အိမ်တွင်းရေးရှုပ်ထွေးမူ.. ( ၁ )
*************************
+++++++++++++++++++
ကျွန်တော် အောင်ဇော် အသက် ၆နှစ်မှာ အဖိုးအဖွားတွေဆီကို
အဖေ၊အမေနှင့်အတူ သွားကြတာ ကားမှောက်ပြီး မိဘနှစ်ပါး
ဆုံးသွားတယ် ။ ကျွန်တော့ကို သူကိုယ်နှင့်ကာကွယ် ပေးလို့သာ
အသက်ရှင်ကျန်တယ် ။ အဖေက သူဌေးကြီးဦးဇော်မောင်အိမ်မှာ
ကားမောင်းပြီး အိမ်နောက်မှာ နေရတာပါ ။ သူတို့မှာ မိသားစုမှာ
သမီးသုံးယောက်ရှိပါတယ် ။ သူတို့က သားလေးမရတတ်တော့
ကျွန်တော့ကို အရမ်းချစ်ကြတယ် ။ အဖေအမေဆုံးတာသိတော့
သူတို့ကရောက်လာပြီး ဆေးရုံကနေ ကျွန်တော့ကိုခေါ်လာတယ် ။
ကျွန်တော့ကို သူတို့ရဲ့အမွေစားအမွေခံသားအဖြစ် မွေးစားတယ် ။
အကြီးဆုံးက ဖြူနှင်းအေး အလတ်မက သဇင်အေး အငယ်မက
နွယ်နွယ်အေး ဆိုပြီး သုံးယောက်ပေါဗျာ ။ ဦးဇော်မောင်ရဲ့ဇနီးက
ဒေါ်အေးအေးသွယ် ပါ။ သူတို့အိမ်မှာ မိန့်ခလေးမွေးရင် အမေ့အမည်
မှည့်ပြီး ယောက်ျားလေးမွေးရင် အဖေ့အမည်ပေးမယ်လို့ ကတိထား
ကြတယ်လို့ သိရတယ် ။ သားမရှိတော့ ကျွန်တော့ကိုမွေးတော့လည်း
မွေးစားအဖေ ဦးဇော်မောင်ကဘဲ ကျွန်တော့ကိုအောင်ဇော်လို့ အဖေကို
အမည်ပေးစေတယ် ။ အဖေကလည်း လက်ခံပြီး ကျွန်တော့ရဲ့အမည်
အောင်ဇော်လို့ ပေးတယ်။ ကျွန်တော့ကို သူတို့မိသားစုရဲ့အချစ်တော်
ဖြစ်နေခဲ့တာ အဖေအမေဆုံးတော့ ကျွန်တော်ကိုသားအဖြစ် မွေးစားဖို့
အားလုံးက သဘောတူကြတယ် ။
ကျွန်တော့ကို အားမငယ်ရအောင် အရုပ်တွေနှင့် ချောမောပြီး တကယ်
ဂရုစိုက်ကြပါတယ် ။ ရေချိုးရင်လည်း အမတွေကချိုးပေး မဟုတ်ရင်
အမေအေးက ချိုးပေးပါတယ်လ။ ကျွန်တော် ကိုးတန်းမရောက်ခင်ထိ
အရာရာဟာ မောင်နှမစိတ်တွေနှင့် နေခဲ့ကြတယ် ။ ၉ တန်းဖြေပြီးချိန်
အမကြီးက ကိုသူရိန်ဆိုတဲ့ လူနှင့်အိမ်ကျပြီး သူ့ယောက်ျားရဲ့မြို့ကို
လိုက်သွားတယ် ။ အလတ်မက ဆရာမဝန် အငယ်ဆုံး အမကကုမဏ္ဏီမှာ
အဖေနှင့်အတူဘဲ အလုပ်လုပ်နေတယ် ။ ကျွန်တော်ကလည်း လူပျိုမို့
အောစာအုပ်တွေ အောကားတွေကို ဖုန်းထဲမှာဖွက်ကာ ကြည့်ပြီးဂွင်းကို
စပ္ပါယ်ရှယ် ထုတတ်နေပြီ ။
၁၀ တန်းဖြေပြီးချိန်တွေမှာ ကွန်ပြူတာကျောင်းကသူငယ်ချင်းတွေနှင့်အတူ
အပျော်ခရီးထွက်ပြီး ပြန်ရောက်မှာဘဲ ဇတ်လမ်းကစတယ် ။ မလတ်က
ကျွန်တော့ အခန်းကိုရှင်းတော့ အောစာအုပ်တွေထွက်လာတာကို သူက
ကျွန်တော့ကို ခေါ်ကာဆူပူတော့တယ် ။ သူကလည်း တခြားလူကို အသိမပေး
သူကတိတ်လေး ဆူပူတာမို့ အေးဆေးဖြစ်သွားတယ် ။ သူက ကျွန်တော်ကို
“” ဒီခေတ်ကြီးမှာ AIDS ရောဂါတွေ ဖြစ်နေကြတာ မောင်လေးနင်က ဖာရော
သွားချသေးလား “” လို့ သူက ဒဲ့ဘဲ မေးတယ် ။ အိမ်မှာက မောင်နှမ ၄ ယောက်
ပွင့်ပွင့်လင့်လင့်ပြောနေကြ ဆိုတော့ သူ့ကို “” မလုပ်ပါဘူး မလတ်ရာ “” လို့ဘဲ
ပြန်ဖြေလိုက်တယ် ။
သူက “” ကဲ အဲ့ဒါဆိုရင် ကောင်းပြီ နင်က လူပျိုဆိုတော့ အောစာ အောကား
ကြည့်တာမတားပါဘူး ဖာသာသွားမချနဲ့ ကြားလား ငါပြောတာ “” လို့
ပြောပြီး အခန်းထဲကနေ ထွက်သွားတယ် ။ အမ သုံးယောက်လုံးကလည်း
တအားလှကြတာဗျ ။ သူတို့တွေက ခန္ဒာပြည့်ပြည့်နှင့် ထမိန်ဝတ်ထားရင်
ဖင်ကြီးတွေက ကော့ကာ ထမိန့်အထက်ဆင်အောက်နှင့် ဖင်အထက်မှာ
တွန့်ကာလိပ်နေကြတယ် ။ ကျွန်တော့သူငယ်ချင်းတွေဆိုရင် သူတို့ဖင်ကို
ကြည့်ပြီးတော့ ကောင်းလိုက်တဲ့ဆီဖုတွေကွာ ယောက်ဖ မင်းအမတွေကို
အရမ်းကိုကြွေတယ်ကွာ လို့ အားလုံးက မှတ်ချက်ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်က
မောင်နှမစိတ်ဘဲ ရှိသေးတာမို့ အဲ့ဒါတွေကို မတွေးမိခဲ့ဘူး ။ ဒါပေမဲ့လည်း
အခုတော့ စိတ်တွေပြောင်းသွားတယ် ။ အခန်းထဲကနေ မလတ်ထွက်သွား
တော့ သူ့ရဲ့ဖင်ကိုကြည့်မိတော့ တကယ်ကို ရင်ခုန်သွားခဲ့တယ် ။
ကျွန်တော်တက္ကသိုလ် စတက်ချိန်မှာ ကျောင်းက မဉ္ဇူနှင့် ချစ်ကြိုက်ကြတယ် ။
မဉ္ဇူလည်း အရမ်းကိုလှတယ် သူကတော့ ကျွန်တော့အမတွေလို အကိတ်ကြီး
မဟုတ်ပေမဲ့ ရင်ခါးတင်က အပိုအလိုမရှိဘူး ။ ကျွန်တော်နှင့်က အခန်းတူသလို
ငယ်သူငယ်ချင်းဆိုတော့လည်း သူ့ကိုကြိုက်နေတာကို ဖွင့်ပြောပြီး တစ်လအကြာ
အဖြေရခဲ့တယ် ။ အိမ်ကလည်း အိမ်နီးချင်းမို့ သူ့အိမ်ကို ဝင်ထွက်နေကြ ဆိုတော့
နှစ်ဘက်မိဘတွေက သူငယ်ချင်းဘဲ ထင်နေတာကလည်း ကောင်းသွားတယ် ။
တနေ့တော့ သူ့အိမ်သွားတော့ သူ့အကိုနှင့် သူ့မိဘတွေက မရှိဘူး ။ ကျွန်တော်လည်း
လူမရှိတော့ သူကို ဖက်နမ်းကာ သူ့နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ရာကနေ မတင်းတိန်နိုင်ဖြစ်လာ
တယ် ။ သူ့စကပ်အောက်ကိုဘလက်သွင်းပြီး သူ့အဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တယ် ။
“” အောင်ဇော် တော်ပြီဟာ ငါကြောက်တယ်နော် “” လို့ ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်က
“” မကြောက်ပါနဲ့ဟာ ဒါက သဘာဝဘဲ “” လို့ ပြောပြီး သူ့ရဲ့အခန်းကို ခေါ်သွားတယ် ။
သူ့ရဲ့အခန်းကို ကောက်တာနှင့် သူ့ကို နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းပြီး သူ့အဝတ်တွေကို
ချွတ်ချလိုက်တယ် ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက စူကာထွက်နေတယ် ။သူနို့ကို
ပါးစပ်နှင့်စို့ပြီး ချေပေးလိုက်တယ် ။ အရှိန်ကမြင့်လာတော့ ကျွန်တော့ရဲ့
အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက်တယ် ။ သွေးတဒုတ်ဒုတ်ခုန်နေပြီး ဟိုရမ်း
ဒီရမ်းနှင့် သူ့ရဲ့ပူစီလေးကို သွားထောက်နေတယ် ။ သူ့ကို ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲပြီး
ချလိုက်တော့မှ သူက ကျွန်တော့ရဲ့ဖွားဘက်တော်ကို မြင်တော့ ပြန်ထပြီး
“” ကြီးလိုက်တာဟာ မလုပ်ပါနဲ့တော့နော် ငါကြောက်တယ် “” လို့ ပြောတယ် ။
ကျွန်တော်က “” မကြီးပါဘူးဟာ ငါဖြည်းဖြည်းဘဲ လုပ်မှာပါ “” လို့ ပြောပြီး
သူ့ကို နောက်ထပ်စကားမပြောနိုင်အောင် သူ့ရဲ့နုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တယ် ။
လိုးချင်စိတ်က ငယ်ထိပ်ကိုရောက်နေတော့ သူ့ရဲ့အဖုတ်မှာ လီးကိုတပ်ပြီး
ဆောင့်ထည့်လိုက်တာ လျော်ထွက်သွားပြီး ချက်ကို သွားထိုးမိတယ် ။
နှစ်ခါတောင်ချော်ထွက်သွားတော့ လက်ကိုင်ကာ အဖုတ်မှာတေ့ပြီး ခါးကိုလှုပ်
ပြီးတော့ သွင်းလိုက်တယ် ။ ဒစ်ကတစ်လက်မဝင်သွားပြီး “” ဗြိ “” ဆိုတဲ့အသံ
ထွက်လာသလို သူ့လက်က ကျွန်တော့ရင်ဘတ်ကို တွန်းပြီး “” အား..နာတယ် “”
လို့ ပြောပြီး နုတ်ခမ်းကိုကိုက်ကာ ပြောလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့နားမှာ
ကပ်ပြီးတော့ “” အစမို့ပါဟာ ခဏ္ဏနေရင် ကောင်းလာလိမ့်မယ် “” လို့ ပြောပြီး
အဆုံးထိဆောင့်သွင်းလိုက်တယ် ။ “” အား..နာတယ်..နာတယ်.. ပြန်ထုတ်ဟာ “”
လို့ သူကပြောလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အဆုံးထိဝင်သွားတော့ အချစ်တွေ
ပန်းလိုက်ပြီ ။ အေးပါဟာ ဆိုပီးတော့ ပြန်ထုတ်တော့ သူ့ရဲ့အပျိုမှေးပေါက်လို့
သွေးတွေလီးမှာ ကပ်ပါလာသလို အချစ်ရည်တွေလည်း ထွက်လာတယ် ။သူက
“” အရမ်းနာတယ်ဟာ မလုပ်နဲ့တော့နော် “” ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်က သူ့ကို
နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းပြီး
“” ငါက ကောင်းပြီး နာတယ် ဆိုတော့ နင်ပြန်ကောင်းအောင် လုပ်ပေးမယ် “”
လို့ ပြောပြီး သူ့အခန်းထဲကနေ တီချူးလေးနှင့် သူ့ကို စင်အောင်သုတ်ကာ
ပေးလိုက်တယ် ။ ရေချိုးခန်းထဲကနေ ရေခွက်နှင့်သူ့ရဲ့အဖုတ်လေးကို စင်အောင်
ရေနှင့်ဆေးပေးတယ် ။ “” အား..စပ်တယ်ဟာ “” လို့ ပြောတော့ သူ့ရဲ့ပင်တီလေးနှင့်
ခြောက်အောင်သုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ ပြီးမှဘဲ သူ့ရဲ့အဖုတ်လေးကို လျာလေးသွင်းပြီး
အစေ့လေးကို ယက်ပေးလိုက်တယ် ။ “” အား..ရှီး..အောင်ဇော်ရယ် “” လို့ သူ့ဆီကနေ
ညီးသံလေး ထွက်လာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့အဖုတ်ကိုယက်ပေးပြီး သူ့နို့ကို
လက်နှစ်ဘက်နှင့်ချေလိုက်တော့ မကြာဘူး သူလည်း ပြီးသွားတယ် ။ “”အား..”” လို့
ညီးရင်းနှင့်ကိုယ်လေးကြွပြီး ပြန်ဆင်းကာ အသက်ကို ပြင်ပြင်းရှူနေတယ် ။ သူပြီးမှ
ကျွန်တော်လည်း ရပ်ပြီး သူ့ဘေးမှလှဲအိပ်တယ် ။ သူရဲ့ခေါင်းကို ကျွန်တော့ပခုံးပေါ်
တင်ပြီးကျွန်တော့ရဲ့နုတ်ခမ်းမှာ ပေနေတဲ့ သူ့အရည်တွေကို လက်နှင့်သုတ်ပေးတယ် ။
“” အရမ်းချစ်တယ်ဟာ နင်လီးနှင့်လိုးတုန်းက နာလိုက်တာဟာ အခုတော့လည်း
အရမ်းကောင်တယ် ဟား..ဟား.. “” လို့ ပြောပြီး နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းကာ မှိန်းနေလိုက်
ကြတယ် ။
အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီး အပြင်က ဆက်တီပေါ်မှာ ထိုင်နေကြတုန်း သူ့အကိုနှင့်
သူ့မိဘတွေရောက်လာတော့ တခြားနေတွေလိုဘဲ နေကြတော့ သိပ်မရိပ်မိလိုက်ဘူး ။
နောက်နေ့ကျောင်းမှာ သူက “” မနေက လမ်းကို ကောင်း၂ မလျောက်နိုင်ဘူး “” လို့
တိုးတိုးလေး ရှက်ပြုံးလေးနှင့် ပြောတယ် ။ သူနှင့်အတူ တစ်ခါလုပ်ဖူးသွားတော့လည်း
နောက်တစ်ခါထပ်ဖို့ ဂျက်ချောင်းနေကြတော့တယ် ။ စာအတူကျက်မယ် ပြောပြီးတော့
ကျွန်တော့အိမ်ကို သွားကြတယ် ။ ကျွန်တော့အိမ်မှာ အမေကလွှဲလို့ ကျန်တဲ့သူတွေက
အလုပ်တွေမို့ ကျွန်တော့အခန်းမှာ စာလုပ်မယ် လို့ အမေကိုပြောကာ အခန်းထဲကိုဝင်ပြီး
နမ်းကြတယ် ။ စာပွဲပေါ်မှာ ထိုင်ကာနမ်းနေတုန်း အမေရောက်လာတော့ မနည်းကို
နေရာမှာ ပြန်ကာ ထိုင်ပြီးညစာလုပ်သလို နေလိုက်ကြတယ် ။ အမေဆင်းသွားတော့
တံခါးကို လော့ချကာ သူ့ကို ဖက်ကာနမ်းပြီး သူ့ကို ကုတင်ပေါ်ကို ခေါ်သွားတယ် ။
သူကိုနမ်းရင်းနှင့် အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက်ကြတယ် ။ သူကို ကုတင်ပေါ်လှဲပြီး
ချလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့အဖုတ်လေးကို တယုတယနှင့်ကို ယက်ပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့လက်က
ခေါင်းကဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပြီး “” အား..ရှီး..ကိုရယ်… “” လို့ ညီးသံလေးထွက်လာ
တယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့အစေ့လေးကို သွားနှင့်မနာအောင်ကိုက်ကာ လက်ညိုး
လေးကို အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူကိုယ်လေးတွန့်ပြီး သူပြီးသွားတယ် ။
သူပြီးသွားမှဘဲ ကျွန်တော်က လီးကိုဂွင်းတိုက်ပြီး သူ့ဆီတေ့တော့ သူက အတင်းရှုန်းကာ
ထလာပြီး “” ကို.. မဉ္ဇူ နာမှာကြောက်တယ် “” ပြောတော့ သူ့ကို နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းပြီးမှ
“” ဟိုတစ်ခါတုန်းက အစမို့ပါ ဇူးရယ် အခုတော့မနာစေရပါဘူးကွာနော် “” လို့ ပြောပြီး
သူ့ကို ပြန်လှဲချလိုက်ပြီး သူ့ကိုနုတ်ခမ်းချင်းနမ်းရင်း လီးသူ့အဖုတ်မှာ ပွတ်တိုက်ပြီးမှ
ဖြည်းဖြည်းချင်းဘဲ သွင်းလိုက်တယ် ။ “” အား.. ကိုရယ် “” လို့ အသံက နည်းနည်းလေး
ကျယ်သွားတယ် ။ သူ့ရဲ့ နုတ်ခမ်းကိုပြန်နမ်းပြီး ခဏ္ဏလေးရပ်လိုက်တယ် ။ တစ်ဝက်က
ဝင်သွားပြီမို့ သူကိုနမ်းကာ သူ့အဆင်ပြေမှဘဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းဘဲ အဆုံးထိရောက်အောင်
သွင်းလိုက်တယ် ။ “” အု..အု..အင့် “” ဆိုတဲ့ ပါးစပ်နှစ်ကြားကနေ အသံကနည်းနည်းလေး
ထွက်လာတယ် ။ သူ့ရဲ့လက်သည်းတွေနှင့် ကျော့ကိုကုပ်ကာ ညီးသံလေး ထွက်နေတော့
ခဏ္ဏရပ်ကာ သူ့ရဲ့နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ချေပေးလိုက်တယ် ။
သူအဆင်ပြေသလို သူက အနမ်းကိုရပ်ပြီး “” ကို.. ဇူးဇူး ပြီးချင်ပြီ “” လို့ တိုးတိုးလေး
နားမှာကပ်ပြောတော့ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို မြန်မြန်ဆောင့်ကာ လုပ်ပေးလိုက်တာ
နှစ်ယောက်သား အတူတူုပြီးသွားတယ် ။ အိပ်ရာပေါ်မှာ မှိန်းကာ နေလိုက်ကြတယ် ။
သူရဲ့အဖုတ်လေးကို စင်ကြယ်အောင်သုတ်ပေးပြီး ကျွန်တော်လည်း လီးကိုသုတ်ကာ
အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ပြီး စာတွေလုပ်ကြတယ် ။ အမေက တံခါးလာခေါက်တော့
ဖွင့်ပေးလိုက်တယ် ။ အမေကလည်း အလိုက်သိလွန်းတယ် နွားနို့နှစ်ခွက်လာပို့တယ် ။
မျက်နှာတော့ပူတာပေါ့ဗျာ ။ နှစ်ယောက်သားက မျက်နှာပူပေမဲ့လည်း ဟန်လုပ်ကာ
ပြုံးပြလိုက်ကြတယ် ။ ညနေ ၆ နာရီမှဘဲ မဉ္ဇူပြန်သွားတယ် ။ မလတ် မငယ်တို့နှင့်
စကားပြောပြီးမှ သူပြန်သွားတယ် ။ ကျွန်တော့မငယ်က ယောက်ျားရှာဗျ သူကအမြဲ
ယောက်ျားလေးလို ဘောင်ဘီဘဲဝတ်ကာ သူ့ကိုသူလည်း ကျွန်တော်ကကျွန်တော်က
လို့ အမြဲပြောတတ်တယ် ။ မငယ်က မဉ္ဇူကို အသေချာကို စိုက်ကြည့်နေတတ်တာကို
တွေ့ရတယ် ။ အဲ့ဒါက ကျွန်တော် ၈ တန်းနှစ်ကနေ စပြောင်းတာလို့ ထင်တယ်ဗျ ။
မိသားစုတွေ တောင်ကြီးတန်ဆောင်တိုင် သွားကြတာ အဖေနှင့်မငယ်က နောက်က
ကားနှင့်လိုက်လာခဲ့တာ ကားဘီးပေါက်ပြီး လမ်းဘေးက မှတ်တိုင်ကို တိုက်မိပြီး
အဖေနှင့်မငယ်က ဆေးရုံကိုရောက်သွားတယ် ။
ကျွန်တော်တို့လည်း တောင်ကြီးတန်ဆောင်တိုင်ကို မဆင်နွဲခဲ့ရဘဲ ဆေးရုံမှာဘဲ
သူတို့ပြုစုပြီး အချိန်တွေကုန်ဆုံးခဲ့ရတယ် ။ အဲ့နောက်ပိုင်းကစလို့ မငယ်ဟာ
ယောက်ျားလိုဘဲ ပြောပြောတော့တာ အခုထိပါဘဲ ။ ကျွန်တော် ပထနှစ်ပြီးတော့
နောက်ထပ်တစ်ခုက အရာရာကိုပြောင်းလဲစေခဲ့တယ် ။ အဲ့ဒါက ကျွန်တော့အဖေ
အရင်းရဲ့အမေ ကျွန်တော့အဖွားဆုံးတယ် လို့ ကျွန်တော့အဖေအရင်းရဲ့ ညီက
လာပြောသွားတယ် ။ ကျွန်တော်က အခုလက်ရှိအဖေအမေကိုဘဲ မိဘအရင်းလို့
ထင်နေခဲ့တာ ။ သူပြောပြသွားမှ အားလုံးကို သိလိုက်ရတယ် ။ အဖေနှင့်အမေက
သူတိုက တကယ်သားလို့ချစ်တာပါ အဲ့ဒါကြောင့်လည်း အမွေစားအမွေခံအဖြစ်
မွေးစားခဲ့တာလို့ ပြောပြတော့တယ် ။ အဲ့ဒါကြောင့်ဘဲ ကျွန်တော် ဆယ်တန်းမှာ
အသက်က ၁၈ နှစ်ဖြစ်နေပြီး အခြားသူငယ်ချင်းတွေထက် ကြီးနေခဲ့ကို တွေးမိ
သွားတယ် ။ မိဘအရင်းမဟုတ်တဲ့ တစိမ်းအိမ်မှာ နှစ်ပေါင်း ၁၀ ကျော်နေခဲ့တာ
တွေးမိတော့လည်း ခေါင်းတွေရှုပ်ထွေးကုန်တယ် ။ မသိတဲ့အရွယ်ကတော့
ဘာမှမဖြစ်ပေမဲ့ သိတတ်တဲံအရွယ်ကတော့လည်း ကိုယ်ကဒီအိမ်မှာ တစိမ်း
ပါလားဆိုတာကို တစိမ့်စိမ့်တွေးမိနေတော့တယ် ။
အခန်းထဲကနေ အပြင်ကိုထွက်ပြီး စားသောက်ကြရင်လည်း အရင်လိုဘဲ
ဖြစ်မနေဘဲ စားသောက်ပြီး ကျွန်တော်အရင်ဆုံး ထွက်လာကာ ကျောင်းကို
လာခဲ့တယ် ။ ကျောင်းရောက်တော့လည်း အခန်းကိုမဝင်ဘဲ ကန်တင်းမှာဘဲ
ထိုင်နေလိုက်တယ် ။ မလတ်က ကျောင်းကိုလိုက်လာပြီး မဉ္ဇူနှင့်အတူဘဲ
ကန်တင်းကို လိုက်လာကြတယ် ။ မလတ်က “” မောင်လေး မလတ် စကား
ပြောလို့ ရမလား “” မေးတော့ “” ရပါတယ် မလတ် “” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
“” မောင်လေး စိတ်ကိုအရမ်းတင်းမထားပါနဲံကွာ တို့တွေက အရင်တုန်းက
နေသလိုဘဲ နေကြရအောင်ကွာ မလတ်တို့မိသားစုအကြောင်းကို မင်းက
အကုန်သိနေတာဘဲ အဲ့ဒါကြောင့် ညနေ အိမ်ကို စောစောပြန်ခဲ့နော် “” လို့
ပြောတော့ “” ဟုတ်ကဲ့ပါ မလတ် “” လို့ ပြောလိုက်ပြီး ခုံပေါ်က စီကရက်
ကို ယူပြီး ရိုက်ကာ ပြင်းပြင်းရိုက်ကာ ဖွာလိုက်တော့တယ် ။မလတ်နှင့်မဉ္ဇူ
ပြန်သွားတော့ တစ်ယောက်တည်းဘဲ ထိုင်ကျန်ခဲ့လိုက်တယ် ။
အတွေးတွေက ငါဟာ သားရင်းမဟုတ်ဘူး မွေးစားသား ဆိုတဲ့အတွေးတွေ
ဝင်လာတော့ ကန်တင်းကနေ ထလာပြီး အိမ်အပြန်မှာ ဝီစကီတစ်လုံးကို
ဝယ်ပြီး အိမ်ထဲကို ဝင်လိုက်တယ် ။ အိမ်ထဲမှာ အမေက အနားကိုကပ်ပြီး
“” သားရယ်.. အမေ အရမ်းစိတ်ပူလိုက်ရတာကွယ် “” လို့ ပြောပြီး ကျွန်တော့
ကို တင်းတင်းဖက်ထားတယ် ။ သတိမလို ဖြစ်သွားတဲ့အမေကို တွဲပြီးတော့
သူ့အခန်းကို လိုက်ပို့ပြီမှ “” စိတ်မပူပါနဲ့ အမေ “” လို့ ပြောပြီး သူဘေးမှာ
ထိုင်ပြီး သူ့လက်ကို တင်းတင်းလေး ဆုပ်ကိုင်ကာ ကျွန်တော်လည်း ငိုသလို
အမေလည်း ငိုတယ် ။ အမေ အိပ်သွားမှဘဲ အခန်းကိုပြန်ပြီး ပါလာတဲ့ဝီစကီ
ပုလင်းကို ထုတ်ကာ ရေခဲသေတ္တာထဲက ရေသန့်ဘူးနှင့် ရေခဲအချို့ယူကာ
အခန်းထဲမှာ တစ်ခွက်ပြီး တစ်ခွက်သောက်ကာ မူးပြီး အိပ်ပျော်သွားတယ် ။
နောက်နေ့မနက် စောစောထကာ ရေချိုးပြီး အခန်းကနေ ကော်ဖီစားပွဲကို
သွားလိုက်တယ် ။ကော်ဖီစာပွဲဝိုင်းမှာ အမနှစ်ယောက်နှင့် အဖေအမေတို့
ထိုင်နေကြတယ် ။ မငယ်က စားပြွုကနေ ထလာပြီး “” လာကွ မင်းကလည်း
တံစိမ်ဆန်မနေနဲ့ “” လို့ ပြောပြီး ကော်ဖီစားပွဲကို ဆွဲသွားပြီး ထိုင်ခုံပေါ်မှာ
ထိုင်စေတော့ အားလုံးက ပြုံးမိသွားကြတယ် ။ အထီကျန် အားငယ်စိတ်
တော်တော်လေး ပျောက်သွားခဲ့တယ် ။ စကားအနည်းငယ် ပြောပြီးတော့
ကျောင်းကို ထွက်လာခဲ့တယ် ။ကျောင်းရောက်တော့လည်း စာသင်ပြီး
မဉ္ဇူကိုလိုက်ရှာတော့ မတွေ့ဘူး ။ အဲ့ဒါနှင့်ဘဲ အိမ်ကိုစောစောပြန်ခဲ့တယ် ။
အိမ်တံခါးခေါက်လိုက်တော့ အမေက လာဖွင့်ပေးတယ် ။ သူ့မျက်နှာက
အသားဖြူပေမဲ့ ဒီနေ့တော့ သူ့ရဲ့ပါးနှစ်ဘက်က နီရဲနေတယ် ။ အမေက
“” သားက ဒီနေ့စောစော ပြန်လာပါလား “” လို့ ပြောတော့ ဟုတ်အမေ လို့
ပြောကာ အခန်းကိုဝင်ကာ အဝတ်အစားတွေလှပြီး ပြန်ထွက်လာတော့
အမေက DVD တစ်ချပ်ကို ထုတ်ပြီး ယူသွားတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
သူ့ရဲ့ထမိန်မှာ အစိုကွက်ကြီးက အထင်းသားပေါ်လွင်နေတယ် ။ ဒါပေမဲ့
သူ့ကို အမူးမဲ့အမှတ်ဘဲ သဘောထားကာ အိမ်နောက်ကိုဝင်ပြီးတော့ ရေဘူး
ထုတ်ကာ အဝကြီးကို သောက်ပြစ်လိုက်တယ် ။ ရင်ထဲမှာတော့ နည်းနည်း
စိုးရိမ်စိတ်က အလိုလိုဝင်လာတယ် ။ အဲ့ဒါကြောင့်ဘဲ လက်ကျန်ဝီစကီကို
နှစ်ခွက်သောက်လိုက်ပြီး အိပ်ရာပေါ်မှာ မှိန်းကာ အိပ်ပျော်သွားတယ် ။
ကျွန်တော်က အရက်သမားတော့ မဟုတ်ဘူး လက်ကျန်ကိုနှမျောသလိုနှင့်
စိုးရိမ်စိတ်ကိုဖျောက်ဖို့ သောက်လိုက်တာပါ ။ ဒါပေမဲ့လည်း အရက်ကို
သောက်တာ ဒီနေ့ဆိုရင် ၃ ရက်မြောက်သောက်ဖြစ်တယ် ။ကျွန်တော်ဟာ
ညနေ အိပ်ရာကနေ နိုးလာတော့ လူတွေအကုန်လုံးပြန်ရောက်နေကြတယ် ။
ရေချိုးပြီး ထမင်းစားဝိုင်းကို ဝင်ပြီး ထမင်းမြန်မြန်စားပြီး ရီတီတီလေးနှင့်
အိပ်ရာဝင်ကာ စောစောအိပ်လိုက်တယ် ။
နောက်နေ့မနက် အိပ်ရာကနေနိုးတော့ အင်အားကုန်ခမ်းသလိုဘဲ တွေ့တယ် ။
ဒါပေမဲ့လည်း ကျောင်းသွားချိန်မို့ သိပ်မတွေးဖြစ်ဘဲ ရေချိုးပြီး ကော်ဖီသောက်
မနက်စာစားပြီး ကျောင်းကိုထွက်ခဲ့တယ် ။ ကျောင်းရောက်တော့ စာသင်ချိန်မှာ
မဉ္ဇူကိုလိုက်ရှာမိတယ် ။ သူက နေမကောင်းလို့များ ကျောင်းမရောက်တာလား
တွေးပြီး အိမ်ပြန်ရင် သတင်းဝင်မေးလိုက်မယ်လို စိတ်မှာမှတ်လိုက်တယ် ။
ကန်တင်းကို စည်သူနှင့်အတူ ထွက်လာတော့ ကန်တင်းမှာ မဉ္ဇူက ဘဲတစ်ဘွယ်
နှင့် ပြုံးကာ စကားတွေပြောနေကြတယ် ။ ကျွန်တော်က သူတို့စားပွဲကိုဝင်တော့
သူက ပြုံးပြပြီး အဲ့ဒီဘဲကြီးနှင့် မိတ်ဆက်ပေးတယ် ။ သူက အဲ့ဒီကို
“” ကိုမိုး သူက ဇူးဇူးရဲ့ သူငယ်ချင်း အောင်ဇော် “” လို့ ပြောတော့ ကိုမိုးဆိုတဲ့
ဘဲက “” တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ညီ “” လို့ ပြောပြီး လက်ကမ်းတော့ သူကို
ချိတ်လိုက်ရတယ် ။ “” ဇူးဇူးက အောင်ဇော် ဒါက အဖေ့ပါတနာရဲ့သား ကိုမိုး””
မှတ်ထားနော်ဘို့ ပြောတော့ “” အေးပါ ဇူးရယ် “” လို့ အောင့်သက်သက်နှင့်သူတို့ကို
ပြောလိုက်ရတယ် ။
စည်သူက “” အောင်ဇော် ငါတို့သွားရအောင် နောက်ကျတော့မယ် “” လို့ သူတို့ဝိုင်း
ကနေ အပြင်ကို ခေါ်ထုတ်လာခဲ့တယ် ။ အပြင်ရောက်တော့မှ စည်သူကစပြီး
“” အောင်ဇော် မင်း မသိတာတွေ ငါပြောပြမယ်ကွ သူတို့က ရိုးရိုးခင်တာ
မဟုတ်ဘူးကွ သူတို့ရုပ်ရှင်ရုံကို နှစ်ယောက်သွားတဲ့ပုံတွေ မင်းကြည့်စမ်း “”
လို့ သူ့ဖုန်းနှင့် ရိုက်ထားတာကို ပြတယ် ။ နောက်ဆုံးပုံလေးမှာတော့ ကျွန်တော်
တော်တော်ဒေါသထွက်သွားရတယ် ။ အဲ့ဒါကတော့…..အအေးခန်းထဲကို ပြုံးကာ
ဝင်သွားတဲ့ပုံဘဲ ။ တောက် လို့ တစ်ချက်ခေါက်တော့ စည်သူက ကျွန်တော့ပခုံးကို
ပုတ်ပြီး “” မင်းရုပ်ရည်နှင့် စော်တွေအကြိုက်တွဲကွာ ဘာမှမဖြစ်နဲ့ကွာ ဒါဘဲ “” လို့
သူက ကျွန်တော့ကို ပြောလာတယ် ။ သူပြောတဲ့စကားကို လက်ခံပေမဲ့လည်းဘဲ
ကျွန်တော့စိတ်ကို မထိန်းနိုင်ဘူး “” ရည်းစားလူလု အူနုကျွဲခတ် “” ဆိုတာကတော့
တကယ်ကို အခံရခက်လွန်းတယ် ။ပထမနှစ်မှာ ချစ်ပြီး ဒုတိယနှစ်မှာ စောက်သည်း
ကွဲတာပေါ့ဗျာ ။ ကျွန်တော်လည်း ကံကိုဆိုးနေတဲ့သူ ဖြစ်နေတော့လည်း အရာရာ
အရှုံးရယ် ဝမ်းနည်းမူရယ် ပေါင်းစပ်သွားတယ် ။
ကျွန်တော်က အိတ်ထဲကို နှိက်ကြည့်တယ် ။ ငွေ ၃ သာင်းရှိနေတယ် ။ ကျွန်တော်
ကျောင်းထဲကနေ တက္ကစီငှါးတော့ စည်သူက “” မင်းဘယ်သွားမလဲ “” မေးလာတယ် ။
“” ဒီအချိန်မှာ အရက်ဆိုင်ကပယ်လို့ ဘယ်သွားမလဲ “” ဆိုတော့ သူက ကျွန်တော်
တားတဲ့ကားကို တံခါးမပိတ်မှီ သူလည်း ဝင်ထိုင်ပြီးတော့ “” ငါလိုက်မယ် “” လို့
ပြောပြိး တံခါးပိတ်ကာ ဘီယာဆိုင် အမည်ကိုရွက်ကာ သူကဘဲ တက္ကစီဆရာကို
သွားခိုင်းတယ် ။ သူပြောတဲ့ဆိုင်ကို ရောက်သွားတော့ အဲ့ဒီမှာ ကျွန်တော်တို့အိမ်နှင့်
သိပ်မဝေးတဲ့ဆိုင်မို့ သူက အတန်းတဘုန်းဘုန်ကျနေတဲ့ ဆရာအကိုကြီးနှစ်ယောက်ကို
ဖုန်းဆက်ပြီး ခေါ်လိုက်တယ် ။ အဲ့ဒီနှစ်ယောက်က အမုန်းမဲ့ဂေါ်လီ နှင့် ကိုမြသာ (ခ)
ကိုစောပေါ့ဗျာ သူတို့နှစ်ယောက်က ကျွန်တော်တို့ရဲ့ဆရာတွေဗျ ဂွင်းကို ဘယ်လိုတိုက်
ဆိုတာ သူတို့ကဘဲ အရှေ့ကနေ သူတို့လီးကြီးတွေကို ကိုင်ကာ တိုက်ပြသူတွေ ။ ဆရာ့
ဆရာတွေလေ သူတို့က အလုပ်များတဲ့သူတွေဗျ ။ ဆယ်တန်းအောင်တာနှင့် အဝေးသင်
ပညာရေးယူပြီး အလုပ်လုပ်နေကြတာ အတော်ကို အဆင်ပြေနေကြတယ် ။သူတို့လည်း
ရောက်တော့ ကျွန်တော်ကစ်ထားတာ ဘီးယာက ၂ ဂျား ကုန်သွားပြီ ကိုဂေါ်က စပြီး
“” လခွီးဘဲ ငိုးမလေး ငါ့ကိုစောင့်ပါဆို လီးဘဲ မင်းရသေးလားဟာ သရဲလေး “” လို့ သူက
ပြောတော့ “” ရပါကိုဘုံယာ အေးဆေး…အစ် “” ပြောတော့ သူက “” လီးအစ်လား “” လို့
ပြောပြီး သူက နောက်ထပ် ဘီယာနှစ်ဂျားမှာပြီး အမြည်းက ပုဇွန်အစိမ်းသုတ်ရယ် ရေဘဝဲ
သုတ်ရယ် မှာလိုက်တယ် ။ အကုန်လုံးက ရခိုင်သုတ်တွေဘဲ ။ သူက မှာပြီးမှ ထပ်ကာ
“” အခုမှာတာတွေက လီးအားတိုးဆေးကွ “” လို့ သူပြောပြီး သူရယ်တော့ ကိုစောရော
စည်သူရော ရယ်လိုက်တယ် ။ (အကုန်နားရှင်းအောင် ပြောအုံးမယ်ဗျာ စည်သူ ဆိုတာက
ခင်ဗျားသိနေတဲ့ ကိုစည်လေ သိတယ်မလား လူဆိုးလေး ကိုစည်လေ အင်း ကိုဂေါ် ကတော့
အမုန်းမဲ့ဂေါ်လီ ၊ ကိုစောက စောမြသာ ကဲ့ဒီလောက်ဆိုရင် ရှင်းပြီနော်) ပြန်စမယ်ဗျာ ။
သူက အမြည်းနှင့် ဘီယာကိုမှာပြီး မရောက်ခင် ကျွန်တော့ခွက်ကို ယူပြိး အကုန်မော့လိုက်ပြီး
“” အခုမှ နေသာထိုင်သာရှိတယ် “” လို့ ပြောပြီး ထိုင်ခုံမှာထိုင်တယ် ။ ငစည် သူဘာဖြစ်တာလဲ
မင်းဘဲ ပြောပြ ဆိုတော့ စည်သူက အကျိုးအကြောင်းတွေကို ရှင်းပြလိုက်တယ် ။ စည်သူရဲ့့
စကားဆုံးတော့ ကိုစောကထပြီး “” မြေနိုးလေး အဲ့သောက်ဖုတ်ထက် မင်းအမတွေအဖုတ်က
ပိုလှတယ်လို ငါပြောတာ မင်းမို့မေ့ထားတယ် လီးဘဲ “” လို့ ပြောလာတယ် ။ ကိုဂေါ်ကလည်း
ဝင်ပြီးထောက်ခံလိုက်သေးတယ် ။ ပြီးမှ “” မင်းက သူနောက်တစ်ယောက်နှင့်တွဲသွားလို့
အသည်းကွဲပြီး အရက်သောက်ရင် လီးဘဲကွ “” ပြောကြတယ် ။ သူတို့ပြောစကားက ဘယ်နား
ကနေဝင်ရင် ညာဘက်နားကနေ ထွက်သွားတယ် ။ အရှိန်ကလည်း ရပြီကိုဗျ ။ ဘီယာကိုအကုန်
ကစ်လိုက်ကြပြီး အမြည်းတွေကျွေးတော့မှ ပူစပ်စပ်နှင့် အမူးကနည်းနည်းပြေသွားတယ် ။
ဘီယာကလည်း သေးနှစ်ခါပေါက်ရင်ပြေသွားတယ် ။ ထပ်ပြီးမှာ ထပ်ကစ်နှင့် ဘီယာသောက်
လို့ မမူးဘဲ သူတို့စကားတွေကြောင့် ပိုပြီးမူးသွားတယ် ။ ကိုစောက ဝီးတစ်ဒေါင့်မှာပြီးတော့
သောက်တော့မှာ ခေါင်းက ချာချာလည်ပြီး မူးသွားတယ် ။ အိမ်ကိုဘယ်လို ပြန်ရောက်သွားမှန်း
မသိလိုက်ဘူး ။
ညရောက်တော့ကျွန်တော်လည်း ရေဆာလို့ ရေသောက်ပြီး သေးပေါကာ အခန်းကို ပြန်အိပ်
လိုက်တယ် ။ လူက အိပ်သလို မအိပ်သလို ဖြစ်နေတဲ့အချိန်မှာ လီးကိုတစ်ယောက်ကလာပြီး
စုတ်ပေးတယ် ။ အမူးကလည်း သိပ်မပြေသေးဘူး အသံကလည်း မထွက်ရဲဘူး ကျွန်တော်က
သရဲကြောက်ကိုဗျ ။ အဲ့ဒါကြောင့် ကိုဂေါ်က သရဲလေးလို့ အမည်မှည့်လိုက်တာလေ။ နွေးပြီး
အရသာက အထွဋ်ထိပ်ဘဲ ညီသံလေး ထွက်သွားမိတယ် ။ “” အိုး..ရှီး.. “” စုတ်ကို ရပ်ပြီးတော့
ကျွန်တော့အပေါ်မှာခွထိုင်ကာ တစ်ချက်ချင်းဘဲ ဖြည်းဖြည်းဘဲ လိုးတော့တယ် ။ သူ့ရဲ့လက်က
ကျွန်တော့လက်ကိုယူပြီး သူ့နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်စေတယ် ။ သူ့လက်က အပေါ်ကနေ အုပ်ပြီး
ညှစ်ညှစ်ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့လက်အတိုင်ဘဲ မျောကာ လုပ်ပေးတယ် ။ ခြေလက်
နွေက အေးစက်နေတယ် မျက်လုံးကိုလည်း မဖွင့်ရဲဘူး ဗျ ၊ ဖွင့်လိုက်လို့ မျက်နှာက တစ္ဆေပုံပြင်
လို ဗြောင်ချောကြီး ဖြစ်ရင် အသက်ပါ ထွက်သွားမှာလေ ။ သူက ဖြည်းဖြည်းလုပ်ရာမှ နည်း၂
မြန်လာပြီး ညီးသံလေး ထွက်လာတယ် ။ “” အား..ရှီး.. အား.. “” လို့ အသံကြားမှ မှတ်မိသွား
တယ်…..
……………
……,……. ဆက်ရန်… ၂……
…………..သရဲလေး…….
