အိမ်သူဖန်ဆင်းသော ကျွန်ုပ်၏ကမ္ဘာသစ် (အပိုင်း ၅)

(အခန်း ၉/၅)

“ခစ်ခစ်… ဟိုအနံရတယ်… ”
“ရွံလို့လား… ”
“ဟင့်အင်း… ကိုကြီးတောင်မရွံတာ… ခလေးလဲမရွံတော့ဘူး… ပြွတ်… ကိုကြီးရယ်… ခလေးရဲ့အရည်တွေ… မျိုချပစ်လိုက်တာလား… ကြည့်အုံး… နှုတ်ခမ်းတွေမှာလဲ ပေပွလို့… ”
အိန္ဒြာ စားပွဲပေါ်က တစ်ရှူးယူပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတစ်ဝိုက်ကို သုတ်သင်ပေးတယ်။
“အင်း… ခလေးအရည်တွေက ချိုတောင်ချိုသေးတယ်… ”
“သွား… ပေါက်ကရတွေ… ချိုပါ့မလား… ခစ်ခစ်… ”
“ခလေးကောင်းရဲ့လား… ကြိုက်ရောကြိုက်ရဲ့လား… ”
ကျုပ် အိန္ဒြာ့ကိုမေးလိုက်ရင်း ကျုပ်ကအိန္ဒြာ့ပေါင်ကို လှန်တင်လျှက် ခွထားထားတာမို့ အိန္ဒြာက သူအဖုတ်ကိုအစွမ်းကုန်ဖြဲပေးထားသလို ဖြစ်နေတယ်။ ကျုပ်လီးက သူ့အဖုတ်ပေါ်မှာမို့ ခါးလေးလှုပ်ကာ လီးနဲ့သူ့အဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။
“အွန်း… အရမ်းကောင်းတယ်… အရမ်းလဲကြိုက်တယ်… ဟင့်… ကိုကြီးလီးက… ခလေးဟာကိုပွတ်နေပြန်ပြီ… ဟင့်….”
“ခလေးအဖုတ်လေးက… ဖွေးဥပြီး ဖောင်းအိနေတာ… ကိုကြီးအရမ်းလုပ်ချင်နေပြီ…”
“ဟင့်… ခလေးလဲလိုချင်နေပြီ… ကိုကြီးလီးကို ထည့်လိုက်တော့လေ…”
“အင်း… ထည့်လိုက်မယ်နော်… ခလေးနာရင်ပြော… ”
“အင်း… ”
ကျုပ် လီးကိုကိုင်ကာ အိန္ဒြာ့စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး အသာဖိသွင်းကြည့်တယ်။ ဝေယံနဲ့လိုးနေကြမို့ သူ့အဖုတ်က အရမ်းကျပ်မနေပေမယ့် ကျုပ်လီးအတွက်တော့ တော်တော်ကျပ်နေသေးတယ်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ခါးလေးလှုပ်ကာ နှဲ့လိုးရင်း စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ အိန္ဒြာ့အဖုတ်ထဲ ကျုပ်လီးက တဆုံးဝင်သွားတယ်။
“ခလေး ရရဲ့လား… ”
“အင်း… ရတယ်… ကျပ်တော့ ကျပ်တယ်… နာတော့မနာပါဘူး… အကုန်ဝင်သွားပြီလား ကိုကြီး…”
“အင်း… ဝင်သွားပြီ… ”
“ဟင်း… သားအိမ်တောင်ထောက်နေပြီ… မဆုံးသေးရင်လဲ… ပါးစပ်ကပြန်ထွက်လာတော့မလားပဲ…”
“ပေါက်ကရတွေ ခလေးရယ်…  ကိုကြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းစလိုးမယ်နော်… ခလေးမခံနိုင်ရင်ပြော…”
“ဟုတ်… ကိုကြီး…”
ကျုပ် အိန္ဒြာစောက်ဖုတ်လေးကို ခါးလေးလှုပ်ပြီး စလိုးတယ်။ လိုးရင်းနဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေနမ်း နို့လေးတွေချေပေးလိုက်တာ အိန္ဒြာစောက်ဖုတ်က အရည်တွေပိုထွက်လာပြီး လီးအဝင်အထွက်က ပိုပြီး ရှောရှောရှူရှူဖြစ်လာတယ်။ အိန္ဒြာလဲ အရသာတွေ့ပြီး ညည်းသံလေး တစ်စတစ်စ ပိုကျယ်လာတယ်။
“ခလေးရယ်… ကောင်းလိုက်တာကွာ… ခလေးရော အဆင်ပြေရဲ့လား… ”
“အင်း… ခလေးလဲကောင်းနေပြီ… ခလေးခံနိုင်ပါပြီ… ကိုကြီးစိတ်ကြိုက် အားရပါးရ လုပ်နော်… ခလေးနဲ့လုပ်ရတာ… ကိုကြီးအားမရဘူးလို့ မဖြစ်စေချင်ဘူး… ကိုကြီးစိတ်ကြိုက် ကြမ်းနော်…”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့… ခလေးရယ်… ဒါဆို ကိုကြီး အရှိန်နည်းနည်းတင်မယ်… ”
“ဟုတ်… အင်း… ဟင်း…. ”
ကျုပ်လဲ အိန္ဒြာကို အရှိန်တင်ပြီး လိုးလိုက်တယ်။
“ကဲ ဝေယံ… နင်လုပ်ချင်ရင် လုပ်လို့ရပြီ… သွား… ကုန်ဒုံးသွားယူလိုက်အုံး…”
“ဟုတ်သားပဲ… ငါသွားယူလိုက်အုံးမယ်… နင်အဝတ်တွေချွတ်ထားလိုက်တော့နော်… ပြွတ်… ”
“အင်းပါ… ချွတ်ထားပြီး အသင့်စောင့်နေမယ်… ခစ်ခစ်… ”
“ဟီး…. ”
ဝေယံ အခန်းထဲကို အမြန်ပြေးသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ အိန္ဒြာ့ကို အမြန်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တာ အိန္ဒြာ တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ပြီ။ မူယာကတော့ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပစ်တာ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားပြီပေါ့။
“မိန်းမ… ယောက်ျားတို့အနားကို လာခဲ့လေ… ”
“ဟုတ်… အိန္ဒြာ ရတယ်မလား… အိန္ဒြာ အနှောက်အယှက်မဖြစ်ဘူးမလား… ”
“ရတယ်မမ… ကိုကြီးသဘောပါ… ”
မူယာ ကျုပ်ဘေးနားလာပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို လာနမ်းတယ်။ ပြီးမှ အိန္ဒြာ့ဘေးမှာ ခွာပြီးထိုင်လိုက်တယ်။
“ယောက်ျား… မိန်းမ ဝေယံလိုးတာ ခံပေးလိုက်တော့မယ်နော်…. ”
“အင်းပါ မိန်းမရဲ့… ခံပေးလိုက်… လာ ယောက်ကျား မိန်းမလက်ကို ကိုင်ပေးထားမယ်…”
“အင်း… ကိုင်ပေးထား… ”
ဒီအချိန်မှာပဲ ဝေယံက ကွန်ဒုံးထုပ်နဲ့ မူယာ့အနားရောက်လာပြီး သူ့အဝတ်တွေ အကုန် ချွတ်လိုက်တယ်။ ဝေယံလဲ လီးတောင်နေပါပြီ။ ဝေယံက သူ့လီးကို ကွန်ဒုံးစွပ်လိုက်တယ်။ မူယာက ကျုပ်လက်ကို လာဆုပ်ကိုင်ပြီး ဝေယံလိုးဖို့ ဆိုဖာကိုမှီလျှက် အသင့်ပေါင်ကားပေးထားလိုက်တယ်။ ဝေယံက မူယာ့နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူနမ်းလိုက်ပြီး မူယာ့စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကိုထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တစ်ချက်ချင်း အရသာခံပြီး မူယာ့ကို စလိုးတယ်။
“ခလေး… ကိုကြီးကို ကုန်းပေးပါလား… ကိုကြီး ခလေးဖင်ကိုကြည့်ပြီးလုပ်ချင်လို့… ”
“ဟုတ်… ခုနက… မမလိုမျိုးမလား… ”
“အင်း… ”
ကျုပ်အိန္ဒြာ့စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကိုချွတ်ပေးလိုက်တော့ အိန္ဒြာက ဆိုဖာပေါ် ကျုပ်ကိုကျောပေးလျှက် ဒူးလေးထောက်က ဆိုဖာနောက်မှီကို လက်ကလေးနဲ့ကိုင်ထားပြီး ကုန်းပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ အိန္ဒြာ့နို့လေးကိုဆွဲပြီး ဆောင့်လိုးတယ်။ မူယာ့လက်ကို ကိုင်ထားတာတော့ မလွှတ်ပေးဘူး။ ကျုပ် ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးတော့ အိန္ဒြာ အင့်ခနဲ အင့်ခနဲ အသံထွက်ရင်း ခေါင်းလေး လှုပ်ခါနေတယ်။
“ကိုကြီးတေဇာရယ်… ကြမ်းလိုက်တာ… ညီမလေးကိုညှာပါအုံး… ”
“အာ… ရှီး… ကိုကိုကလဲ… ဒီမှာသူများက ကောင်းလို့ညည်းနေတာကို… ကိုကြီး… မညှာနဲ့… ခလေးကို ကြမ်းကြမ်းလေးလုပ်ပေးပါ… ဟင့်… အင့်… အူး… ကောင်းတယ်… ”
“ငါလိုးမ… ညီမလေး… ကိုကိုကတော့ သနားနေတာ… လီးကို ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပါလား… တော်တော်ကြိုက်နေလား…. ”
“အင်း… ကြိုက်တယ်… ကိုကြီးလုပ်ပေးတာ ကြိုက်တယ်… ဟင့်…. အင်း… ဆောင့်…. ”
“မူယာ… ကောင်းလား မိန်းမ… ”
“အင်း… ကောင်းတယ်ယောက်ျား… ဝေယံလိုးပေးတာလဲ တစ်မျိုးကောင်းတယ်… ”
“မိန်းမကြိုက်ရင်ပြီးရော… အားရအောင်ခံလိုက်နော်… မိန်းမကိုချစ်တယ်… ”
“ဟုတ်… မိန်းမလဲယောက်ျားကို ချစ်တယ်… ဝေယံ… နင်ငါ့ကိုလိုးရတာ… အားရောရရဲ့လား… ”
“အားရပါတယ်ဟ… ငါချစ်တဲ့နင့်ကို ဘယ်လိုပဲလိုးရလိုးရ… ငါကြိုက်တယ်…”
“ကျေးဇူးပါပဲဟာ… လာ ငါပုံစံပြင်ပေးမယ်… ဒီလိုလေးလိုးကြည့်… ”
မူယာက သူ့ရဲ့ ကားထားတဲ့ ခြေနှစ်ချောင်းကို မိုးပေါ်ထောင်ပြီး ပေါင်ကိုစိလိုက်ပြီး ဝေယံ့ကို သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ လီးပြန်ထည့်စေတယ်။
“ဘယ်လိုနေလဲ… ပိုလိုးလို့ကောင်းသွားလား… ”
“အင်း… နင့်အဖုတ်လေးက ပိုကျပ်သွားသလိုပဲ… ခုနကထက် ပိုလိုးလို့ကောင်းတယ်… ကျေးဇူးပဲဟာ… ငါ့အတွက်စဉ်းစားပေးတာ… ”
“မလိုပါဘူးဝေယံရယ်… နင်ငါ့ကို အများကြီးလိုက်လျောပေးထားတာပဲ… ငါက ကိုကို့ကိုအရမ်းချစ်သလို… ငါ့ကိုအလိုက်တသိနားလည်ပေးတဲ့ နင့်ကိုလဲ… စိတ်ချမ်းသာစေချင်တာ… ”
“ပျော်လိုက်တာဟာ… နင့်ခြေထောက်ညောင်းနေမှာပေါ့… လာ ငါ့ပခုံးပေါ်တင်ထား… ”
“အင်း…  ငါပြီးချင်လာပြီ ဝေယံ… ကြမ်းကြမ်းလေးလိုးပေး… ”
“အင်း… ငါလဲပြီးတော့မယ်…”
ဝေယံလဲ မူယာ့ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးတော့ ကျုပ်လဲ အိန္ဒြာ့ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပစ်တယ်။ မူယာနဲ့ အိန္ဒြာ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပြီးသွားတော့ ဝေယံလဲ ပြီးသွားတယ်။ ကျုပ်ကတော့ မပြီးအောင် ထိန်းထားလိုက်သေးတယ်။
“ခလေး…  ”
“ရှင်… ကိုကြီး… ”
“ကိုကြီးကို အပေါ်ကလုပ်ပေးနော်… ”
“ဟုတ်… ”
ကျုပ် ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ချလိုက်တော့ အိန္ဒြာ ကျုပ်ပေါင်ပေါ်ခွပြီး ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကာ သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်တော့ ကျုပ်လီးက သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ တအိအိတိုးဝင်သွားပြန်တယ်။
“ဟူး… ပြည့်ကျပ်နေတာပဲ… ကိုကြီးရယ်… ဟင်း… အင့်… အင့်…. ”
“မူယာရယ်… နင့်အစ်ကိုက အခုထိ ထိန်းထားတုန်း… နင်ငါနဲ့အားမရဘူးမလား…. ငါနောက်ဆို ဆေးသောက်မှဖြစ်တော့မယ်ထင်တယ်… ”
“အာ… ဝေယံ… နင်ပေါက်ကရတွေလျှောက်မလုပ်နဲ့နော်… ငါအားရပါတယ်ဟ… အားရလို့ပဲ… နင်နဲ့အတူပြီးသွားတာပေါ့… ကိုကိုက သူ့ဟာသူ သဘာဝအတိုင်း ထိန်းနိုင်နေတာ… ဒီအတိုင်းပဲကောင်းပါတယ်ဟာ… နင်လိုးချင်သေးရင် နင့်လီးတောင်လာအောင် ငါစုပ်ပေးမှာပေါ့… အခုလို အတူတူတစ်ချီပြီးလိုက် ပြီးရင် ပြန်ဆွပြီး ပြန်လိုးလိုက်… ဘယ်လောက်အဆင်ပြေလိုက်သလဲ… နင့်လီးတောင်အောင်လုပ်ပေးဖို့… ငါ့တာဝန်ထားလိုက်စမ်းပါ… ”
“မူယာရယ်… ငါစိတ်ချမ်းသာအောင် သိပ်ပြောတတ်တာပဲဟာ…”
“ငါတကယ်အားရပါတယ်ဟ… နင်လိုးပေးတာလဲ တကယ်ခံလို့ကောင်းတယ်… ကောင်းလို့လဲ ပြီးသွားတာပေါ့… နောက်ဆိုအိမ်မှာ ငါတို့နှစ်ယောက်ပဲ အတူရှိနေမှာ… နင်လိုးချင်လာရင်လဲ… ကြိုက်တဲ့အချိန်တက်လိုး… ငါလိုချင်လာရင်လဲ… နင့်လီးကို တောင်အောင်ဆွပြီး အလိုးခံမှာ… နင်မဟုတ်တရုတ်ဆေးတွေသုံးပြီး… နောင်ကို ပန်းသေသွားရင်တော့… ငါလဲမတတ်နိုင်ဘူးနော်… ခစ်ခစ်… ”
“ဟီး… အေးပါဟာ… ”
“လာ ငါနင့်လီးစုပ်ပေးမယ်… ငါခံလို့မဝသေးဘူးဟ… ဟီးဟီး… ”
“ချစ်လိုက်တာဟာ… ငါလဲနင့်အဖုတ်ယက်ပေးမယ်…. ”
“အင်း… ယက်ပေး…  လာ ငါ့မျက်နှာပေါ်ခွလိုက်… ”
မူယာက ကျုပ်တို့ဘက်ကိုခေါင်းထားကာ ပက်လက်လှန်ပေးတော့ ဝေယံမိုးမြင့်က မူယာ့မျက်နှာအပေါ် တက်ခွကာ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် လီးစုပ် အဖုတ်ယက်နေကြတယ်။ မူယာက ကျုပ်လက်ကိုကိုင်ထားတာတော့မလွှတ်။ သူ့ညီမကိုတောင် စောက်ဖုတ်မယက်ပေးတဲ့ ဝေယံမိုးမြင့် သူချစ်တဲ့ မူယာ့စောက်ဖုတ်ကိုတော့ ယက်ပေးနေပြီလေ။ ဒီလိုပဲ အိန္ဒြာကလဲ သူ့အစ်ကိုနဲ့တုန်းက ဘာမှမချွတ်ပေးခဲ့သမျှ ကျုပ်နဲ့ကျမှ ကိုယ်တုံးလုံး ပုံစံစုံ အလိုးခံပေးလို့နေတယ်။
“ပြွတ်… ခလေးရယ်… ခလေးစောက်ဖုတ်လေးက… လိုးလို့အရမ်းကောင်းတာပဲ… ”
“ဟင့်… ကိုကြီးရယ်… ဘယ်လိုကြီးပြောနေတာလဲ… ”
“ပြွတ်… ခလေးရယ်… ဒီမှာကြည့်… ခလေးမြင်ရလား… ကိုကြီးလီးကြီးက… ခလေးအဖုတ်ထဲမှာ… ခလေးက အပေါ်ကဆောင့်လိုးပေးနေတာလေ… ခလေးစောက်ဖုတ်က အရည်အရမ်းထွက်နေတာပဲ… ကြည့်ရတာ အားရစရာကြီး… ”
“ဟင့်… ”
“ကောင်းလားခလေး… ကိုကြီးလီးနဲ့အလိုးခံရတာကောင်းလား… ”
“ဟင့်… ကောင်းတယ်… ကိုကြီးလီးနဲ့အလိုးခံရတာကောင်းတယ်… ”
“ခလေးစောက်ဖုတ်လေးကလဲ အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတယ်… ခလေးအဖုတ်လေးက ကိုကြီးလီးကိုအရမ်းညှစ်တာပဲ… ပြွတ်… လိုးတတ်လိုက်တဲ့ ခလေးလေးရယ်… ပြွတ်… ”
“ကိုကြီးလီးက အရမ်းလိုးလို့ကောင်းလို့ညှစ်တာပေါ့… ကိုကြီး… ခလေးအထဲမှာပြီးလိုက်နော်… ”
“မဖြစ်ဘူးလေ… ခလေးရယ်… ဗိုက်ကြီးလိမ့်မယ်… ”
“ဟင့်အင်း… မကြီးပါဘူး… ခလေးဆေးသောက်မှာပေါ့… ကိုကြီးအရည်တွေကို လိုချင်လို့ပါ… ”
“ခလေးရယ်… ပြွတ်… ကိုကြီးပြီးချင်နေပြီ… ခလေးဖင်လေးကိုဒီလိုလေးမြှောက်ထား… ကိုကြီးကော့လိုးပေးမယ်… ”
“ဟုတ်… ဟင့်… ခလေးအထဲက အောင့်အောင့်သွားတယ်… အင့်… အင့်… ခလေးကြိုက်တယ်… ဆောင့်… လိုး… ကိုကြီးလီးနဲ့… ခလေးစောက်ဖုတ်ကိုလိုး… ပြွတ်… ကိုကြီးရယ်… အင့်… အင့်… ခလေးမရတော့ဘူး… ”
“ဟူး… ရှီး… ကိုကြီးလဲမရတော့ဘူး… ခလေးရယ်… ကိုကြီးလွှတ်လိုက်ပြီနော်… ခလေးစောက်ဖုတ်ထဲကို… အင်း… ဟင်း… ”
“အင်း… ဟင်း… လွှတ်လိုက်ကိုကြီး… ပြွတ်… ပြွတ်… အား… ထွက်.. ပြီ… ”
“ကိုကြီးလဲထွက်ပြီ… ပြွတ်… ခလေးရယ်… ”
အိန္ဒြာမိုးမြင့် ကိုယ်လုံးလေး တုန်တက်ကာပြီးသွားတော့ သူ့ကိုယ်လုံးလေး ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ပြုတ်ကျလာပြီး ကျုပ်ကိုတင်းတင်းဖက်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ အိန္ဒြာမိုးမြင့်ကို တင်းတင်းဖက်ပေးထားရင်း သူ့ဆံပင်လေးကိုပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ အိန္ဒြာမိုးမြင့်စောက်ဖုတ်လေးက ပွစိပွစိနဲ့ ကျုပ်လီးကို ညှစ်နေတုန်း။ ကျုပ်အမောပြေတော့ အိန္ဒြာ့ရဲ့ကိုယ်လေးကို ဆွဲထူတော့ ကျုပ်ကိုအတင်းဖက်ပြီး သူ့ပါးကို ကျုပ်ရင်ဘတ်မှာကပ်ထားတယ်။ ဘေးမှာတော့ မူယာနဲ့ ဝေယံက နောက်တစ်ချီလိုးနေပြီ။
“ဟင်းဟင်း… ရှက်နေတုန်းလား ခလေးရယ်… ”
“ဟင့်… မသိဘူးကွာ… ရှက်တာပဲ… ခလေးက ဘယ်လိုဘယ်လို ကုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး… ကလေး ကိုကြီးကို ချစ်လို့အကုန်လိုက်လျောမိတာ… အခုကျ ရှက်တယ်… ကိုကြီးရ… ”
“ခလေးနို့တွေက… ထွားလို့ရှက်တာလား… ”
“ဟင့်… ကြည့်… ကိုကြီးသိသွားပြီ… ရှက်ပါတယ်ဆို…”
“ကဲပါ… ကိုကြီး ခလေးကိုယ်လုံးကိုမကြည့်ဘူး… မျက်နှာလေးပဲကြည့်မှာ… လာ မျက်နှာလေးမော့… ”
ဒီလိုကျမှ မျက်နှာလေးက မော့ပြီး ကျုပ်ကိုကြည့်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ အိန္ဒြာ့မျက်နှာလေးကို အနမ်းဖွဖွလေးပေးလိုက်တယ်။
“ရှက်နေတာလေးက… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… ခလေးရယ်… ပြွတ်… ခလေးလေး… ”
“ရှင့်… ကိုကြီး… ”
“ရော့… ရှက်ရင် ဒါလေးဝတ်လိုက်… ”
ကျုပ် သူအင်္ကျီလေးကို သူ့ကိုလေးပေါ် ခြုံပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့စကဒ်လေးပါလှမ်းယူကာ ပေးလိုက်ပြီး
“ပြီးရင် ဒါလေးပါဖုံးပြီးမှ ထ… ဟုတ်ပြီလား.. ”
“ဟုတ်… ကိုကြီးမျက်လုံးမှိတ်ထားနော်… ခလေးတကယ်ရှက်လို့ပါ… နော်… နော်… ”
“ဟုတ်ပါပြီ… မှိတ်ထားပေးမယ်.. ဟင်း… ဟင်း… ”
အရှက်ပိုနေတဲ့ အိန္ဒြာ့ကိုသာ သဘောကျပြီးပြုံးမိတော့တယ်။
“ကိုကိုလဲ မျက်လုံးပိတ်… ”
“ဟုတ်ပါပြီဗျာ…  ဟဲဟဲဟဲ… ခုနကကျသူပဲ အကုန်ချွတ်ခိုင်းနေပြီးတော့… ”
“မမရောမှိတ်ပေးရအုံးမလား… အိန္ဒြာ… ခစ်ခစ်…”
“ဟီး… မမကတော့ မပိတ်လဲ ရပါတယ်… ခိုးမကြည့်ကြနဲ့နော်… ”
ကျုပ်တို့တွေ မျက်လုံးမှိတ်ပေးတော့မှ အိန္ဒြာ ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကထပြီး အပြေးတပိုင်းလမ်းလျှောက်သံကြားရတယ်။ ပြီးမျ ရပြီဆိုပြီး အခန်းတံခါးပိတ်သံကြားရတယ်။ ဒီတော့မှ ကျုပ်လဲ လီးအရင်းမှာပေနေတဲ့ အရည်တွေကို တစ်ရှူးယူပြီး သုတ်ပစ်ရတယ်။
“ယောက်ျား လာလေ… မိန်းမယောက်ျားလီးကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေမယ်… မိန်းမမျက်နှာပေါ်ခွလိုက်… ”
“ဝေယံ အေအေးဆေးဆေးလိုးပါစေ… မိန်းမရယ်… ပြီးမှစုပ်တော့… ဟုတ်ပြီလား…”
ကျုပ်လဲ မူယာနဲ့ ထပ်လိုးချင်သေးတာမို့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးပဲ ဝတ်ထားလိုက်တော့တယ်။ ပြီးတော့ မူယာ့အနားမှာပြန်ထိုင်ကာ မူယာ့ခေါင်းလေးကို မ ပြီး ကျုပ်ပေါင်ပေါ်ခေါင်းအုံးစေလိုက်တယ်။ မူယာ့ရဲ့ နဖူးပေါ်ဝဲကျနေတဲ့ ဆံစလေးတွေ သပ်တင်ပေးလိုက်ပြီး စို့နေတဲ့ ချွေးလေးတွေကို လက်လေးနဲ့သုတ်ပေးပြီး နဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ ဝေယံကတော့ မူယာ့စောက်ဖုတ်ကို ပုံမှန်ဆက်လိုးနေတုန်း။
“မိန်းမ… ဝေယံလိုးပေးတာကောင်းလား… ”
“အင်း… ကောင်းတယ်… သူလိုးပေးတာလဲ တစ်မျိုးခံလို့ကောင်းတာပဲ… ”
“အဲ့ဒါဆိုလဲ… ယောက်ျားပေါင်ပေါ်ခေါင်းလေးအုံးပြီး ဇိမ်လေးနဲ့ခံနော်… ”
“ခစ်ခစ်… ချစ်လိုက်တာယောက်ျားရယ်.. ယောက်ျားကအခုလိုကြည်ဖြူတော့… မိန်းမစိတ်ထဲ… ပေါ့သွားတာပဲ… ”
“ယောက်ျားက မိန်းမကိုချစ်တာကိုး… မိန်းမအခုလိုပျော်နေတာ… ယောက်ျားကျေနပ်တယ်… ဝေယံက ကိုယ့်ကိုချစ်တယ်ဆိုပြီး အရမ်းမဆိုးနဲ့နော်… သိလား… ကိုယ့်ယောက်ျားကို လေးလေးစားစားဆက်ဆံနော်… ”
“အင်းပါယောက်ျားရဲ့… စိတ်ချနော်… ဝေယံ… ငါပြီးချင်ပြီဟာ… ဟင်း…. ”
“အင်း… ငါလဲပြီးတော့မယ်… အင်း… ”
ဝေယံက မူယာ့ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပေးတော့ နှစ်ယောက်သား ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးကြတယ်။ ခဏအမောဖြေနေကြပြီးမှ
“ကောင်းလိုက်တာ မူယာရယ်… ဟူး… ”
“ငါလဲကောင်းတယ်… ”
“ကိုကြီးတေဇာ… မူယာ့ကိုမပြန်ခင်… ထပ်လိုးပေးခဲ့အုံးလေ…. ညီ ညကျမှ မူယာနဲ့ ဆက်ဆွဲတော့မယ်…”
“ခစ်ခစ်… ဝေယံရယ်… ငါတော့ ဒီလင်နှစ်ယောက်နဲ့… သေးပေါက်ချိန်တောင်ရပါ့မလား… ”
“ဟား… မူယာရယ်… နင် နင့်အစ်ကိုနဲ့ခံရတာ မဝသေးမှန်းသိပါတယ်… အိန္ဒြာထွက်လာရင်… ကျနော်တို့ စားစရာတစ်ခုခုသွားဝယ်လိုက်အုံးမယ်… အကိုတို့မောင်နှမ အေးအေးဆေးဆေး လိုးရင်းနေရစ်ခဲ့ကြ… ”
“ကျေးဇူးပဲညီရာ… အကိုလဲ… မူယာ့ကို ထပ်လုပ်ချင်နေတာ… ”
“ရတယ်အကို… နောက်လဲ ကျနော်မူယာ့ကို မကြာမကြာ အကို့ဆီ ပို့ပေးမှာပါ… ကျနော်လဲ မူယာပျော်နေရင် စိတ်ချမ်းသာတယ်… ”
“ဘာတွေစိတ်ချမ်းသာနေကြတာလဲ… ခစ်ခစ်… ”
“သြော် ညီမလေး… ဒီနေ့ ကိုကိုနဲ့မူယာ အဆင်ပြေတဲ့အထိမ်းအမှတ် အနေနဲ့ စားစရာလေးသွားဝယ်ပြီး အတူစားကြသောက်ကြရအောင်… ညီမလေးလိုက်ခဲ့ပေးအုံးနော်… ”
“ညီမလေးကြားပါတယ်ကိုကိုရယ်… သူ့မိန်းမတို့စုံတွဲကို ရှောင်ပေးတာမလား… ခစ်ခစ်… လိုက်ခဲ့မယ်… ကိုကြီး ခလေးက အလိုက်သိတယ်နော်… ”
အိန္ဒြာက ကျုပ်ကို ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောတော့ ကျုပ်တို့အားလုံးပြုံးမိကြတယ်။ ဝေယံနဲ့အိန္ဒြာတို့ အစားအသောက်တွေဝယ်မယ်ဆိုပြီး ကားတစ်စီးနဲ့ထွက်သွားတော့ ကျုပ်နဲ့မူယာ အနမ်းလေးတွေပေးပြီး လိုးဖို့ စကြတယ်။ စစ်စတီနိုင်းအရင်ဆွဲပြီးမှ ကျုပ်နဲ့မူယာ ငတ်မပြေတဲ့ ပင်လယ်ရေကို မောင်နှမနှစ်ယောက် မက်မောစွာသောက်သုံးနေမိကြတယ်။ ကျုပ် မူယာ့ကိုယ်ထဲကို မျိုးစေ့သုက်ရည်တွေ ပက်ဖြန်းပြီးမှ မောင်နှမနှစ်ယောက် ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး ရေအတူချိုးကြတယ်။ ရေချိူးရင်းနဲ့ အပြန်အလှန် ချေးတွန်းပေး၊ ဆပ်ပြာတိုက်ပေးနဲ့ လီးတွေအဖုတ်တွေ နှိုက်မိဆွမိကြတော့ မနေနိုင်ဘဲ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ထပ်လိုးမိကြပြန်တယ်။ ကျုပ်တို့ရေချိူးပြီး အဝတ်အစားလဲပြီးပြန်ထွက်လာတော့ ဝေယံတို့က ပြန်ရောက်နေကြပြီ။ ကျုပ်နဲ့မူယာလဲ သူတို့ဝယ်လာတဲ့ အစားအသောက်တွေ အတူဝိုင်းကူပြင်ဆင်ကြပြီး ဧည့်ခန်းမှာပဲ ထိုင်စားကြတယ်။ ကျုပ်နဲ့မူယာက အတူထိုင်ပြီး ဝေယံကတစ်ခုံ အိန္ဒြာကတစ်ခုံထိုင်ပြီးစားကြတယ်။ ကျုပ်မူယာနဲ့ တခါတလေဆုံတာမို့လဲ တမင်ပေးနေတာဖြစ်မယ်။ မူယာနဲ့ကျုပ် အပြန်အလှန်ခွံကျွေးနေတော့လဲ အိမ်မှာကျန်ခဲ့တဲ့ ချစ်ဇနီးလေးကို သတိရမိသား။ စားကောင်းသောက်ဖွယ်တွေစားရတော့လဲ ချစ်ဇနီးလေးနဲ့ သမီးလေးကို အရင်သတိရမိတယ်။ ပြီးတော့ မေမေနဲ့မမကိုလဲ သတိရတယ်။ လောလောဆယ်တော့ အနားမှာရှိတဲ့ မူယာ့ကိုပဲ ဂရုစိုက်ပေးနေမိတယ်။ အိန္ဒြာက ကျုပ်ကိုလာခွံ့ကျွေးတော့ ကျုပ်လဲ ပြန်ခွံ့ကျွေးလိုက်တယ်။
“အိန္ဒြာ… ကိုကိုနဲ့က ဒီတစ်ခါဆိုပြီးပြီမလား… ”
အိန္ဒြာက ပြုံးစိစိနဲ့
“ဟီး… မပြောဘူး… အသေသတ်…ခစ် ခစ်… ”
ကျုပ်ကတော့ အိန္ဒြာနဲ့ ဒီတစ်ခါနဲ့ပဲရပ်လိုက်ချင်ပေမယ့် အိန္ဒြာ့ရင်ခုန်သံတွေကြောင့် ဇတ်လမ်းတွေဖြစ်လာမှာ ကြိုမြင်နေမိတယ်။ ဒီအရွယ်က ရူးမိုက်တဲ့အရွယ်၊ တဇွတ်ထိုးအရွယ်လေးတွေမို့ စိုးရိမ်မိတာတော့အမှန်။ ကျုပ်တို့မိသားစုဘဝလေးကို မထိခိုက်စေလိုပါ။ ကြိုးစားပြီးတော့ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနဲ့ ချော့ပြောရတော့မှာပဲ။ ဇတ်လမ်းက စမိခဲ့ပြီကိုး။ စားသောက်ပြီးတော့ အိန္ဒြာကျုပ်ကို ခဏဆိုပြီး လက်ဆွဲခေါ်သွားတယ်။ ဘေးဘက်တံခါးကနေ ရေကူကန်နားကိုခေါ်သွားပြီး အကွယ်ရောက်မှ ကျုပ်ကိုအတင်းဖက်ထားပြီး ခြေဖျားလေးထောက်ကာ အနမ်းတွေပေးတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့ကိုယ်လေးကို တင်းတင်းပြန်ဖက်ပေးထားပြီး ပြန်နမ်းပေးလိုက်မိတယ်။
“ကိုကြီးကို… ခလေး လွမ်းနေတော့မှာပဲ… ကိုကြီးရယ်…”
“ခလေးရယ်… ကိုကြီးလဲ ဒီနေ့ကိုအမှတ်ရနေမှာပါ… ခလေး… ကိုကြီးမှာ မိန်းမနဲ့ကလေးရှိတာ… ခလေးသိပြီးသားပါ… ခလေးရဲ့သိက္ခာ… ခလေးမိဘတွေရဲ့သိက္ခာကိုငဲ့ပြီး… ရူးရူးမိုက်မိုက်မလုပ်ပါနဲ့နော်… ကိုကြီးက အဆင်ပြေတဲ့အခြေအနေမျိုးမှာဆို ကလေးအတွက်ရှိနေမှာပါ… နော်… ခလေးလေး… ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ… ခလေးနားလည်ပါတယ်… ခလေးကိုဖက်ထားပေးပါ… ကိုကြီးရယ်… တင်းတင်းလေးဖက်ထားပေး… ပြွတ်… ပြွတ်… ”
“အင်း… ပြွတ်…. ပြွတ်… ”
ကျုပ်နဲ့ အိန္ဒြာ တင်းတင်းဖက်ပြီး နမ်းနေမိကြတယ်။
“ခလေးလေး… တော်ပြီနော်… နောက်အဆင်ပြေရင်… ခလေးကို အများကြီးချစ်ပေးမယ်… အနမ်းတွေလဲအများကြီးပေးမယ်… အကြာကြီးလဲဖက်ထားမယ်နော်…”
“ဟုတ်… ခလေးအဲ့အခွင့်အရေးကို မျှော်နေမယ်… ကိုကြီးရယ်….”
ကျုပ် အိန္ဒြာကို ခဏဖက်ပေးထားပြီးမှ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။ မူယာနဲ့ဝေယံက ကျုပ်နဲ့အိန္ဒြာကို ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်နေတယ်။
“အိန္ဒြာ… ညီမလေး… မမယောက်ျားကို ဘာပြတာလဲ… ခစ်ခစ်….”
“ရေကူးကန်ပြတာလေ…. မမရဲ့… ဟီး..”
“သြော်… ဟုတ်လား… အင်းပါ… လာ ယောက်ျား မိန်းမ ကားပေါ်ပို့ပေးမယ်…”
မူယာ ကျုပ်လက်မောင်းလေးဖက်ပြီး ပို့ပေးတော့ ဝေယံနဲ့ အိန္ဒြာလဲလိုက်လာတယ်။ မူယာ့ကိုရင်ခွင်ထဲ တင်းတင်းဆွဲဖက်ပြီး အနမ်းလေးပေးပြီးမှ ကားပေါ်တက်တော့ ဝေယံက အထုပ်နှစ်ထုပ်ကျုပ်လက်ထဲ ထည့်ပေးတယ်။
“အကို့အိမ့်က သူတွေစားဖို့နဲ့ တစ်ထုပ်က ယောက္ခမနဲ့ မရီးဖို့… ဘဲကင်ပါအကို..”
“အေး… ကျေးဇူးပဲ… ဒါဆို အားလုံးပဲသွားပြီနော်…”
ကျုပ် အားလုံးကိုနှုတ်ဆက်ပြီးထွက်ခဲ့တော့ ဝေယံက မူယာနဲ့သူ့ညီမကို ပခုံးလေးဖက်ပြီး ကျန်နေခဲ့တယ်။

အခန်း ၁၀(ဆက်ရန်)

(အခန်း ၁၀/၁)

ဒီနေ့ရုံးပိတ်ရက်။ မနက်စာစားပြီးချိန်လောက်မှာ မမသူဇာက တူလေးကိုခေါ်ပြီး ပြုံးစိစိနဲ့ အိမ်ကို ပေါက်ချလာတယ်။ ကျုပ်လဲ မမသူဇာလက်ထဲကတူလေးကိုချီခေါ်ပြီး
“မမ… မေမေရောမပါဘူးလား… ”
“မေမေက အိမ်စောင့်နေရစ်တယ်… မောင်လေး ပြီးရင်သွားနေပေးလိုက်အုံး…”
မမက ဒီလိုပြောတော့ ကျုပ်နဲ့ ရင်အေးလဲ ပြုံးစိစိဖြစ်သွားတယ်။ သမီးလေးက သူ့မောင်လေးကို ကျုပ်လက်ထဲက အတင်းတောင်းပြီး ကစားဖို့ခေါ်သွားတယ်။
“မမတောင်နည်းနည်းလေး ခါးတုတ်လာတယ်နော်… လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ဖို့လိုနေပြီထင်တယ်… ခစ်ခစ်…”
“ဟုတ်ပါ့ ညီမလေးရယ်… မမလဲ အိမ်မှာ ဇယ်ဆက်သလို တောက်လျှောက်လုပ်နေတာပဲ… ဘယ်လိုများ ဝိတ်တက်လာတယ်မသိပါဘူး… ဟင်း… ဟင်း…”
မမသူဇာ ပြန်ဖြေရင်း မျက်နှာ ရဲခနဲဖြစ်သွားတာ သတိထားမိတယ်။ ကြည့်ရတာ သူ့ကို ဝလာတယ်ပြောလို့ ရှက်သွားတာထင်တယ်။
“ဦးလေး… နေကောင်းတယ်နော်… ”
“အေး… ကောင်းပါတယ်တူမရယ်… ”
မမက ရင်အေးရဲ့အဖေကိုနှုတ်ဆက်ပြီး ရင်အေးနဲ့အတူ မီးဖိုခန်းဆီလိုက်ဝင်တော့ ကျုပ်လဲ လိုက်သွားလိုက်တယ်။
“ညီမလေး… ဘာတွေချက်နေတာလဲ”
“ကြက်သားသုပ်လေး သုပ်စားမလို့လေ… မမရဲ့..”
“ဟုတ်လား… စားချင်နေတာနဲ့ အတော်ပဲ… ခစ်ခစ်… မမ ကြက်သွန်လှီးပေးမယ်… ကြက်ရိုးဟင်းချိုလေးချက်… ရင်… တော်တော်စားလို့မြိန်မှာ… ”
“မေမေ့ဖို့ရော ဘာတွေချက်ထားခဲ့လဲ…မမ…”
“အမလေး… ဘာမှမချက်ခဲ့ရပါဘူးညီမလေးရယ်… ခစ်ခစ်… မေမေက ဒီနေ့ သူကိုယ်တိုင် မီးဖိုချောင်ဝင်တယ်လေ… ဟင်းဟင်း… မမကိုလဲ… သားလေးကို မွှေးလွန်းနဲ့ကစားဖို့ အတင်းပို့ခိုင်းနေတာ… ”
“ကြည့်ရတာ… ကိုတော့ ဒီနေ့ မေမေ့လက်ရာ ပြန်စားရမှာတော့မှာပေါ့.. ခစ်ခစ်… ”
“ဟုတ်ပါ့… ပြီးမှ ကြက်သားသုပ်ကို ချိုင့်နဲ့ထည့်ပေးလိုက်တာပေါ့ ယောင်းမရယ်… ”
“ကဲ… ကိုရေ… ဒီလောက်ပြောနေရင် အလိုက်သိနော်… သွား ရေချိုးတော့… အိမ်မှာ မေမေတစ်ယောက်ထဲရယ်… အခုတစ်လော မျက်နှာဖုံးစွပ်နဲ့ ဝတ်ရုံရှည်ဝတ်ထားတဲ့ လူဆိုးတွေ သောင်းကျန်းနေတယ်ကြားတယ်… ခစ်ခစ်… ”
“ခစ်ခစ်… ညီမလေးကတော့ နောက်ပြီကွာ… ခစ်ခစ်…”
မမသူဇာက ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ ကျုပ်ကို မျက်စောင်းထိုးတယ်။ ကျုပ်လဲ မမသူဇာနဲ့ ရင်အေးကို ပါးလေးတွေ အနမ်းပေးပြီး ရေချိုးဖို့ထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ ရေချိုးပြီး အဝတ်အစားလဲကာ ချစ်ဇနီးလေးနဲ့ ချစ်ရတဲ့မမသူဇာတို့ ထည့်ပေးမယ့် ကြက်သားသုပ်လေး စောင့်နေလိုက်တယ်။ ဟင်းမယူသွားလဲရပေမယ့် ရင်အေးက ကျုပ်စားစေချင်လို့ လုပ်နေမှန်းသိလို့ မမသူဇာက တမင်ထည့်ပေးဖို့ပြောလိုက်တာ။ အိမ်မှာ မေမေက ကျုပ်နဲ့ ထမင်းလက်ဆုံစားဖို့ စောင့်နေမှာမလား။ ကြက်သားသုပ်ရတော့ ကျုပ် မေမေ့ဆီ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အိမ်ရှေ့ဆိုင်ကယ်ရပ်တော့ မေမေက အပြေးလေး ခြံသော့လာဖွင့်ပေးတယ်။ ကျုပ် မေမေနဲ့အတူ အိမ်ထဲဝင်ပြီးတော့ ဟင်းချိုင့်လေးကို ခုံပေါ်ချလိုက်ပြီး မေမေ့ရဲ့ ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်းကိုယ်လုံးလေးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ်။ မေမေက မိတ်ကပ်တွေဘာတွေလိမ်းထားပြီး နီညိုဝမ်းဆက် ရင်ဖုံးအင်္ကျီလေးနဲ့ အရမ်းလှနေတယ်။ မေမေကလဲ ကျုပ်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပြန်ဖက်ထားတယ်။
“ချစ်သူမေမေ… ဘာလို့မမကို ပထုတ်လိုက်တာလဲ… ပြောပါအုံး… ”
“ဟီး… ဒါကလေ… သားလေးကို… မေမေက… ဟိုဟာကို ပေးလုပ်မလို့… နာလို့အော်မိရင်… သမီးကြီးကြားမှာစိုးလို့… ”
“သြော်ဒီလိုလား… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… မေမေရယ်… ပြွတ်… ”
“သားလေးကိုချစ်လွန်းလို့ ပေးလုပ်မှာနော်… သိလား… ညှာညှာတာတာလေးလဲလုပ်အုံး… ဟင့်… ”
“ပူတတ်ရန်ကော မေမေရယ်… မေမေကို ဟော့ဒီကမေမေ့သားလေးက… နာအောင်လုပ်ပါ့မလား… မေမေ့ဒီဖင်ကြီးတွေထဲ… သားလီးက ပျောက်သွားပြီး ဘာမှန်းတောင်သိလိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး..”
“တော်တော်… စကားတတ်… ဟွန့်… ပြွတ်… မေမေ့ကို စောက်ဖုတ်အရင်လိုးပေးနော်… ပြီးမှ ဖင်ပေါက်ကိုလိုး… ”
“အင်း… သားကလဲ… မေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုပဲ ပိုလိုးချင်တာ… ပြွတ်… ပြွတ်… ”
“ဟင့်… ဖင်တွေ နို့တွေကို အရမ်းနယ်တာပဲသားလေးရယ်… သားနဲ့အလိုးခံပြီးမှ မေမေ့ဖင်တွေနို့တွေရော… စောက်ဖုတ်ပါပိုကြီးလာပြီ… ဟင့်… သားလီးကြီးက မေမေ့စောက်ဖုတ်ကို လာထောက်နေပြီကွာ….”
“ထောက်နေတော့… မကြိုက်ဘူးလား…”
“ကြိုက်တာပေါ့… သားလီးအငွေ့အသက်ရတာနဲ့… မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာ… ကျလိကျလိနဲ့ အရမ်းယားလာတာ… ပြွတ်… မေမေ့ကို အရင်လိုးပေးတော့ကွာ… နောက်မှပဲ… စုပ်တာယက်တာတွေ လုပ်ရအောင်…”
“မေမေကလိုးစေချင်ရင် မေမေ့သားကလိုးပေးမှာပေါ့… သားလဲ မေမေကအရမ်းလှလို့ မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲလီးထည့်ပြီး လိုးချင်နေပြီ… လာ…”
ကျုပ် မေမေ့ကိုယ်လေးကိုပွေ့ချီပြီး မေမေ့အခန်းထဲခေါ်သွားကာ ခုတင်ပေါ်ပေါ်ချပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့ကိုယ်ပေါ်တက်ခွတော့ မေမေကထမိန်ကို ခါးအထိလှန်တင်ပြီးဒူးထောင်ပေါင်ကားပုံစံနဲ့ အသင့်အနေအထားဖြစ်နေပြီ။ ကျုပ်လဲ ပုဆိုးကိုချွတ်ချကာ ခုတင်ခြေရင်းကို ခတ်ထုတ်ပစ်လိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကာ မေမေစောက်ပက်ဝကို လီးထိပ်လေးနဲ့ ပွတ်ပေးကြည့်တော့ မေမေ့ရဲ့စိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ရည်တွေက ကျုပ်လီးမှာပါစိုသွားတယ်။
“ဟင့်… ထည့်လို့ရပါပြီသားလေးရယ်… မေမေ့စောက်ပက်က… အရည်တော်တော်ရွှဲနေပြီ… ဟင်း… ”
“ဟုတ်… ဒါဆိုထည့်ပြီ မေမေရယ်…. ဟူး…. ”
“အူး…. ဟူး… သားလီးကြီးက… မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲဝင်လာနဲ့… အရမ်းကောင်းတာကွာ… မေမေ့သားလေးက… အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ…. ”
“ဟူး… သားလဲ… မေမေ့စောက်ပက်ကို လိုးရတာ… အရမ်းကြိုက်တာပဲ… ကိုယ့်အမေမို့… လိုးရတာ အရမ်း… အရသာရှိတာပဲ… အင့်… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… ငါ့အမေစောက်ပက်ကြီးက… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… ငါ့ကိုမွေးထားတဲ့… ငါ့အမေစောက်ပက်…. အင့်…. ဟင်း… ”
“အင်း… ဟင်း… သားရယ်…. သားကိုမွေးထားတဲ့… သားအမေစောက်ပက်ကို… သားလီးနဲ့ပြန်လိုးပေးတာ… ခံလို့ကောင်းလိုက်တာ… အင့်… ဟင်း… လိုး… လိုး… မေမေ့ကို… သားလီးနဲ့လိုး… ဟင်း…. အသံတွေအရမ်းထွက်တာပဲ…. ပြွတ်…. သားလီးဒစ်ကြီးက… မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့… လိုးတဲ့အသံက… အရမ်းကျယ်တာပဲ… ဟင်း… သားရယ်… မအေလိုးလေးရယ်… ကောင်းလိုက်တာ… ဟင်း…. ဟင်း… ”
“မေမေစောက်ခေါင်းထဲမှာ… စောက်ရည်ကမတရားထွက်နေတာကိုး… အသံထွက်မှာပေါ့… အင့်…. အဲ့အသံလေးကိုက… နားဝင်ချိုတာ… မေမေ့စောက်ပက်ထဲကို သားလီးနဲ့ လိုးလို့ထွက်တဲ့အသံက… အရမ်းနားထောင်လို့ကောင်းတာပဲ… အင့်… ထွက်ပစေ… လိုးမယ်… မေမေ့ကို အကြာကြီးလိုးမယ်… ကောင်းလိုက်တာ… ”
…. ပြွတ်… ပြွတ်..  ဗျစ်… ဗြွတ်… ဗျစ်…
“ဟင်း… ဟင်း… အင်း… ကောင်းတယ်..
မေမေ့သားလေးရယ်…. လိုး… သားအမေစောက်ပက်ကို… သားလီးနဲ့လိုး… ဒီလိုစိတ်ရှိလက်ရှိပြောပြီး… မလိုးရတာကြာပြီ… မအေလိုးလေးရယ်… ကိုယ့်အမေကိုလိုးတဲ့အကြောင်းတွေ… ပြောပြီး… မေမေ့ကိုလိုးစမ်း… လိုး… ဟင်း…”
“လိုးမယ်… လိုးရင်းပြေားရတာ… အရသာရှိလိုက်တာ…. မေမေ့သားအရင်းလီးကြီး… မေမေ့စောက်ပက်ကို… တပြွတ်ပြွတ် တစွပ်စွပ်နဲ့… တက်လိုးနေတာ… မေမေက ကိုယ့်သားအရင်းတက်လိုးတာကို… စောက်ပက်ကြီး ဖြဲကားပြီး… အားရပါးရအလိုးခံနေတာလေ… မေမေ့စောက်ပက်က… ကိုယ့်သားလီးကို အရမ်းညှစ်နေတာ… ကောင်းလိုက်တာမေမေရယ်…. ဟူး…. ”
“ဟင်း… အင်း… ဟား… ရှီး… ဟုတ်တယ်… မေမေက… သားတက်လိုးတာကို… စောက်ပက်ကြီး ဖြဲကားပြီး ခံနေတာ…. လိုး… ဖြဲကားပြီးတင်မဟုတ်ဘူး… ကုန်းပြီးလဲခံတယ်… ရပ်ပြီးလဲခံတယ်… သားမောရင်လဲ… ကိုယ့်သားလီးကိုတက်ခွပြီးလိုးမယ့် ဖာသယ်မပါ… ကိုယ့်သားအရင်တောင်မရှောင်ဘဲ… အလိုးခံနေတဲ့… ဖာသယ်မမေမေပါ… ပြော… မေမေ့ကို ဖာသယ်မမေမေလို့ပြော….”
“တကယ်ပြောရမှာလား… ”
“ဟာ…. ဒီမအေလိုး ကလဲ… ကိုယ်ံအမေစောက်ပက်ကိုတက်လိုးနေပြီး… ပြောစမ်း… ဆဲစမ်း… မေမေ့ကိုဆဲ…. ”
“ဟုတ်တယ်… သားကမအေလိုး… ကိုယ့်အမေအရင်းကို ပြန်တက်လိုးတဲ့… မအေလိုး… မေမေက ကိုယ့်သားနဲ့ပြန်လိုးခံတဲ့… သားလိုးမ… ငါလိုးမ မေမေ… သားလီးကိုကြိုက်လား… ”
“အင်း… ကြိုက်တယ်… သားလီးကိုအရမ်းကြိုက်တယ်… လိုးစမ်း… အူး… ဟူး…. ဆောင့်… နင့်အမေအရင်းရဲ့စောက်ပက်ကို… ဆောင့်လိုးစမ်း…  မအေလိုးလေး… အူး… ဒီမအေလိုးသားလေးကို… ချစ်လိုက်တာကွာ…. ”
“သားလိုးတာကိုခံပေတဲ့… ဒီငါလိုးမမေမေကိုလဲ ချစ်လိုက်တာ… မေမေ့စောက်ပက်က လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… မေမေရာ…. ဟူး… ”
“လိုးလို့ကောင်းရင် အသေလိုးစမ်း… ဟူး… အူး… အီး…. မေမေပြီးပြီ… မအေလိုးလေးရယ်…. အီဆိမ့်နေတာပဲကွာ… ကောင်းလိုက်တာ… ”
ကျုပ်လဲ မေမေပြီးသွားတော့ မေမေ့ကိုယ်ပေါ်တံတောင်နဲ့ခွထောက်ပြီး မှောက်ချကာ မေမေနှုတ်ခွမ်းတွေကို စုပ်ပြီးနမ်းတော့ မေမေကကျုပ်ကိုဖက်ထားပြီး အနမ်းတွေပြန်ပေးတယ်။ မေမေ့လျာကို ဆွဲစုပ်ပြီး လျာချင်း ကစားပေးတော့ မေမေ နမ်းနေရင်း အောက်ကနေခါးလေးလှုပ်က သူ့စောက်ပက်ထဲဝင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကို ကော့လိုးလာတယ်။ ကျုပ် မေမေ့လျာတွေ၊ နှုတ်ခမ်းတွေကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အငမ်းမရဆွဲစုပ်နေမိတယ်။ တကယ်ပါ၊ မေမေနဲ့ဆို ကျန်တဲ့လူတွေထက်ကို ပိုစိတ်ထတယ်။ ကျုပ် မေမေ့ရဲ့ ဘရာမပါတဲ့ နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေဆုပ်နယ်ရင်း ခါးလေးကိုလှုပ်ပြီး မေမေ့စောက်ပက်ကို ဆက်လိုးတယ်။
“မေမေရယ်… မေမေ့စောက်ပက်ကြီးက လိုးလို့မဝပါလား မေမေရယ်… ပြွတ်… သားကို သိပ်စွဲလန်းစေတာပဲ… အင်း…. အင်း… ”
“မေမေလဲ… သားလီးနဲ့ဆို အလိုခံလို့ကို မဝနိုင်ပါဘူးသားလေးရာ… ဟင့်… သားလီးကြီးကိုလဲ မေမေက စွဲနေပါပြီ… ပြွတ်…. အူး… ဟူး… ပြွတ်… လိုးတတ်လိုက်တဲ့ မေမေ့သားလေး…. လိုး…”
“ပြွတ်… သီတာရယ်… မေမေမယားကြီးရယ်…. ပြွတ်… အရမ်းလဲချစ်တယ်…. အရမ်းလဲလိုးလို့ကောင်းတယ်…. ”
“သားလင်လေးရာ… မေမေ့ကို သီတာတဲ့လား… မောင်ရာ…. လိုး…. မောင့်မယားသီတာစောက်ပက်ကို… သားအမေ မြသီတာကိုလိုး… အင်း… ဟင်း… မေမေသားလေးရယ်… လိုး…. ဟင့်…. မေမေပြီးတော့မယ်…. ”
“သားလဲပြီးတော့မယ်… မေမေ့စောက်ပက်ထဲကို လရည်တွေ ပန်းထည့်မယ်… ဖာ့ခ်… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… ရှီး… ပြီးပြီ… ဟူး…. ”
ကျုပ်နဲ့မေမေ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပြီးသွားကြတော့ မေမေနဲ့ကျုပ် ဖက်ပြီး အမောဖြေနေကြတယ်။
“မောသွားပြီလား… သားလေး… ”
“အင်း… မောပေမယ့် အရမ်းကောင်းတာပဲ… လိုးလို့ကိုမဝဘူး… ထပ်လိုးအုံးမယ်… ”
“အင်း… ထပ်လိုးအုံး… ထမင်းစားပြီးရင် လိုးလို့မကောင်းဘူး… မေမေလဲ မဝသေးဘူး… ထ မေမေသားလီးကြီးကို စုပ်အုံးမယ်…. ”
“သားလဲ မေမေ့ စောက်ပက်ကိုယက်မယ်… ”
ကျုပ်မေမေ့ကိုယ်ပေါ်ကဆင်းပြီး ဘေးမှာထိုင်ပေးတော့ မေမေထထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့စောက်ပက်ကို ငုံ့ကြည့်ပြီး
“ခစ်ခစ်… အများကြီးပဲကွာ… မေမေသာသွေးမဆုံးသေးရင် ဗိုက်ကြီးလောက်တယ်… အလိုးသန် လရည်သန်တဲ့ မေမေ့သားလေး…. ”
မေမေ သူ့ဟာသူ သဘောကျစွာပြောရင်း ထမိန်လေးနဲ့ သူစောက်ပက်ထဲက ကျုပ်ရဲ့လရည်တွေကို သုတ်ပစ်တယ်။ ကျုပ်က ကပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တော့ မေမေက ပြုံးစိစိနဲ့ မတ်တပ်ရပ်ကာ ထမိန်ကိုတင်းနေအောင် ကျကျနနပြင်ဝတ်တယ်။ ထမိန်သားပျော့ပျော့တင်းတင်းရဲ့အောက်မှာ မေမေ့ဖင်ကြီးတွေက ကားထွက်နေပြီး ကျုပ် တံတွေးကို ဂလုခနဲမြိုချလိုက်မိတယ်။ မေမေက ကျုပ်ကိုကြည့်ပြီး ပြုံးစိစိနဲ့ မျက်စောင်းထိုးတယ်။ ကျုပ်ထင်လိုက်တာ မေမေက ကျုပ်မျက်နှာပေါ်ခွပြီး ထမိန်ထဲဝင်စေတော့မယ်ပေါ့။ ဒါပေမယ့်မေမေက ထင်မထားတာ လုပ်လိုက်တယ်။ မေမေက ထမိန်ဒူးလောက်အထိမပြီး ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကိုခွလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်သူ့ဖင်ကြီးက ထမိန်ဝတ်ထားတဲ့အတိုင်း ကျုပ်မျက်နှာဆီ တိုးကပ်လာတယ်။ မျက်စိရှေ့မှာ ထမိန်တင်းတင်းဝတ်ထားတဲ့ ဖင်အိအိကားကားကြီးကိုမြင်လိုက်တဲ့အချိန် ကျုပ်လက်တွေက အလိုလို မေမေ့ဖင်ဆုံကြီးတွေကို ကိုင်ဆုပ်ပြီး နယ်နေရင်း ခေါင်းကြီးထထောင်ကာ မေမေ့ဖင်ကြားကို မျက်နှာအပ်ပြီး ဖိဖိနမ်းပစ်တယ်။
“မိုက်လိုက်တာမေမေရာ…. ရွှတ်… မေမေ့ဖင်ကြီးတွေ သားကြိုက်လိုက်တာ…”
“မေမေ့သားက မေမေ့ဖင်ကို သိပ်မကြိုက်ရှာဘူးနော်… အတင်းကို ဖျစ်ညှစ်ပြီး နမ်းတော့တာပဲ… ခစ်ခစ်… ”
“မေမေ့ဖင်ကြီးတွေက… သူမတူအောင် လှတာကိုးမေမေရ… ကိုယ့်အမေဖင်မို့လို့ကို ပိုကြိုက်တာ… ချစ်စရာကြီးကွာ… ပြွတ်… ”
“သားရယ်… မေမေ့ဖင်ကြီးတွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ လိုက်နမ်းနေတာ… မေမေရင်တွေခုန်လိုက်တာ… ဟင့်… မေမေသားလီးကိုစုပ်တော့မယ်… သားဇက်မညောင်းအောင် ခေါင်းအုံးထပ်ခုလိုက်… ထမိန်ထဲဝင်ချင်ရင်လဲ ကိုယ့်ဘာသာလှန်ပြီးဝင်တော့… ခစ်ခစ်… ”
“ဟုတ်… ပြီးမှဝင်တော့မယ်… အခုတော့ ထမိန်ပေါ်ကနေ ကိုင်လို့နမ်းလို့မဝသေးဘူး… မေမေ့စောက်ပက်ကိုလဲ… ဒီအတိုင်းလေး ထမိန်ပေါ်က ယက်ချင်သေးတယ်… လှလိုက်တဲ့… ငါ့အမေ မြသီတာရဲ့ ဖင်ကြီးတွေကွာ… ပြွတ်… ”
“အင်း… ဟင်း… သားသဘောကွာ… လုပ်ချင်တာလုပ် သီတာ့ဖင်က… မောင့်အပိုင်ပဲ… ”
မေမေ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး နောက်ဆုတ်နောက်ဆုတ်နဲ့ ကျုပ်မျက်နှာနဲ့ ကွာသွားတဲ့ သူဖင်ကို ပြန်တိုးကပ်လာပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ဘေးနားက ခေါင်းအုံးတစ်လုံးယူကာ ခေါင်းအောက်မှာ ခုလိုက်ပြီး မေမေ့ ဖင်ကြီးတွေကို ပြန်ပြီး ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ရင်း မျက်နှာတွေနဲ့ပွတ်၊ နှာခေါင်းတွေနဲ့ တရှုံ့ရှုံ့နမ်း၊ နှတ်ခမ်းတွေနဲ့ တပြွတ်ပြွတ် လိုက်နမ်တော့ မေမေက ကျုပ်လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ လျာနဲ့ယက်၊ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ တပြွတ်ပြွတ် လိုက်နမ်းပြီး ပါးစပ်နဲ့ လီးဒစ်ဖူးကိုဖမ်းငုံကာ လျာဖျားလေးနဲ့ ကစားနေပြီ။ သားအမိနှစ်ယောက် ကိုယ်လုပ်စရာရှိတာတွေကို စိတ်ရှိသလို ထင်တိုင်းကြဲနေကြပြီ။ ကျုပ်လဲ မေမေ ကျုပ်လီးကိုစုပ်ပေးတာ ကောင်းလွန်းလို့ ညည်းနေမိပေမယ့် ကျုပ်ရှေ့က မေမေ့ဖင်ကြီးကို အလွတ်မပေးဘဲ ကုန်းပေးထားတဲ့ မေမေ့ဖင်ကြားက ပြူထွက်နေမယ့်မေမေ့စောက်ဖုတ်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေပဲ ငုံခဲပြီး လျာနဲ့ယက်ပစ်လိုက်တယ်။ မေမေ့ထမိန်က ကျုပ်ဖင်ကြားကို ဖိဖိပြီးနမ်းထားလို့ ဖင်ကြားကိုညပ်နေကာ မေမေ့စောက်ပက်အုံကြီးကို ထိထိမိမိယက်မိပေမယ့် စပြီးယက်တုန်းကတော့ ဘာအရသာမှမရဘဲ ထမိန်ကိုယက်နေရသလိုပဲ။ ကျုပ်တံတွေးတွေ မေမေ့စောက်ဖုတ်တစ်ဝိုက်က ထမိန်သားအပျော့လေးမှာ စိုကွက်ကုန်ပြီး မေမေလဲ စောက်ရည်ထွက်လာတာမို့ မေမေ့စောက်ရည်အရသာကို ခံစားမိလာတယ်။ ကျုပ်မျက်နှာကိုခွာပြီး မေမေ့စောက်ဖုတ်နေရာကိုကြည့်လိုက်တော့ မေမေ့ထမိန်က သူ့စောက်ဖုတ်မှာ စိုရွှဲလျှက်ကပ်နေပြီး မေမေ့စောက်ဖုတ်အရာကို ထမိန်ပေါ်ကနေ အထင်းသားမြင်နေရတယ်။ ကျုပ်လဲ မြင်ရတာ စိတ်အရမ်းထတာကြောင့် မေမေ့စောက်ဖုတ်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ပါးစပ်နဲ့ ပြန်ဟက်လိုက်ပြီး လျာနဲ့ယက်လိုက် ဆွဲစုပ်လိုက်လုပ်ရင်း မေမေဖင်ပေါက်ကိုလဲ လက်ညှိုးနဲ့ ထမိန်ပေါ်ကနေ ရနိုင်သမျှ ကလိပေးနေလိုက်သေးတယ်။ မေမေလဲညည်းရင်း ကျုပ်လီးကို အတင်ဆွဲစုပ်နေသလို ကျုပ်လဲ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေ စိတ်ရှိလက်ရှိ ညည်းရင် ယက်နေတယ်။ ကျုပ် အားမရတော့ဘူး မေမေ့စောက်ဖုတ်အသားကို တိုက်ရိုက်အရသာခံပြီး ယက်ချင်လာတော့ မေမေ့ထမိန်ကို လှန်ပြီး ထမိန်ထဲခေါင်းဝင်လိုက်ပြီး မေမေစောက်ပက်ကို တိုက်ရိုက် ယက်ပေးလိုက်တယ်။ စောပက်ကို ယက်နေရင်း စောက်ခေါင်းထဲလျာကြီးထိုးထည့်ပြီး စောက်စိကိုအသာလေး လက်လေးနဲ့ဖိပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ မေမေကတော့ စိတ်လွတ်လက်လွတ်ကို အသံအကျယ်ကြီးနဲ့ ညည်းနေတော့တာ။ ကျုပ် မေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုယက်နေရာကနေ အပေါ်ကို တိုးပြီး မေမေဖင်ဝစူစူလေးကို လျာနဲ့ယက်ပေးနေလိုက်တော့ မေမေ့ဖင်ဝ စူပွစူပွဖြစ်လာတယ်။
“ဟာ့… သားလေးရာ… မေမေဖင်ပေါက်ကိုယက်နေတာ… မေမေအသည်းယားလိုက်တာ… အူး… သားလေးရယ်… ယက်… ရှီး… ကောင်းလိုက်တာ…. ”
မေမေ ကျုပ်လီးကို ဆုပ်ကိုင်ဂွင်းထုပေးရင်း ဆက်မစုပ်နိုင်ဘဲ ညည်းနေပေမယ် ကျုပ်ပါးစပ်က မအားလို့ ပြန်မပြောတော့ဘူး။ မေမေ့ဖင်ပေါက်လေးကိုလျာနဲ့ယက် စောက်စိလေးကိုပွတ်နေရာကနေ ပါးစပ်ကို စောက်ဖုတ်ကိုပြန်ဆင်းပြီး လက်က မေမေ့ဖင်ပေါက်ဆီကို နေရာချိန်းလိုက်တယ်။ ကျုပ်လျာနဲ့ကစားထားလို့ စူပွစူပွ မေမေ့ဖင်ပေါက်လေးကို လက်ညှိုးလေးထည့်ကြည့်တော့ အသာလေးပဲ ဝင်သွားလို့ လက်ညှိုးလေးနဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို ကလိပေးနေလိုက််တယ်။ မေမေ့ဖင်ကြီး လှုပ်ခါလာပြီး တအင်းအင်းညည်းလာကာ ကျုပ်လီးကို အသားကုန်ဖိစုပ်နေတော့တယ်။ ကျုပ် မေမေဖင်ထဲ နောက်ထပ်လက်ခလည်ကိုပါ ထည့်ပြီး လက်နှစ်ချောင်းပူးနဲ့ မေမေ့ဖင်ကိုကလိုက်တော့ အစပိုင်းကျပ်နေပေမယ့် မေမေက ဖင်ကိုဖွင့်ပေးလာတော့ လက်နှစ်ချောင်းက မေမေ့ဖင်ပေါက်ထဲကို ရှောရှောရှူရှူ ဝင်ထွက်လို့ရလာပြီ။
“အူး… ဟူး… သားလေးရယ်… ဟင့်… တစ်မျိုးကြီးပဲကွာ… ပြွတ်… ပလွတ်… အူး… ”
“မေမေရာ… သား မေမေ့ဖင်ကိုလိုးချင်လာပြီ… ချဲ့ထားလက်စနဲ့… လိုးတော့မယ်…. ”
“အင်း… မေမေလဲ ဖင်ရော စောက်ဖုတ်ရော ယားနေပြီ… လိုးကွာ…. မေမေ့ဖင်ကို သားလီးနဲ့လိုး… ”
မေမေ့ဆီက ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့. ကျုပ် မေမေ့ထမိန်ထဲကထွက်လိုက်ပြီး မေမေ့ပေါင်ကြားကနေ နောက်ဆုတ်ပြီး ထွက်တော့ မေမေ လေးဘက်ထောက်လျှက်ကြီး အတိုင်းပဲ ကျန်ခဲ့တယ်။ ကျုပ် မေမေ့ဖင်အနောက်မှာ ဒူးထောက်ပြီး ကျုပ်ခေါင်းအုံးထားတဲ့ ခေါင်းအုံးနှစ်လုံးထပ်ကို မေမေ့ဗိုက်အောက်ကို ထည့်လိုက်တယ်။ မေမေ့ကို ခေါင်းအုံးပေါ် မှောက်စေလိုက်ကာ ထမိန်ကိုခါးအထိ လှန်တင်လိုက်တော့ မေမေ့ဖင်က မြောက်တက်နေပြီး ပေါင်ကားပေးထားတော့ ဖင်ရော စောက်ဖုတ်ရောက နောက်မှာ ပြူထွက်နေတယ်။ ကျုပ် မေမေဖင်ပေါက်လေးကို ကုန်ပြီးခဏယက်ပေးကာ လက်နဲ့ ပြန်ချဲ့လိုက်ပြီးမှ ကျုပ်လီးကို မေမေ့ဖင်ဝမှာတေ့ပြီး ဖိထိုးထည့်တယ်။
“မေမေ… ဖင်ကိုဖွင့်ပေးထားနော်… ကြောက်ပြီးရှုံ့မထားနဲ့ နာလိမ့်မယ်… သိလား… ”
“အင်း… ”
ကျုပ်ဖိထည့်ပေမယ့် မေမေကြောက်နေလို့လားမသိဘူး မဝင်ဘူးဖြစ်နေတယ်။ ရင်အေးနဲ့တုန်းက ရင်အေးက အနာခံပြီးကို သူ့လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ရအောင်သွင်းခဲ့တာမို့ ခက်ပေမယ့် ဒီလောက်မခက်ဘူး။ ကျုပ်က မေမေ့ကို နာသွားမှာစိုးလို့ အတင်းလဲ ဆောင့်သွင်းမပစ်ချင်ဘူး။ ကျုပ်လဲ ချွေးပြန်လာတော့ မေမေ့ဖင်ထဲ ဆက်မသွင်းသေးဘဲ ခုတင်အောင်ဆင်းကာ မှန်တင်ခုံပေါ်က အုန်းဆီပုလင်းကိုသွားယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့ဖင်ဝကို အုန်းဆီကို ရွှဲရွှဲလေးသုတ်ပြီး လက်နဲ့ကလိုင်းပြီး ကျုပ်လီးကိုပါ ရွှဲနေအောင် သုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့ဖင်ဝကိုပြန်ပြီး လီးနဲ့တေ့က ပြန်ထိုးထည့်တယ်။
“မေမေ… စိတ်လျော့ထားနော်… သားအုန်းဆီတွေ မေမေ့ဖင်ရော သားလီးမှာပါရွှဲနေအောင် သုတ်ထားတယ်… မနာဘူး… စိတ်ချ… စဝင်ဝင်ချင်းတစ်ချက်ပဲ… ”
“အင်ပါသားရယ်… မေမေကြောက်နေတာ… ဟင်း… ထည့်… သားလီးမေမေ့ဖင်ထဲ ဝင်အောင်သာထည့်လိုက်တော့….”
ကျုပ်လဲ မေမေ့ဖင်ထဲ နည်းနည်းအားစိုက်ဖိထည့်လိုက်တာ ကျုပ်ဒစ်ဖူးကြီးက မေမေ့ဖင်စအိုပေါက်ထဲကို ဝင်သွားတယ်။
“အာ့… ”
“မေမေ… အရမ်းနာသွားလား… ”
ကျုပ် စိုးရိမ်စွာ မေမေ့ကိုမေးမိတယ်။
“အရမ်းတော့မနာပါဘူးသားရယ်… နည်းနည်းအောင့်သွားရုံပါ… ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးကြည့်လေ… မေမေခံနိုင်မယ်ထင်တယ်… ”
“ဟုတ်… အရမ်းနာရင်ပြောနော်…”
ကျုပ် မေမေ့ဖင်ပေါက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးရင်း လီးကို ဖင်ပေါက်ထဲဆက်သွင်းသွားလိုက်တယ်။ အုန်းဆီကြောင့်ထင်တယ် မေမေ့ဖင်ပေါက်က အဝင်အထွက်ချောမွေ့လာပြီး လိုးလို့ကောင်းလာတယ်။ မေမေလဲ နာဟန်မပြဘဲ ညည်းသံလေးထွက်လာပြီ။ ကျုပ်မေမေ့ဖင်ကို ခွလိုးနေရင်း အရှေ့ကုန်းပြီး လက်တစ်ဖက်ထောက်ကာ လက်တစ်ဖက်က မေမေ့ဗိုက်အောက်ကို လက်ထိုးထည့်ပြီး မေမေ့ပေါင်ကြားကနေ စောက်စိလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။
“မေမေ…. ဖင်ခံရတာကောင်းလား… ”
“အင်း… အရမ်းကောင်းတယ်… ချ… မေမေ့ဖင်ကိုချ… အူး… ဖင်ချခံရတာဒီလောက်ကောင်းမှန်း…. အခုမှသိတယ်… လိုး…. အူး… သားလေးရယ်…. ”
“ဟူး… သားလည်းအရမ်းကောင်းတာပဲ… မေမေ့ကိုဖင်လိုးရတာ… အရမ်းကောင်းတယ်…. အင့်… မေမေ့တကိုယ်လုံးက… အရမ်းအရသာရှိတာပဲ… ”
“ပွတ်… ပွတ်… စောက်စိလေးကိုဖိပွတ်… အား… ကောင်းလိုက်တာ… ဖင်ကိုလိုးတာ…. စောက်ပက်ကပါကောင်းတယ်… သားရယ်…. ”
ကျုပ် မေမေ့ဖင်ပေါက်ကိုလိုးနေရာကနေ ရုတ်ထရတ်ဆွဲထုတ်ပြီး စောက်ပက်ထဲထိုးထည့်ပစ်ကာ မေမေ့စောက်ပက်ကိုလိုးတယ်။ မေမေ့စောက်ပက်ကို ဆယ့်လေးငါးချက်လောက်လိုးပြီး ဖင်ထဲကိုလီးကိုပြန်ထိုးတည့်ပြီး ဆယ့်လေးငါးချက်လိုးတယ်။
“အူး… သားရယ်…. ဖင်ရော စောက်ပက်ရောတစ်ခါတည်း လိုးနေတာလား… အရမ်းကောင်းတယ်… လိုး… အင်း… ဟင်း… မေမေထွက်ပြီ…. အင်း… ဟင်း…. လိုး…. ဆက်လိုး… အူး…ဟူး… ”
“သားလဲအရမ်းကောင်းတယ်… သားပြီးကာနီးရင် မေမေ့ပါးစပ်ကိုပါလိုးပြီး… ပါးစပ်ထဲပြီးမယ်နော်… ”
“”အင်း… လိုး… မေမေ့ဖင်ရော စောက်ဖုတ်ရော ပါးစပ်ရော လိုးပစ်… အူး… ဟူး… အရမ်းကောင်းတာပဲ… ဖင်ရောစောက်ပက်ရော ဒီလိုးအလိုးခံရတာ အရမ်းကောင်းမှန်းမသိခဲ့ဘူး…. လိုး… သားအမေရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုလိုးပစ်…”
“လိုးမယ်… မောင့်ရဲ့သီတာကို… တကိုယ်လုံးကို… လိုးမယ်… ဟား… ရှီး… ကောင်းလိုက်တဲ့ ငါ့အမေဖင်နဲ့ စောက်ပက်….”
“လိုး… မောင့်မိန်းမသီတာ… မောင့်အမေမြသီတာကိုလိုး… အ… ဟား… ပြီးပြီ… သားရယ်…. ”
“ရှီး… သားလဲပြီးတော့မယ်… ”
ကျုပ် လိုးလက်စမေမေ့စောက်ပက်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တော့ မေမေ ကျုပ်လီး သူ့စောက်ပက်ထဲက ကျွတ်တာနဲ့ ချက်ချင်းပက်လက်လှန်ပြီး ထထိုင်တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ အသင့်ဟပေးထားတဲ့ပါးစပ်ထဲ ကျုပ်လီးကိုထိုးထည့်လိုက်ပြီး မေမေ့ခေါင်းကိုကိုင်ကာ လီးတစ်ဝက်လောက်အထိ လိုးတယ်။ အဲ့ဒါကိုပဲ မေမေကကျုပ်တင်ပါးကိုကိုင်ပြီး လီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲအတင်းဆွဲသွင်းတော့ လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားတာ မေမေ့လည်ချောင်းထဲရောက်သွားပြီး ကျုပ် စိုးရိမ်တကြီး ပြန်ထုတ်လိုက်ရတယ်။ မေမေက ပါးလေးခွက်အောင်း စုပ်ပေးရင်း လျာလေးတွေနဲ့ပါ ကစားပေးတော့ ပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်နေတဲ့ကျုပ် မေမေ့ပါးစပ်ထဲ လီးရည်တွေထုတ်ပေးလိုက်ရတော့တယ်။ မေမေက ကျုပ်လီးရည်တွေကို အကုန်မျိုချပစ်ပြီးမှ ကျုပ်လီးကို ခဏစုပ်ပြီး ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေကျုပ်လီးကို ပါးစပ်က ချွတ်ပြီးတာနဲ့ မေမေ့အရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချပြီး မေမေ့ကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်ပြီး အတင်းနမ်းမိတယ်။
“ချစ်လိုက်တာ… မေမေရယ်… ပြွတ်… မေမေနဲ့လိုးရတာ အရမ်းအားရတာပဲ… ပြွတ်… ပြွတ်… မေမေ့ဖင်နာနေသေးလား…”
“ပြွတ်… မနာတော့ပါဘူးသားရယ်… မေမေလဲ… သားနဲ့အလိုးခံရတာ… အားရတယ်… အရမ်းလဲကောင်းတယ်… ဖင်ရော အဖုတ်ရော… အီဆိမ့်သွားတာပဲ… ကြိုက်တယ်သိလား… နောက်ကို ဖင်လဲလိုးပေးအုံး… ”
“အင်း… ဖင်ရော အဖုတ်ရောလိုးပေးမယ်… ဖင်ကတော့ တစ်လ သုံးလေးခါလောက်ပဲ လိုးမယ်နော်… တော်ကြာမေမေ့ဖင်ကြွက်သားတွေ အားလျော့လာပြီး… အီးမထိန်းနိုင်မှာစိုးလို့…. ”
“အင်းပါ… သားလေးသဘော… ဗိုက်ဆာပြီလား… ထမင်းစားရအောင်လေ… သမီးကြီးပြန်လာရင်လဲလိုးပေးရအုံးမှာ… နားလိုက်တော့… ”
“နည်းနည်းတော့ဆာတယ်… မနားချင်သေးဘူးလိုးချင်သေးတယ်… မေမေ့စောက်ဖုတ်ကို လိုးလို့မဝသေးဘူး… ”
“ဟင့်… သားလေးကအဲ့လိုပြောတော့… မေမေက ဘယ်လိုငြင်းနိုင်မှာလဲ… ပြီးရောကွာ… လိုးချင်လဲ ထပ်လိုးကွာ… ပြွတ်… ကိုယ့်အမေ့ကိုမှ အရမ်းလိုးချင်းနေတဲ့… မေမေ့သားလေးသဘော… ဒီလောက်လိုးချင်မှန်းသိရင်း… ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ပေးလိုးခဲ့တယ်… ပြွတ်… ပြွတ်… ချစ်လိုက်တာ…. ”
“ငယ်ငယ်ကတည်းကသာလိုးမိရင်… မိန်းမတောင်ရမှာမဟုတ်တော့ဘူး… ပြွတ်… မေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုလိုးရတာ… အရမ်းကြိုက်တာပဲ… ငယ်ငယ်ကဆိုမှ… အရင် မေမေအပြင်က မိုးမိပြီးပြန်လာရင်… ရေစိုနေတဲ့ မေမေ့ကိုယ်လုံးက… အရမ်းလှတာပဲ… အထူးသဖြင့်… ရေစိုထမိန်နဲ့ကပ်နေတဲ့… မေမေ့အိုးကြီးက… ကိတ်ထနေတာ… အဲ့တုန်းကဘာစိတ်မှမရှိလို့… လှတယ်လို့ပဲတွေးမိတာ… အခုမှ ပြန်မြင်ယောင်ပြီး လိုးချင်လာတယ်… အဲ့တုန်းကတည်းက ရေစိုထမိန်နဲ့မေမေ့အိုးကို ပြေးယက်ခဲ့ရမှာ… ”
“ခစ်ခစ်… အဲ့အချိန်တုန်းကတော့ ဘယ်လိုတုန့်ပြန်မိမလဲမသိပေမယ့်… အခုအချိန် မေမေ့ဖင်ကြီးကို သားလေးကပြေးယက်ရင်… မေမေက ဖင်ကြီးကိုကုန်းပြီးခံပစ်မှာ… ခစ်ခစ်…”
“ဒါဆိုလဲ… မေမေ့ရေစိုအလှကြည့်ရအောင်… ရေချိုးခန်းထဲသွားစို့နော်… မျက်စိထဲမြင်ယောင်ပြီးတောင်… သွားရည်ကျလာပြီ… ဟီး…”
“မေမေ့သားလင်လေး ကြည့်ချင်ရင် မေမေကပြမှာပေါ့… လာ… ပြွတ်… ”

(အခန်း ၁၀/၂)

ကျုပ်နဲ့မေမေ ခုတင်ပေါ်ကဆင်းကာ ရေချိုးခန်းဝင်ကြတယ်။ မေမေကတော့ အင်္ကျီရော ထမိန်ရောဝတ်ထားပေမယ့် ကျုပ်က ကိုယ်လုံးတီး။ ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ မေမေက ကျုပ်ကို နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်လျှက် ညုတုတုကြည့်ပြီး ရေပန်းခေါင်းလေးကို လှမ်းယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရေဖွင့်ကာ အင်္ကျီကနေစပြီး ရေ စဖြန်းတယ်။ အတွင်းခံမပါတဲ့ မေမေ့အင်္ကျီဟာ ရေစိုသွားတာနဲ့ အသားမှာကပ်သွားပြီး အင်္ကျီအောက်က မေမေ့ရှိုက်ဖိုအသွယ်သွယ်တို့ကို အရှိအတိုင်း ဗလာကိုယ်ကျင်းသကဲ့သို့ မြင်နေရပြီ။ မေမေက အရှေ့မှ အနောက်၊ အနောက်မှာ အရှေ့သို့ ရေပန်းခေါင်းလေးဖြင့် သူ့ကိုယ်ကို ဖြန်းပက်နေရင်း ကျုပ်မြင်သာအောင် ကိုယ်ကိုလှည်၍ ဖြန်းတဲ့နေရာတိုင်းကို ပြတယ်။ မေမေ့အင်္ကျီကနေတဆင့် ထမိန်တွေပါ ရွှဲရွှဲစိုလာပြီး မေမေ့ဖင်သားကြီးတွေအပါအဝင် မေမေဗိုက်သား ဆီးခုံကအစ အသားမှာကပ်နေပြီး အလွန်ကြည့်လို့ကောင်နေသည်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ရေစိုအလှကိုကြည့်နေရင်း လီးကမာတင်းလာတော့ မေမေက တခစ်ခစ်နဲ့ရယ်သည်။ ရေပန်းလေးနဲ့ဖြန်းနေရင်း မေမေက သူ့ကိုယ်ကို ထမိန်တွေ၊ အင်္ကျီတွေပေါ်ကနေ ပ်တ်ပေးတဲ့အချိန်မှာတော့ ကျုပ် မနေနိုင်တော့ဘဲ မေမေ့ဆီအမြန်သွားကာ မေမေ့ရေစိုကိုယ်လုံးလေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ ဖက်ပစ်လိုက်တယ်။ မေမေ့နှုတ်ခမ်းတွေအတင်းဆွဲစုပ်၊ ရေစိုထမိန်နဲ့ကပ်နေတဲ့ မေမေ့ထမိန်အောက်က ဖင်လုံးကြီးတွေကို အတင်းဆုပ်နယ်၊ မေမေစောက်ဖုတ်ကိုထမိန်ပေါ်ကနေ လီးနဲ့ညှောင့်ပစ်တော့တော့ မေမေကကျုပ်ကို အတင်းပြန်နမ်းပြီး စောက်ဖုတ်ကို ပေါင်းကွပြီးကော့ပေးလာတယ်။ ကျုပ် မေမေ့နို့တွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ အတင်းဆုပ်နယ်၊ စောက်ဖုတ်ကိုလဲ အတင်းညှောင့်ထိုး၊ ဒါတင်အားမရသေးဘူး မေမေ့ကိုတစ်ဘက်ဆွဲလှည့်ကာ မေမေ့ဖင်ကြီးတွေကိုကုန်းနမ်းပစ်တယ်။ မေမေကလဲ ရေချိုးခန်းနံရံကိုလက်ထောက်ကာ သူ့ဖင်ကြီးတွေကို နောက်ကိုပစ်ပေးထားတယ်။ ကျုပ် မေမေ့ထမိန်ပေါ်ကနေ ဖင်ကြီးတွေကို နမ်း၊ စုပ်၊ ယက်လို့အားရ့တော့မှ ထမိန်ကိုလှန်တင်ပြီး ပြူထွက်နေတဲ့ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကို လျာနဲ့ထိုးယက်ရုံတင်မက မေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုကြီးကိုပါ အတင်းငုံပစ်တယ်။ မေမေ ငြီးငြူရင်း ဖင်ကြီးကို အတင်းကော့ပေးတယ်။ ကျုပ်မေမေ့ပေါင်ကြားမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး မေမေ့စောက်စိကို အတင်းယက်၊ မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လက်နှစ်ချောင်ပူးထိုးထည့်ကာ မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲက ဂျီစပေါ့(G Spot)ကို အတင်းဖိပွတ်တာ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ မေမေ သေးတွေပါ ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကို ပန်းထွက်ကုန်ပြီး မတ်တတ်ဆက်မရပ်နိုင်တော့ဘဲ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်ရတယ်။ မေမေ ကျုပ်ရင်ဘတ်ကို ခေါင်းမှီကာ အမောဖြေနေရပြီး ခဏနေမှ သူ့မျက်စိရှေ့မှာ တောင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကို အတင်းဆွဲစုပ်တယ်။ ကျုပ်လဲ ရေစိုအလှနဲ့အရမ်းလှနေတဲ့မေမေ့ကို လိုးချင်လာတော့ လီးစုပ်နေတဲ့မေမေ့ကို ဆွဲထူပြီး လေးဘက်ထောက်ခိုင်းကာ မေမေ့ကို အသားကုန်လိုးပစ်တယ်။ ဖင်ကိုတော့ မလိုးပါဘူး။ စောက်ဖုတ်ကိုပဲ လိုးတာပါ။ မေမေကုန်းပေးတာကိုလိုးပြီး မေမေ တစ်ချီပြီးတော့ မေမေ့ကို ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်မှာ လှဲခိုင်းပြီး တက်ခွလိုးတယ်။ မေမေ့စောက်ပက်ကို ကျုပ်လီးနဲ့ တဖန်းဖန်း ပစ်ဆောင့်လိုးတာ မေမေရောကျုပ်ပါ ပြီးသွားပြီး မေမေ့စောက်ပက်ထဲ ကျုပ်ရဲ့လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တော့တယ်။ ခဏအမောဖြေပြီးတော့ သားအမိနှစ်ယောက် အတူရေချိုးကြပြီးမှ အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ကာ ထမင်းအတူစားကြတယ်။ ဗိုက်ကလဲ အတော်ဆာနေပြီမို့ အတော်လေးစားကောင်းတယ်။ ထမင်းစားပြီးတော့ မေမေရောကျုပ်ရော ဗိုက်လေးသွားကြပြီး ဧည့်ခန်းမှာ နှစ်ယောက်သား ဖက်လျှက်ထိုင်ပြီး စကားပြောကြတယ်။ စကားပြောတယ်ဆိုတာထက် ဖက်နမ်းနေကြတာဆိုပိုမှန်မယ်။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဆိုဖာခုံပေါ်မှာ နမ်းရင်း တခိခိ တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်နေကြတာ။ လက်တွေကလဲ ထမိန်တွေပုဆိုးတွေဖြည်ကာ လီးတွေစောက်ပက်တွေ နှိုက်ဆွနေကြတယ်။ ဗိုက်လေးနေလို့ မလိုးနိုင်ကြပေမယ့် အာသာပြေရုံ ကျုပ်ကလဲ မေမေ့စောက်ပက်ကို ပွတ်ပြီး နှိုက်နေသလို မေမေကလဲ ကျုပ်လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဆွနေတယ်။
“ခစ်ခစ်… မေမေတော့ သားနဲ့ကျမှပဲ မယ်လီးကြိုက်ကိုဖြစ်ကရောပဲ… အားအားနေ သားလီးကြီးကိုပဲ ကိုင်ချင်နေမိတယ်… ခစ်ခစ်… မေမေ့သားလီးကြီးက ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ… ရွှတ်… ရွှတ်… သားလေးကို မေမေသိပ်ချစ်တာပဲ… ”
“ဟီဟီး… သားရောပဲ… ရွှတ်… ရွှတ်… မေမေကမယ်လီးကြိုက်ဆို… သားက မောင်ဖုတ်ကြိုက်ပေါ့… ဟီး… သားလဲမေမေ့နားမှာနေရင်… မေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုပဲ ကိုင်ချင် နှိုက်ချင်နေတာ… မေမေ့စောက်ဖုတ်က ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ… စောက်ရည်တွေတအားထွက်နေပြီ… ချစ်လိုက်တာ… ရွှတ်… ရွှတ်…”
“အွန်း… ကိုယ်သားအရင်းက… ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်နေတော့… စောက်ရည်က မတရားထွက်တာပေါ့… သားလီးကလဲကြည့်အုံး… မာတောင်နေတာပဲ… မေမေစုပ်ပေးမယ်လေ… ”
“မစုပ်ပါနဲ့မေမေရယ်… မြန်မြန်ပြီးသွားလိမ့်မယ်… ဒီအတိုင်လေး မေမေလက်လေးနဲ့ကိုင်ပေးတာတင်… အရမ်းခံလို့ကောင်းပြီး… ဇိမ်ရှိတယ်… ”
“အင်း… ဒါဆိုလဲ ဒီအတိုင်းလေးပဲ… ကိုင်ထားမယ်… သားလဲ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်ထား… မေမေလဲ အရမ်းဇိမ်ရှိတယ်…. ပြွတ်… အွင်း… ပြွတ်… ချစ်လိုက်တာ… ”
“ပြွတ်… ချစ်တယ်… မေမေ့ကိုအရမ်းချစ်တာပဲ… ”
“ပြွတ်… အွန်း… ဒါနဲ့… သားကို ချွေးမလေးက အပြင်လူတွေနဲ့ပါ လုပ်ခွင့်ပြုသေးတယ်ဆို… ”
“အင်း… သား နှစ်ယောက်ကိုလိုးဖူးတယ်… ”
“ဟုတ်လား… ဘယ်သူတွေလဲ မေမေနဲ့သိလား…. ”
“တစ်ယောက်က ဝေယံညီမလေး အိန္ဒြာလေ… ဟိုတစ်ခါ မူယာက ဝေယံနဲ့ဆွေးနွေးစရာရှိတယ်ဆိုတာ… အဲ့ကိစ္စပေါ့…”
“သြော်… မေမေ့သားဒီလီးကြီးက စောက်ဖုတ်နုနုလေးကို လိုးလိုက်ရတာပေါ့… ဟုတ်လား… လိုးလို့ကောင်းလား…”
“အင်း… ကောင်းတယ်… တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီပဲ… ဟီး… ”
“ခစ်ခစ်… နောက်တစ်ယောက်ကရော…”
“နောက်တစ်ယောက်ကတော့… သားလဲ မသိဘူး… ရုပ်ရှင်ရုံမှာတွေ့ပြီး မထင်မှတ်ဘဲ လိုးဖြစ်သွားတာ… အဲ့ဒါလဲ မူယာ့ကြောင့်ပဲ… နာမည်မသိ… လိပ်စာမသိတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်…”
“အမလေး… သားရယ်… ဒီအတိုင်းလိုးတာလား… အစွပ်တွေဘာတွေ မသုံးဘူးလား… ရောဂါတွေဘာတွေရကုန်မှဖြင့်..”
“အင်း… သားကမူယာနဲ့လျှောက်လည်ဖို့သွားတာ… ဘာမှဆောင်မသွားဘူးလေ… သားလဲ အစကငြင်းသေးတယ်… မူယာက အေးဆီဖုန်းဆက်ပြီး အတင်းခွင့်တောင်းပြီး အေးက ခွင့်ပြုလို့… လိုးဖြစ်သွားတာ…”
“အင်း… ဒီအတိုင်းဆို ချွေးမလေးကိုရော… သမီးလေးကိုပါ မှာထားရမယ်… အပြင်လူတွေနဲ့ ပေးမလုပ်ဖို့… သားတို့အိမ်ထောင်ရေးထိခိုက်လာမှာ မေမေစိုးရိမ်တယ်… ”
“အင်းပါ… သားလဲ ဒီကိုယ့်မိသားစုနဲ့ အေးကလွဲရင်… ကျန်တဲ့သူတွေအပေါ် စိတ်သိပ်မပါ ပါဘူး… မေမေရယ် လီးက မတရားတောင်လာပြီ… ဟီးဟီး… ”
“ခစ်ခစ်… လီးက မတရားတောင်လာတော့… ဘာဖြစ်တုန်း… ”
“ဟီး… မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ထားချင်တာ… ဒီအတိုင်းလေး ငြိမ်ငြိမ်လေး သားလီးကို မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ထားပြီး တက်ထိုင်ပေးလေ…”
“ခစ်ခစ်… မေမေလဲ စောက်ဖုတ်က တော်တော်ယားနေပါပြီ… သားလီးကို မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ထားပြီး စကားဆက်ပြောကြတာပေါ့… ကြည့်ရတာ… သမီးကြီးက ကလေးနေပူမှာစိုးလို့ ညနေမှပြန်လာမယ်ထင်တယ်…”
“ဒါဆိုလဲ ခဏနေရင် မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ သားလီးထည့်ထားပြီး တရေးအိပ်ကြတာပေါ့… ”
“အင်း… ကောင်းသားပဲ…”
မေမေက မတ်တပ်ရပ်ကာ ထမိန်ပြန်ဝတ်တော့ ကျုပ်လဲ ပုဆိုးကိုချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ မေမေက ထမိန်ကိုဒူးအထိ မ ကာ ကျုပ်ပေါင်ပေါ် ဒူးထောက် ခွလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ထမိန်ထဲလက်နှိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကာ သူ့စောက်ပက်နဲ့တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိထိုင်ချတယ်။ ကျုပ်လီးက မေမေစောက်ပက်ထဲ တအိအိတိုးဝင်သွားတော့ သားအမိနှစ်ယောက် မျက်လုံးလေးစဉ်းကာ စောက်ပက်နဲ့လီး ပွတ်တိုက်မှုကို ခံစားမိကြတယ်။
“အူး… မေမေရယ်… ပြွတ်… အရမ်းချစ်တာပဲ… မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားတာနဲ့အရမ်းကောင်းတယ်… ပြွတ်… ပြွတ်..”
“ဟင်း… မေမေရောပဲ အရမ်းကောင်းတယ်… သားလီးကြီးဝင်လာတာနဲ့ အရမ်းကောင်းနေတာ… အရမ်းအရသာရှိတာပဲ… သိလား… ပြွတ်… ချစ်လိုက်တာ… ပြွတ်… မေမေဆောင့်လိုးပေးရမလား… ”
“ရပါတယ်မေမေရယ်… ထမင်းစားဝကြီးကို… ဗိုက်အောင့်နေလိမ့်မယ်… ငြိမ်ငြိမ်လေးပဲထိုင်နေ… မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲက ညှစ်ပေးနေတာနဲ့တင်… အရမ်းကောင်းနေပြီ… သိလား… ပြွတ်…”
“အွန်း… ဒါဆိုလဲပြီးရော… ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ မေမေ့သားလေး… ပြွတ်… ခစ်ခစ်… ”
ကျုပ်နဲ့မေမေ ကျုပ်လီးကို မေမေ့စောက်ပက်ထဲထည့်ကာ မေမေက ကျုပ်ပေါင်ပေါ်တက်ခွထိုင်တဲ့ပုံစံနဲ့ သားအမိနှစ်ယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်ထားကြပြီး အနမ်းလေးတွေပေးရင်း၊ ချစ်စကားလေးတွေပြောရင်း ချစ်နာလန်ထလို့မဆုံးနိုင်ကြပြီ။ မေမေက စကားပြေားရင်း၊ ရယ်ရင်း၊ နမ်းရင်းနဲ့ ခါးလေးကို ဖြည်းဖြည်းလှုပ်နေတော့ ကျုပ်လီးက မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ မွှေနေသလိုဖြစ်ကာ မေမေရောကျုပ်ပါ တစ်ချက်တစ်ချက် မျက်လုံးစဉ်းသွားကြပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို အပြန်အလှန်စုပ်ယူမိကြတဲ့အထိပင်။
“သားလေးရယ်… ဟင်း… သားလီးက မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ မွှေနေပြီ… ဟင့်… ”
“ရှီး… မေမေကခါးလှုပ်နေတာကိုး… မွှေမှာပေါ့… ဇိမ်ရှိလိုက်တာ မေမေရာ… မေမေစောက်ပက်မို့ကို အရသာပိုရှိနေတာ… ဒီလောက်လေးနဲ့တင်အရမ်းကောင်းနေပြီ… ”
“အင်း…ဟင်း… မေမေရောပဲ… အရမ်းကောင်းနေပြီ… သားလီးက မေမေစောက်ပက်ထဲမှာဆိုတော့… မလှုပ်ဘဲ မနေနိုင်တော့ဘူး… ဗိုက်လေးနေလို့ ဒီလောက်လေးပဲလှုပ်မယ်နော်… သားလေးအားရရဲ့လား… ”
“ပြွတ်… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ မေမေရာ… မေမေ့သားဖြစ်ရတာ အရမ်းကံကောင်းတာပဲ… မေမေနဲ့လိုးခွင့်ရတာလဲ အရမ်းကျေနပ်တယ်… မေမေ့ကိုတစ်သက်လုံး လိုးပေးသွားမယ်သိလား… ပြွတ်… အရမ်းကောင်းတယ်… ဒီလောက်လေးနဲ့ကို အရမ်းကောင်းနေပြီ… သိလား… ပြွတ်… ”
“စကားတတ်လိုက်တဲ့ မေမေ့သားလေး… ပြွတ်ပြွတ်… အရမ်းချစ်တာပဲ… ဟင့်… အရမ်းထိတာပဲသားရယ်… သားလီးက မေမေစောက်ခေါင်းထဲမှာမွှေနေတာ အရမ်းထိတာပဲ… အင်း… ဟင်း… ”
“သားလဲ အရမ်းကောင်းတယ်မေမေရယ်… ပြွတ်… ”
ကျုပ် မေမေ့ကို ဖက်ထားလျှက် မေမေက အပေါ်က ခါးလေးလှုပ်ပြီး မွှေလိုးပေးတာကို ခံရင်း အရမ်းကောင်းနေတယ်။ မေမေလဲ ဖီးလ်တွေအရမ်းတက်နေပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းစုပ်နမ်းနေတော့ ကျုပ်လဲ မေမေ့တင်ပါးကြီးတွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆုပ်နယ်နေမိတယ်။ မေမေစောက်ခေါင်းက ကျုပ်လီးကိုအရမ်းညှစ်ပြီး မေမေ့စောက်ပက်နံရံတွေကို ကျုပ်လီးဒစ်နဲ့ ပွတ်တိုက်နေရတာကြောင့် အရမ်းကောင်းလို့ပြီးချင်လာတယ်။
“ဟူး… မေမေရယ်… သားပြီးတော့မယ်… ”
“ပြွတ်… မေမေလဲပြီးချင်နေပြီ… အတူတူပြီးရအောင်… မေမေ့သားလေး ဒီတစ်ခါ ထိန်းမထားတော့ဘူးလား… ”
“ဟင့်အင်း… မေမေ မွှေလိုးပေးတာကောင်းလွန်းလို့… မထိန်းချင်တော့ဘူး… အူး… မေမေရယ် ”
“သားရယ်… ဒါဆိုလဲ သားလရည်တွေ မေမေ့စောက်ပက်ထဲကို လွှတ်လိုက်တော့… အ… ဟ… ထွက်ပြီ… သားလေးရယ်… ”
“သားလဲ… ပြီးပြီ… ဟူး… ရှီး… ကောင်းလိုက်တာ… ပြွတ်… မောသွားပြီလား ချစ်သူမေမေ..  ”
“မမောပါဘူး ချစ်သူသားလင်လေးရယ်… အရမ်းကောင်းတာပဲ… အားသိပ်မစိုက်ရဘဲ ဇိမ်တောင်ရှိသေးတယ်… ခစ်ခစ်… ပြွတ် ”
“အင်း… သားလဲ အရမ်းကောင်းတယ်… တစ်ခါတစ်လေ… ဒါမျိုးလေး မွှေလိုးကြမယ်… ”
“အင်း…  ဟော… သားဖုန်းလာနေပြီ… သြော်… ချွေးမလေးဆက်တာပဲ… ရော့… ”
မေမေက စားပွဲပေါ်က ကျုပ်ဖုန်းကိုလှမ်းယူပြီး ကျုပ်လက်ထဲထည့်ပေးတော့ ကျုပ်လဲ ဖုန်းကို စပီကာဖွင့်လိုက်တယ်။
“အေးလေး… ”
“ကိုရေ… မမသူဇာ ခေါင်းမူးနေလို့တဲ့… အဲ့ဒါ ဆေးခန်းလေးဘာလေးပြရအောင်… ပြန်လာခဲ့ပါလား… ”
“ညီမလေးရယ်… မလိုပါဘူးဆို… မောင်လေး မမကခေါင်းနည်းနည်းပဲမူးတာပါ… အေအေးဆေးဆေးမှပြန်လာခဲ့… မမ ဘာမှမဖြစ်ဘူးနော်… ”
“ဟာ… ဘယ်ဖြစ်မလဲ မမရယ်… မောင်လေးအခုပဲကားယူပြီးလာခဲ့မယ်… ”
“မေမေပါလိုက်ခဲ့မယ်… ”
“ဒါပဲနော် … အခုထွက်လာပြီ… ”
ကျုပ်လဲ မမကိုစိတ်ပူတာကြောင့် ဖုန်းချလိုက်တယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်လီးပေါ်ကထပြီး စားပွဲပေါ်က တစ်ရှူးနဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်၊ ကျုပ်လဲ ကျုပ်လီးမှာပေပွနေတာတွေကို တစ်ရှူးလေးနဲ့ သန့်ရှင်းပြီး မေမေနဲ့ကျုပ် ပုဆိုးတွေ ထမိန်တွေ ပြန်ဝတ်ကြတယ်။ ကျုပ်က မမအိပ်ခန်းထဲက ကားသော့သွားယူပြီး ဆင်းလာတော့ မေမေ့က ခြံတံခါးအဆင်သင့် ဖွင့်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ ကားကိုခြံအပြင်မောင်းထွက်လိုက်တော့ မေမေက အိမ်သော့တွေဘခြံသော့တွေခတ်ပြီးမှ ကားပေါ်တက်တော့ ကျုပ်လဲ ကားမောင်းထွက်ခဲ့တော့တယ်။ အိမ်ရှေ့မှာကားရပ်ပြီး မမဆီကို သွားတော့ မေမေလဲ အတူပါလာတယ်။ မမက ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်နေတယ်။ မျက်နှာကတော့ သိပ်မလန်းဘူး။ ကျုပ် မမသူဇာရဲ့နဖူးလေးကိုစမ်းကြည့်တော့ ကိုယ်တော့မပူဘူး။ သူ့လက်ကောက်ဝတ်လေးကို စမ်းကြည့်ပြီး သွေးခုန်နှုန်းစမ်းကြည့်တယ်။ ပုံမှန်လောက်ပဲ။ မမက ပြုံးတယ်။
“ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဆို မောင်လေးရယ်… ဟင်းဟင်း… လင်မယားနှစ်ယောက်က လိုက်လဲလိုက်တယ်… တစ်ယောက်က ဖုန်းမဆက်ပါနဲ့ဆို ဆက်တယ်… တစ်ယောက်ကလဲ မလာပါနဲ့ဆို လာတယ်… ဟင်းဟင်း..  ”
“စိတ်ပူတာကိုး မမရဲ့… လာပါ လိုရမယ်ရ ဆေးခန်းပြရအောင်… ”
“ဟုတ်တယ်… သမီးကြီး ဆေးခန်းသွားပြရအောင်… ”
“မသွားချင်ပါဘူးမေမေရယ်… ခေါင်းလေး နည်းနည်းမူးတာကို … မသွားဘူး… ”
“လာပါမမရဲ့… မောင်လေးလိုက်ပို့ပေးမယ်… လိမ္မာတယ်နော်… ဆေးခန်းပြရအောင်… ”
“မောင်လေးရာ… တကယ် ပြစရာမလိုပါဘူးဆို… မမဆေးသောက်ထားတယ်… ခဏနေကောင်းသွားမှာ… ”
“လာပါ… မမရဲ့… မောင်လေးက စိတ်ပူလို့ဟာကို… ”
“မသွားချင်ဘူးဆိုမှ… မောင်လေးရာ… အိမ်ကိုပဲလိုက်ပို့ပေး… အိမ်မှာပဲ နားနေတော့မယ်… ”
“ကဲ… ဒါဆိုလဲ မမသဘော… လာ ထ… အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ်… ”
ကျုပ် မမကိုတွဲပြီး ထူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မမကိုကားဆီခေါ်သွားတော့ မေမေက သူ့မြေးလေးကိုချီပြီးလိုက်လာတယ်။ ပြီးတော့ မမကို ကားရှေ့ခန်းကတက်စေကာ ကျုပ်ကိုယ်တိုင် ခါးပတ်ကို ပတ်ပေးလိုက်တယ်။ မမကတော့ ကျုပ်လုပ်ပေးသမျှကို ပြုံးပြီးကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်ရဲ့အချစ်ဦး မမသူဇာကို စိတ်ပူနေမိတာတော့အမှန်။ ခေါင်းမူးရုံလောက်ပဲမို့ ဆေးခန်းသွားဖို့မတိုက်တွန်းတော့တာ။ မေမေကတော့ သူ့မြေးလေးချီပြီး နောက်ခန်းကတက်တယ်။ ကျုပ်ကားရှေ့ကတက်မယ်လုပ်တော့ ချစ်ဇနီးလေးရင်အေးက မမသူဇာရဲ့ဆိုင်ကယ်ကို စီးပြီးထွက်လာတယ်။
“မေမေ… သမီးကိုသော့ပေးလိုက်လေ… သမီးခြံတံခါးဖွင့်ထားပေးမယ်… ”
“ညီမလေးရယ်… နေပူတယ်… ဆိုင်ကယ်ကနောက်မှလာယူလဲရတဲ့ဟာ… ”
“ရတယ်မမ… အေး လဲ လိုက်ချင်လို့… သမီးလေးမွှေးလွန်း… အိမ်စောင့်နေအုံးနော်… အပြင်ထွက်ဆော့မနေနဲ့… ညနေ မေမေတို့ပြန်လာမှ ဆော့…ကြားလား ”
“ဟုတ်… မေမေ… ”
“ကဲ ဒါဆိုလဲ ရော့… ဒီမှာ ခြံသော့နဲ့ အိမ်သော့… ”
ရင်အေးက မေမေလှမ်းပေးတဲ့ သော့တွဲကိုယူပြီး ဆိုင်ကယ်နဲ့ မောင်းထွက်သွားပြီ။ ကျုပ်လဲ ကားကို ပြန်ကွေ့ကာ မောင်းခဲ့လိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ မမကို အပေါ်ကိုပို့ပေးမယ်လုပ်တော့ မမကပြုံးပြီး
“ဟင်းဟင်း… မောင်လေးရယ် ခေါင်းလေးမူးတာကို လူမမာကျနေတာပဲ… ဧည့်ခန်းမှာပဲထိုင်လို့ရပါတယ်… ”
“မမ အခန်းထဲမှာလှဲချင်မလားလို့ပါ မမရယ်… မလှဲချင်လဲ လာ ဒီမှာထိုင်…”
ကျုပ်လဲ မမကိုဆိုဖာပေါ် ထိုင်စေပြီး သူ့နဖူးလေးကို ဒုတိယအကြိမ်မြောက် စမ်းကြည့်ပြန်တယ်။ ခဏနေတော့ မမ သူ့ရင်ဘက်လေးကို လက်လေးနဲ့ဖိပြီး သပ်ချနေတယ်။
“မမ ဘာဖြစ်လို့လဲ… ”
“ရင်ထဲမှာ အန်ချင်သလိုပဲ… ”
မမ ရုတ်တရတ်ထရပ်တော့ ကျုပ်လဲ မမလက်မောင်းလေးကိုတွဲပြီး မီးဖိုထဲက ဘေစင်ဆီခေါ်သွားလိုက်တယ်။ မေမေနဲ့ရင်အေးလဲ လိုက်လာကြတယ်။ မမဘေစင်မှာအန်တော့ ကျုပ်မမ ကျောလေးဖိပေးတော့ ရင်အေးကလဲ တစ်ဖက်ကနေဝင်ပြီး ဖိပေးတယ်။
“မမရယ်… ဘာတွေများအစားမှားလို့လဲ… အေးလေး… မမ ဒီနေ့အိမ်မှာ ဘာတွေစားသေးလဲ… ”
“ကြက်သားသုပ်နဲ့ထမင်းစားတယ်လေ… စားပြီးတော့ လဖက်သုပ်ပဲ ထိုင်စားကြတာ ကိုရဲ့… ဘာမှလဲတွေတွေထူးထူးမစားပါဘူး..  ”
မမက အန်ချင်တယ်ဆိုပြီးသာ တစ်ဝေါ့ဝေါ့လုပ်နေ ဘာမှဟုတ်တိပက်တိမအန် လေတွေသာအန်သည်။ မေမေ့ကိုလှည့်ကြည့်တော့ စိတ်ပူတဲ့မျက်နှာနဲ့။ ခဏနေတော့ မမကို ခုံမှာထိုင်စေတယ်။
“သမီးကြီး… နင်… နင်… ကိုယ်ဝန်ရှိနေတာများလား… ”
မမ မျက်နှာလေးရဲပြီး ခေါင်းငုံ့သွားတယ်။ ပြီးတော့ ခေါင်းညှိတ်ပြတယ်။
“ဟုတ်တယ်မေမေ… သမီးမှာ မောင်လေးရဲ့ ရင်သွေးလေးရှိနေပြီ… ”
ကျုပ်ရင်ထဲ ပထမဝမ်းသာသွားပြီးမှ စိတ်ညစ်သွားတယ်။ မေမေလဲ မျက်လုံးအပြူးသား။ ရင်အေးလဲ ပါးစပ်အဟောင်းသား။
“သမီးကြီးရယ်… ဒုက္ခပါပဲ… ဘာလို့ မကာကွယ်တာလဲ… အခုဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ.. ငါတော့စိတ်ညစ်ပါတယ်… ”
“မေမေရယ်… သမီးဇတ်သမီးနိုင်ပါတယ်… စိတ်မပူပါနဲ့… သမီးမောင်လေးအတွက်… ကလေးမွေးပေးချင်လို့ တမင်မတားလိုက်တာ… ”
“သားလေး… ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ… မောင်မင်းထွန်းပြန်လာရင်တော့… ပြဿနာ အကြီးကြီးတက်တော့မယ်… ခက်တာပဲ… ”
“ဖြစ်ပြီးမှတော့ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ မေမေရယ်… ဘယ်လိုအခြေအနေပဲဖြစ်လာဖြစ်လာ သား မမနဲ့အတူရင်ဆိုင်မှာပါ… ”
“ဘယ်ဖြစ်မလဲ… သားတို့က မောင်နှမအရင်းကြီးတွေလေ… မောင်နှမချင်းဖြစ်ပြီးဗိုက်ကြီးတာ… လူသိခံလို့ဖြစ်ပါ့လား… သေချာလဲစဉ်းစားပါအုံး…”
“မေမေရယ်… သမီးရှင်းနိုင်ပါတယ်ဆို… စိတ်ချ… မေမေ့မြေးလေးလဲ မိတစ်ကွဲ ဖတစ်ကွဲ မနေစေရဘူး… သမီးကိုယ်ဝန်ရှိနေတာ ကိုမင်းသိပြီးသွားပြီ… ”
“ဟမ်… အဲ့ဒီတော့ မောင်မင်းထွန်းက  ဘာမှမပြောဘူးလား… ”
“ဘာပြောရမှာလဲ မေမေရယ်… သူ့ဗိုက်လို့ပဲထင်နေမှာပေါ့… သမီးက ဘယ်နှစ်လရှိပြီဆိုတာ လွှဲပြောထားတာ… ”
“မွေးရင်သိမှာပေါ့… သမီးကြီးရယ်”
“မေမေရယ်… မမကိုပြောမနေပါနဲ့တော့… မမခမြာ ခေါင်းမူးနေတဲ့ဟာ… နောက်မှတိုင်ပင်ကြတာပေါ့… ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သားအတွက် သတ္တိရှိရှိကိုယ်ဝန်လွယ်ပေးတဲ့မမကို… ကျေးဇူးလဲတင်တယ်… အရမ်းလဲချစ်တယ်… သိလား မ….”
“ကျေးဇူးပါ မောင်ရယ်… မ က မောင်စိတ်ဆိုးပြီး မုန်းသွားမယ်တောင် ထင်နေတာ… မ အရမ်းပျော်တယ်သိလား… မ စွန့်စားရကျိုးနပ်တယ်… ”
“ဒါကြောင့် ဆေးခန်းမသွားချင်တာပေါ့ဟုတ်လား… ”
“ဟီး… ဟုတ်တယ်… ”
“လိုက်လဲလိုက်တဲ့ မောင်နှမတွေ… စိတ်ပူနေတဲ့ မေမေပဲ အပြစ်ပေါ့… ”
“မေမေရယ်… သူတို့မောင်နှချင်း အဆင်ပြေနေတာပဲဟာ… မမမှာလဲ သူ့အကြောင်းပြချက်နဲ့သူရှိလို့နေမှာပေါ့… မမကိုကြည့်ရတာ သိပ်စိတ်ပူတဲ့ပုံလဲမရှိပါဘူး… မေမေလဲ ပူမနေပါနဲ့တော့… သမီးကတော့ပျော်တယ်… သမီးက ကိုအတွက် ကလေးထပ်မမွေးပေးနိုင်တော့လို့… မမနဲ့မူယာက မွေးပေးရင်ကောင်းမှာလို့ တွေးနေတာ… အခုတော့ သမီးဆန္ဒတွေပြည့်ပြီ… မမရော မူယာပါ ကို့အတွက် ကလေးမွေးပေးကြတော့မယ်… ”
“ညီမလေးရယ်… ”
“ဘာမှမပူနဲ့မမ မမရဲ့အနားမှာ ညီမလေးရော ကိုရော မေမေရော အားလုံးရှိတယ်… ဖြစ်လာသမျှ အတူရင်ဆိုင်မယ်… ”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့… မေမေ့ချွေးမလေး…. ဒါဆိုလဲ မေမေစိတ်မပူတော့ပါဘူး… ဘာပဲပြောပြော သမီးကြီးဗိုက်ထဲမှာက မေမေ့ သားနဲ့သမီးကရတဲ့ မေမေ့သွေးစစ်စစ်မြေးလေးလေ… မေမေလဲ တခြားမတွေးရဲပါဘူး… သမီးကြီးအိမ်ထောင်ရေးထိခိုက်မှာပဲ စိုးတာ… ”
“စိတ်ချပါမေမေရယ်… သမီးရှင်းနိုင်ပါတယ်… သမီးမောင်လေးရဲ့ရင်သွေးကို တကယ်လိုချင်လို့ပါ… ”
“အင်းပေါ့လေ… ရလာမှတော့ ချွေးမလေးပြောသလိုပဲ… အတူရင်ဆိုင်ကြရုံပေါ့… ”
“လာ မမ… ဧည်ခန်းထဲမှာထိုင်ရအောင်… ”
ကျုပ်နဲ့ ရင်အေး မမရဲ့လက်မောင်းလေးကိုတွဲပြီး ဧည့်ခန်းဆီသွားတယ်။
“တကယ် ဒီလင်မယားကတော့လေ… ခစ်ခစ်… လူမမာကျနေတာပဲ… ”
“မေမေနဲ့ မမ အိမ်မှာပြောင်းနေကြပါလား… မမဝေယျာဝေစ္စ ညီမလေးလုပ်ပေးလို့ရတာပေါ့… အိမ်မှာ ဖေဖေရှိလို့ မဟုတ်ရင် ညီမလေးတို့ ဒီမှာလာနေပေးတယ်…”
“ကြည့်ပါအုံး… ငါ့ချွေးမလေး သားရဲ့ရင်သွေးလေးကို ဘယ်လောက်တောင်လိုချင်နေရှာလဲ… ”
“ကျေးဇူးပါညီမလေးရယ်… မမ ကိုယ်စိတ်နဲ့ကိုယ် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပေမယ့်… အခုလိုအားလုံးက ဝမ်းပန်းတသာ လက်ခံပေးကြတာ ကျေးဇူးပဲ… မမ အဆင်ပြေပါတယ်… ခေါင်းမူးတာတောင်သက်သာသွားပြီ… ခစ်ခစ်… ငါ့ယောင်းမက အရမ်းအလိုက်သိပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ… ”
“ခစ်ခစ်… သိပါတယ်မမရယ်… မမ ကို့အနားမှာချွဲချင်နေပြီမလား… ကို မမကို အခန်းထဲခေါ်သွားလိုက်လေ…ခစ်ခစ်…”
“ဟီး… ”
မမကရင်အေးကို အပြုံးလေးနဲ့ မျက်နှာချိုသွေးတော့ အလိုက်သိတဲ့ ရင်အေးက ကျုပ်ကိုမမနဲ့ အခန်းထဲသွားဖို့ တွန်းပို့တယ်။ ကျုပ်နဲ့မမ အပေါ်ထပ်ကို အတူတက်ကြပြီး မမအခန်းထဲ ဝင်လိုက်ကြတယ်။ မမသူဇာအခန်းထဲက ခုတင်ပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သားအတူယှဉ်တွဲထိုင်ကြပြီး မမကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး ဖက်ထားကြတယ်။
“ခေါင်းမူးနေသေးလား… မ… အိပ်ယာထဲလှဲနေပါလား… ”
“သိပ်မမူးတော့ပါဘူး မောင်ရယ်… မောင် ပျော်ရဲ့လားဟင်… ”
“အင်း… အရမ်းပျော်တယ်… မမစပြောလိုက်ကတည်းက အရမ်းပျော်တာ… နောက်မှ ကိုမင်းကိုသတိရပြီး… စိတ်ပူသွားတာ… မ အဆင်ပြေတာသေချာရဲ့လားဟင်… ”
“စိတ်ချပါ… မရဲ့အိမ်ထောင်ရေး ဘာမှမဖြစ်စေရပါဘူး… မောင် စိတ်မပူပါနဲ့… မ အားလုံးပြင်ဆင်ပြီးပါပြီ…”
“မရယ်… ချစ်လိုက်တာ… မောင့်ရင်သွေးလေးက မဗိုက်ထဲမှာပေါ့… မောင်ကိုင်ကြည့်အုံးမယ်…”
“အင်း… ကိုင်ကြည့်…”
မမက သူ့အင်္ကျီဗိုက်ကလေးကို လှန်ပေးတော့ ကျုပ် မမရဲ့ဗိုက်ကလေးကို ပွတ်သပ်နေမိတယ်။ မမသူဇာကလဲ သူ့ဗိုက်ကို ပွတ်သပ်နေတဲ့ ကျုပ်လက်ကို အုပ်ကိုင်ထားပေးတယ်။
“မောင် ပျော်လိုက်တာ မရယ်… သားသားလေးလား မီးမီးလေးလား မသိဘူးနော်… ဘာလေးဖြစ်ဖြစ် မောင် ကချစ်မှာပဲ… သိလား ရွှတ် ရွှတ်… ”
“ခစ် ခစ်… မလဲ မောင်နဲ့မရဲ့ ကလေးကို မွေးပေးနိုင်တော့မှာမို့ အရမ်းပျော်တာပဲ သိလား… အရင်က မောင်မသိအောင် တက်လိုးခဲ့ပေမယ့် ကလေးမယူရဲခဲ့ဘူး… အခုတော့ မ တကယ် မောင်နဲ့ကလေး ယူနိုင်တော့မယ်…”
“မောင့်အချစ်ဦးလေးရယ်… မောင်ချစ်လိုက်တာ… လာ လှဲပြီးစကားပြောရအောင်…”
ကျုပ်နဲ့ မမသူဇာ ခုတင်ပေါ်မှာ ကျုပ်လက်မောင်းပေါ် မမကို ခေါင်းအုံးစေကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်လှဲပြီး  ဖက်ထားကြတယ်။ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် တစ်စိမ့်စိမ့်ကြည့်ပြီး အနမ်းလေးတွေပေးရင်း ကြည်နူးနေကြတယ်။

(အခန်း ၁၀/၃)

မမသူဇာက ကျုပ်လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ လာဆုပ်ကိုင်တယ်။
“မ… ခေါင်းမူးနေတာ… အဆင်ပြေပါ့မလား… ”
“ပြေပါတယ်မောင်ရဲ့… ခေါင်းက သိပ်မမူးတော့ပါဘူး… မ အရမ်းလိုချင်နေပြီ… မယုံရင် မ အဖုတ်လေးကိုစမ်းကြည့်… ခစ်ခစ်… ”
ကျုပ်လဲ မမသူဇာရဲ့ ထမိန်လေးကိုဖြည်ပြီး အတွင်းခံထဲထိလက်နှိုက်ကာ အဖုတ်လေးကိုစမ်းကြည့်တယ်။
“တွေ့လား… ”
“အင်း… စိုရွှဲနေတာပဲ… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ…”
“ခစ်ခစ်… မောင့်လီးကိုစုပ်အုံးမယ်… မောင့်လီးနံ့ရှူလိုက်ရင်… ခေါင်းမူး ပြေသွားမှာ…”
“ဒါဆိုလဲ အဝတ်တွေချွတ်လိုက်တော့မယ်ကွာ… မောင်လဲ မရဲ့အဖုတ်လေး ယက်ချင်တယ်…”
“အင်း… ယက်… ”
ကျုပ်နဲ့ မမသူဇာ ထထိုင်လိုက်ကြပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်း အငမ်းမရနမ်းကြရင်း အပြန်အလှန် အဝတ်တွေ ချွတ်ပစ်ကြတယ်။ နှစ်ဦးသား ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ ဒူးထောက်လျှက် ကိုယ်ချင်းပူးကပ် ဖက်ပြီးနမ်းကြတယ်။ မမရဲ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေကို အငမ်းမရစုပ်ရင်း မမရဲ့ကျောပြင်လေးကို ပွတ်သပ်နေမိတယ်။ မမကလဲ သူ့ဆီးခုံမှာထောက်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး ဆွပေးနေတယ်။ နမ်းရင်းနဲ့ ကျုပ် မမသူဇာကို အိပ်ယာပေါ် ဖက်ရင်းလှဲချလိုက်တယ်။
“ချစ်တယ်…  မ ရယ်… ပြွတ်… ”
“ပြွတ်… မ လဲ… မောင့်ကို သိပ်ချစ်တာပဲ… မောင့်လီးကို ပေးစုပ်တော့နော်…”
“အင်း…. ”
ကျုပ် မမသူဇာကို ဖက်ထားရာမှ လွှတ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်ကနေ ထလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မမသူဇာမျက်နှာပေါ်ခွပြီး ကျုပ်လီးကို သူ့မျက်နှာပေါ် ထားပေးလိုက်တော့ မမသူဇာက ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး နှာခေါင်းလေးတွေနဲ့ ကျုပ်လီးချောင်းကြီးကို တရှုံ့ရှုံ့လိုက်နမ်းတယ်။ ကျုပ်လဲ ကုန်းပြီး မမရဲ့ အဖုတ်လေးကို တရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေမိတယ်။
“ရွှတ်… ရွှတ်… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… မ အရမ်းချစ်ရတဲ့ မောင့်ရဲ့လီးကြီး… မမ အရမ်းချစ်ရတဲ့ မောင်လေးရဲ့လီးကြီး… ရွှတ်… မောင့်လီးအနံ့ကိုအရမ်းကြိုက်တာပဲ… ရွှတ်… ခေါင်းမူးတောင်ပြေသွားပြီ… ခစ် ခစ်… ”
“မရဲ့ အဖုတ်နံ့လေးကလဲ မွှေးနေရောပဲ… ရွှတ်… ”
“ခစ်ခစ်… အပိုတွေ… မ က တစ်နေကုန်ရေတောင်မချိုးရသေးဘူး… နံနေတာမဟုတ်ဘူးလား… ရွှတ်… ပြွတ်… ပြွတ်… စုပ်ရတာ အားရလိုက်တာ… ”
“အဲ့ဒါကြောင့် ပိုမွှေးနေတာ… ရွှတ်…  အရည်ရွှဲနေတာလေးက ချစ်စရာလေး… ကိုယ့်အစ်မစောက်ဖုတ်က ဒီလောက်လှတာ… ဒီလိုမှန်းသိရင်… အရင်ကတည်းက လိုးခဲ့ပါတယ်… ပြွတ်… အူး… မရယ်… ကောင်းလိုက်တာ… ပြွတ်… ငါ့အစ်မ စောက်ဖုတ်ကြီး… ပြွတ်… ပလပ်… ဟင်း… ”
“အွင်မ်း…. ဟင်း… ဟင်း…”
ကျုပ်လဲ မမသူဇာ့စောက်ဖုတ်ကို သေသေချာချာ ယက်ပေးနေရင်း မမရဲ့ ကျွမ်းကျင်တဲ့ လီးစုပ်ချက်တွေအောက်မှာ ညည်းညူနေရပြီ။ မမကလဲ ညည်းနေရင်းပဲ ကျုပ်လီးကို အတင်းစုပ်နေတယ်။ ခဏကြာတော့ မမသူဇာ ကျုပ်လီးကို ပါးစပ်ကချွတ်ပေးပြီး
“အူး… မောင်လေးရယ်… မမ အရမ်းခံချင်နေပြီ… မမကို လိုးပေးတော့… ”
မမက အခုတော့ မောင်နှလို အလိုးခံချင်နေပြီထင်တယ်။ ကျုပ်ကို မောင်လေးလို့ ခေါ်ပြီး လိုးခိုင်းနေပြီ။ ဒီတော့ ကျုပ်လဲ အလိုက်သင့် မောင်နှမလို ပြောပြီးလိုးရမှာပေါ့။ မမနဲ့က ချစ်သူတွေလိုအရမ်းချစ်တော့ မောင်နှဆိုတာကို မေ့မေ့နေတာ။ မောင်နှမလို သိပ်မလိုးဖြစ်ဘူး။
“ဟုတ်… မောင်လေးလဲ မမကိုလိုးချင်နေပြီ… မမမှာ မောင်လေးရဲ့ကလေး ရှိနေပြီဆိုတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ ဇိမ်နဲ့လိုးရအောင်နော်…”
“အင်း… မောင်လေးသဘော… ”
ကျုပ် လဲ မမမျက်နှာပေါ်ကဆင်းပြီး မမပေါင်ကြားမှာ နေရာယူလိုက်တယ်။ မမစောက်ဖုတ်ကို လီးထိပ်နဲ့ တစ်ချက်နှစ်ချက်ပွတ်သပ်ပြီးမှ ကျုပ်လီးကို မမသူဇာရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လီး မမသူဇာရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲ တအိအိနဲ့ တိုးဝင်ကာ လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားပြီး ဆီးခုံချင်း ထိကပ်သွားမှ မမကိုယ်ပေါ် တံတောင်ကိုခွထောက်လျှက် မှောက်ချတော့ မမသူဇာက ကျုပ်ကို ဆီးဖက်ထားပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ခါးကိုလှုပ်ပြီး ကိုယ်အစ်မစောက်ပက်ကို တစ်ချက်ချင်း အရသာခံလိုးနေလိုက်တယ်။
“ကောင်းလိုက်တာ… မမရယ်… ကိုယ်အစ်မကို ပြန်လိုးရတာကောင်းလိုက်တာ… ”
“မောင်လေးရယ်… မမလဲ အရမ်းကောင်းတာပဲ…  ကိုယ့်မောင်လေးက ပြန်လိုးပေးတာ ခံလို့ကောင်းလိုက်တာ… မောင်လေးရယ်… မမ မောင်လေးကိုချစ်လိုက်တာ… ”
“ပြွတ်… ချစ်တယ်မမရယ်… မမစောက်ပက်ကြီးက အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတာပဲ… မောင်လေးကြိုက်လိုက်တာ… ငါ့အစ်မစောက်ပက်ကြီးကို ငါ့လီးနဲ့ တက်လိုးရတာ ကောင်းလိုက်တာ… အင်း… ဟင်း… ”
“ဟင့်… မောင်လေးရယ်… ကြိုက်ရင်လိုး… မမစောက်ပက်ကို မောင်လေးလီးနဲ့ သေအောင်လိုးပစ်…. မမအားမရတော့ဘူးကွာ… နည်းနည်းဆောင့်ပေးအုံး… ”
“ဖြစ်ပါ့မလား မမရယ်… မမနဲ့မောင်လေး မောင်နှမချင်းလိုးပြီး ရမယ့်ကလေးလေး… ထိသွားပါအုံးမယ်… ”
“အရင်လောက်မကြမ်းနဲ့ပေါ့မောင်လေးရယ်… ဒီ့ထက်နည်းနည်းတော့ကြမ်းပေးပါအုံး… ကိုယ့်မောင်အရင်းက လိုးပေးနေတာ… မမအရမ်ကောင်းနေပြီ… ဟင်း… အင့်…. ”
ကျုပ်လဲ မမသူဇာက တောင်းဆိုနေတော့ ကျုပ်လဲ ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်လိုးပေးတယ်။ စောက်ပက်နဲ့လီး ပွတ်တိုက်လိုးသံတွေက တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ဆူညံလို့။ အားနဲ့ဆောင့်တာမဟုတ်ပေမယ့် မမသူဇာက စောက်ပက်ကို အစွမ်းကုန်ကော့ပေးထားလို့ အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတယ်။
“အူး… မောင်လေးရယ်… အင်း… ဟင်း… ဟုတ်တယ်… အဲ့လောက်ဆိုရတယ်… လိုး…. အင်း… ဟင်း… ငါ့မောင်လေးလီးက ကောင်းလိုက်တာ… ”
“ငါ့အစ်မစောက်ပက်ကလဲ… အရမ်းကောင်းတယ်… ငါ့အစ်မသူဇာ စောက်ပက်ကြီး… ချစ်လိုက်တာကွာ… ငါ့လီး… အရမ်းကောင်းနေပြီ…. ”
“အ.. ဟား… မောင်လေးရာ… လိုးတတ်လိုက်တာ… အီး… မမ မရတော့ဘူး… အူး… ထွက်ပြီ… ဟူး… ငါ့မောင်လေးလီးကြီးက ငါ့စောက်ပက်ထဲမှာ… ဟူး…”
မမသူဇာ တစ်ချီပြီးသွားတော့ ကျုပ် မမသူဇာရဲ့စောက်ပက်ထဲမှာ လီးကိုစိမ်ထားပြီး မမသူဇာရဲ့နို့တွေကို ကုန်းစို့နေလိုက်တယ်။ မမသူဇာကလဲ ကျုပ်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်နေပြီး ခဏနေမှ
“ကောင်းလား… မမ… ”
“အင်း… အီဆိမ့်နေတာပဲကွာ… မောင်နှမချင်း အခုလိုပြောပြီးလိုးရတာ… အရမ်းကောင်းတာပဲ… မမ အမောပြေပြီ… ဆက်လိုးပေးတော့… မမ မောင်လေးလိုးပေးတာ ခံလို့မဝသေးဘူး…”
“အင်း… ဆက်လိုးမယ်… ဒါနဲ့မမ… မမကမောင်လေးကို ဘယ်အချိန်ကတည်းက… စပြီးချစ်တာလဲ… မောင်လေးငယ်ငယ်လေးကတည်းက… မမက မောင်လေးကို အရမ်းအလိုလိုက်ပြီး ချစ်တာသိပါတယ်… ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ကိုယ့်မောင်လေးကို ချစ်မိသွားတာလဲ… ”
“ပြွတ်… ဒါက ဘယ်အချိန်လဲလို့ပြောရခက်တယ်… မမက မောင်လေးကိုအရမ်းချစ်တယ်လေ… မမ အပျိုဖြစ်ကာစ ရှစ်တန်းနှစ်လောက်က မောင်လေးက မနက်မနက်ဆို ဂျိုးလေးကထောင်နေပြီး မမက မောင်လေးကိုဖက်ထားတာ ဆိုတော့… မောင်လေးဂျိုးလေးက မနက်တိုင်း မမပေါင်ရင်းကိုလာထိနေတာ… ”
“ဟုတ်လား… ”
“အင်း… နောက်ကျ စိတ်ကစားတဲ့အရွယ်ဆိုတော့ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ကို စိတ်ဝင်စားလာပြီ… ဒါပေမယ့် ရည်းစားလဲမထားချင်ဘူးလေ… အဲ့ဒါနဲ့ မနက်တိုင်း မမပေါင်ရင်းကို လာထိတာကို အရသာခံပြီး ဖက်အိပ်တတ်လာတာ…”
“ဟုတ်လား… မောင်လေးမသိဘူး…”
“ဘယ်သိမှာတုန်း… မောင်လေးက ငယ်သေးတာကိုး အဲ့တုန်းက ငါးတန်းလားပဲရှိသေးတာ… ”
“နောက်ကျတော့ မောင်လေးလီးလေးကို လက်လေးနဲ့ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဆုပ်ကိုင်တာတို့ အုပ်ကိုင်တာတို့ လုပ်တတ်လာတယ်…”
“သြော် ဒါကြောင့်… ငယ်ငယ်က အိပ်ယာနိုးချိန် တခါတလေ… မမလက်က မောင်လေးလီးပေါ်ရောက်နေတာကိုး…”
“နောက်တစ်ဆင့်ဘာလုပ်လဲ… သိလား”
“ခဏလေး… သိပြီ… တခါတလေ မနက်အိပ်ရာနိုးချိန်… မမက မောင်လေးကိုခွထားပြီး မမထမိန်ကပြေကျနေတယ်… မောင်လေးလီးက မမအဖုတ်နားမှာ… အဲ့ဒီတုန်းက… မောင်လေးရှစ်တန်းတက်နေပြီ… ”
“ခစ်ခစ်… မှတ်မိသားပဲ… နောက်ပိုင်းကျ မောင်လေးကို မမက အတင်းပူးပြီးဖက်အိပ်တာ… မောင်လေးအိပ်ပျော်ရင် မောင်လေးလီးကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေဆွပြီး တောင်လာရင် မမထမိန်ပေါ်ကနေ အဖုတ်နဲ့ထိထားတာ…”
“ဟုတ်လား… မမရယ်… မောင်လေးသာသိခဲ့ရင် အလိုတူအလိုပါ… မမကိုပြန်ဖက်ထားပြီး ထောက်မိမှာပဲ… ”
“ဟီး… မမလဲ မောင်လေးအိပ်ပျော်မှ မသိအောင်ခိုးလုပ်ရဲတာ… မေမေတို့နဲ့ပြန်တိုင်မှာစိုးလို့လေ… ”
“တိုင်ပါ့မလား… မမရယ်… မမကိုမောင်လေးက ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ဘယ်လောက်ချစ်တာ သိသားနဲ့…”
“သိပါတယ်… မောင်လေးက ငယ်သေးတော့ မမလဲ ပြန်တိုင်မှာကြောက်တာပေါ့… ”
“နောက်ရော… ”
“နောက်တော့ မောင်လေး ဘောင်းဘီထဲကိုလက်နှိုက်ပြီး လီးကိုတိုက်ရိုက်ကိုင်ကြည့်တယ်… ပူပူနွေးနွေးလေးနဲ့ မမ ရင်အရမ်းခုန်တာပဲ… မမလဲ အရဲစွန့် ထမိန်ကိုဖြည်ပြီး မောင်လေးလီးကိုလဲ ဘောင်းဘီအပြင်ကိုထုတ်ပြီးမှ မောင်လေးလီးနဲ့ မမစောက်ပက်ကို ထိထားပြီး အစိလေးပွတ်ရင်း အာသာဖြေရတာ… ”
“မမရယ်… မောင်လေးကို အသိပေးလိုက်ပါတော့လား… မမအဖုတ်လေးကို မောင်လေးပွတ်ပေးမှာပေါ့… ”
“ဟင့် မသိဘူးလေ… မောင်လေးပဲ မေမေတို့ကို သပ်သပ်တစ်ခန်းအိပ်ချင်တယ်ဆိုပြီး သွားပြောနေပြီးတော့…”
“အဲ့ဒါက မမကိုအားနာလို့လေ… မောင်လေး အိပ်ယာနိုးရင် လီးကတောင်ပြီး မမအဖုတ်နဲ့ထိလို့ထိ… လက်တွေ ပေါင်တွေနဲ့ ထိလို့ထိဆိုတော့… မမကိုအားနာတာ မောင်လေးလဲ အဲ့လိုထိထားရတာကြိုက်ပေမယ့် မမက မောင်လေးကို စိတ်ဆိုးမှာစိုးတာ…”
“အဲ့လိုလား… ဟင့်ဒီလိုမှန်းသိရင် မောင်လေးကို ပြောပြခဲ့တာပေါ့… မမက မောင်လေး မမနဲ့အသားချင်းထိရတာ မကြိုက်ဘူး ထင်နေတာ… ”
“ကြိုက်တာပေါ့… တခါတလေ မောင်လေး စိတ်ရိုင်းဝင်ပြီး အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်ပြီး မမအဖုတ်နားလေးကို ထမိန်ပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်ထားမိတာ… မနက်ကျ နောင်တတွေရနေရော… မမ သိရင် မောင်လေးကို မချစ်တော့မှာစိုးတာ… ”
“သိတယ်လေ… မမက အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မောင်လေးလုပ်ချင်တာလုပ်ပါစေဆိုပြီး… လွှတ်ပေးထားတာ… မမက ထမိန်တောင်ဖြည်ပေးလိုက်သေးတယ်လေ… မောင်လေးနှိုက်လို့ အဆင်ပြေအောင် ပေါင်ကားပြီး မောင်လေးကိုတောင်လှမ်းခွလိုက်သေးတယ်…”
“ဟမ်… မမရယ်… မောင်လေးမှာ မမနိုးသွားတာလားဆိုပြီး အသက်တောင်မရှူရဲဘူး… နောက်မှ မမက မနိုးတော့ မောင်လေးလဲ အဲ့အတိုင်းလေး မမအဖုတ်ပေါ် လက်လေးအုပ်ကိုင်ပြီး အိပ်လိုက်တာ… ပွတ်တော့မပွတ်ရဲဘူး… ဒါတောင် မောင်လေးလက်မှာ စိုလာလို့ မမ သေးပေါက်ချတယ်မှတ်နေတာ… ဟီးဟီး…”
“မောင်လေးက မမအဖုတ်ပေါ် လာပြီးအုပ်ကိုင်ကတည်းက… မမက စိတ်ပါပြီး အရည်ထွက်နေတာ…”
“ဒီလိုမှန်းသိရင် မမထိမိန်ထဲအထိ လက်ထည့်ပြီး မမစောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပေးခဲ့ပါတယ်…”
“မမလဲ အဲ့ကတည်းက မောင်လေးယုယတာ အရမ်းခံချင်တာ… သူစိမ်းမိန်းကလေးတွေကိုချစ်သွားမှာလဲ အရမ်းစိုးရိမ်တာပဲ… မောင်လေးရဲ့ သူငယ်ချင်းကောင်မလေးတွေနဲ့ ကျောင်းအတူသွားတာတောင် မကြိုက်ဘူး… အဲ့ကတည်းက မမရင်ထဲကို မောင်လေးက ရောက်လာတာ… နောက်ကျ မောင်လေးကို လူလစ်တာနဲ့ ဖက်နမ်းတော့တာပဲ… မောင်လေးလဲ မမကို ရင်ခုန်နေတာ မမသိတယ်လေ…”
“ရင်ခုန်တာပေါ့… မမက အရမ်းချောတာကိုး… ပြီးတော့ ကိုယ့်အစ်မအနေနဲ့လဲ လေးစားပြီးသား ချစ်ပြီးသား… မမနဲ့အမြဲလို ဖက်နမ်းနေရတော့ အစ်မတစ်ယောက်လိုထက် ပိုချစ်မိသွားတာ… မမကို မောင်လေးချစ်လိုက်တာ… ပြွတ်…”
“မောင်လေးကိုလဲ… မမသိပ်ချစ်တာပဲ… ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ်… မောင်လေးလီးကြီးကို မမ ကြိုက်လိုက်တာ… လိုး… မောင်လေးရဲ့ အစ်မအရင်း သူဇာ့ကိုလိုး… အူး… ဟူး… မမစောက်ပက်ထဲမှာ… အီဆိမ့်နေတာပဲ… အရသာရှိလိုက်တာကွာ… ငါ့မောင်လေးလီးကြီးကို မမ စောက်ပက်ထဲကတောင်မထုတ်ချင်တော့ဘူး…”
“မထုတ်ချင်ရင်ထည့်ထားမယ်… ဟူး… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… မမရယ်… ငါ့အစ်မ စောက်ပက်က လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… မောင်လေး ပြီးချင်ပြီ… မမစောက်ပက်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်မယ်… ”
“ထည့်… ဆောင့်… နာနာလေးဆောင့်လိုး…. မောင်လေးလီးကြီးနဲ့ မမစောက်ပက်ကို နာနာဆောင့်လိုးပေး… မမလဲပြီးချင်လာပြီ… ဟင်း…. မောင်လေးရယ်… ငါ့မောင်လေး…. မမရဲ့အသက်… လိုး… အီး… ပြီး…. ပြီ… ဟင်း…. ဟင်း…”
“မောင်လေးလဲ… ပြီးပြီ… မမရယ်… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တဲ့… ငါ့ အစ်မစောက်ပက်… ဟူး… ပြွတ်… ကောင်းလိုက်တာ… ”
“ခစ်ခစ်… ပြွတ်… မမ လဲအရမ်းကောင်းတယ်…  ပြွတ်… လိုးတတ်လိုက်တဲ့ မမမောင်လေး… တခါတလေ မောင်နှမလို ပြောပြီး လိုးရတာ တော်တော်အရသာရှိတာပဲ… ခစ်ခစ်… ပြွတ်… မောင်လေးလီးကို မမစောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ထားရတာ ကောင်းလိုက်တာ… ”
“အဲ့ဒါဆိုလဲ ထည့်ထားမယ်… မထုတ်တော့ဘူး…. မမစောက်ဖုတ်က မောင်လေးလီးကို ညှစ်နေတုန်းပဲ… ကောင်းလိုက်တာ… ”
“ကိုယ့်မောင်လေးလီးကြီးမို့… စိတ်ရှိလက်ရှိ ညှစ်နေတာ… ပျော့စိစိလေးတောင်… အရသာရှိတယ်… မောင်လေးလီးကို မမစောက်ဖုတ်ထဲမှာ ခဏစိမ်ထားပေးအုံးနော်… ”
“အင်း… ခဏမဟုတ်ဘူး… အကြာကြီးစိမ်ထားမှာ… မမကိုလိုးလို့မဝသေးဘူး… ထပ်လိုးအုံးမယ်လေ… မောင်နှမလိုပဲ လိုးရအောင်… ”
“မောင်လေးရယ်… မမစောက်ဖုတ်က မောင်လေးလီးကို အခုထိညှစ်ပေးနေတာကိုပဲကြည့်… မမ မောင်လေးနဲ့အလိုးခံရတာ ဘယ်လောက်ကြိုက်သလဲဆိုတာ… မောင်လေး ဘယ်လောက်လိုးလိုး မမက ဝမှာမဟုတ်ဘူး… သိလား… ညနေတောင်စောင်းပြီ… ညီမလေး ရင်အေးလဲ အိမ်မှာ လုပ်စရာရှိအုံးမှာပေါ့… နောက်မှနော်… ခဏပဲစိမ်ပေးထား… ”
“မမ စောက်ဖုတ်က ဆက်ညှစ်နေရင်… မောင်လေးလီးတောင်လာတော့မှာ… ”
“တောင်ပစေကွာ… တောင်လာရင်… လမ်းမှာ ညီမလေးရင်အေးကို လိုးလိုက်… မောင်လေးနဲ့ ညီမလေး သမီးရည်းစားတုန်းကလို အပြင်မှာ ချိန်းပြီးမလိုးရတာ… ကြာပြီမလား… မမနဲ့မောင်လေးလိုးတာ… ညီမလေး ရင်အေးလာချောင်းကြည့်နေတယ်… ခစ်ခစ်… သူလဲ မောင်နှမချင်း လိုးတဲ့အကြောင်းတွေ ပြောရင်း လိုးတာကြည့်ပြီး စိတ်ထနေလောက်ပြီ… ”
“ဟုတ်လား… ဟီး ဟီး… ”
ကျုပ် တံခါးဝလှမ်းကြည့်တော့ တံခါးက ဟနေပြီး ကျုပ်ရဲ့ချစ်ဇနီးလေး ကြည့်နေတာကို မြင်ရတယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်အေးကို ပြုံးပြလိုက်တယ်။
“အမလေး… သူ့မိန်းမ စိတ်ပါနေပြီဆိုတော့ မျက်နှာကြီးက ပြုံးဖြီးသွားတာများ… ”
“ဟီး… မမကလဲ… ဒါပေမယ့် တကယ် မောင်လေး မမကို လိုးလို့မဝသေးဘူး…”
“ပြွတ်… မမသိပါတယ်… နောက်မှပေါ့… ခစ်ခစ်… မောင်လေးလီးက တောင်လာပြီ… တစ်ချက် နှစ်ချက် ဆောင့်ပြီး ထုတ်လိုက်တော့… ”
“မမက တန်းလန်းကြီးကျန်နေမှာပေါ့…”
“ရပါတယ် မောင်လေးရဲ့… မမအဆင်ပြေပါတယ်… နောက်တစ်ခါလာမှ မောင်နှမလိုပဲ ပြောပြီး ထပ်လိုးကြမယ်နော်… အခုတောင်နေတဲ့ မောင်လေးလီးကို ရင်အေးဖို့ထားလိုက်…”
“မမရယ်… ဘယ်လိုတောင် အလိုက်သိတာလဲကွာ… ချစ်လိုက်တာ… မမလိုအစ်မရှိတာ မောင်လေး အရမ်းကံကောင်းတာပဲ… ဒီလိုလား… အင့်… တစ်ချက်… ”
“ဟင်း… ဟုတ်တယ်… နောက်တစ်ချက် ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်… ”
“အင့်… နောက်တစ်ချက်…  ဒါက အရမ်းအလိုက်သိလို့ ဘောနပ် နောက်တစ်ချက်… အင့်… တကယ် မထုတ်ချင်ဘူးကွာ… ငါ့အစ်မ စောက်ဖုတ်ထဲက ငါ့လီးကိုမထုတ်ချင်ဘူး… ဟူး… ”
“ဟင့်… မောင်လေးရယ်… ဘောနပ်ပေးလို့ကျေးဇူးပဲ… ဟင်း… ထုတ်… ထုတ် လိုက် တော့ နော်… ဟင်း…”
မမသူဇာ သက်ပြင်းရှည်ကြီးကိုချပြီး ကျုပ်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ်က ဆင်းစေတယ်။ ကျုပ်လဲ မမသူဇာ စောက်ဖုတ်ထဲက လီးမထုတ်ချင်ပေမယ့် ထုတ်လိုက်ရင်း မမကိုယ်ပေါ်က ဆင်းလိုက်တော့တယ်။
“ညီမလေး ရင်အေးအတွက်… မောင်လေးလီးမှာ မမရဲ့စောက်ရည်တွေ လက်ဆောင်ပေးလိုက်တယ်… မလိုးခင် အရင်ပေးမြည်းလိုက်အုံးနော်… ခစ် ခစ်… ”
“မမရယ်… ရွှတ်… အရမ်းချစ်တယ်သိလား… မမရဲ့လက်ဆောင်ကို အေးလေး ကြိုက်မှာ သေချာတယ်… ”
“အွန်း… မမလဲ အရမ်းချစ်တယ်… သွားတော့ မောင် ဟိုမှာ ညီမလေးစောင့်နေပြီ… ရွှတ်… ရွှတ်… ”
“ဟုတ်… မ… ”
ကျုပ်လဲ အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ပြီး မမအခန်းထဲက ထွက်ရင်း အခန်းတံခါးမပိတ်ခင် မမကိုလှည့်ကြည့်တော့ မမသူဇာ ကျုပ်တို့လင်မယားကို ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်ရင်း ပေါင်စေ့ကာ သူ့အဖုတ်ကို လက်နဲ့ပွတ်နေတာမြင်ရတယ်။ မမက သူ့ကိုယ်ကို စောင်နဲ့ဆွဲအုပ်လိုက်တော့ ကျုပ်နဲ့ ရင်အေးလဲ သက်ပြင်းချပြီး တံခါးပိတ်ကာ ထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ အောက်ထပ်ရောက်တော့ မေမေ့ကိုနှုတ်ဆက်ပြီး ဆိုင်ကယ်နဲ့ လင်မယားနှစ်ယောက် ထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ အခုတော့ ကျုပ်အတွက်ကလေးယူပေးမယ်ပြောတာက မူယာ၊ အရင်ဗိုက်ကြီးတာက မမသူဇာဖြစ်နေပါပေါ့လား။ မမသူဇာက အကြီးပီပီ မူယာ့ထက် ခြေတစ်လှမ်းဦးသွားခဲ့ပြန်ပြီ။ အိမ်ပြန်လမ်းမှာ ချစ်ဇနီးလေးက ကျုပ်ခါးလေးကိုဖက်ထားရင်း တစောင်းလေးထိုင်စီးတယ်။ ဆိုင်ကယ်စီးရင်း လူလစ်တိုင်း ကျုပ်လီးကို လာလာပွတ်ပြီး တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံမှန်လမ်းက မမောင်းဘဲ ဒီလိုကျောင်းပိတ်ရက်ဆို လူရှင်းတတ်တဲ့ စာသင်ကျောင်းနောက်ကျောလမ်း ဆီ ပတ်သွားလိုက်တယ်။ ကျောင်းပိတ်ရက်ဆို ကျောင်းမှာ ကျောင်းစောင့်မိသားစုနဲ့ တခါတရံ စာရင်းလာလုပ်တဲ့ ကျောင်းအုပ်ဆရာမကြီးသာ သူ့ရုံးခန်းမှာ ရှိတတ်တယ်။ ကျုပ်နဲ့ရင်အေးလဲ ကျောင်း အနောက်ဘက်က ခြံစည်းရိုးအပြင်မှာ အပင်အုပ်အုပ်ကြီးတွေနဲ့ ခြုံကွယ်တွေလဲ ပေါတာမို့ အဲ့ဒီကိုပဲ မောင်းသွားလိုက်တယ်။ ရင်အေးက လူပြတ်လာလေ ကျုပ်လီးကို ပိုပွတ်လာလေလုပ်ရင်း လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖက်ကာ ရင်အေးရဲ့နို့တွေက ကျုပ်ကျောမှာ ဖိကပ်ပွတ်သပ်နေပြီ။ ကျုပ်လီးကလဲ မာသထက်မာ၊ တောင်သထက်တောင်ပေါ့။ ကျောင်းအနောက်တည့်တည့်ကိုရောက်တော့ လင်မယားနှစ်ယောက် ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကဆင်းကာ ကျောင်းနောက်ဖေးလမ်းသွယ်လေးဆီ ကျုပ်က ဆိုင်ကယ်ကို တွန်းသွားလိုက်တယ်။ ဒီနားက ကျောင်းဝန်းထဲက ကျောင်းစောင့်အိမ်နဲ့ နီးတာမို့ ဆိုင်ကယ်သံမကြားရအောင် တွန်းသွားရတာ။ လင်မယားနှစ်ယောက် သွားနေရင်း ရင်အေးက ကျုပ်လက်ကို ဖမ်းဆွဲတော့ ကျုပ်လဲ ဘာလဲဆိုပြီး ရပ်ကာလှည့်ကြည့်တော့ သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ်လက်ညှိုးလေးတင်ပြီး တိုးတိုးနေဖို့ အချက်ပြကာ ချုံပုတ်တစ်ခုကို လက်ညှိုးထိုးပြတယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်အေး လက်ညှိုးညွှန်ရာကို ကြည့်လိုက်တော့ မိန်းမတစ်ယောက် ခြုံအကွယ်မှာ ကုန်းပြီး တစ်ခုခုကို ချောင်းကြည့်နေတာ မြင်ရတယ်။
ကျုပ်လဲ ဆိုင်ကယ်ကို ခြုံအကွယ်ထဲ တွန်းလိုက်ပြီး ဒေါက်ထောက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လင်မယားနှစ်ယောက် ခြေဖော့ပြီး ခုနက မြင်နေရတဲ့ မိန်းမဆီကို တရွေ့ရွေ့ အသံမကြားအောင် တိုးကပ်သွားလိုက်တယ်။ ကျုပ်တို့လင်မယား အဲ့ဒီအမျိုးသမီးနဲ့ ဆယ်ပေလောက်အကွာက ခြုံအကွယ်ကိုရောက်တော့ လူကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ရပြီ။ ဒါပေမယ့် ကျောပေးထားလို့ ဘယ်သူမှန်းမသိ။ ထိုအမျိုးသမီးက အရှေ့ကိုမဲချောင်းရင်း သူ့လက်က ထမိန်ကြားထဲမှာ လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့။ ကြည့်ရတာ စောက်ဖုတ်နှိုက်နေတာ ထင်တယ်။ ကျုပ်က ကျောင်းကို တခါတရံမှရောက်တော့ ဆရာမတွေနဲ့ သိပ်မရင်းနှီး။ ရင်အေးကတော့ သမီးလေးကို ကျောင်းပို့ကျောင်းကြို အမြဲလုပ်နေတာဆိုတော့ သူကပိုရင်းနှီးတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ် နောက်ကျောကနေ ကြည့်ရတာ ဒီအမျိုးသမီးကို ရင်းနှီးနေသလိုပဲ။ ကျုပ်လဲ ရင်းအေးနားကပ်ကာ ခပ်တိုတိုးနဲ့
“အေး အဲ့ဒါဘယ်သူလဲ သိလား… ”
“သမီးလေးရဲ့အတန်းပိုင်ဆရာမ… နွယ်နီထွန်းလေ…”
“ဟုတ်ပါ့မလား… မျက်နှာလဲမမြင်ရဘဲနဲ့…”
“သေချာတယ်… သမီးလေး ကျူရှင်ကြိုတုန်းက ဒီဝတ်စုံနဲ့တောင် တွေ့ဖူးသေးတယ်… လာ သူ့ဆီသွားရအောင်… သူဘာချောင်းနေတာလဲ… အရမ်းသိချင်နေပြီ…”
“ဖြစ်ပါ့မလား…  ဆရာမ ရှက်သွားလိမ့်မယ်… ”
“တမင်ကို… အမိဖမ်းမလို့ဟာ…  ကိုကံကောင်းရင်… အဲ့ဆရာမကို စားရအုံးမှာ… ထွက်မပြေးသွားစေနဲ့နော်… ဖမ်းဆွဲထား… အေး စည်းရုံးမယ်… ”
“ဖြစ်ပါ့မလား… ”
“ဖြစ်ပါတယ်… မရလဲ အရင်းပဲဟာ… လာ… ကိုက ဟိုဘက်ကနေ အေးက ဒီဘက်က ညှပ်ဖမ်းမယ်… ”

(အခန်း ၁၀/၄)

ကျုပ်တို့လင်မယား ခြေသံလုံလုံနဲ့ တရွေ့ရွေ့ ဆရာမ နွယ်နီထွန်းအနားကို ကပ်သွားပြီး အနားရောက်တော့ ရင်အေးက ဆရာမနွယ်နီထွန်းရဲ့ ကျောလေးကို အသာပုတ်လိုက်တော့ ဆရာမနွယ်နီထွန်းရဲ့ကိုယ်လေး ဆတ်ခနဲတုန်သွားပြီး
“အမလေး…”
ဆရာမနွယ်နီထွန်း ရုတ်တရတ် လန့်အော်လိုက်တော့ ရင်အေးက ဆရာမဟပါးစပ်ကိုပိတ်၊ ကျုပ်က ကုန်းနေရာကနေ ထရပ်ဖို့ကြိုးစားတဲ့ ဆရာမကို လက်ဆွဲပြီး အတင်းပြန်ကုန်းခိုင်းရတယ်။ ရင်အေးက ဆရာမကို တိုးတိုးနေဖို့ အချက်ပြပြီးမှ ဆရာမပါးစပ်ကို အုပ်ထားတဲ့ လက်ကို ဖယ်ပေးလိုက်တယ်။ ဆရာမမျက်နှာက ရဲပတောင်းခတ်လို့။
“ဘာလို့ ထအော်တာလဲ… ဆရာမရယ်… သူများကြားကုန်မှ အရှက်တွေကွဲကုန်တော့မှာပဲ… ”
“လန့်သွားတာကို… မရင်အေးရယ်… ကျမရှက်လို့ မျက်နှာဘယ်ထားရမှန်းတောင်မသိတော့ဘူး… ”
“ဘာမှရှက်မနေပါနဲ့ ဆရာမရယ်… ဘယ်သူက ဒါနဲ့ကင်းနိုင်လို့လဲ… နေစမ်းပါအုံး… ဆရာမက ဘာကိုချောင်းနေတာလဲ… ”
“ဟင်း… ဟိုမှာလေ… ခြုံပုတ်ကို နည်းနည်းဖြဲကြည့်လိုက်…”
ကျုပ်နဲ့ ရင်အေးလဲ ဆရာမနဲ့အတူ ခြုံပုတ်ကိုဖြဲကြည့်လိုက်တယ်။ အားပါး… ကျောင်းဝန်းထဲမှာ အသက် ၄၀ခန့်လူကြီးတစ်ယောက်က အသက် ၂၀ခန့် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို နောက်ကနေ ဆောင့်လိုးနေတာ မြင်ရတယ်။ သူတို့အာရုံက ကျုပ်တို့ဘက်မှာမရှိ ကျောင်းဝန်းထဲက အိမ်လေးကိုသာ မျက်တောင်မခတ်ကြည့်ရင်း လိုးနေကြသည်။
“ဆရာမ… အဲ့ဒါ ကျောင်းစောင့်ကြီးမလား… ကောင်မလေးက ဘယ်သူတုန်း… အသက်ချင်း ကွာတယ်နော်…”
“ဟင်း… အဲ့ဒါ သူ့သမီးလေ… ”
“ဟမ်… သားအဖချင်းလိုးနေတာပေါ့… ဖြစ်နေတာ ကြာပြီထင်တယ်… ကောင်မလေးက သူ့အဖေဖင်ကိုတောင် ဆွဲယူပြီး ဆောင့်လိုးခိုင်းနေသေးတယ်… ဒီလူလိုးတာကလဲ… အားမရလိုက်တာ… ကျမယောက်ျားလိုးတာနဲ့များ ကွာပါ့… ”
“အိုး… မရင်အေးရယ်… ဘယ်လိုတွေတောင် တစ်တစ်ခွခွ ပြောနေတာလဲ… ရှင့်ယောက်ျားရှိနေတာကိုး… ”
“ဟီး… ဆောရီးပါဆရာမရယ်… ကျမက ယောက်ျားနဲ့ လိုးရင် တစ်တစ်ခွခွပြောပြီးလိုးနေကျဆိုတော့ အကျင့်ပါနေတာ… ဒါပေမယ့် သားအဖချင်းလိုးနေတာကြည့်ပြီး… ကျမစောက်ဖုတ်က အရည်တောင်စိမ့်ကျနေပြီ ဆရာမရယ်… ”
“မရင်အေးတို့လင်မယားနဲ့တော့… ခက်တာပဲ… ”
“အမလေး… ဆရာမရယ်… ကျမတို့လင်မယားမို့ တော်သေးတာ… မဟုတ်တရုတ်ကောင်တွေများ ဆရာမကို ဒီလိုပုံစံမြင်ရင်… ဆရာမကို ခြိမ်းခြောက်ပြီး…  မုဒိန်းကျင့်ခံရနိုင်တယ်… လုပ်လေဆရာမ ခုဏက စောက်ဖုတ်ကိုပွတ်နေတာ မပြီးသေးဘူးမလား…ဆက်ပွတ် ”
“အာ… ရှင့်ယောက်ျားအရှေ့မှာတော့ မလုပ်ချင်ပါဘူး… အခုတောင် တော်တော်ရှက်နေပြီ… ”
“ဆရာမ မလုပ်ချင်ရင်လဲနေ… ကျမကတော့… မနေနိုင်တော့ဘူး… ပွတ်တော့မယ်… ”
ရင်အေးက ပြောရင်း သူ့ထမိန်ကိုလှန်ကာ အတွင်းခံကို လျောချကာ သူ့စောက်ဖုတ်ကို လက်နှိုက်ပြီးပွတ်တယ်။ ဆရာမ နွယ်နီထွန်းကလဲ ရင်အေးကို တအံ့တသြ လှည့်ကြည့်နေတယ်။
“ဟင်း… ကိုယ့်လက်နဲ့ကိုယ်ပွတ်ရတာ အားမရဘူး… ဆရာမ… ဆရာမလက်လေးခဏငှားပါလား… ”
ပြောရင်း ရင်အေးက ဆရာမနွယ်နီထွန်းရဲ့လက်ကို ဆွဲယူကာ သူ့စောက်ဖုတ်ဆီ ကပ်လိုက်တယ်။ ဆရာမက ရုန်းပေမယ့် အားမပါ။
“မရုန်းပါနဲ့ ဆရာမရယ်… ကျမကျောင်းတုန်းက သူငယ်ချင်းနဲ့ မိန်းကလေးချင်း ပွတ်ပေး ယက်ပေးတာ သိပ်ကြိုက်တာ… လုပ်ပါ ဆရာမရယ်… အင်း… ဟုတ်တယ်… ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမရယ်… အင်း… ဟင်း… ”
“အေးရယ်… ဒီနားကြီးမှာ ကြာကြာမနေတာ ကောင်းမယ်… တခြားနေရာသွားရအောင်… မတော်လို့ တစ်ယောက်ယောက်မြင်သွားရင် ဆရာမသိက္ခာကျလိမ့်မယ်… ဟိုသားအဖလဲ ပြီးသွားပြီ… မရှိတော့ဘူး…”
“ဟုတ်သားပဲ… ဟီး… ဆရာမလက်ကလေးက ကောင်းလွန်းလို့ ပတ်ဝန်းကျင်ပါမေ့သွားတယ်… ဆရာမလက်မှာ ကျမစောက်ရည်တွေ ပေကုန်ပြီ… လာ ကျမသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးမယ်… ”
ပြောပြီး ဆရာမလက်ကို သူပါးစပ်လေးနဲ့ တစ်ချောင်းချင်းစီ စုပ်ရင်း ဆရာမမျက်နှာကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်တော့ ဆရာမနွယ်နီထွန်းလဲ ရင်အေး သူ့လက်ကို စုပ်ပေးတာ တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေတယ်။
“ပြောင်ပါပြီ မရင်အေးရယ်… ”
“ဟီး… ဆရာမလက်ချောင်းလေးက သွယ်သွယ်လေးနဲ့… စုပ်လို့ကောင်းလို့… ဆရာမနဲ့ကျမက အသက်သိပ်မကွာလောက်ပါဘူး… ရင်အေးပဲခေါ်ပါ… ”
“ကဲ… နောက်မှ မိတ်ဆက်ကြ… လာ ဟိုဘက်သွားရအောင်… ဒီမှာ ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့ စကားပြောလို့မကောင်းဘူး… ဆိုင်ကယ်နားကိုသွားရအောင်…”
ပြောပြီး ကျုပ်ကအရင် ဆိုင်ကယ်ရပ်ခဲ့တဲ့နေရာဆီ လျှောက်သွားလိုက်တော့ ရင်အေးက ဆရာမလက်ကို ဆွဲပြီးခေါ်လာတယ်။
“ကျမပြန်တော့မယ်လေ… ”
“နေပါအုံးဆရာမရယ်… ကျမ ဆရာမလက်လေးနဲ့လုပ်ပေးတာ ခံလို့မဝသေးဘူး… ဆရာမက ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… ”
ပြောရင်း ရင်အေးက ဆရာမနွယ်နီထွန်းကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီးဖက်ထားလိုက်တယ်။ ဆရာမ နွယ်နီထွန်းက အနည်းငယ်တော့ ရုန်းပေမယ့် အားမပါ။
“ရင်အေးရာ… ဟင်း… ”
“နီ့နှုတ်ခမ်းလေးက ချစ်စရာလေးကွာ…”
ပြောရင်း ဆရာမနွယ်နီထွန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးဆီ ရင်အေးက သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို တိုးကပ်သွားတော့ ဆရာမက ရင်အေးကို သေချာကြည့်နေပြီ ရှောင်ထွက်မသွား။ သူတို့နှုတ်ခမ်းချင်းထိကပ်သွားတော့ မျက်လုံးတွေမှိတ်သွားကြပြီး နမ်းနေကာ ဆရာမနွယ်နီထွန်းရဲ့ လက်တွေကလဲ ရင်အေးကိုပြန်ဖက်လာတယ်။ ခဏနေတော့ သူတို့အနမ်းတွေရပ်သွားကြတယ်။ ဆရာမနွယ်နီထွန်းက ကျုပ်ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီး မျက်နှာလေးရဲကာ ရင်အေးကို ဖက်ပြီး လည်ချင်းယှက်လျှက် သူ့မျက်နှာကို ရင်အေးမျက်နှာနဲ့ကွယ်ကာ ကျုပ်မမြင်အောင်ဝှက်ထားတယ်။
“ဒါက ဘာဖြစ်တာလဲ နီရဲ့… ခစ်ခစ်… ”
“အေးရဲ့ယောက်ျားက တို့တွေနမ်းနေတာကို သေချာ ကြည့်နေတာကိုး… ရှက်တာပေါ့လို့… ဟွန့်”
“ရှက်မနေပါနဲ့ နီရယ်… ကြောက်လဲမကြောက်နဲ့… စိတ်ချ နီက ခွင့်မပြုရင်ကိုက နီ့အသားကို လုံးဝမထိစေရဘူး… စိတ်ချ… ”
“နီကခွင့်ပြုရင်တော့… ထိမယ်ပေါ့ ဟုတ်လား… အေးနော်… အေးအကြံ နီသိတယ်…”
“ခစ်ခစ်… ထားပါနီရယ်… နီလက်ကလေးနဲ့ ခုနကလို လုပ်ပေးအုံးလေး… အေးလဲ နီ့ကိုလုပ်ပေးမယ်… ”
“ဟင့်… အေးယောက်ျားအရှေ့ကြီးမှာကွာ… ”
“ဘာဖြစ်လဲကွာ… မရှက်ပါနဲ့ဆို… စိတ်ချ နီခွင့်မပြုဘဲ လုံးဝ နီ့ကိုမထိစေရဘူး… လာပါကွာ နီ့လက်ကလေးကို လွမ်းလှပြီ… ”
ရင်အေးက ဆရာမရဲ့လက်ကိုဆွဲယူပြီး သူ့အဖုတ်ပေါ်တင်ပေးတော့ ဆရာမ နွယ်နီထွန်းက အလိုက်သင့် လက်တွေက ရင်အေးရဲ့အဖုတ်ကိုပွတ်ပေးလာတယ်။ ရင်အေးက သူ့ထမိန်ကိုလှန်ပြီး ဆရာမနွယ်နီထွန်းရဲ့လက်ကို အတွင်းခံထဲထိုးထည့်တယ်။
“ဟင်း… ကောင်းတယ် နီရယ်… ပြွတ်… နီ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ချိုလိုက်တာ… ဟုတ်တယ်… အဲ့လိုကလိပေး… အေးကိုလဲ နီ့အဖုတ်ပေးကိုင်ကွာ… ”
“ဟင့်… ရှက်ပါတယ်ဆို အေးရာ…”
ဆရာမနွယ်နီထွန်း ရှက်ပြီးမျက်နှာလေးရဲနေပေမယ့် ရင်အေးက သူ့ထမိန်ကို လှန်တင်လာပြီး အတွင်းခံထဲလက်နှိုက်တာကိုတော့မတားဘူး။ သူ့မျက်နှာကိုပဲ ကျုပ်မမြင်အောင် ရင်အေးကိုလည်ယှက်လျှက် ကွယ်ထားတယ်။
“နီ့အဖုတ်လေးက စိုအိနေတာပဲကွာ… သူ့များသားအဖလိုးတာ ချောင်းကြည့်ပြီး စိတ်ထနေတာပေါ့ ဟုတ်လား…”
“ဟင့်… အေးလဲတွေ့သားနဲ့ကွာ… ရှက်ပါတယ်ဆို ဒါပဲပြောနေ… ဟင့်… အင်း… ဟင်း… အေးရယ်…”
“ကောင်းလား… နီ… အေးပွတ်ပေးတာ ကောင်းလား… ”
“အင်း… ဒါနနဲ့ အေးတို့လင်မယားက ဒီကိုဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ… ဟင်း… ဟင်း… ”
“ဟီး… အေးတို့သွားရင်းလာရင်း စိတ်ထလာကြလို့ ဒီခြုံထဲမှာ လိုးကြဖို့လာတာ… ”
“အိုး… အိမ်ရောက်အောင်မောင်းသွားလို့ရသားနဲ့… ဘယ်လောက်မှမဝေးတဲ့ဟာ…”
“မတူဘူးလေ နီရဲ့… စိတ်ထလာရင် ကြုံတဲ့နေရာမှာ ကြုံသလို လိုးလိုက်ရတာ အရသာတစ်မျိုးနဲ့ ပိုပျော်ဖို့ကောင်းတာ… တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်လဲ… ရိုးအီမသွားဘဲ… ပိုပြီးစွဲလန်းလာကြတယ်လေ…”
“ဒီလိုပြောတော့လဲ… ဟုတ်သလိုပဲနော်… နီ့ယောက်ျားလဲ အရင်လိုစိတ်သိပ်မပါတော့သလိုပဲ… ရကာစတုန်းကသာ… အသည်းအသန်… အခုတော့ ကိုယ်ကစရင်တောင် သူက မလှုပ်ချင်ဘူး…”
“အေးပြောသလို နေရာအသစ်အဆန်းလေးတွေမှာ ကြုံသလိုလိုးကြည့်… နီ့ယောက်ျား နီ့ဆီ စိတ်ပြန်လည်လာစေရမယ်… နေပါအုံနီရယ်… ကိုဟိုမှာ တစ်ယောက်ထဲ ငေါင်နေပြီ… အေး ကို့ကို ပြုစုလိုက်အုံးမယ်နော်… ခဏ… ပြီးရင် နီ့ကို ပြုစုမယ်… ”
“ဟင့်… နီ့အရှေ့ကြီးမှာ လုပ်မလို့လား…”
“အင်းလေ… နီလဲ ကြည့်ရင်းပိုစိတ်ပါလာပြီး ခဏလေးနဲ့ ပြီးတာပေါ့… ”
“ဟင့်… အခုတောင် ဘယ်နှခါမှန်းမသိတော့ဘူး… ”
“ကို လာလေ… ကို့လီးကိုအပြင်ထုတ်လိုက်… အေးခဏဆွပေးမယ်… ပြီးရင်စုပ်ပေးမယ်… ပြီးမှ အေးကိုလိုးပေးနော်… ဟီး… ”
“အေးလေး သဘော…”
ကျုပ်လဲ ပုဆိုးကိုလှန်ပြီး အတွင်ခံကို နည်းနည်းလျောကာ တောင်နေတဲ့လီးကို အပြင်ထုတ်လိုက်တယ်။ ရင်အေးက ကျုပ်လီးကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်ရင်း
“ခစ်ခစ်… ကို့လီးက တောင်နေရောပဲ… ချစ်စရာကြီး…”
ဆရာမနွယ်နီထွန်း ကျုပ်လီးကို တစ်ချက်ငုံ့ကြည့်ပြီး ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားကာ မျက်နှာပြန်လွှဲလိုက်တယ်။
“ခစ်ခစ်… နီရယ် လီးမမြင်ဖူးတာကျနေတာပဲ… ”
“အိုး… သူ့ယောက်ျားဟာက နည်းနည်းနောနောကြီးကျလို့… ”
“ခစ်ခစ်… အဲ့ဒါကြီးက အရမ်းအရသာရှိတာ… အေးကတော့ စွဲနေပြီ… နီ့ ယောက်ျားက အဲ့လောက်မရှိဘူးလား…”
“ဟင့်အင်း… တစ်ဝက်လောက်ပဲရှိတာ”
“လာ… ကိုင်ကြည့်…”
“အာ… မကိုင်ချင်ပါဘူး… အေးရယ်… နီ့ကိုအထင်သေးတာလားဟင်… ”
“ဟာ… ပေါက်တတ်ကရ… ဘာကိုအထင်သေးရမှာတုန်း… နီ့ကို ကိုင်ရုံကိုင်ခိုင်းတာပါ… ”
“ဟင့်… သိပါတယ်… အေးက နီ့ကို အေးရဲ့ယောက်ျားနဲ့ ဖြစ်စေချင်နေတာမလား…”
“နီရယ်… နီဆန္ဒရှိမှပါ… အေးက နီ့ကွက်လပ်လေး ဖြည့်ပေးချင်ရုံပါ… အခုကိုင်ခိုင်းတာကလဲ နီ စိတ်ပြေအောင်… ကိုင်ကြည့်ပြီး ပွတ်ရင် ပိုအပြီးမြန်မယ်မလား… လာ ကိုင်ကြည့်လိုက်…”
ရင်အေးက ဆရာမနွယ်နီထွန်းရဲ့ လက်ကို ကျုပ်လီးပေါ်တင်ပေးတော့ ဆရာမရဲ့လက်က အနည်းငယ်တုန်နေပြီး မရဲတရဲလေး ဆုပ်ကိုင်လာတယ်။ ရင်အေးက
“ဟင်း…”
“ကိုင်လို့ကောင်းလား… နီ… ”
“အင်း… စိတ်ထဲတမျိုးကြီးပဲ အေးရယ်… ဟင်း…”
“အေးလေးရယ်… ကို့ကိုလဲ နမ်းပါအုံး… သူ့ဆရာမကိုပဲနမ်းနေတော့တယ်… ”
“နမ်းမှာပေါ့… လာ… ပြွတ်… ”
ရင်အေးက ကျုပ်ဘက်လှည့်ပြီး နမ်းတော့ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ထားတဲ့ ဆရာမနွယ်နီထွန်းရဲ့လက်က သေချာဆုပ်ကိုင်ပြီးထုလာတယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်အေးရဲ့ကိုယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းတော့ ဆရာမကို ရင်အေးကဖက်ထားတာဆိုတော့ ဆရာမပါကျုပ်ရင်ခွင်ထဲပါလာတယ်။ ကျုပ်က ရင်အေးကိုပဲလက်တစ်နဲ့ဖက်ပြီး ရင်အေးရဲ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနမ်းနေလိုက်တယ်။ ရင်အေးက ခဏပဲနမ်းပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကိုခွာကာ
“ကိုရယ်… နီ့ကိုလဲ ဖက်ထားပေးလိုက်ပါ… နီအားငယ်နေမှာပေါ့… နော်နီ… ရတယ်မလား… ”
ဆရာမနွယ်နီထွန်းက ခေါင်းငြှိမ့်ပြတယ်။ ကျုပ်လဲ ဆရာမကိုပါ ဖက်ထားလိုက်ပြီး ရင်အေးကိုပြန်နမ်းတော့ ဆရာမလဲ ကျုပ်ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ပြန်ဖက်လာတော့ ကျုပ်တို့သုံးယောက် အချင်းချင်း အပြန်အလှန် ဖက်မိကြပြီ။ ကျုပ်ရင်အေးကို နမ်းနေရင်း ဆရာမကိုကြည့်တော့ ဆရာမက မျက်နှာလေးမော့ကာ ကျုပ်တို့နမ်းနေတာကြည့်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးက တဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်။ ကျုပ်လီးကိုလဲ ဆရာမလက်က မြန်မြန်လေး ထုလာတယ်။ ကျုပ်လဲ ဆရာမကို သနားသွားပြီး ရင်အေးနဲ့နမ်းတာကိုရပ်ကာ ဆရာမနှုတ်ခမ်းပေါ် ဖိနမ်းချလိုက်တယ်။ ဆရာမနွယ်နီထွန်း မျက်လုံးလေးမှိတ်သွားပြီး ကျုပ်ကိုဖက်ထားတဲ့လက်က ပိုတင်းလာတယ်။ ဆရာမရဲ့ကိုယ်လေးတဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီး ဒူးတွေပါ ညွှတ်ချင်လာလို့ ကျုပ် ဆရာမရဲ့ကိုယ်လေးကို တင်းနေအောင်ဖက်ပြီး ထိန်းထားရတယ်။ ဆရာမ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို ခပ်ပြင်းပြင်း ပြန်စုပ်နမ်းလာပြီး အသက်ရှုသံတွေမြန်ကာ သူ့ပါးစပ်ထဲ ကျုပ်လျာကိုကိုထည့်ပေးတော့လဲ အငမ်းမရစုပ်တယ်။ ကျုပ်လျာကို ပြန်ရုတ်လိုက်တော့လဲ ဆရာမရဲ့လျာလေးက ကျုပ်ပါးစပ်ထဲကို လိုက်လာပြန်တယ်။ ကျုပ်လဲ ဆရာမရဲ့လျာကို ဆွဲစုပ်ပေးရင်း လျာချင်းကစားပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကို အားရပါးရ နမ်းနေလိုက်တယ်။ တော်တော်လေးကြာအောင်နမ်းပြီးမှ အနမ်းကိုရပ်ပြီး ဆရာမမျက်နှာလေးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေရင်း သူ့ပါးလေးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တယ်။
“ဆရာမရယ်… ဆရာမကိုကြည့်ရတာ အရမ်းကိုဆာလောင်နေသလိုပဲ… ဆရာမယောက်ျားက မလုပ်ပေးဘူးလားဟင်… ”
ဆရာမ နွယ်နီထွန်း ကျုပ်မေးခွန်းကို ခေါင်းခါပြတယ်။
“မလုပ်ပေးတာမဟုတ်ဘူး… သူမရှိတာ တစ်လခွဲလောက်ရှိပြီ… သူက ရှေ့တန်းရောက်နေတာ… ”
“နီရယ်… ”
“ဆရာမ… ကျနော်လေ ဆရာမကို ကူညီဖြည့်ဆည်းပေးချင်တယ်… ဆရာမ ဘယ်လောက်ထိ ခွင့်ပြုနိုင်လဲဟင်…”
“နီလေ… သူစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့… ဒီလိုအခြေအနေထိတောင်… တစ်ခါမှ မတွေးကြည့်ဖူးဘူး… အခု ဒီအခြေအနေထိတောင် ရောက်နေမှတော့… နီ့ကို… အကို့ စိတ်ကြိုက် ယုယပေးပါ… ဟိုဟာတစ်ခုတော့ မလုပ်ပါနဲ့နော်… နီ သစ္စာဖောက်တဲ့ မိန်းမ မဖြစ်ချင်လို့ပါ…”
“စိတ်ချနော်… ကျနော် ဆရာမဆန္ဒမပါဘဲ… ဆရာမကိုကို မလိုးပါဘူး…”
“ကျေးဇူးပါအကိုရယ်… အကိုတို့လင်မယားက နီ့ကိုသိက္ခာကျအောင်မလုပ်ဘူးဆိုတာ… ယုံပါတယ်… ကျနော်တွေဘာတွေလုပ်မနေပါနဲ့ နီ့ကိုလဲ ဆရာမတွေဘာတွေ ခေါ်မနေပါနဲ့တော့.. အေးခေါ်သလို နီလို့ပဲခေါ်ပါ… ”
“ဟီး… ဆရာမလို့ခေါ်တာ နှုတ်ကျိုးနေပြီ နီရဲ့… ”
“ကို.. အဲ့ဒါဆို နီ့ကို ပြုစုပေးလိုက်လေ… အေး ကို့လီးကိုစုပ်ပေးမယ်… ”
“အေးသဘော…”
“နီ… စိတ်ချနော်… အခုအဖြစ်အပျက်က တို့သုံးယောက်ရဲ့ အထူးလျှို့ဝှက်ချက်ပဲနော်… နီ စိတ်ရှိသလောက် အပမ်းဖြေလိုက်နော်…”
ရင်အေး ပြောပြီးထိုင်ကာ ကျုပ်လီးကို စုပ်တော့ ဆရာမ နွယ်နီထွန်းလဲ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို ဖယ်ပေးလိုက်ရတယ်။ ကျုပ်လဲ လက်နှစ်ဖက်လုံးအားသွားပြီမို့ ဆရာမနွယ်နီထွန်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ရင်ခွင်ထဲ ပြန်ဆွဲသွင်းကာ ဖက်ရင်းအနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေပြန်ပေးကြတယ်။ ဆရာမနွယ်နီထွန်းလဲ ကျုပ်ကို အတင်းပြန်ဖက်ကာ တုန့်ပြန်နမ်းတယ်။ ကျုပ်လဲ ဆရာမနွယ်နီထွန်းရဲ့ ကျောပြင်လေးကိုပွတ်သပ်ပေးရင်း နမ်းတာ ခဏရပ်ကာ
“နီ… အကို နီ့ဖင်ကိုကိုင်ချင်တယ်…”
“အကိုရယ်… နီ့တစ်ကိုယ်လုံးကို အကို့စိတ်ကြိုက် ကိုင်လို့ရပါ… လုပ်ချင်သလိုလုပ်ပါ… နီ အကို့အထိအတွေ့လေးတွေ လိုချင်တယ်… ဟိုဟာတစ်ခုကလွဲရင် ကြိုက်တာလုပ်ပါ… နီ့ကို ခွင့်တောင်းမနေပါနဲ့တော့… အို… အေးက အကို့ဟာကြီးကို အဆုံးထိစုပ်နိုင်တယ်…”
“အင်း… အေးက သမီးရည်းစားဘဝထဲက အကို့လီးကို စုပ်ပေးလာတာ အဲ့ဒါကြောင့် စုပ်နိုင်နေတာ…”
“ဟုတ်တယ် နီရ… အေးက ကို့လီးကို အဲ့လိုစုပ်ပေးလိုက်ရမှ အားရတာ… ဟီး… တော်ပြီ နောက်မှပဲ စုပ်တော့မယ်… ကိုနဲ့နီ့ကိုကြည့်ပြီး ပွတ်တော့မယ်…”
“အားနာစရာအေးရယ်… ”
“အားမနာနဲ့ နီရဲ့… အေးက အဲ့လိုကြည့်ပြီးပွတ်ရတာ ကြိုက်တာ… နော် ကို…”
“ဟုတ်တယ်နီရဲ့… အေးကြည့်လို့ကောင်းအောင်… အကိုနဲ့နီ စိတ်လွတ်လက်လွတ် ပျော်ရအောင်နော်..”
“ဟွန့်… ဒီလင်မယား တအားလိုက်တာပဲ…”
“လာပါနီရယ်… အကို နီ့ကိုနမ်းလို့မဝသေးဘူး… ပြွတ်…”
ကျုပ် ဆရာမလနွယ်နီထွန်းကို နမ်းရင်း သူ့ဖင်တွေကို ဆုပ်နယ်နေလိုက်တယ်။ ကျုပ်နဲ့ဆရာမ နမ်းတော တော်တော်လေးကြာသွားတယ်။
“အကိုရယ်… နီ ဒီလောက်ကြာကြာ တခါမှမနမ်းဖူးဘူး… နီဖြင့် အကိုအနမ်းနဲ့တင် မြော့သွားတာပဲ… နီ့ယောက်ျားတောင် ခဏပဲနမ်းပြီး တန်းလုပ်တာ…”
“နီက မကြိုက်ဘူးလား… ”
“ကြိုက်တယ်… ဟင့်… အကို့ဟာကြီးက နီ့ဟာကို ထောက်နေပြီ…”
“အကို့လီးက… နီ့စောက်ဖုတ်ကိုထောက်နေတာလား… ”
“ဟင့်… ဘယ်လိုကြီးပြောနေတာလဲ အကိုရယ်…”
“နီကြည့်လိုက်လေ… အကို့လီးက နီ့စောက်ဖုတ်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေထောက်နေတာ…”
“ဟင်း… ဟုတ်တယ်… အကိုလီးက နီ့စောက်ဖုတ်ကိုထောက်နေတာ…”
ကျုပ်လဲ ဆရာမရဲ့ ထမိန်ကို ဟလိုက်ပြီး ထမိန်တစ်ထပ်ထဲပေါ်ကနေ သူ့စောက်ဖုတ်တည့်တည့်ကို လီးနဲ့ထောက်လိုက်တယ်။ ဆရာမက ပေါင်လေးဟပေးပြီး သူ့စောက်ဖုတ်တည့်တည့်ထောက်မိအောင်ပြင်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့စောက်ဖုတ်တည့်တည့်ကို ထမိန်ပေါ်က ညှောင့်လိုးပေးရင်း
“နီ… အကို နီ့စောက်ဖုတ်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေ လိုးနေပြီ…”
“အင်း… လိုး… နီ့စောက်ဖုတ်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေလိုး…”
“ကောင်းတယ်နီရယ်… အကိုအားမရဘူး… အတွင်းခံကြီးခံနေတော့… နီ့စောက်ဖုတ်ကို သိပ်မခံစားရဘူး… အတွင်းခံကြီး ချွတ်လိုက်ပါလား.. ”
“အင်း… နီချွတ်ပေးမယ်နော်… ”
ဆရာမက သူ့အတွင်းခံကို ထမိန်ထဲလက်နှိုက်ကာ အတွင်းခံချွတ်ပေးတော့ ကျုပ်လဲ ရင်အေးဆီကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ရင်အေးက သစ်ပင်လေးမှီကာ ကျုပ်တို့အတွဲကို ရီဝေဝေနဲ့ကြည့်ရင်း သူ့စောက်ဖုတ်ကိုပွတ်နေတယ်။ ဆရာမနွယ်နီထွန်းက သူ့အတွင်းခံကို ခါးမှာညှပ်ပြီး ကျုပ်ကိုပြန်ဖက်လာလျှက် ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကာ ထမိန်ပေါ်ကနေ သူ့စောက်ဖုတ်မှာပြန်တေ့ပေးတယ်။
“အခုရော… နီစောက်ဖုတ်ကို ခံစားလို့ရပြီလား…”
“အင်း… ဖောင်းအိနေတာပဲကွာ… ကောင်းလိုက်တာ… နီစောက်ဖုတ်ကရော အကို့လီးကို ခံစားမိရဲ့လား…”
“အင်း… နွေးနွေးကြီးနဲ့အကိုရယ်… စောက်ဖုတ်ထဲမဝင်ရုံတစ်မယ်ပဲ ရှိတော့တယ်… နီ ရင်တွေအရမ်းခုန်တာပဲ… ဟင်း… အင်း… ညှောင့်… အဲ့လိုညှောင့်လိုး… ဟူး… နီ စိတ်တောင်မခိုင်ချင်တော့ဘူး အကိုရယ်…”
“နီရယ်… ဖြစ်ပြီးမှ နီနောင်တရနေမှာ အကိုမလိုချင်ပါဘူး… နီက မိန်းမကောင်းလေးပါ… နီ့စိတ်ကိုထိန်းနော်…”
“အကိုရယ်… နီတော့ အကို့ကို ပိုပြီး ခင်တွယ်မိပြီ… ကောင်းတယ်အကို…  အဲ့လိုလေး ညှောင့်လိုးပေး… နီ့အရည်တွေ ထမိန်မှာပေကုန်ပြီထင်တယ်… အကို့လီးကို တိုက်ရိုက်ထိနေသလို ခံစားရတယ်… ဟင်း… ပြွတ်… ပြွတ်….”
“အင်း… အကိုလဲ နီ့စောက်ဖုတ်ကို တိုက်ရိုက်ညှောင့်နေရသလိုပဲ… ကောင်းတယ်… ”
“အင်း… ဟင်း… အာ့… မရတော့ဘူး…”
ဆရာမနွယ်နီထွန်း ကျုပ်ကိုအတင်းဖက်ရင်း ကိုယ်လေးတုန်တက်ကာ ပြီးသွားတယ်။ ကျုပ် ဆရာမနွယ်နီထွန်းကို ပြန်နမ်းကာ အနမ်းတွေပေးရင်း သူ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်ပြီး သူ့ဘရာကို လှန်တင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အနမ်းမပျက် သူ့နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေး၊ နို့သီးခေါင်းလေးကို ချေပေးရင်း သူ့စောက်ဖုတ်ကို လီးနဲ့ ဆက်ညှောင့်တယ်။
“ဟင်း… အကိုရယ်… နီ အခုပဲပြီးတာ စိတ်တွေပြန်ထလာပြန်ပြီ… အကိုက သိပ်ပြုစုတတ်တာပဲ… အေးက အကို့ကိုစွဲနေတာ… နီ မအံ့ဩတော့ပါဘူး… ဟင်း… အကိုရယ်… အင်း… ဟင်း…”
ကျုပ် သူ့စောက်ဖုတ်ကိုညှောင့်နေရင်း သူ့ထမိန်ကို ဆွဲတင်နေလိုက်တယ်။
“အကို နီ့ကို လိုးတော့မလို့လားဟင်…”
“မလိုးပါဘူးနီရယ်… နီစောက်ဖုတ်ကို အကိို့လီးနဲ့ ပွတ်ပေးမလို့ပါ…”
“အကိုလိုးမယ်ဆိုလဲ… နီ ငြင်းနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါဘူး… အကိုရယ်… ပြွတ်… ”
“နီရယ်… အကို့ကြောင့်တော့ နီ သစ္စာဖောက်တဲ့ မိန်းမ မဖြစ်စေရပါဘူး… ”
ကျုပ် ဆရာမနွယ်နီထွန်းရဲ့ ထမိန်အရှေ့ပိုင်းကို သူ့စောက်ဖုတ်ပေါ်တဲ့အထိ လှန်ပြီးမှ သူ့ပေါင်ကြားထဲ လီးကိုထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကို ပေါင်စိခိုင်းလိုက်တော့ ကျုပ်လီးက သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြား စောက်ဖုတ်အောက်တည့်တည့်မှာ စောက်ဖုတ်နဲ့ထိလျှက် ညပ်သွားတယ်။ ပြီးတော့ ခါးလေးလှုပ်ကာ ပေါင်ကြားကို ညှောင့်လိုးတော့ ကျုပ်လီးက သူ့စောက်စိကို ပွတ်နေမိပြီ။ သူလဲ ခါးလေးလှုပ်ကာ သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ကျုပ်လီးကို ပွတ်နေတယ်။
“ဟင့်… အကိုရယ်… နီ့အစိလေးကို အကို့လီးက တိုက်ရိုက်ကြီး ပွတ်နေပြီ… ဟင်း… ကောင်းလိုက်တာ… ”
“အကိုလဲ အရမ်းကောင်းတယ်… နီ့စောက်ဖုတ်က အရည်တွေတအားထွက်နေတာ… အကို နီ့စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ပြီး လိုးပစ်လိုက်ချင်တယ် သိလား…”
“လိုးချင်ရင်လဲ… ထည့်လိုက်ပါတော့ အကိုရဲ့… နီ့အထဲက အရမ်းယားနေပြီ…”
“နီ့… စောက်ခေါင်းထဲကယားတာလား…”
“အင်း… နီ့စောက်ခေါင်းထဲက ယားလို့… အကို့လီးကြီးထည့်ပြီး လိုးပေးတာလိုချင်နေပြီ… လိုးပါ အကိုရယ်…နီ့ကိုလိုးပါ…”
“ပြီးရောကွာ… ”
“ကို… ”
ရင်အေးက စောက်ဖုတ်ပွတ်နေရင်း ကျုပ်ကို သတိလှမ်းပေးတယ်။
“အေးရယ်… ရပါတယ် နီကိုယ်တိုင်ခွင့်ပြုတာပါ… နီအရမ်းလိုချင်နေပြီ…”
ကျုပ်  ဆရာမနွယ်နီထွန်းရဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကနေ မလိုက်တယ်ဆို ဆရာမက အလိုက်သင့် ကျုပ်ခါးကိုခြေချိတ်ထားပြီး လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကာ သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ခါးကို ဖိချပေမယ့် ကျုပ်က ထိန်းထားတာမို့ မဝင်။
“နီရယ်… တကယ်ဝင်သွားတော့မှာပဲ….”
“အကိုပဲ နီ့ကိုလိုးမှာဆို… ”
“အင်း… ဒါပေမယ့် လီးနဲ့မဟုတ်ဘူး… အကိုလီးကို နီ့စောက်ဖုတ် အရှေ့လေးမှာထားလိုက်… ”
ဆရာမက ကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်အရှေ့မှာ နေရာချပြီး ပြန်ဖိချတော့ ကျုပ်လီးက သူ့စောက်စိနဲ့ ထိနေတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ထိန်းထားတဲ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ညှိုးနဲ့လက်ခလည်ကို ထည့်လိုက်ပြီး ကလိလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့နို့တွေကို ကုန်းပြီး ဘယ်ညာပြောင်းကာစို့ပေးတော့ ရင်ဘတ်ကိုကော့ပေးကာ ကျုပ်လည်ပင်းကို အတင်းဖက်ထားတယ်။
“ဟင့်… အကိုရယ်… ”
“ရပြီနီ… နီ့စိတ်ကြိုက် လှုပ်ပြီးလိုးတော့… အကို့လီးနဲ့မဟုတ်ပေမယ့် အကို့လက်နဲ့လိုးနေတယ်… ”
“အူး… စစ်… ကောင်းတယ်… ဟူး… အင့်… ဟင်း… ဘဝမှာ တစ်ခါမှ ဒီလောက် စိတ်မလှုပ်ရှားဖူးဘူး… အူး… ”
“နီရယ်… အကို့လီးက နီစောက်စိနဲ့ပွတ်ပေးတာ ကောင်းလွန်းလို… ပြီးချင်နေပြီ… ”
“ဟင်း… အကိုရယ်… နီလဲ အကို့လက်နဲ့လိုးပေးတာကောင်းလွန်းလို့… ပြီးတော့မယ်… ”
“ဟူး… နီရယ်…. ကောင်းလိုက်တာ… နီစောက်ဖုတ်ထဲကိုသာထည့်လိုးရရင် အီဆိမ့်နေမှာပဲ… ဟူး… ရှီး… ပြီးပြီ… နီရယ်… ”
“နီလဲ ပြီးပြီ အကိုရယ်… ”
ဆရာမနွယ်နီထွန်း ကိုယ်လေးတုန်ကာပြီးသွားတော့ ကျုပ်လရည်တွေလဲ သူ့ဗိုက်ပေါ် ပန်းထွက်ကုန်တယ်။ ခဏ အမောဖြေကာနမ်းနေကြပြီးမှ သူ့ကို အောက်ချပေးလိုက်တယ်။
“နီအဆင်ပြေရဲ့လား…”
“ပြေပါတယ်အကိုရယ်… ဒီလောက်နဲ့နီကျေနပ်ပါတယ်… နီက အခွင့်အရေးပေးတာတောင် မယူလို့… နီ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်…”
“နီရယ်… နီနောင်တရမယ့်အလုပ်… အကိုမလုပ်ပါဘူး ဆိုမှ… ပြွတ်… ”
“အွန်း… ပြွတ်… အေးကို အလှည့်ပေးလိုက်အုံး…”
“အေးလေး… လာလေ… ”
“ခစ်ခစ်… အခုတော့အေးအလှည့် ရောက်ပြီပေါ့… ”
“ခဏနော် အေး… နီ အကို့လီးကိုတောင်အောင်စုပ်ပေးပြီး… အေးအတွက် အသင့်ပြင်ပေးမယ်… ခုနက အေးစုပ်ကတည်းက စုပ်ချင်နေတာ… ”
“နီ့ သဘော…”

(အခန်း ၁၀/၅)

ဆရာမနွယ်နီထွန်းက သူ့ဗိုက်မှာ ပေနေတဲ့ ကျုပ်ရဲ့လရည်တွေကို သူ့ထမိန်နဲ့ သုတ်ပြီးမှ ဒူးထောက်ထိုင်ချကာ ကျုပ်လီးကို လက်လေးနဲ့ဆုပ်ကိုင်ပြီး လျာလေးနဲ့တို့ကြည့်တယ်။ ကျုပ်လဲ အနားရောက်လာတဲ့ ရင်အေးကိုဖက်ပြီး အနမ်းလေးတွေ ပေးလိုက်တယ်။
“ခစ်ခစ်… နီလဲ အကိုနဲ့တွေမှ ဒီလို ကိုယ့်အရည်တွေပေနေတဲ့ လီးကို အရသာခံဖူးတော့တယ်… ယောက်ျားနဲ့တောင် ရေသေချာဆေးခိုင်းပြီးမှစုပ်ပေးတာ… ပြွတ်… အားရစရာကြီးကွာ…. နီ တတ်သလောက် စုပ်ပေးမယ်နော်… အေးလောက်တော့ နီက မကျွမ်းဘူး… ပြွတ်… အွင်း… ”
“အူး… နီရယ်… အခုတောင် အရမ်းကောင်းနေပါပြီကွာ… ဟူး… အေးရော ဘယ်နှချီပြီးပြီလဲ… ဟူး…. ”
“တစ်ချီ ပြီးလို့ ဆက်ပွတ်နေတာ… ကိုတန်းလိုးလို့ရပြီ… ပြွတ်….”
ဆရာမ နွယ်နီထွန်း ကျုပ်လီးကို သူ့အစွမ်းကုန်စုပ်ပေးမှုနဲ့ ကျုပ်လီးကလဲ ပြန်တောင်လာပြီ။ ကျုပ် ဆရာမကို ထူလိုက်ရင်း
“ရပြီနီ… ကျေးဇူးပဲ… နီ… အကို နီ့စောက်ဖုတ်ကို သေချာ မမြင်ဖူးသေးဘူး… အကို့ကိုပြပါလား… ”
“ခစ်ခစ်… အင်းပါ ပြမယ်… သူစိမ်းယောက်ျားတွေထဲမှာ အကိုက နီ့စောက်ဖုတ်ကို မြင်ဖူးတဲ့ တစ်ယောက်တည်းသောသူပဲ… ”
“ပြမယ်ဆိုလဲလာ… ဆိုင်ကယ်ပေါ်ထိုင်ပြီး သေချာပြ… ”
ဆရာမနွယ်နီထွန်းက ကျုပ်ပြောတဲ့အတိုင်း ဆိုင်ကယ်ပေါ် ဖင်လေးထိုင်ပြီး ပေါင်ကားကာ ထမိန်လှန်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို သေချာဖြဲပြတယ်။ ဒီနေရာမှာ မေမေနဲ့ ရင်အေးသာဆို ကျုပ် ထမိန်ထဲ ပြေးဝင်မိလောက်တယ်။
“ခစ်ခစ်… သေချာကြည့်နော်အကို နီ သွေးအေးသွားရင်… နောက်ဆိုအကိုနဲ့ ဒီလိုလုပ်ဖြစ်ဖို့ကမသေချာဘူး… မှတ်မိအောင် သေချာကြည့်… ခစ်ခစ်…”
“အေးရယ်… ကြည့်ပါအုံး… နီ့အဖုတ်က အရာမယွင်းသေးသလိုပဲ… ကိုအရသာခံကြည့်ချင်လာပြီ… ”
“သွားလေ… ကို…”
ကျုပ် ရင်အေးဆီက ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့ ထမိန်လှန်ပြီး စောက်ဖုတ်ဖြဲပြနေတဲ့ ဆရာမနွယ်နီထွန်းအရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တယ်။
“အို… အကို ဘာလုပ်မလို့လဲ… မလုပ်နဲ့နော်… ဘုန်းနိမ့်လိမ့်မယ်… ”
“နီရယ်… အကိုက အေးလေးစောက်ဖုတ်ကို အမြဲယက်ပေးနေကြ… အကိုမှာ အဲ့အစွဲမရှိပါဘူး… နီ တစ်ခါမှ စောက်ဖုတ်အယက်မခံဖူးဘူးလား…”
“ဟင့်အင်း… နီ့ယောက်ျားက စစ်ဗိုလ်လေ… သူက ဒါမျိုးအစွဲအလမ်းသိပ်ကြီးတာ… လိုးရင်သာ ထမိန်လှန်လိုးတာ… သူက ချွတ်ထားတဲ့ ထမိန်တွေ အတွင်းခံတွေကိုတောင် လက်နဲ့မထိဘူး… ”
“ဒါဆိုလဲ အကို့ဆီက ဒီအရသာလေး လက်ဆောင်ယူသွားလိုက်…”
ကျုပ်လဲ ပြောပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကို မျက်နှာအပ်ကာ လျာနဲ့ယက်တင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ရဲ့ ဘာဂျာအစွမ်းပြရတော့တာပေါ့။
“အီး… အကိုရယ်… အင်း… ဟင်း… ကောင်းလိုက်တာ… အ… ဟား… စောက်ဖုတ်အယက်ခံရတာ… အူး… ဒီလိုအရသာလား… အ…. ဟား… ဟူး… ကောင်းလိုက်တာ… အင်း… ဟင်း… အကို… ဖယ်… ဖယ်… နီထွက်တော့မယ်… ရှီး… ဖယ်ပါဆို… မဖယ်ဘူး… အား… ထွက်ပြီ…. ဟင့်… ကန်တော့အကို…. ဟူး… ”
ဆရာမ နွယ်နီထွန်းက ကျုပ်ကို ဖယ်ထုတ်ဖို့ကြိုးစားပေမယ့် ကျုပ်က အတင်းဖိယက်နေတာကြောင့် မတတ်သာဘဲ ကျုပ်ဆံပင်တွေထိုးဖွရင်း သူ့စောက်ရည်တွေ ကျုပ်ပါးစပ်ထဲထုတ်ပေးလိုက်ရတယ်။ ခဏနေတော့ ဆရာမနွယ်နီထွန်း ကျုပ်ကို ဆွဲထူပြီး အတင်းဖက်နမ်းတယ်။
“အကိုရယ်… ညီမအရည်တွေကို မျိုချပစ်လိုက်တာလား… အားနာလိုက်တာ…”
“ဘာအရည်လဲ နီရဲ့… နီ့စောက်ရည်လား…”
“အင်း… နီ့စောက်ရည်တွေကို မျိုချလိုက်တာလားလို့…”
“အင်း… နီ့စောက်ရည်ကလဲ တစ်မျိုးလေးပဲ အကိုကြိုက်တယ်…”
“ဟင့်… အကိုရယ် အကိုပေးတဲ့လက်ဆောင်ကို နီတစ်သက်မေ့နိုင်မယ်မထင်တော့ပါဘူး… ပြွတ်… နီ့ ယောက်ျားသာ ပြန်မလာသေးရင် အကို့ဆီနီထပ်လာမိတော့မယ်ထင်တယ်…”
“လာပေါ့နီရယ်… နီ့ကိုမလိုးရလဲ ကိစ္စမရှိပါဘူး… ဒီလိုလေးပဲ နီယောက်ျားမရှိခင် အကိုဖြည့်ဆည်းပေးမယ်… နော် အေးလေး…”
“ဒါပေါ့ကိုရယ်… နီက… သူ့သိက္ခာနဲ့ရင်းပြီး အေးတို့မိသားစုကို နှောက်ယှက်မယ့်သူမှမဟုတ်တာ… နီကြိုက်တဲ့အချိန်သာပြော အေးကိုယ်တိုင်စီစဉ်ပေးမယ်.. အေးပါရှိနေတော့ လူတွေက နီနဲ့ကို့ကို သံသယမဝင်တော့ဘူးပေါ့… နီ့ရဲ့ ဆရာမဂုဏ်ကိုလဲ ထိန်းပြီးသားပဲ မဟုတ်ဘူးလား… ကို ဖယ်တော့ အေးမြည်းရမယ့်အလှည့်ပဲ…”
“ဟမ်… အေးကလဲ နီ့အဖုတ်ကိုယက်အုံးမလို့လား… ”
“အင်း… အေးလဲ နီ့စောက်ရည်အရသာ သိချင်သေးတာပေါ့… ခစ်ခစ်… ကိုက အေးကိုနောက်ကနေလိုးပေး… အေးက နီ့စောက်ဖုတ်ကိုယက်မယ်… ”
“ဒီလင်မယား တကယ်လိုက်ဖက်တယ်… နီတကယ်အားကျတယ် သိလား… ပြွတ်.”
ကျုပ်လဲ ဆရာမနွယ်နီထွန်းကို အနမ်းလေးပေးပြီး ဖယ်လိုက်တော့ ရင်အေးက ဆရာမနွယ်နီထွန်းပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ကာ သူ့ထမိန်ကို ခါးမှာချိတ်လိုက်ပြီး အတွင်းခံကို လျောချပေးတယ်။ ကျုပ် ရင်အေးရဲ့နောက်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချပြီး ရင်အေးရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကို ဖိသွင်းကာ လိုးပေးတော့ ရင်အေးလဲ အလိုးခံရင်းက ဆရာမစောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးတယ်။ ကျုပ်တို့သုံးယောက်သား ညည်းသံကိုယ်စီနဲ့ ကောင်းနေကြပြီး ဆရာမနဲ့ရင်အေး တစ်ချီပြီးတော့ ဆရာမနွယ်နီထွန်းက စောကိဖုတ်အယက်မခံတော့ဘဲ ကျုပ်အနားကိုလာတယ်။ ကျုပ်လဲ ကုန်းပေးထားတဲ့ ရင်အေးကို ဖင်လိုးချင်စိတ်ပေါက်လာတာမို့ ခုနကလိုးကတည်းက ဖင်ပေါက်ကိုချဲ့ပေးထားပြီးပြီ။ ဆရာမက ကျုပ်အနားမှာ ဒူးထောက်ပြီး ကျုပ်ကို ပါးလေးတွေ နဖူးလေးတွေ လာနမ်းတယ်။ ဒီအနမ်းတွေက လိင်စိတ်နဲ့နမ်းတဲ့အနမ်းမျိုးတွေ မဟုတ်တာမို့ ကျုပ်အံ့သြမိပေမယ့် မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ရင်အေးဖင်ထဲကို လီးကိုဖိထည့်လိုက်တယ်။ ဖင်ခံသားကျနေပြီဖြစ်တဲ့ ရင်အေးကတော့ မနာမကျင်ဘဲ ဖင်ထဲကို လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားခဲ့ပြီ။ ပြီးတော့ ရင်အေးရဲ့ဖင်ကိုစပြီးလိုးတယ်။
“အိုး… အကိုရယ်… ဖင်ပေါက်ကိုလိုးနေတာလား… အေးက မနာဘူးလား…”
“ပထမဆုံးစလုပ်တဲ့ အစပိုင်းတော့ နာတယ်… အခုတော့ ဖင်ခံရတာ စွဲနေပြီ နီရဲ့… တစ်လကို သုံးလေးခါလောက် ကို့ကို ဖင်လိုးပေးခိုင်းမှ အာသာပြေတာ… အူး… ကောင်းတယ်ကိုရယ်… နီ… အေးရဲ့စောက်စိလေးကို ပွတ်ပေးပါလား… ”
“အင်း… ပွတ်ပေးမယ်… နီလဲ… အေးတို့နဲ့မှ အသစ်အဆန်းချည်းပဲ… ယောက်ျားက ဖင်ကိုလုပ်ချင်တယ်ပြောတော့ နီလဲ နာမှာစိုးလို့… ပေးမလုပ်ခဲ့ဘူး… အခုအေးကို ကြည့်ရတာ… အရမ်း ကောင်းနေတဲ့ပုံပဲ… ”
“ရှီး… နီရယ်…. ကောင်းတာပေါ့… ဆောင့်ကို… အင်း…. ဖင်ခံရတာ စောက်ပက်ကပါကောင်းတယ်…. လိုး…. ရှီး…. ”
“အကိုရယ်…. အကိုလိုးတာ ကြမ်းလိုက်တာ… နီသာတကယ်အလိုးခံမိရင်… နီ့စောက်ဖုတ်ကွဲသွားမလားမသိဘူး… ”
“အင့်… ဟင်း… နီရယ်… အကိုက နီ့ကိုနာကျင်အောင်လိုးပါ့မလား… နီစိတ်ပြတ်သားလို့ အလိုးခံတဲ့အခါ… နီသိရမှာပေါ့…”
“ဟား… ရှီး ကိုရယ်… ဟူး… ကောင်းတယ် ဆောင့်… ဆောင့်… အေး ပြီးတောာ့မယ်… အူး… ကိုရယ်… ရှီး… အင်း… ပြီး… ပြီ… အာ့… ”
“ကိုလဲပြီးပြီ… အေးလေးရယ်… ဟူး… ကောင်းလိုက်တာ…”
ကျုပ် ရင်အေးရဲ့ဖင်ထဲ လီးရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး အမောဖြေနေလိုက်တယ်။ ရင်အေးရဲ့ဖင်ထဲက လီးကိုချွတ်လိုက်တော့ ဆရာမနွယ်နီထွန်း ကျုပ်လီးကို စုပ်ပေးတယ်။
“ဟူး… နီရယ် ကျေးဇူးပဲ… ”
“ပြွတ်… ရပါတယ်အကိုရဲ့…အကိုက နီ့ကို သေသေချာချာပြုစုပေးထားတာ… နီလဲ လုပ်ပေးချင်လို့ပါ… ပြွတ်… ပြွတ်… အွင်း… ပြွတ်…”
“ရပါပြီနီရယ်…. တော်ကြာပြန်တောင်လာပြီး မပြန်နိုင်ဖြစ်တော့မှာပဲ… ပြွတ်… ”
ကျုပ် နဲ့ ဆရာမ ထရပ်လိုက်ပြီး အဝတ်တွေပြင်ဝတ်ကြတော့ ရင်အေးလဲ အဝတ်တွေပြင်ဝတ်နေပြီ။ ဆရာမက အတွင်းခံပြန်ဝတ်မယ်လုပ်တော့ ကျုပ် ဆရာမနွယ်နီထွန်းရဲ့ လက်ကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။
“ဘာလဲအကို… ”
“အဲ့ဒါလေး အကို့ကိုလက်ဆောင်ပေးပါလား…”
“ခစ်ခစ်… ရော့… ယူထားလိုက်….”
ကျုပ် ဆရာမနွယ်နီထွန်းလှမ်းပေးတဲ့ သူ့အတွင်းခံလေးကိုယူပြီး နမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ဆရာမက ကျုပ်ကိုရွှန်းလဲ့တဲ့ မျက်ဝန်းနဲ့ ကြည့်ပြီး ပြုံးနေတယ်။ အဝတ်အစား ပြန့်ပြူးအောင် ပြန်ဝတ်ကြပြီးတော့ ပြန်ဖို့ပြင်ကြတယ်။
“နီ… နီ့ဆိုင်ကယ်မတွေ့ဘူးနော်… ဘာနဲ့လာတာလဲ… နေပါအုံး ကျောင်းပိတ်ရက်ကြီး ကျောင်းကိုဘာလာလုပ်တာလဲ…”
“ရုံးခန်းထဲမှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ စာရင်းစာအုပ်လေးလာပြန်ယူတာ… ဆိုင်ကယ်က ဘာဖြစ်မှန်းမသိ နှိုးမရလို့ ကယ်ရီနဲ့လာတာ… အဲ့မှာ ဟိုသားအဖကိုမြင်ပြီး အခုလိုတွေဖြစ်ကုန်တာ…”
“နီရယ်… ဒီအနောက်လမ်းက လူပြတ်ပါတယ်… တစ်ယောက်တည်းမလာပါနဲ့… အကိုစိတ်ပူလို့ပါ… နော်…”
“ဟင်း… အင်းပါအကိုရယ်… အကိုစိတ်ပူရင် နောက်ကို လူပြတ်တဲ့လမ်းတွေ မသွားတော့ဘူး… အေးရေ နီတော့ အေးရဲ့ယောက်ျားကို ကြွေမိတော့မယ်နော်… ခစ်ခစ်… ”
“ကြွေပေါ့ နီရယ်… နီနဲ့သဘောတူလို့ပဲ ဒီအခြေအနေတောင်ရောက်လာပြီပဲဟာ… အေးတို့မိသားစုနဲ့ နီ့ဂုဏ်သိက္ခာ မထိခိုက်ရင်ပြီးရော… အေးသိပါတယ်… နီ့ရင်ထဲကို ကိုရောက်နေပြီဆိုတာ… နီ ကို့ကိုချစ်နေပြီမလား…”
ဆရာမ နွယ်နီထွန်း ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာရင်း ရင်ခွင်ပါးလေးအပ်ကာ တင်းနေအောင်ဖက်ထားတယ်။
“နီ့ကို တင်းတင်းလေးဖက်ထားပေးပါ အကိုရယ်… အကို့ရင်ခွင်ထဲမှာ နီခဏနေပါရစေ… ”
ကျုပ်လဲ ဆရာမနွယ်နီထွန်းကို တင်းနေအောင်ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ် ဆရာမ နွယ်နီထွန်းရဲ့ မျက်နှာလေးကိုမော့စေလိုက်ရင်း မျက်လုံးချင်း စူးစိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ကျုပ် ဆရာမရဲ့ နဖူးလေးကိုဖိနမ်းလိုက်တော့ ဆရာမနွယ်နီထွန်းရဲ့ မျက်ဝန်းအိမ်မှာ အရည်လဲ့လာတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ပါးပြင်ကို ဘယ်ညာပြောင်းပြီး နမ်းလိုက်တယ်။ သူလဲ ကျုပ်မျက်နှာကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့ ပြန်နမ်းလာတယ်။ ပြီးတော မျက်နှာချင်းဆိုင် စူးစိုက်ကြည့်မိကြပြန်တယ်။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်နမ်းမိကြပြန်တယ်။ ညင်ညင်သာသာလေး နမ်းနေကြပြီမှ နမ်းနေတာရပ်လိုက်ပြီး
“ပြန်ကြစို့နော် နီ… အကို နီ့အိမ်ကို လိုက်ပို့ပေးမယ်… နီ့ဆိုင်ကယ်ကိုလဲ အကိုပြင်လို့ရနိုင်လား တစ်ချက်ကြည့်ပေးမယ်နော်… ”
“ဟုတ်… ”
ကျုပ်နဲ့ ဆရာမနွယ်နီထွန်း လူချင်းခွာလိုက်ကြတယ်။ ပြီးတော့ ဆိုင်ကယ်ပေါ်မတက်ခင် ဆရာမက အေးရဲ့ပါးလေးကိုနမ်းပြီးမှ လမ်းဘက်ကိုဆိုင်ကယ် ပြန်တွန်းကာ ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်လိုက်ကြတယ်။ ကျုပ်အနောက်မှာ အေးကထိုင်ကာ ကျုပ်ခါးကိုဖက်ထားပြီး ဆရာမကတော့ အေးရဲ့ခါးလေးကိုဖက်ထားတယ်။ ပြီးတော့ ဆရာမနွယ်နီထွန်းရဲ့အိမ်ကို မောင်းသွားလိုက်တော့တယ်။ ဆရာမတို့အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့မှာပဲ ဆိုင်ကယ်ရပ်ကာ ခြံထဲဝင်ကြတယ်။ ဆရာမရဲ့အဖေနဲ့အမေ အိမ်မှာရှိနေတယ်။
“သမီး… ဧည့်သည်တွေပါလာတာလား… လာ အိမ်ထဲဝင်ကြ…”
“ဟုတ်တယ် အမေရဲ့… ဒါ ကိုတေဇာနဲ့ မရင်အေးလေ… သမီးအခန်းထဲက ကျောင်းသူလေးရဲ့ မိဘတွေ… သူတို့နဲ့လမ်းမှာတွေ့လို့… သမီးကိုလိုက်ပို့ကြတာ…”
“ဆရာမ… ဆိုင်ကယ်ဘယ်မှာလဲ အကိုကြည့်ပေးမယ်လေ…”
“အင်း… ဟိုဘက်ကဘေးမှာ… ”
“ကို… ဆရာမဆိုင်ကယ်ကို ကြည့်ပေးလိုက်အုံး… အေးဒီမှာ ဦးလေးတို့အန်တီတို့နဲ့ စကားပြောရစ်မယ်…”
“ဧည်သည်တွေ ထိုင်ပါစေအုံးလား သမီးရယ်…”
“ရပါတယ် ဦးလေးရယ်… အားနာရမယ့်သူတွေမှ မဟုတ်တာ… လာ ဆရာမ အကို့ကို ဆိုင်ကယ်လိုက်ပြ…”
ကျုပ်နဲ့ ဆရာမ ဆိုင်ကယ်ထားရာနေရာကို ထွက်လာလိုက်တယ်။ အိမ်မကြီးရဲ့ဘေးဘက်မှာ အဖီလေးထုတ်ထားပြီး ခုံတွေချထားတာမို့ ကျူရှင်သင်နဲ့နေရာဖြစ်မယ်။ အဲ့နားလေးမှာ ဆိုင်ကယ်ရပ်ထားတာတွေ့တယ်။ ဆိုင်ကယ်နားရောက်လို့ ကျုပ်ဆိုင်ကယ်ကိုကြည့်ဖို့ ထိုင်မယ်လုပ်တော့ ဆရာမနွယ်နီထွန်း ကျုပ်လက်ကိုဆွဲပြီး ကျူရှင်သင်တဲ့ စာသင်ခန်းထဲ ခေါ်သွားတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ပြီး အတင်းဖက်ထားတော့ ကျုပ်လဲ သူ့ကို တင်းတင်းလေးပြန်ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။
“နီရယ်… အကိုဆိုင်ကယ်ပြင်ပေးမယ်လေ…”
“ဟင့်အင်း… အကိုမပြန်ခင် နီ့ကိုပဲဖက်ထားပေးပါ… ဆိုင်ကယ်က မနက်ကျ ပြင်နေကြဦးလေးကြီးကို ဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်တော့မယ်… ပြွတ်… ဟင်း… ”
“နီရယ်… အကို့တို့ ဒီအတိုင်းဆို ထိန်းနိုင်ပါ့မလားဟင်… အေးကခွင့်ပြုပြီးသားမို့ အကိုကကိစ္စမရှိပေမယ့်… နီက ဖောက်ပြန်တဲ့မိန်းမဖြစ်သွားလိမ့်မယ်…”
“နီလဲ မသိတော့ဘူး… အကို့ရင်ခွင်ထဲမှ ရသလောက်နေချင်မိတယ်… ပြွတ်… နီ့ကို နမ်းပေးပါ… ပြွတ်…”
“နီရယ်… ပြွတ်… ပြွတ်… ဟင်း… နောက်ဆို လူလစ်တာနဲ့ နီ့ကို ဖက်နမ်းမယ်နော်… ပြွတ်…”
“ဟင်း… နမ်း… ပြွတ်… ချစ်တယ်… ”
“နီရယ်… ပြွတ်… အင်း…”
ကျုပ်နဲ့ ဆရာမနွယ်နီထွန်းတို့ ဖက်ပြီး နမ်းနေကြတာ တော်တော်လေးကြာမှ နမ်းတာရပ်ပြီး
“တော်ရအောင်နော်… နီ… တစ်ယောက်ယောက်လာရင် မိသွားလိမ့်မယ်… နောက်လဲ တွေ့နေရမှာပဲ… လာ နီ့ဆိုင်ကယ် အကိုကြည့်ပေးမယ်…”
“ဟုတ်… ”
ကျုပ်နဲ့ ဆရာမနွယ်နီထွန်းတို့ လူချင်းခွာပြီး သူ့ဆိုင်ကယ်ကိုကြည့်တော့ ဆရာမက ပြုံးစိစိနဲ့ ကျုပ်ဘေးမှာထိုင်တယ်။ ကျုပ်လဲ စက်နှိုးကြည့်တော့ မီးသံမကြားရ ပလပ်လွတ်နေတာဖြစ်မယ်။ ကျုပ်လဲ ပလပ်ကို ဖြုတ်ပြီး သေသေချာချာပြန်တပ်ကာ ထပ်ပြီး စက်နှိုးကြည့်တော့ နိုးသွားတယ်။
“ရပြီ… ဘာမှမဟုတ်ဘူး… ပလပ်လွတ်နေတာ… နီရဲ့…”
“တော်လိုက်တာ… ရွှတ်… ခစ်ခစ်…”
ကျုပ်လဲ ဆိုင်ကယ်ကိုစက်ပြန်သတ်ကာ သော့ကို ဆရာမနွယ်နီထွန်းရဲ့ လက်ထဲကို ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ဆရာမက ကျုပ်ခါးကိုဖက်ပြီး ပါးကိုနမ်းတော့ ကျုပ်လဲ သူ့ခါးလေးကို ပြန်ဖက်ပေးပြီး သူ့ပါးကိုပြန်နမ်းလိုက်တယ်။
“ခစ်ခစ်… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ…”
“နီကလဲ အရမ်းလှတာပဲ… သွားစို့နော်…”
“ဟုတ်… ”
ကျုပ်နဲ့ ဆရာမနွယ်နီထွန်းတို့ အိမ်ထဲပြန်ဝင်လိုက်ကြတယ်။
“ဘယ်လိုလဲ ဆရာမ… ပြင်လို့ရရဲ့လား…”
“ကောင်းသွားပြီ မရင်အေးရဲ့.. ကျေးဇူးပဲ… ”
“ကဲ ဒါဆိုလဲ အကိုတို့ပြန်တော့မယ်… အိမ်မှာ သမီးလေးတို့ မြေးအဖိုးပဲ ကျန်ခဲ့တာ…”
“ဟာ… ပြန်တော့မှာလား… ဘာမှတောင်မကျွေးရသေးဘူး… ”
“ရတယ်ဆရာမ… နောက်မှပဲစားတော့မယ်… အိမ်ကိုလဲ သိပ်စိတ်မချလို့… ပြန်ပြီနော်… ဦးလေးနဲ့ အန်တီ… ”
ကျုပ်နဲ့ရင်အေးထွက်လာတော့ ဆရာမနွယ်နီထွန်း နောက်ကလိုက်လာတယ်။ ကျုပ်တို့ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်ပြီး
“နီ အကိုတို့နဲ့နီက အရင်းနှီးဆုံးမိတ်ဆွေတွေဖြစ်သွားပြီနော်… အိမ်ကိုအလည်လေးဘာလေးလာအုံး… ကိစ္စရှိရင်လဲ အကိုတို့ကို မိသားစုလိုသဘောထားပြီး တိုင်ပင်နော်… ”
“အင်းပါ အကိုရဲ့… အကိုတို့လဲ နီ့အိမ်ကို ကြိုက်သလိုဝင်ထွက်ပါ… မနက်ဖြန်မှ နီ လာလည်မယ်… ”
“ခစ်ခစ်… အေးကိုတွေ့ချင်တာက နည်းနည်းမလား နီ… ”
“ဟီး… အေးရာ လာမစနဲ့ကွာ… ခစ်ခစ်..”
“ကဲ.. ဒါဆိုသွားပြီ..”
“အင်း… ဆိုင်ကယ်ကို ဖြည်းဖြည်းမောင်းအုံး… ”
ကျုပ်နဲ့ရင်အေး ဆရာမနွယ်နီထွန်းကိုနှုတ်ဆက်ကာ ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။
နောက်တော့ ကျုပ်တို့မိသားစုနဲ့ ဆရာမနွယ်နီထွန်းရဲ့ ဆက်ဆံရေးက ပိုမိုနွေးထွေးလာပြီး မိသားစုရင်းချာသဖွယ်ဖြစ်လာတယ်။ တစ်အိမ်နဲ့တစ်အိမ် ဝင်ထွက်သွားလာ စားသောက်နေကြပေမယ့် ကျုပ်နဲ့ ဆရာမနွယ်နီထွန်းကတော့ ဖက်တာ နမ်းတာတောင် မလုပ်ဖြစ်ကြဘူး။ မိတ်ဆွေအဆင့်မှာပဲ ပြန်ရပ်သွားကြတယ်။ ကြည့်ရတာ ဆရာမနွယ်နီထွန်းက တစ်ညတာ သေချာစဉ်းစားပြီး သူ့စိတ်ကို ထိန်းသိမ်းလိုက်ပုံပါပဲ။ ကျုပ်ကိုကြည့်တဲ့မျက်ဝန်းတွေက အရောင်တွေတောက်နေပေမယ့် သူကလဲရှေ့ဆက်မတိုးသလို ကျုပ်ကလဲ သွားမစဘူး။ ကိုယ်အတွက်ကြောင့်နဲ့ မိန်းမကောင်းလေးတစ်ယောက် ဖောက်ပြန်တဲ့သူဖြစ်သွားမှာ မလိုချင်။ ကျုပ်တို့လင်မယား လိင်ကိစ္စမှာ သူများထက် လွန်ကဲကြပေမယ့် လိုက်နာသင့်တဲ့ လောကဝတ်ဆိုတာရှိသေးတယ်မလား။ အမေတွေ အစ်မတွေ ညီမတွေနဲ့ လွန်ကျုးတာ အပြစ်လို့မခံစားမိပေမယ့် လင်ရှိမယားကို ဖောက်ပြန်တဲ့ မိန်းမဇတ်မသွင်းလို။ ရင်အေးရဲ့ ခဏတာ စိတ်အလိုအလိုက်မှုကြောင့် ကျုပ်နဲ့ ဆရာမနွယ်နီထွန်း အသားချင်းထိကပ် ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ် နမ်းစုပ်မိခဲ့ကြပေမယ့် မလိုးမိအောင်ထိန်းနိုင်ခဲ့ကြတာကိုပဲ ဝမ်းသာမိတယ်။ ချစ်ဇနီးလေးရင်အေးကလဲ သွေးအေးသွားမှ သူက ဆရာမစိတ်ကို ဆွပေးသလိုလုပ်မိခဲ့တာနောင်တ ရနေရှာတယ်။ ကျုပ်တို့ ဒီအကြောင်းတွေ ပြန်မပြောဘဲ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ထားလိုက်ကြပြီး ရင်းနှီးတဲ့ မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းတွေဖြစ်လာကြတယ်။ ဆရာမနွယ်နီထွန်းကလဲ သမီးလေးကို အခြားကလေးတွေထက်ပိုဂရုစိုက်ပြီး တခါတရံ ရင်အေးတောင် ကျူရှင်သွားကြိုစရာမလိုဘဲ သူကိုယ်တိုင် အိမ်ပြန်ပို့ပေးတယ်။ ကျုပ်တို့တွေက သက်တူရွယ်တူတွေဆိုတော့ နောက်ပိုင်း နင် ငါ နဲ့ပဲ ပြောကြတော့တယ်။

**********

(အခန်း ၁၀/၆)

ဒီနေ့ ကျုပ်ရုံးဆင်းကာနီးမှာ ကျုပ်ဖုန်းကို အိန္ဒြာဆက်လာတယ်။
“ကိုကြီး… ”
“အင်း… ခလေး… ”
“ခလေး ကိုကြီးနဲ့တွေ့ချင်လို့… ကိုကြီးတို့ကုမ္ပဏီနားက လမ်းသွယ်ထဲမှာ ကားရပ်ထားတယ်… ခလေးဆီလာခဲ့ပါလား… ခလေးလာရင် သူများတွေမြင်မှာ စိုးလို့ပါ…”
“အင်း… ကိုကြီးလဲ အလုပ်ပြီးပါပြီး… ခဏနေဆင်းခဲ့မယ်နော်… ”
“ဟုတ် ကိုကြီး…”
ကျုပ်လဲ မန်နေဂျာ အစ်မဆီမှာ ခွင့်တောင်းပြီး ဆင်းခဲ့လိုက်တယ်။ သူ့ဆီ သွားနေရင်း ရင်အေးဆီကိုဖုန်းဆက်ပြီး အကျိုးအကြောင်း ပြောပြထားလိုက်တယ်။ ကျုပ်တို့ရုံးနားက လမ်းသွယ်လေးထဲမှာ အိန္ဒြာ့ကား အနီရဲရဲလေးရပ်ထားတာတွေ့ရတယ်။ ကျုပ် ကားပေါ်တက်ထိုင်ပြီး ခါးပတ်ပတ်တော့ အိန္ဒြာက ကျုပ်ကို ပြုံးစိစိနဲ့ကြည့်နေတယ်။
“အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောလို့ရမယ့်နေရာသွားရအောင်လေ… ခလေး..”
“ဟုတ်… ”
အိန္ဒြာ ကားကိုကျွမ်းကျင်စွာ မောင်းထွက်လိုက်ပြီး လမ်းမပေါ်ရောက်တော့ သူ့ရဲ့ ဂီယာထိုးတဲ့လက်ကလေးကို ကျုပ်ဘက်ကိုကမ်းပေးလာတော့ ကျုပ်လဲ အလိုက်သိစွာ ဆုပ်ကိုင်ပေးထားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား သဘောကျပြီး ရယ်မိကြတယ်။ အိန္ဒြာက ကားကိုသံလျှင်ဘက်အထိမောင်းသွားတယ်။ ဟိုတယ်တစ်ခုထဲကိုထိုးဝင်ပြီး ကျုပ်ကို ပါးစပ်-နှာခေါင်းစည်း မက်စ်လေး ထုတ်ပေးပြီး သူလဲ တစ်ခုတပ်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်တို့တွေ ဟိုတယ်က အကောင်းဆုံးအခန်းကိုယူလိုက်ကြတယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ အိန္ဒြာက သူ့အထုပ်နဲ့ ပိုက်ဆံအိတ်ကို စားပွဲပေါ်တင်တော့ ကျုပ်လဲ ပါးစပ်-နှာခေါင်းစည်းကို ချွတ်လိုက်ပြီး ဆိုဖာခုံပေါ် ထိုင်နေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အိန္ဒြာ ကျုပ်ဘေးမှာလာထိုင်ပြီး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်ဖက်တွယ်လာတယ်။
“ခလေး လွမ်းလိုက်တာ ကိုကြီးရယ်… ပြွတ်… ”
“ခလေးရယ်… ပြွတ်… ကိုကြီးကို အရမ်းမတွယ်တာပါနဲ့လား… နောက်ဆုံးမှာ ခလေးပဲ ခံစားရမှာ… သိရဲ့လား ခလေးလေးရဲ့… ပြွတ်… ”
“ခလေးသိပါတယ်… ဒါပေမယ့် ခလေးစိတ်ကို မထိန်းနိုင်ဘူး… ခလေး ကိုကြီးအယုအယတွေကိုပဲ သတိရပြီး နေရတယ်… ကိုကိုနဲ့တောင် သိပ်မလုပ်ဖြစ်တော့ဘူး… ကိုကိုကလဲ သူ့မိန်းမနားက မခွာတော့ဘူးလေ…”
“ခလေးလေးရယ်… အခုကိုကြီး ခလေးနဲ့အတူရှိနေပြီလေ… ခလေးကို ကိုကြီးအစွမ်းကုန်ယုယပေးမယ်…”
“တကယ်လား… ပြွတ်… ”
“အင်းပေါ့… ”
“ဒါဆို ခလေးတောင်းဆိုတာ အကုန်လုပ်ပေးမှာလား… ”
“အင်း… လုပ်ပေးမယ်… ”
“ခစ်ခစ်… ချစ်လိုက်တာ ကိုကြီးရယ်… ပြွတ်… ကိုကြီးကို ခလေး သိပ်ချစ်တာပဲ…”
“ခလေးရယ်…  ပြွတ်…”
ကျုပ်နဲ့ အိန္ဒြာမိုးမြင့် တင်းတင်းဖက်က နမ်းနေကြပြီးမှ အိန္ဒြာက ကျုပ်ဘေးမှ ထသွားပြီး သူယူလာတဲ့ အထုပ်ထဲက အထုပ်သေးလေးတစ်ထုပ်ကို ယူလိုက်ပြီး။
“ခလေး အဝတ်အစားလဲလိုက်အုံးမယ်… ကိုကြီးလဲ အဝတ်တွေချွတ်ထားလိုက်တော့နော်… ရွှတ်… ”
“ဟုတ်ပါပြီ… ”
ကျုပ်လဲ အဝတ်အစားတွေချွတ်ကာ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ခေါက်ပြီး စားပွဲပေါ် တင်ထားလိုက်ကာ ခုံမှာပြန်ထိုင်စောင့်နေလိုက်တယ်။ အိန္ဒြာမိုးမြင့် ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတော့ ကျုပ်ရဲ့ မျက်လုံးတွေ ဝိုင်းစက်သွားရပြီ။ သူဝတ်ထားတာက ဇာနဲ့ချုပ်ထားသလို အင်္ကျီ (မူယာ ဝတ်ပြတဲ့အင်္ကျီကပါးပေမယ့် ဇာတော့မဟုတ်)ကို ဝတ်ထားပြီး နို့အုံနေကာတွေကို တမင်ဖောက်ထားတယ်။ စောက်ဖုတ်နေရာကတော့ မူယာ့လိုပဲ ခွဲထားတာ ဆီးခုံအထိရောက်တယ်။ အိန္ဒြာ့လို နူးနူးညံ့ညံ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်၊ သူဌေးသမီးလေးတစ်ယောက်က ဒီလိုဝတ်ရဲလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်ထင်မိပါ့မလဲ။ အိန္ဒြာ့မျက်နှာလေးက ရဲနေပြီး ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ရှက်နေတယ်။
“ခလေးရယ်… ရှက်နေရင်လဲ ဒီလိုကြီးမဝတ်ပါနဲ့လား… ကိုကြီးက ခလေး ဘာဝတ်ဝတ်သဘောကျပါတယ်…”
“ကိုကြီးအတွက်ချည်းပဲမဟုတ်ဘူး ကိုကြီးရဲ့ … ခလေးအတွက်လဲပါတယ်…”
“ခလေးအတွက် ဟုတ်လား… ဘယ်လိုလဲ…”
“အွန်း… အထုပ်ထဲကပစ္စည်းတွေ… ထုတ်လိုက်လေ ကိုကြီး… ”
ကျုပ်လဲ အထုပ်ထဲက ဘာတွေများလဲလို့ ကျုပ်လဲ ခုတင်ပေါ် မှောက်ချပစ်လိုက်တယ်။ ကျုပ် မျက်လုံးပြူးသွားပြန်တယ်။ မြင်လိုက်ရတာက လီးတုတစ်ချောင်း ဆိုဒ်က ပုံမှန် ငါးလက်မလောက်ပဲ။ ခလုတ်နဲ့ ဗိုင်ဗရေတာ ပါတယ်။ နောက်ပြီး သရေခါးပတ်ကြိုးလိုဟာတွေ၊ ပြီးတော့ ကော်ညှပ်လေးတွေ၊ ပြီးတော့ လက်ကိုင်မှာ သားရေကြိုးအမျှင်လေးတွေနဲ့ဟာတွေပါတယ်။ ဂျယ်လို ဆီဘူးလေးတောင် ပါသေးတယ်။ ကျုပ် အပြာကားတွေ ကြည့်ပေမယ့် ဒီလိုပစ္စည်းတွေ ဘယ်မှာသုံးမှန်းမသိပေ။
“ခလေး… ဒါတွေက ဘာလုပ်ရမှာလဲ…”
အိန္ဒြာက ကျုပ်ကို သူပြပေးမှရတော့မယ်ဆိုတာ ရိပ်မိသွားပြီး ကျုပ်အနားကို လျှောက်လာတယ်။ ပြီးတော့ သားရေကြိုးတစ်ချောင်းကို ကျုပ်လက်ထဲကိုထည့်ပေးပြီး။
“ကိုကြီး.. ဒီသားရေကြိုးနဲ့ ခလေးရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကို ပူးချည်လိုက်…”
“ချည်ရမယ်…”
“အင်း… လုပ်ပါကိုကြီးရဲ့… ခလေးချည်နည်းပြောပြမယ်…”
အိန္ဒြာက သူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုပူးပြီး ရှေ့ထိုးပေးတော့ ကျုပ်လဲ အိန္ဒြာပြောသလို ချည်ပေးလိုက်တယ်။
“ပြီးတော့ ဟိုညှပ်ကလေးနှစ်ခု ယူလိုက်… ခလေးရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးမှာ ညှပ်ပေး…”
ကျုပ်လဲ သူပြောတဲ့အတိုင်း ညှပ်ပေးလိုက်တော့ အိန္ဒြာမျက်နှာလေး ရှုံ့သွားတယ်။
“နာလို့လား အိန္ဒြာ… ”
“ရတယ်… ဆက်လုပ်…ကိုကြီး… ပြီးတော့ ဟိုလည်ပတ်ကြိုးလေးနဲ့ ခလေးလည်ပင်းမှာပတ်ပေး… ”
“ခလေး… ဒါက…”
“လုပ်ပါကိုကြီးရဲ့… ကိုကြီးပဲ ခလေးလိုချင်တာ အကုန်လုပ်ပေးမယ်ဆို… ”
“ဟင်း… ”
ကျုပ်လဲ သက်ပြင်းချပြီး သူ့လည်ပင်းမှာ လည်ပတ်ကြိုးလေး ပတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပတ်ပြီးတာနဲ့ အိန္ဒြာမိုးမြင့် ကျုပ်အရှေ့မှာ ကျုံ့ကျုံ့လေး ဒူးတုပ်ပြီး ထိုင်ချလိုက်တယ်။
“ခလေး… ဘာလုပ်တာလဲ… ”
“ခလေးက အခုအချိန်ကစပြီး… သခင့်ရဲ့ကျွန်ဖြစ်သွားပါပြီ… သခင်ခိုင်းချင်တာခိုင်း… လုပ်ချင်တာလုပ်ပါ… ကျွန်မ မငြင်းရဲပါဘူး…”
“ခလေး… ဘာတွေပြောနေတာလဲ…”
“တကယ်ပါ… ကိုကြီးပဲ ခလေးစိတ်ကြိုက်ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်ဆို… ခလေးတကယ်လိုချင်လို့ပါ… နော်ကိုကြီး… ခလေးကို အစေခံ ကျွန်တစ်ယောက်လို ဆက်ဆံ ခိုင်းစေ ရိုက်နှက်ပြီး လိုးပေးပါ… နော်… ”
“ခလေးရယ်… ”
“လုပ်ပါ ကိုကြီးရဲ့… ဟိုမှာ ကိုကြီးရိုက်ဖို့ရိုက်တံလေး… ခလေးဆန္ဒကိုဖြည့်ဆည်းပေးပါနော်…”
“ခလေးနာမှာပေါ့… ”
“နာပစေ… ရတယ်… �တစ်ချီပဲ… ခလေးနာလို့ ငိုလဲ မလျှော့နဲ့… ပြီးမှ ခလေးကိုပြန်ချော့လေနော်…”
“အင်းပါ… ဒါဆိုလဲ ခလေးသဘောပဲ… ဒါနဲ့ ဟိုအတုကြီးက ဘာလုပ်ဖို့လဲ…”
“ဟီး… အဲ့ဒါက ခလေးအိမ်မှာ ကစားတဲ့ဟာ… ကိုကြီး ခလေးရဲ့ အဖုတ်ကိုလိုးရင် အဲ့ဒါကို ဖင်ထဲထည့်ထားပေး… ကိုကြီးကဖင်ကို လိုးရင် အဖုတ်ထဲထည့်ထားပေး… ဟိုမှာ ဂျယ်လဲပါတယ်… ဟီး….”
“ခလေးရယ်… ခလေးက လီးနှစ်ချောင်းနဲ့ အလိုးခံချင်တာလား… ”
“အာ လီးနှစ်ချောင်းနဲ့ အလိုးမခံချင်ပါဘူး… ကိုကြီးရဲ့ လီးအစစ်နဲ့ ဟောဒီလီးအတု အတူလိုးတာခံချင်တာ… လူနှစ်ယောက်လိုးတာတော့ မခံချင်ပါဘူး… ကိုချစ်တဲ့သူနဲ့ လီးတုနဲ့ဆိုရပြီ…”
“ပြီးရော… ဒါဆို ကိုကြီး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆက်ဆံတော့မှာနော်… ”
“ဟုတ်… ရော့… ဒီလည်ပတ်က ကြိုးလေးကို ကိုင်ပြီး… ခလေးကို ခွေးလိုဆွဲခေါ်သွားတော့… ”
ကျုပ်လဲ အထူးအဆန်း လုပ်ကြည့်ချင်စိတ်ပေါက်လာပြီး ဒါဘယ်လိုဖီလင်လဲလို့ စမ်းသပ်ချင်လာတယ်။ ကျုပ် ခုတင်ပေါ်က လီးတုနဲ့ ဂျယ်ဘူးရယ်ကို စားပွဲပေါ်တင်ထားလိုက်ပြီး ရိုက်တံကိုကိုင်ကာ အိန္ဒြာ့ကို လည်ပတ်ကြိုးကနေ ဆွဲခေါ်လာတော့ အိန္ဒြာ လက်ပူးချည်လျှက်အတိုင်းကနေ လေးဘက်ထောက်ပြီး လိုက်လာတယ်။ ကျုပ် ဆိုဖာခုံပေါ် ထိုင်ချလိုက်တော့ အိန္ဒြာမိုးမြင့် ကျုပ်ရှေ့မှာဒူးထောက်ပြီး ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်နေတယ်။
“ကဲ… ငါ့ခြေဖျားကနေစပြီး… ပေါင်ရင်းအထိ… ဖြည်းဖြည်းချင်းယက်ပေးစမ်း… ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ… သခင်…”
အိန္ဒြာမိုးမြင့် ကျုပ်ခြေဖျားကနေစပြီး သူ့လျာလေးနဲ့ ကုန်းယက်ပေးတယ်။ သူခြေဖျားကနေယက်ပြီးခြေသလုံးကိုတက်လာတော့ ကျုပ် ကုန်းထားတဲ့သူ့တင်ပါကို သားရေကြိုးဖွားရိုက်တံနဲ့ ရိုက်ချလိုက်တယ်။ ဖွေးဥနေတဲ့ သူဌေးသမီးလေးရဲ့တင်ပါးမှာ ရဲသွားတယ်။
…ဖပ်….
“ငါ့ခြေထောက်ကိုယက်ဆိုတာ… နှစ်ဖက်စလုံးကိုပြောတာ… ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်… ကျွန်မ သိပါပြီ…”
အိန္ဒြာမိုးမြင့် ကျုပ်ခြေဖျားကနေ ပြန်စာပြီး ဘယ်ညာပြောင်းကာ ခြေနှစ်ဖက်ကို လျာနဲ့ယက်လာတာ ပေါင်းရင်းကို ရောက်လာတယ်။ ပေါင်းရင်းရောက်တော့ ကျုပ်လီးကို လျာနဲ့ယက်တယ်။ ကျုပ် အိန္ဒြာမိုးမြင့်တင်ပါးကို ရိုက်ချလိုက်ပြန်တယ်။
…ဖပ်… ဖပ်…
“ငါ့လီးကိုယက်ခိုင်းသေးလို့လား… ငါမခိုင်းဘဲ ဘာမှမလုပ်နဲ့ ကြားလား…”
“ဟုတ်ကဲ့သိပါပြီ… သခင်…”
“အခု ငါ့လဥကိုစုပ်ပေးတော့…”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ… သခင်… ”
အိန္ဒြာမိုးမြင့် ကျိုးနွံစွာနဲ့ ကျုပ်လဥကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ တပြွတ်ပြွတ် ဘယ်ညာပြောင်းစုပ်ပေးတော့ လီးက အကြောပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ ပိုမာတင်းလာတယ်။ အိန္ဒြာမိုးမြင့် လဥကိုစုပ်နေရင်းကနေ ကျုပ်လီးကိုလှမ်းယက်ပြန်တယ်။ ကျုပ်လဲ ရိုက်တံနဲ့ သူ့တင်ပါးကို ရိုက်ချလိုက်ပြန်တယ်။ အိနြာရဲ့တင်ပါးပေါ်မှာ ကျုပ်ရိုက်ထားလို့ ရဲတွတ်နေပြီ။
“ဒီလီးကိုပဲ လာလာယက်နေတယ်… မခိုင်းဘဲလုပ်အုံးမလား…”
… ဖပ်… ဖပ်… ဖပ်…
“မလုပ်တော့ပါဘူးသခင်ရယ်… အ… ဟင့်…”
“ဒီလောက်ယက်ချင်နေရင်… ယက်စမ်း… နင်ဘယ်လောက် ယက်နိုင်စုပ်နိုင်မလဲ… ကြည့်မယ်… ”
“ဟုတ်ကဲ့… ကျွန်မ ကြိုးစားပြီး စုပ်ပါ့မယ်…”
အိန္ဒြာမိုးမြင့် ကျုပ်လီးအရင်းကို ချည်ခံထားရတဲ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး လျာလေးနဲ့ လီးကိုလိုက်ယက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လီးကိုငုံပြီး ပါးလေးခွက်အောင် စုပ်တယ်။ ပြီးတော့ ရနိုင်သမျှ ပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းတော့ အာခေါင်ထောက်သွားပြီး ပြန်ချွတ်လိုက်တယ်။
“အဟွတ်… အဟွတ်… ”
“ဒါပဲလား… ကိုယ့်သခင်လီးကို ဒီလောက်ပဲစုပ်နိုင်တာလား…”
“ကျွန်မ ထပ်ကြိုးစားပါရစေ သခင်… သခင့်လီး တစ်ချောင်းလုံးကို စုပ်ချင်တာပါ… အွင်း….”
ပြောပြီး ကျုပ်လီးကို ပါးစပ်ထဲ ပြန်ငုံလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ထပ်ပြီး လည်ချောင်းထဲရောက်အောင် ထိုးထည့်တယ်။ လီးက သူ့ပါးစပ်ထဲ သုံးပုံ နှစ်ပုံလောက် ဝင်သွားပြီး သူ့လဲ မျက်ရည်ဝိုင်းသွားကာ ပြန်ချွတ်လိုက်ရပြန်တယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့ကို သနားသွားတယ်။ တကယ်တော့ သူစုပ်ပေးတာက ကျုပ်အတွက် အရမ်းကောင်းနေပါပြီ။
“ကဲ ရပါပြီ… ငါ့လီးကို ဒီလောက်စုပ်နိုင်တာပဲ တော်လှပြီ…”
“သခင့်လီးကို… အဆုံးထိ မစုပ်နိုင်တဲ့ ကျွန်မကို အပြစ်ပေးပါ သခင်…”
“ကောင်းပြီလေ… မင်းက အပြစ်ပေးခံချင်တော့လဲ အပြစ်ပေးရတာပေါ့…”
…ဖပ်… ဖပ်…
“အ… ”
“မင်းအပြစ်က ဒါနဲ့မပြီးသေးဘူး… ငါမရှီးတုန်း နင်လီးတုနဲ့ လိုးတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား… နင့်မှာ အပြစ်ရှိလား…”
“ရှိပါတယ်… ”
“ဘာအပြစ်လဲ…”
“သခင့်လီးမဟုတ်တဲ့ လီးတုနဲ့ လိုးမိတဲ့အပြစ်ပါ…”
“ဒီလောက်ယားတဲ့ နင့်စောက်ဖုတ်ကို အပြစ်ပေးရမယ်… ပြောစမ်း… ယားမိတဲ့ ကျွန်မစောက်ဖုတ်ကို အပြစ်ပေးပါလို့…”
“ယားမိတဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်ကို အပြစ်ပေးပါသခင်…”
“နင့်စောက်ဖုတ်ကို ကော့ပေးထားစမ်း..”
“ဒီလိုလား… သခင်…”
အိနြာက ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လှန်လှဲချပြီး ခါးလေးမြှောက်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ကော့ပေးတယ်။
“အေး… ဟုတ်တယ်…”
ကျုပ်လဲ လက်ထဲက ရိုက်တံနဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကို ရိုက်ချလိုက်တယ်။
….ဖပ်….
“အ…”
“ယားအုံးမလား… ဒီစောက်ဖုတ်… ဟမ်…”
…ဖပ်….
“အ… မယားတော့ပါဘူးသခင်… သခင့်လီးကလွဲပြီး လီးတုတောင် စောက်ဖုတ်ထဲ မထည့်တော့ပါဘူး….”
…ဖပ်…. ဖပ်… ဖပ်….
“အ… အ…. ဟင့်…. အာ့…. ”
ကျုပ် အိန္ဒြာ့စောက်ဖုတ်ကို သားရေကြိုးဖွား ရိုက်တံလေးနဲ့ရိုက်တာ သူ့စောက်ဖုတ်ပြင်က ဖောင်းကားတက်လာပြီး စောက်ရည်တွေ အမျှင်တန်းပြီးကျလာလို့ ကျုပ်အံ့သြမိသေးတယ်။ နာကျင်မှုနဲ့ ရောပြွန်းခံစားရတဲ့ လိင်စိတ်ဆန္ဒပါလား။
“ငါဒီလောက်… ရိုက်ပြီးဆုံးမတာတောင်… နင့်စောက်ဖုတ်က စောက်ရည်ကျနိုင်သေးတယ်… မနာလို့လား…”
“နာပါတယ် သခင်… နာပေမယ့် သခင်ရိုက်တာကိုလဲ… ကြိုက်ပါတယ်… ရိုက်ပါသခင်… ဆိုးတဲ့ကျွန်မကို ရိုက်ပါ…”
“ဒီလောက်ရှိလှတာ…  ကဲဟာ… နင့်နို့တွေပါရိုက်မယ်… ”
…. ဖပ်…. ဖပ်…. ဖပ်… ဖပ်….
“အ… အား… ရိုက်ပါသခင်… အာ့… အ.”
ကျုပ် သူ့နို့အုံတွေကိုပါ လှမ်းရိုက်တယ်။ သူ့နို့အုံလေးလဲ ရဲပတောင်းခတ်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ကလဲ အရည်တောက်တောက်ကျနေပြီ။ ကျုပ်လဲ နို့တွေကိုလှမ်းရိုက်ဘိုက်၊ စောက်ဖုတ်ကို ရိုက်လိုက်လုပ်နေရင်း အိန္ဒြာမိုးမြင့်က ကျုပ်နို့တွေကိုရိုက်တဲ့အချိန်မှာ သူ့စောက်ဖုတ်ကို ချည်ခံထားရတဲ့သူ့လက်နဲ့ ပွတ်တယ်။
“ငါ့လီးတစ်ချောင်းလုံး နင့်အရှေ့မှာရှိတာတောင်… နင်က စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ပွတ်ရဲသေးတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား… အခုချက်ချင်းဖယ်စမ်း…”
…ဖပ်…. ဖပ်…. ဖပ်….
“အ… ဟား… ဟုတ်ကဲ့… ဖယ်လိုက်ပါပြီ သခင်… အ… ဟင့်… ကျွန်မရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို… တစ်ခုခုလုပ်ပေးပါတော့… သခင်…”
“နင်… တော်တော်ယွတာပဲ… ဟမ်… ငါ့လီးကို လိုချင်နေတာလား… ”
“ဟုတ်ကဲ… ကျွန်မ သခင့်လီးကို လိုချင်ပါတယ်… ကျွန်မစောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ပေးပါ… သခင်ရယ်…”
“ငါ့လီးက… နင်လွယ်လွယ်ကူကူရမယ်ထင်နေလား… ”
ကျုပ် စားပွဲပေါ်ကလီးတုကို လှမ်းယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့သူ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးထည့်လိုက်ပြီး တုန်ခါစေတဲ့ခလုတ်ကိုပါ ဖွင့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး လီးတုနဲ့ အိန္ဒြာ့စောက်ဖုတ်ကိုလိုးပေးတယ်။ လက်တစ်ဖက်ကလဲ သူ့နို့တွေကို ရိုက်တံနဲ့ရိုက်တယ်။
“အ… ဟား… သခင်ရယ်…. အီး…. ”
အိန္ဒြာမိုးမြင့် ခဏလေးနဲ့ တုန်တက်သွားပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ဖင်ကြီးပြုတ်ကျသွားတယ်။ လီးတုက သူ့စောက်ဖုတ်မှာ တဒီးဒီးနဲ့ အသံထွက်နေပြီး မွှေနေတုန်း။ အိန္ဒြာကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ တုန်ယင်နေရှာတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့နားကိုသွားပြီး ဒူးထောက်လိုက်တယ်။
“ဖီးလ်တက်မနေနဲ့… ထစမ်း… ငါ့လီးကိုစုပ်….”
“အီး… ဟင်း… ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်…”
အိန္ဒြာမိုးမြင့် တုန်ယင်နေတဲ့ကြားက အားတင်းကာ ထထိုင်ပြီး ကျုပ်လီးကို စုပ်ရှာတယ်။ ကျုပ်လဲ လီးစုပ်ခံရင်း သူ့နို့တွေနဲ့ စောက်ဖုတ်အုံပေါ် ရိုက်တယ်။ အိန္ဒြာမိုးမြင့် ကျုပ်လီးကို အတင်းငုံထားပြီး ကြိတ်ညည်းနေရှာတယ်။ ကျုပ် သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက လီးတုကို ဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်ပြီး သူ့စောက်ခေါင်းထဲ လက်နှစ်ချောင်းပူးထည့်ကာ ဂျီစပေါ့ကိုဖိပြီး ကလိပေးတယ်။ သိပ်မကြာဘူး အိန္ဒြာမိုးမြင့် သေးတွေပန်းထွက်ကုန်တယ်။ ကျုပ်လီးကိုတောင် ဆက်မစုပ်နိုင်တော့ဘဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ထွန့်ထွန့်လူးနေတော့တယ်။
“ငါ့လက်မှာ နင့်သေးတွေပေကုန်ပြီ… စုပ်စမ်း… ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်… ဟင်း… ”
ကျုပ်လက်ကို သူ့ပါးစပ်ထဲထည့်ပေးတော့ ကျုပ်လက်ချောင်းတွေကို သေသေချာချာ စုပ်ပေးရှာတယ်။
“ရပြီ… ငါ့ကို ကုန်းပေးစမ်း… ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်…”
အိန္ဒြာမိုးမြင့် ကျုပ်စကားအတိုင်း တစ်သွေမတိမ်း ထပြီး တံတောင်လေးထောက်လျှက် ကုန်းပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့ဖင်နောက်မှာ နေရာယူပြီး သူ့ဖင်ပေါက်ကိုကြည့်လိုက်ကာ
“နင့်ဖင့်ပေါက်က… လီးတုထည့်ဖူးပြီးသားမလား… ”
“မထည့်ဖူးပါဘူး သခင်… လက်နဲ့ပဲ ကလိဖူးတာပါ… သခင့်လီးထည့်ဖို့ ချန်ထားတာပါ… သခင့်လီးပဲ အရင်ထည့်ပေးပါ… ”
“အိုကေလေ… နင့်ဖင်ကွဲပြီသာမှတ်…”
“ကွဲပစေ သခင်… ကျွန်မဖင်ကို သခင့်လီးနဲ့ လိုးခွဲလိုက်ပါ…”
ကျုပ်လဲ စားပွဲပေါ်က သူယူလာတဲ့ ဂျယ်ဘူးလေးကိုယူပြီး ဖင်ဝကိုညှစ်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လက်နဲ့ဖင်ပေါက်ကိုချဲ့ပေးရင်း လက်နှစ်ချောင်းစာလောက် ချောင်ချောင်ချိချိဝင်နိုင်တဲ့အချိန်မှာ လီးတုကိုယူပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်ထားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ကျုပ်လီးကိုပါ ဂျယ်တွေသုတ်လိမ်းလိုက်ပြီး သူ့ဖင်ပေါက်မှာတေ့လိုက်တယ်။ အိန္ဒြာကတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတုထည့်ခံထားရတာကြောင့် ညည်းညူနေပြီ။ ကျုပ် သူ့ဖင်ပေါက်ထဲ လီးကိုဖိထည့်ကြည့်တယ်။ တင်းခံနေတယ်။ သူက နာကျင်မှုတွေ လိုချင်နေတာဆိုတော့ ကျုပ်လဲ ချော့သွင်းဖို့မကြိုးစားတော့ဘဲ သူ့ခါးကိုကိုင်ပြီး ဆောင့်ချပစ်လိုက်တယ်။
“အား…. ”
ကျုပ် သူ့အော်သံတွေကို ဂရုမစိုက်ဘဲ တစ်ချက်ချင်း ဖင်ပေါက်ကို လိုးတယ်။
“အမလေး… အား… အား… ”
“နင့်ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားစမ်း… မအော်နဲ့… ”
“အား… နာလို့ပါ သခင်ရယ်…. အ… ”
“မအော်နဲ့ဆို မအော်နဲ့… ဖင်ပေါက်က ကျပ်လိုက်တာကွာ… လိုးလို့ကောင်းတာ…”
…. ဖြန်း…ဖြန်း…ဖြန်း..
ကျုပ်ပြောရင်း လိုးရင်း သူ့တင်ပါးကို လက်ဝါးနဲ့ တဖြန်းဖြန်းရိုက်တယ်။ အိန္ဒြာမိုးမြင့် အော်သံမကြားရတော့ဘူး။ ဂျယ်ကြောင့်သူ့ဖင်က လိုးရတာ အသားကျလာပြီး လီးအဝင်အထွက်က ချောမွေ့လာတယ်။ သူ့တင်ပါးကလဲ ကျုပ်ရိုက်ထားလို့ နီရဲနေပြီ။ ခဏနေတော့ အိန္ဒြာမိုးမြင့် ကိုယ်လေးတဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ပြီးသွားတော့ ကျုပ် သူ့ဖင်ထဲက လီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့ သွေးစတွေဘာတွေတော့ မတွေ့ရဘူး။ ကျုပ် သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက လီးတုကိုချွတ်ကာ ဖင်ထဲပြောင်းထည့်ပေးလိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ပြန်ထိုးထည့်ပြီး သူ့ကိုယ်ကို ဖိချကာ ခွပြီး တရစပ်ဆောင့်လိုးတယ်။ လိုးလို့ကလဲ အရမ်းကောင်းတယ်။ အိန္ဒြာမိုးမြင့် ပြီးတာလဲ ဘယ်နှကြိမ်မှန်းမသိတော့ဘူး။ ကျုပ်လဲ နောက်ဆုံးတော့ လရည်တွေ အိန္ဒြာမိုးမြင့် စောက်ဖုတ်ထဲပန်းထည့်လိုက်ချိန် လီးတဆုံးဖိကပ်ပြီး အမောဖြေနေရာတယ်။ ကျုပ်လီးကို ချွတ်လိုက်တော့ အိန္ဒြာမိုးမြင့် တစောင်းလေးလဲကျသွားပြီး မလှုပ်နိုင်တော့ဘူး။

(အခန်း ၁၀/၇)

ကျုပ် သူ့လက်ကိုချည်ထားတဲ့ သားရေကြိုးကိုဖြုတ်၊ သူ့လည်ပင်းက လည်ပတ်ကြိုးကိုဖြုတ်၊ နို့သီးခေါင်းမှာညှပ်ထားတဲ့ ညှပ်တွေကိုဖြုတ်ရင်း အိန္ဒြာမိုးမြင့်မျက်နှာလေးကိုကြည့်တော့ ပါးပြင်မှာ မျက်ရည်စီးကြောင်းက အပြည့်နီးပါး။ သူ့နှုတ်ခမ်းမှာပါ သွေးစလေးတွေ တွေ့ရတော့ ကျုပ်လဲ တော်တော် သနားသွားတယ်။ သူဖင်ထဲက လီးတုကြီးကို ချွတ်ပြီး အသာအယာပွေ့ချီကာ ခုတင်ပေါ်တင်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ သူ့နှုတ်ခမ်းက သွေးစလေးတွေသုတ်ပေးတော့ အိန္ဒြာမိုးမြင့် မျက်လုံးလေးဖွင့်ပြီး ကျုပ်ကို နူးနူးညံ့ညံ့ကြည့်နေရှာတယ်။
“ခလေးရယ်… အရမ်းနာသွားလား… ”
အိန္ဒြာမိုးမြင့် မျက်ရည်စက်လက်နဲ့ ခေါင်းခါပြပြီး ကျုပ်ကိုဆွဲကာ သူ့ဘေးမှာလှဲစေပြီး ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတော့ ကျုပ်လဲ ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။
“ခလေးရယ်… ကိုကြီးမကောင်းတာပါ… ခလေးကို ဒီလောက်ထိနာကျင်အောင်မလုပ်သင့်ဘူး…အရမ်းနာသွားလား…”
“အင်း… ခလေးဖင်ပေါက်မှာ ပူထူပြီးကျိန်းစပ်နေတာပဲ… ဟင့်… အခုထိနာနေတုန်းပဲ… ”
“ခလေးရယ်… ရွှတ်ရွှတ်… ကိုကြီး ကြက်ထုပ်ထိုးပေးမယ်နော်…. ”
“ဟင့်အင်း… ခလေးကိုပဲ ဖက်ထားပေး… ခလေးနာပေမယ်… ကြိုက်တယ်… ခလေးလိုချင်တာ အဲ့လို မညှာမတာလုပ်တာကို လိုချင်တာ… ခလေးတစ်သက် ဒီအခိုက်အတန့်လေးကို သတိရနေတော့မှာ… ”
“ခလေးရယ်… ရွှတ်ရွှတ်…”
“ဟင့်… ကိုကြီးရယ်… ခလေးကိုကြီးကို အရမ်းချစ်တာပဲ… ခလေးအကြိုက်ဆုံးက အဲ့လိုကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လုပ်ပြီးမှ အခုလို နူးနူးညံ့ညံ့လေးပြန်ချောတာ အကြိုက်ဆုံးပဲ… သိလား… ခလေးကို နူးနူးညံ့ညံ့လေး ချစ်ပေးအုံးနော်… ”
“ခလေးရယ်… ခလေးက ရသေးလို့လား… ကိုကြီးက အကြမ်ပတမ်းလုပ်ထားတာ… ခလေးဖင်တွေ အဖုတ်တွေ ကျိန်းနေမှာပေါ့… ”
“ကျိန်းတော့ကျိန်းနေပြီ… ဒါပေမယ့် ကိုကြီးနူးနူးညံ့ညံ့ ယုယတာကိုလဲ လိုချင်သေးတယ်… ခလေးကို ချစ်ပေးပါနော်… ဖင်ပေါက်ကတော့ အထိကို မခံနိုင်တော့ဘူး…”
“အင်းပါ… ကိုကြီးလီးနဲ့ ခလေးစောက်ဖုတ်ကို နူးနူးညံ့ညံ့လေး လိုးပေးမယ်နော်… ပြွတ်… ”
“အ… ပြွတ်… အင်း လိုးပေး… ”
“ဟုတ်သားပဲ… ခလေးနှုတ်ခမ်းပေါက်နေတာ… ဆောရီး… နောက်မှ နမ်းတော့မယ်… ”
“ရပါတယ် ကိုကြီးရဲ့… နမ်းပါ… ဖြည်းဖြည်းနမ်းပေါ့… ခစ်ခစ်… ”
“ပြီးရော… ပြွတ်… ပြွတ်… ”
“ပြွတ်…. ပြွတ်… အွင်း…. ပြွတ်…”
ကျုပ် အိန္ဒြာ့ကို နူးနူးညံ့ညံ့နမ်းပေးရင်း သူ့နို့လေးတွေကို ဖွဖွဆုပ်နယ်ပေးတယ်။ ကျုပ် အနူးညံ့ဆုံး ဆက်ဆံပေးရမယ့် အချိန်ပဲ။ နမ်းရင်း နယ်ရင်း ကျုပ် သူ့ကိုပေါ် အသာလှိမ့်တက်ပြီး ဆက်နမ်းတော့ သူက ကျုပ်လီးကို ကိုင်ဆွနေပြီ။ ကျုပ် သူ့မျက်နှာကို အနမ်းဖွဖွလေးတွေ နေရာအနှံ့ပေးပြီး လည်တိုင်လေးဆီနမ်းရင်း တစ်ကိုယ်လုံးကို လက်တွေနဲ့ ဖွဖွလိုက်ပွတ်တယ်။ ပြီးတော့ နမ်းရင်း ကျုပ်ရိုက်ထားလို့ ရဲနေတဲ့ရင်နို့အုံလေးတွေကို အနမ်းလေးဖွဖွပေးတော့ အိန္ဒြာမိုးမြင့် ကျုပ်ကိုငုံ့ကြည့်နေတယ်။
“ရဲနေတာပဲ ခလေးရယ်… ကိုကြီးလုပ်တာ များသွားပြီ.. အရမ်းနာနေလားခလေး… ပြွတ်… ပြွတ်… ဥုံဖွ… ပြွတ်…”
“ခစ်ခစ်… ကိုကြီးရယ်… ဟင့်… ချစ်လိုက်တာ… ခလေး မနာတော့ပါဘူး….”
ကျုပ်လုပ်ပေးတာကို နာတာမေ့ပြီး ကြည်နူးတဲ့မျက်ဝန်းလေးနဲ့ ကြည့်နေရှာတဲ့ အိန္ဒြာမိုးမြင့်ကို ကျုပ် စိတ်ထဲက မြတ်နိုးမိတယ်။ သံယောဇဉ်လဲ ဖြစ်မိတယ်။ ကျုပ် သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို လိုက်နမ်းတယ်။ ကျုပ်ရိုက်ထားလို့ ရဲနေတဲ့နေရာလေးတွေဆို နမ်းရင်း ဥုံဖွလို့ပြောတယ်။ အိန္ဒြာမိုးမြင့်ကလဲ ကျုပ်လုပ်သမျှကို သေချာလိုက်ကြည့်တယ်။ ကျုပ် သူ့ပေါင်တံလေးတွေ ခြေချောင်းလေးတွေပါမကျန် လိုက်နမ်းပြီး ခြေချောင်းလေးတွေကိုစုပ်တော့လဲ ကျုပ်ကို ကြည်ကြည်နူးနူး ကြည့်နေပြန်တယ်။ ကျုပ် သူ့ပေါင်လေးကိုကားပြီး အဖုတ်လေးကို အနမ်းလေးပေး ဥုံဖွလုပ်ပြီးမှ စောက်ဖုတ်လေးကိုယက်တော့ အိန္ဒြာမိုးမြင့် ညည်းသံသဲ့သဲ့ ထွက်လာတယ်။
“ဟင်း… ကိုကြီးရယ်… ယုယတတ်လိုက်တာ… ခလေး တစ်သက်လုံး ကိုကြီးနဲ့သာနေချင်တော့တယ်… ”
“ပြွတ်… ခလေးရယ်… အဲ့လိုကြီးမပြောပါနဲ့လားကွာ… မဖြစ်နိုင်မှန်း ခလေးလဲသိသားနဲ့… ပြွတ်… ကိုကြီးနဲ့တွေ့တုန်း ပျော်ပျော် နေလိုက်ပါ… ”
“အင်းပါ ကိုကြီးရယ်… ခလေးကိုလဲ ကိုကြီးလီး ပေးစုပ်ပါအုံး… ”
“အင်း… ”
ကျုပ်လဲ သူလီးစုပ်လို့ရအောက် သူ့မျက်နှာပေါ်ခွပေးလိုက်တော့ ကျုပ်လီးကို ဖမ်းကိုင်ပြီး လျာလေးနဲ့ ယက်၊ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ နမ်း၊ ပါးလေးနဲ့ ပွတ်သပ်နေတယ်။ ပြီးမှ ကျုပ်လီးကို ဖမ်းငုံပြီး ပါးလေးခွက်အောင် စုပ်ပေးတော့ ကျုပ်လဲ သူ့စောက်ဖုတ်ဆီ မျက်နှာအပ်ပြီး ပြန်ယက်ပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်နဲ့အိန္ဒြာ အပြန်အလှန်ယက်ရင်း စုပ်ရင်း ညည်းညူနေရင်းနဲ့မှ ကျုပ် အိန္ဒြာ့ကိုယ်ပေါ်က ထလိုက်တော့ အိန္ဒြာ့ပါးစပ်ထဲက လီးလဲကျွတ်ထွက်သွားတယ်။ ပြီးတော့ အိန္ဒြာ့ကိုယ်လေးကို ပွေ့ဖက်ပြီး အနမ်းလေးတွေပေးတယ်။
“ရွှတ် ရွှတ်… ကိုကြီး ခလေးအဖုတ်လေးထဲ ထည့်ချင်ပြီ ခလေးရဲ့…”
“ရွှတ်… ခလေးလဲ အတူတူပါပဲ… လိုချင်နေပြီ… ထည့်ပေးတော့နော်ကိုကြီး…”
“အင်း… ပြွတ်… ချစ်စရာလေး…”
“ခစ်.. ခစ်…”
ကျုပ် အိန္ဒြာ့ပေါင်ကြားမှာနေရာယူပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးကို ညင်ညင်သာသာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးထည့်တယ်။ ထည်းရင်းနဲ့ အိန္ဒြာမိုးမြင့် မျက်နှာလေးကိုကြည့်နေမိတယ်။
“ခစ်… ဘာလို့သေချာကြည့်နေတာလဲ ကိုကြီးရဲ့… ”
“ခလေး… နာမှာစိုးလို့လေ… ”
“ခစ်ခစ်… ကိုကြီးရယ်… ခုနက အကြမ်းပတမ်းဆောင့်ထည့်တာတောင် ခံနိုင်သေးတာ… ရပါတယ်… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… ဟင်း… ပြည့်ကျပ်နေတာပဲကိုကြီးရယ်… အကုန်ဝင်သွားပြီလား… ”
“အင်း… ဝင်သွားပြီ…”
“ဝင်သွားရင်လဲ… လာတော့ကွာ… ကိုကြီးကို ဖက်ထားချင်လှပြီ… ”
“အင်း… လာပြီ…”
ကျုပ် အိန္ဒြာမိုးမြင့်ရဲ့ကိုပေါ် မှောက်ချလိုက်တော့ သူက ဆီးဖက်ထားပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့ကိုယ်လုံးအောက် လက်ထိုးထည့်ပြီး ပွေ့ဖက်ထားလိုက်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးတယ်။
“ဟင်း… ကောင်းလိုက်တာခလေးရယ်… ခလေးစောက်ဖုတ်လေးက လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ…”
“ခလေးလဲ… အရမ်းကောင်းတာပဲ… ခလေးအဖုတ်ထဲမှာ အီဆိမ့်နေတာပဲ ကိုကြီးရယ်… ဟင်း… ”
“ခလေးရယ်… ပြွတ်… ခလေးခံနိုင်ရဲ့လားဟင်…”
“ကိုကြီးရယ်… ခလေးက ကိုကြီးရဲ့ တရားဝင်မယား ဖြစ်ခွင့်မရှိပေမယ့်… ကိုကြီးနဲ့လိုးနေတဲ့အချိန်မှာတော့ ကိုကြီးမယားပါ… ကိုကြီးစိတ်ကြိုက်အားရအောင်လိုးပါ… ခလေး ခံနိုင်တယ်… ဟင်း… အင်း… ”
“ခလေးရယ်… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာကွာ… ”
“ကိုကြီးရယ်… ဟင့်… ဆောင့်ပေးပါ… ခလေးအရမ်းကောင်းနေပြီ… ”
“ဒီလိုလား… အင့်… ခလေးစောက်ဖုတ်ကို ကိုကြီးလီးနဲ့ ဒီလို ဆောင့်လိုးရမှာလား…. ”
“ဟင့်… ဟင်း… ဟုတ်တယ်…. အဲ့လို့ဆောင်…. ကိုကြီးလီးကြီးနဲ့ ခလေးစောက်ဖုတ်ကို နာနာဆောင့်လိုးပေး… ”
“ရှီး… ကောင်းလိုက်တဲ့… ငါ့မယား အထွေးလေးရဲ့စောက်ပက်ကွာ… ”
“မယားအထွေးလေးတဲ့လား… ကိုကြီးရယ်… လိုး… ကိုကြီးရဲ့မယားအထွေးလေးရဲ့စောက်ပက်ကို… လိုး… အူး… အာ့… ဟား…”
“ခလေးပြီးသွားတာလေးက… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… ”
“ဟင့် ကိုကြီးရယ်… ချစ်တယ်… ပြွတ်… ခလေး ကိုကြီးကို သိပ်ချစ်တာပဲ… ကိုကြီးလီးကြီး ခလေးစောက်ပက်ထဲမှာ… ဟင့်… ဆက်လိုးလေကွာ… ခလေးခံနိုင်ပါတယ်… ခလေးကို သိပ်ညှာတာပဲ… ချစ်လိုက်တာ… ပြွတ်…. ဆောင့်….အင်း… ဟင်း… ”
“ခလေးရယ်… အင့်… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… ”
“လိုးလို့ကောင်းရင်… အသေလိုးပစ်… ဟင့်… ဟင်း… ”
ကျုပ်နဲ့ အိန္ဒြာမိုးမြင့် ကာမခရီးကို တူနှစ်ကိုယ် ခရီးဆုံးအထိ မမောနိုင်မပန်းနိုင် လျှောက်လှမ်းကြတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ကျုပ်လရည်တွေ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဒုတိယအကြိမ့် ပန်းထည့်ပြီးမှ သူ့ဘေးနားမှာလှဲရင်း ဖက်ကာ အမောဖြေရတယ်။
“ကိုကြီး… ဒီနေ့ ကိုကြီးနဲ့ခလေး ရိုက်နှက်ပြီးလိုးတဲ့ကိစ္စက… ကိုကြီးနဲ့ခလေးကြားထဲက သီးသန့်လျှို့ဝှက်ချက်အဖြစ် ထားပေးပါနော်… ဒါက ခလေးရဲ့ လူသိမခံရဲတဲ့ ဆန္ဒမို့ပါ…  ကိုကြီးကို ချစ်လို့ ယုံလို့… ကိုကြီးနဲ့ဖွင့် ထုတ်လိုက်တာ…”
“စိတ်ချနော် ခလေး… ဘယ်သူမှမသိစေရဘူး… ”
“ခလေး ကိုကြီးကို ယုံပါတယ်… ”
“ဒါနဲ့ခလေးက ဒါကြီးကိုဘယ်လိုလုပ်စိတ်ဝင်စားတာလဲ… ”
“ဟီး… ခလေးက အပြာကားတွေကြည့်ရင်း အဲ့လိုလုပ်တာတွေမြင်ပြီးစိတ်ဝင်စားခဲ့တာ… သူတို့ကပိုကြမ်းတယ်… ကြိုးတုပ်ပြီး ကြာပွတ်နဲ့ရိုက်တာ သွေးပါထွက်တယ်… ခလေးက အဲ့လောက်ထိမရဲလို့…”
“ဒီပစ္စည်းတွေကရော… ဘယ်လိုဝယ်တာလဲ…”
“အွန်လိုင်းကနေပဲ မှာတာပေါ့… အိမ်ကိုတော့မမှာဘူး တခြားတစ်နေရာကို ချိန်းပြီးလာပို့ခိုင်းတာ…”
“ခလေးနို့တွေကလဲ ပုံမှန်ထက်ထွားတယ်နော်… အမြဲအာသာဖြေရင်း ကိုင်နေလို့လား… ”
“အွန်း… အိမ်မှာ အတုတွေ ကျင်စက်တွေ မျိုးစုံရှိတယ်… တချို့ဟာတွေက မေမေကိုယ်တိုင် ဝယ်ပေးထားတာ…”
“ဟမ်… ”
“ဟုတ်တယ်… မေမေကပြောတယ် ခလေးက ချမ်းသာတော့ သိုက်တူးချင်တဲ့သူတွေက တစ်ပုံကြီးတဲ့… အဲ့ဒီတော့ ရည်းစားမထားနဲ့ ကိုယ့်ဟာကိုယ် အာသာဖြေဆိုပြီး ကိုးတန်းနှစ်ကတည်းက ကျင်စက်လေးတွေ ဝယ်ပေးထားတာ… မေမေကိုယ်တိုင်လဲ သင်ပေးတယ်လေ… တခါတလေ သားအမိတွေတောင်… အတူ အာသာဖြေကြသေးတယ်… ဟီး ”
“တကယ်ကြီး… ”
“အင်း… မေမေက သနားဖို့ကောင်းပါတယ် ကိုကြီးရယ်… ဖေဖေက သူ့စီးပွားရေးနဲ့ အိမ်ကပ်တယ် သိပ်မရှိပါဘူး… ဖေဖေက သူဌေးဆိုတော့… ကြုံသလို ငွေနဲ့ပေါက်ပြီး အငယ်လေးတွေ စားနေတာ ခလေးလဲသိတယ်… မေမေလဲသိတယ်… ဒါပေမယ့် ပြောလဲ မပြောရဲကြဘူးလေ… မေမေ့မှာတော့ တစ်ပတ်တစ်ခါတောင် ဖေဖေနဲ့အတူမနေရဘူး… ကိုကြီးနဲ့တောင် မေမေ့ကို လွှတ်ပေးချင်စိတ် ပေါက်တယ်…”
“ဒါတော့မလုပ်ပါနဲ့ ခလေးရယ်… ကိုကြီးမိန်းမက ကိုကြီးကို စိတ်ချရတဲ့သူတွေနဲ့ လွှတ်ပေးတယ်ဆိုပေမယ့်… အိမ်ထောင်ရှိတဲ့ မိန်းမတွေနဲ့ မလုပ်ရဘူးလို့ ကတိပေးထားကြတာ…”
“ဟင်း… အင်းလေ ပြောသာပြောတာပါ… ဒါက ကောင်းတဲ့ကိစ္စလဲမဟုတ်ပါဘူး…”
“ဒါနဲ့ ခလေးနဲ့ ဝေယံကိစ္စ… အန်တီသိင်္ဂီသိလား…”
“အင်း… သိတယ်… အဲ့ကတည်းက မေမေက ကိုကို့ကို စကားဟက်ဟက်ပက်ပက်မပြောတော့ဘူး…”
“ဘာလို့လဲ… ”
“မေမေ့စိတ်ထဲမှာလက်မခိုင်နိုင်ဘူးလေ… ကိုကို့ကို မေမေဆဲဆိုလွှတ်တာ…”
“ခလေးကိုရော မဆူဘူးလား… ”
“ဟင့်အင်း… ကိုကိုက ခလေးအာသာဖြေတာကိုမြင်ပြီး အတင်းတက်လုပ်သွားတာ… ”
“ဟုတ်လား… လမ်းကျမှဆက်ပြောရအောင် အချိန်မနည်းတော့ဘူး… သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးပြန်ကြစို့… ”
“ဟုတ်… ”
ကျုပ်နဲ့အိန္ဒြာ စကားစဖြတ်ပြီး ရေချိုးခန်းဝင်ကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကြတယ်။ ကျုပ် အိန္ဒြာမိုးမြင့်ရဲ့ကိုယ်ပေါ်က ကျုပ်ရိုက်ထားလို့ ရဲနေတဲ့အရာလေးတွေရော အထူးသဖြင့် သူ့ရဲ့ဖင်ပေါက်ကို ရေနွေးလေးသဘက်မှာဆွတ်ပြီး ဖန်ရေဆေးပေးတယ်။ သူ့အဖုတ်လေးကိုလဲ သေချာသန့်စင်ပေးတယ်။
“ခလေး… အိမ်ကျရင် အကိုက်အခဲပျောက်ဆေး သောက်ပြီးမှအိပ်နော်… ဆေးရောရှိရဲ့လား… ပြီးတော့ တားဆေးရော ရှိရဲ့လား… ကိုကြီးဝယ်ပေးလိုက်ရမလား…”
“ရှိပါတယ်ကိုကြီးရဲ့… ခစ်ခစ်…”
“ရှိရင်ပြီးရော… ”
ကျုပ်နဲ့ အိန္ဒြာမိုးမြင့် အပြန်အလှန် သန့်စင်ပြီးကြတော့ ပစ္စည်းတွေ သိမ်းဆည်း၊ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ကြတယ်။ အိန္ဒြာမိုးမြင့်ဆီမှာ ကျုပ်ကို ရှက်တဲ့အမူအရာ လုံးဝမရှိတော့။ ကျုပ်တို့ အခန်းအပ်ပြီး ပြန်ထွက်ခဲ့ကြတယ်။ ကျုပ်ကို အိမ်ထိပြန်လိုက်ပို့မယ်ဆိုလို့ ချော့မော့တားရသေးတယ်။ ကျုပ်အိမ်က အဝေးကြီးမောင်းရမှာ အပြန်ကျ သူတစ်ယောက်တည်းမို့ ကျုပ်က စိတ်မချတဲ့အကြောင်း ချော့မော့ပြောရတယ်။ နောက်တော့ ကျုပ်စကားနားထောင်ပြီး ကျုပ်တက္ကစီငှားလို့ အဆင်ပြေမယ့်နေရာအထိ ပို့ပေးတယ်။ ကားပေါ်ကမဆင်းခင် အိန္ဒြာမိုးမြင့်ကို အနမ်းလေးပေးကာ နှုတ်ဆက်ခဲ့ပြီး သူက မသွားသေးဘဲ ကျုပ် တက္ကစီပေါ်တက်တဲ့အထိ စောင့်နေပြီးမှ ပြန်သွားတယ်။ ကားပေါ်မှာ ခုနကမပြတ်တဲ့ စကားလက်စကို ဆက်ပြောကြသေးတယ်။ အတိုချုံ့ပြောရရင် ဝေယံမိုးမြင့်က သူညီမကို အာသာဖြေနေတာမြင်ပြီး မူယာပြောပြတဲ့ မောင်နှမချင်းလိုးတဲ့အရသာ သိချင်လို့ အတင်းတက်လိုးခဲ့တာ။ ပထမတစ်ချီမှာတင် ဝေယံမိုးမြင့်က သူ့ညီမကိုလိုးရတာ အရမ်းသဘောကျသွားပြီး တစ်ချီနဲ့အားမရ နှစ်ချီဆက်လိုးတယ်။ နှစ်ချီမြောက်မှာတော့ အိန္ဒြာမိုးမြင့်လဲ မောင်နှမချင်းလိုးတဲ့အပေါ် သာယာသွားပြီး နောက်ပိုင်း မောင်နှမနှစ်ယောက် အခွင့်အရေးရသလို လိုးကြတယ်။ တခါတလေ မောင်နှမနှစ်ယောက် မူမမှန်တာကို အန်တီသိင်္ဂီက ရိပ်မိပြီး အိန္ဒြာမိုးမြင့်ကို သူ့အမေက တိုးတိုးမေးလို့ အဖြစ်မှန်သိပြီး ဝေယံ့ကို အခန်းထဲခေါ်ကာ အသေဆူဆဲသည်။ နောက်ပိုင်း ဝေယံမိုးမြင့်ကို အန်တီသိင်္ဂီက မေးထူးခေါ်ပြောသာ ဆက်ဆံတော့သည်။ အိန္ဒြာ့ကိုတော့ အရင်လိုပဲ ဆက်ဆံသည်။ အရင်ကတည်းက ဦးမိုးမြင့်အောင်လဲ အိမ်မကပ်၊ ဝေယံကလဲ မိန်းမပွေပြီး အိမ်မကပ်၊ အိမ်မှာ သူတို့သားအမိသာ အတူရှိနေတာမို့ သားအမိလို ညီအစ်မလို ချစ်ကြပြီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းလဲရှိကြသည်။ ဘယ်လောက်တောင်လဲဆို ကျုပ်နဲအိန္ဒြာဖြစ်နေတာကိုပါ သိပြီးပြီတဲ့ဗျာ။ အခုကျုပ်နဲ့တွေ့မယ်ဆိုတာလဲ အန်တီသိင်္ဂီ သိပြီးသားတဲ့။ ဒီလိုနဲ့ ကျုပ် တက္ကစီနဲ့ အိမ်ပြန်ကာ အိမ်ရောက်တော့ ရေချိုးကာ ချစ်ဇနီးလေးနဲ့ ထမင်းလက်ဆုံစားပြီး အိန္ဒြာနဲ့အကြောင်းတွေ စားမြုံ့ပြန်ပြီး မအိပ်ခင်လေး တစ်ချီလောက်တော့ ဆွဲလိုက်ကြသေးသည်။

အခန်း ၁၁(ဆက်ရန်)

(အခန်း ၁၁/၁)

နောက်နေ့မနက် ကျုပ် ရုံးမသွားခင် မိသားစုအတူ မနက်စာစားပြီး အိန္ဒြာမိုးမြင့်ဆီ ဖုန်းဆက်ကြည့်သည်။ မနေ့က ကျုပ်လက်ဆ တော်တော်ပြင်းသွားတာမို့ အခြေအနေသိရအောင် ဖုန်းဆက်ကြည့်တာ။ ကျုပ်ဘေးမှာ ရင်အေးလဲရှိပါတယ်။
…တူ… တူ…
“ဟယ်လို ကိုကြီး… ခလေးဆီ ဖုန်တွေဘာတွေ ဆက်လို့…”
“အင်း… ခလေး နေကောင်းရဲ့လားလို့ဆက်ကြည့်တာ… ”
“ကိုကြီးက… ခလေးကို စိတ်ပူတာပေါ့… ခစ်ခစ်… ခလေး နေကောင်းပါတယ်… ”
“အမယ်… ပြုံးပြီးဖုန်းပြောနေတာ.. ဘယ်သူဆက်တာလဲ… ”
“ကိုကြီးပါ မေမေရဲ့… ”
“ကိုကြီး… ကိုကြီးနဲ့ ပါးစပ်ဖျားကကိုမချဘူး… ပေးစမ်းဖုန်း… မေမေပြောမယ်… မောင်တေဇာ”
“ဗျာ… အန်တီသိင်္ဂီ…”
“သမီးလေး ဖျားနေတယ်… ညနေအပြန်အိမ်ကိုလှည့်ဝင်ခဲ့အုံး…”
“ဗျာ…”
“စိတ်မပူပါနဲ့… အိမ်မှာ အန်တီတို့သားအမိပဲ ရှိတာပါ… လာဖြစ်အောင်လာခဲ့နော်… ဒါပဲ…”
ဖုန်းက ကျသွားပြီ။ ကျုပ်လဲ ရင်အေးကိုလှည့်ကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချမိတယ်။
“အန်တီ သိင်္ဂီက ဘာပြောလဲ ကို…”
“ညနေရုံးဆင်းရင် သူ့အိမ်ကိုလာခဲ့အုံးတဲ့… အိန္ဒြာဖျားနေလို့တဲ့…”
“ကိုရယ်… ကိုက အိန္ဒြာ့ကို ဘယ်လိုတောင်လုပ်လိုက်လို့ဖျားတဲ့အထိ ဖြစ်သွားရတာလဲ…ညက ကိုပြောတာ အကုန်မဟုတ်ဘူး မလား…”
“ကို မပြောချင်လို့မဟုတ်ပါဘူး အေးလေးရာ… အိန္ဒြာက သူ့အတွက် လျှို့ဝှက်ထားပေးပို ကတိတောင်းလို့ပါ… စိတ်မဆိုးပါနဲ့ အေးလေးရာ…”
“အွန်းပါ… ဒါဆိုလဲ အေး အတင်းမမေးတော့ပါဘူး… သွားတာတော့ဟုတ်ပါပြီ… ဦးမိုးမြင့်ကြီးနဲ့တွေ့ရင် မကောင်းဘူးလေ…”
“သူတို့သားအမိပဲရှိတာတဲ့… အဲ့ဒါကြောင့် ကို့ကို လာခဲ့ဖို့ခေါ်နေတာ…”
“ဒါဆိုရင်တော့… သွားမှ ဖြစ်မှာပေါ့ ကိုရယ်… သွားလိုက်ပါ…”
“အေးရယ်… ”
“ရပါတယ်ကိုရဲ့… အိန္ဒြာကငယ်သေးတယ်… အခုလို ချော့မော့ပြီး နားလည်အောင်ရှင်းပြမှ ဖြစ်မှာ… မဟုတ်လို တဇွတ်ထိုးလုပ်ရင်… ကို ပတ်ဝန်းကျင်မှာ နာမည်ပျက်လိမ့်မယ်…”
“အင်းပါ… ကိုသွားလိုက်ပါ့မယ်…”
ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်ရုံးသွားပြီး ညနေမှာတော့ အိန္ဒြာမိုးမြင့်တို့အိမ်ဘက် တက္ကစီနဲ့ လှည့်ဝင်ရတယ်။ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ခြံစောင့်ဦးလေးကြီးကို ကျုပ်အမည်ပြောပြပြီး ဝင်ခွင့်တောင်းနေတုန်း အန်တီသိင်္ဂီထွက်လာပြီး ခြံစောင့်ဦးလေးကြီးကို ခြံတံခါးဖွင့်ခိုင်းတော့မှ ကျုပ် အိမ်ထဲကို ရှောရှောရှူရှူ ဝင်ခွင့်ရတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီက ကျုပ်ကို သူတို့အိမ် အပေါ်ထပ်ဆီခေါ်သွားပြီး အိန္ဒြာ့အခန်းထဲကို ခေါ်သွားတယ်။
“သမီးလေး… ဒီမှာ ဘယ်သူရောက်လာလဲ ကြည့်အုံး…”
“ဟယ်… ကိုကြီး… မေမေရယ် ကိုကြီးက အလုပ်တစ်ဖက်နဲ့ဟာ… အားနာစရာကြီး… သမီးလဲ နေကောင်းနေပြီကို…”
“ဟွန်း… ဘာနေကောင်းတာလဲ… တစ်နေ့လုံး အိပ်ယာထဲကတောင် မထနိုင်ပဲနဲ့… မောင်တေဇာ သမီးလေးနဲ့ စကားပြောနေလိုက်အုံး… အန်တီ သမီးလေးအတွက်… ဆေးသွားယူလိုက်အုံးမယ်…”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ… အန်တီသိင်္ဂီ…”
အန်တီသိင်္ဂီ အခန်းပြင်ထွက်သွားတော့မှ အိန္ဒြာက ခေါင်းအုံးလေးကိုပြင်ပြီး ကျောမှီဖို့လုပ်တော့ ကျုပ်ပဲ ပြင်ပေးပြီး သူ့ချိုင်းကနေကိုင်ကာ ထူပေးပြီး ခေါင်းအုံးကို ကျောမှီစေလိုက်တယ်။ အိန္ဒြာက သူ့ခုတင်ပေါ်က သူ့ဘေးနားလေးကို လက်လေးနဲ့ပုတ်ပြီး
“ဒီမှာထိုင် ကိုကြီး…”
“ကောင်းပါ့မလား ခလေးရယ်… ကိုကြီး ခုံယူပြီး ထိုင်လိုက်မယ်လေ… ”
“ရပါတယ် ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး… မေမေက နားလည်ပါတယ်…”
ကျုပ်လဲ မငြင်းသာတော့ဘဲ အိန္ဒြာ့ဘေးက ခုတင်ပေါ် ထိုင်လိုက်ရတယ်။ ကျုပ် အိန္ဒြာ့နဖူးလေးကို စမ်းကြည့်တော့ ကိုယ်မပူတော့ပေ။
“အင်း… ကိုယ်တော့မပူတော့ဘူး… ကိုက်ခဲနေသေးတာလား ခလေး… ”
“အွန်း… ကိုယ်တွေလက်တွေ နာနေတာ…”
“ခလေးရယ်…”
“ဟီး… ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ကိုကြီးရဲ့… ကိုကြီးအခုလို ခလေးကိုလာကြည့်တာ ခလေး သိပ်ဝမ်းသာတာပဲ… သိလား… လာ ခလေးကိုဖက်ထားပေးအုံး…”
“ဖြစ်ပါ့မလား ခလေးရယ်… ”
“ဖြစ်ပါတယ်… လာပါ… ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး…”
ကျုပ်လဲ အိန္ဒြာမိုးမြင့်ကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ ဖက်ထားလိုက်ပြီး သူ့ငယ်ထိပ်လေးကို ငုံနမ်းမိတယ်။ အိန္ဒြာမိုးမြင့်လဲ ကျုပ်ကို တင်းနေအောင် ပြန်ဖက်ထားပေးတယ်။
“ခလေးရယ်… ကိုကြီးစိတ်မကောင်းလိုက်တာ… ”
“ကိုကြီးကြောင့်မဟုတ်ပါဘူး ကိုကြီးရယ်… စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့… ခလေးဆန္ဒနဲ့ ခလေးလုပ်ခဲ့တာပါ… ”
“ကိုကြီးတို့အဲ့လိုလုပ်ခဲ့တာ အန်တီသိင်္ဂီ သိလား… ”
“ခလေးလဲ အစက မေမေ့ကို မပြောဘဲထားမလို့ပဲ… ဒါပေမယ့် ခလေးကဖျားသွားတော့… မေမေပဲ ရေပတ်တိုက်ပေးရတာ… ဒီတော့ ခလေးဒဏ်ရာတွေကို မြင်သွားလို့… အမှန်အတိုင်း ပြောပြလိုက်ရတယ်… ”
“ဟင်း… သိသွားမှတော့… ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ… ခလေးသက်နေသာရဲ့လား…”
“အွန်း… နေသာပါတယ် ကိုကြီးရဲ့… ခလေးကို အခုလိုဖက်ပေးထားတာနဲ့တင်… တော်တော်နေသာသွားပြီ… ခလေးကိုနမ်းပါအုံး…”
“ခလေးသက်သာမယ်ဆို… ဘာပဲလုပ်ပေးရ လုပ်ပေးရ ကိုကြီးလုပ်ပေးမှာပေါ့… ရွှတ်… ရွှတ်… ရွှတ်….”
“ဟင်း…. ချစ်တယ်ကိုကြီးရယ်… ရွှတ်ရွှတ်… ရွှတ်… ”
ကျုပ်လဲ မျက်နှာလေးမော့ကာ တောင်းဆိုလာတဲ့ အိန္ဒြာမိုးမြင့်ကို မျက်ပြင်အနှံ့ အနမ်းတွေ ခြွေချလိုက်တယ်။ သူလဲ ကျုပ်ကို ပြန်နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်သွားကြပြီး ခပ်ဖွဖွလေး နမ်းနေမိကြတယ်။
“အဟမ်း… ဒါလားလူမမာ… ”
အန်တီသိင်္ဂီအသံကြားတော့မှ ကျုပ်လဲ လန့်သွားပြီး နမ်းနေတာကိုရပ်ကာ ဖက်ထားတာကိုလွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ အိန္ဒြာက ပြုံးစိစိနဲ့ ခေါင်းအုံးလေးပြန်မှီလိုက်ရင်း
“မေမေရယ်… ကိုကြီးကို စ မနေပါနဲ့… ကိုကြီးရှက်နေပြီ…”
“ဟုတ်ပါပြီ မစတော့ပါဘူး… သူ့ကိုကြီးရောက်လာတာနဲ့ မျက်နှာကို ရွှင်ပျနေတာပဲ… ”
“ဟီး… မေမေကလဲ…”
အန်တီသိင်္ဂီ ဣိန္ဒြေရစွာ တစ်လှမ်းချင်းလှမ်းလာပြီး ခုတင်ဘေးက ခွေးချေခုံလေးပေါ် လင်ဗန်းတစ်ချပ် တင်ပေးတယ်။ လင်ဗန်းထဲမှာ ထမင်းတစ်ပန်းကန် ဟင်းပန်းကန်တွေအပြင် အအေးတစ်ခွက်ရယ် ကိတ်မုန့်ပန်းကန်လဲပါတယ်။
“သမီးလေးကို မောင်တေဇာပဲ ထမင်းကျွေးလိုက်နော်… အအေးနဲ့ကိတ်က မောင်တေဇာစားဖို့… သမီးလေး သမီးကိုကြီးကို စားဖြစ်အောင်ကျွေးလိုက်အုံး…”
“ဟုတ်… မေမေ… ”
“ဒီရေကရားထဲမှာ ရိုးရိုးရေရှိတယ်… ဒီမှာဆေး… ထမင်းကျွေးပြီးရင် ဆေးတိုက်လိုက်အုံးနော်… မောင်တေဇာ…”
“ဟုတ်ကဲ့ အန်တီသိင်္ဂီ… ကျနော် သေသေချာချာ တိုက်လိုက်ပါ့မယ်…”
“ဒါဆို အန်တီ လုပ်စရာလေး ရှိသေးလို့ သွားလိုက်အုံးမယ်….”
“ဟုတ်ကဲ့… အန်တီသိင်္ဂီ…”
အန်တီသိင်္ဂီ ထွက်သွားတော့ ကျုပ်လဲ အိန္ဒြာမိုးမြင့်ကို ထမင်းခွံ့ကျွေးတယ်။ ကြက်ကြော်နဲ့ ခရမ်းချဉ်သီးသုပ်လေးနဲဆိုတော့ စားကောင်းမယ့်ပုံပဲ။ အိန္ဒြာက ကျုပ်ကြက်ကြော်ဖတ်လေးဖဲ့ပြီး ခရမ်းချည်သီးသုတ်လေးနဲ့ တစ်လုတ်ချင်းခွံ့ကျွေးသမျှကို ပြုံးပြီး အားရပါးရစားတယ်။ ရေကရားထဲက ရေလေးငှဲ့ပြီးလဲ တိုက်ရသေးတယ်။ ကျုပ်ကိုလဲ အိန္ဒြာမိုးမြင့်က အအေးနဲ့ကိတ်ကို စားဖို့ပြောလို့ သောက်ကြည့်တယ်။ လိမ္မော်ရည်ကလဲ အတော်အရသာထူးပြီး ကိတ်ကလဲ ခရင်မ်မပါဘဲ ဆိမ့်ပြီး စားကောင်းလှသည်။
“ကိတ်မုန့်က အရသာတစ်မျိုးပဲနော်… တော်တော်စားလို့ကောင်းတယ်… လိမ္မော်ရည်ကလဲ သောက်လို့ကောင်းတယ်…”
“ဟင်းဟင်း… ကောင်းမှာပေါ့… အဲ့ကိတ်က မေမေကိုယ်တိုင်ဖုတ်ထားတာလေ… မေမေက တခါတလေမှ မိသားစုကိုဖုတ်ကျွေးတာ… လိမ္မော်ရည်ကလဲ လိမ္မော်သီးကို ညှစ်ပြီးဖျော်ထားတာလေ… ကိုကြီး ကံကောင်းလို့ မေမေဖုတ်ကျွေးတဲ့ ကိတ်ကိုစားရတာ… ”
“ဟုတ်လား… ဒါကြောင့် တစ်မူထူးနေတာကိုး… ခလေးထမင်းယူအုံးမလား…”
“တော်ပြီကိုကြီးရဲ့… ခလေး ပုံမှန်ဆို ဒီလောက်တောင်မစားဘူး… ကိုကြီးခွံ့ကျွေးလို့ စားကောင်းကောင်းနဲ့စားတာ… ဗိုက်တောင်တင်းနေပြီ… ”
“ပြီးရော… ဒါဆိုဆေးသောက်ရအောင်နော်… ကိုကြီးဆေးတိုက်မယ်…”
“ဟုတ်…”
ကျုပ် အိန္ဒြာ့နှုတ်ခမ်းလေးကို တစ်ရှူးလေးနဲ့ သုတ်ပေးပြီးမှ စားပွဲပေါ်က ဆေးထည့်ထားတဲ့ ကော်ခွက်လေးကို လှမ်းယူလိုက်တယ်။ ဆေးက ကျုပ်မမြင်ဖူးတဲ့ဆေးတွေ။ စပ်ဆေးပုံစုံမျိုးပေါ့။ ကျုပ်တို့ ပုံမှန် ဖျာနာကိုက်ခဲရင် သောက်နေကြ ဘိုင်အိုဂျက်ဆစ်တို့၊ ဒီကိုဂျင်တို့၊ ပါရာစီတမောတို့ အဲ့လိုဆေးမဟုတ်တာကို ပြောချင်တာ။
“ဆေးခန်းပြပြီး ဆေးစပ်ထားတာလား ခလေး…”
“ခစ်ခစ်… မေမေကဆရာဝန်လေ ကိုကြီးရဲ့… အိမ်မှာ တော်ရုံဖျားနာတာလောက်တော့ မေမေပဲ ကုပေးတာ… ဒီဆေးတွေက မေမေစပ်ပေးထားတာ…”
“သြော်… ဒီလိုလား… ”
ကျုပ် အိန္ဒြာ့ကို ဆေးတိုက်လိုက်တယ်။
“ခလေး နားတော့လေ… ကိုကြီးလဲ ပြန်တော့မယ်… ”
“အအေးနဲ့ကိတ်လေး ကုန်အောင်စားလိုက်ပါအုံးကိုကြီးရဲ့… မေမေက သူလုပ်ပေးတာ မကောင်းဘူးထင်နေအုံးမယ်… ကိုကြီးစားတာကြည့်ပြီးမှ ခလေးအိပ်တော့မယ်…”
“အင်း… ကိုကြီး အကုန်စားလိုက်မယ်နော်…”
ကျုပ်လဲ ကျန်တဲ့ အအေးနဲ့ကိတ်ကို အကုန်စားလိုက်တယ်။ စားပြီးတော့မှ အိန္ဒြာမိုးမြင့်ကို အိပ်ယာထဲ ပြန်လှဲဖို့ပြင်ပေးတယ်။ လှဲပြီးသွားတော့ စောင်ပါးလေးကိုခြုံပေးပြီး သူ့နဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ အိနြာမိုးမြင့် ကျုပ်ကို ဆွဲဖက်ပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတော့ ကျုပ်လဲ သူ့ကို ပြန်နမ်းမိတယ်။ ခဏကြာမှ နမ်းတာရပ်ပြီး အိန္ဒြာ့ပါးလေးကို လက်လေးနဲ့ပွတ်သပ်ပေးပြီး
“တော်ပြီနော်ခလေး… နောက်လဲ တွေ့ရအုံးမှာပဲဟာ…”
“ဟုတ်… ခလေးကိုကြီးကိုချစ်တယ်…”
“ခလေးရယ်… ကိုကြီးခလေးကို တကယ်ပဲ သံယောဇဉ်ရှိပါတယ်… ချစ်တယ်လို့ပြန်မပြောနိုင်တာ… ကိုကြီးကို နားလည်ပေးပါနော်… ”
“ခလေး နားလည်ပါတယ်… အဲ့လို ခလေးကို လိမ်ညာပြီး ချစ်တယ်လို့မပြောလို့ကို ပိုချစ်တာ… သိလား… ကိုကြီးရဲ့ ဒီလောက်ကြင်နာမှုလေးနဲ့ပဲ… ခလေး ကျေနပ်ပါတယ်…”
“ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ ခလေးလေးရယ်… ရွှတ်… ရွှတ်… ခလေးက ကိုကြီးထက် ကောင်တဲ့လူနဲ့ပဲ ထိုက်တန်ပါတယ်… ရွှတ်… ရွှတ်… ”
“ဒါတွေ မပြောပါနဲ့အုံး ကိုကြီးရယ်… ခလေး ကိုကြီးနဲ့ တတ်နိုင်သမျှ အတူရှိချင်သေးတယ်… ရွှတ်… ရွှတ်… ကိုကြီးပြန်တော့လေ… အရမ်းနောက်ကျနေမယ်…”
“အင်း… ဒါဆိုကိုကြီးပြန်ပြီနော်… ခလေးလဲ အိပ်တော့ ”
“ဟုတ်…”
ကျုပ် အန္ဒြာကို စောင်လေးပြန်ပြင်ပေးကာ နဖူးလေးတစ်ချက်နမ်းပြီး စားပြီးသားပန်းကန်တွေကို လင်ဗန်းနဲ့ ပြန်သယ်လာလိုက်ပြီး အခန်းတံခါးပိတ်ပေးလိုက်တယ်။ အခန်းအပြင်ထွက်တော့ ဧည့်ခန်း(အပေါ်ထပ်က ဧည့်ခန်း)မှာ အန်တီသိင်္ဂီက ထိုင်နေတယ်။
“အဲ့ဒါတွေ… စားပွဲပေါ်ပဲထားခဲ့လိုက်ပါကွယ်… ပြီးမှ ခလေးတွေ သိမ်းခိုင်းလိုက်မယ်… အန်တီ မောင်တေဇာနဲ့ စကားပြောစရာရှိတယ်… အန်တီ့နားမှာလာထိုင်… တိုးတိုးပြောရမှာမို့…”
“ဟုတ်ကဲ့… အန်တီသိင်္ဂီ..”
ကျုပ်လဲ လင်ဗန်းကို သူ့ရှေ့က ဆက်တီစားပွဲပေါ်တင်ထားလိုက်ပြီး အန်တီသိင်္ဂီထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖာခုံမှာပဲ သူ့ဘေးနားမှာထိုင်လိုက်ရတယ်။ ကိုယ်ချင်းတော့ထိမနေပါဘူး။
“မောင်တေဇာနဲ့ သမီးလေးဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ အန်တီသိပြီးသားဆိုတာ မောင်တေဇာသိပြီးပြီနော်… မောင်တေဇာ… သမီးလေးကို ဘယ်လိုသဘောထားလဲ…”
“ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ်… အန်တီသိင်္ဂီ… တကယ်တော့ ညီမလေးရဲ့ တဇွတ်ထိုးဆန်မှုကြောင့်… အိန္ဒြာက ဓားစာခံ ဖြစ်ရတာပါ… ကျနော် အိန္ဒြာ့ကို ညီမတစ်ယောက်လိုပဲမြင်တာပါ… အခုလိုဖြစ်ပျက်ပြီးတော့ ကျနော့်အပေါ် သံယောဇဉ်တွယ်နေတဲ့ အိန္ဒြာကို သံယောဇဉ်လဲပိုတွယ်မိတယ်… သနားလဲသနားမိတယ်… ဒီလိုတဇွတ်ထိုးအရွယ်လေးကို… ပစ်ပစ်ခါခါလုပ်မိရင်လဲ သိပ်ခံစားသွားရပြီး… ပေါက်ကရတွေ လျှောက်လုပ်မှာလဲ စိုးရိမ်တယ်… ဒါကြောင့် ကျနော် သူ့ကိုတတ်နိုင်သမျှ ချော့မော့ဖျောင်းဖျပြီး… သူ့ဘဝလေးနဲ့ ထိုက်တန်တာကို ရစေချင်တာပါ… ဒါပေမယ့် ကျနော်အခုလို သူ့ကို ကြင်ကြင်နာနာဆက်ဆံတာ… ကျနော့်စကားကို နာခံလာဖို့ရည်ရွယ်ပြီးလုပ်နေတာ မဟုတ်ပါဘူး… ကျနော် တကယ်သံယောဇဉ်ရှိလို့ ကျနော်နဲ့အတူရှိနေချိန်မှာ သူ့ကို ပျော်စေချင်လို့ စိတ်ချမ်းသာစေချင်လို့ စိတ်ရင်းနဲ့ ဆက်ဆံခဲ့တာပါ…”
“အင်း… သမီးလေးအတွက် အခုလိုစဉ်းစားပေးတာ… ကျေးဇူးတင်ပါတယ်  မောင်တေဇာရယ်… အန်တီစိုးရိမ်တာလဲ အဲ့ဒါကိုပါပဲ… သမီးလေးက မောင်တေဇာ့ကို အရမ်းတွယ်တာနေတော့… သမီးဘဝတက်လမ်းအတွက် အန်တီစိတ်ပူတယ်… နောင်တစ်ချိန် လင်ကောင်းသားကောင်းမရမှာလဲ စိုးရိမ်တယ်… အစိုးရိမ်ဆုံးက သမီးလေးနဲ့ မောင်တေဇာ မိုက်မိုက်မဲမဲဆုံးဖြတ်ပြီး… မောင်တေဇာရဲ့ မယားငယ်ဖြစ်သွားမှာကိုပဲ…”
“ဒီလိုတော့ လုံးဝအဖြစ်မခံပါဘူး အန်တီသိင်္ဂီ… ကျနော့်မိသားစုကိုလဲ အထိခိုက်မခံနိုင်ပါဘူး… အခုအထိတော့ ကျနော်ရှင်းပြသမျှကို အိန္ဒြာနားလည်ပါတယ်… လက်လဲလက်ခံပါတယ်… ဒီလိုပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖျောင့်ဖျပြီး သင့်တော်ရာကို စီမံပေးချင်တာပါ… အခုလိုပြောတာ… ငယ်ငယ်နုနုကောင်မလေးကို ကျနော်လက်မလွှတ်ချင်လို့ လီဆယ်ပြီးပြောနေတာမဟုတ်ပါဘူး… သူသာ မခံစားရဘဲ ကျနော့်အနားက ထွက်သွားနိုင်တယ်ဆို… ကျနော် လွှတ်ပေးလိုက်မှာပါ… သူ့နှလုံးသားလေးက အရမ်းဖြူစင်ပြီး နူးညံ့တယ် အန်တီသိင်္ဂီ… ကျနော် သူ့နှလုံးသားလေးကို မနာကျင်စေချင်ဘူး… ”
“အင်း… ဒီလိုပဲလုပ်ရမှာပါပဲ… ဖြစ်ပြီးမှတော့… သမီးလေး မောင်တေဇာ့ကို တွယ်တာတာလဲ သိပ်တော့မဆန်းပါဘူး… ခုနက မောင်တေဇာနဲ့ သမီးလေးရဲ့အခြေအနေကို အန်တီအကဲခတ်နေတာ… မောင်တေဇာက တကယ်ကြင်နာတတ်တာပဲ… သမီးလေးက မောင်တေဇာနဲ့ဆို ပြုံးပျော်နေတာ… သမီးလေးကိုလဲ… သိပ်ပြီးပစ်မထားပါနဲ့ကွယ်…”
“ကျနော် တမင်ပစ်ထားတာတော့မဟုတ်ပါဘူး အန်တီသိင်္ဂီရယ်… ကျနော့်လို အိမ်ထောင်သည်ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့… အိန္ဒြာပက်သက်နေတာက နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် သိက္ခာကျစေနိုင်တယ်လေ… ကျနော်က သိက္ခာကျခံနိုင်ရင်တောင်… အိန္ဒြာလို တက်လမ်းတွေ အများကြီးရှိတဲ့ အပျိုလေးအတွက် အမည်းစက်ကြီးဖြစ်သွားနိုင်လို့… ကျနော် သူ့ဆီမလာတာပါ…”
“အင်းပါ… မောင်တေဇာပြောတာလဲ ဟုတ်ပါတယ်… ဒါပေမယ့် ဒီကိစ္စက… မောင်တေဇာ့မိန်းမကိုယ်တိုင် ခွင့်ပြုထားတာဆိုတော့ သူနဲ့လဲတိုင်ပင်ကြည့်ပါအုံး… ဘာနည်းလမ်းများရှိအုံးမလဲပေါ့… သမီးလေးက မောင်တေဇာနဲ့ မတွေ့ရတဲ့ကာလတွေမှာ… လန်းလန်းဆန်းဆန်း မရှိလှဘူး… အန်တီ့ရှေ့မှာ ပြုံးပျော်ပြီးနေပြနေပေမယ့်… အန်တီသိတယ်… သမီးလေးတကယ်ပျော်တာ… အခုမှ အန်တီမြင်ရတာ… ကိုယ့်သမီးလေး အိမ်ထောင်သည်နဲ့ဖြစ်နေတာ မကြိုက်ပေမယ့်… သမီးလေးပျော်နေရင်… အန်တီလက်ခံပေးနိုင်ပါတယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်တီသိင်္ဂီ… ကျနော် အေးနဲ့တိုင်ပင်ကြည့်ပါအုံးမယ်…”
“အင်း… ရော့ ဒီမှာ အန်တီ့ကဒ်ယူသွား… စဉ်းစားမိတဲ့ နည်းလမ်းရှိရင် အန်တီ့ကိုဖုန်းဆက်လိုက်… သမီးလေးအတွက် အန်တီကူညီနိုင်တာရှိရင်… ကူညီပေးပါ့မယ်…”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်တီသိင်္ဂီ…”
“ကဲ… မောင်တေဇာလဲ ပြန်တော့လေ… အန်တီအိမ်ကကားနဲ့ လိုက်ပို့ခိုင်းပေးမယ်… ”
“ရပါတယ် အန်တီသိင်္ဂီရယ်…”
“အာမနာပါနဲ့ကွယ်… လာ…”
အန်တီသိင်္ဂီနဲ့ကျုပ် ထိုင်ခုံကအတူထလိုက်ချိန် အန်တီသိင်္ဂီ ရုတ်တရတ် ယိုင်လဲမလိုဖြစ်သွားလို့ ကျုပ်ဖမ်းထိန်းလိုက်ရတယ်။ ကျုပ် သူ့ပခုံးလေးကို တွဲဖက်ပြီး ဆိုဖာပေါ်ပြန်ထိုင်လိုက်ရတယ်။ အန်တီသိင်္ဂီ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲရောက်နေပြီး ကျုပ်ရင်ဘတ်ကို ခေါင်းမှီကာ မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားတယ်။
“အန်တီသိင်္ဂီ… အန်တီသိင်္ဂီ… ”
“အင်း… ”
“ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ… အန်တီ…”
“ခေါင်းထဲမိုက်ခနဲ… ဖြစ်သွားတာ… ညက အိပ်ရေးပျက်ပြီး ဒီနေ့လဲ တစ်မှေးမှ မမှေးရသေးလို့နေမယ်…”
“ကန်တော့နော် အန်တီသိင်္ဂီ… ကျနော် နည်းနည်းပါးပါးနှိပ်တတ်တယ်… ကျနော် အန်တီ့မျက်နှာကအကြောတွေကို နှိပ်ပေးမယ်… ”
“အင်း… ”
ကျုပ်လဲ အန်တီသိင်္ဂီရဲ့ ခေါင်လေးကိုထူပြီး ရင်ခွင်ထဲမှီထားစေလျှက် သူ့မျက်နှာပေါ်က မျက်ခုံးကြောတွေ၊ နားထင်ကြောတွေ၊ နားနောက်ကအကြောတွေ စသဖြင့် လိုက်နှိပ်ပေးတယ်။ အစက ပူးကပ်ပြီးမထိုင်ကြပေမယ့် အခုလို အန်တီသိင်္ဂီ မူးမော်နေတဲ့အချိန်မှာတော့ ပေါင်ချင်းပူးကပ်နေပြီး အန်တီသိင်္ဂီရဲ့ ကျောပြင်ဟာ ကျုပ်ရင်ဘတ်မှာ ဖိကပ်နေတယ်။ ခဏနေတော့ အန်တီသိင်္ဂီ မျက်လုံးဖွင့်လာပြီး ကျုပ်ကိုသေချာကြည့်နေပြီးမှ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲက ခွာလိုက်တယ်။
“အန်တီသိင်္ဂီ… သက်သာရဲ့လား… ”
“အင်း… တော်တော်သက်သာသွားပြီ… ကျေးဇူးပဲကွယ်… ”
“ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ… အန်တီသိင်္ဂီရယ်…”
“ဟင်း… မနေ့ညက သမီးလေးပြန်လာတော့ လမ်းလျှောက်တာ မူမမှန်လို့ ညအိပ်ချိန် သမီးလေးအခန်းကိုသွားကြည့်တော့ အဖျားတက်နေတယ်လေ… အဲ့ဒါနဲ့ ညတွင်းချင်း ရေပတ်တိုက်ပေးပြီး ဆေးတိုက်ပြီး တစ်ညလုံး စိတ်ပူပြီး စောင့်ကြည့်ရတာ မအိပ်လိုက်ရဘူး… မနက်ကျတော့ အဖျားကျသွားတဲ့ သမီးလေးအတွက် အားရှိအောင်ပြင်ဆင်… သမီးလေးကို မောင်တေဇာနဲ့ ကြည်ဖြူကြောင်း ပြချင်လို့ မောင်တေဇာအတွက်… မုန့်လေးလုပ်ပေးဖို့… လိုတာလေးတွေ သွားဝယ်ပြီး မုန့်ဖုတ်တာနဲ့ လုပ်စရာရှိတာတွေ လုပ်လိုက်ရတာ တစ်မှေးမှကို မမှေးလိုက်ရပါဘူး…”
“အန်တီသိင်္ဂီ တော်တော်ပင်ပန်းသွားတာပဲ… ဒါဆိုလဲအိပ်လိုက်ပါလား… ကျနော်အခန်းထဲ တွဲပို့ပေးခဲ့မယ်လေ… ကျနော်ကအဆင်ပြေသလို… ပြန်လို့ရပါတယ်… လှေကားအတက်အဆင်း မူးလဲနေမှာစိုးတယ်… အန်တီသိင်္ဂီ အိပ်လိုက်နော်… ”
“အန်တီပဲခေါ်ပါကွယ်… နာမည်ကြီးထည့်ထည့်ခေါ်နေတာ… မပင်ပမ်းဘူးလား… ခစ်ခစ်”
“ဟုတ်… ဒါဆိုကျနော့်ကိုလဲ သား… ဒါမှမဟုတ်လဲ… ဖိုးတေပဲခေါ်ပေါ့… ”
“ဖိုးတေဟုတ်လား… ခစ်ခစ်… လူမိုက်နာမည်လိုလိုနဲ့… ဆိုးတော့မဆိုးပါဘူး… ခေါ်လို့ကောင်းတယ်… ”
“ကျနော်တွဲပို့ပေးမယ်လေ အန်တီ…”
“အန်တီ့ဘာသာလျှောက်နိုင်မယ် ထင်ပါတယ် ဖိုးတေရယ်…”
အန်တီသိင်္ဂီရွှေရည် မတ်တတ်ထရပ်တော့ ယိုင်မလိုဖြစ်သွားလို့ ကျုပ်ထိန်းပြီးပြန်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ရတယ်။
“အန်တီ့ကို ကျနော်.. အသားယူမှာစိုးလိူ့လား အန်တီရယ်… ”
“မဟုတ်ပါဘူး ဖိုးတေရယ်… အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး… အန်တီ့လို အသက်ကြီးကြီးအန်တီကြီးတစ်ယောက်ကို… ဖိုးတေက အာနာပြီး လုပ်ပေးနေမှာစိုးတာ…”
“ဒါလားအန်တီကြီး… ဟင်း ကျနော့်ညီမရဲ့ ယောက္ခမမို့သာ အန်တီလို့ခေါ်ရတာ… တစ်ကယ်ဆို မမလို့ခေါ်လို့ရတယ်သိလား… ဒီလောက်နုရွပြီးလှပနေတာကို… ဘာအသက်ကြီးကြီးအဒေါ်ကြီးလဲ… ”
“ဖိုးတေက မြှောက်ပြောနေပြန်ပြီ… ခစ်ခစ်… အန်တီယောက်ျားတောင် အန်တီ့ကိုစိတ်မဝင်စားတဲ့ဟာ…”
“အန်တီရယ်… အမှန်အတိုင်းပြောတာပါ… တကယ် ကျနော့်မိန်းမနဲ့ အတူယှဉ်ထိုင်နေရင်… မသိတဲ့သူဆို ညီအစ်မပဲထင်မှာ… ကိုယ်ရေစစ်အောင်လဲ အခုအချိန်ထိ ထိန်းထားတုန်း… ဒီလောက်လှပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိတာ… ဦးမိုးမြင့်ကြီး စိတ်မဝင်စားဘူးဆိုတာ… ကျနော်ဖြင့် ယုံတောင်မယုံဘူး… သိလား…”
“သူများစိတ်ချမ်းသာအောင် သိပ်ပြောတတ်တာပဲ… ”
“တကယ်ပြောတာပါဆို… မယုံရင်ကြည့်… ကျနော်ပြမယ်…”
ကျုပ်လဲ အိတ်ထဲကဖုန်းကိုထုတ်ကာ ကင်မရာဖွင့်ပြီး ကျုပ်ကိုယ်လေးကိုစောင်းကာ သူ့ဘက်တိုးပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဓာတ်ပုံကိုသူ့ကိုပြလိုက်တယ်။
“ကြည့်… အခုကျနော်နဲ့တောင် သက်တူရွယ်တူလိုပဲ တွေ့လား… ဒီပုံကိုမသိတဲ့သူတွေပြရင် လိုက်တဲ့စုံတွဲတောင် ထင်ကြအုံးမယ်… ”
“ခစ်ခစ်… အဲ့လိုပြောပေးတာနဲ့တင်… ခေါင်မူးနေတာ မနည်းသက်သာသွားပြီ… ခစ်ခစ်… ကျမ အရှုံးပေးပါတယ်… ကျမကလှသေးပါတယ်… အသက်ကြီးကြီးအဒေါ်ကြီးမဟုတ်ပါဘူး… ကျေနပ်ပြီလား… ”
“မကျေနပ်ဘူး… ခုနက ကျနော့်ကို မယုံသလိုလုပ်ထားတာ… တမင်ကို အသားယူအုံးမှာ…လာခဲ့…”
ကျနော် အန်တီသိင်္ဂီ့ကို ချီပြီးမတ်တတ်ရပ်လိုက်တော့ အန်တီသိင်္ဂီကျုပ်ကိုယ်ကို လက်တစ်ဖက်က ဖက်ထားပြီး ကျုပ်ရင်ဘတ်ကို လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ ဖွဖွထုတယ်။ အဲ့အချိန်မှာ ကျုပ် ရင်တွေခုန်နေခဲ့တယ်။
“အို… ဆိုးလိုက်တာကွာ… မပြောမဆိုနဲ့ သူများကိုချီခေါ်တယ်… မသိရင်ခက်မယ်… သူ့မိန်းမဆီပြန်ချင်လို့… သူများကို အခန်းထဲမြန်မြန်ပို့ချင်နေတာမလား…”
“အပိုတွေမပြောနဲ့နော်… ကျနော်က အန်တီ့ကိုစိတ်ပူလို့ စောစောနားစေချင်တာ… စေတနာဗျ သိလား… ဘယ်အခန်းလဲပြော…”
“ခစ်ခစ်… ဟုတ်ပါပြီ သမီးလေးအခန်းဘေးက အခန်း…”
ကျနော်လဲ အန်တီသိင်္ဂီကို သူပြတဲ့ အခန်းထဲက ခုတင်ပေါ် အသာအယာ ချပေးလိုက်တယ်။ သူ့ကိုစောင်လေးခြုံပေးတော့ တစောင်းလေးကျုပ်ကိုကြည့်နေတယ်။ အဲကွန်းရီမုဒ်ကို ယူပြီး အဲကွန်းဖွင့်ကာ
“အိပ်တော့နော်… အန်တီ… အန်တီ့ဖုတ်ကျွေးတဲ့ကိတ်က တကယ်စားကောင်းတယ်သိလား… ”
“ဖိုးတေကြိုက်တယ်ဆို အန်တီလုပ်ကျွေးမယ်လေ မကြာမကြာလာခဲ့… တကယ်ပြန်တော့မှာလား…”
“ဘာလဲ… မကြီးမငယ်နဲ့ ချော့သိပ်ပေးရအုံးမှာလား… ဟီး ဟီး ”
“ဟင်းဟင်း… ချော့သိပ်တတ်လို့လား…”
“သိပ်တတ်တာပေါ့… သမီးလေးကို ကျနော်ပဲချော့သိပ်နေကျ… သမီးလေးရဲ့ကျောလေးကို ပွတ်သပ်ပေးတာနဲ့ သမီးလေးက ခဏဆို အိပ်ပျော်သွားရော…”
“အဲ့ဒါဆိုလဲ ချော့သိပ်ပေးလေ…”
“တကယ်ကြီးလား…”
“အင်း… အန်တီခဏနဲ့အိပ်ပျော်သွားမှာပါ… အောက်ရောက်ရင် ကားနဲ့လိုက်ပို့ပေးလိမ့်မယ်… အန်တီမှာထားပြီးပြီ… အန်တီ့ကို ချော့သိပ်မယ်မလားဟင်… သမီးလေးကို ဖိုးတေကကြင်နာတာမြင်ရတော့… အန်တီ အရမ်းအားကျတာပဲ… အန်တီ့ဘဝက ရွှေဘုံပေါ်မှာစံနေရပေမယ့်… ခြောက်သွေ့လွန်းပါတယ်ကွာ… အခုလိုလုပ်ခိုင်းလို့ အန်တီ့ကို အထင်သေးသွားပြီလားဟင်…”
ကျုပ် အန်တီသိင်္ဂီရဲ့ လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး
“အန်တီရယ်… ကျနော်အထင်မသေးပါဘူး… ဒီလိုခြောက်သွေ့တဲ့ဘဝကို ရဲရဲရင့်ရင့်ဖြတ်သန်းနေတဲ့အန်တီ့ကို ကျနော်… ပိုတောင်လေးစားသေးတယ်… အန်တီ့ဘဝလေး စိုပြေလာဖို့လဲ ကျနော်ဆုတောင်းပါတယ်.. ကျနော်ချော့သိပ်ပေးမယ်နော်…”
“အင်း… ”
ကျနော် အန်တီသိင်္ဂီကို စောင်ပေါ်ကနေ ကျောလေးပွတ်ပေးတော့ အန်တီသိင်္ဂီက စောင်ကို ခါးအထိတွန်းချလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့အင်္ကျီပေါ်ကနေ ကျောကိုဆက်ပွတ်ပေးတယ်။ သူ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပေးထားတဲ့ လက်တစ်ဖက်ကိုတော့ အန်တီသိင်္ဂီက ပြန်ဆုပ်ကိုင်ပေးထားတာ မလွှတ်ပေးတော့ဘူး။ �ကျုပ်ကို ခဏကြည့်နေပြီးမှ မျက်လုံးလေးမှိတ်လိုက်ရင်း ကျုပ်လက်ကို သူ့ပါးဆီဆွဲယူပြီး ကပ်ထားတော့ ကျုပ်လဲ အလိုက်သင့် သူ့ပါးကို ဖွဖွပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ အန်တီသိင်္ဂီ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အန်တီသိင်္ဂီ အသက်ရှူသံမှန်မှန်နဲ့ အိပ်ပျော်သွားပြီ။ ကျုပ်လဲ သူ့ကျောကိုပွတ်တာ ရပ်လိုက်ပြီး ပါးကိုပွတ်ပေးနေတဲ့လက်ကိုလဲ ရုတ်တော့ အန်တီသိင်္ဂီက ကျုပ်လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားဆဲမို့ သူ့လက်ကို အသာအယာ ဖြည်ရသေးတယ်။ ကြွေရုပ်လေးလိုလှတဲ့ အန်တီသိင်္ဂီကို ကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချရင်း သူ့ကိုယ်ပေါ် စောင်သေချာခြုံပေးလိုက်တယ်။ သူ့အခန်းတံခါးကို လော့ခ်ချပေးပြီး အခန်းပြင်ထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ အောက်မှာ ကားကအသင့်စောင့်နေတာမို့ ကားပေါ်တက်ကာ တက္ကစီငှားလို့အဆင်ပြေမယ့်နေရာထိပဲ ပို့ပေးဖို့ပြောပေးမယ့် အန်တီသိင်္ဂီက အိမ်အထိရောက်အောင်ပို့ပေးဖို့ မှာထားတာဆိုပြီး အိမ်အထိပို့ပေးတယ်။ မပို့ပေးရင် သူအဆူခံရမှာဆိုတော့ ကျုပ်လဲ တားမနေတော့ဘူး။ မမျှော်လင့်ဘဲ အန်တီသိင်္ဂီနဲ့ကျုပ်ရဲ့ ရင်းနှီးမှုက တော်တော်ခရီးရောက်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ အထီးကျန်နေတဲ့ အန်တီသိင်္ဂီကို တတ်နိုင်သလောက် စိတ်သက်သာရာရပါစေတော့လို့ ထိတွေ့မှုတစ်ချို့ ပေးခဲ့မိသည်။ မှားများမှားသွားလားလို့ စဉ်းစားမိသည်။ ကျုပ်နဲ့ရင်အေး ဆရာမနွယ်နီထွန်းနဲ့ကိစ္စဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်း အိမ်ထောင်ရှိတဲ့ မိန်းမတွေကို ရှောင်ဖို့ သဘောတူခဲ့ကြတာမို့ ကျုပ် အန်တီသိင်္ဂီရဲ့ ကွက်လပ်ကို ဖြည့်ပေးနိုင်မှာ မဟုတ်တော့ပေ။ ဒါပေမယ့် ကြွေရုပ်လေးလို အရမ်းလှတဲ့ အန်တီသိင်္ဂီအလှကိုတော့ ကျုပ်သဘောကျမိတာ ဝန်ခံရပေမည်။

အခန်း ၁၁/၂

အိမ်ပြန်ရောက်လို့ ကျုပ်နဲ့ရင်အေး အိပ်ယာဝင်ချိန် အိန္ဒြာမိုးမြင့် ဖျားတဲ့အကြောင်းတွေ၊ ကျုပ် အိန္ဒြာမိုးမြင့်ကို ပြုစုယုယခဲ့တာတွေ အန်တီသိင်္ဂီရွှေရည် သူ့သမီးအတွက် တောင်းဆိုတာတွေနဲ့ ကျုပ်နဲ့အန်တီသိင်္ဂီ မမျှော်လင့်ဘဲ ရင်းနှီးခဲ့ကြပုံတွေကို ပြောပြဖြစ်ခဲ့တယ်။ ချစ်ဇနီးလေးရင်အေးကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး ပြောပြတော့
“ကိုက အရမ်းကြင်နာတတ်တာကိုး… အိန္ဒြာက ကို့ကို အရူးအမူးချစ်သွားတာပေါ့… ”
“”သူစိမ်းမိန်းမတစ်ယောက်က ကို့ကိုအခုလိုချစ်နေတာ… အေးက အူမတိုဘူးလား… ”
“မတိုပါဘူးကိုရယ်… ကိုက ချစ်သွားမှသာ အေးက အူတိုမှာ… ကို့ကိုချစ်တဲ့သူဆိုတာ ကို့အပေါ် ဘယ်တော့မှ မကောင်းတာကြံစည်မှာမဟုတ်ဘူးလေ… ဒါပဲနော်… ကို့အမေနဲ့ အစ်မတွေ ညီမတွေကို ချစ်တာ အေးနားလည်တယ်… သူစိမ်းမိန်းမတွေထဲမှာတော့ အေးတစ်ယောက်ထဲကိုပဲ ချစ်ရမှာနော်…”
“စိတ်ချပါအေးရယ်… ကိုက အေးတစ်ယောက်ထဲကိုပဲချစ်တာ… သိလား… ချစ်တာမှတုန်လို့… အေးလေးရ… ”
“ခစ်ခစ်… သိပါတယ်ကိုရဲ့… ချစ်လိုက်တာ… ရွှတ်ရွှတ်… ဒီတစ်ခေါက် ကို မလုပ်ခဲ့ရဘူးဆိုတော့ ဒီည အေးအတွက်ပဲနော်… ဟီး…”
“ကိုက အေးလေးအပိုင်ပဲဟာ… အေးလိုရင် ကိုက အမြဲဖြည့်ဆည်းပေးမှာပေါ့…”
“ချစ်လိုက်တာကွာ… ခစ်ခစ်… မနေနိုင်တော့ဘူး ကိုရယ်… ပြွတ်…”
ချစ်ဇနီးလေးရင်အေး ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်တက်ခွပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတော့ ကျုပ်လဲ ချစ်ဇနီးလေးကို ဖက်ထားပေးပြီး ပြန်နမ်းတယ်။ ရင်အေးက နမ်းရင်းက ကျုပ်ပုဆိုးကို လက်နောက်ပြန်ဖြည်ချပြီး ကျုပ်လီးကို ကိုင်ဆွတော့ ကျုပ်လဲ ရင်အေးရဲ့ ထမိန်ထဲကိုလက်နှိုက်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကိုစမ်းတော့ စောက်ရည်တွေစိုရွှဲလို့။
“စောက်ရည်တွေစိုရွှဲနေတာပဲအေးရယ်… ဒါများ စောစောက မပြောဘူး ကိုက အေးကိုအရင်လိုးပြီးမှ ပြောပြမှာပေါ့…”
“ဟီး… ရပါတယ် ခုလဲလိုးတော့မှာပဲဟာ… ကို့လီးကြီးကို စုပ်အုံးမယ်… ပြွတ်…”
“ဒါဆိုလဲ ကို့မျက်နှာပေါ်ခွလိုက်တော့ကွာ… ကိုလဲ အေးထမိန်ထဲဝင်ပြီး စောက်ပက်ယက်မယ်… ”
“ယက်ကွာ… အင့် အေးထမိန်ထဲ ဒီလိုဝင်… အေး ထမိန်နဲ့အုပ်ပေးမယ်…ခစ်ခစ်… ကြိုက်လား… ”
“ကြိုက်တာပေါ့… အေးထမိန်ထဲဝင်ပြီး အေးစောက်ပက်ကိုကြည့်ရတာ… ကြည့်လို့ကောင်းလိုက်တာ… ပြွတ်… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… လှလိုက်တဲ့ ကို့မယားစောက်ပက်…”
“ခစ်ခစ်… ကို့လီးကြီးကလဲ အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ… ပြွတ်… တောင်နေတာပဲကွာ… စုပ်လို့မဝ အလိုးခံလို့မဝတဲ့ အေးယောက်ျားရဲ့လီးကြီ…. ပြွတ်… အွင်း… ပြွတ်… ဟင်း…”
ကျုပ်နဲ့ ချစ်ဒနီးလေးရင်အေးတို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြန်အလှန် စုပ်ကြ ယက်ကြပြီး ခဏကြာတော့ ရင်အေးကပဲ ကျုပ်လီးအပေါ် သူ့စောက်ပက်နဲ့တေ့ပြီး ထိုင်ချတော့ ချစ်ဇနီးလေးရဲ့ စောက်ပက်ထဲ ကျုပ်လီးက ဝင်သွားပြန်သည်။ နှစ်ယောက်သား ဖီးတက်သွားကြပြီး ရင်အေးက ဖြေးဖြေးချင်း စလိုးကာ ကျုပ်အပေါ် မှောက်ချလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ ဆီးဖက်ထားပေးရင်း အနမ်းလေးတွေ ပေးကြတယ်။ ပြီးတော့ တခစ်ခစ်နဲ့သဘောကျပြီးရယ်ကြတယ်။ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့သူနဲ့ အတူရှိနေရတာကိုက အလိုလိုပျော်နေမိကြတာ။ ဒါကလဲ ကျုပ်နဲ့ရင်အေးတို့ လိုးရတာ ရိုးအီမသွားတဲ့ အဓိက အကြောင်းအရင်းပဲ ဖြစ်လိမ့်မည်။
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… အေးရာ… အေးမျက်နှာလေးကလေ ကြည့်လို့မဝဘူး… အေးစောက်ဖုတ်ကလဲ လိုးလို့မဝဘူး… အေးတကိုယ်လုံးရဲ့ နေရာတိုင်းက ကို့ကို ရိုးအီမသွားအောင် ဆွဲဆောင်နေတယ်… မိန်းမကို ယောက်ျားချစ်လိုက်တာ…”
“ခစ်ခစ်… ပြောတတ်လိုက်တာကိုရယ်… အေးကလဲ ကို့မျက်နှာကို ကြည့်လို့မဝပါဘူးနော်… ကိုနဲ့အတူဆို ဘာလုပ်ရရ ပျော်နေမိတာ… ကို့လီးကလဲ အလိုးခံလို့ကိုမဝဘူး သိလား… အေးချစ်ရတဲ့ ကို့လီးက အေးစောက်ပက်ထဲ လိုးညှောင့်နေတာကိုက အရမ်းကောင်းတာ… အေးက ကို အေးကို ဘယ်နားလေးပဲ ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ် နမ်းလိုက်ပါစေ အေးစောက်ဖုတ်က စောက်ရည်တန်းထွက်ပြီး အလိုးခံချင်လာတာ… အဲ့လောက်ထိ ကို့ကိုစွဲလန်းတာသိလား… ချစ်တယ်ကိုရယ်…”
“တကယ်လား… နောက်မှ လူကြားထဲမှာ အေးကို ကိုင်ပစ်အုံးမယ်…”
“အိုး… ကိုက လူကြားထဲမှာလာကိုင်ရင်… အေးက လူကြားထဲမှာစောက်ရည်ထွက်ပြီး စောက်ပက်ယားလာမှပေါ့… ”
“လူကြားထဲမှာ စောက်ပက်ယားလာရင်… ကိုက အေးကို လူကြားထဲမှာ ခိုးလိုးမှာပေါ့… ”
“ဟင့်… ပြောရင်းနဲ့တောင်… ရင်တုန်တယ်ကိုရယ်… ကိုလိုးမယ်ဆို အေးက လူကြားထဲလဲ လစ်ရင် ခံပေးမယ်ကွာ…”
“ချစ်တယ်ကွာ… နောက်မှ စမ်းကြည့်ရအောင်… ”
“အင်း… စမ်းကြည့်… ကောင်းလိုက်တာကိုရယ်… ကို့လီးကြီးက လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… ဟင်း… အင့်… အင်း… ဟင်း… ဒါနဲ့ အိန္ဒြာ့ကိစ္စ ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ… ”
“အင်း… အေးအဖော်လိုက်ပေးရင်တော့ ဘယ်သူမှ တစ်မျိုးမြင်မှာမဟုတ်ဘူး…”
“အေးကလဲ အမြဲလိုက်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ… ဒီလိုလုပ်ပေါ့ အေးမလိုက်နိုင်တဲ့ အခါမျိုးမှာ အိမ်ကိုပဲ လှမ်းခေါ်လိုက်ပေါ့… အန်တီသိင်္ဂီပါ ပါရင်ပိုကောင်းတယ်… မူယာတို့အိမ်လဲ စဆောက်နေပြီဆိုတော့ အိမ်ဆောက်တာလာကြည့်သလိုနဲ့ လာလို့အဆင်ပြေတာပဲ…”
“အင်းနော်… အေးပေးတဲ့အကြံကောင်းတယ်… ကို မနက်ဖြန်မှ အန်တီသိင်္ဂီကို ဖုန်းဆက်ပြောကြည့်လိုက်မယ်… အဆင်ပြေမှာပါ…”
“အင်း… ဒါနဲ့ ကိုအန်တီသိင်္ဂီကို သဘောမကျဘူးလား… လုံးဝ အလန်း အလတ်ကြီးနော်… ခစ်ခစ်…”
“အေးရာ… ကိုတို့တွေ အိမ်ထောင်သည်တွေကို ရှောင်ဖို့ သဘောတူထားတယ်လေ…”
“ကို့ကို သဘောကျလားပဲမေးတာနော်.. ခစ်ခစ်… ”
“ဟူး… ကောင်းလိုက်လိုက်တာအေးရာ… ပြွတ်… အေးစောက်ပက်က လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… နည်းနည်းလေးကြွပေးထား… ကို ကော့လိုးပေးမယ်… အင့်… ဟင်း…”
“ဟင့်… ဟင်း… အူး…. ကိုရယ်…. ဟင်း… ဟင်း… စကားပြောရင်းဇိမ်နဲ့လိုးနေတာကို… ဟင့်…. ကောင်းတယ်… ဆောင့်ဆောင့်… ဟင်း… အေးသိပါပြီ…ဟင်း… ကို အန်တီသိင်္ဂီ့ကို သဘောကျနေတာ…. အီး… ဟင်း… ထွက်ပြီကိုရယ်…. ”
“အေးရာ… အန်တီသိင်္ဂီက အရမ်းလှပြီး ကြွေရုပ်လေးလိုလှတာ… သူ့လိုမိန်းမမျိုးက ယောက်ျားလေးတိုင်က သဘောကျမှာပဲ… သူ့အရှိန်အဝါကြောင့်သာ မကပ်ရဲကြတာနေမယ်… ကိုဝန်ခံပါတယ်… ကို အန်တီသိင်္ဂီ့ကို သဘောကျပါတယ်… ဒါပေမယ့် အေးကိုချစ်သလိုမျိုး မချစ်ပါဘူးကွာ… ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အန်တီသိင်္ဂီ့ကိစ္စကို ဒီအတိုင်းထားလိုက်ရအောင်နော်… အေးလေး…”
“အင်းပါ… ဖင်လိုးပေးအုံး… ”
“”အေးလေးလိုချင်ရင် ကိုကလိုးပေးမှာပေါ့… ပြွတ်… ”
“ခစ်ခစ်… ချစ်လိုက်တာ… ”
ကျုပ် ရင်လေးရဲ့ဖင်ပေါက်လေးကို သူ့စောက်ပက်က စောက်ရည်လေးရွှဲအောင်သုတ်ပြီး လက်နဲ့ နည်းနည်းကလိပြီးမှ ဖင်ထဲလီးထိုးထည့်ပြီး ဖင်လိုးကာ သူစောက်စိလေးကို လက်မလေးနဲဖိပွတ်ရင်း စောက်ပက်ထဲ လက်ညှိုးနဲ့လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းဖူးထည့်ကလိပေးတယ်။
“ဟင့်… ကိုရယ်… ဖင်ရောစောက်ပက်ရော တပြိုင်တည်း အလိုးခံနေရသလိုပဲ ကိုရယ်… ဟင်း… ”
“ကောင်းလားအေး… ဖင်ရော စောက်ပက်ရော တပြိုင်တည်း အလိုးခံရတာ ကောင်းလား… ”
“ဟင်း… ကောင်းတယ်… ရှီး… လိုး… ကို… ဖင်ရော စောက်ပက်ရောလိုး…. အူး… ”
“လိုးမယ်… ဟူး…”
ရင်အေးနဲ့ ကျုပ် ဖင်လိုးရင်း စောက်ပက်နှိုက်ပေးတာ ရင်အေး နှစ်ချီဆက်ပြီးသွားပြီးမှ ကျုပ် ရင်အေးဖင်ထဲ လီးရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်အေးဖင်ထဲက လီးချွတ်ပြီးသူ့ဘေးမှာ လှဲပြီးအနားယူရင်း ရင်အေးရဲ့ နို့တွေကို ဆုပ်နယ်နေလိုက်တယ်။
“ကောင်းလားအေး… အေးပြီးတာ ပိုမြန်သလိုပဲနော်…. ”
“အွန်း… အရမ်းကောင်းတာကိုး ကိုရ…”
“လီးနှစ်ချောင်းနဲ့ဆို ပိုကောင်းမှာနော် အေး…”
“လီးနှစ်ချောင်း… အမလေး… ကိုရယ်.. သူစိမ်းလီးနဲ့တော့ အလိုးမခံပါစေနဲ့… အေးစောက်ပက်ထဲ ဘယ်သူစိမ်းလီးမှ အထည့်မခံနိုင်ပါဘူး… ”
“အေး အဖေလီးဆိုရင်ရော… ”
“ဟင်… ”
“ဟုတ်တယ်လေ… အေးအဖေနဲ့ကို အေးကို ဖင်ရော စောက်ပက်ရော လိုးမယ် ဆိုရင်ရော… ”
“အာ… ဖြစ်ပါ့မလား…”
“ဖြစ်ပါတယ်အေးရ… ကိုလဲ အေးနဲ့အေးအဖေလိုးတာ မကြည့်ရတာ ကြာပြီလေ… အရင်က မမျှော်လင့်ပဲ မြင်ခဲ့ပြီး စိတ်မကောင်းလို့ သေချာမကြည့်ခဲ့ရဘူး… အခုမှ အေးတို့သားအဖလိုးတာ ပြန်ကြည့်ချင်လာတယ်…”
“ကိုရယ်… ကိုကြည့်ရဲလို့လား… အေးက ကိုမဟုတ်တဲ့ တခြားသူနဲ့အလိုးခံနေတာ… ကို ကြည့်ရဲလို့လား… ကို ထပ်ပြီးနာကျင်ရမှာ အေးမလိုချင်ဘူး…”
“ကိုကြည်ဖြူပြီးသားပဲအေးရယ်… အေးကောင်းပြီး ဖီးလ်တက်နေတာလေးမြင်ရင်… ကိုပျော်မှာပါ…”
“ဟင့်.. တကယ်လား… ”
“တကယ်ပေါ့အေးလေးရ… အေးကို ကိုကအရမ်းချစ်တာ… အေးပျော်ရင်… ကိုလဲပျော်တာပေါ့… ”
“ပြီးရောကွာ… ဘယ်တော့လုပ်မှာလဲ…”
“မနက်ဖြန်ကွာ… ကိုအလုပ်ကနေ… နေ့ဝက် ခွင့်ယူပြီး ပြန်လာခဲ့မယ်… ကိုအိမ်ရောက်ကာနီးရင် ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်… အဲ့အချိန်လောက်မှ အေးအဖေနဲ့အေးတို့ လုပ်ငန်းစကြပေါ့… အစောကြီးကြိုလုပ်ရင် ကိုရောက်တဲ့အချိန် အေးအဖေ မလုပ်နိုင်ဘဲ အတူမလိုးရဘဲ နေအုံးမယ်… ”
“အင်းပါ… မနက်ဖြန် အဆင်ပြေပါတယ်… ဒီနေ့ ဖေဖေ့ကိုအနားပေးထားတာ… မနက်ဖြန် ဖေဖေမနေနိုင်ပဲ လာစမှာ… အေး လှည့်ပတ်ပြီး ကိုရောက်ကာနီးအထိ အချိန်ဆွဲထားလိုက်မယ်…”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့ အေးလေးရာ… အေးချည်းပဲ ကို့အတွက် အရသာသစ်တွေဖန်တီးနေခဲ့တာ… အခု ကိုလဲ အေးအတွက် အရသာသစ် ဖန်တီးပေးနိုင်တော့မယ်… အခုကတည်းက ကို ပျော်နေပြီ… ”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ ယောက်ျားရယ်… ဒါက ဖေဖေနဲ့မို့ အေးလက်ခံတာနော်… သူစိမ်းနဲ့လွှတ်ပေးဖို့တော့ ယောင်လို့တောင် စိတ်မကူးနဲ့… အေးလုံးဝ လက်မခံဘူးနော်… ကို့ကိုပါ အေးမုန်းမိလိမ့်မယ်…”
“အမလေး… အေးရာ… ကိုက အေးကို သူစိမ်းယောက်ျားတွေ မျက်လုံးနဲ့ စေ့စေ့ကြည့်တာတောင် မကြိုက်တာ… အဲ့လိုတောင် မပြောပါနဲ့အေးရယ်… ကိုမခံစားနိုင်ဘူး…”
“ခစ်ခစ်… ကိုရယ်… ချစ်လိုက်တာ… အေးက ကို့တစ်ယောက်တည်း အတွက်ပါ… ကိုကလွဲလို့ ဘယ်သူမှ အေးအသားကို အထိမခံဘူး… သိလား…”
“ချစ်တယ်ကွာ… ကို့မိန်းမကို အရမ်းချစ်တာပဲ… ထပ်လိုးရအောင်…. အေးလေးကို ကို လိုးလို့မဝသေးဘူး…”
“ခစ်ခစ်… အေးလဲမဝသေးပါဘူး ကိုရယ်… ဒီနေ့ ကိုကဘယ်သူနဲ့မှ မလိုးရတော့… ဒီနေ့ ကို့လီးကို အေးတစ်ယောက်တည်း အပိုင်သိမ်းပစ်မယ်… ”
“သိမ်းကွာ… ကို့လီးက အစထဲက အေးအပိုင်ပဲဟာ… ”
“ခစ်ခစ်… တောင်လာပြန်ပြီ… ကို့လီးက… ဖိုးတေလို့မခေါ်ဘဲ ဖိုးထောင်လို့ခေါ်ရမှာ… ခစ်ခစ်… ”
ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်နဲ့ ရင်အေးတို့ ကာမအမှောင်ထဲ အကြိမ်ကြိမ် ထပ်တိုးဝင်ကြတယ်။ ကျုပ်တို့လင်မယား ဒီအမှောင်ထဲမှာ ရှေ့သွားနောက်လိုက်ညီစွာ ပျော်မွေ့နေကြပြီလေ။

နောက်နေ့မှာတော့ ကျုပ်ရုံးမသွားမီ အန်တီသိင်္ဂီဆီ ဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်တယ်။ အိမ်ထဲမှာ မဆက်ဘဲ အိမ်အပြင်ထွက်ပြီးဆက်လိုက်တာ။
“ဟယ်လို…”
“ကျနော်… ဖိုးတေပါ အန်တီ… အန်တီသက်သာရဲ့လား… ”
“ဖိုးတေလား… ဟင်းဟင်း… သက်သာတယ်… အခုမှနိုးတာ… ဖိုးတေချော့သိပ်ပေးတာ အိပ်လို့ကောင်းလိုက်တာ… ခေါင်းထဲမှာလဲ ကြည်လင်နေတာပဲ… သိလား… ”
“အန်တီရယ်… အန်တီသက်သာတယ်ဆို တော်သေးတာပေါ့… အန်တီ ကျနော်သိပ်ပေးလို့ အိပ်ပျော်မယ်ဆို ကျနော် အမြဲတောင်ချော့သိပ်ပေးချင်သေးတယ်… မဖြစ်နိုင်လို့သာ…”
“ဒီလိုပြောပေးဖော်ရတာပဲ ဝမ်းသာလှပါပြီ… စကားအရမ်းတတ်တာပဲနော် ဖိုးတေ… ဟင်းဟင်း… ”
“အန်တီ့ကိတ်မုန့်စားပြီး… တတ်လာတာနေမှာပေါ့… အန်တီ့က ကိတ်မုန့်ထဲ ဘာတွေထည့်ထားလဲမှ မသိတာ… ဟီး…”
“စေတနာတွေ ထည့်ထားတာပေါ့ကွာ… ဖိုးတေစားချင်ရင်… အန်တီခဏခဏ ဖုတ်ကျွေးမယ်…”
“တကယ်… ဖုတ်ကျွေးမှာလား… ”
“ဟွန်း… ကိတ်မုန့်ကိုပြောတာနော်… လူဆိုးလေး… လူကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ပွေ့ချီလို့ချီ… အခုလဲ စကားတွေက အနှောင့်အသွားမလွတ်ဘူး… ခစ်ခစ်… မိန်းမသိလို့ အရိုက်ခံနေရမယ်…”
“ဟီး… ကျနော်လဲ ကိတ်မုန့်ပဲပြောတာပါ အန်တီရဲ့.. အန်တီနော်… ကျနော်က စေတနာနဲ့ချီပြီး အခန်းထဲပို့ပေးတဲဟာကို.. နောက်တစ်ခါကျမှ ချီပြီးကို လမ်းပတ်လျှောက်ပစ်အုံးမယ်… ”
“ခစ်ခစ်… မလုပ်ပါနဲ့ကွာ… အန်တီ ရင်တုန်လို့ သေသွားလိမ့်မယ်… လူကို မပြောမဆိုပွေ့ချီလိုက်တာ လူကို ရင်တွေတုန်သွားတာသိလား…”
“ရင်တုန်ရင် ကျနော် ရင်ဘတ်လေးကိုဖိပေးထားမယ်… သေလို့တော့ မဖြစ်ပါဘူး… အန်တီ့ကို ချီလို့မဝသေးဘူး…”
“ဟွန့်… ဒါဘာစကားလဲ… ကြည့်လုပ်နော်လူဆိုးလေး… စကားတတ်တိုင်း လျှောက်ပြောနေတယ်… ဟင်းဟင်း…”
“အန်တီကိတ်မုန့်ကြောင့်ပါဆို… ”
“အမလေး… သူ့ကို ကိတ်မုန့်ထပ်လုပ်ကျွေးရမှာတောင်… ကြောက်လာပြီ… နောက်ကျဘယ်လိုတောင် စကားတွေလွှတ်မလဲ မသိဘူး…”
“မသိဘူးလေ… အန်တီနဲ့စကားပြောနေရတာ ပျော်တာပဲသိတယ်… ဟီး… ကျနော် အလုပ်အားရင် ဖုန်းဆက်မယ်နော်… ရတယ်မလား…”
“ဟွန့်… အာရွှီးမနေပါနဲ့ကွာ… ဆက်မှာလဲမဟုတ်ပဲနဲ့… ဒါနဲ့ အန်တီနေကောင်းလားမေးရုံဆက်တာလား… တခြားကိစ္စ ရှိသေးလား… ”
“ဟီး… ဟုတ်သားပဲ… အန်တီနဲ့စကားပြောရင်း ပျော်ပြီး မေ့သွားတယ်… အိန္ဒြာ့ကိစ္စ ညက အေးနဲ့တိုင်ပင်ဖြစ်တယ်… အေးက သူအားရင်လဲ အန်တီတို့အိမ်ကို အဖော်လိုက်ခဲ့ပေးမယ်တဲ့… မအားရင်လဲ ကျနော်တို့အိမ်ဘက်ကို မူယာတို့အိမ်အသစ်ဆောက်တာကြည့်ရင်း လာခဲ့လေ… အိမ်မှာ တွေ့လို့ရတယ်… ”
“ဖိုးတေတို့အိမ်မှာက တခြားလူတွေရှိသေးတယ်မလား… ဖြစ်ပါ့မလား…”
“ဖြစ်ပါတယ် အန်တီရဲ့… ခြံထဲမှာ အေးအေးဆေးဆေး တွေ့လို့ရတဲ့နေရာရှိပါတယ်… အန်တီလဲ လေကောင်းလေသန့်ရှူရတာပေါ့… လူလစ်ရင် အန်တီ့ကိုလဲ ချီရတာပေါ့… ”
“သွား… လူဆိုးလေး… ဘာမှန်းလဲမသိဘူး… ခစ်ခစ်…”
“ဟုတ်… သွားရတော့မယ်… ရုံးကကား လာကြိုတော့မယ်… ကျနော် အလုပ်သွားတော့မယ်နော် အန်တီ…”
“သွားစရာရှိတာသွားပေါ့… ဘာလို့ အန်တီ့ကို လာခွင့်တောင်းနေတာလဲ…”
“ဖုန်းမချချင်သေးလို့လေ… နောက်မှဆက်မယ်နော် အန်တီ…”
“ဟုတ်ပါပြီ… သွားပါရှင့်… ခစ်ခစ်… ”
“ဟုတ်… ကျနော်ဖုန်းချလိုက်ပြီနော်…”
“အွန်း…”
ကျုပ် ဖုန်းချပြီးတော့မှ သက်ပြင်းချမိတယ်။ ကျုပ်ဘာတွေလျောက်လုပ်နေမိပါလိမ့်။ ရင်တွေလဲ ခုန်နေတယ်။ ညက အေးကို ဒီကိစ္စရ ဒီမှာတင်ရပ်ဖို့ပြောခဲ့ပြီး အန်တီသိင်္ဂီနဲ့ဖုန်းပြောတဲ့အချိန် ခဏတာ မေ့သွားပြီး စိတ်လွတ်လက်လွတ်ပြောနေမိခဲ့သည်။ အီစီကလီလုပ်နေတာဆို ပိုမှန်မည်။ မမျှော်လင့်ဘဲ အန်တီသိင်္ဂီနဲ့ ရင်နှီးမှုရပြီးနောက် သူ့အလှတွေအပေါ် စိတ်လှုပ်ရှားမိသည်။ တစ်သွေးတစ်မွေး ကြွေရုပ်လေးလို လှနိုင်လွန်းတဲ့ အန်တီသိင်္ဂီအပေါ် ကျနော်စိတ်မထိန်းနိုင်အောင် နစ်ဝင်နေမိပြီ။ အေးကို ဘယ်လိုပြောရမှန်းမသိ။ ကျုပ်တို့သဘောတူထားတာကို ဖျက်ခိုင်းဖို့လဲ မပြောရက်၊ အန်တီသိင်္ဂီအလှတွေအောက်ကလဲ ရုန်းမထွက်နိုင် ကျုပ် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပေ။ စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာ အိမ်ထဲပြန်ဝင်လိုက်ရတော့သည်။ ဒီလိုဆို ကျုပ် အေးအပေါ် သစ္စာဖောက်မိတော့မည်။ ကျုပ်စိတ်ကိုထိန်းရမည်။ ဒါပေမယ့် အန်တီသိင်္ဂီအရှေ့ရောက်ရင် ကျုပ်စိတ်တွေ လွတ်ထွက်ကုန်တာဆိုးသည်။ အခုတောင် ပုံမှန်ဆို အေးအနားမှာပဲ ဖုန်းဆက်နေကျကို အပြင်ထွက်ပြီး ဖုန်းဆက်မိတာသာ ကြည့်တော့။ ငါ့နှယ်နော်… အိန္ဒြာ့အခြေအနေဖုန်းဆက်မေးရအုံးမှာပဲ… ဟူး ရုံးရောက်မှပဲ ဆက်တော့မယ်ကွာ။
ရုံးမှာ အိန္ဒြာမိုးမြင့်ဆီ ဖုန်းဆက်ပြီး သက်သာလားလို့မေးရသည်။ အိန္ဒြာက သက်သာတယ်လို့ပြောသည်။ ကိုယ်တွေလက်တွေ နည်းနည်းနာနေသေးပေမယ့် လမ်းတွေဘာတွေ ထလျှောက်နေပြီတဲ့။ ဒီလိုနဲ့ နေ့တစ်ဝက်ခွင့်ယူပြီး အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့တော့သည်။