အိမ်သူဖန်ဆင်းသော ကျွန်ုပ်၏ကမ္ဘာသစ် (အပိုင်း ၁၄)

(အခန်း ၂၄/၄)

ရတနာက တောင်းဆိုလာတော့ ကျုပ်လဲ ထထိုင်ကာ အတွင်းခံကို ချွတ်ပစ်လိုက်တော့တယ်။ ရတနာက ကျုပ်ပေါင်ကြားဝင်ပြီး ကျုပ်လီးကို လက်နဲ့သေသေချာချာ ဆုပ်ကိုင်ကြည့်တယ်။
“နည်းတာကြီးလားကွာ… လက်တစ်ပြည့်ပဲ… ရှည်တာကလဲ လွန်ရော… ဒါကြီးနဲ့ဆို ပြဲသွားမယ်ထင်တယ်…”
“မပြဲပါဘူး ရတနာရယ်… ကိုကြီးက ရတနာ့ကို နာကျင်အောင် လုပ်ပါ့မလား…”
“ဟွန့်… ရတနာ့ကို လိုးချင်နေတာမလား… ပြွတ်…”
ရတနာက ကျုပ်ကို ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ မျက်စောင်းထိုးပြီး ကျုပ်လီးကိုငုံလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ ရတနာ့ အမေးကို အပြုံးလေးနဲ့ပဲ ဖြေလိုက်တော့တယ်။ ရတနာက သူ့ပါးလေးတွေခွက်အောင် စုပ်လိုက်ပြီး သူ့ခေါင်းလေကို နှိမ့်ချီမြင့်ချီနဲ့ အားရပါးရ ပုလွေပေးတော့တယ်။
“ရှီး… ရတနာလေးရာ… ကောင်းလိုက်တာ…”
“ပြွတ်… ပါးစပ်တပြည့်ပဲ ကိုကြီးရာ… ပြွတ်…”
ရတနာတစ်ယောက် ကျုပ်လီးကို သူ့လည်ချောင်းထဲအထိ အနေအထားပြင်ပြီး ထိုးထည့်တာမြင်တော့ ကျုပ် မျက်လုံးပြူးသွားရတယ်။ ပြီးတော့ မတတ်နိုင်ဘဲ ပြန်ထုတ်လိုက်ရပြန်တယ်။
“အဟွတ်… ဟွတ်… ကိုကြီးရာ ဒါကြီးကို တစ်ဆုံးမစုပ်နိုင်တာ အားမရဘူး… ပြွတ်…”
“ရတနာရယ်… ရသလောက်ပဲစုပ်ပါကွာ…”
ရတနာ က ပြန်မဖြေဘဲ ဒိသရုပ်ထပ်လုပ်ပြန်တယ်။ ဒီတစ်ကြိမ်လဲ မရပါဘူး။
“အဟွတ်… ဒီလောက်ရှိလှတာ ပါးစပ်ထဲတစ်ဆုံးမဝင်ရင် တစ်ဆုံးဝင်တဲ့အထဲကို ထည့်မယ်…”
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ရတနာက ကျုပ်ပေါင်ပေါ်တက်ခွတယ်။ လီးကို အရင်းကနေကိုင်ထားတဲ့လက်ကိုတော့ မလွှတ်တော့ဘူး။ကျုပ်လဲ ရတနာ့ပါးလေးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်တယ်။
“ရတနာ… ညီမလေးသေချာရဲ့လား…”
“သေချာတယ်… အခွင့်အရေးရတုန်း ကိုကြီးလီးရဲ့အရသာကို ခံစားကြည့်မယ်…”
“ပြီးရောကွာ… ဒါဆို ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အကိုက ရတနာ့ဘေးမှာ ရှိနေမယ်…”
“ခစ် ခစ်… အာ့….”
ရတနာက ဘာမပြော ညာမပြောနဲ့ ကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ပက်နဲ့တေ့ပြီး ဆောင့်ချပစ်တယ်။ ဒီတော့ ကျုပ်လီးက ရတနာစောက်ပက်ထဲ ဒစ်ဖူးသာသာလေး ဗျစ်ခနဲ ဝင်သွားတယ်။ ဘော့စ်လီးနဲ့ အလိုးခံနေကြစောက်ပက်ဆိုပေမယ့် ကျုပ်လီးနဲ့တော့ အတော်လေး ကျပ်နေသေးတယ်။
“နာသွားပြီလား… လောတာကိုးရတနာရဲ့… လှဲလိုက်လေ အကိုမနာအောင် လိုးပေးမယ်…”
“ဟင့်အင်း… ထုတ်ချင်တော့ဘူးကွာ… မရ ရအောင် သွင်းမယ်…”
သြော်…။ အရွယ်ငယ်ပေမယ့် ဇ ကမသေးပါလား။ လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်လီးကို အရင်းကကိုင်ပြီး ခါးလေးလှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ့ နည်းနည်းချင်းစီ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ သူ့စောက်ပက်ထဲ ကျုပ်လီးဝင်စေဖို့ ကြိုးစားနေတယ်။ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက် မျက်နှာလေးရှုံ့ပြီး ကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ပက်ထဲ ကြိုးစားသွင်းနေတဲ့ ရတနာ့ကို ကြည့်ပြီး ပြုံးမိတယ်။ ရတနာကလဲ ကျုပ်ကိုမျက်စောင်းထိုးပြီး အံကြိတ်ကာ ဆက်သွင်းနေပြန်တယ်။
“ဟင်း… ရှည်လျားလိုက်တာကွာ… အဖုတ်ထဲ မဆံမပြဲကြီးနဲ့… တစ်ဆို့နေတာပဲ…”
“အကိုကတော့ အရမ်းကောင်းနေပြီ ရတနာရယ်…”
ကျုပ်လဲ ရတနာရဲ့ ခါးသိမ်သိမ်လေးကို ကိုင်ထားရင်း သူ့စောက်ပက်ကို အရသာခံနေလိုက်တယ်။ ရတနာ့စောက်ဖုတ်ကလဲ အရည်တွေရွှဲနေတာမို့ နှဲ့ချည် ဖိချည်နဲ့ လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားမှ ရတနာ သက်ပြင်းရှည်ကြီးချတယ်။
“ဟင်း… ဆုံးသွားလို့သာပဲ… သားအိမ်ကိုတောင် ထိုးမိနေပြီ… ဟူး…”
ရတနာ သူ့ဟာသူရေရွတ်ပြီး သူခံနိုင်ရုံလေး စပြီးလှုပ်ရှားတယ်။ ဖင်လေးမြှောက်ချည်ချချည်နဲ့ တစ်ချက်ချင်း လီးတစ်ဝက်လောက်အထိ အသွင်းအထုတ်လုပ်ကာ စလိုးတယ်။
“အူး… ရတနာရယ်… ပြွတ်…”
ကျုပ်ရတနာ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲယူပြီးနမ်းလိုက်တယ်။ နမ်းရင်းနဲ့ ရတနာ့ကျောက ကိုယ်ကျပ်ဂါဝန်ရဲ့ ဇစ်ကို ဆွဲချလိုက်တယ်။ ပခုံးနှစ်ဖက်ကနေ အပေါ်ပိုင်းကို ဆွဲချလိုက်တော့ ရတနာ့ ဘရာလေးပေါ်လာတယ်။ ရတနာ့ ဘရဂျိတ်လေးကို လှမ်းဖြုတ်တော့ ရတနာက သူ့ဘရာကို ချွတ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ကျုပ်ပေါင်ပေါ်မှာ မြင်းစီးနေတဲ့ ရတနာ့နို့တွေကို ကုန်းစို့တယ်။ လက်ကလဲ ရတနာ့တင်ပါး လုံးလုံးလေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးတယ်။ ရတနာကတော့ အရှိန်ရလာတာနဲ့ တစ်ဖန်းဖန်း ဆောင့်လိုးတာ့တယ်။
“အင့်… ဟင်း… ကိုကြီးရယ်… ဟင်း… အင်း… ရှီး…”
“ရတနာရယ်… ကောင်းလိုက်တာကွာ… ဆောင့် လိုး… ဟူး…”
“ဟင်း… အင့်… အင့်… ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ… အင့်… အင့်… ဟင်း…. အမလေး… အူး….”
ရတနာ ကိုယ်လေးတဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ မှီချပြီး ကျုပ်ပခုံးပေါ်မေးတင်လျှက် ငြိမ်ကျသွားတယ်။ ရတနာ့စောက်ရည်လေးတွေက ပွက်ခနဲထွက်ကျလာတာ ကျုပ်လီးမှာ နွေးခနဲဖြစ်သွားတယ်။ ရတနာ့စောက်ဖုတ်လေးကလဲ ကျုပ်လီးကို တစစ်စစ်နဲ့ ညှစ်နေသလိုပဲ။ ကျုပ်လဲ ရတနာ့ကိုယ်လေးကို ကျစ်နေအောင်ဖက်ထားလိုက်တယ်။
“ရတနာရယ်… ရတနာစောက်ဖုတ်လေးက ကျပ်ထုတ်နေတာပဲကွာ… အကို့ လီးကိုညှစ်ပေးနေတာ ကောင်းလိုက်တာ… ရတနာ့စောက်ဖုတ်ထဲက လီးတောင်မချွတ်ချင်တော့ဘူး….”
“ဟင့် ဘယ်သူက ချွတ်ခိုင်းနေလို့လဲ…”
“ဆက်လိုးရအောင်…”
“အွန်း…”
ကျုပ်ရတနာ့ကို ဖက်လျှက်အတိုင်းလေး အခင်းပေါ်လှဲချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရတနာ့ကို အပေါ်ကမိုးပြီးနမ်းတော့ ရတနာလဲ ကျုပ်ကိုပြန်နမ်းရင်း တင်းတင်းပြန်ဖက်ထားတယ်။ ကျုပ်လီးကလဲ ရတနာစောက်ဖုတ်ကို အသွင်းအထုတ်ပြန်လုပ်ကာ လိုးနေပြီ။ နမ်းရင်း အနမ်းတွေက ပိုကြမ်းလာတယ်။ လီးအဝင်အထွက်ကလဲ ပိုစိပ်လာတယ်။ ရတနာ ကျုပ်ကျောပြင်ကို ကုတ်ခြစ်ပြီး အသက်ရှူသံမြန်လာတော့ ကျုပ် အရှိန်တင်ပြီး တဖန်းဖန်း ဆောင့်လိုးတယ်။ ရတနာ ဆတ်ခနဲတုန်သွားပြန်ပြီ။ ကျုပ်ခါးကို သူ့ပေါင်တွေနဲ့ ညှစ်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ အရှိန်လျော့ပြီး တစ်ချက်ချင်းပဲ အရသာခံလိုးနေတယ်။ နမ်းနေတာရပ်ပြီး မျက်စိမှိတ်ကာ အမောဖြေနေတဲ့ ရတနာမျက်နှာ နုနုလေးကို ကြည့်နေလိုက်တယ်။ ရတနာမျက်လုံးပွင့်လာတော့ သူ့မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်နေတဲ့ ကျုပ်ကို ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ မျက်စောင်းထိုးတယ်။ ကျပ်လဲ ရတနာ့ မျက်နှာပြင်အနှံ့ကို နှာခေါင်းနဲ့ ဖိဖိနမ်းပစ်တယ်။ ရတနာက မျက်နှာလေးမော့ကာ အနမ်းခံနေပြီး ကျုပ်နမ်းပြီးတော့ ရတနာက ကျုပ်မျက်နှာကို အဓိပ္ပါယ်ဖော်ရခက်တဲ့ မျက်လုံးလေးနဲ့ ကြည့်နေတယ်။ နူးနူးညံ့ညံ့ ရီဝေဝေလေး ကြည့်နေတဲ့ ရတနာ့ကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး နဖူးလေးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းလိုက်တယ်။
“ရတနာ… အကိုငေးခဲ့ရတဲ့ ရတနာ့ဖင်လေးကို ကြည့်ပြီး လိုးချင်တယ်… ကုန်းပေးအုံးနော်…”
“အင်း… ကိုကြီးသဘော…”
ကျုပ် ရတနာ့ကိုယ်ပေါ်က ထလိုက်ကာ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကိုချွတ်တော့ ရတနာ့စောက်ဖုတ်မှာ အရည်တွေပေကျံနေတာ မနည်းမနောပါလား။ ရတနာက ချက်ချင်းပဲထပြီး ကျုပ်ကို လေးဘက်ထောက်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ဖွေးဥနေတဲ့ ရတနာ့ တင်သားလုံးလုံးလေးတွေကိုမြင်တော့ နမ်းချင်လာတာနဲ့ ရတနာ့ တင်ပါးတွေကို နှုတ်ခမ်းနဲ့လိုက်နမ်းပစ်တယ်။ ရတနာက ကျုပ် သူ့ဖင်ကို နမ်းနေတာ လှည့်ကြည့်နေတယ်။ ပြီးတော့ သူ့စောက်ဖုတ်မှာ ပေပွနေတာလေးတွေကိုလဲ လျာနဲ့ လိုက်ယက်ပေးလိုက်သေးတယ်။ ပြီးမှ ကုန်းပေးထားတဲ့ ရတနာ့အနောက်မှာ မုဆိုးဒူးထောက်ပုံစံ နေရာယူလိုက်ပြီး စောက်ပက်ထဲ လီးကို တစ်ရစ်ချင်းဖိသွင်းသွားလိုက်တယ်။ ဆီးခုံနဲ့တင်ပါး ဖိကပ်သွားတာနဲ့ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီး ရတနာ့စောက်ပက်ကို ပြန်စပြီးလိုးတယ်။
“ကောင်းလိုက်တဲ့… ရတနာ့စောက်ပက်ကွာ… အင့်… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… ရတနာ ခံနိုင်လား… အကို ဆောင့်မယ်နော်…”
“အင့်… ဟင်း… ဆောင့်… ကိုကြီးစိတ်ကြိုက်ဆောင့်… လိုး… ရတယ်… ရတနာ့ကို မညှာနဲ့… အင့်.. ဟင်း…”
“ပြီးရော… ”
ကျုပ်လဲ ရတနာ့ကို မညှာတော့ဘဲ အသားကုန် ကြုံးလိုးတော့တယ်။ ရတနာက အပြီးမြန်တယ်။ ကျုပ်လဲ တရစပ် ဆောင့်လိုးတယ်။ ရတနာ လက်လေးတွေကွေးကျသွားပြီး ဖင်ပူးတောင်းလေး ဖြစ်သွားပေမယ့် ကျုပ်မနားတမ်းဆက်လိုးတယ်။ ကျုပ်က အနားမပေးတော့ ရတနာလဲ အနားမရဘဲ မကြာမကြာပြီးနေတယ်။ ကျုပ်လီးကိုလဲ ရတနာ့စောက်ပက်က ညှစ်ထားလိုက်တာ ကောင်းလွန်းလို့ပြီးချင်လာပြီ။ ဖင်ပူတောင်းထောင်ပေးထားတဲ့ ရတနာ့အနောက်မှာ ခွရပ်ပြီး ကြုံးလိုးပစ်တယ်။
“ကိုကြီး အား… ရတနာ့အထဲမှာပြီးပေးနော်… အင့်… ဟင်း…”
“ဖြစ်ပါ့မလား…”
“ဖြစ်တယ်… ရတနာ အကာအကွယ်လုပ်ထားတယ်…. အင့်… ဟင်း… ရှီး…”
ကျုပ်လဲ ရတနာက အကာအကွယ်လုပ်ထားတယ်ဆိုတော့ ရတနာ့စောက်ပက်ထဲမှာပဲ ပြီးလိုက်တော့တယ်။ ကျုပ်ပြီးလို့ ရတနာ့ စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကိုချွတ်လိုက်တော့ ရတနာ တစောင်းလေးလဲကျသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ရတနာ့ခြေရင်းမှာ ခဏအမောဖြေနေရသလို ရတနာကတော့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ တစောင်းလေး မှိန်းနေတယ်။ ကျုပ် ခဏနားပြီးတော့ တစ်ရှူးလေးယူကာ ရတနာ့စောက်ဖုတ်က စီးကျပေပွနေတာကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။ ဒီတော့မှ ရတနာက ကျုပ်ကို မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တယ်။ ရတနာ့စောက်ဖုတ် သန့်ရှင်းပြီးတော့ ကျုပ်လီးကိုလဲ သုတ်သင်သန့်ရှင်းရပြန်တာပေါ့။ ကျုပ်တို့ ထိုင်စကားပြောတာနဲ့တင် အချိန်က အတော် ကြာသွားတာဆိုတော့ ဆက်လိုးရင် တအားကြာမှာစိုးလို့ ရပ်လိုက်တာ။ တကယ်တော့ ရတနာ့စောက်ဖုတ်က ကျပ်စီးနေပြီး တကယ်လိုးလို့ကောင်းလို့ ထပ်လိုးချင်သေးတာ။ ရတနာ့ကို လက်ဆွဲထူတော့မှ ရတနာက ထထိုင်တယ်။ ကျုပ်က ရတနာ့ကို ပေါင်ပေါ်စွေ့ခနဲ တစောင်းလေးတင်လိုက်ပြီး ထိုင်စေလိုက်တယ်။ သူ့ပင်တီလေးကို ခြေထောက်ကနေစွပ်ပေးတယ်။
“ရတနာ…”
“ဘာလဲ…”
“ဟော… လေသံကဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ရွှတ်ရွှတ်…”
“သွားပါ… သူ လိုးပြီးသွားတော့ ပြန်လွှတ်ချင်ပြီပေါ့…”
ကျုပ် ရတနာ့ကိုယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲမှာ ပွေ့ဖက်ထားလိုက်တယ်။
“ဘာလို့အဲ့လိုပြောရတာလဲ ရတနာရယ်… ကိုကြီးနဲ့ရတနာ ဒီကိုရောက်နေတာ ကြာပြီလေ… ဒါကြောင့်ပါ…”
“ဟင့်… ကိုကြီး ရတနာ့ကို လိုးဖူးသွားပြီဆိုတော့ ထပ်မလိုးချင်တော့ဘူးမလား…”
“ဟာ… ရော့ကွာ ဒီမှာကိုင်ကြည့် သိပ်မပျော့သေးဘူးတွေ့လား… ရတနာ့ကို လိုးလို့မဝသေးဘူး သိရဲ့လား…”
ကျုပ်လဲ ရတနာ့လက်ထဲ ကျုပ်လီးကိုထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်လီးက မပျော့မမာလေးဖြစ်နေတာ ရတနာက စမ်းမိသွားတယ်။ ကျုပ်လီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း
“လိုးချင်ရင်လဲ လိုးပေါ့ ကိုကြီးရယ်… ဒီလိုအခွင့်အရေးရဖို့က လွယ်တာကျလို့… ဖေဖေက ရတနာ့ကို မျက်လုံးဒေါက်ထောက်ကြည့်နေတာ ကိုကြီးလဲ သိသားနဲ့…”
“ရတနာရယ်… နောက်နေ့ ဘော့စ်လာပြီး ရတနာဘယ်အချိန်ပြန်လဲဆိုမှ ဘော့စ်က သိသွားပြီး ရတနာနဲ့ နောက်ထပ်အခွင့်အရေးမရတော့မှာ စိုးရိမ်တာ… အကိုက ရတနာ့ကို နောက်ထပ် ခဏခဏချစ်ချင်သေးတာ…”
“ဒါဆို ဒီလိုလုပ်ရအောင်…”
ရတနာက ကျုပ်ပေါင်ပေါ်ကထပြီး သူ့ဘရာကိုပြန်ဝတ်တော့ ကျုပ်လဲ ဘရာချိပ်ကို တပ်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့ကိုယ်ကျပ်ဂါဝန်ကို ပြန်ဆွဲတင်တော့ ကျုပ်လဲ ဇစ်ကူဆွဲပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ပြန်ဝတ်ပြီး ဘောင်းဘီစွပ်လိုက်ကာ ဇစ်ဆွဲတင်မယ်လုပ်မှ ရတနာက
“ဟိုးထားဆရာ…”
ရတနာက ဇစ်မဆွဲစေဘဲ ဘောင်းဘီထဲကအတွင်းခံကို အောက်သို့တွန်းချပြီး လီးကို ဘောင်းဘီအပြင်ထုတ်လိုက်တယ်။ကျုပ်လီးက ဘောင်းဘီဇစ်ပေါက်ကနေ အပြင်ထွက်နေတာပေါ့။
“ကိုကြီးလီး သေသေချာချာ တောင်လာအောင် ရတနာစုပ်ပေးမယ်… ကိုကြီး အင်္ကျီဝတ်ထားလိုက်…”
ရတနာက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျုပ်အရှေ့မှာ ထိုင်ချပြီး လီးစုပ်လျှက် ကျုပ်အင်္ကျီကို လှမ်းပေးတယ်။ ကျုပ်က အင်္ကျီကို ယူလိုက်ပြီးဝတ်တော့ ရတနာက သူ့ပင်တီကို ပြန်ချွတ်နေပြန်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲကို သူ့ပင်တီထည့်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ အင်္ကျီကြယ်သီးကို သေသေချာချာပြန်တပ်ပြီး အင်္ကျီအောက်နားတွေကို ဘောင်းဘီထဲ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ထိုးထည့်ပြီးချိန် ကျုပ်လီးကလဲ ရတနာ့အပြုအစုအောက်မှာ မာန်အပြည့်နဲ့ ပါးပြင်းထောင်နေခဲ့ပြီ။ ရတနာက ကျုပ်လီးကို ပါးစပ်ကချွတ်ပြီး အခင်းကို ခေါက်သိမ်းဖို့ ယူလိုက်တယ်။
“ရတနာ အကိုသိမ်းမယ်လေ…”
“ရတယ်… အချိန်မရဘူးဆို… ကိုကြီးလီး ရတနာအဖုတ်ထဲထည့်ပြီးလိုးတော့…”
ရတနာက ကျုပ်ကို မတ်တပ်ရပ်ကုန်းပေးရင်း အခင်းကိုခေါက်နေတော့ ကျုပ်လဲ ရတနာ့စောက်ဖုတ် ကျပ်စီးစီးလေးထဲကို လီးထည့်လိုက်တော့တယ်။ ရတနာ့ ခါးလေးကို ထိန်းကိုင်ထားပေးပြီး ရတနာ့ကို ရပ်ပြီးလိုးတယ်။ ရတနာကလဲ အလိုးခံရင်းနဲ့ အခင်းလေးကိုခေါက်ပြီး တစ်ရှူးဘူးလေးနဲ့ အခင်းလေးကို ပလပ်စတစ်ပုံးထဲ ပြန်သွားထည့်တော့ လိုးရင်းတန်းလန်းပဲ လိုက်သွားရတယ်။ ပြီးတော့ ရတနာက တံခါးပေါက်ဆီကို ကုန်းကုန်းလေး ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်သွားတော့ ကျုပ်လဲ ခါးကိုင်ကာလိုးရင်း ရတနာ့နောက်က လိုက်သွားတယ်။ တဲခါးသော့ဖွင့်ပြီး အတွင်းကိုဝင်တော့ ကျုပ်လဲ လိုက်ဝင်ပေါ့။ သော့ပြန်ခတ်ပြီးတာနဲ့ ရတနာက ဓာတ်လှေကားကို ခေါ်လိုက်တယ်။ ရတနာက ဓာတ်လှေကားအပေါက်နားမှာ ရပ်ပြီး အလိုးခံနေတယ်။ ဓာတ်လှေကားရောက်လာတော့ ရတနာက ဓာတ်လှေကားတံခါးကို ပြန်မပိတ်အောင် လက်နဲ့ ဖိထားပြီး ဆက်အလိုးခံတယ်။ သူ တစ်ချီပြီးကာနီးပြီမို့ မရွှေ့ချင်တော့ဘူးလေ။
“ဆောင့်… ကိုကြီး… ဆောင့်… ရှီး… ရတနာ ပြီးတော့မယ်…”
“အင်း… အရမ်းကောင်းတယ်ရတနာရယ်… နောက်လဲ အခြေအနေပေးရင် လိုးရအောင်နော်…”
“အင်း… ကိုကြီးလိုးသမျှ… ရတနာခံမှာပဲ… အ…ဟား… အီး…. ကိုကြီးရေ…”
ရတနာ ကိုယ်လေးတုန်သွားပြီး ခြေထောက်လေးပါ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်။ ရတနာ တုန်တုန်ရီရီနဲ့ပဲ ဓာတ်လှေကားထဲ လျှောက်ဝင်သွားတယ်။
“ရတယ် ကိုကြီး… မနားနဲ့ ဆက်လိုး… ကိုကြီး ပြီးအောင်သာလိုး…”
ဓာတ်လှေကား တံခါးပိတ်သွားတာနဲ့ ရတနာက ဘေ့စ်မန့်ကိုနှိပ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ အချိန်လုရမှာမို့ ရတနာ့ကို ဓာတ်လှေကားထဲမှာ ဆက်လိုးတယ်။
“ရတနာ ကြားထဲမှာ လူဝင်လာရင် ဒုက္ခပဲ…”
“ပိုရင်ခုန်ရတာပေါ့ ကိုကြီးရယ်… အင့် ဟင်း… ဆက်သာလိုး…”
ကျုပ်လဲ သက်ပြင်းချရင်း  ဆက်လိုးတယ်။ ရတနာကလဲ ဓာတ်လှေကားနံရံကို လက်ထောက်ပြီးဖင်ကိုပစ်ပေးထားတယ်။ ကျုပ်လဲ မြန်မြန်ပြီးဖို့ စိတ်နှစ်ရတယ်။ ကံကောင်းချင်တော့ ဓာတ်လှေကားက ကြားထဲမှ မရပ်ဘဲ ဘေ့စ်မန့်ကို တန်းရောက်သွားတယ်။ ဓာတ်လှေကားထဲက ဖြည်းဖြည်းချင်း ထွက်ကြရင်း လိုးသွားကာ ကားပါကင်ထဲက တိုင်အကွယ်ကို ဝင်လိုက်တယ်။ တိုင်အကွယ်ကိုရောက်တာနဲ့ ရတနာ့စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ရတနာ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲလှည့်လိုက်တယ်။ ရတနာ့ ပေါင်တစ်ချောင်းကို ကိုင်မြှောက်လိုက်ပြီး သူ့စောက်ပက်ထဲ လီးကို ထိုးထည့်ကာ လိုးရင်း နမ်းလိုက်တယ်။
“အာ့… ရှီး… ကိုကြီးရယ်… ပြွတ်…”
“ပြွတ်… ရတနာ့မျက်နှာလေးကြည့်ပြီး လိုးရမှ အရသာရှိတာ ရတနာရဲ့.. ချောလိုက်တာကွာ… အင့်… ရှီး…”
“ပြွတ်… ဟင့်… ကိုကြီးရယ်…”
“ပြွတ်… ရတနာရယ်… နောက်ဆို ရတနာ့ကိုမြင်တာနဲ့ လီးတောင်နေတော့မှာပဲ…”
“ဟင့်… ရတနာလဲ ကိုကြီးနဲ့တွေ့ရဖို့ ကြိုးစားမှာပါ… ဟူး… ရတနာ နီးလာပြန်ပြီ…”
“ရတနာရယ်… အတူတူပြီးရအောင်… ရတနာ့စောက်ပက်က ကိုကြီးလီးကို အရမ်းညှစ်တာပဲ… အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ…”
“ကိုကြီးလီးက အရမ်းကြီးတာကိုး… ကိုကြီးနဲ့လိုးရတာ… အရမ်းအားရတာပဲ… ဆောင့်… ဆောင့်… အဲ့လို့ သားအိမ်ထိအောင်ပစ်ဆောင့်…. အူး… စစ်…”
ကျုပ် ရတနာ့ နောက်ပေါင်တစ်ချောင်းကိုပါမလိုက်ပြီး ရတနာ့ကို ဒူးခေါက်ကွေးကနေပွေ့ချီကာ အားရပါးရ ပစ်ဆောင့်တယ် ရတနာလဲ ကျုပ်လည်ပင်းကိုတွဲခိုရင်း ညည်းတာ ခေါင်းလေးကို ခါရမ်းနေတာပဲ။
“ဟူး… ရတနာ… အကိုပြီးပြီ…”
“အာ့… ရှီး… ရတနာလဲ ထွက်ပြီ ကိုကြီးရယ်… ဟူး… အထဲမှာ နွေးသွားတာပဲ…”
ရတနာလဲ ကျုပ်ကိုတင်းတင်းဖက်ပြီး ကျုပ်ပခုံးပေါ် မေးတင်ကာ လီးစွပ်လျှက် ငြိမ်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ရတနာ့ကို ချီလျှက်ပဲ ရတနာ့ကျောနဲ့ နံရံကို မှီထားရတယ်။ ခဏကြာတော့မှ
“ရတနာရယ်… ပြွတ်… ပြန်တောင်မလွှတ်ချင်ဘူးကွာ… ရတနာ့စောက်ဖုတ်ထဲကလဲ လီးကို မချွတ်ချင်ဘူး…”
“ပြွတ်… ခစ် ခစ်… ရတနာလဲ အတူတူပါပဲကွာ… ကိုကြီးနဲ့ ဒီအတိုင်းသာ နေလိုက်ချင်တယ်… ပြွတ်…”
“ပြွတ်… ဒါပေမယ့်လဲ နားမှဖြစ်တော့မယ်… ဗိုက်တောင်ဆာလာသလိုပဲ… ဟာ ထမင်းစားချိန်ကျော်နေပြီကိုး… ဒါကြောင့် ဓာတ်လှေကားက လူရှင်းနေတာ…”
ကျုပ်လဲ ရတနာ့ကို အသာချပေးပြီး လက်က မမသူဇာပေးထားတဲ့နာရီလေးကို ကြည့်လိုက်မှ သိလိုက်တယ်။ ရတနာ့ စောက်ပက်ထဲက လီးကျွတ်သွားတော့ ကျုပ်လရည်တွေပြန်ထွက်ကျလာတယ်။
“ကားထဲမှာ တစ်ရှူးပါတယ်မလား…”
“တစ်ရှူးမလိုပါဘူးကိုကြီးရယ်… ခစ် ခစ်..”
ရတနာက ကျုပ်ဘောင်းဘီအိပ်ကပ်ထဲက သူ့ပင်တီကိုနှိုက်ယူလိုက်ပြီး ကျုပ်အရှေ့မှာ ထိုင်ချကာ ကျုပ်ရဲ့ အရည်တွေ ပေကျံနေတဲ့လီးကို သူ့လျာနဲ့ ယက်ပေးရင်း သူ့စောက်ပက်ကိုလဲ ပင်တီနဲ့ သုတ်နေတယ်။ ရတနာက ကျုပ်လီးကို လျာလေးနဲ့ယက်ပေးရင်း ပါးစပ်လေးနဲ့ပါငုံစုပ်လိုက်သေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ရတနာ့ကို ထူလိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူလိုက်တယ်။
“ပြွတ်… ရတနာရယ်… အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ…”
ပြီးတော့ ရတနာ့အရှေ့မှာ ထိုင်ချပြီး ရတနာ့ပေါင်တစ်ချောင်းကို ပခုံးပေါ်မတင်ကာ ရတနာ့စောက်ပက်လေးကို လျာလေးနဲ့ လိုက်ယက်ပေးတယ်။ ပြီးတော့မှ ရတနာ့ စောက်ခေါင်းထဲကို လျာလေးချွန်ပြီး ထိုးထည့်ပစ်တယ်။
“အူး… စစ်… ကိုကြီးရယ်… ရတနာ စိတ်ပါလာရင် ထပ်လိုးခိုင်းမှာနော်… ”
“ပြွတ်… ရွှတ်….”
ကျုပ်လဲ ဒီတော့မှ ရပ်လိုက်ပြီး ရတနာ့စောက်ဖုတ်လေးကို နှာခေါင်းနဲ့ဖိနမ်းပြီးမှ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ ကျုပ်လီးကို ဘောင်းဘီထဲ ပြန်ထည့်ရပြီပေါ့။ ရတနာက သူ့ကိုယ်ကျပ်ဂါဝန်လေးကို ဆွဲချပြီးတော့ ကျုပ်လက်ကိုဆွဲကာ သူ့ကားရှိရာဆီ လျှောက်သွားတယ်။ ရတနာက အခုအချိန်အထိ သူ့ပင်တီကို ပြန်မဝတ်ရသေးဘူး။ ကားဆီကိုရောက်တော့ ကားတံခါးကို ဖွင့်လိုက်တယ်။
“တက်လေ ကိုကြီး ထမင်းသွားစားရအောင်…”
“အင်း… ဗိုက်ဆာနေတာနဲ့ အတော်ပဲ…”
ကျုပ်လဲ ကားပေါ်တက်လိုက်တယ်။ ကားပေါ်ရောက်တော့မှ ရတနာက တာဝါလေးကမ်းပေးလို့ ကျုပ်လဲ မျက်နှာကို သုတ်သင်သန့်စင်လိုက်တယ်။ ရတနာကလဲ ရေးဘူးလေးနဲ့ ပလုတ်ကျင်းပြီး ကျုပ်ကိုရေဘူးပေးတော့ ကျုပ်လဲ ပလုတ်ကျင်းရတာပေါ့။ ပြီးမှ သူ့ပင်တီကို ပိုက်ဆံလွယ်အိတ်လေးထဲ ထည့်သိမ်းပြီး ကားကို မောင်းထွက်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ ရတနာ့ကိုကြည့်ပြီး ပြုံးမိတယ်။ ရတနာက ကားမောင်းရင်း ပြုံးစိစိနဲ့ သူ့ဂါဝန်ကိုလှန်တင်ပြီး ပေါင်လေးကားထားတယ်။
“ရတနာနော်… ဟင်း… ဟင်း…”
“ခစ် ခစ်… ဘာဖြစ်တာလဲ… စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘူးလား… ဟိ…”
“ရတနာ ဒီအတိုင်းကြီး လျှောက်သွားမလို့လား…”
“လျှောက်မသွားပါဘူး… ကိုကြီးနဲ့ ထမင်းစားပြီးရင် အိမ်ပြန်တော့မှာ… ခိခိ…”
“မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ… ရတနာ့အဖုတ်လေးကိုင်ထားမယ်…”
“ခိခိ…. ကိုင်ပေါ့ ကိုင်စေချင်လို့ လှန်ပေးထားတာ…”
ကျုပ်လဲ လက်တစ်ဖက်က ရတနာ့စောက်ဖုတ်လေးကို ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ လက်ညှိုးလက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူးပြီး စောက်ပက်ထဲ ဝင်သလောက် ထိုးထဲ့လိုက်တယ်။ စောက်မွှေးနုနုလေးတွေကိုလဲ အုပ်ထားတဲ့လက်နဲ့ပွတ် နေတယ်။ ရတနာ့ စောက်ဖုတ်က အရည်လိုက်လာပြီ။
“ကိုကြီးနဲ့မှ ဘာလို့ စိတ်တအားထနေမှန်းမသိပါဘူး… ရှီး…”
“လမ်းကိုလဲကြည့်အုံး တော်ကြာ နှစ်ယောက်သားဂိနေအုံးမယ်…”
“အင်းပါ… ကိုကြီးသာ အစိကိုမပွတ်နဲ့…”
“အင်း… စောက်ခေါင်းထဲကိုပဲ ကလိမယ်… ကောင်းလား…”
“အွန်း… ကောင်းတယ်… ခစ် ခစ်… ကိုကြီးလီးကြီးက ရုန်းကန်နေပြီ… သနားပါတယ်…”
“ရတနာက စိတ်ပါအောင်ဆွနေတာကိုး… ရတနာ့ကို တစ်နေကုန် စိမ်လိုးပစ်မိတော့မယ်…”
“စိန်ခေါ်ရင် တိမ်ပေါ်အထိလိုက်မှာနော်… ဟင်း ဟင်း… အင်း… ”
ရတနာလဲ ကားကိုထိမ်းမောင်းရင်း ဆိုင်ကောင်းကောင်း တစ်ဆိုင်မှာရပ်လိုက်မှ ကျုပ်လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်လက်မှ ပေနေတဲ့ ရတနာ့စောက်ရည်ကို ပါးစပ်ထဲလက်ထည့်ပြီး စုပ်ယူလိုက်တော့ ရတနာက မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့ ကျုပ်ကိုကြည့်ပြီးပြုံးတယ်။ ကျုပ်လက်မောင်းကိုလဲ ဖတ်ခနဲမြည်အောင် ရိုက်လိုက်သေးတယ်။ သူ့ဂါဝန်အောက်ပိုင်းကို ပြန်ဆွဲချပြီး ကားပေါ်ကဆင်းတော့ ကျုပ်လဲ ကားပေါ်ကဆင်းတယ်။ ပြီးတော့ ချောင်ကျကျဝိုင်းတစ်ဝိုင်းမှာထိုင်ပြီး အစားအသောက်တွေမှာစားကြတယ်။
“လက်ရှိရည်းစားနဲ့က ပြတ်သွားပြီလား…”
“အွန်း… ဖေဖေနဲ့ဖြစ်ပြီးကတည်းက ဖြတ်လိုက်ပြီ… အစကတော့ မချစ်ပေမယ့် အထိအတွေ့လေးကို သာယာမိသေးတယ်… ဖေဖေနဲ့ဖြစ်ပြီးတော့ လုံးဝကိုခံစားချက်မရှိတော့တာနဲ့ ဖြတ်လိုက်တော့တာ… ဟိုတစ်လောကပဲ မိန်းမရသွားပြီ ကြားတယ်…”
“ကောင်းပါတယ်… ရတနာ တကယ်ချစ်တဲ့သူ တစ်နေ့တွေ့လာမှာပါ…”
“အင်း… ရတနာလဲ အဲ့လိုပဲထင်ပါတယ်… ဖေဖေကတော့ ရတနာ့ကို အပျိုကြီးလုပ်စေချင်ပေမယ့် တစ်ဦးတည်းသောသမီးဖြစ်နေတော့ အိမ်ထောင်ချပေးမှတော့ ရမယ်တဲ့… ဒါမှ ရတနာ့ကိုလဲ စိတ်ချရမယ်… သူလဲ မျိုးဆက်လေးတွေရလာမှာတဲ့…”
“အင်းပေါ့… ဒါလဲဟုတ်တာပဲ… ရတနာက ဘော့စ်ရဲ့အမွေကို ဆက်ခံရမှာဆိုတော့… အိမ်ထောင်ဘက်ကိုတော့ သေချာရွေးရလိမ့်မယ်… စိတ်အလိုမလိုက်နဲ့ပေါ့… ချစ်တာနဲ့ ဘဝနဲ့တော့ တစ်ထပ်တည်းဘယ်ကျလိမ့်မလဲ… ကိုယ်ကချစ်ပေမယ့် ကိုယ့်မိဘစီးပွားရေးကို ဦးဆောင်နိုင်မယ့်သူမဟုတ်ရင်… ဘော့စ်တည်ဆောက်ထားတာတွေက အကုန်ယိုင်နဲ့ကုန်မှာ…”
“ဟုတ်တယ်… ရတနာလဲ အဲ့လိုတော့တွေးမိပါတယ်… တကယ်အရူးအမူး ချစ်တဲ့သူ မတွေ့သေးတာကြောင့်လဲ ဖြစ်မယ်ထင်တယ်…”
“ဒါနဲ့ ပြတ်သွားတဲ့ကောင်လေးကရော ဘယ်လိုမျိုးလဲ…”
“သူက ရတနာ့ကို အရမ်းတော့ဂရုစိုက်ပါတယ်… ရတနာ သေဆိုသေ ရှင်ဆိုရှင် ဆိုသလိုမျိုးပေါ့… ကြည့်ရတာတော့ ရတနာ့ကို ဦးဆောင်ပြီး အကြံဉာဏ်တွေ ပေးနိုင်မယ့်သူ မဟုတ်ပါဘူး…”
“အင်း… ဒါဆိုလဲ မြန်မြန်လမ်းခွဲတာ ကောင်းပါတယ်… ရတနာ့သူငယ်ချင်းတွေထဲမှာရော… ရတနာ့ကိုစိတ်ဝင်စားတဲ့သူမရှိဘူးလား… ရတနာကလဲ နည်းနည်းစိတ်ဝင်စားတဲ့သူပေါ့… အကိုသာ ရတနာ့သူငယ်ချင်းဆိုရင် ရတနာ့လို အရမ်းလှတဲ့သူကို သူငယ်ချင်းတော်ရတာ မချစ်မိပဲ နေမှာမဟုတ်ဘူး…”
“ဟင်း ဟင်း… ကိုကြီးက အရမ်းမြှောက်တာပဲ… ထမင်းက ရတနာကျွေးမှာပါ…”
“မကျွေးလို့လဲမရဘူးလေ… အိတ်ထဲမှာက နည်းနည်းပဲပါတာ… အစီစဉ်မရှိဘဲ ဒီကိုရောက်လာတာ… ပိုက်ဆံက ရုံးမှာကျန်ခဲ့တယ်… ဒါနဲ့ ခုနကမေးတာကို ဖြေပါအုံး…”
“သူငယ်ချင်းတွေထဲမှာ ရတနာ့ကို စိတ်ဝင်စားတဲ့သူတွရှိပေမယ့် ရတနာ့ကို ရည်းစားစကားပြောရင် သူငယ်ချင်းအဖြစ်ကပါ သေခန်းပြတ်လို့ပြောထားတော့… ဘယ်သူမှ မပြောရဲကြဘူးလေ… ဟီး ဟီး… ရတနာနည်းနည်းစိတ်ဝင်စားတဲ့သူတော့မရှိပါဘူး… အားလုံးက သူငယ်ချင်းလိုပဲသဘောထားတာ…”
“အင်း… ဒီလိုဆိုရင် ရတနာက တော်တော်လေး စိတ်တည်ငြိမ်တဲ့အထဲမှာပါတာပဲ… ရတနာ့နှလုံးသားကို ဘယ်သူများလှုပ်နှိုးမလဲဆိုတာ… အကို တကယ်စိတ်ဝင်စားတယ်… ရတနာ့ စိတ်ထဲက ဘယ်လိုမှ မချစ်မိအောင် မထိန်းနိုင်ဘဲ ရင်ခုန်သွားမယ့်သူမျိုးပေါ့… ”
“ရတနာ မချစ်မိအောင်မထိန်းနိုင်ပဲ… ရင်ခုန်သွားမယ့်သူ…”
ရတနာက ကျုပ်ကို ရုံးအနားအထိပြန်ပို့ပေးပြီးမှ ပြန်သွားတယ်။ အဲ့နေ့က ဘော့စ် တစ်နေကုန်ရုံးကိုမလာတော့ ကိစ္စတွေက အေးအေးဆေးဆေးပဲ ရှိနေခဲ့တယ်။

(အခန်း ၂၄/၅)

အဲ့နေ့ညနေ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သမီးလေးက ကျူရှင်မပြီးသေးလို့ အိမ်ပြန်မရောက်သေးဘူး။ ကျုပ်လဲ ရေမချိုးခင် ရင်အေးကို တစ်ချီကောင်းကောင်း လိုးလိုက်သေးတယ်။ သမီးလေးက တူလာအိပ်နေတော့ ကျုပ်တို့ လင်မယားလဲ လိုးဖို့က အကြပ်ရိုက်နေတာ။ သမီးလေးကိုလဲ အတူလာမအိပ်ဖို့ မပြောရက်ဘူးလေ။ သမီးလေးကို ဘေးမှာထားပြီး လိုးကြဖို့လဲ အဆင်မပြေဘူး။ ဒီတော့ ကျုပ်အခုလို ရုံးကပြန်လာချိန်လိုးရင် ရင်အေးကလဲ လုပ်လက်စတွေ အကုန်ပစ်ချပြီး ခံတာပဲ။ ကျုပ်ဇနီးလေးနဲ့ ကျုပ်ရဲ့အချစ်တွေကတော့ ပိုမိုခိုင်မြဲနေဆဲပဲ။ တစ်ချီကောင်းကောင်း လိုးပြီးမှ ရေချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး သမီးလေးကိုကြိုဖို့ ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ ထွက်ခဲ့တယ်။ သမီးလေး စာသင်လို့မပြီးသေးခင် အိမ်ထဲဝင်တော့ မြရည်နှင်းက သူ့တူ ကျုပ်သားလေးကိုထိန်းလို့။ ကလေးကလဲ သွေးကစကားပြောတယ်ထင်ပါ့။ ကျုပ်ကိုတွေ့ရင် ကျုပ်အနားကပ်တယ်ဗျ။ အခုလဲကြည့်လေ သူ့အဒေါ်နဲ့ ဆော့နေရာကနေ ကျုပ်လာတော့ ကျုပ်ကိုလာပြီး လက်ဆွဲခေါ်တယ်။
“လေးလေး… လာလေ သားနဲ့အတူကစားရအောင်… မမက မပြီးသေးဘူးမလား…”
“ကစားမှာပေါ့ကွ…”
ကိုယ့်သားက ကိုယ့်ကို လေးလေးလို့အခေါ်ခံရတာလဲ ရင်ထဲမှာ အောင့်သက်သက်နဲ့ဗျ။ ဒါပေမယ့် မတတ်နိုင်ဘူးလေ။ ကိုယ်ပြုသည့်ကံပဲပေါ့။ ကျုပ်လဲ ကလေးဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး မြရည်နှင်းနဲ့အတူ ကလေးအလိုကျ ကစားပေးမိတယ်။ မသိရင် လင်မယားနှစ်ယောက်က သားကို အတူထိန်းနေသလိုပါပဲ။ အဲ့လိုအတွေးဝင်လာလို့ မြရည်နှင်းကို လှမ်းကြည့်မိတော့ နှစ်ယောက်သား အကြည့်ချင်းဆုံသွားကြတယ်။ မြရည်နှင်းက မျက်နှာလေး ရဲသွားကာ မျက်လွှာချပြီး ခေါင်းငုံ့လိုက်တယ်။ ခဏနေလို့ ခြေသံကြားတာနဲ့ လှည့်ကြည့်တော့ နွယ်နီတို့လင်မယားနဲ့ သမီးလေး ခင်မွှေးလွန်း။ နွယ်နီ့မျက်နှာက တည်တည်ကလေး ဖြစ်နေပြန်သည်။ နွယ်နီက သမီးလေးကို ပခုံးလေးဖက်လို့ ဝင်လာတာ။
“ကိုဖိုးတေက သားနဲ့ကစားနေတာလား…”
“ဟုတ်တယ်ဗျ… သမီးလေးကို စောင့်ရင်းနဲ့လေ…”
“မြရည်ရယ်… ဖိုးတေကို လက်ဖက်လေးဘာလေးတော့ သုပ်မပေးဘူး…”
“မဟုတ်ပါဘူးနွယ်နီရယ်… ငါက သမီးလေးပြီးတာနဲ့ ပြန်မှာမို့ တမင်မသုပ်ခိုင်းလိုက်တာ…”
ကျုပ်လဲ ပြောရင်း သားလေးရဲ့ပါးကို တရွှတ်ရွတ် နမ်းလိုက်တယ်။
“သား… လေးလေးပြန်မယ်နော်… ပိတ်ရက်ကျမှ အဖော်တွေနဲ့ဆော့ရအောင် လာခေါ်မယ်… ရွှတ်… ရွှတ်…”
“ဟုတ်ကဲ့… လေးလေး… ရွှတ်… ရွှတ်…”
ကျုပ်လဲ သားလေးကိုနှုတ်ဆက်ပြီးမှ နွယ်နီတို့လင်မယားနဲ့ မြရည်ကို နှုတ်ဆက်ပြီး သမီးလေးကျောက ကျောပိုးအိတ်ကို ဖြုတ်ယူလိုက်တယ်။ သမီးလေးကို ပခုံးဖက်လျှက် အိမ်ကိုဲပြန်ဖို့ ဆိုင်ကယ်ဆီကို ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ဆိုင်ကယ်စီးပြီးထွက်လာတော့ ခြံဝမှာ ကောင်လေးတစ်ယောက် ရပ်နေတယ်။ ကျုပ်တို့သားအဖကိုမြင်တော့ ကောင်လေးက သူ့လက်ထဲက စာအုပ်လေးကို သမီးလေးလက်ထဲထည့်ပေးတယ်။
“ငါ နင့်ကိုပြန်ပေးဖို့ မေ့နေလို့..”
“သြော်… ငါက နင်ကူးတာမပြီးသေးဘူးမှတ်လို့ ပြန်မတောင်းတာ… အတော်ပဲ ငါလဲ ဒီည စာလုပ်ရအုံးမယ်…”
“အေးပါ… ကျေးဇူးပဲ ခင်မွှေးလွန်းရေ… အန်ကယ် ကျနော်ပြန်အုံးမယ်ဗျ…”
“အေးအေး… ”
ဒီကောင်လေးက အနောက်လမ်းက ကျုပ်သူငယ်ချင်း စိုးလင်းဦးရဲ့သားဗျ။ ကျုပ်သိတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီကောင်လေးရဲ့ မျက်လုံးတွေက ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေတာ ကျုပ်သတိထားမိတယ်။ ကျုပ်စိတ်ထဲ သမီးလေးကို ကျွဲမြီးတိုနေမိတယ်။ စက်ဘီးလေးစီးပြီးထွက်သွားတဲ့ ကျုပ်သူငယ်ချင်းရဲ့ သားကို တစ်ချက်ကြည့်မိတယ်။ ကျုပ်ဘာမှ မပြောတော့ဘဲ ဆိုင်ကယ်ကိုမောင်းထွက်လိုက်တော့ သမီးလေးက ကျုပ်ခါးလေးကိုဖက်လို့ပေါ့။ ဆိုင်ကယ်မောင်းနေရင်းနဲ့ ရတနာတို့ သားအဖအကြောင်း စဉ်းစားမိတယ်။ ကျုပ်ရော ကျုပ်သမီးလေးကို သမီးတစ်ယောက်ထက် ပိုချစ်နေပြီလား။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ သမီးလေးက အရမ်းငယ်လွန်းသေးတယ်လို့ ထင်နေမိတာပဲ။ ဒါပေမယ့် တကယ်တမ်းအတွေ့အကြုံအရ ငယ်တဲ့သူတွေက ပိုခံနိုင်ရည်ရှိကြပြီး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းကို ပိုလိုချင်ကြတယ်။ ပန်းအိတို့၊ အိန္ဒြာတို့၊ ရတနာတို့၊ နန္ဒာတို့ကိုပဲကြည့်လေ။ ဟင်း… သမီးလေးကို လုပ်လဲမလုပ်ရက် သူစိမ်းလက်ထဲလဲ မပေးရက်ဖြစ်နေပြီ။ ကျုပ် အိမ်ထဲကို ဆိုင်ကယ်မောင်းဝင်လိုက်တယ်။ ဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီးတာနဲ့ သမီးလေးက ကျုပ်လက်မောင်းကိုဖက်ပြီး အိမ်ထဲအတူဝင်တယ်။ ဧည့်ခန်းထဲရောက်တာနဲ့ သမီးလေးက ကျုပ်ကို ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတော့ ကျုပ်လဲ သမီးလေးရဲ့ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ဖက်ထားလိုက်ပြီး တုန့်ပြန်နမ်းလိုက်တယ်။ ကျုပ်လက်က မသိမသာလေး သမီးလေးရဲ့ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်နေမိတယ်။ ကျုပ် ရင်တွေခုန်နေပြီ။
“ပြွတ်… ခဏနေအုံးမီးလေးရာ… ဖေဖေ့ကို ခုနက စိုးနိုင်ဦးရဲ့သားပေးတဲ့ စာအုပ်ပြစမ်း…”
“ဒီမှာလေ ဖေဖေရဲ့ ဘာလုပ်မလို့လဲ…”
ကျုပ် သမီးလေးပြတဲ့ ဧည့်ခန်းဆက်တီစားပွဲပေါ်က စာအုပ်လေးကို ကောက်ယူပြီးခါချလိုက်တယ်။ ဘာမှ ထွက်ကျမလာဘူး။ ကျုပ်လဲ စာရွက်တွေကို တစ်ရွက်ချင်းလှန်ကြည့်တယ်။ သမီးလေးက ကျုပ်ဘေးကနေ လက်မောင်းလေးဖက်လို့ ပြုံးစေစေ့နဲ့ ကြည့်နေတယ်။ စာအုပ်ထဲမှာ သမီးလေးရဲ့ လက်ရေးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေကလွဲလို့ ထူးထူးခြားခြား ဘာမှမတွေ့ရပေ။
“ခစ် ခစ်… ဘာရှာနေတာလဲ ဖေဖေရဲ့…”
“မီးလေးကို ရည်းစားစာ ညှပ်ပေးလိုက်မှာစိုးလို့လေ… ပြီးတော့ ဒီကောင်လေးမျက်လုံးတွေက မရိုးဘူး… သမီးအဲ့ကောင်လေးကို သိပ်အရောမဝင်ရဘူးနော်… ကြားလား…”
“ဖေဖေရာ… သမီးကိုကျောင်းမှာ ဘယ်သူမှစာမပေးရဲပါဘူး… စာပေးရင်လဲ ပေးတဲ့ကောင်ရဲ့စာက ဆရာမ နွယ်နီရဲ့လက်ထဲ ရောက်တာပဲ… ဆရာမသမတာ နှစ်ယောက်သုံးယောက်ခံပြီးကတည်းက ဘယ်ကောင်မှသမီးကို စာမပေးရဲတော့ဘူး… ခိခိ…”
“ဟူး… တော်ပါသေးရဲ့… သီတင်းကျွတ်မှ နွယ်နီ့ကို လက်ဆောင်ကြီးကြီးပေးရမယ်…”
“လာပါဖေဖေရာ ခုနက နမ်းနေတာတောင် ဘယ်ဆီရောက်မှန်းမသိဘူး… ဖေဖေအူတိုနေတာ ကလေးကျနေတာပဲ ခစ်… ခစ်…”
သမီးလေးက ကျုပ်ကိုယ်ကို သူ့ဘက်ဆွဲလှည့်တော့ ကျုပ်လဲ စာအုပ်ကိုပြန်ချပြီး သမီးလေးကို ဖက်ထားလိုက်တယ်။ သမီးလေးရဲ့မျက်နှာ နုနုလေးကို စိုက်ကြည့်မိတော့ သမီးလေးက ရင်အေးလိုပဲ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်လေးနဲ့ အကြည့်ခံတဲ့ အလှမျိုးနဲ့ချောတာဗျ။ ရင်အေးရဲ့ ကိုယ်ပွားလေးလိုပဲ။ တစ်စိမ့်စိမ့်ကြည့်လေ တစိမ့်စိမ့်လှလေပါပဲ။
“မီးလေးကို ဖေဖေက ဘယ်လောက်ချစ်လဲ သိရဲ့လား… ဟင်… ပြွတ်..”
ကျုပ် သမီးလေးရဲ့နှုတ်ခမ်းကို အမြတ်တနိုးပဲ စုပ်ယူနမ်းလိုက်တယ်။ ကျုပ်နဲ့သမီးလေး မျက်လုံးတွေကို ပြိုင်တူပဲ မှိတ်လိုက်မိကြတယ်။ ကျုပ်ရင်တွေခုန်တာမှ တဒိုင်းဒိုင်းပဲ။ သမီးလေးလဲ ကျုပ်လိုပဲ ရင်တွေခုန်နေတာ ကျုပ်သိတယ်။ သမီးလေးက အရင်နေ့တွေထက်ကို ပိုပြီး ရင်တွေခုန်နေတာ။ ရတနာနဲ့ နမ်းလိုက် လိုးလိုက်လုပ်ရတာ စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့ပေမယ့် သမီးလေးလို ရင်မခုန်ခဲ့တာ ကျုပ်အံ့သြမိတယ်။ ကျုပ် သမီးလေးကို နမ်းရင်းပဲ စွေ့ခနဲပွေ့ချီပြီး ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ချလိုက်တယ်။ မျက်လုံးကတော့ မဖွင့်ဘူး။ သမီးလေးကို ကျုပ်ပေါင်ပေါ်မှာ တစောင်းလေးတင်လျှက် လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဖက်ထားသလို ညာလက်ကလဲ ကျုပ်ကိုယ်ကိုဖက်ထားတဲ့ သမီးလေးရဲ့ ဘယ်လက်ကိုယူကာ လက်ချောင်းချင်းယှက်ကာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ သမီးလေးကလဲ ကျုပ်လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။ တော်တော်ကြာနမ်းပြီးမှ အနမ်းရပ်ပြီး မျက်လုံးတွေ ဖွင့်လိုက်ကြတယ်။ ဒီတော့မှ ကျုပ်တို့သားအဖကို အပြုံးလေးနဲ့ ရပ်ကြည့်နေတဲ့ ချစ်ဇနီးလေးရင်အေးကိုမြင်လိုက်ရတယ်။ ကျုပ်လဲ နည်းနည်းတော့ ရှက်သလိုပဲဗျာ။
“မောလိုက်တာဖေဖေရာ… ဟီး… ဖေဖေ့ကို အရမ်းချစ်တယ်… ရွှတ် ရွှတ်… မေမေ့ကို သွားနမ်းအုံးမယ်…”
“ကောင်းပါပြီဗျာ ဖေဖေကလဲ… ဖေဖေ့မွှေးလွန်းလေးကို အရမ်း အရမ်းချစ်… ရွှတ် ရွှတ်…”
သမီးလေးကို ကျုပ်ကိုနမ်းပြီးထသွားတော့ ကျောင်းစိမ်းထမိန်လေး တင်းတင်းစည်းနှောင်ထားတဲ့ သမီးလေးရဲ့ တင်စိုင်လုံးကျစ်ကျစ်လေးက သူ့အရွယ်တန်းတူတွေထဲမှာတော့ အထွားဆုံးဖြစ်မယ်ထင်တယ်။ ကိုယ့်သမီးဖင်ကိုကြည့်ပြီး လီးက ခေါင်းထောင်ချင်သလိုဖြစ်လာတာ ရှက်တောင်ရှက်မိတယ်။ သားအမိနှစ်ယောက် ဖက်ပြီးနမ်းနေတဲ့နေရာ ကျုပ်ထသွားတော့ ကြည့်ပါအုံး ကောက်ချိတ်စွင့်ကားနေတဲ့ ရင်အေးရဲ့ဖင်စိုင်တွေနဲ့အပြိုင် သမီးလေးက ဖူးပွင့်စလေးလို ဖြစ်နေပြီ။ ကျုပ်လဲ နမ်းနေကြတဲ့ မိန်းမနဲ့ သမီးလေးကို ဖက်လိုက်ပြီး သူတို့ပါးလေးတွေကို ရွှတ်ခနဲနမ်းပစ်လိုက်တယ်။ ဒါကျုပ်အမြတ်နိုးဆုံး သူတွေပဲလေ။
“ပြွတ်… ကြည့်ရတာ မီးဖေဖေက မီးကိုနမ်းလို့မဝသေးဘူးထင်တယ်… ခစ် ခစ်…”
“မီးလေးကိုမှ နမ်းမဝတာမဟုတ်ပါဘူးကွာ… ဟောဒီက အေးလေးကိုလဲ နမ်းမဝပါဘူး… ရွှတ် ရွှတ်… ဒီမိသားစုလေးက ကိုရဲ့ အမြတ်နိုးဆုံးပါပဲ အေးလေးရယ်…”
“ခစ် ခစ်… ဒါဆိုလဲ မီးရေချိုးလိုက်အုံးမယ်… မေမေ့ကို တစ်ဝနမ်းထားနှင့် ရွှတ်… ရွှတ်…”
ကျုပ်တို့ပါးနှစ်ဖက်ကို နမ်းပြီး သူ့ကျောပိုးအိတ်လေးကိုယူကာ သမီးလေးက ပျော်ရွှင်မြူးတူးစွာ အပေါ်ထပ်ကို တက်သွားတော့ ကျုပ်တို့လင်မယား သမီးလေးကို ငေးကြည့်နေမိတယ်။ ပြီးတော့ လင်မယားနှစ်ယောက် မီးဖိုခန်းဆီကို ထွက်လာလိုက်တယ်။
“ကိုရယ်… ကိုယ့်သမီးဖင်ကိုလဲ ဖြည်းဖြည်းငမ်းပါ… ခစ်ခစ်… ဘယ်လိုလဲ အခုအေးပြောတာ ယုံပြီမလား…”
“အင်း… ဟုတ်တယ် သမီးလေးက တကယ်ပဲ သူများထက်ပို ဖွံ့ဖြိုးနေတာပဲ… ဒါပေမယ့် သမီးလေးကို ကလေးဆိုတဲ့ အမြင်ကိုလဲ မဖျောက်နိုင်သေးဘူး…”
“လောစရာ မလိုပါဘူးကိုရယ်… သမီးလေးကလဲ သူလိုချင်တာ ရနေတော့… တစ်ဆင့်ချင်းပဲ တိုးလာမှာပါ… ဒါနဲ့နေပါအုံး… သမီးလေးက ဒီနေ့ အရမ်းကိုရွှင်မြူးနေတာ… ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ…”
“ဒီလိုအေးရ… xxx…”
ကျုပ်လဲ သမီးလေးကို ဟိုကောင်လေး စာအုပ်ပြန်ပေးတာကစပြီး အူတိုမိတာတွေ ရင်ခုန်မိတာတွေကို ပြောပြလိုက်တယ်။
“ဪ… ဒါကြောင့်ကိုး… သမီးလေးက သူ့အဖေ သူ့ကိုအူတိုနေတာ ပျော်နေပုံပဲ… ခစ်ခစ်…”
အဲ့ဒီအချိန်မှာ သမီးလေးက ထမိန်ရင်လျားလေးနဲ့ ရေချိုးဖို့ဆင်းလာလို့ ကျုပ်တို့လင်မယား တီးတိုးစကားကို ရပ်လိုက်ရတော့တယ်။ သမီးလေးက ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။

ဒီည သမီးလေးနဲ့ အနမ်းတွေပေးပြီးမှ အိပ်လိုက်ကြတယ်။ ကျုပ်လီးကို တစ်စုံတစ်ယောက် လာပြီးဆုပ်ကိုင်ဆွနေလို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ချစ်ဇနီးလေးရင်အေးပေါ့။ အလယ်မှာ တစောင်းလေးအိပ်ပျော်နေတဲ့ သမီးလေးကိုကျော်ပြီး ကျုပ်လီးကို လာဆွနေတာ။ ကျုပ်ကခေါင်းထောင်ကြည့်တော့ ရင်အေးက ကျုပ်ကို နှုတ်ခမ်းပေါ် လက်ညှိုးလေးတင်ပြီး တိုးတိုးနေဖို့ အချက်ပြတယ်။ ကျုပ်လဲ ကျုပ်ကိုဖက်ထားတဲ့ သမီးလေးရဲ့လက်ကို အသာဖယ်ချ၊ ကျုပ်ကိုခွထားတဲ့ သမီးလေးရဲ့ ခြေတစ်ဖက်ကိုပါ အသာဖယ်ချလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းထပြီး သမီးလေးကိုကျော်ခွကာ ရင်အေးဆီကူးရတယ်။ ကျုပ်တို့လင်မယားလဲ အိပ်ယာထဲမှာ သမီးလေးရှိနေတော့ ထိန်းနေခဲ့တာ တစ်ပတ်ထက်တော့ ပိုမထိန်းနိုင်တော့။ ရင်အေးက စလာပြီ။ အင်းပေါ့လေ ကျုပ်ချစ်ဇနီးလေးက ကျုပ်လို အပြင်မှာ ပတ်စားနေတဲ့သူမဟုတ်လေတော့ သမီးလေးအလစ်မှာ တစ်ချီတစ်မောင်း တွယ်ပေးရုံနဲ့တော့ ဘယ်တင်းတိမ်ပါ့မလဲ။ အရင်လိုနေ့လယ်နေ့ခင်း တွယ်ပေးမယ့် သူ့အဖေကလဲ မရှိတော့ဘူး။ ကျုပ်ကလဲ ချစ်ရတဲ့ရင်အေးအတွက်ဆို အမြဲအသင့်ဖြစ်နေတဲ့သူမလား။ သမီးလေးကိုကျော်ပြီး ကျုပ်လီးကိုလာဆွကတည်းက တောင်နေပြီလေ။ ကျုပ်သူ့ဘက်ကို ကူးလာတာနဲ့ ရင်အေးကလဲ ထမိန်ကိုလှန်တင်ထားပြီးသား။ ကျုပ်တို့ အချိန်မဆွဲပဲ လိုးကြဖို့တာစူကြရင်း ရင်အေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို စမ်းကြည့်တော့လဲ စောက်ရည်က ရွှဲအိုင်လို့နေပြီ။ ကျုပ်လဲ ပုဆိုးကိုလှန်တင်ပြီး လီးကို ရင်အေးစောက်ပက်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်သား ညည်းသံလေးတွေကိုယ်စီ ထွက်သွားကြတယ်။ ကျုပ်ချစ်ဇနီးလေးကလည်း အခုထိကို လိုးမဝအောင် အောက်ပေးက ကောင်းတာဗျ။ ကျုပ်တစ်ချက်ချင်းစီ ဆောင့်လိုးရင်း ရင်အေးကိုယ်ပေါ် တံတောင်ခွထောက်ပြီး မှောက်ချလိုက်တယ်။ ရင်အေးက ကျုပ်ကိုဆီးဖက်ထားပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတယ်။
“ပြွတ်… ဟင်း… ကိုရယ်… နာနာလေး ဆောင့်လိုးပေးပါ… အေးစောက်ပက်ထဲက အရမ်းယားနေပြီ…”
“မီးလေးနိုးမှာစိုးလို့ပါကွာ… ကို့ရဲ့အေးလေးကို အရမ်းသနားတာပဲ… ပြွတ်…”
“နိုးချင်လဲ နိုးပါစေကိုရယ်… အရင်ကလဲ အေးတို့လိုးတာကို သမီးလေးက ချောင်းကြည့်နေတာပဲဟာ… ကြည့်ပါစေတော့… အေးတကယ် မတရားယားနေလို့… အင့်… ဟင်း…”
“အေးလေးရယ်… ပြွတ်…”
ကျုပ်လဲ ရင်အေးအလိုကျ ခုတင်တစ်ခုလုံးသိမ့်သိမ့်တုန်အောင် ပစ်ဆောင့်လိုးတော့တယ်။
“အူး… ရှီး… ဆောင့်… အား… ထိလိုက်တာကိုရယ်…. စောက်ဖုတ်ထဲ နင့်နင့်သွားတာပဲ… လိုး… အူးရှီး….ကောင်းလိုက်တာ…”
“အေးလေးကိုလဲ လိုးလို့မဝပါဘူးကွာ… ငါ့မိန်းမစောက်ပက်…. အင့်… ဟင်း…”
ကျုပ်လဲ ရင်အေးကို တဖန်းဖန်းပစ်ဆောင့်လိုးတာ ရင်အေးကိုယ်လေး ဆတ်ခနဲ တုန်သွားကာ တစ်ချီပြီးသွားတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်အေးစောက်ပက်ထဲ လီးကိုစိမ်ထားပေးပြီး ရင်အေးမျက်နှာကို အနမ်းတွေ ပေးနေလိုက်တယ်။
“ကိုရယ်… ကို့လီးကြီးက အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းလိုက်တာ… အေးကို သုံးချီလောက်ပြီးအောင်ထိန်းလိုးပေးနော်…”
“သုံးချီမဟုတ်ဘူး… အေးအတွက်ဆို တစ်ညလုံးဆိုလဲ လိုးပေးမှာ သိလား… အရမ်းချစ်တယ်ကွာ…”
“အေးကလဲ ကို့ကို သိပ်ချစ်တာပဲ… အေးပါ်ကနေအုံးမယ်… လာ ကို ဇိမ်လေးနဲ့ခံလိုက်…”
ကျုပ်လဲ ရင်အေးအလိုကျ သူ့ကိုယ်ပေါ်က ဆင်းကာ ပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။ ရင်အေးက ကျုပ်လီးကို တစ်ချက်နှစ်ချက် စုပ်ပြီးမှ သူ့စောက်ပက်နဲ့တေ့ပြီး ထိုင်ချတယ်။ ကျုပ်လီးက ရင်အေးစောက်ပက်ထဲ တိုးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားပြန်တယ်။ ရင်အေးက လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားတာနဲ့ ကျုပ်ရင်ဘတ်အပေါ် လက်ကလေးထောက်လို့ ဆောင့်လိုးတော့တယ်။ အဲ့ဒီအချိန် သမီးလေးရဲ့ ကိုယ်က ကျုပ်တို့ဘက်လှည့်လာပြီး ကျုပ်ရင်ဘတ်ပေါ် ဖက်ထားသလို လာတင်တော့ ရင်အေးက ပြုံးလိုက်တယ်။
“ရှီး… ကိုရယ်… ကို့လီးကြီးက အေးစောက်ပက်ထဲ ပြည့်သိပ်နေတာပဲကွာ… လိုးလို့ အရမ်းကောင်းတာပဲ…”
ရင်အေးက ခုနကလို နှစ်ကိုယ်ကြားလေသံလေးနဲ့ပြောတာမဟုတ်ဘဲ အသံမြှင့်ပြောလိုက်လို့ ကျုပ်တောင် အံ့သြမိတယ်။ ရင်အေးက ကျုပ်လီးကို ကျွတ်လုမတတ်အထိ ဖင်ကို မြှောက်လိုက်ပြီး
“ကြည့်ပါအုံးကွာ… အေးစောက်ပက်ထဲကို အပြည့်အသိပ်နဲ ကို့လီးအရှည်ကြီးက တစ်ဆုံးဝင်နေတာ… ဟူး…”
ပြောရင်းဆိုရင်း ဆောင့်ချလိုက်ပြန်ရော။ ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ရောက်နေတဲ့ သမီးလေးရဲ့ လက်တောင် ဆတ်ခနဲတုန်သွားသလိုပဲ။ ကျုပ် မသိမသာ သမီးလေးရဲ့ မျက်နှာကိုအကဲခတ်ကြည့်တော့ သမီးလေးရဲ့ မျက်စိသူငယ်အိမ်လေးက လှုပ်နေသလိုဖြစ်နေတာ မြင်လိုက်ရတယ်။ ရင်အေးလဲ တစ်ဖတ်ဖတ်နဲ့ အပေါ်ကဆောင့်လိုးရင်း ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ကျလာပြန်တယ်။
“ကိုရယ်… အားရလိုက်တာ အေးကို နောက်ကနေ ဆောင့်လိုးပေးနော်… အေး ကုန်းပေးမယ်…”
“အေးလေး သဘော…”
ရင်အေးက ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကထပြီး တစ်ဘက်လှည့်ကာ ကုန်းပေးတော့ ကျုပ်လဲ သမီးလေးလက်ကို ဘေးသို့အသာချကာ သူ့အနောက်မှာ နေရာယူပြီး လီးကိုထိုးထည့်လိုက်ပြန်တယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်အေးရဲ့စောက်ပက်ကို တစွပ်စွပ်နဲ့ ဆောင့်လိုးတာ စောက်ရည်တွေက ကျုပ်လီးမှာ ပေကျံနေတာပဲ။
“အူး… ရှီး… ကိုရယ်… ကောင်းလိုက်တာ… ဆောင့်ဆောင့်… ကိုရယ်… ကို့လီးကြီးနဲ့ ခွလိုးစမ်းပါ… အသားကုန်း ပစ်ဆောင့်ပစ်… အင့်… ဟင်း….”
“လိုးမယ်ကွာ…. ကို့မယားရဲ့စောက်ပက်… ခွလိုးမယ်…”
ကျုပ်လဲ ဒူးထောက်လိုးနေရာကနေ ရင်အေးရဲ့ခါးလေးကိုကိုင်ပြီး ခွရပ်လိုက်တော့ ရင်အေးက ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးထားတယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်အေးရဲ့ စောက်ပက်ကို ဖိထောင်းပြီလေ။ ရင်အေးက အိပ်ယာကို ဇောက်ထိုးအနေအထားနဲ့ ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးထားတာဆိုတော့ သမီးလေးမျက်နှာဘက် ကုန်းပြနေသလိုပဲ။ ခုနကမှ ကျုပ်ဒူးထောက်နေတော့ ကျုပ်ကိုယ်နဲ့ ရင်အေးစောက်ပက်ထဲလီးဝင်နေတာကို ကွယ်နေသေးတယ်။ အခုလို ခွလိုးတော့မှ ရင်အေးစောက်ပက်ထဲ ကျုပ်လီးဝင်နေတာကို သမီးလေး အကာအကွယ်မရှိ မြင်နိုင်ပြီလေ။
“ကိုရယ်… ကို့လီးကြီးနဲ့ အဲ့လိုဆောင့်လိုးတာ အရမ်းကောင်းတာပဲ…အေးအရမ်းကြိုက်တယ်… လိုး… လိုး… အေးစောက်ဖုတ်ကို နှစ်ခြမ်းကွဲအောင် ဆောင့်လိုး… အား… အမလေး… ကိုရေ….”
ကျုပ်ရဲ့ အဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးချက်တွေကြောင့် ရင်အေးကိုယ်လေး တုန်ယင်ကာ ပြီးသွားသလို ကျုပ်လီးရည်တွေကလဲ ရင်အေးစောက်ပက်ထဲ ပန်းထွက်ကာ ကျုပ်လဲ ပြီးသွားခဲ့တယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်အေးစောက်ပက်ထဲ လီးတစ်ဆုံးဖိကပ်ပြီး ရင်အေးရဲ့ တင်ပါးတွေကို ကိုင်ပြီး အမောခဏဖြေနေရတယ်။
“ကိုရယ်… ကို့လရည်တွေက အေးစောက်ဖုတ်ထဲမှာ နွေးသွားတာပဲ…”
“အေးလေး အဆင်ပြေရဲ့လား… ကိုကရသေးတယ်နော်… သိလား…”
ကျုပ်လဲ ရင်အေးကိုပြောပြီး သူ့စောက်ပက်ထဲကလီးကိုချွတ်ကာ ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ရင်အေးက သူ့စောက်ပက်ကို ထမိန်နဲ့သုတ်လိုက်ပြီးမှ ကျုပ်ဘက်လှည့်လာကာ ကျုပ်လီးကို ပါးစပ်လေးနဲ့စုပ်ပြီး သန့်ရှင်းပေးတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုဖက်ကာ တရွှတ်ရွှတ်နမ်းတော့ ကျုပ်လဲ ရင်အေးကို ပြန်နမ်းလိုက်တယ်။
“ရွှတ်… ရွှတ်… ချစ်လိုက်တာ ကိုရယ်… အေးစောက်ဖုတ်လဲ အယားပြေသွားပါပြီ… ကိုလဲ မနက်အလုပ်သွားရမှာ နားတော့လေ…”
“အင်းပါ… ကိုက အေးအတွက်ဆို အမြဲအသင့်ပဲသိလား… ရွှတ်… ရွှတ်…”
ရင်အေးက ကျုပ်နားအနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောတယ်။
“ကို… မီးလေးလဲ စိတ်ပါနေလောက်ပြီ… မီးလေးအဖုတ်ကို လက်နဲ့ပြီးအောင် ပွတ်ပေးလိုက်အုံး… မီးလေး သနားပါတယ်…”
“အာ…”
“ကို… မီးလေးကို မသနားဘူးလား… ဒီအတိုင်းဆို မီးလေးက အိပ်ပျော်မှာ မဟုတ်တော့ဘူး…”
ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်ပါတယ်။ သမီးလေးက အပျိုဖြစ်နေပြီလေ။ သူ့အဖေနဲ့အမေက တနှာစကားတွေ တစ်တစ်ခွခွပြောပြီး သူ့အရှေ့မှာ လိုးပြနေတော့ သမီးလေးလဲ စိတ်တွေထနေမှာပေါ့။ မပြီးဘဲနဲ့ ဘယ်အိပ်ပျော်ပါ့မလဲ။ ကျုပ်လဲ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချပြီး ရင်အေးကို ခေါင်းညှိတ်ပြလိုက်တယ်။ ကျုပ် သမီးလေးရဲ့ ညာဘက်ကို ကူးလာလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သမီးလေးရဲ့ဘေးမှာ လှဲလိုက်ပြီး သမီးလေးရဲ့ကိုယ်ကို ပက်လက်ကလေး ဆွဲလှန်တော့ သမီးလေးက အလိုက်သင့်ပဲ ပက်လက်ကလေးဖြစ်သွားတယ်။ ရင်အေးက သမီးလေးရဲ့ ကိုယ်လေးကိုဖက်လိုက်ပြီး သမီးလေးရဲ့ပါးကို ဖိနမ်းလိုက်တယ်။
“သမီးလေးအိပ်နေတာလေးက သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ ကိုရယ်… ရွှတ်…”
“သမီးလေးက ကြီးလာလေ အေးနဲ့တူလာလေပဲနော်… ငယ်ငယ်တုန်းက အေးကို ပြန်မြင်နေရသလိုပဲ…”
“မီးလေးက ပိုချောပြီး ပိုချစ်ဖို့ကောင်းတာပေါ့ကိုရဲ့… ပြီးတော့ ကိုနဲ့တူလို့ အရပ်ကလဲရှည်တာ အေးကိုတောင် ကျော်ချင်နေပြီ…”
“ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်… သမီးလေးနဲ့ အေးက ကို့ရဲ့ဘဝပါကွာ… ရွှတ်…”
ကျုပ်လဲ ပြောရင်း သမီးလေးရဲ့ ညဝတ်ဘောင်းဘီရှည်အောက်ထဲ လက်ကတိုးဝင်လိုက်တော့ သမီးလေးကိုယ်က တွန့်ခနဲဖြစ်သွားတယ်။ ကျုပ်လက်က သမီလေးရဲ့ အဖုတ်မွှေး နုနုလေးတွေကိုစမ်းမိပြီး သမီးလေးရဲ့အဖုတ်လေးကို အုပ်မိလိုက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ သမီးလေးအဖုတ်မှာ အရည်လေးတွေ ရွှဲလို့နေတယ်။ သမီးလေးက ဟင်းဆိုပြီးတော့ သူ့ကိုယ်ကို ကျုပ်ဘက်လှည့်ကာ ဖက်ထားရင် သူ့ခြေတစ်ချောင်းကိုပါ ကျုပ်ပေါင်ပေါ် ခွလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ သမီးလေးရဲ့ အစိလေးကိုစမ်းပြီး ဖွဖွပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ သမီးလေးက ခပ်တိုးတိုးညည်းနေရင်း ကျုပ်ကို တင်းတင်းဖက်လာတယ်။ တကယ်တမ်း ကိုယ့်သမီးလေးရဲ့ အဖုတ်ကိုကိုင်မိသွားတော့ ကျုပ်လီးကလဲ ပြန်တင်းလာပြန်တယ်။ သမီးလေးကို လိုးတော့မလိုးရက်ပါဘူး။ ကျုပ်လီးနဲ့ဆို သမီးလေးအဖုတ်လေး စုတ်ပြတ်သွားနိုင်တယ်။ သမီးလေး ခံစားနေရတာ ပြေပါစေတော့လို့ စိတ်ကတွေးပြီး သမီးလေးရဲ့ စောက်စိလေးကို ဖိပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ သမီးလေး ခင်မွှေးလွန်းက ကိုယ်အဖေရဲ့ ဖိုဓာတ်နဲ့ အထိအတွေ့မှာ ခဏလေးနဲ့ တုန်တက်သွားတော့တယ်။ သမီးလေးပြီးသွားပြီဆိုတာသိလိုက်တော့ ကျုပ်လဲ သူ့ဘောင်းဘီထဲက လက်ကိုပြန်ထုတ်ပြီး လက်မှာပေနေတဲ့ သမီးလေးရဲ့ စောက်ရည်ကို အရသာခံကြည့်လိုက်သေးတယ်။ ချိုဆိမ့််ညှီမွှေးလေးလို ခံစားမိတယ်။ သမီးလေးရဲ့နဖူးကို အနမ်းလေးပေးပြီး ရင်အေးနဲ့သမီးလေးတို့ နှစ်ယောက်စလုံးကို သိုင်းဖက်ကာ အိပ်လိုက်တော့တယ်။

(အခန်း ၂၄/၆)

ဒီလိုနဲ့ သမီးလေးနဲ့အတူအိပ်ပေမယ့် ကျုပ်တို့လင်မယားလဲ လိုးချင်လာရင် ထလိုးကြတာပဲ။ ပြီးမှ သမီးလေးရဲ့အဖုတ်လေးကို ပွတ်ပြီး အာသာဖြေပေးတဲ့ ကိစ္စက ပုံမှန်လိုဖြစ်လာတော့တယ်။ တစ်ခါတစ်ရံ ကျုပ်မနက်အိပ်ရာထချိန်မှာ သမီးလေးရဲ့လက်က ကျုပ်လီးပေါ်မှာ ရှိနေတတ်တယ်။ ကျုပ်လဲ မသိချင်ယောင်ပဲဆောင်နေလိုက်တော့တယ်။ ဒါပေမယ့် ရင်အေးအဖေကြီးကို တစ်လပြည့်ဆွမ်းကပ်ပြီးမှာတော့ သမီးလေးက သူ့အခန်းမှာ ပြန်ပြောင်းအိပ်တော့တယ်။ ဒီတော့ သမီးလေးနဲ့ ဖက်နမ်းတာပဲရှိတော့ပြီး သမီးလေးအဖုတ်ကိုတောင် မထိကိုင်ရတော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် နမ်းနေတဲ့အချိန်မှာ ကျုပ်လီးက အရင်လိုငြိမ်မနေပဲထောင်လာပြီး သမီးလေးရဲ့ဗိုက်ကိုထိနေတတ်ပေမယ့် သမီးလေးကတော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ပိုတိုးကပ်လို့တောင် နမ်းသေးတယ်။ တစ်ညမှာတော့ ရင်အေးက ကျုပ်ကို တီးတိုးပြောတယ်။ ကျုပ်ကို သမီးလေးကို သမီးထက်ပိုပြီး ချစ်နေပြီလားတဲ့။ ကျုပ်လဲ ရှက်ရှက်နဲ့ ဝန်ခံရတာပဲ။ ကျုပ် သမီးလေးကို ၅၂၈ထက်ပိုတဲ့ အချစ်တွေချစ်နေမိပြီ။ ရုံးပြန်လာလို့ သမီးလေးကျူရှင်မပြီးသေးရင် ကျုပ် နွယ်နီတို့အိမ်ကို လိုက်ဖို့ စိုင်းပြင်းနေတတ်ပြီ။ သမီးလေးစာကျက်နေရင်လဲ မကြာမကြာ သွားသွားပြီး ကြည့်ရတယ်။ ကိုယ့်သမီးကို ကိုယ်ကြည့်တာမို့ ချောင်းကြည့်ဖို့မလိုလို့ ပေါ်တင်သွားကြည့်ပေမယ့် ခဏခဏကို သွားကြည့်တာ။ ညဘက်တွေ မူယာတို့အိမ်ကိုသွားရင်ဖြစ်ဖြစ်၊ အန်တီသိင်္ဂီတို့အိမ်ဘက်ကို ကူးရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် ပြန်လာရင် အိပ်ပျော်နေတဲ့သမီးလေးကို ခိုးနမ်းရတာအမော။ တစ်ခါတစ်လေ သမီးလေးက အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသေးတာ။ ပြီးမှ ရင်အေးနဲ့ ဝင်အိပ်တာပေါ့။ ရင်အေးကလဲ ရိပ်မိတာပေါ့။ ဒါကြောင့်လဲ အခုလိုပေါ်တင်မေးလာတာလေ။
“အင်း… ကိုချစ်နေမိပြီ… သမီးလေးကို ဒီစိတ်တွေဝင်လာအောင် ကိုယ်က တမင်လုပ်ယူသလိုဖြစ်မှာစိုးလို့… ထိန်းနေတာ…”
“ခစ်ခစ်… ထင်သားပဲ… သမီးလေးကို မျက်စိအောက်က အပျောက်မခံနိုင်ကို ဖြစ်နေတာ… သမီးလေး ဘယ်လိုတွေ ဆက်တိုးလာမယ်မှန်း မသိပေမယ့်… ဟိုလေ… ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကိုတို့ အေးမသိအောင် ခိုးလုပ်သိလား… သမီးလေးနဲ့ ဘယ်အခြေအနေဖြစ်ဖြစ် ဘယ်လောက်ချစ်ချစ်… အေးက ကျေနပ်တယ်…”
“သားအဖချင်းကို ပြန်ချောင်းချင်နေပြန်ပြီပေါ့ ဟုတ်လား…”
“ဟီး… ကိုကလဲ…”

… တီ… တီ… တီ…
“ဟော ရောက်လာကြပြီပဲ… လာကြ လာကြ…”
ကျုပ် ခြံတံခါးဖွင့်ပေးတော့ ကိုဇော်မြင့်က ခြံထဲကို ကားမောင်းပြီး ဝင်လာတယ်။ ကိုဇော်မြင့်ရဲ့ light truck ကားခေါင်းခန်းထဲမှာ ကလေးချီထားတဲ့ ပန်းအိရယ်၊ ညီညီအောင်ရဲ့အမေရယ် ပါလာတယ်။ နောက်ခန်းမှာတော့ ညီညီအောင်ပါတယ်။
“မိသက်ကိုပါ ခေါ်ခဲ့စေချင်တာ ကိုဇော်မြင့်ရဲ့…”
“ကျောင်းတစ်ဖက်နဲ့ ဘယ်လိုက်နိုင်မလဲကွာ… ပန်းအိက မင်း သူတို့ကို ဘုရားဖူးလာဖို့ ခေါ်ထားတယ်ဆိုလို့ ငါလဲ ဆန်စက်က လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းလေးတွေ ဝယ်စရာရှိတာနဲ့ လမ်းကြုံခေါ်တင်လာတာ…”
“ကျနော်လဲ လာခေါ်မယ်ပြောပါတယ်… ပန်းအိက ကိုဇော်မြင့်ကားကြုံတယ်ဆိုတာနဲ့ မခေါ်တော့တာ… မဌေးလာ… ပန်းအိလဲလာ… ညီညီအောင်ရေ လာကွာ…”
“ပေးပေး မမပန်းအိ… တူမလေးကို သမီးကိုပေး… လာ တီတီ့ဆီလာ…”
သမီးလေးက လက်ဦးအောင် သူဖအေတူမအေကွဲ ညီမလေးကို တူမလေးဆိုပြီး တောင်းချီတော့တာပဲ။ ကလေးက ၄နှစ်ထဲဝင်ပြီဆိုတော့ လမ်းလျှောက်တတ် စကားပြောတတ် ဖြစ်နေပြီပေါ့ဗျ။ ဧည့်ခန်းမှာ အားလုံးထိုင်ကြတော့ ရင်အေးက အအေးနဲ့မုန့်တွေချပေးတယ်။ ဧည့်ခန်းမှာ စကားခဏ ထိုင်ပြောကြသေးတယ်။ သမီးလေးကတော့ သူ့တူမလေးကို မုန့်ခွံပေး၊ သူ့အခန်းထဲခေါ်သွားပြီး အလှပြင်ပေးနဲ့ ရင်အေးတောင်မှ မနည်းတောင်းချီရတယ်။ သက်ထားအိပ်ခဲ့တဲ့အခန်းမှာ ကိုဇော်မြင့်ကို နေရာချပေးလိုက်တယ်။ ပန်းအိရဲ့သမီးလေးက အမေနဲ့ခွဲမအိပ်တတ်တာမို့ ရင်အေးကပဲ အလိုက်သိစွာ အိပ်ရာကျပ်မည်ဟုအကြောင်းပြ၍ ညီညီအောင်တို့သားအမိကို အောက်ထပ်က သူ့အဖေနေခဲ့တဲ့အခန်းမှာ နေရာချပြီး၊ ပန်းအိတို့ သားအမိတော့ သမီးလေးအခန်းမှာ နေစေလိုက်သည်။ ကျုပ်အကြောင်း အတွင်းသိအဆင်းသိဖြစ်နေကြတဲ့ မူယာရယ်၊ အန်တီသိင်္ဂီ၊ မအိနဲ့ အန်တီယုတို့ကလဲ ဧည့်သည်တွေ လာနှုတ်ဆက်ရင်း ကျုပ်ရဲ့ အငယ်ဆုံးဇနီးလေးကို လာကြည့်ကြသည်။ မေမေနဲ့ မမကတော့ အိမ်မှာ ထမင်းခေါ်ကျွေးဖို့ ပြောထားပြီးသားမို့ မလာတော့ပေ။ ညနေရောက်တော့ ကိုဇော်မြင့်က ကျုပ်ကို ဘီယာဆိုင်သွားဖို့ တီးတိုးခေါ်သည်။ ကျုပ်က ညီညီအောင့်ကို ခေါ်မယ်ပြောတော့ သူကတားတယ်။ ညီညီအောင့်ကို နောက်နေ့မှာ ပြုစုလိုက်ပါတဲ့၊ အခုတော့ ကျုပ်နဲ့ပဲ အေးအေးဆေးဆေး သောက်ချင်တယ်တဲ့လေ။

ဒီလိုနဲ့ ညနေမှောင်ရီပျိုးစလေးမှာ ကျုပ်ကားနဲ့ ကိုဇော်မြင့်ကိုတင်ပြီး ဘီယာဆိုင်ကောင်းကောင်းကို သွားဖို့ပြင်လိုက်ပေမယ့် ကိုဇော်မြင့်က အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောလို့ရမယ့်နေရာကိုသွားရအောင်ဆိုတာနဲ့ ကျုပ်လဲ ကေတီဗွီတစ်ခုထဲ မောင်းဝင်လိုက်တယ်။ ကျုပ်တို့ အခန်းတစ်ခုယူလိုက်ပြီး ဘီယာနဲ့အမြည်းတွေမှာလိုက်တယ်။ အားလုံးရပြီဆိုတော့မှ ကျုပ်တို့ ဘီယာသောက်ရင်း သီချင်းသံကို ခပ်တိုးတိုးပဲ ဖွင့်လိုက်တယ်။
“ကိုဇော်မြင့်… ကျုပ်နဲ့ အရေးတကြီး တိုင်ပင်စရာ ရှိလို့လား…”
“အေးကွ… ဟီး… ဘယ်က စပြောရမှန်း မသိပါဘူးကွာ…”
“ဘာကိစ္စမို့လဲဗျ…”
“ဒီလိုကွာ… ငါ ကလေးထပ်လိုချင်လို့… မင်းကူညီစမ်းပါ…”
“ဗျာ… ဘယ်လို ကိုဇော်မြင့်…”
“မင်းကလဲကွာ… ဟန်လုပ်မနေစမ်းပါနဲ့ဟ… ငါ့သားက မင်းလက်ချက်မှန်း ငါသိပါတယ်…”
“ဗျာ…”
“မင်းကလဲကွာ… လန့်မနေစမ်းပါနဲ့ ငါကမင်းကိုတောင် ကျေးဇူးတင်နေတာ…”
ကျုပ်လဲ ရုတ်တရတ်လန့်သွားပေမယ့် ကိုဇော်မြင့်က ဘီယာလေးသောက်ပြီး ရယ်ရယ်ပြုံးပြုံးနဲ့ ပြောနေတာမို့ စိတ်အေးသွားခဲ့ရသည်။
“ဘာကို ကျေးဇူးတင်တာလဲ ကိုဇော်မြင့်ရဲ့…”
“ဆရာတေဇာ အသင်အပြကောင်းလို့ ကျေးဇူးတင်တာပါကွာ… ဟဲ ဟဲ…”
“ဟာဗျာ…”
“ဟာဗျာမလုပ်နဲ့ကွ… နွယ်နဲ့ငါ ညားကတည်းက နွယ်က အရှက်အကြောက်တအားကြီးတော့… လိုးရတာ အောက်မှာ အရုပ်ကြီးချထားသလိုပဲ ပက်လက်ကြီး… ဘာမှ အထိအကိုင်မခံ… နှုတ်ခမ်းချင်းတောင် အနမ်းမခံဘူးကွ… အရုပ်ကို တက်လိုးနေရသလိုပါပဲကွာ… ဆရာတေဇာတို့ လင်မယား နှစ်ပတ်လည်က ပြန်လာမှ နွယ်က ပုံစံတွေပြောင်းလာပြီး လင်မယားလိုးရတာ အသက်ဝင်လာတာကွ… အဲ့ဒါ မင်း အသင်အပြကောင်းလို့ပေါ့… မဟုတ်ဘူးလား… အခုဆို ကြိုက်တဲ့ပုံစံတောင်း အေးဆေးပဲ ငါ့ကောင်ရ… အပြုအစုကလဲ လွှတ်တော်တာ… တကယ်ကျေးဇူးပါကွာ… ဒါနဲ့ မင်းဘယ်လိုသင်လိုက်တာတုန်း…”
“သင်တာမဟုတ်ပါဘူးဗျာ… ကိုဇော်မြင့်က မင်္ဂလာဦးညမှာ မူးမူးနဲ့ အရမ်းလုပ်လိုက်တာမှာ… မိသက်က အရမ်းနာပြီး… ဒီကိစ္စကို ကြောက်သွားတာ…”
“အင်း… ဟုတ်မယ်ကွ… ငါလဲ အဲ့ညက မူးနေတော့ သတိလက်လွတ်ဖြစ်သွားတာနေမယ်… ဒါဆို မင်းနဲ့သူက ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာတုန်း… ငါနဲ့ညားတုန်းကတော့ နွယ်ကပါကင်ကွ ဒါတော့ငါသိတယ်…”
“ပါကင်တင်ဘယ်ကမလဲဗျာ… မိသက်က ရည်းစားကိုမထားဖူးတာ… ကျနော်နဲ့ ဘယ်လိုဖြစ်သွားကြလဲဆိုတော့… အဲ့အချိန်တုန်းက ကိုဇော်မြင့်က ပွေနေတဲ့အချိန်လေ… သူ့အကြောင်းအတွင်းသိတဲ့ အေးက မိသက်ကိုသနားပြီး ကျုပ်ကို ကူညီပေးဖို့ပြောတယ်… ကျနော်ကလဲ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းကို သစ္စာမရှိတဲ့သူ မဖြစ်စေချင်တော့… ငြင်းပါသေးတယ်… နောက်တော့ မငြင်းနိုင်တဲ့ အကြောင်းတရားက ပေါ်လာတယ်လေ…”
“ဘာအကြောင်းတရားလဲကွ…”
“ကျနော်နဲ့ မိသက်ရဲ့ ဇတ်လမ်းလေးပါ… တကယ်တော့ ကျနော်နဲ့မိသက်က အေးနဲ့မဆုံခင်ကတည်းက အရင်ဆုံပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ချစ်ခဲ့ကြတာ…”
“ဟေ…”
“ဟုတ်တယ်… ဒါပေမယ့်ဗျာ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်က ဖူးစာမပါဘူးထင်ပါတယ်… တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ရှာနေတာတောင် မတွေ့ခဲ့ကြဘူး… ကျနော် အေးကိုချစ်မိပြီးမှပဲ အေးနဲ့ပက်သက်ပြီး ပြန်ဆုံရတယ်လေ… အဲ့အချိန်မှာ ကျနော်က အေးကိုလဲ အရမ်းချစ်နေပြီဆိုတော့ မိသက်ကို စွန့်လွှတ်ခဲ့ရတယ်… အေးကပြောပြမှ ကျနော်နဲ့ မိသက်က ချစ်လျှက်နဲ့ ကံကြမ္မာမျက်လှည့်ပြခဲ့တာကို သိလိုက်ရတော့ နှစ်ယောက်သားထိန်းချုပ်ခဲ့ရတာတွေ ပွင့်ထွက်ကုန်ပြီး လွန်ကုန်ကြတော့တာပါပဲ…”
“ငါထင်တယ်… ဒါကြောင့် အခုတစ်လော နွယ်က တစ်ခါတစ်လေ အဝေးကိုငေးနေတတ်တာကိုး… နွယ့်ကို သနားလိုက်တာကွာ… ဒါနဲ့နွယ်က လိုးရမှာ အရမ်းကြောက်နေတာ… မင်းနဲ့ကျ မကြောက်ဘူးလား…”
“ကြောက်တာပေါ့ဗျာ… ကိုဇော်မြင့်နဲ့ဆို သူနာတာပဲသိတယ်တဲ့… ကျနော်လဲ မိသက်ကိုအရမ်းသနားသွားတာ… အဲ့ဒါနဲ့ မိသက်ကို အားပေးပြီး သေသေချာချာလေး နှူးနှပ်ရတာပေါ့… ကျနော်နဲ့ကိုဇော်မြင့်ကွာသွားတာက တစ်ခုပါပဲ… မိသက်က ကျနော့်ကိုချစ်တော့ ကျနော် ယုယနမ်းရှူံ့သမျှကို ရှက်ပေမယ့် လိုက်လျောတယ်… ဒါကြောင့် သူ့ကို မနာကျင်ဘဲ အရသာသိအောင် လိုးပေးနိုင်ခဲ့တာ…”
“အေးပေါ့ကွာ… ငါကလဲ သူကဇွတ်ငြင်းတော့ အတင်းမလုပ်ချင်… သူကလဲ ခဲမှန်ဖူးတဲ့ စာသူငယ်ဆိုတော့ ခက်ကုန်တာ…”
“မိသက်က ကျနော်တို့မိသားစု ပျော်ရွှင်နေတာကို အားကျနေတာ… ဒီတော့ သာယာတဲ့အိမ်ထောင်ရေးကို ထူထောင်ချင်တယ်လေ… ဒီအရသာကိုလဲ သိသွားပြီဆိုတော့ ကိုဇော်မြင့်ကိုလဲ သူပြန်ပြီးဆွဲဆောင်ချင်တယ်တဲ့… ကိုဇော်မြင့် စိတ်ပြန်လည်အောင် ကလေးလဲယူချင်တယ်ဆိုလို့… ကျနော်လဲ နည်းပေါင်းစုံနဲ့ လက်ထပ်သင်ပေးလိုက်ရတော့တာပဲ… အဟီး…”
“အေးကွ… အခုဆို နွယ်ရဲ့အပြုအစုက ငါပက်သက်ဖူးသမျှမိန်းမတွေထဲမှာ ထိပ်တန်းပဲ… နဂိုကတည်းက ငါကနွယ့်ကိုချစ်တာ… အိမ်ထောင်ရေးသာယာမှုမရလို့သာ အပြင်မှာရှုပ်မိတာ… အခုတော့ ဘယ်မိန်းမကိုမှ လှည့်မကြည့်ချင်တော့ဘူး ငါ့ကောင်ရေ… တကယ်ကျေးဇူးတင်တယ်ကွာ…”
“ဒါနဲ့နေပါအုံး… ကျနော်နဲ့ မိသက်ကိစ္စကို ဘယ်လိုရိပ်မိတာလဲဗျ…”
“မင်းတို့လင်မယားနှစ်ပတ်လည်က ပြန်ရောက်ကတည်းက နွယ်ရဲ့တုန့်ပြန်ပုံက အရင်နဲ့မတူတာ သတိထားမိပေမယ့်… မထင်မိဘူးပေါ့ကွာ… နောက်တော့ နွယ့်မှာကိုယ်ဝန်ရှိလာတော့မှ ဒီကိစ္စက မင်းလက်ချက်ဖြစ်မယ်လို့ တွက်မိတာ…”
“ကိုဇော်မြင့် ကိုယ်ဝန်ရော မဖြစ်နိုင်ဘူးလား…”
“မဖြစ်နိုင်ပါဘူးကွာ… ဘာလို့လဲဆိုတော့… ငါက ကလေးမရနိုင်ဘူးကွ… ငါရှုပ်ပွေတုန်းကဆို… ငါနဲ့ရှုပ်တဲ့ထဲက တစ်ယောက်ယောက်များ ဗိုက်ကြီးလာမလားလို့ မျှော်မိသေးတာ… တကယ်လို့ ကလေးရရင် အဲ့မိန်းမကို ကောက်ယူဖို့အထိတွေးထားတာ… တစ်ယောက်တော့ ကြီးပါတယ် ငါနဲ့မဟုတ်တော့ သူ့ကောင်နဲ့လိုက်ပြေးသွားရော… အစက နွယ့်မှာ ချွတ်ယွင်းတယ်ထင်တာလေ… ဆေးရုံမှာတိတ်တ်ိတ်စစ်ဆေးကြည့်မှ ငါ့သားလောင်းတွေက အားနည်းလို့ မျိုးမအောင်နိုင်ဘူးတဲ့ကွာ…”
“ဒါနဲ့ပဲ ကျုပ်လို့ တစ်ထစ်ချတွက်ရောလားဗျ…”
“ဟ… နွယ်က မြို့မှာအနေများတော့ ရွာမှာ ဘယ်သူနဲ့မှ သိပ်မရင်းနှီးဘူးကွ… ငါသိသလောက် သူက မင်းနဲ့ပဲ ရင်းနှီးတာ… နောက်ပြီး မင်းတို့ရွာကိုလာတော့ ငါလဲ မင်းတို့လင်မယားအခန်းမှာ ဖုန်းနဲ့ အသံဖမ်းပြီးထားခဲ့တာလေ… မင်းကွာ အတော်သွက်တဲ့ကောင်… ငါ့အဒေါ်ကိုပါ ဆွဲစားသွားသေးတယ်… လခွမ်း…”
ကျုပ်လဲ ပြုံး၍သာနေမိတော့သည်။
“ငါက ကလေးတွေအများကြီးနဲ့ သိုက်သိုက်ဝန်းဝန်း နေချင်တာကွ… အခုကြည့်ရတာ… နွယ်နဲ့မင်းက ဇတ်လမ်းရပ်လိုက်ပုံပဲ…”
“ဟုတ်တယ် ကိုဇော်မြင့်… မိသက်က ကိုဇော်မြင့်က သူ့အပေါ်ပြန်ဂရုစိုက်လာတော့… သူကလဲ သာယာတဲ့အိမ်ထောင်ရေးတစ်ခုကို ထူထောင်ချင်နေတာမလား… ကလေးမျက်နှာကလဲ ရှိလာပြန်တော့ ကျနော်နဲ့မိသက် ချစ်လျှက် စွဲလမ်းလျှက်ကပဲ ဒီမျှနဲ့ရပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတာ…”
“အင်း… ငါလဲ အပြင်မှာ မိန်းမအများကြီးနဲ့ရှုပ်ခဲ့တာပဲကွာ ဒီလောက်နဲ့ ငါနွယ့်ကို အပြစ်မမြင်ပါဘူး… အခုလိုနွယ်က ငါ့အပေါ် ပြောင်းလဲပြီး သိတတ်လာတာပဲ ဝမ်းသာလှပြီ… နွယ့်ကို မင်းပဲပြောလိုက်ကွာ ငါက မင်းနဲ့ဆို ကြည်ဖြူတဲ့အကြောင်း… ငါပြောရင် တအားရှက်နေလိမ့်မယ် သိလား… ငါ့ကိုကလေးတွေ တစ်ပုံကြီးရအောင် လုပ်ပေးစမ်းပါ…”
“ကိုဇော်မြင့်ရာ… ကိုဇော်မြင့်ကတော့ ပြောတာလွယ်တယ်… ကျနော့်မှာ ကိုယ့်သားအရင်းက ကိုယ့်ကို လေးလေးလို့အခေါ်ခံရတာ ရင်ထဲနင့်နေတာ…”
“အေးပါကွာ… မင်းက အဖေလို့ အခေါ်ခံချင်ရင်လဲ ငါ့ကလေးတွေကြီးလာရင် ငါနားလည်အောင်ရှင်းပြပြီး သင်ပေးမှာပေါ့ကွ…”
“နေပါစေတော့ ကိုဇော်မြင့်ရယ်… မိသက်ကို ကလေးတွေ အရိုအသေတန်ကုန်ပါ့မယ်… စိတ်ချ ကျနော်လဲ တစ်သားမွေးပြီး တစ်သွေးလှလာတဲ့ မိသက်ကို လွမ်းလှပြီ… အခုလို ကြည်ဖြူပေးတာ ကျေးဇူးပဲ…”
“ရပါတယ်ကွာ… ငါ ကလေးတွေရဖို့က မင်းကိုပဲအားကိုးရမှာပဲ… မင်းနွယ့်ကိုပြောပြီးရင် တွေ့မယ့်အချိန်ပြောလေ ဟိုတယ်ကိုသွားမနေနဲ့တော့… မြို့မှာ ငါဝယ်ထားတဲ့အိမ်ရှိတယ်ကွ… အဲ့ကို ငါလိုက်ပို့မယ်…”
“ကျုပ်တို့ ဟိုတယ်သွားတာလဲ ကိုဇော်မြင့်က သိတာပဲလား…”
“သိတာပေါ့ကွ… ဒါနဲ့နေပါအုံး ငါ့စိတ်ထဲ မေးချင်တာရှိသေးတယ်…”
“ဟင်… ဘာလဲ…”
“ပန်းအိကလေးကရော မင်းလက်ချက်ပဲလား… ပန်းအိက မင်းကိုဆို သိပ်ဂရုစိုက်တာ… ကလေးကလဲ တစ်ခါတစ်လေမှတွေ့တာတောင် မင်းကိုဆို သိပ်ခင်တာ…”
“ဟီး…”
ကျုပ်လဲ ရယ်ကျဲကျဲနဲ့ ခေါင်းငြှိမ့်ပြလိုက်တယ်။
“ဟား… ငါ့ကောင်ရာ… ဒါနဲ့ ညီညီနဲ့ ပြဿနာတက်မယ်နော်…”
“အဲ့ကိစ္စတွေက အေးဆေးဖြစ်သွားပါပြီ ကိုဇော်မြင့်ရဲ့… ပူစရာမရှိတော့ပါဘူး…”
ကိုဇော်မြင့်လဲ ကျုပ်ကို ပြုံး၍သာ ကြည့်နေတော့သည်။ အဲ့နေ့ည အိမ်ပြန်ရောက်ကြတော့ ထမင်းစားစောင့်နေတဲ့ရင်အေးအပြင် ပန်းအိကပါ ထမင်းမစားဘဲ စောင့်နေသည်။ ကျုပ်တို့လေးယောက် ထမင်းအတူစားလိုက်ကြပြီးမှ ကျုပ်နဲ့ ကိုဇော်မြင့် ခြေလက်သန့်စင်ပြီးအိပ်ရာဝင်တော့ ရင်အေးနဲ့အတူ ပန်းအိက သိမ်းဆည်းရင်း ကျန်ရစ်သည်။ ရင်အေးကိုတောင် ပန်းအိကနားခိုင်းနေသေးသည်။ ရင်အေးကလဲ ပန်းအိကိုနားခိုင်းနဲ့ နောက်ဆုံး နှစ်ယောက်အတူ လုပ်ကြတော့သည်။ ကျုပ် အခန်းထဲဝင်လာတော့ သမီးလေးက အိပ်ယာထဲမှာ တစောင်းလေး အိပ်လို့။ ကျုပ်ခုတင်ပေါ်တက်လိုက်တာနဲ့ သမီးလေးရဲ့ ရုတ်တရတ်ဆွဲဖက်ခြင်းကို ခံလိုက်ရတော့သည်။ သမီးလေးက ကျုပ်ကို ဆွဲဖက်လိုက်တာ ကျုပ်က သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ကျသွားတယ်။
“ပလုတ်တုတ်… အလန့်တကြားကွာ…”
“ခစ်ခစ်… ဧည့်သည်တွေရှိနေလို့ ဖေဖေ့ကို မနမ်းရလို့ စောင့်နေတာ… ပြွတ်…”
သမီးလေးက ကျုပ်ကိုစနမ်းတော့ ကျုပ်လဲ ပြန်နမ်းရင်း သမီးလေး ကျုပ်ကိုယ်လုံးကို လေးနေမှာစိုးလို့ ကျုပ်ကအောက်ကိုလှိမ့်ချလိုက်ပြီး သမီးလေးကို အပေါ်ဆွဲတင်လိုက်တယ်။ သမီးလေးက ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်တစောင်းလေးမှောက်ပြီး နမ်းနေရာကနေ ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကို တက်ခွတယ်။
“ပြွတ်… မီးလေး… အောက်မှာ ဧည့်သည်ရှိသေးတယ်… ခြေသံကြားရင် ခဏဆင်းအုံးသိလား… ပြီးမှပြန်နမ်း…”
“ဟုတ်… ပြွတ်… ဟင်း…”
သမီးလေးက ကျုပ်ကိုပြန်နမ်းတော့ ဘီယာလေးမူးစပ်စပ်နဲ့ ကျုပ်လီးကလဲ ထောင်တက်လာပါလေရော။ ကျုပ်လီးက ညဝတ်ဂါဝန်လေးဝတ်ထားတဲ့ သမီးလေးရဲ့ ပေါင်ကြားမှပေါ့။ သမီးလေးက ကျုပ်ကိုခွထားတာမို့ သူ့ဖင်နောက်က ပူပူနွေးနွေး ကျုပ်လီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ နောက်ပြန်လှမ်းကိုင်တယ်။
“ပြွတ်… မီးလေး… ဘာလို့ကိုင်တာလဲ…”
“ဖေဖေကျ မီးဟာကို ကိုင်ချင်တိုင်းကိုင်ပြီးတော့… မီးလဲ ဖေဖေ့ဟာကို ပြန်ကိုင်မှာပဲ…”
“အရင်ကကျတော့ မကိုင်ဘဲနဲ့…”
“မေမေ့အရှေ့မှာကျ ရှက်လို့လေ… ဟီး… ဖေဖေလဲ မီးဟာကို မေမေ့အရှေ့မှာ မကိုင်နဲ့ကွာ… နော်နော်…”
“ဟုတ်ပါပြီ… ချစ်လိုက်တာ ပြွတ်… ဒါဆို မီးမေမေမသိအောင် ခိုးကိုင်မယ်… ဒီရက်ပိုင်းဧည့်သည်တွေများတော့ သည်းခံနော်…”
“အွန်းပါ… မီးနားလည်ပါတယ်… ဖေဖေ့ကို အရမ်းချစ်တယ်…”
သမီးလေးခင်မွှေးလွန်းက ကျုပ်လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ကိုင်ညှစ်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ သမီးလေးရဲ့ ဖင်လုံးလေးတွေကို ပထမဆုံးအနေနဲ့ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေမိတယ်။ သမီးလေးက နမ်းရင်းနဲ့ အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာတယ်။ အဲ့ဒီအချိန် အပေါ်ထပ်ကိုတက်လာတဲ့ ခြေသံကြားရတော့ သမီးလေးနဲ့ကျုပ် နမ်းတာရပ်ပြီး သမီးလေးက ကျုပ်ကိုယ်ပေါ် ခွထားရာကနေ အောက်ကိုဆင်းလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ လီးကတောင်နေတော့ သမီးလေးဘက်ကို တစောင်းလေးလှဲလိုက်တယ်။ သမီးလေးက ကျုပ်လက်မောင်းလေး ခေါင်းအုံးကာ လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်ကို ဖက်ထားတယ်။ သမီးလေးက ကျုပ်ပေါင်ပေါ် ခြေတစ်ဖက်တင်လိုက်ပြီး သူ့ဖင်ကြားရောက်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကိုဆွဲလှန်ပြီး သူ့ဆီးခုံနဲ့ ဖိထားလိုက်တော့ ကျုပ်လီးတောင်နေတာကို ရင်အေး မမြင်နိုင်တော့ဘူးပေါ့။ သမီးလေးရဲ့ ဆီးခုံနဲ့အထက်ပိုင်းမှာ အမြှောင်းလိုက်ကြီး ကပ်နေတဲ့ ကျုပ်လီးက တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေသလိုပဲ။ ကိုယ်ချင်းပူးကပ်မနေပေမယ့် အောက်ပိုင်းချင်းထိထားကာ သားအဖနှစ်ယောက် ဖက်လျှက် မျက်လုံးမှိတ်ထားကြတယ်။ ခဏနေတော့ ရင်အေးက အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး အထဲဝင်လာတယ်။ မွေ့ယာရဲ့ခြေရင်းဘက်က သိမ့်ခနဲဖြစ်သွားတော့ ရင်အေးခုတင်ပေါ်တက်လာတာ သိလိုက်တယ်။ သမီးလေးဘေးမှာ ရင်အေးကဝင်လှဲပြီး ကျုပ်နဲ့သမီးလေးရဲ့ပါးကို နမ်းလိုက်ပြီး သမီးလေးကိုရော ကျုပ်ကိုရော ဖက်ထားလိုက်တယ်။ ကျုပ်နဲ့သမီးလေးလဲ မလှုပ်မယှက်ပဲ ငြိမ်နေကြရတယ်။ ခဏကြာတော့ ရင်အေးက ကျုပ်တို့ကိုဖက်ထားတဲ့ လက်ကို ရုတ်သွားလို့ ခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်တော့ ရင်အေးက တစ်ဘက်ကို စောင်းအိပ်နေတယ်။ သမီးလေးကလဲ သူ့အမေကိုလှည့်ကြည့်ပြီးမှ ကျုပ်ဘက်ကို ပြန်လှည့်လာပြီး ကျုပ်ကိုနမ်းတော့တယ်။ သမီးလေးလက်က ကျုပ်လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ပြန်လာကိုင်ပြန်တယ်။ ကျုပ်လဲ လန်တက်နေတဲ့ သမီးလေးရဲ့ ညဝတ်ဂါဝန်အောက်က ပင်တီလေးထဲ လက်တိုးဝင်လိုက်တယ်။ သမီးလေးအဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ အရည်လေးတွေရွှဲအိုင်လို့။ သမီးလေးကလဲ အားကျမခံ ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်ချပြီး သူ့လက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့ ကျုပ်ရဲ့ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့ လီးကို တိုက်ရိုက် လာကိုင်တယ်။ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ သူမတူအောင် သိမ့်သိမ့်ခုန်နေသလို သမီးလေးလဲ ရင်ခုန်သံအရမ်းမြန်နေတယ်။ ကျုပ် သမီးလေးရဲ့အဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေတဲ့လက်ကို ထုတ်လိုက်ကာ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ထားတဲ့ သမီးလေးရဲ့လက်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဂွင်းထုသလိုလုပ်ပြလိုက်တယ်။ ခဏနေလို့ ကျုပ်လက်ဖယ်လိုက်တော့ သမီးလေးက ကျုပ်လီးကို သေချာဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေပြီ။ ကျုပ်လဲ သမီးလေးပင်တီထဲ လက်ထိုးထည့်ကာ သူ့အဖုတ်လေးကို ပြန်ပွတ်ပေးတော့ သားအဖနှစ်ယောက် အနမ်းတွေက ပိုကြမ်းလာခဲ့တယ်။ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ သမီးလေးက ကိုယ်လေးဆတ်ခနဲတုန်သွားက ငြိမ်ကျသွားတယ်။ ကျုပ်လီးကိုတောင် ဆက်မထုနိုင်တော့ဘဲ တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။ နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းနေတာ ရပ်လိုက်ပြီး သမီးလေးရဲ့ပါးလေးကို ရွှတ်ခနဲနမ်းကာ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ထားတဲ့ သမီးလေးလက်ကို ယူလိုက်တယ်။ ကျုပ်ပုဆိုးကိုလဲ ပြန်စည်းလိုက်တယ်။
“တော်ပြီနော် မီးလေး… ဒါကြီးကိုင်ထားရင် မီးအိပ်မရဘဲနေအုံးမယ်…”
“ဟီး… ဒါတော့ဟုတ်တယ်… ဖေဖေ့ဟာကြီးကိုင်ရတာ ရင်ခုန်လိုက်တာ… ဒါပေမယ့် ကိုင်ချင်သေးတယ်…”
“နောက်နေ့ မီးမေမေအလစ်ကျ ကိုင်ပေါ့… ဖေဖေက တားနေလို့လား… ဖေဖေက မီးအပိုင်ပဲဟာ… အခုတာ့အိပ်တော့… လိမ္မာတယ်နော်…”
“ဟုတ်… ဖေဖေ့ကိုအရမ်းချစ်တယ်…”
“မီးလေးကို ကမ္ဘာပေါ်မှာ အချစ်ဆုံးပဲ…”
သမီးလေးက ကျုပ်စကားကိုသဘောကျပြီး ပြုံးတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ပါးကို ရွှတ်ခနဲနမ်းပြီး မျက်လုံးလေးမှိတ်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ခဏငြိမ်ပြီး နေလိုက်တော့ တော်တော်လေးကြာ သမီးလေးအသက်ရှူသံမှန်မှန်နဲ့ အိပ်ပျော်သွားမှ ရင်အေးကိုယ်လေးလှုပ်လာပြီး ထထိုင်တယ်။ ကျုပ်လဲ ကျုပ်ကိုခွထားတဲ့ သမီးလေးပေါင်ကို အသာဖယ်၊ ဖက်ထားတဲ့ သမီးလေးလက်ကို အသာဖယ်ပြီး ထလိုက်တယ်။ ကျုပ် ခုတင်ပေါ်ကဆင်းလိုက်တော့ ရင်အေးလဲ အသာလိုက်ဆင်းလာတယ်။ ကျုပ်တို့ခုတင်နဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းက မှန်တင်ခုံအနားကိုသွားလိုက်တယ်။
“ကို… မီးလေးနဲ့ကို ဘာလုပ်နေတာလဲ… ကိုတို့အသက်ရှူသံတွေက အရမ်းပြင်းတာပဲ…”
“မီးလေးက ကို့လီးကိုကိုင်ပေးတာ… ကိုလဲ မီးလေးအဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေတာ..”
“ဟုတ်လား… ပုဆိုးပေါ်က ကိုင်တာလား…”
“အေးမလာခင်တုန်းက ပုဆိုးပေါ်ကကိုင်တာ… အေးအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်မှ ပုဆိုးဖြည်ပြီး ကို့လီးကို ဒီအတိုင်းကိုင်တာ… ကိုတောင် ဂွင်းထုသင်ပေးလိုက်သေးတယ်…”
“အဟိ… ပြစမ်းပါအုံး မီးလေးဂွင်းထုပေးတဲ့ သူ့အဖေလီးကြီး… ခိခိ…”
ရင်အေးက ပြောရင်း ကျုပ်ပုဆိုးကို လှန်တင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လီးရှေ့မှာထိုင်ပြီး တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းတယ်။
“ဒီလီးကြီးကို မီးလေးက သူ့လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ထုပေးတာပေါ့… ရင်ခုန်လိုက်တာကွာ… ခုအချိန်အထိတောင် တောင်နေတုန်းပဲ… မီးလေးက စွမ်းချက်… ကို အေးကို ဒီလီးကြီးနဲ့ တစ်ချီလောက်လိုးပေးစမ်းပါ… အေးစုပ်လိုက်ရင် မီးလေးရဲ့လက်အနံ့လေး ပျောက်သွားမှာစိုးလို့…”
ရင်အေးက ပြောရင်းမတ်တပ်ထရပ်ပြီး ထမိန်လှန်ကာ ကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်အေးပေါင်တစ်ချောင်းကိုမပြီး ကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ပက်ထဲ ခါးကော့ပြီး သွင်းလိုက်တယ်။
“ဟူး… ကိုရယ် မီးလေးလက်နဲ့ ထုပေးတဲ့လီးကြီးက… ကောင်းလိုက်တာ… အေးကို တစ်ချီပဲပြီးအောင်လိုးပေးနော်… ပြီးမှ ဟိုအခန်းထဲက ကို့မယားအထွေးလေးဆီသွားပြီး ယုယလိုက်အုံး…”
“အေးလေး အဆင်ပြေလို့လား….”
“ပြေတယ်… ဟိုသားအမိကို ချောင်းချင်လို့ စောင့်နေတာ… ဟူး… ကောင်းတယ်… ဆောင့်… လိုး…”
ကျုပ်လဲ ရင်အေးကို လက်တစ်ဖက်က သူ့ပေါင်ကိုမလျှက် နောက်လက်တစ်ဖက်က သူ့တင်ပါးကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ရင်း လိုးတယ်။ ခဏကြာတော့ ရင်အေးကိုယ်လေး တောင့်တင်းကာ ပြီးသွားတော့တယ်။ ပြီးသွားတော့ ရင်အေးက ကျုပ်နဲ့လူချင်းခွာလိုက်လို့ ကျုပ်လီးလဲ သူ့စောက်ပက်ထဲက ကျွတ်သွားတယ်။

(အခန်း ၂၄/၇)

“အေးလေး တကယ်အဆင်ပြေရဲ့လား…”
“ပြေပါတယ်ကိုရဲ့… ခစ်ခစ် ချစ်လိုက်တာ …ပန်းအိက တစ်ခါတစ်လေမှ တွေ့ရတာ ကို ပန်းအိကိုအစွမ်းကုန်ယုယပေးလိုက်ပါ… ကိုနဲ့ တရားဝင် လက်ထပ်ထားတဲ့ နောက်တစ်ယောက်လေ…”
ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်တယ်။ မူယာ့ကို တကယ်ဇနီးလို သတ်မှတ်ပြီး လျှောက်လုပ်ခဲ့ဖူးပေမယ့် ပန်းအိလို ထုံးတမ်းဓလေ့ကို မသိခဲ့ဘူး။ တကယ်ဆို ကျုပ်ဇနီးနဲ့အပြိုင် တစ်ဦးတည်းသော မယားက ပန်းအိမဟုတ်ပါလား။ ရင်အေးက ကျုပ်ကိုအနမ်းလေးပေးပြီးထွက်သွားတော့ ကျုပ်လဲ ပန်းအိအခန်းဆီကို ကူးခဲ့လိုက်တယ်။ ကျုပ်က ပန်းအိရှိနေတဲ့ သမီးလေးရဲ့အခန်းဆီကို ရောက်တော့ ပန်းအိက ချက်ချင်းခေါင်းထောင်ကြည့်တယ်။ ကျုပ် အခန်းထဲဝင်သွားတာနဲ့ ပန်းအိက ခုတင်ပေါ်ကဆင်းလာပြီး ကျုပ်ကိုဆီးကြိုတယ်။ ကျုပ်က သူ့အနားရောက်တာနဲ့ ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ပန်းအိကို နွေးနွေးထွေးထွေး ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။
“လေးယောက်ျားရယ်… မျှော်လိုက်ရတာ…”
“လေးလဲ ပန်းလေးဆီလာချင်နေတာ… မီးလေး အိပ်အောင်စောင့်ရသေးလို့ ပန်းလေးရဲ့…”
“အန်တီရော အိပ်ပြီလား… အယ် လေးလီးကြီးကတောင်လို့ပါလား… ခိခိ…”
“အေးကို လိုးပေးခဲ့တာ… အေးက ပန်းလေးဆီသွားလိုက်ဆိုလို့ လေးပြီးအောင်တောင် မလိုးခဲ့ရဘူး…”
“ခစ်ခစ်… အန်တီက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ…”
“လာကွာ လေးက တန်းလန်းကြီးမို့… လိုးရအောင်… လာ ပန်းလေးစောက်ဖုတ်ကို လေးယက်ပေးမယ်…”
“တန်းလိုးလို့ရပါပြီလေးရဲ့… ပန်းလေးရဲ့အဖုတ်က လေးကိုမျှော်ရင်း အရည်ရွှဲနေပြီ… လာ လေးဒီခုံမှာထိုင်လိုက်…”
ကျုပ်က သမီးလေးရဲ့ စာကြည့်စားပွဲက ခုံမှာထိုင်လိုင်တော့ ပန်းအိက ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်ချပြီး ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်တယ်။
ကျုပ်လဲ ပန်အိရဲ့နို့တွေကို တီရှပ်အင်္ကျီပေါ်ကနေပဲ ဆုပ်နယ်နေလိုက်တယ်။ ပန်အိက ကလေးအမေဖြစ်သွားလို့ထင်တယ်။ သူ့နို့တွေက အရင်ထက်သိသိသာသာထွားလာပြီး ကိုင်လို့ပိုကောင်းလာတယ်။
“ပန်းလေးရယ်… ရပါပြီ… လေးက ပန်းလေးကို အရမ်းလိုးချင်နေပြီ…”
“ပြွတ်… အန်တီ့ကိုလိုးခဲ့လို့ အန်တီ့စောက်ရည်အရသာ ခံကြည့်တာ… ဟီး… အခုလိုးပေးမယ်…”
ပန်းအိက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူ့ထမိန်လေးကိုမပြီး ထိုင်နေတဲ့ ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကို ခြေတစ်ဖက်နဲ့ ခွလိုက်တယ်။ လက်တစ်ဖက်က သူ့ထမိန်ကိုမ လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပက်နဲ့လီးကိုတေ့ကာ ထိုင်ချတယ်။ ပန်းအိစောက်ပက်ထဲ ကျုပ်လီးက တအိအိနဲ့ တိုးဝင်သွားတယ်။
“အူး… လွမ်းလိုက်ရတာ လေးရယ်… ပန်းလေး လေးကိုအမြဲပြုစုချင်လိုက်တာ… အင့်… ဟင်း… လေးယောက်ျားကြောင့် ပန်းလေးက ရွာမှာ မကြောင့်မကြနေနိုင်ပေမယ့် လေးအပေါ် မယားဝတ္တရား မကျေသလိုခံစားရတယ် သိလား… ဟင့်…”
“ပန်းလေးရယ်… ဒါက ပန်းလေးအပြစ်မှမဟုတ်တာ… လေးမှာလဲ မိသားစုရှိသေးတော့ ပန်းလေးကို အနားခေါ်မထားနိုင်တာပဲ လေးက စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာ… ပန်းလေးနှလုံးသားထဲမှာပဲ… လေးရှိနေရင် ကျေနပ်ပါပြီ…”
“လေးက ပန်းလေးရဲ့နှလုံးသားထဲမှာ အမြဲ �ရှိပါတယ်… ချစ်တယ် လေးယောက်ျားရယ်… ပြွတ်…”
“ပြွတ်… လေးလဲ ပန်းလေးကို အရမ်းချစ်တယ်ကွာ… အရမ်းသိတတ်နားလည်တဲ့ ပန်းလေးကြောင့် လေးက ပန်းလေးနဲ့တွေ့တိုင်း စိတ်ကပေါ့ပါးနေတာ… ဒါကြောင့် ပိုပိုပြီး ချစ်လာတာ… ပြွတ်…”
“ချစ်တယ်… လေးရယ်… လေးလီးကြီးက သိပ်အရသာရှိတာပဲ… အင့်… ဟင်း… မရတော့ဘူး… ပြွတ်… ဟူး….”
ပန်းအိ ကျုပ်အပေါ်ကနေ တစ်ဖတ်ဖတ်နဲ့ ဆောင့်လိုးရင်း ခဏနေတော့ ငြိမ်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ပန်းအိကို ခုတင်စောင်းကိုချီသွားကာ ပက်လက်ချပေးပြီး ကျုပ်က အောက်မှာရပ်လျှက် ဆက်လိုးတယ်။ သမီးငယ်လေး(ပန်းအိရဲ့သမီး)ကတော့ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေပါတယ်။ ဒီအရွယ်ဆိုတာ တော်ရုံနဲ့ မနိုးတတ်တာမို့ ကျုပ်လဲ စိတ်ရှိလက်ရှိ ကျုံးလိုးရင်း ပန်းအိရဲ့ တီရှပ်လေးကို ချွတ်ပစ်တော့ ပန်းအိက. သူ့ဘရာကိုချိပ်ကို လက်နောက်ပြန်ဖြုတ်ကာ ဘရာကို ချွတ်ပေးတယ်။ ကျုပ် ပန်းအိရဲ့နို့တွေကို လိုးရင်း ကုန်းစို့လိုက်တယ်။
“ပြွတ်… ပြွတ်…”
“အင့်… ဟင်း… လေးရယ်… ဆောင့် ဆောင့် ကောင်းတယ်… ချစ်တယ်… ဟင်း….”
“ပန်းလေး စောက်ပက်က… အမြဲကျပ်နေတာပဲကွာ… လေး လိုးရတာ အားရလိုက်တာ…”
“ဟင့်… အူး.. လေးက တစ်ခါတစ်လေမှလိုးရတော့ ပြန်ပြန်ကျဉ်းသွားတာပေါ့လို့… လေးရယ်… လေးလီးကြီးနဲ့မှ အလိုးခံရတာ အားရလိုက်တာ… လိုး… အင့်… ဟင်း… ”
ပန်းအိကို လိုးနေရင်း အခန်းတံခါး ဟသွားတာ သတိထားမိတယ်။ ကျုပ်ရဲ့ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးကတော့ ဟိုသားအမိကို ချောင်းပြီးလို့ ပြန်လာကာ ကျုပ်နဲ့ပန်းအိကို ထပ်ချောင်းနေပြန်ပါပြီကော။ ကျုပ်လဲ ပန်းအိကို ရင်အေးအရှေ့မှာ အားရပါးရလိုးပြရင်း ပန်းအိနဲ့အတူ ပြီးလိုက်တယ်။ ပန်အိစောက်ဖုတ်ထဲ လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်ရင်း ပန်းအိနှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းကာ အမောဖြေနေတုန်း ရင်အေးက အခန်းထဲဝင်လာတယ်။
“ဟာ… အန်တီရောက်လာပြီ… ပန်းလေးရှက်လိုက်တာ လေးရယ်…”
“ရှက်မနေပါနဲ့ ပန်းလေးရယ်… အေးက ပန်းလေးရဲ့ တစ်လင်ထဲ အစ်မကြီးပဲဟာ…”
“ဟုတ်သားပဲ ပန်းအိရဲ့… နောက်ကို ဒို့တွေချည်းပဲဆို မမလို့ပဲခေါ်ပေါ့… ကို့လီးကြီး ပန်းအိအဖုတ်ထဲက ထုတ်ပေးစမ်းပါ… ပန်းအိစောက်ရည်အရသာလေး ခံကြည့်ရအောင်… ဟီး…”
ကျုပ်လဲ ရင်အေးအလိုကျ ပန်းအိကိုယ်ပေါ်ကထကာ ပန်းအိစောက်ပက်ထဲက လီးကိုထုတ်လိုက်တော့ ရင်အေးက ကျုပ်လီးကို ကိုင်ပြီး စစုပ်တယ်။ ပန်းအိကလဲ ထမိန်လေးရင်လျားပြီး ကျုပ်ဘေးမှာရတယ်။
“ပြွတ်… အွန်း… တစ်မျိုးလေးပဲ… ပြွတ်… ပြွတ်… ကို ဒီညပန်းအိနဲ့အိပ်လိုက်နော်… မနက်စောစော အေးလာနှိုးမှ… အခန်းထဲပြန်လာအိပ်… ပြွတ်…”
“ဟာ ရပါတယ် မမရဲ့… လေးကို ခဏနေပြန်လွှတ်လိုက်ပါ့မယ်…”
“ပြွတ်… ဘယ်ဟုတ်မလဲ ပန်းအိရဲ့… ပန်းအိက ကိုနဲ့တရားဝင်လက်ထပ်ထားတာလေ… ကိုယ့်ယောက်ျားနဲ့ ကလေးနဲ့ မိသားစု ဆုံတုန်းလေး အတူတူအိပ်ရမှာပေါ့… ပြွတ်…”
“ဒါပေမယ့်… ဟို…”
“ပြွတ်… ကိုနဲ့ မမကလိုက်လျောထားတဲ့ မိန်းမတွေမှအများကြီးပဲ ပန်းအိရဲ့… ပန်းအိတစ်ယောက်ပဲ တစ်ကယ်လက်ထပ်လိုက်ရတာ… ကိုက ပန်းအိနဲ့လက်ထပ်လိုက်တဲ့အကြောင်း ပြောပြတော့ မမဖြင့် အံ့သြမိတယ်… သဘောလဲကျမိတယ်… ပန်းအိလို ဘယ်သူမှ မစဉ်းစားမိဘူး… ခစ်ခစ်… အဲ့ဒါကြောင့် ပန်းအိကို ကို့ရဲ့တရားဝင်ဇနီးအဖြစ် အသိအမှတ်ပြုလိုက်တာ… ပန်းအိနဲ့က အနေဝေးတာကြောင့်လဲ စိတ်အနှောက်အယှက်မဖြစ်ဘဲ လက်ခံလိုက်နိုင်တာ…� ပြွတ်… အခုလိုတွေ့တုန်းလေးတော့ တကယ့်လင်မယားတွေလို နေပါ ပန်းအိရဲ့… ပြွတ်…”
ပန်းအိက ရင်အေးစကားတွေနားထောင်ရင်းနဲ့ ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ငိုနေတော့တယ်။ ပြီးတော့ ရင်အေးဘေးမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ကာ ကျုပ်လီးကိုစုပ်နေတဲ့ ရင်အေးဖက်ပြီး ပါးလေးကို တစ်ရွှတ်ရွှတ်နမ်းတော့တယ်။ ရင်အေးကလဲ ကျုပ်လီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲက ချွတ်ပြီး လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျုပ်လီးကိုထုပေးကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ပန်းအိရဲ့မျက်ရည်ကို သုတ်ပေးတယ်။
“ဘာလို့ငိုနေတာလဲ ပန်းအိရဲ့…”
“အရမ်းဝမ်းသာလို့ပါ မမရယ်… ပန်းအိ ဒီလောက်အထိ မမျှော်လင့်ခဲ့ဘူး… မမက အရမ်းသဘောထားကြီးသလို လေးကိုလဲ ဘယ်သူမှမယှဉ်နိုင်အောင် ချစ်တာပဲ… လေးက ပန်းလေးကိုချစ်တယ်ပြောတိုင်း မမကို အရမ်းချစ်တဲ့အကြောင်းကပါနေတာ မအံ့သြတော့ပါဘူး… ဒါကြောင့် မမကို လေးက သူမတူအောင်ချစ်နေတာ…”
“ဟင်း ဟင်း… ဒါတော့ပန်းအိရယ်… ကိုနဲ့မမက ငယ်ချစ်တွေကိုး…”
“လာမမ… ခုတင်မှာထိုင်… လေးလဲ မမဘေးမှာထိုင်လိုက်…”
ကျုပ်တို့လဲ ပန်းအိပြောသလို ခုတင်စောင်းမှာ အတူယှဉ်တွဲပြီး ထိုင်လိုက်ကြတယ်။ ပန်အိက ခုတင်အောက်ကြမ်းပြင်မှာ ကျုံ့ကျုံ့လေး ထိုင်လိုက်တယ်။ ပန်းအိဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ ကျုပ်သိပါပြီ။
“အာ.. ပန်းလေး… လေးက ဖင်ပြောင်ကြီး နေအုံး…”
ကျုပ်လဲ ကမန်းကတန်းထကာ ပုံကျနေတဲ့ ပုဆိုးကို ကောက်ယူပြီး စွပ်ရတော့တယ်။ ပန်းအိနဲ့ရင်အေးက တစ်ခစ်ခစ်နဲ့ရယ်ကြတယ်။ ကျုပ် ရင်အေးဘေးမှာ ပြန်ထိုင်တော့မှ ပန်းအိက ကျုပ်နဲ့ ရင်အေးကို ရိုရိုသေသေနဲ့ ကန်တော့တယ်။
“လေးနဲ့မမအပေါ်မှာ ပန်းအိ ကိုယ်၊ နှုတ်၊ စိတ် သုံးပါးနဲ့ ပြစ်မှားမိတာရှိရင် ခွင့်လွှတ်ပါ…”
ရင်အေးက ပန်းအိကို ဆွဲထူရင်း
“ရပါပြီကွာ… ထ… ပန်းအိက အရမ်းသိတတ်လိမ္မာတာပဲ… ဘာအပြစ်မှ မရှိပါဘူး… ကိုရေ ပန်းအိရောက်တုန်းလေး  သေသေချာချာ ယုယလိုက်နော်… နောက်နေ့တွေကျ နေ့လည်ဘက်တွေပါ အတူနေလို့ရအောင် စီစဉ်ပေးမယ်…”
“အင်းပါ အေးလေးရ… အေးကို အရမ်းချစ်တယ်… ရွှတ်… ရွှတ်…”
ရင်အေးက ကျုပ်ကို ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ မျက်စောင်းထိုးပြီး ပန်းအိရဲ့ပါးလေးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းကာ ထွက်သွားတော့ ကျုပ်လဲ ရင်အေးရဲ့ကျောပြင်ကို ခဏငေးကြည့်ရင်း ရင်အေးအပေါ် အချစ်တွေတိုးနေမိတယ်။ ရင်အေးက တံခါးပြန်ပိတ်ပေးရင်း ကျုပ်က သူ့ကိုငေးနေတာမြင်တော့ မျက်နှာလေး ပြုံးသွားတာက သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ။ ပန်းအိက ကျုပ်ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ကာ ကျုပ်ပါကိုနမ်းတော့မှ သတိဝင်လာတယ်။
“လေးက… မမကို တော်တော်ချစ်တာပဲ…”
“အင်းပေါ့ ပန်းလေးရ… လေးက အေးကို အရမ်းချစ်တာသေချာလို့လဲ အေးက သူများတွေနဲ့ လွှတ်ပေးရဲတာပေါ့… သူ့ထက် ဘယ်သူ့ကိုမှ ပိုမချစ်နိုင်ဘူးဆိုတာ ယုံတယ်လေ… ဒါပေမယ့် ပန်းလေးကိုလဲ လေးက အရမ်းချစ်နေပြီ သိလား… ရွှတ် ရွှတ်…”
“အွန်း… ပန်းလေးယုံပါတယ်… မမနဲ့လဲ ပန်းလေးရဲ့အချစ်ကို လိုက်မယှဉ်ပါဘူး… လေးက ပန်းလေးကိုချစ်တယ်ဆိုရင်ပဲ ကျေနပ်ပါပြီ…”
“အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲကွာ… လာ မိန်းမကို ယောက်ျားအရမ်းချစ်ချင်နေပြီ…”
“ခိခိ… လိုးချင်တာမလား… မိန်းမကလဲ ယောက်ျားလိုးတာခံဖို့ ရောက်လာတာပါနော်…”
ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်နဲ့ပန်းအိ စစ်စတီနိုင်းပုံစံနဲ့ လီးစုပ် အဖုတ်ယက်ကြပြီး နောက်တစ်ချီဆက်ဆွဲတယ်။ ဒီညတော့ ကျုပ်တို့လင်မယား တစ်ဝ လိုးဆော်ကြပြီးမှ ကျုပ်မယားအထွေးလေး ပန်းအိနဲ့ သမီးငယ်လေးနဲ့ အတူအိပ်လိုက်တာ ရင်အေးကမနက် လာနှိုးမှ ကိုယ်အခန်းကိုပြန်လာကာ သမီးလေးခင်မွှေးလွန်းကို ဖက်ပြီးဆက်အိပ်လိုက်တယ်။

ဒီမနက် ပန်းအိတို့တတွေကို ဘုရားကိုလိုက်ပို့ဖို့ မနက်စာစားပြီးတာနဲ့ အဝတ်အစားတွေ ပြင်ဆင်ကြတယ်။ ကျုပ်တို့မိသားစုနဲ့ ပန်းအိတို့မိသားစုနဲ့ ဒါပါပဲ။ ကိုဇော်မြင့်ကတော့ သူ့ကားနဲ့ ပစ္စည်းဝယ်ဖို့သွားပြီ။ သူက အပြန်မဝင်တော့ဘဲ ရွာကိုတန်းပြန်တော့မှာလေ။ ကျုပ်ကားက နည်းနည်းသေးလို့ နောက်ခုံနှစ်တန်းပါတဲ့ ကားကို အန်တီသိင်္ဂီ့ဆီက ငှားထားတာ မနက်စောစောပဲ ခြံထဲမှာ လာထိုးပေးသွားတယ်။ ပြင်ဆင်ပြီးကြတော့ သူ့အမေနဲ့ ဆင်တူ ထမိန်နဲ့ရင်ဖုံး ပြောင်ဝမ်းဆက် ဝတ်ထားတဲ့ သမီးလေးခင်မွှေးလွန်းကလဲ အရမ်းလှလို့ သူ့အမေနဲ့ အလှချင်းပြိုင်လို့။ ဟော ပန်းအိကလဲ ရင်ဖုံးနဲ့ထမိန် ပြောင်ဝမ်းဆက်လေးပဲဝတ်ထားက တစ်မျိုးလှနေပြန်သည်။ ညီညီအောင်ရဲ့ အမေတောင်မှ အခုလိုကျကျနနဝတ်စားပြင်ဆင်လိုက်တော့လဲ အလှသားဗျ။ ညီညီအောင်လဲ သူ့အမေကိုတစ်လှည့် ပန်းအိကိုတစ်လှည့် မျက်လုံးကျွတ်မတတ်ကြည့်နေရှာတယ်။ ကျုပ်မိန်းမနဲ့ သမီးလဲ သူ့အကြည့်အောက်က ဘယ်လွတ်ပါ့မလဲ။ ဒါပေမယ့် ဧည့်သည်လဲဖြစ်၊ လှလို့ကြည့်တာဆိုတော့လဲ အူတိုမိပေမယ့် အသာငြိမ်နေလိုက်ရတာပေါ့။ ကျုပ်လဲ ဘုရားစုံဖူးရအောင် တစ်ဆူပြီးတစ်ဆူ လိုက်ပို့ပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျုပ်နဲ့ပန်းအိ ဘုရားအတူကန်တော့ရအောင်လဲ ရင်အေးက ဖန်ပေးပါတယ်။ ဒီတော့ ပန်းအိလဲ ပျော်နေတာပေါ့။ ညီညီအောင်တို့သားအမိလဲ ဘုရားဖူးရတာ ပျော်နေကြတယ်။ သမီးလေးကလဲ သူ့တူမ(ညီမလေး)ကို လက်ကဆွဲပြီး လက်ညှိုးထိုးရာ ဝယ်ပေးနေတော့တယ်။ အဲ့နေ့က ညမိုးချုပ်မှ ပြန်ရောက်ကြတယ်။ ညစာလဲ အပြင်မှာပဲ စားခဲ့လိုက်ကြတယ်။ ဒီညတော့ တစ်နေကုန်သွားထားတာမို့ အရမ်းလှနေတဲ့ ရင်အေးကိုလဲ မလိုးဖြစ်ဘဲ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ ဒီည ကိုဇော်မြင့်ပြန်သွားပြီဆိုတော့ အဲ့ဒီအခန်းမှာ ပန်းအိတို့သားအမိကို ပြောင်းနေစေတယ်။ သမီးလေးကလဲ သူ့အခန်းသူပြန်အိပ်တာပေါ့။ ကျုပ်ပင်ပန်းနေမှန်းသိတော့ ပန်းအိကလဲ ဒီညမလာဖို့ တိုးတိုးမှာထားသလို ရင်အေးကလဲ အိပ်ရေးဝဝအိပ်စေတယ်။ ပန်းအိကလဲ တော်တော်အလိုက်သိတဲ့ မိန်းကလေးပါပဲ။ ကျုပ်ကိုလဲ တော်တော်လေး ချစ်ရှာတယ်။ ရင်အေးက ဘုရားဖူးသွားတဲ့ ဝတ်စုံလေးကိုပဲ ဝတ်အိပ်တာ။ ကျုပ် တစ်ရေးနိုးတော့ မနက် သုံးနာရီလောက်ကြီးပေါ့။ ဘုရားဖူးသွားတုန်းက ထမိန်လေးနဲ့ အိပ်ပျော်နေတဲ့ ရင်အေးကို ပက်လက်ဆွဲလှန်ပြီး သူ့ထမိန်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ကာ စောက်ဖုတ်ယက်တော့တယ်။ ရင်အေးက ဒီဝတ်စုံလေးနဲ့ သူ့ကို ကျုပ်သဘောကျနေမှန်းသိလို့ လိုးချင်တဲ့အချိန် ထလိုးအောင် တမင်ဝတ်အိပ်တာလေဗျာ။ ကျုပ်ဇနီးလေးထက်တော့ ဘယ်သူက ကျုပ်အကြောင်းသိအုံးမှာလဲ။ ရင်အေးလဲ ကျုပ်က သူ့စောက်ဖုတ်ကို ထမိန်ထဲဝင်ပြီးယက်နေတော့ နိုးလာပြီး ကျုပ်ခေါင်းကို ထမိန်ပေါ်က ကိုင်တယ်။
“အု… ကိုရယ်… ခစ်ခစ်… ထမိန်ထဲတောင်ရောက်နေပြီပဲ… ဒီထမိန်နဲ့ တော်တော်လိုးချင်နေတာလား…”
“ပြွတ်… အေးလေး ဘာဝတ်ဝတ် မဝတ်ဝတ် ကိုက အမြဲလိုးချင်ပါတယ်ကွာ… ပြွတ်…”
“ခစ်ခစ်… အူး… ကိုရယ် အေးစောက်ဖုတ်ကြီး ကို့ပါးစပ်ထဲ ကျွတ်ပါလာပါအုံးမယ်… ရပါပြီ… လာ… ထမိန်ထဲက တိုးထွက်ခဲ့တော့… အေးစောက်ခေါင်းထဲက အရမ်းယားနေပြီ… ကို့လျာနဲ့ မမီတော့ဘူး… ကို့လီးကြီးနဲ့ လိုးပေးတော့…”
“လိုးပေးမှာပေါ့ အေးလေးရဲ့… ပြွတ်… လိုးချင်လွန်းလို့ အေးစောက်ဖုတ်ကို ထပြီးယက်နေတာပဲဟာ…”
ကျုပ် ရင်အေးဖြည်ပြီး မ ပေးထားတဲ့ ထမိန်ထဲကနေ တိုးထွက်လိုက်တယ်။ ကျုပ်ရဲ့ ချစ်ဇနီးလေးကို ဒီမနက်တော့ အစွမ်းကုန်ဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်မည်ဟု စိတ်ထဲ တေးထားလိုက်သည်။ ကျုပ်တို့လင်မယား တစ်ချီလိုးပြီးတော့ အမောဖြေနေလိုက်သည်။
“ကို… မနက်စောစောကျ သမီးလေးဆီ သွားလိုက်အုံးလေ…”
“အင်းပါ… ပန်းအိဆီကိုရော မသွားရဘူးလား…”
“မသွားနဲ့အုံး… အေးမှာ အကြံရှိတယ်…”
“ဘာအကြံလဲ…”
“နောက်ကျ သိရမှာပေါ့… မနက်ကျရင်သာ အားရှိတာတွေစားပြီး အားမွေးထား… ခစ်ခစ်…”
ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်နဲ့ရင်အေး ကာမပန်းတိုင်ဆီ တစ်ကြိမ်ပြီးတစ်ကြိမ် မမောနိုင်မပမ်းနိုင် တက်လှမ်းနေလိုက်ကြတော့သည်။ မနက်စောစောမှာ သမီးလေးအခန်းကို ဝင်နှိုးရင် ကျုပ်လီးကိုသမီးလေးအား ပေးကိုင်ပြီး သမီးလေးရဲ့အဖုတ်ကို ကျုပ်ကပွတ်ပေးပြီး အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့ အာသာဖြေဖြစ်ကြသည်။ ရင်အေးနဲ့ မီးကုန်ယမ်းကုန် ကြမ်းပြီးမှလာတာတောင် သမီးလေးရဲ့အဖုတ်ကို ကိုင်မိလိုက်တာနဲ့၊ သမီးလေးရဲ့လက်က ကျုပ်လီးကိုလာထိတာနဲ့ လီးက တောင်လာသည်မှာတော့ အံ့မခမ်းပင်။ ကျုပ်နဲ့သမီးလေးက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြန်အလှန် လီးကိုင် အဖုတ်ပွတ်လုပ်နေကြပေမယ့် သမီးလေးအဖုတ်ကိုတော့ မမြင်ဖူးသေးပေ။ သမီးလေးကတော့ ရင်အေးနဲ့ကျုပ်လိုးတာ အနီးကပ်ပါကြည့်ဖူးတော့ ကျုပ်လီးကို မြင်ဖူးမှာပါ။ သမီးလေးကို တစ်ချီပြီးအောင်ပွတ်ပေးပြီးမှ သမီးလေးကို ရေမိုးချိုးစေပြီး မနက်စာစားခိုင်းရသည်။ သမီးလေးကို ကျုပ်ပဲ ကျောင်းသို့လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။ ကျောင်းမှာ နွယ်နီနဲ့ဆုံတော့ တစ်ချိန်ကကျုပ်အလွန်နှစ်သက်ခဲ့တဲ့ နွယ့်နီရဲ့ ကျောင်းစိမ်းထမိန်အောက်က အိုးကြီးကို မြင်ပြီး ပြန်လိုချင်မိသည်။ သက်ထားကိုပြန်ရသလို နွယ်နီ့ကိုပြန်ရရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲ။ နွယ်နီက သမီးလေးကိုလက်ဆွဲကာ ကျောင်းထဲဝင်တော့ ကျုပ်လဲ နွယ်နီနဲ့ အပြိုင်ဝိုင်းစက်နေတဲ့ သမီးလေးရဲ့ ကျောင်းစိမ်းထမိန်အောက်က ဖင်လုံးလုံးလေးကိုပါ သရေယိုမိပြန်သည်။ နွယ်နီ့က ရုတ်တရတ်လှည့်ကြည့်တော့ သူ့ဖင်တွေကိုငမ်းနေတဲ့ ကျုပ်ကို မြင်သွားကာ ပြုံးလျှက် ကျောင်းထဲသို့ဝင်သွားတော့သည်

(အခန်း ၂၄/၈)

အဲ့နေ့က အိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့ ကျုပ်ပြန်လာမှ ပန်းအိက မီးဖိုထဲက ထွက်လာသည်။ ဧည့်ခန်းမှာတော့ ညီညီတို့သားအမိ တစ်ယာက်တစ်ခုံ ထိုင်နေကာ တီဗွီကို ဖွင့်ကြည့်နေကြသည်။ ပန်းအိက ကျုပ်ကို ပေါ်တင်ပဲ လက်မောင်းလေးဖက်ကာ အိမ်ထဲသို့ခေါ်တော့ ကျုပ်အံသြမိသည်။ ညီညီတို့သားအမိလဲ ကျုပ်တို့အကြောင်းကို သိပြီးသားဆိုပေမယ့် အခုလို ပေါ်တင်ကြီးကျ အံ့သြသွားပုံပင်။ ကျုပ်ကိုလက်ဆွဲကာ လွတ်နေတဲ့ ဆိုဖာခုံမှာ ထိုင်စေတယ်။ ကျုပ်ထိုင်ပြီးတော့ ပန်းအိက ကျုပ်ပေါင်ပေါ် စွေ့ခနဲတက်ထိုင်ကာ ကျုပ်ကိုဖက်နမ်းတော့ ကျုပ်လဲ သူ့ကို ပြန်ဖက်ရမလို မဖက်ရဘူးလိုနဲ့ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်မိတယ်။ ဒါပေမယ့် ပန်းအိက ကျုပ်လက်ကိုယူပြီး သူ့ကိုဖက်ထားစေတော့ ကျုပ်လဲ ဖက်ထားပေးလိုက်တော့တယ်။
“ပြွတ်… ဟဲ့ ညီညီ… အမေ့နားကိုသွားလေ… ရွာမှာ ဒီလိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်တွေ့ရဖို့က လွယ်တာမဟုတ်ဘူး… နင်တို့အကြောင်းကို လေးတို့က သိပြီးသားမို့ တမင်ခေါ်လာတာ… ရှက်မနေနဲ့… ခစ် ခစ်…”
ပန်းအိက ပြောလိုက်တော့ ညီညီအောင်နဲ့ သူ့အမေ မျက်နှာတွေ ရဲသွားကြတယ်။
“အခုလို မွှေးလွန်းရော ငယ်လေးရော မရှိတုန်း… လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေလို့ရတာ… ရွာမှာဆိုလဲ နင်နဲ့အမေ ဖုတ်ပူမီးတိုက်ချည်း လုပ်နေရတာမလား… ဒါကြောင့် လေးနဲ့အန်တီက ခေါ်လိုက်တာ…”
ညီညီအောင်ကလဲ ရှက်ပေမယ့် သူ့အမေအနားကို ကပ်ချင်နေပုံပင်။ ထိုင်ရာကနေထပြီး သူ့အမေဘေးမှာ ပူးကပ်ထိုင်ကာ သူ့အမေကို ဖက်လိုက်တယ်။
“အို… သာလေး အမေရှက်တယ်ကွာ…”
“မရှက်ပါနဲ့မေမေရယ်… မေမေနဲ့သား ဒီလိုကြည်ကြည်နူးနူးမနေရတာကြာပြီ… လေးလေးတို့ လင်မယားကလဲ သားတို့အကြောင်းသိပြီးသားပဲဟာ… ရွှတ်… ရွှတ်…”
“အို… သားရယ်… မေမေရှက်ပါတယ်ဆိုကွာ…”
ညီညီအောင်က သူ့အမေကို ဖက်ထားပြီး ပါးကို တစ်ရွှတ်ရွှတ်နမ်းတော့ သူ့အမေကလဲ ရှက်ပြီး ရုန်းတယ်။ ရုန်းပေမယ့် အားတော့သိပ်မပါဘူး။ ကြည့်ရတာ သူ့အမေကလဲ သူ့သားနဲ့ ဒီလိုနေချင်တာကြာပြီ ဖြစ်မယ်။ ညီညီအောင်ကလဲ သူ့အမေကို ကျစ်နေအောင်ဖက်ပြီး နမ်းနေတော့ သူ့အမေကလဲ သူ့သားလက်မောင်လေးကို ကိုင်ထားတယ်။ ပန်းအိက ညီညီအောင် သူ့အမေကိုနမ်းနေတာကြည့်ပြီး ပြုံးကာ ကျုပ်ဘက်ပြန်လှည့်လာတယ်။ ကျုပ်ပေါင်ပေါ် တစောင်းလေး ထိုင်နေရာကနေ တည့်တည့်ဒူးထောက်ခွထိုင်ပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ခနဲနမ်းလိုက်တော့ ကျုပ်လဲ ပန်းအိကိုယ်လေးကို ဖက်ပေးထားလိုက်တယ်။ ပန်းအိက သူ့လက်တစ်ဖက်ကို နောက်ပစ်လျှက် ကျုပ်ပေါင်ကြားကိုတိုးဝင်လာပြီး ကျုပ်လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။
“ဒါကြီးက ညက အန်တီ့ကို ဘယ်နှခါများ လိုးခဲ့လဲ… ခစ် ခစ်… တောင်နိုင်သေးရဲ့လား…”
“တောင်နိုင်လားသိချင်ရင် စမ်းကြည့်ပေါ့ ပန်းအိရယ်… ဘယ်နှခါ လိုးလဲဆိုတော့… တရေးနိုးကနေ မိုးလင်းအထိပဲ… အဟိ.. လူရော အဖုတ်ရော အီစလံဝေသွားတာ…”
ရင်အေးက မီးဖိုထဲက ရုတ်တရတ်ထွက်လာပြီး ပြောလိုက်တာ ညီညီအောင်တောင်မှ သူ့အမေကို နမ်းနေတာ တုံ့ခနဲ ရပ်သွားတယ်။
“ဆက်နမ်းပါ ညီညိရဲ့… ဒီအိမ်မှာက အေးဆေးပါပဲ… စိတ်လွတ်လက်လွတ် ချစ်လို့ရပါတယ်… ခစ် ခစ်…”
“အာ… အဲ့လောက်တောင်လား… ခိခိ လေးပင်ပမ်းမှာပေါ့ အန်တီရဲ့…”
“ပင်ပမ်းလား မပမ်းလား နင်စမ်းကြည့်လေ ပန်းအိရဲ့… အခုနင်လက်ထဲမှာ့ ကို့လီးကြီးကဘယ်လိုနေလဲ….”
“ဟိ… မာလာပြီ အန်တီ… ခိခိ.. လေးက တကယ်အာဂပဲ…”
“အာငွေ့လေးနည်းနည်းပေးလိုက်လေ… နင့်စိတ်ကြိုက် မာတောင်လာလိမ့်မယ်… ခစ် ခစ်…”
“ဟီး… အာငွေ့တင်မဟုတ်ဘူး… တစ်ကိုယ်လုံးအငွေ့ပေးမှာ…”
“ဒါဆိုလဲ ဆက်လုပ်ကြ… ညီညီ… အန်တီ မီးငယ်လေးကို သွားကြည့်လိုက်အုံးမယ်… အားမနာနဲ့နော် လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေကြ…”
“ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ…”
ညီညီက ယောင်တောင်ပေါင်တောင်နဲ့ ရင်အေးကို ခေါင်းညှိတ်ပြပြီး ပြန်ဖြေတယ်။ ရင်အေးက အိမ်အပြင်ထွက်သွားတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်အေးနဲ့ပန်းအိ ကျုပ်မရှိချိန်မှာ ကျုပ်နဲ့ပန်းအိအပြင် ညီညီတို့သားအမိ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေနိုင်ဖို့ အစီအစဉ် ဆွဲလိုက်ပြီဆိုတာ သိလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ သဘောပေါက်ပြီမို့ ရှက်နေ၊ အားနာမနေတော့ဘဲ ပန်းအိရဲ့တင်သားစိုင်တွေကို ဆုပ်ညှစ်ပစ်လိုက်တော့တယ်။ ပန်းအိက တီရှပ်လေးဝတ်ထားပြီး ဘရာတောင် မဝတ်ထားတော့ နို့သီးခေါင်းစူစူလေးတွေက အတိုင်းသား မြင်နေရတယ်။ ဒါလဲ ရင်အေးရဲ့ အစီအမံပဲ ဖြစ်လိမ့်မယ်။ ကျုပ်တို့ထိုင်နေတဲ့ခုံနဲ့ ညီညီအောင်တို့သားအမိထိုင်နေတဲ့ခုံက ထောင့်ချိုးလေးလိုဖြစ်နေတော့ အပြန်အလှန် မျက်စိစောင်းကြည့်ရုံနဲ့ မြင်နိုင်တဲ့အနေအထားပေါ့။ ကျုပ်နဲ့ပန်းအိနမ်းရင်း ကျုပ်လီးကို ပန်းအိကဆွ ကျုပ်လဲ ပန်းအိရဲ့ ဖင်တွေနို့တွေကို အရသာခံ ဖျစ်ညှစ်ပြီးမှ ပန်အိရဲ့ အရှေ့ဘက် ထမိန်ခေါက်ထဲတိုးဝင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်တော့တယ်။ ပန်းအိစောက်ဖုတ်က ထမိန်ပေါ်ကနေ တစ်ချက်နှစ်ချက်ပွတ်သပ်လိုက်တာနဲ့ ထမိန်မှာပါစိုလာလေသည်။ ညကတည်းက ကျုပ်ကို မျှော်နေရှာသည်ထင်၏။
“ပန်းလေးအဖုတ်က ရွှဲရွှဲစိုလို့ပါလား…”
“ဟီး… နေပါအုံးလေးရယ်… လေးလီးကြီး ပိုမာလာအောင် ပန်းလေးပြုစုအုံးမယ်… ပြွတ်…”
ပန်းအိက ကျုပ်ကိုပေါ်ခွထိုင်နေရာကနေ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဆင်းကာ ကျုပ်ပုဆိုးကို လှန်တင်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ ညီညီတို့သားအမိက အရှေ့မှာ ရှိနေတာမို့ရှက်မိတာကြောင့် ပြန်ဆွဲချမိသည်။
“အခန်းထဲသွားရအောင်လေ ပန်းလေးရဲ့…”
“ဟာ… လေးကလဲ အခန်းထဲမှာ လုပ်ရတာ ရိုးနေပါပြီ… ဒီမှာပဲလုပ်ရအောင်… လေးတို့အိမ်ရောက်တုန်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေရတာ… မရဘူးကွာ ခုလွှတ်…”
ပန်းအိက ပုဆိုးကိုဆွဲချနေတဲ့ ကျုပ်လက်ကို လွှတ်ပေးဖို့ အတင်းတောင်းဆိုနေသည်။ ပုံမှန်ဆို ပန်းအိက ဒီလိုလုပ်မယ့်သူမဟုတ်ပေ။ အခုအခြေအနေက ညီညီတို့သားအမိနဲ့ ကျုပ်နဲ့ပန်းအိက ပွင့်လင်းနေပြီပဲ။ သူတို့အရှေ့မှာ ကျုပ်နဲ့ပန်းအိ ပလူးပလဲ ဖက်ရမ်းနမ်းရှုံ့လို့ရနေပြီ။ သူတို့လဲ ကျုပ်တို့အရှေ့မှာ နေချင်သလို နေလို့ရနေပြီ။ လိုးချင်လာရင် ကြိုက်တဲ့အချိန် အခန်းထဲဆွဲခေါ်သွားရုံပင်။ အခုဟာက တမင်ကို ညီညီတို့သားအမိအရှေ့မှာ လိုးပြဖို့ လုပ်နေသလိုပင်။ ဒါကရော ရင်အေးရဲ့ အစီအမံတွေထဲက တစ်ခုပဲလား။ ရင်အေးရဲ့အတွေးတွေကို ကျုပ်လိုက်လို့မမီတော့။ ကျုပ်လဲ အတင်းပုဆိုးကိုဆွဲလှန်နေတဲ့ ပန်းအိကို အလျှော့ပေးလိုက်တော့သည်။ ကျုပ်လီးက ထောင်မတ်မနေသေးပေမယ့် တောင်လို့တော့နေပြီ။
“ဝါး… ခိခိ… ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့လေးရဲ့ လီးကြီး… အားရစရာကြီးကွာ… ရွှတ် ရွှတ်…”
ပန်းအိက ကျုပ်လီးကို နှာခေါင်းလေးနဲ့ တစ်ရှုံ့ရှုံ့ နမ်းနေသေးတယ်။ ကျုပ် ညီညီတို့သားအမိကို တစ်ချက်ကြည့်တော့ ညီညီ့အမေ မဌေးက ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ ကျုပ်လီးကို ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ မသိမသာ အကဲခတ်သလို ကြည့်တာမို့ ဖျပ်ခနဲပဲကြည့်ပြီး အကြည့်ကို လွှဲလိုက်တယ်။ ပန်းအိကတော့ ဘာကိုမှဂရုမစိုက်ဘဲ ကျုပ်လီးကို အရင်းကကိုင်ဆုပ်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ ငုံကာ စုပ်ပေးတော့တယ်။ ညီညီကလဲ အားကျမခံ လက်က သူ့အမေပေါင်ကြားကို တိုးဝင်လာတော့ မဌေးက သူ့သားရဲ့လက်ကို ဖမ်းကိုင်လိုက်တယ်။
“အခန်းထဲသွားရအောင်ပါ သားလေးရယ်… အခုတောင် မေမေ တော်တော်ရှက်နေပြီ…”
“မေမေရာ… သားတို့အမြဲ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် တွေ့နေရတာ… အခုလို လွတ်လွတ်လပ်လပ်တွေ့ရတုန်း… ဧည်းခန်းမှာပဲ လုပ်ရအောင်ပါ… ပန်းအိနဲ့ လေးလေးလဲ လုပ်နေတာပဲဟာ… နော်… ပြွတ်…”
ပြောရင်း ညီညီက သူအမေနှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်ကာ လက်ကလဲ သူ့အမေ ထမိန်ပေါ်ကနေ စောက်ဖုတ်ဆီကို ဆက်တိုးသွားတော့ မဌေးက မတားတော့ဘဲ သူ့သားကိုဖက်လျှက် ညည်းနေတော့တယ်။ ညီညီက သူ့အမေလက်ကိုယူကာ သူ့ပုဆိုးပေါ်က ထောင်မတ်နေတဲ့သူ့လီးဆီကို ပို့ပေးတယ်။ ညီညီ့လီးက ပုဆိုးထဲကထောင်မတ်နေတဲ့အနေအထားအရ ဝေယံတို့ ကိုမင်းတို့လောက်တောင် မရှိဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီလီးက သူ့အမေဖြစ်တဲ့ မဌေးကိုတော့ ထူးကဲတဲ့အရသာပေးမှာ သေချာပါတယ်။ အခုပဲကြည့်လေ မဌေးက သူ့သားရဲ့အထိအတွေ့မှာ မရုန်းနိုင်အောင် ကောက်ကောက်ပါနေပြီမလား။ မဌေးကလဲ သူ့သားက ထမိန်ပေါ်ကနေစောက်ဖုတ်ပွတ်ပေးတာခံရင်း သတိလက်လွတ် သူ့သားလီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ထုပေးနေတယ်။ သားအမိအရင်းနှစ်ယောက် ကိုယ့်အရှေ့မှာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မထိအပ်မကိုင်အပ်ကြတဲ့ လိင်အင်္ဂါတွေကို ကိုင်တွယ်နှိုးဆွနေတာ မြင်ရတော့ စိတ်ကိုပိုထစေတယ်။ ပန်းအိရဲ့ပုလွေအောက်မှာ ကျုပ်လီးကလဲ အစွမ်းကုန်ထောင်မတ်နေပြီ။ ကျုပ်လီးကို မြိန်ရေရှက်ရေ စုပ်နေတဲ့ ပန်းအိကို ဆွဲထူလိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနမ်းရင်း ပန်းအိရဲ့ထမိန်ကို ဆွဲတင်လိုက်တယ်။ ပန်းအိက ထ ရပ်ကာ ကျုပ်ကိုပြန်နမ်းရင်း သူ့ထမိန်ကို ခါးမှာ ပတ်လိုက်တော့ အောက်ပိုင်းက ဖင်ပြောင်လေးပေါ့။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုခွလျှက် ဆိုဖာပေါ် ဆောင့်ကျောင့်တက်ထိုင်ပြီး ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကာ သူ့စောက်ပက်နဲ့တေ့ပြီး ထိုင်ချတယ်။ ကျုပ်လီးက ပန်းအိစောက်ပက်ထဲ တစ်အိအိနဲ့ တိုးဝင်သွားပြီး ဆီးခုံချင်း ထိသွားတော့တယ်။
“ဟူး… လေးရယ်… ပန်းလေးစောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်သိပ်နေတာပဲ… လေးရဲလီးကြီးက သားအိမ်ထဲအထိ ရောက်နေပြီ သိလား…”
“ပန်းလေးကြိုက်တယ်မလား… ပြွတ်…”
“ကြိုက်တာပေါ့ လေးရဲ့… ကြိုက်လွန်းလိုး အဖုတ်ထဲကတောင်မထုတ်ချင်ဘူး… အင့်… ဟင်း… အင့်… ”
ပန်းအိက ပြောရင်းဆိုရင်း ဖင်လေးမြှောက်မြှောက်ပြီး ဆောင့်လိုးတယ်။ ကျုပ်လဲ ပန်းအိရဲ့ တီရှပ်လေးကိုလှန်တင်ပြီး နို့တွေကို ဆုပ်နယ်နေလိုက်တယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက်လဲ မဌေးနဲ့ ညီညီတို့သားအမိကို လှမ်းကြည့်မိတယ်။ သူတို့သားအမိလဲ စိတ်အတော်ပါနေပြီ။ မဌေးကလဲ စိတ်လိုလက်ရ ပေါင်ကားပေးလျှက် သူ့သားစောက်ဖုတ်နှိုက်တာ ခံရင်း သူ့သားလီးကိုဆွနေတယ်။ ညီညီအောင်က သူ့အမေရဲ့ ထမိန်ကိုမတင်လာတော့ မဌေးလဲ တားနိုင်စွမ်းမရှိတော့ဘူးနဲ့တူပါရဲ့ မဌေးရဲ့ထမိန်အရှေ့ပိုင်းက တဖြည်းဖြည်းလန်တက်လာကာ မဌေးရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုတောင် ကျုပ်မြင်နေရပြီ။ မဌေးက အသက်အရွယ်အားဖြင့် မအိနဲ့ မတိမ်းမယိမ်းခန့်သာ ရှိမည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ တောသူပီပီ လုံးလုံးကျစ်ကျစ် တောင့်တောင့်တင်းတင်း ရှိရာ ကလေးနှစ်ယောက်အမေပေမယ့် သွေးသားဆူဖြိုးဆဲအရွယ်ဆိုတော့ ညီညီအောင်နဲ့ တစ်ခြင်ထောင်ထဲအတူတူအိပ်မိခိုက် မယားဗိုက်ကြီးနေလို့ ငတ်နေတဲ့သားဖြစ်သူ ညီညီအောင်ရဲ့ အထိအတွေ့မှာ မျောပါခဲ့ရလေပြီ။ ညီညီအောင်က လူငယ်ဆိုတော့ သိပ်ပြီးအချိန်ဆွဲချင်ပုံမရဘူး။ ချက်ချင်းပဲထရပ်ပြီး ပုဆိုးကိုလှန်တင်ပြီး သူ့အမေကိုယ်ကို ခပ်လျောလျောလေး ဖြစ်အောင်ပြင်ယူကာ သူ့အမေစောက်ပက်ထဲ လီးကိုထိုးထည့်လိုက်တော့တယ်။ ပြီးတာနဲ့ လူငယ်ပီပီ တဖန်းဖန်းမြည်အောင် အားသွန်ခွန်စိုက် တရစပ်ဆောင့်လိုးတော့တယ်။
“ရှီး… မေမေရယ်… အခုတော့ မေမေနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးရပြီပေါ့… ပြွတ်…”
“သားလေးရယ်… အင့်… ဟင်း…”
ပန်းအိကလဲ ကျုပ်လီးပေါ်ကနေ တဖန်းဖန်းဆောင့်လိုး၊ ညီညီကလဲ သူ့အမေကို တဖန်းဖန်းဆောင့်လိုးနဲ့ ဧည့်ခန်းမှာ လိုးသံ ဆောင့်သံတွေ ဆူညံသွားတယ်။
“ဟော… ဒီနှစ်တွဲ တယ်အလုပ်ကြိုးစားပါလား… ခစ် ခစ်…”
ရင်အေးက အိမ်ထဲလှမ်းဝင်လာရင်းပြောတယ်။ ပန်းအိက ပြီးကာနီးလို့ထင်တယ် ပြန်မဖြေသေးဘဲ အရှိန်တင်ဆောင့်လိုးရင်းနဲ့ ခဏနေတော့ ငြိမ်ကျသွားတယ်။ ညီညီအောင်နဲ့ မဌေးကိုကြည့်တော့လဲ ရင်အေးကိုမြင်လို့ မဌေးက တွန့်သွားပေမယ့် ညီညီကပြီးကာနီးလို့ အလွတ်မပေးဘဲ ဖိလိုးနေတာကြောင့် ညည်းညူရင်း သူ့သားကိုသာ ဖက်ထားတော့တယ်။ ခဏနေတော့ ညီညီအောင် ခါးကြီးကော့တက်သွားကာ သူ့အမေစောက်ပက်ထဲ လီးတစ်ဆုံးဖိကပ်ပြီး အမောဖြေနေတော့တယ်။
“အယ်… ညီညီ… နင့်အမေအထဲမှာပြီးတာလား… မတော်တစ်ဆ ဗိုက်တွေဘာတွေကြီးနေမှဖြင့်…”
“ဟီး… ကြီးပါစေ အန်တီရယ်… ကျနော်က မေမေနဲ့ကလေးလိုချင်နေတာ…”
“ဟယ်… ခွေးကောင်လေး… ရှက်စရာကြီး… ပြီးပြီမလား ဆင်းတော့…”
“ဟီး… ထပ်လိုးအုံးမယ်နော် မေမေ… သားမဝသေးဘူး… သားကို စုပ်ပေးအုံး…”
ကျုပ်က မပြီးသေးဘူးဆိုတော့ ပန်းအိကို လီးစွပ်လျှက်ပဲ ချီပြီး ဆိုဖာလက်တင်ကို ခေါင်းအုံးစေလျှက် အောက်မှာ ပြန်နေစေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လဲ ပန်းအိကို အနမ်းလေးပေးကာ တစ်ချက်ချင်းဇိမ်ဆွဲပြီး စလိုးတယ်။ ကျုပ်ကလဲ အကြံနဲ့ မဌေးတို့သားအမိ လိုးပွဲကို ကြည့်ချင်လို့ ပန်းအိကို ဆိုဖာမှာကျောမှီခိုင်းရင် ကျောခိုင်းလိုက်ရမှာစိုးလို့ ဒီလိုပုံစံပြင်ယူလိုက်တာ။ ညီညီကလဲ ခဏအမောဖြေပြီးတော့မှ သူ့အမေစောက်ဖုတ်ထဲက လီးကိုချွတ်လိုက်ကာ ဆိုဖာပေါ် ပြန်ထိုင်ချလိုက်တယ်။ မဌေးစောက်ဖုတ်ထဲကနေ စောက်ရည်နဲ့ရောနေတဲ့ ဖြူပျစ်ပျစ်လရည်တွေ ပြန်စီးကျလာတယ်။ မဌေးက သူ့စောက်ဖုတ်ကို ထမိန်နဲ့ ချက်ချင်းဖုံးလိုက်တယ်။
“အင့်… ဟင်း… လေးရယ်… လေးလီးကြီးက ပန်းလေးစောက်ဖုတ်ထဲမှာ နင့်နေတာပဲ… ဒီလိုတစ်ချက်ချင်းလိုးတာလဲ အီဆိမ့်နေအောင်ကောင်းတာ… အင်း… ဟင်း…”
“စိတ်ချပါ ပန်းအိရဲ့… နင် နေ့ရောညပါ အလိုးခံရမှာ မပူပါနဲ့… ပြန်ရင်တော့ နင့်စောက်ဖုတ် ပြဲလန်ပြီသာမှတ်… ခစ် ခစ်…”
“ပြဲပါစေ အန်တီရယ်… လေးလိုးလို့ပြဲတာပဲ… ပြဲပါစေ တစ်ဝခံသွားမှာ… အင့် ဟင်း… လိုးသာလိုးပါလေးရယ်…”
“အေးလေး… မီးငယ်လေးရော… မူယာနဲ့ နေရဲ့လား…”
“နေတာမှ သူ့အစ်မနဲ့ ကစားနေတာ… ဟိုနှစ်ယောက်ကိုလဲ ပို့ပေးခဲ့တယ်… ပျော်နေတာ… အန်တီယုလဲ ရောက်နေတယ်လေ… ရွယ်တူတွေနဲ့ဆိုတော့ အရမ်းကိုပျော်နေတာ… မဌေး… လုပ်လေ… ညီညီက သူ့လီးကို စုပ်ပေးခိုင်းနေတာမလား… သနားပါတယ်… စုပ်ပေးလိုက်ပါ…”
“ဟင်း… ခက်တာပဲ ရင်အေးရယ်…”
“လာပါ မေမေရဲ့…”
ညီညီအောင်က သူ့အမေကို ခေါင်းလေးကဆွဲကာ သူ့လီးဆီတွန်းပို့တော့ မဌေးက ရုန်းဟန်နဲ့ အလိုက်သင့်လေး ပါသွားတယ်။ ပြီးတော့လဲ သူ့သားအလိုကျ လီးကို ကုန်းစုပ်တာပါပဲ။ ကျုပ်လဲ ပန်းအိကို လိုးရင်းနဲ့ မဌေးရဲ့ ဖင်စိုင်အိအိကြီးတွေကို ကြည့်လိုက်သေးတယ်။ ရင်အေးကလဲ ကျုပ်ကိုမျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးပြီး ပြုံးတော့ ပန်းအိကလဲ ပြုံးနေတယ်။ ဒါလဲ ရင်အေးရဲ့အကြံပဲလား။ ပန်းအိညည်းသံလေး ကျယ်လာလို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးနေတဲ့ ကျုပ်ကို ရင်အေးက နှုတ်ခမ်းလေးလာနမ်းပြီး သူ့သားလီးကို ကုန်းစုပ်နေတဲ့ မဌေးဆီကို လျှောက်သွားတယ်။ ပြီးတော့ မဌေးရဲ့ဖင်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေကိုင်ကြည့်နေတယ်။ မဌေးက တွန့်ခနဲဖြစ်သွားပြီး လှည့်ကြည့်တော့ ရင်အေးဖြစ်နေတာမြင်လို့ သူ့သားလီးကို ပြန်စုပ်နေတယ်။ ရင်အေးက မဌေးရဲ့တင်ပါးကို ဆုပ်နယ်နေရင်းက ဖင်ကြားထဲတိုးဝင်သွားပြီး မဌေးရဲ့စောက်ဖုတ်ကို ထမိန်ပေါ်က ပွတ်ပေးတော့ မဌေးတွန့်ခနဲဖြစ်သွားကာ ညည်းသံလေးထွက်လာပြီး သူ့သားလီးကို ဆက်စုပ်နေတယ်။
“မဌေးဖင်ကြီးက လုံးဝိုင်းပြီး အိစက်နေတာပဲကွာ… ဒါကြောင့် ညီညီက သူ့အမေကို လိုးမဝဖြစ်နေတာ… ညီညီ နင့်အမေကိုလိုးရတာ အရမ်းကြိုက်တာပဲလား…”
“အူး… မေမေရယ်… ဟီး… ဘယ်လိုပြောရမှန်းမသိပါဘူး အန်တီရယ်… မေမေနဲ့စလိုးပြီးကတည်းက မလိုးရမနေနိုင်အောင်ဖြစ်သွားတာ… ကိုယ့်အမေမှန်းသိလေ ပိုလိုးချင်လေပဲ…”
…ဖတ်…
မဌေးက သူ့သားပေါင်ကို ဖတ်ခနဲမြည်အောင် ရိုက်လိုက်တယ်။
“ခွေးလေး… ပြောတာက တစ်တစ်ခွခွပဲ…”
“ဟီး… မေမေကလဲ မေမေလဲ သားလိုပဲမဟုတ်ဘူးလား… ကိုယ့်သားမို့ ပိုအလိုးခံချင်နေတာမဟုတ်ဘူးလား…”
“ပြောလေဆိုးလေပါလား… မအေလိုးလေး…”
“ဟီး… ဟုတ်တယ်လေ သားကမအေလိုးပဲဟာ… မေမေ့ကို မလိုးရမနေနိုင်တဲ့ မအေလိုးလေးပဲဟာ.. ဟီး ဟီး…”
“လိုးပါတော် လိုးပါ… ခစ် ခစ်… ဟင့်… ရင်အေးရယ်… ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ…”
“မဌေးစောက်ဖုတ်က ခုနက အဝေးကမြင်လိုက်ရတာ မဲမဲလေး… အခုကိုင်ကြည့်တော့လဲ အိအိလေး… ကျမ ကြည့်မယ်နော်…”
ဟုတ်တယ်ဗျ။ မဌေးရဲ့စောက်ဖုတ်က မဲမဲလေး။ ဖွေးနေတဲ့စောက်ဖုတ်၊ ပန်းရောင်သန်းနေတဲ့စောက်ဖုတ်၊ ညိုတိုတိုစောက်ဖုတ် စသဖြင့် ကျုပ်လိုးဖူးပါတယ်။ မဌေးလို မဲနေတဲ့စောက်ဖုတ်ကိုတော့ မမြင်ဖူးပါဘူး။ မဌေးရဲ့စောက်ဖုတ်က စောက်မွှေးတွေဖုံးနေလို့ မဲနေတာမျိုးမဟုတ်ဘူး စောက်ဖုတ်အုံကိုက မဲမဲလေး ဖြစ်နေတာ။ ပြီးတော့ စူထွက်နေသေးတယ်။ ရင်အေးက ပြောလဲပြော လက်ကလဲ မဌေးကိုခါးကနေ မ ပြီး ဒူးထောက်ပုံစံပြင်ကာ ထမိန်ကို လှန်တင်ပြီးနေပြီ။ ပြီးတော့ မဌေးရဲ့စောက်ပက်ကိုဖြဲကာ လက်နဲ့ပွတ်သပ်နေပြန်တယ်။
“ဟင်း… ရင်အေးရာ… ကျွတ်စ်…”
ကျုပ်ရဲ့ အကြမ်းပတမ်းဆောင့်ချက်တွေနဲ့အတူ ပန်းအိနောက်တစ်ချီပြီးသွားလို့ ကျုပ်လီးကို ပန်းအိစောက်ပက်ထဲစိမ်ထားပေးပြီး ပန်းအိကို ခဏအနားပေးတာပေါ့။
“လေးယောက်ျား… ပန်းလေးလဲ အမေ့စောက်ပက်ကို အနီးကပ်သွားကြည့်အုံးမယ်… အဟီး…”
ကျုပ်လဲ ပန်းအိကို ပြုံးပြပြီး ခေါင်းငြှိတ်လိုက်တယ်။ အမှန်တော့ ကျုပ်လဲ မဌေးရဲ့စောက်ပက်ကို အနီးကပ်ကြည့်ချင်နေတာပါ။ ကျုပ်က ပန်းအိစောက်ပက်ထဲက လီးကိုချွတ်ပေးလိုက်ပြီး သူ့အပေါ်က ဖယ်ပေးလိုက်တယ်။ ပန်းအိက ကျုပ်လက်ကိုဆွဲပြီး မဌေးဖင်ကုန်းထားတဲ့နေရာကိုသွားတယ်။ ပန်းအိက ရင်အေးဘေးမှာရပ်တော့ ကျုပ်လဲရင်အေးအနောက်မှာ ကပ်ထိုင်ပြီး ရင်အေးရဲ့ဖင်ကြားကို လီးနဲ့ထောက်ရင်း သူ့ခါးလေးကိုဖက်ကာ သူ့ပခုံးပေါ် မေးတင်လိုက်တယ်။ ရင်အေးလဲ မနက်က ဘယ်လောက်ပဲ တစ်ဝအလိုးခံထားရတယ်ဆိုစေအုံး အခုလို အတွဲနှစ်တွဲက သူ့အရှေ့မှာ ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးနေတော့ သူလဲလိုချင်ရှာမှာပဲ။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်က ရင်အေးကိုတော့ သူစိမ်းယောက်ျားအရှေ့မှာ မလိုးချင်ဘူး။ ပြောရရင် ကျုပ်မိန်းမရဲ့အတွင်းပစ္စည်း အလှအပတွေကို ကျုပ်ကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြချင်တာ။ ကျုပ် မဌေးစောက်ပက်ကိုကြည့်ရင်း ရင်အေးရဲ့ပါးကို ရွှတ်ခနဲနမ်းလိုက်တယ်။
“အေးလေး… လိုချင်နေပြီလား…”
ကျုပ်က ရင်အေးရဲ့နားအနားကပ်ပြီး တိုးတိုးမေးလိုက်တာ။ ရင်အေးကလဲ ကျုပ်နားအနားကို တိုးတိုးကပ်ပြီး ပြန်ပြောတယ်။
“သူများအရှေ့ကြီးမှာ မလုပ်ချင်ပါဘူး… နောက်မှ…”
“ကိုလဲ… အေးရဲ့အလှကို ဘယ်သူမှမပြနိုင်ပါဘူး… အေးလေးက ကိုတစ်ယောက်တည်းအတွက်ပဲ… ရွှတ် ရွှတ်…”
ရင်အေးရဲ့မျက်နှာက ပြုံးပြီး ကြည်နူးသွားတယ်။
“အမေ့စောက်ဖုတ်က မဲမဲဖောင်းဖောင်းလေးနော်… လိုးလို့ကောင်းမယ့်ပုံပဲ… ဒါကြောင့် ညီညီကစွဲနေတာ နေမယ်…”
“ဟုတ်မယ်…”
“ကိုငယ်ငယ်က ကြားဖူးတာတော့ အဖုတ်မဲ အဟုတ်စွဲဆိုလား ဘာလားပဲ…”
“အို… ဘယ်လိုဖြစ်လို့ သူများအဖုတ်ကို ဝိုင်းအုံကြည့်နေတာတုန်း…”
ဒီတော့မှ မဌေးက ပြာပြာသလဲထတယ်။ ကျုပ်တို့သုံးယောက် တခစ်ခစ်ရယ်နေတော့ ညီညီလဲ ရောယောင်ပြီးရယ်တယ်။
“ကိုရေ ပန်းအိနဲ့ဆက်ဆွဲလိုက်အုံး… အေးလုပ်စရာရှိတာ သွားလုပ်လိုက်အုံးမယ်… ဆယ့်တစ်နာရီလောက်ကျ တစ်ဖြတ်ပိုင်းကြလေ… ထမင်းစားရအောင်… မဌေး လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေနော်… ဒီကိုရောက်တုန်း သားအမိချစ်သူဘဝကို ခံစားလိုက်… လက်ချင်းချိတ်၊ ခါးလေးဖက်ပြီး လူကြားထဲလျှောက်သွားလဲရတယ်… ဒီမှာ မဌေးတို့ကို သားအမိမှန်းသိတဲ့သူ ဘယ်သူမှမရှိဘူး…”
“ဟုတ်တာပဲ အန်တီရဲ့… မေမေ… ညနေကျ ဆိုင်ကယ်နဲ့ ဟိုနားဒီနား လျှောက်စီးရအောင်… ရွှတ် ရွှတ်…”
“သားလေးသဘောကွာ… လာတော့ မေမေ မနေနိုင်တော့ဘူး…”
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မဌေးက ထိုင်နေတဲ့ သူ့သားပေါင်ပေါ် တက်ခွတော့တယ်။ ရင်အေးလဲ သူလုပ်စရာရှိတာလုပ်ဖို့ နောက်ထဲဝင်သွားချိန် ကျုပ်လဲ ပန်းအိကို ဆိုဖာပေါ် ဒူးထောက်လျှက် နောက်မှီကို လက်ထောက်ကာ ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေဆောင့်လိုးတော့တယ်။ မဌေးတို့အတွဲနဲ့ ကျုပ်တို့အတွဲက ဆိုဖာတစ်ခုတည်းမှာ ဘေးချင်းယှဉ်လိုးနေကြပြီလေ။ ကျုပ်လဲ တက်ဆောင့်နေတဲ့မဌေးကို တစ်ချက်တစ်ချက် လှမ်းကြည့်သလို မဌေးကလဲ ပန်းအိကို လီးတစ်ဆုံးပစ်ဆောင့်လိုးနေတဲ့ ကျုပ်ကို လှမ်းလှမ်းကြည့်တာပါပဲ။ ညီညီအောင်ကလဲ သူ့မယား ပန်းအိကို လှမ်းကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ သူလဲ ကျုပ်ကိုအားကျပြီး သူ့အမေကို ပန်းအိလိုကုန်းခိုင်းပြီးလိုးတယ်။ ညီညီအောင် ခါးကြီးကော့သွားပြန်ကာ သူ့အမေအပေါ် မှောက်ကျသွားပြန်သည်။ ညီညီနှစ်ချီပြီးသွားပြီ ကျုပ်က ပန်းအိကို အရှိန်တင်ပြီးလိုးနေတုန်း ရှိသေးတယ်။ ညီညီအောင် ဘေးမှာထိုင်ချပြီး အမောဖြေတော့ မဌေးက သူ့သားကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ဖက်ထားကာ ခေါင်းလေးကို ပွတ်သပ်နေတယ်။ ညီညီက သူ့အမေရင်ခွင်ထဲကနေ ကျုပ်တို့လိုးတာကို ကြည့်နေသလို မဌေးလဲ ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ပြီးချင်နေပြီမို့ ပန်းအိကို တရစပ် ဆောင့်လိုးကာ ပြီးလိုက်တော့တယ်။ ကျုပ် ပန်းအိစောက်ဖုတ်ထဲက လီးကိုချွတ်ပြီး ထိုင်နားတော့ ပန်းအိက ကျုပ်လီးကို ဖပ်ဖွဖွ ကုန်းစုပ်ပေးနေတယ်။
“လေးလေးလီးက ကြီးပြီးရှည်လိုက်တာဗျာ… ဆေးထိုးထားတာလား…”
“မဟုတ်ပါဘူးကွ… ဆေးထိုးတဲ့လီးဆိုတာ ပုံဆိုးပမ်းဆိုးကြီး… လေးလေးလီးက သဘာဝအတိုင်း ထွားနေတာ…”
“လေးလေးက အကြာကြီးလဲ လိုးနိုင်တယ်… ဆေးစားထားတာလား…”
“မစားပါဘူးကွာ… လေးလေးက ဒီအတိုင်းကို ထိန်းနိုင်နေတာ… အဲ့ဆေးတွေက ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးများတယ်… အသက်တိုတတ်တယ်… အဓိကက ကိုနဲ့လိုးမယ့်မိန်းမ ဆန္ဒပြီးမြောက်ဖို့က အဓိကပါကွာ… ညီညီအခုလိုးပေးတာလဲ အဆင်ပြေတာပဲ… အားမငယ်ပါနဲ့ကွ… မယုံရင် မဌေးနဲ့ ပန်းအိကို မေးကြည့်လေ…”
“မေမေ… မေမေပြီးရဲ့လားဟင်…”
“ပြီးတာပေါ့သားရယ်… မပြီးပဲ တန်းလန်းကြီးသာဆို မေမေက သားလိုးတာကို ဒီလောက်စွဲပါ့မလား…”
“ဟုတ်တယ် ညီညီရဲ့… ငါလဲ ရွာမှာနင်နဲ့လိုးရင် တစ်ချီတော့ကောင်းကောင်းပြီးပါတယ်ဟ… အဲ့ဒါကြောင့်လဲ နင့်ကိုယူတာပေါ့… ပြွတ်…”
“တွေ့လား ညီညီ… ဒါပေမယ့် ထိန်းနိုင်ရင်တော့ ကိုယ်သက်သာတာပေါ့… ကိုယ်တစ်ချီမှာ သူတို့ကို နှစ်ခါသုံးခါ ပြီးအောင်လိုးပေးတော့ တစ်ချီဆိုရင်ပဲ သူ့တို့ တင်းတိမ်တာပေါ့ နှစ်ချီလောက်ဆို ငြိမ်ကျသွားရော… ဟဲ ဟဲ…”
“ပြွတ်… ပန်းလေးကတော့ မငြိမ်ဘူးနော် လေး… ခိခိ…”
“ဒါကြောင့်လဲ ပန်းအိက လေးလေးကို တန်းတန်းစွဲဖြစ်သွားတာနေမှာ…”
“ပြွတ်… ဒါကြောင့်လဲ ပါတယ်ဆိုပေမယ့်… ငါက လေးလေးကို တကယ်လဲ ချစ်လို့ပါဟ… အစကတော့ လေးလေးက သူ့အနားမှာရှိတဲ့သူအကုန်းလုံးကို ဂရုစိုက်တော့ လေးလေးကို မသိစိတ်က ကြွေနေတာ… လိုးမိပြီးတော့ တကယ်ချစ်မိသွားတာပဲ… ဒါပေမယ့် နင့်ကိုလဲ ချစ်ပါတယ် ညီညီရဲ့… နင်လဲ အမေ့ကို ငါ့ထက်တောင် ပိုချစ်သေးတယ်မလား…”
“ဟီး… အေးပါဟာ… မေမေက အမေလိုချစ်ပြီးသားကနေ ချစ်သူလို မယားလိုပါချစ်မိတော့ ဘယ်လိုချစ်မှန်းကို မသိပါဘူး… တုန်နေအောင်ချစ်တာ… နော်မေမေ… ချစ်တယ်သိလား…”
“စကားတတ်လိုက်တာသားရယ်… ဒီကမေမေကလဲ သားကို အရမ်းအရမ်းချစ်ပါတယ်…”
“အင်း… ဒီရောက်တုန်း ခုနကအေးပြောသလို… သားအမိတွေ ချစ်သူရည်းစား လင်မယားဘဝကို လွတ်လွတ်ခံစားကြပေါ့ မဌေးရဲ့… အိမ်မှာဆိုင်ကယ်နှစ်စီးရှိတယ်… ကြိုက်တဲ့အချိန်သာယူစီးပြီး သားအမိတွေ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် နေပေါ့…”
“ဟီး… လေးလေးရယ် မေမေနဲ့ ဒီလိုသာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ခွင့်ရမယ်ဆို လေးလေးတို့ဆီ ခဏခဏ လာလည်မိတော့မှာပဲ…”
“ဟဲ့ ညီညီ… လေးက အလုပ်တစ်ဖက်နဲ့လေဟာ… အခုလဲ ငါတို့လာတော့ လေးက အလုပ်ကနေ ခွင့်ယူထားရတာ… ခဏခဏတော့ ဘယ်ကောင်းမလဲ…”
“အေးပါ… ငါလဲ စကားအဖြစ်ပြောတာပါ…”
“တစ်နှစ်ကို တစ်ခေါက် နှစ်ခေါက်တော့ လာကြပေါ့… ပန်းလေးဆီကိုတော့ လေးက မကြာမကြာလာတော့မှာ…”
“လာခဲ့ရင်လဲ ပန်းလေးက ပြုစုပေးဖို့ အမြဲအဆင်သင့်ပါ လေးယောက်ျားရယ်…”
“ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ လေးရဲ့ မိန်းမလေး… လာ လေးလဲ ပန်းလေးကို ပြုစုအုံးမယ်…”
ကျုပ် ပန်းအိကို ထူလိုက်ပြီး ဆိုဖာပေါ်မှီစေကာ ပန်းအိကို တစ်ကိုယ်လုံး ယုယပွတ်သပ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကိုပါယက်ကာ ပြန်ပြုစုပေးလိုက်တာ့ ပန်းအိ ဘယ်လိုမှတောင့်မခံနိုင်ပဲ တစ်ချီပြီးရတယ်။
“လေးရဲ့အယုအယလေးကို ပန်းလေးတကယ်စွဲလန်းရတယ် လေးရယ်… လေးကို ပန်းလေးချစ်လိုက်တာ…”
“ပန်းလေးကိုလဲ လေးက အရမ်းချစ်တာပေါ့ ပန်းလေးရယ်…”
ကျုပ်နဲ့ပန်းအိ နောက်တစ်ချီဆက်ဆွဲကြတော့ ညီညီကလဲ သူ့အမေကို ထပ်လိုးသေးတယ်။ ညီညီကလဲ လူငယ်ခြေတက်လေးဆိုတော့ အားအင်တွေကလဲ မကုန်နိုင်သေးဘူးထင်ပါတယ်။ ကျုပ် မဌေးရဲ့ စောက်ဖုတ်မဲမဲနဲ့ ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းကြီးကို စိတ်ဝင်စားပေမယ့် သွားထိဖို့မသင့်ဘူးဆိုတာ သိတယ်။ ကျုပ်ရဲ့ တစ်ကြိမ်မိုက်မဲမှုကြောင့် ရင်အေးကို တပါးသူနဲ့ လွှတ်ပေးလိုက်ရတာ ကျုပ်မမေ့ဘူး။ ကျုပ်မဌေးကိုသွားထိရင် အေးဆေးနေတဲ့ ကျုပ်နဲ့ပန်းအိကိစ္စပါ ကွိုင်တက်လာနိုင်တယ်။ ရင်အေးက ကြားထဲကနေ မနစ်နာနိုင်ပါဘူးလို့ မပြောနိုင်ဘူး။ ပြီးတော့ ကျုပ်လဲ မအေလိုးပဲလေ။ မေမေ့ကိုလဲ ကျုပ်ကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ ပေးမထိနိုင်ဘူးဗျ။ ဒီတော့ ကိုယ်ချင်းစာတယ်ပေါ့ဗျာ။ ဒီတစ်ချီပြီးတော့နားလိုက်ကြပြီး ပန်းအိကလဲ ရင်အေးနဲ့ဝိုင်းကူ မဌေးတို့သားအမိကလဲ သန့်ရှင်းရေးဝိုင်းလုပ်ကြတာ တားလို့ကိုမရဘူး။ ထမင်းစားပြီးကြတော့လဲ ခြံထဲက ရင်အေးရဲ့အပင်လေးတွေကို စိုက်ပျိုးနေကြ တောသူတောသားပီပီ ပေါင်းနှုတ်မြက်ရှင်း ဆင်းလုပ်ကြတာ ကျုပ်တို့နဲ့ မဌေးလဲ အတော်ကို ရင်းနှီးသွားတာပေါ့။

(အခန်း ၂၄/၉)

ပန်းအိတို့ကို သမီးလေး နောက်တစ်ပတ် ကျောင်းပိတ်ရက်မှာ ပန်းခြံတွေ ကစားကွင်းတွေ လိုက်ပို့ဖို့ပြင်ကြတယ်။ ဒီကြားထဲမှာလဲ ပန်းအိတို့ကို မေမေနဲ့မမတို့အိမ်၊ မူယာတို့အိမ်၊ အန်တီသိင်္ဂီနဲ့မအိ၊အန်တီယုတို့အိမ်၊ ဟေမာနဲ့ အန်တီမေနှင်းတို့အိမ်၊ မေကြည်နဲ့နန္ဒာတို့အိမ်၊ နွယ်နီတို့အိမ် စသဖြင့် ကျုပ်မယားဟောင်း မယားသစ်အိမ်အစုံက ထမင်းဖိတ်ကျွေးတော့ လိုက်ပို့ပေးရသည်။ ဒီအထဲမှာ မေသူတော့မပါခဲ့ဘူး။ တစ်နေကုန်တော့ သွားမနေပါဘူး၊ ထမင်းစားချိန်လေးပဲ သွားပြီး စကားလေးပြောဆိုပြီး ပြန်လာကြတာပေါ့။ တစ်ချို့အိမ်တွေက နေ့လည်စာ၊ တစ်ချို့အိမ်တွေက ညစာပေါ့။ အိမ်မှာ ဧည့်သည်ရှိနေတာကြောင့် ဒီတစ်ပတ်လုံး မေမေနဲ့မမကလွဲလို့ တခြားဘယ်သူ့နဲ့မှ မလိုးဖြစ်ဘူး။ မေမေနဲ့မမကိုတော့ ကိုမင်းမရှိချိန်မို့ သွားလိုးပေးမိသေးတယ်။ ဝေယံက အိန္ဒြာမရှိချိန် မူယာ့ကိုပဲ ဖိလိုးနေတာဆိုတော့ မူယာကိုယ်တိုင်က သူ့ဆီမလာအားသေးရင်လဲ ရတယ်လို့ ပြောထားတာ။ မအိ၊ အန်တီသိင်္ဂီနဲ့ အန်တီယုကလဲ ပြောစရာမလိုအောင်အလိုက်သိတော့ အေးဆေး။ ဟေမာ့ကို မအိကပြောထားပြီး အန်တီမေနှင်းကို ဟေမာကပြန်ပြောထားတယ်။ မေကြည့်ကိုတော့ ရင်အေးက သွားပြောထားတယ်။ ညီညီကလဲ သူ့အမေကို ဆိုင်ကယ်ပေါ်တင်ပြီး သမီးရည်းစားလို လျှောက်လည်သလို ကျုပ်ကလဲ ပန်းအိနဲ့သမီးငယ်လေးကို ကားနဲ့တင်ပြီး မိသားစုလို လျှောက်လည်ခဲ့တာပါပဲ။ ဒီတစ်ခါက ပျော်ပွဲစားလိုထွက်တာဆိုတော့ ထမိန်တွေရင်ဖုံးတွေမဟုတ်ကြတော့ဘဲ ဒူးဖုံးစကပ်အကျပ်လေးတွေနဲ့။ သမီးလေးပဲ ဘောင်းဘီရှည်အပွလေးဝတ်ထားတာ။ ပန်းအိနဲ့ မဌေးကလဲ ရင်အေးက အလှပြင်ဆိုင်လိုက်ပို့ပြီး ပြင်ပေးထားလို့ ပုံစံအတော်ပြောင်းပြီး ပိုလှလာကြတယ်။ မဌေးကို ဒီဒူးဖုံးစကပ်လေးဝတ်ဖို့ ရင်အေးက မနည်းစည်းရုံးပြီး အတင်းဝတ်ခိုင်းထားတာ။ အားလုံးက အလှကိုယ်စီနဲ့ လှနေကြပြန်သည်။ ရင်အေးက မဌေးကို စည်းရုံးပြီး လုပ်ဖို့ပြောပေမယ့် ကျုပ်က အကျိုးအကြောင်းပြောကာ ငြင်းထားသည်။ မဌေးကိုယ်တိုင်က တစ်စတစ်စနဲ့ ကျုပ်တို့လင်မယားရဲ့စိတ်ရင်းကိုသိကာ ပိုရင်းနှီးလာပြီး ကျုပ်အပေါ် စိတ်ဝင်စားဟန်ပြပေမယ့် ကျုပ်လဲ စိတ်ကိုလျှော့ကာ ရှောင်နေလိုက်တယ်။ ညီညီကလဲ သူ့အမေကို မျက်စိအောက်က အပျောက်မခံပါဘူး။ ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်တို့ ပန်းခြံတွေ၊ ကစားကွင်းတွေဆီ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ တကယ်ပျော်ဖို့ကောင်းတဲ့ ခရီးလေးတစ်ခုပါပဲ။ မြက်ခင်းလေးမှာ အခင်းလေးနဲ့ အတူထိုင်ပြီး သမီးနှစ်ယောက် ဆော့ကစားနေကြတာကို ကြည့်ရတာလဲ စိတ်ချမ်းသာဖို့ကောင်းလှတယ်။ သမီးလေးခင်မွှေးလွန်း ပါနေတော့ ကျုပ်နဲ့ပန်းအိရော၊ ညီညီနဲ့မဌေးပါ ကိုယ်ရှိန်သတ်ထားရတယ်။ ဂစ်တာနဲ့ အားလုံးရမယ့် သီချင်းလေးတီးကာ အတူဝိုင်းဆိုကြတာ ဘေးက အခြားအဖွဲ့တွေပါ ကျုပ်တို့အုပ်စုကို ဝိုင်းငေးရသည်အထိပင်။ မဌေးက ခေတ်ပေါ်သီချင်းတွေရဟန်မတူ။ သူကလိုက်မဆိုပေမယ့် ဂစ်တာတီးပြီး သီချင်းဆိုနေတဲ့ ကျုပ်ကို ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ ငေးကြည့်နေတယ်။ ကစားကွင်းက ပြန်ထွက်တော့ ရှော့ပင်းမောထဲကို ဝင်ပြီး သူတို့အဖွဲ့အတွက် လက်ဆောင်တွေဝယ်ပေးကြတော့ ငြင်းကြသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်ရပါ့မလဲဗျာ။ နောက်ဆုံး အထုပ်တွေကိုယ်စီဆွဲကာ ကားနဲ့ပြန်ထွက်ခဲ့ကြတယ်။ လမ်းမှာ ဆိုင်ကောင်းကောင်းမှာဝင်ပြီး သီးသန့်ခန်းယူကာ ညစာစားကြတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီညီအဖော်ရအောင် ဘီယာအနည်းငယ် ကူသောက်ပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်က ကားမောင်းရမှာမို့ လျှော့သောက်ကာ ညီညီ့ကိုတော့ စိတ်ကြိုက်လွှတ်ပေးထားလိုက်တယ်။
“ညီညီ… လေးလေးက ကားမောင်းရမှာမို့ သိပ်မသောက်တော့ဘူး… ညီညီကတော့ စိတ်ကြိုက်ဆွဲကွာ… မဌေး ရတယ်မလား…”
“ရပါတယ် တေဇာရယ်… တေဇာတစ်ယောက်လုံးပါနေတာပဲ… ဒီညတော့ သားကို မေမေခွင့်ပြုပါတယ်… ရွာမှာတော့ ဒီမှာလိုသောက်လို့မရဘူးနော်… သားက အိမ်ထောင်ဦးစီး နားလည်တယ်မလား…”
“ဟုတ်… သားနားလည်ပါတယ်မေမေ…”
“ညီညီကတော့ အမေ့စကားတစ်ခွန်းပဲနော်… သားလိမ္မာလေး… ခစ်ခစ်…”
ဒီလိုနဲ့ ညီညီက ဘီယာသောက် အမြည်းစားပေါ့။ ရင်အေးက တစ်ခါတစ်လေ ကျုပ်နဲ့သောက်တတ်ပေမယ့် အခုကသမီးပါနေတော့ မသောက်ဘူး။ ကျုပ်လဲ ဘီယာလေးတစ်ဘူးနဲ့ အမြည်းလေးစားရင်း နေလိုက်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ညီညီက ဘီယာသုံးဘူးကုန်သွားချိန် ကျုပ်က တစ်ဘူးကိုပဲ ဇိမ်ဆွဲသောက်နေလိုက်တယ်။ ဒီအချိန် သမီးငယ်လေးက အိပ်ချင်နေပြီ။
“ညီညီရေ ပါဆယ်ဆွဲသွားရအောင်ကွာ… အိမ်ကျမှ ဆက်သောက်တာပေါ့ ကလေးက အိပ်ချင်နေပြီ…”
“ဟုတ်ကဲ့ လေးလေး…”
ဒီလိုနဲ့ ကျုပ် ဘီယာဘူးနဲ့အမြည်းတွေ ပါဆယ်မှာပြီး ဘေလ်ရှင်းလိုက်တယ်။ အိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့ ကျုပ်နဲ့ညီညီ ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်သောက်ကြတယ်။ ရင်အေးနဲ့ မဌေးက အဝတ်အစားတွေလဲပြီး ဘေးမှာထိုင်ကာ တီဗွီကြည့်နေကြတယ်။ ပန်းအိကတော့ သမီးငယ်လေးက ကားပေါ်မှာကတည်းက အိပ်ပျော်နေလို့ အခန်းထဲပို့နေတယ်။ သမီးလေးကလဲ ပင်ပန်းလို့ စောစောပဲ အိပ်ယာဝင်သွားပြီ။ ညီညီက နောက်ထပ် ၂ဘူးကုန်တော့ တော်တော်မူးနေပြီ။ ဒါပေမယ် တစ်ဘူးထပ်ဖောက်ပြီးသောက်နေသေးတယ်။ ပန်းအိက ခဏပြန်ဆင်းလာပြီး အိပ်ချင်လို့ဆိုပြီး အပေါ်ကိုတက်သွားတယ်။ ညီညီက ရန်ကုန်ကိုလာရတာ ပျော်တဲ့အကြောင်း လျာလေးအာလေးနဲ့ပြောရင်း နောက်တစ်ဘူး ထပ်လှမ်းတော့ ကျုပ်တားရတော့တယ်။ ကျုပ် ညီညီကိုထူလိုက်တော့ ခေါင်းစိုက်နေပြီ။ ကျုပ်နဲ့မဌေး ညီညီ့ကို တွဲပြီး အခန်းထဲ ပို့ရတယ်။ ပြန်ထွက်လာတော့ မဌေးလဲပြန်လိုက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ဘီယာလေးပြန်ထိုင်သောက်တာပေါ့။ မဌေးလဲ သူ့နေရာမှာ သူပြန်ထိုင်တယ်။
“မဌေး အိပ်ချင်ရင် သွားအိပ်လေ…”
“ရတယ်ရင်အေး… အစ်မ မအိပ်ချင်သေးဘူး…”
“ဒါဆိုလဲ ကျမသွားအိပ်တော့မယ်… ဒါတွေ မနက်မှကျမသိမ်းလိုက်မယ်… မဌေး အိပ်ချင်တဲ့အချိန်သာ ဝင်အိပ်နော်…”
“အေးပါ ရင်အေးရဲ့… သွားသွား…”
ဟော။ ပြောရင်းဆိုရင်း ကျုပ်နဲ့ မဌေး နှစ်ယောက်တည်းရှိဲတဲ့အခြေအနေကို ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ရောက်လာပြန်ပကော။ ကျုပ်က ဘီယာသောက်နေတာ ဘူးက ဖောက်ထားတာမကြာသေးတော့ တစ်ဝက်သာသာ ကျန်နေသေးတယ်။ ဒီအတိုင်းထထွက်သွားရင် တအားသိသာလွန်းနေမှာစိုးတော့ ဆက်ထိုင်နေရတယ်။ မဌေးက အိမ်နေရင်း တစ်ပတ်နွမ်းထမိန်ပါးလေးနဲ့ ရင်ဖုံးလက်ပြတ်လေးဝတ်ကာ ရေမိုးချိုးပြီးလို့ သနပ်ခါးကို မျက်နှာမှာရော လည်ပင်းနဲ့ လက်တွေမှာပါ အရည်ကျဲလေးလိမ်းထားတာ။ ဒီလိုကျတော့လဲ ကလေးနှစ်ယောက်အမေ မဌေးက ကြည့်လို့ကောင်းသားဗျ။ ရင်အေးက မသွားခင် ကျုပ်ကို မျက်စေ့တစ်ဖက်မှိတ်ပြသွားသေးတယ်။
“တေဇာ… နင်မူးနေပြီလား…”
“မမူးပါဘူးမဌေးရယ်… ဒါနဲ့ မဌေးရော မသောက်တတ်ဘူးလား…”
“ဘီယာတော့မသောက်ဖူးပါဘူး… ထန်းရည်အချိုက ဆီးကောင်းတယ်ဆိုလို့ တခါတလေ သောက်တယ်…”
“တစ်ဘူးလောက်က ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး… ရီဝေဝေလေးပေါ့ ဘီယာကလဲ သေးပေါက်တာပဲ… ဟီးဟီး…”
ကျုပ်က ရယ်ပြီးပြောလိုက်တော့ မဌေးက ပြုံးပြီး မျက်စောင်းထိုးတယ်။
“ကျနော်နဲ့ အဖော်လုပ်ပြီးသောက်ပါလား… တစ်ယောက်တည်းသောက်ရတာ ပျင်းလို့…”
“အင်း… သောက်မယ်လေ… သားကိုတော့ ပြန်မပြောနဲ့နော်…”
“မပြောပါဘူး မဌေးရယ်… မဌေးနဲ့ကျနော့်လျှို့ဝှက်ချက်လေးပေါ့… လာ ဒီမှာလာထိုင်…”
ကျုပ်လဲ ကျုပ်ဘေးက နေရာလွတ်ကိုပုတ်ပြလိုက်တော့ မဌေးက ထလာပြီး ကျုပ်အနားမှာ လာထိုင်တယ်။ ကျုပ်က မဌေးကို ဘီယာတစ်ဘူးဖောက်ပြီး ဖန်ခွက်လေးနဲ့ ငှဲ့ပေးလိုက်တယ်။ မဌေးက ဘီယာခွက်ကိုကိုင်လိုက်တော့ ကျုပ်ရဲ့သောက်လက်စ ဘီယာဘူးကိုကိုင်လိုက်ပြီး မဌေးလက်ထဲကခွက်နဲ့ တိုက်လိုက်တော့ မဌေးက ခစ်ခနဲရယ်တယ်။ ကျုပ်က ဘီယာတစ်ငုံ ငုံလိုက်တော့ မဌေးလဲ တစ်ငုံ ငုံလိုက်တယ်။ မဌေးမျက်နှာ ရှုံ့မဲ့သွားပြီး ကြိတ်မှိတ် မျိုချလိုက်တယ်။
“ဟား… ခါးလိုက်တာ ဒါကြီးကို ဘယ်လိုအရသာခံကြတာလဲ…”
“ပထမဆုံးအကြိမ်တော့ ဒီလိုပဲပေါ့ မဌေးရဲ့… တစ်ငုံချင်းစီသောက်ရင်း နောက်အငုံတွေမှာ သိပ်မခါးတော့ဘဲ ချိုသလို ခံစားလာရလိမ့်မယ်… ကျနော်တို့လိုးကြသလိုပဲပေါ့…”
“အမယ်… ဒါနဲ့လိုးတာ ဘာဆိုင်လဲ…”
“မဌေးရယ်… မဌေးစပြီးအပျိုရည်ပျက်တုန်းက နာတယ်မလား… နောက်တော့ ကောင်းလာတာပဲလေ…”
“ခစ်ခစ်… ကြံကြံဖန်ဖန်…”
မဌေးက ရယ်ပြီး ကျုပ်လက်မောင်းကို ဖတ်ခနဲရိုက်တယ်။
“ရော့… ဒါလေးစားလိုက်…”
ကျုပ် ကြက်အူချောင်းကြော်လေးကို ဇွန်းနဲ့ခပ်ပြီး မဌေးကိုခွံ့လိုက်တယ်။ မဌေးကလဲ အလိုက်သင့် ပါးစပ်လေးဟပေးကာ စားတယ်။ ပြီးတော့ နောက်ထပ်တစ်ငုံစီ မော့လိုက်ပြန်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကမဌေးကို အမြည်းခွံ့ကျွေး ကျုပ်လဲစားတာပေါ့။
“ခါးသေးလား…”
“သိပ်မခါးတော့သလိုပဲ… ခစ် ခစ်…”
နောက်တစ်ငုံ။ ပြီးတော့နောက်တစ်ငုံ။
“မဌေး မူးလား…”
“မူးတော့မမူးသေးပါဘူး… နားထင်တွေပူလာသလိုပဲ…”
“အေးဆေးပါ… ကျနော်တစ်ယောက်လုံးရှိပါတယ်…”
“ဟင်း ဟင်း… အခုမှ လျာသွက်နေပါလားတေဇာ… အရင်ရက်တွေက အစ်မကို ရှောင်ဖယ်ရှောင်ဖယ်လုပ်နေတာ ဘာသဘောလဲ…”
“ဘာသဘောမှ မဟုတ်ပါဘူး မဌေးရယ်…”
“ပြောစမ်းပါဟ… နင်နဲ့ငါ အရှက်ကုန်အောင် မြင်တွေ့ပြီးမှပဲဟာ…”
“မဌေးက ကျနော့်ကို အရမ်းဆွဲဆောင်နိုင်တယ်လေ… အထူးသဖြင့် မဌေးရဲ့ အဖုတ်မဲမဲလေးနဲ့ ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေပေါ့…”
“ဒါနဲ့ပဲ ရှောင်ရောလား…”
“ကျနော် မဌေးကို သွားရည်ယိုနေတာ ညီညီက သတိထားမိတယ်ထင်တယ်… မဌေးကို မျက်စိအောက်က အပျောက်မခံဘူး… ကျနော်နဲ့မဌေး မှားမိရင် ညီညီနဲ့ ပြဿနာတက်နိုင်တယ်လေ… အားလုံးပျော်နေရာက… စိတ်ဆင်းရဲစရာ ဖြစ်သွားမှာစိုးတယ်…”
ကျုပ်နဲ့မဌေး ဘီယာတစ်ငုံစီ မော့လိုက်ပြန်တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ မဌေးက ကျုပ်ကို အမြည်းပြန်ခွံ့တယ်။
“ဟင်း ဟုတ်ပါတယ်… သားက အစ်မကို တအားချစ်နေတာ… အရမ်းလဲ အူတိုတယ်… သူ့အဖေနဲ့လင်မယားချင်း ရယ်မောနေရင်တောင် မျက်နှာက မကြည်ချင်ဘူး… အစ်မလဲ ကိုယ့်မိဘကို ပြစ်မှားမိမှာစိုးလို့ �သူ့ကို ထိန်းနေရတာ…”
“အဲ့ဒါပြောတာလေ… ကျနော် အားလုံးရဲ့ အပျော်တွေ မဖျက်ဆီးချင်ပါဘူး… ဒါပေမယ့် ကျနော် မဌေးကို တကယ်သဘောကျနေတာ… ဒါပေမယ့် ကျနော်က ခန္ဓာကိုယ်ကို သဘောကျရုံနဲ့တော့ မဆက်ဆံတတ်ပါဘူး… မဌေးနဲ့ အခုလိုအနီးကပ်နေကြည့်တော့… မဌေးကိုလဲ တကယ်သံယောဇဉ်ဖြစ်မိပါတယ်…”
“အစ်မလဲ တေဇာ့လိုပါပဲ… အစက ကိုယ့်သမီးအရွယ်လေးကို ကြံရက်တယ်လို့ အထင်သေးမိတယ်… အခုလိုရင်းနှီးသွားတော့ တေဇာတို့လင်မယားက ကျောရရုံကြံတဲ့သူတွေမဟုတ်ဘဲ တကယ်လဲ စေတနာနဲ့ ပေးဆပ်ကြတာသိလာရတယ်…”
ကျုပ်တို့ ဘီယာတစ်ငုံ မော့လိုက်ပြန်တယ်။ ကျုပ်ဘီယာဘူးကတော့ ကုန်ပြီ။ မဌေးလဲ ခွက်ထဲကဘီယာကုန်သွားလို့ ကျုပ် ထပ်ငှဲ့ပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ တစ်ဘူးထပ်ဖောက်တယ်။ အမြည်းအပြန်အလှန်ခွံ့ကျွေးပြီးတော့ ကျုပ် မဌေးရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို ကိုင်လိုက်တယ်။
“သံယောဇဉ်ပေါ့ မဌေးရယ်… သံယောဇဉ်နဲ့ ပက်သက်မိတော့ ချစ်မိလာရော… ဒီတော့ သူတို့အခက်အခဲတွေကို ကိုယ်တတ်နိုင်တဲ့ဘက်က ဖြေရှင်းပေးမိတာပေါ့… မဌေးရော… ကျနော့်ကို သံယောဇဉ် တွယ်နေပြီလား…”
“အင်း… အစ်မလဲ တေဇာ့ကို သံယောဇဉ်တွယ်မိပြီ… အစက တေဇာလီးကြီးလို့ စိတ်ဝင်စားတာ… ကြာလာတော့ လီးကြီးတာထက် တေဇာနဲ့ရင်အေးကို စိတ်ရင်းနဲ့ သံယောဇဉ် ဖြစ်သွားတာ… အစ်မဘဝမှာ တစ်ခါမှမရဖူးတဲ့ ပျော်ရွှင်မှုကိုပေးတဲ့ တေဇာ့ကို ရင်ခုန်မိတယ်… တေဇာ ဂစ်တာတီးပြီး သီချင်းဆိုနေတုန်းက အစ်မ ငေးကြည့်ရင်း ရင်တွေခုန်နေခဲ့တာ…”
“မဌေးရယ်…”
ကျုပ် မဌေးရဲ့အနားတိုးကပ်သွားပြီး သူ့ပခုံးလေးကိုဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲ မှီစေတော့ မဌေးက အလိုက်သင့်လေး ရင်ခွင်ထဲ မှီလာတယ်။ မဌေးက ကျုပ်လက်တစ်ဖက်ကို သူ့လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်နေတယ်။
“ဒါပေမယ့် ကျနော်တို့ စိတ်တွေကို ထိန်းထားတာပဲ ပိုကောင်းမယ်ထင်တယ်…”
“ဒါပေမယ့် ဒီညဘာဖြစ်ဖြစ် သားမသိနိုင်ပါဘူးကွာ… သားက အိပ်ရင် တစ်ချိုးထဲပဲ… အခုလို မူးပြီးမှအိပ်တယ်… လျှောက်လည်လို့လဲ ပင်ပန်းထားသေးတာဆိုတော့ လုံးဝနိုးမှာ မဟုတ်ဘူး…”
“မဌေး သေချာရဲ့လား…”
“အစ်မရဲ့သားအကြောင်း အစ်မ အသိဆုံးပါ… အစ်မတို့ ဒီညဘာဖြစ်ဖြစ် တေဇာပြောသလို အစ်မတို့နှစ်ယောက်တည်းသိတဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်လေးပဲပေါ့…”
“မဌေးရယ်… ပြွတ်…”
ကျုပ် မဌေးရဲ့မျက်နှာလေးကို ဆွဲမော့လိုက်ပြီး ထူအမ်းအမ်းနှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်တော့ မဌေးလဲ ကျုပ်ကို စိတ်လိုလက်ရ တုန့်ပြန်နမ်းလာတယ်။ နမ်းရင်းနဲ့ မဌေးရဲ့ကိုယ်ကို ကျုပ်ဘက်ဆွဲလှည့်ပြီး ရင်ချင်းကပ်အောင် ဆွဲဖက်ပစ်လိုက်တယ်။ မဌေး တကယ်ကြီး ရင်တွေခုန်နေတာ။ ခဏကြာအောင်နမ်းပြီးတော့ မဌေးရဲ့မျက်နှာကို စူးစိုက်ကြည့်မိတော့ မဌေးရဲ့ မှိတ်ထားတဲ့မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာပြီး ကျုပ်ကို ရွှန်းရွှန်းစားစား ကြည့်နေတယ်။
“မလွတ်မလပ် ဒီလိုလူကိုမှ ရင်ခုန်ရသလား မဌေးရယ်…”
“သူ့ဟာသူရင်ခုန်တာ အစ်မမှ မတတ်နိုင်တာ…”
ကျုပ် မဌေးရဲ့ပါးနှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်မွှေးချလိုက်တော့ ထုံသင်းနေတဲ့ သနပ်ခါးရနံလေးက ကျုပ်နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတယ်။
“မွှေးလှချည်လားကွာ…”
“တေဇာကြိုက်လား… အစ်မက မိတ်ကပ်မလိမ်းတတ်ဘူး… သနပ်ခါးပဲလိမ်းတာ…”
“ကြိုက်တယ်… ရွှတ်… ရွှတ်… ရွှတ်…”
“အို… တေဇာရယ်…”
မဌေးက ကျုပ်ကို တင်းတင်းဖက်ထားရင်း သူ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို အနမ်းတွေခြွေနေတာကို မျက်နှာလေးမော့ပေးထားတယ်။ ကျုပ် သူ့လည်တိုင်က သနပ်ခါးလေးတွေကိုပါနမ်းတော့လဲ ကျုပ်ကို တင်းတင်းဖက်ထားတာပဲ။ ကျုပ်အနမ်းရပ်တော့ မဌေးကိုယ်လေးက ပျော့ခွေနေပြီ။ တင်းတင်းဖက်ထားကြလို့သာ လဲကျမသွားတာ။ ကျုပ်အနမ်းရပ်လိုက်တော့မှ မဌေး မျက်လုံးလေးပွင့်လာပြီး ကျုပ်ကိုလဲ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးနမ်းတော့တယ်။
“ရွှတ်… ရွှတ်… အစ်မကို ဘယ်သူမှ ဒီလိုပျော့ခွေသွားအောင် မနမ်းဖူးဘူး… ရွှတ် ရွှတ်… ရွှတ်… တေဇာရယ်… အစ်မအသည်းတွေ တစ်ဖြုတ်ဖြုတ်ကြွေပြီကွာ…”
“တစ်ကိုယ်လုံးကိုနမ်းမှာ သိလား… ဘီယာချိုချိုလေး တိုက်မယ်နော် သောက်မယ်မလား…”
“အခုလဲ သောက်နေတာပဲဟာ…”
“မတူဘူးလေ…”
ကျုပ် ဖန်ခွက်ထဲက ဘီယာတစ်ငုံ ငုံလိုက်ပြီး မဌေးရဲ့မျက်နှာကိုမော့ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲကို ဘီယာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြောင်းထည့်ပေးတယ်။ မဌေးကလဲ သူ့ပါးစပ်ထဲဝင်လာတဲ့ ဘီယာတွေကို မျိုချပစ်တယ်။
“ချိုလား…”
“ချိုတယ်… ပြွတ်…”
မဌေးက ကျုပ်ကို ပြန်စနမ်းတော့ ကျုပ်လဲ ပြန်နမ်းရင်း မဌေးကို ပေါင်ကနေကိုင်ပြီး ကျုပ်ပေါင်ပေါ် ဆွဲတင်ကာ ခွစေလိုက်တယ်။ မဌေးက ကျုပ်ကိုခွပြီး အပေါ်စီးကဖိနမ်းတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ ကျုပ်အရမ်းသဘောကျနေတဲ့ မဌေးရဲ့ ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းအိအိကြီးတွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ စိတ်ရှိလက်ရှိ ကိုင်တော့တယ်။
“ပြွတ်… ပြွတ်… အိစက်နေတာပဲကွာ… ပြွတ်… ပြွတ်… ဒီဖင်ကြီးတွေကို အရမ်းကိုင်ချင်နေခဲ့တာ… ပြွတ် ပြွတ်…”
“ကိုင်စမ်းပါ… အစ်မဖင်တွေကို တေဇာကြိုက်သလိုကိုင်… ပြွတ်… ပြွတ်… ချစ်တယ်… အစ်မ တေဇာ့ကို ချစ်တယ်… အရမ်းချစ်တယ်ကွာ… ပြွတ် ပြွတ်… ဟင်း… ပြွတ် ပြွတ်…”
မဌေး ကျုပ်ကို အတင်းနမ်းရင်း တောင်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကျုပ်လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ပုဆိုးပေါ်ကနေ လာကိုင်တယ်။
“နည်းတဲ့လီးကြီးလားကွာ… ဟင်း… တေဇာ့ကိုအရမ်းချစ်သလို တေဇာ့လီးကပေးမယ့်အရသာကိုလဲ အရမ်းလိုချင်တယ်… အစ်မ အရမ်းစိတ်ထနေပြီကွာ… တေဇာအရမ်းလိုးချင်တဲ့ အစ်စောက်ဖုတ်မဲမဲကြီးကို လိုးပေးတော့ကွာ… ပြွတ်… ဟင်း…”
“မဌေးတစ်ကိုယ်လုံးကိုနမ်းချင်သေးတာ…”
“နောက်မှ နမ်းကွာ… အရင်လိုးပေးနော်… အစ်မလဲ တေဇာ့လီးကို ပြီးမှ သေသေချာချာ စုပ်ပေးမယ်…”
“ပြီးရောကွာ… ကျနော်လဲ အရမ်းလိုးချင်နေပြီ… အစ်မ စောက်ဖုတ် မဲမဲကြီးကို လိုးခွဲပစ်မယ်…”
ကျုပ် မဌေးကို ဆိုဖာပေါ်လှဲချပြီး ထမိန်ကိုပါ လှန်တင်လိုက်တယ်။ မဌေးက ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်လိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကိုတိုက်ရိုက်ကိုင်ကာ ဆွပေးတော့ ကျုပ်လဲ ပုဆိုးကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ မဌေးက ပေါင်ကို အစွမ်းကုန်ကားပေးရင်း ကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ပက်ဝမှာ တေ့ပေးတော့ ကျုပ်လဲ အသာဖိသွင်းလိုက်တာ ဒစ်ဖူးက မဌေးရဲ့စောက်ပက်ထဲ ပြိခနဲ တိုးဝင်သွားတယ်။
“ဟင့်… တစ်ဆို့နေတာပဲ… တကယ်ကွဲမယ်ထင်တယ်…”
“မကွဲပါဘူး မဌေးရယ်… ကျပ်ထုပ်နေတာပဲကွာ ဒါလားကလေးနှစ်ယောက် အမေ… ”
ကျုပ် ထပ်ဖိထည့်တယ်။ လီးက ထပ်တိုးဝင်သွားတာ သုံးပုံးတစ်ပုံလောက် ရောက်သွားပြီ။ ကျုပ် မဌေးရဲ့ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ပြီး ဝင်သလောက်နဲ့ အသွင်းအထုတ်လုပ်ကာ လိုးရင်း မဌေးစောက်ဖုတ်ထဲ လီးကို ဆက်သွင်းတယ်။ မဌေးလဲ ကျုပ်ကိုဖက်ထားရင် ညည်းညူနေတယ်။
“အင့်… ဟင်း… ကြီးလိုက်တဲ့လီးကွာ… ထိလိုက်တာ….”
“နာလား မဌေး….”
“စသွင်းတုန်းက နာမယ်ထင်တာ… မနာဘူး… တစ်ဆို့နေပေမယ့် အရမ်းကောင်းတယ်… ဒါ တေဇာ့လီး တစ်ဆုံးမဝင်သေးဘူးနော်…”
“အင်း… နီးလာပါပြီ… အခုက ချော့သွင်းနေတာ… တကယ်မလိုးသေးဘူး မဌေးရ…”
“ဆောင့်သာလိုးလိုက်ပါတော့ တေဇာရာ… အစ်မ အရမ်းလိုချင်နေပြီး…”
“လိုးမှာ မပူနဲ့… လီးတစ်ဆုံးဝင်တာနဲ့ အသေဆောင့်လိုးမှာ…”
ကျုပ်လဲ ပြောရင်း ချော့လိုးလေး လိုးသွင်းသွားတာ မဌေးဆီးခုံနဲ့ ကျုပ်ဆီးခုံထိကပ်သွားတယ်။
“အကုန်ဝင်သွားးပြီ မဌေး…”
“ဟင့်… တကယ်ရီး လီးကြီးက သားအိမ်ကိုထိုးနေတာရီး… ဟာ့… ရှီး… အမလေး… ဆောင့် ဆောင့်… အီး… မရတော့ဘူး… သေပြီ….”
ကျုပ်လဲ လီးတစ်ဆုံးဝင်တာနဲ့ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုးတာ မဌေး ခဏလေးနဲ့ တစ်ချီပြီးသွားတယ်။ ကိုယ်လေးတုန်ယင်ပြီး ကျုပ်ကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ မဌေးစောက်ပက်ကို တစ်ချက်ချင်းလိုးနေရင်း နမ်းလိုက်တယ်။ ကျုပ်သတိထားမိတာက မဌေးရဲ့စောက်ခေါင်းက ကျုပ်လီးကို တအားညှစ်တာကို ခံစားမိနေတယ်။
“ပြွတ်… ကောင်းရဲ့လား မဌေး…”
“ပြွတ်… ပြွတ်… အစ်မတစ်ခါမှ ဒီလောက်မြန်မြန်မပြီးဖူး… အူး… သူ့လီးကြီးက အစ်မစောက်ပက်ထဲမှာ လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ လိုးနေတုန်း… စိတ်က ထလာပြန်ပြီ…”
“မဌေးစောက်ဖုတ်က ညှစ်လိုက်တာကွာ… လီးကို အီဆိမ့်နေတာပဲ… ကောင်းလိုက်တာ…”
“မောင်ကြိုက်လားဟင်… ဌေးညှစ်ပေးတာကို မောင်ကြိုက်လား… ပြွတ်… ဌေးမညှစ်ဘဲ မနေနိုင်ဘူးမောင်ရဲ့… မောင့်လီးက အရမ်းအရသာရှိလွန်းတယ်…”
“မောင်တဲ့လား ဌေးရယ်… ညှစ်ချင်တာပဲ ညှစ်ပေါ့ကွာ… ခွင့်တောင်းနေရလား… အားရပါးရ စိတ်တိုင်းကျ အလိုးခံမှ ဌေးကောင်းမှာပေါ့…”
“မောင်မသိလို့… အရင်လူတွေ ဌေးက ညှစ်လိုက်တာနဲ့ ခဏနေပြီးရော… ဌေးက တန်းလန်းကြီးကျန်ကျန်ခဲ့တာ မောင်ရ… �နောက်ဆို ညှစ်ကိုမညှစ်ရဲတော့တာ…”
“ညှစ်စမ်းကွာ… မောင်က ညှစ်လေကြိုက်လေပဲ… အင့်… အင့်… စွဲပြီဌေးရယ်… ရှယ်ပဲကွာ…”
“အိုး… မောင်… ကောင်းလိုက်တာ… ဆောင့်ဆောင့်… ညှစ်လို့ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်… အားရတယ်… လိုး… မောင်… အား…. ရှီး….”
… ဖွတ်… ဖွတ်… ဗြွတ်… ဗြွတ်… ဖပ်… ဖပ်…
“အိုး… မောင်… မောင်…  ထွက်ပြန်ပြီ… အီးဟီး… အဟင့်…”
မဌေးရဲ့စောက်ဖုတ်ကလဲ အညှစ်ကြမ်းချက်က နွယ်နီ့ထက်တောင် ကြမ်းသေးတယ်။ သူ့စောက်ပက်ထဲ လီးကတိုးဝင်သွားတိုင်း ဆွဲညှစ်ထားတာ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို အီဆိမ့်သွားတာ။ ညှစ်ထားတဲ့ သူ့စောက်ပက်နံရံကို ဒစ်ဖူးကြီးနဲ့ ပွတ်တိုက်သွားရင် အသည်းခိုက်အောင် ကောင်းတာ။ မြန်မြန်ပြီးသွားမှာစိုးလို့ ခဏငြိမ်ထားတော့လဲ မဌေးက ပြီးနေရင်းနဲ့ ညှစ်နေပြန်။ မဌေးက ပြီးရင်းနဲ့ တအင့်အင့်ရှိုက်ငိုနေပြန်တယ်။
“ဌေးရယ်… မောင်နဲ့လိုးမိတာ နောင်တရလို့ ငိုနေတာလား…”
“မသိဘူးကွာ… ငိုချင်တာပဲသိတယ်… ကောင်းလို့ငိုတာကွာ… ဌေးက ဘာလို့နောင်တရ ရမှာလဲ…”
ဘယ့်နှယ်ဗျာ ကောင်းလို့ ငိုတာတဲ့။ တစ်ခါမှ မကြားဖူးပေါင်။ ကျုပ်လဲ မဌေးရဲနှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ခနဲ့ ငုံ့နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ မဌေးကိုထူလိုက်ပြီး ဆိုဖာနောက်မှီကို ခပ်လျောလျောလေး မှီစေကာ ကျုပ်ကဆိုဖာအောက်ကိုဆင်းလိုကတယ်။ သူ့မျက်ရည်လေးတွေသုတ်ပေးရင်း ပြန်စလိုးတယ်။
“အူယားစရာလေးကွာ… ဌေး ကြည့်ပါအုံး ဌေးစောက်ပက်ထဲ မောင့်လီးကြီးဝင်နေတာ…”
“ဟင့်… ဌေးရဲ့စောက်ပက်ကြီး ဖောင်းကားနေတာပဲ… အို နှုတ်ခမ်းသားတွေလိပ်ဝင်သွားပြီ… ပြန်ထွက်လာပြန်ပြီ… ဟင်း… ဒါကြောင့် အရမ်းကောင်းနေတာ… မောင့်လီးကြီးမှာ အရည်တွေစေးကပ်နေပြီ…”
“ဌေးပြီးလို့ထွက်လာတဲ့ စောက်ရည်တွေလေ… ပြီးမှ အထဲထိကို လျာထိုးသွင်းပြီးယက်အုံးမယ်…”
“ဌေးလဲ အဲ့ပေကျံနေတဲ့လီးကြီးကို စိမ်ပြေနပြေစုပ်ပစ်အုံးမှာ…”
“စုပ်ကွာ… အင့်… ကောင်းလိုက်တာ ဌေးရယ်…”
“ဆောင့်… ဆောင့်… အင်း… ဟင်း… အမလေးနော်… လီးကလဲကြီး အလိုးကလဲသန်လိုက်တာ မောင်ရယ်… ချစ်လိုက်တာ… အင်း… ဟင်း…”
“ဌေးရယ်… မောင်အရမ်းကောင်းနေပြီ… ပြီးလိုက်တော့မယ်ကွာ… အတူတူပြီးရအောင်… နော်… ပြီးမှ ထပ်လိုးမယ်…”
“အင်းပါ မောင်ရယ်… ရှီး… ပြီးလိုက်မောင်… ဌေးသားအိမ်ထဲကို မောင့်လရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်… အင်း… ဟင်း…”
ကျုပ်လဲ ပြောပြီးတာနဲ့ မဌေးကို အားကုန်ကြုံးလိုးတော့တယ်။ မဌေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကလဲ ညှစ်လိုက်တာမှ တစိစိနဲ့။ ကျုပ်လဲ ပြီးကာနီးလေ ပိုကြမ်းလေနဲ့ ကျုပ် မဌေးစောက်ပက်ထဲ လီးတစ်ဆုံးဖိကပ်ပြီး လီးရည်ပန်းထည့်ချိန်မှာ မဌေးက နှစ်ကြိမ်ဆက်တိုက် တုန်တက်သွားခဲ့တယ်။ ကျုပ်လဲ ပြီးနေရင်တော့ တစ်ချက်နှစ်ချက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးမိသေးတယ်။ မဌေးရဲ့စောက်ပက်က ဒီလောက်အညှစ်သန်တဲ့ မျှော့အကြမ်းစားကြီး ဖြစ်နေလိမ့်မယ်လို့ ကျုပ် မထင်ခဲ့ဘူး။ အခုတော့ အဖုတ်မဲ အဟုတ်စွဲဆိုတာ မှန်နေပြီဗျ။ ကျုပ် မဌေးကို ဖက်ထားရင်း အမောဖြေရတယ်။ ခဏနေတော့ မဌေးနဲ့ကိုယ်ချင်းခွာပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကို ချွတ်လိုက်တော့ မဌေးစောက်ဖုတ်ထဲက ကျုပ်လီးရည်တစ်ချို့ပြန်စီးကျလာသည်။

(အခန်း ၂၄/၁၀)

ကျုပ်လဲ မဌေးရဲ့ဘေးမှာထိုင်ရင်း တစ်ရှူးလေးနဲ့ မဌေးစောက်ဖုတ်က ပြန်ကျလာတဲ့ လီးရည်စီးကြောင်းကို သုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ အခုမှ မဌေးရဲ့ အပေါ်ပိုင်းက တစ်ခုမှ မချွတ်ရသေးတာ သတိရတယ်။ မဌေးရဲ့ ရင်ဖုံးလက်ပြတ်လေးကို ကြယ်သီးတွေတစ်လုံးချင်းဖြုတ်ပြီး ချွတ်တော့ မဌေးက အလိုက်သင့်နေပေးတယ်။ မဌေးရဲ့ဘရာကိုချွတ်တော့လဲ မဌေးက ကူချွတ်ပေးတယ်။ မဌေးရဲ့နို့တွေကတော့ ကလေးနှစ်အမေပီပီ ထွားတော့ထွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ရင်အေးထက်တော့ နည်းနည်းသေးတယ်။ ကျုပ်က ဘီယာခွက်ကို မဌေးလက်ထဲထည့်ပေးပြီး ကျုပ်လဲ ဘီယာဘူးကို ယူကာ သောက်လိုက်လိုက်ကြတယ်။ မဌေးက ဘီယာကို မော့သောက်ပြီးတာနဲ့ ကျုပ်ရဲ့ပျော့နေတဲ့လီးကို ကုန်းစုပ်တယ်။ လျာလေးနဲ့သေချာယက်ပေးပြီး ပါးလေးတွေခွက်အောင်ကိုစုပ်တာ။ ကျုပ်လဲ ဘီယာလေးမော့လိုက် မဌေးရဲ့ နို့တွေဖင့်တွေကို ကိုင်တွယ်ကစားလိုက်နဲ့ မဌေးရဲ့ အပြုအစုမှာ ဇိမ်ယူနေလိုက်တယ်။ ကျုပ်လီးက ပြန်တောင်လာတော့ မဌေးကိုဆွဲထူပြီး နမ်းလိုက်တယ်။
“ပြွတ်… မောင့်ကိုလဲ အလှည့်ပေးပါအုံး ဌေးရယ်…”
“မောင်ရာ ဇိမ်ခံစမ်းပါ… မောင့်ကိုဒီလိုယုယဖို့က နောက်တစ်ကြိမ်ဆိုတာ ဘယ်တော့မှန်းမသိဘူး… ဌေး ပြုစုပါရစေ မောင်ရယ်… ပြွတ်…”
“ဌေးရယ်… မောင်လဲ ဌေးကို ပြန်ယုယချင်သေးတာပေါ့… လာပါကွာ အတူလုပ်ရအောင်…”
“ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ…”
“မောင်ပြမယ်…”
ကျုပ်က တီရှပ်အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်တော့ မဌေးလဲ သူ့ထမိန်ကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်နဲ့မဌေး ဧည့်ခန်းမှာ ကိုယ်တုံးလုံးတွေဖြစ်သွားကြပြီ။ မဌေးကို ဆိုဖာပေါ်လှဲစေပြီး ကျုပ်က သူ့မျက်နှာပေါ် ပြောင်းပြန်တက်ခွလိုက်တယ်။ မဌေးက အနေအထားကိုသဘောပေါက်သွားတော့ ခစ်ခနဲရယ်တယ်။ သူ့မျက်နှာနားမှာဝဲနေတဲ့ ကျုပ်လီးကို ဖမ်းစုပ်တော့ ကျုပ်ကလဲ မဌေးရဲ့ပေါင်တွေကိုဖိချကာ စောက်ပက်ကိုကော့တက်လာအောင် ပြင်ယူပြီး ကုန်းယက်လိုက်တယ်။ မဌေးရဲ့ စောက်ဖုတ်မဲမဲလေးက အမွှေးပါးပါးလေးနဲ့။ ကျုပ် မဌေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို စောက်ခေါင်းထဲအထိ လျာထိုးတည့်ပြီးယက်ပေးရုံမျှမက ဖင်ပေါက်လေးကိုပါ ယက်ပေးတယ်။ မဌေးရဲ့ လီးစုပ်ချက်တွေကြောင့် ကျုပ်ညည်းရသလို ကျုပ်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ယက်မှုကြောင့် မဌေးလဲ ညည်းရတာပါပဲ။ ဒီလောက် လီးစုပ် အဖုတ်ယက်လုပ်နေကြတော့လဲ စိတ်တွေက ထိန်းမနိုင်အောင် ထလာပြန်တယ်။ ကျုပ် မဌေးကိုယ်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ဆိုဖာပေါ် ခပ်လျောလျောလေး ထိုင်လိုက်တော့ မဌေးက ချက်ချင်းကို ထလိုက်လာပြီး ကျုပ်ပေါင်ပေါ်တက်ခွတယ်။ �ပြီးတော့ မဌေးက ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကာ သူ့စောက်ပက်နဲ့ တေ့ပြီး ဖိသွင်းတယ်။ စီးစီးလေးပဲ မဌေးရဲ့စောက်ပက်ထဲကို ကျုပ်လီးက တအိအိနဲ့ တိုးဝင်သွားတယ်။ မဌေးကတော့ လီးတစ်ဆုံးဝင်ပြီးတာနဲ့ ငါ့မြင်းငါစိုင်း စစ်ကိုင်းရောက်ရောက် ဆိုသလို ကဆုန်ပေါက်ကာ မြင်းစီးတော့တယ်။ အပေါ်ကနေ ဆောင့်လိုးရင်းတောင် သူ့စောက်ပက်က ညှစ်နေတာများ �ဩချရလောက်တယ်။
“ဟင်း… ဒီလောက်တောင် အညှစ်သန်ရလားဌေးရယ်… မောင်တော့ တစ်ခေါက်နဲ့ကို စွဲတာပဲ… ကောင်းလိုက်တာ…”
“အင့်… ဟင်း… မောင်နဲ့မှ စိတ်ရှိလက်ရှိ ညှစ်ရတာ မောင်ရ… ဌေးလဲ မောင့်လီးကို စွဲတာပါပဲ… အင့်… အင့်… ဟင်း… သားအိမ်ကို တစ်ဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ဆောင့်နေတာကြီးက အရမ်းကောင်းတာကွာ… ပြွတ်… မောင့်ကို ဌေး ချစ်လိုက်တာ…  အင့်… ဟင်း… ”
မဌေးတစ်ယောက် စိတ်ရှိလက်ရှိ အပေါ်ကလိုး၊ ကျုပ်လဲ သူ့နို့တွေကိုစို့ရင်း ဖင်သားကြီးတွေကို ဆုပ်တယ်နေရင်းကပဲ မဌေး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကို ပြိုကျလာတော့တယ်။ ဒီတစ်ကြိမ်တော့ ကျုပ် မဌေးကို အနားမပေးတော့ဘဲ မဌေးကို အောက်ကိုလှဲချကာ သူ့ပေါင်တွေကို ကိုယ်မှာကပ်သွားအောင်ဖိကပ်ကာ ဖင်ကိုဆွဲမြှောက်တော့ မဌေးက သူ့ပေါင်တွေကို လက်နဲ့ထိန်းပေးထားတယ်။ မဌေးက ပက်လက်ကလေးနဲ့ ခေါင်းက အောက်ရောက်နေကာ ဖင်ကြီးက လေပေါ်မြောက်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ဆိုဖာအောက်မှာ ခြေတစ်ဖက်ချရပ်ပြီး ဆိုဖာပေါ် ခြေတစ်ဖက်တင်ကာ ရပ်ပြီး မဌေးကို အပေါ်ကနေဖိလိုးတယ်။
“ဌေး.. ဇက်နာလား…”
“အ… ရှီး… ရတယ်မာင်.. မောင် အားရအောင်လိုး… ဌေး ကြိုက်တယ်… အင့် အင့်… ဟင်း… ဟင်း… ”
ကျုပ်လဲ မဌေးကို စောက်ဖုတ်ထဲ လဥပါကျွံဝင်မတတ် ပစ်ဆောင့်လိုးတာ မဌေးပြီးလဲ အနားမပေးတော့ဘူး။ ဒီတစ်ချီ နောက်ဆုံးပဲဆိုတော့ ထိန်းနိုင်သမျှထိန်းပြီး လိုးတယ်။ မဌေးဇက်နာနေမှာစိုးလို့ မဌေးကို ခါးကကိုင်ပြီး လေးဘက်ထောက်ပုံစံပြင်လိုက်တော့လဲ မဌေးက တံတောင်လေးထောက်ပြီး ကုန်းပေးရှာတယ်။ ကျုပ်လဲ ဆက်လိုးတာပဲ။ နောက်ဆုံး မဌေး ဆိုဖာပေါ်မျက်နှာအပ်ပြီး တံတောင်တောင် မထောက်နိုင်တော့ဘူး။ ကျုပ်လဲ အဆက်မပြတ် တရစပ်ဆောင့်လိုးရလို့ မောလာပြီး ပြီးလဲပြီးချင်နေပြီ။ မဌေးစောက်ပက်ကလဲ လူကသာမှောက်ကျသွားတယ် ညှစ်တာက ရပ်မသွားဘူး။ နောက်ဆုံး ကျုပ်အားကုန်ပစ်ဆောင့်ပြီး မဌေးစောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေ ထုတ်ပစ်ရတော့တယ်။ ပြီးလို့ ကျုပ်ထိန်းထားတဲ့ မဌေးရဲ့ခါးကိုလွှတ်ကာ လီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲကချွတ်တော့ မဌေး မှောက်လျှက်ကလေးပဲ အသက်ကိုမျှင်းရှူရင်း ငြိမ်သက်ကျန်ခဲ့တယ်။ ကျုပ်လဲ မဌေးဘေးက ကြမ်းပြင်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချပြီး ဆိုဖာကိုမှီကာ အမောဖြနေရတယ်။ ခဏကြာတော့မှ မဌေးရဲ့ လှုပ်ရှားသံကြားရပြီး နောက်ကျာကနေ ကျုပ်ကိုဖက်ထားတယ်။ ကျုပ်ပါးကို မဌေးက လာနမ်းတော့ ကျုပ်က မဌေးရဲ့ဆံပင်ကို ရွရွလေး ပွတ်သပ်နေလိုက်တယ်။
“ဌေးတော့ ဒီနေရာလေးမှာပဲ ခွေပြီးအိပ်လိုက်ချင်တော့တယ် မောင်ရယ်…”
“မောင်လဲ ဌေးအနားမှာအတူလှဲပြီး ဖက်ထားပေးချင်တယ်… တစ်ညလုံးကို နားနားပြီး လိုးပစ်ချင်တာ… မနက်ကျ ကားမောင်းရအုံးမှာမို့…”
“ဌေးနားလည်ပါတယ် မောင်ရယ်… ဒီညလေးကို ဌေးတစ်သက် မေ့မှာမဟုတ်တော့ဘူး…”
“မောင်လဲ အတူတူပါပဲဌေးရယ်…”
ကျုပ် မဌေးရဲ့ပါးလေးကို ပြန်နမ်းပေးပြီးတော့ ကျုပ် မဌေးရဲ့စောက်ဖုတ်ကို တစ်ရှူးလေးနဲ့ သေချာသုတ်ပေးတယ်။ မဌေးကလဲ ကျုပ်လီးကိုပြန်စုပ်ပြီး သန့်ရှင်းပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ မဌေးရဲ့စောက်ဖုတ်ကို တစ်ချက်နှစ်ချက်ယက်ပြီး နှာခေါင်းမြုပ်အောင် ဖိနမ်းလိုက်သေးတယ်။ မဌေးကလဲ ကျုပ်လီးကိုရော လဥကိုရော သူ့မျက်နှာနဲ့ လိုက်ပွတ်ပြီး နှာခေါင်းလေးနဲ့ နမ်းနေသေးတယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အဝတ်တွေပြန်ဝတ်ကြတယ်။ မဌေးက အဝတ်တွေပြန်ဝတ်ပြီးတာနဲ့ စားလက်စ သောက်လက်စတွေကို ကျုပ်နဲ့အတူ ကူသိမ်းပေးတယ်။ ဘေစင်ထဲမှာပဲ ထည့်ထားပြီး မဌေးကို မဆေးခိုင်းတော့ဘူး။ နှစ်ယောက်သား သွားအတူတိုက် ပြီးတော့ မဌေးက ရေစိုဝတ်လေးတစ်ခုနဲ့ ဆိုဖာမှပေပွနေတဲ့ ကျုပ်တို့ရဲ့ အရည်တွေကို သုတ်နေတယ်။ မဌေးက ဘာစကားမှ မပြောတော့ဘဲ ငြိမ်ပြီး လုပ်စရာရှိတာ လုပ်နေတော့ ကျုပ်လဲ သက်ပြင်းချမိတယ်။ ပြီးလို့ မဌေးက အိပ်ခန်းထဲဝင်ဖို့လုပ်တော့ ကျုပ်ကမဌေးရဲ့လက်ကိုဆွဲထားပြီး ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ ဖက်ထားလိုက်တယ်။
“မောင်မပြီးသေးဘူးလေ… ဌေးက အိပ်ချင်ပြီလား…”
“မောင် လိုးအုံးမလို့လား… မောင်ပဲ မနက်ကျ ကားမောင်းရမှာဆို… ဟင့်…”
“မလိုးတော့ပါဘူးဌေးရဲ့ အချိန်မှမရတော့တာ… မောင် ဌေးတစ်ကိုယ်လုံးကို နမ်းမယ်လို့ပြောထားတာ နမ်းမှ မနမ်းရသေးတာ…”
“ခုနကတုန်းက မောင်ကမနမ်းတော့… မောင် မေ့နေပြီထင်တာ…”
“မောင်က အဲ့လိုနမ်းချင်တာမဟုတ်ဘူး… ဒီလို အဝတ်အစားအပြည့်အစုံနဲ့ ဌေးကို မောင်က မွှေးမွှေးပေးချင်တာ… အဲ့ဒါကြောင့် ဌေး အဝတ်ပြန်ဝတ်တာကို စောင့်နေတာ… နမ်းချင်ပြီကွာ ရွှတ် ရွှတ်…”
“မောင်ရယ်…”
ကျုပ် မဌေးရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကိုစပြီး မွှေးမွှေးပေးတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးဆိုမှတော့ ခြေချောင်းလက်ချောင်းလေးတွေကစပြီး ခြေသလုံး၊ ပေါင်၊ ဆီးခုံ၊ ပေါင်ကြား၊ တင်ပါး၊ ဖင်ကြား စတာတွေကို ထမိန်ပေါ်ကနမ်းရင်း မျက်နှာနဲ့ပါပွတ်တာ။ မျက်နှာ၊ ဆံပင်၊ နားရွက်၊ လည်တိုင်၊ လက်ဖျံ၊ လက်မောင်း၊ ဗိုက်၊ နို့၊ ခါး၊ ကျောနဲ့ နောက်ဆုံး ချိုင်းကြားပါမကျန် နမ်းရင်း မျက်နှာနဲ့ လှိမ့်သွားတာ။ မဌေးဆို ကျုပ်နမ်းနေတာကြည့်ပြီး မျက်ဝန်းက အရည်တွေလဲ့လို့။ ကျုပ်နမ်းပြီးတော့ မဌေးကလဲ ကျုပ်လိုပဲ ကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံးကို ပြန်နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ် မဌေးကို ရင်ခွင်ထဲမှာ ကျစ်နေအောင် ဖက်ထားပေးလိုက်တော့ မဌေးကျုပ်ကို တင်းနေအောင်ပြန်ဖက်ထားပြီး အိခနဲ ငိုချလိုက်တယ်။ ကျုပ်ရင်ခွင်မှာပါးအပ်ပြီးငိုတာ ကိုယ်လေးတောင် တသိမ့်သိမ့်တုန်လို့။ ကျုပ်လဲ မဌေးရဲ့ခေါင်းလေးကို ကြင်ကြင်နာနာ ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ မသိရင် မတတ်သာလို ခွဲရမယ့်ချစ်သူတွေလိုမျိုး ဖြစ်နေသည်။ မဌေးက ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ ဒီလောက်ကိုယ်လေး သိမ့်သိမ်တုန်အောင်ငိုနေတာ ကျုပ်က ဘာသားနဲ့ထုထားတာမို့လို့လဲ။ ကျပ်လဲ စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး မျက်ရည်ကဝဲတက်လာတယ်။
“မဌေးရယ်… အဲ့ဒီလောက်လဲ ဝမ်းနည်းမနေပါနဲ့… နောက်ကျအခွင့်အရေးရှိအောင် ကျမ ကြံကြည့်ပါအုံမယ်…”
ရေချိုးခန်းအဝမှာ နှစ်ယောက်သားဖက်ပြီး မခွဲနိုင်မခွာရက်ဖြစ်နေကြတာ ရင်အေး အနားကိုရောက်လာတာတောင် မသိလိုက်ဘူး။ ရင်အေးအသံကြားတော့ မဌေးက ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲက ခွာဖို့ပြင်တယ်။ ကျုပ်က လွှတ်မပေးသေးဘူး။
“ကျမက မဌေး ကို့ကိုအဲ့လောက်ချစ်မိမယ် မထင်ဘူး… ကျမလဲရှိပါတယ် မဌေးရယ်… အခွင့်အရေးရှိအုံးမှာပါ…”
“ရင်အေးက မအိပ်သေးဘဲ စောင့်နတာလား… အစ်မရှက်လိုက်တာကွာ…”
“စောင့်နေတာမဟုတ်ဘူးမဌေးရဲ့… ချောင်းကြည့်နေတာ… နောက်ဆုံး မဌေးမလှုပ်ဘဲ မှောက်လျှက်လေး ငြိမ်နေတော့ အိပ်များပျော်သွားတာလားလို့… ခစ်ခစ်…”
“အာ… ရင်အေးက အစအဆုံးကြည့်နေတာပဲ… အိပ်ပျော်တာမဟုတ်ဘူး… ဆက်တိုက်ပြီးလိုက်ရတော့… မလှုပ်နိုင်အောင်ံနုံးသွားတာ…”
“ကဲပါကိုရယ်… မဌေးကို တစ်ချီလောက်ထပ်လိုးပေးလိုက်ပါ… မဌေးနဲ့က အခွင့်အရေးရဖို့ လွယ်တာမဟုတ်ဘူး… ညီညီက သူ့အမေကို အလစ်ကိုမပေးတာ… မနက်ကျ အေးနှိုးမယ်… ရွာရောက်ရင်လဲ မိသက်တို့အိမ်မှာ တစ်ရေးလောက်အိပ်ပြီးမှ ပြန်ခဲ့ပေါ့… အိမ်အပြန်နည်းနည်းမိုးချုပ်တာ ကိစ္စမရှိပါဘူး…”
“ပြီးရောကွာ… ထပ်လိုးရအောင်နော် ဌေး…”
“အင်းပါ… မောင့်သဘော… ဟင့်… မောင့်လီးက ချက်ချင်းကို တောင်လာပါလား…”
“ဌေးကို လိုးရတော့မယ်ဆိုတော့ တောင်တာပေါ့ ဌေးရယ်… မောင်မှဌေးကို လိုးလို့မဝသေးဘဲ…”
ဟုတ်တယ်ဗျ။ ရင်အေးက မဌေးကို ထပ်လိုးဖို့ပြောတာနဲ့ ပုဆိုးထဲက လီးက တောင်လာပြီး မဌေးဆီးခုံကို သူ့မိန်ပေါ်ကနေ ထောက်နေပြီ။ ကျုပ်လဲ မဌေးရဲ့ဖင်တွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ဖျစ်ညှစ်ရင်း ကျုပ်လီးဆီဆွဲဆွဲယူကာ ကျုပ်လီးနဲ့ထောက်ခံထားရတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ညှောင့်နေလိုက်တယ်။
“ခစ်ခစ်… မောင်နဲ့ ဌေးတဲ့… မဌေးက ကို့ကို တကယ်ကြွေသွားတာကိုး…”
“မသိတော့ပါဘူးရင်အေးရယ်… မောင့်ကို ဘယ်လိုချစ်မိသွားမှန်းကိုမသိတော့ဘူး…”
“အင်းပါ… ဘယ်လိုချစ်ချစ် ကိစ္စမရှိပါဘူး… ပြဿနာမတက်အောင်ပဲ သတိထားပေါ့… ကို နှစ်နာရီထိုးရင်တော့ လာအိပ်တော့နော်… အသွားကတည်းက ငိုက်နေမှာစိုးလို့… အေးလဲ အိပ်တော့မယ်… ကိုနဲ့မဌေး လွတ်လွတ်လပ်လပ်သာ ချစ်ကြ…”
“လာပါအုံး အေးလေးရဲ့… ရွှတ်… ရွှတ်… ရွှတ်… ချစ်တယ်ကွာ…”
ကျုပ် မဌေးကိုဖက်ထားတဲ့ လက်တစ်ဖက်ကိုဖြုတ်ပြီး ရင်အေးကို ပခုံးလေးဖက်ကာ သူ့မျက်နှာကို ကြင်ကြင်နာနာ အနမ်းလေး ပေးလိုက်တယ်။ ရင်အေးကတော့ ပြုံးလို့ပေါ့။
“အင်းပါ… အေးလဲ ကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်… အေး အိပ်တော့မယ်… ရွှတ်… ရွှတ်…”
ရင်အေးက ကျုပ်ကိုအနမ်းလေးပြန်ပေးပြီး ထွက်သွားတော့ ကျုပ်လဲ မဌေးကိုပဲ ပြန်ဖက်လိုက်တော့တယ်။
“လိုးရအောင်ဌေးရယ်… ဌေးအဆင်သင့်မဖြစ်သေးရင် ဌေးစောက်ဖုတ်ကို မောင်ယက်ပေးမယ်…”
“အဆင်သင့်ပါပဲမာင်ရယ်… ဌေးအဝတ်တွေချွတ်လိုက်တော့မယ်…”
“မချွတ်နဲ့တော့ ဌေးရယ်… ဒီလို ယဉ်ယဉ်လေး လှတဲ့ဌေးကို မောင် ဒီအတိုင်းထမိန်လှန်ပြီး ဖက်လျှက်လိုးမှာ..”
“လိုးကွာ..”
ကျုပ်က မဌေးရဲ့ထမိန်ကိုဆွဲတင်ပြီး ပေါင်တစ်ချောင်းကိုမတော့ မဌေးကလဲ ကျုပ်ပုဆိုးကိုဆွဲတင်လာတယ်။ ပြီးတော့ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပက်ဝမှာတေ့ပေးတော့ ကျုပ်လဲ ခါးကော့ပြီးသွင်းလိုက်တယ်။ မဌေးက ကျုပ်ကိုယ်ကို ဖက်ထားပြီး ကျုပ်က မဌေးရဲ့ပေါင်တစ်ချောင်းကိုမလျှက် လက်တစ်ဖက်က မဌေးကိုဖက်လျှက် သူ့ဖင်တွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေကိုင်ပြီး တစ်ချက်ချင်းမှန်မှန်လေး လိုးတယ်။
“ဟင်း… ဌေးရယ်… ဌေးစောက်ဖုတ် မဲမဲလေးက လိုးမဝပါလား… အကြာကြီးဇိမ်နဲ့ လိုးရအောင်နော်… မောင့်ကိုဖက်ထား…”
“အင်း… ဖက်ထားမယ်… ခုလို ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လိုးတာလဲ ဇိမ်ရှိတာပဲမောင်ရယ်… မောင့်လီးကြီးနဲ့ အလိုးခံလို့ကို မဝနိုင်ဘူး…”
“ဌေးရယ်… ပြွတ်… ဌေးစောက်ဖုတ်က ညှစ်လိုက်တာကွာ… မောင်အရမ်းကြိုက်တာပဲ…”
“ချစ်တယ်မောင်ရယ်… မောင့်လီးကိုလဲ ဌေးအရမ်းကြိုက်တယ်… လိုး…”
ကျုပ်နဲ့ မဌေး ရပ်ပြီးပေါင်တစ်ချောင်းမပြီးလိုးနေရာက နှစ်ဖက်စလုံးကိုမကာ ချီပြီးလိုးတယ်။ ခပ်မှန်မှန်လေးလိုးလိုက် မဌေး ပြီးကာနီးရင် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးပေးလိုက်နဲ့ လိုးရင်း ထမင်းစားခန်းဆီလျှောက်သွားပြီး စားပွဲပေါ်တင်လိုးတယ်။ ဖက်ထားတာကတော့မလွှတ်တော့ဘူး။ ဒီတစ်ချီက တော်တော်လေးကြာတယ်။ မဌေးလဲ အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းသွားမှာသေချာတယ်။ ကျုပ်လီးရည်တွေ မဌေးစောက်ဖုတ်ထဲ တတိယအကြိမ်ပန်းထည့်တော့ မဌေးလဲ အကြောတွေတောင့်တင်းသွားသလို သူ့ပေါင်တွေနဲ့ ကျုပ်ခါးကိုညှပ်ထားတယ်။ စောက်ပက်ကလဲ တစိစိနဲ့ ညှစ်နေတုန်းပဲ။ ကျုပ်လဲ အတော်ပမ်းသွားပြီ။
“ပြွတ်… ကောင်းလိုက်တာ ဌေးရယ်…”
“ပြွတ်… ပြွတ်… ဌေးလဲ အရမ်းကောင်းတယ် မောင်ရယ်… မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာ ဖက်ထားပြီးအလိုးခံရတာ သိပ်ကြည်နူးတာပဲ…”
“မောင်လဲ ဌေးကို ဖက်ထားပေးချင်တာပေါ့ကွာ…”
“မောင်… နောက်ကို သားလစ်ရင် အချိန်မရရင်တောင် ရသလောက် ဖက်ထားပေးပါနော်… ဌေးက မောင့်လီးကိုစွဲလန်းပေမယ့် အလိုးခံချင်ရုံသပ်သပ်မဟုတ်ပါဘူး… မောင့်ကို ဌေးတကယ်ချစ်တာ… ပြွတ်…”
“ညီညီ့ကိုရော… တကယ်ချစ်တာမဟုတ်ဘူးလား…”
“မတူဘူးလေမောင်ရဲ့… သားကိုအရင်ကတည်းက သားလိုချစ်ပြီးသား… သူနဲ့ညားတော့ သားအမိချင်းမို့စိတ်လှုပ်ရှားရတယ်… အရသာကိုလဲ စွဲလန်းမိတယ်… ဒီတော့ လင်လိုချစ်လာတာပေါ့… မောင့်လို ရင်ခုန်ပြီးချစ်တာမဟုတ်ဘူးလေ…”
“အင်းပါ… မောင် ယုံပါတယ်… သားလစ်တာနဲ့ မောင် ဌေးကိုဖက်မယ် နမ်းမယ် သိလား… ပြွတ်… ဟောဒီလို လဲနမ်းမယ် ရွှတ် ရွှတ် ရွှတ်…”
“ဟင်း… ချစ်လိုက်တာ ဌေးရဲ့အသက်လေးရာ… ရွှတ် ရွှတ်… ခစ် ခစ်… သားတဲ့ဟုတ်လား…”
“ဌေးနဲ့မောင် ညားနေမှတော့ ဌေးရဲ့သားလဲ မောင့်သားပဲပေါ့…”
“အူးမ်း ရွှတ်… ရွှတ်… ရွှတ်… အသည်းတွေတဖြုတ်ဖြုတ်ကြွေပါပြီမောင်ရယ်… ချစ်လိုက်တာ…”
“အိပ်စို့နော်…”
“ဟုတ်… အရမ်းချစ်တယ်မောင်…”
ကျုပ်နဲ့မဌေး စောက်ဖုတ်ထဲလီးစွပ်လျှက်နဲ့ အမောဖြေရင်း ဖက်ထားကာ မျက်နှာချင်းတေ့ပြီး စကားပြောနေရာက လူချင်းခွာပြီး မဌေးစောက်ဖုတ်ထဲက လီးကိုချွတ်လိုက်တယ်။ မဌေးစောက်ဖုတ်ထဲက ပြန်ထွက်လာတဲ့စောက်ရည်နဲ့ရောနေတဲ့ လီးရည်တွေက သူ့ထမိန်မှာပေကုန်တယ်။
“ဌေးထမိန်မှာပေကုန်ပြီ…”
“ပေပါစေမောင်ရယ်… မောင်လရည်ပေနေတဲ့ထမိန်လေး ဝတ်အိပ်မှာပေါ့…”
ပြောရင်း မဌေးက ထမိန်နဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကို သုတ်လိုက်သေးတယ်။ မဌေးကို စားပွဲပေါ်ကနေ အောက်ချပေးပြီး နှစ်ယောက်သား ထမိန်နဲ့ ပုဆိုးတွေ ပြင်ဝတ်ကြတယ်။
“ဌေးမှာ သားနှစ်ယောက်ရှိတာဆို… မောင် ညီညီ့ကိုပဲမြင်ဖူးတယ်… နောက်တစ်ယောက်က ဘယ်မှာလဲ…”
မဌေးက ချက်ချင်းမျက်နှာညှိုးသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ခုံမှာထိုင်လိုက်ပြီး မဌေးကို လက်ဆွဲကာ ကျုပ်ပေါင်ပေါ်ထိုင်စေလိုက်တယ်။ မဌေးက ကျုပ်ပေါင်ပေါ် တစောင်းလေးထိုင်တော့ ကျုပ်လဲ ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။
“ဌေးရယ်… သားကြီးက ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်…”
မဌေးက မျက်ရည်လေးပါဝဲလာတယ်။
“သားကြီးက ရွာကထွက်သွားတာကြာပြီမောင်…”
“ဟင်… ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ…”
“သားကြီးက သားငယ်လိုမဟုတ်ဘူးမောင်ရဲ့… လူကနွဲ့တဲ့တဲ့နဲ့… အလှအပလဲ တအားကြိုက်တယ်… တောသားဆိုပေမယ့် လယ်တွေဘာတွေ မလုပ်ချင်ဘူးလေ…”
“ဟင်… မဟုတ်မှလွဲရော သားကြီးက မိန်းမစိတ်ဝင်နေတာများလား…”
“အစကတော့ ဌေးလဲမသိဘူးမောင်ရဲ့… သူ့အဖေကလဲ အဲ့ဒါကိုမကြိုက်တော့ သားကြီးကို သိပ်ပြီး ဆူဆဲကြိမ်းမောင်းလုပ်တာ…”
“အင်းပေါ့… အဖေတိုင်းက သားဆိုရင် ကျားကျားလျားလျားမှ ကြိုက်တာပဲလေ…”
“အင်း… လယ်အလုပ်လဲခိုင်းမရ… သနပ်ခါးအဖွေးသားနဲ့ ဌေးကိုပဲ မီးဖိုချောင်မှာဝိုင်းကူတယ်… အသီးအနှံတွေခူးဆွတ်ပြီး စျေးဗန်းခေါင်းရွက်ပြီး ရွာထဲမှာ လိုက်ရောင်းတယ်လေ…”
“ပုဆိုးပဲဝတ်တာမလား…”
“အင်း… ပုဆိုးပဲဝတ်တာ… နွဲ့နေပေမယ့် ယောက်ျားလိုတော့ ဝတ်စားနေသေးတယ်… တစ်ရက် သားကြီးက လူမသိအောင် နှုတ်ခမ်းနီခိုးဆိုးနေတာ သူ့အဖေမြင်သွားပြီး ထိုးကြိတ်တော့တာပဲ… ဌေးလဲ သူ့အဖေကိုဆွဲရတာပေါ့… အဲ့မှာတင် သားကြီးမိန်းမစိတ်ပေါက်နေတာ သူရှက်တယ်… ရွာမှာမနေနဲ့ဆိုပြီးမောင်းချတယ်… ဌေးလဲ သူ့အဖေကို တောင်းပန်တာပဲ မရဘူး… သားကြီးကလဲ သူ့အဖေ သူ့ကြောင့်ရှက်တယ်ဆို သူဆင်းသွားပေးပါ့မယ်တဲ့လေ… သားကြီးက သူ့မိဘတွေကိုရော သူ့ညီကိုရော ချစ်ရှာပါတယ်… ဒါပေမယ့် အဲ့နေ့က အထုပ်အပိုးပြင်ပြီး ရွာကထွက်သွားဖို့လုပ်တယ်… ဌေးလေ သားကိုလဲတားမရ လင်ကိုလဲတောင်းပန်လို့မရနဲ့ ဌေးက ကြားထဲက မျက်ရည်နဲ့မျက်ခွက်ပေါ့… သားကြီးကပြောတယ် အဖေပြောတာဟုတ်တယ်တဲ့… သူလဲဒီစိတ်ကိုဖျောက်လို့မရဘူးဆိုတော့… ကြာရင် အမေတို့ရော ညီလေးရော သားကြောင့် ရွာထဲမှာ ရှက်ရလိမ့်မယ်တဲ့… အဲ့ဒါကြောင့် သူ့ဘဝသူကျောင်းပြီး ရန်ကုန်မှာ သူနေတတ်သလို နေတော့မယ်တဲ့လေ… ဌေးလဲ ရှိစုမဲ့စုလေးထုတ်ပြီး စားရိတ်ပေးရုံကလွဲပြီး… ဘာများတတ်နိုင်အုံးမှာလဲ… အဲ့နေ့ကတည်းက သားကြီး ဌေးတို့ကိုကန်တော့ပြီး ရွာကထွက်သွားလိုက်တာ… အဆက်အသွယ်ကိုမရတော့တာ… ၆နှစ်ရှိသွားပြီမောင်ရဲ့…”
မဌေးက သူ့သားကြီးအကြောင်း ပြောပြရင်းက မျက်ရည်တွေတစ်ပေါက်ချင်း လိမ့်ကျလာတယ်။ ကျုပ်လဲ မဌေးရဲ့မျက်ရည်တွေကို ယုယုယယ သုတ်ပေးလိုက်တယ်။
“ဒါဆို သားကြီးက ရန်ကုန်မှာပေါ့…”
“ဟုတ်တယ် မောင်… ဒါပေမယ့် ရန်ကုန်မြို့ကအကျယ်ကြီး… သားကြီးကို ဘယ်လိုလိုက်ရှာရမှန်းမသိဘူး… ဌေးတို့ကလဲ ရန်ကုန်မြို့ကို တစ်ခေါက်မှမရောက်ဖူးဘူးလေ… ရန်ကုန်က လူကြုံရှိရင်တော့ သားကြီးကိုတွေ့ရင်ပြောပါလို့ မှာထားပေမယ့် ဘာမှမထူးပါဘူး မောင်ရယ်…”
“ဒီအတိုင်းဆို တွေ့ရင်တောင် မှတ်မိဖို့မလွယ်ဘူး… ဘာလို့လဲဆိုတော့… အခုအချိန်မှာ သားကြီးက မိန်းမပုံစံဖြစ်နေလောက်ပြီ…”
“ဟုတ်လောက်တယ်… ဌေးလဲ သားကြီးရွာကိုပြန်လာပါစေ… ဘေးအန္တရယ်ကင်းပါစေ… ကျန်းမာချမ်းသာပါစေလို့… ဘုရားရှိခိုးတိုင်း ဆုတောင်းမိတယ်…”
“ဒီလိုလုပ်လေ ဌေးရဲ့… ရွာရောက်ရင် ဌေးရဲ့သားကြီးဓာတ်ပုံ မောင့်ကိုပေးလိုက်… မောင်တို့ရှာကြည့်မယ်လေ…”
“ဟင်… မောင်တကယ်ပြောတာလား…”
“တကယ်ပေါ့… ဌေးရဲ့သားက မောင့်ရဲ့သားပါဆိုမှကွာ… ဓာတ်ပုံက နောက်ဆုံးထွက်သွားကာနီးကပုံဆိုရင် ပိုကောင်းမယ် ဌေးရဲ့… ဒါမှ ရုပ်ကိုမှန်းလို့ရမှာ…”
“ရှိတယ်မောင်ရဲ့… သားကြီးက ဓာတ်ပုံရိုက်ခံချင်တဲ့သူဆိုတော့… ရွာမှာ အလှူတို့ မင်္ဂလာဆောင်တို့ရှိတိုင်း ဓာတ်ပုံရိုက်တာ… ရွာရောက်ရင် မောင့်ကိုပေးလိုက်မယ်… ဒါပေမယ့် ရှာလို့တွေ့နိုင်ပါ့မလားဟင်…”
“တွေ့မယ်လို့ အတပ်မပြောနိုင်ပေမယ့်… သားကြီးသာ ရန်ကုန်မှာရှိနေတာမှန်ရင်တော့ တွေနိုင်ပါတယ်… ရန်ကုန်မှာ မိန်းမလျာလောကက နှစ်မျိုးပဲရှိတယ်… အလှပြင်တာနဲ့ နတ်ကန္နားလုပ်တာ… သားကြီးက အလှအပကြိုက်တယ်ဆိုတော့ အလှပြင်တဲ့လောကထဲမှာ ရှိနေလောက်တယ်… အချိန်တော့ပေးရမှာပေါ့…”
“ဝမ်းသာလိုက်တာမောင်ရယ်… ဌေးလေ… သားကြီးကို အရမ်းသတိရတာပဲ… ကျေးဇူးပါမောင်ရယ်… ရွှတ် ရွှတ်… ဌေးတော့ မောင်နဲ့ချစ်ခွင့်ရတာ ကံအရမ်းကောင်းတာပဲ…”
“ဌေးရဲ့သားက မောင့်ရဲ့သားပဲပေါ့… ဒါနဲ့ သားကြီးနာမည်က ဘယ်လိုခေါ်လဲ…”
“ကိုကိုမောင်တဲ့…”
“အင်း… ဒါနဲ့ ဌေးကိုတစ်ခုမေးရအုံးမယ်… အခုနေ သားကြီးကို မိန်းမပုံစံနဲ့တွေ့ရင် ဌေးနဲ့ ဌေးရဲ့ယောက်ျားက လက်ခံနိုင်ပါ့မလား…”
“လက်ခံနိုင်တာပေါ့မောင်ရယ်… သူ့အဖေလဲ သူမှားတဲ့အကြောင်း ဌေးကိုပြောတယ်… သူ့သားကြီးကို ဘယ်လိုပုံစံပဲ ဖြစ်ဖြစ် ပြန်တွေ့ချင်တယ်တဲ့လေ…”
“ကောင်းတာပေါ့… မဟုတ်ရင် သားကြီးက ဌေးတို့ကိုရှက်ပြီး ထပ်ခြေရာဖျောက်သွားမှာစိုးလို့…”
“ဒီအတွက်စိတ်ချမောင်… ဌေးက ဘယ်လိုပုံစံဖြစ်ဖြစ် သားကြီးနဲ့ ပြန်တွေ့ရရင်ပဲ ကျေနပ်ပါပြီ…”
“သားကြီးနဲ့ ပြန်တွေ့ရင်ရော… သူနဲ့အလိုးခံချင်သေးလား…”
“အာ… သားငယ်နဲ့က မမျှော်လင့်ဘဲ ဖြစ်သွားတဲ့ဟာ… သားကြီးက မိန်းမစိတ်ပေါက်နေတာ ဌေးကို စိတ်ဝင်စားပါ့မလား…”
“တခြားမိန်းမတွေကိုစိတ်မဝင်စားပေမယ့်… ကိုယ့်အမေကိုတော့ စိတ်ဝင်စားနိုင်တယ်လေ…”
“တော်ပြီမောင်ရာ… ဘာတွေမေးမှန်းလဲမသိဘူး…”
“ဟား ဟား… ဌေးကို သားနှစ်ယောက်သာ ဝိုင်းလိုးရင်တော့ အီဆိမ့်သွားမှာပဲ…”
“မောင်ပြောတာနဲ့ စိတ်တောင်လှုပ်ရှားလာပြီ… သားကြီးသာ တကယ်စိတ်ပါရင်… ခံမယ်ကွာ… ဒါကြားချင်တာမလား… ဟင့်… သားကြီးလဲ ဌေးကိုလိုးရင်း ယောက်ျားစိတ် ပြန်ဝင်လာနိုင်တယ်နော်…”
“ဖြစ်ချင်လဲ ဖြစ်မှာပေါ့…. လာ သွားအိပ်ကြစို့…”
“ဟုတ်…”
ကျုပ်နဲ့မဌေး ထိုင်နေရာကထပြီး အိပ်ခန်းဆီ ထွက်လာကြတယ်။ အခန်းဝမှာ နှစ်ယောက်သားဖက်ထားပြီး နမ်းကြသေးတယ်။ နောက် ဘယ်အချိန်မှ ထပ်ကိုင်ရမယ်ဆိုတာမသိတဲ့ မဌေးရဲ့ ဖင်အိအိဝိုင်းဝိုင်းကြီးကို အားပါးရဆုပ်ကိုင်တော့ မဌေးလဲ ကျုပ်လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကကိုင်ပြီး မချင့်မရဲ ဖျစ်ညှစ်နေတယ်။ ကြာရင် ထပ်လိုးမိကြတော့မှာမို့ သက်ပြင်းကိုယ်စီချပြီး လူချင်းခွာလိုက်ကြတယ်။ မဌေးအခန်းထဲဝင်သွားတော့မှ ကျုပ် အပေါ်ထပ်ကို တက်ခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ ပန်းအိနဲ့ သမီးငယ်လေးအိပ်နေတာကိုသွားကြည့်ပြီး ပန်းအိကို ပါးလေးငုံနမ်းတော့ ပန်းအိနိုးသွားတယ်။
“ဟင်… လေးယောက်ျား မအိပ်ရသေးဘူးလား…”
“အင်း… ပန်းလေးကို မလိုးပေးလိုက်ရလို့ လာခဲ့တာ…”
“ခစ် ခစ်… လေးရယ်… အမေ့ကိုလိုးလိုက်ရတာ ပင်ပန်းနေမှာပေါ့… ဘယ်လိုလဲ အမေစောက်ဖုတ်မဲမဲလေးက လိုးလို့ကောင်းလား…”
“ဟင်… ပန်းလေးက သိနေတာလား…”
“သိတယ်လေ… ပန်လေးဆီရောက်မလာဘူးဆိုကတည်းက အမေနဲ့ လိုးဖြစ်သွားပြီဆိုတာသိတယ်… မမနဲ့ ပန်းလေး တိုင်ပင်ပြီး… လေး အမေ့ကိုလိုးဖြစ်အောင် တမင်ထားခဲ့တဲ့ဟာ…”
“ဒီလိုလား… ပန်းလေး အူမတိုဘူးလား…”
“နည်းနည်းတော့ တိုတာပေါ့… မမလို ပန်းလေးလဲ လေးယောက်ျားအတွက် တစ်ယောက်လောက်ဖန်ပေးချင်လို့ လေးသဘောကျနေတဲ့ အမေနဲ့ လွှတ်ပေးလိုက်တာ… ခစ် ခစ်… ဘယ်လိုလဲ အမေက လိုးလို့ကောင်းလား…”
“အင်း အရမ်းကောင်းတယ်… ဌေးရဲ့စောက်ဖုတ်က အရမ်းညှစ်တာပဲ… ဒါပေမယ့် ပန်းလေးလိုတော့ မချစ်ပါဘူးကွာ…”
“အင်းပါလေးရဲ့… ချစ်လဲ ပန်းလေးက စိတ်မဆိုးပါဘူး… လေးလဲနားတော့လေ… အရင်ရက်က လေးလိုးပေးတာနဲ့တင် ပန်းလေးကျေနပ်ပါပြီ… မနက်ကျကားမောင်းရအုံးမှာမလား…”
“အလိုက်သိလိုက်တဲ့ လေးရဲ့မိန်းမရယ်… ရွှတ် ရွှတ်… အရမ်းချစ်တယ်ကွာ ပြွတ်… ပြွတ်…”
“ပြွတ်… ပြွတ်… မိန်းမလဲ ယောက်ျားကိုအရမ်းချစ်တယ်… ရွှတ်.. ရွှတ်…”
ကျုပ်နဲ့ပန်းအိ ခဏနမ်းကြပြီးမှ သမီးငယ်လေးကို အနမ်းပေးကာ ပန်းအိအခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ သမီးလေးအခန်းထဲကိုဝင်ပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ သမီးလေးခင်မွှေးလွန်းကို နမ်းခဲ့ပြီးမှ ရင်အေးကို ဖက်ပြီး အိပ်လိုက်တော့တယ်။

(အခန်း ၂၄/၁၁)

နောက်နေ့မနက်မှာ ရင်အေးလာနှိုးမှ ကျုပ်နိုးလာတယ်။ ရင်အေးက သမီးလေးကိုသွားနှိုးဖို့ပြောလို့ ကျုပ်လဲ သမီးလေးဆီကို သွားပြီးနှိုးရင်း ပစ္စည်းကိုင်တမ်း ကစားလိုက်ကြသေးတယ်။ ရေချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး ပစ္စည်းတွေကားပေါ်တင်ကာ မထွက်ခင် မူယာတို့နဲ့ အန်တီသိင်္ဂီတို့အိမ်ကလူတွေ လာနှုတ်ဆက်ကြသေးတယ်။ ကားနဲ့ထွက်လာတော့ မဌေးက ရှေ့ခန်းကထိုင်ပြီး ပန်းအိနဲ့ ညီညီက နောက်ခန်းကထိုင်တယ်။ မဌေးကတော့ အပြင်ကိုငေးနေတယ်။
“မေမေ… ဘာတွေတွေးနေတာလဲ…”
“သြော်… ရွာကိုပြန်ရောက်ရင် ရန်ကုန်မှာလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် မနေရမှာကိုရော… ပြီးတော့ သားကြီးကိုလဲ သတိရလို့ပါ…”
“မေမေရယ်… ကိုကြီးက တစ်နေ့တော့ သားတို့ဆီပြန်လာမှာပါ…”
“သြော်… သားလေးကိုပြောရအုံးမယ်… တေဇာတို့လင်မယားက သားကြီးကို ကူရှာပေးမယ်တဲ့…”
“ဟုတ်လား… ဘယ်တုန်းကပြောလိုက်တာလဲ…”
“ညကလေ… သားက မူးပြီးအိပ်သွားလို့မသိလိုက်တာ… မေမေနဲ့ ရင်အေးရယ် တေဇာရယ် ညက ဒီအကြောင်းပြောဖြစ်ကြတယ်…”
“ဟုတ်တယ် ညီညီရ…”
“ကျေးဇူးပါလေးလေးရယ်… ကျနော်လဲ ကိုကြီးကို အရမ်းတွေ့ချင်နေတာ…”
“အေးပါ… လေးလေးတို့ အတတ်နိုင်ဆုံး ကူရှာပေးမယ်… ဟုတ်ပြီလား…”
ဒီလိုနဲ့ ရွာကိုရောက်ကြတယ်။ ရွာကိုရောက်တော့လဲ ပန်းအိတို့အိမ်မှာ ပန်းအိမိဘတွေရော ညီညီ့အဖေပါရောက်လာ။ တစ်သွေးတစ်မွေးလှလာတဲ့ ပန်းအိနဲ့ မဌေးကို လာကြည့်ကြတဲ့လူတွေကများတော့ ကျုပ်လဲ သူတို့အိမ်မှာ ခဏပဲနေပြီး သက်ထားတို့အိမ်ကို ထွက်လာလိုက်တယ်။ သက်ထားတို့အိမ်မှာ ကိုဇော်မြင့်လဲ ရှိနေတယ်။
“ဟား… ငါကောင်ကြီးလာပြီ…”
ကျုပ်လဲ သားကစားနေတဲ့ သားလေးကို ပွေ့ချီနမ်းလိုက်ပြီး  ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်လိုက်တယ်။
“ဘယ်အချိန်ပြန်မှာလဲ ဖိုးတေ…”
“အစကတော့ တန်းပြန်မလို့ဟ… ညကအိပ်ရေးပျက်လာတော့ တစ်ရေးလောက်အိပ်ပြီးမှ ပြန်မလားလို့လေ… ညနေ သုံးနာရီလောက် ငါ့ကို နှိူးပေးစမ်းပါ မိသက်…”
“အေး အိပ်လေ… ထမင်းရော စားပြီးပြီလား…”
“လမ်းမှာ ရပ်ပြီးစားခဲ့တယ်…”
“ဒါဆိုလဲ ငါအိပ်ယာပြင်ပေးမယ်ဖိုးတေရေ…”
“အန်တီပြင်ပေးလိုက်ပါ့မယ် သမီးနွယ်ရဲ့…”
“နွယ်လေး လုပ်ပေးပါစေ ဒေါ်လေးရယ်… သူငယ်ချင်းတွေဆုံတော့ စကားအေးအေးဆေးဆေးပြောချင်အုံးမှာပေါ့… ပေးတေဇာ သားလေးကို ငါ့ကိုပေး…”
အန်တီသရဖီက ကျုပ်အနားကပ်ချင်လို့ ဖန်လိုက်တာ။ ဒါပေမယ့် ကိုဇော်မြင့်က သူ့အကြံနဲ့သူ တားလိုက်တော့ အန်တီသရဖီလဲ ဘာမှမပြောတော့ဘူး။
“နင်အိပ်ချင်နေပြီမလား ဖိုးတေ လာ…”
ကျုပ်လဲ ကလေးကို ပါးလေးတွေနမ်းပြီး ကိုဇော်မြင့်လက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်ပြီး သက်ထားနောက် လိုက်ခဲ့တယ်။ သက်ထားကို မလိုးရတာ နှစ်ချီနေပြီလေ။ သက်ထားကလဲ ပိုလှလာတယ်။ တင်စိုင်ကြီးတွေက ကားတက်လာပြီး လှေကားကို လှမ်းတက်နေရင်း တုန်တုန်နေတာကိုက သွားရည်ကျချင်စရာ။ အခန်းထဲရောက်တော့ သက်ထားက ဖျာခင်းပြီး မွေ့ယာအပါးလေး ထပ်ခင်း၊ အိပ်ယာခင်းအသစ်လေးပါ ထုတ်ခင်းပေးတယ်။ ကျုပ်က အကြံနဲ့ တံခါးကို ချက်ချပြီးသွားပြီ။ အိပ်ယာဘေးမှာ ဒူးလေးထောက်ပြီး ကုန်းလျှက် အိပ်ယာခင်းကို ပြန့်ပြူးအောင်လုပ်နေတဲ့ သက်ထားကို ကျုပ်အနောက်ကကပ်ထိုင်ပြီး သူ့ကိုယ်လေးကို တင်းတင်းဖက်လိုက်တယ်။
“အမေ့… ဖိုးတေ… နင်ဘာလုပ်တာလဲ…”
“သက်ရယ်… လွမ်းလိုက်တာကွာ…”
“အို နင်ဘာတွေပြောနေတာလဲ… နင်နဲ့ငါ ကတိပေးခဲ့ကြပြီးပြီလေ… ငါနင့်ကို မုန်းမိလိမ့်မယ်… လွှတ်ဟာ…”
“မလွှတ်ဘူးကွာ… အဲ့ဒါ အရင်ကပေးခဲ့တာ အခုမပေးတော့ဘူး… ပေးစရာလဲမလိုတော့ဘူး… ဒီဘက်လှည့်စမ်းပါ သက်ရယ်… ကို လွမ်းလို့ပါ… ပြွတ်…”
“အု…”
ကျုပ် သက်ထားကိုယ်ကို ကျုပ်ဘက်ဆွဲလှည့်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူလိုက်တယ်။ သက်ထားရုန်းပေမယ့် ကျုပ်ကအတင်းဖက်ထားတာ့ ရုန်းမရဘူး။ ကျုပ်ကလဲ ကိုဇော်မြင့်က ကျုပ်တို့ကို ကြည်ဖြူတဲ့အကြောင်း မပြောပြသေးဘဲ သက်ထားကို စိတ်လှုပ်ရှားအောင်လုပ်ချင်တာ။ ကျုပ် သူ့နှုတ်ခမ်းကို အတင်းနမ်းရင်း နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ဆုပ်နယ်တော့ သက်ထား အသက်ရှူသံတွေပြင်းလာတယ်။
“ဟင်း… ငါ့ကိုသနားပါ ဖိုးတေရာ… ငါတကယ် သစ္စာမဖောက်ချင်တော့လို့ပါ…”
“မသိဘူးကွာ… သက်အရမ်းလှလာတာပဲသိတယ်… ချစ်တယ်သက်ရယ်… ကို ဘယ်လောက်လွမ်းနေခဲ့ရလဲ သိရဲ့လား… ”
ကျုပ် သက်ထားကို အိပ်ယာပေါ်လှဲချပြီး သူ့ထမိန်ပေါ်ကနေ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်နေလိုက်တယ်။ သက်ထားက ရုန်းတယ်ဆိုပေမယ့် ကျုပ်ကိုအရမ်းလဲချစ်၊ သူငယ်ချင်းတွေလဲဖြစ်တော့ အောက်ထပ်မှာရှိနေတဲ့ ကိုဇော်မြင့်ကြားသွားပြီး ပြဿနာတက်မှာလဲ စိုးရိမ်နေတယ်။ ဒီတော့ တိုးတိုးပြောပြီး ဖြည်းဖြည်းရုန်းကာ မျက်ရည်ကျနေတယ်။ သက်ထားရဲ့စောက်ပက်က စောက်ရည်တွေစိုလာပြီး ထမိန်မှာပါစိုနေပြီ။
“သက်လဲ လွမ်းတာပါပဲကိုရယ်… ဒါပေမယ့် မလုပ်ပါနဲ့နော်… သက် တောင်းပန်ပါတယ်… ဟင်း…”
“အတူတူလွမ်းနေတာပဲကွာ… လုပ်ရအောင်နော်… ဒီမှာကြည့် ကို့လီးကြီးတောင်နေပြီ… သက်က သိပ်လှလာတာ ကိုမထိန်းနိုင်တော့ဘူး…. ပြွတ်…”
ကျုပ် သက်ထားရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကိုယူပြီး ကျုပ်ရဲ့တောင်နေတဲ့လီးကိုပေးကိုင်တော့ သက်ထားက သတိလက်လွတ်နဲ့ ကျုပ်လီးကို တစ်ချက်နှစ်ချက် ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပြီးမှ ပြန်လွှတ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့လက်ကို လီးပေါ်ပြန်တင်ပေးပြီး အုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။
“ကို့လီးကို ကိုင်ထားပေးပါသက်ရယ်… သက်ရဲ့လက်နဲ့ အကိုင်မခံရတာ နှစ်ချီနေပြီ… ချစ်တယ်သက်ရယ်… ပြွတ်…”
သက်ထား ဒီတစ်ကြိမ်တော့ ကျုပ်လီးကို မလွှတ်တော့ဘဲ ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ကာ ဆွပေးနေတယ်။
“ပြွတ် အု… ကိုရယ်… သက်လဲ ကို့လီးကို လွမ်းနေတာပါ… ဟင်း… ကိုဒီလိုဆက်လုပ်နေမယ်ဆို သက်ငြင်းနိုင်မှာမဟုတ်တော့ဘူး… ဒါပေမယ့် ပြီးရင် သက် ကို့ကို မုန်းမိလိမ့်မယ်…”
“မုန်းကွာ… မငြင်းနိုင်ရင် မငြင်းနဲ့… နောက်လဲ သက်ကိုတွေ့တိုင်း လူလစ်တာနဲ့ အတင်းဖက်ပြီးလိုးမှာ… သက်လက်မခံရင် အခုလိုပဲ မုဒိန်းကျင့်မှာ… ချစ်တယ်ကွာ… ပြွတ်…”
ပြောရင်း နမ်းရင်း သက်ထားရဲ့ထမိန်ကိုလှန်တင်ပြီး သူ့ပင်တီကိုဘေးကပ်ကာ သက်ထားရဲ့စောက်ဖုတ်ကို တိုက်ရိုက်ကိုင်လိုက်တယ်။ စောက်စိလေးကို ဖွဖွချေပေးပြီး စောက်ခေါင်းထဲကို လက်နှစ်ချောင်းပူးထိုးထည့်ကာ ကလိလိုက်တယ်။ သက်ထားကျုပ်လီးကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ ဆွနေတယ်။
“သက်ရယ်… သက်စောက်ပက်က နူးအိစိုရွှဲနေတာပဲကွာ… ဒီစောက်ပက်လေးကို ကို မလိုးရတာ ဘယ်လောက်တောင်ကြာပြီလဲ… ချစ်တယ်သက်ရယ်… ”
“ဟင်း… ချစ်တယ်ကိုရယ်… သက်နှလုံးသားထဲမှာ ကိုတစ်ယောက်တည်းရှိတာပါ… သက် ကို့ကို တသက်လုံး မြတ်မြတ်နိုးနိုးလေးလေးစားစားနဲ့ ချစ်သွားချင်တာ… အင်း… ဟင်း… ဒီလိုမလုပ်ပါနဲ့နော်…”
“လုပ်မယ်ကွာ… လိုးမယ်… သက် ကို့ကိုတစ်သက်လုံးလဲ ချစ်ရမယ်… တစ်သက်လုံးလဲ အလိုးခံပေးရမယ်… သက်က ကို့မယား… ကို့သားလေးရဲ့ အမေ…”
ကျုပ် သက်ထားရဲ့ပေါင်ကြားကိုဝင်လိုက်တော့ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ထားတဲ့ သက်ထားရဲ့လက်လဲ လွတ်သွားတယ်။ ကျုပ်က သက်ထားကို မုဒိန်းကျင့်တယ်ဆိုပေမယ့် သက်ထားက ကျုပ်ကို ပစ်ပစ်ခါခါလဲ မငြင်းရက်တော့ ပါးစပ်က တွင်တွင်ငြင်းနေပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်က ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီးကတည်းက ဘာတစ်ခုမှ မငြင်းတော့ဘူး။ ကျုပ်ကလဲ ပင်တီလေးကိုဆွဲဖယ်ထားလို့ ပြူထွက်နေတဲ့ သက်ထားရဲ့စောက်ဖုတ်ကို ကုန်းယက်လိုက်တယ်။ သက်ထားရဲ့ ညည်းသံအုပ်အုပ်လေး ထွက်လာတယ်။
“အင့်… ဟင်းကိုရယ်… သက်ကို သစ္စာမရှိတဲ့မိန်းမဖြစ်အောင် လုပ်တော့မှာလားဟင်… ကိုက သက်ကိုအဲ့လိုဖြစ်စေချင်တာလား… ဟင်း…”
“ကိုလဲ သစ္စာမှမရှိတာ… သက်လဲရှိစရာမလိုပါဘူး… ပြွတ်… ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ သက်စောက်ဖုတ်လေးကွာ… ဖလူး ဖလူး…”
“ဟင့်… ရှီး စစ်… ကို့မယားကြီးက ကြည်ဖြူတယ်လေ… သက်ရဲ့လင်က မကြည်ဖြူဘူးဟာ… ကိုရယ် တော်ပါတော့… အူး…”
ပါးစပ်ကတော်ပါတော့ပြောနေပေမယ် ဖင်လေးမြှောက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကိုကော့ပေးထားတယ်။ ကျုပ်က သက်ထားစောက်ဖုတ်ကိုယက်ရင်း ပုဆိုးကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သက်ထားကို တစ်ချီပြီးအောင် ယက်ပေးလိုက်ပြီးမှ သက်ထားရဲ့ကိုယ်ပေါ်တက်ခွပြီး သက်ထားရဲ့ပါးကို လီးနဲ့ တစ်ဖတ်ဖတ်မြည်အောင် ရိုက်တယ်။ သက်ထားကလဲ ကျုပ်လီးနဲ့ရိုက်တာကိုခံရင် လီးကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ လိုက်နမ်းအုံးနေတယ်။
“အင့်ကွာ… ကို့ကိုငြင်းအုံးမလား သက်… ဟင်… ထပ်ငြင်းရင် ဒီလို လီးနဲ့ရိုက်ပြီးဆုံးမမယ် သိလား…”
“ဟင့်… ကိုရာ… ရိုက်ပါ… သက်ပါးကို လီးနဲ့ရိုက်… လီးနဲ့ထိုးပြီးဆုံးမပါ… ပြွတ်…. သက်လဲ ကို့လီးကြီးမြင်ရင် မနေနိုင်ပါဘူး… ဟင်း… လွမ်းလိုက်ရတဲ့ကို့လီးကြီးကွာ… စောက်ပက်ထဲ ထည့်လိုက်ရရင် အီဆိမ့်နေမှာပဲ… အူး… ပြွတ်… ပြွတ်… သက်စုပ်ပေးမယ်နော်… သက်ပါးစပ်ထဲပြီးလိုက်… ပြွတ်… ပြွတ်… ဟင်း… လိုးတော့မလိုးပါနဲ့…. နော်… သက်ရဲ့အချစ်ဆုံးလေး…”
“စုပ်ပေးတော့သက်ရာ… သက်စုပ်ပေးတာ မခံရတာကြာပြီ ထ… ပြီးရင်တော့လိုးမှာပဲ…”
ကျုပ် သက်ထားကိုယ်ပေါ် ခွထားရာကထပြီး သက်ထားကိုပါထူလိုက်တယ်။ သက်ထားက ရပ်နေတဲ့ကျုပ်အရှေ့မှာ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကာ မက်မက်မောမောနမ်းနေတယ်။ နမ်းရင်းလဲ သူ့မျက်နှာအနှံ့ကို လီးနဲ့ လိုက်ပွတ်နေတယ်။
“ဟင်း… ကိုရာ… တကယ်ပြောမရဆိုမရပါလား… ဒုက္ခပဲ မနေနိုင်တော့ဘူး စုပ်တော့မယ်… ပြွတ်…. အွင်း…”
“ရှီး… သက်ရယ်… ကောင်းလိုက်တာကွာ… အရမ်းချစ်တယ်…”
ကျုပ် ပြောဖူးပါတယ်။ သက်ထားက သူ့ဟာသူ ကျုပ်လီးကို တစ်ဆုံးစုပ်ဖို့ နည်းလမ်းကို လေ့ကျင့်ထားတဲ့ ပုလွေဆရာမကြီး။ အရင်က ရင်အေးထက်တောင် သာခဲ့ဖူးတယ်လေ။ အခုတော့ ကျုပ်နဲ့ပက်သက်လာရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ အကျောမခံတဲ့ ရင်အေးက ပိုပြီး ဆရာကျနေပြီပေါ့။ သက်ထားက ကျုပ်လီးတစ်ချောင်းလုံးကို လည်ချောင်းထဲထိုးတည့်ပြီး ပါးလေးခွက်အောင်စုပ်လိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်ရင် သူ့သွားရည်တွေနဲ့ ရွှဲပြောင်နေတဲ့ကျုပ်လီးကို ဒစ်ဖူးချည်းပဲ စုပ်လိုက် လျာနဲ့ဝိုက်လိုက်လုပ်ရင်း လီးကြီးကို တဖြောင်းဖြောင်းမြည်အောင် ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်၊ လီးကြီးကိုလှန်တင်ပြီး လဥတွေကို စုပ်လိုက်၊ လီးအရင်းကနေ အဖျားအထိ အောက်ခြေကနေလျာနဲ့သပ်တင်လိုက်၊ လီးကိုပါးစောင်ထဲထိုးထည့်ပြီး ဖောက်ခနဲအသံမြည်အောင်လုပ်လိုက်နဲ့ အစွမ်းကုန် ပြုစုနေတာ ကျုပ်အတွက်တော့ နတ်စည်းစိမ်ပဲ။
“ပြွတ်… ဟူး… စုပ်လို့ကောင်းလိုက်တာကွာ… ဒီလိုအားရပါးရ မစုပ်ရတာကြာပြီ… ပြီးလိုက်နော် ကို… သက် တစ်ကိုယ်လုံးပန်းချင်တဲ့နေရာပန်းလိုက်… ပြွတ်…”
“တော်ပြီသက်… ရပြီ ကိုလိုးတော့မယ်… ရှီး…”
ကျုပ်က လိုးချင်လို့ တော်ပါပြီဆိုမှ သက်ထားက ပါးစပ်ထဲ လီးတစ်ဆုံးထိုးသွင်းကာ ကျုပ်တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ခွာမရအောင် အတင်းဆွဲထားတယ်။ ကျုပ်လဲ သက်ထားက သူ့စောက်ဖုတ်ကို လိုးမှာစိုးလို့ ထုတ်မပေးချင်မှန်းသိတော့ ကျုပ်လဲ သက်ထားရဲ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး အတင်းတွန်းထုတ်ရတယ်။ လီးကျွတ်တော့ သက်ထားမျက်နှာမှာ သွေးရောင်လွှမ်းနေပြီ။ ဒိသရုတ်လုပ်တယ်ဆိုတာ အသက်အောင့်နိုင်သလောက်ပဲ လုပ်ပြီးပြန်ထုတ်ရတာ။ အခု သက်ထားအသက်အောင့်နိုင်တဲ့အချိန်ကို ကျော်သွားတယ် ထင်ပါရဲ့ သက်ထား အသက်ရှူကျပ်ပြီး မျက်နှာက ရဲတက်လာတာ။ ကျုပ် သက်ထားကို တော်တော်သနားသွားတယ်။ ဒါကြောင့် သက်ထားကို အမှန်အတိုင်းပြောပြဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့တယ်။ ကျုပ်သက်ထားအရှေ့မှာ သူနဲ့အတူ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး တင်းတင်းဖက်ကာ သူ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို အနမ်းတွေ ခြွေလိုက်တော့တယ်။
“ရွှတ် ရွှတ်… ကိုယ့်သားလေးရဲ့ အဖေအရင်းကို အဲ့လောက်တောင် ငြင်းရလားသက်ရယ်… သက်သာ အသက်ရှူကျပ်ပြီး သေသွားရင် ကိုရင်ကွဲမှာ… ကို့အချစ်ဦးလေးရဲ့… ရွှတ်… ရွှတ်…”
“ဟင့်… ကိုက သက်တားနေလျှက်နဲ့ အတင်းလုပ်တာကိုး… သက် ကို့ကို ငြင်းလဲမငြင်းနိုင်ဘူး… သက်မှာ ရွေးစရာမှ မရှိတာ…”
“အရူးလေးရဲ့… ကို့အကြောင်းကို မသိဘူးလား… ဟင်… ကိုက ဘယ်လိုလူစားလဲဆိုတာ သက်မသိဘူးလားလို့… ရွှတ်… ရွှတ်… ကိုကသက်ကို အတင်းလုပ်မယ့်သူလား… သက်ကို ကိုဘယ်လိုတန်ဖိုးထားတာ မသိဘူးလား…”
“သိတယ်လေ… ဒါပေမယ့် ကိုက တကယ်ကြီးလုပ်နေတာကိုး… အမှန်ဆို ဒီအခြေအနေအထိတောင် မရောက်သင့်ဘူးလေ… သက်က ကို့ကို ဘယ်လောက်ချစ်ပြီး ဘယ်လို အရူးအမူးစွဲလန်းနေတာ ကို သိသားနဲ့… ဟင့်…”
“ဒီအခြေအနေထိ ရောက်လို့ရလို့ ရောက်လာတာပေါ့ သက်ရဲ့… ဒီအခြေအနေတင်မကဘူး ဘယ်အခြေအနေမဆို ရောက်လို့ရတယ်…”
“ဟင်… ဘယ်လို…”
“သက်နဲ့ကို အရင်လိုပြန်ချစ်လို့ရတယ်… အရင်ထက်မက လိုးလို့ရတယ်လို့…”
“ဘာလို့လဲ…”
“ကိုဇော်မြင့်က… သက်နဲ့ကို့ကို တရားဝင် ကြည်ဖြူလိုက်ပြီ… သိရဲ့လား… ရန်ကုန်မှာတုန်းက ပြောသွားတာ… သူက ကလေးမရနိုင်ဘူးတဲ့… အခုကလေးကလဲ ကိုနဲ့ရမှန်းသိတယ်… ကိုနဲ့သက် တစ်ခန်းရပ်လိုက်တာ ရိပ်မိလို့ ဆက်လုပ်ဖို့ ပြောတာ…”
“ဘာလို့တဲ့လဲ…”
“သူက ကလေးတွေအများကြီးလိုချင်တာတဲ့လေ… အဲ့ဒါကြောင့် သက်ဆီရောက်တုန်း ကလေးလေးထည့်ပေးခဲ့မလို့… သိလား…”
“တကယ်…”
“အင်း… တကယ်ပေါ့သက်ရဲ့… ဒါတင်မကဘူး သရဖီနဲ့ကိစ္စပါသိလို့ ကြည်ဖြူလိုက်ပြီ… ကို့ အသည်းလေးရဲ့… ရွှတ် ရွှတ်…”
“ဟာကွာ… စောစောကမပြောဘူးကွာ… ကိုအရမ်းဆိုးတာပဲ… ဒီလိုမှန်းသိရင် ဒီအချိန် ကို့လီးကြီးကျိုးအောင် တက်ဆောင့်လိုးပြီးနေပြီကို… ဟင့်…”
“ဆောရီးပါကွာ… ကိုက သက်ကို မုဒိန်းကျင့်ကြည့်တာ… သက်က အတင်းမရုန်းတော့ မုဒိန်းကျင့်တာနဲ့လဲ မတူတော့ပါဘူး… လာကွာ ကလေးလေးထည့်ရအောင်နော်…”
ကျုပ် သက်ထားကို အိပ်ယာပေါ်လှဲချလိုက်တော့ သက်ထားက အဆင်သင့်ထမိန်လှန်ပြီး ပေါင်ကားပေးထားတယ်။ ကျုပ်လဲ သူပေါင်ကြားကိုဝင်ပြီး သက်ထားရဲ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ လီးတေ့လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးထိုးထည့်လိုက်တယ်။ သက်ထားစောက်ဖုတ်က ကျုပ်နဲ့စလိုးတုန်းကလို စီးစီးလေးပဲ။
“ဟင်း… ကိုရယ်… ဆောင့်ထည့်လိုက်ပါ သက်ခံနိုင်ပါတယ်…”
“သက်စောက်ပက်က အရင်လိုပြန်ဖြစ်နေတော့ နာမှာစိုးလို့ပါ သက်ရဲ့…”
“နာပစေ… ရတယ်… အရင်က အရသာမသိသေးလို့ နာမှာကြောက်တာ… အခုမကြောက်ဘူး… သက်ကို နာနာလေးလိုးပေးပါ… သက် ကို့ကိုအရမ်းလွမ်းနေတာ…”
“သက်ရယ်… ”
ကျုပ်လဲ သက်ထားရဲ့စောက်ပက်ထဲကို လီးကို တစ်ဆုံးဖိသွင်းချလိုက်တော့တယ်။
“အာ့… စစ်… ဟင်း နာကောင်းကြီး ကိုရယ်…”
ကျုပ် သက်ထားရဲ့ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်တော့ သက်ထားက ဆီးဖက်ပေးထားတယ်။ ကျုပ်လဲ ခါးလေးမြှောက်လိုက် ချလိုက်နဲ့ သက်ထားကိုလိုးတယ်။
“လွမ်းလိုက်ရတာ သက်ရယ်… ချစ်တယ်ကွာ… အင့်… ဟင်း…”
“ချစ်တယ် ကိုရယ်… သက်လဲ ကို့ကို လွမ်းလိုက်ရတာ… နောက်ဆို သက်နဲ့ကို မကြာမကြာတွေ့လို့ရပြီပေါ့နော်… ဟင်း….”
“ဒါပေါ့သက်ရဲ့… ကောင်းလား… ကိုလိုးတာကြိုက်လား…”
“ကြိုက်တာပေါ့ကွာ… အရမ်းကောင်းတယ်… အင့်… ဟင်း… ဆောင့်… လိုး… ဟင်း…”
ကျုပ်လဲ သက်ထားကို တစ်ချီကောင်းကောင်း မှောက်လိုက် လှန်လိုက် ကုန်းလိုက် ကွလိုက်နဲ့ စိမ်လိုးပစ်ပြီး သက်ထားစောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပုဆိုးတွေ ထမိန်တွေ ပြန်ဝတ်ပြီး ကျုပ်လဲ တစ်မှေးမှေးချင်သေးတာမို့ သက်ထားကို ဖက်အိပ်လိုက်တယ်။ မအိပ်ခင် သက်ထားကို အိပ်ယာနိုးရင် ထပ်လိုးမှာမို့ စောစောနှိုးဖို့၊ ကျုပ်က ခဏအိပ်ရရင် ရပြီလို့ ပြောထားလိုက်တယ်။ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးကို သက်ထားက လာနမ်းမှ ကျုပ်နိုးလာတယ်။ နှစ်ယောက်သား အဝတ်တွေချွတ်ပစ်ကြပြီး ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် အားရအောင် အတူ လီးစုပ်အဖုတ်ယက်ပြီးမှ သက်ထားက ကျုပ်လီးပေါ် တက်ဆောင့်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ သက်ထားနဲ့ တစ်ချီထပ်လိုးပြီးမှ သက်ထား အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီး ပွေ့ဖက်အနမ်းပေးကာ ထွက်သွားတယ်။ သက်ထားက ကျုပ်နဲ့ အရင်လိုပြန်ချစ်ခွင့်ရတော့မယ်ဆိုတော့ အရမ်းကိုပျော်နေတာ။ ကျုပ်ကို ချွဲနွဲ့နေတာများ အပျိုဖြန်းကလေးအတိုင်းပဲ။ ကျုပ်လဲ ပျော်တာပေါ့ဗျာ။ ကျုပ် ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ တံခါးအကွယ်ကနေ အန်တီသရဖီ့ကို စောင့်နေလိုက်တယ်။ သက်ထားက အန်တီသရဖီ့ကို လွှတ်လိုက်မှာလေ။ ခဏနေတော့ အန်တီသရဖီက အခန်းတံခါလေးတွန်းဖွင့်ပြီး ဝင်လာတယ်။ အန်တီသရဖီ အထဲရောက်တာနဲ့ ကျုပ်က ရုတ်တရတ်ဆွဲဖက်ပြီး သူ့ကိုနံရံမှာကပ်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။ အန်တီသရဖီ ကျုပ်ကို တင်းတင်းဖက်ပြီး ပြန်နမ်းတယ်။
“ပြွတ်… ကိုယ်လုံးတီးကြီးမောင်ရယ်… ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ… ခစ် ခစ်…”
“ဟီး… သက်နဲ့လိုးပြီး အဝတ်ပြန်မဝတ်ဘဲ သရဖီ့ကို စောင့်နေတာ…”
“ဟမ်… မောင်နဲ့ သမီးနွယ်က ရပ်လိုက်ပြီဆို… ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ…”
“သရဖီ့တူတော်မောင်က… ကလေးလိုချင်လို့ သက်နဲ့မောင့်ကို ကြည်ဖြူတဲ့အကြောင်းပြောလို့လေ… အဲ့ဒါကြောင့် ဟီး…”
“သြော်… ဒါကြောင့် စေတနာဗရပွနဲ့ မောင့်အိပ်ယာကို သူ့မယားကို ပြင်ခိုင်းတာကိုး… ဒါကြောင့် ခုနက သမီးနွယ်က အရမ်းကို ရွှင်လန်းနေတာ… ဒါဆို အခုသရဖီလာတာကိုလဲ မောင်ဇော်က…”
“ဟုတ်တယ်… မောင်နဲ့သရဖီအကြောင်းကိုလဲ… ကိုဇော်မြင့်က သိတာကြာနေပြီ… ကြည်ဖြူလို့ လွှတ်လိုက်တာ…”
“ဟင်း… ရှက်လိုက်တာကွာ… မောင်ဇော့်အရှေ့မှာ ဘယ်လိုမျက်နှာထားရမလဲ မသိဘူး… ဒါကြောင့် နောက်ပိုင်း မောင်ဇော့်အကြည့်တွေက တစ်မျိုးဖြစ်နေတာ…”
“ဟုတ်လား… သရဖီ့ကို ဘယ်လိုကြည့်လို့လဲ…”
“မသိဘူး… အရင်ကလို ကိုယ့်အဒေါ်ကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်မျိုးမဟုတ်တော့ဘူး…”
“ကြည့်ရတာ သရဖီနဲ့ မောင့်အကြောင်းသိပြီးတော့… သူလဲ သရဖီ့ကို လိုးချင်နေပြီထင်တယ်…”
“ဟာကွာ… မောင်ဇော်က တူအရင်းကြီးကို…”
“တူအရင်းလဲ ဘာဖြစ်လဲ သရဖီရဲ့… သရဖီ ပိုတောင် ခံစားလို့ကောင်းအုံးမယ်… ကိုယ့်တူအရင်းရဲ့လီးကြီးက ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကို ပြန်လိုးနေပါလားဆိုပြီးတော့လေ…”
“ဟာကွာ… ဘယ်လိုကြီးပြောလိုက်တာလဲ… မောင်နော် သရဖီ့ကို မလိုးချင်တော့တာနဲ့ သူများနဲ့အတင်းလွှတ်ပေးချင်နေတာမလား… အဟင့်…”
“ဟာကွာ… မလိုးချင်ပဲနေမလား ဒီမှာကြည့် မောင့်လီးက သရဖီ့ကို လိုးချင်လို့တောင်နေတာ… သရဖီစောက်ဖုတ်ကိုတောင် ထောက်နေပြီ…”
အန်တီသရဖီ ကျုပ်လီးကို ငုံ့ကြည့်ပြီးတော့ လက်လေးနဲ့ လာကိုင်ပြီးတော့ ဆွနေတယ်။
“ဟင့်… ဒါဆိုလဲ ဒီအကြောင်း မပြောနဲ့တော့ကွာ…”
“အင်းပါ… မောင်က သရဖီ့အနား အမြဲမနေနိုင်တော့ သူနဲ့ဆို သရဖီလဲ နာမည်မပျက်ဘဲ ကိုယ်အိမ်ထဲမှာပဲ အချိန်မရွေး ကောက်စားရုံပဲ… ကိုယ့်တူဆိုတော့ ကိုယ့်ကို သိက္ခာကျ အရှက်ရအောင် လုပ်မှာမဟုတ်ဘူးလေ…  မောင်လာရင်တော့ သရဖီ့ကို မောင်ပဲလိုးမှာပေါ့… ဒါတွေထားပါ… မောင်လဲ သရဖီ့ကို မောင်တစ်ယောက်တည်းပဲ လိုးချင်တာ… ပြွတ်…”
“ပြွတ်… လိုးပါမောင်ရယ် သရဖီက မောင်လာလိုးပေးမှာကို မျှော်နေတာ… မောင့်လီးကြီး စုပ်အုံးမယ်ကွာ…”
“အင်း… ခဏပဲစုပ်နော် သရဖီ…”
အန်တီသရဖီ ကျုပ်အရှေ့မှာ ဒူးထောက်ပြီး ကျုပ်လီးကို စုပ်တော့တယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီသရဖီ့ ပုလွေကို အရသာခံပြီး ခဏနေတော့ အန်တီသရဖီ့ကို ထူလိုက်တယ်။ အန်တီသရဖီ့ကို ထမိန်လှန်ပေးခိုင်းပြီး သူ့အရှေ့မှာဒူးထောက်က သူ့စောက်ပက်ကို ယက်ပေးတယ်။ ခဏရပ်ပေးပြီးတော့မှ အန်တီသရဖီ့ကို မတ်တတ်ရပ်လိုးတယ်။ လိုးရင်း အန်တီသရဖီ့ ရင်ဖုံးအင်္ကျီကို ကြယ်သီးဖြုတ်တော့ အန်တီသရဖီက သူ့ဘရာကို မ တင်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီသရဖီ့နို့တွေကို နယ်ရင်းလိုးတယ်။ အန်တီသရဖီ့ကို အချိန်ဆွဲပြီး တစ်ချီကောင်းကောင်း လိုးပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ ပြန်ရအုံးမှာမို့ အချိန်မရလို့ နောက်မှလို့ပြောတော့လဲ အန်တီသရဖီက လက်ခံပါတယ်။ အန်တီသရဖီပြန်သွားပြီး ကျုပ်လဲ ပုဆိုးနဲ့ ရေချိုးဖို့ အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာလိုက်တယ်။ ကိုဇော်မြင့်က ကျုပ်ကို ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်နေလို့ ရယ်ပြလိုက်ရသေးတယ်။ အောက်ထပ်မှာ ပန်းအိတို့လင်မယားနဲ့ သူ့မိဘတွေ၊ ပြီးတော့ မဌေးတို့လင်မယားပါ ရောက်နေတယ်။ ကျုပ် ရေချိုး၊ အဝတ်အစားလဲပြီးပြန်ဆင်းလာတော့ မဌေးက ကျုပ်လက်ထဲကို သူ့သားကြီး ကိုကိုမောင်ရဲ့ ဓာတ်ပုံလေးတွေပေးတယ်။ ကျုပ်လဲယူပြီးတော့ အားလုံးကို နှုတ်ဆက်ကာ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ကျုပ်ကားပေါ်မှာတော့ ပန်းအိတို့ထည့်ပေးလိုက်တဲ့ ခြံထွက်သီးနှံ တစ်အိတ်ရယ်၊ သက်ထားထည့်ပေးလိုက်တဲ့ သူတို့နယ်ထွက် မုန့်မျိုးစုံရယ် ပါလာခဲ့တယ်။

အခန်း ၂၅(ဆက်ရန်)

(အခန်း ၂၅/၁)

ရန်ကုန်ကိုပြန်ရောက်ပြီးနောက်ပိုင်း ကျုပ်ရဲ့ နေ့စဉ်ဘဝက ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားပြန်တယ်။ မဌေးရဲ့သားကြီး ကိုကိုမောင်ကိုရှာဖို့ ရင်အေးနဲ့ တိုင်ပင်တော့ ကျုပ်ရဲ့မယားတွေရဲ့ အကူအညီကို ယူရတယ်။ သူတို့တွေလစဉ်လုပ်နေကျ အလှအပကိစ္စတွေကို နေရာခွဲလုပ်ဖို့နဲ့ ကိုကိုမောင့်ဓာတ်ပုံကို ဖုန်းနဲ့ရိုက်ယူခိုင်းထားပြီး အလှပြင်ဆိုင်က မိန်းမလျာတွေကို သတိထားပြီး ရုပ်ချင်းဆင်တာတွေ့ရင်ပြောပြခိုင်းထားတယ်။ အားလုံးကလဲ ကူညီဖို့ လိုလိုလားလားရှိကြတယ်။ ဒီတော့ ကျုပ်ရဲ့ လူရှာတဲ့ စုံထောက်တပ်သားတွေက မမသူဇာ၊ မူယာ၊ အန်တီသိင်္ဂီ၊ မအိ၊ ဟေမာ၊ နန္ဒာ၊ အိန္ဒြာ နဲ့ မေသူတို့ပေါ့။ သူတို့တစ်လတစ်ခါ အလှပြင် ပေါင်းတင်တဲ့ကိစ္စတွေကို ဆိုင်တွေပြောင်းပြောင်းပြီး လုပ်ရုံပါပဲ။ ကျုပ်ဇနီးရင်အေးနဲ့ သမီးလေးကိုလဲ တစ်လတစ်ခါ အလှပြင်ဆိုင်ကို လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ။ အားလုံးကို သွားခဲ့တဲ့ အလှပြင်ဆိုင်ရဲ့ အမည်နဲ့လိပ်စာကို ကျုပ်ကိုပြန်ပြောပေးပြီ ဆိုင်မထပ်စေဖို့ ကျုပ်က စာရင်းပြုစုပေးထားရမည်။

ရန်ကုန်ကပြန်ရောက်ပြီး နောက်ထပ်လုပ်တာကတော့ ကိုဇော်မြင့်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး မေးရတာပဲ။ ကိုဇော်မြင့် အန်တီသရဖီ့ကို စိတ်ဝင်စားနေတာလားလို့မေးတော့ သူလဲ ရှက်ရှက်နဲ့ ဝန်ခံတယ်။ ဒါပေမယ့် သက်ထားစိတ်ဆိုးမှာလဲ ကြောက်တယ်လို့ပြောတယ်။ ဒီလိုဆိုရင် အန်တီသရဖီ့ကို စိတ်ရှည်ရှည်ထားကာ ဂရုစိုက်ပေးဖို့၊ အတင်းမလုပ်ဖို့မှာရသည်။ ကျုပ်လဲ တစ်ဖက်တစ်လမ်းက အန်တီသရဖီ့ကို စည်းရုံးပေးမည်၊ သက်ထားကိုလဲ ပြောပေးမည်ဟု ပြောလိုက်တော့ ဝမ်းသာသွားတယ်။ ကျုပ်ကိုပဲ မျှော်လင့်နေရှာတဲ့ အန်တီသရဖီ့ကိုလဲ တကယ်သနားလို့ပါ။ ကိုဇော်မြင့်ကို အရေးအကြီးဆုံးက မလောဖို့ဟုသာ မှာထားလိုက်သည်။

ကျုပ်ရဲ့နိစ္စဓူဝကိစ္စတွေထဲမှာ သမီးလေးနဲ့ ပစ္စည်းကိုင်တမ်း ကစားတာက ပုံမှန်ပဲပေါ့။ ဒီညတော့ ကျုပ် မေမေနဲ့မမဆီက ပြန်လာပြီး မိသားစုအတူ ထမင်းစားပြီးလို့ တီဗွီလေးထိုင်ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်ရဲ့ညာဘက်မှာ ရင်အေးက ကပ်ထိုင်ပြီး သမီးလေးက ဘယ်ဘက်မှာ ကျုပ်ပေါင်ပေါ် ခေါင်းလေးအုံးပြီး တစောင်းလေးလှဲကာ ကြည့်နေကြတယ်။ ရင်အေးသုပ်ပေးထားတဲ့ လက်ဖက်သုပ်လေး စားရင်း ကော်ဖီလေးသောက်ရင်းပေါ့။ သမီးလေးက အိမ်နေရင်းဆိုတော့ ကြိုးတစ်ချောင်း ခါးတိုလေးဝတ်ထားပြီး ပေါင်လည်လောက်တထိတိုတဲ့ ဘောင်းဘီလေးဝတ်ထားတယ်။ ကျုပ်လက်တစ်ဖက်က သမီးလေးရဲ့ ဖင်လုံးလုံးလေးကို အသာပွတ်နေမိတယ်။ သမီးလေးကလဲ သူ့အမေက အနားမှာရှိနေတော့ ကျုပ်လက်ကို ဆိတ်ဆွဲတယ်။ ကျုပ်က ဘယ်ရပ်ပေးမလဲ။ သမီးလေးက သူ့အမေကို တစ်ချက်မော့ကြည့်ပြီးမှ မတားတော့ဘူး။ ကျုပ်က ညာဘက်က ရင်အေးကိုလဲ အလွတ်မပေးဘဲ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေကိုပါ ကိုတွယ်ဆုပ်ညှစ်နေတယ်။ ရင်အေးကတော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဇတ်လမ်းတွဲကို ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ မိန်းမနဲ့သမီးကို ဖင်တွေကိုင်ရင်း စိတ်တွေထနေတာ လီးကတောင်လာတယ်။ သမီးလေး ခင်မွှေးလွန်းက ကျုပ်လီးကတောင်လာပြီး သူ့ပါးမှာထိနေတာကို သတိထားမိတော့ သူ့အမေကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်တယ်။ ရင်အေးက ဇတ်လမ်းကိုပဲ အာရုံဝင်စားသလို လုပ်နေတော့မှ ပြန်လှည့်ပြီး သူ့ပါးနဲ့ထိနေတဲ့ ကျုပ်လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ နှာခေါင်းလေးနဲ့ ဖိနမ်းနေတယ်။ သမီးလေးက အဲ့လိုနမ်းလိုက်တော့ ကျုပ်လီးက ဆတ်ခနဲတောင် တုန်သွားတယ်။ ကျုပ်လီး ဆတ်ခနဲတုန်သွားတော့ သမီးလေးက ပြုံးတယ်။ ပြီးတော့  နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုစူပြီး နမ်းလိုက်ပြန်တယ်။ ကျုပ်လီးက တဆတ်ဆတ်ကို တုန်နေတော့တာ။ သမီးလေးက သူ့အမေကိုလဲ တစ်ချက်တစ်ချက် လှမ်းကြည့်လိုက်သေးတယ်။ ဟော… ကျုပ်လီးကို ပါးစပ်လေးဟပြီး သွားနဲ့ မနာအောင်ကိုက်လိုက်ပြန်ပြီ။ ကျုပ် သမီးလေးဖင်ကို ကိုင်နေတဲ့လက်က အရှေ့ဘက်ဆီသွားဖို့လုပ်တော့ သမီးလေးက ကျုပ်လက်ကို ဖမ်းကိုင်ထားတယ်။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး ခေါင်ခါပြတယ်။ ကျုပ်လဲ စိတ်လျှော့လိုက်ရတော့တယ်။ သမီးလေးက သူအမေအရှေ့မှာ မလုပ်ရဘူးလို့မှာထားတယ်လေ။ သူကိုယ်တိုင်လဲ သူ့အမေရဲ့ အရိပ်အခြေကို ကြည့်ပြီးမှ ကျုပ်လီးကို နမ်းတာ။ ကျုပ်လဲ သမီးလေးရဲ့ ဖင်လုံးလေးတွေကိုပဲ ပြန်ကိုင်နေလိုက်တော့တယ်။ ခဏကြာတော့ သမီးလေးက ထထိုင်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းပြီးတော့ သူ့အမေကိုလဲ ဖက်ပြီးသွားနမ်းတယ်။
“မီး စာသွားကျက်တော့မယ်…”
“လက်ဖက်စားအုံးမလား… မေမေခွဲထည့်ပေးမယ်…”
“မစားတော့ဘူးမေမေ… ညကျ အိပ်မပျော်မှာစိုးလိုး…”
“ဒါဆိုလဲ ဖေဖေလိုက်ပို့မယ်…”
“ရတယ် ရတယ်… မီးဘာသာပဲသွားမယ်…”
သမီးလေးက ပြောပြီးတာနဲ့ လှစ်ခနဲ ပြေးတက်သွားတာ ကျုပ်ဖြင့် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘဲ လီးအတောင်သားနဲ့ ကျန်ခဲ့တယ်။ ဒီတော့လဲ အနားမှာရှိတဲ့ ရင်အေးကို ထမိန်ခေါက်ထဲ လက်ထည့်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ထမိန်ပေါ်ကနှိုက်ကာ အပူကပ်ရတော့တယ်။
“အေးလေး ဇတ်ကားကို စိတ်ဝင်စားနေတာလား…”
“ဟွန်းနော်… မီးလေးကြောင့်ထောင်နေတာ… မီးလေးနောက်လိုက်သွားပါလား…”
“မီးလေးကြောင့်ချည်း မဟုတ်ပါဘူးကွာ… အေးဖင်ကြီးတွေကြောင့်လဲ ပါပါတယ်…”
ပြောမယ့်သာပြောတာ ရင်အေးက ဖီးလ်တက်ပြီး စောက်ရည်က ထွက်နေပြီးသား ဖြစ်နေပြီ။ ရင်အေးကလဲ သမီးလေးနမ်းသွားတဲ့ ကျုပ်လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ဆုပ်ကိုင်နေတယ်။ ကျုပ်လဲရင်အေးစောက်ပက်ကို ထမိန်းပေါ်ကနေ ဖိပွတ်ရင်း မျက်လုံးကို တီဗွီဖန်သားပြင်က မခွတမ်းကြည့်နေတဲ့ ရင်အေးရဲ့ပါးလေးကို ဖိနမ်းလိုက်တယ်။
“ရွှတ်… စိုရွှဲနေတာပဲကွာ… ဘယ်အချိန်ကတည်းက စောက်ရည်ထွက်နေတာလဲ အေးလေးရ…”
“ဟင့် ရှီး… ကို့လီးကို မီးလေးက နမ်းလိုက် ကိုက်လိုက် လုပ်နေကတည်းက စောက်ရည်ထွက်နေတာ… မီးလေးများ ကို့ပုဆိုးကိုဖြည်ချပြီး ကို့လီးကို စုပ်တော့မှာလားလို့ ရင်တစ်ထိတ်ထိတ်နဲ့ အကဲခတ်နေရတာ…”
“အေးအရှေ့မှာတော့ လုပ်မှာမဟုတ်ဘူး အေးရ… အေးကို မီးလေးက ရှက်နေတာ…”
“အေးကလဲ လိုက်ချောင်းချင်တာနဲ့ အတော်ပဲပေါ့… ရှီးစစ်… မရတော့ဘူးကိုရာ… အေး တီဗွီကြည့်ရင်း ကုန်းပေးမယ်… လိုးတော့… ဟင်း… ဇတ်လမ်းကလဲ ကောင်းနေပြီ…”
ရင်အေးက ပြောရင်း ဆက်တီခုံကိုလက်ထောက်ပေးပြီး ခါးလေးခွက်ကာ ဖင်ကုန်းပေးထားတယ်။ ရင်အေးရဲ့ ဖင်စိုင်ကြီးတွေဆိုတာ နှစ်တွေအကြာကြီး လိုးလာတာတောင် ကျမသွားပဲ ပိုပြီးစွင့်ကားလာသေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ချစ်ရတဲ့ဇနီးလေးရဲ့ ဖင်သားတွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ လက်တွေနဲ့ပွတ်သပ်ရင်း နှာခေါင်းလေးနဲ့နမ်း၊ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့နမ်းရင်း မျက်နှာနဲ့လိုက်ပွတ်တယ်။ အိစက်နေတာပဲ။ ချစ်ရတဲ့ဇနီးလေး ရင်အေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ကျုပ်ကို အခုအချိန်အထိ ဆွဲဆောင်နိုင်တုန်းပဲ။
“ဟင်း… အေးလေးရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို သိပ်ကိုလှတာပဲကွာ… ကိုအရမ်းကြိုက်တယ်… ရွှတ်… ရွှတ်….”
“ကိုရယ်… ဟင်း… အေးကို ဒီအချိိန်အထိ အချစ်မလျော့ဘဲ ပိုပိုချစ်ပေးလို့ ကျေးဇူးပါ… အိမ်ထောင်သက်သာကြာလာတယ်… ကို့အယုအယတွေကို စွဲလန်းနေတုန်းပဲ… ဟင်း…”
ကျုပ်လဲ ရင်အေးရဲ့ဖင်ကြားထဲက စောက်ဖုတ်ရှိမယ့်နေရာကို မျက်နှာအပ်ပြီး တအားကို ရှိုက်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ စောက်ရည်တွေစိမ့်ထွက်နေတဲ့ ရင်အေးရဲ့စောက်ဖုတ်ကြောင့် ထမိန်သားက စောက်ဖုတ်မှာကပ်သွားတော့ စောက်ဖုတ်လေးကို ထမိန်ပေါ်ကနေ နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဆွဲစုပ်လိုက်၊ လျာနဲ့ယက်လိုက် လုပ်နေမိတယ်။ ရင်အေးလဲ တီဗွီဖန်သားပြင်ကို ကြည့်ရင်း ညည်းညူနေတယ်။ ကျုပ် ရင်အေးရဲ့ထမိန်ကို ခါးပေါ်လှန်တင်လိုက်တော့ ရင်အေးရဲ့ ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးနဲ့ တင်စိုင်အိအိကြီးအပြင် ဖင်ကြားထဲက စူထွက်နေတဲ့ ဟပြဲပြဲ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးက ကျုပ်ကို ဆွဲဆောင်နေတုန်းပဲ။ ကျုပ် ရင်အေးရဲ့ပေါင်တွေ၊ တင်ပါးတွေကို လျာနဲ့လိုက်ယက်ပြီး နှုတ်ခမ်းနဲ့ တစ်ပြွတ်ပြွတ်နမ်းတယ်။ ကျုပ်နမ်းရင်းနဲ့ ရင်အေးရဲ့ စောက်စိလေးကို လက်နဲ့ပွတ်ပေးနေတော့ ရင်အေးရဲ့ပေါင်လေးက တုန့်ယင်လာတယ်။ ရင်အေးရဲ့ဖင်စအိုဝလေးကို လျာဖျားလေးနဲ့ကစားပေးပြီး ရင်အေးရဲ့စောက်ပက်ထဲ လက်သုံးချောင်းပူးနဲ့ ကလိပေးတယ်။ ကျုပ်က အားနေတဲ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ ရင်အေးရဲ့နို့တွေကို လှမ်းကိုင်တော့ ရင်အေးက အလိုက်သင့် အင်္ကျီကို လှန်တင်ပေးပြီး သူ့ဘရာကိုပါ ဆွဲချပေးထားတယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်အေးရဲ့နို့တွေကို လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကိုင်တွယ်ရင်း ဖင်ပေါက်ကိုယက် စောက်ဖုတ်ကို ကလိပေါ့။ ရင်အေးရဲ့ညည်းသံလေးက ဧည့်ခန်းမှာ ဆူညံလို့ပေါ့။
“ဟာ့… ရှီး… ကိုရယ်… ဟင်း… အူး… ရှစ်… အင်း… ဟင်း…”
ကျုပ်လဲ ပုဆိုးကိုချွတ်ချပြီး ရင်အေးရဲ့ နောက်မှာ နေရာယူကာ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကို ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ကျုပ်ရဲ့ သမီးလေးနမ်းလို့ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့လီးက အခုတော့ ရင်အေးစောက်ပက်ထဲ တစွပ်စွပ်မြည်အောင် လိုးနေပြီလေ။ ရင်အေးနဲ့ ဧည့်ခန်းမှာ တစ်ချီကောင်းကောင်းလိုးပြီးမှ ရင်အေးက ကျုပ်လီးကို ကျကျနနသန့်ရှင်းပေးပြီး အဝတ်တွေ ပြင်ဝတ်ကြတယ်။ တီဗီတွေပိတ် မီးတွေပိတ်ပြီး အိပ်ယာဝင်ဖို့ လုပ်ကြတယ်။ သမီးလေးအခန်းထဲက စာကျက်သံကြားရတယ်။ သမီးလေး စာလုပ်နေချိန်တော့ ကျုပ်လဲ အနှောက်အယှက်မပေးပါဘူး။ ပြီးတော့ ဒီနှစ်က ဆယ်တန်းဆိုတော့ အရေးကြီးတယ် မဟုတ်လား။ သမီးလေး စာကျက်သံတိတ်သွားမှ ကျုပ်လဲ သမီးလေးအခန်းဆီကို ထထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ရင်အေးက ခုနကတင် တစ်ချီကောင်းကောင်းရထားတော့ ငြိမ်နေတယ်။ ကျုပ် သမီးလေးရဲ့အခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့်တော့ သမီးလေးက ချက်ထိုးထားတယ်ဗျာ။ သမီးလေးက တစ်ခါမှချက်မထိုးဖူးဘဲ အခုမှ ချက်ထိုးထားတာ ကျုပ်အံ့သြမိတယ်။ ဒါ ဘာသဘောလဲဆိုတာ စဉ်းစားလို့မရဘူး။ ကျုပ်လဲ သမီးလေး ကျုပ်လီးကို နမ်းသွားလို့ သမီးလေးအဖုတ်လေးကို ပြန်နမ်းမယ်လို့ အားခဲပြီးလာခဲ့တာ အခုတော့ လှည့်ပြန်ရုံရှိတော့တာပေါ့။ ကျုပ် အခန်းထဲပြန်ဝင်ပြီး ရင်အေးရဲ့ဘေးမှာ ပြန်လှဲလိုက်ကာ ရင်အေးကို ဖက်ထားလိုက်ယ်။
“ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ချက်ချင်းပြန်ရောက်လာတာလဲ…”
“မီးလေးက ဘာလို့မှန်းမသိဘူး တံခါးကို ချက်ထိုးထားတယ်…”
“အေးသိတယ်… ခစ် ခစ်…”
“ဟင်… အေးက ဘယ်လိုထင်လို့လဲ…”
“ကို့လီးကို မီးလေးက နမ်းခဲ့တာဆိုတော့ မီးလေးက သူ့အဖုတ်ကို ကိုက ပြန်နမ်းမှာစိုးရိမ်နေတာ…”
“ဘာလို့လဲ…”
“ကိုကလဲ… ကိုယ့်အဖေက ကိုယ့်အဖုတ်ကိုပြန်နမ်းရင် ငရဲကြီးမှာစိုးတာပေါ့… ဖေဖေနဲ့တုန်းက အေးလဲ အဲ့ဒီလိုပဲ… ပြီးတော့ ကိုယ့်အဖေကို အရမ်းလဲ အားနာတာ… ကိုယ့်အဖေကို ချစ်ပြီးလေးစားနေတော့ အဲ့နေရာကို မနမ်းစေချင်ဘူးလေ…”
ရင်အေးအသံလေးက အနည်းငယ် ဖျော့တော့သွားတယ်။ ကျုပ်သိပါတယ်။ ရင်အေး ပြောရင်းနဲ့ သူ့အဖေကို သတိရသွားတာ။
“အေးလဲ ကိုကအလုပ်သွား… မီးလေးက ကျောင်းသွားနဲ့ နေ့လည်နေ့ခင်းဆို တစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ အဖေ့ကို အရမ်းသတိရမှာပဲနော်…”
“သတိရတာပေါ့ ကိုရယ်… စိတ်ပြေလက်ပျောက် အပင်လေးတွေလုပ်၊ ကလေးတွေလိုက်ထိန်းရင်း နေရတာပဲ… တစ်ခါတစ်လေလဲ ဖေဖေ့အခန်းထဲဝင်ပြီး အာသာဖြေမိတာပဲ…”
“အေးလေးရယ်… ကို အေးလေးအတွက် တစ်ခုခုလုပ်ပေးချင်လိုက်တာ… ကို အလုပ်ထွက်လိုက်ရမလားဟင်… ဒါဆို အေးလေးအနားမှာ ကို ပိုပြီးနေနိုင်ပြီပေါ့…”
“ကိုအလုပ်ထွက်လဲ အေးတို့ အပြင်မှာ စီးပွားရေးလုပ်လို့ အဆင်ပြေပါတယ်… အရင်းအနှီးလဲ ရှိတာပဲ… ဒါပေမယ့် ကို့သူဌေးနဲ့က မိသားစုတွေလိုဖြစ်နေတာ… ကောင်းပါ့မလား…”
“အင်း… ကို စဉ်းစားကြည့်ပါအုံးမယ်… ဒါမှမဟုတ် အေး တစ်ယောက်ယောက်နဲ့…”
“ဆက်မပြောနဲ့တော့ကို… အေးက ကိုကလွဲရင် ဘယ်သူစိမ်းယောက်ျားကိုမှ လက်မခံနိုင်ဘူး… အေးမှာ အစ်ကိုတွေမောင်တွေ ရှိနေရင်တော့ ကောင်းသား… ဒါဆိုရင်တော့ အေးက ကို့ကိုခွင့်တောင်းပြီး လုပ်မိမှာ…”
“အေးလေးရယ်… ရွှတ် ရွှတ်… လာကွာ အေးလေးကို ကို အတိုးနဲ့ချစ်ပေးမယ်… ဖေ့မီးလေး ဖေ့ကိုလွမ်းနေတာလား… ဟုတ်လား…”
“မီးလေးတဲ့လား… လွမ်းတာပေါ့ဖေဖေရယ်… ဖေဖေ့လီးကို လွမ်းနေတာ… မီးစောက်ဖုတ်ထဲ ဖေဖေ့လီးနဲ့ လိုးပေးစမ်းပါ… ဖေ့လီးကြီး မီးစုပ်ချင်လာပြီ… စုပ်မယ်နော်…”
“စုပ်ပေါ့ မီးလေးရယ်…”
ကျုပ်နဲ့ ရင်အေး ဖီလင်တစ်မျိုးနဲ့ လိုးဖို့ တာစူကြတယ်။ ရင်အေးက သူ့အဖေကို စိတ်ထဲမြင်ယောင်နေမှာ သေချာသလို ကျုပ်စိတ်ထဲမှာလဲ ချစ်ရတဲ့သမီးလေး ခင်မွှေးလွန်းကို မြင်ယောင်နေမိတယ်။ ရင်အေးက ကျုပ်လီးကို ထပြီး စုပ်နေပြီ။ ကျုပ်လဲ လီးကို ကုန်းစုပ်နေတဲ့ ရင်အေးရဲ့ ဖင်ကြီးကို ကျုပ်မျက်နှာပေါ် ဆွဲယူလိုက်တော့ ရင်အေးက အလိုက်သင့်လေး ကျုပ်မျက်နှာပေါ် တက်ခွတယ်။
“ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ မီးလေးရဲ့ အဖုတ်လေးကွာ… ပြွတ်… မွေးရကျိုးနပ်လိုက်တာ… ပြွတ်… ပြွတ်…”
“ပြွတ်… ဟင်း… ဖေဖေ့လီးကြီးက စုပ်လို့ကောင်းလိုက်တာ ဖေဖေရယ်… ငယ်ငယ်ကတည်းက ဖေဖေလိုးတာ မခံခဲ့မိတာ နောင်တရတယ်… ပြွတ်… ပြွတ်… အု… အွင်း…. ဟူး… မရတော့ဘူး… သမီး ဖေ့လီးကြီးအပေါ်က တက်ဆောင့်တော့မယ်…”
ရင်အေး ပြောပြောဆိုဆို ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကထကာ ကျုပ်လီးနဲ့ သူ့စောက်ပက်ကို တေ့ထိုင်ချတော့တယ်။ လီးတစ်ဆုံးဝင်တာနဲ့ ရင်အေးက ဖင်လေးမြှောက်ကာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့တယ်။
“အင့်… ဖေဖေရယ်… ဖေ့လီးကြီးက အရမ်းကောင်းတယ်…”
“ဆောင့်… မီးလေးဆောင့်… ဟူး… ကောင်းလိုက်တာ မီးလေးရယ်…”
“အူး… ဖေရယ်… ဖေလိုးဖို့မွေးထားတဲ့ ဖေ့မီးလေးစောက်ပက်… ဖေ့လီးကြီးနဲ့ လိုးခံမယ်… အူး… မီးပြီးပြီ ဖေဖေရေ…”
ရင်အေး သြော်ဟစ်ပြီး ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကို ပုံကျသွားတယ်။ ကျုပ်တို့လင်မယားရဲ့ မဆုံးနိုင်တဲ့ ရမ္မက်မီးတွေ ပုံစံတစ်မျိုး၊ ခံစားချက်တစ်မျိုးနဲ့ ဆက်လက်လောင်ကျွမ်းခဲ့ကြတယ်။ ကျုပ်မအိပ်ခင် ရင်အေးအတွက် ဘာလုပ်ပေးရင်ကောင်းမလဲလို့ စဉ်းစားတယ်။ ကျုပ်မရှိချိန်မှာ ရင်အေးကို တစ်ယောက်ယောက်က အထီးမကျန်အောင် လုပ်ပေးရင်ကောင်းမှာပဲလို့ တွေးမိတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်ကလဲ ရင်အေးကို ဘယ်သူစိမ်းယောက်ျားနဲ့မှမကြည်ဖြူနိုင်၊ ရင်အေးကလဲ ဘယ်သူစိမ်းယောက်ျားကိုမှ လက်မခံနိုင်ဆိုတော့ ခက်သားလား။ အဲ့နေ့မနက် ကျုပ် သမီးလေးဆီကိုသွားနှိုးတော့ ချက်ထိုးထားတာမို့ တံခါးခေါက်ပြီးနှိုးရတယ်။ သမီးလေးတံခါးဖွင့်ပေးရင် သမီးလေးကို နမ်းရင်း မီးလေးအဖုတ်ကိုလဲ နမ်းပစ်မယ်လို့ တွေးထားတာပေါ့ဗျာ။
“မီးလေး… မီးလေး…. ထတော့လေ… ရေမိုးပြီး ကျောင်းသွားရအုံးမယ်လေ… ထထ… ဖေဖေ မီးကြိုက်တဲ့ လဘက်ရည်နဲ့ အီကြာကွေး ဝယ်ထားတယ်…”
“ဟုတ်… မီးနိုးပြီ ဖေဖေ…”
“နိုးရင်လဲ တံခါးဖွင့်လေကွာ… ဖေဖေက မီးလေးကို နမ်းချင်လှပြီ… ညကလဲ မနမ်းလိုက်ရဘူး…”
“ဖွင့်ဘူး… ဖေဖေ အောက်ကပဲစောင့်… မီး ခဏနေမှ ဆင်းခဲ့မှာ… ဖေဖေ အခန်းရှေ့ကစောင့်နေရင် မီးထွက်မလာဘူးနော်… နမ်းချင်ရင် အောက်ရောက်မှနမ်း…”
ကျုပ်လဲ အကြံအိုက်သွားတယ်။ ကိုယ့်သမီးကမှ မလုပ်စေချင်တာကို အတင်းအကြပ်မလုပ်တော့ပါဘူးလို့ တွေးကာ အောက်ထပ်ကိုပဲ ပြန်ဆင်းခဲ့လိုက်တော့တယ်။ သမီးလေး မျက်နှာသစ်ဖို့ဆင်းလာမှ သမီးလေးကို ဖက်ပြီး နမ်းရတော့တယ်။ ရင်အေးမြင်နိုင်တဲ့အနေအထားဆိုတော့ နှုတ်ခမ်းလေးကိုပဲနမ်းရတာပေါ့။ သမီးလေး ရေချိုး အဝတ်အစားလဲပြီးမနက်စာအတူစားတယ်။ ရင်အေးနဲ့သမီးလေးကို အနမ်းပေးကာနှုတ်ဆက်ပြီး ရုံးကိုသွားလိုက်တော့တယ်။

ကျုပ်ရုံးမှာ အငယ်တွေကို လိုက်ကြည့်ပြီး ရှင်းပြပေးနေတုန်း ဘော့စ်နဲ့ ရတနာရောက်လာတယ်။ ဒီနေ့မှ ထူးထူးခြားခြား ရတနာက ရုံးဝတ်စုံလေး ဝတ်လာတယ်။ ရှပ်လက်ရှည်အဖြူနဲ့ ဒူးဖုံးစကပ်အနက်နဲ့ ရတနာက တစ်မျိုးကြည့်ကောင်းနေပြန်သည်။ ဘော့စ်တို့သားအဖ ကျုပ်အနားရောက်လာသည်။
“တေဇာရေ… ငါရုံးခန်းကို လိုက်ခဲ့အုံး… ပြောစရာလေးရှိလို့…”
“ဟုတ်ကဲ့…”
ကျုပ်လဲ အငယ်တွေကို ပြောလက်စပြီးအောင်ဖြတ်လိုက်ပြီးတော့ ဘော့စ်ရုံးခန်းကို လိုက်သွားလိုက်တယ်။ ဘော့စ်ရုံးခန်းထဲမှာ မအိလဲရှိနေတယ်။ ကျုပ်လဲ မအိနဲ့ရတနာ ထိုင်နေတဲ့ဘေးက ခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
“ကဲ တေဇာရေ… မင်းညီမကတော့ မင်းလက်အောက်မှာနေပြီး မင်းဆီက ပညာသင်ချင်လို့တဲ့… မင်းဘယ်လိုမြင်လဲ…”
“ကောင်းပါတယ် ဆရာ… ရတနာက ဆရာ့ရဲ့အမွေကို ဆက်ခံမယ့်သူလေ… သူလုပ်ငန်းအကြောင်းနားလည်လေ ကောင်းလေပဲပေါ့…”
“အင်း… ဟုတ်ပါတယ်… ခုနက မအိလဲ ဒီလိုပဲပြောတယ်… ဒါဆိုလဲ ရတနာ့ကို မင်းအနားမှာထားပြီး သေသေချာချာ လုပ်ငန်းသဘောနဲ့ လေ့လာစရာတွေကို သေသေချာချာ သင်ပေးလိုက်ကွာ…”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ…”
“ဒါနဲ့ မင်းရဲ့လက်အောက်က ဖြူသဲဝေကိုရော ဘယ်လိုမြင်လဲ…”
“ဒီကောင်မလေးက တော်တယ်ဆရာ… အမြင်လဲ ရှိတယ်… ကိုယ်ပိုင်အိုင်ဒီယာလဲရှိတယ်… စိတ်ထားကောင်းပြီး ရိုးသားတယ်… အလုပ်အပေါ်မှာလဲ စေတနာပါတယ်… ကျနော်သူ့ကို နောက်ဆို လက်တွဲခေါ်ပြီး သင်ပေးဖို့ စဉ်းစားထားတယ် ဆရာ…”
“အေး… ငါလဲ အဲ့လိုပဲမြင်လို့ မင်းကိုမေးကြည့်တာ… ဒါဆို ငါအမြင်မမှားဘူးပဲ… ဒါဆို ဒီလိုလုပ်ကွာ ဖြူသဲဝေကိုပါ သမီးနဲ့အတူ မင်းအနားမှာ ခေါ်ထားပြီး သင်ပေးလိုက်… မင်းလဲ နှစ်ခါ မပင်ပန်းဘူးပေါ့… ဘယ်လိုလဲ…”
“ရပါတယ်ဆရာ… ကျနော်တို့က တစ်ချိန်မှာ မျိုးဆက်သစ်တွေဆီ လက်လွှဲခဲ့ရမှာ… လူတော်လူကောင်းတွေ့တုန်း မွေးထားတာ ကောင်းပါတယ်…”
“အေးကွ… ဒါနဲ့ နေပါအုံး… မင်းက အလုပ်က အနားယူချင်နေပြီလား…”
“အနားယူချင်တာတော့ မဟုတ်ပါဘူး… ဒါပေမယ့် အိမ်မှာ ယောက္ခထီးကြီးကဆုံးသွားတော့ ကျနော်ဇနီးက အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်း ကျန်နေခဲ့ရတာ… ကျနော် သူ့ကိုအချိန်ပိုပေးချင်တာပါ… ဒါပေမယ့် သူကတော့ပြောပါတယ်… ဆရာတို့နဲ့ ကျနော်တို့ဆိုတာ မိသားစုလိုဖြစ်နေပြီမို့ သေချာစဉ်းစားခိုင်းထားပါတယ်…”
“သြော်… ဒီလိုလား… အေးလေ ငါကတော့ မင်းနဲ့မအိကို ငါ့ညီနဲညီမလိုပဲ သဘောထားတာ… မင်းတို့မိသားစုကိစ္စဆိုလဲ ငါ့ကိစ္စပဲပေါ့… ဒီကိစ္စ ငါလဲ စဉ်းစားပါအုံးမယ်…”
“ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ…”
“ဒါဆိုလဲ… ငါ မင်းနေရာကို ပြန်ပြင်ပေးမယ်… မနက်ဖြန် ရုံးပိတ်ပြီဆိုတော့ ပိတ်ရက်မှာ ပြင်ထားပေးလိုက်မယ်… ဖြူသဲဝေကို ငါ့ဆီ ခဏလွှတ်လိုက်အုံး… သမီးကတော့ တေဇာနဲ့ လိုက်သွားတော့…”
“ဟုတ်ကဲ့ ဖေဖေ…”
ကျုပ်နဲ့ မအိနဲ့ အတူ ရတနာပါ ဘော့စ် ရုံးခန်းထဲက ထွက်လာကြတယ်။ မအိကတော့ သူ့ရုံးခန်းထဲ သူဝင်သွားတယ်။ ဘော့စ်ကိုကြည့်ရတာ ရတနာ့ကို ကျုပ်အနားမှာ သိပ်မထားချင်ပေမယ့် မတတ်သာလို့ ခွင့်ပြုရပုံပင်။ ဒါ့ကြောင့်လဲ တစ်ချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ်ဖြစ်အောင် ဖြူသဲဝေကို ကျုပ်တို့အနားမှာ ထားဖို့ တစ်ပါတည်း စီစဉ်တော့သည်။ ဖြူသဲဝေဆိုသည့်ကောင်မလေးက တော်လဲတော်သူမို့ ကျုပ်လဲ ထောက်ခံပေးလိုက်တော့သည်။ ကျုပ်တို့ဌာနကိုရောက်တော့
“ဖြူသဲဝေ…”
“ရှင်… အကို…”
“ဘော့စ်က ညီမလေးကိုခေါ်နေတယ်… သွားလိုက်အုံး…”
“ရှင်… ဘာ ဖြစ်လို့လဲဟင် အကို…”
“ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး… သွားလိုက်… ဟိုရောက်တော့သိမှာပေါ့…”
“ဟုတ်ကဲ့ အကို…”
ဖြူသဲဝေ ထွက်သွားပြီးပြန်လာတော့ မျက်နှာက အံ့သြသလိုဖြစ်နေသည်။ ပြီးတော့ ကျုပ်အနားကို လာပြီး
“အကို… ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲဟင်…”
“ဘာဖြစ်လို့ရမှာလဲဟ… နင့်မှာအရည်အချင်းရှိလို့ပေါ့… ဘယ်လိုလဲ ပျော်လား…”
“ပျော်တာထက်ပိုတာပေါ့ အကိုရ… အံ့သြသွားတာ… ဒါပေမယ့် ဖြူသဲထက် လုပ်သက်ရင့်တဲ့သူတွေရှိတာ သူတို့က ကျေနပ်ပါ့မလား… ဖြူသဲ ကြောက်တယ်…”
“ဘာမှ ကြောက်စရာမလိုပါဘူး… အရေးကြီးတာက ဖြူသဲဝေ ကြိုးစားနေဖို့ပဲ… နောက်ဆို ဖြူသဲဝေ နဲ့ ရတနာက ပိုရင်းနှီးပြီး အတူတူတိုင်ပင်လုပ်ကြရမှာ… ရုံးဖွင့်ရက်ကျ ရုံးခန်းစီစဉ်ပေးလိမ့်မယ်… ဒီနေ့တော့ နေရာမှာပဲ ပြန်နေလိုက်အုံး…”
“ဟုတ်ကိုကြီး… အကိုထောက်ခံပေးတာ ကျေးဇူးပါ…”
“မလိုပါဘူး ဖြူသဲဝေရယ်… နင့်မှာအရည်အချင်းမရှိရင် အကိုက ဘယ်ထောက်ခံပေးပါ့မလဲ… ကိုယ့်အရည်အချင်းနဲ့ ကိုယ်ရတာလို့ပဲ စိတ်ထဲမှာ တွေးထားနော်…”
“ဟုတ်ကဲ့ အကို… ရတနာ ကျမသွားလိုက်အုံးမယ်နော်…”
“မဖြူသဲရယ်… နောက်ဆို နေ့စဉ်ရင်းရင်းနှီးနှီးနေရတော့မှာ… ကျမတွေဘာတွေမသုံးပါနဲ့… ရတနာလဲ မဖြူသဲနဲ့အတူ ကိုကြီးတေဇာဆီက ပညာယူရမှာ… ရတနာနဲ့ဖြူသဲပဲ ခေါ်ကြတာပေါ့… မကောင်းဘူးလား…”
“ဟင်း ဟင်း… အင်းပါ… ဒါဆို ဖြူသဲသွားပြီ…”
ဖြူသဲဝေ ပျော်ရွှင်စွာထွက်သွားတော့ ရတနာ့ကို ကျုပ်က စပြီးတော့ အလုပ်သဘောတရားလေးတွေ စပြီးသင်ပေးတယ်။ အနည်းအကျဉ်းပေါ့။ နောက်တစ်ပတ်မှပဲ ဖြူသဲဝေနဲ့အတူ အကျယ်တဝင့် သင်တော့မည်။ ရတနာက ကျုပ်ဘေးမှာထိုင်ပြီး မှတ်စုစာအုပ်လေးတစ်ခုနဲ့ လိုက်မှတ်တယ်။ ဝန်ထမ်းတွေအရှေ့မှာဆိုတော့လဲ ရတနာနဲ့ကျုပ် ပုံမှန်ပဲ ပြောဆိုဆက်ဆံကြတာပါ။ နေ့လည်ထမင်းစားချိန်ရောက်တော့ ဘော့စ်က ရတနာ့ကို လာခေါ်ပြီး ထမင်းသွားစားကြတယ်။ ကျုပ်အထင်တော့ သူတို့သားအဖ တစ်နေရာရာမှာ သွားပြီး လိုးကြမှာ သေချာပါတယ်။ ကျုပ်လဲ မအိရုံးခန်းထဲမှာ မအိနဲ့ဟေမာ့ကို တစ်ချီစီလိုးပြီးမှ ထမင်းအတူစားကြတယ်။ ကျုပ်ပြောဖို့မေ့နေတာ။ မအိ ကလေးမွေးပြီး ရုံးပြန်တက်ကတည်းက မအိက ထမင်းဟင်းတွေအမြဲပိုထည့်လာပြီး သူ့ရုံးခန်းထဲမှာ ဟေမာနဲ့အတူ သုံးယောက်သား လိုးပြီးမှ ထမင်းအတူစားကြတယ်။ အလုပ်တွေ လုံးဝမအားလပ်မှသာ မလိုးဖြစ်ကြတာ။ ဟေမာကလဲ ဟင်းတွေ အမြဲပိုထည့်လာလေ့ရှိတော့ ကျုပ်တစ်ယောက်စာကတော့ အလျံအပယ်ပေါ့။

(အခန်း ၂၅/၂)

ညနေရုံးဆင်းတော့ ကျုပ်က ရင်အေးကို ကျုပ်သမီးလေးကို ကျူရှင်ကြိုပြီးပြန်လာချိန် ခဏရှောင်ပေးဖို့ မှာထားလိုက်ပြီး သမီးလေးကိုကြိုဖို့ အချိန်ကလဲ စောနေသေးတော့ ကျုပ် မေကြည်တို့အိမ်ကို ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ မေကြည်တို့အိမ်နဲ့ လိုင်းခန်းက နွယ်နီတို့အိမ်ကို မရောက်ခင်လေးတင်ဆိုတော့ ပြီးတာနဲ့ သမီးလေးကို သွားကြိုလိုက်ရုံပင်။ ရင်အေးနဲ့ကျုပ်က ညတိုင်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပြန်လိုးနေရပြီဆိုတော့ အရင်လို ပြန်ရောက်တုန်းခဏလိုးတာကို ရပ်လိုက်ကြတယ်။ အဲ့ဒီအစား တခြားသူတစ်ယောက်ယောက်ကို သွားပြီးလိုးရတာပေါ့။
“မေကြည်ရေ…”
“ဟော… မေ့သားလေးလားပြီ… ခစ်ခစ်…”
မေကြည်က ထမိန်ရင်လျားလေးနဲ့ ရေချိုးမလို့ထင်တယ်။ ကျုပ်လဲ ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းကာ အိမ်ထဲဝင်တော့ မေကြည်က အပြုံးလေးနဲ့ ကြိုနေတယ်။ အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ ကျုပ်ကိုဖက်ထားတော့ ကျုပ်လဲ မေကြည့်ကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်တယ်။
“နန္ဒာရော ပြန်ရောက်ပြီလား…”
“မရောက်သေးဘူးသားရေ… နင့်ညီမက စက်ချုပ်သင်တန်းတက်နေတယ်… အိမ်မှာ စက်ချုပ်မလို့တဲ့လေ…”
“သြော်… ငါ့ညီမကလဲ အလုပ်မလုပ်လဲ ရနေတဲ့ဟာပဲ… မလုပ်စေချင်လို့ ကျနော်က ဒီလိုထားတဲ့ဟာ…”
“ဒီလိုလဲမဟုတ်ဘူးလေသားရယ်… အလုပ်မလုပ်ရင် လူက ပျက်စီးတတ်တယ်… သမီးလေးလဲ ကျောင်းပြီးနေပြီပဲ… သူ့ဟာသူအလုပ်ကလေးနဲ့ဆိုတော့ ပိုတင့်တယ်တာပေါ့ကွယ်…”
“အင်း… ဒါလဲဟုတ်ပါတယ်လေ… ဆိုင်ဖွင့်ဖို့လိုအပ်တာရှိရင်ပြောလေ မေကြည်ရဲ့…”
“ဟာ… မလိုပါဘူးသားရယ်… အခန်းခတွေကရတာများနေတာ သားတစ်ဝက်ပြန်ယူပါလား… မေကြည်တို့မှာ ပိုလျံနေတာ…”
“မေကြည်ရာ ပိုတော့လဲ စုထားပေါ့… မေကြည်တို့ လှူချင်တန်းချင်တာရှိရင်လဲ လှူပေါ့… ဒါနဲ့ ဖေထွန်းရော…”
“ဟင်း… ဟင်း… သားဖေထွန်းက သမီးလေးကို မျက်စိအောက်က အပျောက်ကိုမခံတာလေ… သူ့သမီးစက်ချုပ်သင်တဲ့နောက်ကို လိုက်သွားပြီး ကြိုနေလေရဲ့… သားခဏလေးစောင့်နော်… မေကြည် ရေချိုးလိုက်အုံးမယ်… မေကြည် တစ်ညနေလုံး ချက်ပြုတ်နေတာ နံစောနေပြီ…”
“နံပါဘူး မေကြည်ရ… ရွှတ်… ရွှတ်…”
“ခစ် ခစ်… သားလေးရာ… မေမေ့သားလင်လေးရာ…”
“သားလဲ မီးလေးကိုသွားကြိုရအုံးမှာ… အချိန်မရဘူး… မေကြည့်ကို ရေစိုထမိန်လေးနဲ့ ချစ်ချင်တာ… ဟောဒီ့ မေကြည့်ဖင်ကားကားကြီးက… ရေစိုထမိန်လေးနဲ့ဆို အရမ်းလှမှာပဲ… ရေချိုးခန်းထဲမှာပဲ ချစ်ရအောင်နော် မေမေ…”
ကျုပ် မေကြည့်ကို ဖက်ထားရင်းက သူ့ထမိန်ပေါ်ကနေ ဖင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း ပြောလိုက်တော့ မေကြည်က တခစ်ခစ်နဲ့ သဘောတွေကျနေတယ်။
“ခစ်… ခစ်… ပြီးရောကွာ… လာ….”
မေကြည်က ကျုပ်ကို ရေချိုးခန်းထဲ လက်ဆွဲခေါ်သွားတော့ ကျုပ်လဲ လိုက်သွားလိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ ကျုပ်လဲ အဝတ်တွေအကုန်လုံးချွတ်ပစ်လိုက်ချိန်မှာ မေကြည်က ကျုပ်ကိုကျောပေးလျှက် သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ရေတွေ တဗွမ်းဗွမ်းလောင်းချနေတယ်။ ကျုပ်ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားချိန် မေကြည့်ကိုယ်မှာ ရေတွေစိုရွှဲနေပြီး ရေစိုထမိန်လေးက မေကြည့်ကောက်ကြောင်းတွေကို အထင်းသား ဖော်ပြနေတယ်။ မေကြည်က ကျုပ်ကို သမင်လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီး သူ့တင်ပါးကားကားကြီးတွေကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ပြနေတယ်။ ကျုပ်လဲ မေကြည့်ကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေမတရားထလာတာကြောင့် မေကြည့်နောက်မှာ ဒူးထောက်ပြီး သူ့တင်ပါးကြီးကို ရေစိုထမိန်ပေါ်ကနေဆုပ်နဲ့ရင်း တစ်ပြွတ်ပြွတ်နဲ့ နမ်းလိုက်တယ်။
“လှလိုက်တဲ့ ငါ့အမေဖင်ကြီးတွေကွာ… သားကြိုက်လိုက်တာ မေမေရယ်… ပြွတ်… ပြွတ်…”
“ဟင့်… သားလေးရာ… သားလေး မေမေ့ဖင်ကိုနမ်းနေတာကို ကြည့်ရတာ… မေမေကြည်နူးလိုက်တာ… ဟင့်…”
မေကြည်က ဖင်ကြီးကိုပစ်ပြီး ကျုပ်နမ်းတာကို ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ အားရပါးရကို ဆုပ်နယ် နမ်းပစ်လိုက်တယ်။
“ဒီဘက်လှည့်ပါအုံး မေမေရယ်… သား မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ရေစိုထမိန်ပေါ်က ယက်ချင်သေးတယ်…”
“ဟင့်… ယက်ကွာ… ဒီမှာမြင်ရလား မေမေ့စောက်ဖုတ်… ရေစိုထမိန်နဲ့ကပ်နေတာ…”
မေကြည်က ကျုပ်ဘက်လှည့်ပြီး ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်ပေါ်လွှာကို ဆွဲဖယ်ကာ ပေါင်လေးကားပြီး ရေစိုထမိန်နဲ့ကပ်နေတဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ ပွတ်ပြတယ်။
“ဖောင်းကားနေတာပဲကွာ… ပြွတ်… ငါအမေစောက်ဖုတ်ကြီး… ပြက်… ပြက်…”
“ဟင်း… ရှီး… သားလေးရာ… ယက် ယက်… ဟင်း… မေမေစောက်ဖုတ် အရမ်းယားနေပြီ သားလေးရယ်…”
ကျုပ်လဲ ရေစိုထမိန်နဲ့ကပ်နေတဲ့ မေကြည့်စောက်ဖုတ်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေ အားရပါးရယက်ပြီးမှ မေကြည့်ထမိန်ကို မတင်လိုက်တော့ မေကြည်က သူ့ထမိန်ကို ကိုင်ထားပေးတယ်။ မေကြည့်စောက်ဖုတ်က ကျုပ်မျက်နှာအရှေ့မှာ ဖောင်းကားပြီး အဖတ်လေးတွေ လန်နေတယ်။
“မေမေရယ်… မေမေ့စောက်ပက်က ပြဲတောင်နေပြီ… ဒါပေမယ့် ချစ်ဖို့ကောင်းတုန်းပဲ… ပြွတ်… ပြွတ်…”
ပြောရင်း မေကြည့်ပေါင်တစ်ချောင်းကို ပခုံးပေါ်ထမ်းတင်ပြီး စောက်ဖုတ်ပြဲပြဲလေးကို ပါးစုပ်ဖမ်းငုံပြီး ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်တော့တယ်။
“အု… သားလီးအကြီးကြီးနဲ့… ခဏခဏအလိုးခံနေတာကိုး… ပြဲမှာပေါ့…”
“ခဏခဏလိုးတော့ မကြိုက်ဘူးလား… ပြွတ်… ပြက်… ပြက်… ပြက်…”
“ရှီး… သားလေးရာ ကြိုက်တာပေါ့… မေမေအရမ်းယားနေပြီသားရယ်… လိုးတော့ကွာ… သားလီးကြီး မေမေ ခဏစုပ်အုံးမယ်…”
ကျုပ်လဲ မေကြည့်စောက်ပက်ကို တပြက်ပြက်နဲ့ စောက်ခေါင်းထဲတွေပါ လျာထိုးထည့်ကာ ယက်ပြီးမှ ထရပ်တော့ မေကြည်က ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ခနဲနမ်းပြီး ကျုပ်အရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လီးကို နှာခေါင်းနဲ့ တရွှတ်ရွှတ်နမ်း၊ ပါးလေးနဲ့ပွတ်လှိမ့်၊ လဥတွေကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်နမ်းပြီး လီးချောင်းကြီးကို လျာနဲ့သပ်တင်လိုက်တယ်။
“ရွှတ်… ရွှတ်… ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ မေ့သားလီးကြီးကွာ…ပြွတ်.. မွေးရကျိုးနပ်လိုက်တာ…”
ဒေါ်ကြည်မြင့် တစ်ဖြစ်လဲ ကျုပ်ရဲ့အမေ မေကြည်ကတော့ ကျုပ်လီးကို ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်ပြီး ပါးခွက်အောင် စုပ်တော့တယ်။
“အူး… မေမေရယ်… ဟူး… မေမေမွေးထားတဲ့ မေမေ့သားလီးကြီးကို ကြိုက်လား… ရှီး…”
“ပြွတ်… အွန်း… ကြိုက်တာပေါ့… ဟူး… စုပ်လို့ကိုမဝဘူးကွာ… မေမေ့သားလီးကြီး… ပြွတ်… အု… အွတ်.. ပလွတ် ပလွတ်…”
ကျုပ်လဲ မေကြည် လီးစုပ်ပေးတာကို ဇိမ်ခံရင်း မေကြည့်ခေါင်းကို ရေမစိုအောင် ပလပ်စတစ်အစွပ်လေး စွပ်ပေးလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ ကျုပ်လဲ အရမ်းလိုးချင်လာပြီမို့ မေကြည့်ကို ထူလိုက်တော့တယ်။ မေကြည့်ကို တင်းတင်းဖက်ကာ ဖင်တွေကို ရေစိုထမိန်ပေါ်ကနေဆုပ်နယ်ရင်း သူ့ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် နမ်းတော့တယ်။ မေကြည်လဲ ကျုပ်လီးကို လက်ကနေ မလွှတ်တမ်းဆုပ်ကိုင်ပြီး ဆွနေတယ်။ ကျုပ်လဲ နမ်းရင်းနဲ့ မေကြည့်ကို ရေပန်းအောက်ကို ခေါ်လာလိုက်တယ်။
“ပြွတ်… ပြွတ်… သားလီးကို အရမ်းစုပ်ချင်နေတာလား မေမေရယ်… မေမေဆက်စုပ်နေရင်… သားလရည်တွေ မေမေ့ပါးစပ်ထဲ ထွက်ကုန်တော့မယ်… ပြွတ် ပြွတ်…”
“ထွက်ပါစေပေါ့ သားရယ်… မေမေ သားလရည်ကိုသောက်ချင်နေတာ ကြာလှပြီ… ပြွတ်… ပြွတ်… သားလီးကြီးကို စုပ်လို့မဝဘူး သိရဲ့လား…”
“နောက်ကို အေးအေးဆေးဆေးရှိတဲ့အခါ မေမေ့ကို သားလရည်တိုက်မယ်ဗျာ… အခုတော့ မေမေ့ကို အရမ်းလိုးချင်နေပြီ…”
“လိုးပေါ့သားရယ်… မေမေ့စောက်ပက်ကယားနေတာ ကြာလှပြီ… သားလီးကို စုပ်လို့ကောင်းလို့သာ စုပ်နေရတာ… ဒီမှာ သားလိုးချင်နေတဲ့ မေမ့စောက်ပက်…”
မေကြည်က သူ့လက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့ ကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ပက်ဝမှာ တေ့ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ မေကြည့်ကို ပေါင်တစ်ချောင်းမလိုက်ပြီး လီးကို ခါးကော့ကာ စောက်ပက်ထဲဖိသွင်းရင်း လက်တစ်ဖက်က ရေပန်းကိုဖွင့်ချလိုက်တယ်။ ရေပန်းကရေတွေ ပန်းထွက်လာပြီး ကျုပ်နဲ့မေကြည် ရေပန်းအောက်မှာ နမ်းရင်း လိုးကြတယ်။ နှစ်ယောက်သား ရေတွေစိုရွှဲကုန်ပြီး မေကြည်ထမိန်မှာလဲ ရေတွေရွှဲနစ်နေပြီး မေကြည့်ဖင်သားကြီးတွေကို ထမိန်ပေါကနေ ဖျစ်ညှစ်ကိုင်တွယ်ရတာ အရသာရှိလိုက်တာ။ မေကြည့်နဲ့ကျုပ် ရေစက်ရေပေါက်တွေကြားမှာ မရပ်မနားနမ်းရင်း စောက်ပက်ထဲကို လီးထည့်ပြီး  တစွပ်စွပ်နဲ့ လိုးရတာလဲ အရမ်းကောင်းတာပဲ။ မေကြည်လဲ ကျုပ်နဲ့ ဒီလိုလိုးရတာ ပထမဆုံးအကြိမ်ဆိုတော့ အရမ်းကို စိတ်တက်ကြွနေပြီး ကျုပ်ကို လည်ပင်းတွေဖက်တွယ်ရင်း အဆက်မပြတ်နမ်းနေတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ မေကြည့်ကို ရပ်လိုးလိုက်၊ ချီလိုးလိုက်၊ ကုန်းလိုးလိုက်နဲ့ လိုးရင်း မေကြည့်ကို ဆပ်ပြာတွေတိုက် ချေးတွန်းပေးလိုက်သေးတယ်။ မေကြည့်နို့တွေကိုလဲ ကျုပ်က ထမိန်ဖြည်ပြီးနယ်သေးတာဆိုတော့ မေကြည့်ထမိန်က ခါးမှာအကွင်းလိုက် စွပ်လျှက်ပေါ့။ ကျုပ်လဲလိုးပြီး မေကြည်လဲ ရေချိုးပြီးတာပေါ့။ ကျုပ်တို့လိုးပြီးတော့မှ ရေပန်းကိုပိတ်လိုက်တယ်။ ကျုပ် နံရံကိုလက်ထောက်ကာ ဖင်ကောက်ပေးထားတဲ့ မေကြည့်စောက်ပက်ထဲက လီးကို ချွတ်လိုက်တော့ မေကြည့်စောက်ပက်ထဲက ကျုပ်လီးရည်တွေ ပြန်ထွက်ကျလာတာ မနည်းမနောပဲ။ မေကြည်က ကျုပ်လီးကို ထိုင်ကာ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်တော့တယ်။ ကျုပ်လဲ မေကြည့်ကို ခဏပဲပေးစုပ်ပြီး ထူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မေကြည့်ကိုယ်လေးကို ပွေ့ဖက်နမ်းလိုက်တော့ မေကြည့်ထမိန်က ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်မှာ ကွင်းလုံးပုံကျသွားတယ်။
“ပြွတ်… မေမေရယ်… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… မေမေဆက်စုပ်နေရင် သားလီးပြန်တောင်လာလိမ့်မယ်… မေမေ့မြေးမလေးကို သွားကြိုရအုံးမယ် မေမေရဲ့…”
“အင်းပါ… ကြံကြံဖန်ဖန်လဲ လိုးတတ်ပါ့သားရယ်… မေမေဖြင့် ရင်ခုန်ပြီး ကြည်နူးလိုက်ရတာ… သားကို မေမေသိပ်ချစ်တာပဲ… သားလိုလဲ အရမ်းချစ်တယ်… လင်လိုလဲ ပိုပိုပြီးချစ်လာတယ်… သိလား… ပြွတ်… ပြွတ်…”
“မေမေ့ကိုလဲ နန္ဒာ့ကို ညီမလိုသတ်မှတ်ပြီးကတည်းက အမေလိုချစ်တာ… အခုလိုးပြီးတော့လဲ မယားလိုချစ်တယ်… ချစ်တယ်ကွာ… ပြွတ်…”
“မေမေ့ကို အခန်းထဲချီပြီးပို့ပေးကွာ… ရေလဲကပါမလာခဲ့ဘူး… ကိုယ်လုံးတီးသွားရမှာ…”
“အင်းပါ… အခုတော့ မေမေ့အဖုတ်ကို သားရေဆေးပေးမယ်… မေမေ ကပ်စေးစေးကြီးဖြစ်နေလိမ့်မယ်…”
ကျုပ် မေကြည့်စောက်ဖုတ်ကို ရေလောင်း၊ ဆပ်ပြာတိုက်ပြီး စောက်ပက်ထဲကိုပါ လက်နှိုက်ပြီး ဆေးပေးတယ်။ မေကြည်က ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ ကျုပ်လုပ်သမျှ ကြည့်နေရင်းက သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ လက်နှိုက်ဆေးတော့ တခစ်ခစ်နဲ့ထရယ်တယ်။
“ခစ်  ခစ်… ဟာ့… အဲ့လိုကြီး နှိုက်ဆေးတာလား… မေမေ စောက်စိတောင်လာတော့မှာနော်… ခစ် ခစ်…”
“မေမေနော်… သားက ချစ်လို့ မေမေစောက်ဖုတ်အထဲထိ သေချာဆေးပေးတာကို…”
“အင်းပါ… ခစ် ခစ်… လင်ကြီးတောင် အဲ့လောက်ဂရုမစိုက်ဘူး… ချစ်လိုက်တာကွာ…”
“မေမေရာ… ဖေထွန်းက မေမေ့ကို ဂရုစိုက်ပါတယ်… သားက မေမေ့ကို တစ်ခါတစ်လေ တွေ့ရတာမို့ လုပ်ပေးချင်တာပါ… ပြွတ်… ရွှတ်… ရွှတ်… မွှေးသွားတာပဲကွာ…”
“ခစ်ခစ်… အသည်းတွေတောင်တုန်တယ်ကွာ… မေမေ့သားလင်လေးကို ချစ်လိုက်တာ… ထ မေမေ့ကိုချီခေါ်တော့…”
မေကြည်က ကျုပ်ကို ကလေးသဖွယ် လက်လေးနှစ်ဖက်ဆန့်တန်းပြီး ချီခေါ်ခိုင်းတော့ ကျုပ်လဲ မေကြည့်ကို ပေါင်ကနေ စွေ့ခနဲပွေ့ချီလိုက်တယ်။ မေကြည်က ကျုပ်လည်ပင်းကိုဖက်ထားပြီး လမ်းသွားရင်း တန်းပေါ်တင်ထားတဲ့ ကျုပ်အဝတ်တွေကို ယူလိုက်သေးတယ်။ ကိုယ်လုံးတီးတွေနဲ့ မွေးစားသားအမိနှစ်ယောက် မေကြည့်အိပ်ခန်းဆီ ကျုပ်က ချီလျှက် လျှောက်သွားလိုက်တယ်။ မေကြည်က ကျုပ်ကိုဖက်တွယ်ရင်း ကျုပ်ပခုံးပေါ် မေးလေးတင်လျှက် တီတီတာတာ စကားလေးတွေပြောနေတာ အပျိုဖြန်းလေးဘဝ ပြန်ရောက်သွားသလိုပင်။ မေကြည်က စိတ်ချမ်းသာပြီး ပျော်ရွှင်နေလို့ထင်ပါရဲ့ ကျောင်းစောင့်အိမ်မှာနေတာထက် အသားအရည်ပိုလှလာပြီး ပိုနုပျိုလာတယ်။ တိုက်အိမ်နဲ့ မပူမပင် မကြောင့်မကျ လူနေမှုပုံစံလဲပြောင်းသွားတော့ မေကြည်တို့အိမ်သားအားလုံး ပုံစံပြောင်းလဲလာကြတယ်။ ဖေထွန်းကလဲ အရက်မသောက်တော့ဘူးဗျ။ နန္ဒာကလဲ အရင်ထက်ပိုလှလာတယ်။ ကျုပ်မေကြည့်ကို အခန်းထဲမှာချပေးပြီး အပြန်အလှန်ရေသုတ်ပေးကြပြီး ကျုပ်က အဝတ်အစားပြန်ဝတ်တယ်။ မေကြည်ကတော့ ထမိန်တစ်ထည်ရင်လျားပြီး သနပ်ခါးသွေးနေတယ်။ ကျုပ်လဲ အဝတ်စားတွေပြန်ဝတ်ပြီးတော့ သနပ်ခါးသွေးနေတဲ့ မေကြည့်ပါးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။
“ရွှတ်… ရွှတ်… မေမေ့မြေးလေးကို ကြိုရမယ်အချိန်နီးနေလို့မေကြည်ရ… မဟုတ်ရင် မေမေ့ကို သားကိုယ်တိုင် သနပ်သွေးပြီး လိမ်းပေးချင်တာ…”
“ခစ်ခစ်… ရွှတ် ရွှတ်… ချစ်တာကွာ… အင်းပါ… နောက်ကျ လူးပေး ဟုတ်ပြီလား…”
“သားသွားပြီ မေမေ…”
“အွန်း… ချစ်တယ် မေ့သားလေး…”
ကျုပ်လဲ မေကြည့်ကို နှုတ်ဆက်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်လာတော့ ဆိုင်ကယ်ရပ်သံကြားရတယ်။ အိမ်ထဲကထွက်တော့ ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းလာတဲ့ ဖေထွန်းနဲ့ နန္ဒာတို့သားအဖကို တွေ့ရတယ်။
“တော်သေးတာပေါ့ မေမေ့ကို… ကိုကြီး အဖော်လာလုပ်ပေးနေလို့… ဖေဖေကလဲ မေမေနဲ့နေပါဆို ဇွတ်လာကြိုနေတယ်…”
“ဖေဖေ့မီးလေးကို စိတ်မချလို့ပေါ့ကွာ… သားက ပြန်တော့မှာလား…”
“ဟုတ်… ဖေထွန်း… မီးလေးကို သွားကြိုရအုံးမှာမို့လေ…”
“အေးအေး… ”
ကျုပ်လဲ နန္ဒာနဲ့ ဖေထွန်းကိုနှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ နွယ်နီတို့အိမ်ကိုရောက်တော့ စာသင်တာ မပြီးသေးဘူး။ ကလေးထိန်းနေတဲ့ မြရည်နှင်းကို တွေ့တယ်။
“မြရည်… ဦးလေးနဲ့ အန်တီရော…”
“ဘုရားရှိခိုးနေကြတယ်… မမနွယ်နီ နောက်ဖေးမှာရှိတယ်… သူ့အတန်းက ပြီးသွားပြီ…”
“သြော်… အေးအေး…”
ကျုပ်လဲ သားလေးကို ပါးလေးမွှေးမွှေးပေးပြီး အိမ်နောက်ဖေးကို ဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ ထမင်းစားခန်းထဲမှာ ထမင်းပွဲပြင်နေတဲ့ နွယ်နီ့ကို တွေ့ရတယ်။ နွယ်နီက ကျောင်းစိမ်းဝတ်စုံကို မလဲရသေးဘူး။ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း တုန်တုန်သွားတဲ့ နွယ်နီ့ တင်ပါးကြီးတွေက ကျုပ်ရင်ကို တစ်လှပ်လှပ်ဖြစ်စေပြန်တယ်။
“နွယ်နီ… နင်လဲ အလုပ်ရှုပ်နေပုံပဲ… အဝတ်အစားတောင်မလဲနိုင်ပါလား…”
နွယ်နီက ကျုပ်အသံကြားတော့ ပြုံးပြီး လှည့်ကြည့်တယ်။
“ဆိုပါတော့…”
“ထမင်းစားတော့မှာလားဟ…”
“ဖေဖေနဲ့ မေမေ့အတွက်ပါဟ… ဖေဖေတို့က အချိန်နဲ့စားရတာလေ နင်လဲသိသားနဲ့…”
ဟင်းခွက်တွေ စားပွဲပေါ်ချရင်း ကျုပ်အနားကိုလျှောက်လာတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်အနားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးပြောတယ်။
“တစ်ယောက်ယောက်က ဒီဝတ်စုံနဲ့ ငါ့ကို အရမ်းသဘောကျနေလို့ တမင်ဝတ်ထားတာ… ခိ ခိ…”
ကျုပ်ရင်ထဲ ဒိတ်ခနဲတောင် ဖြစ်သွားပြီး ရင်တွေတောင်ခုန်လာတယ်။ နွယ်နီ ကျုပ်ရင်ခုန်သံကိုကြားသွားပြီး တစ်ခစ်ခစ်နဲ့ရယ်ရင်း ကျုပ်မျက်နှာကို စူးစိုက်ကြည့်နေတယ်။ နွယ်နီ့ဆီက မွှေးပျံတဲ့ ရနံ့တစ်ချို့နဲ့ ရောပြွန်းနေတဲ့ ချွေးနံ့လေးကိုရတယ်။ ကျုပ်မျက်နှာကို လွှဲပစ်လိုက်ရတယ်။ မဟုတ်လျှင် ကျုပ်နွယ်နီ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ဆွဲနမ်းမိတော့မည်။ နွယ်နီက လက်လေးနောက်ပစ်လျှက် တိုးကပ်လာတာ ကိုယ်ချင်းပင်ထိတော့မည်။
“ဖေကြီးက မေကြီးမျက်နှာကို မမြင်ချင်တော့ဘူးလား…”
ပြောလိုက်တဲ့ စကားသံက နှစ်ကိုယ်ကြားရုံ တိုးတိုးလေးဆိုပေမယ့် ကျုပ်ရင်တွေ ဗလောင်ဆူသွားခဲ့ရသည်။ ကျုပ် ဖျပ်ခနဲ နွယ်နီ့ကိုလှည့်ကြည့်တော့ နွယ်နီ့နှာခေါင်းထိပ်လေးနဲ့ ကျုပ်မေးစေ့ ထိသွားတယ်။
“နီ… ဘာပြောလိုက်တယ်…”
ကျုပ်ပါးစပ်က ဘယ်လိုဘယ်လို နီလို့ ခေါ်မိသွားမှန်းမသိပေ။ နွယ်နီက ကျုပ်သူ့ကို နီ လို့ခေါ်လိုက်တာကို သဘောကျပြီး အသံမထွက်ဘဲ ရယ်နေတယ်။
“သားလေးရဲ့ ဖေကြီးအပေါ် မေကြီး လစ်ဟင်းနေခဲ့တာကြာပြီလို့…”
ပြောရင်း နွယ်နီ့နှုတ်ခမ်းက ကျုပ်နှုတ်ခမ်းပေါ် ပိကျလာတော့ ကျုပ်နွယ်နီ့နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ခနဲစုပ်ယူရင်း နွယ်နီ့ခါးလေးကို တင်းနေအောင်းဖက်ကာ ကျုပ်ကိုယ်ဆီ ဆွဲကပ်လိုက်တော့တယ်။ နွယ်နီလဲ ကျုပ်ကိုယ်လုံးကို အတင်းဖက်ပြီး အတင်းပြန်နမ်းတော့တယ်။ ကျုပ် အငမ်းမရနမ်းနေရင်း နွယ်နီ့ဖင်သားကြီးတွေကို ကျောင်းစိမ်းထမိန်ပေါ်ကနေ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်တော့ နွယ်နီ ပေါင်လေးဟကာ ခြေဖျားထောက်ပြီး မာတင်းနေပြီဖြစ်တဲ့ ကျုပ်လီးဆီကို ခါးလေးကော့ပြီး တိုးကပ်လာတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ ဘုရားခန်းထဲက ကြေးစည်သံလေး လွင့်ထွက်လာတော့ နွယ်နီနဲ့ကျုပ် နမ်းနေတာ ရပ်လိုက်ကြတယ်။ နွယ်နီက ကျုပ်ပါးကို ကိုင်လိုက်ချိန် နွယ်နီလက်မှာဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ကျုပ်နဲ့နွယ်နီရဲ့ အချစ်သက်သေ အမည်ထိုးထားတဲ့ ဆင်တူလက်စွပ်လေးကို မြင်လိုက်ရတော့ အံ့ဩမိပြန်သည်။ နွယ်နီက တစ်ခုခုကို ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီးလို့ ဒီလက်စွပ်ကို လက်မှာပြောင်းဝတ်လိုက်တာ ဖြစ်မည်။
“ဒီနေ့တော့ အချိန်မရတော့ဘူး ကိုရယ်… ဖေကြီးကို မေကြီး ပြုစုဖို့ ကြံပေးမယ်နော်… သွားတော့…”
ကျုပ် ခေါင်းညှိတ်မိသလား ခေါင်းခါမိသလားတောင်း မသိလိုက်ဘဲ လှည့်ထွက်လာခဲ့တယ်။ ကျုပ် အတွင်းခံဝတ်လာ၍သာ တော်တော့သည်။ မဟုတ်လျှင် တောင်နေတဲ့လီးနဲ့ မြရည်နှင်းအရှေ့မှာ ဘယ်လိုလမ်းလျှောက်ရမှန်းပင် မသိပေ။ စိတ်ထဲမှာလဲ အတော် ရှုပ်ထွေးသွားသည်။ ကျုပ် စိတ်တွေ ရုတ်တရတ် လွတ်ထွက်သွားကာ နွယ်နီ့ရဲ့ ဖေကြီး မေကြီးဆိုတဲ့ အသုံးအနှုန်းနဲ့တင် ကျုပ် အရည်ပျော်သွားခဲ့တာ။ ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ နွယ်နီနဲ့ အရင်လိုပြန်ရချင်စိတ်ဖြစ်မိတာကြောင့်လဲ ပါမည်။ ထို့ကြောင့် နွယ်နီကိုယ်တိုင် ကျုပ်ကို လိုလိုလားလား ဖွင့်ဆိုလာချိန်မှာ ထိန်းမရနိုင်တော့ဘဲ ပွင့်အံထွက်သွားခဲ့ခြင်းသာ။ ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ ရင်အေး၊ သမီးလေးနဲ့ သားငယ်လေး ၊ ကိုတင်မောင်ဝင်း၊ နွယ်နီ့မိဘတွေနဲ့ မြရည်နှင်းတို့က ပေါ်လာသည်။ ကျုပ်နဲ့ နွယ်နီ ဖောက်ပြန်မိလို့ ပြဿနာတက်ကြရင် ဒီလူတွေ ပြဿနာတက် အရှက်ကွဲ မျက်နှာပျက်ရပေမည်။ ကျုပ် မှားပြီထင်တယ်။ ရင်အေးကို ညကျရင် ဖွင့်ပြောပြီး တောင်းပန်ရမည်။
“ဖေဖေ ပြန်မယ်လေ…”
ကျုပ် ဧည့်ခန်းဆက်တီမှာ ထိုင်ရင်း ချွေးစေးပျံကာ အတွေးတွေလွင့်ပျံနေခဲ့တာ သမီးလေးရဲ့အသံကြားမှ သတိဝင်လာခဲ့ရသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်တော့ ကိုတင်မောင်ဝင်းလဲ အိမ်ထဲဝင်လာပြီ။ မြရည်နှင်းက ကလေးအနားမှာထိုင်ရင်း ကျုပ်ကိုလှမ်းကြည့်နေသည်။ သမီးလေးက ကျုပ်အနားဝင်ထိုင်တော့ သားလေးက သူ့မမဆီ ပြေးလာသည်။
“မမ… ပြန်တော့မှာလား…”
“အင်း… မောင်လေး… မမ မနက်ဖြန်ကျ ကစားဖို့လာခေါ်မယ်လေ… ရွှတ်… ရွှတ်…”
သမီးလေး ခင်မွှေးလွန်းကလဲ သူ့မောင်လေးကိုချစ်တော့ စွေ့ခနဲ ပေါင်ပေါ်ကောက်တင်ပြီး နမ်းသည်။
“သမီးခင်မွှေးလွန်း… စာမေးပွဲနီးပြီနော်… စာကိုလဲ အာရုံစိုက်… မောင်ညီမတွေကို သိပ်အလိုမလိုက်နဲ့… လပတ်မှာ ကောင်းကောင်းဖြေနိုင်မှ စာမေးပွဲကြီးကျ မခက်မှာ…”
“ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာကြီး… သမီး စာကိုပုံမှန်လုပ်ပါတယ်…”
“မီးလေး… ပြန်ကြစို့လေ…”
“မမပြန်မယ်နော်… မောင်လေ… တာ့တာ…”
“တာ့တာ မမ… တာ့တာ လေးလေး…”
ကျုပ်လဲ သမီးလေးကို ဆိုင်ကယ်ပေါ်တင်ပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ကျုပ်တို့အိမ်ထဲဝင်လာတော့ သမီးလေးက သူ့အမေကိုအော်ခေါ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်သည်။
“မေမေရေ… မေမေ…”
ကျုပ်ကလဲ မီးလေးကို ပခုံးလေးဖက်ကာ အိမ်ထဲဝင်ခဲ့လိုက်သည်။
“မရှိဘူးနဲ့တူတယ်… အိမ်ရှေ့အိမ်များရောက်နေသလားပဲ… လာ ဖေဖေနမ်းအုံးမယ်…”
ကျုပ် သမီးလေးကို ဧည့်ခန်းကိုဆွဲခေါ်သွားပြီး ဖက်ကာ သူ့နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ခနဲ နမ်းလိုက်တော့ သမီးလေးကလဲ ကျုပ်ကို ပြန်နမ်းသည်။ ကျုပ်လက်တွေက သမီးလေးရဲ့ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်တော့ သမီးလေးခင်မွှေးလွန်း နမ်းရင်းနဲ့ ညည်းညူနေသည်။ ကျုပ်လက်က သမီးလေးရဲ့တင်ပါးလုံးလုံးလေးကို ကျောင်းစိမ်းထမိန်လေးပေါ်ကနေ ဆုပ်နယ်ရင်း သမီးလေးရဲ့ဗိုက်အောက်နဲ့ မာတင်းနေတဲ့ ကျုပ်လီး ထိကပ်သွားအောင် ဆွဲယူတော့ သမီးလေးက ခါးလေးကော့ပြီး လိုက်လာတယ်။
“ပြွတ်… ညက ဘာလို့ချက်ထိုးထားတာလဲ မီးလေးရာ… ဖေဖေက မီးလေးကို အရမ်းနမ်းချင်နေတာ… ပြွတ်…”
“ပြွတ်… ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဖေဖေရဲ့… ဟင်း… မီးလဲ ဘာလို့ထိုးမိမှန်းမသိဘူး… ပြွတ်…”
“ပြွတ်… ဒါဆိုလဲ ပြီးရောကွာ… တစ်ညမနမ်းလိုက်ရတာ မီးလေးကို အပြစ်ပေးမယ်…”
ကျုပ် သမီးလေးအရှေ့မှာ ဒူးထောက်ပြီး သမီးလေးရဲ့ ပေါင်ကြားကို ထမိန်ပေါ်ကနေ မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်။ သမီးလေးတင်ပါးကနေ ချုပ်ကိုင်ပြီး သမီးလေးရဲ့ အဖုတ်နေရာလေးကို တစ်ရှိုက်မက်မက် နမ်းရှုံ့ပစ်လိုက်တယ်။
“ဟိုနေ့က မီးလေး ဖေဖေ့ဟာကို နမ်းသွားတာ… အခု မီးလေးဟာကို ဖေဖေပြန်နမ်းမယ်… ရှူး… မွှေးလိုက်တာကွာ…”
“အိုး… ဖေဖေ… ဟင့်… မီးငရဲကြီးတော့မှာပဲ… ဟင်း… ညက အဲ့လိုနမ်းမှာစိုးလို့ ချက်ထိုးထားတာကို… ဟင့်….”
“ဒီလိုလား… ကြီးပါဘူးကွာ… ဖေဖေက ချစ်လို့နမ်းတာပဲ… ဖေဖေ့မီးလေးကို အချစ်ဆုံးမို့ တစ်ကိုယ်လုံးကို နမ်းချင်တာ… ရွှတ်… ရှူး… ရွှတ်… ရွှတ်… နမ်းလို့ကောင်းလိုက်တာ…”
“ဟင့်… ဖေဖေရာ…”
သမီးလေးက ကျုပ်ခေါင်းကို တွန်းဖယ်ဖို့ ကြိုးစားနေပေမယ့် အထမမြောက်ပါ။
“ပေါင်ကားပေးကွာ… ရွှတ်… ရွှတ်…”
“အာ… တော်ပီကွာ… နော် ဖေဖေ… ဟင့်…”
“ပေါင်လေးကားပေးပြီးရင် တော်ပြီကွာ… ရှုး.. ရွှတ်… ရွှတ်…”
သမီးလေးက သူ့ပေါင်လေးကို မသိမသာဟပေးပြီး ခါးလေးက ကော့တက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ သမီးအဖုတ်လေးကို ထမိန်တစ်ထပ် အတွင်းခံတစ်ထပ် ခံနေတာကိုပဲ နှာခေါင်းနစ်မတတ် ဖိနမ်းပစ်လိုက်တယ်။ သမီးလေးရဲ့ ပေါင်တံလေးတွေတောင် တဆတ်ဆတ် တုန်နေတယ်။
“ဟင့်… တော်ပြီနော်… ဖေဖေ… ဖေဖေ… မတော်ရင် ညကျ ချက်ထိုးထားမှာ…”
ဒီတော့မှ ကျုပ်လဲ နမ်းနေတာကိုရပ်ကာ ထရပ်လိုက်ပြီး သမီးလေးရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ရင်ခွင်ထဲမှာ တင်းတင်းဖက်ထားကာ သမီးလေးရဲ့ငယ်ထိပ်ကို ငုံ့နမ်းနေမိတယ်။ သမီးလေးကလဲ ကျုပ်ခါးကိုတင်းတင်းဖက်ထားရင်း ရင်ခွင်ထဲမှာ ပါးလေးအပ်ထားတယ်။ ကျုပ်တို့သားအဖ ရင်တွေခုန်နေတာမှ တစ်ဒိုင်းဒိုင်းပဲ။
“ဖေဖေ့မီးလေးကို ဖေဖေချစ်လိုက်တာကွာ… ဘယ်လိုချစ်မှန်းကို မသိဘူး… ညကျ  ချက်မထိုးထားနဲ့နော်… သိလား…”
“အင်းပါ… ညကျဖေဖေလာခဲ့နော်… မီး ဖေဖေ့ကို ပြောစရာရှိတယ်… မီးသွားတော့မယ်… ဖေဖေပဲ မေမေ့ကို အပြင်လွှတ်လိုက်တာမလား…”
“ဟီး…”
ကျုပ် သွားဖြီးပြီး ပြုံးပြလိုက်တော့ သမီးလေးက ကျုပ်ကို မျက်စောင်းထိုးတယ်။ ချစ်သူစုံတွဲတွေလိုပါပဲ  ပြီးတော့ ခြေဖျားလေးထောက်ပြီး ကျုပ်ပါးကို ရွှတ်ခနဲနမ်းတယ်။
“ရွှတ်… ရွှတ်… မေမေပြန်လာတော့မယ်ထင်တယ်… မီးကိုလွှတ်ပေးတော့နော်…”
“ရွှတ်… ရွှတ်… ရွှတ် အင်းပါ မီးလေးကို အရမ်းချစ်တယ်…”
ကျုပ် သမီးလေးရဲ့ မော့ထားတဲ့ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး အနမ်းတွေ ကျဲချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှာ ဖက်ထားတဲ့လက်ကို ဖြည်ပေးပြီး သမီးလေးရဲ့ လက်ဖဝါးလေးနှစ်ခုကို ကျုပ်လက်တွေနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ သမီးလေးက ရွှန်းလဲ့တဲ့မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးနဲ့ ကျုပ်ကို ကြည့်နေတယ်။ သမီးလေးရဲ့ မျက်ဝန်းလေးက တောက်ပနေတာပဲ။
“ဖေဖေ… အပေါ်ထပ်ကို ချီပြီးပို့ပေးမယ်လေ…”
“ဟင့်အင်းကွာ… မေမေရောက်လာပြီး မြင်သွားမှာစိုးတယ်… ဒီမှာပဲနေခဲ့ပြီး မေမေ့ကိုစောင့်နေ… လိမ္မာတယ်နော် ဖေဖေ…”
“အင်းပါ… မီးလေးကိုချစ်လို့ မီးလေးစကား နားထောင်ပါ့မယ်…”
သမီးလေးက ပါးချိုင့်လေးနှစ်ဖက် ခွက်သွားအောင်ပြုံးလိုက်တော့ ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ။ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ ရင်ခုန်သံလေးနဲ့အတူ အချစ်နွေးနွေးလေးတွေ စီးဆင်းသွားတယ်။ သမီးလေးကို လက်လွှတ်ပေးလိုက်တော့ သမီးလေးက သူ့ကျောပိုးအိတ်လေးကိုကောက်ယူပြီး လှည့်ထွက်ကာ အပေါ်ထပ်တက်သွားတယ်။ ကျုပ် သမီးလေးရဲ့ ကျောပြင်ကို ငေးကြည့်မိတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ ကျုပ် သမီးလေးရဲ့ ပွင့်ဖူးစ တင်ဝိုင်းဝိုင်းလေးကို မကြည့်မိတော့ဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျုပ် သမီးလေးကို ရင်အေးကို ချစ်တုန်းကလိုပဲ ချစ်မိသွားတာ သိလိုက်ရလို့ပဲ။ သမီးလေးအဖုတ်ကို အတင်းနမ်းခဲ့မိတာ နောင်တရမိတယ်။ ကျုပ် တနှာဆိပ်က ငယ်ထိပ်ဆီ ရောက်နေခဲ့တာ။ သမီးလေးက ကျုပ်ကို တနှာရူးဆိုပြီး အထင်လွဲသွားမှာကိုတောင် ကြောက်မိလာတယ်။ ကျုပ်နဲ့ရင်အေး ချစ်သူဖြစ်တော့လဲ ချိန်းတွေကြရင်း နှစ်ယောက်သား အထိအတွေ့မှာ မလွန်ဆန်နိုင်တော့ဘဲ လိုးကြဖို့က အချိန်တစ်ခုတော့ ပေးခဲ့ရသည်လေ။ အခုတော့ ကျုပ်က သမီးလေးကို ချစ်ခွင့်မပန် ကျုပ်ကို ချစ်မချစ်တောင် မသေချာသေးဘဲ တော်တော်လေးကို နယ်ကျွံနေခဲ့ပြီလေ။ သမီးလေးက ကျုပ်လုပ်သမျှကို အကုန်ကြည်ဖြူနေခဲ့တော့ အခုအချိန်မှာလဲ သမီးလေးကို ပြောပြရမှာ ခက်နေပြီ။ သမီးလေးက ငယ်သေးတော့ အချစ်ရဲ့နက်ရှိုင်းမှုတွေကို နားလည်နိုင်ပါ့မလား။ သမီးလေးကို လိုးပြီးမှ ချစ်ပြီး စွဲလန်းတာထက်၊ ချစ်ပြီးမှ လိုးပြီးစွဲလန်းချင်သည်။ ဒါက လုံးဝမတူဘူးမလား။ ကျုပ်အတွေးတွေလွန်နေတုန်း တံခါးဖွင့်သံကြားလို့လှည့်ကြည့်တော့ ယောက္ခထီးကြီးနေသွားတဲ့ အောက်ထပ်အိပ်ခန်းထဲက ထွက်လာတဲ့ ရင်အေးကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ သြော်… ရင်အေးက ဒီအခန်းထဲကနေ အသံမထွက်ဘဲ ကျုပ်တို့သားအဖကို ချောင်းကြည့်နေခဲ့တာကိုး။