အိမ်သူဖန်ဆင်းသော ကျွန်ုပ်၏ကမ္ဘာသစ် (အပိုင်း ၁)

(အခန်း ၁/၁)

ကျုပ်နာမည် ကိုတေဇာပါ။ တကယ်တော့ ဦးတေဇာလိုခေါ်ရင်တောင် စိတ်ဆိုးလို့မရတဲ့ အရွယ် ရောက်နေပါပြီ။ ကျုပ်အိမ်မှာ ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ ဇနီးချောလေး ရင်အေးအပြင် ယောက္ခထီးကြီးပါနေတယ်။ ကျုပ်ရဲ့သမီးလေး ခင်မွှေးလွန်းတောင်မှ အလယ်တန်း တက်နေပြီပေါ့။ ကျုပ်အဖေကတော့ မရှိတော့ဘူး။ ကျုပ်အမေကတော့ သူ့အိမ်မှာပဲ ကျုပ်အစ်မလင်မယားနဲ့အတူနေတယ်။ ကျုပ်အစ်မ သူဇာနဲ့ ညီမလေး မူယာ တောင်မှ အိမ်ထောင် အသီးသီးကျလို့ ကျုပ်အစ်မမှာ သားလေးတစ်ယောက် ရနေပြီ။ ညီမလေးကတော့ အိမ်ထောင်ကျတာ သိပ်မကြာသေးပါဘူး။ ကျုပ်တို့လဲ သာမာန်မိသားစုတွေလို ရိုးရိုးတန်းတန်းဖြတ်သန်းခဲ့ကြပြီး၊ ကျုပ်ချစ်တဲ့ ရင်အေးရဲ့ အပျိုပန်းကိုလဲ ကျုပ်တို့ သမီးရည်းစားဘဝမှာပဲ ဆွတ်ခူနိုင်ခဲ့တယ်။ ဘာလို့ကျုပ် အသေအချာပြောနိုင်ခဲ့လဲဆို ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ ရင်အေးလေးနဲ့ ကျုပ် ချစ်သူဖြစ်ပြီး ၃လအကြာမှာပဲ ကျုပ်ရောသူပါ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လွန်ကျူးခဲ့ကြတယ်။ သူအပျိုမှေးကို ထိုးဖောက်ခွင့်ရခဲ့တယ်။ အဲဒီ တစ်ကြိမ်မှာပဲ မူလက လုပ်ဖို့မရည်ရွယ်ထားတာမို့ ကျုပ်ချစ်တဲ့ ရင်အေးလေးနဲ့ ကျုပ် အကာကွယ်မဲ့ လိင်ဆက်ဆံခဲ့ကြတယ်။ ကျုပ်လဲ မလွန်ဆန်နိုင်တဲ့ ခံစားချက်တွေကြောင့် သူ့ကိုယ်ထဲအထိ သုက်ရည်တွေပန်းထွက်ကာ နှစ်ဦးသား အတူ ကာမပန်းတိုင်ကို ရောက်ရှိကြတယ်။ အဲ့ဒီနေ့လူချင်းမခွဲခင် ကျုပ်ကိုယ်တိုင် ရင်အေးကို အရေးပေါ်တားဆေး တိုက်ခဲ့ရသေးတာပေါ့။ အစရှိ နောင်နောင် ဆိုသလို၊ ကျုပ်နဲ့ရင်အေးဟာ ချိန်းတွေ့တိုင်းမှာ လိုးဆော်ဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။ ကျုပ်သေချာသိလိုက်တာက ကျုပ်ချစ်သူ ရင်အေးဟာ ကျုပ်နဲ့ အပြင်ဆက်ဆံရေးမှာရော အိပ်ရာပေါ်က ဆက်ဆံရေးမှာပါ အပေးအယူမျှတယ်ဆိုတာပါပဲ။ ကျုပ်လိုချင်တာကို သူက ဘယ်တော့မှမငြင်းသလို သူ့ဆန္ဒတွေကိုလဲ ကျုပ်ပြည့်ဝအောင် ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ခဲ့တယ်။ ကျုပ်တို့ တွေ့ပြီး ကိုယ်စီခွဲခွာလို့ အိမ်ပြန်ရတော့မယ့်အချိန်တိုင်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မက်မောတမ်းတတဲ့စိတ်နဲ့ နောက်တစ်ကြိမ် တွေ့ကြဖို့ ဆန္ဒစောနေတတ်ကြပြီး၊ ကိုယ်စီအခြေကျရင် လက်ထပ်ဖို့သာ စိုင်းပြင်းနေခဲ့ကြတယ်။ တကယ်လဲ ကျောင်းပြီးတဲ့နောက် ကျုပ် လုပ်ငန်းအခြေကျတာနဲ့ သူ့မိဘတွေဆီမှာ ကျုပ်မိဘတွေကို အပူကပ်လို့ သူ့ကိုတောင်းရမ်းလက်ထပ်ခဲ့တယ်။ ရင်အေးဟာ တစ်ဦးတည်းသော သမီးဖြစ်တာကြောင့်မို့ ကျုပ်ပါ သူ့မိဘတွေနဲ့အတူ လိုက်နေခဲ့တာ အခုထိပေါ့။ ကျုပ်ဇနီးလေးရင်အေးနဲ့ ကျုပ်ဟာ အချိန်မှန် လူမှန် နေရာမှန်လို့ဆိုရမလား၊ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်သိပ်ချစ်ကြပြီး အပြန်အလှန် နားလည်မှုနဲ့၊ လေးစားမှုလဲရှိတာကြောင့် အိမ်ထောင်ရေးမှာ ပြဿနာရယ်လို့ ကြီးကြီးမားမားမရှိဘဲ အရာရာ အဆင်ချောခဲ့တယ်လို့ ဆိုရမယ်။ သူ့အမေကြီးကတော့ အိမ်ထောင်သက် ၇ နှစ်၊ ကျုပ်သမီးလေး ၅ နှစ်သမီးမှာပဲ ဆုံးပါးသွားခဲ့တော့တယ်။ ကျုပ်လဲ မိဘရင်းသဖွယ် စောင့်ရှောက်ပါလျှက်ကနေပဲ မတတ်သာဘဲ လက်လျော့ခဲ့ရတယ်။ အခုတော့ ကျုပ်ယောက္ခထီးကြီးပဲ အိမ်မှာကျန်ခဲ့တာပေါ့။

ဒီနေ့ ကျုပ် အလုပ်မှာ ပရောဂျက်(Projet) တစ်ခု ကျုပ်ဦးဆောင်ပြီးလုပ်တာ အဆင်ပြေသွားလို့ ကျုပ်ပျော်ပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်။ သေချာပါက် ကျုပ်ဒီနှစ်ကုန်ရမယ့် ဘောနပ်စ်(Bonus)မှာ သိန်းဆယ်ဂဏန်း ထပ်ပေါင်းရတော့မှာလေ။ ကျုပ် ပျော်ရွှင်စွာပဲ အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ရုံးကဖယ်ရီကားကို အိမ်ကိုလိုက်မောင်းပို့ခိုင်းလိုက်တယ်။ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့လဲ ကျုပ်ရဲ့ ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးကိုလဲ အံ့သြသွားအောင်လုပ်ချင်တာမို့ အသံမပေးဘဲ ကျုပ်မှာရှိတဲ့ သော့အပိုနဲ့ ခြံတံခါးဖွင့်ကာ အိမ်သို့လှမ်းလာတဲ့ခြေလှမ်းတွေဟာ တက်ကြွစွာနဲ့ပေါ့။ စိတ်ကူးထဲမှာလဲ ကျုပ်ဇနီးလေးကို ဝတ်ကောင်းစားလှလေးတွေ ဝယ်ပေးမယ်၊ ကျုပ်သမီးလေး လိုချင်တာလဲ ဝယ်ပေးမယ်၊ ကျုပ်အမေကိုလဲ သုံဖို့စွဲဖို့ ငွေအချို့ သွားကန်တော့မယ်။ ကျုပ်ယောက္ခထီးကြီး လိုတာသုံးရအောင်လဲ မိန်းမဆီကနေ တစ်ဆင့် ပေးခိုင်းမယ်။ ဒီလို စိတ်ကူးယဉ်လာခဲ့တာပေါ့။ အိမ်ပေါက်ဝရောက်တော့ ဘာမှထူးခြားတာမရှိ။ ထုံးစံအတိုင်း ဒီအချိန်က ကျောင်းဖွင့်ရက်မို့ သမီးလေးက ကျောင်းသွားနေပြီလေ။ ယောက္ခထီးကြီးလဲ အိပ်နေမလားဘဲ။ အဆင်သင့်ရင် ကျုပ်ရဲ့ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးနဲ့ တစ်ချီတစ်မောင်း ကောင်းကောင်းနှပ်လို့ရမယ်လေ။ ကျုပ် ဧည့်ခန်းကိုဖြတ် တဲ့အချိန် ဘယ်သူမှရှိမနေဘူး။ ကျုပ်ဇနီး မီးဖိုခန်းမှာရှိနေမလားသွားကြည့်ပေမယ့် ရှိမနေဘူး။ ဒါနဲ့ ရင်ထဲမှာ ကျိတ်ပြီးပျော်သွားတယ်။ ကျုပ်မိန်းမ အခန်းထဲမှာ နေ့လည်နေ့ခင်း တစ်ရေးတမော အိပ်ပြီး အနားယူနေပုံပဲ။ ဟန်ကျပြီလေ။ ဟိဟိ။ ဒါနဲ့ ကျုပ်လဲ အပေါ်ထပ် တက်သွားလိုက်တယ်။ ကျုပ်တို့လင်မယား အိပ်ခန်းထဲမှာတော့ ကျုပ်ဇနီးလေး ရှိနေမှာပဲ။ အခန်းတံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တယ်။ အခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှမရှိ။ ဟာကွာ။ စိတ်တောင် နည်းနည်းညစ်သွားတယ်။ ကျုပ်က ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးနဲ့ ချစ်ပွဲဝင်ချင်နေတာလေ။ ကျုပ်ရဲ့ အပျော်တွေ မျှဝေရင်း ကြည်ကြည်နူးနူးနဲ့ ချစ်တလင်းခေါ်ချင်တာ။ ဒါနဲ့ ကျုပိမိန်းမများ ရေချိုးနေမလား၊ အိမ်သာများ တက်နေသလား အတွေးပေါင်းစုံနဲ့ အောက်ထပ်ကို ပြန်ဆင်းခဲ့တယ်။ ကျုပ်ဇနီး အပြင်မသွားတာတော့ သေချာတယ်။ ဘာလို့လဲဆို အိမ်ပေါက်ဝမှာ မိန်းမနဲ့ ယောက္ခထီးရဲ့ ဖိနပ်တွေမြင်တွေ့ခဲ့ရသလို မိန်းမ အပြင်ထွက်ရင် စီးလေ့ရှိတဲ့ ဖိနပ်တွေကိုလဲ ဖိနပ်စင်ပေါ်မှာ အစီအရီ မြင်တွေ့ပြီးပါပြီ။ ဒါဆို သူ့အဖေများ နေမကောင်းလို့ ပြုစုနေသလား။ ပျော်ရွှင်တဲ့အတွေးကနေ စိတ်ပူတဲ့ အတွေးဆီ ပြောင်းလဲသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ အောက်ထပ်က ယောက္ခထီးအခန်းဆီ သွားလိုက်တယ်။ ပိတ်ထားတဲ့ အခန်းတံခါးကို ခေါက်ဖို့ ဟန်ပြင်လိုက်စဉ်မှာပဲ
“ကောင်းလိုက်တာ… ဖေဖေရယ်… ”
ဒါ… ကျုပ်ရဲ့ ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးရဲ့ အသံ။
“အင်း…. ဖေဖေလဲ… အရမ်းကောင်းတယ်… ဒါပေမယ့်… ဖေဖေ့… စိတ်ထဲ မကောင်းဘူးသမီးရယ်…. ”
“ဘာလို့လဲ… ဖေဖေ…. ”
“တစ်ကယ်ဆို… မောင်ဖိုးတေက… ဖေဖေ့အပေါ်ရော… ဆုံးသွားတဲ့ သမီးမေမေ့အပေါ်မှာရော… မိဘရင်းသဖွယ်… မငြိုမငြင်… စောင့်ရှောက်ခဲ့တာဆိုတော့… သူ့အပေါ်… မတရားဘူးလို့… ခံစားမိတယ်…. ”
ကျုပ်ရဲ့ အခန်းတံခါးကို ခေါက်မယ့်လက်တွေ တုန့်ဆိုင်းသွားရတယ်။ စိတ်ဆိုးတာထက် အံ့သြတာ ပိုများမယ် ထင်တယ်။ စကားအသွားအလာအရ ကျုပ်ချစ်ဇနီးလေးက သူ့အဖေအရင်းနဲ့ ကျုပ်ကွယ်ရာမှာ ဖောက်ပြန်နေတာ။ သူစိမ်းတစ်ယောက်နဲ့ ဖောက်ပြန်နေတာဆိုရင် ကျုပ်ပြဿနာရှာဖို့၊ ပွဲကြမ်းဖို့ ဝန်မလေးပေမယ့် အခုဟာက ကျုပ်အပေါ် မှီခိုနေရှာတဲ့ သက်ကြီးရွယ်အို ကျုပ်ယောက္ခထီးကြီးနဲ့ဆိုတော့ ကျုပ် တွေဝေသွားတယ်။
“”အင်းပါဖေဖေရယ်… အဲ့ဒါကြီးကို… စိတ်ထဲအရမ်းခံစားမနေပါနဲ့… သမီးလဲ… ကို့အပေါ် အပြစ်ရှိသလိုခံစားမိပါတယ်… တစ်ချိန်မှာ… ကို့ကို… ဝန်ချတောင်းပန်ပြီး…. ကိုပေးတဲ့အပြစ်တွေကို… ခံယူနိုင်ဖိ့လဲ…. ကြိုးစားနေပါတယ်…. ဖေဖေ့ကို… သမီးဘက်ကပဲ စခဲ့တာမို့…. ဖေဖေ့အပြစ်… လုံးဝမဖြစ်စေရပါဘူး…. ”
“သမီးလေးရယ်…. သမီးကို… မောင်ဖိုးတေက…. ပုံမှန်မဆက်ဆံပေးလို့များ… ဖေဖေ့ဆီ…. နေ့တိုင်းနီးပါး…. လာနေတာလား…. ”
“မဟုတ်ဘူး…. ဖေဖေ… ကိုက… သမီးကို… အိမ်ထောင်ရေးသာယာမှု… အပြည့်အဝပေးပါတယ်… အလိုးလဲသန်တယ်…. သူ့လီးကလဲ…. ဖေဖေ့ထက်အပုံကြီးကြီးတယ်… လိုးရင်လဲ… သမီးကို အထွတ်အထိပ် အကြိမ်ကြိမ်ရောက်အောင်… လိုးပေးနိုင်တယ်… သမီး… ကို့ကို…. အရမ်းချစ်သလို…. သူ့ရဲ့ အလိုးအညှောင့်တွေကိုလဲ… အရမ်းကြိုက်ပါတယ်… ”
“ဒါနဲ့များ… ဘာလို့…. ဖေဖေနဲ့… အကြိမ်ကြိမ်… လာပြီး… လုပ်နေသေးလဲ… သမီးရယ်…. ”
“”ဒါတော့…. စိတ်ခံစားချက်ပဲဖေဖေ… ပထမတော့…. ဖေဖေက… မေမေ့ကိုတပြီး… ဂွင်းထုနေတာမြင်မိတော့… သနားမိတာရယ်…. ဖေဖေ့လီးကိုမြင်တော့… စိတ်ထဲမှာ…. ထူးဆန်းတဲ့ ခံစားချက်နဲ့… ဖေဖေ့ဆန္ဒတွေကို… ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့မိတာ…. နောက်တော့…. ကိုနဲ့ လိုးရတာက ခံစားချက်တစ်မျိုးနဲ့ ကြိုက်မိသလို…. ဖေဖေနဲ့လိုးရတဲ့…. ခံစားချက်ကိုလဲ…. စွဲလန်းမိတယ်… ဒါကြောင့်လဲ… ကိုမရှိတဲ့အချိန်တွေမှာ…. ဖေဖေ့ဆီရောက်ဖြစ်နေတာ…. ”
ကျုပ်လဲ ကျုပ်မိန်းမနဲ့ သူ့အဖေ ဘယ်လိုပုံစံ ဖြစ်နေသလဲလို့ သိချင်တာနဲ့ တံခါးကို အသာတွန်းကြည့်တော့ တံခါး ဟသွားတယ်။ ကျုပ်မြင်လိုက်ရတာက ကျုပ်မိန်းမနဲ့ သူ့အဖေ ထပ်လျှက်ကနေ ကျုပ်မိန်းမက အပေါ်က၊ သူ့အဖေက အောက်က။ ကျုပ်မိန်းမက ထမိန် ခါးအထိလိပ်ကာ ခါးမှာညှပ်ထားတာမို့ သူ့အဖေလီးက သူ့အဖုတ်ထဲမှာ တပ်လျှက်ပဲ ရှိသေးတယ်။ ရင်အေးရဲ့ အဖုတ်ထဲက လီးရည်ဖြူပျစ်ပျစ်တွေ စိမ့်ကျနေတာတောင် မြင်ရသေးတယ်။ ကျုပ်မိန်းမက သူအဖေကိုယ်ပေါ် မှောက်လျှက် ရင်ဘတ်ပေါ် ပါးအပ်ထားပြီး သူ့အဖေကတော့ သူ့သမီးရဲ့ ကျောပြင်ကို ဖက်ထားရင်း အမောဖြေကာ စကားပြောနေကြပုံပဲ။ ခြံတံခါးကို သော့ခတ်ထားတာမို့ ဧည့်သည်လာရင်တောင် လှမ်းခေါ်ရမှာဆိုတော့ တံခါးကို ချက်ချဖို့ မေ့နေတာထင်တယ်။ ကျုပ်လဲ တံခါးကို ပြန်စေ့လိုက်ပြီး ဝမ်းနည်းစွာပဲ အိမ်အပြင်ပြန်ထွက်ခဲ့မိတော့တယ်။

ပြီးတော့ ဘီယာဆိုင်သွားပြီး ဘီယာသွားသောက်တယ်။ သောက်ရင်းလဲ ဒီကိစ္စကို ဘယ်လိုဖြေရင်းရမလဲလို့ စဉ်းစားတယ်။ ကျုပ်ရဲ့ ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးက ကျုပ်အပေါ် လုပ်ရက်လိုက်တာလို့ တွေးမိရင် ဝမ်းနည်းစိတ်က ကြီးစိုးလာတယ်။ ကျုပ် အိမ်ကဆင်းသွားဖို့စဉ်းစားကြည့်တော့ ကျုပ်သမီးလေး ခင်မွှးလွန်းရဲ့မျက်နှာ ပြေးမြင်မိပြန်တယ်။ ဒီလိုလဲမလုပ်ရက်ဘူး။ သူတို့ပြောစကားအရ ကျုပ်ယောက္ခထီးက ဆုံးသွားတဲ့သူ့မိန်းမကို တ ပြီး အာသာဖြေနေတာကို မြင်သွားရာက ကျုပ်မိန်းမက သူ့အဖေကို သနားပြီး လုပ်ပေးခဲ့တာတဲ့။ အဖေကို အဖုတ်နဲ့ ကျေးဇူးဆပ်လိုက်တာပေါ့။ အခုတော့ သူ့အဖေလီးနဲ့ အလိုးခံရတာကို စွဲနေပြီတဲ့။ အပြင်လူလဲမဟုတ်၊ အဖေအရင်းနဲ့ လိုးခံရတာကို စွဲနေသတဲ့။ ကျုပ်စဉ်းစားရင်း ရင်ထဲတောင် တုန်တယ်။ သူ့အဖေကဖြင့် အသက် ၆၀ ကျော်နေပြီ။ တစ်နေ့ကို တစ်ချီ နှစ်ချီထက် ပိုလိုးနိုင်မယ်မထင်။ လီးကလဲ ကျုပ်ထက်သေး သေးတယ်။ ဘာများစွဲမက်စရာရှိလို့လဲ။ ကျုပ်ဘက်က သေချာတာ တစ်ခုက ကျုပ်ဇနီးလေး ရင်အေးနဲ့ ကျုပ်သမီးလေး ခင်မွှေးလွန်းကို အရမ်းချစ်တာမို့ ဒီမိသားစု အသိုက်အမြုံလေးကို မပျက်စီးစေလိုပါ။ ဒါဆို ကျုပ်မိန်းမကို ကျေးဇူးသိတတ်တဲ့ သမီးလေးလို့ သဘောထားပြီး ခွင့်လွှတ်ပေးလိုက်ရမှာလား။ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ အဖြေရှာမရ ဝမ်းနည်းနေမိတာတော့ သေချာတယ်။ အပြင်ပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်တော့ အတော်မှောင်နေပြီ။ ကျုပ် ဘေးလွယ်အိတ်ထဲက အသံပိတ်ထားတဲ့ ဖုန်းကိုထုတ်ကြည့်တော့ မိန်းမ ကျုပ်ကို ဖုန်းတွေ ခေါ်ထားတာမှ မစ်စ်ကော (miss call) တွေ အများကြီး။ ကျုပ်လဲ ပြန်မှပဲလို့တွေးပြီး ကျသင့်ငွေကိုရှင်းကာ ဆိုင်ထဲကနေ ဒယီးဒယိုင်နဲ့ ထွက်တယ်။ တက္ကစီ တစ်စီးငှားပြီး အိမ်ကိုပြန်ခဲ့တော့တယ်။ အိမ်ရှေ့ ကားထိုးရပ်တာနဲ့ ကျုပ်ဇနီး ရင်အေးက အပြေးတပိုင်း ထွက်လာပြီး ခြံတံခါးဖွင့်ကာ ကျုပ်ကိုတွဲတယ်။
“ကိုရယ်… အဲ့လောက်တောင်မူးလာတာလား…. သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ သောက်မယ်ဆိုလဲ…. ဖုန်းဖြေလိုက်ရောပေါ့…. အေးဖြင့်…. စိတ်ပူလိုက်ရတာ… ”
ကျုပ်လဲ စိတ်ပူတဲ့လေသံနဲ့ မေးတဲ့စကားကို ပြန်မဖြေဘဲ သူ့ပခုံးကို ဖက်ထားရင်း အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။
“ကို… အေးက… ကိုနဲ့ထမင်းစားဖို့စောင့်နေတာ…. ထမင်းလေး… တစ်လုတ်နှစ်လုတ်… ဝင်သလောက်စားလိုက်အုံးနော်…. အေး… ခွံ့ကျွေးမယ်….  ”
ကျုပ်မိန်းမ ရင်အေးက အဲ့လိုဗျ။ ကျုပ်ကို ထမင်းလက်ဆုံစားဖို့ အမြဲစောင့်နေတတ်သူ။ ကျုပ်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ သောက်လို့ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ သောက်လို့ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အိမ်ပြန်နောက်ကျရင်တောင် သူက ထမင်းလက်ဆုံစားဖို့ စောင့်နေတတ်သူ။ ကျုပ်ကလဲ မူးလာပြီး ဗိုက်မဆာရင်တောင် သူစိတ်ကျေနပ်အောင် ထမင်းကို ဝင်သလောက်လေး လင်မယားနှစ်ယောက် အတူ လက်ဆုံစားပေးရတယ်။ အရင်က ဒီလောက်ထိတော့ မမူးပါဘူး။
“ကို… အိပ်ချင်ပြီ…. မစားတော့ဘူး… ”
မိန်းမ ဘာမှတော့မပြောဘူး။ ကျုပ်ကို အပေါ်ထပ်တွဲပို့တယ်။ သမီးလေးက အိပ်နေပြီနဲ့တူပါရဲ့။ မိန်းမက ကျုပ်ကို ခုတင်ပေါ် ထိုင်စေပြီး ကျုပ်ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ကာ ချွတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကို ခုတင်ပါ်လှဲချကာ ကျုပ်ရဲ့ ဘောင်းဘီ ခါးပတ်ကိုဖြုတ်ကာ ဘောင်းဘီချွတ်ပေးတယ်။ ကျုပ် မူးတာ ခေါင်းတောင်မထောင်နိုင်ဘူး။ မိန်းမကိုကြည့်တော့လဲ ကျုပ်ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပေးရင် မျက်နှာက ငိုမဲ့မဲ့နဲ့ မျက်ရည်က ဝဲလို့။
“ကိုရယ်… ဘာလို့… ဒီလောက်မူးအောင်…. သောက်လာရတာလဲ…. အလုပ်အဆင်မပြေလို့လား…. ဟင့်…. ”
ကျုပ်လဲ မျက်ရေအဝဲသားနဲ့ ရေရွတ်သလို ပြောနေတဲ့ မိန်းမကို သနားနေမိသလို ကျုပ်ရင်ထဲက သူ့ကြောင့်ဝမ်းနည်းနေတဲ့စိတ်ကလဲ မပျောက်တာကြောင့် ချာချာလည်နေတဲ့ ခေါင်းနဲ့အတူ ရင်ထဲမှာပါ ချာချာလည်နေတယ်။ ဘောင်းဘီချွတ်ပေးပြီးတော့ မိန်းမက အောက်ထပ်ကို ခပ်သုတ်သုတ်လေး ဆင်းသွားပြီး သိပ်မကြာခင် ရေဇလုံတစ်လုံးနဲ့ သဘက်လေးတစ်ထည်ပုခုံးပေါ်တင်လျှက်ပြန်တက်လာတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံး မျက်နှာနဲ့ ပေါင်ကြားနဲ့ ဂွေးစိပါမကျန် ရေပတ်တိုက်ပေးတယ်။ အရင်ကဆို ကျုပ်မူးလာရင် ဒီလောက်ထိမမူးတော့ ရေအရင်ချိုးပြီးမှ မိန်းမနဲ့ထမင်းလက်ဆုံစားကာ အိပ်ယာဝင်ကြတာကိုး။ အိပ်ယာထဲမှာ မိန်းမနဲ့ တွတ်တီးတွတ်တာလေးတွေပြောပြီး �တစ်ချီတစ်မောင်းတော့ လိုးလိုက်ကြသေးတာ။ ရေပတ်တိုက်ပေးပြီးတော့ သဘက်အခြောက်နဲ့ ပြောင်အောင်လိုက်သုတ်ပေးပြီးမှ ကျုပ်ကို စွပ်ကျယ်နဲ့ ပုဆိုးတစ်ထည် ဝတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုယ်ကို ခုတင်ပေါ်မှာ နေရာချပေးပြီးမှ ခြင်ထောင်ချပေးကာ ခုနက ယူလာတဲ့ပစ္စည်းလေးတွေ ပြန်သယ်ပြီး အခန်းပြင်ထွက်သွားတော့ ကျုပ်လဲ မိန်းမ ဒီည ထမင်းစားရင်း ငိုနေမလားလို့ တွေးမိတယ်။ မတတ်နိုင်ဘူး ကျုပ်လဲ သူ့အတွက်နဲ့ ရင်ထဲမှာ အခုအချိန်အထိ ငိုကြွေးနေရတုန်းပဲ။ ချာချာလည်နေတဲ့ ခေါင်းနဲ့အတူ ကျုပ် ဘယ်လိုအိပ်ပျော်မှန်းမသိဘဲ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ မနက်ကျတော့ ကျုပ်နဖူးလေးပေါ် ကျလာတဲ့ အနမ်းလေးကြောင့် နိုးလာခဲ့တယ်။ က​ျုပ် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ ကျုပ်မျက်နှာကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးကြည့်နေရှာ တဲ့ ကျုပ်ဇနီးအချောလေးရဲ့ မျက်နှာလှလှကို မြင်ရတယ်။
“ကိုရယ်…. ညက…. ဘာလို့…. အဲ့လောက်မူးအောင်သောက်ရတာလဲ… အလုပ် အဆင်မပြေလို့လား….. ”
“အင်း…. ”
“နောက်ကို…. အဲ့လောက်…. ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်…. မူးအောင်မသောက်ပါနဲ့လား… ကိုရယ်… ကိုအဲ့လောက်… လူမှန်းမသိအောင်… မူးနေတာကိုမြင်ရတာ…. အေးရင်ထဲမှာ… ဝမ်းနည်းတယ်…. သိလား…. ဘာအခက်အခဲပဲရှိရှိ… အေးနဲ့တိုင်ပင်ပေါ့ကိုရယ်… ဒီလင်မယားပဲရှိတဲ့ဟာ… အတူရင်ဆိုင်မှာပေါ့… ”
ပြောပြီး ကျုပ်ရင်ထဲကို တိုးဝင်ဖက်တွယ်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ အလိုက်သင့်ပြန်ဖက်ထားမိတယ်။ ကျုပ် သိပ်ကို ချစ်မြတ်နိုးရတဲ့ ကျုပ်ဇနီးမလား။ ရင်ထဲက ဝမ်းနည်းကြေကွဲမှုလေးတွေ မပြေပျောက်သေးလို့ စကားသံက အသက်မပါသလို ဖြစ်နေပေမယ့် အခုလို ရင်ထဲမှာ ထွေးပွေ့လိုက်ရတော့လဲ နွေးထွေးမှုလေးကို ခံစားရတယ်။ ဒီလို ကျုပ်အပေါ် ချစ်ခင်ကြင်နာတဲ့ ကျုပ်ဇနီးလေးကို အဆုံးရှုံးမခံနိုင်တာလဲ ကျုပ်ရဲ့ မှန်သောသစ္စာပါ။ ပြီးတော့ ရင်အေးက ကျုပ်မျက်နှာကို အနမ်းတရှုံ့ရှုံ့ပေးရင်း
“ကို… အလုပ်မှာ… ဘာအဆင်မပြေလို့လဲဟင်…. အေးကိုပြောပြပါလား…. ”
“ဒီလိုပါပဲ… အလုပ်ကိစ္စပါပဲ… ”
“အင်းပါ… ကိုမပြောပြချင်ရင်လဲ…. အေး… အတင်းမမေးတော့ပါဘူး…. ကို့ကို…. စိတ်ဖိစီးမှုသက်သာအောင်…. အေး လုပ်ပေးမယ်…. ”
ပြောပြီး ကျုပ်ဇနီးရင်အေးက ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ခနဲ နမ်းပြီး ထထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်ချပြီး ကျုပ်လီးကိုလှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ ကျုပ် ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးရဲ့လက်ကို ပြန်ဆွဲယူလိုက်ရင်း။
“ကိုစိတ်မကြည်လို့…. မလုပ်ချင်ဘူး… နော်… အေး… ”
“အင်းပါ… ကိုစိတ်မပါရင်လဲ…. ထားလိုက်ပါ…. ”
ကျူပ်ချစ်ဇနီးလေး မျက်နှာ ညှိုးသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ စိတ်မကောင်းမိပြန်ဘူး။ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲက နာကျင်ဝမ်းနည်းမှူက မပျောက်သေးတော့ စိတ်မပါဘူး ဖြစ်နေတာ။ ဒီလိုငြင်းလိုက်လို့ ကျုပ် သူ့အပေါ် မသတီတာ၊ ရွံရှာတာမျိုးဖြစ်တာမဟုတ်ဘူး။ ကျုပ် သိပ်ချစ်ရတဲ့ ဇနီးလေးအပေါ် စိတ်ထဲကမကြေလည်တဲ့ ခံစားချက်ကြောင့် စိတ်မပါဘူး ဖြစ်နေတာ။ အရင်က ကျုပ်နဲ့သူကြားမှာ ဘယ်သူကပဲ လိုးဖို့ စပါစေ၊ ငြင်းတာမျိုးမရှိခဲ့တာကြောင့်လဲ သူ့မျက်နှာ ညှိုးငယ်သွားတာ။ ချစ်ရတဲ့ ရင်အေးရယ် အခုတော့ ကို့ရင်ကို မအေးစေပါလားကွာ။
“အဲ့ဒါဆိုလဲ … ကို ခဏနေ ရေချိုးလိုက်လေ … အေး မနက်စာသွားပြင်ထားလိုက်မယ်…. ”
ပြောပြီး ခုတင်ပေါ်ကဆင်းကာ ဘီရိုထဲက မီပူထိုးပြီးသား ယူနီဖောင်းတစ်စုံကို ထုတ်ပြီး အသင့်ပြင်ပေးထားခဲ့သေးတယ်။ သူထွက်သွားတော့ ကျုပ်အတန်ကြာ ငိုင်နေမိသေးတယ်။ ပြီးတော့ ရေဆင်းချိုးတယ်။ အိမ်မှာက အောက်ထပ်မှာ ဘုံသုံးတဲ့ ရေချိုးခန်းပဲ ရှိတာကိုး။ ရေးချိုးဆင်းရင်း ကျုပ်မိန်းမကိုကြည့်တော့လဲ ကျုပ်ကို မသိမသာ အကဲခတ်နေသလိုလို။ အဝတ်အစားလဲပြီး ထမင်းစားစားပွဲမှာ မနက်စာစားတော့ ထမင်းကြော်နဲ့ ကျုပ်အကြိုက် လက်ရာဖြင့်ဖျော်ပေးထားသော ကော်ဖီတစ်ခွက်။ ခဏနေတော့ သမီးလေးကို ရေမိုးချိုး၊ ဖြီးလိမ်း အလှပြင်ပေးပြီး ကျူပ်စားနေတဲ့ စားပွဲဆီခေါ်လာတယ်။ သမီးလေးက ကျုပ်နဲ့သူ့အမေ ကြားကခုံမှာထိုင်တော့ ကျုပ်ယောက္ခမကြီးက ကျုပ်တို့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ထိုင်တယ်။ အားလုံးကို မနက်စာချပေးပြီး ကျုပ်မိန်းမပါ အတူဝင်ထိုင်စားကြတယ်။ ချစ်ရတဲ့သမီးလေး ခင်မွှေးလွန်းကို အလိုက်သင့်စကားပြောရင်း စားနေပေမယ့် ကျုပ်မိန်းမကိုယောက္ခထီးကြီးကိုပါ မကြည့်မိဘူး။ စားပြီးတော့ မိန်းမက သမီးလေးကို ကျောင်းသွားဖို့ပြင်ဆင်ပေးရန် အပေါ်ထပ်ကိုခေါ်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ဧည့်ခန်းမှာထိုင်ပြီး အလုပ်ကလာကြိုမယ့်ကားကို စောင့်နေလိုက်တော့တယ်။

(အခန်း ၁/၂)

နောက်ညမှာလဲ ကျုပ်ထပ်မူးပြီးအိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ မနေ့ကလောက်ထိတော့မမူးပါဘူး။ ကျုပ်ပြန်ရောက်တော့ ကျုပ်သမီးလေး ခင်မွှေးလွန်းတောင် အိပ်ပြီပေါ့။ ထုံးစံအတိုင်း ကျုပ်ဇနီးလေး ရင်မအေးစေသော ရင်အေးကလာတွဲတယ်။ ဒီညတော့ သူ့အလိုအတိုင်း ရေးချိုးပြီး ထမင်းအတူစားပေးလိုက်တယ်။ လင်မယားနှစ်ယောက်ရဲ့ လက်ဆုံထမင်းဝိုင်းဟာ အရင်လိုနွေးထွေးမနေဘဲ တိတ်ဆိတ်အေးစက်လို့နေခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်တို့အိပ်ယာဝင်ကြတော့ ကျုပ်ခုတင်ပေါ် ခေါင်းအုံးလေး ကျောမှီပြီးထိုင်နေတုန်း ရင်အေးကလဲ ကျုပ်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ဝင်ထိုင်ပြီး
“ကို… ကိုတခုခုဖြစ်နေတာ… အေးသိတယ်…. အေးကို ဒီလိုအေးတိအေးစက်တော့…. မဆက်ဆံပါနဲ့… ကိုရယ်… အေးမခံစားနိုင်ဘူး…. ”
“မဟုတ်ပါဘူး…. ကို…. အေးကို ချစ်ပါတယ်…. ”
“ကို…. အေးကိုချစ်မှန်း… အေးသိတာပေါ့…. အဲ့ဒါကြောင့်… အေးပိုခံစားရတာ…. ကိုယ်ချစ်တဲ့သူ…. ကိုယ့်အပေါ်… ဒီလိုဆက်ဆံနေတာ…. အရမ်းနာကျင်ရတယ်…. အေးကို… ဘာများ… အလိုမကျတာရှိလို့လဲဟင်…. ”
“မရှိပါဘူး…. ဒီအတိုင်း… အလုပ်မှာ… စိတ်ညစ်လာလို့ပါ…. ”
“မဟုတ်ဘူး ကို… အေးသိတယ်…. ကိုအခုလိုဖြစ်နေတာ… အေးနဲ့ပက်သက်နေတယ်…. ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပါ… ကိုရယ်… အေးကိုမကျေနပ်ရင်… ဆူချင်ဆူ…. ရိုက်ရင်ရိုက်ပါ… ဒီလိုတော့ မဆက်ဆံပါနဲ့နော်… အေး တကယ်ကိုမခံစားနိုင်ဘူး… ”
ပြောနေရင်း ရင်အေးခမြာ မျက်ရည်က တစ်လိမ့်ချင်း လိမ့်ကျလာသည်။ ကျုပ်ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း အသနားခံတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ တောင်းပန်နေရှာတယ်။ အိပ်ပျော်နေတဲ့ အေးရဲ့အဖေနဲ့ ကျုပ်တို့ရဲ့သမီးလေး နိုးကုန်မှာစိုးလို့ အသံကိုထိန်းပြောနေတာ။
“ကိုလဲ…. အေးနဲ့ထပ်တူ… နာကျင်နေရတယ်…. ဒါပေမယ့်…. ”
ကျုပ် ပြောမထွက်ဘူး။ သူတို့သားအဖ ဖြစ်နေကြတာ ကျုပ်မြင်တဲ့အကြောင်း ပြောမထွက်ဘူး။ သူ့ကို ဘယ်လိုစပြောရမှန်းလဲ မသိဘူး။ ကျုပ်လိုလဲ သူ့ကို မနာကျင်စေချင်ဘူး။ အခုလို့ သိပ်ချစ်ကြတဲ့ ကျုပ်တို့ဇနီးမောင်နှံ လျှို့ဝှက်ချက်တစ်ခုကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံး နာကျင်နေရတာကိုလဲ မကြည့်ရက်တော့ဘူး။
“ဒါပေမယ့်… ဘာဖြစ်လဲ ကို… ပြောပါ… အေးကိုချစ်ရင်… ပြောလိုက်ပါကိုရယ်… ”
ကျုပ်လဲ သက်ပြင်းရှည်ကြီးချလိုက်ပြီး
“ဟင်း…. ကို…. ကို…. အေးတို့သားအဖ… ဖြစ်နေတာကို…. မြင်ခဲ့တာ… ”
ကျုပ်ဇနီးရင်အေး ရုတ်တရတ် အံ့သြဆွံ့အသွားတယ်။ မျက်နှာက သွေးဆုတ်ဖြူရော်သွားပြီး ကိုယ်လေးကတုန်ယင်နေတယ်။ ခဏတာ မှင်သက်နေပြီးမှ ကျုပ်ခြေသလုံးကိုဖက်ကာ ကျုပ်ခြေဖမိုးပေါ်မျက်နှာအပ်ပြီး သိမ့်သိမ့်တုန်လျှက် တအိအိနဲ့ ငိုကြွေးနေတော့တယ်။ သူ့မျက်ရည်နွေးနွေးလေးတွေက ကျုပ်ရဲ့ခြေဖမိုးပေါ် စီးကျနေတာကို ခံစားမိနေတယ်။ သူလဲ ပြောစရာစကား မရှိတော့ဘူးနဲ့တူပါရဲ့။ ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ ဇနီးချောလေး ဒီလိုငိုကြွေးနေတာမြင်ပြန်တော့လဲ ကျုပ်နာကျင်နေတာထက်တောင် ပိုနာကျင်ရသလိုပါပဲ။ ကျုပ်လဲ သူ့ခေါင်းကဆံပင်လေးတွေကို အဓိပ္ပါယ်မဲ့စွာ ပွတ်သပ်နေမိပြန်တယ်။
“ကို… ဒီပြဿနာကို… ဘယ်လို �ဖြေရှင်းရမှန်း… မသိဘူး…. ကို့ရင်ထဲမှာလဲ… နာကျင်ရတယ်… ဒါပေမယ့်… အေးကိုချစ်လွန်းလို့… ကို့လိုလဲ… မနာကျင်စေချင်ဘူး…  ”
“အေးကိုသာ… သတ်လိုက်ပါတော့… ကိုရယ်…. ”
“အေးရယ်… ကိုက… အေးကို… နာနာကျင်ကျင်… ပစ်ပစ်ခါခါ… ဘယ်လိုလုပ်ရက်ပါ့မလဲ… ပြဿနာအကြီးအကျယ်တက်ပြီး… မိသားစုကိုလဲ…. မထိခိုက်စေချင်ဘူး…. ”
“ကို… အေးကိုရွံရှာသွားပြီမလား… အေးနဲ့အတူအိပ်ရမှာလဲ… မသတီတော့ဘူးမလား…. ဒီလိုဆိုမှတော့…. အေးဘဝက… သေတာနဲ့ဘာထူးသေးလို့လဲ… ကိုရယ်… ”
“အေးရယ်… ”
ကျုပ်လဲ တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုနေတဲ့ ရင်အေးရဲ့ကိုယ်ကိုယ်ကို လက်မောင်းကနေ ကိုင်ကာ ဆွဲထူတော့ သူက မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲလို့ထင်တယ် ခေါင်းကြီးငုံ့ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့ကိုယ်ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ ဖက်ထားလိုက်တယ်။ သူက ကျုပ်ရဲ့ လည်ပင်းကို ခပ်တင်းတင်းပြန်ဖက်ထားပြီး ဆက်ငိုနေတုန်းပဲ။ ကျုပ် ချစ်ဇနီးလေးရဲ့ ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်ကာ ချော့နေမိတယ်။
“အေးရယ်… မငိုနဲ့တော့ကွာ… အေး မောနေလိမ့်မယ်… ကိုတို့ ဒီကိစ္စကို… အေးအေးဆေးဆေး.. ဖြေရှင်းရအောင်လေ..”
“ကိုရယ်… အေးကို… ကိုစိတ်ကျေနပ်တဲ့အထိ… ရိုက်နှက်ဆုံးမလိုက်ပါလား… အခုတော့… ကိုက… အဲ့လိုမလုပ်တဲ့အပြင်… အေးကိုပါ… ပြန်နှစ်သိမ့်ပေးနေတော့… အေး… ကိုယ့်ကိုယ်ကို… ခွင့်မလွှတ်နိုင်တော့ဘူး…. ”
ကျုပ်လဲ ရင်ခွင်ထဲက ရင်အေးရဲ့ကိုယ်လေးကို ခွာလိုက်ပြီး ကျုပ်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်စေလိုက်တယ်။ သူက ကျုပ်ကိုမကြည့်ဘဲ ခေါင်းငုံ့ရင်းသာ ငိုနေတယ်။ ကျုပ် သူ့မျက်နှာလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ကာ မော့စေလျှက် သူ့မျက်ရည်တွေ လက်မနှစ်ဖက်နဲ့ သုတ်ပေးတော့ ကျုပ်မျက်နှာကို မျက်လွှာအသာဖွင့်လျှက် မရဲတရဲလေး ကြည့်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို အနမ်းတွေပေးချပစ်မိတယ်။ ပြီးတော့မှ
“အေးရယ်… ကိုက… ဘယ်လိုလုပ်အေးကို… နာကျင်အောင်လုပ်ရက်မှာလဲ… အေးအခုလိုမျိုး… ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်တင်ပြီး… ခံစားနေရမှာစိုးလို့… ကိုယ့်ဘာသာ… ကြိတ်မှိတ်ခံစားနေခဲ့တာ… အဲ့လိုကျပြန်တော့လဲ… ကိုတို့လင်မယားဆက်ဆံရေးက… ပုံမှန်မဟုတ်ဘဲ… အတူတူနာကျင်နေကြရတယ်… ကိုက… အရင်လို… ပျော်စရာကောင်းတဲ့… မိသားစု… ဘဝလေးကို… ပြန်လိုချင်တာ… ကိုတို့… အသစ်က ပြန်စဖို့… ဒီညပဲ… အတူတူတိုင်ပင်ပြီး… ကိုတို့ရဲ့နာကျင်မှုတွေ… အဆုံးသတ်ကြမယ်… ပြီးရင်… အရင်လိုမိသားစုလေးအတိုင်း… ပြန်နေကြမယ်လေ… နော်… အေး… ”
“ကိုရယ်… ”
ကျုက်ရဲ့ ချစ်ဇနီးလေးရင်အေးက ကျုပ်မျက်နှာကို အနမ်းမိုး သွန်းဖြိုးပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်က ခုနကအတိုင်း ခေါင်းအုံးခုကာ ပြန်မှီလိုက်ပြီး ပေါင်ကိုဟလိုက်ရင်း
“လာ… ကို့ရင်ခွင်ထဲမှာ… လာနေ… ကိုတို့ဖက်ထားပြီး… ဆွေးနွေးကြမယ်… ”
ကျုပ်ဇနီးလေးရင်အေးကလဲ ကျုပ်ပေါင်ကြား ဝင်ထိုင်ပြီး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ မှီလာတော့ ကျုပ် အလိုက်သင့် ပြန်ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။ သူ့လက်တွေက သူ့ကိုဖက်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်တွေကို ပြန်ဆုပ်ကိုင်လာတော့ ကျုပ်လဲ ပြန်ဆုပ်ကိုင်ရင်း ခေါင်းလေးကိုငုံ့ကာ ချစ်ဇနီးလေးနဲ့ ပါးချင်းအပ်ထားမိတယ်။
“အေး…. ”
“ရှင်… ကို… ”
“အေးရဲ့ကိုယ်လေးကို… ပွေ့ဖက်လိုက်တိုင်း… နွေးထွေးမှုကို ခံစားရတယ်… သိလား… အေးကို… ကို သိပ်ချစ်တာပဲ… အေးကို ဆုံးရှုံးရမှာ… ကြောက်တယ်… ”
“အေးလဲ… ကို့ကိုသိပ်ချစ်တာပဲ…. ကို့ရင်ခွင်ထဲမှာနေရတာ… နွေးထွေးပျော်ရွှင်ရတယ်… အေးချမ်းမှုကိုလဲခံစားရတယ်… ကို… အေးရဲ့မိုက်မှားမှုကို… ခွင့်လွှတ်ပါနော်… အေးလေ… ဖေဖေနဲ့ ထပ်မဖြစ်စေရဘူးလို့… ကတိပေးပါတယ်…”
“”ကိုလဲ… အဲ့လိုဖြစ်စေချင်တာပါ… အေး ကတိတည်မယ်ဆိုတာလဲ… ကိုယုံပါတယ်… ဒါပေမယ့်… ကိုတို့အတွက် ဒါက အဖြေမှန်တော့… မဟုတ်သေး ထင်တယ်… ”
“ဘာလို့လဲ…. ”
“အေးက… အေးအဖေနဲ့လိုးရတာကို… စွဲလန်းနေတယ်ဆိုတာ… အဲ့နေ့က… ကိုယ်ကြားခဲ့တယ်… ”
“အို… ကိုကြားသွားတာလား… ရှက်လိုက်တာကွာ… ”
ပြောရင်း ခေါင်းလေးငုံ့သွားတယ်။ ကျုပ်က လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့ခေါင်းကိုပြန်ဆွဲမော့လိုက်ပြီး ပါးတစ်ခြမ်းကို ဖိနမ်းလိုက်တယ်။
“အေးကရပ်လိုက်ပေမယ့်… အေးစိတ်ထဲမှာ… မြိုသိပ်ပြီး ခံစားနေရတော့မှာ… အေးကို… အဲ့လိုမခံစားစေချင်ဘူး… နောက်ပြီး… အေးရဲ့အဖေလဲ… အေးက ရုတ်တရတ်… သူ့ဆီမလာတော့ရင်… အေးတို့အကြောင်း… ကိုသိသွားတာ ရိပ်မိပြီး… သူလဲ အနေခက်သွားလိမ့်မယ်…. ”
“ဒီတော့…. ”
“ဒီတော့…. ကိုက… အေးတို့သားအဖကို… ကြည်ဖြူပေးလိုက်ချင်တာ… ကိုယ်မသိချင်ယောင် ဆောင်နေပေးလိုက်ချင်တာ… ဒါပေမယ့်… ကိုနားမလည်တာက… အေးဘာလို့… အေးအဖေနဲ့လိုးရတဲ့ ခံစားချက်ကို… စွဲလန်းနေသလဲဆိုတာပဲ… ကို့ကို… ပြောပြပါလား…. အေး အဖေနဲ့… လိုးတဲ့အချိန်…. စိတ်ထဲမှာ… ဘယ်လိုခံစားရလဲဆိုတာ… ”
“ဟာ…. ကိုကလဲ… ”
“ပြောပြပါ… အေးရဲ့… ကိုတကယ်… အေးတို့ခံစားချက်ကို…. နားလည်ပြီး… ကြည်ဖြူပေးနိုင်မှ… ကို့ရင်ထဲမှာလဲ… ဘယ်လိုမှမခံစားရဘဲ…. အရင်လို… ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့… ကိုတို့ရဲ့…. မိသားစုဘဝလေးကို… ပြန်ရမှာလေ… ”
“ဟင်း… အင်းပါ…. အေးပြောပြပါမယ်… အေးက… ဖေဖေ့ကို… သနားလုပ်… လုပ်ပေးခဲ့တာတော့… ကိုသိပြီးပြီမလား…. ”
“အင်း… သူ အေးရဲ့အမေကိုတပြီး…. အာသာဖြေနေတာတွေ့လို့… အေးက… တက်လိုးပေးခဲ့တာမလား…. အဲ့လိုရှင်းရှင်းပြောပါ… အေးရ… ဟင်းဟင်း… ”
အေးက ကျုပ်ကို ပြုံးစိစိနဲ့ မျက်စောင်းလေးထိုးရင်း
“ဟွန့်… အဲ့လိုပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ပြောတာ… ကြားချင်နေတာမလား… ခစ်ခစ်… အင်းပါ…. ပထမဆုံး… ဖေဖေမျက်စိမှိတ်ပြီးအာသာဖြေနေချိန်… ဖေဖေ့လီးပေါ် တက်ခွပြီး… အပေါ်ကဆောင့်လိုးပေးတော့… ဖေဖေ့ကို… သမီးကို… မေမေလို့ပဲ… သဘောထားပေးပါဆိုပြီး… တက်လိုးပေးခဲ့တာ…. ”
“အင်း…. ”
“ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလဲ… မေမေ့ကိုယ်စား… ဖေဖေ့အလိုးကို ခံပေးနေတယ်လို့ပဲ… စိတ်ထဲမှာ တွေးထားတာ…. ဒါပေမယ့်… ကိုယ်တက်လိုးနေတာက… ကိုယ့်အဖေလေ…. ကိုယ့်အဖုတ်ထဲဝင်နေတာက… ကိုယ့်အဖေလီးလေ…. ကိုယ့်ကိုယ်ကို… ညာနေပေမယ့်…. စိတ်ကသိနေတယ်…. ကိုယ့်အဖေလီးနဲ့ အလိုးခံနေရတာမှန်း… စိတ်ကသိနေတော့… ရင်ထဲက… တလှပ်လှပ်နဲ့…. ဘယ်လိုမှန်းမသိတဲ့ခံစားချက်ကြီးက…. တအားလှိုက်မောရတယ်… မျက်စိကိုစုံမှိတ်ပြီး… ဖေဖေ့အပေါ်က… တက်ဆောင့်လိုးနေပေမယ်…. အရမ်းကောင်းနေတာ… ”
ချစ်ဇနီးလေးရင်အေးက သူ့အဖေနဲ့ အလိုးခံရင် ဖြစ်လာတဲ့ခံစားချက်ကို ပြောပြတာ နားထောင်ရင်း လီးက တောင်လာတယ်။ ကျုပ်လက်က မိန်းမပေါင်ကြားကို ထမိန်ခေါက်ထဲကနေ ဝင်သွားပြီး သူ့စောက်ပက်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။
“ဘယ်နေရာကကောင်းတာလဲ… မိန်းမ… ဟင်….  ဒီစောက်ပက်ထဲကကောင်းတာလား…. ဟုတ်လား…  ”
“အင်း… ဟုတ်တယ်…. အဲ့စောက်ပက်ထဲကရော… ဟိုးစောက်ခေါင်းထဲကရော… စိတ်ထဲကခံစားချက်ရော… ကိုယ့်အဖေလီးနဲ့… အလိုးခံရတာကို… အရမ်းကောင်းနေတာ… ”
သူလဲ ပြောပြရင်း စောက်ပက်ပွတ်ပေးတာ ခံနေရတော့ အသက်ရှူသံက ပြင်းလာတယ်။ လက်တစ်ဖက်က နောက်ပြန်ဝင်လာပြီး ကျုပ်လီးကို ဆွနေတယ်။
“အစတော့…. ဘာစကားတစ်ခွန်းမှမပြောကြဘူး…. အခုနောက်ပိုင်းတော့…. ဖေဖေ…. သမီးလေးလို့ခေါ်ပြီး… သားအဖချင်း… လိုးကြတော့တာ…. ”
“ဟင်း… ကြည့်ရတာ… သားအဖချင်း လိုးတာ… အရမ်းကောင်းပုံပဲ…. ကိုနားလည်သလိုလိုရှိပေမယ့်… အပြည့်အဝတော့မဟုတ်ဘူး…. ”
“အင်းပေါ့… ဒါမျိုးက… ကိုယ်တိုင်ကြုံမှသိနိုင်တာလေ…. ဒါမှမဟုတ်… ကိုလဲ… ကို့အမေနဲ့ စမ်းကြည့်ပါလား…. ”
“ဟင်…. ”
ကျုပ်ရင်ထဲ ထိတ်ခနဲတောင်ဖြစ်သွားကာ ရင်းအေးရဲ့စောက်ပက်ကို ထမိန်ပေါ်ကပွတ်ပေးနေတာတောင် ရပ်သွားတယ်။ ပုံမှန်အခြေအနေမှာဆို ဒီစကားဟာ “နင့်အမေ နင်ပြန်လိုးပါလား” ဆိုပြီး ဆဲနေတဲ့အဓိပ္ပါယ် သက်ရောက်စေပေမယ့်၊ သူကိုယ်တိုင် အဖေအရင်းနဲ့ ပြန်အလိုးခံပြီး စွဲလန်းနေတဲ့ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့ဇနီးလေးက ပြောလာတာဆိုတော့ ဒေါသဖြစ်ရမယ့်အစား ရင်ခုန်သွားတာ။
“တကယ်ပြောတာ… ကိုရဲ့… ကိုအမေကလေ…. သိပ်အရွယ်တင်တာ… အခုအချိန်ထိလှနေတုန်း… ကို့အဖေဆုံးတာလဲ… သမီးလေးတစ်သက်ပဲဆိုတော့… ဆာနေရှာမှာ… အသက်အရွယ်နဲ့…. သိက္ခာကြောင့်သာ… သည်းခံနေတာ… ဖြစ်မယ်… ”
ကျုပ်ဇနီးလေးအေးက အမေ့အကြောင်းပြောပြနေတာဆိုတော့ ကျုပ်မျက်လုံးထဲမှာ မေမေ့ပုံရိပ်တွေ တစ်ဝဲလည်လည်နဲ့ ပေါ်လာတယ်။ ဟုတ်ပါတယ်။ မေမေက အခုချိန်အထိ လှနေတုန်း ကိုယ်ခန္ဓာအချိုးအစားကလဲ တောင့်တင်းကာ တင်ကားကား ရင်ထွားထွားနဲ့ အခုလိုမြင်ယောင်ကြည့်တော့လဲ စွဲမက်စရာ။ ဟာ… ငါဘာတွေတွေးနေပါလိမ့်။
“ကို…. ငြိမ်ပြီးဘာတွေတွေးနေတာလဲ… လက်တွေကလဲ ရပ်သွားတယ်… ကိုနော်… ကို့အမေကို မြင်ယောင်နေတာလား…. ခစ်ခစ် ”
ကျုပ်ဇနီးလေးက ဘယ်လိုရိပ်မိသွားတယ်မသိဘူး တည့်တိုးကြီး မေးလာတော့ ကျုပ်အမှန်အတိုင်း ဘယ်ဖြေရဲပါ့မလဲ။
“အာ… မဟုတ်ပါဘူး… ”
“ကိုနော်… အေးကိုကျ…. နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ် မေးပြီး… ကိုကျတော့… ဒါလေးတောင်… အမှန်အတိုင်းမဖြေဘူး…. မရဘူးကွာ… ”
“ဟင်း… …. …. အင်းပါ… ကို… မေမေ့အကြောင်း တွေးမိသွားတာ…. ”
“ခစ်ခစ်… ဒီလိုမှပေါ့ကိုရ… ”
“အေးက… ကို့ကိုစိတ်မဆိုးဘူးလား… ”
“မဆိုးပါဘူး…. ကို့ကိုအေးက… တကယ်ကို… သွေးသားရင်းချင်း လိုးတဲ့အရသာကို… ခံစားကြည့်စေချင်တာ… ဒါမှ… ကိုလဲ စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုမှမနေဘဲ… အေးတို့ကိုလဲအပြည့်အဝ နားလည်ပေးနိုင်သွားမှာ…. ကို့မေမေကို… မြင်ယောင်ပြီး… လိုးချင်သွားတယ် မလား….”
“အာ… ”
သူမေးလိုက်တဲ့အချိန် ကျုပ်လဲ ရင်ထဲလှပ်ခနဲဖြစ်သွားကာ လီးကလဲ ဆတ်ခနဲတုန်ပြီး တင်းသွားတယ်။ ကျုပ်လီးက မယားချောလေးလဲ လက်ဖဝါးနုနုထဲမှာ ဆိုတော့ သိပြီပေါ့ဗျာ။
“ခစ်ခစ်… ကို့လီးကြီးက… ဆတ်ကနဲ တုန်သွားတယ်နော်… ပိုပြီးတော့လဲ… မာလာသလိုပဲ… ခစ်ခစ်… ကိုအမေက… လုံးကြီးပေါက်လှကြီးနော်…. ဖင်ကြီးတွေကလဲတင်းကားပြီး…. နို့တွေကလဲ.. ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွားကြီး…. စောက်ပက်ကြီးဆို… ဘယ်လောက်တောင်… ဖောင်းအိနေလိုက်မလဲ…. အလိုးမခံရတာလဲ… ကြာပြီဆိုတော့… စောက်ပက်က…  ကျပ်ထုတ်နေမှာပဲ… ”
“အေးရာ… ဘာတွေပြောနေတာလဲ… ”
“ဘာတွေမှမပြောဘူး… ကို့ကို အမြည်းကျွေးမယ်…. လာ… ”

(အခန်း ၁/၃)

ပြောပြီး ကျုပ်လက်ဆွဲကာ ဘေးက သူ့ခေါင်းအုံးပေါ် ရင်အေးက ပက်လက်လေးလှဲကာ ထမိန်လှန်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ အရမ်းလိုးချင်နေပြီမို့ ပုဆိုးချွတ်ကာ မိန်းမရဲ့ ပေါင်ကြားဝင်ပြီးနေရာယူလိုက်တယ်။ ရင်အေးက ကျုပ်လီးကိုဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့စောက်ပက်ဝမှာတေ့ပေးရင်း
“သား…. သားက… မေမေ့ကိုလိုးချင်နေတာလား…. ”
“…..”
ကျုပ် ပြန်မဖြေဘဲ လီးကိုမိန်းမစောက်ပက်ထဲ ထိုးထည့်တော့ လီးကိုကိုင်ထားတဲ့ ရင်အေးက လီးကိုအပေါ်ဘက်ဆွဲလိုက်တာမို့ သူ့စောက်ပက်ပေါ် အမြှောင်းလိုက်ကြီး ပွတ်ထိုးလိုက်သလိုဖြစ်သွားတယ်။
“အီး… ပြန်မဖြေရင်… ပေးမလိုးဘူးနော်… သားလေး… သားက… မေမေ့ကို… တကယ်ကြီး… လိုးချင်နေတာလား….”
“အင်း…. ”
“ဘာလို့လဲ… မေမေက… သားလေးကိုမွေးထားတဲ့… အမေအရင်းလေ…. ”
“မေမေက… အရမ်းလှနေတုန်းပဲ… သားအမိချင်းလိုးတဲ့အရသာ… သားအရမ်းသိချင်နေပြီ…. သားကိုပေးလိုးတော့နော်…. ”
“အင်း… လိုး… သားလေး…. ”
ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့ ကျုပ်လီးကို စောက်ပက်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ ကျုပ်လီးက ရင်အေးစောက်ပက်ထဲကို တအိအိတိုးဝင်သွားတယ်။ မေမေ့ကို တကယ်လိုးနေရတာ မဟုတ်ပေမယ့် ပါးစပ်က မေမေနဲ့သားလို့ ခေါ်ပြီးလိုးနေရတာကြောင့် ရင်ထဲမှာ အရင်တုန်းက ပုံမှန်မိန်းမနဲ့လိုးနေကြနဲ့မတူပဲ ထူးဆန်းတဲ့ခံစားချက်ကြီးက ကျုပ်ကိုစိုးမိုးနေတယ်။ စိတ်လဲ အရင်ထက်ပိုထတယ်။ ခံစားချက်ကလဲ ပိုကောင်းနေတယ်။
“သားရယ်…. သားလီးကြီးက… မေမေ့စောက်ပက်ထဲမှာ… ပြည့်သိပ်နေတာပဲ… မေမေ… အရမ်းကောင်းနေပြီကွာ…”
“သားလဲ… အရမ်းကောင်းတယ်… မေမေရယ်…. ”
“မေမေ့ကိုနမ်းပါအုံး… သားလေး…. ပြွတ်…. ပြွတ်…. အင်း…. ပြွတ်…. ပြွတ်…. ဟင်း… ”
ကျုပ် ရင်အေးရဲ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းတော့ အပြန်အလှန်နဲ့ အနမ်းက ကြမ်းလာတယ်။ အလိုးအဆောင့်ကလဲ ပိုမြန်လာတယ်။ ကျုပ်ရင်အေးရဲ့နို့တွေကိုသူ့တီရှပ်လေးလှန်တင်ပြီး ဆုပ်နယ်နေမိပြန်တယ်။
“အူး…. သား…. အင်း… ပြွတ်…. မေမေ…. ပြီးတော့မယ်…. ”
“ဟင်း…. ရှီး… သားလဲပြီးတော့မယ်…. သား…. မေမေ့စောက်ပက်ထဲ…. လရည်…. ပန်းထည့်မယ်…. နော်…ဟူး…. ”
“အင်း…. ထည့်…. ဟင်း…. အင်း…. ပန်းထည်…. သားလရည်တွေ…. မေမေသားအိမ်ထဲထိ…. ပန်းထည့်…. အူး… ဟား… အီး…. မေမေပြီးပြီ….. ”
“သားလဲ… ပြီးပြီ…. မေမေ…. ရှီး… ကောင်းလိုက်တာ…. ”
ကျုပ် အားပါတဲ့ဆောင့်ချက်တွေ အဆုံးမှာ ရင်အေးရဲ့ စောက်ပက်ထဲ လီးတစ်ဆုံးဖိကပ်ကာ လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်တယ်။ လူလည်းတော်တော်လေး ဟိုက်သွားတယ်။ ရင်အေးပေါ်ကို မှောက်ချတော့ ရင်အေးက ကျုပ်ကိုဆီးဖက်ထားပြီး နှစ်ဦးသား အနမ်းကြမ်းကြမ်းလေးတွေ ပေးမိကြသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ ရင်အေး လေးနေမှာစိုးလို့ ဘေးက ကျုပ်ခေါင်းအုံးပေါ်လှဲကာ ခဏ အမောဖြေနေလိုက်တော့တယ်။ ကျုပ်ရဲ့ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးက ကျုပ်ဘက်လှည့်လာကာ ကျုပ်ကိုလာဖက်တော့ သူ့လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ပေးနေမိတယ်။ ကျုပ်လဲ အမောပြေတော့ သူ့ဘက်လှည့်ပြီး ပြန်ဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။
“ကောင်းလား…. ကို…”
“အင်း…. ကောင်းတယ်… ”
“ခစ်ခစ်… အခုတော့… ကို့အမေကို… ပြန်လိုးချင်သွားပြီပေါ့… ဟုတ်လား… ခစ်ခစ်… ဒီလီးကြီးနဲ့…. လိုးမှာပေါ့… ဟုတ်လား… ဒီလီးကြီးနဲ့ပေါ့… ခစ်ခစ်…”
လုပ်ပုံက ကျုပ်လီးကိုလှမ်းကိုင်ပြီး မျက်နှာက စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း ကျုပ်ကိုစနေတာ။
“မစနဲ့… အေးရာ…. ပြောတာတော့လွယ်တယ်… ဒါပေမယ့်… ဘယ်ကစ… ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ…. မေမေက… နဂိုကတည်းက… အရှက်အကြောက်ကြီးပုံနဲ့…. ”
“အင်း… ဒါလဲဟုတ်သားပဲ… ဘယ်လိုစရပါ့…. ”
“အဲ့ဒါ… အေးပဲကို့ကို လာမြှောက်ပေး ဆွပေးတာ… အေးပဲစဉ်းစားပေး… ”
“အင်းပါကိုရဲ့… အေးစဉ်းစားပါအုံးမယ်…. အင်း… အင်း… ဟုတ်ပြီ… အကြံရပြီ…. ”
“ဟ… မြန်လှချည်လား…. ”
“မြန်ဆို… လွယ်တာကိုး… ဟီးဟီး… ဒီလိုလေကိုရယ်…  xxx…  xxx… xxx…  ဟုတ်ပြီလား… ”
“ဟုတ်ပါပြီ… အကြံကတော့… မဆိုးပါဘူး… ဘယ်တော့… စကြမလဲ…. ”
“ဒီတစ်ပတ်ပဲ… စကြမယ်လေ… ဒီစနေတနင်္ဂနွေ ပိတ်ရက်မှာ… ကို့အိမ်ကိုသွားလိုက်… ဟိုမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိမယ့်အချိန်ကိုစောင့်ပြီးလှုပ်ရှား… ဘယ်လိုမှ… မလစ်ဘူးဆိုရင်… အိမ်ကိုသာခေါ်ခဲ့တော့… အေးဖန်ပေးမယ်… ကိုသာ… နှစ်ချို့ပါကင်… ကို့မေမေကို… လိုးဖို့သာပြင်ထားတော့… ”
“ဟီး…. ”
“ကြည့်… သူ့အမေကို… လိုးရတော့မယ်ဆိုတာနဲ့… လီးက… ချက်ချင်းကိုမာလာတာ…. နောက်ဆို… အေးကိုတောင်… လိုးချင်ပါတော့မလားလို့….”
“ဟာ… မဖြစ်နိုင်တာ…. အေးရာ… ကိုအေးကိုဘယ်လောက်ချစ်လဲ… သိသားနဲ့…. အေးကို… ကိုက… အချိန်တိုင်းလိုးချင်နေတာသိလား… အလုပ်တစ်ဖက်နဲ့… မအားလို့သာ… ခုလဲ… အေးကတစ်ချိန်လုံး… ကို့လီးကိုဆွနေမှတော့… တောင်ပြီပေါ့လို့…  အဲ့ဒါအေးကိုလိုးချင်လို့… ဒီတစ်ခါတော့… ရိုးရိုးတန်းတန်းပဲ… လိုးရအောင်ကွာ… ကိုချစ်တဲ့… ဟောဒီက… မယား အေးလေးကိုပဲ… လိုးချင်တာ… သိရဲ့လား…ချစ်လိုက်တာ…  ရွှတ်… ရွှတ်… ရွှတ်… ”
အဆင်မပြေမှုတစ်ခုကနေ ပြန်ပြေလည်လာကြာတာဆိုတော့ ညားကာစလင်မယားဘဝကို လက်ငင်းပြန်ရောက်သွားသလို တစ်ယောက်နဲ့တစ
“တကယ်လားဟင်… ကိုက… အေးကို… မသတီတော့မှာ… စိုးရိမ်နေတာ… ကို့ကိုလဲ… အေးသိပ်ချစ်တာပဲ… ”
“အေးရာ… ဘာလို့အဲ့လိုတွေးနေတာလဲကွာ… ကို့အသည်းလေး ကို့အသက်လေးကို… ကိုကဘာလို့… မသတီရမှာလဲ… သူစိမ်းနဲ့ဖောက်ပြန်နေတာမှမဟုတ်ဘဲ… မိဘကျေးဇူးသိတတ်တဲ့… ဟောဒီကမယားအလိမ္မာလေးကို… ဆုတောင်ချအုံးမယ်… ”
“ခစ်ခစ်… စကားတွေတတ်လိုက်တာ… ချစ်လိုက်တာ… ပြောတတ်တဲ့နှုတ်ခမ်းလေး… ပြွတ်… ”
ပြောပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ခနဲ စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။
“ကို့မေမေနဲ့ကို… အဆင်မပြေမချင်း… အေးလဲ… ဖေဖေ့နဲ့မလုပ်ဘူး…. သိလား… ”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ…. လိုးတတ်တဲ့… ဒီလီးလေးကိုရော… ဆုမချဘူးလား…. ”
“ချမှာပေါ့… စပါယ်ရှယ်ဆုချမယ်… ခစ်ခစ်… ”
ပြောပြီး ထထိုင်တယ်။
“အဝတ်တွေချွတ်လိုက်တော့ကွာ… ဒီည… ကို့အသည်းလေးကို… တစ်ညလုံး… ချစ်ပစ်မယ်…. ”
ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးက အင်္ကျီတွေ ထမိန်တွေ ချွတ်ပစ်နေရင်း
“ခစ်… တကယ်ရီးလား… မနက်ကျမထနိုင်ဘဲနေအုံးမယ်… ”
ကျုပ်လဲ ကိုယ်မှာမချွတ်ရသေးတာ တစ်ခုပဲကျန်တော့တဲ့ စွပ်ကျယ်ကို ချွတ်ပစ်လိုက်ရင်း
“မထနိုင်ရင်… မထနဲ့ကွာ… မနက်စာ… ကိုအပြင်ကသွားဝယ်ပေးမယ်… သမီးလေးကိုလဲ… ကိုပဲ… ကျောင်းလိုက်ပို့မယ်… ထမင်းချိုင့်မမီရင်… နေလည်ကျ ထမင်းချိုင့်လိုက်ပို့ပေးမယ်… သိလား…”
“ခစ်ခစ်… ပီးရောကွာ… အာဆိုလဲ… တစ်ညလုံးသာလိုး… ကို့ရေခဲချောင်းကြီးစုပ်တော့မယ်… မရတော့ဘူး…. ”
ပြောပြီးတာနဲ့ ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်တော့တာ။ ကျုပ်လဲ အရမ်းခံလို့ကောင်းသွားတယ်။ သမီးရည်းစားဘဝကတည်းက လီးစုပ်ပေးခဲ့တဲ့ ကျနော်အိမ်သူ ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးရဲ့ အပြုအစုကတော့ တကယ့် စပါယ်ရှယ်လစ်ပါပဲ။ ကျုပ်လဲ သူ့ပေါင်နစ်ချောင်းကိုဆွဲယူပြီး ကျုပ်ကိုခွစေတော့
“ကိုရယ်… မလုပ်ပါနဲ့… အေးရဲ့ဟာက… ဖေဖေနဲ့ လုပ်ခဲ့ဖူးတော့… ကို့ကိုအားနာတယ်… မလုပ်ပါနဲ့နော်… အေး… ဒီအတိုင်းလဲ… အဆင်ပြေပါတယ်… ”
သူ ဘယ်လိုငြင်းပေမယ့်လဲ ကျုပ်က အတင်းဆွဲယူတော့ သူ့အဖုတ်က ကျုပ်မျက်နှာပေါ် ရောက်လာတာပါပဲ။
“အေး အဖုတ်လေးက… ချစ်စရာလေးကွာ… ပြွတ်…. ဖလူး…. ဖလူး…. ”
ကျုပ် ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ ဇနီးမယားလေး ရင်အေးရဲ့ စောက်ပက်ကို တစ်ချက်နမ်းပြီးမှ လျာလေးနဲ့ သူ့စောက်စိလေးကို ကစားပေးလိုက်တာပါ။
“ဟင့်… ကိုရာ…  ဘာလို့…  သူများလိုးပြီးသားစောက်ပက်ကို…. ယက်နေတာလဲ…. မယက်နဲ့တော့…. အူး…. တော်တော့ကွာ…. မရွံဘူးလား… ကိုရယ်…  ”
“ရွံဘူးရွာ… ဟောဒီ့ဖင်ပေါက်လေးပါ…. ယက်မယ်ကွာ…. ပြွတ်… ”
“အဟင့်… ကိုရယ်…. ချစ်လိုက်တာ…. မိန်းမ… ယောက်ျားကို…  ချစ်လိုက်တာ…  လိုးတော့မယ်ကွာ… အေး အပေါ်ကပဲ… တက်ခွတော့မယ်…. ”
“မိန်းမသဘောကွာ…. ကို့လီးက… မိန်းမအပိုင်ပဲ…. ”
ကျုပ်ဇနီူးရင်အေးတစ်ယောက် ထပြီးတော့ ကျုပ်ခါးပေါ် တက်ခွကာ ကျုပ်လီးကို သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်တေ့ပြီး ထိုင်ချတယ်။ ကျုပ်လီးကြီးဟာ ချစ်ဇနီးလေးရင်အေးရဲ့ စောက်ပက်က ဝါးမျိုတာခံလိုက်ရပြီး မြင်ကွင်းက ပျောက်ကွယ်သွားတော့တယ်။ ရင်အေးက သူ့စောက်ပက်ထဲ လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားမှ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချတယ်။ ပြီးတော့ ရှေ့ကိုလက်လေးထောက် အားပြုပြီး တစ်ချက်ချင်း စဆောင့်တယ်။ အမြန်မဟုတ်ဘဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖီးလ်တက်နေတဲ့မျက်နှာနဲ့ ကျုပ်မျက်နှာကိုကြည့်ရင်း လီးအရသာခံပြီး ဆောင့်လိုးနေတာ။ ကျုပ်မိန်းမ ရင်အေးက သူ့အဖေနဲ့အလိုးခံပြီးနောက် ကျုပ်အပေါ် ဒီလိုမှစိတ်ပါ ပါတော့မလားရယ်လို့ တွေးပူမိခဲ့တာတွေ ကွယ်ပျောက်ကုန်တယ်။ စိတ်ကလဲ ပိုပျော်လာတယ်။ မိန်းမဖီးလ်တက်နေတာလေးက ချစ်စရာလေးဗျာ။ ကျုပ် သူ့နိုတွေကို လှမ်းပြီးဆုပ်နယ်ရင်း ပြုံးမိတယ်။
“အင်း… ဟင်း…. ဘာလို့ပြုံးတာလဲ… ”
“မိန်းမစိတ်ထနေတာလေးက… ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ပါကွာ… နောက်ပြီး… ကို့ရဲ့…  အေးလေးက… ကို့အပေါ်… ဒီလိုမှစိတ်ပါ ပါ့မလား… စိတ်ပူနေတာ… အခုလိုမြင်တော့…. ပျော်လို့… သိလား… ”
“ကိုယ်ချစ်တဲ့ယောက်ျားရဲ့… ကိုယ်ကြိုက်တဲ့လီးကြီးပဲ… ဖေဖေနဲ့လိုးရတာ… ဘယ်လောက်ကောင်းကောင်း… ကို့လီးနဲ့မှ အားရတာ… ကို့ယောက်ျားနဲ့ လိုးရတာမှ… စိတ်ကပျော်တာ… ချစ်ဆုံးကြီးရ… ”
“ချစ်လိုက်တာကွာ… ပုံစံနည်းနည်းပြင်ရအောင်ကွာ… မိန်းမကို နမ်းချင်လာပြီ… လာ… ”
ကျုပ် ထထိုင်ပြီး နောက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖင်ရွှေ့ကာ ဆုတ်တော့ ရင်အေးက ကျုပ်လည်ပင်းကိုဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းလျှက် သူ့စောက်ပက်ထဲက လီးမကျွတ်စေဘဲ လိုက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ခေါင်းရင်းမှာ ခေါင်းအုံးလေးကို ခပ်လျောလျာလေးကျောမှီပြီးတော့မှ ကျုပ်ကိုဖက်နမ်းနေတဲ့ မိန်းမကို ပြန်ဖက်လိုက်တယ်။ မိန်းမ ကျုပ်ကိုနမ်းရင်း ကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ပက်နဲ့ ပြန်ဆောင့်လိုးလာတယ်။ သူ့ဆောင့်ချက်တွေက အားပါလှပြီး စောက်ရည်တွေလဲ တအားထွက်နေတာမို့ လီးနဲ့စောက်ပက်ပွတ်တိုက်သံတွေဟာ တိတ်ဆိတ်တဲ့ညအလယ်မှာ စည်းချက်မှန်မှန် မတိုးမကျယ်လေး ပျံ့လွင့်နေတယ်။ ရင်အေးရဲ့ လိုးချက်တွေမြန်လာတော့ ကျုပ်တို့ နမ်းနေတာရပ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်လေးကို လက်နဲ့ထိန်းကာ တက်ဆောင့်လို့ လှုပ်ခါနေတဲ့ ဇနီးချောလေးရဲ့ နို့လှလှလေးတွေကို ဘယ်ညာပြောင်းစို့ပေးနေလိုက်တယ်။ ခဏကြာတော့ ကျုပ်လီးပေါ် တက်ဆောင့်နေတဲ့ ဇနီးချောလေးက ကိုယ်လေးတဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ငြိမ်ကျသွားပြီး ကျုပ်လည်ပင်းကို ဖက်တွယ်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့ကိုယ်လေးကို ခပ်တင်းတင်းပြန်ဖက်ပေးထားလိုက်ပြီး သူ့ပါးလေးကို လှည့်နမ်းနေမိတယ်။ သူ့ကိုယ်လေး လူးလွန့်လာကာ ကိုယ်ကိုအနည်းငယ်ခွာပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို ပြုံးစိစိနဲ့ကြည့်တော့ သူ့နဖူးမှာ ချွေးစလေးတွေနဲ့။ ကျုပ်လဲ ချစ်ဇနီးလေးရဲ့ နဖူးက ချွေးစက်ကလေးတွေ လက်လေးနဲ့ သုတ်ပေးပြီး သူ့မျက်နှာပေါ် ဝဲကျနေတဲ့ ဆံစလေးတွေ သပ်တင်ဖယ်ရှားပေးလိုက်ကာ သူ့ပါးလေးကို လက်ဝါးလေးနဲ့ ကိုင်တော့ သူက ကျုပ်လက်ကလေးကို ပြန်အုပ်ကိုင်ထားတယ်။
“မောသွားပြီလား… အသည်းတုံးလေး..”
“အွန်း… မောတော့မောတယ်… ဒါပေမယ့်… မမောဘူး… ခစ်ခစ်…ကိုက… တစ်ညလုံး ချစ်မယ်ဆို… အေးက… တစ်ညလုံး… ခံပြမယ်… ခစ်ခစ် ”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာကွာ… ”
ကျုပ် သူ့မျက်နှာလေးကို ဆွဲယူပြီး အနမ်းဖွဖွတွေပေးတော့ ကျုပ်အနမ်းတွေ ငြိမ်သက်စွာခံယူတယ်။
“အေးမျက်နှာလေးကို… နမ်းလို့မဝဘူးကွာ… သိလား… ”
“အင်းပါကိုရဲ့… ကြွေလို့ပဲ… ကို့ဘေးမှာတစ်သက်လုံးနေဖို့… ကို့မယားလုပ်နေတာ… ထပ်မခြွေပါနဲ့တော့…. ခစ်ခစ်… ချစ်လိုက်တာ…. ”
ပြောပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို အနမ်းဖွဖွလေးတွေ ပြန်ပေးတော့လဲ ကျုပ်ရင်ထဲ သူ့အနမ်းတွေကြောင့် နွေးထွေးသွားရပြန်တယ်။
“ကိုတို့… ဆက်လုပ်ရအောင်… ကုန်းပေးနော်… အေးလေး… ကို့မိန်းမဖင်ကြီးကြည့်ပြီး… ဆောင့်လိုးချင်လို့… ”
“ဟုတ်…. ပြွတ်… ”
ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးကို တစ်ချက်နမ်းပြီး ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကထတော့ ကျုပ်လီးလဲ မိန်းမရဲ့စောက်ပက်ထဲက ကျွတ်သွားတယ်။ ကျုပ်လီးမှာ ရင်အေးရဲ့ စောက်ရည်တွေ မနည်းမနောပဲ။
“ရင်ထဲမှာဟာသွားတာပဲကွာ… ဟီး… ”
ပြောပြီးတော့ ကျုပ်ကိုကျောပေးကာ ဖင်လေးကိုပစ်၊ ခါးလေးကိုခွက်လျှက် အကျအန လေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးတယ်။ ရင်အေးရဲ့စောက်ပက်လေးက နောက်မှ ပြူထွက်လို့ ချစ်စရာလေး။ ကျုပ်လဲ သူ့နောက်မှာ မုဆိုးဒူးထောက်ပုံစံ နေရာယူလိုက်ပြီး ကျုပ်လီးထိပ်လေးနဲ့ မိန်းမရဲ့စောက်ပက်ကို နှစ်ချက် သုံးချက် ပွတ်သပ်လိုက်ပြီးမှ လီးကို စောက်ပက်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ လိုးခဲ့တာ နှစ်တွေကြာပြီဆိုပေမယ့် ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ ရင်အေးရဲ့ စောက်ပက်က လိုးလို့ကောင်းတုန်းပဲ။ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန် ရင်အေးရဲ့စောက်ပက်ကို အရသာခံရင်း လိုးနေမိတယ်။ ကျုပ်တို့ အလျင်မလိုပါဘူး။ ဒီည ကျုပ်နဲ့ ချစ်ရတဲ့ဇနီးလေး ရင်အေးတို့ ဒီကာမပင်လယ်ကို ကူးနိုင်သလောက် အတူလက်ပစ်ကူးကြမှာမို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း တစ်ရွေ့ရွေ့ ကူးရတာပေါ့။ နောက်နေ့မှာတော့ ကျုပ်ရဲ့မနက်ခင်းဟာ ပိုမိုလှပနေတော့မှာ သေချာနေပြီလေ။

အခန်း ၂ (ဆက်ရန်)

(အခန်း ၂/၁)

ဒီနေ့ ကျုပ်ရုံးပိတ်ရက်။ ကျုပ်ရဲ့ ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးရဲ့ အကြံပေးချက်အတိုင်း ဒီနေ့ မေမေ့ဆီသွားရမှာ မို့ အိပ်ယာနိုးတယ်ဆိုရင်ပဲ စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတယ်။ အရင်လို ကိုယ့်အမေကို အမေလို သတိရလို့၊ ဂါရဝပြုဖို့သွားမှာမဟုတ်ဘဲ မေမေနဲ့ လိုးရဖို့သွားမှာဆိုတော့ စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတယ်။ အိမ်မှာက မမတို့လင်မယားနဲ့ ကျုပ်တူက ၅နှစ်သားလေးပဲရှိအုံးမယ်။ မမသူဇာက ကျုပ်ထက် အိမ်ထောင်ကျတာနောက်ကျတော့ ကလေးရတာလဲ နောက်ကျတာပေါ့။ ပြီးတော့ အစ်မကြီးအမိရာပီပီ မေမေတို့နဲ့မခွဲပဲ ယောက်ဖကိုပါ အိမ်ခေါ်ထားခဲ့တာ။ ပြီးတော့ ယောက်ဖက သင်္ဘောသား။ တစ်ခါ တစ်ခါ သင်္ဘောတက်ရင် ခြောက်လ တစ်နှစ်ကြာတယ်။ ပြန်လာရင်လဲ အိမ်မှာခြောက်လလောက် နားရတယ်။ ယောက်ဖပြန်လာကာစရက်ဆို မေမေကလဲ အလိုက်တသိနဲ့ ကျုပ်တို့မိသားစုကို သတိရလို့ဆိုပြီး အိမ်မှာ တစ်လလောက် လာနေတယ်။ တကယ်တော့ ကျုပ်တို့အိမ်နဲ့ မေမေတို့နေတဲ့အိမ်က တစ်ရပ်ကွက်ပဲခြားတာပါ။ ဆိုင်ကယ်နဲ့သွားမယ်ဆိုရင်တောင် ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်မောင်းရင် ရောက်ပြီ။ ကျုပ်နဲ့ ကျုပ်မိန်းမ ရင်အေးလဲ ပြန်အဆင်ပြေပြီးမှ ညတိုင်းလိုးဖြစ်ကြတယ်။ ပြန်အဆင်ပြေတဲ့ညက မနက် ၃နာရီ လောက်အထိ လိုးလိုက်ကြပြီးမှ နှစ်ဦးသားနားလိုက်ကြတယ်။ နောက်နေ့မနက် ကျုပ်ခွင့်ယူပြီး သမီးလေးကို ကျောင်းပို့ပေးကာ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ညားကာစလင်မယားတွေလို ရင်အေးကို မျက်စိအောက်ကကို အပျောက်မခံတော့တာ။ မီးဖိုထဲမှာ ချက်ပြုတ်နေတဲ့ရင်အေးကို ပွတ်သီးပွတ်သပ် အနမ်းတွေပေးရင် ရင်အေးက ပြုံးစိစိနဲ့ ကျုပ်ကိုမျက်စောင်းလှည့်ထိုးတယ်။ အဲ့မျက်စောင်းလေးကိုက ကျုပ်ကိုဆွဲဆောင်နေသလိုပဲ။ ယောက္ခထီးကြီးရဲ့အရိပ်အခြေကိုကြည့်ပြီး လစ်ရင်လစ်သလို သူမကြားအောင် တိုးတိုးတိတ်တိတ် ချစ်တမ်းကစားကြတာ။ ခိုးလိုးကြတာ။ ပျော်ဖို့လဲကောင်းသလို ရင်ခုန်ဖို့လဲကောင်းတယ်။ ယောက္ခထီးကြီးက ဧည့်ခန်းထဲမှာ စာအုပ်ဖတ်နေဖြစ်တာ များပါတယ်။ သူ့ကိုလဲ အေအေးဆေးဆေးစာဖတ်နိုင်အောင် ရင်အေးက ရေနွေးကြမ်း၊ လက်ဖက်သုပ် စသဖြင့် စီစဉ်ပေးထားတော့ သူလဲ ငြိမ့်နေတာပေါ့။ နောက်ရက်တွေ ကျုပ်အလုပ်ဆင်းပြီး ပြန်လာတော့ ညဘက် ထမင်းဝိုင်းမှာ ယောက္ခထီးကြီးက သူ့သမီးကို ခိုးကြည့်နေတာ သတိထားမိတယ်။ သူ့သမီးက သူ့ဆီ မလာလို့ မျှော်နေရှာတယ် ထင်ပါရဲ့။ ကျုပ်လဲ စိတ်ထဲကနေ သနားမိသား။ ညဘက်အိပ်ရာဝင်တော့ မိန်းမကို သူ့အဖေဆီသွားချင်ရင်သွားပါလို့ ဖျောင်းဖျကြည့်သေးတယ်။ သူကငြင်းတယ်ဗျ။ သူ့အဖေ သူ့ကိုမျှော်နေတာသိတယ်တဲ့။ သူက ကျုပ်လူမှန်းမသိအောင် မူးလာတဲ့ညကနေစပြီး ကျုပ်မျက်နှာမကောင်းလို့ ကျုပ်ကိုပဲ စိတ်ပူနေတာမို့ သူ့အဖေဆီမသွားတော့တာတဲ့။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်ကိုပေးထားတဲ့ကတိကို မဖျက်ဘူးတဲ့။ ကျုပ်နဲ့ မေမေအဆင်ပြေပြီဆိုမှပဲ ဖေဖေ့ဆီသွားတော့မယ်တဲ့ဗျာ။ ကျုပ်လဲ ချစ်ဇနီးလေးရင်အေးကို ပိုတိုးလို့ချစ်မိနေတော့တယ်။ အခုလဲ အိပ်ယာနိုးတော့ ၈နာရီလောက် ဖြစ်နေပြီ။ အောက်ထပ်ဆင်းတော့ မိန်းမက မီးဖိုထဲမှာ မနက်စာပြင်လို့နေတယ်။ ကျုပ်ကိုတွေ့တော့ ချိုမြတဲ့ အပြုံးပန်းလေး ကျုပ်အတွက်ပွင့်လာလို့ ကျုပ် လေထဲကနေ အနမ်းလေးတွေ မွခနဲ လေထဲကနေ ပြန်ပေးမိသေးဆယ်။ ရေမိုးချိုးပြီး မြန်မြန် အဝတ်အစားတွေဝတ် ပြီးတာနဲ့ မိန်းမရှိရာ မီးဖိုချောင်ဆီ အမြန်ပြန်ပြေး၊ ပြေးရင်းယောက္ခထီးကြီးအခန်းနား အသာကပ် အသံနားစွင့်တော့ ဘုရားဝတ်ပြုသံကြားရတယ်။ ပြီးတော့ ဟင်းချက်နေတဲ့ မိန်းမဆီသွားကာ အနောက်ကနေ ခါးလေးကိုဆွဲဖက်လိုက်တယ်။ ကျုပ်ဇနီးကို လိုးချင်လို့ တောင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးက သူ့ဖင်ကြားကို ထောက်နေတော့တာပေါ့။ ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးက ကျုပ်ကို ပြုံးစိစိနဲ့ လှည့်ကြည့်ပြီး
“သွား … လာမဆွနေနဲ့… ကို့မေမေအတွက်… အားချန်ထားလိုက်အုံး…. ”
“ဟင့်အင်းကွာ… အေးကိုချစ်ချင်သေးတာ…. မေမေနဲ့က… အဆင်ပြေမပြေသိရသေးတာမဟုတ်ဘူး…. တော်ကြာ… ကိုငတ်နေအုံးတယ်… မြန်မြန်လုပ်မယ်ကွာ… နော်… အသည်းတုံးလေး… အေး… ”
ပြောရင်း လက်တစ်ဖက်က နို့တွေနယ်ပေးလိုက်ကာ နောက်တစ်ဖက်က ရင်အေးရဲ့ထမိန်ကြားထဲဝင်သွားပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်ရဲ့ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေး အီးခနဲတောင် ညည်းသွားတယ်။ ကိုယ်ချစ်တဲ့ �ယောက်ျားက ကိုယ့်အပေါ် ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ တီတီတာတာ စကားလေးတွေပြောတာ သဘောမကျတဲ့မိန်းမဆိုတာ လောကမှာမှ မရှိဘဲဗျာ။ ကျုပ် ကျသူ့မျက်နှာလေး ဆွဲယူကာ တရှုံ့ရှုံ့နမ်းတော့ ကျုပ်ဘက်ကို ကိုယ်လေးလှည့်လာကာ အနမ်းတွေတွေ တုန့်ပြန်လာတယ်။
“ဟွန့်… ကို အရမ်းဆိုးတယ်ကွာ… အချိန်မရတဲ့ဟာကို… သူများကို… လာဆွနေတယ်… အေးက… ကိုစလာရင်… မငြင်းနိုင်တာ… သိလျှက်နဲ့…  ”
“ဆိုးတယ်ကွာ… အေးကို… ချစ်လို့ဆိုးတာ… မချစ်ဘူးလား…. ”
“ချစ်တာပေါ့… ဟင့်… လိုးကွာ… မြန်မြန်ပြီးအောင်လိုး… ဒီမှာ ယွလာပြီ… ”
ကျုပ်လဲ အချိန်အခါကမသင့်တာမို့ ရင်အေးရဲ့ ထမိန်းကိုလှန်ကာ ခြေတစ်ဖက်ကိုမတော့ သူကလဲ ကျုပ်ပုဆိုးကိုလှန်တင်ပြီး ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကာ သူ့စောက်ပက်ဝကို တေ့ပေးတယ်။ ကျုပ်လီးကို့ ချစ်ဇနီးလေးရဲ့ စောက်ပက်လဲ ထိုးသွင်းတော့ ကျုပ်ဇနီးရဲ့ မျက်လုံးလေး စဉ်းကျသွားတယ်။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေပေးပြီး ခပ်တင်းတင်းဖက်လျက် အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းနဲ့ လိုးနေမိကြတယ်။ အချိန်မရတာကြောင့် ကျုပ်လဲ ထိန်းမနေတော့ပဲ ချစ်ရတဲ့ ရင်အေးကို ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုးကာ သူ့စောက်ပက်ထဲ လီးရည်ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တော့တယ်။ ပန်းထည့်ရင်း ခဏမှိန်းနေစဉ်
“မောင်လေးရေ… မောင်လေး… ရင်အေးရေ… ညီမလေး… ”
….ပွမ်ပွမ်….
ဟော… မမသူဇာအသံပဲ။ မိန်းမစောက်ပက်ထဲက လီးကိုအမြန်ချွတ်ကာ ကျုပ်နဲ့ ရင်အေးလဲ အဝတ်အစားတွေ ပြန့်ပြူးအောင်လုပ် ပုဆိုးတွေ ထမိန်တွေပြင်ဝတ်ကာ အိမ်ရှေ့ အမြန်ပြေးရတယ်။ အိမ်ရှေ့ကိုသွားရင်း မမသူဇာက ခြံဝမှာရပ်ရင်း ကျုပ်တို့လင်မယားကို လှမ်းခေါ်နေတာ။ နောက်မှာလဲ ယောက်ဖရဲ့ကား ရပ်ထားပြီး ကားပေါ်မှာ ကျုပ်တူလေးပါ ပါတယ်။ ကျုပ်တို့လင်မယားလဲ မမသူဇာတို့ဝင်ရအောင် ခြံတံခါးသော့ဖွင့်မယ်လုပ်တော့
“ရတယ်… မဖွင့်နဲ့တော့မောင်လေး… မမတို့ နင့်ယောက်ဖ… သင်္ဘောပြန်မတက်ခင်… သားလေးနဲ့ လျှောက်လည်ကြမလို့…. မေမေက… မလိုက်ချင်ဘူးဆိုတာနဲ့… အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲ… ကျန်ခဲ့တယ်… အဲ့ဒါ… မောင်လေး… မေမေနဲ့သွားနေပေးလိုက်အုံး…. ”
အမလေး မောင်ဖိုးတေတို့ ကံဇာတာတက်ပုံမှာ ကိုယ်တောင်ဖန်စရာမလိုဘဲ သူ့အလိုလိုကို မေမေနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲတွေ့ဖို့ ဖြစ်လာတာ။ စိတ်ထဲမှာ ကျိတ်ပျော်သွားပေမယ့် မျက်နှာကိုထိန်းပြီး
“ဟုတ်ကဲ့… မမ… မောင်လေးတောင်… ဒီနေ့မမတို့ဆီ… အလုပ်ပိတ်တုန်းလာမလို့… အတော်ဖြစ်သွားတာပေါ့… အေးအေးဆေးဆေး… စိတ်ချလက်ချသွား…. နှံအောင်သာလည်ခဲ့ကြ… ကိုမင်းက… သင်္ဘောပြန်တက်တော့မှာပေါ့…. ”
“အေးကွ…. ညီလေးရ… အိမ်မှာကို… ဖင်ပူအောင်မနေရပါဘူးကွာ… အစ်ကိုသွားရင်လဲ…. အိမ်ကို… သွားကြည့်ပေးပါအုံး… ”
“မှာစရာမလိုပါဘူး…ကိုမင်းရာ… ကျနော့်အမေနဲ့ အစ်မပဲဟာ… စိတ်သာချနော်… ”
“ဒါဖြင့်… မမတို့… သွားတော့မယ်… ”
“ဟုတ်ကဲ့… မမ…. ”
မမ ကားပေါ်တက်သွားတော့ ကားလေးလဲ တစ်ရွေ့ရွေ့နဲ့ မောင်းထွက်သွားတယ်။ ကျုပ်တို့ အိမ်ထဲကိုပြန်ဝင်မယ်လုပ်တော့ မိန်းမက ပြုံးစိစိနဲ့ လုပ်နေတယ်။ ကျုပ်လဲရယ်ကျဲကျဲလုပ်ပြရင်း မိန်းမပခုံးလေးဖက်ကာ အိမ်ထဲပြန်ဝင်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။

ကျုပ် မေမေ့ဆီသွားဖို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ အဝတ်အစားလဲနေတုန်း ရင်အေးကဝင်လာပြီး
“ဟော… ကျော့ကော့နေပါလဲ… ခစ်ခစ်… သူ့အမေကို… ကြွေအောင်ပြင်နေတာပေါ့ဟုတ်လား… ဒီပုံစံနဲ့သွားလို့… မဖြစ်ဘူးလေ… ကိုရဲ့… လာ… အေးပြင်ပေးမယ်…. ”
ချစ်ဇနီးလေးအေးက ကျုပ်ရဲ့ ရှပ်အင်္ကျီကို အပေါ်ကြယ်သီး နှစ်လုံးကိုဖြုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြီးထားတဲ့ ကျုပ်ဆံပင်ကို ဖွာလန်ကျဲအောင်လုပ်ပြီး ပုဆိုးကိုလဲ ဖရိုဖရဲပုံစံဝတ်ခိုင်းတယ်။
“အင်း… ဒီလိုမှ သရုပ်တူတော့တယ်… ဟိုရောက်ရင်လဲ… ပျော်ပြီး… ဝမ်းသားအားရပုံစံမျိုးလုပ်မနေနဲ့အုံးသိလား… ကို့ပုံစံက စိတ်ညစ်နေတဲ့ပုံစံဖြစ်ရမှာ… ကို့မေမေနဲ့ အဆင်ပြေမပြေက… ကို့သရုပ်ဆောင်နဲ့… အပြောအဆို ပါးနပ်မှုပေါ်… မူတည်တယ်…. ”
ကျုပ်လဲ ကျုပ်ကိုတတွတ်တွတ်မှာနေတဲ့ ကျုပ်ရဲ့ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ ဖက်ထားလိုက်ရင်း သူ့မျက်နှာပေါ် အနမ်းမိုး ကျဲချပစ်တယ်။
“အေးလေးရာ… ကို့ကိုအူမတိုဘူးလား… ဟင်…. ကို့ကိုမချစ်တော့လို့များလား… ”
“အာ… ပေါက်တတ်ကရတွေ…  ကို့ကိုဘာလို့မချစ်တော့ရမှာတုန်း… ချစ်တာမှ တုန်နေတာပဲ… သိလား… အူတော့… နည်းနည်းတိုတာပေါ့… အူတိုရက်နဲ့… အတင်းလွှတ်နေလို့… အေးက… ဖေဖေနဲ့မလုပ်ရမနေနိုင်လို့… လွှတ်တာလို့… ထင်မနေနဲ့အုံး… အေးက… ဒီအရသာကို…. ခံစားဖူးတော့… အရမ်းကောင်းလို့… ကို့ကိုခံစားကြည့်စေချင်တာ… ”
“ချစ်လိုက်တာ… မိန်းမရာ… ”
ပြောပြီး ရင်ခွင်ထဲက ရင်အေးကို နဖူးလေးတွေ ပါးလေးတွေနမ်းလိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးတွေပါနမ်းတော့
“ဟိုးထား… ဆရာ… လာမဆွနဲ့တော့… ဟိုအိမ်မှာ… ကို့မေမေက… တစ်ယောက်ထဲ… မြန်မြန်သွားလိုက်တော့…”
“ဟုတ်ပါပြီ… ညကျမှ… တွေ့မယ်… သိလား….”
“ခစ်ခစ်… စောင့်နေမယ်… သွားတော့…”
ကျုပ်လဲမိန်းမကို တစ်ချက်နမ်းပြီး အိမ်ကနေ ဆိုင်ကယ်နဲ့ ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။ �ဆိုင်ကယ်စီးရင်း တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေတဲ့ ရင်ကိုထိန်းရင်း ပျော်နေတဲ့ပုံစံ မပေါက်ရအောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိထားရတယ်။ကိုယ် ငယ်ငယ်ကတည်းကနေခဲ့တဲ့ ကျုပ်အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ မေမေက ကျုပ်ကို မျှော်နေပုံပဲ ကျုပ်ဆိုင်ကယ်သံကြားတာနဲ့ မေမေက အပြေးလေး တံခါးလာဖွင့်တယ်။ ကျုပ်လဲ ခြံထဲကို ဆိုင်ကယ်မောင်းသွင်းပြီး မေမေ့ကိုလှည့်ကြည့်တော့ မေမေက ခြံတံခါး သော့ပြန်ခတ်ပြီး အိမ်ဘက်ပြန်လျှာက်လာတော့ ကျုပ်လဲ မေမေ့လက်မောင်းလေးကို ဖက်ရင်း အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ ကျုပ် မေမေ့ကိုယ်လေးကို ကျုပ်ဘက်ဆွဲလှည့်ပြီး ရင်ခွင်ဆွဲသွင်းကာ တင်းတင်းဖက်ထားမိတယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့မျက်နှာကို တရှုံ့ရှုံ့နဲ့ ဖိဖိနမ်းပစ်တယ်။
“မေမေရယ်… မေမေ့ကို… လွမ်းလိုက်တာ… ”
“ဟွန်း… အပိုတွေ… သူ့မယားနားနေတော့…. မေမေ့ကိုမေ့နေတာမလား… အခုမှလာချွဲနေတယ်… ”
“မေမေရယ်… မေမေ့လောက်…. သားကိုဘယ်သူမှမချစ်ပါဘူး…. ”
“သိရင်ပြီးတာပဲ… ”
“သားအခုမေမေ့ဆီလာတာ… ရင်ဖွင့်ချင်လို့… ပြီးတော့ အကူအညီတောင်းစရာလဲ ရှိလို့ပါ… ”
အဲ့ဒီ့အချိန်မှာ ကျုပ်မျက်နှာက ကြေကွဲဝမ်းနည်းနေတဲ့ပုံစံမျိုး ဖြစ်နေအောငိ ကျုပ်ခံစားခဲ့ရတဲ့ ဝေဒနာတွေဆီ စိတ်ကိုပြန်ပို့ထားရတယ်။ မေမေက ကျုပ်ကိုကြည့်ပြီး….
“ဟင်… သားလေး… ဟိုအိမ်မှာ… ဘာတွေအဆင်မပြေလို့လဲ… အခုမှကြည့်မိတယ်… သားရယ်… ပိုသီပတ်သီနဲ့…. ဘယ်လောက်တောင်…. စိတ်ဆင်းရဲနေသလဲ… လာမေမေ့ကိူပြောပြ… မေမေကူညီနိုင်တာဆို…. ကူညီမယ်… လာထိုင်…. ”
“မေမေက… ကျုပ်ကို…. ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာခုံဆီ… ခေါ်သွားရင်း… ထိုင်တော့လဲ ကျုပ်မေမေ့ကိုယ်ကိုဖက်ပြီး မေမေ့ရင်ဘတ်ပေါ် ခေါင်းခွေ့လျှက် နေတော့ မေမေက ကျုပ်ကို နွေးထွေးစွာ ကျုပ်ကိုယ်ကို ပွေ့ဖက်ထားတယ်။
“သားလေး…. မေမေ့ကိုပြောပါအုံး… ဘာတွေများစိတ်ညစ်စရာရှိလဲ…. ”
“ဟင့်…. မေမေရယ်…. အေးလေ… သားအပေါ်…. သစ္စမရှိဘူး… သူဖောက်ပြန်နေတယ်…. ”
“ဟင်… ဘုရား…. ဘုရား…. ဘယ်လိုဖြစ်တာပါလိမ့်… မေမေက… သမီးရင်အေးက…. သားကို… သိပ်ချစ်တယ်လို့ထင်နေတာ…. ”
“အခု…. သူဖောက်ပြန်နေတာ… ဘယ်သူနဲ့လို့…. မေမေထင်လဲ…. ”
“ဟင်… ဘယ်သူနဲ့လဲ…. သားတို့လမ်းထဲမှာ… ငယ်ငယ်ချောချောလေးတွေတွေ့ပေမယ့်…. သူ… သိပ်ပြီးအရောတဝင်… နေတာမျိုး…. မတွေ့ရပါဘူး… ဘယ်သူလဲဟင်…. ”
“မေမေရယ်… သူဖောက်ပြန်နေတာက…. သူ့အဖေ… ဦးမြင့်မောင်နဲ့…. မေမေရ… ”
“ဟင်…. ”
“ဟုတ်တယ်… မေမေ… သားတစ်ရက်…  အလုပ်က… စောပြန်လာလို့…. သူတို့သားအဖကို… ပက်ပင်းတွေ့ခဲ့တာ…. သူ့အဖေက…. ရင်အေးကို အပေါ်ကနေ ခွပြီး…. ဆောင့်လိုးနေတာ… သူ့အဖေလီးကြီးက… သူ့သမီးစောက်ပက်ထဲကို…. ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတာ… ရင်အေးကလဲ… သူ့အဖေလီးကြီးကို… ကော့ပြီးတော့တောင် ခံနေသေးတယ်… သူ့စောက်ပက်က…. သားနဲ့လိုးတုန်းကထက်တောင်…. အရည်ထွက်နေသေးတယ်…. သူ့အဖေလီးကြီးက… သူ့သမီးစောက်ပက်ထဲမှာ… ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့…. ရင်အေးစောက်ရည်တွေက… ဖင်ကြားအထိ…. စီးကျနေတာ… ”
“အိုး… သားရယ်… ဘယ်လိုတွေတောင်… တစ်တစ်ခွခွတွေပြောနေတာလဲ… ”
“သားတစ်တစ်ခွခွ…. တမင်ပြောနေတာမဟုတ်ဘူးမေမေ… သားမြင်တာကိုပြောပြတာ… ပြီးတော့…. ဖေဖေ.. သမီးကိုလိုးပါ…. သမီးလေးစောက်ပက်က… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာနဲ့… ပြောပြီး… လိုးကြတာ…. ”
“ဟင်း…. ”
မေမေ့မျက်နှာကို မကြည့်ဘဲ မေမေ့ခါးလေးဖက်ပြီး ရင်ဘတ်ပေါ်ခေါင်းမှီထားတာမို့ မျက်နှာကိုမမြင်ရပေမယ့် မေမေ့ရဲ့ရင်ခုန်သံတွေ ကြားနေရတယ်။
“မေမေရယ်… သား… အေးကို… ဘယ်လောက်ချစ်လဲ… မေမေသိသားပဲ… သားလေ… အေကို…. အဆုံးရှုံးမခံချင်ဘူး… ”
“အိုသားရယ်… ဘာများမက်မောနေလဲ… ”
“မေမေရယ်… မေမေ့မြေးလေး… မိတကွဲဖတကွဲ… ဖြစ်မှာမစိုးရိမ်ဘူးလား… သားက သူတို့အကြောင်းသိတယ်ဆိုတာ… ရင်အေးကိုပြောပြတော့… သူချုံးပွဲချငိုတယ်မေမေ…. သူသားကိုချစ်ပေမယ့်…. သားအဖချင်းအလိုးခံရတာ… စွဲနေပြီတဲ့… သားလေ… သူတို့သားအဖကို… ကြည်ဖြူပေးလိုက်ချင်တာ…. အဲ့ဒါဆို… ရင်အေးတို့သားအဖလဲ… စိတ်ချမ်းသား…. သားတို့မိသားစုလဲ…. တကွဲတပြား…. မဖြစ်တော့ဘူးပေါ့…. ”
“သားက… ကြည်ဖြူနိုင်လို့လား… ”
“ဟင့်အင်း… မေမေ… သားက… အေးကိုအရမ်းချစ်တာ… ဘယ်လိုလုပ်ကြည်ဖြူနိုင်မှာလဲ… အဲ့ဒါကြောင့်… သားအခုလိုခံစားနေရတာ…. ”
“သားလေးရယ်…. ”
မေမေက ကျုပ်ကို တင်းတင်းလေးဖက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကို ပိုတင်းအောင် ထပ်တိုးဖက်ပစ်လိုက်တယ်။
“ဒါပေမယ့်… သားစဉ်းစားကြည့်တယ်… မေမေ… သားအဖြေတစ်ခုရတယ်… ”
“ဘာများလဲ…. သားလေး…. ”
“သား…. အေးရဲ့… ခံစားချက်ကို… နားလည်ချင်တယ်…. သိချင်တယ်… သူ… ဘာလို့… သားအဖချင်းလိုးတာကို… စွဲလန်းနေလဲ… သိချင်တယ်…. ဒါကြောင့်… မေမေ့ဆီ… အကူအညီလာတောင်းတာ…. ”
“မေမေက… ဘယ်လိုကူညီရမှာလဲ… ”
“သား… သူတို့သားအဖချင်း… လိုးတဲ့… ခံစားချက်ကို… သိချင်တာ…. အဲ့ဒါကြောင့်… မေမေ… သားနဲ့… တစ်ခါလောက်…. အတူနေပေးဖို့ပါ… ”
မေမေ့ကိုယ်လေး ဆတ်ခနဲတုန်သွားကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲက ကျုပ်ကို တွန်းဖယ်လိုက်တော့ ကျုပ်လဲ သူနဲ့ ကွာသွားတယ်။ မေမေ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ မေမေ့မျက်နှာ ရဲပတောင်းခတ်နေပြီး ကိုယ်လေးတောင် တဆတ်ဆတ် တုန်နေတယ်။
“အို… မဖြစ်နိုင်တာ… သားအမိအရင်းကြီးကို… ”
“သူတို့တွေလဲ.. သားအဖအရင်းကြီး… လိုးနေကြတာပဲ…. မေမေမှမကူညီရင်… သားဒီအဖြေကို… ဘယ်လို…. သိနိုင်တော့မလဲ…. ”
ပြောရင်း ကျုပ်မေမေ့ကိုယ်ကိုပြန်ဆွဲဖက်ကာ မေမေ့နှုတ်ခမ်းကိုပြန်ဖိနမ်းရင်း စုပ်ယူလိုက်တယ်။ မေမေခဏဆိုသလောက်လေး ငြိမ်သွားပြီးမှ ကျုပ်ကိုအတင်းတွန်းဖယ်ပြီး ထိုင်နေရာကနေ ထပြီး ထွက်သွားတယ်။
“အင်းပါ… မေမေ… မေမေကမှမကူညီနိုင်တော့လဲ… သား… ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ… သား… အေးနဲ့ကွာရှင်းပြီး… သမီးလေးကို… မေမေ့ဆီပဲအပ်ခဲ့ပါ့မယ်… သားကတော့… ခြေဦးတည့်ရာလျှောက်သွားတော့မယ်…. သားနဲ့အေးရဲ့…. ပျော်ရွှင်စရာ… မိသားစုဘဝလေးက… ဒီမှာပဲ…. အဆုံးသတ်သွားပြီပေါ့… ”
ကျုပ် ထိုင်နေရာကနေ ထရပ်လိုက်တယ်။ ခေါင်းငိုက်စိုက်ချလျှက် အိမ်ရှေ့တံခါးဆီ တစ်လှမ်းချင်း တရွေ့ရွေ့ လျှေက်သွားမိတယ်။ ရုတ်တရတ် ကျုပ်ခါးကို နောက်ကျောကနေ ခပ်တင်းတင်းဖက်တာခံလိုက်ရတယ်။ မေမေလေ ကျုပ်ကျောပြင်ကို ခေါင်းလေးမှီထားပြီး ကိုယ်လေးကတုန်နေသလိုပဲ။ ကျုပ်မေမေ့လက်ကိုကိုင်ကြည့်တော့ လက်ဖျားတွေးအေးစက်လို့ရယ်။ ကျုပ်ကိုယ်ကိုမေမေဘက် လှည့်လိုက်ပြီး မေမေ့ပါးလေးတွေကို တရှုံ့ရှုံ့နမ်းလိုက်တယ်။
“မေမေ… သားကို… သဘောတူပြီပေါ့နော်… ”
“သားလေးဘဝပျက်မှာကို… မေမေက… ဘယ်လိုကြည့်ရက်နိုင်မှာလဲ… သားရယ်…. ”
“ချစ်လိုက်တာ… မေမေရာ…. မေမေ့ကို…. သားသိပ်ချစ်တာပဲ… ”

(အခန်း ၂/၂)

ကျုပ်တကယ်လဲ မေမေ့ကိုချစ်ပါတယ်။ အရင်ကတော့ သားအမိလိုပေါ့။ အခုတော့ သားအမိထက်ပိုလာတာပေါ့။ ကျုပ်ငယ်ငယ်ကတည်းက အိမ်မှာ တစ်ဦးတည်းသော သားမို့ အလိုလိုက်ပြီး ချစ်ကြသည်။ ဖေဖေကသာ စည်းကမ်းတင်းကြပ်ပေမယ့် မေမေကတော့ အလိုလိုက်ခဲ့သည်။ မေမေ့အပြင် ကျုပ်ကို အရမ်းချစ်ပြီး အရမ်းအလိုလိုက်တာဆိုလို့ မမသူဇာပါပဲ။ မမသူဇာလဲ ကျုပ်ကို သိပ်ချစ်သည်။ အိမ်ကို မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းတွေ လာလည်ရင်တောင် မကြိုက်ချင်၊ အလိုက်အထိုက် ခပ်တည်တည်သာ ဆက်ဆံသည်။ ကျုပ် ရင်အေးနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ မေမေ့ဆီခွင့်တောင်းတော့ မမသူဇာ အခန်းထဲမှာကြိတ်ငိုသည်။ ကျုပ် မေမေနဲ့စကားပြောပြီး မမဆီသွားလို့အတွေ့မှာ မမသူဇာငိုနေတာမြင်လို့ စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး မောင်နှမနှစ်ယောက် အတူဖက်ငိုမိသေးသည်။ မမကို အမြဲချစ်နေမယ်၊ သတိရနေမယ်၊ မကြာကြာလဲ လာတွေ့မယ်ဆိုပြီး ချော့မော့ခဲ့ရသေးတယ်။ ညီမလေးကတော့ အငယ်ဆုံးလဲဖြစ် ကျုပ်အပေါ်လဲ နွဲ့ဆိုးဆိုးတော့ ကျုပ်ကပဲ ပြန်ပြီး အလိုလိုက်ခဲ့ရတာပါ။ ကျုပ်မေမေနှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနမ်းတော့ မေမေလဲ စိတ်လိုလက်ရပြန်နမ်းလာသည်။ မေမေ့ကိုယ်လေးကိုဖက်ထားရင်းက သူ့ကျောလေးကို ပွတ်သပ်ပေးရင်းကနေ မေမေ့တင်ပါးတွေကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်မိသည်။ မေမေ့ အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းနေပြီး ကျုပ်ကို တင်းတင်းဖက်ကာ ကျုပ်အနမ်းတွေကို တုန့်ပြန်နေတယ်။ ပုံမှန်သားအမိတွေ လုပ်လေ့မရှိတဲ့ အနမ်းမျိုး၊ ကိုင်တွယ်လေ့မရှိတဲ့ အကိုင်အတွယ်မျိုး လုပ်နေရရုံနဲ့တင် ကျုပ်စိတ်မှာ တစ်ခါမှ ဒီလောက်စိတ်မလှုပ်ရှားဖူးဘူး။ သားအမိနှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်ချင်းပူးကပ်နေတာမို့ ရင်တွေ တစ်ဒိုင်းဒိုင်းခုန်နေတာ ခံစားမိတယ်။ ကျုပ် မေမေ့ကို နမ်းရင်း ဆိုဖာဆီ ဆွဲခေါ်သွားလိုက်ပြီး ဆိုဖာပေါ်လှဲချကာ အနမ်းမပျက် မေမေ့ကိုယ်ပေါ်ထပ်လျှက် ဆက်နမ်းနေတုန်းမှာပဲ မေမေက ကျုပ်နဲနမ်းနေတာကို ရုတ်တရတ် ရပ်လိုက်ပြီး
“ဧည့်ခန်းကြီးမှာ…. သားရယ်…. ”
“ခြံတံခါလဲ… သော့ခတ်ထားတာပဲ…. မေမေရယ်…. ဘယ်သူမှ… မမြင်နိုင်ပါဘူး…. မေမေ့ရဲ့အထိအတွေ့လေးတွေကို…. မရပ်ချင်တော့ဘူး…. ”
ပြောပြီး မေမေ့ရဲ့နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ဆုပ်နယ်ကြည့်တော့ တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ ကိုင်လို့ကောင်းတုန်းပဲ။ မေမေကတော့ ကျုပ်ပြုသမျှ နုတော့မယ့်သဘောနဲ့ မျက်လုံးကိုသာ မှိတ်ထားတော့တယ်။ တောင်နေတဲ့လီးကလဲ မေမေ့ထမိန်ပေါ်ကနေ သူ့စောက်ပက်ကိုထောက်နေတာ။ ကျုပ် မေမေကိုယ်ပေါ် ထပ်လျှက်ကနေ ဆိုဖာခုံဘေးကိုဆင်းလိုက်ပြီး မေမေ့ထမိန်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လှန်တင်နေလိုက်တယ်။ မေမေ့ရဲ့ထမိန် ခါးအထိလှန်တင်ပြီးတော့ မေမေ့ရဲ့ ပေါင်လေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးပြီးမှ မေမေ့အဖုတ်ရှိရာ ပေါင်ခွဆုံထဲလက်ဝင်သွားပြီး အတွင်းခံပေါ်ကနေ မေမေ့စောက်ပက်တစ်ပြင်လုံးကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။ မေမေ့စောက်ပက်က ဖောင်းအိနေပြီး ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ။ စောက်စိရှိမယ့် နေရာလေးကို အသာပွတ်သပ်ပေးတော့ မေမေ့ညည်းသံ တိုးတိုးလေး ထွက်လာတယ်။ မေမေ့စောက်စိလေးကို ပွတ်ပေးနေရင်း မေမေ့စောက်ရည်တွေက ကျုပ်လက်ကိုပါစိုလာပြီ။ ကျုပ်လဲ မေမေ့စောက်ပက်ကို ပွတ်တာရပ်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်ချလိုက်တော့ မေမေက သူ့ကိုပွတ်နေတာရပ်သွားလို့ထင်တယ် မျက်လုံးဖွင့်အကြည့် မေမေကျုပ်လီးကိုမြင်ပြီး ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ အံ့သြသလိုဖြစ်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲအင်္ကျီကိုပါ ဆက်ချွတ်နေရင်း
“မေမေကလဲ… ဘာတွေအံ့သြနေတာလဲ… ကိုယ့်သားလီးကို…. မမြင်ဖူးတာကျနေတာပဲ… ”
“မေမေက…သား ငယ်ငယ်ကပဲမြင်ဖူးတာလေ…. အခုကြီးလာတော့… ဒီလောက်ထိထွားမယ်လို့…  ဘယ်ထင်မှာလဲ… ”
“ချစ်ဖို့မကောင်းဘူးလား… မေမေရ… ဒါကြီးက… မကြာခင်…  သူထွက်လာတဲ့အပေါက်ကို ပြန်စူးစမ်းတော့မှာ… ”
“ချစ်ဖို့တော့ကောင်းပါတယ်… ဒါပေမယ့်… မေမေလန့်တယ်… မေမေမလုပ်ဖြစ်တာ… တော်တော်ကြီးကိုကြာပြီ…  ညှာညှာတာတာလေးလုပ်နော်… ”
ကျုပ်လဲ မေမေ့ကို ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ပြန်ဖက်လိုက်ပြီး မေမေ့မျက်နှာကို စူးစိုက်ကြည့်ကာ
“မေမေရယ်… သားချစ်တဲ့မေမေ့ကို… သားကနာကျင်အောပ်လုပ်ပါ့မလား… မေမေ့ကို… ညင်ညင်သာသာလေးနဲ့… ခံနိုင်ရုံလေး… လိုးပေးမှာ… သိလား… မေမေ့ကို… သိပ်ချစ်တာပဲ… မေမေရော စိတ်ပါရဲ့လားဟင်… ”
“အင်း… အစကတော့… သားကျေနပ်အောင်… နေပးရုံပဲလို့တွေးထားတာ… သားကမေမေ့ကို… အကြာကြီးမျော့နေအောင်… နမ်းပြီး… မေမေ့ဟာကိုပွတ်ပေးတော့… ရင်တွေအရမ်းခုန်ပြီး… မေမေလဲ…. စိတ်ပါနေပြီ… ”
“ချစ်လိုက်တာမေမေ့ရာ… မျော့နေအောင်နမ်းတာဟုတ်လား… ဒီလိုလား (ပြွတ်)…. ဒီလိုလား (ပြွတ်)… (ပြွတ်)…”
“အင်း… ဒီလို (ပြွတ်)…. ဒီလို (ပြွတ်)… (ပြွတ်)… ”
မေမေနဲ့ကျုပ် တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး တစ်ယောက်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို တစ်ယောက်က အပြန်အလှန် တစ်ချက်စီနမ်းကြတာ။
“ထ… မေမေ့အဝတ်တွေချွတ်ရအောင်… သားရဲ့မေမေ့ကိုယ်… ဘယ်လောက်လှလဲ… ကြည့်ရအောင်…”
ကျုပ်မေမေ့ကိုထူလိုက်ပြီး မေမေ့ကို ထိုင်စေကာ မတ်တပ်ကနေ မေမေ့နှုတ်ခမ်းတွေကုန်းနမ်းရင်း မေမေ့ ရင်စေ့အင်္ကျီကို ကြယ်သီးဖြုတ်တော့ မေမေက ကူဖြုတ်ပေးတယ်။ မေမေ့ရဲ့ အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီ ကြမ်းပြင်မှာပုံသွားတော့ မေမေ့ထမိန်ကို ဖြည်ချလိုက်ပြီး ချွတ်ချပစ်တော့လဲ မေမေဖင်လေး ကြွပေးတယ်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီချွတ်တော့လဲ ထိုနည်းလည်းကောင်း။ အခုတော့ မေမေနဲ့ကျုပ် ကိုယ်မှာ အဝတ်တစ်မျှင်မျှမကပ်တဲ့ ကမ္ဘာဦးလူသားတွေ ပြန်ဖြစ်သွားကြပြီ။ ပြီးရင်လဲ ကမ္ဘာဦးလူသားတွေလိုပဲ သားအမိချင်းတွေ ဘာတွေ နားမလည်တော့ဘဲ လိုးကြတော့မှာလေ။ ဆိုဖာပေါ် ကျောမှီကာ ထိုင်နေတဲ့မေမေ့ကို ကျုပ် ငုံ့နမ်းနေရာကနေ မေမေ့ပေါင်ပေါ်ခွလျှက် ဒူးထောက်ထိုင်တော့ မေမေ ကျုပ်ကိုယ်ကိုဖက်ထားပေးတယ်။ ကျုပ် မေမေ့လက်တစ်ဖက်ကိုယူပြီး ကျုပ်လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့ မေမေက ကျုပ်လီးကို သေသေချာချာဆုပ်ကိုင်ပြီး ဆွနေတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကို နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းနေတာရပ်လိုက်ပြီး မေမေ့မျက်နှာကို တစ်ရှုံ့နမ်းလိုက်ပြီးမှ မေမေ့လည်တိုင်လေးကိုနမ်းလိုက်ရင်း တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် ရင်ညွန့်ကနေ၊ နို့တွေကို တစ်ဖက်စီစို့ရင်း ဆုပ်နယ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့ပေါ်ခွထိုင်နေရာက အောက်ပြန်ဆင်းလိုက်ပြီး မေ့ဗိုက်လေးတွေ ချက်ကလေးတွေကနေ ဆီးခုံအထိ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့နမ်းပြီး လျာလေးနဲ့ယက်တယ်။ မေမေ့ပေါင်တွေကို ဘယ်ညာပြောင်းနမ်းရင်း၊ ယက်ရင်းကနေ မေမေ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကျုပ် ဆွဲကားလိုက်ပြီး မေမေ့ခါးဆွဲယူကာ ခပ်လျောလျောလေး ထိုင်စေတယ်။ ကျုပ်ကမေမေ့ပေါင်ကြားမှာဆိုတော့ မေမေ့အဖုတ်ကို ဖြဲကားပြသလိုဖြစ်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ကိုယ်ထွက်လာတဲ့ မေမေ့အဖုတ်ကို သေသေချာလေးကြည့်မိတယ်။ မေမေအဖုတ်က မို့မို့ဖောင်းဖာင်းလေး၊ ပေါင်တွေကားနေတာမို့ စောက်ဖုတ်လေးက ဟစိစိဖြစ်နေကာ အမွှးတွေက ရှိပေမယ့် အရမ်းမရှည်ဘူး။
“အိုး…. အဲ့လိုကြီးမကြည့်နဲ့လေကွာ… မေမေရှက်တယ်…. ”
“ရှက်မနေပါနဲ့ မေမေရယ်… သားက… ကိုယ်ထွက်လာတဲ့… မေမေ့အဖုတ်ကိုသေသေချာချာကြည့်ချင်လို့ပါ… ချစ်စရာကြီး… ”
“အပိုတွေ… အဖုတ်ကရုပ်ဆိုးတာကြီးကို… ဘာချစ်စရာရှိလဲ…. ”
“တကယ်… မေမေရ… မေမေ့အဖုတ်ကချစ်ဖို့ကောင်းတာ… ရင်အေးအဖုတ်တောင်… မေမေ့လောက်ချစ်ဖို့မကောင်းဘူး….သားက… ဒီအထဲကထွက်လာတာပေါ့ ဟုတ်လား… ”
မေမေ့အဖုတ်ကို ဖြဲကြည့်ရင်း မေးလိုက်တာ။
“အင်း… ဟုတ်တယ်ကွာ… ”
“ချစ်ဘိုက်တာ… ကွာ… ”
“အူး…. ”
ကျုပ်မေမေ့အဖုတ်ကိုဖြဲကြည့်နေရာကနေ စောက်ခေါင်းထဲကို လျာကြီးထိုးထည့်ပစ်လိုက်တယ်။ မေမေ့ညည်းသံ လွင်လွင်လေးက ကျုပ်စိတ်ကို ပိုထစေသလိုပဲ။ ကျုပ်မေမေ့စောက်စိလေးကို လျာဖျားလေးနဲ့ ကစားပေးလိုက် စောက်ပက်အမြှောင်းလိုက်ကြီးကို လျာနဲ့ယက်တင်လိုက်နဲ့ လုပ်နေရင်း မွေးသမိခင်ကို ကျေးဇူးဆပ်နေမိတယ်။
“အင်း… ဟင်း… ဟင်း… သားလေးရယ်… စောက်ဖုတ်ယက်တာ… အရမ်းတော်တာပဲ… အ… ဟ… ရှီး…. မရတော့ဘူး… မေမေထွက်ပြီ….အီး… ”
မေမေ့ကိုယ်လေး ဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ပြီးသွားတော့ မေမေ့စောက်ရည်တွေထွက်လာတာကို ကျုပ် အကုန်စုပ်ယူပြီး သောက်ပစ်လိုက်တယ်။ မေမေက မောသွားတယ်ထင်တယ် ဆိုဖာပေါ်မှီရင်းနားနေတယ်။ မေမေမောနေတာလေးက ချစ်စရာလေး။ ကျုပ် ထရပ်လိုက်ပြီး မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းတော့ မေမေက အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေးပြန်ပေးလာပြန်တယ်။
“ကောင်းလားမေမေ… ”
“အင်း… အရမ်းကောင်းတာပဲ… သားလေးကို…. ပိုချစ်သွားပြီကွာ… ”
“သားလဲ… မေမေ့ကိုအရင်နဲ့မတူပဲ… မိန်းမလိုကို…  ချစ်သွားတာ…. မေမေရော… သားလီးကို… စုပ်ကြည့်ချင်လား… ”
“အင်း… စုပ်ချင်တယ်…. သားလီးကြီးမေမေ့ကိုပေးစုပ်…  ”
“ဟုတ်…. ”
ကျုပ် မေမေ့ရှေ့မှ မတ်တပ်ရပ်ပေးလိုက်တော့ မေမေက ဆိုဖာပေါ် ထိုင်လျက်ကနေပဲ ကျုပ်လီးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့လှမ်းကိုင်ကာ လီးထိပ်လေးကို လျာလေးနဲ့ တစ်ချက်ယက်လိုက်တယ်။
“ဟီး… အားရစရာကြီးကွာ… မေမေ့သားလီးကြီးက…. ဒါကြီးနဲ့ဆို… မေမေ့အဖုတ်များကွဲသွားမလားပဲ… ခိခိ… ပြွတ်…. ”
“မေမေက… ကြောက်လို့လား…. ”
“အစကနည်းနည်း… ကြောက်ပေမယ့်… အခုတော့… မကြောက်တော့ဘူး… ကွဲပစေ… ခံမယ်… မေမေ့သားလီးကြီးနဲ့… မေမေတကယ်အလိုးခံချင်နေပြီ…. ”
“မေမေရယ်…. သားမေမေ့ကိုနာအောင်မလုပ်ပါဘူး…. အူး… မေမေရယ်…. ဟူး… ကောင်းလိုက်တာ…. မေမေလဲ… လီးစုပ်တော်တာပဲ….ဟူး…. ရှီး… တော်ပြီမေမေရာ… သားပြီးသွားလိမ့်မယ်… မေမေ့ကိုလိုးချင်နေပြီ… ”
မေမေ့ပါးစပ်ထဲက ကျုပ်လီးကိုထုတ်လိုက်တော့ မေမေက ကျုပ်ကို မျက်စောင်းထိုးကြည့်တယ်။
“မေမေ… စုပ်လို့ကောင်းတုန်းရှိသေးတယ်ကွာ… ဟင့်… ”
“ပြီးမှ…ထပ်စုပ်နော်… သား… မေမေ့ကိုအရမ်းလိုးချင်နေလို့…. နော်… ချစ်မေမေ… နော်… နော်… ”
“အင်းပါ…. မေမေလဲ… သားလီးကြီးနဲ့… အလိုးခံချင်နေပါပြီ…. လိုးတော့… မေမေဘယ်လိုပုံစံ… နေပေးရမလဲ… ”
“ခုနက… မေမေ့အဖုတ်ကိုယက်တုန်းက ပုံစံလေးပဲ ပြန်နေလေ… သားကအောက်ကရပ်ပြီး… ခွလိုးမယ်…. ဒါမှ မေမေအဖုတ်ထဲ… သားလီးဝင်တာကို… မေမေရောသားရော… ကြည့်လို့ရမှာ…”
“အင်း… လိုးကွာ… ”
မေမေပြောပြီး ဆိုဖာခုံပေါ် ခပ်လျောလျောလေးထိုင်ပြီး ပေါင်ကားပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ပေါင်ကို ဒဗလျူ(W) ပုံစံမျိုးနဲ့ ဖိချကာပြင်ယူလိုက်တော့ မေမေ့စောက်ပက်က ကော့ပေးထားသလိုဖြစ်သွားတယ်။ မေမေ့စောက်ပက်ကို ကျုပ်လီးနဲ့ တစ်ချက်ထိပြီး ပွတ်လိုက်တော့ လူရော လီးရော စိတ်ထဲမှာ ဖျင်းခနဲ ဓာတ်လိုက်သလိုမျိုးဖြစ်သွားပြီး မေမေ့စောက်ပက်နဲ့ ကျုပ်လီးကို မခွာချင်လောက်အောင် ရင်ထဲမှာကောင်းသွားတာ။ မေမေလဲ ကျုပ်လိုပဲနဲ့တူပါရဲ့ မျက်လုံးလေးမှေးပြီး ဖီးလ်တက်နေတာ။ ကျုပ်လဲလီးကို မေမေစောက်ပက်ထဲ ဖိသွင်းတော့ ဒစ်မြုပ်ရုံလေးဝင်သွားတယ်။ မေမေ့စောက်ပက်အတွင်းသားကို ကျုပ်လီးဒစ်ဖူးက ထိုးခွဲပွတ်တိုက်သွားချိန် ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ် တုန်ယင်လာပြီး ဒူးတောင်မခိုင်ချင်တော့လို့ ဆိုဖာပေါ် ဒူးမှေးလိုက်ရတယ်။ ရူးလောက်တယ်ဗျာ။ ကိုယ်အမေနဲ့ ပြန်လိုးတဲ့အချိန် ရတဲ့ခံစားချက်ကြီးက ကျုပ်ကို စွဲလန်းစေပြီလေ။
“မေမေ… သားလေ… မေမေစောက်ပက်ထဲ… လီးနည်းနည်းပဲ… ထည့်ရသေးတယ်… ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်နဲ့… အရမ်းကောင်းလွန်းလို့… ဒူးတောင်မခိုင်ချင်တော့ဘူး…. သားတော့… မေမေနဲ့လိုးရတာ… စွဲပြီ… ”
“အင်း…. မေမေရောပဲ… စိတ်ထဲမှာ… ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး… မေမေရူးတော့မယ်… မေမေ့ကိုလိုးသတ်လိုက်ပါတော့…. မေမေမခံစားနိုင်ဘူး… သားလီးကြီးက… မေမေ့ကိုဖမ်းစားထားတယ်… သားလီးကို အဆုံးထိဆောင့်လိုးလိုက်ပါ… မေမေ့စောက်ပက်ထဲ…. အဆုံးထည့်လိုက်ပါတော့… မေမေ… သားလီးကို… အရမ်းလိုချင်နေပြီ…. ထည့်ပေးပါ… လိုးပေး… လိုးပေး… ”
မေမေ ကန္တာရထဲက ရက်ပေါင်းများစွာ ရေငတ်နေတဲ့ သူတစ်ယောက်ပမာ ကျုပ်လီးကို တောင်းဆိုနေတော့ ကျုပ်ထပ်ဖိသွင်းတယ်။ မေမေ့စောက်ပက်က ကြပ်ထုပ်နေတာ။
“မေမေရယ်… မနာဘူးလားဟင်…. ”
“နာတယ်…. ဒါပေမယ့်…. သားလီးကပေးတဲ့အရသာကို…. မလွန်ဆန်နိုင်ဘူး… နာပစေ…. မေမေ့ကိုမညှာနဲ့… မေမေ့စောက်ပက်ထဲ…. သားလီးကို… အဆုံးထိထည့်ပြီး… လိုးပေးပါတော့… ”
ကျုပ်လဲ မေမေက ကလေးတစ်ယောက်လို တစာစာတောင်းဆိုနေတော့ မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတစ်ဆုံးထိ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းပစ်တယ်။ မေမေနဲ့ ကျုပ် ဆီးခုံချင်း ထိကပ်သွားချိန်မှာပဲ မေမေ့ကိုယ်လေး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ပြီးသွားကာ ကျုပ်ကိုယ်ကို အတင်း လှမ်းဆွဲဖက်တော့တယ်။
“အီး… သားလေး…. မေမေ့သားလေး…”
“ဟင်… မေမေပြီးသွားတာလား…. ”
“အင်း…. မေမေသေတော့မှာပဲ…. သားလီးကြီးက… မှော်လီးကြီးများလားကွာ… ဘာလို့ရပ်ထားတာလဲ…. လိုးလေ… သားလိုးချင်တဲ့ မေမေစောက်ပက်ကို… လိုးစမ်းပါ…. အင်း… ဟင်း… အဲ့လို… ဆောင့်… ဆောင့်…. ဟူး… ကောင်းလိုက်တာ… သားရယ်… ”
“အူး… မေမေရယ်… သားတော့…. မေမေ့စောက်ပက်ထဲက… လီးတောင်မထုတ်ချင်တော့ဘူး… သားတော့စွဲပြီ….”
“မထုတ်နဲ့သား… ထည့်ထား… လိုး… အမြဲလိုး… သားလီးနဲ့… မေမေ့ကို… အမြဲလိုးပေး… အီး…. ပြီးပြန်ပြီကွာ… ကောင်းလိုက်တာ… ဆက်လိုး…. မရပ်နဲ့…. ”
“မေမေ… သားလဲပြီးချင်နေပြီ… သားမေမေ့စောက်ပက်ထဲ… လီးရည်ပန်းထည့်မယ်… နော်…. ”
“အင်း…. ထည့်… သားလီးရည်တွေ… မေမေ့စောက်ပက်ထဲကို… ပန်းထည့်… အူး…. ”
“အား… ဟူး… ကောင်းလိုက်တာ…. မေမေကိုလိုးရတာကောင်းလိုက်တာ… မရတော့ဘူး… မေမေ… သားလီးရည်တွေ… မေမေ့ဖို့… ”
“အူး… သားလီးရည်တွေ…. မေမေ့စောက်ပက်ထဲ…  ဝင်လာပြီ… ပြီးပြန်ပြီကွာ… ”
ကျုပ်လဲ မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လီးတဆုံးဖိကပ်လျှက် လီးရည်ပန်းထည့်ကာ မေမေ့ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်ပြီး မေမေ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူ လိုက်တယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်ကို တင်းတင်းဖက်ထားပြီး ကျုပ်ခါးကိုပါ ခြေထောက်တွေနဲ့ ချိတ်ထားတယ်။ တော်တော်လေးနမ်းပြီးမှ မေမေနဲ့ကျုပ် တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ပြုံးမိကြတယ်။
“ကောင်းလိုက်တာမေမေရယ်… တစ်ခါမှ ဒီလောက် မကောင်းဖူးဘူး… သားတော့… မေမေနဲ့လိုးဖို့… ခဏခဏကြိုးစားမိတော့မှာပဲ… ”
“အင်း… မေမေရောပဲ… သားအဖေနဲ့ အလိုးခံခဲ့တာ… နှစ်တွေအများကြီးကို… တစ်ခါမှ… ဒီလိုလီးဝင်တာနဲ့… တစ်ချီပြီးတာ… မကြုံဖူးဘူး… အရမ်းကောင်းတာပဲ… မေမေလဲ… သားလိုးတိုင်းခံပေးမိမှာပဲ… သားမလာရင်လဲ… သားဆီလိုက်လာပြီး…. အလိုးခံမှာ… ခစ်ခစ်… ”
“မေမေနော်… လီးရသာသိသွားပြီး… ယောက်ျားထပ်ယူမယ်မကြံနဲ့နော်… မေမေ့စောက်ဖုတ်က… သားတစ်ယောက်ထဲအပိုင်နော်… ”
“ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ… သားရယ်… အခုကပိုတောင်မဖြစ်နိုင်သေးတယ်… အရင်ကမှ… သူများတွေလာဆွလို့… အထိအတွေ့မှာသာယာမိချင်မိအုံးမယ်… အခုသားနဲ့လိုးပြီးတော့… သားလီးမှ… သားလီးပဲသိလား… ခစ်ခစ်… သားလီးကလဲ… လီးရည်ထွက်ပြီးတာတောင်…  တောင်နေတုန်းပဲ… ”
“အင်းလေ… အဲ့ဒါမေမေ့အဖုတ်ကြောင့်… မေမေ့အဖုတ်ထဲသားလီးထည့်ထားရင်… တစ်နေ့လုံးများတောင်နေမလားမသိဘူး… အခုတော့သားနားလည်သွားပြီမေမေ… အေးက… သူ့အဖေလီးကို… ဘာလို့စွဲလန်းနေလဲဆိုတာ… ”
“အဲ့ဒီတော့… သားက… သမီးရင်အေးကို… သူ့အဖေနဲ့ ကြည်ဖြူပြီဆိုပါတော့… အခုမေမေ့ကိုလာလိုးတာလဲ… သူ့အကြံမလားပြော… ”
“စိတ်မဆိုးပါနဲ့မေမေရယ်… သူက… သူ့အဖေနဲ့လိုးတဲ့အကြောင်းပြောပြတော့… သားမေမေ့ကို… တကယ်လိုးချင်သွားတာ… အဲ့ဒါကြောင့်… အေးကိုအကြံထုတ်ခိုင်းလိုက်တာ… ”
“စိတ်မဆိုးပါဘူးသားရယ်… ကျေးဇူးတောင်တင်သေးတယ်… အခုလိုအရသာထူးတဲ့… သားလီးကို… မေမေအရသာခံခွင့်ရတာ… သူ့ကြောင့်လေ… ရပ်မနေနဲ့လေကွာ… ဆက်လိုး…”
“မေမေနာနေမှာစိုးလို့ပါမေမေရ… သားကလိုးချင်တာမှ… တပိုင်းကိုသေလို့… ”
“လိုးသာလိုးသား… မေမေ့ကိုမညှာပါနဲ့ဆို… မေမေကသားလီးနဲ့လိုးလို့ကတော့… ဘာဖြစ်ဖြစ်… ခံမှာပဲ… အင်းဟုတ်တယ်…. အဲ့လိုဆောင့်… လိုး…. ကောင်းလိုက်တာ…. ရင်ထဲကိုနင့်သွားတာပဲ….အူး… ဟူး…  ထပ်ပြီးပြန်ပြီသားရယ်…. ”
ကျုပ်လဲ မေမေ့ကို အဲ့ပုံစံအတိုင်းပဲ တစ်ချီပြီးအောင် ထပ်လိုးတယ်။ မေမေလဲ နောက်နှစ်ချီထပ်ပြီးတယ်။ ပထမတစ်ခေါက်ထက် နည်းနည်းလေး ပိုကြာတယ်။ ပြောရမယ်ဆို မေမေနဲ့ကျမှ ကျုပ်လဲ တက်ထွက်ကိုဖြစ်တော့တာပဲ။ ပထမတစ်ခါလဲ သုံးမိနစ်နဲ့ ပြီးသွားတယ်။ အခုတစ်ခါလဲ လေးမိနစ်လောက်လေးပဲ။ အိမ်မှာ ကျုပ်မိန်းမ ရင်အေးကို မိနစ် နှစ်ဆယ် နာရီဝက် ဇိမ်ဆွဲပြီး ထိန်းလိုးခဲ့တဲ့အစွမ်းတွေ ဘယ်ရောက်ကုန်မှန်းမသိတော့။ အဲ့လို တက်ထွက်ပုံစံလိုးတာကို မေမေက သုံချီပြီးတယ်ဆိုတော့ ကျုပ်နဲ့မေမေ သားအမိချင်းလိုးတဲ့အရသာမှာ ဘယ်လောက်တောင်ယစ်မူးသွားကြသလဲဆိုတာ သိသာပါတယ်။ ကျုပ်တစ်ချီထပ်ပြီးပေမယ့် လီးကအတောင်မကျဘူး အဲ့ဒီတော့ မေမေ့ကို ညောင်းနေမှာစိုးလို့ ဆိုဖာပေါ် ဖက်ပြီး လှဲချလိုက်တယ်။ လီးကိုတော့ မေမေ့စောက်ပက်ထဲက မကျွတ်စေရဘူး။ ပြီးတော့မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးနမ်းရင်း ထပ်လိုးတော့လဲ လေးမိနစ်လောက်နဲ့ ပြီးတာပါပဲ။ ပြောရမယ်ဆို မေမေ့စောက်ပက်ထဲကို သုံးမိနစ်ခြား၊ လေးမိနစ်ခြားတစ်ခါ ကျုပ်ရဲ့လီးရည်တွေကို ပန်းထည့်နေသလိုပါပဲ။ မေမေလဲ ပြီးတာတွေဆက်တိုက်လိုဆိုတော့ အသက်ရှူသံတောင် မမှန်ချင်တော့ဘူး။ မေမေ့စောက်ပက်နဲ့ ကျုပ်လီးမှာလဲ ပေကျံလို့။ စလိုးကတည်းက လီးရည်ထွက်ပြီးသာပြီးတာ မေမေ့စောက်ပက်ထဲက လီးကိုတစ်ချက်မှ မချွတ်ဘဲ ဆက်လိုးတာဆိုတော့ ဗွက်ပေါက်တယ်ဆိုတာ ဒါမှအစစ်ဗျ။
“သားလေး… မေမေတော့မရတော့ဘူး… ခဏခဏပြီးလွန်းလို့… အရမ်းမောနေပြီ… ခဏနားကြရအောင်နော်…”
“သားလဲ… ခဏခဏပြီးလို့… ဒူးတောင်ချောင်ချင်နေပြီ…. ဟီးဟီး… ”
ကျုပ်လဲ မေမေ့စောက်ပက်ထဲက လီးကို ချွတ်ဖို့လုပ်တော့ မေမေက ကျုပ်ခါးကိုလှမ်းဆွဲထားသေးတယ်။
“မေမေရယ်…. ချစ်လိုက်တာ… သားလဲ… မေမေ့စောက်ပက်ထဲက…လီးကိုမချွတ်ချင်ပါဘူး…. မေမေလဲသိသားနဲ့… ပြီးရင်နှစ်ယောက်လုံးမထိန်းနိုင်ဘဲ… ထပ်လိုးမိကြလိမ့်မယ်… မေမေအရမ်းမောနေပြီမလား….ခဏနားပြီး သားတို့အတူ… ထမင်းစားကြမယ်လေ… ပြီးမှထပ်ချစ်ကြမယ်… ”
ဒီတော့မှ မေမေက ကျုပ်ခါးကိုကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်ကိုလွှတ်ပေးတယ်။ ဒါတောင်မှ ကျုပ်လီးကိုမေမေ့စောက်ပက်ထဲကချွတ်တော့ မေမေ့စောက်ပက်က ခါးကော့ပြီးလိုက်လာသေးတယ်။ နောက်ဆုံးတော့လဲ ကျွတ်သွားတာပါပဲ။ မေမေသက်ပြင်းလေးချလိုက်တယ်။ ကျုပ်ပုဆိုးလေးကောက်စွပ်၊ အင်္ကျီပြန်ဝတ်ကာ ဆိုဖာပေါ် ပက်လက်လေး လှဲရင်း အနားယူနေတဲ့ မေမေ့ကို နဖူးလေးနမ်းလိုက်ပြီး
“သားထမင်းပွဲပြင်ထားလိုက်မယ်… ပြီးရင်မေမေ့ကိုလာခေါ်မယ်နော်… ”
“အင်း…. မေမေအမောပြေရင်…. လိုက်လာခဲ့မယ်…. ”
ကျုပ်လဲ မီးဖိုခန်းထဲဝင် ပန်းကန်လေးတွေဆေးပြီး ဟင်းအိုးတွေဖွင့်ပြီး ခပ်မယ်လုပ်တော့ ကျုပ်အကြိုက်ဟင်းတွေချည်း ချက်ထားတာတွေ့ရလို့ ကြည်နူးမိတယ်။ ကိုယ့်အမေက ကိုယ့်ကိုအရင်ကတည်းကချစ်တာသိပေမယ့် အခုလိုလွန်ကျုးပြီးတော့ အရင်ထက်အဆပေါင်းများစွာ ပိုချစ်မိသွားတယ်။ ကျုပ်ဟင်းတွေခပ်ထည့်ပြီး ထမင်းခူး တော့ ကျုပ်ကိုနောက်ကျောကနေမေမေလာဖက်သည်။ မေမေရင်သားတွေက အိကနဲကပ်လာတော့ မေမေက ဘော်လီကိုပြန်မဝတ်ထားမှန်သိလိုက်သည်။ မေမေမရှိတုန်း ခဏမာန်ကျနေတဲ့ ကျုပ်လီးတောင် ချက်ချင်း ဖျောင်းခနဲ ကန်တက်လာသည်။ ကျုပ်က ထမင်းခူးပြီး စားပွဲပေါ်တင်တော့ မေမေက ဖက်လျှက်ပဲ နောက်ကလျှောက်လိုက်လာလို့ ကပ်သီးကပ်သပ် လမ်းလျှောက်ရတယ်။ စားပွဲပေါ် ထမင်းပန်းကန်တွေ ချပြီးတော့ မေမေ့ဘက်လှည့်ကာ မေမေ့ကိုယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲသွင်းကာ ခပ်တင်းတင်းလေး ဖက်ထားတော့ မေမေက ပြန်ဖက်ထားပေးရင်း ကျုပ်မျက်နှာကို မော့ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်မေမေ့မျက်နှားကို ဖိဖိနမ်းပစ်တာ။
“မေမေရာ… သားကြိုကိတဲ့ဟင်းတွေချည်းပဲနော်… မေမေ့ကိုသား… ချစ်လိုက်တာ… ဒီလိုမှန်းသိရင်… အရင်ကတည်းက… မိန်းမမယူဘဲ…  မေမေနဲ့ပဲလိုးပြီး… မေမေ့ကိုပဲ ချစ်မှာ… ”
“ဟင့်… မေမေလဲ… ဒီလောက်ကောင်းမှန်း… မသိလို့ပေါ့… သိရင်… သားကို… သူစိမ်းလက်ထဲ… ဘယ်ထညိ့ပေးပါ့မလဲ…. သားလီးကို မေမေပဲ…  အပိုင်သိမ်းပစ်မှာ….ခုလဲ… သားလီးကတောင်နေပြန်ပြီ.. ချစ်တာကွာ…”
“အင်း…. မေမေက… သားကိုလာဖက်ကတည်းက တောင်နေတာ… လာပါမေမေရာ… ထမင်းလေးအရင်စားရအောင်… တော်ကြာထမင်းတောင်မစားနိုင်ဘဲ… လိုးမိကြလိမ့်မယ်….”
“ခစ်ခစ်…. အင်းပါ… ”
ကျုပ်နဲ့ မေမေလဲ ဘေးချင်းယှည်လျက်ထိုင်ပြီး ထမင်းထိုင်စားကြတယ်။
“စားလို့ကောင်းလား… သားလေး… ”
“အင်း… အရမ်းကောင်းတယ်… မေမေ့လက်ရာ မစားရတာကြာပြီ… စားကောင်းလိုက်တာ… ”
“ကောင်းရင်း များများစား… သားလေး… ”
“ဟုတ်… မေမေ…. ”

(အခန်း ၂/၃)

ကျုပ်နဲ့မေမေ ထမင်းအတူစားကြပြီး ကျုပ်ပန်းကန်တွေ သိမ်းဆည်းကာ ရေစင်မှာ ပန်းကန်ဆေးနေတုန်း မေမေနောက်ကြောကနေ လာဖက်ပြန်တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ ဖက်ရုံတင်မဟုတ်ဘဲ လီးကိုပါ လာကိုင်တာ။
“မေမေနော်… အူယားအောင်လာမဆွနဲ့… ချက်ချင်းထလိုးပစ်မှာဗျ… ”
“ခစ်ခစ်… လိုးချင်လိုးပေါ့… ဘယ်သူကတားနေလို့လဲ… ဒီလီးကြီးက… မေမေ့ကိုလိုးချင်နေတာလား… ခစ်ခစ်… ”
ကျုပ်လဲ ပန်းကန်တွေ အမြန်ဆေးပြီး သိမ်းဆည်းကာ မေမေ့ကိုပြန်လှည့်ကာ ဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းတေကို စုပ်နမ်းပစ်တယ်။ နမ်းရင်းမေမေ့ဖင်ကြီးတွေ ထမိန်ပေါ်က ပွတ်သပ်ပေးရင်း ဧည့်ခန်းဆီ တစ်ရွေ့ရွေ့ ပြန်လျှောက်တော့ မေမေက ကျုပ်လီးကိုဆုပ်ကိုင်ရင်း လိုက်လာတယ်။ ပြီးတော့ ဧည့်ခန်းဆီမှာထိုင်ကြတယ်။ အတူအနမ်းမပျက်ထိုင်ရင်း မေမေက ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်ချကာ လီးကိုဆက်ပြီး ဂွင်းထုပေးတယ်။ ပြီးတော့ မေမေက နမ်းနေတာရပ်လိုက်ပြီး
“ခုနက… သားလီးကိုမေမေစုပ်လို့မဝသေးဘူး… မေမေစုပ်အုံးမယ်… သားမေမေ့ပါးစပ်ထဲပြီးလိုက်နော်… သားလီးရည်ကိုသောက်ချင်လို့… ထမင်းတောင်နည်းနည်းပဲစားခဲ့တာ… ”
ပြောပြီး ခုံပေါ်ကဆင်းကာ ကျုပ်ပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး လီးကိုကိုင်ကာ ကုန်းစုပ်တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ဆံထုံးလေးကိုင်ကာ ညည်းနေရုံကလွဲပြီး ဘာများတတ်နိုင်အုံးမှာလဲ။ မေမေ့ရဲ့ ပုလွေအစွမ်းအောက်မှာ ကျုပ်ညည်းတွားနေရပြီး သိပ်မကြာခင်ပဲ မေမေ့ပါးစပ်ထဲ လီးရည်တွေပန်းထွက်တော့ မေမေက အကုန်မျိုချပစ်တယ်။ နှုတ်ခမ်းထောင့်ကတောင် စီးကျလာလို့ မေမေက လက်နဲ့သပ်ပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်နေသေးတယ်။ ပြီးတော့ ဆက်စုပ်ပြန်တယ်။
“မေမေ… ဒီတစ်ခါတော့… သား… မေမေ့အဖုတ်ထဲပဲ…. ပန်းချင်တာနော်…  သားဗိုက်နည်းနည်းလေးနေလို့… မေမေ… အပေါ်တက်လိုးပေးပါလား…”
မေမေက ကျုပ်ပြောလိုက်မှ လီးစုပ်နေတာကိုရပ်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ထရပ်ကာ ထမိန်ကိုဖြည်ချလိုက်တော့ မေမေ့ထမိန်က ကြမ်းပြင်ပေါ် အကွင်းလိုက်ပုံကျသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ကျုပ်ရှေ့က မေမေ့အဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးကို မြင်တော့ မနေနိုင်ဘဲ မေမေ့တင်ပါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး မေမေ့စောက်ပက်ကို ထိုင်လျှက်ကနေပဲ ကုန်းယက်တော့ မေမေက အလိုက်သင့်ပေါင်လေးဟပေးတယ်။ အာမရဘူးဗျာ မေမေ့စောက်စိလေးကိုပဲ လျာဖျားလေးနဲ့ မမီ့တမီလေး လျက်မိတယ်။ မေမေ့ရဲ့ ကျုပ်လီးရည်တွေနဲ့ ဗွက်ပေါက်နေတဲ့စောက်ပက်ကိုလဲ မရွံတော့ဘူး။ မေမေကလဲ ကျုပ်အားမရတာသိတယ်ထင်တယ် ကျုပ်ခေါင်းကို သူ့လက်နဲ့ကိုင်ကာ ဖယ်လိုက်ပြီး
“မေမေစောက်ပက်ကို… အရမ်းယက်ချင်နေတာလား … သားလေး… ”
“အင်း… မေမေ့စောက်ပက်က… အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတော့… မြင်တာနဲ့… ယက်ချင်… လိုးချင်တာ… ”
“ခဏပဲ… ယက်နော်… မေမေ့စောက်ပက်ထဲ… သားလီးကို…  ထည့်ချင်နေပြီ…”
ပြောပြီး မေမေက ကျုပ်ခွလျှက် ဆိုဖာပေါ်တက်ကာ မတ်တပ်ရပ်ပုံစံဆိုတော့ ကျုပ်မျက်နှာပေါ် မေမေ့စောက်ပက်ကြီးက ဝဲနေတယ်။ ဒီတော့မှ ကျုပ်လဲ မေမေ့စောက်ပက်ကြီး ပြွတ်ခနဲ တစ်ချက် နမ်းလိုက်ပြီးမှာ အားရပါးရ ယက်တော့တာပဲ။ မေမေလဲ ဆိုဖာကျောမှီကို လက်လေးနဲ့ အားပြုထားလိုက်ရတယ်။ မေမေလဲ ညည်းနေရင်းက ကျုပ်ခေါင်းကိုဖယ်လိုက်ပြီး ထိုင်ချလိုက်တယ်။
“ဟူး… လူကအလိုးခံချင်ပါပြီဆိုမှ… သူက… စောက်ပက်အယက်သန်နေသေးတယ်… ”
“မေမေ့စောက်ပက်က…  ချစ်စရာကြီးကိုး… ”
မေမေက ကျုပ်ကို မျက်စောင်းတစ်ချက် ထိုးလိုက်ပြီး ကျုပ်ကို ဒူးထောက်လျှက် ခွကာ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပက်ဝမှာ တေ့ပြီး ဖိထိုင်ချတယ်။ ကျုပ်တို့သားအမိနှစ်ယောက် မေမေ့စောက်ပက်ထဲကို ကျုပ်လီးကြီး တအိအိ တိုးဝင်သွားတာနဲ့ အရသာမှာ မိန်းမူးသွားကြတယ်။ ကျုပ်လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားတော့ မေမေ့ကိုဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူနမ်းတော့ မေမေလဲ ကျုပ်ကို ပြန်နမ်းလာတယ်။ မေမေက ဖင်လေးမြှောက်လိုက် ချလိုက်နဲ့ တစ်ချက်ချင်းလိုးတယ်။ အရသာက အီဆိမ့်နေတော့ မေမေနဲ့ကျုပ် အသက်ရှူသံတွေမြန်နေပြီး အနမ်းတွေကြမ်းလာကြတယ်။ ပြီးတော့ ဆက်မနမ်းနိုင်ကြတော့ပဲ မေမေနဲ့ကျုပ် တစ်ယောက်မျက်နှာကို တစ်ယောက် စူးစိုက်ကြည့်ပြီး မေမေ့စောက်ပက်အတွင်းသားတွေနဲ့ ကျုပ်လီး ဝင်ထွက် ပွတ်တိုက်မှုကို ယစ်မူးနေကြတယ်။ မေမေ့ကိုယ်လေး ဆတ်ကနဲတုန်သွားတော့ မေမေမျက်လုံးမှိတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီး ခဏဆိုရုံလေး ငြိမ်သွားတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကျုပ်မျက်နှာကို ပြန်ကြည့်ပြီးဆက်ဆောင့်တယ်။ တစ်ချက်ချင်း ခပ်မှန်မှန်လေး မေမေကဆောင့်လိုးနေပေမယ့် အားမရတာမျိုးမဖြစ်ဘဲ မေမေ့စောက်ပက်ကပေးတဲ့အရသာက ကောင်းလွန်းလို့ မေမေ့မျက်နှာလေးကိုသာ တစိမ့်စိမ့် ကြည့်နေမိတယ်။ မေမေက သူတစ်ချီပြီးရင် နည်းနည်းနှေးသွားပေမယ့် ဆက်ပြီးဆောင့်တုန်းပဲ၊ ကျုပ်ပြီးလို့သူ့စောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေပန်းထည့်တော့လဲ ကျုပ်ကသာ မျက်စိတွေမှိတ်ပြီး အံကြိတ်လိုက်ရပေမယ့် မေမေက ဆက်လိုးပေးနေတုန်းပဲ။ ကျုပ်နဲ့မေမေ လီးရည်တွေ စောက်ရည်တွေ အကြိမ်ကြိမ်ထွက်ပြီး ပြီးကြပေမယ့် လိုးတာက ရပ်မသွားဘူး။ နောက်ဆုံး မေမေဆက်မဆောင့်နိုင်တော့ဘဲ ရပ်သွားတယ်။
“မေမေမောလိုက်တာ… သားရယ်… ”
“မေမေမောရင်… သားတစ်လှည့်လိုးပေးမယ်လေ… ”
“ဆောင့်လိုးရလို့…မောတာမဟုတ်ဘူး…  ခဏခဏပြီးလွန်းလို့…မောနေတာ…ဟင်း… ”
“မေမေမောနေရင်လဲ… နားရအောင်လေ…. ”
“မေမေ့သားလီးကြီးကို… စောက်ပက်ထဲက… ထုတ်မပေးချင်ဘူးကွာ… ဒီအတိုင်းလေးစိမ်ထားပြီး… ငြိမ်ငြိမ်လေးနေမယ်… အမောပြေမှ… ပြန်လိုးရအောင်… နော်… သားလေး… ”
“အင်းပါမေမေရဲ့… သားလဲ… သားလီးကို… မေမေ့စောက်ပက်ထဲမှာ… စိမ်ထားရတာကြိုက်တယ်…. ဒါပေမယ့်… သားမေမေ့ကို… တောင်းဆိုချင်တာလေး… ရှိတယ်… ”
“ဘာများလဲ… ”
“မေမေ… သားအတွက်အလှပြင်ပြီး… ပြပါလား… သားက… မေမေအလှပြင်ထားတာ… အများကြီးမြင်ဖူးပေမယ့်… သားအတွက်… သီးသန့်… အလှပြင်ထားတာကို… ကြည့်ချင်လို့ပါ… ”
“ဟွန့်… ဒါဆို… သားလီးကြီးကို… မေမေ့အဖုတ်ထဲက…ထုတ်ပေးရမှာပေါ့….”
“လုပ်ပါမေမေရာ… မေမေ့ချစ်သူ… အသစ်လေးအတွက်လေ… နော်… ”
“ခစ်ခစ်… လာပြီး… ကိုယ့်အမေကို… သူ့ရည်းစားကျနေတာပဲ… ”
“မေမေကသားကို… ချစ်သူလိုမချစ်ဘူးလား… ဟင်… သားကတော့… မေမေ့ကိုချစ်သူလိုချစ်နေပြီ… ”
“ခစ်ခစ်… လာပြီးတော့… ကိုယ့်အမေကို… ရည်းစားစကားပြောနေပြန်ပြီ… ခစ်ခစ်… ဟောဒီကမေမေကလဲ… သားလေးကို… ချစ်သူလိုချစ်ပါတယ်ရှင့်… ခစ်ခစ်… ”
“ချစ်လိုက်တာ… မေမေရာ… ”
ကျုပ် မေမေ့ရဲ့ မျက်နှာလေးကို အနမ်းတွေခြွေချပစ်လိုက်ပြီး မေမေ့မျက်နှာလေးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေမိတယ်။ မေမေ့မျက်ဝန်တွေက ရွှန်းလဲ့နေတာပဲ။
“မေမေ့ချစ်သူ… သားလေးကြည့်ဖို့… မေမေအလှသွားပြင်တော့မယ်… ဒီကပဲစောင့်နော်… မေမေအခန်းထဲက..ပြန်ထွက်လာမှကြည့်… ”
“ဟုတ်… ”
မေမေက ကျုပ်နဖူးလေးကိုနမ်းပြီး သူ့အဖုတ်ထဲက ကျုပ်လီးကို မချွတ်ချင်ချွတ်ချင်နဲ့  ထလိုက်တော့ လီးကကျွတ်သွားတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျုပ်ကိုပြုံးစိစိနဲ့ မျက်စေ့တစ်ဖက်မှိတ်ပြပြီး ထမိန်ကောက်စွပ်ကာ သူ့အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေထွကိအလာကို စိတ်ရှည်လက်ရှည်စောင့်နေမိတယ်။ ခဏနေတော့ ကျုပ်ဖုန်းကအသံမြည်လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ မေမေက အခန်းထဲက ဆက်နေတာ။
“မေမေ… ပြောလေ… ”
“မေမေအခန်းထဲထွက်လာတော့မှာ… အဲ့ဒါ… သားလေး… မျက်စိမှိတ်ထားနော်… မေမေဖွင့်ဆိုမှဖွင့်ကြည့်… သိလား…”
“ဘာလို့လဲ… မေမေရ… ”
“အာ… မရဘူးကွာ… မှိတ်ဆိုမှိတ်… မမှိတ်ရင်… မေမေ ထွက်မလာဘဲ… အခန်းထဲမှာ… အောင်းနေလိုက်မှာ… နော်…. နော်လို့…”
“ဟုတ်ပါပြိ… မှိတ်ထားပါ့မယ်… ”
ကျုပ်လဲ ဆိုဖာခုံမှာ ထိုင်လျှက်ကပဲ မျက်စိကိုမှိတ်ထားပြီး စောင်နေလိုက်တယ်။ တံခါးဖွင့်သံကြားရတယ်။ ခြေသံဖွဖွလေးကြားရတယ်။ သင်းပျံတဲ့ရေမွှေးနံ့ သင်းသင်းလေးက ကျုပ်နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတယ်။ ကျုပ်ရင်တွေတောင်ခုန်လာတယ်။ ခဏနေတော့
“ရပြီ… မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့… ”
ကျုပ်မျက်လုံးကို ခေါင်းငုံလျက်အနေအထားကနေဖွင့်ကြည့်တော့ ကျုပ်နဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှာရပ်နေတဲ့ မေမေ့ ခြေဖမိုးလေးကို စတွေ့ရတယ်။ မေမေ့ခြေသည်းလေးတွေမှာ ပန်းနုရောင် ခြေသည်းဆိုးဆေးလေးတွေ ဆိုးထားတယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့ထမိန်အနားစလေးကနေအပေါ်တက်သွားတော့ ဗေဒါရောင် ပြောင်ထမိန်လေးက မေမေ့အသားရောင်နဲ့ လိုက်ဖက်လွန်းလှသည်။ မေမေက ထမိန်ကိုတင်းနေအောင်ဝတ်လျှက် ဒူးတစ်ဖက်ကွေးထားတာမို့ မေမေ့ပေါင်တံတွေက ပေါ်လွင်ပြီး ကြည့်လို့ကောင်းလှသည်။ ခါးဆီရောက်တော့ မေမေတင်းနေအောင်စည်းထားတဲ့ ထမိန်ကြောင့် မေမေ့ထမိန်အောက်က ဗိုက်သားလေးက တင်းတင်းလေးနဲ့ ချစ်စရာအတိ။ မေမေ့တင်ပါးတွေ တစ်ရစ်နေပြီး ကျုပ်ကိုရင်ဖိုစေသည်။ မေမေ့အင်္ကျီကလဲ ဗေဒါရောင်လေး။ ခါးတိုလေးမို့ ထမိန်နဲ့ အင်္ကျီကြားမှာ အနည်းငယ်လေးဟတဲ့နေရာက မေမေ့ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးကို လှစ်ဟပြထားတော့ ကျုပ်ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်းခုန်ပြီပေါ့။ မေမေအင်္ကျီပေါ်မှာတော့ အပြာရင့်ရောင် ပန်းခက်လေးတွေကို သေသပ်စွာထိုးထားတယ်။ ဆက်ပြီးကြည့်လိုက်တော့ မေမေ့ရင်သားတွေ။ တင်းရင်းပြီးဖုထွက်နေတာ ကျုပ်တံတွေးကို ဂလုခနဲ မျိုချလိုက်မိတယ်။ မေမေ့အင်္ကျီက လည်သိပ်မဟိုက်ပေမယ့် မေမေ့လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကလဲ နမ်းချင်စရာကောင်းလှသည်။ မေမေ့အင်္ကျီလက်ဖောင်းဖောင်းလေးက လူငယ်ပုံစံချုပ်ထားမှန်းသိသာတယ်။ မေမေ့ဆီမှာ ဒီလိုပုံစံဝတ်စုံ ရှိနေလိမ့်မယ်လို့ ကျုပ် မထင်ခဲ့တာ ဝန်ခံရမယ်။ မေမေက လက်ကိုနောက်ပစ်ထားတာမို့ မေမေ့လက်ချောင်းလေးတွေကို မမြင်ရပေမယ့် ပန်းနုရောင် လက်သည်းဆိုးဆေးကို ဆိုးထားမှာတော့သေချာပါတယ်။ ဆက်ပြီးအပေါ်တက်လိုက်တော့ မေမေ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးမှာ ပန်းဆီရောင်နှုတ်ခမ်းနီလေးက ရွှဲစိုနေတာ ကျုပ်နမ်းချင်လို့ နှုတ်ခမ်းတောင် သပ်မိသွားတယ်။ မေမေ့နှာတံစင်းစင်းလေးနဲ့ မေမေ့နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးကလဲ ချစ်စရာ။ မေမေ့ပါးမို့မို့လေးမှာ မိတ်ကပ်ပါးပါးလေးနဲ့ ကျုပ်ဖိဖိပြီး နှာခေါင်းမြုပ်အောင် နမ်းပစ်ချင်တာ။ မေမေမျက်လုံးလေးတွေကာ အရည်လဲ့ကာ ရွှန်းစိုနေပြီး ကော့ညွှတ်နေတဲ့မျက်တောင်အောက်က မျက်လုံးလေးက ကျုပ်ကိုနူးနူးညံ့ညံ့ကြည့်နေတော့ ကျုပ်ရင်တွေ ခုန်သထက် ခုန်လာတယ်။ မေမေ့မျက်ခုံးလေးတွေက စင်ရော်တောင်လေးလို အရောင်မခြယ်ဘဲ သဘာဝအတိုင်း ကြည့်ကောင်းနေတယ်။ ပြီးတော့ နဖူးပြင်ပြေပြေလေးနဲ့ နဖူးပြင်ပေါ်ဝဲကျနေတဲ့ ဆံမြိတ်လေးတွေ၊ ပိတုန်းရောင်သဖွယ် နက်မှောင်နေတဲ့ကေသာကို သပ်ရပ်စွာဖြီးသင်ထားပြီး ဘယ်ညာနှစ်ဘက်မှာ ဆင်စွယ်ရောင်ကလစ်ကလေးတွေက မေမေ့ဆံနွယ်တွေကို ပုံမပျက်အောင်ထိန်းပေးထားတယ်။ နောက်မှာ ဆံပင်ကိုစည်းထားပုံရတယ်။ မေမေရယ် ဒီအလှအပတွေက သားအတွက် ပြင်ထားတာတဲ့လား။ မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးက ပြုံးရုံလေး ကွေးညွတ်နေတယ်။ မေမေ့မျက်နှာမှာ ပန်းရောင်သန်းနေပြီး ရှက်စနိုး မခို့တရို့ပုံစံ။ မေမေ့အလှမှာ ကျုပ် ကြွေဆင်းရပြီ။ မေမေလှမှန်းသိပေမယ့် တစ်ခါမှ ဒီလို မိန်းမတစ်ယောက်အနေနဲ့မကြည့်ခဲ့ဖူးလို့ မေမေ့အလှအပ အနုစိတ်ကို အခုမှ ရင်ခုန်စွာ ခံစားတတ်တော့တယ်။ ကျုပ်မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့ တအံ့တသြကြည့်နေတာကိုပဲ သဘောကျကာ ပြုံးတုံ့တုံ့ဖြစ်နေဟန်တူ၏။
“လှလိုက်တာမေမေရယ်… နတ်သမီးလေးများလား… ”
“ပိုပြီ… ”
“မပိုဘူးမေမေ… နတ်သမီးကိုသားမမြင်ဖူးလို့မသိဘူး… မေမေ့အလှက… နတ်သမီးထက်တောင်… သာမယ်ထင်တယ်… သားကို… ဟိုဘက်လှည့်ပြပါအုံး… ”
ကျနော် မေမေ့အလှကို ချီးမွမ်းလိုက်တော့ မေမေ့က မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့ ကျုပ်ကိုကြည့်ပြီး ဟက်ခနဲ သူ့လက်လေးနဲ့ သူ့ပါးစပ်ကို ကာပြီးရယ်တယ်။ ပြီးတော့မှ ကိုယ်ကို ဟိုဘက်လှည့်လိုက်ပြီး စည်းထားတဲ့ ကျောကဆံနွယ်လေးကို သူ့ရဲ့ ဘယ်ဘက်ပခုံးကို ကျော်က အရှေ့ဘက်ပို့လိုက်တယ်။ ကျောခိုင်းလိုက်တဲ့ပုံစံတော့မဟုတ်ဘူး ဒူးတစ်ဘက်ကိုကွေးကာ ဖင်လေးကောက်၊ လက်လေးပိုက်ပြီး ကိုယ်ကိုယ် အနည်းငယ်စောင်ပြီး ကျုပ်ကို မျက်လုံးရွဲကြီးတွေက ညှို့ဓာတ်ပြင်းပြင်းနဲ့ သမင်လည်ပြန်ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ် ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်လာတယ်။ မဖြစ်ဘဲ ခံနိုင်ရိုးလားဗျာ။ မေမေ့ရဲ့ ဗေဒါရောင် ပြောင်ထမိန်အောက်က မေမေ့ရဲ့ ပေါင်တံစင်းစင်းလေးတွေ၊ တင်းကားဖူးထွက်နေတဲ့ မေမေ့ရဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးတွေက ပြောင်ထမိန်သားတင်းတင်းရဲ့ အောက်မှာ အတွင်းခံရာလေးပါ ထင်းလို့ ကျုပ်အပေါ် အရမ်းကိုညှို့ယူနိုင်လွန်းတယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့ရဲ့ကျောပြင်လေးရောပဲ၊ မေမေ့ရဲ့အရာအားလုံးကို ကျုပ်စွဲလန်းနေပြီ မေမေ။ ကျုပ်ဇနီးရင်အေးပြောတဲ့ ကို့မေမေက သိပ်အရွယ်တင်တယ်ဆိုတာ ကျုပ်ငြင်းစရာမရှိပါ။ အခုကျုပ်ရှေ့မှာ မြင်နေရတဲ့မေမေ့ကို အသက် ငါးဆယ်ကျော်လို့ပြောရင် ဘယ်သူမှယုံမယ်မထင်။ ကျုပ်ဆက်ပြီး ထိုင်ကြည့်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ပါ။ မေမေ့အလှကိုငေးပြီး မေမေ့ဆီ ထကာ လျှောက်သွားမိတာ ရှေ့ကစားပွဲကို ဒူးနဲ့တိုက်မိသေးတယ်။ မေမေက ခစ်ခနဲ သဘောကျစွာရယ်တယ်။ ကျုပ်နာတာဂရုမစိုက်နိုင်အား မေမေ့ဆီရောက်ပြီး ပွေ့ဖက်ကာ အနမ်းပေးချင်တာပဲတော့တယ်။ ကျုပ်လီးကတောင်နေပေမယ့် မေမေ့ကိုလိုးဖို့ထက် ချစ်သူလို ဖက်ရမ်းနမ်းရှုံ့ပစ်ချင်တာ။ မေမေ့အနားရောက်တော့ မေမေက ခုနပုံ့စံအတိုင်းလေးပဲ ပို့စ်ပေးနေတုန်းမို့ မေမေ့ကိုခါးကနေဆွဲဖက်ပြီး သမင်လည်ပြန်လှည့် ကြည့်နေတဲ့ မေမေ့မျက်နှာကို ဖိဖိနမ်းပစ်တယ်။ မေမေ့ပါးကို နှာခေါင်းမြုပ်အောင်ဖိနမ်း၊ နဖူးလေးကိုနမ်း၊ နှာခေါင်းလေးကိုနမ်း နှုတ်ခမ်းလေးကိုလဲနှာခေါင်းနဲ့ဖိနမ်း၊ မေးစိလေးကိုနမ်း၊ မျက်လုံးလေးကိုနမ်း၊ မျက်ခုံးလေးကိုနမ်း၊ ဆံစလေးကိုနမ်း၊ ငယ်ထိပ်လေးကိုနမ်း၊ နားရွက်၊ နားထင် ကအစ အကုန်လုံး(မျက်နှာတပြင်လုံးလို့ရေးရင် ပြီနေတဲ့ဟာ အရစ်ရှည်တာ) ကိုနမ်းပစ်တယ်။ မေမေကလဲ ပြုံးပြီး ကျေကျေနပ်နပ်ခံယူရင်း သူ့ကိုဖက်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်တစ်ဖက်ကိုပါ သူ့လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားသေးတာ။ တောင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးက မေမေ့ဖင်ကြားမှာထောက်နေတာပေါ့။ လောလောဆယ် မေမေဖင်ကြားမှာ အာရုံမရှိဘဲ မေမေ့မျက်နှာကိုပဲအာရုံရောက်နေတာ။
“နမ်းလှချည်လား…  သားရယ်… မေမေဖြင့်… သားရဲ့အနမ်းတွေကြားထဲမှာ… မျောသွားတာပဲ… ”
“မေမေ့ကို ချစ်လို့လေ… မေမေ့အလှမှာလဲကြွေသွားပြီး… ကိုယ့်ချစ်သူလေးလို… ချစ်မဝ… နမ်းမဝဖြစ်နေတာဗျ… သိလား… မေမေက… မကြိုက်ဘူးလား… ”
“ကြိုက်တာပေါ့… သားရယ်… မေမေတောင်.. သားနမ်းတာကိုစွဲသွားတယ်… ချစ်သူလိုလဲ… ပြောသေး… ဖင်ကြားကိုလဲ… လီးနဲ့ထောက်ထားသေးတယ်… ဒါဘာသဘောလဲ… ”
“ဟီးဟီ… မေမေ့ကိုမြင်လို့… သူ့ဟာသူတောင်နေတာ…. အခုကမေမေ့ကို… ဖက်ထားပြီး… နမ်းပဲနမ်းချင်တာ… ဒီဘက်လှည့်မေမေရာ… ရင်ချင်းအပ်ထားမှ… မေမေ့ရင်ခုန်သံတွေ… သားကြားရမှာပေါ့… မေမေ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးက… သိပ်လှတာပဲ… သားအရမ်းနမ်းချင်နေပြီ… ”
မေမေ့ကိုယ်လေး ကျုပ်ဘက်လှည်လာကာ မေမေကျုပ်လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်တော့ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုယ်လေးကို ရင်ချင်းအပ်ပြီး တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်လိုက်တယ်။ ကျုပ်မျက်နှာကို အကြင်နာအပြည့်နဲ့ မော့ကြည့်နေတဲ့ မေမေ့မျက်နှာဆီ ငုံ့လိုက်ပြီး မေမေ့နှုတ်ပါးလေးကို ကျုပ်နှုတ်ခမ်းနဲ့ ထိလိုက်တယ်။ နူးညံ့တဲ့မေမေ့နှုတ်ခမ်းရဲ့ အရသာက ချိုလိုက်တာ။ မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖွဖွလေးစုပ်ယူကာ မေမေနဲ့ ကျုပ် မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ခေါင်လေးကို ဘယ်ဘက်စောင်းလိုက် ညာဘက်စောင်းလိုက်နဲ့ နမ်းနေမိတာ တော်တော်ကြာတယ်။ မေမေ့ရင်ခုန်သံတွေကို ကျုပ်ကြားနေရသလို ကျုပ်ရင်ခုန်သံတွေကိုလဲ မေမေကြားနေရမှာပါ။ ကျုပ်လီးက မေမေ့ဆီးခုံမှာထောက်နေပေမယ့် ကျုပ်လဲ အောက်ပိုင်းချင်း ပိုထိဖို့မကြိုးစားသလို မေမေကလဲ ပိုကပ်မလာဘူး။ နှစ်ယောက်သား အနမ်းရှည်ကြီးထဲမှာ နစ်မြောနေရာက နှုတ်ခမ်းချင်ခွာပြီး တစ်ယောက်မျက်နှာကို တစ်ယောက် မြတ်မြတ်နိုးနိုး ကြည့်နေမိကြပြန်တယ်။
“မေမေက… သားရဲ့ချစ်သူဖြစ်သွားပြီနော်… ”
“မဟုတ်ပါဘူး…. ခစ်ခစ်… ”
“မေမေနော်… မညစ်နဲ့… ခုနကပဲ… မေမေ့ကို… သားရည်းစားစကားပြောပြီး… မေမေလဲ… သားကိုအဖြေပြန်ပေးပြီးပြီလေ… ”
“အင်းလေ… ဒါပေမယ့်… မေမေက… သားကို… အမေတစ်ယောက်ထက်လဲ… ပိုချစ်တယ်… ချစ်သူတစ်ယာက်ထက်လဲ… ပိုချစ်တယ်… အဲ့ဒီတော့… မေမေက.. သားရဲ့ရိုးရိုးချစ်သူမဟုတ်ဘူး… ချစ်သူမေမေ… လို့ ပြောမှ ပြည့်စုံမှာပေါ့… ”
“ဟုတ်သားပဲ… သားကလဲ… မေမေ့ရဲ့ ချစ်သူသားလေးပေါ့…. ”
“အင်းပေါ့… ”
“ချစ်သူမေမေ… ”
“ရှင့်… ခစ်ခစ်…  ချစ်သူသားလေး… ”
“ဗျာဗျ… ချစ်လိုက်တာမေမေရာ… ”
“မေမေရောပဲ… အရမ်းအရမ်းကိုချစ်တာ… ကိုယ်မွေးထားတဲ့သားကို… ချစ်သူပြန်တော်ပြီး… ဒီလောက်ချစ်မိမယ်မထင်ဘူး…. သမီးလေးရင်အေးကို… ကျေးဇူးတင်လို့… လက်ဆောင်ပေးရအုံးမယ်… ဟင်းဟင်း… ”
“နောက်မှပေး… ချစ်သူမေမေရာ… မေမေနဲ့နောက်ကို… ဒီလိုအေအေးဆေးဆေး… တွေ့ရဖို့မသေချာဘူး…. သား… မေမေ့ကိုဖက်ပြီးအိပ်ချင်လိုက်တာ… မေမေနဲ့သား အချိန်ရှိတုန်း ဖက်ပြီး… တစ်မှေးလောက်… မှေးရအောင်… နော်… ချစ်သူမေမေ…. ”
“ချစ်သူသားလေး… သဘော… ”
“ကဲလာ… ”
ပြောပြီး ရင်ခွင်ထဲကမေမေ့ကို တင်ပါးကနေ ပွေ့ချီလိုက်တော့ မေမေ့ကိုယ်လေး လေထဲမြောက်သွားတယ်။ ကျုပ်မေမေ့အခန်းဆီဦးတည်လိုက်တော့ မေမေက ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို အပေါ်ကနေ မိုးပြီး ဖွဖွလေးနမ်းနေပြန်တယ်။ ရှေ့မြင်ကွင်းက ကွယ်နေပေမယ့် ကိုယ်ငယ်စဉ်ကတည်းကနေခဲ့တဲ့အိမ်မို့ မျက်စိမှိတ်သွားလို့ရလောက်အောင် အလွတ်ရနေပါပြီ။ မေမေ့ကိုပြန်နမ်းပေးရင် မေမေ့အခန်းဝရောက်လို့ ကျုပ်ကျောလှည့်လိုက်တော့ မေမေက တံခါးလက်ကိုင်ဘုကို လှည့်ပြီး တံခါးကိုတွန်းဖွင့်လိုက်တယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ တံခါးကို ခြေထောက်နဲ့ နောက်ပြန် ကန်ပိတ်လိုက်ကာ မေ့မေ့မွေ့ယာဆီသွားပြီး မေမေ့ကိုအိပ်ယာပေါ် အသာချပေးတော့မှ မေမေနဲ့ကျုပ် အနမ်းရပ်လိုက်ကြတော့တယ်။ မေမေက ခေါင်းအုံးရှိရာဆီ သွားပြီး တစောင်းလေးလှဲကာ ကျုပ်ကိုကြည့်နေတော့ ကျုပ်လဲ မေမေ့အိပ်ယာပေါ်လိုက်တက်ကာ မေမေ့ဘေးမှာ မေမေ့ဘက်မျက်နှာမူပြီး တစောင်းလေးလှဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့ကို ကျုပ်လက်မောင်းပေါ် ခေါင်းအုံးစေပြီး မေမေ့ကိုယ်လေးကို ပူးသွားတဲ့အထိ ဆွဲဖက်ထားလိုက်တယ်။ တောင်နေတဲကျုပ်လီးကတော့ မေမေ့ဆီးခုံကို ထောက်လို့ပေါ့။
“ပျော်လိုက်တာ… မေမေရယ်… စိတ်ထဲလဲကြည်နူးတယ်… ”
“မေမေလဲ… အရမ်းပျော်တယ်… သားလီးကြီးကလဲ…. မေမေ့အဖုတ်ကိုလာထောက်နေပြန်ပြီ… အူယားလိုက်တာ..”
မေမေက ပြောပြီး ကျုပ်ပုဆိုးကို ဖြည်ချပြီး ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကာ ဆွနေတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ဖင်ကိုပွတ်သပ်ပေးရင်း
“သားရောပဲ… မေမေနဲ့အခန်းထဲမှာအတူလှဲလိုက်ရလို့လားမသိဘူး… လိုးချင်နေပြီ… မေမေကဘာလို့… အတွင်းခံတွေ.. ဝတ်ထားတာလဲ… ”
“သားက… မေမေ့အလှတွေမြင်ချင်တယ်ဆိုလို့… ဝတ်လိုက်တာလေ… ခုနကမေမေ့ဖင်တွေကိုကြည့်တော့… အတွင်းခံနဲ့ကြည့်ရတာ… ပိုအားရတယ်မလား… ”
“ဟီး… ဟုတ်တယ်… မေမေ့ထမိန်တင်းတင်းအောက်မှာ… တင်ပါးပေါ်က… အတွင်းခံရာလေးက… တော်တော်ကြည့်လို့ကောင်းတယ်… ဟီးဟီး… ”
“အခုတော့… အတွင်းခံကြီးနဲ့မို့… ကိုင်ရတာ… အားမရပြန်ဘူးမလား… မေမေချွတ်ပေးမယ်… ”
“အွန်း… ”
မေမေပြောပြီး ထထိုင်ကာ ထမိန်အောက်ထဲ လက်ထည့်ပြီး အတွင်းခံကိုချွတ်ပြီးမှ ကျုပ်လက်မောင်းပေါ် ပြန်လာလှဲကာ ခြေတစ်ဖက်ကို ကျုပ်ပေါင်ပေါ်တင်၊ ညာဘက်လက်က ကျုပ်လီးကိုကိုင်ဆွ၊ ဘယ်ဘက်လက်က ကျုပ်ကိုယ်ကိုဖက်ထားတယ်။ လိုးကြတော့မယ့်ဟာပဲ တစ်ခါတည်း အဝတ်တွေအကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်တာမဟုတ်ဘူးလို့ ခင်ဗျားတို့တွေးမှာပဲ။ မေမေ ကျုပ်အတွက်အလှပြင်ထားတဲ့ ဒီဝတ်စုံလေးကို ကျုပ်လဲမချွတ်စေချင်သလို မေမေလဲ ချွတ်ချင်ပုံမရဘူး။ လိုးရင်တောင်ဒီဝတ်စုံလေးနဲ့ပဲ လိုးချင်တာ။ မေ့မေ့အတွင်းခံဘောင်းဘီ ချွတ်တာကတော့ ကျုပ်လဲမေမေ့ဖင်ကြီးတွေ ကိုင်လို့ကောင်းအောင်ရော လိုးချင်ရင် ထမိန်လှန်ပြီး တန်းလိုးလို့ ရအောင်ပါ။ မေမေ့ဖင်ကြီးတွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ပြန်ပြီး ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်တော့ မေမေ့ဖင်ကြီးတွေက ပိုကိုင်လို့ကောင်းသွားတယ်။
“အခုရော… ဘယ်လိုနေလဲ… ”
“ပိုအားရတယ်… မေမေ့ဖင်ကြီးတွေ ထမိန်ပေါ်ကကိုင်ရတာ… အရသာရှိလိုက်တာ… ဒီဖင်ကြီးတွေက… ဘယ်သူ့အတွက်လဲ… ချစ်သူမေမေ… ”
“ချစ်သူသားလေး… ကိုင်ဖို့အတွက်… ခစ်ခစ်….”
“ဒီစောက်ဖုတ်ကြီးကရော… ”
“ချစ်သူသားလေးလီးနဲ့… လိုးဖို့အတွက်…ခစ်ခစ်… ”
“ဒီ… နို့ကြီးတွေကရော… ”
“ချစ်သူသားလေး… ကိုင်ဖို့စို့ဖို့ အတွက်”
“ဒီနှုတ်ခမ်းလေးကရော… ”
“ချစ့သူသားလေးနမ်းဖို့… ချစ်သူသားလေးရဲ့လီးကိုစုပ်ဖို့… အတွက်… ”
“ချစ်လိုက်တာ… ချစ်သူမေမေရာ… ဖြေတတ်တဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို… ဆုချမယ်…”
ကျုပ်လဲ မေမေ့နှုတ်ခမ်းကို ရမ္မက်ပြင်းပြင်းနဲ့ စုပ်ယူလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ မေမေလဲ အနမ်းကြမ်းကြမ်းတုန့်ပြန်လာတယ်။ လျာချင်းတွေပါ ကစားလာကြပြီး အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာတယ်။ မေမေက ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကို လှိမ့်တက်လိုက်ပြီး အပေါ်ကခွနမ်းတော့ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုယ်လေးကိုတင်းနေအောင် ဖက်ထားပေးပြီး ပြန်နမ်းတယ်။ မေမေကသူ့ထမိန်ကို လှန်တင်ပြီး ကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ပက်နဲ့တေ့ကာ ဖင်ကြီးတွေကို ဖိချလိုက်တော့ ကျုပ်လီးကြီးက မေမေ့စောက်ပက်ထဲ တိုးဝင်သွားတယ်။ ကျုပ်နဲ့မေမေ သားအမိချင်းလိုးလို့ လီးနဲ့စောက်ပက်အတွင်းနံရံတွေရဲ့ ပွတ်တိုက်မှုမှာ ရတဲ့ ခံစားချက်တွေဆီက ရုန်းမထွက်နိုင်ကြပါ။ နှစ်ယောက်သား ရင်ထဲမှာ ကတုန်ကရင်နဲ့ ဖြစ်နေကြလို့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တင်းတင်းဖက်ရင်း ညည်းရင်းနဲ့  ဖိနမ်းနေကြပေမယ့် မေမေ့စောက်ပက်နဲ့ကျုပ်လီး လှုပ်ရှားပွတ်တိုက်လိုးညှောင့်နေမှုက ရပ်မသွားကြ။ ကျုပ်လီးရည်အကြိမ်ကြိမ်ထွက် မေမေ့စောက်ရည်အကြိမ်ကြိမ် ထွက်ပြီး မေမေမောလို့ မခံနိုင်တော့မှ လှုပ်ရှားမှုတွေ ရပ်သွားကြတယ်။
“”မေမေ… မရတော့ဘူးလား… ”
“အင်း… မေမေပြီးရလွန်းလို့… မောနေပြီ… ”
“ဒါဆိုလဲ… ဒီအတိုင်းလေးပဲ.. အိပ်ရအောင်… မေမေ့အဖုတ်ထဲက… သားလီးကိုမချွတ်ချင်ဘူး… ”
“အင်း… မေမေလဲ… သားလီးကို မေမေ့အဖုတ်ထဲက… မချွတ်ချင်တော့ဘူး…. သားပေါ်မှာပဲ… လီးမချွတ်ဘဲ… သားလေးရင်ခုန်သံနားထောင်ရင်း… အိပ်မယ်… မေမေ့ကိုဖက်ထားတာ…  မလွှတ်လိုက်နဲ့နော်…. ”
“ဟုတ်… မေမေ…. အရမ်းချစ်တယ်နော်… ချစ်သူမေမေ… ”
“အင်း… မေမေလဲ… အရမ်းချစ်တယ်… ချစ်သူသားလေး…. ”
ကျုပ်ဘေးနားက စောင်ပါးလေးကိုယူကာ ထပ်လျှက်ဖြစ်နေတဲ့ မေမေနဲ့ ကျုပ်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ကိုယ်ပေါ်လွှားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့ဖုန်းလေးထဲက နှိုးစက်လေးကို အချိန်သတ်မှတ်ကာ ဖွင့်ပြီးမှ မေမေ့ကိုပြန်ဖက်ကာ အိပ်လိုက်တော့တယ်။ ကျုပ်တို့ မောပမ်းခဲ့ကြလို့ထင်ပါရဲ့ မကြာခင်ပဲ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

အခန်း ၃ (ဆက်ရန်)

(အခန်း ၃/၁)

…. တီတီတီတီ…. တီတီတီတီ……
ဖုန်းရဲ့နှိုးစက်နာရီသံကြာမှ ကျုပ်နိုးလာတော့တယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ထပ်လျှက်ရှိဆဲ၊ ကျုပ်လဲ ကျုပ်မေမေ့ကိုဖက်ထားလျက်ပဲ၊ ကျုပ်လီးကာလဲ မေမေ့အဖုတ်ထဲတပ်လျှက်ရှိဆဲ။ အိပ်ပျော်သွားတာတောင် အတောင်မကျသွားက အံသြစရာ။ အိပ်မက်ထဲမှာတောင် မေမေနဲ့ လိုးနေကြသေးတာကိုး။ နှိုးစက်သံကြောင့်ထင်တယ် မေမေလဲလူးလွန့်လာတယ်။ မေမေ့ပါးလေးကိုပွတ်သပ်ပေးမိတော့ မေမေက သူ့ပါးကိုပွတ်သပ်ပေးနေတဲ့ ကျုပ်လဲကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ နမ်းတယ်။
“မေမေ့သားလေးကိုယ်ပေါ်မှာ… ရင်ခုန်သံနားထောင်နားထောင်ပြီး အိပ်ရတာ… အိပ်လို့ကောင်းလိုက်တာ … မေမေ့ကိုယ်လုံးက မလေးဘူးလား… ချစ်သူသားလေး…  ”
“မလေးပါဘူး… ချစ်သူမေမေရ… သားလဲ… ဒီအတိုင်းလေးအိပ်လို့ကောင်းလို့… နှိုးစက်သံကြားမှ… နိုးလာတာ… ထတောင်မထချင်ဘူး… ”
“ဟင့်… ချစ်လိုက်တာ…  ချစ်သူသားလေးရာ… (ပြွတ်). .. သားလီးကလဲ… ခုထိတောင်နေတုန်းနော်…. ဟင်း… ကောင်းလိုက်တာ… ”
မေမေက ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို တစ်ချက်နမ်းပြီး ခါးလေးလှုပ်ကာ သူ့အဖုတ်ထဲဝင်နေဆဲ ကျုပ်လီးကို စ လိုးလာတယ်။
“ဟင်း… မေမေရယ်… မေမေ့အဖုတ်ထဲဝင်နေမှတော့…သားလီးက… ဘယ်လိုလုပ်တောင်တာ… ကျတော့မလဲ…ရှီး… ”
ကျုပ်က မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြန်ပြီးဆွဲစုပ်နမ်းလိုက်ရင်း မေမေ့ကိုယ်လေးကို အောက်သို့လှိမ့်ချကာ ကျုပ်အပေါ်က ဆောင့်လိုးပစ်တယ်။ ကျုပ်မေမေ့ကို ရတဲ့လက်ကျန်အချိန်လေးမှာ စိတ်ရှိလက်ရှိချစ်ချင်လို့ ကျုပ်က အပေါ်ကပြန်နေလိုက်တာ။ မေမေနဲ့ကျုပ် တစ်မောလိုးပြီးမှဘဲ ရပ်လိုက်တော့တယ်။ ပြီးတော့လဲ မေမေနဲ့ကျုပ် အဖုတ်နဲ့လီးမချွတ်ချင်ချွတ်ချင်နဲ့ ချွတ်ရတယ်။ မချွတ်လို့လဲမရတော့ဘူးလေ အချိန်က ညနေစောင်းနေပြီ။ မမတို့ မိသားစုလဲ ပြန်ရောက်ဖို့နီးပြီလေ။ နောက်ပြီးတော့ မေမေက သူ့အင်္ကျီချွတ်တော့ နောက်ကဇစ်လေးကို ကျုပ်ပဲကူဖြုတ်ပေးရတယ်။ မေမေ ကြိုးကြိုးစားစား ဝတ်ထားရပုံပဲ။ ရင်ထဲမှာတော့ဘယ်ကောင်းမလဲဗျာ။ မေမေ့က ကျုပ်ကြည့်ဖို့ သီးသန့်ပြင်ထားတဲ့ ဒီဝတ်စုံလေး တစ်နေကုန်တောင် ဝအောင် မကြည့်လိုက်ရဘူးလေ။ မေမေ့ဘော်လီချိတ်လေးဖြုတ်ပေးပြီးတော့ မေမေ့ကိုယ်လေးကို နောက်ကနေဖက်ထားမိတယ်။
“မေမေရယ်… သားအတွက်ပြင်ထားတဲ့… ဒီအလှလေး… ကြည့်လို့တောင် မဝဘူး…. ”
“မေမေလဲ… ဘယ်ချွတ်ချင်ပါမလဲ… သားရယ်… ဒါပေမယ့်… မေမေက… သားအတွက်အမြဲ… အဆင်သင့်ရှိနေမှာပါ… သားလဲရေချိုးလိုက်အုံးလေ… လန်းသွားအောင်… ”
“အင်း… မေမေနဲ့အတူချိုးမယ်နော်… ”
“သားလေးသဘော… ”
“ဒီဝတ်စုံလေးက… လူငယ်ပုံစံလေးနော်… မေမေ့မှာဒီလိုပုံစံ… ဝတ်စုံရှိမယ်လို့…ထင်တောင်မထင်ဘူး… ”
“အဲ့ဒါ… သားမမလေ… မေမေက… အရွယ်တင်လို့တဲ့… ဒါမျိုးလေးတွေဝတ်ကြည့်ဆိုပြီး… ချုပ်ပေးထားတာ… မေမေစမ်းဝတ်ကြည့်ပြီး… လူငယ်ပုံစံကြီးမို့… မဝတ်ရဲလို့… ဒီအတိုင်းသိမ်းထားတာ… နောက်နှစ်စုံ… ရှိသေးတယ်… ”
“ဒီလိုလား… ”
မေမေ့ပါးလေးကို ရွှတ်ခနဲနမ်းပြီးမှ ကျုပ်တို့အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်ကြတယ်။ ပြီးတော့ ရေအတူချိုးလိုက်ကြတယ်။ �အပြန်အလှန်ချေးတွန်းပေး ဆပိပြာတိုက်ပေးရင်း ကြည်နူးရတယ်။ ကျုပ်လီးက တောင်နေဆဲ ဆိုပေမယ့် ထပ်မလိုးဖြစ်တော့ဘူး။ ကျုပ်လီးက မေမေအဖုတ်ထဲဝင်တာနဲ့ ပြန်မထုတ်ချင်တော့ အချိန်အခါက အဆင်မပြေတော့ဘူးလေ။ ပြီးတော့ အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ကြပြီး ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်ကြတယ်။ မထိုင်ခင်လဲဘမေမေက ရေစိုအဝတ်လေးနဲ့ ဆိုဖာပေါ်မှာ ပေပွနေတဲ့ ကျုပ်တို့ရဲ့အရည် ခြောက်ကပ်နေတာကို သုတ်ရသေးတယ်။ ကျုပ်က အဝတ်အစားတွေအပိုမပါလို့ အိမ်ကဝတ်လာတဲ့ အဝတ်တွေပဲ ပြန်ဝတ်ရတယ်။ မေမေကတော့ အိမ်နေရင်းအဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ပြီး မျက်နှာမှာ သနပ်ခါးလေးပဲ လူးထားပေမယ့် မေမေက လှနေတုန်းပဲ။ ကျုပ်လဲ အိမ်ကထွက်လာတုန်းကတော့ ညနေကျ အိမ်ပြန်ဖို့ပဲ အခုတော့ လူကလဲဒူးချောင်နေပြီး၊ မေမေနဲ့လဲ မခွဲချင်သေးတာနဲ့ မပြန်တော့ဘူးဆိုပြီး မေမေ့ပခုံးလေးကို ဖက်ထားရင်းက ကျုပ်ရဲ့ ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးကို ဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။
… တူ…. တူ… တူ…
“ဟယ်လို… ကို…. အဆင်ပြေလား… ”
“အင်း… ပြေတယ်… ကိုလဲ… မေမေ့ကိုစွဲသွားပြီ…. အေး… အူမတိုရဘူးနော်… ”
“ခစ်ခစ်… မတိုပါဘူးကိုရယ်… အခုတော့… သိသွားပြီပေါ့… ဟင်းဟင်း… ဘယ်နှစ်ခါလောက်များ… လုပ်လိုက်ကြလဲ… ”
“ဟီး… မရေနိုင်တော့ဘူး…. တစ်နေ့လုံးပဲ… ”
“အိုး… လုပ်လှချည်လား… ကို့မေမေရော… စွဲသွားပြီပေါ့… ”
“အင်း… အခုမေမေနဲ့ကိုက… ချစ်သူသားအမိဖြစ်သွားပြီလေ… အေလေးအူမတိုနဲ့နော်… ကိုက… အေးလေးကိုလဲ ချစ်တယ်သိလား… ”
“အင်းပါ… နည်းနည်းတော့တိုတယ်… အေးအပေါ်… အချစ်မလျော့ရဘူးနော်… ကို… ”
“လျော့စရာလား… အေးလေးရ… ကိုချစ်တဲ့မိန်းမ… သူစိမ်းတွေထဲမှာ… ဒီတစ်ယောက်ထဲရှိတာ… အရမ်းချစ်တာ… သိသားနဲ့… ”
“အွန်း… အဲ့ဒါဆိုလဲ… ပြီးရော… အခုဖုန်းဆက်တာ… ပြန်မလာနိုင်တော့လို့မလား… ”
“အင်း…ကို…  ဒူးတွေချောင်နေပြီ… ဟီးဟီး… အဲ့ဒါကြောင့်… မနက်ဖြန်မှပဲ ပြန်လာတော့မယ်… နော်… သည်းတုံးလေး…”
“ဟွန့်… မသိတာကျ… သူ့မေမေရည်းစားနဲ့… မခွဲနိုင်တာမလား… ”
“အေးလေးကလဲကွာ… ကို့ကို…. မချစ်ဘူးလား….  မွမွ… ”
“ခစ်ခစ်… ချစ်တာပေါ့… ချစ်လို့လဲ… ကိုယ့်လိုကောင်းစေချင်လို့… ကိုကိုမေမေနဲ့ လွှတ်ပေးတာပေါ့… သူစိမ်းနဲ့တော့… မရဘူးနော်… ”
“စိတ်ချပါအေးရာ… ကိုယ်မှာ ချစ်ဇနီးလေးအေးရော… ချစ်သူမေမေပါရှိနေမှတော့… သူစိမ်းမိန်းကလေးတွေက… ဖွဲနဲ့ဆန်ကွဲပဲ…. သိရဲ့လား… ”
“အင်းပါ… ကိုပြန်လာရင်… အကုန်ပြောပြရမယ်နော်… အေးလဲနားထောင်ချင်တယ်… ”
“အင်းပါ… ပြောပြမယ်နော်… မေမေရတောင်… အေးကိုကျေးဇူးတင်နေတာ..”
“ဘာလို့… ”
ကျုပ်လဲ ဖုန်းကို နားကခွာပြီး စပီကာဖွင့်လိုက်ကာ… ”
“အေးက… ကို့ကို… မေမေ့ကိုလိုးဖို့… အကြံပေးလို့လေ… ”
“အာ… ကိုကဘာလို့ပြောပြလိုက်တာလဲ… ဟီးဟီး… မလိုပါဘူးလို့… မေမေကြိုက်ရင်ပြီးတာပဲလို့… ”
“မေမေ… ကြားတယ်နော်… ”
“ဟောတော့… မေမေဘေးမှာရှိနေတာလား… ”
“ကြားပါ့တော်… တော်တော်ဆိုးတဲ့ချွေးမလေး… သားကို… မေမေနဲ့ပြန်လိုးခိုင်းတယ်… ဟင်းဟင်း… ဒါပေမယ့် ကျေးဇူးပဲသိလား… သမီးလေး… ”
“ဟီးဟီး… ရပါတယ်မေမေရ… ”
“အေးလေး… ဒီည… အဖေ့ဆီသွားလိုက်အုံးနော်… သူ့ခမြာ… အေးကို မျှော်နေတာကြာလှပြီ… ”
“အင်းပါကိုရဲ့… ညကျ… သမီးလေးအိပ်တော့… သွားလိုက်မယ်… ”
“အင်းပါ… ဒါဆို… ဒါပဲလေ… အေးရဲ့အဖေကို… သေသေချာချာပြုစုလိုက်… ကိုပြန်လာမှ… အေးကိုပြုစုမယ်နော်… အေးကို အရမ်းချစ်တယ်… ”
“ဟုတ်ကို… ကို့ကိုလဲ… အေး အရမ်းချစ်တယ်… ”
အေးနဲ့ကျုပ်ဖုန်းချပြီးတော့ မေမေ့ရဲ့ သနပ်ခါး ပါးကွက်ကြားလေးနဲ့ ပါးလေးကို ဖိဖိနမ်းမိတယ်။ ပြီးတော့မေမေက ထမင်းချက်ရင်း ဟင်းတွေနွှေးအုံးမယ်ဆိုပြီး မီးဖိုထဲ ဝင်သွားတော့ ကျုပ်လဲ မေမေနောက်ထလိုက်သွားတယ်။ ပြောရမယ်ဆို မေမေ့ကို မျက်စိအောက်က အပျောက်ကိုမခံချင်တော့တာ။ ကျုပ် ထမင်းစားပွဲမှာထိုင်ပြီး မေမေအလုပ်လုပ်နေတာ ထိုင်ကြည့်တော့ မေမေက ကျုပ်ကို ပြုံးပြီး မျက်စောင်းလေးလှည့်ထိုးကာ အလုပ်ဆက်ခုပ်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့နားမှာနေပေမယ့် တောင်နေတဲ့လီးကို ပြန်ကျအောင် ရေအေးလေးသောက်ပြီး မေမေ့အပေါ်ဖြစ်နေတဲ့ လိင်စိတ်ကို ကြိုးစားဖြေဖျောက်ရတယ်။ လိင်စိတ်က မပျောက်ဘူးဆိုပေမယ့် လီးကတော့ တဖြည်းဖြည်းကျလာပါတယ်။ မပျော့မမာပေါ့။ မမတို့မိသားစုရှေ့မှာ ထောင်နေလို့ မဖြစ်းဘူးလေ။ မေမေကိုသာ သွားဖက်လိုက်ရင်း တန်းထောင်မယ့် အခြေအနေပါ။ ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ်သိတော့လဲ မမတို့ပြန်မလာခင် မေမေ့နားကပ်ပြီး တီတီတာတာတောင် မလုပ်ဝံ့တော့ဘူး။ မကြာခင်ပဲ အိမ်ရှေ့က ကားသံကြားတော့ ကျုပ်လဲ ခြံတံခါး သွားဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။ ခြံတံခါးပိတ်ပြီး ကျုပ်ပြန်လှည့်လာတော့ မမက သူ့သားလေးကို ချီပြီး အိမ်ထဲဝင်သွားတယ်။ ကလေးက အိပ်တောင်ပျော်နေပြီ။ ကျုပ်ယောက်ဖ ကိုမင်းထွန်းက အထုတ်တွေဆွဲပြီး အိမ်ထဲဝင်သွားတယ်။ ကျုပ်အိမ်ထဲဝင်သွားတော့ မမက သူ့သားလေးကို အပေါ်ထပ်က အိပ်ယာပေါ်မှာ သွားသိပ်တယ်။ ပြီးမှပြန်ဆင်းလာတယ်။ မေမေလဲ မီးဖိုထဲက ထွက်လာတယ်။
“တော်တော်မှ…နှံ့ခဲ့ရဲ့လား… ”
“ဘုရားရယ်… တိရိစ္ဆာဥယျာဉ်ရယ်… ကစားကွင်းရယ်… ပန်းခြံရယ်… ပြန်ကာနီး… ရှော့ပင်းစင်တာမှာ… စျေးဝင်ဝယ်ခဲ့သေးတယ်… မေမေနဲ့… မောင်လေးတို့ဖို့လဲပါတယ်… ”
“ညီလေးလဲ… မပြန်သေးနဲ့လေ… အစ်ကိုမသွားခင်… ငါတို့သမီးယောက်ဖ… နှုတ်ဆက်ပွဲ… တစ်ဝိုင်းလောက်… တည်ရအောင်… ”
“ဟုတ်…ကိုမင်း… ကျနော်လဲ… မမတို့ဆီမရောက်တာကြာပြီဆိုတော့… တစ်ညလောက်အိပ်ပြီးမှ… ပြန်မလို့လေ… ”
“ကောင်းတယ်ကွာ… ဒါဆိုအစ်ကို… ပင်ပန်းလာလို့… ခဏသွားနားအုံးမယ်… လက်ဆောင်တွေ… မင်းမမ… ပေးလိမ့်မယ်…. ”
“ဟုတ်ကဲ့… ကိုမင်း… သွားနားပါ… ”
ကိုမင်းအပေါ်တက်သွားတယ်။ မမက
“ဒါက… မေမေ့ဖို့… ထမိန်တစ်ထည်… ဒါက… ညီမလေး ရင်အေးဖို့… ထမိန်တစ်ထည်…. ဒါက မောင်လေးဖို့ အင်္ကျီနဲ့ ဘောင်းဘီ… တော်ရဲ့လား… ဝတ်ကြည့်… မမဝယ်ခဲ့တာ… မောင်လေးနဲ့လိုက်ရဲ့လား… ကြည့်ရအောင်… အဝတ်အစားအပို… မပါဘူးမလား… ဒါပဲဝတ်လိုက်တော့…. ”
“ဟုတ်… ”
ကျုပ်လဲ မမပေးတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကို ပုဆိုး ဝတ်လျှက်ကပဲ ခြေနှစ်ဖက်မှာစွပ်ပြီး ဝတ်လိုက်ကာ ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်တယ်။
“ခစ်ခစ်… မမက မောင်လေးရဲ့ခါးဆိုဒ်ကိုမှန်းဝယ်လာတာ… ကွက်တိပဲ… မောင်လေးနဲ့လဲလိုက်တယ်…  တစ်ခါတည်း… အင်္ကျီပါဝတ်ကြည့်… မောင်လေးနဲ့လိုက်လားလို့… မမကြည့်မယ်… ”
“ကျုပ်လဲ အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ပြီး မမပေးတဲ့ ရှပ်အင်္ကျီလက်တိုလေးကို ဝတ်တော့ မမက ကြယ်သီးတပ်ပေးတယ်။ မမရဲ့ကိုယ်ကရနံ့လေးတွေရယ် မမနဲ့ အနီးကပ်နေရတာရောကြောင့် ကျုပ်ရင်တွေခုန်နေမိတယ်။ ကျုပ် မမအပေါ် ဒီရင်ခုန်သံတွေကို မေ့ထားခဲ့တာကြာပြီ။ မမက ကြယ်သီးလေးတပ်ပေးပြီးတော့ မမက အနောက်နည်းနည်းဆုတ်သွားတယ်။ ကျုပ်ကို မမက ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်ပြီး
“ခစ်ခစ်… လိုက်တယ်… မောင်လေးက… ဒီဝတ်စုံလေးနဲ့… ပိုတောင်ချောလာတယ်… နော်မေမ… ”
“ဟုတ်ပါ့တော်…တစ်ကတည်း… သူ့မောင်ကိုကျတော့… သည်းသည်းကိုလှုပ်နေတာပဲ… အမြင်ကိုကပ်တယ်… ”
မေမေက မျက်စောင်းထိုးရင်းပြောတော့ ကျုပ်နဲမမက ရယ်ကျဲကျဲလုပ်ရင်း မမက
“မေမေကလဲ… ဒီမောင်လေးတစ်ယောက်ထဲ… ရှိတဲ့ဟာ… ”
“ဟုတ်ပါပြီအေ… ”
“ခစ်ခစ်… ပြီးတော့ကျန်သေးတယ်… ”
မမက သူ့ပိုက်ဆံအိတ်ထဲကို နှိုက်လိုက်တော့ လက်ထဲမှာ လက်ပတ်နာရီ တစ်လုံးပါလာတယ်။ ဘူးတောင်မပါဘဲ ပိုက်ဆံအိတ်ထဲ ဖွက်လာပုံထောက်ရင် ဒီနာရီဝယ်တာ ယောက်ဖ မသိလောက်ဘူး။ မေမေကတော့ အခန်းထဲဝင်သွားတယ်။ မမနဲ့ ကျုပ်ကိုများ အူတိုနေတာလား ဒါမှမဟုတ် မမဝယ်လာပေးတဲ့ ထမိန်ကိုပဲ သွားသိမ်းတာလား ကျုပ်မသိတော့ဘူး။
“လာ… မမပတ်ပေးမယ်… ”
မမက ကိုယ်လေးကို ကိုင်းပြီး ကျုပ်လက်မှာ လက်ပတ်နာရီကို ကျကျနနပတ်ပေးတယ်။ ကျုပ်နဲ့ပက်သက်လာရင် အရာရာဂရုစိုက်တတ်တဲ့ မမသူဇာရယ်ပါ။ ကျုပ်ရင်ခုန်သံတွေလဲ မြန်သည်ထက် မြန်လာတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လက်ပတ်နာရီလေးကို ကြည့်လိုက်တော့ DM တံဆိပ် နာရီလေး။ ကျုပ်အကြိုက်ပုံစံ ဒိုင်ခွက်အပါးနဲ့။ မမက �ကျုပ်အကြိုက်တွေ အကုန်သိနေတာပဲ။
“မောင်လေးကြိုက်လား… ”
“ဟုတ်… အရမ်းကြိုက်တယ်မမ… ”
“ကြိုက်ရင်… အမြဲပတ်ထားရမယ်နော်… နာရီကြည့်တိုင်း… မမကို… သတိရနော်… ”
“နာရီမရှိလဲ… မမကို… မောင်လေးက… အမြဲသတိရပါတယ်…. လာပါအုံး… လူမရှိတုန်း… မမကို… မောင်လေး… ခဏဖက်ထားချင်လို့… ”
မမက ပြန်မဖြေဘဲ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကို ကိုယ်လေးတိုးဝင်လာကာ ကျုပ်ခါးလေးကိုဖက်ထားတယ်။ ကျုက်လဲ မမသူဇာရဲ့ ကိုယ်လေးကို ခပ်တင်းတင်းလေး ဖက်ထားမိတယ်။ ရင်ခုန်သံတွေ အပြန်အလှန် ကြားနေရတယ်။ မမနဲ့ကျုပ် ရင်ခုန်လျှက် ကိုယ်ချင်းပူးကပ်နေကြပေမယ့် ကျုပ်လီးတောင်မနေပါဘူး။ အဲ့ဒါ အချစ်လို့ ကျုပ်ယုံတယ်။ တစ်မိနစ်လောက်လေးဖက်ထားကြပြီးတော့ ကျုပ် မမသူဇာရဲ့မျက်နှာကို ကျုပ်လက်နဲ့ကိုင်ကာ နဖူးလေးကို ကျုပ်နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဖိနမ်းလိုက်တော့ မမသူဇာမျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းလျှက် မျက်ဝန်းထဲမှာ အရည်လေးလဲ့နေကာ နှုတ်ခမ်းလေးက တစ်ဆတ်ဆတ် တုန်နေရှာတယ်။ မမသူဇာ ကျုပ်ပခုံးပေါ် လက်တင်ပြီး �ခြေဖျားထောက်ကာ ကျုပ်နဖူးကိုနမ်းတော့ ကျုပ်လဲ မမနမ်းလို့အဆင်ပြေအောင် ခေါင်းလေးငုံ့ပေးရင်း မမသူဇာရဲ့ ခါးလေးပေါ် လက်နှစ်ဖက်တင်ထားမိတယ်။ မမကနမ်းပြီးတော့ ကျုပ်မျက်နှာကို မော့ကြည့်တော့
“မောင်လေး…မမကို… အရမ်းချစ်တာပဲ..”
“မမလဲ… မောင်လေးကို… အရမ်းချစ်တာပဲ… ခစ်ခစ်… မမ… မောင်လေးစားဖို့… ဟင်းထပ်ချက်လိုက်အုံးမယ်… ”
“မေမေချက်ထားပြီးသားပဲ… မမရဲ့… မမပင်ပမ်းလာတာ… နားလိုက်ပါလား…”
“မမ… မပင်ပမ်းပါဘူး… မောင်လေးရဲ့… အဲ့ဟင်းတွေက… မေမေတစ်ယောက်ထဲ… ချက်ထားတာ… မမလက်ရာလဲ… မောင်လေးကို… စားစေချင်သေးတယ်… မောင်လေးစားရမယ်နော်… �ညကျရင်လဲ… တအားမူးအောင်မသောက်နဲ့အုံး… မမကမောင်လေးနဲ့… ထမင်းလက်ဆုံစားဖို့… စောင့်နေမှာ… ”
“အင်းပါ… မမလက်ရာကို… မောင်လေးကြိုက်တယ်… အားရပါးရစားမှာ… သိလား… ”
“ခစ်ခစ်… ဒါဆိုလဲ.. မမသွားပြီးချက်တော့မယ်… ”
“ဟုတ်… ”
မမသူဇာ ထွက်သွားတော့ ကျုပ်ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ပြီး ကျုပ်နဲ့မမသူဇာရဲ့ အတိတ်က အဖြစ်အပျက်တွေကို ပြန်စဉ်းစားမိတယ်။ ကျုပ် ငယ်စဉ်ကတည်းက မောင်နှမသုံးယောက် အတူအိပ်ခဲ့တာ ၈တန်းကျောင်းသားအထိပဲ။ မမသူဇာက အလယ်ကအိပ်ပြီး ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးက မမသူဇာကိုဖက်အိပ်ကြတာ။ ရှစ်တန်းဆိုတော့ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ကိုသိပေမယ့် ကိုယ့်အစ်မ ညီမတွေအပေါ်တော့ မရိုးမသားစိတ်မဖြစ်ခဲ့ဘူး။ အိပ်နေတုန်း သူ့အလိုလိုလီးတောင်ပြီး မမသူဇာဖင်တွေ၊ ပေါင်တွေ သူ့အလိုလို လီးနဲ့ ထောက်မိ၊ ထိမိတာတွေ ရှိပေမယ့် မရိုးမသားစိတ်တော့ မဖြစ်ဘဲ မမတို့နဲ့အိပ်ရတာ အနေကျပ်သလိုတောင် ခံစားမိတယ်။ ကိုးတန်းနှစ်ယောက်တော့ ဖေဖေနဲ့မေမေက ကျုပ်ကို အောက်ထပ်မှာ တစ်ခန်းဖွဲ့ပေးတော့ ကျုပ်မမတို့နဲ့အတူ မအိပ်ရတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် မမသူဇာက ကျုပ်အပေါ် ပိုပြီးနူးနူးညံ့ညံ့ဆက်ဆံလာတယ်။တခါတရံ လူလစ်ရင် ကျုပ်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲဖက်ပြီး မျက်နှာကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းတာမျိုး၊ ကျုပ်စာကျက်နေရင် ကျုပ်အခန်းထဲကိုလာပြီး သူ့စာတွေကို ကျုပ်ဘေးမှာ လာလုပ်တာမျိုး၊ တီဗီအတူကြည့်ရင်လဲ မမက ကျုပ်ကိုသူ့ပေါင်ပေါ် ခေါင်းအုံးပြီးကြည့်ခိုင်းကာ နေကြာစေ့လေး အခွံခွာပြီး ခွံ့ကျွေးတတ်တာမျိုး၊ ကျုပ်ကျောင်းကို နေ့လည်မုန့်စား ဆင်းချိန်အမီ သူ့တက္ကသိုလ်က လစ်လာပြီး မုန့်တွေလာပေးတတ်တာမျိုး၊ အဲ့လို တခါတရံတွေ အများကြီးပေါ့။ အဲ့ဒီ ကိုးတန်းနှစ်မှာကတည်းက ကျုပ် မမသူဇာအပေါ် ရင်ခုန်တတ်ခဲ့တယ်။ အချစ်အကြောင်းနားမလည်သေးတဲ့ အရွယ်မို့ မမသူဇာအပေါ် ချစ်တာမသေချာပေမယ့် အရင်လို မမသူဇာကပဲ ကျုပ်ကို ဖက်တာနမ်းတာမျိုး မဟုတ်တော့ဘဲ ကျုပ်ကပါ လူအလစ်တွေမှာ မမသူဇာကို ပွေ့ဖက် နမ်းတတ်လာတယ်။ အရင်လို မမသူဇာပေါင်ပေါ်ပဲ ကျုပ်ခေါင်းအုံးပြီး တီဗီကြည့်တာမျိုးမဟုတ်တော့ဘဲ မမသူဇာကို ကျုပ်ရဲ့ပေါင်ပေါ် ခေါင်းအုံးစေကာ နေကြာစေ့လေး အခွံခွာပြီး ပြန်ခွံ့ကျွေးတတ်ခဲ့ပြီ။ ဆယ်တန်းနှစ်ယောက်တော့ ကျုပ် မမသူဇာကို ချစ်မိတာ သေချာလာတယ်။ ဒါပေမယ့် မောင်နှမအရင်းကြီးတွေ ဆိုတဲ့ အတွေးကြီးကရောက်လာရင် ရင်ထဲမှာ လေးလံသွားရစမြဲ။ ဒါပေမယ့် မမသူဇာနဲ့ တွေ့ပြန်ရင်လဲ မဖက်ရ မနမ်းရရင် မနေနိုင်တော့ ဖက်မိနမ်းမိတယ်။ ချစ်သူရည်းစားလို နှုတ်ခမ်းတွေမနမ်း နို့တွေ၊ ဖင်တွေမကိုင်ကြပေမယ့် မျက်နှာတပြင်လုံးကို မွတ်သိပ်စွာ အပြန်အလှန် နမ်းကြတာ။ တစ်ယောက်ရဲ့ရင်ခုန်သံကိုလဲ တစ်ယောက်က ကြားနေရတယ်။ ပြောရရင် မောင်နှမ မက ရည်းစားမကျ အခြေအနေပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်တက္ကသိုလ်ရောက်တော့ မမနဲ့က မဖြစ်သင့်တာ၊ မဖြစ်နိုင်တာမို့ ကိုယ့်အသိစိတ်နဲ့ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး အနေအထိုင်ဆင်ခြင်လာမိတယ်။ တစ်အိမ်ထဲနေတဲ့ မောင်နှမတွေဆိုတော့ ဘယ်လိုလုပ် အမြဲတော့ ရှောင်နိုင်ပါ့မလဲဗျာ။ အခွင့်အရေးရလို့ မမသူဇာက ကျုပ်ကို ဖက်ရမ်းနမ်းရှုံ့လာရင် ကျုပ်လဲ မငြင်းနိုင်ဘဲ အလိုတူအလိုပါ ပြန်နမ်းမိတာပဲ။ ကျုပ် ခပ်ခွာခွာနေမှန်း မမသူဇာရိပ်မိပေမယ့် ကျုပ်ကို ဘာမှမပြောခဲ့သလို၊ သူ့ဘက်က စပြီးနမ်းတာလဲ ရပ်မသွားခဲ့ဘူး။ တက္ကသိုလ်မှာ ရင်အေးနဲ့ဆုံပြီး ချစ်ကြိုးသွယ်မိတော့၊ ကျုပ်အချစ်တွေ ကျုပ်ချစ်သူ ရင်အေးအပေါ် ပုံပေးခဲ့လိုက်ပြီး မမသူဇာအပေါ် စိတ်လျော့သွားမယ်လို့ထင်ခဲ့ပေမယ့် မမနဲ့တွေ့တိုင်း၊ မမနဲ့ပွေ့ဖက်လိုက်တိုင်း၊ မမနဲ့ နမ်းမိလိုက်တိုင်း ရင်ခုန်သံတွေက ရပ်မသွားခဲ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်ဘွဲ့ရပြီး ရင်အေးနဲ့ ခပ်မြန်မြန်ပဲ လက်ထပ်လိုက်တယ်။ မမသူဇာနဲ့ကျုပ် မဖြစ်သင့်တာ မဖြစ်အောင်ရော၊ ရင်အေးကိုချစ်မိတာရော ပေါင်းပြီး လက်ထပ်ကာ ရင်အေးတို့ဆီပဲ လိုက်နေလိုက်တော့ မမနဲ့ကျုပ်အနေဝေးသွားတယ်။ မမနဲ့ကျုပ် တခါတရံမှပဲ လူကြားထဲမှာ တွေ့ရတာမို့ အရင်လို ဖက်တာနမ်းတာ မရှိတော့ဘူး။ မမနဲ့ ပက်သက်တဲ့ ကျုပ်ရင်ခုန်သံတွေလဲ တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်သက်လာခဲ့တယ်။ အခုအဖြစ်အပျက် မတိုင်ခင်အထိပေါ့။ တကယ်ဆို မမသူဇာက ကျုပ်ရဲ့ အချစ်ဦးပါ။ တိတ်တခိုးချစ်ခဲ့ရသူပေါ့။ ကျုပ် ဧည့်ခန်းမှာထိုင်ပြီး သက်ပြင်းတစ်ချက်ချမိတယ်။ အခုလို လုံးဝမဖြစ်နိုင်တဲ့ ကိုယ့်အမေအရင်းနဲ့ ပြန်လိုးမိပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ကိုယ့်အချစ်ဦးလေးမမသူဇာကို တိတ်တိတ်လေးပဲဖြစ်ဖြစ် ချစ်ခဲ့မိတဲ့အကြောင်း ဖွင့်ပြောပြီး ချစ်သူဖြစ်ချင်မိတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ ဇနီးလေး ရင်အေးက နားလည်ပေးနိုင်ပါ့မလား။ မေမေနဲ့က သူ့သဘောတူညီချက်နဲ့ လုပ်ခဲ့တာဆိုတော့ ကျုပ်စိတ်ရှင်းတယ်။ မေမေနဲ့လိုးရတာကို ဘာအနှာင်အဖွဲ့မှမရှိဘဲ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးနိုင်ခဲ့တယ်။ ကျုပ် ရင်အေးအပေါ် သစ္စာမဖောက်ချင်ပါ။ ကြည့်ရတာ ကျုပ်နဲ့မမသူဇာက ဒီတစ်သက် ချစ်ရကံမကြုံဘူးနဲ့ တူပါရဲ့။ ကျုပ်ရင်ထဲက အပူတွေ ပေါ့စေလိုငြား ပါးစပ်ကနေ ဟူးခနဲ လေပူတွေ မှုတ်ထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ဒီအတိုင်းထိုင်ပြီး စိတ်အတွေးတွေ လေလွင့်နေမယ့်အစား မမသူဇာ ချက်ပြုတ်နေတာကို ဝိုင်းကူနေတာမှ တော်အုံးမယ်ဆိုပြီး မမသူဇာရှိရာ မီးဖိုခန်းဆီလိုက်သွားလိုက်တယ်။ မမသူဇာ စားပွဲမှာ ကန်စွန်ရွက်သင်နေရင် မျက်ရည်ကျနေတယ်။ မမရယ်…။ မမသူဇာကိုကြည့်ပြီး မျက်ရည်တောင် ဝဲသွားမိတယ်။ အပြင်ကပြန်လာပြီး အဝတ်အစားတောင် မလဲနိုင်ဘဲ ကျုပ်အတွက်ချက်ပြုတ်နေရှာတာ။ ကျုပ်မိန်းမယူမယ်ဆိုတုန်းက မမသူစာ အခန်းထဲမှာ တသိမ့်သိမ့်ငိုကြွေးနေခဲ့တာလေး ပြန်မြင်ယောင်မိတယ်။ မမသူဇာရဲ့ ကျုပ်အပေါ်ထားရှိတဲ့ အချစ်တွေက နှစ်တွေအလီလီညောင်းခဲ့ပေမယ့် တစ်စက်ကလေးမှ ယုတ်လျော့မသွားခဲ့ဘူးပဲ။ ကျုပ်သူ့ဆီလာတာမြင်တော့ မမကလက်ဖမိုးလေးနဲ့ သူ့မျက်ရည်ကို သုတ်လိုက်ပြီး
“မောင်လေး… ဘာလိုချင်လို့လဲ… ”
“ဘာမှမလိုချင်ပါဘူး… မမကိုဝိုင်းကူဖို့လာတာ… ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နေရတာ ပျင်းလာလို့…  မမကဘာလို့ငိုနေတာလဲ… ”
ကျုပ် သိလျှက်နဲ့ မေးလိုက်တယ်။ မမက ကျုပ်ကိုမကြည့်ဘဲ ကန်စွန်းရွက်ကို သင်နေရင်း
“ဘယ်သူက… ငိုနေလို့လဲ… ဒီမှာကြက်သွန်နီလှီးပြီး အခိုးမွှန်လို့မျက်ရည်ကျတာကို… ”
ခုံပေါ်ကိုကြည့်လိုက်တော့ လှီးပြီးသားကြက်သွန်နီ အစိတ်လေးတွေ တွေ့ရတယ်။ မမက သူ့အတွက် အကြောင်းပြချက်ကို ကြိုပြီးပြင်ဆင်ထားပြီးသားပဲ။ ကျုပ်လဲ မမ ဘေးက ခုံမှာဝင်ထိုင်ပြီး မမရဲ့ ပါးပေါ်က မျက်ရည်လေးတွေကို လက်မလေးနှစ်ဖက်နဲ့ သုတ်ပေးလိုက်တယ်။ မမက ကန်စွန်းရွက်သင်နေရင်း ကျုပ်လုပ်ပေးတာ ငြိမ်ခံတယ်။
“ဟုတ်လား… ကလေးမဟုတ်သူငယ်မဟုတ်… ကြက်သွန်နီ မွှန်တာလေးကို… ဒီလောက်မျက်ရည်ကျရတယ်လို… ”
မမက ကျုပ်ကို မျက်စောင်းတစ်ချက်လှည့်ထိုးရင်း
“မောင်လေးနော်… မမကိုလာမစနဲ့… ”
“ဟုတ်ပါပြီ… မစတော့ပါဘူး… ”
ကျုပ်လဲ မမနဲ့အတူ ကန်စွန်းရွက်ဝိုင်းသင်ပေးလိုက်တယ်။ မမသူဇာမျက်နှာက အခုမှပြုံးသွားတယ်။ သူ့အပြုံးလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ။
“မမ… တခြားလုပ်စရာရှိတာလုပ်လေ ကန်စွန်ရွက်ကို… မောင်လေးပဲ…. သင်လိုက်တော့မယ်… ”
“အင်း… အဲ့ဒါဆိုလဲ… မမအသားတွေ.. တုံးပြီး… ရေဆေးလိုက်အုံးမယ်… ”
“ဟုတ်… ”
မမသူဇာ ထိုင်ခုံကထသွားပြီး လုပ်စရာရှိတာလုပ်နေတုန်း မေမေက မီးဖိုခန်းဝရောက်လာတယ်။
“သမီးကြီး… မေမေအကုန်ချက်ထားပြီးသားလေ… ဘာတွေချက်ဖို့လုပ်နေတာတုန်း… အဝတ်အစားလဲ… အခုထိမလဲရသေးဘူး… ”
“မေမေရယ်… မောင်လေးလာတုန်းလေး… သမီးလက်ရာလဲချက်ကျွေးချင်လို့ပါ… ညကျမ… မောင်လေးနဲ့ ကိုမင်း မြည်းဖို့ပါ ပြင်ဆင်နေတာ… ”
“အဲ့ဒါဆိုလဲ… အဝတ်အစားလေးတော့… သွားလဲလိုက်အုံးပေါ့… ပြီးမှချက်လဲ… ရတဲ့ဟာ… ”
“ရပါတယ်မေမေရယ်… ချက်ပြုတ်ပြီးမှပဲ… တစ်ခါတည်းရေချိုးပြီး… လဲလိုက်တော့မယ်… ”
“ပြီးတာပဲအေ… သူ့မောင်အတွက်ဆို… အကဲကိုပိုတယ်… ဟင်း… ”
မေမေ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ဧည့်ခန်းဆီ ထွက်သွားတယ်။ မေမေက ကျုပ်တို့မောင်နှကို အူတိုနေတာပဲ။ တစ်ဆတ်ထဲ တွေးမိတာက ကျုပ်နဲ့မမ ဖွင့်မပြောဘဲ ချစ်နေမိကြတာကို မေမေ ရိပ်မိနေတာများလားလို့ပေါ့။ ရိပ်မိချင်လဲ ရိပ်မိလောက်တယ် ကျုပ်နဲ့မမက သူတို့ရှေ့မှာ ဖက်တာနမ်းတာမျိုး မလုပ်ကြပေမယ့် အမြဲ တပူးတွဲတွဲနေကြတာ။ ညီမလေးကလဲ ကျုပ်နဲ့မမကို သိပ်အမြင်ကြည်ပုံ မရဘူး။ နောက်ပြီး ကျုပ်ရင်အေးနဲ့ လက်ထပ်ပြီးထွက်သွားတော့ မမအိမ်မှာ ဘယ်လိုဖြစ်ကျန်ခဲ့လဲကျုပ်မသိဘူး။ ခုနက မေမေ အခန်းထဲဝင်ပြီး ပြန်ထွက်မလာတာ ကျုပ်နဲ့မမကို တမင်ရှောင်ပေးသွားတာများလား။ ကျုပ်လဲ ကန်စွန်းရွက်သင်ပြီးတော့ ဧည့်ခန်းမှာ ပြန်သွားထိုင်နေလိုက်တယ်။ မေမေ့နားတော့ ကပ်မထိုင်ဘူး။ ကျုပ်လီးက ချက်ချင်းတောင်လာရင် အတွင်းခံမပါတဲ့ ဘောင်းဘီထဲမှာ ဖုံးမရ ဖိမရနဲ့ စောက်ရှက်ဗြန်းဗြန်းကွဲမှာ။

(အခန်း ၃/၂)

မမကတော့ ချက်ပြုတ်ပြင်ဆင်ပြီး ရေချိုးဖို့ အပေါ်တက်သွားပြီ။ ကိုမင်းထွန်းလဲ တစ်ရေးရလို့ ရေမိုးချိုးပြီးဆင်းလာတယ်။ ကျုပ်တို့အိမ်မှာ အခန်း ၃ခန်းရှိတယ်။ အရင်က ၂ခန်းပဲရှိတာပါ။ ကျုပ်လူပျိုပေါက်ဖြစ်မှ တစ်ခန်းတိုးလာတာ။ ကျုပ်အိမ်ထောက်မကျခင်က အောက်ထပ်အခန်းက ကျုပ်နေခဲ့တာ။ ကျုပ်အိမ်ထောင်ကျပြီးတော့ မမက ကျုပ်အခန်းမှာနေပြီး၊ ညီမလေးကတစ်ခန်း၊ ဖေဖေနဲ့မေမေက တစ်ခန်းနေတယ်။ အခုမှတွေးမိတယ်။ ကျုပ်အိမ်ထောင်ကျသွားချိန် ကျုပ်နေခဲ့တဲ့အခန်းမှာ မမကနေတာဆိုတော့ ကျုပ်အငွေ့အသက်လေးတွေရှိတဲ့အခန်းထဲမှာ မမတစ်ယောက်ထဲ အရူးမီးဝိုင်းသလို အသည်းကွဲတဲ့ဒဏ်ကို လူးလှိမ့်အောင်ခံခဲ့ရမှာ။ သနားဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့ ချစ်ရတဲ့မမရယ်။ မမသူဇာ အိမ်ထောင်ကျတော့မှ မမကိုယ်တိုင် ဖေဖေနဲ့မေမေကို အသက်ကြီးလို့ အပေါ်ကို အတက်အဆင်းမလုပ်စေချင်ဘူးဆိုပြီး မေမေတို့အခန်းကိုယူကာ ဖေဖေနဲ့မေမေက အောက်ထပ်က ကျုပ်အခန်းမှာ လာနေတယ်။ အရင်ကတော့ အခန်းတွေမှာ ရေချိုးခန်းအိမ်သာ မပါဘူး။ ကိုမင်းနဲ့ မမသူဇာ လက်ထပ်ပြီးမှ ကိုမင်းက အခန်းတိုင်းကို ရေချိုးခန်းအိမ်သာ လိုက်ထည့်ပြီး ပြင်လိုက်တာ။ ကျုပ်နဲ့ကိုမင်း သူသိမ်းထားတဲ့ အရက်အကောင်းစားပုလင်းနဲ့ ဝိုင်းဖွဲ့ကြတယ်။ ဧည့်ခန်းမှာပဲ ဝိုင်းဖွဲ့ကြတာပါ။ မမပြင်ပေးတဲ့ အမြည်းကလဲ စုံလင်နေတာပဲ။ ကျုပ်နဲ့ကိုမင်းလဲ စကားပြောရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း သောက်နေကြတယ်။ ကိုမင်းက သွက်တော့ နှစ်ခွက် တစ်ခွက်လိုဖြစ်နေတာ။ မေမေကတော့ ကျုပ်တို့ကို မစောင့်တော့ဘူးဆိုပြီး ထမင်းအရင်စားကာ အိပ်ရာဝင်ကာနီး မမသူဇာက အစာကြေအောင်ဆိုပြီး သံပုရာရည်တစ်ခွက်တိုက်လိုက်သေးတယ်။ မမ အပြင်ကပြန်ရောက်ပြီးကတည်းက မေမေ့အမူအရာတွေက ထူးဆန်းပြီးရင်း ထူးဆန်းရင်းပဲ။  မေမေက ကျုပ်ရဲ့ရိုးရိုးမေမေမဟုတ်ဘူး ချစ်သူမေမေလေ။ မမပြန်ရောက်စက မေမေရှောင်ပေးသလိုမျိုး အခန်းထဲဝင်သွားခဲ့သလို အခုလဲ မေမေက ကျုပ်နဲ့ထမင်းလက်ဆုံစားဖို့ စောင့်နေလိမ့်မယ်ထင်ထားရာက အခုတော့ စားပြီး မမဖျော်တိုက်တဲ့ သံပုရာရည်တစ်ခွက်သောက်ကာ အိပ်ယာဝင်သွားပြန်ပြီ။ မေမေက တစ်ဖက်က အူတိုနေသလိုနဲ့ တစ်ဖက်မှာလဲ ရှောင်ပေးနေတယ်။ မမက ကလေးထိန်းရင်း တီဗီကြည့်ကာ ကလေးအိပ်ချင်လာတော့ သူတို့အခန်းဆီတက်သွားပြီး ကလေးသိပ်ပြီးမှ ပြန်ဆင်ကာ ကျုပ်တို့ဝိုင်းဘေးလာထိုင်ပြီး တီဗီဆက်ကြည့်တယ်။ ကျုပ် ၃ခွက်ကုန်တော့ ကိုမင်း ငါးခွက်ခြောက်ခွက်ရှိပြီမို့ စကားပြောတဲ့အသံကပါ အာလေးရှာလေးဖြစ်လာပြီ။ ကျုပ်လဲ ဝိုင်းနားလိုက်ပြီး ကိုမင်းကိုကြည့်တော့ ခေါင်းတောင်မထူနိုင်တော့ဘူး။ အဲ့ဒါနဲ့ ကျုပ်နဲ့မမသူဇာ ကိုမင်းကို တစ်ဖက်စီတွဲကာ အပေါ်ထပ်က သူတို့လင်မယားအိပ်ခန်းဆီ ပို့ပေးရတယ်။ မမတို့လင်မယားရဲ့ နှစ်ယောက်အိပ်ခုတင်ကြီးပေါ် ကိုမင်ကို နေရာချပေးပြီး မမက ကိုမင်းနဲ့သူ့သားလေးကြားကို ဖက်ခေါင်းအုံးလေးထားပေးတယ်။ ကိုမင်းမူးပြီးလှိမ့်ရင် ကလေးကိုသွားထိမှာစိုးလို့နဲ့တူရဲ့။ အခုမှသေချာကြည့်မိတယ် ဒီဖက်ခေါင်းအုံးလေးက ကျုပ်အခန်းထဲက ဖက်ခေါင်းအုံးလေးပဲ။ မမက ဒီဖက်ခေါင်းအုံးလေးကို ကျုပ်လို့သဘောထားပြီး သူ့အနားမှာ အမြဲထားခဲ့တာပေါ့။ အကြိမ်ကြိမ် ပြန်လျော်ပြီးသုံးထားပုံရတယ်။ ဖက်ခေါင်အုံးလေးရဲ့ ဆေးရောင်တွေတောင် ပြယ်လွင့်နေပြီလေ။ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ မမရဲ့မြတ်နိုးမှုလေးကြောင့် လှုပ်ခါသွားခဲ့ရတယ်။ ကျုပ် မမဆီ လှည့်ကြည့်မိတော့ မမလဲ ကျုပ်ဖက်ခေါင်းအုံးလေးကို ခဏစိုက်ကြည့်နေတာ သတိထားမိသွားလို့ထင်တယ် ရှက်လို့ မျက်နှာလေးရဲနေတယ်။ ကျုပ်လဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မမနဲ့အတူ အခန်းပြင် ထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။
“မမတွဲရအုံးမလား… မောင်လေး… ခစ်ခစ်… ”
“မမ… မှာထားတာမောင်လေး… မမေ့ပါဘူး… မောင်လေး… နည်းနည်းပဲသောက်တာပါ… ”
“သိသားပဲ… အဲ့လိုလိမ္မာလို့လဲ… မမကချစ်တာ… ထမင်းအတူစားရအောင်နော်… ”
“ဟုတ်… မမ… ”
မမသူဇာက ကျုပ်လက်မောင်းလေးတစ်ဖက်ကို ဖက်တွယ်ရင်း လှေကားက အတူဆင်းကြတယ်။ ပြီးတော့ မမခူးခပ်ပြင်ပေးတဲ့ ထမင်းဝိုင်းမှာ မောင်နှမနှစ်ယောက် အတူတူ ထမင်းစားဖြစ်တယ်။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဟင်းတွေအပြန်အလှန်ထည့်ပေးရင်း ကြည်ကြည်နူးနူးစားရတာ။ ပြီးတော့ ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်တွေ ပြန်ပြောရင်း မောင်နှမနှစ်ယောက် တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်ကြတာ။ လင်မယားတွေ ထမင်းလက်ဆုံစားနေကြသလို မခွံ့ကျွေးရုံတစ်မယ်ပဲ။ စားပြီးကြတော့ မမက စားပြီးသား  ပန်းကန်တွေ ဘေစင်ထဲထည့်ပြီး မနက်မှဆေးတော့မယ်ဟုဆိုကာ ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ သူအသင့်ဖျော်ပြီးထည့်ထားတဲ့ သံပုရာရည်တစ်ခွက်ကိုယူလာတယ်။
“ရော့… အစာလဲကျေ… အမူးလဲပြေအောင်… သောက်လိုက်… ”
“မောင်လေးရဲ့မမက… သိပ်အလိုက်သိတာပဲ…. ”
“သိရင်ပြီးတာပဲ… ခစ်ခစ်…. ”
ကျုပ်လဲ မမသူဇာပေးတဲ့ သံပုရာရည်ကို ယူပြီး တစ်ကျိုက်ချင်း အကုန် မော့သောက်လိုက်တယ်။
“ကောင်းလိုက်တာ… ခေါင်းထဲကို… ကြည်သွားသလိုပဲ… ”
“ခစ်ခစ်… ”
ကျုပ်လဲဘေစင်ထဲပဲ သံပုရာရည်ခွက်ကို ထည့်ထားလိုက်တယ်။
“ကဲ… အိပ်ရာဝင်ချိန်ရောက်ပြီ အိပိကြစို့… ”
ပြောပြီး မမသူဇာက မီးဖိုခန်းမီးကိုပိတ်လိုက်တယ်။ မှောင်သွားပေမယ့် အပြင်ကမီးရောင်ကြောင့် မမသူဇာကို မြင်နေရသေးတယ်။ အမှောင်ထဲမှာ တစ်အိမ်လုံးတိတ်ဆိတ်နေပြီး ကျုပ်နဲ့ မမသူဇာ နှစ်ယောက်ထဲပဲ ရှိတယ်ဆိုတဲ့အသိက ရုတ်တရတ်ဝင်လာပြီး နဂိုကတည်းက ခုန်နေတဲ့ရင်ခုန်သံက ပိုမြန်လာတယ်။ မူးနေတဲ့အရှိန်ကြောင့်ပဲ သတ္တိရှိလာသလားတော့ မသိဘူး ကျုပ် မမသူဇာကို ဖက်နမ်းချင်လာတယ်။ မမသူဇာက မီးဖိုခန်းအပြင်ဘက်ဆီ တစ်လှမ်းနှစ်လှမ်း လျှောက်ပြီးမှ ကျုပ်လိုက်မလာလို့ ပြန်လှည့်လာကာ ကျုပ်လက်ကိုကိုင်လှုပ်ပြီး
“မောင်လေး… သွားမယ်လေ… ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ… ”
ကျုပ်မမသူဇာရဲ့ အမေးကို ပြန်မဖြေတော့ဘဲ မမသူဇာရဲ့ကိုယ်လေးကို တင်းကြပ်နေအောင် ပွေ့ဖက်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မမသူဇာရဲ့မျက်နှာပေါ် အနမ်းတွေ ထပ်ကာ ထပ်ကာ အကြိမ်ကြိမ် ဖိဖိပြီး နမ်းပစ်တာ။ မမသူဇာလဲ ကျုပ်ကို တင်းနေအောင် ပြန်ဖက်လာပြီး ကျုပ်မျက်နှာအနှံ့ကို အနမ်းတွေ တုန့်ပြန်လာတယ်။ ရင်တွေလဲအရမ်းခုန်နေကြပြီး မမသူဇာဆို ကိုယ်လေးတွေပါတုန်ယင်နေတယ်။ ဘာကြောင့်ရယ်မသိဘူး ကျုပ်မျက်ဝန်းက မျက်ရည်တွေကျလာတယ် အပြင်ကမီးရောင် အရှိန်နဲ့ မမသူဇာရဲ့မျက်လုံးထောင့်က မျက်ရည်စီးကျနေတာကို မြင်လိုက်ရတယ်။ ကြည့်ရတာ ကျုပ်ရဲ့ အချစ်ဦး မမသူဇာကို အရမ်းလွမ်းမိသွားတာနေမှာပါ။ မမသူဇာလဲ ကျုပ်လိုပဲနဲ့ ထင်ပါတယ်။ နမ်းရင်းအားမရတော့ နမ်းလျှက်ကနေပဲ ကျုပ်ခါးကိုဖက်ထားတဲ့လက်ကို မမသူဇာရဲ့လက်ကို ကျုပ်ရဲ့ လည်ပင်းဆီ ပြောင်းပေးလိုက်တယ်။ မမသူဇာ ကျုပ်လည်ပင်းကိုဖက်ထားတော့ ကျုပ်လဲ ဒူးကိုကွေးကာ  မမရဲ့ပေါင်ကနေကိုင်ပြီးမကာ ဒူးကိုဆန့် ကိုယ်ကိုမတ်လိုက်တော့ မမသူဇာ့ကိုယ်လေး လေပေါ်မြောက်တက်သွားတယ်။ မမသူဇာ ကျုပ်ခါးကို ခွပြီးခြေချိတ်ကာ ကျုပ်မျက်နှာကို အပေါ်စီးကနေ မိုးပြီး အနမ်းတွေပေးတော့တာ။ ကျုပ်လဲ အနမ်းတွေ တွေတုန့်ပြန်ပေးရင်း ကျုပ်မျက်နှာပေါ်ကျလာတဲ့ မမသူဇာရဲ့ မျက်ရည်နွေးနွေးလေးတွေကို ခံစားမိသေးတယ်။ ကျုပ်တို့ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းနဲ့ နမ်းရုံတင်မက ပါးချင်းပွတ် နှာခေါင်းချင်းထိ နဖူးချင်းထိထားကြသေးတာ။ ကျုပ်တို့ ဘာစကားမှ မပြောဖြစ်ကြဘူး။ ပြောဖြစ်ရင်လဲ ကျုပ်က မမသူဇာကို ချစ်တဲ့အကြောင်း လွမ်းတဲ့ အကြောင်းတွေပဲ ဖြစ်နေလိမ့်မယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်းလဲ မထိမိ မနမ်းမိအောင် ထိန်းရသေးတယ်။ နှုတ်ခမ်းဆိုတာ ရမ္မက်ရဲ့ တံခါးပေါက်ပဲ။ နှုတ်ခမ်းချင်းသာ နမ်းမိခဲ့ကြရင် ကျုပ်နဲ့ မမသူဇာတို့ ရမ္မက်စိတ်တွေကြွလာပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ဒီမီးဖိုခန်းထဲမှာတင် ကျုပ်နဲ့ မမသူဇာတို့ ဆက်ဆံရေးဟာ အလုံးစုံပြောင်းလဲသွားနိုင်တယ်လေ။ ကျုပ်အပေါ် အလိုက်တသိနဲ့ ချစ်ရှာတဲ့ ဇနီးလေး ရင်အေးအပေါ် မဖောက်ပြန်ရက်တာကြောင့်လဲ ထိန်းခဲ့တာပါ။ ကျုပ်နဲ့ မမသူဇာ အကြာကြီးနမ်းပြီးမှ ရပ်လိုက်ကြပြီး အမှောင်ရိပ်ထဲမှာ ဝိုးတဝါးပဲ မြင်ရတဲ့ တစ်ယောက်မျက်နှာကိုတစ်ယောက် ကြည့်နေမိကြတယ်။ မမက ကျုပ်ချီထားတဲ့အတိုင်း လေပေါ်မှာပဲ ရှိသေးတယ်။ ကျုပ်ပါးလေးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး
“တော်ပြီနော်မောင်လေး… ”
“ဟုတ်မမ… ”
“ဟွန့်… အခုမှလာလိမ္မာပြနေတယ်… ခုနကကျ… ဆိုးချင်တိုင်းဆိုးပြီးတော့… မမဖြင့်… ရင်တွေကိုမောသွားတာပဲ…”
“မမပဲ… မောင်လေးက… လိမ္မာတယ်ဆို… လိမ္မာလို့ချစ်တာဆို… ”
“အဲ့လို… လိမ္မာပြီးဆိုးလို့ချစ်တာကွာ.. ”
“ဟီး… ”
“မမကိုအောက်ချပေးတော့…. ”
“ဟုတ်… ”
မမကိုအောက်ချပေးလိုက်တော့ မမက ကျုပ်ခါးမှာချိတ်ထားတဲ့ သူ့ခြေထောက်ကို ဖြုတ်ကာ အောက်မှာ မတ်တတ်ရပ်လိုက်တယ်။ မမက ကိုယ်ချင်းခွာလိုက်ပေမယ့် ကျုပ် မမကို ရင်ခွင်ထဲ ပြန်ဆွဲသွင်းကာ တင်းတင်းလေး ပြန်ဖက်မိပြန်တယ်။ မမလဲ ကျုပ်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲ ပါးအပ်ပြီး ကျုပ်ကို တင်းတင်း ပြန်ဖက်ထားတယ်။ မနမ်းကြတော့ဘဲ ဖက်ရုံတင်ဖက်ထားကြတာ။
“မမရယ်…. ဟင်း… ”
“ဟင်း… မောင်လေးရယ်… ”
ကျုပ်တို့ကိုယ်စီ သက်ပြင်းရှည်ကြီး ချလိုက်မိတယ်။
“သွားရအောင်နော်… မောင်လေး…. ကြာရင်… မမတို့ မှားမိကြလိမ့်မယ်… ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ…. မမရယ်…. ”
ဒီတစ်ခါတော့ ကျုပ် မမက တကယ်ပဲ ရင်ခွင်ထဲက ထွက်ခွင့်ပြုလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်အတူ အပေါ်တက်ကာ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်စီဝင်လိုက်ကြတော့တယ်။ အခန်းထဲမှာတော့ အိပ်ယာက မမပြင်ပေးထားပုံရတယ်။ ဒီအခန်းက ညီမလေးနေသွားတဲ့အခန်းဆိုတော့ ညီမလေးကိုတောင် သတိရမိသေးတယ်။ ပြီးတော့ မမနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာတွေပြန်စဉ်းစားပြီး သက်ပြင်းလေး တစ်ချက် ချမိတယ်။ ကိုယ်လဲ ကိုယ့်မိန်းမကို သစ္စာမဖောက်နိုင်ဘဲနဲ့ မမနဲ့ကိစ္စကို ရှေ့တိုးလိုက်သလိုဖြစ်ခဲ့တာ နောင်တရမိသည်။ တော်သေးတာက မမဘက်ကလဲ စောင့်ထိန်းနေခဲ့လို့သာပဲ။ မမဘက်ကသာ စခဲ့ရင်လဲ ဒီမီးက ကျုပ်တို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက်စလုံးကို လောင်ကျွမ်းသွားတော့မှာ။ မဖြစ်ပါဘူးလေ မမဆီပြန်လည်နေတဲ့စိတ်ကို မေမေ့ဆီတွန်းပို့ထားမှဖြစ်မယ်။ မနက်ကျ ဘယ်သူမှမနိုးခင် အစောကြီးထပြီး မေမေ့ဆီ သွားကာ တစ်မောလောက်တော့ လိုးအုံးမှ။ ကျုပ်မျက်ခွံတွေ လေးလံလာလို့ တောင်တွေးမြောက်တွေးတွေးရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။

ကျုပ် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အခန်းထဲမှာ နေတောင်ထိုးနေပြီ။ ဘယ်နှစ်နာရီ ရှိပြီလဲလို့ လက်မှာ မမကိုယ်တိုင်ပတ်ပေးထားတဲ့ နာရီကိုကြည့်မိတော့ လခွမ်း ၁၀ နာရီထိုးတော့မယ်ဟ။ ငါတော်တော်အိပ်ပျော်သွားတာပဲ။ ငယ်ငယ်တုန်းကလဲ တစ်လမှာ နှစ်ကြိမ်သုံးကြိမ်လောက် ဒီလို နေမြင့်တဲ့အထိ အိပ်ပျော်ဖူးသည်။ ကျုပ်မိန်းမအိမ်ကို ရောက်ပြီးကတည်းက ဒီလိုမဖြစ်တာကြာပြီ။ ကြည့်ရတာ ဒီအိမ်မှာ ကျုပ်ကိုအိပ်မွေ့ချနေတဲ့ တစ္ဆေသရဲများရှိနေရော့သလား။ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ မရေမရာ အတွေးတွေနဲ့ ကုန်းထလိုက်တော့ ကျုပ်ဆီးခုံပေါ်မှာ စိုစိစိလိုခံစားရတယ်။ ဟာ… ဘာတွေလဲဟ အိပ်ပျော်ရင်း လရည်ထွက်တာလား။ မဟုတ်သေးပါဘူး ငါ့လီးက ပေါင်ကြားမှာ ဘောင်းဘီထဲမှာဆိုတော့ မတ်အောင်လဲ ဘယ်လိုမှထောင်နိုင်မှာဟုတ်ဘူး။ ဘောင်းဘီကိုချိတ်ဖြုတ်ပြီး ဇစ်ဖွင့်ကာကြည့်လိုက်တော့ ဆီးခုံမှာ ပေပွနေတဲ့ လရည်တွေ။ လရည်ချည်းသပ်သပ်မဟုတ်ဘူး စောက်ရည်နဲ့ရောနေတာ။ အချိန်နည်းနည်းကြာလို့ ကျုပ်လီးမှာပေနေတာတွေက ခြောက်နေပေမယ့် ပုံကျနေတဲ့ အပျစ်အခဲတွေကမခြောက်သေးဘူး။ ဒီအိမ်မှာ မိန်းမသား နှစ်ဦးပဲရှိတာ။ မမကတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ကြည့်ရတာ မေမေ ကျုပ်မလာလို့ မနက်အစောကြီး ကျုပ်ဆီလာပြီး တစ်မော တက်လိုးသွားပုံပဲ။ မေမေနဲ့တော့ ခက်ပါတယ်။ လိုးပြီးရင်လဲ သန့်ရှင်းရေးမလုပ်ပေးသွားဘူး။ ကျုပ်လဲ အဝတ်အစားတွေချွတ်ကာ ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး ရေးချိုးလိုက်ပြီးမှ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ပြီး အောက်ထပ်ဆင်းလိုက်တယ်။ တူလေးကတော့ ဧည့်ခန်းမှာ မနေ့ကဝယ်လာတဲ့ အရုပ်တွေနဲ့ကစားနေတယ်။ တူလေးဆီသွားပြီး အတူထိုင်ကာ အဖော်လုပ်ပြီးဆော့ပေးနေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မေမေက အခန်းထဲက ထွက်လာတယ်။
“အိပ်လို့ကောင်းလိုက်တာ… တချိုးထဲပဲ… အခုမှပဲနိုးတော့တယ်… မနက်စာနဲ့ နေ့လည်စာ… ပေါင်းစားလိုက်တော့မယ်… ”
မေမေက ပြုံးစိစိနဲ့ ကျုပ်ကိုလှမ်းပြော နေတာ။ ကြည့်ရတာ ကျုပ်အခန်းထဲလာပြီး လုပ်ချင်ရာလုပ်သွားတာ ဖုံးထားချင်ပုံပဲ။ မေမေက ဖုံးထားချင်နေတော့လဲ ကျုပ်လဲ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်ပါမယ်လေ ဆိုပြီး
“အင်း… သားရောပဲ… မူးမူးနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတာ… ခုနကလေးတင် အောက်ဆင်းလာတာ… ”
ခဏနေတော့ မမသူဇာ မီးဖိုထဲက ထွက်လာတယ်။
“မမ… ကိုမင်းကိုလဲ… မမြင်ပါလား… အိပ်နေတုန်းလား…. ”
“ဘယ်ကလာ… ၈နာရီလောက်ကပဲ… သင်္ဘောမတက်ခင်… သူငယ်ချင်းတွေနဲ့… တွေ့ဖို့ချိန်းထားတယ်ဆိုပြီး…. ထွက်သွားပြီ… မောင်လေး.. ဒီနေ့ပြန်မှာမလား… ထမင်းစားသွားအုံးနော်…. ”
“ဟုတ်ကဲ့မမ… ”
“ဒါဆိုလဲ… မမ… သားလေးကို… ရေချိုးပေးရင်း… မမရေချိုးပြီးမှ ဆင်းခဲ့မယ်… ခဏစောင့်အုံးနော်…. ”
“ရတယ်မမ…. အေးအေးဆေးဆေးလုပ်… ”
“သားလေးလာ… ရေချိုးရအောင်… ”
“ဟုတ်ကဲ့မေမေ… ”
မမက ကျုပ်တူလေးလက်ဆွဲပြီး အပေါ်တက်သွားတယ်။

(အခန်း ၃/၃)

ကျုပ်လဲ မမရဲ့ ကျောပြင်လေးငေးကြည့်ရင်း သက်ပြင်းတစ်ချက် ချမိတယ်။ မေမေ့ကိုလှည့်ကြည့်တော့ ကျုပ်သက်ပြင်းချတာမြင်ပြီး မျက်စောင်းထိုးတယ်။ မမတို့သားအမိ အခန်းထဲဝင်သွားတာနဲ့ ကျုပ်မေမေထိုင်နေတဲ့ဆီ အမြန်သွားပြီး မေမေ့လက်ဆွဲကာ မီးဖိုခန်းဆီခေါ်သွားလိုက်တယ်။ မီးဖိုခန်းဆီရောက်တာနဲ့ မေမေကိုယ်ကိုဆွဲဖက်ပြီး မေမေ့နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ မေမေ့ကိုဖက်နမ်းလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ကျုပ်လီးကလဲ ဘောင်းဘီထဲမှာ ချက်ချင်းကို တောင်လာတော့တာ။ မေမေက ကျုပ်နဲ့နမ်းတာရပ်လိုက်ပြီး
“သွားပါ… သူ့မမ မရှိမှ … မေမေ့နားကပ်တယ်… ”
“မေမေရယ်…. သားလဲ… ချစ်သူမေမေအနားကပ်ချင်တာပေါ့… မေမေသိတဲ့အတိုင်း… သားက… မေမေ့နားမှာဆို… တစ်ချိန်လုံးလီးတောင်နေတာ… သားမှာက… အောက်ခံဘောင်းဘီမပါတော့… အဆင်မပြေလို့ပါ… လာပြီးမောင်နှမချင်းကို… အူတိုနေတယ်… ဟီးဟီး… လာပါမေမေရာ… သားမေမေ့ကို… အရမ်းလိုးချင်နေပြီ… မပြန်ခင်လေး… လိုးရအောင်… ဟိုဘက်လှည့်…”
ကျုပ် မေမေ့ကိုယ်လေးကို ဟိုဘက်လှည့်ပေးလိုက်တော့ မေမေက တံခါးအကွယ်က နံရံကို လက်ထောက်ပြီး ဖင်လေးကော့ကာ နောက်ပစ်ပေးတယ်။ မေမေက မခံချင်တာလဲ မဟုတ်ဘဲနဲ့ သပ်သပ်မူနေတာ။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ထမိန်ကိုလှန်တင်ပြီး ခါးမှာချိတ်လိုက်ကာ မေမေ့စောက်ပက်ကို စမ်းကြည့်တော့ အရည်တွေ ရွဲနေပြီ။ ကျုပ်လဲ ဘောင်းဘီကို ပေါင်လည်လောက်ထိ ချွတ်ချလိုက်ပြီး မေမေ့စောက်ပက်ထဲ ကျုပ်လီးကို ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ မေမေ့စောက်ပက်နဲ့ ကျုပ်လီး ထိတွေ့ပွတ်တိုက်လိုးလိုက်တိုင်း ရနေကြ ခံစားချက်တွေကတော့ အရင်အတိုင်း ခံစားမိဆဲပဲ။ သားအမိတွေ လိုးနေကြရင်း
“အီး… အင်း… နင်တို့မောင်နှမအကြောင်း… မေမေ…. မသိရင်ခက်မယ်…. ရိုးရိုးမောင်နှမမှ… မဟုတ်တာ..”
မေမေကျုပ်ကို အစ်နေတာများလား။
“မေမေကတော့… နောက်ပြီ…. မောင်နှမပါဆို…. ရိုးရိုးမောင်နှမ… ဆန်းဆန်းမောင်နှမရယ်လို့… ရှိသေးလို့လား….အူး… ”
“ဟူး… နင်တို့နှစ်ယောက်… သမီးရည်းစားလို ချစ်နေကြတာ… ငါသိတယ်… လာပြီးဝေ့ဝိုက်မနေနဲ့…. ”
ကျုပ်ရင်ထဲ ထိတ်ခနဲတောင်ဖြစ်သွားပြီး မေမေ့ခါးကိုကိုင်ကာ ဆောင့်လိုးနေတာ ရပ်သွားတယ်။
“ဒါကဘာလို့… ရပ်သွားတာလဲ… ဆက်လိုးလေ…. ”
ကျုပ်လဲ မေမေနားလည်ပေးတာသိလို့ ဆက်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ်။
“မေမေ… ဘယ်လိုသိတာလဲ…အူး ”
“အီး… ထွက်ပြီ…အင်းဟင်း… အစကတော့… မေမေလဲ… သားတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်… တပူးတွဲတွဲနေတာကို… မောင်နှမတွေ… ချစ်လို့ပဲလို့… ရိုးရိုးထင်ခဲ့တာ… သားမိန်းမရပြီး… အိမ်ကထွက်သွားတော့… သမီးကြီးက… တစ်လလောက်… အစားအသောက်မမှန်ဘဲ… တမှိုင်မှိုင်တတွေတွေနဲ့… ဖြစ်သွားလို့… မေမေစိတ်ပူလိုက်ရတာ… ”
“ဗျာ…. ”
ကျုပ်ရင်ထဲ နင့်ခနဲတောင်ဖြစ်သွားတယ်။ မမအဲ့လောက်ထိခံစားသွားရမှန်း ကျုပ် တကယ်ကိုမသိခဲ့ဘူး။ ကျုပ်လက်ထပ်ပြီး လင်မယားနှစ်ယောက် အိမ်လာလည်ရင် မမ နည်းနည်းပိန်သွားတာသိပေမယ့် ကျုပ်တို့လာရင် မမက ပျော်ရွှင်နေပြီး ရင်အေးကိုလဲ ဖော်ဖော်ရွေရွေဆက်ဆံလို့ မမ အဲ့ဒီလောက်မခံစားရဘူးထင်နေတာ။ ကျုပ်ရင်ထဲ ကြေကွဲနေရပြီ။
“ကဲပါသားရယ်… သားပြီးအောင်… တစ်ချီမြန်မြန် လိုးလိုက်… ပြီးမှ… သားမမအကြောင်း… မေမေပြောပြမယ်… မေမေလဲ… သမီးကြီးအကြောင်းပြောနေရတော့… ခံလို့ကောင်းပေမယ့်… စိတ်သိပ်မပါတော့ဘူး… ”
ကျုပ်လဲ မေမေ့လိုပဲ စိတ်က မမဆီရောက်နေလို့ စိတ်သိပ်မပါတော့ဘူး။ ဒါကြောင့် မေမေပြောသလိုပဲ မေမေ့အဖုတ်ကိုပဲ စိတ်ထဲမှာထားပြီး အမြန်ပြီးအောင်လိုးလိုက်တာ ခဏလေးနဲ့ပြီးသွားတယ်။ မေမေလဲ တစ်ချီတော့ ထပ်ပြီးပါတယ်။ ပြီးတော့ မေမေနဲ့ကျုပ် ဧည့်ခန်းဆီပြန်သွားပြီး အတူထိုင်ကာ စကားဆက်ပြောကြတယ်။
“သမီးကြီးလေ… ညဘက်တွေဆိုလဲ သားရဲ့ဖက်လုံးလေးကို… ဖက်ပြီး… တအိအိနဲ့… ကြိတ်ငိုနေရှာတာ… သမီးလေးကို အဖော်ရအောင် အတူခေါ်အိပ်ဖို့ပြောတာလဲ လက်မခံဘူး… အဲ့ဒီမှာတင်… သားတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်က… သာမန်ချစ်တာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ… မေမေနားလည်သွားတာ… နောက်တော့… သမီးကြီး ပုံမှန်တော့ ပြန်စားလာပါတယ်… အရင်လိုမပျော်တော့ဘူး… မေမေ… သားကိုအိမ်ထောင်ချပေးမိတာတောင်… နောင်တရသလိုလိုဖြစ်မိတယ်… ဒါပေမယ့်… သားလေးက… လုပ်သင့်တာကိုလုပ်သွားလို့လဲ… ကျေးဇူးတင်မိတယ်…”
ကျုပ် ဆိုဖာပေါ်ခေါင်းငိုက်နဲ့ ဒူးနှစ်လုံးပေါ်လက်ထောက်ပြီး ခါးကိုင်းကာ မေမေပြောပြတာတွေကို နားထောင်နေ မိတယ်။ မေမေက ကျုပ်ခေါင်းလေးကိုပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ ကျုပ်ကြည့်နေတာ ကြမ်းပြင်ကြီးဆိုပေမယ့် ကျုပ်အမြင်မှာ မမသူဇာရဲ့ ပုံရိပ်တွေသာ မြင်နေရတယ်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကိုတော့ ကျုပ်မျက်ရည်စက်တွေ တစ်စက်ချင်း ကျနေတယ်။ ရင်ထဲမှာ နာကျင်လိုက်တာဗျာ။
“နောက်ဆုံး… သမီးကြီးကို… ဖျောင်းဖျပြီး… မောင်မင်းထွန်းနဲ့ လက်ထပ်ဖို့… ပြောတော့ အစကတော့ ငြင်းတယ်… အဲ့ဒီအချိန်မှာ… သားအဖေကလဲ… ဆုံးရှာပြီမို့… ယောက်ျားသားမရှိတဲ့အိမ်မှာ… ယောက်ျားသားလိုတယ်ဆိုပြီး… မေမေတောင်းပန်မှ… လက်ခံတာ…. သူလဲ မိသားစုနဲ့… သိုက်သိုက်ဝန်းဝန်းဖြစ်လာရင်… သားလေးအပေါ်… အရင်လိုမခံစားတော့ဘူးလို့… မေမေတွေးခဲ့တာ… ”
“ဒါဆိုရင်တော့… မေမေထင်တာမှားနေပြီ… ”
“ဟုတ်တယ်… မေမေထင်တာမှားခဲ့တယ်… သမီးကြီး… သူမိသားစုနဲ့… ပျော်ပျော်ရွှင်ဖြစ်နေတာမြင်တော့… သူပျော်ရွှင်နေတယ်ပဲ… မေမေထင်ခဲ့တာ… သားအပေါ်လဲ… အရင်လို… စိတ်မရှိတော့ဘူးလို့ထင်ခဲ့တာ… ဒါပေမယ့်… သမီးကြီးက… သားလေးနဲ့တွေ့တဲ့အခါမှပဲ… သူတကယ်ပျော်ရွှင်တာကို… မေမေမြင်ခဲ့တာ… သမီးကြီးက… သူ့ဒဏ်ရာတွေ… အံတုပြီး… မေမေတို့အရှေ့မှာ… ပျော်သလိုနေပြနေတာ… သိပ်သနားဖို့ကောင်းတာပဲ… ကိုယ့်မောင်လေးကိုမှ… ပြန်ချစ်မိတော့… ဆုပ်လဲစူး… စားလဲရူး… အဖြစ်မျိုးကြီးပါ… ”
မမရယ်။
“အဲ့ဒါကြောင့်… မနေ့ကရော… ညကပါ… မေမေ… တမင်ရှောင်ပေးခဲ့တာပေါ့…. ”
“အင်း… မေမေ… နေ့လည်က… သားတို့ကို… ချောင်းကြည့်နေသေးတယ်… သမီးကြီးလေ… ဒီလိုကြည်နူးနေတာ… မေမေမမြင်ရတာကြာပြီ… သားအတွက်… တစ်ခုခုလုပ်ပေးနေရရင်ကို… ပီတိတွေဖြစ်နေတာ… သားရင်ခွင်ထဲ… ခဏလေးပြန်နေခွင့်ရတာကို… သမီးကြီးက… အရမ်းပျော်နေတာ… ပြီးတော့ သမီးကြီး… မီးဖိုထဲမှာ… ငိုနေတာလဲ… မေမေမြင်တယ်… သားလဲ… သူ့အပေါ်အချစ်မပြယ်သေးတာ… သိလို့ ဝမ်းသာတာရော… မနီးစပ်နိုင်လို့… ဝမ်းနည်းတာရော… တွေးပြီးငိုနေတာ… မေမေတော့… သမီးကြီးကို… သိပ်သနားတာပဲ…  သားရဲ့မမကို… သူ့မျှော်လင့်ချက်လေး… ပြည့်အောင်… မဖြည့်ဆည်းပေးချင်ဘူးလား… သားလုပ်မယ်ဆို…. မေမေရှောင်ပေးမယ်လေ… ”
“မေမေရယ်… မမက… သားရဲ့အချစ်ဦးပါ… အချစ်ဆုံးလဲဟုတ်တယ်… မေမေသိထားတာထက်ကို… သားနဲ့မမက… တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်… အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့… ချစ်ခဲ့တာ… မောင်နှမချင်းမို့… ဖွင့်မပြောကြပေမယ့်… ရင်ထဲကနေ… သိနေကြပါတယ်… ဒါပေမယ့်… သားလဲ… အေးကိုသစ္စာမဖောက်ချင်သလို… မမလဲ… ကိုမင်းကို… မချစ်ပေမယ့်… အိမ်ရှင်မကောင်းအဖြစ်… သစ္စာမဖောက်ချင်ပုံပဲ… ဒါကြောင့်… သားတို့… ရှေ့ဆက်မတိုးဘဲ… ထိန်းခဲ့ကြတာ… ”
“အင်းပါ…. မငိုနဲ့တော့သားလေးရယ်… သမီးကြီးက…. သားကိုပဲ… အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့  ကြည့်နေတာ… သားမျက်နှာမကောင်းရင်… တောင်တောင်အီအီ… လျှောက်တွေးနေလိမ့်မယ်… ရော့… မျက်ရည်တွေသုတ်လိုက်… ခုနကလိုပဲ… သားမမအရှေ့မှာ… ပျော်နေတဲ့ပုံစံပဲ… နေပေးလိုက်ပါ… ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ… ”
ကျုပ် မေမေပေးတဲ့ တစ်ရှူးလေးယူပြီး မျက်ရည်တွေတစ်ချက်သုတ်ပြီး လေပူတွေတစ်ချက်မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး မေမေ့ကို ပြုံးပြလိုက်တယ်။ ကျုပ်ဘာလို့ မလုပ်နိုင်ရမှာလဲ။ မမတောင်မှ ဒဏ်ရာတွေကို အံတုပြီး ပြုံးနိုင်သေးတာပဲ ကျုပ်က မမအတွက်လုပ်နိုင်ရမှာပေါ့။
“သားမပြန်ခင်… သမီးကြီးကို… ဖက်ပြီး… အနမ်းလေးပေးသွားလိုက်အုံးနော်… သမီးကြီးက… သားလေးဆီက… အဲ့ဒီလောက်ကြင်နာမှုလေးနဲ့ပဲ… နှစ်သိမ့်နေရှာတာ… မေမေ… မြေးလေးကို… ခေါ်သွားပေးမယ်… ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ… ”
မမတို့သားအမိ လှေကားက ဆင်းလာသံကြားလို့ ကျုပ်နဲ့မေမေ စကားစဖြတ်လိုက်ကြတယ်။
“ဒီသားအမိ… တိုးတိုး… တိုးတိုးနဲ့… ဘာတွေကြိတ်တိုင်ပင်နေတာလဲ… ”
“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး… မမရာ… မမရေချိုးပြီး… အလှပြင်မပြင်…. မေမေနဲ့… အလောင်းအစားလုပ်နေတာ… ဝါး… လှလိုက်တာ… ကဲ… မေမေရှုံးပြီ..”
“အေးပါဟယ်… သားနဲ့လောင်းမိတာ… မေမေမှားတာ… သားမမအကြောင်း… သားလောက်မေမေမှမသိဘဲ… ဟင်း… ကဲပြော… မေမေဘာပေးရမလဲ….”
ကျုပ်လဲပါးဖောင်းပြလိုက်တယ်။ မေမေ ကျုပ်ပါးလေးကို နှာခေါင်းလေး ဖိပြီး နမ်းတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ပါးလေးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းပေးလိုက်ပြီး
“မမလဲ… အလှပြင်ထားတာ… အရမ်းလှတာပဲ… မမကိုလဲ… အာဘွားပေးအုံးမယ်… ”
ပြောပြီး ထိုင်နေရာကနေ မမဆီထသွားပြီး မမပါးလေးကိုဖိနမ်းလိုက်တယ်။ မမပါးလေးက မွှေးကြိုင်လို့နေသည်။ ပြီးတော့ တူလေးကိုကောက်ချီလိုက်ပြီး
“ငါ့တူလေးက… ချစ်ဖို့အကောင်းဆုံး…”
ပြောပြီး တူလေးရဲ့ပါးနှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းပေးလိုက်တယ်။
“လေးလေးကိုလဲ… အာဘွားပေးအုံး… ”
တူလေးကလဲ အာဘွားဆိုပြီး ကျုပ်ပါးကိုအနမ်းလေးပေးတယ်။
“ကဲလာ… ထမင်းစားကြစို့… မေမေလဲလာ… ”
ကျုပ်တို့မိသားစုတွေ အတူတူ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ထမင်းစားလိုက်ကြတယ်။ ကျုပ်ရင်ထဲမှာတော့ အရင်လို ပေါ့ပါးမနေတော့တာ သေချာတယ်။ စားပြီးကြတော့ မေမေက သူ့မြေးကို ဖွားဖွားနဲ့လမ်းလျှောက်ထွက်ရအောင် ဆိုပြီး ခေါ်သွားတယ်။ မမက ပန်းကန်တွေဆေးနေတယ်။ မမက အဝါရောင် ပိုးသားထမိန်လေးကို ဝတ်ထားပြီး အနက်ရောင်အင်္ကျီအပါးလေးက မမရဲ့ အတွင်းသားတွေနဲ့  ခါးအထိရှည်တဲ့ ဘော်လီကို ဖောက်မြင်နေရတယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်တွေခုန်လာပြီး နောက်ကနေ မမရဲ့ခါးလေးကိုဖက်လိုက်တော့ ကျုပ်ရဲ့ ပေါင်ရင်းနဲ့ မမရဲ့ တင်ပါးတွေ ပူးကပ်သွားတယ်။ မမက ပြုံးစိစိနဲ့ လှည့်ကြည့်ပြီး
“ဒါက… ဘာလုပ်တာလဲ… ”
“မပြန်ခင်… မမကိုဖက်ပြီး… အားရပါးရ နမ်းချင်သေးလို့လေ… ”
“ဒီမှာ… မမ… ပန်းကန်ဆေးလို့မပြီးသေးဘူးလေကွာ…. ”
“ဆေးပေါ့… ဘယ်သူကတားနေလို့လဲ… မမက… အရမ်းလှပြီး… အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းနေတော့… မနေနိုင်လို့… ဖက်ထားတာ… ”
“ဘဘော… သူတော်တော်ဆိုး…. ”
ကျုပ်လဲ မမရဲ့ခါးလေးကို တင်းနေအောင်ထပ်တိုးဖက်လိုက်ပြီး မမ ပခုံးလေးအပေါ် မေးတင်ထားတယ်။ မမဖင်နဲ့ ကျုပ်ပေါင်တွေပိုထိကပ်သွားတယ်။ မမက ကျုပ်ကိုလှည့်ကြည့်တော့ မမပါးလေးနဲ့ ကျုပ်နှာခေါင်ဖျားလေး ထိသွားတယ်။ နှစ်ယောက်သား ဟိခနဲ အသံထွက်ပြီး ရယ်မိကြတယ်။ အရင်က မမကို အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ဖက်ဖူးခဲ့ပေမယ့် ဒီလို နောက်ကနေမဖက်ဖူးသလို အောက်ပိုင်းချင်းလဲ ထိဖို့မကြိုးစားဖူးဘူး။ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ မောင်နှမဆိုတဲ့ အသိတစ်ဝက်က ရှိနေတာကိုး။ အခုလို မမရဲ့တင်ပါးနဲ့ ကျုပ်အောက်ပိုင်းထိမိသွားတဲ့အချိန်မှာ ကျုပ်လီးက တောင်လာပြီး မမဖင်ကြားကို သွားထိနေတော့တယ်။ မမက မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာမို့ ကျုပ်လဲ ခွာမပေးမိဘူး။ ပိုတောင် တိုးကပ်မိနေသေးတယ်။ တစ်ခါမှ မမကို ဒီလိုမျိုး ငယ်ပါနဲ့ထိတာမျိုး မလုပ်ခဲ့တော့ ကျုပ် ရင်တွေ တလှပ်လှပ်တုန်လာတယ်။ မမ သက်ပြင်းရှည်ကြီးချပြီး ပန်းကန်တွေ ဆက်မဆေးတော့ဘဲ ရေပိတ်ကာ ဘေစင် ကို လက်ထောက်လျှက် သူ့ဖင်ကိုပစ်ပေးထားတယ်။ ကျုပ်လဲ ထိရုံထိတဲ့ပုံစံမဟုတ်တော့ဘဲ ကျပ်လီးနဲ့ မမဖင်ကို အဝတ်တွေခံလျက်ကပဲ ဖိပြီးပွတ်ပေးနေတယ်။ ခဏနေတော့ မမကျုပ်ဘက်လှည်လာပြီး ကျုပ်ခါးကိုကျစ်နေအောင်ဖက်ပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို ရမ္မက်တွေထနေတဲ့ မျက်လုံးလေးနဲ့မော့ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲမမတင်ပါးလေးကို ကိုင်ပြီးကျုပ်ကောင်နဲ့ မမဟာ ထိလိုထိငြား သူ့တင်ပါးလေးကိုညှစ်ရင်း ဆွဲကပ်ထားမိတယ်။ မမလဲ ပေါင်ဟပေးထားပေမယ့် ကျုပ်ဘောင်းဘီအောက်က လီးက မမရဲ့ ဆီးခုံအောက်နားလေးပဲ ထမိန်ပေါ်က ထိလို့ရတာပါ။
“မောင်လေး…. ”
“ဟင်… မမ… ”
“ဒီအတိုင်းဆို… မမတို့… ရေရှည်မှာ… ဆက်ထိန်းနိုင်ကြပါ့မလားဟင်… ”
“မသိဘူးမမရယ်… သိလဲမသိချင်တော့ဘူး… မောင်လေးလဲ… တတ်နိုင်သလောက်ထိန်းနေတာပဲ… မောင်လေး… ပင်ပမ်းနေပြီ… အဲ့လိုကိုယ့်ကိုယ်ကို… ထိန်းချုပ်နေရတာ… တကယ်ကို… ပင်ပမ်းလှပါပြီမမရယ်… မမကို… ပြောချင်တာတွေမပြောရ… လုပ်ချင်တာတွေမလုပ်မိအောင်… ထိန်းနေရတာ… မောင်လေး…တကယ်ပင်ပမ်းနေပြီ… မွန်းကျပ်လွန်းလို့… ပွင့်ထွက်လာတဲ့တစ်နေ့တော့… မောင်လေး… ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်… စိတ်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တော့မယ်…  ”
“မမ… အဲ့ဒီတစ်နေ့ကိုစောင့်နေမယ်… မမက… မောင်လေးဆန္ဒတွေကို.. လိုက်လျောဖို့…အသင့်ပဲ… မောင်လေး… စိတ်မပြတ်မသားနဲ့… ကိုယ့်ကိုယ်ကို… နောင်တစ်ချိန်… အပြစ်တင်… နောင်တရနေမှာကိုပဲ… စိုးရိမ်တာ…. ဒါကြောင့်….တစ်ချို့အရာတွေကို… မောင်လေး… စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီးမှ… လုပ်စေချင်တယ်… ”
ကျုပ်လဲ စိတ်ကမရတော့ဘူး ကျုပ်မျက်နှာနားမှာ မျက်လုံးချင်းဆုံပြီး စကားပြောနေရင်း မမနှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းချင်လာတယ်။ နှုတ်ခမ်းနမ်းရုံနဲ့တော့ အပြစ်မရှိလောက်ပါဘူးလေလို့ အတွေးကဝင်လာတယ်။ မမနှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုတော့ ကို့ကို နမ်းခွင့်ပြုပါအေးရယ်…. စိတ်ထဲကနေ တောင်းဆိုမိတယ်။ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေက မမနှုတ်ခမ်းတွေပေါ်ပိကျသွားတယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်းထိမိတော့ မမနဲ့ကျုပ် မျက်လုံးတွေပြိုင်တူလို မှိတ်လိုက်မိတယ်။ တစ်ဘဝလုံး နမ်းချင်နေခဲ့တဲ့ ကျုပ်ရဲ့အချစ်ဦး မမသူဇာရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ တကယ်နမ်းရတော့ မရပ်ချင်တော့ဘူး။ မမရဲ့တင်ပါးတွေကိုကိုင်ထားတဲ့ လက်တွေက မမရဲ့ကိုယ်လေးကိုပဲ တင်းနေအောင် ဖက်လိုက်မိတော့တယ်။ မမလဲ ကျုပ်လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်လာတယ်။ ရင်ခုန်သံချင်း ကူးလူးကာ နှုတ်ခမ်းတွေဆီကနေ အချစ်တွေ ပြန့်နှံ့နေတယ်။ တော်တော်ကြာအောင် နမ်းနေကြပြီးမှ ရပ်လိုက်ပြီး
“ဆိုးပြန်ပြီ… လူဆိုးလေး… ”
“မမနှုတ်ခမ်းတွေကို… တစ်ချိန်လုံးနမ်းချင်နေတာ… နမ်းလို့မဝဘူးသိလား… ”
“အာ့ဆိုဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ… ”
“မမ… ခြေဖျားထောက်ရတာ…. ညောင်းနေမှာစိုးလို့လေ… ဧည့်ခန်းမှာထိုင်ပြီး… အေအေးဆေးဆေးနမ်းရအောင်နော်… မေမေပြန်လာမှာမဟုတ်ပါဘူး…. ”
“မေမေ… တမင်ရှောင်ပေးမှန်း… သိသားပဲ… မောင်လေးသဘော… ”
“လာ… ”
မမကို စွေ့ခနဲပွေ့ချီလိုက်တော့ မမက ကျုပ်ကို အပေါ်ကနေ မိုးပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို ကြည့်နေတာ။ မမအပြုံးလေးတွေက ပိုပြီးချိုမြနေသလိုပဲ။ ချစ်လိုက်တာ မမရယ်။ ကျုပ် မမကိုပွေ့ချီလျှက်က ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ချတော့ မမကအလိုက်သင့်ပဲ ကျုပ်ကိုခွလျှက် ဒူးထောက်လိုက်တယ်။ မမမျက်နှာက ကျုပ်အပေါ်မှာပဲ။ မမမျက်နှာကိုမော့ကြည့်နေရတာ ကြည်လင်တဲ့ကောင်းကင်ပေါ်က လပြည့်ဝန်းကြီးကို မော့ကြည့်နေရသလိုမျိုး ကျုပ်ရင်ကို အေးမြစေလိုက်တာ။ မမမျက်နှာကတော့ လမင်းထက် အဆပေါင်း ထောင်သောင်းမက လှတယ်။ ကျုပ်က မမခါးလေးကိုဖက်ထားပြီး မမက ကျုပ်လည်ပင်းကို ဖက်ထားဆဲပဲ။ အသက် သုံးဆယ်ကျော် အိမ်ထောင်သည် မောင်နှမ နှစ်ယောက် အသက် ၁၇ ၁၈ အရွယ် လူငယ်စုံတွဲတွေလို ရင်ခုန်လှိုက်မောမှု၊ မြတ်နိုးတွယ်တာမှုတွေနဲ့ တစ်ယောက်မျက်နှာကိုတစ်ယောက် မက်မက်မောမော ကြင်ကြင်နာနာ ကြည့်နေကြတယ်။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းကြပြီး မျက်လုံးလေးတွေ မှိတ်သွားကြပြန်တယ်။ ခေါင်းလေးတွေ ဘယ်ညာငဲ့ပြီး အနမ်းရေစီးမှာ အချိန်အကြာကြီးမျောပါကြတယ်။ ပြီးရင် ခဏလေးခွာ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ငေးကြည့်ပြီး ကျုပ်က မမနှုတ်ခမ်းဆီ တိုးသွားပြီးနမ်းလိုက်၊ ပြန်ခွာပြီး ပြန်ကြည့် မမက ကျုပ်နှုတ်ခမ်းဆီ ငုံနမ်းလိုက်နဲ့ မဆုံးနိုင်ကြ။
“ခစ်ခစ်… မမတို့… ဒီနေ့နမ်းလို့ရော… ပြီးကြပါမလား…. ဟင်းဟင်း… ”
“မောင်လေးလဲ… မမနှုတ်လေးနမ်းနေရတာ… အရမ်းပျော်တာပဲ… ထမင်းမစားဘဲ… တစ်နေ့လုံးသာ.. နမ်းနေလိုက်ချင်တယ်… ”
“မမလဲ… မောင်လေးလိုပါပဲ… အပြင်မှာနေပူလာပြီ… မေမေနဲ့သားလေးလဲ… နေပူနေလောက်ပြီ…. ညီမလေးရင်အေးလဲ… မျှော်နေရောပေါ့… ကျေနပ်တော့နော်… မောင်လေး… နောက်တစ်ခေါက်လာမှ… ထပ်နမ်းကြတာပေါ့…  ”
“ဟုတ်… မမကို… မောင်လေးချစ်တယ်… ”
“အင်း… မမလဲ… မောင်လေးကို ချစ်တယ်… ပြွတ်… ”
“”ပြွတ်… ”
နှုတ်ခမ်းလေးကို တယောက်တစ်ချက်စီနမ်းပြီး မမ ကျုပ်အပေါ်က ဆင်းသွားတယ်။ ပြီးတော့ မမက သူ့ထမိန်လေး ဟိုဘက်လှည့်ကာပြန်ပြင်ဝတ်တယ်။ ကျုပ်လဲ မတ်တတ်ရပ်ပြီး အဝတ်အစားတွေ ပြန့်ပြူးအောင် လုပ်ပြီး မမဆီသွားကာ ရင်ခွင်ထဲခဏ ထွေးပွေ့လိုက်သေးတယ်။ တစ်ယောက်နဖူးကိုတစ်ယောက် အနမ်းလေး တစ်ပွင့်စီပေးပြီးမှ ကျုပ်အိမ်ရှေ့သွားတော့ မမက ကျုပ်လက်မောင်းလေး ဖက်တွယ်ကာ ကျုပ်ဆိုင်ကယ်နားအထိလိုက်လာတယ်။ ကျုပ်ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်ခွပြီး ဦးထုပ်ဆောင်းတော့ မမကပဲ မေးသိုင်းကြိုးလေး သေသေချာချာတပ်ပေးတယ်။ မေးသိုင်းကြိုးတပ်ပေးနေတဲ့ မမသူဇာရဲ့ ပါးလေးကို လက်ဝါးလေးနဲ့ ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။ ကျုပ်ရော မမသူဇာပါ မျက်ရည်ဝဲနေကြတယ်။ မေးသိုင်းကြိုးတပ်ပေးပြီးတော့ မမသူဇာက သူ့ပါးကိုကိုင်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်ကလေးကို လာကိုင်တယ်။ ကျုပ်လဲ မမရဲ့ပါးကလေးကို ကိုင်နေရာကနေ မမရဲ့လက်ကလေးကို ပြန်ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖျစ်ညှစ်နေမိတယ်။
“မမ…. မောင်လေးပြန်တော့မယ်… နော်… ”
“အင်း… ဆိုင်ကယ်ကို… ဂရုစိုက်မောင်းအုံး… မမ… ခြံတံခါးဖွင့်ပေးမယ်… ”
မမက ကျုပ်လက်ကိုလွှတ်ကာ ခြံတံခါးကို သွားဖွင့်တော့ ကျုပ်လဲ ဆိုင်ကယ်ကိုစက်နှိုးကာ ဖြည်းဖြည်းပဲ မောင်ထွက်လိုက်တယ်။ မမသူဇာရဲ့ဘေးကနေ ဖြတ်မောင်းပြီး လမ်းပေါ်ရောက်တော့ အရိပ်ထဲမှာ ကလေးတွေနဲ့ ကစားနေတဲ့ သူ့မြေးကို ထိုင်ကြည့်နေတဲ့ မေမေ့ကိုတွေ့တယ်။ ဆိုင်ကယ်ရပ်လိုက်ပြီး
“မေမေ… သားပြန်ပြီ… ”
“အေးသား… ဆိုင်ကယ်ကို ဖြည်းဖြည်းမောင်းနော်…  ”
“ဟုတ်ကဲ့မေမေ… ”
ကစားနေတဲ့တူလေးက ကျုပ်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီး
“လေးလေး… နောက်တစ်ခါလာရင်… မမမွှေးကိုပါ… ခေါ်ခဲ့နော်… ”
“အေး… ခေါ်ခဲ့မယ်နော်သားလေး… ”
ကျုပ် တူလေးကိုပြန်ဖြေပြီး မမရပ်နေတဲ့ ခြံဝဆီလှည့်ကြည့်တော့ မမမျက်ဝန်းကမျက်ရည်လေး ပေါက်ခနဲ လိမ့်ကျလာပြီး ကျုပ်ကိုပြုံးပြတယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်ထဲမှာ နာကျင်နေပေမယ့် မမကိုပြုံးပြမိတယ်။ လမ်းကိုပြန်ကြည့်ကာ ဆိုင်ကယ်ကို မောင်းထွက်လိုက်တယ်။ ကျုပ်နှလုံးသားကို ကျုပ်အကြိမ်ကြိမ် စွန့်ခွာခဲ့ရတာ ဒီတစ်ကြိမ် အနာကျင်ရဆုံးပဲ။ ချစ်ရတဲ့ ဇနီးလေး အေး အရှေ့မှာတော့ တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားနေရအုံးမည်။ မေမေ့ကိုချစ်သူလို သဘေားထားမိတာတောင် နားလည်ပေးတဲ့ ချစ်ဇနီးလေးကို နာကျင်မှုတွေ ထပ်မပေးလိုတော့ပါ။ ကျုပ်ရဲ့အချစ်ဦးက သူလို့ထင်မှတ်နေတဲ့ အေးရဲ့ပျော်ရွှင်မှုလေး ဒီအတိုင်းပဲ ရှိနေပါစေတော့။ ဆိုင်ကယ်လေးကတော့ လမ်းမပေါ် တရွေ့ရွေ့ပြေးလို့။

အခန်း ၄(ဆက်ရန်)

(အခန်း ၄/၁)

ကျုပ်အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့ ၁၁နာရီခွဲကျော်ပြီ။ မမနဲ့ အနမ်းတွေပေးရင်း အချိန်ကုန်သွားတာ မသိလိုက်ဘူး။ ကျုပ် အိမ်ရှေ့မှာဆိုင်ကယ်ကိုရပ်ပြီး ဟွန်းတီးလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ချစ်ရတဲ့ ဇနီးလေး ရင်အေးက အပြေးလေးထွက်လာပြီး ခြံတံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ခြံထဲဆိုင်ကယ်မောင်းဝင်လိုက်ပြီး ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကဆင်းကာ ခြံတံခါပိတ်ပြီး ပြန်လျှောက်လာတဲ့ ရင်အေးကို စောင့်နေလိုက်တယ်။ ဇနီးလေး ရင်အေးက အနားရောက်လာတော့ ပခုံးလေးဖက်ပြီး ပါးကိုရွှတ်ခနဲ ငုံ့နမ်းလိုက်သေးတယ်။ မိန်းမကတော့ ပြုံးပြီး ကျေနပ်နေတာပေါ့။ ကျုပ်ဇနီးကိုလဲ သိပ်ချစ်ပါတယ်။ မမကို အချစ်ဦးမို့ ချစ်သလို ရင်အေးကိုလဲ ချစ်တယ်။ မောင်နှမချင်းချစ်မိတာနဲ့ သူစိမ်းမိန်းမအပေါ်ချစ်တာ မတူတဲ့ အချစ်နှစ်မျိုးနဲ့ပေါ့။ ကျုပ်လဲ လက်ထဲက မမပေးတဲ့ ရင်အေးအတွက် လက်ဆောင်ထုပ်ကို သူ့လက်ထဲထည့်ပေးပြီး…
“မမတို့က… အေးဖို့လက်ဆောင်… ဝယ်လာတာ… ”
“အင်း…. ကို… စားခဲ့ပြီလား… ”
“အင်း… စားခဲ့သေးတယ်… အေးနဲ့အတူ…  ထပ်စားအုံးမှာ… ကို့မိန်းမရဲ့လက်ရာလဲ… မစားရတာ ကြာပြီလေ..”
“ကိုဗိုက်မဆာရင်လဲ… ရပါတယ်… အေးပဲစားလိုက်ပါ့မယ်… ”
“စားမယ်ဆိုမှကွာ… အေးနဲ့အတူ ထမင်းစားချင်လို့ကို… စားမှာ… ”
“ခစ်ခစ်… အာ့ဆိုလဲ… ပြီးရော… ”
အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ စက္ကူအရုပ်မကဒ်လေးနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ သမီးလေး ခင်မွှေးလွန်းကိုတွေ့တော့ ကောက်ချီလိုက်ပြီး ပါးလေးဘယ်ပြန်ညာပြန် မွှေးချလိုက်တယ်။
“မီးလေးမွှေးလွန်း… ထမင်းစားပြီးပြီလား… ”
“စားပြီးပြီဖေဖေ… ”
မလှမ်းမကမ်းမှာ စာအုပ်ထိုင်ဖတ်နေတဲ့ ယောက္ခထီးကြီးကို
“အဖေရော… စားပြီးပြီလား… ”
“အေး… စားပြီးပြီ… သား… သမီးပဲ… သားနဲ့စားဖို့စောင့်နေတာ…. ”
ကျုပ်သိတာပေါ့။
“ဟုတ်ကဲ့… မီးလေးလဲ… ဆက်ဆော့လိုက်အုံးနော်… ပြီးမှ ဖေဖေမီးလေးနဲ့… လာဆော့ပေးမယ်… ဟုတ်…. ”
သမီးလေးကို အောက်ချပေးလိုက်ပြီး ကျုပ်တို့လင်မယား ထမင်းစားခန်းမှာ ထမင်းအတူစားကြတယ်။
“ကိုက…  အင်္ကျီအသစ်… ဘောင်းဘီအသစ်နဲ့… ဟော… နာရီကလှလိုက်တာ… မမသူဇာ… ဝယ်ပေးတာလား… ”
“အင်း… ဟုတ်တယ်… ကိုလဲ… အဝတ်အစားအပိုမပါတော့… တစ်ခါထဲ… ဝတ်ထားလိုက်တာ…. ”
“မမသူဇာက… ရွေးတတ်တယ်နော်… အရောင်တွေကလဲ… ကိုအသားရောင်နဲ့လိုက်တယ်…. မမသူဇာက… ကို့ကိုတော်တော်ချစ်တာပဲ… ”
“ချစ်မှာပေါ့… ဒီမောင်လေး တစ်ယောက်ထဲရှိတာ… ”
“ဘယ်လိုလဲ… စားကောင်းရဲ့လား… ကို့မေမေလက်ရာစားလာပြီး… အေးလက်ရာက… စားလို့ကောင်းသေးရဲ့လား… ”
“ကောင်းတာပေါ့… ဒါတောင် အိမ်မှာ စားလာသေးလို့… နို့မို့ဆို…  အများကြီးစားတယ်… ”
“ခစ်ခစ်… ပြီးရော… ညကျ… ပြောပြရမယ်နော်…. ”
“အင်းပါ… ”
ကျုပ်တို့ စားပြီးတော့ ရင်အေးက ဆေးကြော သိမ်းဆည်းနေတုန်း သမီးလေးဆီသွားပြီး အတူ ဆော့ပေးနေလိုက်တယ်။ ညရောက်တော့ မေမေနဲ့ ဖြစ်ပျက်ပုံခဲ့တွေ၊ ခံစားမိတာတွေ ကျုပ်မိန်းမ ရင်အေးကို လုံးစေ့ပတ်စေ့ ပြောပြရတယ်။ မမနဲ့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကိုတော့ ထိန်ချန်ထားမိတယ်။ ပြောနေရင်း စိတ်ထလာပြီး လင်မယားနှစ်ယောက်လိုးလိုက်ကြ၊ လိုးပြီး အမောဖြေရင်း ဆက်ပြောပြတယ်။
“အင်း… အေးတော့…  ကိုနဲ့ ကို့မေမေလို… ချစ်မိတာဘာညာ… အဲ့လိုစိတ်မျိုး… ဖေဖေ့အပေါ် မဖြစ်မိဘူး… ဖေဖေက… အသက်အရမ်းကြီးသွားလို့နဲ့တူတယ်…. ”
“အင်း…. ဟုတ်မှာပေါ့… အေးရဲ့အဖေက…. ၇၀ နားကပ်နေပြီကိုး… ”
“အင်းပေါ့… ကို့မေမေဆီလဲ… မကြာမကြာ… သွားလိုက်အုံး… အေးနဲ့ ဖေဖေက… တစ်အိမ်ထဲနေတာဆိုတော့… ကိုနဲ့သမီးမရှိချိန်…  အချိန်မရွေး… လုပ်လို့ရတယ်… ပြောမယ့်သာပြောတာပါ… ဖေဖေက… စိတ်ပဲရှိပြီး… လူက… မလိုက်နိုင်တော့ပါဘူး…. တစ်နေ့ကို တစ်ချီ… နှစ်ချီတောင်… အနိုင်နိုင်… အေးက… အရသာကိုစွဲလန်းနေလို့သာ… သွားနေတာ… ”
“ဘာပဲ… ပြောပြော… ကိုမသွားခင်တုန်းကနဲတောင်မတူဘူး… အခု… အဖေ့မျက်နှာက… ပိုလန်းဆန်းနေတာ.. ”
ကျုပ်တို့လင်မယား နောက်တစ်ချီထပ်ဆွဲပြီး ကျုပ်လဲ မနက်အလုပ်သွားရမှာမို့ နားပြီး အိပ်လိုက်ကြတော့တယ်။

အဲ့ဒီကစပြီး ကျုပ် မမရှိတဲ့ ကျုပ်တို့အိမ်ဆီ ခြေဦးမလှည့်တော့ဘူး။ မေမေ့ကို အရမ်းလိုးချင်ပေမယ့် တမင်ရှောင်ပေးနေတဲ့ မေမေ့ကြောင့် မမနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲရှိချိန် ကျုပ်စိတ်တွေ လွတ်ထွက်ကုန်ပြီး ရင်းအေးအပေါ် သစ္စာဖောက်မိမှာစိုးတယ်။ တစ်ပတ်လောက်နေတော့ ကိုမင်းထွန်း သင်္ဘောတက်သွားပြီလို့ မေမေလှမ်းပြောလို့ သိရတယ်။ ကျုပ်လဲ အလုပ်ထဲပဲစိတ်ကိုနှစ်ထားပြီး အလုပ်နဲ့အိမ် အိမ်နဲ့အလုပ်ပဲ သွားလိုက်ပြန်လိုက် လုပ်နေမိတယ်။ ရင်အေးကတောင် ကျုပ်ကို မေမေ့ဆီမသွားလို့ ပြောနေသေးတယ်။ ကျုပ်လဲ အလုပ်ပင်ပန်းတာလို့ အကြောင်းပြချက်တွေ ဝေ့ဝိုက်ပေးရင်း လှည့်ပတ်ဖြေနေမိတယ်။ နောက်တစ်ပတ်စနေနေ့ မှာတော့ မေမေ ဆိုင်ကယ် ကယ်ရီနဲ့ အိမ်ကို ရောက်ချလာပါလေရော။ သူ့မြေးကိုလွမ်းလို့တော့ပြောတာပဲ။ ကျုပ်သိပါတယ် မေမေက ကျုပ်မလာလို့ လိုက်လာတယ်ဆိုတာ။ မေမေရောက်လာတော့ သမီးလေးကို ကျုပ်တို့နဲ့ခေါ်သိပ်လိုက်တယ်။ မေမေက ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်နဲ့ သူ့မြေးမနဲ့အတူ အိပ်မယ်ပြောနေသေးတယ်။ ကျုပ်တို့လဲ မေမေလွတ်လွတ်လပ်လပ် အိပ်ပါဆိုပြီး သမီးလေး ခင်မွှေးလွန်းကို ကျုပ်တို့လင်မယားအခန်းမှာပဲ ခေါ်သိပ်လိုက်တယ်။ သမီးလေး နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်သွားတော့ မိန်းမက သူချောင်းကြည့်ချင်လို့ တံခါးကိုချက်မချဖို့ မှာနေသေးတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေဆီထွက်လာတော့ မိန်းမရင်အေး မှာလိုက်တဲ့အတိုင်း တံခါးကို ချက်မချဘဲ ထားကာ မေမေအိပ်နေတဲ့ ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လိုက်တယ်ဆို မေမေက ထထိုင်ကာ ကျုပ်ကိုဆီးပြီးဖက်လျှက် ကျုပ်မျက်နှာကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းတော့တာပဲ။ မေမေကျုပ်ကိုစောင့်နေရှာတာ။ ကျုပ်လဲမေမေ့ကိုပြန်ဖက်လိုက်ပြီး မေမေ့မျက်နှာတွေကို ပြန်းနမ်းပေးမိတယ်။
“နေနိုင်လိုက်တာ… ချစ်သူသားလေးရာ… မေမေ့ဆီတစ်ခေါက်တောင် ခြေဦးလှည့်မလာဘူး… မေမေ့မှာ… မျှော်လိုက်ရတာ… သိလား… ဘာလို့မလာတာလဲ… မေမေ့ကို… မချစ်တော့ဘူးလား… ”
“ဘယ်လိုမေးလိုက်တာလဲ…  ချစ်သူမေမေရာ… မချစ်ဘဲနေပါ့မလား… အရမ်းအရမ်းချစ်တာသိသားနဲ့… ဒါတွေမမေးနဲ့တော့မေမေရာ… မေမေ့ကိုသား… အရမ်းလိုးချင်နေပြီ… ”
ပြောပြီး ကျုပ် တီရှပ်နဲ့ပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်တော့ မေမေလဲ သူ့ရင်ဖုံးအင်္ကျီးနဲ့ ထမိန်ကို အမြန်ချွတ်ပစ်တယ်။ မေမေ့မှာ ဘာအတွင်းခံမှမရှိဘဲ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားတယ်။ မေမေ ကျုပ်ကိုစောင့်နေရင်း ကြိုချွတ်ထားပုံပဲ။ မေမေက ကျုပ်လီးကို ကိုင်ဆွရင်း
“တန်းလိုးတော့ သားလေး… မေမေ… သားကိုစောင့်ရင်းနဲ့ … စောက်ရည်တွေစိမ့်ထွက်နေတာ… တော်တော်ရွှဲနေပြီ…”
ကျုပ်လဲ မေမေ့စောက်ပက်ကို လိုးချင်လှပြီမို့ အချိန်မဆွဲတော့ပဲ မေမေ့ကိုလှဲစေကာ ကျုပ်မေမေ့ပေါင်ကြားမှာ နေရာယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့စောက်ပက်ထဲကျုပ်လီးကို တအိအိနဲ့ ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ မေမေ့ဆီးခုံနဲ့ ကျုပ်ရဲ့ဆီးခုံထိသွားတော့ မေမေ့ကိုယ်ပေါ် တံတောင်လေးခွထောက်ပြီး မှောက်ချလိုက်တယ်။ မေမေ့စောက်ပက်ကပေးတဲ့ သားအမိချင်းလိုးတဲ့ အရသာ၊ ခံစားချက်နဲ့ ရင်ခုန်လှိုက်မောမှုက တပြားသားမျှ လျော့မသွားဘူး။
“အူး… မေမေရယ်… ကောင်းလိုက်တာ… ”
“ဟင်း… ကောင်းရင်… ခဏခဏ… လာလိုးပေါ့… ဘာလို့မလာတာလဲ… ”
“အလုပ်ရှုပ်နေလို့ပါ… မေမေရာ… ”
ကျုပ်နဲ့မေမေကတော့ ထုံးစံအတိုင်း တစ်မောပြီး တစ်မော နားပြီးလိုးကြတာပေါ့။ သုံးမောလောက်ပြီးမှ ကျုပ်ဇနီးလေးအခန်းဆီ ပြန်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ ကျုပ်ဇနီးလေးကတော့ အိပ်တောင်ပျော်နေပြီ။ လာချောင်းမယ်ဆိုပြီး ချောင်းရောချောင်းဖြစ်သေးရဲ့လား မသိဘူး။ ကျုပ်နဲ့ ရင်အေးကြားမှာ သမီးလေး အိပ်နေတာမို့ ကျုပ်လဲ သမီးလေးဘေးဝင်လှဲရင်း အိပ်လိုက်တော့တယ်။ နောက်နေ့မနက်ကျ မနက်စာစားကြပြီး မေမေက ပြန်မည်ဆိုတော့ ရင်အေးက ကျုပ်ကိုလိုက်ပို့ခိုင်းသည်။ မငြင်းသာတဲ့ အခြေအနေဆိုတော့ ကျုပ်လဲ သမီးလေးကိုပါ သူ့မောင်လေးနဲ့ အတူဆော့ဖို့ ခေါ်သွားပေးလိုက်သည်။ အိမ်ရောက်တော့ မမနှင့်တွေ့ကြပြန်သည်။ မမကိုမြင်တော့လဲ ရင်ကခုန်လာပြန်သည်။ မမရဲ့ မျက်နှာလေးပေါ်ကအပြုံးလေးမြင်ရုံနဲ့ ကျုပ်ရဲ့စိတ်တွေ အရည်ပျော်ကုန်သည်။ မမကို ဖက်ရမ်းနမ်းရှုံ့ပစ်ချင်သည်။ နမ်းဖူးခဲ့တဲ့ မမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းချင်လွန်းလို့ ကိုယ့်နှုတ်ခမ်းကိုပင် လျာဖျားလေးနဲ့ ထိကြည့်မိသည်။ မမက မီးဖိုချောင်ပြန်ဝင် ကျုပ်က ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နေတုန်း သမီးလေးက သူ့မောင်လေးနဲ့ ဧည်းခန်းမှာ ကစားနေတာကို မေမေက
“မြေးလေးတို့… အိမ်ထဲမှာ ကျဉ်းကျပ်တယ်..  လမ်းမှာ အဖော်တွေနဲ့… သွားဆော့ပါလား… သမီးလေး… မောင်လေးကို နေပူထဲ… မထွက်စေနဲ့အုံး… မဖြစ်သေးပါဘူး… လာ… ဖွားဖွားပါလိုက်ကြည့်နေမယ်…. ”
မေမေက သူ့ဟာသူ တစ်ယောက်ထဲ ပြောဆိုပြီး သူ့မြေးနှစ်ယောက်ကို အိမ်ထဲက ခေါ်ထုတ်သွားပါလေရော။ မေမေတို့ အိမ်ထဲက ထွက်တာနဲ့ ကျုပ်လဲ မမရှိရာ မီးဖိုခန်းဆီ သွားမိသည်။ ကျုပ် သူ့ဆီလျှောက်တာ မမကမြင်တော့ လှည့်ကြည့်ပြီးပြုံးသည်။ ဘာမှတော့မပြော သူ့လုပ်လက်စကို ဆက်လုပ်နေသည်။ ကျုပ်လဲ မမနောက်ကျောကနေကိုယ်ချင်းကပ်လျှက် ရပ်လိုက်ပြီး မမခါးကို ဖက်ကာ သူ့ငယ်ထိပ်လေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ မမက ဟင်းအိုးမီးကို ပိတ်လိုက်ကာ ကျုပ်ဘက်လှည့်လာပြီး ကျုပ်လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်လာသည်။ မမမျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည်လေးဥနေပြီးမှ ပါးပြင်ပေါ်လိမ့်ကျသွားသည်။
“မမ… ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်… ”
မမက မျက်ရည်ကြားက ပြုံးလျှက် ခေါင်းလေးခါပြသည်။
“ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး… လာ… မမကိုနမ်းပါ… ”
မမက ကျုပ်ခေါင်းကိုလက်နဲ့ဆွဲယူတော့ ကျုပ် မမရဲ့မျက်နှာဆီ ငုံ့လိုက်ရင်း သူ့ကိုယ်လေးကို ကျစ်နေအောင်တိုးဖက်လိိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မမရဲ့မျက်နှာ ပေါ် အနမ်းတွေ အနမ်းတွေ ထပ်ဆင့် ထပ်ဆင့် နေရာအနှံဖိနမ်းပစ်တယ်။ မျက်ရည်ကျပြီး မမကိုနမ်းရင်း ငိုနေမိတယ်။ မမလဲ ကျုပ်ကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့ ပြန်နမ်းလာတယ်။
“မောင်လေး… တောင်းပန်ပါတယ်… မမရယ်… မမဆီမလာချင်လို့ မဟုတ်ပါဘူး… မောင်လေးလေ… မောင်လေး… ”
ကျုပ်စကားမဆုံးခင် မမရဲ့ လက်ဖဝါးလေးက ကျုပ်နှုတ်ခမ်းပေါ် အုပ်ပြီးတားလာတယ်။
“မမသိပါတယ်… မောင်လေးဘာလို့… မမဆီမလာလဲဆိုတာ… ရှင်းပြဖို့မလိုပါဘူး… စကားတွေများရင်… အမှားပါတတ်တယ်… ဘာမှမပြောနဲ့တော့… အခုတွေ့တုန်းလေး… မမကိုနမ်းပါ… ”
“မမရယ်… ”
ကျုပ်အပေါ် နားလည်နိုင်လွန်း သိတတ်နိုင်လွန်းတဲ့မမရယ်။ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေ က မမနှုတ်ခမ်းပေါ် ပိကျသွားပြီး မမရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ထိတွေ့လိုက်တော့ ရင်ခုန်သံတွေ တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ လှုပ်ခါလာတယ်။ ကျုပ်ရဲ့စိတ်တွေ တဒင်္ဂလွတ်ထက်သွားပြီး မမရဲ့နှုတ်ခမ်းထဲ လျာကို ထိုးထည့်မိတယ်။ မမကလဲ သွားတွေဖွင့်ဟပေးလို့ လျာချင်းထိကပ်သွားချိန် ကျုပ်ရဲ့စိတ်တွေ လွတ်သည်ထက် လွတ်ထွက်သွားပြီး မမရဲ့ကိုယ်ကို ဖတ်ထားတဲ့ လက်တွေက မမရဲ့တင်သားစိုင်တွေကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ် နေမီတယ်။ မမကလဲ ဘာတစ်ခုမှငြင်းဆန် ရုန်းကန်ခြင်း မရှိ။ ကျုပ်စိတ်တွေ မမရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်း လျာချင်းလိမ်မိသွားချိန် ဒီရေအလား တိုးမြင့်လာတဲ့ ရမ္မက်စိတ်တွေကို ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါ။ ကျုပ် မမရဲ့ ထမိန်ခေါက်ကြား လက်တိုးဝင်သွားဖို့ကြိုးစားတော့ မမက သူ့ထမိန်ကြား တိုးဝင်တော့မယ့် ကျုပ်လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လာတယ်။
“မောင်လေး… နင်စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်ပြီလား…..”
“ဟင့်အင်း… ဒါပေမယ့်… မောင်လေး… မထိန်းနိုင်တော့ဘူး…. ”
“မောင်လေး… နင်… ရင်အေးကိူ…. သစ္စာဖောက်တော့မှာလား…. ရင်အေးက… နင့်ကို… သိပ်ချစ်တာနော်…. ”
မမက ကျုပ်ကို ကျုပ်သစ္စာမဖောက်ချင်တဲ့ ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးအမည်ကို အကြိမ်ကြိမ်ပြောပြီး ဖျောင့်ဖျတော့ ကျုပ်သတိဝင်လာတယ်။
“မမရယ်… မောင်လေး… စိတ်လွတ်သွားမိတာ… တောင်းပန်ပါတယ်… ”
“မမနားလည်ပါတယ်.. မောင်လေး… မမဆီမလာတာလဲ… မှန်ပါတယ်… နောက်ဆို… ပိုပြီးသတိထားရမယ်နော်… မောင်လေး…. ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ… မမရယ်…  မောင်လေး… ကြိုးစားပါ့မယ်… ”
ကျုပ် ရင်ခွင်ထဲက မမရဲ့နဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းမိတယ်။ မမက ကျုပ်ကို ကိုယ့်ကိုယ်ကိို အပြစ်မတင်စေချင်တာ။ ကိုယ့်ဟာကိုယ် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုချပြီး နောင်တမရဘဲ သူ့ကိုချစ်စေချင်တာ။ သူ့ယောက်ျားက သူ့ခေါင်းထဲမှာကိုမရှိသလိုမျိုး။ ပြီးတော့ မမကို ရင်ခွင်ထဲ ထွေးပွေ့ထားမိတယ်။
“မောင်လေး… မမလဲမောင်လေး ဖက်ထားတာခံချင်ပေမယ့်… မောင်လေး… စိတ်မထိန်းနိုင်မှာစိုးတယ်… မောင်လေး… ဧည့်ခန်းမှာသွားနေလိုက်တော့နော်… ”
“ဟုတ်ကဲ့… မမ..  မမကိုမောင်လေး… အရမ်းချစ်တယ်…. ”
“အင်း… မမလဲ မောင်လေးကို… အရမ်းချစ်တယ်…. ”
မမနဲ့ကျုပ် ချစ်တယ်လို့ မကြာခဏပြောဖူးပေမယ့် မောင်နှလိုချစ်ချစ်တာလား သမီးရည်းစားလိုချစ်တာလား ဝိဝါဒ မကွဲပြားပါ။ အဲ့လို ခွဲခြားမရတဲ့အဖြေတွေနဲ့ ဖြေသိမ့်ရင်း မဟုတ်လောက်ပါဘူးလေ လို့အတွေးတွေနဲ့ဖြတ်သန်းခဲ့ပေမယ့် အခုလိုနှုတ်ခမ်းချင်းတောင် ထိတွေ့ပြီးတဲ့အခြေအနေမှာတော့ ကိုယ်စီဘဝတွေနဲ့ ဖြစ်နေကြပြီ။ ကျုပ်ဧည့်ခန်းဆီ ပြန်သွားပြီး ညနေစောင်းမှာ အိမ်ကနေ သမီးလေးကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ ဆိုင်ကယ်နဲ့ ပြန်ထွက်ခဲ့တယ်။ အိမ်မှာအလုပ်နဲ့အိမ် အိမ်နဲ့အလုပ် ဖြတ်သန်းနေမိတယ်။ မိန်းမ ရင်အေးကတော့ မေမေနဲ့ကျုပ် လိုးတဲ့ညက သူလာချောင်းတဲ့အကြောင်း ပြောပြတယ်။ ကျုပ်နဲ့မေမေလိုးနေတာ၊ ချစ်နေတာကြည့်ပြီး သူ့အဖုတ်ပွတ်ရင်း တစ်ချီပြီးသွားလို့ ပြန်အိပ်သွားတာတဲ့။

အခု ကျုပ်ဖုန်းကိုကြည့်ပြီး ဖုန်းခေါ်ဖို့အရေး စဉ်းစားနေတာ။ တစ်ခြားသူတော့မဟုတ်ပါဘူး ကျုပ်ရဲ့ ညီမလေး မူယာ။ ညီမလေး အိမ်ထောင်ကျတာ ခြောက်လလောက်ပဲရှိသေးတယ်။ ညီမလေး အိမ်ထောင်မကျခင် ကျုပ်နဲ့ ပြဿနာ အကြီးအကျယ်တက်ခဲ့တာ။ အဲ့ဒါကြောင့် ကျုပ် ညီမလးမူယာ့ဆီ ဖုန်းမဆက်ဖြစ်ခဲ့ဘူး။ ညီမလေးရဲ့ အခန်းမှာ တစ်ညသွားအိပ်ပြီးတဲ့နောက် ကျုပ်ညီမလေးကို သတိရမိတယ်။ ကိုယ်က အကြီးဖြစ်ပြီး ကိုယ့်ညီမလေးကို ဆုံးမတာ၊ ထိမ်းသိမ်းတာ ညံ့လို့ အခုလိုဖြစ်ပျက်ခဲ့တာလို့ ကိုယ့်အပေါ်ပဲ အပြစ်တွေပုံချပြီး စိတ်ဒုံးဒုံးချကာ ညီမလေး မူယာ့ဆီ ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။
…. တူ… တူ… တူ…
“ဟယ်လို.. ကိုကို… ကိုကိုမူယာ့ဆီ… ဖုန်းဆက်သေးတယ်နော်… ကိုကိုက… မူယာ့ကိုစိတ်နာပြီး… ဖုန်းမဆက်တော့ဘူး… ထင်နေတာ… ”
“မူယာရယ်… မူယာက… ကိုကို့ရဲ့… တစ်ဦးတည်းသော…  ညီမလေးလေ… ကိုကိုအဲ့လောက်… အသည်းမမာပါဘူး… ”
“အဟင့်… ဝမ်းသာလိုက်တာ… ကိုကိုရာ… မူယာက… ကိုကို… မူယာ့ကို… တစ်သက်လုံး…  မုန်းသွားပြီ… ထင်နေတာ… ”
“မဟုတ်မဟတ်တွေ… လျှောက်မတွေးစမ်းပါနဲ့…. မူယာရယ်… ကိုယ့်ညီမလေးကို… ကိုကိုက… ဘယ်လိုလုပ်… မုန်းမှာလဲ… ခဏတာ… မိုက်မှားမိတာကို… စိတ်ဆိုးမိတာပါ… မူယာတို့… အိမ်ထောင်ရေး… အဆင်ပြေရဲ့လား…” “ဒီလိုပါပဲ… ကိုကိုရယ်… သည်းခံပြီးနေရတာပေါ့…. ”
ညီမလေးအသံက ကျုပ်စပြီး ဖုန်းခေါ်တုန်းကလို မဟုတ်ဘဲ အားနည်းဖျော့တော့သွားတာ သတိထားမိတယ်။
“နင်ဘယ်အကောင်နဲ့… ပြောနေတာလဲ… ”
“ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ… ဒီမှာ… ကိုကိုနဲ့ပြောနေတာ… ”
“ဟား… ဟား… ရွှေယောက်ဖ… မင်းညီမကို… ငါယူလိုက်ပြီ… ဟား… ဟား..”
“နင်… ငါ့အစ်ကို ကို..  မလှောင်နဲ့နော်… ”
…. တူ….
ညီမလေးက ဖုန်းချသွားတယ်။ ကျုပ်မှာသာ ညီမလေးကို ဒီကောင်ဘယ်လိုဆက်ဆံနေလဲလို့ တွေးပြီး စိတ်ပူရ။ ကိုယ့်ကို အကြီးမှန်းအငယ်မှန်းမသိဘဲ မရိုမသေ ဆက်ဆံရကောင်းလား လို့တွေးပြီး ဒေါသတွေ အလိပ်လိုက်ထွက်ရ။ အသားတွေတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးကျန်ခဲ့တယ်။
“ကို… မူယာ့ဆီဖုန်းဆက်တာလား… ”
“အင်း… ဟိုတစ်ခေါက်အိမ်ပြန်တော့… မူယာ့အခန်းမှာအိပ်ရတယ်လေ… မူယာ့ကိုသတိရလို့… ဖုန်းဆက်တာ… ဟိုကောင်… သိပ်ရိုင်းတာပဲ… ”
“ထားလိုက်ပါကိုရယ်… သူလင်သူမယား… အဆင်ပြေသွားမှာပါ… ချစ်လို့… မရရအောင်… ခိုးပြေးသွားတာပဲ…. မဟုတ်လား… ”
ကျုပ် သက်ပြင်းပဲချမိတယ်။ ရုံးက ဖယ်ရီလာကြိုတော့ ကျုပ်လဲ အလုပ်ဆီ ထွက်လာလိုက်တော့တယ်။

မူယာ့အကြောင်း နည်းနည်းတော့ ပြောပြချင်သေးတယ်။ မူယာက သူ့ကိုယ်သူ မူယာလို့သုံးပြီးစကားပြောတတ်တော့ ကျုပ်တို့အိမ်သားတွေက သူ့ကို မူယာလို့ပဲ ခေါ်ကြတာ။ မူယာက ကျုပ်ကိုရော မမကိုရော ချစ်ရှာပါတယ်။ မူယာရှစ်တန်းနှစ်ကစလို့ ကျုပ်အပေါ် ကန့်လန့်တိုက်တာတာ။ သူငယ်ငယ်က ကျုပ်က သူ့အပေါ် အလိုလိုက်ခဲ့တာတွေ ရှိပေမယ့် ရှစ်တန်းနှစ်ကစလို့ ကလန်ကဆန်လုပ်လာတယ်။ အမြဲတော့မဟုတ်ဘူး။ တခါတလေ ကျုပ်အပေါ် အရမ်းချွဲနွဲ့ပြီး တခါတလေ ကျုပ်စကားတောင်နားမထောင်ဘူး။ ကျုပ်က မူယာ့ကို ညီမလေးမို့ချစ်တော့ ချိုချိုသာသာ ပြောလေ့ရှိတော့ ကျုပ်မေးရင်တော့ အမှန်အတိုင်းဖြေတယ်။ မူယာနဲ့ကျုပ်ကလဲ အသက်ကွာတာကိုး။ သူ ကိုးတန်းမှာ ရည်းစားထားတာသိတော့ ဒီအရွယ် ရည်းစားမထားဖို့ ဖျောင်းဖျတော့ လက်ခံပြီး လက်ရှိရည်းစားနဲ့ ဖြတ်လိုက်တယ်။ မကြာဘူး နောက်တစ်ယောက် ထပ်ထားတယ်။ ကျုပ်ထပ်ပြီး ဖျောင်းဖျတယ်။ သူလဲထပ်ပြီး ဖြတ်ပေးတယ်။ အဲ့လို သံသရာလည်နေရာက ဆယ်တန်းရောက်သွားတော့ ပိုဆိုးလာတယ်။ ကျုပ်ကို ပိုပြီး ကလန်ကဆန်လုပ်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုပဲ ကလန်ကဆန်လုပ်လာတယ်ဆိုပေမယ့် အဆုံးမှာတော့ သူ ကျုပ်စကားနားထောင်တယ်။ လက်ရှိတွဲနေတဲ့ကောင်ကို ဖြတ်တာပါပဲ။ တက္ကသိုလ်ရောက်သွားတော့ သူ ရည်းစားထည်လဲတွဲတာသိပေမယ့် အရွယ်ရောက်ပြီလေဆိုပြီး အတင်းကာရောလိုက်မပြောတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် မူယာ့ကို တကယ် ချစ်တဲ့သူ တစ်ယောက်ထဲတွဲဖို့တော့ ပြောမိတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ နာမည်မပျက်စေချင်တာ။ သူကတော့ အတည်တကျရယ်လို့မရှိဘဲ ကျောင်းမှာ အသည်းခွဲဘုရင်မရယ်လို့ နာမည်တွင်နေပြီလို့ သိရတယ်။ ကျုပ်ကြားရတဲ့ သတင်းတွေကမကောင်း။ မေမေနဲ့ မမပါ ပြောမနိုင်ဆိုမနိုင် ဖြစ်နေပြီတဲ့။ ကျုပ်သူ့နဲ့နီစပ်တဲ့ သူငယ်ချင်းမိတ်ဆွေတွေဆီ စုံစမ်းကြည့်တော့ လက်ရှိတွဲနေတဲ့ကောင်က သူဌေးသား ဝေယံမိုးမြင့်ဆိုတဲ့ အကောင်။ ဒီကောင့်ရာဇဝင် စုံစမ်းကြည့်တော့ ဒီကောင်ကလဲ ညီမလေးလို မိန်းကလေးတွေ ထည်လဲတွဲပြီး စားဘဲကြီးလို့ နာမည်ကြီးနေတာ။ ကျုပ်လဲ စိတ်ပူပြီး မိန်းမကို အသိပေးကာ ကျောင်းဆီ လိုက်သွားတယ်။ ညီမလေးက ဟိုကောင်လာခေါ်လို့ ကားပေါ်တက်မယ့်ဆဲဆဲ။ ကျုပ် ညီမလေးလက်ကို ဖမ်းဆွဲလိုက်တယ်။
“ကိုကို… ”
ကျုပ် ညီမလေးကို ဘာမှပြန်မပြောဘဲ လက်ကိုဆွဲကာ ကားနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းဆီ ခေါ်သွားလိုက်တယ်။
“မူယာ… နင်ဘာတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲ… နင်အခုတွဲနေတာ… ဘယ်လိုကောင်လဲ… သိရဲ့လား… ”
“အို… သူဟာသူဘာကောင်ဖြစ်ဖြစ်… မူယာပျော်အောင်… လုပ်ပေးနိုင်ရင်… မူယာ့ရည်းစားပဲ… မလုပ်ပေးနိုင်ရင်… ဂျောင်း… ”
“မူယာ… နင်… ယောက်ျားလေးတွေကို… ကစားစရာလို့ထင်မနေနဲ့… နင်အရင်က.. ကစားခဲ့တာ… သမင်တွေ… ယုန်တွေ… ဖြစ်ရင်ဖြစ်မယ်… ဒါပေမယ့်… ဒီကောင်က… ကျား…. ”
“အို… သွားစမ်းပါကိုကိုရာ… မူယာ့ကိုလာပြီး… ဂရုစိုက်သလိုလုပ်မနေစမ်းပါနဲ့… ကိုယ့်ဟာကိုယ်… နေသာသလိုနေစမ်းပါ… ”
“မူယာ… နင်ကိုကို့စေတနာကို… စော်ကားတယ်… ”
ကျုပ်မူယာ့ကို ပြောဆိုပြီးထွက်လာတော့ ကျုပ်နောက်က ဟိုကောင့်ရဲ့ ရယ်သံကြားမိလိုက်သေးတယ်။ စိတ်ထဲမှာ ဖျင်းခနဲ ဒေါသဖြစ်သွားပေမယ့် ကျောင်းထဲမှာမို့ ထိန်းလိုက်ပါတယ်။တောက်…  မူယာ ငါ့ကို စောက်ရှက်ခွဲတာ။ ဒါပေမယ့် နောက်ပိုင်းတွေမှာ ပြန်ကြားရတဲ့ သတင်းတွေက မူယာ အဲ့ကောင်နဲ့ ပြတ်သွားပြီတဲ့။ ကျုပ် ခဏတာ စိတ်အေးခဲ့ရပေမယ့် လွန်ခဲ့တဲ့ ခြောက်လမှာ မူယာ ခိုးရာလိုက်ပြေးတယ်။ ကျုပ်မကြိုက်တဲ့ အဲ့အကောင်နဲ့။ ကျုပ်လေ ဒေါသတွေ အလိပ်လိုက်ထွက်တာ။ ကိုယ့်ညီမလေးကို နှမြောတာ။ ဒီလို ထည်လဲတွဲနေတဲ့ကောင်ကို ယူရကောင်းလားပေါ့။ ညီမလေးကို ပြန်လာအပ်တော့ ကျုပ် အံကြိတ်ပြီး လက်သီးကို တင်းတင်းဆုပ်မိတယ်။ ကျုပ်ကိုညီမလေးမူယာက ကန်တော့ရင်း မျက်ရည်အဝဲသားနဲ့ တောင်းပန်နေပေမယ့် ကျုပ် မျက်နှာလွှဲမိတယ်။ မျက်ရည်တွေကျပြီး မူယာ့ကို နှမြောတာရော ဟိုကောင်ကျုပ်အပေါ် မခန့်လေးစားလုပ်တာရော ပေါင်းပြီး လက်သီးကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကာ ထားမိတယ်။ အဲ့ဒီကစလို့ ကျုပ် မူယာ့ဆီဖုန်းပြန်ဆက်တာ ဒါပထမဆုံးပဲ။ ညီမလေး မူယာ့အကြောင်း တွေးမိရင် ရင်မောပါတယ်လေ။ ကျုပ်သက်ပြင်းချပြီး အလုပ်ကိုသွားလိုက်တော့တယ်။

တစ်နေ့။ ကျုပ်မနက်ခင်း ရုံးသွားမယ့်အချိန်။ ကျုပ်နဲ့အတူ ရင်အေးပါ ကျုပ်လွယ်အိတ်လေးလွယ်ပြီး ခြံရှေ့ထိလိုက်ပို့တော့ ရင်အေးက ကျုပ်ကို လွယ်အိတ်လေးပေးပြီး ဖယ်ရီပေါ် တက်မလို့ရှိသေး
…. တီ… တီ… တီ….
ဆိုင်ကယ်ဟွန်းသံကြားလို့ လှည့်ကြည့်မိတော့ မမသူဇာရယ်။ ဆိုင်ကယ်လေး ကျုပ်တို့ဘေးထိုးရပ်ပြီး ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကဆင်းကာ
“အမလေး.. မီမှမီပါမလားလို့… တော်သေးတာပေါ့… ရော့… ဒီမှာ… မောင်လေးဖို့… မမအိမ်မှာ… နန်းကြီးသုပ်လုပ်စားတာ… မောင်လေးဖို့သပ်သပ်ခွဲထုပ်လာတာ… ညီမလေးနဲ့ ကျန်တဲ့လူတွေဖို့… ရော့… ဒီမှာ… ”
မမသူဇာ ကျုပ်လက်ထဲကို ကော်ဘူးလေးနဲ့ အထုပ်တစ်ခုထည့်ပေးပြီး ရင်အေးလက်ထဲ စတီးချိုင့်တစ်ခုထည့်ပေးတယ်။ ရင်အေးက
“အိမ်ထဲဝင်အုံးလေး… မမ… ”
“မဝင်တော့ဘူး ညီမလေး… နင့်တူကို… မူကြိုလိုက်ပို့ရအုံးမယ်… သွားပြီ..”
မမသူဇာ နှုတ်ဆက်ပြီး ဆိုင်ကယ်ကို နောက်ပြန်တွန်းကာ ပြန်မောင်းသွားတော့ ကျုပ် မမရဲ့ကျောပြင်ကို ခဏငေးကြည့်မိသေးတယ်။ ပြီးတော့ ဖယ်ရီပေါ်တက်ကာ ရုံးဆီသွားရင်း အထုတ်ကိုဖြည်ကြည့်တော့ အရည်သောက်က ဘူးလေးတစ်ဘူးနဲ့ သပ်သပ်၊ အောက်က ဘူးကြီးထဲမှာတော့ နန်းကြီးသုပ်ကို ကြက်သားအနှစ်တွေနဲ့ ဘဲဥတွေ ပဲကြော် ငါးဖယ် မုန့်ကြွပ် စသည်ဖြင့် စုံစုံလင်လင် နဲ့စားကောင်းမယ့်ပုံ။ တစ်ချိုင့်ထဲယူလာရင် ကျုပ်အလုပ်သွားချိန်ကပ်နေတော့ မစားဖြစ်မှာစိုးလို့ သပ်သပ်ခွဲထုပ်ပြီး လာပေးတာ။ မမရဲ့အချစ်တွေကို ခံစားမိတယ်