၁
” ဟား….ပိန်းပန်းလေးကလှလိုက်တာနော် ”
သော်က ပန်းအိုးလေးမြေဆွ..ပေါင်းသင် ပေး
နေဆဲ..မတင်မြလာငုံ့ကြည့်ပြီးပြောသည်။ပိန်းပန်းကို
ကြည့်ချင်လို့မဟုတ်..။ကိုသော်ကပန်းအိုးမြေဆွနေဆဲ
အောက်စ,လွတ်နေတာကိုမတင်မြအဝေးကပင်မြင်နေ ခဲ့သည်။ခပ်လှမ်းလှမ်းဖြစ်နေတာမို့သဲသဲကွဲကွဲ မ
မြင်ရ။ဒါကြောင့် အနီးကပ်လာပြီး အကြောင်းမရှိ အ
ကြောင်းရှာ သေသေချ ာချ ာလာကြည့်ခြင်းဖြစ်သည်။
ကိုသော်က လီးကြီးကတွဲလောင်းစိုက်နေပြီးဒစ်ကြီးကပြဲနေကာမတောင်ပဲနဲ့ငိုက်စိုက်ကျနေတာတောင်မှ
ခြောက်လက်မလောက်ရှိမည်။လီးအရင်းဘေးတစ်
ဖက်တစ်ချက်မှာလီးမွှေးနက်နက်လေးတွေကအစွယ်
လေးတွေလိုရှည်ဆင်းနေပြီးဒစ်ကြီးကသန့်ရှင်းစွာပြူ း
ထွက်နေကာဂွေးဥကြီးနှစ်လုံးနှင့်အချောင်းလိုက်ကြီး
ကပ်တင်နေသည်။အိမ်ကလူလီးတောင်နေတာထက်
ကြီးနေသေး ။အားရစရာ….
” အငုံလေးကလဲ..ပြူ းနေတာပဲနော်…”
” ပွင့်တော့မှာ.အစ်မရဲ့…..ပွင့်လာ အာလာရင်
ဒီထက်ပိုလှပေါ့….”
မတင်မြက ဒစ်ကြီးကိုကြည့်ပြီးပြောသလို သော်က မတင်မြ၏ နို့အုံကြီးကိုကြည့်ပြီးပြောသည်။မတင်
မြ ဒူးလေးနှစ်လုံးပေါ်လက်ထောက်ပြီးငုံ့ကြည့်နေတာ
မို့ လည်ဟိုက်အကျႌကြားက နို့အုံကြီးကိုပြူ းပြဲနေအောင်ကြည့်သည်။ရင်ကြားမြောင်းစေ့နေတော့နို့လုံး
ကြီးတွေက ဖူးတစ်နေသည်။ကလေးတစ်ယောက်
မအေဆိုပေမယ့် ကလေးတောင်ကျေ ာင်းထားပြီးပြီ
မို့ နို့ကြီးကတင်းတင်းမို့မို့ရှိနေဆဲ။နျိအုံကြီးကြည့်နေ
ရင်း သော်ကလီးကတဖြည်းဖြည်းတင်းလာသည်ကို
မတင်မြက မျက်စေ့မမှတ် မျက်တောင်မခတ်စတမ်း
ကြည့်နေသည်။
သော်က…မတော်ပါဘူးလေ..ဟုတွေးပြီးတခြား
ပန်းအိုးကိုနေရာရွှေ ့သွားတော့အနေအထားပျက်ကာ
မတင်မြ အားမလိုအားမရဖြစ်သွားသည်။ထပ်မြင်ရ
ဦးမလားဟူသောအတွေးဖြင့်တစ်စေ့တစ်စောင်းမျက်
စေ့စွေကြည့်ပေမယ့် မမြင်ရတော့။
သော်ကဆိုတာက မတင်မြယောကျင်္ ားကိုကျော်မြ ၏ညီအငယ်ဆုံး..။ဆယ်တန်းအောင်ပြီး ပြင်ပကွန်ပျူ တာသင်တန်းလာတက်တော့ အိမ်မှာပဲ ထမင်းစားစရိတ်ပေးပြီးတည်းသည်။ထမင်းစရိတ်မယူပါဘူးဆိုလည်းမရ။ရက်ကြာမှာမို့ မိဖတွေက အတင်းယူခိုင်းလို့ ငြင်းမရ။အိပ်ထာတော့ ကပ်လျက်အခန်းလွတ်မှာပဲနေရာပေးထားလိုက်လို့အခက်အခဲမရှိပါ။
ကလေးတစ်ယောက်အမေ..အိမ်ထောင်သည်
ဆိုပေမယ့် မတင်မြကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အပျိူ ရှုံ း
အောင်တောင့်သည်။ကလေးကငါးနှစ်ကျေ ာ်ပြီမို့..နို့
ကြီးတွေကတင်းတင်း…ဖင်ကြီးတွေကဖုဖုကားကား
ခါးကမသေးလွန်းပေမယ့်..ဝမ်းပျဉ်းသားမထွက်တော့
အပျိူ လိုထင်ရသည်။လက်မောင်း လက်ပြင်တွေက
အသားပြည့်ပြီး အိအိဖြိုးဖြိုး…ချေ ာချေ ာမွတ်မွတ် ။အ
သားလတ်တော့ ဝင်းမွတ်နေသည်။အိမ်ထောင်ကျခဲ့
တာ ခြောက်နှစ်လောက်ကြာခဲ့ပြီဆိုတော့ တည်ငြိမ်
နေပြီ။တည်ငြိမ်တယ်ဆိုတာက တစ်ညတစ်ချီ…ဒါမှ
မဟုတ် နှစ်ညတစ်ချီ…ပေါ့။ကိုကျေ ာ်မြကတစ်ညတစ်
ချီကောင်းလောက်နှင့်ကျေ နပ်နေပေမယ့် မတင်မြက
သိပ်အားရလှတယ် မဟုတ်ပါ။ဟိုလူကလည်းငါးနှစ်
လုံးလုံးပုံမှန်ဆွဲလာတာဆိုတော့…အီနေပြီ။မတင်မြ
ကသွေးသားတွေတက်ပြီး ပုံမှန်ထက်ပိုနေတယ်ဆို်တာကိုသူမသိ။
သော်က
၂
ခုတလော…မတင်မြ ပါးစပ်ဖျ ားမှာ သော်က
တွေမျ ားနေသည်။သီချင်းလဲဆိုလေ့မရှိပါပဲသော်က
သီချင်းတွေပဲဆိုနေသည်။နှင်းပန်းနဲ့သော်က စပယ်
မွှေးတယ်…ဆိုပါလား။အစ,အဆုံးလည်းမရ..မဆို။
ဒီနားမှာပဲဝေ့လည်..ဝေ့လည် ဆိုနေတတ်သည်။
ကိုကျေ ာ်မြရှိနေလျင်တော့မဆိုပါ။သီချင်းဆိုလိုက်
တိုင်းလည်း သော်ကလီးကြီးကို မြင်ယောင်ပြီးရွစိစိ
ဖြစ်ရမြဲ။ကွန်ပျူ တာသင်တန်းကတစ်နေကုန်လုံးမှ
နှစ်နာရီတည်းသာသင်ရသည်။မိဖတွေကသော်ကကို အိမ်မှာကွန်ပျူ တာအစုံလိုက်ဝယ်ထားပေးပြီးလေ့ကျင့်
စေသည်။တစ်နေ့ရွာမှပဲဖြစ်ဖြစ် ကွန်ပျူ တာဆိုင်ဖွင့်
ပေးသင့်ရင်ဖွင့်ပေးပြီး ဒီကောင့်ကိုနိုင်အောင်ထိန်းဖို့
ရည်ရွယ်သည်။အိ်မ်ကစားပွဲမှာ သော်ကကွန်ပျူ တာ
လေ့ကျင့်နေတော့..မတင်မြက သူယောင်မယ် လာ
လုပ်ပြန်သည်။နိုု့မပေါ်လျင် ပေါ်အောင်လည်ဟိုက်
အကျ်ႌ တွေချည့်ပဲနေ့တိုင်းဝတ်သည်။သော်ကမကြည့်
လျင်လဲ ကျေ ာ်မြကြည့်ပေါ့…သူ ့အတွက်တော့အရှုံး
မရှိပါဘူး။စားပွဲရှေ့မှာ တစ်တောင်ဆစ်နှစ်ဖက်ကိုစုံချ
ထောက် ဖင်ကြီးကာ့တင်၍ကြည့်ပြီးမသိတဲ့လူက. မတတ်တဲ့လူကို နားမလည်နိုင်တာတွေလျှေ ာက်မေးသည်။သော်ကနို့ကိုကြည့်လျင်ကျေ ာ်မြဖင်ကိုကြည့်
ပေါ့… ရည်မှန်းချက်ကအဆင့်မြင့်သည်။
ဆိုးပါဘူး..။ကျေ ာ်မြ ခုတလောမှပြင်းပြင်းလေး
ဆော်လာသည်ဆိုတော့…တိုက်ကွက်မှန်တယ်လို့ပဲ
ပြောရမည်။ခါတိုင်းရက်ပျက်ရှိခဲ့ပေမယ့်..ခုတလော
မှန်နေသည်။ဆော်ချက်တွေနဲနဲပြင်းထန်လာတော့
ဟိုဖက်ခန်းကသော်ကမျ ား ကြားသွားမလား..ကြား
ရင် သူဘယ်လိုနေမလဲ…ချေ ာင်းမျ ားကြည့်နေလေ
သလား…အနည်းဆုုံးတော့ လီးကြီးတောင်နေမှာပဲ
အမျိူ းမျိူ းတွေးပြီးစိတ်လှုပ်ရှားကာ ပင့်လိုက်မြှောက်
လိုက် ကော့လိုက် ထိုးလိုက် မွှေ့လိုက် ရမ်းလိုက် ဆို
တော့ ခါတိုးထက်ပိုကောင်းလာတာအမှန်..။အသံလေးတွေ ပိုပိုမိုမို လိုသလောက်ထည့်ပြီးမြူှ ဆွယ်ပေး
လိုက်တော့…သော်ကဘယ်လိုနေနေ…ကိုယ့်အဖို့က
တော့ ကောင်းသွားသည်။ကျေ ာ်မြကလည်း ပုံမှန်
တော့ထိန်းနိုင်သား..လေးဆယ့်ငါးမိနစ်..တစ်နာရီ
အနည်းဆုံးထိန်းသည်မို့ မတင်မြ အနိမ့်ဆုံး တစ်ချီ…
နှစ်ချီတော့ပြီးသည်။လင်းဆွဲလေးမျ ားတောင် စားလို့
ကောင်းကောင်း စားလိုက်ရသေး။ဒါပေမယ့် ဘယ်လို
ပြီးပြီး…သော်ကလီးကြီးနဲ့ပဲပြီးတယ်လို်ခံစားနေမိတာ
အဆန်းသား…။
ကျေ ာ်မြကလည်း မတင်မြအပေးကောင်းလာ
ကြမ်းလာတာကိုကြိုက်ပြီး တစ်ပါတ်ကျေ ာ်ကျေ ာ် ဆယ်ရက်လောက်တော့ အသေနှိပ်သည်။နောက်
တော့…တဖြည်းဖြည်းလျေ ာ့လာပြန်သည်။လင်းဆွဲ
လည်းမကျွေးတော့..။မတင်မြ မြင်းစီးလည်းကျေ ာ်မြ
က တောင်ပေးထားပြီး အသေလိုငြိမ်ခံနေတော့စိတ်
လျှေ ာ့လိုက်ရတော့သည်။ကိုကျေ ာ်မြကတစ်နေကုန်
ကားပေါ်မှာအညောင်းထိုင်..ညနေတော့နည်းနည်း
မော့…ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့လေ….ရယ်လို့တွေး
ပြီး သူ့အပေါ်နားလည် ခွင့်လွှတ်နိုင်ပေမယ့် စောက်
ဖုတ်ကပြဿ နာ…။
ဒီတော့…နှင်းပန်းနဲ့သော်က စပါယ် မွှေးတယ်..
သီချင်းလေးတစ်အေးအေးဖြစ်လာပြန်သည်။ကွန်ပျူ
တာစားပွဲနား တရစ်ဝဲဝဲ..။နားမလည်နိုင်တာတွေမျ ား
လာပြန်ရော..။သော်ကထိုင်သည့် ကုလားထိုင်၏
နောက်က ရပ်ပြီးကြည့်သည်။နို့အုံကြီးနှင့်နောက်စေ့ကိုပွတ်မိတာကအကြိမ်ကြိမ်..။ကုန်းပြီးလက်ညှိုးထိုး
မေးတိုင်း အိကနဲ အိကနဲ နေအောင်ပွတ်ပစ်သည် ။
သော်က တစ်ခါကယောင်ယမ်းပြီးနောက်စေ့ကိုပွတ်လိုက်မိပါတယ်..နို့လုံးကြီး တည့်တည့်မှ လက်တွေဝင်သွားသည်။ဘော်လီလေး.ဘရာစီယာလေးတောင်
မဝတ်ထား…အားပါး..ချက်ချင်း ပြန်ပစ်ထုတ်လိုက်ရ
သည်။နံဘေးထိုင်မေးပြန်တော့လည်း သော်ကတစ်
တောင်ဆစ်တွေကမလွတ်လပ်။သူကဆွဆွ ပြီးထွက်
သွားခဲ့ပေမယ့် သော်က လီးတောင်ပြီးဒုက္ခရောက်ရ
တော့သည်။ညက ချေ ာင်းကြည့်ထားတာ…ကြားခဲ့ရ
တာတွေကပူးပေါင်းခြောက်လှန့်တော့..ကြာကြာမခံ
နိုင်..။အိမ်သာပြေးပြီး လျှေ ာ့လိုက်ရတော့သည်..။
တစ်ရက်တော့…သော်က ပန်းအိုးတွေနေရာရွှေ ့ပေါင်းသင် မြေဆွ ပြီးရေတွင်းမှာ ခြေလက်ဆေးနေ
တုန်း မတင်မြထမီရင်လျှ ားကြီးဖြင့်ရေချိူ းဖို့ထွက်လာ
သည်။တကယ်တော့ တိုက်ဆိုင်တာပါ..။ထွက်လာပြီး
မှနောက်ပြန်ဆုတ်ဖို့တော့မတင်မြမစဉ်းစား။ရေတွင်း
ရောက်တော့ ကန်ထဲမှာရေကမရှိ။တုန်ကင်နှိပ်ပြီးရေ
ဖြည့်တော့ နို့လုံးကြီးတွေက ခုံလိုက်ပေါက်လိုက်။
သော်က ဘေးဘီကိုမျက်စေ့ကစားပြီး မတင်မြနံဘေး
ကရပ်ပြီးရေတုန်ကင်နှိပ်ပေးလိုက်သည်။
မတင်မြက
ပြုံးပြီး နေပါစေဟဲ့…ဟုဆိုကာမောင်းတန်ကိုလွှတ်မ
ပေး။လက်တွေက ပူးနေပြီးတုန်ကင်မောင်းတန်နှင့်
အတူတက်လိုက်ကျလိုက် ဖြစ်နေတော့ သော်ကတစ်
တောင်ဆစ်ကမတင်မြနို့ကြီးကိုအတက်ပွတ်အဆင်း
ပွတ်….လေးငါးချက်ပဲရေတင်လိုက်ရပါတယ်…ထမီ
အထက်ဆင့်ပြေပြီး ကျွတ်ကျသည်။နို့လုံးကြီးတွေ
ဖွေးကနဲပေါ်သွားပြီး သော်ကအိမ်ပြန်ပြေးပါလေရော။မတင်မြ တခစ်ခစ်ရယ်ပြီး ထမီပြင်ဝတ် ရေထပ်
တင်ကာ ရေချိူ းပြီး ထမီရင်လျှ ားနဲ့ပဲပြန်ခဲ့သည်။
” ခ်ခ်…နင်ကမျ ားပြန်ရှက်ရတယ်ရှိသေး…ရှက်ရမှာက ငါပါဟဲ့..ခ်ခ်…”
” အွန်း…ကျုူ ပ်ရှက်လို့ထွက်ပြေးတယ်မျ ားထင်
နေလို့လား…”
” ဟွန့်…မရှက်ရင် ဘာလို့ပြေးတာလဲ လို့…”
မျက်နှာက မခို့တရို့….လက်တစ်ဖက်ကခါး ကို
ထောက်ထားတော့ နို့လုံးကြီးတွေက မို့မို့ဝန်းဝန်း
ပြူ းပြူ းထွတ်ထွတ်…ဖင်အိုးကြီးကကောက်ချိတ်ပြီး
ကော့ထွက်နေသည်။သော်က ဟိုကြည့် ဒီကြည့် ..
တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်ပြီး
” ကျူ ပ်က အစ်မနို့ကြီးညတိုင်းမြင်နေရတာနော်
အခုပြေးတာက ဒါကြောင့်ပြေးတာ…”
သော်က ပုဆိုးလှန်ပြတော့ မတင်မြ မျက်လုံး
တွေ ဝိုင်းသွားသည်….ဟား…ကြီးလှချည့်လား…လီး
ကြီး…
လီးကြီးကရှေ့ကိုတစ်ထွာပိုပိုလောက် တောင်
ပြီးထွက်နေသည်။လှုပ်စိ လှုပ်စိ ခေါင်းညိတ်ခေါ်နေ
သလိုလို။
” အူး ဟူး….ဒါကြောင့်ကိုး….နင်ငါ့ကိုအုပ်ချင်
နေတာကိုး….ခ်ခ်..”
သော်က
၃
တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်က ဘာမှမဝေး။
ခြေလှမ်းလေးငါးလှမ်းပေါ့..။သော်က ခြေတစ်လှမ်းပဲ
ရွှေ ့လိုက်ရသေးသည်။မတင်မြ သူ့အနားရောက်နေ
ပြီး သူ့လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ထားတာခံလိုက်ရသည်။
လီးကြီးကမတင်မြလက်ထဲမှာသွေးတစ်ဒိတ်ဒိတ်တိုး
နေပြီး ထိတ်ကနဲ ထိတ်ကနဲဆတ်ဆတ်ခုန်နေသည်။
မတင်မြလက်နှင့်ပြည့်ပြည့်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထား
လိုက်ပေမယ့် မရ။လက်ဆုပ်ထက်ပိုကြီးနေသည် ။
ဒစ်ကြီးကလည်း လက်ဆုပ်အပြင်ဖက်မှာ နီညိုညို
ပြောင်တင်းတင်း…ပြူ းပြူ းကြီး။
” အစ်မ…ကျူ ပ်အစ်မကို လိုးချင်တယ်ဗျ ာ..”.
သော်က အာတွေခြောက်ပြီး အသံတွေအက်ကွဲ
ကွဲ ဖြစ်နေသည်။လက်ကလည်းကယောင်ကတမ်း
ဖြင့်မတင်မြ ခါးနှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးခါရမ်းနေသည်။
နို့ကိုင်ရကောင်းမှန်းတောင်မသိ..။မတင်မြဘေးဘီ
လိုက်ကြည့်ပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးသွားပိတ်သည်။သော်က
ယောင်ချ ာချ ာ…။အားလုံးစိတ်ချရမှ သော်က လက်
မောင်းကိုဆွဲပြီး အခန်းထဲခေါ် ကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်း
သည်။သော်က ဝတ်ထားသည့်စွပ်ကျယ်ကို အောက်
ခြေမှမ,ပြီးချွတ်ပေးရင်း..
” တုံးလုံးလိုးတာပဲကောင်းတယ်ဟဲ့..လိုးကောင်း
နေတုန်းစွပ်ကျယ် ကျကျလာလာ ခုရင် အလွန်စိတ်တိုတာ ဇိမ်ပျက်တယ်…နင်မိန်းမလိုးဖူးလား…”
” မလိုးဖူးဘူးဗျ….ဂွင်းပဲတိုက်တတ်တယ်..လိုး
တာဆိုအစ်မတို့လင်မယားလိုးတာပဲမြင်ဖူးတယ်…”
” အေးပါ…ဒီလောက်ဆိုရမှာပါ….ဖြေးဖြေးနဲ ့မှန်
မှန်လေးသာ ဆောင့်..ဟုတ်ပြီလား..”
မတင်မြထမီရင်လျှ ားကိုဖြေလျေ ာ့ပြီးကွင်းလုံး
ကျွတ်ပုံချကာ သော်ကမျက်နှာကိုနို့လုံးကြီးတွေဖြင့်
ဖိကပ်ပြီးဖက်လိုက်သည်။
” နို့စို့ပေး…စို့လဲစို့..နယ်လဲနယ် ပေး ”
သော်က နို့ကြီးကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲဝင်သလောက်ထည့်ပြီးစို့သည်။ကျန်လက်
တစ်ဖက်က နို့အုံကြီးတစ်လုံးကို ဆုပ်ယူချေ မွပစ်
သည်။ဒီနို့ကြီးတွေ မြင်နေတွေ့နေရပြီး မကိုင်ရ မထိ
ရဖြစ်ခဲ့သမျှ အတိုးချ ပြီးအားရပါးရဆုပ်ချေသည်။နို့စို့
သံတစ်ပြွတ်ပြွတ်ထွက်နေပြီး မတင်မြစောက်ပတ်ထဲ
ရွစ်ရွစိဖြစ်လာသည်။လီးကြီးကိုကိုင်စမ်းကြည့်တော့
သံချေ ာင်းတမျှ မာနေပြီမို့သော်ကကိုကုတင်ပေါ်ပက်
လက်ဖြစ်အောင်ဖိလိုက်ပြီး သူပါမှောက်တက်လိုက်
သွားသည်။လူးရင်းလှိမ့်ရင်းနှင့် သော်ကသူ့အပေါ်
ရောက်သွားတော့ ပေါင်ကြီးနှစ်ဖက်ဖြင့်သော်ကခါးကိုခွလိုက်ပြီး လီးကိုကိုင်ကာစောက်ခေါင်းပေါက်ဝ,
တေ့ပေးလိုက်သည်။သော်က ဖိထည့်တော့ ဒစ်ကြီး
ပြည့်ပြည့်သိပ်သိပ်ထိုးဝင်လာတာ အရသာခံလိုက်
ပြီး မျက်လုံးတွေပြူ းထွက်လာသည်..
” ဖြည်းဖြည်းထည့်နော် သော်က…တစ်ခါတည်း
ဆောင့်မထည့်နဲ့. ”
ဟုပြောပြီးလက်နှစ်ဖက်ကဘေးကနေခါးကိုတွန်း
ပြီးထောက်ထားသည်။သော်က မတင်မြကိုယ်ပေါ်မှာ
ဖိပြီးမှောက်နေရတာအားမရသဖြင့်…လက်ထောက်
ပြီးကိုယ်ကိုမြှင့်ကာ လီးကိုဆက်သွင်းသည်။စောက်
ရည်မျ ားအိနေသဖြင့် စေးစေးပိုင်ပိုင် ဝင်သွားသည်။
မတင်ြမမှာလည်း ကျေ ာ်မြလီးဝင်တာနှင့် သော်က
လီးဝင်တာ…ကွာခြားမှုကိုထိထိမိမိ သိသွားပြီးရမက်
ရှိန်တွေတက်လာသည်။
ရမက်ရှိန်တွေတက်လာတော့ ဖင်ကြီးဆက်ကာ
ဆက်ကာပင့်ပြီး
” ဆောင့်တော့သော်က…ဖြည်းဖြည်းဆောင့်..
မြန်မြန်ဆောင့်ရင် နင်ပြီးသွားလိမ့်မယ်…”
သော်က သူ့လီးကြီးကိုမတင်မြစောက်ပတ်ကြီး
ဖြင့်ရစ်နွယ်ဆွဲစုပ်ထားသည့်နူးညံ့မှုအရသာထူးကိုအ
လွန်ကြိုက်နေပြီ။ဒီအရသာမျိူ းဘယ်တုန်းကမှာမှမရခဲ့
ဖူးသဖြင့် စောက်ပတ်ထဲမှာပဲစိမ်ထားချင်တော့သည်။
မြန်မြန်ဆောင့်လျင်ပြီးသွားမည် ဆိုတော့ ဖြည်းဖြည်း
လေးထုတ်ပြီးဆောင့်သည်။ဆောင့်လိုက်တိုင်းမတင်
မြလည်ချေ ာင်းက အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ အသံထွက်လာသည်။အစ်ကိုနဲ့လိုးတုန်းကလည်း ဒီအသံထွက်
တာပါပဲ..။ကိုယ့်ကျ မှဒီအသံကဆွဲဆောင်အား ပိုပြီး
ကောင်းနေသလိုလို..။စိတ်တွေကြွလာပြီး လိုးတဲ့အ
ရသာကောင်းကောင်းမခံစားရသေးခင် ကောင်းတဲ့
အရသာကို အရင်ခံစားမိပြီး အမြန်ဆုံးအပြင်းဆုံး
တစ်ဖုန်းဖုန်းဆောင့်ပစ်မိသည်။ဆောင့်လို့မှအားမရ
သေး လီးရည်တွေတစ်ပျစ်ပျစ်ပန်းထွက်ပါလေရော.။
လီးရည်တွေပန်းထွက်တော့ တစ်အားအားအော်ပြီး
ဆက်ဆောင့်သည်။မတင်မြက တစ်ခစ်ခစ်ရယ်ပြီး
ပါးစပ်ကိုလက်ဝါးနဲ့လိုက်ပိတ်သည်။သော်က အံတွေ
ကြိတ်ပြီးအသေဆောင့်သဖြင့်လည်ပင်းကြောကြီး
တွေ..မေးကြောကြီးတွေ..နားထင်ကြောကြီးတွေ
ထောင်ထ,နေသည်။လီးရည်တွေဗွက်ပေါက်နေပြီ
ဖြစ်သော်လည်း ဗြွတ် ဇွိ.စွတ် ဖုန်း..ဗြွတ်ဇွိစွတ်..ဇွိ
ဆက်ဆက်ဆောင့်သည်။
လီးကအတောင်မကျ…။
အတော်ကြာကြာဆောင့်ပြီးမှ လီးရည်ထပ်မထွက်
တော့ပဲ မတင်မြကိုယ်ပေါ်မှောက်ကျသွားသည်။
မတင်မြလည်း ဒီလိုဖြစ်လာမည်ကိုကြို၍ခန့်မှန်းပြီး
အစောကြီးကတည်းကစိတ်ကိုလွှတ်ထားလိုက်သည်။လီးကြီးကြီးနဲ့ဆောင့်လိုးခံနေရတာကိုအာရုံသွင်း
ပြီးဖင်ကြီးကော့ကာကော့ကာညှစ်စုပ်ပေးရင်း သူ
တစ်ချီ ပြီးအောင်ယူသည်။သော်ကလီးရည်တွေပန်း.
ထုတ်တော့ မြန်လွန်းသည့်ဆောင့်လိုးချက်မျ ားနှင့်အ
ညီ သူလည်းလိုက်၍ပြီးသည်။သော်က ၏ဆံပင်တွေ
အကြားလက်ချေ ာင်းမျ ားထိုးသွင်းဆုပ်ဆွဲခပင့်သက်
ပူကြီး ဟူး….ကနဲမှုတ်ထုတ်လိုက်ပါသည်။
” ကောင်းလား…သော်က..”
” ဟူး….ကောင်းလိုက်တာအစ်မရာ…စောက်
ပတ်လိုးတာဒီလောက်ကောင်းတယ်ဆိုတာ..လက်
တွေ ့မို့ယုံလိုက်ရတယ်…အကြောပေါင်းတစ်ထောင်
ဆိမ့်သွားတာပဲ…”
” ခ်ခ်…ထပ်လိုးဦးမလား..”
” လိုးမယ်အစ်မ….ဆက်လိုးမယ်…”.
“. နေဦး…နင့်အစ်ကိုလာတော့မယ်…နောက်မှ
ထပ်လိုး….ညငါတို့လိုးရင် နင်ချေ ာင်းကြည့်ထား ”
” ဟာဗျ ာ….အစ်မတို့ကလိုးနေ…ကျူ ပ်ကလီး
တောင်နေတာဗျ….အစ်ကိုနဲ့လိုးပြီးရင်ထွက်ခဲ့ဗျ ာ..
အိမ်သာဖက်သွားလိုးမယ်…”
သော်က
၄
ညရောက်ေတာ့ ကိုကျေ ာ်မြကမူးနေပြီ။ထမင်းမ
စားနိုင်ပဲတန်းအိပ်ပါလေရော..။မတင်မြကစောင်လေး အသေအချ ာခြုံပေးပြီး သော်ကအခန်းဖက်လှည့်
ခါအပြင်ဖက်လက်ညှိုးထိုးပြသည်။သော်က ကလည်း
ချေ ာင်းကြည့်နေသူမို့အသာအယာခြေဖွပြီးထွက်သည်။မတင်မြအနောက်ကလိုက်ထွက်လာပြီးရေ
တွင်းဖက်သို ့ဦးဆောင်ခေါ်သွားသည်။
” နင်အနောက်ကလိုးတတ်တယ်မလား ”
” ရပါတယ်အစ်မကလဲ..အစ်မတို့လိုးနေတာ
ကျွန်တော်ချေ ာင်းကြည့်ဖူးတာပဲ..”
” လာ…အနောက်ကပဲလိုးတော့..”
မတင်မြ ထမီကိုခါးပေါ်တင်ရေချိူ းအုတ်ကန်ကိုလက်ထောက်ပြီးကုန်ပေးတော့စောက်ဖုတ်ကြီးပြူ းကနဲထွက်လာတာမြင်ရသည်။သော်ကအချိန်သိပ်မ
ဆွဲပါ..။ပုဆိုးကွင်းလုံးကျွတ်ပုံချပြီး လက်တစ်ဖက်က
မတင်မြခါးကိုကိုင်…လက်တစ်ဖက်ကစောက်ဖုတ်
ကြီးကိုဖွဖွပွတ်ပြီး လီးကိုကိုင်၍တေ့သွင်းသည်။ အ
ကြောနားလည်သွားပြီဖြစ်၍ ဖြေးဖြေးချင်းသာထိုးထဲ့
တော့ မတင်မြအလွန်အရသာတွေ့သွားပြီးခါးကိုချိူင့်
ကာဖင်ကိုကော့ပေးသည်။လီးအဆုံးထည့်ပြီးတော့
ခဏငြိမ်နေကြည့်သေးသည်။မတင်မြက ဆောင့်လေ
လိုးတော့…ပြင်းပြင်းသာဆောင့်လိုး…ဟုသမင်လည်
ပြန်လှည့်ကြည့်ပြောရင်း ဖင်ကိုနောက်သို့တွန်းတွန်း
ဆောင့်သည်။ဖင်လုံးကြီးတွေနှင့်ဆီးပုံး…ပေါင်ရင်းတွေ ထိကပ်နေသဖြင့် အတွေ ့အရသာထူးနေသည်။
ဇိမ်ခံလိုးချင်သော်လည်း မတင်မြကအလွန်အဆောင့်
ခံချင်နေပြီဖြစ်၍ လီးကိုခပ်ရှည်ရှည်လေးဆွဲထုတပြီး
ဆောင့်လိုးတော့အသံတွေအကျယ်ကြီးထွက်လာ
သည်။ဘွတ်…ဖူး..ဘလတ်တပ်တပ်တပ်တပ်..ဘူ..
ဖူး…ဘွတ်…ဖုန်း…ဇွိ…ဘွတ်..ဖူး…အသံအလွန်ကျယ်
ပြီး စောက်ရည်တွေရွှဲလိုက်လာသည်။
” အား..ဆောင့်စမ်း…အင့်..ဆောင့်..အား..
အားရပါးရဆောင့်…နို့ဆွဲလိုးကွာ..ဆောင့်..ဆောင့်
အင့်..အား…အား..”
မတင်မြကလည်း အသည်းအသန်ဆောင့်ခိုင်း
သည့်အပြင် လီးဆွဲထုတ်တိုင်းသူကပြန်ဆောင့်နေ
ပြန်သေးသည်။ပါးစပ်ကလည်းပိတ်နေသည်ဟူ၍မရှိ
တတွတ်တွတ်ဆောင့်ခိုင်းသည်။သော်ကမှာမိန်းမ မ
လိုးဖူးပေမယ့် နေ့လည်ကလည်းတစ်ချီလိုးထားပြီး
ဖြစ်၍ စိတ်တုန်လှုပ်ခြင်းလျေ ာ့ပါးနေပြီး လီးကြောက
တင်းနေသည်။လီးကိုရှည်ရှည်ဆွဲထုတ်လိုက်..တိုတို
ဆွဲထုတ်ကြည့်လိုက်ဖြင့်အရသာထူးခြားမှုကိုစူးစမ်း
ရင်းအားရပါးရဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးသည်။မတင်မြ
ကောင်းတောင်းကြီးအရသာတွေ ့နေပြီး အလီလီပြီး
သည်။သော်ကလီးကကျေ ာ်မြထက်အပုံကြီးတုတ်
ပြီးအရှည်ကြီးရှည်သဖြင့် ကျေ ာ်မြလိုပေးတုန်းက
မရခဲ့ဖူးသည့်အရသာတွေကိုရနေပြီးမူးမူးမေ့မေ့
ခံစားနေရသည်။တစ်နာရီကျေ ာ်ကျေ ာလောက်လိုး
တော့မတင်မြမခံနိုင်တော့..။
” အောက်မှာလိုးရအောင်သော်က…ငါပက်လက် ပေးမယ်..နင်စိတ်ကြိုက်လိုး…”
လီးကိုဆွဲချွတ်တော့ မတင်မြကခါးကထမီချွတ်
ပြီးသံမံတလင်းမှာဖြန့်ခင်းသည်။ပြီးမှ ထမီပေါ်ပက်
လက်လန်အိပ်ပြီး သော်ကလက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲတော့
သူ့အပေါ်မှောက်ကျသွားသည်။မျက်နှာကိုလက်ဖဝါး
နှစ်ဖက်နှင့်ဖိညှပ်ထားပြီး မျက်လုံးချင်းဆိုင်အောင်
ကြည့်ပြီးမှမေးသည်။
” လိုးလို့ကောင်းလားမောင်လေး…”
” ကောင်းလိုက်တာအစ်မရယ်..နေ့တိုင်းလိုး
ချင်နေပြီ…”
” အစ်မနေ့တိုင်းခံပေးမှာပေါ့မောင်လေးရယ်..
အစ်မလဲကောင်းတယ်….မောင်ေလးလီးကြီးကိုလဲ
ကြိုက်သွားပြီ…နေ့တိုင်းလိုးရမယ်..စိတ်ချ ”
ပြောပြီးတော့ သော်ကနှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းသည်။
လက်တစ်ဖက်ကသော်ကလီးကိုကိုင်ပြီးသူ့စောက်
ပတ်အကွဲကြောင်းကိုပွတ်လိုက်..စောက်ခေါင်းထဲ
မွှေလိုက်..စောက်စေ့ကိုပွတ်လိုက် အတက်မပြတ်
လုပ်နေသည်။အတန်ကြာမှအနမ်းရပ်ပြီး
” လိုးတော့မောင်လေး..မမအရမ်းခံချင်သွား
ပြီ…ဒူးထောက်လိုက်…”
မတင်ြမဖင်ကြီးတွေနှင့်ကပ်ပြီးဒူးထောက်လိုက်
တော့ မတင်မြကပေါင်လုံးကြီးတွေကွေးပြီးမြှင့်တင်
ပေးသည်။ဖင်ဆုံကြီးမှာကြီးမားကားထွက်နေပြီး
စောက်ပတ်နခမ်းသားတွေဖူးတက်လာခါဟ,ပြဲပြဲ
လေးဖြစ်သွားသည်။လီးဒစ်ကြီးနှင့်စောက်ခေါင်းက
ကွက်တိတည့်နေပြီးနည်းနည်းဖိလိုက်တော့ဒစ်ဖျ ား
ဝင်သွားသည်။
” ရှီး…..ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်…ကောင်းထာ
မောင်လေးရာ…နို့ကိုဆွဲလိုး…”.
မတင်မြနို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဆွဲပြီး သော်က ဇိမ်နှင့်
ဆောင့်လိုးသည်။ဆောင့်လိုက်တိုင်း လီးကြီးကတနင့်
တပိုးဝင်ဆောင့်သွားပြီး စောက်ရည်တွေရွှဲနေသဖြင့်
တစ်စွပ်စွပ် အသံတွေထွက်နေသည်။စွပ်..ပြွတ်..ဖတ်
စွပ်..ပွတ်…ဖတ်…အကြာကြီးလိုးတော့မတင်မြအားရ
သွားသည်။
အချိန်တွေလဲတော်တော်ကြာနေပြီ.။
” မောင်လေး…အပြီးလိုးတော့…နောက်မှဇိမ်ခံ
နင့်အစ်ကိုနိုးနေမယ်…လိုး..လိုး..ဆောင့်..”.
သော်က အားမရသေး..။မတင်မြဖင်ဆုံကြီးတွေ
ကိုခွပြီးဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ခြေဖျ ားထောက်ကာလိုး
တော့ မတင်မြကိုယ်လုံးကြီးအပေါ်ဖက်တက်ပြေး
သည်။လေးငါးချက်ဆောင့်လိုးတော့ အခင်းထမီက
တစ်ခြား လူကတစ်ခြားဖြစ်သွားပြီ။မတင်မြ အားမရ
တော့ သော်ကခြေကျင်းဝတ်ကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်
ဆပြ်ဆွဲအားပြုပြီး ဖင်ကော့ခံသည်။လိုးသံဆောင့်သံ
လည်ချေ ာင်းသံ အော်ညည်းသံတွေဆူညံနေသည်။
သော်က အံကြိတ်ဆောင့်သည်။သွေးကြောတွေ
ထောင်ထနေပြီးချွေးသီးတွေစီးကျနေသည်။
” ဆောင့်..ဆောင့်..မောင်လေးဆောင့်..ပြီးရ
အောင်..ပြီးရအောင် ဆောင့်..ဆောင့်..အင့် အင့်..
ဟုတ်ပြီ..ဟုတ်တယ်..ထိတယ်..ဆောင့်..”.
အချက်သုံးလေးဆယ် အဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးပေး ပြီးလီးရည်တွေပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့
မတင်မြကော့လန်ကောက်ကွေးသွားသည်။
၅
အိပ်ခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ကိုကျေ ာ်မြအိပ်လို့
ကောင်းနေဆဲ..။အရက်ရှိန်တက်ပြီး ကိုယ့်မိန်းမသူ
မျ ားလိုးနေတာကိုမသိ။သူလည်းမလိုးနိုင်တော့..။သူ
မလိုးပေမယ့်..မတင်မြစောက်ဖုတ်ကြီး ကျိမ်းထွက်သွားသည်။ဒီလောက်လီးကြီးကြီးနှင့်ဒီလောက်ကြာ
အောင်အလိုးမခံခဲ့ဖူးတော့ ကျိမ်းတက်သွားသည်။
မနက်လင်းတော့ဟန်မဆောင်နိုင်။ဒီနေ့ဆက်အလိုးခံ
ဖို့တောင် လန့်နေသည်။ဒါကလည်းခဏပါ.။သော်က အိပ်ယာကနိုးလာပြီး မျက်နှာသစ်ဖို့မီးဖိုချေ ာင်ကို
အဖြတ်..မတင်မြမျက်နှာလေးကြည့်..ပါးလေးတစ်
ချက် ရွှတ်ကနဲနမ်း…လက်ကိုဆွဲကာ လီးတောင်
တောင်ကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့….အားရပါးရညှစ်
ဆုပ်ပစ်လိုက်ပြီး အခုပဲကုန်းရ ကုန်းရ ဆိုတဲ့စိတ်တွေ
ဖြစ်လာပြန်သည်။သော်က ကခံမလားမေးတော့..
မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင် ခံမယ် လို့တောင်ပြန်ဖြေလိုက်ပါ
သေး။ယုံရတာမဟုတ်….အရူးအမဲသားကျွေးတော့
နွားမြင်တိုင်းလက်ညှိုးထိုးတယ် ဆိုသလို မီးဖိုချေ ာင်
ထဲကုန်းခိုင်းနေမှအခက် ဟုတွေးမိပြီးဧည့်ခန်းထဲ
ထွက်လာတုန်း ကိုကျေ ာ်မြနိုးလာသည်..။သူလဲ လိုး
သာမလိုးရတာ…မနက်ထ,တော့ လီးတောင်နေပြန်
ပါသည်။လီးကိုလက်ညှိုးထိုးပြပြီးတစ်ခစ်ခစ်ရယ်နေ
တော့ ကိုကျေ ာ်မြကပါးကလေးဆွဲလိမ်ပြီး
” မြရယ်…ကိုယ်မနေ့ညက မျ ားပြီးလွတ်သွား
တယ်…ဒီညပြန်ဆပ်မယ်နော်….”
” ခ်ခ်….မြကဆာနေတာ…ကိုယ်ကသိပ်မမိုက်ပါ
ဘူး…အငတ်ခံလိုက်ရတာ နာတယ်..ခ်ခ် “.
” ဆောရီး မြရာ…ဒီည..ဒီည နော် မြ….”
” ရတယ်…ရတယ်…နေ့လားညလား..ကြိုက်သ
လိုပြော…ရတယ်…ခ်ခ်….ပြီးမှမူး…”
” ခ်ခ်….မသောက်တော့လဲ ဒါကသိပ်စိတ်မလာ
ဘူးကွ…နဲနဲတော့သောက်မယ် မြရာ….ဒါမှ မိန်းမလိုး
နိုင်တာ…”.
” သောက်ပါရှင်…သောက်ပါ….တော်ရုံသင့်ရုံဆို
ဆေးပါပဲ….”
” အိုကေ….ဒါမှ ငါ့မိန်းမ…”
စကားပြောနေတုန်းပဲ သော်ကဝင်လာပါသည်။
ဘာမှမသိ…ဘာမှမဖြစ်သလို..။ဒီပညာက မသင်ပဲ
တတ်သည် ..။
နံနက်စာ စားသောက်ပြီးတော့ ကိုကျေ ာ်မြကား
ထွက်သလို..သားလေးကိုလဲတစ်ခါတည်းခေါ်သွား
ပြီးကျေ ာင်းပို့သည်။သော်က သင်တန်းသွားပေါ့ ။မီးဖို
အလုပ်တွေရှု ပ်နေ၍ အနားမရနိုင်ပါ။နေ့လည်မှပဲ
နဲနဲ အိပ်တော့မည်….။
နေ့လည်ပိုင်းတော့ခဏနားမှရမည်ဆိုပါမှ အိပ်၍
မရ..။မျက်စေ့ထဲ သော်ကလီးကြီးပဲမြင်နေသည်။လီး
ကြီးကြီးဖြင့်စောက်ပတ်ထဲထိုးသွင်းဝင်လာသည့်အ
ချိန်ခံစားလိုက်ရမှုမျ ားက ဝေဒနာအသစ်ဖြစ်ခါနောက်
တစ်ခါထပ်ခံစားချင်လာပြန်သည်။တနှာပိုးတွေကြွပြီး
အိပ်ယာထက်မှာတစ်လူးလူးတစ်လိမ့်လိမ့်။စောက်
ရည်တွေစိမ့်ထွက်သဖြင့်ထမီစ,နှင့်စောက်ပတ်ကြား
ညှပ်ထားလည်းမနိုင်။ထမီမှာစိုစိုအိနေသည်။လက်ဝါး
ဖြင့်စောက်ပတ်ကြီးကိုအုပ်ထားမိပါမှပိုဆိုး။တဖြည်း
ဖြည်းလက်ညှိုးဝင်သွားသည်။တစ်ချက်..နှစ်ချက်..သုံး
လေးချက်ဆောင့်ပြီးတော့…လက်ခလယ်ပူးလိုက်လာ
သည်။လက်ဘယ်နှစ်ချေ ာင်းထည့်ထည့်..သောက
လီးကြီးလိုအရသာထူးကိုမပေးနိုင်…။သော်ကလီးကြီး
ကိုပဲတမ်းတသည်။လာပါတော့ကွယ်….
မှေးခနဲ မိန်းမောနေခိုက် သော်ကအခန်းထဲဝင်
လာသလိုလို…မို့မျက်စေ့ဖွင့်ကြည့်သည်။အမှန်ပါပဲ..
ကိုယ်တော်ကပုဆိုးကိုကွင်းလုံးပုံချွတ်ချထားပြီးအကျႌ
ုကြယ်သီးတွေဖြုတ်နေသည်။အမောတကောစိတ်ဖြင့်
လီးကြီးကိုလှမ်းဆွဲပဝ်တော့သော်ကကုန်းပြီးပါလာ
သည်။
” အစ်မကလဲ…အဝတ်ကလေးတော့ချွတ်ပါရ
စေဦး…ဇွတ်ကြီးပဲ…”
” မစောင့်နိုင်ဘူး…လာ..”
လီးဒစ်နီညိုညိုပြောင်ပြောင်ကြီး မျက်စေ့ရှေ့ကို
ရောက်နေတော့ ဘယ်လိုမှစိတ်မထိန်းနိုင်။ဒစ်ဖျ ား
ကိုသွားလေးတွေဖြင့်ဆတ်ခါဆတ်ခါ ကိုက်ပစ်လိုက်
သည်။သူ နာသွားမှာလည်းစိုးပါရဲ့..။ဒီလိုဖြင့်လည်း
အားမရ။နှုတ်ခမ်းထဲသွင်းပြီး ပြွန်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ သုံး
လေးချက်စုပ်ပစ်လိုက်သည်။ပိုဆိုး….။ခေါင်းငလေး
ဆတ်ဆတ်ခါပြီး ဒစ်ကြီးကိုငုံခဲကာနှုတ်ခမ်းတွေလျှ ာ
တွေအားကိုးပြီးစုပ်ယူရစ်ဆွဲမိတော့သည်မှာအကြာ
ကြီး။အသက်ပင်မရှူ မိတော့..။နောက်မှသက်ပြင်းက
လေးချု ပြီးလီးချေ ာင်းကြီးကိုပါ ပါးစပ်ထဲမဆန့်မပြဲ
သွင်းပြီး ပလွတ်လပလွတ်အသံမည်အောင်စုပ်ပစ်
သည်။အားရပြီလားဆိုတော့..အားမရသေး။လီးကြီး
တစ်ချေ ာင်းလုံးကိုစုပ်ချင်လာသည်။အာခေါင်ထဲထိ
တစ်မြေ့ တစ်မြေ့ ထိုးသွင်းပြီးစုပ်…စုပ်ရင်းထိုးသွင်း
သည်။မျိုချ လို့ရရင်မျိုချ ပစ်မည်မှာအမှန်..။မျို ချ လို့လဲ
မရ..အာခေါင်ထဲ ဒစ်ကြီးထောက်နေသည်။မရ မရှိ
ရအောင်သွင်းတော့မျက်ရည်တွေလည်ပြီး နှာရည်
တွေထွက်ချင်သ သော်က လည်းအငြိမ်မနေနိုင်။မတင်မြခေါင်း
ကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့အုပ်ဆွဲကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကိုဆောင့်
ဆောင့်လိုးပစ်သည်။မတင်မြက မျက်လုံးလေးဝင့်
ကြည့်ပြီးခေါင်းလေးညိတ်ခါညိတ်ခါဖြင့်ဆက်လိုးခိုင်း
တော့စိတ်တွေကြွတက်လာပြီးအားရပါးရဆောင့်လိုး
သည်။ဆောင့်ချက်တွေသွက်လာပြီး လီးရည်တွေ
ပန်းပန်းထွက်သည်။မတင်မြ ရုတ်တရက်ပါးစပ်က
အစုပ်ရပ်သွားပြီးပါးစပ်ဟ,တတလေးဖြစ်သွားသေး
သည်။နောက်တော့..သော်ကလီးရည်တွေကို တစ်
စက်မကျန်စုပ်ယူမျိူ ချပစ်လိုက်သည်။လီးကြီးမှာမတင်
ပြ၏လျှ ာရည်..တံတွေးတိုု့ဖြင့်စိုရွှဲပြောင်လက်နေ
သည်။တော်တော်လေးကြာပြီး မာတာတာလေးကျန်
တော့မှလီးကိုပါးစပ်ထဲကဆွဲထုတ်ပြီး သော်ကကို
မော့ကြည့်ကာပြုံးသည်..။
” ကောင်းလား မောင်လး..”
” ကောင်းလိုက်ထာ….အစ်မကလီးစုပ်လဲတော်
တာပဲနော်…ကျူ ပ်မအောင့်ထားနိုင်လို့ပြီးလိုက်ရတာ
စောက်ပတ်လိုးချင်သေးတာ…”
” အစ်မ ဒီတစ်ခါပဲ လီးကိုပြီးအောင်စုပ် ဖူးသေးတာ..လီးရည်လဲအခုမှမျို ချ ဖူးတာ….မောင်လေးလီး
ရည်တွေကဆိမ့်လိုက်ထာ…အစ်မကြိုက်သွားပြီ..မျ ား
လဲမျ ား..သန်လဲသန်…”လိုဖြစ်လာသည်။
၆
” နာနာဆောင့်…အင့်…အင့်..ဆောင့်.ဆောင့်
နာနာလေးဆောင့်..အာ့..အု.ဗွတ်..ပလွတ်..ဗွတ်..
ဗွတ်..ပြွတ်..ဆောင့်..နာနာလေး..အင့်…ဟုတ်ပြီ..
ဆောင့်…မပြီးနဲ့ဦး..ဆောင့်…ကောင်းတယ်..အင့်..
အာ့..အာ့..အု…ရတယ်..ဆောင့်..ကောင်းလိုက်ထာ
ဆောင့်..နာနာဆောင့်ကွာ…ဆောင့်..အင့်..ဘွတ်..
ဘွတ်..ဘူး..ဖောင်း..အားရတယ်..ဆောင့်…ဆောင့်”
သော်က အံကြိတ်ထားသည်။မေးကြောတွေ..
လည်ပင်းကြောတွေ ထောင်နေပြီ။လက်ဖျံကြောတွေ
လည်းအားပြုဆွဲဆောင့်လိုးနေရလွန်းတော့ တင်း
ထောင်နေပြီ..။မတင်မြကဆောင့်ခိုင်းတုန်း..။ရာဇဝင်
တော့အရိုင်းမခံ..သေပေ့စေ…ဆောင့်သည်။မတင်မြ
မနေ့ညကရေတွင်းနားတွင်သော်ကကိုအရှုံ းပေးပြီး
တောင်းပန်ခဲ့ရသည်။ဒီနေ့တော့အရှုံးမပေး..အနိုင်
မရရင်တောင် အရှုံးတော့မပေး..။ဖင်ကြီးကော့ကာ
ကော့ကာ တွန်းပြီးအချက်ကျကျ ပြန်လိုးပစ်သည်။
ပြောမယ့်သာပြောရတာ…သော်ကလိုးချက်တွေထိထိမိမိ အံဝင်နေတော့ မတင်မြအားရပါးရရှိလှပြီး
အကြိမ်ကြိမ် ပြီးနေသည်။မတင်းတိမ်တာက ကဏ္ဍ
တစ်ခု.။
“. ဆောင့်ပါ…ဆောင့်..အင့်..နာနာလေး..အင့်
ပြင်းပြင်းလေး…အား..ဟုတ်တယ်…အဲလိုဆက်ပြီး
ဆောင့်…အင့်..အင့်.အာ့.အာ့…ပြီးပြန်ပြီ..ဆောင့်..
ဆောင့်…ပြီးအောင်လိုးကွာ…ပြီးနေပြီ..အား…အား.
ဆောင့်…အားရတယ်ကွာ…ဟူး….”
သော်က မတင်မြ၏ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကိုဖိနိပ်
ထားပြီးအချက်လေးငါးဆယ်ဆက်တိုက်လိုးပစ်တော့
လီးရည်တွေပန်းထွက်သွားသည်။မတင်မြ ဝပ်ပြီးအလိုးခံနေရာမှဖြည်းဖြည်းချင်းဒူးတွေလျှေ ာချမှောက်
သွားသည်။သော်ကလီးကြီးနဖြည်းဖြည်းအတောင်
လျေ ာ့လိုက်လာပြီး မတင်မြတစ်ချက်အားရပါးရညှစ်
စုပ်ပစ်တော့ ပလွတ် ဆိုစောက်ပတ်ထဲကထွက်သွား
သည်။သူ့ကိုယ်ကြီးကမတင်မြအပေါ်မှာကားယားကြီး
မှောက်နေပြီးအသက်ရှူ သံပြင်းလွန်းနေသည်။အရေး
ထဲလက်ကြီးနှစ်ဖက် လျှိူ သွင်းပြီးနို့တွေနယ်နေလိုက်
သေးသည်။ဖူး….မောပါတယ်ဆိုမှ….သူမို့မဝ,နိုင်..ဆွ
နေလိုက်သေး…လီးကဖြင့်မတောင်တော့ပဲနဲ့….ဟွန့်.
အသံလေးမျ ားထွက်သွားမိသည်။ခ်ခ်….နိုင်လဲမနိုင်
ရှုံးလဲမရှုံး…..။သူသာလီးတောင်လာရင်ဖြင့်မတင်မြ
အရှုံးပေးရတော့မည်။
” အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်တော့လေကွာ..သားသား
ကျေ ာင်းပြန်လာတော့မယ်…”
“. နောက် တစ်ချီ….”
” တော်တော့..ကိုယ်တော်….ကလေးပြန်လာ
တော့မယ်…တော့်တစ်ချီကအကြာကြီး…ကျူ ပ်ကို
ညာလိုးမယ်စိတ်မကူးနဲ့…လစ်..ခ်ခ်..”
” ညာမလိုးဘူး…ဘယ်လိုးမယ် လေ…”
” ဘယ်လို….”
“. စောက်ပတ်မလိုးဘူး…ဖင်လိုးမယ်လို့ပြော
တာ…ဟီး…”
” တော်…တော်….ကြားရတာနဲ့ ဖင်ယားထာ..
မလိုးနဲ့…မပေးဘူး…စောက်ပတ်ပဲလိုး…”
” အစမ်းခံကြည့်ပါဦး…ကျူ ပ်လဲဖတ်ဖူး မြင်ဖူး
တာ ဟုတ်..မဟုတ် သိချင်လို့…”
” မောင်လေး…နင်မိန်းမရမှ စမ်းလိုးကြည့်…
ငါတော့မပေးဘူး…စောက်ပတ်တောင်ခံလို့မဝ,သေး
ဘူး…”
” ကဲ…ဝ,အောင်လိုးပေးပါမယ်ဗျ ာ…ပက်လက်
လှန်…”
” နေပါဦး…ကျေ ာင်းဆင်းနေပြီ သော်ကရဲ့..
မိကုန်တော့မှာပဲ…ထ, မောင်လေး ထ.”
သောကမငြင်းနိုင်..။သူပြောတာမှန်နေသည်။
ကလေးတချိူ ့ကျောင်းဆင်းပြန်လာကြပြီ..။ညစာလဲ
ပြင်ဆင်ချက်ပြုတ်ရပေဦးမည်။ပါးလေးတစ်ချက်နမ်းခါ
အဝတ်ပြန်ဝတ်ပြီးခြံထဲဆင်းခဲ့သည်။ပိန်းပန်းတွေပွင့်
အာနေကြပြီ…။ဖူးငုံသစ်လေးမျ ားကိုလည်းပေါင်းသင်
မြေဆွ မြေဩဇာကျွေးရပေဦးမည်…။
ဒီညတော့ ကိုကျေ ာ်မြ မမူးပါ။မတင်မြ အပီအလိုးခံလိုက်ရသည်။သော်က ချေ ာင်းကြည့်ပြီးပညာ
ယူနေသည်။ပညာယူရင်း လီးတောင်နေသည်။ခဏ
စောင့်ကွာ…ပြီးမှလိုး..ဟုစိတ်လျှေ ာ့ထားရသည်။လိုးစရာစောက်ပတ်ကြီးရှိနေပါလျက်ဂွင်းတော့မတိုက်နိုင်
ပါ။မတင်မြကလည်း သော်ကချေ ာင်းကြည့်နေမှန်းသိ
နေတော့ အော်ပြလိုက်တဲ့အမျိူ း..။အသံကြားတာနဲ့
လီးရည်ထွက်လောက်သည်။ဖာသည်မကြီး…ငါ့စိတ်
ကိုဆွနေတာ..ခဏနေမှအသေလိုးပစ်မယ် ဟုစိတ်
ထဲက ကြိမ်းဝါးထားမိသည်။တစ်နာရီလောက်လိုးပြီး
ကိုကျေ ာ်မြပက်လက်လန်သွားသည်။ရင်အုံမှာဖား
ဖိုထိုးသလို ပိန်လိုက်ဖောင်းလိုက်…ဟောဟဲဆိုက်
နေသည်။မတင်မြကိုကြည့်တော့..ပန်းပန်လျက်ပါ
ဇာတ်ကားရိုက်နေသည်…မောတယ်ပန်းတယ်မရှိ။
အကြာကြီးနေမှ လေသံလေးတွေထွက်လာသည်။
သေးသွားပေါက်..ရေဆေးနှင့်ပြီးပဲမပြီးနိုင်တော့..။
မတင်မြထွက်လာဖို့အရေး တစ်နာရီလောက်စောင့်
ရသေးသည်။
မတင်မြ အိုကျေ ာ်မြနှင့်အလိုးခံနေရပေမယ့်
စိတ်ထဲမှာ သော်ကပဲ ကြီးစိုးနေသည်။လီးချင်းမတူ
တော့ အရသာချင်းဘယ်လိုမှတူမလာ..။မကောင်း
ဘူး လို့တော့မပြောပါ…ကောင်းပါသည်။လီးသေးလဲ
ကောင်းတာပါပဲ..။ဒါပေမယ့် အပြည့်အဝ တင်းပြည့်
ကျပ်ပြည့် မဖြစ်..။တစ်ခုခုလိုနေသလိုလို…ဆောင့်
ချက်တိုင်း ဆောင့်ချက်တိုင်း သတိပြုမိသည်။အရင်က
ဒီလိုမျိူ းခံစားမှု မဖြစ်ခဲ့ပါ။ဟို မအေလိုး…သော်က အ
ပြစ်။သူ့လီးအကြီးကြီးနဲ့အလိုးခံလိုက်ရလို့ ဒီလိုဖြစ်ရ
တာ…သူ့အပြစ်။ဒါပေမယ့်…ရသမျှ နဲ့ကောင်းအောင်
လုပ်ယူလိုက်သည်။အော်လိုက် ဟစ်လိုက်တော့..
ကိုကျေ ာြ်မ စိတ်တွေထ,ပြီး အသဲအသန်ဖိလိုးတော့
သည်။ကော့ကာ လန်ကာ အော်ကာ ဟစ်ကာ ဖြင့်
နှစ်ချီ..သုံးချီလောက် အိုကေပြသွားသည်။ကိုကျေ ာ်မြ
လီးရည်သိပ်မသန်တော့..။နှစ်ချက် သုံးချက် လောက်ပဲ ပြင်းပြင်းထုတ်နိုင်တော့သည်။လီးရည်နည်းနေလို့
မတင်မြ အားမရ..။ခပ်မျ ားမျ ားလေး ပန်းထည့်စေချင်
သည်။အဲဒါလည်း အရသာတစ်ခုပါ…။ပူနွေးနွေး ချွဲချွဲ
ပျစ်ပျစ် လီးရည်ေတွ စောက်ခေါင်းထဲဇစ်ကနဲ ဇစ်ကနဲ ပန်းဝင်လာတာ ထူးတဲ့အရသာ…။ခုတော့ ဒီအရသာ
ကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ မရ။လိုးခြင်းရဲ့နောက်ဆုံးပန်းဝင်မှု ကလျေ ာ့တိလျေ ာ့လျဲ နိုင်လှသည်။မှိန်းနေရင်းဘေး
တစ်စောင်းကြည့်လိုက်တော့ ကိုကျေ ာ်မြအသက်ရှူ
မှန်မှန်နဲ့အိပ်ပျေ ာ်သွားတာကိုသတိပြုမိသည်..
၇
သင်တန်းတက်လို့မှ တစ်လမပြည့်သေး..အဖိုး
နေမကောင်းတော့ရွာကပြန်ခေါ်သည်။မပြန်ချင်ပါ။
မတင်မြနဲ့ခွဲရမှာငါးရံ့ပြာလူးဖြစ်နေသည်။ဒါပေမယ့်
မရ။အဖိုးကချမ်းသာသည်…သော်ကကိုအချစ်ဆုံး။
မျက်စေ့အောက်ကအပျေ ာက်မခံ။မြေးအငယ်ဆုံးမို့
စုပုံချစ်သည်။
” ဟကောင်ရ…ရွှေရ…ငါ့သား….ငါ့မှာရှိသမျှ
ငါ့မြေးရမှာ…ဘာကွန်ပျူ တာသင်တန်းမှတက်နေဖို့
မလိုဘူး..။ငါ့မှာ ကုန်ကားချည့် ၁၆စီးရှိတယ်။ကျန်တဲ့
လယ်တွေ ယာတွေ စက်တွေ အတွင်းပစ္စည်းတွေ
ထည့်မပြောနဲ့..။မင်းကိုသနားလို့သုံးစီးပေးထားတာ။
အားလုံး…အားလုံး ငါ့မြေးကိုပေးမှာ…ပြန်ခေါ်…အခု
ပြန်ခေါ်…”.
အဖေမလွန်ဆန်ရဲ..။နေမကောင်းပြလိုက်တော့
ခဏပြန်ရပေဦးမည်။ပြင်ပသင်တန်းမို့ သိပ်တော့အ
ခက်အခဲမရှိလှပါ။အဖိုးက တကယ်လည်း နေလို့မ
ကောင်းပါ။သော်က ပြန်ရောက်လာမှ ရယ်ကာမော
ကာ ထူထူထောင်ထောင်ဖြစ်လာသည်။အသက်က
လည်းခုနစ်ဆယ်ကျေ ာ်ပြီ။
ကျေ ာ်မြနှင့်သော်က ကြားထဲမှာမောင်နှစ်မလေး ယောက်ရှိသေးသည်။အားလုံးအိမ်ထောင်ကျ
ကုန်ပြီ..။အစ်မအကြီး..ကျေ ာ်မြအောက်က မရီနွယ်
ကအသက်နှစ်ဆယ်ရှစ်နှစ်..ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့
အတူနေပြီး ကျန်တာတွေကအိမ်ခွဲနေကြသည်။ဝေး
တော့မဝေးကြပါ။အဖိုးနေမကောင်းတော့မရီးတွေ
လာကြသည်။ပြုစုတာကနည်းနည်း..အမွေမရမှာစိုး
တာက မျ ားမျ ားပါ..။မရီးတွေစိတ်အထင်..သော်က
သာလျင် အခရာဖြစ်နေကြသည်။အဖိုးကသော်က
သဘော.။သော်ကဆိုလျင် နှစ်ခွန်းပြောဖို့မလို။ဒီလို
ဆိုတော့…သူတို့ဘာပဲလိုချင်လိုချင် သူတို့လင်တွေ
ကိုမပူဆာ..သော်ကကိုပူဆာတော့သည်..။ကျေ ာ်မြ
ကိုကားဝယ်ပေးတာလဲ သော်ကစစ်ကူအမျ ားကြီးပါ
သည်။
မဆွေဆွေဝင်း..တဲ့။ဒုတိယအစ်ကို ကျေ ာ်ရ ရဲ့
မိန်းမ…။မဆွေ လို့ပဲခေါ်ကြပါသည်။ဒါလဲ..လုံးကြီး
ပေါက်လှပါပဲ.။အစ်ကိုတို့မျ ားမိန်းမယူတာ..ရင်ခုံ
စရာမိန်းမတွေချည့်ရွေးယူကြသည်။အသားအရေ
ကအစ..အဝေးကမြင်နိုင်သည့် အချိူ းမျိူ း။ရုပ်ရည်က
တော့..မချေ ာပါ။မေးရိုးနည်းနည်းကားပြီးနှုတ်ခမ်းထူ
သည်။သွားလည်းနည်းနည်းကျဲ ချင်သည်။ကျန်တာ
တွေတော့ အားနည်းချက်ပီပီပြင်ပြင်မရှာတတ်ပါ ။
အားသားမှု မှာထင်ရှားတာကတော့ ဖင်ပါပဲ.။ဖင်ကြီးက အလွန်ကြီးပြီး…အကြီးလွန်နေသည်။သာမန်
ထက်နှစ်ဆလောက်တော့ အသာလေးကြီးသည်။
ဖင်ကြီးလို ့ တခြားကိစ္စတွေလျေ ာ့မယ်မထင်ပါနှင့်
ကြီးကြတာပါပဲ.။လက်မောင်း လက်ပြင် ဝမ်းပိုက်
အဆီအသား အိအိတွေချ ည့်ပါ။အရပ်တော့နည်း
နည်းပုသလိုလို။သူ့ကိုယ်လုံးကြောင့်ပုတယ်ထင်ရ
တာပါ…တိုင်းကြည့်တော့ သော်ကနားရွက်ဖျ ားခန့်
ရောက်သည်။အနည်းဆုံးငါးပေငါးပေါ့..။အဲ…အသက်
ကလည်းကြီးပါသည်။ရွာဇာတိလည်းမဟုတ်တော့
ကျန်တာတွေမသိ။အစ်ကိုက မြို့မှာကျေ ာင်းတက်
ရင်းတွေ ့လာပြီးညားလာခဲ့သည်။ခု..အစ်ကိုနှစ်ဆယ့်
ခြောက်ဆိုတော့…မဆွေသုံးဆယ်လောက်ရှိနိုင်ပြီ။
အစ်ကိုကြီးကျေ ာ်မြနှင့်ရွယ်တူလောက်…။
” ဟဲ့..သော်က..အစ်မတို့အတွက်လဲ ကားလေး
တစ်စီးလောက်စဉ်းစားပေးဦး…နင့်အစ်ကိုချည့်ပဲမြင်
မနေနဲ့…”
” ဟင်း…ကိုကျေ ာ်ရ ပြောတာတော့ ကားမစီး
ဘူးပြောတာပဲ…အစ်မဖင်ကြီးပဲစီးတော့မတဲ့..”
” ခ်ခ်…ခွေးလေး…နင့်အစ်ကိုကအဲဒါမစီးဘူး..
နင်လာစီးလှည့်…ငါတို့ကားစီးမယ်..ခ်ခ် ”
” အစ်မဖင်နဲ့ ဆန် ့တဲ့ကားတွေ ့ရင်ပြောဗျ ာ..
အဖိုးကိုဝယ်ပေးခိုင်းဖို့ကျွန်တော့်တာဝန်ထား..”
” ခ်ခ်….နင် ငါ့ဖင်ပဲခလုတ်တိုက်နေတာပဲ..
သူမျ ားပြောဖို့ချန်ဦးဟဲ့…ငါနင့်မရီး…”
” အံ့ဩပါ့…ကိုယ့်မရီးကိုသူမျ ားငမ်းတာခံရမတဲ့
ဝေးသေး…ကိုယ့်အစ်ကိုစားနေတဲ့ဟာ သူမျ ားစားမှာ
ခံမယ့်အစား ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ….ဟင်းပြောလိုက်ချင်
ပု…နွားကျ ခံလို့…”
” ခ်ခ်…ပြောပါဟဲ့ ဆုံးအောင်…”
” တော်ပြီဗျ ာ…အစ်ကိုကြားရင် စကားနောက်
တရားပါ….တော်ပြီ…”
” ခ်ခ်…နင်တော်လဲ…ငါသိပြီ…ဟီဟိ…သော်က
နော်…သော်က..နင်လဲမလွယ်ဘူး..ခ်ခ်..”
အဲဒီကတည်းက ခုထိ သူ့အိမ်လည်းမသွား..
အစ်ကိုနဲ့လဲမတွေ ့ဖြစ်တော့..။မဆွေအိမ်လာလည်း
အစ်မရီနွယ်နဲ့ပဲ စကားစမြည်ပြောပြီးပြန်သွားကြသည်။သော်က ကိုတော့ပြုံးထေ့ထေ့မျှ သာ..။ခုတော့
အဖိုးနေမကောင်းတာအကြောင်းပြပြီးနေ့တိုင်းလာ
နေတော့သည်။ကိုကျေ ာ်မြတို့အကြောင်း..မတင်မြ
ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လှကြောင်းတွေပြောနေတော့
အနာဟောင်းပြန်ပြန်ထ,ပြီး လီးခဏခဏတောင်မိ
ပြန်သည်။မဆွေကလည်း လျင်လွန်းသည်။အရိပ်အ
ကဲခတ်နိုင်သည်။သူ့ရှေ ့ကြာကြာမနေရဲ..။မတင်မြ
အကြောင်းသူ့ရှေ့မပြောရဲသလို နားလည်းမထောင်ရဲ
မို့ သူကပိုပြီးရိပ်မိနေသလိုလို..။အနေခက်လှသည်။
” သော်က…အဖိုးကိုပြောကွာ..ငါထွန်စက်တစ်
စီးလောက်ဝယ်ချင်တယ်…”
” ဟာဗျ ာ…ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပြောလဲရတာပဲကို..
အဖိုးက အစ်ကိုတောင်းတာအကုန်ပေးနေတာပဲ ”
” ပေးဘူးကွ…ပြောပြီးပြီ…မင်းပြောပေး…ငါ
မဆွေအစ်ကို့ကိုအလုပ်ပေးချင်လို့..”
” တော်ပြီဗျ ာ…အစ်ကို့အတွက်ကလွဲရင်ဘာမှ
စိတ်မဝင်စားဘူး…မရီးလဲဆောရီးပဲ..မရီးအစ်ကိုလဲ
ဆောရီးပဲ…အကိုနဲ့ကွဲရင်ဘာမှမတော်ဘူး…”
” ဟာကွာ….ညီလေးကလဲ…အစ်ကိုနဲ့ကွဲရင်
မင်းယူလိုက်..ဟီးဟီး..ဒါဆိုတော်သွားပြီ..”
” ခ်ခ်…မောင်နော်…ကလေးကိုဘာတွေပြော..
ခ်ခ်…သူကမောင်ကျေ ာ်မြတို့မတင်မြတို့မှချစ်တာ
မောင်ရေ…ဆွေတို့က ဖင်ကြီးလို့တဲ့ မချစ်ဘူး ခ်ခ် ”
၈
” အာ…မဆွေကလဲ…မောင့်ညီကအချေ ာက်မှ
မဟုတ်တာ…သူလဲဖင်ကြီးတာမြင်ကြိုက်မှာပါ..ဒီလို
တော့မဖြစ်နိုင်ပါဘူး..ဟုတ်တယ်မလားညီလေး ”
” အလကားပါအစ်ကိုရာ…ပြောပေးမယ်..ပြော
ပေးမယ်…အခုသွားပြောပေးမယ်..တော်တော့ ဒီ
ဖင်အကြောင်း..ဘယ်လောက်တန်လဲ ပြော..”
” ခ်ခ်..ခ်ခ်..ဟီးဟီး… လေးရာကွာ..လေးရာဆို
တော်ပြီ…လိုတာငါနည်းနည်းစိုက်မယ်…”
နာရီဝက်လောက်စောင့်တော့ ကိုကျေ ာ်ရငွေ
ထုပ်ပိုက်ပြီးပြန်သွားသည်။သူပြောတုန်းကမရ။အဖိုး
ခါးခါးသည်းသည်းငြင်းခဲ့သည်။မဆွေက နေခဲ့ဦးမည်
ဆို၍ အိမ်မှာပဲထားခဲ့လိုက်သည်။မိန်းမကလည်း သူ့
အစ်ကိုအတွက်ဆိုတော့ ပြုံးနေလိုက်တာသွားစေ့လို့
မရတော့…။
မဆွေက အခန်းထဲလိုက်လာသည်။ကျေးဇူးတင်
စကားတွေထပ်ခါထပ်ခါပြောတော့ရယ်ချင်သည်။အပေါ်ထပ်မှာဘယ်သူမှမနေ..။သော်က တစ်ယောက်ပဲ
နေသည်။
” ဒါနဲ့..နေပါဦး…နင့်အစ်ကိုပြောသလို နင်က
ခြောက်မျ ားခြောက်နေတာလား…ဖင်ကြီးတာအပြစ်
ပြောနေရအောင်..”
” မခြောက်ပါဘူးဗျ…မဆွေကလဲ….”
” ဒါဆို…ဘာလို့ငါ့ဖင်မကြိုက်ရတာလဲ..ခ်ခ် ”
” ဟီး…ကြိုက်ပါတယ်ဗျ…မကြိုက်တာက မရီး
ဖြစ်နေလို့…အစ်ကို့မယားမို့..ခ်ခ်..”
” မယုံဘူး…ပြ..နင့်လီး..ခ်ခ်…ပြ ”
” မပြဘူး…လီးတောင်နေတယ်..ခ်ခ်..”
မဆွေ သော်ကပုဆိုးကို လှမ်းဆွဲသည်။သော်က
ရှောင်ပြေးတော့အခန်းကျဉ်လေးထဲလိုက်ဖမ်းသည်။
ပူးလိုက် ခွာလိုက်..ဖက်လိုက် ရမ်းလိုက်…မဆွေတစ်
ကိုယ်လုံးသော်ကရင်ခွင်ထဲရောက်တဲ့အခါရောက်နေ
သလို သော်ကလည်းဆွဲဖက်ထားခြင်းခံရသည့်အခါ
ခံရသည်။ညားခါစ,လင်မယားထက်ဆိုးသေး။နို့ကြီး
တွေဆိုတာလဲမထိချင် မကိုင်ချင်မှအဆုံး..ထိသည်..
ကိုင်သည်..ဆုပ်နယ်ပစ်သည်။ထမီကိုတော့ဆွဲမချွတ်
ပါ။
မဆွေကလည်းသော်ကလီးကိုလိုက်ဆွဲသည်။
ဘယ်လိုမှမမိ။နို့အကိုင်ခံ အနယ်ခံရတာပဲအဖတ်
တင်သည်။သေသေချ ာချ ာအနယ်ခံရတော့ ရွလာ
ရော..။ရွလာလေလေ…လီးကိုကိုင်ချင်လေလေ..။
ဖမ်းဆုပ်လိုက်မိတော့ ကိုယ်ကျိူ းနည်းရော…
” ဟဲ့….ကြီးလှချည့်လား…နင့်ဟာ..လီးရော
ဟုတ်မှဟုတ်ရဲ့လား…”
” ရော့…”
သော်က ပုဆိုးလှန်ပြလိုက်သည်။မဆွေမျက်လုံး
တွေဝိုင်း..ပါးစပ်ဟောင်းလောင်းဖြစ်ပြီး မလှုပ်တော့။
” ပြန်တော့….”
နားကြားမျ ားလွဲလေသလားမသိ…မဆွေထမီ
ချွတ်ပြီးကုတင်ခြေရင်းမှာထားသည်။အကျႌ တွေကို
မျ ားအေးအေးဆေးဆေးချွတ်နေသေး..
” ပြန်တော့..လို့ပြောနေတာလေ…မရီး..”.
” အေးလေ…မရီးကလဲ ခံတော့မလို့ ချွတ်ပေး
နေတာပဲ…စိတ်မလောစမ်းပါနဲ့..ဖြည်းဖြည်းလိုးပါ..
လာ…”
သော်ကလက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲယူပြီးအကျႌတွေ
ချွတ်ပေးသည်။ပုဆိုးကိုတော့ချွတ်နှင့်ပြီးပြီ.
” ဒီမယ်….မမဆွေက ဖင်ကြီးပေမယ့် စောက်
ဖုတ်ကြီးဖောင်းနေပေမယ့်…စောက်ခေါင်းကကျဉ်း
ကျဉ်းလေး…လိုးကြည့်…အင့် ”
ကုတင်ဘေးမှာ မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင်ဖက်နမ်းမိ
ကြသည်။မတင်မြကျေးဇူးကြောင့် သော်ကကောင်း
ကောင်းကြီးနမ်းတတ်နေပြီ။နမ်းသည့်အရသာကိုလဲ
နှစ်သက်နေတတ်ပြီ။မဆွေနှုတ်ခမ်းက ကြာညိုနံ့လေး
သင်းနေပါလား…။
နောက်တော့ မဆွေကိုကုတင်စွန်းမှာထိုင်လျက်
နေရာချကာ ပုခုံးလေးဖိတွန်းလိုက်သည်။မဆွေက
အိမ်ထောင်သည်ပဲ….ဒီအပိုင်းမှာ တစ်ထွာပြလျင်
တစ်မိုင်လောက်မြင်သည်။အားလုံးအဆင်သင့် …
မတ်တပ်ရပ်ပြီး လီးထိုးသွင်းလိုက်ဖို့သာအလုပ်
ကျန်တော့သည်။ကျန်တာ မဆွေအလုပ်…
” ဖုန်း..ပြွတ်..စွတ်..ဗွတ်..ဖုန်း…ဖုန်း..ဆောင့်..
နာနာဆောင့်ကွာ..အင့်..အင့်..အားရပါးရဆောင့်..
အား…အား..လီးကကြီးတယ်ဟ…အား..ဆောင့်..
အင့်..နာနာဆောင့်..အင့်..ပြင်းပြင်းလေး..အင့်.အင့်.
သွားပြီ…သွားပြီ…အား…အား…ပြီးသေးဘူးလား..
အင့်..အား..ဆောင့်ဟာ.ဆောင့်ဟာ..ဆောင့်..အင့်
သွက်သွက်..နာနာ…အား…”
မဆွေ ဘယ်နှစ်ကြိမ်ပြီးလိုက်မှန်းမသိတော့..။
တစ်နာရီဆိုတာ ဘယ်လိုကုန်ဆုံးခဲ့မှန်းမသိ။နှစ်နာရီ
ရော….မသိ။သော်က နှစ်ချီ မနားတမ်းလိုးသည်။ပြီးမှ
ခဏနားပြီး နောက်တစ်ချီထပ်လိုးသည်။မဆွေကော့
ထွက်သွားသည်။ကိုကျေ ာ်ရ တစ်ခါမှဒီလိုမလိုးခဲ့။
စကားပြောခြင်းဖြင့်အချိန်ကုန်မခံ…လိုးခြင်းဖြင့်သာ
အချိန်ကိုတန်ဖိုးရှိရှိအသုံးပြုသွားသည်။
အား…မဆွေ သော်ကကိုတော်တော်ဖြုန်သွား
သည်။အရင်လိုမလေးမစား ပေါ့တော့တော့မလုပ်ရဲ
တော့..။ငွေရေးကြေးရေး..အာဏာ..လိုးပါဝါ..အကုန်
သော်ကမှာပြည့်စုံကြောင်း မဆွေလက်တွေသိသွား
သည်။အိမ်ချင်းမဝေးပေမယ့် မဆွေလမ်းလျှေ ာက်မ
ပြန်နိုင်ရှာ..။ကိုကျေ ာ်ရကို ကားကလေးနဲ့လာကြို
ခိုင်းရသည်။လမ်းမှာ မသမာသူတွေနဲ တွေ ့မှာကို
ကြောက်တယ်ဆိုပါလား….ခ်ခ်
၉
လေးရက်လောက်မဆွေနေ့တိုင်းလာလာကုန်း
ပေးနေတော့ မမရိနွယ်မနေနိုင်..။
” မောင်လေး…နင်နော်..ကိုယ့်အစ်ကိုမယားကို
မလုပ်ကောင်းတာမလုပ်နဲ့…ဟွန်း..”
” မမကလဲ…အစ်ကို့မယားက အစ်မအရင်းမှ
မဟုတ်တာ…”
” မောင်လေးရယ်…အစ်မအရင်းဆိုလဲနင်နဲ့
လွတ်မှာမဟုတ်လောက်ပါဘူး..ခ်ခ်..”
” လွတ်ပါတယ်မမကလဲ..အခုမမနဲ့ကျွန်တော်
ဘာဖြစ်နေလို့လဲ…လွတ်တာပဲ..”
” ခ်ခ်…အပြောမကြီးနဲ့..နင်…မဆွေကိုလဲအစ်မ
အရင်းလို့ သဘောထားလိုက်..ခ်ခ် ”
” တူပါဘူး…အစ်မကအစ်မ..မရီးကမရီး…”
” အဲ…နင်က အစ်မအရင်းပဲပေါ့ဟဲ့..ဘယ်နေရာ
ဘာထူးလို့လဲ….ခ်ခ်…ဒါထူးလို့လား..”
မမရီနွယ်မျက်နှာကပြုံးစေ့စေ့…စောက်ဖုတ်ကို
လက်ဖြင့်သုံးလေးချက်ပုတ်ပြသည်။အစ်မအရင်းဆို
တော့….အဲ..အစ်မအရင်းဆိုတော့…..ဘာတွေပြော
သွားမှန်းနားမလည်လိုက်။စဉ်းစားမရ..
အစ်မယောကျ ာင်္းက အဖေ့ကားတွေမှာဦးစီးပြီး
လိုက်ရသည်။အဖေ့မှာကကုန်ကားသုံးစီး..တရုတ်
ပြည်နှင့်မြန်မာပြည် ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန်..။ဦးစီးမပါ
လျင် ချိူ နဲ့သားရေပဲကျန်မည်..။အစ်မက ကလေးနှစ်
ယောက်နှင့်အပျိူ ကြီးဖြစ်နေသည်။ဟာတာတာ ဖြစ်
နေတာနှစ်ပေါက်နေပြီ။ယောက်ဖကကြုံရာဝယ်စား
လို့ရပေမယ့်..အစ်မမှာအခက်။အင်း….ဟိုဟာလုပ်
ဒီဟာလုပ်ဆိုလျင်ဖြင့်…ခက်တော့မည်..။
နေ့လည်..မဆွေလာတော့ရပ်လိုက်ကြဖို့ဆွေး
နွေးသည်။မဆွေ ရုတ်တရက် ထ, ပြန်သွားသည်။
စိတ်တော့ မကောင်းလှပါ…။အဖိုးထံခွင့်ပန်ပြီး မနက်
ဖြန် မြို့ပြန်ဖို့ပဲစဉ်းစားတော့မည်။ အောက်ထပ်ဆင်း
ပြီးမမရီနွယ်ကိုအကျိုးအကြောင်းပြောပြတော့..ရင်ခွင်
ထဲထည့်ပြီး ခေါင်းကိုပွတ်သပ်ဖြေသိမ့်ပေးနေသည်။
အလို….မမရီနွယ်..အခုအခံမဝတ်ထား ပါလား…။
” မောင်လေးရယ်….”
သော်က
၁၀
မမရီနွယ်ရင်ခွင်မှာမျက်စေ့စုံမှိတ်ပြီးပျံ့လွင့်နေသ
မျှ စိတ်အစဉ်ကိုပြန်လည်စုစည်းရမိနိုင်ဖို့ကြိုးစားရတာ
မလွယ်ကူလှပါ။ရင်ခုံသံတစ်ဒိ်တ်ဒိတ်ကိုနားဖြင့်ဆတ်
ဆတ်ကြားနေရသည်လေ…။ရင်ခုံသံတွေမြန်နေသလို အသက်ရှူ သံတွေကလည်းပြင်းထန် မြန်ဆန်
လှသည်။မမရီနွယ်ခါးကိုဖက်တွယ်ထားသောလက်က အလိုအလျေ ာက်သတိလက်လွတ် အောက်ကို
လျှေ ာကျ သွားတော့ မမကပြန်ဖမ်းဆုပ်ပြီးသူ့တင်ပါး
ဖင်ဆုံကြီးပေါ်တင်ပေးသည်။ဆံနွယ်တွေကိုထိုးဖွနေ
သည့်လက်အစုံတို့ကစဉ့်ကလျ ားပြေးလွှားကုန်ကြ
သည်။လက်တစ်ဖက်ကသော်ကဘယ်ဖက်လက်ကို
ဆွဲယူပြီးသူ့ညာဖက်နို့အုံကြီးပေါ်တင်ပေးကာဖိထား
သည်။သော်က တစ်ချက်..နှစ်ချက်ဆုပ်နယ်ပေးတော့
မှလက်ကိုလွှတ်ပြီးသော်ကပေါင်ကြားသို့တိုးဝင်လာ
သည်။မမမျက်နှာကိုမော့ပြီးမျက်လုံးဝင့်ကြည့်တော့
” ဘာမှမစဉ်းစားနဲ့တော့ကွာ…အဆုံးထိ..အဆုံးထိ…အားလုံးဆုံးသွားတဲ့အထိ….ချစ်နော်…”
မမ သော်ကလီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ပွတ်သပ်မိသွား ပြီး တွန့်သွားသည်။သက်ပြင်းမြှင်းမြှင်းလေးခိုးချ ပြီိး
တင်းတင်းကြီးဆုပ်ကိုင်မိမှ..
” ဒါကြီးနဲ့ အားလုံးအဆုံးထိဆိုရင် မမခံနိုင်ပါ့
မလား မောင်လေးရယ်…ခ်ခ်…ဟိုစကားပုံလိုတော့
ဖြစ်တော့မယ်ထင်ပါရဲ့..”
“.ဘယ်စကားပုံ..”
” ခ်ခ်…လင်လဲလိုချင်သေးရဲ့…လီးကြီးမှာလဲ
ကြောက်သေးရဲ့….ခ်ခ်..တကယ်ပဲ..”
” အင်…မမကြောက်နေတာမဖြစ်နိုင်ပါဘူး…
ကလေးတောင်နှစ်ယောက်မွေးပြီးပြီ…ချစ်နေတာပဲ
ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာ..ခ်ခ်..”
” ကလေးတွေကဗိုက်ခွဲမွေးထားတာလေမောင်
လေးရဲ့…ကိုမြစိန်လီးကလဲ.ဒီလိုကြီးမှမဟုတ်တာ..
အလိုးမခံရတာလဲ တစ်နှစ်ခွဲကျေ ာ်နေပြီ…”
” နောက်ပြန်ဆုတ်လို့ရသေးတယ်နော်..မမ
ဒစ်ဝင်သွားရင်တော့ မရတော့ဘူး…”
” ခ်ခ်…ဒစ် မကဘူးမောင်လေးရေ..တစ်ချေ ာင်း
လုံးသာထည့်…အဆုံးထိအောင်ထည့်လိုက်တော့..
နောက်ပြန်မဆုတ်နိုင်တော့ဘူး…ခ်ခ်…ကြာလေလေ
ခံချင်လေပဲ…ဘယ်သူမှတော့မသိစေနဲ့နော် မောင်
လေး…”
” ဟုတ်တယ်…ပြောရမယ်..”
မမရီနွယ်..သော်ကပုဆိုးကိုခါးပုံစ,ဖြေ၍ချွတ်ပြီး
လီးကြီးကိုသေသေချ ာချ ာကြည့်သည်။
” ခ်ခ်…ဒီလီးကြီး မမစောက်ပတ်ထဲဝင်သွားမှာ
အူယားလိုက်တာ..ခ်ခ်….အူပွပြီးစောက်ရည်တွေစိမ့်
ထွက်တယ်…မောင်လေးစမ်းကြည့်..”
မျက်နှာလေးနီရဲတွတ်ပြီး ရယ်ကျဲကျဲလေးလုပ်ပြ
နေသည်။နို့ကိုင်နယ်နေသောလက်ကိုဆွဲယူပြီး သူ
ပေါင်ကြားစောက်ဖုတ်ကိုအုပ်မိအောင်ထည့်ပေးကာ
စမ်းကြည့်ခိုင်းသည်။စောက်ရည်မျ ားစိုထိုင်းထိုင်းဇြစ်
နေသည်ကိုစမ်းမိသဖြင့် ထမီကိုဖြေချ တော့ ဖင်ကြီး
ချွပေးသည်။ဖင်ချွပေးရင်းအကျႌကိုပင့်ချွတ်ပေးတော့
နို့အုံဝင်းဝင်းပြူ းပြူ းကြီးလှုပ်ကနဲပေါ်လာသည်။
” လိုးတော့မလားမောင်လေး…ကလေးတွေ
ရွှေ ့ရအောင်လာ…”.
နှစ်ယောက်သားကလေးတွေကို ကုတင်စွန်းသို့
ရွှေ ့ပြီးပြီးချင်း မမရီနွယ်သော်ကကိုသိုင်းဖက်ပြီးနမ်း
စုပ်ရင်းအိပ်ယာပေါ်သို့ပက်လက်လန်လှဲချတော့
သော်ကမှောက်လျက်ပါသွားသည်။လီးကြီးကမရင်နွယ်ကို ဟိုထိုး ဒီထိုး.. ။မရင်နွယ် နမ်းစုပ်နေရင်း ဂွင်း
တိုက်ပေးသလို လီးကိုလှုပ်ဆော့ကစားသည်။ပေါင်
ကြားထည့်ပြီးညှပ်လိုက်…စောက်ပတ်နှင့်ပွတ်လိုက်
စောက်စေ့နှင့်ပွတ်လိုက်လုပ်နေရင်း..စိတ်တွေထ,
လာသည်။
“. ရွနေပြီလား ဟလား..”
“. ခ်ခ်…သူ့လီးကြီးကတောင်ပြနေတော့..ရွတာ
ပေါ့ကွ…ခ်ခ်…”
“. လိုးပေးရတော့မလား..ကိုင်ဦးမလား..”.
” ခ်ခ်..လိုးတော့လေ…ရှက်ထာကွာ…တအားခံ
ချင်နေတာ..ခ်ခ်….”
ပြောပြောဆိုဆို ပေါင်ကြီးကားထားပေးသည်။
သော်က သူ့ပေါင်ကြားမှဒူးထောက်ထိုင်ပြီးခါးနှစ်ဖက်
ကိုဆွဲယူတော့ အလိုက်သင့်လေးလိုက်လာကြီးပေါင်
ကြီးနှစ်ချေ ာင်းကိုသော်ကပေါင်တွေပေါ်တင်ပေးကာ
အသင့်စောင့်သည်။သော်ကစောက်ခေါင်းဝမှာလီး
ထိုးတေ့တော့ လက်ဖြင့်လှမ်းကိုင်ပြီးထိန်းထားပေး
သည်။လီးကြီးတစ်အိအိဝင်သွားတော့မျက်လုံးတွေ
ပြူ းကျယ်ကျယ်ဖြင့်အသက်မရှူ ပဲအောင့်ထားသည်။
အဆုံးထိသွင်းတော့ ရင်ဘတ်ကိုတွန်းပြီးတားသည်။
နဲနဲအောင့်တယ်..ခဏ…ဆို၍နားပြီးမှဆက်သွင်းပေး
တော့ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီးခံသည်။ဆီးခုံချင်းကပ်ပြီး
အပေါ်ဝပ်ချခိုက်တော့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ပြီး
” အဆုံးထိဝင်သွားတာလား..ဟင် ”
” ဝင်သွားပြီ…ကြိုက်လား..”
” အောင့်တယ်…ဒါပေမယ့်ခံနိုင်ပါတယ် ခ်ခ် ”
” ဘာလို့ စုပ်နေတာလဲ”
” ခ်ခ်..အားရလို့..ကြိုက်လို့..ကောင်းလို့ ခ်ခ် ကျပ်
သိပ် ပြည့်နေတာပဲ…ခ်ခ်…လီးနဲ့စောက်ပတ် ဒါမှ
ကွက်တိ…”
” ဆောင့်တော့မယ်နော်…”.
” အင်း…အကြိုက်လိုး..”
သူ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ဘေးမှာလက်ထောက်ကိုယ်ချွ
ုပီး လေးငါးချက်ဆောင့်လိုးတော့ ပါးစပ်ကတတွတ်
တွတ်အသံတွေထွက်လာသည်။
” အင်း..ဆောင့် အား လိုးတယ်ကွား.အင့်.အာ့
ဆောင့်တယ်တော့..အား..ဟင့်..ဆောင့်တယ်တော့
ဟူး..အားမလေ့..ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ..ခ်ခ်..ဆောင့်..”
လီးကု်ခပ်ရှည်ရှည်ဆွဲထုတ်ဆောင့်တော့ကိုယ်
ကိုသိုင်းဖက်လိုက်လာပြီး ဖင်ကြီးထပ်ချပ်မခွာပူးလိုက်ခံသည်။
“. ကောင်းတယ်ကွ..ဆောင့်..အင့်.အကောင်း
လွန်နေပြီ..အင့်.အား..သိပ်မဆောင့်နဲ့လေကွာ..
အား..ပြောမရဘူး.အင့်…ဆောင့်ကွာ ဆောင့်ကွာ.
ရော့.ဆောင့် ခိခ်..ဆောင့်ဆိုအသေဆောင့်တာပဲ
အား..အာ့…ကောင်းထာမောင်ရာ..အင့်..လိုးလိုး..
ပြီးနေပြီ..လိုး..တအားဆောင့်တော့..မမပြီးနေပြီ..
အားဟား..အားဟား…”
၁၁
” ကောင်လားမောင်လေး…လိုးလို့ ”
” ကောင်းတယ် ..ခ်ခ်…စောက်ပတ်ကြီးအာနေ
မယ်ထင်တာ…မအာဘူးပဲ..ခ်ခ်..”
” အမြဲလိုးမှာလား…”
” အင်း….နေ့တိုင်းလိုးချင်တယ်…ပေးမလား ”
” ခ်ခ်…တကယ်လား…”
“. တကယ်…ခံနိုင်မလားပြော…”
” ခံမယ်…လိုးနိုင်အောင်သာလုပ်…နေ့မရရင်
ညလာခံမယ်…”
” လိုးနိုင်တယ်…ညတိုင်းလိုးပေးမယ်…”
“. ခ်ခ်…ကိုမြစိန်လဲဒီလိုပြောပြီး မယားငယ်ယူ
သွားတာပဲ…ခ်ခ်..ယောကျ ာင်္းမျ ား…မလိုးခင်တစ်မျိူ း
လိုးတုန်းတစ်မျိူ း…လိုးပြီးတစ်မျိူ း..စုစုပေါင်းသုံးမျိူ း
ခ်ခ်…ယုံပါဘူး..”
” ကိုမြစိန်က မယားငယ်ယူထားတာလား ”
” အင်း…ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းတော့မဟုတ်ပါဘူး
တစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ….တရုတ်ပြည်ဖက်မှာထားသတဲ့
အဖေတို့ပြောတာပဲ..ခ်ခ်…မလွမ်းပါဘူး..”
” အဲဆို..မမငတ်ပေါ့….နောက်လင်လဲယူလို့
မရ…”
” ခ်ခ်…ဒီမလေကွာ..မမလင်…ချစ်လဲချစ်..လိုး
လဲလိုး…သူ့ထက်အားလုံးသာတယ်…ခ်ခ်..ဒီနေ့ကစ,
မမနဲ့မောင်လေး လင်မယားပဲ..ဟုတ်ပြီနော် ”
” ဒါဆို နောက်လင်လဲမယူနဲ့..ရှုပ်လဲမရှုပ်နဲ့နော်
စိတ်မချဘူး..မိန်းမ..”
” စိတ်ချပါမောင်လေးရယ်…အခုလိုအလိုးမခံရ
ခင်တုန်းကတော့ စိတ်ထဲဇဝေဇဝါရယ်…ခုတော့ပြတ်
သွားပြီ…မောင်လေးကိုပဲတစ်သက်လုံးချစ်သွားတော့
မှာ…တစ်သက်လုံးအလိုးခံပေးတော့မှာ…မိန်းမယူ
ပြီးရင်လဲ မမကိုလာလိုးပေးရမယ်..ဖြစ်မလား ”
” ဖြစ်တယ်…အမြဲလာလိုးမယ်…မရှုပ်နဲ့ ”
” ရှုပ်ပါဘူးဆို…မဆွေကိုဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ
သူစိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပြီ…မမတို့လိုးတာသူမသိ
စေနဲ့နော်…ဘယ်သူမှသိလို့မဖြစ်ဘူး..တိတ်တိတ်ခိုး
လိုးရမှာ…”
” မတတ်နိုင်ဘူး…ကိုကျေ ာ်ရ ကိုအားနာတယ်..
မဆွေကတော့ ကိုကျေ ာ်ရ နဲ့အားမရဘူးတဲ့…သူမျ ား
နဲ့ရှုပ်သွားနိုင်တယ်..”
” ဖြစ်နိုင်တယ်…သူ့ဖင်ကြီးကလဲအကြီးကြီး..
နှာလဲထန်မှာပဲ…သူ့စောက်ပတ်ရော..လိုးလို့ကောင်း
သေးရဲ့လား မောင်..အပေးရောကောင်းလား…”
” ခ်ခ်…မမလိုပဲ..အတူတူပဲ…ဖင်ကြီး..စောက်
ဖုတ်ကြီး..နို့ကြီးပေမယ့် စောက်ခေါင်းမကျယ်ဘူး
အပေးလဲမမထက်နဲနဲပိုကြမ်းတယ်..ပိုထန်တယ် ”
” စွဲနေတာပေါ့..ဟုတ်လား….မောင့်ကိုလီးစုပ်
ပေးသေးလား..”
” အင်း…စုပ်ပေးတယ်…လီးရည်တွေမျိူ ချတာ
တစ်ရက်တစ်ခါတော့စုပ်ပေးတယ်…”
” မောင်ရာ…မမလဲမောင်လေးလီးကြီးကိုသိပ်
စုပ်ချင်တာပဲ…ခံချင်လာပြီးကွာ..မောင်လေးလိုးနိုင်
သေးလား…”
” ဖင်ကုန်းပေးမလား…”
” ခ်ခ်…ရတယ်…ယောကျ ာင်္း ကြိုက်သလိုလိုး..
မခံရတာကြာလှပြီ…တစ်ညလုံးလိုးပစ် ခ်ခ်..”
မမရီနွယ်ကုတင်ပေါ်လက်ထောက်ထားပြီးဖင်
ကြီးကုန်းပေးထားတော့ ဒူးနှစ်လုံးစေ့ထားသဖြင့်
စောက်ဖုတ်ကပေါင်ရင်းတွင်ညှပ်ပြီးဖောင်းဖောင်း
လေးပေါ်နေသည်။သမင်လည်ပြန်ကြည့်ပြီး ဒီလို
ရလားမောင်…ဟုမေးသဖြင့် ဒူးနှစ်လုံးနဲနဲချဲ ပေးရန်
ပြောတော့ ခွာပေးသည်။ဖင်ပေါက်စူစူလေးနှင့်အတူ
စောက်ဖုတ်နခမ်းထူထူကြီးကိုမြင်ရသဖြင့်ဘယ်ဟာ
အရင်လိုးရကောင်းမလဲ ဟုစဉ်းစားလိုက်သေးသည်။
ထူးပါဘူးလေ…ဖင်လိုးကြည့်မယ် ဟုဆုံးဖြတ်ပြီး
ဒူးနှစ်လုံးကိုသူ့ပေါင်ကြားမှာနေရာအသေအချ ာချပြီး
ဖင်ပေါက်ဝကိုလီးဖြင့်ပွတ်ဆွဲထိုးကြည့်တော့..
” ဟိတ်…ဖင်နော်..ဖင်…ဖင်တော့မလိုးလိုက်ပါ
နဲ့…စောက်ပတ်ပဲလိုး….စောက်ပတ်ပဲ…အာ့..စောက်
ပတ်လိုးနော်..မောင်..စောက်ပတ်ပဲ..စောက်ပတ်ပဲ..
အာ့..မဝင်ဘူးမောင်ရဲ့…စောက်ပတ်ပဲလိုးပေးပါ
မောင်ရယ်…”
သမင်လည်ပြန်ကြည့်ပြီးအော်ရင်း ခါးကြီးကုန်း
ဖင်ပေါက်ရှုံ ့ထားသည်။ဖင်လုံးကြီးနှစ်ခုပူးနေပြီး
ဖင်ပေါက်မမြင်ရတော့။လီးကိုအသာဆွဲထုတ်ပြီး
စောက်ပတ်ထဲထည့်ဆွတော့မှ လှည့်ကြည့် မျက်
စောင်းထိုးပြီးပွစိပွစိပြောနေသည်။စောက်ဖုတ်ကြီး
ကိုလီးနှင့်ဟိုထိုးဒီထိုး ထိုးတော့စိတ်မရှည်တော့..
” ယောကျ ာင်္း…ငါတက်လိုးပစ်မှာနော်..ဒီမှာ
ရွနေပါပြီဆိုမှ…လိုးပေးတော့…”
ခါးနှစ်ဖက်ကိုအသာဖိပြီးခါးချိူ င့်အောင်လမ်း
ကြောင်းပေးလိုက်တော့ မမရီနွယ် တစ်တောင်
ထောက်ပြီး ဖင်ကော့ပေးလာသည်။လမ်းပွင့်သွား
တော့မှတစ်ရစ်ရစ်ထိုးထည့်ပေးတော့ လေတွေပြန်
အံထွက်လာသည်။လီးအဆုံးထိုးထည့်တော့မခံနိုင်။
ခါးကြီးကုန်းတက်လာ၍ပြန်ဖိချရသည်။ဖင်ကနောက်
ကိုတွန်းပြီး လီးအဝင်သက်သာအောင်သူကြိုးစား
ပေမယ့် သော်ကနို့အုံကြီးတွေလှမ်းဆွဲဆုပ်ရင်းကိုယ်ကိုထပ်ခါဖိတွန်းသွင်းသည်။ဘာမှမတတ်နိုင်
သဖြင့်ပါးစပ်ကပွစိပွစိဆက်ခါပြောရင်းအလိုးခံနေ
တော့သည်။
” ဆောင့်တော့ကွား…ဆောင့်..အား..အသံတွေ
ထွက်လိုက်တာကွာ..ထိန်းလိုးပေး..ဆောင့်.အင့်
နာနာဆောင့်..ရတယ်..ဆောင့်..အားဟား..အောင့်
တယ်မောင်ရေ..ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..အာ့
ခိခ်..အသံတွေထွက်ထာကွာ…ဆောင့်..နာနာလေး
နာနာလေးဆောင့်ပစ်..အား..ပစ်ဆောင့်..ဟုတ်ပြီ..
အဲလိုပစ်ဆောင့်လိုး..ကြမ်းကြမ်းလိုး..ကောင်းတယ်
ရော့..ရော့..ဆောင့်စမ်း..ရော့..အား…အား..အား..
မနာဘူး..ရတယ်…နာနာဆောင့်ကွာ..အင့်..အင့်
လိုးစမ်းကွာ..ဆောင့်စမ်း..အင့်..အင့်..ဆောင့်..ပစ်
ပစ်ဆောင့်..ပစ်ပစ်ဆောင့်ပါ..အား..အား..
၁၂
” တအားကြမ်းတာပဲကွာ.အင့်…မောင်လေး ”
” အင့်…လိုးလို့ကောင်းလို့ပါ မမကလဲ..အင့် ”
” အောက်ကသေတော့မယ်..မောင်ရဲ့.အင့်…”
” ပြန်ကော့ ကြမ်းလေ..အင့်…မမကလဲ..”
” အင့်..အင့်..အင့်…အာ့..အား…အား..ကောင်း
ထာ..မောင်လေးရာ…အင့်..အင့်..”
” ကောင်းလာပြီလား…အင့်…”
” အင်း…ဆောင့်တော့…ရပြီ…အား..အင့်.ရော့..
အင့်..ကောင်းတယ်..အာ့..ကောင်းတယ်..အားဟ..
နာနာဆောင့်မောင်လေး…နာနာလေးဆောင့်..အင့်
အင့်..အား…ဆောင့်ကွာ…ကြမ်းကြမ်း..အာ့..အင့်..
ရတယ်..အင့်…သွက်သွက်လိုးပေး..အင့်..”
” ပြီးသွားလား…အင့်…”
” အင့်…အင့်..နာနာလေး..အင်း..ဟုတ်ပြီ..အင်း
ခုမှပြီးတာ..အင့်..ခုမှ..အား..ခုမှပြီးတာ..ဆောင့်..အာ့
ပြင်းပြင်းတစ်ချက်လောက်ကွာ..အင့်..အင့်…အား..
သေပြီ..သေပြီ..အား…ကောင်းလိုက်ထာ…ကောင်း
လိုက်ထာ…ဟူး…ကောင်းလိုက်ထာ……”
နှစ်ယောက်သားထပ်လျက် အမောဖြေနေကြ
သည်။မနက်လည်း လင်းနေပါပြီ..။အမောပြေသွားပေ မယ့်မခွာနိုင်ကြပါ။ထပ်လျက်လေးမှိန်းနေကြသည်။
” အဖိုးဆေးသောက်ဖို့ ရေနွေးကြိုရတော့မယ်..
ထ,တော့နော်..ယောကျ ာင်္း…”
” သူဝ,တော့နှင်ထုတ်ပြီ…မိန်းမမျ ား…”
” ခ်ခ်…ဘယ်တော့မှနှင်မထုတ်ဘူး…ညတိုင်း
လာခဲ့….လာနိုင်ဖို့ပဲလိုတယ်….ထ, မဆွေလာရင်ပြန်
ချေ ာ့ပြီး လိုးပေးလိုက်…ခ်ခ် ”
အဝတ်လေးပြန်ဝတ်ပြီးအပေါ်ထပ်ပြန်တက်အိပ်
နေလိုက်သည်။နေ့လည်တော့ တကယ်ပဲမဆွေ အိမ်
ကိုရောက်လာပါသည်။
” ပြော..ကိုယ်တော်….ဒီစောက်ပတ်ကြီး..တော် စားမှာလား….သူမျ ားကိုကျွေးလိုက်ရမှာလား….ဒီနှစ်ခုကြိုက်တာရွေးတော့…အခုသိချင်တယ် ”
” အာ….ကျွန်တော်ပဲစားမှာပေါ့ မဆွေကလဲ..”
မဆွေမျက်စောင်းထိုးသည်။
” အပိုတွေသိပ်မပြောနဲ့နော….စားဖို် ့ချေ ာင်းနေ
တဲ့ကျ ားတွေအမျ ားကြီး…သိက္ခာတွေ သမာဓိတွေ
လာမလုပ်နဲ့….ချကျွေးပစ်လိုက်မှာ ”
” ကြောက်ပါတယ် မမရယ်….ဒီမှာလဲ လီးပါပါ
တယ်…စားတတ်ပါတယ်..”
ပြောပြောဆိုဆို သော်က မဆွေကိုဖက်ပြီးထမီ
ဆွဲချွတ်သည်။မဆွေက ဟန်ဆောင်ရုန်းထွက်သည်။
” အို…မလုပ်နဲ့ကွာ…မဆွေဒါမျိူ းမကြိုက်ဘူး ”
မကြိုုက်ဘူးလဲဆိုသေး…လက်တစ်ဖက်ကထမီိ
ဆွဲ…လက်တစ်ဖက်ကပုဆိုးဆွဲ..။သော်က ထမီိကို
လက်လွှတ်ပြီိးနို့အုံကြီးကိုအုပ်ဆွဲတော့ မဆွေပုဆိုုးကုိုလက်လွတ်ပြီးလီးကိုုအုပ်ဆွဲသည်။နို့အုံကြီိးကိုဖိ
နယ်ရင်း
” ဒါမိူျ းတော့ကြိုုုက်တယ်မလား ”
” သွားပါ…လူကို နောက်ဆုတ်မယ်လေး ရှေ့
တိုးမယ်လေးနဲ့….အလိုးခံထားတဲ့စောက်ပတ်ကိုမှ
အားမနာ…ပြောချင်တာတွေပြောခဲ့ပြိီးမှ လာမချေ ာ့
နဲ့..”
ပါးစပ်ကသာ လာမချေ ာ့နဲ့လို့ပြောနေရပေမယ့်
လီးတတုတ်တုတ်ကြီးကိုင်မိကတည်းကစောက်ရည်
တွေစိမ့်နေပြီ။နှာခေါင်းတွေနီနေပြီ။နို့နယ်ခံနေရတော့ ပိုဆိုး။ဒီလီးကြီးနဲ့အလိုးခံထားရပြီးအကြောင်းသိ
မို့ချက်ချင်းပဲ အလိုးခံချင်နေလှပြီ..။
” ကဲ….လိုးမှာဖြင့်လဲ လိုးပါတော့…အရှုံးပေးပြီး
အလိုးခံလိုက်ပါ့မယ်….ခ်ခ်…”
သူကိုယ်တိုင်ပဲထမီချွတ်ချပြီးကုတင်ပေါ်ဖင်ချ
ထိုင် ပက်လက်ကြီးလှန်ကာပေါင်တုတ်တုတ်ကြီိးနှစ်
လုံးကိုမြှင့်ထားပေးလိုက်သည်။သော်က လီးကြီးထိုး
သွင်းလာတော့ ပုခုံးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သိုင်းဖက်
ပြိီးနှုတ်ခမ်းတွေကိုအားရပါးရစုပ်နမ်းပြီး
” ဒီတစ်ချီပြီးမှပဲ လီးစုပ်တော့မယ်နော်..အခုသိပ်
ခံချင်နေလို့…နာနာလေးသာဆောင့်လိုးပေးတော့ ”
သော်က ဖင်အားသုံးကာအချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်လောက်တစ်ဖုန်းဖုန်း ပစ်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်သည်..
” အာ့..ဆောင့်..အိး..ကောင်း..ကောင်း..အင့်
ကောင်းထာ..ဆောင့်…အင့်..လွန်တယ်..ဆောင့်
နာနာလေး..အင့်..နာနာလေး..အင့်..ဟုတ်ပြီိ..အင့်
အား..ရှည်တာ…အင့်…အင့်…သေပြီ..အာ့..”
” ကောင်းလား…အင့်..”
” ကောင်းတယ်..အာ့..ဆောင့်..အင့်….နာနာလေးဆောင့်..အား..ကောင်းတာ….ပြီးတော့မယ်..
ဆောင့်ပေး..ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပေး..အား..အား..
အား..အင့်..ကောင်းထာ..အဆုံးထိထည့်..အဆုံးထိ
ထည့်…ကပ်ထားပေး..အာ့..ကပ်ထားပေး..အား..
ကောင်းနေပြီ…ကောင်းနေပြီ…အင့်..အင့်..အင့်..”
” ပြိီိးပြီိလား..အင့်..”
” အင်း…တစ်ချီု ပြီိးပြီ….ကောင်းထာကွာ..နင့်
နေတာပဲ…ကောင်းထာ…”
သော်ကမိုးပေါ်ပူးပြီးဆွဲထောင်ပစ်သည်။စောက်ဖုတ်
ကြီးကဖင်နှစ်လုံးကြားမှာညှပ်၍ဖောင်းနေပြီးပေါင်
ကြိီးတွေဖက်ကာ လီးကိုအသာထိုးထည့်တော့စေး
စေးပိုင်ပိုင် ကျပ်ကျပ်သပ်သပ်ဝင်သွားသည်။
” ကောင်းထာကွာ….လီးဝင်လာတာကိုက ထိ
တယ်….ဆောင့်ကွာ…မနားတမ်းဆောင့်…နာနာနဲ့
ကြမ်းကြမ်းသာဆောင့်….”
အဲဒီလိုနဲ့ပဲ..သော်ကဇာတ်မျေ ာကြီးကိုက,ရပြန်
ပါသည်။မဆွေကိုလည်းအပြစ်မပြောတော့ပါ။နှာထန်
လွန်းတာကိုအပြစ်လို ့ဆိုရင်လဲ….လူတိုင်းနှာထန်ကြ
တာပါပဲ..။နောက်တစ်ပါတ်လောက်ရွာမှာဆက်နေပြီး
အဖိုးထံခွင့်ပန်ကာ မြို့သို့ပြန်ခဲ့သည်။
၁၃
နေ့လည်ထမင်းစားပြီးချိန်လောက်အရောက်မှန်း
ပြီးမြို့သိုပြန်ခဲ့သည်။ဘာမှမဝေးလှပါ..။ရှစ်မိုင်ပိုပိုပေါ့။
အိမ်ဝင်းထဲဝင်တော့ မတင်မြကိုပိန်းပန်းပင်တွေကြား
ကုန်းလိုက်ကွလိုက် ပေါင်းသင်မြေဆွပေးနေတာတွေ့
ရသဖြင့် ခြေသံမကြားအောင်သူ့အနောက်သွားရပ်နေ လိုက်သည်။မတင်မြက သိပါသည်။သော်ကခြံထဲ
ဝင်လာကတည်းကသိသည်။ကိုကျေ ာ်မြကားထွက်သွားပြီးကလေးလည်းကျေ ာင်းမှာမို့အိမ်မှာတစ်ယောက်တည်း..။ခ်ခ်…ကိုယ်တော်က အချိန်ကောင်းကိုမှ
ရွေးပြီးပေါ်တော်မူလာသည်။မသိဟန်ဆောင်ပြီးဖင်
ကြီးကုန်းကာ ပန်းအိုး ပေါင်းသင်သလိုလို မြေဆွသလိုလို လမ်းဖွင့်ပေးထားလိုက်သည်။
သော်က လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ထိန်းကာ
ဖင်ကုန်းနေသည့်မတင်မြစောက်ဖုတ်နေရာကိုမှန်း၍
ထိုးထည့်ပြီးပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ မတင်မြဖင်တွန့်သွား
ပြီး အိကနဲပါးစပ်မှအသံထွက်ခါ မတ်တပ်ရပ်မိသည်။
သူထင်တာက ဖင်ကိုလီးနဲ့ထိုးဆွမည်ထင်ခဲ့သည်။
ခုတော့..စောက်ဖုတ်တည့်တည့်မှလာထိုးထည့်သည်
ထမီတွေပုဆိုးတွေမျ ားမခံထားလျင် တိုက်ရိုက်မျ ား
ဝင်သွားလောက်သည်။တော်တော်ဆိုးတဲ့ကောင်လေး…။မတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ သူ့လီးကြီးကဖင်ကို
ထောက်နေပြန်ရော..ခ်ခ်..သော်ကလီးကိုလက်ဖြင့်
ထိန်းပြီးပေါင်ရင်းကြားကိုနောက်ကပွတ်ထိုးဆွဲသဖြင့်
မတင်မြမနေနိုင်…လီးကိုနောက်ပြန်ဆုပ်ကိုင်ပြီးအိမ်
ထဲသို့အတင်းဆွဲပြေးသည်။သော်က ကို့ရို့ကားရား
ကွတကွတ ပြေးလိုက်ရတော့သည်။ခ်ခ်..ခ်ခ်..မှတ်
ပလားဟဲ့….။
” လွှတ်ဦးလေ…လွှတ်ဦး…လွှတ်ပါဦး…”
” စောက်ပတ်မှမလွှတ်ဘူး…ငါ့စောက်ပတ်ထဲ
ဝင်မှလွှတ်မယ်…”
” ထည့်ပေးမယ်..ထည့်ပေးမယ်..လွှတ်..လွှတ်
နာလှပြီ….”
” ခ်ခ်…မလွှတ်ဘူး….နင်ဒီလီးကြီးနဲ့ ငါ့စောက်
ပတ်ကိုနာအောင်လိုးခဲ့ပေါင်းမျ ားပြီ..မရဘူး..နာချင်နာ.. ”
” အား….နောက် မလိုးတော့ပါဘူး..အိ “”
” ခ်ခ်….မလိုးရင် သတ်ပစ်မှာပေါ့ဟဲ့…နင့်လီး
ကြီး ပန်းသေအောင် ငါသတ်ပစ်မှာ..ခ်ခ် ”
လီးဆွဲရင်းတန်းလန်းဖြင့် အခန်းထဲဆွဲပြေးသည်။
အခန်းထဲရောက်မှလက်တစ်ဖက်ကထမီအထက်ဆင့် ဖြေလျှေ ာ့ပြီးကွင်းလုံးကျွတ်ချွတ်ချ လိုက်ခါပေါင်
ကိုကွပြီးစောက်ပတ်ကြီးထဲလီးတေ့၍ကော့ခါကော့ခါ
သွင်းသည်။မဝင်။ရမက်ထန်သည့်မျက်ဝန်းနက်နက်
တောက်တောက်မျ ားဖြင့်သော်ကကိုမော့ကြည့်ပြီး
ပြုံးစစ ဖြင့်ပြောသည်….
” ထည့်ပေး….”
” ဖင်ကုန်းလိုက်….”
” ဖွီး….ခွေးမျိူ း…ခွေးလိုးတော့တော်တော်ကြိုက်
ခ်ခ်….အင့်…လိုး ”
ကုတင်ဘေးဘောင်ကိုလက်ထောက်ပြီးဖင်ကုန်း
ပေးတော့ သော်ကတစ်ခေါက်ကွေးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်
ပြီိးနည်းနည်းချဲလိုက်သည်။ဖင်လုံးကြီးတွေကားထွက်
လာတော့စောက်ပတ်က အာတာတာ။သော်က လျှ ာ
ပြားကြီးဖြင့်ယက်တင်လိုက်တော့ မတင်မြဖင်ကြီးရမ်း
ခါသွားပြီးနောက်ပြန်ဆောင့်ဆောင့်တွန်းသည်။
” လိုးပါတော့ကွာ…လိုးပါတော့….အော်ငိုပစ်
လိုက်တော့မယ်….လိုး..”
သော်က မတ်တပ်ပြန်ရပ်ပြီး လက်တစ်ဖက်က
မတင်မြခါးကိုဖိထားခါ လက်တစ်ဖက်ကလီးချေ ာင်း
ကိုကိုင်ပြီးစောက်ခေါင်းပေါက်ဝ,ဒစ်ကိုတေ့ပေးလိုက်
တော့ မတင်ြမဖင်ကြီးနောက်သို့တစ်အိအိတွန်းပြီး
သွင်းသည်။လီးအလယ်လောက်ထိဝင်လာတော့
သော်ကဆောင့်ပြီးလိုးထည့်လိုက်ရာ အီး…..ဟု သံ
ရှည်ဆွဲအော်ပြီးမတင်မြခါးကြီးကုန်းတက်လာသည်။
လက်တစ်ဖက်ဖြင့်အသာပုတ်တော့ ခါးပြန်ကော့ပေး
ပြီးဖင်တွန်းခံသည်။ဆောင့်လိုက်…တွန်းလိုက်..လိုး
လိုက်..တွန်းလိုက် နှစ်ယောက်သားစေးစေးပိုင်ပိုင်
အချက်ကျကျ လိုးနေကြသည်။ကောင်းလွန်း၍မတင်
မြ ပါးစပ်မပိတ်နိုင်သလိုစောက်ပတ်ကလည်းအသံစုံ
ထွက်နေသည်။
” ပြင်းပြင်းဆောင့်..အင့်..ဆောင့်..အာ့..နာနာ
ဆောင့်..အား…ဆောင့်…အသေဆောင့်ကွာ..အင့်
ဆောင့်ထား…အင့်..အား..ခွာပြီးဆောင့်လိုး..အင့်
ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..အာ့..အင့်.ဆောင့်..
နာနာဖိဆောင့်..မြန်မြန်လေး..အာ့..အင့်..အင့်..လိုး.
အသေလိုး..အအား..ရတယ်..ဆောင့်..ဘာမှမဖြစ်
ဘူး..အင့်..ဆောင့်..ဆောင့်..ဘွတ်…ဖူး..ဘလွတ်..
ဖူး…ဖုန်း…ဗွီ…ဗွတ်…ဘလပ်တပ်တတပ်..ဗွတ်.ဖူး.
ကောင်းတယ်…ဆောင့်..အားပါး…နာနာဆောင့်ပါ
ပြီးတော့မယ်…နာနာဆောင့်…
” ကောင်းလား…”
” ကောင်းတယ်..တအားကောင်းတယ်..ဆောင့်
ပြီးခါနီးပြီ..နာနာဆောင့်..အင့်အင့်အင့်အင့်…အား.
အာ့..အင့်.အင့်..ပြီးပြီ..ဆောင့်ထား..ဆောင့်ထား..
ပြင်းပြင်းလေး…အင့်.အင့်.အင့်..အင့်..အားဟားဟား..
ပြီးအောင်လိုး..အင့်..အင့်..ပြီးအောင်လိုး..အင့် အင့်
အပြီးဆောင့်..အားဟာ့..အားဟာ့..အား..ကောင်း
လိုက်ထာ…အား..လီးရည်တွေအမျ ားကြီးပဲ..အား
အင့်..အင့်..ဟား…အား…ဟူး..ဖူး……”
ကုတင်စောင်းမှာနှစ်ယောက်သားမှောက်လျက်
ထပ်နေကြသည်။လီးကြီးကမတင်မြဖင်နှစ်လုံးကြား
မှာ တွဲလောင်း ပြောင်ပြောင်လက်လက် စိုစိုရွှဲရွှဲ…။
သော်က မတင်မြကိုသိုင်းဖက်ပြီးနို့လုံးကြီးတွေကို
ဆုပ်ညှစ်ထားသည်။ဖင်ကိုဖိဖိဆောင့်တော့ မတင်မြ
ဖင်ကြီးတွန်းတွန်းကော့သည်။မျက်စေ့တော့မဖွင့်နိုင်ကြ ပါ။
” ကောင်းလား..ခွေးလိုးမ..”
” ကောင်းချက်….ဆောင့်တိုင်းကောင်း..ခ်ခ်..
ထပ်ဆောင့်ပေးပါဦး..”
” တကယ်နော်….”
” တကယ်..”
သော်က သူ့လီးမာမာကြီးကိုကိုင်၍စောက်ပတ်
ထဲတေ့ထိုးထည့်ပြီးလေးငါးဆယ်ချက်ဆောင့်ပေး
တော့ တစ်အင်းအင်း လည်ချေ ာင်းသံပေးပြီးခံသည်။
” အားပါး….တောင်လာပြန်ပြီကွ…လိုး..လိုး..
ဆက်ဆောင့်..အင့်..အီး..ဆက်ဆောင့်..အင့်..အား
