အိမ်သူဖန်ဆင်းသော ကျွန်ုပ်၏ကမ္ဘာသစ် (အပိုင်း ၄)

(အခန်း ၇/၇)

ကျုပ် ခုတင်ပေါ်ကနေဆင်းလိုက်တယ်။ ပြီတော့ ဘီရိုဖွင့်ကာ ရင်အေးထမိန်တွေထားတဲ့အထပ်က ကျုပ်အကြိုက် အသားအိအိလေးနဲ့ ရောင်ရွှဲစိုနေတဲ့ အပြာနုရောင် ပိုးသားထမိန်လေးလေးကို ယူရင်း ရင်အေးတွဲဝတ်နေကျ ပန်းရောင်အင်္ကျီလေးပါယူပြီး ရင်အေးဆီပြန်လာလိုက်တယ်။
“လာ… ထ… ဒါလေးဝတ်လိုက်… ”
“ဟင့်ကိုရာ… မလုပ်ပါနဲ့ဆိုကွာ… ”
“အေးလေး… ကိုကအေးရဲ့ထမိန်ထဲဝင်ပြီး… စောက်ပက်ယက်ပြီး လိုးမှာ… စိတ်မလှုပ်ရှားဘူးလား… ”
“စိတ်တော့… လှုပ်ရှားတာပေါ့… ဒါပေမယ့်… ”
“ပြွတ်… ဒါပေမယ့်မနေနဲ့… စိတ်လှုပ်ရှားရင်… အဆုံးစွန်ထိ… ခံစားလိုက်… ဝတ်လိုက်နော်… အေးလေး… ”
ကျုပ်ကိုယ်တိုင်ပဲ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေတဲ့ ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးကို အင်္ကျီကို အရင်ဝတ်ပေးကာ နောက်ကျောက ဇစ်ကိုဆွဲချလိုက်တော့ ရင်အေးရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့နို့တွေက အင်္ကျီထဲမှာ ရုန်းကန်နေပြီး နို့သီးခေါင်းရာလေးတွေပါ ပေါ်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်အေးရဲ့နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ စို့ပစ်လိုက်တယ်။
“ပြွတ်… ပြွတ်… ချစ်ဖို့ကောင်လိုက်တဲ့… ကို့မယားလေး… လှလိုက်တဲ့… ကို့ရဲ့အေးလေး… ကြည့်ပါအုံး… ဒီဝတ်စုံလေးနဲ့လှလိုက်တာ… ပြွတ်… ပြွတ်… ”
ပြီးရင်အေးကို ပွေ့ချီကာ ခုတင်ပေါ်ကချလိုက်ပြီး သူ့ခြေထောက်တွေကို မ ကာ ထမိန်ကိုစွပ်ပေးလိုက်တယ်။ ရင်အေးလဲ ကျုပ်က ထမိန်တောင်စွပ်ပေးနေပြီမို့ သူလဲ ထမိန်ကိုတင်းတင်းလေးစည်းကာ ဝတ်လိုက်ရင်း
“ဟင့်… ကိုရာ… တကယ်ရီး အေးရဲ့ထမိန်ထဲ… ဝင်တော့မှာလား… ”
“အင်းပါဆို… မိန်းမက… ဒီဝတ်စုံလေးနဲ့ အရမ်းလှတာပဲကွာ… ကိုတို့အတူအပြင်သွားလို့… မိန်းမက… ဒီဝတ်စုံလေးဝတ်ရင်… ကိုဖြင့် အေးကို ကြည့်ပြီး… အရမ်းလိုးချင်တာ… သိလား… ”
“ဟွန့်… သိသားပဲ… ကိုယ့်မိန်းမကိုပဲ… မမြင်ဖူးတာကျလို့ပြန်ငမ်းနေတာ… ခစ်ခစ်…ပြီးတော့… အပြင်ကပြန်ရောက်တာနဲ့… အေးကို… အတင်းလိုးတော့တာပဲလေ… ခစ်ခစ်…”
“အဲလို အတင်းတက်လိုးတာ… မကြိုက်ဘူးလား… ”
“ကိုယ့်ယောက်ျားက… ကိုယ့်အပေါ်စိတ်ပါပြီးတက်လိုးတာပဲ… ကြိုက်တာပေါ့လို့… ”
“မိန်းမဖင်ကြီးတွေက… အိနေတာပဲကွာ… ဒီထမိန်လေးပေါ်က… ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ… အေးလေးရယ်…”
“ကို… ကိုင်တာခံဖိူ့… ကိုလိုးတာခံဖို့… ကို့အနားမှာတစ်သက်လုံးနေချင်လို့… ကို့မယားလုပ်နေတာပဲဟာ… ကိုင်ပေါ့… ”
“ကို့လီးက… အေးရဲ့အဖုတ်ကိုထမိန်ပေါ်က… ထောက်နေပြီသိလား… ”
“သိသားပဲ… အဲ့လိုမထောက်နဲ့… ဒီလိုထမိန်တစ်ထပ်ထဲပေါ်က… ကိုလီးနဲ့ထောက်ပေး… ဒီမှာ… ကို့မိန်းမ အေးရဲ့စောက်ပက်…. ဟင့်… ”
“အင်း… ချစ်လိုက်တာ… ပြွတ်… အေးလေးရဲ့စောက်ပက်ကို… ထမိန်ပေါ်ကထောက်ပြီးညှောင့်ရတာ… ကောင်းလိုက်တာ… ပြွတ်… အေးရဲ့ဖင်ကြီးတွေကလဲ… ထမိန်ပေါ်ကနေ ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ… အေးရဲ့ နို့တွေလဲ… သိပ်ကိုကိုင်လို့ကောင်းတာပဲ… ”
“ကောင်းရင်း… စိတ်ကြိုက်ထောက်… စိတ်ကြိုက်ကိုင်ကွာ… ကိုရယ်… ဟင့်… အေးစိတ်တွေထပြီ… အရမ်းကောင်းနေပြီ… အေးကို… ပိုစိတ်ထအောင်… ပြောပေးပါ… ”
“အေးလေး… ”
“ဟင့်… ကို…”
“ပြီးရင်…ကိုက… အေးလေးထမိန်ထဲ… ဝင်ပြီး…. အေးရဲစောက်ပက်ကိုယက်မှာ…. ”
“ဟင့်….. ကိုရယ်…”
“အေးလေးက… ထမိန်ကိုလှန်ပေးထားတာကို…. ကိုကခေါင်းလေးတိုးဝင်ပြီး… အေးလေးရဲ့စောက်ပက်ကိုယက်တာ…”
“ဟင့်… ပြွတ်… ကိုရယ်… ”
“အေးလေးက… ကို့ခေါင်းကို… ထမိန်နဲ့အုပ်ပြီး… သေချာ ဖုံးပေးပြီးမှ… ကို့ခေါင်းကို… အေးထမိန်ပေါ်ကနေ… ကြင်ကြင်နာနာပွတ်ပေးနေတော့… အေးရဲ့အဖုတ်လေးကို… ယက်ရင်း… ကြည်နူးနေတာ… သိလား… ”
“ဟင်း… ကိုရာ… ပြွတ်… ”
“အေးလေးက… ထမိန်ကိုဖြည်ပြီး ထမိန်လေးမပြီး… အေးထမိန်ထဲမှာ စောက်ပက်ယက်နေတဲ့… ကို့ကိုကြည့်တော့… ကိုလဲ အေးရဲ့ထမိန်ထဲကနေ… အေးစောက်ပက်လေးကို… ယက်ရင်း… အေးမျက်နှာလေးကိုကြည့်ရတာ… အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ…. အေးလေးကို… ကိုချစ်လိုက်တာကွာ… အေးလေးရော… အေးထမိန်ထဲက… ကို့ကို ကြည့်လို့ကောင်းလား… ”
“ဟင့်… အင်း… ဟင်း…. ကောင်းတယ်… အီး… ကောင်းလိုက်တာ…. အေးပြီးပြီ… ဟင်း… ချစ်တယ်… ကို့ကို… အေး အရမ်းချစ်တယ်… ”
ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးက ကျုပ်ကိုတင်းတင်းဖက်ကာ တုန်ယင်ပြီး ပြီးသွားတော့တယ်။ ခဏနေတော့ အေးလေးရဲ့မျက်နှာကိုဆွဲ ယူပြီးကြည့်လိုက်တယ်။
“ကောင်းလား…. ”
“အင်း… အရမ်းကောင်းတယ်… ဟွန့်… အေးကို စိတ်ထအောင်ပြောပါဆို… ဘာတွေပြောမှန်းလဲမသိဘူး…. ”
“အေးလေးက…အခုပြောတာ… စိတ်မထဘူးလား… ”
“ဟင့်… ထတော့ထတယ်လေ… ရင်တွေလဲအရမ်းခုန်တယ်… တမျိုးကြီးပဲ… ကိုရယ်… ”
“ဒါဆို… အေးရဲ့ထမိန်ထဲ ကို့ကို ဝင်ခွင့်ပြုမှာလား… ပြွတ်… ”
“အေးတကယ်… အေးရဲ့ထမိန်ထဲ ကို့ကို မဝင်စေချင်ဘူး… ဒါပေမယ့်… တားလဲမတားရက်တော့ဘူး… ကို့သဘောပဲ ကိုရာ… ”
“ဒါဆို… လာ… ”
ကျုပ် ရင်အေးကို အိပ်ယာပေါ်ပွေ့ချီသွားကာ အိပ်ယာပေါ်အသာအယာချပေးတော့ ရင်အေးက ကျုပ်မျက်နှာကို တစ်စိမ့်စိမ့်ကြည့်နေတယ်။ ရင်အေးကို ခေါင်းအုံးလေး ကျောမှာခုကာ ခပ်လျောလျောလေး ထိုင်စေပြီး သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကားလျှက်ပုံစံပြင်လေးလိုက်တယ်။ ရင်အေးရဲ့မျက်နှာလေး ရဲနေပြီး ကျုပ်လုပ်ပေးသမျှ ငြိမ်သက်စွာပဲ ခံယူနေတယ်။ ပေါင်ကားထားတာမို့ ရင်အေးရဲ့ ပေါင်ခွကြားတည့်တည့်က ထမိန်ပေါ်မှာ ရင်အေးရဲစောက်ရည်တွေနဲ့ ကျုပ်လီးရဲအရည်ကြည်တွေ ပေစွန်းနေတာ အကွက်လိုက်မြင်နေရတယ်။ ကျုပ်က ရင်အေးရဲ့ ကားထားတဲ့ ပေါင်ခွကြားရှေ့မှာ ထိုင်လိုက်ပြီး
“အေးလေး… ”
“ရှင်… ကို…. ”
“ကို ခုနက ပြောတဲ့အတိုင်း… လုပ်ရအောင်နော်… ”
“ဟုတ်… ”
ရင်အေးက မရဲတရဲလေး ကုန်းကာ သူ့ထမိန် အပေါ်စကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဒူးနားလောက်အထိဆွဲတင်လိုက်ပြီးမှ ထမိန်ကို မြှောက်ကာ လှန်ပေးတယ်။ လှန်ပေးနေတဲ့လက်တွေကတော့ အနည်းငယ် တုန်ယင်နေတယ်။ ကျုပ် ရင်အေးရဲ့ ခြေဖျားကနေစပြီး အနမ်းလေး ခြေထောက်တစ်လျှောက် နှစ်ဖက်စလုံး အနမ်းလေးတွေပေးရင်း ရင်းအေးရဲ့ထမိန်ထဲကို ခေါင်းတို့ဝင်လိုက်တယ်။ တရွေ့ရွေ့နဲ့ တိုးင်လာလိုက်တာ ရင်အေးရဲ့ စောက်ပက်နားအထိ ရောက်လာတယ်။ ရင်အေးရဲ့ ခြေထောက်လေးတွေလဲ မသိမသာ တုန်ယင်နေတယ်။ ကျုပ်က ရင်အေးရဲ့စောက်ပက်လေးကို အနမ်းလေးပေးပြီး မြတ်မြတ်နိုးနိုး လျာလေးနဲ့ယက်ပေးလိုက်တော့ ရင်အေးက သူ မ ထားတဲ့ထမိန်စကို ကျုပ်ကိုယ်ပေါ် သေသေချာချာဖုံးပေးရှာတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ခေါင်း ထမိန်ပေါ်ကနေ သူ့လက်လေးနဲ ရွရွလေးကြင်ကြင်နာနာပွတ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးရဲ့စောက်ပက်ကို အတင်းမယက်ဘဲ သူခံလို့ကောင်းရုံလေး ကြင်ကြင်နာနာ ယက်ပေးနေမိတယ်။ ခဏကြာတော့ ရင်အေးက သူ့ထမိန်လေးဖြည်ကာ အထက်ဆင်ကနေမပြီး သူ့ထမိန်ထဲမှာ သူ့စောက်ပက်ယက်နေတဲ့ ကျုပ်ကိုကြည့်တယ်။ ကျုပ်လဲ စောက်ပက်လေးကို ကြင်ကြင်နာနာ ယက်ပေးနေရင်း ချစ်ရတဲ့ ရင်အေးမျက်နှာလေးကို ကြည့်လိုက်တော့ မျက်ရည်လေးတောင်မှ စို့လို့။ ရင်အေးက မြှောက်ထားတဲ့သူ့ထမိန်စကို လွှတ်ချပြီး ထမိန်ထဲလက်ဝင်လာကာ ကျုပ်ရဲ့လက်မောင်းကို အတင်းဆွဲယူတော့ ကျုပ်လဲ ရင်အေးဆွဲခေါ်ရာနောက်အလိုက်သင့် လိုက်ခဲ့ရတော့တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ပါးလေးကိုကိုင်ကာ ကျုပ်မျက်နှာကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း မျက်ဝန်းမှာ စို့နေတဲ့မျက်ရည်က ပါးပြင်ပေါ်လိမ့်ကျလာတယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်အေးရဲ့ မျက်ရည်လေးတွေ ယုယုယယ သုတ်ပေးရင်း သူ့ပါးလေးကို နမ်းလိုက်ရင်း
“ရွှတ်…အေးလေးရယ်… ဘာလို့ငိုနေတာလဲကွာ… ရွတ်… ရွှတ်…”
“ငိုတာမဟုတ်ပါဘူး ကိုရယ်… ကြည်နူးလွန်းလို့…. ဝမ်းသာလွန်းလို့ပါ… ရွှတ်… ရွှတ်… ”
“အေးလေးရယ်… ဒါဆိုလဲ… ကိုက အေးကို… ပြီးအောင်ယက်ပေးမလို့ကို… ဘာလို့ အတင်းဆွဲခေါ်တာလဲ… ”
“အေးပြီးတာ… မပြီးတာ… အရေးမကြီးပါဘူးကိုရယ်… ကို့ကိုအေး ချစ်လွန်းလို့ပါ… ရွှတ်… ရွှတ်… အေးလေ… ကို့ကိုသိပ်ချစ်တာပဲ… ချစ်တယ်… ရွှတ်… ရွှတ်…. ချစ်တယ်… ကို့ကို… အေး အရူးအမူးချစ်တယ်… ရွှတ်… ရွှတ်… အသက်တွေ ဘဝတွေပုံပြီး ချစ်တယ်…. အေးက ကိုနဲ့ သေအတူရှင်မကွာ… ချစ်နေမှာ… ရွှတ်… ရွှတ်… ”
“အေးလေးရယ်… ကိုလဲ အေးကို… သိပ်ချစ်တာပဲ… အေးကို ကိုကလဲ… အမြဲတမ်း ဘဝတစ်လုံးစာမက… နောက်ဘဝတွေအထိချစ်သွားမှာ… သိလား… ရွှတ်ရွှတ်…. ချစ်တယ် အေးရယ်… အေးရဲ့အနားမှာ… တစ်သက်လုံး ချစ်သွားမှာပါ…”
“ဖက်ထားပေးကို… တင်းတင်းလေးဖက်ထား… ကို့ရင်ခွင်က… အေးအတွက် အနွေးထွေးဆုံးပဲ… ရွှတ်… ရွှတ်… ချစ်တယ်… ကိုရယ်… ပြွတ်… အွန်း… ပြွတ်… ဟင်း…. ပြွတ်…. ပြွတ်…”
“ပြွတ်… ပြွတ်…. ပြွတ်… အေးလေးရယ်… ကိုလေ… မမကို… အရမ်းချစ်ခဲ့တယ်… အခုအထိလဲချစ်တုန်းပဲ… ရွှတ်… ပြွတ်… ဒါပေမယ့်… အေးကိုတဖြည်းဖြည်း… ကိုလေ… ပိုပိုချစ်လာတာ… အသည်းပေါက်မတတ်ပဲ… အရင်က… မမကိုစွန့်လွှတ်ခဲ့ရလို့… ဝမ်းနည်းခဲ့ပေမယ့်… အခုတော့… ဘယ်သူ့မှမရှိတော့ရင်တောင်… အေးကို့အနားမှာရှိနေရင်… လုံလောက်ပြီ… ကိုလေ… အေးကိုချစ်တဲ့အချစ်က… မမထက်တောင်… ကျော်နေပြီထင်တယ်… ကို… အကုန်လုံးကို အရမ်းချစ်ပေမယ့်… အခုအချိန်မှာ ကိုနဲ့အေးလဲ… လက်မထပ်ရသေးဘဲ… လွတ်လပ်သူချင်း… ယှဉ်ပြိုင်ပြီးထပ်ရွေးရမယ်ဆို… ကိုအေးကိုပဲ… ထပ်ရွေးမိမှာပဲ… မေမေ… မမနဲ့ မူယာ့ကို… လက်ထပ်လို့မရလို့… မရွေးတာမဟုတ်ဘူးနော်… သူတို့နဲ့လက်ထပ်လို့ရရင်တောင်… ကိုက… အေးကိုပဲ… ရွေးမှာသိလား… ကို… အဲ့လောက်ထိ… အေးကိုပိုချစ်လာတာ… သိရဲ့လား… ပြွတ် ”
“ဟင့်… တကယ်… ပြွတ်… ချစ်လိုက်တာ… ပြွတ်… ကိုရယ်… အေးအရမ်းပျော်တာပဲ… အေးက… ကိုအချစ်ရဆုံးပေါ့နော်… ပြွတ်…. ပြွတ်…”
“အင်း… အားလုံးထဲမှာ… အေးက ကို့ရဲ့အချစ်ဆုံးပဲ… ပြွတ်… ပြွတ်… အေးသဘောမတူရင်… ကို သူတို့ဆီမသွားတော့ဘူး… အေးတစ်ယောက်ထဲကိုပဲ… အဖော်ပြုပြီး ချစ်မယ်… ”
“ကိုရယ်… ဒီည… အေးတော့ အိပ်လို့တောင်ပျော်မယ်မထင်ဘူး… အရမ်းပျော်တာပဲ… ပြွတ်… ပြွတ်… ကိုကအဲ့လိုပိုချစ်လာလေ… အေးက ပိုကြည်ဖြူလေပဲသိလား… အေးနဲ့အတူရှိနေချိန်… အေးကိုချစ်နေရင်… ကျေနပ်ပြီ… အကြာကြီးနမ်းရအောင်… ကို့ကို… အေး ချစ်လိုက်တာ… ပြွတ် ဟင်း… ”
ကျုပ်နဲ့ရင်အေး နှုတ်ခမ်းချင်း ဖွဖွစုပ်ပြီး မျက်လုံးမှိတ်ကာ တင်းတင်းလေး ဖက်ထားးကြပြီး နမ်းလိုက်ကြတာ တော်တော်တောင်ကြာသွားတယ်။ ပြီးတော့ မျက်လုံးလေးဖွင့်ကာ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ကာ ရယ်မိကြတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ် ရင်အေးရဲ့စောက်ပက်ထဲ ခါးလေးမြှောက်ကာ လီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ချစ်ဆိပ်တက်နေလို့နဲ့ထင်တယ် ရင်အေးရဲ့စောက်ပက်လေးက လိုးရတာ အရသာရှိလိုက်တာ။
“ဟင်း… ကိုရယ်… ကောင်းလိုက်တာ… ပြွတ်… ကို… ”
“ဗျ… ”
“ခစ်ခစ်… ချစ်လိုက်တာ… ဒီလိုလေးပဲ… ဖက်ထားရင်း… နမ်းရင်း လိုးမယ်နော်… အေးလေ ကို့ကိုဖက်ထားတာ… မလွှတ်ချင်တော့ဘူး… သိလား… ပြွတ်… ကိုအားရရဲ့လားဟင်… ”
“အင်း… ကိုလဲ… အတူတူပဲ… အေးကိုဖက်ထားတာ… မလွှတ်ချင်ဘူး… အားရတာပေါ့… ကိုချစ်တဲ့ အေးအဖုတ်ထဲထည့်ပြီးလိုးနေရတဲ့ဟာ… အကြာကြီးဇိမ်နဲ့လိုးမယ်နော်… ”
“အင်း… အကြာကြီးလိုး… ကိုကဒီနေပင်ပန်းထားတော့… ဒီည… ဒီတစ်ချီပြီးရင်အိပ်လိုက်တော့… မနက်ဖြန်ကျမှ… ခိုးလိုးကြတာပေါ့… ပြွတ်… ”
“ချစ်လိုက်တာကွာ… သိပ်အလိုက်သိတာပဲ… ”
“အေးလေး… ”
“ရှင့်… ”
“ချစ်တယ်… ”
“အွန်း… ချစ်တယ်… ”
“ချစ်ပါတယ်ဆိုကွာ… ”
“ခစ်ခစ်… ဒီကလဲ… အရမ်းချစ်ပါတယ်ဆို… ”
“ဘယ်လောက်ချစ်လဲ… ”
“အများကြီးချစ်… ပြောမပြတတ်အောင်ချစ်… အသည်းနှလုံးတွေ အူတွေ တုန်နေအောင်ချစ်… ဟောဒီ… အေရဲ့စောက်ပက်ထဲဝင်နေတဲ့… ကို့လီးကြီးကို… ဟောဒီလို… ညှစ်ထားပြီး… ထုတ်မပေးချင်းလောက်အောက်ချစ်… ခစ်ခစ်… ပြွတ်…”
“မိန်းမရယ်… ဒီလိုဆက်ညှစ်နေရင်… ကို ကြာကြာထိန်းနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး… အူး… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… အေးရဲ့စောက်ပက်လေးက…. ချစ်လိုက်တာ အေးရယ်… ဘဝတစ်ခုလုံး… အေးကို ပေးဆပ်ပြီးချစ်မယ်… ”
“ဟင့်… ကိုရယ်… အေးပြီးတော့မယ်… ကြမ်းပေးတော့ ကို… ချစ်တယ်… ဟင်း…. ပြွတ်… အူး… ဟာ့… အွင်း… ပြွတ်… ကောင်းတယ်… ဆောင့်… အာ့… ဟာ့… အီး… ထွက်ပြီ… ဟူး… ”
ဒီလို ချစ်စကားလေးတွေပြောပြီး ကြည်ကြည်နူးနူးနဲ့ လိုးနေကြရင်း အေးလေးအလိုကျ ကြမ်းကြမ်းလေးဆောင့်လိုးပေးရင်း ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေး ပြီးသွားတော့ သူ့စောက်ပက်ထဲ လီးစွပ်လျှက် အနမ်းလေးပေးကာ အမောပြေစေလိုက်တယ်။
“အေးလေး…”
“ရှင့်… ကို…”
“ကိုလေ… အေးကို… အတင်းအကြပ် တောင်းဆိုတာမဟုတ်ဘူး.. ဘူးနော်… ကိုက… အေးကို… ဒီအတိုင်းပဲ… ပြောပြတာ…”
“ပြွတ်… ကိုရယ်… အေးက ကိုရဲ့မယားပါ… စကားပလ္လင်ခံမနေပါနဲ့… ပြော…”
“ဒီနေ… မေမေဖင်ကြားကို… ကို့လီးနဲ့ပွတ်ရင်း… မေမေ့ဖင်ပေါက်လေးကို… လီးနဲ့ထိုးမိတယ်… ကိုလေ… ကို့လီးကို မေမေ့ဖင်ပေါက်လေးထဲ… ထည့်ချင်မိသွားတယ်…”
“ဟမ်… ကိုက… မေမေ့ဖင်ပေါက်ကို… လိုးချင်သွားတာလား…”
“အင်း… မေမေ့ပေါက်ကို… လိုးချင်သွားတာ… မေမေက… ဖေဖေလုပ်ချင်လို့… တောင်းဆိုတာတောင်… ပေးမလုပ်ခဲ့ဘူးတဲ့… ကိုနဲ့ကျတော့… စမ်းကြည့်ချင်တယ်တဲ့… အခုတော့ နာမှာကြောက်လို့… ပေးမလုပ်ရဲသေးဘူးတဲ့… နောက်ကျရင်ပေးလုပ်မယ်တဲ့… ”
“မေမေက… တကယ်ပေးလုပ်မယ်ထင်တယ်… အဲ့ဒါက… တကယ်နာမယ်ထင်တယ်နော်… ”
“အင်း… ကိုလဲ… အရမ်းကြီးတော့မလုပ်ချင်ပါဘူး… မေမေ့ဖင်ပေါက်ကို… လီးနဲ့ထိုးမိသွားလို့… လိုးချင်သွားတာ… ”
“ဘာဖြစ်လဲကိုရယ်… မေမေက ပေးလုပ်တော့လဲ… စမ်းကြည့်လိုက်ပေါ့… ကိုလဲ… အရသာသစ်တစ်ခု… ရတာပေါ့….”
“ကိုပြောချင်တာအဲ့ဒါမဟုတ်ဘူး… ကိုက… အဲ့ဒီအရသာသစ်ကို… အေးနဲ့အရင်… ခံစားကြည့်ချင်တာ… ”
“အာ… ”
“ဟုတ်တယ်… မေမေပေးမလုပ်တာကိုတောင်… အခုကျေးဇူးတင်မိတယ်… ”
“ဘာလို့လဲ… ကိုရဲ့”
“အခုလို… အေးကို ကိုက အားလုံးထက်ပိုချစ်တာသိပြီးတဲ့နောက်… အေးနဲ့ပဲအရင်… လုပ်ချင်တယ်… အေးဖင်ပေါက်လေးကိုပဲ… အရင်လိုးချင်တယ်… အဲဒီအရသာသစ်က… ကောင်းလား မကောင်းလား မသိပေမယ့်… အေးနဲ့ပဲအရင်လုပ်ချင်တာ… ကိုလူပျိုဘဝကိုလဲ… မမကို အရင်ဆုံးပေးခဲ့ရတယ်… ဒီအရသာသစ်ကိုတော့… အေးနဲ့ပဲ… ပထမဆုံးခံစားချင်မိတယ်… ကိုအတင်းမတောင်းဆိုပါဘူး… အေးနာမှာကြောက်ရင်… ကိုမလုပ်ပါဘူး… မေမေခွင့်ပြုမှပဲ… လုပ်ကြည့်တော့မယ်…”
“ဟင့်ကိုရယ်… အေးလဲ… နာမှာတော့ကြောက်တယ်… ကိုလုပ်ချင်ရင်လုပ်ပါ… ”
“အေးရယ်… ဒါကတကယ်ပဲ… နာမယ်ထင်တယ်… မလုပ်တော့ပါဘူး… အေလေးကို…. မနာစေချင်ဘူး… ”
“ဟင့်အင်း… လုပ်ပါကိုကယ်… ကိုပထမဆုံးလိုးဖူးတဲ့ဖင်က… အေးရဲ့ဖင်ပဲဖြစ်ရမယ်… ဘယ်လောက်နာနာ… အေး… ရအောင်ခံပေးမယ်…. နော်… ”
“အေးလေးရာ… ကိုပြောမိတာ မှားပြီထင်တယ်…”
“ဟင့်အင်း… အခုလိုပြောပေးတာ… အေးက ကို့ကိုကျေးဇူးတောင်တင်သေးတယ်… အေးက ကို့အချစ်ကိုလဲ… ပထမဆုံးမရခဲ့ဘူး… ကိုလိုးဖူးတဲ့… ပထမဆုံးအဖုတ်လဲ… မဟုတ်ခဲ့ဘူး… ဒီဖင်လေးကိုတော့… သူများကိုမလိုးခင်… အေးကိုလိုးပေးပါနော်…”
“အေးလေးရာ… ချစ်လိုက်တာကွာ… ပြွတ်… ပြွတ်… ကိုက အေးလေးနာမှာစိုးတာ….”
“နာပစေကိုရာ…. အေးတကယ်… ကိုပမဆုံး… ဖင်လိုးဖူးတဲ့သူ… ဖြစ်ချင်တယ်…”
“ပြွတ်… ပြွတ်… ဒါဆို… ကို… အေးနာမှာလားလိုသိကောင်…. လက်ချောင်းလေး… အရင်ထည့်ကြည့်မယ်နော်… ”
“အွန်း… ပြွတ်… ချစ်တယ်ကိုရယ်… ”
“ကိုလဲ… အေးကိုသိပ်ချစ်တယ်…”
ကျုပ်လဲ ရင်အေးရဲ့စောက်ပက်ထဲမှာ စိမ်ထားတဲ့ ကျုပ်ရဲ့ တောင်နေတဲ့လီးကို ခါးမြှောက်ကာ ချွတ်လိုက်ပြီး လက်လေးနဲ့ ရင်အေးရဲ့ဖင်ကြားအထိ စီးကျနေတဲ့ သူ့စောက်ရေတွေကို စောက်ပက်ထဲကပါနှိုက်ယူပြီး ရင်အေးဖင်ဝမှာ စိုရွှဲနေအောင် သုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ရင်အေးရဲ့ဖင်ပေါက်လေးထဲ လက်ညှိုးလေး ထည့်ကြည့်လိုက်တယ်။
“နာလား… အေးလေး…. ”
“ဟင့်အင်း…. မနာဘူးကို… ဖင်ထဲမှာ ကလိကလိနဲ့…. တမျိုးကြီးပဲ… အဖုတ်ကလဲယားလာတယ်…. ရင်တွေခုန်လိုက်တာ ကိုရယ်… နောက်တစ်ချောင်း… ထည့်ကြည့်လေ…. ”
“အင်း… နာရင်ပြောနော်… ကို အေးနာမယ်ဆိုရင်… မလုပ်တော့ဘူး…. ”
“ရတယ်… တကယ်မနာဘူး…. လုပ်နော်ကို…. ”
ကျုပ်နောက်တစ်ချောင်းထည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ရင်အေးက နာဟန်မပြဘဲ သူ့ဖင်ပေါက်လေးက အလိုက်သင့်နဲ့ လက်နှစ်ချောင်းက လျောလျောရှူရှူဖြစ်လာပြီး သူ့ ဖင်ပေါက်လေးက ကျယ်လာသလိုပဲ။
“ဟင့်… ရလောက်ပြီထင်တယ်ကို… ထည့်ကြည့်လေ… လာ… ကိုလီးကို အေးရဲ့ဖင်ဝမှာ တေ့ပေးမယ်… ”
ရင်အေးက သူ့ဖင်ကို အစွမ်းကုန်ကော့တင်ပေးထားရင်း ကျုပ်လီးကို သူ့ဖင်ဝမှာတေ့ပေးတော့ ကျုပ်ရဲ့ ပထမဦးဆုံးဆိုတာလေးကို မျှော်လင့်နေရှာတဲ့ ကျုပ်ရဲ့ချစ်ဇနီးလေးကို ချစ်လိုက်တာ။ ကျုပ်တို့တွေ ဖင်ပေါက်ချဲ့တာတွေ လီးကိုဖင်ဝတေ့တာတွေ လက်တစ်ဖက်စီနဲ့ လုပ်နေကြပေမယ့် ကျန်နေတဲ့လက်တစ်ဖက်က အချင်းချင်း ဖက်ထားတာကို မလွှတ်ကြဘူး။ ကျုပ် ရင်အေးရဲ့ဖင်ကို လီးနဲ့ဖိသွင်းကြည့်သလို ရင်အေးကလဲ ကျုပ်လီးကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ဖင်ဝကို အားစိုက်ထိုးထည့်နေတယ်။ ရင်အေးရဲ့ဖင်ဝလေးက လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ ချဲ့ထားတာတောင်မှ တင်းခံနေတုန်းပဲ။
“အေးလေး… မရဘူးထင်တယ်…. ”
“ဟင့်အင်း… ဆက်သွင်း ကို… ဝင်တော့မှာပါ… ဟင်း….”
ချစ်ဇနီးလေးကိုယ်တိုင်က စိတ်အားထက်သန်စွာ တောင်းဆိုနေတော့ ကျုပ်လဲ သူ့ဖင်ထဲ ကျုပ်လီးဝင်နိုင်ရေး ကြိုးစားပြီး ထည့်နေမိတယ်။ ခဏအကြာမှာတော့ ရင်အေးရဲ့ဖင်ထဲ ကျုပ်လီးက ဒစ်ဖူးအပြင် နောက်ထပ် တစ်လက်မလောက်ပါဝင်သွားတယ်။
“အင့်… ဟင်း… ”
ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးတစ်ယောက် အင့်ခနဲ့သာ အသံထွက်လာပေမယ့် သူ့မျက်လုံးကို မှိတ်ပြီး အံကြိတ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးက တဆတ်ဆတ် တုန်နေရှာတယ်။
“အေးလေး… အရမ်းနာနေပြီမလား… ကိုပြန်ထုတ်လိုက်တော့မယ်နော်… ”
“ဟင့်အင်း…. ကို့ဒစ်ဖူးကြီးတောင်…. ဝင်သွားပြီပဲ… အေး မနာပါဘူး… ကို ဖြည့်ဖြည်းချင်းလိုးရင်း…. ဆက်သွင်းလိုက်တော့နော်… ”
ပါးစပ်က မနာဘူးလို့ပြောနေပေမယ့် နှုတ်ခမ်းကတော့ တုန်နေဆဲ။ နာနေလျှက်နဲ့ ကျုပ်ဖင်လိုးတာကို ကြိတ်ခံပေးနေတဲ့ ချစ်ရသောဇနီးလေးကို သနားမိရင်း ရင်အေးရဲ့ မျက်နှာတပြင်လုံးကို ဖိဖိနမ်းနေမိတယ်။
“ကို့ကို… အဲ့လောက်ချစ်ရလား… အေးလေးရယ်… ရွှတ်… ရွှတ်… ရွှတ်… ချစ်လိုက်တာကွာ… ရွှတ်… ရွှတ်… ရွှန်….”
“ချစ်တာပေါ့ကိုရယ်… ပြွတ်… အေးကိုဖက်ထားပေးနော်… အခု နည်းနည်းနာပေမယ့်… နောက်ကျ ကောင်းရင် ကောင်းလာမှာပါ… ရတယ်နော်ကို… ကို့မိန်းမဖင်ကို… လိုးပေးတော့နော်…. ”
“ချစ်လိုက်တာ… ကို့အသည်းတုံးလေးရာ… ပြွတ်… ဟောဒီလိုတင်းနေအောင်ဖက်ထားမှာသိလား… ပြွတ်… ပြွတ်… ”
“အင်း… ဖက်ထားပေး… ချစ်တယ်နော်… ပြွတ်… ပြွတ်… လိုးတော့ကို… အေးခံနိုင်ပါတယ်… ”
“အင်းပါ… အရမ်းနာရင်… အောင့်မခံနဲ့… ပြောနော်… ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးပေးမယ်… ပြွတ်… ”
“ဟုတ်…. ကို…. ပြွတ်… ”
ရင်အေးရဲ့ဖင်ထဲဝင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စပြီး လှုပ်ရှားကာ လိုးပေးရင်း နည်းနည်းစီ ဆက်သွင်းနေမိတယ်။ ရင်အေးရဲ့ဖင်က ကျပ်ထုပ်နေလို့ လိုးရတာ အရသာရှိပေမယ့် ရင်အေးကိုသနားမိနေလို့ အညင်သာဆုံးဖြစ်အောင် လိုးပေးနေမိတယ်။ စောက်ပက်ကိုလိုးရတာနဲ့မတူတာက စောက်ပက်က မွေးလမ်းကြောင်းတစ်ခုလုံးက လီးကိုဆုပ်ညှစ်ပေးနေပြီး ဖင်ကတော့ ဖင်ဝတစ်ခုတည်းကပဲ လီးကိုညှစ်ပေးနေတာ။ ကောင်းတာကတော့ တစိမျိုးစီပေါ့။ ကျပ်ထုပ်နဲ့တဲ့ ရင်အေးရဲ့ ဖင်ကိုလိုးနေရင်း အဝင်အထွက်က တဖြည်းဖြည်းချင်း အဆင်ချောလာတယ်။ ကျုပ်လီးမှပေနေတဲ့ ရင်အေးရဲစောက်ရည်ကြောင့်ထင်ပါတယ်။
“အေးလေး… ပြွတ်… အရမ်းနာနေလား မိန်းမ… ပြွတ်… ”
“ဟင့်အင်း… အရမ်းမနာတော့ဘူး… ကို…. အစတုန်းကတော်တော်နာတာ… အခုတော့… နည်းနည်းနာသေးပေမယ့်… ကောင်းလာသလိုပဲ… ကို့စိတ်ကြိုက်လိုးတော့ ကို… အေးခံနိုင်ပါပြီ… ဟင်း…  ”
ကျုပ်လဲလိုးရတာကောင်းလာပြီး အဝင်အထွက်လဲ ချောနေပြီမို့ ချစ်ဇနီးလေးကို တင်းတင်းဖက်ရင်း အရှိန်တင်လိုက်တယ်။ ရင်အေးကလဲ ညည်းသံလေးထွက်လာကာ ကျုပ်ကို ပိုတိုးလို့ဖက်လာတယ်။
“ကို… ကောင်းလာ… ”
“အင်း… ကောင်းတယ်…. အေးရော… ကောင်းရဲ့လား… ”
“အင်း… ကောင်းတယ်… ကို… ဖင်ကိုအလိုးခံနေရင်း အဖုတ်ထဲက… လဲကောင်းနေတယ်… လိုး…. ကို… ပြွတ်… ကြမ်းကြမ်းလေး… လိုး… အေးဖင်ကိုလိုးရတာ…. ကြိုက်လား…. ”
“အင်း… ကြိုက်တယ်… ပြွတ်… ပြတ်… ချစ်တယ်အေးရယ်…. ပြွတ်… ပြွတ် ”
“အင်း… ပြွတ်… ပြွတ်… ချစ်တယ်… ကိုရယ်… လိုး… အူး… ကြမ်းကြမ်းလေး… အ….ဟား…. စောက်ပက်ယားလိုက်တာ… ဟင်း ”
ပြောရင်း ရင်အေးက ကျုပ်ကိုဖက်ထားတဲ့လက်တစ်ဖက်ကို ဖြုတ်ကာ သူ့စောက်ပက်ကို ပွတ်နေတယ်။
“ကိုပွတ်ပေးမယ်လေ… အေးရဲ့ ”
“ဟင့်အင်း… အေးဘာသာပွတ်မယ်… ကိုက ဖက်ပဲဖက်ထားပေး… ဟင့်… ဘယ်လိုကြီးလဲမသိဘူးကိုရယ်… ဖင်ထဲကလဲကောင်းတယ်… စောက်ပက်ထဲကလဲ… ကောင်းတယ်… အင်း ”
“ကိုလဲ… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… အေးရဲ့ဖင်ပေါက်လေးက… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… ပြွတ်…. ပြွတ်… ကိုပြီးတော့မယ်…. ပြွတ်… ပြွတ်…. ချစ်တယ်အေးရယ် ”
“အင်း… ဟင်း… အေးလဲအရမ်းကောင်းတယ်… လိုး… ကို့မိန်းမဖင်ကို… ကို့လီးနဲ့ဆောင့်လိုး… ဟင့်… အေးလဲပြီးတော့မယ်…. ဟင်း… ကိုပထမဆုံး… ဖင်ထဲထည့်မယ့်လရည်ကို… အေးရဲ့ဖင်ထဲ ထည့်လိုက်တော့… ပြွတ်… ချစ်တယ်… အ… ဟား… အူး… ပြိး… ပြီ…. အင်း… ဟင်း”
ကျုပ်လဲ ရင်အေးရဲ့ဖင်ကိုလိုးနေရင်း မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သူ့ဖင်ထဲကို လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တော့ ရင်အေးလဲတုန်ယင်ပြီး ပြီးသွားတော့တယ်။ ရင်အေးက သူ့စောက်ပက်ကိုပွတ်နေတဲ့ လက်ကိုပါရုတ်ကာ ကျုပ်ကိုတင်းတင်းဖက်ကာ အမောဖြေနေတော့ ကျုပ်လဲ ရင်အေးကိုတင်းတင်းဖက်ကာ အမောဖြေနေရတော့တယ်။ အခုချိန်အထိ ကျုပ်ရဲ ခါးအောက်ပိုင်းက ရင်အေးရဲ့ထမိန်ထဲမှာပဲ ရှိနေသေးတယ်။
“ဖင်ခံရတာကြိုက်လား… အေးလေး… ရွှတ် ”
“အွန်း… ကြိုက်တယ်… ရွှတ်… အစက နာပေမယ့်… နောက်ကျတော့… အရမ်းကောင်းတာပဲ… ကိုရော ကြိုက်လား”
“အင်း… ကြိုက်တယ်… အေးရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးလိုးရတာကို ပိုကြိုက်တယ်”
“ဘာလို့လ”
“အေးရဲ့စောက်ဖုတ်လေးက… ဖင်လောက်မကျပ်ပေမယ့်… ကို့လီးကို ဆုပ်ပြီးညှစ်ပေးတာလေးကိုလဲ ကြိုက်တယ်… စောက်ရည်တွေအများကြီးထွက်ပြီး… လိုးရတာကို ကြိုက်တာ… သိလား ”
“အင်းပါ… ကို့မိန်းမကို… ကိုလိုးချင်တဲ့အပေါက်သာလိုး… ဖင်ပဲလိုးလိုး… စောက်ဖုတ်ပဲလိုးလိုး… အေးကြိုက်တယ် ”
“အေးရဲ့ထမိန်ထဲဝင်တာရော… ကြိုက်လား ”
“အွန်း… အစက… ကိုကို့မဝင်စေချင်လို့… ရင်တုန်နေတာ… ကိုက တကယ်ကြီး အေးရဲ့ထမိန်ထဲကိုဝင်သွားတော့… အေးလေ…. ရင်တုန်နေပေမယ်… ရင်ထဲမှာ… လှိုက်ပြီး ကြည်နူးရတာ… အေးထမိန်ထဲမှာ… အေးအဖုတ်ကိုယက်ပေးနေတဲ့… ကို့ကိုကြည့်ပြီး… အေးလေ… ကို့ကို့ချစ်လိုက်တာဆိုတာ… သိလား… ပြွတ်… ”
“ပြွတ်… ဒါဆိုနောက်လဲဝင်မယ်နော်… အမြဲတော့မဝင်ပါဘူး… လုပ်ချင်စိတ်ပေါက်မှဝင်မှာ… ခုနကလို.. အေးက ထမိန်လေးလှန်ပြရင်တော့… ကိုလဲ ပြေးဝင်ပြီး… အေးစောက်ဖုတ်လေးကို ယက်မိမှာပဲ… သိလား”
“ခစ်ခစ်… ချစ်လိုက်တာ… ပြွတ်… ဒါဆို အေးအရမ်းစိတ်ပါနေရင်… ကို့ကိုထမိန်လှန်ပြလိုက်ရုံပဲပေါ့… ခစ်ခစ် ”
“အင်း… ပြွတ်… ချစ်လိုက်တာ… အေးဖင်လေးနာနေသေးတယ်မလား… ကိုကြက်ထုပ်ထိုးပေးမယ်”
ကျုပ် ရင်အေးရဲ့ဖင်ထဲက လီးကိုချွတ်လိုက်ပြီး ကိုယ်ပေါ်က ဆင်းဖို့လုပ်တော့ ကျုပ်ကိုခွာမရအောင် တင်းတင်းဖက်ထားတယ်။
“အေးလေး… ပြွတ်… ကိုက ကြက်ထုပ်ထိုးပေးမလို့ပါဆို ”
“ဟင့်အင်း… ဖက်ထားတာမဖြုတ်ရပါဘူးဆို ကိုရာ… အေးဖင်က… သိမနာတော့ပါဘူး… မနက်ကျသက်သာသွားမှာ… ပြွတ်… အေးကိုဂရုစိုက်လိုက်တာ… ပြွတ်… အရမ်းချစ်တာပဲ… ဖက်ပဲဖက်ထားနော် ”
“ဒါဆိုလဲ… အေးလေး… လေးနေလိမ့်မယ်… လာ ”
ကျုပ် ရင်အေးကိုဖက်လျှက် ထပ်လျှက်ကနေပဲ တစ်ပတ်လှိမ့်လိုက်တော့ ရင်အေးက ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ရောက်သွားတယ်။
“ဒီလိုမှ အဆင်ပြေတာ… ကို့ရင်ဘတ်ပေါ်… ပါးလေးအပ်ပြီး အိပ်နော်… ကို့ရင်ခုန်သံကိုကြားရလား ”
“အင်း ကြားရတယ်… ချစ်လိုက်တာ… ခစ်ခစ် ”
“ဘာရယ်တာလဲ ”
“ဟီး… ကိုနဲ့အေး ထမိန်တစ်ထည်တည်းကို နှစ်ယောက်အတူစွပ်ပြီး… အိပ်တာတွေးမိလို့ပါ… ခစ်ခစ်”
“မကြိုက်ဘူးလား… ကိုတော့သဘောကျတယ် ”
“အွန်း… အေးလဲသဘောကျတယ်… ကို… အေးကို မိုးလင်းတဲ့အထိ ဖက်ထားပေးနော်… ”
“အင်း… လုံးဝမလွှတ်ဘူး… အေးလေးကို တစ်ညလုံးဖက်ထားမယ်… ရွှတ်… ကို့ရင်ခုန်သံလေးနားထောင်ပြီး… အိပ်တော့နော်… အရမ်းချစ်တယ်… ဂွတ်နိုက် ”
“ဟုတ်… အရမ်းချစ်တယ် ဂွတ်နိုက်”

အခန်း ၈(ဆက်ရန်)

(အခန်း ၈/၁)

တကယ်လဲ ကျုပ်ကိုယ်ကျုပ် အံ့သြမိပါတယ်။ မမသူဇာကို ကျုပ်နှစ်တွေအကြာကြီး မောင်နှမထက်ပိုတဲ့ သံယောဇဉ်တွေနဲ့ ချစ်ခဲ့တာပါ။ ဒါပေမယ့် အခုနောက်ပိုင်း ကျုပ်ရဲ့ဇနီးလေးကို ပိုပိုပြီးကို ချစ်လာနေမိတာ။ မမသူဇာကို ချစ်တဲ့အချစ်တွေက လျော့သွားတာမျိုးမဟုတ်ဘဲ ရင်အေးပေါ်ချစ်တဲ့အချစ်က မမသူဇာကို ချစ်တဲ့အချစ်တွေကို အမီလိုက်ရုံမက ကျော်ချင်နေပြီလေ။

ဒီလိုနဲ့ ကျုပ် မေမေတို့အိမ်သွားရင် မူယာပါရှိနေတော့ သုံးယောက်ကို မျှချစ်ပေးရတယ်။ အားလုံးကတော့ ပြေပြေလည်လည်ပဲမို့ ရောက်တိုင်းလဲ အလှည့်ကျ စိတ်ချမ်းသာစွာ ကျေနပ်မှု တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီနဲ့ ပျော်ပျော်ရွင်ရွင် ချစ်ရည်လူးရတယ်။ အိမ်မှာ မူယာမရှိတော့ အိမ်သူချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးကို ပိုတိုးချစ်ခွင့်ရလို့လဲ စိတ်ချမ်းသာရတယ်။ မူယာကလဲ ကျုပ်အလုပ်သွားချိန်တွေမှာ သူ့ချစ်သူ ရင်အေးကို လာပြီးတွေ့တဲ့အကြောင်း ရင်အေးကပြန်ပြောပြတယ်။ နေ့တိုင်းတော့မလာပါဘူး။ ကျုပ် သူ့ဆီမလာတဲ့ရက်တွေကိုပဲ လာတာ။ ရင်အေးကို သူ့အဖေနဲ့လုပ်လို့ရအောင် အလှည့်ပေးတဲ့သဘောပေါ့။
*********
“ကောင်မစုတ်… ငါမှမခေါ်ရင်… နင်ငါ့ဆီဖုန်းခေါ်ဖို့ရော… အစီအစဉ်ရှိသေးရဲ့လား… ဟမ်… ”
“……..”
“ဆင်ခြေတွေနော်… မိသက်ထား… ငါ့မှာတော့… ကိုယ့်သူငယ်ချင်းကြီးကို… လွမ်းလိုက်ရတာ… ”
“…….. ”
“ဟီး…. မမေ့ပါဘူးဟာ… ကိုယ်ချစ်တဲ့သူနဲ့ မိသားစုဘဝလေးဆိုတော့လဲ … စိတ်ချမ်းသာရပါတယ်ဟာ… ”
“……..”
“အေးပါသက်ထားရယ်… ငါသိပါတယ်… ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်… အခက်အခဲရှိရင်… ငါတို့ကိုလဲမမေ့နဲ့လေဟာ… အိမ်မှာ ဖေဖေရှိနေတော့… ထားခဲ့ပြီးလာလည်လို့ကလဲအဆင်မပြေဘူးဟ… နင်လည်း… အဆင်ပြေရင်လာခဲ့ပါအုံးဟ… ငါတို့တွေမဆုံရတာတောင်ကြာပြီ… ”
“…….. ”
“အနားမှာ ကိုရှိတယ်… ကိုနဲ့ဖုန်းပြောလိုက်အုံး…”
ရင်အေးက မနက်စာစားနေတဲ့ ကျုပ်လက်ထဲကို ဖုန်းထည့်ပေးတယ်။
“သက်ထား… ဘယ်လိုလဲ ကျန်မာရေးရော ဒေါင်ဒေါင်မြည်ပဲလား… ”
“ဒေါင်ဒေါင်တင်မကဘူး… ဖိုးတေရ… ဒင်ဒင်ပါမြည်တာ… ခစ်ခစ်… ”
“ကောင်းတာပေါ့ဟ… တွေ့မှအဲ့လိုအသံထွက်လားလို့… ခေါက်ကြည့်အုံးမယ်… ဟား… ဟား… ”
“ကောင်စုတ်… နင်ခေါက်ရဲရင်ခေါက်ကြည့်ပါလား… ခစ်ခစ်… ”
“နင်က… ကျောင်းဆရာမလဲဖြစ်… ချောချောလှလှလေးဆိုတော့… နင့်ဘဲကြီး… နင့်အနားကခွာနိုင်မှာတောင်မဟုတ်တော့ဘူး… ဟား… ဟား… ”
“နင်သာ… ရင်အေးနားကမခွာနိုင်တာ မလား… ကောင်စုတ်ဖိုးတေ… ”
“မခွာနိုင်ဘူးလေ… အခုတောင် မနက်စာကို… ပူးကပ်ပြီးစားနေတာ… ”
“အေးပေါ့ဟာ… နင်တို့က ချစ်တဲ့သူချင်း ယူရတော့… စိတ်ချမ်းသာရတာပေါ့…”
သက်ထားရဲ့အသံလေးက ဖျော့တော့သွားတယ်။
“သက်ထားရယ်… ငါက နင့်ကိုပျော်အောင် စတာပါဟ… နင်က မျက်နှာစူရင်… မျောက်နဲ့တူတယ်… ပြုံးပြုံးလေးပဲနေစမ်းပါဟ…”
“ခစ်ခစ်… ခစ်ခစ်… ကောင်စုတ်… ပေါက်ကရက ပြောပြီ… ခစ်ခစ်… ခစ်ခစ်…”
“အဲ့လိုလုပ်ပါဟ… နင်အခုထိ… ကလေးမရသေးဘူးလား… မယူသေးတာလား… ငါ့သမီးတောင်… ၆တန်းတက်နေပြီ…”
“မယူတာတော့မဟုတ်ပါဘူးဟာ… မရတာ… ဘာတွေချွတ်ယွင်းနေလဲတော့မသိပါဘူး… ”
“နင့်ဘဲကြီးအိမ်မှာမရှိဘူးလား… ”
“ဟင့်အင်း… သူက သူ့ဆန်စက်တွေဆီလျှေက်ကြည့်နေတာ…အိမ်လဲ သိပ်မကပ်ပါဘူးဟာ… အိမ်မှာ သူ့အဒေါ်အပျိုကြီးတစ်ယောက်နဲ့ အိမ်မှာ ခိုင်းဖို့ခေါ်ထားတဲ့… ကောင်မလေးတစ်ယောက်ပဲရှိတာ…”
“ဒါဆို… ငါ့သူငယ်ချင်းလေး အထီးကျန်နေမှာပေါ့… အိမ်ကိုလာလည်လေဟာ… နင်လဲစိတ်ပြေလက်ပျောက်ဖြစ်တာပေါ့… ”
“မအားရပါဘူးဟာ… ကျောင်းကတစ်ဖက်နဲ့… ကျောင်းပိတ်မှပဲ… အဆင်ပြေရင်လာလည်မယ်လေ… ”
“အေးပါ… နင်လာမယ်ဆိုကြိုဖုန်းဆက်လိုက်… ငါလာခေါ်မယ်…”
“အေးပါ… ငါဆက်လိုက်မယ်…”
“ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်နော်သက်ထား… ငါလဲအလုပ်သွားရတော့မှာ… ကလေးတွေဆီကလဲ… မုန့်ကပ်စားမနေနဲ့… သိလား… ”
“သေနာကောင် ဖိုးတေ… ကလေးတွေဆီကမုန့်ကပ်စားစရာလား… ခစ်ခစ်… ခစ်ခစ်… ခစ်ခစ်… အေးပါ… နင်အလုပ်သွားရတော့မှာဆို… ဒါပဲလေ… ”
“အေးအေး… အာဘွား… ”
“ကောင်စုတ်ဖိုးတေ… ရင်အေး ထုစမ်းပါစေတော်… ခစ်ခစ်… ငါဖုန်းချလိုက်ပြီ ဖိုးတေ… ”
“အေး… ”
သက်ထားက ဖုန်းချသွားတော့ ကျုပ်လဲ မနက်စာကို ဆက်စားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အဝတ်အစားလဲကာ အလုပ်ကိုသွားလိုက်တော့တယ်။

သက်ထားဆိုတာ သူ့နာမည်အပြည့်အစုံက သက်ထားနွယ်တဲ့။ ကျုပ်နဲ့ရင်အေးရဲ့ တက်က္ကသိုလ်တုန်းက သူငယ်ချင်း။ ရင်အေးရဲ့သူငယ်ချင်းဆိုရင် ပိုမှန်မယ်။ ကျုပ်ရင်အေးနဲ့ ချစ်သူမဖြစ်ခင်ကတည်းက ရင်အေးနဲ့ သက်ထားက အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းတွေ။ သက်ထားက နယ်ကကျောင်းလာတက်တာ။ သူကအဆောင်နေတော့ ရင်အေးကပါ အဆောင်မှာလိုက်နေတဲ့အထိ ချစ်ကြတဲ့သူငယ်ချင်းတွေ။ ရင်အေးက အဆောင်မှာ တစ်ပတ်တန်သည် နှစ်ပတ်တန်သည် နေပြီးရင် သက်ထားက ရင်အေးတို့အိမ်မှာ တစ်ပတ်နှစ်ပတ် လိုက်နေပေးရတယ်။ ကျုပ်နဲ့ရင်အေး ချစ်သူတွေဖြစ်တော့ ၂ယောက်တွဲကနေ ၃ယောက်တွဲဖြစ်သွားတာ။ �ဒီတော့ ကျုပ်တို့သုံးယောက်က ကျောင်းမှာ သွားအတူစားအတူ တပူးတွဲတွဲ တွေမို့ သက်ထားနဲ့ကျုပ်လဲ ပြောမနာဆိုမနာ သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။ ကျုပ်နဲ့ရင်အေ နှစ်ယောက်ထဲ သီးသန့်ချိန်းတွေ့တာမျိုးလုပ်တဲ့အချိန်တွေလောက်ပဲ သက်ထားက ကျုပ်တို့နဲ့အတူမရှိတာ။ ကျုပ်နဲ့ရင်အေး ကျောင်းပြီးလို့ လက်ထပ်ပြီးနောက်ပိုင်း သိပ်မကြာဘူး သူလဲ သူ့မိဘတွတွေပေးစားတဲ့ နယ်ကလူကိုပဲယူလိုက်ရတယ်။ သက်ထားမင်္ဂလာဆောင်တုန်းက ကျုပ်တို့လင်မယား နယ်အထိ လိုက်သွားရတယ်။ အဲ့ဒီတုန်းကတော့ ရင်အေးရဲ့အမေက ရှိနေသေးတယ်။ ကလေးလဲမရသေးတော့ အဆင်ပြေတယ်လေ။ သက်ထားကမယူချင်ပေမယ့် မိဘဆန္ဒကိုမလွန်ဆန်နိုင်လို့ ယူရတာ။ သူ့မှာလက်ဆုပ်လက်ကိုင်ပြစရာ ရည်းစားလဲမရှိရှာတော့ မိဘစကားနားထောင်တဲ့ သမီးလိမ္မာလေးပီပီ လက်ခံလိုက်ရတော့ ရင်အေးကပဲ အဖာ်လုပ်ပြီး နှစ်သိမ့်ရတယ်။ ရင်အေးကိုသက်ထားနာမှာနေစေကာ ကျုပ်က မင်္ဂလာဆောင်အတွက် လိုအပ်တာတွေဝိုင်းလုပ်ပေးရင်း သက်ထားတို့အိမ်မှာ ကျုပ်တို့လင်မယား တစ်ပတ်လောက်ကြိုပြီး နေပေးရတယ်။ တခါတလေ ကျုပ်တို့သူငယ်ချင်းသုံးယောက် စကားပြောကြမှ စလိုက် နောက်လိုက်နဲ့ သက်ထားတစ်ယောက် ရယ်ရယ်မောမောနဲ့ ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ဖြစ်လာတယ်။ သူ့မိဘတွေလဲ ကျုပ်တို့လင်မယား လာနေပေးလို့ ဝမ်းသာနေကြတယ်။ သက်ထားကလဲ တစ်ဦးတည်းသောသမီးမို့ အပြင်လူနဲ့မပေးစားဘဲ ရွာက ဆန်စက်ပိုင်ရှင် သူဌေးသားက ကမ်းလှမ်းတာကို လက်ခံပြီးပေးစားခဲ့တာ။ ဒါမှလဲ မိဘတွေကိုလဲ သက်ထားက စောင့်ရှောက်နိုင်မယ်လေ။ အခုတော့ သက်ထားရဲ့မိဘတွေလဲ ကွယ်လွန်သွားကြပါပြီ။ သက်ထားက အိုးမကွာအိမ်မကွာ ရွာမှာပဲ ကျောင်းဆရာမပြန်လုပ်နေတယ်။ သက်ထားလို ချောချောလှလှ ပညာတတ်တစ်ယောက်ကို ချောင်ထိုးထားတဲ့ သက်ထားရဲ့ယောက်ျားကိုသာ အံ့သြမိတော့တယ်။

မနက်ဖြန်အလုပ်ပိတ်ရက်။ ဒီနေ့ကျုပ်အလုပ်ကပြန်လာတော့ မူယာက အိမ်မှာရောက်နေတယ်။ ပုံမှန်ဆို သူက ကျုပ်ပြန်လာချိန်ဆိုမရှိတော့ဘူး။ ကျုပ်ပြန်ရောက်တော့ အခန်းထဲမှာ အဝတ်အစားလဲဖို့တက်သွားတော့ ရင်အေးနဲ့မူယာပါလိုက်လာကြတယ်။
မူယာ့မျက်နှာက တစ်မျိုးဖြစ်နေတာတော့သိတယ်။
“မူယာ… ဘာဖြစ်လို့လဲ… မျက်နှာကတစ်မျိုးပဲ…”
“ဝေယံဖုန်းဆက်တယ် ကိုကို… ”
“ဟင်… ဘာတဲ့လဲ…”
“မူယာနဲ့တွေ့ပြီးဆွေးနွေးချင်တယ်တဲ့… အဲ့ဒါ… ကိုကိုလိုက်ခဲ့ပေးအုံးနော်….”
“အင်းပါ… ကိုကိုလိုက်ခဲ့ပေးမှာပေါ့… ဒီကောင် အခုထိ.. လက်မလျှော့သေးပါလား… ဟူး…”
“ဟုတ်ပါ့ကိုရယ်… ကြည့်ရတာ… မူယာ့ကို တကယ်ချစ်တယ်နဲ့တူပါတယ်…”
“ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်… မူယာကတော့… ငြင်းမှာပဲ… ဒီမှာက… အားလုံးအသားကျနေပြီကို… ကိုကိုနဲ့ရော မမနဲ့ရော… မူယာမခွဲနိုင်ဘူး… ဟင့်…”
“မူယာရယ်… ကိုကိုလဲမူယာ့ကို… မပေးနိုင်ပါဘူး… အရင်ဆုံး သူဘာပြောမလဲ နားထောင်ကြည့်ကြသေးတာပေါ့… မူယာ့အနားမှာ ကိုကိုတို့အကုန်ရှိနေတာပဲ… အဆင်ပြေသွားမှာပါ… ”
ကျုပ်လဲ မူယာ့ကိုဖက်ထားပြီးနှစ်သိမ့်ပေးတော့ ရင်အေးကလဲ ကျောလေးပွတ်ပြီး နှစ်သိမ့်ပေးရှာတယ်။ နောက်နေ့မှာတော့ ကျုပ်နဲ့မူယာ ဝေယံမိုးမြင့်အိမ်ကိုပဲသွားလိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ဝေယံမိုးမြင့်စောင့်နေတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ်စကားပြောရအောင် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာနေပေးရင်း စောင့်နေလိုက်တယ်။ ပြန်ထွက်လာတော့ မူယာမျက်နှာမကောင်းဘူး။ ကျုပ်လဲ မူယာနဲ့အတူ ကားမောင်းထွက်လာပြီး လူရှင်းတဲ့ အပင်ရိပ်အောက်မှာ ကားရပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မူယာ့ဘက်လှည့်ကာ မူယာ့လက်လေးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး
“မူယာ… ဝေယံက ဘာတွေပြောတာလဲ…”
“ကိုကိုရယ်… သူက… သူလဲ အိန္ဒြာနဲ့ ဖြစ်နေပြီတဲ့… ကိုကိုနဲ့မူယာ့ကိုလဲ ခွင့်ပြုပါတယ်တဲ့… အိနြာနဲ့လုပ်ရတာကြိုက်ပေမယ့်… သူချစ်တဲ့ မူယာ့အနားမှနေချင်တယ်တဲ့… မူယာမကြိုက်တာတွေလုံးဝမလုပ်ပါဘူးတဲ့… မူယာသဘောမတူဘဲလဲ… မူယာ့ကိုလုံးဝမထိပါဘူးတဲ့… မူယာ့အနားမှာပဲနေခွင့်ပေးပါတဲ့… ကိုကိုနဲ့နီးနီးနေချင်ရင်လဲ မူယာတို့ရပ်ကွက်ထဲမှာပဲ မြေကွက်ဝယ်ပြီး အိမ်ဆောက်ပေးမယ်တဲ့… အိမ်ပြီးရင် အဲ့မှာပဲပြောင်းနေကြမယ်တဲ့… အိမ်မပြီးသေးခင်… ကိုကိုနဲ့တွေ့ချင်ရင်လဲ… မူယာ့ကို သူကိုတိုင်… ကိုကို့ဆီလိုက်ပို့ပေးမယ်တဲ့… ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး…”
“ဟူး… ခက်တာပဲကွာ… မေမေတို့နဲ့တိုင်ပင်ရအောင်… ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်ရင်တော့… တရားရုံးကနေပဲ… ကွာရှင်းခွင့်တောင်းရအောင်… နော်မူယာ… မူယာနဲ့အတူနေတုန်းက… သူလုပ်ခဲ့တာတွေကို… တင်ပြပြီး… ကွာရှင်းခွင့်တောင်းရင်… ရမှာပါ… မူယာ့ကို… ကိုကိုဘယ်သု့လက်ထဲမှ… မပေးနိုင်ဘူးမူယာလေး… ”
ပြောပြီး မူယာ့ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ ဖက်ထားလိုက်တယ်။
“မူယာလဲ ကိုကို့လိုပါပဲ… ကိုကိုရယ်… မူယာ ကိုကို့ရင်ခွင်ကလွဲပြီး… ဘယ်သူဆီမှမသွားချင်ဘူး… ဟင့်… ကိုကို့ကိုပဲ မူယာချစ်တယ်… ”
“ကိုကိုလဲ… မူယာ့ကို သိပ်ချစ်တာပဲ… အိမ်ပြန်ပြီး… မေမေတို့နဲ့ တိုင်ပင်ရအောင်နော်… ”
“ဟုတ်ကိုကို…. မမကိုပါဝင်ခေါ်လိုက်ပါလား… မမကိုလဲ… အနားမှာရှိစေချင်တယ်… ”
“အင်းပါ… အေးကိုပါ ဝင်ခေါ်သွားကြတာပေါ့…”
ကျုပ်တို့တွေ အိမ်ကို ပြန်မောင်းလာခဲ့ကြတယ်။ အတွေးကိုယ်စီနဲ့ စကားမပြောဖြစ်ကြဘူး။ ရင်အေးကို အိမ်ကဝင်ခေါ်တော့ ရင်အေးက သမီးလေးမွှေးလွန်းကို သူ့အဖိုးနားမှာပဲနေဖို့ မှာခဲ့ပြီး လိုက်လာတယ်။ ဒီလိုနဲ့ မေမေတို့အိမ်ကို သုံးယောက်သား ရောက်သွားကြတယ်။ ကျုပ်နဲ့ရင်အေးက မူယာ့ကို အလယ်မှာထားပြီး ထိုင်လိုက်ကြတယ်။ မမသူဇာနဲ့ မေမေကလဲ စောင့်နေကြတာမို့ ဧည့်ခန်းမှာ အဆင်သင့်။ တူလေးကတော့ အရုပ်တွေနဲ့ တစ်ယောက်ထဲ ကစားနေတယ်။ မူယာလဲ ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင် ပြောပြလိုက်တယ်။
“မေမေ… သားကတော့… မူယာ့ကို တရားရုံးကနေ… ကွာရှင်းခွင့်တောင်းဖို့… ပြောထားတယ်… ”
“သေချာစဉ်းစားပါအုံး သားလေးရယ်… သားညီမလေးရဲ့ အနာဂါတ်ကိုလဲထည့်စဉ်းစားပါအုံး… သားနဲ့ သမီးလေးရဲ့ ခံစားချက်ကို… မေမေနားလည်တယ်… အရင်လိုဆိုရင်တော့… သားနဲ့သမီးလေးအကြောင်းကို… မေမေကသိပြီးသားမို့… ပြန်ပေါင်းဖို့တိုက်တွန်းမှာ… မဟုတ်တော့ဘူး… အခုကျတော့… တစိဖက်က… လိုက်လျောမှုတွေက… ကမ်းကုန်နေပြီ… သားနဲ့သမီးလေးလဲ… အရင်လိုနေလို့ရနေသေးတာပဲ… မေမေတို့သားတို့ သမီးလေးကို… စောင့်ရှောက်နိုင်တယ်… ချစ်ပေးနိုင်တယ်… ဆိုပေမယ့်…. မေမေတို့ သားတို့မရှိတော့တဲ့အခါ… သားထောက်သမီးခံမရှိတဲ့ဘဝနဲ့… သမီးလေးက… အထီးကျန်စွာဖြတ်သန်းရမှာ… သားညီမလေးကို… မိသားစုသိုက်သိုက်ဝန်းဝန်းနဲ့… အသက်ကြီးလာချိန် မြေးတွေမြစ်တွေနဲ့… ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ဖြတ်သန်းတာ… မမြင်ချင်ဘူးလား…”
ကျုပ် ပြန်မဖြေနိုင်ဘဲ မူယာ့လက်ကိုသာ ကျစ်ကျစ်ဆုပ်ထားမိတယ်။
“သမီးကြီးဆိုလဲ… သားနဲ့ဖြစ်နေပေမယ့်… သူ့မှာမိသားစုနဲ့… အချိန်တန် အသက်ကြီးလာရင်… သားတွေ မြေးတွေနဲ့… ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ဖြတ်သန်းလို့ရတယ်လေ… အရင်ကတောင်… သားရဲ့မမကို… မဖြစ်သင့်လို့… ဖြစ်သင့်တာလုပ်ဖို့… စွန့်လွှတ်နိုင်ခဲ့သေးတာ… သားညီမလေးအတွက်… ဖြစ်သင့်တာတစ်ခုကို… မလုပ်ပေးနိုင်ဘူးလား…”
ကျုပ်ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျရပြီ။
“ဟုတ်တယ်မောင်လေး… မေမေပြောတာ… တရားနည်းလမ်းကျတယ်… တကယ်လဲဖြစ်သင့်တယ်… မူယာလဲ… စိတ်လိုက်မာန်ပါ… မဆုံးဖြတ်ပါနဲ့ ညီမလေးရယ်… အခုပြောနေတာက… မူယာ့တစ်ဘဝလုံးအတွက်ပါ…”
“အဲ့ဒီတော့… မူယာက… သူနဲ့လက်ခံပေါင်းသင်းရမှာပေါ့… အဲ့ဒါဆို… မူယာက ကိုကို့အပေါ်… သစ္စာဖောက်သလိုဖြစ်သွားမှာပေါ့… ”
“ဒီလိုလဲမဟုတ်သေးဘူးလေ… သမီးလေးရဲ့… သမီးလေးနဲ့သားက လင်မယားမှမဟုတ်တာ… သမီးတို့ချင်းချစ်တယ်ဆိုပေမယ့်… သမီးနဲ့တရားဝင်လက်ထပ်ထားတာက… မောင်ဝေယံလေ… ပြီးတော့ သူကပြောထားတယ်မလား… သမီးသဘောမတူဘဲ… လက်ဖျားနဲ့တောင်မထိဘူးဆို… ဒီကြားထဲမှာ… သမီးစောင့်ကြည့်လို့ရတာပဲ… သူက အရင်လိုပဲ သမီးအပေါ်ဆက်ဆံရင်… မေမေကိုယ်တိုင် ကွာရှင်းပေးခိုင်းမယ်… အဲ့လိုမဟုတ်ဘဲ… သူက လင့်ဝတ်တရား ကျေပွန်ပြီး သစ္စာရှိရှိနဲ့… သမီးလေးအပေါ်… ကြင်ကြင်နာနာဆက်ဆံရင်… သမီးခွင့်ပြုပေးလိုက်ပါ… အမေတို့မိန်းမသားတွေမှာလဲ… မယားဝတ်တရား ဆိုတာ… လင်ကကောင်းရင်… ကျေပွန်ရတယ်သမီးလေး… ”
“ဟုတ်ပါတယ်မူယာရယ်… မမလဲ မောင်လေးနဲ့ဖြစ်ပြီးမှ… ကိုမင်းကိုယူခဲ့တာပဲ… ကိုယ့်လင်သားဆိုတော့လဲ… ကြည်ဖြူရတာပဲ… တကယ်ဆို… မမတို့ညီအစ်မက… ကိုယ့်မောင်… ကိုယ့်အစ်ကို ကိုမှ… ချစ်မိပေမယ့်… ကံကောင်းလွန်းလို့သာ… အခုလိုချစ်သူဖြစ်ခွင့်… ပေါင်းသင်းခွင့်ရကြတာ… ဒီလောက်နဲ့ပဲ… ကျေနပ်ပါ မူယာရယ်…”
မူယာ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ဖက်ကာ တသိမ့်သိမ့် ငိုလေပြီ။ ကျုပ်လဲ မူယာ့ကိုတင်းတင်းပြန်ဖက်ထားပေးပြီး ငိုနေမိတယ်။ ချစ်ရတဲ့ဇနီးလေးက ကျုပ်လက်ကို ဆွဲယူကာ ဆုပ်ကိုင်ထားပေးတယ်။
“ကိုကိုရယ်…. ကိုကို မူယာ့ကိုသူနဲ့… ကြည်ဖြူနိုင်ရဲ့လားဟင်… ”
“မူယာလေးရယ်… မူယာ့ဘဝလေးပျော်ရွှင်ဖို့… အေးချမ်းဖို့… ကိုကိုကြည်ဖြူပါတယ်… မူယာရယ်… မူယာ… ဘာမှစိတ်မပူနဲ့နော်…”
“မူယာရယ်… မူယာ့ကိုကိုနဲ့ နောက်လဲချစ်လို့ရနေသေးတာပဲ… နောက်ဆို အိမ်ချင်းနီးသွားရင် ကိုနဲ့ ခဏခဏတွေနေရမှာ… ဝမ်းမနည်းပါနဲ့… မငိုနဲ့နော်… ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေစမ်းပါ… မူယာရဲ့… ငိုနေတာက… မူယာနဲ့မလိုက်ဘူး…”
“ဟုတ်မမ… ”
“မူယာလက်ခံပြီပေါ့နော်… ညီမလေး… ”
“ဟုတ်မမ… မူယာကောင်းဖို့အတွက်… ပြောပေးတာပဲ… မူယာလက်ခံပါတယ်…”
“အဲ့ဒါဆို… မောင်ဝေယံ့ကို… ဘယ်တော့အကြောင်းကြားကြမလဲ… သမီးလေး..”
“နေပါအုံးမေမေရယ်… သမီး… ဝေယံနဲ့… ဆွေးနွေးစရာရှိသေးတယ်…”
“ဘာများလဲ… သမီးလေးရဲ့… ”
“ဟီး… ဒါကလျှို့ဝှက်ချက်… နောက်မှပြောပြမယ်….”
“ဟုတ်ပါပြီ… ကိုယ့်မိသားစုတွေချည်းကို… လျှို့ဝှက်ချက်တွေ… လာလုပ်နေသေးတယ်… သမီးလေးရယ်… ဟင်းဟင်း…”
“ကဲ… ဒါဆိုလဲ သမီးပြန်တော့မယ် မေမေ… အိမ်မှာလဲ… လုပ်စရာလေးတွေရှိသေးတယ်…”
“အေး သမီးလေး… မေမေ့ချွေးမလေးက… ပိုပိုလှလာတယ်… မျက်နှာလေးက ကြည်လင်ပြီး… ချစ်ဖို့ကောင်းနေတယ်… ဒါကြောင့် သားလေးက… သူ့မိန်းမကို… သဲသဲလှုပ်ချစ်နေတာ…”
“ဟုတ်ပါ့မေမေရယ်… အရင်နဲ့တောင်မတူဘူး… မေမေ့သားက… အိမ်ရောက်ရင်လဲ… မိန်းမဆီ ခဏခဏကို ဖုန်းခေါ်နေတော့တာ… ခစ်ခစ်… ”
“ဟီး… ”
ရင်အေးခမြာ ပြုံးရုံသာပြုံးနိုင်တော့တယ်။ သူတို့ပြောတာလဲ ဟုတ်နေတာကိုး။ ကျုပ်က အခုနောက်ပိုင်း မေမေတို့အိမ်မှာ တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ လိုးပြီးတိုင်း နောက်တစ်ယောက်ဆီမကူးခင် ရင်အေးဆီ ဖုန်းခေါ်နေတာကိုး။
“အဲ့လိုချစ်နေကြတော့လဲ… မေမေတို့က ပိုစိတ်ချမ်းသာရတာပေါ့ သမီးရယ်… ”
“ဟုတ်ကဲ့ မေမေ… သမီးလဲ… မေမေတို့အားလုံးအပေါ်မှာ… မနာလိုအူတိုစိတ်… လုံးဝမရှိပါဘူး… ကိုက သမီးကိုအရမ်းချစ်လာတော့… သမီးလဲ… အရမ်းပျော်ရတယ်… ဟီး…”
“ကဲပါ… ပြန်မယ်ဆိုလဲ သွားကြတော့… နေပူတယ်… ကားနဲ့ပဲသွားလိုက်တော့… မောင်လေးက ပြန်ရောလာအုံးမှာလား… ခစ်ခစ်…”
“ဟီး… ပြန်လာမှပေါ့… မမရဲ့… ရွတ်… ကိုကိုပြန်လာခဲ့မယ်နော်မူယာ… ”
“ဟုတ်… ကိုကို… ရွှတ်…”
“မေမေ… သားသွားပြီ… ”
“အေး… သားလေး….”
ကျုပ်ရင်အေးလက်ဆွဲပြီး အိမ်ကနေ ထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ ကားပေါ်မှာ ရင်အေးက ကျုပ်လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားပေးရင်း
“ကို… အရမ်းခံစားလိုက်ရလား…”
“အင်း… ကို တကယ်ခံစားရတယ်… မူယာ့ကို တကယ်ပဲ… ဘယ်သူ့လက်ထဲမှ မထည့်ပေးချင်ဘူး… ဒါပေမယ့်… အေးကအနားမှာရှိတော့… ကိုအရမ်းကြီးတော့ မခံစားရပါဘူး… အေးက ကို့လက်ကိုကိုင်ပေးထားတော့… ကိုပိုပြီးနေသာထိုင်သာရှိတယ် သိလား… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့ အေးလေးရယ်… အေးရော… မခံစားရဘူးလား… မူယာနဲ့က ချစ်သူတွေဆိုတော့… ”
“အေးက မူယာ့ကို နှမြှောပေမယ့် အဲ့လောက်တော့ အရမ်းကြီး မခံစားရပါဘူး… ကို့ကိုပြောသားပဲ… ကို့ကိုချစ်တာနဲ့မတူပါဘူးဆို… ကိုနဲ့မမသူဇာကိစ္စအကြောင်း စသိတုန်းကလောက်တောင် မခံစားရပါဘူး… ”
“အင်းပါ… ကိုလဲ အေးရှိနေရင် အဆင်ပြေပါပြီ… အေးလေးကိုတော့ မရဘူးနော်… သူစိမ်းယောက်ျားတွေ မျက်လုံးနဲ့ စေ့စေ့ကြည့်ရင်တောင် မကြိုက်ဘူး… သိလား…”
“ခစ်ခစ်… ကိုရယ်… ဘယ်သူကြည့်ကြည့်… အေးကမျက်လုံးထဲလဲမရှိဘူး… ခေါင်းထဲလဲမရှိဘူး… အေးရင်ထဲရော… အေးစိတ်ထဲမှာပါ… ကို တစ်ယောက်တည်းရှိတယ်… နော်… ”
ဒီလိုနဲ့အိမ်ပြန်ရောက်ကြပြီး အိမ်ရှေ့မှာကားရပ်လိုက်တယ်။
“ကို ပြန်သွားမှာမလား… ကားပေါ်ကမဆင်းနဲ့တော့… ”
“ပြီးမှသွားမှာကွာ… အေးကိုချစ်အုံးမှာ…”
“ခစ်ခစ်… ရပါတယ် ကိုရယ်… သွားလိုက်ပါ…”
“မရဘူးကွာ… အေးကိုချစ်ပြီးမှသွားမှာ… အေးနဲ့အတူ ထမင်းလဲစားအုံးမှာ… သိလား… အေးမျက်နှာလေးကြည့်ပြီး… ထမင်းစားရတာ အရမ်းမြိန်တာ…”
“ပြီးရောကွာ… ခစ်ခစ်…”
ကျုပ်နဲ့ ချစ်ရသောဇနီးလေးတို့ ကားပေါ်မှဆင်းက အိမ်ထဲအတူဝင်ကြတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်တို့လင်မယားအိပ်တဲ့ အခန်းထဲဝင်ကာ တစ်ချီ ခပ်တိုးတိုးကြိတ်ဆွဲကြတယ်။ သမီးလေး ခင်မွှေးလွန်း နဲ့ ယောက္ခထီးကြီး နိုးနေပြီမို့ အသံမထွက်အောင်း ကြိတ်လုပ်ရတာ။ ကျုပ်မိန်းမရင်အေးကလဲ လိုးသက်ကသာ ကြာပေမယ့် လိုးလို့ကလဲ ကောင်းမှကောင်း။ အပေးအယူကလဲမျှဆိုတော့ စိတ်တူကိုယ်တူ ဗျင်းလိုက်ကြတာ ကျုပ်လီးရည်တွေ ရင်အေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ပြီး အမောဖြေနေရပြီလေ။
“မောသွားပြီမို့လား… ခစ်ခစ်…”
“အင်း… ဒါပေမယ့် ထပ်ချစ်နိုင်သေးတယ်နော်… သိလား… အေးလေး…”
“သိပါ့ရှင်… ကိုယ့်ယောက်ျား ဘယ်လောက်အလိုးသန်လဲဆိုတာ… မယား၄ယောက်ကို နိုင်အောင်ထိန်းထားတာပဲကြည်… ခစ်ခစ်…”
“ပြွတ်… ချစ်လိုက်တာကွာ… ကို့ရဲ့အေးလေးအနားက… ခွာတောင်မခွာချင်ဘူး…”
“ခစ်ခစ်… ဒီက ကို့ရဲ့အေးလေးကလဲ… ကို့ကို အနားမှာပဲနေစေချင်တာ… ဒါပေမယ့် သွားလိုက်ပါကိုရယ်… ဟိုကမျှော်နေကြမှာ… ထမင်းနည်းနည်းစားပြီးသွားလိုက်နော်… ဟိုကျရင်လဲထပ်စားရအုံးမှာ…”
“ပြွတ်… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့ ကို့ရဲ့အေးလေး… အမြဲ သူများဘက်ကို တွေးပေးတဲ့ကို့ရဲ့အေးလေးကို… ကို အပိုင်ရတာ… ကံကောင်းလိုက်တာ…”
“ခစ်ခစ်… အေးလဲ.. ကို့မိန်းမဖြစ်ရတာကံကောင်းတာပဲ… အေးကိုအမြဲချစ်ပေးပြီး… ဂရုစိုက်တယ်… အိမ်ထောင်သက်ကြာမှ ငြီးငွေ့မသွားဘဲ ပိုချစ်လာတော့… အေးကပိုကံကောင်းတာပေါ့… ပြွတ်… ခစ်ခစ်… ကိုလရည်တွေအများကြီးပဲနော်… အေးသာကလေးရနိုင်သေးရင်… ကို့အတွက်မွေးပေးချင်လိုက်တာ… ကိုရယ်…”
“အေးလေးရယ်… စိတ်မကောင်းစရာတွေ….မပြောပါနဲ့တော့ကွာ… ကံပေးသလောက်ပေါ့… အနည်းဆုံးတော့… ကိုတို့မှာ… သမီးလေးတစ်ယောက်မျိုးဆက်ရှိသေးတာပဲ… အဲ့ဒါကြီးကို… ခေါင်းထဲကထုတ်လိုက်တော့နော်…”
“အင်းပါကိုရယ်… အေးက ကို့အတွက်မွေးပေးချင်လို့ပါ… မမသူဇာတို့… မူယာတို့က… ကို့အတွက် မွေးပေးရင်သိပ်ကောင်းမှာပဲ… ကို့မေမေကတော့… သွေးဆုံးနေလောက်ပြီ…”
“အမေလေး… မလုပ်လိုက်ပါနဲ့ အေးရယ်… ကိုမင်းမရှိဘဲ… မမသူဇာဗိုက်ထွက်လာရင်… ပြဿနာ အကြီးကြီးတက်မှာ… မူယာကတော့ သူ့ယောက်ျားနဲ့ပြန်နေတော့မှာဆိုတော့… ရရင်တောင်… ဘယ်သူ့ဟာမှန်းသိမှာမဟုတ်ဘူး… ”
“အင်းပါ… ထ… နှပ်မနေနဲ့တော့… ထမင်းစားပြီး… သွားလိုက်အုံး… ပြီးတော့ မူယာကိုလဲ… တစ်ရက်လောက်… သီးသန့်အချိန်ပေးလိုက်အုံး… မနက်ဖြန်ပိတ်ရက်မလား… မနက်ဖြန်ပဲ လျှောက်လည်ရင်း သွားကြပါလား….”
“အင်းပါ… အေးရယ်… ချစ်လိုက်တာ… ပြွတ်…”
ကျုပ်နဲ့ရင်အေး အောက်ဆင်းကာ ထမင်းလက်ဆုံ စားလိုက်ကြသေးတယ်။ ကျုပ်က နည်းနည်းပဲစားတာပါ။ ပြီးတော့ မေမေတို့အိမ်ကိုသွားပြီး နောက်ထပ် အချစ်ပွဲတွေ အထပ်ထပ်အလီလီ ဆင်နွှဲခဲ့ပြီးမှ ပြန်လာလိုက်တယ်။ ငယ်စဉ်ကြီးလိုက် မေမေနဲ့ နောက်ဆုံးဆင်နွှဲပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ မူယာက မနက်ဖြန် ဝေယံမိုးမြင့်ဆီထပ်သွားမယ်လို့ ဆိုတယ်။ ကျုပ်အလုပ်ပိတ်ရက် အတူသွားချင်လို့ မနက်ဖြန်ပဲသွားမယ်တဲ့။

(အခန်း ၈/၂)

ဒီလိုနဲ့ နောက်တစ်နေ့ ကျုပ်နဲ့မူယာ ဝေယံမိုးမြင့်ဆီထပ်သွားကြတယ်။ ဝေယံမိုးမြင့်ဆီယောက်တော့ ဝေယံမိုးမြင့်ရဲ့ညီမ အိန္ဒြာမိုးမြင့်ကိုပါ တွေ့ရတယ်။ မူယာက ကျုပ်လက်ကိုဆွဲပြီး သူ့ဘေးမှာ ထိုင်စေတယ်။
“ကိုကို… ဒီတစ်ခေါက်က ကိုကိုပါ ဝင်ပါရမှာ… ဒါကြောင့် လေးယောက်မျက်နှာချင်းဆိုင်ဆွေးနွေးဖို့… အိန္ဒြာ့ကိုပါခေါ်ခိုင်းထားတာ… အိန္ဒြာ… နင့်အစ်ကိုနဲ့ မောင်နှမချင်း ဖြစ်နေကြပြီဆို…. ဟုတ်လား…”
ကောင်မလေး မျက်နှာ ရဲခနဲဖြစ်ပြီး ခေါင်းငုံ့သွားတယ်။
“ဟုတ်…”
“ဝေယံ… ငါတောင်းဆိုတာတွေ… လိုက်လျောနိုင်ရင်… နင်နဲ့အတူပြန်နေဖို့သဘောတူပေးမယ်…”
“ပြောပါ… နင်ဘာတောင်းဆိုဆို… ငါအကုန်လိုက်လျောနိုင်တယ်… မူယာ…”
“အပြောမကြီးနဲ့အုံး… ငါတောင်းဆိုမယ့်ကိစ္စတွေကိုလဲ… နားထောင်ကြည့်အုံး…”
“ပြောလေ… ”
“ပထမဆုံးက… ငါ… ကိုကို့အတွက်ကလေးမွေးပေးချင်တယ်… နင်ခွင့်ပြုပေးနိုင်လား… ”
“အာ… ”
ဝေယံမိုးမြင့်ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားပြီး ကျုပ်နဲ့ ရှက်နေရှာတဲ့ အိန္ဒြာပါ မျက်လုံးအပြူးသားဖြစ်သွားတယ်။
“ခွင့်မပြုချင်ရင်လဲရတယ်နော်… ငါက ကိိုကိုနဲ့ဗိုက်ကြီးအောင်လုပ်ပြီး… တစ်ယောက်ယောက်ကို ကောက်ယူလိုက်ရုံပဲ…”
“အေးပါဟာ… ငါ့အတွက်ရော… မမွေးပေးတော့ဘူးလား…”
“ခစ်ခစ်… မျက်နှာကလဲဖြစ်ပျက်သွားလိုက်တာ… ဝေယံရယ်… ခစ်ခစ်… ကိုကို့အတွက်ပြီးရင် နင့်အတွက်ပေါ့…”
“ဟီး… အဲ့လိုလား… အင်းပါ… နင့်အစ်ကိုကအကြီးဆိုတော့… ဦးချတဲ့သဘောပေါ့…”
“ဒီတော့… ငါကိုကိုနဲ့ကိုယ်ဝန်ရှိတာ မသေချာမချင်း… နင် ကွန်ဒုံးနဲ့ပဲ… လုပ်ရမယ်…”
သူတို့ချင်းဆွေးနွေးတာကတော့ ဟုတ်လို့။ ကျုပ်မျက်နှာက ဘယ်လိုထားရမှန်းမသိဖြစ်နေပြီ။
“ဒါဆို… နင်ပြန်လာနေရင်… ငါနင်နဲ့အတူအိပ်လို့ရပြီပေါ့… ဟုတ်လား…”
“နေအုံး… ငါနင့်ကိုစောင့်ကြည့်အုံးမှာ… နင်အရင်လိုမပွေမရှုပ်ဘဲ… ငါ့အပေါ်ကြင်ကြင်နာနာ ဆက်ဆံမှ… ခွင့်ပြုမှာ… ဒါပေမယ့်… ”
“ငါသိပါတယ်… ကွန်ဒုံးနဲ့ပဲလုပ်ရမှာမလား… ရတယ်… ”
“ဒါတင်မကသေးဘူး… နင်ငါ့ကို… အတင်းအကျပ်ခိုးပြေးခဲ့လို့… နင့်ကိုအပြစ်ပေးအုံးမှာ… ”
“ရတယ်… ကြိုက်တဲ့အပြစ်ပေး… ငါလက်ခံတယ်… ”
“အပြောကကြီးပြန်ပြီ… နင့်ကိုငါခွင့်ပြုပေမယ့်… နင်ငါ့ကိုလုပ်ရင်… နင့်ညီမကိုလဲ… ကိုကို့ကိုပေးလုပ်ရမယ်…”
“ဟာ… ”
“မူယာ…”
အားလုံး ပါးစပ်အဟောင်းသား။ မူယာက ကျုပ်လက်ကိုကိုင်ကာ
“ကိုကိုရယ်… ဘာဖြစ်သွားတာလဲ… သူလဲကိုကို့ညီမကို လုပ်… ကိုကိုလဲ… သူ့ညီမကိုပြန် လုပ်… ဒီလိုမှကျေမှာပေါ့… သူက အတင်းခိုးပြေးသွားတဲ့ဟာ… ဒါကြောင့် အိန္ဒြာ့ကိုပါ ခေါ်ခိုင်းလိုက်ရတာ… အိန္ဒြာ…”
“ရှင်… မမ”
ကောင်မလေး မျက်နှာကရဲပြီး နီနေပြီ။
“အိန္ဒြာ… သဘောတူနိုင်ရဲ့လား… ”
ကောင်မလေး ခေါင်းငုံ့ပြီးတွေဝေနေတယ်။
“မူယာရယ်… တခြားဟာတောင်းဆိုပါလားဟာ… ငါလိုက်လျောပါ့မယ်…”
“နင်က… သူများညီမကျလုပ်ချင်ပြီး… ကိုယ့်ညီမကျမှတွန့်တိုနေလို့ရမလား… အိန္ဒြာသဘောမတူရင်တော့… ဆွေးနွေးပွဲပျက်ပြီပေါ့… ”
“နေပါအုံမမရယ်… ”
“ဘယ်လိုလဲ… သဘောတူပြီလား…”
“တစ်ခါပဲမလား… ”
“ခစ်ခစ်… အိန္ဒြာရယ်… တစ်ခါပါပဲ… ငါ့ကိုကိုရဲ့အိမ်ထောင်ရေးအထိခိုက်… မခံပါဘူး… တစ်ခါဆိုရပြီ… အိန္ဒြာသာ ကိုကိုနဲ့လုပ်ရတာ ကြိုက်သွားပြီး… ကိုကို့မိသားစုကို… မနှောက်ယှက်ဖို့ ကတိပေးရမှာ… ခစ်ခစ်…”
“အာ… မမရာ… အိန္ဒြာက… ကိုကိုနဲ့လုပ်ရတာပဲကြိုက်တာပါ…”
“ညီမလေးရယ်… ကိုကို့အတွက်အနစ်နာခံပေးတာ… ကိုကို့ညီမလေးက… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… ”
“ကိုကိုရာ… ညီမလေးမှာ… ဒီအစ်ကိုတစ်ယောက်ထဲရှိတာ… ကိုကို အဆင်ပြေအောင် ညီမလေး ကူညီတယ်လို့ပဲ… သဘောထားပါတယ်…”
“ကဲဒါဆို… အိန္ဒြာလဲသဘောတူပြီပေါ့..”
“ဟုတ်ကဲ့… မမ”
ကောင်မလေးက ကျုပ်ကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပြီး ခေါင်းငုံ့သွားပါတယ်။
“ကဲဒါဆို… အဆင်ပြေပြီပေါ့…မူယာနင်တစ်ခါတည်း နေခဲ့ပါလား…”
“နေပါအုံးဟ… ငါဒီနေ့ကိုကိုနဲ့လျှောက်လည်ပြီး… တစ်နေရာမှာ သွားလုပ်ကြအုံးမှာ ခစ်ခစ်… မနက်ဖြန်လာခေါ်လေ… နင်လဲ… ဒီမှာ အိန္ဒြာနဲ့ လုပ်အုံးမှာမလား… ”
“ဟီး… ဟုတ်တယ်…”
ဝေယံမိုးမြင့်က စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ သူ့ညီမ လကို ကိုင်လိုက်တော့ ကောင်မလေးက ခေါင်းလေးငုံ့လို့ ရှက်သွားတယ်။
“အေးပါ… ဒါဆိုသွာမယ်လေ… ကိုကို…”
“အင်း… ”
ကျုပ်နဲ့မူယာ ကားနဲ့ပြန်ထွက်လာကြတယ်။
“ခစ်ခစ်… ကိုကိုတော့… သူဌေးသမီး ငယ်ငယ်လေးကို… စားရတော့မယ်…”
“စားရမယ်လုပ်မနေနဲ့… မူယာတို့… မမတို့… မေမေတို့က… သားအမိနဲ့မောင်နှမတွေမို့ အေးကခွင့်ပြုခဲ့တာ… အေးကသဘောမတူရင်… ကိုကို မလုပ်ဘူးနော်… ပြီးတော့ အပြင်လူဆိုတာ ပြဿနာတွေတက်လာနိုင်တယ်လေ… မူယာဘာလို့… အဲ့လိုကြီးတောင်းဆိုရတာလဲ… ”
“ကိုကိုရာ… မူယာလဲနောက်ဆုံးအဆင့်… ကြံလိုက်တာ… အိန္ဒြာသဘောတူမယ်လဲမထင်ဘူးလေ… ကြည့်ရတာ… ကိုကိုစားရကံကြုံတာပဲ… ခစ်ခစ်… မမအတွက်တော့ အေးဆေးပါ… မမသဘောတူလိမ့်မယ်… လောင်းမလား…”
“မဟုတ်နိုင်တာ… ”
“တကယ်ပါဆို… မမက ကိုကို့အတွက်… အရသာအသစ်တွေ ဖန်တီးပေးချင်နေတာ… အခု သူ့မှာဖန်တီးပေးစရာ… အမေရော ညီမတွေ အစ်မတွေရော ကုန်ပြီဆိုတော့… သူအကြံမရဖြစ်နေတာ… အခုတော့ အဆင်ပြေသွားပြီလေ… ခစ်ခစ်…”
“အေးက… မူယာ့ကိုပြောတာလား… ”
“ဟင့်အင်း… မူယာ့ဘာသာ ခန့်မှန်းကြည့်တာ… ကိုကို ညကျပြောကြည့်လိုက်… သိလိမ့်မယ်… ခစ်ခစ်… ”
“အေးပါ…”
ရင်အေးက တကယ်ကြီးကျုပ်အပါ် အဲ့လိုမျိုး လုပ်ပေးချင်နေတာလားလို့ တွေးမိသွားတယ်။ ဖြစ်တော့ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ မူယာနဲ့ကျုပ် လျှောက်လည်ကြရင်း စားကြသောက်ကြနဲ့ ချစ်သူတွေလို လက်ချင်းချိတ်ပြီး သွားကြတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်နဲ့မူယာ ရုပ်ရှင်ကြည့်ကြတယ်။ နောက်ဆုံးအတွဲခုံကနေပြီးကြည့်ကြတော့ ရုပ်ရှင်အစမှာတော့ နေကြာစေ့လေးခွံကျွေးကြရင်း ကြည်ကြည်နူးနူးပေါ့။ နောက်ကျတော့  ကျုပ်လီးကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ လာပွတ်ပေးပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေကြပြီ။ ကျုပ်လဲ မူယာ့ရဲ့ ပေါင်လည်လောက်ပဲရှိတဲ့ စကဒ်အတိုလေးထဲကိုလက်နှိုက်ကာ ပင်တီကိုဆွဲဖယ်ပြီး မူယာ့စောက်ပက်ကို နှိုက်နေပြီ။ မူယာကလဲ ကျုပ်ဘောင်းဘီကို ခါးပတ်ဖြုတ်ကာ ကျုပ်လီးကိုအပြင်ထုတ်ပြီး ထုပေးတယ်။ ပြီးတော့နမ်းတာတာရပ်ပြီး မူယာက ကျုပ်လီးကိုကုန်းစုပ်တော့ကျုပ်လဲ မူယာက ချိုင်းပြတ်စွပ်ကျယ်အထူသားအပေါ် ရှပ်အင်္ကျီအကွက်လေးကိုထပ်ကာ ကြယ်သီး သုံးလုံးဖြုတ်ပြီး ဗိုက်မှာ စုချည်လျှက် ဝတ်ထားတာမို့ မူယာ့ စွပ်ကျယ်အထူသားရဲ့ လည်ပင်းပေါက်ထဲကနေ ဘရာထဲအထိ လက်နှိုက်ပြီး မူယာ့နို့တွေကိုနယ်ပေးနေလိုက်တယ်။ မူယာက ကျုပ်လီးစုပ်နေရာက ပါးစပ်ကချွတ်ပြီး သူ့စဒ်ကို ဖင်ကြွပြီး တင်ပါးပေါ်ဆွဲတင်ကာ လက်တင်ပေါ် ခပ်စောင်းစောင်းစောင်းလေးနေပေးတော့ ကျုပ်လဲ ဆိုဖာထိုင်ခုံပေါ် တစောင်းလေးထိုင်ကာ မူယာ့စောက်ပက်ထဲ လီးကိုထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ရုပ်ရှင်က သရဲကားဆိုတော့ အမှောင်ခန်းတွေများတော့ အလင်းရောင်က တော်တော်အားနည်းတယ်။ အဲ့လို မှောင်ပျပျထဲမှာ လူကြားထဲခိုးလိုးရတာကိုက ပိုစိတ်ထတယ်။ မူယာနဲ့ကျုပ်က ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ ကြိတ်လိုးလေးလိုးကြရင်း ပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်တော့ မူယာ့ဘေးက အတွဲခုံမှာက ကောင်မလေးတစ်ယောက်တည်း ထိုင်ပြီးကျုပ်တို့အတွဲကိုကြည့်နေတယ်။ အတွဲခုံမှာ တစ်ယောက်ထဲ ဘာထိုင်လုပ်နေတယ်မသိ။ ကျုပ်ဘက်အခြမ်းကိုကြည့်တော့ အတွဲတစ်တွဲ နမ်းနေကြရင် လက်တွေက ပုဆိုးတွေ ထမိန်တွေထဲမှာ ကျုပ်တို့ဘက်ကိုအာရုံမရှိ။ ကျုပ်မူယာ့ကို ကပ်တိုးလေး ကျိတ်လိုးနေရင်း မူယာက သူ့ဘေးခုံက ကောင်မလေးရဲ့ လက်မောင်းသားလေးကို ပွတ်ပေးနေတယ်။ ကောင်မလေးက တစ်ဖက်ကိုတိုးသွားရင် ရလျှက်နဲ့ မတိုးသွား။ မူယာ့လက်က ဟိုကောင်မလေးရဲ့ ပေါင်တွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးပြန်တော့လဲ ငြိမ်ခံနေပြန်တယ်။ နောက်ပြီး မူယာ့လက်က ကောင်မလေးရဲ့ ထမိန်ကြားတိုးဝင်သွားတော့လဲ ငြိမ်ခံနေပြန်တယ်။ ကောင်မလေးလက်တွေလှုပ်ရှားသွားပြီး ထမိန်ဖြည်လိုက်ကာ မူယာ့လက်ကိုယူပြီး သူ့ထမိန်ထဲထည့်ပေးတော့ မူယာလဲ ကောင်မလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်ပေးနေပြီ။ ပြီးတော့ မူယာက ကောင်မလေးစောက်ဖုတ်နှိုက်တဲ့ လက်ကိုထုတ်လိုက်ပြီး သူ့လက်လေးကို စုပ်ပြတော့ ကောင်မလေးက မူယာ့ကို သေသေချာချာကြည့်နေတယ်။ မူယာက ကောင်မလေး ခေါင်းကိုဆွဲယူပြီး နှုတ်ခမ်းလေးနမ်းတော့ ကောင်မလေးကလဲ မူယာ့ကိုပြန်နမ်းရင်း ဖက်ထားပေးတယ်။ မူယာကနမ်းနေရင်း ကျုပ်လက်မောင်းကို လက်နဲ့လာပုတ်တော့ ကျုပ်လဲ မူယာ့စောက်ပက်ကို အရှိန်တင်ပြီး လိုးပေးလိုက်တယ်။ မူယာ ဟိုကောင်မလေးနဲ့ နမ်းနေရင်းက ကိုယ်လေးတဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ပြီးသွားတော့တယ်။ ပြီးတော့ မူယာက ကျုပ်လီးကို သူ့အဖုတ်ထဲချွတ်ကာ စကဒ်လေးပြန်ဆွဲချပြီး ဟိုကောင်မလေးရှိတဲ့ဘက်ကို ကပ်ထိုင်ရင်း ကျုပ်ကိုပါ သူ့အနားဆွဲခေါ်တော့ကျုပ်လဲ သူ့အနားကို ကပ်ထိုင်ပေးရတယ်။ မူယာက ဟိုကောင်မလေးလက်ကို ဆွဲယူပြီး ကျုပ်လီးပေါ်တင်ပေးတော့ ကောင်မလေးက မရဲတရဲလေး ဆုပ်ကိုင်ပြီးမှ ရဲလာကာ ကျုပ်လီးကို ထုပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ကိုယ်နဲ့မသိတဲ့ သူစိမ်းကောင်မလေးတစ်ယောက်က ကျုပ်လီးကို ဒီလိုလာကိုင်ပြီး ထုပေးမယ်လို့ မထင်ခဲ့။ မူယာက ဟိုကောင်မလေးကိုပြန်နမ်းလိုက်ပြီး နို့တွေကို ညှစ်ပေးနေတယ်။ ပြီးတော့ ကောင်မလေးနားကပ်ပြီး ဘာပြောလိုက်တယ်မသိဘူး ကောင်မလေးက ခဏစဉ်းစားနေဟန်နဲ့ ပြီးမှ ခေါင်းညှိတ်ပြတယ်။ မူယာက ကျုပ်ဘက်လှည့်လာပြီး နားနားကပ်ကာ
“ကိုကို ဟိုညီမလေး ဆာနေရှာတယ်… သနားပါတယ်… ကိုကို လိုးပေးလိုက်ပါ… ”
“အာ… ဒါတော့မဖြစ်ဘူး… ကိုကို အေးကိုသစ္စာမဖောက်နိုင်ဘူး… အေးခွင့်ပြုတဲ့ကိစ္စလဲ… မဟုတ်ဘူး… ”
“လုပ်ပါကိုကိုရဲ့…”
“မရပါဘူးဆို…”
“ကျွတ်စ်… ”
မူယာ သူ့လွယ်တဲ့ စလင်းဘတ်အိတ်ထဲက ဖုန်းကိုလှမ်းယူလိုက်ပြီး ရင်အေးဆီဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။ သူကလဲ တိုးတိုးပြောနေပြီး ရပ်ရှင်ရုံက အသံတွေနဲ့မို့ မကြားရ။ ပြီးတော့ ဖုန်းကို ကျုပ်လက်ထဲ့လာထည့်ပေးတယ်။
“ကို… လိုးပေးလိုက်ပါကိုရဲ့… အေးခွင့်ပြုပါတယ်… နော်ကို… ”
“အေးရာ…”
“နောက်ထပ် တွေ့ရမယ့်သူမှမဟုတ်ဘဲ… လိုးပေးလိုက်… ပြီးမှအေးကိုပြန်ပြောပြပေါ့… ဖုန်းနံပါတ်တွေဘာတွေတောင်းရင် မပေးနဲ့နော်… သိလား… အရမ်းချစ်တယ်… ”
“ပြီးရော… အရမ်းချစ်တယ်…”
ဖုန်းချပြီးတော့ မူယာက ဟိုကောင်မလေးကို လက်ဆွဲခေါ်ကာ ကျုပ်ရဲ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်စေတယ်။ ကောင်မလေးက ထိုင်ပြီးမှ ထမိန်လေးကိုအသာလှန်ကာ ကျုပ်လီးပေါ်တေ့ပြီး ဖိထိုင်ချတယ်။ ကောင်မလေးစောက်ပက်က လိုးပြီးသားဖြစ်ဟန်တူပေမယ့် တော်တော်လေးတော့ ကျပ်နေသေးတယ်။ လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားမှ ကျုပ်ပေါင်ပေါ်အားပြုပြီး တစ်ချက်ချင်း ဖြည်းဖြည်းလေးဆောင့်လိုးလာတယ်။ ကျုပ်လေဲကောင်မလေးရဲ့ နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ နယ်ပေးလိုက်ပြီး သူ့စိတ်ကြိုက်လွှတ်ပေးထားလိုက်တယ်။ ကျုပ်က မူယာ့ကိုနမ်းနေရင်း ဘာစကားမှမပြောကြဘဲ လိုးနေကြရင်း ကျုပ်လဲ သူလိုးပေးတာ အားမရတာကြောင့် သူ့ဖင်လေးကကိုင်ကာ မြှောက်လားလိုက်ပြီး အောက်ကနေကော့လိုးပေးတယ်။ ကောင်မလေး ကြိတ်ညည်းရင်း တုန်တက်ကာပြီးသွားတော့ ကျုပ်လဲ ပြီးတော့မှာမို့ ဆယ်ချက်ခန့်ပစ်ဆောင့်ပြီး သူ့ဖင်ကို မ ကာ လီးကို သူ့စောက်ပက်ထဲက ချွတ်လိုက်တော့ ကောင်မလေးက ကျုပ်ရဲ့ လွတ်နေတဲ့ဘေးမှာ အမြန်ထိုင်ချပြီး လီးကိုကုန်းစုပ်ရင်း ထုပေးတယ်။ ကျုပ်လီးရည်တွေ သူ့ပါးစပ်ထဲပန်းထွက်ကုန်တော့ သူလဲ ကျုပ်လီးရည်တွေကို မျိုချပစ်တယ်။ ပြီးတော့မှ ကျုပ်လီးကိုလျာလေးနဲ့ယက်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ကောင်မလေးရဲ့ နားအနားကပ်ပြီး
“အဆင်ပြေရဲ့လား… ညမ… ”
“ဟုတ်အကို… ဟိုလေ… ညမကို တစ်ခေါက်လောက်… ထပ်လုပ်ပေးပါလား… ဒီမှာလုပ်ရတာအားမရလို့… ဒီအချိန် အိမ်သာဘက်မှာလူရှင်းတယ်.. ”
“အင်း… သွားမယ်လေ…”
ကျုပ်လဲ မူယာ့ဘက်လှည့်ပြီး နားနားကပ်ကာ
“မူယာ… သူကမဝသေးဘူးတဲ့… အိမ်သားနားမှာသွားလိုးပေးမလို့… သွားရအောင်… ”
“အင်း… ”
ကျုပ်တို့သုံးယောက်သား အဝတ်အစားတွေ ပြန့်ပြူးအောင်လုပ်ပြီး ရုပ်ရှင်ရုံထဲကထွက်ကြတယ်။ ပြီးတော့ အိမ်သာဘက်သွားတော့ ရုပ်ရှင်ပြီးဖို့က လိုသေးတာမို့ လူကရှင်းနေတယ်။ လမ်းထောင့်ချိုးလေးရောက်တော့
“ကိုကို… ဒီအကွယ်လေးမှာပဲလိုးတော့… ဒီမှာ လူကြည့်ပေးထားမယ်…”
ကျုပ်နဲ့ ဟိုကောင်မလေးက အကွယ်ဘက်ဝင်လိုက်ကြတော့ ကောင်မလေးက သူ့အတွင်းခံကို ထမိန်ထဲလက်နှိုက်ပြီး ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ ဘောင်းဘီကို ပေါင်လည်လောက်အထိ လျောချလိုက်ပြီး မပျော့မမာဖြစ်နေတဲ့လီးကို ဆွတော့ ကောင်မလေးက ကျုပ်လီးကို ထိုင်ပြီးစုပ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လီးက တောင်လာတော့ ရပြီဆိုပြီး သူ့ကိုထူကာ နံရံကိုမှီစေတော့ သူက ထမိန်ကိုလှန်ပြီး လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်လီးကိုဆွဲယူကာ ပေါင်တစ်ဖက်ကိုမြှောက်လို့ သူ့စောက်ပက်ဝမှာတေ့ပေးတယ်။ ကျုပ် လက်တစ်ဖက်နဲ့ မြှောက်ထားတဲ့ သူ့ပေါင်ကို ထိန်းထားပေးရင်း သူ့စောက်ပက်ထဲ လီးထိုးထည့်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း စပြီးလိုးတယ်။ လက်တစ်ဖက်က သူ့နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ဆုပ်နယ်ပေးတော့  သူက လက်ပြတ်ရင်ဖုံးအင်္ကျီကို ကြယ်သီးဖြုတ်ကာ ဘရာကို မတင်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ဖွံ့ထွားပြီး လှပတဲ့ သူ့နို့လေးတွေကို ဆုပ်နယ်ကစားပေးရင်း နှေးလိုက်မြန်လိုက်နဲ့ ကောင်မလေးကို လိုးပေးနေလိုက်တယ်။
“အကို… ညမကို နမ်းပေးပါလား… ”
“အင်းပါ… အကိုနမ်းတာ… မလိုချင်ဘူးထင်လို့ပါ…”
“အစကတော့… အလုပ်ပဲခံချင်တာ… အခုတော့ အနမ်းပါခံချင်လာပြီ… ညီမကို အကို့ရည်းစားလို သဘောထားပြီး… ယုယုယယ ချစ်ပေးပါနော်… ”
ပြောရင်း ကျုပ်လည်ပင်းကိုလှမ်းဖက်ကာ ကျုပ်ခေါင်းကိုဆွဲယူတော့ ကျုပ်လဲအလိုက်သင့်ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနမ်းနမ်းလိုက်တယ်။ သူ့အနမ်းတွေက တော်တော်လေးကြမ်းပြီး အသက်ရှူသံတွေ မြန်နေတယ်။
“ကောင်းလား ညမ…”
“အင်း… အကိုလုပ်ပေးတာ… အရမ်းကောင်းတာပဲ… အင်း… ဟင်း… ”
“အကိုက… ဘာလုပ်ပေးတာလဲ… အကိုလိုးပေးတာကောင်းတာလား… အကို့လီးနဲ့ ညမစောက်ပက်ကိုလိုးပေးတာ… ကောင်းတာလား… ”
“အို… ဟင့်… စကားတွေကြမ်းလိုက်တာ… အကိုရယ်… ”
“အဲ့လိုစကားကြမ်းကြမ်ပြောမှ… ပိုစိတ်ထ… ပိုစောက်ရည်ထွက်ပြီး… ပိုအလိုးခံလို့ ကောင်းမှာပေါ့… ဟင်… အကို့လီးနဲ့ �ညမစောက်ပက်ကို လိုးပေးတာ…  ကောင်းတာလား…”
“အင်း… ဟုတ်တယ်… အကို့လီးနဲ့ ညမစောက်ပက်ကိုလိုးပေးတာ ကောင်းတာ… လိုးအကို… ညမစောက်ပက်ကိုလိုး… အင်း… ဟင်း… ကောင်းတယ်… ”
“ညမစောက်ပက်ကလဲ လိုးလို့အရမ်းကောင်းတာပဲ… ”
“အင်း… ဟင်း… ကောင်းရင်လိုးပါအကိုရယ်… ညမကို… နမ်းပါအုံး…”
ကျုပ်လဲ သူ့ကိုနမ်းပေးရင်းလိုးလိုက်တာ သူတစ်ချီပြီးသွားတယ်။ ကျုပ်ကိုတင်းတင်းဖက်ရင်း အမောဖြေနေတယ်။ ပြီးမှ မျက်လုံးလေးပွင့်လာပြီး
“အကိုရယ်… ကောင်းလိုက်တာ… ညမ အကိုနဲ့ထပ်တွေ့လို့ ရအုံးမလားဟင်…”
“မရလောက်တော့ဘူးညမရယ်… အကို့မိန်းမက… ညမဆန္ဒကိုဖြည့်ဆည်းပေးပြီး ဖုန်းနံပါတ်တွေဘာတွေမပေးခဲ့ရဘူးတဲ့… ”
“အကို့မိန်းမက… သူမဟုတ်ဘူးလား…”
“မဟုတ်ဘူး… အိမ်မှာကျန်ခဲ့တယ်… သူနဲ့လျှောက်လည်ဖို့… မိန်းမကလွှတ်လိုက်တာ… သူကကိုယ့်ချစ်သူလေ…”
“ခုနက ရုံထဲမှာ… အကို့မိန်းမဆီဆက်တာပေါ့…”
“အင်း… သူကခွင့်ပြုလို့… အကိုလုပ်ဖြစ်သွားတာ… မဟုတ်ရင်… အကိုကလုပ်ဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး… သူခွင့်ပြုပေးထားတဲ့… အကို့ရည်းစားတွေ အများကြီးရှိသေးတယ်… အဲ့ဒီလူတွေက… သူနဲ့ရင်းနှီးပြီး အကိုတို့အိမ်ထောင်ရေးကို… မထိခိုက်စေလို့… ကျန်တဲ့သူတွေဆီ… တစ်နေကုန်သွားလိုးလို့လဲရတယ်… ဒါပေမယ့်… အကို့မိန်းမကို အချစ်ဆုံးပဲ…”
“အကို့မိန်းမကို… ညီမမြင်ဖူးချင်လိုက်တာ… စိတ်ထဲမှာလဲ အရမ်းသဘောကျတယ်… ”
“ဒါနဲ့… ဘယ်လိုလုပ်… ညမက အတွဲခုံမှာ… တစ်ယောက်တည်း ရှိနေရတာလဲ…”
“ညမရည်းစားနဲ့ချိန်းထားတာပါ… သူက အသစ်တွေ့နေတယ်သတင်းကြားပေမယ့်… ညမက… မပြတ်နိုင်ဘဲ… ချိန်းလိုက်တာ… အခုလဲပေါ်မလာပြန်ဘူးလေ… အဲ့ဒါနဲ့စိတ်ညစ်ပြီး… တစ်ယောက်ထဲထိုင်နေတာ… ညမက… အချစ်ကံမကောင်းဘူး… ရည်းစားတွေပြတ်တာမနည်းတော့ဘူး… တစ်ချို့တွေလဲ… တောင်းတော့ ပေးလိုးလိုက်တယ်… ပြီးတော့လဲပြတ်တာပဲ… ပေးလိုးလို့တန်ဖို့မထားတာ ထင်ပြီး… ပေးမလိုးလဲ… ပြတ်တာပဲ… နောက်ဆုံးတော့… ညမမျက်နှာများတယ်ဆိုပြီး… နာမည်ပျက်တာပဲအဖတ်တင်တယ်… အူး… ကောင်းလိုက်တာ… အကိုရယ်… အရင်ရည်းစားတွေနဲ့လိုးခဲ့တာ… အကို့လောက်မစွဲလန်းမိဘူး… အကိုနဲ့မှ စွဲလန်းတော့တယ်…”
“အကို့လီးနဲ့ အလိုးခံလိုက်မှ… စွဲလန်းသွားတာလား… ”
“အင်းဟုတ်တယ်… အကို့လီးနဲ့… ညမစောက်ပက်ကို… လိုးပေးတာ… စွဲသွားပြီ… ညမကို နမ်းပါအုံး… အကိုရယ်…”
“ပြွတ်… ပြွတ်… ညမက လှရဲ့သားနဲ့… တန်ဖိုးမသိကြဘူး… ဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းတာ… ပြွတ်… ပြွတ်…”
“ဟင့်… အကိုရယ်… ပြွတ်… ညမ… အကိုနဲ့… တကယ်တွေ့ချင်သေးတယ်…”
“ကံမကုန်ရင်… ပြန်ဆုံရမှာညမရယ်… ပြန်တွေ့ခဲ့ရင်… အကို့နာမည်ရော… ဖုန်းနံပါတ်ပါပေးမယ်… နော်… အကိုတို့… အခုလိုဆုံပြီးလိုးခွင့်ရတာ… နည်းတဲ့ရေစက်မဟုတ်ဘူး… သိလား… ပြွတ်…”
“ဟင့်… ပြွတ်… ပြွတ်… အကိုရယ်… ညမ… အကိုနဲ့ ပြန်ဆုံမယ့်အချိန်ကို… မျှော်လင့်နေမယ်နော်… ဟင်း… ဟင်း…”
ကျုပ်ကိုနမ်းရင်း အလိုးခံရင်းက သူ့ဖုန်းကိုထုတ်ကာ ကင်မရာကိုဖွင့်ပြီး သူ့စောက်ပက်ထဲ ကျုပ်လီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လိုးနေတာကို သေသေချာချာ ဗွီဒီယိုရိုက်တယ်။
“ဘာလို့ ရိုက်နေတာလဲ… ညမရယ်…”
“အကို့ကိုသတိရရင်… ညမကြည့်ပြီး… အာသာဖြေလို့ရအောင်ပါ… အကိုရယ်… စိတ်ချပါ… အကို့မျက်နှာမပါစေရပါဘူး… ညမနို့တွေကိုနယ်ပေးပါအုံး… ညမ ဗွီဒီယိုရိုက်ချင်လို့… အင်း… ကောင်းတယ်အကို… လိုး… အင်း… ဟင်း… ပြီးရင်… အကို့လီးစုပ်ရင်လဲ… ရိုက်ပေးအုံးနော်…  ”
“အင်း… ရိုက်ပေးမယ်နော်… သူလေး… ပြီးရင်… အကို့ကိုကူးပေးလိုက်အုံး… အကို့မိန်းမကိုပြရအောင်… ”
“သူလေးတဲ့လား သူရယ်.. အင်း… ကူးပေးမယ်… အာ… ကောင်းနေတာကို… ဘာလို့ချွတ်လိုက်တာလဲ…”
“သူလေး ဖင်ကိုမမြင်ဖူးလို့… နောက်ကနေလိုးမလို့… ကုန်းပေးနော်… အကို့ကိုဖုန်းပေး… ညမစောက်ပက်ထဲ…အကို့လီးသွင်းတာကို… အနီးကပ်ရိုက်ပေးမယ်…. ”
“ဟုတ်…. ”
“ဟိုနှစ်ယောက်… မြန်မြနိလုပ်… လူတွေထွက်လာလို့… တန်းလန်းဖြစ်နေလိမ့်မယ်…”
“အင်းပါ… ”
သူက နံရံဘက်ကိုလှည့်ပြီး ထမိန်ကို ခါးအထိလှန်ကာ နံရံကိုလက်ထောက်လျှက် ကုန်းပေးတော့ ကျုပ်လဲ သူ့စောက်ပက်ထဲ လီးကို ကင်မရာနဲ့သေချာချိန်ပြီး �ဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ခါးကိုကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးပစ်တယ်။
“သူလေးဖင်က… လှလိုက်တာကွာ… သူလေးကလဲလိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… အကိုလဲ… သူလေးကိုထပ်လိုးချင်သေးတယ်… သူလေးနဲ့ပြန်ဆုံဖို့… အကိုလဲ… ဆုတောင်းနေမယ်…”
“သူရယ်… ဟင့်… အရမ်းဆောင့်တယ်ကွာ… ကောင်းတယ်…. သူ့လေးစောက်ပက်ကို…. သူ့လီးနဲ့ဆောင့်လိုး… သူလေးစောက်ပက်ထဲ… သူ့လရည်တွေပန်းထည့်ပေး…. ကြမ်း… သူရယ်…  သူလေးပြီးချင်ပြီ…. အင်း… ဟင်း… ”
“ဖြစ်ပါ့မလား… သူလေးရယ်…”
“အင်း… ဖြစ်တယ်… သူလေးစောက်ပက်ထဲ… ဘယ်သူလရည်မှ… အထည့်မခံခဲ့ဘူး… သူ့လရည်ကိုထည့်ပေးပါနော်…. အင်း…. ဟင်း…. သူရယ်… လိုးတတ်လိုက်တာ… အ… ဟား…. ပြီး… ပြီ… ”
ကျုပ်လဲ သူ့ခါးကိုကိုင်ကာ… တဖန်းဖန်းဆောင့်လို့ပြီး သူပြီးတော့ ခါးလေးဖက်ကာ ထိန်းထားပေးပြီး ပြီးအောင်ဆက်လိုးကာ သူ့စောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေ ပန်းထည့်လိုတော့တယ်။ သူလဲ နံရံကို နံရံကိုမှီကာ အမောဖြေနေတော့တယ်။
“သူ… စောက်ပက်ထဲကလီးချွတ်ရင်… လရည်တွေထွက်ကျတာကိုပါ… ရိုက်ပေးနော်…. ပြီးရင်… သူ့လီးကို… သေချာစုပ်ပေးမယ်… ”
“အင်း… ရိုက်ပေးနော်… သူလေး… ”
ကျုပ်လဲ ကင်မရာကိုချိန်လျှက်ပဲ သူ့စောက်ပက်ထဲက လီးကိုချွတ်လိုက်တော့ လရည်တွေ မနည်းဘူးပြန်ထွက်ကျလာတယ်။ ပြီးတော့ သူက ကျုပ်ဘက်လည့်ကာ ထမိန်ကာ ထမိန်ကိုလှန်ပြီး သူ့စောက်ပက်ကိုဖြဲကြည့်တော့ ကျုပ်လဲ သူ့စောက်ပက်ကိုချိန်ပြီး ရိုက်ထားလိုက်တယ်။
“ခစ်ခစ်… သူ့လရည်က… အများကြီးပဲ… ဆေးမသောက်ရင်… ဗိုက်တန်းကြီးလောက်တယ်… ခစ်ခစ်… သူ့လီးကိုစုပ်တော့မယ်… မျာနှာပါပေါ်အောင် သေချာရိုက်ထားနော်… သူ့မိန်းမကိူပြဖို့… ခစ်ခစ်”
ပြောရင်း သူက ကျုပ်အရှေ့မှာ ဒူးထောက်ပြီး ပေကျံနေတဲ့ ကျုပ်လီးကိုသေသေချာချာလေး စုပ်ပြီး သန့်ရှင်းပေးတယ်။ လီးစုပ်နေရင်းလဲ ကျုပ်ကိုမော့ကြည့်နေသေးတယ်။ ကျုပ်လဲ သေသေချာချာကို ချိန်ပြီး ရိုက်ပေးတယ်။
“သူ့ရဲ့ မိန်းမဆိုတဲ့… မမရေ… သူနဲ့အခုလိုလိုးခွင့်ပြုတာ… ကျေးဇူးတင်တယ် သိလား… ညီမလေးလေ… မမတို့အိမ်ထောင်ရေးမထိခိုက်စေဖို့… ကတိပေးပါတယ်… မမခွင့်ပြုရင်… သူလေးကိုဖုန်းဆက်ပါနော်… သူလေးဖုန်းက… သုညကိုးxxxxxxxxx ပါ…”
ကျုပ်တောင်သူ့ကိုကြည့်ပြီး သနားသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ကင်မရာပိတ်ကာ သူ့ကိုဆွဲထူလိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကိုလဲ အတွင်းခံထဲ ပြန်ထည့်ပြီး ဘောင်းဘီပြန်ဝတ်လိုက်တယ်။ သူလဲ အတွင်းခံပြန်ဝတ်ပြီး အဝတ်တွေကို သပ်သပ်ရပ်ရပ် ပြင်ဝတ်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူပြီးနမ်းလိုက်တယ်။ အရှေ့ကနမ်းသလို လျာတွေမလိမ်ပဲ ဒီအတိုင်းနမ်းတာပါ။ ကျုပ်လဲ မချစ်ပေမယ့် သံယောဇဉ်တော့ ဖြစ်မိတယ်။ မူယာက စောင့်ကြည့်နေရာကထွက်လာပြီး
“ဟိုနှစ်ယောက်… ဟိုမှာ လူတစ်ယောက်လာနေတယ်… ”
ကျုပ်လဲ သူနဲ့နမ်းနေတာရပ်ပြီး လူချင်းခွာလိုက်တော့ သူက ပြန်ဆွဲဖက်ပြီး ဆက်နမ်းပြန်တယ်။ လမ်းလျှောက်လာတဲ့ ကောင်လေးက ကျုပ်တိုနားရောက်တော့ တုန့်ခနဲ့ရပ်သွားပြီး ဒေါသထွက်တဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်ကာ
“သြော်… ငါကတော့ နင်ပြန်သွားပြီမှတ်နေတာ… နင်က ဒီမှာလာချိန်းတွေ့နေတာကိုး… သစ္စာမရှိတဲ့ကောင်မ… ”
သူကတော့ ကျုပ်ကိုဖက်ထားတာကိုတောင်မလွှတ်ဘဲ ပြုံးလို့
“အဟက်… ရယ်ရတယ်နော်… ဘယ်သူကအရင်ဖောက်ပြန်တာလဲ… နင် ယွန်းယွန်းဆိုတဲ့ကောင်မလေးနဲ့… တွဲနေတာ… ငါမသိဘူးထင်နေလား… နင် အဲ့ကောင်မလေးနဲ့ ဘယ်နေ့က… ဘယ်တည်းခိုခန်းထဲ သွားတာပါပြောပြရမလား…. သွားစမ်းပါ… လစ်တော့… နင်နဲ့ငါဘာမှမဆိုင်တော့ဘူး… ပြတ်ပြီ…”
“ဒီလိုလား… ရတယ်လေ… ငါကလဲနင့်ကိုတကယ်ကြိုက်တာမဟုတ်ဘူး… အလကားရမလားလို့ကြံတာ… သိလား ကြိုက်ကုန်းမ…”
ကျုပ် ဒေါသထွက်သွားတယ်။ လူကြည့်တော့ ဖလံလေးနဲ့ ယောက်ျားဖြစ်ပြီး မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို မှိုချိုးမျှစ်ချိုးပြောတာ ကျုပ်သိပ်မုန်းတာ။ ကျုပ်ကိုဖက်ထားတဲ့ သူ့လက်တွေကိုဖယ်ချပြီး အဲ့ကောင်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်တယ်။ သူ(ကောင်မလေး) ကလဲ ကျုပ်လက်ကိုဖမ်းဆွဲထားတယ်။
“ဟေ့ကောင်… မင်းကဘာကောင်လဲ… ယောက်ျားတန်မဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို… ဒီလိုပြောရအောင်… မင်းမှာ… အမေတွေ နှမတွေမရှိဘူးလား… ”
“ရှိတယ်လေ… ကျုပ်အမေတွေ နှမတွေက… သူ့လိုယောက်ျားတကာနဲ့ နာမည်ထွက်မနေဘူးကွ…”
ဒီကောင်က နောက်ဆုတ်နောက်ဆုတ်နဲ့ ပြောပြေး ပြေးတာ။
“ထားလိုက်ပါ သူရယ်… ဒီကောင်ကအာပလာပါ… သူနဲ့ဖက်ဖြစ်ဖို့မတန်ဘူး… လာ… ဗွီဒီယိုကူးပေးမယ်…”
“အင်း… ”
ကျုပ်တို့ ဖုန်းထဲက ဇာပြာ(zapya)ဖွင့်ပြီး ခုနက ဗွီဒီယိုလေး ကူးတယ်။
“သူလေးရဲ့ ဗွီဒီယို… အင်တာနက်ပေါ်… ပြန့်သွားမှာ မစိုးရိမ်ဘူးလား…”
သူက ပါးချိုင့်လေးနှစ်ဖက်ကိုခွက်အောင် ပြုံးလိုက်ရင်း
“ဟင့်အင်း… လုံးဝမပူဘူး… သူ့ကိုယုံတယ်… သူ့လိုမိန်းမကိုအရမ်းချစ်ပြီး… မိန်းကလေးတွေကို လေးစားတဲ့သူက… ဒီလိုလုပ်မှာမဟုတ်ဘူး… ”
“အဲ့လိုအယုံမလွယ်ပါနဲ့သူလေးရယ်… အဲ့ဒါကြောင့် သူလေးအခုလိုခံစားနေရတာ… သူလေးနဲ့ အကြောင်းကြောင်းတွေကြောင့် ခွဲရပေမယ့်… သူလေးကိုသတိရနေမှာပါ… သူလေးကို ဓာတ်ပုံတစ်ပုံလောက်ရိုက်မယ်နော်… ”
“ရိုက်ဖို့လိုသေးလို့လား… ဒီဗွီဒီယိုထဲမှာ မျက်နှာပါတဲ့ဟာကို… ”
“အဲ့ဒါက လိင်စိတ်နဲ့လိုးတဲ့အချိန် ရိုက်ထားတာလေ… သူလေးရဲ့ အခုလိုယဉ်ယဉ်လေးနဲ့ လှတဲ့ပုံလေးကို… လိုချင်တာ…”
“အင်း… ရိုက်လေ… သူ့ကိုလဲတစ်ပုံပေးရိုက်နော်… စိတ်ချပါ… သူ့ပုံကို သေသေချာချာ ဖွက်ပြီးသိမ်းထားမယ်… ဘယ်သူမှမမြင်စေရဘူးနော်… ကတိပေးတယ်… သိလား… ”
“အင်းပါ… သူလေးကိုယုံပါတယ်… ရိုက်လေနော်…”
ဗွီဒီယိုကူးပြီးတော့ သူ့ကို ကျုပ်ဖုန်းနဲ့ ဓာတ်ပုံနှစ်ပုံရိုက်လိုက်တယ်။ ကိုယ်လုံးပြည့်ပုံနဲ့ ခါးတစ်ပိုင်းပုံ၊ သူလဲကျုပ်ကို ဓာတ်ပုံနှစ်ပုံပြန်ရိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကိုရင်ခွင်ထဲဖက်ကာ အနမ်းလေးပေးလိုက်ပြီး
“အကိုတို့ ဒီမှာပဲလမ်းခွဲရအောင်နော်… သူလေးကို… အကို တကယ်သံယောဇဉ်ဖြစ်မိပါတယ်… အကိုတို့ရဲ့ရေစက်ကို… ကံကိုယုံပြီး… လောင်းကြေးထပ်ရအောင်နော်…”

(အခန်း ၈/၃)

“ဟုတ်… သူလေးယုံတယ်… တစ်နေ့ သူနဲ့ ကျိန်းသေပြန်ဆုံမှာပါ… သူလေးကို အမှတ်တရလေးတစ်ခုလောက် ပေးပါလား…”
“အကို့မှာ… ဘာပစ္စည်းမှ မပါခဲ့ဘူး သူလေးရယ်… လာ…”
ကျုပ် သူရဲ့နဖူးလေးကို အားရပါးရ ဖိပြီး ရှိုက်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ သူက ကျုပ်ကိုဖက်ကာ ကျုပ်အနမ်းကို မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ခံယူတယ်။ ကျုပ်နမ်းပြီလို့ခွာလိုက်တော့ ပွင့်လာတဲ့ သူ့မျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည်ဝဲလို့။ ပြီးတော့ ကျုပ်ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းပြီး လူချင်းခွာကာ ကျုပ်မျက်နှာကို နူးနူးညံ့ညံ့သေချာကြည့်ပြီး ချာခနဲလှည့်ထွက်ကာ ခပ်သွက်သွက်ကျောခိုင်းလျှောက်သွားတော့တယ်။ ကျုပ်နဲ့မူယာ သူ့ကျောပြင်ကိုငေးကြည့်နေမိတော့ သူက သူ့လက်ဖမိုးလေးနဲ့ လမ်းလျှောက်ရင်း မျက်ရည်သုတ်တာကို မြင်လိုက်ရတယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်ထဲမကောင်းပါ။ မူယာနဲ့အတူ ကားနဲ့ထွက်လာတော့
“မူယာနော်… ဟွန်း… တော်တော်ဆိုးတယ်… ဟိုကောင်မလေးကို… စိတ်ဒဏ်ရာပေးလိုက်မိပြီ… ကိုကို့ကို တော်တော်လေး တွယ်တာသွားပုံပဲ…”
“အင်း… မူယာလဲ… ကိုကို့ကို အသစ်အဆန်းခံစားစေချင်လို့… သူကလဲ တစ်ယောက်ထဲထိုင်နေပြီး… မူယာတို့ကိုကြည့်ပြီး စိတ်ပါနေသလိုမို့… စမ်းလိုက်မိတာ… အခုလိုကျတော့လဲ… ရင်ထဲမကောင်းဘူး… မမက ခွင့်ပြုပြီး ဆက်သွယ်ရင်ဆက်သွယ်ပေးမှာပါ… ဗွီဒီယိုထဲမှာလဲ… သူ့ဖုန်းနံပါတ်ကို ပြောလိုက်သားပဲ…”
“အင်း… အဲ့လိုဖြစ်ပါစေပဲ… ဆုတောင်းပါတယ်…”
ဒီလိုနဲ့ ကားမောင်းရင် ကျုပ်တို့ရှာနေတာ ချောင်ကျတဲ့ ဟိုတယ်တစ်လုံးကိုပေါ့ဗျာ။ ဟိုတယ်ခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ကျုပ်နဲ့မူယာ အပြန်အလှန် အဝတ်တွေကို နမ်းရင်းချွတ်ပစ်ကြတာ ခဏချင်းမှာ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားကြတော့တယ်။ ပြီးတာနဲ့ မူယာက ထိုင်ချပြီး ကျုပ်လီးကိုစုပ်တယ်။ ကျုပ်က မူယာ့ကိုဆွဲထူပြီး
“မူယာလေး… ခြေဆန့်ပြီးကုန်းလိုက်နော်…”
“ကိုကိုက တန်းလိုးတော့မလို့လား… မူယာက ကိုကို့လီးကြီးစုပ်ချင်သေးတာ..”
“မဟုတ်ပါဘူး မူယာနဲ့ အကွက်ဆန်းလေး လုပ်ချင်စိတ်ပေါ်လာလို့…”
“ဒီလိုလား… ခစ်ခစ်… ”
မူယာက ကျုပ်ဘက်ဖင်ပေးကာ ခြေဆန့်ပြီး ကုန်းပေးတော့ ကျုပ်လဲ မူယာ့ဗိုက်ကနေ ပခုံးပေါ်ထမ်းပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မူယာမျက်နှာကို ကျုပ်လီးဆီလျောချပေးကာ မူယာ့စောက်ပက်ကို ကျုပ်မျက်နှာဆီ ဆွဲယူရင်း မူယာ့ပေါင်တစ်ချောင်းကိုယူပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို ခွစေလိုက်တယ်။ အခုတော့ မူယာက ဇောက်ထိုး ကျုပ်ကမတ်တတ်ပေါ့။
“ခစ်ခစ်… ထူးထူးဆန်းဆန်း ကိုကိုရာ… မိုက်တယ်… ကိုကို့လီးကြီးက မာတောင်နေတာပဲ… ထိန်းမထားနဲ့နော် ကိုကို… မူယာက ကိုကို့လရည် သောက်ချင်လို့…”
“မူယာကဇောက်ထိုးကြီးလေ… နှာခေါင်းထဲဝင်ပြီး သီးလိမ့်မယ်…”
“အဲ့ဒါဆိုလဲ… ကိုကိုပြီးကာနီးရင် လှဲပေးပေါ့… ပြွတ်… ချစ်စရာကြီး… ”
ပြောပြီး ကျုပ်လီးကို စိတ်ကြိုက်ပုလွေကိုင်တော့တာ။ ကျုပ်လဲ ကျုပ်မျက်စိရှေ့က သူ့စောက်ပက်ကို ရှယ် ဘာဂျာပြန်ပေးတယ်။ မောင်နှမနှစ်ယောက် အပြန်အလှန် စုပ်ကြ ယက်ကြရင်း မူယာအရင်ပြီးသွားပြီး ကျုပ်ပြီးချင်လာတော့ ခုတင်ဆီလျှောက်သွားကာ ကျုပ်က ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တော့ မူယာက ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်မှာ မှောက်ယက်လေးဆက်စုပ်ပေးတယ်။ မူယာလဲ ကျုပ်လီးကို အဆုံးနီးပါး စုပ်နိုင်နေပြီ။ မူယာစုပ်ပေးတာအရမ်းကောင်းလို့ ကျုပ်ညည်းညူရင်း မူယာ့ပါးစပ်ထဲ ကျုပ်လီးရည်တွေ လွှတ်ပေးလိုက်ရတော့တယ်။ မူယာကလဲ သူ့ပါးစပ်ထဲဝင်လာတဲ့ ကျုပ်လီးရည်ကို အကုန်မျိုချပစ်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လီးကို အနားမပေးဘဲ ဆက်စုပ်တော့ ကျုပ်လဲ မူယာ့စောက်ပက်ကို ဆက်ယက်ပေးနေရင်း ကျုပ်လီးက ပြန်တောင်လာတယ်။ ပြီးတော့မှ မူယာက ကျုပ်ဘက်လှည့်လာပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို ငုံ့နမ်းတယ်။
“မူယာ…. ညီမလေး… ကိုယ့်အစ်ကိုလီးကို… အရမ်းကြိုက်တာပဲလား….”
“အင်း… ကို့အစ်ကိုလီးကိုလဲကြိုက်တယ်… ချစ်သူ ကိုကိုရဲ့လီးကိုလဲကြိုက်တယ်… သိလား… ချစ်လိုက်တာ ကိုကိုရယ်…ပြွတ်…”
“ကိုကိုလဲ… ညီမလေးကို… သိပ်ချစ်တာပဲ… ပြွတ်…”
“ကိုကို့လီးကြီး… ညီမလေးစောက်ပက်ထဲ… ထည့်လိုက်တော့မယ်နော်… အာ နေအုံး… ခစ်ခစ်… ကိုကို့လီးကြီးစုပ်ချင်သွားပြီး တစ်ခုမေ့သွားတယ်… ကိုကိုခဏစောင့်နော်…”
“အင်း… ”
မူယာ သူ့ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက တစုံတစ်ခုကိုယူကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားပြီး ခဏနေတော့ ပြန်ထွက်လာတယ်။ ပြန်ထွက်လာတော့ မူယာက အလွန်ပါးတဲ့ ရေကူးဝတ်စုံပုံစံ အတွင်းခံနဲ့ စွပ်ကျယ်တွဲချုပ်ထားသလို ကိုယ်ကျပ် တွဲလျက်ဝတ်စုံ အပြာနုရောင်လေးဝတ်ပြီး ထွက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ တအံ့တသြ ငေးကြည့်မိတယ်။ ပါးတာက ကိုယ်မှာကပ်နေတဲ့ အသားရောင်ပါ ဝိုးတဝါးမြင်နေရပြီး ကျပ်ထုပ်နေတာမို့ နို့အလုံးလိုက်မြင်နေရတဲ့အပြင် ထောင်ထနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းရာလေးက ထင်ရှားပြီး နို့သီးခေါင်းက အရောင်ရင့်တော့ ဖောက်မြင်နေရတယ်။ မူယာက သူ့ပေါင်ကိုဟပြတော့ သူစောက်ပက်တည့်တည့်မှာ အကွဲလေးနဲ့ စောက်ပက်ကိုမြင်နေရတယ်။
“ခစ်ခစ်… ကိုကိုကြိုက်လား… ဒီ စောက်ပက်တည့်တည့်က အကွဲက… ကိုယ်ဘာသာ… ခွဲထားတာ… ခစ်ခစ် ”
“အင်း… ကြိုက်တယ်… လာပါအုံးမူယာရယ်… ကိုကိုချစ်ချင်လှပြီ… ညီမလေးရယ်…”
မူယာ ခုတင်ပေါ်တက်လာပြီး ကျုပ်ကိုခွကာ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို မိုးပြီးနမ်းတော့ ကျုပ်လဲ မူယာ့ကို အနမ်းလေးတွေ ပြန်ပေးရင်း သူ့ကိုယ်လေးကို ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်တယ်။
“ဘယ်လိုကနေဘယ်လို… စိတ်ကူးပေါက်ပြီး… ဒီလိုဟာလေး… ဝယ်ဖြစ်သွားတာလဲ… ညီမလေးရဲ့….”
မူယာက ကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ပက်နဲ့တေ့ကာ ဖိထိုင်ချပြီးမှ တစ်ချက်ချင်း ကြွလိုက် ဖိချလိုက်နဲ့ လီးအရသာခံကာ လိုးပေးရင်း
“ဟင်း… ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်… ကိုကို့လီးကြီးက… ညီမလေးစောက်ပက်ကို အရသာထူးကြီးပေးနေတာ… အူး… ဟူး… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ…”
“ကိုကိုလဲအရမ်းကောင်းတာပဲ… ညီမလေးရယ်… ညီမလေးစောက်ပက်က… ကိုကိုအသားကုန်လိုးထားတောင်… စီးစီးလေးနဲ့ လိုးလို့ကောင်းနေတုန်းပဲ… ပြောပါအုံး… ဒီဝတ်စုံလေး… ဝယ်ဖြစ်တဲ့အကြောင်း… ရှီး… ”
“အင်းဟင်း… မေမေနဲ့မမကပြောပြတယ်လေ… မေမေက ကိုကို့အတွက် အလှပြင်ပြီး ဗေဒါရောင်ဝမ်းဆက်လေး ဝတ်ပြတဲ့အကြောင်း… ပြီးတော့ ကိုကိုက… မေမေ့ကို အဲ့ဒီဝတ်စုံလေးကို မချွတ်ခိုင်းဘဲ… လိုးပြီး… အိပ်ကြတယ်တဲ့… မမကလဲ… ကိုကိုနဲ့ချစ်သူဖြစ်တဲ့ညမှာ… ကိုကိုက… ဖယောင်းတိုင်မီးလေးနဲ့ အမှတ်တရညလေးရယ်… ကိုကိုက မမကိုဂစ်တာတီးပြီးသီချင်းဆိုပြတာ… မမကလဲ… ကိုကိုအတွက်… အနီရောင်တဖိတ်ဖိတ်တောက်နေတဲ့ ဝတ်စုံလေး ဝတ်ပြီး… တစ်ညလုံးအပြင်… နောက်နေ့တစ်နေ့လုံးပါ… အဲ့ဝတ်စုံလေးနဲ့ လိုးကြတဲ့အကြောင်းပြောပြတော့… ညီမလေးလဲ ကိုကို့အတွက်… ဝတ်ပြချင်လို့… ဝယ်လိုက်တာ…”
“ညီမလေးရယ်… ကိုကိုညီမလေးကို… အဲ့လိုမလုပ်ပေးလို့… အားငယ်သွားလားဟင်…”
“ဟင့်အင်း… အားမငယ်ပါဘူး… ကိုကိုက… မေမေတို့ မမတို့နဲ့ အပြင်တွေလျှောက်မလည်ဖူးဘူးလေ… ဒါလဲ… ညီမလေးအတွက်… သီးသန့်ပေါ့… ဒါပေမယ့်… ကိုကိုညီမလေးအတွက်… ဂစ်တာတီးပြီး… သီချင်းဆိုပြတာ… ညီမလေး တကယ်နားထောင်ချင်မိတယ်… ”
“ညီမလေးနားထောင်ချင်ရင်… ကိုကိုကဆိုပြမှာပေါ့… စိတ်ချနော်… ”
“ပြွတ်… ချစ်လိုက်တာ… ကိုကိုရယ်… ဟူး… အရမ်းကောင်းနေပြီ… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တဲ့… ကိုကို့လီးကြီး… အင်း… ဟင်း…. ကိုကိုရယ်…. အာ့…. ဟား…. ”
မူယာ့ကိုယ်လေး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ပြီးသွားတော့ ကျုပ်ကိုယ်မှောက်ပြီး အမောဖြေနေတယ်။ မူယာအမောပြေတော့ ကျုပ်က ကိုယ်ကိုလှိမ့်လိုက်ပြီး မူယာနဲ့ကျုပ်နေရာလဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မူယာ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းရင် ပြန်စပြီးလိုးတယ်။ လိုးရင်းနဲ့ အသားကပ်အင်္ကျီအပါးလေးပေါ်ကနေ မူယာ့နို့လေးတွေကို့ဆုပ်နယ်မိတယ်။ တိုက်ရိုက်ကိုင်နေရသလိုနီးပါးပဲ။ ပြီးတော့ မူယာ့စောက်ပက်ကို ဖိထောင်းကာ အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေပေးရင်း မူယာနဲ့ကျုပ်ပြိုင်တူ အထွတ်အထိပ်ကို တက်လှမ်းလိုက်ကြတယ်။ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ကာ ခဏအမောဖြေကြပြီးမှ မူယာ့ကိုယ်ပေါ်ဆင်းပြီး ဘေးတစောင်းလေးမျက်နှာချင်းဆိုင်လှဲရင်း ကြည်နူးနေကြတယ်။
“ခစ်ခစ်… ကိုကို့ဒီလရည်တွေကတော့ ကလေးတန်းရလောက်တယ်… အများကြီးပဲ…”
“မူယာလေး… ”
“ရှင့်.. ကိုကို…”
“မူယာလေးကို… ကျေးဇူးတင်တယ်သိလား… အရမ်းလဲပိုချစ်သွားတယ်… ပြွတ်…”
“ကိုကို့အတွက်ကလေးမွေးပေးလို့လား..”
“အင်း… အေးလေးကလဲ… မမနဲ့မူယာက… ကိုကိုအတွက်ကလေးမွေးပေးရင်ကောင်းမှာပဲလို့ပြောနေသေးတယ်… အခုမူယာက… အေးရဲ့ဆန္ဒတွေဖြည့်ဆည်းပေးတာ… အေးသိရင်… သိပ်ဝမ်းသာမှာ… သိလား… ”
“ဟုတ်လား… ခစ်ခစ်… ဒီလိုမှန်းသိရင်… အစောကတည်းက… ဆေးမသောက်ဘဲနေပါတယ်… မမလဲသနားပါတယ်… သူလဲကိုကို့အတွက်… ထပ်မွေးပေးချင်ရှာမှာပဲ… ”
“အင်းပေါ့… အေးလေးက… ကိုကို့အတွက်ဆို… အရမ်းအလိုက်သိပြီး… အရမ်းနားလည်တာ… အေးလေးစိတ်မကောင်းမှာစိုးလို့… ကိုကိုပဲသူ့ကိုပြန်နှစ်သိမ့်နေရတာ… ဒါနဲ့ မူယာလေး…”
“ဘာလဲ ကိုကို…”
“ဒီနေ့… ဝေယံနဲ့တွေတော့… သူနဲ့မူယာဆက်ဆံရေးက… အရမ်းမဆိုးသလိုပဲနော်… ရယ်ရယ်မောမောနဲ့… ပြောနိုင်သေးတယ်…”
“ဒါလား… အမှန်တော့… မူယာ့ကို သူတကယ်ချစ်မှန်း… မူယာအစောကြီးကတည်းက… သိပါတယ်… မူယာသူနဲ့တွဲကတည်းက… မူယာ့ကိုဂရုစိုက်တယ်… မူယာက အပျော်သဘောမျိုးတွဲတာမို့… ဘာမှမလိုက်လျောဘူး… လူတွေကြားထဲ… တွဲသွားတွဲလာ… အတူစားသောက်ကြရုံပဲ… သူက… အဲ့ဒါကိုပဲ… ကျေနပ်ပြီး… မူယာ့ဆန္ဒတွေအကုန်လိုက်လျောတယ်… ကိုကို့စကားနားထောင်ပြီး… ရုတ်တရတ်သူ့ကိုဖြတ်လိုက်တော့မှ… သူတင်းသွားတာ…”
“အင်းပေါ့… ရုတ်တရတ်သူ့ကိုဖြတ်လိုက်တော့… သူလဲတင်းမှာပေါ့…”
“အဲ့ဒီမှာ မူယာ့အလစ်ကိုချောင်းပြီး… သူကအရယူ… အဲ့ဒီမှာ… မူယာကလဲပြန်တင်း… သူတင်း… ကိုယ်တင်းနဲ့… အခုလိုတွေ… ကွဲဖို့အထိဖြစ်ကုန်တာ…”
“မူယာက… သူ့ကိုချစ်လား…”
“ဟင့်အင်း… မူယာ့ရင်ထဲမှာ… ကိုကိုတစ်ယောက်တည်းကိုပဲချစ်တာ… သူက… အရင်တွဲတုန်းက အလိုလိုက်ပြီး… သူ့အချစ်ကို မူယာမြင်အောင်ပြခဲ့တော့… သူ့ကိုသံယောဇဉ်တော့ရှိပါတယ်… ကိုကိုသာမူယာ့ရင်ထဲမှ မရှိခဲ့ရင်… သူ့ကိုမူယာချစ်မိရင် ချစ်မိသွားနိုင်တယ်… သူ့ကိုဖြတ်တုန်းကလဲ… သူမူယာ့ကို လမ်းမခွဲဖို့တောင်းပန်နေတဲ့ကြားက… မူယာထားခဲ့လိုက်တာ… စိတ်ထဲမှာတော့… သနားမိပါတယ်…”
“အခုကျတော့ရော… ”
“အခုကျတော့… သူနဲ့ပြန်ပေါင်းဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီ… သူကလဲမူယာ့အပေါ်… မာနမထားတော့ဘူးဆိုတော့… အရင်လိုစိတ်ထဲတော့… မလေးလံနေတော့ဘူး… အဲ့ဒါကြောင့် သူနဲ့ပေါ့ပေါ့ပါးပါး… စကားပြောနိုင်သွားတာ…”
“ကောင်းပါတယ်မူယာလေးရယ်… မူယာ့ကိုချစ်တဲ့သူဆိုတော့… မူယာစိတ်ချမ်းသာရမှာပါ… မူယာ့အတွက်… ကိုကိုဝမ်းသာပါတယ်… အနည်းဆုးတော့… ကိုကိုနဲ့မူယာ ဆက်ပြီးချစ်ခွင့်ရှိသေးတာပဲ… ကိုကိုတို့ ဒီထက်လောဘမကြီးသင့်ပါဘူး…”
“အင်းပါ… ကိုကိုလဲ အိန္ဒြာလေးကို… သိပ်မကြာခင်… စားရမယ်ထင်တယ်… ခစ်ခစ်… ”
“မူယာက… ခွင့်ပြုတော့မယ်ပေါ့… ဟုတ်လား… မူယာ… ဒီစောက်ပက်က… ကိုကို့လီးတစ်ချောင်းထဲနဲ့… မတင်းတိမ်တော့ဘူးလား… ဟင်…”
“အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူးကိုကိုရယ်… ဖြစ်နိုင်ရင်… မူယာလဲကိုကိုတစ်ယောက်တည်းနဲ့ပဲ… အလိုးခံချင်တာပေါ့… သူကသာ… လင်သားပီသအောင်နေပြရင်… မူယာလဲ မယားတာဝန်ကျေရမယ်မလား… စိတ်ချပါ… ကိုကို့ကိုချစ်တဲ့အချစ်ကတော့… ဘယ်တော့မှမပြောင်းလဲဘူး… မူယာသူနဲ့ခံပေးလိုက်ရင်… ကိုကိုလဲ… နည်းနည်းသက်သာရာရပြီး… ကိုကို့မိန်းမ မမအနားပိုကပ်နိုင်တာပေါ့…”
“သူနဲ့ခံပြီးရင်… ကိုကို့ဆီမလာတော့ဘူးလား… မူယာလေးရယ်… ”
“ခစ်ခစ်… နေနိုင်ပါ့မလားကိုကိုရယ်… မူယာချစ်ရတဲ့ ကိုကို့ရဲ့… အယုအယ အလိုးအညှောင့်တွေကို… မူယာစွဲလန်းနေမှန်းကိုကိုလဲ… သိသားနဲ့… ဟောဒီလီးကြီးကို… အရမ်းကြိုက်တာသိလား… ထည့်လိုက်တော့မယ်နော်… ခစ်ခစ်… ဒီအတိုင်းလေးဖြည်းဖြည်းလိုးရင်း… စကားဆက်ပြောကြမယ်…”
“အင်းထည့်လိုက်… ဆက်ပြောပါအုံး…”
တစောင်းလေးအတိုင်း မျက်နှာချင်းဆိုင်စကားပြောရင်း မူယာက ပေါင်ဟပြီး သူ့စောက်ပက်ဝမှာ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကာတေ့ပေးတော့ မူယာ့စောက်ပက်ထဲ လီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တယ်။
“ဟင်း… အီဆိမ့်နေတာပဲ… ကိုကို့လီးကြီးက… ပြွတ်… ဒီတော့ကိုကိုရယ်… သူကမူယာ့ကို တစ်ဖက်တစ်လမ်းက လိုးပေးနေတော့… ကိုကို့ဆီကို… တစ်ပတ်တစ်ခါ နှစ်ခါပဲလာတော့မယ်လို့တွေးထားတယ်… ကိုကိုက… လိုးစရာ… မယားသုံးယောက်ရှိသေးတယ်လေ… သူတို့မှာ… လိုးပေးစရာ… ကိုကိုပဲရှိတာ… သူတို့အတွက်ရော… ကိုကို့အတွက်ပါ… မူယာကစဉ်းစားပေးတာပါ… ”
“မူယာလေးရယ်… ပြွတ်… ချစ်လိုက်တာ… ပြွတ်… ကိုကို့မူယာလေးကို… ချစ်လိုက်တာ… ဒီနေ့မူယာ့ကို… တဝလိုးပေးမယ်… သိလား…”
“အင်း… လိုးပေး… ကိုကိုလိုးနိုင်သလောက်သာလိုး… အားမရတော့ဘူးကိုကိုရယ်… ပုံစံပြောင်းရအောင်… ”
“အင်း… ကိုကိုလဲ အားမရတော့ဘူး… ကုန်းပေးနော်…. မူယာလေး…”
“ဟုတ်… ကိုကို… ”
မူယာ့ကို ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးတယ်။ ပြီးတော့ ခုတင်စောင်းမှာပေါင်ကားခိုင်းပြီး ခုတင်အောက်ကနေလိုးတယ်။ ပြီးတော့ ရေချိုးခန်းထဲမှာ မူယာ့ကအဲ့ဒီ ကိုယ်ကျပ်ဝတ်စုံလေးနဲ့ပဲ ရေအတူချိုးရင်း ထပ်လိုးလိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာကြတော့ မူယာရဲ့ ဂုတ်ဝဲဆံပင်လေးကိုနောက်ကနေ ရေခြောက်အောင် ယုယုယယလေး သုတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေတဲ့ မူယာလေးကို နောက်ကနေရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်ကာ မူယာ့ညာဘက်ပခုံးလေးပေါ် မေးတင်ထားပြီး မူယာ့ပါးလေးကိုရွှတ်ခနဲ နမ်းလိုက်တယ်။
“မူယာလေးရယ်… ချစ်လိုက်တာ… ”
“မူယာလဲ… ကိုကို့ကိုသိပ်ချစ်တာပဲ… ပြောတော့… တဝလိုးပေးမယ်ဆို… ရေတွေဘာတွေချိုးလိုက်ပြီဆိုတော့… တော်ပြီလား… ကိုကိုကဝပြီပေါ့… ”
“ရော့… ဒီမှာကိုင်ကြည့်… ဝလား… မဝလားသိချင်ရင်… ”
ကျုပ် မူယာ့လက်ကိုယူပြီး ကျုပ်လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။
“ခစ်ခစ်… ကိုကို့လီကြီးတောင်နေပြီပဲ… ဒါဆိုလဲလိုးလေကိုကိုရဲ့… ”
“ဟင့်အင်း… မလိုးသေးဘူး… ကိုကို့လီးက… မူယာ့အလှတွေကြောင့်တောင်နေတာ… ကိုကိုက… မူယာနဲ့ဘုရားအတူဖူးချင်လို့… ရေချိုးခိုင်းလိုက်တာ… ”
“တကယ်… ”
“အင်းပေါ့… ကိုကို့အတွက်ကလေးမွေးပေးမယ့်… ဟောဒီက ကိုကို့မယားလေးကို… အရမ်းအရမ်းချစ်လို့… လိုးချင်စိတ်ထက်… ကြည်ကြည်နူးနူးဘုရားဖူးချင်လာတာ… သိလား… မေမေနဲ့မမနဲ့တောင်… ချစ်သူဖြစ်ပြီးမှ… ဘုရားအတူမဖူးဘူးသေးဘူး…. မူယာနဲ့က… ပထမဆုံးပဲသိလား…. အသည်းလေး…”
“ရွှတ်… ပျော်လိုက်တာကိုကိုရယ်… အရမ်းချစ်တာပဲ… ဒါဆိုအတော်ပဲ… မူယာလဲ… ကိုကိုက ထမိန်လေးတွေဝတ်တာ… ကြိုက်တတ်မှန်းသိလို့… ထမိန်နဲ့အလိုးခံပေးမယ်ဆိုပြီး… မြန်မာဝတ်စုံတစ်စုံယူလာတယ်… သိလား… ထမိန်မဝတ်တာကြာလို့… မမရဲ့ထမိန်ယူဝတ်ပြီး… ကျင့်ရသေးတယ်… ခစ်ခစ်…”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာကွာ… ဒါဆိုလဲ အဝတ်အစားလဲပြီး… ဘုရားသွားရအောင်…”
“အင်း… မူယာရေချိုးခန်းမှာ… အဝတ်အစားသွားလဲမယ်… ကိုကိုပြန်ထွက်လာမှကြည့်နော်… ပြွတ်…”
“အင်းပါ… မူယာကလှပြီးသားပဲ… ဘာဝတ်ဝတ်လှမှာသေချာတယ်…”
“ပြီးရော…”
မူယာ လက်ဆွဲအိတ်ကလေးတစ်ခု ယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတော့ ကျုပ်လဲ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်လိုက်တယ်။ မူယာ ကာနောက်ခုံပေါ် လက်ဆွဲစက္ကူအိတ်လေးတစ်ခု တင်လိုက်တာသိပေမယ့် အခုလို ကျုပ်အတွက် သေချာပြင်ဆင်ထားလိမ့်မယ်မှန်း မသိခဲ့ဘူး။ ကျုပ်အတွက် ကလေးမွေးပေးမယ့် မူယာ့ကို ကျုပ် ပိုချစ်မိလာပြီး ချစ်သူလိုမဟုတ်ဘဲ ဇနီးမယားတစ်ယောက်လို မြင်လာမိတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာမယ့် မြန်မာဆန်ဆန်နဲ့ မူယာ့အလှကို ရှုစားဖို့ ရင်ခုန်စွာမျှော်နေမိတယ်။ အတော်လေးကြာတော့ ကျွီခနဲတံခါးဖွင့်သံနဲ့အတူ မူယာထွက်လာတော့ ရှက်ပြုံးလေနဲ့ဗျ။ အမလေး လှလိုက်တာ။ အပေါ်အောက် အနက်ဝမ်းဆက် ရှေးခေတ်မင်းသမီးတွေဝတ်တဲ့ ပုံစံမျိုး။ မူယာဘယ်လို စိတ်ကူးရပြီး ဝယ်လာတယ်မသိဘူး။ ရှေးခေတ်မင်းသမီးတွေ ဝတ်တဲ့ပုံစံဆိုတာ ဇာရင်ဖုံးအင်္ကျီကို အောက်မှာ ခါးအပြည့်ဘော်လီအနက်ရောင်လေး ခံဝတ်ထားတာ။ လက်မောင်းနဲ့ ရင်ညွှန့်အထက်ပိုင်းက ဇာကိုဖောက်ပြီး မြင်နေရတယ်လေ။ မေဝင်းမောင်တို့ ခင်သန်းနုတို့ ဓာတ်ရှင်ထဲမှာ ဝတ်တဲ့ပုံစံဗျ။ ဆံပင်ကသာ ဟိုတုန်းကပုံစံ ဆံထုံးနဲ့ဆိုင်ရင် မင်းသမီးရှုံးမယ့် ရှေးခေတ်မင်းသမီးလေးပေါ့။ အခုဆံပင်ဂုတ်ဝဲလေးနဲ့လဲ တစ်မျိုးလေးလှနေပြန်တယ်။ အောက်ပိုင်းကလဲ ရွှဲအိနေတဲ့ ပိုးသားထမိန်အနက်ရောင်လေးကို ခါးမှာတင်းနေအောင်စည်းထာပြီး ဒူးအောက်ပိုင်းလောက်ကစပြီး ချိတ်ပုံစံ ထိုးထားတယ်။ ကတ္တီပါ ဖိနပ်အပါးလေးတောင် စီးထားသေးတယ်ဗျ။ မိတ်ကပ်ပါးပါးလေးလိမ်းပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးမှာ နှုတ်ခမ်းနီရဲရဲလေး ဆိုးထားတယ်။ မူယာက လက်လေးနောက်ပစ်ပြီး သူ့ကိုမျက်လုံးကျွတ်မတတ် ငေးကြည့်နေတဲ့ ကျုပ်ကို ပြုံးစိစိနဲ့ကြည့်နေတယ်။
“ကိုကို… မူယာလှလား…”
“အရမ်းလှတယ်… မူယာရယ်… မူယာနဲ့လဲ… အရမ်းလိုက်တယ်… လာပါအုံး… ကိုကိုဖက်ထားချင်လို့.. ”
ကျုပ်က မတ်တပ်ရပ်ရင်း ခေါ်လိုက်တော့ မူယာက ကျုပ်ဆီလျှောက်လာပြီး ကျုပ်ခါးလေးကိုသိုင်းဖက်ကာ ကျုပ်ရင်ဘတ်ပေါ် ပါးလေးအပ်ထားတော့ သူ့ငယ်ထိပ်လေးကိုငုံ့နမ်းမိတယ်။
“မူယာ့ကိုဖက်ထားရတာ လွတ်တောင်မလွှတ်ချင်တော့ဘူး… သိလား… ”
“မလွှတ်ချင်ရင်ဖက်ထားပေါ့… ကိုကိုရယ်… မူယာကလဲ ကိုကို့ရင်ခွင်ထဲ အခုလိုဖက်ထားပေးတာ… အရမ်းပျော်တာပဲ… ”
“နောက်ကျမှ အတိုးချဖက်ရအောင်… အခုဘုရားသွားကြစို့… မှောင်တောင်မှောင်တော့မယ်…”
“ဟုတ် ကိုကို…”

(အခန်း ၈/၄)

မူယာနဲ့ကျုပ် ပစ္စည်းတွေသိမ်းဆည်းကြပြီး ဟိုတယ်ကနေ ဘုရားဆီချီတက်ကြတယ်။ လမ်းမှာ ဂစ်တာဆိုင်တစ်ခုမှာရပ်ပြီး ဂစ်တာဝယ်တော့ မူယာက ကျုပ်ကိုပိုက်ဆံအရှင်းမခံဘဲ ကျုပ်ကိုလက်ဆောင်ပေးချင်လို့ဆိုပြီး သူကအတင်းရှင်းတယ်။ ဘုရားဆီရောက်တော့ တူနှစ်ကိုယ်ယှည်တွဲကာ ဘုရားကို ပန်း၊ ရေချမ်း၊ ဆီမီးနဲ့ ပူဇော်ကြတယ်။ ဘုရားရောက်တော့ ညဖြစ်သွားပြီမို့ ညမီးရောင်နဲ့ သပ္ပါယ်နေတဲ့ ဘုရားကို နှစ်ကိုယ်ယှဉ်ကာ ဦးတိုက်ရင်း စိတ်ထဲမှာ အေးချမ်းကြည်နူးမိတယ်။ ကျုပ်ဘေးက မူယာ့မျက်နှာလေးကိုလဲ မကြာမကြာ လှည့်ကြည့်နေမိတယ်။ မူယာကတော့ ကျုပ်က သူ့အပေါ် အခုလို မျက်စိအောက်က အပျောက်မခံနိုင်အောင် ဖြစ်နေတာကို သဘောကျပြီး ပြုံးနေတော့တယ်။ ပြီးတော့ ဘုရားကနေ ကားနဲ့ပြန်ထွက်လာကြပြီး ကားကိုလူပြတ်တဲ့နေရာမောင်းလိုက်တယ်။ မောင်းနေရင်လဲ မြန်မာဆန်ဆန်လေး လှနေတဲ့ မူယာ့ကို မကြာမကြာလှည့်ကြည့်မိတယ်။ လှလို့ကြည့်တာတစ်ခုထဲတော့ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲဗျာ။ ချစ်တာရော၊ စိတ်ထဲမှာ ဇနီးချောလေးလို့ သတ်မှတ်မိတာရော လိုးချင်တာလဲပါတာပေါ့ဗျာ ဟီးဟီး။ လူရှင်းတဲ့ မှောင်ရိပ်မှာ ကားရပ် စက်သတ်ပြီး ကားနောက်ခန်းကိုကူးကြတယ်။ ပြီးတော့ မူယာ့ကို အတင်းဖက်ပြီး မျက်နှာတပြင်လုံးကိုအနမ်းတွေခြွေချတော့ မူယာကလဲ ကျုပ်ကို အနမ်းတွေပြန်ပေးကာ တင်းတင်းပြန်ဖက်ထားတယ်။
“မိန်းမ… ကိုကို့မိန်းမ… မိန်းမရေ…”
“ခစ်ခစ်… ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး… မိန်းမ.. မိန်းမနဲ့… တစ်ဖွဖွခေါ်နေတာလဲ… ကိုကိုရဲ…. ခစ်ခစ်…”
“မိန်းမက… ကိုကို့မိန်းမ မို့လို့ပေါ့… မိန်းမက… ယောက်ျားအတွက် ကလေးမွေးပေးတော့မှာဆိုတော့… မိန်းမက… အေးလေးလို… ကိုကို့ရဲ့… တကယ့်မိန်းမဖြစ်သွားပြီ…. ”
“ခစ်ခစ်… အရင်လဲ… လိုးနေရင်း… မိန်းမတို့… မယားတို့… ခေါ်နေကျပဲဟာ… ”
“မတူဘူးမိန်းမရဲ့… အရင်က လိုးနေရင်း စိတ်ထတုန်းပြောပေမယ့် စိတ်ထဲမှာ အေးလေးလို… တကယ့်ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ့်ဇနီးလို့ မခံစားရဘူး အခု ယောက်ျားရဲ့စိတ်ထဲမှာ… ဟောဒီကဇနီးချောလေးက… အေးလေးလိုပဲ… ကိုကို့ရဲ့ ဇနီးလေးလို ခံစားရတာ… မိန်းမရဲ့သိလား… မိန်းမကို… ယောက်ျားချစ်လိုက်တာကွာ… ပြွတ်….”
“တကယ်ကြီးလား… ”
“အင်း… မိန်းမရဲ့… ပါးလေးတွေ… နမ်းလို့မဝဘူးကွာ… ရွှတ်… ရွှတ်… ဟောဒီနှုတ်ခမ်းလေးရော… ဟောဒီနဖူးလေးရောပဲ… အွန်း… ပြွတ်… ပြွတ်… ချစ်တယ်မိန်းမရယ်… ပြွတ်… ပြွတ်… ကိုကို့ကိုယောက်ျားလို့ပြန်ခေါ်အုံးလေ… မိန်းမရဲ့… ပြွတ်…”
“ခစ်ခစ်… မူယာ့ကိုနမ်းနေတာ… တဖွဖွပဲကိိုကိုရယ်… ယောက်ျားရယ်…. မိန်းမတော့… ယောက်ျားရဲ့အနမ်းတွေကြားမှာ… မျောနေပြီ… သိလား… ယောက်ျားကိုလဲ… မိန်းမချစ်တယ်…”
ကျုပ်နမ်းနေရင်း အနက်ရောင်ထမိန်ပေါ်ကနေ မူယာ့တင်ပါးတွေကို ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်နေမိတယ်။
“မိန်းမရေ… ”
“ရှင့်… ယောက်ျား… ခစ်ခစ်…”
“မိန်းမရဲ့ဖင်ကြီးတွေက… အတွင်းခံရှိနေတော့… ယောက်ျားထမိန်ပေါ်ကကိုင်ရတာ… အားမရဘူး… အတွင်းခံကြီးချွတ်ပေးနော်… ပြွတ်…”
“ဟုတ်… ပိုအားရအောင်… ထမိန်ပါချွတ်ပေးရမလား…”
“ဟင့်အင်း… မိန်းမက… ယောက်ျားအတွက် သီးသန့်ပြင်ပေးထားတဲ့… ဒီဝတ်စုံလေးကို မချွတ်ရပါဘူး… သိလား… ပြီးရင်… ဒီညအိမ်ကိုပဲလိုက်ခဲ့လိုက်တော့… ဟောဒီက မူယာဆိုတဲ့ ကိုကို့မိန်းမလေးကို ကိုကို့ရဲ့… ဒုတိယမယားအဖြစ် အသိအမှတ်ပြုပေးဖို့… ခွင့်တောင်းရအုံးမယ်… ”
“အယ်… ကိုကိုက တကယ်ကြီး… မမကို အဲ့လိုသွားပြီးခွင့်တောင်းမလို့လား… ”
“အင်းပါဆို… ”
“မလုပ်ပါနဲ့ကိုကိုရယ်… အရင်က… ဘယ်လိုပဲလိုးခဲ့လိုးခဲ့… ချစ်ခဲ့ချစ်ခဲ့… ကိုကို့ဇနီးဆိုတဲ့… မမနေရာကို မထိခိုက်ခဲ့ဘူး… အခုလိုသွားပြောရင်… မမဝမ်းနည်းသွားမှာ…”
“အေးလေးနည်းနည်းတော့… စိတ်မကောင်းဖြစ်နိုင်ပေမယ့်… ကိုကိုကအေးကိုဘယ်လောက်ချစ်သလဲဆိုတာ အေးသိပါတယ်… အဲ့လိုပဲ… အေးလေးကလဲ… ကိုကို့ကို ဘယ်လောက်ချစ်သလဲ ကိုကိုသိပါတယ်… မိန်းမစိတ်မပူနဲ့နော်… ပြီးရင်လဲဒီည… မူယာနဲ့အတူအိပ်မှာ…”
“မမနဲ့သုံးယောက်အတူအိပ်မှာမလား…”
“ဟင့်အင်း… မူယာနဲ့နှစ်ယောက်ထဲ အိပ်မှာ.. မနက်အိပ်ရာနိုးရင်… ဟောဒီမယားမျက်နှာလေးကို မြင်ချင်တာ…”
“လုပ်ပြန်ပြီကိုကိုရာ… အိမ်မှာ မမရှိနေလျှက်နဲ့… မူယာနဲ့အိပ်ရင်… မမဘယ်စိတ်ကောင်းပါ့မလဲ…”
“ဒီမိန်းမလေးနဲ့က… ဒီတစ်ညပဲ အိပ်ရတော့မှာလေ… အေးလေးကနားလည်ပေးမှာပါ… ဘာမှတွေးပူမနေနဲ့ မိန်းမရယ်… မိန်းမကိုအရမ်းလိုးချင်နေပြီ… လိုးရအောင်နော်… ”
ပြောရင်း စကားပြောရင်း စောက်ပက်ကိုနှိုက် လီးကိုကိုင်ဆွနေရာကနေ ထလိုးကြတာပေါ့။ လိုးကြပြီးတော့ အဝတ်တွေပြန်ဝတ်ရင်း သဘောတွေကျနေကြတယ်။ အရင်လိုမဟုတ်ဘဲ မိန်းမ ယောက်ျားခေါ်ပြီးလိုးရတာကိုက အရသာတစ်မျိုးနဲ့ လိုးလို့အရမ်းကောင်းနေတာ။
“လိုးလို့အရမ်းကောင်းတာပဲ မိန်းမလေးရာ… အချိန်လင့်နေလို့သာ တော်လိုက်ရတာ… သိလား…. အိမ်ကျရင်လဲ… ထပ်လိုးအုံးမယ်… ယောက်ျားကိုကျွေးအုံးနော်…”
“ခစ်ခစ်… ယောက်ျားသဘောပါဆို… ယောက်ျားလိုးမယ်ဆို… မိန်းမက ဘယ်တုန်းကငြင်းဖူးလို့လဲ… ခစ်ခစ်… ”
“ချစ်တာကွာ… ပြွတ်… ”
“အွန်း… ချစ်တယ် ယောက်ျား…”
ကျုပ်နဲ့မူယာ အင်းလျားကန်ဘောင်ဆီ ဆက်လစ်ကြတယ်။ အင်းလျားကန်က ညအချိန်ဆိုပေမယ့် လူကတော့ ရှိနေဆဲပင်။ ကျုပ်က လက်တစ်ဖက်က ဂစ်တာကိုကိုင်ထားပြီး လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်ရဲ့ဇနီးအဖြစ် သတ်မှတ်ထားသော မူယာ့ပခုံးလေးကိုဖက်ရင်းပေါ့။ လူတွေနဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ အတူထိုင်လိုက်ကြပြီး မူယာ့ကို သီချင်းဆိုပြတယ်။ မူယာကတော့ ကျုပ်ပခုံးလေးကိုမှီရင်းနားထောင်နေတာပေါ့။ သီချင်း သုံးပုဒ်လောက်ဆိုပြီးမှ အင်းလျားကနေ အိမ်ကိုပဲ တန်းမောင်းလိုက်တော့တယ်။ မေမေတို့အိမ်ရောက်တော့ ညကိုးနာရီထိုးလုပြီ။ ကျုပ်လဲ မမဆီကားသော့အပ်တော့ မူယာ့ရဲ့မြန်မာဆန်ဆန်အလှကို မေမေနဲ့မမပါ ဝိုင်းငေးကြလို့ မူယာရှက်နေသေးတယ်။ ပြီးတော့ ဆိုင်ကယ်တစ်ယောက်တစ်စီးနဲ့ ပြန်ခဲ့ကြတယ်။ အိမ်ထဲကို ချစ်ဇနီးလေးရင်အေးနဲ့ ဇနီးအသစ်ကလေး မူယာကို ပခုံးတစ်ဖက်စီဖက်ရင်း ဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ အခုတစ်ခေါက် မူယာအိမ်ထဲဝင်လာတော့ သူ့ချစ်သူရင်အေးကိုတောင် ရှက်ကို့ရှက်ကန်းဖြစ်နေတယ်။ အရင်ဆို ဒီလို သမီးလေးနဲ့ ရင်အေးအဖေ မရှိလို့ကတော့ နှစ်ယောက်သား ဖက်ပြီး နမ်းနေကြပြီ။ အခုတော့ ကျုပ်ပခုံးဖက်တာကိုခံရင်း လိုက်လာတယ်။
“မူယာ… ငြိမ်လှချည်လား… ဘာဖြစ်လို့လဲ… အသည်းလေး…”
“ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးမမ…”
“မူယာက မြန်မာလိုလေးဝတ်ထားတာ… လှလိုက်တာကွာ… မိန်းကလေးချင်းတောင်ငေးယူရတယ်… ငါ့အချစ်ကလေး… ချောချက်ပဲ…”
ရင်အေးက ဖက်တော့လဲ အလိုက်သင့်လေးပဲ ပြန်ဖက်တယ်။ ရင်အေးက နမ်းတော့လဲ အလိုက်သင့်လေးပဲ ပြန်နမ်းတယ်။ ရင်အေးက မူယာ့မျက်နှာကို စူးစမ်းသလိုနဲ့ ကြည့်နေတော့ မူယာက မျက်လွှာလေးချထားတယ်။
“ကဲပါလေ… လာ… ထမင်းစားရအောင်… သမီးလေးလဲအိပ်နေပြီဆိုတော့… မမတို့နဲ့ပဲလာအိပ်တော့…”
“ဟုတ်… မမ…”
ကျုပ်တို့ထမင်းစားကြတော့ မူယာက တစ်ဖက်မှာထိုင်နေတာကို ထခိုင်းပြီး ကျုပ်ရဲ့ဘယ်ဘက်မှာထိုင်စေလိုက်ပြီးမှာ ဇနီးနှစ်ယောက်ကို ဘယ်ညာရံပြီး စားကြတယ်။ စားပြီးလို့သိမ်းတော့လဲ ရင်အေးကို မူယာက ကူသိမ်းပေးတယ်။ ကျုပ်က အခန်းထဲမှာ အဝတ်အစားလဲပြီး စောင့်နေတော့ မကြာခင်ပဲ ရင်အေးနဲ့မူယာ အခန်းထဲဝင်လာတော့ ခုတင်ပေါ်မှာ တစ်ဖက်စီထိုင်စေပြီး ဖက်ထားတော့ ကျုပ်ပခုံးကို ခေါင်းလေးနဲ့မှီထားကြတယ်။
“အေးလေး… ”
“ရှင့်… ကို….”
“အေးလေးကို ဝမ်းသာစရာသတင်း… ပြောစရာရှိတယ်… ”
“ခစ်ခစ်… ဘာများလဲ…”
“မူယာကလေ… ကိုအတွက်… ကလေးမွေးပေးမယ်တဲ့… ”
“တကယ်လားမူယာ… အိုး… ပျော်လိုက်တာမူယာရယ်… မူယာ့မှာကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီပေါ့… ဟုတ်လား…. ခစ်ခစ်… ဒါဆိုရင်တော့… ဟိုကောင့်ဆီတောင်မလွှတ်ချင်တော့ဘူး… မူယာ့ဗိုက်ကို… မမပဲထိန်းချင်တာ… ခစ်ခစ်…”
“အာ… မရှိသေးပါဘူးမမရဲ့… အခုမှ… ဝေယံ့ကို… ကိုကို့အတွက် ကလေးမွေးပေးဖို့ တောင်းဆိုထားတာ… ဝေယံက လက်ခံလိုက်တယ်လေ… ”
“သြော်ဒီလိုလား… မမက ရှိနေပြီမှတ်တာ… ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်… မူယာ့ကိုကျေးဇူးတင်လိုက်တာ… မမမှာ အဲ့ဒီ့ဆန္ဒရှိနေတာကြာပြီ… ဒီနားကိုမြန်မြန်ပြောင်းလာခဲ့ကြနော်… ဒါမှ မမက မူယာ့ဗိုက်ထိန်း လုပ်လို့ရမှာ…ခစ်ခစ်… နောက်ထပ်ရော… ဘာတောင်းဆိုလိုက်သေးလဲ… ”
“ဟီး… နောက်ထပ်ကတော့… ဝေယံ မူယာ့ကိုလိုးရင်… သူ့ညီမကိုလဲ… ကိုကို့ကိုပေးလိုးရမယ်လို့… မူယာ့ကို အတင်းခိုးပြေးခဲ့လို့လေ…. ဟီး ဟီး….”
“အမလေး… မူယာရယ်…. ”

(အခန်း ၈/၅)

“တွေ့လား… ကိုကိုပြောသားပဲ… အေးကသဘောတူမှာ မဟုတ်ပါဘူးလို့…”
“နေပါအုံးကိုရဲ့… အေးကသဘောမတူဘူးလို့ မပြောရသေးပါဘူး… မူယာအကြံပိုင်ချက်ကို အံ့သြသွားတာ… ခစ်ခစ်… မမတောင် အဲ့လိုမစဉ်းစားမိဘူး… ကို့ကိုအရသာသစ်ကလေးပေးဖို့… အကြံထုတ်နေတာကြာပြီ… မူယာ့အကြံကောင်းတယ်… ”
“တွေ့လား ကိုကို… မမလက်ခံမှာပါဆိုမှ… ခစ်ခစ်… စိတ်မပူနဲ့မမ… အိန္ဒြာက တစ်ခါပဲလက်ခံမယ်လို့ပြောတယ်… သိလား… ”
“ကြည့်ကြသေတာပေါ့… ဒီကောင်မလေး… တန်းတန်းစွဲဖြစ်သွားမှာ… မြင်ယောင်သေးတယ်… ခစ်ခစ်… ဒါနဲ့ မူယာဝင်လာတုန်းက… မျက်နှာကတစ်မျိုးဖြစ်နေပါတယ်… ဒီကိစ္စကြောင့်လား… ”
မူယာကခေါင်းခါတယ်။
“ဒီလိုအေးရဲ့… မူယာက အေးဝမ်းနည်းပြီးစိတ်မကောင်းဖြစ်မှာစိုးရိမ်နေတာ… ကိုကလဲ အေးကိုဖုံးကွယ်မထားချင်ဘူး… ကို့ကိုအရမ်းချစ်ပြီး… အရမ်းနားလည်တဲ့.. အေးလေးကလဲ… နားလည်ပေးမယ်လို့… ယုံလို့လေ…”
“ဒီလောက်စကားပလ္လင်ခံနေတာ… ဘာကိစ္စမို့လဲ…”
“ဒီလိုလေအေးလေးရဲ့… ”
“ကိုကို… ”
“ရပါတယ် မူယာရဲ့… ဒီလို… မူယာက ကို့အတွက် ကလေးမွေးပေးမယ်လို့ ပြောတယ်လေ… အဲ့ဒါကြောင့်… ကို့စိတ်ထဲမှာ… မူယာ့ကို… အရင်လိုချစ်သူမျိုးတင်မကဘဲ ဇနီးမယားတစ်ယောက်လို… ခံစားမိတယ်… ကို့ရဲ့အေးလေးက… မူယာ့ကို… ကို့ရဲ့ နောက်ထပ်ဇနီးတစ်ယောက်အဖြစ် အသိအမှတ်ပြုပေးနိုင်မလားဟင်… အေးလေး…”
ကျုပ်ရဲ့ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးရုတ်တရတ် အံ့သြသွားတယ်။ ချက်ချင်းပဲ မျက်နှာကိုပြင်ပြီး ပြုံးလျှက်
“သြော်…. ဒါလား… ဟင်းဟင်း… ကို့အတွက်ကလေးမွေးပေးမှတော့… ကို့ဇနီးဖြစ်ပြီပေါ့… တကယ်ဆို ကိုနဲ့အလိုးခံကတည်းက… ကို့ဇနီးဖြစ်ပြီးပါပြီ… ခစ်ခစ်… ဒါဆို မူယာက မမရဲ့ချစ်သူတင်မက… တလင်ထဲမယားတွေ ဖြစ်ကြပြီပေါ့… ခစ်ခစ်… မူယာ့ကို မမက ကို့ရဲ့ဇနီးအဖြစ် အသိအမှတ်ပြုပါတယ်… ကိုရယ်… ”
“ချစ်လိုက်တာ အေးလေးရယ်… ရွှတ် ရွှတ်… ”
ကျုပ် ချစ်ဇနီးလေးရင်အေးကို ပါးလေးတွေအနမ်း ဖိပေးမိတယ်။ မူယာက ရုတ်တရတ် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဒူးထောက်ပြီး လက်အုပ်ချီလိုက်တယ်။
“မူယာ… ဘာလုပ်တာလဲ… ”
“မူယာ့ယောက်ျားနဲ့… မူယာ့ထက် အသက်ရောဝါရောကြီးတဲ့ ကိုကို့ရဲဇနီးကြီး မမရင်အေးကို ရိုရိုသေသေ ကန်တော့ချင်လို့ပါ… ”
“မလိုပါဘူး မူယာရယ် ထပါ… ”
“လိုတယ်မမရဲ့… မူယာ အရင်က ကိုကို့ရဲ့အချစ်ကိုရဖို့တောင်မသေချာပါဘူး… မမကြောင့်ပဲ ကိုကိုနဲ့ ချစ်သူဖြစ်ခွင့်ရခဲ့တယ်… အခုလဲ မမရဲ့သဘောထားကြီးမှုကြောင့် မူယာ ကိုကို့ရဲ့ဇနီးအဖြစ် အသိအမှတ်ပြုခံရတယ်… မူယာ့အိပ်မက်တွေ… တကယ်ဖြစ်ခွင့်ရခဲ့တယ်… မူယာအရမ်းကျေးဇူးတင်လို့… ချစ်ခင်လေးစားလို့… ကန်တော့ပါတယ်… ”
မူယာက ကျုပ်တို့လင်မယားကို ရိုရိုသေသေ ဦးချကန်တော့တယ်။ မျက်ရည်တွေလဲစို့လို့။
“ကဲရပြီနော်… ကိုကို့ရဲ့လိမ္မာတဲ့ ဇနီးချောလေး… ထတော့… ”
“နေအုံးကိုကိုရဲ့… တစ်ခုကျန်သေးတယ်… ကိုကို မူယာ့ကို ပါးရိုက်ပြီး အပြစ်ပေးပါ….”
“အာ… ဘာလို့မူယာ့ကို အပြစ်ပေးရမှာလဲ… မူယာ့ပါးကို ကိုကိုက… ဘယ်လိုရိုက်ရက်မှာလဲ… ”
“ဟုတ်သားပဲ… မူယာ့မှာဘာအပြစ်မှ မရှိတာ…”
“ရှိတယ်လေ… မနက်ဖြန်ဆို… ကိုကို့ရဲ့ဇနီးမူယာက… ကိုယ့်ခင်ပွန်းဖြစ်တဲ့ ကိုကို့ကို သစ္စာဖောက်ပြီး…. သူများနောက်ကိုလိုက်သွားရတော့မှာ… ဒီလိုသစ္စာမရှိတဲ့… ကိုကို့ဇနီးကို ကိုကိုမှမပြစ်မပေးရင်… ဘယ်သူက အပြစ်ပေးမှာလဲ…”
“မူယာရယ်… ကိုကိုက… ခွင့်ပြုပြီးသား ကိစ္စပဲဟာ… ”
“ဟုတ်သားပဲ… မူယာရဲ့… ”
“ကိုကိုအရင်ကခွင့်ပြုခဲ့တာက… ကိုကို့ချစ်သူမူယာ့ကိုပါ… အခုက ကိုကို့ဇနီးမူယာဖြစ်သွားပြီဆိုတော့… ကိုကိုက အပြစ်ပေးပြီး ခွင့်မလွှတ်ပေးရင်… မူယာ တစ်သက်လုံး ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်တင်စိတ်နဲ့… နေသွားရတော့မှာ…”
“မူယာရယ်… ”
“ရိုက်ပါကိုကို… အားပြင်းပြင်းနဲ့ ကိုကို့ဇနီး မူယာရဲ့ပါးကို… ရိုက်ပါ… ဖြည်းဖြည်းပဲရိုက်ရင်… မူယာ့ကို ကိုကိုအပြစ်မပေးရသေးဘူးလို့… ခံယူပြီး… မူယာ ထပ်ရိုက်ဖို့ တောင်းဆိုရလိမ့်မယ်….”
မူယာက ဒူးထောက်လျှက်ပဲ မျက်နှာလေးကိုမော့ကာ မျက်လုံးမှိတ်လျှက် သူ့ပါးကိုရိုက်ခတ်လာမယ့် ကျုပ်လက်ဝါးချက်ကို စောင့်ဆိုင်းနေတယ်။ ကျုပ်မှာ မူယာ့ပါးကိုလဲမရိုက်ရက်၊ မူယာ့ကိုကြည့်ပြီး မျက်ရည်က ကျလာတယ်။ ဘေးနားက ရင်အေးကို ကြည့်တော့လဲ မျက်ရည်တွေကျပြီး ကျုပ်ကိုခေါင်းငြှိမ့်ပြတယ်။ ကျုပ်လဲ မတတ်သာသည့်အဆုံး မူယာစိတ်ဖြေသာစေဖို့ မူယာ့ပါးကို လက်ဝါးနဲ့ လွှဲရိုက်ချလိုက်ရတယ်။ အားကုန်မသုံးပေမယ့် ရိုက်ချက်က တော်တော်လေးပြင်းပြီး မူယာ့မျက်နှာလေး လည်ထွက်သွားကာ ကိုယ်ပါစောင်းသွားလို့ ကြမ်းပြင်ကို လက်ထောက်လိုက်ရတယ်။ မူယာ့ပါးပြင်ကနုနုလေးက ရဲတွတ်လို့။ ကျုပ်နဲ့ရင်အေး ရိုက်ပြီးတယ်ဆိုချက်ချင်းပဲ ခုတင်ပေါ်ကဆင်းကာ ကျုပ်က မူယာ့ကိုထူပြီး ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ ပွေ့ဖက်တော့ ရင်အေးက ဘေးကနေ ကျုပ်နဲ့မူယာ့ကို သိုင်းဖက်ထားတယ်။ ကျုပ်မူယာ့မျက်နှာကို ဆွဲမော့ပြီး ရဲနေတဲ့ပါးလေးကို ဖွဖွပွတ်ပေးမိတယ်။
“အရမ်းနာသွားလားဟင်… မူယာလေး… မူယာလေးရယ်…. ”
“မနာပါဘူးကိုကိုရယ်… မူယာ့ကို ခွင့်လွှတ်ပါနော်…. ”
ပြောနေရင်း မူယာ့မျက်လုံးထောင့်က မျက်ရည်ကျလာလို့ ကျုပ် တယုတယ သုတ်ပေးလိုက်တယ်။
“ခွင့်လွှတ်ပါတယ်… မူယာရယ်… ယောက်ျား..  မိန်းမကိုခွင့်လွှတ်ပါတယ်… ”
“ခစ်ခစ်… အခုမှပဲ… မိန်းမစိတ်ထဲမှာ နေသာထိုင်သာရှိသွားတော့တယ်… ယောက်ျားရယ်… ”
“ရယ်နိုင်သေးတယ်ဟုတ်လား… မိန်းမ… ”
“ဟုတ်ပါ့မူယာရယ်… မနာတဲ့အတိုင်းပဲ… နေအုံး မမ ရေနွေးအိတ်ယူခဲ့မယ်… ကို… ကို့မိန်းမအထွေးလေးကို… ခုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းလိုက်တော့… ”
ကျုပ်လဲ မူယာ့ကိုပွေ့ချီပြီး ခုတင်ပေါ်ကို ကျုပ်ကထိုင်ကာ မူယာ့ကို ကျုပ်ပေါင်ပေါ်ထိုင်စေပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ်။ မူယာ့ပါးလေးကို ဖွဖွပွတ်ရင်း နဖူးလေးကိုနမ်းတော့ မူယာကလဲ ကျုပ်မျက်နှာကိုပြန်နမ်းတယ်။
“ခစ်ခစ်… ယောက်ျားကို မိန်းမချစ်လိုက်တာ… ပြွတ်…. အွင်း… ”
ကျုပ်ကိုပြန်ဖြေခွင့်မပေးဘဲ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနမ်းလိုက်တယ်။ မူယာနဲ့ကျုပ် အနမ်းရေစီးမှာ မျောနေကြတယ်။
“ခစ်ခစ်… ဒီလင်မယားနှစ်ယောက်တော့…  နာတာတွေမေ့နေကြပြီ… ”
ရင်အေးက မူယာ့ကျောဘက်မှာဝင်ထိုင်ပြီး မူယာ့ရဲ့ရဲနေတဲ့ပါးကို ရေနွေးအိပ်လေးနဲ့ ကပ်ပေးတယ်။မူယာက ကျုပ်နဲ့ နမ်းနေတာကနေ ခွာပြီး ရင်အေးဘက်လှည့်ကြည့်ကာ
“ကျေးဇူးပဲမမ… မမစိတ်ထဲမကောင်းတာကိုဖုံးပြီး ရယ်ပြနေမှန်းသိပါတယ်… တကယ်တော့ ကိုကိုက မူယာ့ကို ဇနီးလို့သတ်မှတ်ပေမယ့်… မမနေရာကို ဘယ်သူမှ ယူလို့မရပါဘူး… ကိုကို့ရင်ထဲမှာ မမကသာ အချစ်ရဆုံးဇနီးပါ…”
“မူယာရယ်… အဲ့လိုအားငယ်တဲ့စကားမပြောပါနဲ့… ကိုက မူယာ့ကိုဘယ်လောက်ချစ်မှန်း… မူယာလဲသိသားနဲ့… အစက မမစိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းသလို ခံစားရတယ်ဆိုပေမယ့်… အခုတကယ်ပဲ… မူယာ့ကို ကို့ဇနီးအဖြစ် မမသတ်မှတ်လိုက်ပါပြီ… သိလား… ဟုတ်သား… ဒီည ကိုနဲ့ ကို့ရဲ့ဇနီးအသစ်ကလေး မူယာရဲ့ မင်္ဂလာဦးညပဲ… မမ သမီးလေးနဲ့သွားအိပ်ပေးမယ်… မူယာနဲ့ကိုပဲ… ဒီခုတင်ပေါ်မှာ အိပ်လိုက်နော်…”
“မရဘူးမမ… မမပဲဒီခုတင်ပေါ်မှာအိပ်ပါ… မူယာနဲ့ကိုကို… ဒီကြမ်းပေါ်မှာပဲ အိပ်မယ်… မမအဲ့လိုသွားရင်… မမနေရာကို မူယာလုယူမိတယ်လို့ ခံစားရလိမ့်မယ်…”
“မူယာရယ်… ကိုကအောက်မှာ မမကအပေါ်မှာ… မမဘယ်လိုအိပ်နိုင်ပါ့မလဲ… ဒီလိုလုပ်ကွာ အောက်မှာပဲ အခင်းနှစ်ခုခင်းလိုက်မယ်… မူယာနဲ့ကိုကိုက တစ်ခုမှာအိပ်… မမက တစ်ခုမှာအိပ်မယ်… မူယာတို့လင်မယားလိုးတာကိုလဲ… ကြည့်လို့ရတယ်… ခစ်ခစ်… ကို သူများနဲ့လိုးတာကြည့်ပြီး မပွတ်ရတာကြာပြီ… ဒီတစ်ခါ ပေါ်တင်ကြည့်ရင်းပွတ်မယ်… ရှလွတ်… မမအခုပဲ အိပ်ယာပြင်လိုက်တော့မယ်…”
“မူယာ့ဘာသာ… ခင်းပါ့မယ်… မမရယ်…”
“အာ… မင်္ဂလာဦးအိပ်ယာကို… သတို့သမီး သတို့သားက မခင်းရဘူးလေ… ဒီမှာပဲထိုင်ပြီး ကိုယ့်ယောက်ျားရဲ့… ရင်ခွင်ထဲမှာပဲနေ…”
ပြောပြီးတော့ ရင်အေးက မူယာ့ပါးကို ကပ်ပေးနေတဲ့ ရေနွေးအိပ်ကလေးကို ကျုပ်လက်ထဲထိုးထည့်ခဲ့ပြီး အိပ်ယာခင်းနေတော့တယ်။ ကျုပ်နဲ့မူယာ့အိပ်ယာကို ကိုယ်တိုင်ပြင်ပေးနေတဲ့ ချစ်ဇနီးလေးကို ကျုပ် တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေမိတယ်။ မူယာက ကျုပ်ပါးလေးကိုလာနမ်းမှ ကျုပ်သတိဝင်လာပြီး မူယာပါးလေးကို ရေနွေးအိပ်လေး ကပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ မူယာက ကျုပ်နားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး
“ကိုကို… မမကိုတော်တော်ချစ်တာပဲ… ခစ်ခစ်…. ”
“ဟောဒီမိန်းမကိုလဲချစ်ပါတယ်ကွာ… မိန်းမက အူတိုလို့လား… ”
“ခစ်ခစ်… မတိုပါဘူးယောက်ျားရယ်… မိန်းမကိုချစ်မှန်းလဲ… သိပါတယ်… ပြွတ်… မမသူ့အဖုတ်ကိုပွတ်နေရင်… ယောက်ျားကမနေနိုင်ဘဲ… သွားလိုးပေးမှာ မြင်ယောင်သေးတယ်…”
“မသွားပါဘူးမိန်းမရယ်… ဒီမင်္ဂလာဦးညလေးမှာ… ဒီမိန်းမအနားက တစ်ဖဝါးမှ မခွာဘူး… စိတ်ချ…. ”
“ဟိုလင်မယားတွေ… ဘာတွေတိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့ အတင်းတုပ်နေကြတာလဲ… ”
“မမယောက်ျားက… သူမယားငယ်လေးကိုရင်ခွင်ထဲဖက်ထားပြီး… သူ့မယားကြီးကိုငေးနေလို့… သတိပေးနေရတာ… ခစ်ခစ်… ”
ချစ်ဇနီးလေးရင်အေးရဲ့ မျက်နှာက ပြုံးစိစိဖြစ်သွားပြီး ကြည်နူးသွားတာလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးက ကျုပ်ကို မျက်စောင်းထိုးတယ်ဗျ။ ရင်အေးအိပ်ယာပြင်ပြီးသွားတော့ ကျုပ်က မူယာ့ကိုပွေချီပြီး အိပ်ယာထက်မှာ အသာအယာချပေးလိုက်တယ်။
“အေးလေး… လာအုံး… ”
“ဘာလဲ ကိုရဲ့…”
ကျုပ်အနားရောက်လာတဲ့ ရင်အေးကို ဆွဲဖက်ပြီး ပါးလေးတွေ နဖူးလေးတွေကို ဖိဖိနမ်းပစ်လိုက်တယ်။
“အေးလေးကို အရမ်းချစ်တယ်သိလား…”
“ခစ်ခစ်… အဲ့လောက်ကဲပြမနေနဲ့… မူယာအူတိုနေလိမ့်မယ်…သိလား…”
“မတိုပါဘူးမမရယ်… မမပါ ဝင်ပါလိုက်ပါလား… မမကိုအားနာတာ…”
“ဘယ်ဖြစ်မလဲ… ဒီညက… မူယာကို ကိုက ဇနီးအဖြစ်အသိအမှတ်ပြုတဲ့ မင်္ဂလာဦးညပဲဟာ… မမကိုမေ့ထားပြီး… စိတ်လွတ်လက်လွတ် လိုးကြ… ဒီက ကြည့်ပြီးပွတ်ချင်နေပြီ… ခစ်ခစ်…”
ကျုပ်လဲ ရင်အေးကိုလွှတ်ပေးလိုက်ပြီး ပက်လက်ကလေးဖြစ်နေတဲ့ မူယာ့ထမိန်ထဲ လက်နှိုက်ကာ မူယာ့ပင်တီအနက်ရောင်လေးကိုချွတ်တော့ မူယာက အလိုက်သင့်လေး ဖင်ကြွပေးတယ်။ “ပြောရောပေါ့ ယောက်ျားရယ်… မိန်းမချွတ်ပေးမှာပေါ့… ဘာထပ်ချွတ်ပေးရအုံးမလဲ… ခစ်ခစ် ”
“မိန်းမရဲ့ဘော်လီလေးချွတ်ပြီး… အင်္ကျီလေးပဲ ပြန်ဝတ်ထားနော်… မိန်းမ…”
“ဟုတ်… ”
မူယာက ထထိုင်ပြီး သူ့ရဲ့အနက်ရောင် ခါးအထိရှည်တဲ့ ဘော်လီလေးကို ချွတ်ပြီး အင်္ကျီကိုပြန်ဝတ်လိုက်တယ်။ ဒီတော့ မူယာ့နို့လုံးလုံးလေးတွေကို ဇာအင်္ကျီကနေဖောင်မြင်နေရတယ်။ ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့မူယာ့နို့တွေကို စို့ချင်တာနဲ့ မူယာ့ကို တင်ပါးကနေကိုင်ပြီး ထိုင်နေတဲ့ ကျုပ်ပေါင်ပေါ် ဆွဲတင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မူယာတင်ပါးတွေကို ရွှဲအိနေတဲ့ထမိန်ပေါ်ကနေ ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ရင်း ဇာအင်္ကျီပေါ်ကနေ နို့တွေကို ကုန်းစို့တော့ မူယာ ရဂ်ဘတ်လေးကော့တက်လာပြီး ကျုပ်လည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်ကာ ညည်းနေတယ်။
“အင်း… ဟင်း… ယောက်ျားက တကယ်ကြီး… ထမိန်ပေါ်ကနေ… ဖင်ကိုင်ရတာ… သဘောကျတာပဲ… အင်း… ဟင်း… ကိုင်… ယောက်ျားစိတ်ကြိုက်ကိုင်… စို့… နောက်ဆို ယောက်ျားစိတ်ကြိုက် မြန်မာဝတ်စုံတွေ… မိန်းမ အများကြီးဝယ်ထားပေးမယ်…. သိလား…. အင်း… ဟင်း… ”
“ပြွတ်… ကိုကို့မိန်းမက… ဘာဝတ်ဝတ်လှပြီးသားပါ မိန်းမရဲ့… ပြွတ်… ချစ်လိုက်တာ…. မိန်းမရယ်… ပြွတ်…. ”
“အူး… မိန်းမစောက်ဖုတ်ကို… ထမိန်ပေါ်က ပွတ်နေပြန်ပြီကွာ… အင်းဟင်း… ထမိန်တော့ စောက်ရည်တွေပေကုန်တော့မှာပဲ… ပွတ်…. ကောင်းတယ်ယောက်ျား… ယောက်ျားလီးကြီးကလဲတောင်နေပြီ… ရှီး… ”
“အဲ့ဒါ… မိန်းမစောက်ပက်ကို လိုးချင်လို့လေ… ထမိန်ကိုစောက်ရည်တွေပေမှာစိုးနေတာလားဟင်…. မိန်းမ… ”
“အင်း… ဟင်း…. မဟုတ်ပါဘူး ယောက်ျားရဲ့… မိန်းမရဲ့ ဒီဝတ်စုံလေးဒီဝတ်စုံလေးက… ယောက်ကျားအတွက်သီးသန့်ပါ… ပေလဲဘာမှမဖြစ်ဘူး… ပြီးရင်လဲ ယောက်ျားဆီမှာပဲထားခဲမှာ… အင်းဟင်း… ယောက်ျားသိမ်းထားနော်…”
“သိမ်းထားမှာပေါ့… မိန်းမရဲ့… ယောက်ျားက မြတ်မြတ်နိုးနိုးကို… သိမ်းထားမှာ… ဟူး… မိန်းမလက်လေးနဲ့ ယောက်ျားလီးကိုထုပေးတာ… အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ… ရှီး… ”
“မိန်းမလဲအရမ်းကောင်တယ် ယောက်ျားရယ်…. မိန်းမစောက်ပက်အရမ်းယားလာပြီ… ယောက်ျားကိုင်လို့ဝရင်… မိန်းမကိုလိုးပေးတော့နော်… ”
“အင်း… မိန်းမ ယားနေရင်… ယောက်ျားရဲ့လီးကို… မိန်းမစောက်ပက်ထဲ ထည့်လိုက်တော့….”
ကျုပ်က လက်ကိုနောက်ပြန်ထောက်ပြီး နေပေးလိုက်တော့ မူယာက ဆောင့်ကျောင့်ထိုင်ကာ ထမိန်ကိုပေါင်အရင်းထိ မ တင်လိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကာ သူ့စောက်ပက်နဲ့တေ့ပြီးထိုင်ချတယ်။ မူယာ့သောက်ပက်ထဲ ကျုပ်လီးက တိုးဝင်သွားကာ လီးဆုံးတော့ မူယာသက်ပြင်းချတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ပခုံကိုအားပြုပြီးဆောင့်လိုးတယ်။ ညည်းညူသံတွေလဲ စုံလင်လို့။ ဘေးနားမှာ ရင်အေးက ကျုပ်လီး မူယာစောက်ပက်ထဲ ဝင်ထွက်လိုးနေတာကိုကြည့်ပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကားပုံစံနဲ့ သူ့စောက်ပက်ကို လက်ချောင်တွေနဲ့ ဖိပွတ်နေတာ စောက်ရည်တွေကို ရွှဲလို့။ ကျုပ်က ရင်အေးရဲ့ အားနေတဲ့ ဘယ်လက်ကို လှမ်းဆွဲကာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။
“အင်း… ဟင်း… ကိုရယ်… ကို့မိန်းမလေးကိုပဲ စိတ်နှစ်ပြီးလိုးပါ… ရှီး… ဒီမိန်းမက… ရပါတယ်… ”
“လက်လေးကိုင်တာတောင်မရဘူးလား… အေးလေးရာ… ”
“အင်းဟင်း… ဟုတ်သားပဲ မမရယ်… ဒီညက… ကိုကိုနဲ့မူယာရဲ့ မင်္ဂလာဦးညမို့… အလိုးမခံဘူးဆိုပေမယ့်လဲ… မမစောက်ပက်ကို… နှိုက်ခိုင်းယက်ခိုင်းလို့တော့ ရပါတယ်… ဒီလိုကြီးကြတော့… မူယာလဲစိတ်မကောင်းဘူး… ”
“ကြည့်ပါအုံး… အေးလေးစောက်ပက်က… စောက်ရည်တွေ ရွှဲအိုင်နေတာပဲ… ထမိန်ပေါ်ကသာပွတ်ရင်… ထမိန်မှာပါရွှဲကုန်မှာပဲ… ”
“ဟွန့်… အေးက စောက်ပက်ကို ထမိန်ပေါ်ကပွတ်တာ ကြည့်ချင်တာမလား… လူလည်ကြီး အင့်… ကြည့်… အင်း… ဟင့်… စောက်ရည်တွေ ထမိန်မှာပါစိုကုန်ပြီ… တွေ့လား… ကို့မိန်းမစောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးက…. ထမိန်နဲ့ကပ်နေပြီ….”
“လာ…. ဒီနားလာခဲ့… ကိုပွတ်ပေးမယ်… မိန်းမလေးရော… အဆင်ပြေရဲ့လား… ”
“ပြေတာပေါ့… ယောက်ျားရယ်…. ယောက်ျားလီးကြီးပေါ်… တက်ဆောင့်လိုးရတာ… အရမ်းကောင်းတာပဲ… အားရတယ်… အင်း… ဟင်း….”
ရင်အေးက ကျုပ်အနားတိုးလာတော့ ကျုပ် သူ့စောက်ပက်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ မူယာကလဲ အားကျမခံ ရင်အေးရဲ့ နို့တွေကို လှမ်းကိုင်ပြီးနယ်တယ်။
“ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ… မမရယ်… ကိုင်လို့ကိုမဝဘူး… အင်းဟင်း… ဒါကြောင့် ယောက်ျားရဲ့ အသည်းစွဲဖြစ်နေတာ…”
“ကိုင်လို့အားမဘူးအေးလေးရယ်…. ထ… ကို့အပေါ်ခွလိုက်… ကိုအေးစောက်ပက်ကို ထမိန်ပေါ်က ယက်ပေးမယ်…”
“ဟုတ်… ”
ရင်အေးက ကျုပ်ကိုယ်ပေါ် ခွလိုက်ကာ ထမိန်ခေါက်လေးကို ဟပေးရင်း ထမိန်နဲ့ သူ့စောက်ပက်ကို ကပ်သွားအောင် ဖိလိုက်သေးတယ်။ ပြီးမှ ကျုပ်ခေါင်းကို သူ့စောက်ပက်ဆီဆွဲယူပြီး ကပ်ပေးတော့ ကျုပ်လဲ သူ့စောက်ပက်ကို လျာနဲ့ ယက်ပေးနေလိုက်တယ်။ ရင်အေး မျက်လုံးမှေးကာ မတ်တပ်ကလေး ကျုပ်ခေါင်းကို ဖွဖွပွတ်သပ်လျှက် ညည်းနေရင်းက ကျုပ်ခေါင်းကိုသူ့စောက်ပက်နဲ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ကာ ဖိကပ်ရင်း ခါးလေးလေးလှုပ်ကာ ပွတ်တော့တယ်။
“ကန်တော့ပါကိုရယ်…. ဟင့်…. ဟင်း… အေးအရမ်းထန်နေပြီ… ကန်တော့… အင်းဟင်း… မူယာရယ်…. မမဖင်ကြီကို လိုက်ပြီး စုပ်လိုက်ယက်လိုက် လုပ်နေပြန်ပြီကွာ… ဟင့်….”
ကျုပ်မိန်းမရင်အေး ကျုပ်မရှိချိန်မှာ ဘယ်လောက်တောင် စိတ်ထနေလဲမသိဘူး အပြစ်တင်ဖို့နေနေသာသာ သနားလို့ ကျပ်မျက်နှာကို သူ့စောက်ပက်ရှေ့မှာ တင်းခံပေးထားလိုက်တယ်။
“မမဖင်ကြီးတွေက… ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ပါ… မမရယ်… အိနေတာပဲ… ပြွတ်…. အင်း…. ဟင်း… ပလပ်… ပြွတ်…. ရှလွတ်… ”
ရင်အေးက ကျပ်မျက်နှာကို ထမိန်ပေါ်ကနေ သူ့စောက်ပက်နဲ့ ပွတ်နေတာကိုရပ်လိုက်ပြီး ကျုပ်ကို အသနားခံတဲ့မျက်ဝန်းလေးနဲ့ ကြည့်ရင်း သူ့ထမိန်ကို စောက်ပက်ပေါ်အောင် လှန်တင်လိုက်တယ်။ ကျုပ်သိပါတယ် ချစ်ဇနီးလေးဘာလိုချင်နေပြီလဲဆိုတာ။ ကျုပ်ကလဲ မေမေနဲ့ ရင်အေးကသာ ထမိန်လှန်ပြရင် မနေနိုင်တဲ့သူဆိုတော့ ကျုပ်ဇနီးလေးရဲ့ထမိန်ထဲ စိတ်လိုလက်ရ ခေါင်းထိုးဝင်လိုက်ပြီး စောက်ပက်ကို ယက်လိုက်တယ်။ ရင်အေးကလဲ ကျုပ်ကို သူ့ထမိန်နဲ့ အုပ်လိုက်ပြီး ကျုပ်ခေါင်းလေးကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေတယ်။ ကျုပ်လဲ ချစ်ဇနီးလေးကို အသနားပိုကာ သူ့စောက်ပက်ကို အားရပါးရ ယက်ပေးနေမိတယ်။
“အယ်… ယောက်ျားက မမထမိန်ထဲလဲ…  ဝင်တာလား…”
“အူး… ကိုရယ်… ကိုလေ… အတင်းပဲ မမထိမိန်ထဲ ဝင်ချင်တယ်ဆိုပြီး… ဝင်တာလေ… အူး… ဟူး… အခုတော့ မမလဲကြိုက်သွားပြီ….”
“မူယာလဲ ဝင်မယ်… ”
“အင်းဟင်း…. အာ့… ဟာ့… မူယာရယ်… မမဖင်ပေါက်ကိုယက်နေတာလား… အင်း… ဖင်ရော စောက်ရော အယက်ခံရတာ…. ကောင်းလိုက်တာ…”
ရင်အေးက ညည်းနေရင်းနဲ့ သူ့ထမိန်ကို ဖြည်လိုက်တော့ ကျုပ်လဲ သူ့စောက်ပက်ယက်ရင်းနဲ့ မော့ကြည့်လိုက်တယ်။ ရင်အေးက ညည်းနေရင်းက ကျုပ်ကို တနှာရောပြွန်းတဲ့ အချစ်မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့စောက်စိကို ဖိဖိယက်ပေးလိုက်တာ ရင်အေးကိုယ်လေးတုန်သွားကာ ပြီးသွားတော့ ထမိန်လွတ်ကျသွားပြီး ကျုပ်ပခုံးကို လက်ထောက်ထားလိုက်ရတယ်။ မရှေးမနှောင်းမှာပဲ မူယာလဲ ပြီးသွားကာ အမောဖြေနေရတယ်။
“အေးလေး… အဆင်ပြေရဲ့လား…. ”
“အွန်း… အီဆိမ့်သွားတာပဲ… ကန်တော့နော်ကို… အေးလေ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ လျှောက်လုပ်မိသွားတယ်… ”
“ရပါတယ်အေးရဲ့… ကိုက သဘောတောင်ကျသေးတယ်… အေးထန်နေတာလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလို့…”
“ဟီး… အာ့ဆို… မူယာနဲ့ပဲ အေးအေးဆေးဆေး လိုးကြတော့… အေး အိပ်ယာထဲမှာလှဲပြီး ကြည့်နေမယ်… ”
ရင်အေးက ကျုပ်မှာရော မူယာ့မှာပါ စွပ်နေတဲ့ ထမိန်ကို ဖယ်လိုက်ပြီး ခွထားရာမှ ဘေးသို့သွားကာ ထမိန်ပြင်ဝတ်တယ်။ ပြီးတော့ ရင်အေးက ကျုပ်နဲ့ မူယာနှုတ်ခမ်းကို တစ်ချက်စီနမ်းပြီး သူ့အိပ်ယာမှာ သွားလှဲနေတယ်။ ကျုပ်မူယာ့ကိုဖက်ကာ ပက်လက်လှဲချပြီး နမ်းလိုက် နို့စို့လိုက်နဲ့ မူယာ့ကို လိုးလိုက်တယ်။ လိုးနေရင်း ကျုပ်ညာလက်ကို ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးဆီကမ်းပေးတော့ ချစ်ဇနီးလေးက ကျုပ်လက်ကို လာဆုပ်ကိုင်ပေးထားတယ်။ ကျုပ်လဲ မူယာ့ကိုဖိလိုးရင်း မူယာနဲ့ကျုပ် ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးကြတော့ မူယာ့စောက်ပက်ထဲ လီးရည် ထပ်ပန်းထည့်ရပြန်ပြီပေါ့။ မူယာ့အနမ်းလေးပေးရင်း မူယာ့ဘယ်ဘက်ကိုဆင်းကာ မူယာ့ထမိန်လေးကိုပြန်ဖုံးပေးလိုက်တော့ ရင်အေးနဲ့လက်ချင်းကိုင်ထားတာက လွတ်သွားတယ်။ ပြီးတော့ မူယာ့ဘေးမှာ ဝင်လှဲလိုက်ရင်း မူယာ့ ကျုပ်ရဲ့ ဘယ်လက်မောင်းလေး ခေါင်းအုံးစေကာ ညာလက်နဲ့ ဖက်ထားပေးတော့ မူယာက ကျုပ်ဘက်လှည့်လာပြီး ကျုပ်ကိုပြန်ဖက်ထားတယ်။ ကျုပ်ရဲ့မူယာခေါင်းအုံးထားတဲ့ ဘယ်လက်လေးနဲ့ လက်ညှိုးလေးကွေးချည်ဆန့်ချည်လုပ်ကာ ရင်အေးကို ကျုပ်လက်ကိုလာကိုင်ပေးဖို့အချက်ပြတော့ အလိုက်သိတဲ့ ရင်အေးက ကျုပ်တို့ဘက် နည်းနည်းတိုးလာပြီး ကျုပ်လက်ကိုဆုပ်ကိုင်တော့ ကျုပ်လဲ သူ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပေးထားလိုက်တယ်။ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲက ခေါင်းမော့လာပြီး
“ယောက်ျား… ”
“ပြောလေ… မိန်းမ… ”
“မနက်ဖြန်ကျရင်… အလုပ်ကိုပဲသွားလိုက်နော်… မူယာ့ဘာသာ အိမ်ကိုပြန်ပြီး… လိုက်သွားလိုက်မယ်… ”
“ဘာလို့လဲ မိန်းမရယ်…”
“ယောက်ျားရှိနေရင်… မိန်းမ ငိုမိလိမ့်မယ်… နော်ယောက်ျား… ”
“မိန်းမရယ်… ရွှတ်… မိန်းမစိတ်ချမ်းသာစေရပါမယ်… မနက် ယောက်ျားအိပ်ယာနိုးတဲ့အထိ… ယောက်ျားဘေးမှာနေပေးနော်… ယောက်ျားမျက်လုံးဖွင့်တာနဲ့… မိန်းမမျက်နှာလေး မြင်ချင်လို့…”
“ဟုတ်… နေပေးမယ်နော်… ယောက်ျား… မိန်းမနိုးနေလဲ ယောက်ျားနိုးတဲ့အထိစောင့်မယ်… သိလား… ”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရယ်… ရွှတ်ရွှတ်… အိပ်စို့နော် မိန်းမ…”
“ဟုတ်… ယောက်ျား အရမ်းချစ်တယ် ရွှတ်… ”
ဒီလိုနဲ့ မူယာက နဂိုကတည်းက အအိပ်မြန်သူမို့ ခဏကြာတော့ အသက်ရှူသံမှန်မှန်နဲ့ အိပ်ပျော်နေပြီ။ မူယာအိပ်ပျော်သွားတော့ ကျုပ်ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးကို အကြည့်လေးနဲ့ တောင်းပန်မိတယ်။ ချစ်ဇနီးလေးက ကျုပ်လက်ကိုဖျစ်ညှစ်ရင် ခေါင်းလေးခါပြပြီး ပြုံးပြတယ်။ ကျုပ် ရင်အေးရဲ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားလျှက်ပဲ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ မနက်အိပ်ရာနိုးတော့ မူယာက ကျုပ်ကို ကြည့်နေတယ်။ မူယာ့ပါးလေးကို ဖိဖိနမ်းလိုက်တယ်။
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာကွာ…  ရွှတ် ရွှတ်… နိုးနေတာကြာပြီလား… ပါးလေးရော… နာနေသေးလား… ”
“မနာတော့ပါဘူး… မိန်းမလဲ နိုးတာ သိပ်မကြာသေးပါဘူး ယောက်ျားရဲ့… ယောက်ျား အိပ်နေတာလေးက… ချစ်ဖို့ကောင်းလို့… ကြည့်နေတာ…”
“လာ… မိန်းမ… ထပ်ချစ်ရအောင်… ”
“တော်ပါပြီယောက်ျားရယ်… မိန်းမဝပါပြီ… မမခမြာဆာနေရှာမှာ… အချိန်စောသေးတာပဲ… သွား… မမကိုသွားချစ်ပေးလိုက်နော်… မိန်းမ ရေချိုးလိုက်တော့မယ်…”
“အလိုက်သိလိုက်တာ… မိန်းမရယ်… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… အဲ့ဒါဆိုယောက်ျားသွားပြီနော်… ရွှတ်…”
“ဟုတ်… ရွှတ်…”
ကျုပ် မူယာ့ဆီကထလာပြီး ချစ်ဇနီးလေးရင်အေးဆီ အပြေးတပိုင်း သွားမိတယ်။ ကျုပ် သူ့ဆီလာတာ မြင်တာနဲ့ ရင်အေးက လုပ်လက်စတွေပစ်ချပြီး လက်ဆေးတယ်။ ကျုပ် သူ့အနားရောက်တော့ ကျုပ်ကိုတင်းတင်းဖက်ကာ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရ စုပ်ယူနမ်းတော့တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ပုဆိုးကိုလှန်တင်ပြီး ကျုပ်လီးကိုဆွတော့ ကျုပ်လဲ သူ့ထမိန်ကိုလှန်ပြီး စောက်ပက်ကိုစမ်းလိုက်တော့ သူ့စောက်ပက်က စိုရွဲပြီး နူးအိနေပြီ။ ကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ပက်ဝမှာ တေ့ပေးတော့ ကျုပ်လဲ သူ့ပေါင်တစ်ဖက်ကို မ ရင်း ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရင်အေးရဲ့ခါးလေးကိုဖက်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တာ ချစ်ဇနီးလေးရင်အေး ခဏလေးနဲ့ တစ်ချီပြီးသွားတယ်။ ကျုပ်ရဲ့ချစ်ဇနီးလေး ဘယ်လောက်တောင် ဆာနေရှာလိုက်သလဲ။ ကျုပ်က တစ်နေကုန်တစ်နေကန်း မူယာနဲ့သွားလည်လိုးနေပြီး ပြန်လာတော့လဲ မူယာ့ကိုပဲ လိုးပေးခဲ့တာ။ ချစ်ဇနီးလေးကို အမောဖြေစေပြီး ပြီးတော့ ဆက်လိုးတယ်။ အချိန်အခါအရ ဇိမ်ဆွဲလို့မရတာကြောင့် ခပ်သွက်သွက်ပဲ ဆက်လိုးတယ်။ ချစ်ဇနီးလေးရဲ့ စောက်ပက်ကလဲ ကျုပ်လီးကို တစ်စတစ်စနဲ့ ပိုညှစ်လာတယ်။ ဆက်လိုးနေရင်ပဲ ခဏကြာတော့ ရင်အေးထပ်ပြီးသွားပြန်တယ်။ ရင်အေးက သူခဏခဏပြီးနေတာကို ရှက်လို့ထင်တယ် သူ့မျက်နှာကို ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာ ဝှက်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ ချစ်ဇနီးလေးကို တစ်ဖက်လှည့်စေတော့ ချစ်နီးလေးက အလိုက်သင့် ထမိန်လှန်ပြီး ကုန်းပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်အေးရဲ့ခါးကိုကိုင်ပြီး ဆက်လိုးလိုက်တာ ချစ်ဇနီးလေးရော ကျုပ်ရောပြီးသွားကာ ချစ်ဇနီးလေးစောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်သား ခဏအမောဖြေနေကြပြီးမှ ရင်အေးအဖုတ်ထဲက လီးကိုချွတ်ပြီး သူ့ကိုယ်လေးကိုကျုပ်ဘက်ဆွဲလှည့်ကာ ရင်ခွင်ထဲဖက်ထားရင်း
“အေးလေးရယ်… ကို”
“ဘာမှမပြောနဲ့အုံး ကို… ကိုဘာပြောမှာလဲဆိုတာ… အေး သိပါတယ်… ညကျမှပြောတော့… သွား… ရေသွားချိုးတော့… ကို…”
ကျုပ်လဲ ဘာမှာဆက်မပြောဘဲ ရင်အေးကို အနမ်းလေးပေးပြီး အဝတ်အပိုယူဖို့ အပေါ်တက်မယ်လုပ်တော့။ မူယာက အဝတ်အစားလဲပြီး အထုပ်ဆွဲကာ ဆင်းလာတာနဲ့ကြုံတယ်။
“သွားတော့မှာလား… မိန်းမရဲ့… ”
“အင်း… မမအဖေနဲ့ သမီးလေးကို မိန်းမလာအိပ်သွားတာ မသိစေချင်လို့… ရော့… ယောက်ျား.. ဒါ ယောက်ျားဖို့သီးသန့်ဝတ်ပြခဲ့တဲ့… ဝတ်စုံလေးတွေ…”
“မိန်းမရယ်… ”
ကျုပ် မူယာ့ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ ဖက်ထားလိုက်ချိန် ရင်အေးလဲ ထွက်လာတယ်။ ပြီးတော့ မူယာ့ကို ဆွဲယူဖက်လိုက်ရင်း
“မူယာရယ်… မူယာ ပျော်ရွှင်ဖို့… မမဆုတောင်းပေးပါတယ်… ”
“မူယာပျော်အောင် နေမှပါ… မမရယ်… အနည်းဆုံတော့ ကိုကို့ရဲ့ ဇနီးအဖြစ်အသိအမှတ်ပြုခံရတာနဲ့တင်… အရာရာ ရင်ဆိုင်ရဲပါတယ်… မူယာ့နှလုံးသားကတော့… ကိုကို့ဆီမှာ ကျန်ခဲ့ပါပြီ…”
“မိန်းမရယ်… ဒါဆိုလဲလာ… ယောက်ျားတံခါးလိုက်ဖွင့်ပေးမယ်… ”
ကျုပ် မူယာ့ကို လက်ဆွဲခေါ်သွားတော့ ရင်အေးကလဲ နောက်ကလိုက်လာတယ်။ မူယာဆိုင်ကယ်ပေါ်ခွတော့ ကျုပ် မူယာ့ကို ဆိုင်ကယ်ဦးထုပ်လေးဆောင်းပေးရင်း မေးသိုင်းကြိုးတပ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မူယာ့နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်ပြီး
“မိန်းမကို… ယောက်ျား အရမ်းချစ်တယ်… သိလား ပြွတ်… ”
“အင်း… ပြွတ်… မိန်းမလဲယောက်ျားကို အရမ်းချစ်တယ်…. မိန်းမ ယောက်ျားကိုပြုစုဖို့… မကြာမကြာလာခဲ့မယ်သိလား… ကလေးရအောင်လဲ… ယောက်ျားရဲ့လရည်တွေ… မိန်းမသားအိမ်ထဲကို… ထပ်ဖြည့်ရအုံးမယ်… ”
“လာသာလာခဲ့… ပြည့်သွားစေရမယ်…. ပြွတ်…. ချစ်တယ် မိန်းမရယ်…. ”
“ပြွတ်ပြွတ်…. ယောက်ျားကို အရမ်းချစ်တယ်…. မိန်းမသွားပြီနော်…. ”
မူယာမျက်ရည်လေး ဝဲနေပေမယ့် ငိုတော့မငိုဘူး။ ကျုပ်လဲ သူ့လိုပါပဲ။ ကြည့်ရတာ မူယာက ညက ကျုပ်ရိုက်လိုက်တဲ့ လက်ဝါးတစ်ချက်နဲ့ ဖြေသာသွားပုံပါပဲ။ မူယာ ဆိုင်ကယ်လေးမောင်းသွားပြီး ခြံတံခါးဖွင့်ပေးတဲ့ ရင်အေးရဲ့နားမှာ ခဏရပ်ပြီး နမ်းနေကြသေးတယ်။ ပြီးမှ ဆိုင်ကယ်ကိုမောင်းထွက်သွားတဲ့ မူယာ့ကို ကျုပ်တို့လင်မယား ငေးကြည့်နေမိတယ်။ ပြီးတော့ ခြံတံခါးပိတ်ပြီး ပြန်ဝင်လာတဲ့ ချစ်ဇနီးလေးကိုစောင့်ကာ အိမ်ထဲအတူ ဝင်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ မူယာ့ဘဝလေး အစစအရာရာ အဆင်ပြေချောမွေ့ဖို့ ကိုကို ဆုတောင်းပေးပါတယ် ညီမလေးရယ်။

အခန်း ၉(ဆက်ရန်)

(အခန်း ၉/၁)

မူယာကတော့ ဝေယံနဲ့လိုက်သွားပြီပေါ့။ အဲ့ဒီနေ့ အလုပ်ကပြန်လာတော့ ချစ်ဇနီးလေးရင်အေးအနားပဲ ကပ်ချင်နေတာမို့ မေမေတို့အိမ်မသွားတော့ဘဲ အိမ်မှပဲနေလိုက်တော့တယ်။ ရေချိုး အဝတ်အစားလဲပြီးနောက် အိမ်စာလုပ်နေတဲ့ သမီးလေး ခင်မွှေးလွန်းအနားမှာ မွှေးမွှေးပေးပြီး ခဏနေပေးပြီးမှ ချစ်ဇနီးလေးဆီသွားလိုက်တယ်။ ချက်ပြုတ်နေတဲ့ ချစ်ဇနီးလေးကို အနောက်ကနေ ခါးလေးဖက်ပြီး ပါးလေးကိုဖိနမ်းလိုက်တယ်။
“ဒီနေ့ မမသူဇာတို့ဆီ မသွားတော့ဘူးလား…”
“ဟင့်အင်း… အေးလေးအနားမှာပဲနေချင်လို့… ”
“ခစ်ခစ်… ပြီးရော… အေး ဟင်းအိုးကျက်အောင် ခဏစောင့်အုံး… ပြီးမှ အိပ်ယာထဲမှာ သွားချစ်ကြမယ်…”
“အခုချစ်လဲရတာပဲကို… အေးကလဲ… ”
“ရတော့ရပါတယ်… ဒါပေမယ့် အေးအေးဆေးဆေး ချစ်ချင်လို့… နော်ကို… လိမ္မာတယ်… ”
“အင်းပါ… အေးလေးသဘော… ဖက်ထားတာတော့ မလွှတ်ပေးတော့ဘူးနော်… ”
“အွန်း… ဖက်ထား… ဒီမှာ လိုအပ်တာအကုန်ထည့်ပြီးရင်… ခုံမှာထိုင်ပြီး ဖက်ထားပေး… ”
“အင်း… ဖက်ထားမယ်… ချစ်လိုက်တာ ကို့ရဲ့အေးလေးကို…”
“ကို့ရဲ့အေးလေးကလဲ… ကို့ကို သိပ်သိပ်ချစ်… ”
ဒီလိုနဲ့ ရင်အေးဟင်းချက်နေတာကို အနောက်ကနေ ခါးလေးဖက်ထားပေးတယ်။ ရင်အေးပြီးပြီလို့ပြောတော့ ခုံမှာထိုင်ပြီး ရင်အေးကိုပေါင်ပေါ်မှာ တစောင်းလေးထိုင်ခိုင်းပြီး ဖက်ထားရင်း ရင်အေးရဲ့နဖူးမှာစို့နေတဲ့ ချွေးလေးတွေကို သုတ်ပေးလိုက်တယ်။
“မောသွားပြီလား… အေးလေး…”
“မမောပါဘူးကိုရဲ့… ကိုယ့်မိသားစုစားဖို့ချက်ပြုတ်ရတာပဲ… ပျော်တောင်ပျော်သေးတယ်…”
“ချစ်လိုက်တာကွာ… ရွှတ်… ရွှတ်…”
“ခစ်ခစ်… ချစ်တယ်… ရွတ်… ရွှတ်… ”
ပြီးတော့ ရင်အေး ဟင်းချက်လို့ပြီးတော့ ကျုပ်တို့လင်မယား အခန်းထဲဝင်ကြပြီ။ အခန်းထဲရောက်တော့ ကျုပ်နဲ့ ရင်အေး အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်ပစ်ကြပြီး ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ခုတင်ပေါ်တက်ကြတယ်။ ပြီးတော့ ဖင်ပြန်ခေါင်ပြန်နဲ့ ရင်အေးက ကျုပ်လီးကိုစုပ်ပေး၊ ကျုပ်ကလဲ ရင်အေးစောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ရင်အေးပေါင်ကြားဝင်ပြီး ရင်အေးရဲ့စောက်ပက်ထဲ လီးထိုးထည့်ကာ လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားမှ ရင်အေးကိုယ်ပေါ်မှောက်ချလိုက်တယ်။ ရင်အေးက ဆီးကြိုဖက်ထားရင်း ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနမ်းတယ်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဇိမ်နဲ့လိုးရင်း
“ဟူး… ကောင်းလိုက်တာ အေးလေးရယ်… အေးလေးစောက်ပက်က လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… အေးလေးစောက်ပက်က အရည်တွေ အရမ်းထွက်နေတယ်…. ကြိုက်တယ်ကွာ… ”
“ကို အေးကိုလာဖက်ကတည်းက… အရည်ထွက်နေတာ ကိုရဲ့… သိလား… ဒီလောက်နှစ်တွေအကြာကြီး… ကိုက အမြဲလိုးပေးနေတာတောင်… ကိုဖက်လိုက် နမ်းလိုက်တာနဲ့… အေးစောက်ပက်က စိုစိစိဖြစ်လာတာ… ကိုနဲ့လိုးရတာ ငြီးငွေ့သွားတယ်လို့မရှိဘဲ… ပိုပိုပြီး ခံချင်လာတယ်….”
“ဒါနဲ့များ အေးလေးရယ်… ဘာလို့ သူများတွေနဲ့လိုက်ခွင့်ပြုနေသေးလဲ… ကိုက… အေးလေးတစ်ယောက်ထဲကိုပဲ လိုးမှာပေါ့… ”
“ကို့ကို အရသာသစ်တွေ ခံစားစေချင်တာ ကိုရဲ့… ကိုက အေးကိုပစ်ပြီး နောက်တစ်ယောက်နဲ့ ပါမသွားဘူးဆိုတာကိုလဲ ယုံလို့လေ… ကိုရော အခုလို တခြားစောက်ဖုတ်တွေလိုးရတာ မကြိုက်ဘူးလား…”
“ကြိုက်တော့ ကြိုက်ပါတယ်… ဒါပေမယ့် အေးလေးနဲ့ အချိန်သိပ်မပေးနိုင်တော့လို့ စိတ်မကောင်းဘူး…”
“ပြွတ်… ချစ်လိုက်တာကိုရယ်… ကိုအခုလောက်လိုးပေးနေတာနဲ့တင်… အေးအတွက် လုံလောက်ပါပြီ… အင်း… ဟင်… ကောင်းလိုက်တာကိုရယ်… ဒါပေမယ့်… မူယာ့လိုမျိုးတော့ ထပ်မလုပ်ပါနဲ့တော့ကိုရယ်… ကိုကြိုက်တဲ့သူကို ကြိုက်သလိုချစ်… လိုးချင်တဲ့အချိန်သွားလိုးပါ… ဒီလိုမျိုးကြီးတော့ အေးကို အသိအမှတ်မပြုခိုင်းပါနဲ့တော့နော်… အေးတကယ်… ဝမ်းနည်းရတယ်…”
“ကို မကောင်းတာပါအေးလေးရယ်… ကို တောင်းပန်တယ်သိလား… ပြွတ်… ကို့ရဲ့အေးလေး အရမ်းဝမ်းနည်းသွားတာပေါ့… ပြွတ်… ”
“အွန်း… အရင်က ဘယ်သူကိုချစ်တယ်ပြောပြော… ဘယ်လိုပဲလိုးလိုး… ကိုက အေးတစ်ယောက်ထဲရဲ့အပိုင်ပဲဆိုပြီး… မခံစားရတဲ့အပြင် ပျော်တောင်ပျော်သေးတယ်… မူယာ့လိူမျိုးကြီးကျတော့… ကို့ကို အေးတစ်ယောက်တည်း မပိုင်တော့သလို ခံစားရတယ် ကိုရဲ့… သိလား… အဟင့်…”
“အေးလေးရယ်… ကိုက အမြဲတမ်း အေးတစ်ယောက်ထဲရဲ့အပိုင်ပါ… အေးကိုပဲအချစ်ဆုံး… သိလား… ဝမ်းမနည်းတော့နဲ့နော်… ပြွတ်… ကိုလဲ မူယာက ကိုအတွက် ကလေးမွေးပေးမယ်ဆိုတော့… အေးရဲ့သဘောထားကိုလဲသိနေတော့ ဝမ်းသာသွားပြီး… စိတ်ထဲမှာလဲ သူ့ကို ဇနီးလိုသဘောထားမိသွားပြီး လုပ်လိုက်မိတာ… နောက်ထပ်မဖြစ်စေရဘူးနော်… သိလား… အေးလေးကို ယောက်ျား ချစ်လိုက်တာကွာ… ပြွတ်…”
“ဟင့်… အရမ်းဆိုးတာပဲကိုရယ်… ပြွတ်… ပြွတ်… အဲ့ဆိုးတဲ့ယောက်ျားကိုပဲ… ပိုပိုချစ်နေရတာ… အင်း… ဟင်း… ကိုရယ်… လိုး… ဆောင့်တော့ကို… အေးအရမ်းကောင်းနေပြီ… ကို့လီးကြီးက အရမ်းခံလို့ကောင်းတယ်… ပြွတ်… ဟင်း… ပြွတ်… အာ့… ဟား…. ကောင်းလိုက်တာ… ပြီးပြီ… အူး… ချစ်တယ်… ကိုရယ်…. ”
ချစ်ဇနီးလေး ပြီးသွားတော့ ကျုပ်လဲ ငြိမ်ပေးထားရင်း နို့လေးတွေစို့ပေး၊ အနမ်းလေးတွေပေးနဲ့ အမောဖြေစေလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်စပြီး လိုးတယ်။
“အေးလေးကို… ဟိုတစ်ယောက်ကိစ္စ ပြောရအုံးမယ်… ”
“ဘယ်တစ်ယောက်လဲ ကိုရဲ့…”
“ရုပ်ရှင်ရုံမှာတွေတဲ့ တစ်ယောက်လေ… အေးပဲ ဖုန်းထဲကနေခွင့်ပြုပြီးတော့…”
“သြော်… ဟုတ်သားပဲ… မူယာ့ကိစ္စနဲ့ မေးဖို့တောင်မေ့နေတယ်… ညကျမှ အေးအေးဆေးဆေး  ပြောတော့လေ… ပြီးရင်နားပြီး ရေချိုး ထမင်းစားရအုံးမယ်… ”
“အင်း… ညကြမှ… ပြောလဲပြောမယ်… ပြလဲပြမယ်… ”
“ပြမယ်… ဟုတ်လား… ဘာပြမှာလဲ…”
“အဲ့ကောင်မလေးက… သူကိုယ်တိုင် သူနဲ့ကို လိုးတာကို သူ့ဖုန်းနဲ့ရိုက်ပြီး ကူးလာခဲ့တဲ့… ဗွီဒီယို… ”
“တကယ်… ”
“အင်း… ပြီးတော့… သူ့ဓာတ်ပုံနှစ်ပုံလဲ… ကို့ကို ရိုက်ခွင့်ပြုလို့ ရိုက်ယူခဲ့တယ်…”
“ဟုတ်လား… ပြပါအုံး ဓာတ်ပုံလေး… ဗွီဒီယိုကတော့… ညကျမှကြည့်တော့မယ်…”
ကျုပ်လဲ စားပွဲပေါ်က ဖုန်းကိုလှမ်းယူပြီး ပေးလိုက်တယ်။ ရင်အေးက ဖုန်းကိုဖွင့်ကြည့်ရင်း
“ဟယ်… ကောင်မလေးက ချစ်စရာလေး… ဝတ်ထားတာလဲ ရိုးရိုးယဉ်ယဉ်လေး… ပြုံးနေတဲ့ပုံက ပါးချိုင့်လေးတောင်ပါသေးတယ်… ဘယ်လိုများ ကြုံရာလူနဲ့ အလိုးခံရဲတာပါလိမ့်… မထင်ရဘူးနော်…”
“အသေးစိတ်ကို… ညကျမှ ပြောပြမယ်…”
“ဟုတ်… စကားမပြောဘဲ အလုပ်လုပ်ကြစို့ ကိုရေ… အချိန်တွေကြာနေပြီ… ခစ် ခစ်…”
ကျုပ်လဲ စကားမပြောဘဲ ချစ်ဇနီးလေးကို အလုပ်နဲ့သက်သေပြလိုက်တာ နှစ်ယောက်သား ကာမပန်းတိုင်ဆီ အတူရောက်သွားကြတယ်။ ပြီးတော့ ရင်အေးလဲ ရေချိုးဖို့ပြင် ကျုပ်လဲ အောက်ထပ်ပြန်ဆင်းပြီး သမီးလေးရဲ့အနား ကပ်နေလိုက်တယ်။ ရင်အေး ရေချိုးပြီးတော့ ထမင်းအတူစားကြတယ်။ စားသောက်ပြီး ဧည့်ခန်းမှာထိုင်ပြီး ခဏနေကြတယ်။ ရင်အေးရဲ့အဖေက ဘုရားဝတ်ပြုဖို့ သူ့အခန်းထဲဝင်သွားတော့ သမီးလေးက ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာ ထိုင်ပြီး တီဗွီကဇတ်လမ်းကို ကြည့်နေတယ်။ ရင်အေးကတော့ ကျုပ်ဘေးမှာထိုင်ပြီး ကျုပ်နဲ့ သမီးလေးကို လက်ဖက်သုပ်ခွံကျွေးလိုက် တီဗွီကြည့်လိုက် လုပ်နေတာပေါ့။ ခဏနေတော့ သမီးလေးခင်မွှေးလွန်းက တီဗွီကြည့်ရင်း ငိုက်နေပြီ။ သမီးလေးငိုက်နေတာလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ ဇနီးလေးကို လက်တို့ပြီး ပြလိုက်ကာ လင်မယားနှစ်ယောက် သဘောကျပြီး ကြိတ်ရယ်ကြတယ်။ တကယ်တော့ သမီးလေးခင်မွှေးလွန်းက ကျုပ်တို့ဇနီးမောင်နှံရဲ့ ဘဝပါပဲ။ သမီးလေးကို အရမ်းချစ်သလို လိမ္မာရေးခြားရှိဖို့လဲ ရင်အေးက ဆုံးမနိုင်ခဲ့လို့ သမီးလေးက ကျောင်းစာကိုလဲအာရုံစိုက်ပြီး မိဘစကားကိုလဲ နားထောင်တတ်တဲ့ သမီးအလိမ္မာလေးပါ။ ကလေးသဘာဝ လိုချင်တာတွေ ပူဆာပြီး မရလို့စိတ်ကောက်တာမျိုးတွေရှိပေမယ့် ကျုပ်တို့လင်မယားက အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့် နားဝင်အောင်ပြောပြရင် လက်ခံပေးတာပဲ။ ကျုပ်တို့လင်မယားမှာ ဒီသမီးလေးတစ်ယောက်ပဲ ထွန်းကားခဲ့တာမို့ အမြဲ ချော့ပြောပြီး နားဝင်အောင်ရှင်းပြပြီးပဲ ဆုံးမတယ်။ တစ်ခါမှ မရိုက်ခဲ့ဖူးဘူး။ အခုလဲ သမီးလေး ငိုက်နေတာလေးကိုကြည့်ပြီး လင်မယားနှစ်ယောက် သဘောကျစွာ ရယ်နေမိတယ်။ သမီးလေးရဲ့ပါးကို နမ်းလိုက်ပြီဟး
“မီးလေးမွှေးလွန်း… မီးလေး… မီးလေး.. ”
ခင်မွှေးလွန်းလေးက နိုးလာပေမယ့် မျက်လုံးက သိပ်မဖွင့်ချင်။
“ရှင်… ဖေဖေ…”
“အိပ်ချင်ရင် အခန်းထဲသွားအိပ်လေ… မီးလေးရဲ့… ”
“ဟင့်… မီး လမ်းမလျှောက်ချင်တော့ဘူး… အရမ်းအိပ်ချင်နေပြီ… ဖေဖေ့ပေါ်မှာပဲအိပ်တော့မယ်…”
“ဒါဆိုလဲ လာ… ”
သမီးလေးကို ကျုပ်ပခုံးပေါ်ခေါင်းလေးတင်စေပြီး ချီလိုက်တော့ သမီးလေးက ကျုပ်လည်ပင်းကိုဖက်ကာ ကျုပ်ခါးကို သူ့ခြေထောက်တွေနဲ့ ချိတ်ထားတယ်။ ရင်အေးရဲ့ပါးလေးကို နမ်းပြီး
“ကို… သမီးလေးကို အခန်းထဲလိုက်ပို့လိုက်အုံးမယ်… ”
“အင်း… အေးလဲ တီဗွီတွေ မီးတွေပိတ်ပြီး တက်ခဲ့တော့မယ်…”
“အင်း… ”
ကျုပ် သမီးလေးကိုချီပြီး အပေါ်ထပ်ကိုတက်ကာ သူ့အခန်းထဲပို့တယ်။ သမီးလေးအခန်းထဲရောက်တော့ သမီးလေးကို သူ့အိပ်ယာပေါ် အသာချပေးလိုက်ကာ စောင်အပါးလေးကို အပေါ်ကလွှားခြုံပေးလိုက်တယ်။ သမီးလေးက မျက်လုံးပွင့်လာပြီး ကျုပ်ဘက်ကို တစောင်းလေးလှည့်ကာ
“ဖေဖေ… မီးကို ခဏဖက်ထားပေးအုံး… မီးအိပ်ပျော်မှ မေမေ့ဆီသွားနော်… ”
“ဖက်ထားပေးမှာပေါ့မီးလေးရဲ့… ဖေဖေ့အချစ်ဆုံး မွှေးလွန်းလေးပဲဟာ…”
ကျုပ် သမီးလေးဘေးမှာ ဝင်လှဲလိုက်ပြီး သူ့ကို ဖက်ထားပေးရင်း သမီးလေးရဲ့ ပါးလေးကိုနမ်းလိုက်တယ်။ သမီးလေးကလဲ ကျုပ်ပါးကို ပြန်နမ်းလိုက်ပြီးမှ မျက်လုံးလေးပြန်မှိတ်ပြီး အိပ်တယ်။ ကျုပ် သမီးလေးရဲ့ ကျောပြင်လေးကို ပွတ်သပ်ကာ ချော့သိပ်နေလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ ရင်အေးရောက်လာပြီး ကျုပ်တို့သားအဖဆီလျှောက်လာတယ်။
“အိပ်သွားပြီလား…. ”
“အင်း… အိပ်သွားပြီထင်တာပဲ…”
ကျုပ် သမီးလေးရဲ့ပါးလေးကို မွှေးမွှေးပေးပြီး သမီးလေးဘေးကထလိုက်တော့ ရင်အေးကလဲ သမီးလေးပါးကို မွှေးမွှေးပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လင်မယားနှစ်ယောက် သမီးလေးအခန်းကိုမီးပိတ်ပေးပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။ အိပ်ယာပေါ်ရောက်တော့ ချစ်ဇနီးလေးကို ကျုပ်ပေါင်ကြားမှာဝင်ထိုင်စေပြီး ရုပ်ရှင်ရုံမှာ မမျှော်လင့်ဘဲ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ သူလေးဆိုပြီး ကျုပ်အမည်ပေးခဲ့တဲ့ ကောင်မလေးအကြောင်းကို လုံးစေ့ပတ်စေ့ ပြောပြလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူလေးကိုယ်တိုင် ရိုက်ပြီးပေးလိုက်တဲ့ ဗွီဒီယိုကို လင်မယားနှစ်ယောက် အတူကြည့်ကြတယ်။ ဗွီဒီယိုကြည်နေရင်း ရင်အေး စိတ်ပါလာပုံရတယ် ကျုပ်လီးကိုလာကိုင်ပြီးဆွနေပြီ။ ကျုပ်လဲ ကိုယ့်HD ကိုယ်ပြန်ကြည့်ပြီး လီးကတောင်နေပြီမို့ ရင်အေးရဲ့ ထမိန်ပေါ်ကနေ စောက်ပက်ကို နှိုက်နေပြီပေါ့။ ဗွီဒီယိုပြီးတာနဲ့ ရင်အေးက ကျုပ်ဖုန်းကိုချပြီး ကျုပ်ဘက်ကိုလှည့်လာတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်ချ၊ သူ့ထမိန်ကိုလှန်တင်ပြီး ကျုပ်လီးပေါ် သူ့စောက်ပက်နဲ့တေ့ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ ဆောင့်မလိုးသေးဘဲ စားပွဲပေါ်က သူ့ဖုန်းကိုလှမ်းယူလိုက်ပြီး ဖုန်းနံပါတ်တစ်ခုကို နှိပ်ပြီးခေါ်လိုက်ပြီး စပီကာပါဖွင့်လိုက်တယ်။
…. တူ… တူ… တူ….
ဖုန်းမကိုင်ဘူး။ ဖုန်းကကျသွားတယ်။ ရင်အေးက ထပ်ခေါ်တယ် ခေါ်ရင်း ကြုပျကိုတိတျိတျနဖေို့ သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ် လက်ညှိုးလေးတင်ပြီး အချက်ပြတယ်။
…တူ… တူ…
“ဟယ်… လို…. ”
အသံက အိပ်ချင်မူးတူးအသံ။ ရင်အေးက
“သူလေးဆိုတဲ့… ညီမလေးလား…”
“ဟင်… သူ့ရဲ့မိန်းမ မမလား… ”
“အင်း… ဟုတ်တယ်… မနေ့က အလုပ်များနေလို့ အခုမှ ကိုပြတဲ့ဗွီဒီယိုကိုကြည့်ရတာ… အဲ့ဒါကြောင့် အခုမှဖုန်းဆက်လိုက်တာ… မမစိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်အောင်လို့ ဒီဖုန်းကိုတော့ ခဏခဏဆက်ပြီး… မတောင်းဆိုဘူးမလား… ညီမလေး… ”
“မမ မဆက်စေချင်ရင် မဆက်ပါဘူး မမရယ်…”
“မမ ဖုန်းဆက်လိုက်တာက တခြားတော့မဟုတ်ပါဘူး… မမက တောင်းပန်ချင်လို့ပါ….”
“မမရယ်… မမက ဘာတောင်းပန်စရာရှိလို့လဲ… ”
“မမလေ… အစက ညီမလေးအပေါ် အထင်သေးမိခဲ့တယ်… ကိုပြောပြတာတွေနဲ့ ဗွီဒီယိုလေးကြည့်ပြီးမှ ညီမလေးရင်ထဲက သံယောဇဉ်ကို ညီမလေးမျက်လုံးတွေကနေ မမမြင်လိုက်ရတယ်… ညီမလေးကို အထင်သေးမိတာ မမတောင်းပန်ပါတယ်… ”
“မမရယ်… ညီမလေးက အထင်သေး အမြင်သေးတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ အသားကျနေပါပြီ… မမကသာ ညီမလေးကို တခုပ်တရ တောင်းပန်တဲ့ ပထမဆုံးလူပါ… မမကို အစက သဘောကျရုံကျတာ… အခုတော့ အရမ်းလေးစားသွားပြီမမရယ်….”
“ရပါတယ် ညီမလေးရယ်… မမလေ ညီမလေးက ယုံကြည်လို့ရတဲ့သူလို့လဲမြင်မိသလို အရမ်းလဲ မယုံရဲဘူးဖြစ်နေတယ်….”
“မမရယ်… စိတ်ချပါ… ညီမလေး သူနဲ့ တစ်လမှ ၂ခါ ၃ခါထက်ပိုမတွေ့ပါဘူး ”
“အင်းပါ… မမလဲ ညီမလေးဓာတ်ပုံကို မြင်ကတည်းက ခင်မိတယ်… ညီမလေးကိုလဲ ယုံတဝက် မယုံတဝက်နဲ့… ဒါပေမယ့် ကိုပြောပြတဲ့ ညီမလေးနဲ့ ကို့ရဲ့ ရေစက်ဆိုတာကို မမ ပိုစိတ်ဝင်စားမိတယ်… ဒါကြောင့် မမဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ ညီမလေးနဲ့ ကို ပြန်ဆုံခဲ့ရင် ညီမလေးနဲ့ ကို့ရဲ့သိက္ခာမထိခိုက်ရင်ပြီးရော… ကြိုက်သလိုတွေ့လို့ရတယ် သိလား… မမစိတ်မကောင်းပေမယ့်… မမဒီလောက်ပဲလိုက်လျောနိုင်အုံးမယ်… ညီမလေးရယ်…”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမမရယ်… ညီမလေး နားလည်ပါတယ်… အနည်းဆုံးတော့ မမအခုလိုဖုန်းဆက်တဲ့အတွက်… သူက လူလိမ်တစ်ယောက်မဟုတ်ဘူးဆိုတာ.. ပိုသေချာသွားတာပေါ့… သူရော အိပ်သွားပြီလားဟင်… မမ… ”
“ဟင့်အင်း မအိပ်သေးဘူး… မမတို့ ဟီး ဟိုဒင်းလုပ်နေရင်း ဖုန်းခေါ်လိုက်တာ..”
“ခစ်ခစ်… ဟုတ်လား… ”
“အင်း… ကို… ညီမလေးနဲ့ ဖုန်းခဏ ပြောလိုက်အုံး….”
“သူလေး… ”
“သူရယ်…”
“ဝမ်းမနည်းပါနဲ့ သူလေးရယ်… အချိန်က စကားပြောသွားမှာပါ… ဒီကြားထဲမှာ သူလေးကို တကယ်ချစ်တဲ့သူနဲ့ ဆုံချင်ဆုံမှာပေါ့… အဲ့ဒီ့အခါ သူလေး အကို့ကို မေ့ချင်မေ့သွားမှာပါ… အကိုကတော့ သူလေးရဲ့ဘဝကို… ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ဖြတ်သန်းတာပဲ မြင်ချင်တယ်…”
“စိတ်ချပါ သူရယ်… သူလေးက ဘဝကို ဘယ်တော့မှအရှုံးမပေးဘူး… သူ့ကိုလဲ အမြဲသတိရနေမှာပါ… သူလေးကိုတကယ်ချစ်တဲ့သူနဲ့ ဆုံချင်လဲဆုံမှာပေါ့… ဒါပေမယ့်… … … ”
“ဒါပေမယ့် ဘာဖြစ်လဲ… ဆက်ပြောလေ သူလေးရဲ့…”
“ဟီး… ဘာမှမဟုတ်တော့ပါဘူး… အခုလိုဖုန်းဆက်ပြီး စကားပြောပေးတာ မမကိုရော သူ့ကိုရောကျေးဇူးတင်တယ် သိလား… ခုနက သူလေးအိပ်ပျော်နေတာ… သူနဲ့ သူလေး ပြန်ဆုံသည်ဖြစ်စေ… မဆုံသည်ဖြစ်စေ… သူနဲ့ အရမ်းစိတ်ထားကောင်းတဲ့မမတို့… သာယာပျော်ရွှင်ဖို့ဆုတောင်းပေးပါတယ်…”
“နားလည်ပေးလို့… အကို သူလေးကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်…”
“မမလဲ… ကျေးဇူးတင်တယ်နော် ညီမလေး… ”
“ဟုတ် မမ… သူလေးမနက်အစော အလုပ်သွားရမှာမို့… သူလေး အိပ်တော့မယ်နော်… ”
“အင်း… သူလေး… ဂွတ်နိုက်”
“ဂွတ်နိုက်နော် ညီမလေး… ”
“ဟုတ်… ”
ဖုန်းကျသွားတော့ ကျုပ်နဲ့ရင်အေး လုပ်လက်စအလုပ်ကို အတိုးချ ဆက်လုပ်ပြီး အိပ်လိုက်ကြပါတော့တယ်။ နောက်ပိုင်းကစလို့ မူယာ့ကို ကျုပ်ရုံးသွားရက် ညနေဘက်တွေ အိမ်ကိုညအိပ်ဖို့ ၂ရက်ခြား ၃ရက်ခြားတစ်ခါလောက် ဝေယံမိုးမြင့်က လိုက်ပို့ပေးတယ်။ ရုံးပိတ်ရက်တော့ မေမေတို့အိမ်ကိုပဲ ပို့ပေးတယ်။ သူက ခဏတဖြုတ်နေပြီးမှ ပြန်သွားပြီး ညနေကျမှ လာခေါ်တယ်။ ကျုပ်အိမ်ရဲ့မျက်စောင်းထိုးက ခြံအလွတ်တစ်ခုကို ဝေယံမိုးမြင့်က ဝယ်လိုက်ပြီးသွားပြီး ခြံရှင်းခိုင်းကို အာခီ(Archi)နဲ့ အိမ်ပုံစံကို မူယာ့စိတ်ကြိုက် ဒီဇိုင်းအပ်ထားတယ်လို့ပြောတယ်။

တစ်ရက် ကျုပ်အလုပ်ကနေ အိမ်ကိုပြန်ရောက်ပြီး ညအိပ်ယာ ဝင်တော့ ရင်အေးကပြောလာတယ်။ ကျုပ်ကိုမနက်ဖြန်ခွင့်တစ်ရက်ယူပြီး မမကို ကိစ္စရှိလို့ အပြင်ကို လိုက်ပို့ပေးရမယ်လို့ ပြောလာတယ်။ မနက်ဖြန်မနက် မေမေနဲ့တူလေးကို အိမ်မှာလာပို့ထားမယ်တဲ့။ ကျုပ်ကို နေ့လည်လောက်မှ လာခဲ့လို့ပြောလာတယ်။ ကျုပ်ကိုဖုန်းဆက်ပြောလဲရနေလျှက်နဲ့ ရင်အေးဆီလာပြီး တကူးတကခွင့်တောင်းသွားတာ။ ကိစ္စထူးပြီလို့တော့ သိလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ နောက်နေ့ကို အလုပ်ကနေ ခွင့်ယူလိုက်တယ်။ မနက်ခင်းမှာပဲ မေမေနဲ့တူလေးကို မမက ဆိုင်ကယ်နဲ့လာပို့ပြီး ပြုံးစိစိနဲ့ နှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်အေးတို့နဲ့အတူ ထမင်းစားပြီးမှ နေ့လည် ၁၁နာရီလောက်မှ မမဆီ ဆိုင်ကယ်နဲ့ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ မမအိမ်ကိုရောက်တော့ ခြံတံခါးကိုမမက လာဖွင့်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ မမက ခြံတံခါးကို အပြင်ဘက်ကနေ သော့ခတ်လိုက်တယ်။ ပုံမှန်ဆို အထဲကပဲခတ်နေကျ။ ပြီးတော့ ကားကိုလဲ အစွပ်ကြီးက ဖုံးထားဆဲပဲရှိသေးတယ်။ အိမ်ထဲရောက်ကြတော့လဲ မမက အိမ်တံခါးကို ပိတ်ပြီး လော့ခ်ချလိုက်ပြန်တယ်။ ပြူတင်းပေါက်တွေ ခန်းဆီးတွေကအစ အကုန်ချထားပြီး အိမ်က လူမရှိတဲ့ ပုံစံဖြစ်သွားတယ်။ အိမ်ထဲက မီးတွေပါမှိတ်လိုက်တော့ အိမ်ထဲက မှောင်သလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ်။ ခန်းဆီးကိုဖောက်ဝင်နေတဲ့ အလင်းရောင်ကြောင့်သာ မှောင်မသွားခဲ့တာ။ ပြီးတော့ မမသူဇာက အရင်လို ပြင်ဆင်ဖြီးလိမ်းထားတာမျိုးမဟုတ်ဘဲ အိမ်နေရင်း ဂါဝန်အရှည်လေးပဲ ဝတ်ထားတယ်။
“မ… မောင်က မကို အပြင်လိုက်ပို့ပေးရမှာဆို… ”
“ဟီး… မဟုတ်ပါဘူး မောင်ရဲ့… မေမေနဲ့သားလေးကို အဲ့ကိုပို့ထားချင်လို့ တမင်ညာပြောလိုက်တာ…ခစ်ခစ်… ”
“သြော်… ဒီလိုလား… ဘယ်လိုများလုပ်ချင်လို့… မေမေ့ကိုတောင် ပေးမသိတာလဲ… မ ရဲ့…”
“အင်း… ဒီနေ့က မောင်က… မကို… မ မသိတဲ့လူတစ်ယောက်က မကို အတင်းအကြပ် မုဒိန်းကျင့်သလို လုပ်ရမှာ… ”
“အယ်… ဘယ်လိုကြီးလဲ… ”
“တကယ်ပါဆို… မ တကယ် လုပ်ချင်လို့ပါ… ပြီးတော့ မကိုလုံးဝညှာစရာမလိုဘူး… အဝတ်တွေလဲ ဆွဲဖြဲပစ်လို့ရတယ်… မကလဲ အတင်းရုန်းမှာ… မကို ရိုက်လို့နှက်လို့လဲရတယ်… မောင်က မရ ရအောင်… မကို မုဒိန်းကျင့်ရမှာ… သိလား… ”
“မ ကို… မောင်ကဘယ်လို ရိုက်ရက်မှာလဲ… မရယ်… ”
“မရိုက်ရက်ရင်လဲ… မရိုက်ဘဲနဲ့… ရအောင်ချုပ်ပြီးလိုးလေ… မှတ်ထားရမှာက… မောင်နဲ့မက အဲ့ဒီအချိန်မှာ… လုံးဝမသိကျွမ်းတဲ့ သူစိမ်းတွေပဲနော်… မက… လုံးဝ အတည်ရုန်းမှာနော်… မောင်အလျှော့ပေးတာနဲ့… မက တွေ့ရာနဲ့ ကောက်ပေါက်မှာ… အတည်ပြောနေတာ… မ… ဘယ်လို အကြမ်းပတမ်း တုန့်ပြန်သည်ဖြစ်စေ… မောင်က… မကို… မရ ရအောင်မုဒိန်းကျင့်ရမှာ… မောင်… မ ကိုညှာတာနဲ့ မောင်ရော မရော… ပိုပြီး ဒဏ်ရာရလိမ့်မယ်…”
“မရယ်… မ တကယ်ကြီးအဲ့ဒါကို လိုချင်တာလား… ”
“အင်း… လုပ်ပေးမယ်မလား… ”
“မ… အရမ်းလိုချင်တယ်ဆိုရင်တော့… လုပ်ပေးပါ့မယ်… မ ကို… အဲ့လို အကြမ်းပတမ်းတော့မလုပ်ရက်ဘူး…”
“လုပ်ပါ… မောင်လုံးဝစိတ်မပျော့ရဘူးနော်… စိတ်ချ ဒီတစ်ခေါက်ပဲ… တစ်ကယ်လို့ မောင် မကို ဒီတစ်ခေါက်မကို ရအောင်မုဒိန်းမကျင့်နိုင်ရင်… နောက်တစ်ခေါက်ဆို… မ က…  ဓားတွေဘာတွေ… ပါလာတော့မှာ…”
“အမလေး… မ ရယ်… အဲ့လောက်တောင်ဘဲလား… စိတ်ချ… မ ကို မောင် ရအောင် မုဒိန်းကျင့်မယ်… အခု စရတော့မလား…”
“နေအုံး… မောင့်အဝတ်တွေ အရင်ချွတ်လိုက်အုံး… မောင့်အတွက်ပြင်ထားတာတွေ သွားယူလိုက်အုံးမယ်…”
မမသူဇာက အပေါ်တက်သွားတော့ ကျုပ်လဲ မမမှာခဲ့တဲ့အတိုင်း အဝတ်တွေအကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ခဏနေတော့မှ မမသူဇာပြန်ဆင်းလာတယ်။ သူ့လက်ထဲမှာလဲ အထုပ်တစ်ထုပ်ပါလာတယ်။ ပြီးတော့ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေတဲ့ ကျုပ်ရှေ့မှာရပ်ပြီး
“ခစ်ခစ်… ကိုယ်လုံးတီးလေးနဲ့ လီးတောင်နေတာ… သနားပါတယ်… ရအောင်လိုးနော်… ရော့ ဒါဝတ်လိုက်… မောင်…”
ပြောရင်း ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကို ဒူးအထိရှည်တဲ့ ကုတ်အင်္ကျီကို သူကိုယ်တိုင်ဝတ်ပေးတယ်။ ကြယ်သီးကိုလဲ ဗိုက်နားက နှစ်လုံးပဲ တပ်ပေးတယ်။ ရင်ဘတ်နဲ့ အောက်ပိုင်းက ဟနေတယ်။ ရုပ်ရှင်ထဲက စုံထောက်တို့ ဂန်းစတားတို့ ဝတ်တဲ့ ဝတ်ရုံရှည်ကို ကျုပ်က ကိုယ်လုံးတီးဝတ်ထားရပြီး ဝတ်စုံကြားထဲက လီးက ထွက်နေတယ်။ မမကလဲ သဘောကျပြီးရယ်နေတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ခေါင်းကို ဆွယ်တာလို ခေါင်းစွပ်အရှည်နဲ့ စွပ်ချလိုက်တယ်။ အဲ့ဒါက လည်ပင်းအထိရှည်ပြီး မျက်လုံးနဲ့ ပါးစပ်မှာတော့ အပေါက်ဖောက်ထားတယ်။
“မ က… သေသေချာချာ ပြင်ဆင်ထားတာပဲ… ဟင်းဟင်း…”
“လိုချင်မှတော့… ပြင်ဆင်ရတာပေါ့မောင်ရယ်… ခစ်ခစ်… ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာတော့ ပြောပြီးပြီ… အခု စည်းကမ်းချက်တွေကိုပြောမယ်… အခန်းထဲမှာ… ဒီခေါင်းစွပ်နဲ့ ဒီအင်္ကျီကို လုံးဝ မချွတ်ရဘူး… ပြီးရင်… မောင်က သူစိမ်းတစ်ယောက်အနေနဲ့ မုဒိန်းကျင့်ရမှာဆိုတော့… ကြိုက်သလို အကြမ်းပတမ်း ကိုင်တွယ်လို့ရတယ်… ဆဲဆိုလို့ရတယ်… ရိုက်နှက်လို့ရတယ်… ဒါပေမယ့် ကျန်တဲ့ မေမေ မူယာ ရင်အေး စသဖြင့် မောင်နဲ့ပက်သက်သမျှ ဘယ်သူ့အကြောင်းမှ ဘာအကြောင်းမှ ပြောလို့မရဘူး… မောင့်စိတ်ထဲမှာ တွေးထားရမှာက မောင်က… မကို ယောက်ျားနဲ့ဝေးနေလို့ အချောင်စားချင်လို့ တက်ပြီး မုဒိန်းကျင့်တာပဲ…ဒီအချက် နှစ်ချက်ကို မောင်ဖောက်ဖျက်ရင် မောင်နဲ့မ တစ်သက်လုံးဝေးရပြီလို့မှတ်…”
“အဲ့လောက်တောင်ပဲလား… မရယ်…”
“အင်း… မ အတည်ပြောတာ… မအခုပြောတဲ့… အခန်းထဲမှာ ဒီဝတ်စုံမချွတ်ဖို့နဲ့… မဆိုင်တဲ့ကိစ္စတွေမပြောဖို့… ဒီနှစ်ခုကိုဖောက်ဖျက်ရင်… မောင်နဲ့မ တကယ်ပဲ… တစ်သက်စာ ဝေးရလိမ့်မယ်ဆိုတာ… မ အတည်ပြောနေတာ…”
“အင်းပါ… မနဲ့တော့ မဝေးချင်ပါဘူး… မောင်ကတိပေးပါတယ်… လာပါအုံး မောင်ခဏဖက်ထားချင်သေးတယ်… အခုတော့… ဖက်ထားလို့ရတယ်မလား… ”
မမသူဇာက ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ဖက်ထားပြီး
“ခစ်ခစ်… ရပါတယ်မောင်ရဲ့… ကိစ္စပြီးလို့…. အခန်းပြင်ရောက်ရင် အရင်လို ချစ်သူလိုပါပဲ… သိလား… ဒီလိုကလဲ အမြဲမလုပ်ပါဘူး… တစ်ခါတစ်လေ စိတ်ကူးပေါက်မှပါ… ဒါပေမယ့် မောင်သိထားရမှာက… မောင် ဒီဝတ်စုံဝတ်ပြီး မ အခန်းထဲဝင်တာနဲ့… မောင်က သူစိမ်းပဲနော်… မမေ့နဲ့… ”
“ဟုတ်ပါပြီ… မောင်မှတ်ထားပါ့မယ်… ပြွတ်… ”
ကျုပ်မမသူဇာနှုတ်ခမ်းလေးကို ဖက်ထားရင်းနမ်းလိုက်သေးတယ်။ မမကလဲ အလိုက်သင့်ပြန်နမ်းတယ်။
“ခစ်ခစ်… မောင့်လီးက မ အဖုတ်ကိုလာထောက်နေပြီ… ဟွန့်… အရမ်းဆိုးတာပဲ… လာ… သွားစို့… ”
အပေါ်ထပ်ကို မောင်နှမနှစ်ယောက် ကျုပ်က မမသူဇာပခုံးလေးဖက်ကာ အတူတက်တော့ မမသူဇာက ကျုပ်လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဆွနေရင်း သူ့ဟာသူ သဘောကျနေသေးတယ်။ သူ့အခန်းဝရောက်တော့ မမသူဇာက ကျုပ်ကိုရပ်နေစေပြီး သူ့ အခန်းတံခါးလက်ကိုင်ကို လှည့်ကာ စေ့ရုံစေ့ထားလိုက်ရင်း ကျုပ်နဲ့ လက်တစ်ကမ်းအကွာမှာ ကျုပ်ဘက်လှည့်ကာ ရပ်လိုက်ကာ
“မောင်မို့လို့ တစ်ကွက်အကျောပေးပြီး တံခါးစေ့ပေးထားတာ… တစ် နှစ် သုံး ဆို စမယ်နော်… ”
“အိုကေလေ…”
“တစ်…. နှစ်…. သုံး… ”

(အခန်း ၉/၂)

သုံးဆိုတာနဲ့ မမက အခန်းထဲလှည့်ပြေးဖို့လုပ်တော့ ကျုပ် အတင်းဆွဲဖက်လိုက်တယ်။ ကျုပ်မမရဲ့ ခါးကိုဖက်မိတယ်။ မမက ရုတ်တရတ် ကျုပ်မျက်နှာဆီ အားနဲ့ လက်ပြန်လွှဲရိုက်ချလိုက်တာ ကျုပ်နားထင်ကိုဖျန်းခနဲပဲ။ ကျုပ်လက်က မမခါးကိုဖက်ထားတာ မလွှတ်ပေမယ့် နားထင်မှာ ပူထူသွားတယ်။ မမကို အဲ့လောက်အားပါမယ်မထင်မိလို့လဲ မရှောင်လိုက်တာ။ မမက သူပြောထားသလို တကယ်အကြမ်းပတမ်း တုန့်ပြန်နေပြီ။ ကျုပ် တကယ်ပဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကိုင်တွယ်ရတော့မည်။ တွေးလို့မှ မဆုံးသေး မမရဲ့ဘယ်ဘက်လက်က ကျုပ်မျက်နှာဆီ ဝဲတက်လာပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ မရတော့ ကျုပ် မမရဲ့ခါးကို ညာလက်နဲ့ အပိုင်ချုပ်ပြီး ကျုပ်ဘယ်လက်နဲ့ သူ့ဘယ်လက်ကို လှမ်းဖမ်းလိုက်ပြီး ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီမှာ မမရဲ့ ညာတံတောင်က ကျုပ်ခါးကိုဝင်လာပြီး မမရဲ့ဘယ်ခြေက ကျုပ်ဘယ်ခြေဖမိုးကို ဆောင့်နင်းချလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ နေရာနှစ်ခုကို တစ်ပြိုင်ထဲတိုက်ခိုက်ခံလိုက်ရတာကြောင့် ရုတ်တရတ် လက်တွေအားလျော့သွားချိန် မမက ကျုပ်လက်ကနေရအောင်ရုန်းပြီး အခန်းထဲဝင်ပြေးတယ်။ ပြီးတော့ အခန်းတံခါးကိုဆောင့်ပိတ်တော့ ကျုပ် နာတာကိုအသာထား အခန်းတံခါးကို ဆောင့်ကန်ချပစ်လိုက်ရတယ်။ အခန်းတံခါးကို အပိတ်ခံလို့မဖြစ်ဘူးလေ အခန်းတံခါးပိတ်တာနဲ့ ကျုပ်ရှုံးပြီ။ ကန်ဖွင့်ပြီးတာနဲ့ အခန်းထဲပြေးဝင်လိုက်တယ်။ ကျုပ်နဲ့ မမသူဇာ အခန်းထဲမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် တစ်ယာက်အရိပ်အခြေ တစ်ယောက်ကြည့်နေကြတယ်။
“မင်းက… ကောင်းကောင်းပြောလို့မရဘူးပဲ… ရတယ်လေ… ငါကလဲ အဲ့ဒါမျိုးမှကြိုက်တာ… မင်းဘယ်လောက်ကြမ်းနိုင်လဲ ကြည့်ကြသေးတာပေါ့… ”
“စမ်းကြည့်လိုက်လေ… ရှင်ကျမကို အသေပဲရမယ်… အရှင်တော့မရဘူး…”
“ကြည့်ရသေးတာပေါ့… ”
ကျုပ်စကားမဆုံးသေးခင် မမက သူ့ဘေးနားစားပွဲပေါ်က ပန်းအိုးကိုလှမ်းယူပြီး ကျုပ်ခေါင်းကိုလွှဲရိုက်လိုက်တာ ကျုပ်လဲ ခေါင်းငုံပြီးအမြန်ရှောင်လိုက်ရတယ်။ မြန်ချက်။ မရှောင်နိုင်ရင် အကွဲပဲ။ ကျုပ်ရှောင်ပြီးတော့ ပန်းအိုးကိုင်ထားတဲ့လက်က ပြန်ဝဲတက်လာပြန်တော့ကျုပ် သူ့ဆီဝင်ပူးလိုက်ပြီးပန်းအိုး ကိုင်ထားတဲ့လက်ကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့ကိုင်ပြီး ပန်းအိုးကို လုပြီးလွှင့်ပစ်လိုက်တယ်။ ပန်းအိုးကတော့ ခွမ်းခနဲပေါ့။ သူ့ဘယ်လက်က ကျုပ်ပါးဆီဝဲတက်လာတော့ ကျုပ်ရှောင်ပေမယ့် ပန်းအိုးဆီအာရုံရောက်နေလို့ မလွတ်တော့ဘဲ ဖျန်းကနဲ။ နာသွားပေမယ့်ကျုပ် မမညာလက်ကို ကျုပ်ညာလက်နဲ့ချုပ်ထားပြီး ဘေးကိုဆောင့်ဆွဲလိုက်တော့ မမသူဇာကိုယ်လေး ရုတ်တရတ် တစောင်းပုံစံဖြစ်အသွား မမရဲ့ ဘယ်ဘက်ပခုံးကို ကျုပ်ရဲ့ဘယ်လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ကျုပ်ကိုကျောပေးတဲ့ပုံစံဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်တယ်။ မမရဲညာလက်ကို လက်ကောက်ဝတ်ကနေ ကိုင်ကာ သူ့ကျောပေါ်တင်ပေးထားလိုက်တော့ မမညာလက်က လှုပ်မရတော့ဘူး။ ကျုပ်ဘက်ကိုလဲ ကိုယ်ကိုပြန်လှည့်လို့မရတော့ဘူး။ မမရဲ့ လက်တွေ ခြေထောက်တွေက အန္တရာယ်များလွန်းလို့ ဒီလောက်နဲ့မလုံလောက်မှန်း ကျုပ်သိတယ်။ ကျုပ် မမရဲ့ ဒူးခေါက်ကွေးနေရာကို ခြေသလုံးမွဲရိုးနဲ့ ဖိရင်း ကျုပ်ပါ ထိုင်ချလိုက်တော့ မမလဲ ဒူးထောက်ကျသွားတယ်။ မမက ကြမ်းပြင်ပေါ် ဘယ်လက်နဲ့ထောက်ထားပြီး အတင်းကုန်းထတော့ ကျုပ်လဲ ထမရအောင် ညာလက်ကိုချုပ်ထားတဲ့ ညာလက်နဲ့လဲ ကျောကိုဖိ၊ ဘယ်ဘက်လက်ကလဲ ပခုံးကိုဖိထားရင်း ကျုပ်ခြေသလုံးရိုးနဲ့လဲ သူ့ခြေသလုံးသားတွေကို အတင်းဖိထားရတယ်။ မမရဲ့ ဒူးတွေ ပွန်းကုန်မှာအသေအချာပဲ။ အဲ့လို မလုပ်လို့လဲ မရတော့ဘူး မမက အရမ်းသန်မာလွန်းတယ်။ ဒီတစ်ကြိမ်မအောင်မြင်လို့ မမလက်ထဲမှာ ဓားပေးထားရမယ်ဆို လုံးဝမလွယ်။ မမက လုံးဝထမရတဲ့အဆုံး သူကြမ်းပြင်ကိုထောက်ထားတဲ့ ဘယ်လက်နဲ့ ကျုပ်ကိုလက်ပြန်လှမ်းရိုက်တော့ ကျုပ် ပခုံးကိုထိန်းထားတဲ့ ဘယ်ဘက်နဲ့ သူ့ဘယ်လက်ကို လှမ်းဖမ်းကိုင်လိုက်ပြီး မမရဲ့ညာလက်နည်းတူ ကျောမှာချုပ်ထားလိုက်တယ်။ မမ ကျုပ်အကွက်ထဲဝင်သွားပြီးမို့ လုံးဝလှုပ်မရတော့ပြီး ဒါတောင်လက်တွေက ရုန်းဖို့ကြိုးစားနေဆဲ။
“ရှင်ဘယ်သူလဲ… အခုလွှတ်နော်… ငါ့ကိုအခုလွှတ်… ခွေးကောင်… လူယုတ်မာ… အခုလွှတ်… မအေလိုး… ငါ လွှတ်လို့ပြောနေတယ်လေ… ”
မမအသံက အတော်ကျယ်တယ်။ နောက်ဆုံးစကားဆို အာခေါင်ခြစ်အော်တာ။ ဒေါသတွေဖြစ်ပြီး အသားတွေတဆတ်ဆတ်တုန်လို့။ အိမ်တံခါးတွေအလုံပိတ်ပြီး ခန်းဆီးတွေပါချထားလို့ သာ ပတ်ဝန်းကျင်မကြားနိုင်တာ။ မဟုတ်ရင် တကယ့်ပြဿနာ အကြီးကြီးတက်မယ့်အပေါက်။
“မကြမ်းနိုင်တော့ဘူးလား… ကြမ်းအုံးလေ… ”
“နင်ငါ့ကိုလုပ်ရဲရင်လုပ်ကြည့်… နင့်ကိုထောင်ချပစ်မယ်… ”
“ဟား… ဟား… မင်းငါ့ကိုထောင်ချရအောင်… မင်းက ငါဘယ်သူလဲ သိလို့လား…”
“တောင်းပန်ပါတယ် ရှင်… ကျမက အိမ်ထောင်သည်ပါ… ကျမမှာ ကလေးလဲရှိပါတယ်…. ”
“နင်အိမ်ထောင်သည်မှန်း ငါသိသားပဲ… နင်ယောက်ျားက သင်္ဘောသား… သင်္ဘောတက်ရင် ခြောက်လ တစ်နှစ်ကြာတယ်… ဒါကြောင့် နင်ဆာနေမှန်းသိလို့ နင့်ကိုလာကျွေးတာ… အစောကတည်းကလက်ခံလိုက်ရင်… ပြီးနေပြီကို… ”
“ကျမ လိုက်လျောပါ့မယ်… ကျမကိုချုပ်မထားပါနဲ့တော့… ကျမ နာလို့ပါ…”
“နင့်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်ရင်… ငါးပါးမှောက်သွားမှာပေါ့… တောက်… မိုက်လိုက်တဲ့ဖင်ကြီးတွေကွာ… သရေယိုနေတာကြာပြီ… ”
ကျုပ် မမသူဇာရဲ့ ချုပ်ထားတဲ့လက်နှစ်ဖက်ကို လက်တစ်ဖက်ထဲနဲ့ သေသေချာချာ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ချုပ်ကိုင်ပြီး သူ့တင်ပါးကြီးတွေကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ပွတ်သပ်လိုက်တယ်။
“မအေလိုး… ဖေလိုးမသား… နင် ငါ့အသားကိုမထိနဲ့…. နှမလိုး…. ”
“ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း… နင့်အသားကို ထိရုံတင်မကဘူး… နင့်စောက်ဖုတ်ကိုပါ ပြဲလန်အောင်လိုးအုံးမှာ… နင်ငါ့လီးကို ဘယ်လောက်ငြင်းနိုင်မလဲ… ကြည့်ကြသေးတာပေါ့….”
“ခွေးကောင်… ခွေးကြီး… အီး… ငါ့အသားကိုမထိနဲ့လို့ပြောနေတယ်နော်..”
“ဟာကွာ… စောက်အတွင်းခံက ရှုပ်လိုက်တာ… စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်မလို့ပါဆို… ဗြိ….”
ကျုပ် မမရဲ့ အတွင်းခံကိုဆွဲဖြဲပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မမရဲ့စောက်ပက်ကို လက်နဲ့ကလိုင်းရင်း စောက်စိကိုပါ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တယ်။ မမရဲ့စောက်ဖုတ်က အရည်တွေရွှဲအိုင်နေပြီ။
“စောက်ကောင်မ… ဟန်ဆောင်ပြီးငြင်းနေသေးတယ်… နင့်စောက်ဖုတ်မှာ စောက်ရည်က လက်ပစ်ကူးလို့တောင်ကနေပြီ… ”
“အဲ့ဒါ နင့်စောက်ပူ တပြားသားမှမပါဘူး… မအေလိုးရဲ့… ”
“အေးလေ ငါ့စောက်ပူပါလား မပါလား… နင်စောက်ပက်ထဲ ငါ့လီးဝင်သွားပြီးမှ… သိရတာပေါ့…”
ကျုပ် မမရဲလက်ကိုချုပ်ထားတဲ့အတိုင်း သူ့ကျောကိုဖိချလိုက်တော့ မမ က ကြမ်းပြင်ပေါ် ပါးအပ်ကာ ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးထားသလိုဖြစ်သွားတယ်။ ကျုပ် မမစောက်ပက်ထဲ လီးဝင်အောင် သွင်းရအုံးမယ်လေ။ ဒါမှ မုဒိန်းကျင့်တာ အောင်မြင်တော့မှာပေါ့။ ပြီးတော့ မမရဲ့ ခြေထောက်ကိုဖိထားတဲ့ ခြေသလုံးကို ကြွပြီး ချက်ချင်းပဲ သူ့ခြေထောက်ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ဆွဲဖြဲကာ နောက်ထပ်ခြေသလုံးတစ်ဖက်နဲ့ သူ့ခြေတစ်ဖက်စီကို ဖိချုပ်ထားလိုက်တော့ ကျုပ်က မမရဲ့ကုန်းထားတဲ့အနောက်မှာ ဒူထောက်ပြီး နေယာအသင့်ယူပြီး ဖြစ်သွားပြီ။ သူ့ခြေသလုံးတွေကို ကျုပ်က ဖိထားတာမို့ သူ့ခြေထောက်တွေကလဲ လှုပ်လို့မရသလို သူ့လက်တွေကိုလဲ ကျုပ်က အပိုင်ကိုင်ကာ ဖိထားတာမို့ ရုန်းလို့လဲ့မရတော့ဘူး။ ကျုပ် လီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ကာ သူ့ဆောက်ဖုတ်နဲ့တော့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တော့ စီးစီးပိုင်ပိုင်ပဲ တိုးဝင်သွားတယ်။
“အီး… ဖေလိုးမသား… ငါ့ကို မုဒိန်းကျင့်တယ်… ခွေးကောင်… အား…. သေပြီ… အား…. ”
ကျုပ်လဲ လီးဝင်ပြီးတာနဲ့ ကျုပ် တရစပ် ဆောင့်လိုးပစ်တယ်။ ခဏလေးနဲ့ မမ တစ်ချီပြီးသွားပြီး စောက်ရည်တွေ ပွက်ခနဲ စောက်ပက်က အန်ထွက်လာတယ်။
“ပြောတော့… စိတ်မပါဘူးဆို… နင်ပြီးတာမြန်လှချည်လား… ”
မမ ပြန်မဖြေနိုင်ဘဲ အမောဖြေနေတယ်။ ကျုပ် မမပြီးအမောပြေအောင်မစောင့်ဘဲ ဆက်ဆောင့်လိုးတယ်။
“အင်း… အီး… သေပါပြီ… အာ့… သေပြီ…”
“ကောင်းလား… ဟမ်… ငါ့လီးနဲ့ နင့်စောက်ပက်ကိုလိုးတာ ကောင်းလား…”
“မကောင်ဘူး..  တော်တော့… နင်လိုးရပြီမလား… တော်တော့…”
“မတော်ဘူး… အခုမှ လိုးရတာကောင်းရုံပဲရှိသေးတယ်… အင့်… ကောင်းလိုက်တဲ့စောက်ပက်….”
“မသာကြီး… အား… အ… သေပြီ…. အီး… ”
“ကောင်မ… ငါတောင်မပြီးသေးဘူး… နင်နောက်တစ်ခါပြီးပြန်ပြီ… တော်တော်လီးဆာနေတာလား…”
“ဟင်း…. ဟင်း… မအေလိုး…. နင့်အမေပဲလီးဆာတာ… နင်ညီမပဲလီးဆာတာ… နင့်အစ်မပဲလီးဆာတာ… နင့်အမေ… နင့်အစ်မတွေ… နင့်ညီမတွေပြန်လိုးပါလား… အီး… ဟင်း… စောက်ပက်မို့လို့… ငါ့ကို လာမုဒိန်းကျင့်တာလား…”
“ဟုတ်တယ်… နင့်စောက်ပက်မို့ကို… လာမုဒိန်းကျင်တာ… ငါလိုးမစောက်ပက်… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… နင့်စောက်ပက်ထဲ… ငါ့လရည်ထည့်ပေးမယ်…. ”
“အား… ဒါတော့မလုပ်ပါနဲ့ရှင်… တောင်းပန်ပါတယ်… အပြင်မှာပဲပြီးပေးပါ… ကျမ ရှိကြီးခိုးပါတယ်… ”
“လီးမှ မရဘူး… ရှီး… ကောင်းလိုက်တဲ့စောက်ပက်… ငါလိုးမ… ငါ့သွားရည်ကျနေတဲ့… နင့်နို့တွေတောင် မကိုင်ရသေးဘူး… ဗြိ… ဗြိ…”
ကျုပ်မမရဲ့ ဂါဝန်ရှည်ကို လည်ပင်းပေါက်ကနေ ဆောင့်ဆွဲချပစ်လိုက်တာ ဂါဝန်ပြဲသွားပြီး ဘရာပေါ်လာတယ်။ ဘရာကိုပါ ဆောင့်ဆွဲလိုက်တာ ဘရာကြိုးတွေ ပြုတ်ထွက်ကုန်ပြီး နို့တွေက ကန်ထွက်လာကာ တွဲလောင်းဖြစ်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့နို့တွေကို လက်နဲ့လှမ်းဆုပ်နယ်ရင်း ကြုံးလိုးတယ်။
“အား… အား…. အား…. ဟား….”
“ကောင်းလား… ဟမ်… ငါ့လီးကြိုက်လား… ”
“မကြိုက်ဘူး… အား… အား… သေပြီ… အမလေး… မထည့်ပါနဲ့ဆိုရှင်… ဒုက္ခပါပဲ…”
“ငါလိုးမ… ကောင်းလိုက်တာကွာ… အဲ့လိုအော်လေ လိုးလို့ကောင်းလေပဲ…”
ကျုပ် မမစောက်ပက်ထဲ လီးရည်ပန်းထည့်ပြီး အမောဖြေနေလိုက်တယ်။ အမောဖြေရင်း သူ့ခြေထောက်တွေကိုဖိထားတာ လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ လက်ကိုတော့ မလွှတ်ပေးသေးဘူး။ သူလဲရုန်းမထတော့ဘူး။
“တော်ပါတော့ရှင်… ရှင့်စိတ်ကြိုက်လုပ်ပြီးပြီပဲ… ကျမအထဲလဲ ရှင့်အရည်တွေထည့်ပြီးပြီပဲ… ကျေနပ်ပါတော့”
“ငါ့လိုးလို့မဝသေးဘူးလေကွာ… မင်းစောက်ပက်ကညှစ်နေတော့… ငါ့လီးတောင်ပြန်တောင်လာပြီ… ဆက်လိုးရအောင်ကွာ… လိမ္မာတယ်…”
“မလိုးနဲ့တော့… အင်း… ဟင်း… မလိုးနဲ့တော့ဆို… ပြောမရဘူး… အရမ်းဆိုးတာပဲ ရှင်…”
“လိုးလို့ကောင်းလွန်းလို့ပါကွာ… မင်းကအရမ်းလိုးလို့ကောင်းတာပဲ…”
ကျုပ် မမသူဇာကို ပြန်စလိုးရင်း သူ့လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ မမသူဇာ သူ့လက်တွေခြေတွေကို လွှတ်ပေးထားပေမယ့် ရုန်းကန်ခြင်းမရှိတော့ပေ။ မြင်းရိုင်းတစ်ကောင်ကို ကြိုးကွင်းစွပ်ပြီး ဇောင်းသွင်းကာ သူ့ထက်ကြမ်းပြပြီး ယဉ်ပါးအောင် လေ့ကျင့်ပေးနိုင်သကဲ့သို့ မမသူဇာလဲ ကျုပ်လီးနဲ့အသားကျသွားပေပြီ။
“အူး… ကောင်းလိုက်တာကွာ… ကောင်းလား… ဟင်…. ”
“အီး… ဟင်း… ဟင်း… ”
ပြန်မဖြေဘူး။ ကျုပ် ခပ်မှန်မှန်လေးလိုးပေးနေတာကို ရပ်ပစ်လိုက်တယ်။
“ကျွတ်… လုပ်လေ… ”
“ဘာလုပ်ရမှာလဲ… ”
“လိုး…. ပေး… လေ… ”
“ကိုယ့်ဟာကိုယ် လိုးလေ… ငါမင်းစောက်ဖုတ်ထဲ လီးထည့်ပေးထားတာပဲ… ”
“ဟင့်…. လူကို မုဒိန်းလဲကျင့်သေးတယ်… ထပ်အနိုင်ကျင့်ပြန်ပြီ…”
“လုပ်ပါကွာ… ဒီလိုလေး နောက်ပြန်ဆောင့်…”
ကျုပ် မမသူဇာခါးလေးကိုကိုင်ပြီး သူ့ဖင်ကို နောက်ကိုဆွဲယူဆောင့်စေတော့ သူ့ဟာသူ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်လာတယ်။
“ကောင်းလား… ”
“အင်း…. ”
“ဘာအင်းလဲ… ဖြန်း”
ကျုပ် မမသူဇာတင်ပါးကို ဖြန်းခနဲ ရိုက်လိုက်တယ်။ နာအောင်တော့ မရိုက်ပါဘူး အသံမြည်ရုံတင်ပါ။
“ဟင့်… ကောင်းတယ်လို့… ”
“ဘာကကောင်းတာလဲ… ”
“ဟင့်… ရှင့်လီးကြီးနဲ့ ကျမကို လိုးပေးတာ… ကောင်းတယ်လို့….”
“ကျမရဲ့ ဘယ်နားကိုလိုးတာက ကောင်းတာလဲ…”
“အိုး… ဟင့်… လူကိုအရှက်ကုန်အောင် ပြောခိုင်းနေတာပဲ… ဟင့်… ရှင့်လီးကြီးနဲ့ ကျမစောက်ပက်ကိုလိုးပေးတာကောင်းတာ… ကျမှကိုမညှဉ်းဆဲပါတော့နဲ့ရှင်… ကျမ အားမရတော့ဘူး…”
“ကြမ်းကြမ်းလေးလိုးပေးရမှာလား… ”
“အင်း… ခုနကလို… ကြမ်းကြမ်းလေးဆောင့်လိုးပေးပါ… ”
“မင်းက… တော်တော်ထန်တာပဲ… ဒီလိုလား… အင့်….”
“အင်း… ဟင်း…. ဟုတ်တယ် ကျမက အထန်မပါ… လီးဆာနေတဲ့ အထန်မပါ… အူး… လိုး… အဲ့လိုဆောင့်လိုး… အင်း… ဟင်း…. ဆောင့်… ရှင့်လီးနဲ့ ကျမစောက်ပက်ကို ဆောင့်လိုး… ”
“ကောင်းလိုက်တာကွာ… မင်းစောက်ပက်က… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… ကြိုက်လား… ”
“အင်း… ကြီုက်တယ်…. ရှင့်လီးနဲ့လိုးပေးတာကြိုက်တယ်….”
“နောက်ရော… လာလိုးပေးရမလား…”
“အင်း… လာလိုးပေး… နော်… ကျမ… ရှင်လိုးပေးတာ… စွဲနေပြီ… ရှင်ရယ်… ကျမပြီးတော့မယ်…. အင်း…. ဟင်း…. အင်း… ဟုတ်တယ်…. ကြမ်း… ကြိုက်တယ်… လိုး… အူး… ပြီး… ပြန်ပြီ…. အင်း… ဟင်း…”
မမသူဇာ ပြီးသွားတော့ သူအမောဖြေနေတုန်း ကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ပက်ထဲကထုတ်လိုက်တယ်။
“ဟင့်… ဘာလို့ထုတ်လိုက်တာလဲ… ”
“မင်းဒူးတွေနာနေပြီမလား…. အိပ်ယာပေါ်သွားလိုးရအောင်… လာ… ”
ကျုပ် မမသူဇာကိုထူလိုက်ပြီးမှ ပွေ့ချီလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ခုတင်ဆီ လျှောက်သွားလိုက်ပြီး သူ့ကိုခုတင်ပေါ် အသာအယာချပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကိုယ်ပေါ် တက်ခွပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းမယ်လုပ်တော့ ပြုံးစိစိနဲ့ ခေါင်းလေ ရှောင်ပြီး
“သွား… လာမနမ်းနဲ့… သူများကို အတင်းမုဒိန်းကျင့်ပြီးတော့… ဟွန့်… ကြည့်အုံး သူများအဝတ်တွေလဲ… အကုန်ပြဲစုတ်ကုန်ပြီ… လက်တွေလဲနာတယ်… ဒူးခေါင်းတွေလဲ ကျိန်းစပ်နေတာပဲ… ဟင့်… ”
“ဥုံဖွ ဥုံဖွ… အစောကတည်းက အသာတကြည်လက်ခံရင်… ဘယ်နာပါ့မလဲလို့… ကိုယ်ကရော မင်းကိုနာကျင်အောင်… လုပ်ချင်ပါ့မလား… ပြွတ်… ”
“ပြွတ်… အွန်း…. ပြွတ်… ဒါပဲနော်… သူများဘာသာအေးအေးဆေးဆေး နေတာကို… ရှင်လာဆွတာ… အဲ့ဒါ… မကြာမကြာလာလိုးပေး… မဟုတ်ရင်… ကြုံရာလူနဲ့ ခံပစ်လိုက်မှာ… ”
“ပြွတ်… အမလေး…. မလုပ်လိုက်ပါနဲ့ကွာ… ကိုယ်ပဲဝအောင်လိုးပေးမယ်… ဒီလောက်လိုးလို့ကောင်းတဲ့ စောက်ပက်ကို… ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲလိုးမယ်… နော်… ကိုယ့်ကိုချစ်လား… ”
“မချစ်ပါဘူး… ရှင့်လီးကိုပဲချစ်တယ်… ခစ်ခစ်…”
“ပြွတ်… ပြွတ်…. မချစ်အုံးကွာ… ပြွတ်…”
“ပြွတ်… ပြွတ်…. မချစ်ဘူးကွာ… ပြွတ်…. ပြွတ်… လိုးပေးတော့လေ… ရှင့်လီးကြီးကိုချစ်ပါတယ်ဆိုမှ… ”
“ကိုယ့်ကို…အပေါ်က တက်လိုးပေးပါလား…”
“အင်… လိုးပေးမယ်… ရှင် ပက်လက်လှန်လိုက်… ”
ကျုပ်က ပက်လက်လှန်ပေးတော့ မမသူဇာက ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကြည့်ပြီး တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးသလို
“ဟယ်… အကြီးကြီးပဲ… သူများကို ဒီလီးကြီးနဲ့လိုးတာပေါ့…. ”
“အင်းလေ… လီးကြီးတော့ ပိုကောင်းတယ်မလား…”
“ဟီး ကောင်းတယ်…. ချစ်စရာကြီး လီးကြီးက… ပြွတ်… အွန်း… ”
“အိုး… ကောင်းလိုက်တာကွာ… ရှီး… မင်းက… ပုလွေဆရာမကြီးပဲ… အူး…. ရှီး… ဟူး… တော်ပြီကွာ… ပြီးသွားလိမ့်မယ်… ရှင်မစောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်လိုက်တော့….”
“ဟွန့်… လူကိုပိုင်းစိုးပိုင်နင်းနဲ့… သူ့မယားကျနေတာပဲ… ရှင်မတဲ့…”
“မင်းပဲကိုယ့်ကို… ရှင်လို့ခေါ်တော့ ကိုယ်ကလဲ… မင်းကိုရှင်မလို့ပြန်ခေါ်ရတာပေါ့…. ထည့်ပေးတော့ ရှင်မရယ်….”
“ထည့်ပေးမှာပေါ့ ရှင်ရယ်… ခစ်ခစ်… လိုက်တော့လိုက်သား… ”
ပြောရင်း မမသူဇာက ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်တက်ခွကာ ကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ပက်ဝမှာတေ့ပြီး ဖိထိုင်ချလိုက်တယ်။
“အူး… အားရလိုက်တာ တနင့်တပိုးပဲ…”
“ရှင်မယောက်ျားလီးနဲ့… ဘယ်ဟာပိုကောင်းလဲ…”
“ရှင့်လီးက ပိုကောင်းတယ်… လီးကပိုလဲကြီးတယ်… အလိုးလဲသန်တယ်… အရမ်းခံလို့ကောင်းတယ်…. အင်း… ဟင်း…”
“ရှင်မ…. အဝတ်တွေချွတ်လိုက်တော့ကွာ… ရှင်မ ကိုယ်လုံးအလှကို သေချာကြည့်ချင်တယ်…”
“အင်း… ချွတ်ပေးမယ်… သေချာကြည့်…”
မမသူဇာက သူ့အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်တယ်။ မြင်နေကျဆိုပေမယ့် အခုမှမြင်ဖူးသလို ချီးမွမ်းရတာပေါ့။
“လှလိုက်တာကွာ… နို့တွေကလဲ အိနေတာပဲ… ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ…”
“ကိုင်လို့ကောင်းရင်ကိုင်… အင်းဟင်း… လိုးလို့ကောင်းရင်လိုး… ကျမယောက်ျားမရှိတုန်း… ကျမတစ်ကိုယ်လုံး ရှင့်ကိုငှားလိုက်ပြီ… အရိပ်အခြေကြည့်ပြီး ကြိုက်တဲ့အချိန်လာလိုးလှည့်… အင်း… ဟင်း…. ကောင်းလိုက်တာ… ကျမအခန်းတံခါးကို… ရှင့်အတွက် အမြဲဖွင့်ထားတယ်… သိလား… အင်း… ဟင်း… ဟင်း…”
“ကြိုက်တယ်ကွာ… တစ်သက်လုံးမိန်းမမယူဘဲ… ရှင်မရဲ့လင်ငယ်ပဲလုပ်တော့မယ်… ရှင်မကိုလိုးရတာ… လိုးဖူးသမျှမှာ အကောင်းဆုံးပဲ… ”
“ခစ်ခစ်… ဟုတ်လား… လင်ငယ်ရှင်ကြီးရဲ့… ရှင်မ ဒီလိုဆောင့်လိုးပေးတာကြိုက်လား…”
“ကြိုက်တာပေါ့ ရှင်မရဲ့… ရှင်မဖင်ကြီးတွေ နို့ကြီးတွေကလဲ အရမ်းကိုင်လို့စို့လို့ကောင်းတာ… အရမ်းကောင်းတယ်… ဆောင့်လိုး… အင်း… ကောင်းတယ်ရှင်မရယ်… ”
“ရှင့်မျက်နှာ ကျမကိုပြအုံးလေ… မျက်နှာဖုံးကြီးချွတ်လိုက်မယ်နော်… ”
“မချွတ်ပါနဲ့ရှင်မရယ်… ဒီအတိုင်းထားလိုက်ပါ…”
“ဘာလို့လဲ… ရှင်ကျတော့ ကျမမျက်နှာကြည့်ပြီး… ကျမကျတော့ ရှင့်မျက်နှာမကြည့်ရဘူးလား… ဘာလဲ… ထောင်ကျမှာစိုးလို့လား…”
“ရှင်မက မကျေနပ်လို့ထောင်ထဲပို့ရင်လဲ… ကိုယ်ခံရဲပါတယ်… ဒါပေမယ့်… အခုလို ကိုယ်ဘယ်သူမှန်းမသိတော့… ရှင်မ ပိုစိတ်မလှုပ်ရှားဘူးလား… ပြီးတော့… ရှင်မယောက်ျားက ဒီကိစ္စကိုသိရင်လဲ… မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားတဲ့လူတစ်ယောက်က… လာပြီးမုဒိန်းကျင့်သွားတာလို့ပြောလိုက်ရင်… ရှင်မအတွက်ရော… ကိုယ့်အတွက်ရော… ကောင်းတယ်လေ…”
“ဟွန့်… သူ့မျက်နှာမပြချင်တိုင်း… ဆင်ခြေတွေ… အင်း…. ဟင်း… ရှင်ရယ်…”
“ရှင်မရယ်… ကိုယ်အားမရတော့ဘူး… ရှင်မ ဖင်လေးမြှောက်ပေးထား…  ကိုယ်ကော့လိုးမယ်… အင်း…. လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ ရှင်မရယ်… ရှင်မစောက်ပက်က အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတာပဲ…. ရှီး… ”
“ကောင်းရင်… ခဏခဏလာလိုးနော်… ရှင်ရယ်… ကော့လိုးပေးတာ အရမ်းကောင်းတာပဲ… ရှင့်လီးကို ရှင်မက စွဲနေပြီ… သိလား… ရှင်မကိုပစ်မထားပါနဲ့နော်… အင်း… ဟင်း… ကောင်းတယ်….”
“ကိုယ်ကလဲ… ရှင်မစောက်ဖုတ်ကိုရော… တစ်ကိုယ်လုံးကိုစွဲနေပါပြီကွာ… စိတ်ချ… ရှင်မတို့အိမ်… လူလစ်မလစ်ပဲ… စောင့်ကြည့်နေမှာ… အ… ရှင်မရယ်… ကိုယ်ပြီးပြီ…”
“အီး… ရှင်ရယ်… ပြွတ်… ပြွတ်…. ဟင်း…  ပြွတ်…. ရှင့်လရည်တွေ ထပ်ဝင်လာပြန်ပြီ… ”
“ကောင်းလိုက်တာ ရှင်မရယ်… ပြန်တောင်မပြန်ချင်တော့ဘူး… ရှင်မစောက်ပက်ထဲက… လီးတောင် မချွတ်ချင်တော့ဘူး… ထပ်လိုးအုံးမယ်နော်… ရှင်မ…”
“ဟင့်… ရှင်မလဲ ရှင်နဲ့လိုးရတာမဝသေးပါဘူး… ဒါပေမယ့်… မေမေပြန်လာတော့မယ်ထင်တယ်… ရှင် ပြန်တော့နော်… နောက်မှ အရိပ်အခြေကြည့်ပြီး ထပ်လာခဲ့နော်… ”
မမက ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကဆင်းပြီး တစောင်းလေး လှဲကာ ဖက်ထားပေးတယ်။ ပြီးတော့ မမက ကျုပ်ကို နှုတ်ခမ်းလေးတွေ အနမ်းပေးတယ်။
“ကိုယ် တကယ်မဝသေးဘူး ရှင်မရဲ့…”
“ဟင့်… အဲ့လိုကြီးအတင်းမတောင်ဆိုပါနဲ့ကွာ… ရှင်မလဲ… ဟောဒီရှင့်လီးကြီးနဲ့ အလိုးခံလို့မဝသေးဘူး… သိရဲ့လား… မတော်လို့ လူမိသွားရင်… ရှင်နဲ့ကျမ ထပ်မလိုးရဘဲ နေလိမ့်မယ်… ရှင်ကြီးက နေနိုင်ပေမယ်… ရှင့်ရဲ့ ရှင်မက ရှင့်လီးနဲ့အလိုးမခံရရင်… မနေနိုင်တော့ဘူးရှင့်သိရဲ့လား… ဒါကြောင့် ရေရှည်ကိုကြည့်ပြီး… မလွှတ်ချင်ဘဲ… ပြန်လွှတ်နေရတာ… ”
“အဲ့လောက်တောင်ဘဲလား… ရှင်မရယ်… ပြွတ်… ”
“အင်း… အဲ့ထက်ပိုသေးတယ်… သိလား… ပြွတ်… ”
“ရှင်မကို ချစ်တယ်…. ပြွတ်… ”
“ရှင်မ လဲ… ရှင့်ကိုချစ်တယ်… ပြွတ်… ”
“တကယ်… ချစ်တာလားဟင်… ရှင်မ…”
“အင်း… တကယ်ချစ်တာ… ပြွတ်… နောက်အသစ်တွေ့မှ ရှင်မကို… မေ့မသွားရဘူးနော်… ပြွတ်…”
“စိတ်ချပါ ရှင်မရယ်… ရှင်မရဲ့ လင်ငယ်လေးပဲ… တစ်သက်လုံးလုပ်တော့မှာ…ပြွတ်… ချစ်တယ်…. နမ်းလို့မဝဘူးကွာ… ပြွတ်…”
“ရှင်မလဲ… ရှင့်ကို နမ်းလို့မဝဘူး… ချစ်တယ်… ရှင်ရယ်… ပြွတ်… ဟင်း… ဟင်း…”
ကျုပ်နဲ့ မမသူဇာ ခဏကြာအောင်နမ်းနေမိကြတယ်။
“တော်ပြီနော်… တော်ကြာ စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ… ထပ်လိုးမိလိမ့်မယ်… ရှင်မ ရှင့်လီးကို သန့်ရှင်းလေးလုပ်ပေးမယ်…”
ပြောပြီး မမက ကျုပ်လီးကို ထိုင်ပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။
“ကိုယ်လဲ ရှင်မစောက်ဖုတ်လေး ယက်ချင်သေးတာ… ”
“နောက်တစ်ခေါက်မှ ယက်ကွာ… နော်… ရှင်မစိတ်တွေ ထလာမှာစိုးတာ… အင့်… ရှင်မစောက်ဖုတ်ကို အနမ်းလေးပေးပြီး စရံသတ်သွား… နောက်တစ်ခေါက်ကျမှ စိတ်ကြိုက်ယက်နော်… ရှင်မကိုချစ်ရင်… ရှင်မစကားနားထောင်… ”
မမသူဇာက ပြောပြီး ကျုပ်အရှေ့မှာ မတ်တတ်ရပ်ကာ ကျုပ်မျက်နှာအရှေ့ သူ့အဖုတ်လေးထိုးပေးတော့ ကျုပ်လဲ သူ့အဖုတ်လေးကို ပြွတ်ခနဲနမ်းလိုက်ပြီး စောက်စိလေးကို လျာနဲ့ ယက်လိုက်တယ်။
“အာ့… ခစ်ခစ်… အရမ်းဆိုးတာပဲ… ကျေနပ်တော့နော်… ပြွတ်… သွားတော့ရှင်ရယ်… ”
“အင်း… ရှင်မကိုချစ်လို့… ရှင်မစကားနားထောင်တာသိလား… ပြွတ်… အရမ်းချစ်တယ်… ”
“အင်း… အရမ်းချစ်တယ်… ”
မမသူဇာပြန်ဖြေပြီး ကျုပ်ကိုတွန်းလွှတ်တော့ ကျုပ်လဲ အခန်းအပြင်ဆီ ထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။

(အခန်း ၉/၃)

ကျုပ်အခန်းဝမှာပဲ မမကိုစောင့်နေလိုက်တယ်။ မမသူဇာကို ကျုပ်ချုပ်တာ တော်တော်ကြမ်းသွားလို့ သူ ဒဏ်ရာတွေများရသွားသေးလားလို့ စိတ်ပူနေတာ။ မမသူဇာ ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့်သံကြားတယ်။ ခဏနေတော့ မမသူဇာ အခန်းတံခါးပွင့်လာတယ်။ မမသူဇာက အပေါ်က အင်္ကျီအပါးလေးနဲ့ ထမိန်အပါးပျော့ပျော့လေး ဝတ်ထားတယ်။ မမသူဇာရဲ့ အင်္ကျီထဲက နို့တွေကို ရိုးတိုးရိပ်တိပ် ဖောက်မြင်နေရတယ်။
“ဟော… မောင်… ဒါကြီးတွေ ချွတ်လိုက်တော့လေ… ခစ်ခစ်… ကြိုက်လို့လား… ”
“မဟုတ်ပါဘူး… ဒီအတိုင်းမကိုစိတ်ပူလို့… ချွတ်ဖို့မေ့နေတာ…”
“ပေး… မ… လျော်ပြီးသိမ်းထားမယ်… နောက်တစ်ခေါက်ကျမှဝတ်တော့…”
ကျုပ်လဲ အဝတ်အရှည်နဲ့ ခေါင်းစွပ်ကို မမသူဇာဆီချွတ်ပေးလိုက်တော့ မမသူဇာက အဝတ်ခြင်းထဲပစ်ထည့်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်လာတယ်။ ကျုပ်က မမသူဇာကို ပွေ့ချီလိုက်တော့ မမသူဇာက ကျုပ်လည်ပင်းကို ဖက်ထားတယ်။ ကျုပ် လှေကားကနေ ချီရင်း ဆင်းလာလိုက်တယ်။
“ခစ်ခစ်… ဘာလို့ချီခေါ်တာလဲ.. ”
“ချီချင်လို့ချီတာကွာ…”
“ခစ်ခစ်… မ ဒူးတွေပွန်းနေတယ် ထင်လို့မလား… ”
“အင်းလေ… မပွန်းဘူးလား… ”
“မပွန်းပါဘူး… နည်းနည်းပဲနာတာ…”
“တကယ်… ”
“အွန်း… တကယ်ပါဆို… ”
“မယုံဘူးကွာ အောက်ကျမှ စစ်ဆေးမယ်… ”
“ခစ်ခစ်… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… စိတ်ကြိုက်စစ်ဆေးပါရှင့်…”
ကျုပ် အောက်ထပ်ရောက်တော့ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ပြီး မမသူဇာကို ကျုပ်ပေါင်ပေါ်ထိုင်စေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်က မမရဲ့ထမိန်အပါးလေးကို ဒူးပေါ်အောင်လှန်တင်လိုက်ပြီး ကြည့်သလို မမကလဲ သူရိုက်မိခဲ့တဲ့ ကျုပ်ရဲ့ ညာဘက်နားထင်နဲ့ ညာဘက်ပါးကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ဖွဖွလိုက်နမ်းတယ်။ ကျုပ်က မမရဲ့ဒူးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုးလေးနဲ့ အသာလိုက်ဖိကြည့်ပြီး
“နာလား မ…”
“မနာပါဘူးမောင်ရယ်… မောင်ကမှပိုနာတာ… မောင့်ကို မ ရိုက်မိခဲ့တာ အဟင့်..”
“မရယ်… မောင်မနာပါဘူး… မလက်ကလေးတွေ နာသွားမှာပဲစိုးရိမ်တာ.. ကြည့်ပါအုံး မရဲ့ လက်ကောက်ဝတ်လေးတွေ ရဲလို့ မောင်အကြမ်းပတမ်းချုပ်လိုက်မိတာ…”
“မလဲ မောင့်ကိုရိုက်မိပြီး… စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာ…”
“မက တကယ်ကြီးကြမ်းတာပဲ… မောင်လဲမတတ်နိုင်လွန်းလို့ မကို အဲ့လိုလုပ်မိတာ…”
“ဒါတောင် မောင်မို့လို့ အများကြီးလျော့ထားသေးတာ… ”
“ဟုတ်လား… ”
“အွန်း… ပထမဆုံး လက်ပြန်ရိုက်တုန်းက… မောင့် နားကိုထိရင် နားအူသွားမှာစိုးလို့ ရှောင်ရိုက်လိုက်တာ… မောင့်ခြေထောက်ကိုနင်းတုန်းကလဲ… သနားလို့ ခြေဖနှောင့်နဲ့မနင်းဘဲ ခြေဖဝါးနဲ့ဘဲနင်းလိုက်တာ… သိလား… ဒါတောင် နောက်စေ့နဲ့ မျက်နှာကိုဆောင့်တာတို့… ဘောကို ဒူးနဲ့တိုက်တာတို့… မလုပ်ရက်လို့… တံတောင်တစ်ချက်ပဲပေးလိုက်တာ…ခစ်ခစ်…”
“ဒါပေမယ့် ပန်းအိုးနဲ့က… တကယ်ရိုက်တာနော်…”
“ဟီး… အဲ့အချိန် မောင်က သတိရှိနေပြီလေ… ရှောင်နိုင်မယ်လို့ယုံလို့… လုပ်ပစ်လိုက်တာ…  ပါးကိုရိုက်မိတဲ့တစ်ချက်ကတော့…  ရိုက်ပြီးမှ ရုတ်ဖို့မမီတော့တာ… မောင် အရမ်းနာသွားလား… ”
“မနာပါဘူး မရယ်…  ဒီလောက်ကတော့ အပျော့.. ပြွတ်… အခု စိတ်ချမ်းသာပြီလား… ဟင်း… ပြီးကျတော့ သူမဟုတ်သလိုဘဲ… အရမ်းတွေချွဲနေတာ… ”
“မောင်နဲ့မို့လို့ပါ..  မောင်ရာ… သူစိမ်းလာလုပ်ကြည့်ပါလား… မကို မုဒိန်းကျင့်လို့ရရင်တောင်… အချိုသပ်ပြီး နောက်နေ့ချိန်ပြီးမှ ဓားနဲ့ထိုးမှာ…”
“အမလေး… မောင်တောင်လန့်တယ် မရယ်…”
“မောင့်ကိုတော့ လုပ်ပါ့မလား… မောင်ရယ်… မောင်က မရဲ့ ဘဝ… မရဲ့ အသက်ပဲဟာ… ခစ်ခစ်… မက မောင်လုပ်သမျှပဲ ခံမှာ…”
မမသူဇာက ပြောရင်းနဲ့ ကျုပ်လီးကို လာကိုင်ဆွတယ်။
“ဒါက ဘာလုပ်တာလဲ…”
“ဟီး… မောင်လုပ်သမျှခံမလို့လေ… အချစ်ရဆုံး မောင်ရဲ့… ပြွတ်… ”
“မ က… ဒီလိုလေး ဝတ်ထားတော့လဲ လှတာပဲ… ပြွတ်… မ နို့တွေက ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ… ပြွတ်.”
ကျုပ် မမသူဇာကို ပေါင်ပေါ်တင်ထားပြီး အတူထိုင်နေရင် နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းနေကြတယ်။ ကျုပ်လက်က မမနို့တွေကို အင်္ကျီအပါးပေါ်ကနေ ဆုပ်နယ်ပေးကာ မမရဲ့လက်ကလဲ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ထုနေတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လက်က မမရဲ့ထမိန်ပေါ်ကနေ ပေါင်တံလေးတွေ၊ ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးပြီး မမရဲ့ပေါင်ခွကြားက သူ့စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ မမစောက်ဖုတ်က အရည်ထွက်နေပြီးသားမို့ သူ့ထမိန်ပေါ်ကို စိုနေပြီ။ ကျုပ် မမသူဇာကို ကျုပ်ပေါင်ပေါ်ကနေ ဆိုဖာခုံပေါ်ချပေးလိုက်တယ်။ နမ်းနေတာကတော့ ရပ်မသွား။ မမကို နမ်းနေရင်း ထမိန်ပေါ်ကနေ စောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်နေတာကို မမက သူ့ပေါင်ကို အလိုက်သင့် ဟထားပေးရင်း ကျုပ်လီးကို လက်ကမလွှတ်ဘဲ မက်မက်မောမော ဆုပ်ကိုင်ထုပေးနေတယ်။ ကျုပ်မမအရှေ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ နမ်းရင်းဆိုဖာအောက်ကို လူကဆင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မမရဲ့ခါးလေးက ကိုင့ကာဆိုဖာပေါ် ခပ်လျောလျောလေးဖြစ်အောင် ပြင်လိုက်တယ်။
“မ… မအရမ်းလိုချင်နေပြီလား…”
“အွန်း… လိုချင်နေပြီ… ဘာလို့မေးတာလဲ…”
“မောင်က… မရဲ့ပိပိလေးကို ဒီနေ့ မယက်ရသေးတာ… နေလို့သိပ်မကောင်းဘူး… မရဲ့… ပိပိလေးကို ခဏပေးယက်အုံးနော်…”
“ခစ်ခစ်… ဘယ်နားကနေမကောင်းတာလဲ… လာ အာဘွားပေးမယ်…”
“ချစ်လိုက်တာ… ဒီနားလေးက…”
ကျုပ်ဘယ်ဘက်ရင်အုံကို လက်လေးနဲ့ထောက်ပြတော့ မမက ကျုပ်ရင်ဘတ် နှလုံးသားနေရာလေးကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ တဖွဖွနမ်းနေတော့တယ်။ နမ်းနေရင်း သူ့ထမိန်ကို ခါးအထိဆွဲတင်လိုက်တော့ အောက်ပိုင်း ဟောင်းလောင်းဖြစ်သွားပြီ။ ပြီးတော့မှ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကိုပြန်လာနမ်းပြီး ကျုပ်ခေါင်းကို သူ့စောက်ဖုတ်ဆီ ဖိပြီး တွန်းပို့တယ်။
“အင့်… ဒီမှာ… မောင်နမ်းချင်တဲ့ မအဖုတ်… စိတ်ကြိုက်ယက်… မောင်နှလုံးသားထဲမှာ မ က နေနေတာ… မောင့်နှလုံးသားလေး နေမကောင်းဖြစ်လို့မရဘူး… အူး…. မောင်ရယ်….”
ကျုပ်လဲ မမစောက်ပက်နား မျက်နှာအပ်မိတာနဲ့ မမစောက်ပက်လေးကို ယက်ချပစ်လိုက်တယ်။ မမဖင်ကြီးမြောက်လာပြီး ကျုပ်ဆံပင်တွေကို သူ့လက်တွေနဲ့ ထိုးဖွရင်းညည်းနေတော့တယ်။ ပြီးတော့ မမကိုယ်လေးတုန်ကာ ဆိုဖာပေါ်ဖင်ကြီး ပြုတ်ကျသွာပြီး ကျုပ်ခေါင်းကိုပွတ်သပ်အမောဖြေတော့ ကျုပ်လဲ ထွက်လာသမျှ မမရဲ့စောက်ရည်တွေ လျာနဲ့ခံယူကာ အရာသာခံမျိုချနေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ မမနှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်နမ်းရင်း မမအဖုတ်ထဲလီးကို ထိုးထည့်ပြီးလိုးတယ်။ မမလဲ ကျုပ်ကိုဖက်ရင်း ပြန်နမ်းလာတယ်။ နမ်းရင်း လိုးနေရင်း မမရဲ့ ရင်စေ့အင်္ကျီအပါးလေးပေါ်ကနေ နို့တွေကိုင်ပြီး နယ်ပေးတယ်။ ကိုင်ရတာအားမရတော့ မမရဲ့ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်ပစ်ပြီး ကိုင်တယ်၊ စို့တယ်။ မမ တစ်ချီပြီးသွားတော့ မမကို ဆိုဖာနောက်မှီကို လက်ထောက်ပြီး ကုန်းခိုင်းကာ ခါးကနေကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပြီး မမနဲ့အတူ ပြီးလိုက်ကာ လိုးပွဲကိုအဆုံးသတ်လိုက်တယ်။ မမနဲ့ မေမေ့ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ အတူသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ကာ ဧည့်ခန်းမှာ မမကို ကျုပ်ပေါင်ပေါ်ထိုင်စေပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ်။ ချစ်ရတဲ့မမကို ဖက်ထားရတာကလဲ ကျုပ်ရင်ကို တကယ်နွေးထွေးစေတယ်။
“မောင်… ”
“ပြောလေ… မ…”
“ဒီနေ့ မောင်နဲ့မ မုဒိန်းကျင့်တမ်းကစားတာကို တခြားဘယ်သူမှမသိစေချင်ဘူး… မောင်က ညီမလေးရင်အေးကို မဖြစ်မနေပြောမယ်ဆိုရင်တောင်… မောင်နဲ့ ညီမလေးရင်အေးပဲ သီးသန့်ပြောနော်…”
“မောင်က… အေး ကို ပြန်ပြောမယ်လို့… မ က ဘာလို့ထင်တာလဲ…”
“ဟင်းဟင်း… မောင်က အခုနောက်ပိုင်း ညီမလေးရင်အေးကို အရမ်းဂရုစိုက်ပြီး အရမ်းချစ်လာတော့… ညီမလေးရင်အေးသာမေးရင်… မောင်ပြောပြချင်မှာပဲမလား… မ အထင်ပြောရရင်… မောင်က မ ထက်တောင်မှ… ညီမလေးရင်အေးကို ပိုချစ်နေပြီထင်တယ်… ဟုတ်တယ်မလား…”
“မ ရယ်… ”
“ရပါတယ်မောင်ရဲ့… မောင်က မ ကိုလဲ အရမ်းချစ်တာ သိပါတယ်… ညီမလေးရင်အေးလို… မောင့်ကိုအရမ်းချစ်… အရမ်းအလိုလိုက်… အရမ်းလဲဂရုစိုက်… အရမ်းသဘောထားကြီးပြီး အရသာသစ်တွေပါ ဖန်တီးပေးတဲ့သူကို အရှုံးပေးရတာ… မ ကျေနပ်ပါတယ်…”
“မရယ်… မောင်ကလေ… မ ကိုလဲ သိပ်ချစ်တာပါ… အချစ်ဦးမို့ အရူးအမူးချစ်တာ… ဒါပေမယ့် မောင်တကယ်ပဲ… အေးလေးကို တနေ့တခြား ပိုပိုချစ်လာမိတာ… တကယ်ပဲ မောင် အေးလေးကိုပိုချစ်မိနေပြီ… မ စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့နော်…”
“မဖြစ်ပါဘူးမောင်ရယ်… ဒီလိုပဲ ဖြစ်သင့်ပါတယ်… မက သူ့အတွက်တောင် ဝမ်းသာမိသေးတယ်… ညီမလေးရင်အေးလဲ… မောင်ကသူ့ကိုပိုပိုချစ်လာတော့… သူ့ကြည့်ရတာလဲ အရမ်းကိုပျော်နေတာ… ကြည့်ရတာ မောင့်အတွက် နောက်ထပ်လိုးစရာ အသစ်လေးတွေရှာဖို့ ကြံနေလောက်ပြီ… ခစ်ခစ်…”
“အင်း… သူလဲ အကြံအိုက်နေပုံပဲ… မိသားစုထိခိုက်မှာလဲ စိုးတယ်လေ…”
“အင်းပါ… မောင်အိမ်ပြန်ပြီး မေမေနဲ့သားလေးကို လာပို့ရင်း မေမေ့ကို လိုးပေးလိုက်အုံး…”
“ဟုတ်… မ ကို မောင်အရမ်းချစ်တယ်…”
“မ က… မောင့်ကိုအရာအားလုံးထက် ပိုချစ်တယ်… ပြွတ်… ”
ဒီလိုနဲ့ မမဆီကနေပြန်လာပြီး မေမေနဲ့တူလေးကို အိပ်ပြန်ပို့ပေးတယ်။ အိမ်ရောက်တော့ မေမေ့အခန်းထဲမှာ သားအမိနှစ်ယောက် အားရပါးရ လိုးလိုက်ကြသေးတယ်။ မေမေရောကျုပ်ရော ထိန်းနိုင်နေကြပြီမို့ နှစ်ချီထဲကိုပဲ အချိန်တော်တော်ကြာအောင် လိုးလိုက်ကြတယ်။ မေမေ့လဲအီဆိမ့်အောင်ကောင်းသလို ကျုပ်လဲ မေမေ့စောက်ဖုတ်အရသာကို အကြိုက်ဆုံးပဲ။ မေမေ့နဲ့လိုးပြီးတော့မှ မမကိုနှုတ်ဆက်ကာ ပြန်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။ အဲ့ညမှာ ရင်အေးကို မမနဲ့ မုဒိမ်းဂိမ်းလေးကစားတဲ့အကြောင်းကို ပြောပြတော့ ရင်အေးကအံ့သြနေတယ်။ ဘာကြောင့် ရုတ်တရတ်ဒီစိတ်ကူးပေါက်လာရသလဲလို့တောင် ကျုပ်ကိုမေးနေသေးတယ်။ ကျုပ်လဲ မသိတာမို့ မသိဘူးလို့သာဖြေနိုင်တော့တယ်။
*****
“ဟယ်လို… မိန်းမ… ”
“ဟယ်လို… ယောက်ျား… ညက မိန်းမဝေယံ့ကိုခွင့်ပြုလိုက်ပြီ… ယောက်ျား အိန္ဒြာ့ကိုလာစားလှည့်တော့… ခစ်ခစ်…”
“မိန်းမရယ်… ”
“ယောက်ျားရယ်… မိန်းမကို နှမြောသွားတာလားဟင်… အဟင့်… ”
ကျုပ်လဲ ရုတ်တရတ် မူယာတခြားလူနဲ့အလိုးခံတာသိရတော့ နှမြောမိပြီး ရေရွတ်မိလိုက်တယ်။ ကျုပ်တို့သဘောတူထားပြီးသားဖြစ်ပေမယ့် ဝမ်းနည်းနေမိတယ်။ မူယာ့ဆီက စိတ်မကောင်းတဲ့အသံလေးထွက်လာမှ ကျုပ် စိတ်ကိုထိန်းလိုက်ရတယ်။
“မဟုတ်ပါဘူးမိန်းမရယ်… ယောက်ျားဘာမှမဖြစ်ပါဘူး… ဘယ်တော့လာခဲ့ရမလဲ… ”
“ဒီနေ့ပဲလာခဲ့တော့… ရုံးပိတ်တယ်မလား..”
“အင်း… လာခဲ့မယ်…”
ဒီလိုနဲ့ အိမ်မှာ မိသားစု ထမင်းလက်ဆုံစားပြီး မိန်းမကိုယ်တိုင် ပြင်ဆင်ဖြီးလိမ်းပေးလို့ အိမ်ကနေထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ဝေယံမိုးမြင့်တို့အိမ်ကိုရောက်တော့ မူယာတို့လင်မယား ကျုပ်ကို စောင့်ကြိုနေပြီး ဝေယံမိုးမြင့်မျက်နှာက အချိုပေါ်သကာလောင်းထားသလို ပြုံးဖြီးနေတယ်။ မူယာက မြန်မာဝတ်စုံ ရင်ဖုံးလက်ပြတ် ပန်နုရောင် ဝမ်းဆက်ကို ဝတ်ထားတယ်။ ကျုပ်လက်မောင်းလေးကိုလာဖက်ကာ ကျုပ်ပါးကိုလာနမ်းတော့ ကျုပ်လဲ သူ့နဖူးလေးကိုပြန်နမ်းလိုက်တယ်။
“လွမ်းလိုက်တာ ယောက်ျားရယ်… ”
“ယောက်ျားလဲ မိန်းမကိုလွမ်းတယ်… မိန်းမအနားမှာ ခဏနေအုံးမယ်နော်…”
“အွန်း… မိန်းမကို အရင်လိုးပြီးမှ အိန္ဒြာကိုလိုးနော် ယောက်ျား… ”
“အင်းပါမိန်းမရဲ့… ယောက်ျားက… မိန်းမကိုပဲလိုးချင်တာ… သူ့ကိုမလိုးရလဲရပါတယ်… သိလား… ”
“ချစ်လိုက်တာ ယောက်ျားကိုကိုရာ… လာ အိမ်ထဲဝင်ကြစို့…”
ကျုပ်ကိုမူယာက လက်မောင်းလေးဖက်ပြီး အိမ်ထဲခေါ်သွားတော့ ဧည့်ခန်းမှာ ဖုန်းပွတ်နေတဲ့ အိန္ဒြာက တစ်ချက်မော့ကြည့်ပြီး ကျုပ်ကိုမြင်တော့ ရှက်သွားကာ ခေါင်းလေးပြန်ငုံ့သွားတယ်။ ကျုပ်ဆိုဖာပေါ်ထိုင်လိုက်တော့ မူယာက ကျုပ်ပေါင်ပေါ် တစောင်းလေးထိုင်တယ်။ ကျုပ်လဲ မူယာ့ကိုရင်ချင်းအပ်သွားအောင် တင်းတင်းလေးဆွဲဖက်လိုက်တော့ မူယာလဲ ကျုပ်ကို တင်းတင်းလေးပြန်ဖက်ထားပေးတယ်။ မူယာ့နို့တွေက ကျုပ်ရင်ဘတ်မှာ အိခနဲ ကပ်သွားလို့ မူယာ ဘော်လီမဝတ်ထားတာ သိရတယ်။
“ချစ်တယ် မိန်းမရယ်… ကိုကို့အသည်းလေးကို… ကိုကိုသိပ်ချစ်တာပဲ… ”
“မိန်းမလဲ အတူတူပါပဲ ယောက်ျားရယ်… မိန်းမ ယောက်ျားကိုလွမ်းနေတာ… အရမ်းချစ်တယ် ကိုကိုရယ်… ”
“အကြာကြီးဖက်ထားမယ်နော်… လွမ်းလို့… ”
“အွန်း… ဖက်ထားပေး… ချစ်လိုက်တာ… ”
ကျုပ်တို့မောင်နှမနှစ်ယောက် ဖက်ထားကြရင်း ကျုပ် ဝေယံမိုးမြင့်တို့ဘက်လှည့်ကြည့်တော့ သူတို့မောင်နှမကလဲ ကျုပ်နဲ့မူယာကို အတူးအဆန်းလိုကြည့်နေတယ်။ ခဏကြာမှ မူယာ့ကို ရင်ခွင်ထဲကခွာလိုက်ပြီး မူယာနဲ့ကျုပ် တစ်ယောက်မျက်နှာကို တစ်ယောက် ငေးကြည့်မိပြီးမှ အနမ်းတွေ အပြိုင်ကျဲမိကြတယ်။
“ကိုကိုလာမယ်ဆိုလို့… မြန်မာလိုလေး ဝတ်ထားတာပေါ့… ဟုတ်လား မိန်းမ…”
“အွန်း… ယောက်ျား ကြိုက်လား… ”
“ကြိုက်တယ်… မိန်းမဘာဝတ်ဝတ်… ယောက်ျားကကြိုက်ပါတယ် မိန်းမရယ်… အခုလို ယောက်ျားအကြိုက်ကို အလိုက်သိတော့… မိန်းမကို ပိုပိုပြီးချစ်လာနေတာ… ”
“ခစ်ခစ်… ဒီမှာကိုင်ကြည့်… ဒီကိုလဲကိုင်ကြည့်…”
မူယာက ကျုပ်လက်တစ်ဖက်ကို သူ့နို့ပေါ်တင်ပေးပြီး နောက်တစ်ဖက်ကို သူ့တင်ပါးပေါ်တင်ပေးတယ်။ ကျုပ်လက် သူ့နို့နဲ့ဖင်ကို ဖျစ်ညှစ်မိတော့ ဘရာနဲ့အတွင်းခံမပါတဲ့ နို့နဲ့ဖင်ကိုကိုင်မိတယ်။
“ကြိုက်လား… ယောက်ျား… ”
“အင်း ကြိုက်တယ်… အလိုက်သိလိုက်တာကွာ… ”
“ခစ်ခစ်… ချစ်လို့ပေါ့ ယောက်ျားရယ်… ပြွတ်… ဟဲ့ဝေယံ… နင်မနာလိုဖြစ်နေတာလား… ”
“ဟီး… နည်းနည်း… ”
“အဲ့လိုမဖြစ်ပါနဲ့ဟာ… ဒီနေ့ကစပြီး ငါ့ကိုနင်ပိုင်သွားပါပြီ… နင်ကြိုက်တဲ့အချိန်ပြော ငါဖြည့်ဆည်းပေးမှာပါ… ငါနဲ့ကိုကို့ကိုတော့ အူမတိုပါနဲ့ဟာ… ငါ ကိုကို့ကို အရမ်းချစ်လို့ပါ…”
“အေးပါဟာ… ငါအူမတိုတော့ပါဘူး… အားကျနေတာ… ကိုကြီးတေဇာအပေါ်ကြင်နာသလို… ငါ့ကိုကြင်နာရင်… ငါအရမ်းပျော်မှာ…”
“နင်ငါ့ကို ကြင်နာသရွေ့… ငါလဲနင့်ကို အစွမ်းကုန်ပြန်ပြီး ကြင်နာမှာပါဟ… ငါက နင်မိန်းမပဲ… ငါနဲ့ကိုကို တွေ့တဲ့အချိန်လေးကိုတော့… နင်နားလည်ပေးနော်… ”
“ပျော်လိုက်တာမူယာရယ်… ဟီး… ငါဘာမှမဖြစ်တော့ဘူး… နင့်ယောက်ျားကိုကိုနဲ့ စိတ်ကြိုက်အလွမ်းသယ် သိလား… ငါတို့မောင်နှမ ရှောင်ပေးရအုံးမလား…”
“မလိုပါဘူးဟ… ငါက ကိုကိုနဲ့အရင်အလိုးခံအုံးမှာ… နင်တို့မောင်နှမလိုးတာကိုလဲ ငါကြည့်ချင်တယ်… နင်တို့လဲ အခု ဒီမှာပဲလိုးကြပါလား… ပြီးမှ လူချိန်းတာပေါ့… ”
“ဟီး… အဲ့လိုလား… ငါလဲ နင်တို့ချစ်နေတာကြည့်ပြီး စိတ်ပါနေပြီ… ညီမလေး… ကိုကိုတို့လိုးရအောင်… ”
ဝေယံမိုးမြင့် သူ့ညီမခါးလေးကိုဖက်ပြီး ပြောလိုက်တာ။
“အာ… ကိုကိုရာ… သူမျာအရှေ့ကြီးမှာ…”
“သူတို့လဲ ကိုကိုတို့အရှေ့မှာ လိုးကြမှာပဲဟာ… လာ… ပြွတ်… ”
ဝေယံမိုးမြင့် သူ့ညီမကိုပြန်ဖြေခွင့်မပေးဘဲ အတင်းနမ်းလိုက်တယ်။ နမ်းရင်းနဲ့ ဝေယံက သူ့ညီမနို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ဆုပ်နယ်နေတယ်။ မူယာက သူတို့ကိုကြည့်နေတဲ့ ကျုပ်ရဲ့မျက်နှာကို သူ့ဘက်ဆွဲလှည့်ပြီး သူကလဲ ကျုပ်အပေါ် ခွထိုင်တဲ့ပုံစံပြင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မူယာက ကျုပ်ကိုနမ်းရင်း ကျုပ်ဘောင်ဘီကို ချိပ်ဖြုတ်ကာ ကျုပ်လီးကို အပြင်ထုတ်ပြီးကိုင်ဆွတော့ ကျုပ်လဲ မူယာ့ထမိန်ခေါက်ထဲ လက်ဝင်သွားပြီး မူယာ့စောက်ပက်ကို ထမိန်ပေါ်က ပွတ်နေလိုက်ရင်း နောက်တစ်ဖက်ကလဲ မူယာ့နို့တွေကို ဆုပ်နယ်နေလိုက်တယ်။ မူယာ့စောက်ပက်က စောက်ရည်ရွှဲနေတာမို့ ထမိန်က ချက်ချင်းပဲ စိုသွားတယ်။
“မိန်းမ… စောက်ရည်တွေ မတရားရွှဲနေတာပဲ… ”
“အင်း… ယောက်ျားခုနက အနမ်းတွေပေးကတည်းက ထွက်နေတာ… အင်းဟင်… ယောက်ျားထမိန်ပေါ်က ပွတ်ပေးတာကောင်းလိုက်တာ… ”
“မိန်းမလက်လေးနဲ့ ယောက်ျားလီးကိုထုပေးတာလဲ အရမ်းကောင်းတာပဲ… မိန်းမရယ်… မိန်းမဖင်ကြီးတွေက နို့ကြီးတွေကလဲ အိနေတာပဲ ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ… ပြွတ်…. ”
“ယောက်ျားလီးကြီးကို မိန်းမစုပ်ချင်လာပြီကွာ… ပေးစုပ်အုံးနော်… ”
“အင်း… မိန်းမစိတ်ကြိုက်စုပ်… ”
မူယာ ကျုပ်ကိုအနမ်းလေးပေးပြီး ကျုပ်ပေါင်ပေါ်ခွထားရာကနေ ဆင်းသွားပြီး ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေတဲ့ ကျုပ်ဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်တော့ ကျုပ်လဲ အလိုက်သင့်ဖင်လေးကြွပေးရင်း ကူချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ အခုမှ ကျုပ်လီးက ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပေါ်ထွက်လာတော့တယ်။ ဝေယံရော သူ့ညီမပါ ကျုပ်လီးကို တအံ့တသြကြည့်နေကြတယ်။ မူယာက ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ပြွတ်ခနဲနမ်းပြီး လျာလေးနဲ့ ကျုပ်လီးကိုလိုက်ယက်တယ်။
“ပြွတ်… လွမ်းရတဲ့ ယောက်ျားရဲ့လီးကြီး… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… ပြွတ်… အွန်း… ပြွတ်… အု…. ”
မူယာကတော့ ကျုပ်လီးကို ငုံခဲလိုက်ပြီး စိတ်ကြိုက်စုပ်လေပြီ။ အိန္ဒြာလေးက မူယာလီးစုပ်တာကို ကြည့်နေတယ်။ ဝေယံမိုးမြင့်ကလဲ အားကျမခံ မတ်တတ်ထရပ်ကာ အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီတိုလေးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး  သူ့လီးကို သူ့ညီမ မျက်နှာရှေ့ထိုးပေးတယ်။ ကျုပ်လီးကိုငေးနေတဲ့ အိန္ဒြာက ကျုပ်မျက်နှာကို မျက်လုံးလေးလှန်အကြည့် အကြည့်ချင်းဆုံသွားတယ်။ အိန္ဒြာ မျက်နှာလေးရဲသွားပြီး ချက်ချင်းမျက်နှာလွဲတော့ သူ့အရှေ့မှာ ဝေယံ့လီးက အတောင်သား။ ဝေယံက သူ့ညီမခေါင်းလေးကိုဆွဲယူပြီး အတင်းထိုးသွင်းတော့ အိန္ဒြပါးစပ်ထဲကို ဝေယံ့လီးက ဝင်သွားတယ်။ ဝေယံ့လီးက စံချိန်မီပါတယ် ကျုပ်လိးထက်တော့ လေးပုံတစ်ပုံလောက် လုံးပတ်ရော အရှည်ရော သေးသေးတယ်။ ဝေယံက အိန္ဒြာခေါင်းကိုကိုင်ပြီး သူ့လီးနဲ့ သူ့ညီမပါးစပ်ကိုလိုးတယ်။ တဆုံးမဟုတ်ပါဘူး တစ်ဝက်သာသာလေး လိုးတာပါ။ အိန္ဒြာက သူ့အစ်ကိုခါးကိုကိုင်ပြီး အတင်းရုန်းတော့မှ လွှတ်ပေးတယ်။
“အဟွတ်… အဟွတ်… ကိုကိုရယ်… ညီမလေးကိုမညှာဘူး… အဟင့်… ”
အိန္ဒြာ့ခမြာ မျက်ရည်လေးဝဲသွားတယ်။
“ဆောရီးပါညီမလေးရယ်… ကိုကိုလဲ မူယာ သူ့အစ်ကိုလီးအကြီးကြီးကို တဆုံးစုပ်နေတာ မြင်ပြီး… စိတ်လွတ်သွားတာ…”
အိန္ဒြာက ကျုပ်တို့ဘက်လှည့်ကာ မူယာကျုပ်လီးစုပ်နေတာကိုလှည့်ကြည့်ပြီး ပါးစပ်အဟောင်းသား။ တကယ်လဲ မူယာက ကျုပ်လီးကို တစ်ဆုံး စုပ်နိုင်နေပြီလေ။ မူယာက ကျုပ်လီးကို သူ့လည်ချောင်းထဲအထိထိုးထည့်ပြီး တစ်ချက်နှစ်ချက်လိုးလိုက် ပြန်ထုတ်ပြီး ဒစ်ဖူးကြီးကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ စုပ်၊ လျာလေးနဲ့ကစားပေးပြီး လီးချောင်းကြီးကိုပါ လျာနဲ့လိုက်လျက်ပြီး လဥတွေပါဆွဲစုပ်တယ်။
“ငါက ကိုကို့ကို အရမ်းချစ်တာကိုးဟ… ဒီတော့ ကိုကို့က အစွမ်းကုန်ပြုစုချင်လို့ လေ့ကျင့်ထားတာ… အိန္ဒြာတွေ့လား… မမအစ်ကိုရဲ့လီးကြီး… ချစ်ဖို့ကောင်းတယ် ခစ်ခစ်… ပြွတ်…”
မူယာ နောက်တစ်ကျော့ ကျုပ်လီးကို ပြန်ငုံလိုက်ပြန်သည်။ ္ဝေယံမိုးမြင့်က သူ့ညီမကို ဆိုဖာကျောမှီဆီ တွန်းကာမှီစေလိုက်ပြီး ပေါင်ရင်းကနေကိုင်ကာ ဆိုဖာအစပ်ဆီ ဖင်ကိုဆွဲယူပြီးမှ သူ့ညီမစကဒ် အရှည်လေးကို လှန်တင်လိုက်တယ်။ သူ့ညီမ ပြန်ဖုံးပေးမယ့် မရတော့ဘူး။ ကျုပ်လဲ ဖွေးဥနေတဲ့ အိန္ဒြာရဲ့ ပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးနဲ့ သူ့ရဲ့ ဆီးခုံပေါ်က မွှေးညင်းနုနုလေးတွေကို မြင်လိုက်ရတယ်။ ဝေယံမိုးမြင့်က သူ့ညီမစောက်ပက်ထဲကို လီးတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းတော့ ကောင်မလေး မျက်စေလုံးစင်းကျသွားတယ်။ သူ့အစ်ကိုလီးနဲ့တော့ အသားကျပြီးသား ထင်ပါရဲ့။ ဝေယံက သူ့ညီမကို တစ်ချက်ချင်းဆောင့်လိုးတယ်။ သူ့ညီမအိန္ဒြာကလဲ ပါးစပ်လေးဟစိဟစိနဲ့ ဖီလင်တက်နေပြီး အစ်ကိုအရင်းက လိုးပေးတာကိုခံနေတယ်။ ကျုပ် လီးကိုစုပ်နေတဲ့ မူယာ့ကို ပခုံးကကိုင်ကာ ထူလိုက်ပြီး
“ယောက်ကျားကို တက်လိုးပေးတော့… မိန်းမရယ်… ”
“မိန်းမက ယောက်ျားလရည်သောက်အုံးမလို့ဟာ… ”
“မိန်းမရယ်… မိန်းမကလေးရအောင်… ယောက်ျားလရည်ကို… မိန်းမစောက်ဖုတ်ထဲပဲထည့်မှာပေါ့… နှမြောစရာကြီး…”
“ဟီး… ဟုတ်သားပဲ… ကိုယ်ဝန်ရှိပြီးမှ.. ယောက်ျားလရည် သောက်တော့မယ်..”
မူယာက ကျုပ်လီးပေါ်တက်ခွပြီး သူ့စောက်ပက်နဲ့ကျုပ်လီးကိုတေ့ကာ ဖိထိုင်ချလိုက်တော့ ကျုပ်လီးက မူယာ့စောက်ခေါင်းထဲတိုးဝင်သွားတယ်။ ကျုပ် မူယာ့နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူနမ်းလိုက်ပြီး သူ့ဖင်လေးကို ထမိန်ပေါ်က ညှစ်နေလိုက်တယ်။
“ပြွတ်… ကောင်းလိုက်တာ… မူယာရယ်… ကိုကို့မိန်းမ… ကိုကို့ညီမလေးရယ်…. ညီမလေးစောက်ပက်က… သိပ်လိုးလို့ကောင်းတာပဲ…”
“ညီမလေးလဲ… ကိုကို့လီးနဲ့အလိုးခံရတာ အရမ်းကြိုက်တာပဲ… ကိုယ့်အစ်ကိုလီးမို့လဲ ကြိုက်တယ်… အရမ်းချစ်ရတဲ့ ချစ်သူရဲ့ လီးမို့လို့လဲ အရမ်း ခံလို့ကောင်းတယ်… ကိုယ့်ယောက်ျားလီးကြီးမို့ မိန်းမစောက်ပက်ထဲက မထုတ်ပေးချင်တော့ဘူး… ဟင့်… အရမ်းကောင်းတယ်ယောက်ျားရယ်… ချစ်တယ်…”
“မိန်းမရယ်… ညီမလေးရယ်… ပြွတ်… မိန်းမက အရမ်းဆောင့်တာပဲ… ယောက်ျားအားရလိုက်တာ… အင်း… ”
“ယောက်ျားလီးက အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတာကိုး… အူး… ယောက်ျားရယ်…. ဟင့်… ပြွတ်… မိန်းမပြီးတော့မယ်… အင်း… ဟင်း… အင်း… ဟင်း…. ဟင်း…”
“ဝေယံတို့မောင်နှမကလဲ မောင်နှမချင်းလိုးရတာ အရမ်းကောင်းနေပုံပဲ။ ဝေယံက သူ့ညီမကို အင်္ကျီကြယ်သီးတွေဖြုတ်ဖို့ကြိုးစားပေမယ့် အိန္ဒြာက အဖြုတ်မခံလို့ အင်္ကျီပေါ်ကနေပဲ သူ့ညီမနို့တွေကိုနယ်ရင်း လိုးနေတယ်။
“ကောင်းလား… ညီမလေး… ”
အိန္ဒြာက မျက်လုံးလေးမှိတ်လျှက် ခေါင်းညှိတ်ပြတယ်။
“ညီမလေးစောက်ပက်က… လိုးလို့အရမ်းကောင်းတာပဲ… ကိုကို့လီးကိုကြိုက်လား… ”
“အာကွာ… သူများအရှေ့မှာ အဲ့လိုတွေမမေးနဲ့… လုပ်စရာရှိတာလုပ်…”
အိန္ဒြာက ကျုပ်တို့ကိုရှက်ပြီး ပြောနေတော့ ဝေယံမို့မြင့်လဲ ဆက်မပြောတော့ဘဲ သူ့ညီမကို ဖိဆောင့်လိုးရင်း သူ့ညီမ တုန်တက်ကာ တစ်ချီပြီးသွားတော့ သူလဲ သူ့ညီမစောက်ဖုတ်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး လရည်တွေကို သူ့ညီမဆီးခုံပေါ် ပန်းထုတ်လိုက်တယ်။ အဲ့အချိန်မှာ မူယာလဲ တုန်တက်ပြီး ပြီးသွားကာ အမောဖြေနေပြီ။ ဝေယံက သူ့ညီမဘေးမှာထိုင်ပြီးအမောဖြေတော့ အိန္ဒြာက သူ့စကဒ်ကိုဆွဲဖုံးကာ စားပွဲပေါ်က တစ်ရှူးယူပြီး သူ့စကဒ်ထဲလက်နှိုက်လျှက် ပေပွနေတာတွေကို သုတ်နေတယ်။
“ဟွန့်… အဲ့ကိုကိုက တခြားကိုပန်းပါဆို ပြောလို့ကိုမရဘူး… လူပေါ်ပဲပန်းချင်နေတယ်…”
“ဟီး… ကိုကိုက ညီမလေးပေါ်ပန်းရတာကို ကြိုက်တာကိုး… ”
“ဟွန့်… အရှက်မရှိဘူး ဘောင်းဘီဝတ်တော့… ”
ဝေယံက သူ့ညီမစကားအတိုင်း ဘောင်းဘီကိုဆွဲတင်လိုက်ပြီး
“ဒီမှာ အကြောင်းသိတဲ့သူတွေချည်းပဲကို… ရှက်နေသေးတယ်… ဟင်း… ဟင်း… ”
အိန္ဒြာက သူ့အစ်ကိုကို မကြည်သလို မျက်စောင်းထိုးတယ်။

(အခန်း ၉/၄)

ကျုပ်နဲ့မူယာကတော့ ပုံစံပြောင်းကာ မူယာ့ကို ဆိုဖာပေါ်ဒူးထောက်ကုန်းခိုင်းပြီး အနောက်နေ ဆောင့်လိုးနေပြီ။ ဝေယံက သူ့နေရာကနေထလာပြီး ကျုပ်နဲ့ မူယာလိုးတာကိုအနီးကပ်လာကြည့်တယ်။
“မူယာရယ်… နင့်အစ်ကိုလီးအကြီးကြီးကို… နင့်ဒီစောက်ဖုတ်လေးက ခံနိုင်တယ်နော်… ဒီလောက်အသားကုန်ဆောင့်နေတာတောင် တစ်ချက်မအော်ဘူး…”
“အင့်… ဟင်း… ခံနိုင်ရုံတင်မဟုတ်ဘူး… ကိုကို့လီးကိုစွဲနေပြီ… ကိုကိုလိုးတာ အမြဲခံချင်နေတာ… ”
“ဟင်… ဝေယံက အခုမှ မူယာ့စောက်ဖုတ်မြင်ဖူးတာလား…”
“ဟီး… ဟုတ်တယ်ကိုကိုရ… ယောက်ျားအိန္ဒြာ့ကိုအရင်လိုးမှ မူယာက ခံပေးမယ်လို့ပြောထားတာ… မိန်းမက အရင်မပေးချင်လို့ပါ… နော်ယောက်ျား…”
“မိန်းမရယ်… ပြွတ်… ချစ်တယ်ကွာ… ယောက်ျားနာလည်ပါတယ်… မိန်းမကိုလဲ အရမ်းချစ်တာပဲ… ”
“မိန်းမလဲ.. ယောက်ျားကိုအရမ်းချစ်တာပဲ…”
ကျုပ် သမင်လှည်ပြန်လှည့်လာတဲ့ မူယာ့ကို ကုန်းနမ်းရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးပစ်လိုက်တယ်။
“နင်ငါနဲ့ပြန်နေဖို့အတင်းငြင်းနေတာ.. ငါမအံ့သြတော့ပါဘူး… နင့်အကိုက တကယ်အလိုးသန်တာပဲ… အကို အိန္ဒြာ့ကိုတော့ ညှာညှာတာတာလေးလုပ်ပါဗျာ…”
“ဝေယံရယ်… အကိုက အိန္ဒြာ့ကို ခံနိုင်ရုံလေးပဲ လုပ်မှာပါ… ”
ပြောရင်း ကျုပ် အိန္ဒြာ့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကျုပ်မူယာ့ကို အသားကုန်ဆောင့်လိုးနေတာကို ကြည့်နေတဲ့ အိန္ဒြာက ကျုပ်နဲ့အကြည့်ချင်းဆုံမိသွားပြန်ပြီး ခေါင်းငုံ့သွားပြန်တယ်။ ကျုပ်မူယာ့ကိုထူပြီး ဆိုဖာပေါ် ပက်လက်လှဲချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရင်ဖုံးအင်္ကျီကို ကြယ်သီးဖြုတ်ကာ ဟလိုက်တော့ ဆူဖြိုးတဲ့မူယာ့နို့တွေကို မြင်လိုက်ရတယ်။ ကျုပ်မူယာနို့တွေ ကုန်းစို့ရင်း မူယာ့ကိုယ်လုံးအောက်လက်တွေထိုးထည့်ပြီး စောက်ပက်ထဲလီးထည့်ကာ ဆက်လိုးတော့ မူယာလဲကျုပ်ကို ပြန်ဖက်ထားပေးတယ်။
“ယောက်ျားရယ်… ခုနကနောက်ကဆောင့်လိုးရတာ… အားမရလို့လား.. ”
“အားရပါတယ်မိန်းမရဲ့… မိန်းမကိုဖက်ထားပြီးလိုးချင်လို့ပါ… မိန်းမဖက်ထားတာလဲခံချင်လို့ပါ… မိန်းမဖက်ထားပေးတော့ ယောက်ကျားရင်ထဲမှာ ပိုနွေးထွေးတယ်…သိလား… ”
“ပြွတ်… ချစ်လိုက်တာ… မိန်းမ ယောက်ျားကို တင်းတင်းလေးဖက်ထားပေးမယ်… ချစ်တယ်ယောက်ျားရယ်… ”
“ဖက်ထားမိန်းမ… မိန်းမကိုယ်လုံးလေးက ဖက်လို့ကောင်းလိုက်တာကွာ… ပြွတ်… မိန်းမကို ယောက်ျားချစ်လိုက်တာ…”
“အင်း… ဟင်း… ဖက်ထားယောက်ျား.. ချစ်တယ်… ယောက်ျားဖက်ထားပြီး လိုးပေးတာ အရမ်းခံလို့ကောင်းတယ်… အူး… ဟူး… အီး… မိန်းမပြီးပြီ…”
“ယောက်ျားလဲပြီးပြီမိန်းမရယ်… ကောင်းလိုက်တာ…”
ကျုပ်လဲ မူယာ့စောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေပန်းထည့်ပြီး နှစ်ယောက်သား ဖက်ကာ အမောဖြေနေရတယ်။ ခဏနေတော့မှ မူယာ့မျက်နှာကို အနမ်းတွေခြွချပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်ကထလိုက်တယ်။ မူယာလဲ ထထိုင်ပြီး ကျုပ်ကိုနှုတ်ခမ်းတစ်ချက် နမ်းသွားပြီးမှ ထသွားကာ အိန္ဒြာ့လက်ကိုဆွဲပြီး ကျုပ်ဆီခေါ်လာတယ်။ ကျုပ်ဘေးမှာ အိန္ဒြာ့ကိုထိုင်စေပြီး
“အိန္ဒြာ… စိတ်လျော့ထားနော်… မမအစ်ကိုက အရမ်းအပြုစုကောင်းတာ… ကိုကို့လီးက အခုမှပြီးကာစဆိုတော့ ပျော့နေတာ… နင်စုပ်မပေးချင်ဘူးလား…”
“အာ… မစုပ်ချင်ပါဘူး… ပြီးတော့ အရည်တွေနဲ့ ညစ်ပတ်နေတာကြီးကို…”
“ပြီးရော… အဲ့ဒါဆို မမပဲအိန္ဒြာ့ကိုယ်စားစုပ်ပေးတော့မယ်… ”
မူယာက ကျုပ်ရဲ့တစ်ဖက်မှာ ထိုင်ပြီး ကျုပ်ရဲ့ သူ့စောက်ရည်နဲ့လီးရည်တွေ ပေပွနေတဲ့လီးကို ကုန်းစုပ်တယ်။ မူယာ့ရဲ့လီးစုပ်ပေးတဲ့အစွမ်းအောက်မှာ ကျုပ်လီးက ပြန်တောင်လာပြီလေ။
“ယောက်ျား… အိန္ဒြာ့ကိုပြုစုပေးလိုက်နော်… မိန်းမ ဝေယံ့ကိုပြုစုပေးလိုက်မယ်…”
“အင်းပါ… မိန်းမကိုအရမ်းချစ်တယ်…”
“ပြွတ်… ယောက်ျားကိုလဲ အရမ်းချစ်တယ်…”
မူယာက ကျုပ်အနားက ထသွားတော့ ကျုပ်မူယာလက်ကလေးကို မလွှတ်ပေးချင်လို့ ဆုပ်ထားမိသေးတယ်။ မူယာက ကျုပ်ကိုတောင်းပန်တဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ လှည့်ကြည့်တယ်။ မျက်ဝန်းလေးက ပြိုတော့မယ့် မိုးတိမ်တွေလို ညို့လို့ရယ်။ ကျုပ် မတ်တပ်ထရပ်ပြီး မူယာ့ကိုယ်လေးကို ကျစ်နေအောင် ဆွဲဖက်ပစ်လိုက်တယ်။ မူယာလဲကျုပ်ကို အတင်းဖက်ထားတယ်။
“မိန်းမရယ်… ယောက်ျားမကောင်းတာပါကွာ… မိန်းမက ယောက်ျားကိုဒီလောက် အလိုက်သိနားလည်ပေးတာတောင်… ယောက်ျားက မိန်းမကိုနားလည်မပေးနိုင်ဘူး…”
“ယောက်ျားရယ်… ယောက်ျားစိတ်ထဲမှာ မိန်းမကို နှမြောနေမှန်းမိန်းမသိပါတယ်… ”
“အင်း… မိန်းမကို ယောက်ျားအရမ်းချစ်လို့… နှမြောတယ်… အူတိုတယ်… ဒါပေမယ့် ယောက်ျားသိပါတယ်… မိန်းမကိုလဲနားလည်ပါတယ်… ယောက်ျားအဆင်ပြေတယ်နော်… သွား…မိန်းမ ဝေယံ့ကိုသွားပြုစုပေးလိုက်…”
“ယောက်ျားတကယ်အဆင်ပြေရဲ့လား… ”
“အင်း… ပြေပါတယ် မိန်းမရဲ့… ပြွတ်… ချစ်လိုက်တာ… ”
“ပြွတ်… ချစ်တယ်… ဒါဆိုမိန်းမသွားမယ်နော်… ပြွတ်… ဒီမယားအသစ်လေးကို သေသေချာချာပြုစုပေးလိုက်… ခစ်ခစ်… ”
မူယာ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကနေ ထွက်သွားပြီး ဝေယံဆီလျှောက်သွားတော့ ကျုပ်လဲ အိန္ဒြာဘေးမှာ ထိုင်လိုက်တယ်။
“အိန္ဒြာ… ”
“ရှင် ကိုကြီးတေဇာ… ”
“ရှက်နေတုန်းလား… ”
“အင်း… ရှက်တယ်… ”
“ကိုကြီး ဖက်ထားပေးမယ်နော်… ”
“ဟုတ်… ”
ကျုပ် အိန္ဒြာရဲ့ ပခုံးလေးကိုဖက်လိုက်တယ်။ ဖက်ရင်းနဲ့ သူ့လက်မောင်းလေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ မူယာနဲ့ ဝေယံကတော့ မတ်တပ်ပဲ ဖက်ပြီး နမ်းနေကြပြီ။ ကျုပ်လဲ အိန္ဒြာမျက်နှာလေးကို မေးစေ့လေးကာကိုင်ပြီး မော့စေကာ သူ့လုံးကို စိုက်ကြည့်နေလိုက်တော့ သူလဲ ကျုပ်ကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ အခုအချိန်ထိတော့ ကျုပ်ကိုပြန်မဖက်သေးဘူး။ ကျုပ် အိန္ဒြာ့နဖူးလေးကို နှာခေါင်းနဲ့ ဖိနမ်းပစ်လိုက်တော့ သူ မငြင်းဘူး။ ပြီးတော့ အိန္ဒြာ့ပါးလေးကို ရွရွပွတ်သပ်ပေးပြီး သူ့မျက်နှာကိုစိုက်ကြည့်ကာ
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… ခလေးရယ်…”
“ကိုကြီး… အိန္ဒြာ့ကို ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်…”
“ခလေးလို့ခေါ်လိုက်တာလေ… မကြိုက်ဘူးလား… ”
“မဟုတ်ပါဘူး… တစ်ခေါက်လောက်ထပ်ခေါ်ပါအုံး… ”
“ခလေး… ”
“ရှင် ကိုကြီး… ”
အိန္ဒြာက ထူးပြီး မျက်နှာလေးက ပန်းရောင်သန်းကာ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမျက်နှာဝှက်ပြီး ကျုပ်ကိုဖက်လာတယ်။
“ရှက်သွားတာလား… ”
“အင်း… ရှက်တယ်…”
“မျက်နှာလေးမော့ပါအုံး… ခလေးရဲ့… ကိုကြီး နမ်းချင်လို့… ”
“ဟင့်အင်း… မော့ဘူးကွာ… ရှက်ပါတယ်ဆို… ”
ကျုပ်လဲ ရှက်နေတဲ့ အိန္ဒြာ့ကို ကြည့်ပြီးပြုံးမိတယ်။ မူယာ့တို့အတွဲကိုကြည့်တော့ မူယာက ဝေယံကိုလီးကို စုပ်ပေးနေတာကနေ ရပ်ပြီး ပြုံးပြတယ်။ ကျုပ်လဲ မူယာတို့ကို ပြုံးပြလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အိန္ဒြာ့ကိုယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲကထုတ်လိုက်ပြီး မျက်နှာလေးကိုမော့စေပြီ သူ့မျက်နှာတပြင်လုံးကိုနမ်းချလိုက်တယ်။ အိန္ဒြာလဲ ကျုပ်ကိုပြန်နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ အိန္ဒြာ ကျုပ်မျက်နှာကို သေချာကြည့်ကာ
“ကိုကြီး… ခလေးကိုချစ်လားဟင်…”
“ခလေးရယ်… ကိုကြီးမညာချင်ဘူး… ကိုကြီးက သူစိမ်းမိန်းကလေးတွေထဲမှာ ကိုကြီးမိန်းမကိုပဲ ချစ်တာ… တခြားဘယ်မိန်းမကိုမှ ထပ်ချစ်လို့မရတော့ဘူး… ခလေးကို ကိုကြီး သံယောဇဉ်ရှိပါတယ်… ခလေးလဲ ကိုကြီးကို မချစ်ပါနဲ့နော်… ခလေးနဲ့ရွယ်တူ ကောင်လေးတွေကိုပဲချစ်ပါ… ခလေးက ကိုကြီးနဲ့မတန်ပါဘူး… ”
“ကိုကြီးရယ်… ပြွတ်… ”
အိန္ဒြာ သူ့ဘက်ကနေစပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလာတယ်။ ကျုပ်လဲ အိန္ဒြာ့ကို အလိုက်သင့်ပြန်နေပေးတော့ အိန္ဒြာ ကျုပ်ကိုနမ်းနေတာ တမေ့တမောပဲ။ ပြီးမှ
“ကိုကြီးတားတာ… နောက်ကျသွားပြီ ကိုကြီးရယ်…”
အိန္ဒြာ ကျုပ်ခေါင်းကို သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်ဆွဲယူပြီး ကပ်ပေးတော့ ကျုပ် တဒိန်းဒိန်းခုန်နေတဲ့ အိန္ဒြာ့ရင်ခုန်သံတွေ ကြားလိုက်ရတယ်။ ဒုက္ခပဲ… အိန္ဒြာကျုပ်ကို ရင်ခုန်နေပါလား။ ကျုပ်လဲ ထွက်ပေါက်ရှာပြီး စကားလွှဲပြောဖို့တွေးလိုက်တယ်။ သူ့ပါးစပ်က ကျုပ်ကိုချစ်တဲ့စကား ထွက်ကျလာမှာ ကျုပ်မလိုချင်ပါ။
“ဟင်း ဟင်း… ခလေးက… ကိုကြီးလီးနဲ့ အလိုးခံရမှာ ကြောက်ပြီး ရင်ခုန်နေတာပဲ…”
“မကြောက်ပါဘူးကိုကြီးရယ်… ပြွတ်… မကြောက်တဲ့အကြောင်း သက်သေပြတဲ့အနေနဲ့… ခလေး ကိုကြီးလီးကိုစုပ်ပေးမယ်… ”
“ခုနကကျတော့… မစုပ်ချင်ဘူးဆို…”
“အခုစုပ်ပေးချင်တယ်… အဲ့ဒါ ခလေး ကိုကြီးကို အရမ်း… ”
ကျုပ် အိန္ဒြာ့နှုတ်ခမ်းလေးပေါ် လက်လေးတင်ကာ တားလိုက်တယ်။
“ခလေးပြောချင်တာ… ကိုကြီးသိတယ်… မပြောနဲ့နော်… ကိုကြီး ခလေးကို ဒဏ်ရာတွေမပေးရက်ဘူး… ဒီအတိုင်းလေး ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် လိုးရအောင်နော်…”
“အင်းပါ… ကိုကြီးမပြောစေချင်ရင်… မပြောတော့ဘူးနော်… ပြွတ်…”
အိန္ဒြာ ကျုပ်ကို တစ်ချက်နမ်းပြီး ကုန်းကာ ကျုပ်လီးကို သူ့ပါးစပ်လေးနဲ့ ငုံလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လျာလေးနဲ့ တတ်သလောက်မှတ်သလောက် ကစားပေးရင်း လီးအရင်းကို လက်လေးနဲ့ထုပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ အိန္ဒြာ့ဆံပင်လေးကို ပွတ်သပ်ပေးပြီး သူစုပ်ပေးတာ ခံလိုက်တယ်။ မူယာနဲ့ ဝေယံ့ကိုကြည့်တော့ မူယာ့ပုလွေအစွမ်းအောက်မှာ ဝေယံရှုံ့မဲ့နေတယ်။ ခဏနေတော့
“တော်ပြီ… မူယာ… ငါမရတော့ဘူး… ထွက်… ထွက်တော့မယ်… ရှီး…  ထွက်ပြီ… ကောင်းလိုက်တာဟာ… ”
ဝေယံ့လီးရည်တွေ မူယာ့ပါးစပ်ထဲကွက်ကုန်တယ်။ ပြီးတော့ မူယာက သူ့ပါးစပ်ထဲက ဝေယံလီးကိုထုတ်ရင်း စားပွဲပေါ်ကာ တစ်ရှူး ၃ ၄ရွက်ကိုယူကာ ဝေယံ့လီးရည်တွေကို တစ်ရှူးပေါ် ထွေးချလိုက်တယ်။ ပြီးမှ တစ်ရှူးလေးနဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်တယ်။ ပြီးတော့ မူယာက ကျုပ်ကိုလှည့်ကြည့်တော့ ပြုံးပြလိုက်တယ်။
“မူယာရယ်… ငါနင့်ကိုလိုးတောင်မလိုးရသေးဘူး… တစ်ချီပြီးသွားပြီဟာ…”
“မကောင်းဘူးလား ငါစုပ်ပေးတာ… ”
“ကောင်းတာပေါ့ဟာ… ဒါပေမယ့် ငါကလိုးချင်နေပြီ… ”
“ခဏနေပါအုံး… ဟိုမှာ ကိုကိုတောင် အိန္ဒြာ့ကိုမလိုးရသေးဘူး… ကိုကိုတို့ပွဲစမှ နင့်လီးပြန်တောင်လာအောင် စုပ်ပေးမယ်…”
“ပြီးရော… ငါနင့်ကိုဖက်ထားမယ်နော်…”
“ခစ်ခစ်… နင်ငါ့တကိုယ်လုံးပိုင်ပါပြီဆိုမှ… ဖက်ချင်ဖက်… နမ်းချင်နမ်းပေါ့…”
“ဟီးဟီး… ပျော်လိုက်တာမူယာရယ်… ရွှတ်ရွှတ်… ငါနင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်…”
ဝေယံ ပျော်ရွှင်စွာဖြင့် မူယာ့ဘေးနားဝင်ထိုင်ပြီး မူယာ့ကိုယ်လေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်ထားတယ်။
“အဟွတ်… အဟွတ်… ”
အိန္ဒြာတစ်ယောက် ကျုပ်လီးကို အတင်းထိုးစုပ်ပြီး အာခေါင်ထောက်သွားတော့ သီးသလိုဖြစ်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့ကျောလေးကို ဖိပေးရင်း
“ခလေးရယ်… ကိုယ်တတ်နိုင်သလောက်ပဲစုပ်ပါ… ”
“ဟင့်… ခလေးက မမလိုမစုပ်ပေးနိုင်တော့… ကိုကြီးအားမရမှာစိုးတာ… ”
“အားရပါတယ် ခလေးရယ်… ခလေးစုပ်ပေးတာ အရမ်းကောင်းတယ်… ခလေးကို ကိုကြီးပြုစုချင်နေပြီ… ကိုကြီးကိုအလှည့်ပေးအုံးနော်… ”
“ဟုတ်… ”
ကျုပ် အိန္ဒြာနှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံ့ပြီးနမ်းလိုက်တယ်။ နမ်းရင်းနဲ့ အိန္ဒြာ ကိုယ်လေးကို နေရာအနှံ့လိုက်လံပွတ်သပ်နေပြီး အိန္ဒြာ့နို့လေးတွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ဆုပ်နယ်ပေးတော့ အိန္ဒြာ အသက်ရှူသံ ပြင်းလာပြီး ကျုပ်လည်ပင်းကိုဖက်လာတယ်။ ကျုပ် အိန္ဒြာ့အင်္ကျီကြယ်သီးလေးတွေ ဖြုတ်တော့ အိန္ဒြာမငြင်းဘူး။ ကျုပ် အိန္ဒြာ့အင်္ကျီကို ချွတ်တော့လဲ အိန္ဒြာက ကျုပ်ကိုဖက်ထားတဲ့လက်ကို အလိုက်သင့်လေး နေပေးတယ်။ သူ့ ဘရာစီယာလေးကို ချွတ်တော့လဲ အနမ်းမပျက် ကူချွတ်ပေးရှာတယ်။
“ညီမလေး… ကိုကိုစို့ချင်လို့ အင်္ကျီချွတ်ခိုင်းတော့ကျ… တစ်ခါမှမချွတ်ပေးဘူး… ဟင်း… ”
“ခစ်ခစ်… ဝေယံရယ်… ငါ့ကိိုကိုရဲ့ အနမ်းနဲ့တင် အိန္ဒြာကြွေသွားပြီနေမှာပေါ့… အသာကြည့်နေစမ်းပါ… ဒီမှာ ကြည့်လို့ကောင်းနေတာကို…”
အိန္ဒြာကတော့ ဂရုမစိုက်၊ ကျုပ်ကိုသာနမ်းနေဆဲ။ ကျုပ်လဲ အိန္ဒြာနို့တွေကို ဆုပ်နယ်တော့ အိန္ဒြာ့နို့တွေက မူယာ့ထက်တောင် အနည်းငယ်ထွားနေတာကို သတိထားမိတယ်။ ပြီးတော့ အိန္ဒြာ့နားရွက်လေးတွေကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့စုပ်ပြီးတော့မှ သူ့လည်တိုင်လေးကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့နမ်းတော့ အိန္ဒြာ ညည်းသံလေးကျယ်လာပြီ။
“အင်း… ဟင်း…. ကိုကြီးရယ်…”
ကျုပ် အိန္ဒြာ့လည်တိုင်လေးကနေ ရင်ညွန့်၊ ပြီးတော့ ပခုံးလေးတွေ ချိုင်းကြားလေးတွေပါ လျာလေးနဲ့ယက်ပြီး လိုက်နမ်းတော့ အိန္ဒြာ ထွန့်ထွန့်လူးနေပြီ။ ကျုပ်လက်တွေက အိန္ဒြာ့ပေါင်လေးတွေကို ပွတ်သပ်ပြီး နို့လေးတွေကိုဘယ်ညာ ပြောင်းစို့ပေးတော့ အိန္ဒြာ သူ့ပေါင်လေးကို တဖြည်းဖြည်းဟပေးလာတယ်။ ကျုပ် စကဒ်တစ်ထပ် ပင်တီတစ်ထပ် ခံနေတဲ့အပေါ်ကပဲ အိန္ဒြာ့အဖုတ်လေးကို ပွတ်ပေးတယ်။ အိန္ဒြာ ညည်းညူနေရင်း ကျုပ်လက်ကိုယူကာ သူ့စကဒ်ရှည်အောက်က ပင်တီထဲကို ထည့်ပေးတယ်။ ကျုပ် အိန္ဒြာအဖုတ်လေးကို စမ်းမိတော့ အရည်တွေ ရွှဲအိုင်နေပြီ။ ကျုပ် အိန္ဒြာ့ဘေးကနေ ထိုင်ပြီး ပွတ်သပ်နှိုးဆွနေရင်းက ဆိုဖာအောက်ဆင်းကာ အိန္ဒြာ့အရှေ့မှာ ရပ်လျှက်ကနေ ကုန်းပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ဆက်နမ်းတယ်။ လက်ကတော့ လုပ်လက်စအလုပ်ကို ဆက်လုပ်နေဆဲ။ ပြီးတော့ အိန္ဒြာ့ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ပြီး
“ခလေး… ”
“ရှင်… ကိုကြီး…”
“ကျန်တာတွေလဲ ချွတ်လိုက်တော့မယ်နော်… ”
အိန္ဒြာ ခေါင်းလေးငြှိမ့်ပြပြီး ကျုပ်ရဲ့ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို လာဖြုတ်တော့ ကျုပ်လဲ အိန္ဒြာ့ရဲ့ စကဒ်အရှည်လေးနဲ့ ပင်တီလေးကို ဆွဲချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ အိန္ဒြာကျုပ်ရဲ့ အင်္ကျီကို ချွတ်ပေးတော့လဲ ကျုပ် သူချွတ်လို့လွယ်အောင် နေပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်နဲ့အိန္ဒြာ ဝတ်လစ်စလစ်တွေ ဖြစ်သွားကြပြီ။ အိန္ဒြာက သူဌေးသမီးမို့ အသားအရည်က ဝင်းဝါ နုဖတ်နေကာ ဝဝကစ်ကစ်လေး။ ဘုတ်ပြဲကြီးဝတာမျိုးမဟုတ်ဘဲ ဝတယ်ဆိုရုံလေးဝပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်။ ကျုပ် အိန္ဒြာ့ကို ပြန်နမ်းပြီး နို့လေးတွေကိုပြောင်းစို့တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ် အိန္ဒြာ့အရှေ့မှာဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ကာ သူ့ဗိုက်သားလေးတွေ၊ ချက်ကလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းနဲ့လိုက်နမ်း၊ လျာနဲ့လိုက်ယက်ပေးတယ်။ ကျုပ် သူ့ပေါင်လေးတွေကိုပါ ဆက်နမ်းပေးပြီး သူ့ဆီးခုံလေးကိုနမ်းတော့ အိန္ဒြာ ကျုပ်ကို ဆွဲထူဖို့ကြိုးစားတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့ကိုမော့ကြည့်ပြီး
“ဘာလို့လဲ… ခလေးရယ်… ”
“ကိုကြီး ဘုန်းနိမ့်မှာ စိုးလို့ပါ… မလုပ်ပါနဲ့နော်… ”
“ဝေယံက… ခလေးကိုအဲ့လိုမလုပ်ပေးဘူးလား… ”
“ဟင့်အင်း… ခလေးလဲ ပေးမလုပ်ရဲပါဘူး… ”
“ခလေးရယ်… ဘုန်းမနိမ့်ပါဘူး… ဒါက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြန်အလှန်စေတနာပါပဲ… ခလေးကလဲ… ကိုကြီးလီးကို ကြိုးစားပြီး အကောင်းဆုံးစုပ်ပေးခဲ့တာ… အဲ့ဒါ ကိုကြီးကို ကောင်းစေချင်လို့မလား… အခုလဲ… ကိုကြီးက ခလေးကိုကောင်းစေချင်လို့ လုပ်ပေးမှာ… ခလေး စိတ်လွှတ်ပြီးခံစားလိုက်နော်… ကိုကြီး ခလေးကို သေချာပြုစုပေးမယ်… ”
အိန္ဒြာ ကျုက်လက်မောင်းကို ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်တွေကိုလွှတ်ပေးလိုက်ပြီး ဆိုဖာကိုကျောပြန်မှီကာ ရီဝေတဲ့မျက်လုံးလေးနဲ့ ကျုပ်ကို ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့ဆီးခုံပေါ်က မွှေးညင်းပါးပါးလေးတွေကို လိုက်နမ်းပေးရင်း သူ့အဖုတ်ကို မယက်သေးဘဲ အဖုတ်ပတ်ပတ်လည်ကို လျာလေးနဲ့ လိုက်ယက်နေလိုက်တယ်။ အိန္ဒြာ ဖင်လေးရမ်းကာ ကျုပ်လျာနောက်ကို သူ့အဖုတ်က လျှောက်လိုက်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ရုတ်တရတ် အိန္ဒြာအဖုတ်ကို ဖမ်းငုံပြီး စောက်ဖုတ်အကွဲချောင်းလေးအတိုင်း လျာနဲ့ယက်တင် ပစ်လိုက်တယ်။
“အီး… ကိုကြီးရယ်… ဟင်း…. ”
အိန္ဒြာမိုးမြင့် ကျုပ်ရဲ့ ဘာဂျာအောက်မှာ ထွန့်ထွန့်လူးရပြီ။ ကျုပ်ရဲ့ခေါင်းကို သူ့အဖုတ်နဲ့ ကွာသွားမှာစိုးတဲ့အလား သူလက်နဲ့ အတင်းကပ်ထားသလို ခါးကလဲ ကော့ပေးနေသေးတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့စောက်စိလေးတွေရော စောက်ခေါင်းထဲပါမကျန် ယက်ပေးလိုက်တာ အိန္ဒြာ ပြီးကာနီးတော့ တစ်ချိန်လုံးဖိကပ်ထားတဲ့ ကျုပ်ခေါင်းကို အတင်းခွာထုတ်တယ်။ ဘယ်ရမလဲ ခလေးရယ်။
“အီး… ဟင်း… ကိုကြီး… ဖယ်… ဖယ်… ခလေးထွက်တော့မယ်… ရှီး… ဟင့်… ဖယ်ဆို… အီး… ထွက်… ပြီ…. အင်း…. ဟင်း… ”
အိန္ဒြာမိုးမြင့်တစ်ယောက် ကိုယ်လေး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ အထွတ်အထိပ်ဆီယောက်ရှိသွားပြီး ငြိမ်သက်ကာ အမောဖြေနေတော့ ကျုပ်လဲ ထွက်လာသမျှ သူ့စောက်ရည်တွေကို အရသာခံ သောက်လိုက်ပြီးမှ သူ့ကိုယ်ပေါ်ပြန်ခွကာ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းတော့ ကျုပ်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ပြီးပြန်နမ်းတယ်။