ပြီး လက်မလေးနဲ့ ပွတ်သပ်ပေးတယ်။
“လှလိုက်တာ မမရယ်… ”
“မောင့်အတွက် လှပေးနေတာပါ… မမ အလှတွေအကုန် မောင့်အတွက်ပဲ…”
“ချစ်တယ်… မမရယ်… ”
ကျုပ်အန်တီသိင်္ဂီကိုယ်ပေါ်ကို တံတောင်တစ်ဖက်ထောက်ကာ မှောက်ချလိုက်ရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းရင်း လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့ကိုယ်တွေကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း နို့တွေကိုပါဆုပ်နယ်နေတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီလက်တစ်ဖက်ကိုယူကာ ကျုပ်လီးပေါ်ကို တင်ပေးတော့ ဘောင်ဘီပေါ်ကနေ ကျုပ်လီးကိုပွတ်သပ်ပေးတယ်။
“ထွားလှချည်လားမောင်ရယ်… ”
“မမကွက်လပ်လေးကို ဖြည့်ဖို့ ထွားနေတာနေမှာပေါ့… မမရဲ့ကွက်လပ်က အရမ်းကြီးတယ်လေ… ထွားမှဖြစ်မှာပေါ့…”
“ဟင့်… စကားသိပ်တတ်တာပဲ မောင်ရယ်… ”
ကျုပ် သူ့လည်တိုင်လေးဆီပြောင်းနမ်းရင်း ရင်ညွှန့်လေးတွေကို နမ်းတော့ အန်တီသိင်္ဂီ တဟင်းဟင်းညည်းရင်း သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျုပ်ခါးပတ်ကို ကျွမ်းကျင်စွာ ဖြုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စတိုင်ဘောင်းဘီ ချိပ်ကိုဖြုတ်ကာ ဇစ်ဆွဲချပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲ လက်နှိုက်က ကျုပ်လီးကို တိုက်ရိုက်ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပြီး ဆွပေးတယ်။
“ပူနွေးပြီး မာတောင်နေတာပဲမောင်ရယ်…”
“မမအလှတွေကြောင့် အဲ့လိုမာတောင်နေတာလေ… မမအလှတွေက မောင့်ကို မချစ်ရမနေနိုင်အောင် ဆွဲဆောင်နိုင်လွန်းတယ်…”
“ဒါဆိုလဲ ချစ်ပေါ့မောင်ရယ်…”
ကျုပ် အန်တီသိင်္ဂီ စောက်ဖုတ်ဆီဆင်းသွားပြီး ပင်တီထဲ လက်နှိုက်ကာစမ်းကြည့်တော့ အန်တီသိင်္ဂီ့စောက်ဖုတ်က ဖောင်းကြွနူးအိနေပြီ စောက်ရည်တွေရွှဲအိုင်လို့။
“မမရယ်… အရည်တွေရွှဲအိုင်လို့ပါလား… ပြောပါတော့လားမမရယ်… မောင်ရှိနေလျှက်နဲ့ ဘာလို့ကြိတ်ခံစားနေတာလဲ… ”
“ဟင့်… မောင်စိတ်ကြိုက်လုပ်ပါစေဆိုပြီးလွှတ်ပေးထားတာပါ… မောင်က တစ်ဆင့်ချင်း ဖြည်းဖြည်းသွားနေတော့ စိတ်က အရမ်းဖြစ်နေပြီ…”
“မမရယ်… မောင်က မမကိုပျော်စေချင်တာလေ… စိတ်ချမ်းသာစေချင်တာ… မမက အဲ့လိုကြိတ်ပြီးခံစားနေတော့ မောင်က ဘယ်စိတ်ကောင်းပါ့မလဲ… မောင် အခုပဲ မမကွက်လပ်ကို ဖြည့်ပေးတော့မယ်နော်…”
“မမ အဆင်သင့်ဖြစ်နေတာ ကြာပါပြီမောင်ရယ်…”
ကျုပ်အန်တီသိင်္ဂီနှုတ်ခမ်းကိုပြန်နမ်းတော့ အန်တီသိင်္ဂီက ကျုပ်အတွင်းခံကိုလျောချပြီး လီးကိုအပြင်ထုတ်ကာ ထုပေးတယ်။ ကျုပ် အန်တီသိင်္ဂီ့ ပင်တီကို သူ့စောက်ဖုတ်ပေါ်အောင် တစ်ခြမ်းကပ်လိုက်ပြီး သူဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကာ သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး လီးထိပ်လေးနဲ့ပွတ်တော့ သူ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ထားတာလွှတ်ပေးပြီး ကျုပ်ကို ပြန်ဖက်လာတယ်။
“ဟင်း… မောင်ရယ်… ”
“မမ… အဆင်သင့်ပဲလား… မောင်နဲ့အတူ သစ္စာဖောက်တဲ့သူလုပ်ပြီး ငရဲကို အတူလိုက်ရဲလား…”
“အင်း… မောင်နဲ့ဆို သစ္စာဖောက်တဲ့သူတင်မဟုတ်ဘူး… မိုးမြေဆုံး ငရဲကြီးရှစ်ထပ်အထိ လိုက်ခဲ့မယ်… ပြွတ်… မောင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်…”
ကျုပ်လဲ အန်တီသင်္ဂီဆီက အဖြေရတာနဲ့ သူ့စောက်ဖုဆ်ထဲ လီးကို ဖိထည့်လိုက်တယ်။ ဒစ်မြုပ်ရုံလေး ဝင်သွားပြီး အန်တီသိင်္ဂီစောက်ပက်က ကျပ်နေတယ်။
“ကလေးနှစ်ယောက်အမေကလဲ ကျပ်လိုက်တာကွာ…”
“ဟင့်… ကလေးတွေက ဗိုက်ခွဲမွေးထားတာ မောင်ရ… ဟင်း… မလုပ်ရတာလဲ အရမ်းကြာနေပြီလေ…”
“အင်း… မောင် ဖြည်းဖြည်းချင်လုပ်ပေးမယ်… မမ မခံနိုင်ရင်ပြောနော်… ကြိတ်ခံတာကြီးကို မောင်မကြိုက်ဘူး… ”
“အင်းပါ မောင်ရယ်… ချစ်လိုက်တာ… ပြွတ်…”
“ချစ်တယ် မမရယ်… ”
ကျုပ်လဲ အန်တီသိင်္ဂီ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ညှောင့်ညှောင့်ပြီးသွင်းတယ်။ ကျပ်ကျပ်တည်းတည်းနဲ့ ကျုပ်လီးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အန်တီသိင်္ဂ့စောက်ဖုတ်ထဲကို တိုးဝင်သွားတယ်။ သွင်းရင်နဲ့ လိုးနေသလိုပေါ့။ အန်တီသိင်္ဂီလဲ ညည်းနေတယ်။
“မမ ရရဲ့လား… ”
“ရတယ်မောင်.. မောင်တစ်ချက်တည်း သွင်းရင်ခံနိုင်မှာမဟုတ်လောက်ဘူး… မောင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း လုပ်ရင်းသွင်းတော့ ကျပ်ပေမယ့်… ကောင်းလို့ နာမှန်းတောင်မသိရဘူး… အဆုံးထိထည့်လိုက်တော့မောင်… ဟင်း…”
ကျုပ် ဆက်ပြီး လိုးသွင်းလေး သွင်းတယ်။ ကျုပ်လီး တစ်ဆုံးဝင်သွားတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးရင်း အန်တီသိင်္ဂီ့ စောက်ဖုတ်က ကျပ်နေတာမို့ လိုးလို့ အရမ်းကောင်းနေတယ်။ သူလဲ စောက်ရည်တွေ မတရားထွက်ပြီး ဖီးတက်ကာ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ညည်းနေရင်း ကျုပ်ဆယ်ချက်လောက်ပဲ လိုးရသေးတယ် အန်တီသိင်္ဂီ ကိုယ်လေးတုန်ပြီး ပြီးသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီသိင်္ဂီ့ကို နမ်းရင်း
“မမရယ် ပြီးတာမြန်လှချည်လား…”
“ဟင့်… မမ မလုပ်ရတာကြာပြီကိုး မောင်ရဲ့… ဟင်း… ပြည့်သိပ်နေတာပဲ မောင်ရယ်… ”
“ဘာက ပြည့်သိပ်နေတာလဲ မမရဲ့…”
“မောင့်လီးကြီးလေ… မမအထဲမှာပြည့်သိပ်နေတာ…”
“မမစောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်သိပ်နေတာလား… ”
“အင်း…  မောင့်လီးက မမစောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်သိပ်ပြီး သားအိမ်ထဲအထိရောက်နေပြီ… ”
“ဒါဆို မောင့်လီးနဲ့ မမစောက်ဖုတ်ကို ဆက်လိုးမယ်နော်…”
“အင်း… ဆက်လိုး… ဟင့်… မောင်ရယ်… ”
“ကောင်းလားမမ… မောင်လိုးတာကောင်းလား… ”
“ဟင်း… အရမ်းကောင်းတယ်… မောင်လိုးပေးတာ အရမ်းကောင်းတယ်… ဟင်း… ဟင်း… မောင်ရယ်… ဟင်း… ဟင်း… ချစ်တယ်… ”
“မမစောက်ဖုတ်ကလဲ… အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတာပဲ… ချစ်တယ် မမရယ်…”
“ဟင်း… ဟင်း… မြန်မြန်လေး… မောင်… မမ ထပ်ပြီးတော့မယ်… ဟင်း… ဟင်း… အင်း… အာ့… ”
အန်တီသိင်္ဂီ နောက်တစ်ချီပြီးသွားပြန်သည်။ ဦးမိုးမြင့်အောင်က အန်တီသိင်္ဂရွှေရည်ကို ဘယ်လောက်တောင် ပစ်ထားသလဲတော့ မသိဘူး။ အန်တီသိင်္ဂီ အတွေ့အကြုံမရှိတဲ့ ကလေးမတစ်ယောက်လို ပြီးတာ မြန်လွန်းနေသည်။
“ပြွတ်… မမရယ် မမယောက်ျားက မမကို အဲ့လောက်တောင် ပစ်ထားရက်ရသလား… မမကို မောင်သနားလိုက်တာ… ရှေ့လျှောက် မမကို မောင်ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်သိလား…”
“အဲ့လူအကြောင်းကို ပြောမနေပါနဲ့မောင်ရယ်… မမရင်ထဲမှာရော ခေါင်းထဲမှာပါမရှိပါဘူး… မောင်ရှိနေပြီပဲ… မမအတွက် မောင်ရှိနေရင် လုံလောက်ပါပြီ… ”
“မမရယ်… ချစ်လိုက်တာ.. မောင် မမဖင်ကိုကြည့်ပြီးလိုးချင်တယ်… မောင့်ကို ကုန်းပေးနော်… ”
“အင်း… ကုန်းပေးမယ်… ”
ကျုပ် လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက ချွတ်ပေးတော့ အန်တီသိင်္ဂရွှေရည် ထလာပြီး ကျုပ်လီးကိုကြည့်ကာ
“ဟီး… မောင့်လီးကြီးက ထွားလိုက်တာ မောင်ရယ်… ပြွတ်…”
မပြောမဆို အန်တီသိင်္ဂီ ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်တယ်။ အန်တီသိင်္ဂီ့ပုလွေအစွမ်းကလဲ မပေါ့။ ကျုပ်လီးကို တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက်ကို စုပ်နိုင်သည်။ လျာလေးတွေနဲ့ ဝေ့ဝိုက်ကစားပြီး ပါးလေးတွေခွက်အောင်စုပ်သည်။
“မမရယ်.. ဟူး… စုပ်တတ်လိုက်တာကွာ… မောင်ပြီးသွားလိမ့်မယ်… ရှီး… ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်… ဟူး… မောင် မမကိုလိုးချင်သေးတယ်… ဟူး… နောက်မှ စုပ်ကွာ… ”
“ပြွတ်… မောင့်လီးကြီးက စုပ်လို့ကောင်းလိုက်တာ… ပြွတ်… ဟင်း… ဟင်း… စုပ်လို့တောင်မဝဘူး…”
“နောက်မှ တစ်ဝစုပ်ကွာ… မမပင်တီကို ချွတ်လိုက်တော့နော်… မောင်လဲ ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်တော့မယ်…”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမောင်… ”
ကျုပ် ဘောင်းဘီနဲ့ အတွင်းခံကို ချွတ်ပစ်တော့ အန်တီသိင်္ဂီလဲ သူ့ပင်တီကို ချွတ်ပစ်တယ်။ ပြီးတော့ အန်တီသိင်္ဂီက ကားထိုင်ခုံပေါ် ဒူးတစ်ဖက်ထောက်ကာ ခြေနင်းမှာ �ခြေတစ်ဖက်ရပ်ပြီး ကုန်းပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ကုန်းပေးထားတဲ့ အန်တီသိင်္ဂီ့စောက်ဖုတ်ကိုမြင်တော့ ယက်ချင်စိတ်ပေါက်လာပြီး ကုန်းယက်လိုက်တယ်။ စောက်ပက်အကွဲကြီးကို လျာနဲ့ယက်တင်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲလျာကြီး ထိုးထည့်ပစ်တယ်။ ထွက်ပြီးသားစောက်ရည်တွေကို စုပ်ယူမျိုချပစ်တယ်။
“အူး… မောင်ရယ်… ဟင်း… ဟင်း… ပြောတော့လိုးမယ်ဆို… အင်းဟင်း… မောင်ရယ်… ချစ်လိုက်တာကွာ… အူး… ဟူး… ”
ကျုပ် အန်တီသိင်္ဂီ့ကို တစ်ချီပြီးအောင် စောက်စိလေးကို ဖိယက်ပေးလိုက်တယ်။ အန်တီသိင်္ဂီပြီးသွားတော့ ထွက်လာတဲ့ စောက်ရည်တွေကို သူ့စောက်ဖုတ်ကိုငုံပြီး အကုန်စုပ်ယူလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ကျုပ် သူ့စောက်ဖုတ်က မျက်နှာခွာလိုက်တော့ အန်တီသိင်္ဂီ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျုပ်ကို အတင်းလာဖက်နမ်းတယ်။
“ပြွတ်… မောင်ရယ်… ပြောတုန်းကလိုးမယ်ဆိုပြီး ဘယ်လိုလုပ် မမစောက်ဖုတ်ကိုယက်ပေးရတာလဲ… ”
“ပြွတ်… မမစောက်ဖုတ်က ချစ်ဖို့ကောင်းတာကိုး… ယက်ချင်လာတာနဲ့ယက်လိုက်တာ… ကောင်းလား မမ… ပြွတ်..”
“အွန်း… အရမ်းကောင်းတာပဲ… ချစ်လိုက်တာ… ပြန်ကုန်းပေးမယ်… လိုးပေးတော့နော်… ပြွတ်…”
“အင်း လိုးမယ်… မမစောက်ဖုတ်ထဲက လီးတောင်မချွတ်ချင်ဘူး…”
“မချွတ်နဲ့ကွာ… လိုး… ”
အန်တီသိင်္ဂီ ပြန်ကုန်းပေးတော့ ကျုပ်လဲ နောက်ကနေ အန်တီသိင်္ဂီ့ခါးကိုကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးတယ်။ လိုးတဲ့အရှိန်ကရနေပြီမို့ ကျုပ်လဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပစ်တယ်။
“ဟင်း… အင်း… ဟင်း… မောင်ရယ်… ကြမ်းလိုက်တာ… ဟင်း… ”
“မမ နာလို့လားဟင်… မောင်လျှော့ပေးရမလား…”
“မလျှော့နဲ့မောင်… မောင်အားရအောင်လိုးပါ… ဆောင့်… မမလဲ အရမ်းကောင်းတယ်… ဟူး… မောင်ရယ်… အူး… ထွက်ပြန်ပြီ… ဟင်း…”
ကျုပ် အန်တီသိင်္ဂီ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာ လီးစိမ်ပေးထားပြီး အမောဖြေစေလိုက်တယ်။
“မောင်ရယ်… လိုးနိုင်လိုက်တာ… မမပြီးတာ ခဏခဏဖြစ်နေပြီ… မောင် အခုထိမပြီးသေးဘူးနော်…”
“မမစောက်ဖုတ်က လိုးလို့ကောင်းတာကိုး မပြီးချင်သေးလို့ ထိန်းထားတာ… ဒီတစ်ခါပြီးလိုက်တော့မယ်… ”
“အင်း… မမ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ… ”
“မမ ဒူးနှစ်ဘက်လုံး ခုံပေါ်မှာပဲထောက်လိုက်… ဒီအတိုင်းလေးပဲ လီးမကျွတ်အောင်ထလိုက်…”
အန်တီသိင်္ဂီ ကျုပ်ပြောတဲ့အတိုင်း ဒူးထောက်ကာ ကိုယ်လေးကိုမတ်ပြီး ထလိုက်တော့ ကျုပ် သူ့ကိုယ်လေးကို နောက်ကဖက်ပြီး သူ့နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။
“မမမျက်နှာ မောင့်ဘက်လှည့်…”
အန်တီသိင်္ဂီမျက်နှာလေး ကျုပ်ဘက်ကိုလှည့်လာတော့ ကျုပ်ငုံ့ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်လိုက်ရင်း သူ့ကိုယ်ကိုပွေ့လျှက် နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားကာ ကျုပ်ခါးကိုလှုပ်ကာ ဆောင့်လိုးတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီနဲ့ကျုပ် အငမ်းမရနမ်းရင် လိုးကြတာ အန်တီသိင်္ဂီပြီးတော့ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲပြီးလုပြီးခင်မို့ ဆက်ပြီးကြုံးလိုးရင်း အန်တီသိင်္ဂီစောက်ဖုတ်ထဲ သုက်ရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ မောသွားပြီး ထိုင်ချလိုက်တော့မှ အန်တီသိင်္ဂီ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားတာလွတ်သွားပြီး ကျုပ်ကသူ့ကိုဖက်ထားတာကြောင့် လီးစွပ်လျှက်ကြီး ကျုပ်ပေါ်ထိုင်နေရတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီကျုပ်ဖက်ထားလို့ ရင်ခွင်ထဲရောက်နေကာ ကျုပ်ပခုံးကိုခေါင်းမှီပြီ အမောဖြေနေရတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီနဲ့ကျုပ် အမောပြေတော့ ကျုပ် အန်တီသိင်္ဂီကို ဖက်ထားတာလွှတ်ကာ ကျုပ်ဘက်ကိုလှည့်စေလိုက်တော့ ကျုပ်လီးလဲ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲကနေ ကျွတ်သွားတယ်။ သူ့စောက်ရည်နဲ့ရောနေတဲ့ ကျုပ်ရဲ့လီးရည်တွေ ကားထိုင်ခုံပေါ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကနေ တစက်ချင်းကျနေတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီ ဒူးထောက်လျှက် ကျုပ်မျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်ကာ လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်လည်ပင်းကိုဖက်ပြီး လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးကို လာပြီးပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့ကိုယ်လေးကို ပြန်ဖက်ပေးထားတယ်။
“ဟင့်… မောင်ရယ်… အရမ်းနာသွားလားဟင်… ကြည့်ပါအုံး သွေးလေးတောင်စို့နေပြီ… ”
“မနာပါဘူးမမရယ်… ဒီလောက်တော့ အပျော့ပါ… မမ အားရရဲ့လားဟင်…”
“ဟင့် မောင်ရယ်… ဘယ်လိုမေးလိုက်တာလဲ… အားရရုံတင်မကဘူး… မောင်လိုးပေးတာကို စွဲသွားတာသိလား… မောင့်ကို ပြန်တောင်မလွှတ်ချင်တော့ဘူး… မောင်ရယ်…”
“မောင်လဲ မမအနားက မခွဲချင်တော့ဘူး… မမ… မမလို့… ”
“ခစ်ခစ်… ဘာလဲ မောင်ရဲ့… ”
“ချစ်တယ်ကွာ… ပြွတ်… ”
“ပြွတ်.. ပြွတ်… ချစ်တယ်… မောင့်ကို မမအရမ်းချစ်တယ်…”
“ချစ်တယ်… မမကို အရမ်းချစ်တယ်… မမ… မောင်မဝသေးဘူးကွာ… မမစောက်ဖုတ်ကို ထပ်လိုးချင်သေးတယ်… မောင့်ကို ပေးလိုးအုံးနော်… ”
“ခစ်ခစ်… မောင်ရယ်… မောင်လိုးပေးတာစွဲနေပါပြီဆို… မောင်လိုးနိုင်သလောက်… မမက ခံပေးမှာပဲ… သိလား… ”
“အချိန်က သိပ်မရတော့ဘူး… မမ မောင့်လီးကို ပိုမာလာအောင် ခဏစုပ်ပေး… ပြီးရင် မမစောက်ဖုတ်ကိုလဲ မောင်ယက်ပေးမယ်… ”
“အင်း… မောင့်လီးကို စုပ်တော့မယ်…”
“အင်း… စုပ်ပေး… အဝတ်တွေချွတ်လိုက်ရအောင်ကွာ… မမကိုယ်လုံးလေးကို မြင်ချင်လှပြီ… ”
“အင်း… မောင်ကြည့်ချင်ရင်ပြမှာပေါ့…”
ကျုပ်က အင်္ကျီချွတ်တော့ အန်တီသင်္ဂီလဲ သူလက်ပြတ်အင်္ကျီနဲ့ ဘရာရော စကပ်အတိုလေးပါချွတ်လိုက်တော့ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက် ကားထဲမှာကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားကြပြီ။ ကျုပ်ဒူးထောက်ထားပေးတော့ အန်တီသိင်္ဂီ ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်ပေးတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီ ကျုပ်လီးကို လျာလေးနဲ့သေချာယက်ပြီး လဥတွေကိုပါစုပ်ပေးတယ်။ လီးတစ်ဝက်ကျော်လောက်အထိ ပါးလေးခွက်အောင်ငုံစုပ်ပေးပြီး လီးအရင်းကို လက်လေးနဲ့ထုပေးတော့ ကျုပ်လီးက ခဏနဲ့တောင်လာပြီ။ ကျုပ်လဲ အချိန်မရတာမို့ အန်တီသိင်္ဂီ့ကို ဆွဲထူလိုက်တယ်။
“ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်… မမစုပ်ပေးတာ အရမ်းကောင်းတာပဲ… ပြွတ်… စုပ်တတ်လိုက်တဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကွာ… ချစ်လိုက်တာ… ပြွတ်… ပြွတ်… မောင့်အလှည့်နော်… မမ ပက်လက်လှန်လိုက်… ”
“အင်း… ”
အန်တီသိင်္ဂီက ပက်လက်လှန်ပေးတော့ ကျုပ် သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုကိုင်ပြီး ပခုံးပေါ်တင်လိုက်တော့ အန်တီသိင်္ဂီ့စောက်ပက်က ကျုပ်မျက်နှာအရှေ့မှာ ကော့ပေးထားသလိုမို့ ကျုပ်သေသေချာချာဖြဲပြီး ကြည့်တယ်။
“ဟင့်… မောင်ရာ မမဟာကို ဘာလို့သေသေချာချာဖြဲကြည့်နေတာလဲ… ”
“ဘယ်ဟာကိုလဲမမရဲ့… မမစောက်ပက်ကိုလား…”
“အင်း… မမစောက်ပက်ကို အဲ့လိုဖြဲကြည့်နေတော့ မမရှက်တာပေါ့…”
“မမစောက်ပက်က ချစ်စရာကောင်းတာကိုး… မောင်သေချာကြည့်ချင်လို့… ပြွတ်… ပြွတ်… ချစ်တယ်ကွာ… မမစောက်ပက်ကိုချစ်တယ်… မမ တစ်ကိုယ်လုံးကို ချစ်တယ်… ပြွတ်… ပြွတ်…”
“ဟင့်… မောင်ရယ်… ကြည့်ကွာ… မမကိုယ်တိုင်ဖြဲပြမယ်… အင့်… ပြီးရင် မောင့်လီးနဲ့ အသေလိုး… ဟင်း… မောင်ရယ်… ချစ်လိုက်တာ… အူး… မောင့်လျာကြီး မမစောက်ပက်ထဲဝင်လာပြီ…”
အန်တီသိင်္ဂီ ကျုပ်ကို သူကိုယ်တိုင် စောက်ပက်ဖြဲပေးတော့ ကျုပ်လဲ သူ့စောက်ပက်ကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်နမ်းပြီး စောက်ခေါင်းထဲ လျာထိုးထည့်လိုက်တယ်။ အန်တီသိင်္ဂီရဲ့ စောက်ပက်က ကြွက်နားရွက်လေးတွေကို ဆွဲစုပ်ပြီး စောက်စိလေးကို လျာဖျားလေးနဲ့ကစားပေးကာ ထွက်လာသမျှ စောက်ရည်တွေကို သောက်တယ်။ အန်တီသိင်္ဂီ့စောက်ပက်ကို ပြီးတဲ့အထိမယက်တော့ဘဲ သူ့ပေါင်တွေကို အောက်ချပေးပြီး အန်တီသိင်္ဂီ့လက်ကိုဆွဲကာ ထူလိုက်လိုက်တော့ ကျုပ်ကိုဖက်ထားတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီ့ပေါင်ကနေကိုင်ပြီး မလိုက်တော့ အန်တီသိင်္ဂီ အလိုက်သင့်ကြွပေးတယ်။ သူ့စောက်ပက်ဝမှာ ကျုပ်လီးတေ့ပေးလိုက်တော့ အန်တီသိင်္ဂီက ကျုပ်လီးပေါ် ဖိထိုင်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော အန်တီသိင်္ဂီ အပေါ်ကနေဆောင့်လိုးတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီသိင်္ဂီ့ကို နမ်းလိုက် နို့တွေစို့ပေးလိုက်နဲ့ သူ့စိတ်ကြိုက်လွှတ်ထားပေးလိုက်တယ်။ အန်တီသိင်္ဂီ တစ်ချီပြီးတော့ ခဏအမောဖြေတယ် ပြီးတော့ ဆက်ဆောင့်လိုးတယ် နောက်တစ်ချီပြီးသွားပြန်တယ်။ ကျုပ် အန်တီသိင်္ဂီ့ကို လှဲချလိုက်ပြီး အားရပါးရ အပေါ်ကနေ ဆောင့်လိုးပြီး သူ့စောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေပန်းထည့်ကာ အဆုံးသတ်လိုက်ကြတယ်။ ခဏနမ်းကာ အမောဖြေကြပြီးမှ လူချင်းခွာကာ တစ်ရှူးနဲ့ အဖုတ်တွေ လီးတွေကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး အဝတ်တွေပြန်ဝတ်ကြတယ်။
“မမက… အိမ်ကနေ ဒီပုံစံနဲ့ထွက်လာတာလား…”
“မဟုတ်ပါဘူးမောင်ရယ်… အပေါ်က ထမိန်နဲ့အင်္ကျီထပ်ဝတ်လာတာပေါ့… လမ်းကျမှ ထပ်ဝတ်ထားတာတွေ ချွတ်လိုက်တာ… ဒီပုံစံအတိုင်းထွက်လာရင်… ရည်းစားနဲ့သွားချိန်းတွေ့မှန်း ရိပ်မိကုန်မှာပေါ့…ခစ်ခစ်”
အန်တီသိင်္ဂီက ကျုပ်မေးတာကို ပြန်ဖြေရင်း ရှေ့ခန်းက အထုပ်တစ်ထုပ်ကိုယူကာ ဖွင့်လိုက်တော့ ကြက်ကြော်တွေ၊ အသားညှပ်ပေါင်မုန့်တွေအပြင် သူကိုယ်တိုင်ဖုတ်ထားတဲ့ ကိတ်လေးတစ်လုံးလဲ ပါသေးတယ်။
“မမက ကိတ်ဖုတ်လာခဲ့သေးတာကိုး… ပင်ပန်းခံလို့မမရယ်… မမ လာရင်ပဲရပါပြီ..”
“မောင် စကာတတ်အောင်လို့… တမင်ဖုတ်ကျွေးတာ… ခစ်ခစ်… ”
ကျုပ်နဲ့ အန်တီသိင်္ဂီ စားစရာတွေကို တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ကာ စားကြရင်း အပြန်အလှန် ခွံ့ကျွေးကြတယ်။ ဆန်းကစ်ဘူးလေး တစ်ယောက်တစ်ဘူးနဲ့ မျှောချရင်း ကြည်ကြည်နူးနူးလေး စားကြတယ်။ စားပြီးကြတော့ ခဏဖက်ပြီး အနမ်းလေးပေးပြီးမှ အန်တီသိင်္ဂီ ကားရှေ့ခန်းကိုပြန်သွားပြီး ကားကိုမောင်းထွက်လိုက်တယ်။

ညနေမှာ မေမေနဲ့ မမဆီလဲသွားဖြစ်တယ်။ ညကျတော့ ရင်အေးနဲ့မလုပ်နိုင်တော့ဘူး။ ရင်အေးအိပ်ချိန်ကိုစောင့်ကာ အခန်းပြင်ခိုးထွက် အိမ်အပြင်ရောက်မှ အန်တီသိင်္ဂီဆီ ဖုန်းဆက်တယ်။
“ဟယ်လို… မောင်… မျှော်လိုက်ရတာ မောင်ရယ်… နောက်ကျလိုက်တာ…”
“မိန်းမ အိပ်တာစောင့်နေလို့ မမရဲ့… မမကိုလွမ်းတာမှ တစ်ပိုင်းကိုသေလို့…”
“တစ်ပိုင်းမှ သေလို့မဖြစ်ဘူးမောင်… မောင့်အစိတ်အပိုင်းအကုန်လုံးက မမအတွက်တန်ဖိုးရှိတယ်… သိလား…”
“မမ တစ်ကိုယ်လုံးကိုလဲ မောင်ကအရမ်းကြိုက်တယ်… မမစောက်ဖုတ်ကိုလိုးလို့မဝဘူးကွာ… မမနှုတ်ခမ်းလေး မမပါးလေးတွေကလဲ နမ်းလို့မဝဘူး… မမနို့တွေလဲစို့လို့ကိုင်လို့မဝဘူး… မမလီးစုပ်ပေးတာလဲ အရမ်းကြိုက်တယ်… ချစ်တယ်မမရယ် တွေ့ချင်သေးတယ်… ”
“ဟင့်… မမလဲ မောင့်လီးကြီးနဲ့ အလိုးခံလို့ကို မဝပါဘူးကွာ… မောင့်အနမ်းတွေ အကိုင်အတွယ်အယုအယတွေကို… အရမ်းစွဲလန်းနေပြီ… သိလား… အရမ်းချစ်တယ်မောင်ရယ်… ”
“မမရယ်… တွေချင်တယ်… လိုးချင်တယ်….”
“မောင်ရယ်… မမလဲ မောင်လိုးပေးတာ အရမ်းခံချင်တာပဲ… မမလဲ တွေ့ချင်တယ်… ချစ်တယ်မောင်ရယ်… မမစောက်ဖုတ်လေးတောင်ယားလာပြီ…”
“မောင်လဲ လီးတောင်လာပြီမမရယ်… viberကနေ ဗွီဒီယိုကော ခေါ်ရအောင်… မမရဲ့ ယားနေတဲ့စောက်ဖုတ်လေးကို ကြည့်ချင်တယ်…”
“ခေါ်ကွာ… မမစောက်ဖုတ် ဘယ်လောက်ယားလဲ ပြမယ်… မောင့်ရဲ့တောင်နေတဲ့လီးကြီးလဲ ပြအုံးနော်…”
“ပြမှာပေါ့ မမရဲ့… ခဏနော်… မောင် အိမ်သာထဲသွားလိုက်မယ်… မောင့်ဘက်ကခေါ်လိုက်မယ်… အသံထွက်မှာစိုးလို့… ”
“အင်း… မြန်မြန်လေးမောင်… မမ အရမ်းယားနေပြီ… ဟီးဟီး… ”
“ချစ်လိုက်တာ… ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်…”
“အင်း… ”
ကျုပ် ဖုန်ချပြီး အိမ်ထဲပြန်ဝင်ကာ အိမ်သာကိုပြေးရတယ်။ အိမ်သာထဲကိုရောက်တော့ ဘိုထိုင်ပေါ်ထိုင်ပြီး အင်တာနက်ဖွင့်ကာ viberကနေ အန်တီသိင်္ဂီဆီ ဗွီဒီယိုကော ခေါ်လိုက်တယ်။ အန်တီသိင်္ဂီ ဖုန်းကိုင်တော့ သူ့မျက်နှာကို ကျုပ်ဘက်က မြင်နေရပြီ။ သူလဲကျုပ်ကို မြင်နေရမှာ အသေအချာပေါ့။ ကျုပ်အန်တီသိင်္ဂီမျက်နှာလေးကို ဖုန်းစခရင်ကနေ နမ်းတော့ သူလဲပြန်နမ်းတယ်။ ကျုပ် ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးကိုပြတော့ အန်တီသိင်္ဂီ ကျုပ်လီးကို ဖုန်းထဲကနေ လှမ်းနမ်းတယ်။ ပါးစပ်လေးဟပြီး လျာလေးထုတ်ကာ လှုပ်ပြီးကစားပြတယ်။ ကျုပ်လီးကိုထုနေရင်း အန်တီသိင်္ဂီ့ကို ဖုန်းထဲကနေ နမ်းလိုက်တယ်။ အန်တီသိင်္ဂီက လေသံတိုးတိုးနဲ့ မိုက်ခ်နားကပ်ပြီး
“တောင်နေတာပဲမောင်ရယ်… မောင့်လီးကြီး မမစောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ထားချင်လိုက်တာ..”
“မောင်လဲ ထည့်ပေးထားချင်တာ… မမစောက်ဖုတ်ပြပါအုံး… စောက်ရည်တွေ ဘယ်လောက်တောင်ထွက်နေလဲ…”
“အများကြီးပေါ့မောင်ရယ်… ဒီမှာကြည့်… မောင်လီးမြင်မှ ပိုထွက်လာတာ…”
အန်တီသိင်္ဂီ ခေါင်းအုံးလေးကျောမှီပြီး သူ့စောက်ပက်ကို ပြတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီ့စောက်ပက်က အရည်တွေရွှဲအိုင်ကာ ဖောင်းကြွနေတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီက သူ့စောက်ပက်ကို ပွတ်ပြပြီး စောက်ခေါင်းထဲ လက်နှစ်ချောင်းပူးထည့်ကာ နှိုက်လိုက်ပြီး ပြန်ထုတ်လိုက်တယ်။ သူ့လက်မှာ အမျှင်တန်းပြီးပါလာတဲ့စောက်ရည်တွေကို လက်ကလေးနှစ်ချောင်းကို ပူးချည်ခွာချည်လုပ်ပြတော့ ကျုပ် သူ့လက်ကို ဖုန်းထဲကနေ စုပ်ပြတယ်။ လျာထုတ်ပြီးယက်ပြတယ်။
“မမရယ်… အများကြီးပဲ… မောင် မမစောက်ရည်လေးတွေ သောက်ချင်လိုက်တာ… ”
“မမလဲ မောင့်ကိုစောက်ရည်တိုက်ချင်လိုက်တာ…”
“မမစောက်ပက်က ဖောင်းအိပြီး အရည်တွေရွှဲအိုင်နေတော့ မောင် ယက်ပြီး လိုးချင်လိုက်တာ… ”
“မောင်ရယ်… မမလဲ မောင့်လီးနဲ့ အရမ်းအလိုးခံချင်တာပဲ…”
“မမ… ဖုန်းကို မမတစ်ကိုယ်လုံးမြင်အောင် ထောင်ထားလိုက်ပါလား… မောင်လဲ ထောင်ထားမယ်… မမနဲ့မောင် ဖုန်းထဲကကြည့်ပြီး အတူတူ အာသာဖြေကြမယ်လေ…”
“အင်း… ”
ကျုပ် ဘိုထိုင်ပေါ်ကဆင်းပြီး အိမ်သာကြမ်းခင်း ကြွေပြားပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်ပြီး ဖုန်းကိုနံရံမှာထောင်ကာ ကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံးကိုမြင်အောင်ချိန်လိုက်တယ်။ အန်တီသိင်္ဂီလဲ ထိုနည်းတူ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို မြင်ရအောင် ဖုန်းကို တစ်ခုခုနဲ့ခံပြီး မွေ့ယာပေါ် ထောင်ထားတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီ့အခန်းရော ကျုပ်ရဲ့အိမ်သာထဲမှာပါ မီးတွေ လင်းထိန်နေတာမို့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည်ကြည်လင်လင် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီက ခါးစည်းညဝတ်အင်္ကျီရှည်ကို ကြိုးဖြည်လိုက်ကာ အင်္ကျီကိုဟလိုက်တော့ သူ့အရှေ့ပိုင်းတစ်ခုလုံးက ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားကာ ဒူးထောင်ပေါင်ကားပုံစံနဲ့ ခေါင်းအုံးလေးမှီထားတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တပ်မက်တဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်ပြီး အာသာဖြေကြတယ်။ ကျုပ်လဲ မိန်းမရပြီးမှ ကိုယ့်လီးကိုကိုင်ပြီး လက်သမားပြန်လုပ်ရတာ ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ။ ပြီးတော့ ဒီလို ဗီဒီယိုကောခေါ်ပြီး ဆက်စ်ချက်(sex chat)ရတာ ကျုပ်အတွက် ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ။ ရင်အေးနဲ့ ရည်းစားဘဝတုန်းကလဲ ချိန်းတွေ့ပြီးသာလိုးကြတာ ဖုန်းပြောရင်တော့ ချစ်စကားလေးတွေ ကြည်ကြည်နူးနူးပဲ ပြောဖြစ်တယ်။ အတွေ့အကြုံသစ်မို့ ကျုပ်လဲ ဖီလင်က အရမ်းကောင်းနေတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီကလဲ သူ့စောက်ပက်ထဲလက်နဲ့လိုးပြ၊ စောက်စိကိုပွတ်ပြ၊ စောက်ပက်ကိုဖြဲပြီး အနီးကပ်ပြ၊ နို့တွေကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ချေပြနဲ့ လုပ်ပြနေတော့ ကျုပ်လဲ တစ်ခါတစ်ခါ အနီးကပ်ပြတော့ ကျုပ်လဲ ဖီလင်အရမ်းတက်ကာ မြန်မြန်ပြီးအောင် မြင်နေရတဲ့ ဖုန်းထဲကမြင်ကွင်းကို စိတ်နှစ်ပြီး ထုလိုက်တာ ကျုပ်ရောအန်တီသိင်္ဂီပါ ပြီးသွားကြတယ်။ ပြီးသွားတော့ အန်တီသိင်္ဂီက ဖုန်းယူကာ သူ့စောက်ပက် ရှုံ့ချည်ပွချည်ဖြစ်နေတာကို အနီးကပ်ပြတော့ သူ့စောက်ရည်တော်တော်များများက စောက်ပက်ထဲက စိမ့်ကျနေပြီး ဖင်ကြားအထိ စီးကျနေတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့စောက်ပက်ကို အာဘွားပေးလိုက်ပြီး ပျော့သွားတဲ့ကျုပ်လီးကိုပြတော့လဲ ကျုပ်လီးကို အာဘွားပြန်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သားဖုန်းထဲက အနမ်းပေးကာ ကျုပ်က လက်ကိုနားအနားကပ်ပြပြီး ဖုန်းခေါ်မယ့်ပုံစံလုပ်ပြတော့ ခေါင်းညှိတ်ပြတယ်။ ကျုပ်လဲ အိမ်သာထဲကထွက်ကာ လက်ဆေးပြီး အိမ်အပြင်ထွက် ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။
“မောင်ရယ်… လူကိုမောသွားတာပဲ… ချစ်လိုက်တာ… လူချင်းမတွေ့ရတာတောင် အဝေးကနေလှမ်းပြီး ဖြည့်ဆည်းပေးတဲ့ မောင့်ကို သိပ်ချစ်တာပဲ..”
“မောင်လဲ ဒီလိုတစ်ခါမှမလုပ်ဖူးဘူး… ရင်တွေအရမ်းခုန်တာပဲ… မမပြီးသွားတာလေးကချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ…”
“ဟင့်… လွမ်းတယ် မောင်ရယ်… ”
“မောင်လဲ လွမ်းတယ်… မနက်ဖြန်တွေ့ရမှာပဲကွာ… ဒါပေမယ့် အေးပါလာမှာဆိုတော့… မမနဲ့ သီးသန့်တွေ့လို့ရပါ့မလား… မသိဘူး… ”
“ဟင်း… အင်းပါ… မောင့်မျက်နှာလေးမြင်ရရင်ပဲ ကျေနပ်ပါတယ်… ဒါပေမယ့်… မမကြံပါအုံးမယ်… မောင် မမကိုလိုးလို့ရအောင်…”
“လိုးလို့ရရင်တော့ ကောင်းတာပေါ့ မမရယ်… မမမောသွားပြီမလား… အိပ်တော့လေ… မောင်ချော့သိပ်ပေးမယ်…”
“ဟုတ်… မောင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်… ”
“မမကိုလဲ အရမ်းချစ်တယ်…”
ပြီးတော့ အရင်အတိုင်း အန်တီသိင်္ဂီ့ကို ချော့သိပ်ပြီးမှ အိပ်ယာပြန်ဝင်ကာ ချစ်ရတဲ့ ဇနီးလေးကို လိပ်ပြာမလုံစွာ တိုးဖက်ရင်း အိပ်လိုက်တော့တယ်။

အခန်း ၁၂(ဆက်ရန်)

(အခန်း ၁၂/၁)

ဒီနေ့ရုံးပိတ်ရက်မှာ အိန္ဒြာနဲ့သွားတွေ့ဖို့ တာဝန်တစ်ခုက ရှိလာပြီ။ ညက ချစ်ဇနီးလေးနဲ့မလိုးဖြစ်တာမို့ မနက်အစောကြီးထကာ ရင်အေးရဲ့စောက်ဖုတ်ကို ထမိန်ထဲဝင်ပြီး ယက်နေလိုက်သည်။ သူလဲနိုးလာပြီး ကျုပ်ခေါင်းကို ထမိန်ပေါ်ကနေပွတ်ပေးတယ်။
“ဟင်း… ကိုရယ်… ဟူး… ကောင်းတယ်… ချစ်လိုက်တာ… ”
ကျုပ်ယက်နေတုန်း ရင်အေးက ထမိန်လေးဖြည်ကာ ထမိန်စကို မပြီးကျုပ်ကိုကြည့်တယ်။
“ဟင်း… ကိုရယ်… ကိုတစ်ယောက်ထဲပဲယက်နေတော့မှာလား… အေးကိုလဲ ကို့လီးပေးစုပ်အုံးလေ… ”
“ပြွတ်… အေးလေးရာ မနေ့က မေမေနဲ့မမကိုသွားလိုးပေးပြီး အေးလေးကိုပစ်ထားသလိုဖြစ်သွားတာ… ဆောရီးနော်… အေးလေးကို ကိုပြုစုမယ်… ဇိမ်လေးနဲ့ ခံပါအေးရ….ပြွတ်… ပြွတ်… ပလပ်… ပလပ်… ရှလွတ်… ”
“ဟင့်… ရှီး… ရပါတယ်ကိုရယ်… အေးနားလည်ပါတယ်… ဟင်း… ဟင်း… ကိုရယ်… ချစ်လိုက်တာ… အေး ပြီး.. ပြီ… ဟင်း…. ”
ချစ်ဇနီးလေးပြီးသွားတော့ ကျုပ် သူ့စောက်ရည်တွေ တစ်စက်မကျန် သောက်လိုက်ပြီးမှ ထမိန်ထဲကတိုးထွက်ကာ သူ့နှုတ်ခမ်းကိုသွားနမ်းတော့ ကျုပ်ကိုဖက်ထားပေးပြီး ပြန်နမ်းတယ်။
“ပြွတ်… ကိုရယ်… အေးက ကို့လီးကြီးကို စုပ်ချင်သေးတာ… ”
“ပြွတ်… ကို အေးထမိန်ထဲက မထွက်ချင်တော့လို့ တစ်ချီးပြီးမှ အကြိုက်စုပ်ကွာ… ဒီနေ့ အေးနဲ့တစ်ဝလိုးပြီးမှ သူများကိုလိုးမယ်… သိလား… ချစ်တယ်အေးရယ်…”
“ပြီးရောကိုရာ… ဒါဆိုလဲ လိုးတော့… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… ဒီလောက်နေ့နေ့ညည လိုးနေရတာကို အေးကိုမရိုးသေးဘူးလား… ”
“မရိုးဘဲ ပိုပိုပြီးလိုးချင်လာတာ အေးရ… မသိဘူးလား… ကို့ မယားလေးရ… အင့်… ကောင်းလိုက်တဲ့ အေးရဲ့စောက်ပက်လေး… လိုးလို့ကိုမဝဘူး… ”
“အေးကလဲ ကို့လီးနဲ့ အလိုးခံလို့မဝပါဘူး ကိုရယ်… ဟင်း… ချစ်လိုက်တာ… လိုး… ကိုလိုးလို့မဝတဲ့ အေးရဲ့စောက်ပက်ကိုလိုး… ဟူး… ”
ကျုပ် ရင်အေးရဲ့ ထမိန်ထဲကနေ တစ်ချီပြီးတဲ့အထိ လိုးပြီးမှ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီးချွတ်တော့ ချစ်ဇနီးလေးအလိုကျ ကျုပ်လီးကို သူ့စိတ်ကြိုက်ပေးစုပ်ရသေးတယ်။ ကျုပ်လီးရည်တွေ သူ့ပါးစပ်ထဲ ထုတ်ပေးလိုက်မှပဲ ချစ်ရတဲ့ဇနီးလေးက ကျေနပ်တယ်။ ဒါပေမယ့်လဲ လီးက ပျော့ချိန်မရလိုက်ပါဘူး ချစ်ဇနီးလေးရဲ့ အပြုအစုအောက်မှာ လီးကပြန်တောင်လာပြီး လင်မယားနှစ်ယောက် မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆက်ဆွဲကြတယ်။ နောက်တစ်ကြိမ် ချစ်ဇနီးလေးရဲ့စောက်ပက်ထဲ လီးရည်ပန်းထည့်ပြီးမှ နှစ်ယောက်သား ဖက်ပြီး အနမ်းလေးတွေပေးကာ အမောဖြေကြတယ်။ တကယ်တော့ ကျုပ် အန်တီသိင်္ဂီနဲ့ဖောက်ပြန်နေမိပေမယ့် ချစ်ဇနီးလေးအပေါ် အပြစ်ရှိသလိုခံစားမိပြီး တိုးလို့တောင် ချစ်လာသေးတယ်။ တစ်ဘက်မှာလဲ သူမသိအောင် ခိုးလုပ်ရတာကိုက စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းနေသည်။ ကျုပ်အပေါ် ချစ်ပြီး အလိုက်သိတဲ့ ရင်အေးက သိရင်တောင် ကျုပ်ကိုနားလည်ပေးမယ်ထင်တာပဲ။ ရင်အေး မနက်စာပြင်ဖို့ထသွားတော့ ကျုပ်အိပ်ယာထဲမှာ ခဏလှဲရင်း အင်တာနက်ဖွင့်လိုက်တယ်။
….တုံ… တုံ… ”
(မောနင်းမောင်… အရမ်းလွမ်းနေပြီ… မြန်မြန်လာခဲ့ကြနော်.. မျှော်နေတယ်…)
(လာခဲ့မှာပေါ့ မမရဲ့… မောင်လဲအရမ်းလွမ်းတယ်… မောနင်းမမ အရမ်းချစ်တယ်…)
အန်တီသိင်္ဂီက စာပို့ထားပေမယ့် လိုင်းပေါ်မှာမရှိ။ ကျုပ်လဲ စာပြန်ပို့ပြီး အင်တာနက်ပိတ်ကာ အောက်ထပ်ကိုဆင်းလိုက်တယ်။ ရေချိုးပြီး မိသားစုတွေ မနက်စာစားကြတယ်။
“ကိုကိုရေ… ကိုကို… ”
ဟော… မူယာ့အသံပါလား။ စောစောစီးစီး ဟိုးအဝေးကြီးကနေ ဒီအချိန်ကြီးရောက်လာတယ်ဆိုတော့ ဘာများပါလိမ့်။
“မူယာပဲ… ကို သွားခေါ်လိုက်အုံးမယ် အေး…”
“အေးလဲ လိုက်ခဲ့မယ်… ဖေဖေနဲ့သမီးလေးတို့ စားနှင့်ကြ…”
ကျုပ်နဲ့ ရင်အေး ထမင်းဝိုင်းမှထကာ ခြံဝဆီ ခပ်သုတ်သုတ် သွားလိုက်ကြတယ်။ ခြံဝမှာ ကားရပ်ထားပြီး ဝေယံမိုးမြင့်နဲ့ မူယာရပ်နေတယ်။ မူယာ့မျက်နှာက ပုံမှန်ထက် ပိုပြီးပြုံးရွှင်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ခြံတံခါးဖွင့်ပေးပြီး မူယာနဲ့ ဝေယံကို အိမ်ထဲခေါ်လိုက်တယ်။
“အကို… ကျနော်မဝင်တော့ဘူး… အိမ်အခြေအနေလေး သွားကြည့်လိုက်အုံးမယ်… မူယာက မြန်မြန်ပြောင်းနေချင်ပြီတဲ့လေ..”
“အေးကွာ… နေ့လည်ကျ အကိုတို့လင်မယား အပြင်သွားမှာမို့ နေ့လည်ပြန်လာခေါ်လိုက်လေ…”
“ရတယ်ကိုကို… မူယာ အိမ်စောင့်ပေးမယ်… မူယာက ဒီမှာ ညအိပ်မှာ… ဟီးဟီး…”
“ဟုတ်တယ်အကို မနက်ကျမှ ကျနော်  ပြန်လာခေါ်လိုက်မယ်… ”
“အေး… ကောင်းတယ်… အစ်ကိုလဲ မမနဲ့မေမေ့ကို အိမ်စောင့်ပေးဖို့သွားခေါ်ရမှာ… မေမေတို့နဲ့နေခဲ့ပေါ့…”
“ဟုတ်… ကိုကို… ”
“အဲ့ဒါဆို ကျနော်သွားပြီ အကိုနဲ့မရီး… မူယာ ငါသွားပြီနော်… ”
“အေး… ”
ဝေယံကားပေါ်တက်ပြီး ပြန်ထွက်သွားတော့ ကျုပ်နဲ့ရင်အေး မူယာ့ကိုခေါ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်လိုက်တယ်။
“မူယာ… မနက်စာမစားရသေးဘူးမလား… ကိုကိုတို့နဲ့ဝင်စားလိုက်… ”
“အင်း… စားမယ်… ဗိုက်ဆာလာပြီ… ခစ် ခစ်…”
“လာ ထိုင် မမပြင်ပေးမယ်… ကို ဟိုဘက်မှာပြောင်းထိုင်လိုက်…”
မူယာ့ကို ထမင်းစားခန်းထဲ ခေါ်သွားပြီး ထိုင်စေကာ ရင်အေးက ကျုပ်ကို မူယာ့ဘေးမှာထိုင်စေတယ်။ ယောက္ခထီးကြီးက စားပြီးသွားပြီမို့ ဧည့်ခန်းမှာရောက်နေပြီ။ ရင်အေးက သူ့အဖေစားပြီးသားပန်းကန်တွေသိမ်းကာ မူယာ့အတွက် တစ်ပွဲပြင်ပေးတယ်။ ဒီနေ့မနက်စာက ကော်ဖီနဲ့ ခေါက်ဆွဲကြော်ပါ။ မူယာက �တစ်ချိန်လုံးပြုံးနေပြီး ရင်အေးပြင်ပေးတဲ့ မနက်စာကိုစားတယ်။
“မူယာ… တချိန်လုံးပြုံးနေတာပဲနော်… ခစ်ခစ်… ကြည့်ရတာ ကိစ္စထူးပြီထင်တယ်… ဟုတ်လား… မမတို့လဲဝမ်းသာရအောင် ပြောပါအုံး…”
“ခစ်ခစ်… ဟီး… အင်း… ”
မူယာက ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ ပြုံးပြီး ခေါင်းညှိတ်ပြတယ်။
“တကယ်… ဝမ်းသာလိုက်တာ မူယာရယ်… ဟီးဟီး… ကိိုကို့ညီမလေးက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ… စား… များများစား… အားရှိအောင်… ”
“အမလေးနော်… ကို့မျက်နှာကြီး ဖြစ်ပျက်သွားတာလဲ ကြည့်ပါအုံး မူယာရယ်… ပါးစပ်က နားရွက်ချိတ်တော့မယ်… ခစ်ခစ်…”
“ခစ်ခစ်… မမကလဲ… ”
“မေမေ… တီတီက ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်…”
“တီတီက မီးလေးကစားဖို့ အဖော်ရအောင် မောင်လေးလားညီမလေးလားမသိဘူး မွေးပေးတော့မှာလေ မီးလေးရဲ့… ”
“ဟေး… ဒါမှ ဒို့တီတီကွ… ”
စားပြီးကြတော့ အစက အန်တီသိင်္ဂီတို့အိမ်ကိုမနက်ပိုင်းသွားဖို့ရည်ရွယ်ထားပေမယ့် မူယာရောက်လာပြီဆိုတော့ နေ့လည်မှပဲ သွားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ မေမေတို့ကိုတော့ ထမင်းတွေဟင်းတွေမချက်ဘဲ စောင့်နေဖို့ ပြောထားတာမို့ ထမင်းမစားမီ သွားတော့ခေါ်ရမည်။
“ကိုရေ မူယာက အစောကြီးထလာပုံပဲ… အိပ်ရေးမဝဘဲ ညောင်းညာနေမှာပေါ့… အခန်းထဲမှာ အညောင်းပြေလှဲခိုင်းပြီး… နှိပ်ပေးလိုက်ပါလား…”
“မီးမီးနှိပ်ပေးမယ်… တီတီ… မီးမီး နှိပ်တတ်တယ်…”
“ငါ့တူမမွှေးလွန်းလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ ရွှတ်ရွှတ်… ”
“မီးလေးရယ်… မီးလေးတီတီက ဗိုက်ထဲမှာ ကလေးလေးရှိနေပြီ မီးလေးရ… မှားနှိပ်မိရင် ကလေးလေးနာပြီး ဗိုက်ထဲမှာငိုနေလိမ့်မယ်… ဖေဖေ့ကိုပဲနှိပ်ခိုင်းလိုက်နော်… မီးလေးနှိပ်ပေးချင်ရင် မေမေ့ကိုနှိပ်ပေး… ”
“အဲ့လိုလား… ဟီး… အာ့ဆို မေမေ့ကိုပဲနှိပ်ပေးတော့မယ်… ”
ဒီလိုပဲ သမီးလေးမွှေးလွန်းကို ရင်အေးက လှည့်ပတ်ပြောဆိုပြီး ကျုပ်နဲ့မူယာ အေးအေးဆေးဆေး တွေ့လို့ရအောင် ဖန်တီးပေးတယ်။ ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ ဇနီးလေးနဲ့ သမီးလေးကို ကျုပ်သဘောကျပြီး ပြုံးလျှက် ကြည့်နေမိသည်။ ပြီးတော့ မူယာ့ကို အခန်းထဲခေါ်သွားလိုက်တော့သည်။ မူယာက တစ်ပတ် နှစ်ခါလောက်သာ လာသည်။ ရင်အေးရဲ့ အဖေလဲ ကျုပ်နဲ့မူယာကို ရိပ်မိနေလောက်မှာပါ။ သူကတော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေသည်။ မူယာက ကျုပ်ရဲ့ကိုယ်ဝန်ကို လွယ်ထားရတာပျော်တဲ့အကြောင်းပြောပြီး ဝေယံ့ကိုလဲ နောက်နေ့ကစပြီး ပေးမလုပ်တော့ဘူးတဲ့။ သူက ကျုပ်နဲ့ရမယ့် ကလေးကိုစိုးရိမ်နေတာ။ ကျုပ်လဲ မူယာ့ကို ဆန္ဒဖြစ်လာရင် ချုပ်ထိန်းမထားဖို့ပြောရင်း အစ်ကိုတစ်ယောက်အနေနဲ့ နည်းပေးလမ်းပြလုပ်ရင်း မကြမ်းဘဲ ငြိမ့်ငြိမ့််လေး တစ်ချီလိုးပေးလိုက်တယ်။ မူယာက ပုံမှန်ဆို တစ်ချီနဲ့ မတင်းတိမ်တတ်ပေမယ့် အခုတော့ ကျေနပ်စွာ ကျုပ်ကို ထပ်မလိုးဖို့ပြောလာတယ်။ ကျုပ်လဲ ကျုပ်နဲ့ရမယ့်ကလေးကို အရမ်းဂရုစိုက်တဲ့ မူယာ့ကို ပိုတိုးလို့ချစ်မိပြီး အိန္ဒြာ့ဆီသွားဖို့ တွေဝေမိပေမယ့် မူယာက ကျုပ်ကို ကိစ္စရှိတာ သူ့ကြောင့်နဲ့ အပျက်မခံဖို့ ပြောလေတော့ ကျုပ်ရဲ့ ရင်သွေးလေးကို မွေးပေးမယ့် မူယာ့အနားမှာ ယုယချင်ပေမယ့် သွားဖို့အကြောင်းဖန်လာခဲဲပြီ။ မေမေနဲ့ မမတို့သားအမိကို သွားခေါ်ပြီး ထမင်းအတူစားကြသည်။ ဝေယံကလဲ ထမင်းစားချိန်အမီရောက်လာတော့ ကျုပ်တို့ထမင်းဝိုင်းက လူပိုစုံသွားပြီး ထမင်းဝိုင်းမဆန့်တော့လို့ သမီးလေးခင်မွှေးလွန်းနဲ့ တူလေး ထွန်းထွန်းကို ထမင်းသပ်သပ်ခွဲစားခိုင်းရသည်အထိပင်။ စကားလေးတစ်ပြောပြောနဲ့ စားကြတာ စားလို့လဲ မြိန်ကြသည်။ စားပြီးကြတော့မှ ကျုပ်တို့လင်မယား ခဏတစ်ဖြုတ်နားကာ အန်တီသိင်္ဂီ့တို့ဆီသို့ သွားဖို့ပြင်ရတော့သည်။ ကျုပ်တို့ထွက်လာတော့ မူယာ့အနားမှာ မေမေနဲ့မမက မခွာတော့ဘဲ တီးတိုးစနောက်ရင်း ရယ်မောလျှက် ကျန်ခဲ့ပေသည်။

ကျုပ်တို့ရောက်တော့မယ့်အကြောင်း အန်တီသိင်္ဂီ့ကို ကြိုဖုန်းဆက်ထားတာမို့ ကျုပ်တို့ကားခြံရှေ့ရောက်တယ်ဆို ခြံတံခါးကို တန်းဖွင့်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ အန်တီသိင်္ဂီကိုယ်တိုင် ကျုပ်တို့လင်မယားကို လာခေါ်သည်။ အခုအချိန်မှာတော့ အန်တီသိင်္ဂီက အရမ်းကိုတည်ကြည်နေပြီး ကျုပ်ကိုပင် ကြည့်တယ်ဆိုရုံကြည့်သည်။ ကျုပ်လဲ အန်တီသိင်္ဂီ့ကို ရင်အေးအရှေ့မှာတော့ ပြုံးပြဖို့ပင်မရဲ၊ အလိုက်သင့်သာ လိုက်သွားမိသည်။ အပေါ်ထပ်ကိုခေါ်သွားပြီး ဧည့်ခန်းထဲမှာ အိန္ဒြာမိုးမြင့်က ဖုန်းကြည့်နေရင်း ကျုပ်တို့လင်မယား အန်တီသိင်္ဂီနှင့်အတူ တက်လာတာမြင်တော့ အံ့သြနေသည်။ ကြည့်ရတာ အန်တီသိင်္ဂီက ကြိုပြီးပြောမပြထားဘူး ထင်သည်။ အပေါ်ထပ်ရောက်မှပဲ အန်တီသိင်္ဂီက ပြုံးပြီး စကားပြောတော့သည်။
“ကဲ မောင်ဖိုးတေတို့လင်မယား ထိုင်ကြအုံး…”
“ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ…”
ကျုပ်နဲ့ရင်အေး နှစ်ယောက်တွဲ အတူထိုင်ပြီး အန်တီသိင်္ဂီက သူ့သမီးဘေးမှာ ထိုင်ကြသည်။ ခဏနေတော့ အန်တီသိင်္ဂီ့အိမ်က အိမ်အကူ ကောင်မလေး နှစ်ယောက်တက်လာပြီး စားသောက်ဖွယ်ရာတွေ လာချပေးသည်။ အန်တီသိင်္ဂီကိုယ်တိုင်လုပ်ထားတဲ့ ကိတ်လေးကတော့ မပါမဖြစ်ပါလာသည်။ ကောင်မလေးတွေ ပြန်ဆင်းသွားကြပြီမှ စကားစပြောကြသည်။
“မနက်ကတည်းက မျှော်နေတာ… အခုမှပဲ ရောက်လာကြတော့တယ်… အိမ်မှာ ထမင်းစားမယ်မှတ်ပြီး… ချက်ပြုတ်ထားသေးတယ်… ညနေစာ စားပြီးမှပြန်ကြနော်…”
“အိမ်မှာ ကိစ္စတစ်ခုပေါ်လာလို့ အခုမှပဲ ထွက်လာဖြစ်တာ… အားနာစရာကြီးအန်တီရယ်… တကူးတက အပင်ပမ်းခံလို့… ”
“မိသားစုတွေပဲကွယ်… ဒါတွေပြောစရာ မလိုပါဘူး…”
“မေမေခေါ်ထားတာလား… ”
“အင်းလေ… သမီးလေးရဲ့ကိုကြီးကို သမီးလေးလွမ်းနေမှန်းသိလို့… မေမေခေါ်လိုက်တာ… ”
အိန္ဒြာမိုးမြင့် ရှက်ပြီး ခေါင်းလေးငုံ့သွားတယ်။
“အိုး… မေမေကလဲ… မမရင်အေးရှေ့ကြီးမှာ… ”
“ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး အိန္ဒြာရယ်… မမက အိန္ဒြာတို့အကြောင်း သိပြီးသားပါ… အခုလဲ ကိုတစ်ယောက်ထဲလာရင် ပတ်ဝန်းကျင်က တစ်မျိုးမြင်မှာစိုးလို့ မမပါလိုက်လာတာ… ”
“ဟုတ်တယ် သမီးလေးရဲ့… ဒီအကြံကလဲ ရင်အေးရဲ့အကြံလေ… မေမေတို့က သမီးလေးအတွက် တိုင်ပင်ထားကြတာ…”
“ဟုတ်တယ် ခလေးရဲ့… ကိုကြီးလာတာ ဝမ်းမသာဘူးလား…”
“အာ… ဝမ်းတော့သာပါတယ်… ဒါပေမယ့် ရှက်တယ်… ”
“ကဲ ကိုရေ… အိန္ဒြာက ရှက်နေတဲ့ပုံပဲ… ကိုပဲ ဦးဆောင်ပြီး ခေါ်သွားလိုက်တော့…”
ကျုပ် အန်တီသိင်္ဂီ့ကို တစ်ချက်ကြည့်တော့ ခေါင်းငြှိမ့်ပြတယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်အေးရဲ့လက်ကလေး ကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ကာ ပါးလေးကို တစ်ချက်နမ်းပြီးမှ အိန္ဒြာမိုးမြင့်ဆီကို ထသွားလိုက်တော့ ချစ်ဇနီးလေးရင်အေး ကြည်နူးစွာပြုံးနေရစ်တယ်။ ကျုပ်အိန္ဒြာမိုးမြင့်ကို လက်ဆွဲပြီး သူ့အခန်းဆီခေါ်သွားတော့ အိန္ဒြာက ရှက်စနိုးလေးနဲ့ ခေါင်းငုံ့ပြီး မရုန်းဘဲ လိုက်လာတယ်။ ကျုပ် အိန္ဒြာမိုးမြင့်အခန်းထဲရောက်တော့ တံခါးကို ချစ်ဇနီးလေးရင်အေး ချောင်းချင်ရင် ချောင်းကြည့်လို့ရအောင် စေ့ရုံလေး စေ့ထားခဲ့လိုက်တယ်။ အခန်းထဲရောက်ပြီး အိန္ဒြာ့ခုတင်ပေါ် အတူထိုင်ပြီး ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ ဖက်ထားပေးတော့ ကျုပ်ကို အလိုက်သင့်လေး ပြန်ဖက်ထားပေးတယ်။
“အခုအချိန်ထိ ရှက်နေတုန်းလား ခလေးရဲ့…”
“အင်း… ကိုကြီးရဲ့မိန်းမပါ ပါလာတာကိုး… သူသိနေတာကြာပြီလား…”
“အင်း… သူခွင့်ပြုလို့ ခလေးနဲ့ကိုကြီး ဖြစ်သွားကြတာလေ… ”
“ကိုကြီးရဲ့မိန်းမက တော်တော်သဘောထားကြီးတာပဲ… ခလေးသာ ကိုကြီးရဲ့မိန်းမဆိုရင် ကိုကြီးကို ဘယ်သူနဲ့မှ ကြည်ဖြူမှာမဟုတ်ဘူး… ”
“ဒါတွေထားလိုက်ပါခလေးရယ်… ကိုကြီးလာတာ မပျော်ဘူးလား…”
“ပျော်တာပေါ့ကိုကြီးရယ်… ကိုကြီးမိန်းမကို အားနာလို့သာ… ခလေးက ကိုကြီးကို အရမ်းလွမ်းနေတာ … ရွှတ်… ရွှတ်….”
“ခလေးရယ်… ရွှတ် ရွှတ်… နောက်ဆို တစ်ပတ်တစ်ခါလောက် ပုံမှန်တွေ့ရမှာ… ခလေး အရမ်းကြီး လွမ်းစရာမလိုတော့ပါဘူး…”
“မသိဘူး… လွမ်းမှာပဲ… ရွှတ်… ရွှတ်… ချစ်တယ် ကိုကြီးရယ်… ပြွတ်… ဟင်း…”
“ခလေးရယ်… ပြွတ်… ပြွတ်… အင်း… ”
ကျုပ်နဲ့ အိန္ဒြာ ဖက်ထားရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်သွားကြပြီး နမ်းနေကြပြီ။ ပြီးတော့ အိပ်ယာပေါ် အတူဖက်ရင်း နမ်းရင်း တစောင်းလေးလှဲချလိုက်ကြတော့တယ်။

ရင်အေး။
ကိုက အိန္ဒြာမိုးမြင့်ကို အခန်းထဲဆွဲခေါ်သွားတော့ ကျမနဲ့ အန်တီသိင်္ဂရွှေရည်ပဲ အပေါ်ထပ်က ဧည့်ခန်းမှာ ကျန်ရစ်ခဲ့တယ်။ ကိုကလေ အိန္ဒြာ့ကိုခေါ်မသွားခင် ကျမလက်လေးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပါးလေးကို နမ်းသွားသေးတယ်… ခစ်ခစ်။ ကျမရင်ထဲ ကြည်နူးလိုက်တာ။ အခု ကိုက အခန်းထဲမှာ အိန္ဒြာ့ကို ဖက်နမ်းပြီး လိုးချင်လဲ လိုးနေမယ်။ ဒါပေမယ့် ကို့နှလုံးသားက ကျမဆီမှာပဲရှိတာ သေချာလို့ အူတိုရမယ့်အစား ပျော်နေမိသေးတယ်။ ကျမတို့ လင်မယားဆက်ဆံရေးက ညားပြီးနောက် သမီးလေး တောင်မနည်းကြီးနေပြီဆိုတော့ အချစ်မပြယ်ပေမယ့်လဲ အိပ်ယာပေါ်က ဆက်ဆံရေးမှာတော့ လုပ်ချင်လာရင် ထလုပ်ကြ၊ မလုပ်ချင်ရင်လဲ မလုပ်ကြပြန်ဘူး။ အေးစက်စက်မနိုင်လွန်းပေမယ့် သမာရိုးကျကိစ္စတစ်ခုလို တက်ကြွမှုမရှိတော့တာတော့ အမှန်ပင်။ ကျမ ဖေဖေ့ကိုသနားပြီး စိတ်အလိုလိုက်မိရာက သားအဖချင်းလိုးဖြစ်ခဲ့ကြပြီး ကိုကသိသွားတော့ ကျမကိုအရမ်းချစ်ပြီး နားလည်ပေးတဲ့ လင်သားအပေါ် အချစ်တွေပိုမိကာ ကို့မေမေနဲ့ ကျမရခဲ့ဖူးတဲ့ သွေးသားရင်းချင်း လိုးတဲ့အရသာကို ပေးခံစားမိရာက ကို့ရဲ့အစ်မ မမသူဇာ၊ ကိုရဲ့ညီမ မူယာ၊ နောက်ပြီး အိန္ဒြာ၊ ပြီးတော့ ဘယ်သူမှန်းမသိတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်လဲပါသေးတယ်။ အဲဒီ့လူတွေနဲ့ပါ ကိုလိုးရဖို့ လမ်းဖွင့်ပေးခဲ့မိတယ်။ ကျမ ကို့အတွက် အဲ့လိုလုပ်ပေးရတာကို ပျော်နေမိပြီး သူတို့လိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်ရတာလဲ ဝါသနာတစ်ခုလို ဖြစ်လာတယ်။ ကိုကလဲ အသစ်အသစ်တွေသာ ပြောင်းလိုးနေရပေမယ့် ကျမအပေါ် အရင်ထက်ပိုချစ်လာပြီး အေးစက်သယောင်ဖြစ်နေတဲ့ ကျမတို့လင်မယားဆက်ဆံရေးက ပြောင်းပြန်လှန်ပစ်လိုက်သလို ပြန်နွေးထွေးလာပြီး တစ်ယောက်အပေါ်တစ်ယောက် တပ်မက်မှုတွေ စိတ်ဆန္ဒတွေဟာ တစ်ဟုန်ထိုးမြင့်တက်လာတယ်။ လိင်စိတ်ဆန္ဒတွေကလဲ အိပ်ယာပေါ်မှာတင်မဟုတ် ကြုံသလိုလိုးကြတဲ့အထိ အပြန်အလှန် ယစ်မူးလာကြတယ်။ ဘယ်လိုပဲ ကိုနဲ့ကျမ နေ့စဉ်နီးပါ လိုးကြ ဆော်ကြပေမယ့် စိတ်ဆန္ဒတွေ အချစ်တွေက ကုန်ခမ်းသွားတယ်၊ ယုတ်လျော့သွားတယ်ရယ်လို့မရှိဘဲ တိုးလို့သာ ချစ်မိ တွယ်တာမိလေတော့ ကျမ ကို့အတွက် အရသာသစ်တွေ ဖန်တီးပေးဖို့ပဲ ကြံစည်နေမိတယ်။ အခုလဲ ကျမနဲ့အတူရှိနေတဲ့ အန်တီသိင်္ဂီ့ကိုပါ ကိုနဲ့ ဖြစ်အောင် ဇတ်လမ်းဆင်ချင်သေးတယ်။ ခက်တာက ကိုနဲ့ကျမ ဆရာမနွယ်နီထွန်း ကိစ္စကို အကြောင်းပြုပြီး လင်ရှိမယားတွေကို ရှောင်ကြဖို့ သဘောတူခဲ့ကြတာမို့ ကို့ကို တိုက်တွန်းဖို့ကလဲ ခက်နေသည်။ ကျမရှေ့က သိင်္ဂီရွှေရည် အန်တီကိုလဲ ကြည့်အုံးလေ၊ အသားလေးက ဝင်းဝါနုဖတ်နေပြီး ကို့ရဲ့ညီမမူယာ အရမ်းလှတာတောင် အန်သိင်္ဂီနဲ့ အလှချင်းမယှဉ်နိုင်ပေ။ အခုလို လူကြီးပုံစံ ဆံထုံးကြီးထုံးပြီး ပါတိတ်ဝမ်းဆက်ဝတ်ထားတာတောင် နုဖတ်ပြီး အရမ်းလှကာ ဆွဲဆောင်နိုင်လှပြီး မိန်းကလေးချင်းတောင်မှ ငေးရသည်။
“ရင်အေး လာလေ… အန်တီတို့ပဲရှိတော့တာ… အန်တီ့အနားမှာလာထိုင်… ဒို့တွေ စကားလေးဘာလေး ပြောကြတာပေါ့…”
“ဟုတ် အန်တီ…”
ကျမလဲ အန်တီသိင်္ဂီဘေးနားမှာ သွားထိုင်လိုက်သည်။
“အခုလို… ရင်အေးရဲ့ယောက်ျားက တခြားမိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့ အတူရှိနေတာ သဝန်မတူလား…”
“ဟီး… အန်တီရယ် ကျမလဲ မိန်းမသားပဲ… အူတော့တိုတာပေါ့… ဒါပေမယ့် ကိုက အဲ့လိုသူများနဲ့ကျမကပေးလုပ်လေ ကျမကိုပိုချစ်လာလေဆိုတော့ အူတိုရမယ့်အစား ပျော်နေတာ…”
“ဟုတ်လား… ဟင်းဟင်း… တစ်မျိုးပဲနော်… ”
“အန်တီလဲ တစ်မျိုးပဲလေ.. ကိုယ့်သမီးနုနုထွတ်ထွတ်လေးကို… အိမ်ထောင်သည်ယောက်ျားနဲ့ ချိန်းတွေ့တာကို ခွင့်ပြုတာ… မထူးဆန်းဘူးလား…”
“အမှန်တော့… အန်တီလဲ စိတ်ထဲမကောင်းပါဘူး… သမီးလေးကလဲ မောင်တေဇာကို အရမ်းချစ်နေတော့… အန်တီ သမီးလေးကိုသနားတယ်… ပြီးတော့ ကိုယ့်လိုလဲ အထီးမကျန်စေချင်ဘူးလေ…”
“အန်တီက အထီးကျန်လို့လား… အန်ကယ်က အန်တီ့ကို ဂရုမစိုက်ဘူးလား… ဒီလောက်အရမ်းလှတဲ့ မိန်းမရထားတာကို… ကျမသာ အန်ကယ့်နေရာမှာဆို သွားလေရာ ခေါ်သွားမှာ… မျက်စိအောက်ကကို အပျောက်မခံဘူး… ဟီး… ဟီး…”
“ဟင်း ဟင်း… မြှောက်မနေပါနဲ့ကွာ… ရှေ့မှာ စားစရာတွေစားပါအုံး… စားချင်တာရှိရင်ပြော ထပ်ကျွေးမယ်… ”
“တကယ်ပြောတာပါ အန်တီရယ်… အန်တီက ဒီလောက်အရမ်းလှပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိတာ… မိန်းကလေးချင်းတောင်ငေးရတယ်… ”
“ဟင်းဟင်း… ဟုတ်ပါပြီ… ဒါပေမယ့် ရင်အေးလို ကိုယ့်ကိုအရမ်းချစ်တဲ့ ယောက်ျားရထားတဲ့သူ မဟုတ်တော့… စိတ်ချမ်းသာစရာ မကောင်းပါဘူး… ”
“အန်ကယ်က ခရီးထွက်သွားတာ ကြာပြီလား… ”
“အင်း… တစ်လပြည့်တော့မယ်… ဟိုတယ်ပရောဂျက် သွားကြည့်မယ်ပြောတာပဲ… ပြန်တော့လာကာနီးပါပြီ… ပြောမယ့်သာပြောတာပါ… သူရှိခြင်းမရှိခြင်းကလဲ… အန်တီ့အတွက် သိပ်တော့ မထူးဆန်းပါဘူး…”
“အဲ့လောက်တောင်ပဲလား အန်တီရယ်… အန်တီတို့အတူမနေတာ ဘယ်လောက်တောင်ကြာပြီလဲ… ကန်တော့နော်အန်တီ… သမီးက ဒီအတိုင်းသိချင်လို့မေးတာပါ…”
“ရပါတယ်… ဘယ်လောက်ရှိမှန်းတောင်မသိတော့ပါဘူး… လေး ငါး ခြောက်နှစ်ရှိပြီထင်တယ်… ”
“အန်တီရယ်… ကျမဖြင့်ဘာပြောရမှန်းတောင်မသိတော့ပါဘူး… အန်ကယ်က ဒါတော့လွန်လွန်းတယ်…”
“ဟင်းဟင်း… အန်တီက အခုဆိုအသားကျနေပါပြီကွာ… အရင်ကတော့ သူ့ကိုမျှော်မိပေမယ့်… အခုနောက်ပိုင်းတော့ သူ့ကိုလဲမမျှော်တော့ဘူး… ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပဲ စိတ်ချမ်းသာအောင် ကျန်းမာအောင်နေပြီး သားသမီးတွေအတွက် မိခင်တစ်ယောက်ပီသအောင်ပဲ နေတော့တယ်… ”
“အန်တီရယ် အန်တီ့ကို လေးစားသွားပြီ… အန်တီတို့က ချစ်လို့ယူတာမဟုတ်ဘူးလား… ”
“ဟင့်အင်း… နှစ်ဖက်မိဘ ပေးစားကြတာ… ငယ်ငယ်က ရည်းစားထားခဲ့ပေမယ့် တော်တော်များများက ကိုယ့်စည်းစိမ်ကိုမက်ကြတာဆိုတော့… တစ်ဘဝလုံး မပုံရဲဘူးလေ… ဒီလိုနဲ့ မိဘစကားနားထောင်ပြီး သူ့ကိုပဲယူလိုက်တော့တာ… ကိုယ့်အပေါ် မကြင်နာတာသိပေမယ့်လဲ ပြင်နိုးပြင်နိုးနဲ့ သားသမီးတွေသာ ဒီအရွယ်ရောက်လာတယ်… ပိုတောင်ဆိုးလာသေးတယ်… ဒီအချိန်ကျမှတော့လဲ သားသမီးမျက်နှာကြည့်ပြီး ဒီလိုပဲ နေနေရတော့တယ်…”
“အန်တီရယ်… အန်တီ့ခန္ဒာကိုယ်က အခုထိ ချပ်ကပ်နေတုန်းပဲ… gym အမြဲဆော့တာပဲလား…”
“အင်း… မနက်တိုင်းပုံမှန်ဆော့တယ်… ကိုယ့်ကိုယ်ကိုကြည့်ပြီး လှနေသေးတော့ စိတ်ချမ်းသာတယ်လေ… ဟင်း ဟင်း…”
“ဟုတ်ပါ့… အန်တီ့ကိုယ်လုံးကလဲ အပျိုတွေအရှုံးတယ်… ကျမတောင်ကြည့်ပြီး အားကျတယ်… ”
“အားကျရင်လဲ နောက်တစ်ခါလာရင် အတူဆော့တာပေါ့ကွာ… ”
“ဟုတ်… ဟီး… ကန်တော့နော်အန်တီ… ကျမလေ… ဟို… ကိုနဲ့ အန်တီ့သမီးကို သွားချောင်းကြည့်ချင်လို့အဲ့ဒါ… ဟီး…”
“အမလေး… ရင်အေးရယ်… ကိုယ့်ယောက်ျားသူများနဲ့ ဖြစ်တာကို ချောင်းကြည့်ချင်သေးတာလား… အခန်းတံခါးပိတ်ထားတယ်လေ ဘယ်လိုချောင်းမှာတုန်း….”
“ကျမသိတယ် အန်တီ… ကိုက ကျမအကြိုက်ကိုသိတော့ သူ သေချာပေါက် တံခါးကိုစေ့ရုံ စေ့ခဲ့မှာ… ဟီး… ကျမကလဲ အဲ့လိုကိုယ့်ယောက်ျား သူများနဲ့လုပ်တာကို ချောင်းကြည့်ရတာ… ဝါသနာလိုဖြစ်နေပြီ…”
“ဟုတ်ပါပြီ… ဒါဆိုလဲ သွားချောင်းကြည့်… ဟင်း… ဟင်း… ”
ကျမလဲ အန်တီသိင်္ဂီဆီက ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့ ကိုတို့ဝင်သွားတဲ့ အခန်းဝဆီး ခပ်သုတ်သုတ်လျှောက်သွားလိုက်တယ်။ အခန်းဝရောက်တော့ တံခါးက လော့တံတောင်မကျ စေ့ရုံစေ့ထားတာမြင်တော့ အလိုက်သိတဲ့ယောက်ျားကို သဘောကျလို့ ပြုံးမိတယ်။ တံခါးကို အသာအယာ တွန်းပြီး မြင်ရရုံ ဟလိုက်တယ်။ အထဲမှာတော့ ကျမချစ်ရတဲ့ ကိုက ကုန်းပေးထားတဲ့ အိန္ဒြာမိုးမြင့်ကို နောက်ကနေ မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ကြုံးလိုးနေတယ်။ ကို့ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေက အားပါလို့ ကောင်မလေးရဲ့ လေးဘက်ထောက်ထားတဲ့ ကိုယ်လေး ရှေ့ကို ယိုင်ထိုးသွားတယ်။ ကျမကြည့်ရတာ နောက်ကျောဘက်ဆိုတော့ ကို့လီး အိန္ဒြာစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်နေတာကို သေချာမမြင်ရဘူး။ ဒါပေမယ့် ကြည့်လို့ကောင်းလို့ ကျမ စောက်ဖုတ်တောင် စိုစိစိဖြစ်လာပြီ။ ခဏနေတော့ ကိုက အခန်းဝကိုလှည့်ကြည့်ပြီး ကျမချောင်းကြည့်နေတာမြင်တော့ ကိုကပြုံးတယ်။ ကို့အပြုံးလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ။ ကိုက ချက်ချင်းပဲ သူလိုးနေတဲ့ ပုံစံကိုပြင်လိုက်တယ်။ ကိုက အိန္ဒြာ့ကျောကိုဖိချကာ သူ့က အိန္ဒြာ့နောက်ကနေ ခွရပ်လိုက်တယ်။ အိန္ဒြာက ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးထားသလိုဖြစ်သွားပြီး ကိုက ခွပြီး ဆောင့်လိုးတယ်။ အခုမှ အိန္ဒြာ့စောက်ဖုတ်ထဲ ကို့လီး ဝင်ထွက်လိုးညှောင့်နေတာကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ရတော့တယ်။ အိန္ဒြာ့စောက်ဖုတ်ထဲက ဖြူပျစ်ပျစ်အရည်တွေ အောက်ကိုစီးကျနေပြီး ကို့လီးမှာလဲ အရည်တွေ ချွဲကပ်လို့။ ကြည့်ရတာ ဒါဒုတိယအချီဖြစ်မယ်။ အိန္ဒြာကတော့ အပြင်မှာ ကျမနဲ့ သူ့အမေရှိတာမို့ ကြိတ်ညည်းနေပုံပဲ။ ညည်းသံခပ်တိုးတိုးသာ ကြားရတယ်။ ကို့လီးကြီး အိန္ဒြာ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတာကိုမြင်ရတာ အလွန်အားရစရာကောင်းလှပြီး ကျမကြည့်ရင်းနဲ့ပဲ ကျမစောက်ဖုတ်ကြီးက ဖောင်းကြွလာသလိုခံစားရတယ်။ စောက်ရည်တွေလဲ စိမ့်ကျနေပြီး ကျမပင်တီက စိုနေလောက်ပြီ။ ဒီမြင်ကွင်းကို ကြည့်ပြီး ကျမစောက်ဖုတ်ကို ပွတ်လိုက်ချင်ပေမယ့် အန်တီသိင်္ဂီရှိနေတာမို့ မလုပ်ရဲ။ ကျမစောက်ဖုတ်က ရွစိရွစိဖြစ်လာလို့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို စုချည်ဟချည် မသိမသာလုပ်နေမိတယ်။ ကိုလီးနဲ့ အိန္ဒြာ့ကိုလိုးနေတာ မီးပွင့်မတတ်။ အေးအတွက် အားနည်းနည်းချန်ထားပါအုံးကိုရယ်လို့ စိတ်ထဲက ပြောမိတယ်။ ကျမ ဆက်မကြည့်နိုင်တော့ပါ။ ကျမဆက်ကြည့်နေရင် ကျမစောက်ရည်တွေက ပေါင်ကြားကနေ ပင်တီကိုကျော်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် တစက်စက်နဲ့ ကျတော့မည်။ ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကို ကိုယ်ပွတ်လို့မရတဲ့အခြေအနေမှာ ကျမ စောက်ရည်ထွက်တာပဲ အဖတ်တင်တော့မည်မို့ ကျမ တံခါးကို အသာပြန်စေ့ပြီး အန်တီသိင်္ဂီရှိရာ ပြန်လျှောက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အန်တီသိင်္ဂီဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တော့
“ဟင်း… ဟင်း… ဆက်မကြည့်တော့ဘူးလား… အူတိုလို့လား… ”
“မတိုပါဘူးအန်တီရယ်… စိတ်ထဲမရိုးမရွဖြစ်လာပြီး… အခန်းထဲဝင်မိမှာစိုးလို့ ဆက်မကြည့်တော့တာ… ပွဲက တော်တော်ကြည့်လို့ကောင်းတယ်… ဟီး…”
“ဟင်း.. ဟင်း… အတော်လိုက်ဖက်တဲ့လင်မယားတွေပဲ… လင်လုပ်သူကလဲ မယားချောင်းလို့ရအောင် တံခါးကိုစေ့ထားပေးတယ်… မယားကလဲ ရအောင်ကို ချောင်းကြည့်တယ်… ”
“အဟီး… ”
ဒီလိုနဲ့ ကျမ အန်တီသိင်္ဂီနဲ့ အတူထိုင်ရင်း ချပေးထားတဲ့စားသောက်ဖွယ်ရာတွေကိုစားပြီး ကိုနဲ့အိန္ဒြာ ထွက်လာမယ့်အချိန်ကို စောင့်နေလိုက်တယ်။ စားရင်းနဲ့ ကိတ်မုန့်ရဲ့အရသာက ထူးခြားတာ ခံစားမိတယ်။ ကိုပြောပြတဲ့ အန်တီသိင်္ဂီကိုယ်တိုင်ဖုတ်တဲ့ ကိတ်မုန့်ဖြစ်မယ်။ နောက်ပြီး ကျမ နည်းနည်းအံ့သြမိတာက အန်တီသိင်္ဂီ သူ့သမီးကို သူ့လိုအထီးမကျန်စေချင်လို့ဟု အစချီက ကျမမေးသမျှ အတွင်းရေးတွေကို စီကာပတ်ကုံးပြောပြခဲ့တာကို စဉ်းစားမိတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီ တစ်ဖက်လှည့်နဲ့ ကျမကို အထီးကျန်တဲ့အကြောင်းတွေ ပြောပြသွားခဲ့တာ ရိုးမှရိုးရဲ့လား။ ကိုနဲ့ပက်သက်ချင်လို့များလားလို့ တွေးမိပြန်တယ်။ နောက်မှ ဖြည်းဖြည်းချင်း တီးခေါက်ကြည့်ရမည်။ ကို့ကို ဒီလိုချောလှတဲ့ အထီးကျန် သူဌေးကတော်လေးကိုလဲ စားကြည့်စေချင်သေးသည်။ ကို့ကိုလဲ မနည်းစည်းရုံးရအုံးမည်။ အန်တီသိင်္ဂီကလဲ တကယ်သနားဖို့ကောင်းတယ်မလား… ဟီးဟီး။ ဒီလိုနဲ့ တော်တော်လေးကြာတော့ ကိုက အိန္ဒြာ့လက်ကိုဆွဲပြီး အခန်းပြင်ခေါ်လာလို့ အိန္ဒြာမိုးမြင်း ခေါင်းလေးငုံ့လျှက်ပါလာသည်။ ကျမက အန်တီသိင်္ဂီ့ဘေးကနေထပြီး အိန္ဒြာမိုးမြင့်ကို နေရာဖယ်ပေးလိုက်တော့ အိန္ဒြာက အန်တီသိင်္ဂီ့ဘေးမှာထိုင်ပြီး ကျမတို့လင်မယားက အတူပြန်ထိုင်တယ်။
“ကဲ… စားလိုက်ကြအုံး… ခဏနေရင် မောင်တေဇာ့ကို အန်တီ စကားပြောစရာရှိတယ်….”
“မေမေ ဘာပြောမလို့လဲ… ”
“မေမေတို့ လူကြီးကိစ္စပါ… နောက်ကျသမီးလေးသိလာမှာပေါ့… ”
ကိုက ကျမကို မျက်ခုံးလေးပင့်ပြီး ဘာပြောမှာလဲ သိလားဆိုတဲ့ပုံစံမျိုးမေးတယ်။ ကျမလဲ မသိတာမို့ ခေါင်းခါပြလိုက်တယ်။ သေချာတာကတော့ အန်တီသိင်္ဂီက ကျမ မပါဘဲ ကိုတစ်ယောက်ထဲနဲ့ပြောချင်ပုံပဲ။ ကိုက အန်တီသိင်္ဂီ့လက်ရာကိတ်လေးစားပြီး အအေးလေးသောက်ပြီးတော့ အန်တီသိင်္ဂီက ထသွားကာ ကို့ကိုလိုက်ခဲ့ဖို့ခေါ်ပြီး အပေါ်ထပ်တက်သွားတယ်။ ကိုက ကျမလက်ကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပြီး လိုက်ခဲ့စေချင်ကြောင်း အရိပ်အမြွက်ပြပေမယ့် ကျမလဲ ကျမကို မလိုက်စေချင်မှန်းသိလို့ လိုက်မသွားတော့ဘူး။

(အခန်း ၁၂/၂)

တေဇာ။
ကျုပ် အန်တီသိင်္ဂီခေါ်ရာ အပေါ်ထပ်ကို လိုက်သွားတယ်။ အပေါ်ထက်မှာ ရေကူးကန်ကြီးကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီက အပေါ်ရောက်တာနဲ့ အခန်းတစ်ခုထဲ ကျုပ်ကို လက်ဆွဲခေါ်သွားပြီး တံခါးပိတ်ကာ လော့ခ်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာပြီး ဖက်ကာ အနမ်းတွေပေးတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီသိင်္ဂီ့ကို တင်းတင်းဖက်ကာ အနမ်းလေးပြန်ပေးလိုက်တယ်။
“မောင်… မောနေပြီလားဟင်… ”
မမောပါဘူး မမရယ်… မမကိုချစ်ဖို့… အားတွေကျန်ပါသေးတယ်…”
“ခစ်ခစ်… ပြွတ်… ပြီးရောကွာ အချိန်သိပ်မရဘူး… လုပ်တော့မောင်ရယ်…”
အန်တီသိင်္ဂီ ဒူးထောက်ထိုင်ချကာ ဘောင်းဘီကိုချွတ်ပစ်ပြီး ကျုပ်လီးကို စုပ်ပေးတယ်။ အိန္ဒြာနဲ့ နှစ်ချီဆက်ဆွဲထားလို့ စိတ်ပါပေမယ့် နွမ်းနယ်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကို အန်တီသိင်္ဂီ ရှယ်ပြုစုပေးတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီရဲ့ ပုလွေအစွမ်းအောက်မှာ ကျုပ်လီးက အင်ပြည့်အားပြည့်ပြန်တောင်လာတော့မှ အန်တီသိင်္ဂီက သူ့ပင်တီကို ထမိန်ထဲလက်နှိုက်ကာ ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ထမိန်လှန်ကာ အနားက ဆိုဖာလက်တင်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီသိင်္ဂီ့စောက်ဖုတ်ကိုယက်ချင်ပေမယ့် အနံ့စွဲမှာစိုးလို့ မယက်တော့ဘဲ သူ့စောက်ပက်ဝကို လက်လေးနဲ့အသာစမ်းကြည့်တော့ စောက်ရည်တွေရွှဲအိုင်လို့။
“ခစ်ခစ်… ထည့်လို့ရပါပြီမောင်ရယ်… မမလိုချင်နေတာကြာပြီ… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… အူး… တနင့်တပိုးပဲမောင်ရယ်… ”
“မမရယ်… ကောင်းလိုက်တာ… မောင်က မမစောက်ဖုတ်ကိုယက်ချင်သေးတာ… အနံ့တွေစွဲပြီး အေးရိပ်မိမှာစိုးလို့… ”
“အင်းပါ… မမနားလည်ပါတယ်… နောက်မှယက်… မောင်လီးနဲ့လိုးပေးတာတင် အရမ်းကောင်းနေပြီ… ဟင်း… ကောင်းတယ်မောင်ရယ်… ဆောင့်… ဆောင့်… အူး…. အင်း… ဟင်း… ကောင်းလိုက်တာ… ဆောင့်…. အား… ရှီး…”
“မမရယ်…. အင့်… ဟင်း… မမအသံက အကျယ်ကြီးပဲ… အောက်ကကြားကုန်မှဖြင့်…”
“အူး… မောင်ရယ်… ဟူး… မကြားနိုင်ပါဘူး… ဒါရုပ်ရှင်ကြည့်တဲ့ အခန်းလေ… အသံလုံအောင်လုပ်ထားတာ မောင်ရ… လွတ်လက်လွတ် ကြမ်းလို့ရတယ်… ဟူး… မောင်ရယ်… ထွက်ပြီ….”
အန်တီသိင်္ဂီပြောပြမှ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်မိတယ်။ ကျုပ်တို့ရောက်နေတာ အခန်းကျယ်ကြီး အိစက်နေတဲ့ ဆိုဖာခုံကြီးတွေနဲ့ ခုံတွေရဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ နံရံပြည့်နီးပါး LED screemကြီး။ လက်စသတ်တော့ ကျနော်တို့က ရုပ်ရှင်ရုံထဲရောက်နေတာကိုး။ ကျုပ်အန်တီသိင်္ဂီ့ကို ဆိုဖာခုံပေါ် လှဲစေပြီး အပါ်ကနေ ခွလိုးတယ်။ အဝတ်တွေမချွတ်ချင်တာကြောင့် သူ့နို့တွေကိုင်ရင် အဝတ်တွေကြေမှာစိုးလို့ နို့တောင် မကိုင်ဖြစ်ဘူး။နှုတ်ခမ်းကိုပဲ ဖိနမ်းပြီး လိုးရတာ။
“မမက… မောင့်ကိုပြောစရာရှိတယ်ဆိုပြီးခေါ်လာတာ… အေးကမေးရင် မောင်ဘာပြန်ဖြေရမှာလဲ… ”
“မောင့်ကို… မမက မမယောက်ျားပြန်လာရင် သမီးလေးကို လက်ထပ်ဖို့ တိုက်တွန်းတယ်လို့ ပြောလိုက်… မောင်က ငြင်းခဲ့တယ်လို့ပါပြောလိုက်.. ဟူး…”
“ဟမ်… ”
“မောင့်မိန်းမ… ဘယ်လောက်သဘောထားကြီးကြီး… ဒါတော့လက်မခံနိုင်ဘူးမလား… အဲ့လိုသာပြောလိုက်တော့… အင်း… ဟင်း…. ”
“ဒါတော့ ဘယ်လက်ခံမလဲ… သမီးလေးမျက်နှာငယ်ရမယ့်ကိစ္စကို… ပြီးတော့ မမနဲ့ကိစ္စလဲ လုံးဝပေးသိလို့မရဘူးနော်… ကျန်တဲ့သူတွေနဲ့သိတာ ကိစ္စမရှိဘူး… မမ ယောက်ျားရှိတာလဲ အေးကနားလည်ပေးချင်ပေးအုံးမှာ… ဒါပေမယ့် မောင်ကမမကို ချစ်မိတာဆိုတော့… အေး အရမ်းနာကျင်ရမှာ…”
“အင်းပါ မောင်ရယ်… မမလဲ နောင်တစ်ချိန် မတော်တဆ သိသွားခဲ့ရင်တောင်… အထောက်အကူရလိုရငြား… မမ အထီးကျန်တဲ့အကြောင်းတွေ… မောင့်မိန်းမကို ပြောပြမိသေးတယ်… အူး… မောင်ရယ်… မမ နီးလာပြန်ပြီ… ”
“ချစ်လိုက်တာမမရယ်… ပြွတ်… နီးလာရင် ဒီလိုဆောင့်ပေးမယ်… ကြိုက်လား…”
“အင်း… ကြိုက်တယ်… အာ့… ဟား… ထွက်ပြန်ပြီ… ချစ်တယ်မောင်ရယ်….”
“ပြွတ်… ချစ်တယ် မမရယ်… ညကတည်းက မမစောက်ဖုတ်ကိုမြင်ပြီး… အရမ်းလိုးချင်နေတာ… ထုတ်တောင်မထုတ်ချင်ဘူး… ”
“မမလဲ မောင်လိုးပေးတာ အရမ်းခံချင်နေတာ… ပြွတ်… မမအမောပြေပြီ… မောင့်လီးနဲ့ ဆက်လိုးပေးတော့… ဟင်း… မောင်ရယ်… ချစ်တယ်… ပြွတ်…”
“မမရယ်… ပြွတ်… ချစ်တယ်…”
ကျုပ်နဲ့ အန်တီသိင်္ဂီ ဆက်လိုးကြပြီး ကျုပ်လီးရည်တွေ အန်တီသိင်္ဂီ့စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ကာ အဆုံးသတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား တစ်ရှူးနဲ့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး အဝတ်တွေပြန်ပြင်ဝတ်ကြတယ်။
“မမရယ်… မောင်က မမကို လိုးချင်သေးတာ…”
“မမလဲ ခံချင်တာပေါ့မောင်ရယ်… ဒီထက်ကြာလို့ မကောင်းတော့ဘူး… အောက်ရောက်ရင် မောင် သမီးလေးအနားမှာနေပေးလိုက်နော်…”
“ဘာလို့လဲ မမရယ်… ဒီအတိုင်းထိုင်လို့လဲ အဆင်ပြေနေတာပဲကို… ”
“ဟွန်း… မသိရင်ခက်မယ်နော်… မောင့်မိန်းမအနားက မခွာချင်တာမလား… သူ့မိန်းမကို သဲသဲကို လှုပ်နေတာပဲ… သူ့မိန်းမချောင်းဖို့ တံခါးတောင် စေ့ထားပေးလိုက်သေးတယ်…”
ကျုပ် အန်တီသိင်္ဂီ့ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲယူကာ ပွေ့ဖက်လိုက်ရင်း
“အေးနဲ့တော့ အူမတိုပါနဲ့ မမရယ်…”
“တိုတယ်ကွာ… မောင့်ကိုအရမ်းချစ်လို့ သိလား… ဒါပေမယ့် မမသိပါတယ်… မမ ဘယ်လောက်ပဲချစ်ချစ်… မောင့်ကို အပိုင်မရနိုင်ပါဘူး… ”
“မမရယ်… စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့ကွာ… မောင်က မမကိုချစ်တယ်… မမကလဲ မောင့်ကိုချစ်တယ်… မောင်တို့ ဒီအချစ်တွေနဲ့ပဲကျေနပ်ရအောင်နော်… စိတ်ချ… မမကို အေးမသိအောင် မောင် တစ်သက်လုံးချစ်နေမှာ… ရွှတ်… ရွှတ်…”
“မောင်ရယ်… ချစ်တယ်… မမပြောသလို သမီးလေးအနားနေပေးလိုက်ပါနော်… မမက မောင်တို့ကို နီးစပ်စေချင်တာ မောင့်မိန်းမ သိအောင်ရော… သမီးလေးကိုလဲ မောင်မပြန်ခင် မောင့်အနား နေစေချင်သေးလို့… မမသိတယ်… သမီးလေးကလေ… ရှက်နေပေမယ့် မောင့်အနားမှာနေရရင်ကို အရမ်းပျော်နေတာ… မမပြောတဲ့အတိုင်းသာ မီးစင်ကြည့်ကပေးပါ မောင်ရယ်…”
“ဟုတ်ပါပြီ… သူ့သမီးနဲ့ကျတော့ အူမတိုဘူးမလား…”
“ဒါတော့ သမီးလေးကို စိတ်ချမ်းသာစေချင်လို့ပါ မောင်ရယ်… စိတ်ထဲမှာတော့ အူတိုတာပေါ့လို့… ဖြစ်နိုင်ရင် မောင့်ကို သူတို့အရှေ့မှာကို ဖက်နမ်းပြီး ဒါ ငါ့ချစ်သူလို့ လက်ဆွဲ ပြလိုက်ချင်တာ…”
“မောင့်ကို အဲ့လောက်တောင်ချစ်တာပဲလား… မမရယ်… ”
“မောင် ထင်မထားလောက်အောင် ချစ်မိသွားတာ ယုံ… ”
“ချစ်တယ် မမရယ်… ”
“ချစ်တယ် မောင်ရယ်…”
ကျုပ်နဲ့အန်တီသိင်္ဂီ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပွေ့ဖက်အလွမ်းသယ်ကြပြီးမှ အနမ်းလေးတွေပေးကာ လူချင်းခွာလိုက်တယ်။ အောက်ထပ်ကိုပြန်ဆင်းတော့ အန်တီသိင်္ဂီကအရှေ့က ကျုပ်က အနောက်က။ အောက်ထပ်ကိုရောက်တော့
“မောင်တေဇာ သမီးလေးဘေးမှာထိုင်လိုက်ပါ… ”
“မေမေကလဲ… ”
“မေမေကလဲလုပ်မနေနဲ့… သမီးလေးက သမီးကိုကြီးအနားမှာနေရရင်ပျော်တယ်မလား… သမီးကိုကြီးမပြန်ခင်လေး… အနားမှာ ပျော်ပျော်နေလိုက်… မောင်တေဇာ… သမီးလေးကို ချစ်သူလိုသဘောထားပြီး ကြင်နာလိုက်ပါကွယ်… အန်တီ့ကိုအားမနာနဲ့… ရတယ်မလား ရင်အေး….”
“ရပါတယ် အန်တီရယ်…”
ရင်အေးက ခွင့်ပြုတော့ ကျုပ်လဲ အိန္ဒြာ့ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ပြီးရင်ခွင်ထဲ ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်စိတ်တွေ အတတ်နိုင်ဆုံး အိန္ဒြာ့ဆီပို့ထားလိုက်တယ်။ အိန္ဒြာ့ကို ကျုပ်က မတတ်သာလို့ သူ့အနားမှာနေပေးရတယ်လို့ မထင်စေချင်ဘူးလေ။ ကျုပ် သူ့ကို ရင်ခုန်ပြီးမချစ်ဘူးဆိုပေမယ့် သံယောဇဉ်က သာမန်မဟုတ်တော့ဘူးပေါ့။ ရှက်နေရှာတဲ့ အိန္ဒြာ့လက်တွေကို ယူပြီး ကျုပ်ခါးကို ဖက်ထားစေလိုက်တော့ အိန္ဒြာက ပြန်မရုတ်ဘဲ ဖက်ထားပေးတယ်။ ပြီးတော့ ငုံ့ထားတဲ့ သူ့မျက်နှာလေးကို မေးစေ့ကကိုင်ကာ မော့စေပြီး နဖူးလေးကို ဖိနမ်းလိုက်တယ်။ အိန္ဒြာမိုးမြင့် မျက်ဝန်းလေးအရည်လဲ့ကာ ကျုပ်ကို မော့ကြည့်နေတယ်။ ပြီးတော့ ရင်အေးဆီကိုလှမ်းကြည့်တော့ ရင်အေးက ချိုမြိန်စွာပြုံးပြတယ်။ ပြီးတော့ မျက်ခုံးပင့်ပြီး
“နမ်းချင်ရင် နမ်းလိုက်လေ အိန္ဒြာရဲ့… မမ အူမတိုပါဘူး… မမက အိန္ဒြာ့တို့ကို ကြည့်ပြီး ကြည်နူးနေတာ… အိန္ဒြာ့လက်ထဲ ကို့ကိုအပိုင်မပေးနိုင်တာတော့ နားလည်ပေးပါနော်… တွေ့တဲ့အချိန်လေးတော့ အိန္ဒြာ ကို့ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ပါ… အခန်းထဲထပ်ခေါ်သွားချင်လဲရတယ်နော်… ခစ် ခစ်”
“အာ… မခေါ်ပါဘူး… မမ ဒီလောက်နားလည်ပေးတာပဲ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်… ဒါဆို ညီမလေး အားမနာတော့ဘူးနော်… မမ… ”
“ကိုကပြောတယ်… အိန္ဒြာက ကို့ကိုအရမ်းချစ်နေတာ… သူ့အချစ်တွေပြန်မပေးနိုင်လို့စိတ်မကောင်းဘူးတဲ့… အိန္ဒြာကို့ကို ဘယ်လောက်ချစ်လဲ… မမက သိချင်နေတာ…”
“ဟင့်… မမရယ်…”
အိန္ဒြာ ကျုပ်ကို တိုးဖက်ပြီး အနမ်းတွေ ပေးတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ အိန္ဒြာ့ကိုယ်လေးကို ပေါင်ပေါ်ဆွဲတင်ပြီး ဖက်ထားပေးတော့ အိန္ဒြာက ကျုပ်လည်ပင်းကို ပြန်ဖက်ထားပေးတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်နဲ့ရင်အေးကို အန်တီသိင်္ဂီက ထမင်းစားပြီးမှ ပြန်ဖို့ပြောပေမယ့် အိမ်မှာကိစ္စရှိလို့ဆိုပြီး မစားတော့ဘဲပြန်ခဲ့လိုက်တယ်။ အန်တီသိင်္ဂီတို့အိမ်ကထွက်ပြီး လမ်းကိုရောက်တော့ ရင်အေးက စပြီးမေးလာတယ်။
“ကို… အန်တီသိင်္ဂီက ကိုနဲ့ဘာတွေပြောတာလဲ…”
“အေးရယ်… ကိုက အိန္ဒြာ့ကို သူ့ယောက်ျားပြန်လာရင် ယူရမယ်တဲ့… ကိုလဲ မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ငြင်းလိုက်တယ်…”
“တကယ်… ”
“အင်းပါဆို… ”
“အစကတော့ သူပဲ သူ့သမီးကို ကို့ရဲ့မယားငယ်ဖြစ်သွားမှာ… စိုးရိမ်တယ်ဆို…”
“အင်းလေ… အခုကျ အိန္ဒြာက ကို့ကိုအရမ်းချစ်နေတော့… သူစိတ်ပြောင်းသွားတာလားမသိဘူး… ကိုလဲ ဒါတော့မရဘူးလို့… သမီးလေးမျက်နှာငယ်ရမယ့်အလုပ် မလုပ်ဘူးလို့ ပြောလိုက်တယ်…”
“အင်းလေ… ပြီးတော့ အိန္ဒြာက အရမ်းငယ်သေးတဲ့ဟာ… သူ့ဘဝတက်လမ်းတွေ… ပိတ်ကုန်မှာပေါ့…”
“ကိုလဲ ပြောလိုက်ပါတယ်… အိန္ဒြာ့ရှေ့ရေးကိုကြည့်ဖို့ပေါ့… ဒါတောင် သူကပြောသေးတာ… သူ့ယောက်ျားနဲ့ ဖွင့်ပြောပြီးတိုင်ပင်ကြည့်မလို့တဲ့လေ…”
“ဘုရား… မိုးမီးတော့ လောင်တော့မှာပဲ…”
“ဟုတ်တယ်… ကိုလဲ အန်တီသိင်္ဂီ့ကို ကျနော်တို့ဘာသာပဲ ကြိတ်ဖြေရှင်းရအောင်ပါလို့… အန်ကယ်သိလို့ ပြဿနာတက်ရင်… နှက်ဘက်မိသားစုတွေ… မျက်နှာပျက်ရလိမ့်မယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်…”
“အင်းလေ… ”
“နောက်တော့ သူစဉ်းစားအုံးမယ်တဲ့… အဲ့ဒါ မပြန်ခင်သူ့သမီးအနား နေပေးပါဆိုလို့… အိန္ဒြာနဲ့ သွားထိုင်ပေးရတာပဲ…”
“အန်တီသိင်္ဂီနဲ့တော့ ခက်တာပါပဲ…”
“အင်းလေ…”
ကားက မောင်းရင်း မြို့ပြင်ကို ထွက်လာပြီမို့ ကားသိပ်မရှုပ်တော့ဘဲ အေးအေးဆေးဆေး မောင်းလို့ရသွားပြီ။
“ကိုရယ်… အန်တီသိင်္ဂီ့ကို ကိုယ့်ဘက်ပါအောင် စည်းရုံးကြည့်ပါလား…”
“ဘယ်လို စည်းရုံးရမှာလဲ အေးရ…”
“ကို့အပြုအစုအယုအယတွေနဲ့… ကို့လီးရဲ့ အလိုးစွမ်းရည်ပေါင်းပြီးတော့ပေါ့…”
“အမလေး… ကို့ကို မုဒိန်းမှုဖြစ်အောင်လုပ်နေတာလား အေးရယ်… အန်တီသိင်္ဂီက ဒီလောက် တည်ငြိမ်ပြီး ဣိန္ဒြေရှိတာ… သူ့ကိုထိကပါးရိကပါး သွားလုပ်လို့… ကိုတို့ အရှက်ကွဲနေပါ့မယ်…”
“အဲ့လို မဖြစ်လောက်ဘူးထင်တာပဲ… ဒီနေ့တောင် အန်တီသိင်္ဂီက… သူအထီးကျန်တဲ့အကြောင်းတွေ အေးကိုပြောပြသေးတယ် ကိုရဲ့… သူက အရွယ်ရော အလှရောရှိသေးတာ… သူလိုချင်နေတာ သေချာပါတယ်… သူ့ယောက်ျားနဲ့ မလိုးတာ နှစ်ချီနေပြီတဲ့… သူ့ဘက်က ဆန္ဒမရှိရင်… ဒါတွေထုတ်ပြောပါ့မလား…”
“အေးကို… မိန်းမသားချင်း ယုံကြည်လို့ ရင်ဖွင့်တာနေမှာပါ အေးရာ… တစ်လွဲမတွေးစမ်းပါနဲ့… ပြီးတော့.. အန်တီသိင်္ဂီက လင်ရှိမယားဆိုတာလဲ သတိရအုံး…”
“သိပါတယ်ကိုရာ… ဒါပေမယ့် အေးက ကို့ကို သူများနဲ့ပေးလိုးရတာ ကြိုက်မှန်းသိလျှက်နဲ့… ဒါတွေပြောပြတာ… အေးထင်တာမှန်လောက်ပါတယ်… နည်းနည်းလောက် သွေးတိုးစမ်းကြည့်ပါလားကိုရယ်…”
“မလုပ်ပါနဲ့အေးရယ်… သူတို့အရှိန်အဝါက ကြီးတယ်… အဆင်ပြေရင်ကောင်းတယ်… အဆင်မပြေရင် ပြဿနာက အကြီးကြီးနော်… အခု အိန္ဒြာ့ကိစ္စက မတတ်သာရင် မူယာတို့လင်မယားကို စစ်ကူခေါ်ပြီး ရှင်းလို့ရသေးတယ်… ထပ်မပြောနဲ့တော့ အေးလေးရာ… ကိုတို့သဘောတူထားတဲ့ အတိုင်းပဲထားလိုက်ရအောင်…”
“အင်းပါ… ”
ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးရဲ့အသံက သိပ် ကျေနပ်ပုံမရ။ ဒီပုံစံ အတိုင်းဆို အေးက ကျုပ် စိတ်ကြည်လင်နေတိုင်း ကပ်ချွဲပြီး တောင်းဆိုနေမည့်ဟန်ရှိသည်။ ဘယ်လိုရှင်းရပါ့။ ကြည့်ရတာ အန်တီသိင်္ဂီနဲ့တိုင်ပင်ပြီး ရင်အေးမြင်အောင် သိအောင် ကျုပ်က အန်တီသိင်္ဂီ့ကို သွေးတိုးစမ်းပြ အန်တီသိင်္ဂီက လက်မခံဟန်ဆောင်ပြီး သရုပ်ဆောင်ပြရတော့မည်ထင်သည်။ ဒီလိုမှသာ ရင်အေးက ကျေနပ်ဖွယ် မြင်၏။ မဟုတ်လျှင် အန်တီသိင်္ဂီနဲ့ကျမှ ကျုပ်က ရင်အေးနှင့်ဖက်ပြိုင် ငြင်းဆန်နေခြင်းက ကျုပ်၏ မူလပုံစံမဟုတ်သဖြင့် သံသယပွားပေလိမ့်မည်။ အခုနေ ကျုပ်နဲ့အန်တီသိင်္ဂီ ဖြစ်ပြီးနေပြီဟု ဖွင့်ပြောလျှင်လဲ ရင်အေးက လက်ခံဖွယ်ရှိသည်။ ပြဿနာက ကျုပ်နဲ့ အန်တီသိင်္ဂီ့ဆက်ဆံရေးက တခြား အပြင်မိန်းကလေးတွေနဲ့မတူဘဲ တဏှာသံယောဇဉ်သပ်သပ်ချည်းမဟုတ်၊ အချစ်ဆိုသော ခံစားချက်ကလဲ ပါနေသည်ဖြစ်ရာ ရင်အေးရဲ့ သူ့အပေါ်ထားသော ကျုပ်ရဲ့အချစ်တွေကို အခုလို တစ်ဖဲ့ ဖဲ့ပေးလိုက်ရတာသာသိလျှင်၊ ကျုပ်ဆက်မတွေးရဲ ကျုပ်ရဲ့ချစ်ဇနီးလေး ဝမ်းနည်းမည်လား၊ ဒေါသူပုန်ထမည်လား၊ ကျုပ်အပေါ် မုန်းသွားမည်လား တွေးရင်း ထိတ်လန့်မိသည်။ တကယ်ဆို ရင်အေးရဲ့ နှလုံးသားကို နာကျင်စေခြင်းက ကိုယ့်ပေါင်ကိုယ်လှန်ထောင်းနေရသလိုပါပဲ၊ ကျုပ်လဲ ထပ်တူနာကျင်ရမှာအသေအချာ။ လွန်ပြီးတဲ့ကိစ္စမှာတော့ လုံအောင်ဖုံးဖိဖို့သာ ကြိုးစားရုံရှိတော့သည်။ သူမသိအောင် ခိုးလုပ်ရတာကိုက အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းနေရပြီး ကျုပ်လဲ သဘောကျမိနေပြီလေ။
“ကို… ဘာတွေတွေးနေတာလဲ… ”
“အိန္ဒြာ့ပြဿနာ ဘယ်လိုရှင်းရမလဲလို့ပါကွာ…”
“အဲ့ဒါခဏထားအုံး… အေးရဲ့ပြဿနာက ပိုအရေးကြီးတယ်ကိုရဲ့…”
“အေးလေးက ဘာပြဿနာ ရှိလို့လဲ… ”
“ခစ်ခစ်…”
ရင်အေးက ရယ်ကျဲကျဲနဲ့ ကားရဲ့ အလယ်ကို တက်ထိုင်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ရဲ့လက်ကိုယူကာ သူ့ထမိန်ကိုဖြည်ပြီး ထမိန်ထဲထည့်ကာ သူ့စောက်ဖုတ်ကိုစမ်းစေတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့ပင်တီထဲအထိနှိုက်ကာ သူ့စောက်ဖုတ်ကိုစမ်းကြည့်တော့ စိုရွှဲအိနေပြီ။
“အေးလေးရယ်… စောစောကပြောပါတော့လား…”
“ဟီး… ကိုနဲ့အိန္ဒြာ လိုးတာလာချောင်းကတည်းက အရည်ထွက်နေတာ…”
“အေးရယ်… အေးကိစ္စထက် ဘာကများအရေးကြီးအုံးမှာလဲ… ခဏနော်… ကို လူရှင်းတဲ့နေရာ မြန်မြန်မောင်းလိုက်မယ်…”
“အွန်း… အခုတော့ အေးအဖုတ်ကို ကိုင်ထားပေးအုံး… ”
“ကိုင်ထားပေးမယ်… စိုရွှဲနေတာပဲကွာ…လိုးချင်လာပြီ…”
“ခစ်ခစ်… ချစ်လိုက်တာ… ရွှတ်… ရွှတ်…”
ရင်အေး ကျုပ်ထိုင်ခုံကို ကိုင်ထားပြီး ကျုပ်ပါးကိုငုံ့နမ်းတယ်။ ကျုပ်လဲ လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်ရင်း လူပြတ်တဲ့နေရာကို ရှာနေမိတယ်။ လူပြတ်တဲ့နေရာရောက်တော့ လမ်းကြားထဲ ချိုးဝင်ပြီး ကားကိုရပ်လိုက်တာနဲ့  ရင်အေးက ကုန်းပြီး ကျုပ်ဘောင်းဘီကို ခါးပတ်ဖြုတ်ကာ ဘောင်းဘီလျောချလျှက် ဘောင်းဘီထဲက လီးကိုသာ အတင်းကုန်းနှိုက်ပြီး အပြင်ထုတ်ဖို့ကြိုးစားတော့သည်။ လီးအပြင်ထွက်လာတာနဲ့ အငမ်းမရစုပ်သည်။ ကျုပ်ရဲ့ချစ်ဇနီးလေး ထန်နေတာလေးကိုက ချစ်စရာ။ ကျုပ်လဲ ကုန်းထားတဲ့ သူ့ဖင်ကြီးတွေကို အားသွားတဲ့ နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တယ်။ မူလ သူ့စောက်ပက်ကိုနှိုက်နေတဲ့ လက်ကတော့ ဆက်ကလိနေတုန်းပင်။ ရင်အေးရဲ့ထမိန်က ကျုပ် သူ့စောက်ဖုတ် ကျုပ်ကိုပေးကိုင်ကတည်းက ပြေလျော့နေပြီးသားမို့ သူကုန်းပြီး ခါးပတ်ချွတ်နေချိန်မှာတင် ထမိန်က ဒူးခေါက်ကွေးအထိ လျောကျသွားပြီး ပင်တီတစ်ထည်သာ သူ့ဖင်မှာ ကျန်ရစ်သည်။ ကျုပ်လီးက သူစောက်ရည်တွေ စမ်းမိကတည်းက တောင်နေပြီးသားပါ။ ချစ်ဇနီးလေးကသာ ကျုပ်လီးကို မက်မက်မောမောစုပ်နေတာ။ တကယ်ဆို သူတက်ခွလိုးမယ်ဆို လိုးလို့ရနေပြီ။ ချစ်နီးလေး သိပ်ကြာကြာမစုပ်နိုင်ပါ လီးစုပ်တာရပ်ကာ ထမိန်ပြင်ဝတ်ပြီး ကျုပ်ဘက်ကိုကူးလာတယ်။ သူ့ဟာသူ ထမိန်လှန်ကာ သူ့ပင်တီကို တစ်ခြမ်းကပ်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကျုပ်လီးနဲ့တေ့ကာ ဖိထိုင်ချတယ်။ ပြီးတော့ ချစ်ဇနီးလေးရင်အေး ကျုပ်လီးပေါ်မှာ ကစုံဆိုင်းလေပြီ။ သူတစ်ချီပြီးတော့ ကျုပ် ကားတံခါးဖွင့်ပြီး သူ့ကိုကားပေါ်ကဆင်းစေကာ ကျုပ်လဲ ကားပေါ်ကဆင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နောက်တံခါးပါဆွဲဖွင့်ပြီး တံခါးနှစ်ခုကြားမှာ ရင်အေးကို ကုန်းခိုင်းတော့ ထိုင်ခုံကို တံတောင်လေးထောက်ပြီး ကုန်းခိုင်းပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ နောက်ကနေ မတ်တပ် ထမိန်လှန်ပြီး ပင်တီကိုလျောချကာ လိုးတယ်။ ဆော်တယ်။ နှစ်ယောက်သား လိုးနေကြတာ ကျုပ်ပြီးကာနီးတော့ စိတ်ထဲမသင်္ကါလို့ အနောက်ကိုလှည့်ကြည့်တော့ ကျုပ်တို့နောက်ကခြံမှာ အဖိုးကြီးတစ်ယောက် အပင်ကွယ်ပြီး ချောင်းကြည့်နေတာတွေရတယ်။ ကိုယ်က ကွယ်နေပေမယ့် ခေါင်းကတော့ ထွက်နေသည်။ ကျုပ်လှည့်ကြည့်တာမြင်တော့ ခေါင်းလေးပြန်ဝင်သွားသည်။
“အေးလေး… ဟိုမှာ နောက်မှာ လူတစ်ယောက်ချောင်းကြည့်နေတယ်… ”
“ကြည့်ပါစေတော့ကိုရာ… ဟင်း… ဒီမှာ အရမ်းကောင်းနေပြီ မရပ်နဲ့တော့… ဆက်လိုး… ဟင်း…. ”
ကျုပ်လဲ ရပ်မနေတော့ပဲ ပြီးသည်အထိ ချစ်ဇနီးလေးကို ဆက်လိုးတယ်။ လိုးပြီးတော့မှ ရင်အေးလဲ ကားအရှေ့ကပတ်ကာ ကားပေါ်ပြန်တက်ပြေး၊ ကျုပ်လဲ ကားနောက်တံခါးကိုပြန်ပိတ်ပြီးမှာ ကားပေါ်တက်ကာ မောင်းထွက်ရတော့တယ်။
“ဟီး… ကိုပြောလိုက်မှ ရင်တောင်တုန်သွားတယ်ကိုရယ်… ”
“အင်း… ကိုရောပဲ… ဘယ်အချိန်ကတည်းကချောင်းနေလဲ မသိဘူး… ”
“မတတ်နိုင်ဘူးကိုရာ… ဟီးဟီး… အေးလဲ အရမ်းကောင်းနေတော့ မရပ်ချင်တော့ဘူး… ”
“အေးလေး… ကိုအေးလေးကို လိုးလို့မဝသေးဘူး… ထပ်လိုးရအောင်ကွာ… တွေ့တဲ့ တည်းခိုခန်းဖြစ်ဖြစ် ဟိုတယ်ဖြစ်ဖြစ်… ဝင်ပြီး ခဏ အေးအေးဆေးဆေး နှပ်ရအောင်…”
“ခစ်ခစ်… ကိုရယ် ကိုအရမ်းပင်ပမ်းနေပါ့မယ်… အေးက ဒီလောက်ဆို အာသာပြေပါပြီ…”
“မရဘူးကွာ… အိမ်ကျရင်လဲ မူယာရှိနေတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးရမှာမဟုတ်ဘူး… ပြီးရင်လဲ မူယာနဲ့သွားအိပ်ခိုင်းအုံးမှာမလား…”
“ကိုရယ်… မူယာက ကို့ရင်သွေးလေးရှိနေပြီလေ… သူ့ခမြာ ဝမ်းသာအားရပြေးလာတာ… ကိုက မူယာ့အနားမှာမနေပေးချင်ဘူးလား…”
“နေပေးချင်တာပေါ့အေးရယ်… အေးလေးကိုလဲ ချစ်လို့ လိုးလို့မဝဘူး… အာ့ကြောင့် အခု အေးနဲ့ တစ်ဝလိုးသွားပြီးမှ… ညကျ မူယာနဲ့ သွားအိပ်ပေးလိုက်မယ်လေ… နော်… နော်…”
“ခစ်ခစ်… ကိုကလေ… တကယ်ပါပဲ… အေးတော့ တကယ်ကြီး ကိုနဲ့အန်တီသိင်္ဂီ့ကို… ဖြစ်အောင်ကြိုးစားမိတော့မယ်… အေးကို ပိုပိုပြီးချစ်လာပြီး… ပိုပိုပြီးလဲ စွဲလန်းလာတာ… ချစ်လိုက်တာ… ညကျ မူယာနဲ့ မလုပ်နိုင်ဘဲနေအုံးမယ်…”
“မူယာကလေ… မနက်ကတောင် ခပ်ဖြေးဖြေးတစ်ချီကို မနည်းချော့ပြောပြီးလိုးရတာအေးရ… သူက ကလေးထိမှာစိုးရိမ်နေတာ… ဒီည အလိုးခံမှာမဟုတ်လောက်ဘူး… မနက်စောစောကျမှ သူ့ကို တစ်ချီကျွေးလိုက်မယ်ကွာ… ဟိုအရှေ့မှာ ဟိုတယ်ပဲ…. ဝင်ရအောင်…”
“ကို့သဘော… ကို့ရဲ့အေးက ကိုနဲ့ဆို ဘယ်တုန်းကငြင်းဖူးလို့လဲ… ခစ်ခစ်…”
ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်နဲ့ရင်အေး ဟိုတယ်မှာ နားနားပြီး ဇိမ်ဆွဲလိုးကြတာ ညနေစောင်းမှ ပြန်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ မေမေနဲ့ မမသူဇာကို အိမ်ပြန်ပို့ပေးပြီးမှာ အိမ်ကိုဆိုင်ကယ်နဲ့ ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အဲ့ညက သမီးလေးခင်မွှေးလွန်းကို ကျုပ်တို့လင်မယားနဲ့ခေါ်သိပ်ပြီး သမီးလေးအိပ်ပျော်ချိန်ရောက်မှ ကျုပ် မူယာ့အခန်းဆီ ဆောင်တော်ကူးရတယ်။ ကျုပ်တို့ မလိုးကြပါဘူး။ မူယာ့ဗိုက်လေးကို ကိုင်ပြီး ကြည်ကြည်နူးနူးဖက်အိပ်ကြတာ။ အိပ်ယာမဝင်ခင် ကျုပ်က ဒီည ဧည့်သည်ရောက်နေလို့ ဖုန်းဆက်ဖို့နဲ့ လိုင်းပေါ်တက်ဖို့ အဆင်မပြေတဲ့အကြောင်း အန်တီသိင်္ဂီ့ဆီ လူအလစ်မှာ viber ကနေ စာပို့ထားလိုက်ရသေးတယ်။

(အခန်း ၁၂/၃)

နောက်နေ့မှာတော့ မနက်စာစားပြီးချိန်လောက်မှာပဲ မူယာ့ကို ဝေယံမိုးမြင့်လာခေါ်သွားတယ်။ မနက်စောစောစီးစီး မူယာနဲ့ ငြိမ့်ငြိမ့်လေး တစ်ချီ လိုးလိုက်ကြသေးတယ်။ ဒီနေ့မှ မမကလဲ ရင်အေးဆီဖုန်းဆက်ပြီး ကျုပ်ကို ညနေမှလာပြီး သူတို့အိမ်မှာညအိပ်ဖို့ပြောတယ်တဲ့။ ကြည့်ရတာ ကျုပ် မျက်နှာဖုံးဝတ်ရအုံးမယ်ထင်တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ မေမေနဲ့ တူလေးပါ အိမ်မှာရှိနေတာမို့ အရင်တစ်ခါလို မုဒိန်းတော့ မကျင့်ခိုင်းလောက်တော့ပါဘူး။ ဒီတော့လဲ ကျုပ် တစ်နေ့လုံး မိန်းမနားကပ်ချွဲပြီး အလစ်ချောင်းကာ လိုးလိုက်၊ သမီးလေးအတွက် အချိန်ပေးပြီး ကစားပေးလိုက်နဲ့ ပိုပြီး စိတ်ထဲမှာပျော်ရတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီ့ဆီတောင် စာမပို့ဖြစ်ဘူး။ မေ့နေတာတော့မဟုတ်ဘူး၊ ရင်အေးနဲ့ သမီးလေးအတွက် အချိန်ပေးရတာကို ကြည်နူးနေမိလို့ တမင် မပို့တာ။ ချစ်ဇနီးလေးကလဲ ကြည်နူးပျော်ရွှင်နေတာပေါ့ဗျာ။ တကယ်တော့ ကျုပ် ခံစားချက်ကို အလိုလိုက်ပြီး အန်တီသိင်္ဂီနဲ့ ဖောက်ပြန်မိခဲ့ပေမယ့် ဒီမိသားစုလေးကိုတော့ လုံးဝအထိခိုက် အပွန်းပဲ့ မခံနိုင်ပါဘူး။ ကျုပ်ဇနီးလေး ရင်အေးနဲ့ ကျုပ်သမီးလေး ခင်မွှေးလွန်းက ကျုပ်ရဲ့အသက်၊ ကျုပ်ရဲ့ဘဝပါပဲ။ ဒါတောင်မှ အန်တီသိင်္ဂီ့ကို ဘယ်လိုစွဲလန်းပြီး ချစ်မိသွားသလဲဆိုတာ ကျုပ်ကိုယ်တိုင်တောင် နားမလည်တော့ပါဘူး။ ညနေစောင်းမှာတော့ မေမေတို့အိမ်ကိုသွားရတယ်။ မသွားခင် ချစ်ဇနီးလေးနဲ့ ထမင်းနည်းနည်းလေး စားဖြစ်တယ်။ နှစ်ယောက်သား ဗိုက်မဆာကြပေမယ့် တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ထမင်းလက်ဆုံစားရတာကို ခုံမင်တာ။ မေမေတို့အိမ်ရောက်တော့ ထမင်းထပ်စားရပြီး ညဦးပိုင်းလေး မေမေ့ကို နင်းနှိပ်ပေးမလိုနဲ့ မေမေ့အခန်းထဲဝင်ပြီး သားအမိတွေ လိုးကြတယ်။ နှစ်ချီလောက်လိုးပြီးမှ တစ်ဖြတ်နားလိုက်ကြတယ်။ ကျုပ်က မေမေနဲ့ အိပ်ရမှာမို့ ကျုပ် မမနဲ့ကိစ္စပြီးလို့ပြန်လာရင် မေမေနဲ့ ဒုတိယတစ်ဖြတ် ပြန်စရမှာပေါ့။ မေမေက အလိုက်သိပါတယ်။ ကျုပ်နဲ့မမကို လာမနှောက်ယှက်ဘဲ အခန်းထဲက စောင့်နေမယ်တဲ့လေ။ ကျုပ်က ကျုပ်ရင်သွေးလွယ်ထားရတဲ့ မမသူဇာနဲ့လဲ အိပ်ချင်ပေမယ့် ကလေးကရှိနေတာမို့ အဆင်မပြေ။ ၅နှစ်သားဆိုတာ စကားချက်ချက်ချာချာပြောတတ်လို့ စာသင်လို့ရတဲ့အရွယ်ရောက်နေပြီလေ။ မတော်လို့ ကလေးက ကျုပ်နဲ့မမသူဇာ အတူအိပ်တာမြင်ပြီး ကိုမင်းပြန်လာချိန် စကားစထွက်သွားတာနဲ့ ကျုပ်တို့မောင်နှမရဲ့ ခွေးဇတ်ကြီးက ဘွင်းဘွင်းကြီးပေါ်သွားနိုင်တယ်လေ။

မေမေနဲ့ကိစ္စပြီးလို့ အနားယူရင်း ကျုပ် ခေါင်းအုံးလေးကျောမှီပြီး မေမေ့ကို ကျုပ်ပေါင်ကြားမှာ ဝင်ထိုင်စေကာကျုပ်က နောက်ကျောကနေဖက်ထားတယ်။ အဝတ်တွေက ပြန်ဝတ်ပြီးကြပါပြီ။ အတွင်းခံတွေတော့ ဘယ်သူမှ ဝတ်မနေကြတော့ဘူး။ ကျုပ်လက်တွေက မေမေ့ကိုယ်လုံးနဲ့ ပေါင်တံတွေကို ထမိန်၊ အင်္ကျီပေါ်ကနေ လိုက်လံပွတ်သပ်နေတယ်။ မေမေကလဲ ကျုပ်ပွတ်လို့အဆင်ပြေအောင် ဒူးကွေးကာ ပေါင်ကားပေးထားတယ်။ မေမေက ကျုပ်ရင်ဘတ်ကိုမှီထားရင်း ပါးချင်းကပ်ထားကြတယ်။ ကျုပ်လီးကလဲ တောင်နေပြီး မေမေ့ဖင်နဲ့ထိနေတယ်။
“မေမေရယ်… သားကတော့ မေမေနဲ့သာဆို ဘယ်လိုစိတ်ထမှန်းကိုမသိဘူး… မေမေ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေချင်တာပဲ… လိုးလို့ကို မဝနိုင်ဘူး… ”
“မေမေလဲ အတူတူပါပဲသားလေးရယ်… ဒီအသက်အရွယ်ရောက်မှ သားလေးနဲ့ဆို စိတ်တွေအရမ်းထပြီး… ခံပြီးရင်း ခံချင်ဖြစ်နေတော့တာ… သားလီးကြီးက တောင်နေတာပဲကွာ… မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲထည့်ထားချင်လိုက်တာ…”
“သားလဲအတူတူပါပဲမေမေရယ်… မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကိုမထုတ်ချင်ဘူး… ”
“ဟင့်… သားရယ်… ဘာလို့ မေမေ့နို့တွေ ပေါင်တွေပဲ ပွတ်နေတာလဲ… မေမေ့စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်လိုက်ပါတော့လား…”
“သားက မမဆီသွားရင်… မေမေ တန်းလန်းကြီးကျန်ခဲ့မှာစိုးလို့ပါမေမေရယ်… သားလဲ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်ချင်တာမှ… လက်ကိုယားနေတာ…”
“ကျန်ပစေကွာ… ကိုင်ထား… အင့်… မေမေစောက်ဖုတ်ကို သားလက်နဲ့ကိုင်ထား… တန်းလန်းကြီးဖြစ်ပြီး စောက်ရည်စိမ့်ကျနေပစေ… သားပြန်လာတဲ့အထိ မအိပ်ဘဲ စောင့်နေမှာ…”
“ချစ်လိုက်တာမေမေရာ… ရော့ သားလီးလဲကိုင်တာ… ပြွတ်… ”
ကျုပ်နဲ့ မေမေ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြန်အလှန် လီးတွေ စောက်ပက်တွေကို ပုဆိုးတွေ ထမိန်တွေအပေါ်ကနေ ပေးကိုင်ကြတယ်။
“မေမေရယ်… မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖောင်းအိပြီး နွေးနေတာပဲ စောက်ရည်တွေကလဲ စိုရွှဲလို့… လက်နဲ့ကိုင်တာတောင် အရမ်းကိုင်လို့ကောင်းတာပဲ… ပြွတ်… ”
“သားလီးကြီးကလဲ မာတင်းပြီး ပူနွေးနေတာပဲကွာ… မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ထားချင်လိုက်တာ… ချစ်တယ် သားလေးရယ်… ပြွတ်… ပြွတ်… ဟင်း…”
ကျုပ်နဲ့မေမေ မခွဲနိုင်မခွာရက် တစ်ယောက်ပစ္စည်း တစ်ယောက်ကိုင်ပြီး ဖီးလ်တက်နေကြတုန်း မမ အခန်းထဲဝင်လာတယ်။
“ဒီသားအမိတွေ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး တစ်ယောက်ဟာတစ်ယောက်ကိုင်ပြီး နမ်းနေကြတာတုန်း… လိုးချင်ရင်လဲ လိုးကြလေ… သမီးစောင့်နိုင်ပါတယ် မေမေရဲ့… ခစ် ခစ်…”
“သမီးကြီးရယ်… မေမေလဲ သားလေးနဲ့ကျမှ… အထန်မကြီးကိုဖြစ်ရောပဲ… အားအားနေ သမီးမောင်လေးလီးပဲ ကိုင်ချင်နေတာ…”
“မောင်လေးရောပဲ မမရဲ့… မေမေ့အနားမှာဆို အချိန်တိုင်း ဖက်ချင် ကိုင်ချင် လိုးချင်နေတာ… မမလာတာစောင့်ရင်း မနေနိုင်လို့ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်နေတာ… သားလေးအိပ်သွားပြီလား…”
“အင်း… အိပ်သွားပြီ… ဒီလောက်စိတ်ပါနေကြတဲ့ဟာ လိုးကြပါလား… မမစောင့်ပေးမယ်လေ…. ”
“ရပါတယ် သမီးကြီးရယ်… သားလေး သားမမနဲ့ လိုက်သွားလိုက်တော့… မေမေစောင့်နေမယ်နော်… ပြွတ်… ”
“ဟုတ်… မေမေ့ကိုအရမ်းချစ်တယ်… ဟီး… မေမေ့စောက်ဖုတ်ကို လက်တောင်မလွှတ်ချင်ဘူး… ပြွတ်….”
“ပြန်လာမှ တစ်ဝကိုင် တစ်ဝလိုး… ချစ်လိုက်တာ… ပြွတ်… ”
“ဒါဆိုလဲ… မေမေ့လင်လေးကို သမီးကို ခဏငှားအုံး… ခစ်ခစ်…”
“မေမေက သမီးဆီကငှားတာပါ… သမီးနဲ့ အရင်ညားပြီးမှ မေမေနဲ့ ညားတာလေ… ဟင်း ဟင်း… ”
ဒီလိုနဲ့ မေမေက ကျုပ်ပေါင်ကြားကဖယ်ပေးပြီး ကျုပ်လဲ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကို မလွှတ်ချင်ဘဲ လွှတ်လိုက်ရသလို မေမေလဲ ကျုပ်လီးကို လွှတ်ပေးလိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့ လီးတောင်လျှက် မမနဲ့အတူ မေမေ့အခန်းထဲက ထွက်လိုက်ရတယ်။
“မေမေနဲ့ဆို မောင်က အရမ်းထန်တာပဲနော်… ”
“အင်း… ကိုယ့်အမေဆိုတဲ့အသိက လူကို အရမ်းထန်စေတယ်လေ… ဒါပေမယ့် မောင့်နှလုံးသားထဲမှာတော့ မနဲ့အေးကို အချစ်ဆုံးပဲ…”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… ရော့…”
သူ့အခန်းဝရောက်တော့ မမက ကျုပ်လက်ထဲကို အထုပ်ထိုးပေးတယ်။ အရင်တစ်ခါ မုဒိန်းကျင်တမ်းကစားစဉ်က အဝတ်တွေပါ။ ကျုပ်လဲ ပုဆိုးနဲ့ အင်္ကျီကို ချွတ်ချပစ်လိုက်ပြီး လဲလိုက်တယ်။
“ဒီတစ်ခါတော့ မုဒိန်းမကျင့်ရဘူးမလား… ”
“ခစ် ခစ်… မကျင့်ရပါဘူးမောင်ရယ်… ဒီနေ့ည မ ကသားလေးဘေးမှာအိပ်နေမယ်… မောင်က သားလေးမသိအောင် ညင်ညင်သာသာလေး မကိုနှိုးပြီး လိုးရမှာ…”
“အာ… ဒီဘက်က မူယာ့အခန်းမှာ အေးအေးဆေးဆေး လိုးရအောင်လေ… သားလေးနိုးလာမှ ဒုက္ခရောက်နေမယ်…”
“မရဘူးကွာ… သားလေးမနိုးအောင် ခိုးပြီးအလိုးခံချင်တာ… သားလေးအနားမှာပဲ ရအောင်ဖြည်းဖြည်းလိုးကွာ… နော် နော်… ပြွတ်… ပြွတ်… မ ကိုမချစ်ဘူးလား… ”
“ချစ်တာပေါ့ မရယ်… မောင့်ရဲ့အချစ်ဦးလေး မကို… ဒီမောင်က အရမ်းချစ်တာပေါ့… ပြီးရောကွာ မ သဘော…”
“ခစ်ခစ်… ချစ်လိုက်တာ… အခန်းထဲမှာ တစ်ချီဘဲလိုးပေး… ပြီးမှ… မူယာ့အခန်းမှာ သွားပြီးလိုးကြတာပေါ့… ဒါမှမဟုတ်… မေမေနဲ့အတူ ဝင်ကဲမယ်ကွာ… မောင်နဲ့မေမေ အရမ်းထန်တာ မ လဲပါချင်တယ်…”
“ပြီးရော…”
“မောင်… စည်းကမ်းတွေလဲ မမေ့နဲ့အုံးနော်… မှတ်မိရဲ့လား…”
“မှတ်မိပါတယ်… အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ မောင်က… ရှင်မရဲ့ ရှင်ပေါ့… ဟီး… ဟီး…”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… ပြွတ်… မောင့်ကို အရမ်းချစ်တာပဲ…”
ကျုပ်နဲ့ မမသူဇာ အခန်းဝမှာပဲ ဖက်ပြီးအနမ်းတွေပေးမိကြသေးတယ်။ ဒီညတော့ မမသူဇာက တီရှပ်အပါးလေးနဲ့။ အောက်မှာ ဘရာတော့ ခံဝတ်ထားတယ်။ ပြီးတော့ ထမိန်အပျာ့သားလေးနဲ့ အရမ်းလှနေတယ်။ မမအခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး မမ အိပ်ယာဝင်တာကို ခဏစောင့်လိုက်သေးတယ်။ ပြီးမှ အခန်းတံခါးဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်တယ်။ အခန်းမီးတွေဖွင့်ထားတာမို့ အခန်းထဲမှာ လင်းထိန်နေတယ်။ မမသူဇာက ကျုပ်ဘက်ကိုကျောပေးကာ တစောင်းလေးအိပ်နေပြီး စွင့်ကားနေတဲ့ မမသူဇာရဲ့တင်ပါးကြီးတွေက သွားရည်ကျစရာ။ ကျုပ်ပုံမှန်အတိုင်းလေး မမသူဇာအိပ်နေတဲ့ ခုတင်ဆီကို လျှောက်သွားလိုက်တယ်။ မမသူဇာအနားရောက်တာနဲ့ ကျုပ် မမသူဇာရဲ့ခုတင်ပေါ်တက်လိုက်တယ်။ သူ့ကျောဘက်မှာ တံတောင်တစ်ဖက်ထောက်ကာ လှဲလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့ကိုယ်လေးကိုဆွဲဖက်လိုက်ကာ ကိုယ်ချင်း ပူးကပ်လိုက်တယ်။ တောင်နေပြီး အကာအကွယ်မရှိတဲ့ ကျုပ်လီးက မမသူဇာဖင်ကြားကို ထမိန်ပေါ်ကနေ တိုးဝင်သွားတယ်။ မမသူဇာပါးလေးကို ငုံ့ပြီး ဖိနမ်းလိုက်တော့ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့ မမသူဇာ မျက်လုံးလေးပွင့်လာပြီး ကျုပ်ကိုလှည့်ကြည့်လာတယ်။
“ရှင်ရယ်… မျှော်လိုက်ရတာ… ပြွတ်…”
“ရှင်မရယ်… ကိုယ်လဲ ရှင်မနဲ့ အမြဲတွေ့ချင်နေတာပါ… ပြွတ်… ချစ်တယ်ကွာ…”
“အွန်း… ချစ်တယ်… ပြွတ်…”
ကျုပ် မမသူဇာရဲ့ ကိုယ်လေးကို ကျုပ်ဘက်လှည့်စေလိုက်တော့ မမသူဇာ အလိုက်သင့်လှည့်လာပြီး ကျုပ်ကိုဖက်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ ကိုယ်ချင်းပူးကပ်သွားအောင်ထပ်တိုးဖက်လိုက်ပြီး မမနှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနမ်းလိုက်တယ်။ ကျုပ်လီးက မမရဲ့ ဆီးခုံမှာထောက်နေပြီး ကျုပ်လက်တစ်ဖက်ကလဲ မမသူဇာရဲ့ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးတွေကို ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်နေပြီ။ မမသူဇာကလဲ အားကျမခံ ကျုပ်လီးကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ် ကစားနေပြီ။ကျုပ် မမသူဇာရဲ့ထမိန်ကို အနောက်ဘက်ခြမ်းကနေ ဆွဲတင်လာရာ သူ့ထမိန်က ခါးအထိလိပ်တက်လာပြီး သူ့ဖင်သားကြီးတွေကို တိုက်ရိုက် ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မမသူဇာရဲ့ စောက်ပက်ဝကို ဖင်ကြားကနေ လှမ်းကလိကြည့်တော့ စိုရွှဲလို့။ ကျုပ်လဲ သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကလိရင်း ဖင်ပေါက်ကိုပါကလိကြည့်တယ်။ မမသူဇာ ညည်းသံကို ထိန်းနေတဲ့ကြားက ပိုထွက်လာပြီး ကျုပ်လဲ အတင်းနမ်းလိုက်ရတယ်။
“ရှင်မ… ဖင်လိုးခံဖူးလား…”
“အင်း… ရှင်မယောက်ျားက တခါတလေ လိုးတယ်… ရှင်က ဖင်လိုးချင်လို့လား… နောက်မှလိုးကွာ… အခုတော့ အဖုတ်ပဲလိုးအုံး… နောက်ကျခံပေးမယ်… နာလို့အော်ရင် ကလေးနိုးမှာစိုးလို့…”
“အင်း… ပြီးရော… လိုးချင်ပြီကွာ… လိုးရအောင်… ”
“ရှင်မက ခံချင်နေတာကြာပြီ… ရှင်ကြီးကမှ မလိုးဘဲ ကလိနေတာကိုး…”
“ဒါဆိုပက်လက်လှန်လိုက်တော့နော်… ပြွတ်…”
“အွန်း… ပြွတ်… ပြွတ်…”
မမသူဇာပက်လက်လှန်ပြီး ထမိန်လှန်ကာ ပေါင်ကာပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ မမသူဇာ ပေါင်ကြားကို ဝင်နေရာယူရင်း မို့မို့ဖောင်းဖောင်း မမသူဇာရဲ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကိုမြင်တော့ ယက်ချင်တာနဲ့ ကုန်းယက်လိုက်တယ်။
“အီး… ”
မမသူဇာ ပါးစပ်လေးပိတ်ပြီး ညည်းတယ်။ ကျုပ်လဲ မမသူဇာရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို စိတ်ရှိလက်ရှိကို ယက်နေမိတယ်။ မမသူဇာ ကိုယ်လေး တုန်တက်သွားပြီး စောက်ရည်လေးတွေ စိမ့်ကျလာတော့လဲ ကျုပ် အကုန်စုပ်ယူသောက်သုံးလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ မမသူဇာက ထလာပြီး ကျုပ်လက်မောင်းကကိုင်ကာ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကိုဆွဲတင်တယ်။ ကျုပ်ကိုဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းကို အတင်းနမ်းပြီးမှ
“လိုးမယ်ဆိုပြီးဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ ရှင်ရယ်… ဟင့်…”
“ရှင်မအဖုတ်လေးက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတော့ မြင်ရင် မယက်ဘဲမနေနိုင်လို့ပါကွာ…”
“စောက်ဖုတ်ဆိုတာ လီးနဲ့ထိုးဖို့… ရှင်မစောက်ဖုတ်က ရှင့်လီးနဲ့လိုးဖို့ သိလား…”
“ကိုယ်ယက်ပေးတာ မကောင်းဘူးလားရှင်မရယ်… ”
“အရမ်းကောင်းတာပေါ့ ရှင်ရယ်… ဒါပေမယ့်… ရှင်မဟိုးစောက်ခေါင်းထဲက အယားမပြေဘူး… ရှင့်လီးကြီးထည့်လိုးပေးမှ အယားပြေမှာ သိရဲ့လား… ရှင်မကိုယ်တိုင် စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပေးမယ်… ရှင်မကို မညှဉ်းဆဲနဲ့တော့နော်… ရှင်မစောက်ဖုတ်ကို ရှင့်လီးနဲ့ လိုးပေးတော့…”
“လိုးပေးမှာပေါ့ ရှင်မရယ်… ချစ်လိုက်တာကွာ…”
မမသူဇာက သူပြောတဲ့အတိုင်း ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကာ သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးတော့ ကျုပ်လဲ ခါးလေးညွှတ်ကာ ဖိထည့်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လီးက မမသူဇာစောက်ဖုတ်ထဲ တအိအိနဲ့ အဆုံးထိ တိုးဝင်သွားတယ်။ မမသူဇာ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို အတင်းနမ်းရင်း တင်းတင်းဖက်ကာ အလိုးခံတယ်။ ကျုပ်က သတိမလွတ်ဘူး။ မမသူဇာမှာ ကျုပ်နဲ့ကိုယ်ဝန်ရှိနေမှန်းသိလို့ မူယာ့တုန်းကလို ငြိမ့်ငြိမ့်လေးပဲလိုးတယ်။ လိုးရင်းနဲ့ သူ့တီရှပ်ကိုလှန်တင်ပြီး ဘရာကိုပါလှန်တင်ကာ သူနို့တွေကို နယ်တယ်။
“ရှင်ရယ်… လိုးပါ… နည်းနည်းကြမ်းပေးပါအုံး… ရှင်မ အားမရဘူး….”
“ရှင်မရယ်…. ဖြစ်ပါ့မလား….”
“ရှင်မဗိုက်ထဲမှာ ရှင့်ကလေးရှိနေလို့မလား… ရပါတယ်… ရှင်မယောက်ျားက ဗိုက်ကြီးနဲ့လဲလိုးတာပဲ… အားနဲ့သာပစ်မဆောင့်နဲ့… တော်ရုံကြမ်းတာလောက်က ရတယ်… အင်း… ဟင်း… လိုးစမ်းပါရှင်ရယ်… ရှင်မ ပြီးတော့မယ်…. ”
ကျုပ်လဲ မမသူဇာက အားမရဘူးဆိုတော့ နည်းနည်းကြမ်းပေးလိုက်တယ်။ သူပြောသလို မမခန္ဓာကိုယ် ရွေ့လောက်တဲ့အထိမဆောင့်ပေးမယ့် ဆီးခုံချင်း ထိတဲ့အထိ ဆောင့်လိုးပေးတယ်။ ဒီတော့မှ မမသူဇာ သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကော့ပြီး အားရပါးရ အလိုးခံတယ်။ မမသူဇာ တစ်ချီပြီးသွားတော့
“အား မရဘူးရှင်မရယ်…”
“မှန်တင်ခုံနားကိုသွားရအောင်…”
ကျုပ် မမသူဇာကိုယ်ပေါ်ကဆင်းပြီးခုတင်ပေါ်ကဆင်းတော့ ကျုပ်နောက်ကို မမသူဇာ ထပြီးလိုက်လာကာ ထဘီကို လျှောက်လာရင်း ကွင်းလုံးချွတ်ပုံခဲ့တယ်။ တီရှပ်ကိုလဲ ခေါင်းပေါ်ကကျော်ကာချွတ်ပစ်ပြီး ဘရာစီယာကိုလဲ ချွတ်ချပစ်လိုက်တော့ မမသူဇာ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားပြီ။ မမသူဇာကို ကြည့်ရတာ ခါတိုင်းကျုပ်လာရင် လိုးနေကျထက် ပိုထန်နေသလိုပဲ။ ပြီးတော့ မှန်တင်ခုံအရှေ့မှာ  လက်ထောက်ကာ ကုန်းပေးတော့ ကျုပ် အနောက်ကနေ လိုးတယ်။ အရင်လောက်မကြမ်းဘူးဆိုပေမယ့် မူယာနဲ့လိုးခဲ့တာထက် အများကြီးပိုကြမ်းတယ်။ မမသူဇာ ကလဲ မှန်ထဲကိုကြည့်ပြီးကို အလိုးခံတယ်။ တခါတလေ ကျုပ်ကိုကြည့်နေတာမှ ဟုတ်ရဲ့လားလို ထင်မိတယ်။ မှန်ထဲကို စူးစိုက်ကြည့်လွန်းလို့လေ။ ကျုပ် သူ့နောက်ကနေ ဆောင့်လိုးနေတာကိုလဲ မှန်ထဲကတစ်ဆင့် ကြည့်နေပေမယ့် တခါတလေ ကျုပ်ကိုကြည့်နေတာမဟုတ်သလိုပဲ။ ဒါတွေ သိပ်မတွေးနိုင်၊ ကျုပ်ရဲ့အချစ်ဦး မမသူဇာကို ချစ်တဲ့စိတ်နဲ့ လိုးနေရင့း သူ့စောက်ဖုတ်အရသာထဲမှာ မျောသွားရတာပါပဲ။ ကျုပ်တစ်ချီပြီးတော့ အချိန်လင့်နေပြီဟုဆိုကာ ကျုပ်ကိုပြန်ခိုင်းလို့ ကျုပ် အခန်းထဲက ထွက်ခဲ့ရတယ်။ မမသူဇာလိုက်လာမယ်ဆိုတာသိလို့ ကျုပ်ခုနကချွတ်ထားခဲ့တဲ့ အဝတ်တွေနဲ့ လက်ရှိ မျက်နှာဖုံးစွပ်ဝတ်စုံကို လဲလိုက်ပြီး အထုပ်ထဲပြန်ထည့်ထားလိုက်တယ်။ ခဏကြာမှ မမသူဇာ အခန်းအပြင်ကို ထွက်လာတယ်။ မမသူဇာက ထမိန်နဲ့ တီရှပ်ကိုပဲ ကောက်စွပ်လာပြီး ဘရာမပါလို့ မမရဲ့နို့တွေက တီရှပ်ထဲမှာရုန်းကန်နေပြီး နို့သီးခေါင်းအရာလေးတွေက ထင်းလို့။ ကျုပ်တော့ မမဝတ်လာတဲ့ပုံစံအရ မမသူဇာ အရမ်းထန်နေတာသိသာနေပြီ၊ အခန်းထဲမှာလဲ မေမေက စောက်ရည်တရွှဲရွှဲနဲ့ စောင့်နေတယ်ဆိုတော့ ဒီညတော့ ကျုပ် ချိုနဲ့သားရေတောင်ကျန်ပါ့မလား။
“မောင်လေး… လာ မေမေ့အခန်းသွားရအောင်… ”
အခေါ်အဝေါ်ကအစ ချက်ချင်းပြောင်းသွားသည်။ မောင်လေးတဲ့။ ကျုပ်ဆိုတဲ့ကောင်ကလဲ မောင်နှမချင်း သားအမိချင်းသာဆို လီးက အော်တိုထောင်နေတဲ့ကောင်ဆိုတော့ မေမေနဲ့မမကို နှစ်ယောက်တစ်ယောက်ဆွဲဖို့ ကျုပ်ဘယ်လက်တွန့်ပါလိမ့်မလဲ။ ဒီညတော့ ကျုပ် မေမေနဲ့ မမသူဇာနဲ့ ရေကုန်ရေခမ်း ပုဝါမကူ ရေမရှူကြေးပေါ့။

(အခန်း ၁၂/၄)

နောက်နေ့မှာ ကျုပ် အလုပ်ကို မနည်းအားတင်းပြီးသွားရတယ်။ မေမေနဲ့မမကတော့ မှာလိုက်ရှာပါတယ်။ သူတို့ဆီ မလာသေးဘဲ နားလိုက်အုံးတဲ့။ ကျုပ်လဲ တကယ်နားဖို့လိုအပ်နေပါပြီ။ မေမေနဲ့မမ နှစ်ယောက်သား ကျုပ်ကသမတာလား သူတို့ကပဲ ကျုပ်ကို သမလွှတ်လိုက်သလား မသိတော့ဘူး။ ကျုပ်နဲ့မမသူဇာ မနည်းအားတင်းပြီးထရသလို မေမေကတော့ မထနိုင်တော့။ မနက်စောစောပြောတာပါ။ မနက်စောစောထပြီး ဆိုင်ကယ်လေး ဖွတ်ချက်ဖွတ်ချက်နဲ့ အိမ်ပြန်တော့ ချစ်ဇနီးလေးက နိုးနေပြီ။ ကျုပ်ဝင်လာသံကြားတော့ ထွက်လာတယ်။
“ကိုပြန်လာပြီပဲ… ခစ်ခစ်… တော်တော်အားကုန်နေပုံပဲ…”
ကျုပ်အနားကိုရောက်လာတဲ့ ရင်အေးကို ပခုံးလေးဖက်ကာ မီးဖိုခန်းဆီလျှောက်လာလိုက်တယ်။
“အင်း… ညက သုံးယောက် အတူကဲကြတာလေ… မိုးလင်းကာနီးတာပဲ…”
“မေမေနဲ့ပြီးမှ မမသူဇာဆီသွား… ပြီးမှ မေမေ့ဆီပြန်သွားပြီး အိပ်တာမဟုတ်ဘူးလား…”
ကျုပ် မီဖိုခန်းဆီရောက်တော့ ခုံမှာထိုင်လိုက်ပြီး ရင်အေးကို ကျုပ်ပေါင်ပေါ်ထိုင်စေလိုက်ကာ ချစ်ဇနီးလေးကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီးဖက်ထားလိုက်တယ်။ ချစ်ဇနီးလေးကလဲ ကျုပ်ကို ပြန်ဖက်ထားပေးတယ်။
“အစက အဲ့လိုလုပ်ဖို့ပဲ… မေမေနဲ့ နှစ်ချီလိုးပြီးတော့ မမလာခေါ်တာစောင့်ရင်း သားအမိနှစ်ယောက် အရှိန်မသေကြသေးဘူးလေ… အဲ့ဒါနဲ့ ကိုလဲ မေမေစောက်ဖုတ်ကိုကိုင်ထား မေမေလဲ ကို့လီးကိုကိုင်ထားပြီး နမ်းနေတာ မမတွေ့သွားတာ… မမနဲ့ မျက်နှာဖုံးစွပ်ပြီး အခန်းထဲမှာ တစ်ချီလိုးပြီးတော့ မမက ကိုနဲ့မေမေ အရမ်းထန်နေတာကိုမြင်ပြီး သူလဲဝင်ပါမယ်ဆိုလို့… သားအမိသုံးယောက် မေမေ့အခန်းထဲမှာ ပြန်ပြီး အတူလိုးကြတာ… ညဉ့်တော်တော်နက်သွားတယ်… အိပ်ရေးတောင်မဝဘူး… ဟီး… အေးလေး… ညနေပြန်လာမှ အေးလေးကိုတစ်ဝချစ်မယ်နော်… အခုကို ပင်ပန်းလာလို့… ”
“ရပါတယ်ကိုရဲ့… မနေ့က တစ်နေ့လုံးလဲ ကိုလိုးပေးထားတာပဲ… ပြောပါအုံး… သားအမိ မောင်နှမ သုံးယောက်သား ဘယ်လိုလုပ်ကြတာလဲ…”
“သေသေချာချာပြောရင်… အကြာကြီးပြောရမှာ အေးလေးရ… အချိန်ကမရှိတော့ဘူး… အလုပ်သွားရအုံးမယ်လေ… ညကျ အကုန်ပြောပြမယ် သိလား….”
“ဟီး… ဟုတ်သားပဲ… ရွှတ်… ရွှတ်… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… ညကျမှပြောပြတော့… ကိုရေသွားချိုးတော့ အေး မနက်စာပြင်ထားမယ်…”
“ခဏနေပါအုံးအေးရယ်… အေးလေးကိုဖက်ထားတာ မလွှတ်ချင်သေးဘူး… အေးလေးကို ကိုသိပ်ချစ်တာပဲကွာ… အေးလေးက ကို့ဘဝပဲသိလား… ရွှတ်ရွှတ်… ချစ်တယ်အေးရယ်…”
“အတူတူပါပဲကိုရယ်… ကို့ကိုလဲ အေးကသိပ်ချစ်တာ.. ကို့ရင်ခွင်ထဲမှာနေရရင်… အလိုလိုပျော်နေတာ… ဖက်ထား အေးကို တင်းတင်းဖက်ထားပေး… ရွှတ်… ရွှတ်… ”
“အင်း… ဖက်ထားမယ်… အေးလေးနဲ့ တစ်ညလေးခွဲရတာ… ဒီလောက်လွမ်းဖို့ကောင်းမှန်းမသိခဲ့ဘူး… အေးရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ဖက်လိုက်ရမှ နေသာထိုင်သာရှိတော့တယ်… ကိုတို့ တစ်သက်လုံးမခွဲဘူးနော်… အေးလေ…”
“အင်း… တစ်သက်လုံးမခွဲဘူး… နောက်ဘဝတွေအထိ အေးက ကို့နောက်ကို တစ်ကောက်ကောက်လိုက်နေမှာ….”
“အေးကလိုက်မယ်ဆို… ကိုကလဲ လက်ဆွဲခေါ်သွားမှာပေါ့… ချစ်တယ်ကွာ… ရွှတ်… ရွှတ်….”
“ချစ်တယ်… ကိုရယ်… ရွှတ်… ရွှတ်…”
ကျုပ်နဲ့ရင်အေး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တင်းတင်းပွေ့ဖက်ကာ အနမ်းတွေ မမောနိုင်အောင် ပေးမိကြတယ်။ အချစ်တွေ အချစ်တွေ။ မြတ်နိုးတွယ်တာမှုတွေနဲ့ အဆုံးမဲ့အချစ်တွေ။ ငါ ဒီလောက်ချစ်တဲ့ ချစ်ဇနီးလေးအပေါ် ဘယ်လိုများ သစ္စာဖောက်မိတာပါလိမ့်။

ဒီလိုနဲ့ရုံးရောက်တော့ ဝိုင်ဖိုင်ချိတ်မိသွားတာနဲ့ ကျုပ်ဖုန်းရဲ့ viberက တတောင်တောင်နဲ့ ဆန္ဒပြပါတော့တယ်။ ရုံးကလူတွေတောင် ကျုပ်ကို လှည့်ကြည့်မိကြတဲ့အထိပင်။ ကျုပ် အန်တီသိင်္ဂီပို့ထားတဲ့ မက်ဆေ့ဂျ်တွေ။
-(မောင် ဧည့်သည်မပြန်သေးလို့လား မမလွမ်းနေပြီ)
-(မောင်ရယ် ဖုန်းတစ်ချက်လောက်တော့ ဆက်ပါအုံး မောင့်အသံလေးကြားချင်လို့ပါ)
-(မောင်ရယ် နေနိုင်လိုက်တာ မမဆီ တစ်နေကုန် ဖုန်းတစ်ချက် စာတစ်ကြောင်းတောင် မပို့ဘူး ညကျရင်တော့ ဆက်မယ်မလား)
-(မမကို ချော့သိပ်ပါအုံးမောင်ရယ် မမအရမ်းလွမ်းနေပြီ)
-(မမကို မချစ်တော့လို့လား မောင်ရယ် မမလွမ်းလို့ ငိုနေရပြီ သိလား)
-(မောင်ရယ် မမကို ပစ်ထားရက်လိုက်တာ မောင်မချစ်တော့ရင်တောင် မမက မောင့်ကို ချစ်နေမှာပါ)
ကျုပ် သက်ပြင်းချမိတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီ့ကိုလဲ သနားမိတယ်။ ကျုပ်တကယ်ပဲ ပစ်ထားမိသွားတာ။ ကျုပ်လဲ လူရှင်းတဲ့ဘက် ခဏသွားပြီး အန်တီသိင်္ဂီဆီ ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။ အန်တီသိင်္ဂီ ချက်ချင်းပဲ ဖုန်းကိုင်တယ်။
“ခဏနော်…”
အန်တီသိင်္ဂီ ဖုန်းပြောဖို့ အဆင်မပြေသေးလို့ထင်တယ် ကျုပ်ကို ခဏ ကိုင်ခိုင်းထားတယ်။ ခဏနေတော့
“မောင်… ”
အန်တီသိင်္ဂီ ကျုပ်ကို မောင်လို့ တစ်ခွန်းတည်းခေါ်ပြီး အိကနဲ ငိုချလိုက်တယ်။ အန်တီသင်္ဂီ ကလေးငယ်တစ်ယောက်လို တစ်ရှုံ့ရှုံ့ငိုနေတော့တယ်။
“မမရယ်… မောင်မကောင်းတာပါ… ဒီပိတ်ရက်မှာ အေးက မောင့်အနားအရမ်းကပ်နေတော့ မောင်လဲ ဖုန်းမဆက်ဖြစ်တာပါ… မောင်လဲ မမကိုလွမ်းနေတာ… မငိုပါနဲ့မမရယ် မမငိုသံက မောင့်နှလုံးသားကိုနာကျင်စေတယ်… တိတ်တော့နော်…. မမကို မောင်အရမ်းချစ်တယ်… ရွှတ်… ”
“ဟင့်… နောက်ကို အဲ့လိုကြီးတော့ ပစ်မထားပါနဲ့ မောင်ရယ်… မမ မောင့်ကို အရမ်းလွမ်းသွားတာ… မမမောင်နဲ့တွေ့ချင်တယ်… မမ နေ့လည်ကျ လာခဲ့မယ်နော်…”
“မောင်လဲ အရမ်းတွေ့ချင်နေတာ… ဒါပေမယ့် မောင်ညက အရမ်းပင်ပမ်းထားလို့… မမကို ချစ်ပေးနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး မမရယ်…”
“ရပါတယ်မောင်ရယ်… မမက မောင်မျက်နှာလေးမြင်ရပြီး မောင့်ရင်ခွင်ထဲ ခဏနေရရင်ပဲ ကျေနပ်ပါပြီ… ဟွန့်… သူ့မိန်းမနဲ့ ကဲချင်တိုင်းကဲပြီး… မမဖို့ကျ အားမရှိတော့ဘူးမလား…”
“ဟီး… မမရယ်… နောက်ကျ အားတွေအများကြီးချန်ထားမယ်ကွာ… မောင်အရမ်းလွမ်းနေပြီ… နေ့လည်ကျလာခဲ့တော့နော်… မမကို အရမ်းချစ်တယ်…”
“ဟွန်း… အခုမှလာချွဲနေတယ်… ပစ်ထားတုန်းက ပစ်ထားပြီးတော့… ပြီးရော နေ့လည်ကျတွေ့မယ်… အရမ်းချစ်တယ်မောင်… ”
“အင်း… အရမ်းချစ်တယ် မမ…”
အန်တီသိင်္ဂီနဲ့ ဖုန်းချပြီး လုပ်စရာရှိတာ လုပ်နေလိုက်တယ်။ နေ့လည်ကျ ထမင်းစားပြီး ဆင်းခဲ့လိုက်တယ်။ တမင်းမစားလဲ ရပေမယ့် တစ်နေ့ထဲနဲ့ ပြီးမယ့်ကိစ္စမဟုတ်လို့ အများမရိပ်မိအောင် စားသောက်ပြီးမှ ဆင်းခဲ့တာ။ အရင်လဲ ဒီလိုပဲ နေ့လည်ခင်း အပြင်ထွက်ပြီး လဘက်ရည်လေးဘာလေးသောက်နေကျမို့ ကိစ္စမရှိ။ ကုမ္ပဏီကလူတွေ မရိပ်မိအောင် အန်တီသိင်္ဂီ့ဆီ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အန်တီသိင်္ဂီက ကားနောက်ခန်းမှာ စောင့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ကားနောက်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်ဝင်လိုက်ပြီး ထိုင်လိုက်တာနဲ့ အန်တီသိင်္ဂီ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာပြီး ဖက်ထားတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ ပြန်ဖက်ထားပေးလိုက်ပြီး အန်တီသိင်္ဂီ့ပါးလေးကို အနမ်းတွေပေးတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီလဲ ကျုပ်ကို အနမ်းတွေပြန်ပေးရင်း တင်းနေအောင် ဖက်ထားတယ်။
“မမရယ်… မောင်တောင်းပန်တယ်နော်… မောင် မမကိုပစ်ထားမိခဲ့တာ… ရွှတ်… ရွှတ်… မမ အရမ်းခံစားသွားရပြီ… ရွှတ်… ရွှတ်… ”
“မောင်ရယ်… နောက်ဆို အဲ့လိုပစ်မထားပါနဲ့ကွာ… မမ အရမ်းခံစားရတယ်… မောင့်ကိုလွမ်းလို့ ရူးသွားလိမ့်မယ်သိလား… ဟင့်… ရွှတ်… ရွှတ်… မောင့်မျက်လုံးတွေ ရဲနေတာပဲ မောင်ရယ်… မောင် အိပ်ရေးမဝဘူးမလား… ”
“အင်း… ညက မိုးလင်းကာနီးသွားတာ…  မမပေါင်ပေါ် မောင် ခေါင်းအုံးပြီး တစ်မှေးလောက် မှေးချင်လိုက်တာ… ”
“မှေးလေ မောင်ရဲ့… လာ မမပေါင်ပေါ်လှဲလိုက်… ”
အန်တီသိင်္ဂီ ကျုပ်သူ့ပေါင်ပေါ်လှဲလို့ရစေဖို့ သူ့ကိုယ်ကို ခုံရဲ့ တစ်ဖက်စွန်းဆီ ရွှေ့ပေးတော့ ကျုပ်လဲ အန်တီသိင်္ဂီ့ပေါင်ပေါ်ကို တစောင်းလေး လှဲချလိုက်တယ်။ ကျုပ်အန်တီသိင်္ဂီ့ပေါင်ပေါ် ခေါင်းလေးအုံးပြီး လှဲလိုက်ရတာ အိနေတဲ့ အန်တီသိင်္ဂီပေါင်လေးတွေက ကျုပ်ကို အိပ်မွေ့ချနေသလိုပဲ။ အန်တီသိင်္ဂီက ဒီနေ့ ကျုပ်မလိုးဘူးဆိုလို့လားမသိဘူး ထမိန်နဲ့ ရင်ဖုံးအင်္ကျီလေးပဲ ဝတ်လာတာ။ ကျုပ် အန်တီသိင်္ဂီ့လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲယူကာ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တော့ အန်တီသိင်္ဂီက ကျုပ်ပါးကို သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကြင်ကြင်နာနာလေး ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီသိင်္ဂီ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ခဏချင်းပဲ အိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်။
“မောင်… မောင်… မောင်လုပ်ပြန်ဝင်ရအုံးမယ်မလား… ထတော့လေ မောင်ရဲ့..”
အန်တီသိင်္ဂီရဲ့ ကြင်ကြင်နာနာ ကျုပ်ရဲ့ပါးကိုပွတ်သပ်ပြီး နူးနူးညံ့ညံ့ခေါ်နှိုးမှ နိုးလာခဲ့တယ်။ နည်းနည်းအိပ်လိုက်ရတော့ လူလည်း နည်းနည်းလန်းလာတယ်။ ကျုပ်ပက်လက်ပြန်လှန်ပြီး အန်တီသိင်္ဂီ့မျက်နှာကိုဆွဲယူကာ အနမ်းလေးတွေ ပေးမိတယ်။
“ရွှတ် ရွှတ်… မမပေါင်ပေါ်မှာ အိပ်လို့ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်… ထတောင်မထချင်ဘူး… မမကိုချစ်လိုက်တာ… ရွှတ်… ရွှတ်… မမ ပေါင်တွေနာနေပြီလား…”
“မနာပါဘူးမောင်ရယ်… ရွှတ်… ရွှတ်… မမလဲ မောင့်ကိုမနှိုးရက်ပေမယ့် မောင်က အလုပ်ပြန်ဝင်ရမှာမို့… နှိုးလိုက်ရတာ… ”
“အင်းပါ… မောင်လဲ ဒီလောက်အိပ်လိုက်ရတာတင် တော်တော်လန်းသွားပြီ… ပြွတ်… ”
ကျုပ် အန်တီသိင်္ဂီနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် စကားပြောနေရင်းက အန်တီသိင်္ဂီ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနမ်းလိုက်တယ်။ ခဏနမ်းပြီးတော့ အန်တီသိင်္ဂီက အနမ်းရပ်ကာ
“ပြွတ်… ထတော့ မောင် အလုပ်ပြန်ဝင်ရအုံးမယ်…”
“မမပေါင်ပေါ်က မထချင်သေးဘူးကွာ…. ရွှတ်… ရွှတ်… ”
ကျုပ်လဲ အန်တီသိင်္ဂီ့ဘက် မျက်နှာလှည့်ကာ ကျုပ်မျက်နှာရှေ့က အန်တီသိင်္ဂီဗိုက်လေးကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ဖိဖိနမ်းတယ်။
“မောင်ရာ….ဘယ်လိုတွေနမ်းနေတာလဲ…”
“မမကိုချစ်လို့လေ… မမအဖုတ်နံ့လေးရှူလိုက်အုံးမယ်… ”
ကျုပ် ခေါင်းလေးကိုစောင်းပြီး ထိုင်နေတဲ့ အန်တီသိင်္ဂီပေါင်ခွဆုံကြားလေးကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ဖိဖိပြီးနမ်းတယ်။
“ဟင့်… မောင်ရာ… သူကဖြင့်မလုပ်နိုင်ဘဲနဲ့… မမကိုလာဆွနေတယ်… ပြီးတော့ အချိန်ရတာလဲမဟုတ်ဘူး….”
“မမပဲ မောင့်ကို ချာဂျင်(charging) သွင်းပေးထားတဲ့ဟာ… ဒီမှာကိုင်ကြည့်… ”
ကျုပ် အန်တီသိင်္ဂီလက်ကိုယူကာ တောင်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကျုပ်လီးပေါ်ကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ တင်ပေးလိုက်တယ်။
“ဟင့်… မောင့်လီးကြီး တောင်နေပြီ…”
“အဲ့ဒါ မမအလှတွေကြောင့်လေ… လိုးရအောင်မမရယ်…”
“မောင်က သွားရတော့မှာမလား…”
“ခဏနော်… မမ… ”
ကျုပ် အန်တီသင်္ဂီ့ပေါင်ပေါ် လှဲနေရာက ထလိုက်ပြီး ဖုန်းကိုထုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မန်နေဂျာအစ်မ မအိကို ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။
“ဟယ်လို… မအိ…”
“အင်း… မောင်လေးတေဇာ ပြော…”
“မအိ… ကျနော် ဒီမှာ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်နဲ့တွေ့နေလို့… အဲ့ဒါ နည်းနည်းနောက်ကျမယ်…”
“အင်းပါ… ရတယ်မောင်လေး… အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ပါ…”
“မအိ ဘာစားအုံးမလဲ… ကျနော် ဘာဝယ်ခဲ့ရမလဲ…”
“ဟင်း… ဟင်း… ဒါ လာဘ်ထိုးတာပေါ့လေ… ခစ်ခစ်… မလိုပါဘူးဟယ်… ”
“ဟီး… မဟုတ်ပါဘူး… ကိုယ့်အစ်မကို စေတနာရှိလို့ပါ… ကျနော့်ဘာသာ ကြည့်ပြီးဝယ်ခဲ့လိုက်မယ်…”
“ပြီးရော….”
“ဟုတ်… ကျနော်ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်နော် မအိ…”
“အင်း… ”
ကျုပ်ဖုန်းချလိုက်တော့ အန်တီသိင်္ဂီက ကျုပ်ကိုပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်နေတယ်။
“တော်ကီကတော့ တော်တော်ကြွယ်တယ်နော်… အဲ့တစ်ယောက်ကရော မောင်နဲ့ လွတ်ရဲ့လား…”
“အာ… မမရယ် အလွတ်ကြီးပါ… သူ့မှာ အိမ်ထောင်နဲ့… ကိုယ့်အစ်မလိုပဲ သဘောထားတာပါ…”
“မမကလဲ အိမ်ထောင်နဲ့ပဲလေ…”
“မမရယ်… မောင်နဲ့ပက်သက်သမျှ မိန်းမတိုင်းက အေးမြှောက်ပေးခဲ့လို့ ဖြစ်ခဲ့တာချည်းပဲ… မောင့်စိတ်နဲ့မောင် ပက်သက်မိတာဆိုလို့ မမတစ်ယောက်ပဲရှိတာ… မောင့်မိန်းမကလွဲရင် ဘယ်မိန်းမကိုမှ စိတ်ဝင်စားခဲ့တာမဟုတ်ဘူး သိလား… မမက ပထမဆုံးနဲ့ နောက်ဆုံးပဲ… မောင်တကယ်ပြောတာ…”
“ခစ်ခစ်… မမယုံပါတယ်မောင်ရယ်… မမက မောင့်ကို စတာပါ… ကဲ ချစ်မယ်ဆိုလဲ အေးအေးဆေးဆေးရှိမယ့်နေရာ သွားရအောင်… ”
“ဟုတ်… ”
အန်တီသိင်္ဂီ ကျုပ်ကို အနမ်းလေးပေးပြီး ကားရှေ့ခန်းကို ကူးသွားတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီက ကားကိုမောင်းထွက်လိုက်တော့ ကျုပ်တို့သွားနေတာ ချောင်ကျတဲ့ ကားပါကင်တစ်ခုဆီကိုပေါ့။

ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်နဲ့အန်တီသိင်္ဂီက နေ့လည်ဘက်တွေမှာ ချောင်ကျတဲ့ ကားပါကင်တွေဆီ ခြေဆန့်ရင်း ချိန်းတွေ့ဖြစ်ကြတယ်။ အိန္ဒြာနဲ့တောင် တစ်ပတ် တစ်ခါပဲ တွေ့ရပေမယ့် အန်တီသိင်္ဂီနဲ့ကတော့ ရုံးဖွင့်ရက်တိုင်းနီးပါး တွေ့ဖြစ်ကြတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီကလဲ ကားသုံးစီးလောက်ကို လှည့်ပြီးစီးတယ်။ ကားမှတ်မိနေမှာစိုးလို့။ တွေ့တိုင်းလဲ အချစ်တွေကြမ်းပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်လဲ ပိုတွယ်တာလာကြတယ်။ ရင်အေးမသိအောင် ခိုးလုပ်နေရတာကလဲ ရင်ခုန်စရာ ကောင်းလွန်းလှတယ်။ ကျုပ်လဲ ဒီအရသာကို ကြိုက်နေမိပြီလေ။

အခန်း ၁၃(ဆက်ရန်)

(အခန်း ၁၃/၁)

ကျုပ် အလုပ်ကနေ ခရီးထွက်ရမယ့် ကိစ္စတစ်ခုကရှိလာတယ်။ အလုပ်ကိစ္စ client နဲ့ meeting ပေါ့။ ကျုပ်နဲ့ အစ်မ မအိနဲ့က မပါမဖြစ်ပေါ့။ အကြမ်းဖျဉ်းတော့ ၂ညအိပ်ရမယ်။ အခြေအနေအကြောင်းကြောင်းကြောင့် သုံးညအိပ်လဲ ဖြစ်သွားနိုင်တယ်။ ဒီပရောဂျက်အတွက် ပြင်ဆင်နေခဲ့တာလဲ အချိန်ကြာပြီလေ။ ဘောစိက ဒုတိယ အစည်းအဝေးမှ တက်မည်မို့ နောက်နေ့မှရောက်မည်။ ရင်အေးကိုလဲ အကြောင်းစုံပြောပြပြီးပြီ။ ခရီးသွားရမယ်ဆိုတော့လဲ ချစ်ဇနီးလေးက သေသေချာချာပြင်ဆင်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ချစ်ဇနီးလေးပြင်ပေးတဲ့ အထုပ်ကိုဆွဲဲပြီး ရုံးကိုသွား။ ရုံးကနေမှတစ်ဆင့် နေ့လည်မှာပဲ ကျုပ်ရယ်၊ မအိရယ်၊ ကျုပ်လက်အောက်က ကောင်လေးတစ်ယောက်၊ မအိလက်အောက်က ကောင်လေးတစ်ယောက် စုစုပေါင်း ၄ယောက် ကားနဲ့ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ဒီနေ့မနက် ရုံးတက်ကတည်းက မအိက မျက်နှာမကောင်း။ ကျုပ်လဲ အကဲခတ်ရုံသာ နေနိုင်သည်။ အစည်းအဝေးအတွက် လိုအပ်တဲ့ ပုံထုတ်တဲ့ကိစ္စတွေနဲ့ အလုပ်ကလဲ ရှုပ်နေသည်။ မအိလဲ အလုပ်ရှုပ်နေသည်မို့ ဘာမှ မမေးဖြစ်။ ခရီးလမ်းမှာလဲ မအိတစ်ယောက် ကားအပြင်ဘက်ကိုသာ ငေးလို့နေသည်။ ကျုပ်လဲ မအိကို ပါလာတဲ့ အအေးလေးတိုက်၊ မုန့်လေးကျွေးနဲ့ တမင် ရယ်စရာလေးတွေ ပြောပေးမိတယ်။ မအိလဲ အလိုက်သင့်ရယ်မောရင်းလိုက်လာပေမယ့် သူ့စိတ်တွေက လွင့်ပျံ့နေတာ သိသာလှသည်။ ဒီလိုနဲ့ ဟိုတယ်ရောက်တော့ ကျုပ်ကတစ်ခန်း၊ မအိက တစ်ခန်း၊ အငယ်ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကိုတစ်ခန်း ယူကာ တည်းလိုက်သည်။ မအိက ကျုပ်ကို တီးတိုးကပ်ပြောသည်။ ဒီနေ့ည သူသောက်ချင်တယ်တဲ့၊ မောင်လေး စီစဉ်ပေးပါတဲ့။ ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်လဲ အလုပ်ကိစ္စတွေကို လိုအပ်တဲ့ ဖိုင်တွေပြင်ဆင်ပြီး အငယ်တွေကို ညစာ ဟိုတယ်မှာပဲကျွေးပြီးမှ သူတို့နှစ်ယောက်ကို အခန်းမှာပြန်နေခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကိုယ့်အခန်းကနေပြီး ဘီယာတွေ အမြည်းတွေမှာရတယ်။ အကုန်ရတော့မှ မအိအခန်းကို ဘီယာတွေ အမြည်းတွေယူပြီး ကူးရတော့တယ်။ ကောင်လေးတွေနဲ့ အခန်းက ဝေးပြီး ကျုပ်နဲ့ မအိနဲ့က ကပ်လျှက်အခန်းတွေ။ မသွားခင်လဲ ရင်အေးနဲ့ အန်တီသိင်္ဂီ့ဆီ ဖုန်းဆက်ပြီး အလွမ်းသယ်ရသေးသည်။ မအိအခန်းရောက်တော့ နှစ်ယောက်သား ဘီယာဘူးတွေ ဖောက်ပြီးကစ်ကြသည်။ တစ်ယောက်ခန်းမို့ ထိုင်ခုံကတစ်လုံးပဲရှိလို့ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်သား ကြမ်းပြင်မှာပဲ ဝိုင်းလိုက်ကြတယ်။
“မောင်လေးတေဇာ… နင့်မိန်းမကို လွမ်းနေပြီလား…”
“ဟီး… လွမ်းတာပေါ့မအိရဲ့… ဒီမလာခင်လေးတင် သူနဲ့ဖုန်းပြောလာတာ…”
“ဟင်း… ဟင်း… အေးပေါ့လေ နင့်သမီးလေးက အခု ဘယ်နှတန်း…”
“၆တန်း မအိ… ဟီးဟီး… အားကျနေတာလား… မအိ သွေးမဆုံးသေးဘူးမလား… လုပ်လေဗျာ အချိန်ရှိတုန်း…”
ကိုယ်နဲ့ အစ်မရင်းလို ခင်နေလို့ စနောက်လိုက်တာပါ။ မအိ တစ်နေ့လုံးမျက်နှာ မကောင်းလို့လဲ အားပေးတဲ့သဘော။ မအိက သဘောမနောကောင်းပြီး တာဝန်အရ ရုံးမှာ ခပ်တည်တည်နဲ့ အမြဲ အော်ငေါက်တတ်ပေမယ့် အငယ်တွေဘက်က အမြဲတွေးပေးတတ်သူဖြစ်သည်။ ကျုပ်နဲ့က အရမ်းရင်းနှီးတော့ မအိရဲ့ စိတ်ရင်းကိုသိနေသည်။ ရုံးကလူတွေက မအိကိုကြောက်ကြတယ်။ ကျုပ်အပေါ်မှာတော့ ရင်းရင်းနှီးနှီးနဲ့ မောင်နှမလိုပဲ ခင်မင်စွာ ဆက်ဆံသည်။ ကျုပ်ကလဲ အလုပ်မှာလဲ အားကိုးရ၊ မအိနဲ့လဲ တိုင်တိုင်ပင်ပင်ရှိတော့ မအိက ကျုပ်ကို သူများထက် ပိုအရေးပေးပြီး ခင်မင်နေတာတော့ အမှန်ပင်။ မအိက ကျုပ်သူ့ကိုစလိုက်တာကို မရယ်ပဲ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချကာ ဘီယာဘူးကို ကောက်မော့လိုက်ရင်း အမြည်းလေး စားလိုက်တယ်။
“အစ်မ တတ်နိုင်သလောက်ကြိုးစားကြည့်ပြီးပြီ မောင်လေး… တတ်စွမ်းသလောက် နည်းလမ်းပေါင်းစုံနဲ့ကြိုးစားကြည့်ပြီးပြီ… ငါ့ကျမှ ဘာလို့ဒီလိုဖြစ်နေရတာလဲ…”
မအိရဲ့ အသံက စိတ်ပျက်အားငယ်နေတဲ့အသံ။
“မအိရယ်… ဘာဖြစ်လို့လဲ… ကျနော့် ပြောပြလို့ရရင် ပြောပြပါလား… မအိ တစ်နေ့လုံးလဲ မျက်နှာမကောင်းဘူး…”
“ဟုတ်တယ်… အစ်မ အရမ်းစိတ်ညစ်နေတာ… မောင်လေး အစ်မကို တစ်လမ်းလုံး ပျော်စေချင်လို့ စနေတာလဲသိပါတယ်… ဒါပေမယ့် လူကအရမ်းညစ်နေတယ်… ဒီည အစ်မ အမူးသောက်ချင်တယ်….”
“သောက်ချင်လဲ သောက်ဗျာ… ကျနော်အဖော်လုပ်ပြီး သောက်ပေးမယ်… စိတ်ချ မအိဒီည မှဲ့တစ်ပေါက်မစွန်းစေရဘူး…”
“မောင်လေးကို အစ်မယုံပါတယ်… ဒါကြောင့်လဲ မောင်လေးကို သောက်ဖို့စီစဉ်ခိုင်းတာပေါ့…”
“ဒါဆိုလဲ ခဏမအိရယ်… ကျနော်ဘီယာနဲ့ အမြည်း ထပ်မှာလိုက်မယ်… တော်ကြာနေ တို့လို့တန်းလန်းကြီးဖြစ်နေအုံးမယ်…”
“ဒါဆိုလဲ မှာကွာ…”
ကျုပ် ကိုယ်အခန်းကိုပြန်ပြီး ဘီယာနဲ့အမြည်းထပ်မှာတယ်။ ဘီယာနဲ့အမြည်းရမှ မအိအခန်းဆီကို အခြေအနေကြည့်ပြီး ပြန်ကူးရတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်နဲ့မအိ ပြန်ဝိုင်းလိုက်တယ်။
“မအိရယ် ပြောပါအုံး… ငါ့အစ်မ ဘာတွေများ ဒီလောက် စိတ်ညစ်နေတာလဲ…”
“မနေ့ညက အစ်မယောက်ျားနဲ့ စကားများပြီး… သူအိမ်ပေါ်ကဆင်းသွားတယ်လေ…”
“ဟုတ်လား… ဘယ်လိုကနေ ဖြစ်ကြတာလဲ…”
“အဓိကကတော့ ကလေးမရတဲ့ ပြဿနာပေါ့ မောင်လေးရယ်… အစ်မ မရှက်တော့ပါဘူး… အစ်မမောင်လေးကို ရင်ဖွင့်လိုက်တော့မယ်…”
“ရတယ်မအိ… ကျနော်နှုတ်လုံပါတယ်… ကလေးမရတဲ့ကိစ္စဆိုတော့… တစ်ယောက်ယောက်များ တစ်ခုခုချွတ်ယွင်းနေတာလား…”
“အင်း… အစ်မတို့ ဆေးစစ်ပြီးပြီ… အစ်မဘက်က ချွတ်ယွင်းနေတာ… အစ်မသားအိမ်က အရမ်းအားနည်းတယ်တဲ့… ကိုယ်ဝန်ရနိုင်ခြေ အရမ်းနည်းတယ်လို့ ဆရာဝန်ကပြောတယ်…”
“ကုလို့မရတော့ဘူးလား မအိရယ်…”
“မအိလဲ ဆရာဝန်ပြောသမျှလိုက်နာပြီး ပေးသမျှဆေးတိုင်း သောက်တာပဲ… အခုအချိန်အထိ ကိုယ်ဝန်က ရှိမလာဘူး… အရင်က အရေးပေါ်တားဆေးတွေ သုံးခဲ့တာ များလို့လဲပါတယ်လေ…”
“မအိရယ်… ကျနော်ဘာပြောရမှန်းတောင်မသိတော့ပါဘူး… ဒါနဲ့ မအိကို သူက ဒီကိစ္စနဲ့ ကွိုင်ရှာတာပေါ့…”
“အခုမှရှာတာတော့မဟုတ်ပါဘူး… ကြိတ်ပြီးဖြစ်နေတာတော့ ကြာပါပြီ… ကိုယ်က ကိုယ့်ထက်အသက်အများကြီးငယ်တဲ့သူကို ယူမိတာဆိုတော့ သည်းခံနေတာ… သူ့ဟာသူ အလုပ်မလုပ်ဘဲ အိမ်မှာ လတ်လျားလတ်လျားလုပ်ပြီး လမ်းသလားနေတာလဲ အစ်မအပြစ်မမြင်ပါဘူး… ကိုယ်ချစ်လို့ ပတ်ဝန်းကျင် လက်ညှိုးထိုးခံပြီးတောင် ယူခဲ့တာ… သူ့မိဘတွေကအစ ကိုယ့်အပေါ်ကြည်ဖြူတာမဟုတ်ဘူး… ဒါပေမယ့် အစ်မ သူလိုသမျှအကုန်ဖြည့်ဆည်းပေးတယ်… အခုကျ သူက အစ်မလို အသက်ကြီးတဲ့သူကိုယူမိတာ နောင်တရတယ်တဲ့လေ…”
မအိက သောက်ရင်းပြောရင်း မျက်ရည်က ကျလာတယ်။
“မအိတို့ အိမ်ထောင်ကျတာ ကြာပြီမလား…”
“အင်း… ၅နှစ်ပြည့်တော့မယ်… အစ်မသူ့ကိုယူတုန်းက သူက ကျောင်းတောင်မပြီးသေးဘူး… အစ်မပဲ ကျောင်းဆက်ထားပေးခဲ့ရတာ… အစ်မလဲ သူလိုသမျှ အကုန်ဖြည့်ဆည်းပေးနေတာပဲ… ကလေးမရတာကလွဲရင်… အစ်မ ဇနီးတစ်ယောက်ရဲ့တာဝန် မပျက်ကွက်ခဲ့ပါဘူး… ကလေးမရတာတော့ အစ်မလဲ မတတ်နိုင်ဘူးလေ….”
“အင်းပေါ့ မအိရယ်… ဒါမျိုးက ရေစက်လဲရှိသေးတယ်… အရမ်းအားမငယ်ပါနဲ့… လုံးလုံးကြီး မရနိုင်တာမှမဟုတ်တာ… ရနိုင်ချေနည်းတာပဲရှိတာမလား…. ကျနော်တောင် ကံကောင်းလို့ သမီးလေးတစ်ယောက်ရခဲ့တာ… ကျနော့်မိန်းမကလဲ ကလေးထပ်မရနိုင်တော့ဘူးလေ… ဒါပေမယ့်မအိရယ်… လူနှစ်ယောက်အတူရှိနေတာ… တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ချစ်နေဖို့က အဓိကမဟုတ်လား… ကျန်တာက ကံပေးသလောက်ပေါ့…”
“အဲ့ဒါကို အစ်မပြောတာပေါ့… နောက်ဆုံး အစ်မ သွေးဆုံးသွားလို့ ကလေးမရနိုင်ဘူးဆိုလဲ… မွေးစားလို့ရတာပဲ… သူကိုယ်တိုင်ကိုက အစ်မကို စိတ်ကုန်နေတာ… အစ်မလဲ ကိုယ်ကချစ်ရသူဆိုတော့… သူ့ကိုချော့မော့ပြီး စိတ်ပြန်လည်လာအောင် ကြိုးစားတာပဲ… မနေ့ညကမှ သောင်းကျန်းပစ်တာ…”
“သူ့မှာ အသစ်တွေဘာတွေများ တွေ့နေလား… အစ်မ သတင်းတွေဘာတွေ မကြားဘူးလား…”
“မကြားချင်မှ အဆုံးပေါ့… မောင်လေးရယ်… မောင်လေးသိတဲ့အတိုင်း အစ်မက အလုပ်တစ်ဖက်နဲ့ အားတယ်လို့မရှိဘူး… ပိတ်ရက်လေးပဲ အိမ်ကပ်ရတာ… လူသတင်း လူချင်းဆောင်ဆိုသလိုပေါ့… သူ့သတင်းတွေက… ပတ်ဝန်းကျင်ကနေ နားနဲ့မဆံ့အောင်ကြားနေရတာ… အစ်မလဲ လိုက်စုံစမ်းဖို့မအားဘူး… အစ်မ ရုံးပိတ်ရက်ဆိုလဲ သူက အိမ်မြဲနေပြန်ရော… ဒီလိုနဲ့ အချိန်တန်ရင် ကိုယ့်ယောက်ျား ကိုယ့်အိမ်ပြန်လာရင် ပြီးတာပဲဆိုပြီး လွှတ်ထားလိုက်တာ… လွန်ခဲ့တဲ့ ၂နှစ်လောက်ကမှ… အစ်မကိုယ်ဝန်မဆောင်နိုင်တဲ့ အားနည်းချက်ပေါ်လာပြီး… သူနိုင်ကွက်ရသွားတာ…”
“မဟုတ်သေးပါဘူး မအိရယ်… တစ်မျိုးမထင်နဲ့နော် ကျနော်ကဒီအတိုင်းမေးကြည့်တာ… ကိုယ်ဝန်ရဖို့ သူ့ဘက်ကရော သေသေချာချာ အားထုတ်ရဲ့လား… ဥပမာ မျိုးဥကြွေချိန်လိုရက်မျိုး တွက်ချက်ပြီး အတူနေတာမျိုးပေါ့…”
“သူက အစ်မကို စိတ်ကုန်နေပုံပဲ… အစ်မကသာ ကလေးရချင်လို့ ဆေးမျိုးစုံမှီဝဲပြီး ကြိုးစားနေတာ သူကတော့ အစ်မနဲ့အတူ မကြိုးစားဘူး… အခုလိုစဉ်းစားကြည့်တော့လဲ သူနဲ့နေတဲ့ရက်တွေက… ကိုယ်ဝန်မရနိုင်တဲ့ ရက်မျိုးတွေပဲ…”
“ကျနော် အခုမှ မအိကို စိတ်ပူလာပြီ…”
“မောင်လေးက ဘာကိုစိတ်ပူတာလဲ…”
“မအိဇတ်လမ်းကိုပဲ � မအိ ပြန်နားထောင်ကြည့်အုံးလေ… မအိနဲ့ယူပြီးနောက် သူက မအိအပေါ်သွေးအေးလာတယ်… ပြီးတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကလဲ မကောင်းသတင်းကြားရတယ်… မအိ ကိုယ်ဝန်ရဖို့မလွယ်မှန်းသိတော့… ပိုဆိုးလာတယ်… ဒီလိုမလား…”
“အင်းလေ… ”
“မအိကို စိတ်ကုန်နေတယ်လဲ ဆိုသေးတယ်… မအိကိုလဲ ပစ်မထားပြန်ဘူး… ကလေးမရတာက ပြဿနာဆိုရင်လဲ… ကလေးရဖို့ မအိဆေးမျိုးစုံနဲ့ကြိုးစားနေမှန်းလဲသိလျှက်နဲ့… မအိကိုယ်ဝန်မရနိုင်တဲ့နေ့မျိုးတွေမှ ရွေးပြီး အတူနေပေးတာ မဆန်းဘူးလား…”
“အင်းနော်… မောင်လေးက ဘယ်လိုထင်လဲ ”
“ကျနော်လဲ… သူများလင်မယားကိစ္စတော့ ဝင်မပါချင်ဘူး… ဒါပေမယ့် မအိဘက်ကနေလဲ မခံချင်ဘူး…”
“မောင်လေးက သူများမှမဟုတ်ဘဲကွာ… ပြောပါ မောင်လေးဘယ်လိုထင်လဲ…”
“ကျနော်မပြောခင်… ကျနော် မအိကိုတစ်ခုမေးအုံးမယ်… အခုရန်ကုန်ပြန်ရောက်လို့ မအိကို သူကကွာပေးဖို့ပြောရင် မအိဘာလုပ်မလဲ…”
“အစ်မ ပင်ပမ်းနေပြီ… အစ်မသူ့ကိုဆွဲမထားချင်တော့ဘူး… အစ်မ ကွာပေးလိုက်တော့မယ်… သူလိုချင်တာ ယူသွားပါစေတော့ အစ်မနောက်ဆုံးအနေနဲ့ သူလိုချင်တာ ဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်တော့မယ်…”
“ကျနော်လဲ မအိ အဲ့လိုပြောမယ်လို့ ထင်ပါတယ်… မအိက အရမ်းချစ်တာကိုး… ကျနော့်အထင်ကိုလဲ ရမ်းပြောလို့ မဖြစ်သေးဘူး… ကျနော်ထင်တာလဲ မှားနေနိုင်တယ်လေ….”
“မောင်လေးက… ဘယ်လိုထင်လို့လဲ….”
“ဒီလိုလုပ်မအိရယ်… ရန်ကုန်ပြန်ရောက်လို့ မအိကို ကွာပေးဖို့ပြောရင်… မအိ အချိန် တစ်ပတ်တန်သည် နှစ်ပတ်တန်သည် ဆွဲထားပေးပါ…  ကျနော် မအိကို အဖြေပေးနိုင်ဖို့ အချိန်လိုတယ်…”
“မောင်လေးက ဘာလို့အချိန်ဆွဲခိုင်းတာလဲ…”
“ကျနော့်စိတ်ထဲ… မအိကို အသုံးချနေတယ်လို့ ထင်တယ်… ကျနော် စုံစမ်းချင်တာ…ကျနော် အကြံတစ်ခုရပြီ… မနက်ဖြန် အစည်းအဝေးပြီးရင် မအိအိမ်ကိုပြန်ရအောင်… ကံကောင်းရင် ကျနော်တို့ လျှို့ဝှက်ချက်တစ်ချို့ သိရနိုင်တယ်… ဘော့စ်ကိုပြောလိုက်လေ အရေးကြီးကိစ္စရှိလို့ဆိုပြီး မနက်အရောက်ပြန်လာမယ်လို့…”
“ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကွဲကြမှာပဲဟာ ဘာလို့အပင်ပမ်းခံနေမလဲ မောင်လေးရယ်…”
“မတူဘူးလေ မအိရဲ့… မအိရဲ့အားနည်းချက်ကြောင့် မအိကွာပေးလိုက်ရရင်… ကိုယ့်အပြစ်လို့ပဲ ခံယူပြီးတစ်သက်လုံး အဲ့စိတ်ကြီးနဲ့ ဖြတ်သန်းနေရမှာ… တကယ်လို့ မအိရဲ့ အားနည်းချက်ကြောင့်မဟုတ်ဘဲ အခြားအကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့်ဆိုရင်… မအိ စိတ်သစ်လူသစ်နဲ့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြန်နေနိုင်တာပေါ့… ကျနော်ကတော့ ကိုယ့်အစ်မကို ပျော်ရွှင်နေတာပဲ မြင်ချင်တယ်… ဘယ်လိုလဲ ကျနော်ပြောသလို လုပ်မယ်မလား…”
“အင်းပါ… မောင်လေးက အစ်မအတွက်လုပ်တာပဲ… သွားဆို သွားတာပေါ့… တစ့်ညလုံး ကားမောင်းရမှာ ဖြစ်ရဲ့လား…”
“ရတယ်မအိ… တကယ်လို့ မအိရဲ့ အားနည်းချက်ကြောင့်သာဆိုရင်.. ကျနော်လဲ သူ့ကို ဝိုင်းဖျောင်းဖျကြည့်ပါ့မယ်… မအိက သူ့ကို တကယ်ချစ်မှန်း ကျနော်သိပါတယ်…”
“ဒီည မောင်လေးနဲ့အတူသောက်လိုက်ရတာ… အစ်မ စိတ်ထဲ အတော်လေး နေသာထိုင်သာရှိသွားတယ်… ကျေးဇူးပဲ မောင်လေးရယ်…”
ကျုပ်နဲ့ မအိ စကားတပြောပြောနဲ့ သောက်နေကြတာ အပျော့စားဘီယာလေးက တစ်ယောက်ကို လေးဘူးလောက် ကုန်သွားပြီ။ ကျုပ်အတွက် ရီဝေဝေလေးဆိုပေမယ့် မအိလိုမိန်းမသားတစ်ယောက်အတွက် တော်တော်များနေပြီ။ ဒီဘီယာကလဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းနဲ့ တက်လာတာမျိုးကိုး။ ကျုပ်လဲ သောက်ပြီးစားပြီးရင် အိပ်ယာထဲတန်းရောက်နေပြီမို့ သောက်ပါစေဆိုပြီး လွှတ်ထားပေးလိုက်တာ။
“အစ်မ အိမ်သာဝင်အုံးမယ်…”
မအိ ကျုပ်ကိုပြောပြီး ထိုင်ရာက ထတော့ ဖင်ပြန်ထိုင်ကျသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ မအိကိုယ်လေးကိုလှမ်းထိန်းပြီး
“မအိ မူးနေပြီ… လာ… ကျနော်တွဲမယ်…”
“အင်း… အစ်မ မရတော့ဘူး… တော်တော်မူးနေပြီ…”
ကျုပ်လဲ မအိကိုတွဲပြီး အိမ်သာကိုလိုက်ပို့ရတယ်။ မအိက အတော်ကိုမူးနေတာ။ အသိစိတ်က စကားပြန်ပြောနေပေမယ့် လူက လုံးဝမဟန်နိုင်အောင်ဖြစ်နေပြီ။ ကျုပ်လဲ သူ့ကို ဘိုထိုင်ပေါ်ထိုင်စေပြီး လက်လွှတ်လိုက်တော့ ခေါင်းက အရှေ့ကိုစိုက်ကျလာတယ်။ ကျုပ်လဲ ဘာလုပ်ရမှန်းကို မသိတော့ဘူး။ ထားခဲ့လို့လဲမရ။ သူသေးပေါက်တာကို ရပ်ကြည့်နေလို့လဲ မကောင်း။ ကျုပ်တွေဝေနေတုန်းမှာပဲ မအိရဲ့အောက်က သေးထွက်ကျသံကြားရတယ်။ ဒုက္ခပဲ။ ညဝတ်ဂါဝန်ကြီးနဲ့ ဖင်တောင်မလှန်ရသေး ဒီအတိုင်းပေါက်ချလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ အလန့်တကြား သူ့ညဝတ်ဂါဝန်နောက်ပိုင်းကို ဆွဲတင်လိုက်ပေမယ့် မမီတော့ဘူး။
“စိုကုန်ပြီ.. မအိရယ်…”
“အစ်မရှက်လိုက်တာ… မောင်လေးရယ်… ဝေါ့… ”
ပြောရင်း မအိ အန်ချလိုက်ပါတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ မအိရဲ့ အဝတ်တွေထပ်ပေကုန်မှာစိုးလို့ သူ့ကိုယ်ကို အရှေ့ဘက်လှမ်းဆွဲလိုက်တာ ကျုပ်အဝတ်မှာပါပေကုန်တယ်။
“မအိရေ… အဝတ်တွေကတော့ လဲမှဖြစ်တော့မယ်… ကဲလာ… အားရအောင်အန်လိုက်အုံး…”
ကျုပ် မအိကို ဘေစင်ဆီထူပြီးခေါ်သွားကာ သူ့ကိုယ်ကို ဖက်ကာ ထိန်းပေးထားပြီး အန်စေလိုက်တယ်။ သူလဲ အန်တယ်။ ကျုပ်လဲ ကျောကို ဖိဖိပေးတယ်။
“အန်ချင်သေးလား မအိ…”
“မအန်ချင်တော့ဘူး… ဟင်း…”
ကျုပ်လဲ ရေခွက်လေးနဲ့ခံပြီး ပလုတ်ကျင်းစေတယ်။
“မအိ ကိုယ့်ဟာကိုယ် အဝတ်လဲနိုင်လား… ”
“ဟင်း… မလဲနိုင်ဘူးထင်တယ်… ဒုက္ခပါပဲ…”
“ဒါဆိုလဲ… ကျနော်ပဲလဲပေးတော့မယ်… ကန်တော့နော် အစ်မ… ကျနော့်ကိုယုံတယ်မလား… ”
“ယုံတော့ယုံပါတယ်… အစ်မရှက်တယ်…”
“ဒီအတိုင်းအိပ်လို့မှ အဆင်မပြေတာ… ရှက်မနေပါနဲ့မအိရယ်… ကိုယ်မောင်လေးပဲဟာ… ကျနော် ဘယ်သူ့မှလျှောက်မပြောပါဘူး…”
“အာ့ဆို မောင်လေးလဲချွတ်…”
“အာ… မအိကလဲ… ”
“မရဘူး… မောင်လေးမချွတ်ရင် အစ်မလဲ မချွတ်ဘူး… မောင်လေးလဲ ပေနေတာပဲဟာ… ”
“ပြီးရောဗျာ… ချွတ်မယ်….”
ကျုပ်လဲ သူ့ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ထိန်းထားရင်း လက်တစ်ဖက်နဲ့ တီရှပ်အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်တယ်။
“ကဲ ချွတ်ပြီးပြီ… မအိအလှည့် လာ…”
ကျုပ် မအိရဲ့ ကိုယ်ကိုကျုပ်ဘက် လှည့်စေပြီး ညဝတ်ဂါဝန်ကို ကျောကဇစ်ကိုဆွဲချပြီး ပခုံးနှစ်ဖက်ကို လျောချလိုက်တော့ သူ့ဂါဝန်က ကြမ်းပြင်ပေါ်ပုံကျသွားတယ်။ မအိကိုယ်ပေါ်မှာ ဘရာနဲ့ပင်တီသာကျန်တယ်။ ကျုပ်နဲ့မအိက မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေအထားနဲ့ ဖက်ထားကြတာမဟုတ်ပေမယ့် သူက ကျုပ်ပခုံးကို ခေါင်းမှီထားကာ ကျုပ်က သူ့ခါးကို ဖက်ပြီး ထိန်းထားတာမို့ ကိုယ်ချင်းကတော့ထိနေတယ်။ ကျုပ် မအိအပေါ် မရိုးမသားစိတ်မရှိပေမယ့် ဖိုနဲ့မသဘာဝအရတော့ ကျုပ်လီးက ရုန်းကန်ကြွချင်နေလို့ စိတ်ကိုမနည်းတင်းထားရတယ်။ ပြီးတော့ ညအိပ်ကာနီးမို့ ကျုပ်က အတွင်းခံလဲ မဝတ်ထားမိဘူး။ မအိနဲ့ ဒီလိုအခြေအနေမျိုး ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့လဲ လုံးဝမထင်ခဲ့တာ။ ကျုပ် မအိရဲ့ဘရာကိုချွတ်ဖို့ သူနောက်ကိုလက်လှမ်းတော့
“မောင်လေး အရင်ချွတ်လေ…”
“မဖြစ်ဘူးထင်တယ်… ဟို… ကျနော့်မှာ အတွင်းခံမပါဘူး…”
“မရဘူးကွာ… အစ်မကကျတော့ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်တော့မယ်… မရဘူးချွတ်… ”
“ချွတ်တယ်ဗျာ… ”
ကျုပ်လဲ နည်းနည်းရွတ်ချင်လာလို့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်ရဲ့မပျော့မမာလီးက မအိအရှေ့မှာ ဘွားကနဲ။ ပြီးတော့ ကျုပ်မအိရဲ့ နောက်ကျောက ဘရာချိပ်ကို လှမ်းဖြုတ်တော် မအိက ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲရောက်နေပြီ။ သူလဲ ရှက်ရှက်နဲ့ ကျုပ်ကိုဖက်ထားတယ်။ မအိရဲ့ ဘရာကိုချွတ်လိုက်တော့ မအိရဲ့ ရင်သားတွေက ကျုပ်ရင်ဘတ်မှာ ဖိကပ်နေပြီ။ ဒီအခြေအနေမှာတော့ ကျုပ်လီးက ထိန်းလို့မရတော့ပဲ တောင်လာပြီး မအိဗိုက်ကိုထိနေပြီ။ ကျုပ်လဲ အထိအတွေ့ကို တတ်နိုင်သမျှကြိုးစားပြီး အာရုံမရောက်အောင်ထိန်းရင်း မအိရဲ့ ပင်တီဆီ လက်လှမ်းပြီး လျောချလိုက်တော့ သူ့ပေါင်လည်လောက်အထိ ကျွတ်သွားတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်မအိကို ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်စေလိုက်ပြီး သူ့ပင်တီကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။
“မအိ… ကျနော် ရေချိုးပေးမယ်နော်… ခဏထိုင်နေအုံး လက်ထောက်ထား မလဲစေနဲ့နော်… ကျနော် မအိဆံပင်တွေရေစိုမှာစိုးလို့ ခေါင်းစွပ် စွပ်ပေးမလို့…”
“အင်းပါ…”
ကျုပ် မအိနားကနေထပြီး ခေါင်းစွပ်လေးယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရေပန်းကိုပါ ယူလိုက်ပြီး အောက်ချထားလိုက်တယ်။ မအိဘေးမှာ ထိုင်လိုက်ပြီး မအိရဲ့ကိုယ်ကို ကျုပ်ကျောကိုမှီစေကာ သူ့ဆံပင်တွေကို ခေါ်ပေါ်မှာ ဆံထုံးပုံစံ ပတ်ခွေလိုက်ပြီး ပလပ်စတစ်အစွပ်ကို မျှော့ကြိုးလေးနဲ့ ခေါင်းစွပ်လေး စွပ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မအိကိုပွေ့ချီလိုက်ပြီး ရေပန်းရှိတဲ့နေရာကို ခေါ်သွားပြီး ကြမ်ပြင်ပေါ်ပြန်ချပေးကာ ကျုပ်က သူ့ဘေးဘက်မှာထိုင်ပြီး ရေးအေးလေးနဲ့ ရေပန်းဖွင့်ကာ သူ့ကိုယ်နဲ့မျက်နှာကိုရေဖြန်းပေတယ်။ ပြီးတော့ ဆပ်ပြာယူကာ သူ့မျက်နှာကို အသာအယာ ဖွဖွလေး ဆပ်ပြာတိုက်ပြီး ကုတ်ပေးတယ်။ မျက်ခုံးကြောတွေ နားထင်ကြောတွေလဲ နှိပ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ တစ်ကိုလုံးကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတယ်။ မအိ ခေါင်းမထောင်နိုင်ပေမယ့် မျက်နှာလေးကတော့ ရဲနေတယ်။ ဆပ်ပြာတိုက်မှတော့ သူ့နို့တွေကိုလဲ ပွတ်သပ်မိတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုတော့ မထိအောင် လုပ်တယ်။ အသားယူတဲ့ပုံစံမျိုးတော့ မလုပ်ပါဘူး ရိုးရိုးဆပ်ပြာတိုက်ရုံ ပွတ်တာပါ။ သူ့ ခြေချောင်းလက်ချောင်းကြားလေးတွေအထိ ပွတ်သပ်ပေးပြီး ရေးနဲ့သေသေချာချာ ဆေးတယ်။ သူ့အဖုတ်ကိုတော့ မထိပါဘူး။ ကျုပ်ရဲ့တောင်နေတဲ့လီးကလဲ သူ့ ပေါင်မှာ ထိနေကာ သူက ကျုပ်ပေါင်ကြားမှာ တစောင်းအနေအထားရောက်နေတာမို့ သူ့ပေါင်တွေအောက်မှာ ကျုပ်ပေါင်ကရောက်နေတာ။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုယ်ကျုပ်လဲ ဆပ်ပြာတိုက်ကာ ရေလောင်းရသေးတာမို့ မအိကို ကျုပ်ကိုယ်ကို ဖက်ပြီး ထိန်းထားဖို့ပြောတော့ သူလဲ ဖက်ထားပေးရှာတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး ရေချိုးပြီးတော့ မအိကိုထူကာ သူ့ကိုယ်ကိုဖက်ပြီးထိန်းရတော့ ကိုယ်ချင်းက ပူးကပ်နေပြန်တယ်။ ကျုပ်လီးကလဲ သူ့ဗိုက်မှာ ထောက်နေပြန်တယ်။ မအိရော ကျုပ်ပါ သက်ပြင်းခိုးချရတယ်။ ဒီအခြေအနေက စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းတာမှန်ပေမယ့် မူးနေတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ကို အခွင့်အရေးမယူသင့်ဘူးဆိုတာတော့ ကျုပ်သိသေးတယ်။ လူကစိတ်လှုပ်ရှားနေလို့လဲ လီးက ရေအေးနဲ့ထိတာတောင် အတောင်ကမကျဘူး။ ပြီးတော့ မတ်တပ်ပဲ မအိကို ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲဖက်ထားရင်း သဘက်နဲ့ သူ့ကိုလဲ ရေသုတ်ပေး ကျုပ်ကိုလဲရေသုတ် ပေါ့။ နှစ်ယောက်စလုံးရေသုတ်ပြီးတော့ ကျုပ်ခါးမှာ သဘက်ကိုပတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မအိကို ပွေ့ချီပြီး ခုတင်ပေါ် နေရာချပေးလိုက်တယ်။ မအိက ခုတင်ပေါ်မှာ တစောင်းလေးလှဲပြီး ကျုပ်ကိုကြည့်နေတယ်။ ကျုပ် မအိကို စောင်ဆွဲယူကာ ခြုံပေးလိုက်ပြီး ခုတင်ပေါ်တစောင်းလေး ထိုင်ကာ
“မနက်ကျရင် အားလုံးပုံမှန်ဖြစ်သွားမှာနော်မအိ… မိန်းကလေးတွေကအတူတူပါပဲမအိရယ်… ကျနော့်မိန်းမလဲ မအိလိုပါပဲ… ဘာမှ ထူးခြားတာမရှိပါဘူး… ဟီးဟီး….”
“တော်သေးတာပေါ့… ဘာမှမထူးခြားလို့ပဲ… သူ့ဟာက တစ်ထောင်ထောင်နဲ့… သူများကို ဟိုထိ ဒီထိနဲ့… ဟွန့်…”
“ဟီး… ဒါကတော့ ဖိုနဲ့မ အသားချင်းထိမိတာကိုး မအိရဲ့… မအိအိပ်တော့လေ ကျနော် ဒါတွေရှင်းလိုက်အုံးမယ်…”
“အင်း…”
မအိလဲ စောင်အောက်ရောက်သွားပြီ ကျုပ်လဲသဘက်ပတ်ထားတာမို့ စိတ်လဲနည်းနည်းအေးသွားပြီး ကျုပ်ကောင်ကလဲ ငြိမ်စပြုနေပြီ။ ကျုပ် ဘီယာဘူးခွံတွေ အမြည့်လက်ကျန်တွေကို အိတ်တစ်လုံးနဲ့စုထည့်ပြီး အမှိုက်ပုံးထဲထည့်တယ်။ ပြီးလို့ ကျုပ်လှည့်ကြည့်တော့ မအိက မအိပ်သေးဘဲ ကျုပ်ကိုကြည့်နေဆဲ။ ပြီးတော့ ကျုပ်ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး မအိရဲ့အဝတ်တွေရော ကျုပ်အဝတ်တွေကိုပါ ဆပ်ပြာမွှေးနဲ့တိုက်ပြီး လျော်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့အဝတ်တွေကို တန်းပေါ်မှာ လှန်းထားပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ မအိအိပ်ပျော်သွားပြီ။ ကျုပ် မအိအခန်းထဲကထွက်တော့ အချိန်က ည ၁ချက်တီးလောက်ဖြစ်နေပြီ။ ကျုပ် လျော်လာတဲ့ ပုဆိုးနဲ့တီရှပ်ကို လှန်းထားပြီး အိတ်ထဲက ပုဆိုးတစ်ထည်နဲ့ တီရှပ်ကို ထုတ်ဝတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ရေချိုးခန်းထဲကသဘက်ကို မအိအခန်းထဲ ပြန်ထားပေးပြီးမှ တံခါးလော့ခ်ချပေးကာ ပြန်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။ နောက်နေ့မနက်မှာ စောစောစီးစီး ရင်အေးဆီဖုန်းဆက်ပြီး မအိကိစ္စ လုပ်ပေးဖို့ ရန်ကုန်ကို ခဏပြန်လာမည့်အကြောင်းပြောဖြစ်တယ်။ မအိရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးအကြောင်းပြောရင်း ဘီယာသောက်တဲ့အကြောင်းကပါလာ။ ပြီးတော့ ရေချိုးပေးရတဲ့အထိရောက်သွားတယ်။ ယုံကြည်ရပြီး အလိုက်သိတဲ့ ချစ်ဇနီးလေးကိုတော့ ဘာကိုမှ မကွယ်ဝှက်ထားချင်တာတော့ အမှန်ပင်။ အန်တီသိင်္ဂီနဲ့ ကိစ္စကလွဲလို့ပေါ့။ ချစ်ဇနီးလေးကတော့ အားတက်သရော ကူညီပေးဖို့ ထောက်ခံတယ်။ ဒီနေ့မနက် မနက်စာ ဟိုတယ်မှာစားကြတော့ မအိမျက်နှာ အနည်းငယ်ရှက်ရိပ်သမ်းနေတယ်။ ကျုပ်လဲ အငယ်တွေရှေ့မှာမို့ အလုပ်အကြောင်းတွေ ပြောရင်း စားသောက်ပြီးတော့ အစည်းအဝေးအတွက် လိုအပ်တာတွေပြင်ဆင်ပြီး မနက် ၉နာရီခွဲမှာ ဟိုတယ်ကနေ ၄ယောက်သား ထွက်ရတယ်။ ကျုပ်တို့ မနက် ၁၀ နာရီမှာ အစည်းအဝေးစပြီး နေ့လည် ၂နာရီမှာ အစည်းအဝေး ပထမနေ့ပြီးတယ်။ လူတွေလဲ ဗိုက်တွေဆာနေကြပြီမို့ ဆိုင်ကောင်းတစ်ဆိုင်ဝင်ပြီး ထမင်းစားကြရတယ်။ စားပြီးတော့ ဟိုတယ်ပြန်ကာ အငယ်နှစ်ယောက်ကို သေသေချာချာမှာကြား စီစဉ်ပေးပြီးမှ ကျုပ်နဲ့ မအိ ညနေမှာ ရန်ကုန်ကို ထွက်လာကြတယ်။

(အခန်း ၁၃/၂)

မအိနာမည်အပြည့်အစုံက မအိအိဖြူ။ ရုပ်ရည်က အချောကြီးထဲကမဟူတ်ပေမယ့် ပြေပြစ်ပြီး ကြည့်လို့ကောင်းတယ်။  ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ တစ်တစ်ရစ်ရစ်နဲ့ အကိတ်တစ်လိုင်းလို့ပြောလို့ရတယ်။ ရုံးယူနီဖောင်းနဲ့ စမတ်ကျပြီး လှပသည်။ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတော့မှပဲ မအိက ရှက်ပြုံးလေးနဲ့
“ညက ဘာလို့ အဝတ်လျှော်ပေးသွားတာလဲ… အားနာစရာကြီ… ပြီးတော့ အတွင်းခံတွေလဲ ပါသေးတယ်…”
“မအိရယ်… ကိုယ့်မောင်လေးပဲဟာ ဘာအားနာစရာရှိလဲ… ကျနော်က မအိလဲစရာမပါဘူးထင်လို့… နောက်နေ့ ကိုယ်လုံးတီးထပ်အိပ်ရမှာစိုးလို့ပါ… ”
“ကောင်စုတ်လေး… ကိုယ်လုံးတီးထပ်အိပ်စရာလားဟဲ့… အပိုတွေပါသမှ… ဟွန်း… ခစ်ခစ်…”
မအိ ကျုပ်လက်မောင်းကို ဖတ်ကနဲလာရိုက်ပြီး ရယ်နေတယ်။
“လာထိပြန်ပြီ… မအိနော်… ညက မမှတ်သေးဘူးလား…”
“အမလေး… ကြောက်ပါတယ်ရှင်… လူကမူးနေပါတယ်ဆို သူ့အမြောက်က ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ့… အမူးတောင်ပြေချင်တယ်… ခစ်ခစ်… ”
“မအိကသာကြောက်နေ… ကျနော့်မိန်းမက အသည်းစွဲဗျ…”
“တော်ပြီတော်ပြီ… တခြားအကြောင်းပြောင်းပြောတော့… ဟွန့်…”
“မအိက ရှက်နေလို့စတာပါ… မအိ ကျနော့်အိမ်ကို ခဏဝင်ရအောင်လေ… ရန်ကုန်ကို ၇ နာရီလောက်ရောက်မှာဆိုတော့ မအိအိမ်ကို ဝင်ဖို့က စောနေသေးသလားလို့.. ကျနော့်မိသားစုနဲ့ မအိကို မိတ်ဆက်ပေးမယ်… အိမ်မှာပဲ ထမင်းစားကြတာပေါ့…”
“အင်း ဝင်ချင်လဲဝင်လေ… ကောင်းသားပဲ”
ဒီလိုနဲ့ မောင်းလာရင်း အိမ်ကိုရောက်ရော ဆိုပါတော့။ ကျုပ် လမ်းမှာကတည်းက ကြိုဖုန်းဆက်ထားလို့ ရင်အေးက ကြိုစောင့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ မိသားစုဝင်တွေနဲ့ မအိကိုမိတ်ဆက်ပေးတယ်။ မအိက သမီးလေးကို သူ့အနားလက်ဆွဲခေါ်ပြီး ဖက်ထားကာ ခေါင်းလေးကိုပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ ရင်အေးက ထမင်းစားကြတော့မလားဆိုတော့ မအိက ဗိုက်မဆာသေးလို့ ခဏနေမှစားမယ်လို့ဆိုတယ်။ မအိက သမီးလေးအနားမှာထိုင်ပြီး စာလုပ်တာကို ပြပေးနေတယ်။ မအိက တကယ် ကလေးချစ်တတ်တာပဲ။ ကျုပ်လဲ ရင်အေးကို ဘာတွေချက်လဲမေးရင်း နောက်ဖေးကို ဆွဲခေါ်သွားတယ်။ ရင်အေးက ကျုပ်အကြံကိုရိပ်မိလို့ ဧည့်သည်လဲရှိနေတာမို့ အနည်းငယ် ရုန်းပေမယ့်လဲ ပါလာတယ်။
“ကိုရယ်… ဧည့်သည်ရှိနေတာကြီးကို… ရုတ်တရတ် ဝင်လာမှ ကွိကနဲ မိသွားလိမ့်မယ်…”
“အေးလေးရာ… အေးလေးကို မမြင်ခင်တုန်းက နေနိုင်တယ်… အေးလေးကိုမြင်တော့ မနေနိုင်တော့ဘူး… လာကွာ အပြင်ထွက်ပြီး… အမြန်လိုးမယ်… နော်… နော်… ပြွတ်…”
ကျုပ်လဲ ချစ်ဇနီးလေးကို တင်းတင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနမ်းလိုက်တယ်။ ချစ်ဇနီးလေးလဲ ကျုပ်ဘက်ကစလာရင် မငြင်းနိုင်သူမို့ ကျုပ်ကို တင်းတင်းဖက်ပြီး ပြန်နမ်းတယ်။
“ပြွတ်… ပြီးရောကွာ… အေးလဲ မနေနိုင်တော့ဘူး… ”
ကျုပ်နဲ့ရင်အေး အိမ်ဘေးက တံခါးကနေထွက်ပြီး ရင်အေးကို နံရံမှာကျောကပ်စေကာ သူ့ထမိန်ကိုလှန်တင်တော့ ရင်အေးကလဲ ကျုပ်ဘောင်းဘီခါးပါတ်ကိုဖြုတ်ကာ ဇစ်ဆွဲချပြီး ကျုပ်လီးကို အပြင်ထုတ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်သူ့ပင်တီကို တစ်ခြမ်းကပ်လိုက်တော့ သူကလဲ ကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ခါးကော့ပြီးဖိသွင်းလိုက်တယ်။ ရင်အေးစောက်ဖုတ်ထဲ ကျုပ်လီးကတိုးဝင်သွားတော့ နှစ်ယောက်သား ခပ်တိုးတိုးညည်းမိကြတယ်။ ချစ်ရတဲ့ ဇနီးလေးရင်အေးကို လိုးလို့ကို မဝဘူးဗျာ။ ကျုပ်တို့နမ်းရင်း မတ်တပ် ရင်အေးရဲ့ပေါင်တစ်တစ်ချောင်းကို မပြီးလိုးတယ်။ ရင်အေးလဲ လူမသိအောင် ခိုးပြီးအလိုးခံနေရလို့ထင်တယ်။ စောက်ရည်တွေ မတရားထွက်ပြီး လိုးရတာ အရမ်းကောင်းတယ်။ ရင်အေးတစ်ချီပြီးသွားတော့ ကျုပ်လီးချွတ်ပြီး ရင်အေးကို တစ်ဖက်လှည့်ပြီးကုန်းခိုင်းတယ်။
“ကိုရယ်.. အချိန်မရတဲ့ဟာကို မြန်မြန်ပြီးလိုက်တာမဟုတ်ဘူး… ”
“အေးလေးက အရမ်းလိုးလို့ကောင်းလို့ မပြီးလိုက်တာ… ဒီတစ်ခါ တကယ်ပြီးလိုက်မယ်ကွာ… ပြွတ်… ကုန်းပေးနော်… အေးဖင်ကြီး ကြည့်ပြီးလိုးချင်လို့… ”
“ဟွန့်… အေးလဲ ခံလို့မဝပါဘူးကိုရယ်…  ဒီတစ်ခါ တကယ်ပြီးလိုက်တော့နော်… ဧည့်သည်ခေါ်လာပြီး ပစ်ထားသလိုဖြစ်နေပြီ… ”
“အင်းပါ… ချစ်တယ်နော်… ပြွတ်…”
“အွန်း ချစ်တယ်… ပြွတ်…”
ရင်အေးက အနမ်းလေးပေးပြီး တစ်ဘက်လှည့်ကာ နံရံလက်ထောက်လျှက် ကုန်းပေးတော့ ကျုပ် သူ့ထမိန်ကို လှန်တင်ပြီး ပင်တီကို အောက်လျောချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရင်အေးရဲ့နို့တွေကို အင်္ကျီအပေါ်ကနေပဲ ကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးတယ်။ လိုးလို့ကအရမ်းကောင်းတာ။ စိတ်ရှိလက်ရှိ စကားပြောရင်း ညည်းရင်လိုးချင်ပေမယ့် ကြိတ်ညည်းရင်းသာ လိုးရတယ်။ ကျုပ်လဲအရမ်းကောင်းလို့ပြီးချင်လာပြီ။ ရင်အေးလဲ ပြီးချင်လာလို့ အသက်ရှူသံမြန်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်လိုးတော့တယ်။
…ဖတ်… ဖတ်…ဖတ်…ဖတ်…ဖတ်…
….ကျွီ….
ကျုပ်နဲ့ရင်အေး တံခါးပွင့်လာလို့ တအံ့တသြ တံခါးဝကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မအိ။
“အို…”
“ဟာ… မအိ…”
“ဟယ်… ဆောရီး… ဆောရီး…”
မအိ မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့ ပါးစပ်လေးအုပ်ကာ အံသြသွားပြီး တံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်တို့လင်မယားလဲ ပြီးလုပြီးခင်မို့ မရပ်နိုင်တော့ဘဲ ဆက်လိုးလိုက်ကာ ရင်အေးရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲ လီးရည်ပန်းထည့်ပြီး ပြီးလိုက်တော့တယ်။
“ကိုရယ်… ရှက်စရာကြီး… အားနာဖို့လဲကောင်းတယ်…”
“ရှက်မနေပါနဲ့ကွာ… သူလဲအိမ်ထောင်သည်ပဲဟာ… နားလည်မှာပါ… လာ အထဲဝင်ကြစို့…”
ကျုပ်နဲ့ရင်အေး အိမ်ထဲပြန်ဝင်ပြီး ရင်အေးကတော့ မီးဖိုခန်းမှာ တမင်းစားဖို့ပြင်နေပြီ။ ကျုပ်ဧည့်ခန်းမှာ ပြန်လာထိုင်တော့ မအိက ပြုံးစိစိနဲ့လှည့်ကြည့်တယ်။ ကျုပ်လဲ သွားဖြီးပြီး ရယ်ကျဲကျဲလုပ်ပြရုံသာ တတ်နိုင်တော့တယ်။ ပြီးတော့ ထမင်းအတူစားကြတယ်။ မအိက ကျုပ်တို့မိသားစုနဲ့ ထမင်းစားရတာ အရမ်းကိုပျော်ရွှင်နေသည်။ သမီးလေးကိုလဲ သူ့အနားခေါ်ကာ အတူထိုင်စေသည်။ သူကိုယ်တိုင် အရိုးနွှင်ပေး၊ ဟင်းထည့်ပေးနဲ့ အရမ်းကလေးချစ်တာမြင်ရတော့ ကျုပ်ရင်ထဲမကောင်း။ ချစ်ဇနီးလေးလဲ ထိုနည်းတူဖြစ်မည်ဆိုတာ ကျုပ်သိသည်။ မအိက ကလေးအရမ်းလိုချင်နေရှာတာ။ ဒီလိုလူမျိုးမှာမှ ကိုယ်ဝန်ရဖို့ခက်ခဲနေတာ မအိတော်တော်ခံစားရမှာပဲ။ မအိယောက်ျားအပေါ် ကျုပ်ထင်တာ လွဲပါစေလို့ဆုတောင်းမိတယ်။ မအိကို နားလည်ပေးနိုင်ပြီး အတူ ကလေးရဖို့ကြိုးစား အောင်မြင်စေချင်မိသည်။ သေချာ နားချလို့လွယ်တဲ့ လူကောင်းလေး ဖြစ်ပါစေ။ ကျုပ်တို့အိမ်ကနေ ည ၉ နာရီလောက်မှ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ယောက္ခထီးက အိပ်သွားပြီ။ သမီးလေးကို မအိကဆွဲထားလို့ ကျုပ်တို့ထွက်လာကာနီးမှ မအိကိုယ်တိုင် အခန်းထဲလိုက်ပို့ပြီး သိပ်ခဲ့ရတယ်။ ကျုပ်လဲ အပြန်က ညဉ့်နက်မှာမို့ အိမ်ကိုမဝင်ဖြစ်တော့ဘူးဟု ရင်အေးကိုမှာကာ မအိအရှေ့မှာပဲ အနမ်းလေးပေးပြီး နှုတ်ဆက်ခဲ့လိုက်တယ်။ မအိအိမ်ဆီကားမောင်းသွားရင်း
“ဟင်းဟင်း… ခဏလေးပြန်လာတာကို မနေနိုင်ဘူးနော်…”
“ဟီး… မအိရယ်… ကျနော်က အေးကိုမြင်ရင် မနေနိုင်ဘူးဗျ… အိမ်ထောင်သက်သာကြာလာတယ်… တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပိုပြီးတပ်မက်လာကြတာ… ငြီးငွေ့တယ်လို့ကိုမရှိဘူး… ဟီးဟီး… အဓိကကတော့ အချစ်ပေါ့ မအိရယ်… တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အရမ်းချစ်တော့… အလိုလိုက်ကြတာပေါ့….”
“မောင်လေးတို့ မိသားစုကိုကြည့်ရတာ… စိတ်ချမ်းသာဖို့ကောင်းလိုက်တာ… သိုက်သိုက်ဝန်းဝန်းနဲ့ ချစ်ချစ်ခင်ခင်ရှိကြတယ်… အစ်မ ခဏလာတာတောင် စိတ်ချမ်းသာဖို့ကောင်းတယ်… အစ်မ မောင်လေးကို အားကျလိုက်တာ…”
“မအိရယ်… ကျနော်လဲ မအိကို ပျော်ရွှင်ပြီး စိတ်ချမ်းသာနေတာ မြင်ချင်လိုက်တာ… မအိယောက်ျားကို မအိဘက်ပြန်လည်လာအောင် ကျနော် ကြိုးစားကြည့်ချင်တယ်… အချိန်မီသေးရင်ပေါ့…”
“ဟင်း… ဖြစ်နိုင်မယ်မထင်ပါဘူး မောင်လေးရယ်… သူက အစ်မ ကလေးမရနိုင်တာကို စိတ်ပျက်နေတာ… သူနောက်တစ်ယောက်ရှာသွားရင်တောင်… အစ်မ အပြစ်မပြောရက်ပါဘူး…”
“အင်းပါ… အခြေအနေ ကြည့်ကြသေးတာပေါ့… ”
ဒီလိုနဲ့ မအိအိမ်ကို ရောက်တယ်။ မအိက ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းမှာနေတာ။ လုံခြုံရေးအပြည့်အစုံနဲ့ အိမ်ယာထဲကကွန်ဒိုလိုမျိုးမဟုတ်ဘူး။ ရပ်ကွက်ထဲမှာ ကန်ထရိုက်ယူပြီး ဆောင်ထားတဲ့ ကွန်ဒိုလိုမျိုး။ မအိက သုံးလွှာမှာနေတာဆိုတော့ ကျုပ်နဲ့မအိ အပေါ်ကို အတူတက်ကြတယ်။ သူ့အခန်းရှေ့ကိုရောက်တော့ တိုးတိုးနေဖို့အချက်ပြကာ အခန်းတံခါးနား နားကပ်ပြီး အထဲကအသံကို နားစွင့်ကြည့်တယ်။ လှုပ်ရှားသံ စကားသံမကြားရ။ ကျုပ် မအိဆီကသော့တောင်းကာ အခန်းရဲဲ့ သံပန်းတံခါးနဲ့ တံခါးမသော့ကို ဖွင့်ပြီးဝင်လိုက်တယ်။ အိမ်ထဲမှာတော့ လင်းထိန်နေတယ်။ ယောက်ကျားဝတ်နဲ့ မိန်းမဝတ် အဝတ်အစားတွေ ဧည့်ခန်းကြမ်းပြင်မှာ ဟိုတစ်စ သည်တစ်စ ပြန့်ကျဲနေတယ်။ မအိရဲ့မျက်နှာမှာ မျက်ရည်စတွေနဲ့။ ကျုပ်လက်ကို မအိက လှမ်းကိုင်ပြီး
“မောင်လေး ပြန်ကြရအောင်ပါ… အစ်မမကြည့်နိုင်ဘူး…”
“ကျနော်လဲ မကြည့်ချင်ပါဘူး… သူတို့ဘာတွေပြောကြမလဲ နားထောင်ကြည့်ရုံပါပဲ… လာပါ မအိရယ် ဒီအထိရောက်လာမှတော့… တစ်ခုခုအမှန်တရားသိရအောင်တော့ လုပ်ရမယ်လေ… ”
ကျုပ် မအိရဲ့ အိပ်ခန်းဆီကို သူ့လက်ဆွဲပြီး ခြေဖွဖွနင်းကာ လျှောက်သွားလိုက်တယ်။ အခန်းတံခါးက အနည်းငယ်ဟနေပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ထဲရှိသည်ဟု ထင်မှတ်ကာ ကဲချင်တိုင်းကဲနေကြတဲ့ ဖိုမ တစ်တွဲကို တံခါးအဟကနေ တစ်စွန်းတစ်စ မြင်နေရတယ်။
… ဖတ်…. ဖတ်… ဖတ်….
“အား… ပြီးပြီသဲရယ်…. ဟူး…. ကောင်းလိုက်တာကွာ… ”
“ဟင်း… ကိုရယ်… အထဲမှာပြီးပြန်ပြီ… သဲတော့ ဗိုက်ကြီးတော့မှာပဲ…”
“ကြီးပစေပေါ့ကွာ… ဘွားတော်နဲ့က ကွာရှင်းတော့မှာပဲဟာ…”
“ဘွားတော်က ကို့ကို ကွာပေးမှာ သေချာလို့လား…”
“သေချာပါတယ်သဲရယ်… သူကကလေးမရဘူးဆိုပြီး… ကိုစိတ်ပျက်တယ်ထင်နေတာ… ကို့ကိုဘဝသစ်စခွင့်ပေးမှာပါ…”
“ကိုနဲ့ကွာပြီးမှ ဘွားတော်ဗိုက်ရှိလာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ… ကိုက သူ့ကိုလဲ လိုးပေးနေတာ မဟုတ်ဘူးလား…”
“လိုးပေးရတာပေါ့ သဲရယ်… ဒါမှ ကိုကသူ့ကို စိတ်မကုန်သေးဘူးထင်ပြီး ကွာရှင်းတဲ့အခါ သူ့စည်းစိမ်ထဲက ခွဲပေးမှာပေါ့… ကိုကလဲ သူရာသီလာတဲ့ရက်ကိုမှတ်ထားပြီး… ကိုယ်ဝန်မရနိုင်တဲ့ရက်တွေမှာပဲ… လိုးတာ… စိတ်ချပါ… သူ့ဟာသူ ဘာဆေးသောက်သောက်… ဗိုက်မကြီးစေရဘူး… ပြီးမှ သူ့ပိုက်ဆံတွေနဲ့ ကိုနဲ့သဲ ဘဝသစ်စတာပေါ့… နော်….”
“ခစ်ခစ် ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… ကိုက ရှေ့ရက်တွေမှာ မလိုးတော့ ဘွားတော်က ဘာမှမပြောဘူးလား…”
“ဟဲဟဲ… ကိုက သူကလေးမရနိုင်တာကို အပြစ်ပြောပြီး ပြဿနာရှာရတာပေါ့ သဲရ… ပြီးရင် စိတ်ဆိုးသလိုနဲ့ သူ့အနားမကပ်ဘဲ… သပ်သပ်အိပ်တာ…”
“ဒီလိုလား… ကိုကသူ့ကိုမချစ်ဘူးမလား…”
“ငယ်စဉ်တုန်းက ရူးမိတာပါကွာ… ဒီလိုရွတ်တွနေတာကြီးကို ချစ်စရာလား… သဲကိုပဲချစ်တာ…”
“ခစ်ခစ်…”
တောက်။ ကျုပ်လဲ ဒေါသတွေအလိပ်လိုက်ထွက်လာတယ်။ တော်တော် အောက်တန်းကျတဲ့ကောင်။ မချစ်တော့လို့ အသစ်ရှာတာ ကျုပ်မပြောလိုဘူး။ အခုလိုလှည့်ဖျားပြီး မအိအချစ်ကိုအသုံးချကာ အားနည်းချက်ကိုနင်းချေပြီး ပိုင်ဆိုင်မှုကိုခွာယူချင်တာတော့ တော်တော် ရွံဖို့ကောင်းသွားပြီ။ မအိကိုလှည့်ကြည့်တော့ နံရံကိုမှီလျှက် ထိုင်ချပြီး မျက်နှာအုပ်လျှက် တသိမ့်သိမ့် ငိုနေပြီ။ ကျုပ် အခန်းတံခါးကိုဖွင့်ဝင်လိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်ကကောင်ဆီ သွားလိုက်တယ်။
“အမလေး…”
“ဟာ.. ခင်ဗျားဘယ်သူလဲ…”
… ခွပ်…
“ခွေးမသား… အောက်တန်းကျတဲ့ကောင်…”
… ခွပ်… ခွပ်…
“ရှင်ဘာလုပ်တာလဲ… ”
ကျုပ် မပြောမဆို ထထိုင်တဲ့ ဒီကောင့်မျက်ခွက်ကို လက်သီးနဲ့ ထိုးချပစ်လိုက်တာ အလစ်မို့ မရှောင်နိုင်ဘဲ ပြန်လဲကျသွားတယ်။ ကျုပ် ထပ်ထိုးတယ်။ နှစ်ချက်ထိုးပြီးတော့ မအိ အတင်းပြေးလာပြီး ကျုပ်ကိုဆွဲတယ်။
“မောင်လေး… မလုပ်နဲ့တော့…”
“မအိ… မဆွဲနဲ့… ဒီလိုကောင် မအိအချစ်နဲ့ မတန်ဘူး…”
“မလုပ်ပါနဲ့တော့ မောင်လေးရယ်… အစ်မတောင်းပန်ပါတယ်… အီး ဟီး…”
မအိက ငိုယိုပြီးတောင်းပန်နေတော့ ကျုပ်လဲ ဟိုကောင့်ကိုဖိထားရာက လွှတ်လိုက်တယ်။ အစကတော့ ဒီကောင် ကျုပ်ကို ပြန်ထိုးဖို့ကြိုးစားသေးတယ်။ မအိကိုမြင်တော့မှ အခြေအနေကိုသဘောပေါက်ပြီး ပြန်မလုပ်တော့တာ။
“မမက ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ…”
“မင်း ဇတ်ရုပ်အမှန်ကို သိချင်လို့ ငါလိုက်ပို့တာကွာ… မင်းမို့လို့ လုပ်ရက်တယ်… မင်းကွာ… ”
“မပြောပါနဲ့တော့ မောင်လေးရယ်… မောင်… မမတို့ အပြင်မှာစကားပြောရအောင်… အပြင်ကို ထွက်ခဲ့ကြပါ…”
မအိက ကျုပ်ကိုလက်ဆွဲပြီး အပြင်ကိုခေါ်ထုတ်သွားတယ်။ ကျုပ် ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နေတော့ မအိက ငိုနေရင်းပဲ ဧည့်ခန်းမှာ ပြန့်ကျဲနေတဲ့ ဟိုနှစ်ယောက်ရဲ့ အဝတ်တွေလိုက်သိမ်းနေတယ်။ မအိ တကယ်သနားဖို့ကောင်းတယ်။ သူ ဟိုကောင့်ကို တော်တော်ချစ်ရှာတာ။ ပြီးတော့ ကျုပ်အနားမှာ ပြန်လာထိုင်တယ်။ ဟိုအတွဲကတော့ အဝတ်တွေဝတ်ပြီး ပြန်ထွက်လာကြပြီ။ ဧည့်ခန်းမှာ လူစုံထိုင်ကြပြီး
“မမ.. မောင်တောင်းပန်ပါတယ်… ဒါက… ”
“ရတယ်… ရှင်းမပြနဲ့တော့ မောင်… မမ အကုန်ကြားပြီးပါပြီ… မမတို့ နယ်ကပြန်လာတဲ့အခါ… မမ မောင့်ကို ကွာရှင်းပေးပါ့မယ်… မောင်လိုချင်တဲ့ ငွေကိုလဲ မမပေးပါ့မယ်… မောင်တို့အတွက် မမ လက်ဖွဲ့တယ်လို့ပဲ သဘောထားပါတယ်… မောင် ရှေ့လျှောက် ပျော်ရွှင်ပါစေ… ဒါက မောင့်အတွက် မမ နောက်ဆုံးဖြည့်ဆည်းပေးတာပါ…”
“မမရယ်… ဟိုလေ…”
“ရှင်းမပြနဲ့တော့… မမ မောင့်ကိုဘယ်လောက်ချစ်ပြီး… ဘယ်လောက်အလိုလိုက်ခဲ့တာ မောင်အသိဆုံးပါ… မောင်ဘာလို့ ဒီလို လုပ်ရက်ရတာလဲလို့ မမစဉ်းစားလို့မရဘူး… မမ မောင်နဲ့ ပျော်ရွှင်တဲ့မိသားစုဘဝလေးရဖို့… မမ တတ်နိုင်သမျှ အကုန်ကြိုးစားခဲ့တာပဲ… မောင်လုပ်ရက်လိုက်တာ… အခုတော့ မမနှလုံးသားထဲမှာ မောင်က သေဆုံးသွားပြီ… နောက်ဆို မောင့်ကို နေလင်းလို့ပဲခေါ်တော့မယ်…”
ဒီလိုကျပြန်တော့ နေလင်းက မျက်နှာမကောင်းပြန်။ ငါးနှစ်တာ အတူနေခဲ့တဲ့သံယောဇဉ်ဆိုတာ နည်းမှမနည်းပဲ။ ပြီးတော့ မအိဘယ်လောက် သူ့ကိုချစ်ပြီး အလိုလိုက်တယ်ဆိုတာ ခဏမြင်ရတဲ့ ကျုပ်တောင် သတိထားမိတယ်။ အခုလို မအိက အဆုံးစွန်အထိလိုက်လျောပြီး သူ့အချစ်တွေထုတ်ပြလိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ နေလင်း တွေဝေသွားပုံပဲ။
“မမရယ် ကျနော်တို့ပြန်စဉ်းစားရအောင်လေ…”
“ငါ့ကို မမလို့မခေါ်နဲ့တော့ နေလင်း… နင်နဲ့အတူ ပျော်ရွှင်ဖူးတဲ့အချိန်တွေအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်… ငါနယ်ကပြန်လာရင် ကွာရှင်းပေးမယ်… ငါ ဆုံးဖြတ်ပြီးသွားပြီ… ငါတို့ဇတ်လမ်း ဒီမှာပဲ တစ်ခန်းရပ်ကြတာပေါ့… မောင်လေး… အစ်မတို့ ပြန်ကြစို့… မနက်ဖြန် အစည်းအဝေးတက်ရအုံးမယ်….”
ကျုပ်နဲ့မအိ အတူထကာ ထွက်လာတော့
“သြော်… ခင်ဗျားက အသစ်တွေ့နေတာကိုး… သိပ်ပြတ်သားနေတယ်ပေါ့… ဘယ်သူကခင်ဗျားကို တွယ်တာနေလို့လဲ…”
“ဟုတ်တယ်… ဒါ ငါ့ချစ်သူအသစ်ပဲ… အစကတော့ အိမ်ထောင်နဲ့မို့ ထိန်းနေတာ… အခုလွတ်လပ်သွားပြီဆိုတော့… ဒီည ချစ်သူအသစ်လေးနဲ့ပျော်လို့ရပြီ… နော် မောင်လေး… ရွှတ်…”
မအိက ကျုပ်လက်မောင်းကိုဖက်ပြီး ခြေဖျားထောက်ကာ ကျုပ်ပါးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းလိုက်တော့ ကျုပ်တောင် အံ့သြသွားမိတယ်။ ပြီးတော့ မအိက ကျုပ်လက်မောင်းကိုဖက်ထားတာ မလွှတ်ဘဲ တိုက်ခန်းအပြင်ထွက်ကာ လှေကားဆင်းမှ လွှတ်ပေးတယ်။ အခန်းထဲမှာ ဟိုစုံတွဲ ဘယ်လိုဖြစ်ကျန်ခဲ့လဲမသိတော့ဘူး။ အောက်ကိုရောက်တော့ မအိ ကျုပ်လက်မောင်းကိုလာဖက်ပြန်တယ်။
“မအိ… နေလင်းအရှေ့မှာလဲမဟုတ်ဘဲနဲ့…”
“သူ ဝရန်တာကနေ လှမ်းကြည့်နေမှာ… ကားအနားရောက်ရင်… မောင်လေး အစ်မကို ဖက်ပြီးနမ်းပြလိုက်စမ်းပါ…”
“ကောင်းပါ့မလား…”
“လုပ်မှာသာ လုပ်စမ်းပါ…”
ဒီလိုနဲ့ ကားဆီအတူလျှောက်လာရင်း ကားအနားရောက်တော့ မအိကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး တင်းတင်းဖက်လိုက်တယ်။ မအိကလဲ ကျုပ်ကို တင်းနေအောင်ပြန်ဖက်ထားတယ်။ ပြီးတော့ မအိနှုတ်ခမ်းပေါ် ကျုပ်နှုတ်ခမ်းနဲ့ ထိထားပြီး နမ်းတဲ့ပုံစံလုပ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် မအိက ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူလိုက်တော့ ကျုပ်ထပ်ပြီး အံ့သြရပြန်တယ်။ မအိက စိတ်လိုလက်ရနမ်းနေတာ ဟန်ဆောင်နေတာနဲ့ကိုမတူဘူး။ ကျုပ်လဲ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ မအိကို ပိုတင်းအောင်ဖက်လိုက်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လက်တွေ မအိရဲ့ကျောပြင်ကိုပွတ်သပ်ပြီး နမ်းတာ တမေ့တမောပဲ။ ကျုပ်စိတ်တွေ ပြောင်းလဲကုန်ပြီ။ အထီးကျန်နေတဲ့ မအိဘဝလေးကို ကျုပ်ဖြည့်ဆည်းပေးချင်နေမိပြီ။ မအိကို ကျုပ် မက်မက်မောမော နမ်းရင်း သူ့ကိုလိုးရဖို့ ကြိုးစားမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ။ နမ်းပြီးလို့ခွာလိုက်တော့ မအိမျက်နှာလေး ရဲလို့။
“ကားပေါ်တက်ကြစို့နော်…”
“အင်း…”
ကျုပ် မအိနဲ့ လူချင်းခွာလိုက်ပြီး မအိကို ကားတံခါးဖွင့်ပေးကာ ကားပေါ်တက်စေပြီး ကားတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်က မောင်းသူဘက်အခြမ်းကမတက်မီ သုံးလွှာက ဝရန်တာကို မော့ကြည့်လိုက်တော့ နေလင်းကျုပ်ကို မီးဝင်းဝင်းတောက်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်နေတယ်။ မတတ်နိုင်ဘူး ညီလေး… မင်းက မအိရဲ့တန်ဖိုးကိုမှ နားမလည်ဘဲ ငါပဲ မအိအနားမှာ တတ်နိုင်သမျှ ယုယပေးတော့မယ်ကွာ။ ကျုပ်က ထေ့ပြုံးလေး ပြုံးပြလိုက်ပြီး ကားပေါ်တက်ကာ မောင်းထွက်လိုက်တော့တယ်။ လမ်းမှာ မအိရော ကျုပ်ပါ တိတ်ဆိတ်နေကြတယ်။ လောလောလတ်လတ် နှစ်ယောက်သား စိတ်လိုလက်ရ ဖက်နမ်းမိထားကြတာဆိုတော့ စကားက ဘယ်လိုစရမှန်းမသိ။ မအိကလဲ ဘယ်ကစပြောရမှန်းမသိလို့ထင်တယ် ငြိမ်နေတယ်။
“မအိ… ကျနော့်ကို စိတ်ဆိုးလား…”
“ဘာကိုလဲ မောင်လေးရဲ့… အစမရှိအဆုံးမရှိနဲ့…”
“သြော်… ကျနော့်ကြောင့် နေလင်းရဲ့ သရုပ်မှန်ပေါ်သွားတာလေ… မအိက သူ့ကိုအရမ်းချစ်ခဲ့တာဆိုတော့… အရမ်းခံစားရမှာပဲ… ကျနော့်ကြောင့် မအိခံစားရသလိုပဲပေါ့…”
“အင်း… တော်တော်လေးခံစားလိုက်ရတယ်… ကိုယ်က ဒီလောက်ချစ်တာကိုတောင် လုပ်ရက်လေခြင်းလို့… တွေးပြီး ဝမ်းနည်းတာ… အခုတော့ပြီးသွားပါပြီ… စိတ်ထဲမှာတောင်ပေါ့သွားတယ်… မောင်လေးကို စိတ်မဆိုးတဲ့အပြင် ကျေးဇူးတောင်တင်သေးတယ်… မဟုတ်ရင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပဲ အားနည်းချက်ရှိတယ်ထင်ပြီး… ဒီလိုကောင်ကို လွမ်းနေရမှာ… အစ်မရင်ထဲက သူ့ကိုတကယ်ပဲ ထုတ်လိုက်နိုင်ပြီ…”
“ဒါတောင်… မအိရှာထားတာတွေကို သူ့ကိုခွဲပေးအုံးမှာလား….”
“အင်း… ပေးမယ်… သံယောဇဉ်လက်ကျန်တွေကို ဖြတ်တဲ့သဘောနဲ့ ပေးတာ… အစ်မလက်ထဲမှာရှိတုန်း သူ့ကို ထိခိုက်စေခဲ့တာမရှိဘူးလို့… လိပ်ပြာလုံချင်တယ်လေ…”
“အင်းပါ… မအိစိတ်သက်သာသလိုသာ လုပ်ပါ… မအိစိတ်ချမ်းသာရင် ပြီးတာပဲ….”
“ဆောရီးနော် မောင်လေး… အစ်မ မရည်ရွယ်ပဲနမ်းမိသွားတာ…”
“ရပါတယ်… မအိကို ကျနော် အသားယူတယ်မထင်ရင်ပြီးတာပဲ…”
“မထင်ပါဘူးကွာ… အစ်မက အရင်စနမ်းတဲ့ဟာ…”
“ပြောမယ့်သာပြောတာ… မအိနှုတ်ခမ်းက နမ်းလို့ကောင်းသား…”
“ကောင်စုတ်လေး… မိန်းမနဲ့တိုင်ပြောလိုက်လို့… ခစ်ခစ်…”
“တိုင်ပေါ့… မိန်းမအရှေ့မှာတောင် နမ်းပြလိုက်ချင်သေးတယ်…”
“အဟက်… မဖြစ်နိုင်တာ…”
“အိုကေလေ… လက်တွေ့ပြမယ်…”
ကျုပ်လဲ အမှန်တော့ မအိခံစားနေရတာတွေကို ဖြေသိမ့်ပေးချင်တာ။ မအိကိုယ်တိုင် ကျုပ်ကိုလိုလားနေမှန်းသိတော့ မအိကို ဒီည အဖော်ပြုပေးချင်တာ။ ဒါကြောင့် ကွေ့ဝိုက်မနေတော့ဘဲ မအိကို အိမ်ခေါ်သွားပြီး ရင်အေးဆီမှာ ခွင့်တောင်းမလို့။ ကျုပ်ဖုန်းကို ထုတ်လိုက်ပြီး ရင်အေးဆီဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။
“ဟယ်လို… ကို…”
“အေး မအိပ်သေးဘူးမလား… ကို့ကိုခဏစောင့်ပါလား… ကိုအေးကိုပြောစရာလေးရှိလို့…”
“ပြောစရာရှိတာ… ဖုန်းထဲကပြောလိုက်လေ… ကိုက ကားအကြာကြီးမောင်းရအုံးမှာကို…”
“အေးနဲ့တွေ့ပြီး ပြောမှဖြစ်မှာမို့… ကားသံကြားရင် ထွက်ခဲ့နော်…”
“ဟုတ်ပါပြီ…”
ကျုပ် ဖုန်းချလိုက်တယ်။
“အယ်… တကယ်ကြီးလား…”
“အင်း… မအိ… ကျနော် မအိကို အထင်သေးတာမဟုတ်ဘူးနော်… ကျနော် မအိကို ဒီည အဖော်ပြုပေးချင်တယ်… ဒီညတင်မဟုတ်ဘူး… အခွင့်အရေးရတိုင်း အဖော်ပြုပေးချင်တာ… မအိကို ဒီ့ထက်အထီးမကျန်စေချင်တော့ဘူး… မအိကို တတ်နိုင်သမျှ ပျော်အောင်လုပ်ပေးချင်တယ်…”
“ပြောချင်တာက… ”
“မအိ နှုတ်ခမ်းလေးကို ထပ်နမ်းချင်လို့… မအိကိုယ်လေးကို ထပ်ပြီး ပွေ့ဖက်ချင်သေးလို့… အေးဆီကခွင့်တောင်းမလို့…”
“မောင်လေးရာ… အစ်မလဲ… ဟိုညကတည်းက မောင်လေးကို ရင်ခုန်နေခဲ့တာပါ… မောင်လေးရဲ့ ဖြူစင်တဲ့ ယုယမှုလေးက… အစ်မရင်ကို လှုပ်ခါစေတယ်… အဲ့ညကတည်းက မောင်လေးအနားမှာ နေချင်မိတာ… မောင်လေး ဖက်ချင်ဖက်… နမ်းချင်နမ်းပါ… အစ်မ မောင်လေးအတွက် အဆင်သင့်ပါပဲ… ရင်အေးရှေ့မှာတော့ မနမ်းပါနဲ့ကွာ… အစ်မရှက်တယ်…”
“လိုက်ခဲ့စမ်းပါ… ဘာမှမဖြစ်ဘူး… စိတ်ချ…”
ကျုပ် မအိကို အိမ်ခေါ်သွားလိုက်တယ်။ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ရင်အေးက အိမ်ရှေ့ကို ခြံတံခါးဖွင့်ပြီးထွက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ကားပေါ်ကဆင်းပြီး မအိကိုလဲ ကားပေါ်က အတင်းဆွဲချတယ်။ မအိရုန်းပေမယ့် ပါလာတယ်။ ပြီးတော့ ရင်အေးမရှေ့မှာပဲ မအိကို ခါးလေးအတင်းဖက်ပြီး ရင်အေးဆီခေါ်သွားလိုက်တယ်။
“ဟောတော့… ခစ်ခစ်… ဘယ်လိုဖြစ်လာကြတာလဲကိုရဲ့…”
“ဟိုကောင်လေ… သူ့ကြောင့် မအိ အရမ်းခံစားခဲ့ရတာ… မအိကို ကိုက အရင်ကတည်းက အစ်မလို သံယောဇဉ်ရှိတာ… မနေ့ညက မအိကိုယ်လုံးကိုမြင်တော့… ကို့စိတ်တွေ မအိအပေါ် ပြောင်းလဲကုန်ပြီ… မအိခံစားနေရတာ ကို မကြည့်ရက်တော့ဘူး… အဲ့ဒါကြောင့်… ကို မအိအနားမှာ တတ်နိုင်သလောက်နေပေးပြီး… ယုယချင်လို့…”
“ခစ်ခစ်… ဒါများ တကူးတက ခွင့်လာတောင်းနေရသေးတယ်ကိုရယ်… မအိကို အစကတည်းက အေးကသနားနေတာ… မအိကို အထင်သေးသလိုဖြစ်မှာစိုးလို့… မပြောလိုက်တာ… မအိခွင့်ပြုရင်ပြီးတာပဲ… ကို့သဘော…”
“တွေ့လား…မအိ… အေး ကသဘောကောင်းပါတယ်… ”
“ဟာကွာ…”
“အခုထိရှက်နေတုန်းလား… လာခဲ့… ”
ကျုပ် မအိရဲ့ကိုယ်လေးကို ကျုပ်ဘက်ဆွဲလှည့်ပြီး တင်းတင်းဖက်ကာ သူ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနမ်းလိုက်တယ်။ မအိက ခဏနမ်းပြီး မျက်နှာလွှဲပစ်တော့။ ကျုပ် ဖက်ထားတဲ့လက်ကိုလွှတ်ကာ မအိမျက်နှာကို ကိုင်ပြီး ထပ်နမ်းတယ်။ မအိ ရှောင်လို့မရတော့ဘဲ ကျုပ်အနမ်းကိုခံရင်း ကျုပ်ကို ပြန်နမ်းပေးလာတယ်။
“ခစ်ခစ်… မအိကိုယ်လုံးက အရမ်းလှတာပဲ… မျက်နှာလေးကလဲ ချစ်စရာလေး… နမ်းပစ် ကို… ခစ်ခစ်… ရှက်နေတာကိုက အူယားဖို့ကောင်းတာ…”
ကျုပ်လဲ နမ်းပြီးတော့ မအိက ကျုပ်ကိုဖက်ထားတာ မလွှတ်တော့ဘဲ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းလေးဝှက်ထားတယ်။ ရင်အေးက မအိရဲ့ ဝှက်ထားတဲ့မျက်နှာကို သူ့ဘက်လှည့်စေပြီး မအိရဲ့ ပါးလေးကို နမ်းချပစ်လိုက်တယ်။
“ရွှတ်… မအိ… ညီမယောက်ျားကို မအိလက်ထဲအပ်လိုက်ပြီနော်… အခုခရီးသွားရင်း ညီမကိုယ်စား ဂရုစိုက်ပေးအုံးနော်… ရုံးမှာလဲ မအိလက်ထဲပဲ အပ်လိုက်ပြီ… ”
“ရွှတ်… အရမ်းဆိုးတဲ့လင်မယားတွေကွာ… ဂရုစိုက်ပေးမယ် စိတ်ချ… ညီမလေးယောက်ျားကို မမယောက်ျားထက်ကို ဂရုစိုက်ပေးမယ်… သိလား… ရွှတ်… ရွှတ်…”
“ဟုတ်… ရွှတ်… ရွှတ်… ဒါဆိုလဲ သွားကြတော့လေ… မနက်လဲ အစည်းအဝေးရှိသေးတယ်မလား… ဟိုမှာ အိပ်ချိန်မရဘဲ နေအုံးမယ်…”
“ခဏလေးပါအေးရယ်… ကို အေးကို နမ်းပါရစေအုံး… ပြွတ်…”
ကျုပ် မအိကိုလွှတ်ကာ ချစ်ဇနီးလေးကို ဖက်ပြီး နမ်းတယ်။
“အေးကို ချစ်ချင်သေးတာကွာ…”
“အချိန်မှမရဘဲ ကိုရယ်… ပြန်လာမှ တစ်ဝချစ် သိလား… လိမ္မာတယ်… သွားတော့နော်…”
“အင်းပါ… အရမ်းချစ်တယ်… ပြွတ်…”
“အွန်း… အရမ်းချစ်တယ်…”
ကျုပ် ရင်အေးနဲ့ အနမ်းပေးကာနှုတ်ဆက်ပြီး ကားပေါ်တက်ကာ ချစ်ဇနီးလေး ခြံတံခါးသော့ခတ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်သွားတာ ကြည့်နေပြီးမှ ကားမောင်းထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ ချစ်ဇနီးလေးလဲ မတတ်သာလို့သာ ငြင်းရတာ။ သူလဲ ကျုပ်တို့ကိုကြည့်ပြီး စိတ်ပါနေလောက်တယ်။ ဒီည သူ့အဖေဆီပဲသွားမလား။ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ အာသာဖြေနေမလား မသိဘူး။

(အခန်း ၁၃/၃)

ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်တို့ ဟိုတယ်ကိုပြန်ရောက်တော့ ည ၂ နာရီခွဲနေပြီ။ ကောင်တာမှာ သော့တွေတောင်းပြီး ကျုပ်မအိအခန်းထဲကို လိုက်ဝင်လိုက်တယ်။ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ကျုပ်နဲ့မအိ အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေ ပေးကြတယ်။
“ပြွတ်… မအိ… ကျနော့်ကို မအိဝမ်းနည်းနေတဲ့အချိန်မှာ အခွင့်အရေးယူတဲ့လူလို့ ထင်နေပြီလားဟင်…”
“မထင်ပါဘူးကွာ… အစ်မနားမှာ နေပေးရင်တောင် ကျေးဇူးတင်နေမှာ… အခုလိုယုယပေးမယ်ဆို… အစ်မ ပိုတောင်ဝမ်းသာသေးတယ်… နေလင်းအရှေ့မှာ မောင်လေးနဲ့ဒီည အတူပျော်မယ်လို့ပြောခဲ့တာ သူမခံချင်အောင်ဆိုပေမယ့် အစ်မ တစ်ကယ်လုပ်ချင်တာ… မောင်လေးကို အစ်မ မြူဆွယ်မလို့… အခုလိုဆိုတော့ အစ်မမြူဆွယ်စရာမလိုတော့ဘူးပေါ့… နမ်းပါ… အစ်မကိုနမ်း… အစ်မ မောင်လေးရဲ့အနမ်းတွေ သဘောကျတယ်… ပြွတ်”
“နမ်းမှာ… ပြွတ်… ရုံးမှာလဲ လူလစ်တာနဲ့ ခိုးနမ်းမှာ… သိလား… ”
“နမ်းကွာ… ပြွတ်… အစ်မ မောင်လေးနဲ့အတူရှိရတာ ပျော်တယ်… ”
“အင်း… ကျနော်ရောပဲ… မနေ့ညကထဲက နမ်းပစ်ချင်တာ… စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ မှားမိမှာစိုးလို့… ပြွတ်…”
“နမ်းလိုက်ပါလား… အစ်မက မနေ့ကထဲက မောင်လေးရဲ့ယုယမှုတွေခံရပြီး… မောင်လေး အစ်မခုတင်ပေါ် လာအိပ်မလားလို့မျှော်နေတာ… ပြွတ်…”
“အစ်မက မူးနေတော့… အဲ့လိုမလုပ်ရက်ဘူးလေ… အခုတော့ မရတော့ဘူး… ချစ်တော့မယ်ကွာ…”
“ချစ်ကွာ…”
ကျုပ် မအိရဲ့ အဝတ်တွေကို တစ်စစီ ချွတ်ပစ်တယ်။ မအိလဲ ကျုပ်ကို ပြန်ချွတ်ပေးတယ်။ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားမှ ပြန်နမ်းရင်း ခုတင်ဆီတွန်းသွားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မအိကို ခုတင်ဆီလှဲချလိုက်ပြီး ဆက်နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လည်တိုင်လေးတွေ ရင်ညွှန်းတွေနမ်းပြီး နို့တွေကိုပါစို့ပစ်တယ်။ ပြီးတော့ မအိရဲ့ ဗိုက်လေးတွေကိုနမ်းပြီး မအိရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ရှယ်ယက်ပေးတယ်။ မအိတစ်ယောက် ခေါင်းလေးခါယမ်းပြီး ဖင်ကြီးမြောက်တက်ကာ တစ်ချီပြီးသွားတော့ ပြန်ပြုတ်ကျလာတယ်။
“ဟင်း… မောင်လေးရယ်… ဟူး….”
မအိ ပြီးသွားတော့ ကျုပ် မအိကိုယ်ပေါ် တွားသွားပြီး မအိနှုတ်ခမ်းကိုပြန်နမ်းတယ်။ ကျုပ်လီးပေါ် မအိလက်ကိုတင်ပေးတော့ မအိက ကျုပ်လီးကိုဆုပ်ကိုင်ဆွပေးတယ်။
“ကြောက်စရာကြီးဆို… ကြောက်သေးလား… ”
“ဟင့်… ကြောက်တယ်… ဖြည်းဖြည့်လုပ်နော်… အစ်မဟာလေး ကွဲသွားအုံးမယ်… သူ့ဟာက အကြီးကြီး…”
“မကြောက်ပါနဲ့ မကြာခင် ဒါကြီးကို ချစ်သွားလိမ့်မယ်… ထည့်တော့မယ်နော်… အရမ်းလိုးချင်နေပြီ…”
“အင်း… ”
ကျုပ် မအိရဲ့ပေါင်ကြားမှာနေရာယူရင်း သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကို ဖိပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်တယ်။ မအိစောက်ဖုတ်ကလဲ အန်တီသိင်္ဂီလိုပဲ ကျပ်တော့ကျပ်တယ်။ ကျုပ်လဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးသွင်းလေးသွင်းသွား ပြီး လီးအဆုံးထိ ထည့်လိုက်ပြီးတော့ သူ့ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်တယ်။
“နာလား… မအိ…”
“မနာပါဘူး… ကျပ်ကျပ်ကြီးနဲ့… တစ်ဆို့နေတာ…”
“ကျနော်လိုးတော့မယ်နော်…”
“အင်း… လိုး…”
ကျုပ် မအိစောက်ဖုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းစလိုးတယ်။
“ကောင်းလိုက်တာ မအိရယ်… မအိစောက်ဖုတ်က လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ…”
“လိုးလို့ကောင်းရင် လိုးကွာ… တစ်သက်လုံးလိုး… အစ်မ ယောက်ျားထပ်မယူချင်တော့ဘူး… မောင်လေးလိုးပေးတာပဲ ခံတော့မယ်… အင်း… ဟင်း… ”
“လိုးပေးမယ်… မအိကို တစ်သက်လုံးလိုးပေးမယ်… ကောင်းလိုက်တဲ့ မအိစောက်ပက်ကြီး… ပြွတ်….”
“ဟင်း… ဟင်း…. မောင်လေးရယ်… တေဇာရယ်…. ဟင်း…. ”
“မအိရယ်…. ဟူး… ”
“အာ့… ဟင်း…. အီး….”
မအိ တစ်ချီပြီးသွားပြီ။ ကျုပ် မအိစောက်ပက်ထဲမှာ လီးကိုစိမ်ထားပြီး နမ်းပေးလိုက်တယ်။ မအိလဲ ကျုပ်ကိုဖက်ပြီး ပြန်နမ်းတယ်။
“ကောင်းလား… မအိ…”
“အင်း… ကောင်းတယ်…”
“ကြောက်သေးလား… ကျနော့်လီးကို…”
“မကြောက်တော့ဘူး… ကြိုက်သွားပြီ မောင်လေးလီးကို… အထဲမှာ ပြည့်သိပ်နေတာပဲ အားရတယ်….”
“ဘယ်ထဲမှာလဲ… မအိစောက်ဖုတ်ထဲမှာလား… ”
“အင်း… အစ်မစောက်ဖုတ်ထဲမှာ… မောင်လေးလီးက ပြည့်သိပ်နေတာ… ပြွတ်…”
“ဆက်လိုးမယ်နော်… ကျနော်နည်းနည်းအရှိန်တင်မယ်… မခံနိုင်ရင်ပြောနော်…”
“ခစ်ခစ်… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… ရွှတ်ရွှတ်… မောင်လေး အားရအောင်သာလိုးနော်… အစ်မခံနိုင်တယ်…”
“ပြွတ်… ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ ငါ့အစ်မ…”
ကျုပ်လဲ ဆက်လိုးတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ ပထမတစ်ခါနဲ့မတူဘဲ နည်းနည်းကြမ်းပေးရင်း မအိနို့တွေကို နယ်တယ်။ မအိလဲ ညည်းသံ ပိုထွက်လာတယ်။ မအိနောက်တစ်ချီ ပြီးသွားပြန်တယ်။ အရင်အတိုင်းဘဲ စိမ်ထားပြီး နမ်းလိုက်ပြန်တယ်။
“မအိရယ်… ကောင်းလိုက်တာဗျာ… မအိစောက်ဖုတ်က လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… ပြွတ်…”
“ကောင်းရင် အမြဲလိုးကွာ… အခုကစပြီး အစ်မစောက်ဖုတ်က မောင်လေးအပိုင်ပဲ…”
“အင်းလိုးမယ်… ရုံးမှာလဲ လူလစ်ရင် ခိုးလိုးရအောင်… မအိက ယူနီဖောင်းနဲ့အရမ်းလှတာပဲ… အရင်က ဘာစိတ်မှမရှိလို့… အခုတော့ အဲ့ယူနီဖောင်းလေးနဲ့ လိုးချင်လိုက်တာ…”
“လိုးကွာ… လူလစ်ရင်ခံပေးမယ်…”
“အာ့ဆို ကုန်းပေးအုံး… မအိဖင်ကြီးကြည့်ပြီးလိုးချင်တာ…”
“အင်း… ကုန်းပေးမယ်… ပြီးရင် အစ်မအထဲမှာပြီးလိုက်နော်… ဒီရက်က ကလေးရနိုင်တဲ့ရက်…”
“ဖြစ်ပါ့မလား မအိရယ်… မအိမှာ ယောက်ျားမှမရှိတာ… ဗိုက်ကြီးလို့ဖြစ်ပါ့မလား…”
“ဖြစ်တယ်… အစ်မ စင်ဂယ်မားသား(single mother)ပဲ လုပ်မှာ… အစ်မ ကလေးတကယ်လိုချင်တာ… မောင်လေးလို စိတ်ထားကောင်းပြီး ကြင်နာတတ်တဲ့ သူရဲ့ ကလေးကို ပိုလိုချင်တယ်… နော်… ”
“ပြီးရော… ကျနော် မအိကို ဗိုက်ကြီးအောင် လိုးပေးမယ်…”
“ခစ်ခစ်… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… ရွှတ်… ရွှတ်…”
မအိ ပျော်ရွှင်စွာ ကျုပ်ကို အနမ်းလေးပေးပြီး ကုန်းပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ကိတ်ထနေတဲ့ မအိဖင်သားကြီးတွေကြည့်ပြီး ခါးကိုင်ကာ ရှယ်ကြမ်းပေးလိုက်တယ်။ မအိစောက်ဖုတ်ထဲ လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်ပြီး နားလိုက်တယ်။ မအိက ခဏအမောဖြေပြီးမှ ထလာကာ ကျုပ်လီးကိုစုပ်ပြီး သန့်ရှင်းပေးတယ်။
“ပြွတ်… ချစ်စရာကြီးကွာ… ပြွတ်…”
“ကောင်းလိုက်တာ မအိရယ်… လိုးလို့တောင်မဝဘူး… မနက် အစည်းအဝေးရှိနေလို့… မဟုတ်ရင် ဆက်လိုးတယ်…”
“အစ်မလဲ အတူတူပါပဲကွာ… မောင်လေးနဲ့ကျမှ အကြိမ်ကြိမ်ပြီးရတာ… အရမ်းအားရတာပဲ… တစ်ကြိမ်တည်းနဲ့ စွဲသွားတယ်… အမြဲလိုးပေးရမယ်နော်… မိန်းမဆီပြန်ရောက်မှ ပစ်မထားနဲ့…”
“ပစ်မထားပါဘူးကွာ… ရွှတ်ရွှတ်… ရုံးမှာနေ့တိုင်းနီးပါးတွေ့နေရမှာ… ဗိုက်ကြီးဖို့သာပြင်ထား…”
“ခစ်ခစ်… �ကြီးစမ်းပါစေ… လိုးသာလိုး… ”
“လာ ရေအတူချိုးရအောင်… မအိကို ချီခေါ်မယ်…”
“အွန်း… ခစ်ခစ်…”
ကျုပ်နဲ့မအိ ရေအတူချိုးကြပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြန်အလှန် ဆပ်ပြာတိုက်ပေးရင်း လီးတွေတောင် စောက်ဖုတ်တွေယားလာကြပေမယ့် ထပ်မလိုးကြတော့ဘဲ ခပ်မြန်မြန် ရေချိုးလိုက်ကြတယ်။ မနက်မထနိုင်မှာစိုးလို့ ထိန်းလိုက်ကြတာ။ မအိကတော့ ညဝတ်ဂါဝန်လေးပဲ ပြန်ဝတ်တယ်။ ကျုပ်လဲ အဝတ်တွေပြန်ဝတ်ပြီး မအိကို နှုတ်ဆက်အနမ်းလေးပေးကာ �ကိုယ့်အခန်းဆီ ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အဝတ်အစား ခပ်သုတ်သုတ်လဲပြီး ခုတင်ပေါ်လှဲလိုက်တာနဲ့ ခဏချင်းပဲ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ နောက်နေ့မနက်မှာ မအိ တံခါးကိုထုပြီးလာနှိုးမှ နိုးတော့တယ်။ မအိကို တံခါးဖွင့်ပေးတော့ ယူနီဖောင်းလေးနဲ့ လှနေတဲ့မအိကိုကြည့်ပြီး သွားရည်ကျမိသေးတယ်။ မအိက ပြုံးစိစိနဲ့ မျက်စောင်းထိုးတယ်။ ကျုပ်လဲ ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး ရေမြန်မြန်ချိုးရတယ်။ မအိက ကျုပ်အိတ်ထဲကနေ ယူနီဖောင်းကို အဆင်သင့် ထုတ်ပေးထားတယ်။ ကျုပ်လဲ မအိအရှေ့မှာပဲ အဝတ်အစားတွေလဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မအိကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး ခဏဖက်ထားတော့ မအိကပြန်ဖက်ထားပေးတယ်။ သူ့ဖင်တွေကို ဒူးဖုံးစကပ်အကျပ်ပေါ်ကနေ ဆုပ်နယ်မိသေးတယ်။ မအိကလဲ ကျုပ်လီးကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ရွရွလေးပွတ်တယ်။
“ခစ်ခစ်… မာတောင်မာနေပြီ… တော်ပြီကွာ… စကပ်လဲ အရမ်းကြေကုန်အုံးမယ်… သူများဖင်ကို ဘယ်ကတည်းက ကိုင်ချင်နေမှန်းမသိဘူး…”
“အရင်ကတော့… ဒီလိုစိတ်မရှိလို မကိုင်ချင်ဘူး… အခုတော့ နေတိုင်းကိုင်ချင်နေမှာ… လူလစ်တာနဲ့ကိုင်မှာပဲ…”
“ခစ်ခစ်… ကိုင်ကွာ… ”
“မအိကိုနမ်းချင်သေးတာ… နှုတ်ခမ်းနီတွေ ပျက်ကုန်မှာစိုးလို့… ပါးလေးပဲနမ်းတော့မယ်… ရွှတ်… ရွှတ်… ရွှတ်…”
“အွန်း… နောက်မှနမ်းတော့… ရွှတ်… ရွှတ်… ရွှတ်… သွားကြစို့ ဘော့စ်က ဘရိတ်ဖတ်ကျွေးမလို့တဲ့ ဆိုင်မှာစောင့်နေပြီ…”
“ဟုတ်…”
ကျုပ်နဲ့မအိ အတူ အခန်းထဲက ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ဟိုတယ် လော်ဘီ(lobby) မှာ အငယ်နှစ်ယောက်ကစောင့်နေလို့ သူတို့ကိုခေါ်ပြီး ကားနဲ့ထွက်ခဲ့လိုက်ကြတယ်။ ပြီးတော့ ဘော့စ်နဲ့ချိန်းထားတဲ့ ဆိုင်ကိုထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ဘော့စ်နဲ့ အတူမနက်စာစားရင်း မနေ့က အစည်းအဝေးအခြေအနေကို ကျုပ်နဲ့ မအိက ပြောပြရတယ်။ ပြီးတော့ အစည်းအဝေးဆီ ကျုပ်တို့သွားကြတယ်။ ကျုပ်တို့နဲ့ အပြိုင်တင်ဒါတင်ထားကြတဲ့ ကုမ္ပဏီတွေအားလုံးရောက်နေကြပြီး မီတင်(meeting) အခန်းတွေထဲမှာ တစ််ဖွဲ့စီ ခွဲပြီး နေရာချပေးထားတယ်။ အဖွဲ့တွေထဲက ရွေးမယ့်အဖွဲ့ကို ခေါ်တွေ့ပြီး စာချုပ်ချုပ်မှာမို့ ဘော့စ်က မဖြစ်မနေလာရတာ။ နောက်ဆုံးတော့ ကျုပ်တို့ကုမ္ပဏီက အရွေးခံရတယ်။ မအိက စာချုပ်ပါ ပြင်ဆင်လာပြီးသားမို့ ပိုင်ရှင်နဲ့တွေ့ပြီး စာချုပ်ချုပ်ကြတယ်။ အလုပ်က မနက်တစ်ပိုင်းမှာတင်ပြီးသွားပြီ။ စာချုပ်သာ နောက်နေ့မှချုပ်ဖြစ်မယ်ဆိုရင် ကျုပ်တို့ နောက်တစ်ည အိပ်ရမှာပေမယ့် တစ်ခါတည်းချုပ်ဖြစ်သွားတော့ ကျုပ်တို့ စောပြန်ရပြီပေါ့။ ဘော့စ်ကလဲ တင်ဒါအောင်တော့ ဝမ်းသာပြီး နေ့လည်စာကို ဆိုင်ကောင်းကောင်းမှာလိုက်ကျွေးတယ်။ ကျုပ်နဲ့မအိကို မုန့်ဖိုးတစ်သိန်းစီပေးခဲ့သေးတယ်။ ကျုပ်နဲ့မအိ ညက ရန်ကုန်ကိုပြန်ကြတာ ဘော့စ်ကသိပြီးသားမို့ ကျုပ်တို့ကို အနားယူပြီး အေအေးဆေးဆေးမှပြန်ခိုင်းတယ်။ ရန်ကုန်ရောက်ရင်လဲ အိမ်ကိုပြန်နားကြတော့တဲ့။ ဘော့စ်ပြန်သွားတော့ ကျုပ်တို့တွေ ဟိုတယ်ကိုပြန်ကြတယ်။ ပြီးတော့ အငယ်နှစ်ယောက်ကို မုန့်ဖိုးသုံးသောင်းစီခွဲပေးပြီး နယ်အပြန်လက်ဆောင်ဝယ်ချင်လဲဝယ်၊ လည်ချင်လဲလည်ကြလို့ ပြောလိုက်တော့ သူတို့လဲ ပျော်သွားကြတယ်။ ညနေသုံးနာရီ အမီပြန်လာကြဖို့ မှာလိုက်တော့ အဝတ်အစားလဲပြီး နှစ်ယောက်သား ဟိုတယ်ကနေ ထွက်သွားကြတယ်။ ကျုပ် အခန်းထဲမှာလှဲနေရင်း အင်တာနက်ဖွင့်ကာ ဖုန်းကြည့်လိုက်တော့ အန်တီသိင်္ဂီ ကျုပ်ကိုစာပို့ထားတယ်။ လိုင်းပေါ်မှာလဲရှိနေတယ်။
(မောင် ပြန်မလာသေးဘူးလား မမအရမ်းလွမ်းနေပြီ)
(မောင်လဲလွမ်းတယ် မောင် ဒီညနေပြန်ရောက်မှာ)
(ဟုတ်လား)
(အင်း မမနဲ့အေးအေးဆေးဆေးတွေ့ချင်တယ် မမနဲ့က တွေ့တိုင်း ဖုတ်ပူမီးတိုက်ချည်းပဲ မမစီစဉ်လို့ရတယ်ဆိုရင် မောင် အေးကို မနက်ဖြန်ညမှ ပြန်ရောက်မယ်လို့ပြောလိုက်မယ် မမနဲ့မောင် မနက်ဖြန် တစ်နေကုန်လည်လို့ရတာပေါ့)
(အင်း မမကထွက်လာလို့ရတယ် အဲ့လိုလျှေက်လည်ဖို့အဆင်မပြေတာ ရန်ကုန်မှာ သိတဲ့သူတွေကများ ဟိုတယ်တွေကလဲ ကိုမိုးမြင့်ရဲ့ ပါတနာတွေချည်းပိုင်တာဆိုတော့ သွားလို့မဖြစ်ဘူး)
(နယ်ဆိုရင်ရော ပဲခူးလောက်ဆို သိပ်မသွားရဘဲ လည်လို့ရမယ် ကဲလို့ရမယ် နှပ်လို့ရမယ်)
(အင်း မဆိုးဘူး သွားမယ်လေ မမလဲ မောင်နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ချင်နေတာ)
(ဒါဆို မောင်ဒီည အပြင်မှာပဲအိပ်လိုက်တော့မယ် မနက်ဖြန် မမနဲ့ဆုံမယ့်နေရာ ချိန်းလိုက်မယ်)
(အိုကေ မောင် မမအတွက် အခုလိုစဉ်းစားပေးတာကျေးဇူးပဲ မောင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်)
(မမကိုလဲ အရမ်းချစ်တယ်)
ကျုပ် အင်တာနက်ပိတ်ပြီး ရင်အေးဆီဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။
“အေးလေး… ”
“ရှင်… ကို…”
“အရမ်းလွမ်းတယ်ကွာ… ချစ်လိုက်တာ…”
“အေးလဲအတူတူပါပဲကိုရယ်… ကို့ကို အရမ်းလွမ်းတာပဲ… အရမ်းချစ်တယ်… ဒီလိုဆို ကိုဒီနေ့မပြန်ဖြစ်သေးဘူးပေါ့…”
“အင်း… မနက်ဖြန်ညလောက်မှရောက်မယ်… ”
“အင်းပါ… ကို ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်နော်… ပေါက်ကရတွေလျှေက်မစားနဲ့… ဝမ်းတွေဘာတွေလျောနေအုံးမယ်…”
“အင်းပါအေးရဲ့… ကို့ရဲ့အေးလေးကို ချစ်လိုက်တာကွာ… မွမွ…”
“ကို့ကိုလဲ အေးက အရမ်းချစ်တာပဲ… မွမွ… မအိနဲ့ ညက လိုးဖြစ်သေးလား…”
“အင်း… ညကအချိန်မရလို့ တစ်ချီပဲလိုးလိုက်တယ်…”
ကျုပ်အခန်းတံခါးလော့ခ်မချထားတာမို့ မအိကျုပ်အခန်းထဲဝင်လာတယ်။ မအိက ယူနီဖောင်းကိုမလဲရသေးဘူး။ တံခါးကိုလော့ခ်ချပိတ်လိုက်ပြီး ကျုပ်ရှိရာခုတင်ဆီ ပြုံးစိစိနဲ့ လျှောက်လာတယ်။
“လိုးလို့ကောင်းလား…”
“အင်း အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတယ်… မအိစောက်ဖုတ်က ကျပ်နေတာပဲ…”
“အေးစောက်ဖုတ်ထက် ပိုလိုးလို့ကောင်းတယ်မလား…”
“မတူဘူးလေအေးရဲ့… အေးစောက်ဖုတ်က မအိစောက်ဖုတ်လို ကျပ်မနေပေမယ့်… ကိုချစ်ရတဲ့ မယားလေးဆိုတော့ အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတာပေါ့… ကောင်းလို့ ကိုဒီလောက် နေ့နေ့ညည အေးစောက်ဖုတ်ကို လိုးနေတာတောင် လိုးမဝနိုင်ဖြစ်နေတာပေါ့… ရှီး…”
မအိက ကျုပ်ဘောင်းဘီနဲ့ အတွင်းခံကိုချွတ်ပစ်ပြီး ကျုပ်လီးကိုစုပ်လိုက်လို့ ညည်းမိသွားတာ။
“ခစ်ခစ်… အင်းပါကိုရဲ့… အေးကချစ်လို့စတာပါ… အဲ့ဒါဘာဖြစ်တာလဲ…”
“ဒီမှာလေ… ကိုက ခုတင်ပေါ်မှာပက်လက်လေးလှန်ပြီး ဖုန်းပြောနေတာကို မအိက အခန်းထဲဝင်လာပြီး ကို့လီးကိုစုပ်နေတာ…. ”
“ခစ်ခစ်… ဟုတ်လား… မအိက ချစ်ဖို့ကောင်းချက်ပဲ…”
“မအိက ကိုနဲ့ကလေးလိုချင်လို့တဲ့… ကိုလဲ ဗိုက်ကြီးအောင်လိုးပစ်မယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်….”
“ဟုတ်လား… ချကိုရာ… လိုးသာလိုး… ကိုချည်းပဲ ဇိမ်ခံမနေနဲ့လေ… မအိကိုလဲ ပြန်ပြုစုလိုက်အုံး… အေးဖုန်းချပေးမယ်….”
“အင်း… အရမ်းချစ်တယ်နော် အေးလေး…”
“ဟုတ် ကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်…”
ဖုန်းကိုချပြီး မအိလီးစုပ်တာကို ကြည့်နေလိုက်တယ်။
“ရှီး… ကောင်းလိုက်တာ မအိရယ်… ဟူး… မအိချည်းပဲစုပ်မနေနဲ့လေ… ကျနော့်ကိုလဲ မအိစောက်ဖုတ်ပေးယက်အုံး… မအိပင်တီချွတ်လိုက်တော့….”
“ပြွတ်… အင်း… ပြွတ် ”
မအိ ကျုပ်လီးကို စုပ်လျှက်ကနေပဲ သူ့ဒူးဖုံးစကပ်ထဲကို လက်နှိုက်ပြီး ပင်တီကိုချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကို ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်ခွတယ်။ ကျုပ်လဲ စကပ်အသားပျော့ပျော့အောက်က တင်းနေတဲ့ မအိရဲ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို ကိုင်ဆုပ်နမ်းရင်းစကပ်ပေါ်ကနေ သူ့စောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်တော့ စကပ်မှာပါ အစိုကွက်လေးဖြစ်လာတယ်။ မအိလဲ လီးစုပ်ရင်း ညည်းနေတယ်။ ကျုပ်လဲ မအိစကပ်ကိုလှန်တင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကိုယက်ပေးတယ်။ ပြီးတဲ့အထိယက်မပေးတော့ပဲ မအိကို ကျုပ်အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ခိုင်းတယ်။ မအိတစ်ချီပြီးသွားတော့ ကျုပ် မအိအပေါ်ကနေ တက်ခွလိုးတယ်။ ယူနီဖောင်းကိုတော့ လုံးဝမချွတ်ဘူး။ အပေါ်က ကုတ်အင်္ကျီတောင် ပေးမချွတ်ဘူး။ သူ့နို့တွေကိုလဲ အင်္ကျီပေါ်ကနေပဲနယ်တယ်။ မအိ တစ်ချီထပ်ပြီးသွားတော့ မအိကို ခုတင်အောက်ဆင်းကာ ခြေဆန့် ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ ခါးကိုင်ပြီး အကြမ်းပတမ်းလိုးတယ်။ မအိလဲ ညည်းညူရင်း နှစ်ယောက်သား အတူပြီးသွားကြတယ်။ ပြီးတော့ မအိကို ဖက်ကာ အနမ်းတွေပေးပြီး
“သိပ်အလိုက်သိတာပဲ မအိရယ်… ကျနော် ယူနီဖောင်းနဲ့လိုးချင်တယ်ဆိုလို့… ဒီအတိုင်းလာတာပေါ့…”
“အင်းပေါ့… ဘယ်လိုလဲ ကြိုက်လား…”
“ကြိုက်တာပေါ့… ထပ်လိုးချင်သေးတာ ညကအိပ်ရေးမဝလို့ အိပ်ချင်နေပြီ… အတူတူအိပ်ရအောင်… တစ်ရေးနိုးမှ ထပ်လိုးရအောင်ကွာ…”
“အင်း… အစ်မလဲ အိပ်ချင်နေပြီ… အတူတူအိပ်ကြတာပေါ့… နှိုးစက်လေး ပေးထားလိုက်အုံး… မိုးချုပ်သွားအုံးမယ်… ခစ်ခစ်”
“ဟုတ်… ”
ကျုပ်နဲ့ မအိ ခုတင်ပေါ်မှာ အတူဖက်အိပ်ကြတယ်။ မအိက ယူနီဖောင်းလေးနဲ့ပဲ ကျုပ်က အတွင်းခံလေးပဲ ပြန်ဝတ်တော့တယ်။ မအိကို ကျုပ်လက်မောင်းလေးခေါင်းအုံးစေကာ အတူဖက်အိပ်ကြတယ်။ မအိလဲ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းလေးခွေ့ပြီးအိပ်တယ်။ နှစ်ယောက်အတူ အိပ်မောကျသွားကြတာ နှိုးစက်သံကြားမှပဲ နိုးကြတော့တယ်။ နိုးတာနဲ့ နှစ်ယောက်သား အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေပေးပြီး လိုးဖို့တာစူကြတော့တယ်။ မအိနဲ့ကျနော် နှစ်ချီဆက်ဆွဲပြီးမှ ပိုင်းလိုက်ပြီး မအိလဲ သူ့အခန်းပြန်ရေချိုး ကျုပ်လဲရေချိုးပေါ့။ ကောင်လေးတွေပြန်လာကြတော့ အထုပ်ပြင်ပြီး ရန်ကုန်ပြန်ခဲ့ကြတော့တယ်။ ရန်ကုန်ကိုပြန်ရောက်တော့ အချိန်က ည ၇ နာရီလောက်ဖြစ်နေပြီမို့ ကောင်လေးတွေကို သူတို့အိမ်ကို အရင်လိုက်ပို့ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးမှ မအိနဲ့အတူ ရုံးကိုပြန် ကားကို ပါကင်မှာပြန်ထားပြီး မအိလဲ ရုံးမှာသိမ်းရမယ့် စာရွက်စာတမ်းတွေ၊ ငွေတွေကို သိမ်းဆည်းပြီးမှ အတူပြန်ဆင်းလာကြတယ်။
“မအိ… အိမ်ကိုပြန်မှာလား…”
“အိမ်မှာ နေလင်းရှိအုံးမယ်နဲ့ထင်တယ်… အိမ်မပြန်ဘဲ ဟိုတယ်မှာပဲအိပ်လိုက်မလားလို့…”
“ဒါဆိုအတော်ပဲ ကျနော်လဲ မအိနဲ့လိုက်ခဲ့မယ်… မအိကို ချစ်လို့မဝသေးဘူး…”
“ခစ်ခစ်… တကယ်ကြီးလား… ရင်အေးဆီမပြန်ဘူးလား…”
“မနက်ဖြန်မှပြန်မယ်လေ… နောက်ရက်တွေကလဲ ရုံးပိတ်ရက်ဆိုတော့… အေးကို သုံးရက်ဆက် အစွမ်းကုန်ချစ်ပစ်လိုက်မယ်… ဟဲဟဲ…”
“ဟုတ်ပါပြီ.. အစ်မကတော့ ရုံးမတက်လို့မရဘူး… အခုတင်ဒါရတဲ့ဆီက ငွေဝင်မယ့်ကိစ္စတွေရော… ရုံးမှာစီစဉ်စရာတွေရှိသေးတယ်… ”
“အင်းပေါ့… မနက်ကျရင်လဲ ဖယ်ရီယာဉ်မောင်းကို ဖုန်းဆက်ပြောထားလိုက်အုံး… တော်ကြာနေ ကျနော် ရန်ကုန်ပြန်ရောက်နေတာ အေးကရိပ်မိပြီး သူ့ဆီတန်းမလာလို့… စိတ်ကောက်နေအုံးမယ်…”
“ဟင်းဟင်း… ဟုတ်ပါပြီ… ဟိုတယ်ရောက်ရင် ဖုန်းဆက်ပြီး ပြောထားလိုက်မယ်… ”
ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်နဲ့မအိ တက္ကစီငှားပြီး အဲ့ညက ဟိုတယ်မှာ အတူအိပ်ကာ မအိသားအိမ်ထဲကို ကျုပ်ရဲ့သားလောင်းလေးတွေ အကြိမ်ကြိမ်လွှတ်ပေးနေမိတယ်။ မအိလိုချင်နေတဲ့ ကလေး ရပါစေတော့လို့ပေါ့။ မအိကို နေလင်းနဲ့ကွာရှင်းဖို့ကိစ္စ နောက်ရက်မှလုပ်ဖို့ ကျုပ်လာကူညီမယ့်အကြောင်း မှာထားလိုက်တယ်။ နောက်ညလဲ ဟိုတယ်မှာပဲ မအိက အိပ်ရမှာပေါ့။