၁
” သော်..မေမေ့ဖင်ကြီးကြည့်ပြီး လီး
တောင်နေတာမလား…ဟင်း ”
ထမင်းစားနေရင်း.မျိုချ၍မရတော့ပဲ
ထမင်းနင်သွားသည်။သော်ဇင် ဘာမှပြန်
မပြောမိပဲ ဝင်းမာကိုပြူးကြည့်နေမိပြိး
လက်ထဲမှာထမင်းလုပ်တန်းလန်း။တိုးတိုး
ပြောတယ်ဆိုပေမယ့် နားထဲမှာ ဗုံးကွဲသံ
လားထင်မိသည်။မေမေကပန်းကန်တွေ
ဆေးရင်း ကြားသွားလေသလား.မကြား
ဘူးလေလားတော့မသိ။ဖင်ကြီးကရမ်းခါလှုပ်နေတာကိုတော့မြင်နေရသည်။
” ရွှတ်..ကြားသွားမယ်လေကွာ..မ
ဟုတ်တာ..”
” ခ်ခ်..လိုးချင်တာကလဲပြာလို့..ညံ့တာကလဲ ချာလို့..ဒီပုံမျိုးဆိုပလာတာ မ
ပြောနဲ့ ပေါက်စီတောင်ကိုင်ရမှာမဟုတ်
ဘူး..သတ္တိလဲမရှိပဲနဲ့..”
” အာ..တိုးတိုးပါဆိုမှ..လီးလိုမှပဲ..”
” ခ်ခ်…အဲလီးကြီးမြောင်းထဲသွားလွှင့်
ပစ်လိုက်..လုပ်လဲမလုပ်ရဲပဲနဲ့..”
သော်ဇင်ထမင်းဝိုင်းမှ ထ,ပြေးတော့
ဝင်းမာ တစိခိခိရယ်ပြီးကျန်ခဲ့သည်။သော်
ဇင် မရှိတော့မှမေမေ့ကိုမယောင်မလည်
လေးကြည့်မိတော့ ကြိတ်ပြုံးလေးပြုံးနေ
သလားလို့ ဝင်းမာထင်မိသည်။ပါးစုံလေး
နှစ်ဖက်က စုံ့တုံ့တုံ့ မို့ပါ။
တကယ်တော့ သော်ဇင်နှင့်ဝင်းမာ တို့
မောင်နှစ်မ လိုးနေကြတာကြာပါပြိ။သော်
ဇင် ငယ်ကတည်းက ဝင်းမာကိုလိုးခဲ့တာ
ဆိုပေမယ့်..ဆယ့်ခြောက်နှစ်သားလောက်မှာ ဝင်းမာ အိမ်ထောင်ကျ ခဲ့ပြီးသူတို့
ဝေးခဲ့ကြသည်။ငါးနှစ်လောက်ကြာမှ သူ့
ယောကျာင်္း မယားငယ်ယူလို့အိမ်ပေါ်က
ဆင်းလာခဲ့သည်။ဟိုလူက ခဏခဏ လာ
ခေါ်ပေမယ့်ပြန်မလိုက်။ဘယ်လိုက်မလဲ.
ဝင်းမာက အိမ်ရော ခြံရော စီးပွားရေး
ဆိုင်ရာပစ္စည်းပိုင်ဆိုင်မှုတွေမှာရော အ
ကုန်လုံး သူ့နာမည်နဲ့အပိုင်ကိုင်ထားပြီးပြီ
ဟိုလူ ရှုပ်ချင်သလိုရှုပ်..လုပ်ချင်သလို
လုပ်..။
ဝင်းမာက ငယ်သေးသည်။ခုမှအသက်
နှစ်ဆယ့်လေး။ကိုအောင်ဟိန်းကသူ့ထက် အသက်တော်တော်ကြီးသည်..လေးဆယ့်
နှစ်လား လေးဆယ့်သုံးလားမမှတ်မိ။ဝင်း
မာ ဆယ်တန်းအောင်တဲ့နှစ်မှာလက်ထပ်
ခဲ့ကြသည်။ဝင်းမာရဲ့ အလှကိုစိတ်မချလို့
ကျောင်းဆက်မတက်ခိုင်း။ကျောင်းဆက်မတက်ရဘူး ဆိုတော့ဝင်းမာက ပိုင်ဆိုင်
မှုအားလုံးကို သူ့နာမည်ပေါက် ပြောင်း
ခိုင်းသည်..တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်
အဲဒီကတည်းက မေတ္တာသဘောမသက်
ရောက်တဲ့ လူမှုရေးနယ်ပယ်သဘောထဲ
မရည်ရွယ်ပဲရောက်သွားခဲ့ကြသည်။ထင်
တဲ့အတိုင်းပါပဲ..ကိုအောင်ဟိန်းကသူ့ဆိုင်
ကကောင်မလေးတွေနှင့်ခပ်ရှုပ်ရှုပ်တွေ
လုပ်လာတော့ လေးငါးခါသည်းခံခဲ့ပြီး…
မနှစ်ကတော့ဆင်းချလာခဲ့လိုက်သည်။
ကလေးမရတော့..အလှကမကျတဲ့အပြင်
ပိုပြီးတောင့်..ပိုပြီးကား.ပိုပြီးထွားနေတာ
မို့ကိုအောင်ဟိန်း လီးကိုင်ပြီးဒုက္ခရောက်
ကျန်ခဲ့သည်။
ဝင်းမာ ကိုယ်လုံးလှတယ် ဆိုတာက
မေမေ့အမွေတွေပါ။အဖေကတော့ ညို
တိုတို .တောင့်တောင့်..အရပ်က ပုလိုက်
သေး..။အမေက အသားတွေဝင်းပြီးစို
နေသည်။အရပ်အမောင်းအလည်းငါးပေ
ငါးလက်မ။ငယ်ကတည်းကျောင်းမှာပြေး
ခုန်ပစ်ချံပီယံ..ဘော်လီဘောလက်ရွေး
စင်။အားကစားမှန်သမျှအကုန်လုပ်သည်။
ဒါနဲ့ပဲ အဖေနှင့်ညားခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီးမွေးလာ
တဲ့ကလေးတွေက အမေနဲ့တူကုန်ကြပြန်
သည်။သော်ဇင်ဆိုအရပ်က မော့ကြည့်ရ
သည်..ငါးပေကိုးလက်မနီးပါး။ဝင်းမာက
လည်းအမေ့ကိုယ်ပွားလို့ပြော၍ရလာပြီ။
ကိုအောင်ဟိန်းအိမ်ကဆင်းလာတဲ့ည
အေးအေးဆေးဆေးစကားလေးပြောဖို့
သော်ဇင့်အခန်းကိုသွားတော့ အငမ်းမရ
မွတ်သိပ်စွာနမ်းခြင်းခံလိုက်ရသည်။နို့အုံ
ကြီးတွေ..ဖင်ကြီးတွေများ ပယ်ပယ်နယ်
နယ်အကိုင်အဆုပ်ခံလိုက်ရသည်။ဝင်းမာ
ဒီလိုအကိုင်မခံရတာကြာပြီမို့ အခန်းထဲ
လာခါစ ဘာစိတ်မှမရှိခဲ့ပေမယ့်လည်း အ
ခန်းထဲရောက်ပြီးခဏလေးနဲ့ စောက်ရည်
တွေစိမ့်ကာ သော်ဇင့်လီးကြီးကိုပွတ်စမ်း
မိခဲ့ရသည်။သော့်ဇင့်လီးကြီးက ငယ်စဉ်နဲ့
မတူတော့ပဲ တုတ်တုတ်ခဲခဲ.ရှည်လျားလျားကြီးဖြစ်နေတာတွေ့ရတော့အံ့ဩ. ခဲ့မိ
ပြီး ဟုန်းကနဲတနှာတွေကြွခဲ့ရတာ ဟန်မ
ဆောင်နိုင်ခဲ့တဲ့အထိ။သူတို့နောက်ဆုံးလိုးခဲ့ကြစဉ်က သော်ဇင်ဆယ့်ခြောက်နှစ်ပဲရှိသေးသည်။လီးကဒီလောက်မကြီးသေး..ကိုအောင်ဟိန်းလီးလောက်တော့
ရှိပြီ။ခုတော့..သူ့လီးကြီးကဝင်းမာလက်နဲ့
မဆန့်တော့..တုတ်ခဲတင်းမာ နေတာများ
ကိုအောင်ဟိန်းဘယ်လိုမှလိုက်လို်မမီနိုင်
တော့မှန်း စိတ်ကအလိုလိုသိပြီး အိမ်ပြန်
ဖို့စိတ်မကူးတော့တာ ဒီနေ့အထိ။ဒီလိုနဲ့
သော်ဇင့်ကိုအရိပ်လိုကြည့်နေခဲ့တာကြာပြီ
သော်ဇင် အမေ့ကိုကြည့်နေတဲ့အကြည့်
တွေက ရိုးရိုးထက်ပိုနေသလားလို့ထင်နေ
မိသည်။ဒီနေ့..ထမင်းစားရင်းတိုးတိုးမေး
ကြည့်တော့ သော်ဇင်ထ,ပြေးပါလေရော
ဟုတ်နေလို့ပြေးတာပဲဖြစ်မည်..ခ်ခ်
မေမေ့ကိုကြည့်ရတာလည်း တစ်မျိုး။
အလှအပတွေ အထူးတလည်ပြင်မထား
ပေမယ့် အဝတ်အစားတွေက နုနုလေး
ရွရွလေးတွေမှရွေးဝတ်လာသလိုလို။အိမ်
နေရင်းဆိုတော တီရှပ်တွေ..ဗွီရှိပ်တွေ
ယူရှိပ် တွေဝတ်တာ မဆန်းလှပေမယ့်နို့
လုံးထွားထွားကြီးတွေကိုအချိန်ပြည့်ပြနေ
တာတော့ လွန်ပြီထင်သည်။လီးပါတဲ့လူ
ဆိုလို ဒီအိမ်မှာနှစ်ယောက်ထဲရှိသည်။
ဖေဖေနဲ့သော်သော် ပေါ့ ခ်ခ်။ဖေဖေ က
ခြောက်ဆယ်ကျော်စပြုပြီဆိုပေမယ့် လီး
တောင်ဖို့ဒီလောက်ကြီးမြှူဆွယ်နေစရာမ
လိုပါ။သူတို့က ခုမှလိုးလာတာလဲမဟုတ်.
အရာရာ နားလည်မှုရှိပြီးသားတွေ အရိပ်
ပြလျင်အကောင်မြင်ပြီးသားမို့ ဒါတွေဝတ်
ပြနေစရာမလိုတော့ပါ။ဒါဆို သော်ဇင့်ကို
ဝတ်ပြတာပဲဖြစ်မည်….
၂
ညဆယ်နာရီထိုးတော့မည်။သော်ဇင်
ခြေသံမကြားအောင်ဖွဖွနင်းပြီးဝင်းမာအ
ခန်းကိုလာခဲ့သည်။အခန့်တံခါးကိုအသာ
တွန်းဖွင့်တော့ ဝင်းမာကုတင်ပေါ်မှာပက်
လက်လိုလို အိပ်နေပြီးခြေထောက်တစ်
ဖက်ကဆန့်လျက်..တစ်ဖက်ကဒူးကွေး
လျက်။လည်တိုင်လေးစောင်းနေပြီးမျက်
နှာကတံခါးဖက်လှည့်နေသည်။ကုတင်နားအသာကပ်သွားတဲ့အထိမျက်စေ့တွေ
ကပွင့်မလာပါ။ဂါဝန်တိုနံ့နံ့ကပေါင်ရင်း
ထိလန်တက်နေတော့ပင်တီခရမ်းရောင်
လေးအောက်မှစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်း
မို့မို့ကြီးကိုရေးတေးတေးမြင်ရသည်။ပင်တီကလည်းခရမ်းရောင်..စောက်မွေးတွေ
ကလည်းမဲနက်နက် ဆိုတော့စောက်ပတ်
နခမ်းသားတွေကိုထင်ထင်ရှားရှားမမြင်ရ။ကုတင်ဘေးမှာရပ်ပြီးခါးကိုကိုင်းကာ
စောက်ဖုတ်ကိုအသာမျဉ်းမျဉ်းလေးနမ်း
လိုက်တော့ ဝင်းမာလည်ချောင်းသံတိုးတိုး
ညည်းပြီးပေါင်ကြီးနှစ်ဖက်လုံး အလိုလို
ကားသွားသည်။စောက်ဖုတ်ကိုနမ်းနေတာမို့ဝင်းမာနှုတ်ခမ်းလေးတွန့်ပြီးပြုံးသွားတာကိုမမြင်လိုက်မိပါ။သူ့ပုဆိုးခါးပုံစ
ကိုအသာအယာဖြည်လျှော့ပြီးကုတင်ဘေးမှာပဲကွင်းလုံးကျွတ်ပုံချလိုက်သည်။အိပ်ပျော်နေသည့်မိန်းမတစ်ယောက်ကိုလိုး
ဖူးချင်နေတာကြာပြီ။
စောက်ဖုတ်ကိုနမ်းနေရင်းလက်တစ်
ဖက်ကပင်တီကိုအသာဆွဲချွတ်တော့ဖင်
လုံးကြီးကြွတက်လာသည်။အင်…အိပ်
ပျော်နေတာမှမဟုတ်ပဲ…စောက်ဖုတ်က
မျက်နှာခွာပြီးမော့ကြည့်လိုက်တော့မျက်
လုံးဇွတ်မှိတ်ပြီးပြုံးနေတာတွေ့သည်။သူ
အညာမိသွားပြီ..နားနားကိုနှုတ်ခမ်းကပ်
ပြီးတိုးတိုးပဲဆဲပစ်လိုက်သည်..
” ခွေးမ..ငါလိုးမ..စောက်ပတ်ပြဲမ ”
” ခ်ခ်..ငါ့စောက်ပတ်ခိုးနမ်းတယ် ခ်ခ်
သူခိုး..စောက်ပတ်သူခိုး..ခ်ခ် ”
နှစ်ယောက်သားတစ်ခိခိရယ်ပြီးသော်ဇင် ဝင်းမာ၏နှုတ်ခမ်းတွေကိုအငမ်းမရ
စုပ်ယူသည်။ဝင်းမာ လျှာကလေးထိုးထည့်ပေးတော့မျဉ်းမျဉ်းကလေးစုပ်ယူပြီး
လက်တွေကနို့အုံကြီးကိုအုပ်ကိုင်ဆုပ်နယ်သည်။လင်ရတာငါးနှစ်ကြာခဲ့ပေမယ့်
အပျိုတုန်းကနဲ့ဘာမှမကွာ..တင်းမာဆဲ
ပြည့်ဖြိုးဆဲ..။သူ့ယောကျာင်္းက သိပ်စားခဲ့
စို့ခဲ့ပုံမပေါ်ပါ။စိတ်ထဲမှာအားမရတော့ဂါ
ဝန်ကိုလှန်ပြီးဘရာကိုဖြုတ်သည်။ဝင်းမာ
လက်မအားလို့ကူမဖြုတ်ပေး..လီးကြီးကို
ဆုပ်ကိုင်ပြီးစိတ်ကြိုက်ဆော့နေသည်။ခါး
လေးတော့ကော့ပေးပါသည်။နို့လုံကြီးတွေပေါ်လာတော့နို့ကြီးတစ်လုံးကိုပါးစပ်
ထဲအားရပါးရသွင်းပြီးတအားစို့ပစ်သည်။
နို့အကြိတ်တောင်ကောင်းကောင်းမကျေ
ချင်သေး..ခဲတဲတဲလေးကျန်နေသေး၍
ရှေ့သွားတွေနှင့်လျှာ တို့ပူးပေါင်းပြီးကိုက်
စုပ်သည်။နို့သီးခေါင်းကိူတအားစို့စုပ်မိ
တာမို့ဝင်းမာဖင်ကြီးအိပ်ယာပေါ်ကကော့
တက်လာသည်။ပါးစပ်ကလည်းတစ်အင်း
အင်း..တစ်အားအား..လည်ချောင်းသံ
တွေအဆက်မပြတ်။စောက်ရည်တွေက
ရွှဲနေပြီ။သော်ဇင့်လီးကြီးကိုင်မိလိုက်တုန်း
ကတည်းကစောက်ရည်ကစိုထွက်နေပြီ။
ဝင်းမာလက်တစ်ဖက်ကသော်ဇင့်ခေါင်း
ကိုဆွဲဖက်ပြီးသူ့နို့လုံးကြီးထဲမျက်နှာကိုဆွဲ
အပ်ထား တအား ပြီးပွတ်ချေပစ်မိသည်။
ခြေထောက်တွေကလေထဲမှာ ပျံဝဲနေပြီး
အငြိမ်နေ၍မရတော့ပါ။သော်ဇင့်ဖက်ကို
သူ့ကိုယ်ကြီးလှည့်ပြီးခြေထောက်တွေကား
ယားနဲ့လှမ်းခွပြီးဆွဲတော့သော်ဇင်ကုတင်
ပေါ်ရောက်သွားသည်။ဝင်းမာပေါင်ကြား
အားလျားမှောက် စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်သူ့
လီးကိုအမြောင်းလိုက်တင်ပြီးဖိပွတ်တော့
ဝင်းမာဖင်ကြီးကော့ကော့ထိုးပြီးပြန်ပွတ်
သည်။ကြာကြာသည်းမခံနိုင်ပါ ဝင်းမာ
ဖင်ကြီးသလောက် နှာအလွန်ကြီးသည်။
သော်ဇင့်လီးကြီးကိုကိုင်ပြီးသူ့စောက်ပတ်
အကွဲကြောင်းအတိုင်းဒစ်ကြီးဖြင့်ပွတ်ဆွဲ
နေပြီးစောက်စေ့ကိုဖိဖိပွတ်သည်။
” သော်ရယ်..ထိုးထည့်စမ်းပါဟယ်..
သော့်လီးကြီးနဲ့မှမမစောက်ခေါင်းကပြည့်
တာ..လုပ်ကွာ…လိုးပေး ”
” ဖင်အရင်လိုးမယ်လေကွာ..ဖင်လဲ
ပွင့်နေပြီပဲ..”
” အာ…စောက်ပတ်ထဲအရင်လိုးပေး
ဖင်လဲလိုးပေး..ခ်ခ်.လီးနှစ်ချောင်းရှိရင်
ကောင်းမှာပဲ..လိုးကွာ လိုးကွာ.အင့်..”
ပြောပြောဆိုဆို ဝင်းမာပက်လက်လှန်
ကာပေါင်ကြီးနှစ်ဖက်ဆွဲတင်ပေးလိုက်၍
သော်ဇင်သူ့ဖင်ကြီးတွေကိုပေါင်ရင်းတွင်
တေ့ကာဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။သိပ်
အထိုင်မကျသေး၍ဖင်ဆုံနှစ်လုံးကိုလက်
ဖြင့်ဆွဲပြီးနေရာပြင်တော့ဝင်းမာကအလိုက်သိစွာဖင်ရွှေ့ပေးပြီးလီးကိုဆွဲကာစောက်ခေါင်းပေါက်မှာတေ့ပေးသည်။
” ထိုးထည့်ကွာ..ဒီလီးမျိုးကြီးနဲ့အစိမ်း
လိုက်ကိုအလိုးခံပစ်ချင်တာ..”
သော်ဇင် ဝင်းမာ၏လည်တိုင်ကိုလက်
နှစ်ဖက်ယှက်ဆွဲအားယူပြီးဖုန်းကနဲလီးအ
ဆုံးဆောင့်လိုးထည့်တော့ဝင်းမာမျက်ဖြူ
ဆိုက်သွားသည်။စိတ်ကရှိပေမယ့်စောက်
ပတ်ကမခံနိုင်…စောက်ပတ်ကခံနိုင်ပေ
မယ့် သားအိမ်ကထောက်နေပြီ။ရင်ထဲ
တစ်ဆို့ တစ်ဆို့ဖြစ်လာတော့ ဖင်တွန့်ပြီး
ရုန်းမိသည်။
” အို့ အိ..အိ..ရတယ်..ဖိလိုး..ဖိလိုး
ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိလိုး..ဆုံးပလား.အိ ”
သော်ဇင်သူ့ခေါင်းကိုဆွဲမ,ထားပေ
မယ့်ဆီးခုံခိင်းကပ်နေသလိုဖြစ်နေလို့
စောက်ပတ်ထဲလီးကြီးဝင်နေတာကိုမမြင်
ရ။ဝင်းမာ ဆီးခုံနှစ်ခုကြားလက်ကလေး
ထိုးသွင်းပြီးလက်ညှိုးနှင့်လက်ခလယ်ဟ,
ကာလီးအဆုံးဝင် မဝင်စမ်းကြည့်သည်။
ဝင်းမာ သော်ဇင့်လည်တိုင်ကိုလှမ်းဆွဲ
ဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေအငမ်းမရနမ်းစုပ်ခါ
ဖင်ကြီးကော့မြှင့်တက်လာတာတော်တော်
နဲ့ပြန်မကျနိုင်။သော်ဇင်ကလည်းဆက်ခါ
ဆက်ခါ မရပ်မနားညှောင့်လိုးပေးသည်။
စောက်ရည်တွေဗွက်ပေါက်အောင်ထွက်
ပြီးဇိဇိဇက်ဇက်အသံတွေထွက်လာသည်။
အသံထွက်လေလေ ကော့လေလေ..
ကော့လေလေ ဖိညှောင့်လိုးလေလေ…
ဝင်းမာ သားအိမ်အောင့်တာတွေပျောက်
ပြီးကောင်းတဲ့ဖက်ကိုလည်သွားသည်။
၃
ပြွတ်ဖွတ်စွတ် ဖုန်း.ဖောင်း.ပြွတ်ပြွတ်
စွတ် ဖောင်း.အင့်..ဖွတ်ဘွတ် ဖောင်း..
ဆောင့်သာဆောင့်.အာ့..အမေတို့အိပ်
ပျော်လောက်ပြီ..အသေဆောင့်.အာ့..
ဘွတ် ဖောင်း ဖောင်း..ကောင်းထာ..
ဒေါ်ဝင်းဝင်း အိပ်မပျော်သေးတော့
ကပ်လျက်အခန်းကဝင်းမာတို့လိုးနေသံ
ကိုအတိုင်းသားကြားနေရသည်။လီးကို
စောက်ခေါင်းထဲထိုးထည့်သည့်အသံ..
စောက်ခေါင်းထဲကလီးထွက်လာသည့်အသံတို့ကို အိမ်ထောင်သည်မို့ကောင်း
ကောင်းခွဲခြားသိနိုင်သည်။သူတို့မောင်
နှစ်မ လိုးနေကြတာအခုမှမဟုတ်ပါ။ဒေါ်
ဝင်းဝင်းသိလျက်နှင့်မသိဟန်ဆောင်ပြီး
နေခဲ့တာကြာပါပြီ။ဝင်းမာလင်မယူခင်
ကိုးတန်းနှစ်လောက်ကတည်းကခိုးပြီးလိုး
နေကြတာကိုဒေါ်ဝင်းဝင်းမိခဲ့ဖူးသည်။အဲ
ဒီတုန်းကတော့သော်ဇင်ကအိမ်တောင်ဖက်က ဂိုဒေါင်လိုလို တဲလိုလိုအဆောက်
အဦမှာအထပ်ခိုးနဲ့နေတာမို့ ဝင်းမာအိမ်ထဲကပျောက်နေရင် သွားရှာကြည့်လိုက်
သူတို့လိုးနေတာကိုအမြဲတွေ့ရသည်။သား
နဲ့သမီးဆိုတော့လဲ ဆုံးမပေမယ့် ခဏပဲ
နားထောင်ပြီးပြန်ခိုးလိုးကြပြန်သည်။ဒီလို
နဲ့ဝင်းမာဆယ်တန်းဖြေပြီးစ,ပန်းတိမ်ဆ
ရာ.ရွှေဆိုင်ပိုင်ရှင် အောင်ဟိန်းဆိုတဲ့လူ
က မိသားဖသားပီပီလာတောင်းရမ်းတာမို့
မျက်စေ့မှိတ်ပြီးပေးစားပစ်လိုက်ရသည်။
မောင်နဲ့နှစ်မ ဗိုက်ကြီးသွားလျင်ခက်ရ
ချည်ရဲ့..ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ပေးစားလိုက်ရ
တာမို့စိတ်ကသိပ်မသန့်ပေမယ့်ဟိုနွားက
ဘာမှမသိ။အိုးကြီးကြီး ဒင်ကြီးကြီးသမီး
ဖြစ်သူကိုဇွတ်အတင်းဖိလိုးပြီးကျေနပ်
နေတယ်ထင်ပါရဲ့..ဘာသံမှထွက်မလာ
တော့ရင်အေးခဲ့ရသည်။
အဲ…ပြဿနာရှာတာက သော်ဇင်..။
သူ့အစ်မကိုလင်ပေးစားလိုက်တော့..အ
ရွယ်မရောက်သေးတဲ့ သူ့ညီမလေးကိုကြံ
ပြန်သည်။ဝေသီ ကဆယ့်နှစ်နှစ်ကျော်ခါစ..အပျိုတောင်မဖြစ်သေး။သူအိပ်တဲ့
တဲကိုကွယ်ပြီး အိမ်သာကျင်းတူးရင်းခေါ်
လိုးပါလေရော..။သူ့ညီမကလဲ ခံချင်ချင်
နှစ်ခါမညှိရ။တော်ပါသေးရဲ့..ချက်ချင်း
သိပြီးလိုက်သွားလို့ လီးမဝင်ခင်လေးဖမ်း
မိခဲ့သည်။လီးဝင်သွားလျင်တော့မစဉ်းစား
ရဲ..။ဒါနဲ့ပဲ ဝေသီ့ကို အစ်မတို့ရှိတဲ့မြို့ကို
ပို့ပြီးခွဲထားလိုက်ရသည်။ကိုယ်တော်ချော
ကမအေ့ကိုရန်ရှာချင်နေလို့မနည်းရှောင်
ခဲ့ရတာလူမသိ။စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့စောက်ပတ်အ
စားရှာပေးရမယ်ဆိုပါလား..ခက်ပဲခက်ရချည်ရဲ့။သူ့စပ်ဖြီးဖြီးကြီးကကြောက်စရာ။
အဲဒီတုန်းကတော့သူကဆယ့်ခြောက်နှစ်
ကျော်ကျော်လေးရှိသေးတာမို့ထိန်းရသိမ်း
ရခက်ခဲ့ပေမယ့် နောက်ပိုင်းတော့ဒီလောက်ကြီးမဆိုးတော့ပါ။အားကစားတွေလုပ်
ခိုင်း..စာတွေကျက်ခိုင်း.ထိန်းလိုက်တော့
လဲမဆိုးပါ။အဖက် အကိုင် အတေ့ တွေ
တော့တော်တော်ခံလိုက်ရသည်။မအေ လဲမရှောင်..တော်တော်တောင်တဲ့လီး..။
ဒါပေမယ့် မသိဟန်ဆောင်ပြီး ပညာရှိရှိ
ရှောင်လင်လုပ်ခဲ့သည်။ခံချင်လာလျင်လဲ
ကိုမာဒင်လီးပြေးဆွဲလိုက်ရုံပါပဲ။
လွန်ခဲ့တဲ့နှစ် ဝါမဝင်မီလေး သမီးက
သူ့လင်အိမ်ပေါ်ကဆင်းလာသတဲ့.အိမ်
ပေါ်ပြန်ရောက်လာသည်။ဒီတစ်ခါတော့
သော်ဇင်ကသူ့ညီမဝေသီ့အခန်းမှာနေတာမို့ ရောက်ရောက်ချင်းညက ဝေမာအလိုးသွားခံတာသိလိုက်သည်။နောက်ပိုင်း
တော့..လင်မယားလို့နာမည်မတပ်ရုံပဲ
ကျန်တော့တယ်ထင်ပါရဲ့..လိုးလိုက်ကြ
တာ နေ့မရှောင် ညမရှောင်..။အဖေနှင့်
အမေရှေ့တောင်မောင်နဲ့နှစ်မချစ်ကြသလို
လိုနဲ့ အနမ်းအကိုင်မရှောင်ချင်။
ခုတော့ ကိုမာဒင်ကလည်းနာမည်ပဲ
ကျန်တော့သည်။မမာနိုင်တာအတော်လေးကြာသွားပြီ။တစ်ပတ် တစ်ချီလေးလိုး
ပေးနိုင်ခဲ့သေးလို့တော်ပါသေးရဲ့ထင်ခဲ့
ပေမယ့်..ခုတော့နှစ်ပတ်လောက်နေလို့မှ
တစ်ချီမလိုး။ဆေးအမျိုးမျိုးရှာပေးခဲ့တာလဲ မိန်းမသားတန်မဲ့မရှက်နိုင်ခဲ့။အရင်ကဆေးအမျိုးမျိုးစည်းကမ်းမဲ့သုံးခဲ့စားခဲ့
လိမ်းခဲ့တဲ့အကျိုးတွေများလားလို့မရေမရာ တွေးပြီးဖြေဖျောက်လို့ရပေမယ့်လူက
နေနိုင်ပြီးစောက်ပတ်ကမနေနိုင်ပါ။ကို
မာဒင်ကဒေါ်ဝေဝေထက်အသက်ကအများကြီးပိုကြီးသည်။ဒေါ်ဝေဝေကျောင်း
သူဘဝအားကစားမျိုးစုံဆော့တော့ကိုမာ
ဒင် ကာယနည်းပြဆရာ။အဲဒိကတည်းက
ဟိုကိုင်ဒီထိနဲ့ရိတိတိဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ဆယ်
တန်းလဲဖြေပြီးရော..အလိုးခံလဲထိရော။
အောင်စာရင်းမထွက်ခင် ညားလိုက်ကြ
တော့ဒေါ်ဝေဝေကဆယ့်ခွန်နှစ်နှစ်..ကို
မာဒင်ကသုံးဆယ့်တစ်။ဆယ့်လေးနှစ်ကြီး
များတောင်ကွာသည်။ဒေါ်ဝေဝေဆိုတာ
အခုမှအသက်လေးဆယ့်သုံးနှစ်ပဲရှိသေး
ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်းတောင့်…
သွေးသားကလည်းကောင်း.သွေးတောင်
မဆုံးသေး.စောက်ပတ်ကတအားရွသည်။
ဟော…တွေးကောင်းကောင်းနဲ့အတွေး
လွန်သွားတာ သော်ဇင်တစ်ချီပြီးသွားပြီ
ထင်ပါရဲ့..အော်သံ ညည်းသံ လူးလွန့်သံ
တွေကြားရသည်။
” အား ဟား..လီးရည်တွေ မျိုချလိုက်တာလားဟင်..အား..စုပ်လိုက်တာ..အာ့
ကျွတ်ကျွတ်…”
” ဟူး….အားလုံးမျိုချပစ်တာပေါ့..
အဟင်း..အဟင်း..တစ်စက်မှအလွတ်မခံနိုင်ပါဘူး..နင့်လီးရည်မျိုရလေလေ နင့်
ကိုချစ်လေလေ.နင်လိုချင်တာအကုန်လုံး
ပေးချင်လေလေပဲ..ခ်ခ်..”
” ဒါနဲ့များ မြောင်းထဲသွားလွှင့်ပစ်ဆို.
ဟင်း…တကယ်လွှင့်ပစ်လိုက်လို့ ”
” ခ်ခ်..လဂါးကျောဒါဘာ မောင်လေး
ကလဲ..ခ်ခ်..တခြားမြောင်းထဲကိုတော့မလွှင့်ပစ်နဲ့…ဟိုဖက်အခန်းကအမေ့ပေါင်
ကြားမှာမြောင်းအရှည်ကြီးရှိတယ်…အဲ
မြောင်းကြီးထဲထိုးလွှင့်ပစ်..ခ်ခ် ”
ဒေါ်ဝေဝေ နားထဲတိုးတိုးသာကြားရ
ပေမယ့် ရင်ထဲမှာတော့ ပီပီသသ ကျယ်
ကျယ်လောင်လောင် ကြီးကြားလိုက်ရသ
လိုရင်တွေဖိုပြီးစောက်ဖုတ်ကိုအုပ်ခါကိုင်
မိသွားသည်။လန့်ထာ သမီးရယ်….
၄
သူ့လီးကြီးကပွတ်ဆွဲပေးလို့လဲ မာတင်းမလာ..ဆုပ်နယ်ပြီးဂွင်းတိုက်ပေးလို့လဲမထနိုင်သေး…စုပ်ယက်အာငွေ့ပေးလို့လဲ မတောင်လာ..တစ်နာရီနီးနီးကြာတော့
ဒေါ်ဝေဝေ ဒေါသတွေဖြစ်လာသည်။သ
နားပေမယ့်မတတ်နိုင်..
” ကဲ..ကိုပျော့ဒင်…ကျွန်မတော့စိတ်
ရော လက်ရော စောက်ပတ်ရောလျှော့ပါ
ပြီ..အားလဲလျှော့လိုက်ပါတော့..စောက်
ပတ်ကြီးလဲ လျှာပူ အာပူ လက်ပူမိပြီး
ရောင်လာတော့မယ်..တော်တော့…”
” ဟူး….ဝေဝေရာ..ကိုယ်လဲညှစ်ပြီး
ကျိုးစားတာပါပဲ..ခဏလေးပဲစိတ်လာ
တယ်ကွာ..စိတ်လဲတော်တော်ညစ်သွားပါ
ပြီ..ဘဝဆုံးပြီထင်ပါရဲ့ကွာ…”
ဒီလိုနဲ့ပဲ မိုးလင်းသွားခဲ့သည်။တစ်ညမ
ဟုတ်..ညပေါင်းများစွာ..။ကိုမာဒင့်စိတ်ထဲ..ဝေဝေ့အလှ..ဝေဝေ့ခန္ဓာကိုယ်..ဝေ
ဝေ့ နို့အုံကြီးတွေနဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးတွေကိုမမြင်ရဲ မမြင်ချင်တော့။မြင်ရမှာကိုပဲ
ကြောက်တောင်ကြောက်လာပြီ။စိတ်သွား
ရာ ကိုယ်မပါနိုင်တော့..ဝေဝေ့ကိုသနား
မိသည်။သူ့ခမျှာ ကလေးသုံးယောက်မွေး
ထားပြီးပေမယ့်..တောင့်ဆဲ တင်းဆဲ မာ
နေဆဲ.ပါ။ဗိုက်ခွဲမွေးခဲ့ရတာတွေ ချည့်မို့
စောက်ဖုတ်ကအပျိုစောက်ဖုတ်..အပျို
စောက်ခေါင်း..။ဗိုက်ကြောပြတ်တာလေး
နဲနဲရေးရေးရှိပြီးခါးတစ်ဝိုက်မှာအဆီနဲနဲစု
ချင်တာကလွဲလို့..ကျန်တာအပျိုအတိုင်း။
လိုးလို့ကလည်း အလွန့်အလွန်အင်မတန့်
အင်မတန်ကောင်းပါသည်။စောက်ခေါင်း
ကျဉ်းပါတယ်ဆိုပါမှ နှာကလည်းအလွန့်
အလွန်ထန်.အပေးကအင်မတန်ကောင်း
အခုတော့..ဒါတွေအားလုံးသူ့ကိုခြောက်
လှန့်နေကြပြီ။ဝေဝေ့လိုအင်ဆန္ဒတွေပြည့်စုံသွားအောင်..သူဘယ်လိုလုပ်ပေးရမယ်မသိ။ဇီဝက ရှိစေချင်ပါသည်။
ဒေါ်ဝေဝေအိမ်မှာနေရင်းတီရှပ်တွေ
လည်ဟိုက်ဘလောက်စ်တွေဝတ်ပြီးနို့အုံ
ကြီးဖွင့်ပြနေတာနဲနဲကြာသွားပြီ။တကယ်
တော့ သော်ဇင်ကလည်းလိုးချင်နေတာအမှန်ပါ။အမေ့နို့ကြီးတွေက ဘယ်သား
ဘယ်သမီးမှအစို့မခံခဲ့ရတော့နို့ပျဉ်းတွဲကျ
နေတာမဟုတ်။လုံးထစ်ပြီးကျွဲကောသီး
ကြီးနှစ်လုံးလိုမို့မို့ဖောင်းဖောင်း မာမာအိအိ..ကြွတက်နေသည်။ဝင်းမာလင်ယူပြီး
ဝေသီလေးကိုကြီးကြီးတို့ဆီပို့လိုက်တော့
လီးတောင်တိုင်းအမေ့ကိုဂျီတိုက်ပြီးနို့ဆွဲ
ခဲ့တာသတိရသည်။အဲဒီကတည်းကမာမာ
တင်းတင်း..အိအိနှစ်နှစ်မို့အစ်မနဲ့ညီမကို
တောင်မေ့ထားနိုင်ခဲ့သည်။ခုလဲ ဘာမှအ
ချိန်မကွာသေး..ငါးနှစ်ပေါ့။မာတုန်း အိ
တုန်းပဲလား သိချင်သည်။ဝင်းမာကလည်း
လည်လွန်းသည်..အမေ့နို့ကြီးတွေအမေ့
ဖင်ကြီးတွေကြည့်ပြီးလီးတောင်နေတာကို
အမိဖမ်းနိုင်သည်။မလွယ်…
ဖမ်းတာကတစ်ယောက်..လာငြိတာက
တစ်ယောက်..။ဒေါ်ဝေဝေ စိတ်တွေများ
သွားသည်။ကိုမာဒင်ကပညာရေးမှူးရုံးကို
ပြောင်းသွားတာမို့ ပင်စင်ယူခါနီးမှာသူ့ရုံး
ကကောင်လေး အခုတစ်လောအိမ်ကိုအဝင်အထွက်များလာသည်။ကောင်လေးက
အသက်သုံးဆယ်လောက်တော့ရှိပါပြီ..
အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုနဲ့ကိုမာဒင်ကိုလာတွေ့
ရာကအစပြုလို့ ဒေါ်ဝေဝေရဲ့အရွယ်.အ
လှတွေ..နို့အုံကြီး ဖင်လုံးကြီးတွေမြင်ပြီး
မမ..မမ နဲ့အိမ်ကိုအရောက်များလာပါ
တော့သည်။ဒေါ်ဝေဝေကလည်းဆာနေ
တာဆိုတော့..အထိအကိုင်လေးပဲခံရခံရ
အပူးခံချင်နေသည်။ဝင်းမာနှင့်သော်ဇင်
သာအလစ်ပေးရင် ကုန်းများကုန်းလေမ
လားမသိ။
” သော်..ဘယ်လိုလဲ..ဒို့တော့အဖေ
ငယ်ငယ်လေးရတော့မယ်ထင်တယ် ”
” ငါလိုး…စိတ်တိုအောင်မလုပ်နဲ့နော်
လီးနဲ့ချွတ်ပေါက်ပစ်မှာ..”
” အပြောမလုပ်နဲ့ဟဲ့..နင့်အမေကရွ
နေတာ..နင်မလိုးရဲရင်တော့ လစ်ဖို့သာ
ပြင်ထား..မမကိုချည့်ပဲလိုးမနေနဲ့..”
သော်ဇင် သူ့အစ်မကိုထားခဲ့ပြီးအမေ့
ဆီထွက်လာခဲ့သည်။အမေက မီးဖိုထဲမှာ
ဘာတွေလုပ်နေတယ်တော့မသိ..သူ့
ကောင်လေးကထမင်းစားပွဲမှာထိုင်နေတာတွေ့ရသည်။ဒါ သူထိုင်စရာနေရာ
လား..ဧည့်သည်ကဧည့်ခန်းမှာထိုင်ပေါ့။
မပြောမဆို သူ့အမေကိုအနောက်ကဖက်
ပြီးနမ်းပစ်လိုက်တော့အမေလန့်သွားတာ
မျက်နှာတောင်သွေးဆုတ်သွားသည်။သူ့
စိတ်ထဲ သူ့ကောင်လေးကနမ်းလိုက်တယ်
လို့များထင်သွားသလားတော့မသိ။သော်
ဇင်မှန်းသိသွားတော့မှမျက်နှာကသွေး
ရောင်ပြန်လျမ်းပြီးတက်လာသည်။မိန်းမသားပီပီချက်ချင်းသတိထားမိလိုက်တာက
သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေကြားမှာသော်ဇင့်လီးမာ
မာကြီးထောက်နေသည်။ဒီအတိုင်းသာ
ဖယ်လိုက်လို့တော့ဖြင့်ဧည့်သည်ရှေ့မှာ
သားအမိအရှက်တွေကွဲတော့မည်..သူ့
လီးကရှည်ရှည်တုတ်တုတ်ကြီး..ဟိုလူက
သတိမပြုမိပဲနေမည်မဟုတ်။လေသံတိုး
တိုးဖြင့်သာပြောလိုက်မိသည်..
” ဖက်ထား..ကပ်ဖိထား သား..ဟင့်
သူ့လီးကြီးကအမေ့ကိုထောက်နေတာဖင်
ကြားထဲရောက်အောင်ထည့်ထားပေး..
ဧည့်သည်မရိပ်မိစေနဲ့..”
ပြီးမှအသံကျယ်ကျယ်ပြောရင်းဖင်လုံး
တွေကိုလူးခါလှည့်ခါနေရာပြင်ပေးသည်။” သားကကွာ..မေမေ့ကိုချွဲပြန်ပြီ..
ကလေးလဲမဟုတ်တော့ပဲနဲ့..လိုချင်ရင်
နမ်းဦး..အမေ့ကိုထပ်နမ်းဦး ခ်ခ်..”
သော်ဇင်သူ့အမေကိုတရွှတ်ရွှတ်နမ်း
ရင်းနို့လုံးကြီးတွေကိုနယ်တော့ဒေါ်ဝေဝေ ဖင်တွေလူးနေသည်။
” ခ်ခ်..ပေးမယ်..ပေးမယ်..ခဏနေ
ဦး..ပေးမယ်..ဧည့်သည်ရှိနေတယ်လေ
ကွာ..သားကခဏစောင့်..ခ်ခ်.ကိုမျိုးရေ
မမသားကအဲလိုပဲ..နောက်မှပဲတွေ့ကြ
တာပေါ့နော်..ဒီမှာသားကဆိုးနေလို့ ခ်ခ်
နောက်မှပဲလာတော့နော် ”
” ရတယ်မမဝေ..ကျွန်တော့်ကိုခွင့်ပြု
ပါဦးနော်..နောက်မှလာတော့မယ် ”
ဧည့်သည်ပြန်သွားပေမယ့်သောဇင်က
နယ်တုန်း..နမ်းတုန်း..ဒီတစ်ခါတော့ပါး
ကိုမနမ်း..နှုတ်ခမ်းတွေကိုလည်ပြန်လှည့်
ပြီးစုပ်နမ်းပစ်သည်။
၅
” အွတ်.အု..အာ့ လွှတ်တော့လေ..
လွှတ်တော့လေ..အားဟာ့..ဧည့်သည်မ
ရှိတော့ဘူးလေ..လွှတ်တော့လေကွာ.အု
အားဟာ့..ဟင်း သူ့လီးကြီးကအကြီးကြီး
အာ..လွှတ်ပါတော့ဆို..အာ့ အာ့..ဟင့်
စောက်ဖုတ်ကြီးမကိုင်နဲ့လေ..အားဟာ့
သားလေး..သော်သော်..အာ လက်ကြီး
ဝင်သွားပြီကွာ..လွှတ်..လွှတ် အမေပြော
ဦးမယ်လွှတ်…”
ဒေါ်ဝေဝေနှုတ်ခမ်းကိုအနမ်းခံရတော့
ခဏလေးမိန်းမူးသွားပြီးလျှာကလေးထိုး
ထည့်ပေးသည်။ပြီးမှသတိရပြီးပြန်ထုတ်
ခါအတင်းရုန်းသည်။ဖင်ကြားအမြောင်း
လိုက်ဖြစ်နေသည့်လီးကြီးကြောင့်အနေရ
ကျပ်လွန်းသဖြင့်ဆွဲဖယ်တော့ လက်ထဲမှာ
စီးစီးပိုးပိုးမို့မလွှတ်ချင်တော့သဖြင့်ဆုပ်
ထားလိုက်ရင်းရုန်းသည်။လီးကိုင်မိလိုက်
တော့ရုန်းချင်စိတ်တွေပျောက်သွားပေ
မယ့် ကိုယ်တော်ချောကစောက်ဖုတ်ကြီး
ပိတ်နှိုက်တော့ရွတက်လာပြီးလူးခါသွား
သည့်အရှိန်ဖြင့်ဆက်ပြီးရုန်းဟန်ဆောင်
ရပြန်သည်။စောက်ခေါင်းထဲလက်ညှိုး
ကြီးဝင်သွားတော့ အားလုံးကိုမေ့သွားပြီး
စောက်ရည်ကစစ်ကနဲစိမ့်သွားသည်။ခဏ
နေမှ မဖြစ်သေးဘူး..သားအမိကြီးဟဲ့ ဟု
အတွေးပေါ်လာပြီးချီတုံချတုံဖြစ်ကာဇွတ်
အတင်းမျက်နှာချင်းဆိုင်သည်။စောစော
ကသော်ဇင့်ကိုမြှူခဲ့ပေမယ့် ကိုမျိုးဆိုတဲ့
ကိုမာဒင့်တပည့်ကကြားဝင်လာတော့..
သားအမိချင်းအလိုးခံရမှာနည်းနည်းလေး
တုန်လှုပ်သွားသည်။
” ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲသားရဲ့..
အမေလေ..သားရဲ့အမေလေ..အမေအ
ရင်းကြီးပါသားရဲ့..ဒီခန္ဓာကိုယ် ဒီလီးကြီး
တွေက အမေ့သွေးသားတွေပါ သားရဲ့ ”
” သား အမေ့ကိုချစ်တယ်..အမေ့ကို
အဆုံးအရှုံးမခံနိုင်ဘူး..သားဘယ်သူ့ကို
မှမပေးနိုင်ဘူးအမေ..သားအမေ့ကိုချစ်
တယ်..”
” ချစ်တာနဲ့ လိုးတော့မှာလားသားရဲ့
အမေလဲသားကိုချစ်တာပဲ..အမေမှသား
ကိုမလိုးချင်တာ ”
” ဟွန့် မလိုးချင်ဘူးတဲ့..လီးကိုင်ထား
တာတောင်လွှတ်မပေးပဲနဲ့..စောက်ရည်
တွေလဲ ရွှဲလို့..”.
” ခ်ခ်..ဒါက အဲ..ဒါက စောက်ပတ်ရွ
တာဟဲ့..သားကိုအလိုးခံဖို့မဟုတ်ဘူး..
လင် ဆိုရင်တော့အလိုးခံမှာ..ခ်ခ် ”
” အာ..မလိမ့်တစ်ပတ်မလုပ်နဲ့နော်လင်လို့သဘောထားပေး..ဒါအမေ့လင်ပဲ
သော်ဇင်ကအမေ့လင်ပဲ…”
” သားက အမေ့ကို တကယ်ချစ်တာ
လား..သားရဲ့မယားလို့သဘောထားနိုင်
လို့လား..”
” ချစ်တယ်.တကယ်ချစ်တယ်.ဒါသား
ရဲ့မယားပဲ..ဝေဝေဟာသော်ဇင်ရဲ့မယား
ပဲ…သော်ဇင်လိုးတဲ့မယားပဲ..”
” ဟွန့်..သူ့လီးကြီးကအကြီးကြီး..သူ
များက ကျဉ်းကျဉ်းလေး..ကြောက်တယ်
ခံရဲဘူး..ကြောက်တယ် အို..အို..သား
ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း.အခန်းထဲသွား..
အခန်းထဲသွား..မေမေ့ကိုအခန်းထဲပွေ့
သွား…”
သော်ဇင်သူ့အခန်းထဲဒေါ်ဝေဝေကို
ပွေ့ချီသွားတော့ ဝင်းမာကလျှာထုတ်ပြီး
လက်ကွင်းထိုးပြသည်။ဒေါ်ဝေဝေ ရှက်
မျက်စောင်းထိုးပစ်တော့
” မောင်လေးရေ..အပျိုစောက်ပတ်
ကြီးပြဲအောင်လိုးပစ်..အပျိုဖင်ကြီးကွဲ
ထွက်သွားအောင်လိုးပစ်..မမအပြင်က
ကင်းစောင့်ပေးထားမယ်..စိတ်ချလက်ချ
ဇိမ်ယူပြီးလိုး…”
” ဟွန့်..သားနော်..မောင်နော်..သူ
ပြောသလိုတော့မလိုးနဲ့နော်..ကောင်း
အောင်လိုး..ငြိမ့်ငြိမ့်လေးလိုး..တစ်ချက်
တစ်ချက်မှဆောင့်လိုးပေးနော် ဟင့် ”
ဒေါ်ဝေဝေကုတင်ေပါ်ပက်လက်လေး
ရောက်သွားပြီဆိုကတည်းကထမီကြီးဆွဲ
ပင့်ပြီးပေါင်နှစ်လုံးဆွဲမြှင့်ခါ စောက်ဖုတ်
ကြီးဖော်ထားပေးလိုက်ပြီးပြီ။သော်ဇင်က
သူ့နံဘေးမှာရပ်ပြီးပုဆိုးကိုကွင်းလုံးပုံချွတ်
ချလိုက်တော့ လီးကြီးကသူ့မျက်နှာရှေ့မှာ
ဝဲနေသည်။ရဲရဲပြောင်ပြောင်လထစ်ကြီးကိုမြင်လိုက်ရတော့ရင်ထဲမှာလှိုက်ဖိုသွား
ုပြီးပါးစပ်ကအလိုလိုဟ,သွားသည်။ဆက်
ပြီးကြည့်လိုက်ပြန်တော့သွေးကြောတွေအ
ပြိုင်းအပြိုင်းထောင်ထ,နေတဲလီးချောင်း
ကြီး..ဂွေးဥကြီးတွေကလည်းတွဲရရွဲ.အသဲ
ယားလွန်းလို့လီးကြီးကိုဆုပ်ဆွဲပြီးပါးစပ်ထဲ
သွင်းပစ်လိုက်မိသည်။လီးဒစ်ကြီးကိုငုံစုပ်
ပြီးလျှာလေးနှင့်ပွတ်ဝိုက်ရစ်ပတ်ကစားကာ လီးချောင်းကြီးကိုလက်တစ်ဖက်က
ဂွင်းတိုက်ပေးတော့ သော်ဇင်ကကော့ပြီး
ထိုးကာပါးစပ်ကိုလိုးပေးသည်။အားရပါးရ
စုပ်ဆွဲပစ် ညှစ်ဆွဲပစ်တာ ဖင်တွေပါတုန်ခါရမ်းသွားပြီးစောက်ပတ်ကိုညှစ်ထားမိ
လွန်းလို့စောက်ရည်တောင်စစ်ကနဲစိမ့်
သွားသည်။ဂွေးဥတွေကလည်းနုနုအိအိ
နဲ့ ကိုင်လို့ပွတ်လို့ကောင်းလိုက်ပါဘိ.စိတ်
မထိန်းနိုင်တော့ဂွေးဥတွေပါ ပါးစပ်ထဲ
ထည့်ကာလျှာနဲ့စုပ်ဆွဲပစ်မိသည်။
လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးပါးစပ်ထဲ ဝင်
အောင်သွင်းပေမယ့်မရ။လည်ချောင်းထဲ
အထိနက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းသွင်းပစ်တော့
မျက်လုံးတွေပြာပြီးမျက်ရည်တွေတောင်
ကျသည်။အသက်ရှူလို့တောင်မရ..သီး
သွားလို့နှာရည်တွေရော သွားရည်တွေ
ရောထွက်လာရသည်။ဒါနဲ့ပဲ စိတ်လျှော့ခါဝင်သလောက်သာသွင်းပြီးအားရပါးရ
စုပ်ရင်းခေါင်းတစ်လှုပ်လှုပ်လည်တစ်ခါခါ ဆက်ကာဆက်ကာလီးတစ်ချောင်းလုံး
ကိုလျှောထိုးပစ်လိုက်သည်။သော်ဇင်ကလည်း သူ့အမေခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့
အုပ်ကိုင်ထားပြီးဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့
လီးရည်တွေတစ်ဖျောဖျောထွက်သွားရ
သည်။ပထမတစ်ချက်နည်းနည်းလေးတွန့်
သွားပေမယ့် နောက်ပိုင်းတော့ပါးစပ်ကို
လုံးဝမဟ,တော့ပဲ ထွက်သမျှလီးရည်အကုန် စုပ်ယူမျိုချပစ်သည်။လီးရည်တွေမ
ထွက်တော့ပေမယ့် လီးကြီးကပါးစပ်ထဲ
မှာမာနေဆဲ..လီးမာမာကြီးမို့လဒစ်ကြီးကို
စုပ်လိုက် ရစ်လိုက် ဆော့ပေးရတာ တင်း
ရင်းပြီးအရသာအပြည့်နဲ့တနှာစိတ်ကိုနှိုးဆွပြန်သည်။
၆
” အာ့..မောင်..အိ..ဝင်တယ်မောင်
အင့်..ဝင်တယ်..ကြီးလိုက်တာကွာ နင့်
နေတာပဲ..အင်း..အင်း..အု..ဝင်တယ်
အာ့..နဲနဲအောင့်တယ်နော်မောင်.အာ့
အင့် အင့် အင်း..ရတယ် ရတယ်..အာ့
အားဟား…အား…ဝူး..ဖူးဟူးဟူး…
အဆုံးထိဝင်သွားပြီလားဟင်..အာ့ အာ့
အား.ဟား…ဟား..အား…”
လီးကြီးကအရှည်ကြီးပဲကွယ်..တုတ်လဲ
တုတ်..ရှည်လဲရှည် ဒီလောက်တော့ခံရ
လိမ့်မယ်ဆိုတာ ဝေခန့်မှန်းပြီးသားပါ။ရင်
ခေါင်း ရင်ညွန့်အထိအောင့်သွားတာပဲ သိလား..။ခ်ခ်..လီးကြီးများရင်ညွန့်ထဲထိ
ထိုးဖောက်ဝင်လာတာလားလို့တောင်ထင်
လိုက်မိသေးတယ်။အောင့်လိုက်တာလဲလေ..မျက်ရည်တောင်ဝဲတယ်။ဒါပေမယ့်
အောင့်တယ် ဆိုတာကလဲ ခဏလေးပါပဲ
ဘာမှသိပ်မကြာခင်အောင့်တဲ့ဒဏ်အလို
လိုပျောက်သွားပြီး အဲဒီသားအိမ်ခေါင်း
ကိုထိုးထိပိနေတဲ့အရသာက ကောင်းနေ
ပြန်ရော..။တကယ်ကောင်းတာပါ။တစ်
သက်လုံး ကိုမာဒင်လိုးလာခဲ့တာအဲဒီလို
အရသာမျိုးရှိမှန်းတောင်မသိခဲ့ဘူး။အခု
ကိုယ့်သားကကိုယ့်ပြန်လိုးပေးတော့မှပဲ
ထိထိမိမိ သိရတော့တယ်။သူ့အရသာ က
လေ..တစ်မျိုးပဲသိလား..။အချိန်အကြာ
ကြီးဖိလိုးထားပေးရင် မအောင့်ပဲကောင်း
တာ…အဲ.နဲနဲလေးကွာသွားအောင်ဆွဲ
ထုတ်ပြီး ဘုန်းဆိုဆောင့်လိုးရင်အောင့်ပြီး
မှကောင်းတာ..အဲလိုနဲနဲကွာတယ်။ဘာပဲ
ဖြစ်ဖြစ်..ကောင်းတာတော့ကောင်းတာပါ
ပဲ။အောင့်ပြီးကောင်းရတာလဲကြိုက်ပါ
တယ်။ခ်ခ်..စောက်ပတ်ထဲလီးထည့်ထား
ပေးရင် ကြိုက်တာပါပဲလို့ပြောရမလား
တောင်မှမသိတော့ပါဘူး။
အဲဒီထက်ပိုကောင်းတာရှိသေးတယ်။
ဘာလဲ..ဆိုတော့ ငါ့စောက်ပတ်ကိုလိုး
နေတာ ငါမွေးထားတဲ့ငါ့သားပါလား လို့
သိနေရတဲ့အသိနဲ့အတူတကွဖြစ်လာရတဲ့
ုပိုချစ် ပိုမြတ်နိုး ပိုတွယ်တာ ပိုအားကိုး
လာမိတဲ့ တစ်သွေးတည်းတစ်သားတည်း
တွယ်တာနှောင်ဖွဲ့မိတဲ့ခံစားချက်အရသာ
က အကောင်းဆုံးအရသာပဲပေါ့။လိုးတဲ့
ဆောင့်တဲ့အရသာအမျိုးမျိုးကိုဘယ်လိုပဲ
ပေးနိုင်ပေးနိုင်..သွေးသားချင်းလိုးရတဲ့
ခံစားမှုအရသာကိုတော့ သွေးသားချင်း
မှပဲပေးနိုင်မှာပေါ့နော်..။တစ်စိမ်းဆို
ဘယ်တစ်စိမ်းကမှပေးမျှလို့မခံစားစေနိုင်
ပါဘူး။အမေနဲ့သား..လိုးရတဲ့အရသာလဲ
ဒီလိုပဲပေါ့..။ဒီသားတစ်ယောက်ထဲကသာပေးနိုင်တဲ့အရသာလေ..။တစ်လောကလုံးမှာသူကလွဲရင်ဘယ်သူမှမပေးနိုင်
တဲ့အရသာထူးပါပဲ။တစ်ငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ခံစား
ရင်း စောက်ပတ်နဲ့လီးအရသာကကြားက
ဖြတ်ဝင်လာတော့ တစ်လောကလုံးကို
တကယ်မေ့ပါတယ်ရှင်..။လီးကလဲကြီး
အလိုးကလဲသန်..သက်လုံကလဲကောင်း
ကိုယ့်သားအရင်းလဲဖြစ်နေတော့ ဒီဘဝ
လူုဖြစ်ရကျိုးနပ်လိုက်တာ လို့အားရပါးရ
ဟစ်အော်ခံစားပစ်လိုက်ချင်တာ စိတ်ထဲ
ထိန်းမရဘူးသိလား။သူ့မျက်နှာကိုလဲ
ကြည့်လို့ကိုမဝနိုင်ဘူး..ကြည့်လေ ချစ်လေ..ကြည့်လေ ချစ်လေ.အောင်မလေး
စောက်ပတ်ကြီးကလဲ ကောင်းလေပါလား
ရှင်..။သူကလဲ တအားလိုးတာသိလား။
လီးကကြီးပါတယ်ဆိုမှ မအေ့ကိုမညှာမတာ တစ်ဖုန်းဖုန်း တစ်ဝုန်းဝုန်းဆောင့်
လိုးတာ..ကော့ပေးလိုက် ပစ်ကျလိုက်..
ကော့ပေးလိုက် ပစ်ကျလိုက်နဲ့ ဘယ်နှစ်
ကြိမ်ဘယ်နှစ်လီဆောင့်လိုးခံနေရလဲဆို
တာမှတ်တောင်မမှတ်မိတော့ဘူး ခ်ခ်။
လီးကြီးကစောက်ပတ်ထဲမှာပြည့်နေတော့
တစ်ချက်တစ်လေ သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံး
စောက်ခေါင်းအပြင်ထိဆွဲထုတ်ပြီးဆောင့်
လိုးတဲ့အခါများ..ဖွကနဲ ဖွကနဲ လေသံ
တွေတောင်စောက်ခေါင်းထဲကလျှံထွက်ရ
တယ် ဟီဟိ။
သူက သူ့အစ်မနဲ့နေ ့တိုင်းလိုးနေတဲ့အ
ပြင်..ကျွန်မကလဲမလိုးခင်ကတစ်ချီပြီး
အောင်လီးစုပ်ထားပေးတာဆိုတော့ဘယ်
လိုပဲလိုးလိုး မပြီးသွားနိုင်ဘူးလေ။ကျွန်မ
စိတ်တိုင်းကျအလိုးခံရတာပဲပေါ့..။အနဲဆုံးတစ်နာရီခွဲ နှစ်နာရီလောက်ကြာတဲ့ထိ
လိုးနိုင်တယ်။ကျွန်မတို့မိန်းမဆိုတာကလဲ
ပြောလျင်ယုံချင်မှယုံလိမ့်မယ်..အလိုးသာကျွမ်းလို့ကတော့ တစ်ညလုံးမကလို့
နှစ်ညလောက်ဆက်လိုးလဲ ပန်းပန်လျက်ပါ ပဲ။တကယ်ပြောတာ..အလိုးတတ်လို့
တော့ဖြင့် လီးမချွတ်ပဲ နှစ်ညဆက်လိုး..
ခံနိုင်မယ့်မိန်းမချည့်ပဲ။မျှောလိုက် ကြမ်း
လိုက် နမ်းလိုက် နှူးလိုက် ဖင်ပဲကုန်းရ
ကုန်းရ..ကင်းမြီးကောက်ပဲထောင်ပေးရ
ပေးရ..ခေါင်းပေါ်တက်နင်းပြီးလိုးလဲ ခံ
မှာပဲ။လိုးတဲ့လူအပေါ်ပဲမူတည်တာပါ။
ကျွန်မသားကလဲ အလိုးကောင်း သက်လုံ
ကောင်း ဆိုတော့ စောက်ပတ်ကလဲခံလို့
ကောင်း နှလုံးသားကလဲခံစားချက်တွေက
ကောင်း…အဲဒီအခိုက်အတန့်ဟာဖြင့်
လူ့ဘဝရဲ့အထိုက်တန်ဆုံးအချိန်တွေပဲ
ဖြစ်ခဲ့ရတယ်ဆိုတာစွဲမြဲစွာမှတ်တမ်းတင်
ထားမိပါတယ်ရှင်….
တအားကောင်းတယ် သားရယ် လိုး
လိုး..လိုးစမ်းပါ..အင့်..လိုးပစ်..ဆောင့်
ဟင့်..ဆောင့်..ဆောင့်သာလိုးပစ်..
ကောင်းလိုက်တာကွယ်..ကောင်းတယ်
မောင်ရယ်…ဘွတ်..ပြွတ် စွတ် ဖုန်း..
ဆောင့်တာနော်..ဖုန်း..ဟင့်..စွတ်စွတ်
ပြွတ်ပြွတ် ဖောင်း..ဖောင်း..အာ့..
သူသွက်သွက်ကြီးဆောင့်လိုးလာလို့
ကျွန်မအတွေ့အကြုံအရ သူသိပ်ခံစားမှု
ကောင်းနေပြီဆိုတာ အာရုံကသိလိုက်ပြီ
လေ.။သူ့လီးကြီးကိုအချိန်ပြည့်ဖင်ပေါက်
ပိတ်အောင်ညှစ်ပြီးစုပ်ဆွဲထားပေးလိုက်
တယ်။စောက်ရည်တွေကရွှဲနေတော့လီး
ကြီးကရုန်းထွက်သွားတာပါပဲ။ဒါပေမယ့်
အဲဒါကအားယူတာလေ..။နောက်တစ်
ချက် ဖောင်းဖောင်းဖောင်းဖောင်းနဲ့ဆက်
လိုးလာတာပါပဲ။နောက်ဆုံးတစ်ချက်အ
ဝေးကြီးကနေ ဘောင်း…ဆိုဆောင့်လိုး
ပြီးဆီးခုံနှစ်ခုဖိကပ်ရင်း သူ့လီးရေတွေ
ဗျန်းကနဲ ဗျန်းကနဲ စောက်ပတ်ထဲပန်းထဲ့
လာတာပဲပေါ့။အောင်မယ်လေး..များ
လိုက်တဲ့လီးရေတွေ….စောက်ပတ်ကစုပ်
လို့တောင်မနိုင်တော့ ပြန်ထွက်ကုန်တာ
နှမျှောစရာကြီးပါလားရှင်….
၇
လူ့ဘဝကြီးကတော်တော်ဆန်းတယ်
ဆိုတာကိုအကြွင်းမရှိလက်ခံမိပါသည်။
လာပါ လာပါဆိုတော့လဲသူ…မလာပါနဲ့
မလာပါနဲ့..လုံးဝမလာပါနဲ့ဆိုတာကလဲ
သူပါပဲ…။တစ်ခါတစ်လေ အခန်းတံခါး
အလုံပိတ် တစ်ယောက်ထဲပဲ အိပ်နေပစ်
ချင်မိတော့သည်။အော်..ကိုအောင်ဟိန်း
နဲ့မမဝင်းမာတို့ကိုပြောတာပါ….
နေ့လည်ဆိုအမေ..ညဆိုအစ်မ လိုးလို့
မှအားမရသေး..သုံးလေးလလောက်ကြာ
တော့ကိုအောင်ဟိန်းကမိဖစုံရာများခေါ်
လာပြီးတောင်းပန်ပါသည်။ဘာများအထူး
ပြောစရာရှိမှာပါလဲ…သူတို့လင်မယား
ရှေ့ရေး နောက်ရေး အကုန်တွေးတော့
မမဝင်းမာ ပြန်လိုက်သွားရတော့တာပဲ
ပေါ့..။ရင်ကွဲနာလည်းကျခွင့်မရှိ..လွမ်း
တေးလည်းသီလို့မရ..လီးတောင်ရင်းသာ
ကျန်ခဲ့ရပါသည်။ချက်ချင်းကြီးခွဲသွားလေ
တော့ ညရောက်တိုင်းဟာတာတာ။အဖေ
နဲ့အတူအိပ်နေတဲ့အမေ့ကိုသွားနှိုးပြီး
လေးငါးခါတော့လိုးပစ်မိသေးသည်။ဒါ
ပေမယ့်ဒီထက်ပိုလို့မသင့်တော်..။တစ်နေ့
လည်လုံးအမေနဲ့လိုးနေရပါလျက် ညပါ
ထပ်ဆွဲလျင်တော့ သားလူမိုက်ချစ်လို့မိုက်
ခဲ့တယ် လို့အဖေကဆိုတော့မည်။မဖြစ်။
ကဲဗျာ…ကြည့်တော့..။လေးငါးရက်
လောက်ဆွေးနေတုန်း နွေကျောင်းပိတ်
ရက်ရောက်ပြီး ဝေသီကပြန်လာပါလေ
ရော..။သွားတုန်းကဆယ့်နှစ်နှစ်..ပြန်
လာတော့ ဆယ့်ခုနနှစ်..။နတ်သမီးလေး
ကိုယ်ထင်လာပြလေသလားလို့တောင်မှ
ထင်မိသည်။
” ကိုကိုရေ..ကိုကို…ကိုကိုသော် ”
ခြံအဝင်ပေါက်ကတည်းကအော်လာ
တာ အိမ်ထဲရောက်တဲ့အထိအော်တုန်း။
သူလဲ သူ့အမေလိုပဲ..တော်တော်အော်
ချင်သည်ထင်ပါရဲ့။အခန်းထဲကကပျာက
ယာအထွက်မှာ ဝုန်းကနဲခုန်တက်ပြီးဖက်
နမ်းခံလိုက်ရတာ တော်တော်ရှက်သွားမိ
သည်။ဟုတ်တယ်လေ..သူကခုန်အတက်
မှာကိုယ်ကနောက်အဆုတ်..ကပျာကယာ
ဝတ်လာတဲ့ပုဆိုးကိုပြန်နင်းမိပြီးပုဆိုးက
ကွင်းလုံးကျွတ်။လက်တစ်ဖက်နဲ့လိုက်ဖမ်း
လို့လဲမမိတော့ပါ။လက်တစ်ဖက်ကတော့
ကိုယ့်လည်တိုင်ကိုဖက် ကိုယ့်ခါးပေါ်ခြေ
ထောက်နှစ်ဖက်ခွတက်နေသည့်ကောင်မ
လေးရဲ့ခါးကိုဖက်ထားရတာမို့မလှုပ်ရှား
နိုင်ပါ။ကိုယ့်ရှေ့တည့်တည့်မှာက ကြီးကြီး
ရယ်..ကြီးကြီးရဲ့စတုတ္ထသမီးမမရီရယ်..
အမေရယ်..ရယ်လိုက်ကြတာမှခွက်ထိုး
ခွက်လန်။မမရီကမျက်နှာလေးလက်ဖဝါး
နဲ့အုပ်ပြီးလက်ချောင်းတွေကြားကချောင်း
ကြည့်သည်။အမေကမနေနိုင်လွန်းလို့
ပုဆိုးကောက်ဆည်းပေးပြီးသူ့အစ်မနှင့်သူ့
တူမ မမြင်အောင်လီးကိုဆွဲညှစ်သွားသေး
သည်။ကဲ..ဘယ်လိုဖြစ်ကြမလဲ..ဖြစ်ချင်
သလိုသာဖြစ်လိုက်ကြပေတော့..ကိုယ်လဲ
ဘာမှမလုပ်ရပဲနဲ့..
ဆွေမျိုးရင်းချာမို့သာကြီးကြီးလို့ခေါ်
ပြီးလေးစားခင်တွယ်ရပေမယ့် အသက်က
လေးဆယ့်ခြောက်လောက်ရှိသေး။ညီအစ်
မအရင်းဆိုတော့ဘော်ဒီကလဲအမေနဲ့ထပ်
တူ။ဖင်ကြီးကပိုတောင်ကားချင်သေး..ခါး
တော့နဲနဲပိုတုတ်မည်။နို့ကြီးတွေကတော့
အိကျနေသည်။ခန့်တာတော့အလွန်ခန့်။
ခန့်ခန့်ကြီးနဲ့ကုန်းနေကြတာတွေကအများ
သား..ရယ်မောရာမှမျက်နှာပိုးသပ်တော့
နှာခေါင်းတွေကနီရဲရဲ..မျက်လုံးတွေက
ရီဝေဝေ..။မမရီ ကိုတော့အထူးပြောစရာ လိုမည်မထင်ပါ။အပျိုကြီးပါပဲ..
သော်ဇင်ထက်လေးနှစ်ပိုပိုလောက်တော့
အသက်ကြီးပါလိမ့်မည်။ကျောင်းဆရာမ။
တော်ပါပြီ..သူတို့အကြောင်း။သူတို့ကို
လိုးရတဲ့အကြောင်းတွေပြောရလျင်ဇာတ်
ကြောင်းတွေရှည်လို့မပြောတော့ပါ။လိုးတာတော့လိုးခဲ့ပါသည်။ကျောင်းပိတ်
ရက်ရှည်ဆိုတော့တော်တော်ကြာအောင်
လိုးခဲ့ပါသည်။သူတို့တွေရှိနေစဉ်တုန်းက
တော့ညီမလေးဝေသီခမျှာသနားစရာပါ။
သော်ဇင့်အနားကပ်ချင်ရှာပေမယ့်ခဏလေးတောင်လွတ်လပ်စွာအရိပ်ခိုခွင့်မရခဲ့။
သူတို့လည်းကားပေါ်တက်သွားရော..
” ကိုကို..ကျားကစားမယ် ”
” အာကွာ..ဘာလုပ်ရမှာလဲ..ဟိုဟာ
ကစားမယ်ကွာ..လင်မယားလုုပ်တမ်း ”
” အွန်း..ကစားမှာနော်..တကယ်မ
လုပ်ဘူးနော်..”
” အင်းပါ..မိန်းမရေ..အိပ်စို့ ”
” အာ..ကိုကိုကလဲ..ရေအရင်ချိုး
မှာလား..ထမင်းအရင်စားမှာလားမောင်
လေးတော့မေးရဦးမယ်လေကွာ..ချက်
ချင်းကြီးအိပ်စို့ဆိုတော့..ခ်ခ် ”
” လင်မယားလေ ညီမလေးကလဲ..
အိပ်ယာထဲမှာမှလင်မယားလုပ်လို့ရမှာ
ပေါ့…လာ အိပ်ယာပေါ်…”.
ကုတင်ပေါ်ရောက်တယ်ဆိုရင်ပဲ..
နို့ကြီးတွေအားရပါးရအဆွဲခံရတော့တာ
ပါပဲ။နို့တွေကအိုးမှုတ်ခွက်လေးမှောက်
တင်ထားသလို စူစူမို့မို့ မာမာတင်းတင်း
နို့အကြိတ်တွေဆိုလဲ ခဲတစ်နေတာပဲ..
နို့သီးခေါင်းလေးကလက်သူကြွယ်ထိပ်
ဖျားလောက်..မာမာတောက်တောက်နဲ့
နို့အုံအပြင်ဖက်ကိုခေါင်းပြူထွက်နေတာ
ခါတိုင်းတော့နို့အုံသားထဲမြုပ်နေတာပါ
အခုမှထောင်တက်နေတာဘာသဘောလဲ
တော့မသိဘူးပေါ့နော်။ပြီးတော့လေ.နို့
စက်ဝန်းညိုညိုလေးမှာလဲ ကြက်သီးဖု
လေးတွေဖျဉ်းဖျဉ်းထနေကြတာ ကြောက်
လို့လားမသိပါဘူး။
အဲဒါတွေအားလုံးကုတင်ပေါ်လဲ
ရောက်ရော..လှိမ့်နယ်ခံရင်းအခြေပျက်
သွားရော…နို့သီးခေါင်းလေးတွေများဆို
လှိမ့်ခံရတာနဲ့ လူးခံရတာနဲ့ ဆွဲခံရတာနဲ့
စို့ခံရတာနဲ့..ခ်ခ် နို့ရုပ်တောင်မပေါ်တော့
ပါဘူး။နို့အုံ နို့လုံးတွေလဲပြားကပ်ကျေမွ
သွားမလားထင်ရအောင်အဆွဲအနယ်ခံရ
တယ်။ကစားတာတဲ့…ခ်ခ်..စောက်ပတ်
ထဲကိုသူ့လီးကြီးမတရားထည့်လိုးတာများ
ကစားတာတဲ့….ဟင့်
အားလုံးကိုကျေးဇူးတင်ပါသည်။
မောင်ကျော် ။