အခန်း ၂၁။
ကိုကိုကြီး
ကျွန်တော် တည်းခိုဆောင်က ထွက်လာပြီး စားသောက်ဆိုင်တွေ ရှိရာဘက်သွား မယောင်မလည် ဟိုကြည့်ဒီကြည့် နောက်တော့ အအေးဆိုင်တခုမှာ ထိုင်ပြီး ဘီယာတလုံးဝယ်သောက်ရင်း ခနနှပ်နေလိုက်တယ်။ စိတ်ကတော့ တည်းခိုဆောင်ကို ပြန်သွားချင်စိတ် က မနည်းကို ဖိနှိပ်ထားရတယ်။ ခုလောက်ဆို ဝတ်ရည် နဲ့ မင်းရဲ ကိုကို တို့ ဘယ်လို အခြေအနေရောက်နေပလဲ ဆိုတာ သိချင်နေတယ်လေ။ ဘီယာတလုံးကုန်ပြီးတော့ ကမ်းစပ်ဖက်ကို ခန လမ်းလျှောက်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ မထူးပါဘူးကွာ ဆိုပြီး တည်းခိုဆောင်ဘက်ကို ခြေဦးလှည့်လာခဲလိုက်တော့တယ်။
တည်းခိုဆောင်ရောက်တော့ ကျွန်တော်ကြိုတင်ပြီး နေရာမှတ်ထားခဲ့တဲ့ဆီကို သွားလိုက်တယ်။ အဲဒီနေရာက ကျွန်တော်တို့ အခန်း ထဲကို ချောင်းဖို့ အပေါက်လည်း ရယ်ဒီပဲ၊ ဝတ်ရည်ကိုလည်း ကျွန်တော်တော်တော်နောက်ကျမှ ပြန်ရောက်မယ်လို့ ပြောထားတော့ သူကတော့ ကျွန်တော်ပြန်လာမှာကို စိတ်ပူမှာ မဟုတ်ဘူး။
“ဟိုက်ရှလဘား”
ချောင်းပေါက်ကလေးကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ လားလား မြန်လှခြေလား မိန်းမရေ လို့ တောင် စိတ်ထဲက အော်မိတယ်။ မိန်းမ က တကိုယ်လုံးမှာ အဝတ်အစား ဆိုလို့ တမျှင်တောင်မရှိတော့ဘူး။ မင်းရဲကိုကိုလည်း ဒီအတိုင်းပဲ။ ဘယ်လောက်တောင် ဆော်ထားကြသလဲ မသိဘူး တယောက်နဲ့ တယောက်ဖက်ပြီး အိပ်မောတောင်ကျနေကြပြီ။ ကျွန်တော့်နေရာက ကြည့်လိုက်တော့ မိန်းမ ရဲ့ ညိုဝင်းနေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ တွေ့နေရတယ်။ အောင်မယ် မင်းရဲကိုကို ကို သူ့ရီးစား ကျနေတာပဲ၊ အင်းတကယ်တော့လည်း သူ့ရီးစားပါပဲလေ၊ အွန်လိုင်းရီးစားပေါ့။ ဖက်ထားလိုက်တာ သူ့ ခေါင်းကလေး ဟိုကောင့် ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လို့ ဟိုကောင့် ခါးကို ဖက်ထားပြီး အိပ်ပျော်နေတယ်။ ကျွန်တော့်လီးတောင် မာတင်းလာတယ်။ သူတို့ကို ခနချောင်းနေတာတောင် မလှုပ်ကြသေးတော့ ကျွန်တော့်ပတ်ဝန်းကျင် နားတဝိုက်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်တယ်။ သစ်ပင်တွေ ခြုံဘုတ်တွေနဲ့ ဆိုတော့ ကျွန်တော် ဒီနားက ချောင်းနေတာကို ဘယ်သူမှ မမြင်နိုင်ဘူး ဆိုတာ သိလိုက်တော့ နည်းနည်း အေးဆေးဖြစ်သွားတယ်။
စိတ်ထဲက လည်း စဉ်းစားတယ် ခုနေ ဝင်သွားလိုက်ရင် ဘယ်လို ဖြစ်မလဲ ဆိုပြီး၊ အာ့တာမျိုးလည်း မလုပ်ချင်သေးဘူး။ မိန်းမ ကို သူ့ဘာသာ သူ ပွင့်လင်းလာတာ မျိုးကို ဖြစ်စေချင်တယ်လေ။ အနားတဝိုက်ကြည့်လိုက်တော့ သစ်ငုတ်တိုလေးတခုတွေ့တာနဲ့အဲဒီမှာ သွားထိုင်နေလိုက်တယ်။ အဲဒီမှာ ထိုင်လိုက် သူတို့ နိုးပြီးလား သွားချောင်းလိုက် နဲ့ အချိန်ဖြုံးနေရတာပေါ့ဗျာ။
အဲ ခနနေတော့ သစ်တုံးလေးပေါ်ထိုင်နေရာက အသံကြားသလိုရှိတယ်ဆိုပြီး သွားချောင်းတော့ သူတို့ နိုးနေကြပုံပဲ ဗျ။ ဖက်ရက်သားက တယောက်နဲ့ တယောက် ကစ်စ် ဆွဲနေလိုက်ကြတာ အမလေး။ တယ်ချစ်နေကြပါလား။ ပြီး တော့ နှစ်ယောက်အတူထသွားကြတယ်။ မင်းရဲ ကိုကို လီးက တောင်မတ်နေပါလား ဘယ်ကို သွားကြတာလဲ။ နောက်ဖေးဘက်ထွက်သွားကြတာဆိုတော့ အပေါ့အပါးသွားကြတာဖြစ်မယ်လို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျွန်တော့်လုံခြည်အောက်က နေ ထောင်ထနေတဲ့ လီးကို ကိုယ့်ဘာသာ အသာလေး လက်အုပ်ပြီး ပွတ်ပေးရင်းက အပေါက်ကို မျက်ခြေမပြတ်ကြည့်နေမိတယ်။ ကြာလိုက်တာ နောက်ဖေးမှာ ဘာတွေများလုပ်နေတာလဲ၊ စိတ်တောင်မရှည်ချင်တော့ဘူး။ ဟော လာပါပြီဗျာ။
မင်းရဲကိုကို နဲ့ ဝတ်ရည်တို့ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာကြတယ်။ ဝတ်ရည်က တခစ်ခစ် နဲ့ မြီးကောင်ပေါက်မလေး ကျနေတာပဲ၊ ဟိုကောင့်မျက်နှာကြီး ကလည်း မှိုကို ကွန်တိန်နာ တလုံးစာ ရထားတာ ကျနေတာပဲ။ ဖြီးလို့။ အံမယ်၊ သူတို့ကို သူတို့ များ မင်္ဂလာဦး ပျားရည်ဆမ်း ထွက်လာတာကျနေတာပဲ၊ ဖက်လိုက် နမ်းလိုက် နဲ့ ဟား။ သူတို့ နှစ်ယောက် ဖိုးပလေး နေကြတာကို ကြည့်ရင်းနဲ့ကို ကျွန်တော့်လီးက လရည်တွေ ထွက်ကျပြီး ပြီးချင်လာပြီ။ ဖီးတက်တာ ဘယ်လို အရသာမှန်းကို မသိဘူးဗျာ။ ကိုယ့်မိန်းမ က ကိုယ့်လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ကောင်လေးနဲ့ ပလူးနေကြတာ၊ အိုး၊ မင်းရဲကိုကို က ဝတ်ရည်နို့တွေကို တအားစို့ နေတာ ဝတ်ရည် မျက်လုံးလေးကို မှေးလို့။ ဟွန်း။ ဝတ်ရည်လက်ကလည်း ဟိုကောင့်လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးနေတယ်။ ကျွန်တော် လက်က ပုဆိုးပေါ်ကနေပဲ လီးကို ကိုင်ပြီး ဂွင်းတချက်နှစ်ချက် တိုက်ပြစ်လိုက် မိတယ်။ ဟော ကုတင်ပေါ်တက်ပြီ၊ မင်းရဲ ကိုကို တခုခု ပြောနေတယ်။ ဝတ်ရည်က လည်း မျက်နှာက ချိုလို့ ဟော ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး လေးဘက်ထောက်ပေးတယ်။ ဝတ်ရည်က အိုးလှတယ်လေ ပေါင်လုံးလေးတွေကလည်း ညိုဝင်းနေတာ၊ ဒီကောင် ဒေါ့ကီ ဆွဲမို့ထင်တယ် ပြောနေတာ။ အိုး ချီးမှ ပဲ ငါတော့ ဘောတော့ အောင့်တော့မှာပဲ။ မင်းရဲကိုကို က လေးဖက်ထောက် ဖင်ထောင်ပေးထားတဲ့ ဝတ်ရည်ရဲ့ အနောက်က နေ ဖင်လုံးနှစ်လုံးကို ဖြဲ သူ့မျက်နှာအပ်ပြီး နမ်းတာလား ရက်တာလား လုပ်နေတယ်။ ဝတ်ရည်ဖင်ကြီး ယမ်းနေပြီ။ အား ကျွန်တော့် လီးက အရမ်းကို ယားလာပြီ။ မတတ်နိုင်တော့ဘူး လုံချည်တွေ စိုကုန်လိမ့်မယ်။ ကျွန်တော် ဘေးဘီကြည့်ကမန်းကတမ်း ခြုံအနားကို သွား လုံချည်လှန်ပြီး အားရပါးရ ထုပြစ်လိုက်တာ လေးငါးခါပဲ။ သုတ်ရည်တွေ ချူံပုတ် ထဲ တပြစ်ပြစ်ထွက်သွားတော့တယ်။
အီး၊ ဒူးတောင် ချောင်ချင်သွားတယ်။ ခန သစ်တုံးလေးပေါ် ထိုင်နားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ သူတို့ ဘယ်လို အခြေအနေဖြစ်နေပြီလည်းဆိုတာ သိချင်လာတာနဲ့ ထချောင်းလိုက်တယ်။ ဟ။ မင်းရဲ ကိုကို ဝတ်ရည်ကို ဒေါ့ကီ ဆွဲနေပြီ။ ဝတ်ရည်ရဲ့ ပေါင်ရင်း နှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နဲ့ တဖက်တချက်စီ ဆုပ်ကိုင်ရင်း က အားကောင်းကောင်း နဲ့ မင်းရဲကိုကို ကတော့ ဆောင့်နေပြီ၊ ဝတ်ရည်ကလည်း အောက်က ခေါင်းအုံးပေါ် တတောင်ထောက်လို့ သူမ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးနေတယ်။ အခန်းထဲ ချောင်းနေရင်းနဲ့ လူရိပ်မြင်လိုက်လို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မြယမုံစိမ်း ဖြစ်နေတယ်။
“အော် ဦးကိုကိုကြီး ပါလား အမရော”
“မြတ်ဝတ်ရည်လား ရှိပါတယ် အထဲမှာ၊ ကျွန်တော်က ဆေးလိပ်သောက်ချင်လို့ ခနထွက်လာတာ”
ကျွန်တော် လက်ထဲကိုင်ထားတဲ့ စီးကရက်ဗူးနဲ့မီးခြစ်ကို မြယမုံစိမ်း မြင်ရအောင်ထောင်ပြပါတယ်။
“ခုန က ကုံးကုံး ကုံးကုံး နဲ့ အထဲကို မြင်ရလို့လား ချောင်းနေတာ”
ဟိုက် ငါ့ကို တွေ့သွားပဟ လို့ တွေးလိုက်မိပါတယ်။ ခေါင်းထဲမှာ လည်း ဖြစ်နိုင်ခြေတွေ အများကြီး အမြန်ဆုံးစဉ်းစားနေတုန်း မြယမုံစိမ်းက ကျွန်တော့်ကို မေးခွန်းထုတ်တဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်နေတယ်။ ခုအချိန် သူအထဲဝင်သွားလို့လည်း မဖြစ်၊ ကျွန်တော်လည်း တချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ်ဆိုပြီး သူ့ကို ကျွန်တော်ချောင်းနေတဲ့ အပေါက်လေး ပြလိုက်တော့တယ်။
“အင်း ညီမ ကိုတော့ မျက်နှာပူပူ နဲ့ပဲ ပြောရတော့မှာပဲ။ ကဲလာ ညီမ ဒီအပေါက်က နေ သာ ကြည့်လိုက်တော့”
မြယမုံစိမ်းက အပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့အလွန် စိတ်ဝင်စားပုံတော့ ပြပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အံ့ဩပုံတော့ မပြဘူး။ ဒါဆိုရင်တော့ သူလည်း မင်းရဲကိုကို အကြောင်းသိလို့လား သူကလည်း အတော်ထန်တဲ့ ဟာမလေးမို့လား။ သူ့ယောက်ျားနဲ့ ကျွန်တော့်မိန်းမ လိုးနေတာကို ကုံးချောင်းနေတဲ့ မြယမုံစိမ်းကို ကြည့်လိုက်တော့ အခုန မှ ထုထားတဲ့ ကျွန်တော့်လီး က ပြန်မာလာပါတော့တယ်။ ကျွန်တော့်မိန်းမ လို ညိုတုတ်တုတ်လေး မဟုတ်ပဲ ဖြူဖွေးနေတဲ့ ပေါင်တန်လေး တွေက တမျိုး ဆွဲဆောင်နေတယ်။ ကျွန်တော့်မိန်းမ လို ရေစိမ်ခံ အဆောင့်ခံ မဟုတ်တဲ့ နုနုဖတ်ဖတ် ဖွေးဖွေး ဆရာဝန်မလေးကို လိုးချင်စိတ်က တဖွားဖွား ပေါ်လာခဲ့ရပါတယ်။ ကျွန်တော်သူ့ အနားကပ် သွားလိုက် ပြီး သူမ ခါလေးကို အသာ သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။
“ဦးကိုကိုကြီး စိတ်မဆိုးဘူးလား ဟိုမှာ ဦးကိုကိုကြီးမိန်းမ နဲ့ မောင်နဲ့ ဟိုဟာ ဖြစ်နေတာကို”
“မြယမုံစိမ်း ကရော မင်းရဲကိုကို ကို စိတ်မဆိုးဘူးလား”
“အင်း စိမ်းက စိတ်မဆိုးတော့ဘူး၊ မောင်က လည်း စိမ်းကို စိတ်မဆိုးဘူးလေ”
“ဟုတ်လား၊ အင်း စိမ်း အမျိုးသားက ဦးမိန်းမ ကို လုပ်နေတာဆိုတော့ စိမ်းက ပဲ ဦးကို ပြန်အလျှော်ပေးရမယ်နော်”
“ခစ်ခစ် ဦးကိုကိုကြီး ကလည်း ဦးမိန်းမ အလုပ်ခံရလို့ လက်စားခြေတဲ့အနေနဲ့ စိမ်းကို လုပ်ချင်တာလား”
“တကယ်ကတော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ စိမ်းကို လုပ်ချင်လို့ ဦးမိန်းမကို ပေးလုပ်တာပါ ခိခိ”
“ဘယ်လို ဘယ်လို”
“ဘယ်လိုတွေက အရေးမကြီးတော့ပါဘူးကွယ်”
ကျွန်တော်က ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မြယမုံစိမ်းကို ကျွန်တော့်ဖက် ဆွဲလှည့်ပြိး သူမ နူတ်ခမ်းလှလှလေးကို ငုံစုပ်နမ်းလိုက်ပါတော့တယ်။
အခန်း ၂၂။
မြယမုံစိမ်း
ကျမ ကို ဖက်နမ်းလိုက်တဲ့ ဦးကိုကိုကြီး ကို ကျမလည်း အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းလိုက်ပါတယ်။ ခုနက အမမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့ မောင်တို့ လိုးနေကြတာ ကြည့်ပြီး ကျမ ဖီးလည်း တက်နေပြီမဟုတ်လား။ ခုနတင် ကောင်လေး သုံးယောက်နဲ့ ကမ်းခြေမှာ အလိုးခံလာခဲ့ရပြီးတာတောင် မောင်နဲ့ တခြားအမျိုးသမီးတယောက် လိုးနေတာ တွေ့ရတော့ ကျမ ပြန်ဖီးတက်လာတာ အံ့ဩစရာကြီး လို့ ကိုယ့်ကို ကိုယ်တောင်တွေးလိုက်မိတယ်။
ဦးကိုကိုကြီး လီးကြီးက ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ သူ့ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထ နေပြီး ကျမ ဗိုက်ကို ထောက်နေတယ်။ သူ့လက်တွေကလည်း ကျမ နို့တွေကို မညှာတမ်း ဆုပ်နှယ်နေတယ်။ ကျမ ကို သူနူတ်ခမ်းစုပ်နမ်းနေရာက နည်းနည်းဝသွားတော့မှ ပါးစပ်ချင်း ခွာလိုက်ပြီး၊
“စိမ်း လာ ဟိုနေရာလေး သွားရအောင်”
ဆိုပြီး သစ်ပင်တွေ ကြားထဲက ခုံတန်းလျှားလေး ရှိတဲ့နေရာကို ခေါ်သွားပါတယ်။ ဒီလို အပြင်ကြီးမှာ ဖြတ်သွားဖြတ်လာတွေ ရုတ်တရက် လာနိုင်တာမို့ လိုးဖို့ကတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ သူက လည်း အတွေ့အကြုံ ရှိသူမဟုတ်လား။ ကျမ သူခေါ်ရာ လိုက်သွားမိတယ်။
ခုံတန်းလျှားပေါ်မှာ သူက ထိုင်လိုက်ပြီး ကျမကို သူ့ပေါင်ပေါ်မှာ ခေါင်းအုံးပြီး လှဲခိုင်းတယ်။ ကျမမျက်နှာကို သူ့ဘိုက်ဖက်ကို လှည့်ပြီးတော့ပေါ့။ သူ့လုံခြည်ကို ဖြည်ချလိုက်တော့ ကျမ မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်မှာ သူ့လီးကြီးက ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ ပေါ်လာတယ်။ မောင့် လီးနဲ့တော့ မတိမ်းမယိမ်းပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ညိုညို ကြီး ။ မောင်က အသားလတ်တော့ လီးက အဲလောက် မညိုဘူး။ ဦးကိုကိုကြီးက အသားညိုတော့ လီးက ညိုတာအပြင် မဲတဲ့ဘက်တောင် နည်းနည်းရောက်မယ်။ သူ့ဒစ်ဖူးကြိး�
ကျမလည်း ကိုယ်လုံးလေးကို အသာလှိမ့်လိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို အာခေါင်ထဲ ထည့်ငုံလိုက်တယ်။ ပြွတ်စ်ကနဲ စုပ်လိုက်တယ်။ ဒီနေ့ အဖို့ ကျမအတွက် လေးချောင်းမြှောက်လီး ပဲပေါ့။ ကျမ ကိုယ်ကျမလည်း စိတ်တွေ က အရမ်းလွတ်လပ်နေပြီးလူကလည်း ဟော့နေတယ်။ ကျမ ပိပိလေး ထဲကလည်း အရည်တွေ စိုနေပြီ။ ကျမ ဦးကိုကိုကြီးလီးကို ကောင်းကောင်းစုပ်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့လီးကြီးတအားတောင်လာပြီး ကျမ အာဂေါင်ကို လာထောက် မိတယ်။ သူ့လက်တွေကလည်း ကျမ ဖင်လုံးလေးကို တအားဆုပ်ကိုင်လာတော့ သူပြီးချင်နေပြီ ဆိုတာသိလိုက်တယ်။ အဲဒါနဲ့ စုပ်နေတာ အသာလျှော့လိုက်ပြီး သူ့ လီးကြီးကို အရင်းကနေ ညှစ်ကိုင်ပြီးပါးစပ် ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တွဲကျနေတဲ့ သူ့ဥကြီးတွေ ကို စုပ်ပေးလိုက်တယ်။သူ ပြီးချင်နေပေမဲ့ ကျမ လက်နဲ့ သူ့လီးအရင်းကို ဆုပ်ညှစ်ထားလို့ သူပြီးလို့ မရဖြစ်နေတယ်။ မျက်နှာကြီးရှုံ့မဲ့လို့၊
“စိမ်း ကို ကို ပြီးချင်နေပြီကွာ ၊ စိမ်းပါးစပ်ထဲမှာ ထုတ်ပါရစေ”
ပထမတော့ ကျမ အချိန်ဆွဲထားမလို့ စိတ်ကူးသေးတယ်၊ နောက်တော့ စိတ်ကူးပြောင်းသွားတယ်၊ လောလောဆယ် သူ့ပြဿနာကို အရင်ရှင်းပေးလိုက်မယ် နောက်မှ ကျမ လိုတာကို သူ့ကို ကျူံးသွင်းတော့မယ် ဆိုပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။ သူ့လီးကြီးကိုလည်း ကျမ ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်လိုက်တယ်။ သူ့လီးတန် အရင်းနားကို ဆုပ်ညှစ်ထားတဲ့ ကျမ လက်တွေကို လျှော့ပေးလိုက်တာနဲ့ သူ့လီးကြီးက တဆပ်ဆပ်တုံခါပြီး ကျမ ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထုတ် ပြစ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း ပါးစပ်က နေ လျှံမထွက်သွားအောင် အကုန်လုံးကို မျိုချပြစ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမအတွက် တနေ့တာ လိုအပ်မဲ့ ပရိုတင်းတွေက လိုတာထက်တောင် ပိုနေပြီလို့ တွေးရင်း စိတ်ထဲက ပြုံးလိုက်မိပါတယ်။
ဦးကိုကိုကြီး ညှစ်ထုတ်သမျှ လရည်တွေကို မျိုချလိုက်ပြီးတော့ သူ့လီးတန်ကြီးကို ကျမ လျှာလေးနဲ့ ရက်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဦးကိုကြိးက ကျမ နဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်ရင်း၊
“ကောင်းလိုက်တာ စိမ်းရယ်။ စိမ်းက တော်တော်အမှုတ်ကောင်းတာပဲ၊ ကျေးဇူးပဲနော်”
“ခစ်ခစ် မလိုပါဘူး ဦးကိုကိုကြီး ရယ်၊ ကျမကိုလည်း ပြန်ကူညီပေးရမယ်နော်”
“အော် ပြောနေစရာလိုသေးလို့လား စိမ်းရယ် ကျွန်တော် စိမ်းလိုချင်တာ အကုန်လုပ်ပေးပါ့မယ်၊ အခု ဘာဂျာမှုတ်ပေးရမလားပြော”
“ဟင့်အင်း၊ အခု မလိုသေးဘူး ၊ ဦးကိုကိုကြီး ကျမ ကို မောင့် ရှေ့မှာ လိုးပေးရမယ်”
“ဟင် ဖြစ်ပါ့မလား၊ တော်ကြာ စိမ်းတို့ လင်မယား တခုခု ဖြစ်မှာ စိုးတယ်”
“မဖြစ်စေရဘူး စိတ်ချ၊ မောင်တောင်မှ အခု ဦးကိုကိုကြီး မိန်းမ ကို လိုးနေပြီပဲဟာ”
“အင်း အဲဒါတော့ ဟုတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘယ်လို စကားစကြမလဲ၊ ”
“လွယ်ပါတယ်၊ ကျမ တာဝန်ထားလိုက်၊ ခု မောင်တို့ ဘယ်လို အခြေအနေရောက်နေပလဲ သွားကြည့်ရအောင်”
ကျမတို့ နှစ်ယောက် ခုံတန်းလျှားကနေထပြီးတော့ တည်းခိုဆောင်နံရံနားကပ်သွားချောင်းလိုက်ပါတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက်ဖက်ပြီး နားနေကြပါတယ်။ ကျမ ဦးကိုကိုကြီးကို တံခါးသွားခေါက်ရအောင်ဟု ပြောပြီးတော့ တည်းခိုခန်းတံခါးကို သွားခေါက်လိုက်ပါတယ်။
အခန်းထဲက အသံတော်တော်နဲ့ မကြားရပါဘူး။ ကျမတို့ တံခါးကို ထပ်တလဲလဲ ခေါက်တော့မှ လာပြီလာပြီ ဆိုတဲ့ မောင့်အသံ ကြားရပါတယ်။ နောက်တော့ မောင်တံခါးလာဖွင့်ပေး ပါတယ်။
“မောင်ကလည်း ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ၊ တံခါးလာဖွင့်ပေးဖို့ကို ကြာလိုက်တာ”
“အော် အိပ်ပျော်သွားလို့ပါ ချစ်လေးရယ်၊ ဆောရီးနော်၊ ဦးကိုကိုကြီး နဲ့ ဘယ်မှာ ဆုံလာကြတာလဲ”
“ဒီအဆောင်နားကျမှ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဆုံကြတာပါ မောင်ရဲ့၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရော”
“အိပ်နေတယ် ထင်တာပဲ ချစ်လေးရဲ့ မောင်လည်း အိပ်ပျော်နေတာဆိုတော့ သတိမထားမိဘူး”
“ရပါတယ် ကိုကိုရ ကိုယ့်မိန်းမ ကလည်း အိပ်ပျော်ရင် ဆင်အော်တောင် မနိုးပါဘူး ဟဲဟဲ၊ တခုခု သွားစားရအောင်လေ ဘိုက်မဆာဘူးလား”
အဲလို ပဲ ပြောပြောဆိုဆို နဲ့ ကျမ တို့ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ဝင်ခဲ့ကြပါတယ်။ မောင့်မျက်နှာက ပြုံးဖြီးဖြီး ဖြစ်နေတာမို့၊ အခန်းထဲ ရောက်တာနှင့် သူ့ကို ဘိုက်ကြောဆွဲလိမ်လိုက်ပါတယ်။
“အာ့ နာတယ် ချစ်လေးရဲ့”
မောင်က စိတ်လိုသလို ချစ်လေးခေါ်လိုက် စိမ်းခေါ်လိုက်လေ၊ ခုအရမ်းကို အူမြူးနေလို့ ချစ်လေး လုပ်နေတာ၊
“မောင် နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်တို့ လိုးနေတာကို ချစ်လေး နဲ့ ဦးကိုကိုကြီး တို့ အပြင်ကနေချောင်းနေကြတာ သိလား”
“ဟိုက်”
မောင် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားပါတယ်။ နောက်တော့ ပြုံးဖြီးဖြီး ပြန်ဖြစ်လာပြီး၊
“အဲဒီတော့ ဦးကိုကိုကြီး စိတ်မဆိုးအောင် ချစ်လေးက ဘယ်လို ဖြောင်းဖြလိုက်တာလဲ”
“သူ့လီး စုပ်ပေးလိုက်ရတာပေါ့”
“ဟင် ”
“အင်း သူက လရည်တွေ ချစ်လေး ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်လို့ အကန်ုမျိုချပြစ်လိုက်ရတယ်”
မောင့် မျက်နှာက အရမ်းတက်ကြွလာပါတယ်။
“နောက်တော့ရော”
“နောက်တော့ မရောတော့ဘူး ချစ်လေးတို့ တံခါးလာခေါက်တယ် ဒါပဲ”
“အော် ဒါဆိုရင် ချစ်လေးနဲ့ ဦးကိုကိုကြီးတို့ ဟိုဟာ မဖြစ်သေးဘူးပေါ့”
“ဟင့် အင်းမဖြစ်သေးပါဘူး တမင်ချန်ထားတာ မောင့်ရှေ့ကျမှ လုပ်ဖို့ ခစ်ခစ်။ ချစ်လေးက ကမ်းစပ် မှာ ကောင်လေး သုံးယောက်နဲ့ အလိုးခံလာပြီးပြီ”
“ဟင်”
မောင့်ကို ကမ်းစပ်က အဖြစ်အပျက်တွေ ပြောပြလိုက်တယ်။ မောင် အရမ်းကို တက်ကြွနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို တနေ့ကုန် ဘယ်လောက်များ လိုးထားသလဲ မသိဘူး မောင် စိတ်ပဲ ရှိတော့တယ် မလုပ်နိုင်တော့ဘူး၊ ကျမလည်းအတူတူပါပဲ လန်းသွားအောင် ရေမိုးချိုး ပြီးတော့ ဦးကိုကိုကြီးတို့ လင်မယားနဲ့ တခုခု ထွက်စားကြရအောင် ဆိုပြီး အပြင်ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။
အခန်း ၂၃။
မြတ်ဝတ်ရည် ၅။
ကျမ ယောက်ျား ကို မျက်နှာပူနေမိတယ်။ တခါမှ လည်း သူ့အပြင်ဘယ်သူနဲ့မှ မလုပ်ဖူးဘူး။ အခု မောင်နဲ့ ဖြစ်တာ ကျမ အတွက် ပထမဆုံးပဲ၊ မောင်က လည်း ကဲလိုက်တာ မပြောနဲ့ တော့ တနေကုန်ကို နည်းမျိုးစုံ နဲ့ မမောနိုင် မပန်းနိုင်အောင် လိုးတယ်။ ကျမလည်း အတူတူပါပဲလေ။ အရူးအမဲသား ကျွေးမိသလို ဖြစ်သွားတာ။ အဲဒါ ကျမနဲ့ မောင်နဲ့ ပြိုင်းသွားပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား မောမောနဲ့ နှပ်နေကြတုံး အဆောင်ရှေ့က တံခါးခေါက်သံ ကြားတော့ မောင်လည်း ကမန်းကတန်းထ ပြီး သူ့အခန်းသူပြန်ပြေးသွားတယ်။ သူ့ အဝတ်အစားတွေက နဂိုကတည်းက သူ့အခန်းမှာ ပြန်ထားထားတာ ဆိုတော့ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ပြေးတာပေါ့။ ကျမကတော့ ကမန်းကတန်း ထမိန် ကောက်ဝတ် တီရှပ်တထည် ကောက်စွပ် လိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်အသာလေးမှေးနေလိုက်တယ်။ အိပ်ပျော်နေတယ်လို့ အကြောင်းပြရအောင်။ အဆောင်ရှေ့က ဘယ်သူလာလာ မျက်နှာပူလို့ ကျမ က ဘယ်လို မှ ဟန်ဆောင်တတ်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ။ အဲတော့ အသာပဲ နေလိုက်တယ်။
နောက်တော့ မောင် အိမ်ရှေ့ခန်းလျှောက်သွားသံကြားတယ်။ တံခါးဖွင့်တယ်။ ယောက်ျား နဲ့ မောင်နဲ့ စကားပြောနေကြတာအပြင် မြယမုံစိမ်း ရဲ့ အသံလည်းကြားရတယ်။ အင်း ယောက်ျားနဲ့ မြယမုံစိမ်း နဲ့ အတူတူ ပြန်ရောက်လာကြတာကိုး။ ကျမ ကုတင်ပေါ်မှာပဲ အခန်းဝကို ကျောပေးပြီး မျက်စေ့လေး မှိတ်ထားလိုက်တယ်။
ခနနေတော့ အခန်းထဲ ကို ယောက်ျား ဝင်လာသံကြားတယ်။ နောက်က နေပြီး ကျမ လည်တိုင်လေးကို လာနမ်းတယ်။
“မိန်းမ တော်တော်ပင်ပန်းနေပလား”
ယောက်ျားရဲ့ တိုးတိုးလေး မေးလိုက်သံက ကျမ နားထဲမှာ ဗုံးခွဲလိုက်သလိုပါပဲ။ ရင်တွေလည်းတဒိတ်ဒိတ်ခုန်လို့ ပေါ့၊ ယောက်ျား များ ရိပ်မိသွားပလား၊ ခါတိုင်း ကျမ ဘာမှ မလုပ်ပဲ အိပ်နေရင် သူနောက်နေကျ စတာပြောင်တာမျိုးလား၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ရင်ဆိုင်ရတော့မယ် ဆိုတာ ကျမ သိတယ်လေ။ အဲဒါနဲ့ အိပ်ယာက နိုးသလို အပျင်းကြောလေး ဆန့်ရင်းက၊
“ကို အခုမှ ပြန်လာတာလား၊ ဘယ်က ပြန်လာတာလဲ၊ ”
“အဟီး ကို ရောက်နေတာ ကြာပြီ၊ ဝတ်ရည်တို့ ပွဲကြမ်းနေတာ နဲ့ အနှောက်အယှက်ဖြစ်မှာ စိုးလို့ တမင်မဝင်လာပဲ အပြင်ကနေ ချောင်းနေတာ၊ ခိခိ”
“ဟင် တကယ်၊ ဟာကွာ၊ သွား ရှက်လိုက်တာ ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး”
ကျမ ရှက်ရှက်နဲ့ စောင်ကို ဆွဲယူပြီး မျက်နှာပေါ် ဆွဲဖုံးလိုက်တယ်။ ယောက်ျားက အတင်းဆွဲမဖယ်ပါဘူး၊ ကျမဘေးမှာ လှဲအိပ်ပြီး ကျမကိုယ်လေးကို ဖက်ထားတယ်။ နောက် မှ စောင်ခြုံထားတဲ့ ကျမ မျက်နှာနား ကပ်ပြီး၊
“ဟွန်း ခုမှ ရှက်နေလိုက်တာ တခါထဲ လုပ်တုန်းကတော့ အိုလံပစ် ပြိုင်ပွဲကျနေတာပဲ မနားတမ်းလုပ်နေပြီး”
“ကိုနော် ပြောလေ ကဲလေပါလား တကထဲ ကဲကဲ ပြောချင်အုံး”
ကျမ သူ့ကို လက်သီးဆုပ်ကလေးတွေနဲ့ ထုနှက် နေမိပါတယ်။ ယောက်ျားက ကျမ လက်တွေကို လှမ်းဖမ်းဆုပ်ရင်းမှ ၊
“ကို နဲ့ အတူတူ ဘယ်သူလည်း ချောင်းနေတယ်ထင်သလဲ”
ကျမ ရုတ်တရက် အံ့အားသင့်သွားပါတယ်။ ဟင် နောက်ထပ်ဘယ်သူတွေများ သိကုန်ပါလိမ့် ဒုက္ခတော့ရောက်ပြီပေါ့။
“ဘယ်သူလဲ ကို ဒုက္ခပါပဲ ဝတ်ရည်တော့ ပြဿနာတက်တော့မယ်ထင်တယ်”
“မတက်ပါဘူးကွာ မြယမုံစိမ်း လေ၊ သူလည်း သူ့ယောက်ျား နဲ့ တခြားမိန်းမ လုပ်နေတာကို စိတ်ဝင်တစား ချောင်းကြည့်နေတာ”
“ဟင်”
ကျမ ပါးစပ်အဟောင်းသား နဲ့ ဘာပြောရမှန်းတောင်မသိဖြစ်သွားရတယ်။ သူတို့ လင်မယားကလည်း အဲလိုမျိုးပဲလား၊ အခုမှ တော့ မထူးတော့ပြီမို့ ယောက်ျားကို ဖွင့်ပြောဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။
“ကို ဟို လေ ဝတ်ရည်နဲ့ ချပ်နေတဲ့ ဒင်ကြီး ဆိုတာ..”
ယောက်ျားက ပြုံးပြီး လက်ကာပြလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ခေါင်းညိမ့်ပြီး၊
“မင်းရဲ ကိုကို မဟုတ်လား၊ ကိုသိပြီးပါပြီ။ ဝတ်ရည်ကို ကို ယုံတယ်လေ၊ တနေ့ကတော့ ဝတ်ရည် ကို့ကို ဖွင့်ပြောမှာပဲ ဆိုတာ ကို သိပြီးသား မို့၊”
ကျမ စိတ်ထဲ အရမ်းပျော်သွားပါတယ်။ ဒီလို နားလည်မှုရှိတဲ့ ယောက်ျား ဘယ်မှာ သွားရှာရမလဲလို့။ ယောက်ျားကို ချစ်လည်း အရမ်းချစ်သွားတယ်။ အာ့တာနဲ့ သူ့ကို ဖက်ပြီး သူ့နူတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တယ်။
“မွမွ ပြွတ်စ်၊ ချစ်တယ် ယောက်ျားရယ်”
“အာကွာ ဝတ်ရည်က ခုနတုံးက မင်းရဲကိုကို ကို မှုတ်ထားတာ ပါးစပ်လည်းမဆေးရသေးပဲနဲ့”
“အိုး ကန်တော့ ကန်တော့”
ကျမ လက်ဖဝါးတွေနဲ့ ပြာပြာသလဲ ယောက်ျား ပါးစပ်ကို လိုက်သုတ်ပေးနေမိတော့ သူက ကျမလက်တွေကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်ရင်း တခိခိရီရင်း၊
“အလကားစတာပါ မိန်းမရာ အဟီးးးး”
ကျမ ရှက်ရှက်နဲ့ သူ့ကျောပြင်ကို ဗျောတင်မိပါတော့တယ်။ ဒီလိုလေးကျတော့လည်း အိမ်ထောင်သည်ဘဝဆိုတာ ပျင်းစရာမကောင်းပါလားရှင်။
“ကဲကဲ ရေမိုးချိုး ကိုတို့ တခုခု အပြင်သွားစားရအောင်”
“အင်း စိမ်းကို မျက်နှာပူစရာကြီးနော်”
“ပူမနေနဲ့ သူက အပြင်ဘက်မှာ ကို့လီးစုပ်ပေးခဲ့တာ ခုနကပဲ”
“ဟင်”
အံအားသင့်သွားတဲ့ ကျမကို ကိ်ုက ကျမနဲ့ မင်းရဲကိုကို တို့ကို သူချောင်းရင်းက စိမ်းရောက်လာတဲ့အကြောင်း နဲ့ နောက်ဆက်တွဲတွေကို ဆက်ပြောပြပါတယ်။ အင်း ကို့လို ညိုညို မဲမဲ လူကြီးနဲ့ စိမ်းလို ဖွေးဖွေးလေး ဆိုရင် ဘယ်လိုများနေမလဲလို့ တွေးရင်း တောင် ကျမ ဖီးတက်လာရပါတယ်။ အဟီး။ အင်း ကျမ ပိပိလေးတောင် အရည်ကြည်လေးစိုလာရပြီ တော်ပြီတော်ပြီ ဒီနေ့တော့လိုးတဲ့ စခန်းကို ခနရပ်ထားအုံးမှ၊ မောင် တနေ့လုံးလိုးထားတာ ကျမပိပိလေး ကျိမ်းတောင် နေပြီ ဒီနေ့တော့ အနားပေးမှ ရတော့မယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကို့ကို ရေချိုးတော့မယ် ဆိုပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးဝင်ခဲ့လိုက်ပါတော့တယ်။
ကျမတို့ နှစ်ယောက်ရေမိုးချိုးပြီးတော့ ကျမ ဘာဝတ်ရမှန်းမသိဘူး၊ ဒီနားဟိုနား ပဲ ခနသွားစားမှာ ညလည်းဖြစ်နေပြီ၊ ဆိုတော့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဝတ်ရမလား၊ ဒါပေမဲ့ မောင်တို့လင်မယားကလည်း ပါမှာဆိုတော့ စိမ်းက သေခြာဝတ်လာရင် ကျမ က နုံခြာနေအုံးမယ်။ ကိုယ်က အကောင်းကြီးဝတ်သွားပြီးစိမ်းက အိမ်နေရင်းဝတ်လာပြန်ရင် ကိုယ်က အိုဗာဒရက်စ် ဖြစ်နေအုံးမယ်။ ချီတုံ ချတုံ ဖြစ်နေတဲ့ ကျမကို ယောက်ျားက ဝတ်ရည် ရှော့ပင်နဲ့ တီရှပ်လေးပဲ ဝတ်လိုက်ပါလား။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလည်းဖြစ်၊ ဝတ်ရည်ကလည်း တော်ရုံ ဝတ်ချင်တာမဟုတ်ဘူး ညဘက်ဆိုတော့ ပိုကောင်းတာပေါ့။ ဆိုတော့ ဟုတ်သားပဲ ဆိုပြီး ဟိုတလောကမှ သူငယ်ချင်းတယောက် ဝယ်ထားတဲ့ ရှော့ပင် အတို အစိမ်းပုတ်လေးနဲ့ တီရှပ် မြင်းခြေးရောင်လေး ထုတ်ဝတ်လိုက်တယ်။ ရှော့ပင်က နည်းနည်းလေးတိုတယ် ကျမ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ်လေးတွေ တအားပေါ်နေလို့ မဝတ်ရဲတာနဲ့ ဒီအတိုင်းထားထားတာ ကြာပြီလေ။ တီရှပ်ကလည်း တန့်တော့ ဆိုတာမျိုး လက်ပြတ်မဟုတ်လက်တိုမဟုတ် ခါးတို အသားက ပါးတော့ အောက်က ဘရာဇီယာ အပျော့ဝတ်ထားတဲ့ ကျမ ရင်သားတွေကတော့ ဖောင်းမို့နေတာပေါ့။ အင်း မောင့်ကို လည်း ကျမ ဘော်ဒီအလှလေးပြချင်သေးတယ်လေ။ စိမ်း ဘယ်လိုများဝတ်လာမလဲ ဆိုတာလည်း တွေးနေမိတယ်။ ကို ကတော့ ဘတ်စကက်ဘောဘောင်းဘီပွပွ ကြီး နဲ့။ တီရှပ်နဲ့ ပဲ။ ကျမ အခန်းပြင်ထွက် ဖို့ကို မျက်နှာပူနေတာနဲ့ တော်တော်အားယူရသေးတယ်။ ယောက်ျား က အတင်းအားပေးတာနဲ့ နောက်ဆုံးတော့ အခန်းပြင်ထွက်လာခဲ့ကြရတော့တယ်။
………………..
အခန်း ၂၄။
မြတ်ဝတ်ရည်
ကျမတို့ အပြင်ရောက်တော့ ဧည့်ခန်းမှာ မောင် နဲ့ မြယမုံစိမ်း တို့ ထိုင်စောင့်နေကြပြီ။ စိမ်းက တီရှပ်အဖြူ နဲ့ ကာကီရောင်ဘောင်းဘီတိုလေး ဝတ်ထားတယ်။ ပေါင်လုံးလေးတွေက ကျမလို မတုတ်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့လှတယ် လုံးလုံးဖြောင့်ဖြောင့်လေး တွေ အသားက ဖြူတော့ဖွေးနေတာပဲ။ ဒီအတိုင်း မြင်လိုက်ရရင် အသားဖွေးဖြူနေတဲ့ တရုပ်မ ဆရာဝန်မ ချောချောလေး၊ သူ့ယောက်ျားနဲ့ တခြားအမျိုးသမီးတယောက် လိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်ပြီးတော့ အဲဒီတခြားအမျိုးသမီးရဲ့ ယောက်ျားကို အပြင်ဘက်မှာ လီးစုပ်ပေးမဲ့ သူလို့ ဘယ်သူမှ ထင်စရာမရှိတဲ့ ပုံလေး။ ယောက်ျား သေခြာ ပြောပြထားတာတောင် ကျမ မယုံချင်ဘူး၊
“ဟော မမဝတ်ရည်၊ အရမ်းချောတာပဲ အဲ့ဒိဝတ်စုံလေးနဲ့လိုက်တယ်”
“ဟင့် စိမ်းက မြှောက်နေပြန်ပါပြီ။ စိမ်းလို မလှပါဘူးကွာ၊ ဝတ်ရည်တို့က မဲမဲတူးတူး ပါ အဟီး။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ချမ်းသာအောင် ပြောပေးတာ ကျေးဇူးပါ”
“မြှောက်တာမုတ်ပါဘူး မမဝတ်ရည် ကလည်း တကယ်ပြောတာပါ။ ဦးကိုကိုကြီးတို့ ကံကောင်းချက်”
ကျမတို့ အမျိုးသမီး ထုံးစံအတိုင်း တယောက်နဲ့ တယောက် အာလာဝသာလာဝ လုပ်ပြီး တော့ အဆောင်ကနေ စာသောက်ဆိုင်ဘက်ထွက်လာကြပါတယ်။ ယောက်ျား နှစ်ယောက်က တော့ တပြုံးပြုံးပေါ့။ စားသောက်ဆိုင်ရောက်တော့ လူတွေက လည်း အလကားကျွေးနေသလားမှတ်ရတယ် တအုန်းအုန်းနဲ့။ ယောက်ျားက ကိုယ်တို့ အေးဆေးစားရမှာလည်း မဟုတ်ဘူး၊ ပါဆယ်ပဲ ဆွဲသွားပြီး တည်းခိုဆောင် ပြန်သွားစားရအောင် ဆိုတော့ အားလုံးသဘောတူကြတယ်။ အဲဒါနဲ့ စားစရာ သောက်စရာတွေဝယ်ပြီး တည်းခိုဆောင်ကို ပဲ ပြန်လာကြတော့တယ်။
တည်းခိုဆောင်ရောက်တော့ စားစရာတွေ အထုပ်ဖြည် သူတို့ ထည့်ပေးလိုက်တဲ့ ခွက်တွေနဲ့ပဲ ဇွန်းခရင်းတတ်ပြီး နိူက်စားကြ၊ ယောက်ျားတွေက တော့ ဘီယာ နဲ့ အပြင်းနဲ့ ရောသောက်၊ မိန်းမ တွေက တော့ ဝိုင် နဲ့ ပေါ့။ ဘိုက်ဆာဆာ နဲ့၊ စားလိုက်သောက်လိုက် နဲ့ အရက်ရှိန်လေးတွေလည်း တက်လာ ဘိုက်လည်းပြည့်လာတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဟိုကိစ္စ တွေ ဆီ လမ်းကြောင်းက အလိုလို ရောက်လာကြတယ်။ တကယ်တော့ စိမ်းက ပဲ စပွင့်လင်းလိုက်တာပါ။
“မမဝတ်ရည်၊ မောင့်ကို ပြုစုပေးတာ စိမ်း အရမ်းကျေးဇူးတင်ပါတယ်”
တဲ့ ကျမ မျက်နှာ ဘယ်လို ထားရမှန်းတောင်မသိပါဘူး။ ယောက်ျား နှစ်ယောက်က တော့ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ခနပါပဲ၊ ကျမလည်း ဝိုင်အရှိန်လေးနဲ့ ဖြစ်နေပြီလေ။
“စိမ်းကို လည်း မမ ကကျေးဇူးတင်ရမှာ၊ အပြင် မှာ ချောင်းရင်း ညှောင်းနေတဲ့ မမ အမျိုသားကို အကြောလျှော့ပေးလိုက်လို့လေ၊ ခစ်ခစ်”
“ဟားဟား.. ဟားဟား”
အားလုံးက ရီမောလိုက်ကြရင်းက ကျမတို့ လင်မယားနှစ်စုံတွဲရဲ့ ဟန်ဆောင်မှု အလွှာက ကွာကျသွားပါပြီ။ မောင့် ရဲ့ အကြည့်က ကျမ အပေါ်မှာပဲ ရှိနေသလို ကျမယောက်ျား ရဲ့ အကြည့်ကလည်း စိမ်း ကိုယ်ပေါ်မှာ ရှိနေတာပါ။ အဲတော့ ကျမလည်း စ စိမ်ခေါ်လိုက်တာပေါ့။
“အင်း ခုမှ တော့မထူးပါဘူး၊ ဒီည မမတို့ အတွဲ ခနလဲလိုက်ကြရင် ကောင်းမလား၊”
“ကောင်းသား ပဲ မမဝတ်ရည်၊ လာအခုထဲက နေရာပြောင်းထိုင်ထားမယ်”
စိမ်းက ကျမ နဲ့ ယောက်ျားနဲ့ ထိုင်နေတဲ့ သုံးယောက်ထိုင် ဆိုဖာနားကို လျှောက်လာပြီး ကျမ လက်ကို ဆွဲလို့ ထခိုင်းလိုက်ရင်း သူ့ယောက်ျား မင်းရဲကိုကို ထိုင်နေတဲ့ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာ ဆီကို တွန်းလွှတ်လိုက်ပါတယ်။
ပြီးတော့ ကျမ ယောက်ျားဘေး ဝင်ထိုင်ရင်း ယောက်ျားရဲ့ ရင်ခွင်ကို ခေါင်းလေး မှီ ပြီးထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ယောက်ျားကလည်း စိမ်းရဲ့ ခါးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်ပြီးတော့ ကျမကို ပြုံးကြည့်နေပါတယ်။ ကျမလည်း အားကျမခံ မင်းရဲကိုကို ရှိရာကို လျှောက်သွားရင်းက မင်းရဲ ကိုကို ပေါင်ပေါ်ကို တက်ထိုင်ပြစ်လိုက်ပါတယ်။
ကျမ တို့ အဖြစ်အပျက်က အရမ်းကို ဆက်ဆီဖြစ်လွန်းလို့ ကျမ ပိပိလေးထဲမှာ စောက်ရည်တွေ စပြီး စိမ့်ထွက်နေပါပြီ။ မောင့် လီးကြီးကလည်း ကျမ တင်သားအောက်မှာ မာတောင်နေတာ ကို ခံစားသိလိုက်ရပါတယ်။ စိမ်းက လည်း သူ့လက်ကလေး တဖက်နဲ့ ယောက်ျားရဲ့ လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင် ပြီး ပွတ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။
“ဦးကိုကိုကြီး ကောင်လေးက ဆာနေပြီထင်တယ် အရမ်းကို မာနေပြီ ခိခိ”
“ဦးကိုကိုကြီးလို့ ခေါ်မနေပါနဲ့တော့ စိမ်းရယ်၊ နာမည်နဲ့လိုက်အောင် စိမ်းနေသလိုပဲ ဟားဟား”
“ဒါဆို ဦးကိုကိုကြီးက ဘယ်လို ခေါ်စေချင်သလဲ ပြောလေ”
“ကိုကို လို့ ခေါ်ပေါ့ ဟုတ်ဘူးလား ချစ်စိမ်းလေး”
ဟဲတော့ ယောက်ျား က ချွဲပြစ်နေလိုက်တာ သောက်ညှင်ကပ်စာတောင် အတော်ကောင်းနေပြီ။ ကျမလည်း ဘယ်ရမလဲ ချက်ချင်း အစွမ်းပြလိုက်တာပေါ့။
“မောင် ဟိုအတွဲက အရမ်းချွဲတယ်နော်”
“ဟုတ်ပ မ ရယ်၊ သူတို့ကို ကြည့်မနေနဲ့ မောင့်ကိုသာ ပြုစုပေး ဟုတ်လား ဟားဟား”
ကျမ မောင့်နားကို တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလိုက်မိတယ်။
“မောင် တနေ့လုံး လိုးထားတာ မ စောက်ပတ်ရော ဖင်ရော ကျိမ်းနေပြီ ဒီညတော့ မ မတတ်နိုင်တော့ဘူးထင်တယ်”
“အင်းပါ စိတ်မပူနဲ့ မောင်က မ ကို ဖက်ပဲ အိပ်မှာပါ၊”
ယောက်ျားက မောင့်ကို လှမ်းပြီးတော့၊
“ဟေ့ ဟို နှစ်ယောက် ဘာ တီးတိုးတီးတိုး သဖန်းပိုးလုပ်နေတာတုံး ၊ ဒိုင်မရှိုကြေးနော်”
ကျမလည်း နည်းနည်းထွေလာတာနဲ့၊
“ဘာမှ ဒိုင်မရှိုဘူး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ”
ပြောလိုက်ရင်းပဲ မောင့် ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ မောင်က အဆင်ပြေအောင် ဖင်ကြွပေးပါတယ်။ မောင့်လီးကြီးက မတ်မနေပေမဲ့ မာနေပါပြီ။ ကျမ လက်ကလေးနဲ့ မောင့်လီးကြီးကို ဖွဖွလေး ပွတ်ကိုင်ရင်း တချက်နှစ်ချက် ထုပေးလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဒစ်ဖူးကြီးကို ကျမ နူတ်ခမ်းလေးနဲ့ ငုံစုပ်လိုက်တယ်။
“အား… ရှီး..ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်..”
မောင့်ပါးစပ်က ငြီးသံလေးထွက်လာတယ်။ စိမ်းနဲ့ ယောက်ျား နဲ့ ရှေ့မှာ စိမ်းယောက်ျား လီးကို စုပ်ပြနေရတော့ ကျမ လည်း အတော်ဖီးတက်လာပါတယ်။ ကျမ နူတ်ခမ်းကို မောင့်လီးတန်ကြီးပေါ်မှာ တင်းတင်းစေ့လို့ ခေါင်းကို နှိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတော့ မောင်က ကျမ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ထိန်းထားပေးပါတယ်။ ကျမ အာဂေါင်ကို သူ စိတ်လွတ်ပြီး ဆောင့်မိမှာစိုးလို့ထင်ပါတယ်။မောင့်လီးကြီးကို ဘယ်လောက် ကြာအောင် စုပ်ပေးနေမိတယ် မသိပါဘူး အာညှောင်းသွားလို့ လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲက ပလွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ခေါင်းမော်ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်က ဆိုဖာမှာ စိမ်းက ပက်လက် ဒူးထောင်ပေါင်ကားနဲ့ ဘယ်တုံးကတည်းက သူ့ ဘောင်းဘီရော အတွင်းခံရောက ကြမ်းပေါ်ကျနေသလဲ မသိ။ ကျမယောက်ျားက စိမ်း ပေါင်ခွဆုံမှာ မျက်နှာအပ်လို့ တပြတ်ပြတ် မြည်အောင်ကို ရက်နေသံ ကြားရပါတယ်။ သူ့ကြည့်ရတာ စောက်ပတ်တခါမှ မရက်ဘူးတဲ့သူကျနေတာပဲ လို့ ကျမတောင် သဝန်တိုတိုနဲ့ တွေးလိုက်မိတယ်။ ကျမလည်း ယောက်ျားကို စိတ်တိုသလိုလို မို့ ပြန်ငုံ့ပြီး မောင့်လီးကြီးကို ဖိစုပ်ပေးမိတော့ မောင် ကတော့ တအားကောင်းနေတာပေါ့။
“အား ကောင်းလိုက်တာမရယ်၊ ဘယ်လိုများ စုပ်ပေးနေတာလဲကွာ၊ တော်တော့ တော်ကြာ မောင်ပြီးသွားတော့မယ်”
မောင်က ကျမ ကို ဂျိုင်းနှစ်ဖက်က မထူပြီး တော့ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။
“ပြီးရင်လည်း ပြီးပစေတော့မောင်ရယ် ၊ မ ပါးစပ်ထဲမှာ ပဲ ပြီးလိုက်တော့ အခု”
“မ သဘော မ သဘော”
မောင့်လီးကြီးက ကျမ ပါးစပ်ထဲမှာ ပိုပြီး ကြီးထွားလာသလိုပဲ ပြီးကာနီးမို့ထင်ပါရဲ့၊ မကြာပါဘူး မောင်က ကျမ ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းက သူ့လီးကြီးကို ကျမ အာဂေါင်ထဲ တချက်ညှောင့်ထိုးလိုက်တာ လီးထိပ်ဖူးကြီး ကျမ လည်ချောင်းထဲ တိုးဝင်လာပြီး လရည်တွေလည်း တဒုတ်ဒုတ်ပန်းထည့်နေပါတော့တယ်။ ကျမ လည်း အသက်ကို အောင့်ပြီး လည်ချောင်းထဲ ဝင်လာသမျှ တစက်မကျန် မျိုချနေရပါတယ်။ မောင့်လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်တုံရင်း လရည်တွေ ပန်းထွက်တာ ရပ်သွားမှ ပဲ ပါးစပ်ထဲက ချွတ်လိုက်ပြီး အသက်ဝအောင် ရှုရပါတော့တယ်။ ဟိုဆိုဖာကလည်း အသံတွေ ထွက်နေပါတယ်။
“အိုး ကိုကို စိမ်း ပြီးတော့မယ် အိုး….. အားးးးးးးး အီးးးးးးး”
ကျမ ယောက်ျား မျက်ခွက်ကြီးတခုလုံးက စိမ်းပေါင်ခွဆုံမှာ ကပ်လို့် စိမ်းက သူ့ခေါင်းကြီးကို ဖိကပ်ထားပြီး ဖင်ကို မြှောက်ပေးနေပါတယ်။ ကျမယောက်ျားရဲ့ လက်ချောင်းတဖက်က စိမ်း ဖင်ပေါက်လေးထဲ ထိုးထည့်ထားတာလည်းတွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျမ နဲ့ မောင်နဲ့ နှစ်ယောက်သား စိမ်း တယောက် ကော့ပျံလူးလွန့်ပြီး ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားတာကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေမိကြပါတယ်။
ခနအကြာမှာတော့ ကျမတို့ လေးယောက်စလုံး အမောဖြေကြပြီး စားစရာသောက်စရာလေးတွေ ပြန်စားကြပါတယ်။ နေရာတော့ မလဲတော့ပါဘူး။ ဘိုက်လည်း ပြည့် အိပ်လည်း အိပ်ချင်လာတော့ ကျမ က မောင့်လက်ကို ဆွဲပြီး တော့။
“ကဲ မောင် မ တို့ အိပ်ယာဝင်ရအောင်၊ ဘယ်အခန်းကြိုက်လဲ မောင်တို့ အခန်းလား မတို့ အခန်းလား”
မောင်က စိမ်းမျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ရင်း၊
“အင်း မ အခန်းကို သွားမယ်လေ၊ စိမ်း လည်း ဦးကိုကိုကြီးကို မောင်တို့ အခန်းခေါ်သွားမှာမလား”
“အင်းပေါ့။ ဂွတ်နိုက်လေ ကိုကို”
“ဂွတ်နိုက်ဝတ်ရည်”
ကျမ နဲ့ မောင်တို့ နှစ်ယောက် လက်ချင်းချိတ်ရင်းက ကျမနဲ့ ယောက်ျား အိပ်တဲ့ အိပ်ခန်းဆီကို ဝင်ခဲ့ကြပါတော့တယ်။
အခန်း ၂၅။
မင်းရဲကိုကို
မမမြတ်ဝတ်ရည် ကို တနေ့လုံး လိုးထားတာကြောင့် သူရော ကျွန်တော်ရောက တကယ်ကို ပန်းနေတာမို့ အိပ်ယာထဲ ရောက်တာနဲ့ တယောက်ကို တယောက် ဖက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။ အိပ်ယာပေါ်မှာ ဖက်ရတဲ့ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် တင်းတင်းရင်းရင်း နဲ့ အိနေတဲ့ မမ အကိတ်ကြီး မြတ်ဝတ်ရည်ကို ဖက်အိပ်ရတာ ကျွန်တော့် ဇနီး စိမ်း ကို ဖက်အိပ်ရတာနဲ့ တမျိုးတဘာသာ အရသာ ရှိလှပါတယ်။ တရေးနိုးတော့ သေးပေါက်ချင်လာတာနဲ့ နိုးလာပါတယ်။ အဲယားကွန်းဖွင့်ထားလို့ စောင်ခြုံထားပေမဲ့ ကိုယ်လုံးတီး လူနှစ်ယောက်ရဲ့ ကိုယ်ငွေ့တွေကြောင့် စောင်အောက် မှာ အိုက်နေတာမို့ စောင်ကို အသာလေး ခါးပေါ်ထိလှန်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲမှာ အသက်လေး မြှင်းမြှင်း ရှုရင်း နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေတဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ချစ်စရာ မျက်နှာလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်မိပါတယ်။
“အင်း….ဟင်းးးးးးး……. မောင်..ဘယ်အချိန်ရှိပလဲ မိုးလင်းပလား”
ကျွန်တော်မွေ့ယာပေါ်မှာ လှုပ်ရှားတာနဲ့၊ သူမျက်နှာလေးကို နမ်းလိုက်တာကြောင့် နိုးသွားတဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် က ကိုယ်လေး ကို တွန့်လိမ် အကြောဆန့်ရင်း မျက်လုံးလေး မပွင့်တပွင့် နဲ့ လှမ်းမေးလိုက်ပါတယ်။
“မလင်းသေး ဘူး မ၊ မောင် ရှုးပေါက်ချင်လို့ နိုးလာတာ”
“အင်း မလည်းလိုက်မယ်”
လို့ ပြောပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ ထထိုင်လိုက်ပါတယ်။ မျက်နှာလေး က မေးရိုးကားသလိုလို လေး နဲ့ ပေမဲ့ လေးထောင့်မကျပဲ ဝိုင်းစက် နေပြီး ပါးတဖက်က ပါးချိုင့်လေး နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ကြည့်ပြီး မနမ်းပဲ မနေနိုင်တာနဲ့ နူတ်ခမ်းလေး ကို လှမ်းစုပ်နမ်းလိုက်ပါတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လည်း ကျွန်တော့် လည်ကုတ် ကို သူ့လက်ကလေး တွေနဲ့ သိုင်းဖက်ရင်းက ပြန်ပြီး နမ်းစုပ်ပါတယ်။အသက်အောင့်လို့ ခံနိုင်လောက်တဲ့ အထိ စုပ်နမ်းလိုက်ကြပြီးမှ ပါးစပ်ချင်းခွာ၊ အသက်ကို ဝအောင် ပြန်ရှုရင်း တယောက်မျက်နှာကို တယောက် ပြုံးကြည့် နေမိကြပါတယ်။
“ချစ်တယ် မ ရယ်”
“မ လည်း မောင့်ကို ချစ်ပါတယ်၊ မနေ့ က မောင် တနေ့လုံးကြမ်းထားတော့ ပင်ပန်းပြီး အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ တုံးကနဲပဲ အခု မှ တရေးနိုးတော့တယ်၊ ခစ်ခစ်။ လူဇိုး..မနက်လေးနာရီတောင် ကျော်နေပြီ၊ လာလာ ရှုးသွားပေါက်ရအောင်”
မမမြတ်ဝတ်ရည် က သူ့ရဲ့ အုပ်ကောင်းလှတဲ့ ဆံပင်နက်ထူထူကြီးကို နောက်ပြန်ဆွဲလိုက်ပြီး အနောက်မှာလက်ပြန်နဲ့ နှစ်ပတ်လောက်လျိုထုံးလိုက်ပါတယ်။ ဖားလျှားချထားရင် တင်ပါးနားရောက်တာမို့ အလွန်ကြည့်လို့ကောင်းပါတယ်။ နောက် ကြမ်းပေါ်က မျက်နှာသုတ်ပုဝါတထည်ကို ကောက်ယူပြီး သူမ ကိုယ်ပေါ်မှာ ရင်လျှားသလို ပတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကြမ်းပေါ်ကျနေတဲ့ပုဆိုးကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး ဝတ်လိုက်တယ်။ နည်းနည်းအေးသလို ဖြစ်လာလို့ အဲယားကွန်းကို လည်း တန်ပရေချာ လျှော့လိုက်ပြီး အခန်းတံခါး ဖွင့်လိုက်ပါတယ်။ အိမ်သာ ဘက်မသွားခင် မျက်နှာချင်းဆိုင်က အခန်း က အသံတခုခု ကြားသလို မို့ တံခါးနားကို နားကပ်ပြီး နားထောင်လိုက်ပါတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့ ကျွန်တော့် လက်မောင်းကို လာပြီး သူ့လက်ဖျားနဲ့ ဆိတ်ဆွဲပြီး အိမ်သာ သွားရအောင် အမူအယာနဲ့ ပြပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဆီးအိတ် က ပေါက်ထွက်တော့မလောက်တင်းလာလို့ အိမ်သာ ဆီ ပြေးကြရတယ်။ အိမ်သာ ထဲမတော့ ဘိုထိုင်က အိမ်သာ ပေါ်မှာ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ထိုင်ပေါက်ခိုင်းပြီး ကျွန်တော်က တော့ ရှာဝါ အတွက်ထားတဲ့ နေရာ က ရေထွက်ပေါက်ကို မှန်းပြီး လီးထိပ်ကို တည်ကာ ပန်းချလိုက်ပါတယ်။ အငွေ့တထောင်းထောင်းနဲ့ ညက ဘီယာတွေကြောင့် ချင်စော်နံနေတဲ့သေးတွေ ပန်းထွက်ကျကုန်တယ်။ ကောင်းလိုက်တာ ကြက်သည်းတောင်ထတယ်။ ပြီးသွားတော့ ရှာဝါဟို့စ် ကို ယူပြီး ရေနဲ့ ဆေးချရတယ် နို့မို့ အနံ့တွေ နံနေမှာစိုးလို့။ မမမြတ်ဝတ်ရည်လည်း ပြီးသွားလို့ ရေဆွဲချရင်း သူ့ အဖုတ်တွေ ဖင်တွေကို ရေပိုက်ကလေး နဲ့ ဆေးနေတယ်။
“မ ဟို နှစ်ယောက်ကို သွားချောင်းရအောင်၊ မနေ့ က သူတို့ နှစ်ယောက် မောင်တို့ကို အပြင်ကနေ ချောင်းနေကြတာ”
“အင်း”
ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် စင်္ကြန်လမ်းကလေးကနေလျှောက်သွားတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ခါးကလေးကို ဖက်သွားတယ်။ နောက်တော့ အောက်ကို လျှောချပြီး ပတ်ထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါ ပေါ်က ပဲ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်မိတယ်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ အိုးကြီး။
စိမ်း တို့ အခန်းနား ရောက်တော့ ကျွန်တော်က တံခါးကို ဖြည်းဖြည်းလေး တွန်းမလို့ လုပ်နေတုန်း မမမြတ်ဝတ်ရည် က ခပ်တည်တည်ပဲ တွန်းဖွင့်ပြီး အထဲ ဝင်သွားလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ရုတ်တရက် ကြောင် သွားသလို အထဲ က လူနှစ်ယောက်လည်း တံခါးက အသံကြောင့် သူတို့ လုပ်နေတာ တွေ ရပ်သွားပြီး တံခါးဝကို ခေါင်းမော့ ကြည့်လိုက်ကြတယ်။
ကျွန်တော်တို့ မှန်းသိသွားတော့ ကိုကိုကြီး က မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး စိမ်းက ကျွန်တော့်ကို လှမ်းပြုံးပြပါတယ်။အခန်းထဲက မီးချောင်းတွေကို ဖွင့်ထားတော့ အခန်းတခုလုံးက ထိန်ထိန်လင်းနေတာပေါ့။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က၊
“ကဲ မနေ့က သူတို့ က မတို့ကို အပြင်က နေ ချောင်းခဲ့ကြတာ အခု မတို့ ပြန်ကြည့်ရမဲ့ အလှည့် ရောက်ပြီ၊ လုပ်စာ ရှိတာ ဆက်လုပ်ကြလေ”
ဟု ပြောပြီး ကုတင်ဘေးက ကုလားထိုင်ကို ဆွဲပြီး ကုတင်ဘေးကို မျက်နှာမူလှည့်ထားလိုက်ပါတယ်။ ကုလားထိုင်က ရှေးခေတ်ပုံစံ အဝိုင်းကြီး အကြီး ကြီး ဖြစ်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို ထိုင်ဖို့ အမူအယာနဲ့ ပြလို့ ကျွန်တော်က ထိုင်ချလိုက်ပြီးတဲ့ အချိန်မှာ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့် ပေါင်ပေါ်မှာ လာထိုင်ပါတယ်။ အခုတော့ ကျွန်တော်တို့က ပြဇာတ်တခုကို ရှေ့ဆုံးတန်းက ထိုင်ကြည့်သလို ဖြစ်နေရပါပြီ။ တခုပဲ နည်းနည်း ရှိုးတိုးရှမ်းတန်း ဖြစ်စရာက ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ပက်လက်လှန်နေတဲ့ ပိုးဟတ်ဖြူ မလေးက ကျွန်တော့် မိန်းမ ဖြစ်ပြီး သူ့ပေါင်ခွဆုံ ကို မျက်နှာအပ်ထားရာက ခေါင်းထောင်ကြည့်နေသူက မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ယောက်ျား ၊ ကျွန်တော့် လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ဖြစ်နေတာပါပဲ။
ကိုကိုကြီးက အိုကေ ဆိုတဲ့ အပြုံးနဲ့ ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်ပြီး မြယမုံစိမ်း ရဲ့ ပေါင်ခွဆုံ မှာ မျက်နှာ ပြန်အပ်ပြီး စောက်မွှေး ပြောင်နေအောင် ရိပ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို တပြတ်ပြတ် ကုံးရက် နေတော့တယ်။ မြယမုံစိမ်း က ကိုကိုကြီးရဲ့ ခေါင်းကို သူ့လက်ကလေး တွေနဲ့ ထိန်းကိုင်လို့၊ ကိုကိုကြီး ဆံပင်တွေကို လက်သည်းကလေး တွေနဲ့ ကုတ်ခြစ်ပေးနေရင်းက ကျွန်တော့်ကို ပြုံးမလို တည်မလို မျက်နှာထားလေးနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆိုင်လို့ စေ့စေ့ ကြည့်နေပါတယ်။ တချက်တချက် ကိုကိုကြီးက စောက်စေ့လေးကို လျှာနဲ့ ထိုးလိုက်လို့လား ကိုက်ပဲ ကိုက်လိုက်လို့လားမသိ မျက်နှာလေး မှာ နဖူးကြောလေး တင်းပြီး ကိုယ်လေး ကော့သွားတယ်။ မျက်လုံးလေးလည်း မသိမသာ စင်းကျသွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့် ကို ကြည့်နေတဲ့ အကြည့်ကို တော့ မလွဲဘူး။ ကျွန်တော်ကလည်း စိမ်း သူများ ယောက်ျား တယောက်က သူ့ယောက်ျား ကျွန်တော့် ရှေ့တည့်တည့် မှာ စောက်ဖုတ် ရက်ပေးနေတာကို ခံနေရင်း ကျွန်တော် ဘယ်လိုများခံစား နေရလဲ ဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်နေတယ်။
ဘယ်လို ခံစားနေရမလဲ၊ လီးက တောင်လာတာပေါ့ဗျာ၊ မတရားကို တောင်လာတာ။ အဲဒီပေါ်မှာ မှ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်ကြီးက ဖိထိုင်ထားတော့ မခံနိုင်တော့ဘူး၊ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကို ခါးလေးက ကိုင်ပြီး ကြွခိုင်းလိုက်ရတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လည်း သိပါတယ်။ ကျွန်တော်ထိုင်နေတဲ့ ကုလားထိုင်ဘေး ကြမ်းပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့် ပုဆိုးခါးပုံစ ကို ဖြည်ချလိုက်တယ်။ အောက်က အလံတိုင်ကြီး လို ထောင်ထ နေတဲ့ လီးတန်ကြီးကို သူမ လက်ကလေး နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး တော့ ဖွဖွလေး ဂွင်းထုပေးနေတယ်။ မြယမုံစိမ်းကတော့ ကျွန်တော့် မျက်နှာကို ကြည့်လိုက် မမမြတ်ဝတ်ရည် ထုပေးနေတဲ့ ကျွန်တော့် လီးကြီးကို ကြည့်လိုက်နဲ့ ပြုံးစေ့စေ့ နေတယ်။ နောက်တော့ ကိုကိုကြီးကလည်း ပါးစပ်ရော လက်ရော အရှိန်ရလာတယ်ထင်တယ်။ မြယမုံစိမ်း လည်း မပြုံးနိုင်တော့ဘူး မျက်လုံးလေး မှေးစင်းပြီး ကိုကိုကြီးခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လို့ သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ဆွဲဆွဲဖိပွတ်နေတယ်။
ခနနေတော့ ကိုကိုကြီး လည်း ဇက်ညှောင်းပြီး အသက်ရှု မဝတော့လို့ ထင်တယ် စောက်ဖုတ်ရက်နေရာက နေ ရပ်လိုက်ပြီး ခေါင်းထောင်ထလာတယ်။ ကျွန်တော့်ကို ဂွင်းထိုင်ထုပေးနေတဲ့ သူ့မိန်းမ ကို ကြည့်ရင်း ပြုံးပြလိုက်တယ်။ အခု တော့ သူ့အလှည့်ပေါ့။ သူက ကုတင်ခေါင်းရင်းကို ကျောမှီပြီး ခြေဆင်းထိုင်လိုက်တယ်။ မာတောင်ထနေတဲ့ သူ့လီးကြီးက အခုတော့ မြယမုံစိမ်းရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှလေးက ရစ်ပတ်စုပ်ယူနေတာကို ဖီးခံနေပြီလေ။ စိမ်းက ကိုကိုကြီးရဲ့ လီးညိုညို ကြီးကို စုပ်နေရင်းက ကျွန်တော့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ပြန်တယ်။ ကျွန်တော့် လက်တွေက မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ရင်ဘတ်မှာ ပတ်ထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ဖြည်ချပြစ်လိုက်တယ်။
မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ငုံ့ပြီး နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းရာက ကုလားထိုင်ပေါ် ဆွဲခေါ်လို့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ပေါင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းရင်းက မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို ငုံ့စို့လိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ဆီက ငြီးသံလေး ထွက်လာတယ်။ နောက်တော့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ကုတင်ဘက် မျက်နှာမူ ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးလို့ ထခိုင်းပြီး ကျွန်တော့် ပေါင်ပေါ် ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချ ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် လက်က လီးကို တဖက်က ကိုင်ထိန်းရင်း မမမြတ်ဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ဝ တည့်တည့်မှာ ချိန်ထာလိုက်တယ်။ လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ တဖြည်းဖြည်းချင်း နစ်ဝင်သွားတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်က လည်း အရည်တွေ တအားရွဲနေပြီလေ။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ထ လုပ်ခိုင်းပြီး ကျွန်တော်က အောက်က လိုးနေလိုက်တယ်။ မျက်လုံးကတော့ မြယမုံစိမ်းရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှလေးထဲ ကိုကိုကြီးရဲ့ လီးညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးဝင်ထွက်နေတာကို ကြည့်ရင်းပေါ့။ နောက်တော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်တွဲစလုံး အရှိန်ရလာကြတယ်။ ကိုကိုကြီးရဲ့ လီးကြီးက လရည်တွေ မြယမုံစိမ်း ပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်သွားတဲ့ အချိန်မှာပဲ၊ ကျွန်တော့် လီးကြီးက လရည်တွေက မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို တဖြစ်ဖြစ် ပန်းထုတ်သွင်းလိုက်မိတော့တယ်။
……………….
ကျွန်တော်တို့ နှစ်စုံတွဲ ငွေဆောင်က ပြန်လာကြတော့ အလာတုံးက နဲ့ မတူ အစစအရာရာ ပြောင်းလဲ သွားခဲ့ကြပါပြီ။ အဓိက ကတော့ စိတ်နေစိတ်ထားပေါ့။ လင်မယား စုံတွဲချင်း လဲလိုးတဲ့ ဆွင်းကင်း ဆိုတာထက် ပိုမယ်ထင်ပါတယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ က အရင်ကတည်းက ရင်းနှီးပြီးသား လူတွေ၊ အခုတော့ တယောက်နဲ့ တယောက် ပိုပွင့်လင်းလာတယ်။ ဆွင်း တင်မက ကျွန်တော်တို့ ယောက်ျား နှစ်ယောက်စလုံး ကလည်း ကပ်ကိုး ဖီးလေး တွေ ရှိတယ်။ နောက်ပြီး ခန ဆွင်းလုပ်တဲ့ လူတွေလို ဒီစော်ကြီး ငါလိုးရုံပဲ ဆိုတဲ့ ဆန္ဒထက်ပိုတယ်။ ရီစပက်ရှိတယ်၊ သံယောဇဉ်ရှိတယ်။ ချစ်တယ် ဆိုတာတော့ ဒီနေရာမှာ သုံး ရင် တချို့က သဘောတူ ကြမှာ မဟုတ်ပေမဲ့ ကျွန်တော်က တော့ သုံးချင်တယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ မမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ ချပ်ခဲ့ကြတဲ့ ကာလ ကတည်းက ကျွန်တော်က မမြတ်ဝတ်ရည်ကို ချစ်နေမိလို့ပါပဲ။ တမျိုးတော့ မထင်လိုက်ပါနဲ့ ကျွန်တော့် မိန်းမ မြယမုံစိမ်းကို လည်း ချစ်နေဆဲပါ။ အချစ်ဆိုတာ တဦးတယောက်ထဲ ပေါ်မှာ ပဲ ထားလို့ ရတယ် ဆိုတာကိုတော့ ကျွန်တော် မယုံကြည်ပါဘူး။ မြယမုံစိမ်းကိုလည်း ဒီအတိုင်းပဲ ပြောပြပါတယ်။ မိန်းမ ကို ချစ်တယ်။ တသက်လုံး အရိုးမြေကျထိ ပေါင်းမယ်။ ကလေးတွေလည်း ယူမယ်။ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မိသားစုလေး ထူထောင်မယ်။ အချစ်တွေကို လည်း မျှဝေခံစားကြမယ်လို့။
……………..
အခန်း ၂၆။
မြယမုံစိမ်း
ကျမ တို့ ငွေဆောင်က ပြန်လာပြီးကတည်း က ကျမတို့ နှစ်စုံတွဲ ကြုံရင် ကြုံသလို ချိန်းပြီး လိုးဖြစ်ကြတယ်။ တခါတလေ ကျမတို့ အိမ် တခါတလေ ဦးကိုကိုကြီး တို့ အိမ်မှာပေါ့။ များသော အားဖြင့်ကတော့ ကျမ ကို ဦးကိုကိုကြီးက လိုးပြီး မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို မောင်က လိုးတာပေါ့။ လင်မယားချင်းက အိမ်မှာ လည်း လိုးနေကြ ဆိုတော့ ဆွင်းတဲ့ အချိန် သိပ်မလိုး ဖြစ်ဘူး၊ တခုပဲ နှစ်ယောက်တယောက် ဆိုရင်တော့ တမျိုးပေါ့။ ကျမ ကိုလည်း ဦးကိုကိုကြီး နဲ့ မောင်က ညှပ်လိုးသလို မမမြတ်ဝတ်ရည်ကိုလည်း သူတို့ နှစ်ယောက်က ညှပ်လိုး ကြတယ်။ ကျမ နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် က ဖင်အလိုးခံရတာ အသားကျနေကြပြီ။ မမမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့လည်း ညီအမ အရင်းထက်ကို ခင်နေပြီ။ တယောက်နဲ့ တယောက် လည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောဖြစ်လာကြတယ်။ မောင် နဲ့ ဦးကိုကိုကြီး တို့ကို မပြောဖြစ်ကြတဲ့ ဟာတွေတောင် ပြောဖြစ်လာကြတယ်။
ကျမ ကို မမမြတ်ဝတ်ရည်က သူနဲ့ မောင် နဲ့ အွန်လိုင်းမှာ သမီးရီးစား ဖြစ်ကြတာလည်းပြောပြတယ်။ အဲဒီတုန်းက မောင်မှန်း သူက မသိပဲ နဲ့ ချပ်ခဲ့တာ ဆိုတာလည်း ပြောပြတယ်။ ကျမ က မြတ်သူရ နဲ့ ဖြစ်တဲ့ အကြောင်း ပြောတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည် အရမ်း စိတ်ဝင်စား သွားတယ်။ စိမ်းက မမထက်တောင် အတွေ့အကြုံ ပိုများတယ် ဆိုရမှာပဲ တဲ့။ မမ ကမှ မောင် နဲ့ ကိုကိုကြီး တို့ လီးနှစ်ချောင်းပဲ ကြုံဖူးတာတဲ့။ စိမ်းက မမ ထက် တချောင်းပို များတယ်တဲ့။ အာ့နဲ့ ငွေဆောင် ကမ်းခြေမှာ ကောင်လေး သုံးယောက် နဲ့ အတွေ့အကြုံကို ပြောပြလိုက်တော့ ပိုဆိုးသွားတယ်။ မမမြတ် တယောက် ဝိုး ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ စိမ်း က ဆရာမကြီးပါပဲတဲ့။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကလည်း စိတ်လာတဲ့သူ မရှိဘူးလား ဆိုတော့ ရှိတယ်တဲ့၊ သူရုံးက ရုံးအကူ ကောင်လေး တဲ့ သူ့ကို လစ်ရင် ခိုးခိုး ကြည့်တာ စားတော့ ဝါးတော့မလောက်ပဲတဲ့။ ရှေ့မှာ တော့ လုံးဝ မော်မကြည့်ရဲ ဘူးတဲ့။ မောင် နဲ့ သူနဲ့ စချပ်တော့ မောင့်ကို မမြင်ဘူးသေးခင် မောင်ပုံစံကို အဲဒီကောင်လေး လို့ မှန်းပြီး ချပ်တာတဲ့။ ကျမ လည်း တိုက်တွန်းပေးလိုက်တယ်။ စမ်းကြည့်ပေါ့မမ ရယ်။ သက်သေတွေတော့မရစေနဲ့ လူမမြင်စေနဲ့ ဓါတ်ပုံတို့ ဗီဒီယိုတို့ အရိုက်မခံနဲ့ ဘာမှ သက်သေသာယက မရှိရင် အဲဒီကောင်လေး ကိုယ့်ကို အကျပ်ကိုင်လို့ လဲ မရဘူး၊ သူလျှောက်ပြောလည်း ကိုယ့်အခြေအနေ နဲ့ သူ့အခြေအနေ ဘယ်သူမှ ယုံမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတော့။ အဲဒီကောင်လေးက အဲလို လုပ်မဲ့သူလေး တော့ မဟုတ်ပါဘူးတဲ့။ ဟုတ်ပါတယ် မမ ရယ် ကျမ ကလိုရ မယ်ရ ပြောထားတာပါ၊ ဆိုတော့ ကျေးဇူး စိမ်းရယ် တဲ့။
ကျမ လည်း တကယ်တော့ မြတ်သူရ ကိစ္စကို မောင့်ကို ပြောပြီးကတည်းက မောင်က ပညာပေးထားတာလေ။ အဲလို မျိုးတွေ မလုပ်နဲ့ ဘာညာ ဆိုတာ သူတို့ ယောက်ျားလေး ချင်းက အထာတွေ သိမှာပေါ့။ မြတ်သူရ နဲ့ ကလည်း ပထမဆုံး မတော်တဆ ဖြစ်ပြီးသွားကတည်းက ခွင့်မကြုံ လို့ နောက်တခါမှ ထပ်မဖြစ်သေးပါဘူး။ နောက်တော့ ငွေဆောင်သွား သောင်ခြေမှာ ကောင်လေး တွေနဲ့ ဖြစ်၊ နောက် ဦးကိုကိုကြီး နဲ့ ဖြစ် ဆိုတော့ အတွေ့အကြုံ ရင့်လာပြီ ဆိုရမှာပေါ့လေ။ ခစ်ခစ်။
တနေ့ တော့ ဆေးခန်းပိတ်ကာ နီးလောက်မှာ အကူကောင်မလေး နေမကောင်းလို့ ခွင့်ယူထားတာ သုံးရက်လောက် ရှိပြီ၊ လူလည်း ရှင်းနေတော့ တယောက်ထဲ ပျင်းလာတာနဲ့ စောစော ပိတ်လိုက်မယ်ပေါ့။ ဆိုပြီး တံခါး တခြမ်း ပိတ်နေတုန်း မြတ်သူရ ရောက်လာတယ်။ ဆရာမ ပိတ်တော့မလား ကျနော်ဆေးခန်းပြချင်လို့ တဲ့၊ ဆိုတော့ အင်း လာလေ အခုပဲ ပိတ်တော့မလို့၊ ဝင်ခဲ့။ သူ့ကို အတွင်းခန်းထဲ သွားနှင့် လို့ ပြောလိုက်တယ်။ နောက်လူ ထပ်မဝင်လာအောင် ဘာဂျာတခါးကို သော့ခပ်ပြီး Closed ဆိုင်း ကို အပြင်မှာ ချိတ်ထားလိုက်တယ်။
အခန်းထဲ ရောက်တော့ လူနာ ကုတင်မှာ ခြေတွဲလောင်းချထိုင်နေတဲ့ သူ့အနားကို ရောက်သွားပြီး။
“ဘာဖြစ်လို့လဲ မောင်မြတ်သူရ”
လို့ မေးလိုက်တော့ သူ့ပုဆိုးခါးပုံစကို ဖြည်လိုက်ပြီး
“ကျွန်တော် ဘောအောင့်အောင့်နေလို့ ဆရာမ လို့ ပြောတယ်”
သူ့ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်တော့ အောက်က အလံတိုင်ကြီးလို ထောင်မတ်နေတဲ့လီး ကြီးက ဒိန် ကနဲ ထောင်ထွက်လာတယ်။ ကျမ က သူနောက်နေသလား အတည်လား ဆိုတာကို သိချင်လို့၊
“ဘယ်လို အောင့်တာလည်း မောင်မြတ်သူရ ဘယ်အချိန် မှာ ဖြစ်တာလည်း ဘာနဲ့ ခိုက်မိလို့လဲ”
“ဘာနဲ့ မှ ထိမိတာ မဟုတ်ဘူး ဆရာမ သူ့ဘာသာ အောင့်လာတာ၊ ညနေပိုင်း ဆိုလည်း ဖြစ်တယ် တခါတလေ နေ့ခင်းဘက်၊ တခါတလေ မနက်ဖက်”
အဲဒါနဲ့ သူ့ကို သေခြာအောင်မေးကြည့်တော့ သူမနက်ပိုင်း ကျမ ကို ဝရံတာက နေ ကြည့်နေပြီးတဲ့ အချိန်၊ နေ့ခင်းဘက် သူ့စော်နဲ့ ကျောင်းမှာ အတူတူ ပူးပူးကပ်ကပ် ထိုင်ပြီးတဲ့ အချိန်။ ညနေဘက် သူ့ ဦးလေး နဲ့ အဒေါ် အိပ်ခန်းက လိုးနေကြတဲ့ အသံကြားရရင် ၊ အဲလို အချိန်တွေ မှာ လီးက တောင်တောင်လာတယ် အဲဒါကို သူက ဂွင်းထု ပြစ်ရမှာ နှမြောပြီး မထုပဲ နေရင်း ဘောက အောင့်အောင့်တက်လာတတ်ကြောင်း ပြောတော့ ကျမ မှာ အတော်ရီချင်သွားတယ်။ အဲတော့ မှ သူ့ကို အဲဒါ ယောက်ျားလေး တွေ သဘာဝ ဖြစ်ကြောင်း ဘလူးဘော ဖြစ်တယ်လို့ ခေါ်ကြောင်း ရှင်းပြရတယ်။ အဲတော့ မှ သူ က နည်းနည်း ရှက်တက်တက် ဖြစ်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့လီးကြီးက ထောင်မတ်နေတာပဲ မျက်စေ့ရှေ့မှာ ဆိုတော့ ကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးမိတယ်။
“အား ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမ ရယ်၊ ဆရာမ ကို လွမ်းနေတာ ကြာပါပြီ၊ ဒါကြောင့်လည်း အရဲစွန့် ပြီးလာခဲ့ရတာ”
ဆိုပြီး ကျမ ပုခုံးလေးကို လာကိုင်တယ်။ကျမ လည်း မနေနိုင်တော့တာနဲ့ သူ့လီးကြီးကို ငုံ့ပြီး စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျမ လီးစုပ်တဲ့ ပညာက တော်တော် တိုးတက် နေပြီ ဆိုတော့ ကောင်လေး ဖယ်တကြြွကြွ ဖြစ်နေပြီး ကျမ ပုခုံးကိုှဆွဲပြီး လီးကို ပါးစပ်ထဲ အတင်းထိုးထည့်ဖို့ ကြိုးစားတယ်။ ကျမ သူ့ကို အသာတွန်းထားလိုက်ပြီး လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲက ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ သူ့ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲစေပြီး ကျမ ဝတ်ထားတဲ့ ထမိန်စကဒ်ကို ပဲ ဇစ်ဖြုတ်ပြီး ချျွတ်ချလိုက်တယ်။ ခွဆုံ မှာ စိုတိုတို ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ပင်တီလေးကို ပါ ဆွဲခွှတ်ချလိုက်တယ်အပေါ်ပိုင်းတော့ မချွတ်တော့ဘူး ဆေးခန်းကြီးမှာ ဆိုတော့ တခုခု ဆို အမြန်ပြန်ဝတ်ဖို့ မလွယ်ဘူးလေ၊ အပေါ်က ဂျူတီကုတ်လည်း ဒီတိုင်း ဝတ်ထားလိုက်တယ်။ လည်ပင်းမှာ ချိတ်ထားတဲ့ နားကျပ်တောင် ချွတ်မနေတော့ဘူး ကောင်လေး ပေါ်တက်ခွလိုက်တယ်။
ထောင်မတ်နေတဲ့သူ့လီးကြီး ကို ကျမ စောက်ဖုတ်ဝ မှာ တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလိုက်တယ်။ အီး ကောင်းလိုက်တာ အီစိမ့်သွားတာပဲ။ လီးသုံးလေး ချောင်း နဲ့ အလိုးခံဘူးတာတောင်မှ နောက်လီး တမျိုးပြောင်းတော့ တမျိုးဆန်းသစ်နေသေးတာပဲ။ အဲဒါမျိုးလည်း လူနာကုတင်ပေါ်မှာ တက်မလိုးဘူးတော့ ဖီလင်က လည်း တမျိုးလေးပေါ့။ သူ့ကို မြင်းတက်စီးပေးလိုက်တာ ကောင်လေး ဘယ်လောက်တောင် အောင့်ထားလဲ မသိဘူး ခနလေး နဲ့ လရည်ပူပူတွေ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထည့်ပြီး တချီပြီးသွားတယ်။ ကျမကတော့ မပြီးသေးဘူး ရှင့်၊ အဲဒါနဲ့ သူအပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး တစ်ရှုးတွေနဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်ရော သူ့လီးကြီးကို ပါ သုတ်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလိုက်တယ်။
“ဆောရီး ပဲ ဆရာမ ရယ် ကျနော် လိုးချင်နေတာ ကြာလှပြီ ဘယ်သူ့မှ လိုးခွင့် မရလို့ ဂွင်းလည်း မထုပဲ အောင့်ထားရတာ အခု တော့ မထိန်းနိုင်တော့လို့ ထွက်ကုန်တာပါ”
“နားလည်တယ် အာ့ကြောင့် မင်း ဘလူးဘော ဖြစ်နေတာပေါ့ကွ၊ တခါတလေကျတော့လည်း ထုပေးလိုက်တာ ကျန်းမာရေးအတွက် ပိုကောင်းတယ်ကွ”
“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ နောက်ဆိုရင် ထုပြစ်ပါ့မယ်”
ကျမ က အခု မှ အရှိန်ရတုန်း ဆိုတော့ သူ့လီးကို လက်နဲ့ ပြန်ဆွပေးနေမိတယ်။ အနည်းဆုံး ဒီလီး နဲ့ တချိီတော့ ပြီးအောင် အလိုးခံရမယ်လို့ စိတ်ထဲ တွေးရင်း က လီးကို ဖွဖွလေး ကိုင်ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ လီးက အခုလေး တင် လရည်တွေ ထွက်သွားတာဆိုတော့ ပျော့သေးသေးလေး ဖြစ်နေသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီလို အရွယ်လူငယ်တွေက သိပ်မကြာပါဘူး ပြန်ထမှာ ပါဆိုပြီး လက်က သူ့လီးကို ဆော့ရင်း သူ့ကို ကျမ သိချင်တာလေး တွေမေးနေမိတယ်။
“မောင်မြတ်သူရ မင်း အိမ်မှာ လည်း အဲဒီ အမကြီးကို မင်းလိုးနေတယ်မဟုတ်လား ငါတခါတုန်းက တွေ့လိုက်တယ် အိမ်ထဲကနေ”
“ဟုတ် သုံးလေးခါလောက်ပါ။ အဲဒါ ကျွန်တော့် ဦးလေး မိန်းမပါ။ ဦးလေး မရှိတုန်း သူတခါ ပါတီက မူးပြီး ပြန်လာတော့ ကျနော်နဲ့ ဖြစ်သွားတာ နောက်ပိုင်း ဦးလေး မရှိရင် လိုးဖြစ်တယ်။ ခုက ဦးလေး လည်း ခရီးမထွက်တာ ကြာပြီ ဆိုတော့ မလုပ်ဖြစ်ပဲ နေတာလေ။ အိမ်ထဲမှာ အနီးကပ်နေရင်း စိတ်နဲ့ ပဲ လိုးနေရတာ”
“ခစ်ခစ်။ မင်း ဘလူးဘော ဖြစ်နေတာ နည်းတောင်နည်းသေးတာပေါ့ ဟားဟား”
ကျမ နဲ့ သူ့ဦးလေး မိန်းမ အကြောင်းပြောပြ ရင်း နဲ့ စိတ်ပြန်ထလာတယ်ထင်တယ် ကောင်လေး လီးက တဖြည်းဖြည်း မာလာတယ်။
“အင်း နောက်ပြီးတော့ ဆရာမ ကို လည်း မနက်တိုင်း ဝရံတာ ကနေ ထွက်ထွက်ကြည့်ပြီး လိုးချင်နေတာ မနက်တိုင်းပဲ၊ ဟိုတခါ မီးပျက်တဲ့ ညတုန်းက လိုးလိုက်ရပြီး တခါမှ အခွင့်အရေးမရတော့ဘူးလေ။ ဆရာမ က ကျွန်တော့်ကို မကြိုက်လို့ များလားလို့ တွေးနေမိလို့မစလည်းမစရဲဘူးလေ”
“အေးပါကွာ မစရဲ လို့ ငါ့ဆေးခန်းလာပြီး လီးလှန်ပြတာပေါ့ဟုတ်လား ဟဟ”
ကျမ ပြောရင်း ဆိုရင်းကသူ့လီးကြီးကို ငုံပြီး စုပ်လိုက်တယ်။ လီးကြီး က တဖြည်းဖြည်း နဲ့ ကျမပါးစပ်ထဲ ပြည့်ဖောင်းလာတယ်။ ကျမ နူတ်ခမ်းကို သူ့လိင်တန် မှာ တင်းတင်းကလေး စေ့ထားရင်း ခေါင်းကို နှိမ့်လိုက်မြင့်လိုက် လုပ်ပေးနေတော့ သူ့လီးကြီးက သံချောင်းကြီးလို မာကျောလာခဲ့တယ်။ အဲတော့မှ သူက ကျမ မျက်နှာလေးကို အသာတွန်းပြီး၊
“ဆရာမှ ကျွန်တော် ဆရာမကို ကုတင်စောင်းမှာ အနောက်က လိုးချင်တယ်”
လို့ ပြောတယ်။ ကျမလဲ အင်းလို့ ပြောပြီး သူ့လီးကြီးကို လွှတ်ပေးလို်က်တယ်။ သူကလူနာကုတင် ပေါ်ကနေ ထလာပြိး ကြမ်းပေါ်ကို ဆင်းလိုက်တယ်။ ကျမ ကိုယ်လေးကို တပတ်လှည့်ခိုင်းပြီး ကုတင်စောင်းကို လက်နှစ်ဖက်ထောက်လို့ ကုန်းခိုင်းတယ်။ ကျမလည်း သူလိုးလို့ကောင်းအောင် ပေါင်နှစ်လုံးကို ကား ပြီး ဖင်ကို ကော့ပေးလိုက်တယ်။ သူက ကျမ ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး အနောက်က နေ ဆောင့်လိုး ပါတယ်။ ကျမ လည်ပငိးမှာ ချိတ်ထားတဲ့ နားကျပ် က ခါယမ်းနေတာပေါ့။
“ဖွတ်…ဖတ်…ဖတ်…ဖတ်”
“အု….အိ….အိ….အာ”
ဒီတခါတော့ ကောင်လေး ကတော်တော် ကြမ်းကြမ်းကို ဆောင့်လိုးတာရှင်၊ ခုန တချီပြီးထားလို့ တော်တော်နဲ့ ပြီးမဲ့ ပုံ မပေါက်ဘူး ဆက်တိုက်ကို လိုးတော့တာ၊ လူနာ ကုတင်လေး တောင် သိမ့်သိမ့်ခါပြီး နံရံကို သွားသွား ရိုက်မိနေတယ်။ ကျမ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေကို လည်း သူ့ဒစ်ဖူးကြီး က ဟိုထိုးလိုက် ဒီထိုးလိုက်ဆိုတော့ ကျမလည်း အရမ်းကောင်းလာပြီး မကြာဘူး အကြောတွေ တင်းရင်း ဖင်ပါ ရှုံ့ အစေ့လေး ပါ ကျင်ပြီး တချီ ပြီးသွားရတော့သည်။ ကျမလည်း အပြီး သူလည်း ပြီးသွားလို့ လရည်တွေ ကျမ အဖုတ်ထဲ တပြွတ်ပြွတ် နဲ့ ပန်းထည့်နေပါတော့တယ်။
ကျမလည်း ကုတင်စောင်းမှာ ဘိုက်မှောက်ပြီး ကုတင်ပေါ် မျက်နှာ အပ်လို့ နားနေလိုက်တုန်း သူကလည်း လီးကြီး ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားလို့ ကျမကျောပေါ် မှာ မှောက်လျှက် နားနေပါတယ်။ ပြီး မှ သူလည်း ထ ကျမလည်း ထလိုက်တော့ လီးကြီး စောက်ဖုတ်ထဲက ပလွတ်ကနဲ ထွက်သွားပြီး အရည်တချို့ ကျမ ပေါင်ပေါ်နဲ့ တချို့ ကြမ်းပေါ် ကျကုန်ပါတယ်။
“အို ဆောရီး ဆရာမ ကျနော်သုပ်လိုက်မယ်”
သူက ကမန်းကတန်း စားပွဲပေါ်က တစ်ရှုးဗူးကို လှမ်းဆွဲပြီး ကျမ ပေါင်မှာ ပေနေတ့ အရည်တွေကို သုပ်ပေးပြီး ကြမ်းပေါ်ကျနေတဲ့ ဟာတွေပါ တစ်ရှုးနဲ့ သုပ်နေပါတယ်။ ကျမလည်းပင်တီနဲ့ထမိန်စကဒ်ကို ယူပြီး ပြန်ဝတ်၊ အဝတ်အစား တွေကို ဆန့်ဆန့်ရံ့ရံ့ ပြန်လုပ်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျမ တို့ နှစ်ယောက် ဆေးခန်းက ထွက်လာကြပါတယ်။ လမ်းမှာ သူက ကျမ ဖုံးနံပါတ်ကို တောင်းပြီး သူ့ဖုံးနံပတ်ကိုလည်း ပေးသွားပါတယ်။
ကျမ အိမ်ရောက်လို့ ရေမိုးချိုးပြီးတော့ သူ့ဆီက ဖုံးမြည်လာပါတယ်။
“ဆရာမ ကျေးဇူး အများကြီးတင်တယ်နော် အခု ကျွန်တော့် ဘောအောင့်တာလည်း မရှိတော့ဘူး”
“အေးပါ ငါပြောသလို နောက်တခါ ဆိုရင် ဂွင်းထု ပြစ်လိုက် ဟုတ်ပလား”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာမ ကျွန်တော် တခုပဲ နောင်တရနေတယ်”
“ဘာကိုလဲ”
“ဆရာမ ချိုချိုုကို မစို့လိုက်ရတာကိုပေါ့ အဟီး”
“အေးပါကွာ နောက်တခါပေါ့ ဟုတ်လား၊ ”
“ဟုတ်ကဲ့”
“ဒါပဲ နော် တို့ အမျိုးသား ပြန်လာတော့မယ် နောက်မှ တွေ့မယ် ဘိုင်”
“ဘိုင် ဆရာမ”
……………….
အခန်း ၂၇။- မြတ်ဝတ်ရည်
ကျမလည်း စိမ်း မြှောက်ပေးလို့ မောင်မောင်ထွေး လေးကို ကလိချင်စိတ်ပေါက်နေတာ ကြာပြီ။ စိမ်း တယောက် သူ့အိမ်ရှေ့ ကကောင်လေး နဲ့ ထပ်ဖြစ်တယ် ဆိုလို့ ပိုပြီး လုပ်ချင်စိတ်ပေါက်လာတယ်။ ကျမ ကို တကယ် တော့ လင်ဖြစ်သူ ကလည်း ကပ်ကိုး ဆွင်း ဖီးရှိ သူ ဆိုတော့ မောင် နဲ့တောင် လုပ်ဖြစ်ဖို့ သူပဲ ပလန်ချပြီး လုပ်ခဲ့တာ၊ မောင်မောင်ထွေးလေး ကိစ္စ ကျ သူ့ကို ဖွင့်ပြောဖို့ တမျိုး ဖြစ်နေတယ်၊ အဓိက က ရှက်သလိုလို ဖြစ်နေတာ၊ စိမ်းက တော့ ပြောတယ်၊ ဖွင့်ပြောထားလိုက်ရင် မမဝတ်ရည် အတွက် ဘာမှ မပင်ပန်းတော့ဘူးတဲ့ ခုရှုတ်မှ နောင်ရှင်း ကိုယ့် ယောက်ျား ဖြစ်သူက လည်း သိပြီးသားဆို တခြားက သတင်းတွေ ဘာတွေထွက်လာရင် လည်း ရယ်ဒီ ဖြစ်မှာလေတဲ့။ ကျမ ကိုယ် ကျမ သာ ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေတာ၊ စိမ်းကို ကျမ စိတ်ထဲ ရှိတာ ပြောပြလိုက်တယ်။ ကျမ အဲလို စိတ်ပေါ် နေတာ ယောက်ျား ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်း မစတင်ကတည်းက ဆိုတာရယ်၊ ကျမ အလုပ်ထဲက ကိုယ့် လက်အောက်က ကောင်ကလေး အပေါ် ဖီးလာနေတာတို့ ကို သူသိသွားမှာ ရှက်နေတယ် ဆိုတော့၊ မမဝတ်ရည်ကလည်း အကုန်ပြောစရာမှ မလိုတာ တဲ့၊ ဦးကိုကိုကြီး ကို ရှင်စပေးတဲ့ ဇာတ်လမ်းမို့ ကျမ စိတ်ထဲ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ဖြစ်နေရတဲ့ အထဲ အဲဒီကောင်လေး အကြည့် တွေ အမူအယာတွေကလည်း ကျမ ကို ဖီးလာစေတယ်လို့၊ ကျမ လှုပ်ရှားလို့ ရမလားလို့ပေါ့ ၊ အဲလို ပြောပေါ့၊ တကယ်ဖြစ်ခဲ့ရင် သို့မဟုတ် မမဝတ်ရည် စိတ်ထဲ သိပ်မပြောချင်တာတွေကို နည်းနည်းပဲ ပြော၊ ဦးကိုကိုကြီး ဖီးလာမဲ့ ဟာတွေကို များများပြောပေ့ါ တဲ့၊ စိမ်းတောင်မှ အိမ်မှာ အတူနေတဲ့ မောင့် ညီလေး၊ ညီညီ့ ကို ဖီးလာနေတာ၊ မောင်ကြိုက်မကြိုက်မသိလို့ ဖြည်းဖြည်း ချင်း စမ်း နေတာတဲ့၊ အဟီး၊ စိမ်းကတော့ တကယ်ပဲ၊
မောင်မောင်ထွေး လေးကလည်း တကယ်ပဲ ကျမ က သူ့ကို နီးနီးကပ်ကပ် ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆန်နေတော့ သူစိတ်တွေက ကျမ အပေါ် မှာ အရမ်း ဖြစ်နေတာ သိတာတယ်။ သူ့မျက်လုံးတွေ ကို မသိမသာ အကဲခပ်လိုက် ရင် အသိသာ ကြီး ကို။ ဒါပေမဲ့ သူက တော့ ကျမ မစရင် သူကတော့ ဘယ်တော့မှ စမှာ မဟုတ်တာ သေခြာတယ်။ သူ့အလုပ် လည်းပြုတ် အရှက်လဲ ကွဲမှာကိုး။ ကျမ ကာသာ ဘယ်လို စရမလဲ မသိဖြစ်နေတာ။ ကိုယ့်မောင်အရွယ်၊ တူအရွယ်လေးလည်းဖြစ်၊ ကိုယ့် လက်အောက်မှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ ဝန်ထမ်းလည်း ဖြစ်နေတာလေ။
တနေ့တော့ စိမ်း အကြံပေးတဲ့ အတိုင်း မောင့်ကို စကားစလိုက်မိတယ်။
“ယောက်ျား”
“ဘာလဲ မိန်းမရ”
“ပြောစရာရှိလို့ ဆို”
“ပြောလေ မိန်းမ ကလည်း ၊ အဲလောက်စကားစ နေရင်တော့ တခုခု ထူးပြီထင်တယ် ဟဲဟဲ”
“ဟွန့် ထူးပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ထူးချင်ရင်လည်း ရသလားလို့၊ ယောက်ျား သဘောကို မေးချင်လို့ဟာကို သွား မပြောတော့ဘူး”
ကျမ နည်းနည်းလေး ညှပေးလိုက်တာနဲ့ ယောက်ျား မျက်လုံး တွေ အရောင်တောက်လာတယ်၊ သူအရမ်းသိချင်စိတ် တွေ ပြင်းပျ လာတဲ့သဘော။
“ဟာ မိန်းမ ကလည်း ပြောပါကွ၊ ယောက်ျား ကို လာဆွပြီး တခါထည်း ၊ ဘာလဲ မင်းရဲကိုကို နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ သွားချင်လို့လား၊ သွားလေ ယောက်ျား ပြောထားတာပဲဟာ၊ ပြီးရင် သာ အကုန်ပြန်ပြောပြလို့ ပြောထားပြီး သားဟာ”
“ဟုတ်ပါဘူး.. ဟို ကောင်လေး တယောက်လေ”
“ဘယ်ကောင်လေး တယောက်လည်း မိန်းမ ကလည်း အရင်းမရှိ အဖျား မရှိ”
ကျမ စိတ်ထဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ်မလုံလို့ ပါးစပ်က မထွက်ဖြစ်နေလေ၊ ယောက်ျား ရဲ့ စိတ်ဝင်စားမှု ကပိုပိုလာလေ ဖြစ်နေရပြီ။
“ဟာယောက်ျား ကလည်း ရုံးက ရုံးအကူကောင်လေးပါ၊ စာပေးစာယူတက်ရင်း ရုံးမှာ လာလုပ်နေတာလေ”
“အင်း အဲတော့ မိန်းမ က အဲကောင်လေး နဲ့ ဖြစ်နေပြီလား”
“အာ မဖြစ်သေးပါဘူး ယောက်ျားကလည်း”
“မဖြစ်သေးပါဘူး ဆိုတော့ ဖြစ်တော့မဲ့ သဘောပေါ့ ဟုတ်လား”
“ယောက်ျား နော် ပြောမဲ့ စကားကို သေခြာ နားမထောင်ဘူး၊ ဒီမှာ သေခြာနားထောင်ဦး၊ အဲဒီကောင်လေးက လေ မိန်းမ သူ့ကို မမြင်ဘူးထင်ပြီး အလစ်မှာ ခိုးခိုး ပြီး ရှိုးနေတာ၊ မိန်းမ သူ့ကို ကျောပေးထားပြီး ရှေ့က မှန်တခုခု ကနေ မသိမသာကြည့်လိုက်ရင် မိန်းမ အိုးကို မျက်လုံးကြီးပြူးပြီးကို ကြည့်ပြီး တံတွေးတွေ မျိုချနေတာ ခိခိ”
“ဟုတ်လား အဟီး၊ သူ့စိတ်ထဲမှာ မိန်းမ ကို ဒေါ့ကီ ဆွဲနေမှာ သေခြာတာပေါ့ ဟားဟား”
“သူ့စိတ် ထဲ ဘာတွေးနေမယ်ဆိုတာတော့ မိန်းမ ဘယ်သိမှာလဲ၊ ဒါပေမဲ့ ကောင်လေးက သနားကမားလေး အဟိ”
“ကဲ ပါ မိန်းမရယ်၊ ထွေရာလေးပါးတွေ ပြောမနေပါနဲ့၊ မိန်းမ ကောင်လေးအပေါ် စိတ်လာနေတယ်မဟုတ်လား၊ ယောက်ျား ခွင့်ပြုတယ်၊ ဒူးသာဒူး၊ ဒါပေမဲ့ ယောက်ျား ကိုတော့ အကုန်ပြန်ပြောပြရမယ်နော်”
“အင်း ယောက်ျား တကယ်ပြောတာလား၊ ကောင်လေးက ကိုယ့်တူသား အရွယ်လောက်လေးရှိတာ မိန်းမ ကို ယောက်ျား အထင်သေးမှာ စိုးလို့”
“အမလေးကွာ အထင်မသေးတဲ့ အပြင် ယောက်ျားကို ခုလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလို့ ပိုတောင် ဝမ်းသာ အထင်ကြီးမိပါသေးတယ်”
“အင်း ဒါပေမဲ့ မိန်းမ က ဘယ်လို လှုပ်ရှားရမှန်းမသိဘူး၊ အလုပ်ထဲမှာ ကျမကောင်းဘူးလေ”
“မိန်းမ အဆင်ပြေရင် အိမ်သာ ခေါ် လာလှုပ်ရှား ယောက်ျား ရှောင်ပေးမယ်၊ ဟုတ်တယ် အလုပ်ထဲမှာတော့ သွားမလုပ်နဲ့ အကုန်ရှုတ်ကုန်မယ်”
“အင်း”
ကျမ လည်း ယောက်ျား ဆီက ခွင့်ပြုချက်ရပြီး တော့ စိတ်က အရမ်းလွတ်လပ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ တကယ်က ဘယ်လို စရမှန်းကို မသိသေးတာ၊ ထုံးစံအတိုင်း အရင်က ကောင်လေးကို ရှိုးနေကျ၊ ရင်သားမြှောင်းတို့ အိုးတို့တော့ ဆက်ရှိုးပေးနေလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ တနေ့တော့ အခွင့်အလမ်းပေါ် လာခဲ့တယ်။ ဖြစ်ချင်တော့ သားက ကျောင်းပိတ်ရက်ရှည် သူ့အဖိုးအဖွား ကျမ ယောက်ခမ တွေ အိမ်သွားနေနေတဲ့ ရက်ပိုင်း၊ မောင်က လည်း အိမ်ပြန်နောက်ကျ လေ့ရှိတယ်။ အထူးသဖြင့် သောကြာနေ့ ဆို သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဘီယာဆိုင် သွားထိုင်တတ်တယ်။
အဲဒီနေ့က ကျမ ရုံးမှာအလုပ်တွေ လက်စမသတ်နိုင်၊ တနင်္လာနေ့ ဌာနဆိုင်ရာ အကြီးအကဲတွေ ဘက်ဂျက်မိတင်းရှိ တာ ကိုယ်က အချက်အလက်စုပေးရမှာ ဆိုတော့ စနေ၊တနင်္ဂနွေ ရုံးပိတ်ရက်ကလေး အိမ်မှာ အလုပ်လုပ်မယ် ဆိုပြီး ဖိုင်တွေ ပစ္စည်းတွေ သယ်လာခဲ့တယ်။ အဲလို ကျမ သယ်စရာ ပစ္စည်းတွေ များရင် မောင်မောင်ထွေးက ကျမ ကို လိုက်ကူသယ်ပေးပြီး အိမ်လိုက်ပို့ပေးလေ့ရှိတယ်။ ပြီးမှ သူ ဘတ်စ်နဲ့ သူ့အိမ် ပြန်တယ်။
အဲလို နဲ့ အိမ်ရောက်တော့ ကျမ ပစ္စည်းတွေ သူက ကူသယ်ပေး၊ သူ သွားလေရာ အမြဲလွယ်တတ် တဲ့ လွယ်အိပ် ကြီးကို ဆိုဖာပေါ် ခနချ ပြီးတော့ အပေါ့ သွားမယ်လို့ နောက်ဖေးဘက်ထွက်သွားတယ်။ သူက လည်း အိမ်မှာ ကျမတယောက်ထဲ ဆိုတာ သိရတော့ စိတ်ထဲ သောင်းကျန်း နေပြီထင်တယ် ကျမ ဖင်ကြီးကို အနောက်က စူးစိုက်ကြည့် နေတာ ကျမ ဘီဒိုမှန်ထဲ ကမြင်နေရတယ်။ သူနောက်ဖေးဘက်သွားတုံး သူ့လွယ်အိပ်ကို မသိမသာ အကဲခပ်ကြည့်တော့ စီးကရက် ဘူးလေးတဗူးတွေ့တယ်။ အကြံတခု ရသွားတယ်၊သူ့ကို အချိန် နည်းနည်း ဆွဲထားလိုက် ပြီး ဘယ်လို သူတုံ့ပြန်မလဲ သိချင်လာလို့လေ။ ကျမ အခန်းထဲ ဝင်ပြီး အလုပ်က အဝတ်အစားတွေ ချွတ် အိမ်နေရင်း ထမိန်ပါးပါး တထည် နဲ့ တီရှပ်တထည် ကောက်စွပ် ဝတ်လိုက်တယ်။ ထမိန်ပါးပါးကို တင်းနေအောင် ဆွဲဝတ်လိုက်ပြီး မှန်ထဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ကြည့်လိုက်တယ်။ အတွင်းခံဘောင်ဘီ အနားရာက တင်ပါးမှာ ထင်းကနဲ နေတာပဲ။
ကျမ အိမ်ရှေ့ခန်းထွက်လာတော့ မောင်မောင်ထွေး က စောင့်နေပြီ ပြန်မလို့ သူ့လွယ်အိပ်ကို လွယ်ပြီးပေါ့။
“ဟေ ပြန်တော့မလားကွ၊ ညနေစာ စားပြီးမှ သွား၊ ဘာလည်း ချိန်းထားတာ ရှိလို့လား”
“မရှိပါဘူး မမ၊ ကျွန်တော် မစားတော့ပါဘူး အားနာစရာကြီး”
“အို အားနာ မနေနဲံ မင်းကို မမ ရုံးချိန်ထက်ကျော်ပြီး ခိုင်းထားတာ၊ ပြီးတော့ အိမ်မှာ မမ တယောက်ထဲ စားရမှာ ပျင်းစရာကြီး”
“အော် အကိုတို့ က ဘယ်သွားလို့လဲ မမ”
“နင့်အကို က သောကြာညတွေဆို အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ ဘီယာဆိုင်သွားတယ် တခါတလေ ညသန်းခေါင်လောက်မှ ပြန်ရောက်တာ၊ သား က ကျောင်းပိတ်ရက်ရှည်ဆို သူ့အဖိုးအဖွား တွေ က ခေါ်ခေါ် ထားတယ်လေ”
“အင်း မမ တယောက်ထဲ ဆိုရင်တော့ အဖေါ် ရအောင် ကျွန်တော် စောင့်ပေးမယ်လေ၊ စားရမှာတော့ အားနာစရာကြီး”
“အားမနာနဲ့ ဘာမှ တော့ ဖွယ်ဖွယ်ရာရာ မရှိပါဘူး၊ ပုန်းရည်ကြီး၊ ငါးခြောက်ဖုတ် နဲ့ ကြက်ဥလေး ကျော်လိုက်မယ်လေ၊ အခု ဆာပြီလား”
“ဆာတော့ မဆာသေးဘူး မမ၊ မမ စားမယ်ဆိုရင်တော့ လိုက်စားမယ်လေ”
“မမ လည်းမဆာသေးပါဘူး၊ ဒါနဲ့ မောင်ထွေးမှာ စီးကရက် လေးဘာလေးရှိလား”
“ရှိတယ်မမ..အို..နိုး…ဟို..ဟို..”
မောင်မောင်ထွေးက ရုတ်တရက် သူ့စီးကရက်ဗူးကို လွယ်အိပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးမှ တခုခု သတိရသွားသလို နဲ့ ချက်ခြင်းပြန်ထည့်လိုက်တယ်။
“ဘာဖြစ်လို့လဲ မောင်ထွေးရဲ့ ၊ အိမ်မှာ သား မရှိတုံး မမ တဖွာနှစ်ဖွာလောက် ရှိုက်လိုက်ချင်လို့ပါ”
“အင်း မမ ကျွန်တော့် မှာ ပါတာ က ရိုးရိုး စီးကရက် မဟုတ်ဘူး ၊ အာ့ကြောင့်ပါ”
“ဘာထည့်ထားလို့လဲ”
“ဟိုဟို မာရီဝါးနားထည့်ထားလို့ပါမမ၊ ကျွန်တော်လည်း တခါမှ မလုပ်ဘူးပါဘူး သူငယ်ချင်းတယောက် ပေးလိုက်တာ အခု ပိတ်ရက် စမ်းဖွာကြည့်မလားလို့ ယူထားတာပါ”
“ဟေ ပိုတောင်ကောင်းသေး ဟီဟိ၊ မမ အာ့တာ တခါမှ မစမ်းဖူးလို့ စမ်းသောက်ကြည့်ချင်တာ”
“ဟင် တကယ်လားမမ၊ အာဆိုလည်း စမ်းလေ သူက တခါထဲ ရောပြီး စီးကရက် ထဲ ပြန်ထည့်ပေးထားတာ”
“လာ အာ့ဆို ဝရံတာဘက် သွားရအောင် ”
ကျမတို့ အခန်းက အပေါ် ဆုံးထပ်ဆိုတော့ ဝရံတာကနေ ဆို ဘယ်သူမှ အနံ့ မရနိုင်ဘူးလေ၊
အခန်း ၂၈။ – မြတ်ဝတ်ရည်
ဝရံတာ ကို ထွက်လာကြပြီးတော့ မောင်မောင်ထွေးက ကျမကို စီးကရက်လေး တလိပ်ထုတ်ပေးတယ်။ သူလည်း တလိပ်ထုတ်လိုက်တယ်။ ကျမက၊
“ဟေး မောင်ထွေး မမ တလိပ်လုံး ကုန်မယ်မထင်ဘူး တလိပ်ကို ပဲ နှစ်ယောက်ရှဲ ရအောင်ကွာ”
ဆိုတော့ ဟုတ်ကဲ့ မမ ဆိုပြီးတော့ သူထုတ်ထားတဲ့ အလိပ်ကို ဗူးထဲ ပြန်ထည့်လိုက်တယ်။ ကျမက လက်ထဲက စီးကရက်ကို နူတ်ခမ်းမှာ တပ်လိုက်တော့ သူက မီးခြစ်ကို ခြစ်ပြီး လာညှိပေးတယ်။ ကျမလည်း ဖွာလိုက်တာ သည်းပြီး ချောင်းပါဆိုးသွားတယ်။
“အဟွပ်..ဟွပ်…”
“မမ.. ဖြည်းဖြည်း…..”
အဲလို နဲ့ သူနဲ့ ကျမ တယောက်တလှည့် စီဖွာရင်း က စကားပြော ကောင်းလာကြတယ်။ တော်ရုံ တန်ရုံ အသေးအမွှား ကလေး တွေက လည်း ရီစရာ မောစရာ ဖြစ်လာကြတယ်။ ကျမ က ရုံးအဝတ်အစား တွေ အခန်းထဲ ဝင်လဲ ကတည်းက မောင့်ဆီကို မက်ဆေ့ ပို့ထားလိုက်တယ်၊ မောင်မောင်ထွေး အိမ်ပါလာတယ် လို့ ညနေစာ ပါ စားရင် စားလိမ့်မယ်လို့၊ ဆိုတော့ မောင်က အိုကေ ဆိုပြီး ရီပလိုင်းလုပ်ထားတယ်။
အခု ကျမ နဲ့ မောင်မောင်ထွေး အရှိန်ရလာတော့ ကျမလည်း အိမ်မှာရှိတဲ့ ကြက်ဥမြေပဲ အထုပ်တွေ ထည့်ထားတဲ့ပလပ်စတစ်ဗူး ထုတ်လာပြီး ဝရံတာ မှာထိုင်လျှက် စားလိုက် ဖွာလိုက် နဲ့ ဒုတိယ အလိပ်လောက်မှာ မောင့်ဆီက မက်ဆေ့ ဝင်လာတယ်။ ကောင်လေး ရှိသေးလား၊ အခြေအနေဘယ်လိုလဲ တဲ့၊ အဲဒါနဲ့ အခြေအနေ ကောင်းတယ် နောက်ကျမှ ပြန်လာမလားဆိုတော့၊ မောင်က သူ မင်းရဲကိုကို တို့ အိမ် လိုက်သွားမယ်တဲ့။ အာ့ ဆိုရင်တော့ စိမ်း ဆီ သွားပြီး သရီးဆမ်းကြတော့မယ်ထင်တယ်။ ကျမ လည်း အိုကေ အဲမှာပဲ အိပ်လိုက်တော့ လို့ ပြောလိုက်တယ်။
မောင်မောင်ထွေးက ကျမ မက်ဆေ့ရိုက်နေတာတွေ့လို့ အမျိုးသားဆီက လားလို့ မေးတယ်၊ ကျမက လည်း အင်း သူ သူ့သူငယ်ချင်း အိမ်မှာ ဒီည သွားအိပ်တော့မလို့ ပြန်မလာတော့ဘူး ဆိုတာ မက်ဆေ့ပို့တာလို့ ပြောလိုက် တယ်။ သူ့မျက်နှာ က တော်တာ်ပျော်သွားပုံပဲ။
“ဟင် ဒါဆို ဒီည မမ တယောက်ထဲ ဖြစ်နေတော့မှာပေါ့ ”
“အင်း ရပါတယ်ကွယ် မမ နေတတ်ပါတယ်”
“အင်း ကျွန်တော် မမ အဖေါ် ရအောင် နေပေးမယ်လေ၊ မမ အိပ်ချင်မှ ပဲ ပြန်တော့မယ်၊ ဒါနဲ့ အာ နဲနဲ ခြောက်လာသလိုပဲ ကျွန်တော် လမ်းထိပ်က ဘီယာလေး ပြေးဝယ်လိုက်ဦးမယ် မမ ရော သောက်မယ် မဟုတ်လား”
“အင်း သောက်တာပေါ့၊ မင်း သွားလို့ ဖြစ်ရဲ့လားကွယ့်”
“ဖြစ်ပါတယ်မမ ရဲ့ ဒီနားလေး တင်ပါ”
မောင်မောင်ထွေးက ဘီယာတင်မက ခေါက်ဆွဲကျော်တထုပ်၊ ထမင်းကျော် တထုပ်ပါဝယ်လာတယ်။ စားကြ သောက်ကြ၊ ဆေးခြောက်လေး ရူလိုက် နဲ့ နည်းနည်း ရောလာတော့ လူက အတော် လေး မြှောက်လာတယ်။
ကျမတို့လည်း အိမ်ထဲမှာ ရောက်လာကြပြီး မောင်မောင်ထွေးက ကျမ ဘေးဆိုဖာပေါ် မှာ လာကပ်ထိုင်တယ်၊ ကျမလည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး နေလိုက်တယ်။ ပေါင်ချင်းထိ ပုခုံးချင်း ထိ တိုက်ရင်းက အဲဒီကောင်လေး လက်မသွက် လိုက်တာလို့ ဒေါပွနေမိတယ်။
“မမ ကို မမ ယောက်ျားက တယောက်ထဲ ထားခဲ့ပြီး သူ့သူငယ်ချင်း ဆီ သွားအိပ်တာ တော့ ကျွန်တော် ဘယ်လိုမှ နားမလည် နိုင်ဘူးဗျာ”
“အင်း မမ တို့ အိမ်ထောင်သက်က လည်း ကြာပြီလေ၊ သူ မမ ကို ရိုးသွားလို့နေမှာပေါ့ ”
“ဟာ မဖြစ်နိုင်တာကြီးကို”
“ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲကွယ့်”
“မမလို မျက်နှာပေါက်၊ မမ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် မျိုး ကျွန်တော်သာ ဆို တသက်လုံးကို ရိုးမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ပြောရဲတယ်”
“ဟင်.. ဖြည်းဖြည်းလည်းပြောပါ ဆရာသမားရယ် ခိခိ”
“ဆောရီး မမ ကျွန်တော် စကားလွန်သွားတယ်၊ စိတ်ဆိုးသွားလားဟင်”
“အင်း လေ မင့်စကားကြီးကလည်း၊ မမ အပေါ် စိတ်တမျိုး ရှိနေသလိုလို”
ကျမ ရဲ့ ညို့မျက်စောင်းနဲ့ ချွဲတဲတဲ အသံက ဘေးနားမှာ တခြားမိန်းခလေး တယောက်ယောက် ရှိနေရင် စောက်မြင်ကပ်လိုက်မဲ့ ဖြစ်ခြင်း၊ ဒါပေမဲ့ ယောက်ျားလေး တွေက တော့ အရည်ပျော်သွားမှာ ခစ်၊
မောင်မောင်ထွေး ကျမ ကို ချက်ခြင်းကြီး သိုင်းဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းကို အတင်းနမ်းဖို့ ကြိုးစားတယ်။ ကျမလည်း အရမ်းကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်လေးတော့ ရုန်းပါတယ်။
“ဟဲ့ အို မောင်မောင်ထွေး မင်း..ဘာလုပ်တာလဲ..အု..”
ကျမ နူတ်ခမ်းတွေကို ဖိကပ်စုပ်ခံရတော့ နဂိုထဲက ငြိချင်လို့ အထာပေးနေတဲ့ ကျမ နွားပြိုလေးရဲ့ ဘရမ်းဘတာ အစုပ်အနမ်းတွေမှာ အလိုက်သင့် လွှင့်မျော သွားရသလို၊ သူ့ကျောပြင်ကြီးကို လည်း သိုင်းဖက်တွယ်ထားမိ ပါတော့တယ်။
ဟိုးအရင် မင်းရဲကိုကို ခေါ် ဒင်ကြီးခေါ် တဲ့ မောင်နဲ့ အွန်လိုင်းမှာ စချပ်ကတည်းက ကျမ စိတ်ကူးထဲ မှာ အလိုးခံခံ နေခဲ့ မိတဲ့ ကောင်ကလေး ရင်ခွင်ထဲ အခု တော့ တကယ်ရောက်ရပြီလေ။ ကျမ ပိပိလေးက ရုံးက အပြန် အိမ်ထဲ စဝင်ကတည်းက စိုစိစိ ဖြစ်နေတာ အခုတော့ ပင်တီလေး မှာ ရွဲနေပြီ။ ကျမ နူတ်ခမ်းတွေကို ဖိကပ်နမ်းနေတဲ့ သူ့ပါးစပ်ထဲ ကျမလျှာကလေး တစ်လစ်ထုတ်လို့ ထိုးပေးလိုက်တယ်။ အို့ စုပ်လိုက်တာ ကျမ အူတောင် ယား သွားရတယ်။
သူ့လက်တွေက ကျမ တီရှပ်အောက်က တိုးဝင်ပြီး ကျောကို သိုင်းဖက်လို့ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်နေတယ်။ ဂျိတ်ပြုတ်ပြီး ဘရာဇီယာက ချောင်သွားမှ ရှေ့ဘက်ကို လက်တွေ ရောက်လာပြီး ဘရာအောက်ကတိုးဝင်လို့ ကျမ ရင်သားအစုံကို အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်နှယ်တော့တယ်။ ကျမ နို့သိးခေါင်းလေး တွေက မာတောင် လာတာမို့ သူ့လက်ဖဝါးမှာတော့ ထောက်နေမှာ သတိထားမိမှာပဲ။ သူ့လက်ချောင်းထိပ်ကလေး နှစ်ခု နဲ့ ကျမ နို့သီးခေါင်းကို ဖိပွတ်ချေလိုက်တော့ ကျမ အူးကနဲ ဖြစ်ပြီး ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်သွားမိတယ်။ သူ့ကိုယ် နဲ့ လက်နှစ်ဖက်က မသိမသာလေး ဖိတွန်းလာတော့ ကျမ ဆိုဖာပေါ် အလိုလို ပက်လက်ကလေး လန်ကျသွားရတယ်၊ သူက တော့ ကျမအပေါ် ကမိုးပြီးမှောက်ရက် ပါလာတာလေ။
ကျမ ပက်လက်လန်ကျသွားမှ သူက ကျမ နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းနေရာက ခွာလိုက်ပြီး ကျမတီရှပ်နဲ့ ဘရာဇီယာကို ပူပြီး လည်ပင်းနားအထိ လှန်တင်လိုက်တယ်။ သူမျက်နှာရှေ့ ဘွားကနဲ ပေါ် လာတဲ့ ကျမ ရွှေရင်အစုံ ကြား သူ့မျက်နှာ အပ်ပြီး ပွတ်တိုက်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ကျမ နို့သီးခေါင်းလေး တွေကို တဖက်စီ လှည့်ပြီး တပြွတ်ပြွတ် မြည်အောင် စို့ ပါတော့တယ်။ ဆေးခြောက် နည်းနည်း ဘီယာနည်းနည်း နဲ့ နဂို အခံ ဖီးလည်း ရှိလို့လားမသိ၊ ကျမ တကိုယ်လုံးက ဘယ်နေရာကို သူထိလိုက်ထိလိုက် အရမ်းကို အရသာရှိ နေသလိုပါပဲ ရှင်။ သူလည်း ကျမ ဟာ သူ့ ဘောစိ ဆိုတာ လည်း မေ့နေပြီ ထင်ပါတယ်။ ကျမ ကို အတက် တက်ခွပြီး သရဲမရဲ စီး ၊ လက်တွေက နို့တွေကို နှယ်၊ ပါးစပ်က လည်း နို့သီးခေါင်းတွေကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့၊
ကျမ တို့ နှစ်ယောက်သား လုံးရင်း ထွေးရင်းက အဝတ်အစားတွေလည်း တဖြည်းဖြည်းချင်းကွာကျကုန်ပြီး၊ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်ကုန်ပါတယ်။ သူက ကျမ နို့တွေ စို့နေရာကနေပြီး အောက်ကို တဖြည်းဖြည်းရွေ့သွားတာ အခု တော့ ကျမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ မျက်နှာအပ်လို့ စောက်ဖုတ်ကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ မြိန်ရေရှက်ရေ ကို လျှက်နေတော့တယ်။ သူလည်း သိပ်တော့ မခေဘူး။ ကျမ အစေ့လေးကို သူ့လက်ထိပ်ကလေး နဲ့ ဖိပွတ်ပေးနေရင်းက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ဆွဲလိုက်၊ လျှာကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်နဲ့ လုပ်နေတာ ကျမ တော့ လူးလိမ့်နေအောင် ခံစားနေရတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အားမရတော့ဘူး။ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးထည့် လိုးတာခံချင်လာတယ်။ အာ့တာနဲ့ သူ့လက်မောင်းကို ဆွဲပြီး ကျမ ကိုယ်ပေါ် တက်လာဖို့ အချက်ပြလိုက်ရတယ်။ ပေါင်နှစ်လုံးလဲ ကားပေးလိုက်တယ်။ အဲတော့မှ ကျမကိုယ်ပေါ် မှောက်ရက် တက်လာပြီး ကျမ မျက်နှာကို လျှာနဲ့ လာလျက်ပြန်ရောရှင့် ကျမ စောက်ရည်တွေက သူ့နူတ်ခမ်း မေးစေ့တွေမှာ ပေပွလို့ပေါ့။ သူ့လီးမာမာ ကြီးက ကျမ ပေါင်အတွင်းသားနဲ့ ဆီးခုံတွေကို ဟိုထိုး ဒီထိုးဖြစ်နေတယ်။
ကျမ ပဲ သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့ပေးလိုက်ရတယ်။ အဲတော့မှ ကိုယ်တော်ချော က ဖင်ကော့ ပြီး ဆောင့်ထိုးလိုက်တာ။
“အာ့…..ရှီးးးးးး ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်…”
“အီးးးးးးးး အိုးးးးးးးး”
ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ နည်းနည်းလေး အောင့်သလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ်၊ လူသာငယ်သာ လီးကတော့ မငယ်ဘူးဆိုတဲ့ ကောင်လေးပဲ။ ကျမ ယောက်ျား တို့ မောင် တို့ နဲ့ သိပ်အကွာကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ လီးက လူငယ်ပီပီ အရမ်းကို မာတောင်နေတာ သံချောင်းကြီးလိုပဲ။ ကျမ ရင်ထဲတောင် နင့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ သူလည်း အီစိမ့် သွားသလား ဘာလားတော့ မသိဘူး ပါးစပ်က ငြီးသံလေး ထွက်လာတယ်။ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ အရည်တွေ တအားရွဲနေတော့ လီးကြီး တချောင်းလုံး အဆုံးနီးပါး လျောကနဲ ဝင်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တော့ ပြည့်ကျပ် လို့ပေါ့။
သူက သူ့လီးကြီးကို တချောင်းလုံး ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲခန စိမ်လိုက်ပြီးမှ ဖင်ကို ကြွကြွ ပြီး အားကုန် ဆောင့်လိုးတော့တယ်။ ကျမ ခေါင်းတောင် ဆိုဖာ လက်ရမ်း နဲ့ သွားသွား ထိနေရတယ်။ ရက်သမ် လည်း မှန်လာတော့ ကျမ လည်း အလိုက်သင့် အောက်က ကော့ ကော့ ပေးတာပေါ့။ ဆေးခြောက် အရှိန်နဲ့ ဆိုတော့ ကျမတို့ နှစ်ယောက် နတ်ပြည်က တိမ်တွေထဲ မျော နေသလိုပေါ့။ နောက်တော့ သူ နည်းနည်း နှေးသလိုဖြစ် သွားရင်တောင် ကျမ မနေနိုင်တော့ဘူး အသွေးအသားတွေ ဆူပွက်လာပြီ။
“အီးးးး မောင်ထွေး…ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်..အင်း ဆောင့်…..အူးးးးး”
သူက လည်း ဆောင့်ပါတယ် တကယ်က ဆီးခုံခြင်း ထိတဲ့ အသံတောင် တဖန်းဖန်း မြည်နေတာ။ နောက်တော့ တကိုယ်လုံးတုံတက် စောက်စေ့လည်းကျင်ပြီး သူ့ကို တအားဖက်လို့ ကျမ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားတော့တယ်။ သူကလည်း ကျမ သူ့ကို အတင်းအကျပ် ဖက်တာရော၊ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ပေးနေတာရောကြောင့် လီးကြီး ပွထလာပြီး လရည် ပူပူနွေးနွေးတွေ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထည့် ပြီး တချီ ပြီးသွားပါတော့တယ်။
ကျမတို့ နှစ်ယောက်သား ခနတာ တယောက်ကို တယောက်ဖက်ပြီး နားနေကြပြီမှ သူက ခွာပြီး မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပါတယ်၊ လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲကနေ ပလွတ်ကနဲ ထွက်သွားသလို ကျမရင်လဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရပါတယ်။ သူ့လီးကြီးက တကယ်တော့ မပျော့သွားသေးပါဘူး။ နောက်မှ သူပြောပြတာ ဘီယာတွေကြောင့် သေးအရမ်းပေါက်ချင်သလို ဖြစ်လာလို့ ထပြီး နောက်ဖေးကို ပြေးတာလို့ ပြောပါတယ်။ သူထွက်သွားမှ ကျမလည်း စားပွဲပေါ် ကတစ်ရူးတွေ ယူပြီး ဆိုဖာပေါ် မှာ မကျကုန်အောင် ကမန်းကတန်း လိုက်သုတ်ရပါတယ်။ ပြီးမှ ကွင်းလုံးကျွတ်ကျနေတဲ့ ထမိန်ကို ကောက်ယူပြီး ရင်လျားလိုက်တယ်။ စာပွဲပေါ် က ကျမ ဖုံးကို လှမ်းယူကြည့်လိုက်တော့ မက်ဆေ့တွေ ရောက်နေတာ တွေ့ရပါတယ်။ ခုန ကျမ အလိုးခံနေတုန်း က ဇောနဲ့ မို့ မက်ဆေ့ နိုတီသံကို မကြားလိုက်ရတာဖြစ်မှာပါ။ ယောက်ျား ဆီက မက်ဆေ့ ပို့ထားတာပါ။
..ဟေး မိန်းမ အဆင်ပြေနေပလား…မပြေဘူး ဆို ယောက်ျား ပြန်လာခဲ့မလို့..
…ပြေတယ်ဆို ယောက်ျား ဒီမှာ ပဲ အိပ်လိုက်တော့မယ်၊ ခုနလေးတင် စိမ်း နဲ့ မောင်တို့ သရီးဆမ်း ကြတယ်..
ကျမ ယောက်ျား က ကျမ မောင်မောင်ထွေး နဲ့ အဆင်မပြေဘူး ဆို ရင် အိမ်မှာ တယောက်ထည်း ဖြစ်နေမှာကို စိုးရိမ်နေတယ်။ အဟီး ၊ အဲဒါလေးတွေကြောင့် သူ့ကို ချစ်နေရတာလေ၊ နားလည်မှုရှိလွန်း၊ မိန်းမ ကို ချစ်လွန်း တဲ့ ယောက်ျား လေ။ သူပို့ထားတာ ဆယ်မိနစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတာ ဆိုတော့ သူအိပ်ဦးမှာ မဟုတ်သေးဘူး ဆိုပြီး ကျမ မက်ဆေ့ ပြန်ပေးလိုက်တယ်။
…အဆင်ပြေတယ် ယောက်ျား ခုပဲ တချီပြီးသွားတယ်..အဟိ..
မက်ဆေ့ က ချက်ခြင်းတောင်ကနဲ ပြန်တက်လာတယ်။
..ကွန်ကရက် မိန်းမ.. နောက် ဗီဒီယိုရိုက် ထားပေးယောက်ျား ကြည့်ရအောင်..
..နိုးပါ…ဗီဒီယိုကြီးတော့ မရိုက်ပါဘူး ..ကြည့်ချင်ရင် လူကိုယ်တိုင်လာချောင်း ခစ်..
ကျမ ရိုက်နေတုန်း နောက်ဖေးက မောင်မောင်ထွေး ထွက်လာသံကြားလို့၊
..နောက်မှ ပြောတော့မယ် သူ နောက်ဖေးက ထွက်လာပြီ..ဘိုင်ဘိုင်..
ဆိုပြီး ဖုံးကို ခုံပေါ် ပြန်တင်ထားလိုက်ပါတယ်။
အခန်း ၂၉။ မောင်မောင်ထွေး
အား ကျနော့် ကိုယ် ကျနော် တောင် မယုံနိုင်ဘူး ဖြစ်ရတယ်။ ကိုယ့် ရဲ့ ဂွင်းဘုရင်မ (ထုတိုင်း အမြဲမှန်းမိလို့)၊ ကိုယ့်ဘောစိ မမ ကြီးကို သူ့အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် လိုးရမယ် ဆိုတာ၊ ကျနော် ရဲ့ အိပ်မက်ထဲမှာ တောင် တခါမှ မမက်ဖူးခဲ့ဘူး။ အဖြစ်အပျက်တွေက မြန်ဆန်လွန်းလို့ ဘယ်က နေ ဘယ်လို ဖြစ်သွားမှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး။ အခု အိမ်သာထဲ သေးပေါက်ရင်း ကိုယ့်လီး ကိုယ်ငုံ့ကြည့် ပြီး တွေးနေမိတာ။ တိုက်ဆိုင်ချက်က မမမြတ်ဝတ်ရည် အိမ်မှာ ဘယ်သူ မှ မရှိဘူး။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဆေးလိပ်ဖွာချင်တယ်ပြောတယ်၊ကိုယ့်မှာ လည်း ဆေးခြောက်ထည့်လိပ်ထားတဲ့ စီးကရက် ပဲ ရှိတယ်။ အဲဒါကို လည်း သူက စမ်းချင်တယ်တဲ့၊ အဲဒါနဲ့ ရူကြရင်း နည်းနည်း ရီဝေလာတော့ သူ့ယောက်ျားက အိမ်ပြန်လာ မအိပ်ဘူး မက်ဆေ့ပို့လာတယ်။ ဒါနဲ့ စားစရာ ဝယ်မယ်ဆိုပြီး ကျနော်က ထွက်ဝယ်ရင်း ဘီယာထပ်ဝယ်လာတယ် စားကြသောက်ကြ ဘီယာကိုင်လိုက်နဲ့ လိုင်းပူးပြီး ပြူးကုန်တယ်။ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ဖက်နမ်းမိမှန်းမသိ၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လည်း မငြင်းဆိုတော့ နောက်ဆုံးဆိုဖာပေါ် မှာ ပဲ ပေါင်နှစ်လုံး ပုခုံးပေါ် တင် ပြီး မီးပွင့် မတတ် တအားကုန် ဆောင့်လိုးပြစ်လိုက်မိ တော့တယ်။ ခု အမူးနည်းနည်းပြေစ ပြုလာတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မယုံတော့ဘူး။ ဆေးခြောက်အရှိန်နဲ့ ငါ့ဘာသာ ငါ စိတ်ကူးထဲ ဖြစ်ပျက်နေတာလားလို့ ထင်မိတယ်။ အခု သေးပေါက်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ငုံ့ကြည့်တော့ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး။ လီးမှာလည်း စောက်ရှည်တွေ လရည်တွေနဲ့ ပေကျံလို့ ရေချိုးခန်းထဲ ရှိတဲ့ ဆပ်ပြာ နဲ့ သေခြာ တိုက်ချွတ်ဆေးလိုက်တယ်။ မျက်နှာပါ သစ်လိုက်တော့ လူလည်း လန်းသွားတယ်။ လီးလည်း ပြန်တောင် လာတယ်။ ခုမှတော့ မထူးပါဘူးကွာ ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးနဲ့ လီးကြီးက လှန်တံကြီးလို ရှေ့မှာ မတ်မတ်ထောင်လို့ အိမ်ရှေ့ခန်း ပြန်လျှောက်ထွက်လာခဲ့တယ်။
“ဟေ့ အရှက်လည်း မရှိဘူး တန်းလန်းကြီးနဲ့”
မမမြတ်ဝတ်ရည် က ထမိန်ရင်လျား နဲ့ ထိုင်နေရာက ကျနော့်ကို ပြုံးစေ့စေ့ ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း ၊ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းကြီးကြီး နဲ့ ပါးချိူင့်လေး တဖက်နဲ့ အရမ်းချစ်စရာ ကောင်းတာ။ ဆံပင်အုပ်ကြီးကလည်း ကောင်းတယ် အခုတောင် ဖြစ်သလို တပတ်လျိူထုံးထားတာအနောက်မှာ အုံလိုက်ကြီး။ အသားက လည်း ညိုတယ် ဆိုပေမဲ့ ဝင်းမွတ်နေတာ။ မို့မောက်နေတဲ့ နို့တွေက လည်း မသေးပေမဲ့ အရမ်းအကြီးကြီး မဟုတ်၊ အုန်းသီး တခြမ်းလောက်တော့ ရှိမယ်။ ခါးကသေးတော့ လုံးပြီး ကောက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးတွေက ပိုပြီး ကြွရွနေသလိုပဲ။ ကျနော့် မျက်စေ့ထဲမှာ တော့ နတ်သမီး တပါးပါပဲ။
“အင်း မမ ကလည်း ဘယ်သူမှ မရှိတာ”
“မမ ရှိတယ်လေကွာ ဟင့်၊ သူ့ဟာကြီးကလည်း ခုလေးတင်ပြီးထားတာ ပြန်မာနေပြီလား မြန်လိုက်တာ”
“အင်း သေးပေါက်ပြီး ရေဆေးရင်းနဲ့ မမ အကြောင်း စဥ်းစားလိုက်တာ အဲလို ပြန်တောင်လာတော့တာပဲ”
“ခစ်.. ပိုလိုက်တာ”
“တကယ်ပါ မမ ရယ် မမ နဲ့ ဒီလို အခွင့်အရေးမျိုး ရလာလိမ့်မယ် ဆိုတာ ကျနော် အိပ်မက်ထဲ တောင် ထည့်မမက်ဖူးပါဘူး။ မမ က အရမ်း လှတာပဲ၊ ဆက်ဆီ လည်း အရမ်းဖြစ်တယ်”
“အမလေး သိပ်မြှောက်မနေပါနဲ့ ကိုယ်တော်ရယ်၊ လူကို ထင်တိုင်းလဲ ကြဲပြီးပြီ ဘာများထပ်လိုချင်လို့လဲ”
“ဘာမှ လိုချင်လို့ မဟုတ်ပါဘူး မမရယ် အမှန်အတိုင်းပြောတာပါ၊ မမ ကို ကျနော် ဒီအလုပ်စဝင်ကတည်းက တိတ်တခိုး ချစ်နေမိတာပါ”
“ဟေ့ ချစ်လို့ မရဘူးလေ တို့မှာ အိမ်ထောင်ရှိတာ သိတယ်မဟုတ်လား”
“သိပါတယ် မမ ရယ်၊ မမ ကို အိမ်ထောင် မပြိုကွဲစေချင်ပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော် ချစ်တာကိုတော့ ဘယ်လို တားလို့ရမှာလဲ”
ကျနော်က စကား တပြောပြောနဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်နား ကပ်သွားလိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးတန်ကြီးက မမမြတ်ဝတ်ရည် မျက်နှာ နားမှာ တရမ်းရမ်းဖြစ်နေတာပေါ့။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကလည်း ကျနော် ဘာလုပ်ပေး စေချင်တယ်ဆိုတာ သိပါတယ်၊ မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့ လီးကြီးကို မမြင်ချင်ယောင် ဆောင်ပြီး တမင် မျက်စေ့လွဲထားတယ်။ ကျနော်က ရှေ့ကို ထပ်တိုးလို်တော့ သူ့ပါးပြင်လေးကို လီးဒစ်ဖူး က ထိုးမိသွားတယ်။
“ဟဲ့ နင့်လီးကြီးက အမ မျက်နှာကို တောင် ထိုးမိနေပြီလေ”
“သူက မမ ရဲ့ အယုယ ခံချင်လို့တဲ့ ပြုစုပေးပါလား မမရယ်”
“ဟွန့် သိသားပဲ ငချွဲလေး သူ့ကို လုပ်ပေးစေချင်တာနဲ့ လူကို လာမြှောက်နေတာ”
“ဟုတ်ပါဘူး မမရယ် မမ က တကယ့် နတ်သမီးလေးပါ..အိုး….ရှီးးးးးးးး”
ကျနော်ပြောနေတုန်းပဲ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျနော့် လီးကို သူ့လက်ကလေးနဲ့ ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး ဖွဖွလေး ဂွင်းတိုက်ပေးနေရာက သူ့လျှာကလေး ထုပ်ပြီး လီးထိပ်အကွဲကြောင်းလေးကို လျှက်လိုက်လို့ ကျနော် တကိုယ်လုံး တုံတက်သွားရတယ်။ နောက်တော့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှ နှစ်လွှာက ကျနော့် လီးဒစ်ဖူးကို ငုံလိုက်တော့ သူ့အာခံတွင်းက နွေးထွေး နူးညံ့မူတွေ က လီးတန်တလျှောက်မှာ အရမ်းကို အရသာရှိနေတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ခေါင်းကလေးကို ကိုင်လို့ ကျနော့် ဖင်ကို ကော့ကော့ ပြီး သူ့ပါးစပ်ကလေးကို လိုးနေမိတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ထုံးထားတဲ့ ဆံထုံးကြီးကို ဖြည်ချလိုက်တော့ နက်မှောင်တဲ့ ဆံပင်အုပ်ကြီးက ထွေးကနဲ ကျသွားတာ တင်ပါးနားအထိပဲ။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဆံပင်အုပ်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ပါးစပ်ကို ဇိမ်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးပေးနေတာ၊ ကျနော့် ဂွေးဥတွေက သူ့မေးစေ့လေးကို သွားသွားရိုက်မိနေတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လည်း ကျနော့် လီးတန်ကြီးမှာ သူ့နူတ်ခမ်းအစုံကို တင်းတင်းလေး စေ့ပေးထားလို့ ကျနော်လည်း အရမ်းကို ကောင်းနေရတာပေါ့။ အရသာ ရှိလွန်းလို့ လီးကြီးက ဖောင်းကားလာသလို ကျနော့် ဆောင့်ချက်တွေကလည်း နည်းနည်းလေး အရှိန်မြင့်လာလို့ မမမြတ်ဝတ်ရည်က သူ့လက်ကလေး တဖက်နဲ့ ကျနော့် လီးအရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ လီးကို အဆုံးထိ မဝင်အောင်ပေါ့။
“အားးးး ရှီးးးး ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ်”
ကျနော် မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ပါးစပ်လှလှလေး ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့် ချင်နေပါပြီ။ ဒါပေမဲ့ ခုနက တချီ ပြီးထားတာမို့ တော်တာ် နဲ့ မပြီးနိုင်ပါဘူး၊ အာ့တာနဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ထမိန်ရင်လျားကို ဆွဲဖြည်ချလိုက်တယ်။ လုံးမောက် ဖွံထွား လှတဲ့ နို့အစုံမှာ ထောင်မတ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေးနဲ့ ညှပ်ပြီး ပွတ်ခြေလိုက်တော့ မမဝတ်ရည် ရဲ့ ပါးစပ်ထဲက စုပ်အားက လည်း ပြင်းလာပါတယ်။ လီးအတွင်း လမ်းကြောင်းထဲက စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ဖြစ်လာပြီး နောက်ဆုံးတော့ လီးထိပ်က လရည်တွေ အရှိန်အဟုတ် ပြင်းစွာ နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် လည်ချောင်းထဲ ပန်းထွက်ကုန်ပါတော့တယ်။
“အားးးးးး အီးးးးးးးးအူးးးးးးးး”
“ပလွတ် ဖလု..ဖလု..ဂွတ်…”
ထွက်သမျှ လရည်တွေကို လည်းမမမြတ်ဝတ်ရည်က အပြင်ထွက်မကျ အောင် တစက်မကျန် စုပ်ပြစ်နေပါတယ်။ ကျနော့် ဒူးတွေ ညွတ်ခွေယိုင်သွားရအောင်ကို ကောင်းလွန်းလှပါတယ်။
“အားးး ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်..အီးးးး…….”
မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျနော့် လီးကို ပြောင်စင် သွားအောင် စုပ် လျှက်ပြီးမှ သူ့လက်က လွှတ် ပေးလိုက်ရင်း ကျနော့်ကို မျက်စောင်းလေး တချက်ထိုးကြည့်ပါတယ်။
“အမလေး လူပျိုကြီးရယ်၊ ခုနကတင် တခါ ထုတ်ပြီးတယ် အခုလည်း နည်းတာမဟုတ်ဘူး ထုတ်ပြစ်လိုက်တာ”
လို့ ပါးချိုင့်ကလေး ခွက်အောင်ပြုံးပြီး ပြောလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ဘေး ဝင်ထိုင်လိုံ ကိုယ်လုံးလေးကို ကျောက နေ သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး အဲဒီ ပါးချိုင့်ခွက်ကလေး ရှိတဲ့ ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ပါတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှဖူးဖူးလေးမှာ အရည်တချို့ ရွမ်းစို ပြီး မီးရောင်အောက်မှာ လက်နေပါတယ်။ အဲဒီ နူတ်ခမ်းဖူးဖူး လေးကို ကျနော့် နူတ်ခမ်း နဲ့ ဖိကပ်နမ်းစုပ်လိုက်မိတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် က သူ့လျှာကလေး ထုတ်ပြီး ကျနော့် ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းလာလို့ သူ့လျှာကလေး ပါ စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ အတော်ကြာကြာလေး နမ်းစုပ်နေကြပြီးမှ ကျနော်တို့ ပါးစပ်ခြင်း ခွာလိုက်ကြပါတယ်။
မမမြတ်ဝတ်ရည် ထမီက ခါးပေါ် ပြေကျနေ တုံးပဲမို့၊ သူ့ရဲ့ နို့လုံးလှလှ လေးတွေက ဖောင်းတင်းမို့ထ နေတာမြင်နေရတယ်။ ကျနော့် လက်တွေက အဲဒီနို့တွေကို အလိုလို ရောက်သွားပြီး ဖွဖွလေး ကိုင်ရင်းက မချင့်မရဲ ဆုပ်နှယ်မိပါတယ်။
“ခနကွယ် မမရူးသွား ပေါက်ဦးမယ်”
ဟု ပြောပြီး မတ်တပ်ထရပ် ထမီကို ပါ တခါတည်း ဆွဲမရင်လျားလိုက်ပြီး နောက်ဖေးဘက်ကို ထွက်သွားပါတယ်။
ကျနော်လည်း အခုမှ ဘိုက်ဆာသလို ရှိလာတာနဲ့ ခေါက်ဆွဲကျော် ပုဂံကို ဆွဲယူပြီး ခရင်းနဲ့ တလုပ်နှစ်လုပ် စားလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီအချိန် ဆိုဖာဘေး စားပွဲလေးပေါ် က ဖုံးက တုံကနဲ ဗိုင်ဗရေးရှင်း ဖြစ်သွားပါတယ်။ ကျနော့် မျက်စေ့ကလည်း တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဖုံးပေါ် မှာ ရောက်နတာမို့ နိုတီမက်ဆေ့ကို မြင်လိုက်ရပါတယ်။
..ကောင်လေးက..ညအိပ်မှာလား..
တဲ့။ ဟိုက်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ယောက်ျား ဆီက မက်ဆေ့ပဲ ဖြစ်မယ်။ ကျနော် က မမမြတ်ဝတ်ရည်ဖုံးကို လက်ချောင်းထိပ်လေးနဲ့ ဆလိုက်လုပ်ကြည့်လိုက်တော့ ဖုံးက လော့ဖြစ်နေတယ်။ ခုန ဟာ နိုတီ လာတာကို ကျနော် တွေ့လိုက်ရတာကိုး။ မမမြတ်ဝတ်ရည်လည်း နောက်ဖေးက ထွက်မလာသေးတော့ ကျနော်လည်း ဖုံးကို မျက်တောင်မခတ် စိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ဘာများ ထပ်ပေါ် လာဦးမလဲလို့။ ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ၊ ဒိ ကနဲ ဗိုင်ဘရိတ်ဖြစ်သွားပြီး၊
…အိပ်မယ်ဆိုယောက်ျား ပြန်မလာတော့ဘူး..
ဆိုတဲ့ မက်ဆေ့လေးပေါ် လာတယ်။ ပြီးတော့ ပြန်ပျောက်သွားတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ပဲ မမမြတ်ဝတ်ရည် ခြေသံကြားတာနဲ့ ဆိုဖာပေါ် မှာ ဖုံးနဲ့ နည်းနည်းလေး ဝေးအောင် ရွေ့ထိုင်နေလိုက်တယ်။
မမမြတ်ဝတ်ရည် က ထမိန်ရင်လျား နဲ့ပဲ ထွက်လာတယ်။ ဆံပင်ကိုတော့ ဖားလျား ပဲ ချလားတယ်။ ကျနော့် ဘေး လာထိုင်လိုက်တော့ ကျနော် ခေါက်ဆွဲကျော် ပုဂံကိုင်ထားပြီး စားနေတာ တွေ့သွားတယ်။
“ဟော ဘိုက်ဆာနေပြီ မလား ၊ မမ ဘာထပ်လုပ်ပေးရဦးမလဲ”
“ဟင့်အင်း ရပြီ မမ၊ ခေါက်ဆွဲကျော် ထမင်းကျော် တွေ ရှိတာပဲ မလိုတော့ပါဘူး။ မမရော မဆာဘူးလား”
“ဟင့်အင်း အခုပဲ ပရိုတင်းတွေ အများကြီး သောက်လိုက်တယ်လေ ခစ်ခစ်”
“ဟားဟား မမ ကတော့ တကယ်ပဲ မိုက်တယ်”
အဲဒီအချိန်မှာပဲ ဖုံးက ဒီ ကနဲ တချက်ထပ်တုံသွားတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဖုံးဆီကို လက်လှမ်းလိုက်တုံး
“မမ ခုန ကတည်းက ဖုံးက တဒီဒီ ဖြစ်နေတယ် မက်ဆေ့တွေ ဝင်နေတယ်ထင်တယ်”
လို့ ခပ်တည်တည် နဲ့ ပြောလိုက်တယ်။မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဖုံးကို ပက်တန် နဲ့ ဖွင့်လိုက်ပြီး မက်ဆေ့တွေကို ဖတ်နေတယ်။ ပြီးတော့ ရီပလိုင်းမက်ဆေ့ ပြန်ရိုက်နေတယ်။
“မမ အမျိုးသားဆီကလား မမ”
“အင်း သူက မမ တယောက်ထဲ မို့ စိတ်မချဖြစ်နေတာ၊ အိပ်နေပလားတဲ့ အဆင်ပြေလားလို့ မေးတာ၊ သူဒီည တော့ ပြန်မလာတော့ဘူးလို့ ပြောနေတာ၊ ရတယ် မလာနဲ့ မက်ဆေ့လည်း မပို့နဲ့တော့ မမ အိပ်ချင်နေပြီလို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် အဟိ”
“အာ့ ဆို ဒီည ကျနော် ဒီမှာ အိပ်လို့ ရမလားဟင်”
“ဘာလို့လဲ အိမ်ပြန်ရမှာ မိုးချူပ်သွားလို့လား”
“ဟင့်အင်း ခုမှ ကိုးနာရီပဲ ရှိသေးတာ မမကလည်း မမ တယောက်တည်း မို့ စိတ်မချလို့ပါ ခစ်ခစ်”
“အမယ် နင်စိတ်မချတာ ငါသိပါတယ် ဟွန့် ”
“သိရင် ပြီးတာပဲလေ ”
“ဘာပြီးတာလဲ သွား မအိပ်ရပါဘူး သူများမှာ ယောက်ျား ရှိတယ်”
“အခုည မှာ ရှိမှ မရှိတာကို”
အခန်း ၃၀။ မောင်မောင်ထွေး
“မရှိတော့ မင်းက ဘာလုပ်ချင်လို့တုန်း”
“မမ ကို လိုးရတာ မဝသေးလို့လေ နော် မမရယ်နော်”
“ဟွန့် ဒီတခါ သနားလို့ခွင့်ပေးလိုက်မယ်၊ နောက်တခါဆို ရင်တော့ မရဘူး”
“ဟေး ဒါမှ တို့မမကွ၊ ရွတ်စ် ပြွတ်စ်..ချစ်လိုက်တာ မမရယ်’
ကျနော် မမမြတ်ဝတ်ရည် ကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းဖက်ပြီး မျက်နှာကို တရှုံရှုံနမ်းလိုက်မိတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကိုယ်လုံးလေးက အိဖောင်းပြီး တင်းနေတာပဲ။
“မင်းလေးဟာလေ မမောသေးဘူးလား၊ နှစ်ခါတောင်ရှိပြီ ဟာကို”
“မမ နဲ့သာ အတူနေရလို့ကတော့ ကျနော် ဘယ်တော့မှ မောမယ်မထင်ဘူး”
“တော်ပါ.. ဒါနဲ့ စကားမစပ် မင်း မမ နဲ့ ရုံးမှာ ကျရင် အနေအထိုင်ဆင်ခြင်နော် မမ တော်ကြာ ပြဿနာတက်လိမ့်မယ်”
“ဟာ အဲဒါစိတ်ချပါမမ ရယ်၊ ကျနော် အဲလောက် တော့ တကိုယ်ကောင်းမဆန်ပါဘူး”
“အင်း မမ လည်း ခုတော့ ဘိုက်ဆာလာပြီကွာ စားစရာတွေက အေးကုန်ပြီ သွားနွေးရအောင်”
မမမြတ်ဝတ်ရည် က စားပွဲ ပေါ်က ခေါက်ဆွဲပန်းကန် ကို ယူပြီးနောက်ဖေးဘက်ထွက်သွားတယ်။ ကျနော်လည်းထမင်းကျော်ပန်းကန်ယူပြီး သူ့နောက်က လိုက်ခဲ့တယ်။ ရှေ့က ထမီရင်လျှားနဲ့ အောက်ခံ ဘာမှ မပါပဲ လျှောက်သွားနေတဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ဖင်လုံးကြီးတွေက တလုံးတက် တလုံးဆင်း ထမီသားနဲ့ ကပ်ပါ သွားတာ အနောက်က ကြည့်ရင်း လီးက ပြန်တောင်ချင်လာတယ်။ ခုတင် နှစ်ချီပြီးထားတာ ဆိုတော့ တန်းကနဲ တော့ ထောင်မတက်တော့ဘူး လီး က ငေါက်တောက်တောက်လေး တော့ ထလာတယ်။ မီးဖိုထဲ ရောက်တော့ ဒယ်အိုးတလုံး မီးဖိုပေါ် တင် မီးမွှေးပြီးတော့ ခေါက်ဆွဲကျော်တွေ ပုဂံထဲက နေ ဒယ်အိုးထဲ လောင်းထည့် လိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ထမင်းကျော်ပန်းကန်ကို စားပွဲပေါ် တင်ပြီး မမမြတ်ဝတ်ရည်နားကပ်ရပ်ရင်း ဒယ်အိုးထဲကို ကြည့်လိုက်တယ်။ လက်တဖက်က မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်လုံးတွေပေါ် ရောက်သွားပြီး လက်ဖဝါးနဲ့ ဖင်သား အိတုံတုံ ကြီးကို ပွတ်လိုက် ဆုပ်နှယ်လိုက်လုပ်ပေး နေမိတယ်။
မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဒယ်အိုးထဲက ခေါက်ဆွဲကျော်ကို ယောင်းမနဲ့ တချက်နှစ်ချက်မွှေရင်း က သူ့မျက်နှာနားကပ်ပြီး ဒယ်အိုးကို ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ ကျနော့် ပါးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်တယ်။ သူ့နူတ်ခမ်းစိုစို လေးက ပါးပြင်ကို လာထိတာနဲ့ ကျနော့် လီးက ဒိုင်းကနဲ ထောင်လာတော့တယ်။ သူ့ဖင်ကို ပွတ်ပြီး ဆုပ်နှယ်နေတဲ့ ကျနော့် လက် က လက်ခလည်နဲ့ သူ့ဖင်ကြားထဲကို ကုတ်လိုက်တော့ သူလည်းတွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။
“ဟဲ့ လက်ကလည်း တချက်မှ မငြိမ်ဘူး လူပျိုလက် ဝက်မြှီး ဆိုတာ အမှန်ပဲ”
“မမ အနားမှာ နေလို့ကတော့ ကျနော် လက်ကို လက်ထိပ်ခပ်ထားမှ ပဲ ငြိမ်တော့မှာ ခစ်ခစ်”
“ကိုပို ခစ်ခစ်”
“ကဲပါ မမ ရယ် အိမ်ထဲ ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး ထမီကြီးရှုတ်ပါတယ်”
ကျနော်က ပြောပြောဆိုဆို နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရင်လျှားထားတဲ့ ထမီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က လက်တဖက် က ဒယ်အိုးကိုင်းကိုင် တဖက်က ယောင်းမကိုင် ဆိုတော့ လက်က ဘယ်လိုမှ ပြန်ဆွဲဖို့မအားတော့ ထမီက ကြမ်းပေါ် ကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားပါတော့တယ်။
“ဟဲ့ ..အို..”
ကျနော်က သူ့နောက်က ထိုင်ပြီး ပေါင်ခွဆုံကို လက်ဖဝါးနဲ့ ပင့်ကိုင်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို တန်းကိုင်မိပါတယ်။ အမွှေးပါးပါးလေးသာ ရှိတဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက နွေးပြီး အိနေပါတယ်။ ကျနော်က တတောင်နဲ့ သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ဘေးတွန်းကားလိုက်တော့ အလိုက်တသင့်ပဲ ကားပေးပြီး ဖင်ကို အနောက်ကော့ပေးလာပါတယ်။ ကျနော်လည်း အနောက်ဖက်ပြူထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရပါးရ လျှက်ပေးလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် က မီးဖိုမီးကို လှမ်းပိတ်လိုက်ပြီး မီးဖို ကောင်တာကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်က မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်နှစ်လုံးကို ဖြဲပြီး ဖင်ပေါက်ဝကလေးကို ပါ လျှာထိပ်နဲ့ ထိုးပြီး ရက်ပေးလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ကျလာ ပြီလေ။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ငြီးသံ သဲ့သဲ့ လေးက ကျနော့် ရဲ့ စိတ်ကို ပိုကြွလာစေခဲ့တယ်။
ကျနော် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးတန်ကြီးကို မမမြတ်ဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး တော့ ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ နွေးထွေးနူးညံ့တဲ့ စောက်ဖုတ် အတွင်းက အရသာက လီးချောင်း တချောင်းလုံးမှာ စိမ့်သွားတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ခါးကလေးကို ကိုင်ပြီး နောက်က နေ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း တုံခါ သွားတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေက အမြင်အာရုံမှာလည်း အရမ်းကို ကြည့်လို့ ကောင်းနေတယ်။ ဒီတခါ တော့ လီးချောင်းပေါ် မှာ အရသာကို ကောင်းကောင်းခံနိုင်လောက်အောင်ကို ကြာခဲ့တယ်။ လီးက တအားမာတောင် ပြီးတော့ တော်တော် နဲ့ မပြီး နိုင်တော့ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို အားနာလာတယ်။ လူလည်း နည်းနည်းညှောင်းလာလို့ လီးတန်ကြီးကို ပြွတ်ကနဲ နေအောင် ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ကျနော့်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး။
“ဘာဖြစ်လို့လဲ သူ မပြီးသေးဘူး မဟုတ်လား”
“ဟုတ်မမ မမ အဲလို အကြာကြီး ကုံးထားပေးတာအားနာလို့ ကုလားထိုင်ပေါ် သွားရအောင်”
“အင်း.. ခေါက်ဆွဲကျော်တောင် ပြန်အေးသွားတော့မယ်”
“အင်းလေ မမ အရင် စားလိုက်ပါဦး ဘိုက်ဆာနေတယ်ဆို”
“ရပါတယ်ကွယ် ”
ကျနော်က ပုဂံတချပ်ကို ဆွဲယူပြီး ခေါက်ဆွဲကျော် ထည့် ခရင်းတပ်ပြီး စားပွဲပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ် ပြီးမှ အဲဒီရှေ့ ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်လိုက်ပြီး မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ကျနော့် ပေါင်ပုတ်ပြပြိး ၊
“လာ ကျနော့် ပေါ် လာထိုင်ပြီးစား”
ဆိုတော့ ပြုံးပြီး ကျနော့် ပေါင်ပေါ် ကို ကျောပေးလို့ ခွရပ်လိုက်တယ် ကျနော်က လီးကို ကိုင် ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ရင်း သူ့ခါးလေးကို ဆွဲလို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချခိုင်းလိုက်တယ်။ လီးကြီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်းမှ သူ့ကို၊
“ကဲ မမ စားလိုက်ဦး ကျနော် စောင့်နေမယ်”
ဆိုတော့ တခစ်ခစ်ရီရင်း၊
“မင်းလေးက ကြံကြံဖန်ဖန်ကွယ်”
လို့ ပြောရင်း ခေါက်ဆွဲကို ခပ်စားနေပါတော့တယ်။သူ့ဖင့်ကြီး ကျနော့် ပေါင်ခြံပေါ် လူးလိမ့်နေရင်း စောက်ဖုတ်ကလည်း လှုပ်ရှားနေတာမို့ ကျနော် လုံးဝ မလှုပ်ပဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်နေတာတောင် လီးက ယားတက်လာပြီး လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ်ထွက်ကုန်ပါတော့တယ်။
“ဟောတော့ အခုကျမှ ခစ်ခစ်”
မမမြတ်ဝတ်ရည်က ခွိကနဲ ဖြစ်သွားရသလို ကျနော်လည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကျိန်ဆဲမိပါတော့တယ်။
အဲဒီညက မမမြတ်ဝတ်ရည်တို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ ကုတင်ကြီးပေါ် မှာ မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ဒေါ့ကီ ဆွဲလိုက် တရေးအိပ်လိုက်၊ တရေးနိုးတော့ အနောက်ကနေ တပေါင်ကျော် လိုးလိုက်နဲ့ နောက်ထပ် နှစ်ချီ ဆွဲဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။
မိုးလင်းတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့ ရေအတူချိုးရင်း ရေချိုးခန်းထဲမှာ သူ့ကို နံရံကို လက်ထောက်ကုန်းခိုင်းပြီး မတ်တပ် တချီ ဆွဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ အဝတ်အစား လဲ သနပ်ခါးလိမ်းနေတုန်း ကျနော်က လမ်းမထွက် လဘက်ရည် မလိုင်နံပြား သွားဝယ်၊ ပြန်လာတော့ အတူစား ပြီး တချီ မီးဖိုခန်းက စားပွဲပေါ် မှာ လိုးပြီးမှ နူတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်။
စိတ်ထဲက မမမြတ်ဝတ်ရည် ယောက်ျားက သူ့မိန်းမ နဲ့ ကျနော် အိပ်မယ် ဆိုတာ သိပြီး တော့ တမင် အိမ်ပြန်မလာခဲ့တာ ဆိုတာကို သိထားတော့ သူတို့ အိမ်မှာ အေးဆေး နေဖြစ်တာလည်းပါပါမယ်။ သူတို့ လင်မယား က အတော်ခေတ်မှီ ကြတာပါလား ဆိုတာလည်း တွေးမိလိုက်ပါတယ်။
အိမ်ရောက်ပြီးတော့ တညလုံး ပင်ပန်းသမျှ ကို အတိုးချပြီး အိပ်လိုက်တာ ဒီစနေ၊ တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက်စလုံး၊ အန်တီသူဇာ ကတောင် ကောင်လေး ဘယ်တွေသွားပြီး ဘာလုပ်ထားသလဲ မသိဘူး သူ့ခမျာ တပတ်လောက် အိပ်ရေးပျက်နေတာ ကျနေတာပဲလို့ ၊ ကြီးကြီးသီတာကို ပြောနေသံကြားလိုက်ရပါတယ်။
ရုံးပြန်တက်တော့ ကျနော့် စိတ်ထားက လုံးဝ ပြောင်းနေခဲ့ပါပြီ။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကို အောဖစ်ဒရက်စ် နဲ့ တွေ့လိုက် ရတာနဲ့ လီးက ချက်ခြင်းတောင်လာခဲ့တယ်။ ငါ သောကြာနေ့တုန်းက ဒီစော်ကြီးကို သူ့အိမ်မှာ ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ ပုံစံ မျိုးစုံ ဆော်ခဲ့ ရတာပါလားဆိုတဲ့ အသိ ကြောင့် လူက ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပီတိ တွေ ဖြာနေရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် မှာထားတာ ရှိတော့ မျက်လုံးတို့ အနေအထိုင် တို့ကို သတိထားပြီး ထိန်းနေခဲ့ ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ တခု တိုးတက်သွားတာကတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့ ကျနော်တို့ မက်ဆင်ဂျာ ခြင်း ဆက်သွယ်မိသွားတာပါပဲ။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ဖိတ်အကောင့် က thiri469 တဲ့ ကျနော်လည်း ကျနော့် ဖိတ်အကောင့်ကို thriri_mg လို့ ဖွင့်ပြီး သူ့ကို ပြန်ပေးထားလိုက်တယ်။ သီရိရဲ့ မောင်ပေါ့။ အဟီး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့်ကို ရှေ့က သီရိဆိုတာ ပါလို့ မိန်းခလေးလားဆိုပြီး လာရစ်ကြတဲ့ ကောင်တွေ မနည်းဘူး။ ဆဲတုတ်လွှတ်နေ ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ မတတ်နိုင်ဘူး ပြောင်းမနေတော့ဘူး ဒီတိုင်းထားလိုက်ရတယ်။
အဲဒီ မက်ဆေ့ဂျာလေး ရှိတာက ရုံးမှာ ကျရင် အရမ်း ပျော်ဖို့ ကောင်းတာပဲ။ ဥပမာ မနက်ရုံးရောက်လို့ ကျနော့် စားပွဲရှေ့ က ဖြတ်ပြီး သူ့ရုံးခန်းထဲဝင်ကာနီးကျရင်၊ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဂွတ်မောနင်း မောင်ထွေး လို့ ပြောနူတ်ဆက်လေ့ ရှိသလို၊ ကျနော်က လည်း ဂွတ်မောနင်းပါ မမဝတ်ရည် လို့ ပြန်ပြောလေ့ရှိတယ်။ မမဝတ်ရည် သူ့အခန်းထဲ ရောက်သွားတာနဲ့ ကျနော်က ဖုံးထုတ်ပြီး၊ မက်ဆေ့ ရိုက်တော့တာပဲ။
“မမ ဒီနေ့ ဝတ်ထားတဲ့ ဝမ်းဆက်လေး နဲ့ အရမ်းလှတာပဲ။ ရင်ဖုံးအင်္ကျီလေးကဖစ်တင်ဆိုတော့ မမ နို့တွေက လုံးကြွနေတာ မောင် အာတောင်ခြောက်တယ်၊ မမ ထမီကို အဲလို တင်းတင်းလေး ဆွဲဝတ်ထားတော့ ဖင်လုံးလေးက ကော့ ကားပြီး ထွက်နေတာ ၊ မောင့် လီး တအားကို တောင်နေမိလို့ အတွင်းခံထဲ မှာ ထိပ်တောင် နာနေပြီ”
အဲဒါမျိုးလေး တွေပေါ့၊ မမမြတ်ဝတ်ရည် နဲ့ စချက်ပြီး သိပ်မကြာခင်ပဲ ကျနော်တို့ အခေါ် အဝေါ် တွေ ပြောင်းခဲ့ကြတာ၊ မောင် နဲ့ မမ လေ ခစ်ခစ်။ ကျနော် အဲလို မက်ဆေ့ပို့လိုက်ပြီး မကြာဘူး မမမြတ်ဝတ်ရည်ဆီက လည်း မက်ဆေ့ပြန်တက်လာတယ်။
“အဲလို တွေ မပြောနဲ့ကွာ မမ ပင်တီတွေ စို ပြီး ထမိန်တွေ ကွက်ကုန်လိမ့်မယ်။ မောင်လည်း ဒီနေ့ အရမ်းချောတာပဲ၊ အဲဒီ စတိတ်ကော်လံ လည်ကတုံးလေး နဲ့ မောင်နဲ့ လိုက်တယ် သိလား”
အဲဒါမျိုးလေး တွေ အပြန်အလှန် ရိုက်ဖြစ်နေတယ်။ အဲလို ရုံးတက်ချိန်က စပြီး တယောက်နဲ့ တယောက်ကျူရင်း က စိတ်တွေက ထန်ထန်လာရော၊ အခြေအနေ မပန်သေးတော့ ချက် မှာပဲ တယောက်နဲ့ တယောက် လုပ်ချင်တာတွေ မက်ဆေ့ပို့ပေးနေကြမိတယ်။ ကျနော်က တော့ ဒီအပတ်ပိတ်ရက် မှာ လိုးခွင့်ရအောင် မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို တောင်းဆိုမယ်လို့ ကြံထားခဲ့တာ ကျနော့် အကြံကတောင် နောက်ကျနေသေးတယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည်က ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ မှာ မက်ဆေ့ပို့လာတယ်။ ဒီနေ့ နေ့လည်စာ မစားခင် တနာရီလောက်ကြိုပြီး ခွင့်လာတိုင်တဲ့၊ အိမ်မှာ ကြီးတော် ဘာဖြစ်လို့ ညာဖြစ်လို့ ဆိုပြီး။ နောက်တော့ ဘယ်လမ်းနဲ့ ဘယ်လမ်းထောင့်မှာစောင့်နေ၊ သူကားနဲ့ လာခေါ် မယ် တဲ့။ အဟီး ရင်ထဲ မှာ တဒိန်းဒိန်း ပေါ့။ ပြီးခဲ့ တဲ့ သောကြာ ကတည်းက တညလုံးလိုးခဲ့ ပြီးတာတောင်မှ စနေ၊တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက် လုံးလီးက တောင်နေတာ၊ လက်ကို ထိန်းထားရတယ်၊ တကယ့် စောက်ဖုတ်လိုးခွင့် ရနေမှ တော့ ဘာလို့ ဂွင်းထု ပြီး ဖြုံးပြစ်မှာလဲ ပေါ့။ အဲလို ထိန်းထားတာ ရုံးရောက်ပြီး အာ့လို ချက်တွေလည်း လုပ်မိရော၊ လီးက တောင်တာ မတရားဆိုတော့ ဘောင်းဘီထဲမှာ နာတောင်လာတယ်။ ချက် မလုပ်ဖြစ်ရင်တောင် အော့ဖစ် ဒရက်စ် နဲ့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ကို တွေ့နေရတာနဲ့တင် တင်းနေပြီလေ။ သောကြာ နေ့ည ကလုပ်ခဲ့သမျှတွေက လည်း မျက်စေ့ထဲက ဘယ်လိုမှ မဖျောက်နိုင်တာကို။
ဆယ်နာရီခွဲလောက်ကျတော့ မနေနိုင်တော့ဘူး။ မမဝတ်ရည်အခန်းကို သွားပြီး မှင်သေသေ နဲ့ အိမ်က ကြီးဒေါ် ကြီး နေမကောင်းတာ ဆေးရုံလိုက်ပို့ပေးမယ့် လူ မရှိလို့ ဒီနေ့ ပြန်ပါရစေဆိုပြီး ခွင့်သွားတင်တယ်။ မမဝတ်ရည်က လည်း လူကြားအောင် အေးအေး သွားသွား လူကြီး တွေကို ဂရုစိုက်ပေးလိုက်ပါ။ ကုသိုလ် ရပါတယ် ဘာညာလုပ်လိုက်သေးတယ်။
ကျနော်လည်း ရုံးက လစ်ထွက်လာပြီးတော့ ဘပ်စ်ကား နှစ်မှတ်တိုင်လောက် ဝေးတဲ့ နေရာကို သွားလိုက်တယ်။ မမမြတ်ဝတ်ရည် ချိန်းထားတဲ့ လမ်းထောင့်မှာ လမ်းဘေး လဘက်ရည်ဆိုင်ကလေး တွေ့တာနဲ့ ဝင်ထိုင်ပြီးတော့ လဘက်ရည်တခွက်မှာ စောင့်နေလိုက်တယ်။
နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ မမမြတ်ဝတ်ရည် ရဲ့ ကားလေး ရောက်လာတယ်၊ လဘက်ရည်ဘိုးက ကြိုရှင်းပြီးသားမို့ ကမန်းကတမ်းထပြီး ကားပေါ် ပြေးတက်လိုက်တယ်။
