အလှည့်ရောက်တော့ မနွဲ့ကြနဲ့ကွာ
အပိုင်း-၁
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
“ငိုးထဲမှကိုကြီးမြန်မြန်လိုးကွာ ခင်များနှယ်
ပြီး မပြီးနိုင်ဘူးရယ် ကျုပ်လီးတောင်နေပြီ”
“လီး ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲဟ ငါကခုမှ
လိုးကောင်းတုန်းကွ စောင့်အုန်း”
“မလှအေး ကျုပ်ပိုက်ဆံပိုပေးမယ်ဗျာ
ဖင်ပေါက်ချမယ် ကိုကြီး ခင်များ
အောက်ကနေချ ကျုပ်အပေါ ်ကချမယ်”
“အမယ်လေး မလုပ်ပါနဲ့အောင်သာရယ်
ဟိုတစ်ခါနင်တို့လိုးတုန်းက ငါ့မှာချီး၃ရက်
လောက်မပါနိုင်ဘူး ဖင်မကွဲတာကံကောင်း
ရတာနဲ့မကာမိပါဘူးဟယ် ခဏစောင့်ပါ
နင်ကလည်း ကိုအောင်တိုး မြန်မြန်
လိုးတော် တကဲထဲ လီးကြီးပြီးတုတ်ရတဲ့
အထဲ ပြီးမပြီးနိုင်ဘူး အားကျွတ်ကျွတ်
သေပါပြီ ဆောင့် ဆောင့် ရှီးးးး”
“အာ့ဆိုလည်း လီးစုပ်ဗျာ ရော့”
“လာတော်လာ မနေနိုင်လည်း အွတ်အွတ်”
အောင်တိုးအပြီးကိုမစောင့်နိုင်တာနဲ့
အောင်သာ မလှအေးကိုလီးစုပ်ခိုင်းသည်။
မလှအေးကိုကုန်းခိုင်းပြီးအောင်တိုးက
နောက်ကလိုးနေသလိုအောင်သာကလည်း
ရှေ့ကနေစုပ်ခိုင်းသလိုနဲ့ပါးစပ်ကိုလိုးသည်
သူတို့ညီအစ်ကိုနဲ့ဆို ဘယ်ဖာမှမခံ။
လီးတွေကမတရားရှည်ပြီးကြီးတော့။
ဖာလန့်ပြေးရတဲ့ညီအစ်ကို။အဖုတ်တင်
မကဖင်ပါရန်ရှာတတ်သေးသည်။
မလှအေးကမုဆိုးမကလေးအမေ။
ပိုက်ဆံလိုလို့လုပ်စားနေတာ။သူကလိုင်း
မဟုတ် အောင်သာတို့အိမ်နားက။
အောင်သာတို့ကအခြေအနေကြည့်ပြီး
ဆွဲစိထားတာ။မလှအေးကလည်း
လင်မရှိပေမယ့်လင်နှစ်ယောက်ရသလိုပါပဲ။
အောင်သာတို့ညီအကိုက ခဏခဏ
ခေါ ်လိုးနေတာ ပိုက်ဆံလည်းရတော့
အောင်သာတို့အသစ်ရှာခိုင်းရင်တောင်
သူကတိုးတိုးတိတ်တိတ်ရှာပေးတတ်သည်။
အောင်သာတို့ကမိန်းမမယူပဲပွေးနေကြတဲ့
ညီအစ်ကို။ရွာထဲမှာလည်းသူတို့နဲ့လွတ်တဲ့
မိန်းမနည်းသွားပြီ။အပျိုဆိုပြသနာတက်မှာ
စိုးလို့ရှောင်ကြသည်။သူတို့လီးအကြောင်း
သူတို့သိတာကို။အလုပ်သမားထဲက
တစ်ခုလပ် မုဆိုးမတွေရှာလိုးသည်။
ဟိုတစ်နှစ်က အပျိုလေးတစ်ယောက်
မိဘနေထိုင်မကောင်းလို့ ပိုက်ဆံလို့လို
ဒုက္ခရောက်နေချိန် ဆွဲစိပြီး ညီအစ်ကို
၂ယောက် ဝိုင်းလှော်တာကွဲပြဲပြီး
သတိလစ်ကုန်လို့ဆေးရုံရောက်
်ဘာရောက်နဲ့။ပိုက်ဆံရှိတော့
့လျော်ကြေးပေးလိုက်သည်။
ကောင်မလေးဘက်ကလည်း တစ်ရှက်က
၂ရှက်မဖြစ်ချင်ကြတာနဲ့
တိုးတိုးတိတ်တိတ်ပဲပြီးသွားသည်။
အောင်သာတို့ကမိဘမရှိတော့
ကြီးတော်ကြီးနဲ့နေကြတာ။
ဒေါ ်လှမြိုင်ကမုဆိုးမကြီး။အောင်သာတို့
မိဘတွေကားမှောက်တော့ သူ့လင်ပါဆုံး
သွားတာ။အဲ့ကတည်းက သူတို့ကို
ထိန်းကျောင်းရင်းသူတို့နဲ့လာနေသည်။
ကြီးတော်ကြီး ဒေါ ်လှမြိုင်လည်း ဒီငမွှေတွေ
ကိစ္စလိုက်ရှင်းရတာများပြီ။ပိုက်ဆံရှိ
ချမ်းသာတော့မွှေချင်တိုင်းမွှေးနေကြတာ။
ဒေါ ်လှမြိုင်က ငွေတိုးပေးသည်။အောင်သာ
အောင်တိုးတို့ကစပါးပွဲရုံပဲပွဲရုံရှိသည်။
လယ်တွေအများကြီး။ စက်တွေလည်းရှိ
သည်။ငါးကန်အလုပ်လည်းလုပ်သေးသည်။
ွအလုပ်သမားပေါတော့ အဲ့ထဲကပင်
သူတို့စိတ်ကြိုက်မိန်းမရှာလိုးလို့ရသည်။
သူတို့စိတ်ကြိုက်ဆို ခေါ ်လိုးတတ်သည်။
ပိုက်ဆံပေးလိုက်တော့ပါးစပ်ပိတ်နေကြ
သည်။အလှူအတန်းဆိုလည်းလက်မနှေး။
အဲ့တော့သူတို့မကောင်းသတင်း
ထက်ကောင်းသတင်းများသည်။
သူ့တူတွေကမိန်းမကိစ္စစိတ်ပါကြပေမယ့်
စီးပွားတော့လွှတ်လုပ်ကြတာ။အဲ့တော့
ဒေါ ်လှမြိုင်လည်းမပြောဘဲမသိချင်ယောင်
ဆောင်နေလိုက်တော့သည်။
သူတို့မိဘတွေဆုံးပြီးကတည်းက
သူတို့နဲ့နေရင်းစီးပွားဖိလုပ်လာတာ။
သူတို့လက်ထက်မှာပိုတောင်စီးပွားဖြစ်
လာသေးတာ။ညီမလေးတစ်ယောက်တော့ရှိသည်။ခင်မွှေးတဲ့။ခုမှဆယ်တန်းအောင်
တာ။သူတို့ညီမကျတော့ သူများလုပ်သွား
မှာအသေကြောက်သည်။ရဲမင်းပြန်ရောက်
တယ်ကြားကတည်းက သူတို့ကို
လက်စားချေမှာလန့်နေတာ။ဝဋ်လည်မှာ
ကြောက်နေကြတယ်။ခင်မွှေးကိုအိမ်ထဲက
အပြင်ပေးမထွက်ဘူး။ထွက်ရင်လည်း
ဒေါ ်လှမြိုင်နဲ့ပဲထွက်ရသည်။ခုတော့
ကျောင်းတက်ရမှာမို့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့
တော့သွားလာနေကြပြီ။
ခင်မွှေးလေးလှပတဲ့သတင်းက
တစ်ရွာလုံးကာလသားတွေကြား ရေပန်းစား
ဆုံး။၁ရနှစ်ဆိုပေမယ့် အသားဖွေးဖွေး
ရုပ်ကလေးကချော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လှ
လှလေးမို့လိုချင်သူတန်းစီနေသည်။
ခင်မွှေးအပြင်ထွက်လာတိုင်း ငမ်းကျောထ
ကြသည်။သူ့အိမ်သွားပြီးငွေတိုးချေးသလို
နဲ့ငမ်းကြသည်။
အဲ့အထဲမှာရဲမင်းလည်းပါသည်။
သူကသူများလိုပေါ ်တင်မငမ်းပေမယ့်
ဆင်ကြံ ကြံနေတာ။သူကအောင်သာတို့
ညီအစ်ကို ကိုုလက်စားချေချင်နေတာ။
သူ့အစ်မကို အောင်သာတို့
ဘုတာကိုမကြေနပ်ဘူး။သူကထိုင်းမှာ
အလုပ်လုပ်ပြီးပြန်လာတာ။ပြန်ရောက်တော့
သူ့အစ်မအကြောင်းသိရတာနဲ့အောင်သာ
တို့ကိုနွှာချင်နေတာ။မိဘတွေကတားလို့
တေးထားလိုက်သည်။ဖြစ်တုန်းက သူက
ပင်လယ်ထဲမှာ ရောင်းစားခံရသလိုဖြစ်ပြီး
ဒုက္ခရောက်နေချိန်။သူ့မိဘတွေကလည်း
မရှိဆင်းရဲကျန်းမာရေးမကောင်းတော့
သူ့အစ်မကို အောင်သာတို့ဆီ
ီအလုပ်ဝင်လုပ်ရင်းဆွဲစိခံရတာ။
ခုတော့ သူ့အစ်မလည်း အောင်သာတို့
ဆီကရတဲ့လျော်ကြေးနဲ့ရွာမှာကုန်စုံဆိုင်
လေးဖွင့်ပြီးရပ်တည်နေပြီ။သူနဲ့အဆက်
အသွယ်ပြန်ရတော့ ဒီကိုပြန်ခေါ ်ပြီး
အိမ်ဆိုင်လေးကိုကူလုပ်ဖို့ပြန်လာခိုင်းသည်
သူလည်း ရွာမှာပဲလုပ်စားတော့မယ်ဆိုပြီး
ပြန်လာခဲ့တာ။ပါလာတဲ့ငွေလေးနဲ့
ဆိုင်ကိုတိုးချဲ့ပြီးလုပ်လာတာ ဆိုင်တောင်
တော်တော်ကြီးနေပြီ။ဒီရွာမှာအကြီးဆုံး
ဆိုင် ဖြစ်နေပြီ။အရင်လိုငတ်တလှည့်
့်ပျက်တလှည့်အနေအထားကနေ စားနိုင်
သောက်နိုင်အနေအထားဖြစ်နေပြီ။
ကျနော်ကဈေးတင်ပေးပြီးအစ်မသီတာက
ဆိုင်ထိုင်ရောင်းပေါ့။အစ်မသီတာလည်း
ယောကျင်္ားမယူပဲဒီအတိုင်းဈေးရောင်း
နေတော့သည်။အကြောင်းသိနေကြတော့အစ်မသီတာကိုယူမယ့်သူမရှိ။
မြို့က စပါးပွဲစား လူပျိုကြီးကိုနိုင်မောင်တော့
လာလာကြောင်တာတွေ့နေရသည်။
အစ်မကိုလင်နဲ့သားနဲ့ဖြစ်စေချင်သည်။
ဘဝမှာတစ်ခါလေးအမှားလုပ်မိတာနဲ့
အမဲစက်အောက်မှာမနေစေချင်။အဲ့တော့
ကိုနိုင်မောင်ကိုအိမ်ခေါ ်ပြီးပေါ ်တင်ဖွင့်ပြော
လိုက်သည်။တစ်ထိုင်တည်းအဖြေပေးခိုင်း
သည်။အကြောင်းစုံသိတော့ တွေဝေသွားပြီး
စဉ်းစားနေသည်။ခဏကြာတော့ယူမယ်လို့ပြောသည်။အစ်မသီတာကိုတကယ်ချစ်တဲ့
အပြင် ဒီအပြစ်ကခွင့်လွတ်နိုင်ပါသည်တဲ့။
အပြစ်လို့မမြင်ပါဘူးတဲ့။ယူပြီးမှအမအပေါ ်
ဒီအချက်ကိုနင်းပြီးအနိုင်မကျင့်ဖို့ပြောလိုက်
တယ်။ကြားရင်တော့ ကျနော်ကိုယ်တိုင်
သတ်မှာလို့ပြောလိုက်တယ်။ကျနော်က
ပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်တတ်လို့ ကျနော့်
ကိုကတိတွေအထပ်ထပ်ပေးတယ်။
လာမယ့်နှစ် မင်္ဂလာဆောင်မယ်ဆိုပြီး
လူကြီးဆုံရာနဲ့လာတောင်းသွားသည်။
အဖေတို့အမေတို့မှာတော့ပျော်လို့ရွှင်လို့
ဒီတစ်သက် သူ့သမီးကြီး လင်မရနိုင်တော့
ထင်ထားကြတာလေ။ခုတော့ ကျနော်စီစဉ်
ပေးလို့အားလုံးအဆင်ပြေသွားပြီ။ကျနော့်
ကိုလည်း မိန်းမယူဖို့ပြောသည်။
မလိုချင်သေးပါ။လက်စားချေဖို့ကိစ္စက
ရှိနေသေးသည်။အောင်သာတို့ ညီအစ်ကို
ကိုပညာပေးရမည်။သူတို့ညီမလေး
ခင်မွှေးကိုတော့ စိတ်ဝင်စားရင်ခုန်မိသည်။
ကျနော်တစ်သက် ခုမှဒါမျိုးဖြစ်ဖူးတာလေ။
ကျနော့်ကိုကြိုက်နေတဲ့အပျိုမတွေတော့
အများကြီးပါပဲ။ကျနော်က ခပ်တည်တည်
နေပြီး စီးပွားပဲရှာနေတော့ပေးစားချင်နေတဲ့
သမီးရှင်တွေကမနည်း။ကျနော် ခင်မွှေးကို
ရအောင်ယူဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
သူ့အစ်ကိုတွေကိုလက်စားချေဖို့က
တစ်ပိုင်း သူ့ကိုချစ်တာကတစ်ပိုင်း။
သူတို့အပိုင်းဘက်မှာနေတဲ့ကျနော့်
ငယ်သူငယ်ချင်းမိုးထွေးဆီညညသွားပြီး
သူ့ကိုလိုက်ဖို့ စနည်းနာရသည်။
မိုးထွေးနဲ့တိုင်ပင်သည်။ဒီကောင်ကလည်း
အောင်သာတို့ကိုကြည်တာမဟုတ်။
မနှစ်က စက်ငှားတဲ့ကိစ္စနဲ့စကားများထား
ကြတာ။နောက်ပြီးရပ်ရွာထဲ ဒီနှစ်ကောင်
မွှေနေတာကြည့်မရဘူး။သူ့မရီးတောင်
တစ်ခါပါသွားသေးသည်။ထိုကြောင့်ရဲမင်း
လက်စားချေဖို့အတွက် အားတက်သရော
ကူညီသည်။ကျနော်လက်စားချေဖို့နဲ့
အချစ်ရေးကိုခွဲထားတော့ သူဝါးချင်နေတဲ့
ခင်မွှေးကို ကျနော့်အတွက်စည်းစောင့်ပြီး
အစက စကားဟခဲ့ပေမယ့် ဆက်မပြော
တော့။ခင်မွှေးရဲ့အသွားအလာတွေ
လိုက်ကြည့်ပြီး လမ်းကြောင်းရှာပေးသည်။
“ဟာ ငရဲ လာကွာ အကြမ်းသောက်
အဖြူချမလား ငါဝယ်ထားတာရှိတယ်”
“ထမင်းစားလာတယ်ကွ ပြောပါအုန်း
ဘာထူးလဲ”
“မထူး အဲ့ ထူးတယ်နက်ဖြန်တော့ သူ
ဟိုဘက်ရွာအလှူသွားမယ်ကြားတယ်
အိမတို့နဲ့သွားမှာ
မင်းလိုက်သွားငရဲ ဒါအခွင့်ကောင်းနော်”
“အေးငါလည်းသွားရမှာ အဲ့အလှူ
မင်းလည်းလိုက်ခဲ့ကွာ မိုးထွေး”
“အေးလိုက်မယ်ကွာ ဆိုင်ကယ်နဲ့သွားမှာ
လား”
“အေးပေါ့ ငါ့ဘီးနဲ့ပဲသွားမယ်လေကွာ”
“အေးအေး ငါ့ဘီးမကောင်းလို့ပြောတာကွ”
“ရပါတယ်ကွာ ”
“ရှိသေးတယ်ကွ တစ်ခု”
“ဘာတုန်းဟ ”
မိုးထွေး သူ့အိမ်အတွင်းဘက်လှည့်ကြည့်
ပြီး ကျနော့်ကိုတိုးတိုးပြောလာသည်။
“တစ်နေ့ညက ငါ မင်းအိမ်ကအပြန်
ခင်မွှေးတို့အိမ်ရှေ့အရောက်
ဟို၂ကောင်ကိုတွေ့တယ် မူးနေကြတာ
ခြံတံခါးကိုသေချာမပိတ်ဘဲအထဲဝင်သွား
ကြတာ။ဒေါ ်လှမြိုင်ကြီးဆင်းလာပြီး
အထဲခေါ ်သွားတာ။ငါလည်းအသာကပ်
နားထောင်နေတာ။ဘာပြောနေကြတယ်
မှတ်လဲ”
“ဘာပြောလဲ”
“ကြီးမေ လိုးချင်တယ်ဗျာ ကြီးမေဖင်ကြီး
မလိုးရတာကြာပြီတဲ့”
“ဟင် ဘယ်လို”
“အေး ငါလည်းကြောင်သွားတာကြားတော့
ခြံတံခါးအသာလှပ်ပြီးနောက်ကအသာလေး
လိုက်ပြီးနားထောင်တယ်”
“အေး ဆက်ပြော”
“ဟုတ်တယ် ကြီးမေဖင်ကြီးကိုလိုးချင်တယ်
လာဗျာ အခန်းထဲသွားမယ်”
“နင်တို့မယား လှအေးကိုသွားလိုးကြလေ
ဟိုနေ့ကနင်တို့လိုးကြတာကျုပ်ဖင်တွေ
ခုထိကျိန်းစပ်နေတုန်းအေ”
“လာပါကြီးမေရာ ကြီးမေစောက်ဖုတ်ကြီးကို
လွမ်းနေတာ”
”ဟင် အာ့ဆို သူတို့က”
“အေးဟုတ်တယ် တူဝရီးတွေလိုးနေကြတာ
အဲ့ညက ခင်မွှေးမရှိဘူး လယ်ထဲက
သူ့ဘကြီးနေမကောင်းလို့ ညအိပ်
်သွားနေတာ သူတို့တူဝရီးတွေ လိုးကြတာ
မိုးလင်းပေါက်ပဲဟျောင့်ရေ ငါလည်း
ချောင်းရင်းဒူးကိုချောင်ရော အပေါက်တွေ
လည်းစုံလို့။ဒေါ ်လှမြိုင်ကြီးကလည်း
အထန် ဟို၂ကောင်ကလည်းအကြမ်းစား။
လီးတွေက ဝါးရင်းတုတ်တွေဟ
အာ့ကြောင့် မင်းအစ်မသီတာ ဆေးရုံ
ရောက်ဘာရောက်ဖြစ်ကုန်တာနေမှာ”
“အဲ့၂ကောင်ကို ငါတစ်သက်မကျေဘူး
မိုးထွေး ခုမင်းပြောချက်အရ ဒီကောင်တွေ
ကိုဘယ်လို ပညာပေးရမလဲ
ဆိုတာသိသွားပြီ မင်းကူညီဖို့သာကြံထား”
“ပြောသာပြော ငါအကုန်လုပ်ပေးမယ်”
“ငါ သေချာစဉ်းစားပြီး အကွက်ချမယ်ကွာ
ပြီးရင်မင်းနဲ့အသေးစိတ်တိုင်ပင်မယ်
ဒါနဲ့ မင်း ဖုန်းနဲ့ရိုက်မထားဘူးလား”
ရိုက်ထားတယ် ၅မိနစ်စာလောက်ရှိတယ်
ခု ငါ့ဖုန်းအားကုန်နေလို့ နို့မို့ပြတယ်”
“မနက်မှအေးဆေးပေါ့ မင်း မဖျက်မိစေနဲ့
ငါပြန်မယ်ကွာ ညနက်ပြီ ”
“အေးစိတ်ချ သေချာသိမ်းထားမယ်
မနက်ကျအိမ်ကိုပဲလာခဲ့ကွာ ငရဲ”
“အေးပါ ငထွေးရ”
ဆက်ရန်
အလှည့်ရောက်တော့ မနွဲ့ကြနဲ့ကွာ
အပိုင်း-၂
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
အိမ်ရောက်တော့ လက်စားချေဖို့အတွက်
တွေးရင်း ည၁နာရီကျော်မှ
အိပ်ပျော်သွားတယ်။မနက်ကျတော့
အမေနဲ့အမကို ဟိုဘက်ရွာအလှူသွားမယ်
ပြောပြီးထွက်လာခဲ့တယ်။
မိုးထွေးအိမ်ကိုသွားကာ ခင်မွှေးတို့ထွက်
အလာစောင့်သည်။ခင်မွှေးတို့ထွက်လာမှ
နောက်မှခပ်ခွာခွာလိုက်သည်။ကျနော်တို့
ပါလာမှန်းတောင်မသိကြ။ဟိုဘက်ရွာ
ဆိုပေမယ့် ၅မိုင်ကျော်ဝေးသည်။
အသွားကတော့အေးဆေးပင်။
တောင်ဆင်းတောင်တက်နဲ့မို့
ခရီးထောက်သည်။
အလှူရှိတဲ့ရွာကိုချောချောမောမော
ရောက်သည်။စားသောက် သိမ်ဝင်တော့
သိမ်ဆင်းလောင်းသည်။ခင်မွှေးကလည်း
ဒီနေ့မှပိုလှနေသလိုပင်။အဝါနုရောင်
ဝမ်းဆက်လေးနဲ့လှချင်းတိုင်းလှနေသည်။
ခင်မွှေးသတိထားမိအောင်တစ်ချိန်လုံး
လိုက်ကြည့်နေမိသည်။အိမတို့က
ကျနော်ကြည့်နေတာကိုမြင်ပြီး
သူ့ကိုပြကြသည်။စနောက်နေသံကြား
သည်။သူက ကျနော်ထက်ငယ်တဲ့အပြင်
ကျနော်ကလည်း ထိုင်းကပြန်ရောက်တာ
တစ်နှစ်လောက်ပဲရှိသေးတော့ ကျနော့်ကို
စိမ်းနေသည်။အိမတို့နဲ့ကသိသည်။
အိမက ကျနော့်ဆိုင်မှာ ဈေးဝယ်နေကြ
အမေတို့နဲ့လည်းသိသည်။ကျနော့်ကို
မျက်စိကျနေတဲ့အထဲသူတို့တစ်သိုက်
လည်းပါသည်။သိမ်ဆင်းလောင်းပြီးတော့
သူတို့လာနှုတ်ဆက်သည်။မိတ်ဆက်ပေး
သည်။အရောင်ရောင်အမှားမှားတွေ
ွဖြစ်ကုန်သည်။ရင်လည်းခုန်မိသည်။
“ကိုကြီး ဒါ ခင်မွှေးလေ သိလား
ဒေါ ်လှမြိုင်တူမလေ ခင်မွှေး ဒါက
ကိုရဲမင်းတဲ့ ကုန်စုံဆိုင်က
နင်နဲ့ကိုရဲမင်းက တစ်ရွာတည်းနေကြ
ပေမယ့် သိကြမှာမဟုတ်ဘူး”
“အေးလှတယ်ဟ ဟမ်မှားလို့သိတယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ ဟင် ”
“ခစ်ခစ် ကိုကြီးနော် ခုနက မိမွှေးကိုကြည့်
နေတာ မျက်လုံးကြီးကျွတ်ကျမတတ်ဘဲ”
“ဟဲ့ အိမဘာတွေပြောနေတာလဲ”
“လှလို့ပါဟ ငါတို့ရွာသူဆိုတာမယုံဘူး
ငထွေးပြောမှသိတယ် ”
ထူပူပြီးဘာတွေပြောမိမှန်းမသိ။ခင်မွှေး
လည်းရှက်ပြီးဆိုင်ကယ်နားပြေးသည်။
“ဟော့တော်ကိုကြီးတို့ကလည်း ဒဲ့ကြီး
ဟိုမှာရှက်သွားပြီခင်မွှေးကလှတယ်
ဆိုတော့သမီးတို့ကမလှဘူးပေါ့”
“လှပါတယ်ဟ တစ်မျိုးစီလှတယ်
သူကပိုလှတယ် ခုနင်တို့
ပြန်ကြမှာမှတ်လား တူတူပြန်မယ်လေ”
“ဟုတ် အဖော်ရတာပေါ့ကိုကြီးရ သမီးတို့
လည်း နှစ်ယောက်တည်းလာရတာ
ဒီဘက်သိပ်မလာချင်ဘူး လူပျက်တယ်”
“အေးအေး လာသွားစို့”
လမ်းမှာလည်းအလာတုန်းကလိုပင်
သူတို့ကိုရှေ့ကသွားခိုင်းသည်။
“ဟျောင့် ငရဲ ခုနက တကယ်ပြောတာလား”
“ဘာတုန်းဟ”
“ခင်မွှေးနဲ့မိတ်ဆက်ပေးတာ
မင်းကလှတယ်ပြောတာလေ”
“အေး တကယ်ပြောတာ တကယ်လည်း
လှတာကိုးဟ ငါတော့ ကြွေနေပြီကွာ”
“အေးကွ ခင်မွှေးလည်း မင်းပြစ်တဲ့မြှားထိ
လောက်တယ် ရှက်ပြီးမျက်နှာလေးကို
ိုရဲတက်သွားတာ”
”အေး မမျှော်လင့်ဘဲထိတော့လည်း
ကောင်းတာပဲ ငါသက်သာတာပေါ့”
“ဟဟ ရှေ့မှာ လဲပြီ”
ခင်မွှေးတို့ဆိုင်ကယ် လမ်းဘေးထိုးဆင်းပြီး
လဲသည်။ကျနော်လည်းအမြန်ရောက်သွား
ပြီး ဆိုင်ကယ်ရပ်ကာ ဆွဲထူကြသည်။
ခင်မွှေးရောအိမပါ ပိုးလိုးပက်လက်လန်လို့။
အရှိန်မပါလို့တော်သေးသည်။
အိမကဆိုင်ကယ်ပိနေသည်။ခင်မွှေးက
နောက်လန်ကျကာ ထဘီပေါင်ရင်းအထိ
လန်ကုန်သည်။အတွင်းခံအနီလေးပါ
မြင်နေရသည်။ဆိုင်ကယ်အရင်ထူကြပြီး
မိုးထွေးက အိမကိုထူ ကျနော်ကခင်မွှေး
ကိုဆွဲထူသည်။ပွန်းပဲ့သွားထင်
သည်။မျက်နှာလေးရှုံမဲ့နေသည်။ထဘီ
လန်သွား၍အတင်းဆွဲချနေသည်။
“ဘယ်လိုဖြစ်ကြတာတုန်းဟ”
“အားကျွတ်ကျွတ် ရှေ့ဘီးပေါက်တာ
ကိုကြီးရေ အမယ်လေးနာတာ”
“တော်သေးတယ် အရှိန်မပါလို့”
ကျနော်အကုန်မြင်တာသိသွားတော့
ကျနော်ဆွဲထူချိန်အမ်းတန်းတန်းနဲ့။
နာကျင်နေတော့လည်းကျနော့်လက်ကို
ကိုင်ကာ ထလာရသည်။ခါးလေးကိုင်
တွဲခေါ ်ပြီးကုကု္ကိပင်အရိပ်လေးမှာ
ထိုင်နားခိုင်းသည်။မိုးထွေးလည်း
အိမကိုတွဲလာသည်။ကျနော့်ဆိုင်ကယ်က
ရေဘူးယူပြီးသူတို့ကိုတိုက်သည်။
“မိုးထွေး ကုက္ကိုရွက်ခူးကာဆေးထည့်
ပေးရအောင်”
“အေးအေး ”
မိုးထွေးကကုကိ္ကရွက်ခူးပြီး
လက်ထဲရေထည့်ပွတ်ချေကာ
ပွန်းပဲ့ဒဏ်ရာတွေကိုကပ်ပေးသည်။
”အ စပ်တယ် ကိုကြီး ရှီးးး”
“ခဏလေးပါ ပြီးရင် ကောင်းသွားမှာ”
“ပတ်တီးမရှိဘူးကွ ငရဲ”
“ရတယ် ငါ့ပုဆိုးဖြဲမယ်”
“ဟင် အကို အသစ်ကြီးကို”
“ရတယ် ညီမလေး လူထက်
ဘာမှတန်ဖိုးပိုမရှိဘူး”
“ဗြိ ဗြိ ”
ပတ်တီးမရှိ၍ကျနော့်ပုဆိုးအသစ်ကိုဖြဲပြီး
အနာကိုစည်းပေးသည်။ကျနော်
ဘောင်းဘီတိုပါ၍တော်သေးသည်။
တံတောင်တွေ လက်ဖဝါးတွေ
ပွန်းကုန်သည်။အိမဆို ဒူးပါပြဲသည်။
“မိုးထွေး ဟိုဘက်ရွာမှာ ဆိုင်ကယ်ဆရာ
သွားခေါ ်ကွာ ဘီးဖာပေးရအောင်
ငါ ဘီးဖြုတ်ထားမယ် ငါဆိုင်ကယ်မှာ
ဂွတွေပါတယ်”
“အေး ငရဲ မင်းသူတို့ကို စောင့်ပေးလိုက်”
“အေး မင်းလည်းသတိထားသွား”
“အေးပါဟ”
မိုးထွေးထွက်သွားတော့ ကျနော်လည်း
သူတို့ဆိုင်ကယ်ကိုအရိပ်ထဲရွှေ့ပြီး
ဘီးကိုဖြုတ်သည်။ရှေ့ဘီးမို့ခဏလေး
ပြီးသွားသည်။သူတို့နားသွားထိုင်သည်။
ကျနော်ပုံက အပေါ ်က လည်ကတုံး
အောက်ကဒူးလောက်ဘောင်းဘီတိုနဲ့မို့
အိမကတစ်ခွိခွိနဲ့။ခင်မွှေးကတော့
ကျေးဇူးတင်တဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်နေသည်။
“ကျေးဇူးပါပဲ အကိုရယ် အကိုတို့သာ
နောက်က မပါလာရင် ခင်မွှေးတို့ဒုက္ခ
ရောက်မှာ”
“ရပါတယ်ညီမလေးရ တစ်ရွာသားတွေပဲ
နာသေးလားအနာက”
“အင်း နည်းနည်းတော့နာတယ်အကို”
“အမယ်လေးနော် အဖြစ်သည်းနေတာ
သမီးလည်းနာပါတယ်နော် သူက
နည်းနည်းလေး သမီးက ဒူးတစ်ဖက်တောင်
ပြဲသေးတာ အားကျွတ်ကျွတ်”
“အိမကလည်း ဘာတွေပြောမှန်းမသိဘူး”
“သူ့မေးပြီးရင် နင့်ကိုမေးမလို့ပါဟ”
“သိသာနေတာကို ကိုကြီးရယ်
ကိုကြီးတို့ကဘက်လိုက်တယ်”
“ဟာ အိမ နင်လေ
ဒီလောက်ဖြစ်ထားတာတောင်
ပေါက်ကရပြောနိုင်သေးတယ်အရူးမ”
“တစ်ယောက်ကလည်း အကိုတဲ့
တစ်ယောက်ကလည်း ညယ်မလေးတဲ့
ကွီးနဲ့ညလေးဖြစ်ပြီ ဟိဟိ”
”ဟယ် ပြောမရဘူး ကောင်မစုတ်”
“ပြောပါစေညီမလေးရယ်
သူပြောတာလည်းမမှားပါဘူး
ကိုကြီး ညီမလေးကိုချစ်တယ်”
“ရှင် ”
”ဟော့တော် ပေါ ်တင် ဒဲ့ကြီး”
“ဟုတ်တယ် ညီမလေးကို
စတွေ့ဖူးကတည်းက ချစ်တာ
တကယ်ပြောတာပါ ခုလိုဖြစ်နေချိန်မှာ
အခွင့်အရေးယူတာမဟုတ်ပါဘူး ”
“ကိုကြီးတို့ကတော့ ဒဲ့ကြီးနော်
မနိုင်ဘူး သမီးဘေးမှာရှိတာ
ထည့်တွက်ပါအုန်း”
”မရဘူးတော့ဘူးဟေ့ ငါကဒဲ့ပဲ
ကိုကြီးကိုစဉ်းစားပေးပါ ညီမလေးရယ်
ကိုကြီး တကယ်ချစ်တာပါ”
“အင်း အဲ့ ဟို ဟို စဉ်းစားပေးပါ့မယ်”
“ကိုကြီးတို့ရည်းစားပြောတာကလည်း
ကဗျာမဆန်လိုက်တာနော် ဆိုင်ကယ်လဲ
လို့ပွန်းပဲနေချိန်ကြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း
ကြည့်အုန်း အပေါ ်က လည်ကတုံး
အောက်ကဘောင်းဘီတိုနဲ့ ခွိ ခွိ”
“အချစ်မှာ ပကာသနမရှိဘူးလေဟ
အချိန်အခါလည်းမရှိဘူး”
သုံးယောက်စလုံးငြိမ်သွားကြသည်။
အိမကကုက္ကိုပင်မှီအိပ်နေသလို
ကျနော်လည်းဟိုးအဝေးကိုငေးနေသည်။
ခင်မွှေးကတော့ ကျနော့်ကြောင့်ရင်ထဲ
ဗလောင်ဆူနေမှာပေါ့။ခဏကြာတော့
မိုးထွေးပြန်ရောက်လာသည်။
ဆိုင်ကယ်ပြင်ဆရာပါ ပါလာသည်။ဘီးကို
ကျွတ်လဲပြီးပြန်တပ်ကြကာ
ဆိုင်ကယ်ပြင်ဆရာကို ပိုက်ဆံရှင်းပေးလိုက်
သည်။ပြန်မယ်လုပ်ကြတော့ ကျနော်နဲ့
ခင်မွှေးကတစ်စီး အိမနဲ့မိုးထွေးကတစ်စီး။
သူတို့လည်း နာကျင်နေကြတော့
ဆိုင်ကယ်ပေါ ်မနည်းတက်ကြသည်။
အိမလည်းမိုးထွေးနောက်ကနေခါးကြီးဖက်
ကာလိုက်သွားသည်။သူတို့က ဆွေမျိုး
သိပ်မကင်းတော့ပြသနာမရှိ။ခင်မွှေး
ကတော့ ကျနော့်ကိုမဖက် အကျီ င်္စကိုင်
ထားသည်။တောင်ဆင်းတောင်တက်လမ်း
ဆိုတော့ သူကျနော်နဲ့ပူးကပ်လာသလို
ူကျမှကြောက်ပြီးခါးကိုဖက်လာသည်။
“ညီမလေး အကို့ခါးဖက်ထားနော်
်ပြုတ်ကျမှာစိုးလို့”
“ဟုတ် အကို”
”မွှေးလို့ပဲခေါ ်မယ်နော်”
“ဟုတ်”
”မွှေးကို အကိုတစ်ကယ်ချစ်တာပါ
လက်ထပ်ဖို့အထိရည်ရွယ်ထားတယ်”
“မွှေး စဉ်းစားပါရစေအုန်းအကိုရယ်”
“စဉ်းစားပါ မွှေး ခုတော့ ခါးဖက်ထားတာနဲ့
ကြေနပ်ပြီ ဟဲဟဲ ”
“ဟာ အကိုနော်”
ရွာပြန်ရောက်တော့ မိုးထွေးအိမ်ကိုပဲ
အပြင်လည်းကပတ်မောင်းကာပို့ပေး
လိုက်တယ်။ခင်မွှေးကို မိုးထွေးပဲပို့လိုက်
တယ်။ကျနော်ပို့ရင် ပြသနာရှိလို့ မိုးထွေး
ကိုပဲအိမ်အထိရောက်အောင်ပို့ခိုင်းတယ်။
ဒီလိုနဲ့သိပ်မကြာပါဘူး ကျနော်နဲ့ခင်မွှေး
ချစ်သူဖြစ်သွားတာပေါ့။အိမနဲ့မိုးထွေး
ဝိုင်းလှော်ပေးကြတာလည်းပါတယ်။
ချိန်းတွေ့ရင်သူတို့မောင်နှမကကင်းစောင့်
ပေးတယ်။ခင်မွှေးကအရှက်ကြီးတယ်။
ချစ်သူဖြစ်ပြီးတော်တော်ကြာမှ သူ့ကို
ဖက်ခွင့်ရတယ်။ခုတော့ နှုတ်ခမ်းနမ်း
နို့တစ်ခါတစ်လေကိုင်နိုင်တဲ့အဆင့်ကို
ရောက်နေပြီ။ကျနော်က မွှေးလို့ပဲ
ခေါ ်သလို သူကလည်းအကိုတဲ့။
သူ့အစ်ကိုတွေနဲ့ကျနော်အမအကြောင်း
သိနေတော့အစပိုင်းမှာသိပ်လက်မခံချင်ဘူး
ကျနော်က သေချာရှင်းပြပြီး သူ့ကိုတကယ်
ချစ်တဲ့အကြောင်းခုယူပါဆို ယူ့မယ့်
အကြောင်းပြောတော့မှကျနော့်အပေါ ်
သံသယရှင်းသွားတော့တယ်။
သူ့အကိုတွေကိုပညာပေးချင်တယ်လို့
တော့ပြောထားတယ်။သူ့ကိုမထားခဲ့ရင်
ပြီးရောတဲ့ကြိုက်တာလုပ်ပါတဲ့။
သူကျောင်းတက်တော့မြို့မှာသွားနေတယ်။
ကျနော် တစ်ပတ်တစ်ခါတော့သွားတွေ့
တယ်။ရွာနဲ့မြို့က ၂နာရီလောက်ပဲ
ဆိုင်ကယ်စီးရလို့ အေးဆေးပါ။
ဈေးသွားတင်ရင်းသွားတဲ့အခါဆို
လိုက်တောင်ကူဝယ်ပေးသေးတယ်။
ကျနော်က သူ့အပေါ ်အခွင့်အရေး
မယူတဲ့အပြင် ချစ်သူလိုရော ညီမလိုပါ
ချစ်တော့သူကလည်းကျနော်
တစ်ခါတစ်လေကိုင်တဲ့အခါ ခွင့်ပေးတယ်။
ကျနော်က လင်မယားလိုနေဖို့ကို
တကယ်နေမယ့်အချိန်မှပဲလုပ်ကြဖို့
ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောထားတယ်။
သစ္စာရှိရှိနဲ့နေကြတယ်။သူလည်း
သူ့ကျောင်းမှာရည်းစားမထားသလို
ကျနော်ကလည်းရွာမှာမရှုပ်ဘူး။
အမေနဲ့အမကိုပြောတယ်။
ကျနော်နဲ့ခင်မွှေးကြိုက်နေပြီဆိုတာရယ်
ယူ့ဖို့စဉ်းစားထားတဲ့အကြောင်းရယ်။
အမေနဲ့အဖေကတော့ဘာမှမပြောဘူး။
အမကလည်းအောင်သာတို့ကို
ကလဲ့စားချေနိုင်ပြီဆိုပြီးပျော်နေလေရဲ့။
ကျနော့်ကိုမြန်မြန်ယူတဲ့။ကျနော်လည်း
အမအရင်ယူပါ ကျနော်တို့ကငယ်သေး
တယ်ပဲပြောထားတယ်။ရွာမှာမိုးထွေးရယ်
ကျနော်တို့မိသားစုကလွဲပြီး ခင်မွှေးနဲ့
ကျနော်ရည်းစားဖြစ်နေမှန်းမသိကြဘူး။
တစ်နှစ်ကျော်ကျော်လောက်ကြာပြီးမှ
အောင်သာတို့ညီအစ်ကို ဘယ်ကဘယ်လို
ကျနော်နဲ့ခင်မွှေးသတင်းကြားသွားလဲမသိ။
ိဲခင်မွှေးကိုကျောင်းထုတ်ပြီးမြို့ကပွဲရုံ
သူဌေးသားနဲ့ပေးစားမယ်တကဲကဲ
လုပ်နေလို့ခင်မွှေးနဲ့ပျက်ပြီဆိုတဲ့သတင်း
လွှင့်လိုက်တယ်။ခင်မွှေးကိုသူဌေးသားနဲ့
အတင်းကိုပေးစားနေကြတာ။
ခင်မွှေးကကျနော့်ကိုဖျက်ပါမယ်
သူဌေးသားနဲ့ကိစ္စကိုသူစိတ်မပါဘဲစီစဉ်ရင်
်သတ်သေမယ်ပြောထားလို့ငြိမ်သွားကြတာ
ကျနော် သူတို့ကိုလက်စားချေမှာ
အသေကြောက်နေကြတယ်လေ။
ကျနော်နဲ့လုံးဝသဘောမတူဘူးတဲ့။
ခင်မွှေးနဲ့ပျက်လို့အသဲကွဲတယ်ဆိုပြီး
လည်း အရက်သောက်မူးရူးပြလိုက်တယ်။
ခင်မွှေးနဲ့အရင်လိုမတွေ့ရတော့ဘဲ
ဲခိုးကြောင်ခိုးဝှက်နဲ့တွေ့ရတယ်။
ခင်မွှေးကိုခိုးမပြေးချင်သေးပါ။ကျနော့်ဆိုင်
ကခုမှ စီးပွားတက်ကာစ သူလည်းကျောင်း
မပြီးသေး။လက်စားချေဖို့ကလည်းရှိသေး
တော့သည်းခံပြီးစောင့်ကြရတာပေါ့။
ဘယ်သူမှမသိအောင်ပိပိရိရိနေကြတယ်။
အသွားအလာကစပြီးသေချာဂရုစိုက်တယ်။
ခုတော့၂ယောက်စလုံးမနေနိုင်ကြဘဲ
လွန်ကျူးထားကြပါပြီ။လက်ထပ်ပြီးမှလို့
ကတိထားကြပေမယ့် သူရောကျနော်ပါ
မထိန်းနိုင်ကြဘဲ တည်းခိုခန်းပါ လိုးဖြစ်ကြ
တယ်။နောက်တစ်နေ့ကျတော့ တရားရုံးမှာ
၂ဦးသဘောတူလက်မှတ်ထိုးထားလိုက်
တယ်။လက်မှတ်ထိုးထားတော့ သူလည်း
စိတ်ရှင်းတာပေါ့။သူကျောင်းပြီးရင်
ကျနော်နဲ့တူတူနေကြဖို့တိုင်ပင်ပြီးပြီ။
ကျနော်လည်းအလုပ်ကို၂ဆလုပ်တာပေါ့။
ကြိုးစားမှုကြောင့်တစ်နှစ်အတွင်း
ရွာကဆိုင်မှာမြို့မှာရတာအကုန်နီးပါး
ရနေပြီ။ဆိုင်ကိုချဲ့ထားရပြီး
အလုပ်သမားတောင်ထပ်ခေါ ်ထားရတယ်။
ရွာနီးချုပ်စပ်ကရွာတွေအကုန်ကျနော့်ဆိုင်
လာဝယ်နေကြပြီ။အိမ်ကိုလည်းနှစ်ထပ်
တိုက်ဆောက်လိုက်ပြီ။အမေလည်း
ရွှေတွဲလွဲငွေတွဲလွဲ။အရင်ပိန်ကပ်ကပ်
မဟုတ် စိုစိုပြေပြေနဲ့ပိုလှလာသည်။
အဖေကတော့သူ့သားမက်နဲ့ပေါင်းပြီး
ရွာမှာစပါးအဝယ်ဒိုင်ဖွင့်ထားပြီ။
အမလည်းစပါးပွဲစားနဲ့ညားပြီး
ကိုယ်ဝန်တောင်ရနေပြီ။
ခင်မွှေးကိုလည်းရွှေတစ်ဆင်စာဆင်ပေး
ထားပြီးပြီ။သူသိမ်းထားပြီး သူကျနော့်ဆီ
လာနေတဲ့အခါ မျက်နှာမငယ်ရအောင်ပေါ့။
အမေကလည်း ကျနော့်သဘောပါတဲ့။
ကျနော်နဲ့ခင်မွှေးကိုယူတော့လို့ပြောသည်။ကျောင်းပြီးရင်ယူမယ်လို့ပြောတော့
သားသဘောသားသဘောတဲ့။
ကျနော့်ဘဝကပြည့်စုံနေပါပြီ။
လက်စားချေဖို့တစ်ခုပဲကျန်တော့
သည်။ခင်မွှေးနဲ့လိုးရင်း သူ့အကိုတွေနဲ့
ဒေါ ်လှမြိုင်အကြောင်းပြောပြတော့အံ့ဩ
နေသည်။မိုးထွေးချောင်းရိုက်ထားတဲ့
videoကိုပြတော့ပိုအံဩနေသည်။
ကျနော်က အင်းစက်ဆိုတာတကယ်ရှိတယ့်
အကြောင်းပြောပြ လိုင်းပေါ ်ကစာတွေ
ကားတွေပြပြီးတော့မှ သူငြိမ်သွားသည်။
ကျနော်လည်းလိုင်းပေါ ်ကအင်းစက်စာတွေ
ဖတ်ရင်း အင်းစက်ကိုစိတ်ပါလာသည်။
အမနဲ့အမေ့ကို်လိုးချင်တဲ့စိတ်ရိုင်းတွေဝင်
လာသည်။အမကမြို့မှာမို့သိပ်မတွေ့ဖြစ်
ပေမယ့်အိမ်မှာရှိတဲ့အမေ့အပေါ ်စိတ်တွေ
ပြောင်းလာသည်။အမေရေချိုးရင်ချောင်း
ကြည့်မိတတ်လာသည်။အမေ့ပင်တီကို
ခိုးနမ်း ဂွင်းထုပြီးလရည်ပန်းထုတ်တတ်
လာသည်။ခင်မွှေးကိုလိုးတဲ့အခါ အမေနဲ့
အမကိုမှန်းပြီးလိုးတတ်လာသည်။ခင်မွှေးကို
လည်းသူ့အကိုတွေသူ့ကိုလိုးသလိုပြောပြီး
လိုးသည်။အစပိုင်းတော့သိပ်လက်မခံ။
တစ်ဖြည်းဖြည်းဆွဲခေါ ်တော့စိတ်ပါလာ
သည်။
ဆက်ရန်
