လွမ်းပေမယ့်လည်းကွယ်-၁
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
စာ စရေးကာစတုန်းက စိတ်ကူးထဲရှိတာနဲ့
ဖတ်ဖူးတဲ့ဇာတ်လမ်းကိုရောနှောပြီး
စာအုပ်ထဲချရေးခဲ့တဲ့ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ပါ။
မနေ့တစ်နေ့ကမှအသက်၃ဝပြည့်ခဲ့တဲ့
ကျနော် ဝေယံစိုးဟာ သင်္ဘောအငယ်တန်း
အရာရှိတစ်ယောက်ပါ။ကမ႓႓႓႓္ဘာအနှံ့သင်္ဘော
နဲ့ပတ်ပြီးအမိမြေပြန်ရောက်တာနေ့ဝက်
သာသာရှိသေးသည်။
ပြန်ရောက်တော့မြန်မာပြည်ကြီးတော်တော်
်ပြောင်းလဲလာတာကိုတွေ့ရသည်။
သင်္ဘောပြန်မတက်ဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီးမှ
အပြီးပြန်လာတာပါ။ငွေလည်းအတော်စုမိ
နေပြီ။ကျနော့်ရဲ့တစ်ဦးတည်းသောဆွေမျိုး
ဖြစ်တဲ့ဒေါ ်လေးခင်မာဆင့်ကလည်း
ကျနော့်ကိုကုန်းပေါ ်ပြန်တက်လာပြီးဒီမှာပဲ
ဆိုင်တွေကိုဦးစီးဖို့နားချနေတာကြာပါပြီ။
မိန်းမလည်းမရသေးတော့မိန်းမလည်း
ယူစေချင်နေပြီ။ကျနော်ကမိန်းမမယူချင်လို့
မဟုတ်ပါဘူး။နီလာ့ကိုမမေ့နိုင်သေးလို့ပါ။
နီလာဆိုတာကျနော့်ချစ်သူပါ။ကျောင်းသား
ဘဝထဲကချစ်ကြိုက်ခဲ့ကြပြီးလူကြီးခြင်း
လည်းသဘောတူထားတဲ့ချစ်ဇနီးလောင်း
လေးပေါ့ဗျာ။ကျောင်းပြီးတော့ ကျနော်က
သင်္ဘောတက် သူက ဘဏ်မှာဝင်လုပ်ရင်း
အိမ်ထောင်တစ်ခုကိုတည်ထောင်ဖို့ပိုက်ဆံ
စုခဲ့ကြပါတယ်။သင်္ဘော
နောက်တစ်ခေါက်ပြန်တက်ခါနီးမှာ
လက်ထပ်ဖို့ကြံရွယ်ခဲ့ပေမယ့်
ကံကြမ္မာရဲ့မျက်နှာသာမပေးခဲ့မှုကြောင့်
သေကွဲကွဲခဲ့ရတယ်။မိဘလည်းသဘောတူ
တကယ်လည်းချစ်ကြလို့ ချစ်သူအဆင့်က
ကျော်လွန်ခဲ့ကြပြီးပြီ။လက်ထပ်ခါနီးတပတ်
လောက်အလိုမှာနီလာကကျနော်မျက်စိရှေ့
မှာပဲမဆင်မခြင်မောင်းလာတဲ့ကားကြောင့်
ဆုံးပါးခဲ့ရပါသည်။သွေးအိုင်ထဲလဲကျနေတဲ့
နီလာ့ကိုပွေ့ဖက်ရင်း အရူးတစ်ယောက်လို
ကျနော်အော်ဟစ်နေမိပါသည်။နီလာဆုံးပါး
သွားခဲ့တာကိုလက်မခံနိုင်ဘဲရူးသလိုဖြစ်ပြီး
စိတ်ကျန်းမာရေးဆေးရုံကိုပါရောက်ခဲ့ရပါတယ်။၁နှစ်လောက်ကြာမှပုံမှန်လိုပြန်ဖြစ်
လာရပါတယ်။နီလာမရှိတော့တဲ့မြန်မာပြည်
မှာမနေချင်တော့ဘဲ သင်္ဘောတက်ဖို့ပြန်
လုပ်ခဲ့ပါတယ်။ဒေါ ်လေးကကျနော့်အလို
လိုက်ခဲ့ပြီးသင်္ဘောတက်စေပါတယ်။နီလာ့
ကိုအမြဲသတိရနေပြီးအရက်နဲ့အလုပ်ကို
အဖော်ပြုလို့ဘဝကိုသင်္ဘောပေါ ်မှာပဲ
အချိန်ဖြုန်းနေခဲ့ပါတယ်။အခုနီလာဆုံးတာ
၆နှစ်၄လနဲ့၂ရက်ရှိပါပြီ။မြန်မာပြည်ရောက်
ရောက်ခြင်း ဒေါ ်လေးဆီတန်းမသွားဘဲ
နီလာနဲ့ယူပြီးရင်နေဖို့ဝယ်ထားခဲ့တဲ့ကွန်ဒို
တိုက်ခန်းကိုတန်းသွားပါတယ်။ဒေါ ်လေးက
တစ်လအနည်းဆုံးတစ်ခါလောက်သန့်ရှင်း
ရေးလုပ်ပေးထားလို့သန့်ပြန့်နေပါတယ်။
တိုက်ခန်းကသန့်ရှင်းသပ်ရပ်နေပေမယ့်
ကျနော်ကတော့ကျောလည်ကိုကျော်နေပြီ
ဖြစ်တဲ့ဆံပင် ဗျစ်ထူနေတဲ့မုတ်ဆိတ်နဲ့
ပသိုင်းမွှေးတွေကြောင့် နဂိုပုံပျောက်ပြီး
တောထဲကလူရိုင်းတစ်ယောက်လိုဖြစ်နေပါ
တယ်။လေဆိပ်မှာလူဝင်မှုကရစ်လို့သေချာ
ရှင်းပြလာရသေးတယ်။ရောက်တာနဲ့အိတ်
တွေကိုအိပ်ခန်းတစ်နေရာမှာထားပြီး
ကုတင်ထက်မှာလှဲလျောင်းကာအိပ်ပျော်
သွားပါတော့တယ်။
###############
“ဟင် နီလာ မောင့်ဆီကိုပြန်လာတာလား”
”အင်းပေါ့မောင်ရဲ့မောင်နဲ့တူတူနေဖို့လေ”
”ဝမ်းသာလိုက်တာချစ်ရယ် အရမ်းလွမ်းနေ
တာ မောင့်ကိုခွဲမသွားနဲ့တော့နော်”
”မသွားတော့ပါဘူးမောင်ရယ်”
နီလာ့ကိုကျနော့်ရင်ခွင်ထဲဆွဲထည့်ပြီး
တင်းကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်သည်။
”ဟေ့ နင်ဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ
လာခဲ့ပြန်မယ်”
”ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း ကျမ မောင်နဲ့မခွဲနိုင်
ဘူး မလိုက်ပါရစေနဲ့ရှင်”
”ခင်များတို့ကဘယ်သူတွေလဲ နီလာက
ကျုပ်မိန်းမဗျ ဘာလို့လာခေါ ်နေတာလဲ”
”ဟေ့ ကောင်မလေးကိုခေါ ်ကွာ အချိန်ကြာ
တယ် ဒီကောင့်ကိုချပစ် ”
”ရော့ကွာ ခွပ် ခွပ်”
”အ နီလာ နီလာကိုမခေါ ်သွားကြပါနဲ့”
”မောင့်ကိုမလုပ်ကြပါနဲ့ မနှိပ်စက်ကြပါနဲ့”
”ခွပ် ”
”အားး နီလာ နီလာာာာာာ”
ဗြန်းဆို အိမ်မက်ကလန့်နိုးလာတော့
တစ်ကိုယ်လုံးလည်းချွေးရွဲနေသည်။
ဟင်းးး နီလာမှမရှိတော့ဘဲလေ။
ဒီအိမ်မက်ကိုကျနော်အမြဲမက်တယ်။နီလာ
ကျနော့်ဆီပြန်လာပေမယ့် လူသန်ကြီးတစ်စု
ရောက်လာပြီး ကျနော့်ကိုထိုးကြိပ်ကာနီလာ့
ကိုအတင်းပြန်ခေါ ်သွားကြသည်။နီလာဆုံး
ခဲ့တာကြာပြီဖြစ်ပေမယ့် စိတ်စွဲကာ
ဒီအိမ်မက်ကိုခဏခဏမက်သည်။စိတ်ကို
ငြိမ်အောင်ထိန်းကာရေဆာလာတာနဲ့
ရေသောက်ဖို့ထလိုက်သည်။
နာရီကြည့်လိုက်တော့နေ့လည်၁နာရီထိုးပြီ
ဗိုက်လည်းဆာ ခေါင်းထဲလည်းငြီးစိစိနဲ့မို့
ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာရေချိုးလိုက်သည်။
ရေအေးကြောင့်ပြန်လည်လန်းဆန်းလာ
သည်။ဆပ်ပြာမရှိတာနဲ့ဒီအတိုင်းပဲချိုးကာ
ရပ်လိုက်သည်။ခရီးဆောင်အိတ်ကိုဖွင့်
တီရှပ်နဲ့ဘောင်းဘီရှည်ထုတ်ကာဝတ်လိုက်
သည်။ပိုက်ဆံအိတ်ယူတံခါးပိတ်ပြီး
အဆာပြေတစ်ခုခုစားဖို့ထွက်လာလိုက်
သည်။ကွန်ဒိုကနေသိပ်မနီးမဝေးမှာရှိတဲ့
လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကိုသွားလိုက်သည်။
ဗိုက်ဖြည့်ပြီးတာနဲ့စတိုးဆိုင်လေးမှာ
လိုအပ်တာလေးတွေဝယ် အမြည်းလေး
ဘာဘာညာညာဝယ်ပြီးပြန်လာသည်။
ဆံပင်ရှည်ရှည် မုတ်ဆိတ် ပါးသိုင်းမွှေး
ပရစ်ပျစ်နဲ့ကျနော့်ကိုလူတွေက
ထူးထူးဆန်းဆန်းသတ္တဝါတစ်ကောင်လို
ဝိုင်းကြည့်နေကြသည်။ခုနကကွန်ဒိုက
အဆင်း ဓာတ်လှေကားမှာ ကလေးမလေး
တစ်ယောက် ကျနော့်ကိုကြည့်ပြီးငိုပါရော။
ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက သကြားလုံးလေးတွေ
ယူပေးလိုက်မှအငိုတိတ်သွားသည်။
အင်းပေါ့လေ မနက်ကလေဆိပ်မှာတောင်
အရစ်ခံရသေးတာပဲ ခုလူတွေဝိုင်းကြည့်ကြ
တာမဆန်းပါဘူး။ဒေါ ်လေးခင်မာဆင့်ဆီ
မနက်ဖြန်ကျမှပဲသွားဖို့ဆုံးဖြတ်ကာ
ဒီနေ့တစ်ယောက်တည်းသောက်ကာ
အပန်းဖြေတော့မည်။အခန်းရောက်တော့
ခရီးဆောင်အိတ်ထဲက double blackကို
ထုတ် ဧည့်ခန်းဆက်တီမှာတင် ရေဘူး
ရေခဲ အမြည်းဘာညာတွေပြင်ဆင်သည်။
TVကိုဖွင့်ကြည့်ပြီးChannelတွေက
လာတာတွေလျှောက်ကြည့်သည်။
အရက်လေးသောက်လိုက်အစီအစဉ်လေး
တွေကြည့်လိုက်ပေါ့ဗျာ။သင်္ဘောပေါ ်မှာ
ဒေါင်းပြီးစတစ်ထဲကူးထားတဲ့ကားတွေကို
သတိရပြီး စတစ်ယူကာ TVနဲ့ဂျိုင်းကြည့်
သည်။သင်္ဘောပေါ ်မှာတုန်းက အလုပ်
မအားတာနဲ့မကြည့်ဖြစ်တဲ့ကားတွေ
ခုမှကြည့်ရသည်။ကြည့်လိုက်သောက်
လိုက်နဲ့ပုလင်းလည်း ဖင်ကပ်ပဲကျန်တော့
သလို ကျနော်လည်း တော်တော်ကောင်း
နေသည်။ဇာတ်ဝင်ခန်းတစ်ခန်းမှာ
မင်းသားနဲ့မင်းသမီးချစ်ရည်လူးနေတာ
ပြလာတော့ ဒီကွန်ဒိုတိုက်ခန်းမှာ
ကျနော်နဲ့နီလာ ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့တာတွေကို
သတိရလာရင်း အတိတ်ကိုလွင့်မျောသွား
တော့သည်။
##################
“မောင် ပြောတော့ ရုပ်ရှင်ရုံဆိုခုဘယ်ကို
ခေါ ်လာတာလဲ”
”လာပါနီလာရဲ့ ချစ်ကလည်းရောက်ရင်
သိမှာပေါ့”
”မောင် မဟုတ်မဟတ်နေရာတော့
မဟုတ်ပါဘူးနော်”
”အာ မဟုတ်ပါဘူးချစ်ရဲ့ စိတ်ချ”
”ကလင်”
ဓာတ်လှေကားပွင့်လာတော့နီလာ့
လက်ကလေးကိုကြင်နာစွာဆုပ်ကိုင်ပြီး
ဓာတ်လှေကားအတွင်းလှမ်းဝင်လိုက်သည်။
သွားမယ့်အထပ်နံပါတ်ကိုနှိပ်သည်။
နီလာလည်း ချစ်သူဖြစ်တဲ့ဝေယံစိုးကို
ယုံကြည်ပေမယ့်မျက်နှာလေးကတစ်ခုခု
စိုးရိမ်နေသလိုလိုနဲ့ချစ်သူခေါ ်ရာကို
တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်နဲ့လိုက်ပါလာသည်။
”ကလင်”
ဝေယံစိုးခေါ ်လာတာကကွန်ဒိုတိုက်ခန်း
တစ်ခုကိုပါ။တိုက်ခန်းတံခါးရှေ့ရောက်တော့
တံခါးမှနံပါတ်ခလုတ်လေးတွေကိုနှိပ်သည်။
”တီတီတီတီ”
”လာ ချစ် ဝင်လေ”
”မောင် ”
”လာပါနီလာရဲ့ အထဲဝင်ကြည့်ပါအုန်း”
ကြောက်ကြောက်နဲ့ပဲအခန်းထဲဝင်လိုက်
တော့ ပထမဆုံးတွေ့လိုက်ရတာက
သူကြိုက်တဲ့ဆေးရောင်လေးတွေတစ်ခန်း
လုံးသုတ်ထားတာပါပဲ။
”သေချာလိုက်ကြည့်ပါဦး ချစ်ရဲ့ တစ်ခန်း
လုံးလိုက်ကြည့်”
နီလာယောင်တောင်တောင်လေးနဲ့ပဲလိုက်
ကြည့်နေမိသည်။တစ်ခန်းလုံးသူကြိုက်တဲ့
အရောင် ပစ္စည်းအသုံးအဆောင်တွေချည်း
သာဖြစ်သည်။
”ဘယ်လိုလဲကြိုက်ရဲ့လား”
”ဟုတ် ကြိုက်ပါတယ်”
”ဒါဘယ်သူ့အခန်းလဲသိလား”
”ဟင့်အင်းသိဘူးလေ ဒေါ ်လေးဝယ်ထား
တယ်ဆိုတဲ့အခန်းလားဟင်”
”နီလာရယ် ဒီအခန်းထဲကအရာအားလုံးက
မောင့် ချစ်သဲလေးအကြိုက်ဆုံးတွေချည်းပဲ
စုနေတာလေ အဲ့တော့ ဒီအခန်းက
မောင်နဲ့နီလာရဲ့နှစ်ယောက်တစ်ဘဝ
ထူထောင်ဖို့ ဘုံဗိမ္မာန်လေးပေါ့ကွ”
”ဟုတ်လို့လား မောင် မနောက်နဲ့နော်
ခုခေတ်မှာဒီလိုအခန်းမျိုးနဲ့အပြင်အဆင်က
ဈေးအရမ်းကြီးမှာ”
”တကယ်ပါဆို နီလာမသိအောင် မောင်
်ကြိုတင်ဝယ်ပြီး ပြင်ဆင်ထားတာလေ”
”တကယ် ”
”အင်း နီလာနဲ့မောင် shoppingသွားတိုင်း
နီလာသဘောကျတယ်ဆိုတဲ့အရာလေး
တွေကိုအသေးစိတ်အကုန်ပြင်ဆင်ထားတာ
လာ အိပ်ခန်းထဲဝင်ကြည့်ရအောင်”
”ဟုတ် မောင်”
”ကလစ်”
ဝေယံစိုးအိပ်ခန်းတံခါးကိုဖွင့်ကာနီလာ့ကို
ဝင်စေသည်။နောက်မှလိုက်ဝင်ကာလက်
နောက်ပြစ်ပြီးတံခါးလော့ကိုချလိုက်သည်။
နီလာအံဩလို့နေသည်။အိပ်ခန်းထဲမှ
အသုံးအဆောင်တွေအားလုံးက
သူကြိုက်လို့ဝေယံစိုးကိုပြောဖူးတဲ့အရာ
တွေချည်းပဲ။ဖြူဖွေးနေတဲ့ဒန်းလော့မွှေ့ယာ
မှန်တင်ခုံလှလှလေး ကျွန်းဘီရိုကြီးတစ်လုံး
ဆက်တီခုံလေးနှစ်လုံးနဲ့TVစင်လေးက
သူ့နေရာနဲ့သူကျကျနနရှိနေကြသည်။
နီလာတစ်ယောက်ခုနကကြောက်လန့်
နေတာတွေကစိုးစဉ်မျှမရှိတော့ဘဲ အံဩ
ဝမ်းသာမှုတွေသာဖြစ်ပေါ ်နေသည်။
ဝေယံစိုးကသူ့အပေါ ်အလေးထားမှုတွေ
ကိုတွေးမိရင်းမျက်ရည်တောင်ဝဲလာသည်။
”ကြိုက်ရဲ့လားချစ်လေး”
”မောင်ရယ် မောင် နီလာကိုဒီလောက်
အလေးထားမယ်လို့မထင်ခဲ့မိဘူး”
”ချစ်တာကိုးကွ ချစ်တာ”
ဝေယံစိုးကနီလာကို ဒန်းလော့မွှေ့ယာပေါ ်
ထိုင်စေပြီးသူလည်းဘေးချင်းကပ်ထိုင်လိုက်
သည်။နီလာ့ပုခုံးလေးကိုင်ကာရင်ခွင်ထဲ
သွင်းလိုက်သည်။နီလာနှဖူးလေးကိုအချိန်
ကြာမြင့်စွာအနမ်းပေးထားလိုက်သည်။
”အရမ်းချစ်တယ် နီလာရယ်”
”နီလာလည်းမောင့်ကိုအရမ်းချစ်တယ်”
မော့ကြည့်ပြီးပြောနေတဲ့နီလာမျက်နှာလေး
ကိုမေးစိလေးမှကိုင်ကာနှုတ်ခမ်းဖူးလေးကို
နမ်းတော့နီလာခေါင်းလေးငုံ့သွားသည်။
”အို မောင်ကလဲ”
ဝေယံစိုးရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ပြီးခေါင်းဖွက်ထား
သည်။နီလာ့ကိုခပ်တင်းတင်းလေးဖက်ပြီး
ရင်ထဲမှာပူလောင်ပြီးပေါက်ကွဲလာသည်။
စချစ်ကတည်းကခုချိန်ထိအရှက်ကြီးတဲ့နီလာကပါးလေးတောင်သိပ်အနမ်းမခံ။
နှုတ်ခမ်းလေးတောင်၂ခါလားနမ်းဖူးသည်။
သူငယ်ချင်းတွေကဝေယံစိုးကိုဝိုင်းပြောကြ
သည်။”ဟျောင့် မင်းညံ့တယ်ကွာ မင်းတို့
ရည်းစားဖြစ်တာဘယ်လောက်ကြာနေပြီလဲ
ခုထိဘာမှ မဘာရသေးဘူးလားဟ
တော်ကြာသူများအတွက်ဖြစ်သွားမယ်”
ီိုချစ်တဲ့စိတ်နဲ့အိန္ဒြေကြီး အရှက်ကြီးတဲ့
နီလာကိုသူယုံသည်။နီလာကဒီလို
မိန်းကလေးမဟုတ်။သူသာရည်းစားဦး
အချစ်ဦးဖြစ်သည်။ခုခေတ်မှာနီလာ့လို
မိန်းကလေးမျိုးကရှားသည်။ဒါပေမယ့်
ဒီတစ်ခါတော့၅နှစ်ကျော်အောင့်အီး
ထိန်းချုပ်လာတဲ့စိတ်ကိုဝေယံစိုးမထိန်း
တော့ဘဲလွှတ်ပေးလိုက်သည်။
”အို့ မောင်”
ဆက်ပါအုန်းမည်။
လွမ်းပေမယ့်လည်းကွယ်-၂
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
နီလာ့ကိုယ်လုံးသွယ်သွယ်လေးက
ခပ်တောင့်တောင့်ဝေယံစိုးရဲ့ပွေ့ချီခြင်းခံ
လိုက်ရသည်။ဝေယံစိုးမွှေ့ယာပေါ ်တက်ပြီး
နီလာ့ကိုမွှေ့ယာအလယ်မှာချပေးကာ
နီလာ့ကိုအပေါ ်မှမိုးပြီးကြည့်နေသည်။
နီလာကုန်းထဖို့ကြိုးစားပေမယ့်ဝေယံစိုးက
ခွင့်မပေးတော့ပါ။နီလာ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို
ခပ်မျှင်းမျှင်းလေးစုပ်နမ်းပေးလိုက်သည်။
”အင်းးးဟင်းးး မောင် ဟင့် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်”
ကြာကြာလေးနမ်းပြီးမှ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို
ခွာလိုက်သည်။ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်နေတဲ့
နီလာတစ်ယောက်အဖိုဓာတ်နဲ့ထိတွေ့ပြီး
ဖိန်းတိန်းရှိန်းတိန်းဖြစ်ကာ မျက်လုံးလေးပါ
မှေးစင်းသွားရသည်။
”ဟင့် ဟင့် အီးးမောင် အဲ့လိုကြီးမလုပ်ပါနဲ့
မောင်ရယ် ဟင့် နီလာကြောက်လို့ပါ”
မောဟိုက်ကြောက်ရွံ့နေတဲ့အသံလေးနဲ့
ဝေယံစိုးကိုပြောလာသည်။
”မကြောက်ပါနဲ့ကွာ မောင်ကကိုက်မစား
ပါဘူး မောင်ကချစ်ချင်တာပါ”
”ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း မောင်ရယ် နီလာ
ကြောက်တယ် ရင်တွေလည်းတုန်လာပြီ
ပြန်ကြရအောင်နော် ”
အခုအခြေအနေမှာရုန်းမထွက်ရင်ရှေ့ဆက်
ပြီးသူ့ကိုဝေယံစိုးဘာဆက်လုပ်မယ်ဆိုတာ
သိနေတော့အသံငိုမဲ့မဲ့လေးနဲ့တောင်းပန်
ကာရုန်းနေရှာသည်။အားခြင်းမမျှတော့
ပါးစပ်နဲ့သာပြောရသည်။
”လက်ထပ်ပြီးရင်လည်း ဒီလိုပဲနေရမှာလေ
နီလာရယ် ခု စေ့စပ်ပွဲတောင်လုပ်ပြီးပြီလေ
နောက်၂လလောက်ဆိုပဲ မင်္ဂလာဆောင်
တော့မယ့်ဟာ”
”ဟုတ်ပါတယ် မောင်ရယ် ဒါပေမယ့်
နီလာကမြန်မာမိန်းကလေးလေ
အပျိုစင်ဘဝလေးဖျက်သိမ်းဖို့ကို
မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတဲ့အထိစောင့်ပါအုန်း
မောင်ရယ် ”
”ဘာလဲ နီလာကမောင့်ကိုမချစ်ဘူးလား”
”ချစ်တာပေါ့မောင်ရယ် ”
”အာ့ဆို မောင့်အလိုကိုလိုက်ပါချစ်ရယ်
မောင် သူများတွေလိုမဟုတ်တာ ချစ်သိရဲ့
သားနဲ့ ခု မောင်မနေနိုင်တော့လို့ပါကွာ”
နီလာအသံလေးတိမ်ဝင်သွားပြီးစဉ်းစား
နေသည်။သူနဲ့စကြိုက်ကတည်းကခုထိ
သူ့အပေါ ်အခွင့်အရေးကြီးကြီးမားမားယူခဲ့
တာမရှိ။၅နှစ်ကျော်ကျော် ရိုးရိုးသားသားနဲ့
သူ့ကိုမြတ်မြတ်နိုးနိုးချစ်ခဲ့သည်။မျက်နှာ
တစ်ချက်အညှိုးမခံပါ။အနိုင်ယူတာမျိုးမရှိသလို အမြဲလည်းသူ့
အလိုကျနေလာခဲ့သည်။သူ့အမေက
တောင် ငါ့သမီးလေးလင်ရကံကောင်းမှာလို့
အမြဲပြောတတ်သည်။ခုချိန်မှာ
သူတို့ကစေ့စပ်ပြီးလို့ နောက်၂လဆိုပဲ
လက်ထပ်ရတော့မည်။သူ့ကိုတစ်ဝက်ပိုင်
နေပြီဖြစ်တဲ့ဝေယံစိုးတောင်းဆိုတာမလွန်ပါဟုတွေးမိသည်။သူ့ရဲ့အပျိုစင်ဘဝကို
မင်္ဂလာဦးညရောက်မှ စွန့်လွတ်ချင်ပေမယ့်
ခုတော့ ဝေယံစိုးအလိုကိုလိုက်တော့မည်။
ပတ်ဝန်းကျင်မှာလည်းသူတို့ယူတော့မယ်
ဆိုတာသိနေတာပဲလေ။
”နီလာ့တစ်ဘဝလုံးကိုမောင့်လက်ထဲအပ်
လိုက်ပါပြီ မောင်သဘောရှိသာခြယ်လှယ်
ပါတော့မောင်ရယ်”
”တကယ်လား ချစ် သေချာပြီလား”
”ဟုတ် ချစ်ဆုံးဖြတ်ပြီးပါပြီ”
”ချစ်လိုက်တာကွာ ဒါမှမောင့်ချစ်သူလေး”
ဝေယံစိုး ငုံ့ကာဒုတိယအကြိမ်မြောက်
နီလာနှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်နမ်းသည်။
ဝေယံစိုးလက်တွေက နီလာ့ရင်သား
လှလှလေးတွေပေါ ်ဖြည်းညှင်းစွာပွတ်
သပ်ရွေ့လျားနေသည်။နီလာမျက်လုံးတွေ
မှိတ်ထားပြီးလက်လေးတွေက မွှေယာခင်း
ကိုကျစ်နေအောင်ကိုင်ထားပြီးတစ်ကိုယ်လုံးတဖျန်းဖျန်းနဲ့ကြက်သီးပါထလာသည်။
ဝေယံစိုးကတစ်ဆင့်တက်လိုက်သည်။
နီလာအကျီ င်္ကြယ်သီးလေးတွေကို
ိုတစ်လုံးခြင်းဖြုတ်သည်။ဝင်းမွတ်ဖြူဖွေး
နေတဲ့နီလာ့ရင်သားလှလှလေး၂မွှာကို
ဘော်လီပေါ ်မှအုပ်ကိုင်လိုက်သည်။နီလာ
ရှက်လွန်းလို့မျက်လုံးကိုမဖွင့်တော့။
”ချစ်ခါးနည်းနည်းကော့ပေး”
နီလာ့ကျောဘက်ကိုလက်လျိုကာ
ဘော်လီချိတ်ကိုဖြုတ်သည်။ အကုန်မခွာဘဲ
လှန်တင်လိုက်တော့နီလာ့ရဲ့လိမ္မော်သီး
ခပ်ထွားထွားလောက်ရှိတဲ့နို့နှစ်လုံးပေါ ်
လာသည်။ဖြူဖွေးပြီးအိစက်နေတဲ့နို့လေး
တွေကိုအသာအုပ်ကိုင်ကာညှစ်ပေးသည်။
”အင့် ဟင့်ဟင့် မောင် ဟင့်ဟင့်”
နီလာနို့လေးတစ်လုံးကိုစို့ပြီးတစ်လုံးကို
နယ်ပေးတော့ နီလာထွန့်ထွန့်လူးနေပြီ။
သူ့အမေရှေ့မှာတောင်ဒီလိုမနေဖူးတဲ့
အပြင် ချစ်သူကပယ်ပယ်နယ်နယ်နို့စို့ပြီး
နယ်ပေးနေတော့ ဘယ်လိုခံစားနေရမှန်း
မသိတော့။ရှက်သလိုလို ရွံ့သလိုလို
ဖြစ်နေသည်။
”အင်းးး ရှီးးး မောင် အားးး အဟင့်ဟင့်”
နီလာရဲ့အပေါ ်ပိုင်းကိုတိုက်စစ်ဆင်ပြီး
အောက်ပိုင်းကိုပါနယ်ချဲ့တော့သည်။
ဝမ်းပြင်ဖြူဖြူချပ်ချပ်လေးကိုပွတ်သပ်ကာ
လမ်းစရှာနေသည်။နို့နောက်တစ်ဖက်ကို
ပြောင်းစို့ကာနီလာစကပ်ထဲလက်သွင်း
လိုက်သည်။ပထမဆုံးထိတွေ့လိုက်ရတာ
ကပင်တီအုပ်ထားတဲ့အမွှေးထူထူစုစုလေး။
ပင်တီထဲလက်ဆက်သွင်းပြီးအမွှေးတွေကို
ပွတ်ကာလုံးချေပေးသည်။အောက်ကို
ဆက်မဆင်းဘဲဖောင်းနေတဲ့ဆီးခုံတစ်ဝိုက်
ကိုပဲပွတ်သပ်ပေးသည်။အောက်မှာလည်း
စစ်ခင်းနေသလိုအပေါ ်ဘက်မှာလည်း
မလွတ်။နို့လေးတွေကိုတစ်လုံးပြီးတစ်လုံး
ပြောင်းစို့လိုက် နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်နမ်း
လိုက်နေနဲ့နီလာ့ကိုယောက်ယက်ခပ်နေ
စေသည်။နီလာကတော့ မျက်လုံးလေး
မှိတ်ကာ တအင့်အင့်တဟင့်ဟင့်သာ
ညီးနေသည်။အမွှေးထူလေးတွေရှိတဲ့
ဆီးခုံလေးကနေဆက်ဆင်းတော့ သူရောက်
ချင်နေတဲ့ နီလာရဲ့အလျို ဝှက်ဆုံးနေရာကို
ရောက်တော့သည်။ကျော့ကွင်းထဲဝင်လာ
တဲ့သားကောင်ကိုဖမ်းသလို နူးညံ့အိစက်
နေတဲ့အပျိုစင်အဖုတ်လေးကိုအုပ်ကိုင်
ပစ်လိုက်သည်။နီလာ့အဖုတ်လေးက
သူထင်ထားသလိုပင် အပြားကြီးကြီးနဲ့
ဖောင်းတင်းနေသည်။သူ့လက်နဲ့
လက်လေးလုံးစာလောက်ရှိမယ်လို့
ခန့်မှန်းနေသည်။ဝေယံစိုးလက်တွေ့မရှိ
ပေမယ့် ခေတ်လူငယ်မို့ အပြာစာနဲ့ကား
တွေကြည့်ဖူးဖတ်ဖူးနေတာမို့ အဲ့ထဲက
အတိုင်း နီလာ့ကိုစမ်းသပ်နူးနှပ်နေသည်။
နီလာကလည်းသူ့အဖုတ်ကို ဝေယံစိုး
ကိုင်လိုက်တော့ခါးလေးတစ်ချက်ဆက်ခနဲ
တွန့်သွားပြီးပါးစပ်လေးမှအသံပင်
ထွက်လာသည်။
”အို့ မောင် အဟင့်”
အဖုတ်မြောင်းကြားလေးကိုစမ်းပြီး
လက်ခလယ်နဲ့ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။
ယောကျင်္ားနဲ့မထိဖူးတဲ့နီလာ အခုနှဖူးတွေ့
ဒူးတွေ့ တွေ့တော့အဖုတ်ဝလေးမှာအရည်
ပင်စို့နေပြီ။
”အ မောင် ရှီးးး ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ”
နီလာ့ကိုဘာမှမပြောဘဲ ဆက်သာကလိ
ပေးနေသည်။အစိလေးကိုထိမိတိုင်း
နီလာတွန့် တွန့်သွားတာကိုသတိထားမိ
သည်။အဖုတ်ဝလေးထဲနှိုက်ကြည့်တော့
အထဲမှာပူနွေးနေပြီးသူ့လက်ညှိုးက
ိုညှစ်ပေးနေတာလည်းခံစားရသည်။
တော်တော်လေးကြာလာတော့ လက်မှာ
အရည်လေးတွေရွှဲလာပြီး နီလာလည်း
တွန့်တက်ကာသူ့လက်ကိုပူခနဲ
ဲဖြစ်သွားသည်။ဒါ နီလာပြီးသွားတာ
ဖြစ်မယ်လို့တွက်မိသည်။နီလာလည်း
အသံတိုးတိုးလေးတွေနဲ့အော်ကာရင်ဘတ်
တစ်ခုလုံးနှိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြစ်နေသည်။
”အင်းးးဟင်းးး အဟင့်အ ရှီးးးးမောင် ရှီးး”
ဒီလောက်ဆို နောက်တစ်ဆင့်ထပ်တက်ဖို့
လုံလောက်ပြီလို့တွေးမိပြီးထထိုင်
လိုက်သည်။နီလာ့စကပ်ထဲမှလက်ကိုလည်းဆွဲထုတ်လိုက်သည်။တစ်ချီပြီးသွားလို့feel
တက်ပြီးမှိန်းနေတဲ့နီလာကအဝတ်အစား
တွေဖရိုဖရဲနဲ့မလုံ့တလုံဖြစ်နေတာတောင်
လှနေသေးသည်။နီလာဖြစ်နေပုံကိုကြည့်ပြီးဝေယံစိုးတစ်ယောက်လုပ်ချင်ကိုင်ချင်စိတ်
တွေပိုတိုးလာရသည်။သူ့အပေါ ်အကျီ င်္နဲ့
စွပ်ကျပ်ကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ဂျင်းပန်ကို
ဆက်ချွတ်ကာ အောက်ခံဘောက်ဆာကို
မချွတ်သေးဘဲထားလိုက်သည်။အထဲက
ညီလေးကတော့အပြင်ကိုထွက်ချင်လွန်းလို့
အတင်းရုန်းနေပြီ။နီလာ့စကပ်ရှည်ကို
အပေါ ်ထိလှန်တင်လိုက်သည်။ပန်းပွင့်ပုံ
လေးတွေနဲ့ပင်တီလေးကခုနကတစ်ချီပြီး
ထားလို့စိုအိနေသည်။အဖုတ်ကကြီးတော့
ပင်တီလေးမှာအရာအတိုင်းပေါ ်နေသည်။
”ချစ် မောင် ပင်တီချွတ်လိုက်မယ်နော်”
ဝေယံစိုးလုပ်ဆောင်သမျှကြည့်နေတဲ့နီလာ
ဒီတစ်ခါလည်းဘာမှမပြောဘဲမျက်လုံးမှေး
လေးနဲ့ခေါင်းသာငြိမ့်ပြနိုင်သည်။ပင်တီ
လေးကိုအသာအယာပဲဆွဲချွတ်လိုက်တော့
ပန်းနုရောင်သမ်းနေတဲ့နီလာအဖုတ်ဖြူဖြူ
လေး ပြူးကနဲပေါ ်လာသည်။နီလာပေါင်ကို
အသာကားပြီးသေချာကြည့်နေမိသည်။
ပေါင်ကားထားတာတောင်မဟသွားဘဲစိနေတဲ့စောက်ဖုတ်လေးကိုလက်နဲ့အသာဖြဲ
ကြည့်မိသည်။ဖြဲလိုက်တော့မှအတွင်းသား
ရဲရဲလေးတွေနဲ့အတူအစိလေးကငေါက်
တောက်လေးပေါ ်လာသည်။သူ့ဟာလေး
ကိုဖြဲကြည့်နေတာသိတော့နီလာ့
့မျက်နှာလေးရဲတက်လာသည်။
ရှက်ပြီးပေါင်ကိုစိကာလက်လေးနဲ့အုပ်ကာလေသည်။
”မောင်ကလည်း ဟင့် အဲ့လိုကြီး
မကြည့်နဲ့လေ ရှက်လှပြီ”
”နီလာ့အဖုတ်လေးကလှလို့ပါကွာ
လှလိုက်တဲ့အဖုတ်လေးဖောင်းတင်းနေတာပဲကွာ ”
”အို့ မောင် မပြောနဲ့ကွာ ရှက်တယ်”
”အကြီးကြီးပဲ ပြူးနေတာ ဟဟ”
”ဟာ မောင် မပြောပါနဲ့ဆို ”
”မောင်ကစတာပါချစ်ရယ် လက်ဖယ် ”
ကာထားတဲ့နီလာလက်ကလေးကိုဖယ်
စိနေတဲ့ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲကားပြီး
နီလာအဖုတ်လေးဆီမျက်နှာအပ်ကာ
နမ်းတော့သည်။
”ရှလူး ပလွတ် ပလွတ် ပလပ်ပလပ်ပလပ်”
”အ မောင် ဘာလုပ်တာလဲ မောင်ဘုန်းနိမ့်
ကုန်မယ် လွှတ်ပါ ချစ်ငရဲကြီးမယ်”
နီလာကပြောနေတုန်းရှိသေးတယ်
်ဝေယံစိုးကအဖုတ်တစ်ခုလုံးကိုငုံကာ
လေအားနဲ့စုပ်နေတော့သည်။နီလာ
မွှေ့ယာပေါ ်မှာလူးလှိမ့်နေသည်။
”အ အဟင့်ဟင့် အအ မောင် အအ”
အစပိုင်းမှာငြင်းနေပေမယ့်အဖုတ်အယက်ခံ
ရတဲ့အရသာကိုသိသွားပြီးငြိမ်ကျသွား
သည်။ဝေယံစိုးသိသမျှမှတ်သမျှနဲ့နီလာ့
အဖုတ်ကိုမျိုးစုံယက်တော့သည်။အဖုတ်ထဲ
လျှာလေးထည့်ကြည့်သည်။အဖုတ်ကို
ထက်အောက်အပြားလိုက်ယက်ကာအစိကို
ပါဆွဲစုပ်ပစ်သည်။
”မောင် တော်ပါတော့မောင်ရယ် ရွစိစိနဲ့
ယားတယ် နီလာမနေတတ်တော့ဘူး ”
နီလာ့ပေါင်ကြားထဲမှထွက်လာတော့
သူပါးစပ်မှာအရည်တွေပေပွနေသလို
အဖုတ်ဝလေးကလည်းပွစိစိဖြစ်နေသည်။
ဒီလောက်ဆို နူးနပ်တာလုံလောက်ပြီလို့
တွက်ပြီးကျန်နေတဲ့ဘောက်ဆာကို
ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။သူ့ကောင်ကခုမှ
လွတ်လပ်သွားပြီးရမ်းတမ်းတမ်းနဲ့ဖြစ်နေ
သည်။နီလာမြင်တော့လန့်သွားသည်။
”ဟင် အမယ်လေး ”
နီလာမှေးနေတဲ့မျက်လုံးလေးဝိုင်းစက်လာ
ပြီးဝေယံစိုးလိင်တန်ကိုသေချာကြည့်နေ
သည်။နီလာဘေးမှာလှဲအိပ်လိုက်သည်။
နီလာ့လက်လေးတစ်ဖက်ကိုဆွဲကာသူ့ဟာကိုကိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။နီလာလက်ကိုရုန်း
ပေမယ့် ဝေယံစိုးကအပေါ ်မှကိုင်ထားတော့
လိင်တန်မာမာကြီးနဲ့မိတ်ဆက်လိုက်ရ
သည်။
”ကိုင်ကြည့်ပါလားနီလာ”
”ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း အ အို မောင်
ကြောက်စရာကြီး အကြီးကြီးပဲမောင်ရယ်”
နီလာ့ကို ဂွင်းတိုက်သလိုထက်အောက်
ပွတ်ဆွဲစေတော့ နီလာသဘောပေါက်ပြီး
ဝေယံစိုးလုပ်စေချင်သလိုလုပ်ပေးနေသည်။
အဲ့တော့မှသူ့လက်ကိုလွှတ်ပြီးနီလာ့
အဖုတ်ကိုလှမ်းကိုင်လိုက်သည်။နီလာဂွင်း
ထုပေးတော့သူ့ဟာပိုတောင်လာသည်။
”မောင် မာလာပြီ ပိုကြီးလာပြီ”
”ချစ့်အဖုတ်လေးထဲဝင်ချင်လို့ပေါ့”
”ဒီလောက်ကြီးတဲ့ဟာကြီးဝင်ပါ့မလား
မောင်ရယ် ချစ်ဟာလေးကွဲသွားမှာပေါ့”
”မကွဲပါဘူး မောင်သက်သေပြမယ် ကြည့်”
ဝေယံစိုးလှဲနေရာမှထပြီးနီလာ့ပေါင်ကြားထဲ
ဒူးထောက်လိုက်သည်။သူ့လိင်တန်ကို
နီလာ့အဖုတ်အိအိလေးပေါ ်တင်လိုက်
သည်။
”အ မောင် ဟင်းးး”
ဆက်ပါအုန်းမည်
လွမ်းပေမယ့်လည်းကွယ်-၃
ဘူးခါးသီးရေးသည်
စိနေတဲ့နီလာ့အဖုတ်မြောင်းကြားကို
ဝေယံစိုးလဒစ်နဲ့ထိုးခွဲပြီး အစိကိုကလိပေး
သည်။လေးငါးခါလုပ်ပေးတော့ နီလာမနေ
နိုင်တော့။အရေတွေစို့နေတော့အသံပါ
ထွက်နေသည်။
”ပလစ်ပလစ် ပလစ်ပလစ်”
”မောင် အ ဟင့် ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ
ချစ်မနေတတ်တော့ဘူး အအ ရှီးးးးး”
”အာဆို ချစ်အဖုတ်ထဲ လီးသွင်းတော့မယ်
နော်ချစ်”
”အင်းး ဟင်းး ဖြေးဖြေးနော်မောင်”
ပေါင်လေး၂ဖက်ကိုဆွဲကားပြီးအဖုတ်ဝလေးမှာဒစ်တေ့ကာဖိသွင်းလိုက်သည်။
”ပလွတ် ဗြစ်ဗြစ်”
”အု အအ အား မောင် နာတယ် အအ”
” ”
နီလာ့ပေါင်တွေစိလာပြီးဝေယံစိုးရင်ဘတ်ကို
လက်လေးတွေနဲ့တွန်းထားသည်။
”ဗြစ်တစ်တစ်ဗလစ် ဗြစ်”
”အ အ အားးး မောင် နာတယ် အီးးး”
”ငြိမ်ငြိမ်နေလေ ချစ်ရယ် ခဏပဲနာမှာပါ”
”ဟင့်အင်း မရဘူး ပြန်ထုတ် နာတယ် အ”
ဒစ်ခေါင်းသာဝင်ပြီးအထဲဆက်မဝင်တော့။
နီလာကကြောက်ပြီးခါးကိုလိမ်ကာညှစ်ထား
သည်။တစ်ကိုယ်လုံးချွေးတွေရွှဲလာသည်။
ဆက်မလုပ်ပဲငြိမ်ကာဗြူဟာပြောင်း
လိုက်သည်။
“နာမှာပေါ့ ချစ်ကအရမ်းညှစ်ထားတာကိုးး
စိတ်ကိုလျော့ထားနော်လက်ကိုဖယ်လိုက်”
နီလာလက်တွေကိုဘေးကားပြီးနို့လေးတွေကိုငုံ့စို့သည်။နီလာ့ဂျိုင်းကြားထဲသူ့လက်
တွေလျိုသွင်းပြီးပုခုံးကိုကိုင်လိုက်သည်။
ခါးကိုအသာကြွပြီးလီးကိုဖိသွင်းသည်။
နည်းနည်းတော့ဝင်သွားသည်။နီလာ့လက်
တွေသူ့ကျောပေါ ်ရောက်လာကာကျောကို
အတင်းဖက်လာသည်။
”အ အ မောင် အင်းးးးး”
နီလာ့အတွင်းသားတွေကပြန်ညှစ်သည်။
အထဲကအရည်တွေလိုက်လာလို့ခုနလို
မကြပ်တော့။တစ်ဝက်လောက်ဝင်နေပြီး
ဒစ်ထိပ်ကအမှေးပါးကိုထောက်နေပြီမို့
နောက်တစ်ဆင့်တက်ရတော့မည်။
ဆက်မသွင်းဘဲဝင်သလောက်သာအသွင်း
အထုတ်လုပ်ပေးသည်။ပုံမှန်လေးလုပ်ပေး
တော့နီလာညည်းနေပေမယ့်ဝေယံစိုးလီးကို
ကျင့်သားရလာသည်။အချက်၂ဝခန့်လုပ်
ပေးပြီးတော့လုပ်နေတာကိုရပ်ပြီး
နီလာ့ကိုစလိုက်သည်။လီးကိုဆက်ခနဲဆွဲ
ထုတ်လိုက်သည်။
“ဗြွတ် ဇွတ်”
”အအားးနာတယ် မောင်ဘာလို့
ဆွဲထုတ်လိုက်တာလဲ”
”ချစ်ပဲ ခုနကကျတော့ ပြန်ထုတ်တော့ဆို”
”ခုနကနာတာကို”
”အခုမနာတော့ဘူးပေါ့”
”အင်းး”
”ပြန်သွင်းစေချင်တယ်ပေါ့”
”အင်းးဟာ မောင် ဘာမှန်းလဲမသိဘူး”
မျက်စောင်းလေးခဲနှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ
ရန်တွေ့နေသည်။နီလာလုပ်ပြနေတဲ့
ရုပ်လေးကိုအသည်းယားပြီးှနီလာ့နှုတ်ခမ်းကိုခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆွဲစုပ်လိုက်သည်။
ဝေယံစိုးလည်းပြန်မသွင်းသေးဘဲနှုတ်ခမ်း
ကိုစုပ်အဖုတ်မြောင်းကြား လျောထိုးကာ
ကလိပေးနေလေသည်။
”မရှက်ပါနဲ့ချစ်ရဲ့ ခု မောင်လုပ်ပေးတာ
ခံချင်လာပြီးမှတ်လား”
”အို မောင် တော်ပြီ ပြောနဲ့ရှက်တယ် အ ”
အစိလေးကိုဒစ်ထိပ်နဲ့ကလော်ထိုးပေးရင်း
အဖုတ်ဝကိုလီးတေ့ကာရုတ်တရက်
ထိုးသွင်းပြီးအရှိန်နဲ့အမှေးပါးကိုပါ
တစ်ခါတည်းထိုးဖောက်လိုက်သည်။
ဆီးခုံမွှေး၂ခုထိကပ်သွားပြီးနီလာ့အပျိုစင်
နောက်ဆုံးအတားအဆီးလေးဖြစ်တဲ့
အမှေးပါးကျိုးပေါက်သွားကာ
သားအိမ်ဝကိုပါပြေးဆောင့်သည်။
”ဗြစ်တစ်တစ်ဗလစ်ဗြစ် ဖောက် ဘလွတ်
ဘွတ် ဗြွတ် ဒုတ်”
အရှိန်ပါတော့လေအန်သံတဘွတ်ဘွတ်နဲ့
ထွက်ကုန်သည်။
”အအအားးး အမေ အားးကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်
သေပါပြီမောင်ရယ် နာလိုက်တာ အားရှီးးးး
ကျဉ်လည်းကျဉ်တယ် အီးးး”
ဝေယံစိုးလီးဒဏ်ကြောင့် နီလာအမှေးပါး
ပေါက်သွားတဲ့အပြင် အဖုတ်အောက်နားပါ
စပါးစေ့တစ်စေ့နီးပါးကွဲသွားသည်။
”အီးးးဟီးးးရက်စက်လိုက်တာမောင်ရယ်
သေပါပြီ အီးးဟီးးး”
”ခဏလေးပါချစ်ရယ်ပြီးရင်ကောင်းလာမှာ”
”ဟင့်အင်း ကောင်းဘူး နာတယ် အီးးးး
အဟင့် ဟီးးးးးးး”
ခုနကဆောင့်ချက်ကြောင့်နီလာငိုနေလို့
ခဏငြိမ်ကာနားလိုက်ပြီးပြန်ချော့ရသည်။
နို့လေးတွေစို့ပေးနှုတ်ခမ်းလေးစုပ်ပေးကာ
အစိလေးကိုပါ နှိုက်ကလိပေးသည်။
နည်းနည်းခြင်းစလိုးကြည့်သည်။
လေး ငါးချက်လိုးပြီးတော့နီလာ့အဖုတ်
အတွင်းသားတွေကလီးကိုညှစ်လိုက်
လျော့လိုက်လုပ်ပေးလာသည်။နီလာငိုနေ
ပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်ကအတွေ့အထိနောက်
ကိုလိုက်ပါနေသည်။အရည်တွေထပ်လိုက်
လာလို့လိုးရတာသိပ်မကြပ်တော့။
နည်းနည်းပိုအားစိုက်ကာလိုးပေးတော့
တအင့်အင့်နဲ့အလိုးခံပြီးအငိုတိတ်လာ
သလိုခုနကရှုံ့မဲ့ငိုယိုနေတဲ့မျက်နှာလေးက
အလိုးခံရတဲ့အရသာကိုမျက်လုံးလေးမှေး
ပြီးမိန်းမောခံစားနေတဲ့ပုံစံဖြစ်လာသည်။
” အင့် အင့် အင့် အင့်အင့် အ အီးးး”
တစ်ချက်တစ်ချက်ရှိုက်သံလေးနဲ့အတူ
ခါးလေးပါကော့ပေးလာသည်။ဝေယံစိုးက
နီလာကိုလျိုကာမချုပ်တော့ဘဲကုန်းထပြီး
ဒူးကိုသေချာထောက်နီလာ့ခါးလေးကိုကိုင်
ကာအပီလိုးတော့သည်။နို့လေးကိုကုန်းစို့
လိုက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်လိုက်နဲ့အရှိန်တင်
လိုးသည်။
”အအ မောင် ဟင့် အင့်အင့်အင့် အ ရှီးးးးး”
”ချစ် ဟင်း ဟင်းးကောင်းလာပြီလား ဟင်း”
”အင့် အင့် အင့် ကောင်း ကောင်းတယ် အ
အ ရှီးးး အင့် အင့် လုပ် လုပ် မောင် အအ”
”ကောင်းလိုက်တာကွာ ချစ်အဖုတ်လေးက
ကြပ်နေတာပဲ လိုးလို့ကောင်းတာ ဟူး ဟူး”
”အင့် အင့် အင့် ဟင့်ဟင့် အ မောင် အင့်
နီလာခြေထောက်တွေကဝေယံစိုးခါးကို
ခွကာညှပ်ပြီးကော့ပေးလာသည်။ဝေယံစိုး
လည်းအရှိန်ပါပါနဲ့ပစ်ဆောင့်တောသည်။
မကြာပါဘူးနီလာ တွန့်လိမ်ကောထိုးပြီး
တစ်ဆတ်ဆတ်နဲ့ပြီးသွားတော့သည်။
”အ အ မောင် ဘယ်လိုကြီးလဲမသိဘူး
အ အ ရှီးးးး စစ်စ်စ်စ်စ် အူးးးဟူးဟူး”
”အာ့ပြီးတာလေ ချစ်ရဲ့ အ အီးချစ်တစ်ခါမှ
မပြီးဖူးဘူးလား အ အင့် ”
”ဟင့်အင်း မပြီးဖူးဘူး ကောင်းလိုက်တာ
မောင်ရယ် အရမ်း အား အား မောင်
ဆောင့်ဆောင့် ”
နီလာပြီးမှန်းသိလို့သူလည်းမထိန်းတော့ဘဲ
အချက်၂ဝခန့်ဆက်ဆောင့်ကာနီလာ့
သားအိမ်ထဲလရည်အပြည့်ဖြည့်ထည့်လိုက်
တော့သည်။
”အိုးးဟိုးဟိုးး ပြီးပြီချစ်ရေ အားးးဟားး”
”အရမ်းချစ်တယ်မောင်ရယ်”
”မောင်လည်းအရမ်းချစ်တယ်ချစ်ရယ်”
နီလာကိုဖိကာ အနားယူပြီးခဏကြာတော့
နီလာပြောလာသည်။
”မောင် ဆင်းအုန်း အ လေးလာပြီ”
”ဟင့်အင်း ထပ်လုပ်အုန်းမယ်”
”အင့်င့်င့် မောင် ခဏနားအုန်းမယ်
ပြီးမှနော် ”
”အင်းပါချစ်ရယ် ပြွတ်ပြွတ်”
နီလာနှုတ်ခမ်းလေးကိုခပ်မြှင်းမြှင်းလေး
ဆွဲစုပ်ကာဘေးကိုလှိမ့်ချသည်။
နီလာ့ကိုဖက်ထားပြီးမှေးနေလိုက်သည်။
”ချစ် ”
”ရှင်”
”ချစ်က ခုမောင့်မယားဖြစ်သွားပြီနော်”
”ဟုတ်”
”အာ့ဆို မောင့်စကားနားထောင်နော်”
”ဟုတ် အင် မောင် ဟာကြီးကလည်း
ပြန်မာလာပြန်ပြီ ခ်ခ်”
”အာ့ဆို လာ နောက်တစ်ခါလုပ်ရအောင်”
”အ မောင်ကလည်း အို အို အု ပြွတ်ပြွတ်”
မော့ကြည့်ပြီးစကားပြောနေတဲ့နီလာ့
နှုတ်ခမ်းကိုမှေးလေးမှကိုင်ကာနမ်းပြီးနီလာ့
တစ်ကိုယ်လုံးကို သူ့ကိုယ်ပေါ ်ဆွဲတင်
လိုက်သည်။
”အင့် အင့် မောင် လုပ်မယ်ဆို ချစ်ကို
ဘာလို့အပေါ ်ဆွဲတင်တာလဲ”
”ချစ်အပေါ ်ကဆောင့်ပေးလေ”
”ဘယ်လိုကြီးလဲ ချစ်မှမသိတာ”
”မောင် သင်ပေးမယ်”
နီလာ့အဖုတ်မြောင်းကြားထဲလီးနဲ့
ညှပ်မိနေတော့ လီးကမာရာကနေ
တောင်လာတော့သည်။
”ခု ချစ်ကိုယ်လေးကိုရှေ့နောက်
ဖိပွတ်ဆွဲပေး ဟုတ်ပြီ အဲ့အတိုင်းလုပ်
ချစ်ကလုပ်တတ်သားပဲ ကောင်းတာကွာ”
”မောင် အင့်အင့် မောင်ဟာကြီးကလည်း
ထိုးနေတယ် လူကိုကျဉ်ခနဲပဲ”
”အာ့ ချစ် အစိလေးကိုထိုးမိတာ ရပြီ
ခု ချစ် ပေါင်ကားပြီးမတ်တပ်ရပ် ဟုတ်ပြီ
အဲ့အတိုင်းလေး နေ ရပြီ ထိုင်ချ”
”မောင့်ပေါ ်ထိုင်မိမှာပေါ့”
”အင်းလေ ထိုင်”
ဝေယံစိုးအောက်လျောတော့ နီလာထိုင်ချ
သည်။အဖုတ်နဲ့ပါးစပ်ကွက်တိ။
”မောင် ခုနလို လုပ်အုန်းမို့လား ချစ်ငရဲကြီး
ကုန်ပါ့မယ် မောင်ကချစ်ထက်ကြီးတယ်”
”ငရဲမကြီးပါဘူး ကဲကွာ”
” အအ မောင် အီးးး အင်းးးအူးးးရှီးး
အစိကိုမစုပ်ပါနဲ့အ မောင်ရေ ဟင့်ဟင့်”
ဝေယံစိုး သူ့ရှေ့မှာဟပြဲပြဲဖြစ်နေတဲ့
နီလာ့ ဖားခုံညင်းကြီးကိုတေ့စုပ်ပစ်သည်။
နီလာယိုင်ပြီး ရှေ့ကိုလက်ထောက်မိကာ
ကုန်းကုန်းကြီးဖြစ်သွားသည်။ဝေယံစိုးဖိချ
ကာနီလာ့ဖင်ကြီးကိုဖက်ထားသည်။
”ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ပလပ်ပလပ် ပြွတ်ပြွတ်”
”အအ မောင်ရေ အမယ်လေး ရှီးး ချစ်
ချစ်မနေနိုင်တော့ဘူး လုပ်ပါတော့ အုအု
မောင်ရေ မနှိပ်စက်နဲ့တော့ အအ အီးးရှီးး”
”ဘာလုပ်ရမှာလဲမောင်က ဟင် ပြောလေ”
”အားးးရှီးး လိုး လိုးပေး ဟာ့ဟာ့ လိုးပေးပါ
မောင်ရယ် ချစ်မနေတတ်တော့ဘူး”
”ဘယ်ကိုလိုးပေးရမှာလဲ”
”အင်းးး အင်းးး ချစ်အဖုတ်ကို အားး”
”ဘာနဲ့လဲ လက်နဲ့လား”
အဖုတ်ကိုယက်ရင်း လက်နဲ့ကလိပေးတော့
”ဟုတ်ဘူးး မောင့်လီးနဲ့ အ လိုးပေးတော့”
နီလာ့အောက်မှမြန်မြန်ပဲထပြီးဒူးထောက်
ကာ နီလာ့ကိုဖင်ကုန်းဖို့အနေအထားပြင်
ပေးသည်။
”ချစ် ဒီအတိုင်းလေးနေ မောင် နောက်ကနေ
လိုးပေးမယ်”
”အင် လုပ်လို့ရလို့လား”
”ရတာပေါ့ ချစ်ကိုနည်းတွေအများကြီးသင်
ပေးအုန်းမှာ ကဲကဲဖင်လေးကိုကော့ပေးထား
ပေါင်ကား လက်ကခုအတိုင်းပဲထောက်
ဟုတ်ပြီ”
နောက်ကိုကော့ပေးထားလို့နီလာ့အဖုတ်
ကပြူးထွက်နေသည်။ဖင်စအိုလေးကလည်း
အသားဖြူဖြူလေးနဲ့လိုက်အောင်ပန်းရောင်
သမ်းပြီး ချွေချင်စရာလေး။စာအုပ်တွေ
ကားတွေထဲကလို နီလာ့ကိုလည်းတစ်နေ့
တော့ခရေချွေရမယ်လို့ ဝေယံစိုးတွေးမိရင်း
ကားတစ်နေတဲ့ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြားမှ
ှပြူးထွက်လာတဲ့နီလာ့အဖုတ်ကြီးကိုကုန်း
စုပ်ပြန်သည်။
”အအ မောင် လိုးပေးပါ စုပ်ပြန်ပြီ အီးးး”
”ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ပလပ် ပလပ်”
အဖုတ်ယက်ရင်း ပွစိစိဖြစ်လာတဲ့ဖင်လေး
ကိုပါထိုးယက်ပစ်သည်။
”အ အီးးး မောင် အာ့ဖင်ပေါက်လေ ရှီးးးးစစ်
ဘာလို့ယက်တာလဲ ရွံဘူးလား အင်းးး”
ဖင်ကြီးဖြဲပြီး ဖင်ကအချက်၂ဝခန့်ယက်ကာ
အဖုတ်ကို လက်နဲ့ကလိုင်းသည်။အဖုတ်မှ
အရည်တွေရွှဲနေအောင်ထွက်လာသည်။
”ပလစ်ပလစ် ပလစ်ပလစ် ”
”မောင်ရေ တော်ပါတော့ အဟင့် အဟင့်”
”အင်းပါ ချစ်ရယ် ကဲ စပြီ”
နီလာအရမ်းဟော့နေမှန်းသိလို့ဆက်
မကလိတော့ဘဲ ဒူးပြန်ထောက်ပြီးအဖုတ်ဝ
လီးတေ့ကာတစ်ချက်ထဲအဆုံးဆောင့်ချ
ပလိုက်သည်။
”ဗြစ်တစ်တစ် ဘုဘလွတ်ဘလု ဗြွတ်”
”အားးး မောင် သေပြီ တစ်ခါတည်းအဆုံးပဲ
အအ အောင့်တယ် အင့် အဟင့် အီးးး ”
”ဗလစ် ဖန်းဖန်းဖန်း ဘွတ် ဘလွတ်
ဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်း”
”အအ မောင် သေပါပြီ အားး ဖြည်းဖြည်း
အားကျွတ်ကျွတ် အမေရေ အ မောင်
ဖြည်းဖြည်းလို့ အားးး ရှီးးး အင့်အင့် အားးးး
ချစ် ထပ်ဖြစ်ပြန်ပြီ အား အားပြီးပြီ ပြီးပြီ ”
နီလာဘာပြောပြောမရပ်တော့ဘဲ
အသားကုန်သာ တစ်ဖန်းဖန်းလိုးတော့
သည်။နီလာက လီးသွင်းပြီးမကြာဘူး
တစ်ချီပြီးပြန်သည်။မပြီးဘဲနေရိုးလား။
ဝေယံစိုးကလိနေကတည်းက အရည်
တောက်တောက်ကျပြီးဟော့နေတာလေ။
ခုတော့လက်တောင်မထောက်နိုင်တော့ဘဲ
မွှေ့ယာပေါ ်ဖင်ပူးတောင်းထောင်မှေးကာ
ဝေယံစိုးဆောင့်သမျှကော့ခံနေတော့သည်။
အပျိုစင်ဘဝလေးချစ်သူလက်ထဲပျက်ခဲ့ရ
ပေမယ့်ကြေနပ်တဲ့အပြင် ကာမအရသာကို
အပြည့်အဝခံစားနေတော့သည်။နီလာ့နို့ကိုလှမ်းနှိုက်ကာညှစ်ပြီးဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်
သည်။
”အားး စစ် ကောင်းလိုက်တာကွာ ကြပ်သပ်
နေတာပဲ ချစ်ကြိုက်လား မောင်လိုးတာ”
”အင် အင်းး ကြိုက်တယ် လိုးပေး အားးရှီးးး
ဆောင့်ဆောင့်မောင် အမေ့ အားး”
ဝေယံစိုးလည်းနီလာပြီးထားလို့မထိန်း
တော့ဘဲ ခပ်ပြင်းပြင်းပဲပစ်ပစ်ဆောင့်ကာ
လရည်တွေကိုနီလာ့သားအိမ်ထဲ
တဗြောဗြောပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။
”အား အား မောင်လည်းပြီးပြီကွာ အား
အားး ဟူးးး ကောင်းတာကွာ အိစိမ့်နေရော”
”အီးးးဟီးး မောင် ဆောင့် ဆောင့် ချစ်လည်း
ပြီးပြီ အင်းးးဟင်းးးးး အူးးးရှီးးးး”
ပြီးပေမယ့် နီလာ့ကို ဆက်ဆောင့်ပေးကာ
တစ်ချီပြီးစေလိုက်သည်။နီလာ့အပေါ ်ကို
ဖိချကာ ပါးကိုနမ်း နားရွက် နှုတ်ခမ်းတို့ကို
ိုကြင်ကြင်နာနာပဲစုပ်နမ်းကာမှိန်းနေလိုက်
တော့သည်။
”ကောင်းလားချစ်လေး ဟင် ချစ်တယ်ကွာ”
”အင်း ချစ်တယ် အရမ်းကောင်းတယ်”
”ထပ်လုပ်ဦးမလား မောင်တော့မဝသေးဘူး’
”အာ မောင်ကလည်း တော်ပြီ ကျိန်းစပ်
နေပြီ နောက်နေ့မှလေ နော်”
”အင်းပါ ချစ်သဘော ချစ်သဘော”
”အင်းးး မောင် ထပါဦး ခါးပါအောင့်လာပြီ”
ဒီလိုနဲ့ပဲ ဝေယံစိုးနဲ့နီလာတို့ သောက်လေ
သောက်လေငတ်မပြေဘဲ ကွန်ဒိုကိုခဏ
ခဏ အားရင် အားသလို လာလိုးကြသည်။
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ပိုချစ်လာသလို
တစ်ယောက်အကြိုက်တစ်ယောက်
်ဖြည့်စည်းပေးကြသည်။ပိတ်ရက်တိုင်းလိုလို
ဒီတိုက်ခန်းကို လာပြီးလင်မယားလိုနေထိုင်
ကြသည်။တွေ့တဲ့သူတိုင်းကအလွန်ချစ်ကြ
တဲ့သူတို့ကိုကြည့်ပြီးအားကြနေကြသည်။
ဆက်ရန်
(ဒီဇာတ်လမ်းကမူလအတိုင်းဆိုရင်
နောက်တစ်ပိုဒ်စာဆို ပြီးပါပြီ။ကျနော်ပြန်ပြင်
ပြီးဇာတ်လမ်းကိုတစ်မျိုးစမ်းသွားအောင်ပြင်
ရေးနေပါတယ် ။ခုအထိက ဇာတ်ကြောင်း
ပြောသူအနေနဲ့ရေးထားလို့ ဖတ်ရတာ
တစ်မျိုးကြီးနေသလိုပဲဗျ နော်။နောက်အပိုင်း
တွေမှာဇတ်ကောင်နေရာကနေ ခံစားပြီး
ရေးသွားဖို့စဉ်းစားထားပါတယ်။ဖတ်ပြီးသမျှ
အပိုင်းတွေကိုလည်းဝေဖန်ပေးကြပါလို့
မေတ္တာရပ်ခံပါတယ်အမျိုးတို့ရေ )
ဘူးခါးသီး
လွမ်းပေမယ့်လည်းကွယ်-၄
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ကျနော့်နဲ့ချစ် မင်္ဂလာဆောင်နီးပြီမို့
လိုအပ်တာတွေပြင်ဆင်ကာ ဖိတ်စာတွေ
လိုက်ဝေနေသည်။ခုလည်း ယောက္ခမအမျိုး
တွေဖက် ဖိတ်စာလိုက်ဝေရင်း ကွန်ဒိုကို
ပြန်လာကြသည်။
”ချစ် ဘာဖြစ်နေလဲ မျက်နှာလေးက
ညှိုးနေတယ်”
”အင်း ဟုတ်တယ်မောင် ခုတလော
အစားအသောက်လည်းမကောင်းဘူး
မူးပြီးခဏခဏအန်ချင်နေတယ် ချစ်နို့တွေ
လည်း တင်းနေတယ်မောင်ရယ်”
”ဟင် အာ့ဆို ဟိုဟာများလား”
”ချစ်လည်းအဲ့ပဲထင်တာမသေချာသေးဘူး”
”အာ့ဆို မောင်တို့ကွန်ဒိုကိုမသွားသေးဘဲ
ဆေးခန်းသွားပြကြမယ်လေ”
”မောင်”
”ဟင် ပြောလေချစ်”
”တကယ်လို့ချစ်မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေရင်ရော”
”ရှိတော့ကောင်းတာပေါ့ချစ်ရယ် ဘာလဲ
မင်္ဂလာဆောင်ရင် ဗိုက်လေးပူနေမှာစိုးလို့
လား”
”အဲ့လိုဆိုရှက်စရာကြီးနေမှာ”
”ကဲပါချစ်ရယ် ကွန်ဒိုမရောက်ခင်နားက
ဆေးခန်းကိုဝင်စို့”
”ဟုတ် မောင်”
ကွန်ဒိုနားကဆေးခန်းရောက်တော့ကားရပ်
ပြီးကျနော်နဲ့ချစ်ဆေးခန်းဝင်ပြသည်။
ခဏကြာတော့ဆရာဝန်အခန်းထဲမှ
ချစ်ထွက်လာသည်။ကျနော့်ကိုကြည့်ပြီး
တစ်ချက်ပြုံးကာခေါင်းငုံ့သွားသည်။
ဆေးစာအုပ်လေး ကောင်တာက
ဆေးဝန်ထမ်းအကို ကိုပေးလိုက်သည်။
ကျနော်လည်းချစ်ဆီထသွားလိုက်သည်။
”ချစ် ဆရာကဘာပြောလဲ”
” ”
ကျနော့်ကိုဘာမှပြန်မပြောဘဲ ဆိတ်ဆိတ်
နေသည်။ချစ်ပုခုံးကိုကိုင်ကာမေးသည်။
”ပြောလေချစ် ဆရာကဘာပြောလဲလို့”
”အင်း”
”ဘာအင်းလဲလို့”
အဲ့တော့မှကျနော့်နားကပ်ပြီးတိုးတိုးလေး
ပြောသည်။
”မောင် ချစ်လေ ချစ်မှာကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ
၂လနီးပါးရှိပြီလို့ပြောတယ်”
”ဟုတ်လား မောင်ပျော်လိုက်တာကွာ
ဒီဗိုက်လေးထဲမောင်နဲ့ချစ်ရဲ့ ရင်သွေးလေး
ရှိနေပြီပေါ့ဟုတ်လား ဟေးးငါကွဟားဟား”
”အာ မောင် မအော်နဲ့လေ ရှက်စရာကြီး
လူတွေကြည့်နေပြီ”
”မရှက်ပါဘူး မောင် ကလေးအဖေဖြစ်တော့
မယ့်ဟာ ချစ်ကမပျော်ဘူးလား”
”ပျော်ပါတယ်မောင်ရဲ့ဒါပေမယ့်”
”ဒါပေမယ့်ဘာဖြစ်လဲ ဆက်ပြောလေချစ်”
”ဟိုလေ အမေတို့သိရင် ဆူခံရမှာ”
”ဆူတာများချစ်ရာ မေမေ့ဆူရင်
ငါ့ဆီပြေးတဲ့ ဟားဟား မကြောက်နဲ့
မောင်တစ်ယောက်လုံးရှိတယ်”
”ကဲ ညီလေးနဲ့ညီမလေး ပြီးမှဆက်ပျော်ကြ
ဒီမှာသောက်ရမယ့်ဆေးတွေ ရပြီ ဆရာ့ဆီ
တစ်ခေါက်ဝင်ပြရအုန်းမယ်နော်”
”အော် ဟုတ်သားပဲ ပျော်နေတာနဲ့
မေ့နေတာဗျာ ဆောရီးနော်အကို”
”ရပါတယ်ညီ ခုအချိန်က ဒီလိုပဲဖြစ်တတ်
ပါတယ် ”
ဆရာဝန်အခန်းထဲဒီတစ်ခါတော့ကျနော်ပါ
လိုက်ဝင်ပြီးသိလိုတာတွေမေးမြန်းသည်။
ဆရာရှင်းပြ ပြောပြသမျှ လိုက်မှတ်ပြီး
ကျနော်နဲ့ချစ် ဆေးခန်းကထွက်လာကာ
ကွန်ဒိုကိုသွားကြသည်။
”လာချစ် ဖြည်းဖြည်းလျှောက်”
”မောင်ကလည်းပိုပြီ ခုမှလနုနုလေးပဲ
ဲရှိသေးတာကို”
”အင်းလေ ခုလိုကိုယ်ဝန်ရှိစမှာပိုဂရုစိုက်ရ
လို့ ဆရာဝန်ကမှာလိုက်တယ်လေ
အချဉ်အစပ်မစားရဘူးတဲ့အစားအသောက်
အနေအထိုင်ဆင်ခြင်ရမယ်တဲ့”
”သိပါတယ်မောင်ရဲ့ မောင်ကလေပိုကိုပို”
”ပိုတာဟုတ်ဘူး ချစ်တာနော်ချစ်တာ
ချစ်ကို မောင်ကအသဲတုန်အောင်ချစ်တာ”
”မောင့်ကိုလည်း ချစ်ကအရမ်းချစ်ပါတယ်”
”ကလင်”
”ဟော့ရောက်ပြီ ကဲ သခင်မ စံနန်းကို
ရောက်ပါပြီ တိုက်ခန်းတော်ထဲမှာ
အနားယူတော်မူပါ”
”မောင့်င့်င့် တော်တော်အူးမြူးနေ သွားး”
”ဟားးး မောင်အရမ်းပျော်တယ်ချစ်ရာ
ဲအမေပြေစပရိုက်အေးအေးလေးသောက်”
” ”
”ချစ် ချစ်မှာကိုယ်ဝန်ရှိတာ မေမေ့ကို
ဖုန်းဆက်ပြောလိုက်မယ်”
”အု အဟွတ်အဟွတ်အဟွတ်”
”ရော် သီးကုန်ပြီ ချစ်ရယ်”
”အဟွတ်အဟွတ် မောင် မေမေ့ကို
လုံးဝမပြောနဲ့နော် ချစ်ကို မေမေဆူမှာ”
”ချစ်ကလည်း ဘာဖြစ်လဲ မင်္ဂလာဆောင်က
၁လလောက်ပဲလိုတော့တာပဲလေ
မေမေသိတော့ ဝမ်းတောင်သာအုန်းမယ်”
”မပြောပါနဲ့မောင်ရယ် မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ
ပဲပြောမယ်လေ နော် နော်လို့ ခု ဘယ်သူ့
ကိုမှမသိစေချင်သေးဘူး ချစ်ရှက်လို့ပါ
တော်ကြာ ချစ်နဲ့မောင်လွန်ကြူးမိပြီး ဒီလို
ဖြစ်လာတာလူကြီးတွေသိကုန်ရင်
ချစ်ရှက်လို့သေမှာပဲ”
”ဟုတ်ပါပြီဗျာ သခင်မ သဘောအတိုင်းပါ”
”အဲ့လိုချစ်စကားနားထောင်လို့
မောင့်ကိုချစ်ရတာ အာဘွားးး”
သူ့စကားနားထောင်လို့ဆိုပြီးကျနော့်ပါးကို
အနမ်းတစ်ပွင့်ဆုချီးမြှင့်သည်။ကျနော် ချစ်
နဖူးလေးကိုနမ်းကာဖက်ထားလိုက်သည်။
”ချစ် မောင်တစ်ခုတွေးမိတယ်”
”ဟင် ပြောလေမောင်”
”ခု ချစ်မှာ ဒါလေးနဲ့ဆိုတော့ မောင်နဲ့ချစ်
ချစ်လို့ရတော့ဘူးလို့လေ”
”အင်းပေါ့ ကလေးမွေးပြီးမှလေ
ကောင်းတယ် ခုတော့ မောင်ငတ်ပြီ
အာ့မှ ချစ်လည်းအေးဆေးနေရမှာ
နို့မို့ဆို လူကိုတွေ့တာနဲ့လိုက်နှိုက်ပြီး
ဆွနေတာ”
”ငင့် ”
”ခစ်ခစ်ခစ်ခစ် ကရော်ကရော်”
ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲကနေ ချစ်မော့ကြည့်ပြီး
ကျနော်ဆယ့်လကျော်ငတ်ရတော့မယ်
ဆိုပြီးကျနော့်ကို လက်ညှိုးလေးကွေးကာ
လှောင်ပြောင်နေသည်။လုပ်ပြနေတဲ့
ရုပ်ကလေးက အသဲယားစရာလေး။
ချစ်မေးစိလေးကိုဆွဲမော့ကာ နှုတ်ခမ်းလေး
ကိုအတင်းဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်သည်။
”အင့် အင့် မောင် ပြွတ် အု အင်းးးအင်းး”
ချစ်ရှပ်အကျီ င်္အဖြူလေးအောက်ကို
လက်နှိုက်ကာနို့ကိုညှစ်သည်။
”အအ မောင် ဖြည်းဖြည်း နာတယ် အီးး
အ ရှီးးး မောင် အု ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်”
အကျီ င်္ကိုလှန်ကာ နို့တွေကိုစို့ပစ်သည်။
ပြီးတော့ ဆက်မညှစ်ဘဲ ထောင်နေတဲ့
နို့သီးလေးကိုစို့ လျှာလေးနဲ့ဝိုက်ယက်
လက်ကိုလည်းနောက်နို့သီးလေးကို
နို့တစ်လုံးကိုနယ်ကာတစ်လုံးကိုစို့သည်။
”အားး မောင် အရမ်းပဲကွာ အီးးးရှီးးး
အ အ မောင် နာတယ်လို့ အင်းးးး”
နီလာ့ထဘီကိုခါးမှဖြည်ကာပင်တီထဲ
လက်ထိုးနှိုက်ပြီး အဖုတ်ကိုဆွဲညှစ်ကာ
ပွတ်သည်။တစ်ဖြည်းဖြည်း နီလာ့ကိုယ်ပေါ ်
မှာ အဝတ်တွေကင်းစင်ကုန်သည်။ကျနော်
အောက်လျောကာချစ်ပေါင်ကိုဆွဲကားပြီး
အဖုတ်ဖောင်းလေးကို ထိုးယက်ပေးသည်။
အစိလေးကိုစုပ်အဖုတ်လေးကိုတပြတ်ပြတ်
မြည်အောင်ယက်သည်။
”အအ မောင် အအအအ တော်ပြီးးး ချစ်
ပြီးပြီ ပြီးပြီ အင်းးးပြီးပြီ အားးးးရှီးးး”
ချစ်အပေါ ်တက်ခွကာနို့ကြားထဲလီးကို
ိုညှပ်ပြီးလျောထိုးပေးသည်။ချစ်ကခါတိုင်း
လည်းလုပ်နေကြမို့နို့တွေကကိုင်ကာ
အလယ်ကိုတွန်းပေးထားသည်။၂လ
အတွင်းကျနော်သင်ပေးထားလို့သူလည်း
ကျနော့်ကိုဘယ်လိုပြုစုရမလဲဆိုတာသိနေ
ပြီ။ရှက်ပြီးအိန္ဒြေကြီးပေမယ့်
ကျနော်အလိုကျ ကျနော်ဖြစ်စေချင်တာတွေ
ကိုလုပ်ပေးသည်။လီးစုပ်ပေးတာတော့
့မကြာသေးဘူးဗျ။ချစ်နို့ကြားလိုးရင်းမေးကို
ဒစ်ထိပ်နဲ့ထောက်ကာ လီးကိုနှုတ်ခမ်းပေါ ်
တင်လိုက်သည်။ချစ်ပါးစပ်ဟပြီးဒစ်ကိုငုံကာ
စုပ်သည်။ရလက်မကျော်ရှည်တဲ့ကျနော့်
လီးကိုသူအကုန်မစုပ်နိုင်ပါ။လီးက
တဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီမို့ဆက်မစုပ်ခိုင်း
တော့ဘဲ ချစ်အပေါ ်မှဆင်းကာ အဖုတ်ပေါ ်
လီးကိုမေးတင်ကာလျောထိုးသည်။
”မောင် လုပ်အုံးမို့လား ခုအချိန်ကကိုယ်ဝန်
စတည်ကာစအချိန်နော် ဂရုစိုက်ရမယ်လို့
ဆရာကမှာထားတယ်လေမောင်မနေနိုင်ရင်
ချစ်ပြီးအောင်ဆက်စုပ်ပေးမယ်လေ”
”လုပ်လို့ရပါတယ်ချစ်ရဲ့ မောင်ဆရာ့ကို
သေချာမေးလာတယ် ဆရာက ရပါတယ်တဲ့
ဂရုတော့စိုက် မကြမ်းဘဲ ဖြည်းဖြည်း
ဆက်ဆံရင်ရတယ်တဲ့ခုထက်လရင့်လာရင်
တော့ နားပါတဲ့”
”ဟင် မောင်ဘယ်တုန်းကမေးလိုက်တာလဲ”
”ဆေးခန်းမှာ ချစ် သန့်စင်ခန်းခဏဝင်သေး
တယ်လေ အဲ့အချိန်ဆရာ့ကိုသွားမေးတာ”
”ဟွန့် ဒါမျိုးတော့တတ်တယ် အ မောင်”
”ဗလစ်တစ်တစ် ဗြိ”
”မောင် အင်းးး လုပ်ပြီမပြောမဆိုနဲ့ အအ
ကြပ်လိုက်တာမောင်ရယ် မောင်ဟာကြီးက
ကြီးလွန်းတယ် အင်းးးအားးရှီးး ”
ကျနော်လည်း သိပ်မဆောင့်ဘဲ ပုံမှန်လေးပဲ
လိုးပေးနေလိုက်သည်။ချစ်အဖုတ်က၂လ
နီးပါးတပတ်ကို၂ရက်လောက်လိုးထားပေ
မယ့် ခုထိ ကျဉ်းကြပ်တုန်းရှိသေးသည်။
”ချစ်အဖုတ်လေးက စီးပိုင်နေတာပဲကွာ
မောင့်လီးကိုညှစ်ညှစ်ပေးသေးတယ်”
”မောင် မြန်မြန်လေးလုပ်တော့ အားးရှီးး”
ကျနော်လည်းချစ်ပေါ ်ထပ်ကာ နှုတ်ခမ်းကို
စုပ်နမ်းရင်းခါးအားသုံးပြီးဆောင့်လိုးသည်။
”အွန့် အွန့် အင်းး ပြွတ်ပြွတ် ဖတ်ဖတ်
ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အုအု ဗလစ် ဗလစ် ဗြိ”
ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်လိုးကာ
ချစ်အဖုတ်ထဲလီးဆိုက်ပြီး လရည်တွေပန်း
ထည့်လိုက်တော့သည်။ခဏစိမ်ထားကာ
ချစ်အပေါ ်မှာဆင်းပြီးတစ်ရှုူးနဲ့သုတ်သင်
သန့်ရှင်းရေးလုပ်သည်။အဝတ်တွေမဝတ်
သေးဘဲချစ်ကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ
ဖက်ထားလိုက်သည်။ကျနော်ကချစ်အဖုတ်
နဲ့နို့ကိုကလိနေသလို ချစ်ကလည်းဂွင်းထု
ပေးနေသည်။ချစ် ဆိုဖာပေါ ်မှ ဆင်းကာ
ကျနော့်ရှေ့ ဒူးထောက်ပြီး ဂွင်းထုရင်းလီးစုပ်
ပေးသည်။
”ချစ် မောင့်တို့ ကလေးတွေ
အများကြီးမွေးကြမယ်နော်”
”ဟုတ် မွေးမယ် မောင်ဘယ်နှစ်ယောက်
လိုချင်လဲ”
”ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်”
”၁၁ယောက်အနည်းဆုံးပေါ့”
”အမယ်လေး အာ့ဆို ချစ်တော့အမြဲ
ဗိုက်ကြီးတကားကားနဲ့နေရတော့မှာပဲ”
”နောက်တာပါချစ်ရယ် ၃ယောက်လောက်
ဆို တော်ပါပြီ အိမ်မပြန်နဲ့တော့နော်
ဒီအခန်းမှာပဲနေတော့”
”အာာ မောင်ကလည်း ၁ဝရက်လောက်ပဲ
လိုတော့တာလေ ခဏစောင့်ပါအုန်း”
”စောင့်တော့ဘူးကွာ ချစ်ကိုမခွဲနိုင်ဘူး”
”ကိုပို သူ့အကြောင်းမသိတာကြနေ
ဒီ၁ဝရက်အတွင်းချစ်ကိုအမြဲလုပ်နေမှာများ
နေပါဘူး နို့မို့ဆို ချစ် ရှုူးပေါက်ချိန်တောင်
အနားပေးမှာမဟုတ်ဘူး မောင်က”
”ဟဲဟဲ အဲ့လောက်လဲမလုပ်ပါဘူးချစ်ရယ်
ဗိုက်ထဲမှာ ကလေးလေးရှိနေပြီလေ ”
”တော်သေးတယ် ကလေးကယ်လို့
ဒါပေမယ့်မောင်ရယ် အိမ်တော့ပြန်မယ်
နော် လုပ်စရာတွေရှိသေးတယ်လေ”
”အင်း မောင်ကမောင်ဖြစ်ချင်တာပြောတာ
ခုအချိန်ရတုန်းလေးလာကွာ ထပ်လုပ်ကြစို့
အခန်းထဲသွားမယ် ဒီပေါ ်မှာက
ခွေခွေခေါက်ခေါက်နဲ့ ချစ်ခါးအောင့်မယ်”
ကျနော် ချစ်ကိုပွေ့ချီပြီး အခန်းထဲဝင်သွား
တော့သည်။အဲ့နေ့က ကျနော်နဲ့ချစ်ရဲ့
နောက်ဆုံးလိင်ဆက်ဆံခြင်းဆိုတာ
ချစ်ရောကျနော်ပါ မသိခဲ့ကြပါဘူး။
မမြင်နိုင်တဲ့ကံကြမ္မာကျနော်နဲ့ချစ်ကို
သေကွဲ ကွဲစေခဲ့တယ်။ကျနော်နဲ့ချစ်
မင်္ဂလာဆောင်တပတ်ပဲလိုတော့တဲ့အချိန်
ပေါ့။ကျနော်နဲ့ချစ် မင်္ဂလာဆောင်မှာ
ဝတ်ဖို့ အဝတ်အစားတွေရပြီဆိုလို့
သွားဝတ်ကြည့်ပြီးအပြန်မှာဖြစ်တာ။
ရေဆာလို့ ကွန်ဗေနီးရမ့်စတိုးတစ်ခုမှာ
ရေဆင်းဝယ်တော့ ချစ်က ကားထဲမှာ
ကျန်ခဲ့တယ်။ပီကေစားချင်တယ်ဆိုပြီး
ကျနော်နောက်ချစ်လိုက်လာတယ်။
အဲ့အချိန်မှာ လူငယ်တစ်ယောက်
်ဆေးကြောင်ပြီးကားမောင်းလာကာ
တွေ့သမျှ ဝင်တိုက်လာတယ်။
ကျနော့်တို့ကားရပ်ထားတဲ့လမ်းကြောထဲ
မျက်နှာချင်းဆိုင်မှားဝင်လာပြီး
ပလက်ဖောင်းပေါ ်တက်ကာ ဆိုင်ထဲက
ထွက်လာတဲ့ကျနော်နဲ့ချစ်ကို
ဝင်အောင်းတော့တာပဲ။
”အမယ်လေးး ဒုန်းးး အားးး”
” ချစ် ”
ချစ်ကရှေ့ကသွားတော့မလွတ်ဘဲ
ကျနော်ပြေးဆွဲတော့မမှီတော့ဘူး။ကျနော့်
ကိုပါ ပွတ်တိုက်သွားတယ်။ကျနော်တို့ကို
တိုက်မိပေမယ့်မရပ်ဘဲဆက်မောင်းသွား
တယ်။ကျနော် အားယူကုန်းထပြီးချစ်ကို
ပြေးပွေ့တော့ ချစ်က သွေးအိုင်ထဲမှာ။
သွေးတွေမျက်နှာတစ်ခုလုံးခြင်းခြင်းရဲနေပြီး
ချစ်ပါးစပ်ကသွေးတွေအန်လာပါတယ်။
”ချစ် ချစ် ဟာ လုပ်ကြပါအုန်းဗျ
ကယ်ကြပါအုန်းး ချစ်”
”အ မ မ မောင် အ အ ချစ် ချစ်တယ်”
”မောင်လည်းချစ်ပါတယ်ချစ်ရယ်”
ချစ်တယ်လို့၂လုံးလေးပြောပြီး အသက်ငင်
ကာချစ်တစ်ခါတည်းအသက်ပါသွားသည်။
”ချစ် ချစ် အဟီးးဟီးးး အားးး”
ကျနော်အကျယ်ကြီးအော်ငိုမိလိုက်တယ်။
ချစ်ကိုဆုံးရှုံးလိုက်ရလို့သွေးရူးသွေးတန်းနဲ့
ကျနော်ဘာတွေလုပ်လို့လုပ်မိပြောလို့ပြော
မှန်းမသိတော့ပါဘူးဗျာ။နောက်ပိုင်းဖြစ်တာ
တွေကတော့ ခင်များတို့သိပြီးသားပါပဲ။
ခု ချစ်ဆုံးပြီးတာ၆နှစ်ကျော်ကြာခဲ့ပေမယ့်
မနေ့တစ်နေကလိုပါပဲ။ကျနော့်လက်ပေါ ်မှာ
ချစ်ဆုံးသွားတာတွေက ခုထိ
ိမြင်ယောင်နေဆဲပါ။ချစ်နဲ့ဒီတိုက်ခန်းထဲ
ချစ်ရည်လူးခဲ့တာတွေအားလုံးကိုသတိရ
တမ်းတနေဆဲပါပဲ။ချစ်ဆုံးပါးသွားပေမယ့်
ခုထိကျနော်နားမှာရှိနေတယ်လို့
ခံစားနေရသလို ချစ် ကျနော်ဆီပြန်လာပြီး
အလွမ်းသည်နေကြတုန်း လူသန်ကြီးတွေ
ွရောက်လာကာကျနော့်ကိုထိုးကြိတ်ကာ
ချစ်ကိုပြန်ခေါ ်သွားတဲ့အိမ်မက်ကလည်း
ခဏခဏမက်တယ်။သင်္ဘောတက်နေစဉ်
ကျနော့်နားမှာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို
မြင်ရတယ်လို့ ကျနော့် သင်္ဘောသားတွေ
ပြောဖူးတယ်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ချစ် ကျနော့်နား
မှာရှိနေတယ်လို့ခံစားရလို့ကျနော်ခံစားနေ
တာတွေသက်သာတာတော့အမှန်ပါပဲ။
ကျနော်အတွေးထဲနစ်နေရင်း ချစ်ကို
သတိရလာလို့ပုလင်းထဲကလက်ကျန်ကို
မော့သောက်ကာတရေးအိပ်ဖို့အိပ်ခန်းထဲ
ဝင်အိပ်လိုက်တော့သည်။
ဆက်ရန်
လွမ်းပေမယ့်လည်းကွယ်-၅
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ဒီနေ့ တစ်နေ့လုံးအလွဲတွေချည်း
ဖြစ်နေတယ်။မနက်ကအိမ်တံခါးဖွင့်ရင်း
လက်ကိုတံခါးညပ်မိသလိုဟင်းချက်တုန်းက
လည်းသတိမေ့ပြီးဆား၂ခါခပ်မိလို့
ဟင်းငံသွားတယ်။ကြီးကြီးဒေါ ်ခင်မာဆင့်
ကတော့ အပြစ်မပြောဘူး။ငံတော့
ဟင်းအများကြီးမကုန်ဘူးပေါ့ကွယ်တဲ့
ရီစရာတောင်ပြောသေးတယ်။
ဟင်းပေါ့တဲ့အခါလည်း ပေါ့တော့ ဆားတို့
စားကြတာပေါ့တဲ့။ကြီးကြီးက
စိတ်သဘောထားပြည့်ဝပါတယ်။
ကျမနဲ့ဆွေမျိုးမတော်စပ်ပေမယ့်
ကျမအပေါ ်မှာသမီးအရင်းလိုပါပဲ။
ကျမကိုကျမမိတ်ဆက်ရရင်ကျမကနုဝါပါ။
ကျမကပဲခူးအလွန်က မထင်မရှား
တောကျကျရွာကလေးမှာနေတာပါ။
ရွာကရိုးမတောင်ခြေမှာရှိတဲ့အပြင်
သွားလာရခက်ခဲလို့ ဘယ်မှမရောက်ခဲ့ဖူး။
ကျမခုအရွယ်အထိ ပဲခူးမြို့ကိုတောင်
မရောက်ခဲ့ဖူးပါ။ခု၁၅နှစ်ပြည့်ပြီးပါပြီ။
အဖေက ကျမကိုယ်ဝန်ရှိကတည်းက
ပိုးထိလို့ဆုံးခဲ့ရပြီး မနှစ်ကအမေ
စက်လှေမှောက်ပြီးဆုံးခဲ့ပါတယ်။
ကံဆိုးမလေးကျမ နုဝါဘဝက
မိဘတွေဆုံး ဆွေမျိုးကလည်းမရှိ
အိမ်ဝိုင်းလေးကိုလည်း အကြွေးနဲ့သိမ်းခံရ
ပါတယ်။ရွာကကျမကိုဘယ်သူမှလက်မခံ
လို့သီလရှင်စာသင်တိုက်မှာနေခဲ့ရပါတယ်
အရင်ကတည်းက အိမ်ကသီလရှင်စာသင်
တိုက်နားမှာမို့ အမြဲဝင်ထွက်သွားလာနေခဲ့
တာပါ။ကျောင်းမှာ အောက်ခြေသိမ်းကအစ
အကုန်ဝိုင်းလုပ်ပေးရင်းနေလာခဲ့ရပါတယ်။
ကြီးကြီးဒေါ ်ခင်မာဆင့် ကျမတို့ကျောင်းကို
လွန်ခဲ့တဲ့၅လလောက်ကအလှူလာလုပ်
ပါတယ်။အလှူမှာ ပန်းကန်ဆေးနေတဲ့
ကျမကိုတွေ့တော့အံ့ဩနေတဲ့အကြည့်နဲ့
ကြည့်နေပါတယ်။ကျမလည်းကျမကို
ကြည့်ပြီးအံ့ဩနေတဲ့ကြီးကြီးကိုပြုံးပြ
လိုက်ပါတယ်။အလှူရေစက်ချပြီးတော့
သီလရှင်ဆရာကြီးကအခေါ ်လွှတ်တယ်ဆို
လို့ဆရာလေးတစ်ပါးပြောလို့ပန်းကန်
ရေသုတ်နေတဲ့ကျမဆရာကြီးကျောင်းပေါ ်
်ကိုလိုက်သွားပါတယ်။တိုက်ထဲမှာ ဆရာကြီး
နဲ့ကြီးကြီးပဲရှိပါတယ်။ဘုရားဦးတိုက်ကာ
ဆရာကြီးကိုရှစ်ခိုးပြီး ကျုံ့ကျုံ့လေးပဲထိုင်
နေမိပါတယ်။
”သမီး နုဝါ”
”အမိန့်ရှိပါ ဆရာကြီးဘုရား”
”ဟော့ဒီက ဒကာမကြီးကသမီးကိုမွေးစား
မလို့တဲ့ ”
”ရှင်”
ကျမ အံ့ဩစွာဖြင့် ဆရာကြီးကိုမော့ကြည့်
တော့ ဆရာကြီးက မရီမပြုံး ကြည်လင်
နေတဲ့မျက်နှာထားနဲ့ကြည့်နေပါတယ်။
ကြီးကြီးကိုကြည့်လိုက်တော့ ပြုံးပြုံးလေး။
”ဟုတ်တယ်သမီး ကြီးကြီးကိုမွေးစားမလို့
သမီးကခု တက်ရင်ဆယ်တန်းဆို ခုက
စာသင်နှစ်မမှီတော့ဘူး။နောင်နှစ်ကျရင်
သမီးကျောင်းပြန်တက် ကြီးကြီး
ကျောင်းထားမယ် ခုတော့ကြီးကြီးတို့အိမ်
မှာနေရင်း ဝိုင်းကူပေါ့ အဲ့ဒါ သမီး
ဘယ်လိုသဘောရလဲ”
”အင်းးး ဟုတ်တယ်နုဝါ ငါ့သမီးရှေ့ရေး
တွက် ဒါအကောင်းဆုံးတက်လမ်းပဲ
ဒကာမကြီးက အပျိုကြီးကွဲ့ ကိုယ့်မိဘလို
ဂရုစိုက်ပေါ့ကွယ်”
”သမီး သမီးက အဖေရောအမေပါသေလို့
တစ်ရွာလုံးကပစ်ထားကြတာပါ ကြီးကြီးက”
”ကြီးကြီးကိုဆရာကြီးမိန့်လို့အားလုံးသိပြီး
ပြီ သတ္တဝါတစ်ခု ကံတစ်ခုပါကွယ် သမီး
ပြောချင်တာကို ကြီးကြီး ကောင်းကောင်း
သဘောပေါက်တယ် ဘာလဲ သမီးကမြို့မှာ
မနေချင်လို့လား”
”မ မ မဟုတ်ပါဘူးကြီးကြီး နေချင်ပါတယ်
သမီးရဲ့ကံဆိုးတာတွေကြီးကြီးတို့ကို
ကူးစက်မှာစိုးလို့ပါ”
”မဟုတ်တာကွယ် ကဲပါ သမီး အဝတ်အစား
တွေယူ ခုတစ်ခါတည်းကြီးကြီးနဲ့လိုက်ခဲ့”
”ကဲ သမီးသွား နောက်မှကျောင်းကိုပြန်လာ
ပေါ့ ခုတော့ သမီးဘဝတိုးတက်ဖို့
ဒကာမကြီးလိုက်သွား တစ်ခုပဲ သမီးက
ဒကာမကြီးရဲ့စကားကိုတစ်သွေမသိမ်း
နားထောင်ရမယ်နော်”
”တင်ပါ့ဘုရား”
ကျမလည်း ဘုရားဝတ်ပြု ဆရာကြီးကို
ကန်တော့ကာ ကျောင်းအောက်ကိုဆင်း
လာတော့သည်။ကျမရင်ထဲမှာ အံ့ဩမှု
ဝမ်းသာမှု ဝမ်းနည်းမှုတို့ကို တစ်ပြိုင်နက်
ခံစားနေရသည်။ဆရာလေးအချို့နဲ့
ကျမရဲ့အဖော်မိန်းကလေးများက
မျက်ရည်လည်ရွဲနဲ့ကျောင်းပေါ ်ကဆင်းလာ
တဲ့ကျမကို ဝိုင်းဝန်းမေးမြန်းကြပါတယ်။
ဆရာကြီးများဆူသလားပေါ့။ကျမအဖြစ်မှန်
ကိုပြောပြတော့ကျမဘဝလေးကောင်းစား
မယ့်အရေး သူတို့ကပါ ဝ်ိုင်းဝန်းဝမ်းသာ
နေကြသည်။သိပ်မများလှတဲ့ကျမရဲ့
အဝတ်အစားလေးတွေကို ပလပ်စတစ်
ခရီးဆောင်အိတ်အတွင်းထည့်ပြီးယူလာခဲ့
သည်။သူငယ်ချင်းများနဲ့ဆရာလေးအချို့
ကျမကို ကားပေါ ်အထိလိုက်ပို့ကြသည်။
သတိရတဲ့အခါပြန်လာဖို့လည်းမှာသည်။
ဒီလိုနဲ့ကြီးကြီးခင်မာဆင့်တို့မြို့ရန်ကုန်ကို
ကျမရောက်ခဲ့ရသည်။ရန်ကုန်ဆိုတာ
TVထဲမှာပဲမြင်ခဲ့ဖူးတော့ တောသူမလေး
ကျမနုဝါအတွက် မြင်မြင်သမျှ အံဩစရာ
တွေချည်းပင်။ကြီးကြီးခင်မာဆင့်တို့အိမ်
ရောက်တော့ ပိုအံ့ဩရသည်။ကြီးကြီးအိမ်
က သီလရှင်ကျောင်းကြီးထက်တောင်
ကြီးသေးသည်။အိမ်မှာရှိတဲ့သူတွေ
အားလုံးက ကျမကို သရဲတစ္ဆေတွေ့သလို
မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့ကြည့်ကြသည်။
ကြီးကြီးက ကျမကိုမွေးစားဖို့ခေါ ်လာတာ
ဟုပြောလို့ အားလုံးကကျမကို သူဌေးသမီး
တစ်ယောက်လိုကိုဆက်ဆံကြတော့သည်။
ကျမ မနေတတ်မထိုင်တတ်လောက်အောင်
ဖြစ်ရသည်။ကျမ အိမ်အလုပ်တွေဝင်လုပ်တဲ့
အခါ အားလုံးကဝိုင်းတားကြပါတယ်။
တောရွာဇနပုဒ်ကလာခဲ့တဲ့ကျမအဖို့
ကြီးကြီးအိမ်ရောက်မှဘဝလုံးဝကိုပြောင်းလဲ
နေတော့သည်။ဒါပေမယ့်ကျမဘဝင်မမြင့်ပါ
ကိုယ်လာခဲ့တဲ့ဘဝကိုသိလို့ ကြီးကြီး
စကားကို နားထောင်သလို ခွင့်တောင်းပြီး
လည်း အိမ်အလုပ်တွေဝင်လုပ်ပါတယ်။
အာ့ကြောင့် အားလုံးကချစ်ကြသလို
မမလေးနုဝါ မမလေးနုဝါနဲ့ကိုဖြစ်နေသည်။
ကျမအခုလို နေရတာဘာကြောင့်လဲဆိုတာ
ကိုတော့ ကိုကြီးဝေယံစိုးတိုက်ခန်းက
ိုသွားရှင်းမှပဲသိရတော့သည်။အဲ့နေ့က
ကြီးကြီးခေါ ်လို့ အဝတ်အစားတွေဝယ်ရင်း
ကိုကြီးဝေယံစိုးတိုက်ခန်းကိုပါ ဝင်ရှင်းလင်း
ကြပါတယ်။ကြီးကြီးက အိမ်ကိုကျမရောက်
စကတည်းကသူ့မှာတူလေးတစ်ယောက်
ရှိကြောင်းခုသင်္ဘောပေါ ်မှာဖြစ်ပြီး
ပြန်မလာတာ၅နှစ်ကျော်ပြီဖြစ်ကြောင်းကို
ပြောပြခဲ့ဖူးသည်။ခု ကိုကြီးဝေယံစိုး
တိုက်ခန်းရောက်တော့ ကိုကြီးနဲ့မမနီလာ
တွဲရိုက်ထားတဲ့ပုံတွေ မမနီလာရဲ့ပုံတွေကို
ကြည့်ပြီးကျမအံ့ဩမိသည်။မမနီလာနဲ့
ကျမနုဝါ ချွတ်စွပ်နီးပါးကိုတူညီနေပါသည်။
ကြီးကြီးက ကျမအံ့ဩနေတာကိုကြည့်ပြီး
ကိုကြီးနဲ့သူ့ချစ်သူအကြောင်းကိုလည်း
အားလုံးပြောပြသည်။ကြီးကြီးက
ကျမကိုဘာကြောင့်ခေါ ်လာတယ်ဆိုတာ
ရယ် ကိုကြီးခံစားနေရတဲ့ဝေဒနာကို
ပျောက်ကင်းစေချင်တဲ့အကြောင်းပြောပြီး
ကိုကြီးလက်ခံမယ်ဆိုရင်ကျမနဲ့ကိုကြီးကို
လက်ထပ်ပေးဖို့ပါပြောလာပါတယ်။
ကျမလည်း ကျမဘဝကကိုကြီးချစ်သူနေရာ
မှာအစားထိုးဖို့လူတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့်
ကိုကြီးခံစားနေရတာတွေကိုလျော့ပါးစေဖို့
ဖြည့်စည်းပေးမယ်လို့တွေးမိရင်းကြီးကြီးကို
စိတ်ချမ်းသာတာကိုမြင်ချင်တော့
ကြီးကြီးစီမံတဲ့အတိုင်းနေပါ့မယ်လို့ကတိ
ပေးလိုက်ပါတယ်။ကြီးကြီးက ကိုကြီး
ကျမကိုလက်မခံလည်း သူ့သမီးအဖြစ်
မွေးစားဖို့ပြောပါတယ်။ဒီလိုနဲ့နေလာရင်း
ကျမဘဝကိုကြီးနဲ့ကျမ တွေ့ဆုံဖို့နေ့ကို
ရောက်လာသလို ကျမဘဝလည်း အပျိုရည်
ပျက်တဲ့အထိဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။
############
ညနေ ၃နာရီလောက်မှာ ကျမတက္ကစီငှားပြီး
ကိုကြီးဝေယံစိုးအိမ်ကိုရှင်းလင်းဖို့ထွက်လာ
ခဲ့ပါတယ်။ကြီးကြီးနဲ့မကြီးသင်းသင်းက
မှော်ဘီဘက်ကိုခြံကိစ္စတစ်ခုနဲ့သွားပါတယ်
အိမ်မှာတော့ ခြံစောင့် ဦးဘမောင်နဲ့
ဒေါ ်လှမြင့်တို့လင်မယားရှိပါတယ်။
အရင်ကတော့ ကျမနဲ့စိုးစိုးအေး အတူ
လာရှင်းကြပါတယ်။စိုးစိုးအေးကသူ့အမေ
နေမကောင်းလို့ရွာပြန်သွားတာကြောင့်
ကျမတစ်ယောက်ပဲလာခဲ့ပါတယ်။
တစ်ယောက်တည်းမို့ကျောတော့စိမ့်မိ
သည်။အိမ်ထဲရှင်းရင်း နောက်ကနေ
တစ်ယောက်ယောက် ကိုယ်ကိုကြည့်နေ
သလိုခံစားရသည်။စိုးစိုးအေးလည်း
ထိုနည်းတူပင်။အရိပ်တစ်ခုခုကိုယ့်အနားက
ဖြတ်သွားသလိုမျိုးထင်နေမိသည်။မမနီလာ
များမကျွတ်သေးတာများလားတော့မသိ။
ဒါပေမယ့် ခုချိန်အထိဘယ်သူမှသရဲခြောက်
ခံရတယ်လို့ မပြောဖူးကြပါ။
တိုက်ခန်းကလျိုဝှက်ခလုတ်ကိုဖွင့်လိုက်
ပြီး အိမ်ထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ယောကျင်္ားစီး
ဖိနပ်တစ်ရံကိုတွေ့ရပါတယ်။
ကိုကြီးဝေယံစိုးများပြန်ရောက်နေသလား။
TVကလည်းဖွင့်လျက်သားကြီး။TV
ဖန်သားပြင်မှာ လာနေတာက
ယောကျင်္ားနဲ့မိန်းမ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့
ချစ်ရည်လူးနေကြသည့်အခန်း။ရွာမှာတုန်း
က အချို့မိန်းမကြီးတွေပြောနေကြတာတွေ
ကြားဖူးလို့ ဒါ ဟိုဒင်းလုပ်နေတာလို့ကျမ
သိလိုက်ပါတယ်။TVဖွင့်လျက်သားဆိုတော့
ကိုကြီးကဘယ်မှာလဲ။ နောက်ဖေးမှာလား
အိမ်သာများသွားလား။အိပ်ခန်းထဲမှာလား။
ဆက်တီပေါ ်မှာက ကုန်နေပြီဖြစ်တဲ့အရက်
ပုလင်းနဲ့ခွက် စားစရာအချို့။ဒါဆို
သောက်စားပြီး TVကြည့်နေတာပေါ့။
လူပျောက်နေလို့နောက်ဖေးနဲ့အိမ်သာကို
သွားကြည့်တော့မရှိ။ဒါဆိုအိပ်ခန်းထဲမှာပေါ့
ကျမလည်းအိပ်ခန်းတံခါးကိုအသာဖွင့်လိုက်
တော့ အိပ်ယာပေါ ်မှ အိပ်မှုံစုံဖွားနဲ့ယိုင်ထိုး
ပြီးလူတစ်ယောက်အခန်းဝကိုထလာသည်။
ဆံပင်ရှည်ရှည် မုတ်ဆိတ် ပါးသိုင်းမွှေးတွေ
နဲ့လူတစ်ယောက်။ကိုကြီးဝေယံစိုးများလား
ကိုကြီးက ဓာတ်ပုံထဲမှာမြင်ဖူးတာတော့
လူချောတစ်ယောက်ပါ။ခုဟာ လူရိုင်းလိုလို
လမ်းသရဲလိုလိုနဲ့။ကိုကြီး ဆံပင်တွေ
မညှပ်ထားတာမသိ။ကျမခေါ ်ကြည့်သည်။
”ကို ကိုကြီး ကိုကြီးဝေယံစိုးလားဟင်”
”ဟင် အင်းးးဘယ်သူလဲ ဟင် ချစ် မောင့်
ဆီတစ်ကယ်ပြန်လာပြီနော်”
ကိုကြီးကကျမကိုကြည့်ကာကျမနားအမြန်
ရောက်လာပြီးအတင်းဖက်ထားတော့သည်။
အရက်နံ့တွေကတော မွွှန်ထူနေသည်။
”ကိုကြီး သမီး နုဝါပါ အီးးး”
”ချစ် ချစ်ရယ် မောင်အရမ်းလွမ်းနေတာ
မောင့်ကိုပစ်သွားတာဘယ်လောက်ကြာ
ပြီလဲ ခုကစပြီး လုံးဝမခွဲတော့ဘူးနော်”
ကျမကိုဖက်ပြီးစကားတွေတစ်တွတ်တွတ်
ပြောနေတော့သည်။ကျမဘာပြောတယ်
်ဆိုတာ မကြားတော့ဘဲကျမမျက်နှာ
တစ်ခုလုံးအတင်းနမ်းကာ နှုတ်ခမ်းကို
ဆွဲစုပ်တော့သည်။ရင်သားတွေကိုပါနယ်
သည်။
”အင့် အင့် ဟင့် ကိုကြီးးး အုအု”
ယောကျင်္ားဆိုတာကို ရင်းရင်းနှီးနှီး
မထိတွေ့ဖူးသလို ခုလိုနမ်းရှုံ့တာက
ပိုပင်ဆိုးသည်။တကိုယ်လုံးဖိန်းတိန်းရှိန်းကို
ဖြစ်ပြီးအသဲအူတွေပါ ပြောင်းပြန်ဖြစ်ကုန်
လား ထင်မိတော့သည်။ဖင်တွေကိုညစ်လာ
ပြီးဘယ်ယောကျင်္ားလေးကပါ မထိမကိုင်ဖူး
တဲ့ကျမအဖုတ်လေးကိုဆုတ်ကိုင်ညစ်နယ်
ကာပွတ်သည်။
”ကိုကြီး သတိထားပါအုန်း သမီးကနုဝါပါ
အင်းးဟင်းးဟင်းး အားးး အီးးးရှီးး”
ကိုကြီးကကျမပြောတာဂရုမစိုက်သည့်
အပြင်ကျမကိုစွေ့ခနဲပွေ့ချီကာ ကုတင်ပေါ ်
ခေါ ်သွားတော့သည်။ကျမကိုတစ်ခုခုက
ပူးကပ်လိုက်သလိုခံစားရပြီးသတိမရ
တစ်ချက်ရတစ်ချက်ဖြစ်နေတော့သည်။
”အရမ်းချစ်တယ်ချစ်ရယ် မခွဲတော့ဘူးကွာ”
”ချစ်လည်း မောင့်လိုပါပဲမောင်ရယ်”
”ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း ကိုကြီး သမီးကိုလွှတ်
ပါ လွှတ် အုအု အင်းးးး ရှီးးး”
”ဗြုတ်ဗြုတ်ဗြုတ်ဗြုတ် ”
ကျမကို မမနီလာ ပူးကပ်နေပြီး ကိုကြီးကို
ကျမစိတ်မပါဘဲအတင်းဖက်ထားနေမိတာ
ကို ကျမမြင်တွေ့နေရသည်။ဂါဝန်ဖြူဖြူနဲ့
အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ကျမကိုယ်ထဲဝင်
လိုက် ကျမပြန်ဝင်လိုက်နဲ့ဖြစ်နေသည်။
ဂါဝန်ဖြူနဲ့အမျိုးသမီကိုသေချာကြည့်တော့
မမနီလာဖြစ်နေသည်။ကျမဝိညာဉ်ထွက်
သွားတဲ့အခါကျမခန္ဓကိုယ်က
ကိုကြီးကိုအတင်းဖက်ကာလင်မယားတွေ
ွပြုမှုသလိုပြန်တုန့်ပြန်နေသည်။
ကျမအပျိုစင်ဘဝလေးပျက်မှာစိုးလို့
ကိုယ်ထဲအတင်းဝင်တော့ ဝင်လို့ရပေမယ့်
ကျမကိုယ်ခန္ဓာက မမနီလာရဲ့ဝိညာဉ်
စေခိုင်းသမျှကို လိုက်လုပ်နေတော့သည်။
ကိုကြီး ကျမအဝတ်တွေချွတ်တာကို
မျက်ရည်လည်ရွဲနဲ့သာ ကြည့်နေရပြီး
ကျမကိုယ်ထဲမှ အပြင်ထွက်လိုက်သည်။
ကျမက ကိုကြီးအတွက် မမနီလာအစားထိုး
ဆိုတာ သတိရမိပြီး သူတို့ချစ်သူနှစ်ဦး
ပြန်တွေ့ကြတာကို ဘေးကသာကြည့်ပြီး
ဝမ်းနည်းဝမ်းသာဖြစ်နေရတော့သည်။
ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားတဲ့ကျမကိုယ်ကျမ
ကြည့်မိပြီး တစ်ကိုယ်လုံးဖိန်းတိန်းရှိန်းတိန်း
ဖြစ်နေမိသည်။ကျမခန္ဓာကိုယ် အပြင်ကို
ထွက်လာပေမယ့်ယောကျင်္ားတစ်ယောက်ရဲ့
ပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့မှုကြောင့် ရလာတဲ့ခံစားမှု
တွေကိုအကုန်ခံစားနေရသည်။
ဆက်ရန်
