လျိုဝှက်ချက်တစ်ခုရဲ့နောက်ကွယ် ၁
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
“မီးကြီး ဒီညစာမလုပ်ဘူးလား ”
“ခုလေးတင်နားတာ ဖေရဲ့ ဖေ့ဘုတ်ခဏကြည့်နေတာ
ဖေတို့ကနော် သူ့မယားကြီးမရှိမှပဲမီးဆီလာတယ် သူ့မယားကြီး
ရှိရင် ယောင်လို့တောင်ခြေဦးမလှည့်ဘူး”
“မီးကြီးကလည်းကွာ ဒီရက်ထဲ ဖေလည်းအလုပ်များနေတာ
အော်ဒါတွေတောက်လျောက်ကျနေတယ်လေ။ဖေလည်း မီးကြီးကို
သတိရတာပေါ့ ခုမှ မီးကြီးမေမေမရှိတုန်း ဖေ့မယားလေးကို
လာချော့တာ”
“သွားပါ သူများကိုပစ်ထားတုန်းကပစ်ထားပြီး ခုမှ ဟွန့်”
သီရိသက်နှင်း အဖေကို စိတ်ကောက်ကာ နှုတ်ခမ်းစူပြီး
မျက်စောင်းတစ်ချက်ပစ်လိုက်သည်။ပက်လက်အိပ်နေတဲ့
ကိုယ်လုံးလေးကိုမှောက်ကာ ဖုန်းဆက်ကြည့်နေလိုက်သည်။
အမှန်တော့ သီရိသက်နှင်း ဆာလောင်နေတာ။မနက်က သူ့အမေ
ဒေါ် နှင်းဝေ ပြင်ဦးလွင်တက်သွားကတည်းက ဒီညတော့ သူ့အဖေ
နဲ့ အလုပ်ဖြစ်မယ်ဆို ကြိုတင်ခန့်မှန်းမိလို့ တစ်နေကုန်အိမ်မှာ
အဖုတ်လေးက အရည်တစိုစိုနဲ့ ခံစားဖူးတဲ့အရသာထူးကို
မျှော်လင့်နေမိသည်။စာလုပ်ရင်း ညမြန်မြန်ရောက်ပါစေလို့ပဲ ဆုတောင်းနေခဲ့တာ။ဦးဇေယျာမောင်လည်း သူ့မိန်းမ ဒေါ်နှင်းဝေ
အိမ်မှာနှစ်ရက်လောက်မရှိမှာမို့ အလုပ်ထဲ အိမ်ကိုစောစောပြန်ဖို့သာ
စိတ်စောပြီး အလုပ်ကိုဖိလုပ်နေခဲ့သည်။
အိမ်မှာ သူ့မယားအသစ်စက်စက်ကလေးက သူ့ကိုစောင့်နေမှာ
ကြိုသိသည်။ပြီးခဲ့တဲ့လက ဒေါ်နှင်းဝေ ပြင်ဦးလွင်သွားတုန်း
သူ့မယားလေးကိုလိုးပြီးကတည်းက ခုတလပြည့်တဲ့အထိ
မလိုးရဘဲ တစ်လလုံးလုံးစောင့်ခဲ့ရသည်။သူတို့သားအငယ်
ဝေယံမောင်ကို ပြင်ဦးလွင်က နာမည်ကြီးဘော်ဒါမှာပို့ထားရသည်မို့
ဒေါ်နှင်းဝေက တစ်လတစ်ခါ ရန်ကုန်ကနေ လေယာဥ်နဲ့ သွားသွား
တွေ့သည်။ဟိုမှာက ဒေါ်နှင်းဝေ ညီမ ဒေါ်နှင်းယုရှိပြီး ဘော်ဒါဆောင်နဲ့လည်းနီး ကျောင်းအုပ်နဲ့လည်းရင်းနှီးတာမို့
တစ်လကို တစ်ရက်ခွင့်တောင်းကာ ညီမအိမ်မှာတည်းရင်း
သားဖြစ်သူနဲ့ သွားနေပေးသည်။ဝေယံမောင်က စိတ်ဒဏ်ရာရှိနေတဲ့
ကလေးမို့ ဂရုမစိုက်လို့လည်းမဖြစ်။ရန်ကုန်မှာ မိဘတွေတူတူ
ထားဖို့ကလည်း သူ့ရည်းစားကိုစွဲလမ်းနေပြီး စာကိုအာရုံ
မစိုက်မှာစိုးတာနဲ့ ပြင်ဦးလွင်က ဘော်ဒါကို ပို့ထားရခြင်းဖြစ်သည်။
သူတို့သား ဒီနှစ်ဆို ဆယ်တန်းကို ဒုတိယနှစ်အဖြစ်ဖြေမှာလေ။
ပထမနှစ်က စာသင်နှစ်ပြီးကာနီးမှ သူကြိုက်နေတဲ့ ကောင်မလေးနဲ့
ခိုးပြေးကြပြီး ရက်အတန်ကြာပျောက်နေသဖြင့်နှစ်ဖက်မိဘတွေ
မနည်းကိုပြန်ရှာကာ ခွဲထားရသည်။ငယ်ကြသေးတာမို့ ဘွဲ့ရပြီးမှပဲ ပေးစားဖို့ဆွေးနွေးဆုံးဖြတ်ကြသည်။သားက ရည်းစားပူမိပြီး စာမေးပွဲလည်းမဖြေတော့။အခန်းထဲခွေခေါက်နေတာမို့ သားဖြစ်သူ ရှေ့ရေးအတွက်ခုလိုစီစဥ်ရခြင်းဖြစ်သည်။အဲ့ဒါကြောင့် ဒေါ်နှင်းဝေက သားဆီတစ်လတစ်ခေါက်သွားပြီး
နှစ်သိမ့်ပေးနေတာမို့ သူတို့သားအဖလွတ်လပ်နေသည်။
မိသားစု အိမ်တွင်းရေး ပြဿနာတွေကြား သီရိနဲ့ ဦးဇေယျာတို့က
သားအဖဆိုတဲ့ စည်းဘောင်ကို အဖေနဲ့သမီး လူမသိသူမသိ ကျော်မိကြသည်။မလုပ်သင့်တဲ့အရာဆိုတာသိပေမယ့်လည်း
မလုပ်တော့ဘူးလို့ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပေမယ့်လည်း အထိအတွေ့ကို
မလွန်ဆန်နိုင်ဘဲ ကာမဝဲဂယက် တဝဲလည်လည်ဖြစ်နေကြသည်။
ဒီအကြောင်းတွေကို ဒေါ်နှင်းဝေမသိ။သိလို့လည်းမဖြစ်။
သိရင်လည်းမိုးမီးလောင်ပြီး အိမ်ထောင်ရေးပြိုကွဲကုန်လိမ့်မည်။
ထို့ကြောင့်လည်း ဦးဇေယျာနဲ့ သီရိတို့ အားလုံးရဲ့ရှေ့မှာ သားအဖလို
ဟန်မပျက်နေကြပြီး ကွယ်ရာမှာတော့ အခွင့်အရေးရတိုင်း
လင်မယားတွေလို လိုးဆော်နေကြသည်။ဒေါ်နှင်းဝေအလစ်ကို
အမြဲချောင်းပြီး သီရိဖင်လေးကိုင်နို့လေးညစ် သီရိကလည်း
သူ့လီးကြီးညှစ်ပေးဂွင်းထုပေးသည်။ညဘက်အိပ်တဲ့အချိန်တွေမှာ သွားပြီးခိုးလိုးတတ်ပေမယ့် အားရပါးရ စိမ်ပြေနပြေမဟုတ်တော့
အားမရ အပြင်ကို အလုပ်ချိန်မှာလစ်ပြီး သမီးကြီးကို တည်းခိုခန်း
ခေါ်လိုးဖို့ကျတော့လည်း သမီးကြီးက ခေါ်မရတဲ့အပြင် လင်မယား
နှစ်ယောက်က တစ်ရုံးထဲမို့ ဘယ်လိုလစ်မရ။အဲ့တော့ ဒေါ်နှင်းဝေ
သူတို့သားငယ်ဆီ သွားတဲ့အချိန်ကိုပဲ စောင့်မျှော်နေကြရသည်။
ထိုနေ့က လကုန်ရက်နဲ့ ရုံးပိတ်ရက်တိုက်တာမို့ အဆင်ပြေသည်။
စနေ့ညကနေ တနလ်ာမနက်ထိ အိမ်က အိမ်အကူကိုလည်း နားရက်ပေးထားတာဖြစ်လို့ သားအဖနှစ်ယောက် နှစ်ယောက်ထဲ
ကမ္ဘာလေးတစ်ခုတည်ဆောက်နေခြင်းဖြစ်သည်။
ခုလည်း အခွင့်အရေးက တစ်လမှာတစ်ရက်နှစ်ညသာ အချိန်ရတာမို့ ရတဲ့အချိန်လေး အသုံးချဖို့ အလုပ်ကရောက်တော့
အေးဆေးနား လေ့ကျင့်ခန်းလေး ဘာလေးလုပ် ရေမိုးချိုး
သားအဖနှစ်ယောက် စားသောက်ပြီး ကျုပ် TVထိုင်ကြည့်နေ
သည်။သမီးကြီးကတော့ ထမင်းစားပြီးကတည်းက အခန်းထဲ
ဝင်ပြီးစာလုပ်နေပြီလေ။ဆယ်နာရီထိုးတော့ TVပိတ် မီးတွေပိတ်ကာ သမီးကြီးအခန်းထဲရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။
သမီးကြီးကုတင်ပေါ်တင်ပလွှဲထိုင်ပြီး စိတ်ကောက်နေတဲ့
သမီးကိုချော့ရသည်။ကျုပ်မိန်းမက ဘွင်းဘွင်းသမားမို့
စိတ်ကောက်လို့ ချော့ရတာမျိုး မရှိ။ခုသမီးကြီးနဲ့ကျမှ မယားက
စိတ်ကောက်ရင် လင်ကချော့ရတဲ့ပုံစံမျိုးလေးဆိုတော့ ကျုပ်
စိတ်ထဲဖီးတစ်မျိုးပဲဗျ။မှောက်အိပ်ကာဖုန်းကြည့်နေတဲ သမီးကြီးရဲ့ လှပတဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုကြည့်ပြီး လီးကထောင်ထလာသည်။မပိန်မဝနဲ့နောက်ကိုကော့ထွက်နေတဲ့ဖင်လုံးကိတ်ကိတ်လေးက ကျုပ်စိတ်ကိုပြင်းထန်စေတယ်။
သမီးကြီးရဲ့ဘယ်ဘက်နားသယ်လေးကို ရွတ်ခနဲနမ်းလိုက်တော့ သမီးခေါင်းလေးငုံ့ကာခေါင်းကိုဖွက်လိုက်သည်။
သမီးရဲ့စိတ်ကိုသိနေတော့ ဆက်မလုပ်ဘဲ မှောက်နေတဲ့
ရင်ဘက်အောက်လက်လျိုကာ ကျုပ်လက်တပြည့်မကတဲ့ နို့လေးကို
ညှစ်ပေးလိုက်သည်။သမီးဆီက ဟ ဆိုတဲ့အသံလေးထွက်လာလို့
တစ်ချက်ပြုံးကာဆက်ညှစ်ပေးလိုက်သည်။သမီး ဖီးတက်လာမှန်း
သိသည်။
“ဟင်းးးဟင်းးး”
သမီးဆီက အသံလေးတွေထွက်လာသဖြင့် ဆန့်တငံ့ငံ့ ဖြစ်အောင်
ဆက်မညှစ်ဘဲ ကျောလေးကိုပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။ပြီးမှ
ဖင်လုံးတစ်လုံးကို ဖတ်ကနဲ့ရိုက်ကာညှစ်နယ်လိုက်သည်။
လက်နှစ်ဖက်နဲ့ညှစ်နယ်လိုက် တစ်ဖတ်ဖတ်နဲ့ညစ်ပေးကာ
ဖင်ကြားကိုမထိတထိကိုင်ရင်း ဆွပေးသဖြင့် သမီးဖင်လေး
ကော့ပေးလာသည်။ရိုက်လိုက်တိုင်းတုန်တုန်သွားတဲ့ သမီးဖင်လုံးလေးတွေက အသည်းယားစရာကောင်းလှသည်။
“ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်”
“အားး ဖေ ဘာလို့သူများဖင်ကိုရိုက်နေတာလဲ နာတယ်လို့ ဖေ
မီး အီးပေါက်လိုက်မှာနော်”
“ရိုက်လို့ကောင်းလို့ပါမီးကြီးရ ကိုင်ရတာလည်း အိစက်နေတာပဲ”
“ကိုင်နဲ့ ကိုင်ချင်ဖေ့မယားကြီးသွားကိုင်ပေါ့ မေမေက မီးထက်
ဖင်ပိုကြီးတာ သွားကိုင် သွား”
“မယားကြီးကမရှိဘူးလေ ခုလောက်ဆို သူ့သားငယ်နဲ့ အလွမ်းသယ်
နေလောက်ပြီ ဖေ့မှာကဒီမယားလေးပဲရှိတာလေ”
“အပိုတွေ ပစ်ထားတုန်းက ပစ်ထားပြီးတော့”
သမီးဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ်ဘောင်းဘီအဝါလေးကိုခါးမှကိုင်ကာ
ဒူးလောက်အထိဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ဖရဲသီးစိပ်လေးတွေပါတဲ့
ပင်တီလေးနဲ့လိုက်ဖက်စွာမီးကြီး ဖင်လုံးအိအိကိတ်ကိတ်လေးက
တည်ရှိနေသည်။ပင်တီလေးကိုပေါ်ကနေဖင်လုံးလေးတွေကို
ညှစ်လိုက်ပြီး ကုန်းနမ်းကာ ပါးစပ်နဲ့ငုံကိုက်ပေးလိုက်သည်။
ပင်တီမရှိတဲ့ဘေးသားတွေကိုပါငုံစုပ်ပြီး ကိုက်လို့ မီးဖင်လေးပေါ်မှာ
သွားရာအကွင်းလိုက်တွေပေါ်လာသည်။
“အားးးဖေ နာတယ် အားးနာတယ်လို့ ဖေ”
“စိတ်ကောက်ပြေပြီလား”
“ပြေသေးပူးးး”
“မပြေသေးရင် ထပ်ချော့မှာပေါ့ မီးကြီးရယ်”
သမီးပင်တီလေးကိုချွတ်တော့ သမီးကဖင်လေးကြွပေးသည်။
ပင်တီကိုလည်းဒူးအထိလျော့ချထားသည်။ဖင်ကြားလေးထဲက
သမီးအဖုတ်လေးမှာတော့ အရည်လေးတွေစို့နေတာတွေ့ရသည်။
ဘေးနားကဖက်လုံးလေးဆွဲယူကာ သမီးခါးလေးဆွဲမပြီး အောက်ထဲ
ထိုးထည့်လိုက်သည်။ဖင်လေးကော့ပြီး အဖုတ်လေးအရည်ရွှဲနေတဲ့
မြင်ကွင်းက ချက်ခြင်းကိုပဲတက်လိုးချင်စိတ်ဖြစ်လာစေသည်။
ဒါပေမယ့် မလိုးသေးဘဲ သမီးပေါ်ခွကာ ဖင်လုံးလေးတွေညှစ်ကိုင်
ဖြဲကာ မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ဖင်လေးကော့ပေးထားလို့
အနောက်ရောက်နေတဲ့သမီး အဖုတ်လေးကိုဟက်ပြီး ပြွတ်စ် ဆို
ဆွဲငုံလိုက်သည်။ပြီးမှ ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် နဲ့မြည်အောင်
အဖုတ်လေးကိုစုပ်ပြီးစိမ့်ထွက်နေတဲ့အရည်ကြည်လေးတွေအား
မျိုချလိုက်သည်။အပျိုနံ့လေးသင်းနေတဲ့သမီးအဖုတ်လေးကို
လျှာလေးတပြတ်ပြတ်ယက် ရဲနေတဲ့အခေါင်းထဲလျှာသွင်းပြီး
ကလိပေးလိုက်သည်။နှာခေါင်းထိပ်ကလည်း သမီးဖင်ဝလေးမှာ
တေ့ကပ်ပြီး သမီးဖင် အနံ့လေးကိုရှုနေလိုက်သည်။သမီးဖီးတွေ
တက်ပြီးဖင်လေးပိုကော့ထောင်လာသည်။
“အအအ ဖေ ဖေ အားးးဟင်းးးအအ အီးးး အားးးဖေ ဖေ ဖယ်တော့
ဖယ်တော့”
“ပူ”
သမီးဖင်လေးရမ်းပြီးအတင်းကုန်းထပေမယ့် ထခွင့်မပေးဘဲ
ခါးလေးဆွဲကာ ဆက်ယက်ပေးသည်။သမီးဖင်က ပူဆိုတဲ့
အသံလေးထွက်လာ နှာခေါင်းထဲလည်း အီးနံ့လေးက တန်းဝင်
လာသည်။အရမ်းနံစော်နေတာမဟုတ်ပေမယ့် မွှေးတယ်လည်း
ဘယ်ဟုတ်မလဲ။မရွံတော့ပါဘူး။ကျုပ်မိန်းမနဲ့ဆို ညတိုင်း အီးဗုံးကြဲနေကြလေ။မိန်းမဖင်ကိုလည်းယက်ပေးဖူးပေမယ့်
ဒီလိုမျိုးတော့ ဖင်ဝနှာခေါင်းတေ့ပြီးအဖုတ်ယက်နေတုန်း တစ်ခါမှ အီးပေါက်မခံရဖူးဘူး။
“ဟင့် ဖေရယ် ကန်တော့ ကန်တော့ မီး အီးပေါက်မိသွားပြီ
ဖယ်ပါဆို မဖယ်ဘူး”
“အားးးမွှေးနေတာပဲ မီးကြီး အီးနံ့လေးက”
“ဖေကလည်း အီးနံ့က မွှေးမလားလို့ ဆောရီးပါဖေရယ် မီးမအောင့်နိုင်တော့လို့ အအ ရှီးး ဖေ ဖင်ကိုမယက်နဲ့လေ အီးးးး
ရွံဘူးလား ဖင်ပေါက်ကြီးကို အီးးး ဖေ ယားတယ် ဟင့်”
“ရွံပါဘူး မီးကြီးမေမေလည်း ဖင်ယက်ပေးရင် သိပ်ကြိုက်တာ
မီးလည်းယက်ခံကြည့်”
“ဖေရယ် ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ အ အဟင့် ”
သမီးအဖုတ်လေးကနေ ပန်းရောင်ဖင်ဝလေးကို ပြောင်းကာ
ဖင်တုံးလေးကိုင်ဖြဲပြီး ပြဲကနဲပေါ်လာတဲ့ ဖင်ဝဖူးဖူးလေးဆီ
လျှာနဲ့ယက်လိုက်သည်။လျှာအပြားလိုက်ချကာယက်ပေးသလို
လျှာဖျားလေးနဲ့ ဖင်ဝကိုဝိုက်ယက်ပေးသည်။သမီးလည်း
သူ့အမေလိုပဲ ဖင်ယက်ခံရတာ ကြိုက်မှာပါ။ခုပဲကြည့်လေ
ဖင်လေးကိုကော့လို့။
“ကြိုက်လားမီးကြီး”
“အွန်း ကြိုက်တယ် ဖေရယ် ယက်ပေး မီးဖင်လေးကို
ဖေလျှာကြီးနဲ့ယက်ပေး”
“လက်လေးနောက်ပစ်ပြီး ဖြဲပေးထား ဖေသေချာယက်ပေးမယ်”
သမီးက ချက်ခြင်းပဲ လက်လေးနောက်ပစ်လာကာ သူ့ဖင်တုံးတွေကို
ဖြဲပေးသည်။သမီးဖင်ဝလေးကိုပဲယက်ကာအဖုတ်ကိုမထိတော့ဘဲ
လက်နဲ့ အပေါက်လေးထဲလက်နှိုက်ကာ အစိလေးကိုပါ ကလိ
ပေးနေလိုက်သည်။
“အားးးဖေ မီးးးပြီးတော့မယ် ပြီးတော့ အားးးအီးးးးး”
သမီးကိုယ်လုံးလေးတွန့်လိမ်ကာ ပြီးချင်လာတာနဲ့ အဖုတ်ထဲက
လက်ကိုထုတ်ကာ ပါးစပ်ကိုအဖုတ်ဝလေးမှာ ငုံထားလိုက်သည်။
သမီးစောက်ရည်လေးတွေ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာကာ ကိုယ်လုံးလေး
တဇတ်ဇတ်တုန်နေတော့သည်။
“အင်းးဟင်းးဟင်းးဖေရယ် ကောင်းလိုက်တာ”
ဝင်လာတဲ့စောက်ရည်တွေတဂွတ်ဂွတ်မျိုချပြီး အဖုတ်လေးကို
ပြောင်စင်အောင်ယက်ပေးသည်။သမီးဖင်ကြားထဲ လီးကိုထိုးထည့်
ပြီး သမီးပေါ်မှောက်ကာအပေါ်မှာဖိထားလိုက်သည်။
“မီးကြီး ကောင်းရဲ့လားး”
“အရမ်းကောင်းတာပဲ ဖေရယ် ဖင်အယက်ခံရတာ အဖုတ်က
ပြီးသွားတယ်”
“စိတ်ကောက်ပြေပြီလား”
“အွန်း ပြေပြီ ဒီလို ကောင်းတယ်ဆို မီးလေ နောက်ကို ခဏခဏ
စိတ်ကောက်မိမလားပဲ ဟိ”
“ကောက်ပေါ့ ကောက်ရင် ဖေကမီးကြီးကို မျော့နေအောင်ချော့မှာ”
ခေါင်းလေးညာဘက်စောင်းကာ မျက်လုံးလေးမှေးပြီးပြောနေတဲ့
သမီးကြီးနှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းပေးလိုက်သည်။သမီးကလည်း
ခုလေးတင်ပဲ သူအီးနဲ့ပေါက် သူ့ဖင်အယက်ခံပြီး စောက်ရည်တွေ
သောက်ထားတဲ့ ပါးစပ်ကိုမရွံဘဲ ပြန်စုပ်နမ်းသည်။ဖင်ကိုကြွပြီး
ဖင်ကြားထဲလိုးပေးတော့သမီးကပြောလာသည်။
“အွန်းအွန်း ပြွတ် ဖေ ဖေ့လီးကြီးက မီးဖင်ကြားထဲမှာပူနေပြီ
လိုးပေးလေ မီးအလိုးခံချင်တယ်”
“မီးခံချင်ရင် ဖေက လိုးပေးမှာပေါ့ ”
ကျုပ်ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ဖိထားတော့ အောက်ကနေ သမီးကတအင့်အင့်
ဖြစ်နေလို့ ကုန်းထကာ သမီး ပေါင်ရင်းနားခွထိုင်လိုက်သည်။
ကော့ထွက်နေတဲ့ သမီးဖင်လေးကို စုံကိုင်ကာ တစ်ချက်
ညှစ်လိုက်ပြီးဖြဲလိုက်သည်။
“ထွီ ”
ပြဲပြဲလေးပေါ်နေတဲ့ဖင်ဝပေါ် တံထွေးထွေးချပြီးလီးဒစ်ကို
ဖင်ဝလေးမှာတေ့ပြီး ဒစ်ဖျားမြုပ်ရုံလေးဖိသွင်းလိုက်သည်။
“အားးးးအအ ဖေ အာ့ ဖင် ဖင်လေ မှားနေပြီ”
“တမင်လိုးမလို့လေ မီးကြီးရဲ့”
“အာ ဖုတ်ကိုပဲလိုးပါဖေရယ် ဖေ့လီးကြီးနဲ့ဆို မီးဖင်လေးကွဲသွားမှာ”
“မီးကြီးမေမေတောင် ဖင်ခံတာမီးကြီးရ မီးကြီးကိုလည်း ဖင်လိုးချင်တယ် ဒီဖင်ဝဖူးဖူးလေးက လိုးချင်စရာလေး”
“ဟင့်အင့် ဟင့်အင်း ဖေ လုပ်နဲ့ မီးကြောက်တယ် အဖုတ်ကိုပဲလိုးပါဖေရယ် နော် ဖေလိုးချင်ရင် မေမေပြန်လာမှ
မေမေ့ဖင်ကိုလိုး မီးဖင်မခံရဲဘူး”
“မီးကြီးသဘောပါ နောက်အချိန်တွေအများကြီးရှိသေးတယ်
နောက်ကြုံမှပဲ ဖေ့ကို ဖင်ပေးလိုးတော့”
“ဟုတ် ဖေ ခုတော့ မီး ဖင်ခံဖို့မရဲသေးဘူး အဆင်သင့်လည်း
ဖြစ်သေးဘူး နောက် ရယ်ဒီဖြစ်မှပဲလိုးနော်”
သမီးက ဖင်ခံရမှာကြောက်နေတာနဲ့ ကျုပ်လည်း အတင်းမလိုးပါဘူး။ခုကလည်း ဖင်ဝလေး လီးတေ့ပြီး သမီးကို
စလိုက်တာ။အဲ့တော့ အဖုတ်လေးကိုပဲ လီးပြန်တေ့ကာ ဖိသွင်း
လိုက်သည်။မှောက်လျက်ဖင်လေးကော့ထားတာမို့ သမီးအဖုတ်က
အခါတိုင်းထက်ကြပ်နေသည်။ဒီလိုပုံစံမျိုးနဲ့ သမီးကို မလိုးသေးဖူး
ဘူးလေ။တစ်ထစ်ထစ်နဲ့ အိစက်နေတဲ့အဖုတ်ကျဥ်လေးထဲ လီးတစ်ဆုံးမြုပ်ကာ လက်တွေကို ခါးပြောင်းကိုင်ပြီး သမီးအဖုတ်ကိုတစ်ထုတ်ထုတ်နဲ့လိုးပစ်လိုက်သည်။သမီးကတော့
အောက်ကနေ တအင့်အင့်နဲ့ ငြီးပြီးအလိုးခံနေတော့သည်။
ဆက်ရန်
