၁၄
မတင်မြပါးစပ်ဖျ ားမှာ သော်က ပန်းတွေပွင့်နေ
သည်။သင်တန်းပြီးသည့်နေ့တစ်ပိုင်းလုံး သော်ကကို
အဝ,စားသည်။ညရောက်ပြန်တော့ ကျေ ာ်မြဆီက
တစ်ချီ စားပြီး ရေတွင်းနားမှာသော်ကဆီကအဝ,စား
ပြန်သည်။စိတ်ရှိတိုင်းစားနေရတော့ သီချင်းကလေး
တစ်အေးအေး..။အဆီတွေတိုး အသားတွေတက်ပြီး
တစ်တုံးတစ်ခဲ….မြင်တဲ့ယောကျ ာင်္းတိုင်းလိုးချင်စရာ
ဖြစ်လာသည်။အပြင်ကို ယောင်လို့မျ ားမထွက်လိုက်
နဲ့…အနားကပ်ပြီး လိုးစကားတွေအမျိူ းမျိူ းအပြောခံ
ရမည်သာမှတ်တော့ ။အပြောခံရတာ အစ,ပိုင်းမှာ
မခံချိမခံသာဒေါသထွက်ရပေမယ့် နောက်ပိုင်းကြား
ရဖန်မျ ားလာတော့ သာယာလာသည်။အပြောခံချင်
လာသည်။သူမျ ားပြောတာတွေဖီလင်တက်လာပြီး
အိမ်ရောက်တော့ သော်ကဆီ အသေကုန်းပေးတော့
သည်။မြင်းစီးလို့အားမရတော့ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်
ခိုင်းပြီးသော်ကကိုတင်းတင်းဖက်ခါ အံကြိတ်ပြီးပိတ်
လိုးပစ်သည်။ကျေ ာ်ြမနှင့်တော့ ဒီလိုပုံလိုးလို့ မဖြစ်။
အိပ်ယာထဲရိုးရိုးလိုးဖြစ်တာ မျ ားသည်။ညီအစ်ကိုနှစ်
ယောက်ကိုလင်လုပ်ထားရတော့ မတင်မြငတ်မှာမ
ပူရတော့..။အစားကောင်းတွေ စားပိုးနင့်အောင်စား
တော့ မတင်မြဗိုက်ကြီးပါလေရော…။ကလေးအဖေ
ဘယ်သူမှန်း မတင်မြမခွဲ ခြားနိုင်တော့။ကျေ ာ်မြ
လား သော်က လား..သူကိုယ်တိုင်မသိ။
မတင်မြဗိုက်ကြီးပြီဆိုတာသိတာနှင့်ကွန်ပျူ တာ
သင်တန်းဆင်းတာ ရက်သိပ်မကွာပါ။သော်က အိမ်
ကိုသာ အေးအေးဆေးဆေးပြန်ခဲ့သည်။မရီနွယ်ပျေ ာ်
ရပါလေရော…။ခရီးရောက်မဆိုက်ညမှာပဲ ကလေး
တွေသိပ်ပြီး သော်ကအခန်းကိုတက်သွားခဲ့သည်။
သော်က မတင်မြကျေးဇူးတွေကြောင့်အလိုးဆရာကြီး
ဖြစ်နေပြီ..။မမရီနွယ်အခန်းထဲရောက်တော့သော်က
အိပ်ယာထဲမှာမှေးပြီးအိပ်မပျေ ာ်တစ်ချက် ပျေ ာ်တစ်
ချက်..။မတင်မြနှင့်နှုတ်ဆက်ပွဲ လိုးလာခဲ့သဖြင့် နုံးနေ
သည်။လူနုံးပေမယ် လီးမနုံးပါ…မာမာတင်းတင်းပါပဲ..
မတင်မြအပေးကောင်းတာတွေသတိရလေလေ.မာ
လာလေလေ…။မရီနွယ် သော်က လီးကြီးအမြောင်း
လိုက်စင်းစင်းကြီးလှုပ်နေတာ အခန်းဝ,ကမြင်သည်။
အူတွေပွပြီး စောက်ပတ်ရွလာသည်။အလိုးမခံရတာ
လဲ တစ်လကျေ ာ်နှစ်လ ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည့်အပြင်ဒီည
တော့တစ်ဝ,ကြီးအလိုးခံလိုက်မည်ဟုဆုံးဖြတ်ထားခဲ့
ပြီးဖြစ်၍ ဒီလိုကြီးမြင်လိုက်ရတော့ လက်တွေခြေတွေ
တုန်ခါသွားလောက်အောင်စောက်ပတ်ရွသွားသည်။
ခြေလှမ်းဖွဖွနင်းကာ အနားတိုးကပ်သွားပြီးလီးကြီးကို
အလျ ားလိုက်လက်ဝါးဖြင့်အုပ်ကာ ဖွဖွပွတ်ဆွဲရင်း
ခြောက်သွေ့လာသည့်နှုတ်ခမ်းတွေကိုလျှ ာဖြင့်သပ်
နေမိသည်။လေးငါးကြောင်းလောက်ပွတ်ဆွဲတော့မှ
ရွှေလီးက တောင်တော်မူသည်။အီး…..ကနဲသံရှည်
ကြီးလည်ချေ ာင်းထဲကထွက်လာကာ တင်းတင်းကြီး
ဆုပ်ညှစ်ပစ်လိုက်သည်။
သော်က အိပ်မပျေ ာ်တစ်ဝက်ပျေ ာ်တစ်ဝက်မို့
မတင်မြလီးလာကိုင်တယ်လို့ပဲထင်နေမိသည်။မျက်လုံးဖွင့်ကာသေသေချ ာချ ာကြည့်မှ မမရီနွယ်..။နှာ
ခေါင်းတွေ မျက်နှာတွေ နီမြန်းနေပြီး မျက်လုံးကရီဝေ
စွာပြန်ကြည့်နေသည်။လက်ထဲကလီးကြီးကို မညှစ်
တော့ပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းဖွဆွဲပွတ်သပ်နေသည်။နှုတ်
ခမ်းလေးစူလိုက်ပြီး…
” ဒီလောက်ကြီး လီးတောင်နေတာမျ ား မမ ကိုလာမလိုးပဲ မူတူး လုပ်နေသေးတယ်…ခ်ခ်..မောင်မလာ မလိုးတော့ မယ်လာအလိုးခံတာပေါ့…”
သော်က မရီနွယ်၏ လက်မောင်းလေးကိုလက်
တစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ဆွဲယူတော့ မရီနွယ်ကိုယ်တစ်ပိုင်း
ကိုင်းပြီးပါလာသည်။အငမ်းမရစုပ်နမ်းပြီးလက်တစ်ဖက်က နို့အုံကိုအုပ်ကိုင်တော့ ဘာအခုအခံမှမရှိ။အိအိ စက်စက် နို့လုံးကြီးကိုအားမလိုအားမရညှစ်နေဆဲ မရီနွယ်ကုတင်ပေါ် တစ်ကိုယ်လုံးရောက်လာ
သည်။မရီနွယ်ကအကျႌလှန်ပြီးသူ့အပေါ်ကိုယ်တစ်
မှောက်ကာ နို့လုံးကြီးပါးစပ်မှာအပ်ပေးသည်။ပလွတ်
ပလွတ်မည်အောင်နို့ကြီးကိုစိုု့ပြီးလက်တစ်ဖက်ခါးကို
ဖက်ကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကနို့တစ်လုံးကိုဆုပ်
နယ်သည်။မရင်နွယ်သော်ကခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်
ဖြင့်အုပ်ကိုင်ပြီးမျက်နှာကိုနို့လုံးကြီးဖြင့်ပွတ်နယ်ရင်း
ခြေထောက်တစ်ဖက်ကသော်ကကိုခွသည်။ထမီကို
ဘယ်တုန်းကချွတ်လိုက်သည်မသိ။သော်က လက်
တစ်ဖက်ဖြင့်မရီနွယ်စောက်ဖုတ်ကိုပင့်ပြီးစမ်းကြည့်
တော့စောက်မွှေးတွေမှာတောင်စောက်ရည်တွေစို
နေပြီ။
” တအားရွနေတာပေါ့..ဟုတ်လား..”
” ခ်ခ်..အလိုးခံချင်တာ…အလိုးခံချင်တာ..”
” ဒီလောက်ချစ်စရာကောင်းတာ…လိုးပေးရမှာ
ပေါ့မမရယ်…နေ့တိုင်းလိုးပေးမယ်…”
” နေ့တိုင်းအလိုးခံပါမယ်ရှင်….ခ်ခ်..”
သော်က မရီနွယ်ခါးကိုဖက်ပြီးတစ်ပတ်လှိမ့်ပစ်
တော့ မရီနွယ်အောက်ရောက်သွားပြီ။မရီနွယ်ပုခုံး
တစ်ဖက်တစ်ချက်မှာလက်ထောက်ပြီးကိုယ်ကိုမြှင့်
လိုက်တော့ မရီနွယ်ကစောက်ခေါင်းပေါက်မှာလီး
ဒစ်ဖူးကိုတေ့ပေးပြီးပေါင်လုံးကြီးတွေဆွဲမြှင့်တင်ပေး
သည်။သော်က အချိန်မဆွဲတော့ပဲမှောက်လျက်ပင်
လီးကိုထိုးသွင်းသည်။
” အိ…ရှီး…ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်…ဖြေးဖြေးထည့်
မောင်လေး…နဲနဲကျပ်နေသေးတယ်..အုဟု….ဟု..
ရှီး…ကျွတ်ကျွတ်…ကောင်းထာကွာ…ထည့်..အဆုံး
ထိထည့်…အင်းဟင်းဟင်း…နေဦး.မဆောင့်နဲ့ဦး.
ခဏလေး….လီးအရသာခံချင်လို့…”
လီးအဆုံးသွင်းပြီး ဆီးခုံချင်းကပ်ခါဖိထားပေး
လိုက်တော့ မရင်နွယ်တစ်စစ်စစ်ဆွဲစုပ်ပြီးညှစ်ညှစ်
ဆွဲကာ လီးအရသာယူသည်။လီးကြီးကတင်းတင်း
ပြည့်ပြည့်ကြီး ထိုးသွင်းပေးထားတော့ညှစ်ရတာ
အားရပါးရဖြစ်နေပြီးစောက်ရည်တွေတစ်ဖျန်းဖျန်း
ထွက်သည်။သော်က ခေါင်းငုံ့ပြီး
” ကောင်းလား..”
” အွင်…ကောင်းတယ်….ဆောင့်ချင်ပလား ”
” ဆောင့်မယ်နော်…စောက်ပတ်ကတအားညှစ်
တော့ ဒစ်ကြီးရွလာပြီ…”
” ခ်ခ်..ပြီးသွားဦးမယ်…ထိန်းထားပေးဦးနော်..
မဝ,သေးဘူး…အင့်..ဆောင့်..”
၁၅
သောကဖြည်းဖြည်းဆောင့်ပေးသည်။မရင်နွယ်
ဖင်ကြီးကော့၍လီးကိုအကျွတ်မခံစတမ်းလိုကပ်ထား
သည်။အဆောင့်နှင့်အကော့ အချက်ကျကျလိုးနေကြ
သည်မို့ အရသာကငြိမ့်ငြိမ့်လေးကောင်းနေသည်။
ခဏလေးနေတော့သော်ကအချက်နှစ်ဆယ်ခန့်ပြင်း
ပြင်းကြီးတစ်ဖုန်းဖုန်းလှိမ့်ဆောင့်သည်။မရင်နွယ်
သော်ကကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ပြီး ဖင်ကြီး
ကော့၍လိုက်ကပ်ထားသည်။ဆောင့်ချင်သလိုသာ
ဆောင့်..အကွာမခံ….ဆောင့်ချင်သလောက်ဆောင့်
ဖင်ကြီးမြှောက်ပြီးလိုက်ပူးသည်။စောက်ပတ်ထဲက
လီးကိုအကျွတ်မခံ။ဆွဲဆွဲညှစ်ပြီးလိုက်ပူးကပ်ထား
သည်။အားမရတော့ သော်ကခါးကိုခြေခွင်ချိတ်ခွပြီး
လိုကပ်ထားသည်။
” နာနာဆောင့်..အင့်..အင့်..ဆောင့်..အသေသာ ဆောင့်..အင့်..စွတ်..ဖုန်း..ပြွတ်..ဖုန်း.ဆောင့်
ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..သိပ်ကောင်းတယ်.
ဆောင့်..အာ့…ဆောင့်ပါ..အင့်..ရပါတယ်..အာ့..
ဆောင့်ပေး..ဆောင့်ပေး..ကြမ်းကြမ်းဆောင့်..အား
နာနာဆောင့်..မောင်လေး..ဆောင့်..အာ့..အင့်..”
သော်ကလည်း ဒူးထောက်အားကို အားမရ၍
ခြေဖျ ားထောက်ပြီးတစ်ကိုယ်လုံးအားဖြင့်ဆောင့်
ဆောင့်လိုးသည်။မရီနွယ်ဖင်ကြီးကပ်မလိုက်တော့ပဲ
ပေါင်နှစ်လုံးမြှောက်ကားပြီးခံသည်။စောက်ဖုတ်ကြီး
မှာပွင့်နေပြီး သော်ကလီးတစ်ချေ ာင်းလုံးနီးပါးဆွဲဆွဲ
ထုတ်ပြီး တစ်ဖုန်းဖုန်းဆောင့်လိုုးသည်။
” အိုး…အူးဟူး..ဆောင့်..ဆောင့်.ကောင်းတယ်
အင့်..အာ့..ဆောင့်..နာနာဆောင့်..ကောင်းထာ..အာ့
အား…ဆောင့်..ပြင်းပြင်းသာဆောင့်..အင့်..အင့်..အု.
တအားကောင်းနေပြီ..ဆောင့်..အင့်..”
နှစ်ယောက်လုံးစိတ်တွေတအားကြွလာပြီး လိုး
ဆောင့်ချက်တွေ ပိုကြမ်းလာသည်။သော်က နဖူးပြင်
ရင်ဘတ် တို့တွင်ချွေးမျ ားရွှဲနေပြီး လည်ပင်းကြော
မေးရိုးတွေထောင်တက်နေသည်။မရင်နွယ်လက်တွေ
သော်ကပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုအားပြုထားပြီးတစ်ခါတစ်လေ သိုင်းဖက်ခါနမ်းနေသည်။ဖင်ကြီးလည်းအငြိမ်မနေနိုင်
လှုပ်ရမ်းကော့ထိုးနေသည်။
သော်က လီးတစ်ချေ ာင်းလုံးစောက်ပတ်အပြင်
ဆွဲထုတ်ပြီး အမြင့်မှပိတ်ပိတ်ဆောင့်လိုးတော့မရီနွယ် တံခေါက်ကွေးကိုလက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆွဲကားပြီး
စောက်ပတ်ကြီးဖွင့်၍ခံတော့သည်။မျက်လုံးမျ ားပြူ း
ကျယ်နေပြီးသော်ကမျက်နှာကိုမျက်တောင်မခတ်ပဲ
စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်ပြီးအလိုးခံသည်။အားပါသည့်
ဆောင့်လိုးချက်တိုင်းက မရင်နွယ်ဆန္ဒတွေပြည့်ဝ
စေသည်။လိုးတဲ့လူက မောင်အရင်းဖြစ်နေတော့
စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေရင်လှိုင်းထန်ပြီးခဏခဏပြီးသည်။
” လိုး..မောင်လေး..အား..အးရပါးရလိုး..အင့်
ဆောင့်..နာနာဆောင့်..အင့်..နာနာဆောင့်..အား.
အား…ကောင်းလိုက်တာကွာ..ဆောင့်..အင့်..အား
မောင်လေး..သွက်သွက်လိုး..အာ့.သွက်သွက်လေး
ဆောင့်..အား..ကောင်းထာ..ကောင်းထာ..”
သော်က စောက်ခေါင်းကိုဒစ်နှင့်လေးငါးဆယ်
ချက်ဆွဆွပေးပြီး လီးကိုအမြင့်ကြီးဆွဲထုတ်ကာဖုန်း
ကနဲပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးသည်။မရင်နွယ် အင့်ကနဲ
အင့်ကနဲ လည်ချေ ာင်းသံလျှံထွက်ကာ အားရပါးရ
ပြီးသည်။အား…..ဟုအော်သံရှည်ကြီးထွက်လာပြီး
ဖင်ကြီး ရမ်းခါနေမှ သော်ကလီးရည်တွေတစ်ဖျန်းဖျန်း
တစ်ဗြန်းဗြန်း ပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်…အီးဟီး…
မမရေ….ကောင်းတာဟ….ကောင်းထာ….ဟု
သော်ကအော်တော့ မရင်နွယ်က ပါးစပ်ကိုလက်ဖဝါး
နှင့်လိုက်ပိတ်သည်။အမောမဖြေအား….အဖေတို့
အမေတို့..အဖိုးတို့ကြားမှဖြင့် မောင်နှစ်မ လိုးနေတာ
မပြောပဲသိကုန်တော့မည်..။နှစ်ဦးသားတင်းတင်း
ကြပ်ကြပ်ဖက်ပြီး ငြိမ်နေကြသည်။သော်ကလီးထဲမှ
လီးရည်တွေတစစ်စစ်ခါထုတ်နေသဖြင့်စောက်ပတ်
ထဲမှာခေါင်းကြီးတစ်ဆတ်ဆတ်လှုပ်နေသညိကအရသာ..။လီးချေ ာင်းကြီးကလည်းတင်းတင်းလာ
တာကိုစောက်ပတ်ကအရသာခံပြီးသိနေသည်။
အရသာရှိလေလေ..စောက်ရည်ထွက်လေလေ..။
စောက်ပတ်ထဲမှာ လီးရည်တွေရော စောက်ရည်တွေ
ရော ပြည့်လျှံအံထွက်နေသည်။လီးရည်တွေကပို၍
မျ ားပါလိမ့်မည်။ဖင်ကြားမှာလည်းကပ်စေးစေး..အခု
မှအနေခက်ရသည်။လိုးနေဆောင့်နေတုန်းကတော့
ဒါတွေ ဘာဖြစ်ဖြစ် ဂရုမစိုက်…ဆောင့်ပေးနေဖို့ပဲ
အရေးကြီးသည်။ခုမှ စိုစိစိ ရွစိစိ မနေတတ်တော့
သလိုလို…။အော်…မိန်းမ မိန်းမ. နှာကလဲကြီးပါပေ့။
” ခ်ခ်….အော်တာကွာ မောင်ကလဲ..အဖိုးတို့
ကြားတော့မှာပဲ..”
” ဟီး…ကောင်းလွန်းလို့ မထိန်းနိုင်ဘူး..အော်
မိသွားတာ..ခ်ခ်..”
” မမစောက်ပတ်က လိုးလို့ကောင်းတယ်ပေါ့..”
” ကောင်းပါတယ်ဆို….အအိုပြောရင်ဘယ်သူ
မှမယုံဘူး..”
” ခ်ခ်..မမပြောသားပဲ….ခ်ခ်…ကိုမြစိန်လီးပဲဝင်
ဖူးသေးတာပါဆို..ခ်ခ်..”
” မောင်နှစ်မ လိုးရတာပိုကောင်းတယ်..”
” ခ်ခ်…မမလဲ အဲလိုပဲ…မောင်လေးနဲ့လိုးရတာ
ပိုဖီးရှိတယ်…ခ်ခ်…တစ်သိမ့်သိမ့်ပဲ..တစိမ်းအလိုးမခံ
ချင်တော့ဘူး…မောင်နှစ်မပဲအလိုးခံချင်တော့တယ်
ခ်ခ်..”
” အစ်ကိုတွေနဲ့ရော…အလိုးမခံချင်ဘူးလား..”
” ခ်ခ်…မောင်လေးနဲ့ပဲ ခံချင်သလိုပဲ…သူတို့နဲ့
သိပ်စိတ်မလာဘူး…ခ်ခ်..တစ်ခါမှတွေးမကြည့်ဖူး
ဘူး..မောင်လေးနဲ့ပဲခဏခဏစိတ်ကူးမိတယ်..ခုမှ
မောင်လေးကအလိုးကောင်းတော့အရင်ထက် ပိုစွဲတယ်..မောင်လေးရော…သွယ်သွယ့်ကိုမလိုးချင်ဘူး
လား…ခ်ခ်..”
” မမသွယ်နဲ့က အနေဝေး အမြင်ဝေးတော့
ခုထိလိုးချင်စိတ်မဖြစ်မိသေးဘူး…လိုးမိရင်တော့စွဲ
မယ်ထင်တယ်..မမလိုမတူဘူး..မမဖင်ကြီးကအမြဲ
မြင်နေရတော့ အမြဲလိုးချင်စိတ်ဖြစ်ခဲ့တာ..ခုတော့
မောင်လေးလဲ မမကိုစွဲသွားပြီ…အပေးလဲရက်ရက်
စက်စက်ကောင်းတယ်..”
“. ခ်ခ်…ရက်ရက်စက်စက် ထပ်ပေးမယ်..
အောက်ထပ်သွားစို့..လာ…ကလေးတွေနိုးမစိုးလို့..
အော်ပြီးမလိုးနဲ့နော်..အဖိုးတို့အဖေတို့ကြားမယ် ”
” အင်းပေါ့..အင်းပေါ့…မမကအော်ပြီးခံပေါ့..
ခ်ခ်..ခ်ခ်..”
” ခ်ခ်…တိုးတိုးလေး အော်တာပါကွာ..ခ်ခ်..”
၁၆
” မဆွေ…ဒီပုံမျိူ းဆို ညီအစ်ကိုသတ်ကြလိမ့်မယ်ဆင်ခြင်ပါဦး…နေ့တိုင်းကြီး ”
” ခ်ခ်…သိပ်သိသာနေလားရီ..”
” သူမျ ားတော့သိမှာမဟုတ်လောက်ဘူး..မောင်
နှစ်မတွေဆိုတော့ မသိသာပေမယ့် ကျေ ာ်ရ သိရင်
ခက်မယ်…”
” မသိလောက်ပါဘူး…သူအိမ်မှာမရှိတုန်းလာ
တာမျ ားတယ်…”
” အဖိုးက လည်တယ်နော…အလာစိပ်နေတာ
ထူးနေလို့….”
” အင်းပါ…ဆင်ခြင်ပါ့မယ်…ရီတော့နှုတ်လုံပေး
နော်…”
” လုံပါတယ်..ရီကအကြောင်းမဟုတ်ပါဘူး..
ဒါနဲ့…ကျေ ာ်ရက မဆွေကိုမပေးနိုင်လို့လား ”
” ပေးပါတယ်…နည်းတယ်..ပျက်တယ်..အားမရ
ဘူး…ခ်ခ်. ဆွဲလဲမဆွဲနိုင်တဲ့အပြင် အကြီးအသေးလဲကွာတယ်..”
” မဆွေ ဒီလောက်တောင့်တာ တော်ရုံလူက
ဖြို နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး..ခ်ခ်….သော်က ဖြို နိုင်လား ”
” ခ်ခ်…ဖြို နိုင်တယ်..ဆွဲနိုင်တယ်…ဆွေ သူနဲ့
အားရတယ်….ဒါကြောင့်ပါ…”
” ရက် ခြားလိုက်ပါမဆွေရယ်…အန္တရာယ်ကင်း
ကောင် လုပ်ကြပါ…”
မဆွေရက်နည်းနည်းကျဲ သွား၍စိတ်ချမ်းသာရ
သည်။ကျေ ာ်ရ ပွဲရုံလုပ်ငန်းတွေ လက်မလည်နိုင်..။
ဒီအချိ န်မှပဲ ရီသွယ်ကကျေ ာင်းပိတ်လို့ပြန်လာသည်။
ရီသွယ်ဆိုတာကသော်က အထက်..။ရတနာပုံမှာ
နောက်ဆုံးနှစ်တက်ေနသည်။သူလည်း ဘမျိူ းဘိုးတူ
ပါပဲ။ခန္ဓာကိုယ်အချိူ းအဆက်က တော်တော်လေး
ဲကြည့်ကောင်းသည်။လျှိူ ပြောတာပါလေ..တကယ်အ
ရှိက ကြည့်လိုက်ရင် လီးတောင်စေရနိုင်မည့်အချိူ းအဆက်ပါ။မရီနွယ်နဲ့ ဘာမှမထူးပါဘူး။အနုနှင့်အရင့်..
အပျိူ နှင့်အအိုပဲကွာသည်။နှာထန်တာလည်းအတူတူ
လောက်ကျ သည်။
ရီသွယ်ရောက်လာတော့ မဆွေအလာကျပ်သွား
သည်။ရီနွယ်က အကြောင်းသိပေမယ့် အရွယ်လည်း
မကွာ..အိမ်ထောင်သည်ချင်းမို့ မဆွေစိတ်ထဲ ရင်းနှီး
နေပြီးအရာရာပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရှိဖို့ဝန်မလေး။အခု
ရီသွယ်နှင့်တော့ အရွယ်လည်းကွာ..အပျိူ လေးလည်း
ဖြစ် မို့ ရှိန်းနေပြီးသိပ်မပူးရဲ။အသိမခံရဲ..။စားချင်လျင်
ကျေ ာ်ရ အိမ်မှာမရှိတဲ့ရက် သော်ကကိုအိမ်ခေါ်စား
ရတော့သည်။အငတ်တော့မမခံပါ။သော်ကဆိုသည့်
လူပျိူ သိုးကတော့ ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ် အမြဲတောင်။
ရီသွယ်ကရည်းစားရှိသည်။ကျေ ာင်းကပါပဲ..။
ရည်းစားနှင့်လည်းလေးငါးခါ ချိန်းစားဖူးသည်။ဒါပေ
မယ့် ငါးဆားနူ လို့ပဲပြောရမလား…လူတော်လို့ပဲ
ပြောရမလားမသိပါ…။လက်ထပ်ဖို့အထိရည်ရွယ်ကြ
တာမို့ ကြောင်တောင်တောင်….မလိုးရက်သလိုလို
မလိုးရဲသလိုလို…မထိရက်မကိုင်ရက် လုပ်နေသည်။
ပထမဆုံးအကြိမ်တုန်းကမျ ား ပင်တီချွတ်ပြီးမှောက်
လိုက်ရုံလေးရှိသေး လီးရည်တွေပန်းထွက်ကုန်လို့
ွှ်ရှက်ရှက်နဲ ့ပြန်လာပြီး ရည်းစားကွဲမလိုတောင်ဖြစ်ခဲ့
ဖူးသည်။နောက်တစ်ခါလည်း…သိပ်မထူးပါ။ထမီလှန်
ပေးပြိီး သူကပေါင်ကြားမှာဆောင့်ကြောင့်ကြီးထိုင်
လိုက်တော့ ဟင့်..ဟဲ့..အို..လို့မူလိုက်တာနဲ့ပဲ ထမီ
ပြန်ဖုံးပေးပြီး ဟိုဖက်လှည့်ဂွင်းတိုက်ထုတ်ပစ်သည်။
တော်တော်လေးပြန်ချေ ာ့တော့မှ မျက်နှာမမျ ားချင်
တာရယ်…ရိုးပါတယ်လေ.လို့တွေးလိုက်မိတာတွေ
ရယ်ကြောင့် ရှက်ရှက်နဲ့ပြန်ဆက်ခဲ့ရသည်။နောက်
နှစ်ခါသုံးခါလောက်တော့ ထပ်ချိန်းတွေခံပြီးပေးခဲ့ပါ
သည်။အပျိူ ရည်ပျက်တယ်ဆိုရုံလောက်တော့ အလိုး
ခံလိုက်ရသည်။အချက်နှစ်ဆယ်လောက်မှပြည့်ကော
ပြည့်ရဲ့လားမသိ…နွားသိုးကြိုးပြတ်ဆောင့်ပြီးလီးရည်
တွေထွက်သွားသည်။အဖော်စွပ်ထားလို့တော်ပါသေး
ရဲ့..။ဒါပေမယ့်..ဘာမှန်းမသိလိုက်ပါ။အရသာ ရှိရှိ
မပြောနဲ့….အရသာသိသွားအောင်တောင် မခံခဲ့ရ။အဲလိုယောကျ ာင်္းမျိုးလဲလောကမှာရှိသေးသည်။ဒါပေ
မယ့် လက်ထပ်မှာပါပဲ။ကျေ ာင်းပြီးလျင်လက်ထပ်ကြဖို့ လူကြီးချင်းလည်းကြောင်းလမ်းပြီးဖြစ်သည်။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မောင်လေးကအတော့်ကို
ထွားပြီး လူကြီးတစ်ယောက်လိုဖြစ်နေတာကိုတွေ ့၍
အံ့ဩသွားမိသည်။အရပ်မြင့်တာမျ ား သူ့ရည်းစား
ထက်လေးငါး လက်မလောက်ပိုမြင့်မည်။ယောကျ ာင်္း
ရင့်မ,ကြီးဖြစ်နေပြီ။သူ့ကိုကြည့်သည့်မျက်လုံးတွေက
လည်းစူးစူးရှရှ…ဘာလိုလို ။ခြေဆန်လက်ဆန်လည်း
ရှည်သွယ်တုတ်ခိုင်လွန်းတော့..အင်း…….ခ်ခ်။ကိုယ့်
မောင်လေး ဆိုသည့်အသိဝင်လာတော့ ရင်မောသွား
ပြီးသက်ပြင်းကလေး ဟူး..ကနဲချမိသည်။ဒါပေမယ့်…
မောင်နှစ်မချင်းပဲ…ဘယ်သူသိမှာကျလို့…ဖြစ်ချင်တာ
ဖြစ် စိတ်မညစ်နဲ့..ဆော်သာဆော်……ဟုမျက်မြင်အနေ အထားကိုလက်ခံပြီးအားတင်းလိုက်သည်။
မောင်လေးရှေ ့ကိုတမင်သွားပြီး အထာတွေပေးပစ်
သည်။ယောကျ ာင်္းဆိုတဲ့အမျိူ းက ဖင်ကြိုက်တဲ့အမျိူ း
သူတို့လီးဘယ်လောက်ရှိရှိ ဖင်ကြီးတဲ့မိန်းမမှကြိုက်
ချင်ကြသည်။ကိုယ်ကလဲ ဖင်ကြီးကြီး ဆိုတော့ ခ်ခ်
မောင်လေးရှေ ့ဖင်ကြီးပြလိုက်ရတာ အမော..။ပင်တီ
တွေ အနားပေးပစ်လိုက်သည်။လက်မောင်းကြီးတွေ
ကိုခိုတွဲပြီး နို့အုံကြီးတွေနဲ့ပွတ်ပစ်လိုက်သည်။သူက
သိလား မသိလားတော့မပြောတတ်…ကိုယ်ကတော့
အာသီသတွေတိုးတိုးလာပြီး အလိုးခံပစ်ချင်စိတ်တွေ
တောင်ပေါက်မိသည်။သေသေချ ာချ ာအနီးကပ်နေမှ
သူတွက်တာမှန်လောက်တယ်..ဟုမှတ်ချက်ချ လိုက်
သည်။ပေါင်ကြားက ဖုဖုဖောင်းဖောင်း အမြောင်းကြီး
က တော်ေတာ်တုတ်ပြီး ရှည်ရှည်ကြီး….ခ်ခ်..။ကိုင်
ကြည့်ချင်လိုက်တာ အူကိုယား..လို့.။မြင်းကမလှုပ်
လျင်တော့ ခုံကလှုပ်ရပေလိမ့်မည်…နောက်ဆုံးဘယ်
လိုမှမဖြစ်ရင် မိန်းမမာယာသုံးပစ်လိုက်မည်။အောက်
စ,လွှတ်ပြသင့်ရင် လွှတ်ပြလိုက်မည်….ထမီလှန်ပေး
သင့်လျင်လည်း လှန်ပေးလိုက်တော့မည်.။မောင်နှစ်မ
ချင်း ဘာပြဿ နာမှပေါ်စရာအကြောင်းမရှိ..။ရှက်နေ
စရာလည်း မလို..။သူမျ ားသိမှာ မြင်မှာ ကြားမှာ ကို
လည်း တစ်စက်မှပူစရာမရှိ…။
၁၇
” အင့်…နာနာလေးဆောင့်မောင်လေး..အင့်
ပြွတ်..စွတ်..ဖောင်း..စွတ်စွတ်စွတ်.ဖောင်း..ပြွတ်ပြွတ်
ဖောင်း…အင့်…အာ့..ဆောင့်မောင်လေး..စွတ်စွတ်
ပြွတ်..ဖောင်း..အင့်..ကောင်းထာ..မောင်လေး.အင့်..
ကောင်းထာ..ဆောင့်..စွတ်ပြွတ်..ဖောင်း..ဖောင်း..
ဖောင်း…အားပါး..ကောင်းတယ်..ပြီးပေးမောင်လေး
မမစောကိပတ်ထဲပြီးပေး…ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ဖောင်း
ဖောင်းဖောင်း..ဖောင်း..အင့်..အိ..အင့်…ကောင်းထာ
ကောင်းလိုက်ထာမောင်ေလးရယ်…ပြီးတယိနော်..
လီးရည်တွေမျ ားလိုက်တာ….ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်…”
ညနက်သန်းခေါင်…ရီသွယ်သေးပေါက်ချင်လာ
လို် ့အိမ်သာအသွား…မမရီနွယ်အခန်းကိုဖြတ်တော့
ဖုတ်..ဖတ်..ပြွတ် ဖတ် အသံတွေကြားလို်ရပ် ပြီးခဏ နားထောင်လိုက်မိသည်။အိုးဟိုး….မောင်လေးဆိုပါ
လား….။လိုးနေတဲ့အသံတွေမှန်းတော့ ကြားလိုက်မိ
ကတည်းက သိသည်။မမ ဘယ်သူနဲ့အလိုးခံနေပါ
လိမ့်….ကိုမြစိန်လည်းမရှိ…..ဘယ်သူနဲ့လင်ငယ်နေပါ လိမ့် ဆိုတဲ့အတွေးတွေနဲ့ အသေအချ ာရပ်ပြီး..
ချေ ာင်းကြည့်စရာအပေါက်ရှာရင်း ကုလားထိုင်ကို
မမြင်မကန်း ခလုပ်တိုက်မိသည်။ဒုန်း….ကနဲအသံ
ထွက်သွားလို် ့ကမန်းကတမ်း တံခါးဖွင့်ပြီးအပြင်သို့
ထွက်ခဲ့ရသည်။အသံတော့သိပ်မကျယ်ပါ။သေးပေါက်ပြီးပြန်လာတော့မမအခန်းထဲက ဘာသံမှမကြားရ
တော့…။သို့လော..သို့လော…တွေးပြီးမျက်စေ့ကြောင်သွားသည်။အေးလေ…သူ့ဟာသူဘယ်သူနဲ့လင်ငယ်
နေနေ…ကိုယ်က မောင်လေးသော်ကနဲ့ တစ်ချီ တစ်
မောင်း ဆွဲစမ်းရရင်ပြီးတာပါ ပဲ……အဲ..အကြံရပြီ…
မမရီနွယ်လင်ငယ်နေတာကိုအရင်းပြု၍….ခ်ခ်..ခ်ခ်
ဟုဒုံးဒုံးချ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြးမျက်စေ့မှတ်ထားလိုက်သည်။ဘယ်အချိန်ပြန်ပြီးအိပ်ပျေ ာ်သွားမှန်းမသိလိုက်အိပ်ယာနိုးတော့မိုးလင်းနေပြီ….။
သော်က ဒုတိယအချီအပြီးဆောင့်လိုးချက်မျ ား
နှင့်အတူ လီးရည်တွေပန်းထုတ်အပြီး…အပြင်ဖက်က ဒုန်း…ကနဲအသံခပ်အုပ်အုပ်ကြားရ၍ ပုဆိုးကိုအမြန်
ကောက်ဝတ်ပြီး အခန်းအပြင်ထွက်ကြည့်တော့တံခါး
ဖွင့်ပြီးမမရီသွယ်ထွက်သွားတာမြင်လိုက်သည်။သေ
ချ ာအောင်လှေခါးရင်းကစောင့်ချေ ာင်းကြည့်တော့
မမရီသွယ် အစစ်။ဒါနဲ့…မမရီနွယ်အခန်းထဲပြန်ဝင်
ပြီးအကျိူ းအကြောင်းပြောပြတော့ မမရီနွယ် စိတ်နဲနဲ
အေးသွားဟန်တူသည်။ တော်ပါသေးရဲ့…အဖေတို့
အမေတို့မဟုတ်လို် ့…ဟုပြောပြီးရင်ဘတ်ကိုလက်ဝါး
ဖြင့်ဖိထားသည်။မမရီနွယ်ပါးကလေး တစ်ချက်နမ်းပြီး
အပေါ်ထပ်ပြန်တက်ခဲ့သည်။အင်း……မမရီသွယ်သိ
သွားလောက်ပြီ….ဘယ်လိုလုပ်ရင်ကောင်းမလဲ…….
ဘယ်လိုလုပ်ရရင်ကောင်းမလဲ……..
တကယ်တော့မမရီသွယ်ကလည်း အကိတ်။ဖင်
ကြီးတွေက မမရီနွယ်လောက်နီးနီး…သူကပိုပြီး တင်း တင်း မာမာ..နဲ့အထောင်းခံနိုင်မယ့်ပုံ။အပေးထန်မယ့်
ပုံမျိူ း။နို့အုံကြီးတွေကလည်းအပျိူ သာဆိုရတယ်..မို့
တက်ဖုဖောင်းနေတာမျ ား ဘော်လီအလွတ်အသား
စိုင်ကြီးတွေတောင်မြင်နေရသည်။လက်မောင်း.လက်
ဖျံ.လက်ပြင်သားတွေအိအိစက်စက်…ကိုယ့်အစ်မမို့
ထိန်းနေရသည်။ထိမိတိုက်မိတိုင်းလီးတောင်ချင်လာ
တာတော့အမှန်…။ဇဝေဇဝါ…မသေမချ ာခန့်မှန်းရသ
လောက်တော့….သူလဲကိုယ့်ကို အထာပေးနေသလို
လို….မောင်နှစ်မဆိုတော့လည်းရိုးရိုးသားသားဖြစ်ချင်
ဖြစ်မှာပေါ့လေ….ကိုယ်ကတော့အထာပေးတယ်လို့ပဲ
ထင်နေမိသည်။အင်း……
မနက် အစောကြီး မျက်နှာသစ်ပြီးပြီးချင်း အပေါ်
ထပ်တက်သွားသည်။မနေ့ညက စိတ်ကူးထားသည့်
အတိုင်း အဝါရောင်နုနု လည်ဟိုက်ဘလောက်စ် ကို
ရွေးပြီးဝတ်ခဲ့သည်။ဇာဘရာ အုံသေးသေးလေးဝတ်
ထား၍နို့လုံးကြီးတွေထင်းထင်းမို့မို့..ဘလောက်စ်ကို
ထိုးဖောက်မြင်နေရသည်။ထမီအသားရောင်ပါးပါးကို
ခါးမှာမထိတစ်ထိလွှားလိုက်တော့ ဖင်လုံးကြီးတွေက
တစ်လုံးတက်..တစ်လုံးဆင်း…အကုန်မြင်ရသည်။
သော်က အိပ်ချင်မူးတူး….မနက်ထ,တော့ လီးတောင်
နေသည်ကို..ရီသွယ်အခန်းဝ,ကလှမ်းကြည့်ရင်းရင်ဖို
သွားသည်။တကယ်ကြီးတာပါလား….။သော်က အိပ်
ယာကမထ,နိုင်အောင်ကုတင်စောင်းမှာဖင်တေ့ထိုင်
ပြီး လက်မောင်းကိုဖိထားပြီးမှ
” မောင်လေး….မမရီနွယ် မနေ့ညက လင်ငယ်နဲ့ အိပ်နေတယ်…သိလား..”
သော်က မျက်လုံးပြူ းပြီးရီသွယ်ကိုကြည့်တော့
မျက်နှာကိုမမြင်..။နို့လုံးကြီးတွေကိုပဲမြင်ရသည်။
” သူ့ဟာသူ.ဘယ်သူနဲ့လင်ငယ်နေနေ..သိထား
ရုံတော့ သိထားသင့်တယ်ထင်လို့ လာပြောတာ….
ဟွန့်….နင်ကလဲ ငါ့နို့အုံချည့်ပဲကြည့်နေတာပဲ…နှာ
ဗူး….ခ်ခ်…”
” အာ….မမရီသွယ်နို ့ကြီး ကလဲ…ကြည့်ချင်ရာကြီးကို…ပေါက်စီကြီးကျနေတာပဲ..ဟိဟိ..”
” စားမလား..ပေါက်စီ…ခ်ခ်….မုန့်ပေါင်းပါကျွေး
ပစ်လိုက်မယ်…ခ်ခ်….”
” တကယ်လား….”
” အင်း….ခ်ခ်….မုန့်ပေါင်း ဖောင်းဖောင်းကြီး..
နင့်လက်တစ်အုပ်မက,ဘူး…ခ်ခ်..”
” တကယ်ကျွေးမှာလား.မမ..”
သော်က မေးလည်းမေး…လက်ကလည်းထမီ
ကြားကိုထိုးနှိုက်ပစ်သည်။နောက်မှဖြစ်ချင်ရာဖြစ်။
ဘေးစောင်းလေးဖြစ်နေတော့ စောက်ဖုတ်ကိုမအုပ်မိ။ မမရီသွယ်မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်တော့ မချိူ မချဉ်
ပြုံးနေသည်။
” ကျွေးမှာလားလို့…မမ ”
” အွန်း….ဘယ်သူမှမသိစေနဲ့နော်…”
မမရီသွယ် တံခါးကိုချက်သွားချသည်။သော်က
မမရီသွယ်အနောက်ကိုလိုက်သွားပြီး နောက်မှသိုင်း
ဖက်ကာ လည်ကုတ်ကိုစုပ်နမ်းရင်း နို့အုံကြီးတွေကို
လက်ဖဝါးဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာဆုပ်နယ်သည်။လည်
ကုတ်ပြီးတော့လည်ပင်း…လည်ပင်းပြီးတော့နားရွက်
နေရာလပ်မကျန်နမ်းတော့ မမရီသွယ် စိတ်တွေထန်
လာသည်။တစ်သက်လုံးဒီလိုတစ်ခါမှအနမ်းမခံဖူးခဲ့။
ရည်းစားဖြစ်သူကလည်းဒီလိုနမ်းရကောင်းမှန်းတောင် မသိ။
၁၈
အရေးထဲ…လက်ကြီးတွေကလည်းနို့လုံးကြီး
တွေကိုအားရပါးရဆုပ်နယ်နေသည့်အပြင် လီးကြီး
ကလည်းဖင်ကြားကိုထိုးထိုးထည့်ခံနေရတော့လက်
ဖြင့်ဖမ်းပြီးဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။သော်ကလက်တွေဘလောက်စ်အကျႌကိုအောက်ခြေကပင့်မ,ယူလာ
တော့လက်နှစ်ဖက်ေမြှာက်ထားပေးလိုက်မိသည်။လီးကြီးကတော့ဖင်နှစ်လုံးကြားကိုထိုးထည့်ခံနေရသည်။
ေစာက်ပတ်ကိုမထိသေး.. ဒါပေမယ့်…စိတ်တွေကထိစေချင်နေသည်။ဒါကြောင့်လည်းထမီကိုကွင်းလုံးကျွတ်ချွတ်ချလိုက်ပြီသော်က ပုဆိုးကိုပါဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။
သော်က ရီသွယ့်ကိုမျက်နှာချင်းဆိုင်အောင်ဆွဲ
လှည့်လိုက်ပြီးမျက်နှာကိုစေ့စေ့ကြည့်တော ရီသွယ့်
မျက်လုံးတွေကလီးကြီးကိုကြည့်နေတာတွေရသည်။
” ကိုင်ထားလိုက်လေ မမ…အဲဒီလီးကြီးက ခဏ
နေရင် မမစောက်ပတ်ထဲဝင်တော့မှာ….”
” အခု ဝင်အောင်ထည့်လိုက်ပါလား ဟင် ”
” မမစောက်ပတ် ပြဲသွားမှာစိုးလို့….စောက်ရည်
ရွှဲမှထည့်ပေးမယ်လေ…”
” အခုရွှဲနေပြီ…မနက်အစောကြီးထည်းကအလိုး
ခံချင်နေတာ…အခုလိုးပေးကွာ..နော်..”
” လီးစုပ်ပေးရင် လိုးပေးမယ်….”
” ခ်ခ်….စုပ်ဖူးဘူး…စုပ်တတ်သလို စုပ်ပေးမယ်
နော်…ခ်ခ်..”
” မမ အလိုးရော..ခံဖူးလား….”
” ဟာကွာ….ရှက်စရာကြီး…ခ်ခ် နှစ်ခါ..သုံးခါ
ခံဖူးတယ်…အားမရဘူး…ခ်ခ်..”
” မမအားရအောင် မောင်လေး လိုးပေးမယ်…”
” အင်း…ဒီလီးကြီးနဲ့ဆို အားရမယ်ထင်တယ်..
အရင်ကခံခဲ့တာ ဒီလောက်မကြီးဘူး…”
” ဒါဆို..မမ လီးမစုပ်နဲ့တော့…ဒီတိုင်းပဲလိုးလိုက်
တော့မယ်နော်…”
” ခ်ခ်..ရဘူး…စုပ်မှာပဲ…အွတ်..ပြွတ်..”
ရီသွယ်..သော်ကရှေ့မှာ ဒူးထောက်ချပြီးဒစ်ကြီး
ကိုပါးစပ်ဟ,၍သွင်းပြီးလျှ ာဖြင့်စုပ်ကြည့်သည်။မာမာ
တင်းတင်းကြီးမို့အားမလိုအားမရဖြစ်လာကာသွားဖြင့်
ကိုက်ကြည့်သည်။ပိုပြီးအားမရတော့..ခေါင်းလေးပင်
ဆတ်ဆတ်ခါပြီးမချင့်မရဲကိုက်သည်။နောက်တော့
လီးချေ ာင်းကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ပြီးအားရပါးရဆွဲစုပ်ပစ်
မိပြန်သည်။ပါးစပ်ထဲပြည့်နေသလိုလို…လျှာဖြင့်ရစ်
ပတ်ကစားရင်းစိတ်အတွေးတွေ လီးကြီးမှာရစ်မူးပြီး
စောက်ရည်တွေအလိုလိုစိမ့်ထွက်နေသည်။သော်က
ရီသွယ်၏ဦးခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ထိန်းပေးရင်း
ဖြည်းဖြည်းချင်းကော့လိုးနေရာမှငုံ့ကြည့်တော့သူ့ကို
မျက်လုံးလှန်ကြည့်နေသည့်ရီသွယ့်မျက်ဝန်းနှင့်ဆုံကြ
သည်။ရီသွယ် သော်ကလီးကြီးကိုအလွန်အားရပြီး
ချစ်သွားသည်မို့ သော်ကကိုမျက်စေ့တစ်ဖက်မှိတ်ပြ
ပြီးခေါင်းကိုရှေ ့နောက်ကစားကာစုပ်သည်။သော်က
ရီသွယ့်ဦးခေါင်းလေးကိုဆွဲ၍ချွတ်လိုက်ပြီး
” လိုးရအောင်နော်.မမ …ပါးစပ်ထဲပြီးသွားလိမ့်
မယ်…မောင်လေးကစောက်ပတ်ထဲထည့်ပေးချင်
တာ…လိုးမယ်နော်…”
” အွန်း….ဒါပဲနော်…ဘယ်သူ့မှမပြောရဘူး ”
သော်က ရီသွယ့်ကိုကုတင်ပေါ်ပက်လက်အိပ်
ခိုင်းပြိီး ရိုးရိုးပဲလိုးပေးသည်။ရီသွယ်အတွေ့အကြုံ
ဘယ်လောက်ရင့်..မရင့် သူမခန့်မှန်းတတ်သေးပါ။
ဒေါ့ဂီ ဆွဲလျင်…ကုတင်စောင်းလိုးလျင်…ခံနိုင်ရင်တော်ရဲ့….မခံနိုင်မှာစိုးရိမ်သည်။ဖင်ကြီးပေမယ့်စောက်
ပတ်ကျဉ်းသည့် မဆွေလိုမိန်းမမျိူ းလည်းရှိတတ်တာ
မို့ပထမအချီမှာသိပ်မကြမ်းချင်။ဒါကြောင့်မမရီသွယ်
ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီးဖင်ကြီး
နှစ်လုံးကိုဆွဲ၍ အံဝင် ခွင်ကျ အောင်နေရာပြင်လိုက်
သည်။ထင်သည့်အတိုင်းပါပဲ…ပေါင်နှစ်လုံးတန်းတန်း
ကြီးလိုက်ရွှေ ့လာသည်။နဲနဲလေးမှချွမပေးလာ…။ဒူး
ကလေးမှထောင်မပေးလာ…။အလိုးခံသက်နုဟန်တူ
ပါသည်။
ပေါင်လေးနှစ်လုံးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်မ,ပြီးတွန်း
တင်ရင်း..
” စောက်ပတ်ဖွင့်ပေးထားမှ မမအရသာရှိမှာပေါ့
ဒါမှလီးဝင်တာ ထွက်တာကို မမသေချ ာခံစားပြီး
အရသာထိထိမိမိ သိမှာ…ဒီပေါင်ကြီးတွေကို မမ
လက်နဲ ့ဆွဲထားလိုက်.ပိုကောင်းအောင်…..”
သော်ကလီးချေ ာင်းကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ပြီးစောက်
ပတ်ကြီးကိုအမြောင်းလိုက်ဆယ်ချက်ခန့်အသွားအ
ပြန်ဖိပွတ်ဆွဲပြီးဒစ်ဖြင့်စောက်စေ့ကိုဖိချေပေးသည်။
စောက်ရည်လိုက်လာသဖြင့်စောက်ခေါင်းဝမှာဒစ်ထိုး
မွှေပေးလိုက်ပြီးတရစ်ရစ် တစ်အိအိထိုးသွင်းသည်။
ရီသွယ် ဒီအရသာကိုမထိတွေ့ဖူးခဲ့။ရည်းစားနှင့်လိုး
တုန်းက စွတ်..ဆိုတစ်ခါထဲထိုးထည့်ခံလိုက်ရပြီး
ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးသွားခဲ့တော့ဘာမှန်းမသိခဲ့ရ
တာအမှန်။ခုတော့…တစ်ချက်မှမဆောင့်သေးခင်
လိုးတဲ့အရသာကိုအဆင့်ဆင့်သိလာသလိုလို..ခံစား
ရသည်။ကောင်းချက်တွေကိုအချိန်တိုင်းသိနေသည်။
လီးကြီးဝင်လာချက်ကသိမ်မွေ ့နေသည်။မလိုးခင်က
ခံနိုင်ပါ့မလားလို့ထင်ခဲ့ပေမယ့်…ခုတော့သိမ်သိမ်မွေ ့
မွေ ့..ထိထိမိမိ ထိုးထည့်သွား၍ တစ်သိမ့်သိမ့်လှိုက်
ဖိုခံစားရသည်။စောက်ပတ်ကလည်း အလိုလိုညှစ်
လာသည်။ညှစ်ရမည်လို့ ရီသွယ်ခဲ့မသိပါ။ညှစ်တော့
တင်း..ပြည့် ပြီးအရသာကောင်းသည်။ကောင်းတော့
ညှစ်ရမှန်းရီသွယ်သိသွားသည်။သိသွားတော့..ညှစ်
တော့တာပေါ့…။အဆက်မပြတ်ညှစ်သည်။ဖင်ကြော
တွေရှုံ ့ပြီးညှစ်သည်။စအိုပေါက်ရှုံ ့နေတာပွင့်မလာ
တော့အောင်ညှစ်သည်။ကော့ကော့ညှစ်လိုက်တော့
စောက်ရည်တွေဒလဟောထွက်ခါ ပြီးသွားသလို
မူးမူးမိုက်မိုက် မောမောပန်းပန်း ခံစားနေရသည်။
ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ်….
သော်က မမရီသွယ်အရိပ်အခြည်ကိုကြည့်ပြီး
လီးကိုအဆုံးထိဖိသွင်းတော့ ရှုံ ့မဲ့ပြီးရင်ဘတ်ကိုတွန်း
ခံရသည်။အသာလေးလျှေ ာ့ပြီးဆယ့်လေးငါးချက်
ချေ ာ့ဆောင့်တော့မမရီသွယ်ဖင်မြောက်လာသည်။
ဒီတော့မှအဆုံးထိဆောင့်လိုးထည့်ပြီးလည်ပင်းကို
ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းကိုဖိနမ်းထားသည်။
လည်ချေ ာင်းသံတွေ အူး.အူး..အူး..အူး နှင့်ထွက်
နေပြီးဖင်ကြီးရမ်းခါနေသည်။ဖင်ရမ်းလေ..ဖိထိုးလေ
လီးကြီးကသားအိမ်ဖွင့်ဝင်လေ….အောင့်လေ…သံသ
)
၁၉
ဆောင့်ချက်တိုင်းကိုပါးစပ်ပိတ်အံကြိတ်ပြီးလည်
ချေ ာင်းသံတစ်အင့်အင့် ထွက်နေအောင်မာန်တင်းခံ
ပေမယ့်…ကောင်းလာလွန်းတော့ပါးစပ်ပွင့်ရတော့
သည်။ဆောင့်လိုးချက်တွေက အသက်အပြည့အဝ
ပေးသည်။မဆောင့်ပဲ.ရပ်ထားချိန်နှင့်..ဆောင့်လိုးနေ
ချိန် အရသာကွာဟမှုကိုရီသွယ်ကောင်းကောင်းနား
လည်သွားသည်။အရင်လူ..လိုးသွားတုန်းကဒီလိုမသိ
ခဲ့…ပြီးသွားပြီဆိုလို့သာ ပြီးမှန်းသိလိုက်ရသည်…
ဝင်မှန်းမသိ..ထွက်မှန်းမသိ..ဆောင့်မှန်းမသိ..ဘာမှ
သေသေချ ာချ ာမသိခဲ့ပါ..။အခုတော့ဆောင့်တဲ့အရ
သာကိုသေသေချ ာချ ာသိပါပြီ…ပါးစပ်ပွင့်ပြီးအော်ခံ
လိုက်မှပဲ ပိုပိုကောင်းတော့သည်…
” နာနာဆောင့်ပေးမောင်လေး..အင့်.ကောင်း
လွန်းလို့..ဆောင့်..အာ့..ဆောင့်..အာ့..ပြင်းပြင်းကြီး
ဆောင့်…အင့်..ဆောင့်..အား..ကောင်းလိုက်ထာ..
အင့်..ပြွတ်စွတ်ဖောင်း..ဖောင်း..ဖောင်း..အား..စွတ်
စွတ် စွတ်..ဖောင်း..မြန်မြန်လေးကွာ..မြန်မြန်လေး
သွက်သွက်လေး….အားဟားဟား…အား…”
မမရီသွယ် လေထဲမှာ ကော့ ကော် ကန် ကား
ုဖြစ်နေတာအကြာကြီး..။ပြန်ကျမလာပဲ…ပင့်ပင့်ကော့
နေသည်။ဒီတော့မှ သော်က ဆွဆွလိုးပြီး ဖုန်းကနဲ
ဖုန်းကနဲ အဆုံးထိဆောင့်လိုးကာ…လီးရည်တွေပန်း
ထည့်ပေးလိုက်သည်။မမရီသွယ် အသည်းအသန်
အော်ပြီးမှ…ဖုတ်ကနဲခြေပစ်လက်ပစ်ပြုတ်ကျလာပါ
သည်။
” ဘာလို့အော်တာလဲ…အဖိုးတို့ကြားကုန်တော့
မယ်….နာလဲအောင့်ခံမှပေါ့…”
” ကောင်းလို့ဟေ့….ကောင်းလို့ဟဲ့..မအောင့်နိုင်
အောင်ကောင်းလို့အော်တာ….ကြားလဲမတတ်နိုင်
တော့ဘူး…နင်ဘာလို့ကောင်းအောင်လိုးသေးလဲ ”
” အာ….ပြောလေကဲလေ…”
” ဟုတ်တယ်…နင်လိုးလေ ငါ့စောက်ပတ်ပြဲလေ
လိုးလေပြဲလေပဲ…”
” ခ်ခ်….မမ…နင်လွန်ပြီနော်…”
” လွန်တော့ဘာလုပ်ချင်လဲ…ထပ်လိုးမလား..
ရော့…လိုး ”
” အောက်ဆင်းမယ်..လာ….အဖိုးတို့မေးနေ
လိမ့်မယ်…နင်ရောက်နေတာကြာပြီ..”
” ည ထပ်လိုးမယ်….နော် မောင်လေး ”
” ခံချင် လာခဲ့လေ…အောက်မှာနင့်အသံနဲ့ဆို
အဖေတို့သိမှာသေချ ာတယ်..”
” သိပ်ကောင်းတာပဲ….ငါရူးတော့မယ်…”
” တနှာရူးမ….”
” ခ်ခ်….ခ်ခ်….”
အောက်ထပ်ကိုမောင်နှစ်မနှစ်ယောက်ဖက်ပြီး
ဆင်းသွားတော့ အဖေတို့က စ,နေကြသေးသည်။
မမရီနွယ် မလုံမလဲကြည့်တော့ လက်မ,ထောင်ပြ၍
စိတ်အေးသွားသည်။နောက်မှ..ခြံထဲမှာထိုင်ရင်း အ
ကျိူ းအကြောင်းပြောပြတော့ ရယ်မောနေသည်။
” မမကိုလင်ငယ်နေတယ်အထင်ခံရတာတော့
နာတယ်ကွာ…ခ်ခ်…မောင်အရင်းကလင်ငယ်ဖြစ်
သွားရော…ခ်ခ်..”
” သူ့ ပြောပြလိုက်မယ်နော်..မမ ”
” အင်း….ဒါပဲကောင်းပါတယ်…ပြောပြလိုက်
နောက်လဲသိမှာပဲ….ညီအစ်မချင်း…”
နောက်ပိုင်းတော့ တော်တော်ရင်းနှီးသွားသည်။
စိတ်ရောလူရော…။လူကြားထဲ ဖင်ကြီးကိုင်နေလည်း
ဘယ်သူမှ ဘာမှသရိုးသရီမထင်တော့..ပြောင်ပြောင်
ပဲနေလို့ရသွားသည်။နေ့လည်နေ့ခင်း သူစိတ်ထ,လာ
ရင် ဘေးနားလာပြိီးဖင်ကိုင်ခိုင်းတတ်လာသည်။လစ်
အောင်လုပ်ပြီးစောက်ဖုတ်ပါကိုင်ခိုင်းတတ်လာသည်။
မမရီနွယ်လည်းသူ့ကိုအတုခိုးလာပေမယ့် သူ့လို မ
ထန်ရဲလှပါ။သော်က တို့ပွဲကြီးပွဲကောင်းတွေ ့နေသည်။ရီသွယ်ရာသီလာသည့်နေ့မှာတော့ ရီနွယ်စားရပါ
သည်။ကျန်တဲ့ရက်တွေတော့…ရီသွယ်နှင့်မဆွေပါပဲ။
မမရီသွယ်နှင့်လိုးရတာက ညားခါစ,လင်မယားလို
ုဖြစ်နေသည်။အသက်ကလည်းမကွာတော့ တကယ့်
ညားလာခါစ, လင်မယားပါပဲ။သွားအတူ လာအတူ
စားအတူ အိပ်အတူ ဖြစ်နေတော့ အဖေတို့ကကြည်
ကြည်နူးနူးဖြစ်နေကြသည်။အဖိုးတောင်မျက်စေ့နောက်ရသည် အထိကဲသည်။
တစ်ရက်တော့ သူ့ရည်းစားက ခဏတဖြုတ်
အလည်လာနေသည်။တစ်ယောက်တည်းတော့မ
ဟုတ်ပါ။သူ့အမေ ခေါ်လာပါသည်။မမရီသွယ်ကခပ်
တည်တည် ခပ်စိမ်းစိမ်းဖြစ်နေသည်။သော်က မျက်
နှာကိုတစ်ကြည့်ကြည့်..။သော်က မမရီသွယ်ခံစား
ချက်ကိုသဘောပေါက်၍သနားလို့ ကလေးကွက်နင်း
ပြီး အဒေါ်ကြီးကိုကပ်ပစ်လိုက်သည်။ဒီတော့မှ မမ
ရီသွယ် ပုံမှန်လေးပြုံးနိုင်ရယ်နိုင်သွားသည်။အန်တီ
ကြီးကလည်း အရွကြီး။သား..သား..နဲ့ကပ်နေပါလေရော။မမရီသွယ် နားလည်စွာရယ်ပြုံးနေသည်။
” အထာပေးနေပြီကွ..ခ်ခ်..မောင်လေးတော့
ပွတာပဲ…လိုးပစ်ကွာ…အားပေးတယ်..ခ်ခ် ”
” နောက်မှလုပ်မယ်ကွာ…တကယ်လုပ်မှာ..
နင်တို့လက်ထပ်ပြီးမှ…”
” ခ်ခ်…ငါ့မောင်…ငါ့လင်…ငါ့ယောက္ခမ…ခ်ခ်
ရယ်ရတယ်နော်…လူတစ်ယောက် ဘဝသုံးခု..ခ်ခ် ”
” မကပါဘူးမမရယ်…နင့်ခဲအိုလဲ ငါပါပဲ..ခ်ခ် ”
” ခ်ခ်…ကောင်းကွာ…ငါလိုးမသော်က ခ်ခ်..”
ကျေ ာင်းဖွင့်ပြီးသိပ်မကြာလိုက်ပါ။မမရီသွယ်တို့
လက်ထပ်ကြသည်။ကျေ ာင်းပြီးမှလို့စီစဉ်ခဲ့ပေမယ့်..
မမရီသွယ် ဗိုက်ကြီးသွားလို့အပူတပြင်းပဲလက်ထပ်
လိုက်ရသည်။မင်္ဂလာပွဲမှအကြီးအကျယ်…။သူတို့မြို့
မှာရော…သော်ကတို့ရွာမှာရော…ကျင်းပပေးလိုက်
သည်။မင်္ဂလာဆောင်ခါနီးတော့မတင်မြ ဗိုက်ကြီးတစ်ကားကားဖြင့်ရောက်လာရှာသည်။မွေးခါနီးပါ ပြီ..ရှစ်လထဲမှာဆိုပဲ…။
” ကလေးမွေးပြီးရင် နင့်ကိုပေးခဲ့မယ်..နင်မွေး ”
” အာ…ကလေးအမေမရှိပဲ.ဘယ်လိုမွေးရမှာလဲ
ဗျ….ကလေးအမေပါနေခဲ့…မွေးမယ်…”
” မအေလိုး…”
၂၀
အန်တီ့နာမည်က ဒေါ်လှလှမြင့်.။အသက်က
လေးဆယ့် လေး နှစ်။ပုဂ္ဂလိကဘဏ်တစ်ခုမှာစာရေး
ပေါ့။သားလေးမောင်အောင်ရည်တစ်ယောက်ပဲမွေး
ခဲ့သည်။နှစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်ရှိသွားပြီ..။တက္ကသိုလ်မှာ
စာသင်ပါဆိုမှ..ရည်းစားထားပြီးကျေ ာင်းမပြီးခင်
အိမ်ထောင်ကျ သည်။မိန်းကလေးဖက်က မျိူ းရိုးတွေ
စီးပွားရေးတွေ လူမှုရေးတွေ..အားလုံးကျေနပ်စရာမို့ စိတ်အေးရပါသည်။ခင်ပွန်းသည်ကလည်း ကျေနပ်နေသည်။သူက ပြည်နယ်တစ်ခုမှာမြို့နယ်အဆင့်ဌာန
ဆိုင်ရာတာဝန်ခံတစ်ဦးမို့ဒေါ်လဇလှမြင့်လိုက်မသွားနိုင်။ဇာတိမြို့မှာပဲသားလေးကိုထိန်းကျေ ာင်းနေခဲ့ရသည်။ယောကျ ာင်္းနှင့်အတူမနေဖြစ်ခဲ့တာလည်း ဆယ်စုနှစ်ကျေ ာ်ခဲ့ပါပြီ။ဝင်လမ်းတောင် တောထူနေ
ပြီ..။ခြုံရှင်းပေးမယ့်သူလဲမရှိ။ခုတော့..နာမည်လဲမထိခိုက်..လူမြင်လည်းတင့်တယ်မည့် သားအရွယ် တူအရွယ် ကောင်လေးတစ်ယောက်တွေ ့ပြီ..။လက်ကြော
တော့တင်းဟန်မတူပါ။ဆယ်တန်းကိုသုံးနှစ်ဖြေရသတဲ့။သူဌေးသား…သူဌေးမြေးမို့ ထင်ရာလုပ်နေတဲ့
ခပ်နုနု ချဉ်စုပ်စုပ်လေးဖြစ်နိုင်သည်။ချဉ်ချဉ် တူးတူး
မူးရင်ပြီးတာပါပဲ…လက်ကြောမတင်းလဲ လီးကြော
တော့တင်းမှာသေချ ာနေပါသည်။အန်တီလှကလည်း
ဒီလိုကောင်လေးမျိူ းမှ အကြောလျှေ ာ့ပစ်ချင်တာပါ။
ခက်နေတာက ဘယ်လိုစ,ရမယ်မှန်းမသိ။
ဒီလိုနှင့်မင်္ဂလာပွဲပြီးလို့နှစ်လလောက်ကြာသည်
အထိ အီလည်လည်….။နောက်တော့ကောင်လေး
နာမည်နဲ့တစ်လသုံးခါလောက်ငွေတွေပို့ပို့လာတာမို့
သူလည်းတစ်လသုံးခေါက်လောက်သူ့ကားလေးနှင့် အိမ်ရောက်ရောက်လာသည်။ငွေကတော့ရာဂဏန်း
လောက်ပါ..။သိန်းနှစ်ရာဆိုတာပုံမှန်လိုဖြစ်နေသည်။အဝေးပြေးကားတွေ…ကုန်ကားတွေ…ပွဲရုံလုပ်ငန်း
တွေကငွေတွေဖြစ်နိုင်သည်။ဘာငွေတွေဖြစ်နေနေ
သူကတော့အိမ်မှာတစ်ညအိပ်သွားတာပါပဲ.။အိမ်မှာကကိုယ်နှင့်အမေနှစ်ယောက်ထဲ ခ်ခ်.။အိမ်မှာနေရင်း ပါးပေ့ ဟိုက်ေပ့ ဆိုတာတွေ ဝတ်ပစ်လိုက်သည်။မတတ်နိုင်..တစ်ခါတစ်လေ အရိုးဆုံးတွေက အဆန်းဆုံးဖြစ်ချင်ဖြစ်နေတတ်သည်။အကင်းပါး နှုတ်သွက်ဖို့တော့လိုပါလိမ့်မည်….
” အားပါး….အန်တီလှ…လန်းလှချည့်လား..”
” ခ်ခ်…အိုပယ် ပါကွာ…အန်တီ ဖြစ်နေပါပြီိ ”
” ဖရိမ်က အလန်းကြီးပါ အန်တီလှရာ…လန်း
လို့လန်းတယ်ပြောတာ ယုံစမ်းပါ…”
” ခ်ခ်…ဖရိမ်ပဲလား…အင်ဂျင်လဲကောင်းပါတယ်ကွ…မောင်းတဲ့လူမရှိလို့ရပ်ထားရတာ..ခ်ခ်..”
ဒီလောက်လမ်းဖွင့်ပေးရင်တော်ရောပေါ့နော်..။
ခ်ခ်….သူ့မျက်လုံးတွေက ဟိုက်ဟိုက်ကိုချေ ာင်း
ကြည့်နေတာအသိသာကြီး..။အဲ…အောက်မှာဘာမှ
ခံမဝတ်ထားဘူး…ပလိန်း။တစ်စေ့တစ်စောင်းကြည့်
လိုက်တော့….သူ့လီးကြိီးလှုပ်နေပြီ…ခ်ခ်..။
” ဖြစ်နိုင်တယ်အန်တီ…မောင်းလို့တော့ကောင်း
မယ့်ပုံပဲ…”
ကောင်လေး မလွယ်ဘူး..။ခ်ခ်….ကောင်လေး
ဘွတ်ချင်နေပြီမှန်းသိလို့ အိမ်ရှေ့တံခါးကိုပေါ်တင်ပဲ
သွားပိတ်ပေးလိုက်သည်။ကိုယ်ကဇာတ်လမ်းထွင်နေ
တာမှမဟုတ်ပဲလေ….သူကလဲကိုယ့်ကိုဘွတ်ရုံကလွဲ
ပြီးဘာဇာတ်လမ်းတွေလုပ်နေမှာမို့လဲ..။ပညာလဲပြ
နေစရာမလိုတော့ပါဘူး…။ပြောင်ပြောင်ပဲခွင့်ပြုပေး
လိုက်တော့သည်….ကြာလွန်းလို့
” မောင်းမှာလားမောင်ရဲ့…ကောင်းတယ်ရှင်
ခ်ခ်…”
သော်က အန်တီလှနို့ကြီးကိုဆွဲနယ်ပြီးနှုတ်ခမ်း
တွေစုပ်နမ်းပစ်သည်။အန်တီလှကလည်းအားကျမခံ
သော်ကလီးကြီးကိုအုပ်ဆွဲ ဆုပ်နယ်ပစ်သည်။သွေး
တွေဆူလာတော့ အိပ်ခန်းထဲနှစ်ယောက်အတူပြေး
ဝင်ပြီးအဝတ်တွေချွတ်ပစ်ကြသည်။ပြီးမှရမက်ထန်
သောအနမ်းကိုအလုအယက်အငမ်းမရ နမ်းကြပြန်
သည်။
” လိုးကြစို့နော်…ဘယ်လိုပေးရမလဲ…”
” ကုတင်စောင်းမှာပဲ လိုးမယ်အန်တီ….”
” အကြာကြီး လိုးနော်…”
အိမ်ထောင်သည်မို့ ကျွမ်းနေပြီ..။သူ့ယောကျ ာင်္း
ဘယ်လောက်တောင်လိုးထားခဲ့သည်မသိ။ကုတင်
နခမ်းမှာပက်လက်လန်ပြီးပေါင်ကြီးတွေမြှင့်တင်ကာ
လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲကားထားပေးသည်။ပြူ းပြဲပြဲ
စောက်ဖုတ်ကြီးထဲလီးကိုတေ့သွင်းတော့ ဇွိ…ကနဲ
စောက်ရည်သံပေးပြီး စေးစေးလေးဝင်သွားသည်။
” အင့်…အင်ဂျင်ကောင်းသေးရဲ့လား ဟင် ”
” အား…ဂွတ်ပဲ…ဂွတ်တယ် ရှယ်…”
” ဂွတ်ရင် ကြာကြာလေးသာ ဘွတ်ပစ်လိုက်
ပါတော့ရှင်…အင့်..အင့်..အာ့…ကောင်းထာ..အင့်
လိုး…လိုး…နာနာလေးလိုးပေး..အင့်…”
အန်တီလှ ကုတင်ပေါ်မှာ ပတ်ချ ာလည်လှည့်
နေရသည်။ဆောင့်လိုက်တိုင်းတစ်ထွာကျေ ာ်ကျေ ာ်
ရွေ့တက်သည်။သော်က အန်တီလှလည်ကုတ်ကို
လက်ပတ္တာယှက်အားယူဆွဲပြီး မရွေ ့အောင်ထိန်း
ဆောင့်သည်။မရပါ။ရွေ ့ပြေးတာပါပဲ။အန်တီလှမွေ ့
ယာခင်းကိုအားပြုဆွဲပြီးခံသည်။မရပါ.။ရွေ ့ပြေးတာ
ပါပဲ။ကုတင်ပေါ်တက်…ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ခြေဖျ ား
ထောက်ပြီးဆောင့်လိုးတော့မှ အန်တီလှခြေကျင်း
ဝတ်တွေလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်အားပြုဆွဲပြီးခံသည်။ ဒီ
တော့မှ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်လေးဆောင့်လို့ရပြီး
ဆီးခုံချင်းကပ်ခါ လီးတစ်ဆုံးဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်
သည်။
အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်
အော်ပြီးအလိုးခံသည်။ဆောင့်လိုက်တိုင်းအော်နေ
သည်။လီးစ,ဝင်ကတည်းကအော်သံ…လီးရည်ထုတ်
တဲ့အထိ တတွတ်တွတ် အော်သည်။ကောင်းလည်း
ကောင်း အော်သံကလည်းမြှေ ာက်ပေးသလိုဖြစ်
နေတော့..သော်ကရှိသမျှ အားတွေအကုန်သုံးပြီး
ဆောင့်လိုးသည်။အန်တီလှ…တကယ်တန်းတော့
မခံနိုင်…။ပြီးပေးပါတော့ ဟုတောင်းပန်ယူရသည်။
ဒါလဲ…သော်က လီးရည်မထုတ်ပေးတော့ တစ်ဘုန်း
ဘုန်းထုပြီး ဖင်ကြီးကော့ကော့ထိုးခံသည်။အော်သံ
မဆုံးတော့ပါ..။ကောင်းသည့်ဒဏ်မခံနိုင်လွန်း၍
သော်ကပုခုံးကိုကိုက်ဆွဲတာ သွားရာအကွင်းလိုက်
ထင်ကျန်ရစ်သည်။မြန်မြန်ကြီးဆောင့်လိုးပေးလိုက်
တိုင်း သူ့ခမျှ ာပြီးတော့မည်ထင်ပြီး အော်လိုက်ကော့
လိုက&
၂၁
မမရီလွင်ယောကျ ာင်္းက ပြည်နယ်တစ်ခုမှာတာ
ဝန်ကျ နေသည်။ဌာနကည်းအုပ်ချူ ပ်ရေးဌာနတစ်ခု။
ရာထူးကလည်း အဆင့်သိပ်မနိမ့်။လုပ်ပိုင်ခွင့်လေးရှိ
တော့တစ်ဖက်နိုင်ငံသူဌေးတွေနဲ့ဆက်သွယ်ပြီး ငွေရ
ပေါက်ရှာသည်။တော်တော်လေးအောင်မြင်ပါသည်။
ပြောရရင်တော့ မြေကွက်တွေကတော်တော်အကျိူ း
ပေးတယ်ပြောရမည်။သူလုပ်နေသည့်ကာလအတွင်း
သိန်းပေါင်းသောင်း..သိန်းချီ ပြီးစားရသည်။နာမည်ခံ
တော့တိုင်းရင်းသားထဲကပေါ့။ထားပါတော့….ဒါကအတွင်းရေး ဆိုင်လည်းမဆိုင်။ဆိုင်တာက ကိုစိုးမြတ်
ငွေချမ်းသာသည့်ဒဏ်ကိုမခံနိုင်..။အလုပ်ကထွက်ပစ်
သည်။အကျိူ းဆောင်ကုမ္ပဏီဆိုပြီိီး အလုပ်ချဲ့ထွင်လာ
သည်။ပိုပြီးအောင်မြင်လာတော့..အချွေအရံ အသိုင်း
အဝန်းတွေမျ ားလာပြီး မိန်းမတွေတန်းစီရှုပ်ပါလေရော..။စပွန်ဆာပေးထားတာတွေလည်းအမျ ားကြီး။
မမရီလွင်ကိုအလှည့်မပေးနိုင်တော့။မမရီလွင်က အသက်နှစ်ဆယ့်ခြောက်ပဲရှိသေးသည်။သူကလေးဆယ်ပတ်ဝန်းကျင်..။လျေ ာ့လည်းတစ်နှစ် နှစ်နှစ်ပေါ့။
တစ်လနေလည်း မမရီလွင်အလှည့်မရောက်..နှစ်လ
နေလည်း..ပေါ်မလာ….ငယ်ငယ်လေးတွေကဝိုင်းဖဲ့
နေကြသည်။မြို့မှာလည်းနေတယ်လို့ကိုမရှိတော့..။
ဟိုဖက်နိုင်ငံသွားလိုက်..ရန်ကုန်သွားလိုက်..နေပြည်
တော် ရောက်လိုက်…မမရီလွင် လင်နဲ့အတူမနေရ..
အလိုးမခံရတဲ့အတူတူတော့ အိမ်တံခါးပိတ်ပြီးရွာ
ကိုပြန်လာသတဲ့.။ပျေ ာ်သလိုနေမယ်..ဆိုပါလား…။
အိမ်ထောင်ပြုပြီးရွာကထွက်သွားကတည်းက
အခုမှအိမ်ပြန်ရောက်သည်။သော်က ဆယ့်သုံးနှစ်
သားကျေ ာ်ကျေ ာ် ကထွက်သွားတာဆိုတော့အခုအသက်နှစ်ဆယ် ပုံစံချင်းကွာသွားသည်။ခပ်ချေ ာချေ ာ အရပ်မြင်ြ့မင့်မှတ်တောင်မမှတ်မိ…။ငယ်ရုပ်လေးပြန်
တွေးကြည့်မှရေးရေးပဲထင်တော့သည်။ရီရီလွင်က အစ်မဖြစ်သူရီရီနွယ်နှင့် အထက်.အောက်။ငယ်စဉ်ကတည်းက သွားအတူလာအတူရင်းနှီးသည်။ရီသွယ်
နေသွားသည့်အိပ်ခန်းမှာနေသည်..။တစ်ညပဲအိပ်
လိုက်ရသည်…သိတော့တာပါပဲ..။သူလည်း ညသေး
ပေါက်ထ,ရင်းသိလိုက်တာပါပဲ..။
” ပြွတ်..ပေါက်..ပလောက်..စွတ်..ပြွတ် ပြွတ်..
ပေါက်..ပလောက် .စွပ်..ဖောင်း ..ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်
စွပ်..ဖောင်း….မောင်လေး…နာနာဆောင့်…အင့်..
ကြမ်းကြမ်းကွ…အင့်..ပြွတ်..ဖောင်း..အင့်..ဟုတ်ပီ..
ဖောင်း..အင့်..ဟုတ်ပီ..ဖောင်း..ကောင်းထာ..ပြွတ်.
ဖောင်း..ဆောင့်..အင့်..ဆောင့် ဆောင့်..သွက်သွက်
ဆောင့်တော့..အင့်..ပြွတ်ပေါက်.ပေါက်.ပေါက်..ပွတ်
ဖောင်း…ဟား…ဟား….အားဟား…အာဟားဟား..
ဟူး….ကောင်းထာမောင်လေးရယ်…..”
အသံကြားရုံမျှဖြင့်ရီလွင်စောက်ရည်ရွှဲနေအောင်ထွက်သည်။သူတို့ပြီးသွားပြီမို့ သေးပေါက်ချင်နေတာကိုအောင့်၍အခန်းထောင့်အမှောင်ရိပ်မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်စောင့်သည်။မကြာပါ..ရီနွယ်နှင့်သော်က သေးထွက်ပေါက်တော့တွေ ့တာပါပဲ။သူတို့ပြန်ဝင်လာမှ
တံခါးကိုအသာဖွင့်၍ သေးထွက်ပေါက်သည်။ပြန်ဝင်
လာပြီးချေ ာင်းပြန်တော့လည်း ဇာတ်လမ်းကမပြတ်
သေး..။ကုလားကားထက် ပေရှည်မည်ထင်ပါရဲ့။ငုတ်
တုတ်ထိုင် နားထောင်လိုက်ရုံနဲ့ နှစ်ချီပြီးသွားသည်။
အာဂ မောင်လေးပါလား….။ငါလည်း အစ်မပဲ..ရီနွယ်
လည်းအစ်မပဲ…ဟင်း..တွေ ့မယ် ။
မနက်လင်း..အိမ်သာသွားရင်းခြံထဲဆင်းတော့
မာလကာသီးတွေစားချင်စရာ..မြင်ရသည်။အပင်က
မြင့်နေတော့မခူးနိုင်..။ကုလားထိုင်ဖြင့်တက်လျင်မှီနိုင်
သည်။အဲဒီမှာပဲ အကြံတစ်ခုရတော့သည်…။နေ့လည်လူကြီးတွေတစ်ရေးတစ်မောအိပ်ချိန်ကိုစောင့်ပြီးမှ
သော်ကကိုခေါ်သည်။
” မောင်လေး…ခြံထဲမှာ မာလကာသီးလိုက်ခူး
ပေးကွာ…မမစားချင်လို့…”
သော်က မမရီလွင်ကိုအမှတ်မထင်ကြည့်လိုက်
တော့ လီးတောင်ချင်စရာ..။လည်ဟိုက်ဘလောစ်က
ကြိုးစ,တွေချည်မထား..။ဟောင်းလောင်းပွင့်ပြီးနို့အုံ
အထက်ပိုင်းကိုပြူ းပြူ းကြီးမြင်ရသည်။
” လာကွာ…ကြာတယ်…ခူးပေး ”
သော်က ထ,လိုက်လာတော့ မာလကာသီးက
မမီမကမ်း…ခုန်ပြီးခူးကြည့်သည်။မရ ။နောက်တစ်ခါ
ခုန်လိုက်ပြန်သည်….။မာလကာပင်အကိုင်းကိုဆွဲပြီး
ကိုင်ထားစဉ် ပုဆိုးကျွတ်ပြီးကွင်းလုံးပုံကျ ပါရော….။လီးကြီးက တောင်လျက်….။ရုတ်တရက်မို့သစ်ကိုင်း
ကိုလွှတ်ပစ်ဖို် ့တုန် ့နှေးနေဆဲ ရီလွင်က ပုဆိုးကို
ကောက်ယူပြီးခါးမှာစည်းပေးသည်။နို့အုံကြီးနှင့်ကျော
ပြင် ပွတ်သပ်နေကြသည်…ပုဆိုးကသေသေချ ာချ ာ
ဝတ်၍မရ….
” ခ်ခ်….မောင်လေး မာလကာသီးပဲ ကျွေးလိုက်
တော့…ဒါပဲစားတော့မယ်…ခ်ခ် ”
” အာ….အာ….”
ရီလွင် လီးချေ ာင်းကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ပစ်သည်.။လက်နဲ့အပြည့်…
” ကြီးလိုက်တဲ့ လီးကြီးကွာ….ခ်ခ်…ဒါကြီးနဲ့
မနေ့ညက ရီနွယ်ကိုလိုးနေတာမလား….မမသိနေ
တယ်ကွ…ခ်ခ်…”
သော်က ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ…။မာလကာ
ကိုင်းကိုလွှတ်လိုက်ပြီး မရီလွင်ဖက်မျက်နှာချင်းဆိုင်
လိုက်သည်။မရီလွင် မျက်နှာကပြုံးထေ့ထေ့..။လက်
တစ်ဖက်ကပုဆိုးစ,ကိုင်ပြီး.လက်တစ်ဖက်က လီးကို
နယ်နေသည်။သော်က..လူပြိန်းမဟုတ်ပါ။မရီလွင်ကို
ဖက်ပြီးနို့ကြီးတွေကိုဆုပ်နယ်ပေးတော့ မရီလွင်ခါး
ကြီးကော့လာသည်။နှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်နမ်းတော့
မရီလွင်ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပြန်နမ်းသည်။သော်က
မတ်တပ်ပဲလိုးတော့မည်စိတ်ကူးပြီး မရီနွယ်ထမီကို
ဆွဲလှန်သည်…
” မောင်လေးအခန်းမှာလိုးမယ်…သွားနှင့်.
မမ နောက်ကဟန်မပျက်လိုက်ခဲ့မယ်..”
၂၂
ရီလွင် အိမ်သာထဲဝင်ပြီးစောက်ပတ်ကိုဆပ်ပြာ
ဖြင့်သေသေချ ာချ ာဆေးသည်။တကယ်လို့မောင်
လေးစောက်ပတ်ယက်ပေးရင် သန့်သန့်ရှင်းရှင်းလေး
ဖြစ်စေချင်သည်။စိတ်ချရပြီဆိုမှ ထမီဖြင့်ခြောက်သွား
အောင်သုပ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်ခဲ့သည်။လူကြီးတွေအိပ်နေ
တာမို့ သော်ကအခန်းသို့တက်ခဲ့သည်။ထင်သည့်အ
တိုင်းပါပဲ….အခန်းထဲဝင်ဝင်ချင်း အဝတ်တွေချွတ်ပစ်
ပြီး စောက်ပတ်အယက်ခံလိုက်ရသည်။ရီလွင် အနေ
ဖြင့် စောက်ပတ်အယက်ခံရဖို့ဝေးလို့ အလိုးမခံရတာ
တောင်ကြာလှပြီဖြစ်သည်။လေးငါးလလောက်တော့
အနည်းဆုံးကြာသွားပြီ။ညားခါစ,တုန်းကတော့
ကိုစိုးမြတ်ကစောက်ပတ်ယက်ပေးတာခံဖူးပါရဲ့။မခံရ
တာလေးငါးနှစ်လောက်ရှိပြီ။
သော်က မရီလွင်စောက်ပတ်ကြီးကို အကွဲကြောင်းကြီးအတိုင်းပင့်ကာပင့်ကာယက်တော့ မရီလွင်
လက်တွေကဆံပင်ကြားထဲထိုးဝင်ပြီးခေါင်းကိုဖိထား
သည်။ဖင်ကြီးကအငြိမ်မနေ..လှုပ်ရမ်းလူးလွန့်နေသည်။စောက်ခေါင်းထဲလျှ ာထိုးထည့်တော့ ကော့ကော့
ထိုးပြီးစောက်ရည်တွေထွက်လာသည်။သော်က မျိူချ
ပစ်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကစောက်စေ့ကိုဖိဖိပေးသည်။
မရီလွင်ငြီးတွားအော်ဟစ်နေပြီးတစ်ကိုယ်လုံးတုန်ရင်
နေသည်။စောက်စေ့ကိုလျှ ာဖြင့်စုပ်ဆွဲပေးတော့
ကောင်းလွန်းလို့ငြီးတွားပြီးကော့ကော့ခုန်နေသည်။
အား….ကောင်းထာ…သွားနဲ့မကိုက်နဲ့ကွား…အား.
ကောင်းထာ….အသံတွေမရပ်နိုင်။လက်ချေ ာင်းနှစ်
ချေ ာင်းပူးကာစောက်ခေါင်းထံထည့်ဆောင့်ပေးတော့
လက်တွေကိုဆွဲဖိထားပြီးဖင်ကော့ထားတာအကြာ
ကြီး…။တအား တအားမြန်မြန်ပိတ်ေဆာင့်ပေးလိုက်
တော့ စောက်ရညိတွေရွှဲလိုက်လာခါ ပြီးသွားသည်။
ဖုန်း….ဆိုအိပ်ယာပေါ်ပြုတ်ပျလာပြီးအသက်ကို ဖုတ်
လှိုက် ဖုတ်လှိုက် ရှူ နေရသည်။မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်တာ
လား…မဖွင့်ရဲတာလားမသိ….မျက်လုံးမှိတ်ပြီးမှိန်းနေ
သည်။သော်က မမရီလွင်ကိုယ်ပေါ်တွားပြီးတက်သွား
တော့ လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး
” လိုးလိုက်တော့မောင်လေးရယ်…မမ သေလိမ့်
မယ်…လိုးတော့ နော်…”
သော်က ရီလွင့်ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကြားတွင်ဒူးထောက်နေရာယူတော့ရီလွင်ကအလိုက်တသိဖင်ကြီး
မြှောက်ကာပေါင်မျ ားဆွဲတင်ပြီးလက်ဖြင့်ဆွဲထိန်းထား သည်။သော်က ရီလွင့်နို့ကြီးတွေလက်ဖြင့်ဆွဲ
ယူအားပြုပြီးလီးကိုစောက်ခေါင်းထဲထိုးသွင်းတော့
တည့်တည့်ပဲ စေးပိုင်ကျပ်သိပ်စွာဝင်သွားသဖြင့် မျက်
လုံးဝိုင်းပြီးအသက်ရှူ အောက့်ထားသည်။ဖြေးဖြေး
ချင်းထိုးသွင်းပေးရာမှ ဆတ်ကနဲအဆုံးထိဆောင့်လိုး
ပစ်ရာ ရီလွင်ဖင်တွန်းပြီးနောက်ဆုတ်သွားသည်။ချက်
ချင်းလိုလိုပင်ဖင်ကြီးပြန်မြှင့်ေပးပြီး တစစ်စစ်ညှစ်ကာ
“. ဆောင့်မောင်လေး…ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေး အင့်..ဟုတ်ပီ..ကောင်းလိုက်ထာ..ဆောင့်..အာ့
ဆောင့်…စွတ်..ဖောင်း..ပြွတ်..ဖောင်း…အင်း..အင်း
အသေဆောင့်..အင့်..ရတယ်..အင့်..အင့်..ဆောင့်.
အား..အာ့..အွန့်..ဆောင့်ပေး..ဆောင့်ပေး..အင့်..
ကောင်းတယ်…”
သော်က အချက်သုံးလေးဆယ်လောက်မြန်မြန်
လေးဆောင့်လိုးပေးတော့ ဖင်ကြီးပင့်ပင့်ပြီးအားမရ
သလိုအော်သည်။ဒါနဲ့နို့ကိုင်ထားသောလက်တွေကို
လွှတ်ခါ သူ့ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးခေါင်း
ဘေးရောက်ေအာင်တွန်းဖိ၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုး
ပစ်တော့ သော်ကခြေကျင်းဝတ်တွေကိုလက်ဖြင့်ဆုပ်
ဆွဲပြီးအားရပါးရခံသည်။
ပြွတ်…ဖောင်း…စွတ်..ဖောင်း..ပြွတ်ပြွတ်ဖောင်း
စွပ်စွပ်စွပ်စွပ်ဖောင်း…ဆောဂ့်ပါမောင်လေး..ဆောင့်
နာနာဆောင့်..အား..အာ့..အင့်..ကောင်းထာ…ရက်
စက်တယ်..အာ့..ရက်ရက်စက်စက်လိုးတာ..အာ့..
ဆောင့်..ကောင်းတယ်..
ဖြေးဖြေးဆောင့်လိုက်…မြန်မြန်ဆောင့်လိုက်
ဖိလိုးလိုက်…ဖွလိုးလိုက်…တစ်နာရီလောက်ကြာသွား သည်။ရီလွင် အော်ရတာ မောလာသည်။လည်
ချေ ာင်းသံတစ်အင့်အင့်သာထွက်နိုင်တော့သည်။
မျက်နှာရှုံ ့မဲ့နေပြီး စုပ်သပ်ကာငြီးနေရသည်။ဘယ်နှစ်
ကြိမ် ဘယ်နှစ်ခါ ပြီးခဲ့သည်ကိုမမှတ်မိတော့ပါ။ဒီတော့မှ..သော်က ခြေထောက်တွေကိုလွတ်လိုက်ပြီး
ရီလွင့်ကိုယ်ပေါ်အားလျ ားမှောက်လိုက်သည်။ရီလွင်
ခြေထောက်တွေပြန်မချပဲ သော်ကပုခုံးပေါ်ပြန်တင်
ပစ်ပြီး
” လိုးစမ်းပါ…အသေလိုးစမ်း…မမခံနိုင်တယ်..
ဆောင့်…အင့်..ဟုတ်ပီ..ဆောင့်..အင့်..လိုး..အာ့..
နာနာဆောင့်..အင့်..ကောင်းထာ..ဆောင့်..သွက်သွက် ဆောင့်..သွက်သွက်ဆောင့်…အာ့.အာ့.အာ့.”.
သော်က ခြေဖျ ားထောက်ပြီး အားရပါးရဆောင့်
ဆောင့်လိုးရင်းလီးရည်မျ ားအတောမသတ်ပန်းထုတ်
ပစ်လိုက်တော့ ရီလွင်ခြေထောက်ကြီးမိုးပေါ်မြှောက်
ဖင်ကြီးလူးလှိမ့်ပြီးလီးရည်များကိုစုပ်ယူနေသည်။
” အားပါး…အားပါးပါး…မျ ားလိုက်တဲ့လီးရည်တွေ…အားပါးပါး…ရှီး…ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်….တစ်ချီ
ထဲနဲ့ဗိုက်ကြီးသွားနိုင်တယ်…အားဟားဟား…ဟူး..
ကောင်းလိုက်တာကွာ…ကောင်းလိုက်ထာ…အား..
မမဗိုက်ကြီးရင်ဆုချမယ်သိလား…အား…”
အကြာကြီးမှိန်းနေသည်။သော်က ကလည်းမ
ဆင်း..။လီးကလည်းမာနေဆဲ…
” တော်ပြီကွာ..နော်….ညမှဆက်ရအောင်..မမ
တက်လာခဲ့မယ်…အဖေတို့နိုးနေပြီထင်တယ်…အား
မွေးထားနော်….မမပြောတာမမေ့နဲ့…”
” အမွှာပူးမွေးအောင်လိုးပစ်မယ် သိလား..မမတို့ အမွှာကို နောက်ထပ်အမွှာမွေးအောင်လိုးပစ်မယ်
ကြောက်ပါပြီမအော်နဲ့…”
” ခ်ခ်….စိမ်တယ်….အခုတော့ ထုတ်လိုက်ဦး..
လီးက အထဲမှာပြန်တောင်နေပြီ…ချွတ်…ငထန်လေး
စိမ်တယ်နော်…ဒါပဲ…”
၂၃
မမရီလွင်ထွက်သွားပြီးတစ်အောင့်လောက်နေမှ
မမရီနွယ်ကိုပြန်အသိပေးဖို့သတိရသဖြင့်ကမန်းကတမ်းပြေးဆင်းလာခဲ့မိသည်။မမရီလွင်ကမီးဖိုခန်းထဲမှာ
မမရီနွယ်နှင့်တွတ်ထိုးနေရင်း စပ်ဖြည်းဖြည်းလှည့်ခါ
ကြည့်သည်။
” ခ်ခ်…လာပြီ ငထန်….မေးကြည့်လိုက်ရီနွယ်..
ခ်ခ်…လူ့ကိုမျှေ ာ့သွားတာပဲ…”
” ခ်ခ်…ငါယုံပါတယ်…မောင်လေးအကြောင်းငါ
သိတယ်…ငါ့ကိုလိုးလာတာကြာပြီ..ခ်ခ်”
” အေးလေ…ငါမပြန်သေးသရွေ ့တော့ ငါယူထားမှာပဲ…နင်ကအချိန်မရွေးခံလို့ရတယ်..ငါကလာ
တုန်း..ရောက်တုန်းကုန်းရတာ…ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား ”
” ဖြစ်ပါတယ်…ငါ့မောင်ကလဲငါ့ကိုပစ်မထား
နိုင်ပါဘူး…ခ်ခ်…သူငါ့စောက်ပတ်ကိုစွဲနေတာ..ကြည့်
နေ.သူငါ့ကိုလာမလိုးပဲမနေနိုင်ဘူး..ခ်ခ်..”
” အေးပါ…ငါသူ့အခန်းကမထွက်ပဲကုန်းပြမယ်..
နင်အပြောမကြီးနဲ့…”
” ခ်ခ်…သရီးဆမ်းဆွဲမှာပေါ့ဟဲ့…ခက်တာမှတ်
လို့..ခိခ်..”
” အင်….နင်ဆွဲဖူးလို့လား…”
” ခ်ခ်…ရိုးနေပြီ….ရီသွယ်နဲ့…ခ်ခ် ..ငါ့မျက်နှာလဲ
ရီသွယ်စောက်ပတ်နဲ့တက်ပွတ်ထားတာ မျက်စေ့
တောင်စောက်မွှေးစူးတယ် ခ်ခ်…”
” အင်….ဒို့ညီအစ်မသုံးယောက်လုံးကို သူလိုး
ထားတာပေါ့…ဟုတ်လားမောင်လေး..”
သော်ကပြုံးဖြီးဖြီးနှင့်ခေါင်းညိတ်ပြတော့ လီးကို
လိမ်ပြီးဆွဲသည်။သော်က ရီလွင့်ပါးလေးကိုနမ်းပြီး
ချေ ာ့လိုက်မှကျေနပ်သွားသည်။
” ကြည့်ပါဦး…သူ့လီးကြီးတောင်နေတာ ခ်ခ်..”
” သွားလေ….နင်တို့အပေါ်တက်ပြီး လိုးနေကြ
ပေါ့…ငါအောက်မှာနိုင်ပါတယ်….”
” ဆက်လိုးမလား မောင်လေး ”
” မေးမှမေးတတ်တယ်…မမသဘော..မမခံရင်
လိုးမယ်…”
” သိပ်ခံပေါ့…ငတ်နေတာကြာပြီ.လီးကျိူ းအောင်
အလိုးခံပစ်မယ်…ခ်ခ်..”
မမရီလွင် ချက်ချင်း ထိုင်ရာမှထ,ပြီးအပေါ်ထပ်သို့ပြေးသည်။
” ဟဲ့…ဟဲ့…နင့်နောက်မှာလီးရည်တွေပြန်ထွက်လို့ စိုရွှဲနေတာအကွက်လိုက်ဖြစ်နေပြီ…ထမီပြင်ဝတ်
ဦးဟဲ့..”
မမရီလွင်သမင်လည်ပြန်ကြည့်ရင်း မျက်စေ့တစ်
ဖက်မှိတ်ကာတစ်ခစ်ခစ်ရယ်သည်။ပြီးမှထမီကိုလှည့်ဝတ်ပြီးအမြန်တက်ပြေးပြန်သည်။မမရီနွယ်သော်က
လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ဆွဲကာ..
” မမစောက်ဖုတ်ထဲ တစ်ချက်လောက် ခပ်ပြင်း
ပြင်းလေးဆောင့်လိုးပေးသွား…အားရပါးရလေး..”
ပြောပြောဆိုဆို တံခါးပေါက်ဖက်မျက်နှာမူကာ
ထမင်းစား စားပွဲကိုတစ်တောင်ထောက်၍ ထမီကို
ခါးအထိဆွဲတင်ပြီးဖင်ကုန်းကော့ထားပေးသည်။
စောက်ရည်မျ ားမှာစောက်ခေါင်းဝ,တွင်ပြူ တစ်ပြူ တစ် စိမ့်စိုနေပြီးသော်က ပုဆိုးမ,ကာလီးကိုလက်ဖြင့်
ကိုင်ပြီးတေ့ ၍ နှစ်ချက်ဆွ..တစ်ချက်ဆောင့်.. ငါးချီ
လောက်ဆော့လိုးပြီး တစ်ချက်ပြင်းပြင်းလီးအဆုံးထိ
ဆောင့်သွင်းကာဖင်ကြီးတွေနှင့်ပေါင်ရင်းဖိကပ်ထား
ပေးလိုက်ပါသည်။မမရီနွယ်က လေးငါး ဆယ် ချက်
လောက်ညှစ်ဆွဲစုပ်ယူပြီးမတ်တပ်ရပ်ချွတ်လိုက်ကာ
သော်ကကိုလှည့်ကြည့်တော့မျက်နှာနီရဲနေပြီးမျက်လုံးမျ ားရီဝေနေတာတွေ့ရသည်။
” ကောင်းထာမောင်လေးရယ်….သွားတော့..
ရီလွင်မျှေ ာ်နေလောက်ပြီ…ဗိုက်ကြီးအောင်သာလိုး
ပေးလိုက်တော့…”
သော်က မမရီနွယ် နို့ကြီးကိုနှစ်ဖက်စုံဆွဲညှစ်ပြီး
ထွက်လာခဲ့သည်။မမရီနွယ် စောက်ဖုတ်ကြားကိုထမီ
ညှပ်ထည့်ရင်းကျန်ခဲ့သည်။
မမရီလွင်ကုတင်ထောင့်မှာ ထိုင်ပြီးစောင့်နေပါ
သည်။သော်က အဝတ်တွေချွတ်ပြီးကုတင်ပေါ်တက်
တော့ အတင်းဖက်ပြီးလီးကိုဆွဲသည်။
” လီးစုပ်ချင်တယ်…လီးစုပ်ချင်တယ်…အားရပါးရ
စုပ်ချင်တယ်…တောင်စမ်းကွာ…တောင်ထား..”
ပါးစပ်ကတစ်ဖွဖွပြောပြီး လီးချေ ာင်းကြီးကိုလက်
တစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုက်ကာ သော်ကကိုပက်လက်လန်သွား အောင်တွန်းလှဲသည်။ပြီးမှဒစ်ကြီးကိုတစ်
ပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြီး ငုံထားလိုက် လျှ ာဖြင့်ရစ်ဆွဲစုပ်လိုက်
သွားဖြင့်မထိတစ်ထိကိုက်လိုက် လုပ်သည်။အားမရ
နိုင်သဖြင့်လီးတစ်ချေ ာင်းလုံးကိုလျှ ာဖြင့်အကြိမ်ကြိမ်
ယက်ပြန်သည်။လက်တစ်ဖက်ကဂွေးဥနှစ်လုံးကိုဖွဖွ
ပင့်ကိုင်ဆော့နေပြီးလက်ချေ ာင်းမျ ားကမွမွနယ်ပေး
သည်။ပြီးမှလီးတစ်ချေ ာင်းလုံးကိုငုံပြီးလည်ချေ ာင်း
ထဲအရောက်ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းယူပြန်သည်။တစ်
ဝက်ကျေ ာ်ကျေ ာ်တော့ဝင်ပါသည်။ဒစ်ကြီးမှာအာ
ခေါင်ကိုထောက်နေပြီး ခေါင်းလှည့်၍ပတ်ချ ာလည်
သွင်းယူသော်လည်း ထပ်မဝင်နိုင်။သော်က ရီလွင်၏
ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ဖိပြီးကော့ကော့
လိုးပေးသော်လည်းတစ်ချေ ာင်းလုံးဝင်သွားအောင်
ဆက်မသွင်းနိုင်ပါ။မျက်ရည်တွေဝဲပြီး တစ်ဟွတ်ဟွတ်
သီးလာသည်။နောက်ဆုံးတော့လက်လျှေ ာ့ပြီးလီးကို
နှုတ်ခမ်းတင်းတင်းစေ့၍ လိုးပေးပြန်သည်။လီးကြီး
မှာတံတွေးတွေ လျှ ာရည်တွေနှင့်စိုရွှဲပြောင်လက်နေ
ပြီးအကြောတွေထောင်ထောင်ထ,နေသည်။
ပလွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ပလွတ် ပလပ်..ပလပ်
အသံတွေက ရမက်မီးထ,ဖွယ်ဆူညံနေသည်။လည်
ချေ ာင်းသံတစ်အင်းအင်းမည်ေနပြီး သော်က အပြီး
လိုးပစ်ချင်စိတ်ေပါက်လာသည်။မမရီလွင်၏ခေါင်းကို
ပေါင်နှစ်လုံးကြားညှပ်ခါ ကိုယ်ကိုတစ်ပတ်လှိမ့်မည်
ပြင်တော့ မမရီလွင်အလိုက်သိစွာ လီးကိုမပြုတ်စေပဲ
ပက်လက်လိုက်လှန်ပေးသည်။အချက်နှစ်ဆယ်ခန့်
သွက်သွက်ကြီး ဆက်ကာဆက်ကာဆောင့်လိုးပစ်
တော့ မမရီလွင်ပါးစပ်ထဲလီးရည်တွေအလုံးအခဲလိုက် တစ်ပျစ်ပျစ်ပြေးဝင်သွားကြသည်။မမရီလွင်လည်
ချေ ာင်းသံဖြင့်တစ်အူးအူးအော်နေပြီးလီးရည်တွေကို
မျိူ ချသည်။လီးချေ ာင်းကြီးကိုလျှ ာဖြင့်ရစ်စုပ်ဆွဲပြီး
လီးရည်တွေကိုတစ်ဂွတ်ဂွတ်မျိူ ချသည်။အကြာကြီးစုပ်ထားပြီးမှ လီးချောင်းကိုဖြည်းဖြည်းချင်းခေါင်းမြှင့်ပြီး
ထုတ်သည်။ပြီးမှဒစ်ကြီးကိုငုံခဲပြီးသွားဖြင့်ဖွဖွကိုက်ကာ မေးစေ့ကို ခါရမ်းနေသည်။
