၃၁
ရေချိုးခန်းထဲကနှစ်ယောက်သားပြန်
ထွက်လာကြတော့မှောင်ရိပ်ပျိုးနေပြီ။ဘ
ကြီးတို့ပွဲခင်းသွားကြပြီဖြစ်သလိုမခင်မြက
လည်းအိပ်ပျော်နေဆဲ။မမရင်မြကအိပ်ခန်းထဲမှာကလေးနှင့်တစ်ကမ္ဘာ။မမရင်လှ
ကိုမျက်စ,ပစ်ပြတော့မျက်စေ့လေးတစ်
ဖက်မှိတ်ပြီးခေါင်းညိ်တ်ပြသည်။အနားသို့
ကပ်လာကာလီးကိုဆုပ်ကိုင်ကြည့်တော့
မာတောင်နေတာကိုတွေ့ပြီးပုခုံးတွန့်သွား
သည်။အားရပါးရ တစ်ချက်ဆုပ်ညှစ်လိုက်ပြီးမချင့်မရဲလေသံဖြင့်
” အခုပဲလိုးလာတာကွယ်..မောင့်လီး
ရည်တွေတောင်စောက်ပတ်ထဲမှာရှိနေ
သေးတယ်..လီးသိပ်တောင်တာပဲ ”
” ကြိုက်ဘူးလား ”
” ခ်ခ်..ကြိုက်တာပေါ့..မာမာတောင်
တောင်..တုတ်တုတ်ခဲခဲ ကြီး..ဖုတ်ဖုတ်ပြဲအောင်လိုးပေးလို့..အသဲစွဲကြိုက်မိတာ
ဒီတစ်ခါမမဆောင့်ပေးမယ်.မောင်ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်ပြီးလီးကြီးမာအောင်
သာတောင်ထားပေး ”
ကျွန်တော်ထမင်းစား စားပွဲကကုလား
ထိုင်ပေါ်လီးတောင်လျက်ထိုင်ပေးတော့
မမရင်လှမျက်နှာချင်းဆိုင်ခွရပ်ြပီးထမီကိုခါးအပေါ်အထိမ,တင်ကာ လီးကိုကိုင်ပြီး
စောက်ခေါင်းပေါက်မှတေ့သည်။စောက်ခေါင်းကိုဒစ်ဖျားဖြင့်ဝိုက်မွှေကစားပြီး
ဒူးကွေးကာတစ်အိအိထိုင်ချတော့စောက်
ပတ်ထဲဇိကနဲဇိကနဲမြုပ်ဝင်သွားသည်။ဖင်
ဆုံကြီးကိုကားထားရပေမယ့် စောက်ပတ်
ကတစ်စစ်စစ်စုပ်ပေးသည်။လီးချောင်းအ
ဆုံးထိမြုပ်ဝင်သွားမှကျွန်တော့်ကိုတင်း
တင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ပြီးဖင်ကြီးမြှောက်ခါ
မြှောက်ခါဆောင့်လိုးသည်။အသက်ရှူသံ
တစ်ဖြည်းဖြည်းပြင်းလာမြန်လာပြီးလိုး
ဆောင့်ချက်တွေသွက်လာသဖြင့်ကျွန်တော်ဖင်ကိုကော့ခါကော့ခါပြန်လိုးပေးရ
သည်။နို့လုံးကြီးတွေအကျႌအောက်မှာခုန်
ပေါက်နေကြသဖြင့် တနှာစိတ်ထန်ကာ
အားရပါးရဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်နေမိသည်။
အားမရသဖြင့်အကျႌကိုသူ့ခေါင်းပေါ်က
ကျော်ပြီးချွတ်တော့လက်နှစ်ဖက်မြှောက်
ပေးထားသည်။ကျွန်တော်ကနို့ကိုညှစ်နယ်ပေးတော့သူကနှုတ်ခမ်းကိုအားရပါး
ရအနမ်းရှည်ကြီးစုပ်နမ်းသည်။ဆောင့်ရ
တာညောင်းတော့ကပ်ဖိထိုင်ပြီးဝေ့ဝိုက်ခါ
သူ့စောက်ပတ်ထဲလီးတန်ကြီးတစ်ချောင်း
လုံးမြုပ်နေအောင်သွင်းပြီးညှောင့်လိုးပြန်
သည်။သားအိပ်ခေါင်းပေါက်နှင့်လီးထိပ်
ဖျား ထိချင်တိုင်းထိထိုးနေပြီး စွပ်ကနဲစွပ်
ကနဲအသံတွေတောင်ကြားနေရသလိုလို။
ဆောင့်လိုက်ညှောင့်လိုက်နဲ့မမရင်လှစိတ်
တိုင်းကျလိုးနေရသဖြင့်စောက်ရည်တွေ
သွင်သွင်စီးထွက်ပြီးတင်ပါးနှင့်ကုလား
ထိုင်ကြားမှာတောင် ရွှဲရွှဲနစ်ပြီးချောကျိ
နေသည်။ဂွေးဥကြီးလည်းစိုရွှဲနေသည်။
သူဘယ်နှစ်ချီဘယ်နှစ်ခါပြီးနေမှန်းကျွန်
တော်မသိနိုင်ပါ။
” ကောင်းလားမမ..အားရလား ”
” သိပ်ကောင်းတယ်မောင်လေး..မမ
ခဏခဏပြီးတယ်..မောင်လေးဆောင့်
လိုးပြီးမမစောက်ပတ်ထဲလီးရည်တွေပန်း
ထည့်ပေးနော်..မမကုန်းပေးမယ်..”
ကုလားထိုင်ကျဉ်းကျဉ်းလေးပေါ်ဒူး
တုပ်ကွေးဝပ်ပြီး အောက်ဘောင်စွန်းကို
ဆုပ်ကိုင်ကျားကန်ထားခါဖင်ကြီထောင်
ပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးအပြင်ထုတ်ပေးထား
သည်။ကျွန်တော်သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို
အားရပါးရအားပြုဆုပ်ကိုင်ခါ စောက်ဖုတ်စူစူကြီးထဲလီးတန်ကြီးအဆုံးထိလျှိုထဲ့
သွင်းသည်။လီးအဆုံးထိဝင်သွားတော့
သားအိမ်ခေါင်းကိုလီးထိပ်ဖျားနှင့်ထိုးမိ
ပြီးမမရင်လှဖင်တွန့်သွားသည်။
” ရလား မမ..ခံနိုင်လား ”
” အိ..ရတယ်..ဆောင့်..ပိုတောင်
ကောင်းသေးတယ်..အသေဆောင့် ”
ကျွန်တော်သူ့အပြောနဲ့စိတ်ကြွပြီး
မရပ်မနား အချက်ပေါင်းများစွာ တစ်
ဖောင်းဖောင်း တစ်ဗျောင်းဗျောင်း
ဆောင့်လိုးတော့ အော်သံ ဆဲသံ မာန်
တင်းသံတွေ ဆူညံနေသည်။သူကအော်
လေ..ကျွန်တော်ကနှာဇောကြွလေ…
ကြာတော့..ဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်တော့ပဲ
သူ့စောက်ပတ်ထဲလီးရည်တွေတစ်ဖျန်းဖျန်း ပန်းထည့်ပေးလိုက်ကာ ဖင်လုံးကြီး
တွေနှင့်ကျွန်တော့်ဆီးခုံ..ပေါင်ရင်းတွန်း
ဖိကပ်ထားပေးရင်း လီးရည်တွေအကျန်
အကြွင်းမရှိအောင်ညှစ်ထည့်ပေးလိုက်ပါ
သည်။ဒါတောင်မှ သူကမမှတ်သေးပါ။
ဒူးကွေးလျက်တုပ်ခါဖင်ကုန်းနေရင်း
သမင်လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ကာ..
” ကောင်းလား မောင် ”
” သိပ်ကောင်းတယ်…”
” အားရလား “.
” အားရတာပေါ့..တင်းပြည့်ပဲ ”
” ကျေနပ်လား..”
” အကြွင်းအကျန်မရှိ..လုံးဝ ”
” တစ်ချက်လောက် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး
ဆောင့်လိုးပေး…”
” အာ…..”
ကျွန်တော် လီးတစ်ချောင်းလုံးဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး တစ်ထွာလောက်အကွာမှ
အားအပြည့်ဖုန်းကနဲလီးအဆုံးထိဝင်သွား
အောင်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ရာ မမရင်လှ
ကုလားထိုင်ပေါ်မှကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ဝုန်း
ကနဲပြုတ်ကျသွားပါသည်။
” အာ…မမ..မမ…”
” ခ်ခ်..ရတယ်..ဘာမှမဖြစ်ဘူး..ခ်ခ်
အင့်…တစ်ချက်လောက် ထပ်ဆောင့်လိုး
ပေးဦး..ပြင်းပြင်းလေး..”
မမရင်လှ ကပျာကသီ လူးလှိမ့်ထ,ကာ
ကြမ်းပြင်ပေါ်ဝပ်လျက်ဖင်ဘူးတောင်း
ထောင်ပေးထားပြန်သဖြင့် ကျွန်တော်
တစ်ခိခိရယ်ရင်း ဒူးထောက်ကာ ဆယ့်
လေးချက် ဆယ့်ငါးချက်..အချက်နှစ်
ဆယ်လောက် သွက်သွက်ပြင်းပြင်း
ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပါတော့သည်။
” ကောင်းလားမမ ”
” ခ်ခ်…တော်ပြီ..တော်ပြီ..ဟိုမှာ
ခင်မြနိုးလာပြီ..ခ်ခ်..ငါလိုးမယောကျာင်္း”
” ခ်ခ်..ဒီညတော့ ဖားဖောင်းဖောင်း
ကြီးသွားအောပစ်မယ်..ခ်ခ်..”
အရီး
၃၂
ညဦးပိုင်းပွဲခင်းထဲလိုက်လည်တော့မနီ
ကိုလောင်ကစားဝိုင်းအနီးမှာတွေ့သည်။
တစ်ယောက်တည်းလား..အဖော်ကွဲနေ
လားမသိ..ဂျင်ဝိုင်းကိုအာရုံစိုက်ပြီးရှေ့ပဲ
မဲပြီးကြည့်နေသည်။နောက်ကနေ ကိုယ်
လုံးချင်းထိမတတ်အသာကပ်သွားပြီးဖင်
မို့မို့ကားကားလေးကိုပွတ်ပေးတော့မသိ
ဟန်ဆောင်ပြီးငြိမ်ခံနေသည်။လှည့်လို့
တောင်မကြည့်။လောင်းကစားဝိုင်းက
ပွဲမကသေးတော့ ကြိတ်ကြိတ်တိုးမျှစည် ကားလှသဖြင့်ကာလသားများနို့နှိုက်နို့ဆွဲ
အလွန်ဂွင်တည့်သည့်နေရာဖြစ်ပြီးအနှိုက်
အဆွဲခံချင်သည့်မိန်းကလေးများယောင်
လည်လည်ရောက်လာလေ့ရှိသည်။မနီကို
အလွှတ်မပေးချင်သဖြင့် သူ့အနောက်က
ကပ်လိုက်နေပြီးဖင်ကိုဦးစားပေးပွတ်ပေး
နေလိုက်သည်။သူသိသော်လည်းဂျင်ဝိုင်း
ထွက်ကောင်ကိုစိတ်ဝင်စားဟန်ပြပြီးကုန်း
လိုက် ကော့လိုက် ဝေ့လိုက် ဝိုက်လိုက် အပွတ်ခံနေသည်။ဖင်လုံးအောက်ပိုင်းကို
ဝိုက်ပွတ်ပြီးစမ်းကြည့်တော့ပင်တီဝတ်ထားတာကိုအနားသားမျှော့လေးစမ်းမိ
ပြီးသိလိုက်ရသည်။လီးကတောင်နေတာမို့
အသေအချာကိုင်ပြီးမနီဖင်အောက်ပေါင်ရင်းကြားကို လှုပ်လှုပ်ပြီးထိုးသွင်းတော့
မဝင်။မနီမသိမသာပေါင်ကြီးတွေချဲပြီး
ဖင်နဲနဲကုန်းယောင်ယောင်လေးလုပ်ပေး
လာသဖြင့်ကော့ပြီးရစ်ထိုးကြည့်ရာပေါင်
ရင်းကြားစောက်ပတ်အောက်ခြေသို့ထိထိ
မိမိဝင်သွားသည်။မနီ ယောင်လို့ပင်လှည့်
မကြည့်ပဲ ပေါင်ရင်းနှစ်ခုကိုစေ့ပြီးလီးကို
ညှပ်ထားသဖြင့်ဖြည်းဖြည်းချင်းလေးညှောင့်ပေးနေတော့ သူကလည်းစည်းချက်
ညီညီဖင်ကြီးကိုနောက်ပြန်ပြန်တွန်းကော့
ပေးရင်းအရသာခံနေသည်။ခုချိန်ထိ သူ
ကျွန်တော်မှန်းမသိသေး။ဆယ်မိနစ်ခန့်
ညှောင့်ပေးနေပြီးညာဖက်လက်ကို သူ့
လက်မောင်းနှင့်လက်ပြင်ကြားသို့လူမမြင်
အောင်မသိမသာလေးထိုးသွင်းကြည့်ရာ
ချက်ချင်းပဲလက်မောင်းဟ,ပေးလာ၍
နို့အုံကြီးဆီအရောက်ပို့ပြီးဆုပ်နယ်ပေး
လိုက်သည်။သူကဟန်ဆောင်ပြီးလက်ကို
တိတ်တိတ်လေးဆွဲဆွဲဖယ်နေသေးသည်။
ဒါပေမယ့်အားနှင့်အင်နှင့်ဆွဲဖယ်တာမျိုး
မဟုတ်..မထိတစ်တိဆွဲဖယ်နေပြီးလက်ခုံ
ကိုမနာအောင်ဆိတ်နေသေးသည်။ဖင်က
လည်းစည်းချက်ညီညီရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်
ညှောင့်ထိုးခံနေတာမပျက်။ပေါင်လုံးကြီး
တွေကလည်းလီးကိုညှပ်ထားလျက်မပျက်။နောက်တော့ လက်ကိုဆွဲမဖယ်တော့ပဲ
သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ပြီးလူမမြင်နိုင်
အောင်ဖုံးကွယ်ပေးထားသည်။အထိုင်ကျ
သွားတော့ နောက်ထပ်လက်တစ်ဖက်ကို
ထပ်ထိုးသွင်းသည်။ဒီတစ်ခါတော့သူကိုယ်တိုင်လက်ကိုဆွဲယူပြီးသူ့နို့အုံကြီးပေါ်
အရောက်တင်ပေးသည်။အပျိုနို့မာမာ
တင်းတင်းကြီးတွေကိုအားရပါးရဆုပ်နယ်
ပြီးဖင်ကြားလီးထည့် ညှောင့်နေရတော့
လီးတအားတောင်လာသည်။မနီကသိဟန်တူပါသည်..လက်တစ်ဖက်နောက်ပြန်
ပစ်ပြီးလီးကိုစမ်း၍ဆုပ်ကိုင်သည်။လက်
ဖျားလေးတွေကဂွေးဥကိုပင့်ပင့်ကစား
ပေးနေပြီးလက်မဖြင့်လီးတန်ကိုလျှော
တိုက်ပွတ်ကစားပေးနေသည်။သူ့နောက်
ကနေပြီးခေါင်းကိုစောင်းကာသူ့မျက်နှာ
ကိုကြည့်လိုက်တော့မျက်နက်ဝန်းတွေ
တောက်ပြောင်ရွှန်းလဲ့နေပြီးနှုတ်ခမ်းကို
လျှာဖြင့်ပွတ်သပ်နေတာတွေ့ရသည်။
ဖင်ကြားမှာလီးမရှိတော့၍ လီးတန်ကြီး
ကိုကိုင်ပြီးသူ့ဖင်ကြားကိုသွင်းကာအထက်
အောက် လျှောပွတ်နေပြန်သည်။တစ်ခါ
တော့လက်မနှင့်လက်ခလယ်ဆန့်ပြီးလီး
အရှည်တစ်ထွာရှိ..မရှိ တိုင်းတာကြည့်
လိုက်သေးသည်။လီးအတုတ်နှင့်အရှည်ကိုသိသွားတော့ ကျွန်တော့်လီးကိုသူမှတ်
မိသွားသည်ထင်ပါရဲ့…ရင်ခွင်ထဲမှီချ
လိုက်ပြီးမော့ကြည့်ကာ.လေသံ.တိုးတိုး
လေးပြောသည်…
” ကိုမောင်…”
” အင်…”
” လိုးမလို့လားဟင်..နေရာရှိလား”
သူအလိုးခံတော့မယ်ဆိုတာဖွင့်ပြော
သည့်မေးခွန်းမျိုးမေးလာသည်။
” မနှစ်ကနေရာပဲသွားလိုးကြမယ်လေ
နီနီ့အော်သံကိုလူတွေမကြားနိုင်ပါဘူး”
” ခ်ခ်..ဖြည်းဖြည်းလိုးပေးပါကွာ..အ
ရင်တစ်ခါလိုပါးစပ်ထဲ သူ့လီးကြီးအတင်း
ထိုးမထည့်ပါနဲ့ .ခ်ခ်..”
ပွဲဈေးတန်းမှာစောင်ပါးတစ်ထည်ဝယ်
ပြီး ဝါးရုံပင်အောက်မှာမနီနှင့်သွားလိုးကြ
သည်။မနီလည်းအပျိုဆိုပေမယ့်အပေး
တော့တော်တော်ကောင်းပါသည်။နို့ကလဲ
တင်းတင်းမာမာ စောက်ဖုတ်ကလည်းအ
သားပြည့်ပြည့်အနှစ်ကောင်းကောင်းမို့
တစ်နာရီကျော်ကျော်လောက်ကြမ်းကြမ်း
ကြီးအားရအောင်လိုးပေးလိုက်သည်။
စောက်ပတ်ထဲမှာလီးရည်တွေပြည့်လျှံ
သွားအောင်မှိန်း၍စုပ်ယူပြီးမှ
” မနက်ဖြန်ပွဲပြီးသွားပြီ..မပြန်ခင်တစ်
ညတော့လာလိုးပေးနော်..ကိုမောင့်လီး
ကြီးကို မိနီအသဲစွဲမှတ်ထားတယ် ”
မနီကိုပွဲခင်းထဲပို့ပေးပြီးတော့ဂျင်ဝိုင်း
ဖက်ထွက်ခဲ့သည်။ပွဲက,တော့မည်မို့ အ
ပျော်သမားများမရှိတော့ပါ။လောင်းက
စားသမားများသာသဲကြီးမဲကြီးကစားနေ
ကြသည်။ဖားပဲအောမည်ဟုဆုံးဖြတ်ထား
သည်။တကယ်လည်း အဲဒီညက ဖားအထွက်များခဲ့သည်။ဂျင်ခုံလေးခုံမှာဖားဒုက္ခ
ပေးသဖြင့် ဒိုင်နှစ်ဒိုင် ခုံမှောက်သွားရ
သည်။ပိုက်ဆံတွေ လက်ဆွဲအိပ် ဝယ်ပြီး
ထည့်ရသည်။ဘကြီးမြဖေနှင့်ယောက်ဖ
ွှနှစ်ယောက် အိမ်အရောက်လိုက်ပို့ရသည်
အထိ နိုင်ခဲ့သည်။အိမ်ရောက်တော့သန်း
ခေါင်ကျော်တစ်ချက်တီးပြီ ။ဘကြီးတို့ကိုမုန့်ဖိုးပွဲဖိုး တစ်ယောက်ငါးဆယ်စီ ပေး
လီုက်တော့ပွဲခင်းကိုုပြန်သွားကြပြန်သည်။သူတို့မိန်းမ အကိတ်ကြီးတွေကိုလှည့်လို့
့တောင်ကြည့်မသွားကြပါ။
သူတို့မကြည့်တော့လဲဝတ္တရားကရှိနေ
တော့ကိုယ်ကြည့်ရမှာပေါ့လေဆိုသည့်အ
တွေးနဲ့နောက်လှည့်မကြည့်ပဲ လက်ကိုဆွဲ
ခေါ်လိုက်တော့.မမရင်မြဖြစ်နေသည်။
” သွား..လေးဆယ့်ငါးရက်မပြည့်သေးဘူး..သူ့လီးကြီးနဲ့ သားအိမ်ပါပြုတ်ထွက်
ကုန်မယ်..”
အရီး
၃၃
ပွဲပြီးလို့သိပ်မကြာလိုက်ပါ..လေးလေး
ကလေးပုခက်တင်နှင့်ကင်ပွန်းတပ်မင်္ဂလာ
ကျင်းပပြန်သည်။သိပ်မကြာခင်မမရင်မြ
လည်း လေးဆယ့်ငါးရက်ပြည့်တော့မည်။
အဖွားကိုယ်တိုင်မမမုန်းနှင့်အတူလာ၍ပွဲ
တက်တာမို့ဘယ်သူမှမလှုပ်ရဲပါ။အဖွားကို
ရွာနီးချုပ်စပ်ကအစ..အားလုံးလေးစား
ကြသလိုအဖွားကလည်းချီးမြှောက်သင့်သူ
ကိုထိထိမိမိချီးမြှောက်ပြီးကဲ့ရဲ့ထိုက်သူကို
ပြင်းပြင်းထန်ထန်အပြစ်ပေးတတ်သည်။
ဘယ်နေရာမှာဘာပဲလုပ်လုပ် သူရှေ့မှာ
တော့အမြင်မတော်တာ ဘာမှမလုပ်ရဲ။
ကျွန်တော်ကတော့မလစ်လျင်လစ်အောင်
ဖန်ပြီးမဟုတ်ထာအကုန်လုပ်သည်။သူတို့
မလုပ်ရဲမှတော့ ကိုယ်လုပ်ရဲလည်းဘာမှ
ုဖြစ်မလာနိုင်။
အရီး၏အောင်သွယ်တော်ဇာတ်ထုပ်က မပြီးသေးပါ။မင်္ဂလာအချိန်ကမနက်ဆယ်နာရီဆိုတော့အဖွားနှင့်အတူကျွန်တော်ရှစ်နာရီလောက်ရွာကိုရောက်သည်။လေးလေးတို့နှင့်တွေ့ပြီးအပြင်ကိုပြန်ထွက်လာတော့ အရီးကိုရွှေဝါရောင်အထက်အောက်ဆင်တူ အကိတ်တစ်ယောက်နှင့်အတူတစ်ရင်းတစ်နှီးတွေ့ရသည်။
” အမောင်.လာ..ဒါနင့်အစ်ကိုတင်မြ
မိန်းမ..မညိုညိုလှပဲ..လာစကားပြောကြ
ဦး..”
” အာ..အရီး..အရီး..ဟို..ဗိုက်..
ဗိုက်..ဗိုက်က..နာနေလို့..ဟီး..”
အားလုံးကိုကျေးဇူးတင်ပါသည်။
မောင်ကျော်
