အမှောင်စိတ်၏ ယဉ်ကျေးမှူ (အပိုင်း ၂)

မင်းမောင်လဲ အတွေးလွန်ကာ အိမ်ပြန်နေတုန်းမှာပင် အနောက်ကနေခေါ်သံ ကြားတာကြောင့်လှည့်ကြည့်တော့ လှလှမိုးခေါ် ငမိုးက ခါတိုင်းပုံစံအတိုင်းတီရှပ်အဖြူနဲ့ ပုဆိုးကိုတိုတိုဝတ်လို့ထားပြီး  မင်းမောင်နောက်ကိုပြေးလိုက်လာနေသည်။ အနားရောက်လာတော့
“မင်းက ငါ့တောင်မစောင့်ဘူးကွာ….ဘုန်းကြီးကျောင်းဆိုပြီး ဘယ်သွားမလို့လဲ” မင်းမောင်က ချက်ချင်းပြန်မဖြေနိုင်သေးပဲ အဲ့နေရာမှာတင်ရပ်ပြီး ခပ်တွေတွေငေးမိနေမိသည်။

လှလှမိုးက ခါးထောက်၍ကြည့်နေတုန်း  သူတို့ရှေ့နားခပ်လှမ်းလှမ်းရှိထောင့်ချိုးကနေ မိဆွေကထွက်လာတာမြင်တော့
“ဟော…..ဟိုမှာ မင်းမိန်းမလိုက်လာတယ်” ဆိုတော့ မင်းမောင်လှည့်ကြည့်နေတုန်း မိဆွေကပါ သူတို့ကိုမြင်တော့ သူတို့ဆီခြေလှမ်းသွက်သွက်ဖြင့်လှမ်းလာပြီး
“မောင်တို့ပါလား…..ဘုန်းကြီးကျောင်းသွားမလို့ဆို ခုဘယ်နှယ်အိမ်ဖက်ပြန်လာနေတာလဲ”
“ဘုန်းကြီးကျောင်းသွားမလို့ပဲ သူ့ကိုဝင်ခေါ်တာ အဲ့ဒါ ဘကြီးမိုးက မမကိုခေါ်ခိုင်းလို့…..အဲ့ဒါ….”
“အတော်ပဲ မမလဲ လေးလေးမိုးဆီသွားမလို့ထွက်လာတာ….လာသွားကြမယ်လေ”
“မဟုတ်ဘူး မ…..ဦးမိုးက သူ့အိမ်ကိုခေါ်တာမဟုတ်ဘူး ဟို….ငှက်ပျော်ခြံထဲကိုလာခဲ့ပါတဲ့”
“အော်….ကန်တော့ပွဲပြင်ဖို့နေမှာ…အေးအေး….မမသွားလိုက်မယ်….မောင်တို့ကော ဘုန်းကြီးကျောင်းသွားတော့မှာမလား….ဟိုဟို ဒီဒီလျောက်ဝင်မနေနဲ့အုံးနော်….ကြားလား” ဆိုပြီး မိဆွေက မင်းမောင်တို့ကိုကျော်တက်ကာ ကျော်တက်သွားသည်။

မင်းမောင်နဲ့ ငမိုးလဲ မိဆွေရဲ့ကျောပြင်ကိုရပ်ကြည့်ကာ ကျန်ခဲ့ရင်း မိဆွေက တမင်တကာများ ဖင်နှစ်လုံးကိုလှုပ်လျောက်ပြသွားသလားမသိ။ နှိမ်တုံမြင့်တုံဖြစ်နေသည့် ဖင်အိုးနှစ်လုံးမှာ ခြေလှမ်းလိုက်တိုင်း လှုပ်ခါယမ်းနေတော့ မင်းမောင်မှာ သူ့မိန်းမကြည့်ရင်းနဲ့ပင် လီးတောင်လာချေပြီ။ ထိုသို့ နှာအတွေးခန်းဝင်နေတုန်းမှာပဲ ဦးမိုးညိုရဲ့လီးကြီးကိုပြေးမြင်မိသွားတာကြောင့် မင်းမောင်လဲသက်ပြင်းတချက်မှုတ်ထုတ်လိုက်ရသည်။ လှလှမိုးက
“ဒါဆို ငါတို့လဲသွားကြမယ်လေ….ဟိုမှာဘာလိုလဲမသိဘူး သွားဝိုင်းကြစို့” ဆိုပြီး ဘုန်းကြီးကျောင်းရှိရာ ခြေဦးပြင်လိုက်တော့ မင်းမောင်လဲ လှလှမိုးနောက်ကပါသွားတော့တယ်။

ဘုန်းကြီးကျောင်းရောက်တော့ မနက်ဖန်မှာချက်ပြုတ်မဲ့အဖွဲ့ သားသတ်မဲ့အဖွဲ့ မဏ္ဍပ်ဆောက်တဲ့အဖွဲ့တွေကို ကြည့်ရှူစီမံရင်း မင်းမောင်တယောက် ငေးငေးငိုင်ငိုင်ဖြစ်ဖြစ်သွားတာ လှလှမိုးကသတိထားမိတော့
“ဟရောင် မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ ငေးငိုင်နေတာပဲကွာ မနက်ဖြန်ဆို မင်းလူပျိုဘဝကကျွတ်တော့မှာကို” မင်းမောင်လဲ သက်ပျင်းတချက်မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး လှလှမိုးလက်ကိုအသာကုတ်လို့ ဘုန်းကြီးကျောင်းဝင်းထဲရှိ ညောင်ပင်ကြီးအောက်က ကွတ်ပြစ်တွင်သွားထိုင်လိုက်ကြတယ်။

အဲ့မှာလူရှင်းနေတာနဲ့ မင်းမောင်လဲ မနက်က ဦးမိုးညိုပြောဆိုသွားသည်များကို လှလှမိုးကိုပြန်လည်ပြောပြလိုက်ပြီးနောက်
“အဲ့လိုပဲ ငကောင်ရေ….ငါတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး ရူးချင်တာပဲကွာ….ဟူး”
“အယ်တော့…..အဖေက အမနဲ့….အမလေး….အမတော့ သေတော့မှာပဲ” လှလှမိုးစကားကြောင့် မင်းမောင်ရဲ့စိတ်တွေ ပူပန်လာပြီး စိတ်ညစ်စွာနဲ့
“ပြီးတော့ လူသတ်တာက မင်းသတ်တာနော်…ငါသတ်တာလဲမဟုတ်ဘူး ငါ့ကိုခေါင်းလာလွှဲမချနဲ့”
“ဟာ မဟုတ်ဘူး အဲ့ကိစ္စကို ငါကိုယ်တိုင်ဝန်ခံထားပြီးသား အဖေတပည့်တွေ အလောင်းကိုသွားဖော်ပြီး မီးတောင်ရှို့ပြီးသွားပြီဟ မင်းလို့ငါတခွန်းမှထုတ်မပြောထားဘူး ငါတကယ်ပြောတာ”
“ပြီးတော့ မနေ့ညက မင်းကိုငါဖင်ချတာတွေ ဘာလို့မင်းအဖေကိုသွားပြောတာလဲ”
“ငါလုံးဝ မပြောဘူး အဖေကသူ့ဟာသူသိသွားတာ….ညကပြန်ရောက်တော့ အဖေက ငါ့ကိုအခန်းထဲခေါ်ပြီး ဘယ်သွားတာလဲ ဘာလုပ်တာလဲမေးပြီး ငါလဲကြည့်ကြပ်ရွှီးလိုက်တာပေါ့…..ပြီးတော့ သူကအိပ်စို့ဆိုပြီး ငါ့ကိုလာနှူးနှပ်ပြီး လိုးတာပဲဟေ့….အဲ့မှာ ငါ့ဖင်ထဲကမင်းအရည်တွေတွေ့သွားပြီး ငါ့ကို ပါးကို နားတွေရိုက်ပြီးမေးတော့ ငါလဲအသားအနာမခံနိုင်တော့တာနဲ့ ဝန်ခံလိုက်ရတယ်ဟာ….ဝန်ခံလိုက်တော့ အဖေက ငါ့ကိုအပြစ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ မတရားကိုကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းဆက်ဆံတော့တာပဲ ပြီးတော့ ငါ့ကိုလဲ ဒီနေ့ကစပြီး ယောက်ျားအဝတ်လုံးဝမဝတ်ရတော့ဘူးတဲ့ ပြီးတော့ မင်းမင်္ဂလာဆောင်မှာ ငါ့ကိုပန်းကြဲပါလုပ်ခိုင်းအုံးမယ်တဲ့ကွာ…..ငါလဲမင်းလို စိတ်ညစ်နေတာပါပဲ တရွာလုံးရှေ့မှာ မိန်းမလိုကြီးဝတ်ရတော့မှာ” လှလှမိုးက သူ့ဘေးမှာဝင်ထိုင်ပြီး လာစိတ်ညစ်ပြနေတော့ မင်းမောင်မှာ လှလှမိုးကိုစိတ်တိုလို့သွားပြီး

“လီးပဲကွာ…..ငါ့ဟာငါဘူနေပါတယ်ဆို မင်းကတမှောက် မင်းကမိန်းမမို့လို့ မိန်းမလိုဝတ်ခိုင်းတာ ဘာဖြစ်သွားမှာမို့လို့လဲ မိန်းမတွေလို အလိုးတောင်ခံပြီးနေပြီပဲကို…..လီးမှပဲကွာ” ခါတိုင်းလိုဆိုရင် မင်းမောင်စကားကြောင့် လှလှမိုးဒေါသထွက်၍ ထိုးလားကြိတ်လားဖြစ်သွားနိုင်သည် အခုမှာတော့ မင်းမောင်ပြောသည်များက မှန်နေသည်မို့ အသာငြိမ်နေလိုက်သည်။ မင်းမောင်ကသက်ပြင်းကိုချလိုက်ရင်း
“မိဆွေကို ငါစိတ်မချဘူးကွာ….ဟူး”
“ဒါဆို မင်းငှက်ပျောခြံကိုလိုက်သွားမလား….”
“သွားတော့ သွားချင်တယ်ကွာ….ဒါ….ဒါမဲ့ ငါ မိဆွေမတရားခံနေရမှာကို မကြည့်ရက်ဘူးကွာ”
“ငါ့အထင်ပြောရရင် အဖေက အမကိုမတော်မတရား မလုပ်လောက်ဘူး ငါ့ကိုတိုက်တဲ့ဆေးတွေ တိုက်ပြီးလုပ်လောက်မယ်ထင်တယ်ဟ”

“ဟင် ဘာဆေးလဲဟ”
“ဆေးကကွာ ဖီးလ်ဆေးဆိုလားမသိဘူး အနံ့ကမွှေးတေးတေးနဲ့….အဲ့ဒါသောက်ပြီးရင် စိတ်ထဲ တအားခံချင်လာတာဟ….တကိုယ်လုံးယားနေပြီး အဖုတ်ကလဲ ပွစိပွစိနဲ့ဖြစ်လာတာ…..ဟို မင်းနဲ့ အမနဲ့ဖြစ်တဲ့နေ့တုန်းကလိုပဲ ဟိုကောင်အမကိုတိုက်သွားတာ အဲ့လိုဆေးများလားမသိဘူး”
“အေး….ဒီလိုဆိုရင်တော့ မိဆွေနည်းနည်းတော့သက်သာကောင်းပါရဲ့…..ဒါမဲ့ကွာ ငါလိုက်သွားချင်တယ်”
“အေး ဟိုကျရင်တော့ မင်းစိတ်ကိုမင်းထိန်းနော်….ဘာလို့လဲဆို သူကငါ့အဖေဖြစ်နေလို့ အရမ်းကြီးထိခိုက်အောင်မလုပ်ပါနဲ့”
“အေးပါ သူကရွာလူကြီးပဲဟာ ငါက ထိုးလားကြိတ်လားမလုပ်ပါဘူး မိဆွေလဲသူ့အလိုကိုမလိုက်ဘူးဆိုမှ ငါပါဝင်အသနားခံပေးမှာပါ”
“ဒါဆိုလဲ လာကွာ သွားစို့…..ဒီကကိစ္စတွေကို မှာထားခဲ့ရင်ရတာပဲဟာ” လှလှမိုးက အားတက်သရော မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တော့ မင်းမောင်လဲငမိုးနဲ့အတူထရပ်ကာ မင်္ဂလာပွဲစီစဉ်နေသူတွေကိုမှာစရာရှိတာတွေ မှာခဲ့ပြီး ဘုန်းကြီးကျောင်းကနေထွက်လာခဲ့တော့သည်။

မိဆွေမှာက အမေတခုသမီးတခုသာမို့ သူ့အဖေကိုယ်စား အဖေ့ရဲ့ညီအရင်းဖြစ်သူ လေးလေးမိုးကိုသာ အဖေနေရာထားပြီး မင်္ဂလာပွဲစီစဉ်ခဲ့ရသည်မဟုတ်ပါလား။ အခုလဲမနက်ဖန်မင်္ဂလာဆောင်မှာလိုအပ်တာတွေပြောဆိုဆွေးနွေးဖို့ လေးလေးမိုးဆီထွက်လာတော့ လေးလေးမိုးကလဲ မင်းမောင်နဲ့အတူစကားအမှာပါးလိုက်တာကြောင့် အတော်ပဲဖြစ်သွားသည်

မိဆွေလဲ သူ့ဦးလေးခေါ်ရာ ငှက်ပျောခြံကိုထွက်လာခဲ့တော့သည်။ ဦးမိုးညိုရဲ့ငှက်ပျောခြံကား မိဆွေစာသွားသင်ရာ တောင်ပုလုရွာနှင့် သူတို့ရွာကြားတွင်ရှိပြီး လမ်းမကြီးပေါ်မှ ဘေးကိုဖြတ်ကွေ့ပြီး ချောင်းကိုကူးသွားပြီး ကွမ်းတယာညှက်ခန့်လျောက်သွားရသည်။ ခြံသည်တောင်ခြေတွင်ရှိတာကြောင့် နှစ်ရွာလုံးနဲ့အနည်းငယ်လှမ်းလေသည်။

ခြံထဲရောက်သွားချိန်မှာတော့ ခါတိုင်းအလုပ်သမားများရှိမနေပဲတိတ်ဆိတ်နေတာကြောင့် မိဆွေလဲ ကြောင်သွားပြီး သူ့ဦးလေးထပ်များအရင်ရောက်နှင့်နေတာလားဟုတွေးလိုက်မိပြီး ခြံပေါက်ဝမှာရပ်ပြီး
“လေးလေးမိုး…..လေးလေးမိုး…လေးလေးရှိလား” ဆိုပြီးအသံပေးလိုက်တော့မှ ငှက်ပျောအုပ်ဘေးဘက်ကထွက်လာသည့်ဦးမိုးညိုကိုတွေ့လိုက်ရတော့ မိဆွေလဲ ခြံထဲဝင်သွားလိုက်တော့သည်။

ဦးမိုးညိုက အပေါ်အင်္ကျီကျွတ်ဖြင့်အောက်မှာပဲ ပုဆိုးကိုခပ်တိုတိုဝတ်ထားပြီး လက်ထဲမှာ ငှက်ပျောခုတ်ဓါးတလက်ကိုင်ဆောင်ထားပြီး ငှက်ပျောပင်တွေကိုလိုက်ကြည့်နေဟန်တွေ့တော့
“လေးလေးမိုး…..အလုပ်သမားတွေဘယ်ရောက်သွားလို့ ကိုယ်တိုင်ဝင်ခုတ်နေရတာလဲ” မိဆွေလဲ ဦးမိုးညိုအနားရောက်သွားတော့ လှမ်းမေးလိုက်ချိန် ဦးမိုးညိုက
“ညီးမင်္ဂလာဆောင်အတွက် ဝိုင်းကူရအောင် အကုန်လွှတ်ထားတယ်လေ….တယောက်လျော့သွားရင်လဲ တယောက်အားကမနည်းဘူးဆိုတော့ ခေါ်မနေတော့ပါဘူး ဒါလေးလုပ်ရတာ ဘာခက်တာမှတ်လို့ ကဲ သမီးလေး ထိုင်အုံးနော်….လေးလေး ဒီအကိုင်းလေးခုတ်လိုက်အုံးမယ် ဟိုမှာမှည့်နေတာတွေရှိတယ် ယူစားချေ”
“ဟုတ် လေးလေး” မိဆွေက ခြံအလယ်လောက်တွင်ရှိသည့် မြေစိုက်တဲငယ်လေးရဲ့ရှေ့တွင်ရှိသော ခုံတန်းရှည်တွင်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး စားပွဲပေါ်ရှိ လင်ဗန်းပေါ်ကငှက်ပျောသီးတလုံးကိုယူစားနေလိုက်သည်။

ဦးမိုးညိုက ဟိုရောင်ရောင် ဒီရောင်ရောင် လုပ်ပြီးခဏအကြာမှာပဲ မိဆွေဘေးမှာဝင်ထိုင်ကာ ပုဆိုးစဖြင့်နဖူးမှချွေးတွေကိုငုံ့သုတ်နေတော့ မိဆွေကလဲခုံတန်းကျောမှီတွင်တင်ထားသည့် သဘတ်ကိုယူကာ ဦးမိုးညိုကိုယ်လုံးပေါ်ကချွေးများကိုသုတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ မိဆွေ အဖေက သူလူမှန်းမသိစဉ် အခါလယ်သားဘဝကတည်းက ကွယ်လွန်သွားတာကြောင့် ဦးမိုးညိုကပဲ အဖေလိုပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးလာရသည်။

ဦးမိုးညိုကလဲ မိဆွေလုပ်ပေးတာကိုငြိမ်၍ခံရင်း ခဏနေတော့မှ
“အော်….ငါ့သမီးလေးလဲ ဒီလိုအရွယ်ရောက်လာပြီနော် ငယ်ငယ်ကဆို လေးလေးနဲ့မှအိပ်မှာတို့ လေးလေးချီမှတို့ဘာတို့ကနေ ခုတော့ မောင်မောင်ချီရာလိုက်လို့သွားတော့မယ်ပေါ့ ဟုတ်လား အတောင်အလက်တွေစုံပြီး ပျံသန်းဖို့အသင့်ဖြစ်နေပါပေါ့လား  ” ဦးမိုးညိုက မိဆွေမေးစိကိုကိုင်ရင်း ကြည်ကြည်နူးနူးပြောလိုက်တော့ မိဆွေကလဲ ရှက်ကို့ရှက်ကန်းဖြစ်သွားပြီး
“အို…..လေးလေးကလဲ သမီးက ပျံသန်းမယ်ဆိုပေမယ့် လေးလေးတို့နဲ့အဝေးကြီးမှာရှိနေမှာမဟုတ်ပါဘူး လေးလေးတို့မျက်စိရှေ့မှာတင်ရှိနေမှာပါနော်….ဟွန်း” ငယ်ငယ်ကတည်းက အဖေလိုနေလာတာကြောင့် မိဆွေလဲ ဦးမိုးညိုကိုချွဲကာပြောလိုက်ပြီး ဦးမိုးညိုရဲ့လက်မောင်းပေါ်မှီအိပ်လိုက်တော့ ဦးမိုးညိုလဲသွားကြီးဖြီးလို့သွားပြီး မိဆွေရဲ့ပါးပြင်ကို သူ့နှာခေါင်းနဲ့ထိကပ်ကာ နမ်းရှုံ့လိုက်ပြီး
“အား….မွှေးလိုက်တဲ့ ပါးလေးကွာ…..လေးလေး ဒီလိုမနမ်းရတာ တအားတောင်ကြာနေပြီနော်” မိဆွေမှာ အရှက်သဲစွာဖြင့် မျက်နှာတပြင်လုံးနီရဲသွားပြီး
“အို….သွား….လေးလေးနှုတ်ခမ်းမွှေးကြီးတွေက စူးတယ်…ဟင့်…ဟင့်…ဟင့်” မိဆွေက စနောက်ဟန်ရှောင်ဖယ်လိုက်တော့ ဦးမိုးညိုက မိဆွေရဲ့ခေါင်းကိုလိုက်ဖမ်းချုပ်ပြီး မျက်နှာတပြင်လုံး တရွှတ်ရွှတ်ဖြင့် အနှံ့နမ်းရှုံ့လေတော့သည်။ မိဆွေမှာလဲ ငယ်စဉ်ကလေးဘဝပြန်ရောက်သွားသည့်နှယ့် စိတ်ထဲကြည်နူးသွားပြီး ဦးမိုးညိုရင်ခွင်ထဲခေါင်းလေးတိုးဝှေ့ဝင်ရင်း မျက်နှာတပြင်လုံးနမ်းနေသည့် ဦးမိုးညိုရဲ့အနမ်းတွေကို ငြိမ်လို့ခံနေတော့သည်။

ဦးမိုးညိုက ပါးပြင်ကိုနမ်းရင်း မျက်နှာဘယ်ဖက်ခြမ်း အပေါ်အောက် အကုန်အနှံ့နမ်းနေပြီး မတော်တစလိုလိုဖြင့် မိဆွေရဲ့နှုတ်ခမ်းတစုံပေါ် သူ့နှုတ်ခမ်းဖြင့်ဖိကပ်ပြီးနမ်းလိုက်တော့ မိဆွေမှာ
“အို…” ဆိုပြီးရင်တွေတောင်ဖိုလို့သွားမိသည်။ ဦးမိုးညိုကတော့ မိဆွေအဖြစ်ကိုတွေ့လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲကြိတ်ပြုံးရင်း
“လာပါအုံး ဒီဖက်တဖက်” ဆိုပြီးမျက်နှာကိုဆွဲလှည့်ကာ ညာဖက်ပါးပြင်အနှံ့ထပ်မံနမ်းလိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းကိုထပ်မံနမ်းလိုက်တော့ မိဆွေမှာခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိတွေပင်ဖြစ်လို့ ကတုန်ကရင်ဖြစ်သွားတော့သည်။

မိဆွေကလဲ
“အိုး….လေးလေးနော်….သမီးယားတယ်လို့….အီး….စူးတယ် နှုတ်ခမ်းမွှေးကြီးက စူးစူးကြီး” လို့ပြောလိုက်တော့ ဦးမိုးညိုက မိဆွေကိုသိုင်းဖက်ထားပြီး လက်ပြတ်ဝတ်လာလို့ပေါ်နေသည့် လက်မောင်းသားအိအိတင်းတင်းလေးကိုဖစ်ညှစ်ကာ
“ငါ့သမီးက နှုတ်ခမ်းမွှေးကျ စူးသလေး ဘာလေးနဲ့ ဟိုဟာကျ မစူးဘူးပေါ့လေ….ဟင်း..ဟင်း” ဦးမိုးညိုဖီးလ်များတက်လာပြီး အထာစကားများဖြင့် စတင်ထိုးစစ် စင်လာတော့သည်။ ဦးမိုးညိုစကားကို မိဆွေလဲ နားလည်လိုက်ပေမယ့် ဦးလေးက တူမကို စ သည့်သဘောသာထားပြီး မျက်လွှာလေးချကာ အရှက်ပဲသည်းနေလိုက်တော့သည်။

ဦးမိုးညိုက စားပွဲပေါ်ရှိ ငှက်ပျောဖီးရဲ့ဘေးတွင်ရှိသည့် ထန်းရည်မြူလေးကိုလှမ်းယူလိုက်ပြီး
“ရော့ သမီးသောက်….သမီးကြိုက်တဲ့ ထန်းရည်ချိုလေး ထန်းတောဦးသာအောင်ဆီကြိုမှာထားတာ ရော့ နေမမြင့်ခင်သောက်လိုက် သမီး” ဆွေဆွေဝင်းလဲ ဦးမိုးညိုပေးတဲ့ ထန်းရည်မြူအဖုံးကိုလှပ်လိုက်တော့ မွှေးအီအီအနံ့ကိုတန်းရလိုက်တော့ တခါက နွားပွဲစားနဲ့တုန်းကအဖြစ်ကိုသွားသတိရမိသွားသည်။ အဲ့တုန်းက နွားပွဲစားတိုက်တဲ့အချိုရည်မှာလဲ ဒီအနံ့နဲ့တူညီနေသည်မဟုတ်ပါလား။

ဒီတခါတိုက်တာကတော့ သူစိမ်းယောက်ျားမဟုတ်ပဲ သူ့ဦးလေးအရင်းဖြစ်တာကြောင့် ဦးမိုးညိုကိုယုံကြည်တာကြောင့် စားပွဲပေါ်ရှိ ရေနွေးခွက်ကိုယူကာ ထန်းရေတခွက်ခပ်လိုက်ပြီး တခါတည်းမော့သောက်လိုက်တော့တယ်။ ဦးမိုးညိုကတော့ ထန်းရည်ချိုမွှေးသောက်နေသည့် မိဆွေကိုစိုက်ကြည့်ရင်း မိဆွေရဲ့ လက်မောင်းအိုးလေးကိုအထက်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးလို့နေတော့တယ်။ လေးငါးခွက်လောက်ဆင့်သောက်ပြီးတော့ ဆွေဆွေဝင်းလဲလာရင်းကိစ္စ မင်္ဂလာပွဲကိစ္စများပြောဆိုတိုင်ပင်နေလိုက်တော့သည်။ ဦးမိုးညိုက သူ့သမီး မိဆွေညီမ ဘောပြားမကို သူတို့မင်္ဂလာဆောင်တွင် မဏ္ဍပ်ထိုင်ပန်းကမ်းလုပ်မည်ပြောလာသဖြင့် မိဆွေမှာ အံဩသွားပြီး စိတ်ထဲတွင်တော့
“ဘောပြားမနဲ့ဖြစ်မှဖြစ်ပါ့မလား” ဆိုပြီးတောင်တွေးပူမိသွားသည်။

မင်္ဂလာကိစ္စပြောရင်း ဦးမိုးညိုကလဲ အလုပ်အကိုင်ကိစ္စပါထည့်ပြောရင်း
“သမီး ကျောင်းကနေအလုပ်ထွက်လိုက်ပါလား”
“ဟင် ဘာလို့လဲဟင် လေးလေး”
“လေးလေးတို့ အုပ်ချုပ်ရေးရုံးမှာ စာရေးမလိုတယ်…..ရွာမှာကလဲ စာတတ်ပေတတ်ဆိုလို့ သမီးနဲ့ ကြည်ကြည်ပဲရှိတာမလား….ပြီးတော့ အစိုးရအလုပ်ဆိုတာ အခွင့်အလမ်းပိုရတယ်သမီးရဲ့…..နိုင်ငံတော်ကောင်စီကလဲ လူကြီးအပြောင်းအလဲနဲ့ အခုတက်လာတဲ့လူကြီးကအလုပ်ပိုလုပ်တယ်။ မြို့နယ်ကလဲ လေးလေးကို စာရေးမခန့်ဖို့ပြောတော့ သမီးကိုတန်းမြင်တာပဲ ရုံးကလဲ ကိုယ့်ရွာထဲမှာဆိုတော့ တဖက်ရွာသွားပြီး စာသင်ရတာလောက်မပင်ပန်းတော့ဘူးပေါ့ တခြားသူတော့မခေါ်ချင်ဘူး တို့တူဝရီးနှစ်ယောက်ပဲလုပ်ကြရင်ပိုကောင်းတာပေါ့…..နောက်ကျရင် အစိုးရက ဒီဖက်ကိုလျှပ်စစ်မီးသွယ်တန်းတာတို့ လယ်ယာစိုက်ပျိုးရေးချေးငွေဘဏ်ဖွင့်တာတို့ လာတော့မှာ စီမံကိန်းရှိတယ်တဲ့….အဲ့အခါကျ လေးလေးတို့ သမီးတို့ အေးဆေး နှပ်ပြီးငွေထိုင်ရေနေယုံပဲ” ဦးမိုးညိုစကားကြောင့် မိဆွေလဲသဘောကျသွားသည်။

အေးအေးဆေးဆေးနဲ့ ငွေဖောဖောသီသီရမည်ဆိုတာရယ် တရွာထဲမှာတင်အလုပ်လုပ်ပြီး သူ့လင်နားအမြဲကပ်နေရတော့မဲ့အကြောင်း ကြောင်းကြောင့် မိဆွေလဲသဘောကျသွားပြီး တခါတည်းပဲ သဘောတူလက်ခံလိုက်တော့သည်။ ဦးမိုးညိုကြီးကတော့ ပါးစပ်ထဲရှိရာတွေလျောက်ပြောပြီး မိဆွေကိုသူ့အနားခေါ်ထားကာ ရေရှည်ဝါးတီးဖို့ရာကြံနေတော့သည်။ ထိုသို့ပြောဆိုနေရင်း ၁၀ မိနစ်ခန့်အကြာတွင် ဦးမိုးညိုရဲ့ဆေးအစွမ်းကပြလာပြီး မိဆွေတယောက် နေမထိုင်ထိုင်မသာဖြစ်လို့လာတော့သည်။

အစပိုင်းတော့ မိန်းကလေးမို့ နည်းနည်းဣန္ဒြေဆည်ကာနေပေမယ့်လဲ ဆေးအစွမ်းက တစထပ်တစပိုပိုပြလာတော့ မိဆွေတယောက် ရင်ဘတ်ထဲတလှပ်လှပ်ဖြစ်လာပြီး တကိုယ်လုံးပူထူလာကာ ဟိုနားကယားသလိုလို ဒီနားကယားသလိုလိုနဲ့ ဟိုကုတ်ဒီကုတ်ဖြစ်လာတော့သည်

အဲ့အခါမှ မိဆွေလဲ နွားပွဲစားနဲ့တုန်းက အဖြစ်ကိုပြေးသတိရမိသွားကာ သူ့ဦးလေး ဦးမိုးညိုဖက်လှည့်ကြည့်တော့ ဦးမိုးညိုက သူ့ကိုစားမတက်ဝါးမတက် မီးဝင်းဝင်းတောက်နေတဲ့မျက်လုံးကြီးဖြင့်စိုက်ကြည့်နေတာကြောင့် ကျက်သီးများထသွားပြီး အန္တရာယ်အရိပ်အယောင်ကိုမြင်လိုက်ရတာကြောင့် ပြန်မှသင့်တော့မည်ဟု အသိစိတ်ထဲ သတိပေးခေါင်းလောင်းမြည်တွန်လာကာ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တော့ သူ့ခေါင်းထဲ မိုက်ခနဲ့တချက်ဖြစ်သွားပြီး ဦးမိုးညိုပုခုံးကိုလှမ်းထိန်းကိုင်လိုက်ရင်း ထိုင်ခုံပေါ်ပြန်ထိုင်ချလိုက်ရသည်။
“အား မူးလိုက်တာ လေးလေးရယ်…..သမီးသောက်တဲ့ ထန်းရည်ကနည်းနည်းလေးပါ…..ဘာလို့များ ဒီလောက်ထိမူးနေရပါလိမ့်”
“သမီးမသောက်တာကြာလို့နေမယ်…..ထိုင်ပြီးနားလိုက်လေ သမီး….လာလာ လေးလေးပေါ်မှီလိုက် လေးလေးယက်ခက်ပေးမယ်” ဆိုပြီးဆွေဆွေဝင်းကိုယ်လုံးကိုသူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းတော့ မိဆွေလဲပြိုကျသွားတော့သည်။

ဦးမိုးညိုက မိဆွေခါးတဖက်ကိုကိုင်ထားကာ ကျန်လက်တဖက်က ငှက်ပျောရွက်ကိုကိုင်ပြီး ယက်ခတ်ပေးနေတယ်။ မိဆွေလဲ ယက်ခတ်ပေးတဲ့လေက သူ့မျက်နှာလာရိုက်ခတ်တာကြောင့် အသက်ရှူလို့ပိုအဆင်ပြေတာနဲ့ မျက်နှာကိုမော့ကာ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် အသက်ကိုရှူနေသည်။ ခဏအကြာမှာ ဦးမိုးညိုက ငှက်ပျောရွက်ကိုချလိုက်ပြီး သူဝတ်ထားသည့်ပုဆိုးခါးပုံစကိုဆွဲဖြည်ချလိုက်ပြီး ထောင်မတ်နေပြီဖြစ်တဲ့ လီးကြီးကိုအပြင်ကိုထုတ်ထားလိုက်တော့သည်။ ပြီးနောက် ခါးဖက်ထားသည့်လက်တဖက်က မိဆွေရဲ့ဖင်အိုးကြီးပေါ်ပြောင်းတင်ကာ ဖင်အိုးကြီးကိုတချက်ညှစ်လိုက်တော့ ဆွေဆွေဝင်းလဲမှိန်းနေရာက မျက်လုံးပွင့်သွားပြီး
“အို….လေးလေး” ဦးမိုးညိုက မိဆွေရဲ့ နှုတ်ခမ်းတစုံကိုငုံ့ပြီးနမ်းစုပ်လိုက်တော့ မိဆွေအကြောင်သားဖြစ်လို့သွားပြီး ဦးမိုးညိုလက်ထဲကနေရုန်းထွက်တော့လဲ ဦးမိုးညိုက တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားသဖြင့် ရုန်းမရပြုမရဖြစ်လို့နေသည်။

ဦးမိုးညိုက မိဆွေနှုတ်ခမ်းတွေကို အားနဲ့မာန်နဲ့ဖိစုပ်နေတော့ မိဆွေခမျာ သူ့နှုတ်ခမ်းများပြတ်ထွက်ပြီး ဦးမိုးညိုပါးစပ်ထဲဝင်သွားသလားဟုပင်ထင်လိုက်ရပြီး ရင်ဘတ်ထဲတွင်လဲ ဘလောင်ဆူသွားကာ ဖင်ကိုညှစ်နေသည့် ဦးမိုးညိုကလက်က ဖင်ကြားထိထိုးစိုက်လာတော့ သူမရဲ့အဖုတ်လေးကလဲ ယားယံလာပြီး အရည်လေးများပင်စို့တက်လာတော့သည်။

တော်တော်လေးကြာအောင်နမ်းလို့ စုပ်လို့ ဝသွားတော့မှ ဦးမိုးညိုက ခေါင်းကိုနောက်ဆုတ်ကာ မိဆွေကိုငုံ့ကြည့်တော့ မိဆွေမှာလဲ ကာမရမက်သွေးကြောများပွင့်ထွက်လာပြီး ဦးမိုးညိုကို ကြာမျက်လုံးရွှဲကြီးများဖြင့်ပြန်လည်မော့ကြည့်နေတာကိုမြင်လိုက်ရတော့ ဦးမိုးညိုက မိဆွေလက်ကိုစွဲကာ သူ့လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့ မိဆွေလဲ အောက်ကိုငုံ့ကြည့်ပြီး လီးကြီးကိုတွေ့သွားကာ
“ဟင်း….” ဆိုပြီးညှစ်ကိုင်ထားတော့သည်။ ဦးမိုးညိုက ပြုံးလိုက်ပြီး
“သမီး လေးလေးလီးကိုကိုင်ယုံပဲကိုင်မထားနဲ့ ထုပေးလေ” ဆိုပြီးလေသံတိုးတိုးဖြင့်ပြောလာတော့ မိဆွေကိုယ်လုံးလဲတချက်တွန့်သွားပြီး ဘေးဘီကိုလှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ရင်း
“အို….လေးလေးကလဲ လူမြင်ကွင်းကြီးမှာ မကောင်းပါဘူး”
“လူမြင်ကွင်းမှာမို့ မကောင်းဘူးဆို လူမမြင်ကွယ်ရာ ကောင်းတဲ့ဆီသွားကြမယ်လေ” ဆိုပြီးဦးမိုးညိုက မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးကိုပြင်ဝတ်ကာ မိဆွေကိုယ်လုံးကိုစွေ့ခနဲ့ပွေ့ချီလိုက်တော့ မိဆွေမှာလဲ ဦးမိုးညိုလက်ထဲတွင် တွန့်လိမ်လူးလွန့်စွာပါသွားတော့သည်။

သူတို့ကျောဖက်ရှိတဲမှာ ခြံစောင့်များနေသည့် မြေစိုက်တဲတလုံးသာဖြစ်ပြီး အထဲမှာတော့ လူလေးယောက်ခန့်အိပ်လို့ရသည့် ကွက်ပြစ်ကြီးတလုံးနှင့် မြေကွက်လပ်တခုတို့ပါသည်။ ဦးမိုးညိုက မိဆွေကိုပွေ့ချီထားလျက်နဲ့ ကွက်ပြစ်ပေါ်တခါတည်းတက်ကာ ကွက်ပြစ်အလယ်ရှိအရံသင့်ခင်းထားသည့် ဖျာပေါ်သို့ ဆွေဆွေဝင်းကိုချလိုက်သည်။ တဲအတွင်းကအနည်းငယ်မှောင်သဖြင့် ဦးမိုးညိုလဲ သူတို့ခြေရင်းတွင်ရှိသည့် တပြတင်းပေါက်ကိုသွားဖွင့်လိုက်ပြီးနောက် သူကိုယ်ပေါ်ဝတ်ဆင်ထားသည့် တခုတည်းသောပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်တော့ သူ့ပေါင်ကြားထဲကမြွေဟောက်ကြီးအလား လေထဲတရမ်းရမ်းနဲ့ထောင်မတ်နေတဲ့လီးကြီးကိုမြင်ပြီး ကျက်သီးများတဖြင်းဖြင်းထလို့သွားတော့သည်။

မိဆွေမှာ ဦးမိုးညိုရဲ့လီးကို ငယ်စဉ်ကတည်းကတွေ့ဖူးမြင်ဖူးလေသည်။ ချောင်းကြည့်ရင်းတွေ့ခဲ့တုန်းက ဒီလောက်ရှည်မယ်လို့ထင်မထားခဲ့ အခုလိုအနီးကပ်မြင်လိုက်ရတော့ အရှည် ၈ လက်မဖြင့် လုံးပတ် ၅ လက်မခန့်ရှိသည့် လီးမဲမဲကြီးကိုမြင်လိုက်ရပြီး အာခေါင်များပင်ခြောက်လို့သွားတော့သည်။ ပုဆိုးကျွတ်သွားတော့ ဦးမိုးညိုက မိဆွေရှိရာလှမ်းလာခဲ့တော့ မိဆွေလဲလန့်လို့သွားတော့သည်။

ဘယ်လောက်ပဲ ကာမစိတ်ထန်သည်ပြောပြော ဒီလီးကြီးနဲ့တော့ သူမလဲဘယ်လိုမှအလိုးမခံရဲပေ။ ဖျာပေါ်သို့ ဒတောင်ဆစ်ဖြင့်ထောက်ကာ ကုန်းရုန်းထရင်း ခေါင်းတယမ်းယမ်းဖြင့်
“လေးလေး……လေးလေး….သမီးလေ…..လေးလေးရဲ့သမီးလေ…..ဒီလိုလုပ်လို့မရဘူးလေ….လေးလေး…..လေးလေး….လို့ ဟင့် ဟင့် ဟင့်” ပြောရင်းနဲ့ ကြောက်ပြီး ငိုချလိုက်တော့ ဦးမိုးညိုလဲ ဆွေဆွေဝင်းဘေးမှာဒူးထောက်ဝင်ရပ်လိုက်ပြီး မိဆွေခေါင်းကိုကိုင်ကာ သူ့ဖက်ဆွဲယူလိုက်ရင်း
“သမီးတင်မကဘူး လေးလေးက မိမိုးကိုပါလိုးထားပြီးသား ဟင်းဟင်း ဟင်း” မိဆွေလဲ အံအားသင့်သွားပြီး
“ဒါကြီးနဲ့ ဟိုယောက်ျားလျာညီမငယ်မိမိုးကိုလိုးထားသည်ဆိုပါလား” လို့တွေးလိုက်မိပြီး မိဆွေလဲ ကျက်သီးများတဖြင်းဖြင်းထလို့သွားမိတော့သည်။

ပြီးနောက် ဦးမိုးညိုက
“သမီး ပါးစပ်ဟ” ဆိုပြီးတိုတိုတုတ်တုတ်ပင်ပြောဆိုလာတော့ မိဆွေလဲလီးကြီးကိုကြည့်ရင်း သထွေးများမြိုချမိလိုက်ပြီး အနီးအနားမှာလဲ လူသူအရိပ်အယောင်မရှိတော့ သူမ အော်လို့လဲ ထူးပြီးလွတ်မှာမဟုတ်တော့ မိဆွေလဲဦးမိုးညိုဆန္ဒများကိုလိုက်လျောပေးလိုက်ဖို့ စိတ်ကူးလိုက်တော့သည်။ ပါးစပ်ကိုခပ်ဟဟလေး ဟပေးလိုက်တော့ ဦးမိုးညိုရဲ့လီးတန်ကြီးက မိဆွေရဲ့ပါးစပ်ထဲကိုအတင်းတိုးဝှေ့ဝင်ရောက်လာတော့သည်။

လီးကြီးကတုတ်လွန်းတာကြောင့် ဒစ်ခေါင်းပင်မနည်းဝင်အောင်ထည့်နေရပြီး ဦးမိုးညိုကလဲအတင်းဖိမထည့် မိဆွေပါးစပ်ထဲဝင်သလောက်သာစိမ်ထည့်ထားရင်း
“လျှာလေးနဲ့လျက်ပြီး….ဝင်သလောက်လေးကိုစုပ်ပေးနော် သမီး” ဆိုတော့ မိဆွေလဲခေါင်းကိုငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲဝင်သလောက်ကိုသာ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်လို့ပေးနေတော့သည်။ မိဆွေလဲလီးစုပ်ပေးရင်း သူမ၏ပေါင်ကြားတွင်းမှ ယားယံလာပြီး သူမငယ်စဉ်ဘဝက ဦးမိုးညိုနှင့် သူ့မိန်းမတို့လိုးနေသည်များကို မျက်စိထဲပြန်လည်မြင်ယောင်လာကာ မိဆွေလဲ ဦးမိုးညိုရဲ့ခပ်ကြမ်းကြမ်းအလိုးအဆောင့်တို့ကို ခံစားဖူးချင်စိတ်ဖြစ်ပေါ်နေမိတော့သည်။

ဦးမိုးညိုက ထိုင်ပြီးလီးစုပ်ပေးနေတဲ့ မိဆွေရဲ့ အင်္ကျီပေါ်ကနေ နို့အုံကိုလှမ်းနှိုက်ပြီး အတွင်းခံကြောင့်ကောင်းကောင်းနှိုက်လို့မရဖြစ်နေသည်
“သမီး လီးစုပ်တာခဏရပ်ထားလိုက် သမီးအင်္ကျီတွေ ထမိန်တွေချွတ်လိုက်တော့နော်” ဆိုတော့ မိဆွေက သူဖီးလ်များတက်လို့ လီးကိုကောင်းကောင်းစုပ်ပေးနေတဲ့အချိန် လာရပ်ခိုင်းတာကြောင့် စိတ်ရှုပ်သွားပြီး မျက်နှာလေးမဲ့ကာ ရွဲ့ကာနဲ့ အင်္ကျီကျယ်သီးများကိုဖြုတ်နေတော့သည်။

လီးစစုပ်ပေးချိန်လောက်မှာပဲ မင်းမောင်နဲ့ လှလှမိုးတို့လဲ တဲအပြင်ဖက်တွင်ရောက်ရှိနေပြီး မိဆွေတို့ရဲ့ခြေရင်းပြတင်းပေါက်ကနေချောင်းကြည့်နေတော့ ဖြစ်စဉ်အစအဆုံးကိုမင်းမောင်မြင်တွေ့လိုက်ရပြီး သူ့မိန်းမသူမယုံနိုင်လောက်ဖြစ်လို့သွားသည်။ သူတွေးထင်ထားသည်က မိဆွေက ဦးမိုးညိုကိုငိုယိုပြီးငြင်းဆန်မယ်ထင်ထားတာ အခုကျတော့ ထိုသို့မဟုတ် အသာတကြည်ပဲလီးစုပ်ပေးနေသလို အဝတ်အစားတွေကိုလဲ သူကိုယ်တိုင်ချွတ်ပေးနေတာမြင်လိုက်ရတော့ အံအားသင့်သွားသည်။

မင်းမောင်နဲ့ လှလှမိုးတို့မှာ ပြတင်းပေါက်ထောင့်ကနေရှေ့နောက်ဆင့်၍ ချောင်းကြည့်ရင်း အနီးကပ်ကြီးဆိုတော့ ဦးမိုးညိုတို့ပြောဆိုနေသည့်စကားများလဲအကုန်ကြားနေရသည်။ မိဆွေကအင်္ကျီနဲ့အတွင်းခံကိုချွတ်လိုက်ပြီး ဦးမိုးညိုလီးကိုပြန်ကိုင်နေတော့ ဦးမိုးညိုက
“ထမိန်ကောတခါတည်းချွတ်လိုက်လေ ကလေးလေးရဲ့” ဆိုတော့ မိဆွေက ဦးမိုးညိုကိုကြည့်ပြီး နှုတ်သီးလေးစူပြကာ ခြေဆောင့်သည့်ပုံလုပ်ပြပြီး ကွက်ပြစ်ပေါ်မှာကုန်းရုန်းထကာ ခါးမှာပတ်ထားသည့်ထမိန်ကိုဖြည်ချလိုက်တော့ ကွက်ပြစ်ကြမ်းပြင်ပေါ်ထမိန်လေးကကွင်းလိုက်ပုံကျသွားတော့သည်။ မိဆွေရဲ့ထမိန်အောက်တွင်တော့ အတွင်းခံမပါတာကြောင့် မိဆွေမှာလဲ ဦးမိုးညိုနည်းတူ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဖြစ်လို့သွားပြီး ပြတင်းပေါက်အလင်းရောင်ကြောင့် မိဆွေရဲ့ကိုယ်လုံးအလှတို့ကား တဲအိုလေးအတွင်းမှာထင်းလို့နေသည်။

ဦးမိုးညိုက မိဆွေကိုကြည့်ရင်း သဘောတွေကျကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး မိဆွေလက်ကိုဆွဲလိုက်တော့ မိဆွေလဲဦးမိုးညိုဘေးတွင်ဝင်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ထိုင်ထိုင်ပြီးပြီးချင်းမှာတင် ဦးမိုးညိုလီးကိုတန်းကိုင်တာနဲ့ ဦးမိုးညိုက ဖျာပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး
“ဒီလောက် လီးစုပ်ချင်တဲ့ ကလေးမလေး စုပ်စုပ် အားရအောင်စုပ်” ဆိုပြီးပြောလိုက်တော့ မိဆွေကလဲ အားကျမခံ
“ဒီလီးကြီးကို စုပ်ချင်နေတာကြာပါပြီနော်….ဟွန်း….လေးလေးက သမီးရဲ့အဖေလို ဦးလေးလိုမို့သာ အောင့်အီးနေရတာပါ ဟွန့်” မိဆွေစကားကြောင့် ဦးမိုးညိုလဲအံဩသွားသလို တဲအပြင်ဖက်က မင်းမောင်နဲ့ ငမိုးတို့မှာလဲ အံဩသွားကြပြီး မိဆွေဆီမှာထပ်ထွက်လာမည့်စကားသံကိုသာနားစွင့်နေမိတော့သည်။

ဦးမိုးညိုက မျက်လုံးများပြူးသွားပြီး
“ဘယ်လို ဘယ်လို သမီး လေးလေးကိုရှင်းပြပါအုံး”
“သမီးငယ်ငယ်ကကျောင်းပိတ်တိုင်း လေးလေးတို့အိမ်မှာလာနေ နေတာလေ….အဲ့ဒါ အလကားသပ်သပ်လာနေတာမဟုတ်ဘူး လေးလေးနဲ့ အန်တီမြ လိုးတာကြည့်ချင်လို့ လာနေတာ အဲ့ကတည်းက ဒီဟာကြီးကို ကိုင်ကြည့်ချင်နေတာပေါ့လို့ ဟွန့်”
“ဟာကွာ……ဒါများသမီးရယ်…..စောစောကမပြောဘူး လေးလေးက သမီးကိုလိုးချင်နေတာကြာလှပြီ…..ခုမှသိရတယ်လို့ကွာ…..တောက်”
“အို….အလိုးတော့ မခံရဲပါဘူးနော်….လေးလေးက အန်တီမြကို မတရားလုပ်တာ သမီးဖြင့် ကြည့်ပြီး ကြောက်ပါကြောက်တယ်…”
“မကြောက်ပါနဲ့ သမီးရယ်….လေးလေး အရမ်းစိတ်ပါသွားမှ ကြမ်းတာပါ….နင့်အဒေါ်ကလဲ ကြမ်းမှကြိုက်တာလေ….သမီးကိုတော့ လေးလေး မကြမ်းဘူးနော်…စိတ်ချ”
“သမီးက ကိုင်ကြည့်ချင်တာပဲရှိတာ…..ကျောင်းပိတ်ရင် မိုးမိုးနဲ့လာဆော့သလိုလို သူ့လာထိန်းသလိုလိုနဲ့ လေးလေးတို့ဆီမှာလာအိပ်နေတာ ဒါကြီးကိုကြည့်ချင်လို့ပေါ့ ကဲ ရှင်းပြီလား ဟွင့်”
“ကဲ ကြည့်ချင်သပ ဆိုလဲ ကြည့်ကြည့် အဲ….ဒါနဲ့ ကြည့်ယုံတင်တော့မရဘူးနော်…..ဒါကြီးကို သမီးရဲ့ဟောဒီ အဖုတ်လေးထဲလဲ လေးလေးကစိမ်ထားချင်သေးတာ” ဆိုပြီး ဦးမိုးညိုက မိဆွေပေါင်ကြားထဲက အဖုတ်ကိုလှမ်းနှိုက်လိုက်တော့ မိဆွေလဲဖင်လေးကြွတက်သွားပြီး
“အို….ဒီအရွယ်မှတော့ ထည့်ရင်လဲငြိမ်ခံပါ့မယ်လေ…..အရင်တုန်းကတော့ အထည့်မခံနိုင်ပါဘူးနော်….ဟွင်း…….အီး……လေးလေးနော်…..ခဏနေပါအုံး ဒီမှာသူများ စုပ်ချင်နေတာကို ကောင်းကောင်းစုပ်ပါရစေအုံး” ဆိုပြီး ဦးမိုးညိုရဲ့လီးကြီးကိုကုန်းစုပ်ပါတော့တယ်။

ဦးမိုးညိုလီးက လင်တော်မောင်ရဲ့လီးနဲ့ လားလားမှမဆိုင် ဒီလိုပြောလို့လဲ သူ့လင်ရဲ့လီးကပုံမှန်ပဲလားဆိုတော့လဲမဟုတ်ပြန် မိဆွေတက္ကသိုလ်ကျောင်းသူဘဝက သူငယ်ချင်းတွေဘဲနဲ့ချိန်းတွေ့ရင်အဖော်လိုက်ပေးနေကြမို့ တခြားလူတွေရဲ့လီးကိုကောင်းကောင်းမြင်ဖူးသည်။ မင်းမောင်ရဲ့လီးမှာ လူသာမာန်ထဲတွင်တော့ တမူထူးလှပြီး ဦးမိုးညိုနဲ့ယှဉ်ရင်တော့ ပါမွှားအဆင့်ဖြစ်သွားပြန်သည်။ အပျိုဘဝ ပါကင်တုန်းကဆိုရင်တော့ ဦးမိုးညိုလီးနဲ့အလိုးခံမလားဆို မိဆွေစဉ်းစားရဲမှာမဟုတ် ဦးမိုးညိုရဲ့လီးကြီးပုံ လိုးပုံလိုးနည်းကိုသာသဘောကျ၍ အမြဲချောင်းကြည့်ဖြစ်သော်လဲ သူနဲ့အလိုးခံဖို့ထိ စိတ်မကူးရဲ။ မင်းမောင်နဲ့တွေ့ပြီးနောက် လီးအကြောင်းသိသွားလို့သာ အခုလိုအခွင့်ရတုန်း ငယ်ဘဝရဲ့ အချစ်ဦးကြီး လေးလေးမိုးရဲ့လီးကြီးကိုလဲစမ်းကြည့်ချင်စိတ်ဖြစ်လာမိတော့သည်။ ဒါကြောင့်ပဲ ဖီးလ်ဆေးအစွမ်းကနည်းနည်း မိဆွေရဲ့အရွဓာတ်ခံကများများဖြစ်နေတော့သည်။

ဦးမိုးညိုကဖျာပေါ်လှဲအိပ်နေပြီး မိဆွေကဘေးတိုက်ဖြင့် လီးကိုစုပ်ပေးနေတော့ ဦးမိုးညိုကမိဆွေရဲ့ခေါင်းကိုထိန်းကိုင်ပေးထားကာနေရင်း ခဏနေတော့ မိဆွေရဲ့ကျောပြင်ကိုပွတ်သပ်လိုက်ပြီး ဖင်အိုးကြီးတွေကို ကိုယ်တွယ်ညှစ်နေတော့သည်။ ဖစ်လိုက်ညှစ်လိုက်လုပ်ရင်းနဲ့ အဖုတ်လေးကိုလဲ လက်ညိုးနဲ့ရန်ရှာပြီး ကြိုတင်လမ်းကြောင်းပေးလိုက်တော့ လီးစုပ်နေရင်းမှာပင် မိဆွေလဲစောက်ရည်များရွှဲနှင့်ပြီးသားဖြစ်နေပြီမို့ လက်ချောင်းထိုးနှိုက်ရင်း ကလိပေးကာ ဖင်ပေါက်ကိုပါတခါတည်းစရံသတ်ထားသည့်သဘောဖြင့် လက်ညိုးထိပ်ဖြင့်ဖင်ပေါက်ကိုဖိထည့်လိုက်တော့ မိဆွေကခေါင်းထောင်လာပြီး
“လေးလေး အဲ့ဒါဖင်ပေါက်ကြီးလေ” ဆိုပြီးထပြောချိန် ဦးမိုးညိုက ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး
“ဖင်လဲလိုးမှာ အဖုတ်လဲလိုးမှာ အကုန်လိုးမှာ ကဲ ကဲ စုပ် စုပ် သမီး” ဆိုတော့ မိဆွေလဲကျက်သီးဖြင်းဖြင်းထသွားပြီး ဘာမှပြန်ပြောမနေတော့ပဲ လီးကိုသာဆက်စုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။

၅ မိနစ်ခန့်အကြာမှာ မိဆွေလဲ ပါးစပ်တွေပါးတွေညောင်းလာတာနဲ့ ဒူးတုပ်ထရပ်လိုက်ပြီး
“ပါးတွေညောင်းလာပြီ လေးလေးရာ……တော်တော့နော်….နောက်မှထပ်စုပ်ပေးမယ်” ဆိုတော့ ဦးမိုးညိုက လက်ကိုဆန့်တန်းပေးလိုက်တော့ မိဆွေကလဲအလိုက်တသိနဲ့ ဦးမိုးညိုလက်မောင်းပေါ်ခေါင်းလေးပစ်တင်ရင်း ဝင်လှဲလိုက်တော့ ဦးမိုးညိုကမိဆွေဖက်လှည့်ကာ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုတို့မိတ်ဆတ်သွားပြန်ပြီး အပြန်အလှန်နမ်းစုပ်နေကြတယ်။

ခဏအကြာတွင် ဦးမိုးညိုကစပြီးခွာလိုက်ပြီး သူ့အလှည့်ရောက်ပြီမို့ လှဲနေရာမှထထိုင်လိုက်ပြီး မိဆွေရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲဖြဲကာ သူ့ကိုယ်လုံးကိုလှိမ့်ဝင်လိုက်ပြီး ပြတင်းပေါက်အလင်းရောင်ဖြင့် မိဆွေရဲ့အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို အနီးကပ်ရှူစားနေလိုက်တယ်။ အဖုတ်ကြီးက မင်းမောင်နဲ့ အတူနေတဲ့  နှစ်လအတွင်း နေ့စဉ်းညတိုင်းနီးနီး လိုးဆော်လာသောကြောင့် အနည်းငယ်ဟ၍ ဟပြဲပြဲပင်ဖြစ်နေပြီး အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားပတ်ပတ်လည်တွင် ရိတ်ထားခါစ အမွှေးငုတ်စိလေးများပြန်ထွက်နေတာကိုမြင်တွေ့လိုက်ရတော့
“သမီးကဘယ်ဆိုးလို့လဲ အမွှေးတွေဘာတွေရိတ်ထားလို့ပါလား”
“မောင်က အမွှေးမကြိုက်ဘူးလေ သူကိုယ်တိုင်ရိတ်ပေးတာလေ”
“ဟုတ်တယ် လေးလေးလဲ အမွှေးမကြိုက်ဘူး သမီးရဲ….ခုတော့ ရေကန်အသင့် ကြာအသင့်ပါလားကွယ်” ဆိုပြီး ခေါင်းကိုငုံ့လိုက်ပြီး မိဆွေရဲ့အဖုတ်ကိုလျှာနဲ့ပင့်လျက်လိုက်တော့ မိဆွေလဲဖင်လေးကြွတက်သွားပြီး
“အား…..လေးလေးရယ်…ကောင်းလိုက်တာ…..အား….” နဲ့ငြီးငြူလို့သွားတော့သည်။

ကွမ်းအမြဲစားသောကြောင့် ကြမ်းတမ်းနေသည့်လျှာကြီးဒဏ်ကို သူ့မိန်းမဒေါ်မြနှစ်ပင်မခံနိုင် သူ့သမီး လှလှမိုးလဲမခံနိုင် ဒါပေမယ့် မိဆွေအဖို့တော့ ခံစားလို့ကောင်းလွန်းနေတော့သည်။ မိဆွေရဲ့ငြီးငြူသံက ဒီနေရမှာတင်ရပ်သွားသည်မဟုတ် ဦးမိုးညိုရဲ့လျှာကြီးက အဖုတ်ကိုပင့်ပင့်လျက်ရင်း အဖုတ်ပေါက်ထဲထိထိုးမွှေပေးလိုက်တော့ မိဆွေရဲ့ကိုယ်လုံးဟာဖြင့် လေပေါ်မှာမြောက်မြောက်ထောင်လို့နေတော့သည်။ မိဆွေရဲ့ လက်တွေကလဲ ဖျာကိုညှစ်ဆွဲလိုက် ခေါင်းအုံးကိုလိမ်ဆွဲလိုက်ဖြင့် အားမလိုအားရဖြစ် ဖီးလ်တွေတက်ကာ ကတုံးပြောင်နေသော ဦးမိုးညိုရဲ့ခေါင်းကြီးကိုကိုင်ပြီး သူ့အဖုတ်နဲ့ကွာကျမသွားအောင် အတင်းဆွဲကာဖိကပ်ထားတော့သည်။

ဦးမိုးညိုက မိဆွေအဖုတ်ကိုလျက်ရင်း လက်တဖက်ကနေလဲ မိဆွေရဲ့ဖင်ပေါက်ထဲကိုလက်ခလယ်ထိုးသွင်းကာ အထုတ်အသွင်းလုပ်၍ ကလိုင်းပေးနေတော့ မိဆွေမှာ အပေါက်နှစ်ပေါက်လုံးကရသည့်ဖီးလ်ကို တပြိုင်တည်းခံစားနေပြီး အော်ဟစ်ငြီးငြူသံများလဲ တဲအိုလေးပတ်ပတ်လည်ဆူညံနေတော့သည်။ တဲအပြင်ဖက်ရှိ ချောင်းကြည့်နေသည့် မင်းမောင်တို့နှစ်ယောက်လဲ မိဆွေတို့အဖြစ်ကိုကြည့်ရင်း သူတို့နှစ်ဦးသားလဲ အာခေါင်များပင်ခြောက်လို့နေပြီး မင်းမောင်ရှေ့တွင်ရှိသည့် လှလှမိုးရဲ့ဖင်ကြားအမြှောင်းကိုလီးထောက်၍ မသိစိတ်ကအသာအယာညှောင့်လို့ပေးနေတော့သည်။

၄ ၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့ မိဆွေလဲ ရင်ဘတ်ထဲတွင် အူတွေအသဲတွေဗြောင်းဆန်သလိုဖြစ်လို့လာနေတော့
“မရတော့ဘူး လေးလေး….အား….လိုးပေးပါတော့….အား….သမီးကိုသတ်နေတာလား….လိုးပေးတော့လို့…..အီး…” နဲ့ငြီးငြူလာရင်း ဦးမိုးညိုခေါင်းကိုအတင်းတွန်းဖယ်နေတော့ ဦးမိုးညိုကလဲထထိုင်လိုက်ပြီး မိဆွေကိုယ်ပေါ်ကိုမှောက်ချကာ သူ့လီးကြီးကိုမိဆွေရဲ့အဖုတ်မှာတေ့သွင်းပြီး တချက်ထဲဆောင့်ထည့်တော့ မိဆွေဆီက “အင့်…” ခနဲ့အသံလေးထွက်ပြီးခါးကော့တက်သွားကာ ဦးမိုးညိုရဲ့ကိုယ်လုံးကြီးကိုအတင်းဖက်တွယ်ထားမိတော့သည်။

ဦးမိုးညိုကလဲ သူ့လီးကြီးကိုအရှိန်နဲ့ဆောင့်သွင်းပြီး တဝက်ခန့်မှာပင်ပြန်ထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက်ဖြင့် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ဖြေးဖြေးမှန်မှန်ဆောင့်လိုးရင်းနဲ့ ဦးမိုးညိုရဲ့လီးကြီးဟာလဲ မိဆွေရဲ့အဖုတ်ထဲကို တဖြေးဖြေးချင်းတိုးတိုးဝင်ကာ နောက်ဆုံးလီးတန်ကြီးတချောင်းလုံး အဖုတ်ထဲဝင်သွားပြီး ဆီးခုံချင်းထိကပ်သွားတော့သည်။ ဦးမိုးညိုကလဲ အလိုးအဆောင့်စွမ်းရည်က ပြောစမတ်တွင်ရလောက်အောင် ကြမ်းတမ်းလွန်းလှပြီး အရမ်းရွထနေသည့် မိဆွေပင်လျှင်အော်ရလွန်းလို့ အသံများပင်ဝင်ကုန်ပြီး အသံမထွက်နိုင်တော့ပဲ မျော့မျော့သွားတာအကြိမ်ကြိမ်ပင်ဖြစ်နေတော့သည်။

တဲအပြင်ဖက်က မင်းမောင်မှာလဲ တဲအတွင်းရှိ သူ့ဇနီးလောင်းလေးအလိုးခံနေရပုံကိုကြည့်ရင်း သူ့ရဲ့လီးကြီးကလဲမဖြစ်စဖူး အဖြစ်ထူးလို့ အစွမ်းကုန် ထောင်မတ်နေပြီး သံပိုက်ချောင်းကြီးတခုအလားဖြစ်နေပြီး ထိုသံပိုက်ချောင်းကလဲ လှလှမိုးဆိုသည့် ဘောပြားမလက်ထဲတွင်ရောက်ရှိနေကာ မင်းမောင်မခိုင်းစေရပဲ လှလှမိုးတယောက်လဲ ဖီးလ်များတက်လာပြီး မင်းမောင်ရဲ့လီးကြီးကို နောက်ပြန်ဆုတ်ကိုင်ပေးနေတယ်။ လှလှမိုးကလဲ မိဆွေနှင့် သူ့အဖေတို့ကိုကြည့်ရင်း သူ့အဖုတ်ထဲကနေ မရိုးမရွဖြစ်လာပြီး နောက်ကိုလှည့်ကြည့်တော့လဲ မင်းမောင်မှာမျက်လုံးများကျွတ်ထွက်မတက် တဲထဲက သူ့မယားအလိုးခံနေပုံကိုကြည့်နေတာမို့ လှလှမိုးမှာရှက်စိတ်များကင်းစင်လို့သွားပြီး သူဝတ်ထားသည့်ပုဆိုးကိုခါးအထိဆွဲလှန်ကာ ဖင်ကိုအနောက်ကော့ပေးထားရင်း မင်းမောင်ရဲ့ပုဆိုးကိုလဲဖြည်ချလိုက်ပြီး မင်းမောင်ရဲ့လီးကြီးကိုသူ့ဖင်ကြားထဲထိုးစိုက်ကာညှပ်ထားတော့သည်။

ပြီးနောက် လှလှမိုးက မင်းမောင်ကိုမော့ကြည့်ကာ
“ကိုမင်း ငါ့ကို လိုးပေးပါလားဟင်” ဆိုပြီး ရှက်စိတ်ကိုဘေးဖယ်လို့ တီးတိုးလေးဖွင့်ဟတောင်းဆိုလာတော့ မင်းမောင်ကလဲ တဲထဲကအတွဲကိုကြည့်ရင်း စိတ်ကထန်တာဟိုးဖက်ကိုလွန်နေပြီမို့ မင်းမောင်ကဒူးကိုကွေးချလိုက်ပြီး လှလှမိုးရဲ့အဖုတ်နဲ့ လီးကိုတေ့ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့ လှလှမိုးဆီက
“အ…..ရှီး……စ်……” ခနဲ့အသံထွက်လာတော့ မင်းမောင်လဲ ကပြာကယာ လှလှမိုးရဲ့ပါးစပ်ကိုလှမ်းအုပ်လိုက်ရသေးသည်။

သူ့လီးကလဲ လှလှမိုးရဲ့အဖုတ်အတွင်း ဆုံးဆုံးမြုပ်ဝင်ရောက်နေရာယူပြီးနှင့်နေပြီမို့ မင်းမောင်ကကိုယ်ကိုနောက်ဆုတ်၍ လီးတန်ကိုပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြန်သွင်းလိုက်ဖြင့် ဆောင့်ပြီးလိုးလိုက်တော့သည်။ လှလှမိုးက ပြတင်းပေါက်ဘောင်ကိုလက်နဲ့ထောက်ကာ တဲထဲပင်မကြည့်နိုင်တော့ပဲ ခေါင်းကိုငုံ့နေပြီး အသံမထွက်အောင်အံကိုတင်းတင်းကြိတ်လို့ အလိုးခံနေရှာသည်။ မင်းမောင်ကတော့ တဲအတွင်းကသူ့မိန်းမအလိုးခံနေတာကိုစိုက်ကြည့်ရင်း လှလှမိုးရဲ့ခါးကိုဆွဲကာဆောင့်လိုးရင်း အင်္ကျီအတွင်းနှိုက်၍ နို့အုံလေးကိုအသာအယာညှစ်ရင်း လိုးနေတော့သည်။

ခဏအကြာတွင် မင်းမောင်လဲ တဲထဲအာရုံရှိမနေတော့ပဲ လှလှမိုးကိုယ်လုံးကိုမြှောက်ကာ ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေချိန် သူတို့ရှေ့ပြတင်းပေါက်ဆီကအသံတသံထွက်လာတော့ နှစ်ယောက်သားလန့်ပြီး မော့ကြည့်မိတော့ ဦးမိုးညိုဖြစ်နေတော့သည်။ ဦးမိုးညိုက
“မင်းတို့နှစ်ယောက်လုံး အထဲကိုလာကြ…..လမ်းပေါ်တယောက်ယောက်ဖြတ်သွားလို့ မြင်သွားရင်မကောင်းဘူး လာကြလာကြ” နဲ့ခေါ်တော့ မင်းမောင်လဲ ရောယောင်ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်မိပြီး တဲထဲကိုလှမ်းကြည့်တော့ မိဆွေက ဖျာပေါ်မှာဖင်ပူးတောင်းထောင်၍ ကုန်းပေးနေတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

မင်းမောင်လဲ လှလှမိုးအဖုတ်ထဲကလီးကိုပြန်ထုတ်ကာ အဝတ်အစားများပင်ယူမနေတော့ပဲ လှလှမိုးလက်ကိုဆွဲပြီး တဲထဲကိုဝင်လိုက်တော့ ဦးမိုးညိုက မိဆွေကိုအနောက်ကနေလိုးတောင်နေပြီ မိဆွေကခေါင်းပင်မော့မကြည့်နိုင်တော့ ငြီးသံလေးပင် ခပ်သဲ့သဲ့သာထွက်နိုင်တော့သည်။ မင်းမောင်နဲ့ လှလှမိုးတို့လဲ ကွက်ပြစ်ပေါ်ချက်ချင်းမတက်သေးပဲ မိဆွေတို့ကိုကြည့်နေတော့ ဦးမိုးညိုက
“တက်လေ တက်လေ ဘာလုပ်နေကြတာလဲ” ဆိုပြီးပြောလိုက်တော့မှ လှလှမိုးက ကွက်ပြစ်ပေါ်ခုန်တက်သွားတယ်။ မင်းမောင်ကလဲ လှလှမိုးနောက်ကနေလိုက်လာရင်း မိဆွေတို့ဘေးမှာနေရာယူကာ လှလှမိုးက ပက်လက်ဝင်လှဲချလိုက်တော့သည်။

မင်းမောင်က လှလှမိုးပေါင်ကြားထဲဝင်မထိုင်ပဲ မနေ့ညက မှောင်ကြီးမဲမဲထဲသေချာမမြင်လိုက်ရတဲ့ လှလှမိုးအဖုတ်ကို အခုမှသေချာကြည့်ရင်းနဲ့ မနေနိုင်ဖြစ်လာပြီး ကုန်းပြီးလျက်လိုက်တော့ လှလှမိုးလဲဖင်လေးကြွတက်သွားတော့သည်။ ဦးမိုးညိုက ဘေးမှာမိဆွေကို လေးဖက်ထောက်လိုးနေပြီး သူတို့ဘေးမှာတော့ မင်းမောင်က လှလှမိုးကို ဘာဂျာမှုတ်ပေးနေလိုက်ကြတယ်။ ခဏအကြာမှာပဲ လှလှမိုးက မင်းမောင်ခေါင်းကိုအတင်းဆွဲကာ
“မရတော့ဘူး လိုးပေးတော့ ငါမနေနိုင်တော့ဘူးဟာ” ဆိုပြီးထုတ်ပြောလာမှသာ မင်းမောင်လဲ အဖုတ်လျက်ခြင်းကိုအဆုံးသတ်လိုက်ပြီး လှလှမိုးပေါင်ကြားအတွင်းဒူးထောက်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

လှလှမိုးရဲ့အသံကြောင့် မိဆွေလဲ ဘေးကိုလှည့်ကြည့်တော့ လှလှမိုးကိုအရင်မြင်သွားပြီး အံဩသွားကာ
“ဟင်…..မိုးမိုး…ညီမလေး…..” ဆိုပြီးဖြစ်သွားရင်း ပြီးတော့မှ လှလှမိုးပေါင်ကြားထဲဒူးထောက်ဝင်ထိုင်နေသည့် သူ့လင်တော်မောင်ဖြစ်သူကိုတွေ့သွားတော့ မျက်လုံးများပြူးကျယ်သွားကာ
“ဟာ….မောင်…..မောင်…..တို့……တို့…..” မိဆွေမှာအသံမထွက်တော့ပဲ မင်းမောင်ကိုကြည့်၍ ကြက်သေ သေနေမိတော့သည်။ ဦးမိုးညိုကလဲ ထိုအချိန်ကိုအခွင့်ကောင်းယူ၍ မိဆွေရဲ့ဖင်ကြီးကိုရိုက်ချလိုက်တော့ ဖင်အိုးကြီးတုန်ခါသွားသည်ကိုကြည့်ရင်း သဘောကျနေပြီး ဖင်အိုးနှစ်ဖက်ကို တလှည့်စီ ရိုက်လို့နေတော့သည်။ မိဆွေမှာ အဖုတ်ထဲလီးကြီးစိမ်ထည့်ထားရင် ဖင်အရိုက်ခံနေရသဖြင့် နာသည်ထပ်ပို၍ ဖီးလ်များရှိနေပြီး ခေါင်းကိုငုံ့လို့သာနေတော့သည်။

မိဆွေမှာ မင်းမောင်အထင်မလွဲစေရေး စိတ်မဆိုးစေရေးအတွက် ရှင်းပြချင်ပေမယ့် နောက်ကဦးမိုးညိုရဲ့တရစပ်လိုးဆောင့်မှုကြောင့် သားအိမ်အတွင်းမှနာကျင်သွားပြီး ခေါင်းကိုမော့ကာ အော်ဟစ်ငြီးငြူရင်း မင်းမောင်ဖက်ကိုလှည့်ကြည့်ကာ မျက်ရည်များစီးကျလာတော့သည်။ မင်းမောင်ကလဲ ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲ သူ့လီးကိုကိုင်ပြီး လှလှမိုးအဖုတ်မှာထိတွေ့ကာ တချက်ထဲပစ်ဆောင့်လိုက်တော့ လှလှမိုးခါးလေးကော့တက်သွားပြီး
“အား…..မင်းမောင်ရာ….အရမ်းပဲကွာ” ဆိုပြီးငြီးငြီးငြူငြူလေးလုပ်ရင်း မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ကာနေသည်။

သူ့မိန်းမကို ဦးလေးဖြစ်သူက အားရပါးရဆောင့်လိုးနေသည်ကိုကြည့်ထားရသောကြောင့် သူရဲ့စိတ်တွေဟာလဲခတ်ထန်နေပြီး လှလှမိုးရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲမြှောက်ကာ သူ့ခေါင်းတဖက်တချက်မှာတင်ထားရင်း ကွက်ပြစ်ကြမ်းပြင်ကိုအားပြု၍ လှလှမိုးကိုအသကုန်လိုးနေတော့သည်။ ဘေးက ဦးမိုးညိုကပင်
“ငါ့တူရ လိုးလှချည်လားဟ ငါ့သမီးလေးတော့ မင်းလိုးချက်နဲ့အသက်ထွက်တော့မှာပဲ….ငါ့သမီးကို ငါ့အတွက်ချန်ပါအုံး တူကြီးရ” ဆိုပြီးပြောလိုက်တော့ ဦးမိုးညိုရဲ့စကားကြောင့် မိဆွေက အံဩတဲ့မျက်နှာပေးလေးနဲ့ နောက်လှည့်ကြည့်နေတော့သည်။

ဦးမိုးညိုကလဲ မိဆွေကိုကြည့်ရင်း တဟီးဟီးနဲ့ ရယ်နေလိုက်ပြီး
“လေးလေးနော်….ကိုယ့်သမီးအရင်းတောင် မချန်ဘူး…..တူမလဲမချန်ဘူး ဟွန့်”
“မချန်ဘူး မချန်ဘူး တယောက်မှကိုမချန်ထားဘူး သမီးတို့ ကလေးမွေးလို့ မိန်းကလေးဖြစ်နေရင်လဲ လေးလေးက ခေါ်လိုးအုံးမှာပဲ ဟွင်း ဟွင်း ဟွင်း”
“အမလေး….မွေးတောင်မမွေးရဲတော့ဘူး ခုကတည်းက ကြိုတင်စရံသတ်ထားနေပြီ” မိဆွေက ဦးမိုးညိုကိုမနိုင်ဘူးဆိုတဲ့ ဟန်ပန်လေးလုပ်ပြလိုက်တော့ ဦးမိုးညိုကလဲသဘောကျသွားပြီး အဖုတ်ထဲကလီးကြီးကိုပြန်ထုတ်ကာ အဖုတ်ကစီးကျလာတဲ့အရည်တွေကိုလက်ကလော်လိုက်ပြီး မိဆွေရဲ့ဖင်ပေါက်မှာသုတ်လိမ်းလိုက်တော့ မိဆွေကအထာနပ်သွားပြီး
“ဟင်…..လေးလေး…ဟို…..အပေါက်ကိုလုပ်တော့မလို့လား”
“လုပ်မှာမဟုတ်ဘူး လိုးမှာ လိုးမှာ….ညီးနှယ့် ညီးလင်နဲ့ ဒီလို စကားတွေမပြောကြဘူးလားဟ လိုးတာကို လိုးတာလို့ပဲပြောရတယ် ဟိုလိုတွေဒီလိုတွေမလုပ်နဲ့ လီးကလီးပဲ စောက်ဖုတ်ကစောက်ဖုတ်ပဲ ကြားလား လင်နဲ့မယားတောင်ဖြစ်နေပြီးမှ ဒီလိုစကားပြောဖို့ရှက်မနေနဲ့တော့” ဦးမိုးညိုကဆုံးမစကားလိုလို သွယ်ဝိုက်ပြောလိုက်တယ်။

မိဆွေက
“မောင်က အဲ့လိုတွေတော့ ပြောပါတယ် သမီးကရှက်လို့ မထွက်ရဲတာ”
“မရှက်နဲ့ ပြောသာပြော ကိုယ့်လင်နဲ့ကိုယ်ပြောတာ ဘာရှက်စရာရှိလဲ….ငါ့တူကြီး မင်းလဲကြားတယ်နော်….ကိုယ့်မိန်းမကိုပိုင်အောင်လုပ်ရတယ်ကွ…..ခု ငါ့ကိုကြည့်စမ်း ငါ့မယားငါပိုင်တော့ သူမွေးထားတဲ့ ငါ့သမီးကို တက်လိုးတာလဲ သူဘာသံမှမထွက်နိုင်ဘူး အေး မင်းလဲ ငါ့ကိုနမူနာယူထားကွာ ကြားလား” မင်းမောင်က ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး မိဆွေကိုလှမ်းကြည့်တော့ မိဆွေကလဲ မင်းမောင်ကိုပြန်ကြည့်နဲ့ လင်မယားနှစ်ယောက်အကြည်ဆိုက်နေကြတော့သည်။

မိဆွေက လေးဖက်ကုန်းနေရာကနေ မင်းမောင်ကိုလှမ်းဆွဲပြီး
“မောင်……မမကိုချစ်လားဟင်”
“ချစ်တယ်….အား…..ချစ်တာပေါ့ မမရယ်…..အား…..ကောင်းလိုက်တာ စောက်ဖုတ်…..အရမ်းချစ်တယ် အများကြီးချစ်တယ်….သိလား….အား…..”
“ဒါဆို မမကိုခွင့်လွှတ်နော် မောင်”
“ဟု……ဟုတ်……မ…..မောင် ခွင့်…..လွှတ်…..အား……ရှီး……” အဲ့အချိန်မှာပဲ ဦးမိုးညိုလီးကြီက မိဆွေရဲ့ဖင်ပေါက်ကိုလာတေ့ကပ်ကာ ဖိထည့်တော့ လီးကြီးကတုတ်လွန်းတာကြောင့်မဝင်ပဲချော်ချော်ထွက်သွားသည်။

ဦးမိုးညိုကလီးကိုငြိမ်ငြိမ်ကိုင်ကာ ဖင်ပေါက်မှာတေ့ပြီး ဖိချလိုက်တော့ လီးထိပ်လေးမြုပ်သွားတယ်ဆိုရင်ပဲ မိဆွေမှာ အခံရခက်ခက်ကြီးဖြစ်လို့ မျက်နှာကိုရှုံ့မဲ့နေတော့သည်။ မိဆွေလဲနောက်ကဦးမိုးညိုရဲ့ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကိုကြစ်ကြစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း အံကြိတ်ခံပေးပေမယ် ဖင်ထဲကို လီးကြီးထိုးခွဲဝင်တာကို မခံနိုင်လောက်အောင် နာကျင်နေတော့သည်။ ဦးမိုးညိုကလဲ အံကိုတင်းတင်းကြိတ်လို့ လီးကြီးကိုဘေးဘယ်ညာနှဲ့၍ ဖြေးဖြေးချင်းထိုးသွင်းနေတာ ဒစ်ခေါင်းတဝက်ခန့်ပင်ရောက်ရှိနေပြီး မိဆွေရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးမှာလဲ တဆတ်ဆတ်တုန်လို့နေတော့သည်။

ခဏအကြာတွင် မိဆွေလဲ မျက်နှာမသာမယာဖြင့်နောက်ကိုလှည့်ကာ
“လေးလေး….သမီးမခံနိုင်ဘူး အရမ်းနာတယ်….မလုပ်ပါနဲ့တော့နော်….”
“ခဏလေးပါ သမီးရယ်….ဝင်တော့မှာပါ….ဒီတချက်ဆို ရပြီနော်….ခဏလေး”
“လေးလေးဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲ မောင့်ဟာလောက်ဆို ဝင်ချင်ဝင်အုံးမယ် နောက်မှလုပ်ပါလားဟင် နော်…လေးလေး” မိဆွေစကားကြောင့် ဦးမိုးညိုလဲတချက်တွေသွားပြီး မိဆွေဖင်ပေါက်ထဲကိုဆက်ထည့်နေတာရပ်လိုက်ပြီး
“အေးဟုတ်သားပဲ လေးလေးမေ့သွားတယ်…….ဒီမှာ ငါ့တူကြီး ငါ့သမီးကိုလိုးနေတာ ရပ်လိုက်ကွာ”
“ဗျာ…..”
“အေး…မဗျာနဲ့ လာ…..မင်းမိန်းမရဲ့ အိုးကိုခွဲစမ်းကွာ အာ့မှ ငါလိုးလို့အဆင်ပြေမှာ”
“ဒါဆို….သူ….” လှလှမိုးကိုမေးငေါ့ပြလိုက်တော့ ဦးမိုးညိုက
“ငါ့သမီး ငါပဲဆက်လိုးပေးလိုက်ပါမယ်ကွာ…..မင်းမနေ့က ငါ့သမီးကိုဖင်ချလိုက်တာမလား ငါအခု ဖင်တအားလိုးချင်နေတာ သူ့အိုးကိုလိုးခွဲပလိုက်အုံးမယ်”

ဦမိုးညိုစကားကြောင့် လှလှမိုးလဲခေါင်းလေးထောင်လို့လာပြီး
“အို….အဖေ…..သမီးဖင်ကိုမလုပ်ပါနဲ့ အဖေ့ဟာကြီးနဲ့က အဖုတ်တောင်ပူစပ်အောင်ခံရတာ ဖင်သာဆို ကွဲပြဲပြီး သေသွားလိမ့်မယ်”
“ဖင်ကွဲပြီးသေတဲ့မသာမရှိပါဘူး ငါ့သမီးရယ်…..လာပါ…..ကဲ မိုးမိုး လေးဖက်ကုန်းလိုက်နော် အဖေ ဖင်လိုးပေးမယ်….ငါ့တူကြီးလဲလာ ကိုယ့်မိန်းမကိုပြန်ချတော့…ဟီး…ဟီး…ဟီး” ဦးမိုးညိုက သူ့စကားသူပြန်သဘောကျကာရယ်နေလိုက်ပြီး မိဆွေရဲ့အနောက်ကနေ ဖယ်၍ လှလှမိုးဖက်ရောက်သွားတော့ မင်းမောင်ကလဲ မိဆွေဘေးကိုပြန်ရောက်သွားတော့သည်။

မင်းမောင်က မိဆွေဘေးမှာဝင်လှဲလိုက်ပြီး နို့အုံတင်းတင်းကြီးကိုကိုယ်တွယ်ညှစ်ဆုတ်ရင်း
“မမ အဆင်ပြေလားဟင်” ဆိုတော့ မိဆွေက ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး မင်းမောင်နားတိုးလာကာ နှစ်ကိုယ်ကြားလေသံဖြင့်
“လေးလေးနဲ့ မိုးမိုးတို့ဖြစ်နေတာ မောင်သိတယ်ပေါ့” ဆိုတော့ မင်းမောင်ကခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး
“မနေ့ကမှသိလိုက်ရတာ အဲ့ဒါ ညမှာ လှလှမိုးကိုလိမ်ခေါ်သွားပြီး မောင်လဲလိုးပစ်လိုက်တယ်လေ ဟီး” မိဆွေက မင်းမောင်ရဲ့ဗိုက်ခေါက်ကိုလိမ်ဆွဲကာ မျက်စောင်းထိုးလိုက်ရင်း
“ဟင်း….ဟင်း….မောင်နော်….မ ကိုနှစ်ကျပ်ကွက်လုပ်တာပေါ့လေ ဟုတ်လား…..ဟင်း”
“မမလဲ ဦးမိုးညိုနဲ့ စိတ်ပါလက်ပါအလိုးခံနေတာပဲလေ ပြီးတော့ပြောသေးတယ် ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ဒီလီးကြီးကိုစွဲလမ်းနေရတာပါ ဒါကြီးကိုမှစုပ်ချင်ရတာပါနဲ့” မင်းမောင်စကားကြောင့် မိဆွေလဲမျက်နှာလေးရဲတက်သွားတော့သည်။

“အို…..ဒါဆို…မောင်တို့ရောက်နေတာ ကြာလှပြီပေါ့ ဟုတ်လား” မင်းမောင်ကလဲခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး အစအဆုံးမြင်လိုက်ရကြောင်းပြောလိုက်တော့
“ဟူး…..မောင့်ကို မ တောင်းပန်ပါတယ် မောင်ရယ်….မ ကိုခွင့်လွှတ်ပါနော်”
“အာ….မ ကလဲ ဒါတွေပြောနေစရာမလိုပါဘူး….မရာ….ထားလိုက်ပါ မ ကိုမောင်ဘယ်လိုမှ မမြင်ဘူးနော်” မိဆွေကခေါင်းငြိမ့်ပြကာ မင်းမောင်ပါးကိုတိုးကပ်သွားပြီး
“မောင်….ခု မ ကိုဖင်လိုးမှာပေါ့” ဆိုတော့ မင်းမောင်ကခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တော့ မိဆွေက မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့သွားပြီး
“မလိုးပါနဲ့လား မောင်ရယ်….မ ဖင်မခံချင်ဘူး”
“မ မခံချင်ဘူးဆို မောင်မလိုးပဲနေလို့ရတယ်….ဦးမိုးညိုက မ ကိုအတင်းလိုးခိုင်းနေတာလေ” မိဆွေလဲ လှလှမိုးနှင့် ဦးမိုးညိုတို့ဖက်လှည့်ငေးနေပြီး ခဏနေတော့မှ
“ဒါဆိုလဲ မောင် မ ဖင်ကိုလိုးဟန်ဆောင်ပြီး အဖုတ်ကိုပဲလိုးပေးကွာ…နော်”
“မောင်ကဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ်ရတယ်…..သူက မောင်လိုးပြီးရင် မ ဖင်ကိုလိုးမှာတဲ့နော်”
“ရတယ်….အဲ့ဒါက မောင်စိတ်မပူနဲ့ သူ့ကို မ အလိမ္မာလေးသုံးပြီး ကြိုးရှည်ရှည်နဲ့လှန်ထားလိုက်မယ်” ဆိုတော့ မင်းမောင်လဲစဉ်းစားသွားပြီးမှ မိဆွေရဲ့စကားကိုလက်ခံလိုက်တော့သည်။

မင်းမောင်နဲ့ မိဆွေတို့မှာ သဘောတူညီချက်ယူလိုက်ကြပြီး မိဆွေကလေးဖက်ထောက်ကာကုန်းပေးလိုက်တော့ မင်းမောင်က
“မ…ဖင်ကိုတော့ ဘာဂျာလျက်ပေးမယ်နော်….ပြီးတော့ အဖုတ်ကိုလိုးတာကိုလဲ နည်းနည်းငြင်းပြီးရုန်းပေး သိလား ဖင်ကိုလိုးတယ်လို့ထင်ရအောင်လို့” ဆိုတော့ မိဆွေက ခေါင်းငြိမ့်ပြတာနဲ့ မင်းမောင်ကမိဆွေနောက်ဖက်သို့ နေရာဝင်ယူလိုက်တော့သည်။ မိဆွေလေးဖက်ထောက်လာတော့ မင်းမောင်က မိဆွေနောက်ဖက်သို့ဝင်ကာ ဖင်အိုးကြီးနှစ်လုံးကိုလက်နဲ့တဖြန်းဖြန်းရိုက်နေတော့သည်။

ဖင်ကြီးမှာ အဆီတွေနဲ့ကြီးလွန်းတာကြောင့် တချက်တချက်ရိုက်လိုက်တိုင်း တုန်ခါနေတာကြောင့် မြင်ရတာဖီးလ်ရှိလွန်းလှပြီး ဘေးမှာရှိနေတဲ့ ဦးမိုးညိုကပါ မိဆွေရဲ့ဖင်တခြမ်းကိုလှမ်းရိုက်လိုက်ရင်း သဘောတွေကျနေတယ်။ မင်းမောင်က မိဆွေရဲ့ဖင်တုံကြီးကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်တွယ်ရင်း တင်ပါးနှစ်ခြမ်းကိုဆွဲဖြဲကာ ဖင်ပေါက်ညိုညိုလေးကိုမြင်လိုက်ရတော့ ပါးစပ်ထဲကလျှာကိုထုတ်ပြီး ဖင်ပေါက်ကိုလျက်ပေးလိုက်တော့ မိဆွေက ဖင်ကိုလူးကာ
“အီး…..မောင် ယားတယ် မောင်ရဲ့” ဆိုတော့ မင်းမောင်က ဘာမှပြန်မဖြေ ဖင်ပေါက်ကိုသာလျှာဖျားလေးနဲ့ ထိုးထိုးလျက်နေတော့ မိဆွေလဲခေါင်းအုံးအစွန်းနှစ်ဖက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ပြီး  လင်ရဲ့အပြုအစုအယုအယကိုသာငြိမ်ခံ၍ ဖီးလ်နေတော့သည်။

မင်းမောင်က လျှာဖြင့်ထိုးပြီးလျက်ယုံမျှမက လက်မနှစ်ခုပါထိုးထည့်ပြီးဘေးကိုဆွဲဆွဲဖြဲပေးလိုက်တော့ ဖင်ခေါင်းသားနီရင့်ရင့်လေးပြပေါ်သွားပြီး အထဲကိုသထွေးလှမ်းထွေးကာ လျှာနဲ့လှည့်ပတ်မွှေပေးလိုက်ရင်း  ဖင်ပေါက်ကြွက်သားများလျော့အောင် လုပ်နေလိုက်လိုက်တော့သည်။

၅ မိနစ်လောက်နေတော့မှ ဖင်လျက်ခြင်းကိုရပ်တန့်လိုက်ပြီး
“မမ မောင်လိုးတော့မယ်နော်” ဆိုတော့ မိဆွေက ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး ခါးကိုပိုမိုခွက်ကာ ဖင်ကိုကော့ပေးထားတော့ မင်းမောင်က ဖင်ကိုတေ့ထားတာလိုလိုနဲ့ အဖုတ်ထဲကိုပဲလီးထည့်၍
“မမ ဖင်ကိုရှုံ့မထားနဲ့ စိတ်ကိုလဲလျော့ထားနော်” ဆိုတော့ မိဆွေကခေါင်းငြိမ့်ပြတာနဲ့ မင်းမောင်လဲ မိဆွေ ခါးဆွဲကာကိုအားစိုက်လို့ လီးတန်ချော်ထွက်မသွားရေး အားပြုပြီး ဖိဖည့်လိုက်ပြီး လီးထိပ်ဖူးမှာ အဖုတ်ထဲမြုပ်ဝင်လာတော့ မိဆွေလဲဖင်ပေါက် နာကျင်ဟန်ဖြင့် မျက်နှာကိုရှုံ့မဲ့ကာ
“အား နာတယ် နာတယ် မရဘူး  နာတယ်” နဲ့ ဟန်ဆောင်ကာ အော်ဟစ်လို့ငြီးငြူကာနေတော့သည်။

ဦးမိုးညိုကတော့ သူ့သမီးဖင်ကိုလိုးနေရသည်နဲ့ မိဆွေတို့ဖက်လှည့်မကြည့်အားတော့ချေ။ မင်းမောင်လဲ မိဆွေရဲ့ ဖင်အိုးကြီးတွေကိုဆုပ်နယ်ရင်း အနာသက်သာအောင်စောင့်ပေးလိုက်ပြီး ခဏအကြာမှ မိဆွေအဖုတ်မှာတေ့ထားလိုက်ပြန်သည်။ မိဆွေက ကျွတ်တသတ်သတ်ဖြင့်ငြီးနေရင်း
“မောင် ဖြေးဖြေးနော်” လို့လှည့်ပြောလိုက်တော့ မင်းမောင်လဲခေါင်းငြိမ့်ပြကာ လီးကြီးကို အဖုတ်မှာထိကပ်၍ အားစိုက်ပြီးလိုးဟန်ဆောင်ကာ ဖြေးဖြေးချင်းသွင်းနေလိုက်တော့သည်။

မင်းမောင်လဲ အစပိုင်းတွင်ဖြေးဖြေးနဲ့ မှန်မှန်လေးလိုးပေးနေပြီး မိဆွေမှာလဲ နာကျင်ဟန်ဖြင့်ရုန်းလိုက် ကော့လိုက်ခံရင်း ခဏအကြာမှာတော့ နှစ်ဦးသားကာမစိတ်တွေပြင်းထန်လာကာ အသကုန်လိုးဆောင့်နေလိုက်တော့သည်။ ၁၀ မိနစ်ကျော်မှာတော့ မင်းမောင်တယောက်ပြီးချင်လာပြီမို့ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုးရင်း ပြီးလုပြီးခင်အချိန်လေးမှာပဲ အဖုတ်ထဲမှလီးကြီးကိုချွတ်ကာ ဖင်ပေါက်မှာလီးတေ့သွင်းလိုက်ပြီး သုတ်ရည်များကိုဖင်ခေါင်းထဲသို့ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။

မိဆွေမှာတော့ ဦးမိုးညိုကော လင်တော်မောင်နဲ့ပါ အလိုးခံထားရတာကြောင့် ခပ်မျော့မျော့သာရှိနေပြီး မင်းမောင်သုတ်ရည်များ သူ့ဖင်ပေါက်ထဲမှတဆင့် စအိုထဲသို့တိုးဝင်လာချိန်မှာတော့ စိတ်ကိုလျော့ချလိုက်ပြီး   အိပ်ယာပေါ်လှဲကျသွားကာ  လောကကြီးနဲ့အဆက်အသွယ်ပြတ်တောက်သွားတော့သည်။

မင်းမောင်သည်လဲ တော်တော်လေးမောဟိုက်သွားတာကြောင့် အသက်ကိုဝဝရှူကာ မိဆွေဘေးမှာဝင်လှဲရင်း ဘေးကဦးမိုးညိုတို့စုံတွဲကိုလှမ်းကြည့်နေတော့သည်။ ဦးမိုးညိုတို့မှာ အခုချိန်ထိ တက်ညီလက်ညီနဲ့ လိုးဆော်နေကြဆဲပင်ဖြစ်နေပြီး  လှလှမိုးမှာတော့ သူ့ဖင်ပေါက်ထဲ အဆမတန်လီးကြီးဝင်ထွက်သွားလာနေတာကို အော်တောင်မအော်နိုင်တော့ပဲ သူသည်လဲပဲခေါင်းငိုက်စိုက်ကျလျက် သတိပင်လစ်နေတော့သည်။

မင်းမောင်က ပြီးသွားပေမယ့်လဲ လီးကအရှိန်မကျသေး ဦးမိုးညိုတို့ကိုကြည့်ရင်း စိတ်ကူးတခုပေါ်လာကာ
“ဦးကြီး……” ဆိုတော့ ဦးမိုးညိုက မင်းမောင်ဖက်လှည့်ကြည့်လာတော့
“ဟိုဖက်ရွာက ဗီဒီယိုရုံမှာ ကျုပ်ကြည့်ဖူးတဲ့ဇာတ်ကားရှိတယ်…..ဆင်းရဲသားကားပေါ့ဗျာ” ဦးမိုးညိုလဲ မင်းမောင်စကားကိုစိတ်ဝင်စားသွားတာနဲ့ လိုးတာကိုရပ်ပြီး သေချာနားထောင်နေတော့
“ဒီလိုဗျ……အဲ့ကားထဲမှာ ကောင်မတယောက်ထဲကိုပဲ ယောက်ျားနှစ်ယောက်က လိုးနေတာ ဖင်နဲ့ စောက်ဖုတ်ကို တပြိုင်တည်းလုပ်တာဗျ….အဲ့ဒါ ကျုပ်တို့စမ်းကြည့်မလား” မင်းမောင်စကားကြောင့် ဦးမိုးညိုရုပ်မှာ ထီပေါက်သွားသည့်နှယ့် ဝင်းခနဲ့ဖြစ်သွားပေမယ့် လှလှမိုးကတော့ ခေါင်းထောင်လာပြီး မင်းမောင်ကိုလှည့်ကာ
“ငါလိုးမသား ဖင်အလိုးခံရတာတောင် အသက်ထွက်မတက်ဖြစ်နေတာ လီးကို နှစ်ချောင်းအလိုးခံပါလား မင်းမိန်းမပဲခံခိုင်းလိုက် ငါတော့မခံနိုင်ဘူး….ငါလိုးပဲ” ဆိုပြီးလှည့်ဆဲတော့ မင်းမောင်က ဦးမိုးညိုကို စစ်ကူတောင်းသည့်အနေနဲ့လှမ်းကြည့်တော့ ဦးမိုးညိုကလဲ
“ဟာ ကောင်းလိုက်တာကွာ….ငါလဲ ကြည့်ဖူးတယ်ကွ မင်းပြောမှ ပြန်သတိရတယ်….ငါလဲစမ်းကြည့်ချင်တယ်ကွာ ကဲ အဲ့လိုလုပ်ကြမယ်ကွာ….အို ကြာတယ်ကွာ ခုပဲလုပ်မယ် မင်းအောက်မှာနေလိုက် ဒီကောင်မကို မင်းအပေါ်တက်ပြီး မြင်းစီးခိုင်းလိုက်မယ် ငါကနောက်ကနေတွယ်မယ်ကွာ” ဆိုပြီးပြောတော့ မင်းမောင်ကလဲ ခေါင်းငြိမ့်ထောက်ခံပြီး လှလှမိုးဖက်ရွေ့လိုက်တော့ လှလှမိုးကတော့
“အဖေရယ်မလုပ်ပါနဲ့နော် သမီးသေလိမ့်မယ် အဖေရဲ့….သမီးကိုသနားပါအုံးနော် အဖေ သမီးကိုမချစ်ဘူးလားဟင်….ဟင်လို့” သူ့အဖေကိုလှည့်ပြီး မလုပ်ဖို့ နားပူနားစာတိုက်နေပေမယ့် ဦးမိုးညိုက မရတော့ အတင်းအကြပ်လုပ်ခိုင်းနေတော့သည်။

“ချစ်လို့ လိုးတာပေါ့ သမီးရယ်…..သမီးလဲ အဖေ့ကိုချစ်ရင် အဖေ့ဆန္ဒကိုလိုက်လျောပေးလေ နော် သမီးလေး” လှလှမိုးမှာ မင်းမောင်ဖက်လှည့်ပြီး
“ကိုမင်း လုပ်ပါအုံး…အဲ့လိုကြီး ငါမလုပ်ရဲဘူး ငါကြောက်တယ်ဟ နင့်ဟာကလဲအကြီးကြီး အဖေ့ဟာကလဲအကြီးကြီးပဲ” မင်းမောင်လဲ ဘာမှမတက်နိုင်ဆိုသည့်အထာ လုပ်ပြလိုက်တော့ လှလှမိုးမျက်နှာလေးခမျာ ရှုံ့မဲ့သွားတော့သည်။ မင်းမောင်က လှလှမိုးနည်းနည်းသက်သာလို့သက်သာညှားဆိုပြီး
“ဦးကြီး ဒီလိုလုပ် ကျုပ်အောက်ကနေပြီး ဖင်ကိုလိုးလိုက်မယ် ဦးကြီးက သူ့အဖုတ်ကိုပဲလုပ်ပေါ့…..ဒီပုံစံနဲ့ ခံသားကျသွားမှသာ ဦးကြီးစိတ်ကြိုက်အပေါက်ရွေးချတာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား” ဦးမိုးညိုလဲ မင်းမောင်စကားက ချက်ကျလက်ကျသည်မို့ လက်ခံလိုက်တော့သည်။ လှလှမိုးလဲ မင်းမောင်ရဲ့ဗိုက်ခေါက်ကိုလိမ်ဆွဲလိုက်ပြီး ပါးစပ်လှုပ်ရုံမျှဖြင့် ဆဲဆိုနေလိုက်ပြီး မင်းမောင်ကိုယ်ပေါ်သို့နောက်ပြန်တက်ခွကာ လီးကြီးကိုင်ပြီး သူ့ဖင်ပေါက်မှာတေ့လို့ အသာထိုင်ချလိုက်တော့ ဦးမိုးညိုတယောက်လမ်းကြောင်းထားနှင့်ပြီးသားမို့ မင်းမောင်ရဲ့လီးဟာချောချောချူချူနဲ့ ဝင်သွားတော့သည်။

မင်းမောင်က လှလှမိုးဖင်ထဲလီးထည့်စိမ်ထားရင်း သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုလဲအောက်ကနေဆွဲကားပေးထားလိုက်တော့ ဦးမိုးညိုက သူ့လီးကြီးကိုဆုတ်ကိုင်ပြီး လှလှမိုးဆီတိုးလာကာ သူ့လီးကြီးကိုအဖုတ်ပေါက်မှာတေ့သွင်းထားလိုက်ပြီး လှလှမိုးရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ကစ်ဆင်ဆွဲရင်း သူ့လီးကိုဖိထည့်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ လီးတဝက်ခန့်လျောခနဲ့ဝင်သွားပြီး အဖုတ်အလယ်လောက်တွင်တော့ မာမာခဲခဲတခုနဲ့ထိတွေ့နေမှန်းသတိထားမိသွားပြီး ထိုမာမာခဲခဲမှာလဲ ဖင်ပေါက်ထဲက မင်းမောင်ရဲ့လီးကြီးမှန်း ရိပ်မိသွားကာ ဦးမိုးညိုကတချက်ထဲပစ်ဆောင့်လိုက်တော့ လှလှမိုးခမျာလဲ ဦးမိုးညိုရဲ့ရင်ဘတ်ကိုလက်နဲ့တွန်းထိုးထားရင်း အော်ဟစ်ငြီးငြူနေတော့သည်။

“ကျွတ်…ကျွတ်…ကျွတ်….အဖေရယ်….နာလိုက်တာ….အီး…..အား” မင်းမောင်နှင့် ဦးမိုးညိုတို့ကတော့ ပုံမှန်လိုးမြဲအတိုင်းလိုးနေကြသည်မို့ သိပ်ပြီးအရသာထူးကဲလှသည်မဟုတ်ပေမယ့် လှလှမိုးအဖို့တော့ သူ့အင်္ဂါဇာတ်နဲ့ နောက်ပေါက်တို့မှာ တချိန်တည်း တပြိုင်တည်း လီးနှစ်ချောင်းဝင်ရောက်နေရာယူနှင့်ပြီးဖြစ်တာကြောင့် ခံရခက်ခက်ကြီးဖြစ်လို့သာနေတော့သည်။ ဖင်ခေါင်းအတွင်း အူမကြီးနေရာမှ နာကျင်တာကြောင့် ကြမ်းပြင်ကိုခြေထောက်နဲ့ထောက်ထားရင်း မင်းမောင်ကိုယ်ပေါ်မှာကော့ကော့ကြီးဖြစ်လို့နေတော့သည်။ ဖင်ထဲ တင်းပြည့်ကြပ်ပြည့်လီးကြီးရှိနေလို့ အောင့်နေပါတယ်ဆိုမှ အဖုတ်ထဲမှာလဲ မဟားဒယားကြီးလွန်းလှတဲ့လီးကြီးကဝင်ရောက်နေရာယူနေပြန်သည်။

သုံးယောက်သားခဏငြိမ်ကျသွားပြီးနောက် စတင်လှုပ်ရှားလာသူက ဦးမိုးညိုကြီးဖြစ်ပြီး ဦးမိုးညိုကလီးကိုပြန်ထုတ်ပြီးညှောင့်သွင်းလိုက်ဖြင့် စတင်လိုးလာတော့ မင်းမောင်လဲအောက်ကနေပင့်ပင့်ပြီး လီးအထုတ်အသွင်းလုပ်ကာ ဖြစ်သလို လိုးနေရတော့သည်။ အစပိုင်းမှာတော့ မင်းမောင်နဲ့ ဦးမိုးညိုတို့လဲ ချိန်သားမကိုက်မိကြသေးပဲ နှစ်ယောက်လုံးတူတူထုတ်မိသလို ဆောင့်လိုးတဲ့အခါမှာလဲ နှစ်ယောက်တူတူဆောင့်လိုးမိတော့ လီးချင်းလီးချင်း ခန္ဓာကိုယ်တွင်းတွင်ထိမိကြပြီး အောင့်သက်သက်ဖြစ်လို့နေသည်။ နောက်ကျမှအချိန်အဆက်မိသွားကာ တယောက်ကလီးထုတ်လျှင် တယောက်ကဆောင့်သွင်းဖြင့် တိုင်ပင်ကိုက်ကိုက်လိုးကြတော့မှ သူတို့နှစ်ယောက်အဖို့အဆင်ပြေလာတော့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ဘယ်လိုပဲအဆင်ပြေနေပါစေ လှလှမိုးအဖို့တော့ လုံးလုံးမစားသာချေ။ သူတို့ကိုတောင်းပန်တိုးလျိုလျှင်လဲ လေကုန်၍ နားညီးတာပဲအဖတ်တင်မည် နှစ်ယောက်လုံးက တပြားမှလျော့မည့်ပုံမပေါ်တာနဲ့ ‘ဝဋ်ရှိသ၍တော့ ခံပေအုံးတော့’ လို့စိတ်ထဲတွေးရင်း အံကိုတင်းတင်းကြိတ်လို့သာ ရင်ကော့ ဖင်ကော့နေလိုက်ရတော့သည်။

အဲ့အချိန်မှာပဲ ဘေးမှာလစ်နေတဲ့ မိဆွေလဲ ပြန်သတိရလာတော့ ဘေးက လင်တော်မောင်နဲ့ လှလှမိုးနဲ့ လေးလေးမိုးတို့ သုံးယောက်တွဲကြီးကိုကြည့်ပြီး မျက်လုံးများပြူးကျယ်သွားကာ
“ဟင် လေးလေးတို့ ဘယ်လိုတွေလုပ်နေကြတာလဲ လူသတ်နေကြတာလားဟင်” ဆိုပြီးပြောလိုက်ရင်း ထကြည့်လိုက်တော့ လီးနှစ်ချောင်းလုံးအဖုတ်နဲ့ဖင်ထဲဝင်ထွက်သွားလာလှုပ်ရှားနေတာတွေ့မြင်လိုက်ရတော့ မိဆွေမှာကျောခြမ်းသွားတော့သည်။ ဦးမိုးညိုက လှလှမိုးကိုကစ်ဆင်စွဲရင်း မိဆွေဖက်လှည့်ကြည့်ပြီး
“သမီး အနားယူလိုက်အုံး သူပြီးရင် သမီးအလှည့် ဟင်းဟင်းဟင်း” ဦးမိုးညိုရဲ့ မောနေဟန်နဲ့ ခြောက်ကပ်ကပ် ရယ်သံကြီးကြောင့် မိဆွေမှာထိုနေရာမှချက်ချင်းပင်ပြေးထွက်သွားချင်မိတော့သည်။

လှလှမိုးခမျာလဲ မျက်နှာကိုရှုံ့မဲ့ကာ မျက်ရည်များသွင်သွင်စီးကျလို့ မျက်နှာတပြင်လုံးလဲ မျက်ရည်များ နှာရည်များဖြင့် ရွှဲစို ပေကျံနေတော့သည်။ သူဘယ်လောက်အခံရခက်နေမည်ဆိုတာ မိဆွေတယောက်ကြည့်ရင်း ကိုယ်ချင်းစာမိသွားပြီး လှလှမိုးကိုသူကယ်တင်မှဖြစ်တော့မှာမို့ ဦးမိုးညိုဘေးသွားကာ ပုခုံးကိုမူနွဲ့နွဲ့ဖြင့်လှုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး
“လေးလေး….သမီးအရမ်းခံချင်နေပြီ သူ့ကိုထားပြီး သမီးကိုလာလိုးပါတော့” ဆိုပြီးငြုတုတုပြောလိုက်တော့ ဦးမိုးညိုက
“ခဏလေး သမီး လေးလေးတို့က ဒီလိုနှစ်ယောက်ညှပ်ပြီး ချချင်လို့ ချနေတာ ခဏနေ သမီးကိုလဲ လိုးပေးမယ်နော်…ခဏလေးပဲစောင့်” မိဆွေလဲကြံရာမရဖြစ်သွားတော့သည်။

ဘယ်လိုပြောရင် ရမလဲစဉ်းစားနေရင်း
“မဟုတ်ဘူးလေးလေး သမီးပြောတာ နားထောင်အုံး…..မိုးမိုးက မနက်ဖန် သမီးပွဲမှာပန်းကမ်းလုပ်မှာလေ ပွဲကမနက်ဖန်ဆိုတော့ အရမ်းကပ်နေပြီ လေးလေးတို့ ဒီတိုင်းဆက်လုပ်နေရင် မိုးမိုးလစ်သွားလိမ့်မယ်….အာ့ကြောင့်ဆက်မလုပ်ဖို့တားနေတာ”
“ဆက်မလုပ်လို့တော့ မရဘူး သမီးရဲ့ လေးလေးကော ညီးလင်ကော နှစ်ယောက်လုံးက ဒီလိုမျိုး လုပ်ချင်နေကြတာ မယုံရင် ညီးလင် ညီးမေးကြည့်” မိဆွေလဲ ခေါင်းကုတ်သွားပြီးစဉ်းစားရင်းနဲ့
“ဒီလိုလုပ် မနက်ဖန် ပွဲပြီးသွားရင် သမီးတို့လေးယောက်လုံး ဒီကိုလာလိုက်မယ် အဲ့ကျမှ လေးလေးစိတ်တိုင်းကျ မိုးမိုးကိုပဲညှပ်လိုးလိုး သမီးကိုပဲညှပ်လိုးလိုး ကြိုက်တဲ့သူကို ကြိုက်သလို လိုးလေ….ဘယ်လိုလဲ…..အခုတော့ သမီးလဲ ဒါမျိုးမခံနိုင်သေးဘူးနော်…..မနက်ဖန် ပွဲပျက်သွားလိမ့်မယ်” မိဆွေစကားကြောင့် မင်းမောင်ကော ဦးမိုးညိုတို့ပါလိုးနေတာကနေရပ်တန့်လိုက်ကြပြီး
“ဟုတ်တယ် ဘကြီး မမ ပြောတာဟုတ်တယ် မမကိုဖြစ်ဖြစ် မိုးမိုးကိုဖြစ်ဖြစ် ဒီတိုင်းဆက်လိုးနေရင် မနက်ဖန် ဘယ်လိုမှပွဲလုပ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး ပွဲပျက်သွားလိမ့်မယ်” အဲ့အခါကျမှ ဦးမိုးကြီက လှလှမိုးပေါင်ကြားမှာထွက်သွားလိုက်ပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်တော့သည်။ မင်းမောင်ကလဲလှလှမိုးကိုယ်လုံးကိုပွေ့ချီကာဘေးကိုချပေးလိုက်တော့သည်။

လှလှမိုးကား မျော့ပင်နေပြီမို့ သူတို့ပြောသွားသည့်အကြောင်းအရာများကို ကြားပဲကြားနေရပြီး ပြန်လည်မပြောဆိုနိုင်တော့ပေမယ့် သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ မိဆွေကိုကျေးဇူးအထပ်ထပ်တင်နေမိတော့သည်။ ဒါနဲ့ ဦးမိုးညိုက မိဆွေဖက်သွားပြီး
“ဒါဆိုလဲ……သမီးကို လေးလေး ရိုးရိုးပဲလိုးတော့မယ်နော် မနက်ဖန်ကျရင်……….”
“ရတယ် မနက်ဖန်ကျ လေးလေးတို့ မောင်တို့သဘောအတိုင်း စိတ်ကြိုက်…..ကဲ ရပြီလား” ဦးမိုးညိုလဲ လက်ခံသွားသလို မင်းမောင်လဲသဘောတူလိုက်ကြတော့သည်။

အဲ့နောက်မှာ ဦးမိုးညိုက မိဆွေဘေးဝင်လှဲလိုက်ပြီး
“ခုလေးလေး လိုးလို့မဝသေးဘူးကွယ်….ထပ်လိုးချင်သေးတယ်…အဓိက ဟော့ဒီဖင်ပေါက်လေး…..”
“အာ……လေးလေးကလဲ ဖင်တော့ပေးမလိုးနိုင်ပါဘူးနော်”
“ဟင် ဘာလို့လဲ သမီးရယ်……ညီးလင်နဲ့ စောစောကလိုးထားပြီးသားလေ”
“ဟုတ်တယ် လိုးပြီးသားပေမယ့် အခုတောင် ထိုင်ရတာခက်နေတာ လေးလေးလီးနဲ့ဆိုရင်တော့ မနက်ဖန် ပွဲပျက်ပြီပဲ” မိဆွေစကားကြောင့် ဦးမိုးညိုလဲငြိမ်ကျသွားတော့သည်။

မိဆွေက ဦးမိုးညိုသူ့ဂွင်ထဲဝင်နေပြီမို့ ဆက်ပြီး
“လေးလေးလီးနဲ့ဆို သမီးဖင်က ပါကင်လေးအတိုင်းပဲဖြစ်နေအုံးမှာပဲ…..မနက်ဖန်ကျ မထိုင်နိုင် မထနိုင်ဖြစ်နေလိမ့်မယ်……ပြီးတော့ သမီးတခုထပ်စဉ်းစားမိတယ်…..မနက်ဖန်ကျရင် ပွဲပြီးပြီဆိုတာနဲ့  အိမ်မပြန်ကြပဲဒီကိုပဲတန်းလာကြမယ်လေ အဲ့အခါကျမှ လေးလေးရယ် သမီးရယ် မောင်ရယ် သုံးယောက်သား မင်္ဂလာဦးနေ့လေးဖန်တီးကြမယ်လေ….လေးလေးလဲ အဲ့ခါကျမှ သမီးရဲ့ဖင်ပါကင်ကိုဖောက်လိုက်ပေါ့…ဟင်းဟင်း….ဟင်း” မိဆွေရဲ့စကားကို မင်းမောင်ကဝင်ရောက်ထောက်ခံနေတာနဲ့ ဦးမိုးညိုကလဲ သဘောမတူချင် တူချင်ဖြစ်လို့သွားတော့သည်။

“ဒါဆိုလဲ ထားပါ နက်ဖြန်မှဆိုတော့လဲ နက်ဖြန်ပေါ့ အခုတော့ သမီးရဲ့အဖုတ်ကိုလိုးလို့မဝသေးဘူးနော်….သမီးလေး”
“မပူနဲ့ သမီးလဲ လေးလေးနဲ့အလိုးခံရတာ မဝသေးဘူး….ညနေထိ စပါယ်ရှယ်အလိုးခံမှာ” မိဆွေစကားကြောင့် ဦးမိုးညိုလဲ ပါးစပ်နားရွက်ချိတ်မတက် ဝမ်းသာပီတိဖြစ်လို့သွားတော့သည်။

မိဆွေက ဦးမိုးညိုကိုပြောပြီးပြီးချင်း မင်းမောင်ဖက်လှည့်ကာ
“မောင်…..ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ လုပ်စရာတွေရှိအုံးမှာပေါ့ မောင်တို့ပြန်ချင်ပြန်နှင့်ကြလေ…..မမက ဒီမှာခဏနေခဲ့အုံးမယ်”
“အေး ဟုတ်တယ် ငါ့တူကြီးတို့ ပြန်ချင်ပြန်နှင့်ကြ…..အို ပြန်ချင်ပြန်နှင့်ဆိုပေမယ့် ပြန်သာပြန်ပါကွာ ငါက မင်းမယားလေးကို စိတ်ကြိုက်ဖြုတ်ချင်သေးတာ မင်းရှေ့မှာဆိုရင် အားနာပြီး လျော့လိုးရမှာ သွားသာသွားပါကွာ မိမိုးမထနိုင်ရင်လဲ မင်းဂုန်းပိုးသွားကွာ” ဦးမိုးညိုတို့စကားကြောင့် မင်းမောင်မှာမပြန်ချင် ပြန်ချင်နဲ့ ထလိုက်ရပြီး လှလှမိုးကိုလဲနှိုးကာ အဝတ်အစားကိုယ်စီဝတ်လိုက်ကြပြီး လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်ဖြင့် တဲထဲကထွက်သွားတော့သည်။

ဦးမိုးညိုက တဲပေါက်ဝထိလိုက်ပို့ရင်း
“စိတ်မပူပါနဲ့ မနက်ဖန် ပွဲပျက်ရလောက်တဲ့ထိ ငါမလုပ်ပါဘူး ငါ့တူကြီးရာ…..ထပ်လာချောင်းမနေနဲ့အုံး အေးအေးဆေးဆေး စိတ်ချလက်ချသာပြန် ဟုတ်ပလား” ဆိုတော့ မင်းမောင်က စိတ်မချမ်းမသာစွာဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး လှလှမိုးကိုတွဲခေါ်၍ ရွာကိုသာဦးတည်ပြန်သွားလိုက်တော့သည်။

ဦးမိုးညိုက မင်းမောင်တို့တကယ်ပြန်မပြန် တဲပေါက်ဝကနေစောင့်ကြည့်နေချိန်
“ယောက်ျားရေ လာလေ ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ ရှက်လဲ မရှက်ဘူး ဟိ” မိဆွေမှာ စိတ်ကထန်နေသေးသည်မို့ ခပ်ရွရွ ခပ်ကဲကဲဖြင့် ငြုတုတုလှမ်းခေါ်လိုက်တော့ ဦးမိုးညိုကြီးလဲ မင်းမောင်တို့ကိုဆက်စောင့်မကြည့်တော့ပဲ တဲတံခါးကိုဆွဲစေ့လိုက်ပြီး မိဆွေကိုယ်ပေါ်ခုန်အုပ်လိုက်ပြီး မိဆွေနဲ့လုံးထွေးနေလိုက်တော့သည်။ နှစ်ဦးသားအနမ်းချင်းဖလှယ်လို့ တယောက်အင်္ဂါဇာတ် တယောက်ကိုင်ကာ ကလူအိမြူအိကျီစယ်နေလိုက်ကြရင်း ဦးမိုးညိုက မိဆွေကိုအပေါ်စီးမှအုပ်မိုးကာ
“သမီးလေးရေ…..” ခပ်အီအီ အသံဆွဲဖြင့်ခေါ်လိုက်တော့ မိဆွေကဦးမိုးညိုကိုမော့ကြည့်ကာ
“အာ…..သမီးလို့မခေါ်ပါနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲရှိချိန် မိန်းမလို့ခေါ်လေ….ယောက်ျားရဲ့” ဦးမိုးညိုမှာ သူ့ကိုယောက်ျားလို့ အခေါ်ခံလိုက်ရတာကြောင့် သဘောတွေခွေ့သွားတော့သည်။

“မိန်းမ ယောက်ျားကို ချစ်လားဟင်”
“ချစ်တာပေါ့ ယောက်ျားရယ်…..မိန်းမက ဟောဒီက ယောက်ျားကိုအရမ်း………..ချစ်” ဦးမိုးညိုရဲ့ပါးပြင်ကိုမော့နမ်းလိုက်တော့ ဦးမိုးညိုလဲပြုံးဖြီးဖြီးကြီးဖြစ်လို့သွားပြီး
“ဒါဆို ဟိုကောင်နဲ့ ယောက်ျားကိုဆို ဘယ်သူ့ကိုပိုချစ်လဲဟင်”
“သူ့ကွယ်ရာမှာတော့ ယောက်ျားကိုပိုချစ်တာပေါ့လို့” မျက်လုံးရွှဲကြီးများဖြင့်ကြည့်၍ ခရာတာတာစကားလေးချွေလိုက်တော့ ဦးမိုးညိုမှာရင်တွေပင်ခုန်လို့သွားပြီး
“အို…တယ်လဲ စကားတတ်လိုက်တဲ့ ငါ့မိန်းမလေးပါလား….ဒါဆို သူကမေးတဲ့အခါကျရင်ကော”
“သူမေးလာရင်တော့ မိန်းမလဲ လိမ်ညာပြီးတော့ဖြေရမှာပဲ မောင့်ကိုအချစ်ဆုံးပါလို့ ဖြေမှာပေါ့ ယောက်ျားရယ်” ဦးမိုးညိုမှာ မိဆွေရဲ့အဖြေကိုသဘောကျသွားပြီးထပ်မံနမ်းစုပ်နေတော့သည်

“မိန်းမ ယောက်ျားကိုဘယ်လောက်ချစ်လဲဟင်”
“အို ဘယ်လိုမေးလိုက်ပါလိမ့် အရမ်း……အရမ်း ကိုချစ်တာပါတဲ့ရှင်…..ယောက်ျားလိုချင်တာမှန်သမျှ မိန်းမကအကုန်ဖြည့်ဆည်းပေးမှာရှင့်…..အခု….ယောက်ျား မိန်းမ ဖင်ကိုအရမ်းလိုးချင်နေတာမလား ယောက်ျားအလိုဆန္ဒတွေပြည့်စေရမယ်”
“ဟင်….မိန်းမပဲ မနက်ဖန်မှ ဖင်ကိုပါကင်ဖွင့်ဆို” ဦးမိုးညိုစကားကြောင့် မိဆွေမှာ
“ခစ်…” ခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး
“အို….ယောက်ျားကလဲ….အ…ရန်ကော…ဒီက ယောက်ျားလီးကြီးနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ခံချင်လို့ ဟိုကောင်ကိုပထုတ်လိုက်တာပါတဲ့ရှင် ပြီးတော့လေ….စောစောက သူမိန်မဖင်ကိုမလိုးဘူး အဖုတ်ကိုပဲလိုးသွားတာ”

“ဟေ…..”
“ဟုတ်တယ်…..မိန်းမက ဒီအပေါက်လေးကို ဟော့ဒီက ယောက်ျားအတွက် ဦးဦးဖျားဖျားပေးဖောက်ချင်လို့ အဲ့ကောင်ကိုညာလိုက်တာ…..မိန်းမကခံပြီဆို တချီတမောင်းထဲနဲ့ မတင်းတိမ်ဘူးရှင့် အဝစားချင်တာ ဟိုကောင်ရှိရင် အဝစားလို့ရမှာမဟုတ်ဘူး”
“ဟင်….ဒါဆို မနက်ဖန်မှ ဖင်ခံမယ်ဆိုတာ မဟုတ်ဘူးပေါ့နော်”
“အို မဟုတ်ရပါဘူး မိန်းမက အခုကိုခံချင်နေတာ ဟိုကောင့်ကိုသနားလို့ တမင်ညာပြောလိုက်တာ”
“ဟား….ချစ်လိုက်တာ မိန်းမရယ်….” မိဆွေရဲ့ ရင်ဘတ်နှင့် နို့အုံတွေကို ကုန်းနမ်းရှုံ့နေတော့ မိဆွေက ဦးမိုးညိုခေါင်းကိုတွန်းကန် ဆွဲထူလိုက်တော့ ဦးမိုးညိုက မိဆွေကိုမော့ကြည့်နေတော့သည်။

မိဆွေပြောတာ နားထောင်ရင်းနဲ့ သူ့လက်တွေကပေါင်ကြားထဲထိုးနှိုက်ကာ အစိကိုချေပေးနေတော့ မိဆွေမှာ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့စွာဖြင့် အားယူပြီး
“ခဏနေပါအုံး ယောက်ျားရဲ့…..အီး……ယောက်ျားကို တခုလောက်မေးချင်လို့ပါ”
“မေးလေ မိန်းမ….ဘာမေးမှာလဲ”
“မိန်းမကိုချစ်လားဟင်”
“အို ဘယ်လိုမေးလိုက်ပါလိမ့် ချစ်တာပေါ့ မိန်းမရဲ့….”
“မိန်းမလဲ ယောက်ျားကိုအရမ်းချစ်မိနေပြီရှင့် သိလား ခွဲတောင်မခွဲချင်တော့ဘူး”
“မခွဲရပါဘူး မိန်းမရယ်….နောက်ဆို တို့အတူ ရုံးထိုင်ရတော့မှာပဲကို”

“ယောက်ျား အုပ်ချုပ်ရေးရုံးထိုင်ပြီဆို တပည့်တွေကအမြဲရှိတာလားဟင်”
“အမြဲတော့မရှိပါဘူး ဘာလို့လဲ”
“မိန်းမက ယောက်ျားကို ဆာတိုင်းကုန်းချင်တာ….ယောက်ျားရဲ့တပည့်တွေရှိရင် အလိုးမခံရတော့မှာ စိုးထိတ်လို့ပေါ့ရှင့်” ဦးမိုးညိုက သွားကြီးဖြီးကာ
“ဒါတော့ မပူပါနဲ့ မိန်းမရယ်….ယောက်ျားတာဝန်သာထား ငါ့မိန်းမလေးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ရုံးမှာနေလို့ရအောင် ဖန်တီးပေးပါ့မယ်…..အမှန်တော့လေ…ယောက်ျားလဲ မိန်းမကိုအနားခေါ်ထားပြီး အမြဲလိုးချင်လို့ ရုံးမှာလူလိုတယ်လို့ပြောလိုက်တာ သိလား”
“ဟွန်း လူလည်ကြီး…..တော်ပြီကွာ လိုးပေးတော့ ဒီမှာ မိန်းမစောက်ရည်တွေရွှဲနေပြီ” အဲ့အခါမှာတော့ ဦးမိုးညိုက မိဆွေရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲဖြဲကာအပေါ်ပင့်တင်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားမှာနေရာဝင်ယူလိုက်တော့ မိဆွေကလဲ ဦးမိုးညိုရဲ့လီးကြီးကိုဆုတ်ကိုင်ကာ သူ့အဖုတ်မှာထိကပ်ထားတော့ ဦးမိုးညိုလဲအချိန်မဆွဲတော့ပဲ ခါးကိုဖိကာလီးကြီးကိုထိုးစိုက်လိုက်တော့သည်။

မိဆွေလဲမျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့စွာဖြင့် ငြီးငြူလိုက်ပြီး
“အား…..ကျွတ်…ကျွတ်….ကောင်းလိုက်တာ ယောက်ျားရယ်….” ဦးမိုးညိုက မိဆွေကိုအုပ်မိုးကြည့်ရင်း အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ကာ ဖြေးညှင်းစွာထိုးသွင်းရင်း သုံးပုံနှစ်ပုံခန့်ဝင်သွားချိန်မှာတော့ ဆက်ထည့်မရတော့ သားအိမ်ကိုသွားထိမိနေတော့သည်။ မိဆွေကလဲ ဦးမိုးညိုရင်ဘတ်ကိုလက်ဖြင့်တွန်းကန်ထားရင်း
“ယောက်ျား ဖြေးဖြေး….ယောက်ျားဟာကြီးက ရှည်တော့ အထဲကအောင့်တယ်”
“သိပါတယ် မိန်းမရဲ့ ယောက်ျားလဲ ထိန်းပြီးလိုးနေတာပါပဲ….တခါတလေ အဆောင့်လွန်ပြီး နာသွားရင်တော့ အောင့်ခံပေးနော် မိန်းမ” မိဆွေကခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တာနဲ့ ဦးမိုးညိုလဲ အဖုတ်ထဲကလီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် ဖိသွင်းလိုက်ဖြင့် စတင်လိုးဆော်နေတော့သည်။

ဦးမိုးညိုက လူကလဲထန်ထန် လီးကလဲသန်သန် အလိုးကလဲကျွမ်းကကျွမ်းဆိုတော့ မိဆွေနှင့် လှေကြီးထိုးလိုးလာသည်မှာ မိနစ် ၂၀ ကျော်မျှပင်ကြာနေပြီး ပြီးမဲ့အရိပ်အဆယာင်လဲ မြမင်ရသေးသလို အရှိန်လဲတစက်လေးမှလျော့မသွားသေး။ မိဆွေမှာသာ သေးများပန်းထွက်သွားလို့ ဓာတ်လိုက်သည့်နှယ် တဆတ်ဆတ်တုန်ခါတို့သွားတာ ၂ ခါပင်ရှိတော့မည်။

၅ မိနစ်အကြာတွင် မိဆွေကတော်တော်မောဟိုက်နေပြီး အဖုတ်ကလဲပူထူနေပြီမို့ ဦးမိုးညိုကိုလက်ပြလိုက်ပြီး
“မ…..မ…..ပြီးသေး….ဘူးလား….ယောက်……ယောက်ျားရယ် ခဏလောက် နားကြရအောင်လေ”
“ပြီးတော့မယ် မိန်းမရေ ယောက်ျားပြီးခါနီးပြီ ခဏသီးခံနော်” ဆိုပြီး မိဆွေရဲ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းကာ အသကုန်ဆောင့်လိုးရင်း သုတ်ရည်များလဲ အဖုတ်တွင်းသို့ပန်းထွက်သွားတော့သည်။

သုတ်ရည်များ ကုန်စင်အောင် ညှောင့်ထုတ်နေရင်း ဦးမိုးညိုနဲ့ မိဆွေလဲ အနမ်းတွေဖလှယ်လိုက်ကြတော့သည်။ ခဏအကြာမှ ဦးမိုးညိုလဲထထိုင်လိုက်ပြီး လီးကြီးကိုဆွဲနှုတ်လိုက်တော့
“ပလွတ်…” ဆိုပြီးအသံနဲ့အတူ မိဆွေမှာလဲ အားမလိုအားမရတွေဖြစ်သွားပြီး အဖုတ်ထဲကနေ သေးတွေရော သုတ်ရည်တွေပါပြန်စီးကျလာတော့သည်။

“အာ…..ဘာလို့ပြန်ထုတ်လိုက်တာလဲ စိမ်ထားပေးစမ်းပါ ယောက်ျားရဲ့”
“အေးပါ မိန်းမရယ်…..မိန်းမကိုပုံစံပြောင်းလိုးချင်လို့ ခဏထုတ်လိုက်တာပါ….ကွ”
“မိန်းမကတော့မပြောင်းချင်ပါဘူးနော်…..မိန်းမစောက်ဖုတ်ထဲ ယောက်ျားလီးကြီးဝင်ထွက်သွားလာနေတာကို ယောက်ျားမျက်နှာကြည့်ပြီး ဖီးလ်ချင်တာ” မိဆွေရဲ့အပြောကြောင့် ဦးမိုးညိုမှာကျေနပ်သွားကာ
“အင်းပါ မိန်းမရယ်….ဒါဆိုလဲ လေးဖက်မကုန်းပဲ တို့တွေဘေးတိုက်စောင်းတီးကြတာပေါ့” ဆိုပြီးမိဆွေဘေးဝင်လှဲလိုက်တော့ မိဆွေကလဲဦးမိုးညိုရဲ့လက်မောင်းပေါ်ခေါင်းတင်လိုက်ပြီး ပက်လက်လှန်လှဲကာ ခြေတဖက်ကိုလဲ ဦးမိုးညိုရဲ့ကိုယ်လုံးပေါ်ခွထားလိုက်တော့သည်။ ပြီးနောက် ဦးမိုးညိုရဲ့လီးကြီးကို မမြင်မကန်းဖြင့် လက်နဲ့စမ်းကိုင်လိုက်ပြီး သူ့အဖုတ်မှာပြန်တေ့လိုက်ရင်း
“ထည့်ပေးတော့ ယောက်ျား” ဆိုတာနဲ့ ဦးမိုးညိုလဲခါးကိုကော့လို့ လီးကြီးကိုပြန်ထည့်ပေးလိုက်တော့သည်။

ဦးမိုးညိုမှာ မိဆွေကိုကြည့်ရင်း တော်တော်ကြီးအံအားသင့်လို့နေတော့သည်။ သူလိုးဖူးသမျှမိန်းမတိုင်း တခါလိုးပြီးယုံမျှဖြင့် လန့်ဖြန့်ငိုယို၍ သွားတာများသည်။ နောက်တကြိမ်ပြန်လိုးဖို့ဆိုတာ တော်တော်ကိုချော့၍ ခြောက်၍ ချုပ်ပြီးလိုးမှရတာများသည်။ သူ့ကို လိုလိုလားလားအလိုးခံသည်မှာ သူ့မိန်းမမြနှစ် နဲ့ မိဆွေအမေ ဒေါ်နွဲ့ရီတို့သာရှိသည်။ အခုလဲ မိဆွေက သူ့ကိုကြောက်မသွားသည့်အပြင် လိုလိုလားလားပင် ထပ်မံအလိုးခံချင်သည်ကိုတွေ့တော့ မိဆွေမှာ သူ့အမေနီးတူ နှာစိတ်ပြင်းထန်သူတယောက်ဖြစ်မှန်း ဦးမိုးညိုသိလိုက်ရတော့သည်။

မိဆွေက မျက်လုံးကိုမှိတ်ကာ မျက်နှာကျောများရှုံ့ထားရင်း အဖုတ်ထဲတိုးဝင်လာသည့်လီးကြီးရဲ့ဖီးလ်ကိုမှိန်းခံနေတော့သည်။ ဦးမိုးညိုက မိဆွေရဲ့နို့အုံကြီးကိုအုပ်ကိုင်ပြီး နယ်ပေးလိုက်တော့မှ မိဆွေလဲမျက်လုံးပွင့်လာပြီး ဦးမိုးညိုကိုခပ်ဆွေးဆွေးလေးကြည့်ကာနေတော့
“မိန်းမ အရမ်းကောင်းနေတာလားဟင်….” မိဆွေက ခေါင်းကိုခပ်လေးလေးငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး ဦးမိုးညိုကိုစိုက်ကြည့်နေကာ ခဏအကြာတွင်သက်ပြင်းတချက်ချလိုက်ပြီး
“ယောက်ျားရေ…..နောင်တ ဆိုတာ နောင်မှ တ တယ်ဆိုတာ တကယ်ပါပဲလား”
“ဟင် ဘာဖြစ်လို့လဲဟင် မိန်းမက ယောက်ျားနဲ့အတူနေရတာကို နောင်တရနေပြီလား” ဦးမိုးညိုက စိုးရိမ်တကြီးမေးလိုက်တော့ မိဆွေက ခေါင်းကိုဖြေးညှင်းစွာခါယမ်းပြလိုက်ပြီး
“မဟုတ်ဘူး……မိန်းမ…ဟိုကောင်နဲ့ မယူချင်တော့ဘူး”
“ဘယ်လို…..ဘယ်လို ယောက်ျားကို ရှင်းအောင်ပြောပါအုံးကွ”
“မိန်းမက ယောက်ျားနဲ့အမြဲအတူနေချင်တာကိုပြောတာ ဟိုကောင်နဲ့ ယောက်ျားကို လူလဲလို့ရရင် လဲလိုက်ချင်တယ်လို့တွေးနေတာ…..ဟူး…..ယောက်ျားကိုရှင်းပြရတာနဲ့တင် တက်နေတဲ့ဖီးလ်လေးလဲ ငုတ်သွားရော ဟွန်း”
“လဲစရာမလိုပါဘူး မိန်းမရယ်….ယောက်ျားနဲ့အမြဲတွေ့နေရမှာပဲဟာ”

“မိန်းမက ယောက်ျားကိုအပိုင်လိုချင်တာ…..အရင်ရက်တွေကဆို  မင်္ဂလာဆောင်ဖို့အတွက် ပြင်ဆင်ရင်း ငါလင်ရပြီ ငါလင်ရပြီ ဆိုပြီးပျော်ရွှင်နေခဲ့ရတာ အခုတော့ ဟိုကောင်နဲ့တောင်မယူချင်တော့ဘူး နောင်တရချင်သလိုလိုဖြစ်နေပြီ ယောက်ျားရေ” မိဆွေဆီမှ တည်တည်တန့်တန့်စကားတွေထွက်လာတာမို့ ဦးမိုးညိုလဲ မိဆွေကိုစိုက်ကြည့်ကာ
“ယောက်ျားလဲ မိန်းမကို တကယ်ချစ်မိသွားတာပါပဲ မိန်းမရယ်…….”
“ယောက်ျား….မိန်းမကို ခိုးပြေးပေးပါလားဟင်” ဦးမိုးညိုမှာ စဥ်းစားကာသွားပြီး သက်ပြင်းကိုချကာ
“မဟုတ်ဘူးလေ….အာလုံးလဲစီစဥ်ပြီးနေပြီဆိုတော့ အင်း…..”
“ဘာလဲ ယောက်ျားက မိန်းမကို တကယ်မချစ်လို့လား” ဦးမိုးညိုမှာ ပြာပြာသလဲဖြစ်သွားပြီး
“မဟုတ်ဘူး မိန်းမ ယောက်ျား က ရှေ့နောက်သေချာစဥ်းစားပြီးပြောတာပါ” မိဆွေလဲ ငေးငေးငိုင်ငိုင်ဖြင့် သေချာစဥ်းစားသွားပြီး
“အင်းလေ….အမေတို့ရှိလဲသေးတော့  တမိသားစုလုံးလူတောမတိုးအောင်ဖြစ်ကုန်ကြမှာပေါ့….ဒါပေမယ့် မိန်းမ ယောက်ျားနဲ့အတူနေရဖို့ အမျိုးမျိုးစဥ်းစားမယ်နော်…..ဟိုကောင်နဲ့ပေါင်းရလဲ ၄ ၅ လပေါ့ ပြီးရင် သူ့ကိုထားခဲ့ပြီး ယောက်ျားနောက်လိုက်လာမယ်…..ဟူး မိန်းမတော့ အဲ့လောက်ထိမစောင့်ချင်တော့ဘူး ခုပဲအတူနေလိုက်ချင်တယ်ကွယ်”

“စိတ်ညစ်စရာတွေကြိုမတွေးထားပါနဲ့ မိန်းမရယ်….နေ့ဖက်မှာ ယောက်ျားနဲ့ပေါင်း ညဆို မင်းမောင်နဲ့ပေါင်းတယ်လို့ပဲ သဘောထားလိုက်ပေါ့…..ဒီကြားထဲ မိုးမိုးကို မင်းမောင်သွားလေရာနောက်အမြဲထည့်ထည့်ပေးလိုက်မယ်လေ….မဟုတ်လဲ ဒီနှစ်ကောင်က အရင်ကတည်းက တပူးတွဲတွဲနဲ့ အခုလိုလိုးနေတဲ့အနေအထားနဲ့ဆို မိမိုးကို‌ဗိုက်ကြီးအောင်လိုးခိုင်းပြီးသူတို့လဲ သံယောဇဉ်တွေဘာတွေဖြစ်ပြီး ညှိသွားကြမှာပဲ….အဲ့တော့မှ………….မိန်းမနဲ့ ယောက်ျားတို့ အတူတူနေ……” မိဆွေက ဦးမိုးညိုနှုတ်ခမ်းကိုလာစုပ်နမ်းတော့ ဦးမိုးညိုလဲစကားကိုဆုံးအောင်မပြောလိုက်ရတော့ပဲ မိဆွေရဲ့အနမ်းကိုခံယူရင်း သူတပြန် ကိုယ်တပြန်နမ်းစုပ်နေကြတော့သည်။ နမ်းပြီးသွားချိန်မှာတော့ မိဆွေက

“ယောက်ျား……မိန်းမရဲ့ဖင်ကိုလိုးချင်နေတာမလား လိုးချင်လိုးလေ” ဆိုတော့ ဦးမိုးညိုက ချက်ချင်းထထိုင်လိုက်ပြီး မိဆွေခေါင်းအောက်ကခေါင်းအုံးကိုယူ၍ ခါးအောက်ထိုးထည့်ကာ ဦးမိုးညိုလဲပေါင်ကြားမှာနေရာဝင်ယူလိုက်တော့သည်။ မိဆွေကတော့ သူ့အဖုတ်ထဲလက်နှိုက်၍ အရည်များကိုလက်နဲ့ကောကာ ဖင်ပေါက်ကိုသုတ်လိမ်းနေတာမို့ ဦးမိုးညိုလဲအလုပ်ရှုပ်သက်သာသွားတော့သည်။

ဦးမိုးညိုလဲ မိဆွေဖင်ပေါက်ကို လျှာနဲ့ကုန်းလျက်လိုက်ပြီး လက်ညိုးကိုထိုးထည့်ကာ ကလိုင်းပေးလိုက်သည်။ သူ့လက်ချောင်းချောချူသွားချိန် နောက်တချောင်းပါထပ်ထည့်၍ ဘေးကိုဆွဲဆွဲဖြဲပေးရင်း ဖင်ပေါက်ကိုနူးပေးနေသည်။ ဖင်ပေါက်ကြွက်သားများလဲ အတော်အသင့်ကျယ်သွားကာ ကစားပေးနိုက်လာတော့မှ ဦးမိုးညိုက လက်ချောင်းတွေကိုပြန်ထုတ်တော့သည်။

အားလုံးပြင်ဆင်ပြီးသွားချိန်မှာတော့ ဦးမိုးညိုက မိဆွေရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမကာ ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်လိုက်ပြီး ဖင်ပေါက်ကိုလီးကြီးနဲ့ထိကပ်ကာ
“မိန်းမ ယောက်ျားလိုးတော့မယ်နော်….နာရင်လဲ သီးခံပေးနော်” ဆိုတော့ မိဆွေကခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး
“ယောက်ျားအတွက်ဆို နာချင်နာပါစေ အောင့်အီးခံမယ်” ဦးမိုးညိုလဲ မိဆွေရဲ့အပြောကြောင့် သနားသွားပြီး
“အောင့်အီးတော့မခံပါနဲ့ မိန်းမရယ်….နာရင်လဲ နာတယ်တော့ပြောမှပေါ့ ယောက်ျားလီးက မဟားဒယားကြီး ကြီးတာမလား….ချော့လိုးပေးမယ်နော် မိန်းမ” ဆိုပြီး ခါးကိုအားစိုက်ကာ လီးကိုဖင်ထဲဖိထည့်တော့ လီးကြီးမှာ ထိန်းကိုင်ထားသည့်ကြားက မဝင်ပဲချော်ချော်ထွက်သွားလေသည်။ မိဆွေလဲအားမရတော့ပဲ သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့သူ ဖင်နှစ်ခြမ်းကိုဘေးကိုအစွမ်းကုန်ဆွဲဖြဲပေးထားလိုက်သည်။

ဦးမိုးညိုကိုခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တော့ ဦးမိုးညိုလဲ ဖိထည့်လိုက်တဲ့အခါ ထိပ်ဖူးလုံးတဝက်မျှမြုပ်ဝင်သွားပြီး မိဆွေရဲ့မျက်နှာလေးလဲ ရှုံ့မဲ့လို့သွားတော့သည်။ ဦးမိုးညိုက မိဆွေကိုယ်ပေါ်မှောက်ချလိုက်တော့ ခန္ဓာကိုယ်တင်အောက်စိုက်သွားသည်မဟုတ်ပဲ လီးကြီးကပါ “ဗြစ်…”ခနဲ့ အသံလေးနဲ့အတူ ဒစ်ခေါင်းတခုလုံးဖင်ပေါက်ထဲမြုပ်ဝင်သွားတော့သည်။