အတိတ်ကပြီးခဲ့ပေမယ့် အနာဂါတ်ကခုမှစမှာ-အပိုင်း၁
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
”ဆရာ မဇင်မာဖုန်းဆက်တယ်။စော်အသစ်လေးရောက်တယ်တဲ့။
လုံးဝအသစ် ဘရမ်းနယူးလေးတဲ့။ပါကင်စစ်စစ်လေး။ခုမှဒီအလုပ်
စလုပ်မှာလို့ပြောတယ်”
ဦးဗညား သူ့အပေါ်အက်ျီကိုချွတ်ကာ စော်အသစ်လေးအကြောင်း
ပြောနေတဲ့ ညီညီကိုပေးလိုက်သည်။
”မင်း သေချာလား ညီညီ”
မျက်နှာပေါ်မှအစောင်းလိုက်ဓားဒဏ်ရာကအသားဖြူဖြူအရပ်
မြင့်မြင့်ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ခန့်ညားနေတဲ့ဦးဗညားကို ခက်ထန်မာကျောပြီးပြတ်သားတဲ့အသွင်ပေါ်လွင်စေသည်။
”သေချာပါတယ်ဆရာ လုံးဝဘာညာအကုန်အကင်းအရှင်းတဲ့
သန့်သန့်လေး အောကျော ရည်းစားတောင်မထားဖူးဘူးတဲ့
သူ့မိဘကအဆင်မပြေလို့ဒီအလုပ်လုပ်ရမှာလို့ပြောတယ်
၁၇ကျော်ပဲရှိအုန်းမယ် နောက်ပြီးသူ့မိဘတွေတောင်မသိဘူးတဲ့”
”မင်းဟာကညွှန်းလှချည်လား ”
”ဆရာ့အတွက်ပါ ဆရာပင်ပန်းတာဖြေဖျောက်ဖို့တပည့်မှာတာဝန်
ရှိတယ်လေဆရာ ခုတလောဆရာပင်ပန်းနေတယ်ဆိုတာသိလို့
မဇင်မာ ဖုန်းဆက်ကတည်းက အဲ့ဆော်လေး ဆရာ့ကြိုက်မှာသိလို့
ဘယ်မှထပ်မချိတ်ဖို့မှာထားပြီးသားဆရာ ပုံတောင် CBကပို့ထား
သေးတယ် ဒီမှာ ဆရာ”
ညီညီဖုန်းဖွင့်ပြီးဦးဗညားကိုပြလိုက်သည်။
”အင်း မဆိုးပါဘူး အငုံလေးပေါ့ ဒါ ဒီနေ့ရိုက်ထားတဲ့ပုံလား”
”ဟုတ်တယ်ဆရာ ဆရာမေးတော့မှာသိလို့ မဇင်မာကိုပုံချက်ချင်း
ရိုက်ပြီးပို့ခိုင်းထားတာ”
”အင်း မင်းတော်တယ်ညီညီ မင်းအလိုက်အသိဆုံးပဲ မင်းကြီးပွားအုန်းမှာ”
”ဆရာ့အကြိုက်ကျနော်ဖြည့်ဆည်းပေးရုံပါဆရာ ကျနော့်ဘဝက
ဆရာသေဆိုသေ ရှင်ဆိုရှင်မယ့်ဘဝပါ ဒီလောက်မပြောပလောက်ပါ
ဘူးဆရာ ဆရာ့ကျေးဇူးတွေက ကျနော်ဆပ်လို့မကုန်ပါဘူး”
”အေးပါကွာ အာ့ကြောင့်လည်း မင်းကိုငါ တပည့်ဆိုပေမယ့် ညီတစ်ယောက်လိုအားကိုးနေရတာပေါ့ ကဲ အဲ့စော်လေးချိတ်လိုက်
တော့ တောင်ပေါ်ဘိကို ငါသွားမယ် ခါတိုင်းလိုပေါ့ကွာ ငါ၄ရက်
လောက်နားချင်တယ် မင်းလည်း အလုပ်တွေလတ်စသတ်ပြီး နားပေါ့ ငါ့အလုံအလောက်ပေးလိုက်မယ် ပြသနာဖြစ်မယ့်
ကိစ္စကလွဲပြီးကြိုက်တာလုပ် အဆင့်သင့်တော့နေ ငါလိုအပ်ရင် လှမ်းပြောမယ်”
”ကျနော် တောင်ပေါ်လိုက်ခဲ့မယ်လေဆရာ လိုအပ်တာလေး
လုပ်ပေးချင်လို့”
”ရတယ် ငါရုပ်ဖြတ်ပြီးသွားမှာ ရှိုးရွန်းက ဆပ်တစ်စီးဆွဲလာခဲ့
မိတ်ကပ်သမားတစ်ယောက်ခေါ်လာခဲ့ ဇင်မာကိုပြော စော်လေးကို ၄ရက်လောက်ငါနဲ့လိုက်ရမယ်လို့ပြော မင်းကြည့်လုပ်လိုက်ကွာ”
”ဟုတ်ကဲ့ဆရာ ခု၁၁ခွဲဆိုတော့ ဘယ်အချိန်လောက်ကျနော် အသင့်
ပြင်ထားရမလဲဆရာ”
”အင်းး ညနေ၃နာရီလောက် ငါစထွက်မယ်”
”ဟုတ်ကဲ့ဆရာ ကားပေါ်မှာလိုအပ်တာတွေအကုန်တင်ပေးလိုက်
မယ်ဆရာ”
”အေး ကောင်းတယ် ကဲရော့ ဒါကမင်းအတွက် ဒါကဇင်မာကိုပေးလိုက် စော်လေးကိုတော့ ငါ့ဘာသာပေးမယ်လို့
ပြော ပါကင်မဟုတ်ဘဲ အင်ဆိုရင်တော့ ကိုယ့်ဘဝကိုတွေးလို့
တစ်ခါတည်းပြောလိုက်”
ဦးဗညား ချက်လက်မှတ်၂စောင်ရေးပြီး ညီညီကိုပေးလိုက်သည်။
”ဟုတ်ကဲ့ဆရာ ကျနော် သေချာစစ်ဆေးခိုင်းပါ့မယ်”
”အေး အပေါ်ကို ဂျမ်း လွှတ်လိုက်ကွာ ငါ ညောင်းကိုက်နေတယ်”
”ဟုတ်ကဲ့ဆရာ”
”အော် ဒါနဲ့ စော်လေးနာမည်က”
”ယုယလို့ပြောတယ် ဆရာ”
”အေး စော်လေးလုပ်စားတာ ငါနဲ့ချိတ်တာ လုံးဝအခြားလူ မသိစေနဲ့
လို့ပါပြောလိုက် လမ်းကြောင်းတစ်ခါတည်းရှင်းလို့”
”ဟုတ်ကဲ့ဆရာ”
ညီညီအောက်ထပ်ဆင်းပြီး မဂျမ်းကိုအပေါ်လွှတ်လိုက်သည်။
မဂျမ်းက အသက်၃၀လောက် အသားညိုစိမ့်စိမ့်နဲ့အညာသူလေး
တစ်ယောက်။အိုးကြီးက လုံးပြီးတင်းခါနေသည်။ဦးဗညားရဲ့
လိင်အစေခံတစ်ယောက်ပေါ့။ညီညီတစ်ယောက် မဂျမ်းဖင်ကြီးကို
ကြည့်ပြီး တံတွေးမြိုချလိုက်သည်။ဦးဗညားပစ္စည်းမို့ထိဖို့မပြောနဲ့။
မျက်စောင်းတောင်မထိုးရဲ။ဒါပေမယ့်အေးဆေးပါ။သူ့မှာလည်း
သိမ့်သိမ့်နှင်းဆိုတဲ့မယားလှလှလေးရှိနေပြီမှတ်လား။ဦးဗညားကိစ္စ
တွေလုပ်ပေးပြီးရင် ချစ်သူလေးနဲ့နှပ်ရုံပင်။အလုပ်တွေကလည်း
ဆိပ်ကမ်းကို ကားတွေရောက်ဖို့ကလွဲလို့မရှိတော့ အေးဆေးပင်။
သိမ့်သိမ့်နှင်းနဲ့သူ့ကို ဦးဗညားကိုယ်တိုင်ပဲ ပြီးခဲ့တဲ့ခြောက်လက
လက်ထပ်ပေးစားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ဦးဗညားက တိုက်တစ်လုံး
ကားတစ်စီးလက်ဖွဲ့ထားသေးသည်။သူ့ဘဝအတွက်ပြီးပြည့်စုံနေပြီ။
ဦးဗညားလိုအပ်တာမှန်သမျှ လုပ်ပေးဖို့ဆုံးဖြတ်ထားသည်။အသက်
တောင်ပေးရမယ်ဆိုပေးဖို့အဆင့်သင့်။ဦးဗညားကသူ့နဲ့မတွေ့ခင်
ကတည်းကမကောင်းတာအစုံလုပ်ပြီး သူလည်းဦးဗညားရဲ့
ညာလက်ရုံးဖြစ်ခဲ့သည်။ဦးဗညားနဲ့အတူမှောင်ခိုလုပ်ငန်း ဘိန်း ဆေး ကျောက်စိမ်း ကျွန်းသစ် လူကုန်ကူးတာကအစ လုပ်ကိုင်ရင်း
နောက်ပိုင်းအပြောင်းအလဲမှာအတူပါဝင်ခဲ့သည်။သူ့အသက်ကို
ကိုယ်တိုင်ကယ်တင်ဖူးတဲ့ဦးဗညားကသူ့ရဲ့ကျေးဇူးရှင်လည်း
ဖြစ်သည်။ခုချိန်မှာဦးဗညားကစုံထောက်တွေရဲ့
စောင့်ကြည့်ခြင်းခံရပေမယ့်လုပ်တဲ့အလုပ်တိုင်းကခြေရာလက်ရာသေသပ်ခဲ့တော့အစလေးတစ်စတောင်ဆွဲထုတ်လို့မရတော့နာမည်ဆိုးနဲ့ကျော်ကြားခဲ့ပေမယ့်သက်သေတွေမရှိတော့ဘယ်လို့မှဖမ်းမရတော့။ခုတော့ဦးဗညားဆိုတာ မြန်မာနိုင်ငံမှာ
အချမ်းသားဆုံးစာရင်းဝင်တစ်ယောက်။
အလုပ်မှန်သမျှစည်းဘောင်ဥပဒေအတွင်းကနေလုပ်ပြီးတိုင်းပြည်
ကောင်းကျိုးတွေပါလုပ်နေကြလို့ အစိုးရရဲ့အမြင်ကြည်လင်မှုကို
ခံလာရသူတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီ။အရင်က လုပ်ခဲ့တဲ့မကောင်းသော
အလုပ်အားလုံးဘာမှမလုပ်တော့ပေမယ့် လုပ်နေဆဲလူတစ်စုရဲ့
ကြိုးကိုင်ခြယ်လှယ်တာကို မခံတာကြောင့် လူဆိုးတွေရဲ့
စောင့်ကြည့်ခြင်းကိုခံရသူလည်းဖြစ်သည်။ထိုကြောင့်လည်း ခုအနား
ယူဖို့ကိစ္စကို နှစ်ယောက်တည်းပြောခြင်းဖြစ်သည်။ညီညီလည်း
မဂျမ်းအိုးကြီးကိုငမ်းနေလို့မပြီးသေးတာမို့ဆက်မငေးတော့ဘဲ ကိုယ့်အလုပ်ကိုသာဆက်လုပ်သည်။ဦးဗညားကတော့အပေါ်ထပ်
အခန်းထဲမှာတစ်ကိုယ်လုံးဆီလူးပြီးအနှိပ်ခံနေတော့သည်။
အခန်းထဲ၂ယောက်ထဲမို့ဦးဗညားကကိုယ်လုံးတီးမှောက်လျက်
အနှိပ်ခံနေသလို မဂျမ်းကလည်းကိုယ်တုံးလုံးနှင့်ပင်။
ဦးဗညားပေါ်မှတက်ခွကာအပီအပြင်ကိုနှိပ်ပေးနေသည်။မဂျမ်း
စောက်ဖုတ်ကြီးကခါးပေါ်မှာအပြားလိုက်ကပ်ကာပွတ်ဆွဲပေးသည်။
မဂျမ်းအကြောင်းနည်းနည်းတော့ပြောပြမယ်။မဂျမ်းက ဦးဗညားရဲ့
လိင်အစေခံ အပျော်မယားလိုနေလာတာ ငါးနှစ်မကတော့။
ဦးဗညားတို့ လူကုန်ကူးတာတွေလုပ်တဲ့အချိန်တုန်းက
ထိုင်းနယ်စပ်မှာ မဂျမ်းက သူ့ယောက်ျားငမူးရဲ့ရောင်းစားခြင်း
ခံရပြီး မာဆပ်ကိုရောက်လာသူတစ်ယောက်။အသက်၂၀အရွယ်
အညာသူ မလည်မဝယ်အူတူတူပေါ့။ဦးဗညား က မာဆပ်သွားရင်း မဂျမ်းနဲ့တွေ့ပြီးမဂျမ်းရဲ့အနှိပ်အနယ်အပြုအစုကိုကြိုက်နှစ်သက်ပြီးအပိုင်ဝယ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ငွေဝယ်ကျွန်ဆိုပေမယ့် ဦးဗညားက ဒီပြန်ရောက်တော့အိမ်မှာပဲ သူ့ကိုသီးသန့်နှိပ်ဖို့ထားသည်။အမြဲတမ်း နှိပ်နေရတာမဟုတ်လို့အညာပြန်ခွင့်ပေးမယ့် မဂျမ်းကမပြန်။သူ့ကိုဦးဗညားပိုင်တယ်ဆိုပြီးအိမ်မှာပဲအိမ်အလုပ်လုပ် ဦးဗညား
ပြန်လာတာနဲ့နှိပ်ဖို့ပြင်ထားသည်။ညိုစိမ့်စိမ့်နဲ့အကြည့်ခံတဲ့မဂျမ်းက
ဦးဗညားကိုသူ့သခင်လိုသဘောထားသည်။ဦးဗညားကတော့
မိန်းမ မယူဘဲ အိမ်မှာအနှိပ်ခံရင်းမဂျမ်းကိုလိုးပြီးလိင်စိတ်ဖြေ
တတ်သလို အငုံအလန်းလေးတွေလည်း အိမ်ခေါ်လိုးတာမျိုး
ခရီးထွက်ရင်းခေါ်သွားမျိုးရှိသည်။
”ဂျမ်း”
”ရှင် ကိုကြီး”
”ငါ သုံးရက်လောက်ခရီးသွားမယ် နင်လည်းသုံးရက်နားပေါ့”
”ဟုတ် ”
”ကောင်းတယ်ဟာ နင်တော်တော်အနှိပ်ကျွမ်းတယ်ဟာ အေးအေး
အဲ့နားအဲ့နား ကောင်းတယ်ဟာ အေးအေး အေး ဂျမ်း”
”ရှင် ကိုကြီး”
”မှုတ်တော့ဟာ”
”ဟုတ်”
မဂျမ်းကဦးဗညားခါးပေါ်မှဆင်းလိုက်သည်။ဦးဗညားပက်လက်လှန်
တော့ လီးကြီးကမာတောင်နေသည်။မဂျမ်းက ဦးဗညာလီးကို
ကုန်းစုပ်တော့သည်။၈လက်မကျော်ရှည်ပြီး ၂လက်မလောက်
တုပ်ကာ ဂေါ်လီ၂လုံးထည့်ထားသေးသည်။လီးကတစ်ဖြောင့်တည်း
မဟုတ်ဘဲ ထိပ်သေးပြီးအလယ်ကားနေတော့ တော်ရုံစော်တွေ
သူ့လီးနဲ့အလိုးခံပြီးနောက်ဆိုမခံရဲတော့။လီးကြီးပြီးရှည်တဲ့အပြင်
ကြမ်းလွန်းတော့ တော်ရုံဖာမခံရဲ။မဂျမ်းလည်းအစပိုင်းမခံနိုင်ပေမယ့်
နောက်ပိုင်းမှာ ဒါကြီးနဲ့မှသာအာသာပြေသည်။နည်းပေါင်းစုံနေပြီ
ဖြစ်သလို ဖင်လည်းမချန်ပါ။ခုတော့ ဦးဗညားက မှုတ်ဆိုတာနဲ့
သူအလုပ်ဖြစ်တော့မှာသိပြီးပျော်ရွှင်ကြည်နူးစွာမှုတ်တော့သည်။
သူ့ကိုမလိုးတာ ၂ပတ်လောက်ရှိပြီဆိုတော့ ဆာနေပြီလေ။
”ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”
”အားး ရှီးးး ကောင်းလိုက်တာ ဂျမ်းရာ စုပ်စုပ် နင်ကလီးစုပ်လည်း
တော်တယ် မရတော့ဘူးဟာ ကုန်းတော့”
မဂျမ်းဖင်ထောင်ပြီးကုန်းပေးလိုက်တော့ပေါင်ကြားထဲမှာခုနကဆီတွေပေကာဖောင်းကားပြောင်လက်နေတဲ့အဖုတ်ကြီးပြူးထွက်
နေသည်။ဦးဗညားလည်းလီးကြီးကိုင်ကာ အဖုတ်မြောင်းကြား
ကလော်ထိုးပွတ်ဆွဲပြီးအဖုတ်ဝကိုတေ့ကာလိုးချလိုက်သည်။
”ဗြွတ် ဘွတ် ဘွတ်ဘွတ် ဗြစ်ဗြစ်”
”အားးးဟားးး ကိုကြီးး အားးး”
မဂျမ်းအဖုတ်ကတပတ်တခါကျောက်ချဉ်စိပ်ပြီးတစ်လီးပဲအလိုးခံတော့အဖုတ်ကချောင်မနေဘဲ ၂ယောက်စလုံးကောင်းနေသည်။ငါးနှစ်လောက် ဒါကြီးနဲ့အပေါက်ချဲ့ခံလာရလို့ တော်ရုံလီးကို
စိတ်မဝင်စား။နောက်ပြီး ဦးဗညားက သူ့ကိုအပျော်မယားလို့
သတ်မှတ်ပေမယ့်သူကတော့ သူ့ယောကျ်ားအဖြစ်သာသတ်မှတ်ပြီး ဒီအိမ်ကမခွာနိုင်ဘဲဦးဗညားထားရာနေ စေရာသွားဘဝမှာပဲ
ပျော်နေသည်။ကျေးဇူးရှင်လည်းဖြစ်နေတာပါတာပေါ့။သူ့ကိုသာ ထိုင်းနယ်စပ်ကမဝယ်ခဲ့ရင်ခုအချိန် သူ့ဘဝကဘယ်လောက်တောင် စုတ်ပြတ်နေမလဲဆိုတာတွေးမိတိုင်း ဦးဗညားကို
ကျေးဇူးတင်မိသည်။အာ့ကြောင့်လည်းဦးဗညားလိုသမျှ ခိုင်းသမျှလုပ်ဖို့ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ဦးဗညားက
လိင်ကိစ္စစိတ်ဝင်စားသည်။သူ့ကိုလည်းနှိပ်ခိုင်းရင်း စိတ်လာရင်
တက်လိုးတတ်သလို အခြားစော်လေးတွေခေါ်လာပြီး အိမ်မှာသူနဲ့
တူတူ၂ယောက်စလုံးကိုလိုးတာလည်းခံဖူးသည်။ဦးဗညားစိတ်တိုင်းကျ မိန်းမအချင်းချင်းလည်း စုပ်ယက်ပွတ်သပ်
ပြဖူးပြီးပြီ။နည်းပေါင်းစုံနေပြီ။ တစ်ခါတစ်ခါပါကင်လေးတွေဆို
သူကိုယ်တိုင်အရင်နူးနှပ်ပေးရသည်။ခုတော့သူ့ကိုဦးဗညားက
အလုပ်မအားလို့ ၂ပတ်လောက်မလိုးတာကြာပြီဆိုတော့
ဆာလည်းဆာ အဖုတ်လည်း အဝကျဉ်းပြီးနည်းနည်းကြပ်နေသည်။
”ကောင်းလိုက်တာဟာ နင့်စောက်ပတ်ကလည်း စီးနေတာပဲ
ဘယ်လောက်လိုးလိုး စောက်ပတ်ကမပြဲသွားဘူး ငါလိုးမ မိဂျမ်း ရော့ ရော့ ကောင်းလိုက်တာဟာ ”
”လိုးပါကိုကြီး အ အ အင့် အ အူးးး ကောင်းလိုက်တာ ဂျမ်းကကိုကြီးလိုးဖို့ လူဖြစ်လာတာပါ ကိုကြီး လိုးလိုး ဆောင့် ဆောင့် အ အ ရှီးးး”
”ဘတ် ဘွတ် ပလောက် ဗြစ်ဘတ်ဘတ်ဘတ်ဘတ်ဘတ်”
အချက်၁၀၀လောက်ဦးဗညားကမဂျမ်းအဖုတ်ညိုညိုစီးစီးကိုလိုးနေရင်းလီးကိုဆွဲထုတ်ကာဖင်ဝညိုညိုစူစူကို မနူးမနှပ်ဘဲ လီးတေ့ပြီး
လိုးသွင်းလိုက်သည်။မဂျမ်းကသူ့ကိုဦးဗညားဖင်လိုးမှာကြိုသိလို့
ဖင်ဝကိုဖွင့်ပြီးဖင်ကြီးကော့ထောင်ပေးလိုက်သည်။ဖင်ဝကိုအမြန်ဖွင့်
ပေမယ့် လီးကြီးကအလျင်အမြန်ပဲဖင်ထဲတိုးဝင်လာသည်။
”ဘူ ဘုဘုဘုဘု ဗြီး ဘွတ် ဘု ပလွတ် ဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်း”
”အားး အမယ်လေးး ပြည့်ကြပ်နေတာပဲကိုကြီးရယ် ကျွတ်ကျွတ်
ဆောင့်ဆောင့် ဂျမ်း ခံနိုင်ပြီ”
”လိုးမှာ နင်ဖင်ပြဲအောင်လိုးမှာ ဖင်ဖြဲစမ်း ဂျမ်း”
”ဟုတ်ကိုကြီး လိုး ဂျမ်းဖင်ပြဲအောင်လိုးပေး အ ဆောင့်ပေး အားးရှီး”
မဂျမ်းလက်နောက်ပစ်ပြီး ထောင်ကုန်းပေးထားတဲ့သူ့ဖင်ညိုကြီး
နှစ်လုံးကိုဖြဲပေးလိုက်သည်။ဦးဗညားကလည်းအသားကုန်ဆောင့်
ဆောင့်လိုးသည်။အချက်၅၀လောက်လိုးပြီးတော့အဖုတ်ကို
ပြောင်းလိုးပြန်သည်။ဖင်နဲ့အဖုတ်ကိုလီးကြီးကြီးနဲ့
အလှည့်ကျအလိုးခံနေရလို့မဂျမ်းဇိမ်တွေ့ပြီးကောင်းနေလေပြီ။မျက်လုံးလေးမှေးကာfeelတက်နေသည်။မဂျမ်းဖင်ကို ပြီးခါနီး အချက်၃၀လောက်လိုးပြီးတော့ဖင်ထဲလရည်တွေပန်းထည့်ကာ
ပြီးသွားတော့သည်။
”အားးးဟား ပြီးပြီ ပြီးပြီ ဂျမ်း ကောင်းတယ်ဟာ ငါလိုးမ အိုးးးး”
”ဂျမ်းလည်းပြီးပြီ ဆောင့်ပါ အမယ်လေးးး အားးးရှီးးးး”
နှစ်ယောက်စလုံးတပြိုင်နက်တည်းပြီးသွားကြတော့ဦးဗညားက
မဂျမ်းဖင်ကိုလှဲချကာသူပါနောက်ကပုစွန်ထုပ်ကွေး ကွေးပြီး
မဂျမ်းကိုနောက်ကနေဖက်နို့ကိုကိုင်ကာငြိမ်သက်နေကြတော့သည်။
ဆက်ပါအုန်းမည်။
ဘူးခါးသီး
အတိတ်ကပြီးခဲ့ပေမယ့် အနာဂါတ်ကခုမှစမှာ-အပိုင်း၂
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
”ဒေါက်ဒေါက်”
”ဘယ်သူလဲ”
”ဆရာ ကျနော်ညီညီပါ မိတ်ကပ်သမားရောက်ပြီ လွှတ်လိုက်ရမလား”
”အေး နောက်နာရီဝက်လောက်နေရင်လွှတ်လိုက်”
”ဟုတ်ကဲ့ဆရာ”
”ကောင်မလေးကရောအဆင်ပြေလား”
”ဟုတ်ကဲ့ သူ့အိမ်ကိုခဏပြန်သွားတယ်ဆရာ သားပေါက်တစ်ကောင်ကို ကားနဲ့လိုက်ပို့ခိုင်းထားတယ် ”
”အေး ကောင်းတယ် မင်းအကွက်စိသားပဲ”
”ကျနော် အောက်မှာ လုပ်စရာလေးဆက်လုပ်အုန်းမယ်ဆရာ”
”အေးအေး ဆက်လုပ်”
”ဂျမ်း”
”ရှင် ကိုကြီး”
”ဒါတွေသိမ်းတော့ကွာ ကိုကြီးကိုရေလိုက်ချိုးပေးပြီးရင်
မိတ်ကပ်ပြင်ရမှာ ဝိုင်းကူ”
”ဟုတ်”
ဦးဗညားက မဂျမ်းဖင်ထဲမှလီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွား
သည်။မဂျမ်း လည်း ထကာပစ္စည်းတွေသိမ်းပြီးရေချိုးခန်းထဲလိုက်
သွားသည်။ဦးဗညားကို ဂျီးတွန်းဆပ်ပြာတိုက်ပြီးရေချိုးပေးသည်။
မိတ်ကပ်သမားလာတော့ မိတ်ကပ်ပြင်သည်။ကျွမ်းကျင်လှ
သည့်မိတ်ကပ်ပညာရှင်မို့တစ်နာရီအတွင်း ဦးဗညားရုပ်လုံးဝ
ပြောင်းလဲသွားသည်။မျက်နှာကဓားဒဏ်ရာပျောက်ပြီး နုငယ်တဲ့ရုပ်
ဖြစ်သွားသည်။လုံးဝကိုအခြားတစ်ယောက်လိုဖြစ်သွားတာ
ဖြစ်သည်။မဂျမ်းကိုလည်းဝိုင်းကူစေရင်း ပညာသင်စေသည်။
”ဂျမ်း ခုလိုမိတ်ကပ်ပြင်တာစိတ်ဝင်စားတယ်မှတ်လား”
”ဟုတ် စိတ်ဝင်စားပါတယ်ကိုကြီး”
”အေး သေချာလိုက်ကြည့်ထား ညီလေး သူ့ကိုသင်ပေးစမ်းပါကွာ
သင်တန်းကြေးပေးမယ်”
”ဟုတ်ကဲ့ ဒီလကုန်မှာ ကျနော် တန်းခွဲအသစ်ဖွင့်ဖို့ရှိပါတယ်
အကိုကြီး”
”အေး ကောင်းပြီ ဂျမ်း သူ့ဆီမှာသွားတက် လိုတာကိုကြီးပေးမယ်”
”ဟုတ်ကဲ့ကိုကြီး”
မိတ်ကပ်ပြင်ပြီးတော့ အဝတ်အစားလဲလိုက်သည်။
မြန်မာနိုင်ငံရဲ့နာမည်ကြီးသူဌေးတစ်ယောက်အသွင်ကနေ
လူငယ်လေးတစ်ယောက်လို ဖြစ်သွားသည်။
”လုံးဝကိုပြောင်းလဲသွားတာကိုကြီး ဂျမ်းအစအဆုံးထိုင်ကြည့်နေလို့
နို့မို့ဆို အခြားတစ်ယောက်လို့ပဲထင်မှာ”
”အေး ဒါဒီညီလေးရဲ့ပညာအစွမ်းပေါ့ မင်းတော်တယ်ညီလေး
ရော့ညီလေး ဒီချက်လက်မှတ်က လကုန်မှာ သူသင်တန်းတက်ဖို့ပါ
လောက်ပါမလား”
”ပိုတောင်ပိုနေပါသေးတယ်အကိုကြီး”
”ပိုတာပြန်မပေးနဲ့တော့ကွာ သူ့လာတက်ရင်အိတ်သွန်ဖာမှောက်သာ
သင်ပေးလိုက် လိုရင်လည်းထပ်ပေးမယ်”
”ဟုတ်ကဲ့အကိုကြီး အဓိက က အမ စိတ်ဝင်စားဖို့ပဲလိုတာပါ
ဒီလိပ်စာအတိုင်းသာလာတက်ပါအမ”
”စိတ်ချမောင်လေး အမ တတ်အောင်သင်မှာ”
ဂျမ်းကမိတ်ကပ်ပညာရှင်ပေးတဲ့လိပ်စာကဒ်ကိုယူလိုက်သည်။
မိတ်ကပ်ပညာရှင်ကတော့သူ့အလုပ်ပြီးပြီမို့ပြန်သွားသည်။ဂျမ်းကို
အဝတ်အစား လေးငါးစုံထည့်ခိုင်းသည်။
”ကိုကြီး ဂျမ်းလိုက်ပြုစုရအုန်းမလား”
”နေပါစေဂျမ်း ရတယ် အိမ်မှာနားချင်နား အပြင်လည်းလည်ပေါ့
လွတ်လပ်တဲ့အရသာကိုခံစားပေါ့ သုံးချင်တာသုံးဖို့ ကိုကြီးပိုက်ဆံ
ပေးခဲ့မယ်”
”ဂျမ်းမှာရှိပါသေးတယ်ကိုကြီး”
”ရှိလည်းယူထား ရော့ ဂျမ်းကကိုကြီးရဲ့အပျော်မယားဆိုပေမယ့်
ကိုကြီးရဲ့မိသားစုလိုသဘောထားတာလေ ဒီရက်ပိုင်းမှာ ဂျမ်းလည်း
ပျော်ပျော်သာနေ”
”ဂျမ်းက ကိုကြီးကျေးဇူးကြောင့် ခုလိုဘဝနဲ့နေရတာပါ ကိုကြီး
ကျေးဇူးတွေဂျမ်းအပေါ်မှာအများကြီးပါ ဂျမ်း ကိုကြီးကို
အကိုလိုရောယောကျ်ားလိုရော သခင်လိုရောရိုသေလေးစား
အားကိုးပါတယ် ဂျမ်း ကိုကြီးကိုပြုစုနေရရင်ပျော်နေပါပြီ ဂျမ်းအတွက် ငွေမလိုပါဘူး”
”ကဲပါရော့ မသုံးလည်းသိမ်းထား ”
”ဒေါက် ဒေါက်”
”ညီညီလား ဝင်ခဲ့လေ”
”ဟာ ဆရာ လူတောင်မှားတယ်ဗျာ လုံးဝကိုပြောင်းလဲသွားတာပဲ”
”အေး မိတ်ကပ်ပညာရှင်တော်လို့ကွ ကောင်မလေးရောက်ပြီလား”
”ခရီးထွက်ရုံပါပဲဆရာ အားလုံးရယ်ဒီပဲ ကောင်မလေးလည်း
ဧည့်ခန်းထဲမှာရောက်နေပါပြီ”
ဦးဗညား အိမ်ပေါ်ထပ်မှ အိမ်အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာခဲ့သည်။
ဧည့်ခန်းထဲမှာ အသက်၁၇လောက်ရှိမယ့်မြန်မာဝမ်းဆက် နီနီလေးနဲ့
ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်နေသည်။ဦးဗညား
ဆက်တီဆိုဖာမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ကောင်မလေးက ကြောက်နေ
သလိုပင်။လက်ခြင်းဆုပ်ကိုင်ကာခေါင်းလေးငုံ့ကာမျက်လွှာလေး
ချထားသည်။
”ယုယနော် မိန်းကလေး”
”ဟုတ် ဟုတ် ဟုတ်ပါတယ်ရှင်”
ဦးဗညားစကားပြောမှ ခေါင်းလေးတစ်ချက်မော့ကာမျက်လုံးလေး
ဝင့်ကြည့်သည်။မျက်နှာလေးကချစ်စရာလေး။မထင်ရက်စရာလေး။
ရုပ်လေးက ဘယ်သူနဲ့တူမှန်းမသိ သူ့စိတ်ထဲရင်းနှီးနေသည်။
ကောင်မလေးကခုမှစလုပ်စားမှာဆိုတော့လည်းသူကြောက်နေမှာပေါ့လို့ဦးဗညားတွေးမိပြီး အနည်းအကျည်းသာမေးကာ ခရီးထွက်ဖို့
လုပ်တော့သည်။
”ယုယဆိုတာက နာမည်အရင်းလား”
”ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် ယုယနှင်းပါရှင့်”
”အသက်ကရော”
”ခု၁၈နှစ်ထဲရောက်နေပါပြီရှင့်”
”ကြောက်နေတာလားမိန်းကလေး မကြောက်ပါနဲ့ဦးက ကိုက်မစား
ပါဘူး ညီညီ ကားစက်နှိုးထားတော့ သွားစို့ ဂျမ်း မိန်းကလေးကို
ခေါ်လာခဲ့”
”ဟုတ်ကဲ့ဆရာ”
”ဟုတ်ကဲ့ ကိုကြီး”
”ကောင်းပြီ ငါမှာထားတွေမမေ့နဲ့နော် ဂျမ်းကိုဒီရက်ပိုင်း သူသွားချင်
တာသွားဖို့ကားတစ်စီးစီစဉ်ပေးလိုက် အားလုံးစိတ်ချမယ်နော် ညီညီ”
”စိတ်ချပါ ဆရာ ကျနော် အားလုံးစီစဉ်ထားလိုက်ပါ့မယ် ဆရာ့ဆီ
သေရေးရှင်ရေးကလွဲပြီးဖုန်းလုံးဝမဆက်ဘူးဆရာ ဆရာလမ်းခရီး
အဆင်ပြေချောမွေ့ပါစေ”
ဦးဗညားနဲ့ယုယ ညီညီအသင့်ပြင်ပေးထားတဲ့ ဟိုင်းလက်ဆက်
အသစ်ကြီးပေါ်တက်လိုက်ကြသည်။
”ဂျမ်းနဲ့ ညီညီ အားလုံးစိတ်ချမယ်နော်”
”ဟုတ်ကဲ့ကိုကြီး”
”ဟုတ်ကဲ့ စိတ်ချပါဆရာ”
ဦးဗညား ကားကိုမောင်းထွက်လိုက်သည်။သူတို့ပုံစံကမသိတဲ့သူဆို
လင်မယားခရီးထွက်မယ့်ပုံစံ။ယုယမှာတော့ ကားအကောင်းစားကြီး
စီးရလို့ပျော်သလိုလိုရှိပေမယ့် ရှေ့ဆက်ဖြစ်လာမယ့် ကိစ္စတွေကို
ကြိုတွေးပြီး ရင်ခုန်နေမိသည်။ကားအဲကွန်းကလည်းအေးစိမ့်
နေသည်။တစ်လမ်းလုံးစကားမပြောဘဲ ဦးဗညားကားမောင်း
လာခဲ့သည်။ယုယကိုလှည့်ကြည့်တော့ တစ်ခုခုကိုစိုးရိမ်နေသလိုလို။ခါးပတ်မပတ်ထားလို့ လမ်းဘေးတစ်နေရာမှာကားရပ်လိုက်ပြီး ခါးပတ်ပတ်ပေးသည်။
”ယုယ ခါးပတ်ပတ်အုန်းလေ”
”ရှင် ”
”ကားစီးရင်ခါးပတ်ပတ်ရတယ်လေ မသိဘူးလား”
”ဟုတ် ဘယ်လို”
”ကဲပါ ဦးပဲပတ်ပေးမယ်”
ဦးဗညားကိုယ်လုံးကိုယုယဘက်ယိုင်ပြီးခါးပတ်ကိုဆွဲပတ်လိုက်တော့
နှစ်ယောက်သားနီးကပ်သွားသည်။ယုယဆီကကိုယ်သင်းနံ့လေးက
သူ့စိတ်ကိုထကြွစေသည်။အခြားကောင်မလေးတွေဆို သူ ခုလိုပုံစံမှာပင် ဇာတ်လမ်းစတတ်ပေမယ့် ယုယက တကယ့်ကို ယင်ဖိုမသန်းဖူးတဲ့အစိမ်းသက်သက်လေးဆိုတော့ ဟိုရောက်မှပဲစဖို့တွေးလိုက်သည်။
”ကဲ ရပြီ ဒါနဲ့ ယုယက ဦးကိုကြောက်နေတာလား”
”ဟို ဟိုလေ ယုကတစိမ်းယောကျ်ားတစ်ယောက်နဲ့ဒီလိုခရီးမသွားဖူး
လို့ပါရှင့်”
”ရည်းစားရောထားဖူးလား”
”မထားဖူးဘူးပါဘူးဦး ယုက စာကလွဲပြီးအခြားတစ်ခုကိုအာရုံ
မစိုက်ဖူးပါဘူးရှင့် ခုက အိမ်မှာ အဖေကလည်းလေဖြတ် အမေ
ကလည်း ကင်ဆာဒုတိယအဆင့်နဲ့ အကြွေးတွေကလည်းဝိုင်းနေ
တော့ ကြံမိကြံရာ ကြံမိတာပါ ဦး”
”အပျိုစစ်စစ်လေးပေါ့”
”ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ”
”ဟုတ်ပြီလေ ဦးပြောပြမယ် ယုယအခက်အခဲတွေကိုဦးကူညီမှာပါ
တစ်ခုရှိတယ် ခုခရီးမှာ ဦးနဲ့ယုယက ညားကာစလင်မယားပေါ့
လမ်းမှာ စစ်ဆေးရေးတွေ ဘာတွေတွေ့ရင် အဲ့လိုပဲဖြေ”
”ဟုတ်”
”ဦးနဲ့ရင်းရင်းနှီးနှီးနေ ကိုယ့်ရည်းစား ခင်ပွန်းလို့စိတ်ထဲမှတ်လိုက်
နောက်ပြီး ယုယခုမြင်နေရတဲ့ဦးမျက်နှာကအစစ်မဟုတ်ဘူး ဦးက
ရုပ်ဖျက်ထားတာ ဦးအသက်က၃၈ပြည့်တော့မယ် ဟိုရောက်မှ ဦးရဲ့မျက်နှာအမှန်ကိုပြမယ်”
”ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦး”
”အင်း ခုရော ဟိုရောက်ရင်ရော ဦးလို့ခေါ် ရတယ် ဒါပေမယ့်
စားသောက်ဆိုင်တို့ လမ်းမှာစစ်ဆေးရေးနဲ့တွေ့တာမျိုးဆို
ကိုကိုလို့ပဲခေါ် ခု ဦးရဲ့ပုံစံက ကိုကိုအရွယ်ပြင်ဆင်ထားတာ
ဟုတ်ပြီလား ခုအစမ်းခေါ်ကြည့် ကိုကိုလို့”
”ဟုတ် ကို ကိုကို”
”အင်း ဟုတ်ပြီ ဦးနဲ့ရင်းရင်းနှီးနှီးနေ မကြောက်နဲ့ ဒါနဲ့ ယုယက
ခုအလုပ်မလုပ်ခင် ဘာလုပ်လဲ”
”ယုက အဝေးသင်တက်ပြီး စတိုးဆိုင်မှာအရောင်းဝန်ထမ်းလုပ်
နေတာပါ ဦး”
”အော် အေး အေး”
ဦးဗညားကားကိုဆက်မောင်းလာခဲ့သည်။စစ်ဆေးရေးဂိတ်တွေ
ရောက်တော့ ယုယက သူမှာထားသလိုပင်ပြောဆိုသည်။
ညားကာစလင်မယားဟန်းနီးမွန်းပုံစံဆိုတော့ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပင်
ခွင့်ပေးသည်။အမှန်တော့ ဦးဗညားနဂိုရုပ်အတိုင်း
သွားလျှင်ရပါသည်။အစိုးရဘက်ကပြသနာမရှိ။သူ့ကိုနှောက်ယှက်ချင်နေတဲ့လူတစ်စုရန်ကို ရှောင်ကြဉ်ဖို့သာ
ခုလိုလုပ်ရခြင်းဖြစ်သည်။သူဝယ်ထားတဲ့တောင်ပေါ်ဘိကို သုံးနာရီနီးပါးကားမောင်းသွားရသည်။လမ်းမှာသူ့ရန်ဘက်တွေနဲ့
တွေ့ပေမယ့်သူ့ကို အခြားလူတစ်ယောက်အဖြစ်သာထင်နေသည်။သူ့အကြံအောင်မြင်သည်။ဘိကိုရောက်တော့ ညနေ၆နာရီကျော်ပြီ။၃နာရီလောက်မနားတမ်းကားမောင်းလာတော့ ညောင်းညာနေသည်။
ဘိက တောင်ပေါ်မှ ခြံကျယ်ကြီးတစ်ခြံဖြစ်သည်။ဧက၂၀လောက်
ကျယ်ဝန်းသည်။သီးနှံမျိုးစုံပန်းမျိုးစုံစိုက်ပျိုးထားပြီး
သူအနားယူချင်တာနဲ့ဒီတောင်ပေါ်ခြံကိုလာတတ်သည်။ခြံမှာ သစ္စာရှိခြံစောင့်ကြီးဦးထွန်းကျော်ရှိသည်။ခြေတစ်ဖက်ကျိုးပြီး လမ်းလျှောက်လျှင်ခြေတစ်ဖက်ဆာနေတာကလွဲပြီးထွားထွားကြိုင်းကြိုင်းရှိလှသည်။
စစ်ထွက်တစ်ယောက်လည်းဖြစ်တာမို့ သေနတ်လည်းကျွမ်းကျင်စွာ
ပစ်တတ်သည်။ပုခုံးမှာ ရိုင်ဖယ်တစ်လက်လွယ်ထားသည်။
ခြံနားရီးတီးယားတားလုပ်တာနဲ့လှမ်းသာဆော်တော့သည်။သေနတ်
ကိုလိုင်စင်နဲ့ကိုင်ခွင့်ရအောင်လုပ်ထားသည်။အဲ့တော့သူဒီခြံထဲ
ရောက်ပြီဆိုတာနဲ့လုံခြုံပြီဟုပြောလို့ရပြီ။သူဖုန်းကြိုဆက်ထားလို့
ခြံရှေ့ကားဆိုက်တာနဲ့ဦးထွန်းကျော်ရဲ့တူ ဖိုးထူးခြံတခါး
လာဖွင့်ပေးသည်။ဖိုးထူးကကျပ်မပြည့်တဲ့သွပ်ချောင်ချောင်
ကောင်လေးတစ်ယောက်။မိဘမရှိတော့ဦးထွန်းကျော်ကသူလည်း
အဖော်ရအောင်ဆိုပြီးခြံထဲခေါ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ရုပ်ဖျက်
ထားပေမယ့်ဦးထွန်းကျော်ကသူ့အကြောင်းသိပြီးသားမို့မအံ့သြပါ။
”နေကောင်းတယ်နော် ဦးထွန်း”
”ကောင်းပါတယ်ဆရာ ဆရာ့အတွက်အားလုံးအဆင်သင့်ပြင်ထား
ပါတယ်ဆရာ ”
”ok ဦးထွန်းကြိုက်တဲ့ပုလင်းကောင်းကောင်းလေးတွေပါတယ် ”
”ကျေးဇူးပါဆရာ”
ဦးဗညား ကားခြံထဲမောင်းဝင်လိုက်တာနဲ့ဖိုးထူးကခြံတံခါးပိတ်ကာ
သော့ပါခတ်လိုက်သည်။ခြံထဲလာတိုင်း ဦးဗညားနဲ့ကောင်မလေး
တစ်ယောက်ဖြစ်ဖြစ် မဂျမ်းဖြစ်ဖြစ်ပါလာတတ်လို့ ခု ယုယနှင်း
ပါလာတာတွေ့တော့ သူ့အတွက်မထူးဆန်းတော့ပါ။ဦးဗညား
အကြိုက်သိတတ်လို့ သူ ဒီတောင်ကြောပေါ်ကရတဲ့ ဆေးမြစ်စုံ
နဲ့တောအရက်စိမ်ကာ ကာမအားတိုးဆေးဖော်ပေးထားသည်။
ဦးထွန်းကျော်ကဆေးအကြောင်းလည်းသိတော့ ဒီတောင်ကြောမှာ
မုဆိုးတွေအမဲလိုက်ထွက်ရင် သူလိုချင်တဲ့ဆေးမြစ်ရှာခိုင်းသည်။
ယုယနဲ့ဦးဗညားကားပေါ်မှဆင်းကာ သစ်သားအိမ်၂ထပ်အိမ်လေး
ပေါ်တက်လိုက်သည်။အိမ်လေးကဦးထွန်းကျော် ဖိုးထူးကိုအမြဲ
ရှင်းခိုင်းထားလို့သန့်ပြန့်နေသည်။ဦးထွန်းကျော်နဲ့ဖိုးထူးကားပေါ်မှ
အထုပ်တွေချကာ အိမ်ပေါ်တင်သည်။အခါတိုင်းလည်းလုပ်နေကြမို့
ဦးဗညား ဘာမှ မှာစရာမလိုတော့။ညနေစာအတွက်တောင်
ဦးထွန်းကျော်ကစီစဉ်ထားပြီးပြီဆိုတော့ သူတို့အေးဆေးနားရုံသာ။
”ယုယ လာလေ အခန်းထဲမှာနားချင်နား ခြံထဲလိုက်ကြည့်ချင်ကြည့်
လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေ ဒီခြံ ဒီအိမ်ကိုကိုယ့်အိမ်လိုပဲသဘောထား”
”ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦး”
ယုယ ခြံထဲစိုက်ထားတဲ့ပန်းပင်သစ်ပင်တွေကိုလိုက်ကြည့်ဖြစ်သည်။
သူသာဒီလိုခြံမျိုးပိုင်ရင်သိပ်ကောင်းမှာပဲလို့တွေးနေမိသည်။
“ယုယ ဘာတွေတွေးနေလဲ”
“ဟုတ် ယုလည်းဒီလိုခြံမျိုးနဲ့နေရရင်အရမ်းကောင်းမှာပဲလို့တွေးနေ
တာပါ ဦး ဒီနေရာလေးကအရမ်းသာယာတယ်နော်”
“အင်းဟုတ်တယ် လွတ်လပ်ပေါ့ပါးပြီးနေလို့ကောင်းတယ် ယုယလည်းကြိုးစားရင်တစ်နေ့တော့ ပိုင်လာမှာပါ ခုအမောပြေပြီလားလန်းသွားအောင် ရေချိုးလိုက် ရိုးရိုးလေးနဲ့လှနေအောင်ပဲပြင်ထား”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦး”
ယုယရေချိုးနေတုန်း ဦးဗညားတစ်ယောက်အဝတ်အစားလဲကာ
သူ့ မိတ်ကပ်တွေကိုဖျက်လိုက်သည်။မိတ်ကပ်ပျက်ကုန်တော့
သူ့မျက်နှာပေါ်က တစ်စောင်းဖြစ်နေတဲ့ဒဏ်ရာက ထင်းကနဲ
ပေါ်လာသည်။ဒဏ်ရာကိုမှန်ထဲမှာကြည့်ပြီးအတိတ်ကိုပြန်သတိရပြီး
မျက်လုံးထဲမြင်ယောင်လာသည်။သူ နယ်စပ်မှာ အလုပ်လုပ်ရင်း ဒီဒဏ်ရာရရှိပုံ မကောင်းတာတွေလုပ်ခဲ့တာတွေ။ချစ်သူဖြစ်တဲ့
နှင်းနှင်းအေးကိုထားခဲ့ရပုံတွေ တွေးနေမိသည်။ယခုဦးဗညား
အမည်ခံထားတဲ့ ဦးလှိုင်မင်းကအရင်တုန်းဓားဒဏ်ရာမရခင်
အထိရိုးရိုးသားသားပဲအလုပ်ကိုလုပ်ခဲ့သည်။လူကလည်း လူအေး။
သူ့သူဌေးက ရှမ်းတရုပ် ထိုင်းနဲ့မြန်မာမှာကုန်သည်။ဟိုဘက်ဒီဘက်
အဆက်အဆံတွေများသည်။ဥပဒေနဲ့မကင်းတာရောကင်းတာပါ
လုပ်ကိုင်သူတစ်ယောက်သူကတော့ရိုးရိုးသားသားပဲအလုပ်လုပ်ရင်း
ရွာမှာစောင့်နေတဲ့ချစ်သူနှင်းနှင်းအေးနဲ့လက်ထပ်ဖို့ပိုက်ဆံတွေစုနေ
ခဲ့သည်။ချစ်သူခြင်းအချစ်နယ်လွန်ခဲ့ပြီး သူ့ကိုယ်ဝန် နှင်းနှင်းအေး
လွယ်ထားရသည်ကိုမသိ။အဲ့ခေတ်က ဖုန်းဆက်ဖို့ကလည်း
မလွယ်ကူတော့ အဆက်အသွယ်ပျက်နေသည်။ဒီတစ်ခေါက်
ပြန်ရင်တော့ပိုက်ဆံလည်းစုမိပြီမို့ နှင်းနှင်းအေးကို ပြန်လာရင်လက်ထပ်မင်္ဂလာဆောင်မယ်လို့ပြောပြီး ပိုက်ဆံထပ်ရှာရန် သူပြန်လာခဲ့သည်။
တစ်နေ့သူနဲ့သူ့သူဌေးဟိုဘက်ကမ်းမှာအလုပ်ကိစ္စသွားရင်း
ဓားပြတိုက်ခံရသည်။သူ့သူဌေးဒဏ်ရာအပြင်းအထန်ရသလို သူလည်းမျက်နှာမှာဓားခုတ်ရာလေးလက်မလောက်ရသွားသည်။
ဆက်ရန်
အတိတ်ကပြီးခဲ့ပေမယ့် အနာဂါတ်ကခုမှစမှာ-အပိုင်း၃
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
“ဟေ့ ရပ်စမ်း ကားကိုရပ်လိုက်စမ်း”
“ဘာလုပ်ဖို့လဲ ဘာလုပ်ချင်တာလဲ ”
“ဓားပြတိုက်နေတာလေကွာ မသေချင်ရင်ဆင်းလာခဲ့ ကားပေါ်က”
“ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ ဆင်းမယ် မင်းတို့လိုချင်တာယူသွားကြ”
“ဒီလိုပဲဖြစ်ရမယ်လေ သာထူးတဲ့ တစ်ထူးထဲရှိတယ် ဟားဟားဟား
ဟျောင့်တွေ ကားပေါ်က ပါတဲ့ဟာ အကုန်ယူကြစမ်း”
“ဟုတ်ကဲ့ဆရာ”
ဓားပြခေါင်းဆောင်ကသေနတ်ပါလို့ လက်နက်မဲ့နေတဲ့သူတို့
နယ်စပ်ကတောလမ်းမှာမို့ သူတို့အကူအညီမဲ့နေလေသည်။သွားနေကြခရီးဆိုပြီးလက်နက်မယူလာမိတာ သူတို့အမှားပင်။
ကားပေါ်မှဆင်းကာ ဓားပြတွေ ကားပေါ်က ပစ္စည်းတွေ ရှာဖွေယူနေ
ကြတုန်း လက်မြန်တဲ့ ဦးဗညားက မာန်တတ်နေတဲ့ ဓားပြဗိုလ်ကို
လျင်မြန်စွာပဲပစ်ထိုးချလိုက်သည်။
“ခွပ် ”
“အွပ် ”
“ဒိုင်း”
“အားးး”
ဓားပြတွေကိုပြန်တိုက်ခိုက်ပြီးအသက်ကိုကာကွယ်ရသည်။အထိုးခံလိုက်ရလို့မွှန်သွားတဲ့ သာထူးသေနတ်နဲ့ရမ်းပစ်ရင်း သူ့သူဌေး ဦးကျင်ဟုတ် ပေါင်ကိုထိမှန်သည်။ နှာနုအထိုးခံလိုက်ရလို့မွှန်နေတဲ့သာထူးကိုဝင်လုံးပြီး ဇာတ်လိမ်ချိုးကာအသေသတ်လိုက်သည်။ကားပေါ်က ပစ္စည်းတွေယူနေတဲ့ဓားပြတွေလည်း သူ့ကိုဝိုင်းကာ
တိုက်ခိုက်တော့သည်။
“ယိ ”
“ခွပ် ဒုတ် အားးး”
“ချွင် ”
“ဇွိ အားးးးး”
သေနတ်လှမ်းကောက်ဖို့အချိန်မမှီတော့လို့လက်ဗလာနဲ့ပဲ
ဓားပြတွေရဲ့ ဓားခုတ်ချက်တွေကို ရှောင်တိမ်းခုခံခဲ့ရသည်။
သိုင်းကျွမ်းကျင်တဲ့ ဦးဗညား ဓားပြတွေကို
ပြန်တိုက်ခိုက်လို့ ဓားပြတွေအလဲအကွဲနဲ့သေတဲ့သူ သေကုန်သည်။
ကံမကောင်းချင်တော့ရှောင်တိမ်းရင်း သူ့မျက်နှာမှာဓားတစ်ချက်
ရှပ်ထိသွားသည်။ရှပ်ထိတယ်ဆိုပေမယ့် ဒဏ်ရာက သေရာပါပင်။
သူ့သူဌေးလည်းခြေထောက်မှာသေနတ်ဒဏ်ရာရခဲ့သည်။
ကားကိုပြန်လှည့်မောင်းကာအနီးဆုံးဆေးရုံကိုတက်ရသည်။
သူသာအရောက်နောက်ကျရင် သူ့သူဌေးသွေးထွက်လွန်ပြီး
သေသွားနိုင်သည်။သူ့သူဌေးကသူ့အသက်ကိုကယ်ခဲ့တဲ့အတွက်
ဦးဗညားကိုကျေးဇူးတင်တဲ့အပြင်သေနတ်ဒဏ်ရာကြောင့်မသန်စွမ်း
ဖြစ်သွားတဲ့သူ့အစားလုပ်ငန်းတွေကိုပါတာဝန်ယူခိုင်းခဲ့ပြီး
နောက်ကွယ်ကနေညွှန်ကြားခဲ့သည်သူ့သူဌေးကသူ့အပေါ်
ကျေးဇူးလည်းရှိသူမို့ နှစ်နှစ်လောက်ကြာတော့ ဒီလောကမှာ ဗညားဆိုပြီး နာမည်တစ်လုံးရလာသည်။မကောင်းတာ ကောင်းတာ
အကုန်လုပ်ပြီး ငွေရှာလာခဲ့သည်။ ညီညီနဲ့တွေ့ပြီး မဂျမ်းကို အိမ်ခေါ်လာတဲ့အထိပါပဲ။
ခြေရာလက်ရာကောင်းကောင်းဖျောက်တတ်လို့အစိုးရက
သူ့ကိုဖမ်းချင်ပေမယ့် သက်သေမရှိလို့ဖမ်းမရ။သူ့သူဌေး
ကျင်ဟုတ်သေပြီးတဲ့နောက်ပိုင်းမှာမကောင်းတာတွေမလုပ်တော့ဘဲ
စွန့်လွတ်ကာ ကောင်းရောင်းကောင်းဝယ်ပဲလုပ်စားတော့သည်။
ဒါပေမယ့် သူ့ကို အစိုးရကရော အမှောင်လောကထဲကပါ
အမြဲချောင်းမြောင်းလေ့လာနေဆဲပဲရှိသေးသည်။ဒါကြောင့်
အစိုးရကအကောင်ကြီးကြီးတွေနဲ့ပေါင်းပြီး ကုမ္ပဏီတွေထောင်ကာ စီးပွားရှာသည်။ သူနေတဲ့မြို့မှာလည်း အမြဲရက်ရက်ရောရော
လှူဒါန်းတတ်လို့ နာမည်ကောင်းရလာသည်။သူနေခဲ့တဲ့ရွာလေးကို
ပြန်ကာ နှင်းနှင်းအေးကိုရှာပေမယ့် အစအနတောင်ရှာမတွေ့တော့။
ခု ၃၈နှစ်ထဲရောက်လာသည်အထိမိန်းမလည်းမယူဘဲ ဆာရင်
တက်သစ်စအငုံးလေးတွေကို စျေးကြီးပေးဝယ်စားလေ့ရှိကာ
အိမ်မှာရှိတဲ့ ဂျမ်းရဲ့အပြုအစုကိုခံယူရင်းနေထိုင်လာခဲ့သည်။
ခုလည်း အလုပ်အရမ်းများတဲ့သူ့အတွက် ညီလိုအားကိုးရတဲ့တပည့်
ညီညီက ယုယနှင်းဆိုတဲ့ကောင်မလေးနဲ့စီစဥ်ပေးလာလို့ သူလည်း
အလုပ်တွေက ခဏအနားယူတဲ့အနေနဲ့ တောင်ပေါ်ကခြံကိုတက်လာ
ခြင်းဖြစ်သည်။ခါတိုင်းလည်းဒီလို ၁၇ ၁၈ ကောင်မလေးတွေကို
ခေါ်လိုးလေ့ရှိပေမယ့် ခုပါလာတဲ့ယုယနှင်းဆိုတဲ့ ကောင်မလေးကို
တွေ့တော့ စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်နေသည်။သူ့စိတ်ထဲရင်းနှီးနေသလို
ခံစားရသည်။တစ်ယောက်ယောက်နဲ့တူနေသလိုပင်။ခုန ကားပေါ်မှာ
ခါးပတ်ပတ်ပေးတော့ ယုယဆီကရလိုက်တဲ့ကိုယ်သင်းနံ့လေးမျိုးကို
တစ်နေရာမှာ သူရခဲ့ဖူးသည်။
“ဦးး”
“ဟင်”
ပြတင်းပေါက်မှာ သူ တွေးငေးနေတုန်း နောက်ကနေ ယုယရဲ့
ခေါ်သံကြောင့် သူလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။သူ့ရဲ့ညာဘက်
ပါးပေါ်ကလေးလက်မလောက်ရှိတဲ့ ဓားရာကြီးကို
ယုယမြင်လိုက်ရတော့ အံ့အားသင့်ပြီး ကြည့်နေမိသည်။
“ယုယ ဘာဖြစ်လို့လဲ ”
“ရှင် ဟိုဟို”
“ဒါက တစ်ချိန်တုန်းကလူဆိုးတွေနဲ့တိုက်ခိုက်ရင်း ရလာတဲ့
ဓားဒဏ်ရာပါ ယုယရဲ့မကြောက်နဲ့နော် ယုယကရေချိုးပြီးပြီလား
လာပါဦး ဒီနား”
“ဟုတ် ဟုတ် မ မကြောက်ပါဘူးဦးရယ် ရုတ်တရက်ဆိုတော့လေ
လန့်သွားလို့ပါ”
“အင်း ယုယကတစ်ကယ့်ကိုလှတာပဲသနပ်ခါးလေးလူးထားတာလား
ဦးကြိုက်တယ် ဒီလိုရိုးရိုးယဥ်ယဥ်လေးကိုကြိုက်တယ်”
“ဟုတ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဦး”
“ဒီနေ့ကစပြီး ဦးတို့ပြန်မယ့် နေ့အထိ ယုယကိုဦးပိုင်တယ်နော်
ခုချိန်ကစပြီး ဦးက ယုယရဲ့ယောကျ်ားပဲ ဟုတ်ပြီလား”
“ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါဦး”
“ဒီအိမ် ဒီခြံက ယုယရဲ့ ခြံ အိမ်လို့သဘောထား အိမ်ရှင်မလေးပေါ့
ယုယစိတ်ထဲ ဒီရောက်တုန်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလိုက်”
“ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါဦး”
“ယုယဗိုက်ဆာနေရောပေါ့ ထမင်းစားကြမယ်လေ ဦးထွန်း ဘာတွေ
ချက်ထားလဲမသိဘူး မွှေးနေတာပဲ သွားစားရအောင် ဦးထွန်းက
ဟင်းချက်သိပ်ကောင်းတာ ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါဦး”
ဦးဗညားကယုယလက်ကလေးကိုဆွဲပြီး အိမ်အောက်က
ထမင်းဝိုင်းလေးဆီခေါ်လာခဲ့သည်။
“ဟားးးမွှေးနေတာပဲဗျာ ဦးထွန်း ဘာတွေချက်ထားလဲ”
“မြို့မဟုတ်တော့ ရှိတဲ့တောကောင်လေးတွေချက်ထားတာပါဆရာ
အသီးအရွက်ကတော့ ခြံထွက်လေးတွေပါ ဒီမှာ ဆရာ့အကြိုက်
ဆေးအရက်လေး ”
” ကျေးဇူးပဲဦးထွန်း တစ်ခါထဲဝင်စားလေဗျာ ဆာနေရောပေါ့”
“ပြီးမှစားမယ်ဆရာ ဆရာတို့ပဲ စားနှင့်ကြပါ”
“ကောင်းပါပြီဗျာ အာ့ဆိုစားပြီဗျာ ယုယ စားနော် ဦးထွန်းက
ဟင်းချက်သိပ်ကောင်းတာ စားစား”
ဦးဗညားအိမ်မှာသာ ဇွန်းခက်ရင်းနဲ့စားပေမယ့် ခြံထဲရောက်တဲ့အခါ လက်နဲ့ပဲအားရပါးရစားတတ်သည်။ ဟင်းတွေကလည်းအမယ်စုံ မဆလာနိုင်နိုင်နဲ့ချက်ပေးထားလို့ စားကောင်းနေသည်။ယုယကတော့တောကောင်သားမစားရဲလို့ အရွက်ကြော်နဲ့သာစားဖြစ်သည်။
“ယုယစားလေ ဘာလို့အရွက်ကြော်တွေပဲစားနေတာလဲ အသားဟင်း
ထည့်စားလေ”
“ဟို ဟို တောကောင်သားမစားရဲလို့ပါဦး”
“အာ့ဆို ဆတ်သားခြောက်ဖုတ်တော့စား ဒါအစစ်နော် စားလား”
“ဟုတ် ဆတ်သားခြောက်တော့စားပါတယ်ဦး”
ဦးဗညားထမင်းနှစ်ပန်းကန်ကျော်ကျော်စားပလိုက်လို့ ဗိုက်တင်းသွားသည်။ယုယလည်း အရွက်ကြော်ဆိုပေမယ့် အရသာရှိရှိ ကြော်ပေးထားလို့ တော်တော်လေး စားဝင်သည်။သူတို့စားပြီးတော့ ဦးထွန်းကျော်နဲ့ဖိုးထူးက ထမင်းစားပွဲသိမ်းကာ ရေနွေးနဲ့ လက်ဖက်သုပ်ချပေးသည်။သူတို့လည်း လသာဆောင်လေးမှာထိုင်ကာ စကားစမြည်ပြောဖြစ်ကြသည်။
“ဆရာ ဘာခိုင်းစရာရှိသေးလဲဆရာ”
“အော် ဦးထွန်း ရပါပြီဗျ နားတော့လေ ထမင်းလည်းစားလိုက်အုန်း
ယူလာပေးတဲ့ ပုလင်းပဲ မျက်စောင်းထိုးမနေနဲ့အုန်း”
“ဟဲဟဲ ဒါမျိုးမသောက်ရတာကြာပြီလေဆရာရဲ့”
“သိပ်မများစေနဲ့အုန်းဦးထွန်း သောက်ပြီး ထမင်းစားအုန်း”
“ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ”
ဦးထူးကျော်နဲ့ဖိုးထူးကသူတို့လုပ်စရာမရှိတော့လို့ အိမ်ပေါ်မှ
ဆင်းသွားကြကာ သူတို့နေတဲ့တဲအိမ်လေးကိုပြန်သွားကြသည်။
ယုယလည်း သိပ်မကြာတော့တဲ့အချိန်မှာဖြစ်လာတော့မယ့်
ကာမလိင်ဆက်ဆံမှုကြီးကိုတွေးမိပြီးစိတ်ထဲရှက်သလိုလိုဖြစ်လာကာခေါင်လေးငုံ့ပြီးဟိုဟိုဒီဒီတွေးနေမိသည်။မိမိဘဝရဲ့အခြေအနေ
ဆိုးကနေရုန်းထွက်ဖို့ ဒီနည်းလမ်းကမှန်ပါ့မလား။ခုချိန်မှာတော့
မိဘနှစ်ပါးစလုံးရဲ့ကျန်းမာရေးကြောင့် သူစတိုးခန်းကရတဲ့
လခလေးနဲ့ မလောက်ငတော့ အကြွေးတွေလည်းဝိုင်းနေပြီ။
ခုနေတဲ့အိမ်လေးကိုတောင်ပေါင်နှံထားရသည်။အကြပ်အတည်း
များစွာကြားမှာရောဂါသည်မိဘနှစ်ပါးကိုပြုစုရင်းစတိုးဆိုင်မှာ
အလုပ်လုပ်ကာအသိအစ်မတစ်ယောက်ရဲ့အဆက်အသွယ်နဲ့
ဒီအလုပ်လုပ်ဖို့အကြောင်းဖန်လာခဲ့သည်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်
မိဘနှစ်ပါးအတွက် မိမိရဲ့အပျိုစင်ဘဝကို ရောင်းစားရတော့မည်။
ခုသူ့ကိုခေါ်လာတဲ့ ဦးဗညားဆိုတဲ့သူဌေးက လူကြီးလူကောင်း
ဆန်ဆန်ပါပဲ။လိင်ကိစ္စအတွေ့အကြုံမရှိတဲ့သူ့အတွက် အစိမ်းသက်သက်အလုပ်မို့ သူဌေးကသူ့အပေါ်
စိတ်တိုင်းကျပါ့မလား တွေးပူမိသည်။ဦးဗညားက ကြင်နာမှုရှိမယ့်
ပုံပါပဲ။ဒီခြံက ခြံစောင့်ကြီးကိုလည်း ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပဲ
ပြောဆိုဆက်ဆံတာကြည့်ရင်း လူကောင်းတစ်ယောက်ပဲဖြစ်မှာပါ။
သူ့အပေါ်မှာစိတ်တိုင်းကျပါစေလို့ပဲဆုတောင်းမိသည်။
သူဌေးစိတ်တိုင်းကျအောင်လည်း အလိုက်သင့်နေဖို့ဆုံးဖြတ်မိသည်။
“ယုယ”
“ရှင် ဦးး”
“အင်းးးးးယုယကဘာတွေတွေးနေတာလဲကွ”
“ဟို ဟိုလေ အိမ်မှာကအမေနဲ့အဖေကိုဘေးအိမ်က
အမတစ်ယောက်နဲ့ထားခဲ့ရလို့ပါ အဆင်မှပြေကြရဲ့လားမသိဘူး”
“အဆင်ပြေမှာပါ မနက်ဖြန်ကျရင် ယုယအိမ်ကို ညီညီ့ကိုလွှတ်ပြီး
လိုအပ်တာအားလုံးစီစဥ်ပေးဖို့ ဦးဆုံးဖြတ်ထားတယ် ဒီကပြန်ရင်လည်း ဦး ယုယအိမ်ကိုလိုက်ကြည့်ပြီး အခြေအနေတွေ
ကြည့်မယ် ကဲပါ ခု အဲ့အကြောင်းတွေ ခေါင်းထဲကခဏထုတ်လိုက်
ဦးနဲ့ယုယရဲ့ မဂ်လာဦးညလေးကိုပဲစိတ်ထဲမှတ်ထား ဦးပျော်ချင်တယ် ဦးဆန္ဓကို ကလေးကဖြည့်စည်းပေးမယ်
မဟုတ်လား”
“ဟုတ်ကဲ့ပါဦး ယုယလိုက်လာတာ ဦးဆန္ဓတွေဖြည့်စည်းပေးဖို့ပါ
ယုယကြောင့် ဦးစိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်သွားရင် တောင်းပန်ပါတယ်ရှင် ”
“ရပါတယ် ဦးစိတ်ထဲမထားပါဘူး ကဲ ခုကအချိန်လည်း မနည်း
တော့ဘူး ယုယအပေါ့အပါးသွားချင်သွားလေ ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါဦး”
ယုယစိတ်ကိုလျော့လိုက်ပြီး အိမ်ကအခြေအနေကိုမေ့ထားကာ
လက်ရှိအနေအထားကိုပဲစိတ်ထဲသွင်းလိုက်သည်။ဦးဗညားက
သူ့ကို လေးရက်စာပိုင်တာပဲ။သူ့စိတ်ကြိုက်နေမှဖြစ်မယ်လို့တွေးရင်း
အပေါ့အပါးသွားကာ မိမိရဲ့ယင်ဖိုတောင်မသန်းခဲ့ဖူးတဲ့ အသစ်စက်စက် ပစ္စည်းလေးကို ပွတ်သပ်ဆေးကြောလိုက်သည်။
ဦးဗညားက အသန့်ကြိုက်မယ့်ပုံမို့ သူလည်းသန့်နေမှဖြစ်မည်။
အရင်ကတည်းက ဆင်းရဲပေမယ့်သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် နေလာခဲ့တဲ့
သူ့အတွက် ဒီနေ့က ပိုပြီးသန့်ရှင်းသပ်ရပ်နေရမည်။ဒါမှ ဦးဗညား
စိတ်တိုင်းကျမှာဖြစ်သည်။
“ယုယပြီးပြီမှတ်လား အိပ်ယာထဲကစောင့်နော် ဦးလာခဲ့မယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါဦး”
ဦးဗညား သန့်စင်ခန်းထဲဝင်သွားတော့ သူလည်း အိမ်ပေါ်
တက်လာပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်လိုက်သည်။အခန်းမီးပိတ်ထားပြီး ညအိပ်မီးပြာလဲ့လဲ့လေးသာဖွင့်ထားသည်။အိပ်ယာခင်းဖြူဖြူ
ခင်းထားတဲ့ ကင်းဆိုက်မွှေ့ယာထူထူကြီးပေါ် တင်လွှဲပြီး
ထိုင်လိုက်သည်။မဂ်လာဦးမောင်နှံချစ်တလင်းခေါ်ပြီး ပျော်မြူးကြဖို့ သေသပ် သပ်ရပ်စွာပြင်ဆင်ထားတဲ့အခန်း
အပြင်အဆင်ကိုကြည့်ပြီးစိတ်လှုပ်ရှားမိသည်။နောက်မိနစ်ပိုင်းမှာ
သူ့အပျိုစင်ဘဝလေးကိုပေးဆပ်ရတော့မယ့် နေရာကြီး။ဦးဗညားက
သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ မဂ်လာဦးညလေး တကယ့်လင်မယားလို
နေကြဖို့ ပြောထားပေမယ့် သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ အခုအခြေအနေကို
တကယ်ဖြစ်ရပ်ဖြစ်ရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲလို့တွေးမိသည်။ဒါပေမယ့်
သူက သွေးသားစျေးသည်တစ်ယောက်။ဒီလိုအခြေအနေမျိုးက
လက်တွေ့ထက်စိတ်ကူးထဲမှာပဲဖြစ်နိုင်တော့သည်။သူ့ရဲ့မကြာခင်မှာ
မသန့်ရှင်းတော့မယ့်ခန္ဓာကိုယ်ကိုဘယ်သူက မြတ်မြတ်နိုးနိုးနဲ့
လက်ထပ်ယူမည်နည်း။တွေးမိရင်းဝမ်းနည်းကာ
မျက်ရည်စို့လာသည်။သူ့ဘဝပေးအခြေအနေက ဒီလိုအကြောင်းဖန်
လာခဲ့ပြီမို့ ဘာမှမတတ်နိုင်။ဖြစ်လာသမျှကို ရဲရဲရင်ဆိုင်ဖို့သာ
ရှိတော့သည်။မိဘကိုလုပ်ကျွေးတဲ့သားသမီးက ဘယ်တော့မှစိတ်မဆင်းရဲဘူးလို့ မေမေကငယ်ငယ်ကတည်းက
ပြောဖူးသည်။မေမေရေ မေမေ့တို့ရဲ့ကျေးဇူးကို သမီး ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ရင်းပြီးကြေအောင်ဆပ်ပါတော့မယ် မေမေ သမီးမိုက်ကို
ခွင့်လွှတ်ပါတော့။
“ကျွီ ”
တံခါးဖွင့်သံနဲ့အတူဦးဗညားဝင်လာသည်။ဦးဗညားဝင်လာတာမို့
အတွေးကိုဖြတ် စို့နေတဲ့မျက်ရည်ကိုလက်ခုံနဲ့သုတ်လိုက်သည်။
ဦးဗညားက အရက်ခွက်လေးကိုင်လာပြီး သူ့အနားဝင်ထိုင်သည်။
“ဦး ဆေးအရက်နည်းနည်းသောက်မလို့ ဖြစ်တယ်မှတ်လား”
“ဦးစိတ်တိုင်းကျ နေပါဦး ယုယငြင်းခွင့်မရှိပါဘူးရှင့်”
“ဟင်းးးးဟုတ်ဘူးလေ ကလေးရဲ့ ဦး ကလေးကို ငွေနဲ့အချိန်ပိုင်း
ဝယ်ထားလို့ပိုင်တယ်ဆိုပေမယ့် ဦးပြောထားသလို ခုချိန်မှာ
ဦးနဲ့ကလေးက လင်မယားလေ လင်မယားဆိုတော့ မယားမကြိုက်တာ လင်ကမလုပ်ချင်ဘူး အဲ့တော့ ခွင့်တောင်းတာ”
“ရပါတယ်ရှင် ဦး သဘောပါ”
“အာ့ဆို ကလေးလည်းသောက် ကလေးသောက်ဖို့ ဦးယူလာတာ”
“မသောက်ပါရစေနဲ့ရှင် ယုယ အရက်ကိုတစ်ခါမှ မသောက်ဖူးလို့ပါ”
“ကလေး ရဲတင်းလာအောင်ပါ နောက်ပြီး ဒါက ဆေးအရက်
ကလေးသောက်နိုင်အောင် အချိုရည်နဲ့ရောလာတာ သောက်ပါ”
ယုယလည်း ငါ ဒီအရက်သောက်လိုက်လို့ ဦးနဲ့ဆက်ဆံရင် မူးပြီး
နာကျင်ဝမ်းနည်းတာတွေ မေ့ထားနိုင်တယ်ဆိုပြီး ဦးဗညားပေးတဲ့
အရက်ခွက်ကိုယူကာအသက်အောင့်ပြီး တစ်ကျိုက်တည်းမော့ချ
လိုက်သည်။အချိုရည်ရောထားလို့ အဝင်မဆိုးလှပေမယ့် ရင်ထဲတော့ပူဆင်းသွားသည်။
“အားးးးအဟွတ်အဟွတ် ဦးရယ် ရင်ထဲပူဆင်းသွားတာပဲ”
“ကလေးက တစ်ကျိိုက်တည်း မော့ချလိုက်တာကိုကွ ကဲကဲ ဦးကို
ခွက်ပေး အိပ်ယာပေါ်တက်တော့ ”
ဦးဗညားကလည်း သူ့ခွက်ထဲကလက်ကျန်မော့လိုက်ပြီး ခွက်တွေကို
ကုတင်ဘေးက စားပွဲသေးလေးပေါ်တင်ကာအိပ်ယာပေါ်တက်လိုက်
သည်။အိပ်ယာပေါ်မှာတော့ သူ့ယာယီသူတို့သမီးလေးက
ပက်လက်လေး သူ့ကိုစောင့်ကြိုနေသည်။ယုယလေးကိုကြည့်ရင်း
သူ့ပေါင်ကြားမှာ ငပဲကြီးက မာန်ကြွလာသည်။
ဆက်ရန်
အတိတ်ကပြီးခဲ့ပေမယ့် အနာဂါတ်ကခုမှစမှာ-အပိုင်း၄
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
“ကလေး ဦးတို့ စကြရအောင်နော်”
“…..”
ပက်လက်လေးလှဲနေတဲ့ ယုယဘေးမှာ လှဲအိပ်လိုက်ကာ ယုယကို
ဆွဲဖက်လိုက်သည်။ယုယတစ်ကိုယ်လုံးတုန်ရီနေတာ
သတိထားမိသည်။အရင်ကလည်း ခုလိုမျိုး အပျိုစင်လေးတွေ
များစွာကြုံတွေ့ခဲ့ဖူးပေမယ့် ယုယလိုမျိုး စိတ်ခံစားမှုမျိုး သူမခံစားမိခဲ့ပါ။ယုယလေးကို သူ့စိတ်ထဲရင်းနှီးနေသလိုလိုရှိသည်။
ယုယအရွယ်လေးက သူသာတကယ်လို့ နှင်းနှင်းအေးနဲ့အိမ်ထောင်
ကျလို့ မွေးမယ်ဆို သူ့သမီးလေးအရွယ်။သာမန်မိန်းကလေးမျိုးကို
ထားရှိတဲ့ လိင်စိတ်မျိုးထက် ပိုနေတဲ့အရာလေး သူစိတ်ထဲမှာ
ရှိနေသည်။ အဲ့ဒါ ဘာလဲဆိုတာတော့သူမသိ။သူ့ရင်ခွင်ထဲ
တုန်ရီနေတဲ့ ယုယကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်ကာ ဖွက်ထားတဲ့ခေါင်းလေး
ဆွဲမော့ကာ ရင်းနှီးသလိုလိုရှိနေတဲ့ နုငယ်ချောမောသည့် ယုယမျက်နှာလေးအနှံ့ အနမ်းမိုးတွေရွာချလိုက်သည်။
ယုယကတော့ မျက်လုံးလေးဇွတ်မှိတ်ကာ အသက်အောင့်ပြီး
ဦးဗညားနမ်းသမျှငြိမ်ခံနေလိုက်သည်။ဦးဗညားနှုတ်ခမ်းကြီးက
သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုထိကပ်ပြီးစုပ်နမ်းကာ စေ့ထားတဲ့ပါးစပ်လေးထဲ
လျှာကြီးအတင်းသွင်းနေသည်။တစ်ခုမှမကြုံတွေ့ဖူးတဲ့အရာတွေ
လက်တွေ့ကြုံတွေ့နေရပြီမို့ စိတ်လည်းလှုပ်ရှားနေမိသည်။
ဦးဗညားက သူ့ကို ငွေနဲ့ဝယ်ထားတဲ့သွေးသားစျေးသည်လေး
တစ်ယောက်ထက် ချစ်သူရည်းစားတစ်ယောက်လိုမျိုး
ပြုမှုနေတယ်လို့ခံစားမိပြီး သူတင်းထားတဲ့စိတ်ကိုလျော့ကာ
ဦးဗညားကို ဝယ်သူတစ်ယောက်ဆိုတာထက် မိမိချစ်ရတဲ့
လင်ယောကျ်ားတစ်ယောက်လိုစိတ်ထဲမှတ်ယူကာ ဦးဗညားကို
ပြန်ဖက်တွယ်လိုက်သည်။သူ့ပါးစပ်ထဲအတင်းဝင်ချင်နေတဲ့
လျှာကြီးကိုလည်း စေ့ထားတဲ့သွားလေးတွေဟပေးလိုက်ကာ
ဝင်ခွင့်ပေးလိုက်သည်။ဦးဗညားရဲ့လျှာကြီးက သူ့လျှာလေးကို
ပွတ်သပ်ကစားရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကိုငုံစုပ်ပေးနေတော့ သူလည်း
မလုပ်တဲ့လုပ်တတ်တဲ့ပြန်ကစားပေးလိုက်သည်။ယုယစိတ်ပါ
လာပြီဆိုတာ အတွေ့အကြုံအရသိလိုက်တဲ့ဦးဗညားလည်း
ယုယနှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်ရင်းလက်တွေကလည်းတကိုယ်လုံး
စုံဆန်လှုပ်ရှားနေပြီးဖင်လုံးအိအိလေးတွေကိုပွတ်သပ်ညှစ်နယ်လိုက်
မကြီးမသေး ခပ်ရွယ်ရွယ် ရင်သားအစုံကိုလည်း အကျီ်ပေါ်မှနေ
ညှစ်နယ်ပေးလိုက်လုပ်ရင်း ယုယပေါ်ခွတက်လိုက်သည်။ယုယ
ပေါင်ကြားထဲဒူးနှစ်ထောက်ကာချဲ့လိုက်ပြီးနေရာယူလိုက်သည်။
အလိုက်သင့်ပေါင်လေးကားပေးလာတဲ့ယုယကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ တခဏအတွင်းဘေးမှာပုံကျသွားသည်။သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ
အဝတ်ဆိုတာ ဘာမှအကာအကွယ်မရှိတော့မှန်းသိလိုက်တဲ့
ယုယကတော့ ခေါင်းလေးတစ်ဖက်စောင်းကာ လက်နှစ်ဖက်ကို
ခေါင်းအုန်းအစွန်းလေးကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ကာ
မျက်လုံးလေးကိုလည်းစုံမှိတ်ထားလိုက်သည်။သူ့ရဲ့ ဘယ်ယောကျ်ားမှ ဘယ်သူမှမထိမကိုင်ရသေးတဲ့ အလှသွေးကြွယ်ကာနေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ဦးဗညား ကသိုင်းရှု့နေမှန်းသိပေမယ့် ဦးဗညားကို မျက်လုံးဖွင့်ပြီးမကြည့်ရဲ။
မကြာခင် သူ့ရဲ့အပျိုစင်ဘဝနဲ့ အသွေးအသားကို အားပါးတရ
ဝါးမျိုတော့မှာသိလို့ မျက်လုံးမှိတ် အသက်ကိုမှန်မှန်ရှူရင်း
ငြိမ်နေမိသည်။ဦးဗညားကလည်း ယုယထင်သလိုပဲယုယရဲ့
အပျိုစင်အဝတ်မဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုကြည့်ကာ သူ့စိတ်တွေ
ထကြွသောင်းကျန်းနေသည်။စိတ်ထန်လာအောင်လည်း
ယုယရဲ့ဝင်းမွတ်နေတဲ့ကိုယ်လုံးလေးမှာ ရင်သား နို့အစုံလေးက
လှပလွန်းနေသည်။ပြာလဲ့လဲ့မီးရောင်လေးအောက်မှာ ယုယအလှကို
ခံစားနေလိုက်သည်။အောက်ကိုဆက်စုန်ဆင်းကြည့်လိုက်တော့
ပေါင်ကြားမှာ အမွှေးပါးပါးလေးနဲ့ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ အဖုတ်လေးက
အရည်လေးတွေစို့ပြီးလှပနေပြန်သည်။အတင်းပင် သူ့လီးကြီး
အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲ ထိုးသွင်းကာဆောင့်လိုးချင်တဲ့
စိတ်ဖြစ်လာသည်။အရင်ကောင်မလေးတွေတုန်းက မုဒိန်းဆန်ဆန်
လိုးဖူးတာတွေရှိခဲ့ပေမယ့် ယုယလေးအပေါ်မှာတော့ ချစ်ရဖူးသူ
နှင်းနှင်းအေးနဲ့တုန်းကလို ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ တသိမ့်သိမ့်ချစ်ခဲ့သလို
ချစ်ချင်စိတ်ဖြစ်နေသည်။ယုယကို ချစ်ရသူတစ်ယောက်လို
သဘောထားကာငြင်ငြင်သာသာလေးပဲချစ်ချင်သည်။သူ့လက်နဲ့
ယုယအဖုတ်လေးကိုအုပ်ကိုင်ကာပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့ ယုယကိုယ်လုံးလေး ဆတ်ခနဲတုန်သွားတာတွေ့ရသည်။ယုယ
သူ့ကိုကြောက်နေရှာမှာပဲလေ သူ့အပေါ်မကြောက်ဘဲ သူ့အသွေးအသားတွေကို ချစ်သူတစ်ယောက်ကိုလိုလိုလားလား
ပုံအပ်တာမျိုးကိုလိုချင်တာမို့ ယုယကိုယ်ပေါ်ပြန်မှောက်ချကာ
စောင်းနေတဲ့ယုယခေါင်းလေးကို ဖြည်းဖြည်းဆွဲလှည့်လိုက်သည်။
အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းကိုကြားလိုက်ရလို့ ယုယနှုတ်ခမ်းလေးကို
ပြန်ငုံစုပ်ကာ နို့လေးတွေကိုညှစ်လိုက်သည်။ယုယ ဒီတစ်ခါမှာတော့
ခုနကလို့ ပါးစပ်မစိထားတော့ဘဲ ပါးစပ်လေးဟပေးကာ ဝင်လာတဲ့
ဦးဗညားလျှာကြီးကိုကြိုဆိုလိုက်သည်။လျှာခြင်းနားလည်သွားပြီး
ရှည်ကြာတဲ့အနမ်းတစ်ခုကို ဖန်တီးလိုက်ကြသည်။ဦးဗညားလက်တွေက နို့လေးကိုညှစ် အဖုတ်လေးကိုပွတ်ဆွဲကာ
အစိလေးကိုကစားပေးရင်းအဖုတ်ဝရဲရဲလေးကို လက်ညှိုးနဲ့
ထိုးသွင်းပြီးဆွပေးနေလိုက်သည်။အရည်တွေစို့ကာ လိုက်လာပြီမို့
ယုယလိုအပ်နေပြီဆိုတာသိလိုက်သည်။ဒါပေမယ့် ယုယအဖုတ်လေးကို မယက်ပဲမလိုးချင်တာကြောင့် သူ့ကိုယ်လုံးကို
အောက်လျော့ကာ ပေါင်ကြားထဲမျက်နှာအပ်ပြီးအဖုတ်လေးကို
ငုံစုပ်လိုက်သည်။
“အင့် အဟင့် ဦးးး အားးး”
ငရဲကြီးပါ့မယ် မလုပ်ပါနဲ့ဦးရယ်လို့ ပြောလိုက်ပေမယ့် အသံက
လည်ချောင်းဝမှာပင်တိမ်ဝင်သွားပြီးထွက်မလာ။ဦးဗညား သူ့အဖုတ်လေးကို မရွံ့မရှာယက်ပေးတဲ့အရသာကို နှစ်ခြိုက်သွားမိသည်။လိင်ဆက်ဆံတာ အဖုတ်နဲ့လီးရဲ့တာဝန်
လောက်သာသိထားတဲ့ ယုယအဖို့ ခုလုပ်ရပ်ကထူးဆန်းနေသည်။
ယုယကြိုက်မှန်းသိလို့ အဖုတ်လေးကို ပါးစပ်မှမလွှတ်တော့ဘဲ
တပြက်ပြက်ယက်ကာအစိလေးကိုစုပ် အပေါက်နီရဲရဲလေးထဲ
လျှာသွင်းယက်ကာ စိမ့်ထွက်လာသမျှအရည်ချိုချိုလေးတွေကို
မျိုချပစ်လိုက်သည်။တစ်ချက်တစ်ချက် ပန်းရောင်သန်းနေတဲ့
ဖင်ဝလေးကိုပါယက်ပေးမိသည်။သူ့ဘဝမှာ တော်ရုံမိန်းမ
တစ်ယောက်ရဲ့ ဖင်ဝကို ယက်ခဲ့ဖူးတာမဟုတ်။
ချစ်သူနှင်းနှင်းအေးနဲ့တုန်းကယက်ပေးခဲ့ဖူးပြီး ဂျမ်းကိုတောင်
သူစိတ်လာမှသာ ယက်ပေးတတ်သည်။ ခုယုယလေးကိုတော့
တစ်ကိုယ်လုံးယက်ပေးချင်မိသည်။
“အီးးး ဟင့် ဟ အင့် ဦးးး ဦးရေ တော်ပါတော့နော် ယုယ ယုယ
မနေတတ်တော့လို့ပါရှင်”
ဦးဗညားလည်း ခုချိန်မှာ ယုယအဖုတ်က သူ့လီးကိုလိုအပ်နေပြီ။
လိုးသွင်းလို့ရနေပြီဆိုတာသိပေမယ့် မလိုးဘဲ အဖုတ်လေးက
အရည်တဗြန်းဗြန်းနဲ့ သူ့မျက်နှာကိုပန်းထုတ်တာကိုလိုချင်မိသည်။
ယုယငြီးညူနေတာကိုဂရုမစိုက်ဘဲယုယကိုယက်ပေးရင်း
အရင်က နှင်းနှင်းအေးနဲ့တုန်းက လုပ်ပေးခဲ့တာတွေသတိရကာ နှင်းနှင်းအေးနဲ့လုပ်ခဲ့သလိုမျိုးလုပ်ချင်တဲ့အာသီသရှိနေသည်။
“ဦးရေ ယုယ မရတော့ဘူး မအောင့်နိုင်တော့ဘူး အားးအီးးးဟင်းး”
ယုယဖင်လေးအတင်းကော့ထိုးလာပြီး သူ့မျက်နှာကိုအရည်တွေ
တဗြန်းဗြန်းဖြန်းပက်ကာ ကိုယ်လုံးလေးတွန့်လိမ်ပြီး
တစ်ဇတ်ဇတ်တုန်နေတော့သည်။ယုယပြီးသွားပေမယ့် ပေါင်ကြားမှ
မထသေးဘဲ အရည်လေးကိုလိုက်ယက်ကာ အဖုတ်လေးကို
တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပြီး အစိလေးကို လျှာဖျားနဲ့ထိုးမွှေကာကလိပေး
နေသည်။မွှေလို့အားရမှ ယုယပေါင်ကြားမှခွာကာ ယုယပေါ်
အုပ်မိုးကာမျက်လုံးလေးစင်းကာမှိန်းနေတဲ့ယုယကိုကြည့်နေသည်။
“ကလေး ကလေးလေး ကောင်းရဲ့လား ”
“………”
“ဟင် ဦးယက်ပေးတာ ကောင်းရဲ့လားလို့”
“အင့်အင့် အီးးးဟင့် အင့်”
ယုယကသူ့ကိုဘာမှပြန်မပြောနိုင်သေးဘဲ ရင်အစုံက
နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြစ်ကာ တအင့်အင့်ဖြစ်နေတုန်းရှိသေးသည်။
ယုယအဖုတ်မြောင်းကြားထဲ ဦးဗညားလီးကြီးတေ့ကာ
လျောတိုက်ပြီးကော့နေတဲ့နို့လေးတွေကို တလှည့်စီ
ငုံစို့ပေးလိုက်သည်။
“အီးးးးဟီးးးဦးရယ် အင်းးး ရင်တုန်တာ ခုထိမပျောက်သေးဘူး”
“ကောင်းရောကောင်းလား ”
“……”
ယုယအဖြေပြန်မပေးဘဲ ခေါင်းလေးငုံ့သွားလို့ မေးဖျားလေး
ကိုင်ကာဆွဲမော့ပြီးနှုတ်ခမ်းလေးငုံနမ်းလိုက်သည်။ယုယလက်လေးတွေက ဦးဗညားကျောပေါ်ရောက်လာပြီး
သိုင်းဖက်ကာဦးဗညားရဲ့အနမ်းကို ပြန်လည်တုန့်ပြန်နေသည်။
“အွန့်အွန့် ပြွတ်”
“ကလေး ခု ဦးတို့ တကယ်လင်မယားလိုနေကြရအောင်နော်”
“ဦးသဘောပါရှင်”
“ကလေးသဘောရောမပါဘူးလား”
“အင်းးး ဟင်းးဦးလုပ်သမျှငြိမ်ခံနေပြီပဲဦးရယ် ဟင်းးး”
“ဦးကို ကလေးရဲ့ချစ်သူလို့မသတ်မှတ်နိုင်ဘူးလား ခဏပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါ့”
“ဟုတ် သတ်မှတ်ပါတယ် ဦးက ကလေးရဲ့ချစ်သူ ကလေးရဲ့
ယောကျ်ား ဟုတ်ပြီလားဟင်”
“အင်းး ဒီလိုမှပေါ့ ခု ဦး ကလေးကိုချစ်တော့မယ်နော်”
“ဟုတ် ချစ်ပေးးး”
ဦးဗညားက ယုယအဖုတ်မှာလွန်းထိုးနေတဲ့သူ့လီးကြီးကိုင်ကာ
အဖုတ်ဝလေးမှာတေ့လိုက်သည်။ယုယအရည်လေးတွေထပ်ပြီး
စိမ့်ထွက်နေပြီမို့လီးတစ်ချောင်းလုံးမှာလည်း အရည်လေးတွေ
စိုအိနေပြီ။
“ကလေး ဦးဖြည်းဖြည်းပဲသွင်းမယ်နော် နာရင်ပြော”
“ဟုတ် ဦးး ဖြည်းဖြည်းနော်”
နှစ်ယောက်သားနားလည်မှုရသွားတဲ့ချစ်သူနှစ်ယောက်လို
နှုတ်ခမ်းခြင်းပူးကပ်သွားပြီးအနမ်းမျှင်းမျှင်းလေးနဲ့နမ်းစုပ်ရင်း
အောက်ကတော့ ဦးဗညားလီးကြီးက ယုယအဖုတ်လေးထဲ
တဗြစ်ဗြစ် တိုးဝင်လာသည်။
“အအ အင်းးးအားးး ဦးးးး”
“နာလို့လားကလေး”
“ဟင့်အင်း မနာပေမယ့် တင်းကြပ်ကြပ်ကြီး”
“ပေါင်လေးထပ်ကားပေးနော် အထဲကမညှစ်ထားနဲ့ ညှစ်ထားရင်
ကလေးနာမှာစိုးလို့”
“ဟုတ်”
ယုယ သူ့ပေါင်လေးကိုအစွမ်းကုန်ကားပေးလိုက်ပြီး ဦးဗညား
ကျောပြင်ကြီးကိုခပ်တင်းတင်းဖက်ထားမိသည်။ဦးဗညားက
ယုယအဖုတ်လေးထဲ လီးကို နည်းနည်းသွင်းလိုက် ခပ်ဖြည်းဖြည်း
ညှောင့်လိုက်နဲ့ထိုးထည့်ရင်း အပျိုဝင် အမှေးပါးကိုထောက်မိတော့
ဆက်မသွင်းဘဲရပ်လိုက်သည်။ယုယကအပျိုစစ်စစ်ဆိုတာ
သိပေမယ့်ခုအပျိုမှေးလေးကို လီးနဲ့ထောက်ထားမိပြီဆိုတော့ပိုလို့
သေချာသွားပြီးရင်ခုန်သွားမိသည်။နှင်းနှင်းအေးကိုလိုးတုန်းက
ခံစားချက်မျိုးပြန်ရလိုက်သည်။
“ကလေး ဖက်တာနည်းနည်းလျော့ ခု အပျိုမှေးကိုဖောက်တော့မယ်
ဦးကို ကလေးရဲ့အပျိုမှေးလေးဖောက်ခွင့်ပြုနော်”
“ဟုတ် ဦး ဖောက်ပါ ကလေး ကြေကြေနပ်နပ်ကြီး ကလေးရဲ့အပျိုစင်ဘဝကိုပေးပါတယ်”
“ချစ်လိုက်တာကလေးရယ် ”
“ဦး ဖြည်းဖြည်းနော်”
“အင်းးးးနည်းနည်းတော့နာမယ် ခဏသည်းခံလိုက်နော်”
ဦးဗညား ယုယနှုတ်ခမ်းလေးကိုပြန်ငုံကာ ယုယချိုင်းအောက်နေ
လက်လျိုကာပုခုံးလေးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ကာလီးကိုစညှောင့်သည်။
လီးကိုအဖျားထိထုတ်ပြီး အဖျားနားတင်ညှောင့်ပေးရင်း အားနဲ့
တစ်ချက်ထဲဆောင့်သွင်းလိုက်တော့သည်။လီးက အဖုတ်ထဲအရှိန်နဲ့
ဝင်သွားသလိုဂေါ်လီလေးတွေကပါ အဖုတ်နံရံတွေကို
ဖိကျိတ်ပွတ်ဆွဲသွားလို့ အသဲခိုက်အောင် နာကျင်သွားတဲ့ ယုယခမျာ
မျက်ရည်လေးတွေစီးကျကာ ငိုမိတော့သည်။
“ဗြစ်ဗြစ်ဗြိ ဖောက် ဘလွတ်”
“အားးးအွန်းးးအူးးးအဟင့်အဟင့်ဟင့် ဟီးးးအီးးး အားးးဟင့် ဟီးးး”
လီးကအဖုတ်ထဲစုန်းစုန်းမြုတ်နေပြီမို့ ခေတ္တနားလိုက်ပြီး ယုယ
နာကျင်တာလျော့အောင် နို့လေးတွေကိုစို့ပေးနေလိုက်သည်။
ခဏကြာတော့မှ အနာသက်သာလာတဲ့ယုယအငိုတိတ်လာတာနဲ့
ဖင်ကိုလှုပ်ရှားကာကြိတ်လိုးလေးလိုးပေးလိုက်သည်။သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ယုယအဖုတ်လေးက ညှစ်ပေးလာပြီး
အရည်လေးတွေထွက်လာလို့ လီးကိုဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး ဖြည်းဖြည်းခြင်း
လိုးပေးသည်။ဂေါ်လီလီးရဲ့အရသာကို နှစ်သက်လာတဲ့ယုယလည်း
ဖင်လေးကော့ပေးလာကာ ဦးဗညားလိုးသမျှတုန့်ပြန်လာသည်။
“ကြပ်စည်းနေတာပဲကလေးရယ် ကောင်းလိုက်တာကွာ ကလေး
အဖုတ်လေးကို ဦးတော့အရမ်းကြိုက်သွားပြီ ကောင်းလိုက်တာ
အားးးရှီးး ကလေးကိုအပိုင်သိမ်းလိုက်ချင်တယ်ကွာ”
“အင်းးဟင်းး ဦးရယ် အားးးအားးးးလုပ်ပါ ဆောင့် ဆောင့် အားးးး
ရှီးးးးးးမြန်မြန်လေး အင်းးဟင်းးးး”
“ချစ်တယ် ကလေးရယ် ဦးတော့ကလေးကို ချစ်သွားပြီ အင်းးးး
လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာကွာ”
“အင်းးး ကလေးလည်း ဦးကိုချစ်တယ် အမေ့ အားးးကျွတ်ကျွတ်
အားးးဆောင့်ပေးပါဦးရယ် ဦးဟာကြီးက အားးဟင်းးးးးရှီးးးး
အထဲမှာပြည့်ကြပ်နေတာပဲအားးးးဟင်းးးးး”
ဦးဗညားလည်း ယုယအရမ်းကိုဟော့နေပြီမို့ မညှာတော့ဘဲ
သူ့လီးကြီးဆွဲဆွဲထုတ်ပြီးဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့သည်။ယုယအဖုတ်လေးက သူ့လီးကိုအတင်းညှစ်ညှစ်ပေးနေလို့
ပြီးချင်လာသည်။
“ဦးရယ် လုပ်ပါ မြန်မြန်လေး ကလေး ခုနကလိုဖြစ်လာပြန်ပြီ ရှီးး”
“ပြီးချင်လာပြီလား ဦးလည်းပြီးတော့မှာ တူတူပြီးကြမယ်လေ”
“ဟုတ် အားးးကျွတ်ကျွတ် လုပ်ပါ လုပ် ဆောင့် ဆောင့် အီးးးဟီးး”
ယုယဖင်လေးအတင်းကော့ကော့ပေးလာလို့ ပြီးတော့မှာမှန်း
သိပြီးစိတ်ကိုမတင်းထားတော့ဘဲ စိတ်လျော့ကာ ဖင်ကြီးမြှောက်ပြီး
တဖုန်းဖုန်းကျုံးဆောင့်လိုးပစ်လိုက်သည်။သွေးတွေရော အဖတ်ဖြူဖြူတွေပါ ပေကျံနေတဲ့ဦးဗညားလီးကြီးက
ယုယအဖုတ်လေးထဲ မဆန့်မပြဲကြီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ လိုးသွင်းနေသည်။ယုယဖင်လေး မွှေ့ယာပေါ် ပြားကနဲ့ ပြားကနဲ့
ဖြစ်သွားအောင် ဆောင့်ချက်တွေကပြင်းထန်လှသည်။
“ဦးရေ ဦးရေ အားးးအီးးးရှီးးးအူးးးးဟူးးးးဟင့်ဟင့်ဟီးးးးးး”
“ဦးလည်းပြီးပြီ ကလေးရယ် အားးးးရှီးးးးကောင်းလိုက်တာ အင်းး”
ယုယ အရည်တွပန်းထုတ်ကာတစ်ကိုယ်လုံးတဇတ်ဇတ်တုန်နေပြီး
အသံလေးတိတ်သွားပြီးဦးဗညားလည်း လီးကိုအဖုတ်ထဲ
အဆုံးသွင်းကာ လရည်တွေသားအိမ်ထဲပန်းထည့်ပြီး ယုယကိုယ်လုံးလေးပေါ်ဖိကာငြိမ်ကျသွားတော့သည်။
ဆက်ရန်
အတိတ်ကပြီးခဲ့ပေမယ့် အနာဂါတ်ကခုမှစမှာ-အပိုင်း၅
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
“ချစ်လိုက်တာကလေးရယ် ဦးတော့ကလေးကိုအရမ်းချစ်သွားပြီ”
“ကလေးလည်း ဦးကိုချစ်တယ်”
“ကလေး ရည်းစားထားဖူးလား”
“ဟင့်အင်း ကလေးဘဝမှာ ရည်းစားထားဖို့အချိန်မရှိခဲ့ပါဘူး
ဖေဖေနဲ့မေမေ့ကိုပြုစုရင်း စာကိုပဲအာရုံစိုက်ခဲ့တာပါ”
“အာ့ဆိုဦးက ကလေးရဲ့ရည်းစားလုပ်မယ်လေ ဦးဆုံးဖြတ်ပြီးပြီ
ဦး ကလေးကိုလက်ထပ်မယ် ဒီကပြန်ရင် ကလေးမိဘတွေဆီမှာ
လိုက်တောင်းမယ် သူတို့ကိုလည်းဆေးကုပေးမယ် ဦးအားလုံးကို
တာဝန်ယူတယ်”
“ဦးရယ် အင့် အဟင့်အဟင့်”
“အာ ဘာလို့ငိုတာလဲကလေးရယ် ဦးကတကယ်ပြောတာလေ
ကလေးကို ဦး မြတ်မြတ်နိုးနိုးနဲ့ ပေါင်းသင်းသွားမှာပါ တိတ်တိတ်
မငိုနဲ့တော့ ချစ်တယ်ကလေးရယ်”
“ကလေးဘဝက သွေးသားကိုရောင်းစားရတဲ့စျေးသည်လေ
ဦး ဦးက ကြည်ဖြူနိုင်လို့လားဟင်”
“ကလေး ဒီအလုပ်လုပ်တာ ဦးနဲ့ကပထမဆုံးပဲ မဟုတ်ဘူးလား”
“ဟုတ် ဟုတ်ပါတယ်”
“ကလေးရဲ့အပျိုစင်ပန်းကို ဦးခူးလိုက်ရတာပဲလေ ကလေးက
အတွေ့အကြုံမရှိဘူးဆိုတာလည်း ဦးသိတယ် ဦးဘဝမှာ
ကလေးလိုမိန်းကလေးတွေအများကြီးတွေ့ခဲ့ဖူးတယ်
ကလေးနဲ့ကျမှ ဦးရင်ထဲမှာတစ်မျိုးဖြစ်လာတာ ကလေးနဲ့ဦး
တွေ့တာမှ ၆နာရီပဲရှိသေးတယ် ဒါပေမယ့် ကလေးကို ဦး
စမြင်ကတည်းက လွမ်းသလိုလို ဆွေးသလိုလိုနဲ့ စိတ်ထဲတစ်မျိုးပဲ
ကိုယ့်ရဲ့ချစ်သူတစ်ယောက်လိုကို ခံစားရတယ် ကလေးက ဦးကိုဒီလိုကိစ္စတွေ လိုက်စားတတ်တဲ့လူတစ်ယောက်လို့ပဲ
မြင်နေတာလားဦးတကယ်ပြောတာပါ ဦး ကလေးကိုလက်ထပ်မယ် ခု ကလေးက ဦးရဲ့မိန်းမ ချစ်ဇနီးလေးပဲ”
“ကလေး ကလေးမစဥ်းစားတတ်တော့ဘူးဦးရယ် ကလေးရဲ့ဘဝကို
ဦးဆီပေးပြီး ဘာဆက်လုပ်မယ်ဆိုတာ ကလေးမသိသေးပါဘူး
ရလာတဲ့ငွေနဲ့ မေမေတို့ကိုပဲပြုစုရင်းနေသွားရမလား ရှေ့ဆက်ပြီး
ဒီအလုပ်ကိုဆက်လုပ်ရမလား ဘာလုပ်သင့်လဲ ဝေခွဲမရသေးဘူး”
” တွေဝေမနေနဲ့တော့လေ ဦးပြောသလိုပဲ ဦးနဲ့လက်ထပ်လိုက်တော့
ဦး ကလေးဘဝရဲ့ အရာအားလုံးကို တာဝန်ယူတယ် ခု ကလေးက
သာမန်မိန်းကလေးမဟုတ်တော့ဘူး မြန်မာနိုင်ငံက အချမ်းသာဆုံး
စာရင်းဝင် ဦးဗညားရဲ့ဇနီးဖြစ်နေပြီလေ”
“ဦးရယ် ဦးက ကလေးအပေါ် ဒီလိုစိတ်မျိုးထားပေမယ့် ကလေးနဲ့
ဦးလို သူဌေးကြီးတစ်ယောက်ကမတန်ပါဘူးဦးရယ်”
“ဒီက်ိုကြည့်ကလေး မတန်ဘူးဆိုတာမရှိပါဘူး ဦးက ကလေးကို
ချစ်တယ် ခုချိန်မှာ ကလေးက ဦးရဲ့ကလေးလေး မိန်းမလေး
ချစ်ဇနီးလေး ဟုတ်ပြီလား ကျန်တာမတွေးနဲ့တော့ ”
“ဦးရယ်”
“ပြွတ် အွန့် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ”
“နောက်တစ်ခါချစ်ရအောင်နော် ကလေး”
“ဟုတ် ဦးသဘောပါ”
“ဦးလေ ဒီနေ့မှ ကလေးနဲ့တွေ့ဖူးပေမယ့် ရင်းနှီးနေတဲ့ခံစားချက်မျိုး
ရနေတယ် ကလေးရော အဲ့လိုမဖြစ်ဘူးလား”
“ဟုတ် ကလေးလည်းဦးလိုခံစားရပါတယ် ပထမဦးဆုံး
အတွေ့အကြံမို့ ကြောက်လန့်နေခဲ့ရပေမယ့် ဦးရဲ့နွေးထွေးတဲ့
အပြုအမူတွေအောက်မှာ ကလေးဘဝလုံခြုံသွားသလိုပဲ”
“ချစ်တယ်နော်ကလေး”
“ဟုတ် ချစ်တယ်”
“ဦးနဲ့လက်ထပ်ပြီး ကလေးက ကလေးလေးတွေမွေးပေးမလား”
“ဟုတ် မွေးပေးမယ် ဦးရယ်”
“အာ့ဆို ကလေးလေးတွေရအောင် ခုကတည်းက
ကြိုးစားလိုက်ကြစို့နော်”
“ဟုတ်”
ဦးဗညား စကားတွေပြောရင်း နောက်တစ်ခါထကြွလာတဲ့ကောင်ကို
ယုယအဖုတ်လေးထဲမှာလှုပ်ရှားပေးလိုက်သည်။ယုယကလည်း
ကျိန်းစပ်သလိုရှိနေပေမယ့် အသစ်စက်စက် သူ့ချစ်သူ ခင်ပွန်းရဲ့
လိုအင်ကိုဖြည့်စည်းပေးချင်တဲ့စိတ်ကြောင့် ဖင်လေးကိုကော့တင်
ပေးလိုက်သည်။ဦးဗညားက ဖြည်းဖြည်းခြင်းလိုးနေရင်း သူ့အောက်မှာဖိခံထားရတဲ့ ယုယလေးကို ဖက်တွယ်ပြီး ထထိုင်
လိုက်သည်။သူ့ပါးစပ်နားရောက်လာတဲ့ ယုယနို့လေးတွေ ဖမ်းစို့
ပေးတော့ ယုယရင်ဘတ်လေးကော့ပြီး ဦးဗညားကိုခေါင်းကို
ဖက်ထားမိသည်။
“ကလေး ”
“ရှင်”
“ဦးကို မပြုစုချင်ဘူးလား”
“ပြုစုချင်တာပေါ့ဦးရယ်”
“ခု အပေါ်ကနေ ကလေး ခံနိုင်သလောက်လေး ဖိချပေးနော်”
“ရှင် ဟုတ်ကဲ့ပါဦး”
ပျော့ခွေနေတဲ့ယုယလည်းစိတ်ကိုတင်းပြီး ဦးဗညားပြောသလို
အပေါ်ကနေ ဖင်လေးကြွလိုက်ထိုင်ချလိုက်လုပ်ပေးသည်။ဦးဗညားကယုယကိုထိန်းဖက်ကာ အောက်ကနေပင့်ထိုးလိုက်
နို့လေးကုန်းစို့လိုက်နဲ့ ယုယကိုဆွပေးသည်။ဦးဗညားရဲ့ စံချိန်လွန်
လီးကြီးကြောင့် ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း အထဲမှာကျိန်းစပ်သွားလို့
ယုယ အရမ်းမဆောင့်နိုင်ဘဲ မျက်နှာလေးမဲ့ကျသွားကာ ဦးဗညား
ပုခုံးပေါ် ခေါင်းလေးမှေးထားရသည်။
“အဟင့် ကျွတ်ကျွတ် အ ဦးရယ်”
“ကလေး မခံနိုင်လို့လား”
“ဟုတ် အထဲက အောင့်ပြီးကျိန်းတယ်”
“အာ့ဆို ခုနလိုပဲနေတော့နော် ကလေးက ခုမှပါကင်ပွင့်ထားတာ
ဆိုတော့နာနေမှာ ဦးအပေါ်ကနေပဲ သာသာလေးချစ်ပေးမယ်နော်”
“ဟုတ် ”
ယုယကို ခုနကအတိုင်းပက်လက်ပြန်ချပြီး ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို
ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ကာ အဖုတ်လေးကိုငြင်ငြင်သာသာလေး
လိုးပေးနေလိုက်သည်။
“ဗြွိဗြွိ ပြွတ် ဘွတ်”
“အင်းးဟင်းးဟင်းး ဦးရယ် အားးး”
“နာလို့လားကလေး”
“ဟုတ်ဘူးးး ကြပ်လို့ ဦးဟာကြီးက ကလေး အထဲကို တုတ်ကြီး
ထိုးထည့်လိုက်သလိုပဲ ကျိန်းပြီးအောင့်တယ် ဟို ဟိုအစိအစိနဲ့
ဟာလေးတွေက အထဲမှာ ဖိကျိတ်သွားတယ်”
“အာ့ ဂေါ်လီလေကလေးရဲ့ ကလေးကြိုက်သွားမှာပါ ခု ကလေးက
ပါကင်အသစ်စက်စက်လေးမို့ ဦးလီးကြီးကိုမခံနိုင်သေးတာ
နောက်ဆို ဦးလီးကြီးကိုပဲတမ်းတနေမှာ ခု ကလေးကို အနာသက်သာအောင်လုပ်ပေးမယ်နော်”
“ဟုတ် အင့် အင့် ဟင်းးးဟင်းးး”
ဦးဗညားက သူ့လီးကြီးကိုအဖုတ်လေးထဲမြုပ်ထားလိုက်ပြီး
ယုယခြေသလုံးဖွေးဖွေးဥဥလေးတွေကို လျှာနဲ့ယက်လိုက်သည်။
ခြေချောင်းလေးတွေကိုပါတစ်ချောင်းခြင်းစုပ် အကုန်လုံးငုံစုပ်ပြီး
ခြေဖဝါးလေးတွေကိုလည်း ယက်ကာငုံစုပ်ပစ်သည်။
“အင်းးဟင်းးးဦးရယ် ခြေထောက်ကိုမစုပ်ပါနဲ့လား”
“ဟင် ဦးက ကလေးကို ဒီခြေချောင်းလေးတွေကအစချစ်တာ
ဦးဒီလိုမျိုး ဘယ်သူ့ကိုမှမလုပ်ပေးဖူးဘူး ကလေးက ပထမဆုံးပဲ”
“ဦးရယ် ကလေးကိုအဲ့လောက်ချစ်တာလားဟင်”
“အင်းချစ်တယ် ငုံထားလို့ရရင်ငုံထားမှာ”
“အင်းးးဟင်းးးဦးရယ် အားးး လုပ်ပါတော့ဦးရယ် အထဲကအရမ်း
ယားလာပြီ”
“ဘယ်ထဲကလဲကလေးရ”
“အဟင့် ဦးကလည်းသိရဲ့သားနဲ့ ကလေးအဖုတ်ထဲက”
“အဖုတ်ထဲကယားတော့ ဦးကဘယ်လိုလုပ်ပေးရမှာလဲ”
“လုပ် လုပ်ပေးလေ”
“အင်းလေ ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲလို့”
“ရှီးးးးဦးဟာကြီး ဦးဟာကြီးနဲ့လုပ်ပေးလေ”
“ဘယ်ဟာကြီးလဲ”
ဦးဗညားက ခြေထောက်လေးကိုဘယ်ညာပြောင်းစုပ်ရင်း ယုယကို
စိတ်ဆွစကားပြောနေလိုက်သည်။
“အဟင့် ဦးကလည်း ဦးလီးကြီးနဲ့ ကလေးအဖုတ်ကိုလုပ်ပေးပါလို့”
“ဘာလုပ်ပေးရမလဲလို့”
“အာ ဦးနော် ရှက်ပါတယ်ဆို လိုးပေး ဦးလီးကြီးနဲ့ ကလေးအဖုတ်ကို
လိုး လိုးပေးပါ”
“အဲ့လိုလုပ်စမ်းပါ ကလေးရဲ့ ”
“ပြောမထွက်ဘူးဦးရယ် ရှက်တယ်”
“ခုလေးတင်ပဲ ပြောပြီးပြီလေ ထပ်ပြောပါအုန်း ကြားချင်သေးလို့”
ဦးဗညား ယုယအဖုတ်ထဲက လီးကိုကော့ကော့တင်ပေးပြီး
ထပ်ဆွလိုက်သည်။
“ကလေးကိုမနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့ဦးရယ် ကလေးအဖုတ်ယားလွန်းလို့ပါ
လိုးပါတော့ ဦးရယ် ဦးစိတ်ကြိုက် ကလေးအဖုတ်လေးကို
လိုးပေးပါတော့”
“လိုးပေးမှာပေါ့ ကလေးရဲ့ ကလေးအဖုတ်လေးကို ဦးလီးကြီးနဲ့
လိုးပေးမှာ အဖုတ်လေးယောင်ကိုင်းအောင်လိုးပေးမယ်”
“လိုးပါဦးရယ် ကလေး မနေတတ်တော့လို့ပါ”
ဖင်လေးကော့ကော့ပြီး တွန့်လိမ်နေတဲ့ ယုယခါးလေးကို
လက်နှစ်ဖက်ထိန်းကိုင်ကာ လီးကိုအဖုတ်ဝနားဆွဲထုတ်ပြီး
အဆုံးပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။
“အားးးအားးး အမေ့ ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် ရှီးးး လိုးးး လိုးပါဦးရယ် ”
“ဖောင်းနေတဲ့အဖုတ်လေး ပြဲသွားအောင် လိုးပလိုက်ရမလား”
“လိုးးးကလေးအဖုတ်လေး ပြဲအောင်လိုးပေး အအ ရှီးးရှီး”
အရည်တွေထပ်လိုက်လာတဲ့အပြင် ခုနကလိုးထားတဲ့အရည်တွေ
ရှိနေသေးတာမို့အဖုတ်လေးထဲပြည့်အင့်စွာဝင်ထွက်နေတဲ့ လီးဒဏ်ကို ယုယခံနိုင်လာသည်။အတွင်းသားတွေကိုဖိကျိတ်သွားတဲ့
ဂေါ်လီတွေကြောင့် အသဲခိုက်အောင်ကောင်းနေရသည်။
“ပြွတ်ပြွတ်ဗလစ် ဘွတ်ဘွတ်ပြွတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ”
“ကောင်းလား ကလေး ဦးလီးကြီးနဲ့လိုးပေးတာကောင်းလား”
“အင်း အရမ်းကောင်းတယ် ဦးရယ် လိုးပါ ဆောင့် ဆောင့်
ခပ်ပြင်းပြင်းလေး အီးးးးးရှီးးး ဦးလီးရီး ဦးလီးရီးး အားးးအားး”
“ဖောက်ပလောက် ပြွတ်ပြွတ်ပလွတ်ဘွတ်ဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်း”
ယုယခြေထောက်လေးတွေကို နို့လေးတွေဘေးအထိရောက်အောင်
ဖိချပြီးအပေါ်ကနေ ကော့တက်နေတဲ့အဖုတ်လေးကိုဆောင့်ဆောင့်
လိုးတော့သည်။ယုယလည်း ဂေါ်လီနှစ်လုံးရဲ့ပွတ်ကျိတ်မှုအပြင်
ကြီးမားတဲ့လီးကြီးရဲ့ အရသာကို နာကောင်းလေးနဲ့ အံလေးကြိတ်ပြီး
တအင့်အင့်နဲ့ ခံယူနေလိုက်သည်။အဖုတ်လေးကလည်းပွင့်အာနေပြီး
လီးကြီးဝင်ထွက်တိုင်းဖမ်းဖမ်းညှစ်ညှစ်ပေးနေမိသည်။ညှစ်ပေး
တော့ ဦးဗညားအကြိုက်တွေ့ပြီးပိုဆောင့်လိုးတော့သည်။သူ့လီးကို
ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေဘေးကို
ပြဲကားသွားပြီးပြန်ထုတ်တိုင်းအတွင်းသားလေးတွေ ပါလာသည်။
အိစိမ့်နေအောင်ကောင်းလွန်းတဲ့အဖုတ်လေးကို စွဲလမ်းသွားပြီး
နွားသိုးကြိုးပြတ် ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။
“အားးးဦးရယ် အမေ့ အားးးရှီးးးဆောင့်ပါ ဆောင့်လိုးပေးပါ”
“ပြွတ် ဘွတ်ဘွတ်ဗြစ် ဘွတ်ပလွန် ဒုတ် ဗြွတ်ဘလွတ် ”
အရည်တွေရွှဲစို့နေပြီးအပြင်သို့ထွက်လာကာဖင်ဝလေးအထိပင်
စီးကျလာနေသည်။လဥကြီးနှစ်လုံးကလည်းဖင်ဝလေးတွေကို
တဖတ်ဖတ်ရိုက်ခတ်နေလို့ ယုယအတွေ့လေးတစ်ခုပါထပ်တိုးလာ
ရသည်။ဖင်တုံးလေးကို ဦးဗညားရဲ့အလိုးအဆောင့်နဲ့
လိုက်ဖက်အောင် စည်းချက်ကျကျ ကော့တင်ပေးပြီးအရည်တွေ
တဗြန်းဗြန်းပန်းထွက်ကာ ပြီးဆုံးသွားတော့သည်။
“အားးးရှီး ကောင်းလိုက်တာဦးရယ် ဆောင့်ပါ ဆောင့် အားးးအားးး
ပြီးပြီ အားးးရှီးးးးးကလေး ပြီးပြီ အားးးးအင်းးးဟင်းးးးး”
ဦးဗညားက မပြီးသေးတာမို့ ယုယဖင်လေးအောက် ခေါင်းအုံးတစ်လုံးဆွဲသွင်းကာ သကောက်ကွေးမှကိုင်ကာဖိချပြီး
အပေါ်ကနေ မောင်းထောင်းသလိုထောင်းနေတော့သည်။ယုယရဲ့
အရည်လေးတွေကစည်းခုံးကနေစီးကျလာကာဗိုက်တဝိုက်မှာပင်
ရွှဲစိုနေသည်။ပြီးသွားပေမယ့် ဖင်ကြီးမြှောက်ကာ အပေါ်ကနေ
ဖိလိုးခံနေတဲ့ယုယလည်း ဖိခံရလို့ ဦးဗညားကိုယ်လုံးဝိတ်ကို
တွန်းခံရင်း နောက်တစ်ခါစိတ်ကြွလာကာ ဦးဗညားရဲ့ဆောင့်ချက်
ကြမ်းကြမ်းတွေကို အသဲခိုက်အောင်စွဲလမ်းနေရသည်။
“ကောင်းလိုက်တဲ့စပ်ပတ်လေးကွာ ကလေးရယ် အားးအားးးရှီးး”
“လိုးပါဦးရယ် လိုးလိုး ကလေးခံနိုင်ပြီ အားကြီးနဲ့ဆောင့်လိုး အီးးး
နောက်တစ်ခါထပ်ဖြစ်လာပြန်ပြီဦးရယ် ဆောင့်ပါ ဆောင့်ပေးပါ”
“တူတူပြီးကြရအောင်နော် ဦးလည်းပြီးချင်ပြီ”
“ဘွတ်ပလွတ် ပလောက်ပလောက်ပလောက်ပလောက်ပလောက် ”
“အင်းးးးအသံတွေထွက်လိုက်တာဦးရယ် အရမ်းပဲ အားးးရှီးး”
“သာယာတဲ့တေးသွားလေးတွေလေ ကလေးရဲ့ ကြိုက်လား”
“ကြိုက်တယ် ဦးရယ် လိုးပေး ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေး”
“ကြိုက်လား ဦးလီးကြီးကို”
“ကြိုက်တယ် ကလေးအရမ်းကြိုက်တယ်”
“ကောင်းလိုက်တဲ့စပ်ပတ်လေးကွာ ညှစ်စမ်း ညှစ်ညှစ် အားးး
ဦးးးပြီးပြီကွာ အားးးကောင်းလိုက်တာ အားးးးအီးး”
“ကလေးလည်းပြီးပြီးဦးရယ် အီးးးးရှီးးးရှီးးး”
နှစ်ယောက်သားအပေးအယူမျှမျှနဲ့လိုးဆောင့်ကြရင်း တူတူပြီးဆုံး
သွားကြကာ ယုယခါးအောက်မှခေါင်းအုန်းလေးကိုဆွဲထုတ်ပြီး
နှစ်ယောက်ထပ်လျက်သား နှုတ်ခမ်းလေးတွေစုပ်ကာငြိမ်ကျ
သွားသည်။ချွေးဒီးဒီးကျအောင် အားအင်အပြည့်သုံးလိုက်ကြလို့
မောပြီးအိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
ဆက်ရန်
အတိတ်ကပြီးခဲ့ပေမယ့် အနာဂါတ်ကခုမှစမှာ-အပိုင်း၆
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ဦးဗညားနိုးလာတော့ ယုယက သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာငြိမ်သက်စွာ
အိပ်မောကျနေဆဲရှိသေးသည်။ယုယရဲ့အပြစ်ကင်းတဲ့
မျက်နှာလေးကိုကြည့်ရင်း နှဖူးလေးအသာနမ်းပြီး လက်ရှိဖြစ်နေတဲ့
အခြေအနေလေးကိုကြည်နူးနေမိသည်။နှင်းနှင်းအေးနဲ့လွဲခဲ့ရလို့
အိမ်ထောင်မပြုဘဲနေရင်း သူ့ဘဝကို တစ်ကိုယ်တည်းလိုနေလာတာ
ခုတော့ နှင်းနှင်းအေးနဲ့တူတဲ့ ယုယနှင်းလေးကိုလက်ထပ်ပြီး
အိမ်ထောင်တစ်ခုကိုတည်ဆောက်တော့မည်။ကျန်ရှိတဲ့ဘဝရဲ့အချိန်
တွေကို ယုယနဲ့ဖြတ်သန်းရင်း ကုန်ဆုံးတော့မည်။သူ့ထက်
အသက်ထက်ဝက်ကျော်ငယ်တဲ့ယုယနှင်းကိုယူလို့လည်း ဘယ်သူမှ
ပြောရဲမှာမဟုတ်။ပြောလည်းဂရုစိုက်မည့်အထဲသူမပါဘူး။ သေးကပေါက်ချင်လာလို့ လီးကမတရားအောင့်နေတာနဲ့
ယုယမနိုးအောင် အသာလေးထကာအိပ်ယာမှထလိုက်သည်။
ဆီးအောင့်လာတာနဲ့အပေါ့သွားကာ အိပ်ခန်းကိုပြန်တက်ခဲ့သည်။
အပြာရောင်မီးရောင်လေးရဲ့အောက်မှာ ယုယလေးကလှပနေသည်။
အရင်ကလည်းကအခြားမိန်းကလေးတွေနဲ့ဒီလိုနေထိုင်ဖူးပေမယ့်
ဒီနေ့ကျတော့ အရင်နဲ့မတူ သူ့စိတ်ထဲမှာပြီးပြည့်စုံနေသလိုပင်။
ယုယလေးအိပ်နေတာထိုင်ကြည့်ရင်း လက်ထပ်ပြီးနောက်နေ့
မနက်အစောမှာ ကိုယ့်မိန်းမလေးရဲ့ အလှပဆုံးအိပ်စက်နေတာကို
ထိုင်ကြည့်နေရသလိုပင်။ညကသူနဲ့ယုယ တကယ့်လင်မယားတွေလို
မဂ်လာဦးညကိုကျော်ဖြတ်ခဲ့ကြတာပဲ။ဟန်ဆောင်ခဲ့တာမဟုတ်ဘဲ
စိတ်ရင်းအမှန်တွေနဲ့ဆက်ဆံခဲ့ကြသည်။ညကသူဆုံးဖြတ်ခဲ့သလို
ခရီးကအပြန် ယုယလေးကိုအတည်ယူမည်။သူ့ဘဝမှာ
ဘာမှ မလိုအပ်တော့။လိုအပ်နေတာက မိသားစုဘဝလေးပါ။
သူများတွေလို သာယာပျော်ရွင်တဲ့ မိသားစုဘဝလေးကို
တည်ထောင်တော့မည်။အပြစ်ကင်းတဲ့ ကလေးလေးတစ်ယောက်လို
အိပ်စက်နေတဲ့ယုယလေးပါးနုနုလေးကိုငုံ့နမ်းကာ လှဲအိပ်ရင်း
ယုယကို သူ့ရင်ခွင်ထဲသွင်းကာ ဖက်ထားလိုက်သည်။
“အင်းးးဟင်းးး”
” ကလေးနိုးသွားပြီလား ဆောရီးကွာ ပြန်အိပ် ပြန်အိပ်”
“ဟုတ် ဦး နိုးပြီ ရှူးရှူးပေါက်ချင်လို့နိုးလာတာ”
“အင်း သွားလေ ဦးလိုက်ခဲ့ရအုန်းမလား”
“ဟင့်အင်း ကလေးလှုပ်လိုက်လို့ ဦးနိုးသွားတာလားဟင်”
“ဟုတ်ပါဘူး ဦးလည်း ရှူးပေါက်ချင်လို့နိုးတာကြာပြီ ရှူးပေါက်ပြီး
ပြန်အိပ်ဖို့လုပ်ရင်း ကလေးကိုဖက်လိုက်တာ အဲ့မှာ ကလေးနိုးသွားတာ သွားလေ ရှူးရှူးပေါက်ပြီးပြန်လာ ဦးတို့ဆက်အိပ်ရအောင် မိုးတောင်မလင်းသေးဘူး ကလေးရဲ့”
“ဟုတ် ဦး”
မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့အလှဆုံးအချိန်ဟာ မနက်အိပ်ယာနိုးကာစ
အချိန်ပဲတဲ့။ယုယရဲ့မနက်ခင်း အိပ်ယာနိုးကာစမိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့
အလှအပကိုခံစားနေလိုက်သည်။ခါးလောက်ရှည်မယ့်
ဆံပင်ဖားလျားလေးက အနည်းငယ် ပွယောင်းနေတာက
လွဲလို့ မျက်နှာလေးကချစ်စရာလေး။ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး မတ်တပ်ရပ်တော့တချက်ယိုင်သွားလို့ လှမ်းထိန်းပေးလိုက်ရသည်။
“ဘာဖြစ်လို့လဲ ကလေး နေမကောင်းလို့လား”
“ကောင်းပါတယ်ဦး နည်းနည်း ကိုယ်လက်နာလို့”
“ဦးလိုက်ပို့ပေးရမလား”
“ရ ရပါတယ်ဦး ကလေးသွားနိုင်ပါတယ်”
ယုယ အခန်းထဲက ယိုင်နဲ့နဲ့ဖြင့်ထွက်သွားတာကိုကြည့်ပြီး သနားသလိုရှိသွားသည်။ လမ်းလျှောက်တာ ပေါင်လည်းကွတတ
ဖြစ်နေသလိုလိုပင်။သူ့စံချိန်ကျော်ဂေါ်လီလီးနဲ့ နှစ်ချီဆက် ခံလိုက်ရမှတော့ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့။ဒီမိန်းကလေးကို
သူ့ဘဝရဲ့ကြင်ဖော်အဖြစ်ရွေးချယ်ထားတာကို ခိုင်မာအောင် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။သာယာတဲ့အိမ်ထောင်တစ်ခုကို
စတင်တည်ဆောက်တော့မည်။ဦးဗညားတွေးနေတုန်း ယုယ
အခန်းထဲပြန်ဝင်လာသည်။
“လာ ကလေး တစ်ရေးလောက်အိပ်အုန်း အိပ်ချင်သေးတယ်ဟုတ်”
“ဟုတ်ကဲ့ ဦး”
ကုတင်ပေါ်တက်လာတဲ့ယုယကိုစောင်လေးလှပ်ကာရင်ခွင်ထဲ
ဆွဲသွင်းပြီးဖက်ထားလိုက်သည်။အရင်ကောင်မလေးတွေတုန်းက ပါကင်ဖြစ်လည်း တညလုံးနီးပါး မညှာမတာလိုးသည်။သူခေါ်တဲ့ကောင်မလေးတိုင်းခေါ်သွားတဲ့ရက်မှာလိုးလိုက်နားလိုက်နဲ့
ပါကင်စောက်ဖုတ်ကိုတန်အောင်လိုးခဲ့ပေမယ့် ခု ယုယနဲ့ကျမှ တညလုံး နှစ်ချီပဲလိုးရသေးသည်။သူ့ရင်ခွင်ထဲဖက်ထားတဲ့အတိုင်း ငြိမ်ငြိမ်လေးလှဲအိပ်နေပြီး မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာမှေးနေတဲ့ ယုယကိုကြည့်ရင်း အရင်က ငယ်ရည်းစား နှင်းနှင်းအေးကို သူ့အိမ်မှာ ညဘက်ချိန်းတွေ့ခဲ့ရတာကို သတိရသည်။နှင်းနှင်းအေး အခန်းပြတင်းပေါက်ကနေ စကားပြောရင်း အခန်းထဲ မရရအောင်
ဝင်သည်။နှင်းနှင်းအေး တားနေတဲ့ကြားက နှင်းနှင်းအေးကို နှင်းနှင်းအေးမိဘတွေ မသိအောင်ခိုးလိုးခဲ့ရတာကိုသတိရသည်။ မနက်ထမပြန်ခင် သူ့ရင်ခွင်ထဲအိပ်ပျော်နေတဲ့ နှင်းနှင်းအေး
မျက်နှာလေးကိုကြည့်နေခဲ့ရတဲ့အချိန်လေးကိုလည်းသတိရမိသည်။
ယုယနှင်းကနှင်းနှင်းအေးနဲ့တော်တော်တူသည်။မျက်ခုံး မျက်လုံး နှာတံစင်းစင်း ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ပြေပြစ်တာကအစ တူသည်။ဒီခရီးကအပြန် ယုယကိုလက်ထပ်မည်။နှင်းနှင်းအေးနဲ့ မတည်ဆောက်ခဲ့ရတဲ့ ပျော်ရွင်သာယာတဲ့အိမ်ထောင်ရေးတစ်ခုကို
တည်ဆောက်မည်။
“ဦးး အိပ်အုန်းမယ်ဆို အိပ်မပျော်လို့လားဟင်”
“အင်းးး ကလေးကိုကြည့်နေတာ ကလေးကိုကြည့်ရင်း ကြည့်မဝလို့
အိပ်မရတော့ဘူး”
“အဟင်းး ဦးးး”
“ဟင် ”
“ဟိုလေ ဟို ည ညက”
“အင်း ညကဘာဖြစ်လဲ ပြောလေကလေးရဲ့ ”
“ဟို ဟို ကလေးတို့ ညကပြောခဲ့တာကြီး အတည်မယူပါနဲ့နော်”
“အမ် ဘာလို့လဲ ကလေးရဲ့”
“ဟို ကလေးလိုသွေးသားစျေးသည်ဘဝနဲ့ ဦးလို သူဌေးကြီးရဲ့ဘဝ ပေါင်းစပ်ဖို့မဖြစ်နိုင်လို့ပါ”
“အာ ကလေးရယ် ဘာလို့မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ ကလေးကို ဦး
အပွင့်လင်းဆုံး ပြောမယ် ကလေးက သွေးသားစျေးသည်ဆိုပေမယ့်
ဒီအလုပ်ကို ခုမှစလုပ်တယ်ဆိုတာရယ် ကလေးက မိဘကို
ဆေးကုဖို့ ကျေးဇူးဆပ်ဖို့ လုပ်ရမှာဖြစ်တယ်ဆိုတာရယ် နောက်ကြောင်းတွေရယ်ကို ဦးက အားလုံးသိပြီးသား အရင်က
ကလေးလို မိန်းကလေးမျိုးတွေ ခေါ်ပြီး ပျော်ပါးဖူးပေမယ့် ကလေးပေါ်မှာ ဖြစ်တဲ့စိတ်မျိုး တစ်ခါမှမဖြစ်ဖူးဘူး နောက်ပြီး ကလေးနဲ့ဆက်ဆံတော့ တကယ့်စိတ်ရင်းနဲ့ဆက်ဆံခဲ့တာ ပိုက်ဆံပေးဝယ်ထားတယ်ဆိုပြီး တန်အောင်မလိုးခဲ့ဘူး ကိုယ့်ချစ်ရသူ ကိုယ့်ကြင်ဖော်တစ်ယောက်လိုဆက်ဆံခဲ့တာ
အဲ့တော့ ကလေးစိတ်ထဲရှင်းအောင်ထား ဦး ကလေးကိုတကယ်
လက်ထပ်မှာ ဒီကပြန်တာနဲ့ မဂ်လာပွဲအတွက် ဦး စီစဥ်မယ်
ဒီခရီးစဥ်ကဦးနဲ့ကလေးရဲ့ ဟန်းနီးမွန်းအကြိုခရီးစဥ်လို့သာ
မှတ်ထားလိုက် ကလေးပဲ မနေ့ကဒီလိုခြံမျိုးကြီးနဲ့ နေချင်လိုက်တာဆို ခု ဒီခြံက ကလေးရဲ့ခြံ ကလေးက ဦးဗညားရဲ့ ချစ်ဇနီးလေးပဲဟုတ်ပြီလား ဦးက စကားကို လျှာအရိုးမရှိတိုင်း ဘယ်တော့မှ လျှောက်မပြောဘူး ပြောရင် ပြောတဲ့အတိုင်းပဲ
လုပ်တတ်တယ် အဲ့တော့ ကလေးက ဦးရဲ့မိန်းမ ဦးက ကလေးရဲ့ယောကျ်ား ဟုတ်ပြီနော်”
“အဟင့် အဟင့် ဦးးး ဦးးးရယ် အီးးးဟီးးးဟီးးး”
“အော် ကလေးရယ် ဘာလို့ငိုတာလဲ မငိုနဲ့တိတ်တိတ် လာပါအုန်း
ဦးရဲ့ကလေးလေး မွမွ”
“အီးးး ဟီးးဦးးး တကယ် တကယ်လားဟင် အီးးအဟီးးးအီးးးး”
“တကယ်ပေါ့ကလေးရယ် ဦးမညာဘူး ညတုန်းကလည်း သောက်ပြီး
မူးလို့ပြောတဲ့စကားမဟုတ်ဘူး ဦးလေ ကလေးကို မနေ့က အိမ်မှာ
စတွေ့ကတည်းက ရင်ထဲမှာနွေးခနဲ့ဖြစ်သွားတာ ကလေးနဲ့ဦး
ရင်းနှီးနေသလိုခံစားရတယ် ညတုန်းက ဦးရင်ထဲမှာ ဖြစ်လာတဲ့
အချစ်တွေပွင့်ထွက်လာတာ တွေ့တာ ၆နာရီတောင်မရှိသေးပေမယ့်
ဦးလေ ကလေးကို ပိုင်ဆိုင်လိုစိတ်ဖြစ်နေတယ် လက်ထပ်ပြီး
အပိုင်သိမ်းထားချင်တယ် အာ့ကြောင့် ကလေးကို ဆက်ဆံတော့
ကလေးနဲ့ဦးရဲ့ မဂ်လာဦးညလို ခံစားပြီး ကလေးနဲ့ချစ်ခဲ့တာ
ကလေးနာကျင်သွားမှာ အရမ်းစိုးရိမ်ခဲ့တာ ”
“ဦး ဦးရယ် အီးးးဟီးးးး ကလေးလည်း ညက ဦးကို ကလေးရဲ့
လင်ယောကျ်ားလိုမျိုး စိတ်ထဲသတ်မှတ်ခဲ့တာပါ အဟင့်ဟင့်
မိသားစုအကြပ်အတည်းကြောင့် ဘာလုပ်လို့လုပ်ရမှန်းမသိ
ဖြစ်နေချိန် ဒီအလုပ်စလုပ်ဖို့ မဇင်မာဆီ ဆက်သွယ်တော့ မဇင်မာကဦးနဲ့ချိတ်ပေးခဲ့တာ မဇင်မာကပြောတယ် ဦးကသဘော
ကောင်းတယ်တဲ့ ဦးနဲ့တွေ့ရင် အဆင်ပြေမှာတဲ့ စိတ်မပူနဲ့နော်လို့
ပြောတယ် ကလေးရဲ့အိမ်အခြေအနေကိုလည်းသိနေတော့ သူက
အမြဲကူညီပေးနေတာ ကလေးကဒီအလုပ်ကို မလုပ်ဖူးလို့
လူသိမှာလည်းမပူနဲ့တဲ့ ဦးက သူခေါ်တဲ့ကောင်မလေးတိုင်းကို
လူမသိ သူမသိခေါ်ခဲ့တာချည်းပဲတဲ့ ဦးစိတ်တိုင်းကျအောင်သာ
လိုက်လျော ဂရုစိုက်တဲ့ ကလေးကယောကျ်ားလေးနဲ့ အတွေ့အကြုံ
မပြောနဲ့ ရည်းစားတောင်မရှိလို့ ဦးစိတ်တိုင်းမကျမှာလည်း
တချိန်လုံး စိုးရိမ်နေခဲ့တာ တကယ်တမ်း လိင်ဆက်ဆံတယ်
ဆိုတာကြီး နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ တွေ့တော့ ဦးက အရမ်းညင်သာပြီး ညှာတာခဲ့တာ တွေ့ရတယ် ဦးဆီကနေ ဘယ်ယောကျ်ားဆီကမှ
မရဖူးတဲ့ ရင်းနှီးနွေးထွေးနေတဲ့ ခံစားမှုမျိုးကို ရတယ်
အာ့ကြောင့် ရှက်စိတ် ကြောက်စိတ်တွေဖယ်ပြီးဦးကို ကလေးရဲ့ ချစ်သူခင်ပွန်းလို တွေးမှတ်ပြီး စိတ်လျော့လိုက်မှပဲ စိတ်သက်သာရာရခဲ့တာပါ ဦးနဲ့တွေ့ခဲ့ရတာ
ကလေး အရမ်းကံကောင်းတာပေါ့နော် အခြားလူတွေနဲ့သာတွေ့ခဲ့ရင်
ကလေးကို စုတ်ပြတ်သတ်နေအောင်လုပ်ကြမှာ”
“ဟုတ်တာပေါ့ကလေးရယ် ဇင်မာ့ကိုကျေးဇူးတင်ရမယ် အခါတိုင်း
သူပဲ ပါကင်လေးတွေရှာပေးတာ ခုတော့ ဦးရဲ့ချစ်ဇနီးကိုပါ
ရှာပေးလို့”
“ဦးရယ် ကလေးလေ ဦးကို သွေးသားတွေရောင်းစားခဲ့ပေမယ့်
ငါကသွေးသားစျေးသည် ဒီလိုအခန်းမျိုးမှာ တကယ့်မဂ်လာဦးညလို
အခြေအနေမျိုး ဘဝမှာ ဘယ်တော့မှ ဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူးလို့
တွေးမိရင်းဝမ်းနည်းမိတယ် လက်ထပ်ဖို့အထိ ဦးပြောလာလိမ့်မယ်
လို့မထင်ထားဘူး တကယ့်မဂ်လာဦးညလိုမျိုး ကိုယ်ဘာသာစိတ်ထဲ
မှတ်ယူခဲ့တယ်”
“ကလေး မယုံသေးရင် ခုမနက် ရှေ့နေတွေ ဒီခေါ်ခိုင်းပြီး စာချုပ်မှာလက်မှတ်ထိုးမလား”
“ဦးပြောတာတွေကို မယုံနိုင်သေးဘူးလို့ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး ဦးရယ် ကလေးစိတ်ထဲ ဒီအဖြစ်အပျက်ကြီးနဲ့ ဦးရဲ့စကားတွေကို
မယုံနိုင်သေးဘူးဖြစ်နေခဲ့တာပါ”
“ညက မှောင်နေလို့ ဝိုးတဝါးအိမ်မက်လို ဖြစ်နေခဲ့တာ ခုမနက်မိုးလင်းတော့မယ် ကလေးဘဝမှာ တကယ်လင်ရပြီ
ဦးက ကလေးယောကျ်ားဆိုတာပြပေးမယ်”
ဦးဗညားက ယုယနှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံလိုက်ပြီးခပ်မျှင်းမျှင်းလေး
စုပ်ရင်း ဟန်နီမွန်းမောနင်းလေးစဖို့ပြင်လိုက်သည်။ယုယလည်း
ဦးဗညားကိုပြန်ဖက်ပြီးအနမ်းတွေကိုတုန့်ပြန်လိုက်သည်။ယုယမျက်နှာအနှံ့လိုက်နမ်းပစ်ရင်း အောက်လျော့ကာ နို့လေးတွေကိုစို့သည်။အရွယ်တော် နို့လုံးလေးတွေက သူစို့ထားလို့
နို့သီးလေးတွေထောင်ထလာသည်။တစ်လုံးစို့ တစ်လုံးကို
ညှစ်နယ်ရင်း အောက်ဆက်ဆင်းကာ အမွှေးပါးပါးလေးကြားက
အဖုတ်ဖောင်းကိုတစ်ချက်နမ်းလိုက်သည်။သူ့ဂေါ်လီလီးလက်ချက်နဲ့
အဝလေးရဲနေပြီး အောက်နားလေးလည်းကွဲနေသည်။အဖုတ်လေးကိုပြွတ်ခနဲစုပ်ပြီး တပြင်လုံးငုံယက်ကာ အစိလေးကို
ကစားပေးလိုက်တော့ယုယဖင်လေးကော့တက်လာသည်။
“အ အဟင့် ဦးးရှီးးးး”
အစိလေးကိုတဇတ်ဇတ်နဲ့ မနာအောင်ကိုက်ပြီး အဖုတ်လေးကို
စုပ်လိုက်ယက်လိုက်လုပ်ပေးတော့အရည်တွေရွှဲလာသည်။
“အဟင့်ဟင့် အအ ဦး ဦးရယ် မနေတတ်တော့ဘူး အီးးး”
“ယုယလေး ကလေးလေး”
“ရှင် ”
“လိုးပေးရတော့မလား”
“အင်း လိုးပေးပါ ဦးလီးကြီးနဲ့ ကလေးကိုလိုးပေးပါ”
“ဦးကိုရော ဒီလိုလုပ်ပေးမလား”
“အင် ဘယ်လိုလဲဟင် ဦးသင်ပေးပါ ကလေးလုပ်ပေးပါ့မယ်”
“အာ့ဆိုထထိုင် ဦးပုံစံချပေးမယ်”
ယုယဘေးမှာပြန်လှဲအိပ်ပြီး ယုယကိုပုံစံချပေးလိုက်သည်။ယုယက
သူ့ပေါင်ကြားမှာ မှောက်လျက်လေး လက်ထောက်ကာ သူ့လီးကို
ဖွဖွလေးကိုင်ထားသည်။
“စုပ် ကလေး ဒစ်ကိုတစ်ချက်နှစ်ချက်ယက် ပြီးရင်ငုံလိုက်”
“ဟုတ်”
ယုယမစုပ်တတ်လို့ ဦးဗညားသင်ပြသလို လိုက်လုပ်ပေးသည်။
ခုချိန်မှာ ဦးဗညားဘာခိုင်းခိုင်း လုပ်ပေးဖို့ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ဒစ်ကို
လျှာဖျားလေးနဲ့ ယက်ကာ ငုံလိုက်ပြီး သူ့ပါးစပ်လေးထဲ
ဝင်သလောက်သွင်းကာစုပ်ပေးသည်။စုပ်ရင်းသွားရည်တွေ
လိုက်လာလို့အသံလေးတွေထွက်ထွက်လာသည်။
“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အွန့် အု”
ဦးဗညားလီးကို တစ်ဝက်လောက်ပဲစုပ်နိုင်ပြီး အာခေါင်ထိုးမိလို့
ပျို့တက်လာသည်။ဦးဗညားကလည်း ယုယလို အနုစားလေးကို
ဂျမ်းတို့လို ဆရာမကြီးတွေကိုလုပ်သလို ဒိသရုပ် မလုပ်ရက်ပေ။
သူ့လီးကလည်းစံချိန်လွန်ကို ခုတောင် ယုယလေးပါးစပ်ထဲ ပြည့်ကြပ်နေပြီ။ယုယစုပ်နိုင်သလောက်စုပ်ပါစေဆိုပြီး ပါးစပ်ကိုလိုးချင်တဲ့ သူ့စိတ်ကို အလိုမလိုက်ဘဲ ယုယစုပ်တာကိုပဲ
ငြိမ်ခံနေလိုက်သည်။
“ကလေး ရရဲ့လား ညောင်းနေပြီလား”
“အင်း နည်းနည်း ဦး ကောင်းရဲ့လားဟင် ကလေးကမစုပ်တတ်တော့
ဦးမကောင်းမှာစိုးရိမ်လို့”
“ကောင်းပါတယ်ကလေးရဲ့ ခုမစုပ်တတ်သေးပေမယ့် နောက်ကျရင်
ကျွမ်းသွားမှာပေါ့ ကဲလာ အပေါ်တက်ခဲ့တော့ လိုးကြစို့”
“ဟုတ်”
ယုယကိုအပေါ်ကခွစေပြီး အဖုတ်မြောင်းကြားထဲလီးညှပ်ကာ
ဖင်လေးလှုပ်စေလိုက်သည်။ယုယလည်းစိတ်ထလာလို့ အဖုတ်လေး
အရည်စို့လာသည်။ဦးဗညားစိတ်ကြိုက် သူ့ဖင်လေးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးတော့ အစိလေးကိုဒစ်ထိပ်ကထိုးမိသလို
ဂေါ်လီတွေကပါပွတ်ဆွဲသွားလို့ အရည်တွေစိမ့်ကျလာကာ ညကလို
ဒီလီးကြီးကိုသူ့အဖုတ်လေးထဲ ထည့်ချင်စိတ်ပေါက်လာသည်။
ဦးဗညားမပြောသေးတော့ ဖင်လေးကိုပဲဆက်လှုပ်ကာ လီးကြီးကို
ပွတ်ဆွဲပေးနေရသည်။ဒီအရသာကလည်းဆိုးတော့မဆိုး သူ့အဖုတ်လေးထဲက ယားကျိကျိနဲ့တစ်မျိုးလေးနေလို့ကောင်းသည်။သူ့စိတ်ထဲ
ဖြစ်နေတာကို ဦးဗညားက သိနေသလားပဲ သူ့ဖင်လေးကြွခိုင်းကာ
အဖုတ်ဝမှာလီးကြီးတေ့ခိုင်းတော့သည်။
ဆက်ရန်
အတိတ်ကပြီးခဲ့ပေမယ့် အနာဂါတ်ကခုမှစမှာ-အပိုင်း၇
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
“ကလေး ဖင်လေးကြွ လိုးရအောင် ခံချင်နေပြီ မဟုတ်လား”
“ဟုတ် အထဲက ယားကျိကျိနဲ့ဖြစ်နေပြီ”
သူ ညကလိုမရှက်တော့ဘဲ ရဲတင်းနေသည်။ဦးဗညားကို သူ့ခင်ပွန်းလို့ မှတ်ယူလိုက်ပြီမို့လည်းပါသည်။ဘဝကိုပုံအပ်ပြီး
ချစ်ရတော့မည့် ဦးဗညားအပေါ် ရှက်စိတ်မထားတော့ပါ။ဦးဗညားကသူ့ဖင်လေးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ မ လိုက်သလို သူကလည်း
ကြွပေးသည်။လက်နှစ်ဖက်ကို ဦးဗညားရင်ဘတ်ပေါ် ထောက်ထား
ရသည်။
“ကလေး ကိုင်ပြီးတေ့ပေးကွာ ပြီးရင် ဖြည်းဖြည်းခြင်းထိုင်ချ”
“ဟုတ်”
သူ့အရည်တွေပေလူးနေတဲ့ဦးဗညားလီးကြီးကို ဖွဖွလေးကိုင်ကာ
သူ့အဖုတ်ဝလေးမှာတေ့လိုက်သည်။ဖြည်းဖြည်းခြင်းထိုင်ချတော့
ညကမှ လောလောလတ်လတ် အလိုးခံထားရတဲ့သူ့အဖုတ်လေး
အောင့်ကနဲဖြစ်ကာ ဦးဗညားလီးကြီး ပြည့်ကြပ်စွာဝင်လာသည်။
အဖုတ်လေးကိုဆွဲခွဲသလိုခံစားလိုက်ရပေမယ့် ခုချိန်မှာဦးဗညား
လိုအပ်နေသလို သူကလည်း ညကအရသာကြီးကိုပြန်ရချင်ပြီ။
ခံနိုင်သလောက်လေးထိုင်ချပြီး လီးကိုအဖုတ်ထဲသွင်းလိုက်သည်။
“အင့် အအ အီးးး”
“ဗြိ ဘလစ် ဗြွတ်ဗြွတ် ဗြိဗြိ ဖွတ်”
“ဖြည်းဖြည်းခြင်းထိုင်ချလေ ကလေးရဲ့ နာသွားအုန်းမယ်”
“အီးးးရှီးးး ကြီးလိုက်တာ ဦးရယ် အင်းးဟင်းးဟင်းး ညက ဒါကြီး
ကလေးအဖုတ်ထဲ ဘယ်လိုဝင်သွားလဲမသိဘူး”
“အဖုတ်ဆိုတာ သားရည်ကွင်းလိုပဲကလေးရဲ့ လီးမပြောနဲ့လီးထက်
ကြီးတဲ့ကလေးလေးတွေတောင် ထွက်လာနိုင်သေးတာပဲ”
“အင်းနော် ထူးဆန်းတယ် ဒါပေမယ့် ခုကျတော့ အရမ်းနာတယ်”
“သဘာဝလေကွာ ခဏပါကလေးရဲ့ ပြီးရင် ကလေးကောင်းသွားမှာ ကလေးပဲညကဦးလီးကြီး ကြိုက်တယ်ဆို ခံနိုင်သလောက်
ဆောင့်ပေးကြည့် ပြီးမှအဆုံးထိထိုင်ချ”
“ဟုတ်”
သူ့အဖုတ်လေးထဲ ဖြဲရဲတိုးဝင်လာပြီး တစ်စို့စို့ကြီးဖြစ်နေတဲ့လီးကို
ဝင်သလောက် ဖင်လေးကြွပြီး အထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးသည်။
ဂေါ်လီနှစ်လုံးက ဝင်ထွက်တိုင်း အတွင်းသားတွေကိုကြိတ်ဆွဲ
သွားလို့ ယုယအဖုတ်လေး အရည်ရွဲကာ ယားတက်လာသည်။
သူ့အဖုတ်လေးကို လီးအရင်းကပ်အောင် ဖိချရင်း ဆောင့်ချက်လေး
မြှင့်လိုက်သည်။
“အမေ့ အားးး အီးးးး ကျဥ်တယ် အင်းးးဟင်းးး”
“ဖြည်းဖြည်းဆောင့်လေ ကလေးရဲ့ ”
“အားးးရှီးးး ဦးလီးကြီးက ကလေးအထဲမှာ ကျဥ်ခနဲဖြစ်သွားတယ်
အီးးးး”
“ကောင်းရောကောင်းလား ”
“အင်းးကောင်းတယ် ဦးရောကောင်းလားဟင်”
“ကောင်းတာပေါ့ကလေးရဲ့”
“ကလေးပြုစုတာကြိုက်ရဲ့လားဟင်”
“ကြိုက်တာပေါ့ ကလေးပြုစုတာအရမ်းကောင်းတယ် ဦးလီးကို
ကလေးအဖုတ်ထဲကတောင် မထုတ်ချင်တော့ဘူး”
“အာ့ဆိုလည်း မထုတ်ဘဲနေကြမယ်လေ ဦးရဲ့”
ဒစ်ကြီးက သားအိမ်ဝလာလာဆောင့်လို့ ကျဥ်တက်သွားပေမယ့်
ထိုအရသာကိုကြိုက်လာသည်။ခံနိုင်သလောက် ဆောင့်ပေးရင်း
ညောင်းလာလို့ ငြိမ်သွားသဖြင့် ဦးဗညားက ဖင်လေးမပြီး အောက်ကနေပင့်လိုးသည်။သူ့အပေါ်ဝဲနေတဲ့ နို့လေးတွေကို ငုံစို့ရင်း
လိုးဆောင့်ပေးသည်။
“အား အားး ဦးးး အားးးအီးးးဆောင့်ပေးပါ အားးးအမေ့ ရှီးးးအားး
ဦး ဦး အားးး ”
“အားမရတော့ဘူးကလေးရာ လာ”
အောက်ကပင့်လိုးရင်း အားမရတော့တာနဲ့ ယုယကိုယ်လုံးလေး
ဆွဲဖက်ကာ ထထိုင်လိုက်သည်။ယုယကိုယ်လုံးလေးချီကာ လေးငါးချက်လိုးပြီး ယုယကိုပက်လက်လှန်ကာ အပေါ်ကမိုးပြီး
လိုးသည်။မဂ်လာဦးညပြီး နောက်တစ်နေ့မနက်မိုးအလင်းမှာ
ကိုယ်ဇနီးမယားလေးကို ချစ်ကြည်နူးစွာ ချစ်ခန်းဖွင့်နေသလို စိတ်ထဲခံစားရသည်။ယုယပေါင်တစ်ဖက်ဆီကို တံကောက်ကွေး
ကနေချိတ်တင်ကာ ဖိဖြဲရင်းအာတာတာဖြစ်နေတဲ့အဖုတ်လေးထဲ လီးကြီးဆောင့်သိပ်လိုးပေးနေသည်။ညကအရှိန်ကြောင့် ယုယအဖုတ်လေးနာနေပေမယ့် လီးကြီးကပေးတဲ့အရသာကို အသည်းခိုက်အောင်ကြိုက်နေမိသည်။ဂေါ်လီနှစ်လုံးကလည်း
အတွင်းသားနံရံတွေကိုတထုတ်ထုတ်နဲ့ဖိကြိတ်ပြီးဆွဲသွားလို့ အတွေ့ထူးမှာလိုက်ပါစီးမျောနေမိသည်။လီးကြီးပြန်ထွက်တိုင်း
ဖင်လေးကော့ကာ အဖုတ်လေးကလီးကို လိုက်ဖမ်းညှစ်ပေးနေလို့ ဦးဗညားလည်း အကောင်းကြီးကောင်းကာ ပိုပြီးဆောင့်ဆောင့်
လိုးတော့သည်။
“ကောင်းလိုက်တာကလေးရယ် ညှစ် ညှစ် အဲ့လိုညှစ်ပေး အရမ်း
ကြိုက်တယ် အ ဟားးးရှီးးး အားးး”
“ဦးရေ ကလေးလည်းအရမ်းကောင်းတာပဲ လိုးပေးပါ ကလေးကို
အားနဲ့ဆောင့်လိုးပေးပါ”
“လိုးမယ်ကလေးရယ် လိုးမယ် ကလေးအဖုတ်ကို တသက်လုံး
လိုးသွားမယ်”
“ကလေးကလည်း တသက်လုံးခံမယ်ဦးရယ်”
“ချစ်တယ်နော် ကလေး”
“ဟုတ် ဦးး ချစ်တယ်”
##############
“ညီညီလား”
“ဟုတ်ကဲ့ အမိန့်ရှိပါဆရာ”
“ငါဖုန်းဆက်တာ အနှောက်အယှက်ဖြစ်သွားလား မင်းလည်း
နားရက်ရတုန်း နားရတာဆိုတော့”
“ရပါတယ်ဆရာ ကျနော်က ဆရာ့အတွက်ဆို အမြဲတမ်း အဆင့်သင့်
ရှိနေတာပါ ကျနော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲဆိုတာသာ ပြောပါဆရာ”
“အေး မင်းကိုအလုပ်လေးလုပ်ခိုင်းမလို့ကွ မင်း ယုယတို့အိမ်ကို
သိလား”
“ဟုတ်ကဲ့ သိပါတယ်ဆရာ မနေ့က လိပ်စာရထားပါတယ်”
“အေး အာ့ဆို မင်း ယုယတို့အိမ်ကိုသွား မင်းလုပ်ရမှာက ယုယရဲ့မိဘတွေကို မင်းတို့က ယုယရဲ့အလုပ်အသစ်ကလို့
ပြောပြပြီးကျန်းမာရေးစစ်ဆေးဖို့ ဆေးရုံကိုခေါ်သွားလုပ်ရမယ် လိုအပ်တဲ့စစ်ဆေးမှုတွေ ကုသမှုတွေအကုန်လုပ်ကွာ ဂျမ်းနဲ့ မင်းမိန်းမကိုပါခေါ်သွား သုံးယောက်ဆိုတော့ အဖော်ရတာပေါ့ မင်းတို့က အလုပ်တာဝန်ထက် လူမှုရေးအလှူတစ်ခုလို
စိတ်ထဲမှတ်ပြီးလုပ်ရမယ် မင်းတို့လည်းကုသိုလ်ရတာပေါ့ ကုန်ချင်သလောက်ကုန်ပါစေ အကောင်းဆုံးဆိုတာတွေပဲလုပ်ရမယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ စိတ်ချပါဆရာ ဆရာစိတ်တိုင်းကျဖြစ်စေရပါမယ်
ဆရာရော အဆင်ပြေရဲ့လားဗျ လိုအပ်တာရှိရင် လုပ်ပေးဖို့ လူလွှတ်
ပေးရအုန်းမလားဆရာ”
“ရတယ်ညီညီ ငါ ဒီရက်ပိုင်းထဲ အေးအေးဆေးဆေးပဲ နားနေချင်တယ် ခြံထဲမှာက ငါဘေးကင်းတယ် ဦးထွန်းလည်း
ရှိတာပဲ ငါ့အတွက် စိတ်မပူနဲ့ အဲ့မှာသာ လိုအပ်တာအကုန်လုပ်ထား
ငါ့ဆီက ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုခုလိုချင်တယ်ဆိုမှ ဖုန်းဆက်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ ကျနော်အကောင်းဆုံး ဆောင်ရွက်ထားပါ့မယ်
ဆရာ အပန်းဖြေတုန်း အနှောက်အယှက်မရှိအောင် ကျနော် စီစဥ်
ပါ့မယ်”
“အေး ညီညီ မင်းကိုပဲ အားကိုးရမှာပဲ ငါပြန်လာရင် မင်းတို့
ထပ်ပြီးအလုပ်ရှုပ်ကြအုန်းမယ် လုပ်ရမယ့် ကိစ္စလေးတွေရှိတယ်
ကဲ သွားလာဖို့ပြင်ဆင်တော့ ညီညီ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ”
ဦးဗညား မနက်ခင်း အိမ်ရှေ့က ခရေပင်အုပ်လေးက စားပွဲမှာ
ထိုင်ရင်း လိုအပ်တာတွေ ညီညီ့ကိုမှာပြီးဖုန်းချလိုက်သည်။ညီညီက သူမျက်နှာလွှဲရအောင် တော်ပြီးသားမို့စိတ်မပူတော့။ယုယနှင်းရဲ့
မိဘတွေ တစ်နည်းအားဖြင့်သူ့ယောက္ခမဖြစ်လာမယ့်သူတွေကို
ယုယလေးဖြစ်စေချင်သလိုဖြစ်အောင် သူလုပ်ပေးရမည်။
“ဦးးး”
“ကလေးနိုးလာပြီလား ကလေး အိပ်နေလို့ ဦးမနှိုးဘဲ ဆင်းလာတာ
လာလေ မုန့်စား ဦးထွန်းက ကောက်ညှင်းပေါင်းနဲ့ ငါးကြော်
လုပ်ပေးထားတယ် ကော်ဖီလည်းသောက်”
“ဟုတ်”
“စားကောင်းလားကလေး ဦးထွန်းကအချက်အပြုတ်သိပ်တော်တာ”
“ဟုတ် ကောင်းပါတယ်ဦး”
“ကလေးရော ဟင်းချက်တတ်လား”
“ဟုတ် အမေက ကလေးငယ်ငယ်ကတည်းက သင်ပေးထားလို့
ချက်တတ်ပါတယ်”
“ဟုတ်လား အာ့ဆို နေလည့်စာ ဦးကိုချက်ကျွေးမလား”
“ဟုတ် ဦးစားချင်တာချက်ကျွေးပါ့မယ်”
“ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ အကုန်ရှိတာ ကလေးကြိုက်တာချက် ဦးကအကုန်စားတယ် ဦးရဲ့ဇနီးလေးချက်တာ အကြိုက်စားမယ်”
ယုယနဲ့ဦးဗညား မနက်စာ စားသောက်ပြီးတော့ ခြံထဲ လိုက်ကြည့်ရင်း စကားပြောကြသည်။နေ့လည်ရောက်တော့ ယုယ
လက်စွမ်းပြထားတဲ့ဟင်းနဲ့ မြိန်ရှက်စွာ စားသောက်သည်။ယုယလည်း သူ့လက်ရာကို ဦးဗညား မြိန်ရှက်စွာစားနေတာကို
ကြည့်ပြီး ကြည်နူးပီတိဖြစ်ရသည်။ဒီလိုနဲ့ တောင်ပေါ်ခြံထဲမှာ
သုံးရက်တာ ချစ်တလင်းခေါ်လိုက် ချက်လိုက်ပြုတ်လိုက် စားသောက်လိုက်နဲ့ တကယ့်လင်မယားလိုနေထိုင်ကြသည်။
ဦးဗညား လိုချင်လာတိုင်း သူအဆင့်သင့်ဖြစ်နေသလို သူလည်း
ဦးဗညားရဲ့အလိုးအဆောင့်တွေကို နှစ်ခြိုက်နေပြီဖြစ်သည်။
ဦးဗညားရဲ့စံလွန်ကျော် ဂေါ်လီလီးကြီးဒဏ်ကြောင့် သူ့အဖုတ်လေး
ကျိန်းစပ်နာကျင်နေပေမယ့် အဲ့လီးကြီးကပေးတဲ့အရသာကို
စွဲလမ်းမိသည်။ဦးဗညားက ပုံစံမျိုးနဲ့သူ့ကိုဆက်ဆံလို့ သူလည်း
သုံးရက်အတွင်းလိင်ဆက်ဆံရတဲ့အရသာနဲ့နည်းမျိုးစုံတို့ကိုသိရှိ
ရသည်။လီးလည်းကောင်းကောင်းစုပ်တတ်နေပြီဖြစ်သလို
ဦးဗညာစိတ်ကြိုက်ကိုလည်းသိသွားပြီဖြစ်သည်။သူ့အဖုတ်လေး
လည်းအရင်လို စေ့ကပ်မနေဘဲ ဟပြဲပြဲလေးဖြစ်သွားရတော့သည်။ရေချိုးရင်းငုံ့ကြည့်မိပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်ရပေမယ့် သူပေးဆပ်ရကျိုးနပ်ပါသည်။တောင်ပေါ်မှာနေခဲ့တဲ့သုံးရက်က သူ့ဘဝမှာ အပျော်ဆုံးအချိန်တွေဖြစ်သည်။
ဦးဗညား သူ့ကိုတကယ် ယူယူ မယူယူ ဦးဗညားကိုသူ့ဘဝ
အပျိုစင်လေး ပေးဆပ်ခဲ့ရ ရောင်းစားခဲ့ရတာကိုကြေနပ်သည်။မိဘအတွက် သူ့ဘဝလေးနဲ့ရင်းပြီး ကျေးဇူးဆပ်ရတာမို့
သူပျော်သည်။ဦးဗညားက သူ့နဲ့လက်ထပ်ဖို့ဒီကအပြန်မှာ စီစဥ်မည်လို့ပြောထားသည်။တကယ်မဟုတ်လည်းကိစ္စမရှိ။
ဦးဗညားကို သူ့တစ်ဘဝလုံးမေ့မှာမဟုတ်တော့။ဦးဗညား
သူ့ကိုပေးမည့်ပိုက်ဆံနဲ့ မိဘတွေကိုဆေးကုမည်။အရင်းအနှီးလုပ်ပြီး
အိမ်ဆိုင်လေးဖွင့်မည်စိတ်ကူးထားသည်။ဦးဗညားကသူ့ကို
တကယ်လက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့ရင်လည်း သူ ပျော်ရမှာဖြစ်သည်။
သူ့ဘဝရှေ့ရေး မပူပင်ဘဲ ချစ်တဲ့သူနဲ့နေရမည်ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့်
ခုထိတော့ ယုံတစ်ဝက်မယုံတစ်ဝက်ဖြစ်နေဆဲရှိသေးသည်။ဦးဗညားရဲ့မျက်လုံးထဲမှာတော့ သူ့ကို မလိမ်ညာဘဲ တကယ်
ချစ်နေတဲ့အရိပ်အယောင်တွေ့ရသည်။သူဌေးကြီး ဦးဗညားက သူ့ကိုတကယ်လက်ထပ်ပါစေလို့ တိတ်တိတ်လေးဆုတောင်း
မိသည်။
နောက်မနက်မှာတော့ တောင်ပေါ်ခြံကြီးကနေ သူတို့ပြန်လာခဲ့
ကြသည်။မြို့ထဲပြန်ရောက်တော့ ဦးဗညားက သူ့အိမ်ကိုလိုက်မပို့ဘဲ တစ်နေရာခေါ်သွားသည်။ရောက်လို့ ကြည့်လိုက်တော့ ပုဂ္ဂလိက
ဆေးရုံတစ်ခု။
“ဦး ဆေးရုံကို ဘာလို့လာတာလဲဟင်”
“လိုက်ခဲ့ပါကလေးရဲ့ ဟိုရောက်ရင်သိမှာပေါ့”
ဦးဗညားခေါ်ရာ လိုက်ခဲ့ရင်း သူအတွေးပွားနေမိသည်။ဆေးရုံအပေါ်ထပ်ကိုဓာတ်လှေကားနဲ့တက်ပြီးသွားရသည်။အခန်း
တစ်ခန်းရှေ့ရောက်တော့ ဟိုရက်က သူ့ကို မသူဇာဆီမှ လာခေါ်တဲ့
ညီညီဆိုသူကိုတွေ့ရသည်။
“ဆရာ ရောက်လာပြီလားဗျ”
“အေး အခြေအနေဘယ်လိုရှိလဲညီညီ ”
“ဟုတ် ဆရာကြီးနဲ့ဆရာ တွေ့ရဖို့ရှိတယ်ဆရာ”
“အေး တွေ့မယ်လေ ခုရှိလား”
“သူ့အခန်းမှာရှိပါတယ်ဆရာ”
“အာ့ဆိုလည်းသွားတွေ့ကြတာပေါ့ ကလေး ကလေးကအထဲကို
ဝင်ကြည့်လိုက်နော် အထဲမှာ ကလေးရဲ့အမေရှိတယ် ဦးတို့ ဆရာဝန်ကြီးဆီသွားတွေ့အုန်းမယ်”
“ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦး”
ဦးဗညားတို့ဘာတွေလုပ်ထားကြလဲမသိ။ပြီးခဲ့တဲ့ရက်တွေက
တောင်ပေါ်ခြံထဲမှာ သူမသိအောင် ဖုန်းဆက်ဆက်နေတာကိုတော့
သိရသည်။ဘာတွေပြောနေလဲမကြားရ။သူလည်း ဦးဗညား
အလုပ်ကိစ္စတွေပြောနေတာလည်း နားစွန်းနားစ ကြားလိုက်ရလို့
အလုပ်ကိစ္စတွေပြောနေတယ်ပဲထင်တာ။ခုတော့ ဦးဗညားက
သူ့မိဘတွေအတွက် ဒီလိုတွေလုပ်ပေးထားကိုသိရသည်။
အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်တော့ ယုယအမေ ဒေါ် တင်တင်အေးက
ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လေးအိပ်ပျော်နေသည်။ဘေးမှာက သူ့အိမ်ဘေးက အမနဲ့ဟိုရက်က ဦးအိမ်မှာတွေ့ခဲ့တဲ့ ဂျမ်းဆိုတဲ့ အမကြီး။
“အမေ အမေဘာဖြစ်လို့လဲဟင် မဝေမာ ”
“ဟယ် ယုယ နင်ဟယ် ခုမှပဲလာတော့တယ် ငါ့မှာ နင့်ဆီ ဆက်သွယ်
လို့လည်းမရ ဒီအကြောင်းတွေ ဖြစ်လာတော့ ဘာလုပ်လို့လုပ်ရမှန်း
မသိဘူးဖြစ်နေတာ”
“ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တာလဲဟင် သမီးလည်းခရီးကပြန်ရောက်ရောက်ခြင်း
ဒီကိုလာတာ အမေ ဆေးရုံတက်နေရမှန်း ခုမှသိရတာ”
“အင်း နင့်အမေက ခုမြင်တဲ့အတိုင်းပဲ ဒီအမတွေပေါ့ နင့်အလုပ်အသစ်နဲ့ခရီးထွက်သွားပြီးနောက်ရက် အိမ်ကိုလာတယ် သူတို့က သူတို့သူဌေးလွှတ်လိုက်တာဆိုပြီးဦးလေးနဲ့အဒေါ်ကို
ခေါ်ပြီး ဆေးစစ်တာတွေဘာတွေလုပ်ပေးတာ ဦးလေးကတော့ ခုအိမ်မှာပဲ နပ်စ်တစ်ယောက်နဲ့ရှိတယ် ငါလည်း နင့်အစားလိုက်ပေးရင်း ခုအဒေါ်က ဆေးရုံတက်ရမယ်ဆိုလို့ ခုတက်နေရတာ”
“ဟုတ်လား ကျမ မိဘတွေကို ခုလိုလုပ်ပေးတာကျေးဇူးတင်ပါတယ်
အမရယ်”
“ရပါတယ် ညီမလေးရယ် ဆရာခိုင်းတဲ့အတိုင်း အမတို့က
လုပ်ပေးရုံပါပဲ ခု ဆရာရော”
“ဟို ကိုညီညီဆိုတဲ့အကိုနဲ့ ဆရာဝန်ကြီးကိုသွားတွေ့မယ်ပြောပြီး
ကျမကို အမေနဲ့အရင်တွေ့ခိုင်းပါတယ် အမေ့အခြေအနေက
ဘယ်လိုရှိလဲ အမသိလားဟင်”
“အင်း အမတို့သိသလောက်တော့ သွေးကင်ဆာအဆင့်၂ထက်
ပိုချင်နေပြီတဲ့ လိုအပ်တာတော့ထပ်စစ်ထားတယ် ခုမနက်အဖြေလွှာ
ရမယ်တော့ပြောတယ် အာ့ ဆရာနဲ့ညီညီပြန်လာရင် အကြောင်းစုံ
သိရမှာပဲ ခု အမကြီးက ဆေးရှိန်နဲ့အိပ်ပျော်နေတာ သူလည်း
ညီမလေးကိုမျှော်နေရှာတာ”
“ဟုတ်မမ အမေအခြေအနေကောင်းပါစေလို့ပဲဆုတောင်းရမှာပဲ”
ဆက်ရန်
