အချစ်သစ်နဲ့ အတိတ်ဟောင်း (အပိုင်း ၁)

လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ် ၂၀ လောက်က ကျနော့ရဲ့ကိုယ်တွေ့စစ်စစ်အဖြစ်အပျက်လေးပါ၊ အတိအကျဆို ၂၀၀၂/၃ ခုနှစ်ဝင်းကျင်ကာလ ကျနောဆယ်တန်းကျောင်းသားဘဝကပေါ့ဗျာ၊ ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်ပြီးတော့ အရှေ့မှာတင်ခဲ့တဲ့စာစုတွေမှာ အနည်းအကျဉ်းလောက်ဖော်ပြခဲ့ပြီးသားဖြစ်ပါတယ်၊ (ဥပမာ။ အင်းစက်မြို့လေးတို့ သူကြီးချင်းတို့)
ဒီအကြောင်းကိုအကျယ်တဝင့်ဖတ်ချင်ပါတယ် ရေးပေးပါဆိုပြီး PM လာပို့ကြလွန်းလို့ သေချာလေးအချိန်ယူပြီးရေးလိုက်ရတာပါဗျ၊ နှစ် ၂၀ လောက်ကြာပြီဆိုတော့ အချက်အလက်တွေအားလုံးက ခရေတွင်းကျကျတော့ဘယ်မှတ်မိတော့မလဲ ထုံးစံအတိုင်း နှမ်းဖြူးရတာပေါ့     ၊ ဖတ်လို့ရရင် လောင်တီးရင်ပြီးရော လျောက်ရေးလိုက်ရင်ဖြစ်ပေမယ့်လဲ  ကိုယ့်အကြောင်းကိုပြန်စဉ်းစားပြီး တွေးနေရတာကိုက ဖီးလ်ပိုရှိတာကြောင့် သေချာလေးစဉ်းစားပြီးတော့ရေးလိုက်တာမို့ ဒီလောက်ကြာသွားတာပါ။

အပိုင်း (၁) ရည်းစားဦး (သို့) လက်ဦးဆရာမ

အန်တီလေးဆိုတာ ကျနော့ရဲ့လူပျိုရည်ကိုပေးဆပ်ခဲ့ရတဲ့ လက်ဦးဆရာမပါ သူကကျနော့အတွက် အချစ်ဦးဆိုလဲမမှားဘူး အဒေါ်ဆိုလဲမမှားပါဘူး၊ သူ့နာမယ်က အန်တီဌေး(အမည်လွှဲ)တဲ့၊ အဖေနဲ့က အဖေတူ အမေကွဲမောင်နှမတွေပေါ့၊ ဇာတ်လမ်းအစကိုပြောရရင် အဖေ့အဖေ ကျနော့အဖိုးကစပြောရမယ်၊ အဖိုးက ဓါတ်ပုံဆရာ စော်တအားကြည် မြှာတအားပွေတဲ့ ဘီးကျဲပေါ့ဗျာ၊ သူ့ခေတ်သူအခါမှာတော့ စော်တွေဝိုင်းဝိုင်းလည်ဆိုပဲ ကိုယ်လဲပြန်ကြားရတာပေါ့လေ။

သူကအိမ်ထောင်ဆက်များတယ်ဗျ၊ တိတ်တိတ်ပုန်းယူထားတာတွေ ကတော့ ရေလို့ကိုမနိုင်ဘူး၊ ကျနော့အဖွားက သူ့ရဲ့ပထမအိမ်ထောင်၊ ဒုတိယတစ်ယောက်ကတော့ ကျနောမမှီလိုက်ပါဘူး မီးတွင်းထဲဆုံးသွားတယ်တဲ့ တတိယတစ်ယောက်က တရုတ်မလို့ပြောတယ်ဗျ သူ့ကိုလဲ ကျနောမမြင်ဖူးလိုက်ဖူး ကျနောမွေးလာတော့ သူနဲ့ကွဲတောင်ပြီးနေပြီ၊ လေးယောက်မြောက်ကတော့ အန်တီလေးရဲ့အမေပေါ့၊ အဖွားနဲ့ အဖွားလေးကိုတရားဝင်ယူပြီးတစ်အိမ်ထဲအတူပေါင်းသင်းခဲ့တယ်ဗျ

ကျနော့အဖွားက ချင်းလူမျိုး သူနဲ့က သားနှစ်ယောက်မွေးခဲ့တယ် အဖေနဲ့ သူ့အကိုနဲ့ပေါ့၊ ဒုတိယမိန်းမကနဲ့ကတော့ မီးတွင်းထဲဆုံးသွားတာ ကလေးကောပါသွားတယ်ဆိုတော့ မျိုးဆက်မကျန်ခဲ့ဘူး တတိယတရုတ်မကလဲ သားတစ်ယောက် သမီးတစ်ယောက်အမွှာလေးမွေးခဲ့တယ်လို့ပဲကြားဖူးတယ် ဒါပေမယ့် ဘယ်ပုံဘယ်ပန်းဆိုတာ မြင်တောင်မမြင်ဖူးလိုက်ဘူး၊ လေးယောက်မြောက်အိမ်ထောင်ဖြစ်တဲ့ အန်တီလေးအမေနဲ့ထပ်ယူလိုက်တဲ့အချိန်မှာ အဲ့တရုတ်မက နောက်အိမ်ထောင်ထပ်ပြုတဲ့ကိစ္စနဲ့ စကားတွေများပြီး ကွဲသွားတယ်လို့ပြောတယ် ဒါနဲ့သူက သူ့သားသမီးနှစ်ယောက်လုံးကိုခေါ်ပြီး သူ့ဇာတိပြန်သွားတယ်တဲ့ အဖေတို့နဲ့လဲအဆက်အသွယ်ရတယ်မကြားမိပါဘူး

လေးယောက်မြောက်အိမ်ထောင်နဲ့ကတော့ အန်တီလေးတစ်ယောက်ပဲမွေးခဲ့တယ် ပြီးတော့ သူ့နောက်မှာတော့ ထပ်ပြီးအိမ်ထောင်မကျတော့ဘူးဆိုပေမယ့် တရားဝင်သာမယူတာ တစ်ရွာတစ်ကျီကတော့ ထပ်ပြီးဆောက်နေဆဲပါပဲ သူ့ရဲ့နောက်ဆုံးလို့ပြောလို့ရမဲ့သူက အန်တီလေး တက္ကသိုလ်ပထမနှစ်တက်တဲ့အချိန်လောက်မှာ အန်တီလေး သူငယ်ချင်းရဲ့ ညီမတဲ့၊ အဲ့ကောင်မလေးဆို အဖိုးကိုမခွဲနိုင်ပါဘူးဆိုပြီး အဖိုးအိမ်အထိရောက်လာတယ် အဖွားကလဲ ကောင်မလေးက သူ့သားသမီးတွေအရွယ်လောက်ပဲဖြစ်နေတော့ သဘောမတူနိုင်ဘူးလေ လက်မခံဘူးပေါ့၊ အဲ့မှာ အဖိုးကလဲဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး ခိုးပြေးသွားတာပဲ ၃ လ ၄ လလောက်တခြားမြို့မှာပေါင်းလိုက်ရပြီး မိန်းကလေးမိဘတွေကရှာတွေ့သွားတော့ အတင်းပြန်လိုက်ခေါ်ပြီးခွဲထားရတယ်တဲ့၊ အဲ့အချိန် အဖိုးအသက်က ၇၀ လောက်ရှိနေပြီဆိုပဲ

နောက် ၃ ၄ နှစ်ကြာပြီးချိန်လောက် ကျနော့အဖွားဆုံးသွားပြီးတဲ့နောက်ကျ အဲ့ကောင်မလေးက အဖိုးဆီပဲပြန်လာတာပါပဲ၊ အဲ့အချိန်မှာ အဖွားမရှိတော့လို့ သူလုပ်ချင်ရာလုပ်တာလားတော့မသိဘူး လက်ထပ်ပြီးအတူနေတာမဟုတ်ပဲ အဲ့ကောင်မလေးကိုအိမ်ပေါ်ခေါ်တင်ပြီးပေါင်းသင်းနေတာတဲ့၊ ကျနောကအဖွားကိုတော့ နည်းနည်းလောက်ပဲမှီလိုက်ပြီ အဖိုးကိုတော့ကောင်းကောင်းမှီခဲ့တာပေါ့ဗျာ၊ ကျနောကမြေးဦးဖြစ်နေတော့ အဖိုးအဖွား လက်ပေါ်မှာပဲကြီးပြင်းလာခဲ့ရတာ၊ အဖိုးက အသက် ၉၉ နှစ်ထိနေသွားပြီး ဆုံးခါနီးအချိန်မှာတောင် အဲ့အမကြီးလက်ပေါ်မှာပဲဆုံးသွားခဲ့တာ သူနဲ့ကတော့ မျိုးဆက်မကျန်ခဲ့ပါဘူး။

ပြောချင်တာက အန်တီလေးနဲ့ ကျနောတို့ရဲ့ဆွေးမျိုးတော်စပ်ပုံကိုရှင်းပြတာပါ၊ အန်တီလေးကလဲ သူ့အဖေ ကျနော့အဖိုးခြေရာတော့ မှီတယ်ဗျ၊ ကျောင်းတုန်းက ရည်းစားတအားရှုပ်တာတဲ့ ကျနောအရွယ်ရောက်လာတော့ ပြန်ကြားရတယ်ပေါ့ဗျာ ၈ တန်း ၉ တန်းနဲ့တင် ရည်းစားကိုထည်လဲတွဲခဲ့တယ်ဆိုပဲ၊ အိမ်ထောင်ပြုတော့လဲ ယူထားတာက အိမ်ထောင်သုံးဆက်နဲ့ ယောက်ျားက သုံးယောက်တောင်ရထားတာ၊ တပြိုင်တည်းပေါင်းတာတော့မဟုတ်ဘူးပေါ့၊ ပထမတစ်ယောက်က သူဆယ်တန်းတက်နေတုန်းက ညကျောင်းသွားသွားတက်ရင်း ရည်းစားဖြစ်ခဲ့တာတဲ့ ကျောင်းနောက်ဖက်မှာနေတဲ့ ကူလီထမ်းသမားတဲ့၊ အဲ့လူကလဲ မိန်းမနဲ့ ကလေးနဲ့ ဆိုပဲ၊ ၁၀ တန်းပြီးလို့ တက္ကသိုလ်တက်တဲ့ ပထမနှစ်စမှာတင် အဲ့ကူလီသမားနဲ့ လိုက်ပြေးသွားတယ်၊ အဲ့တစ်ယောက်နဲ့ခိုးရာလိုက်ပြေးပြီး ပေါင်းတာ ၆ လတောင်မပြည့်လိုက်ဘူး ပြန်ကွဲသွားပြန်တယ်

ကွဲလာတော့လဲ သူ့ဗိုက်ထဲမှာ ကလေးကပါလာရော ဟိုလူကရှောင်ထွက်သွားတာ ဘယ်ရောက်သွားမှန်းကိုမသိဘူးတဲ့ ဒါနဲ့ အဖွားတို့ အဖွားလေးတို့က ကျောင်းဆက်မတက်ခိုင်းတော့ပဲ အိမ်မှာပဲခေါ်ထားပြီး အိမ်အလုပ်ကိုပဲလုပ်ခိုင်းတာပေါ့၊ နှစ်နှစ်ကျော်ကျော် သုံးနှစ်လောက်နေတော့မှ  ဦးဘကျော်(အမည်လွှဲ) ဆိုတဲ့သူနဲ့တွေ့ပြီး ဒုတိယအိမ်ထောင်ထပ်ပြုသွားတယ်၊ တွေ့တာကလဲ သူ့ဟာသူတွေ့တာမဟုတ်ဘူး ဘကျော်က အင်းတော်ဖက်က အဖွားတို့ပွဲရုံကိုဆန်လာလာသွင်းတဲ့ ဆန်ပွဲစားပေါ့ဗျာ သူကအန်တီလေးကိုမြင်ပြီးသဘောကျသွားတာနဲ့ အဖွားတို့ဆီခွင့်တောင်းပြီး တရားဝင်လက်ထပ်ယူခဲ့တာဗျ

ဘကျော်က အန်တီလေးနဲ့အသက်ထက်ဝက်လောက်ကြီးတယ်ဗျ အဖွားလေးတို့ကလဲ အသက်ကြီးတာ ငယ်တာမရွေးတော့ပဲ သူ့အကျင့်စာရိတကိုသေချာစုံစမ်းပြီး ကလေးတစ်ယောက်အမေ တစ်ခုလတ်မကိုလက်ခံနိုင်တာနဲ့ တော်ပါပြီဆိုပြီး ဘကျော်လက်ထဲထိုးအပ်လိုက်တော့တာပဲ ဘကျော်နဲ့က ကလေးနှစ်ယောက်ထပ်မွေးပေမယ့် အကြီးမလေးကတော့ လသားအရွယ် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ဆုံးသွားပြီး အငယ်ဆုံးလေးသာအဖက်တင်ကျန်ရစ်ခဲ့တာပေါ့၊

အဲ့တုန်းက အန်တီလေးရဲ့ အသက်က ၃၆ ၃၇ လောက်ပဲဆိုပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကအရပ်အမောင်းကလဲ ၅ ပေတောင်မပြည့်တပြည့်ပဲဆိုတော့ ပုတယ်ပေါ့ဗျာ၊ အရပ်ကလဲပု ခန္ဓာကိုယ်ကလဲပိန်ပိန်သေးသေးဆိုတော့ ဆယ်ကျော်သက်ကောင်မလေးလိုမျိုးဖြစ်နေတာ ဒါမဲ့ အိမ်ထောင်သယ်မို့လားတော့မသိ ဖင်တွေရင်တွေတော့ ထွက်တယ်ဗျ

ဖင်ဆိုရင် လုံးပြီးကြီးတဲ့အထဲမပါပေမယ့် ပြားလဲမနေဘူး ဝိုင်းဝိုင်းစက်စက်နဲ့ အနေတော်ဖင်မျိုးပဲ၊ ရုပ်ရည်ကတော့သာမာန်ပဲ အသားလတ်တော့ ကြည့်လို့ကောင်းတဲ့ထဲပါတာပေါ့၊ အဝေးကကြည့်တာဖြစ်ဖြစ် သာမန်ကာ လျံကာကြည့်ရင်တော့ ငယ်တယ်ထင်ရပေမယ့် သေချာအနီးကပ်ကြည့်ရင်တော့ မျက်နှာမှာအရေးအကြောင်းတွေပေါ်နေပြီ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့အိမ်ထောင်သားမွေးလုပ်လာရတော့ လောကဓံမျိုးစုံကိုခံစားခဲ့ရတာတွေကြောင့်ကော နည်းနည်းတော့အသက်ကြီးပုံပေါ်နေပေမယ့် သေချာပြင်ဆင်လိုက်ရင် ၂၀ အစိတ်လို့သတ်မှတ်လို့ ရနိုင်ပါတယ်

ဘကျော်နဲ့အိမ်ထောင်ကျတာ နှစ်တွေကြာ ကလေးအငယ်လေးကမွေးပြီးတော့ စီးပွားရေးတွေလဲအဆင်မပြေတော့တာနဲ့  ဆန်ပွဲစားအလုပ်ကိုစွန့်လွှတ်ပြီး အောက်ပြည်အောက်ရွာမှာအလုပ်သွားလုပ်မယ်ဆိုပြီးထွက်သွားတယ်၊ အဲ့ကနေ အစပိုင်းတော့ ၆ လလောက်မှာတစ်ခါပြန်လာပြီး နောက်ပိုင်းတော့သွားရေးလာရေး ငွေကုန်တယ်ဆိုပြီး လူကိုယ်တိုင်မလာတော့ပဲ ပိုက်ဆံသာလှမ်းပို့တော့တယ်၊ ဒါလဲ ၂ ခါလားရလိုက်ပါတယ် နောက်တော့ အဆက်အသွယ်ကိုလုံးဝပြတ်တောက်သွား စုံစမ်းလို့လဲမရဖြစ်သွားတော့တာပဲ၊

အဖေကလဲ ရှိတာမှ ညီကိုနှစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ သူ့ညီမသူ တအားချစ်တာ၊ တခုလပ်လိုလို မုဆိုးမလိုလိုဖြစ်နေတဲ့ အန်တီလေးကို ပြန်ကြည့်ရှူ စောင့်ရှောက်တဲ့သဘောနဲ့ အိမ်မှာပဲပြန်ခေါ်ထားတာပေါ့၊ အန်တီလေးရဲ့ ပထမအိမ်ထောင်နဲ့ရတဲ့ သားအကြီးတောင် ကိုယ့်ထပ် ၃ နှစ်ပဲငယ်တယ်၊ အငယ်ဆုံးလေးက ၄ နှစ်မပြည့်တပြည့်လောက်ပဲရှိသေးတယ်၊ ဒါနဲ့သူတို့သားမိသုံးယောက် ကျနောတို့အိမ်ကိုရောက်လာကြတာပေါ့ဗျာ။

ကျနောတို့အိမ်ကို မျက်စိထဲပေါ်အောင်အကြမ်းဖြင်းပြောပြရရင် အိမ်ရဲ့ဝင်ပေါက်က ညာဖက်ဆုံးမှာ ဝင်ဝင်ခြင်းအပေါ်တက်တဲ့လှေကားနဲ့ ဘေးမှာ စက်တီတွေချထားတယ် ဧည့်ခန်းပေါ့၊ ဧည့်ခန်းရဲ့ဘေးမှာတော့ ထမင်းစားခန်းလုပ်ထားပြီး ထမင်းစားရဲ့နောက်ဖက်မှာတော့ မီးဖိုချောင်နဲ့ ရေချိုးခန်းအိမ်သာတွေအတွဲလိုက်ဆောက်ထားတယ်၊ အိမ်ထဲကိုပြန်ကြည့်မယ်ဆို ထမင်းစားခန်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ (အိမ်ဝင်ပေါက်ဘေးဘက်ခြမ်း) က ကျနော့အိပ်တဲ့အခန်း၊ ကျနော့အခန်းဘေးမှာက ဂိုထောင်လုပ်ထားတယ်၊ ဒါလဲထပ်တိုးဆောက်ထားတာပါ အရင်ကတော့ဘေးမှာအကာအရံမရှိဘူး အမိုးလောက်ပဲလုပ်ထားပြီး ထွန်စက်တွေ ဘာတွေထားတာ နောက်တော့မှ ဘေးပတ်ပတ်လည် အုတ်စီပြီးအခန်းဖွဲ့လိုက်တာပေါ့။

အဲ့ဂိုထောင်အတွင်းထဲမှာ အခန်းတစ်ခန်းရှိသေးတယ် အကိုဝမ်းကွဲတစ်ယောက်နေတယ်၊ အန်တီလေးတို့ရောက်လာတော့ အဲ့အခန်းကို အန်တီလေးတို့ပေးလိုက်တာမို့ ကျနော့အခန်းနဲ့ကပ်လျက်မျက်စောင်းထိုးလိုဖြစ်သွားတာပေါ့၊ အန်တီလေးရဲ့ ပထမအိမ်ထောင်နဲ့ပါလာတဲ့သားအကြီးက ကျနောနဲ့အတူအိပ်ပြီး သူ့အခန်းမှာက သားအငယ်လေးနဲ့ အန်တီလေးပဲအိပ်ကြတာ၊ ကျနောတို့အိမ်မှာ အမေ့ရဲ့တူ ကျနော့အကိုဝမ်းကွဲတစ်ယောက်လဲရှိသေးတယ် အဖေနဲ့အိမ်ထောင်ကျပြီး ရှမ်းပြည်ကစရွေ့လာကတည်းက သူကပါလာတာ၊ သူ့နာမယ်က ကျနောတို့အခေါ် ပီစိုင်းပေါ့၊ အမေတို့ကမွေးစားထားသလိုပါပဲ သားအရင်းတစ်ယောက်နဲ့မခြားဘူး ကျနောမမွေးခင်ကတည်းက ခေါ်လာခဲ့တာဆိုတော့ သူ့ကိုသားကြီးအနေနဲ့သတ်မှတ်ကြတယ်၊ အသက်ကတော့ ၂၀ ကျော် ၃၀ လောက်ပဲရှိအုံးမယ်ထင်တယ်

ကျနောတို့ခေတ်တုန်းက ခုလိုအင်တာနက်ဆိုတာလဲမရှိ ဂိမ်းဆိုတာကလဲအလွယ်တကူဆော့လို့ရတာလဲမဟုတ်လေတော့ လူငယ်တွေဘယ်မှာသွားစုလဲဆို လဖက်ရည်ဆိုင်တွေမှာသွားစုကြတယ်၊ တချို့ကျတော့လဲ စာအုပ်ဆိုင်တို့ ဂိမ်းဆိုင်တို့ ဘိလစ်ခုံ(ဇယ်တောက်ခုံ) ဝိတ်ရုံတို့ အရက်ဆိုင်တို့ ကိုယ်အားသန်ရာသန်ရာပေါ့၊ ကျနောကတော့ လဖက်ရည်ဆိုင်ကို ၈ တန်းလောက်ကတည်းကထိုင်တတ်ခဲ့တာ အဲ့မှာ ကိုယ့်ထပ်အကြီးတွေ ရပ်ရေးရွာရေးလုပ်တဲ့သူတွေ ကာလသားတွေပေါ့ သူတို့နဲ့သွားပေါင်းဖြစ်လာတယ်၊

ကာလသားဆိုတဲ့လူတန်းစားတစ်ရပ်က အခုခေတ်တော့မရှိလောက်ဘူးထင်တယ် အဲ့ခေတ်တွေမှာတုန်းက မြို့တိုင်း နယ်တိုင်းမှာရှိတယ်၊ ကိုယ့်မြို့က ကာလသားတွေကတော့ စောက်ပေါတွေချည်ပါပဲ သူတို့တက္ကသိုလ်တက်တုန်းကစောက်ဖြစ်မရှိ ဂေါ်မစွန်ခဲ့တာတွေကို တက်သစ်စလူငယ်လေးတွေကိုဂျင်းထည့် အဆိပ်ကျွေးနေကြတယ်လို့ပဲမြင်တယ်၊ ဒါကလဲ ခုမှပြန်တွေးရင်း ဒီဖက်ခေတ်အမြင်ပြောတာပေါ့လေ အဲ့တုန်းကတော့ သူတို့ကိုဂရုကြီးတပါးလို သဘောထား ကိုးကွယ်ခဲ့ရတာ 

အသက်က ၂၅ နဲ့ ၃၅ ကြားမစွန်သေးတဲ့ဘဲကြီးတွေပေါ့ဗျာ ကဗျာဆရာယောင်ယောင် ကွန်ကြောင်တွေများတယ်၊ သူတို့ကိုယ်သူတို့ ကွန်ဖြူးရှပ်ဝင်စားသယောင်ယောင် ဘယ်စာအုပ်ထဲကမှတ်လာလဲမသိတဲ့ ဒဿနတွေထရွတ်လို့ရွတ် စော်လိုက်နည်းတွေသင်လို့သင်နဲ့ ကိုယ်တိုင်တော့အဖြစ်မရှိကြဘူး။

တစ်ရက်တော့ဗျာ ကျနောတို့က စျေးပေါက်မှာဖွင့်ထားတဲ့လဖက်ရည်ဆိုင်မှာထိုင်နေတုန်း အန်တီလေးကစျေးကပြန်လာပြီး လဖက်ရည်ဆိုင်ရှေ့ကဖြတ်သွားတော့ ကျနောတို့နဲ့ထိုင်နေတဲ့ဝိုင်းထဲက ကာလသားတစ်ယောက်က အန်တီလေးကိုလိုက်ကြည့်ပြီး
“ဒီစော်ကြီးက ယောက်ျားနဲ့ကွဲလာတာတဲ့ သူ့ယောက်ျား ဒီအိုးကြီးကိုမဖြိုနိုင်ဘူးပဲ အိုးကြီးကတင်းကားနေတာပဲ ကြည့်စမ်း တော်တော်ဆာနေတာနေမှာ၊ ဖင်ကြီးကိုလုံးကျစ်နေတာပဲ လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီးဗြင်းလိုက်လို့ကတော့ရှယ်ပဲနေမှာ” ဆိုပြီးထပြောတော့နောက်တစ်ယောက်ကလဲ သူ့ကိုဝင်ထောက်ခံပြီး
“ဟုတ်တယ် ဒါကြီးက ဇယားကြီးနေမှာ တော်တော်ဆာနေလောက်တယ် ဟိုရက်ကငါစာလိုက်ပေးတော့ ယူတယ်ကွ အဖြေတောင်းတော့ကျဝေ့လည်ကြောင်ပတ်တွေလုပ်နေတာကွာ ငါ့မှာအားမလိုအားမရတွေကိုဖြစ်လို့”
“အေး ငါလဲလိုက်ပြောဖူးတယ် စော်ကြီးကလည်တယ်ကွ ငါ့ကိုငြင်းလဲမလွှတ်ဘူး အသာတကြည်လက်ခံစကားပြောတယ် ကြိုးရှည်ရှည်နဲ့လှန်နေသလိုပဲမောင် ငါ့အထင်ပြောရရင် သူလဲငါတို့ထဲကတစ်ယောက်ကိုရွေးမလို့စဥ်းစားနေတယ်ထင်တာပဲကွ ”
“ဒီစော်ကြီး အပျိုတုန်းကဆို ငါ့အကိုနဲ့တောင်ဖြစ်ခဲ့သေးတယ်မောင် ငါ့အကိုကလက်သွက်ကသွက်နဲ့ တွယ်လိုက်ရမှာကျိန်းသေတယ်”
“ဟုတ်တယ် ဒီစော်ကြီးအပျိုဘဝတုန်းက တော်တော်ပွေတယ်ကြားဖူးတယ်ကွ ခုချိန်ဆို သူ့ဟာကြီးကလဲခေါင်းလောင်းကြီးလို့ဖြစ်နေမလားတောင်မသိပါဘူးကွာ” ဆိုပြီးတစ်ယောက်တစ်ပေါက်တွေပြောနေကြတုန်း ကိုယ်တွေနောက်မှာရပ်ကြည့်နေတဲ့ အဖျော်ဆရာက ကျနောတို့ဝိုင်းနားရောက်လာပြီး
“မင်းတို့က ခုမှလိုက်မယ်လုပ်နေ ငါကသူနဲ့ဖြစ်ပြီးလို့ ပြတ်တောင်သွားပြီ” ဆိုပြီးလာပြောတော့ ကိုယ့်ဆရာကာလသားတွေက အဖျော်ဆရာဖက်လှည့်ပြီး တအံတသြနဲ့ အင်တာဗျူးကြတော့တာပဲ၊

အဖျော်ဆရာကလဲအိမ်ထောင်သယ်ပဲဗျ သူ့မိန်းမကကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့ ရွာပြန်မွေးမယ်ဆိုပြီး သူ့ရွာသူပြန်သွားတာကြာပြီ၊ ကျနောလဲပဲ တခြားသူတွေနည်းတူ သူ့အပြောကိုစိတ်ဝင်စားပြီး သူပြောလဲမဲ့စကားကိုနားထောင်လိုက်တော့
“မင်းတို့ မမကြီးကမလွယ်ပါဘူးကွာ ငါတောင်မနည်းလိုက် လိုက်ရတယ်၊ အဖြေလဲရကော ငါလဲတန်းချိန်းတာပေါ့ကွာ ကောင်မက လည်တော့လည်တယ်ကွ လူရှင်းတဲ့နေရာကိုလုံးဝခေါ်လို့မရဘူး မောင်၊ စာအုပ်ဆိုင်မှာသာ ငါ့နဲ့လက်ခံစကားပြောတာ မင်းတို့ပြောရင်လဲ ခံရမှာပဲကွာ ငါ့မှာလက်ခလေးပဲကိုင်ခွင့်ရလိုက်တယ် ငါလခွီးပါကွာ”
“ဟာဗျာ ခင်ဗျားဗျာ ကျုပ်တို့ကအဟုတ်မှတ်လို့နားထောင်နေတာ”
“ဟ ငါလဲတကယ်ပြောတာပဲကွ ငါနဲ့တကယ်ဖြစ်ခဲ့တာ မယုံရင်သူပြန်ပေးတဲ့စာကိုပြမယ် နေအုံး” ဆိုပြီးနောက်ဖေးထဲဝင်သွားတော့တာပဲ၊ အဲ့အချိန်ကျန်ခဲ့တဲ့သူတွေက အဖျော်ဆရာကိုကော အန်တီလေးကိုပါ ဝေဖန်ရေးဆင်းနေကြတာ မကြာဘူး အဖျော်ဆရာရဲ့လက်ထဲမှာ စာရွက်ခေါက်လေးသုံးခုကိုင်ပြီးပြန်ထွက်လာတော့ ကာလသားတွေကလဲ အဖျော်ဆရာ့လက်ထဲကစာက်ုပြေးလုပြီး ဖတ်ကြတော့တာပဲ၊ စာထဲမှာဘာတွေရေးထားတယ်ဆိုတာတော့ ကျနောလဲသေချာမမှတ်မိတော့ပါဘူး ဒါမဲ့ “အကို့အချစ်ကို ညီမလက်ခံပါတယ်” ဆိုပြီးရေးထားတာလေးတစ်ခုတော့ ကောင်းကောင်းမှတ်မိတယ်၊ အဲ့ခေတ်ကရည်းစားစာတွေမှာ စော်တွေပြန်အဖြေပေးတဲ့ထဲမှာ တန်းပြီးချစ်တယ်ပြောတာ ခပ်ရှားရှား အခုလိုပဲ သူ့အချစ်ကိုလက်ခံပါတယ် ဘာညာပေါ့ နောက်ချစ်သူတွေဖြစ်သွားတော့မှ ချစ်တယ်ကြိုက်တယ်ပြောရဲကြတာလေ။

ကိုယ်တွေထိုင်နေတဲ့အချိန်က မနက်ခင်းဘက်မို့ လူကသိပ်မစုံသေးဘူး အန်တီလေးကိုကျနော့အဒေါ်လို့သိတဲ့သူကလဲ ဝိုင်းထဲတစ်ယောက်မှမရှိတော့ သူတို့လဲလွတ်လွတ်လပ်လပ်ကိုပြောနေတော့တာပဲ၊ အန်တီလေးရဲ့စာကိုဖတ်လိုက် အဖျော်ဆရာကိုပြန်မေးလိုက်နဲ့ ပွဲကတော်တော်ကောင်းနေတာပေါ့
“ငါကတော့ စော်ကြီးကိုကျိတ်ရပြီအောင်းမေ့တာကွာ ချိန်းတွေ့ပြီးပြန်လာတော့ မနေနိုင်တာနဲ့ ဖာပဲသွားချလိုက်ရတယ်၊ စော်ကြီးကမမိုက်ပါဘူးကွာ သူလဲအိမ်ထောင်သယ်ပဲဟာ အလိုးခံချင်လို့ လင်ငယ်ရည်းစားတောင်ထားပြီးမှ ဟိုမူဒီမူနဲ့ တောက်…” အဖျော်ဆရာရဲ့ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ သံစဉ်တွေနားထောင်ရင်း ကျန်တဲ့သူတွေကလဲ တစ်ယောက်တစ်ပေါက်ပြောကြဆိုကြတာပေါ့၊

နောက်မှ အန်တီလေးနဲ့ ကိုယ်နဲ့ဖြစ်သွားချိန်ပြန်မေးတော့ အဲ့အဖျော်ဆရာပြောတာတွေနဲ့တခြားစီ အန်တီလေးကသူ့ကိုစာ တစ်ခါမှမပြန်ဖူးပါဘူးတဲ့ အဖျော်ဆရာနဲ့မဟုတ်ပဲ တခြားလူတစ်ယောက်နဲ့တော့ချစ်သူဖြစ်ဖူးလိုက်သေးတယ်တဲ့ နောက်တော့သူနာမယ်ပျက်မှာကြောက်တာနဲ့အဆက်အသွက်မြန်မြန်ဖြတ်လိုက်တာတဲ့၊ အဲ့နောက်မှာအပြင်လူကိုမစဉ်းစားရဲတော့ပဲ အတွင်းလူပဲရွေးဖို့စိတ်ကူးနေတုန်း ပီစိုင်းကလာကပ်တာနဲ့ အန်တီလေးကလဲပီစိုင်းကိုဖွမဲ့သူလဲမဟုတ် အေးဆေးစားလို့ရနိုင်မဲ့အနေအထားမျိုးမို့ လက်ခံဖို့စဉ်းစားလိုက်တာပေါ့၊ ဒါမဲ့လဲပီစိုင်းက မိန်းမတော်တော်လိုက်စားပြီး တအားရှုပ်တာကြောင့်ကော A ကခေတ်စားနေတာကော ရောဂါကူးမှာလဲကြောက်တယ်တဲ့၊ ကျနောလာဖွင့်ပြောတဲ့အချိန်ကျတော့ သူလိုချင်တာနဲ့ကျနောနဲ့က ကွက်တိဖြစ်သွားတယ်ပေါ့ဗျာ၊ အပြင်လူမဟုတ်ဘူး အတွင်းလူစစ်စစ် နှုတ်လဲလုံသလို သူ့စိတ်တိုင်းကျ ပုံစံသွင်းလို့လဲရတာကြောင့်မို့လို့ ကျနော့ကိုရွေးလိုက်တာတဲ့၊ အဒေါ်တွေ တူတွေကိုသူ့ခေါင်းထဲသိပ်မထားဘူးတဲ့ အဖေနဲ့တောင်မှ အဖေတူအမေကွဲတွေမို့ အဖေ့သားကျနောနဲ့ကျ သွေးချင်းသိပ်မနီးလို့ ကိစ္စမရှိပါဘူးဆိုပြီးသူကပြောပြလာတယ်

အဲ့လိုနဲ့ ကိုယ့်အဒေါ်ရဲ့အတင်းအဖြင်းတွေကို ပြန်ကြားနေရတော့ ကိုယ်လဲသူတို့လို အန်တီလေးကိုစိတ်ပါတယ်သွားတယ်ပေါ့ဗျာ၊ စိတ်ကူးထဲမှာ သူ့ကိုပုံဖော်ပြီး တုံးလုံးချွတ်ကြည့်နေတာပေါ့ဗျာ၊ ညစဉ်ညတိုင်း ဂွင်းထုတဲ့အချိန်ဆို အဲ့တုန်းကကိုယ်မှန်းမှန်းထုနေကျ နန္ဒာလှိုင်တို့ သက်မွန်မြင့်တို့တောင်ဆက်မမှန်းတော့ပဲ အန်တီလေးကိုပြောင်းမှန်းခဲ့ရတဲ့အထိပဲဗျာ၊

အဲ့အချိန်မှာကတည်းက ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာအန်တီလေးကတဖြေးဖြေးစိုးမိုးနေခဲ့တော့တာပဲ၊ သို့ပေသိ ကိုယ့်အဒေါ်ဆိုတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်ကြောင့် ကိုယ့်မှာဘာမှ မဘာရဲခဲ့ဘူး သူများတွေလိုက်တာသာထိုင်ကြည့်နေခဲ့ရတယ်၊ အဲ့ထပ်ဆိုးတာက အပြင်လူတွေတင် အန်တီလေးကိုလိုက်ကပ်တာတင်မဟုတ်တော့ပဲ အိမ်တွင်းလူတွေပါ ပါလာရော၊

ကိုယ့်အကိုဝမ်းကွဲပီစိုင်းဆိုတာက တကယ့်နှာသမားစစ်စစ်ကြီး၊ ပီစိုင်းရဲ့ အန်တီလေးအပေါ်ကြည့်တဲ့အကြည့်တွေ ပြောဆိုတဲ့အမူအရာတွေကမူမမှန်လာတဲ့အခါမှာ ကျနောလဲသေချာလေးသတိထားပြီးစောင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုယ်ထင်ထားသလိုကွက်တိဖြစ်နေပါရောလား၊ သူတို့ချင်း အီစီကလီလိုလို ဘာလိုလိုတွေ ညှိတိတိဖြစ်လာတယ်။

ပီစိုင်းနဲ့ဆို သူတို့ကဘာမှမတော်ကြဘူးလေ တစ်ဖက်အမျိုးတွေဆိုတော့ အမျိုးချင်းဆက်နွယ်မှုမရှိတော့ သူတို့ချင်းဖြစ်မယ်ဆို ဖြစ်လို့ရမဲ့အနေအထားကြီးမှာ ကိုယ်ကကြားကနေအန်တီလေးကို အူတိုပြီး ပီစိုင်းလက်ထဲကနေ ဖြတ်ခုတ်လိုက်တယ်ပေါ့ဗျာ၊ ကျနောကအန်တီလေးနားသွားပြီး ပီစိုင်းကို ဘယ်လမ်းကကောင်မလေးနဲ့ ဘယ်နားတွေ့လိုက်တယ်တို့ ဘာတို့ ကိုယ်ကကြားထဲကနေ သွေးခွဲပြီး ချောက်ချပေးလိုက်တာ အန်တီလေးလဲ ပီစိုင်းနဲ့ပြသနာတွေတက်ကြပြီး သူတို့ရဲ့အီစီကလီဇာတ်လမ်းကလဲရပ်သွားတယ်

အမှန်တကယ်လဲ ပီစိုင်းက စော်တအားရှုပ်တဲ့သူဗျ ကိုယ်တွေဒေသက စစ်ကိုင်းတိုင်းအထက်ပိုင်း ကချင်နယ်နဲ့အစပ်ဆိုပေမယ့် အဲ့ဒေသမှာရှိတာ ဗမာနဲ့ ချင်းတွေ လီဆူးတွေချည်ပဲ၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင် အကုန် ငမဲတွေချည်ပဲပေါ့ဗျာ ငမဲတွေကြားထဲမှာ သူက ရှမ်းဆိုတော့ အသားကလုံးလုံးဖြူနေတာမဟုတ်တောင် တော်တော်လေးလတ်နေတော့ ရုပ်ရည်ကကြည့်ကောင်းတဲ့ထဲပါနေတာပေါ့  အနူတောမှာလူချောပေါ့ဗျာ    သူ့အခန်းထဲက စားပွဲအံဆွဲထဲတို့ အိပ်ယာအောက်တို့ဝင်မွှေပြီဆို ရည်းစားစာတွေအထပ်လိုက်ကြီးတွေ့နေကြ တစ်စောင်မှာနာမယ်တစ်မျိုးနဲ့ပဲ၊ အန်တီလေးမရောက်ခင်ကတည်းက ပီစိုင်းက အန်တီလေးနေနေတဲ့အခန်းမှာနေပြီး နောက်တော့ အဲ့မှာမနေတော့ပဲ ဆန်စက်ထဲက အလုပ်သမားတန်းမှာသွားနေတော့တယ်၊ နောက်မှာကျနောပြန်သိတာက သူကညညဆို ဖာတွေခေါ်ခေါ်လာပြီးချလို့ချ ဆန်စက်က ထမင်းချက်မိန်းမကြီးတွေကိုခေါ်ကြိတ်လို့ကြိတ်နဲ့မို့ အိမ်ထဲမှာဆို မလွတ်လပ်တာနဲ့ အဖေတို့နဲ့ဝေးရာပြောင်းလိုက်တာတဲ့။

ညဆို အန်တီလေးသားအကြီးကောင်နဲ့ ကျနောကအတူအိပ်ကြတာဗျ၊ အဲ့ကောင်က ၆ တန်းရှိသေးတယ် ကျနောက ၉ တန်းကျောင်းသားပေါ့၊ စာကျက်လို့ပြီးသွားပြီး အိပ်ယာဝင်ပြီဆို ကိုယ်ကဂွင်းထုတယ်ဗျာ၊ ဒီကောင့်ကို ကိုယ်ကပဲဂွင်းထုသင်ပေးခဲ့တာ ကောင်းမှန်းလဲသိသွားကော ညတိုင်းလုပ်တော့တာပဲ၊ ကိုယ်က ဒီကောင့်ဘေးထားပြီး သူ့အမေကိုမှန်းထုထုနေတာ ဒီကောင်သာသိလို့ကတော့ ဘယ်လိုနေမယ်မသိဘူး၊ အန်တီလေးနဲ့ စပြီးပတ်သတ်မိတာက ကျနော ၉ တန်းဖြေပြီးတဲ့နွေမှာဗျ

စာမေးပွဲပြီးသွားတော့ ကျနောကလက်ယားလက်ယားနဲ့ အိမ်ကမျက်စိနောက်လာပြီး အိမ်အလုပ်ပဲဝင်လုပ်ခိုင်းတော့ ဘယ်မှမသွားရပဲ တစ်နေ့တစ်နေ့ဆန်ဆိုင်ပဲထိုင်နေရတော့ပျင်းလာတယ်ဗျ၊ စျေးလာတဲ့စော်လေးတွေငမ်းလို့ရပေမယ့် ဘေးမှာဘိုးတော်ဘွားတော်ရှိနေတော့ မလွတ်လပ်ဘူး၊ အန်တီလေးကတော့ စျေးအတွင်းထဲမှာ အထည်ဆိုင်လေးဖွင့်ထားပြီး အထည်အလိပ်လုပ်ငန်းလုပ်တာဆိုတော့ ချည်ထည် ဖျင်ထည်ထွက်တဲ့ ဗမာပြည်အလယ်ပိုင်းဒေသတွေဖြစ်တဲ့ အမရပူရတို့ မြင်းခြံတို့ ဝမ်းတွင်းတို့ကိုခရီးထွက်ပြီး အထည်တွေလိုက်ဝယ်ရတယ်၊ အဲ့တုန်းက ခုခေတ်လို ဒလီဘာရီဆိုတာလဲမရှိ ဖုန်းတောင်အိမ်တိုင်းရှိကြသေးတာမဟုတ်တော့ လိုအပ်တဲ့ချည်ထည် ဖျင်ထည်တယ်တွေကို ၁၅ ရက်တစ်ခါ ဒါမှမဟုတ် တစ်လတစ်ခါ လောက်စျေးဝယ်ထွက်ရတယ် ကျနောကလဲ အဲ့လိုလျောက်သွားရတာ မျက်စိကျသွားတာပေါ့ဗျာ

အမှန်ကအန်တီလေးနားလိုက်ကပ်ချင်တာလဲပါတာပေါ့၊ ဒါနဲ့အိမ်အလုပ်ကိုစိတ်မဝင်စားဘူး အန်တီလေးတို့အထည်လုပ်ငန်းကိုသာစိတ်ဝင်စားကြောင်း အမေ့ကိုဖွင့်ပြောလိုက်တော့ အမေကလဲအန်တီလေးနောက်လိုက်ဖို့ခွင့်ပြုတော့တာပဲ၊ ခရီးထွက်ရရင်လဲ အန်တီလေးနဲ့လိုက်ပြီးဝယ်ကူ စျေးထဲက အထည်ဆိုင်ထိုင်ရပြီဆိုရင်လဲ အန်တီလေးနဲ့လိုက်ထိုင်ဆိုပြီးလွှတ်တော့ ဒီကကောင်လဲ ဘယ်ပြောကောင်းမလဲ နွားပြာကြီးကြိုးလွတ်သွားတဲ့အတိုင်း အန်တီလေးသွားရာနောက် အမှီးလေးတရမ်းရမ်းနဲ့ လိုက်တော့တာပဲ၊ စျေးထဲမှာဆိုင်ထိုင်ရရင်တော့ တခြားဝန်ထမ်းမိန်းကလေးတွေလဲရှိတော့ အန်တီလေးနား ပြောင်ပြောင်တင်းတင်းကြီးကပ်လို့မရဘူးပေါ့ဗျာ

လူရှင်းသွားချိန် စျေးဝယ်ပါးသွားချိန်လောက်သာ အနားလေးကပ်ပြီး အသားချင်းထိတာကအစ ကိုယ့်မှာရင်တုန်ပန်းတုန်းတွေဖြစ်ပြီး ပေါင်ကြားထဲက ညီတော်မောင်ကလဲခေါင်းထောင်ထောင်ကြည့်လာတာ အမောရယ်၊ အန်တီလေးဖင်လုံးကြီးကိုကြည့်တာများသွားလို့ လီးတအားတောင်လာပြီး ထိန်းရသိမ်းရခက်လာပြီဆို စျေးအိမ်သာကိုပြေးပြီး ဂွေတစ်ကြောင်းလောက်တော့လှိမ့်လိုက်တာပဲ၊ အစပိုင်းတော့ အန်တီလေးကလဲ ကိုယ့်တူကိုယ်သားဆိုတော့ဘယ်ရိပ်မိမလဲ ကျနောကသူ့ကိုခိုးခိုးကြည့်တဲ့အခါမျိုးမှာ အကြည့်ချင်းဆုံသွားတာတို့ သူ့ဖင်ကြီးတွေစိုက်ကြည့်တာတို့ကို မကြာခဏလူမိလာတော့ သူလဲကျနော့ကိုသတိထားမိဟန်တူပါရဲ့

စစခြင်းတော့ ကျနော့ကိုသိပ်မကပ်ချင် မရောချင်တော့ပဲ ခပ်ရှောင်ရှောင် ခပ်တန်းတန်းနေလာတယ်၊ ကျနောကတော့ မရဘူး အတင်းလိုက်ကပ်ပြီး ချွဲတာရယ်၊ ငယ်ကတည်းက ကိုယ့်အမေလိုလဲဖြစ်နေတော့ သူ့ပေါင်ပေါ်ဝင်ထိုင် သူ့ရင်ခွင်ထဲဝင်ပြီးချွဲနေကျကိုးဗျ၊ အစပထမတော့သူက ငြင်းတယ်ဗျ “နင်ငါ့နားလာမကပ်နဲ့ သွား ဝေးဝေးနေ ပူရတဲ့အထဲ” ဘာဖြစ်တယ် ညာဖြစ်တယ်နဲ့ မောင်းထုတ်တာ၊ ကျနောကစောက်ရှက်မရှိအတင်းဝင်ရော လိုက်ကပ်တော့မှ သူလဲလက်လျော့သွားဟန်တူတယ်၊ ကျနော့ကိုပြန်စိုက်ကြည့်လာတာတို့ ခိုးကြည့်လာတာတို့ လုပ်လာတယ်ဗျ။

၉ တန်းဖြေအပြီး သင်္ကြန်မတိုင်ခင်လောက်မှာ ချည်ထည်ပြတ်သွားလို့ သူကခရီးထွက်ဖို့ပေါ်လာတော့ ခါတိုင်းသွားနေကျအတိုင်းပဲ သူ့သားငယ်လေးနဲ့ကျနောနဲ့သွားကြမယ်ဆိုပြီးအကုန်ပြင်ဆင်ပြီးကာမှ သူ့သားငယ်လေးက ကောက်ဖျားတော့တာပဲ ဒါနဲ့သူက သွားရမှာလိုလို မသွားရတော့ဘူးလိုလို ဗျာများနေတဲ့အချိန် အမေက နင့်ကလေးကိုထားခဲ့ ငါတို့ဂရုစိုက်လိုက်မယ် ဆိုတာနဲ့ပဲ ကလေးမပါလာတော့ပဲ ကိုယ်နဲ့နှစ်ယောက်သား အောက်ပြည်အောက်ရွာခရီးထွက်ဖြစ်သွားရော (အောက်ပြည်အောက်ရွာဆိုတာ ဗမာပြည်အောက်ပိုင်းဒေသကိုဆိုလိုတာမဟုတ်ဘူး၊ ကိုယ်တွေအထက်ဘက်ကလူတွေက အလယ်ပိုင်းဒေသကိုလဲ အောက်ပြည်လို့ပဲသတ်မှတ်ကြတာမို့လို့)

ကိုယ့်မြို့ကထွက်ကတည်းက ကိုယ်ကတော့ရင်တွေခုန်နေပြီလေ နှစ်ယောက်ထဲထွက်လာတာကော သွားမှာက ၃ ၄ ရက်ကြာတဲ့ခရီးဖြစ်တာကောကြောင့် ညအိပ်တဲ့အခါမျိုးမှာ ဘယ်လိုဂွင်ဖန်ရမလဲဆိုပြီး အကြံအစည်တွေထုတ်ရင်းသွားလိုက်တာ တကယ့်တကယ်တန်းကျ ခရီးစဉ်ဆုံးလို့ ကိုယ့်မြို့သာပြန်လာရတယ် ဘာမှမလုပ်ဖြစ်လိုက်ပါဘူးဗျာ အဓိကကတော့ ကိုယ့်မှာအတွေ့အကြုံမရှိတော့ လက်မရဲပဲ ကြောက်နေတာပေါ့၊ မြင်းခြံမှာညအိပ်တုန်းတစ်ရက်ပဲ သူအိပ်နေတုန်း ဖင်ကြီးကိုခိုးညှစ် ခိုးကိုင်လိုက်ရတယ်၊ ဖင်ကြီးကတင်းတင်းကြီးလို့စိတ်ထဲထင်ပေမယ့် တကယ်တန်းကိုင်ကြည့်တော့ ခပ်ပျော့ပျော့ပဲဗျ ဒါမဲ့ ကိုယ့်ဖင်တောင်ကိုယ်ပြန်ကိုင်ဖူးတာမဟုတ်တော့ ကိုင်လို့ကောင်းချက်ပဲဗျာ ဖင်ကိုကိုင်လိုက် ဂွင်းထုလိုက် ထပ်ကိုင်လိုက် ထုလိုက်နဲ့ တစ်ညလုံးအိပ်ရောအိပ်ဖြစ်ရဲ့လားတောင်မမှတ်မိဘူးရယ်

အဲ့တုန်းကလဲ twin အခန်းမရလို့ double room မှာနေလိုက်ရပြီး သူနဲ့ကတစ်ကုတင်ထဲအတူအိပ်လိုက်ရတာပေါ့၊ တည်းခိုခန်းတွေက မွေ့ယာတွေက ရေမြုပ်မွေ့ယာတွေဆိုတော့ တစ်ယောက်ယောက်ကတစ်ခုခုလုပ်ရင် သိသာတယ်လေ အိစိအိစိနဲ့ လှုပ်နေတာပေါ့၊ သူကတော့ကိုယ့်ကိုကျောပေးအိပ်နေပြီး ဟောက်သံ အသက်ပြင်းပြင်းရှုသံတွေကြောင့် တကယ်အိပ်မောကျနေတာပဲဆိုပြီး ကိုယ်လဲလုပ်ချင်ရာကိုလုပ်တာ (နောက်မှပြန်သိတယ် အဲ့ညက သူလဲအိပ်ပျော်မနေဘူးတဲ့ ယောက်ျားနဲ့ဝေးနေတာကြာနေတော့လဲ သူ့ရဲ့မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ထားလိုက်တဲ့ လိင်စိတ်က အဲ့ညမှာကျနောဖင်ကိုင်လိုက်လို့ပြန်ပေါ်လာပြီး အဖုတ်ကတအားယားတာတဲ့ ဒါနဲ့ပေါင်ချင်းပူးကပ်ပြီးအသာပွတ်ရင်း ကြိတ်ပြီးအာသာဖြေနေရတာတဲ့၊ သူကအဲ့ညမှာ ကျနောကအတင်းတက်လိုးရင် ကောင်းမှာပဲလို့တွေးမိသေးတယ်တဲ့ နောက်တော့ ကျနောကဖင်ကိုကိုင်ရုံပဲကိုင်ပြီး ဘာမှဆက်မလုပ်လို့ ကျနော့ကို ဇ မရှိဘူးဆိုပြီးစိတ်ပျက်သွားတယ်တဲ့၊ သူနဲ့ဖြစ်တော့မှ သူပြန်ပြောပြလာတယ်)

နောက်ရက်ကျကိုယ့်မြို့သာကိုယ်ပြန်ရောက်လာတယ် သူနဲ့ကဘယ်လိုမှအခြေအနေမထူးခဲ့ဘူး၊ တစ်နေ့တစ်နေ့ သူ့အခန်းထဲသွားလိုက် သူရေချိုး သနပ်ခါးလိမ်းတာလေးကြည့် ဆိုင်ထိုင်တဲ့အခါသူ့မျက်နှာလေး ခိုးကြည့်နဲ့ကျေနပ်နေရင်း ဒါနဲ့ပဲ ကျောင်းတွေပြန်ဖွင့်ပြီး ကျနောလဲ ၁၀ တန်းကျောင်းသားဖြစ်သွားတယ်၊ ကျောင်းတက်နေစဉ်ကြားကာလမှာတော့ သူနဲ့ခရီးထွက်မလိုက်ဖြစ်တော့ဘူးပေါ့ဗျာ၊ အိမ်မှာရှိနေတုန်းလေးပဲ သူ့အခန်းသွားလိုက် ရေချိုးတာချောင်းလိုက်နဲ့ လှစ်ခနဲ့ပေါ်လာတဲ့ ရင်သားလေးတွေ ပေါင်တံလေးတွေလောက်သာချောင်းကြည့်ရင်း ကျေနပ်နေခဲ့ရတယ်။

ကျနောကလဲဒီကြားထဲ အရွယ်လေးရလာပြီး လူကောင်ကထွားတက်လာတာ အရင်ကအန်တီလေးနဲ့ အရပ်တူတူလောက်ပဲကနေ ကျနောအရပ်က ၅ ပေခွဲလောက်ထိရှည်သွားတော့ အန်တီလေးကကျနော့ကိုမော့ကြည့်ရတဲ့အနေအထားမျိုးကိုရောက်သွားတာပေါ့၊ တစ်ခါတစ်လေသူကဘေးလာရပ်ပြီး
“ငါ့သားအရပ်ကလဲကွာ ရှည်လိုက်တာ ကြီးလာရင်စော်လေးတွေဝိုင်းနေတော့မှာပဲ သိလား” တဲ့ ကျနောကလဲ အန်တီလေးအထာနဲ့လာပြောတာကိုသဘောမပေါက်ဘူး
“သားအရပ်ရှည်တာနဲ့ ကောင်မလေးတွေကဘာလို့ကြိုက်မှာလဲပေါ့” သူ့ပြန်မေးကြည့်တော့
“ကောင်မလေးတွေက အရပ်ရှည်တဲ့သူမျိုးမှကြိုက်ကြတာကွ” ဆိုတော့မှ ကိုယ်လဲအတွေးကချက်ချင်းပေါက်သွားပြီး
“အန်တီလေးကော ကြိုက်လားဟင်” ဆိုပြီးအထာလေးနဲ့မေးလိုက်တော့ သူ့ကပြန်မဖြေပဲမျက်စောင်းပဲထိုးသွားတယ်။

တကယ်တန်း တိတိပပဇာတ်လမ်းဖြစ်သွားတာက သီတင်းကျွတ်ကျောင်းပိတ်ရက်မှာဗျ ၁၀ တန်း နှစ်ဝက်အစမ်းစာမေးပွဲဖြေပြီးလို့ ကျောင်း ၁၀ ရက်ပိတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ သူခရီးထွက်တာနဲ့တိုက်သွားတော့ ကျနောလဲစိတ်ပြေလက်ပျောက် လိုက်သွားဖြစ်တယ်၊ သူ့သားအငယ်လေးကလဲပါပေမယ့် ကိုယ်တစ်လှည့်ထိန်းလိုက် သူတစ်လှည့်ထိန်းလိုက်နဲ့ပဲ အသွားခရီးနဲ့ ပထမမြို့တွေမှာဘာမှမထူးခဲ့ဘူး၊ တကယ်တန်းဖြစ်ခဲ့တာက ပုဂံမှာ၊ အမှန်ကလေ ပုဂံမှာချည်မထွက်ဘူးရယ် အဲ့ဒေသကလူတွေတောင် မြင်းခြံကိုလှမ်းမှာရတာ အန်တီလေးက ကျနောကျောင်းပိတ်ထားလို့ စိတ်ပြေလက်ပျောက်အနေနဲ့ ပုဂံဖက်ပတ်ပို့တာတဲ့၊ ဒီတစ်ခါတော့ဟော်တယ်မှာ twin ခန်းကိုယူပြီး ညအိပ်ကြတာပေါ့

သူနဲ့သားငယ်လေးက တစ်ကုတင် ကိုယ်ကတစ်ကုတင်အိပ်ကြပေမယ့် ညကျတော့ ကိုယ်က အရင်ကလက်စလက်နရှိပြီးသားမို့ ထပ်ကိုင်ဖို့အတွက် သူတို့အိပ်တဲ့အချိန်ထိစောင့်နေလိုက်တာပေါ့ဗျာ၊ ည ၁၂ ကျော်လောက်ထင်ပါရဲ့ ပတ်ဝင်းကျင်တစ်ခုလုံးတိတ်ဆိတ်ပြီး အကုန်လုံးငြိမ်ကျသွားတဲ့အချိန် ကျနောလဲအခန်းထဲက မီးသီးအသေးလေးတွေကိုထဖွင့်လိုက်ပြီး အန်တီလေးအိပ်တဲ့ပုံစံကိုလှမ်းရှိူးလိုက်တော့ ကျနော့ကုတင်ဖက်ကိုကျောပေးထားပြီး သူ့သားငယ်လေးဖက်လှည့်အိပ်နေတာ၊ ဒီတစ်ခါတော့ သူကထမိန်နဲ့အိပ်နေတာမဟုတ်ပဲ ချည်သားဘောင်းဘီရှည်နဲ့အိပ်နေတာ၊ ဘောင်းဘီဆိုတော့ ထမိန်ထပ်ပိုကိုင်လို့လွယ်တာပေါ့ဗျာ ဒါနဲ့ကျနောကလဲ သူ့ကျောဖက်ထဲဝင်လှဲလိုက်ပြီး သူ့လက်မောင်းကိုအသာလှုပ်ပြီးနှိုးကြည့်တော့ ဘာမှထူးမလာဘူး

ဒါနဲ့စိတ်ကရဲလာပြီး သူ့ခါးကိုပြောင်းဖက်လိုက်ပြီး အင်္ကျီကနည်းနည်းအထက်ကိုလန်နေလို့ ဗိုက်သားလေးပေါ်နေပြီး အဲ့အသားဆိုင်လေးကိုလက်နဲ့ပွတ်ကြည့်ရင်း အောက်ကိုတဖြေးဖြေးလျောဆင်းလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲလက်ထိုးနှိုက်လိုက်တော့ လက်ကိုနွေးနေရောပဲဗျာ၊ ဒါနဲ့ဘောင်းဘီမျှော့ကြိုးအောက်ထဲလက်ကိုအပြားလိုက်လေးထည့်လိုက်တော့ စစခြင်းမှာတင် စောက်မွှေးကြမ်းကြမ်းကြီးတွေကိုစမ်းလိုက်မိပြီး သူ့ပေါင်နှစ်ခုလိမ်ထားတာမို့ ထပ်ထိုးထည့်ဖို့ကမရဲတော့ဘူး အရမ်းကြီးသိသာသွားနိုင်တာကြောင့် ဘောင်းဘီထဲကလက်ကိုနောက်ရွေ့လိုက်ပြီး သူ့ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းကြီးကိုပဲပွတ်လိုက်ညှစ်လိုက်လုပ်နေလိုက်တယ်၊ သူကလဲပုံမှန်လေးအသက်ရှုပြီးအိပ်မောကျနေတဲ့အနေအထားမျိုးမို့ စိတ်ကပိုပိုပြီးရဲလာတော့ ပွတ်ကြည့်ယုံတင်အားမရတော့ပဲ အသာလေးဖစ်ညှစ်ကြည့်လိုက်တယ်

ဖစ်ညှစ်လိုက် နယ်လိုက်နဲ့ လုပ်ရင်း ကိုယ့်ပုဆိုးခါးပုံစကိုပါဖြည်ချလိုက်ပြီး လီးကိုအပြင်ထုတ်ထားပြီး ဘောင်းဘီမျော့ကြိုးကိုလဲ လှန်ဟလိုက်ပြီး မီးညှောင့်ရိုးနေရာလောက်မှ လီးကိုထားပြီး သူ့ဖင်ကြီးနဲ့ထိတွေ့ထားလိုက်တာပေါ့၊ ဖင်ကိုလီးနဲ့ထောက်ထားရင်းနဲ့မှ ဖင်ကိုလဲလက်နဲ့နယ်ညှစ်ရင်း သူ့ပုခုံးကိုကိုယ်ကသွားနမ်းလိုက်တယ်၊ ကိုယ့်စိတ်အထင် သူ့ဖက်ကတုန်ခနဲ့ဖြစ်သွားသလားလို့မှတ်လိုက်ပေမယ့် လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်တာလဲမရှိတော့ ဖင်ပဲဆက်ကိုင်နေလိုက်တယ်၊ တော်တော်လေးကြာလာတော့ လီးကလဲပူလာပြီး ထိပ်တွေယားလာတော့ ပြီးချင်ပြီမို့ ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး ဘယ်ဖက်လက်ကသူ့ဘောင်းဘီထဲထည့်ပြီး ဖင်ကိုညှစ်ထားရင်း ညာဖက်လက်နဲ့ဂွင်းကိုစထုလိုက်တယ်

ဂွင်းထုပြီဆိုတော့ မွေ့ယာကလှုပ်လှုပ် လှုပ်လှုပ်နဲ့ဖြစ်နေပြီ ခံစားချက်ကလဲ အထွဋ်အထိပ်ကိုရောက်နေပြီမို့ လီးကိုဆုတ်ကိုင်ပြီး ခပ်သွက်သွက်ပဲအထက်အောက်ပွတ်ဆွဲလိုက်တာ လေးငါးဆယ်ချက်လောက်ဆောင့်အပြီးမှာတင်ပဲ လရည်တွေကထောင်ပန်းပြီးထွက်သွားရော၊ ကျနော့မှာဗျာ ခါတိုင်းလိုစိတ်ထဲပုံဖော်ပြီးမှန်းရတာထပ် အပြင်မှာလက်တွေ့ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ပြီးမှ ဖင်ကြီးကိုကြည့်ပြီးထုရတဲ့ဖီးလ်ကပိုကောင်းနေတော့ ပါးစပ်ကိုပါမထိန်းနိုင်တော့ဘူး အား….ရှီး….နဲ့ထုတ်ငြီးမိတဲ့အထိပဲ

အဲ့အချိန်မှာပဲ အန်တီလေးဆီက “အင်း….” ဆိုပြီးယောင်ပြီးနိုးလာတဲ့အသံလေးထွက်လာပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကလှုပ်ရှားလာတော့ ကျနောလဲခေါင်းနဘန်းတွေကြီး အထိတ်အလန့်တွေဖြစ်သွားပြီး လရည်တွေပန်းထွက်လက်စ လီးကိုပုဆိုးထဲအမြန်ထိုးထည့် ပုဆိုးကိုဖြစ်ကတတ်ဆန်း ကပြာကယာကောက်ချည်လိုက်ရတယ်၊ အန်တီလေးရဲ့ခေါင်းက ကျနော့ဖက်လှည့်လာပြီး
“ဟင်…သားငယ်လေး ဟိုဖက်မှာမအိပ်ပဲ ဒီဖက်ဘာလာလုပ်တာလဲ” တဲ့ (ဘာမှမဖြစ်ခင်တုန်းက သူကကျနော့ကို သားငယ်လေးလို့ပဲခေါ်တယ်လေ) ဒါနဲ့ကျနောကလဲ
“ဟို…အဲ….သားအိမ်မက်ဆိုးမက်လို့ ကြောက်လို့ အန်တီလေး” ဆိုပြီး ကိုယ့်ဟာကိုလန့်ပြီးအသံတုန်နေတာကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီး သရဲကြောက်တာလိုလို စိတ်ထဲဇာတ်လမ်းဆင်ပြောလိုက်တော့ သူကကျနော့ဖက်ကို ကိုယ်လုံးလိုက်လှည့်လာပြီး ကျနော့ခေါင်းအောက်ထဲသူ့လက်မောင်းလေးထိုးထည့်ပြီး ပွေ့ဖက်ထားရင်း
“ဘာကြောက်စရာရှိလဲကွာ အန်တီလေးရှိနေတာပဲဟာ” ကျနောကလဲ ကပ်ချွဲလိုက်တော့ အန်တီလေးက ကျနော့ခေါင်းပေါ်မေးတင်ပြီး သက်ပြင်းလေးချရင်း
“ကဲပါ သားကြောက်နေရင် အန်တီလေးဖက်ထားပေးပါ့မယ် အိပ်လိုက်နော် သားလေး အိပ် အိပ်” ဆိုပြီး ကျနော့ခေါင်းကိုလက်နဲ့သပ်ချပေးရင်း ကျောပြင်ကိုပုတ်ပြီးချော့သိပ်ပေးနေတယ်၊ ကျနောလဲသူ့ဖက်လှည့်ပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲခေါင်းလေးတိုးဝှေ့ပြီး အိပ်ချင်ဟန်ဆောင်လိုက်ရတာပေါ့၊ လရည်တွေကလဲ ပုဆိုးထဲမှာထွက်သွားတာမို့ ကိုယ့်ပေါင်ကြားထဲမှာစိုရွှဲလို့ နေရတောင်ခက်လာတယ်

ဒါမဲ့လဲအန်တီလေးသိသွားမှာကြောက်တာနဲ့ မလှုပ်ရဲဘူး လီးကလဲဘယ်ချိန်ကတည်းကပျော့ကျသွားမှန်း သိတောင်မသိတော့ဘူး၊ သူ့ရင်ခွင်ထဲ အိပ်ဟန်ဆောင်ရင်း သူပြန်အိပ်သွားမဲ့အချိန်ကိုစောင့်နေလိုက်တာပေါ့ဗျာ၊ အဲ့မှာကိုယ့်မျက်စိရှေ့မှာက အန်တီလေးရဲ့ ရင်ညွှန့်ကတည့်တည့်ပဲ၊ သူကညအိပ်တာမို့ အိမ်နေရင်းဝတ်နေကျ လက်ပြတ် လည်ဟိုက်အင်္ကျီကိုဝတ်အိပ်တာ၊ ကျနော့နှာခေါင်းက သူ့ရင်ညွှန့်မှာသွားဖိကပ်မိတော့ သူ့ကိုယ်သင်းနံ့လေးကို ခိုးရှူမိပြီး လီးပြန်တောင်လာတာပေါ့ဗျာ

လီးကတောင်လာတော့ လူကနေရခက်လာတယ်၊ သူ့ကိုယ်နံ့က လူကိုဆွဲခါရမ်းနေတဲ့အတိုင်းပဲ မှိန်းမောပြီး ဖီးလ်တွေတောင်ပိုတက်လာတယ်၊ ဒီလိုနဲ့ နှာခေါင်းနဲ့နမ်းနေရင်း သူ့ကိုယ်နံ့လေးကိုရှူရင်းနဲ့ ကိုယ်လဲဘာစိတ်ကူးပေါက်သွားတယ်မသိဘူး ရင်ညွှန့်ကိုနှုတ်ခမ်းလေးနဲ့စုပ်ပြီးနမ်းမိလိုက်တယ်၊ နှစ်ချက် သုံးချက်လောက်လဲစုပ်ပြီးကော အန်တီလေးက “အင်…” ဆိုတဲ့အသံလေးထွက်လာတော့ ကျနောက
“မွှေးလိုက်တာ အန်တီလေးရာ” လို့ပြောပြီး ဆက်နမ်းနေတာပေါ့၊ အဲ့မှာ အမှောင်စိတ်ကလူကိုဖုံးသွားပြီး ဘယ်ကဘယ်လို ဇ တွေထွက်လာတယ်မသိဘူး သူ့ခါးကိုဖက်ထားရင်း ရင်ညွှန့်ကော လည်တိုင်လေးတွေကော မာကင်တွေစုပ်ပေးနေမိတယ်၊ သူကလဲမလုပ်နဲ့ ဘာညာမတားဘူးဗျ သူ့ဟာသူအိပ်စုံမှုံမွှားဖြစ်နေလားတောင်မသိပါဘူး၊ ကိုယ့်ဖက်ကိုငုံ့ကြည့်လာပြီး ပြန်အိပ်နေတယ်၊ သူ့နှာခေါင်းကနေ လေပူတွေကလဲ တဖူးဖူးနဲ့မှုတ်ထုတ်နေတာ ကိုယ့်နဖူးတည့်တည့်ပဲ

ဒါနဲ့ကျနောလဲ သူ့ကိုမော့ကြည့်တော့ သူ့မျက်လုံးတွေကမှိတ်တော့မှိတ်ထားတယ် ဒါမဲ့ မျက်ခမ်းနှစ်ခုထိနေတဲ့ အဟလေးကြားကနေ မျက်စံကိုလှမ်းမြင်နေရပြီး မျက်စံကမငြိမ်ပဲဟိုဘက်သွားလိုက်ဒီဘက်သွားလိုက်လုပ်နေတာလဲတွေ့ကော စိတ်ထဲကနေ အော် သူသိတယ်ဟ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာပဲ ဆိုပြီးတွေးလိုက်မိပြီး စိတ်က ရဲလာတော့တာပဲ၊ ဒါနဲ့ခေါင်းကိုမော့ပြီး ကိုယ်ကိုပါအပေါ်နည်းနည်းတွန်းတင်လိုက်ပြီး ဟစိ ဟစိလေးဖြစ်နေတဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းထော်ထော်ကြီးနှစ်ခုကို ကျနော့နှုတ်ခမ်းနဲ့သွားထိတယ်ဆိုယုံလောက် ထိပြီးနမ်းကြည့်လိုက်တယ်

ခေါင်းကိုပြန်ခွာပြီးအခြေအနေကိုအကဲခတ်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ သူ့လျှာလေးကပါးစပ်ထဲကနေထွက်လာပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းသူပြန်သပ်နေတာကိုလဲမြင်ကော ကိုယ်လဲစိတ်ထဲဘယ်လိုဖြစ်သွားတယ်မသိတော့ဘူး အန်တီလေးပါးကိုအုပ်ကိုင်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးနှစ်ခုကို ကိုယ့်နှုတ်ခမ်းကြားထဲညှပ်ပြီးအတင်းစုပ်တော့တာပဲ၊ စုပ်နမ်းရင်းနဲ့ သူက အင်း…ဆိုပြီးတစ်ချက်ဖြစ်သွားပြီး ကျနော့နှုတ်ခမ်းကိုဖွဖွလေးတစ်ချက် ပြန်စုပ်သလိုဖြစ်လာပြီး ပြန်ငြိမ်သွားတယ် ပြီးတော့ အင်…ဆိုပြီးအသံလေးထွက်ရင်း မျက်လုံးပါပွင့်လာတော့ အသိဝင်သွားဟန်တူပါရဲ့ ကျနော့ကိုယ်ကိုတွန်းထုတ်ပြီး
“ဟာ…သားငယ်လေး ဘာလုပ်တာလဲ…” ဆိုပြီးတွန်းထုတ်နေတော့ ကျနောလဲသူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ခန္ဓာကိုယ်တစ်ပိုင်းတင်ပြီးအုပ်မိုးထားရင်း စိတ်ထဲရှိတာတွေ အကုန်ဖောက်ချပြီး ရည်းစားစကားတန်းပြောချလိုက်တော့တာပဲဗျာ။ ရည်းစားစကားပြောလိုက် သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုထပ်စုပ်နမ်းလိုက်နဲ့ သုံးလေးခါလောက်လုပ်ပြီးကော သူ့ခေါင်းကိုခါရမ်းပြီး လက်နဲ့တွန်းလိုက်ပြီး ရုန်းထွက်လိုက်ရင်း
“သားနော် ကိုယ့်အဒေါ်ကိုဘာလာလုပ်တာလဲ ငရဲကြီးချင်လို့လား” ဆိုပြီးဒေါနမောသံလေးနဲ့ပြောလာတော့
“ကြီးကြီးဗျာ မသိဘူး အန်တီလေးကိုချစ်တာပဲသိတယ်” ဆိုပြီးသူ့ခေါင်းကိုလှမ်းဆွဲပြီး ထပ်နမ်းပြန်တယ်၊

ဒီတစ်ခါတော့ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းယုံတင်မဟုတ်တော့ပဲ သူ့ကိုဖက်ထားပြီး သူ့ဖင်ကြီးကိုပါကိုင်ပြီးညှစ်လိုက်မိတော့ အန်တီလေးက ကျနော့ကိုအားပါပါလေးတွန်းထုတ်လိုက်ရော ကျနောလဲအနောက်ကိုလန်ကျတော့မလိုဖြစ်သွားတော့မှ သူကအင်္ကျီစကိုလှမ်းဆွဲပြီး  ကျနော့ဗိုက်ခေါက်ကိုဆွဲလိမ်တော့တာပဲဗျာ။ ဗိုက်ခေါက်ဆွဲလိမ်မှတော့ လူကဘယ်ခံနိုင်မလဲ နာတာကိုးဗျ သူ့လက်ထဲကနေရုန်းပြီးထထွက်ပြေးရအောင်လဲ သူ့ခြေတစ်ချောင်းက ကိုယ့်ခါးကိုလာခွဖက်ထားပြီး ဗိုက်ကိုအသေဆွဲလိမ်နေတာရယ်
“ဒီလောက်လူပျိုဖြစ်ချင်နေတဲ့ကောင် သေမဲ့သာပြင်” ဆိုပြီး အံကြိတ်ပြီးပြောလဲပြော ကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်ကလဲကျနော့နားရွက်ကိုထပ်လိမ်ပြန်ကော၊ ဗိုက်ခေါက်ကောနားရွက်ကော ပူထူသွားတော့
“တော်ပါတော့ အန်တီလေးရယ် သားမလုပ်တော့ပါဘူး ကြောက်ပါတယ် တောင်းပန်ပါတယ်” ဆိုပြီး တောင်းတောင်းပန်ပန်ပြောတော့မှသူက လက်ကိုလျော့လိုက်ပြီး ကျနော့ကိုစောစောကလိုပြန်ပွေ့ဖက်ထားပြန်တယ်၊ ခေါင်းကိုအသာလေးပွတ်သပ်ပြီး ဆံပင်တွေကိုဖွပေးရင်းနဲ့ ဆုံးမတော့တာပေါ့
“သားရယ် မင်းကကလေးပဲရှိသေးတာပါ အန်တီလေးလိုအိုကြီးအိုမနဲ့ မလိုက်ပါဘူး” ဆိုတော့
“မသိဘူးဗျာ ကြီးကြီးငယ်ငယ် သားတော့ အန်တီလေးကိုပဲချစ်တယ်” ဆိုပြီးပြောလိုက်တော့ သူကမခိုးမခန့်ရယ်လိုက်ပြီး
“ကဲ ဟုတ်ပါပြီ မင်းကငါ့ကိုချစ်တယ်ပဲထား မင်းကအခုမှကျောင်းသားပဲရှိသေးတာ ငါ့ကိုဘယ်လိုရှာကျွေးမှာလဲ ကိုကြီးတို့ အမတို့ကကော ငါနဲ့သဘောတူမယ်ထင်နေလား ပြီးတော့ငါကလဲ ယောက်ျားနဲ့ကလေးတွေနဲ့ လူလွတ်မဟုတ်ဘူးကွ” ဆိုပြီးရွှေပြည်အေးတရားဟောနေတာကို နားထောင်နေရတယ် သူပြောချင်ရာတွေပြောပြီးသွားတော့ ပြန်ငြိမ်သွားပြီး ဘာမှဆက်မပြောနိုင်တော့ဘူး၊

ဒါမဲ့သူပြောတာတွေက ကိုယ့်ဒီဖက်နားကဝင် တစ်ဖက်နားကပြန်ထွက်ပဲ သူ့ဟာသူပြောစရာရှိတာပြောပြီး မောသွားလို့ထင်တယ် ငြိမ်သွားတာကြာနေလို့ သူ့ကိုမော့ကြည့်တော့ သူကလဲကျနော့ကိုငုံ့ကြည့်နေတာဗျ၊ ဒါနဲ့ ကျနော့ခေါင်းကိုမော့ပြီး သူ့ခေါင်းကိုတစ်ခါထပ်ပြီးနမ်းမယ်လုပ်တော့ သူက
“ဟေ့…ဟေ့…ဗိုက်ကျောပြတ်သွားမယ်နော် ဘာမှတ်နေလဲ ငါပြောတာတွေနားမထောင်ဘူးလား ခုထိ ဟန်…” ဆိုပြီး လေသံမာမာလေးနဲ့ပြန်ပြောတော့မှ ကျနောလဲငြိမ်လိုက်ရတယ်၊ ကျနောဒီလောက်ကမြင်းကြောထ ကစ်ဆင်တွေဆွဲ ဖင်တွေကိုင် လုပ်ထားတာ သူသာတကယ်စိတ်ဆိုးရင် ကျနော့ကိုမောင်းထုတ်မှာပေါ့ ကိုယ့်ကုတင်ကိုပြန် မင်းအဖေနဲ့တိုင်မှာ ဘာညာနဲ့ဆူမှာလေ အခုတော့ကျနော့ကိုပွေ့ဖက်ထားတုန်း ကျနော့ခါးကိုလဲခွဖက်ထားတုန်းရယ်၊ အဲ့ညက ကျနောလဲတော်တော်လန့်သွားပြီးဘာမှထပ်မလုပ်ဖြစ်တော့ပေမယ် နှစ်ယောက်လုံးကတော့အိပ်မပျော်ကြဘူးရယ်၊ သူ့ဆီကသက်ပြင်းချသံကိုခဏခဏကြားနေရပြီး ကျနောကလဲသူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ မလှုပ်ရဲဘူး အသာငြိမ်နေရတယ်၊ မနက် ၃၊ ၄ နာရီလောက်မှသာ အိပ်ပျော်သွားတာ။

အဖြစ်အပျက်ပြီးလို့ ကိုယ့်မြို့ကိုယ်ပြန်ရောက်လာတော့ တစ်ရက်နှစ်ရက်တော့လန့်နေသေးတယ် အန်တီလေးများ အဖေတို့အမေတို့ကိုသွားတိုင်လိုက်မလားဆိုပြီး တစ်ပါတ်လောက်ထိဘာမှမထူးတော့မှ စိတ်သက်သာရာရပြီး အရင်လိုလူရှင်းရင် သူ့အခန်းထဲသွားပြီး မစားရ အညှော်ခံ ရေချိုးတာ အဝတ်လဲတာ သနပ်ခါးလူးတာလေးတွေထိုင်ကြည့်တာပေါ့၊ ဒီတစ်ခါတော့ ကိုယ့်ဖက်ကလဲဖွင့်ပြောပြီးသားမို့လားမသိ နည်းနည်းတော့ရဲလာပြီး ပြောင်ပြောင်တင်းတင်းကြည့်ရဲ ကပ်ရဲလာတယ်၊ သူ့ဖက်ကလဲ ကျနော့ကိုငြင်းဆန်တဲ့ဟန်ပန် မကြိုက်တဲ့အမူအရာတွေမပြဘူး ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ အနေအထားလေးနဲ့တော့ ပြန်တုန့်ပြန်တာပေါ့ဗျာ၊ တစ်ခါဆို ရေချိုးပြီးလို့ သူ့ဘော်လီဝတ်တဲ့အခါမျိုးဆို နောက်ကျောကချိတ်ကိုတောင် ကျနော့တပ်ခိုင်းတာမျိုးတို့ ရေချိုးဖို့ရာအတွက် ချိတ်ဖြုတ်ခိုင်းတာမျိုးလုပ်ခိုင်းလာတယ်။

ကျနော့ကိုရွံတတ်သလား ဘာလားစမ်းတာလားတော့မသိပါဘူး သူရေချိုးနေချိန်ဆို သူ့ကျောကိုဂျီးတွန်းခိုင်းတာတို့ ခြေသလုံးကိုဂျီးတိုက်ခိုင်းတာတို့လုပ်ခိုင်းလာတယ်ဗျ၊ သူ့အခန်းဘေးမှာ ရေချိုးခန်းအိမ်သာနှစ်ခန်းတွဲကို အန်တီလေးအခန်းနဲ့တစ်ဆက်ထဲဖြစ်အောင်လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူ့အခန်းက မာစတာဘဒ်ရွန်းလိုမျိုးဖြစ်သွားတာပေါ့၊ အဲ့ခေတ်က ရေချိုးခန်းဆိုပေမယ့် ချွတ်ချိုးတဲ့အလေ့အထမရှိတာလား ရှက်စိတ်ကြောင့်လားမသိ ကျနော့မရှိချိန်တစ်ယောက်ထဲချိုးရင်လဲ ထမိန်ရေလျားနဲ့ပဲချိုးတယ်၊ အန်တီလေးမှမဟုတ်ဘူး ကျနောသတိထားမိသလောက် အမေတို့ ပိုးပိုးအမေ အန်တီခင်တို့လဲဒီတိုင်းပဲ အလုံပိတ်ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ထမိန်ရေလျားတွေနဲ့ ဘယ်လိုများချိုးကြပါလိမ့် ထားပါတော့၊ သူကထမိန်ရေလျားနဲ့ချိုးပြီး တံခါးလဲဖွင့်ထားပေးတယ်၊ အဆုံးထိပြောရရင် သူလျှော်ထားတဲ့ ဘော်လီတွေ အောက်ခံဘောင်းဘီတွေ ထမိန်တွေကအစ လှမ်းခိုင်းတာမျိုး ခြောက်သွားရင် ရုတ်ပြီးခေါက်ခိုင်းတာမျိုးတွေလုပ်ခိုင်းလာတယ်ဗျ‌ ထပ်ပြောရရင် သူရာသီလာနေချိန်မျိုးမှာဆို ဂွမ်းချပ်ကိုပါသူ့အောက်ခံမှာကပ်ခိုင်းတတ်တယ်‌ဗျ
“သားငယ်လေး အန်တီလေးလက်မအားလို့ ဟိုဟာလေး ဘောင်းဘီမှာကပ်ပေးပါလား” ဆိုလို့ဘာများလဲမှတ်တယ် ကိုယ်တွေအငမ်းမရမြင်ဖူးချင်နေတဲ့ စူးစမ်းချင်နေတဲ့ဂွမ်းထုပ်ဖြစ်နေရောပဲ

ရေချိုးပြီးလို့ သူသနပ်ခါးလိမ်းရင်လဲ ခါတိုင်းဆိုသူ့ကျောဖက်ကနေထိုင်ပြီး သူ့သားငယ်လေးနဲ့ဆော့တာလိုလိုနဲ့သူ့ကိုခိုးကြည့်ရတာအမော၊ နောက်ပိုင်းတွေမှာကျတော့ သူကကျနောကိုကျောမပေးတော့ပဲ ဘေးတိုက်ထိုင်ပြီးသနပ်ခါးလိမ်းတာလုပ်လာတယ် ခြေသလုံးတွေလိမ်းတဲ့အခါမျိုးမှာ ထမိန်ကိုပေါင်လယ်လောက်ထိဆွဲလှန်ပြီးလိမ်းတယ် သနပ်ခါးကုန်သွားရင် ကျနော့ကိုခေါ်ပြီးသွေးခိုင်းတယ် (မြင်ယောင်ကြည့်ပေါ့ဗျာ၊ သူကခြေသလုံးကိုလိမ်းရင်းကုန်သွားလို့ ထပ်သွေးခိုင်းတဲ့အချိန် ကျောက်ပြဉ်ကလဲသူ့ရှေ့မှာပဲ သူကခြေတစ်ဖက်ထောင်ပြီး ကျနောသွေးပြီးတာကိုစောင့်နေတာမျိုးကို) ကျနောသနပ်ခါးသွေးနေပြီဆို သူကသူ့သားဖက်လှည့်ပြီး ချော့မြူတာလိုလိုလုပ်ပြီး ကျနော့ကိုခိုးကြည့်တယ်ဗျ၊ အစကတော့ ကိုယ်လဲဘယ်သိမလဲ သူ့သားဖက်လှည့်နေတဲ့အချိန် မြင်ရတဲ့သူ့ပေါင်တံလေးတွေ ခြေသလုံးသားဝင်းဝင်းလေးတွေနဲ့ ဟစိဟစိ လှပ်နေတဲ့ထမိန်အတွင်းက မှောင်မှောင်မဲမဲနေရာလေးကို ခိုးကြည့်နေတာပေါ့၊ နောက်မှ သူကရုတ်တရက်ရှေ့လှည့်လိုက်တာမျိုးဆို ကိုယ့်မှာ မျက်နှာကိုဘယ်ထားလို့ထားရမှန်းတောင်မသိဘူး ခဏခဏ လူမိတာ သူကတော့ဘာမှမပြောရှာပါဘူး ဒီတိုင်းလေးပဲ၊ သနပ်ခါးသွေးပြီးလို့ သူ့သားနားသွားထိုင်ပြီဆို သူကသနပ်ခါးဆက်လိမ်းရင်း သူ့ရှေ့မှာထောင်ထားတဲ့ မှန်ကတဆင့်ကျနော့ကိုခိုးခိုးကြည့်တတ်လာတယ်။

ကျနောနဲ့ဖြစ်သွားပြီးနောက်ပိုင်းမှာ သူကကျနော့ကို အားမလိုအားမရနဲ့ ဆူလေ့ရှိတယ်၊ အဲ့လိုအချိန်တွေမှာ သူ့စိတ်တွေတအားထန်နေပြီး တအားကိုအလိုးခံချင်နေတာတဲ့ အဲ့တော့သူ့ဖက်ကစပြီး လာလိုးပါလာလိုးပါပြောလို့မသင့်လို့ ရေလာမြောင်းပေးလုပ်တဲ့အနေနဲ့ခိုင်းပေမယ့်လဲ ကျနောကဇကလဲမရှိ အထာပေးလို့ပေးမှန်းလဲမသိနဲ့ဖြစ်ပြီး ဝင်မလုံးလို့ပေါ့ဗျာ ကျနောကလဲ ကလေးစိတ်နဲ့ လူပျိုဖော်ဝင်စိတ်က Half by Half ဖြစ်နေချိန်မလား အဲ့လောက်ထိအတွေးမပေါက်ဘူးလေဗျာ အထာမနပ်တာပေါ့။
“မောင်က အ ကို အ တယ် မ ဒီလောက်အထာပေးတာကို အတင်းဝင်လုပ်တာမဟုတ်ဘူး မောင်သာအတင်းတက်လုပ်ရင် မ ကဟန်ပြလောက်ပဲငြင်းမှာပေါ့ ယောက်ျားအားနဲ့ မိန်းမအားဘယ်ယှဉ်နိုင်မှာလဲ” တဲ့ အခုတော့ ဘာဖြစ်တယ် ညာဖြစ်တယ်နဲ့ အလကားအချိန်တွေပုတ်တယ်ပေါ့ဗျာ ကျနော့ကိုအပစ်ပြောတော့တာပဲ၊ သူက ကျနောသူ့ကိုဖွင့်ပြောလိုက်ကတည်းက သူ့စိတ်ထဲကျနောရှိနေပြီးသားတဲ့ စိတ်တွေထန်လာချိန်ဆို သပွတ်တံကိုအဖုတ်ထဲထိုးမွှေပြီးကလိရတယ်တဲ့ (သပွတ်တံဆိုတာ သူတို့တွေသနပ်ခါးလိမ်းပြီးရင် သနပ်ခါးတွေမျက်ခုံမွှေးပေါ်ကပ်မကျန်အောင် ပွတ်ဆွဲတဲ့အတံလေး သွားတိုက်တံလိုမျိုးပဲ အခုခေတ်မရှိတော့ဘူးထင်တာပဲ လက်ညိုးလုံးလောက်အတုတ် သစ်သားကိုယ်ထည်နဲ့လုပ်ထားတာ)

တကယ်လို့ ကျနော့မှဇာတ်လမ်းထပ်မစတော့ရင် သူ့ဖက်ကစပြီး ကျနော့ကိုတက်လိုးတော့မှာတဲ့ အပိုပြောတာလား ဘာလားမသိပေမယ့် သူနဲ့ကျနောဖြစ်နေတဲ့အတောအတွင်း သူရဲ့ထန်ချက်ကြီးတွေကကြောက်ခမန်းလိလိဆိုတာ လက်တွေ့သလိုက်ရတယ်၊ ကျနောတို့အိမ်မှာက ထမင်းစားကြပြီဆိုလဲ အဖေ့ရဲ့ဆန္ဒအရ ညစာကို မိသားစုစုံတဲ့ထိစောင့်ပြီးမှ စားကြရတယ်၊ မနက်ဖက်နဲ့ နေ့လည်ဖက်ကျ အကုန်လုံးကကိုယ်စီအလုပ်တွေနဲ့မို့ မဆုံနိုင်ဘူး အာ့ကြောင့် ညစာကိုတော့ သတ်သတ်မှတ်မှတ် ဆုံပြီး စုစားရတယ်၊ မိသားစုဆိုတာကလဲအများသားဗျ ကျနော့တို့မိသားစု သုံးယောက်ရယ် ပီစိုင်းရယ် အန်တီလေးတို့သားမိသုံးယောက်ရယ် ဘေးအိမ်က ပိုးပိုးတို့မိသားစုသုံးယောက်ရယ်ပေါ့ဗျာ၊ ညတိုင်းထမင်းစားပြီဆို ဒီ ၁၀ ယောက်စုံပြီဆိုမှစားရတယ်၊ ဗိုက်ဆာလို့အရင်ဝင်စားမယ်မကြံနဲ့ အဖေ့ကြိမ်လုံးနဲ့တွေ့တာပဲ၊ ကျနောကတစ်ခါ အန်တီလေးသားအကြီးကောင်ကတစ်ခါ ကြုံဖူးတယ် ဆာလို့ကြိုစားမိတာ လူစုံတက်စုံရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းပြီး ကြိမ်နဲ့တွယ်ပြီး ထပ်စားခိုင်းတာဗျ ဗိုက်ပြည့်နေလို့မစားနိုင်တော့ပါဘူးပြောတာကိုမရဘူး အန်ချင် အန်ထွက်ပစေ ထပ်စားရတယ်။

ထားပါတော့ အဲ့လိုညစာစားတဲ့အခိုက်အတန့်တွေမှာဆို အန်တီလေးနဲ့ကျနောနဲ့ကဘေးချင်းကပ်ထိုင်ဖြစ်လာတယ်ပေါ့ တစ်ခုထူးတာကလေ စားပွဲခုံအောက်မှာသူက ခြေထောက်ကိုချိတ်ထိုင်ပြီး သူ့ခြေထောက်တစ်ဖက်က ကျနော့ခြေသလုံးတို့ ပေါင်တို့ကို လာလာထိတယ်ဗျ၊ ကျနောကနေရာမလွတ်လို့ လာထိတယ်ထင်ပြီး ဘေးကိုရှောင်ပေးတိမ်းပေးပေမယ့်လဲ သူကလာလာထိတာ မတော်တစထိတာလဲမဟုတ်ဘူး အောက်မှာချောင်ချိနေတာကိုမှ တမင်တကာလာထိနေတာမျိုး သူ့ကြည့်တော့လဲ သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းပဲ ခပ်တည်တည်ပဲ။

စားတဲ့အခါ သူကဟင်းတွေခပ်ထည့်ပေးတာ ငါးဆိုလဲအရိုးနွှင်ပေးတာတို့ဘာလုပ်လာတယ်၊ အဒေါ်တစ်ယောက်က ကိုယ့်တူကိုဂရုစိုက်တာ စိုက်တာတစ်ပိုင်းပဲ ဒီဟာကြီးကတော့ သာမာန်ထပ်ပိုကို ပိုလွန်းတယ်ဗျာ၊ သူများတွေ သတိထားမိရလောက်တော့အတင်းကာရောလုပ်ပေးနေတာလဲမဟုတ်ပြန်ဘူး ကျနော့ကိုလုပ်ပေးသလို သူ့သားနှစ်ယောက်နဲ့ ပိုးပိုးကိုလဲလုပ်ပေးတယ်ဗျ၊ ဘော်လီဂျိတ် ချိတ်ခိုင်းတဲ့ကိစ္စတော့မပါဘူးပေါ့ဗျာ ဟဲဟဲ

ညဖက်တွေစာကျက်လို့ပြီးပြီဆို ကျနောကသူ့အခန်းဆီကိုကူးပြီး သူ့သားငယ်နဲ့ဆော့တာလိုလိုနဲ့ အန်တီလေးနားသွားနေတယ် သူကလဲကျနောအနားမှာရှိနေပြီဆို မျက်လုံးလေးထောင့်ကပ်ပြီးခိုးကြည့်လိုက် မှန်ကတဆင့်ကြည့်လိုက်နဲ့ဆိုတော့ သူနဲ့ကျနော့က အိုကေလားဆို အိုကေတယ် မအိုကေဘူးလားဆိုလဲမအိုကေဘူးဆိုတဲ့ပုံစံကြီးဗျာ အဓိကကတော့ ကျနောအထာမနပ်တာပေါ့ အတွေ့အကြုံမရှိ မနူးမနပ်မို့ဒီလိုဖြစ်နေတာ ကိုယ်သာခြေသွက်လက်သွက်ဆို ၉ တန်းဖြေပြီးတဲ့ နွေကျောင်းပိတ်ရက်တွေကတည်းက သူနဲ့ကိုယ်နဲ့လင်မယားအရာရောက်တာကြာပြီ

ဒီလိုနဲ့ ကျနောလဲကျောင်းတွေပြန်ဖွင့်တော့ ကျောင်းတက်ရ ကျူရှင်သွားရ လာရနဲ့ နေ့ဖက်မှာတော့သိပ်မတွေ့ဖြစ်တော့ဘူးပေါ့ဗျာ ညဖက်တွေမှာတောင် တစ်ခါတစ်လေမှပဲသွားနိုင်တော့တယ်၊ စာမေးပွဲကြီးနီးလာတော့ ကျနောစာကျက်တာကို သူကိုယ်တိုင်အနီးကပ်လာစောင့်ပေးလာတယ် ကျနော့ဘေးမှာလာထိုင်ပြီး သူ့ဟာသူဝတ္ထုစာအုပ်တစ်အုပ်နဲ့ငြိမ့်လို့ လက်ဖက်စားချင်လား သုတ်ပေးမယ် ကော်ဖီလားဖျော်ပေးမယ် အဆင်သင့်ဆိုသလိုပဲ၊ အဲ့စာမေးပွဲရက်တွေမှာ ကျနောစာကျက်ပြီဆို အကြီးကောင်က အန်တီလေးအခန်းထဲသွားပြီး အငယ်လေးကိုထိန်းပေးရတယ် အန်တီလေးကကျနောစာကျက်တာကိုလာစောင့်ပေးတာပေါ့

ကျနောလဲနှစ်ယောက်ထဲနေဖို့ဂွင်ဖြစ်သွားတော့ သူ့ကိုကပ်ပြီးရည်းစားစကားထပ်ပြောပြန်တယ်၊ သူကတော့ အင်းမလုပ် အဲမလုပ်နဲ့ ငြိမ်နားထောင်နေတုန်းပဲ ဒါနဲ့ကျနောက
“မ ဆီကအဖြေမရရင် စာမေးပွဲမဖြေတော့ဘူး” ဘာဖြစ်တယ် ညာဖြစ်တယ်နဲ့ အကြပ်ကိုင်လိုက်တော့မှ သူက
“စာမေးပွဲပြီးရင် စဉ်းစားပေးမယ်” ဆိုပြီးအဖြေပြန်လာတယ်ပေါ့၊ အဲ့မှာကတည်းက ကျနောလဲ သူနဲ့နှစ်ယောက်ထဲရှိချိန်ဆို အန်တီလေးတွေ သားတွေလုပ်မနေတော့ဘူး မ ရေ မောင် ရေ နဲ့စကားလေးတွေပြောင်းသုံးတယ် သူကတော့မရဘူး မင်းနဲ့ငါပဲပြောတာ

အဲ့လိုနဲ့ အရှေ့ဘာသာတွေဖြေတဲ့အချိန်တွေကတော့ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ကြဘူး သိပ္ပံတွဲဖြေမဲ့ နောက်ဆုံးရက်မတိုင်ခင်တစ်ညမှာ ကျနောတစ်ယောက်ထဲ အခန်းထဲစာကြည့်နေရင်း ဒီညတော့ သူ့ဆီကအဖြေကို မရ မကတောင်းရမယ် ဆိုပြီးကြိုတွေးနေတာပေါ့ဗျာ၊ ခဏနေတော့ သူကလက်ဖက်သုပ်ပန်းကန်လေးကိုင်ပြီး အခန်းထဲဝင်လာတာမြင်လိုက်ရကော ကျနောကသူ့ကိုကျော်ပြီးအခန်းတံခါးဆီထသွားပြီး တံခါးကိုဂျက်ချလိုက်တော့ သူကလက်ဖက်သုတ်ပန်းကန်လေးကိုင်ပြီး ကြောင်ကြည့်နေတယ်၊ ပြီးတော့မှ ကျနောရှေ့တိုးလာတာကိုမြင်ပြီး ချက်ချင်းသဘောပေါက်သွားတယ်၊ မျက်နှာလေး ဇီးရွက်လောက်ဖြစ်သွားပြီး မျက်စိပျက်မျက်နှာပျက်နဲ့
“သားလေး…မင်း….မင်း…..ဘာလုပ်မလို့လဲ…အပြင်မှာ အကိုကြီးတို့ အမတို့ရှိတယ်နော်….သား….” ဆိုပြီးနောက်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်းဆုတ်ရင်းပြောနေတယ် ကျနောလဲသူ့လက်ထဲကပန်းကန်ကိုယူပြီးစားပွဲပေါ်တင်လိုက်ပြီး သူ့ရှေ့ထိတိုးကပ်လိုက်ပြီး
“မနက်ဖန်ဖြေရမဲ့ဘာသာကနောက်ဆုံးပဲ အဲ့ဒါကြောင့် မဖြေခင်မှာ မောင့်ကို အားဆေးအနေနဲ့ မ ကိုမှမနမ်းရရင် မောင်တော့မနက်ဖန်စာမေးပွဲဖြေနိုင်မှာ မဟုတ်တော့ဘူး” လို့ ခပ်ရွတ်ရွတ်လုပ်ပြီး သွားပြောတော့ သူကလက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ ကျနော့နားထင်ကိုလာထုပြီး
“ကဲ ကိုကိုပိုလေး ပိုကိုပိုလွန်းတယ်ကွာ….ဒို့မကြိုက်ဘူးနော် ဒီလောက်ကြီးထိကတော့” ဆိုပြီး သူ့ကိုစတယ်အထင်နဲ့ ကျနော့ကိုပြန်ပက်နေတာနဲ့ ကျနောကသူ့ခါးကိုဆွဲဖက်လိုက်ပြီး ခပ်တည်တည်ခပ်တင်းတင်းလေးလုပ်ပြီး စိုက်ကြည့်လိုက်တော့မှ သူလဲမျက်နှာပိုးသပ်လိုက်ရင်း ခေါင်းလေးငုံ့သွားတယ်၊ ငြိမ်ကျသွားတာ ကြာသွားတော့မှ သူ့ခါးကိုဖက်ထားတဲ့လက်ကိုခပ်တင်းတင်းဖစ်ညှစ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ သူ့ကိုယ်လေးတုန်ခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့မော့ကြည့်လာပြီး
“လုပ်စရာရှိတာ မြန်မြန်လုပ်ကွာ မင်းအဖေတွေ့သွားရင် တို့နှစ်ယောက်လုံးသေလိမ့်မယ်ကွ” ဆိုပြီးတိုးတိုးလေးထုတ်ပြောလာတာပေါ့၊ အဲ့တော့မှ ကျနော့လဲ မေးမဲ့မေးခွန်းကိုကွက်တိရလိုက်တဲ့အတိုင်းပဲ စောက်ရမ်းတွေပျော်မြူးသွားပြီး သူ့ခေါင်းကိုလက်နဲ့ညှပ်ကိုင်ဆွဲမော့လိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းထူပြစ်ပြစ်ကြီးတွေကိုငုံ့ နမ်းလိုက်တော့တာပဲ နမ်းရင်းစုပ်ရင်းနဲ့တော့ သူဖက်ကနေလဲအလိုက်အထိုက်တော့ပြန်နမ်းလာပါတယ် မသိမသာလေးပေါ့ဗျာ

နှုတ်ခမ်းတွေစုပ်နမ်းတာဖီးလ်တွေတက်လာတော့ ကျနော့လက်တွေက သူ့ဖင်တွေပေါ်ရောက်သွားပြီး ဖင်နှစ်ခြမ်းလုံးကိုစုံကိုင်ပြီး နယ်ပေးတော့တာပဲ၊ သူကလဲခြေဖျားလေးတွေထောက်လာပြီး ကျနော့ပုခုံးကိုဆွဲခိုလာတာပေါ့ဗျာ၊ နမ်းတာတော်တော်လေးကြာသွားတော့ သူ့ဖက်ကပြန်စုပ်နမ်းတာတွေကြောင့် လူကဗျာ ခြေထောက်တွေဆက်မထောက်ချင်တော့လောက်အောင်ကို ပျော့ခွေသွားတယ်ဗျာ၊ အဲ့အချိန်မှာပဲ သူ့လက်ဖဝါးလေးကကျနော့ရင်ဘတ်ကိုအသာပုတ်ပြီး အချက်ပြလိုက်တော့ ကျနောလဲနမ်းတာကိုခွာပြီးကြည့်လိုက်တော့ သူ့မျက်နှာမှာ ရှက်တာလိုလို ရမက်ထန်တာလိုလိုမျိုး အဲ့တုန်းကကျနောနားမလည်သေးတဲ့ အကြည့်တွေအမူအရာတွေဖြစ်နေပြီး ကျနော့ကိုရီဝေဝေလေးကြည့်နေရောပဲ၊ ကျနောလဲသူ့ပုခုံးကိုငုံ့နမ်းရင်း ဖင်ကြီးကိုဆက်ကိုင်လိုက်နယ်လိုက်ညှစ်လိုက်လုပ်တာပေါ့၊ သူ့ဆီကနေလဲ သက်ပြင်းချသံလေးတွေမကြာခဏကြားနေရာပြီး လည်ပင်းတွေကိုစုပ်နမ်းရင်းနဲ့ ပါးကိုနမ်းလိုက်ပြီး သူ့နားရွက်အဖျားလေးတွေကိုပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး စုပ်လိုက်တော့
“တော်တော့ကွာ အရမ်းကြာနေပြီ” တဲ့၊ အဲ့မှာကျနောလဲသူ့ပါးကိုပြောင်းနမ်းလိုက်ရင်းနဲ့ နားနားလေးတိုးကပ်ပြီး
“မ ကိုအရမ်းလိုးချင်တာပဲဗျာ” ဆိုပြီးပြောချလိုက်တော့
“ဘာ….” ဆိုပြီး လေသံမာမာလေးနဲ့အတူ ကျနော့ဗိုက်ခေါက်လဲပူထူသွားပြန်ကော
သူ့ကိုမော့ကြည့်တော့ ဒေါသထွက်နေတဲ့ပုံစံလဲဖြစ်နေတာမို့ ကိုယ်လဲလန့်သွားမိတယ်လေ
“တော်တော် အတတ်ကောင်းတွေတတ်နေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား ဟန်…နင်သေချင်နေတာလား နင့်အဖေကို ငါအခုသွားပြောလိုက်ရမလား လာသွားပြောမယ် မင်းကိုယ်တိုင်ပြော ငါ့ကိုလိုးချင်ပါတယ်လို့ မင်းကိုယ်တိုင်သွားပြော လာ…..” ဆိုပြီးဗိုက်ကိုလိမ်ဆွဲရင်း တံခါးဖက်ခြေလှမ်းနေတော့ ကျနောလဲလန့်သွားပြီး အန်တီလေးကိုယ်လုံးကိုအတင်းဆွဲဖက်ထားရင်း တောင်းပန်ရတော့တာပေါ့၊ အတင်းဆွဲထားပြီး တောင်းပန်တော့မှ သူလဲဗိုက်ခေါက်လိမ်ထားတဲ့လက်ကပြေလျော့သွားပြီး
“သွား…စာကျက်တော့ ငါဘာသံမှထပ်မကြားချင်ဘူး” ဆိုပြီးလေသံမာမာနဲ့ပြောလာတော့ ကျနောလဲတကယ်လန့်သွားပြီ စာကြည့်စားပွဲမှာကုတ်ချောင်းချောင်းလေးသွားထိုင်နေလိုက်ရတယ်၊ ကျနောတစ်ယောက်ထဲသာထိုင်နေရပြီး သူလာမထိုင်သေးတာနဲ့ စိတ်ထဲကနေသူ့အလာကိုစောင့်နေတဲ့အချိန်

အဲ့အချိန် ဂလောက်ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ အခန်းတံခါးကလန့်ဖြုတ်သံကြားလို့လှည့်ကြည့်တော့ သူကထွက်သွားနေပြီ ကျနောက ဟာသွားပြီပေါ့ သူစိတ်ဆိုးသွားပြီလားမသိဘူး အဖေတို့ကိုသွားတိုင်တာလားမသိဘူး ငါတော့ သေပြီဆိုပြီး စိတ်ထဲတမျိုးကြီးဖြစ်ပြီး ကြောက်ဒူးတွေတုန်နေတော့တာပဲဗျို့၊ ကျနော့မှာ အခန်းထဲ မိုးတိုးမတ်တပ်ကြီး ရင်တွေကလဲအသေခုန်နေပြီ သူကလဲတော်တော်နဲ့ပြန်မလာသလို ကျနော့နာမယ်ကိုအဖေတို့အော်ခေါ်သံလဲမကြားရတော့မှ စားပွဲမှာပြန်ထိုင်လိုက်တော့တယ်၊ စာအုပ်ကိုပြန်လှန်ကြည့်နေလိုက်ရင်း လာမဲ့အခြေအနေကိုစောင့်နေလိုက်ရတယ်၊ စာကိုသာကြည့်နေပေမယ့် စိတ်ကတော့အန်တီလေးဆီပါသွားလေရဲ့ ထိုင်နေတာ ၅ မိနစ်လောက်နေတော့မှ အခန်းတံခါးဖွင့်သံကြားလို့ကြည့်တော့ အန်တီလေးကိုပြန်တွေ့လိုက်ရတယ်၊ စောစောကသူဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီနဲ့ ထမိန် မဟုတ်တော့ပဲ အဖြူရောင် ချိုင်းပြတ်ဂါဝန်ရှည်ကြီးတစ်ထည်ပြောင်းဝတ်လာတယ်၊ ကျနောတို့ဒေသကအအေးပိုင်းဒေသထဲမှာပါတော့ ညဖက်တွေမှာခုလိုအင်္ကျီမျိုးနဲ့နေတာခပ်ရှားရှားပေမယ့် အချိန်ကနွေဦးချိန်ကာလမို့ အအေးဓာတ်ကနည်းနည်းကျနေပြီ၊ သူကခပ်တည်တည်ပဲ စားပွဲအစွန်းဖက်ကခုံလွတ်မှာဝင်ထိုင်ပြီး သူယူလာတဲ့ ဝတ္တုစာအုပ်ကိုလှန်ပြီးဖတ်နေတော့တာပဲ၊ သူ့ဖက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့လက်မောင်းအိုးလေးက ဖြူဖြူဝင်းဝင်းလေးနဲ့ အိအိကစ်ကစ်လေး‌ဗျာ ကိုက်ဆွဲချင်စရာလေး ချိုင်းသားလေးတွေဆိုလဲပေါင်ဒါသိပ်ထားတာမို့ ပေါင်ဒါနံ့ကဘေးကနေပါရနေတယ်၊ လက်မောင်းသားလေးနဲ့ ချိုင်းကြားလေးကိုကြည့်ပြီး ဖီးလ်တွေတက် လီးကပြန်တောင်လာတော့တာပဲ‌ဗျို့

ကျနော့ရဲ့ armpit fetish ကိုအန်တီလေးကစတာလို့ပြောလို့ရတယ်၊ ကျနောကတော့ စာကြည့်စားပွဲမှာသာထိုင်နေရတယ် စိတ်ကစာထဲကိုမရောက်ဘူးဖြစ်နေတာပေါ့၊ သူ့ရဲ့အပြုအမူတွေ အကြည့်တွေကို စမြုံပြန် ပြန်တွေးရင်းဖီးလ်တွေတက်တာပေါ့၊ အချိန်ကြာလာပြီး ညတောင်တော်တော်မိုးချုပ်နေပြီ စာထဲစိတ်လဲမပါတော့တာနဲ့ စာအုပ်တွေကိုဘေးချပြီး သူ့ဖက်ခိုးကြည့်တော့ သူက နေကြာစေ့ကိုက်လိုက် စာဖတ်လိုက်နဲ့သာယာနေတာ ကိုယ့်ကိုတောင်အဖတ်လုပ်ဖော်မရဘူး
“မ….” လို့သူ့နားခေါင်းလေးတိုးဝေ့ပြီးခေါ်ကြည့်တော့ သူကခေါင်းကိုမမော့ပဲ မျက်လုံးပဲပင့်ပြီးကြည့်လာတယ်
“မောင့်ကို စိတ်ဆိုးသွားလားဟင်…” ဆိုပြီးမေးတော့ သူကချက်ချင်းပြန်မဖြေဘူး၊ ခဏအကြာမှ ခေါင်းလေးကမသိမသာယမ်းပြရင်း “မဆိုးပါဘူး” ဆိုပြီးလေသံခပ်တိုးတိုးလေးကြားလိုက်ရတယ်၊ အဲ့ကျမှ ကျနော့ရင်ထဲကအလုံးကြီးလဲ ကျသွားပြီး သူ့ဖက်ကိုတိုးထိုင်လိုက်တယ်၊ ပုခုံးကိုလှမ်းဖက်ပြီးကျနော့ဖက်ဆွဲလိုက်တော့ သူ့ကိုယ်လုံးကကျနော့ဘေးပါလာတာပေါ့ဗျာ၊ သူ့လက်မောင်လေးကိုငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်က သူ့လက်ကိုသွားဆုတ်ကိုင်လိုက်တော့ သူကလဲကျနော့လက်ကိုပြန်ညှစ်ကိုင်လာတယ်၊ သူ့ကိုငုံ့ကြည့်ရင်း ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့အရာတခုကိုသွား သတိထားမိသွားတယ်ဗျ၊ အဲ့ဒါတွေက သူ့အင်္ကျီရင်ဘတ်ပေါ်မှာ အသီးလေးကဖုဖုဖောင်းဖောင်းလေးဖြစ်နေတာ၊ ကျနောလဲ စိတ်ထဲကနေ နို့သီးခေါင်းများလားမသိဘူးဆိုပြီး ကွယ်နေတဲ့တဖက်ကိုကြည့်တော့လဲ အဲ့လိုအဖုလေးထင်းနေရော၊ စိတ်ထဲမှာတော့ ကြိတ်ပျော်သွားတာပေါ့၊ ကိုယ်ကလဲအဲ့အစိလေးပဲ စိုက်ကြည့်နေမိတယ်

နှစ်ယောက်သားဘာစကားမှတော့ထပ်မပြောကြဘူး သူလဲစာအုပ်ကိုမဖတ်တော့ပဲ ကျနော့ကိုလှည့်ကြည့်နေသလို ကျနောလဲစာတွေထဲစိတ်ရှိမနေတော့ဘူး သူ့ကိုပဲတောက်လျောက်လိုက်ကြည့်နေမိတော့တယ်၊ နှစ်ယောက်သားအချစ်ရည်ရွှမ်းတဲ့အကြည့်နဲ့အချင်းချင်းကြည့်ပြီး ရင်တွေခုန်နေတုန်းမှာပဲ ကျနော့လက်တစ်ဖက်ကိုသူ့ပေါင်ပေါ်ရွေ့လိုက်ပြီး အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ သူကမျက်စောင်းထိုးတယ်ဗျ
“မဟုတ်တာတွေကိုပဲစိတ်ရောက်နေပြန်ပြီမလား” ဆိုပြီးကျနော့ဗိုက်ခေါက်ရှိရာကိုလက်လှမ်းလိုက်တော့ ကျနောကသူ့လက်ကိုဖြတ်ကိုင်လိုက်ပြီး ကျနော့ပေါင်ကြားထဲက တောင်နေတဲ့လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့ မာကျောကျောလီးနဲ့ သူ့လက်နဲ့ထိသွားတယ်ဆိုရင်ပဲ  ‘ဟာ….’ ဆိုတဲ့အသံလေးပဲထွက်လာပြီး လက်ကိုပြန်ရုတ်သွားတယ် လူကလဲရှေ့ကိုပြန်လှည့်သွားပြီး စာအုပ်ပဲငုံ့ဖတ်နေတာပေါ့၊ ဒါနဲ့သူ့ဖက်ကို ကိုယ်လေးစောင်းလိုက်ပြီး ခါးကိုဖက်လိုက်ရင်း
“မ…” လို့တိုးတိုးလေးခေါ်လိုက်တော့ ကျနော့ဖက်ကိုမျက်လုံးလေးထောင့်ကပ်ပြီးခိုးကြည့်လာပြန်တယ် ပြန်ထူးသံတော့မကြားမိဘူး၊ ကျနောလဲသူ့ပုခုံးပေါ်မေးတင်လိုက်ပြီး “အရမ်းချစ်တယ်ဗျာ” ဆိုပြီးပြောလိုက်တော့ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးက ခပ်ကွေးကွေးလေးဖြစ်သွားပြီး ပြုံးသွားတာကိုသတိထားလိုက်မိတယ်၊ ပြီးတော့ကျနောကလဲတောက်လျောက် ရည်းစားစကားတွေပြောလိုက်တာပေါ့ သူ့ကိုတကယ်ချစ်တာပါ ဘာဖြစ်တယ် ညာဖြစ်တယ်ပေါ့ဗျာ အတင်းကပ်ပြီးရည်းစားစကားထပ်ပြောလိုက်ပြီး မနက်ဖန်စာမေးပွဲပြီးရင် စဉ်းစားပေးမယ်ဆိုတာတကယ်နော် ဆိုပြီးထပ်မေးတော့ သူက “အင်း..” ဆိုတဲ့တစ်လုံးထဲပြန်ဖြေပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်၊ ပြီးတော့ တအောင့်လောက်ကြာသွားတော့မှ
“စဉ်းစားပေးမယ်ပဲပြောတာနော် အဖြေပေးမယ်ပြောတာမဟုတ်ဘူး” ဆိုပြီးအသံခပ်တိုးတိုးလေးထပ်ထွက်လာပြန်တော့ ကျနောလဲစိတ်ထဲ ဟာ…ခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး ချီးမှန်ထားတဲ့ မျက်နှာကြီးလို ရှုံ့မဲ့ပြီး
“ဟာဗျာ မ ရာ အဲ့လိုကြီးကတော့ မတရားပါဘူး” ဘာဖြစ်တယ် ညာဖြစ်တယ်နဲ့ထလုပ်တော့ ကျနော့အသံကလဲနည်းနည်းကျယ်သွားတာမို့ သူကကပြာကယာလေး ကျနော့ပါးစပ်ကိုလက်နဲ့လိုက်အုပ်ပြီး
“ဘာလုပ်တာလဲ ညကြီးမိုးချုပ် အကုန်အိပ်ကုန်ကြပြီ နင်လုပ်မှဖြင့် အကုန်သိသွားမှာပေါ့ ချီးထုပ်လေးရဲ့” ဆိုပြီးကျနော့နှာခေါင်းကိုလက်ညိုးလက်မလေးနဲ့ညှပ်ပြီး စ သွားရင်း မျက်စောင်းထိုးပြီးပြောသွားတယ်
“ဒီက စနေတာကို စလို့စမှန်းမသိဘူး ချီးထုပ်လေး ဟွင်း..” ဆိုပြီး ညစ်ကျယ်ကျယ်လေးပြောလိုက်တော့မှ ကျနောလဲသက်ပြင်းချလိုက်နိုင်ပြီး သူ့ခါးကိုဖက်ပြီးကျနော့ဖက်ဆွဲလိုက်တော့ ကျနော့လက်မောင်းလေးပေါ်ခေါင်းလေးမှီကျလာတယ်ဗျ၊ သူ့ဖက်ခေါင်းစောင်းပြီး နဖူးကိုနမ်းလိုက်တော့ သူကလဲမော့ကြည့်လာတယ်၊ ဒါနဲ့သူ့မေးကိုလက်နဲ့ပင့်ပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲမို့ငုံ့လိုက်တော့ သူကမျက်နှာကိုလွှဲသွားတာမို့ ပါးကိုပဲနမ်းမိသွားတာပေါ့၊ ဒါမဲ့လဲချော်လဲရောထိုင်သဘောမျိုးနဲ့ သူ့ပါးပြင်ကြီးကိုသာဖိနမ်းရင်း သူခေါင်းလေးမော့သွားတဲ့အချိန် လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးတွေကိုကုန်းစုပ်တော့တာပဲ၊ တဖြေးဖြေးနဲ့နှစ်ယောက်သားကဘေးချင်းယှဥ်ထိုင်နေရင်းနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေအထားမျိုးဖြစ်လာပြီး လည်ပင်းပေါက်ကဟိုက်နေလို့ ပေါ်နေတဲ့ရင်ညွှန်တွေပါကုန်းစုပ်နမ်းနေလိုက်တယ်၊ နမ်းရင်းနဲ့ အင်္ကျီတွင်းထဲခိုးကြည့်တော့ ကိုယ်မြင်ချင်လှပါပြီဆိုတဲ့ နို့အုံလေးမြင်ရတော့ စိတ်ထဲ ကိုင်ကြည့်ချင်လိုက်တာ ယားလို့ပါပဲ

အဲ့အချိန်သူကကျနော့ခေါင်းကိုပင့်ပြီးမနေလို့ ကျနောလဲခေါင်းပြန်မော့သွားကော သူ့လက်တစ်ဖက်ကမြှောက်လျက်သားဖြစ်နေပြီး ကျနောကလဲနမ်းနေတဲ့အရှိန်မပျောက်သေးပဲသူ့ဖက်ကိုသာအတင်းဖိကပ်ပြီး တိုးနမ်းနေတော့ သူ့လက်မောင်းအောက် ချိုင်းသားလေးတွေကိုနမ်းပေးသလိုဖြစ်သွားရော၊ သူကမယားတတ်တဲ့သူမို့ ရုန်းတာပြုတာမရှိပဲ ကျနောလုပ်သမျှကိုသာငြိမ်ပြီးခံနေရှာတယ်၊ သူ့ချိုင်းသားအရစ်ရစ်လေးတွေကို နှားခေါင်းနဲ့ဖိကပ်နမ်းပေးရင်း နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုနဲ့ပါညှပ်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်တယ်၊ ကိုယ့်မျက်နှာကသူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်နေတာမို့ သူ့ရင်ခုန်သံတွေကအတိုင်းသားအထင်းသားကြားနေရတာပေါ့ ရင်တွေတအားခုန်နေတယ်ဆိုတာ ကျနောသိလိုက်ရတယ်၊ အဲ့အချိန်ကျနောလဲခေါင်းကိုအောက်ငုံပြီးနမ်းနေရင်းနဲ့ သူကစိတ်လွတ်သွားသလိုဖြစ်ပြီး သူ့ကိုဆွဲမထူလိုက်ရင်း မတ်တပ်ရပ်လျက်ကစ်ဆင်ကုန်းစုပ်လိုက်တာပေါ့ သူကလဲခေါင်းကိုမော့ပြီးကျနော့ကိုပြန်နမ်းနေတဲ့အချိန် ကျနောကသူ့ကိုယ်လုံးကိုကုတင်ဘက်ဆွဲခေါ်သွားတော့ သူကလဲသတိထားမိသွားပြီး ကျနော့ရင်ဘတ်ကိုလက်နဲ့အသာတွန်းရင်း
“ဟင်း…နော် ကောင်လေး နင့်အကြံငါမသိဘူးများမှတ်နေလား” ဆိုပြီး လက်ညိုးလေးထောင်ရမ်းပြတဲ့အမူအရာလေးလုပ်ပြနေရောပဲ

ကျနောလဲသူခိုးလူမိဖြစ်သွားတော့ သူ့ကိုသွားဖြီးလေးရယ်ပြလိုက်ပြီး ကစ်ဆင်ထပ်ဆွဲမလိုကုန်းလိုက်တဲ့အချိန် အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲကတိုင်ကပ်နာရီဆီကနေ ည ၁၂ ထိုးတဲ့တီးလုံးသံလေးထွက်လာတော့မှ သူလဲကိုယ်ကိုနောက်ဆုတ်တိမ်းရှောင်ထွက်ပြီး
“ကဲ ကောင်လေး နက်ဖန်ခါစာမေးပွဲကိုကောင်းကောင်းဖြေခဲ့ပါ တို့ စိတ်ချလက်ချစောင့်နေမယ်နော် စာမေးပွဲအချိန်မှာ စာထဲကိုပဲစိတ်ကိုထား ဘယ်မှအာရုံမပျံ့စေနဲ့ ကြားလား” ဆိုပြီးအသာလေးကပ်ဆူသွားပြီး နားရွက်ကိုဆွဲလိမ်သွားတယ်၊ ပြီးတော့သူကလှည့်ထွက်သွားတော့ ကျနောလဲချက်ချင်း သူ့လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်တော့ သူ့ကိုယ်လုံးလေးက ကျနော့ဖက်အိကျလာတာနဲ့ ဖက်ပြီးထိန်းလိုက်တော့ သူလေးကလဲကျနော့ရင်ခွင်ထဲထိုးဝင်လာပြီးခေါင်းလေးမှီပြီးငြိမ်လို့ဗျ၊ ကျနောကတော့ ဖက်ထားရင်း ဘယ်ငြိမ်နေလိမ့်မလဲ ချစ်တယ် ချစ်တယ် တတွတ်တွတ်ပြောရင်း သူ့ဖင်ကြီးကိုပဲဆက်ညှစ်တာပေါ့ဗျာ။

သူက သူ့ဖင်ကိုကိုင်နေတဲ့ကျနော့လက်ကို ခါးပေါ်ဆွဲတင်ရင်း ကျနော့ကိုမော့ကြည့်ပြီး မျက်စောင်းထိုးပြပြန်တယ်၊ ကျနောလဲဒီမျက်စောင်းဒဏ်ကိုအတော်အလူးအလဲခံလိုက်ရတာပါလား
“ဒါပဲနော် သူအရမ်းမဆိုးရဘူး” ဆိုပြီး မပွင့်တပွင့်လေးထုတ်ပြောလာတော့ ဒီကကောင်ကလဲသဘောပေါက်လိုက်တယ်လေ၊ ပုတ်သင်ညိုအတိုင်းပဲ ခေါင်းကိုငြိမ့်ပြလိုက်တာ တစ်ဆတ်ဆတ်နဲ့ကိုခါရမ်းလို့၊ သူ့ဆီကဘာစကားသံမှထပ်ထွက်မလာတော့ ကျနောလဲသူ့မေးကိုဆွဲမလိုက်ပြီး ထပ်နမ်းမယ်လုပ်တော့ သူကတံခါးဖက်လှည့်ကြည့်ပြီး
“ကလန့်ထိုးမထားဘူးလေ အကြီးကောင်ဝင်လာလို့တွေ့သွားမှဖြင့်” ဆိုပြီးပြောလာတော့ သူ့ကိုယ်လုံးကိုနောက်ကိုတွန်းလိုက်ပြီး တံခါးမှာကျောမှီထားလိုက်ပြီး ခေါင်းကိုဖြေးဖြေးချင်းငုံ့သွားလိုက်တာ သူကလဲမျက်နှာလေးကိုမော့လာပြီး နှစ်ယောက်သားစိတ်တူကိုယ်တူနဲ့ ကစ်ဆင်ထပ်ဆွဲကြတာပေါ့

ဒီတစ်ခါတော့သူကကျနော့ခါးကိုပြန်ဖက်ထားပြီး ကျနော့နှုတ်ခမ်းတွေကို အောက်တစ်လှည့်အပေါ်တစ်လှည့်စုပ်နမ်းလာပါတော့တယ်၊ ပုဆိုးထဲက လီးတော်မောင်ကလဲ ထောင်မတ်နေလိုက်တာ လီးထိပ်တွေပါကျိန်းလာတဲ့အထိပဲ မတ်တပ်ရပ်နမ်းရင်းနဲ့သူ့ဖက်ကိုထိုးထိုးကော့ပြီး ညှောင့်ကြည့်ရင်း သူ့ရဲ့လက်ကိုဆွဲပြီး ကျနော့လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့ သူကနမ်းတာကိုခွာလိုက်ပြီး အောက်ကိုငုံ့ကြည့်ရင်း လီးကို ဆုတ်ကိုင်ပေးရင်း တစ်ချက်ညှစ်ထည့်လိုက်ပြီး
“ဟွန်း…” ဆိုတဲ့အသံလေးနဲ့အတူ မျက်နှာအမူအရာလေးက ချစ်စဖွယ်လေးလုပ်ပြသွားပြီး
“တော်ပြီနော် တို့လဲအိပ်တော့မယ်ကွယ် သားလေးလဲအိပ်တော့နော်” ဆိုပြီးပြောတော့
“ဘယ်အိပ်လို့ပျော်မှာလဲ မ ရာ မအိပ်ခင် မောင်လုပ်စရာရှိသေးတယ်” ဆိုပြီးပြောရင်း အောက်ကိုမျက်စပစ်ပြလိုက်ပြီး လက်သီးဆုတ်လှုပ်ပြလိုက်တော့ သူကချက်ချင်းအထာပေါက်သွားပြီး ကျနော့ကိုမျက်စောင်းထိုးရင်း
“ရှင်လေး တော်တော်အတတ်ကောင်းတွေတတ်နေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား ဟင်းဟင်း မပြောလိုက်ချင်ဘူးနော်” တဲ့၊ ပြောရင်းနဲ့ ကျနော့ဗိုက်ခေါက်ကိုခပ်ဖွဖွလေးဆွဲလိမ်ပြီးထွက်သွားတော့ သူ့ခါးကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး အနောက်ကနေဖက်လိုက်တော့
“ဟာ…..ဘာလုပ်တာလဲ” ဆိုပြီးအလိုမကျတဲ့အသံနဲ့ ပြောလာတော့ ကျနောလဲဘာမှပြောမနေတော့ပဲ သူ့လည်ပင်းကိုငုံ့နမ်းပြီး လီးကိုလဲသူ့ဖင်ကြားမှာညှပ်လို့ ထိုးကော့လိုက်တာပေါ့၊ နောက်ကနေဖက်ထားရင်း သူ့နို့အုံကိုအုပ်ကိုင်လိုက်တော့ အိစိစိနို့အုံကြီးကိုကိုင်လိုက်မိကော၊ အဲ့ကျသူက ကျနောလက်တွေကိုအတင်းဖယ်လာပြီး ကျနော့ဖက်ပြန်လှည့်လာရင်း မှုံကုတ်ကုတ်နဲ့ကြည့်ပြီး
“ခုပဲ မဆိုးရဘူးလို့ပြောထားတယ်နော်….ငါ့ စကားကိုနားမထောင်ဘူးလား ဟင်” ဆိုပြီး အံကြိတ်ပြီးပြောနေတော့ ကျနောလဲသွားဖြီးလေးပဲလုပ်ပြနေလိုက်တယ်၊ အဲ့မှာသူကလှည့်ထွက်သွားတော့ တံခါးကိုမပိတ်သွားခင်မှာသူတစ်ချက်ပြန်လှည့်ကြည့်သွားသေးတယ် အဲ့အကြည့်ကတော့ကျနော့ကိုကြည့်တာမဟုတ်ဘူးဗျ သူ့မျက်စံကကျနော့ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကိုကြည့်သွားတာ အဲ့ဒါကိုတော့ ကျနောကောင်းကောင်းကြီးသတိထားမိလိုက်တာပေါ့၊ ဒီကကောင်ကတော့ ဖီးလ်တွေတက်ပြီးသူ့သားအကြီးကောင်ပြန်လာတဲ့ထိကိုမစောင့်နိုင်တော့ပဲ ခြင်ထောင်ထဲဝင်ပြီး ဂွေလှိမ့်လိုက်တော့တာပဲ ဖီးလ်တအားဖြစ်နေလို့လားမသိဘူး လရည်တွေဆိုထောင်ထောင်ပြီးပန်းထွက်တာ ခြင်ထောင်ခေါင်းမိုးကိုပါထိတယ် ဘယ်နှစ်ခါလောက်ကိုထုမိလဲမမှတ်မိတော့ပါဘူး။

နောက်ရက်ရောက်တော့စာမေးပွဲဖြေအပြီး နေ့လည် ၁၂ ထိုးလို့ ကျောင်းထဲကထွက်လို့ရတာနဲ့ သူများတွေလို မကဲတော့ပဲ အိမ်ကိုတန်းပြန်လိုက်တယ်၊ နေ့လည်တွေဆို အန်တီလေးက အိမ်ကိုရေပြန်ပြန်ချိုးလေ့ရှိတာရယ် ရှေ့စာမေးပွဲရက်တွေတုန်းကလဲ စာမေးပွဲပြီးအိမ်ပြန်လာပြီဆိုသူကကြိုစောင့်နေရင်း ဖြေနိုင်လား ဘာတွေမေးလဲ အဖြေပြန်တိုက်တာမျိုးလုပ်လေ့ရှိတာမို့ အခုလဲအိမ်ကိုတန်းပြန်လိုက်တော့ ကိုယ်တွေ့ချင်မြင်ချင်နေတဲ့သူကိုမတွေ့ရပဲ တခြားသူတွေကိုသာတွေ့နေရတယ် ဒါနဲ့အမေတို့မေးတာမြန်းတာဖြေပြီး အန်တီလေးကိုအိမ်ထဲလှည့်ပတ်ရှာကြည့်တာပေါ့ဗျာ၊ အခန်းထဲသွားကြည့်တော့မှ အန်တီလေးကိုကုတင်ပေါ်လှဲနေတာမြင်လိုက်ရတယ်၊ ဒါနဲ့ ကျနောလဲအိမ်ရှေ့က အမေတို့အရိပ်အခြေတစ်ချက်ရှိုးရင်း အန်တီလေးအခန်းထဲတန်းဝင်လိုက်ပြီး အခန်းထဲရောက်တော့ တံခါးကလန့်ကိုထိုးလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ကုတင်ဆီအပြေးလေးသွားရင်း အန်တီလေးကိုအနောက်ကနေပြေးဖက်တော့
“အင်…သားလေး ပြန်ရောက်ပြီလား…ဟား…ဖြေနိုင်ခဲ့လားဟင်” အပြင်းကြောလေးဆန့်ရင်း ကျနော့ကိုလှည့်မေးတော့
“ဖြေနိုင်ပါတယ် မရဲ့ အိမ်ရောက်ရောက်ချင်း မကိုတွေ့ချင်လို့ ဒရောသောပါးပြန်လာတာ ဒီရောက် မကအိပ်ကောင်းလို့”
“ဆောရီးပါ သားရယ် ညကတို့မအိပ်လိုက်ရလို့ မနက်ကျတော့ ခေါင်းထဲနောက်ကြိကြိဖြစ်နေတာနဲ့ ဝင်လှဲနေတာပါ”
“ညကမအိပ်ပဲဘာလုပ်နေတာလဲ မရဲ့” ဆိုပြီးမေးလိုက်တော့ သူ့မျက်နှာဖွေးဖွေးလေးက ချက်ချင်းသွေးရောင်လွှမ်းသွားပြီး စကားတွေတောင်အယောင်ယောင်အမှားမှားတွေဖြစ်သွားပြီး
“ရှင်လေးကြောင့်ပေါ့…ချီးထုပ်လေးရယ်” ဆိုပြီးကျနော့နားရွက်ကိုဖွဖွလေးဆွဲလိမ်ပြီးပြောလာတော့ ကျနောက သူ့မေးစိကိုအပေါ်ပင့်တင်လိုက်ပြီး ကုန်းစုပ်မယ်လုပ်တော့ သူကနောက်ကိုဆုတ်ရှောင်လိုက်ပြီး
“အို…ဘာလုပ်တာလဲ နေ့ခင်းကြီးမှာလေ သားကလဲ” တဲ့
“နေ့ခင်းလဲဘာဖြစ်လဲ မ ရာ…” ဆိုပြီးထပ်နမ်းဖို့လုပ်ပြန်တော့လဲ သူကလက်မခံဘူး
“အရှေ့မှာ မမတို့ရှိတယ်မလား တို့တွေလူမိသွားကြလိမ့်မယ် တို့ကြောက်တယ်ကွာ…”ဆိုပြီးအတင်းငြင်းနေတာလဲ ကျနောကမရပါဘူး အတင်းကိုဖက်တက်ပြီး သူ့ပေါ်မှာမှောက်ချလိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းထော်ထော်ကြီးတွေကိုကုန်းစုပ်တော့တာပဲ၊ အစကတော့ မနမ်းချင်ဘူးဘာဘူးနဲ့ငြင်းနေပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းလဲထိသွားကော သူကချည်ကျနော့ကိုစုပ်နေတာ ကျနောကကိုစုပ်ရတယ်မရှိဘူး

၁ မိနစ်လောက်မြှင်းပြီးနမ်းစုပ်ရင်း သူကတွန်းလွှတ်လိုက်ပြီး သူပါထလာရင်း အပြင်ကိုဆွဲထုတ်နေတော့ သူ့လက်ထဲကျနောကယက်ကန်ယက်ကန်နဲ့ပါသွားတာပေါ့၊  ကိုယ်တွေလဲကံကောင်းချက်ပဲ အမေကကျနော့ကိုလိုက်ရှာနေတာ မတွေ့လို့ဆိုပြီး အန်တီလေးအခန်းဖက်ကိုလာနေတဲ့အချိန်မှ ကိုယ်တွေကထွက်လာတော့ တကယ့်ကပ်သီးကပ်ဖဲ့လေးပဲ၊ အန်တီလေးစကားနားမထောင်ပဲ ကျနောသာအတင်းဝင်လုံးဖို့လုပ်လိုက်ရင်တော့ နောက်ဆက်တွဲပြသနာကမတွေးရဲစရာပဲ။

ညနေကျတော့ အဖေကမိသားစုထမင်းစားဝိုင်းမှာ ကျနော့စာမေးပွဲပြီးတဲ့အနေနဲ့ကော နွေမရောက်ခင် အပူမပြင်းခင်ဆိုပြီး မုံရွာကိုဘုရားဖူးပို့ပေးမယ်ဆိုပြီးပြောလာတယ်၊ သွားမှာကနောက်နေ့ဆိုတော့ အကုန်လုံးစောစောအိပ်ကြတဲ့ မနက် 3 နာရီထိုး ကားထွက်မယ်ပေါ့၊ လူတိုင်းကလဲ မမျော်လင့်ထားပဲရုတ်တရက်ကြီးခရီးကောက်ထွက်ရမှာဆိုတော့ ထမင်းစားသောက်လဲပြီးသွားကော အကုန်လုံးအလျိုလျိုနဲ့သူတို့ဆိုင်ရာအိပ်ခန်းတွေဆီပြန်ကုန်ကြတယ်

အဲ့နေ့ညက မီးပျက်ရက်မို့ ဆန်စက်လဲမမောင်းဖြစ်တော့ အသံတွေကတိတ်ဆိတ်လို့ဗျာ၊ ကျနောလဲစာမေးပွဲမရှိတော့ဘူးမို့ စိတ်ထဲတော်တော်ပေါ့ပါးသွားလိုက်တာများ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိတဲ့အနေအထားကြီးကိုဖြစ်လို့ပဲ၊ အကုန်လုံးကအိပ်ယာတွေဝင်သွားကြတော့ ကျနော့ကလဲအိပ်ယာထဲဝင်နေကြပေမယ့် အိပ်လို့မပျော်နိုင်ဘူးပေါ့ဗျာ၊ စိတ်ကအန်တီလေးဆီပဲရောက်နေတာ အကြီးကောင်ကတော့အိပ်သွားတာကြာပြီ အန်တီလေးဆီသွားလိုက်ရင်ကောင်းမလား တခြားသူတွေသိသွားမှာကြောက်တာဘာညာနဲ့ ချီတုံချတုံဖြစ်နေတာ

ည ၉ နာရီကျော်လောက်ကျတော့ လူကမခံနိုင်တော့ဘူး ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီးအခန်းအပြင်ထွက်လိုက်တော့ ခြံဝင်းထဲကော တစ်အိမ်လုံးပါ မှောင်မဲပြီးတိတ်ဆိတ်လို့ အပ်ကျသံတောင်ကြားရမဲ့ဒီဇိုင်းကာလာအနေအထားကြီးပေါ့၊ ဒါနဲ့အပေါ်ထပ်တက်ပြီး အမေ့တို့အခန်းနားသွားပြီး စနည်းနာကြည့်တော့ ဘာသံမှမကြားရတော့ဘူး အဲ့တော့မှကိုယ်လဲအောက်ထပ်ပြန်ဆင်းပြီး အန်တီလေးအခန်းဆီတန်းသွားလိုက်တယ်၊ အခန်းတံခါးကတော့ပုံမှန်အတိုင်းပဲ ကလန့်ထိုးမထားတော့ တွန်းဝင်လိုက်ယုံပဲ

အခန်းထဲလဲရောက်ကော ကလန့်ကိုထိုးပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာရှိတဲ့ light bulb မီးလုံးကိုဖွင့်လိုက်ပြီး ခြင်ထောင်ထဲကိုကြည့်တော့ အငယ်ကောင်လေးကော အန်တီလေးပါအိပ်ပျော်နေကြပြီပဲ၊ ဒါနဲ့ခြင်ထောင်ကိုအသာမတင်လိုက်ပြီး ကုတင်အစွန်းကနေ အန်တီလေးဘေးဝင်လှဲချလိုက်ပြီး သူ့ကိုဖက်လိုက်တော့ သူကတကယ်အိပ်မောကျနေတာပဲဗျ၊ ဒါနဲ့သူ့လက်မောင်းကိုလှုပ်နှိုးတော့မှ သူလဲနိုးလာပြီး
“အင်…သားလေး မအိပ်သေးဘူးလား…အင်း…အဲ…” နဲ့အပျင်းကျောဆန့်ပြီးကျနော့ဖက်လှည့်လာတော့ ကျနော့လဲသူဖက်တာကိုအလိုက်သင့်လေးနေ သူ့ရင်ခွင်ထဲခေါင်းလေးတိုးဝင်ပြီး သူ့ကိုဖက်ထားရင်း
“မ..ကိုလွမ်းလို့ လာတာပေါ့ မ ရဲ့” ဆိုပြီးပြောလိုက်တော့ သူ့ဆီကသက်ပြင်းချသံလေးထွက်လာပြီး
“နေပါအုံး ရှင်လေးကို ဘယ်သူကအဖြေပေးလို့ တစ် မ ထဲ မ နေရတာလဲ” ဆိုပြီးပြောလာကောဗျ၊ ဒါနဲ့ကျနောလဲ အာဗျာ မ ကလဲ ဘာညာနဲ့ အရှက်ပြေလေးလုပ်ရင်း သူ့စကားကိုပြန်မဖြေတော့ပဲ သူ့ခေါင်းဆီမော့လိုက်တော့ သူကလဲအဖြေသာမပေးတာရယ် ကျနော့အနမ်းကိုတော့ခံမယ်ဆိုတဲ့ပုံစံမျိုး ခေါင်းလေးငုံ့ကျလာပြီး နှစ်ယောက်သားကစ်ဆင်တွေဆွဲကြတော့တာပေါ့

စုပ်လိုက်နမ်းလိုက် ခွာပြီးအသက်ကိုဝအောင်ရှုလိုက်နဲ့ ထပ်နမ်းလိုက် သုံးလေးခါလောက်လဲပြီးကော သူနောက်ကိုပြန်လှန်ချလိုက်ပြီး သက်ပြင်းလေးချလိုက်ရင်း စဉ်းစားခန်းဝင်နေတယ်၊ ခဏလောက်ကြာမှ
“သူက တို့ကိုဘယ်လောက်ထိချစ်နိုင်မှာမို့လို့လဲ တို့ကယောက်ျားနဲ့နော် တို့ယောက်ျားပြန်ရောက်လာရင် တို့ကပြန်လိုက်သွားရမှာ အဲ့ဒါကိုကောသိရဲ့လား”
“ဟုတ် သိပါတယ် မရယ် ဘကျော်ပြန်ရောက်လာတဲ့အခါကျရင်တော့ မ နဲ့ဘကျော်ပြန်ပေါင်းပေါ့ အခုတော့ မောင်နဲ့အတူနေကြမယ်နော်” ဆိုတော့ သူ့ဆီကဘာသံမှထွက်မလာပြန်ဘူး၊ တော်တော်လေးကြာအောင်တိတ်ဆိတ်သွားပြန်တယ်
“တို့တွေ ဒီလိုလုပ်တာကောင်းပါ့မလားကွာ” တဲ့
“မရယ် ဘာမှလျောက်စဉ်းစားမနေပါနဲ့တော့လား မောင့်ကိုချစ်လား မချစ်ဘူးလား ဒါပဲဖြေ” ဆိုပြီးပြောလိုက်တော့ သူက
“တို့အသက်အရွယ်အရ ချစ်တယ်ကြိုက်တယ်ပြောဖို့ကြီးလွန်းနေပါပြီကွာ” ဆိုပြီးပြောရင်း ကျနော့ကိုအတင်းဖက်ထားတော့တာပဲ၊ ကျနောလဲသူ့ကိုပြန်ဖက်ရင်း သူ့ရင်ညွှန့်လေးကိုစုပ်နမ်းလိုက် သူ့ဖင်ကြီးတွေကို  ညှစ်နယ်လိုက်လုပ်နေလိုက်တာ ခဏနေတော့မှ သူ့လက်တွေပြန်ပြေလျော့သွားပြီး ကျနော့ကိုငုံ့ကြည့်ရင်း
“တို့တွေအကြောင်းကိုဘယ်သူမှလျောက်မပြောရဘူးနော်…”တဲ့ ပြီးတော့တစ်ဆက်ထဲ
“သားကြီးကော မောင်စိုင်းတို့ပါမသိစေနဲ့နော် ကြားလား” တဲ့ ကျနောကတော့ သူဘာပြောပြော ဟုတ် တစ်လုံးထဲဖြေပြီး ကတိတွေအထပ်ထပ်ပေးလိုက်တာပေါ့၊ ပြီးတော့မှ သူကထထိုင်လိုက်ပြီး
“တို့ အာတွေအရမ်းခြောက်နေတယ်ကွာ ရေလေးခပ်ပေးပါလား” ဆိုတော့ကျနောလဲကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး အိပ်ခန်းပေါက်ဝက ရေအိုးထဲကနေရေခပ်ပေးတော့ သူကတဂွပ်ဂွပ်နဲ့ကိုမော့ချလိုက်ပြီး ခွက်အလွတ်ကိုကျနော့ဆီပြန်ပေးတော့ ကျနောကရေအိုးစင်မှာပြန်သွားထားဖို့ လှည့်အထွက်မှာပဲ သူကကျနော့လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်တော့ သူ့ဘေးကိုပြန်ဝင်ထိုင်ဖြစ်သွားပြီး ကျနော့ကိုအတင်းဖက်တော့တာပဲ တင်းကြပ်နေအောင်ဖက်ထားတာ ကျနောလဲခဏငြိမ်ပြီးအဖက်ခံထားရင်း သူ့ဆီကအသံတိုးတိုးလေးထွက်လာတယ်
“တို့ ရင်တွေအရမ်းခုန်နေတယ်ကွာ” တဲ့ ဒါနဲ့ကျနောက သူ့ခေါင်းကိုကျနော့ရှေ့ပြန်ဆွဲလိုက်ရင်း သူ့မျက်နှာပေါ်ကျနေတဲ့ဆံပင်တွေသပ်တင်ပေးလိုက်တော့ သူကအချစ်ရည်ရွှမ်းတဲ့မျက်လုံးကြီးနဲ့စိုက်ကြည့်နေပြီး သူ့မျက်နှာလေးကရှေ့တိုးလာရော ကျနောကလဲသူ့ရှေ့ကိုတိုးလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကိုအငမ်းမရ စုပ်နမ်းတော့တာပဲ၊ သူကနမ်းလိုက် ကျနောကစုပ်နမ်းလိုက်နဲ့ နှစ်ယောက်လုံးကကုတင်ပေါ်လှဲကျပြီးနှစ်ယောက်သားပူးပူးကပ်ကပ်တွေဖြစ်ကုန်ကြပြီပေါ့၊ ကုတင်ကတစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ဖြစ်တာရော ဘေးမှာသူ့သားအငယ်လေးရှိတာရောကြောင့် ကိုယ်တွေအရမ်းကြီးတော့မလွတ်လပ်ခဲ့ဘူး နှစ်ယောက်သားထပ်လျက်ပဲ သူ့ကိုခွထားပြီး အနမ်းမိုးတွေရွာချနေရတယ်၊ သူနမ်းလို့ဝသွားတော့မှ ဘေးကိုပြန်လှဲချသွားပြီး အမောဖြေနေတုန်း ကျနောက တဖန်သူ့ကိုပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး
“မ…အဝတ်အစားတွေချွတ်လိုက်တော့မယ်နော်” ဆိုပြီးပြောလိုက်တော့ သူကခေါင်းလေးရမ်းပြပြီး
“ကလေးရှိတယ်လေ မောင်ရဲ့” တဲ့ မောင်ဆိုပြီးနာမ်စားလေးကိုစသုံးလာတယ်
“အာ…မ ကလဲကွာ ကလေးရှိလဲဘာဖြစ်လဲ မောင်တို့ဖြေးဖြေးသက်သာပဲ….” ကျနော့စကားတောင်ဆုံးအောင်မပြောလိုက်ရဘူး သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက ကျနော့ကိုထပ်လာနမ်းနေတော့တယ်၊ ပြီးသွားတော့မှ သူက
“မနက်ဖန်ကျရင်လဲ ခရီးထွက်ရအုံးမှာ ပြန်လာမှပဲချစ်ကြရအောင်ကွာ” တဲ့ ကျနောကမရဘူး စောက်ရမ်းလိုးချင်နေပြီ လီးကလဲတောင်နေတာ ထောင်မတ်လို့ ပုဆိုးထဲကနေတောင်ချွန်ထွက်နေရောပဲ၊ ဒါနဲ့ ပုဆိုးကိုဖြည်ချလိုက်ပြီး လီးကိုအပြင်ထုတ်လိုက်ရင်း
“မောင် တအားတောင်နေတယ်ကွာ…” လို့ပြောလိုက်တော့ သူကလီးကိုလှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး
“မ က ဘယ်မှထွက်မပြေးပါဘူး မောင်ရယ်…နောက်နေ့တွေအများကြီးရှိပါသေးတယ်ကွာ….ဟင်း..ဟင်း..” ဆိုပြီးရယ်ရင်း ကျနော့လီးကိုဆုတ်ကိုင်ပြီး အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲပြီးဂွင်းထုပေးလာတာပေါ့၊ မိန်းမတစ်ယောက်ကကိုင်ပေးထားတော့ လူကဘယ်လိုဖြစ်မှန်းကိုမသိဘူး ဖီးလ်တွေတအားတက်လာပြီး ဂွင်းလေးနှစ်ချက်သုံးချက်လောက်ထုအပြီးမှာတင် လရည်တွေကပန်းထွက်သွားတာပဲ၊ အန်တီလေးက ကျနောပြီးသွားမှန်းသိသွားတော့
“ဟောတော့…ကိုယ်တော်ချောက လုပ်ချင်တယ်လဲပြောသေး ဒီကကိုင်ယုံပဲကိုင်ရသေးတယ် ပြီးသွားပြီလားကွ…” ဆိုပြီး စနေတော့ ကျနောလဲရှက်တာနဲ့ဘာမှကိုပြန်မဖြေဖြစ်ပါဘူးဗျာ၊ ကျနောကပြီးသာပြီးသွားတယ် လီးကအတောင်ကတော့ကျမသွားသေးဘူးဗျ အနည်းငယ်လောက်ပျော့သွားတာပဲရှိတယ် အန်တီလေးကျနော့လက်မောင်းပေါ်ခေါင်းလေးတင်ပြီး အောက်ကိုငုံ့ပြီး လီးကိုကြည့်ရင်း ခပ်ဖွဖွလေးဆုတ်ကိုင်ရင်း ဆက်ထုပေးနေတယ်

အဲ့မှာကျနောကလဲ သူ့ဖင်တွေ အဖုတ်တွေကို မြင်ချင်ကိုင်ချင်တော့ သူဝတ်ထားတဲ့ထမိန်ကိုဆွဲဖြည်လိုက်ပြီး ထမိန်ကိုပေါင်လယ်လောက်ထိတွန်းလှန်လိုက်ရင်း သူ့ပေါင်ကြားထဲလှမ်းနှိုက်တော့ သူကလဲအလိုက်တသိလေး ပေါင်တစ်ဖက်ကိုထောင်ပြီးကားပေးတယ်၊ အမွှေးကြမ်းကြမ်းကြီးတွေ အုံလိုက်ကြီး ထူလပြစ်ကြီးနဲ့ဗျာ စောက်ဖုတ်ကြီးကလဲအရည်တွေကိုစိုရွှဲလို့ လက်နှစ်ချောင်းနဲ့အပေါက်ထဲထိုးနှိုက်တာတောင် နှစ်ချောင်းလုံးက ဗြိကနဲ့တန်းဝင်သွားတယ် လက်ချောင်းတွေတိုးဝင်သွားတော့ အန်တီလေးဆီက
“အီး…” ဆိုတဲ့ငြီးသံတိုးတိုးလေးနဲ့အတူ ခေါင်းလေးမော့တက်လာရော

ဒါနဲ့ကျနောကသူ့ပေါင်လယ်လောက်ထိလျော့ကျနေတဲ့ထမိန်ကိုတွန်းချလိုက်တော့ သူကလဲသူ့ဟာသူခြေထောက်နဲ့ညှပ်ဆွဲပြီး ဂွင်းလုံးချွတ်ချပစ်တာပေါ့
“မောင့် ပုဆိုးကိုလဲချွတ်လိုက်တော့လေ” ဆိုပြီးလေသံမပွင့်တပွင့်လေးနဲ့ထုတ်ပြောလာတော့ ဒီကကောင်လဲဘယ်ပြောကောင်းမလဲ ချက်ချင်းထပြီးချွတ်တာပေါ့၊ ကိုယ့်မှာ ထချင်တာတောင်လွတ်လွတ်လပ်လပ် ထလို့မရတော့ဘူး အန်တီလေးကလီးကိုဆုတ်ကိုင်ထားတာ လွှတ်ကိုမလွတ်တော့ဘူးရယ်၊ ထိုင်လျက်သားပဲပုဆိုးကိုကန်ချွတ်လိုက်ရတယ် ပြီးတော့အင်္ကျီပါချွတ်လိုက်ပြီး ပြန်လှဲလိုက်တော့ နှစ်ယောက်သားဘေးတိုက်မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး သူ့ဟာကိုယ်ကိုင် ကိုယ့်ဟာသူကိုင်နဲ့ ဆွပေးနေလိုက်ကြပြီး ပါးစပ်ချင်းကလဲ ကစ်ဆင်တွေထပ်ဆွဲကြပြန်တယ်

အန်တီလေးကိုယ်ပေါ်မှာက ထမိန်ပဲမရှိတော့တာ အင်္ကျီကတော့ဝတ်လျက်သားကျန်နေသေးတယ်ဗျ၊ နမ်းရင်းနဲ့သူ့အင်္ကျီအောက်ထဲလက်ထိုးနှိုက်ကြည့်တော့ ဘော်လီကဝတ်ထားတာမို့ နို့ကိုသေချာတောင်မကိုင်လိုက်ရဘူး၊ ဒါမဲ့အန်တီလေးက လီးကိုကိုင်ရင်း ခပ်တင်းတင်းဖစ်ညှစ်လိုက် ပြန်ဖြေလိုက်လုပ်ပေးတဲ့ ဖီးလ်ကတော့ရှိသလားမမေးနဲ့ အတော်ကောင်းတဲ့ဖီးလ်ပဲ သူ့နို့တွေကိုကြည့်ချင်နေတဲ့စိတ်က ကိုယ့်လီးကရတဲ့ဖီးလ်မှာတင်မေ့သွားတယ်၊ သူက ကျနောတို့ဂွင်းထုသလိုမျိုး လီးကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုတ်ကိုင်ပြီးထုပေးတာမဟုတ်ပဲ ခပ်ဖွဖွလေးဆုတ်ကိုင်ထားပြီးအထက်အောက်ကိုဖြေးဖြေးလေးထုပေးနေတာ လီးကိုဆုတ်ကိုင်ထားရင်းသူ့လက်မကလဲ လီးထိပ်အသားနုလေးကို အဝိုင်းပုံစံပွတ်ချေပေးနေသေးတော့ နောက်ဆုံးမရတော့ဘူး ဘယ်လိုမှမအောင့်နိုင်တော့တာနဲ့ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် လိုးတော့မယ်ဆိုပြီးနမ်းတာကိုခွာလိုက်ပြီး သူ့အပေါ်ကိုခွတက်လိုက်တော့ သူလဲစိတ်အတော်လာနေပုံရတယ် ဘာမှမပြောတော့ပဲပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဘေးဖြဲလိုက်ပြီး ကျနော့လီးကိုကိုင်ထားရင်း သူ့အဖုတ်မှာတေ့ကိုင်ထားပေးတယ်

ကျနော့လီးကိုကိုင်ထားရင်း သူ့အဖုတ်ဝနဲ့ထိကပ်ပြီးအထက်အောက် စောက်ဖုတ်အမြှောင်းလေးအတိုင်းပွတ်ပွတ်ပေးနေတော့ ကျနောကလဲခါးကိုအားစိုက်ပြီး လီးကိုထည့်မယ်ဟန်ပြင်ယုံရှိသေး အရေးထဲဒိန်းဒေါင်ဝင်ဖျက်သလိုပဲ ဘေးမှာအိပ်နေတဲ့သူ့ကလေးက ထငိုပါရော၊ အဲ့ကျမှ ဇာတ်ရှိန်တက်နေတဲ့ ကျနောတို့နှစ်ယောက်သား နှာနုကိုဖြတ်ရိုက်ခံလိုက်ရသလို ပြာပြာသလဲတွေဖြစ်ပြီး သူကထထိုင်ပြီး ကလေးကိုပွေ့ပြီးချော့နေတာပေါ့

ကျနောလဲကုတင်အောက်ကိုဘယ်လိုရောက်သွားမှန်းမသိတော့ဘူး ပုဆိုးလဲပြန်ဝတ်ပြီးနေပြီ၊ ကလေးက လေးနှစ်အရွယ်ဆိုတော့ စကားကောင်းကောင်းတတ်နေပြီဗျာ သူ့ရှေ့မှာ မဟုတ်တာသွားလုပ်လို့မရဘူး တခြားသူတွေကို ပြန်သွားပြောနိုင်မဲ့အနေအထားမျိုးမို့ ကိုယ်တွေလဲ ရပ်တန်းကရပ်လိုက်ရတယ်၊ အဲ့မှာ အန်တီလေးက ကျနော့ကိုအားနာတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်ပြီး ကလေးကိုတစ်ဖက်ပွေ့ရင်း ကျနော့ကို တောင်းပန်သလိုကြည့်နေတော့ ကျနောကလဲ စိတ်ဓါတ်ကျသွားတာပေါ့

သူက ကလေးမကြားအောင် လေသံလေးနဲ့ပြောတော့ ကိုယ်လဲ ကုတင်ဘေးက ခုံလေးမှာခဏဝင်ထိုင်ပြီးစောင့်နေသေးတယ်၊ သူကတော့ကလေးကိုချော့သိပ်ရင်း အိပ်ပျော်သွားပြီဆိုတော့မှ ဘေးကိုပြန်ချလိုက်ရင်း ခြင်ထောင်အပြင်ကိုထွက်လာတယ်၊ ကျနောစောင့်နေတာကိုက နာရီဝက်နီးပါးမို့ အဲ့အချိန်တွင်းစိတ်ကလဲပျံ့သွားပြီး လုပ်ချင်စိတ်ကမရှိတော့ပြန်ဘူး အဲ့မှာအန်တီလေးက
“ဒီနေ့ညတော့ အဆင်မပြေနိုင်ဘူး မောင်ရယ် နောက်နေ့မှ မ တို့အေးဆေးတွေ့ကြရအောင်နော် မနက်ဖန်ပြန်လာရင် သူ့ကို သားကြီးနဲ့အတူသိပ်လိုက်မယ်လေ မ တစ်ယောက်ပဲဒီမှာအိပ်မယ် ကျေနပ်တော့နော် မောင်” ဆိုပြီးကျနော့ပုခုံးကိုဆွဲရင်းပြောတော့ ကျနောကလဲစိတ်ကမပါတော့မဲ့အတူတူမို့
“ရပါတယ် မရယ် နက်ဖန်မှပဲလိုးကြတာပေါ့” ဆိုပြီးပြောလိုက်တော့ သူကကျွတ်စ် စုတ်သံလေးထွက်လာပြီး
“အဲ့လိုကြီးမပြောရဘူး မောင်ရဲ့ ချစ်ကြမယ်လို့ပြောရတယ် ယဉ်လဲယဉ်ကျေး နားဝင်လဲချိုတယ်” ဆိုပြီး လင်ငယ်နေတာတောင် ယဉ်ကျေးမှုသင်တန်းလက်ချာရိုက်သွားသေး၊ သူ့ခေါင်းလေးကမော့လာတော့ နှုတ်ခမ်းတွေကိုငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး ကိုယ့်အခန်းကိုပြန်လာခဲ့လိုက်ရတယ်။

နောက်နေ့မနက်အစောကြီး ၂ နာရီခွဲလောက်မှာတစ်အိမ်လုံးနိုးလာကြပြီး ခရီးထွက်ဖို့အတွက်ပြင်ကြဆင်ကြနဲ့ ဆူညံနေကြတာပေါ့၊ အန်တီလေးလဲအခန်းပြင်ထွက်လာပြီး ကျနောတို့မနိုးသေးဘူးအထင်နဲ့ လာနှိုးတော့ ကျနောတို့ကနိုးလို့တောင် ပြင်ဆင်ပြီးနေပြီ၊ အဲ့မှာ အန်တီလေးက သူ့သားကိုဘာပြောလိုက်တယ်မသိဘူး သူတို့အိပ်ခန်းထဲသွားတော့မှ အန်တီလေးက ကျနော့နားကပ်လာပြီး
“အိပ်ပျော်ရဲ့လားကွ…” ဆိုပြီးခနဲ့တဲ့တဲ့လာမေးတော့ ကျနောလဲမျက်နှာကိုရှုံ့မဲ့ထားပြီး
“ဘယ်အိပ်ပျော်မှာလဲ မ ရာ” ဆိုတော့ ကျနော့ကိုခေါင်းခေါက်ပြီး ပါးစပ်မှာလက်ညိုးကပ်လို့
“အပြင်မှာ အဲ့လိုတွေမပြောနဲ့လေ” ဆိုပြီးငေါက်သွားလေရဲ့၊ ဒါနဲ့ပဲခရီးထွက်ကြတော့ ကားပေါ်ကမှာကျနောတို့ကလေးတွေကိုအရှေ့ပိုင်းထဲထိတိုးဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး အန်တီလေးနဲ့ကျနောကဘေးချင်းကပ်ထိုင်ကြတာပေါ့၊ မြို့ပြင်ထွက်လို့လာပေမယ့်လဲ မနက်အစောကြီးရှိသေးတာမို့ အိပ်တဲ့သူကအိပ် ငိုက်တဲ့သူကငိုက်နဲ့ ကားကတိတ်ဆိတ်သွားပြန်တယ်

ကျနောလဲလူသံတိတ်သွားတာအခွင့်ရေးယူပြီး အန်တီလေးနဲ့ကျနောနှစ်ယောက်တူတူခြုံနေတဲ့စောင်အောက်ကနေ လက်ကိုလှုပ်ရှားပြီး သူ့နို့အုံကြီးကိုသွားဆွဲတော့ အန်တီလေးက ကျနော့လက်ကိုပြန်ဆိပ်ဆွဲလာတယ်၊ အဲ့လိုဟိုစဒီစအဆင့်လောက်ပဲရပါတယ်ဗျာ ကားပေါ်မှာမို့ နှစ်ယောက်သားဖီးတက်ပြီး ထလိုးကြဖို့ကလဲမဖြစ်နိုင်ဘူးလေ၊ ဒီလိုနဲ့ပဲ သူ့ပေါင်ပေါ်ခေါင်းဝင်တိုးပြီးအိပ်လိုက်လာခဲ့ရတယ်၊ ကားပေါ်မှာနဲ့ ဘုရားဖူးနေတဲ့အချိန်တွင်းမှာတော့ ဘာမှမဖြစ်တာကြောင့်ထည့်မရေးတော့ပါဘူး မှတ်လဲမမှတ်မိဘူး xD

ဒါနဲ့ကိုယ့်အိမ်ကိုပြန်ရောက်တာ မနက်အစောကြီး ၂ နာရီ ၃ နာရီလောက်ကြီးပြန်ရောက်သွားတယ်၊ အိမ်ရောက်ပြီဆိုတော့ အကုန်လုံးကလဲခရီးပန်းလာတော့ အလျိုလျိုအခန်းထဲဝင်သွားကြပြီး အိပ်ယာဝင်သွားကြတာပေါ့ဗျာ၊ ဒါမဲ့အန်တီလေးက အိမ်ရောက်ရောက်ချင်းဘာပြောလဲဆို သူ့သားငယ်လေးကို ကျနောတို့နဲ့ခေါ်အိပ်ဖို့ပြောလာတယ်ဗျ၊ အဲ့တုန်းကဘာကိုလဲမသိပါဘူး အကြောင်းပြချက်ပေးပြီး သူ့သားကြီးလက်ထဲထည့်သွားတာမို့ သူ့သားကလဲသံသရမဝင်ပါဘူး ကိုယ်သာညတော့ရှယ်ဖြုတ်ရတော့မယ်ဆိုတဲ့အကြံကြီးနဲ့ တွေးပျော်နေတာ

ကိုယ့်ညီနှစ်ယောက်က အိပ်ယာပေါ်ခေါင်းချလိုက်တာနဲ့ တန်းကျိုးတော့တာပဲ တခေါခေါနဲ့၊ သူတို့လဲအိပ်သွားပြီဆိုတော့ ကျနောလဲအပြင်ထွက် အဖေတို့အရိပ်အခြေစနည်းနာပြီး အန်တီလေးဆီသွားလိုက်တာပေါ့၊ အန်တီလေးကထုံးစံအတိုင်းတံခါးချက်မချထားဘူးပဲ ကျနောဝင်သွားမှကလန့်ကိုထိုး ကိုယ်ပေါ်ကအဝတ်တွေကိုအကုန်ချွတ်ချထားလိုက်ပြီး ခြင်ထောင်ထဲဝင်လိုက်တယ်၊ အန်တီလေးဘေးမှာဝင်လှဲတော့ သူကနိုးနေပြီးသားဗျ၊ ခြင်ထောင်ထဲကနေ ကျနောလုပ်တာတွေကိုလိုက်ကြည့်နေတာတဲ့
“ဟော..မောင်ရောက်လာပြီလား….ကလေးတွေကော အိပ်သွားကြပြီလား” ဆိုတော့ ကျနောလဲလိုရင်းတိုရှင်း အင်းလို့ဖြေပြီး ဘာမှပြောမနေပဲ နှုတ်ခမ်းတွေကိုကုန်းစုပ်ရင်း သူ့ကိုယ်ပေါ်ခွတက်လိုက်ပြီးဝင်လုံးတော့တာပေါ့၊ သူကလဲ အဝတ်တစ်ထည် ကိုယ်တစ်ခုပဲ အောက်ခံတွေဘော်လီတွေဘာမှမပါဘူး အကုန်အရှင်းပဲဗျာ၊ အခန်းမီးကလဲဖွင့်ထားတာဆိုတော့ ဝါကျင်ကျင်မီးရောင်လေးအောက်မှာ သူ့နို့အုံကြီးတွေက ဝါဝါဝင်းဝင်းကြီးတွေထင်းလို့ပဲ

နို့တစ်လုံးကိုကိုင်လိုက်ရင် ကျနော့လက်ဖဝါးနဲ့တောင်မဆန့်ဘူး အကြီးကြီးပဲဗျို့ ကလေးအမို့လားတော့မသိ နို့အုံကြီးနည်းနည်းတော့ပျော့ပြဲပြဲနိုင်တယ်၊ ဒါမဲ့လဲ ကိုင်လို့ညှစ်လို့ကတော့ ကောင်းမှကောင်းပဲ။ ကစ်ဆင်ဆွဲကလဲမပြတ်ဘူး နို့တွေကိုညှစ်ထားရင်းနဲ့ ကိုယ်ကသူ့ပေါင်ကြားမှာဒူးထောက်ပြီးနေရာကယူပြီးနေပြီ လီးထိပ်ကတောင်သူ့ပေါင်နဲ့ထိနေတဲ့ဆိုတဲ့ခံစားချက်ကိုရပြီး ဓါတ်လိုက်သလိုလိုကြီးဖြစ်နေတယ်၊ ရှိမ်းတိမ်းဖိန်းတိမ်းကြီးဗျာ အထိအတွေ့ခံစားချက်က စာနဲ့ရေးပြလို့တောင်မတတ်တော့ဘူး

အဲ့မှာကျနောလဲအချိန်မဆွဲတော့ပဲ ခါးကိုအောက်ညွှတ်လိုက်ပြီးဖိထည့်တော့ လီးကမဝင်ပဲချော်ချော်ထွက်သွားတယ်၊ အဲ့လိုသုံးလေးခါလောက်ဖြစ်လာတော့ အန်တီလေးကလဲစိတ်မရှည်တော့ဘူးထင်ပါရဲ့ နမ်းတာကိုခွာပြီး ကျနော့ကိုမျက်စောင်းလေးခဲရင်း လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့အဖုတ်မှာတေ့ပေးရှာတယ်၊ အဲ့ကျမှကိုယ်လဲခါးကိုအားစိုက်ပြီးဖိထိုးထည့်တော့ လီးကအဖုတ်ထဲဝင်သွားတဲ့ခံစားချက်တော့ရလိုက်တယ် ဒါမဲ့တစ်ခုခုလိုနေတာလိုလို ဟာတာတာကြီးဖြစ်နေရောပဲ၊ လီးကအဆုံးထိမဝင်သေးဘူးမှတ်လို့အတင်းကြီးဖိထိုးထည့်နေတာ ဆီးခုံချင်းကပူးကပ်နေပြီ၊ အဲ့ကျမှ အန်တီလေးက
“မောင် အတင်းကြီးဖိမထားနဲ့လေ အကုန်ဝင်နေပြီပဲဟာ” ဆိုတော့မှ ကိုယ်လဲကိုယ့်ဟာကိုငုံ့ကြည့်တာ လီးတစ်ချောင်းလုံးက သူ့အဖုတ်ထဲရောက်ပြီး ဆီးခုံချင်းတိုက်မိနေပြီဗျ၊ အဲ့မှာ နည်းနည်းတော့စိတ်ပျက်သွားတာပေါ့ ကိုယ့်မှာတော့ လိုးတယ်ဆိုတဲ့ခံစားချက်ကြီးကိုသိချင်လွန်းလို့ မနည်းစွန့်စားပြီး ကြိုးစားလိုက်ရတာ တကယ့်တကယ်တန်းလိုးခွင့်ရလိုက်တဲ့အဖုတ်က ကျယ်လွန်းပြီးဘာခံစားချက်မှမပေးနိုင်ဘူးဖြစ်နေတယ်

စိတ်ပျက်အားမလျော့ပါဘူး တက်သလောက်မှတ်သလောက် ခန္ဓာကိုယ်ကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လေးလုပ်ပြီး လိုးကြည့်တော့လဲ စောက်ခေါင်းအတွင်းနံရံတွေ လှိုင်းအတွန့်တွန့်လေးတွေကိုတိုးဝင်သွားရတဲ့ ဖီးလ်လေးတစ်ခုသာ သိနေရနေတယ်၊ သိပ်ပြီးခံစားလို့ကောင်းမနေဘူးပေါ့ဗျာ၊ ကိုယ့်လီးထိပ်ကလဲအတွင်းသားနုနု သူ့အဖုတ်အတွင်းသားကလဲနုနုဆိုတော့ အနု အနုချင်းပွတ်တိုက်မိတဲ့ဖီးလ်လေးတော့ ရပါရဲ့ ညှစ်ပြီးစုပ်ပေးတဲ့အရသာမျိုးကျမရနေဘူး၊ ကိုယ့်မှာတော့ ဖွယ်တယ်တယ်အဖုတ်ကြီးကို တပြွတ်ပြွတ် တပြတ်ပြတ်နဲ့ဖိဆောင့်ပြီးလိုးနေရတယ် ဘာအရသာမှသိပ်ရလှတယ်မဟုတ်

ကိုယ်သာဖီးလ်မရှိတာ အန်တီလေးကတော့ မျက်နှာကိုရှုံ့မဲ့ပြီး တအီးအီး တအားအားနဲ့ကိုဖြစ်နေတာဗျ၊ ကြည့်ရတာ သူလဲငတ်နေတာအတော်ကြာတော့ ဝင်သမျှသာဆိုပြီးစိတ်ထားရင်း ခံနေလားမသိပါဘူးဗျာ၊ အဲ့အခြေအနေကြီးနဲ့ ကျနောသူ့ကိုလိုးနေတာ နာရီဝက်လောက်ကိုကြာတယ်ဗျာ၊ အဲ့လောက်ကြာပြီးတော့ မပြီးနိုင်နေတော့ သူလဲကျနော့ကိုသံသရဝင်လာပြီး
“မောင်….မောင် ကြာဆေးတွေသောက်ထားတာလားဟင်” ဆိုပြီးထုတ်မေးလာတော့
“မဟုတ်ဘူး မ မောင်ဘာဆေးမှသောက်မထားဘူး”
“ဟင် မောင်က လူပျိုလေးလေ ပုံမှန်ဆို ၅ မိနစ်တောင်ခံမှာမဟုတ်ဘူး အခုတော်တော်ကြာနေပြီ မလဲညောင်းနေပြီကွာ” ဆိုတော့ ကျနောလဲပြောသင့်မပြောသင့်ချင့်ချိန်နေပြီးတော့မှ
“ဟိုလေ…မ…စောက်…အဲ့…မ ဟာကြီးကတော်တော်ချောင်တယ်နော်…လိုးရတာ တစ်မျိုးကြီးပဲ” ဆိုတော့မှသူလဲပါစပ်လေးဟပြီး
“အယ်တော့ ဟုတ်ပါရဲ့… မ မေ့နေတာမောင်ရေ့ မကလေ သားငယ်လေးမွေးပြီးကတည်းက ပြန်မချုပ်ရသေးဘူး အဲ့ဒါကြောင့်ချောင်နေတာနေမှာ အော်…ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ မောင်ရယ်…” ဆိုပြီး ကျနော့ကို ဂရုဏာသတ်တဲ့မျက်လုံးနဲ့ကြည့်ရင်း ခေါင်းကဆံပင်တွေကိုထိုးဖွနေတယ်၊ အဲ့အချိန် ကျနောက ဖီးလ်တန်းလန်းကြီးမို့
“မ မောင့်လီးကိုစုပ်ပေးပါလား” လို့ပြောလိုက်တော့ သူကမဆိုင်းမတွပဲ ထထိုင်ပြီး ကျနော့လီးကိုသူ့ထမိန်နဲ့ယူသုတ်လိုက်ပြီး ချက်ချင်းကုန်းစုပ်တော့တာပဲ၊ သူ့အဖုတ်ကိုလိုးရတာသာမကောင်းတယ် သူ့ပါးစပ်ထဲထည့်ရတာတော့ တော်တော်ကောင်းကောင်းဗျ၊ ကလိလာထိုးနေတဲ့အတိုင်းပဲ အူတွေယား ကျက်သီးတွေထနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးမှာရှိတဲ့အားတွေအကုန် ဆုတ်ယုတ်သွားသလိုပဲ၊ မကြာပါဘူး သူ့ပါးစပ်ထဲဝင်နေတဲ့ လီးလဲယားတက်လာပြီး ပြီးချင်ချင်ဖြစ်လာရော

လီးအစုပ်ခံရတာလဲ ကျင့်သားမရတော့ ကျနော့မှာကျက်သီးတွေတဖြန်းဖြန်းထလို့ နှုတ်ကလဲမအောင့်နိုင်တော့ပဲ အသံထွက်ပြီးတော့ကို ငြီးတွားမိတော့တယ်၊ အသံအရမ်းကျယ်လာရင် သူ့လက်လေးနဲ့ကျနော့ပါးစပ်ကိုလာပိတ်ပြီး ဆက်စုပ်ပေးနေတာ၊ ၅ မိနစ်တောင်မကြာပါဘူးဗျာ သူလီးစုပ်နေရင်းတန်းလန်းကြီး ပါးစပ်ထဲလရည်တွေပန်းထွက်သွားတော့တာပါပဲ၊ လရည်တွေထွက်သွားတော့ အန်တီလေးက လီးကိုအပြင်ပြန်ထုတ်ပြီး လက်နဲ့ပဲကိုင်ထုပေးရင်း
“လူဆိုးလေး ပြီးချင်တာကိုမပြောဘူး သူများပါးစပ်ထဲပန်းထုတ်လိုက်တယ် ဘာအရသာကြီးမှန်းမသိဘူး ဟွန်း…” ဆိုပြီးကျနော့ကိုမျက်စောင်းခဲရင်းပြောနေတယ် လီးကိုတောင်အကိုင်မပြတ်ဘူး ဆက်တိုက်ထုပေးနေတာ၊ လီးကြီးပြန်ပျော့သွားတဲ့အခါကျမှ သူ့လက်မှာပေနေတဲ့ လရည်တွေကိုထမိန်နဲ့သုတ်လိုက်ပြီး ကျနော့ဘေးမှာဝင်လှဲရင်း
“မောင်ကို မ အထဲမှာပြီးစေချင်တာ မောင့်ကိုလဲ မ လိုကောင်းစေချင်တယ် ဘယ်လိုလုပ်ပေးရင်ကောင်းမလဲ” ဆိုပြီးခပ်တိုးတိုးရွတ်ရင်း စဉ်းစားခန်းဝင်နေတယ်၊ ကျနောကတော့တစ်ချီပြီးပြီသားမို့ ငြိမ်ပြီးဖီးလ်ခံနေတာပေါ့၊ ခဏနေတော့သူအကြံရလိုက်လို့လားမသိ မျက်နှာကမသိမသာဝင်းကနဲ့ဖြစ်သွားပြီး
“ကဲ ဒီလိုလုပ် မ အတွင်းထဲကနေညှစ်ထားပေးမယ် မောင် ပုံမှန်အတိုင်းပဲလုပ်လိုက်နော်” ဆိုပြီးပြောလာတော့ ကျနောက
“ဟုတ် မ ပြီးမှထပ်လိုးမယ် အခုတော့ခဏနားအုံးမယ်နော် ဒါနဲ့ မ ကပြီးကောပြီးရဲ့လားဟင်” ဆိုတော့ သူ့မျက်နှာလေးက သွေးရောင်တွေလွှမ်းသွားပြန်ပြီး
“အိုး…ပြီးတာပေါ့ မ မှာဘယ်နှစ်ခါမှန်းတောင်မသိဘူး ရှင်လေးကအကြာကြီးလုပ်ပေးတာကိုး” ဆိုပြီးချစ်စဖွယ်အမူအရာလေးနဲ့ပြောပြီး ကျနော့ရင်ခွင်မှာခေါင်းလေးဝင်မှီနေတော့တယ်၊ ကျနောလဲသူ့နဖူးကိုလှည့်နမ်းလိုက်ပြီး
“မ…. မောင်လေ မ စပက်ကြီးကိုလျက်ပေးချင်တယ်” လို့ပြောလိုက်တော့ သူကခေါင်းထောင်လာပြီး
“ဟာ…အဲ့လိုမဟုတ်တာတွေလျောက်မလုပ်စမ်းပါနဲ့ မောင်ရာ…” ဆိုပြီးငြင်းနေတော့တာပဲ၊ ကျနောကတော့ဘာမှပြန်ပြောမနေတော့ပဲ ဒီတိုင်းငြိမ်နေလိုက်တယ်၊ တကယ်တန်းဒုတိယအချီဆော်ခါနီး စောက်ဖုတ်ကိုကုန်းလျက်တော့ သူ့မှာကျနော့ခေါင်းကိုပေါင်နဲ့ညှပ်ပြီး အတင်းကြီးဖိကပ်ထားပြန်ရော၊ သူပဲမလုပ်နဲ့ပြောပြီးတော့….. ဒါနဲ့ကျနောလဲဒုတိယအချီကိုပြန်လိုးတော့ သူ့စောက်ခေါင်းက လီးကိုညှစ်လာပေးတော့မှ ကိုယ်လဲ ဪ…လိုးတယ်ဆိုတာ ဒီလိုအရသာပါလားဆိုတာသိလိုက်ရတော့တယ်ဗျာ။

သူ့သားအိမ်ခေါင်းကိုညှစ်ပေးတော့မှ ကိုယ်လဲတဖွတ်ဖွတ်နဲ့လိုးလိုက်တာ ၂/၃ မိနစ်လောက်ရှိသေး လီးထိပ်တွေယားပြီး ပြီးချင်လာတော့
” မ မောင်ပြီးတော့မှာလားမသိဘူး ယားနေပြီ” လို့ထုတ်ပြောလိုက်တော့ အဲ့ချိန်သူက ကျနောလက်မောင်းကိုပုတ်ပြီးအချက်ပြတော့ ကျနောလဲငြိမ်လိုက်တာပေါ့၊ သူကအပြင်ကိုနားစွင့်ဟန်လုပ်ရင်း ပါးစပ်မှာလဲ လက်ညိုးကန့်လန့်ခံပြီး အသံမထွက်ဖို့လုပ်ပြနေတာ၊ တအောင့်နေတော့မှ သူကဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဆိုပြီးပြောပြီး ဆက်လုပ် ဆက်လုပ်တဲ့

ဒါနဲ့ထပ်လိုးလိုက်တာ ၅ မိနစ်လောက်နေတော့ လီးတွေကပြန်ယားပြီး ပြီးချင်လာပြန်ကော ဒါနဲ့ကျနောပြီးတော့မယ်ဆိုတာ သူ့ကိုပြောလိုက်တော့ သူကကျနော့လက်မောင်းကိုဆိတ်ဆွဲတယ်‌ဗျ ကျနောလဲနာသွားတော့ တစ်ခါရပ်လိုက်ရပြန်ပြီလေ၊ အဲ့မှာ သူကကလိထိုးလိုက် ‌ဗိုက်ခေါက်လိမ်လိုက် ဆိတ်ဆွဲလိုက်နဲ့မို့ လုပ်ရတာဖီးလ်ပျက်နဲ့ သူ့ကိုဘုတောလွှတ်တော့မှ သူကရှင်းပြတယ်

ကြာကြာလိုးနိုင်အောင် အာရုံလွှဲတာတဲ့‌ဗျ ဒီလိုနဲ့သူကျေနပ်တဲ့အထိလိုးပေးလိုက်ပြီးမှပဲ ကျနော့ကိုအပြီးခံတော့တယ်၊ လရည်တွေပန်းထွက်သွားတော့ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်ကျသွားပြီး ရလိုက်တဲ့ဖီးလ်ကိုမှိန်းယူနေတဲ့အချိန် သူကနားနားလေးကပ်လာပြီး
“ဒီတိုင်းကြီးငြိမ်မနေရဘူး မောင်ရဲ့ ပြီးသွားပေမယ့်လဲ ဆက်ပြီးညှောင့်နေရတယ် အဲ့ဒါမှ မောင်တို့အတွက် ပိုကောင်းတာ” ဆိုတော့ကျနောလဲသူပြောသလိုညှောင့်ကြည့်တော့ အဟုတ်ပါပဲ လိင်တံတလျောက်ကလရည်လက်ကျန်ကိုညှစ်ထုတ်တယ်လို့ယူဆရမလားပဲ၊ (ဒီနားဖတ်ရင်း အမှောင်စိတ်ထဲက မိုးညိုနဲ့ မနွဲ့ရီအကြောင်းသွားမြင်မိမယ်ထင်တယ်၊ အဲ့ဒါက ကျနော့ကိုယ်တွေ့ကိုအဲ့မှာထည့်ရေးထားတာမို့ပါ)
ပြီးသွားပေမယ့် အရသာကတော့တလိပ်လိပ်နဲ့ကျန်ပြီး ဆက်ကောင်းနေတုန်းပဲ၊ နောက်ဆုံးလရည်လဲကုန်သွားပြီး လီးကလဲပျော့ကျသွားတော့မှ သူ့ပေါ်မှောက်ချထားရင်းအမောဖြေနေလိုက်တယ်၊ သူကအောက်ကနေ မော့ပြီး
“ကောင်းလားဟင် မောင်”
“ကောင်းတယ် မရယ် အရမ်းကောင်း….” လို့ပြောပြီး ခဏဆက်မှိန်းနေလိုက်ကြတယ်။

တအောင့်လောက်နေတော့မှ သူက
“ထပါအုံးကွယ် တို့အောက်မှာပိမိနေပြီ” ဆိုတော့သူ့ပေါင်ကြားထဲဒူးထောက်ထရပ်လိုက်ပြီး သူကလဲခြေထောက်ကိုကျော်ခွလို့ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းလိုက်တယ် ပြီးတော့ ကျနော့ကိုပါဆွဲထူပြီး နှစ်ယောက်သားအတူ ရေချိုးခန်းထဲဝင်လိုက်ကြတယ်၊ ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ သူကရေခွက်လေးနဲ့ခပ်ပြီး လီးကိုဆေးပေးလိုက် ဒစ်ကြီးကိုဖြဲပြီး ကွမ်းသီးခေါင်းအရင်းကြားတွေပါ လက်သည်းလေးနဲ့ကုတ်ပြီးဆေးပေးနေတာ၊ လီးကလဲ သူ့လက်ထဲမှာတင်ပြန်တောင်လာပြီး ရှေ့ကိုထောင်ထောင်မတ်မတ်ကြီးဖြစ်လာတော့ သူကမျက်စောင်းလှမ်းထိုးရင်း လီးကိုတောင်လက်နဲ့ပုတ်ချလိုက်ပြီး
“သူတော်တော်ဆိုးနော် ဟွန်း မဝသေးဘူးလား” တဲ့
“မ မောင့်ကိုလီးထပ်စုပ်ပေးနော်” ဆိုတော့ သူကအပြုံးလေးနဲ့ အင်းဆိုပြီးပြောရင်း ခေါင်းလေးငုံ့သွားတယ်ဗျ၊ ဒါနဲ့ကျနောလဲဆက်ပြီး
“မောင်လဲ မ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုထပ်လျက်ချင်တယ်ဗျာ” ဆိုတော့
“အင်း” တဲ့
“မ ဇာတ်ကားတွေကြည့်ဖူးလားမသိဘူး ပြောင်းပြန်လုပ်ရတာလေ နှစ်ယောက်တူတူလုပ်ကြမယ်နော်” ဆိုတော့
“ရှင်လေး တော်တော် အတတ်ကောင်းတွေတတ်နေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား ပြောစမ်း မိန်းမတွေနဲ့အတူမနေဖူးဘူး မနေဖူးဘူးနဲ့ ဒါတွေကျဘယ်လိုလုပ်သိနေလဲ” ဆိုတော့
“မကလဲ ဗွီဒီယိုရုံမှာ အဲ့ဇာတ်ကားတစ်ခါသွားကြည့်ဖူးတယ် ပြီးတော့ စာအုပ်တွေလဲဖတ်ဖူးလို့ သိတာပေါ့ မရယ် စောက်ဖုတ်ကိုလျက်တာ ဘာဂျာတယ်လို့ခေါ်ပြီး လီးစုပ်တာကျတော့ ပုလွေမှုတ်တယ်လို့ခေါ်တယ်လို့လဲ သိထားပါတယ်ဗျာ” ဆိုတော့ သူကရှက်ပြုံးလေးနဲ့
“ရှင်လေးက မနိုင်စိန်လေးပဲ” ဆိုပြီး ဖင်တုံးလုံးလေးနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲကနေကော့ပက်ကော့ပက်နဲ့ထွက်သွားလေရဲ့၊ ကိုယ်လဲအနောက်ကနေ သူ့ဖင်လုံးဖြူဖြူကြီးတွေကို ငေးရင်းပါသွားတာပေါ့ဗျာ။

ကုတင်ပေါ်ရောက်သွားတော့ ပြောစရာမလိုအောင်ကို သူကလီးကိုအရင်လာကိုင်ပြီး စုပ်တော့တာပဲ တစ်ချက်တစ်ချက်စုပ်လိုက်တိုင်း ကိုယ်လုံးကြီးပါမြောက်တက်သွားသလားအောင်မေ့ရတယ်၊ စုပ်နေရင်းနဲ့ ကျနောကသူ့ပေါင်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး ကျနော့ကိုယ်ပေါ်ဆွဲတင်တော့ သူကသိတယ်ဗျ လီးစုပ်တာရပ်လိုက်ပြီး ကျနော့မျက်နှာပေါ်ခွလိုက်ပြီး ပြီးတော့မှ လီးဖက်ကိုပြန်ကုန်းသွားပြီး စုပ်ပေးတော့တာပဲ၊ ကျနောကတော့ သူ့အဖုတ်ပြဲပြဲကြီးကို မမြင်မကန်းနဲ့အတင်းစွတ်စွက်လျက်ပေးနေတာပေါ့၊ စောက်ရည်လား သေးတွေလားမသိ ကျနော့ပါးစပ်ထဲစီးကျလာတော့ နည်းနည်းအရသာခံကြည့် ချဥ်စူးစူးကြီး‌ဗျာ ဒါနဲ့ဘေးလှည့်ထွေးချလိုက်ရတယ်၊ ပြီးတော့ 69 လုပ်တာ ကြာသွားတော့ သူက
“တော်ပြီနော် မောင် မ လိုချင်နေပြီ” ဆိုပြီးပြောလာရင်း ကျနော့ပေါ်ကနေဖယ်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ကျနော့ကိုကုတင်ပေါ်မှာပဲလှဲစေပြီး သူကအပေါ်ကနေခွလိုက်ရင်း လီးကိုသူ့ဟာသူကိုင်ပြီး အဖုတ်နဲ့တေ့သွင်းလိုက်ရင်း
“ရှင်လေးကြောင့် ကျမ ဒီအရွယ်ကြီးရောက်မှ တားဆေးပြန်ထိုးရတော့မယ်…ဟူး…” ဆိုပြီးငြီးနေရင်း ထိုင်ချလိုက်တော့ စောစောကလိုဖွယ်တယ်တယ်ကြီးဖြစ်မနေတော့ပဲ ခပ်ကြပ်ကြပ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်ရတဲ့ဖီးလ်မျိုးခံစားမိလိုက်ရတယ်
“အား…ကောင်းလိုက်တာဗျာ…” ဆိုပြီးပါးစပ်ကနေပါထုတ်ငြီးမိတဲ့အဖြစ်ပဲဗျ၊ လူဆိုတာကလဲ ကိုယ်လုပ်ပေးတာကိုကောင်းတယ်လို့ဖွင့်ပြောတဲ့အခါ တစ်ဖက်လူစိတ်တိုင်းကျသွားရင် ကျေနပ်ပီတီဖြစ်တဲ့အမျိုးမလား ကျနောကကောင်းတယ်ပြောလိုက်တော့ အန်တီလေးမျက်နှာမှာကျေနပ်သွားတဲ့အရိပ်အယောင်လေးတွေကိုမြင်လိုက်ရပြီး ကျနော့ခန္ဓာဘေးတစ်ဖက်စီမှာခြေထောက်ချဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရင်း ခုန်ဆွခုန်ဆွလေးလုပ်ပြီး အပေါ်ကနေ စလိုးပေးနေပါတော့တယ်၊ ရှေ့မှာကလဲ နှစ်ကြောင်းလောက်ပြီးထားပြီးသားမို့ ဒီတစ်ချီမှာတော့ ကျနောလဲတော်တော်နဲ့မပြီးတော့ပြန်ဘူး၊ သူကလဲအပေါ်ကနေ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ပွတ်ဆွဲလိုက် ခုန်ပြီးလိုးလိုက်နဲ့ နှစ်မျိုးသုံးမျိုးလုပ်ပြီး တော်တော်မောဟိုက်သွားပုံရတယ် သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေကို အတိုင်းသားစီးကျနေတာမြင်နေရတော့
“မ အရမ်းမောနေပြီလား မောင်အပေါ်ကပြန်လုပ်ပေးမယ်လေ” ဆိုတော့ သူကခေါင်းကိုဖြေးဖြေးလေးငြိမ့်လိုက်ပြီး ဘေးကိုလှဲထိုင်ချလိုက်တယ်၊ လီးကလဲသူ့အဖုတ်ထဲက ပလွတ်ဆိုတဲ့အသံလေးနဲ့အတူထွက်သွားပြီး ကျနော့ပေါင်ပေါ်မှာသူ့စောက်ရည်တွေအန်ကျလာပြီးစိုကုန်တာပေါ့ လီးကလဲကျနော့ဗိုက်မှာလာကပ်နေရောပဲ၊ ဘေးမှာပုံံ့ပုံ့လေးဝင်ထိုင်ပြီးကျနော့ကိုကြည့်နေရင်း
“မောင် လေးဖက်ထောက်လုပ်ချင်လား” တဲ့မေးလာတော့ ကျနောကလဲအဲ့လိုပုံစံလိုးချင်နေတာအတော်ပဲမို့ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တော့ ချက်ချင်းပဲဘေးမှာလေးဖက်ထောက်ပေးတော့တယ်၊ ခါးကိုခွက်ရမယ်တို့ ကုန်းရမယ်တို့ ကိုယ်လဲဘာမှ ဂဃနဏသိလှတာမဟုတ်ဘူး သူလေးဖက်ကုန်းတာနဲ့ပဲ နောက်ကနေ နေရာယူပြီးလီးကိုအဖုတ်မှာတေ့သွင်းပြီး တန်းဆွဲတော့တာပဲ၊ အန်တီလေးခမျာမှာလဲ ဘယ်လောက်ထိအောင့်ခံနေရှာလဲမသိဘူး ဒီတစ်ချီမှာတော့ သူကိုယ်တိုင်အသံလေးတွေထွက်ပြီး အ…အ…အီး…အိ…နဲ့ငြီးသံလေးနဲ့အတူ ဖင်လေးကော့ကော့ပြီးခံနေရှာတယ်ဗျို့၊ ကိုယ်ကလဲလိုးရင်းလိုးရင်းနဲ့ အရသာကယူတက်သွားတော့ ကြာကြာလေးမြှင်းလိုးရင်း ဇိမ်ယူနေတာပေါ့၊ အဲ့မှာသူက
“မောင် ပြီးလိုက်တော့ကွာ တို့မရတော့ဘူး” ဆိုတော့မှ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုးရင်းနဲ့ သူ့အဖုတ်ထဲလရည်တွေပန်းထည့်ပြီး ပြီးချလိုက်တော့တယ်။

ပြီးသွားတော့ ကိုယ်တွေလဲဘယ်လိုအိပ်ပျော်လို့အိပ်ပျော်သွားမှန်းမသိဘူး ခရီးပန်းလာတာကော ၃ ချီလောက်လိုးလိုက်ရတာကောကြောင့် ကျိုးသွားကြတာနှစ်ယောက်သားဖက်လျက်လေးအတိုင်းပဲ၊ အရင်ဆုံးပြန်နိုးလာတာက လူကြီးဖြစ်တဲ့အန်တီလေးပဲပေါ့ မနက် ၅ နာရီခွဲလောက်ဖြစ်မယ်ထင်တယ် ဆန်စက်ထဲကအလုပ်သမားတွေလဲအဲ့အချိန်လောက်ဆိုနိုးနေပြီး စက်ကိုလည်ပတ်နေရပြီမို့ စက်သံလူသံနည်းနည်း မွစိမွစိထွက်နေပြီပေါ့၊ အန်တီလေးကနိုးလာပြီး ကျနော့ကိုနှိုးတော့ ကျနောလဲအိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ အတင်းကုန်းရုန်းထလိုက်ပြီး ခြင်ထောင်ထဲကထွက်မယ်လုပ်တော့ သူကလက်မောင်းကိုလာဆွဲလိုက်ရင်း
“ပြန်တော့မလို့လား မောင်ကလဲ” ဆိုပြီး မူနွဲ့နွဲ့ကြီးလာပြောတော့ ဒီကကောင်ကလဲ ဘာအထာမှမပေါက်ဘူးလေ
“အင်းလေး မိုးလင်းတော့မှာကို အခန်းပြန်အိပ်တော့မယ်” ဆိုပြီးပြောတော့ သူ့ဆီကနေ အားမလိုအားမရသံလေးနဲ့ ကျနော့နားရွက်တစ်ဖက်လိမ်ဆွဲပြီး
“ချီးထုပ်လေးဟာ နင်ကတကယ့်ချီးထုပ်လေး ဘာမှန်းလဲမသိဘူး” ဆိုပြီးနားရွက်အသေဆွဲလိမ်တော့တာပဲ၊ ကိုယ့်မှာအိပ်ချင်မူးတူးဖြစ်နေတာတောင်ဘယ်ပျောက်သွားမှန်းမသိဘူး လူကတစ်ခါတည်းလန်းဆန်းသွားတာပဲ၊ သူ့လက်ကနေလွတ်အောင်ရုန်းပြီး ပြေးထွက်လာရတယ် သူဘာပြောချင်မှန်း ဘာလုပ်စေချင်မှန်း ကိုယ်ကလုံးဝမသိတာကိုးဗျ၊ နောက်အခေါက်တွေကျမှ သူကပြောလာတယ် မနက်နိုးလာရင်တစ်ခါထပ်လိုးပေးရမယ်တဲ့ အဲ့ဒါကိုလင်းဆွဲခေါ်တယ်ပေါ့ဗျာ၊ နောက်ပိုင်းတွေမှာတော့ သူပြောတဲ့လင်းဆွဲကို လင်းလင်း မလင်းလင်း စိတ်ရှိတိုင်းထထဆွဲနေလို့ သူလဲလင်းဆွဲဆိုတဲ့အသံတောင်မထွက်ရဲတော့ဘူး

အခန်းထဲရောက်တော့ ကိုယ့်ဒူးမနာသားလေးနှစ်ယောက်ကတော့ ခြေကားယား လက်ကားယားနဲ့အိပ်နေတာကိုမြင်ပြီး ငါတော့မင်းတို့အမေကို တစ်ညလုံးလိုးခွဲပလိုက်ပြီကွာ ဆိုပြီးတွေးရင်းကျေနပ်နေလိုက်တယ်။

မနက်ကျတော့ ကိုယ်လဲ ၉ နာရီကျော်မှကိုနိုးလာတော့တယ်၊ အန်တီလေးလဲ ခေါင်းကိုက်တယ်အကြောင်းပြပြီး ဆိုင်မဖွင့်ဖြစ်ဘူးတဲ့ သူ့အခန်းထဲမှာပဲအိပ်နေလေရဲ့ လူအလစ်မှာသွားဖို့ရာကြံတော့လဲ မယ်မင်းကြီးမက အထဲကနေကလန့်ထိုးထားတော့ ဝင်မရပြုမရနဲ့ ကိုယ့်မှာတိုးလို့တန်းလန်းကြီးပေါ့၊ ဒါနဲ့အပြင်တွေဘာတွေသွား ပေါင်းနေကျသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သွားထိုင်တော့ ဒီကောင်တွေကြားထဲ ကိုယ်ကတော့လူပျိုရည်ပျက်ပြီး ဆရာကြီးဖြစ်သွားပြီဆိုတဲ့အသိနဲ့တင် ကျေနပ်ပီတိတွေဖြာခဲ့ရသေး၊ ဒါမဲ့ကိုယ့်အုပ်စုထဲက တစ်ကောင်ကလဲကိုယ့်လိုပဲ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်စောစောစီးစီးနဲ့လူပျိုရည်ပျက်ပြီးသားတစ်ကောင်ရှိသေးတယ် အဲ့ကောင်နဲ့ကိုယ်နဲ့က အတွဲများပြီး bff သဘောမျိုးပဲ ကျန်တဲ့သူတွေထပ်စာရင်ပေါ့လေ။

နေ့လည်ရောက်တော့မှအိမ်ပြန်တော့ အန်တီလေးကို နားထင်မှာ ကွမ်းရွက်လေးတွေကပ်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်နေတာတွေ့လိုက်ရပြီး သူလဲကျနော့ကိုတွေ့ကော မျက်နှာလေးရဲခနဲ့ဖြစ်သွားတာမြင်လိုက်ရတယ်ဗျ၊ သူ့ဖတ်လက်စ စာအုပ်ကိုတောင်အယောင်ယောင်အမှားမှားနဲ့ ဟိုလှန်ဒီလှန်တွေဖြစ်ပြီး အနေအထိုင်ပျက်သွားတာ၊ ကိုယ်လဲသူ့နားကိုကပ်သွားပြီး အခြေအနေကိုမသိမသာမေးကြည့်တော့ နောက်မှပြောပြမယ်ဆိုပြီး ကျနော့ကိုနှင်လွှတ်တော့တာပဲ၊ အဲ့အချိန်မှာပဲ အပေါ်ထပ်လှေကားကနေ အမေဆင်းလာတာကိုမြင်လိုက်ရတော့ နှစ်ယောက်သားကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်ကြပြီး အမေကကျနော့ကိုမြင်တော့
“သားရေ မင်းဒေါ်လေး နေမကောင်းဘူးတဲ့ ဂရုစိုက်လိုက်အုံးနော်” ဆိုပြီးမှာရင်းနဲ့ ဆိုင်ကိုထွက်သွားတော့တယ်၊ အဲ့ကျမှအန်တီလေးက ကျနော့လက်ကိုကုတ်ပြီး သူ့အခန်းသူပြန်သွားတော့ ကျနောလဲနောက်ကနေလိုက်သွားရတာပေါ့၊ အခန်းထဲလဲရောက်ကော သူကကျနော့ဖက်လှည့်ပြီး ကျနော့ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတော့ ကျနောလဲအလိုက်သင့်လေးဖက်ထားပြီး သူ့ကိုဘာဖြစ်တာလဲ ဘာလဲညာလဲမေးတော့
“ညက ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့အိပ်ပျော်ပြီး အအေးပတ်သွားတာပါ ပြီးတော့ မ ရဲ့ဟိုနေရာကလဲ အရမ်းနာပြီးကျိန်းနေတယ်” တဲ့၊ သူကဆက်ပြောသေးတယ် သူကယောက်ျားနဲ့ကင်းကွာနေတာကြာတော့ လိင်ကိစ္စနဲ့လဲဝေးနေပြီး အဖုတ်ကအလုပ်မလုပ်တာကြာသွားတာမို့ ခုလိုအတွယ်ခံလိုက်ရတာကြောင့် နာပြီးကျိန်းနေတယ်တဲ့၊ ပြီးတော့ နောက်ရက်ကျရင် အထည်ဝယ်ခရီးထွက်ရမယ် အဆင်သင့်ပြင်ထားဆိုပြီးပြောတော့ ကျနောကလဲအငယ်လေးကိုမခေါ်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲသွားမယ်နော် ဆိုတော့ သူကလဲအင်းတဲ့

ဒါနဲ့ကိုယ်တွေလဲ အဲ့နေ့ကဘာမှမလုပ်ဖြစ်လိုက်ပါဘူး ဟိုသွားဒီသွား ဟိုလုပ်ဒီလုပ်နဲ့ တစ်နေ့တာကုန်ဆုံးသွားပြန်တယ်၊ နောက်နေ့ကျသူကဆိုင်ထွက်တော့ ကျနောပါသူ့ဆိုင်ကိုသွားဝိုင်းကူဖွင့် ကူထိုင်ပြီး အလုပ်သမားတွေအလစ်မှာသူနဲ့နှစ်ယောက်သားအကြည်တွေစိုက်ကြ ချစ်ကြည်နူးကြတာပေါ့၊ အဲ့ညမှာ ကျနောလဲထုံးစံအတိုင်း သူ့အိပ်ခန်းထဲသွားတော့ သူကအလုပ်မခံဘူး နောက်ရက်မှာ မန်းလေးဆင်းပြီးအထည်ဝယ်မှာမို့ အဲ့ကျမှကိုယ့်သဘောဆိုပြီး အလုပ်မခံဘူးဗျာ

ကျနောဆိုတဲ့ကောင်က ငါးမရ ရေချိုးပြန်မဲ့ကောင်စားမျိုးမို့ ပေးမလိုးရင်လဲ လီးတော့စုပ်ပေးဆိုပြီးတောင်းဆိုတော့မှ သူလဲမကျေမနပ်တွေဖြစ်ပြီး ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီးနဲ့ လီးကိုစုပ်ပေးတာပါပဲ၊ ဒါတင်ပဲလားဆိုတော့မဟုတ်ဘူး သူ့ကိုလဲပြန်လျက်ပေးရမယ်တဲ့ ဒါနဲ့များပေးလိုးလိုက်တာမဟုတ်ဘူး။ နောက်တစ်နေ့ရောက်တော့ သူ့သားငယ်လေးကို အမေတို့ဆီအပ်ထားခဲ့ပြီး ကျနောနဲ့နှစ်ယောက်သားအတူကုန်ဝယ်ခရီးထွက်လာခဲ့ကြတယ်ပေါ့ဗျာ။

ကိုယ့်မြို့ကစထွက်လာတော့ ကားပေါ်မှာအတူထိုင်ရင်း ကားစီးရတာလဲ ၂ နာရီ ၃ နာရီလောက်ကြာလာတော့ ကားပေါ်ကသူတွေလဲ ငိုက်သူငိုက် အိပ်သူအိပ်ကုန်ကြပြီ၊ ဒါနဲ့ကိုယ်ကလဲသူ့ခါးကိုဖက်ထားတာကနေ ထိုင်ခုံကျောမှီလေးအကွယ်နဲ့ သူ့ဖင်ကြီးကိုညှစ်ထည့်လိုက်တော့ သူကမျက်လုံးမှိတ်ပြီးမှိန်းလိုက်ရကနေ ကျနော့ဖက်လှည့်ကြည့်လာပြီး မျက်စောင်းထိုးသွားတယ်၊ ကျနောကလဲသူ့ကိုသွားဖြီးလေးနဲ့ ရယ်ပြလိုက်ပြီး လက်ကိုသူ့ထမိန်ထဲထိုးသွင်းလိုက်တော့ ကျနော့လက်ကိုဆွဲပြီး မလုပ်ဖို့လေသံလေးနဲ့ပြောပေမယ့် ကျနောကမရပါဘူး အတင်းထိုးထည့်ပြီး သူ့ဖင်ကြီးကိုရှယ်ကိုင်တော့တာပဲ

ဖင်ကိုင်ရင်း လက်ကိုဖင်ကြားထဲထိုးထည့်ပြီး ကလိလိုက်တော့ သူ့ဖင်လေးမြောက် မြောက်တက်သွားပြီး ကျနော့လက်ကိုဆွဲဆိတ်ပြီး မျက်နှာစူပုတ်ပုတ်လေးနဲ့ မလုပ်ဖို့ပြောတာပေါ့၊ အဲ့မှာ ကိုယ့်ပေါင်ပေါ်အင်္ကျီအုပ်ထားပြီး သူ့လက်ကိုဆွဲပြီးလီးကိုကိုင်ခိုင်းတာတောင် သူကမကိုင်ပေးဘူး မျက်နှာရှူတင်းတင်းနဲ့ မကြိုက်တဲ့ပုံစံပြပြီး မှန်ဖက်ကိုသာမှီပြီအိပ်လိုက်လာတော့တယ်၊ ဒီလိုနဲ့ မန်းလေးရောက်သွားတော့ ဆေးရုံကြီးရှေ့က တည်းခိုခန်းတစ်ခုမှသွားတည်းကြပြီး ခါတိုင်းလို twin အခန်းတွေဘာတွေရွေးမနေတော့ဘူး double ခန်းပဲတန်းယူလိုက်တာပဲ

အခန်းထဲရောက်လို့ တံခါးကိုပိတ်လိုက်ပြီဆိုတာနဲ့ အဝတ်အိတ်တွေကိုပစ်ချပြီး ကစ်ဆင်တွေဆွဲကြ သူ့အဝတ်ကိုယ်ချွတ် ကိုယ့်အဝတ်သူချွတ်လို့ ရုန်းရင်းဆန်ခတ်တွေဖြစ်ပြီး နှစ်ဦးလုံးကိုယ်လုံးတီးတွေဖြစ်သွားတော့ သူ့ကိုမွေ့ယာပေါ်တွန်းလွှတ်လိုက်ပြီး ခြေထောက်ကိုကိုင်ဆွဲဖြဲရင်း လီးကိုစောက်ဖုတ်မှာတေ့ပြီးတစ်ချက်ထဲဖိထည့်လိုက်တော့ အန်တီလေးက မျက်နှာကိုရှုံ့မဲ့ပြီး အား….နဲ့အသံထွက်ပြီးအော်လာကော၊ ကျနောတောင် လန့်သွားတယ် ဘာများဖြစ်တာလဲဆိုပြီး ဆက်မလိုးပဲရပ်လိုက်ပြီးမေးတော့ သူကမကျေမနပ်နဲ့
“ကိုယ့်ဟာကိုလုပ်စရာရှိတာ မလုပ်ဘူး ဒီမှာကောင်းလို့ငြီးမိတာကို” ဆိုပြီးစိတ်ရှုပ်တဲ့သံနဲ့ပြောလာတော့မှ ကိုယ်လဲ လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်ပြီးဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်၊ လီးကိုဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်း သူ့နို့တွေဆို အထက်အောက်ခါရမ်းနေတာတော်တော်ကြည့်ကောင်းဗျာ၊ သူ့အဖုတ်အတွင်းသားကလဲ ကိုယ့်လီးကိုဆွဲစုပ်ပြီးညှစ်ပေးထားတော့ လိုးရတာစီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိလှတယ်၊ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်ပြီးလှေကြီးထိုး ညှောင့်လိုးနေတာအားမရတော့ဘူး အဲ့အချိန်ကသူက
“မောင် မ ပေါင်ကြားမှာဒူးထောက်လိုက်” ဆိုတော့ သူပြောတဲ့အတိုင်း ကျနောလဲလုပ်လိုက်တော့ သူ့ခြေနှစ်ချောင်းကမြောက်တက်လာပြီးကျနော့ပုခုံးပေါ်လာတင်ကော
“မ ခြေထောက်တွေကိုထမ်းထားပြီး လုပ် မောင် ပိုကောင်းတယ်” ဆိုတော့မှ ကိုယ်လဲသူပြောသလိုနေပြီး ဆက်လိုးလိုက်ရတယ်၊ အမှန်တိုင်းပြောရရင် အဲ့အချိန်တုန်းက ကိုယ်အောကားကို သုံးခါလားပဲကြည့်ဖူးတယ်၊ ဒါတောင်ပြီးအောင်မကြည့်လိုက်ရပါဘူး ကျောင်းကဆရာတွေလိုက်လာတယ်ဆိုတဲ့အသံကြားတာနဲ့ ဗွီဒီယိုရုံဝင်းထရံကိုကျော်ခွပြီးပြေးလိုက်ရတာပဲ၊ မပြေးနိုင်လို့  မိတဲ့ကောင် ကတုံးတုံးခံရတယ်လေ၊ နောက်နေ့ကျောင်းမှာအရှက်ကွဲစမ်းပဲ

ကြည့်ဖူးတာတွေက အမေရိကန်အောကားထင်တာပဲ လီးကြီးကတော့နည်းနည်းနှောနှောကြီးမဟုတ်ဘူး စော်ကြီးကလဲဖွေးဥနေတာပဲ လိုးတယ်ဆိုတာဒီလိုပါလား ကြည့်ဖူးတာရယ်ဗျ၊ အဲ့နောက်ပိုင်းလဲ ဗွီဒီယိုကထပ်မကြည့်ဖြစ်တော့ဘူး အောစာအုပ်တွေ ရုပ်ပြတွေကလဲ နယ်မြို့ဆိုတော့ လွယ်ကူတဲ့အရာမဟုတ်ဘူး၊ မန်းလေးမှာကျောင်းတက်ပြီးပြန်လာတဲ့ အကိုကြီးတစ်ယောက်က သူ့ဗလာစာအုပ်ထဲ ရတနာဝင်းထိန်တို့ ဆာကူရာတို့ စာတွေကူးချလာပေးလို့သာ အောစာတွေဖတ်ခဲ့ရဖူးတယ်

ထားပါတော့ဗျာ အန်တီလေးကိုအဲ့လိုနဲ့ လိုးလိုက်နားလိုက် မှုတ်လိုက်စုပ်လိုက် နှစ်ချီလောက်အားရပါးရလိုးပြီးတော့မှ ရေမိုးချိုးပြီး ဆေးရုံကြီးရှေ့ကညစျေးတန်းမှာ ညစာသွားစားကြတယ်၊ စားပြီးသောက်ပြီးတော့ ညလယ်စာစားဖို့ အအေးလေးဝယ် မုန့်ပဲသရေစာလေးဝယ်ပြီးမှ အခန်းပြန်လာပြီး နားကြရင်း သူကသူ့အတွေ့အကြုံတွေကိုပြောပြတယ်၊ ပထမယောက်ျားနဲ့ ပါကင်ပွင့်တုန်းက ဘယ်လိုအလိုးခံရတာတို့ ဒုတိယလင် ဘကျော်နဲ့ကျတော့ ဘယ်လိုနဲ့ ပြောပြတော့ကိုယ်လဲနားထောင်ပြီး ဖီးလ်တွေဖြစ်ပြီး အန်တီလေးကိုထပ်လိုးကြပြန်တာပေါ့၊ ကိုယ့်အိမ်မှာတုန်းက ပထမဆုံးအကြိမ်လိုးတဲ့ညမှာ ပထမဆုံးအချီနဲ့ နောက်ဆုံးအချီတွေလောက်သာ အသံလေးကြိတ်ထွက်ပြီး ငြီးရင်းအလိုးခံနေတယ် အခုလိုပြင်ပတည်းခိုခန်းလဲရောက်ကော အန်တီလေးခမျာ တအားအားနဲ့ကိုအသံထွက်ပြီး ငြီးရင်းအလိုးခံတော့တာပဲ

ကိုယ့်အိမ်မှာကိုယ်တုန်းက ညဖက်ပဲလိုးခဲ့ရပြီး အခန်းထဲကမီးလုံးက ဝါကျင်ကျင် မီးလုံးလေးမို့ သူ့အဖုတ်ကိုသေချာကြီးမမြင်ခဲ့ရဘူး ရမ်းသပ်ပြီးတော့ လက်နဲ့စမ်းပြီးသာ ဘာဂျာခဲ့ရတယ်၊ ကိုယ့်ချစ်သူအဖုတ်ကို သေချာရှင်းရှင်းလင်းလင်းမမြင်ဖူးသေးဘူး အဲ့တည်းခိုခန်းကျမှသာ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို မီးအလင်းရောင်အောက်မှာ ပြူးပြူးပြောင်ပြောင်ကြီးမြင်ဖူးသွားတယ်၊ အန်တီလေးက အသားဖြူတဲ့ထဲပါတယ်ဗျ လက်မောင်းတွေ ပေါင်တွေ ခြေသလုံးတွေဆို တရုတ်မတွေလိုဖြူစွတ်နေတာမဟုတ်ပဲ ဗမာအသားဖြူသလိုမျိုး ဝင်းပြီးဖြူတာပေါ့

ဒါမဲ့ဗျာ သူ့ပေါင်ကြားထဲကစောက်ဖုတ်ကြီးကျတော့ မဲကျုတ်ကျုတ်ကြီးရယ် အမွှေးတွေကိုရိတ်ထားလို့သာဆီးခုံလဲသူ့အသားအရည်အတိုင်းလိုက်ပြီးဝင်းပတယ် ဆီးခုံအောက်ပေါင်ကြားထဲကျတော့ မဲမဲအဝိုင်းကြီးဖြစ်သွားကော၊ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကလဲ နားရွက်တွေလိုအပြင်ကိုတောင်ရှည်ထွက်နေပြီ စောက်စိဆိုတာကြီးကလဲကြီးကြီးပြူးပြူးကြီးဗျ အတွင်းသားတွေကတော့ အနီရင့်ရောင်တွေပေါ့ဗျာ၊ ကိုယ်မျှော်လင့်ထားသလို အောကားတွေထဲကလို စောက်ဖုတ်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးသန့်သန့်လေးထင်နေတာ တကယ်တန်းမြင်လိုက်ရတော့ မဲမဲကြီးဖြစ်နေတယ်

မမြင်ခင်ကတော့ ဘာဂျာတွေဘာတွေလုပ်ပြီး စက်ပက်လျက်ရတာကောင်းလိုက်တာနဲ့ စိတ်ထဲဖြစ်နေသေးတယ်၊ သူ့အဖုတ်ကိုလဲဖြဲကြည့်ပြီးကော ဘာဂျာကိုမလုပ်ချင်တော့ဘူး စိတ်ထဲနည်းနည်းရွံ့သလိုဖြစ်သွားတာရယ်၊ ဒါမဲ့လဲ တကယ်တန်းလုပ်ဟယ် မှုတ်ဟယ်နဲ့ လိုးဖို့တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဆွကြပြီဆိုရင်တော့ အဲ့ရွံတဲ့စိတ်ကဘယ်ရောက်သွားမှန်းတောင်မသိဘူး ထန်းလျက်ခဲကိုခွေးလျက်နေတဲ့အတိုင်းပဲ ပလပ် ပလပ် ပြတ် ပြတ် နဲ့အတင်းကြီးလျက်နေမိတာပါပဲ။

ဒီတစ်ခေါက် ခရီးက တစ်ပါတ်လောက်ပဲခြားပြီး ဘာလို့မြန်မြန်ကြီးပြန်ထွက်လာလဲဆိုတာ အစကမသိဘူး လိုးပြီးလို့ နားနေတဲ့အချိန်ကျမှပဲ သူပြောပြမှသိရတော့တယ်။ အမှန်တကယ်က သူ့ဆိုင်မှာ အထည်မှာလိုနေတာသိပ်မရှိဘူး ကုန်တိုက်ရလောက်တဲ့အထိ မလိုအပ်သေးဘူးတဲ့ သူကအိမ်မှာ အလိုးခံရတာ မလွတ်လပ်လို့ ကိုယ်နဲ့နှစ်ယောက်ထဲလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်လို့ အခုလိုလစ်ထွက်လာတာတဲ့၊ ဟိုက်ရှားပါး သူ့အကြံကိုသိမှ ကိုယ်လဲကိုယ့်အဒေါ်ကိုဆလံပေးမိတော့တယ်

အိမ်ကတော့အထည်သွားဝယ်တယ်လို့သိထားပေမယ့် တကယ်တန်းကျ ဟန်းနီးမွန်းထွက်လာတာပါလား။ သူကလဲပြောရှာပါတယ် သူဒီလိုမနေရတာအရမ်းကြာနေပြီဖြစ်တာရယ် ဘကျော်နဲ့ကရိုးရိုးကြီးတွေဆက်ဆံနေရတာရယ်ကြောင့် သူကျေနပ်တင်းတိမ်တယ်ဆိုတာမဖြစ်မိဘူးပေါ့ဗျာ၊ ဒါကြောင့်သူလဲကြံမိကြံရာ ကြံပြီး ခုလိုခရီးထွက်လာခဲ့ရတာပါဆိုပြီး ကျနော့ကိုသနားစဖွယ်အမူအရာလေးနဲ့ လင်ငယ်ဇာတ်သွင်းတော့တာပဲ၊ ကိုယ်ကလဲ သူပြောတာကြီးကိုအဟုတ်ထင်ပြီး သူ့ကိုတောင်သနားပြီး ကောင်းကောင်းလေးလိုးပေးမယ်စိတ်ကူးခဲ့သေးတယ်၊ ကုန်ဝယ်ခရီးကနေ ဟန်းနီးမွန်းဖြစ်သွားတယ်ဆိုတော့ ကိုယ်လဲနှစ်ယောက်ထဲသွားချင်တဲ့နေရာတွေလျောက်သွားကြ စားကြလည်ကြနဲ့ သူကမန်းလေးဆေးရုံကြီးထဲတောင်ဝင်ပြီး တားဆေးဝင်ထိုးပြီး သူ့အဖုတ်ကိုပြန်ချုပ်ဖို့မေးမြန်းလိုက်သေး
“မောင် မ ကို ချစ်လို့ပိုကောင်းအောင်လို့ သူ့ဖက်ကပေးဆပ်လို့ရတာ ပေးဆပ်တာပါ” တဲ့ဗျာ၊ ဆရာဝန်တွေက သူ့ကိုစမ်းသပ်ခန်းထဲခေါ်သွားပြီး လုပ်ပေးသွားတာပဲ၊ တကယ်ချုပ်လိုက်တာလား ဂျင်းလာတော့မသိပါဘူး ဒါမဲ့လိုးရတာကတော့ တကယ်ကိုကောင်းတာ ကိုယ်ကလဲ အပျိုတွေကိုမကြိတ်ထားဖူးတော့ အပျိုလိုးရတာတွေ အအိုလိုးရတာတွေ ကိုယ်ကခွဲပြီးသိမနေပါဘူး ဒါမဲ့ချုပ်ပြီးသွားတဲ့နောက်ပိုင်းတော့ လိုးလို့ပိုကောင်းလာတာအမှန်ပဲ

မန်းလေးမှာ ၁ ညအိပ်ပြီး နောက်ရက်ညနေပိုင်းမှာ ပြင်ဦးလွင်ကိုတက်သွားတယ် ရေတံခွန်တွေလျောက်လည် ဘုရားတွေပတ်ဖူးပြီး ၂ ညအိပ်လိုက်သေးတယ်၊ ပြီးတော့ ဝမ်းတွင်းဖက်ကိုဆင်းခဲ့ပြီး အထည်လိပ်တွေအော်ဒါမှာခဲ့ပြီး အပြန်ကျမှဝင်သယ်မယ်ဆိုပြီး ပုဂံဖက်ဆက်ထွက်လာတယ်၊ ပုဂံမှာတော့ ၄ ရက်လောက်တည်းပြီး ဘုရားပေါင်းစုံပတ်ဖူးတာပဲ (အမှန်ကကြည့်ကောင်းအောင် ဖတ်ကောင်းရေးတာရယ် တကယ်တန်း တည်းခိုးခန်းကထွက်တာကိုမရှိဘူး နေ့လည်ထမင်းစားဖို့နဲ့ ညစာစားဖို့ နှစ်ချိန်ပဲအပြင်ရောက်လိုက်တယ် xD ) အဲ့အတောအတွင်း ကိုယ်ကမော်တော်ဆပ်ဆိုတာလဲလုပ်ဖူးသွားတယ် သူ့ကိုချီပြီလိုးရတာလဲလုပ်ခဲ့ရတယ် သူသင်သမျှ လုပ်ခိုင်းသမျှနည်းပေါင်းစုံလျောက်လုပ်တာပဲ နံရံကိုလက်ထောက်ပြီးမတ်တပ်လိုးတုန်းကဆို သူနဲ့ကိုယ်ကအရပ်ချင်းမညီတော့ သူ့ကိုခွေးခြေခုံလိုမျိုး ထိုင်ခုံအပုလေးပေါ်တက်ရပ်ခိုင်းပြီး ကိုယ်ကနောက်ကနေဒူးကွေးပြီးတွယ်လိုက်တာ နှစ်ယောက်သားချွေးတွေရွှဲတာကြောင့်လား သူ့ပေါင်ကြားကနေသေးတွေလား စောက်ရည်တွေလားမသိစီးကျလာလို့လားမသိ ချွဲကျိချွဲကျိတွေဖြစ်ပြီး ထိုင်ခုံပေါ်ကနေပြုတ်ကျခဲ့တာလဲ အမှတ်တရပဲ

ပုဂံကနေတော့ ဘယ်မှဆက်မသွားတော့ပဲ မှာထားတဲ့အထည်တွေဝင်ယူပြီး မန်းလေးမှာတစ်ညထပ်အိပ်ပြီး ကိုယ့်မြို့ကိုပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်၊ ခါတိုင်းကုန်ဝယ်သွားရင် ၃ ရက် ၄ ရက် အလွန်ဆုံး ၅ ရက်ပဲကြာတယ် အခုတစ်ခေါက်ကတော့ ၁ ပတ်တောင်ကျော်မလားပဲ စိတ်ကြိုက်ကဲလို့ လိုးလို့ဝမှ အိမ်ကိုပြန်လာတော့တယ် အိမ်ရောက်တော့ ဘွားတော်တို့ကတောင်စိတ်တွေပူနေပြီး မေးမြန်းတဲ့အထိကိုပဲ အဲ့ခေတ်ကဖုန်းတွေလဲမရှိကြတော့ ဆက်သွယ်မေးမြန်းဖို့ကလဲ မလွယ်ဘူးလေ

ဒါနဲ့ အိမ်ပြန်ရောက်လာတော့ နေ့တိုင်းနီးပါးပဲ သူနဲ့ကိုယ်နဲ့မလိုးတဲ့ရက် အတူတူသွားမအိပ်တဲ့ရက်ဆိုတာ မရှိသလောက်ပဲ၊ ကုတင်ပေါ်မှာ ကလေးအိပ်နေလို့မလွတ်လပ်ဘူးဆိုရင် ကုတင်အောက်ဖျာခင်း ဖျာပေါ်မှာ ဂွမ်းစောင်ထပ်ခင်းပြီးဆင်းကျူံးတာပဲ ကိုယ့်ဒေသက ဆယ်နှစ်ရာသီအေးတဲ့ဒေသဆိုတော့ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဖျာလေးနဲ့သွားကဲလို့ကလဲမဖြစ်နိုင်ဘူး မနက်ကျမှ နှစ်ယောက်သားလေဖြတ်နေမှ ဟုတ်ပေ့ဖြစ်နေမယ်၊ ကျနောကြုံခဲ့သမျှထဲမှာ သူအကဲဆုံးနေ့ကိုပြပါဆို ဥပုတ်နေ့လို့ပြောရမှာပဲ

ကျနော့တို့မြို့မှာရှိတဲ့စျေးက ဥပုတ်နေ့တိုင်းပိတ်ကြတယ် (တခြားမြို့တွေလဲတူတူပါပဲ) အန်တီလေးရဲ့အထည်ဆိုင်က စျေးအတွင်းမှာဖွင့်တာဆိုတော့ အဲ့ရက်ဆိုစျေးပိတ်တော့ သူ့ဆိုင်ကလဲမထွက်ဖြစ်ပဲ အိမ်မှာပဲနေနေရတယ်ပေါ့ အမေတို့ဆန်ဆိုင်ကျတော့ စျေးနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုက်ခန်းနဲ့ဖွင့်တာ စျေးအပြင်ဘက်တိုက်တန်းမှာဆိုတော့ စျေးပိတ်ပိတ် မပိတ်ပိတ် သူတို့နဲ့မဆိုင်ဘူး ဖွင့်ချင်သလိုဖွင့်လို့ရတော့ ဥပုတ်နေ့ဆို အမေတို့ဆိုင်က အသကုန်အလုပ်ရှုပ်တဲ့နေ့ပဲ၊ စျေးထဲကဆိုင်တွေပိတ်ထားတာကြောင့် အပြင်ဖက်ကဆိုင်တွေမှာပဲ စျေးဝယ်ကြတော့ စျေးဝယ်ကျ ကျတာပေါ့ဗျာ

ဥပုတ်နေ့ဆို ပီစိုင်းကအစ အိမ်မှာမရှိဘူး ဆိုင်နဲ့အိမ်နဲ့ကူးပြီး ကုန်တွေသယ်ပေးရ သွားလိုက်လာလိုက်နဲ့ ဘိုးတော်ဘွားတော်ဆိုပိုဆိုးပေါ့ဗျာ ညမိုးချုပ်လို့ ဆိုင်သိမ်းတဲ့အချိန် ၉ နာရီကျော်မှသာ အိမ်ကိုပြန်လာလေ့ရှိတယ်၊ အဲ့လိုပဲတစ်ပါတ်တစ်ခါ ဥပုတ်နေ့တိုင်း အန်တီလေးအပျော်ဆုံးဖြစ်မယ်ထင်တယ်၊ သူ့သားတွေကိုမုန့်ဖိုးပေး သွားချင်ရာသွား ဆော့ချင်သလိုဆော့ ဂရုမစိုက်တော့ဘူး မိုးလင်းလို့ ဘိုးတော်ဘွားတော် အိမ်ကထွက်သွားပါပြီဆိုကတည်းက ကျနောလဲသူ့အခန်းထဲရောက်နေပြီ နှစ်ယောက်လုံးလဲအဝတ်အစားတွေကိုမကပ်ကြတော့ဘူး၊ လိုးလိုက် နားလိုက် စုပ်လိုက်မှုတ်လိုက်ပဲ၊ တစ်ချီ တစ်ချီ လိုးပြီးသွားတိုင်း ကျနော့မှာအနားယူရတယ်ကိုမရှိဘူးဗျ

တကယ် အပိုပြောတာမဟုတ်ဘူး လိုးပြီးလို့သူ့ပေါ်ကနေဖယ်ပြီးဘေးမှာသွားလှဲရမယ်မထင်နဲ့ သူကပက်လက်လှန်နေပြီး ပေါင်တစ်ချောင်းကထောင်ပြီးဘေးကကျနော့ကို တစ်စောင်းခွထားတယ်၊ ကျနောကသူ့ဖက်လှည့်ပြီး ဘေးစောင်းနဲ့ပဲ လီးကိုသူ့အဖုတ်ထဲစိမ်ထားခိုင်းတယ်ဗျ၊ လီးတောင်နေရင်ပေါ့လေ လီးကပျော့နေရင်တော့ ကိုယ့်ဟာကိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလို့ရတယ်၊ ကျနောကလဲ အသက်ငယ်ငယ်မို့ ကိုယ်ခံအားကောင်းလို့လားမသိ လီးကအဲဗားထောင်ပဲ

အဲ့လိုအဲဗားထောင်အောင်လဲ သူကအစားအသောက်တွေကျွေးပြန်တယ်၊ ကြက်ဥကြော် ကြက်ဥမကျတ်တကျတ်ပြုတ်တို့အမြဲပါတာ၊ ကြက်ဥကြော်ကို နေ့တိုင်းမို့ရိုးမသွားအောင် တစ်နေ့တစ်မျိုး ပုံစံမျိုးစုံကြော်ကျွေးတယ်၊ အဲ့တုန်းကခေတ်စားတဲ့ စပါကလင်ကို ကြက်ဥဖောက်သောက်ရတယ်တို့ ပန်းဝတ်မှုံ ကေသီပန် တို့ဘာတို့ နဲ့အရက်ကို ရေနွေးပန်းကန်ထဲထည့်ရောပြီးသောက်ရတယ်တို့ အစုံကိုလုပ်ပေးတာပဲ

ကျနောလဲသူနဲ့ကျမှ သူ့ကိုလိုးပေးဖို့ခေါ်မွေးထားတဲ့ တကယ်ကို ဖာခေါင်းကြီးကျလို့ဗျာ၊ သူ့ကိုကျနောကရှယ်လိုးပေးရသလို သူကလဲကျနော့ကိုရှယ်အန်းတာဗျ ဆယ်တန်းဖြေပြီးသွားတော့ ကိုယ်ကဆိုင်ကယ်ရှုးရှုးပြန်ကော၊ ဒိုပေါ့ဗျာ ယောက်ျားဘီးအမြင့်ကြီးတွေစီးချင်တာ လိုချင်တော့လဲကိုယ်ပိုင်ပိုက်ဆံမှမရှိတာ အိမ်ကိုပဲဝယ်ခိုင်းရတာပေါ့၊ လူကြီးတွေရဲ့ထုံးစံအတိုင်းပဲ မဝယ်ပေးဘူးဆိုပြီးဖြစ်လာတယ်၊ ကျနောကလဲလိုချင်တာ စောက်ရမ်းပဲ အဲ့ဒါကိုအန်တီလေးကသိသွားတော့ သူ့မှာမရှိမဲ့ရှိမဲ့ ဆွဲကြိုးလေးကိုသွားရောင်းပြီး ကျနော့ကိုဝယ်ပေးရှာတယ်

ဝယ်ပြီးသွားတော့ ဘိုးတော်က အန်တီလေးကိုဆူတာပေါ့ ကျနော့ကိုအလိုလိုက်လို့ဆိုပြီး၊ ပြီးတော့လဲ အမေတို့က သူ့အတွက်ပြန်ပေးတာပါပဲ၊ ဘာပဲပြောပြော ကျနောကတော့ ကိုယ်လိုချင်တာရသွားတော့ ကျေနပ်တာပေါ့ဗျာ သူတို့ဟာသူတို့ လူကြီးချင်း ဘယ်လိုရှင်းရှင်းပါ ကိုယ်ကတော့လူငယ်တွေကြားထဲ ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ဂေါ်လိုက်ရသေးတာပေါ့၊ အန်တီလေးကိုဆိုင်ကယ်ပေါ်တင်ပြီး မြို့ပြင်ကတောထဲတို့ တောင်ပေါ်တို့လျောက်သွားတာပြီးအတွဲချိန်းသလို ချိန်းတွေ့ပလိုက်တယ်၊ အန်တီလေးကတော့ အပြင်မှာဆိုလုံးဝအထိမခံဘူး ကျနောတို့ကိုတူဝရီးဆိုတာ သိတဲ့သူတွေလဲရှိတော့ အပြင်ရောက်ပြီဆို မ ရေ‌ မောင်ရေမဟုတ်တော့ဘူး ဟကောင် နင်နော် ငါနော် နဲ့အဒေါ်ပုံစံပြန်ဖြစ်သွားကော။

ကျနောတို့တွဲခဲ့စဉ်က အကုန်လုံးအကောင်းတွေချည်ပဲလားဆိုတော့လဲမဟုတ်ဘူးဗျ ဒုက္ခရောက်ခဲ့တာတွေလဲရှိပြန်တာပဲ၊ သူနဲ့ဒိတ်ပြီးခါစ ဟန်းနီးမွန်းထွက်တုန်းကမန်းလေးဆေးရုံကြီးမှာ ၃ လဆေးထိုးခဲ့ပြီး ကိုယ့်မြို့ကိုပြန်ရောက်လာတော့ အလုပ်တွေရှုပ်တာကော ဘာကောနဲ့ မေ့ပြီး ဆေးမထိုးမိဘူး နှစ်ယောက်လုံးမေ့သွားကြတယ်၊ အဲ့လိုနဲ့ ၄ လ ၅ လကျော်လောက်ကျ ရာသီတွေပြန်လာနေတော့မှ သူလဲ ဆေးထိုးဖို့ပြန်အမှတ်ရသွားတယ်၊ ဒါလဲအဲ့အချိန်လေးပဲ သတိရလိုက်တာ နောက်တော့အလုပ်ရှုပ်တာနဲ့ပြန်မေ့သွားကော သူကလဲကိုယ့်ကိုမပြောတော့ ကိုယ်ကိုလဲမသိဘူး အဲ့နောက် တစ်လကျော်လောက်မှာတင် သူလဲ ရာသီမလာ ကိုယ်လက်မအီမသာဖြစ်နဲ့ ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်တစ်ခုက ဆေးခန်းမှာသွားပြကြည့်တော့မှ ဗိုက်ထွက်နေတာသိသွားတယ် ဒါနဲ့ အဲ့ကလေးကယူလို့မဖြစ်ဘူးဆိုတာ နှစ်ယောက်လုံးသိတယ်လေ အဲ့တော့ဖျက်ချဖို့ကလွဲပြီး ကျန်တာမဖြစ်နိုင်တော့ ဖျက်ချဖို့လိုက်စုံစမ်းရင်း ပီစိုင်းကကျနောတို့အကြောင်း ရိပ်မိသွားကောဗျာ

သူကပထမတော့ ကျနော့ကိုလိုက်အစ်နေတာ ဆေးခန်းကိုဘာလို့ နှစ်ယောက်တူတူသွားတာလဲတို့ ညညဆိုရင် အန်တီလေးအခန်းထဲကအသံတွေကြားရတယ်တို့ ဘာတို့လိုက်အစ်တာ ကျနောကလဲ ကိုယ်မဟုတ်တဲ့ပုံစံနဲ့ မှင်နဲ့နေပြတော့မှ သူလဲဆက်မမေးတော့တာ၊ ဒါမဲ့သူကအန်တီလေးကိုတော့ ပေါ်တင်ကြီးသွားမေးတာတဲ့ မမဌေးနဲ့ အကြီးကောင်နဲ့ဖြစ်နေကြတာလားဆိုပြီး မေးတော့ အန်တီလေးကလဲဗူးခံငြင်းတာပေါ့ နင်ရူးနေလား အဒေါ်နဲ့တူက ပြန်ဖြစ်စရာလား ဘာလားနဲ့ ကျနောတို့နှစ်ယောက်လုံးငြင်းနေကြတော့ သူလဲဘာမှမတက်နိုင်ဘူး ဒါမဲ့ကျနော့တို့ကိုတော့ မျက်ချေမပြတ်စောင့်ကြည့်နေတဲ့သဘောမှာရှိတယ် ကျနောတို့နှစ်ယောက်လုံးကလဲ ပြန်ဆင်ခြေရတော့တာပေါ့ဗျာ၊ အသွားအလာ အပြောအဆို အနေအထိုင်ပြန်ဆင်ခြင်လိုက်ရတယ်

အဲ့လိုနဲ့ ၁၀ တန်းအောင်စာရင်းတွေထွက်လာတော့ ကျနောက ကျကောပဲ၊ အန်တီလေးကသိပ်မဆူဘူး နည်းနည်းပဲပြောဆိုဆုံးမတယ် ဘာလို့ဆို စာမေးပွဲဖြေပြီးလို့ပြန်လာတိုင်း အဖြေတိုက်ရင် ကျနောဖြေခဲ့တာတွေအကုန်စောက်တလွဲတွေချည်ပဲမို့ သူကနင်တော့ ဒီနှစ်မလွယ်ပါဘူး ကျမှပါဆိုပြီးကြိုပြောခဲ့တာ အောင်စာရင်းလဲထွက်ကော သူပြောတာအမှန်ပဲ ကျနော့နာမယ်ကပါမလာဘူး၊ ဘိုးတော်ဘွားတော်ကတော့ ကောတာပေါ့ ကျနော့ဆိုင်ကယ်လဲသိမ်းခံရ ဟိုဟိုဒီဒီသွားခွင့် လာခွင့်တွေလဲပိတ်နဲ့ ကျနော့မှာ အိမ်နဲ့ကျူရှင် နှစ်နေရာပဲသွားခွင့်ရတော့တယ် အန်တီလေးနဲ့ နိုင်ငံပတ် အထည်ဝယ်တဲ့ဟန်းနီးမွန်းခရီးတွေလဲမသွားရတော့ဘူး။

အဲ့ကြားထဲမှာတော့ ဘာမှသိပ်ပြီးထူးထွေမနေတော့ ထည့်မရေးတော့ပါဘူးဗျာ၊ အန်တီလေးနဲ့ဖြစ်ခဲ့ဖူးတဲ့ထဲမှာ လုံးဝမမေ့နိုင်စရာအမှတ်တရကိုပြောပါဆို အခုလာမဲ့ဟာပဲ

သူနဲ့ကိုယ်နဲ့ ဟန်းနီးမွန်းထွက်တုန်းကလို အခြေအနေမျိုးပြန်ရောက်သွားတဲ့အဖြစ်အပျက်က ဆယ်တန်းရပီတာနှစ်ကုန်ခါနီးလောက်မှာဖြစ်သွားတာ၊ အဲ့ဒါကတော့ တခြားမဟုတ်ဘူး အန်တီလေးရဲ့ယောက္ခမကြီး ဘကျော်ရဲ့အမေဆုံးသွားတာပဲ၊ ဆုံးပြီဆိုတဲ့ကြေးနန်းကိုလဲရကော အန်တီလေးက အင်းတော်ကိုလိုက်သွားဖို့ပြင်တာပေါ့၊ အဲ့မှာ ဘိုးတော်ဘွားတော်က အန်တီလေးတစ်ယောက်ထဲမို့ ကျနော့ကိုပါအဖော်အဖြစ်ထည့်လိုက်တော့ ကိုယ်တွေနှစ်ယောက်သားလဲဂွင်တွေ့သွားပြန်တယ်၊ အဲ့တုန်းက လူငယ်ဆိုတော့ သိပ်အကြောက်အလန့်မရှိဘူး နာရေးတွေဘာတွေသိပ်မကြောက်နေဘူး အဓိကက အန်တီလေးကိုရှယ်ဗြင်းရပြီဟဲ့ ဆိုပြီးတွေးနေတာပဲ။

ဒါနဲ့ အင်းတော်ကိုရောက်ပြီး နာရေးကိစ္စတွေဘာတွေနဲ့ဆိုတော့ ကျနောတို့လဲဘာမှမလုပ်ဖြစ်ပါဘူးဗျာ နာရေးအိမ်ဆိုတော့ ဆွေမျိုးတွေစုံညီပြီ လူတွေစုရုံး စုရုံးနဲ့ ဖဲရိုက်လိုက်ကြ ဝိုင်းဖွဲ့စကားပြောလိုက်ကြပေါ့၊ အဲ့အိမ်ကိုရောက်စ ပထမနှစ်ရက်လောက်က တခြားဆွေမျိုးတွေလဲရှိနေတော့ ကျနောကအန်တီလေးနဲ့အတူသွားအိပ်လို့ကမရဘူးလေ ကိုယ့်ဟာကိုယောက်ျားလေးအဖော်တွေနဲ့အိပ်ရတာပေါ့၊ ဘကျော်အမျိုးတွေကလဲ ကျနော့ကိုအန်တီလေးရဲ့တူဆိုတာသိနေပြီးသားမို့ ဘာမှမစပ်စုကြပါဘူး၊ ကိုယ်ကဖဲရိုက်တဲ့သူတွေနားဝင်ထိုင်ပြီး ကစားနေတဲ့သူတွေကိုကြည့်နေတာ အန်တီလေးကလဲ ဘကျော်ရဲ့အမနဲ့စကားပြောနေကြတယ်။

ဘကျော်မှာက အမတစ်ယောက်ရှိတယ် အဖွားကြီးရှိစဉ်ကတည်းက အမွေကခွဲထားပြီးသားမို့ အမွေကိစ္စသိပ်ပြီးပြောစရာမရှိပါဘူး အခုလက်ရှိနေနေတဲ့အိမ်ကို ဘကျော်ကိုပေးထားပြီးသား သူ့အမကအိမ်သပ်သပ် သူ့မိသားစုနဲ့သူနေနေတာ၊ နာရေးပြီးလို့ အန်တီလေးကျနောတို့ဆီပြန်လိုက်နေတဲ့အတော်အတွင်းပဲ အဲ့အိမ်ကိုမီးရေးထင်းရေး တစ်ခုခုအတွက်စီစဉ်လို့ရအောင် အိမ်သော့ကို ဘကျော်အမဆီအပ်ထားဖို့ရာအတွက် စကားပြောနေကြတာပေါ့၊ အဲ့လို အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ လူတွေက သူ့အစုနဲ့သူစကားပြောနေတဲ့အချိန် အိမ်နောက်ဖေးမှာရှိတဲ့လူတွေ လေးငါးယောက်လောက်ကပြေးထွက်လာကြပြီး ဆူညံပွက်လောတွေရိုက်သွားကြတယ်၊ အရှေ့ကလူတွေကလဲ ဘာလဲညာလဲမေးတော့ တစ်ယောက်မှမေးလို့ကမရကြဘူး ပြန်မယ်ပြန်မယ်ချည်ပဲပြောနေကြတော့ အကုန်လုံးကလဲ သိလိုက်ပါပြီ အဖွားကြီးတော့တစ်ခုခုထူးပြီဆိုတာ ဒါနဲ့ပဲ ဖဲရိုက်တဲ့လူတွေပဲကျန်ခဲ့ပြီး ကျန်တဲ့သူတွေကအကုန်လုံးအလျိုလျိုပြန်ကုန်ကြတာပဲ

အဲ့ညမှာ အန်တီလေးနဲ့ကျနောနဲ့ ဖဲရိုက်တဲ့သူတွေပဲကျန်ခဲ့တော့ အန်တီလေးကလဲတစ်ယောက်ထဲမအိပ်ရဲတော့ဘူးဖြစ်နေတာနဲ့ သင့်၏ မသင့်၏ကိုဘေးထားပြီး ကျနော့ကိုအတူလာအိပ်ခိုင်းတော့တာပဲ၊ အရှေ့မှာလဲဖဲသမားတွေရှိတော့ ကျနောတို့လဲဘာမှ မဘာလို့ရပါဘူး ကိုယ်ကကြိတ်ပုန်းလေးတွယ်ချင်တာတောင် အန်တီလေးကလက်မခံလို့ရယ်၊ အဲ့လိုကိုယ်တွေနှစ်ယောက်သား အခန်းတစ်ခုထဲမှာတင်အိပ်နေတဲ့အချိန် အခန်းအပြင်ဖက်ကနေ ဖဲသမားတွေရဲ့အသံလဲကြားနေရတော့ အန်တီလေးကလဲသိပ်မကြောက်ဘူး၊ သူကအရင်ဆုံးအိပ်ယာဝင်သွားတယ်

ကျနောကတော့ ဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့ အန်တီလေးကိုကြည့်ပြီး လီးတောင်လာတော့ လိုးဖို့ရာညှိကြည့်တယ် သူကလက်မခံဘူး နောက်ဆုံးဘယ်လိုမှညှိလို့မရတော့ သူ့ကိုဂွင်းထုပေးပါဆိုတာတောင်မလုပ်ပေးဘူးပဲပြောနေတော့ ကိုယ်လဲစိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ဘူပြီးအိပ်လိုက်ရတယ်၊ ဒါမဲ့လဲ ကျနောစိတ်ဆိုးသွားမှန်းသိလို့လားမသိဘူး အန်တီလေးကကျနော့ဖက်လှည့်လာပြီး လီးကိုလာကိုင်ပေးရောဗျ၊ လီးကိုဆုတ်ကိုင်ပြီး လက်နဲ့ဖစ်လိုက် ညှစ်လိုက်လုပ်ရင်း ကျနော့ပုခုံးပေါ်ခေါင်းလေးစောင်းလိုက်ပြီး
“တစ်ညလောက်တော့သီးခံလိုက်ပါ မောင်ရယ် နော် မနက်ကျမှ မ တို့နှစ်ယောက်ထဲအချိန်တွေမှာ အားရပါးရချစ်ကြစို့ကွာ နော်” ဆိုပြီးပြောရင်း လီးကိုဖြေးဖြေးလေးအထက်အောက်ထုလိုက် လီးထိပ်ကိုလက်မလေးနဲ့ချေလိုက်လုပ်နေတာ၊ လရည်ထွက်အောင်အပြီးထုလိုက်ဆိုတော့လဲမဟုတ်ဘူး သူ့စိတ်တိုင်းကျ ဖစ်ညှစ်ကိုင်တွယ်ပေးနေတာ။

အဲ့လိုနဲ့ ကျနောလဲအိပ်ပျော်သွားကောဆိုပါတော့ ညကျတော့ တစ်ရေးပြန်းနိုးလာကော၊ အချိန်ကိုမကြည့်မိလို့ သေချာတော့မပြောတတ်ဘူး ညဉ်သန်းခေါင်လောက်ဖြစ်မယ်ထင်တယ်၊ ရေတအားငတ်တာနဲ့ အခန်းထဲရေဗူးရှိလို့ရှိငြှားလှည့်ပတ်ရှာတော့လဲမတွေ့ဘူး ဒါနဲ့ အပြင်မှာဖဲသမားတွေရှိတယ်ပဲ အိမ်နောက်ဖေးထဲထိရေသွားသောက်လိုက်တယ်၊ အပေါ့တွေဘာတွေသွားလိုက်ပြီး အိပ်တဲ့အခန်းကိုပြန်လာတော့မှ အခန်းထဲမဝင်ခင်မှာ အိမ်ရှေ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်တော့ ဖဲသမားတွေတစ်ယောက်မှမရှိတော့ဘူးဗျာ၊ ဘယ်အချိန်ကတည်းကလစ်သွားကြမှန်းကိုမသိဘူး၊ အဲ့ထိကျနောကမကြောက်သေးဘူး ကျနောထင်တာက မနက် ၄ နာရီထိုးပြီပေါ့ ဖဲသမာတွေဝိုင်းသိမ်းလို့ပြန်သွားကြပြီပဲလို့တွေးပြီး အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ပဲအခန်းထဲပြန်ဝင်ပြီး အိပ်လိုက်တာ တစ်ချိုးတည်းပဲ။

မနက်ကျမှ ဘကျော်အမကြီးကြီးသန်းကလိုက်လာပြီး အန်တီလေးကို
“နင်တို့အိပ်လို့အဆင်ပြေရဲ့လားပေါ့ အဖော်လွှတ်ပေးရမလား” လို့မေးတော့ အန်တီလေးက ကျနော့ဖက်လှည့်ကြည့်ပြီး
“ရပါတယ် မကြီးရယ် သမီးတို့အဆင်ပြေပါတယ်” ဆိုပြီးငြင်းလိုက်တယ်၊ အဲ့ကျမှသိလိုက်တာက ညကဖဲသမားတွေက ၁၂ ကျော်လောက်ကတည်းက ပြန်သွားကြတာတဲ့၊ အဖွားကြီးကမကျွတ်ဘူးထင်ပါရဲ့ ဘေးပတ်ဝင်းကျင်တွေကိုလဲ လိုက်ခြောက်တယ်ပေါ့၊ ကိုယ်တွေနှစ်ယောက်ကတော့အိပ်နေတာသိုးလို့ ဘာမှမသိလိုက်ဘူး။ အဲ့ဒါကိုလဲ အန်တီလေးကမသိသေးဘူး ကျနော့ဖာသာလမ်းထဲကသူတွေပြောမှသိတာ၊ ပြီးတော့ အဲ့လောကသားတွေကိုသိပ်အယုံအကြည်မရှိတာလဲ ပါတာပေါ့လေ၊ အန်တီလေးသိသွားရင်ကြောက်မှာဆိုးတာနဲ့ ပြန်မပြောဖြစ်ဘူး ဒါနဲ့ အဲ့နေ့ညကျတော့ ၈ နာရီ ၉ နာရီလောက်ပဲရှိအုံးမယ် ဧည့်ခန်းထဲမှာ တီဗွိကြည့်နေရင်း ကျနောတို့လဲ သောင်ပြင်မှာလွတ်တဲ့ ငါးကြီးတွေလို ပျော်မြူးပြီး ကဲလိုက်ကြတာ အိမ်တံခါးပိတ်ပြီး နာရေးအိမ်ဧည့်ခန်းပါမရှောင်ဘူး သူ့ကိုလီးစုပ်ခိုင်းပလိုက်တယ်

သူကတော့မကောင်းဘူး မလုပ်နဲ့ဆိုပြီးအတင်းငြင်းနေပေမယ့်လဲ ကိုယ်ကတော့ လွတ်လပ်တာကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီး သူ့အတင်းချုပ်ပြီး ကစ်ဆင်တွေဆွဲပစ် နို့တွေနှိုက် ထမိန်ကိုဆွဲချွတ်နဲ့ ရစရာမရှိအောင် သူ့ကိုဆွပေးလိုက်တယ်၊ သူလဲတကယ်တန်းစိတ်ထန်လာကော နာရေးအိမ်တွေ ဧည့်ခန်းတွေ ဘုရားခန်းတွေ ဘာမှမရှောင်တော့ဘူး တွေ့တဲ့နေရာကုန်းတော့တာပဲ၊ ဘကျော်တို့အိမ်က အောက်ထပ်ကအုတ်စီပတ်ကားနဲ့ အပေါ်ထပ်ကတော့ ရေနံကြီးသုတ်ပျဉ်ထောင်အိမ်ပဲ၊ အိမ်ရဲ့ဧည့်ခန်းကလဲ ရှေးတုန်းကစက်တီတွေဆိုတော့ဗျာ သစ်သားထိုင်ခုံတွေပေါ့ အခုလိုဆိုဖာနဲ့ဘာနဲ့မဖြစ်ကြသေးဘူး

သူနဲ့ကိုယ်လဲ နှစ်ယောက်ခုံမှာထိုင်နေရင်း ကစ်ဆင်တွေဆွဲ ထမိန်ကိုဆွဲလှန်ပြီးစောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်ပြီး ကလိပေါ့ သူ့ကိုစိတ်တိုင်းကလိလို့ဝသွားတော့ သူကလဲစိတ်တွေထန်လာရောပဲ အဲ့မှာ နှစ်ယောက်ခုံတန်းရဲ့ဘေးကလက်ရန်းပေါ်တက်ပြီးကုန်းခိုင်းတော့ သူကလဲချက်ချင်းထကုန်းတော့တာပဲ၊ ကျနောကသူ့ထမိန်ကိုခါးအထိဆွဲလှန်လိုက်ပြီး သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုံစံတစ်ကျဖြစ်အောင် ဟိုဖြဲဒီဖြဲလုပ်လိုက် ပုဆိုးကိုဂွင်းသိုင်းလိုက်ပြီး သူ့နောက်ကနေလီးကိုအဖုတ်မှာတေ့သွင်းပြီး ဖိထည့်လိုက်တော့ အန်တီလေးလဲ “အ…” နဲ့ဖြစ်သွားပြီးခေါင်းကအထက်ကိုလန်သွားတာပေါ့

လီးကလဲတစ်ဆုံးထိအမြုပ်ပဲ လီးကိုခဏစိမ်ထားပြီး စလိုးတော့မလို့ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့အချိန် အန်တီလေးကရုတ်တရက်ကြီးကောက်ထလိုက်ပြီး
“လာ…လာ…မောင်…ဒီနေရာကြီးမှာလုပ်ရမှာ စိတ်မသန့်ဘူး…အခန်းထဲသွားရအောင်” ဆိုပြီးကျနော့လက်ကိုဆွဲနေတော့ ကျနောလဲဖီးလ်တန်းလန်းကြီးဖြစ်သွားတာပေါ့ဗျာ၊ စိတ်ကသိပ်မရှည်နေဘူး ဒါနဲ့သူ့လက်ကိုပြန်ဆွဲပြီး စက်တီခုံတွေရှေ့ကစားပွဲပုလေးမှာထိုင်ခိုင်းပြီး ပေါင်ဖြဲခိုင်းတော့ သူကအတင်းကို ခေါင်းတွေယမ်းပြပြီးငြင်းနေတော့တာ၊ ပြီးတော့မှသူက စောစောကနှစ်ယောက်ခုံရဲ့ရှေ့တည့်တည့်မှာထားထားတဲ့ စားပွဲဝိုင်းလေးပေါ်က ဆုံးသွားတဲ့အဖွားကြီးဓါတ်ပုံလေးကိုပြတော့ ကျနောပါကျက်သီးထသွားတယ်ဗျာ

ဓါတ်ပုံထဲက အဖွားကြီးက ကျနောတို့ကိုစိုက်ကြည့်နေတဲ့အတိုင်းပဲ၊ စောစောကကိုယ့်ဇောနဲ့ကိုမို့ အဲ့ပုံကိုမမြင်ပဲ ထမိန်အတင်းလှန်ပြီးလိုးခွဲနေတာ အန်တီလေးကတွေ့သွားပြီး ကျောချမ်းသွားမှာပေါ့၊ ဒါနဲ့ကျနောလဲသူခေါ်တာကိုမငြင်းတော့ပဲ အိပ်ခန်းထဲဝင်လိုက်တော့တယ်၊ အခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာသူ့ကိုလေးဖက်ကုန်းခိုင်းတာ သူကထန်တာနည်းနည်းပျောက်သွားလို့ဆိုတာနဲ့ ကျနော့မှာ အစအဆုံးပြန်လုပ်ပေးလိုက်ရသေးတယ်၊ သူ့အဝတ်အစားတွေအကုန်ချွတ်ပြီး နို့တွေစို့ ဘာဂျာပါမှုတ်လိုက်တော့မှ သူလဲအရည်တွေရွှမ်းသွားပြီး လိုးပါတော့ဆိုပြီးဖြစ်လာတယ်

ဒါနဲ့လီးကိုထည့်ပြီး တမုန်းစွဲတော့တာပဲ၊ ရှေ့ရက်တွေမှာ လေးရက်လောက်ကဥပုတ်စောင့်နေရတော့ အဲ့ရက်တွေအတွက်ပါအတိုးချပြီလိုးခွဲပလိုက်တယ်၊ ဆောင့်လိုးတိုင်း ကုတင်က တကျွီကျွီနဲ့မြည်လို့မြည် လဥကသူ့ဖင်ကိုသွားသွားရိုက်တဲ့အသံတွေကော ပေါင်ချင်းရိုက်မိတဲ့အသံတွေကော သူ့ညီးသံတွေကော ဆူညံလို့ ဘေးပတ်ဝင်းကျင်မှာဘာဖြစ်လို့ဖြစ်နေမှန်းတောင် ကိုယ်တွေနှစ်ယောက်သားမသိကြတော့ဘူး ကိုယ်ကလဲအန်တီလေးရဲ့ ပဲ့ပြင်ဆုံးမမှုတွေကြောင့် လိုးရတဲ့နေရာမှာ စောစောမပြီးသွားအောင် ထိန်းပြီးလိုးတတ်နေပြီမို့ အဲ့ပထမဆုံးအချီမှာတင် ၁၅ မိနစ်၊ မိနစ် ၂၀ လောက်ကြာသွားတယ်ဗျ

ပြီးလဲပြီးသွားကော နှစ်ယောက်လုံးကချွေးတွေရွှဲစိုပြီး မောဟိုက်လို့ အသက်ကိုမနည်းလုပြီးရှုနေရတယ်၊ သူ့ဘေးမှာဝင်လှဲပြီးအမောဖြေနေရင်း ကျနောကမှိန်းခနဲ့အိပ်ပျော်သွားပြီး အန်တီလေးပြန်နှိုးတော့မှ ပြန်နိုးလာတယ်ဗျ၊ ကျနောလဲနိုးလာတော့အန်တီလေးကိုကြည့်တော့ သူ့မျက်နှာကဇီးရွက်သာသာပဲရှိတော့တယ် မျက်နှာဟန်ပန်ကိုကြည့်ရတာလဲ အထိတ်တလန့်ဖြစ်နေတဲ့ပုံပဲ၊ သူကပါးစပ်မှာလက်ညိုးကပ်ပြီး ထောင်ကြည့်ခိုင်းတော့မှ ကျနောလဲသေချာနားထောင်ကြည့်တော့ ဘာသံမှမကြားမိပါဘူး၊ သူကတော့ဇွတ်အတင်း အသံကြားတယ်လုပ်နေတာပဲ၊ ဒါနဲ့ ကိုယ်လဲဂွင်ဟ ဆိုပြီးသူ့ကိုပွေ့ဖက်ထားပြီး သိပ်လိုက်တာပေါ့

သူကဇွတ်အတင်း လမ်းလျောက်သံလိုလို ဘာလိုလိုတွေပြောနေတော့ ကိုယ်လဲစိတ်ရှုပ်လာကော၊ လူငယ်ဆိုတော့ အကြောက်အလန့်ကလဲမရှိဘူး မိုက်ရူးရဲပေါ့ဗျာ သရဲတစ္ဆေအယုံအကြည်မရှိတာလဲပါတာပေါ့၊ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး တံခါးကိုဆောင့်ဖွင့်လိုက်ရင်း အပြင်ကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီး ရူးကြောင်မူးကြောင်နဲ့ လီးပဲ နားငြီးတယ်ကွာ မကြောက်ဘူးကွ ဘာညာနဲ့ လျောက်ဆဲပြီးပြန်ဝင်လိုက်တော့ အန်တီလေးက ကျနော့လက်မောင်းကို တစ်ဗုန်းဗုန်းနဲ့ထုတော့တာပဲ
“ဘာသွားလုပ်တာလဲ ဟိုကမှ မကျွတ်ပါဘူးဆိုမှ ညအိပ်စရာမရှိအောင်ဖြစ်နေမယ်” ဘာညာနဲ့ပေါ့ဗျာ၊ အသံတွေကလဲတုန်လို့ ငိုတော့မဲ့မျက်နှာမျိုးနဲ့ အဲ့အချိန်မှာပဲ အိမ်ခေါင်မိုးသွပ်ကအသံကြားကော၊ ဒါတော့ ကျနောလဲကြားတာမို့ နှစ်ယောက်သားငြိမ်ပြီးနားထောင်နေလိုက်ကြတာ၊ ကျနောလဲစိတ်ထဲကနေ ဖြစ်နိုင်တာတွေးကြည့်တာပေါ့၊ ခြံထဲမှာအပင်ကြီးတွေရှိတော့ လေတိုက်ပြီး သစ်ကိုင်းကပွတ်ဆွဲတာနေမှာဆိုပြီး သူ့ကိုပြေရာပြေကြောင်းပြောပြတော့လဲ လက်မခံဘူး၊ ကျနောကလဲ စောက်ဂရုမစိုက်ကိုမစိုက်တာ အန်တီလေးဖက်ပြန်လှည့်ပြီး သူ့ကိုကစ်ဆင်သွားဆွဲတော့ သူကခေါင်းကိုခါရမ်းပြီးရုန်းတော့တာပဲ ပြီးတော့နားနားလေးကပ်ပြီး
“တို့ ကြောက်နေပါတယ်ဆိုမှ တော်ပြီမလုပ်နဲ့တော့ တို့အရမ်းကြောက်နေပြီ” ဆိုပြီးပြောတော့ ကျနောကလဲ မကြောက်ပါနဲ့ မောင်တစ်ယောက်လုံးရှိပါတယ်ပေါ့ ဟီးရိုးကြီးဝင်လုပ်ပြီး သူ့ကိုဖက်ထားလိုက်တယ်၊ အသံတွေကတော့ ကြားရလိုက် ပြန်ငြိမ်သွားလိုက် ပြန်ကြားလိုက်နဲ့ဆိုတော့ သေချာပါတယ် လေတိုက်လို့ သစ်ကိုင်းပွတ်တဲ့အသံပါ၊ ဘေးပတ်ဝင်းကျင်ကပြောသလို ခြောက်တာလန့်တာလဲ မရှိတော့ အေးဆေးပဲလေ

အန်တီလေးလဲနည်းနည်းတော့ စိတ်သက်သာသွားတယ်ထင်ပါရဲ့၊ သူ့ကိုနောက်ကနေဖက်ထားရင်း နို့အုံပျော့တွဲကြီးကိုလက်နဲ့ညှစ်ပြီး ဆော့ကိုင်ပေးနေတာတောင် ဘာမှမတုံ့ပြန်တော့ဘူး၊ နို့တွေကိုကိုင်လို့ဝတော့ လက်ကိုပေါင်ကြားထဲထည့်ပြီး စောက်ဖုတ်ကိုလဲကိုင်ကော
“မောင်ရာ တို့ စိတ်သိပ်ညစ်တာပဲ မောင့်ဟာက လွန်ကိုလွန်ပါတယ်” ဆိုပြီးပြောတာတော့ ကျနောလဲသူ့ဘာပြောပြော နားလဲမထောင်တော့ဘူး ပြန်လဲမဖြေတော့ဘူး ကုတင်ပေါ်ကထပြီးသူ့ပေါင်ကိုလဲဆွဲလှန်လိုက်ရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးမှာမျက်နှာအပ်လိုက်ပြီး ကုန်းလျက်တော့တာပဲ၊ စောစောကမှ တစ်ချီပြီးထားပြီးသားဆိုတော့ စောက်ဖုတ်ကိုဖြဲပြီးလျှာနဲ့ထိုးလျက်လိုက်တိုင်း ကျနော့ပါးစပ်ကအရသာခံမိတာကတော့ ကျနော့လရည်တွေကို ကျနောပြန်အရသာခံနေရတယ်

ကိုယ့်လီးကထွက်တဲ့အရည်ပဲ သေးလဲမဟုတ်တော့ အရသာမဆိုးလှဘူးပေါ့ဗျာ၊ သိပ်ပြီးခေါင်းထဲထားမနေဘူး ထွေးလဲထုတ်မနေတော့ပဲ လျက်ရင်းနဲ့ကိုယ့်လရည်ကိုပြန်မြိုချနေမိတာပေါ့၊ အဲ့ဒါကြောင့်ပဲ ကျနောက နှစ်ဖက်ချွန်ဖြစ်သွားတာလားမသိပါဘူး လရည်အရသာတော့တော်တော်ကြိုက်သွားတယ်၊ ထားပါတော့ သူ့ကိုဘာဂျာမှုတ်လိုက်ပြီးတော့ လေးဖက်ကုန်းခိုင်းတာ သူကမလုပ်ပေးချင်ဘူး ဂျစ်ကန်ကန်လုပ်နေတာနဲ့ အတင်းဆွဲထူ အိပ်ယာပေါ်မှောက်ခိုင်း ဒူးကိုလက်နဲ့ဖိခါးကိုနောက်ဆွဲနဲ့ လေးဖက်ကုန်းပုံစံရအောင်အတင်းလုပ်လိုက်ပြီး ဒုတိယအချီမြောက်စတင်လိုးလိုက်တော့တယ်။

သူကလဲစိတ်သိပ်မပါတော့ စောက်ဖုတ်အတွင်းကနေညှစ်ပေးတာမျိုးမလုပ်တော့ဘူး အဲ့တော့လိုးရတာ နည်းနည်းဖွယ်တယ်ပေါ့ဗျာ၊ ပထမဆုံးအကြိမ်လိုးတုန်းကလို လူပျိုရည်ပျက်ခါစတုန်းကလိုမျိုး ဖွယ်တယ်တယ်ကြီးလဲမဟုတ်ပြန်ဘူး ဒီကြားထဲသူ့ဟာသူကျောက်ချဉ်စိမ်တာ ပြန်ချုပ်တာလုပ်ထားတော့ လိုးလို့ပြန်အဆင်ပြေလာတယ် အခုတစ်ခေါက်ဖွယ်တာက ချောင်ကလောင်ချိနေအောင်မျိုးလဲမဟုတ်ဘူး တမျိုးပဲဗျ၊ ဒါလဲရပ်လိုက်လားဆိုတော့ နိုးပါ ဆက်လိုးနေတာပဲ

၁၀ မိနစ်လောက်နေတော့မှ သူလဲစိတ်ပါလာပြီး စောက်ဖုတ်ကညှစ်လာပေးတယ်၊ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကလဲအရည်တွေစိမ့်ထွက် စီးထွက်နေလိုက်တာလဲ အမြဲပဲဗျာ၊ သူ့အရည်တွေကြောင့်ပဲ လီးကအဖုတ်ထဲဝင်သွားတိုင်းအသံထွက်တယ်၊ လိုးခါစတော့ သိပ်မကြမ်းသေးတော့ ကုတင်ကအသံမထွက်သေးဘူး လီးအဖုတ်သွားရိုက်တဲ့အသံလောက်ပဲထွက်သေးတာ နောက်တော့ဆောင့်ရင်းနဲ့ကြမ်းလာပြီး ကုတင်သံထွက်လာတော့ သူကနောက်ပြန်လေးလှည့်ပြီး ဖြေးဖြေးလုပ်ဖို့ပြောလာကောပဲ၊ ဒီဒုတိယအချီလိုးနေတုန်းဆို သူလဲအသံမထွက်ဘူးဗျ ကြိတ်ပြီးငြီး ကြိတ်ပြီးခံနေရှာတယ် ပေါင်ချင်းရိုက်သံတွေထွက်လာရင်တောင် သူကလက်နဲ့ထိန်းပေးကာပေးလုပ်နေတော့ဗျာ သူ့ကိုနားကိုမလည်အောင်ပဲ

ကိုယ်တွေနှစ်ယောက်လိုးနေတာကို သရဲကြားသွားပြီး အနီးကပ်လာခြောက်မှာကိုကြောက်နေတာလားမသိပါဘူးဗျာ၊ ဒါနဲ့ဆောင့်ရင်းနဲ့ ကျနောလဲအထိဋ်အထိပ်ရောက်လာတော့ သူ့လက်နှစ်ဖက်လုံးကိုနောက်ကနေဆွဲချုပ်လိုက်ပြီး အသကုန်ဗြင်းတော့တာပဲ သူလဲအဲ့ကျမှ အ…အ…အီး…အီး….နဲ့ငြီးသံလေးတွေ ကုတင်ကတကျွီကျွီသံတွေ ဖင်နဲ့ဗိုက်နဲ့သွားရိုက်သံတွေထွက်လာပြီး အဲ့အသံလေးတွေကြောင့်ပဲ ကိုယ့်စိတ်တွေကိုပိုထန်လာစေပြီး လရည်တွေလဲပန်းထုတ်လိုက်ပြန်တယ်။

ကျနောကလဲလိုးပြီးသွားတော့ သူ့ကိုဂရုမစိုက်အားတော့ဘူး လီးတံတလျောက်ကလရည်တွေကိုညှစ်ထုတ်ပြီးသူ့ဘေးမှာဝင်ခွေလိုက်တော့ သူကကျနော့လက်မောင်းပေါ်ခေါင်းလေးတိုးဝင်လာပြီး ကျနော့ကိုလာဖက်တော့တာပဲ၊ ဖက်ထားရင်းနဲ့ပဲအိပ်ပျော်သွားတာပေါ့ဗျာ

ညသန်းခေါင် ၁ ချက်တီး ၂ ချက်တီးလောက်ကျ ကျနောကနိုးလာပြန်တယ် ဒီတစ်ခါတော့ ကိုယ့်ဟာကိုနိုးတာမဟုတ်ပဲ အန်တီလေးလန့်အော်သံကြောင့် နိုးလာတာ၊ ကိုယ့်ဘေးမှာအိပ်နေတဲ့သူက အိပ်ရင်းတန်းလန်းနဲ့ထအော်တော့ ကိုယ်ကလဲနိုးသွားတာပေါ့ဗျာ၊ ဒါနဲ့သူ့ကိုလှုပ်နှိုးကြည့်တော့ အိပ်မက်ဆိုးမက်နေတာတဲ့ အဖွားကြီးက သူ့ကိုအိမ်မက်လာပေးတယ်တဲ့
“ငါ့သားကတော့ ဟိုမှာပင်ပင်ပန်းပန်းဆင်းဆင်းရဲရဲနဲ့ဒုက္ခခံနေရတာ နင်ကတော့ ဒီမှာလင်ငယ်နဲ့သာယာနေတယ်၊ နင့်ကိုငါမကျေနပ်ဘူး” ဆိုပြီးပြောသွားတော့ အန်တီလေးလန့်ပြီးနိုးလာကော၊ သူ့ကိုပြန်အိပ်ခိုင်းလို့ကလဲမရတော့ ကျနောပါမအိပ်ပဲ သူ့ကိုဖက်ပြီး စကားတွေပြောပြီးချော့သိပ်လိုက်ရတယ်၊ အဲ့လိုအန်တီလေးကြောက်နေတဲ့အချိန် ကိုယ်ကသူ့အဖုတ်ကိုသွားကိုင်တော့ သူကလက်ကိုလာပုတ်ချပြီး
“လူမှကြောက်နေပါတယ်ဆိုမှ မင်းက ကတဏှာလာရူးနေတယ်” ဆိုပြီးပြန်ပြောတာမှတ်မိပါသေးတယ်

သူကလဲ ဘယ်လိုမှလက်မခံတော့ ဘာမှမလုပ်ရမဲ့အတူတူ သူ့ကိုဖက်ထားရင်း စကားတပြောပြောနဲ့ ဘယ်ချိန်အိပ်ပျော်သွားမှန်းကိုမသိလိုက်တော့ဘူး။ နောက်နေ့ရောက်တော့ ဘကျော်ရဲ့အမက အိမ်ကိုလာကြည့်ပြီး
“ညက အဆင်ပြေကြရဲ့လား” ဆိုပြီးမေးတော့ အန်တီလေးကလဲ ပြေပါတယ်ပေါ့ အသံလေးတွေကြားတာလောက်ပဲဆိုတော့
“ရက်လည်ပြီးမှပြန်မှာမလား” ဆိုပြီးမေးလာပြန်တယ်၊ အဲ့ဖက်မှာကအယူရှိတယ်ဗျ တခြားဒေသတွေမှာတော့မသိဘူး အဲ့အယူက အဝေးကလာတဲ့သူက နာရေးအိမ်မှာသွားအိပ်မိပြီဆိုရင် ၇ ရက်လားမသိဘူး ရက်လည်ပြီးမှပြန်ရတယ်၊ ရက်မလည်ပဲပြန်ရင် ကိုယ့်နောက်ကိုပါသွားတတ်တယ်ဆိုတဲ့အယူပေါ့ဗျာ၊ ကြီးကြီးသန်းကမေးလာတော့ အန်တီလေးလဲမျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ကျနော့ကြည့်လိုက် အိမ်ထဲကြည့်လိုက်နဲ့ မဖြေချင့် ဖြေချင်နဲ့
“ဟုတ် မကြီး ရက်လည်တဲ့အထိတော့….” ဆိုပြီးအန်တီလေးလဲ ဆက်မပြောသေးပဲ စဉ်းစားနေတုန်း
“အေးပါ နင်တို့အဆင်ပြေအောင်သာကြည့်နေကြပါ မအိပ်ရဲရင်လဲပြောပေါ့ ငါ့သားတွေလွှတ်ပေးမယ်လေ နင့်တူနဲ့လဲယောက်ျားလေးအဖော်ရသွားတာပေါ့”
“ရပါတယ် ကြီးကြီးရဲ့ သားတို့နေလို့အဆင်ပြေပါတယ် ရက်လည်ဖို့လဲဘယ်လောက်မှမလိုတော့တာ” ဆိုပြီးဝင်ဖြေလိုက်ရတယ်၊ အန်တီလေးကကြောက်ပြီး လွှတ်ပေးပါသွားပြောနေရင် ကိုယ့်စားပေါက်ပိတ်သွားနိုင်တယ်လေ၊ အဲ့နောက်မှာ ကြီးကြီးသန်းက အိမ်ထဲကိုဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်နေတာတွေ့တော့ ကျနောက
“ကြီးကြီး ဘာရှာနေတာလဲ” ဆိုပြီးမေးလိုက်တော့ သူကဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဆိုပြီး လျော့သွားတယ်၊

ဒါပေမယ့် သူ့မျက်လုံးတွေကတော့ အိမ်ထဲကို သင်္ကာမကင်းကြည့်နေရှာနေတုန်းပဲ၊ မနက်ခင်းမှာကျနောတို့လဲဘာမှလုပ်စရာမရှိတော့ ကြီးကြီးသန်းရဲ့သားတွေဆီကနေ ဆိုင်ကယ်ငှားပြီး အန်တီလေးနဲ့ အင်းတော်မြို့ထဲလျောက်လည်နေလိုက်ကြတယ်၊ နေ့လည်စာကို စျေးနားကထမင်းဆိုင်မှာသွားစားလိုက်ပြီး နေပူတာနဲ့ လျောက်မသွားတော့ပဲ အိမ်ပြန်လာလိုက်တယ်၊ အိမ်ရောက်တော့ ကျနောကဧည့်ခန်းထဲထိုင်ပြီး စာဖတ်နေတုန်း အန်တီလေးကအပြင်ခဏထွက်သွားတယ်၊ ဘကျော်နဲ့ အန်တီလေးယူပြီးတော့ ဒီမှာပဲလာနေတာမို့ ဒီလမ်းထဲ ဒီရပ်ကွက်ထဲကသူတွေနဲ့ အန်တီလေးကစိမ်းမနေတော့ဘူး အကုန်လုံးကလူရင်းတွေချည်ပဲလေ၊ အန်တီလေးလဲ အဲ့လိုသူ့အပေါင်းအဖော်တွေဆီသွားပြီ အတင်းတုပ်နေတုန်း ကျနောကတော့အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့တာပေါ့

ကိုယ်ကလဲအေးဆေးပဲ ဧည့်ခန်းထဲမှာ မဂ္ဂဇင်းတစ်အုပ်ကိုထိုင်ဖတ်နေတုန်း အိမ်အနောက်ထဲကနေ ဟိုနားချိုးချိုး ချွတ်ချွတ် ဒီနားချိုးချိုးချွတ်ချွတ်နဲ့ အသံတွေကြားလာရကော၊ အဲ့မှာကိုယ်လဲ အက်ဒရီနယ်လင်ဟော်မုန်းတွေထွက်လာတော့ တကယ့်စောက်တလွဲဖြစ်တော့တာပဲ၊ သရဲခြောက်ခံရတာလား ဘာလား အခုထိသေချာမစဉ်းစားတတ်ဘူး အချိန်ကလဲ နေ့ခင်းကြီးဗျာ ညတို့ဘာတို့ဆို ထားပါတော့ အိမ်ကလဲရပ်ကွက်လမ်းမပေါ်ဆိုတော့ လူစည်တယ် လူမပြတ်ဘူး ဘေးအိမ်ကအသံတွေဘာတွေကြားနေရတဲ့အနေအထားမျိုးပဲ၊ မနေ့ညကတော့အန်တီလေးရှေ့မှာ ဟီးရိုးကြီးလုပ်ပြီး ကျနောရှိတယ်မကြောက်နဲ့ပြောခဲ့တာ အခုတော့တစ်ယောက်ထဲရှိတုန်း တိုင်ပတ်တော့တာပဲ၊ ဒါနဲ့ စိတ်ကလဲနည်းနည်းလန့်သလိုဖြစ်လာတော့ စားပွဲပေါ်ကအဘွားကြီးပုံကိုမှောက်ထားလိုက်ရတယ်

စာဆက်ဖတ်နေပေမယ့်လဲ မသိစိတ်က ဘေးကိုပဲနားစွင့်နေတော့ စာထဲစိတ်မရောက်နေတော့ဘူး ဒါနဲ့ခြံဝင်းထဲလမ်းထွက်လျောက်လိုက် အပြင်ထွက်မျှော်လိုက်နဲ့နေရင်း ကြာလာတော့ ကိုယ့်ရဲ့ အရွဲ့ဓါတ်ခံလေးကတချက်တချက်ဝင်လာတော့တာပဲ၊ ခပ်တည်တည်ပဲ အိမ်ထဲပြန်ဝင် နောက်ဖေးထိသွား ရေတွေဘာတွေဝင်သောက် ပါးစပ်ကနေလဲ လီးပဲ ဘာဖြစ်တယ် ညာဖြစ်တယ်နဲ့ ဘာမှမရှိတာကိုလျောက်ဆဲလိုက် ပုဆိုးလှန်ပြလိုက်နဲ့ တယောက်ယောက်သာမြင်သွားလို့ကတော့ ဒီကောင်လေး ဂေါက်နေတာလား ဆိုပြီးတောင် အထင်ခံရနိုင်တယ်  ၁ နာရီကျော် ၂ နာရီလောက်ကြာမှာ အန်တီလေးပြန်လာတော့ သူကနေပျင်းတယ်ပေါ့‌ ရေမချိုးသေးနဲ့အုံး တရေးတမောအိပ်ကြရအောင်ဆိုတာနဲ့ ကျနောလဲခြံတံခါးကိုသော့သွားခတ်လိုက်ပြီး အိမ်တံခါးမကြီးကိုတော့ဟောင်းလောင်းဖွင့်ထားလိုက်တယ်၊ ဒါနဲ့အခန်းထဲရောက်လို့ ကုတင်ပေါ်အတူတူလှဲပြီဆိုတာနဲ့ ကိုယ်ကလဲလုပ်ငန်းကတန်းစလိုက်တာပဲ သူကတော့ ပူလို့ အိုက်လို့ပါဆိုပြီးတားနေတဲ့ကြားထဲကနေ မရမက ကိုင်လိုက်ပြုလိုက်ရသေးတာ လိုးတဲ့အဆင့်ထိတော့မရောက်လိုက်ဘူး ကိုယ်ကလဲအတူရှိနေလို့ လက်သရမ်းချင်တာပဲရှိတာ မလိုးချင်သေးဘူးရယ် သူ့အဖုတ်လေးကိုင်လိုက် လက်နှိုက်လိုက်နဲ့ ပြီးတော့နှစ်ယောက်သားအိပ်ပျော်သွားကြတာပါပဲ။

ညနေကျပြန်နိုးလာတော့ နှစ်ယောက်သားရေမိုးချိုးပြီး အပြင်ထွက်လိုက်ကြတယ်၊ အန်တီလေးက ဝတ္ထုစာအုပ်ငှားချင်တယ်ဆိုလို့ သူ့ကိုစာအုပ်ဆိုင်လိုက်ပို့ပြီး သူနဲ့တူတူစာအုပ်ရွေးလိုက်ကြတယ်၊ ပြီးတော့ ညစာအတွက် ဟင်းဝယ်ပြီးတော့အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်၊ အိမ်ပြန်ရောက်တော့မှ အန်တီလေးကထမင်းချက်ပြီး ဝယ်လာတဲ့ဟင်းနဲ့ နှစ်ယောက်တူတူစားလိုက်ကြပြီး အိမ်တံခါးတွေလဲစောစောစီးစီးပိတ်လို့ အခန်းထဲဝင်အောင်းပြီး သူလဲသူ့ဟာသူစာအုပ်ဖတ်နေ ကိုယ်လဲစာအုပ်တစ်အုပ်နဲ့ဇိမ်ကျနေကျတယ်၊ ညနေ ၆ နာရီကျော်မှောင်ရီပျိုးလောက်ကတည်းက စားသောက်ပြီးသွားလို့ အခန်းထဲဝင်အောင်းပြီးစာအုပ်ဖတ်နေတယ် ၈ နာရီလောက်ကျ အန်တီလေးက နောက်ဖေးသွားချင်တယ် လိုက်ပို့ပေးဆိုလို့ ကျနောတို့လဲမီးဖိုခန်းအတွင်းထဲကဆောက်ထားတဲ့ အိမ်တွင်းအိမ်သာကိုလိုက်ပို့လိုက်တာပေါ့ဗျာ၊

အဲ့မှာအန်တီလေးက ဘယ်လောက်တောင်ကြောက်လဲဆိုတော့ အိမ်သာသွားတာ ကြောက်လို့ဆိုပြီးတံခါးမပိတ်ဘူး ကျနောထိုင်ကြည့်နေတာကျတော့လဲ ရှက်လို့ဆိုပြီး သူ့ကိုကျောပေးခိုင်းထားပြန်တယ်၊ ဒါနဲ့ကျနောလဲ သူ့ကိုကျောပေးပြီးထိုင်စောင့်နေလိုက်တာ ခဏနေတော့ သူကထွက်လာပြီး
“ရပြီ မောင် သွားစို့” ဆိုတော့ကျနောကထလိုက်ပြီး
“မ ကသာရနေ မောင်ကမရတော့ဘူး” ဆိုပြီး သူ့လက်ကိုဆွဲပြီး ကိုယ့်ရှေ့ကိုဆွဲခေါ်လိုက်တယ်၊ သူ့ကိုယ်လုံးလေးကသေးသေးလေးဆိုတော့ ကျနော့ယောက်ျားအားကိုသူဘယ်ခံနိုင်မလဲ ဆွဲရာနောက်လှစ်ခနဲ့ပါလာတာပေါ့၊

ကျနော့ရှေ့ရောက်လာတော့ သူ့ခါးကနေပွေ့ချီလိုက်ပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်တော့ သူကလေပေါ်မြောက်မြောက်လေးနဲ့ပါလာပြီး ဘုမသိ ဘမသိနဲ့ ကျနောနမ်းတာကိုခံလိုက်ရကော၊ ပြီးတော့မှ သူ့လဲအောက်ကိုပြုတ်ကျမှာကြောက်တာနဲ့ ကျနော့လည်ပင်းကိုခိုစီးပြီး သူ့ပေါင်တွေကလဲ ကျနော့ခါးကိုလာခွဖက်တော့တာပဲ၊ ခါးကနေဖက်ထားတဲ့လက်ကိုသူ့ဖင်အောက်ပို့ပြီး ထမ်းထားရင်းဖင်တွေကိုညှစ်ပြီးနယ်လိုက်ရင်း ကစ်ဆင်ဆွဲနေတာ သူကတော့ခေါင်းကိုဘယ်ညာရမ်းပြီးတစ်ခုခုပြောချင်နေပုံရတယ်၊ နမ်းလို့ဝတော့မှ နှုတ်ခမ်းတွေကိုလွှတ်ပေးလိုက်တော့ သူက
“အာ မောင်ကလဲ အခန်းထဲသွားကြမယ်လေ ဒီနေရာကြီးမှာ….”
“မကလဲ အိပ်ယာထဲမှာချည်လိုးနေတာ ကြာတော့ရိုးလာပြီး မတ်တပ်လိုးရအောင်”
“ကျွတ်…စ်….မောင်ကလဲ အခန်းထဲရောက်မှ မောင့်စိတ်ကြိုက်လုပ်လို့ရနေတာပဲဟာကို….” ဆိုပြီးနှုတ်သီးလေးစူပြီးပြောလာကော၊

ကျနောကလဲမရပါဘူး ဒါဆိုဒါမှ သူ့ခါးမှာလုံးချည်ထားတဲ့ထမိန်ကိုဖြည်လိုက်ပြီး ထမိန်အတွင်းကနေဖင်ကိုကိုင်လိုက်တော့ အောက်ခံဝတ်မထားတဲ့ဖင်သားပျော့အိအိလေးကိုတန်းပြီးကိုင်မိသွားရော၊ ဖင်ကြားကနေ စောက်ဖုတ်ထဲကိုထိုးနှိုက်လိုက်တော့ “အာ….ဟ…ဟ….ဟေ့….” နဲ့အသံလေးတွေထွက်လာပြီး ကျနော့ပုခုံးပေါ်မေးတင်ရင်း ကျနော့ကိုယ်ကြီးကိုအတင်းဖက်ထားတော့တာပဲ၊ ဒါနဲ့သူ့ကိုချီပိုးရင်းနဲ့ အနီးဆုံးမှာရှိတဲ့ ပန်းကန်စင်ရှိရာသွားပြီး သူ့ဖင်ကိုမြှောက်တင်လိုက်ပြီး သူ့ထမိန်ကိုလဲဆွဲချွတ်လိုက်တော့တယ်၊ ပြီးတော့ကျနော့ပုဆိုးကိုပါချွတ်ချလိုက်ပြီး တောင်နေပြီးသားလီးကိုသူ့အဖုတ်မှာတေ့သွင်းလိုက်တော့ သူကကျနော့ရင်ဘတ်ကိုလက်နဲ့တွန်းကာထားပြီး
“မောင်…ဖြေးဖြေးထည့်ကွာ….တို့ အရည်တွေအဲ့လောက်မရွှဲသေးဘူး ခြောက်ကပ်ကပ်ကြီးဆို နာတယ်” ဆိုပြီးပြောလာတော့ ကျနောကဘေးဘီလှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ထမင်းစားပွဲဘေးမှာရှိတဲ့ ထိုင်ခုံတစ်လုံးကိုပြေးယူလိုက်တယ်

သူ့ရှေ့မှာချလိုက်ပြီး ကျနောကဝင်ထိုင်လိုက်တော့ သူ့စောက်ဖုတ်က ကျနော့မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်ကြီးပဲ၊ ဒါနဲ့သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုတွန်းပြီးကားလိုက်ရင်း မျက်နှာကိုကပ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကိုအထက်အောက်လျှာနဲ့လျက်တာပေါ့၊ လျက်ရင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကိုလဲဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး အတွင်းသားနီနီရဲရဲကြီးကိုလျက်လိုက် လျှာကိုထိုးထည့်ပြီးကလိလိုက် လက်ညိုးလက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးထိုးထည့်ပြီးမွှေလိုက်နဲ့ အဲ့လိုတွေလုပ်လိုက်တော့ သူလဲစိတ်တွေထလာကော၊ အဲ့မှာသူကကျနော့မေးကိုလက်နဲ့ကော့တင်လိုက်ပြီး
“မောင် လုပ်တော့ကွာ…” ဆိုပြီး ခပ်ထွေထွေလေးပြောလာတော့မှ ကျနောလဲထိုင်ခုံကိုဘေးဖယ်လိုက်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲကိုယ်လုံးဝင်ရပ်လိုက်ပြီး လီးကိုလဲတန်းပြီးဆောင့်ထည့်လိုက်တော့တာပဲ၊ လီးဒစ်ခေါင်းကလဲ စောက်ခေါင်းအထစ်ထစ်တွေကိုပွတ်တိုက်ပြီးဝင်သွားတော့ နှစ်ယောက်လုံးဖီးလ်တွေတက်ပြီး မျက်နှာတွေရှုံ့မဲ့နေကြတာပေါ့ဗျာ၊

ကိုယ်ကလဲ ကောင်းလိုက်တဲ့ဖီးလ်ကွာဆိုပြီး အရသာခံနေတယ်၊ သူကလဲမျက်နှာလေးကအနောက်ကိုလန်သွားပြီး ကော့သွားတယ်၊ လီးကိုအဖုတ်ထဲမှာအကုန်ထည့်ပြီး ခဏစိမ်ထားလိုက်ပြီးတော့ တစ်ဝက်လောက်ထိဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ပြန်ဆောင့်သွင်းပြန်တယ်
“အား….ရှီး…” ဆိုပြီးအန်တီလေးအသံထွက်လာတော့ လီးကိုထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်နဲ့ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးပေးနေလိုက်တယ်၊ အဲ့လိုလိုးပေးနေရင်း သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာရှိတဲ့အင်္ကျီကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့ အောက်မှာ ဘရာအညိုရောင်လေးကိုတွေ့လိုက်ရပြီး လိုးရင်းတန်းလန်းသူ့ဘရာချိတ်ကိုဖြုတ်နေတာ လက်ကမငြိမ်တော့ ချိတ်ကတော်တော်နဲ့မပြုတ်ဘူးဖြစ်နေကော၊

ဒါနဲ့သူကထလာပြီးသူ့ဟာသူချိတ်ကိုဖြုတ်လိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ပစ်ချလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့တစ်ဆက်ထဲမှာပဲသူက ကျနော့အင်္ကျီကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့ နှစ်ယောက်လုံးကကိုယ်တုံးလုံးတွေဖြစ်သွားကြပြီ၊ သူ့ကိုမတ်တပ်ရပ်လိုးနေရင်းနဲ့ အနည်းငယ်ပျော့တွဲကျနေတဲ့ သူ့နို့တစ်လုံးကိုအောက်ကနေပင့်ကိုင်လိုက်ပြီး နယ်ကိုင်လိုက်ရင်း နို့သီးခေါင်းမဲမဲကြီးကိုပါချေနေရင်း တစ်ဖြန်းဖြန်းနဲ့ဆောင့်လိုးနေလိုက်တော့တယ်၊ အဲ့လို့မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုးနေရတာ ၁၀ မိနစ်လောက်ရှိသွားတော့မှ လီးကိုပြန်မချွတ်သေးပဲ အဖုတ်ထဲမှာစိုက်ထားလျက်တန်းလန်းနဲ့ သူ့ကိုပွေ့ချီလိုက်ပြီး ထမင်းစားပွဲမှာသွားတင်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ထိုင်ခုံကိုပြန်ယူပြီး စားပွဲကိုအားယူပြီးထိုင်ခုံပေါ်ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ်၊ ကျနောကနောက်နေ ထပ်ဆောင့်လိုးတာပေါ့ ဖင်တွေကိုညှစ်လိုက်ရိုက်လိုက်နဲ့ကို အားရပါးရလိုးခွဲပလိုက်တယ်

အဲ့လိုသူ့ကိုဒေါ့ကီဆွဲနေရင်း ကျနော့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သူ့တင်ပါးကြီးကိုညှစ်ကိုင်ရင်း ဖင်ပေါက်လေးထဲ လက်မနှစ်ခုထည့်ပြီးဘေးကိုလဲဆွဲဖြဲတာပေါ့၊ ဘာရယ်တော့မဟုတ်ဘူး လိုးရင်းစိတ်ကူးပေါက်လို့လုပ်မိတာပဲရှိတာ အဲ့တုန်းက မိန်းမဖင်ကိုလိုးရကောင်းမှန်း ကျနောတကယ်မသိခဲ့ဘူး၊ သူ့ကိုဒေါ့ကီဆွဲပြီဆို အဲ့လိုပဲသူ့ဖင်ပေါက်ကို လက်မနှစ်ဖက်ထည့်ပြီးဆွဲဖြဲတယ် တစ်ခါတစ်လေ လက်ညိုးထိပ်လေးထိုးထည့်ပြီးစိမ်ထားတယ်၊ သူကတော့မလုပ်နဲ့တို့ ဘာတို့ပြောတာပေါ့ ကိုယ်ကလဲဘာစိတ်ကူးနဲ့လုပ်ခဲ့မိလဲ ခုထိစဉ်းစားလို့မတတ်ဘူး၊ အစတုန်းက ဂေးလ်အတွဲတွေကိုကြည့်ပြီး ယောက်ျားချင်းချင်းတောင်ဖင်လိုးနေကြတာ မိန်းမတွေမှာလဲဖင်ပါကြတာပဲ ဖင်မလိုးကြဘူးလားမသိဘူးဆိုပြီးအတွေးဝင်ခဲ့ဖူးပေမယ့် အန်တီလေးကိုဖွင့်ပြောကြည့်တဲ့အခါမှာ သူကအဲ့လိုလုပ်တာ ဓမ္မတာနဲ့ဆန့်ကျင်တယ်ပေါ့၊

ယောက်ျားချင်းချင်းပဲလုပ်လို့ရပြီး မိန်းမတွေကိုလုပ်လို့မရဘူးဆိုပြီးပြောထားတော့ သူပြောတာကိုကိုယ်ကအဟုတ်ကြီးမှတ်ပြီး သူ့နောက်ပေါက်ကိုလိုးဖို့ဘယ်တုန်းကမှ ရန်မရှာဖူးဘူး၊ တကယ်လို့ လိုးလို့ရမှန်းလဲသိ ကိုယ်တိုင်ကလဲလိုးချင်တယ်ဆို လိုးဖို့အခွင့်အရေးကအေးဆေးရတယ်၊ သူ့ကိုအတင်းချုပ်ပြီး မုဒိန်းကျင့်လို့တောင်ရတယ်၊ နောက်မှသိခဲ့တော့လဲ နောင်တရယုံပေါ့ဗျာ၊ ဒါနဲ့စောစောကလိုးပွဲကိုဆက်ရရင် ဒေါ့ကီဆွဲရင်းနဲ့ ကျနောတို့လဲတစ်ချီပြီးသွားတယ်ပေါ့၊ အဲ့မှာသူက ဘေးမှာရှိတဲ့ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ် ကျနော့ကိုပါတစ်ခါတည်းခေါ်ပြီး ရေသေချာဆေးပေးပြန်တယ် ရေဆေးပေးရင်း သူ့ကို အိပ်ခါနီးကျတစ်ခါထပ်လုပ်မယ်နော် ဆိုတော့ သူကမျက်နှာရှုံ့မဲ့ပြီး
“နင့်ဟာက တဖြေးဖြေးလွန်လွန်လာပြီး ငါတော့လူပေါင်းမှားပြီထင်တာပဲအေ…” ဆိုပြီးပြောရင်း အပြင်ကိုထွက်သွားတယ်၊ ပြီးတော့ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပျံ့ကျဲနေတဲ့ သူ့အဝတ် ကျနော့အဝတ်တွေကိုလိုက်ကောက်နေတော့ ကျနောကလဲထိုင်ခုံတွေကိုစားပွဲဘေးမှာသေချာပြန်စီထားနေတာပေါ့

အဲ့မှာသူ့က အရှေ့ထွက်သွားရင်း သုတ်သုတ် သုတ်သုတ်နဲ့ ကျနောရှိတဲ့အနောက်ထဲကိုဘာဝင်လာတော့ ကျနောကလဲ ဘာလဲပေါ့ မေးလိုက်တော့ သူကဘာမှမဟုတ်ပါဘူး စိတ်မသန့်လို့ပါ တယောက်ထဲမသွားရဲဘူး ဆိုတာနဲ့ သူ့နဲ့အတူပဲ အိပ်ခန်းတွင်းဝင်လိုက်တော့တယ်၊ ဒါနဲ့ အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ သူကကြောက်နေတာနဲ့ သူ့ဟာသူပဲ အိပ်ခန်းပတ်ပတ်လည်ကိုစည်းချနေတော့တာပဲ၊ ညဖက်တစ်ရေးနိုး ရေဆာတာမဖြစ်ရလေအောင် ရေဗူးလေးယူ မုန့်ပဲသရေစာလေးတွေယူပြီးအခန်းအောင်းနေလိုက်ကြတာပေါ့ဗျာ၊ အခန်းထဲရောက်တော့ ကျနောတို့နှစ်ယောက်လဲ အဝတ်အစားပြန်မဝတ်ကျတော့ပဲ နှစ်ယောက်လုံးဖင်တုံးလုံးတွေနေလိုက်ကြပြီး စာအုပ်ကိုယ်စီနဲ့ပြန်နှပ်ကြတာပေါ့၊

ကိုယ်တုံးလုံးနေရတဲ့ ဖီးလ်ကတကယ်ကိုမိုက်တာ၊ အဲ့မှာကတည်းက သူနဲ့အမြဲလိုလိုနေဖြစ်လို့လားမသိဘူး ကျနောတော့ အခုချိန်ထိအဲ့အကျင့်ကြီးက စွဲသွားတယ်၊ ကိုယ့်ဟာကိုတယောက်ထဲရှိရင်ဖြစ်ဖြစ် ကိုယ့်စော် ကိုယ်ပါတနာရှိရင်ဖြစ်ဖြစ် လိုးတာမှုတ်တာစုပ်တာမလုပ်တောင် အဝတ်အစားပြန်မဝတ်ပဲ ကိုယ်လုံးတီးနေကြတယ်၊ ဒါနဲ့ နှစ်ယောက်သား စာအုပ်ကိုယ်စီဖတ်နေရင်းနဲ့ ကျနော့ကိုယ်ပေါ်ကိုသူ့လာခွတယ် ကိုယ်လဲစာအုပ်ပဲမဲပြီးဖတ်နေတော့ ခွတာတော့သိတယ် သူ့ကိုလှည့်မကြည့်ဖြစ်ဘူး၊ ခဏနေကျတော့ သူ့ခြေထောက်ကကျနော့လီးပေါ်ရောက်လာပြီး ခြေဖနောင့်နဲ့လီးကိုလှိမ့်ပြီးဆွလာကောဗျာ၊ လီးကိုဆွပေးတော့ လီးတော်မောင်ကလဲခေါင်းထောင်လာတာပေါ့၊

အဲ့အခါကျတော့သူက ခြေမနဲ့ခြေညိုးနဲ့လီးကိုကုတ်ပြီးထပ်ဆွပေးလာတော့မှ သူ့ကိုလှည့်ကြည့်တော့ သူကကျနော့ကိုပြုံးပြုံးကြီးကြည့်နေကောပဲ၊ သူဘာလိုချင်နေတယ်ဆိုတာသိလိုက်ရတော့ အရေးမပါတဲ့စာအုပ်ကိုဘေးဖယ်လိုက်ပြီးသူ့ဘေးကိုလှိမ့်ဝင်လိုက်ရင်းနဲ့ ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်ပြီး လက်နှစ်ချောင်းပူးပြီး သူ့အဖုတ်ထဲထိုးထည့်လိုက်တော့ သူလဲပေါင်လေးကားသွားပြီး ခါးလေးလဲကော့ကော့လေးဖြစ်သွားတယ်၊ သူကကျနော့ပေါ်ကိုဖက်တက်လိုက်ရင်း လီးကိုအဖုတ်ကြားထဲအမြှောင်းလိုက်တက်ထိုင်ပြီးတော့ အပေါ်စီးကနေကစ်ဆင်ဆွဲပြီး ခါးကိုနှဲ့‌ကစားရင်း ဒုတိယအကျော့အတွက်အဆင်သင့်ပြင်လိုက်ကြတာပေါ့ဗျာ၊ ကစ်ဆင်ဆွဲနေရင်းနဲ့ သူ့ဒူးနှစ်ဖက်အိပ်ယာပေါ်ကိုထောက်လိုက်ကာ ဖင်ကိုကြွလိုက် လက်ကိုသူ့ပေါင်ကြားထဲထိုးထည့်ပြီး ကျနော့လီးကိုအပေါ်ထောင်နေတယ်၊ လီးထိပ်ကသူ့အဖုတ်ဝမှာလဲတေ့သွားကော သူကဖြေးဖြေးလေးထိုင်ချလိုက်တာ လီးတစ်ချောင်းလုံးလဲသူ့အဖုတ်ထဲမှာမြုတ်သွားတော့တာပဲ၊

အဲ့ကျမှနမ်းတာကိုခွာလိုက်ပြီး သူကအပေါ်စီးကနေ ကျနောကိုချစ်ရမက်ထန်နေတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်ရင်း ဖင်ကိုနှဲ့ပြီးစလိုးလိုက်တော့တယ်၊ ဖင်ကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် နှဲ့ပြီးလိုးနေတာ ၅ မိနစ်လောက်ကြာသွားတော့ သူလဲစိတ်အရမ်းပါလာပြီး ခြေထောက်တွေနဲ့အိပ်ယာကိုကန်ထောက်လိုက်ပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်တယ် ပြီးတော့ကျနော့မျက်နှာနားကုန်းလိုက်ပြီးဖင်ကိုအထက်မြှောက်လိုက် အောက်ပြန်ဆောင့်ချလိုက်နဲ့ ဆောင့်ပြီးလိုးပြန်တယ်၊ အရှိန်ကတဖြေးဖြေးမြန်လာပြီး အသံတွေကလဲ လက်ခုပ်တီးနေတဲ့အတိုင်းပဲ တဖုန်းဖုန်း တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ အသံလေးတွေက စီးချက်ဝါးချက်ညီညီလေးထွက်လာပြီး အသံလေးတွေကိုစိပ်သွားလိုက် နည်းနည်းပြန်ကျဲသွားလိုက် ပြန်စိပ်လာလိုက်နဲ့ ဖြစ်လာပြီး ၁၀ မိနစ်လောက်နေတော့သူလဲမောသွားပြီးငြိမ်ငြိမ်လေးပြန်ထိုင်သွားတယ်၊ ပါးစပ်ဟောင်းလောင်း‌လေးနဲ့ အသက်ကိုလုရှုနေရင်း အမောဖြေနေတာတွေ့တော့
“မ မောနေပြီလား အောက်ကနေမလား မောင်ဆောင့်ပေးမယ်လေ” ဆိုတော့သူကခေါင်းရမ်းပြပြီး
“တို့ဖာသာ စိတ်တိုင်းကျလုပ်မယ် မောင်ဖာသာအေးဆေးသက်သာသလိုနေ” ဆိုပြီးပြောလာတယ်၊ ခဏနားပြီးနောက်မှာ သူကနောက်ပြန်လှည့်လိုက်ပြီး ကျနော့ပေါင်ကြားမှာခြေထောက်ကိုစုထိုင်ကာအားပြုရင်း ခုန်ဆွခုန်ဆွနဲ့လိုးပေးပြန်တယ်၊

ဒါနဲ့ ၅ မိနစ်ပါပဲ ကျနော့ပေါ်ကနေထလာပြီးဘေးမှာဝင်ထိုင်ရင်း
“မ အရမ်းမောနေပြီမောင်ရယ်….မောင်လဲမပြီးသေးဘူးမလား မ လဲမပြီးသေးဘူးဖြစ်နေတယ်ကွယ်” ဆိုတော့ ကျနောကထထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ကိုလှဲခိုင်းလိုက်တော့ သူက ခေါင်းရမ်းပြလိုက်ပြီး
“ခဏနားကြအုံးစို့ကွာ နော်….” ဆိုပြီးပြောလာတော့ ကျနောလဲသူ့ကိုဘာမှမပြောတော့ပဲ သူ့ကိုယ်လုံးကိုအိပ်ယာပေါ်တွန်းလှဲလိုက်ပြီး ဘေးတိုက်ပုံစံလုပ်ယူလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့အောက်ဖက်ရောက်နေတဲ့ပေါင်ကိုရှေ့ကိုဆွဲယူလိုက်ပြီး ကျနောကခေါင်းဝင်အုံးလိုက်တော့ အပေါ်ဖက်ကပေါင်ကအော်တိုထောင်ပြီးကားသွားတယ်
“မောင်က အဲ့လိုလုပ်ချင်လို့လား အရည်တွေနဲ့ မောင်မရွံဘူးလား” ဆိုတော့ ကျနောလဲခေါင်းရမ်းပြလိုက်‌ပြီး လက်တွေ့ကိုသူ့အဖုတ်ကိုလျက်လိုက်တော့ သူကလဲဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲ သူ့မျက်နှာရှေ့ရောက်နေတဲ့ကျနော့လီးကိုလှမ်းကိုင်လိုက်ပြီးရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်းဂွင်းထုပေးနေတယ်

သူ့ဘေးမှာရှိတဲ့ ထမိန်နဲ့လီးကိုသုတ်လိုက်ပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲထည့်လို့ စတင်စုပ်ပေးနေတော့တယ်၊ လိုးနေရင်းတန်းလန်းကြီး ဘေးတိုက် 69 ထလုပ်လိုက်တာ ၄ ၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့မှ သူက
“တော်ပြီမောင် လိုးတော့ကွာ” ဆိုတဲ့အသံလဲကြားကော သူ့ပေါင်ကြားမှာနေရာဝင်ယူပြီး ရိုးရိုးတန်းတန်း လှေကြီးထိုးနဲ့ပဲဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရင်း သူလဲပြီးဆုံးတိုင်သွားသလို ကျနောလဲလရည်တွေပန်းထွက်သွားတော့တယ်၊ လိုးပြီးသွားတော့လီးကိုသူ့အဖုတ်မှာစိုက်ထားလျက်တန်းလန်းနဲ့သူ့ဘေးမှာဝင်လှဲလိုက်ပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်လွတ်ထွက်မသွားအောင်ဖက်ထားလိုက်ရင်း မှိန်းလိုက်ကြတာ သူကအရင်ဆုံးအိပ်ပျော်သွားတယ်၊ ကျနောကတော့အိပ်မလိုမှေးမယ်ကြံရင် ပြန်နိုးလာလိုက် ပြန်မှေးလိုက်နဲ့ဖြစ်နေတာ၊ လူကကြောက်စိတ်ဝင်လာရင် အက်ဒရီနယ်လင်တွေထွက်တော့ ကြောက်စိတ်မဖြစ်အောင်အာရုံကိုလျောက်ဖြန့်ထားရတာပေါ့လေ၊ နှစ်ချီတောင်လိုးထားရတာ လူကပန်းပြီး စောက်သရဲလဲဂရုမစိုက်နိုင်တော့ပါဘူး အိပ်ပျော်သွားတာ မနက်ထိတစ်ချိုးထဲပဲ။