အိပ်မက်ကောင်း (အပိုင်း ၂)

အခန်း ၁၁။ ဘဝမှန်သို့ တံခါးဖွင့်ဝင်ရောက်ပြီ

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ရေဆက်ချိုး ဆေးကြော ကိုယ်တွေသုတ်ပြီးမှ အိပ်ခန်းဆီပြန်လျှောက်လာကြတယ်။
အခန်းထဲအရောက် မေမေကကျနော့်ကို ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲချလို်က်တယ်။
အဖြူရောင်မွေးပွတဘက်ကိုရင်လျားထားတဲ့မေမေက ကုတင်စောင်းဝင်ထိုင်လို့ ကျနော့်ကိုအပေါ်က လက်ထောက်စီးမိုး ကြည့်ပြီး….

“ကဲ…ဘယ်လိုလဲ ကောင်ဆိုးလေး၊ အခု နိုးပြီလား၊ မေမေ့ကိုပြောပြစမ်း…၊ ဒီကိစ္စ ဘယ်လိုဆက်လုပ်ကြမှာတုန်း…”
“အချစ်ကလည်းကွာ.. ချစ်ကြတော့လည်း ကြင်နာကြ လိုးကြတာပဲပေါ့”

“အဲဒီလိုမဟုတ်သေးဘူးလေ..၊ ဒီမှာ..သား..၊ သားကယောက်ျားတစ်ယောက်နော်၊ ထပ်ဖြေစမ်းပါဦး ဒီကိစ္စဘယ်လိုတာဝန်ယူမှာလဲ”
“မေမေရယ်..မေမေ့ကိုသားချစ်တယ်”

“မှားပြန်ပြီ..ထပ်ဖြေဦး၊ ဒီကိစ္စဘယ်လိုတာဝန်ယူမှာတုန်း..လို.”
“မိန်းမရယ်.. မိန်းမကို မောင်သိပ်ချစ်တယ်..”

အဲ့လိုဖြေအပြီးမှာတော့ မေမေကျနော့်ပေါ်ကုန်းပြီးတော့ ကျနော့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုနမ်းလိုက်တယ်။
ကျနော်လဲမေမေနှုတ်ခမ်းတွေကိုတရှိုက်မက်မက်ပြန်လည်စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။
ကျနော့်လျှာ မေမေ့ပါးစပ်ထဲထိုးအသွင်းလိုက်မှာ မေမေလည်းသူ့လျှာနွေးနွေးလေးကိုကျွမ်းကျင်စွာလိမ်းလှည့်ပြီးကစားနမ်းရှုပ်နေတယ်။

သားအမိနှစ်ယောက်အတော်ကြာကြာတပ်မက်စွာနမ်းနေကြပြီးနောက်
မေမေဟာ အနမ်းကခွာပြီးကျနော့် မေးဖျားလေးတွေ လည်ပင်းနဲ့ရင်ပတ်တွေကို လျှာလေးနဲ့နေရာအနှံ့ညင်သာစွာ လိုက်လျက်နေတယ်။

လက်ဖဝါးနုနုလေးက ကျနော့်လီးဆီရောက်သွားပြီး လီးတံတစ်လျှောက် ထက်အောက်စုံဆန်
ဖွဖွလေးညှစ်လိုက်ဆုပ်လိုက် တင်းချည်တလှည့်လျှော့ချည်တခါ ပွတ်သပ်ကစားနေလိုက်တာ
ကျနော့်လီးကြီးဟာ မေမေ့လက်ဖဝါးလေးထဲမှာပဲ တဖြည်းဖြည်း တင်းမာဖောင်းကြွရုန်းတက်လာပါတော့တယ်။
လီးကြီးပူနွေးမာထစ်လာတဲ့အခါမှာတော့ မေမေ့လက်နုနုလေးတွေကပိုမိုတင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်လာပြီး
ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲရှေ့တိုုးနောက်ငင် ဂွင်းတိုက်ပေးနေတော့တယ်။

“အားးး မေမေ..ရှစ်..အီးးးးး”
ကျနော့မှာကောင်းလွန်းလို့ ကြက်သီးတွေ တဖြင်းဖြင်းနဲ့..

ကျနော့်ဘဝမှာကိုယ်တိုင်ပဲဂွင်းထုခဲ့ဘူးတယ်။ တစ်ခါမှ အခြားသူတစ်ယောက် သို့မဟုတ်
မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့လက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့ ဒီလိုဂွင်းထုပေးတာမခံစားခဲ့ရဖူးဘူး။ ဒါပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ။
ပြောမပြတတ်လောက်အောင်ကောင်းလိုက် အရသာရှိလိုက်တာ။

မေမေကျနော့်ဘဝမှာမကြုံရဘူးသေးတဲ့ထူးခြားတဲ့ကာမအရသာသင်ခန်းစာကို ခုလောက်နဲ့မရပ်သေးပါဘူး။
သူ့ခေါင်းကိုကျနော့်ခါးလည်ဆီရွှေ့လာပြီး ကျနော်လီးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့မတ်မတ်ထိမ်းကိုင်ပြီး
ခေါင်းလေးကိုစောင်းတဲ့ကာလျှာပြားလေးနဲ့ လီးတံအတွင်းပိုင်းတစ်လျှောက်ဂွေးဥအရင်းကနေ ဒစ်ဖျားအထိ
တစ်လွှားချင်း တစ်လွှားချင်း ပင့်ကာပင့်ကာလျက်ပေးနေတယ်။

ကျနော့်မှာထပ်ဆင့်ကာမအရသာတွေတိုးခံစားနေရပြီ။
မိန်းမသားတစ်ယောက်ရဲ့ပုလွေမှုတ်ပေးတာခံရတာလဲ ဒါ ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲလေ။
မှုတ်ပေးနေတာကလဲ ကျနော့်ကိုမွေးထုတ်ပေးခဲ့တဲ့ မွေးသမိခင် အမေအရင်းကြီး။
ကျနော့်သွေးသား အကြောတွေ ဆတ်ကနြဲဖတ်ကနဲတုန်တုန်တက်သွားနေတယ်။

မေမေ ကျနော့်လတံကြီးကိုလက်ဖနောင့်လေးနဲ့ထိမ်း ထောင်ကိုင်ထားပြီး
ပါးစပ်လေးဟပြီးတော့ ကျနော့်ဂွေးဥ ကပ္ပါယ်အိတ်နှစ်လုံးကိုငုံစုတ်လိုက်ပြန်တယ်၊
တစစ်စစ် စုတ်လိုက်၊ ငုံလိုက်၊ လျက်လိုက်လုပ်နေလို့ခဏအကြာ၊ လျှာနဲ့လီးတံတလျှောက် ပင့်လျက်လာပြန်ပြီး
နီရဲတင်းပြောင်နေတဲ့ဒစ်ကြီးကိုပါးစပ်ထဲငုံစုတ်လိုက်တော့တယ်၊
တစ်ဝက်လောက်ငုံငုံပြီး စုပ်နေရာက အရှိန်ရလာပြီး ပါးစပ်ကိုအစွမ်းကုန်ဟလို့
ဒစ်ဖျားအာခေါင်ထောက်အောင်လီးတစ်ဆုံးငုံငုံပြီးအားပါပါစုပ်နေတော့တယ်။

မေမေဟာမျက်လုံးလေးမှေးစင်းပြီး စိတ်ပါလက်ပါဖီလင်အပြည့်နဲ့လုပ်ပေးနေတာ။
တဖြည်းဖြည်း အရှိန်တက်လာကာပါးစပ်ရဲ့ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဆွဲစုပ် ဆောင့်ချက်တွေမြန်လာပြီး
ကျနော်လည်းမေမေ့ရဲ့ပါးစပ်ကဆွဲစုပ်မှုကိုဘယ်လိုမှ ဆက်မခံနိုင်တော့ဘူး။

“အားးးးး ရှီးးးး မေမေ အူးးးး… မရတော့ဘူး မေမေ ကျနော်ထွက်တော့မယ်။ ထွက်ကုန်ပြီ..”
ပလွပ်…ပလွပ်…ဖြစ်..ဖြစ်..ပြစ် ပြစ် ပြစ်..

ကျနော် လရည်တွေကို မေမေ့ပါးစပ်ထဲ အရှိန်နဲ့ပန်းထုတ်မိတယ်။
အရည်တွေတစ်ဝက်လောက်ထွက်သွားအပြီးမှာ မေမေ လီးကိုပါးစပ်ကချွတ်လိုက်ပြီး သူ့မမျက်နှာလေးဘက်လှည့်ချိန်လိုက်တော့
အရှိန်မကုန်သေးပဲ တဆတ်ဆတ်နဲ့ ဆက်ပန်းနေဆဲဖြစ်တဲ့ ကျနော့်သုက်ရည်တွေဟာ
မေမေ့မျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံး ကိုတဖြန်းဖြန်းစင်ပြီးပေပွကုန်တယ်။
မေမေဟာ မိုးဦးကျ မိုးရေစက်တွေကို အငမ်းမရထွက်ချိုးသလို မျက်နှာလေးမော့၊
မျက်လုံးလေးစင်းပြီး၊ ကျနော့်သုက်ရည်မိုးစက်တွေကို မက်မောစွာခံယူနေပါတယ်။

မေမေ့မျက်နှာ နဖူးနဲ့ပါးပြင်တွေပေါ်မှာ လရည်ဖြူဖြူအစက်တွေ အနှံ့အပြား၊
ရမက်အပြည့်နဲ့မပွင့်တပွင့်မှေးစင်းနေတဲ့မျက်နှာလေးက စွဲမက်ဖွယ်အတိ…၊
ဒီလိုမြင်ကွင်းမျိုးကို ကျနော် အပြာအောကားထဲမှာပြဲမင်ဘူးခဲ့တာလေ။

ကျနော့လရည်တွေ အကုန်ပန်းထွက်သွားပြီးတဲ့နောက် မေမေကလီးကိုပါးစပ်ကချွတ်လိုက်ပြီး..
သုက်ရည်တွေပေပွနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးနားတွေကို အရသာရှိသလိုလျှာနဲ့လိမ်းသပ်နေတယ်။
မေမေ ပါးစပ်ထဲဝင်သွားတဲ့ လရည်တွေကိုလည်းမရွံမရှာ အကုန်မြိုချပစ်တယ်။
ပြီးကျနော့်လီးမှာကပ်ကျန်နေတဲ့ အရည်တွေကိုလည်း စင်အောင်လျက်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။
ကျနော်မေမေ့ကိုသိပ်ချစ်မိသွားပြီ။
သိပ်အပြုအစုကောင်းတဲ့မေမေ။

သုက်ရည်စက်လေးတွေပေနေဆဲဖြစ်တဲ့ မေမေ့မျက်နှာလေးကိုမိန်းမိန်းမူးမူးကြည့်ပြီးတော့
ကျနော်မေမေ့ကိုအတင်းဆွဲဖက်ယူလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုဆွဲယူစုတ်နမ်းနေမိလိုက်တယ်။
ခံစားနေရတဲ့ကြည်နူးမြတ်နိုးရတဲ့ဖီလင်နဲ့ သွေးသားအားကောင်းတဲ့အရွယ်မို့ ကျနော့လီးဟာ ချက်ချင်းပြန်လာနေပြန်ပါပြီ။

ကျနော်မေမေ့ကိုယ်မှာပတ်ထားတဲ့မွေးပွတဘက်ကို ဆွဲဖြုတ်ချွတ်ချလိုက်ပြီး…
မေမေ့နို့အုံလေးနှစ်လုံးကို ဆွဲကိုင်ဆုပ်နယ် လှိမ့်ပေးနေလိုက်တယ်။

မေမေကကျနော့်ပေါ်ခွတက်လိုက်ပြီး woman on top ပုံစံခွထိုင်လိုက်တယ်။
မေမေ ကျနော့်ရဲ့ပြန်တောင်တက်လာပြီဖြစ်တဲ့လီးကို ဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး သူမရဲ့အဖုတ်ဝကိုတေ့လိုက်ကာ တဖြေးဖြေးချင်းဖိချလိုက်ပါတယ်။
ဝင်သွားပြီ…….၊

မေမေ့ရဲ့အားပါပါထိုင်ချချက်နဲ့အတူ ကျနော့လီးမေမေ့ စောက်ခေါင်းထဲကို တအိအိနဲ့ဝင်သွားပြန်ပါပြီ။
ကျနော့်ရဲ့ဆီးစပ်ပေါင်ခြံကို မေမေ့ဖင်သားဖြူဖြူလုံးလုံးကြီးကဖိကပ်လို့နေပါပြီ။
မေမေ့ရဲ့မပျော့မမာရှိနေသေးတဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကလည်း အရမ်းလှတယ်။

“ခုနက မေမေ့ကို ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်၊ ပြန်ခေါ်ကြည့်ပါဦး”
“မိန်းမရယ်.. မိန်းမကို မောင်သိပ်ချစ်တယ်..”
ကျနော့်စကားအဆုံးမှာ မေမေဟာကျနော့်အပေါ်မှောက်ချလိုက်ပြီး ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုကြွကာကြွကာနဲ့
သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကျနော့်လီးပေါ်ဖိဖိချလို့ချက်ပါပါဆောင့်ပါတော့တယ်။

“ယောက်ျားရယ်.. မိန်းမကို များများကြီးချစ်ပါနော်..
မိန်းမ ဝမ်းနည်း စိတ်မချမ်းသာရတာတွေမဖြစ်ပါရစေနဲ့နော်”
အဲ့လိုတိုးတိုးလေးပြောရင်း ဖိဖိဆောင့်နေတဲ့ မေမေ့ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းသထက်ပြင်းလာပါတော့တယ်။
“စိတ်ချပါအချစ်ရယ် မောင့်မိန်းမ စိတ်ဆင်းရဲရမယ်အလုပ်မျိုးယောက်ျားမလုပ်ပါဘူး၊ မဖြစ်စေရပါဘူး..”

ကျွိ ကျွိ ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်……
“အားးး အားးး အားးး ဟင့်..ဟင့် အူးးး ရှီးးးး…”

ဂိမ်းတစ်ကျော့ပြီးသွားပြန်ပါပြီ
ကျနော်လည်း နောက်တစ်ရေ ထွက်သွားရပြန်ပြီး
မေမေ့ အဖုတ်ကလည်းတစ်ကြိမ်ထက်တစ်ကြိမ် ညှစ်အားပိုပို ကောင်းလာတော့တာပဲ။
ကျနော့်နဲ့မေမေတို့ တရှိုက်မက်မက် ဖက်ရင်းနမ်းရင်း နွမ်းလျစွာနဲ့ နားနေမိကြပါတယ်။
တစ်နာရီလောက်အကြာမှိန်းနေမိကြပြီးမှ မေမေလည်းအိမ်သာဘက်ထသွားပြီးရှူရှူးပေါက်တယ်။
တစ်ခါပြန်လာပြီး ကျနော့်ဘေးဝင်လှဲလိုက်ပြန်ကာ ကျနော့်လက်မောင်းတွေနဲ့ရင်အုပ်ကို လက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့နူးညံ့စွာပွတ်ပေးနေပြန်တယ်။

ကျနော်မေမေ့ဖက်ကိုလှည့်လိုက်ပြီး..
“မေမေ”
“ဟင်…ဘာလဲသား”
“မေမေ မနေ့ကပြောတယ်လေ၊ မေမေ့ချွေးမကို တွေ့ချင်လိုက်တာဆို၊ ခုနကသားခေါ်လာတယ်လေ၊ မေမေတွေ့လိုက်ရဲ့လား”
“ဪ.. ခုနက ကုတင်ပေါ်က ခလေးမလား။ မဆိုးပါဘူး၊ ငါ့သားကအရှာတော်သားပဲ၊
မေမေ့လိုထပ်တူလှတဲ့မိန်းမမျိုးရအောင်ရှာနိုင်တယ်..ဟိ ဟိ..”

“မေမေသဘောကျလား…”
“မေမေ့သားရွေးတဲ့မိန်းမ မေမေသဘောကျရမှာပေါ့၊ ချွေးမလေးကချစ်စရာလေး..၊ ဂရုစိုက်နော်သား..၊ ယောက်ျားတာဝန် မလစ်ဟင်းစေနဲ့”
“ဘာလဲမေမေရဲ့ယောက်ျားတာဝန်က”
“အမယ် ခုမှမသိချင်ယောင်ဆောင်နေပြန်ပြီ၊ သားမိန်းမကို မပြတ်မလပ် ကောင်းကောင်းလိုးပေးဖို့ပြောတာ သိပြီလား”
“မပူပါနဲ့မေမေ စိတ်ချ၊ သား အဲ့ဒီမေမေ့ချွေးမကို ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကြေအောင်လိုးပြမယ်သ်ိလား”

မေမေ မျက်လုံးဝိုင်းကြီးနဲ ကျနော့်က်ိုပြူးပြဲကြည့်ပြီး ပုခုန်းတွန့် ကြောက်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ..
“အမယ်လေး မေမေ့ချွေးမလေးကိုညှာညှာတာတာတော့လုပ်ပါသားရယ်၊ သူ့အစားကျောချမ်းလိုက်တာ”
“အလကားစတာပါမေမေရာ ကိုယ်အသက်လောက်ချစ်ရတဲ့မိန်းမ ဘယ်ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းလုပ်ပါ့မလဲ၊ ဖူးဖူးမှုတ်ထားမှာပေါ့၊ ဟိုဟာကို”
မေမေကျနော့ကိုချစ်စဖွယ်မျက်စောင်းလေးထိုးကြည့်တယ်။

“ဒါနဲ့ မေမေ့ချွေးမလေးနာမည်ရော သိပြီးပြီလား”
“ဘယ်သိမှာလဲ မိတ်မှမဆက်ပေးပဲ”
“သူ့နာမည်ကကြည်ပြာတဲ့ မေမေ၊ သားသူ့ကိုသိပ်ချစ်တာသိလား။
သူ့ကိုသား အိပ်မက်တွေအကြာကြီးမက်ခဲ့ပြီး အခုမှလက်တွေ့ဘဝမှာ တကယ်ချစ်ခွင့်ရခဲ့တာ၊
သူ့ကိုရတဲ့နေ့၊ သားဘဝမှာအပျော်ရွှင်ဆုံးနေ့ပဲ”

“မေမေ့သားလေး ချစ်တဲ့မိန်းမနဲ့ပျော်ရွှင်ပါစေကွယ်”
“ဒါဆိုမေမေ သားမိတ်ဆက်ပေးရတာပေါ့၊ ကဲ.. မေမေ့ချွေးမလေးနဲ့တွေ့လိုက်ပါဦး”
မေမေက ဘေးဘီလှည့်ကြည့်ပြီး..
“ဘယ်မှာလည်း ဘယ်သူမှလည်းမတွေ့ပဲနဲ့”

ကျနော်မေမေ့ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်း သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်တယ်။ ရုတ်တရက်အတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဆွဲဖက်လိုက်တော့…
“အု.. အင့် အမယ်လေး လန့်လိုက်တာ”

“ဒီမှာလေ မေမေ ဟောဒီသားရင်ခွင်ထဲမှာ အခုဖက်ထားတဲ့ ကြည်ပြာဆိုတဲ့မိန်းခလေးက မေမေ့ချွေးမ သားသိပ်ချစ်ရတဲ့ မိန်းမပေါ့ တွေ့ပြီနော်”

“ဟွန့် အခုမှပဲကိုယ်ကိုတိုင် ကိုယ့်ယောက္ခမဖြစ်ပြီး၊ ကိုယ်ကိုတိုင်ပဲ ကိုယ့်ချွေးမပြန်ဖြစ်နေတယ် ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး”

“ကဲ..မေမေ ဒါဆို မေမေခဏသွားပြီး အေးအေးလူလူ နားနေလိုက်ဦးနော်၊ သား မိန်းမနဲ့ နေပြီးချစ်လိုက်၊ ပွဲကြမ်းလိုက်ဦးမယ်”
“ဟင်..ခုတော့ အမေကိုနှင်ပြီပေါ့လေ”

“သိပ်ချစ်တယ်ကြည်ပြာရယ်၊ မောင့်မိန်းမရယ်၊ မိန်းမကောမောင့်ကိုချစ်လားဟင်”
“သားရယ်.. မေမေ့ကိုမိန်းမလို့ခေါ်နေတော့ သားကမေမေ့ယောက်ျားဖြစ်သွားပြီလား၊
မေမေ့ကို ကြည်ပြာလို့လဲခေါ်တယ်နော်၊ မေမေ့နှလုံးသားတွေကြွေပြီကွယ်။ မေမေ့လင်လေးရယ်၊
မောင့်ကိုလဲမောင့်မိန်းမကြည်ပြာကသိပ်ချစ်ပါသတဲ့ရှင်…”

ကျနော်မေမေရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို တရှိုက်မက်မက်စုပ်နမ်းလိုက်ချိန်မှာ၊
မေမေ့ရဲ့ဆင်စွယ်ရောင်လက်မောင်းလေးတွေက ကျနော့်လည်ပင်းကိုခိုတွယ်သိုင်းယှက်လိုက်ပါတော့တယ်။
“မောင်ရယ် မိန်းမလဲ မောင့်ကိုညတိုင်းအိပ်မက်မက်ခဲ့ရတာပါ။ ဘယ်လိုအိပ်မက်တွေလဲမသိဘူး
ညတိုင်းအတွေးအာရုံထဲဝင်လာပြီးမက်တော့ နောက်ဆုံးကိုယ့်သားအရင်းကိုတောင်ကိုယ်ပြန်ချစ်မိ၊ စိတ်ကစားမိတဲ့အထိပါဘဲ၊
ဘယ်လိုမှ ကိုယ့်စိတ်ကိုထိမ်းလို့မရဘူး”

“ကဲပါ…မိန်းမရယ် တို့လင်မယားဆက်ချစ်ကြရအောင်ပါ…နော်”
“အို…မောင်ရယ်…အင့်..ဟင့်..”

မေမေနဲ့ကျနော် တနေကုန်နီးပါး မစားမသောက် မငြီးငွေ့နိုင်စတမ်း ချစ်ရေယဉ်ကြောမှာမြောပါနေမိပြီးတော့
နာရီပေါင်းအတော်ကြာဖြတ်သန်းလာခဲ့တယ်။

တကယ့်အပြင်ဘဝပတ်ဝန်းကျင်မှာ တကယ့်လင်မယားအဖြစ်နဲ့ ဆက်ဆံရတဲ့အခါ အိပ်မက်နဲ့ဘာမှမဆိုင်တော့ပါဘူး၊
အိပ်မက်နဲ့မလဲနိုင်လောက်အောင်ကောင်းလှပါတယ်။
နေ့အလင်းရောင်အောက်က မေမေ့ရဲ့ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းခန္ဓာကို်ယ်လေးနဲ့ အဖုအထစ်ကောက်ကြောင်းတွေကို
ပြတ်သားရှင်းလင်းစွာမြင်နေရပြီး ကျနော့်ရဲ့ကာမစိတ်တွေကို မကျအောင်အစွမ်းကုန်နှိုးဆွပေးနေသလိုပါပဲ။

နောက်တစ်နေ. ကျနော် မေမေ့ခေါင်းအုံးအောက်က မှော်ဒင်္ဂါးလေးကိုပြန်ထုတ်ယူလာတယ်၊
သေတ္တာထဲနေရာတကျပြန်ထည့်ထားလိုက်ပြီး ကျနော့်အခန်း လုံခြုံတဲ့နေရာမှာသိမ်းထားလိုက်ပါတော့တယ်။
အိပ်မက်တွေ ဆက်မက်ဖို့မလိုတော့ဘူး၊ တကယ်တော့လဲ အိပ်မက်က တကယ့်အထိအတွေ့လောက်ဘယ်ကောင်းနိုင်ပါ့မလဲလေ။

ကျနော် ကိုယ့်အခန်းထဲမှာမအိပ်တော့ပဲ။ မေမေ့အခန်းပြောင်း မေမေနဲ့အတူသွားအိပ်နေတာ ညတိုင်းနီးပါးပါပဲ။
ပိတ်ရက်တွေဆို တစ်နေ့လုံးမနားတမ်းဆော်ကြတော့တာ။
တခါတလေလဲ အပြောင်းအလဲဖြစ်အောင် နယ်ဖက်သွားလည်ကြရင်းနဲ့ တည်းခိုခန်းမှာလိုးဖြစ်ကြတယ်။

ကျနော်နဲ့မေမေတို့ ချစ်လှေစီးတဲ့ အခါတွေမှာ နှစ်ယောက်စလုံးက ဖြစ်နိုင်ရင် နေ့ဖက်ပိုင်း လင်းလင်းချင်းချင်းအချိန်တွေမှာ လုပ်ချင်ကြတယ်။
ညဖက်မှုန်ဝါးဝါး အခြေအနေက အိပ်မက်နဲ့ပိုတူပြီး နေ့ဖက်လင်းလင်းချင်းချင်းက ဘဝမှန်နဲ့ပိုတူတယ်လေ။
ကျနော်တို့ သားအမိနှစ်ယောက်လုံး တကယ့်ဘဝမှန်မှာ လင်မယားအစစ်လိုနေရတာပိုပြီးသာယာမိနေပြီလေ။

ကျနော်တို့နှစ်ယောက်လုံးအတွက် ရနိုင်တဲ့အခွင့်အခါ အချိန်လေးမှာ ဘဝကိုမျက်စေ့စုံမှိတ်ပြီး
သာသာယာယာနဲ့နေသွားကြမယ်လို့ပဲ ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်တယ်၊
ပတ်ဝန်းကျင်တွေ၊ လူမှုဓလေ့ထုံးစံ ဟန်.တားကန်.သတ်ချက်တွေ၊ ငရဲကြီးတယ်ဆိုတာတွေ၊ တခြားဘာမှမစဉ်းစားချင်တော့ဘူးဗျာ….။

အဲ့ဒါပါပဲ…ကျနော်တို. သားအမိ လင်မယားနှစ်ယောက်ရဲ့ ဘဝအမှန်…………

——————————————
ဆက်ရန်ရှိသေးသည်။
ဆိုပါတော့

အခန်း(၁၂) ဆက်ရန်

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်ခြိုက်လျှင်ကျော်သွားပါ။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အခန်း ၁၂။ အန်တီလတ်လာလည်ခြင်း

ကျနော်နဲ့ ကျနော့်ချစ်ဇနီးလေး မေမေကြည်ပြာ
သာယာတဲ့ချစ်ဗိမာန်ဥယျာဉ်လေးထဲမှာ ကာမရသထူးတွေနဲ့ပျော်ရွှင်စွာနေ့စဉ်ဖြတ်သန်းလို့နေပါတယ်။
ကျနော်ရောမေမေပါ ရပ်ဝေးမြေခြားမှာမိသားစုအတွက်ပိုက်ဆံသွားရှာနေတဲ့ ဖေဖေ့အပေါ်သစ္စာမရှိကြဘူး။
သားတို့ကိုခွင့်လွှတ်ပါဖေဖေ…။

ဒါပေမယ့် မတတ်နိုင်ဘူး..
ကျနော်တို့ ကာမဘုံသားတွေလေ
သားအမိချင်းဖြစ်ပေမယ့် အချစ် ရာဂနဲ့ သွေးသားဆန္ဒကိုမလွန်ဆန်နိုင်ကြဘူး။
ကျနော်ကမေမေ့ကို
မေမေကလည်းကျနော့်ကို
အရမ်းချစ်မိနေကြပြီ
လင်မယားလိုကိုချစ်ကြတာ…

ကျနော်တို့ဖေဖေ့ကိုချစ်တယ်၊ လေးစားပါတယ်၊
မပစ်ပယ်ပါဘူး။
ဒါပေမယ့်ဖေဖေမရှိတဲ့အချိန်တွေမှာ မေမေနဲ့ကျနော်ဟာ လင်မယားပဲ။
ကျနော်ဟာ မေမေ့ရဲ့ဒုတိယလင်လေးပေါ့။

ဖေဖေဒီတစ်ခေါက်သွားတာ ၂နှစ်လောက်ကြာတယ်လေ။ ကြားမှာပြန်လာဖို့ အစီအစဉ်မရှိဘူး။
အခု ဖေဖေပြန်လာဖို့အချိန် နှစ်ဝက်လောက်လိုသေးတယ်။
ဖေဖေအိမ်မှာရှိနေတဲ့ အချိန်တွေမှာတုန်းက ဖေဖေ့ဘက်ကအမျိုးတွေ မကြာခဏဝင်ကြထွက်ကြတယ်။
ဖေဖေခရီးထွက်သွားပြီးနောက်ပိုင်းမှာတော့ ရံဖန်ရံခါ လမ်းကြုံမှသာဝင်လာတတ်ကြပြီး အလာကြဲသွားကြတယ်လေ။

အိမ်ကိုဖေဖေရှိကတည်းက မကြာခဏလာလေ့ရှိတတ်တာကတော့
ဖေဖေ့အောက်ကညီမလတ် အန်တီ ရွှေဇင်လတ် (ကျနော့်အခေါ် အန်တီလတ်) ဖြစ်ပါတယ်။
အန်တီလတ်က ပဂိုး (ပဲခူး) ဖက်မှာနေပြီး ရန်ကုန်တက်ရင် သူ့ယောက်ျား အမျိုးအိမ်တည်းတာများတယ်။
တခါတလေတော့ ကျနော်တို့အိမ်မှာရက်တိုလာနေတဲ့အခါတွေလည်းရှိတယ်။
သူ့ယောင်းမဖြစ်တဲ့မေမေနဲ့လည်း ချစ်ကြပြီး ကျနော့်ကိုလည်းသံယောဇဉ်ရှိတယ်။
လာတိုင်းအန်တီလတ်ကကျနော့်ကို မုံ့ဖိုးတွေအထပ်လိုက်ပေးတာ။

တီဇာကတော့ မေမေ့ဘက်က ဖွားဖွားကိုပဲအနီးကပ်ပြုစုနေရတော့ သိပ်ပြီးအိမ်မလာဖြစ်တော့ဘူး။
ဒီနှစ်အတွင်း ၂ခါ ၃ခါလောက်၊ တစ်ခါလာရင် ၃-၄ရက်ထက်မပိုဘူး။
အရင်ကတီဇာ့ကို အရမ်းလိုးချင်ခဲ့ပေမယ့် မေမေနဲ့ကျနော်ရပြီးနောက်ပိုင်း သွေးအေးသွားခဲ့တယ်။
ကျနော်နေ့တိုင်းလိုးနေရတဲ့ မေမေကပိုပြီး ဟော့တ်တယ်လေ။
ဒါပေမယ့် တီဇာလာတဲ့ရက်တိုလေးတွေမှာလည်းကျနော်ကတော့အခွင့်အရေးလက်လွတ်မခံပါဘူး။
တီဇာရေချိုးခန်းဝင်ချိန် ချောင်းဖြစ်အောင်တော့ချောင်းလိုက်သေးတာပဲ။
တီဇာ့ကို ဒင်္ဂါးသုံးပြီး အိပ်မက်ဂွင်တော့မဖန်တော့ပါဘူး။ လိုင်းတွေပူးကုန်မှာစိုးလို့။

မေမေနဲ့ကျနော် ပေါ်တင်လိုးခွင့်ရပြီးနောက်ပိုင်း ဒင်္ဂါးလေးကိုတော့ကျနော်လုံခြုံတဲ့နေရာမှာပြန်ဖွက်ထားလိုက်တယ်။
အိပ်မက်မက်ဖို့မလိုတော့ဘူးလေ၊ အမှန်အကန်လိုးနေဆော်နေရပြီပဲဟာ….။

စောစောကပြောသလို ဖေဖေမပြန်ခင်နှစ်ဝက်လောက်အလိုမှာ အန်တီလတ်တစ်ယောက် ရန်ကုန်တစ်ခေါက်တက်လာပြန်ပါရော။
ဒီတစ်ခါကျနော်တို့အိမ်မှာပဲတစ်ပတ်လောက်တည်းမယ်တဲ့ခင်ဗျ။
လာတာကတော့ သူ့နယ်ကလုပ်ငန်းအတွက်လိုအပ်တဲ့ရုံးစာရွက်စာတမ်းကိစ္စတွေလာလုပ်တာပါ။

အန်တီလတ်ကြိုတင်ဖုန်းဆက်ထားလို့ သူ့အတွက်အမျိုးတွေဧည့်သည်တွေလာရင်ပေးအိပ်တဲ့
တတိယမြောက်အိပ်ခန်းကိုအဆင်သင့်ပြင်ပေးထားလိုက်တယ်။

ပြောထားတဲ့နေ့ရောက်တော့ အထုပ်တွေ အပိုးတွေနဲ့အန်တီလတ်ရောက်ချလာတယ်။
“ဟေး ကြည်ပြာတို့ အမောင်တို့ တံခါဖွင့်ပေးကြဦး၊ အန်တီလတ်ရောက်ပြီ”
“ဟယ်..မလတ်..လာလာ..ကြည်ပြာတို့စောင့်နေကြတာ၊ အမယ်လေးလေး အထုပ်တွေကလည်းမနဲမနောပါလား”
“တစ်ခါတစ်လေလာတုန်း တို့နယ်ကပစ္စည်းတွေပေါပေါလောလော စားစေသုံးစေချင်လု့ိပါကြည်ပြာရယ်”
“အလကားဒုက္ခခံလို့ မလတ်ရယ်”

အန်တီလတ်ကျနော်ဖက်လှည့်ပြီး
“အမောင်..ဟဲ့ အမယ်လေး ထွားလာလိုက်တာ..လူပျိုကြီးလုံးလုံးဖြစ်နေပြီ။
ရည်းစားရနေပြီလား။ ကြည်ပြာရေ..နင်တော့ မကြာခင်ချွေးမရတော့မယ်နဲ့တူတယ်”
မေမေ..ချွေးမဆိုတဲ့စကား ကြားလိုက်ရတော့ မျက်နှာလေးရဲတက်သွားတယ်၊
ဟုတ်တယ် သူ့ချွေးမက သူကိုယ်တ်ိုင်ပဲလေ၊
အန်တီလတ်ရဲ့မဆင်မခြင်စကားကြောင့် သူ့သား လင်လေးကိုကြည့်ပြီးရှက်သွေးတွေဖြာသွားတော့တာ။
အန်တီလတ်ကတော့သတိထားမိပုံမရဘူး။

မေမေက စကားဖြေပြောတယ်။
“အမယ်လေး…ဝေးသေး..၊ အခုထိကလေးစိတ်မပျောက်သေးဘူး၊ ပေါတောတောနဲ့”
“ဟုတ်တယ် တီလတ်ရ သားကတော့ပျော်ပျော်ပဲ၊ လည်မယ်၊စားမယ်၊ ခုလဲ အန်တီ့ကိုမျှော်နေတာ တီလတ်မလာတာကြာလို့ ဘိုင်ပြတ်နေတာ”
အန်တီလတ် ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်ပြီးတော့
“အဟင်းဟင်းဟင်း..ခွေးကောင်လေး..ရောက်လို့တောင် မထိုင်ရသေးဘူး၊ အတင်းကပ်ချွဲဖို့ မုန့်ဖိုးတောင်းဖို့ တာစူနေပြီ”

မေမေက “မလတ်ရေ အရင်မလတ်တို့အိပ်နေကျ ညာဖက်အခန်း အဆင်သင့်ပဲပြင်ထားတယ်။
သွား အဝတ်အစားလဲပြီးနားလိုက်ဦး၊ သားကအန်တီ့အထုပ်တွေနောက်ခန်းထဲသွင်း”

အန်တီလတ် သူ့ ဟန်းဘက်ကိုကောက်ဆွဲပြီးအခန်းဖက်ကိုဖင်ကြီးလိမ်ကျစ်လိမ်ကျစ်နဲ့လျှောက်သွားတယ်။
ကျနော်မျက်လုံးအစုံက တီလတ်သွားရာနောက်သို. …
အန်တီလတ်က ဆွဲသား ခရမ်းနုရောင်ဗြောင်ထမီစကပ်ကြီးကိုဝတ်ထားတယ်။
အန်တီလတ်အိုးကြီးကအယ်နေတာပဲ၊ ဆွဲသားထမီစကပ်တင်းတင်းကြီးအောက်မှာ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးက လိမ့်တိမ့်လိမ့်တိမ့်နဲ့…
ကြည့်ရင်း ကျနော်သွားရည်တမြားမြားကျလာတယ်၊
ဟီး..ဖြိုလိုက်ရရင်တော့….။

တော်သေးတာပေါ့ မေမေအနားမှာမရှိတော့လို့၊ အထုပ်တစ်ချို့ဆွဲပြီးနောက်ဖေးဝင်သွားပြီလေ။
“အန်တီလတ် ပစ္စည်းကြီးကလည်း ကစ်ချင်စရာကြီး..”
စိတ်ထဲကတိုးတိုးရေရွတ်မိတယ်။

အရင်အခေါက်တွေကငယ်သေးတာကိုး ဒီစိတ်တွေမရှိသေးဘူးပေါ့။
အခုကိုယ့်အမေအရင်းကိုလိုးမိလိုက်ပြီးတော့မှပဲ၊ ဘယ်သု့မှမရှောင်တော့၊ အကုန်ဗူးတော့တာပေါ့..။

အန်တီလတ်ယောက်ျားကြီးက ရှပ်သမားကြီး၊
ပင်ကိုယ်ရောဂါအခံကလည်း ဂရုတစိုက်မရှိပဲလွှတ်ထားတော့ ဒါကိစ္စမှာ အားရှိပုံမရဘူး၊
အန်တီလတ်ထက် ရှပ်ကိုပိုပြီးခင်တွယ်သူ၊ ဒါသူတို့မိသားစုအခြေအနေကြည့်ပြီး ကျနော့်သုံးသပ်ချက်ပါ။

ဒီပုံစံအတိုင်းဆို တီလတ်လည်း ဝ၀၊ ကောင်းကောင်းမစားရတော့ ဆာနေလောက်ပြီ။
ဒါနဲ့ပဲ ကျနော့်ထုံးစံ အော်ရီဂျင်နယ်မက်သဒ် ကိုပြန်သုံးဖို့စိတ်ကူးထဲဝင်လာတယ်။
တီလတ်ရေချိုးတာချောင်းဖို့လေ…။

——————————————
အခန်း(၁၃) ဆက်ရန်

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်ခြိုက်လျှင်ကျော်သွားပါ။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အခန်း ၁၃။ မသင်္ကာဖွယ်လှုပ်ရှားမှု

ကျနော် ထုံးစံအတိုင်း အော်ပရေးရှင်းဆင်းပြန်တာပေါ့။
အဲဒီနေ့ညနေဘက် အန်တီလတ် တဘက်လေးပတ်ပြီးထွက်လာတော့ ကျနော်လစ်ကနဲစတိုခန်းထဲရောက်နေပြီလေ။

အောက်ပေါက်ရှုခင်း…..
ဖင်ဆုံဖွေးဖွေးကြီးနှစ်ခုကိုအရင်တွေ့လိုက်ရတယ်၊ တင်းနေပေမယ့် တုန်တုန်..တုန်တုန်..နဲ့။
ရေခဏကြာချိုးလို့စိုလာတော့ ဆပ်ပြာတိုက်ချေးတွန်းတယ်။ ခြေသလုံးတွေ ကုန်းကုန်းပွတ်တဲ့အချိန်မှာ
တီလတ်စောက်ဖုတ်ကြီးကနောက်ဖက်ကိုပြူးကားထွက်လာတော့တယ်။

“ဟာ..အမွှေးလဲတပင်မှမရှိဘူး။ ဗြောင်ကြီး”
တီလတ်က တောအပြောင်ရှင်းထားတာကိုး။
မေမေ့အဖုတ်နဲ့ကွာတယ်။ မေမေက အမွှေးတွေရှိပေမယ့် မထူမပါး အနေတော်လေး၊ ဆက်စီကျတယ်။
တီလတ်ကျတော့လုံးဝဗြောင်၊ ဒါပေမယ့်လုံးဝအရှင်းကြီးဆိုတော့လည်း
ပြောင်တင်းနေတဲ့ဖားခုံညှင်းကြီးကိုအသည်းယားစဖွယ် ရှင်းရှင်းပြတ်ပြတ်ကြီးမြင်နေရတယ်။
ထိ်ပ်မှာလည်းပြူးနေတဲ့ အမောက် (အဲ..အစိ)ကြီး။

ခဏအကြာ တီလတ်ကျနော့်ဖက် မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်လာခဲ့တယ်။ တီလတ်ဗိုက်သားတွေကမေမေ့လိုတော့ပြေပြေပြစ်ပြစ်မရှိဘူး။
ဗိုက်သားမှာအဆီပြင်တွေအတန်အသင့် ရှိနေပြီ၊ မေမေ့လိုဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေးမဟုတ်တော့ဘူး၊
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူ့အချိုးအစားနဲ့သူတော့ ကြည့်လိုကောင်းနေသေးပါတယ်။

တီလတ် ဆပ်ပြာချွဲနေတဲ့လက်ညှိုး လက်ခလယ်နဲ့ သူ့စောက်ပေါက်ကြီးထဲကို စွိ..စွိ..စွိ..စွိ နဲ့ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်။
“အင်း..ဟင်း..ဟင်း..”
ညည်းသံလေးသဲ့သဲ့
ကျနော့်လီးကြီးလည်းတအားမာတောင်တက်နေပြီ၊
အာသာဖြေနေတဲ့ တီလတ်စောက်ဖုတ် ပြောင်ပြောင်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုကြည့်ပြီး
ကျနော်လဲ အားရပါးရ တဖြောင်းဖြောင်း ထုလိုက်မိတော့တယ်။

နောက်တစ်နေ့ မနက်စောစောကတည်းက အန်တီလတ်လည်း ရုံးကိစ္စတွေလုပ်ဖို့ အိမ်ကထွက်သွားတယ်။
ညနေစောင်း တီလတ်အိမ်ပြန် ရောက်လာတယ်။ ကျနော် အခန်းထဲဝင်ပြီးဂိမ်းဆော့နေတဲအချိန်၊
မေမေကလည်း ရှော့ပင်းထွက်သွားပြန်ပြီ။
ကျနော်ဂိမ်းထဲစိတ်နစ်နေတုန်း အချိန်အတော်ကြာသွားတော့ ဆီးသွားချင်လာတာနဲ့ အိမ်သာဖက်ထွက်လာတယ်။

အိမ်သာအဝင်မှာ စတိုခန်းရှေ့ကအမှတ်တမဲ့ဖြတ်သွားမိပေမယ့်
အခန်းထဲရောက်လို့သေးပေါက်နေတုန်း စဉ်းစားမိတာက ခုနကစတိုခန်းတံခါးဟနေသလိုပဲ။
ဒီအခန်းကကျနော့်ဘိလေးလေ။ ထုံးစံအတိုင်းဆိုကျနော်ဒီအခန်းကိုသေချာပိတ်ထားတာပါ။
မေမေကဆိုစိတ်ကိုမဝင်စားတာ၊ အခုဘယ်သူဖွင့်ထားတာလဲ။ တစ်ခဏတာအတွင်းအတွေးတွေပွားလာတယ်။

ဒါနဲ့အိမ်သာကအထွက် ဘေးစတိုခန်းရှေ့အရောက်ရပ်လိုက်တော့ ဟုတ်တယ်၊ တံခါးဟပြီးပွင့်နေတယ်။
အထဲက ဂျစ်ဂျစ် ဂျစ်ဂျစ်နဲ့ တစ်ခုခုမွှေနှောက်နေသလို၊ ကြိတ်ရွှေ.နေသလိုအသံ..။
ကြောင်ဝင်မွှေရအောင်လဲဒီအိမ်မှာကြောင်မရှိဘူး၊
မေမေကလည်းရှော့ပင်းသွားတော့ ဘယ်သူဖြစ်မလဲ။
အန်တီလတ်… ဟုတ်ပြီ..
အန်တီလတ်ပဲ….
ဘာဝင်ရှာတာပါလိမ့်၊
ကျနော်လည်း သိချင်တာနဲ့ အခန်းတံခါးကို ကျယ်ကျယ်တွန်းဟလိုက်တော့..

“ဟဲ့ .. ပလုတ်တုတ်တုတ်… ဘယ်သူလဲ… လန့်လိုက်တာ…သားမောင်လား”
“တီလတ်..ဘာရှာနေတာလဲ..ဘာလိုချင်လို့လဲ..”
“ဘာ.. ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး အမောင်”
တီလတ်အသံတွေနည်းနည်းတုန်နေတယ်၊ အမူအရာက သူခိုးလူမိသလ်ို..
တီလတ်အမူအရာကြည့်ပြီး ကျနော်စိတ်ထဲ သရိုးသရီဖြစ်သွားတယ်။
“တီလတ်ကလဲမီးမဖွင့် ဘာမဖွင့်နဲ့ ဘာမြင်ရမှာလဲ တီလတ်ဘာလိုချင်လို့လဲ၊ သားရှာပေးမယ်လေ၊”
စတိုခန်းအပေါ်နားမှာ၊ လေသာပြူတင်းလေးတခုရှိတယ်။ နေ့ပိုင်းမှာဆိုတော်ရုံတန်ရုံ ပစ္စည်းတွေကိုမြင်နိုင်တဲ့အနေအထားမှာရှိတယ်။
ဒါပေမယ့် ပစ္စည်းတခုသေချာရှာချင်ရင် မီးဖွင့်မှလင်းလင်းချင်းချင်းမြင်နိုင်ပါတယ်။

“အေးပါဟယ်၊ လောလော လောလောနဲ့မို့လို့ပါ၊ ဟို..ဟို.. ကြိုးအတိုအစလေးတွေများရှိမလားလို့ပါ၊
အန်တီလတ် အထုပ်တချို့ချည်စရာရှိလို့၊ သားမောင် အခန်းထဲ ကွန်ပြူတာနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတာတွေ့လို့ တီ့ဖာသာဝင်ရှာတာ”
တီလတ်ပြောတာယုတ္တိရှိပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် တခုခုမှားသလိုအသံတွေတုန်နေသလိုပဲ။

“တီလတ်ကလဲ.. ဟိုဖက်ဘေးကစင်လေးပေါ်မှာလေ..၂ခွေတောင်။ မြွေဆို..ပေါက်ပြီးပြီ ဟ ဟ”
“ဪ.. အေးဟယ်.. ငါ့မျက်စိကလဲ ရှန်းပါ့”
ကြိုးခွေတစ်ခွေယူပြီး တီလတ် သုတ်သုတ် သုတ်သုတ်နဲ့ထွက်သွားတယ်။
ကျနော့်စိတ်ထဲ သံသယတခုတော့ဝင်သွားပြီ။

တီလတ် ကြိုးတကယ်လာရှာတာရောဟုတ်ရဲ့လား၊
ဒါမှမဟုတ် မနေ့ညက ငါသူ့ကိုချောင်းတာကိုရိပ်မိသွားလို့များ မသင်္ကာလို့ သဲလွန်စဝင်ရှာတာလား။
ဒါပေမယ့် သူမွှေနှောက်ထားတဲ့လက်ရာတွေက စင်အောက်ဆုံးထပ်က ပစ္စည်းအဟောင်းအမြင်းတွေထားတဲ့နေရာမှာ။
လက်ရာခြေရာတွေ ပျက်ယွင်းနေတယ်။
ကျနော်လည်းစိတ်ထဲက မရေမရာ အတွေးများနဲ့စတိုခန်းပိတ်ပြီးပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။

အဲ့ဒီ ဒုတိယမြောက်နေ့ညဦး အန်တီလတ်ရေချိုးတော့ တစ်ချီထပ်ချောင်းဖြစ်ပြန်တယ်၊
ဒီနေ့.. တတ်နိုင်သမျှအညင်သာဆုံးဖြစ်အောင်ချောင်းရတယ်။
မနေ့က ရိပ်မိသွားလို့ နေ့ခင်းကတီလတ်စတိုခန်းထဲဝင်ကြည့်တာများလား၊ ပြောနိုင်ဘူးလေ။

ဒီနေ့အန်တီလတ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းအလှကိုမြင်ချင်တော့ အပေါ်ပေါက်ကိုတက်ချောင်းတယ်။
အား ပါး ပါး…. နဲနဲနောနောနို့အုံကြီး မဟုတ်ပါလား၊
နို့ကြီးတစ်လုံး တစ်လုံးဟာ လက်တစ်ဘက်ထဲနဲ့ကိုင်ရင်အံထွက်နေမှာ။ လက်နှစ်ဘက်နဲ့အုပ်မှ ဖုုံးမိရုံရှိမယ်။
ဒါကတော့ မေမေ့ထက်သာသွားပြီ၊ အားမနာတမ်း မညှာမတာကိုင်နှဲလို့ရမယ့် ဟဲဗီးကြီး။

နို့သီးခေါင်းကြီတွေကညိုညိုကြီးတွေ ဒါပေမယ့်နို့အုံကြီးတွေကတော့ဖွေးနေတယ်။
ကျနော် ပြေးဝင်သွားပြီးအားရပါးရစို့ကြည့်ချင်လိုက်တာ။
အပေါ်ပိုင်းကြည့်လို့အားရတော့ အောက်ပေါက်ပြန်ပြောင်းကြည့်တယ်၊
စောက်မွှေးတစ်ပင်မှမရှိပဲ ပြောင်သလင်ခါနေတဲ့ တီလတ်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုကြည့်ပြီး၊
ကျနော်လဲနောက်တစ်ရေဆုံးရှူံးလိုက်ရပြန်ပါပြီ။
ကျနော် တီလတ်ကိုကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း တကယ်ဆော်ချင်လာတယ်။ တစ်နည်းနည်းနဲ့တော့ကြံဦးမှပါ…

၃ရက်မြောက်နေ့ ညနေစောင်း ထုံးစံအတိုင်း ကျနော်အခန်းအောင်းပြီး ဂိမ်းထဲမြောနေတယ်။
(ပြောရဦးမယ်..၊ ကျနော်ဘယ်မှမသွားပဲအားနေသလားလို့မေးမယ်ဆိုရင်..
ဟုတ်ကဲ့..အားနေပါတယ်..၊ ကျောင်းကြီး၂လပိတ်ထားတာလေ)

မနေ့ကလိုပဲ အိမ်သာထဲအဝင်၊ ဒီတစ်ခါစတိုခန်းတံခါးစိအောင်ပိတ်ထားပါတယ်။
ဒါပေမယ့် တဂျစ်ဂျစ်အသံတိုးတိုးလေးကို ပါးလှတဲ့ကျနော့်နားကကြားလိုက်ရတယ်။
စတိုခန်းမီးခလုပ်ကိုကြည့်တော့ ဖွင့်တဲ့အနေအထား။ တံခါးစိအောင်ပိတ်ထားတော့ အလင်းရောင်အပြင်မထွက်ဘူး။
ကျနော်သိလိုက်ပြီ၊ အခန်းထဲတစ်ယောက်ယောက်ရောက်နေပြန်ပြီ၊
တီလတ်ကလွဲလို့ ဘယ်သူဖြစ်မလဲ။

ကျနော့်သံသယတွေ ကြီးထွားလာပြန်ပြီ။
တီလတ်ဘာ ဝင်ဝင်ရှာနေတာလဲ။
ကျနော်သိချင်စိတ်ကိုမထိမ်းနိုင်တော့ဘူး..
ဘာပြဲဖစ်ဖြစ်…
ကျနော် စတိုခန်းတံခါးကိုတွန်းဖွင့်လိုက်တယ်။

“အမယ်လေး…ဟဲ့ တောက်တဲ့…ဘယ်သူတုန်း..”
တီလတ်က တစ်နေ့တစ်မျိုး မရိုးရအောင် လန့်တတ်၊ ယောင်တတ်တာပဲ။
“သားပါ အန်တီ… ဘာဝင်ရှာနေပြန်ပြီလဲလို.”
“အို…ဟ်ို..အဲ…ဟင်း ဟင်း..ဟိုဟာ”
တီလတ် အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့
“တီလတ် တစ်ခုခုရှာနေတာပါ သားသိပါတယ်အန်တီ။ အန်တီဘာရှာလဲ သားကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပါ၊
သားသိရင် တီလတ်က်ိုကူရှာပေးလို့ရတာပေါ့”

“ဟိုလေ..မင်းဖိုးဖိုး၊ တီလတ်အဖေရဲ့ ဒိုင်ယာရီမှတ်စုဟောင်းလေးတွေပါ၊
တချို့အမှတ်တရပစ္စည်းလေးတွေလဲ ကျန်လိုကျန်ငြားပေါ့၊ မင်းအဖိုးဆုံးပြီးကတည်းက
သူ့ပစ္စည်းဟောင်းလေးတွေကို မင်းဖေဖေ အန်တီ့အကိုကယူသိမ်းထားတာ။
အခုရောက်တုန်းတွေ့လိုတွေ့ငြားရှာနေမိတာပါကွယ်။
ခုတလော တီလတ် အဖေ့ကိုသတိရအရမ်းရလို့၊ မင်းဖေဖေကလဲနိုင်ငံခြားမှာ ရုတ်တရက်မေးလို့မရသေးဘူး”

“မှတ်စုတွေ ဒိုင်ယာရီတွေတော့သတိမထားမိဘူးတီလတ်၊ သားအားရင် ပြန်စဉ်းစားပြီးရှာကြည့်ပေးပါမယ်”
အန်တီလတ်ပြောတာအမှန်ဟုတ်ချင်မှဟုတ်မယ်၊ သူ့ကြည့်ရတာ တစ်ခုခုဖုံးကွယ်ထားသလိုကြီးပဲ…၊
ရှောချသွားတာဖြစ်ရမယ်။

တတိယမြောက်နေ့ညနေ…၊
ကျနော် တီလတ်ကိုထပ်ချောင်းပြန်တယ်၊
စိတ်ထဲမှာလည်းဇဝေဇဝါ
တီလတ်မှာဘာလျို့ဝှက်ချက်တွေရှိနေလဲ၊ ဘာတွေကြိတ်ရှာနေတာလဲ။
တစ်ဘက်ကလည်း တီလတ်ကိုချောင်းရင်း ချောင်းရင်း တီလတ်ကို တကယ်လိုးချင်စိတ်တွေ ပိုပိုတိုးလို့လာခဲ့ရတယ်။

ကျနော်ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်၊
တီလတ်ကိုကြံဖို့ဂွင်ဖန်ရင် မေမေ့တုန်းကလိုပဲ အိပ်မက်ကအရင်စရမှာပဲ၊
ကျနော့်မှာ မှော်ဒင်္ဂါးလေးအားကိုးစရာရှိနေပြီပဲလေ။
အပြင်မှာတကယ်မလိုးရတောင် အိပ်မက်ထဲမှာချစ်ရရင်လဲ မဆိုးပါဘူး…။

ညနေထမင်းစားအပြီး မေမေနဲ့တီလတ်တို့ မီးဖိုခန်းထဲဆေးကြောသိမ်းဆည်းနေတုန်း၊
ကျနော်လည်း လက်ကိုင်ပုဝါလေးနဲ့သေချာပတ်ထားတဲ့ မှော်ဒင်္ဂါးလေး ထုတ်ယူခဲ့ပြီး တီလတ်အိပ်တဲ့အခန်းထဲသုတ်ကနဲဝင်ခဲ့တယ်။
ဒင်္ဂါးကို တီလတ်ခေါင်းအုံးထဲနေရာတကျထည့်ခဲ့တယ်။

ဪ မေ့လို့…တီလတ်ရောက်တဲ့နေ့ကစပြီး၊ ကျနော်မေမေ့အခန်းမှာသွားမအိပ်ဘူး။
အရွယ်ရောက်ပြီးတဲ့သားပျိုတစ်ယောက်နဲ့ ပျိုရွယ်သေးတဲ့အမေတစ်ယောက်
က်ိုယ့်အိပ်ရာ ကိုယ်ရှိရဲ့သားနဲ့တစ်ကုတင်ထဲ အတူဝင်အိပ်နေတာ အမြင်မတော်ဘူးလေ၊
တွေးစရာဖြစ်နေမှာပေါ့၊ ရိပ်မိသွားလို့မဖြစ်ဘူး။

ကျနော်ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်အိပ်တော့ ကျနော် တီလတ်နဲ့ အိပ်မက်ချစ်ပွဲကြီးလွတ်လွတ်လပ်လပ်နွှဲလ်ို့ရတာပေါ့…နော…။

——————————————
အခန်း(၁၄) ဆက်ရန်

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်ခြိုက်လျှင်ကျော်သွားပါ။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အခန်း ၁၄။ ည အိပ်မက်ကမ္ဘာသို.နောက်တစ်ခေါက်

“ဟင်..အင်းးး ဘယ်သူလဲ…..”

ကျနော် အိပ်မက်ထဲမှာ အန်တီလတ်ကုတင်ဘေးရောက်နေပါပြီ။
ကျနော်တီလတ်ရဲ့ ပါးလေးတွေကိုဖွဖွလေးနမ်းပေးနေတယ်။
တီလတ်ဝတ်ထားတဲ့ ညအိပ်ဝတ်စုံပါးလွလွထဲကရုန်းကန်ထိုးဖောက်ထွက်နေတဲ့နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကိုဖွဖွကိုင်ဆုပ်နယ်ပေးနေလိုက်တယ်။
“အား…ဟင်းး ဟင်းး အို…ဘယ်သူဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွယ်…ဟင့်”

ကျနော် တီလတ်ရဲ့နို့သီးခေါင်းချွန်ချွန်လုံးလုံးလေးတွေကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့လှိမ့်ပေးနေရင်း၊
တီလတ်ရဲ့နားလေးနားကိုတိုးတိုးလးကပ်ပြီး၊

“တီလတ်…သားမောင်ပါ..တီလတ်ကိုချစ်လို့…”
တီလတ် အိပ်တစ်ဝက် နိုးတစ်ဝက်နဲ့ ဝေတေဝါးတားဖြစ်နေတဲ့ပုံ..။
ကျနော်ကတော့ အိပ်မက်ကိုကွန်ထရိုးလုပ်ထိမ်းချုပ်နိုင်တဲ့ အလေ့အကျင့်ရှိပြီးဖြစ်နေပြီမို့လို့
အခြေအနေကိုကောင်းကောင်းထိမ်းထားနေနိုင်ပါပြီ။

“အို..အို…မဟုတ်..မဟုတ်သေးဘူး အမောင်၊ တီလတ်…အု..”
ကျနော်တီလတ် ပါးတွေကိုတရှူးရှူးနဲ့ အတင်းနမ်းရှုတ်ပစ်လိုက်တယ်။
လက်တစ်ဘက်က အန်တီလတ်ရဲ့ပေါင်ခြံဆီရောက်သွားပြီးပေါင်သားလေးတွေကိုအစုန်အဆန်ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးနေတယ်။
ကျန်လက်တစ်ဘက်ကတော့နို့အုံကြီးကိုချေနေဆဲ….

တီလတ်ကအပေါ်ပိုင်းက အတွင်းခံဘရာဝတ်မထားပေမယ့် အောက်ပိုင်းမှာတော့ ပင်တီအပါးလေးဝတ်ထားတယ်။
ပေါင်အတွင်းသားတွေကိုညင်ညင်သာသာပွတ်ဆွဲနေတဲ့ကျနော့်လက်တွေက
အဆီပြင်နဲနဲတက်နေပြီဖြစ်တဲ့ဗိုက်သားတလျှောက်ရှပ်ပြေးသွားင်္ပြး
ပင်တီအောက်ကိုလှျိုဝင်သွးကာ အဖုတ်ကွဲကြောင်းကြီးထဲလက်ဝင်သွားတော့…

“အားးး အင့် ဟင့်ဟင့် ရှီး… သား..အမောင်”
ကျနော် အမွှေးတစ်ပင်မှမရှိတဲ့ဖားခုံညှင်းလိုစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုအုပ်ကိုင်လိုက်တယ်၊
လက်ဝါးနဲ့တစ်ပြည့်ပဲ။ အဖုတ်ထိပ်ကပြူးနေတဲ့စောက်စိကြီးကို လက်ညှိုးလက်မနဲ့ပွတ်ချေလိုက်တယ်
တီလတ်ထွန့်ကနဲဖြစ်သွားတယ်၊
ကျနော် တီလတ်ရဲ့စောက်စေ့ကြီးကို စိမ်ပြေနပြေပွတ်ကစားနေလိုက်တယ်၊
လက်ခလယ် လက်သူကြွယ်နှစ်ချောင်းကလဲစောက်ခေါင်းမြောင်းကြီးထဲဝင်သွားပြီးတကျိကျိနဲ့လိုးပေးနေတယ်။
“ကျွတ်ကျွတ်….အား…အမယ်လေး..သားရယ်..”

တီလတ် စောက်ခေါင်းထဲက ချွဲချော်နေတဲ့စောက်ရည်တွေ တသွင်သွင်စီးကျလာပါတော့တယ်။
ခဏအကြာ ကျနော်တီလတ်ရဲ့ညအိပ်သင်တိုင်းကြီးကိုခေါင်းပေါ်ကကျော်ပြီး မ ချွတ်လိုက်တယ်။
တီလတ်တစ်ကိုယ်လုံး ကင်တီပါးပါးလေးတစ်ထည်ပဲကျန်တော့တယ်။

ကျနော် တီလတ်နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဘယ်ပြန်ညာပြန်အားရပါးရစို့ပစ်တယ်။
ကျနော်ပင်တီစောင်းလေးထဲလက်ထည့်ပြီး ခါးကနေပင်တီလေးကိုဆွဲပြီးဆွဲချွတ်လိုက်တော့
တီလတ်တစ်ယောက် ဖင်ကြီးကိုကြွ၊ သူ့ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးနဲ့ခြေထောက်တွေကိုမြှောက်ပြီး
ပင်တီလွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ထွက်သွားအောင်ကူပေးရှာတယ်။

ကျနော်တီလတ်ရဲ့ပေါင်ကြီးတွေကိုဖြဲကားပြီး အမွှေးမရှိတဲ့စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုမျက်နှာအပ်လိုက်ကာ
စောက်စေ့ကြီးကိုစုပ်လိုက်၊ စောက်ခေါင်းထဲလျှာထိုးကလိုင်းလိုက်၊ လျက်ပေးလိုက်နဲ့ ကောင်းကောင်းဂျာပါတော့တယ်။

“အားးးး အမလေး..စစ် စစ်..အူးးးးးး”
တီလတ်ပါးစပ်က နားမလည်နိုင်တဲ့ ဘာသာစကားပေါင်းစုံ၊ ကိုယ်ခန္ဓာက ထွန့်ကနဲ ထွန့်ကနဲ။

အိပ်မက်ဆိုတော့လည်း မရေမရာကျော်ဖြတ်သွားတဲ့အခန်းတွေအများကြီး။
ဒါကျနော်မှတ်မိသလောက်ရေးတာ။

ခဏအကြာမှာတော့ ကျနော် အန်တီလတ် စောက်ဖုတ်ကြီးကို တဖုန်းဖုန်းနဲ့လိုးဆော်နေပါပြီ…။
မေမေနဲ့မအိပ်ရတာ ၃ရက်လောက်ရှိပြီဖြစ်တဲ့ကျနော်
အိပ်မက်ထဲမှာ တီလတ်ကို ရေကုန်ရေခန်း ရွှဲနစ်နေအောင်ဆော်မိလိုက်တယ်။
မကြာခင်မှာပဲ မြင်ကွင်းတွေဝေဝါးလာပြီး အိပ်မောကျသွားပါတော့တယ်။

နောက်တစ်နေ့မှာ တီလတ်ဟာကျနော့်ကိုကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့် လုပ်နေတာသတိထားမိတယ်။
ညက သူနိဗ္ဗာန်ဘုံကိုရောက်ခဲ့ပြီလေ။
ကျနော် ဟန်မပျက်မသ်ိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။

ဒုတိယည၊
တီလတ်ကိုနောက်တစ်ည အိပ်မက်ထပ်ပေးလိုက်ပြန်ပြီ။ ကောင်းကောင်းကြီးထပ်ဆော်ပေးလိုက်တယ်။

မနက်ကျတော့ နံနက်စာစားပွဲမှာဆုံကြတယ်၊
အဲ့ဒီမှာ တီလတ်ကျနော့်ကို တကယ်ထူးဆန်းတဲ့အကြည့်မျိုးနဲ့ စေစေ့စေ့ကိုကြည့်နေတော့တာဗျ။
ကျနော်သိနေပေမယ့် သတိမထားမိသလို ဘာမှမသိသလိုကိုနေနေတာ။
ဒါပေမယ့်တီလတ်လဲ သူ့ကိစ္စတွေမပြတ်သေးတော့ ခဏကြာအိမ်ကထွက်သွားပြန်ရောဆိုပါတော့…..

ဒါပေမယ့် ဒီနေ့တော့စောစော နေ့လည်ပိုင်းလောက်မှာပဲ တီလတ်အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။
တီလတ်မလာခင်လေးမှာ မေမေကလည်းဆံပင်သွားရှိူင်းဦးမယ်ဆိုပြီး
အလှပြင်ဆိုင်ထွက်သွားတော့ အိမ်မှာ တီလတ်နဲ့ကျနော် နှစ်ယောက်ထဲ။

တီလတ်ပြန်လာလို့အဝတ်အစားတွေလဲပြီး ခဏအကြာ၊ တီလတ်ကျနော့်အခန်းဝလာရပ်ပြီးတော့..
“ဟဲ့…အမောင်..နင့်အမေကော မမြင်ပါလား ဘယ်သွားလဲ”
“ဪ..တီလတ်.. မေမေကဆံပင်သွားပြင်ဦးမယ်ဆိုပြီး ဟိုဘက်လမ်းထိပ်က ဗြူတီပါလာ ထွက်သွားလေရဲ့..နဲနဲတောင်ကြာသွားပြီ”
“ဪ..အေး..အေး..ဒါနဲ့ သား..အမောင်..နင်အားသလား..၊ အန်တီ သားနဲ့စကားနဲနဲပြောစရာရှိလို့”
“ရပါတယ်အန်တီ၊ ဝင်လာခဲ့လေ”
တီလတ်ကျနော့အခန်းထဲလျှောက်ဝင်လာလိုက်တယ်။

ကျနော် ကွန်ပြူတာစားပွဲကထိုင်ခုံမှာထိုင်နေတော့ အန်တီလတ်က ကျနော့်ကုတင်စောင်းမှာပဲ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
တီလတ် ဝင်ထိုင်ပြီးနေပေမယ့်လည်း အတော်ကြာငြိမ်နေတယ်၊ ဘာမှလည်းမပြောဘူး။
ကျနော်လည်း အူကြောင်ကြောင် ထိုင်စောင့်နေပြီးမှ တီလတ်ဘာမှစကားမစတာနဲ့…

“တီလတ်… သားနဲ့ပြောစရာရှိတယ်ဆို၊ ဘာများလဲ”
အဲ့ဒီတော့မှတီလတ်လဲ သတိဝင်လာပြီး..
“အဲ..အင်း… အေး..ဘာကစပြောရမှန်းမသိလို့ဟေ့..”
“ဟာ…တီလတ်ကတော့လုပ်ပြီ”
“အင်း…ဒီလို..ဟ်ိုဟာလေ..နင်..နင်.. ညက ငါ့ကိုအိပ်မက် မက်တယ်မဟုတ်လား”
“ဗျာ… ဘယ်လို..အန်တီ..”

ကျနော်ရုတ်တရက် အံ့ဩသွားတယ်၊ လန့်လဲလန့်သွားတယ်၊
တီလတ် ဒီလိုကြီး ဒဲ့မေးလာမယ်မထင်ထားဘူးလေ။

“ဟာ…တီလတ်ကလည်း..ဘာဖြစ်လို့မက်ရမှာလည်း.. နေရင်းထိုင်ရင်း..”
“အမောင်…မနေ့ကတစ်ညထဲတောင်မဟုတ်ဘူး၊ နှစ်ညရှိပြီ၊ သားတီလတ်ကိုအိပ်မက်မက်နေတာ”
“တီလတ်ကလဲဗျာ.. ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ”
ကျနော်ကတော့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဖင်ပိတ်ငြင်းလိုက်တယ်။

“အမောင်..သား၊ တီလတ်ကိုလိမ်ဖို့မကြိုးစားနဲ့တော့၊
တီလတ်တို့ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲပြောရအောင်။ ဒီကိစ္စတွေတီလတ်သိနေတယ်။ ကြုံလည်းကြုံခဲ့ဘူးတယ်။
အန်တီတု့မိသားစုထဲကထူးထူးဆန်းဆန်းလျို့ဝှက်ချက်တစ်ခုပဲ။
ဒီအကြောင်း အကိုကြီးမင်းဒင် (ကျနော့်အဖေနာမည်) တောင်မသိဘူး။
အန်တီသိတယ်..သားအဘိုးရဲ့ပစ္စည်းတစ်ခုကို အမောင်ရထားပြီ”

တီလတ်ဆီက ဒီစကားကြားရတော့ ကျနော်တွေသွားတယ်။ စိတ်လဲဝင်စားသွားတယ်။
ကျနော်အမှတ်မထင်ရထားတဲ့မှော်ဒင်္ဂါးလေးရဲ့လျို့ဝှက်ချက်ကို တီလတ်လည်းသ်ိနေတယ်ပေါ့။

“စိတ်ဝင်စားစရာပဲ၊ တီလတ်ပြောတဲ့ပစ္စည်းက ဘယ်လိုပစ္စည်းမျိုး၊ ဘယ်လိုပုံစံမျိုးလဲ”
“အန်တီအတိအကျတော့မပြောတတ်ဘူး၊ တီလတ်တို့ဖေဖေ၊ သားရဲ့ဘိုးဘိုး
တယုတယနဲ့သိမ်းထားပြီးထုတ်ထုတ်ကြည့်နေတတ်တဲ့ ရှေးဟောင်းပုံစံသေတ္တာသေးသေးလေးတစ်ခုရှိခဲ့ဘူးတယ်။
အဲဒါလေးပဲဖြစ်နိုင်တယ်။ အထဲမှာဘာတွေပါတယ်တော့ မသိဘူး။
အန်တီ့အတွေ့အကြုံအရ တခုခုထူးဆန်းတာတွေရှိနေခဲ့ဘူးတယ်။
တီလတ်အဲ့ဒီပစ္စည်းလေးကိုအဖေ့အမှတ်တရရှာနေတာပါကွာ”

“ဪ..တီလတ်ဟိုနေ့တွေက တခုခုရှာနေသလိုလို့ထင်သား..၊ ခုမှရှင်းတော့တယ်”
“ဟုတ်တယ်သား..၊ အဖေဆုံးတော့ ကိုကြီးမင်းဒင်ကယူသွားပေမယ့်
အကြောင်းမသိတော့ ဒါကိုတန်ဖိုးထားမှာမဟုတ်ဘူး ပြီးပြီးရောသိမ်းထားမှာပဲ။
ဒါကြောင့် စတိုခန်းထဲဝင်ရှာကြည့်မိတာ”

“သားဖေဖေက ကောင်းကောင်းမသိဘူးဆိုတော့၊
တီလတ်ကတော့ အဲ့ဒီအကြောင်းကောင်းကောင်းသိတယ်ပေါ့၊ သားကိုပြောပြလ်ို့ရမလား”

“အဲ့လိုလဲမဟုတ်သေးဘူးသားမောင်၊ မှန်းရုံပဲမှန်းကြည့်တတ်တာ။
အဖေရှိတုန်းက တီလတ်ဖေဖေ့ကို မကြာခဏလိုလို အမြဲလိုလို အိပ်မက်တွေမက်နေတတ်တယ်၊
အိပ်မက်တွေက ဘာတွေမှန်းမသိဘူး တခါတလေ မထော်မနန်းတွေလဲပါတယ်၊
မက်ပါများတော့အိပ်မက်တွေမှာသာယာလာတယ်။ ဘာကြောင့်မှန်းအတိအကျမသိဘူး၊
အဲ့ဒါအဖြေရှာချင်လို့ရှာကြည့်နေတာ”

“ဒါနဲ့ စောစောက တီလတ်က ကျနော် ၂ညဆက်တိုက်တီလတ်ကိုအိပ်မက်မက်တယ်လို့ ဘယ်လိုပြောနိုင်ရတာလဲ”
“ငါ့ အတွေ့အကြုံအရပေါ့…နင် အဖေ့ပစ္စည်းရသွားပြီဆိုတာတန်းသိလိုက်တယ်၊
နင်ငါ့ကိုအိပ်မက်ထဲခေါ်တယ်မဟုတ်လား”

“ဒါဆိုတီလတ်လည်း ကျနော့ကို ၂ညဆက်တိုက်အိပ်မက်မက်တယ်ပေါ့၊ ဘာတွေမက်လို့လဲတီလတ်ရဲ့ပြောပြပါဦး”

“သွား..မပြောဘူး..သိနေသားနဲ့၊ ကောင်ဆိုးလေး..
ကိုယ့်အဒေါ်ကိုအိပ်မက်ထဲခေါ်ပြီးတော့ မဟုတ်တရုတ်တွေလုပ်တယ်”

အဲ့ဒီအချိန်အိမ်ရှေ့ကတံခါးဖွင့်သံကြားတယ်။
မေမေပြန်လာပြီ။

ကျနော်နဲ့တီလတ်တို့ စကားဖြတ်ပြီးလူချင်းခွဲလိုက်ကြတယ်။

ကျနော့်အနေနဲ့ကတော့သေချာသွားပြီလေ။
ဟိုမှော်ဒင်္ဂါးလေးနဲ့ပတ်သက်လို့၊ တီလတ်ဆီက သဲလွန်စ တစွန်းတစတော့ရခဲ့ပြီ။

——————————————
အခန်း(၁၅) ဆက်ရန်

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်ခြိုက်လျှင်ကျော်သွားပါ။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အခန်း ၁၅။ အပေးအယူ

အဲ့ဒီညနေပဲ မေမေ့ဆီက်ို တီဇာဆီကဖုန်းဝင်လာခဲ့တယ်။
ဖွားဖွား သွေးတွေဆောင့်တက်ပြီး သတိလစ်သွားလို့ဆေးရုံပို့လိုက်ရတယ်တဲ့။

“သားမောင်ရေ၊ မလတ်ရေ၊ ဖွားဖွားအခြေအနေကဘယ်လိုလဲမသေချာဘူး၊
ဒီလောက်ဖြစ်နေမှတော့ မေမေလိုက်သွားမှဖြစ်မယ်။
အိမ်မှာလဲ မလတ်ကအလုပ်ကိစ္စတွေမပြတ်သေးဘူး။
ဒီတော့ မေမေတစ်ယောက်ထဲပဲသွားလိုက်တော့မယ်။ ဟိုမှာလည်းသူဇာတို့ရှိသားပဲ၊
သားမောင်က အန်တီလတ်နဲ့အဖော်ရအောင်နေခဲ့ပေးလ်ိုက်နော်။
ညရေးညတာ မိန်းမသားတစ်ယောက်ထဲ၊ မလတ်လဲ အေးအေးဆေးဆေးနေ၊ ကိစ္စတွေပြီးပြတ်မှပြန်နော်”

“အေးဟယ် ဒုက္ခပါပဲ၊ ဖြစ်မှဖြစ်ရလေကြည်ပြာရယ်။ ကြီးကြီးအမြန်ပြန်ကောင်းပါစေ။
စိတ်ချသာသွား ကြည်ပြာ၊ နောက်ဆံမတင်းနဲ့၊ လတ်လည်း အမောင်နဲ့ ဒီမှာနေလို့ရသလောက်နေပေးမယ်”

“သွားပါမေမေ..၊ အိမ်ကိုစိတ်ချပါ။ သားကောင်းကောင်းကြည့်ထားပါ့မယ်”

မေမေ ညတွင်းချင်းအောင်မင်္ဂလာဆင်းပြီး မန္တလေးတက်သွားတယ်။
ခါတိုင်းထမင်းစားပြီးချိန် ကျနော်အခန်းအောင်း ကွန်ပြူတာရှေ့ရောက်နေပြီ။ ဂိမ်းပိုးကိုက်နေပြီ။
ဒီနေ့တော့ တီလတ်နဲ့ TV ရှေ့မှာယောင်တောင်ပေါင်တောင်နဲ့။

တီလတ်ဆီကသူသိထားသမျှလေးတွေကိုနှိုက်ရဦးမယ်လေ။ ကျနော်တကယ်စိတ်ဝင်စားနေတာ။
အိမ်ထဲမှာဒီည တီလတ်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲဆိုပါလားဆိုတဲ့အသိကလဲရင်ခုန်စေတယ်။
တီဗွီကြည့်လို့ခဏအကြာ တီလတ်ကပဲစကားစလာတယ်။

“အမောင်..နေ့လည်က ကြည်ပြာပြန်လာလို့စကားပြတ်သွားတယ်၊ သားတီလတ်မေးထားတာပြန်မဖြေရသေးဘူး”
“ဘာများလဲ တီလတ်ရဲ့”
“သားအဘိုးရဲ့ပစ္စည်းရထားပြီးပြီလားဆိုတာလေ”
“အန်တီပဲ သိပြီးပြီဆို၊ ကိုယ့်ဖာသာကောက်ချက်ချဖြေပြီးနေမှ”

“သား..ရထားပြီးတာအန်တီသေချာသလောက်ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့်သားဆီက ဟုတ်ကဲ့ဆိုတဲ့အဖြေလိုချင်လို့၊
ပြီးတော့ ဘာပစ္စည်းဆိုတာကိုလဲလက်တွေ့မြင်ချင်တယ်၊
အဲ့ဒါတီလတ်သိချင်နေတာ ကာလတွေကြာပြီ။ တီလတ်ကိုပြပါလားသားရယ်….”

“တီလတ်…ဒါဆိုတီလတ်နဲ့သား အပေးအယူတစ်ခုတော့လုပ်ရလိမ့်မယ်”
“တီလတ် သားကို ခါတ်ိုင်းလဲအမြဲပေးနေကြပဲလေ၊ ခါတိုင်းထက်မုန့်ဖိုး ကောင်းကောင်းပိုရစေရမယ်”
“မုန့်ဖိုးလောက်ပြောနေတာမဟုတ်ဘူးတီလတ်ရဲ့”
“ဒါဆို..သားကဘာလိုချင်လို့လဲ…ပြော”

“သား..တီလတ်နဲ့ အပြင်မှာချစ်ချင်တယ်။
ဟ်ို..အိပ်မက်ထဲမှာမဟုတ်ပဲနဲ့ အပြင်တကယ့်လောကမှာ ချစ်ချင်တာပြောတာ၊
အိပ်မက်ထဲမှာသားတို့ချစ်ခဲ့ကြသလိုပေါ့”
ဒီစကားကြားတော့ တီလတ်မျက်နှာကြီးအမ်းတက်သွားတယ်။

“အို…ဟဲ့..ဒီကောင်လေး၊ ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ..အဲဒါက အိပ်မက်လေ၊ တကယ်လုပ်လို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ”

“အိပ်မက်က အရမ်းကိုတကယ်နဲ့တူတာပဲတီလတ်ရယ်၊ သားတော့အဲဒီအိပ်မက်ကိုစွဲနေပြီ၊
သားအဲ့လို အန်တီ့ကိုတကယ်ချစ်ချင်တယ်”
“ဟဲ့ကောင်လေးနှယ်..ခက်တော့တာပဲ။ တို့က တူအရီးတွေလေ၊
တီလတ်ကသားရဲ့အဒေါ်အရင်း၊ မဟုတ်တာတွေတွေးနေ”

ကျနော့်စိတ်ထဲမှာတော့….တီလတ်ရေ..အဒေါ်အရင်း ပြောမနေနဲ့..မွေးထားတဲ့ အမေရင်းတောင် လိုးပြီးသွားပြီခင်ဗျ…လို့ ကြိတ်ပြောနေမိတယ်။

“တီလတ်စဉ်းစားလေ။ တီလတ် ဟ်ိုပစ္စည်းလေးကိုလဲ သိချင်မြင်ချင် လိုချင်နေတယ်မဟုတ်လား။
တီလတ်သားကိုဒီညချစ်ခွင့်ပေးရင် ပြီးတော့
ဒီပစ္စည်းလေးနဲ့ပတ်သက်လို့ တီလတ်ရဲ့အတွေ့အကြုံလေးတွေလည်းသားကိုပြောပြပေးရင်၊
သားတီလတ်လိုချင်တဲ့ ပစ္စည်းလေးကိုပါတခါထဲပေးလိုက်မယ်လေ”

ပြောရင်းနဲ့ကျနော့်ရဲ့လက်က တီလတ်ရဲ့ပေါင်ပေါ်ရောက်သွားရော ဟဲဟဲ ဇတ်ကနဲပဲ မြန်လိုက်တာနော် လက်က..။
ကျနော်နဲ့တီလတ်က တီဗွီနဲ့မျက်နှာချငိးဆိုင်က ဆိုဖာရှည်ပေါ်မှာထိုင်နေတာ၊
ခုနစကားပြောနေကတည်းက မသိမသာတိုးတိုးသွားရင်းတီလတ်ဘေးကပ်နေပြီလေ။

တီလတ်ကဘောင်းဘီတိုခပ်ပွပွကိုဝတ်ထားတာ။
သူ့ပေါင်လုံး အယ်အယ် ဖွေဖွေးကြီးပေါ်လှမ်းတင်လိုက်တဲ့ကျနော့်လက်ကို တီလတ်က ပေါင်အပွတ်မခံပဲလှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။
ကျနော့် လက်ကိုလက်ဖဝါး၂ဘက်ကြားမှာ ဆုပ်ထိမ်းထားတယ်၊
တီလတ်ကလဲလည်တယ်လေ။

“သားမောင်ရယ်…ဒါ သားအဒေါ်လေ၊ တီလတ်ပေါ်ဒီလိုစိတ်တွေဘာလို့ထားရတာလဲ၊ မကောင်းပါဘူးကွာ”
ပြောသာပြောရ တီလတ်လေသံတွေက ပျော့နေပါပြီ။
ကျနော်သဘောပေါက်လိုက်ပြီ။ နဲနဲဝုန်းမှရတော့မယ်။

“တီလတ်…မနေ့ညတွေကအိပ်မက်ထဲမှာ သားသိပ်ပျော်ရတယ်၊
သားရင်တွေလဲအရမ်းခုန်ရတယ်၊ တီလတ်ကိုလဲအရမ်းချစ်မိတယ်၊
အဲဒီထဲမှာတီလတ်ကလဲသားကိုအရမ်းချစ်တယ်။
သားတီလတ်ကိုအိပ်မက်မဟုတ်ပဲလက်တွေ့ချစ်ချင်တယ်၊ သားကိုခွင့်လွှတ်ပေးနော်..”

ကျနော်တီလတ်ကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်သွင်းလိုက်ပြီး တီလတ်ရဲ့လည်တိုင်၊ မေးစေ့လေး၊
ပါးနဲ့ နားရွက်ဖျားနားရွက်နောက်လေးတွေကို အနမ်းတွေ တရှိူက်မက်မက်ပေးလ်ိ်ုက်တော့..။
တီလတ်ပျော့ကျသွားပါပြီ။
“အိုးးးး သား…ဟင့် အမောင်.. အားးး တီလတ်ကိုလွှတ်ပါကွယ်”

လွှတ်ပါကွယ်သာပြောနေတာ၊ တီလတ်လက်မောင်းလေးနှစ်ဖက်က ကျနော့်ကျောကိုသိုင်းဖက်ထားတယ်။
တီလတ်ကလဲ အသက် ၃ရနှစ်ပဲ၊ မေမေနဲ့ဆို အသက်အတူတူ၊ လပိုင်းပဲကွာမယ်၊
ဘယ်သူအကြီး ဘယ်သူအငယ်လဲမမှတ်မိတော့ဘူး။
မေမေ့နှုတ်ခမ်းကဖူးဖူးထွတ်ထွတ်လေး၊
တီလတ်နှုတ်ခမ်းကျတော့ ထူထူကြီး ဆက်စီရာဂနှုတ်ခမ်း၊ မြင်တာနဲ့ဆွဲစုပ်ပစ်ချင်စရာ။
တီလတ်လက်တွေကျနော့်ကိုသိုင်းဖက်လာချိန်မှာ ကျနော်တဆင့်တက်ပြီး
တီလတ်နှုတ်ခမ်ထူကြီးကိုအတင်းဆွဲစုပ် ကစ်စင်ရိုက်လိုက်ပါတော့တယ်။

အု..ပြွတ် ပြွတ် စု…ရှစ်..
တီလတ်လက်တွေက ပိုပြီးတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လာပြီး
ကျနော့ကျောကုန်းကိုလက်ချောင်းတွေနဲ့ မချင့်မရဲကုတ်ခြစ်လာတယ်။
ကျနော့်လက်တွေကပွယောင်းနေတဲ့ဘောင်းဘီအိုးပွအဝကနေဝင်သွားပြီး
တီလတ်ရဲ့ပေါင်ကြားဂွဆုံကိုကိုင်မိပါပြီ။ ပင်တီပါးလေးပေါ်ကနေ စိုထိုင်းတဲ့အထိအတွေ့ကိုခံစားရတယ်။
တီလတ် တစ်ချက်ဆတ်ကနဲတွန့်သွားတယ်။

ကျနော်ပင်တီရဲ့အောက်နားစတွေကိုလိုက်စမ်းပြီး၊ လက်ချောင်းလေးဖျားလေးတွေနဲ့ထိုးကလော်ကာ
ဘေးဖက်ကိုဟပြီးဆွဲတင်လိုက်တော့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးဟာ ပင်တီတခြမ်းဟပြီးဘေးကိုပြူးထွက်လာတယ်။

ဘောင်းဘီပွအောက်မှာဖြစ်ပေမယ့် ကျနော်တီလတ်ရဲ့ စောက်ဖုတ်သား စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို
မိမိရရ အစိမ်းလိုက်ကြီးကိုင်မိပါပြီ။ စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်ရွှဲနေပြီလေ၊
ဒါဆို တီလတ်က ကျနော်ဘေးနားမှာစထိုင်ကတည်းက လာနေတာပေါ့…။

ကျနော် အမွှေးတစ်ပင်မှမရှိတဲ့ တီလတ်ရဲ့ အဖုတ်အုံဖောင်းဖောင်းကြီးကို အားရပါးရပွတ်နယ်နေလိုက်တယ်၊
တီလတ်စောက်စေ့ကြီးကလည်း အကြီးကြီး၊
စောက်စေ့ထိပ်ကိုလက်ခလယ်ဖျားနဲ့ကစားပေးတော့…
“အားးး ဟားးး အင့် အင့် ရှီး အိုးးးး သား အမောင်…”

ကျနော် အရည်တွေရွှဲနေပြီဖြစ်တဲ့တီလတ်စောက်ခေါင်းကြီးထဲ လက်ညှိုးလက်ခလယ် နှစ်ချောင်ပူးထိုးသွင်းပြီး၊
လက်ချောင်းတွေနဲ့တစွပ်စွပ်လိုးလိုက် ကလိုင်းလိုက်လုပ်ပေးနေလိုက်တာ…

တီလတ် ကျနော့်ကိုအတင်းဆွဲဖက်ပြီး ကျနော့်နှုတ်ခမ်းကိုအတင်းစွဲစုပ်တန်ပြန်နမ်းလာပါတယ်
သူ့လျှာကိုကျနော့်ပါးစပ်ထဲအတင်းထိုးသွင်းလာပြီး အငမ်းမရလိမ်းလှည့်နမ်းရှုတ်နေတော့တယ်။
တီလတ်ရဲ့တုန့်ပြန်ချက်တွေကကြမ်းတမ်းလှပါတယ်။
ကြည့်ရတာ တီလတ်က တကယ်ထန်မယ့်မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ။

“ရှူး..အားးး အီးးး အမောင်… ဒီမှာမကောင်းဘူး… အခန်းထဲသွားရအောင်ကွယ်…”

“တီလတ်သဘော..”

——————————————
အခန်း(၁၆) ဆက်ရန်

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်ခြိုက်လျှင်ကျော်သွားပါ။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အခန်း ၁၆။ လက်တွေ.ချစ်တင်းနှောပွဲ

“အမောင်..တီလတ်အခန်းထဲလိုက်ခဲ့…”
“ရွှတ်..”

တီလတ်ကျနော့်နဖူးကိုအားရပါးရ အာဘွားတချက်ပေးလိုက်ပြီး ဆိုဖာကထပြီးတော့
ဖင်လုံးကြီးလိမ်ဖယ်လိမ်ဖယ်နဲ့ အခန်းဘက်ကိုလျှောက်သွားတော့တယ်။

ကျနော်ရုတ်တရက်ဆိုဖာပေါ်မှာ ဟတ်ကော့ကြီးကျန်ခဲ့ပြီးတော့မှ သတိဝင်လာပြီး ပြုံးလိုက်ကာ တီလတ်နောက်ပြေးလိုက်သွားပါတယ်။
အခန်းထဲမှာ တီလတ်ကကုတင်စောင်းမှာထိုင်နေပြီး… မချိုမချဉ်နဲ့…

“ကောင်ဆိုးလေး…ကိုယ့်အဒေါ်ကို တကယ်လုပ်တော့မှာပေါ့လေ..ဟုတ်လား”
ကျနော်တီလတ်ဘေးဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ပခုံးလေးကိုဖက်လိုက်ကာ…..

“အမယ်..တီလတ်ကလဲ ကျနော်တို့နှစ်ဦးနှစ်ဘက်ညှိပြီးမှကျေနပ်လို့လုပ်မှာလေ၊
ကိုယ့်အဒေါ်ဆိုတာကြီးကလဲ လုပ်ချင်စရာကြီး၊ စိတ်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး”

“အမယ်..အမယ်..ပြောလိုက်တာ ပက်ပက်စက်စက်ကြီး၊
ဘာလုပ်ချင်စရာကြီးလဲ၊ ဘယ်သူကရောကျေနပ်တယ်ပြောမိလို့လဲ..”

“ဟောဒီ..အချစ်ကြီးပါးစပ်ကပြောတာလေ..အခန်းထဲသွားမယ်တဲ့..၊ ကျေပဲနပ်နပ်၊ မကျေပဲနပ်နပ်၊ မောင်တော့ချစ်တော့မယ်..”
“ဒါမျိုးကျသိပ်တတ်…အု..ဖု…အို…အရမ်းကြီးပဲကွာ…”

ကျနော် တီလတ်ကို အတင်းဆွဲဖက်ပြီးကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်တယ်။
သူ့အပေါ်အတင်းခွတက်ပြီး နှုတ်ခမ်းထူကြီးကိုပိတ်ပြီးကစ်စင်ဆွဲပစ်လိုက်တယ်။
တီလတ်လဲကျနော့ကို အတင်းပြန်ဖက်ပြီးနွားသိုးကြိုးပြတ်ပြန်နမ်းလာတယ်။

ကျနော့်လက်တွေကလည်းတီလတ်ဘောင်းဘီကြီးအောက်လျှိုဝင်သွားပြန်ပြီး
စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးရဲ့လျှိုမြှောင်ကြားမှာ သုတေသနလုပ်နေပြန်ပြီ။
တီလတ်စောက်ခေါင်းထဲမှာ စောက်ရည်တွေကနစ်နေပြီ၊
စောစောကဧည့်ခန်းထဲမှာကလိနေကတည်းကရွှဲအိနေတာလေ။

တီလတ်က အနမ်းကိုခွာပြီး၊ တစောင်းလေးထထိုင်ကာ ကျနော်ဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်ကိုအတင်းဆွဲချွတ်နေတော့၊
ကျနော်ကလည်းတီလတ်ဝတ်ထားတဲ့ ဘလောက်စ်အင်္ကျီကိုနှိပ်စိတွေဆွဲဖြုတ်ပြီးပြန်ချွတ်ပစ်လိုက်သလို၊
အောက်ကဘောင်းဘီပွကြီးကိုလည်းခါးကနေ ဆွဲချွတ်ပစ်တယ်။
ဒါတောင် တီလတ်ရဲ့တင်းကားနေတဲ့ဖင်ဆုံကြီးခံပြီးတစ်နေလို့
တီလတ်ကအလိုက်တသိဖင်ကြွပေးလိုက်တော့မှသာခြေထောက်ကတဆင့် ကျွတ်ထွက်သွားတာ။

အခုတီလတ် တစ်ကိုယ်လုံး ဘရာနဲ့ပင်တီလေးပဲကျန်တော့တယ်။
ဘရာအောက်က တီလတ်နို့အုံကြီးတွေကအတင်းရုန်းကန်ထွက်နေတယ်။
ကျနော်မနေနိုင်တော့ဘူး၊ တီလတ်ရင်အုံပေါ်မှောက်ချလိုက်ပြီး ဘရာကိုမချွတ်ပဲ
အပေါ်ကပိုင်းကအန်ပြီးလျှံထွက်နေတဲ့နို့အုံကြီးတွေထဲနှာခေါင်းနှစ်လိုက်ပြီး၊ ဝက်တွေရွှံ ့ကော်သလိုထိုးကော်နမ်းနေမိတော့တာ။

“အဟိ..ဟိ..ဟိ..ခစ်ခစ်..ဘာတွေလာထိုးကော်နေတာလဲ ခိ ခိ..ယားတယ်”
“ယားတယ်…ဟုတ်လား…လာခဲ့”
ကျနော်လဲ ဘရာကိုချိတ်ဖြုတ်မနေတော့ပဲ ကြိုးနှစ်ချောင်းကိုု ပခုံးကနေဘေးလျှောချပြီး
၃ရလက္မ ဘရာကပ်(cup) ကြီးကိုအတင်းဆွဲလှန်ပြီးနို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
ဖိုကထုတ်ခါစပေါက်စီကြီးတွေလိုဖောင်းကားနေတဲ့ နို့အုံကြီးတွေကိုမညှာတမ်းခပ်ကြမ်းကြမ်းနယ်ပစ်လိုက်တယ်။
ပြီးတော့မှအညိုရောင်နို့သီးခေါင်းကြီးတွေကိုအားရပါးရ ဆွဲစုတ်စို့ပစ်လိုက်တော့…

“ဟင်းးးးး အင်း..ဟင်း..ဟင်း..သားးးး အမောင်ရယ်..ဟင့်”
တီလတ် လွှတ်ပြီးညည်းပါတော့တယ်။ ကျနော့်ကျောကုန်းတွေကိုလဲညင်သာစွာပွတ်ပေးနေတယ်။
ကျနော် တီလတ်နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်တပြန်ညာတလှည့်စို့ပေးနေရင်း၊
လက်တဖက်ကလဲစောက်ခေါင်းထဲထိုးနှိုက်မွှေနေပြီး လက်ချောင်း၂ချောင်းနဲ့ တဇွိဇွိလိုးပေးနေတယ်။

ကျနော်နို့တွေကိုလွှတ်လိုက်ပြီးအောက်စုံဆင်းလာကာ ပထမ တီလတ်ရဲ့ဗိုက်သားပြင်လေးမစူ့တစူကို လျှာပြားလေးနဲ့ဖွဖွလေးလျက်ပေးလိုက်တယ်။
တီလတ်ကြက်သီးလေးတွေတဖြင်းဖြင်းနဲ့ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်လာတော့မှ
ကျနော့်မျက်နှာက်ို တီလတ်ရဲ့ပေါင်ကြားခွဆုံကြီးဆီနေရာပြောင်းလိုက်တယ်။
ပင်တီကဝတ်လျက်ရှိနေဆဲပဲ၊ ဒါပေမယ့်တစ်ထည်လုံးစောက်ရည်တွေနဲ့ရွှဲနေပြီ၊

အပေါ်ပိုင်းတုန်းကလုပ်ခဲ့သလိုပဲ ပင်တီကိုမချွတ်တော့ဘူး။
ဘေးတဖက်က်ိုဟက်ပြီးပေါင်ခြံတဖက်ဆွဲကပ်လိုက်တော့ စောက်ပေါက်ကြီးဟက်ပက်ပေါ်လာတယ်။
ကျနော်လည်းမစောင့်တော့ဘူး စောက်စိပြူးပြူးကြီးကိုတန်းစုပ်ပြီး လျှာနဲ့လျက်လိုက်လှမ့်လိုက်လုပ်လိုက်တာ၊

“အားးးးးး ရှီးးး စစ်…အူးးးး မောင်ရယ် ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ”
တီလတ်စောက်ဖုတ်ကြီးက ရေချိုးပြီးစဆိုတော့ ဘော်ဒီရှာဝါ ဆပ်ပြာနံ့သင်းနေသေးတယ်။
ဟိုင်ဂျင်းလဲသုံးထားတယ်ထင်တယ်၊ သင်းသင်းလေး။

အမွှေးမရှိတဲ့ အပြင်နှုတ်ခမ်းသားထူကြီးနှစ်ခြမ်းကိုဖြဲလိုက်တော့ အတွင်းပန်းရောင်နှုတ်ခမ်းသားလိပ်ကလေးတွေ၊
ပြီးတော့မှအနီရောင်ရဲရဲစောက်ခေါင်းအတွင်းသား။
ကျနော်လျှာကိုစောက်ခေါင်းထဲထိုးသွင်လှည့်မွှေပြီး စိမ်ပြေနပြေဂျာပါတော့တယ်။

ပလပ်..ပလပ်..ဖလပ်..ဖလပ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ကျွိ..
“သားးးရယ်…တီလတ်..အု..အု..အူးးး…”
တီလတ် လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ကျနော့်ဆံပင်တွေဆုပ်၊ ခေါင်းကိုလက်ချောင်းတွေနဲ့ထိုးဖွ၊
ခေါင်းကိုလဲအတင်းစောက်ဖုတ်ကြီးဆီဆွဲဖိထားတော့တာ။

ကျနော်ကုန်းကုန်းကြီးဒူးထောက်လျက်နေတုန်း တီလတ်လက်တစ်ဖက်က ကျနော်ခါးဆီရောက်လာပြီး
သားရေကြိုးကိုကလန်ကာ ကျနော့်ဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်တော့တယ်။
ကျနော်လဲကူချွတ်ပေးအပြီးမှာ တီလတ်လက်နုနုလေးတစ်ဖက်က မာထန်ပြီးတောင်နေပြီဖြစ်တဲ့
ကျနော့်လီးတံချောင်းကြီးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတော့တယ်။
လီးကြီးက တီလတ်လက်ထဲမှာတဆတ်ဆတ်နဲ့ခါနေတယ်။

“ပေး…ပေး…မောင့်လီးကြီးတီလတ်ကိုပေးပါတော့ကွာ..တီလတ်စုပ်ချင်တယ်…”
ကျနော်လဲ ဂျာနေတာကိုခဏရပ်လိုက်ပြီး တီလတ်ခန္ဓာကိုယ်မှာငြိကျန်နေသေးတဲ့
ဘရာနဲ့ပင်တီတွေကိုအပြီးသတ်ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါပြီ။ တီလတ်လဲ လုံးဝ နိကက်ဖြစ်သွားပြီ။

ကျနော်ကုတင်ပေါ်လှဲအိပ်လိုက်ပြီး တီလတ်ကိုအလိုက်သင့်ဆွဲယူလိုက်တော့ တီလတ်ကျနော့်ပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ကြီးမိုးနေတယ်။
“တီလတ်…အချစ်ကြီး…ဟိုဘက်လှည့်လိုက်..”
တီလတ် အထာပေါက်တယ်။ ကျနော်ခြေဆင်းထားတဲ့ဘက် မျက်နှာလှည့်လိုက်တော့၊ တီလတ်ဖင်ကြီးကျနော့်မျက်နှာပေါ်ဝဲလာတော့တယ်။
အခု စစ်စ်တီနိုင်း (69) ပုံစံဖြစ်သွားပြီ။

တီလတ် ကျနော်ရဲ့ နီညိုရောင်ပြောင်တင်းနေတဲ့ဒစ်ကြီးကိုပါးစပ်လေးဟပြီးဆွဲစုပ်လိုက်ချိန်မှာတော့…
ကျနော်လည်းမျက်နှာပေါ်အိကျလာနေတဲ့ ဖင်ကြီးနောက်ကိုပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ နှာခေါင်းနှစ်လိုက်တော့တယ်။
အော်ရယ်လ်ဆက်စ် ပင်လယ်ကြောမှာတူဝရီးနှစ်ယောက်မြောနေကြပါတော့တယ်။
—————————————————–
ကျွိ..ကျွိ…ဗလပ်…ဗြစ် ဗြစ်..ဘွတ်..
မောင်…အားးးးးးး…ဆောင့်…ဆောင့်… အီးး လင်လေးရယ် နာနာဆောင့် တီလတ်..
အဟင့်…မိန်း..မိန်းမအရမ်းကောင်းနေပြီ..ဆောင့်ပါ.. စောက်ဖုတ်ကြီးကွဲရင်ကွဲသွားပစေ… မောင့်လီးကြီးက အကြီးကြီး..၊
အထဲမှာပြည့်ကြပ်နေတာပဲ၊ အားရလိုက်တာ။ ကောင်းတယ်ယောက်ကျား၊ ဆောင့်..”

“ဆော်နေတာပဲ မိန်းမရေ.. ကဲဟာ…ကဲဟာ…”
ဖတ်..ဖတ်…ဖတ်….ဗြစ်..ဗြစ်..ဒုတ်..ဖန်း..ဖန်းးးးး

တီလတ်နဲ့ကျနော်ဆော်နေကြတာ မိနစ် ၂ဝလောက်ရှိသွားပါပြီ။
ရာဂစိတ်များလူတွေကိုအလျင်အမြန်စိုးမ်ိုး ပြောင်းလဲနိုင်တယ်။
အချိန်တိုလေးအတွင်းအခေါ်အဝေါ်တွေလည်းပြောင်းလဲကုန်ပြီ၊ တကယ့် လင်မယားတွေကျနေတာပဲ။

အခုဆော်နေကြတာကခွေးလိုး လိုးနေကြတာပါ။ ခုနက ပုံမှန်လှေကြီးထိုးနဲ့ တစ်ခါ၊
တီလတ်ကအပေါ်ကတက်ထိုင်ဆောင့်တာတစ်ခါ၊ တီလတ်တစ်ကြိမ်တောင်ပြီးသွားခဲ့ပြီးပြီ။
ကျနော်က မပြီးသေးတော့ တီလတ်ကိုလေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီးဒေါ့ဂီဆက်ဆွဲတယ်။

တီလတ်ကလေးလေးဘက်ထောက်ရင်း ဖင်ကြီးကိုနောက်ကော့တင်ပြီးပစ်ထားတာ။
ပြူးထွက်လာတဲ့အဖုတ်ကြီးက်ိုကျနော်အားမနာတမ်း တဖန်းဖန်းနဲ့ဆောင့်နေတယ်။
တီလတ်စောက်ခေါင်းထဲကအတွင်းကြွက်သားတွေကလဲ စွဲဆုပ်ပြီးအချက်ကျကျညှစ်ပေးနေတော့ ကျနော်ကြာရှည်မခံနိုင်တော့ဘူးးး။

“ထွက်တော့မယ်…ထွက်ပြီ..ထွက်ကုန်ပြီ…မိန်းမရေ၊ မိန်းမစောက်ဖုတ်ကြီးထပြီးလိုက်မယ်နော်”

“လွှတ်…လွှတ်လိုက်မောင်..မောင့်မျိုးရည်တွေ လတ် စောက်ဖုတ်ထဲထည့်ပြီး ပြီးလိုက်…
လရည်နွေးနွေး သန်သန်ကို အဖုတ်ထဲပန်းထည့်တာခံချင်နေတာကြာလှပြီ၊
နှစ်တွေချီလှပြီ။ ပန်းထဲ့လိုက်မောင် ပန်းထဲ့လိုက်…လတ်လဲပြီးပြီ….အ့ းးး အားးးး”

ဖတ်ဖတ်…ဖတ်ဖတ်… ဖြွတ်..ဖြွတ်..ဖန်း
“အားးး မောင်လဲပြီးပြီ…ထွက်ကုန်ပြီ…ဟူးးးးး”
ကျနော်နဲ့ တီလတ်တို့နှစ်ဦးစလုံး တစ်ယောက်ပေါ်တစ်ယောက်ထပ်ပြီး ပစ်ကျသွားကြပါတော့တယ်။

ချစ်တယ်မိန်းမရယ်
မိန်းမလဲမောင့်ကိုချစ်တယ်။

အမောပြေကြတော့တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ညုပြီး ချစ်တင်းနှောနေကြတယ်။
“ကဲ ယောက်ကျား မိန်းမလဲ ကတိအတိုင်းမောင်လိုချင်တာပေးပြီးပြီ။ မောင့်ဟာလဲပြဦးလေ..”
“ဟင်…ခုနကပဲ ပြူးပြဲနေအောင် မြင်ပြီးပြီမဟုတ်လား”
“ဟီဟီ..ဟိ..ဘာလဲ အဲဒါပြောတာမဟုတ်ဘူး၊ ဟို..ဘိုးဘိုးဆီကရလိုက်တယ်ဆိုတဲ့လျှို့ဝှက်ပစ္စည်းဆိုတာ ပြတော့လို့”

“ဒါနဲ့တီလတ်က ဒီပစ္စည်းလေးကြောင့်ဖြစ်ရတယ်လို့ထင်နေခဲ့တဲ့ တီလတ်ရဲ့ကိုယ်တွေ့လေးတွေပြောပြမယ်ဆို၊ အရင်ပြောပြဦးလေ”
“အမောင်ကတော့ ကပ်ပြီကွာ၊ ကဲပြောပြပြီးတာနဲ့ ပြရမယ်နော်
ဒါမှကိုယ်ဖြစ်ခဲ့တာတွေနဲ့ အဲဒါနဲ့ဘယ်လိုအဆက်အစပ်ရှိလည်းချိန်လို့ရမှာ၊ ကဲ… နားထောင်၊ ဒီလိုဟေ့..”

အန်တီလတ်က သူ့ရဲ့အကြောင်းစပြောပြတော့တယ်။

——————————————
အခန်း(၁၇) ဆက်ရန်

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်ခြိုက်လျှင်ကျော်သွားပါ။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အခန်း ၁၇။ မှော်ဒင်္ဂါးလေးရဲ့ဒဏ္ဍာရီ

ရွှေဇင်လတ်အဖေ ဦးဘမင်းက မြန်မာဆေးဆရာတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့အပြင်
ပယောဂကုတာတွေဘာတွေလဲတတ်သည်၊ အကုန်လုပ်သည်။
ရွှေဇင်လတ် သိသလောက် သူ့အဖေကလျှို့ဝှက်သဲဖိုဆန်တဲ့ထူးထူးဆန်းဆန်း ပညာတွေလည်းလိုက်စားသည်၊
အခုခေတ်စားပြီးပြောပြောနေကြတဲ့ ဂမ္ဘီရလိုင်းဆိုလား အဲ့ဒါမျိုးပေါ့။

“တီလတ်ငယ်စဉ်ဘဝ ကတော့ပုံမှန်ပါပဲ။ တီလတ်၁ဝနှစ်သမီးလောက်မှာ မေမေ (အမောင်ရဲ့ဖွားဖွားပေါ့)ဆုံးသွားတော့
တီလတ်တို့မောင်နှမတွေ အဖေမုဆိုးဖိုကြီးနဲ့နေလာခဲ့ရတာ။
ဒါပေမယ့် တီလတ်အပျိုဘော်ဝင်ပြီး တစ်နှစ်၊ နှစ်နှစ် လောက်ကြာတော့ အိပ်မက်ဆန်းဆန်းတွေမက်လာတယ်၊
မက်တာက နင့်ဘိုးဘိုး၊ ငါ့အဖေကိုမက်တာ၊ အဖေကိုအိပ်မက်တာ ဆန်းသလားလို့၊
လူတိုင်းမက်ဘူးကြမှာပဲ၊ မဆန်းဘူး။ ဒါပေမယ့် အိပ်မက်ကနေ့တိုင်းလိုရက်ဆက်မက်လာတယ်။

ပထမပိုင်း ဘာမှမဟုတ်ဘူး ရိုးရိုးတန်းတန်းအိပ်မက်တွေလိုပဲ မက်ပြီး နောက်တနေ့မေ့သွားပျောက်သွားတယ်။
တဖြည်းဖြည်းဆန်းလာတာက အိပ်မက်ထဲမှာ ငါ့အဖေက ငါ့ကိုဆက်ဆံပုံပြောင်းလာတာပဲ၊
တနေ့က အိပ်မက်ထဲမှာ သားအမောင် တီလတ်ဆီဝင်လာပြီး နှိုးဆွပြီးလိုးသွားသလိုမျိုးပေါ့၊
အဖေကတီလတ်အိပ်မက်ထဲမှာ အမြဲလိုပဲလာလုပ်တယ်”

“ဟင်…ဟုတ်လား”

ရွှေဇင်လတ်နောက်မှတဖြည်းဖြည်းစဉ်းစား ကောက်ချက်ချမိလာတာကတော့
အဖေ့မှာ ထူးဆန်းတဲ့ပညာရပ်နဲ့လုပ်ထားတဲ့ ပစ္စည်းတခုရှိနေပြီဆိုတာပဲ။
ဒါကြောင့်မို့အဖေနဲ့ညတိုင်းလို ဒီလိုဖြစ်နေရခြင်းဖြစ်မည်။

“ဒါကြောင့်လဲ မနေ့နဲ့ တနေ့က သားမောင် တီလတ်ကိုအိပ်မက်ထဲမှာ၂ရက်ဆက်တိုက် လာလုပ်တော့
သားမောင် ဘိုးဘိုးရဲ့ပစ္စည်းတခုခုရထားပြီမဟုတ်လားလို့ တီလတ်တန်းပြီးစွပ်စွဲလိုက်တာပေါ့”

ပထမတော့ ဆွေဇင်လတ်ထင်တာက သွေးလေမမှန်လို့ဖြစ်ဖြစ် အိပ်မက်ဆိုတာမက်တတ်တာပဲလို့ သိပ်ဂရုမထားမိပေ၊
ဒါပေမယ့်အိပ်မက်ထဲကိုယ့်အဖေက ကိုယ့်ကိုလာလိုးတယ်လို့မက်ရတော့ ရှက်မိသား၊
အိပ်မက်ပဲလေ ၊ပေါက်ကရမက်မှာပဲလို့စိတ်ထဲဖြေမိပေမယ့်၊ နောက်တနေ့တွေမှာ အဖေ့ကိုမျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲခဲ့ပါ။
သို့သော် ၂ရက် ၃ရက်ကနေ ရက်ဆက်လိုလို ဒါချည်းပဲ ဆက်တိုက်လိုမက်လာတော့ထူးဆန်းလာတော့၏။
ရွှေဇင်လတ်စိတ်ထဲမှာလှုပ်ရှားလာသလို၊ တဖြည်းဖြည်းသာယာလာမိသည်။

အဖေက တနေ့တစ်မျိုးမရိုးရအောင်လာလုပ်နေတဲ့အပြင်
အိပ်မက်တွေက တနေ့တခြားပြတ်သားလာပြီး တကယ်လိုဖြစ်လာသည်။
အိပ်မက်ထဲမှာ အဖေနဲ့အပြင်မှာလ်ို စကားပြောလို့ရလာပြီး
နောက်နေ့တွေနိုးလာတော့လဲပျောက်မသွားပဲ အားလုံးမှတ်မိလာတာသတိထားမိသည်။

“ဒါပေမယ့် အဖေက အ်ိပ်မက်ထဲမှာသာကိုယ့်ကိုလာပြီး အီစီကလီလုပ်နေတာ၊
အပြင်မှာတော့ဘာမှမသိသလ်ို၊ ရုပ်တည်ကြီးနဲ့။ အပြင်မှာအဖေ့ကို ဘာမှမပြောရဲဘူး၊
အိပ်မက်ထဲမှာကျ လင်မယားလို တီတီတာတာပြောဖြစ်နေကြပြန်ရော၊
တကယ့်ကိုအူကြောင်ကြားဖီလင်ပဲ၊ သိလားအမောင်”

အန်တီလတ်ကသူ့ဇာတ်လမ်းကိုပြောရင်းမှတ်ချက်ချတယ်။
ကျနော်ကတော့ ဘာမှဧည့်ထောက်မခံမိ၊ နားထောင်ကောင်းကောင်းနဲ့ငြိမ်နေလိုက်တယ်။

ထိုသို့ဖြင့် ရွှေဇင်လတ်တစ်ယောက် သူ့အဖေဦးဘမင်းနဲ့ အိပ်မက်ထဲမှာကာမစပ်ယှက်ရတယ်လို့မက်လာခဲ့တာ
ကာလအားဖြင့် လပေါင်းများစွာကြာခဲ့သည်။

ရွှေဇင်လတ်မှာ အတန်းဖော်လဲဖြစ်၊ မနိုင်ယင်ကာလဲဖြစ်တဲ့ သူငယ်ချင်း ရင်းချာ ၂ယောက် ၃ယောက်လောက်ရှိသည်။
တခါတလေ စာစုကျက်ရင်း၊ အားတဲ့ရက်မှာချက်ပြုတ်စားကြရင်း၊ သူတို့တွေအိမ်မှာပဲအိပ်ကြတဲ့ရက်တွေလည်းရှိသည်။
အားလုံးစုပြီးဖြစ်ဖြစ်၊ တစ်ယောက်ချင်းပဲဖြစ်ဖြစ် ကြုံသလိုအိပ်နေကြတာဖြစ်သည်။

“အဲဒီမှာသတိထားမိလာတာကတော့၊ သူငယ်ချင်းတွေ လာအိပ်တဲ့ညတွေဆို တီလတ်အဖေ့ကိုအိပ်မက်မမက်တော့တာပဲ။
တစ်ယောက်ထဲအိပ်မှမက်တာက်ိုသိလာရတယ်။
လက်စသတ်တော့ တီလတ်အိပ်မက်မျိုး သူငယ်ချင်းတွေက မက်ကြရောဆိုပါတော့”

ရွှေဇင်လတ်သူငယ်ချင်းများဖြစ်ကြတဲ့ သီတာအောင်၊ မြမြထွေး နဲ့ သဇင်မင်းတို့ကလည်း ဒီအိမ်မှာလာအိပ်တိုင်း ဦးဘမင်းကိုအမြဲအိပ်မက်မက်ကြသည်။
သူတို့လဲအစကတော့ ဂယောင်ချောက်ချားအိပ်မက်လောက်ပဲအောင့်မေ့တာပေါ့။
ဒါပေမယ့် ဒီအိမ်ရောက် တိုင်းအိပ်မက်ကမက်ပဲ မက်နိုင်လွန်း။
ဟိုလူကြီးက အိပ်မက်ထဲမှာသူတို့ကိုအမြဲ ဟိုဒင်းဟိုဟာလုပ်သည်။
နောက်ဆုံး ဒါသွေးရိုးသားရိုးမဟုတ်နိုင်တော့ဘူးဆိုတာတွေးမိပြီး ရွှေဇင်လတ်ကိုဖွင့်ဟတိုင်ပင်ကြသည်။

“ဟဲ့ မိလတ်…ငါတို့တိုင်ပင်စရာရှိလို့..
“ဘာလဲ မြမြထွေးရဲ့”
ဒီလိုဟဲ့…

±÷¿~#$@”±×£¥€°….©*&×^®£±~°….±¥®@&…………………….

“ဟယ်တော့”

“ဟယ်တော့”
“ဟယ်တော့”

အားလုံးဆီကအာမေဋိတ်သံတွေပြိုင်တူထွက်လာကြသည်။
ပထမ ဟယ်တော့က ရွှေဇင်လတ်အသံ၊
သူမ မထင်မှတ်ထားတဲ့စကားတွေကြားလိုက်ရလို့ပါ
သူ့အဖေရဲ့ အိပ်မက်ဇာတ်လမ်းက သူတစ်ယောက်ထဲတွေ့ကြုံရတယ်လို့ထင်ထားတာဖြစ်လို့ မြမြထွေးစကားကြောင့် အရမ်းလဲအံ့ဩနေမိသည်။

နောက် ဟယ်တော့ နှစ်ခွန်းကတော့ သီတာအောင်နဲ့ သဇင်မင်းတို့ရဲ အာမေဋိတ်များ။
သူတို့လဲအရမ်းအံ့ဩနေကြသည်။သူတို့လဲ မြမြထွေးကဲ့သို့ထပ်တူ အိပ်မက်တွေက်ိုမက်ခဲ့ကြသည်ပဲ။

“မဟုတ်ဘူး…မဟုတ်ဘူး..”
ရွှေဇင်လတ် မျက်လုံးကြီးစုံပိတ်ပီးအော်နေမိသည်။

“ဟယ်…ငါတို့လဲ အဲ့ဒီလိုပဲ”
ကျန်နှစ်ယောက်ကလဲ သူတို့အတွေ့အကြုံကိုပြောပြကြသည်။

“အဲဒါပဲ အမောင်ရေ၊ သူတို့အားလုံးဖွင့်ချကြတော့မှ အဖေသူတို့နဲ့လဲအိပ်မက်ထဲမှာ သောင်းကျန်းကြောင်းသိလိုက်ရတာ၊
သူတို့ကိုတော့ အိပ်မက်ဆိုတာ ဖြစ်တတ်ပါတယ်၊ တိုက်ဆိုင်တတ်ပါတယ်ဆိုပြီး နှစ်သိမ့်လိုက်ရတယ်။
တီလတ်ကတော့ ကိုယ့်အတွေ့အကြုံကို မပြောပြလိုက်တော့ဘူး၊
ပြောရင်လဲကိုယ့်အဖေသိက္ခာပဲကျမယ်လေ၊ ဒီတော့မြုံပြီးတော့ပဲနေလိုက်တယ်”

“တီလတ် မသင်္ကာဖြစ်တော့ အဲ့ဒီပစ္စည်းဘာဖြစ်မယ်ဆိုတာ ကိုရှာကြည့်ဖို့မကြိုးစားခဲ့ဘူးလား”

“တီလတ်စဉ်းစားလို့ အစဖော်လို့မရဘူး၊ တစ်နေ့ မရမရအောင်ရှာမယ်လို့လဲ တေးထားတယ်”

ထိုစဉ်က ရွှေဇင်လတ်တစ်ယောက် တကယ် မတွေးတတ်ခဲ့၊
သုံးယောက်လုံးတစ်ပုံစံထဲမက်တော့ နောက်ပိုင်းသူငယ်ချင်းတွေလည်း အိမ်မှာ ညအိပ်ညဉ့်နေ မအိပ်ရဲကြတော့၊
အဲ့ဒီကစပြီး ရွှေဇင်လတ်တစ်ယောက်ထဲပဲဒိုင်ခံမက်တော့သည်။

“အဖေကညတိုင်း အိပ်မက်ထဲမှာ တီလတ်ဆီလာတယ်။ ဟိုဒင်းဟိုဟာပြုတယ်။
တီလတ်လည်းအဲ့ဒီအပေါ်သာယာနေခဲ့တယ်။
နောက်ဆုံး အဖေနဲ.ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဖြစ်သွားပြီးမှပဲ အိပ်မက်တာတွေရပ်သွားတော့တာ”

“ဒါဖြင့် တီလတ်အတွေ့အကြုံက အိပ်မက်တွေနဲ့ပဲ ပြီးသွားတာမဟုတ်ဘူးပေါ့”
“ဘယ်ဟုတ်ရမလဲ အခုမှကောင်းခန်းလာမှာ”

ထုံးစံအတိုင်းရွှေဇင်လတ်အိပ်မောကျနေစဉ် အချိန်တန်တော့ ညလယ်အိပ်မက်မက်သည်။
“အို…ဟင့်…ဖေကြီးကလဲ ဟွန့်”
“ချစ်တယ်သမီးရယ်”

ဦးဘမင်းက သမီးရွှေဇင်လတ်၏ကာမခလုပ်တွေကို ဖွင့်ပြီးတစ်ဆင့်ခြင်းကလိနေသည်။
ဒီနေ့ည ရွှေဇင်လတ် ကာမဖီလင်ကိုအထူး ထူးကဲစွာခံစားနေရသည်။
ခါတ်ုင်းဆို ဦးဘမင်းက သိပ်ပြီးရှည်ရှည်ဝေးဝေးမလုပ်၊ ခဏပွတ်သပ်နှိုးဆွပြီးတက်ဆော်ပလိုက်သည်ချည်းသာ။
ယနေ့တော့ သူ့သမီးကိုစိတ်ရှည်လက်ရှည်နှင့်အချိန်ယူပြီးနို့တွေကိုဘယ်ညာတလှည့်စီသေချာစို့ပေးနေသည်။

သူ့သမီးရွှေဇင်လတ်က လုံးကြီးပေါက်လှဖြစ်သည်။ နို့ကြီးတစ်လုံးတစ်လုံးကို အယ်နေသည်၊
အရွယ်နှင့်မမျှအောင်ဖွံ့ထွားလှသော သမီးကို အပျိုပေါ်ဝင်စကထဲကစိတ်ဝင်စားခဲ့ပြီး သမီးအပေါ်စိတ်ကစားမိသည်။
ဒါပေမယ့် ဒါကသူ့သမီးအရင်း ကြံစည်ဖို့မသင့်တော်၊
စိတ်ဆင်ရိုင်းကိုချွန်းနဲ့အုပ်သော်လည်းအနေခက်ပါဘိ။

နောက်ဆုံး စိတ်မထိမ်းနိုင်တော့ နည်းလမ်းတစ်ခုရှာတွေ့သွားသည်။
သူကလောကီပညာ ဂမ္ဘီရလိုင်းကိုလိုက်စားသူပီပီ အစီအရင်တွေကိုနှံ့စပ်သည်။
ဒီမှာ သူယောနယ်ဘက်မှာ ပညာသွားတက်စဉ်က သူ့ဆရာဖြစ်ခဲ့ဘူးသော
သူတော်ဘရသေ့ ပေးခဲ့ဘူးသောအဆောင်လေးတစ်ခုကိုသွားသတိရသည်။

လောကီပညာစဉ်တွေမှာ ညစ်ပတ်မှုအစီအရင်တွေယေဘုယျအားဖြင့်မပါကြသော်လည်း
တခါတလေ ပညာခန်းအရ ကာမကိလေသာနှင့်ပတ်သက်တာလေးတွေ မပါမဖြစ်ထည့်စီရင်ရတာလဲရှိသည်။
ဒါကလည်း တကယ်ကျူးလွန်သည်မဟုတ်၊ ပညာခန်းအရ အရိပ်အယောင်သာဖြစ်သည်၊
ထိုအဆောင်လေးသွားသတိရတော့ အိပ်မက်ထဲမှာ သမီးနှင့်ပျော်ပါးနိုင်သည်ကို တွေးမိသည်။

ဟုတ်ပြီ…တကယ်လုပ်တာမှမဟုတ်ပဲ။ အိပ်မက်မက်ရုံသက်သက်ပဲ၊ ငါ့သမီးလေးလဲမထိခိုက်ဘူး။
သည်လိုအတွေးနဲ့ ထိုအဆောင်ပစ္စည်းဟောင်းလေးက်ို ထုတ်ယူခဲ့ပြီး သူ့ပညာဖြင့်သိဒ္ဓိတင်ကာ
သူ့သမီးလုံးကြီးပေါက်လှ ရွှေဇင်လတ်ကို အိပ်မက်ထဲခေါ်ခေါ်ပြီး ပျော်ပါးနေခြင်းဖြစ်သည်။

လုပ်သာလုပ်နေရ သူ့စိတ်ထဲနောင်တတစ်ဖက်နှင့်စိတ်မကောင်းလှပါ။
ဒါပေမယ့်သူ့သမီးအပေါ်သာယာနေတဲ့စိတ်ချိုးနှိမ်မရ။
သူအတတ်နိုင်ဆုံးချုပ်ထိမ်းနိုင်အောင် အပြင်လောကမှာ သမီးအပေါ်အတတ်နိုင်ဆုံး တည်တည်နေသည်။

ညညကျမှသာသမီးက သူ့အိပ်မက်မင်းသမီးလေးဖြစ်သွားသည်။
သမီးကို အတတ်နိုင်ဆုံးဖြေလျှော့ပေးသည့်အနေနှင့်
သမီနှင့်အတူ မကြာခဏလာအိပ်တတ်သော သမီးသူငယ်ချင်းတွေအပေါ် သူတို့လာအိပ်သည့် ညများတွင် ပစ်မှတ်ပြောင်းလိုက်သည်။
ဒါပေမယ့် ကလေးမလးတွေ သံသယဖြစ်ရိပ်မိသွားလို့လားမသိ၊ နောပ်ပိုင်းအိမ်မှာသိပ်မအိပ်ကြတော့။
နောကဆုံးသူ့သမီးလေးသာ သူ့ရဲ့တပင်တိုင်မင်းသမီးလေးဖြစ်လာခဲ့ရသည်။

ရွှေဇင်လတ်သူ့အဖေက နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့နေတာကို မိန်းမောစွာခံစားနေရသည်။
ဦးဘမင်းလက်က သူ့သမီး၏ထမီကိုလှန်ပြီးပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးတွေကို ပွတ်သပ်နေရာကနေ
စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းကြီးထဲလက်ထည့်ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်၊
အစိလေးကိုလက်ထိပ်ဖျားလေးတွေနဲ့ဖိဖိချေပေးနေတော့ ရွှေဇင်လတ်ခေါင်းလေးဘယ်ညာရမ်းရင်းလူးလိမ့်နေရပြီ။

“ရှူး…အားးးး စစ်စ်..ဖေ..ဖေဖေ”
ဦးဘမင်းက ရွှေဇင်လတ်ရဲ့ထမီလေးကိုဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီး
မျက်နှာကြီးကို သမီးရဲ့စောက်ဖုတ်အုံကြီးပေါ်အပ်လိုက်သည်။
ပြီးတော့ လျှာကြီးနဲ့သမီးလတ်ရဲ စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းထဲထိုးထည့်ကာလျက်ပါတော့သည်။

“အို့..ဖေဖေ ဘာလုပ်တာလဲ၊ မကောင်းပါဘူး၊ ငရဲတွေကြီးကုန်တော့မယ်”
ပလွတ်..ပလွတ်…ပလပ်..ပလပ်..ပလပ်…ရွှတ်…
“အူးးးး ရှီးးး…..အားးးးး”

ဦးဘမင်းက ဘာမျှမတုန့်ပြန်၊ စိတ်ပါလက်ပါကုန်း၍သာ ဂျာပေးနေတော့သည်။
ရွှေဇင်လတ်မှာ အရင်ကနှင့်မတူ တမူထူးကဲသောအရသာကိုခံစားနေရသည်။
ယခင်အိပ်မက်များတွင် သူ့အဖေအခုလို တစ်ခါမှ သူ့အဖုတ်ကိုမလျက်ဖူးခဲ့၊
အခုတခါတော့တော်တော်ထူးဆန်းနေသည်။ မထင်မှတ်ရသောအရသာကိုခံစားနေသည့်အပြင်၊
အိပ်မက်သလိုဝိုးတဝါးမဟုတ်ပဲ တကယ့်အထိအတွေ့ခံစားနေရသလိုထင်နေမိသည်။

ခဏအကြာမှာ ဦးဘမင်းက မှုတ်နေတာကိုရပ်လိုက်ပြီး ရွှေဇင်လတ်ရဲ့ပေါင်ကြားမှာခွထိုင်လိုက်သည်။
သမီးဖြစ်သူ၏ ပေါင်ဖြူဖြူတစ်တစ်ကြီးနှစ်ဖက်ကိုတံကောက်ကွေးမှဆွဲ၍တွန်းတင် မလိုက်ပြီးပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကိုဖြဲလိုက်သည်။
ထို့နောက်သူ့ပုဆိုးကြီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့ လမွှေးအုံမဲမဲကြီးကြားမှ
မာတောင်နေသောလီးတန်ညိုညိုကြီးကခေါင်းတဆတ်ဆတ်မာန်ဖီပြီး ငေါက်ကနဲထွက်လာသည်။
ဦးဘမင်း သူ့လီးကြီးကို သမီးဖြစ်သူ၏ စောက်ဖုတ်ဖြူဖြူဖောင်းဖောင်းကြီးအဝတွင်တေ့ကာ ထိုးချလိုက်ပါတော့သည်။

“အားးး အမယ်လေး အဖေ.. ကျွတ် ကျွတ်…”
ဖခင်ဖြစ်သူ၏ ဒစ်ညိုညိုကြီးမှာ သူ့သမီးအရင်းဖြစ်သူ ရွှေဇင်လတ်၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားဖြူဖြူ ထူထူကြီးများကြားသို့
တစ်ရစ်ခြင်းထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားတော့သည်။

“အားးးဖေဖေ…နာတယ်…ဖြေးဖြေး..”
အရင်အိပ်မက်တွေနှင့်မတူ၊ သူမ နာကျင်မှုကို သိသာစွာခံစားနေရသည်။
အဖုတ်ထဲမှလည်း တင်းကြပ်စေးပ်ိုင်သော အချောင်းကြီး၏ပွတ်တိုက်ထိုးခွဲနေမှုကို သိနေရသည်။

“အဖေ ဖြေးဖြေးလုပ်ပေးမယ်သမီး…ခဏအောင့်ခံလိုက်ဦးနော်”
အဖေ့အသံကလည်း ပြတ်ပြတ်သားသား နားထဲတိုးဝင်လာသည်။
ဒါ…ဒါ…အိပ်မက်မဟုတ်တော့ဘူး၊ သူ့အဖေတကယ်လာပြီးသူ့ကိုဝင်လိုးနေတာပါလား။
ရွှေဇင်လတ်ထိတ်လန့်သွားချိန်မရလိုက်ခင်မှာ၊ ဦးဘမင်းဖင်ကြီးကြွကာကြွကာနဲ့စညှောင့်ပါလေ၏။

“ဖေကြီးဆောင့်တော့မယ်နော်သမီး”
“ဟိုး..အင့်..အင့်..အားးးးး အဟင့်..ဟင်းဟင်း.. ဖေကြီး…သ..သမီး အားးးး”
ရွှေဇင်လတ် သတိလက်လွတ်ညည်းတွားနေမိတော့သည်။

ဖတ်ဖတ်…ဖတ်.. ဖောက်..ဖောက်…ဇွိ ဗြိ..ဗြိ…ဖွတ်
ဦးဘမင်းလည်း သူ့သမီးက်ို ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းနဲ့အသားကုန် ဆောင့်လိုးနေပြီ။

“အားးး ရှီးးးးးးး ကောင်းလိုက်တာသမီးလေးရယ် ဖေဖေမရတော့ဘူး အာားးးး ပြီး…ပြီး..ပြီ..ထွက်ကုန်ပြီ”

“အင့်..အင့်..အင့်…ဖေကြီး…ဟင့် ဟင်းးးးး….”

ဦးဘမင်း သူ့သမီးအရင်းရွှေဇင်လတ်ရဲ့ စောက်ဖုတ် မွေးလမ်းကြောင်းထဲ သူ့ရဲ့လရည်တွေ တဖြောဖြောပန်းသွင်းလိုက်တော့၏။

——————————————
အခန်း(၁၈) ဆက်ရန်

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်ခြိုက်လျှင်ကျော်သွားပါ။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အခန်း ၁၈။ လွမ်းနေဦးမည်တီလတ်

“အဲဒါပဲ…သားမောင်၊ ပထမပိုင်းကတော့အိပ်မက်သက်သက်ပဲ၊
နောက်ဆုံးတော့ တစ်ညမှာ အဖေတကယ်ဝင်လာပြီး တို့သားအဖနှစ်ယောက် ကိုယ်ထိလက်ရောက်လိုးဖြစ်ခဲ့ကြတယ်၊
တိုတိုဆိုပါစို့ အဲ့ဒီကစပြီး တီလတ် အဖေနဲ့တိတ်တိ်တ်ပုန်းညားနေမိကြတယ်ပေါ့”

“အဖေကလဲတီလတ်ကိုဝန်ခံပါတယ်၊ “သမီးကိုအိပ်မက်ထဲမှာ စိတ်ကူးထဲမှာ ကလွဲလို့အဖေ တကယ်မပစ်မှားချင်ဘူး၊
ဒါပေမယ့် အဲဒီညက ခါတိုင်းအိပ်မက်တွေလိုပဲသမီးအခန်းလာခဲ့တာ၊
သတိရတော့လူကိုယ်တိုင်သမီးကိုယ်ပေါ်မှောက်ရက်ကြီးရောက်နေတာတွေ့ရတော့တာပဲ။
ဘယ်လို ဘာတွေမှားသွားတယ်တော့ အဖေလဲမသိဘူး” တဲ့”

“ဒါနဲ့ တီလတ်အခုလက်ရှိယောက်ျားကြီး ဦးသန်းနိုင်နဲ့က ဘယ်လိုရခဲ့တာလဲ”

“အခု အမောင်နဲ့ တီလတ်တို့လဲညားပြီးကြပြီပဲ ဖုံးကွယ်ထားစရာမရှိပါဘူး။
တီလတ် အဖေနဲ့ပထမဆုံးကိုယ်ထိလက်ရောက်ကျူးလွန်မဲတဲ့ညက ဘာမှအကာအကွယ်မရှဲ့ဘူး၊ အဖေအထဲမှာပြီးခဲ့တယ်။
နောက်ရက်တွေ အဖေနဲ့ဆက်နေကြတော့ ဆေးသောက်ဖြစ်ပေမယ့် ပထမညကဟာ လွန်သွားပြီ။
၃လကြာလို့ တီလတ်ရာသီမလာတော့မှတီလတ်မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိကြောင်းသိရတယ်”

“ဟင်…ဒါဖြင့်”
“ဟုတ်တယ်…တီလတ်တို့အသိုင်းအဝိုင်းထဲမှာ တီလတ်ကိုလာကြောင်နေတဲ့သူရှိတယ်။
ကိုသန်းနိုင်ပေါ့။ ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းလေးနဲ့ဆိုတော့စီးပွားေရေးကတော့မဆိုးဘူး။ ဒါပေမယ့်တီလတ်သူ့ကိုမကြိုက်ဘူး။
အဲ့ဒီလူကဇိုး..ရှပ်သမား၊ တီလတ်လက်မခံခဲ့ဘူး။ အဖေကလဲသဘောမကျဘူး။
အဲ့ဒါကို သူကတီလတ်ကိုလာတောင်းတယ်၊ အဲ့ဒီအချိန် အဖေနဲ့ရတဲ့တီလတ်ကို်ယ်ဝန်က ၃လလောက်ရှိနေပြီလေ၊
ကလေးအဖေအမည်ခံရှာရတော့မယ်လေ။ ကိုယ့်အဖေအရင်းကြီးနဲ့ လူသိရှင်ကြားယူလို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ။
ရွေးစရာလမ်းမရှိတော့ သူ့ကိုပဲ လှည်းကျိုးထမ်းဖို့ယူလိုက်ရတာ”

“ဒါ…ဒါဆို ညီမလေး မေဇင်က…”
“အေး.. ဟုတ်တယ်၊ မေဇင်က အဖေနဲ့ရတဲ့သမီး၊ သမီးလဲသမီး၊ မြေးလဲမြေး”
တီလတ်မှာ မေဇင်ဆိုတဲ့ ကျနော့်ထက် ၂နှစ်လောက်ငယ်တဲ့ သမီးလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ကျနော့်ဝမ်းကွဲညီမလေးပေါ့။
ကျနော်လဲ အခုမှ အရည်လည်တော့တယ်။

“အလကားပါ ကိုသန်းနိုင်က အရက်ဂျိုး၊ သမီးလေးအဖေအမည်ခံပြီး အရှာအဖွေကောင်းလို့သာယူထားရတာ၊
အားအားရှိ ရှပ်ပဲပေါက်နေတာ။ ဟိုကိစ္စမှာလဲ ဘာမှအသုံးမကျဘူး။
သား အမောင့်လောက်တောင်ကောင်းအောင်လုပ်မပေးနိုင်ဘူး”

“ဟီး.. ဒါဆိုမိန်းမက မောင့်ကိုစွဲသွားပြီပေါ့”
“အမယ်…ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့..ဘယ်သူက သူ့မိန်းမလဲ”
“အမယ် ခုနက ဘယ်သူလဲ ယောက်ျားရေ…ဆောင့်ဆောင့်..နဲ့..”

“သွားးး..မသိဘူးကွာ…ကောင်ဆိုးလေး”
တီလတ် ကျနော့်ကျောကိုတဘုန်းဘုန်းနဲ့ထုနေတယ်။ ပြီးမှ…

“ကဲ.. အမောင်သိချင်တဲ့ တီလတ်အကြောင်းတွေလဲ ပြောပြီးပြီ၊ သားမောင်ရထားတဲ့ သားအဘိုးရဲ့ပစ္စည်းလေးလဲတီလတ်ကိုပြပါဦး၊
ခုနပြောခဲ့သိလို ကိုယ့်အဖြစ်အပျက်နဲ့ မှန်းဆပြီးသာတွေးယူရတာ၊ အဲ့ဒီပစ္စည်းဘာဆိုတာ အခုထိမသ်ိသေးဘူး၊ တီလတ်သိပ်သိချင်နေမိတယ်”

ကျနော့်အိပ်ခန်းဖက်ကိုပြေးသွားပြီးတော့ ခေါင်းအုံးအောက်က ဒင်္ဂါးတစ်ခြမ်းနဲ
ဘီရိုထဲကသေတ္တာလေးကို ယူခဲ့ပြီး တီလတ်ကိုပြလိုက်တယ်။
တီလတ်လဲ သေတ္တာကိုစေ့စေ့စပ်စပ်ကြည့်၊ သေတ္တာပေါ်ကစာကိုဖတ်၊ ဒင်္ဂါးခြမ်းလေးကိုကြည့်ပြီး…

“ဩော…ဒီလိုကိုး သူ့အစီအရင်က”
မှတ်ချက်ချတယ်။
“အဖေ့ခမြာ ငါ့ကိုလိုချင်ရှာလွန်းလို့ ဒီလိုကြံရှာတာကိုး”
တီလတ်မျက်ရည်လေးဝဲဝဲနဲ့ သူ့အဖေယောက်ကျားကြီးကိုသတိရသွားတယ်နဲ့တူရဲ့။

“ဒါနဲ့ ဒီ အကြွေစေ့လေးက ကြည့်ရတာ တစ်ခြမ်းထဲလိုပဲ.. သူ့စာအရဆိုနောက်တစ်ခုရှိရအုံးမယ်ထင်တယ်၊ ဘယ်မှာလဲ”
ကျနော် အန်တီလတ်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီးသူ့ရဲ့အုံးနေတဲ့ခေါင်းအုံးကိုယူလိုက်တယ်။
ခေါင်းအုံးစွပ်ထဲလက်နှိုက်လို့ ပြန်ထုတ်လိုက်တော့ လက်က်ိုင်ပုဝါလေးတစ်ခုပါလာတယ်။
ကျနော် စပ်ဖြဲဖြဲမျက်နှာပေးနဲ့လက်ကိုင်ပုဝါကိုဖြည်လိုက်ပြီး…
“ဟဲ ဟဲ ဟဲ…ဒီမှာ..”

“အမယ်..အမယ်..ဪ ဟော်ဟော်.. ဒီလိုကိုး…လက်စသတ်တော့ သူများခေါင်းအုံးထဲမှာ…၊
အကြံပက်စက်..စကောလောက်မှစောက်မနက်။ သူများသားပျိုသမီးပျိုကို ဒီလို မဖွယ်မရာ ကြံရလား”
တီလတ်ပြောရင်းဆိုရင်း ကျနော့ကိုပေါင်မြင်းကြောဆွဲလိမ်ပါလေရောဗျာ။

“ဟီးး ကျနော် အချစ်ကြီးကိုချစ်လို့ ကြံမိကြံရာ ကြံမိတာပါ”
“ဘာ ကြံမိကြံရာလဲ နောက်ဆိုမကြံနဲ့တော့၊ အိပ်ခန်းထဲသာတန်းဝင်ခဲ့ ဖိုးကဲလေး”
ကျနော်တီလတ်ကို ပုခုန်းဆွဲပြီးရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်လိုက်တော့ တီလတ်ပြုံးပြုံးကြီးပါလာတယ်။

“ဒါနဲ့…မေးရဦးမယ်၊ နင်တီလတ်ကို ခေါင်းအုံးထဲ ဒါထည့်ပြီးကြံတယ်ဆိုတော့ ဒါပထမဆုံးအကြိမ်မဟုတ်နိုင်ဘူး။
နင်ဒါနဲ့ပတ်သက်ပြီးကောင်းကောင်းအကြောင်းသိ အတွေ့အကြုံရှိပြီးဖြစ်ရမယ်။
တီလတ်ကိုမှန်မှန်ပြော၊ နင်ဘယ်သူနဲ့စမ်းခဲ့ပြီးပြီလဲ”

“သားပြောရင် တီလတ် မအံ့ဩရဘူးနော်..”
“အမယ်လေး ပြောမှာသာပြောစမ်းပါ၊ ဘာတွေများထပ်အံ့ဩစရာရှိလို့လဲ”
“ဒီလိုလေ…သေတ္တာလေးရတော့ အဲ့ထဲကစာကိုဖတ်ပြီး ရိုးရိုးပဲအောင့်မေ့ပြီး စမ်းချင်လာတာနဲ့၊
အိမ်မှာလဲ တခြားဘယ်သူမှမရှိတော့ မေမေ့ခေါင်းအုံးအောက်သွားထားမိခဲ့တယ်။

“ဟော..တော့..ဘုရား..ဘုရား…”
တီလတ် မျက်လုံးလေးဝိုင်း ပါးစပ်ကြီးဟပြီး ဘုရားတတယ်၊ ပြီးတော့ကြက်သေသေနေသလို ခဏဆွံ့အသွားတယ်။
“ဒါ..ဒါဖြင့်..နင်တို့သားအမိ အခု….”

“ဟုတ်တယ် တီလတ်၊ ပထမတော့ အိပ်မက်မက်ရုံသက်သက်ပဲအောင်းမေ့တာပေါ့၊
နောက်တော့အိပ်မက်ထဲမှာ ဟိုဟာတွေပါလာ၊မက်လာတဲ့အချိန် နောက်ဆုတ်လို့မရတော့ဘူး။
နှစ်ယောက်စလုံးက ဒါကိုသာယာနေမိပြီ၊ တီလတ်လဲ ကိုယ်တိုင်ကြုံခဲ့ဘူးတာပဲ။
တီလတ်တို့အတိုင်း တပုံစံထဲပဲ။
အိပ်မက်ပဲမက်ပါစေ၊ အပြင်မှာတော့မေမေ့ကိုတကယ်မပစ်မှားဘူးလို့ပဲ၊
ဒါပေမယ့် တစ်ညမှာ အိပ်မက်ထဲကနေ ဘယ်လိုမေမေ့ကုတင်ပေါ်တကယ်ရောက်သွားလဲမသိဘူး၊
သတိထားမိတဲ့အချိန်မှာလွန်ကုန်ပြီ။

“ဒါ…ဒါ…တကယ်လား”
“တကယ်ပဲ တီလတ်…ကျနော်နဲ့မေမေနဲ့ညားနေမိကြပြီ ၆လမကတော့ဘူး”

“အမလေးတော်..နားရှိလို့သာယုံရ..အင်းးးး မယုံလို့လဲမဖြစ်..ငါနဲ့အဖေနဲ့လဲ ဒီအတိုင်းပဲ။
အေးလေ…နင်တို့..ကိုယ့်ဇာတ်ကို ကိုယ်နိုင်အောင်သာ ကကြပေတော့”

“ဖြစ်ပြီးမှတော့လဲ မတတ်နိုင်ဘူး၊ ကျနော်လဲ မေမေ့ကိုချစ်တယ်”
ကျနော်မေမေနဲ့ဖြစ်ခဲ့သမျှတွေက်ို အကျဉ်းချုံးပြီး တီလတ်ကိုပြောပြလိုက်တယ်။

“အမယ်လေး..သားအမိအချင်းချင်းလိုးကြတဲ့အကြောင်းနားထောင်လိုက်ရတာ၊ ကြက်သီးတွေကိုထရော။
ငါ..ငါ..မရတော့ဘူး..ရွှဲနေပြီ၊ အရမ်းလာနေပြီ၊
အမောင်…တီလတ်ကိုလုပ်ပါဦးကွာ၊ တီလတ်လိုချင်လာပြန်ပြီ..”

ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ပြီး သူ့ဇာတ်လမ်းကိုပြောပြနေတုန်း တချိန်လုံးမှာ
တီလတ်က စောင်ကိုယူပြီး သူ့ကို်ယ်အောက်ပိုင်းဖုံးထားပေမယ့်
အပေါ်ပိုင်းကတော့ဗလာဟင်းလင်းပဲရှိသေးတယ်လေ။

တီလတ်ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲစွေ့ကနဲကျအလာမှာတော့
အလုံးလိုက်အခဲလိုက်ရှိနေတဲ့နို့အုံကြီးတွေက ကျနော့်ရင်ပတ်မှာအိအိကြီးဖိမိနေပြီ။
ကျနော် အချိန်အပိုမဖြုန်းဘူး။ ဘယ်ဘက်နို့ကြီးကိုဆုပ်ချေလိုက်ပြီး၊
ညာဘက်နို့သီးခေါင်းညိုညိုကြီးကို ပါးစပ်ထဲပလောက်ကနဲတပ်ပြီးစို့လိုက်ပါတော့တယ်။

နောက်လက်တစ်ဘက်က ပေါင်ပေါ်ဖုံးထားတဲ့စောင်ကိုဆွဲခွာချလိုက်ပြီး
ပေါင်သားဝင်းဝင်းတုတ်တုတ်ကြီးတွေနဲ့ တင်သားတစ်တစ်အိအိကြီးတွေကိုညှစ်ချေနေလိုက်ပါပြီ၊
ပြီး ပေါင်ကြီးတစ်ဖက်ကိုဆွဲထောင်လိုက်တော့ ပေါင်ခြံခွဆုံက အမွှေးပြောင် စောက်ဖုတ်ကြီးကဟက်တက်ပြဲပြဲကြီးပေါ်လာတော့တယ်။

ဟပြဲကြီးဖြစ်သွားတဲ့ အဖုတ်မြောင်းကွဲကြီးကြားကစောက်ခေါင်းရဲရဲကြီးထဲကိုလက်နှစ်ချောင်းနဲ့နှိုက်ပြီးထိုးမွှေလိုက်တယ်။
ကျနော်အကိုင်ကြမ်းသွားလို့လား မသိဘူး…
“အု…ဖြေးဖြေးလုပ်ပါလင်လေးရယ်၊ မလောပါနဲ့လား၊ မိန်းမဘယ်မှထွက်မပြေးပါဘူး”
“မိန်းမရယ်..မောင်လဲအရမ်းချစ်ချင်နေပြီ”
ကျနော်တီလတ်ကိုပက်လက်ဆွဲလှန်၊ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကိုဖြဲချပြီးတော့ ပေါင်ခြံထဲမျက်နှာအပ်လိုက်တော့တယ်။
“အိုးးး စစ် စ် စ်.. အီးးး ဟင့်..”
ကျနော်စိတ်ပါလက်ပါဂျာပေးနေလိုက်တယ်။

တီလတ်စောက်ခေါင်းကြီးထဲကလဲ စောက်ရေတွေ ရွှဲပြီးလျှံကျလာပြီ၊ ကျနော်လဲလျက်လို့မကုန်တော့ဘူး။
“ဟင့် မောင်တော်တော့ကွာ လုပ် လုပ်ပါတော့၊ ထည့်တော့၊ ခံချင်လှပြီ”
ကျနော်လည်း တီလတ်ခြေသားလုံးဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးနှစ်ချောင်းကို
ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ပြီး အားရပါးရဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တယ်။

ဗြစ်….ဗြစ်ဗြစ်…ဒုတ်ဒုတ် ဖောက်..စွိ..
ဖန်း..ဖန်းးးး..ဖန်းးးးးး
“အား…အမေ့…အင့်..ကျွတ်ကျွတ်…အိ..အိ…”
ညည်းသံနဲလိုးသံ ဆောင့်သံများ..စည်းချက်ညီညီထွက်ပေါ်လာပါတော့တယ်။

ခဏကြာတော့ တီလတ်က
“မောင်ရယ်…လတ်ကိုတစ်လှည့်ပေးလုပ်ဦး…မိန်းမအပေါ်တက်မယ်”
ကျနော်အရှိန်လျှော့ပြီး လိုးတာရပ်ပေးလိုက်တော့၊ တီလတ်ထထိုင်ပြီး ကျနော့်ကိုဆွဲဖက်လှဲချတယ်။
“ယောက်ျား..ငြိမ်ငြိမ်နေ၊ မိန်းမကိုယ်တိုင်အားရပါးရလုပ်ချင်တယ်”
တီလတ်ကျနော့်ပေါ်ခွတက်ထိုင်လိုက်ပြီး ကျနော့်လီးကြီးကိုဆွဲ ဒစ်ကြီးကိုသူ့အဖုတ်ဝတေ့လိုက်တယ်။
တီလတ်ဖင်ကြီးအိဆင်းလာပြီးဆောင့်ထိုင်အချမှာတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးက ကျနော်လီးကြီးကိုငုံပြီးဝါးမြိုလိုက်ပါတော့တယ်။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..
တီလတ်အချက်ကျကျဆောင့်နေတယ်။
“အားးး အမလေး…ကောင်းလိုက်တာဟယ်..။
လီးကြီးကရှည်လိုက်ကြီးလိုက်တာ၊ သားအိမ်ဝကိုထောက်နေတာပဲ..အာ့”

၁ဝမိနစ်လောက်ကြာတော့ တီလတ်ပုံစံတခါပြောင်းပြန်ပြီး၊ လေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးတော့
ကျနော်လဲဖင်ကြီးနောက်နေရာဝင်ယူပြီး၊ နောက်ကပစ်ဆောင့်လိုးတယ်၊
တီလတ် စောက်ခေါင်းထဲ့ကလည်း အရည်ချွဲချွဲစီးစီးတွေအန်ကျလာတာချောဆီနှစ်တွေကြောင့် တဖြစ်ဖြစ်နဲ့ လိုးလို့ပိုကောင်းလာတယ်။

ကျနော်လဲဆောင့်လိုးနေရင်း တီလတ်ရဲ့ကြီးမားစွင့်ကားလွန်းတဲ့ ဖင်ဆုံကြီးကိုကြည့်ပြီးစိတ်ကူးတစ်မျိုးပေါက်လာလို့
ဖင်ကြားကြီးထဲလိုးကြည့်ချင်လာတာနဲ့၊ လီးကို အဖုတ်ထဲကဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။
ပြီးမှ ဖင်လုံးအယ်အယ်ကြီး ၂လုံးကြားက ဖင်ကြားမြောင်းကြီးထဲ လချောင်းကြီးထဲ့ပြီး၊
လွန်းထိုးသလို အလျားလိုက်ပွတ်ဆွဲလိုးပေးနေတယ်။

“အာ့..အင်းးးး ဟင်းးး ဟင်းးး ဟင့်…”
တီလတ် မိန်းမိန်းမူးမူးနဲ့ မပြတ်ညည်းနေတယ်။
ဖင်ဝကြီးကိုဖြဲလိုက်တော့ ဖင်ကြားထဲက ခရေပွင့်ကြီးကစူစူကြီးထွက်လာတယ်။
ကျနော်စိတ်ပါလာတာနဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲလက်ညှိုးထည့်ပြီးကလိတယ်
“အားးး ဘာတွေလာနှိုက်နေတာလဲ…အူးးးး ကျွတ်ကျွတ်…ရှီးးးး”

စအိုဝစူစူကြီးကို ဒစ်ထိပ်နဲ့တေ့ပြီး ခပ်ဆတ်ဆတ် တဇတ်ဇတ်နဲ့ ဖိဖိထိုးနေလိုက်တယ်၊
ဖင်ထဲထိုးသွင်းတာမဟုတ်ဘူး၊ ဖင်ဝကိုဒစ်နဲ့ကလိပြီးသက်သက်ကစားနေတာ။
ကျနော်ကြည့်ရင်းဖင်ကြီးကိုလိုးချင်စိတ်ပေါက်လာတယ်။ ကျနော်ဖင်မလိုးဖူးသေးဘူး။
ကြည့်ဖူးတဲ့အောကားထဲကကပ်ပလီကြီးတွေဖင်ချတဲ့အခန်း ပြန်တွေးမိတော့
(ကားထဲမှာတီလတ်လိုဖင်လုံးကြီးကြီးတွေချည်းပဲလေ) စမ်းချကြည့်ချင်လာတယ်။
အခုနေ ဒစ်ကြီးကိုဖင်ထဲတကယ်ထိုးသွင်းရင် တီလတ် ထအော်လေမလား…။

“အိုးးး…မောင်..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ၊ တဇတ်ဇတ်နဲ့…..ဘာလဲ..မိန်းမကိုဖင်လိုးပေးမလို့လား”
“ဟီးး ဖင်ပေါက်စူစူကြီးတွေ့တော့လုပ်ကြည့်ချင်လာတယ်”
“လုပ်ကြည့်လေ မိန်းမလဲဖင်ခံရတာခရေဇီဖြစ်တယ်”

“တီလတ်က ဖင်ခံဘူးလို့လား”
“ကိုသန်းနိုင် ဇိုးကြီးကတခြားဟာသာအဖြစ်မရှိတာ ဖင်လိုးတာတော့တော်တယ်။
သူ့ကြောင့်ဖင်အလိုးခံခဲ့ရဘူးတာ၊ သူ့အပေါ်သာယာမိတာ အဲ့ဒါတစ်ခုပဲရှိတယ်”
“သိပါဘူး ဘိုးဘိုးပဲလားလို့”
“အဖေက ဖင်ကိုတခါမှမလုပ်ဖူးဘူး မောင်ရဲ့”
“ဒါဆို မောင်ဖင်လိုးကြည့်မယ်နော် မိန်းမ”

“ဖြည်းဖြည်းနော်…ကိုသန်းနိုင်လီးကသေးသေးလေး၊ ဖင်လိုးတာ ဘာမှမနာဘူး၊
မောင့်ဒစ်ကြီးကနဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး၊ နာမှကြောက်တယ်၊ လီးကြီးမြင်တော့လဲဖင်ခံချင်တယ်”
ကျနော် တီလတ်ရဲ့ဖင်ဝကြီးကိုဖြဲပြီး ဒစ်ကြီးတေ့ကာ အလောသုံးဆယ်ထိုးသွင်းမလို့လုပ်တော့ ထအော်တယ်။

“အားး..မဟုတ်သေးဘူး သေအောင်သတ်တော့မလို့လား…..
သွား…နင့်အမေရဲ့လိုးရှင်းဖြစ်ဖြစ် ခရင်မ်ဖြစ်ဖြစ်သွားယူခဲ့….
အဲဒါလိမ်းပြီးလက်ချောင်းတွေနဲ့ အရင်အဝငအထွက်ချောအောင်နှိုက်ပေး ကလိပေး၊ ပြီးမှရှင့်အချောင်းကြီးသွင်းတော်မူပါတော်”

ကျနော်လဲ တီလတ်ပြောတဲ့ စတက်(ပ) အဆင့်ဆင့် အတိုင်း တီလတိဖင်ကိုကလိုင်းပြီးဆွပြီးမှ ဖင်ကိုဆော်တော့တယ်။
မကြာခင်မှာပဲ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ဖင်ဆော်တာ အံဝင်ဂွင်ကျဖြစ်သွားပါပြီ။
ကျနော်လဲ တီလတ်ဖင်စီးစီးကြပ်ကြပ်ကြီးကို တဖုန်းဖုန်းနဲ့လိုးဆော်ရင်း
ကျနော့်လရည်တွေကိုတီလတ်ဖင်ထဲ တဖြောဖြောပန်းထည့်ကာပြီးသွားပါတော့တယ်။

ကျနော်တီလတ်သင်ပေးလို့ ဘဝမှာပထမဦးဆုံးအကြိမ် ဖင်လိုးဖြစ်ဘူးသွားပြီ။
ပြီးတော့ဖင်လိုးရတာကိုလဲအရသာတွေ့စွဲလမ်းသွားမိတယ်။
စောက်ဖုတ်လိုးရတာနဲ့တစ်မျိုးတစ်ဘာသာစီ၊စောကိဖုတ်လိုးရတာကောင်းတယ်။
ဒါပေမယ့်ဖင်လိုးရတဲ့အရသာက စီးပိုင်နေတာပဲဗျာ။

ကျနော်မေမေ့ကိုအခုအချိန်မှာ အရမ်းသတိရနေမိတယ်။
မေမေပြန်လာရင် မေမေ့ခရေပွင့်ကိုတော့ချွေဦးမယ်လို့တေးထားလိုက်တယ်။
မေမေ့ကိုဖင်ပါပါကင်ဖွင့်မယ်လို့ အတွေးလေးဝင်ရုံနဲ့ပဲ
လီးကတအားတောင်တက်လာပါလေရော။

အဲ့ဒီမှာ တီလတ်ရဲ့ ဖင်ကြီးကိုနောက်တစ်ကြိမ် အသားကုန်ကြုံးဖြစ်လိုက်ပြန်တယ်။

တီလတ်ရှိတုန်းနေ့တွေမှာညတိုင်းလိုးဖြစ်ကြတယ်။ စောက်ပတ်လိုးလိုက်၊ဖင်ချလိုက်နဲ့၊
ညတင်မဟုတ်ပါဘူး နေ့လည် ညနေလည်း တီလတ်အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ဆွဲဆော်ပစ်လိုက်တာပဲ။

ကျနော်နဲ့တီလတ် ကာမရေယဉ်ကြောမှာ နစ်မြောသာယာနေလိုက်ကြတာ၊
တီလတ်ရန်ကုန်က အလုပ်ကိစ္စတွေပြီးတာတောင် ချက်ချင်းမပြန်နိုင်သေး။
အပို၃ရက်လောက်အိမ်မှာနေဖြစ်သွားသေးတယ်။

နောက်တော့ နယ်မှာ အလုပ်ကိစ္စကျန်တစ်ဝက်ကိုအပြီးဖြတ်ရမှာမို့၊ မပြန်ချင်ပြန်ချင်နဲ့ပြန်သွားတယ်။

ပြန်ခါနီး…
“မောင်ရယ်..မိန်းမကိုမမေ့နဲ့နော်၊ ဒီကသိပ်ပြန်ချင်တာမဟုတ်ဘူး။
မောင်က မောင့်မယားကြီးကြည်ပြာပြန်လာရင်၊ ဟောဒီက မောင့်မိန်းမ လတ်ကိုမေ့သွားမှာပါ၊ မမေ့နဲ့နော်၊ CB မှာ အမြဲတွေ့ကြမယ်”
“မေ့ပါဘူး မိန်းမရယ်၊ အချစ်ရယ်..”

ဒီလိုပဲ အီစီကလီလုပ် ချွဲရတာပေါ့။
အဲ့လိုနဲ့ တီလတ်ပြန်သွားခဲ့တယ်။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် လွမ်းနေရဦးတော့မှာပဲ တီလတ်ရယ်။

——————————————
အခန်း(၁၉) ဆက်ရန်

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်ခြိုက်လျှင်ကျော်သွားပါ။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အခန်း ၁၉။ အချစ်နာလန်

တီလတ်ကို ဘယ်လိုပဲချွဲခဲ့ ချွဲခဲ့၊ မမေ့ဘူးပြောပြော၊
ကျနော်တကယ်ချစ်တာက ကျနော့်ပထမဆုံးညားဘူးတဲ့ချစ်မယားလေးမေမေကြည်ပြာပါ။
စဉ်းစားကြည့်ကြဗျာ၊ ကိုယ့် မွေးမေအရင်းနဲ့ချစ်ရတာ၊ ကိုယ့်ကိုတကယ်မွေးထုတ်လာဘူးတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပြန်လိုးပြီး
အမေအရင်းကိုမယားအဖြစ်ဖီးရတာ ဘယ်အရာနဲ့မှမလဲနိုင်တဲ့ခံစားချက်တခုပဲ။
ခင်ဗျားတို့ကိုယ်တိုင်ကြုံဘူးမှသိမယ်၊ ခံစားနိုင်မယ်။

မယားလေးတီလတ်ကလည်းပြန်သွား၊
မယားကြီး ချစ်မေကြည်ပြာကလဲ မရှိ၊
အ်ိပ်မက်လဲမက်လို့မရ၊ အတော်ကိုကသိကအောင့်နိုင်နေတာ။

နောက်တစ်ပတ်အကြာ မေမေဖုန်းဆက်လာတယ်
ဖွားဖွား အခြေအနေတိုးတက်လာပြီ၊ ဆေးရုံကဆင်းလို့ရပြီတဲ့၊ အိမ်မှာသောက်ဆေးနဲ့အနားယူရုံပဲ၊ ၂ရက်လောက်နေပြန်လာမယ်တဲ့။
ကျနော့်လောက်ပျော်တဲ့လူရှိဦးမလား။

ဒီလိုနဲ.မေမေပြန်ရောက်လာတယ်။
ပြန်လာလာချင်း..
“အမယ်လေး..မောလိုက်တာဟယ်၊မေမေ့ကိုရေအေးအေးလေးတစ်ခွက်လောက် ပေးစမ်းပါဦး..”
မေမေဆိုဖာမှာထိုင်ပြီး ယပ်ခတ်နေတယ်။ ကျနော်လဲ အဲကွန်းပြေးဖွင့်ပေးပြီး၊ နောက်ဖေးဝင် ရေတစ်ခွက်ခပ်လာခဲ့ပေးတယ်။
မေမေရေသောက်အပြီး စားပွဲပေါ်ရေခွက်အချ၊ ကျနော်လဲဆိုဖာနောက်ကရပ်ပြီး
မေမေ့နဖူးလေးနဲ.ပါးလေးတွေကိုနမ်းလိုက်တော့ မေမေကပြုံးပြုံးလေးနဲ.မော့ပေးလာတယ်။
ကျနော် မေမေ့ပခုံးသားလေးတွေကိုနှိပ်ပေးနေပြီး
“သား မေမေ့ကို သိပ်အောင့်မေ့တယ်၊ လွမ်းနေတာမေမေ”
“မေမေကလဲ သားကိုလွမ်းနေတာပဲ”

ပခုံးကိုနှိပ်ပေးနေတဲ့ကျနော့်လက်တွေ မေမေ့နို.အုံပေါ်လျှောကျသွားတယ်။
“လွမ်းတယ်၊ ချစ်ချင်နေပြီမေမေ..”
မေမေရုတ်တရက် မျက်နှာထားပြောင်းသွားပြီးတော့ နို.တွေကိုကိုင်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကျနော့်လက်တွေကို သူ.လက်နဲ.ဆွဲဖယ်လိုက်တယ်။

“ဟဲ့…ကာလံဒေသံမရွေးတော့ဘူးလား…၊ ဒါနင့်အမေနော်၊ နေ့ခင်းကြီးကြောင်တောင် ဘာပိုးထနေတာလဲ”
မေမေ့ဆီက မထင်မှတ်တဲ့တုန်.ပြန်မှုကြောင့် ကျနော်လဲအမ်းသွားပြီး ကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်ရတယ်။
ဟုတ်တယ်ကျနော်ကလဲလောတာ၊
ကိုယ့်အဖွားအသည်းအသန်ဖြစ်တာတစ်ခွန်းမှသတင်းမမေးပဲ၊
ကိုယ့်အမေကိုအရင်ဗူးနေတော့
ကျနော်ဘယ်လိုလူစားလဲ၊ စဉ်းစားကြည့်လေ။
အဲ့ဒါနဲ. ညနေအထိသားလိမ္မာလေးအဖြစ်နေပေးလိုက်တော့တယ်။

မေမေ့ကိုလဲ အမောလဲပြေ၊ စိတ်ဆိုးလဲပြေအောင် သံပုရာရည်တစ်ခွက်ထပ်ဖျော်တိုက်လိုက်တယ်။
အမေချွေးတိတ်လို့နားနားနေနေလေး နေပြီးမှ
ဖွားဖွားရဲ.ကျန်းမာရေးတိုးတက်မှုနဲ့ တီဇာတို့အကြောင်းအလာပ သလာပ မေးရတယ်။

မေမေကလဲနေရတာအဆင်ပြေရဲ့လား၊
တီလတ်ရောဒီမှာနေရတာပျော်ရဲ့လား၊ ဘယ်နေ့ကပြန်သွားလဲစသည်ဖြင့်..
ကျနော်ကတော့ တီလတ်ကြည့်ရတာဒီတစ်ခေါက်တော်တော်ပျော်ပုံရတယ်လို့ပဲပြောလိုက်ပါတယ်။
သိပ်ပြီးများများစားစားမပြောဖြစ်ပါဘူး၊ တော်ကြာမေမေရိပ်မိသွားမယ်။
မေမေကသူ့သားဇကိုသိပြီးနေပြီလေ၊
အမေရင်းကိုတောင်ရှောင်တာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ။

ညနေစောင်းတော့ မေမေက ရက်ဆက်ကြီး စိတ်ရောလူရောနွမ်းနေတာကို
ဖြေလျှော့ချင်လို့ဆိုပြီး အပြင်စားသောက်ဆိုင်မှသွားစားမယ်တဲ့..၊

ဥယျာဉ် စားသောက်ဆိုင်တစ်ခု လူရှင်းတဲ့ထောင့်က တဲထဲမှာ၊
ဆီမီးခွက် နဲ့ ရောင်စုံဖယောင်းတိုင်အလင်းရောင်အောက်မှာ ညစာမှာစားကြတယ်။
တကယ့်ကိုရိုမန်းတစ်ပါပဲ။

“မေမေ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်းခရီးထွက်တာရော ဖွားဖွားကိစ္စပြုစုရတာရော ပမ်းနေတာပဲကွယ် တစ်ခုခုသောက်ပြီး ရီလက်စ်လုပ်ချင်တယ်”
မေမေ ဩစတေလျ ကဝင်တဲ့ အကောင်းစားဝိုင်တစ်ပုလင်းမှာတယ်၊ ကျနော့်ကိုလဲတိုက်တယ်။
အရင် ကျနော်မေမေ့ရှေ့မှာတခါမှမသောက်ဘူး။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ သောက်ဖူးပေမယ့် မေမေမသိဘူး၊ သားလိမ္မာလေးလေ။

ဒါပေမယ့် ကျနော်ဝိုင်မတိုးဘူး၊ ဟဲန်နီကင်သောက်ပါရစေမေမေဆိုတော့ OK တဲ့။
မေမေကျနော့်ကိုပြုံးကြည့်နေတယ်၊ အကြည့်က သူ့သားတောင်လူကြီးဖြစ်နေပြီပေါ့။ ဖြစ်မဖြစ်သူကောင်းကောင်းသိပြီးပြီပဲလေ။

မေမေ့ကြည့်ရတာ စိတ်ပြေလျော့ပြီးတော်တော်ပျော်နေပုံပဲ။ သူတစ်ယောက်ပဲခွက်ဆင့်ချနေတာ၊
ကျနော်ကတော့ထိမ်းသောက်တယ်။ ဝိုင်တစ်ဝက်ကျော်အကျမှာ မေမေ စကားတွေတော်တော်ဖောင်နေပြီ။
စားရင်းသောက်ရင်းဝိုင်၂လုံးကျတော့ သားအမိနှစ်ယောက်လုံးရီဝေနေပြီ။
ပြန်ကြရအောင်ကွယ်..

မေမေခရီးကအပြန် စိတ်လက်လွှတ်ပြီးသောက်ထားတော့ အခြေအနေက ခပ်ယိုင်ယိုင်၊
ကျနော်က စမတ်ဖြစ်နေတုန်းပဲ၊ အသွားတုန်းကမေမေမောင်းပေမယ်၊့
အပြန်မှာမေမေ့အခြေအနေကြည့်ပြီး မမောင်းခိုင်းတော့ပဲ ကျနော်ပဲမောင်းလာခဲ့တယ်။

မူးလဲမူး၊ ကားပေါ်မှာ၂ယောက်ထဲရှိတဲ့အချိန်ကျမှ၊ မေမေ စကားတွေအန်ထွက်လာတယ်။
“သားလေးကို သိပ်သတိရတယ်”
“ဘာကိုလဲ”
“အားလုံးကိုပဲ…သားလေးကိုရော၊ လင်လေးကိုရော..”
“သွားတာမှဘယ်လောက်မှမကြာဘူး… အဲ့လောက်တောင်ပဲလား”
“အမယ် နင့်အန်တီလတ်အိမ်ရောက်တဲ့နေ့ထဲက အတူမနေဖြစ်ကြတာ၊ နင့်အဖွားဆီသွားနေတဲ့ရက်တွေနဲ့ဆိုတွက်ကြည့်၊ တကယ်လွမ်းတယ်”

“သားလဲ ချစ်တဲ့မေမေ့ကိုရော၊ ချစ်မယားလေးကိုပါလွမ်းနေတာ”
ပြောရင်းလက်က မေမေ့ပေါင်ကြားအော်တ်ိုရောက်သွားပြီ။
မေမေပြောဖူးတဲ့စကားအရဆိုရင်၊ အခုအချိန်ကျမှ ကာလံဒေသံသင့်ပြီ၊ မှန်ပြီလေ။

မေမေဝတ်လာခဲ့တဲ့စကပ်ဂါဝန်အတိုက ကားထိုင်ခုံနဲ့ဖိထိုင်နေတော့
ပြေလျော့ကျမနေပဲ အထက်ကိုလိပ်တက်နေတာ ပေါင်တဝက်အထိ၊
ဒါကြောင့်ကျနော့်လက်က ဂါဝန်အနားစကလက်လှျိုလိုက်ရုံနဲ့ပေါင်ခွဆုံရောက်သွားတယ်လေ။
ကျနော်မေမေ့ပေါင်ဖြူဖြူကြီးတွေကို ပေါင်ရင်းအတွင်းသားတလျှောက်ဖိနှိပ်ဆုပ်နယ်ပြီးတာနဲ့
ပင်တီအနားသားကို ကလန်ပြီးစောက်ဖုတ်အုံကိုလက်ရောက်သွားတယ်၊
စောက်စိလေးကိုချေပေးတယ်။ မေမေ့စောက်ခေါင်းက စိုထိုင်းပြီးချွဲနေပါပြီ။

ကျနော်လက်တစ်ဘက်က ကားမောင်းနေရင်း နောက်တစ်ဘက်က ဘေးခုံကမေမေ့စောက်ခေါင်းထဲ
လက်နှိုက်ကလိနေတော့ မေမေကျနော့လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားပြီး၊
“ဟင့်..သား..ကောင်းကောင်းမောင်းကွာ၊ ကားကိုပဲဂရုစိုက်မောင်း၊ တော်ကြာ တိုက်မိလို့ဟုတ်ပေ့ဖြစ်နေဦးမယ်”

ကျနော်ကားကိုဆက်မောင်းလာပြီး ပြန်နေကျလမ်းမဟုတ်ပဲ၊ ကားရှင်းလူပြတ်တဲ့လမ်းကမောင်းလာခဲ့တယ်။
လမ်းတဝက်က ကျောင်းဝင်းကြီးတစ်ခုဘေးရောက်တော့ ကျောင်းဝင်းခြံစည်းရိုးတစ်လျောက် သစ်ပင်ကြီးတွေနဲ့အုပ်ဆိုင်းနေတယ်။
မျက်နှာချင်းဆိုင်ကလဲ လူနေရပ်ကွက်မဟုတ်၊ စက်ရုံဂိုဒေါင်တွေ။
ကျနော်မှောင်ရိပ်ကျတဲ့သစ်ပင်အုပ်ကြီးအောက်ကားထိုးရပ်လိုက်ပြီး၊ ကားမီးတွေပိတ်ပြီး lock လုပ်လိုက်တယ်။
ကားကူရှင်တွေကိုလဲ နောက်ဖက်အဆုံးထိအောင်လှန်ချလိုက်တယ်။
ကျနော့်ဘောင်းဘီကို ဇစ်ဖြုတ်လိုက်ပြီးခါးအောက်ကိုလျှောချထားလိုက်တယ်။
ကျနော်ကားရပ်လိုက်တာမေမေသိတယ်။ ဘာမှမပြောဘူး။
ကျနော်မေမေ့ဂါဝန်ကိုလှန်တင်ပြီး ပင်တီကြားကနေစောက်ခေါင်းထဲလက်နှို်က်လိုက်ပြန်တော့…

“အားးးးးး ရှူး…စစ်စ်စ်”
ကျနော်လဲ မေမေ့လက်လေးတစ်ဘက်ကိုဆွဲယူပြီး ဇစ်ဖြုတ်လျောချထားတဲ့ကျနော့်ပေါင်ခွကြားဆီပို့လိုက်တယ်။
မေမေ့လက်ဟာလီးတံမာမာနွေးနွေးကြီးကိုထိတွေ့လိုက်ရရင်ပဲတုန်ကနဲတက်သွားတော့တယ်။
မေမေအတင်းပဲကျနော့် အတွင်းခံဘောင်းဘီ သားရေကြိုးကိုဆွဲဟလို့လီးတံကြီးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး
ဖြည်းညှင်းစွာရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ဂွင်းစထုပေးပါတော့တယ်။

ကျနော်မေမေ့ကိုယ်လုံးလေးကိုဆွဲယူရင်ခွင်ထဲသွင်းလိုက်တယ်။
မေမေ့မျက်နှာပေါ်ကျနော့်မျက်နှာဟပ်သွားတော့ အလိုက်သင့်လေးမော့ပေးလာတယ်။
ကျနော်လဲခပ်ဟဟနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။
လှိုက်လှိုက်မောမောရှည်ရှည်ကြာကြာအနမ်း….

ကျနော်တို့ဟာသားအမိတွေမဟုတ်တော့ဘူး၊ တကယ့်ခွဲနေရတာကြာတဲ့ချစ်သူတွေလိုပဲ။
မေမေ့လက်တစ်ဘက်ကကျနော့လည်ပင်းကိုခိုတွယ်၊
နောက်တစ်ဘက်ကကျောကိုတင်းတင်းသိုင်းဖက်ရင်း ဆာလောင်မွတ်သိပ်စွာ တုန့်ပြန်နမ်းနေလေရဲ့။

“ချစ်တယ်…လွမ်းတယ်မိန်းမရယ်..ကြည်ပြာရယ်”
ခဏအကြာ ကျနော် မေမေ့မျက်နှာလေးကိုဆွဲနှိမ်လိုက်ပြီး
ကျနော့ပေါင်ကြားဆီဆွဲဖိချလိုက်တော့ မေမေကလဲအလိုက်သိစွာနဲ့ပဲ…..

ပထမ…. လီးတံကြီးကိုဖွဖွနမ်းလိုက်တယ်၊ ဒစ်ကြီးကိုလက်နုနုလေးနဲ့ညှစ်ညှစ်ဆုပ်တယ်။
“ဟင့်… သူများအိုက်စ်ကရင်မ် မစားရတာကြာပြီသိလား”
အဲ့လိုပြောပြီး လီးတံကြီးကိုပင့်ပြီးအလျားလိုက်လျက်ပေးတယ်။
နောက်တော့ ပါးစပ်လေးက်ုအားကုန်ဟပြီး လီးကိုအာခေါင်ရင်းအထိပြည့်အောင်ငုံစုပ်လိုက်တယ်၊
သူပြောသလိုတကယိ့ကိုအိုက်စ်ကရင်မ် ငတ်နေပုံပဲ။

မေမေ့စုပ်ချက်တွေကဖြည်းဖြည်းအားပါလာသလို အရှိန်တင်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်ဆွဲစုပ် ပေးတဲ့အခါမှာတော့…….၊
“အားးးး ဖတ်က်… ရှစ်တ်.. အီး..ကောင်းလိုက်တာကွာ..
ငါလိုးမမိန်းမ စုပ်..စုပ်.. ဟဲ့ကောင်မ.. နင့်သားအရင်းလီးက အရမ်းအရသာရှိတယ်မဟုတ်လား၊ စုပ်..စုပ်..သေအောင်စုပ်စမ်း”

ကျနော့်ပါးစပ်က ဘယ်လ်ိုစကားကြမ်းတွေ အလိုလိုထွက်ကုန်သလဲမသိဘူး၊ ကျနော်အရမ်းကောင်း အရမ်းထန်နေတာကိုပဲသိတယ်။

ကျနော့်လက်ကလဲမေမေ့ဆံပင်တွေကိုဆောင့်ဆွဲဆုပ်ပြီး လီးစုပ်ချက်တွေနဲ့အပြိုင်
မေမေ့ခေါင်းကို ကျနော့်လီးဆီအတင်း ဆွဲဆောင့်တွန်းတွန်းပို့နေမိတယ်။

ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်…ပလပ်…စွိ…
ကျနော့် လက်တွေကလဲ အငြိမ်မနေ၊ မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲကိုလက်နှစ်ချောင်းနဲ့နှိုက်ပြီး တစွပ်စွပ်နဲ့ လက်လိုး လိုးပေးနေတယ်။
စောက်ခေါင်းထဲမှာလည်းစောက်ရည်တွေအိုင်ထွန်းနေပြီ။

“အင်းမ်…အင်းမ်းး…အင်းမ်းးးးး…ပလပ် ပလပ် ပြွတ်..”
မေမေ လည်ချောင်းသံတွေထွက်အောင်တောင် သားဖြစ်သူရဲ့လီးတံတုတ်တုတ်ကြီးကို အားရပါးရစုပ်နေတယ်။

“အားးးရှစ်…ရှီးး….အာားးး ပြီးပြီ..ထွက်ကုန်ပြီ”
ဖြစ်..ဖြစ်..ဖြစ်..ပလစ်…ပလစ်…

ကျနော့် လရည်တွေ ဖြောင်းကနဲ မေမေ့ပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်သွားတော့တယ်၊ အများစုကလည်ချောင်းထဲပေါ့။
မေမေ လရည်တွေအားလုံးကိုမြိုချလိုက်တယ်။
ပါးစပ်ထဲကလျှံထွက်လာပြီး နှုတ်ခမ်းနဲ့ပါးစပ်တဝိုက်ပေတောတွေကိုတော့ လျှာနဲ့အရသာရှိလှစွာသိမ်းလျက်နေတော့တာ။
မေမေကျနော့်လီးကိုပြောင်အောင်လျက်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။ အသာလေးမော့ကြည့်လာပြီး..

“ကောင်းလားမောင်…လွမ်းနေတယ်ဆို”
“အား လောကနိဗ္ဗာန်ပဲ မိန်းမရယ်..ဒါကြောင့်ချစ်နေရတာ”
ကျနော်မေမေ့ကို ကူရှင်ပေါ်နောက်ပြန်တွန်းလှဲချလိုက်ပြီး လူကထပ်လျက်လိုက်သွားကာ တစ်လှည့်ပြန်ဂျာပေးမလို့လုပ်တော့..
မေမေကျနော့်ကိုပြန်တွန်းလိုက်ပြီး…
“တော်ဦးသားရယ်၊ မေမေဒီနေရာကြီးမကြိုက်ဘူး၊ လူရှင်းပေမယ့် အန္တရာယ်များတယ်၊
အိမ်ကျမှဆက်ချစ်နော်၊ မေမေဘယ်မှထွက်မပြေးပါဘူး”

ကျနော်လဲမေမေ့စကားနားထောင်ပြီး အိမ်ကိုပဲဆက်မောင်းလာခဲ့တယ်။

အိမ်အရောက်ကျနော် ကားသွင်းအပြီး၊ ခြံတံခါး အိမ်ရှေ့တံခါးတွေပိတ်အပြီး၊ မေမေ့ကိုရှာမတွေ့တော့ဘူး၊
အိမ်သာခန်းထဲကရေသံကြားရမှ မေမေရေဝင်ချိုးနေပြီဆိုတာသိရတယ်။
ကျနော်လဲအဝတ်အစားပေါ့ပေါ့ပါးပါးလဲပြီး TV ဖွင့်ကြည့်နေတယ်။
ပရိုဂရမ်တွေက ဘာတွေမှန်းလဲမသိ၊ စိတ်ဝင်စားဖို့မကောင်းပါဘူး။
ကျနော်သိတာက အိမ်ရောက်ရောက်ခြင်း မေမေ့ကိုဆွပြီး ဝုန်းမလို့၊ တလမ်းလုံးလီးတောင်ပြီးကားမောင်းလာရတာ။

အဲဒါနဲ့ ကျနော်လဲ TV ပိတ်ပြီး မေမေ့အခန်းဘက်ပြန်ဝင်လာတော့
မေမေ ကိုယ်သုတ်မွေးပွတဘက်ဖြူကြီးက်ိုရင်လျားလို့မှန်တင်ခုံရှေ့မှာထိုင်နေတယ်။
ပါးနဲ့မျက်နှာမှာသနပ်ခါးရေကြဲလိမ်းထားပြီးပြီ၊ တကိုယ်လုံးလာဗင်ဒါပေါင်ဒါနံ့သင်းလို့၊

ကျနော်မေမေ့ကိုနောက်ကနေသိုင်းဖက်လိုက်တယ်။
ပါးလေးကိုရွှတ်ကနဲတစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး….
“အား…မွှေးနေတာပဲ ဘဒူ့အယား လေးလဲ”
ကျနော် မေမေ့ရင်ညွန့်မှာထုံးထားတဲ့ တဘက်ကိုဖြုတ်မလို့လုပ်တော့…၊
“သွား… ညစ်ပတ်ရင် ဘသူ့ မယားမှမဟုတ်ဘူး၊ ရေသွားချိုးဦး၊ ရေမချိုးရင်ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်အိပ်”
“ဟာ..ကြည်ပြာကလဲကွာ”
“ဘာ ကြည်ပြာကလဲ တွေလာမလုပ်နဲ့ ရေသွားချိုးဆို၊ လိုချင်တယ်မဟုတ်လား”
မေမေ မျက်လုံးလေးဝင့် မျက်စောင်းလေးချီပြီးပြောလိုက်ပုံကအရမ်း အသဲယားစရာကောင်းတယ်။

သကောင့်သား ဘယ်ခံနိုင်မလဲ ရေချိုးခန်းအမြန်မြန်းရတော့တာပေါ့။
မေမေပြောသလို၊လိုချင်နေတာလေ။ မဟုတ်သေးဘူး ဝစ္စပေါက်ပါမှရမှာ၊
လိုးချင်နေတာလု့ိပြောမှပိုမှန်မယ်။

ကျနော်ရေကိုခပ်သွက်သွက်ချိုးပြီးပြန်ထွက်လာတယ်။
ကိုယ်တွေခေါင်းတွေသုတ်ပြီး ရေစိုတဘက်ကိုချွတ်၊တဘက်အခြောက်တစ်ထည်လဲပတ်ခဲ့တယ်။ အဝတ်မလဲတော့ဘူးလေ၊ အချိန်ပုပ်တယ်။

မေမေ့အခန်းထဲတန်းဝင်ခဲ့တယ်။ မေမေမှန်တင်ခုံရှေ့မှာထိုင်နေတုန်းပဲ။ ကြည့်ရတာ ဆံပင်ကိုအခြောက်ခံစက်နဲ့မှုတ်နေပုံပဲ။
ကျနော် နောက်ကဝင်သွားပြီး မေမေ့ကိုယ်ကိုကျော်လို့ မေမေ့ရဲ့ လာဗင်ဒါပေါင်ဒါဗူးကိုဆွဲယူလိုက်တယ်။
မေမေ ကျနော့်လက်ကိုလှမ်းဆွဲပြီး…
“အမယ်..မယ်..မယ်..ကိုယ့်ပေါင်ဒါဗူး ကိုယ်သုံးပါလား၊ အားအားရှိ သူများဟာကို လာလာပြီး..”

ကျနော်လဲမေမေ့လက်ထဲကလွတ်အောင်လက်ကိုရုန်းပြီး ဆတ်ကနဲနောက်ဆုတ်ရင်း၊
လက်ဝါးထဲပေါင်ဒါတွေလောင်းထည့် လက်မောင်း ချိုင်း ကိုယ်လုံးတွေ အမြန် လိမ်းပွတ်ရင်းနဲ့၊

“မိန်းမကလဲကွာ…၊ ရှိသမျှအကုန်နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ် ပေးထားပြီး၊ ဒါလေးကျမှလာတွန့်တိုနေတယ်”
“အမယ်..ဘာနှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ် ပေးတာလဲ၊ စကားကိုကြည့်ပြော”
“ဒီမှာလေ…ဒါကြီးတွေကိုပေါ့”
ပြောရင်းနဲ့ကျနော် မေမေတဘက်ကိုပတ်ထားတဲ့ ရင်ညွန့်ကအထုံးကိုဆွဲဖြေပြီး ဘွားကနဲပေါ်လာတဲ့နိ့အုံကြီးကိုကိုင်လိုက်တယ်။

“ဟောတော့်… အမယ်လေး..ဟဲ့..ဟဲ့..”
မေမေ ရုတ်တရက်ကျွတ်သွားတဲ့ တဘက်ကိုလိုက်ဆွဲပေမယ့် မမီတော့ဘူး
ကျနော့်လက်ထဲတစ်ထည်လုံးပါလာပြီး အခန်းထောင့်ကစင်ဖက်လှမ်းပစ်လိုက်တယ်။
မေမေ ရေချိုးပြီးကတည်းက အခုအချိန်ထိ အဝတ်အစားမလဲသေးပဲ တဘက်တစ်ထည်ပဲပတ်ပြီး
မှန်တင်ခုံရှေ့ အချိန်ဖြုန်းနေတာ ဘာအချိုးလဲ သိတာပေါ့။

“အမယ်လေးတော်…ပေါ်ကုန်ပြီ၊ ဘာလုပ်တာလဲ”
ကျနော် မေမေရဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးရေဆေးငါးကိုယ်လုံးတစ်တစ်လေးကို တချက်ရှိုးလိုက်ရင်းနဲ့ ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။
အိအိထွေးထွေးကိုယ်လုံးလေးရင်ခွင်ထဲနစ်ဝင်လာတယ်။
“နဂိုထဲက ပေါ်ချင်နေလို့ ဘာမှမဝတ်သေးတာမဟုတ်လား မိန်းမရယ်၊
ချစ်ရတဲ့မိန်းမရဲ့ကိုယ်လုံးတစ်တစ်လေးကိုဖက်ထားချင်လု့ိကို ဆွဲချွတ်တာ”

“ဟွန်းးး ဒါမျိုးကျ သိပ်သိ၊ သိပ်တတ်….”
မေမေကျနော့်လက်မောင်းကို မနာအောင်ဆွဲလိမ်လိုက်စဉ်မှာပဲ ကျနော်နှုတ်ခမ်းတွေက မေမေ့ပါးစပ်ကိုပိတ်လိုက်ပြီ။
မေမေ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုကျနော်မက်မက်မောမောစုပ်ယူလိုက်တယ်။
မေမေကလည်းကျနော့ပါးစပ်ထဲလျှာလေးထိုးသွင်းလာပြီးရှိုက်မက်စွာတုန့်ပြန်လာတယ်။
ဆင်စွယ်လက်မောင်းလေးနှစ်ဖက်က ကျနော့်လည်ပင်းကိုတွဲခိုလို့..။

နမ်းရင်းနဲ့ကျနော် မေမေ့ကိုယ်လေးကိုကုတင်ဘက်ဆွဲခေါ်လာရင်း မေမေ့ကိုကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲချလိုက်တယ်။
ကျနော်လဲမေမေ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းစုပ်ရင်း အလိုက်သင့်မှောက်ရက်ကြီးထပ်ပါသွားတယ်။
ကျနော့်ကိုယ်မှာပတ်ထားတဲ့တဘက်လဲ ဘယ်အချိန်ထဲကကျွတ်သွားလဲမသိ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးကြီးတွေနဲ့ ထပ်ရက်ကြီးပေါ့။

မေမေရဲ့ သနပ်ခါးနံ့တွေရော လာဗင်ဒါနံ့တွေပါမွှေးထုံအီနေတဲ့ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးပေါ်
အိစက်စွာထိတွေ့သုံးသပ်နေမိချိန်မှာတော့ ကျနော့်သွေးတွေကဆူလောင်လို့နေပါပြီ။
တီလတ်ပြန်သွားပြီးကတည်းက တစ်ပတ်ကြာလောက်စောက်ပတ်နဲ့ကင်းဝေးနေရတာကြောင့် အရမ်းဆာနေပြီ။
ပြီးတော့ တီလတ်ကျွေးသွားလို့အရသာသိသွားပြီဖြစ်တဲ့အတိုင်း ဒီနေ့ည မေမေ့ခရေကိုပါခြွေမယ်လို့စိတ်ကူးထားပြီးသားလေ။

ကျနော်မေမေ့မျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံးကိုနူးညံ့ညင်သာစွာနမ်းနေမိတယ်။
စိတ်ထဲမှာကြည်နူးစွာနဲ့ ကျနော်ကမေမေလို့ခေါ်ရတဲ့ ကျနော့်မိန်းမကို အရမ်းချစ်နေမိတယ်။

နဖူးလေးတွေ၊ မျက်ခွံလေးတွေ နှာခေါင်းချွန်ချွနိလေးထိပ်၊ နှုတ်ခမ်းဖူးလေး၊ မေးဖျားလေး၊
နားရွက်ပါးလေးကိုသွားနဲ့မနာအောင်ကိုက်ပြီး နားခွက်ကလေးထဲလျှာဖျားလေးသွင်းပြီးထိုးမွှေလိုက်တော့ မေမေဆတ်ကနဲတွတွန့်သွားတယ်
“ဟင့်..အားးး…သားလေးရယ်..”

မေမေ့ လက်မောင်းသားလေးတွေ၊ ရင်ညွန်လေးတွေမှာမွေးညှင်းလေးတွေထောင်ပြီး သိသိသာသာကြက်သီးလေးတွေထလို့နေပါတယ်။
ကျနော်မေမေ့ရင်ညွန့်လေးတွေကိုနမ်းလိုက်ပြီး အိစက်နေတဲ့နို့အုံနှစ်လုံးကြားနှာခေါင်းနှစ်လိုက်တယ်။
ခရီးဝေးကပြန်လာလို့ ဆာလောင်နေတဲ့ မွေးမေမေကို ဒီနေ့အစွမ်းကုန်အကောင်းဆုံးပြုစုပေးလိုက်မယ်လေ။

ကျနော်နို့အုံသားတင်းတင်းလေးတွေကိုပါးစပ်နဲ့ငုံခဲပြီးကိုက်ပေးလိုက်တယ်။
ပြီးတော့နို့သီးခေါင်းညိုလေးတွေကိုကုန်းငုံလိုက်ပြီး လျှာဖျားလေးနဲ့လိမ်းလှည့်ကလိလိုက် တပြွတ်ပြွတ် စုပ်စို့ပေးနေလိုက်တယ်။

“အားးးး အား..ဟ၊ အားးး ဟင်း..ဟင်း..ဟင်း..”
မေမေ မိန်းမူးစွာနဲ့ညည်းတွားရင်း နို့စို့ပေးတဲ့အရသာကိုခံစားနေတယ်၊
လက်လေးနှစ်ဖက်ကလဲ ကျနော့ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်ထားတယ်။
အဲ့ဒီနောက်တော့ ကျနော် မေမေ့တစ်ကိုယ်လုံးကို လျှာပြားလေးသုံးပြီး နေရာမလပ်လျက်ပေးနေမိတယ်။
အဲဒါမှမွေးမိခင်ကိုတကယ်ချစ်ခြင်း၊ နူးညံ့စွာချစ်ခြင်းလို့ခေါ်လေမလား…..

ဗိုက်သားချပ်ချပ် ဖွေးဖွေးလေး..
ချက်တွင်းကလေး..
အမွှေးပါးလေးခပ်ထပ်ထပ်နဲ့ ဆီးခုံကလေး..

စောက်ဖုတ်ကိုမလျက်သေးပဲ ကွင်းဝိုက်ပြီးတော့ ပေါင်ခြံကြားကလေးနှစ်ဘက်..
ဖင်လေးကိုအသာကြွလို့မတဲ့ပြီး စောက်ပတ်ရဲ့အောက်နဲ့ဘေးနှစ်ဘက်ကကပ်ရက်ရှိတဲ့ တင်သားဆိုင်နုနုလေးတွေ..

ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးရဲ့အတွင်းသားတွေ..
ဒူးလုံးလုံးလေးနှစ်ဘက်..
အသားပြည့်နေတဲ့ ခြေသားလုံးသားဖွေးဖွေးသွယ်သွယ်တစ်တစ်လေးတွေကိုလဲလျက်လိုက်.. ငုံခဲပြီးကိုက်လိုက်..

ပြီးတော့ခြေဖမိုးဖြူဖြူခုံးခုံးလေး..
ဖနောင့်သားလေးတွေ..
ဖိတစ်ရှ် (Fetish sex) လို့ခေါ်လို့ရမယ့် ခြေမလေးတွေ ခြေချောင်းလေးတွေကိုလဲ မရွံမရှာငုံပြီးစုပ်ပေးနေလိုက်တော့တယ်။

မေမေအခုပဲ ရေချိုးပြီးထွက်လာလာလေ၊ မရွံပါဘူး ကိုယ့်အမေပဲ၊
သူ့ဝမ်းထဲမှာတောင် ကိုးလကျော်ဆယ်လ အောင်းလာခဲ့သေးတာပဲ၊
ကျနော်မေမေ့တစ်ကိုယ်လုံးမှာမချစ်တဲ့နေရာရယ်လို့မရှိတော့ဘူး။

မေမေ့မှာ တဟင်းဟင်း တကျွတ်ကျွတ်နဲ့ညည်းလိုက်..
ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုန်တုန်တက်သွားလိုက်…

လက်တွေကလည်း အိပ်ရာခင်းကို ဆွဲဆုပ်ခြေလိုက်…
ကျနော့်ဆံပင်အုံထဲလက်ချောင်းတွေထိုးသွင်းဖွလိုက် ဆွဲလိုက်နဲ့..

ကျနော့်ရဲ့အချစ်နာလန်ထ အစွမ်းကုန်ချစ်ပြနေတာကို ဆတ်ဆတ်လူးအောင်ညည်းတွားရင်းခံယူနေပါတော့တယ်။

——————————————
အခန်း(၂၀) ဆက်ရန်

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်ခြိုက်လျှင်ကျော်သွားပါ။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အခန်း ၂ဝ (ဇာတ်သိမ်း) ။ မေမေနဲ့ ခရေ

ကျနော်မေမေ့တကိုယ်လုံးကိုအားရအောင်စုတ် လျက်ပြီးတော့မှ ပင်မပစ်မှတ်ဖြစ်တဲ့ စောက်ဖုတ်ဆီကြီးကိုပြန်တက်လာခဲ့တယ်။
စောစောက မထိတထိနဲ့တမင်ရှောင်ခဲ့တဲ့ စောက်စိလေးကို တားဂက်ထားလိုက်တယ်။
ဖူးထစ်နေတဲ့အညိုနုရောင်စောက်စိချွန်ချွန်လေးဘေးမှာ အမွေးနု တိုတိုလေးတွေ တစ်ပင်စ နှစ်ပင်စပေါက်နေလေရဲ့…။

ကျနော် မွေးမေရဲ့စောက်စိလေးကိုငုံစုပ်လိုက်တော့…
“အားးးးးး ရှီးးးးး စစ်..”
မေမေဖင်ကော့တက်သွားတယ်
မိန်းမတို့ရဲ့လိင်အဂါမှာ စောက်စိက ကာမရာဂစိတ်ကို အမြန်ဆုံးနဲ့ အထိရာက်ဆုံးနှိုးဆွပေးတဲ့နေရာပဲလေ၊
ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့။

ကျနော် စောက်စိကိုအားရပါးရ လျက်လိုက်စုပ်လိုက်လုပ်ပေးနေတယ်၊ မေမေလဲ ထွန့်ပြီးရင်းထွန့်ရင်း။
စောက်စိစုပ်နေတုန်းမှာ လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူးပြီး စောက်ခေါင်းထဲသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် ကလိနေလိုက်တယ်။
စောက်ခေါင်းထဲမှာတော့စောက်ရည်တွေရွှဲထနေပြီ။
ကျနော်မေမေ့စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုဖြဲဟလိုက်တော့
နီရဲနေတဲ့စောက်ခေါင်းအတွင်းသားနုနုကိုမြင်ရတယ်။
ကျနော်စောက်ခေါင်းထဲလျှာကိုထိုးသွင်းပြီး လှည့်မွှေကာ ဂျာပေးလိုက်လျက်ပေးလိုက်နဲ့။
တသွင်သွင်ထွက်လာတဲ့စောက်ရည်တွေကိုလည်း လျက်ပစ်မြိုပစ်လိုက်တယ်။

ခဏကြာတော့ စောက်စေ့ကိုလျှာနဲ့ပြန်ကစားရင်း စောက်ခေါင်းထဲလက်ခလယ်ထိုးသွင်းကာ
ဂျီစပေါ့ရှိမယ့်နေရာမှန်းပြီးလက်ထိပ်နဲ့လိုက်စမ်း ဖိပေးတယ်။
“အားးးး အူးးးး အိ…စစ်… တော်..တော်ပါတော့.. ယောက်ျားရယ်၊ မရတော့ဘူး၊ ခံချင်ပြီ…၊
လုပ်ပေးပါတော့၊ ထည့်လိုက်တော့…. မိန်းမကို လိုးပါတော့ကွာ..”
မေမေ အရှက်ကုန်သွားပြီ၊ စကားလုံးကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့ လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုလာတယ်။

“ဒါဖြင့် မောင်လိုးတော့မယ်နော် ကြည်ပြာ”
မေမေနဲ့ကျနော်တို့ လင်မယားအဖြစ်ပွင့်လင်းစွာရင်ဖွင့်ခဲ့ကြပြီးနောက်ပိုင်း၊
နှစ်ယောက်သားလိုးကြတဲ့အချိန်မှာ နာမည်ခေါ်ရင်ခေါ်၊ မိန်းမ ယောက်ျားခေါ်ရင်ခေါ်ပြီးလိုးကြတယ်။

ကျနော် မေမေ့အပေါ်တက်ခွလိုက်ပြီး၊ နှစ်ယောက်သားနှုတ်ခမ်းချင်းစုပ် ရမက်ကြီးစွာနမ်းလိုက်ကြတယ်
ကျနော်လဲ လီးဒစ်ကြီးကိုမေမေ့စောက်ခေါင်းဝတေ့လိုက်ပြီးဖိချလိုက်တော့
ချောဆီတွေနဲ့ပြည့်နေတဲ့မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ဒစ်ကြီးကထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားတော့တယ်။
ဇွိ…ပလောက်…ဗြွတ်…
“အင့်…ရှီးးး…အားး အမယ်လေး…”
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖန်း..ဖန်းးး ဖန်းးးးးး

ကျနော် အမေတစ်ဖြစ်လဲ မိန်းမ ကြည်ပြာက်ို အချက်ကျကျ အားပါပါဆောင့်လိုးပေးနေလိုက်တယ်။
“အီးးးးး မောင်….အားးးးး အမလေး ဆောင့်… မိန်းမမောင့်ကိုချစ်တယ်မောင်ရယ်….ဆောင့် ဆောင့်”
“အားးး ကောင်းလိုက်တာမိန်းမ… ဒါလား…ငါ့ကိုမွေးထားတဲ့အမေ၊ အမေတဲ့လား..လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ…”
ကျနော့်ပါးစပ်က ဘာတွေစီးပြီး ဘာတွေထွက်လာမှန်းမသိတော့၊
မိန်းမခေါ်လိုက်၊ အမေခေါ်လိုက်နဲ့ ရမ္မက် ပြင်းစွာနဲ့ဆောင့်လိုးနေတယ်။

“ဟင်… ခွေးမျိုးလေး… အမေကလိုးလို့ကောင်းသတဲ့လား။ မအေလိုးလေး…
ကိုယ်မေကိုယ်လိုးရတာ ကောင်းနေတယ်မဟုတ်လား၊ ဒါဆိုလဲ လိုးစမ်း…ဆောင့်စမ်း…
နင့်ကိုဖြဲပီးမွေးထုတ်ထားတဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကို ပြဲလန်အောင်လိုးပစ်စမ်း။ အားးးးး ပြီးးး..ပြီး..တော့..မယ်..၊
ထွက်ကုန်တော့မယ်၊ နင့်လရည်တွေ ငါ့ထဲညှစ်ထဲ့စမ်း၊ ရှူး…အားးးးးးးးးးး”

မေမေအဆက်မပြတ်အော်ရင်း၊ အားးး ရှည်ကြီးမြည်လို့ တဆတ်ဆတ် တွန့်လိမ်ပြီးတော့မှ ငြိမ်ကျသွားတယ်။
မေမေတစ်ချီပြီးသွားပြီ။
“ယောက်ျားတော့ မပြီးသေးဘူး၊ ညှစ်ထည့်လို့လဲမရသေးဘူးမိန်းမရေ၊ ဆက်လုပ်မယ်နော်”
မေမေပြန်မဖြေနိုင်အားသေးပဲ၊ ငြိမ်နေတယ်။

မေမေ့စောက်ပတ်ထဲမှာမြုပ်နေဆဲဖြစ်တဲ့ ကျနော်လီးတံကြီးကိုငုံ့ကြည့်တော့ ခရင်မ်တွေလို အဖြူရည်ချွဲချွပြစ်ပြစ်တွေပေပွနေလို့။
ကျနော်စောက်ဖုတ်ကိုဆက်မလိုးပဲ၊ လီးတံကြီးကိုပလောက်ကနဲဆွဲချွတ်လိုက်တယ်၊
မပြီးသေးလို့တောင်နေဆဲဖြစ်တဲ့လီးကြီးက တရမ်းရမ်း။

ကျနော်ဒစ်ကြီးကိုငြိမ်အောင်ပြန်ထိမ်းကိုင်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲပြန်မထည့်ပဲ
မေမေ့ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းက်ု ပြဲနိုင်သမျှပြဲအောင်ဆွဲကားချပြီး
စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းကြီးတစ်လျောက်နဲ့ စောက်စိပြူးပြူးကြီးကို အလျားလိုက်ပွတ်ဆွဲဖိတိုး လိုးနေလိုက်တယ်၊
ဒစ်ကြီးနဲ့အဖုတ်ဝကို မထိခလုပ် ထိခလုပ်ဆွပေးနေတဲ့သဘော။

မေမေလဲ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲဖြစ်ရာကနေ စိတ်ပြန်ပါလာပြန်ပြီ။
လက်လေးတွေက ကျနော့်လက်မောင်းကိုတင်းတင်းညှစ်ဆုပ်ကိုင်လာပြန်တယ်။
ကျနော်ခန္ဓာကိုယ်ကိုကုန်း၊ ရှေ့တိုးပြီး မေမေ့ ကိုယ်ရဲ့အလယ်ပိုင်းကိုခွရက်ကြီးရွှေ့ထိုင်လိုက်တယ်။
“မိန်းမရေ… နို့ကိုလိုးချင်တယ်ကွာ…”
ပြောပြောဆိုဆို ကျနော်မေမေ့ရင်အုံပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး
ကျနော့်လီးတံကြီးကို မေမေ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကြားက တောင်ကြားမြောင်းကြီးထဲ အလျားလိုက်ထည့် ပွတ်ဆွဲပြီး (Tit fuck) လုပ်တော့တယ်။

မေမေလဲ ကျနော်သူ့နို့တွေကိုလိုးနေတာကိုကြည့်ရင်းနဲ့ သူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့
နို့ကြီးတွေကိုဆွဲဆုပ်စုကိုင်ပြီး၊ ကျနော်လီးကြီးကိုငုံမိအောင်ဖိပေးတယ်၊
နို့နှစ်လုံးကြားကလီးလမ်းကြောင်းကိုကြပ်အောင်ဆွဲစုပေးတော့ လိုးရတာပိုပြီးစီးလာတယ်။
ကျနော်လဲလကြောတွေဆိမ့်တက်လာတယ်။

မေမေဟာ နို့ကြီးနှစ်လုံးကြားဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့်လီးတံကြီးကိုသေချာစိုက်ကြည့်နေတယ်။
နို့ထိပ်ကနေ လည်ပင်းဘက်ကျွံကျွံထွက်လာတဲ့ ဒစ်ကြီးက တခါတခါထွက်လာတိုင်း နီရဲတင်းပြောင်နေတယ်။
မေမေဟာ ပြောင်တင်းစွာနဲ့ မေးစေ့နားရောက်ရောက်လာတဲ့ ဒစ်ကြီးကိုတပ်မက်စွာကြည့်ရင်း
လျှာနဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုလိမ်းပြီးသပ်နေလေရဲ့။

အဲဒီအခြေအနေမြင်တော့ ကျနော်လဲနို့လိုးတာကိုရပ်လိုက်ပြန်ပြီး ဖင်ကိုကြွလို့ မေမေ့မျက်နှာပေါ်လီးကြီးဝဲလိုက်တယ်။
မေမေလဲ လတံကြီးကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး ခေါင်းအသာမ ပါးစပ်ဟလို့ ဒစ်ကြီးကိုလှမ်းစုပ်လိုက်တော့တယ်။
ကျနော်လဲဖင်ကြီးကြွလို့ မေမေ့မျက်နှာပေါ်ကားယားခွထိုင်ပြီး
လီးကြီးကို မေမေ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးထိုးသွင်းပြီး ပါးစပ်ကိုလိုးပစ်လိုက်တယ်။

ဘာပဲလိုးလိုး ကျနော့်လီးကတင်းခံနေတယ်။ ပြီးမယ့်ဟန်မမြင်။
ကျနော်မေမေ့တကိုယ်လုံးကိုလိုးတာ နေရာအတော်စုံနေပြီ။ တစ်ခုပဲကျန်တော့တယ်။
နောက်ပေါက် သို့မဟုတ် ခရေ။

“မိန်းမရယ်..မောင်တစ်ခုတောင်းချင်တာရှိတယ်”
“ဘာများတောင်းချင်လို့တုန်း”
“နေဦး…ခဏကြာရင်သိလိမ့်မယ်”
ကျနော် အောက်တစ်ကြိမ်ပြန်လျှောဆင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကိုဘာဂျာပြန်ကိုင်လိုက်တယ်။
စောက်စိကိုစုပ်ပေးနေရင်း လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းနဲ့စောက်ခေါင်းထဲကိုနှိုက်ထိုးလိုးပေးနေတယ်။
တပြိုင်တည်းမှာနောက်လက်ညှိုးတစ်ချောင်းကလဲ မေမေ့စအိုဝ ခရေပွင့်လေးကိုလက်ဖျားနဲ့အရင်ပွတ်ကစားပြီးမှ၊
လက်ထိပ်ကလေးကိုတဖြည်းဖြည်းနှို်က်ပြီးထိုးသွင်းလိုက်တယ်။

မေမေက တအီးအီးတအင်းအင်း ညည်းနေရင်း စောက်ဖုတ်နဲ့ဖင်ဝကိုကစားပေးတာငြိမ်ခံနေတယ်။
အဖုတ်ထဲကချွဲနေတဲ့စောက်ရည်တွေကော်ယူ၊ လက်ညှိုးမှာသုတ်ဖငိဝကိုထိုးပြီးကလိုင်းနေတာ
လက်ညှိုးကလက်တစ်သစ်ကျော်လောက်ဝင်သွားပြီ။

အဲဒီတော့မှ မေမေသတိထားမိသွားပြီး..
“ဟင်…အမယ်လေး…ဘာတွေ လာထိုးလာနှိုက်နေတာလဲ၊ အပေါက်မှားနေပြီ၊ အဲဒါဖင်ပေါက်”
“ဟီး အပေါက်လေးကချစ်စရာလေး၊ မြင်တော့ ကလိချင်စိတ်ပေါက်လာတယ်”
“ဖင်ထဲလက်ထိုးတော့နာတာပေါ့ကွာ.. ဘာမှန်းလဲမသိဘူး…တော်တော့”
“မနာအောင် ဖြေးဖြေးလုပ်ပေးမယ်လေ”

ပြောပြောဆိုဆို ကျနော်ဖက်လုံးကြီးကိုဆွဲယူပြီး မေမေ့ဖင်ကြီးကို မလို့ ခါးအောက်ထဲခုလိုက်တော့
ဖင်ကြီးကလေထဲမြောက် ကြွတက်လာတယ်။ပေါင်နှစ်လုံးကိုအပေါ်ကိုတွန်းတင်လိုက်တော့ ဖင်ပေါက်ဝလေးက ရှေ့ရောက်လာတယ်။
ကျနော်ကုန်းပြီး ဖင်ဝကို နှာခေါင်းနှစ်လိုက်တော့…

“ဟင်..မောင်… ဘာလုပ်တာလဲ..ဖင်ပေါက်ကိုနမ်းတော့ မနံဘူးလား”
“မိန်းမအတွက်ဆို မောင့်မှာရွံတယ်ဆိုတာမရှိဘူး၊ နံလဲနံပါဘူး၊ တကိုယ်လုံးမွှေးနေတာပဲ”
“ဟင်း…ထန်နေတော့လဲ တစ်ကိုယ်လုံးမွှေးတယ်ပေါ့နော်၊ နှာဗူးလေး”

ဟုတ်လဲဟုတ်တာပဲ၊ ကျနော်ထန်နေတော့ အကုန်လုံးကို အကောင်းမြင်ဘက်ကပဲမြင်နေတယ်။
မေမေ့ဖင်ဝလေးက မွှေးတယ်လို့မဆိုသာပေမယ့် အနံ့လေးကပြောပြလို့မတတ်ဘူး။
နဲနဲအောက်သက်သက် အနံ့လေးလို့ပဲပြောရမလား၊ (ခုပဲရေချိုးထားတော့ ချီးစော်တော့မနံဘူး)။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျနော့်အတွက်တော့ရမ္မက်စိတ်ကိုပိုကြွလာစေတာအမှန်ပဲ။

ကျနော်မေမေ့ဖင်ဝကို နှာခေါင်းနှစ်နမ်းပြီးတဲ့နောက် လျှာထုတ်ပြီး ခရေပွင့်လေးကိုတလွှားချင်းလျက်ပေးလိုက်တယ်။
“အို သားလေး ဘာလို့ဖင်ဝတွေပါလျက်နေရတာလဲ။ ညစ်ကညစ်ပတ်နဲ့ မောင်ရယ်
မိန်းမကိုအဲ့လောက်တောင်ချစ်တာပဲလား အိုး စစ် အူးးးး ဖင်ဝတွေတရှိန်းရှိန်းနဲ.၊ ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး”

“ချစ်လို့လုပ်ပေးတာပေါ့မိန်းမရယ်”
ကျနော် စောက်ဖုတ်ကြီးကိုဂျာပေးလိုက် ဖင်ဝကိုလျက်ပေးလိုက်
စောက်စိစုတ်ရင်းလက်ချောင်းတွေနဲ့ စောက်ပေါက်ရောဖင်ပေါက်ကိုပါပြိုင်တူနှိုက်ပြီးကလိုင်းလိုက်၊
အဲ့ဒီအဆင့်တွေကို အကြိမ်ကြိမ်အထပ်ထပ်တလှည့်စီလုပ်ပေးနေတယ်။

တစ်ခါထက်တစ်ခါ မေမေ့ဖင်ပေါက်ထဲကိုနှိုက်ပေးတဲ့လက်ချောင်းတွေက နက်သည်ထက်နက်လာပြီ။
လက်တစ်သစ်ကနေ လက်တစ်ဝက်၊ လက်တစ်ဝက်ကနေ အခုလက်ချောင်းတစ်ဆုံးနီးပါး ဝင်နေပြီလေ။
မေမေလည်း တစ်ကြိမ်ထက်တစ်ကြိမ် ဖင်ထဲကိုလက်နဲ့လိုးပေးနေတာကို သာယာလာပုံရတယ်။
ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲ ညည်းသံလေးမြှင်းမြှင်းနဲ့ငြိမ်ခံနေတယ်။

ပြီတော့ တစစနဲ့ ကျနော်ဘာလိုချင်တယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်လာပုံရတယ်။
“မောင်…ကြည့်ရတာ အဲ့ဒီအပေါက်ကို သိပ်စိတ်ဝင်စားနေပုံရတယ်၊ မောင်ဘာတွေဖြစ်ချင်နေတာလဲ”
“ကြည်ပြာရယ်.. ကြည်ပြာ့ဖင်ပေါက်လေးကို မောင်လုပ်ကြည့်ချင်တယ်။ လုပ်ကြည့်လို့ရမလားဟင်”

“ဟင်…ကြံကြံဖန်ဖန်ကွယ်.. ဘယ်လိုအတွေးတွေရလာတာလဲ”
“ဟို..ဟိုလေ..မောင့်သူငယ်ချင်းတွေကပေးကြည့်တဲ့ အောကား စီဒီတွေထဲမှာ
ဘိုကြီးတွေ ကပ္ပလီကြီးတွေ ဖင်ပေါက်၊နောက်ပေါက်တွေကို လိုးနေကြတာကြည့်ဖူးတယ်။
သူတို့ကြည့်ရတာအားရပါးရအော်နေပုံကကောင်းမယ့်ပုံပဲ၊ အဲ့ဒါနဲ့စမ်းလုပ်ကြည့်ချင်လာတယ်”

“ဟယ်…ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ…အော်နေတာဆိုတော့ နာလို့ဖြစ်မှာပေါ့၊ ခံရဲပါဘူး။ လက်ချောင်းနဲ့ထိုးတာတောင်ကျိန်းလှပြီ”
“သူတို့ကြည့်ရတာ နာလို့အော်ပုံမဟုတ်ဘူး၊ တော်တော်ကြီးကိုကောင်းလို့ညည်းနေတဲ့ပုံ၊
ခဏဖြစ်ဖြစ်စမ်းပြီးပေးလုပ်ကြည့်ပါလား…နော်..မိန်းမကလဲ”
ကျနော်ကပ်ချွဲပြီးတောင်းနေတယ်။

“မဖြစ်ဘူးထင်တယ်…သူများတခါမှ ဖင်မခံဖူးဘူး.. ရှေ့ပေါက်ပဲလုပ်ပါယောက်ျားရယ်နော်…”
“မိန်းမကလဲကွာ..မောင်ခဏလေးစမ်းကြည့်ရုံသက်သက်ပါ။ ခဏကလေးပါ၊ ဒစ်ဖျားလေးပြဲဖစ်ဖြစ်ဝင်ရင်တော်ပါပြီ”
ကျနော်အတင်းကပ်ချွဲတော့မေမေပျော့ကျသွားတယ်။

“မိန်းမ နာမှာကြောက်တယ်ကွာ”
“မောင်..ဖြေးဖြေးချင်းလုပ်ပေးပါ့မယ် ကြည်ပြာလေးရယ်၊ နော်”
ကျနော်မေမေ့ပါးလေးကိုဖွဖွနမ်းပေးရင်းနှစ်သိမ့်စကားပြောလိုက်တယ်။
“ကဲ..ကဲ…သဘော…သဘော…ဖြေးဖြေးလုပ်နော်။ ယောက်ျားကိုချစ်လို့ခံတာနော်..သိလား…”
“အင်းပါ…ကြည်ပြာရယ်…အချစ်ကလေးကိုမနာစေရပါဘူး”

ကျနော် ပေါင်ကြီးဖြဲကားထားလို့ ဟနေတဲ့မေမေ့စောက်ပတ်ရဲရဲထဲကိုလီးကြီးသွပ်ပြီးဖိလိုးချလိုက်တယ်။
ဗြိ..ဒုတ်…ဖွတ်
“အာ့… အမလေး ပြောတော့ အဝှာကိုလုပ်မယ်ဆို”
“ဖြေးဖြေးပေါ့မိန်းမရယ်..တစ်ဆင့်ခြင်းသွားမှာပေါ့”

ကျနော် စောက်ဖုတ်ကို လေး ငါး ခြောက်ကြိမ်လောက် ခပ်ဖိဖိလိုးလိုက်တော့
စောက်ရည်တွေအိုင်နေပြီးချွဲနေတဲ့မေမေ့စောက်ခေါင်းက လီးကိုချောဆီသုတ်ပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွားပြီ။
ကျနော်စောက်ရည်တွေကိုလက်နဲ့တစ်ကော်ကော်ပြီး
ဒစ်ထိပ်ကိုလဲရွှဲနေအောင်လိမ်းလိုက်တယ်။ မေမေ့ဖင်ဝခရေပွင့်လေးကိုလဲတစ်ကော်သုတ်ပေးလိုက်တယ်။

ကျနော်မေမေ့ခါးအောက်ထဲနောက်ထပ်ခေါင်းအုံးတစ်လုံးထိုးသွင်းလိုက်တော့ ဖင်ကပိုပြီးမြောက်တက်သွားတယ်၊
ကျနော်မေမေ့ဖင်ဝလေးကိုဒစ်နဲ့တေ့ပြီးအဝလေးတင်ဖိဖိလေး
တဇတ်ဇတ်နဲ့ လေးငါးကြိမ်လောက် ကပ်ထိုးလေးလိုးပေးနေတယ် အထဲကိုမသွင်းသေးဘူး၊
ပြီးတော့မှ အသာလေးဖင်ပေါက်ထဲဒစ်ကိုဖိချလိုက်တော့၊

စွပ်…
“အာ့… အမယ်လေး…”
စောစောက လက်နဲ့ကြိုကလိုင်းပြီးသွင်းထားလို့ပဲလားမသိ၊ မေမေ့ဖင်ဝကြွက်သားတွေက
အဆင်သင့်ရှုံ့နိုင်ဆန့်နိုင်အောင် အကျင့်ရသွားပြီနဲ့တူပါတယ်။
စွပ်ကနဲအသံနဲ့အတူ ဖင်ဝကြွက်သားတွေဟသွားပြီး ဒစ်ဖူးကြီးတစ်ခုလုံးဝင်သွားပါတယ်။

“ကျွတ်ကျွတ် နာလိုက်တာ”
ကျနော်ဆက်မထိုးပဲ ခဏရပ်ထားလိုက်တယ်။
“ခဏအောင့်ခံလိုက်ဦးနော် အချစ်၊ တော်ကြာနာတာပျောက်သွားမှာပါ”
လီးကိုတပ်ရက်သားကြီးငြိမ်နေလိုက်ပြီး မေမေ့ဗိုက်သားလေးတွေ နို့အုံလေးတွေကိုနမ်းပေးနေလိုက်တယ်။
တစ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ မေမေ့အသက်ရှူသံပြန်မှန်လာပြီ၊

ကျနော်လည်း နှစ်ချက်လောက်လီးကိုဖိပြီးထပ်ရစ်သွင်းလိုက်တော့ ဖင်ထဲလီးတံတစ်ဝက်နီးပါးဝင်သွားပြီ။
“အ..အားးးး ကျွတ်..ကျွတ်.. ပြန်ထုတ်..ပြန်ထုတ်..နာလိုက်တာ..”
မေမေ့မျက်နှာတွေရဲနေတယ်။
ကျနော်ရောက်တဲ့နေရာမှာရပ်ထားလိုက်ပြီး စိမ်ထားလိုက်ပြန်တယ်။
ရပ်လိုက်တော့နာတာသက်သာသွားပြီး ပြန်ငြိမ်သွားတယ်။ နာတယ်လို့သာပြောနေတာ
မေမေ့ဖင်ကြွက်သားတွေက ကျနော့်လီးတံကြီးကိုဆွဲညှစ်စုပ်ပေးနေတာကို သိသိသာသာကြီးခံစားနေရတယ်။

မေမေ့မျက်နှာဟာရှုံ့မဲ့ပြီးမျက်ရည်တွေဝိုင်းနေတယ်။
ကျနော်လဲမေမေ့ဖင်ထဲလီးတပ်ရက်ကြီးနဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးစုပ်နမ်းလိုက်၊ နို့လေးတွေစို့လိုက်၊
နို့သီးခေါင်းလေးတွေချေပေးလိုက်၊ စောက်စိလေးတွေပွတ်ပေးလိုက်လုပ်နေတော့၊
မေမေလဲဖီလင်တွေပြန်တက်လာပြီး ညည်းသံလေးတွေပြန်ကြားလာရပြီ။

ဖင်ခေါင်းကလဲလီးကိုညှစ်ပေးနေတယ်၊ ကျနော်မေမေအဆင်ပြေလာပြီဆိုတာသိတော့
ဖင်ထဲကိုသုံးလေးချက်လောက်ဆက်ညှောင့်ပြီး အဆုံးထိသွင်းလိုက်တော့တယ်။
ခဏလောက်ထပ်ရပ်ထားပြီးတာနဲ့ တချက်ချင်းညှောင့်ကာညှောင့်ကာမေမေ့ဖင်ကိုလိုးပါတော့တယ်။
မေမေမျက်နှာလေးရှုံ့နေတယ်၊ ဒါပေမယ့်မအော်တော့ဘူး။

“အာ့ အာ့ အာ့ အာ့ အင့်…ဟင်း..”
ဆောင့်ချက်ကလေးတွေမြန်လာသွက်လာတာနဲ့အတူ၊ မေမေလည်း ပါးစပ်လေးဟပြီး ညည်းလာတော့တယ်။
“နာနေသေးလား မိန်းမ”
“ဟင့်အင်း…အစကလောက်မနာတော့ဘူး၊ နဲနဲလေးတော့နာသေးတယ်၊
ဒါပေမယ့်ကောင်းတယ်၊ နာလဲနာ ကောင်းလဲကောင်း၊ ဘယ်လိုကြီးလဲမသိဘူးယောက်ျားရယ်”
“ဒါဆိုယောက်ျားမြန်မြန်လုပ်တော့မယ်နော်”
ကျနော်ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်တော့တယ်။

ဖွတ်..ဖွတ်..ဘွတ်..ကျွိကျွိ ဗြစ် …ဗြစ်..
“အား..အား..ဆောင့် ယောက်ျား …ကောင်းတယ် မိန်းမ မနာတော့ဘူး အီးးးးကျွတ်ကျွတ်… ကောင်းလိုက်တာ..ဆောင့်…ဆောင့်…”

“ရှီး…အားးးးးး ကောင်းလိုက်တာမိန်းမရာ၊ အမေရာ၊ ကိုယ့်အမေဖင်ကြီးကိုယ်လိုးရတာကောင်းလိုက်တာ စီးနေတာပဲ”
“ဟဲ့ ကိုယ်မေကိုယ်လိုးလေး… ကိုယ့်အမေအရင်းရဲ့ ကိုယ့်ကိုမွေးထုတ်ခဲ့တဲ့ စောက်ပေါက်ကြီးကိုလိုးတာတောင်အားမရနိုင်ပဲ
ဖင်ကိုပါလိုးတဲ့ သားလိမ္မာလေးဟဲ့..၊
ကျေနပ်ပြီလား၊ အားရအောင်လိုးစမ်း…၊ နင့်အမေဖင်ပြဲအောင်လိုးပစ်လိုက်စမ်း..”

မေမေလဲတအားထန်လာပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းအော်ရင်းဖင်ခံနေတယ်။
“လိုးမှာ..လိုးမှာ…ကွဲအောင်လိုးမှာ”
ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖြစ်…ဖြစ်…

မေမေ့ဖင်နဲနဲလိုးလို့အထာကျလာတယ်။ အဝင်အတွက်မှန်ပြီးကောင်းလာသလို
မေမေ့ဖင်ကြွက်သားတွေကလဲကျနော့်လီးတံကို အချက်ကျကျညှစ်ပေးနေတော့လိုးရတာစီးပိုင်နေတယ်။

ဖင်လိုးလို့တော်တော်လေးကြာအားရလာပြီဖြစ်တော့၊
လီးကိုဖင်ထဲကပြန်နှုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကို တစ်ချီပြန်ထည့်ပြီးလိုးပြန်တယ်။
မေမေ့ကြည့်ရတာ ရမ္မက်တွေပြန်ကြွ၊ ပြန်ထန်လာပြန်ပြီး
အောက်ကနေဖင်ကြီးကိုကော့ကော့တင်ပေးပြီးအားရပါးရခံနေတယ်။

“ယောက်ျား….မိန်းမကိုတစ်လှည့်ပေးလုပ်ဦး…မိန်းမအားရအောင်လုပ်ချင်တယ်၊ ယောက်ျား ပက်လက်လှန်ပေး”
ကျနော်ပက်လက်အိပ်ပေးတော့မေမေ အပေါ်ကနေတက်ထိုင်ပြီးအားရပါးရဆောင့်ပါတော့တယ်။
မေမေ အံကိုကြိတ်လိုက်၊ မချင့်မရဲနဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကိုသွားနဲ့တင်းနေအောင်ကိုက်ထားလိုက်
နဲ့ကျနော့်ရင်ပတ်ကိုလက်ကလေးနဲ့ဖိထောက်ထားပြီး၊ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလီးပေါ်ဆောင့်ဆောင့်ချနေတယ်။

ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဗြိ ဗြိ ဗြိ..ဖြစ်..
“အာ့ အာ့ အာ့ အားးးးးရှူး…ရှစ်စ် အိ အိ အားးးးထွက်ကုန်ပြီ….ငါ့စောက်ရေတွေ ထွက်ကုန်ပြီ…ပြီးပြီ…အားးးး”

“အားးးးငါလဲပြီးပြီ မိန်းမရေ…ရှီးးးကောင်းလ်ိုက်တာ…၊ ငါလိုးတဲ့မှ မိန်းမ၊
နင့်သားလရည်တွေ နင့်စောက်ဖုတ်ထဲ ထွက်ကုန်ပြီ..၊ ဗိုက်ကြီးလိုက်တော့..”

မေမေ ကျနော့်ကိုယ်ပေါ်မှောက်ရက်ကြီးကျလာချိန်မှာ…..
ကျနော်လဲမေမေ့မျက်နှာလေးကိုဆွဲပီး အားရပါးရနှုတ်ခမ်းလေးကိုဆွဲစုပ် ကစ်စင်ရိုက်လိုက်တော့တယ်။
နှစ်ယောက်သား တရှူးရှူးနဲ့မောဟိုက်နေပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဖက်ကာ ငြိမ်သွားကြပါတော့တယ်။

အဲဒီညက ကျနော်တို့သားအမိ လင်မယားနှစ်ယောက် သုံးချီပြည့်အောင်ထပ်ဆွဲဖြစ်ကြပြီး၊
နောက်ဆုံးအချီမှာ မေမေ့ဖင်ထဲမှာပဲပြီးလိုက်တယ်။
အားလုံးပြီးပြည့်စုံသွားပါပြီ။

ချစ်ဇနီးလေးကြည်ပြာ၊ ကျနော့်ကိုဒီလောကထဲပို့ပေးလာခဲ့တဲ့ မွေးသမိခင်အရင်း၊ ချစ်မေကြည်ပြာကို
ဘဝမှာ ခံစားသင့်တဲ့ကာမရသအစုံ၊
အဖေတောင်မပေးနိုင်ခဲ့တဲ့ ခရေပန်းရဲ့အရသာကိုပါပေးပြီး၊
မွေးမေမေကို ကာမအရသာအထွတ်အထိပ်ရောက်အောင်ကျေးဇူးပေးဆပ်နိုင်ခဲ့ပါပြီ။

နောက်ပိုင်း ကျနော့်ဇနီးလေးမေကြည်ပြာ ခရေရဲ့အရသာဘယ်လောက်စွဲသွားတယ်ဆိုရင်….
မကြာမကြာ နောက်ပေါက်ကိုပဲတောင်းနေတော့တာပါပဲဗျာ။

ပျော် ရွှင် စွာ ပြီး ဆုံး ပါ ပြီ။
(ဖိုးလမင်း)

(စကားချပ် –
ကျနော့်ဇာတ်လမ်းမှာ အနုစိတ် ရိုမန်းတစ်နဲ့ ဆက်ဆံပုံတွေကို တစိမ်စိမ့် ဖီးယူခံစားပြီး ရေးထားတော့
ဟာ့ဒ်ကိုးနဲ့ ဟောဟောဒိုင်းဒိုင်း ဝုန်းတဲ့ အရေးအသားမျိုးနှစ်သက်တဲ့သူတွေအတွက်တော့
အသေးစိတ်ဆန်လွန်းနေမလားပဲ၊ ကြိုက်ကြပါ့မလားလို့။

ဒီဇာတ်လမ်းရဲ့ မူရင်းဇာတ်သွားက အမှန်တော့ အခန်း (၁၁) မှာပဲပြီးဆုံးသွားခဲ့တာပါ။
အခန်း (၁၂) ကနေ အခန်း(၂၀) အထိက ဆရာထူးခြားရဲ့ အားပေးတိုက်တွန်းမှုနဲ့ နောက်ဆက်တွဲထပ်ရေးတာဖြစ်ပါတယ်။
သူကြောင်းပေးတဲ့ဇာတ်အိမ်ကို စိတ်ကူးထပ်မံကွန့်မြူးပြီး ရေးရတာဖြစ်လို့ အချိန်တော်တော်ကြာယူလိုက်ရပါတယ်။

ဆုံးအောင်စောင့်စားဖတ်ရှုပေးတဲ့ မဲန်ဘာတွေနဲ့ မိတ်ဆွေများကို အထူးကျေးဇူးတင်ရှိပါကြောင်း။

ဆရာထူးခြားကိုလဲ CREDIT ကြီးကြီး ပေးပါကြောင်း)(

(လမင်းကြီး)