၁
ပြွတ်….ပြွတ်….ပြွတ်….ပြွတ်….ပြွတ်
ြွပွတ်….ပြွတ်…ပတ်….စွတ်…ပတ်….
လေးလေးနှင့်မှန်မှန် အသံလေး
အဆက်မပြတ်ကြားနေရသဖြင့် မကေ
နှစ်ချိုက်စွာအိပ်ပျေ ာ်နေရာမှနိုးလာခဲ့ရ
သည်။အိပ်မက်မျ ားလားဟုဇဝေဇဝါ ဖြင့်
အာရုံကိုစုစည်းပြီးနားစိုက်ထောင်မိပြန်
သည်။
စွတ် …ပြွတ်…ပြွတ်….စွတ်….ပြွတ်
ပြွတ်…စွတ်..ပြွတ်..ဖွတ်…ဖတ်…
သေချ ာပြီ…ဒီအသံ။ဒါ….သေချ ာပြီ။ အသံက လေးလေးမှန်မှန် ကြားနေဆဲ…။
မကေ မနေ့ညနေကမှ အမေ့အိမ်ကို ပြန်
ရောက်သည်။အိမ်ထောင်ကျ ပြီးခင်ပွန်း
ဖြစ်သူတာဝန်ကျရာ တစ်ကောက်ကောက်
လိုက်ပြီး အိမ်နှင့်ခွဲနေရသည်မှာ ၅နှစ်ရှိပြီ။
ယောကျ ာင်္းက အရက်သမားမို့လုပ်ငန်းခွင်
အတွင်းပြဿ နာဖြစ်ကာ ဝေးလံခေါင်းပါး
သည့်ဒေသသို့ပြောင်းရွှေ ့ခံရသည်။အိမ်
ထောင်မခေါ်ရ..ဆိုတော့အဖေတို့အမေ
တို့အိမ်ပဲ ပြန်လာနေရသည်။မနေ့ညနေ
ကမှရောက်လာပြီးခရီးပမ်းတော့ သူ့ကို
နေရာချ ထားပေးသည့် မောင်လေးအခန်းမှာတစ်ချိုးထဲအိပ်ပျေ ာ်သွားခဲ့သည်။မောင်
လေးကဒီအခန်းနှင့်ကပ်နေသည့်ဧည့်ခန်းမှာထွက်အိပ်ပေးသည်။အခန်းဆိုပေမယ့်သုံးထပ်သားလေးတွေကာပြီး ကန့်ထားခြင်းမျှ သာမို့အသံမလုံပါ။
မကေမှာမောင်နှစ်မလေးယောက်ရှိ
သည်။သူက အကြီးဆုံး၊ သူ့အောက်က
မောင်လေးအောင်အောင်၊ညီမလေးသီ သီ နှင့်မေဝတီ။သူက၁၈နှစ်နဲ့ရွပြီး လင်
ရခဲ့ပေမယ့် ကျန်မောင်နှစ်မတွေအိမ်ထောင်မကျ သေးပါ။သီသီကဘဏ် စာရေးမ…
အောင်အောင်ဝန်ထမ်းမလုပ်ချ င်တော့
ကွန်ပျူ တာ မိတ္တူ ကူးဆိုင်ဖွင့်သည်။ဝတီ
ကတော့အဝေးသင်တက်ဆဲ။မကေသမီး
လေးတုတ်တုတ်က ၄ နှစ်ရှိပြီ။
ဒီအိမ်မှာအိမ်ထောင်သည်မရှိပဲ ဘာ
ဖြစ်လို့ ဘယ်က….ဒီ စွတ် ပြွတ်အသံက
ကြားနေရတာလဲ..၊အဖေကလဲမန္တလေး
မှာပါ…။စဉ်းစားမရ။အသံကိုအာရုံစိုက်၍
ပြန်နားထောင်တော့..လေးလေးမှန်မှန်မ
ဟုတ်တော့ပဲ နည်းနည်းသွက်နေသည်။
ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် စွတ် စွတ် စွတ် ပြွတ်
ပြွတ် စွတ် ပတ် ပတ် စွတ်…
စကားပြောသံ လေသံလိုလိုတောင်
ကြားလိုက်သေး..
” အရည်တွေရွှဲနေပီ.အသံတွေထွက်
တယ်..သုတ်လိုက်ဦးမယ်..ချွတ်.”..တဲ့ ။
” ခဏလေး..တစ်ချက် နှစ်ချက် ” ဆို
ပါလား…။
ခဏနေတော့ သွက်သွက်မဟုတ်ပဲ
ပုံမှန်အသံလေးကြားရပြန်သည်…
စွတ်….ပြွတ်….ပြွတ်…စွတ်….ပတ်
ဖတ်…စွတ်….ပြွတ်…
အဲ…သွက်လိုက် မှန်လိုက် လုပ်ပြန်ပိ
အားမရဘူးထင်ပါရဲ့…။အဲ…ကြမ်းကြမ်း
နဲ့ လေးလေးကြီး…တစ်ချ က်ချ င်းပါလား။
ဘယ်သူတွေလဲ….
စိတ်ထဲကသိချင်စိတ်ကုိုထိန်းမရနိုင်၊
ကုတင်ပေါ်ကအသာထ..တံခါးလေးအသာ ဟ,ပြီးခေါင်းမထုတ်ပဲ ဝဲယာကို
ချေ ာင်းကြည့်တော့….
ဘုရား..ဘုရား…မောင်လေးအိပ်ယာ
မှာ အမေနဲ့မောင်လေး လိုးနေကြတာပါ
လား။အမေက အောက်မှာပက်လက်…
ပေါင်ကြီးကားပြီးမိုးပေါ်ထောင်ထာပေး
သည်။မောင်လေးကအမေ့ပေါ်မှောက်
လျက်ခြေဆင်း လက်ထောက် ခြေဖျ ား
ထောက် တပြွတ်ပြွတ် တစွပ်စွပ်ဆောင့်
လိုးနေသည်။
အမေ့စောက်ဖုုတ်ကားကားကြီးနဲ့
စောက်ခေါင်းပေါက်ကြိီိးထဲ မောင်လေး
လီးကြီိးဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ဆောင့်
လိုးနေတာတွေ၊ဂွေးဥကြီးကအမေ့ဖင်ကို
တစ်ဖတ်ဖတ်ရိုက်နေတာတွေကိုပြတ်ပြတ်
သားသား မြင်နေရသည်။
အမေ့လက်က မောင်လေးကျေ ာကို
သိုင်းဖက်ထားပြီး ဖင်ကြီးကော့ကော့ပေး
တော့မောင်လေးကတင်ပါးတွေချိုင့်ချိုင့်ဝင်
သွားအောင် အားရပါးရဆောင့်နေသည်။
အဲ….အမေ့ခြေထောက်တွေက မောင်လေးခါးကိုခွ..ခြေခွင်ချိ တ်ပြီးဆွဲဆွဲချ နေပါ
လား။
ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း မကေစောက်
ပတ်ထဲက စောက်ရည်တွေစိမ့်ထွက်လာ
သည်။ထမီပေါ်ကစောက်ပတ်ကိုအုပ်ကိုင်
ပြီိးထမီစ,ပေါင်ကြားညှပ်လိုက်တော့ လက်
မှာစောက်ရည်တွေ ပေလာသည်။လင်ဖြစ်
သူက အမြဲအရက်မူးပြိီး နေ့တိုင်းလဲမလိုး
နိုင်။လိုးပြန်တော့လဲ မူးမူးနဲ့ သူဆန္ဒကိုပဲ
ဦးစားပေး ၊သူ့လီးရည်အမြန်ထွက်ဖို့ပဲစိတ်
စောပြီးမြန်မြန်ဆောင့်…ခဏလေးနဲ့ထွက်၊
ပြီးရင်ပက်လက်လန်…ဆိုတော့မိန်းမမှာ
ဟတ်ကော့ကြီးကျန်ရစ်..။ပြီးတော့..ပြော
လိုက်ပါရစေတော့..လီးကသေးသေးလေး
မို့ စောက်ပတ်ထဲ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်မခံ
စားရတာလဲ မပြည့်ဝနိုင်တဲ့ဆန္ဒတစ်ခုလို့
ပြောရမှာပါပဲ။
ခုတော့ ကြည့်ပါဦး…မောင်လေးလီး
ကြီး..ဆင်အံငှက်ပျေ ာသီးကအဖေခေါ်ရ
လောက်သည်။အမေ့စောက်ပတ်ထဲက
ထွက်ထွက်လာတာကြည့်တော့ မကေလက်နဲ့ တစ်ထွာလောက်အနဲဆုံးရှည်မည်။
လိုးနေဆောင့်နေတာကလဲ..ဘယ်အချိန်
ကစ,လိုးမှန်းမသိ…ကြည့်နေတာနာရီဝက်
ကျေ ာ်လောက်ကြာနေပြီ…ပြီးမယ့်ပုံမပေါ်
သေး….ဟူး..ကနဲသက်ပြင်းကြီးတိတ်တိတ်ခိုးချ မိသည်။
အဲ…သွက်လာပြီ…သွက်လာပြီ…
အဲတော့…ကော့တယ်..ကော့ပေးတယ်
ဟား..တအားသွက်တာပါလား…မောင်
လေးဖင်ကြီးချိုင့်ခွက်ဝင်နေတာပဲ..အဲ..
အမေ့လက်တွေက မောင်လေးခေါင်းကို
ဆွဲနှိမ့်ပြီးနမ်းတယ်..နှုတ်ခမ်းတွေစုပ်တာနေမှာ..အလိုလေး…မောင်လေးလက်ထောက်ထားတာပြုတ်ပြီးအမေ့ကိုဖက်တယ်..
ဟဲတော့….ဆီးခုံချ င်းကပ်ပြီးညှောင့်နေ
တယ်တော့….လီးရည်တွေပန်းထုတ်တာ
ဖြစ်မယ်…အဲ..အဲ…အမေ့ဖင်ကြီးလေထဲ
မှာကော့နေတယ်တော့….အကြာကြီး။
ဒီတော့မှ ငါ့ကိုမိသွားမယ်ဟဲ့လို် ့တွေး
မိပြီး ပုခုံးလေးတွန့်..အိပ်ယာထဲပြန်ခဲ့ပါ
သည်။တံခါးတော့ပြန်မပိတ်တော့ပါ..ထူး
ဘူးလေ…ဂျက်မှမရှိတာ ပိတ်လဲထူးပါဘူး။
တစ်ညလုံး ပြန်အိပ်မပျေ ာ်နိုင်…။လင်းခါ
နီးမှ မှေးကနဲပျေ ာ်သွားသည်။
၂
အောင်အောင် မနေ့ညကအမေ့ကို
နှစ်ချီလိုးလိုက်သည်။အမေနဲ့လိုးလာတာ
တော့ကြ ာပါ ပြီ။လေးငါးနှစ်တော့ရှိပြီ။
အဲဒီတုန်းက အမေကအသက်၄၀မပြည့်
သေး..၃ရလား..၃၈လားမမှတ်မိ။သူက ၁၆..၁ရ ။
အမေက ကိတ်သည်။အဝေးကပင်သ
တိပြုစေနိုင်သည့်ဘော်ဒီ။ရုပ်တော့မချေ ာ
ပါ။အသားဖြူ ပေမယ့်မျက်ခုံးပါးသည်၊မျက်
ဝန်းညိုုပြီးနဲနဲမှေးသည်။နှာတန်လေးတော့
မဆိုးပါ။နှုတ်ခမ်းက ထူသည်။သွားမလှပါ။
အဲ..ရွက်ကြမ်းရေချို ဆိုပါတော့..။အရပ်က
၅ပေ၄လက်မအနည်းဆုံးရှိသည်။
ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး စိုစိုပြေပြေ နှင့်ကိတ်
သည်။နို့ကြီးတွေကဖြိုးအိနေပြီး ဖောင်း
ဖောင်းမို့မို့ ကားကားစူစူ…။လက်မောင်း
တွေကအသားပြည့်ပြည့် အိပြီးသွယ်ဆင်း
သည်။လက်ပြင်နောက်သားတွေက တစ်မို့
နေပြီး ဘရာအပေါ်က ရုန်းတက်နေသည်။
ခါးလေးနည်းနည်းမဆိုစယောင်ရှိသည်။
တုတ်တော့မတုတ်ပါ။အဲ…ဖင်ကြီးတွေက
လမ်းသွားရင်းဖြတ်သွားသူတိုင်းသမင်လည်ပြန်ကြည့်ရသည်။နောက်ကလိုက်
ကြည့်သူ ခလုတ်တိုက်နိုင်သည်။တစ်လုံး
တက် တစ်လုံးဆင်း..။ဖင်ကြည့်ရင်းတစ်ချီ
ဖြစ်သွားမည်။ရုပ်မချေ ာလို့သာပေါ့…။
အဖေက ပထမတော့ကုန်ကားလေး
တစ်စီးနှင့်ဒေသထွက်ကုန်တွေမန္တလေးပို့
သည်။နောက်တော့ ကားတစ်စီးကနှစ်စီး
တဖြည်းဖြည်းတိုးတက်လာပြီး ပွဲစားပါလုပ်တတ်လာသည်။စီးပွားတက်တော့မိန်းမ
ပွေသည်ပေါ့။မန္တလေးမှာစီးပွားရေးလုပ်
ပြီးနေတာမျ ားတော့ မန္တလေးသူတစ်ဦး
နှင့်အကြောင်းဆက်သည်။မကေ မင်္ဂလာ
ဆောင်တုန်းကအိမ်ကိုလာတာနောက်ဆုံး
ပါပဲ..။ငွေတော့ ပို့ပေးပါသည်။တောင်းသ
လောက်ပေးသည်။
အဖေမလာတာကြာတော့.ယောကျ ာင်္း
အမျ ားစုက အမေ့ကိုဖန်ကြသည်။တချို့
အတည်..တချို့အပျေ ာ်..တချို့အဖော်ပေါ့။
အမေက ဒါတော့လက်မခံ။သူ့သိက္ခာကို
စော်ကားခံရသည်ဟုယူဆသည်။သွားလေရာရာ..အောင်အောင့်ကိုခေါ်သွားသည်။အောင်အောင်ကလည်း လူပျိုပေါက်ဆို
တော့ ကရာတေး..တိုက်ကွမ်ဒို..ကိုယ်ခံ
ပညာတွေ ဟိုစပ်စပ်ဒီစပ်စပ် ပွဲတိုးထား
၍တော်ရုံလူ ရှိန်ရသည်။အမေ့ ကိုယ်ရံ
တော် ဆိုလျင်လည်းမမှား။
ဒါပေမယ့် သဘာဝဟာသဘာဝပါပဲ။
ဒေါ်မြတ်တင် ဖုတ်ဖုတ်က အချိန်တန်လာ
တော့လဲ ယားလာတာပါပဲ..။ကုရာနတ္ထိ
ဆေးမရှိပါပဲ။ခလုတ်တွေကလဲ ဟိုက
တိုက်..ဒီကတိုက် ဆိုတော့ လီးဆာလာ
သည်။သူတပါးနှင့်မပလူးရဲတော့ရသေ့
စိတ်ဖြေ သားဖြစ်သူကိုလင်အရာထား
၍ မထိခလုတ်ထိခလုတ်စိတ်ကစားသည်။
ဒီကြားထဲ ဖအေနဲ့သမီးလိုးတဲ့ဇာတ်လမ်း
တွေ ခဏခဏကြားလာရတော့မမြတ်တင်
မျက်စေ့ထဲ အောင်အောင်က မင်းသား
လေးဖြစ်လာသည်။
အောင်အောင့်ရှေ ့မှာကုန်းပြသည်။
ကွပြသည်။အကျႌလဲပြသည်။ထမီပြင်ဝတ်
ပြသည်။ရေချို းပြသည်။အောက်စ,လွှတ်
ပြသည်။ဖက်သည်။နမ်းသည်။လီးကိုမထိ
တထိ စမ်းသည်။အဲ…စမ်းမိတော့မှရောဂါ
ကုမရတော့…။တုတ် ရှည်ကြီး..ဆိုတော့
လက်လွှတ်မခံနိုင်လောက်အောင်စွဲသွား
သည်။စားလဲဒီစိတ်…အိပ်လဲဒီစိတ်..။ သူ
မျ ားဦးမှာလဲ စိုးရသေး…ဒုက္ခပါပဲ…။
အောင်အောင့်ခမျှာလည်း အောင့်
အောင့် ဖြစ်နေသည်။အသက်က ၁၆နှစ်
၁ရနှစ်။အပေါင်းအသင်းတွေကမိန်းမ အ
ကြောင်းတွေမျ ားပြောလျင် သူ့မှာမနေနိုင်။
နှိုက်ကြောင်း..ကိုင်ကြောင်း..လိုးကြောင်း
တွေပြောတော့ မေမေအကိတ်ကြီးကိုပဲ
မှန်းမြင်ရတော့သည်။နေ့ရောညပါ အနီး
ကပ်ဆုံး သွားလေရာပါ ဖြစ်နေသည့်ပြင်
နို့တွေ စောက်ဖုတ်ကြီးတွေကို ခဏခဏ
မြင်နေရတာဆိုတော့..ဘယ်သူဘာတွေ
ပြောပြော အမေ့ကိုပဲမြင်နေသည်။ဘယ်
လိုလုပ်ရပါ့…။ကျေ ာင်းကကောင်မလေး
တွေကိုလဲမမြင်နိုင်..ဥမ္မာဒန္တီကိုလည်း မ
တမ်းတ။အမေ မှအမေ…။ခက်ပြီ..မုဒိမ်း
ပဲကျ င့်ရမလား..အပျေ ာ့ဆွဲပဲလိုးရမလား
ဘာမှမလုပ်တတ်…ဘာမှမလုပ်ရဲ..။အမေ
က အကိတ်ဆိုတော့ကြိုက်တဲ့လူတွေ..
လက်ထပ်ချင်တဲ့သူတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေ
တာလဲ ကိုယ်ကအသိ..။ကြောက်လျင်လွဲ
ရဲလျင်မင်းဖြစ်…မင်းဖြစ်တော့မင်းခံပေါ့။
ကဲ…လာလေ့..။
ညီမလေး သီသီနှင့်မေဝတီတို့က
နေ့လည်ဆိုကျေ ာင်းသွားသည်။ အောင်အောင်ကကျေ ာင်းပိတ်တော့.ဝေလေလေ။
အိမ်မှာနေတာမျ ားသည်။နေ့လည်ထမင်း
ကိုဇိမ်ဆွဲ စားသည်။ထမင်းပွဲသိမ်းတော့
အိမ်မှာ အမေနဲ့အောင်အောင်နှစ်ယောက်
ထဲကျန်တော့သည်…
ဒေါ်မြတ်တင်လည်းရင်ခုန်နေသည်။
သူ့လက်ေဆးပြီးပြန်ထွက်လာတော့မျက်
နှာချင်းဆိုင်၍ လက်သုတ်ပုဝါကိုလှမ်းပေးမိသည်..။လက်နှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားတာမလွှတ်တော့…။သိပြီလေ..ဒီလောက် ဆို မြတ်တင်တို့သိပြီ။ဒီနေ့တော့မြတ်တင် အလိုးခံရတော့မည်..ခ်ခ်..။
ပြုံးစေ့စေ့နှင့်သားမျက်နှာကိုကြည့်သည်..
” သား..အမေ့ကိုဘာပြောစရာရှိလဲ..”
” အင်…အမေဘယ်လိုလုပ်သိနေ ”
” အောင်မယ်လေး…အမေမွေးထား
တဲ့သား…အမေ့မျက်စေ့အောက်တစ်သက်လုံးအတူနေလာတဲ့သား…ဘာဖြစ်နေလဲ
ဆိုတာ အမေကမျက်နှာကြည့်ရုံနဲ့သိတယ်
မမေးနဲ့…”
” မေးမှာပဲ…အခု သားဘာဖြစ်နေလဲ
သိတယ်ဆို ပြော..”
” ခ်ခ်…အစ,ကတော့ရေးတေးတေးပဲ
အခုတော့ သေချ ာတယ်..ခ်ခ်..တကယ်
ပြောပြရမှာလား…သားအရင်ပြောမှာလား
ခ်ခ်..”
” အမေ အရင်ပြော ..”
မမြတ်တင်…သူ့လက်ကိုကိုင်ထား
သောအောင်အောင်၏လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ကိုပြန်လည်ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခြေဖျ ားထောက်
သည်။ပြီးမှ အောင်အောင့်နားနားကပ်၍
” သား..အမေ့ကို လိုးချင်နေတယ်..
ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား…”
အောင်အောင် ခြေဖျ ားထောက်ထား
သော ဒေါ်မြတ်တင်၏ခါးကလေးကို လက်
တစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲဖက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်
ကပုခုံးပေါ်ကသိုင်းဖက်သည်။ထို့နောက်
ဒေါ်မြတ်တင်၏နှုတ်ခမ်းအစုံကိုငုံ၍အငမ်း
မရ…တစ်ရှိုက်မက်မက်…နမ်းစုပ်သည်။
၃
အောင်အောင်က မနမ်းတတ်ပါ။စိတ်
ကူးပေါက်ရာလုပ်မိခြင်းသာဖြစ်ပါသည်။
သူ့အမေပြောတာမှန်နေတော့..လုပ်မိလုပ်
ရာ လုပ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။အမေ့မျက်နှာ
ကိုလည်းမကြည့်ရဲ..။မမြတ်တင်ကသိသည်။အောင်အောင့်ပါးစပ်ထဲကိုလျှ ာကလေးထိုးထည့်တော့ ကိုယ်တော်ကနှုတ်ခမ်း
မဖွင့်ပေးတတ်။ဒီလိုနဲ့..အောင်အောင့်အ
ပေါ်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ပြီး သူ့အောက်နှုတ်ခမ်း
ကိုအောင်အောင့်ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်သည်။
စုပ်ခိုင်းသည်။အရှိန်ရလာမှအောင်အောင့်
လျှ ာကိုစမ်းယူပြီးဆွဲစုပ်သည်။ယက်သည်။
ကိုယ်တော်ကနှစ်ခါသင်စရာမလိုပါ..ဒါမျိုး
ကျ တစ်ချက်တည်းကျွမ်းကျင်အဆင့်ရောက်သွားသည်။
အဲ…သားဖြစ်သူကခါးကိုတအားဖက်
ထားတာမို့ခြေဖျ ားထောက်ထားတော့..
သားလီးကြီးကိုဆီးခုံနှင့်ဖိကပ်မိနေသည်။
အသာလေးဖင်ကိုဝိုက်ပြီးဝိုင်းပေးလိုက်
တော့..သားက. ကပ်ကပ်ညှောင့်သည်။
လူပျို…မိန်းမအတွေ ့အကြုံ မရှိ။ဒီနေရာ
မှာတစ်ခါတည်းပြီးသွားနိုင်မှန်းမမြတ်တင်
သိသည်။သို့ဖြစ်၍ အနမ်းကိုရပ်ပြီး..
” အမေ့အခန်းထဲသွားမယ် သား..
တံခါးတွေလိုက်ပိတ်ပြီး လာခဲ့..”
သားကတံခါးတွေလိုက်ပိတ်နေတုံး
မမြတ်တင်အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီးအဝတ်တွေ
ချွတ်နှင့်သည်။ထမီရင်လျှ ားဖြင့်ထိုင်နေ
စဉ်အောင်အောင်ဝင်လာပြီးအငမ်းမရ
ဖက်ပြန်သည်။နမ်းပြန်သည်။နို့ကြီးတွေကို
ဆွဲသည်။နို့တွေကလည်းအကိုင်မခံ အဆွဲ
မခံရတာကြာပြီမို့ အိအိတင်းတင်း။အဆွဲခံ
အညှစ်ခံရတော့ စောက်ရည်မျ ားတစစ်စစ် ထွက်သည်။ထမီကလည်းခါးပေါ်တင်
နေပြီ..။အသာလေး..ကုတင်အောက်ကို
မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီးထမီကွင်းလုံးကျွတ်ပုံ
ချလိုက်သည်။
ပုဆိုးဆွဲချွတ်ပြီးလီးကြီးကိုကိုင်ကြည့်
တော့ မာတင်းတောင့်ခဲ နေသည်။ကြီးတာ
ကလဲ သူ့လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်၍မမီ။သူ့အဖေ
ထက် နှစ်ဆနီးပါးကြီးလိမ့်မည်။အဲ..ရှည်
တာကလဲ…လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ထားတာကို
တစ်ဝက်လောက်ပိုထွက်နေသေးသည်။.
အသက်ကငယ်ငယ်..လီးကကြီးကြီး။
မမြတ်တင်စိတ်မထိန်းနိုင်ပါ။လီးဒစ်
ကြီးကိုလျှ ာဖျ ားလေးဖြင့်တို့ကစားသည်။.
ယက်ကစားသည်။ခဏနေတော့ဒစ်ဖူးကြီး
ကိုငုံပြီးတပြွတ်ပြွတ်စုပ်သည်။ဒစ်ကြောင်း
ကြီးပတ်ချ ာလည် လျှ ာဖြင့် ဝိုက်ယက်ပေး
သည်။လီးတန်ကြီးကိုယက်ပြီး ငုံစုပ်သည်။
လီးကြီးမှာမြတ်၏တံတွေးရည်မျ ားဖြင့်
ရွှန်းစိုပြောင်လက်နေသည်။အောင်အောင်
မခံနိုင်ပါ။အမေဖြစ်သူကိုလိုးရမည့်အပြင်
လီးစုပ်ပေးခြင်းခံနေရသဖြင့်စိတ်တွေကြွ
ကာ မြတ်၏ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်ြဖင့်အုပ်
ဖိ၍ပါးစပ်တွင်းသို့ဆယ့်လေးငါးချက်ခန့်
ဆောင့်လိုးပြီးလီးရည်မျ ားပန်းထုတ်ပစ်မိ
သည်။မြတ်ကလည်း ဒီအခြေအနေကိုကြို
စောင့်နေသူဖြစ်၍သားဖြစ်သူ၏လီးရည်မျ ား ကိုတစ်စက်မှအလွတ်မခံ စုတ်ယူမျိုချ
ပြီး လီးကြီးပြတ်ထွက်လုမတတ်စုပ်ထားလိုက်ပါသည်။
” အမေ..သားလီးရည်တွေကိုမျိုချ
လိုက်တာနော်…သားချစ်လိုက်တာအမေ
ရယ်…”
” အမေ့အချစ်က သားအချစ်ထက်ပို
ပါတယ်သားရယ်၊ဒါကြောင့်လဲသားလီးရည်တွေအမေမျို ချလိုက်တာပေါ့…”
” သားယုံတယ်အမေ..သားလဲအမေ့
ကိုချစ်တဲ့အကြောင်း အမေ့စောက်ရည်တွေကိုမျို ချပြီးသက်သေပြမယ်…”
အောင်အောင်စောက်ပတ်မယက်ဖူး
သလိုယက်လည်းမယက်တတ်ပါ။မြတ်က
ဒါကိုသိသည်။လောလောဆယ်စောက်ပတ်ယက်မခံချ င်သေးပါ။အလိုးပဲခံချင်ပါ
သည်။စောက်ပတ်ကရွနေပြီးသားဖြစ်သည်။ထပ်ဆွစရာမလိုအပ်လောက်အောင်ရွနေပါပြီ။လီးစုပ်လိုက်ရတော့ပိုရွသည်။
သားကလည်းတစ်ခါပြီးထားပြီဆိုတော့ အ
တိုင်းအတာတစ်ခုအထိလုံလောက်အောင်
ကြာကြာလိုးပေးနိုင်ပါ လိမ့်မည်။ဒါကြောင့်
လီးကိုလေးငါးချက်ခန် ့ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်
သည်။ငယ်ရွယ်သူမို့ချက်ချ င်းတောင်မတ်
လာသောလီးကြီးကိုကြည့်ပြီး..
” သားလီးကြီးကလဲကွယ်…အမေဖြင့်
အလိုးခံရမှာကြောက်တောင်ကြောက်လာ
ပြီ၊ကြီးလိုက်တာ..သားအဖေထက်နှစ်ဆ
လောက်မျ ားပိုကြီးမလားမသိဘူး၊မလိုးနဲ့
တော့နော်..”
ပြုံးဖြဲဖြဲ ပြောနေသောအမေ့ကိုကြည့်ပြီးအောင်အောင်ပို၍လီးတောင်လာသည်။
” မရဘူး…လိုးမှာပဲ..အခုကိုလိုးမှာ”
ဟုပြောပြီးအမေ့ကိုကုတင်ပေါ်ပက်လက်
ဆွဲဖက်လှဲလိုက်သည်။
” အိုး…ဖြေးဖြေးလုပ်ပါသားရယ်…
ကြောက်ပါတယ်ဆိုမှ….ခ်ခ်..”
မြတ်က ဒူးထောင် ပေါင်ကားပေးတော့ အောင်အောင်ကတက်မှောက်သည်။
လီးကြီးကစောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကြီး
ကြားဟိုထိုးဒီထိုး..ထိုးနေတော့မြတ်စိတ်
ပိုထ,သည်။နှာခေါင်းကြီးနီလာသည်။မျက်
စေ့ကပြူ းကျယ်လာသည်။ကြာကြာမခံနိုင်
ပါ။ပေါင်ကားယားကြီးမြောက်လာပြီးခါးကို
ခွထားလိုက်သည်။ပြီးမှ လီးကြီးကိုလက်နဲ့
ကိုင်ပြီးသူ့စောက်ခေါင်းပေါက်ဝ,မှာတေ့
ပေးထားပြီး…
” ဖြေးဖြေးထိုးထည့်လိုက်သားလေး
ပြီးရင်ဖြေးဖြေးချင်းပဲဆောင့်နော်..ဖြေးဖြေး
လေးဆွဲထုတ်..အားနဲ့ဆောင့်ထည့်..ဟုတ်
ပြီလား..”
ဆရာကနှစ်ခါသင်စရာမလိုပါ။အောင်
အောင်စာမေးပွဲအောင်သွားသည်။လီးက
တုတ်ခိုင်ကြီးမား၍ တအိအိဝင်လာကတည်းက နင့်နင့်ပိုးပိုးရှိလှသည်။ရှည်လှသဖြင့်ည်း မဆုံးနိုင်သေးပါလား ဟုတွေးယူရ
သည်။လီးအဆုံးဝင်ပြီဆိုတာသိမှမြတ်၏
ခြေထောက်နှစ်ချေ ာင်းကခါးကိုချိတ်ခွဆွဲ
ထားပြီး ဖင်ကြွမသွားအောင်ထိန်းထာသည်။ပြီးတော့မှစောက်ပတ်ကြွက်သားမျ ားက အောင့်လီးကိုတစစ်စစ်ညှစ်ဆွဲပစ်လိုက်သည်။စောစောက လီးမစုပ်ပေးခဲ့လျင်
အောင်အောင်ပြီးသွားနိုင်လောက်အောင်
ကောင်းလှသည်။မွစိ မွစိ နှင့်လီးကြီးကိုတင်းကြပ်စွာဆွဲသည်။အိမ်ထောင်သည်ဆိုပေမယ့် ဒီစောက်ပတ်က လီးနဲ့မတွေ့ရတာ
ကြာပြီ။လင်ဖြစ်သူက မလိုးတာကြာပြီမို့
အပျိုနီးပါးပြန်ဖြစ်နေသည်။
၄
အာရုံကြောကြွက်သားတွေကသန်သန်စွမ်းစွမ်းလန်းလန်းဆန်းဆန်းမို့စောက်
ပတ်အသစ်လိုဖြစ်နေသည်။တနှာစိတ်က
လည်းထန်၊လိုးတဲ့လူကလည်းသားကိုယ်
တိုင်ဆိုတော့ ခံစားချက်ေတွသန်ပြီးစောက်ရည် တစ်ဇိဇိထွက်ယိုကျသည်။အားရ
အောင်ညှစ်ပြီးမှ ခြေထောက်ဆွဲအားကို
လျှေ ာ့ပေးပြီး မိုးပေါ်ပင့်မြှေ ာက်ပေးလိုက်
သည်။စောက်ပတ်ကြီးဟောင်းလောင်း
ပွင့်ပါလေရော….
” လိုးတော့သား…အားရပါးရဆောင့်
လိုးတော့..တစ်ချက်ချင်း..တစ်ချက်ချင်း
အရသာခံဆွဲထုတ်..ပြီးရင်အားရပါးရ..
ဆောင့်လိုး…”
ဆောင့်တာပေါ့ ။ရေကုန်ေရခမ်းလိုး
ဆောင့်သည်။လီးက တုတ်တုတ်..မာမာ
တောင်တောင်..စောက်ပတ်က ညှစ်ဆွဲ
လီးကထောင်း….ဗြောင်းဆန်နေအောင်
လိုးသည်။အနှစ်နှစ် အလလ ငတ်ခဲ့သမျှ
တော်တော့မောင်ရယ်…မြတ်ကိုသနားပါ
အုံး ဟုပြောယူရအောင် လိုးသည်။တစ်ခါ
ပြီးလဲမရပ်…ဆက်လိုးသည်။နှစ်ခါပြီးလဲ
လီးကမထုတ်..ဆက်လိုးသည်။သုံးခါပြီး
တော့…တားယူရတော့သည်။ဒါတောင် အတားမြန်လို့…။နောက်ကျတားရင်..ပူထူ
ကွဲပြဲသွားနိုင်သည်။အောင်အောင်ကအဲလို
လိုးသည်။နေ့တိုင်းလည်း မလိုးရမနေနိုင်
လိုးလဲလိုးနိုင်လွန်းသည်။နို့ကြီးတွေလည်း
သူနဲ့တွေ့မှ ဖွတ်ဖွတ်ကျေ သည်။ဖင်လည်း
ပြဲလျ န်းဖြစ်သွားသည်။စောက်ပတ်ကတော့ ပြောစရာမရှိတော့..။
လိုးနည်းပေါင်းစုံလည်းလိုးတတ်သွား
သည်။ဖင်လဲလိုးတတ်သွားသည်။ကွန်ပျူတာ ဆိုင်ဖွင့်တော့ ပိုဆိုး။ဆရာမနိုင်တော့။ မြတ်ကလည်း အလိုးခံရလေ..ခံချင်
လေ…။ခံရလေ..ခံချင်လေ..။မလိုးလျင်..
လိုးအောင်လုပ်သည်။ဘောဒီ ရှိုင်းသည်။
ကြူ ပြသည်။မြှူ ပြသည်။သမီးတွေ မလစ်
လိုက်နဲ့ လစ်ရင်တစ်ချီ ဆွဲပြီးပြီ။အားလုံး
ရှေ ့မှာတော့ သားအမိပါပဲ။မေမေနဲ့သား
ပါပဲ။
အဲ…လစ်ရင်တော့..မြတ်နဲ့မောင်ဖြစ်
သွားသည်။သားအမိမို့ ဘယ်သူမှမရိပ်မိ
နိုင်သလို ဘယ်လိုမှလဲ သံသယဖြစ်စရာ
မရှိ…။ငယ်စဉ် ကတည်းက သက် ေတာ်
စောင့်….ကိုယ်ရံတော်ပါ။
အရင်တုံးကတော့ ညဆိုမလိုးခဲ့ပါ။
မြတ်ကလည်း သမီးတွေရှိတော့ဆင်ခြင်ပါ
သည်။နောက်တော့ ရဲလာသည်။မောင်က
ဆောင်တော်ကူးလာသည်။လီးကြီးကြီး..
မာမာ တောင်တောင်ကြီးနဲ့တွေ ့လိုက်ရင်
ဘယ်မိန်းမမှ မရုန်းဖယ်နိုင်..။လစ်တယ်
ထင်ရင် ကုန်းတော့သည်။ခုလဲ ညအချိန်
လီးကြီးကြီး မာတောင်တောင်ကြီးအခန်း
ထဲရောက်လာတော့…မြတ်လဲကုန်းပစ်
လိုက်တာပါပဲ…။နဲနဲတော့ မူမိတာပေါ့လေ
ဟင့်..ကြောက်တယ်ေမာင်ရယ်…သမီး
တွေသိသွားလိမ့်မယ်…အို….အင့်.ပေါ့။
အင့်..ဆို တစ်ချီ ပဲ..။
ထမင်းချက်ရင်းလဲလိုးသည်။ထမင်း
စားပြီးလဲလိုးသည်။ရေချိုးသွားရင်းလဲလိုး
သည်။အိမ်သာထဲမှာလဲလိုးသည်။လမ်း
လျှေ ာက်ရင်းလဲလိုးသည်။ခရီးသွားရင်းလဲ
လိုးသည်။နောက်ဆုံး တီဗွီ ကြည့်ရင်းလဲ
လိုးပါသည်။ကုန်ရော….
နောက် နှစ်နှစ်ေကျ ာ်လောက်ကြာ
တော့ ကိုယ်တော်က နယ်ချဲ့လာသည်။ချစ်
လောဘတွေကြီးလာသည်။ခိခိ…
သီသီက ၁၆..၁ရ အပျို လုပ် အလှပြ
တော့ အောင်အောင် လူးလဲခံရသည်။
ယောက်ဖ အခေါ်ခံရတိုင်း မချိသွားဖြဲ..။
အဲ…သီသီက ကြာလေ ကိတ်လေ.။နို့ကြီး
တွေ မို့မို့ကားကား ဖင်ကြီးတွေဝင့်ဝင့်ကြွား
ကြွား…မြင်သူတကာ လိုးချင်စရာ…။အစ်ကို့ ကိုလည်းမချ န်…အထာတွေစမ်းလာ
သည်။ကိုယ်မှ မစားလျင် စားမည့်သူတွေ
အဆင်သင့်စောင့်နေကြသည်။အောင်
စဉ်းစားရပြီ..။
အထာပေးတာကလဲ မသိချ င်ယောင်
ဆောင်လို့တောင်မရ။အိမ်ရှေ ့မြေကွက်လပ်မှာ တစ်ခါတစ်လေကြက်တောင်ရိုက်
တော့..တစ်ရက်မှဘော်လီမဝတ်..။လုံးလုံး
တစ်တစ် နို့ကြီးတွေ လွတ်လွတ်လပ်လပ်
ခုန်ပေါက်စေသတည်း။နိး..ဘရာပေါ့လေ။
ကြက်တောင်ကုန်းကောက်ရင်လီးကြီးက တင်းကနဲ..တောင်ကနဲထောင်ထက်လာရသည်။သီသီကလည်း..ဘာမို့လဲ..။ဒီလီး
ကြီးထောင်နေတာကြည့်ကြည့်ပြီး လက်ညှိုးထိုးကာ တခစ်ခစ်ရယ်ပြသည်။ မသိဟန်ဆောင်နေရင် ခံသာသေးသည်။
ရှာရာပိုဗာ တို့…ဆာရီနာဝီလျံတို့ကိုအတုယူပြီးစကတ်တိုတို ပင်တီပါးပါးဝတ်လာသည့်နေ့ဆို…အောင်အောင့်ဒုက္ခကိုဘယ်သူမှမကယ်နိုင်။တောင်လိုက်တဲ့လီး…သံမဏိချေ ာင်းကြီးလား ထင်ရသည်။သီသီသိပါသည်။သိလျက် တမင်ဆွနေခြင်းပါ။ဒုက္ခပေးချင်လို့မဟုတ်.သုခကျွေးချင်လို့ဆိုတာ အောင်အောင်လည်းသိနေ. သည်။သီသီက အိမ်မှာသာဒီလိုနေပေမယ့် အိပ်ပြင်တို့..ဧည့်သည်ရှိချိန်တို့ဆို အပြောအဆို အနေအထိုင် ချက်ချင်းပြောင်းသွားသည်။ တည်သွားသည် ။မိန်း
ကလေးချင်းပင်မရ။ဒီတော့…သီသီစောက်ပတ် အလိုးခံချင်နေတာကသိသာလှသည်။အောင်အောင်ကလည်းလိုးချင်နေပါသည်။
သီသီစောက်ပတ်ရွပြီးအလိုးခံချင်လာတာ..အောင်အောင်နဲ့မေမေ့ အပြစ်ဆိုတာတော့ သူတို ့ဘယ်လိုမှမသိနိုင်ကြပါ။
တစ်နေ့ပေါ့….ကြာပါပြီ။သီတင်းကျွတ်ကာလ ဆရာကန်တော့ပွဲစီစဉ်မှာမို့မမျှေ ာ်လင့်ပဲနေ့ဝက်ေကျ ာင်းပိတ်ပေးလို့အိမ်ပြန်လာတာ…အိမ်ခန်းထဲဝင်..အဝတ်လဲနေရင်းမေမေ့အိပ်ခန်းဖက်က အသံတွေအကျယ်ကြီးကြားနေရသည်..
လိုး..အင့်..ဆောင့်ပါ..ဆောင့် အင့််
ပြွတ်..စွတ်စွတ်..ပြွတ်..ဖုန်း..အင်း..ပြွတ်
လိုး…လိုး…လိုး…လိုး…
အပျိုပေါက်ဆိုတော့ လိုးသံကြားရင်
မနေနိုင်။ချေ ာင်းကြည့်ချင်သည်။သွားခေျ ာင်း ကြည့်တော့ရင်တောင်တုန်သည်..။မေမေနဲ့အောင်ပေါ့။လူတစ်ယောက်လုံး အိမ်ထဲရောက်နေတာမသိနိုင်လောက်
အောင်မေမေတို့ လိုးနေကြသည်..။မေမေ့
စောက်ပတ်ကြီးရော..အောင့်လီးကြီးပါ
မြင်ရတာမှ..ရှင်း…လို့။အမွေးတွေကအစ
မြင်ရသည်။လိုးချက်..ဆောင့်ချက်တွေကို
ကြည့်ပြီး စောက်ရည်ေတာင်ထွက်ခဲ့ရ
သည်။ အဲဒီနေ့ကစ,အလိုးခံချင်လာတာ
ဒီနေ့ထိ။အောင်အောင်ကလဲ..လိုးတော့လိုး ချင်ပုံပါ…ဒီလောက်ကိတ်တာ ဘယ်
သူမလိုးချင်ပဲနေပါ့မလဲ…အခွင့်အရေးပေး
လိုက်မည်…။ဒါမှမရရင် ဖွင့်ပြောပြီး အပီ
ကိုင်ပစ်မည်…။
၅
ဆောင်းအကုန်..နွေအကူး..ကျေ ာင်း
ပိတ်ရက်မို့မေမေ့ကိုပူဆာပြီး ချေ ာင်းဆုံ
ကိုသွားလည်ကြသည်။သီသိ တို့မြို့လေး
နဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာဖြစ်သည်။ရေချေ ာင်း
နှစ်ခုပေါင်းဆုံတဲ့နေရာမို့အလွယ်တကူပဲ
ချေ ာင်းဆုံ နာမည်တွင်သွားသည်။ရေက
ပေါင်လည်လောက်ပဲနက်ပါသည်၊ရောက်
တော့..မေမေကနေရာထိုင်ခင်းစီစဉ်နေတုံး ကိုကို့လက်မောင်းအသာဆွဲပြီးရေ
ချေ ာင်းစပ်ကိုပြေးဆင်းခဲ့သည်။ရေကူး
ဝတ်စုံတွေဘာတွေ မလိုပါ။ထမီရင်လျှ ား
ပြီးကူးကြတာထုံးစံပါပဲ။ချေ ာင်းစပ်ရောက်
အဝတ်ချွတ်တော့ ကိုကို့မျက်လုံးကြီးတွေ
ပြူ းထွက်နေအောင်ကြည့်သည်။သီသီ နို့
လုံးကြီးတွေကကြီးသည်လေ..။သူကြည့်နေမှန်းသိလို့ ထမီရင်လျှ ားပြင်ဝတ်ရင်း နို့ အုံကြီးတစ်လုံးကို ခဏလောက်ညှစ်ဆုပ်
ပြနေလိုက်သေးသည်..မသိသလိုနဲ့ပေါ့..။
နို့အုံကိုအောက်ကပင့်မ,ပြီးညှစ်ပြတာဆို
တော့ နို့သီးခေါင်းလေးကပြူ းချွန်ပြီးကော့
ထောင်တက်နေသည်။သူနဲ့နီးနီးလေးပေ
မယ့် မသိသလို ကိုယ့်နို့ကိုယ်ငုံကြည့်ပြီး
ခပ်ကြာကြာပြထားပေးလိုက်တော့ သူ့လီး
ကြီးတောင်လာတာကို မျက်စေ့ထောင့်မှာ
မြင်ရသည်။သူ့လီးသူအုပ်ကိုင်ဆုပ်ထားတာမြင်မှ ထမီပြန်ဝတ်ပြီးရေထဲဆင်းတော့
သူနောက်ကလိုက်လာသည်။သူလဲပုဆိုးနဲ့
ပဲရေထဲဆင်းသည်။
မေမေတို့နဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်း ရေနဲနဲနက်
သည့်နေရာရောက်တော့..
” ကိုကို..သီ့ကိုရေကူးသင်ပေးနော်..”
” သင်ပေးမယ်လေ..သီမကူးတတ်ဘူးလား..”
” ဟင့်အင်း…ဘယ်ကစ,မယ် ”
” မှောက်ချလိုက်လေသီရဲ့..လက်က
ဒီလိုယက်…ခြေထောက်ကခတ်..”
” ဖွီး…ရဘူးကိုကို..ရေတွေမွန်းကုန်
ပြီ..ခ်ခ်..ဖွီး..”
” ဒါဆို.လက်ဖဝါးပေါ်မှောက်ချလိုက်.
ရဲရဲမှောက်လိုက်..ကိုကိုပင့်ထားမှာ..”
အဲ…သူ့လက်ဖဝါးပေါ် ဗိုက်ကိုတည့်
တည့်ချိန်ပြီးရေထဲမှောက်ချလိုက်တော့..
ဘယ်ဖက်လက်ကပင့်ထားပေးပြီးညာဖက်
လက်ကကျေ ာပေါ်အုပ်ထားသည်။
” လက်တွေကယက်…ခြေထောက်
ကခတ်လေ…”
သူပြောတဲ့အတိုင်းယက်ကန်ယက်ကန် လေးငါးဆယ်ချက်လုပ်ပြတော့…သူ့
ဘယ်လက်က နို့ကြီးတွေကိုအောက်က
ပင့်ကိုင်ပြီး ညာလက်ကဖင်လုံးကြီးတွေကို
အုပ်ဖိထားတာ ရင်ခုံစွာခံစားရသည်။ဘာ
မှမကြာလိုက်ပါ…သူမထိန်းနိုင်တော့ပဲ..
ဘယ်လက်ကနို့အုံကိုညှစ်ညှစ်လာသည်။
မသိသလိုနဲ့ပဲ အရသာခံပြီးရေဆက်ကူး
နေလိုက်သည်။တော်တော်လေးအရှိန်ရ
လာတော့ ရင်လျှ ားကိုလက်ထိုးသွင်းလာ
လို့ အသာဖြည်ပေးပြီးလက်တစ်ဖက်က
ထမီအထက်ဆင့်စ,ကိုကိုင်ထာပေးလိုက်
တော့ သူတအားရဲလာသည်။နို့နှစ်လုံးကို
အလှည့်ကျညှစ်ပေးသည်..နို့သီးခေါင်း
လေးတွေကိုချေပေးသည်။သီသီမလှုပ်ရှား
ပဲငြိမ်ခံနေသည်။လက်တစ်ဖက်ကတော့
ရေအောက်ထဲမှာ သူ့ပေါင်ကြီးကိုကိုင်ထား
ရသည်။တအား တအားညှစ်ချေတော့
ရေထဲမှာစောက်ရည်စိမ့်ထွက်တာသိနေရ
သည်။ရေကူးတော့ မတတ်သေးပါ။ပေါင်
ကိုကိုင်ထားသည့်လက်ကိုအသာရွှေ့ပြီး
သူ့လီးကိုကိုင်ကြည့်တော့…အားပါး…
မာတောင်နေတာ ဆိတ်ကြည့်လို့တောင်
မရ ၊ကြီးတာကလဲ လက်တစ်ဆုပ်မက…
သူ့မျက်နှာမော့ကြည့်တော့ မျက်စေ့တစ်
ဖက်မှိတ်ပြသဖြင့် ပြန်ပြုံးပြီးခေါင်းညိတ်
ပြမိသည်။ထိုအခိုက်မှာ…နို့လုံးကြီးကို
ပြားကျေ သွားမတတ်ဆုပ်ညှစ်ခံရသည်။
ဒါနဲ့ ရေထဲမှာပဲ သူ့လီးကြီးကိုဆယ်ချ က်
ဆယ့်ငါးချက်လောက် ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်
မိသည်။
” ကိုကိုရေ…ဝတီ့ကိုလဲရေကူးသင်
ပေး…”
သွားပါ ပြီ..။ပုံစံမပျက်ပြန်နေကြပြီး
အာရုံနောက်သွားသည်။သူကတော့ ဝတီ့
ကိုရေကူးဆက်သင်ပေးနေသည်။ဝတီ့ ကို
နို့ကိုင်..မကိုင် လဲစောင့်ကြည့်မနေချင်တော့ပါ။ကိုင်မှာပါပဲလေ…သူ့နို့ကလဲကိုယ့်
နို့နီးနီး ကြီးတာပါပဲ..။စိတ်လေလို့ကမ်း
စပ်နံဘေး ရေတိမ်တိမ်မှာ တစ်ယောက်
ထဲသွားချိုးနေလိုက်သည်။ကိုကိုနှင့်ဝတီတို့
တစ်ဟေးဟေး..တစ်ဟားဟား…အော်ပြီး
ပျေ ာ်နေကြ၍ စောက်ပတ်မျ ား အနှိုက် ခံ
နေကြသလားလို့တွေးနေမိသည်။ခဏနေတော့ မေမေလဲ ရေထဲဆင်း
လာသည်။ရေစိုသည့်ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် မေ
မေ တော်တော်ဆွဲဆောင်အားပြင်းမှန်း
အသိအမှတ်ပြုရသည်။မဆီမဆိုင် ကိုကို
လိုးဆောင့်ပေးနေသည့်ပုံရိပ်ကိုပြန်မြင်
ယောင်မိပြီး စောက်ရည်စိမ့်မိပြန်သည်။
မေမေ့အော်ညည်းသံ…ဖင်လုံးနှင့်ပေါင်
သား အားရပါးရထိရိုက်သံ..စောက်ပတ်
ထဲလီးကြီးဝင်သွားချိန်ဖြစ်လာသည့်အသံ
စောက်ပတ်ထဲကလီးကြီးဆွဲနှုတ်ချိန်ပေါ်
ထွက်လာသည့်အသံတို့ မဖိတ်ခေါ်ပဲနား
ထဲအလည်ရောက်လာကြသည်။အားပါး
စောက်ရည်တွေ ပေါင်ကြားမှာရွှဲရွှဲစိုနေပြီ
ရေထဲဆင်းဦးမှပါလေ…..
ရေတိမ်တိမ်မှာမေမေနဲ ့ရေစိမ်ရင်းစကားပြောနေမိသည်..
” မေမေကသိပ်လှတာပဲနော်..သမီး
တို့ထက်လှတယ်…”
” အိုပါ ပြီသမိးရယ်…:”
မေမေကသီသီနို့တွေကိုင်သလိုသီသီကလည်းမေမေ့နို့တွေကိုင်ကြည့်သည်
” မေ ဘာလို့အိမသွားတာလဲဟင် ”
” မေမေက အထိမခံရတာကြာပြီလေ
သမီးတို့အဖေပစ်သွားကတည်းက ခ်ခ် ”
” ခ်ခ်..ပိုပြီမေမေက..ခ်..သမီးသိနေတယ်နော..မေ..သမီးသိနေတယ် ခ်ခ်..”
မေမေက မျက်မှောင်ကုတ်ပြီး..
” ဘာကိုသိနေတာလဲ သမီးရဲ့..”
” ခ်ခ်…ကိုကိုနဲ့မေမေလေ..ခ်ခ်..သိ
တာ…မြင်တာ…မေမေရဲ့..ခ်ခ် ”
” အဲ…သမီး…”
” သီတင်းကျွတ်မတိုင်မီက သမီးမြင်
တာ…သမီးဘယ်သူ့ကိုမှမပြောပါဘူး…
ကိုကို့ ကိုလဲမပြောဘူး ခ်ခ်..ကိုကို့လီးကြီး
က အကြီးကြီးပဲနော်…ခ်ခ်…”
” ခွေးမလေး…ခ်ခ်..လိုးနေတုန်းမြင်
တာပေါ့..ဟုတ်လား..သမီး..”
” ဟုတ်…မေမေ့စောက်ပတ်ကြီးရော
ကိုကို့လီးကြီးရော..အားလုံးမြင်တယ်..”
၆
ဝတီကိုရေကူးသင်ပေးတော့လည်း
ဒီလမ်းပေါ်ကိုရောက်တာပါပဲ။ကျေ ာင်း
မှန်းကန်မှန်းသိအောင်တော့လေးငါးခါ အ
လွတ်ထားလိုက်သည်။ရေခဏခဏမွန်း
တော့ ဝတီကိုင်ခိုင်းပြီ။သီသီကိုသင်ပေးသ
လိုသူ့ကိုသင်ပေးတော့…နို့ကြီးတွေကိုထိ
ကိုင်မိစဉ်နှစ်ယောက်လုံးတော်တော်ရင်ခုံ
ရသည်။နို့ကြီးတွေကသီသီ့နို့နှင့်မတိမ်းမ
ယိမ်းကြီးလှသည်။နောက်မှ…အော် သူလဲ
၁၅နှစ်ထဲရောက်နေပြီပဲ..ဟုတွေးရင်း လီး
ကပြန်တောင်လာသည်။၁၅နှစ်ဆို လိုးလို့
ကောင်းကောင်းရပြီလေ..။လက်ကိုဗိုက်
ပေါ်ကနို့ပေါ်ရွှေ့ကိုင်တော့ ဝတီတွန့်ကနဲ
ဖြစ်သွားသေးသည်။ပိုပိုမိုမိုလေးညှစ်ဖိနယ်
ပေးတော့မှ မျက်နှာကိုမော့ကြည့်ပြီးစပ်ဖြီး
ဖြီးရယ်ပြသည်။တစ်ဖက် တစ်ဖက် အိနေ
အောင်နယ်ပေးပြီးမှ ထမီရင်လျှ ားကိုဖြေ
ပေးသည်။သူကတော့ထိန်းမထားပါ။ဖွင့်
ထားတော့ကျေ ာပြင်တွေရော ဖင်တုံးကြီး
ကိုပါမြင်နေရသည်။အားရပါးရ စိတ်တိုင်း
ကျနယ်ပေးပြီးမှ စောက်ဖုတ်ကိုစမ်းသည်။
စောက်ဖုတ်ကလဲ စောက်မွေးထူတာပါပဲ။
လက်ညှိုးထိုးထည့်တော့ ဖင်ကလေးကုန်း
တက်လာသည်။မွှေပေးသည်။ဆောင့်ပေး
သည်။အိမ် နေတော့သာကလေးလိုလိုနဲ့ နှာကတော့ကြီးလှသည်။အားမရလို့ ့လက် နဲ့ထပ်ကိုင်ပြီးမျ ားတောင်ဆောင့်ထိုးလိုက်
သေးသည်။နို့ကိုင်လိုက်..စောက်ဖုတ်ကိုင်
လိုက် ပျေ ာ်သလိုလို..ရင်ခုံသလိုလို..။လီး
တောင်လွန်းတော့ ဝတီ့ကိုကိုင်ခိ်ုင်းသည်။
သူကလည်း ဂွင်းတိုက်ပေးသည်..ငုံပေးပါ
သည်။စုပ်ချက်ကတော့ကြမ်းလွန်းလှသည်။သွေးပါထွက်အောင်စုပ်နေသလားလို့ထင် ရသည်။လိုးစကားကိုလည်း သူကစ,ပြော
တာဖြစ်သည် ။မိန်းမမျ ား နှာထ,လာလျ င်
တကယ်မလွယ်ပါ။မယုံလျင် ပုံပြင်မှတ် ဟု
ဆိုရလောက်သည်။အရွယ်သုံးပါး မရွေးပါ
လွတ်လပ်ခြင်းနှင့်အခွင့်အရေးသာလိုပါ
သည်။
” အိမ်ပြန်ရောက်ရင် လိုးရအောင်
ကိုကို..”
” အင်း..လစ်ရင်ကိုကို့အခန်းလာခဲ့ ”
” အိမ်သာမှာလိုးရင်လဲရတာပဲ ကိုကို
ကလဲ..အိမ်ထဲမှာဆိုမေမေတို့မမတို့သိ
သွားမှာပေါ့..”
” အိမ်သာမှာဆို ကုန်းလိုးရမှာ..”
” ကုန်းခံမယ်ကွာ..လိုးခံရရင်ပြီးရော”
” ဇွတ်ပဲ…ကိုကိုကြံပါဦးမယ် ”
” မြန်မြန်နော်..ကိုကို….ခုရေထဲမှာ
လိုးမလား..”
” သားတို့သမီးတို့ရေ…စားသောက်
ပြီးပြန်ကြမယ် ဟေ့….ပြီးသေးဘူးလား”
အော်လည်းအော်…လက်ယပ်လည်း
ခေါ်မို့ ပြန်ခဲ့ကြသည်။တစ်ယောက်ပုခုံးကို တစ်ယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ပြီး
ရေပြင်ကိုဖြတ်သန်းခဲ့ကြသည်။ဝတီ ဈာန်
ဝင်သွားပြီဖြစ်သည်။လိုးကွက်ကိုသာရှာ
နေသည်။
ကမ်းစပ် သန့်ရှင်းသည့်နေရာတွင်
ဝိုင်းဖွဲ့ ထမင်းစားကြသည်။မေမေနှင့်သီသီ
တွတ်ထိုးပြီးတစ်ခစ်ခစ်မို့စိတ်မလုံချင်။သစ်
ပင်ရိပ်ကောင်းကောင်းရှာပြီး အပမ်းဖြေ
မှေးစက်ကြသည်။မေမေနှင့်သီသီပူးနေ၍
ဝတီကလွတ်လွတ်လပ်လပ်လှုပ်ရှားခွင့်ရ
သွားသည်။
” မေမေ…အပေါ်ဆိုင်မှာ အအေးဗူး
သွားဝယ်ရအောင်နော်..မေ ”
ကုန်းမြင့်လေးကိုပြန်တက်ရမည်မို့နဲနဲ
အင်တင်တင်။ပြီးတော့…သီသီနှင့်လည်း
စကားပြောလို့မဝ,သေး။
” သမီးကိုကိုနဲ့သွားပါသမီးရယ်..မေ
မေတို့ဒီကစောင့်မယ်..သွားသွား ”
အောင်အောင့်လက်ကိုဆွဲပြီး ဝတီ အ
မြန်လစ်သည်။လူရှင်းသည့် ကုန်းတက်လမ်းလေးမှာ လမ်းဘေးခြုံသို့အလုအယက်တိုးဝင်ကြသည်။ဘာမှမချွတ်အား..။
မြေကြီးပေါ်မှာ ဝတီပက်လက်လှန် ထမီဆွဲတင်ပြီးဒူးထောင် ပေါင်ကားပေးထားပါ
သည်။မျက်နှာကလည်းထက်သန်မှုကြောင့်နီရဲနေပြီ။ပေါင်နှစ်လုံးလက်မောင်းပေါ်
ဆွဲတင်ပြီးဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုးပါသည်။
စောက်ရည်ရွှဲနေသော်လည်း..လီးဒစ်ကြီး
ဝင်သွားတော့ရှုံ ့မဲ့နေသည်။လမ်းပေါ်မှ
သွားလာနေသူမျ ားကြားမည်စိုး၍မအော်
ရဲ။လက်ကလေးက ဗိုက်ကိုတွန်းထားသည်။မေးဆတ်ကြည့်တော့ ခေါင်းညိတ်ပြသ
ဖြင့်တစ်အိအိထိုးထည့်သည်။ဝတီ အံကြတ်ခံသည်။လီးအဆုံးဝင်သွားတော့ စေ့စေ့
ကြည့်ပြီး ခံနိုင်လားဟုတိုးတိုးမေးရသည်။
ဝတီက ခံနိုင်တယ်..ရတယ်..ဆောင့် ဆို၍
ဖြေးဖြေးဆောင့်ပေးတော့စောက်ရည်လိုက်လာပြီးတပြွတ်ပြွတ်အသံထွက်လာသည်။ဝတီဖင်ကြီးကော့ပြီး မြန်မြန်ဆောင့်
ပေးကိုကို..ဝတီ့စိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီး တအား
လိုချင်တယ်..ဟုပြော၍ သူပြီးချင်မှန်းသိရ
သည်။အချက်နှစ်ဆယ်..အစိတ်ခန့်မရပ်မ
နားဆောင့်ပေးတော့ ဝတီတွန့်လိမ်ကောက်ကွေးပြီး တစ်ဆတ်ဆတ်ခါနေသည်။
ဗိုက်ကြီးမည်စိုးသော်လည်းလီးရည်တွေကိုစောက်ပတ်ထဲမှာပဲပန်းထည့်ပေးလိုက်
သည်။အပေါ်ကလမ်းဘေးဆိုင်ရောက်တော့ အအေးဗူးအပြင် ဗိုက်မကီးအောင်
ဆေးပါဝယ်သောက်တော့ဆိုင်ရှင်အစ်မ
ကြီးကဆေးပေးစဉ် လိုးပြီးပီလား မလိုးရ
သေးဘူးလားမေး၍အခုပဲလိုးလာကြောင်း
ုဖြေသည်။ဒီေတာ့မှ ဆေးတစ်မျိုးလဲပေးပြီး
ဒီဆေးကစိတ်ချရတယ်ဟုပြောသေးသည်။
ဆိုင်ရှင်အစ်မကြီးက အထာပေးသော်လဲ
မသိသလိုနေခဲ့သည်။မောင်နှစ်မလိုးရတာ
ကိုပဲ အရသာရှိနေသည်လေ..။
ရေဆိပ်ကိုပြန်ဆင်းတော့လည်းဆိုင်
ရှင်အစ်မကြီးလိုက်လာသည်။အိမ်ထောင်
ရှိပေမယ့် အထာပေးနေသည်။ဝတီက မသိသလိုဖယ်ပေးသည်။ကိတ်တော့အကိတ်ကြီးဖြစ်သည်။သူယောကျ ာင်္းအတည်
ယူလေ့မရှိကြောင်းနှင့်အလည်လာရန်အ
စာချ ကျွေ းနေသည်။ဝတီက တစ်ခစ်ခစ်
ကြိတ်ရယ်ရင်း လမ်းခွဲခဲ့ကြသည်။
လီးရည်ဝင်တော့ ဝတီအသေခင်သွား
သည်။အိမ်ရောက်ချိန်ထိ အောင်အောင့်နံ
ဘေးကပ်နေသည်။မေမေနှင့်သီသီတို့က
တစ်တွဲမို့ အထူးသတိမပြုမိပါ။မောင်နှစ်မ
မို့ပတ်ဝန်းကျင်ကလည်းအမြင်ကင်းရှင်းနေပါသည်။မောင်နှစ်မ လိုးရတာဒီတစ်ခုလဲ
အလွန်အရသာရှိသည်။မောင်နှစ်မလိုးရ
တာကိုပဲအောင်အောင်ရော ဝတီပါ စိတ်
အားသန်ကြသည်။လစ်ရင်လိုးကြဖို့လည်း
တိုးတိုးတိတ်တိတ် တိုင်ပင်.ထားကြသည်။
၇
သားနဲ့အမေလည်းကောင်းပါသည်။
အရသာကတူတာရှိသလိုမတူတာတွေ
လည်းရောထွေးနေသည်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်
တစိမ်းကိုလိုးရတာထက် ပိုကောင်းတာ
ကိုတော့ ဝန်ခံသည်။
အိမ်မှာက အိပ်ခန်း၃ခန်းရှိသည်။အ
မေကတစ်ခန်းအိပ်ပြီးသီသီနှင့်မေဝတီက
တစ်ခန်း၊အောင်ကတစ်ခန်းဖြစ်သည်။သီ
တို့အခန်းနှင့်အောင်အောင့်အခန်းကကပ်
နေပြီးသုံးထပ်သားနံရံပဲကာခြားထားခြင်း
ဖြစ်သည်။အမေကတော့ သီတို့အခန်းနှင့်
မျက်နှာချင်းဆိုင်..လမ်းကလေးခြားထား
သည်။အောင်အောင် အမေ့အခန်းကူးချင်
လျင် သီတို့အခန်းကိုဖြတ်ရသည်။အမြဲမ
ဟုတ်ပေမယ့် တစ်ရက်ခြား..နှစ်ရက်ြခား
အခန်းကူးပြီးလိုးလေ့ရှိကြောင်းမေမေ က
သီ့ကိုပြောပြသည်။နေ့လည်တော့ အမြဲ
လိုးကြသော်လည်း သီကကျေ ာင်းတက်
နေရ၍ ချေ ာင်းကြည့်ဖို့မဖြစ်နိုင်၊မေမေ့ကို
အောင်က ဖင်ပါလိုးပေးသည်ဟုအမေက
ပြောပြတော့ သီမြင်ဖူးချင်သည်။ချေ ာင်း
ကြည့်မှမြင်ရမှာမို့ အမေ့ကိုပူဆာရသည်။
အမေကတစ်ခစ်ခစ်ရယ်ပြီး ကိုယ်တိုင်ခံ
ကြည့် ဟုကြည်စယ်သည်။ကိုယ့်မှာက…
စောက်ပတ်တောင် အလိုးမခံရသေး။ ဒီ
လောက်အထာပေးနေပါလျက် အလိုးမခံ
ရသေးတော့ သီအားမလိုအားမရဖြစ်လာမိသည်။မေမေ့ကိုချေ ာင်းဆုံမှာတုံးကပြော
ပြတော့ မေက သူဖန်ပေးမည်ဟုပြောပေ
မယ့် ခုထိမထူးခြားသေး။
ဝတီကတော့အဆင်ပြေနေသည်။လစ်ပြီထင်လျင်အောင်အောင့်ကိုလက်တို့
ပြီးအိမ်သာပြေး..တံခါးအသာဟ,ပြီးစောင့်
သည်။အောင်အောင်နောက်ကလိုက်လာလျင်တံခါးဂျက်ထိုးပြီးအလိုးခံပစ်သည်။ရေ
ကန်လေးက အနေတော်အမြင့်ရှိသည်။
အိမ်သာထဲတွင်သန့်ရှင်းရေးအတွက်သုံး
ရန်အုတ်ရေကန်ကလေးရှိသည်။တစ်ပေ
ခွဲခန့်မြင့်ပြီး နံရံနှင့်လည်းနှစ်ပေခန့်ပဲကွာ
သည်။ကွက်တိ..။
အောင်အောင်အိမ်သာထဲရောက်လာ
သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် တံခါးပိတ်..ဂျက်ချ။
ထမီကိုခါးထိလှန်တင်ပြီး အုတ်ခုံဘောင်
ပေါ်ဖင်ချထိုင်..ပေါင်နှစ်လုံးကားကားကို
ဘောင်ပေါ်တင်ထားပေးလိုက်လျင် ဝတီ့
စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီး ပြူ းကနဲ
ပေါ်နေပြီ။အောင်အောင်ကပေါင်ကြား
ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်လျင် သူ့လီးကြီးနှင့်
ဝတီ့စောက်ပတ် ကွက်တိတန်းတန်းကြီး
ဖြစ်သွားပြီ။
စောက်ရည်က ထွက်နှင့်ပြီးသားမို့
လီးကြီးထိုးဝင်ခါချိန်စေးစေးပိုင်ပိုင်ရှိသည်။
ဝတီကနံရံကိုကျေ ာမှီခံလိုက်ရုံပါပဲ။အောင်
ကအလိုးကျွမ်းသည်။ဝတီ့ကျေ ာကိုလက်တစ်ဖက်ကဖက်..ဖင်ကိုလက်တစ်ဖက်က
ဖက်ပြီးဖြေးဖြေးလိုးလိုက်..မှန်မှန်လိုးလိုက်
သွက်သွက်လိုးလိုက်…တစ်နာရီအနည်း
ဆုံးကြာအောင်လိုးသည်။လီးအရှည်ကြီး
အဆုံးအထိဝင်အောင်ဆောင့်လိုးသည်။
ဝတီ ခေါင်းငုံ့ကြည့်လျင်စောက်ခေါင်းထဲ
လီးကြီးဝင်ထွက်နေတာကို အစအဆုံးမြင်
နေရ၍ စိတ်တအားကြွသည်။ဖင်ကိုကော့
ကော့ပြီးပြန်ဆောင့်ပေးတော့ အောင်က
လည်းတစ်ဖုန်းဖုန်း ကြမ်းကြမ်းဆောင့်
ပေးသည်။ဝတီ ပြီးသွားတာပါပဲ။
ဝတီ ပြီးသွားလဲအောင်ကဆက်ဆက်
ဆောင့်ပေးသည်။သူ့လီးကြီးကိုညှစ်ထား
ပြီးအဆောင့်ခံနေရတာအလွန်ကောင်းလှ
သည်။နောကိတစ်ခါငုံ့ကြည့်…နောက်တစ်
ခါစိတ်ထ,..နောက်တစ်ခါပြန်ကော့လိုးပစ်
သည်။ဝတီကော့ကော့လိုးလိုက်တိုင်း
အောင်ကကြမ်းကြမ်းကြီးဆောင့်လိုးပေး
လေ့ရှိသည်။လီးကတုတ်လည်းတုတ်..
ရှည်လည်းရှည်ဆိုတော့ တစ်ချက်တစ်ချက် ဆောင့်လိုက်တိုင်းနင့်ကနဲ နင့်ကနဲ
စောက်ပတ်ထဲရော ရင်ထဲရော သိမ့်သိမ့်ခါ
သွားအောင်ကောင်းပြန်သည်။
တစ်နာရီကျေ ာ်လောက်လိုးပေးပြီး
မှအောင့်လီးရည်တွေ ဝတီ့စောက်ပတ်ထဲ
ပန်းပန်းထည့်ပေးသည်။နေ့တိုင်းတစ်ရက်
နှစ်ခါတော့ အနည်းဆုံးလိုးသည်။ပြောရင်
တော့ အိမ်သာပါပဲ။မေမေလဲမသိ..သီလဲ
မသိ ကြပါ။တစ်ခါတစ်လေတော့ ဖင်ကုန်းပြီးခံပါ
သည်။လီးကြီးထိုးဝင်ခါစ, နင့်နေအောင်
ကောင်းပေမယ့် ဆောင့်လိုးပေးတော့အသံတွေအကျယ်ကြီးထွက်သည်။ဘယ်
လိုမှထိန်း၍မရ။စောက်ပတ်ထဲကလေအံ
ထွက်သံတွေရော..လီးဝင်လီးထွက်သံတွေရော တအားကျယ်လောင်လွန်းလှ
သည်။ကောင်းတာကလဲမူးမိုက်နေအောင်
ကောင်းသည်။အသံကြားပြီးမေမေတို့သိ
သွားမှာစိုး၍ခဏခဏမခံရဲ။ညနက်ပိုင်း
တို့ မနက်လင်းခါနိးတို့လို အပိုင်လစ်တော့
မှ ကုန်းပေးရဲသည်။အိမ်သာထဲမှာမို့ အိပ်
ယာပေါ်လောက်ခံလို့အားမရပေမယ့်..
စိတ်ထဲမှာပြည့်စုံမှုတစ်ခုတော့ရပါသည်။
ကျန်အချိန်တွေတော့ အကိုင်ခံ အနှုက်ခံ
ရင်းနဲ့ပဲစောက်ရည်ထွက်ရသည်။အကိုင်ခံ
အနှိုက်ခံရတာမျ ားလာတော့ နို့တွေလဲ
ကြီးလာသည်။အလိုးခံရတာမျ ားလာတော့ ဖင်ကြီးတွေလဲကားထွက်လာသည်။
၁၅ နှစ်သမီးလို့ပြောလျင် ဘယ်သူမှမယုံ။
ဝတီ ကလည်းဒါကိုကျေနပ်သည်။အမှန်
တကယ်တော့ လူကမူကြို..စောက်ပတ်က
တက္ကသိုလ်….ဘယ်သူမှမသိကြ။
ရပ်ကွက်အလိုက် သင်္ကြန်မှာပျေ ာ်ပွဲ
ရွှင်ပွဲတွေကျင်းပတော့ ဝတီကဖျေ ာ်ဖြေ
ရေးအဖွဲ့တွင်ရွေးချယ်ခံရသည်။ပါဝင်ရမယ့်
အခန်းကဏ္ဍက တစ်ခဏဆိုပေမယ့် အကတိုက်တာကနေ့စဉ်ညနေကညလယ် ထိကြာသည်။မေမေက ဝတီ့ကို လိုက်ပါစောင့်ရှောက်မည်။သီ့ကိုမျက်စေ့တစ်ဖက်မှိတ်ပြပြီး ဝတီ့လက်ကိုတွဲ၍ထွက်သွားသည်။သီ ရင်ခုံနေသည်။ဒီနေ့အလိုးခံရတော့
မည်….ဘရာတွေ ပင်တီတွေ ချွတ်ပစ် လိုက်သည်…
ညနေရောက်တော့ အောင် ဆိုင်က
ပြန်လာတာကိုကြိုနေသည် ။
” ကိုကို..”
အောင်အောင်လှည့်ကြည့်တော့ သီ
သူ့နို့ကြီးကို လက်ညှိုးဖြင့်ထောက်ပြပြီး
” ရေကူးပြန်သင်ပေး ..”
နို့ကိုကြည့်တော့ ဘရာမဝတ်ထား
မှန်းသိသာသည်.။ဝတီ့ကြောင့် မောင်နှစ်မလိုးရသည့်အရသာကို တအားကြိုက်နေ
သည်။သီ ကလည်း အသင့်..။စားလိုက်
ဖို့ပဲ ကျန်တော့သည်။
နို့ကိုအုပ်ကိုင်တော့ သီက ” အခန်း
ထဲသွားမယ်..” ဟုပြောပြီးလှည့်ထွက်သွား
သည်။
၈
သီကပြောပြောဆိုဆိုဘလောက်စ်ကို
အောက်ခြေကလှန်ပင့်ပြသည်။
” ခ်ခ်..ချေ ာင်းဆုံမှာတုံးကလို ကိုင်ပေးကိုကို…သီအကိုင်ခံနေတုံးခွေးမလေး
လာရှုပ်လို့ ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်ရတာ”
အောင်..သီ့နို့ကြီးကိုအုပ်နယ်တော့
သီတာကလက်ကိုပြန်အုပ်ကိုင်ထားသည်။
သူ့လက်နဲ့အားဖြည့်ညှစ်ညှစ်ပေးနေတာကို အောင်ခံစားရသည်။
” သီ့နို့တွေနဲ့ ဝတီနို့ ဘယ်နို့ပိုကြီးလဲကိုကို..”
” အာ..ဝတီ့နို့မှကိုကိုမကိုင်ဘူးတာ ”
” ရေကူးသင်ပေးတာမကိုင်ဘူးပေါ့
ဟုတ်လား…ယုံလိုက်မယ်..ဟင်း..ကံ
ကောင်းရင်စောက်ပတ်တောင်ကိုင်ပစ်
ဦးမှာ..ကိုကိုက..”
” ဟင့်…စောက်ပတ်တော့မကိုင်ပါ
ဘူး သီရာ..”.
” ဘာလဲ..လိုးရုံလိုးမှာလား ခ်ခ် ”
” သီ့ စောက်ပတ်ကိုလိုးမှာ..ဒီလီး
ကြီးနဲ့…”
” ခ်ခ်…သီကလဲ ဖြဲ ကားခံပစ်မှာ..
ဒီည ကိုကိုအနည်းဆုံး သုံးချီလိုးပေးခ်ခ်.
နိုင်လား..”
” နိုင်တယ်…လိုးပေးမယ်..”
” အာ…နို့နှစ်ဖက်လုံးကိုဆွဲပါ ကိုကို
ကလဲ…လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဆွဲလို့ရတုန်း
အားရပါးရ ပေါ့…ဆွဲ..”
” နာမှာစိုးလို့..”
” ခ်ခ်…နာပု…ကောင်းတယ်..ခ်ခ် ”
” သီ…”
“. ရှင်….”
” သီ အလိုးခံဖူးလား…”
” အာ….ခံဖူးဘူး ကိုကို…အနှိုက်
တော့ခံဖူးတယ်..”
” သီ့ ရည်းစားက မလိုးဘူးလား ”
” တစ်ခါတော့တောင်းဖူးတယ် ကိုကို
သီကပေးမလိုးပဲ ဖြတ်လိုက်တာ.. သီက
မောင်နှစ်မချင်းပဲ အလိုးခံချင်တာ.ခ်ခ် ”
” ကိုကိုလဲ မောင်နှစ်မချင်းပဲ လိုးချင်
တာ…သီ့ကို တအားလိုးချင်တာပဲ..”
” ခ်ခ် ညာနဲ့…ကိုကိုက သားအမိလဲ
လိုးပါတယ်..ခ်ခ်..”
” အူး…ကို မေမေ့ကိုလိုးတာ သီသီ
သိနေတာလား….မေမေပြောပြတာလား”
” သီမြင်လဲမြင်တယ်…မေမေလဲပြော
ပြတယ် ခ်ခ်…လိုးလို့ကောင်းလားကိုကို ”
” သားအမိချင်းလေ…လိုးလို့သိပ်
ကောင်းတာပဲ သီသီ…”
” မေမေ့ကိုလိုးသလို..သီ့ကိုလဲလိုး
နော်..ကိုကို….မေမေ့ကိုဖင်ပါလိုးပေး
တယ်ဆို…ဟုတ်လား..”
” အင်း…သီရော..ဖင်ခံမလား ”
” ခံမယ် ကိုကို…ခံချင်တယ်..”
သီသီ့နို့တစ်လုံးကိုလက်ကလွှတ်ပြီး
စောက်ဖုတ်ကိုစမ်းကြည့်တော့ စောက်
ရည်တွေအိနေပြီ။သီသီကလည်းအလိုက်
တသိ ထမီချွတ်ပေးပါသည်။
” သီ အလိုးခံချင်နေတာကြာပြီသိလား အဲဒါ..ကိုကိုကောင်းကောင်းလိုးပေး
သီလဲ အားရပါးရပေးမယ်..”
” ကိုကို့ လီးကို မကြောက်ဘူးလား ”
” ခ်ခ်…ကြောက်ပါဘူး…ဘယ်မိန်းမ
မှလီးမကြောက်ဖူးကိုကို..စိတ်ချ ခ်ခ် ”
” တကယ်…”
” တကယ်ပေါ့ကိုကိုရဲ့…ဘယ်မိန်းမ
မဆို လီးမကြောက်ဘူး..”
အောင်အောင် တော်တော်စိတ်တို
သွားသည်။တွေ ့ကြသေးတာပေါ့ ဟု
စိတ်ထဲက ကြိမ်းဝါးပြီး သီသီ့ကိုပက်လက်
ချထားလိုက်သည်။
” ကိုကို…မကြောက်တာ နော်
ကြောက်ကိုမကြောက်တာ…နာရင်တော့
အော်မှာပဲ…လိုး…စိတ်တိုင်းကျလိုး..”
သီ့ ပေါင်ကြားတွင် ဒူးထောက်ထိုင်
သီသီပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ကြီးဖောင်းကားတက်လာသည်။ပေါင်ကိုစေ့ထားလိုက်သဖြင့်
စောက်ဖုတ်ကဖူးထွက်လာသည်။ဒီလောက်တောင်လီးမကြောက်တဲ့စောက်ပတ် ဟုစိတ်ကတေးပြီး စောက်ဖုတ်နခမိးသား
ထူထူကြီးကြားသို့ဒစ်ကြီးထိုးထည့်သည်။
ကိုယ်ကမဆွပေးပေမယ့်စောက်ရည်က
စို့နေပြီးပြီမို့စောက်ခေါင်းထဲဒစ်ကြီးစွတ်
ဆိုဝင်သွားသည်။ဒစ်ဝင်ဝင်ချင်းအဆုံးထိ
ဆောင့်လိုးပစ်ရာ..သီသီစူးစူးဝါးဝါးအော်
သည်။
” အားဟားဟား…ကိုကိုရေ…အား
နာတယ်တော့..လီးကအတုတ်ကြီး..
စောက်ပတိပြဲပီ..စောက်ပတ်တော့ပြဲပါပြီ..
ရက်စက်ပါ့…”
အောင်အောင်မရပ်မနားဆက်ဆောင့်သည်။အချက်ငါးဆယ် ခြောက်ဆယ်ခန့်
ဆောင့်တော့ စောက်ရေတွေရွှဲရွှဲစိုလာ
သည်။အော်တာတော့ မရပ်ပါ။အော်လည်းအော်..ညှစ်လည်းညှစ် ကော့လည်း
ကော့ စောက်ရည်လည်းထွက် ဖြစ်နေလို့
ဆက်ဆောင့်သည်။” ဆောင့် ကိုကို..ဆောင့်…ဆောင့်..
အား…နာတယ်…နာတယ်…မရပ်နဲ့..မရပ်
နဲ့..ဆောင့်…ဆောင့်သာဆောင့်…အူးဟူး
ဆောင့်…”
သူကအော်လေ…ကိုယ်ကစိတိကြီး
လေ…ဆောင့်လေ…အော်လေ သံသရာ
လည်နေသည်။မတတ်နိုင် ပေါင်ကြီးတွေ
ဘေးကိုဖြဲ…ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ဖက်ကိုင်
တွန်းပြီး အသေဆောင့်သည်။လီးတစ်
ချောင်းလုံးဆွဲထုတ်ပြီး အဝေးမှ ပစ် ပစ်
ဆောင့်သည်။အော်လိုက်တာမှ ဝက်အော်
သံထွက်သည်။ဒါလည်း မကြောက်..။
တစ်ဆောင့်ထဲဆောင့်ခိုင်းနေပြန်သည်။
စောက်ဖုတ်ကလဲအလွန်လိုးလို့ကောင်း
တဲ့စောက်ဖုတ်မှန်းလိုးရင်းသတိထားမိ
လာတော့..ဇိမ်ယူ.ဆွဲထုတ်ပြီး အရာသာ
ရှိရှိ ဇိမ်နဲ့ပြန်လိုးပေးသည်။သီသီကောင်း
နေ၍ ဖင်ကြီးလူးပြီးခံသည်။
ဘယ်လောက်လိုးလိုး ဆောင့်ခိုင်း
နေတော့ ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီးလိုးပစ်သည်။
ဒါလဲ ဖင်ကြီးနောက်ပြန်တွန်း…သူ့လက်
ကအောင်အောင့်တင်ပါးကိုနောက်ပြန်
ဆွဲကပ် အော်ပြီးခံသည်။တွင်တွင်ဆောင့်
ခိုင်းနေတော့…တော်ပြီဆိုပြီး လီးထည့်
စိမ်နေလိုက်သည်။အား…စောက်ပတ်ထဲ
ကကြွက်သားတွေကတစစ်စစ်ညှစ်သည်။
လည်ချေ ာင်းသံကလည်းတစ်အင်းအင်း။
ထူးပါဘူး..နောက်မှဆက်လိုးမယ်..တစ်ည
လုံးလိုးမယ်ဟုဆုံးဖြတ်ပြီး လီးရည်တွေ
စောက်ပတ်ထဲပန်းထည့်တော့ ထီပေါက်တဲ့သတင်းကြားရတဲ့အတိုင်းပြုံးပြုံးလေး
နှင့်အဆက်မပြတ်ညှစ်ပေးပြန်သည်။
အော်…သီသီ..သီသီ..တော်တော်လဲ
လီးကြိုက်တဲ့ သီသီပါလား….
၉
မနေ့က မကေပြန်ရောက်လာသည်။
ခင်ပွန်းဖြစ်သူ အဝေးတစ်နေရာပြောင်းရ
သဖြင့် အမေနှင့်ခဏလာနေသည်။၃နှစ်
ခန်တော့ကြာမည်ခန့်မှန်းသည်။အိမ်မှာက
သူမျ ားနှင့်မတူသော ချစ်မြတ်နိုးမှုမျ ားရှိ
သည်။မကေ ကစောစောစီးစီးအိမ်ထောင်ကျပြီးခွဲထွက်သွားသူဖြစ်၍ ဒါတွေမသိ။
သူသိမှ..လက်ခံနိုင်မှ..ကျင့်သုံးနိင်မှ မိသားစု အနေအထိုင်တင့်တယ်နိုင်မည်။
အသွင်မတူပဲ..တစ်အိမ်ထဲအတူနေလို့မ
ဖြစ်နိုင်…။
ဒါကြောင့်လဲ ညရောက်တော့ သားကို အခန်းထဲမခေါ်တော့ပဲ သူ့အိပ်ယာ
မှာသွားအလိုးခံပစ်သည်။သားကလဲ ဘု
မသိ ဘမသိ လိုးလိုက်တဲ့ အမျိုး…မနက်
မိုးလင်းခါနီးမှရပ်တော့သည်။သူကတော့
မြတ်စောက်ပတ်ထဲ လီးရည်နှစ်ခါပဲပန်း
ထည့်ပါသည်။မြတ်မှာတော့ သူဆောင့်
လိုးလိုက်တိုင်းကော့ရင်း ညှစ်ရင်း ဆွဲစုပ်
ရင်းနဲ့ ငါးခါ လား ခြောက်ခါလားပြီးသွား
ခဲ့ရသည်။
သားနဲ့အားပါးတရလိုးနေကြဆဲ..ထင်
ထားသည့်အတိုင်း မကေလာချေ ာင်းကြည့်တာ သတိပြုမိသည်။တံခါးလေးဟ, ပြီး
ချေ ာင်းနေသည်။သူသေသေချ ာချ ာမြင်
အောင် အနေအထားလေးပြင်ပြီးအလိုးခံ
လိုက်တော့ အာရုံကဆောင့်လိုးချက်တွေ
ပေါ်ပဲစုစည်းမိပြီး မကေကိုမေ့သွားပြန်
သည်။
ဒါပေမယ့်….နေ့လည်တော့ မကေနဲ့
စကားနည်းနည်းပြောကြရဦးမည်..။
•••••
သန်းခေါင်ကျေ ာ်လောက်ကတည်း
က မိန်းမလိုးနေတာ…မနက်လေးနာရီပို
ပိုမှ အမေပြန်သွားသည်။ခဏလေးအိပ်
နေပြီး ဝတီ့ကိုသွားလိုးတော့…တစ်နာရီ
လောက်ကြာသွားသည်။ဒါတောင် ဝတီက
မဝသေး။အိမ်သာကပြန်လာတော့ အိပ်
ခန်းတံခါးကပွင့်နေပြီ။ယောင်ယမ်းပြီး
အခန်းထဲဝင်သွားတော့ မကေကိုမြင်မိမှ
အော်…အိပ်ခန်းပေးထားတာပဲ ဟုသတိ
ရပြီးပြန်ထွက်ဖို့ပြင်သည်။ထိုအခိုက်အတန့်မှာ မကေ က…အင်းးး ဆိုသံရှည်ဆွဲပြီး
သူ့ထမီ သူဆွဲလှန် ပေါင်ခြံကို ကုတ်နေလို့
မထွက်နိုင်ပဲရပ်ကြည့်နေမိသည်။နိုးနေသ
လား..လို့ကြည့်လိုက်တော့လဲ မျက်လုံးက
မှေးစင်းစင်း….အိပ်ပျေ ာ်နေသလိုလို..။
မျက်စေ့ကမထိန်းနိုင်လို့ အောက်ပိုင်းကို
ဆက်ကြည့်ပြန်တော့..သူ့စောက်ဖုတ်ကြီး
သူပြန်ပွတ်နေတာမြင်ရသည်။
အခုလေးတင် ဝတီကိုလိုးလာသည့်
လီးက အခုပြန်တောင်နေသည်။မကေ
စောက်ဖုတ်ကလဲ အလန်းသား။အနီးကပ်
ကြည့်နေတော့ အိပ်မက်ယောင်တာလား
မသိ မျက်နှာကပြုံးယောင်ယောင်နဲ့ပေါင်ကြီးဖြဲထားသည်။ဒူးတစ်ချေ ာင်းကထောင်
လျက်…။စောက်ပတ်နားကိုတိုးကပ်ကြည့်
တော့ စောက်ပတ်အနံ့က ဆွဲဆောင်လွန်း
နေသည်။စောက်ပတ်ယက်ချင်လာသည်။
အလွန်ယက်ချင်လာသည်။ကိုယ့်အစ်မ
ပဲကွာ…ထူးပါဘူး…နောက်မှတောင်းပန်
ရ..တောင်းပန်ရ….ယက်ပစ်မယ် ဟုဆုံး
ဖြတ်ပြီး မကေပေါင်ကြားခေါင်းထိုးထည့်..
စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကိုလျှ ာနဲ့ထိရုံရှိ
သေး….ထောင်ထားတဲ့မကေဒူးကြီးက
အောင်အောင့်ခေါင်းကိုခွတင်ပြီးဖိထား
သည်။ခေါင်းမထောင်နိုင်တော့…။စောက်
ပတ်ကိုမျက်နှာအပ်ပြီး အောင်အောင်ရုန်း
ထွက်မရအောင် အကြောင်းကဖန်လာ
သည်။
ခေါင်းထောင်မရလဲ မထောင်ဘူးပေါ့
ယက်တယ်…ဆိုတဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့မကေ
စောက်ပတ်ကြီးကို ယက်သည်။စောက်
ခေါင်းကိုငုံပြီးစုပ်တော့ စောက်ရည်တွေရွှဲ
ပြီးပါလာသည်။မျိုချလိုက်ပြီး ဆက်စုပ်သည်
မကေဖင်ကြီးတွန့်တွန့်ပြီးကော့ထိုးပေးနေ
သည်။နိုးနေပြီပေါ့ ။ဒူးကတော့ဖယ်မပေးပဲ
တင်းတင်းဖိထားသည်။အင်း…ဒါဆိုခံ ချင်
လို့ဖြစ်မယ်..ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ စောက်စေ့
ကြီးအဆက်မပြတ်စုပ်ဆွဲပစ်တော့ မကေ
အိပ်ပျေ ာ်ဟန်မဆောင်နိုငိပြီ။အောင်အောင့် ခေါင်ကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့အုပ်ကိုင်..ဆံပင်
တွေကို ဆွဲဆုပ်…စောက်ပတ်နဲ့မျက်နှာကို
ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ ပွတ်နေပါတော့
သည်။အဲ….ဒူးခေါင်းကြီးလဲ ဖယ်သွားပြီ။
မကေအရှိန်လျေ ာ့သွားမှ ခေါင်းကလေး
ထောင်…သွားကလေးဖြည်း…မယောင်
မလည်ထရပ်ပြီး အခန်းထဲကထွက်မယ်
ပြင်တော့….
” လုပ်ချင်တာလုပ်ပြီး ဒီလိုပြန်သွားလို့ရမလား…”
” ဟား…မမကေ…မပြန်ပါဘူး…ဟို..
အဲ…ဟိုဒင်း..”
” လာ..လိုး..”.
” ဗျ ာ….”
” မကေစောက်ပတ်ကို လာလိုး..လို့
ဟောဒီစောက်ပတ်ကြီးကို..လာလိုး..လို့ ”
အဲ…အခန်းတံခါးဝက ဒေါ်မြတ်တင်
ပြုံးပြုံးကြီးလှည့်ပြန်သွားပါသည် ခင်ဗျ ား..
အားပေးမှုကိုကျေးဇူးတင်ပါသည်
မောင်ကျေ ာ်