အခန်း ၁၁။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ပြန်မထူး ပဲ ငြိမ်နေသည်။ ဦးမျိုးနိုင်က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လက်မောင်းသားလေး များကို သူ့လက်ဖဝါး ဖြင့် ပွတ်ပေးရင်းက လီး ပြန်တောင်လာခဲ့ရသည်။
“သမီး လေး ဖေဖေ့ ကို စိတ်ဆိုးသွားပြီလား၊ ဖေဖေ တောင်းပန်ပါတယ်၊ သမီးက ချောလွန်းလှလွန်း လှတော့ ဖေဖေ စိတ်ရိုင်းတွေ မထိန်းနိုင် ဖြစ်သွားရတာပါ”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ မလှုပ်ရှား၊ ဒီတိုင်း ငြိမ်နေသည်။ ဦးမျိုးနိုင် က ဂါဝန်စလေး လှန်တက်နေသည့် ပေါင်တန် ဝင်းဝင်းလေး အား ကြည့်ရင်း သူ့လက်တွေက အလိုလို ရောက်သွားသည်။ ပေါင်လုံးလေး တွေကို ပွတ်ပေးရင်း ဂါဝန်အောက်မှ လျိုကာ ဖင်လုံးလေး များပေါ် လက်ဖဝါးကြီးက ရောက်သွားလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ငြိမ်နေသေး သဖြင့် ဦးမျိုးနိုင် လက်ဖဝါးကြီးက သူမ တင်ပါးလုံးလေးကို အားမလို အားမရ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူလက် ချောင်း တွေက ပေါင်ခွဆုံ ဖင်ကြားသို့ ရောက်ကာ လက်ခလည်ဖြင့် စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသို့ လှမ်းစမ်းလိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကိုယ်လေး တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ ဦးမျိုးနိုင် လက်ကောက်ဝတ်ကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် နောက်ပြန် ဖမ်းကိုင်ထားလိုက်သည်။
“ခု န က စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ ဆို အခုကရော လက်က ဘာလုပ်တာလဲ”
“သမီး လေး က အရမ်း ဆက်ဆီ ဖြစ်လွန်းလို့ပါ သမီးရယ်၊ သမီး မကြိုက် ရင် မလုပ်တော့ပါဘူး”
“အာ့ ဆိုလည်း အဲဒီ လက်ကြီးက ဘာလို့ အတင်းတိုးဝင်နေတာလဲ၊ တကယ်ပဲ လက်က တော်တော့ ကို အငြိမ်မနေတာ”
“အင်း ပါ သမီးရယ် သမီး ပြောရင်လည်း ခံရမှာပါပဲ”
ဦးမျိုးနိုင် လက်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်ရင်းမှ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက် အနေအထားသို့ ပြောင်းလိုက် သည်။ ဦးမျိုးနိုင် ကို လည်း ညှမျက်စောင်း လှလှလေး တချက်ထိုးလိုက်ရင်းက၊
“ခေါ်တော့ သမီး သမီး နဲ့ တခါထဲ၊ သူဟာ အကြီးကြီး နဲ့ မညှာတမ်း ဆောင့်လုပ်တာပဲ ဟွန့်”
“အော် သမီးလေး နာသွားလား ဆောရီးနော်”
သူ့ကို ညှတုတု မျက်နှာလေး ဖြင့် ပြန်ကြည့်ပြီး ပြောနေသော ချွေးမ ချောလေး ၏ အမူအယာကြောင့် ဦးမျိုးနိုင် ငုံ့ကာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နူတ်ခမ်းလေး တွေကို ငုံစုပ် နမ်းလိုက်မိလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကလည်း ဦးမျိုးနိုင် လည်ကုတ်ကို သူမ လက်ကလေးများဖြင့် ပြန်ဖက်တွယ်ပြီး သူမ လျှာကလေးကို ဦးမျိုးနိုင် ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပေးလိုက်သည်။ ဦးမျိုးနိုင်က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လျှာကလေးကိုစုပ်ယူရင်း သူ့လက်တွေကို ဂါဝန်အောက်မှ လျိုကာ နို့လေးများကို ဆုပ်နှယ် ပွတ်သတ်ပေးနေလေသည်။
တဖြည်းဖြည်း နှင့် သူတို့ နှစ်ယောက် အနမ်းများမှာ ရမက်ပြင်းပြင်း ဖြင့် ကြမ်းလာကြပြီး လက်တွေက လည်း တယောက် အဝတ်အစား တယောက် ချွတ်ပေးရင်း ဖြင့် ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားကြတော့သည်။ မွေယာပေါ်တွင် ပက်လက်ကလေး ဒူးထောင်ပေါင်ကားပေးထားသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားသို့ ဦးမျိုးနိုင်က ဝင်ပြီး သူ့လီးကြီးကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ကာ လှေကြီး ထိုး ရိုးရိုး ဖြင့် ခပ်မှန်မှန် အရှိန်ပြင်းပြင်း ဖြင့် လိုးပေးလေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး မှာ ခုန ကမှ တချီပြီးထားတာမို့ အရသာခံရင်း စိတ်ပြေ နှစ်ပြေ လိုးနေကြတော့သည်။ ဦးမျိုးနိုင် အဖို့မှာ မလိုးရတာ ကြာနေသည့်အပြင်၊ မိမိ ချွေးမချော လေးကို သူတို့ လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ စိတ်ကြိုက် အားရ ပါးရ လိုးနေရသဖြင့် အရမ်းကိုဖီးတက်မိလေသည်။ သူ့လီးကြီးမှာလည်း သံချောင်းကြီး ပမှာ မာတောင်ပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ခေါင်းလေး ထဲသို့ မညှာမတာ တိုးဝင် ထိုးထွက် စိတ်ကြိုက် ဆောင့်ကာ လိုးမိနေတော့သည်။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အဖို့လည်း မိမိ ခင်ပွန်းသည် အဖေ ဖြစ်သူက မိမိ တို့ လင်မယား အိပ်သည့်ကုတင်ပေါ်တွင် ကိုယ့်ကို တုတ်ခိုင် ရှည်လျှားလှသည့် လီးကြီး ဖြင့် ကောင်းကောင်း ပြုစု ပေးနေသည်ကို ခံနေရသည်မို့ ကြွက်သားလေးများ ပင် တောင့်တင်းကာ ဦးမျိုးနိုင် မပြီးခင် နှစ်ခါလောက် ပြီးရရှာသည်။ ဦးမျိုးနိုင် လည်း သူ့လီးကြီးထဲ မှ လရည်များ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ပန်းထုတ်ကာ ပြီးသွားတော့ သူမ ကိုယ်လေးကို ဖက်ကာ အနားယူနေလိုက်သည်။
“သမီး လေး ကောင်းလားဟင်၊ ဖေဖေ ကတော့ အရမ်းကောင်းတာပဲ သမီး စောက်ဖုတ်လေးက စေးကျပ်နေတာပဲ၊ ဟိုကောင် လုပ်ရော ရဲ့လားကွာ”
“ဟွန့် သူ ကလူကို လည်း လုပ်ချင်တာ လုပ်ပြီး သမီးလို့ ခေါ်နေတုန်းလား”
“အဲဒါ ဆို သမီးက ဘယ်လို ခေါ်စေချင်လို့လား မယားလေး လို့ ခေါ်ရမလား”
“ဟုတ်ပါဘူး သူ့မယား မှ မဟုတ်တာ သူ့သား မယားလေ”
” ဟုတ်တယ် လေ ဒါကြောင့် သမီးလို့ ခေါ်တာပေါ့လို့”
“သမီးသမီး လို့ ခေါ်ပြီး လိုးနေတော့ အင်းစက် လို ဖြစ်နေတာပေါ့လို့ ဖေဖေ ရ”
“အင်းစက် ကိုလည်း သမီးက သိတာပဲလား”
“အော် ဒီအရွယ် နဲ့ ဒီခေတ်မှာ အင်းစက် ဆိုတာ မသိပဲနေပါ့မလားလို့ ဖေဖေ ကလည်း”
“အင်း သိတယ် ဆိုရင်တော့ ဖေဖေ က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဝန်ခံရရင် သမီးကို ချွေး မလို့ သိထားရတာထက် ကိုယ့်သမီးလေး လို့ တွေးပြီး လိုးရတာက ပိုအရသာ ရှိတာမို့ သမီးသမီး နဲ့ ခေါ်နေမိတာပါ”
“အွန့် ဖေဖေ့ မှာ က သမီးမှ မရှိတာ”
“ဟုတ်တယ်လေ အာ့ကြောင့် အခုပဲ မွေးစားလိုက်တာ ဖေဖေ့ သမီးလေးပေါ့၊ ဒါမှ မဟုတ် သမီးမယားလေးပေါ့”
“မောင်တို့ ပြန်လာကြတော့မယ် ဖေဖေ၊ ဒါပဲနော် သူများတွေ ရှေ့ကြရင် ပိုမပြနဲ့နော် အကုန်ရိပ်မိကုန်မယ်”
“အေးပါ သမီးရယ်၊ သမီးကိုသာ လိုးခွင့် ရမယ်ဆိုလို့ကတော့၊ သမီး ကြိုက်သလိုသာ ပြော၊ ဖေဖေ လိုက်နာပါ့မယ်၊ ဖေဖေ့ဘဝ မှာ ဒီနေ့က အပျော်ဆုံးပါပဲ သမီးရယ်”
………………………
နေထက်နိုင် တယောက် သူမိန်းမ နှင့် အဖေ တို့ မနက်က ကိုးယိုးကားယား မျက်စေ့ မျက်နှာ ပျက်ဖြစ်သွားကြ သည်ကို ပြန်မြင်ယောင်ရင်း အဖေ များ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အပေါ် ဖီးလာနေသလားဟု စဉ်းစားနေမိသည်။ သူ့အဖေ က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို မီးဖိုခန်း ထဲ မှာ လိုးနေသည်ဟု စိတ်ထဲ ပုံဖေါ်လိုက်မိရာ လီးက တောင်လာသည်။ သူတို့ ဈေးဝယ်မည့် သားငါးဈေးအနား မှ ကားရပ်ဖို့ နေရာ ရှားလေသည်။ ထို့ကြောင့် ခပ်လှမ်းလှမ်း လမ်းမ ပေါ်တွင် ကားတစီး က ထွက်မည် ဟု မီးအချက်ပြထားသဖြင့် အနောက်နားမှ ရပ်ပြီး သူက လည်း မီးပြထားလိုက်လေသည်။ ထိုကားမှာ တော်တာ် နှင့် မထွက်နိုင်သေးသဖြင့်၊ ဒေါ်နီနီနိုင် က သူ့ကို၊
“သား မာမီ ဒီက ပဲ ဆင်းလျှောက် သွားလိုက်တော့မယ်၊ သား အေးဆေးစောင့်ပြီး ရပ်လိုက်တော့”
“ဟုတ်ကဲ့ မာမီ သား ဈေးထိပ်က လဘက်ရည်ဆိုင်က စောင့်နေမယ်”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် က ကားပေါ်မှ ဆင်းပြီး ဈေးရှိရာဘက်ကို လမ်းလျှောက်သွားတော့ အနောက်မှ အမှတ်မထင် လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ သူ့စိတ်ထဲ တွင် သူ့ဒက်ဒီက သူ့မိန်းမ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို လိုးနေသည်ဟု ပုံဖေါ်နေမိသဖြင့် သူ့ ဒက်ဒီမှာ တကယ်ရော အဲလို ဆန္ဒတွေ ရှိပါဦးမလားဟု သူတွေးမိသည်။ ထို အတွေး နှင့် တဆက်တည်းမှာ ပင် တကယ်လို့ အဲလို ဆန္ဒတွေ ရှိနေသေးတယ် ဆိုရင် သူ့မာမီ ကိုရော သူလုပ်မှာပေါ့။
လူ့အတွေးစဉ် မြန်ဆန်မှု မှာ စာနှင့် ရေးပြနေရသည်ကပင် ကြာဦးမည်၊ စက္ကန့်ပိုင်း အတွင်းမှာ ပင် သူ့မျက်လုံးတွေက ဒေါ်နီနီနိုင် ၏ တွံတေးအိုးကြီး ဆီ ရောက်သွားသည်။ နေထက်နိုင် ကို ကျောခိုင်းပြီး ဈေးဆီသို့ လမ်းလျှောက်သွားသည့် သူ့မာမီ့ အိုးကြီးမှာ ထုထည်ကြီးမား သော်လည်း ဝိုင်းစက်နေသည်။ အပေါ်မှ ရင်ဖုံးအကျပ် ခါးတို ဝတ်ထားသည်မို့ သေးကျင်သော ခါးလေး အောက်မှာ စွံ့ကားနေသည်မှာ အယ်စတုံ ကြီး ဖြစ်နေသည်။ သူကြည့်နေကျ အမဲ အဆိုတော် ရက်ပါ နစ်ကီမနားချ် လိုပင် ဖြစ်သည်။ လမ်းလျှောက်သွားတော့ ဘယ် ဘက်နှင့် ညာဘက် တင်သားစိုင်များက အထက်အောက် ဘေးတိုက် ဖြည်းဖြည်း ချင်း လှုပ်ရှားသွားသည်မှာ သူ့ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ ပင် ခုန်သွားမိသည်။
သူ့စိတ်ထဲ တွင် မာမီ့ကို မိန်းမ တယောက် ဆိုသည့် အမြင် နှင့် တခါမှ မတွေး မမြင်ဘူးခဲ့ပေ။ ယခု တော့ သူ့ဒက်ဒီ နှင့် မာမီ တို့ လုပ်ကြသေးလားဟူသော အတွေး ကြောင့် စူးစမ်း ကြည့်လိုက်မိခြင်း ဖြစ်သည်။ ကြည့်မိတော့လည်း ဆက်ဆီ ဖြစ်လှသော တင်သား စိုင်များကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားသွားရသည်။ အာ မသင့်တော်ပါဘူးလေ ဟု ဆိုပြီး မျက်လုံးလွဲလိုက်ရသည်။ ရှေ့က ကားကလည်း ရပ်နေရာမှထွက်သွားပြီ ဖြစ်ရာ ထိုနေရာတွင် ဝင်ရပ်ကာ စက်ပိတ် ကားကို လော့လုပ်ကာ ဈေးဘက် ထွက်လာလိုက်လေသည်။
အစကတော့ နေထက်နိုင် က ဈေးထိပ်လေး ကလဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ထိုင်ကာ ဖုံးပွတ်၊ ဈေးသွားဈေးလာ ကောင်မလေး များကို ငေးရင်း က မာမီ့ကို စောင့်မည်ဟု တွေးထားခဲ့သည်။ သို့သော် ခုန က မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်း က သူ့ကို မပြည့်မဝသလို တမျိုး လေး ဖြစ်နေတာမို့ စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်ကာ ဈေးထဲ သို့ ဝင်သွားမိလေသည်။
ဒေါ်နီနီနိုင် မှာ ဈေးရုံကြီးထဲသို့ ပင် မရောက်သေး လမ်းမ ပေါ်တန်းစီ ရောင်းနေကြသည့် ဟင်းသီးဟင်းရွက် တန်းမှာ ပဲ ရှိနေသေးသည်။ တနေရာတွင် ရပ်လျှက် ခရမ်းချင်သီးသည် ကလေး နှင့် စကားလှမ်းပြောနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ဈေးမေးနေပုံ ရလေသည်။ လူတွေက လည်း များ ဈေးသည်များကြောင့် လမ်းက လည်း ကျဉ်းနေ သလို မို့ လူတွေက တိုးခွေ့နေရလေသည်။ နေထက်နိုင် ကသာ ထိုဈေးလမ်းထဲ မဝင်သေးခင် ကွေ့လေးမှာမို့ သူ့နေရာမှ ဆိုလျှင် ဒေါ်နီနီနိုင် ကို ဘေးတိုက် မြင်နေရလေသည်။ ရင်ဖုံးအကျႌ အကျပ် ကြောင့် အပေါ်ပိုင်းမှ ရင်သားအစုံမှာ မို့မောက် လုံးကြွနေပြီး ဘိုက်သားများမှာ မော်ဒယ်မလေး တွေလို မချပ်ပေမဲ့ သူတို့ အရွယ် သာမန် အမျိုးသမီးကြီးများ ကဲ့သို့ တော့ ပူထွက်မနေပါ။ ဖွံ့ထွားစွံ့ကား သော တင်ပါး အစုံ ကတော့ ခုလို ဘေးတိုက် အနေအထားဖြင့် ကြည့်လိုက်တော့ အနောက်သို့ နည်းနည်း ကောက်ထွက်နေသည်။
“ဟေး ဟိုးမှာ ငါတို့ ဆယ်တန်းတုန်းက ဆရာမ မဟုတ်လား”
“အာ ဟုတ်ပါ့ အဲဒါ ငါ့ဆရာမပဲ ငါနဲ့ ခင်တယ်”
“အမယ် ဟုတ်လို့ လားမင်းကလည်း ဆရာမ တောင့်တောင့် ဆို မင်းနဲ့ ခင်တယ် ချည်းပဲ”
“ဟ တကယ်ပေါ့ဟ၊ ငါတို့ အတန်းထဲစာသင်ရင် သူ့ဂျောကြီးက တောင့်လွန်းလို့ တချိန်လုံး မှန်းထု နေရတာနဲ့ စာ က မရ၊ အနားကပ် အနံ့ရှုရ နည်းလား ဆိုပြီး စာမေး သလို သူ့ကို အကူအညီ ပေးသလို နဲ့ ကပ်ကပ် လုံးနေတော့ ခင်သွားတာပေါ့ကွ”
“မင်းက တော့ စံပါပဲကွာ တကယ့်ကောင်”
“အဟီး ငယ်ငယ်တုန်းက ဘာမလုပ်တတ် ညာမလုပ်တတ် တဲ့ ငတုံးလေးတွေ မို့ပေါ့ကွာ၊ အခုလို အတွေ့အကြုံ နဲ့ ဆိုလို့ ကတော့ အဲဒီထဲက ဝါးလိုက်ရပြီ ဟဲဟဲ”
“အံမယ် စောက်ပိုတွေ၊ ခု လည်း အလတ်ကြီး ရှိပါသေးတယ်၊ကြည့်ရတာ ပိုတောင် မိုက်လာသလိုပဲ”
“အေး အသာနေ ကြုံတုန်း ငါသွားလုံးလိုက်အုံးမယ်၊ မင်းလိုက်မလာနဲ့ ငါတယောက်ထဲ သွားမယ်”
သူ့ဘေးမှ လူငယ် နှစ်ဦး တယောက် နှင့် တယောက် တီးတိုးပြောနေသည်ကို နေထက်နိုင် က သူ့ဖုံး ငုံ့ပွတ်နေရင်း ဖြင့် ကြားနေရသည်။ ထို့ ကြောင့်လည်း ထို ကောင်လေး ဈေးလမ်းထဲ အမြန်တိုးဝင် လျှောက်သွားတော့ သူလည်း အနောက်က လိုက်သွားလိုက်သည်။ သူ ရင်တွေ ခုံလာမိသည်။ ဒီချာတိတ် ဘယ်လို များလုံးမှာလဲဆိုတာကို စိတ်ဝင်စားသွားရသည်။ သူ့ကို သူ့မာမီ မမြင်စေရန် လူအကွယ် တိုင်အကွယ်တို့ မှ လိုက်ကြည့်လေသည်။
ထိုကောင်လေး ဒေါ်နီနီနိုင် အနောက် သို့ အရောက်တွင် ဒေါ်နီနီနိုင် က ဈေးသည်လေး ကိုင်ပေးထားသည့် ခွက်ကလေး ထဲ သို့ ခရမ်းချင်သီး တို့ ကို ရွေးကာ လှမ်းထည့်နေလေသည်။ သူမ မှာ ခါးလေး ကုံးထားသဖြင့် တင်ပါးကြီးများက နောက်သို့ ကားစွင့်ကာ ထွက်နေသည်။ ကောင်ကလေး က သူမ အနောက်ဖက်မှာ ကပ်ရပ်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် လမ်းလျှောက်သွားသည့် လူတွေ တိုးလိုက်သဖြင့် ကောင်ကလေး ပေါင်ခြံ နှင့် ဒေါ်နီနီနိုင် ဖင်ကြီးတို့ ဖိကပ်မိသွားလေသည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် မှာ ရှေ့သို့ လှဲကျ မလို ဖြစ်သွားသဖြင့် ကောင်လေး က ကမန်းကတန်း ဒေါ်နီနီနိုင် ခါးလေးကို ဖက်ကိုင်လိုက်လေသည်။ ရုပ်တရက် ကြည့်လိုက်လျှင် အနောက်မှ ဆောင့်လိုက်သလို ပင်။ ဒေါ်နီနီနိုင် မှာ ချက်ချင်း ဟန်ချက် ပြန်ပြင်လိုက်ပြီး နောက်ကို လည်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ကောင်လေးမှာ သူမ ကိုယ်နှင့် ကပ်နေတုန်းပင်။ ကောင်လေး မှာ သူ့ကို တိုက်သွားသည့်လူကို လှမ်းလက်ညိုးထိုးပြကာ ရှင်းပြနေပုံ ရသည်။ ပြီးတော့သူတို့ နှစ်ယေ
နေထက်နိုင် လည်း အနောက်ခပ်လှမ်းလှမ်း မှ လိုက်သွားလေသည်။
အခန်း ၁၂။
ဈေးရုံထဲ ရောက်တော့ အသားငါးတန်းဖက်သို့ ဦးတည်သွားနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ လူကြားထဲ တိုးခွေ့သွားနေရင်း ထိုကောင်လေး နှင့် သူ့မာမီတို့ နှစ်ယောက်မှာကိုယ်လုံးချင်း ပူးသွားလိုက် ခွာသွားလိုက် ဖြင့် သွားနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုကောင်လေး ၏ အတွင်းစိတ်ကို အမှတ်မထင် ကြားသိထားလိုက်ရ သည်မို့ နေထက်နိုင် တယောက် ဘာဖြစ်မလဲ တွေးကာ ရင်တခုံခုံ ဖြင့် လိုက်ကြည့်နေမိသည်။
ဈေးရုံထဲ မှ ကြက်သားဆိုင်တခု တွင် လူတွေ က လမ်းပိတ်အောင်ပင် ကျိတ်ကျိတ်တိုးကာ တန်းစီ နေကြသည်။ ထိုဆိုင်မှာ မွေးမြူရေးကြက်မဟုတ် ရိုးရိုးကြက်ရောင်းပြီး ရေမထိုး အလေးမခိုး နာမည်ကြီး သဖြင့် လူတွေက အလုအယက်တိုးကာ စောင့်ဝယ်နေကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် လည်း လူကြားမှာ တိုးရင်း သူမ အလှည့်စောင့် နေလေသည်။ ထိုအချိန်တွင်းမှာ သူမ ဈေးခြင်းကို ကူဆွဲကာ နောက်က လိုက်ပေးသူ ကောင်လေး မှာ သူမ နောက်တည့်တည့်မှာ ကပ်လျှက် ရပ်နေလေသည်။ လူများ က လည်း တိုးခွေ့နေသည်မို့ သူတို့ နှစ်ယောက် ထပ်လျှက် ဖြစ်နေသည်ကို တွေနေရသည်။ လူနည်းနည်း ကျဲသွားတော့ လည်း ထိုကောင်လေး မှာ သူ့အနောက်ဖက် တွင်နေရာရှိလျှက် နှင့် ဒေါ်နီနီနိုင် အနောက်မှာ တောက်တဲ့ ကပ်သလို ကပ်နေလေရာ၊ ဒီကောင် ဘာလုပ်နေမှန်း နေထက်နိုင် သဘောပေါက်လိုက်သည်။ မနေ့က မှ သူ့မိန်းမ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ဘတ်စကားပေါ်မှာ အဖိုးကြီးတယောက် လုပ်ထားသည်မဟုတ်ပါလား။
ဒေါ်နီနီနိုင် မှာ အငြိမ်းစား မယူခင် က ကျောင်းတွင် ခပ်တည်တည် ဖြင့် စည်းကမ်း အလွန်ကြီးသည်ဟု နာမည်ကြီးကာ ကျောင်းသား ကျောင်းသူများ အလွန် ကြောက်ရွံ့ ရိုသေကြ ရသည်။ ယခု ဟိုကောင်လေး လုပ်နေပုံ နှင့် သူ့မာမီ ဒေါ်နီနီနိုင် ဘယ်တော့ နောက်လှည့်ကာ ပါးရိုက်လိုက် မလဲ ဆိုတာကို နေထက်နိုင် တယောက် ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြင့် စောင့်ကြည့်နေလေသည်။ ခန အကြာတွင် ကြက်ရောင်းသူ က ဒေါ်နီနီနိုင် မှာလိုက်သော ကြက်ကို ခုတ်ထွင် ပေးကာ ထုတ်လျှက် လှမ်းပေးလိုက်သည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် က သူမ လက်ထဲ မှ ပိုက်ဆံကို လှမ်းပေးရင်း ကြက်ကို လှမ်း ယူဖို့ ရှေ့ကို တလှမ်းတိုးလိုက်သည်။ ထိုအချိန်လေး တွင် နေထက်နိုင် မှာ သူတို့ အနားသို့ ရောက်နေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ထိုကောင်ကလေး နှင့် ဒေါ်နီနီနိုင် တို့ ကိုယ်ခန္ဓာနှစ်ခု ခေတ္တကွာသွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအချိန်မှာ ကောင်လေး ၏ ရှေ့ပိုင်းမှာ လုံချည်မှာ ထိုးထောင်ထ ကာ ကျန်ခဲ့သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် က ကြက်သားထုပ်ကို ယူပြိး နောက်ပြန်ဆုပ်လိုက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ပြန်ကပ်သွားကြပြန်လေသည်။
နေထက်နိုင် တယောက် သေခြာ သိလိုက်တာကတော့ ထိုကောင်လေး က သူ့လီးတောင်တောင် ကြီးဖြင့် သူ့မာမီ ကို ထောက်နေသည်။ ဒီလောက်ကြီး တောင်ထ နေတာနှင့် ဒီလောက် ဖိကပ်ပူးနေတာ၊ သူ့မာမီ မသိပဲ နေမည်မဟုတ်။ သိရက်သားနှင့် ဘာလို့ ငြိမ်ခံနေရသလဲ၊ ဘာလို့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေရတာလဲ။ သူ့မာမီ အကြောင်းကို သူသိသည်။ သူမ သည် ကြေက်ရွံ့မှု ရှိသည်မဟုတ်။ စိတ်ထဲ အခန့်မသင့်လို့ ကတော့ ပါးလှည့်ရိုက်ဖို့ ဝန်လေး မည့်သူ၊ ရှက်မိသူ မဟုတ်ကြောင်းသူသိထားသည်။ ဒါဆိုရင် သူမ ကိုယ်တိုင်က ဖီးလာနေလို့လား။ နေထက်နိုင် သူ့ပုဆိုးအောက်က လီးကြီး မာလာသည်ကို မသိမသာ ဖိထားလိုက်ရသည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် တို့ ထိုနေရာမှ ထွက်လာတော့မှာမို့ သူ့ကို မမြင်ရအောင် ကမန်းကတန်း မျက်နှာကို တဖက်လှည့်ကာ တခြား ဈေးတန်း ဘက်သို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
နောက်ကွေ့တကွေ့ရောက်မှ ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ ထိုကောင်လေး နှင့် ဒေါ်နီနီနိုင် တို့ နှစ်ယောက် မှာ ရီရီမောမာ စကားတပြောပြော နှင့် သူတို့ ဝင်လာခဲ့သည့် ဟင်းသီး ဟင်းရွက် တန်းဖက်သို့ ထွက်သွားသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် ပြန်တော့မည်ဆိုသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ နေထက်နိုင် ဈေးအပြင်ဘက် လမ်းမှ သူ့ကားရှိရာသို့ အမြန်ပြန်လာခဲ့သည်။ ကားနားရောက်တော့ ကားတံခါးဖွင့်ကာ ဝင်ထိုင်ရင်း ဖြင့် စောင့်နေလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း တော်တော် နှင့် ပေါ်မလာ။ နေထက်နိုင် ကားပေါ်မှ ပြန်ထွက်ကာ ဈေးတန်းဆီ သို့ ပြန်လျှောက်လာခဲ့သည်။ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တန်းထိပ်မှ လှမ်းမျှော်ကြည့်လိုက်တော့။ သူရှိနေရာဘက် သို့ဦးတည်ပြီးလာနေသော ဒေါ်နီနီနိုင် နှင့် ကောင်ကလေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ခနနေတော့ သူ့အနီးသို့ ရောက်လာလေသည်။ သူ့အနားရောက်သည်အထိ ဒေါ်နီနီနိုင် နှင့် ကောင်လေး မှာ ရီရီမောမော နှင့် စကားပြောလာကြသည်ကို ကြည့်ပြီး နေထက်နိုင် စိတ်ထဲ အတွေးတွေစုံနေမိသည်။ သူမ ကို ဒီလောက် အနောက်က ပေါ်တင်ကြီး ထောက်နေတဲ့ ကောင် လေးနဲ့ ဘာမှ မဖြစ်သလို ရီရီမောမော စကားပြောနေသည့်သဘောက ဘာလဲ ဟု လည်းတွေးနေမိသည်။
“ဟော သား တောင် လဘက်ရည်သောက်ပြိ်ီးသွားပလား”
“ဟုတ်မာမီ ၊ မာမီ ဈေးထဲ ဝင်သွားတာ ကြာနေလို့ စိတ်ပူပြီး လိုက်လာတာ”
“အို ဒီဈေးလေး ပဲ ဘာဖြစ်မှာမို့လဲ၊ ခိခိ။ ဒါနဲ့ သား သူက ရင်ထွန်းဝင်း တဲ့ မာမီ့ တပည့်ဟောင်းလေ၊ အခု တက္ကသိုလ်မှာ ကွန်ပြူတာ ဆိုင်းရင့် တက်နေတယ်၊ တတိယနှစ်တောင် ရောက်နေပြီ”
“အော် ဟုတ်ကဲ့ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ကွာ”
“ဟုတ်ကဲ့ အကို ဆရာမ က ကျွန်တော်တို့ ရဲ့ ဖေးဖရိတ်ဆရာမလေ၊ ဆရာမ အသင်ပြကောင်းလို့ ကျွန်တော် ကွန်ပြူတာဆိုင်းရင့် အမှတ်မှီတာပါ”
“အေးလေ မောင်ထွန်းဝင်း နဲ့ မတွေ့ရတာ ကြာလို့ ကြုံတုန်း စကားစမြီပြောရင်း လူတွေက လည်း ကျပ်တော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း သွားနေရတာနဲ့ အချိန်တော်တော် ကြာသွားတာ”
“ဟုတ်ကဲ့ ခင်ဗျ ဆရာမ အကူညီလိုချင် ဖုံးခေါ်ပါ၊ ကျွန်တော် ခုန ပေးလိုက်တာ ကျွန်တော့် ဆဲလ်ဖုံးပါ”
“အေးအေး၊ ခေါ်လိုက်မယ် စိတ်ချ၊ သွားပြီနော် နောက်တော့ တွေ့မယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ၊ သွားလိုက်ပါအုံးမယ်အကို”
“အေးအေး”
နေထက်နိုင် က ရင်ထွန်းဝင်း ဆီမှ သူ့အမေ ဈေးခြင်းကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး ကားရှိရာကို ထွက်လာခဲ့လေသည်။
……………………
ထိုနေ့ ညနေဘက် နေထက်နိုင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို သင်တန်းမှ ကြိုပြီး ပြန်လာတော့ ဘပ်စ်ကား မှတ်တိုင်မှာ စောင့်နေစဉ် လူအုပ်ထဲ ၌ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ခိုးခိုးကြည့်နေသည့် ကောင်လေး တယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒီကောင်လေး မျက်နှာကို မြင်ဖူးပါတယ်ဟု နေထက်နိုင် တွေးနေပေမဲ့ ဘယ်မှာ မြင်ဘူးမှန်း ခေါင်းထဲ ချက်ခြင်း ထွက်မလာခဲ့။ သို့နှင့် ဘတ်စ်ကား ရောက်လာပြီး ထုံးစံ အတိုင်း ကားပေါ်တက်လာတော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ကောင်လေးကို တွေ့သွားသည်။
“ဟေး ကျော်သက်ခိုင် ပါလား၊ မင်းရော ဒီဘတ်စ် စီးတာလား”
“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ ကျွန်တော်က ဂုံးကျော်မှာ နေတာလေ”
“အော် အေးအေး ဒါ ဆရာမ အမျိုးသားလေ၊ ကိုနေထက်နိုင်၊ မောင် ဒါ ချစ် သင်တန်း ကလေမောင်ကျော်သက်ခိုင် တဲ့ ”
နေထက်နိုင် နှင့် ကောင်လေး တို့ တယောက်ကို ယောက် ပြုံးကာ ခေါင်းညိမ့် နူတ်ဆက်လိုက်ကြသည်။ ထုံးစံ အတိုင်း ဘတ်စ်ကား မှာ တဖြည်းဖြည်း ကျပ်လာခဲ့သည်။ နေထက်နိုင်မှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အနောက်မှာ ရပ်နေကြအတိုင်း ရပ်နေသည်။ မနက်က ဈေးထဲ တွင် သူ့မာမီ နှင့် ကျောင်းသားဟောင်းလေး တို့ ပုံရိပ် ကို ပြန်မြင်ယောင် လာပြီး နေထက်နိုင် လီးတောင်လာခဲ့ မိသည်။ သူ့လီးကြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖင်ကြားမှာ အမြှောင်းလိုက် ကပ်နေလေပြီ။
ထိုစဉ်မှာပင် နေထက်နိုင် ခေါင်းထဲ အကြံတခု ဖျတ်ကနဲ ပေါ်လာပြီး ဘေးနားမှ ကောင်လေးအား လက်တို့ပြီး၊ သူ့နားလာဖို့ ခေါင်းဆတ်ပြလိုက်သည်။
“ညီလေး တအားကျပ်နေရင် ဒီဘက်နည်းနည်း တိုးလာ”
ဟု ပြောလိုက်ရာ ကောင်လေးက ခေါင်းညိမ့်ပြပြီး၊ သူ့နားတိုးလာခဲ့သည်။ နေထက်နိုင်က အသာ ဘေးသို့ ရွေ့ပေးလိုက်ရာ ကောင်လေး ရှေ့ပိုင်းမှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အနောက်ဖက်ကို ထိကပ်သွားတော့သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ ဘေးသို့ ရောက်သွားသော နေထက်နိုင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
“မောင့် နောက်က တအားတိုးနေလို့ ချစ်လေး”
ဟု တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မျက်လုံး များက မေးခွန်းထုတ်သလို ရီဝေဝေ နှင့် နေထက်နိုင် ကို ခနကြည့်ပြီး နောက် ဘပ်စ်ကား ပြတင်းပေါက်ဖက်ကို ငေးနေလိုက်သည်။ နေထက်နိုင်က လည်း တခြား တဖက်ကို အာရုံစိုက်ကြည့်နေသလိုလို ဖြင့် မျက်စေ့ထောင့်စွန်းမှ ကောင်လေး ၏ လှုပ်ရှားမှုကို ကြည့်နေမိသည်။ ကောင်လေး မှာ သူ့ ရှေ့ပိုင်းဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖင်လုံး ကို တအားဖိကပ်ထားလေသည်။
တမှတ်တိုင် နှစ်မှတ်တိုင် လောက်အတွင်းမှာ ပင် ထူးခြားချက်ကို နေထက်နိုင် တွေ့နေရလေသည်။ လူတွေ အများပိတ်နေသဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် ကောင်ကလေးတို့ အောက်ပိုင်းတွေကို သေခြာ မမြင်ရသော်လည်း ကား လှု့ပ်ရှားမှု ကြောင့် လူတွေ ယိမ်းယိုင်သွားချိန်၊ လမ်းဘေး မီးရောင်တို့ က တချက်တချက် ဝင်လာသည့် အချိန်များတွင်သာ ရုတ်တရက် မြင်ရလေသည်။
ထို ရုတ်တရက် မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းက နေထက်နိုင်ကို ပင်တုန်လှုပ်သွားစေလေသည်။ ထိုအရာက တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ၏ တန်းမကိုင်ထားပဲ အားနေသည့် တခြား လက်တဖက်က သူမ အနောက်ဖက် မှ ကောင်လေး ရှေ့ပိုင်းသို့ ရောက်နေသည်ဆိုတာပင်။ ဟာ ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ ကောင်လေးက အနောက်က နေ ညှောင့်နေလို့ သူမ ဖင်မထိအာင် လက်နဲ့ပဲ ပိတ်ကာထားတာလား၊ ဒါဆိုရင်လည်း လက်က ဘာလို့ နောက်ပြန်ဖြစ်နေရတာလဲ၊ အဲလို ပုံစံနဲ့ ဆို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လက်ဖဝါးနဲ့ ကောင်လေး လီးကြီး ထိနေမှာပေါ့။
နေထက်နိုင် စိတ်တွေ တအားကြွလာသည်။ သူ့ မျက်လုံးတို့က ထို မြင်ကွင်း ပေါ်လာမည့်အချိန် စောင့်ရင်း ထိုနေရာကို မျက်တောင် မခတ်ကြည့်နေမိလေသည်။ နောက်တခါ ယိမ်းယိုင် သွားပြီး လမ်းဘေး မီးရောင် ဖျတ်ကနဲ ဝင်လာသည့် အချိန်တွင် တွေ့လိုက်ရတာကတော့ ကောင်လေး လီးကြီးကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ပုဆိုးပေါ်မှ နေ အုပ်ကိုင်ထားသည် ဆိုတာ သေခြာ သွားတော့သည်။ ကောင်လေး ၏ အားနေသော လက်တဖက် က ဘယ်ရောက်နေသည် ဆိုတာကိုတော့ သူ့နေရာမှ မမြင်ရပေ။ ဘယ်လို သဘောလဲ သူတို့က အရင်ထဲ က အထာရှိတာလား၊ အခု မှ သူ့မိန်းမ က သူခိုးကြည့်နေမှန်းသိလို့ တမင်လုပ်ပြတာလား။ မနေ့က အဖိုးကြီး နှင့် ကိစ္စမှာ သူတမင်လုပ်ပေးတယ် ဆိုတာ သူ့မိန်းမ ရိပ်မိသွားလို့ တမင်လုပ်ပြတာလား။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ယခု အဖြစ်အပျက်က သူ့ရင်တွေကို တဒိန်းဒိန်း ခုန်ကာ စိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။ သူ့မိန်းမ က သူ့ကပ်ကိုးဖီလင်ကို အလိုလိုက်ပေးမည့် သဘောရှိသလား။ စသည့် လားပေါင်းများစွာက နေထက်နိုင် လီးကြီးကို တအားတောင်လာစေပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပေါင်တန်ကို သွားထောက်မိလေသည်။ နေထက်နိုင် သူ့လက်တဖက်ကို အသာ အောက်လျှောချပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ရှေ့ပေါင်ခွဆုံနေရာကို ထမိန်ပေါ်မှ သွားစမ်းလိုက်တော့ ထမိန်အောက်မှ လုပ်ရှားနေသည့် အထိအတွေ့ကြောင့် ရုပ်တရက် လန့်သွားသည်။ ဟိုကောင်လေး လက်က ထမိန်တလွှာအောက်က တောင် ဝင်ပြီး နိူက်နေပါလား၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မျက်နှာလေး မှာ နီနေသလို ဖြစ်နေတာသာ ရှိသည်။ ဘာမှ ထူးခြားပုံ မပြ။
နေထက်နိုင် အလွန်စိတ်ဝင်စားသွားမိသည်။ မနေ့ည ကလည်း တခါ၊ ဒီနေ့လည်း တခါ၊ မိန်းမ ဘယ်လို ဖြစ်တာလည်း ဘတ်စ်စကားပေါ်မှာ မိမိ ယောက်ျား က သိသွားပြီး ထပူညံ့ ပါက စောက်ရှက်ကွဲ သို့ မဟုတ် ရန်ဖြစ်ကြမှာ ပို ပဲ ကြောက်လို့လား၊ သူမ ကိုယ်တိုင်က ပဲ အဲလို ဖီးကို နှစ်သက်လို့လား၊ ဘာကြောင့် ငြိမ်ခံနေရတာလဲ။ မနေ့ညက တော့ သူမ စောက်ဖုတ်မှာ စောက်ရည်တွေ ရွဲနှစ်လို့ သူလည်း စိတ်တွေ အထ နှင့် ပွဲတော်တော် ကြမ်းသွားခဲ့သည်။ ယခု လည်း မနေ့ညက လို ဖြစ်ဦးမည်ဟု တွေးရင် စိတ်တွေ ထလာရသည်။
အိမ်ရောက်တော့ ထုံးစံ အတိုင်းပွဲကြမ်း ကြသည်။ ဒီတခါတော့ နေထက်နိုင် ကို ပက်လက် နေစေပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က အပေါ်မှ တက်ဆောင့်ပေးသည်။ တချီပြီးသွားတော့ နှစ်ယောက်သား ဖက်အိပ်ရင်း မှိန်းနေကြသည်။ နေထက်နိုင်က ဘတ်စ်ကား ပေါ်က အဖြစ်အပျက်ကို ပြောပြီး ပေါ်တင်မေးလိုက်ရင် ကောင်းမလား ဟု တွေးနေရင်း ငြိမ်နေမိသည်။ ခနနေတော့ ရှုးပေါက်ဦးမယ်ဟု သူ့ကို ပြောပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် အိပ်ခန်းထဲ မှ ထွက်သွားသည်။ နေထက်နိုင်လည်း ပထမတော့ အိပ်ယာပေါ် မှာ ခနနှပ်နေလိုက် သေးသည်။ နောက်တော့ ရေငတ်လာတာနှင့် အောက်ထပ်က ရေခဲသေတ္တာ မှ ရေဘူးသွားယူဖို့ ဆင်းလာခဲ့သည်။ သူ့အဖေအမေ အခန်းရှေ့မှ ဖြတ်လာရသည်မို့ အိပ်နေတာကို အနှောက်အယှက်မဖြစ် အောင် ခြေဖျားထောက်ကာ ဆင်းလာခဲ့သည်။ မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်ကာနီး တီးတိုး စကားသံလိုလို ကြားသဖြင့် ရုတ်တရက် ရပ်လိုက်ကာ နံရံ ထောင့်စွန်းအကွယ်မှ အသာ ချောင်းကြည့်လိုက်မိသည်။
ရေခဲသေတ္တာတံခါးက ဖွင့်ရက် တန်းလန်းမို့ အထဲ မှ အလင်းရောင်က ထွက်နေပြီး ထိုရှေ့မှာ မတ်တပ် မျက်နှာခြင်းဆိုင် ရပ်နေကြသည့်လူနှစ်ယောက်။ တယောက်က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ၊ နောက်တယောက်က သူ့ဒက်ဒီ။ စကားသံတွေက တိုးသော်လည်း အပြုအမူတွေကြောင့် မျက်လုံးကို အတင်းပြူးဖြဲ ကြည့်ကာ နားကို လည်း စွင့်လိုက်သည်။
ဦးမျိုးနိုင်က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လက်တဖက်ကို လှမ်းဆွဲရင်းက၊
“ဖေဖေ အိပ်လို့ မပျော်ဘူး ဖြစ်နေတယ် ကလေးရယ်၊ မနက်ပြန် ဆို နေပြည်တော် ပြန်ရတော့မှာ”
“ပြန်ပေါ့ ဖေဖေ ရယ်၊ သမီး နဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲလို့”
“အာကွာ အဲလို မပြောပါနဲ့ ကလေးက လည်း ချစ်ရတာ မဝသေးလို့ပါ”
“မောင် အိပ်မပျော်သေးဘူးနော် အပေါ်မှာ အချိန်မရွေးဆင်းလာမှာ”
…………………..
အခန်း ၁၃။
” အင်းပါ ကလေးရယ်၊ ခနလေးပါ”
ဦးမျိုးနိုင် က ပြောရင်း ဆိုရင်း ဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လက်မောင်း နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းရင်း နှုတ်ခမ်းဖူးဖူး လေးကို ငုံစုပ် နမ်းပြစ်လိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က အတင်းရုန်း ဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း မအောင်မြင် ဦးမျိုးနိုင် ၏ သန်မာလှသော လက်ကြီးများက သူမ ကိုယ်လုံးလေးကို မြွေကြီး သဖွယ် ရစ်ပတ်ရင်းက သူမ ဖင်လုံးလေးများကို ဆုပ်နှယ်ရင်း ပါးစပ်က လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နူတ်ခမ်းလေးကို မလွှတ်တမ်း စုပ်ကာ နမ်းနေလေသည်။
နေထက်နိုင်မှာ ချောင်းရင်း က လီးတအားတောင်လာတော့သည်။ ပုဆိုးအောက်စကို ဆွဲမကာ လက်လျိုလျှက် သူ့လီး ကို ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သတ်ပေးရင်းက မီးဖိုထဲမှ မြင်ကွင်းကို ချောင်းကြည့်နေတော့သည်။ စိတ်ထဲ ကတော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် ဦးမျိုးနိုင် တို့ ဘယ်တုန်း ကတည်းက စဖြစ် ကြတာလဲ၊ သူတခါမှ ပင် သူတို့ နှစ်ယောက် ဆက်ဆံရေးတွင် မသင်္ကာစရာ မတွေ့ဘူး။ ယောက်ခထီး နှင့် ချွေးမ တို့ ပုံမှန်ဆက်ဆံရေးသာ သတိထားမိသည်။
ဦးမျိုးနိုင် ၏ အငမ်းမရ စုပ်နမ်းမှု နှင့် တင်းတင်းဖက်ကာ သူမ ဖင်လုံးလေး တွေကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေမှုတို့ကြောင့် ပဲလား၊ သူမ ကိုယ်တိုင်က ပဲ ထန်လို့လားမသိ။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လက်တွေက ဦးမျိုးနိုင် ရင်ဘတ်ကို တွန်းထုတ်နေရာမှ ယခုတော့ လည်ကုတ်ကို ပင် တွယ်ကာ ခိုရင်း ကိုယ်လုံးလေး ပျော့ခွေနေလေပြီ။ ဦးမျိုးနိုင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကိုယ်လုံး လေးကို အသာတွန်း လာရာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖင်နှင့် ထမင်းစားပွဲ ထိသွားသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အနောက်ကို ယိုင်သွားသဖြင့် ထမင်းစားပွဲ ကို လက်နှစ်ဘက် ဖြင့် နောက်ပြန်ထောက်ထားလိုက်သည်။ ဦးမျိုးနိုင်က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဂါဝန်ကို လှန်တင် လိုက်သလို သူ့ပုဆိုးကို လည်း ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်သည်။ နေထက်နိုင် နေရာမှ ဆိုလျှင် ဦးမျိုးနိုင် ဖင်ကြီးကို သာ မြင်နေရသော်လည်း ယခု သူ့မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဦးမျိုးနိုင် လီးကြီး ဝင်ထွက် ကာ လိုးနေပြီ ဆိုတာကို တော့ သေခြာ ပြောနိုင်လေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မျက်နှာ မှာ နေထက်နိုင်ဖက်ကို မျက်နှာပြုထားသဖြင့် မျက်လုံးအစုံမှိတ်ကာ ပါးစပ်လေး ဟတတ ဖြင့် အရသာ ခံနေသည် ကို တွေ့နေရသည်။ ဦးမျိုးနိုင် က ဒူးကို ကွေးရင်း ပင့်ကော့ ကာ ဆောင်ချက်များ ကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ ဖြင့် ခံနေလေသည်။
သူ့မိန်းမ ကို သူများလိုးတာ ကြည့်ချင်နေသော နေထက်နိုင် တယောက် ခုတော့ ကြည့်နေမြင်နေရ ပါပြီ။ ကိုယ့်အိမ်တွင်းမှာ ပဲ ကိုယ့်အဖေ ဖြစ်သူက ကိုယ့်မိန်းမ ကို လိုးနေတာကို အံ့ဩစရာ တွေ့နေရပြီး သူ့လီးမှာ လည်း တအားကို တောင်လာရသည်။ သူ့လီးကို သူ့ဘာသာ ဆုပ်ကိုင်ကာ ထုနေရင်း က မြင်ကွင်းကို အငမ်းမရ ကြည့်နေမိသည်။ ခုန ကမှ မိန်းမ နှင့် တချီလိုးထားတာမို့ တော်တော် နှင့် မပြီး။ သူ့ဒက်ဒီ နှင့် သူမိန်းမ တို့ က ပိုတောင် ဆိုးနေသေးသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး မှာ အသံထွက်နေသည်ကို ပင် ဂရု မစိုက်နိုင်ကြတော့ တဏှာသွေးတွေ မွန်ကာ ဝုန်းဒိုင်းကျဲ နေကြသည်။ ဦးမျိုးနိုင်က လိုးနေရင်းက လီးကို ဆွဲချွတ်ကာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကိုယ်လုံး အား တပတ်လှည့်စေလိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ထမင်းစားပွဲပေါ်တွင် တတောင် နှစ်ဖက် ထောက်ကာ ဖင်လေးကို ကုုံးပေးလိုက်တော့ အနောက်မှ နေ၍ လိုးပြန်သည်။ ဦးမျိုးနိုင် တို့ မပြီးခင်မှာပင် နေထက်နိုင် လီးကြီး မှ လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်ရာ အိမ်နံရံကို မစင်စေရန် ပုဆိုးဖြင့် အမြန်ဖုံးကာ ပုဆိုးထဲ ညှစ်ထုတ်ပြစ်လိုက်ရလေသည်။ ဦးမျိုးနိုင် ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် သူတို့လည်း ပြီးတော့မည်ဆိုတာကို သိသဖြင့် နေထက်နိုင် တယောက် နောက်ပြန်လှည့်ကာ သူတို့ အခန်းသို့ အမြန်တက်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။
ထိုည က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပြန်တက်လာတော့ နေထက်နိုင် အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင် နေလိုက်သည်။ ပထမတော့ ဖွင့်မေးလိုက်မည် ကြံသော်လည်း ထိုသို့ မသိချင်ယောင် ဆောင် နေပြီး သူမ ကိုယ်တိုင် သူ့ကို ဖွင့်ပြောလာတော့မှ ခွင့်လွတ်လိုက် တာက ပိုကောင်းမည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ တကယ်လို့ သူမ က သူ့ကို ဖွင့်မပြောပဲ ဆက်လှုပ်ရှားတော့ရော ဘာဖြစ်မလဲ၊ သူ့အတွက် ပိုတောင် ကောင်းသေးသည်ဟု နေထက်နိုင် တွေးလိုက်သည်။အဲတော့ သူ့ဆန္ဒ ကပ်ကိုးဖီလင်လည်း ပြည့်၊ သူ့မိန်းမ လည်း သူ့အပေါ်မှာ လေးစားမှု မပျက်၊ သူမ ဖုံးကွယ်ထားသည့် အပြစ်ကြောင့် သူ့အပေါ်မှာလည်း တခုခု ဖြစ်က လှန်ရဲ မည်မဟုတ်ဟု တွေးကာ မသိချင်ယောင်ဆောင်ခြင်းက အကောင်းဆုံး သာ ဖြစ်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်လေသည်။
……………………….
နေထက်နိုင် မသိလိုက်သည် က သူလာချောင်းနေတာကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သိနေခြင်းပင်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ဦးမျိုးနိုင် က မျက်နှာချင်းဆိုင် လိုးနေတုန်း မျက်လုံးလေး မှေးနေပေမဲ့ သူမ မျက်နှာချင်းဆိုင် ကမီးဖိုခန်းဝင်ပေါက် တွင် အရိပ်တခု ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ရုတ်တရက် လန့်သွားသော်လည်း ဒီအခြေ အနေ နှင့် ထို အရိပ်မှာလည်း ငြိမ်သက်နေပြီး အခု မှ ရောက်လာပုံ မဟုတ်သည်ကို သတိထားမိသည်။ ဘယ်သူပဲ ဖြစ်ဖြစ် သူတို့ကို နှောက်ယှက်မည့်ပုံ မဟုတ်သဖြင့် မသိချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်သည်။ ဦးမျိုးနိုင်က သူမ ကို စားပွဲပေါ် မှောက်ကုံးစေ ပြီး အနောက်မှ လိုး သည့်အခါတွင်တော့ မီးဖိုထဲ ဝင်လာမည့် အပေါက်ဖက် နေရာကို သူမ ရှေ့ ရှိ မိုက်ခရိုဝေ့ အဖုံး မှန်ချပ်မှ ရောင်ပြန်ကြောင့် သေခြာ မြင်နေရလေသည်။ နေထက်နိုင်က လည်း ဦးမျိုးနိုင် နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ နှစ်ယောက်စလုံး သူ့ကို ကျောပေးကာ ရမက်မုန်တိုင်းထန်နေကြသည်မို့ ဘယ်လိုမှ လှည့်ကြည့်မှာ မဟုတ်ဟု တွေးကာ အကွယ်မှ ပေါ်တင်ထွက်ကာ ကြည့်နေလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် သူမ ယောက်ျား ပုဆိုး အောက်မှ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထု ရင်း သူမ အလိုးခံနေသည်ကို ကြည့်နေတာ မြင်သွားတော့သည်။ သူမ ၏ ရမက်တွေက ပိုထကြွလာတော့သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ နဂိုကထဲက အိပ်ဇဘီးရှင်းနစ် ဟု ခေါ်သော ပြချင်သည့် စိတ်မျိုးရှိသည်။ သူမ ကို သူများ ချောင်းတာ ကို သူမ က မသိချင်ယောင် ဆောင်ပြီး ပြရတာကို ဖီးလာသူ ကလေး ဖြစ်သည်။ ယခုလို သူမ အလိုးခံနေသည့် အချိန် သူများ ချောင်းကြည့်နေသည်ဆိုတာကို စိတ်ကူးယဉ် ရင်းက ဖီးခနခန တက်ဖူးသည်။ ယခုတော့ တကယ် အချောင်းခံနေရ ရုံမက ချောင်းနေသူမှာ သူမ လင်ယောက်ျား ဖြစ်နေရသည်။ ပိုဆိုးတာက သူမကို လိုးနေသူက သူမ ယောက်ျား ၏ အဖေ၊ သူမ ယောက်ခထီးကြီး ကိုယ်တိုင်။ ဖီးအရမ်းတက်လာပြီး သူမ ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားခဲ့ရသည်။ သူမ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ညှစ်လိုက်မှုကြောင့် ဦးမျိုးနိုင်လည်း ပြီးချင်သွားသဖြင့် အရှိန်မြှင့်ကာ တဘုန်းဘုန်း ဆောင့်ရင်း လရည်တွေ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ရင်း ပြီးသွားတော့သည်။ သူမ အထွတ်အထိပ်အာရုံ မှာ ခနမြောသွားသည့်အချိန် မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားလိုက်မိသည်။ သူမ မျက်လုံးတွေ ပြန်ပွင့်လာတော့ နေထက်နိုင် မရှိတော့ချေ။
“အား ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ်၊ ချစ်လို့ကို မဝနိုင်ပါလား”
သူမ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲပွေ့ဖက်ထားရင်း ပြောလိုက်တော ယောက်ခထီးကြီး ကျောပြင်ကို ပြန်လည်တွယ်ဖက်ထားရင်းက သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က၊
“သမီးလည်း ကောင်းတယ်ဖေဖေ ရယ်၊ ဖေဖေ က တော်တော်ကျွမ်းတယ်နော်”
“မကျွမ်းပါဘူးကွာ သမီး က အရမ်းချစ်စရာ ကောင်းနေတော့ စိတ်က အရမ်းထ သွား လို့ပါ”
“သမီးသွားတော့မယ် တော်ကြာ မောင်နိုးလာဦးမယ်”
“အင်း အင်း သမီး ဂွတ်နိုက်နော် မွမွ”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ သူမတို့ အခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်ပျော်ချင်ယောင် ဆောင်နေသော နေထက်နိုင် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အခန်းထောင့်က အဝတ်ခြင်းထဲ တွင် ခုန က နေထက်နိုင် ဝတ်ထားသောပုဆိုးကို တွေ့ရသည်။အသာ လေး မကြည့်တော့ စိုရွဲနေသော အကွက်တကွက်၊ လရည်တွေ ပဲ ဖြစ်မည်ဟု တွေးရင်း ပြုံး လိုက်သည်။ နေထက်နိုင် ဘေးမှာ အသာ ဝင်လှဲရင်းက နေထက်နိုင် ကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ မကြာခင် အိပ်မောကျသွားတော့သည်။
………………….
နောက်နေ့များတွင် နေထက်နိုင် တယောက် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို မသိမသာ အကဲခပ် ကာ နေသော်လည်း ဘာမှ မထူးခြား လာ အရင်အတိုင်းပဲ မို့၊ သူ့သံသယများမှာ ပိုကြီးလာသည်။ ဒက်ဒီနဲ့ တောင်မှ မဖြစ်လောက်ဘူးလို့ ငါတွေးခဲ့တာ တက်တက်စင်လွဲတယ်။ တခြားလူတွေ ကို ငါလုပ်ကြံတွေးထားတာတွေက တကယ် ဖြစ်နိုင် နေပြီ။ သူ ငါ့အပေါ် ပွင့်လင်းလာအောင် ဝန်ခံလာအောင် ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ ဟု သာ တွေးနေမိသည်။
……………………………….
“မောင်ရေ လာမဲ့ ဝိအန်း အလုပ်က သုံးရက် ပိတ်မယ်တဲ့ ဘော့စ်လည်း ယိုးဒယားသွားမယ်တဲ့၊ ကိုကြီးတို့ မိသားစု ကလည်း ပြန်လာပြီး ငွေဆောင်သွားမလို့ တဲ့ လိုက်မလားမေးနေတယ်၊ မောင်ခွင့်ယူလို့ ရမလား၊ သောကြာနေ့ တရက်ပဲ ယူရမှာလေ”
“မောင်က ယူလို့ ရပါတယ်၊ ချစ်လေး သင်တန်းကရော”
“စပ်စတီကျူ တီခြာ ရှိပါတယ်၊ ချစ်လေး မေးပြီးပြီ အိုကေတဲ့”
“အာ့ဆိုလဲ သွားကြတာပေါ့၊ မောင်တို့ လည်း တခါမှ မရောက်ဖူးသေးတာ”
နေထက်နိုင် လည်း အလုပ်မှာ ခွင့်တိုင်ပြီး သူ့မာမီကို လိုက်မလားမေးကြည့်တော့ မလိုက်ချင်ဟု ဆိုသည်။ အိမ်မှာ တယောက်ထဲ ဖြစ်မလားဆိုတော့ ဖြစ်ပါတယ်ဟု ဆိုလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ၏ ကိုကြီး ဆိုသူမှာ သူမ အထက်အကို ဇေမျိုးဖြူ ဖြစ်လေသည်။ ကိုဇေမျိုးဖြူ မှာ အိမ်ထောင် နှင့် ဖြစ်ပြီး ကလေးငယ် နှစ်ယောက် ရှိလေသည်။ ကိုဇေမျိုးဖြူ မှာ လည်း အိုင်တီ သမားတယောက် ဖြစ်ကာ စင်္ကာပူတွင် နေထိုင်သူ ဖြစ်လေသည်။ စင်္ကာပူတွင် အလုပ်လုပ်နေရင်း မြန်မာအမျိုးသမီး သူ့လို ပင် လာအလုပ်လုပ်နေသူ မေသဇင်မြတ်နိုး နှင့် အိမ်ထောင်ကျကာ ခလေး နှစ်ယောက်ပင် ရနေပြီ ဖြစ်လေသည်။
သို့ဖြင့် သောကြာနေ့ မနက် စောစော မှာပင် ဇေမျိုးဖြူတို့ မိသားစု က သူတို့ ငှားထားသည့် အစ်ပဆမ် ကားဖြင့် သူတို့ အိမ်သို့ ဝင်ခေါ်လေသည်။ ဇေမျိုးဖြူ တို့မှာ ဟော်တယ်မှာ တည်းကြသည်။ မေသဇင်မြတ်နိုး မှာ သူမ ယောက်ခမ နှင့် သိပ်အစေးမကပ် သည့်အပြင် သူတို့ သားသမီး များမှာလည်း သူတို့ အဖိုးအဖွား အိမ်တွင် မတည်းလိုကြသဖြင့် ဖြစ်သည်။ ယခု လည်း သူတို့ ချည်း လွတ်လွတ်လတ်လတ် သွားရအောင် ဟု ဆိုကာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ လင်မယားကို သာ ခေါ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မောင်အငယ် ဖြစ်သူ လှိုင်မိုးဖြူ ကလိုက်ချင်ပေမဲ့ ကျောင်းက ဖိုင်နယ်နီးနေသဖြင့် မလိုက်နိုင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ကားပေါ်တွင် ရှေ့ခန်း ဒရိုင်ဘာ ဘေးတွင် ဇေမျိုးဖြူ က ထိုင်ပြီး မေသဇင်မြတ်နိုးက အလယ်တန်းတွင် ထိုင်သည်။ သူတို့ ခလေး နှစ်ယောက်က အနောက်ဆုံးတန်းတွင် ထိုင်သဖြင့် နေထက်နိုင်တို့ လင်မယားက အလယ်တန်းတွင် မေသဇင်မြတ်နိုး နှင့် အတူတူ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြသည်။
မေသဇင်မြတ်နိုးမှာ အဖေတရုပ် အမေ မြန်မာ ဖြစ်သဖြင့် အသားအရည်မှာ ဖြူဖွေး ဝင်းဝါသည်။ မျက်မှန် ခပ်ထူထူ နှင့် နူတ်ခမ်း ထူပြဲပြဲ ဖြစ်သည်။မျက်နှာ မှာ မချောသော်လည်း အဆိုးကြီးထဲက မဟုတ်ပါ ဝိုင်းဝိုင်း စက်စက် နှင့် မျက်လုံး ပြူးပြူးလေး ဖြစ်သည်။ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ထည်က ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး ဖြစ်ပြီး ကလေး နှစ်ယောက် အမေမို့လားမသိ၊ နို့ကြီးများက တော့ မို့မေါက်ကာ ဖေါင်းထွက်နေသည်။ ကြိုးပါးပါးလေး နှင့် အသားပါးပါး ဘလောက်စ် ခပ်ပွပွကို ဝတ်ထားပြီး အောက်က ဂျင်းဘောင်းဘီ အဖြူရောင် အတို အနားတွေက အမွှေးစတွေ လှန်နေသည့် ဒီဇိုင်းကို ဝတ်ထားသည်။ လက်မောင်းသား များနှင့် ပေါင်လုံးကြီးများ မှာ ဝင်းဝါ ဖွေးမွှတ်နေသည်။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာလည်း အနီရဲရဲ တီရှပ်လက်တို နှင့် ဂျင်းစကဒ် အတိုလေးကို ဝတ်ထားသည်။ သူမ ဂျင်းစကဒ်လေး မှာ လည်း အမွှေးတွေ ဖွာထွက် အပေါက်အပြဲလေးများ နှင့် ဒီဇိုင်းဖြစ်ပြီး ပေါင်လည် မရောက်တရောက် အထိ ကို တိုနေလေရာ သူမ ၏ချောမွတ်သော ပေါင်တန် ရှည်ရှည်လေး တွေက ထင်းနေလေသည်။
မေသဇင်မြတ်နိုး ဝတ်ထားသည့် ဘလောက်စ် အကျႌအသား မှာ ပါးလွန်းသဖြင့် နေရောင် အောက်မှ ထိုးဖေါက် ပြီး သူမ၏ ကျွဲကော်သီးခန့် နို့ကြီးများကို ဘရာဇီယာ အပျော့လေးက မနှိင်မနှင်းထိန်းပေးနေရသည်ကို မြင်နေရလေသည်။ ကားက လမ်းကြမ်းကြမ်းတွင် ကဆုန်ပေါက်သွားသလို ထို နို့ကြီးတွေက လည်း ခုန်ပေါက် လှုပ်ရှားနေကြသည်မှာ နေထက်နိုင် တယောက် ခိုးကြည့်ရင်း လီးတောင်နေရလေသည်။ အဲဒီနို့ကြီးတွေက ငါ့လက်ဖဝါးနဲ့တောင် မအုပ်မိနိုင်လောက်ဘူးဟုလည်း တွေးနေမိသည်။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ ကိုယ်လေးကို နေထက်နိုင် ရင်ခွင်ထဲ မှီထားရင်းက သူမ လက်တဖက်ကို နေထက်နိုင် ပေါင်ပေါ်တင်ထားသည်။ နေထက်နိုင် က လည်း လက်တဖက် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ခါးကလေးကို ဖက်ထားကာ မေသဇင်မြတ်နိုး ၏ နို့ကြီး များ ပေါင်လုံး ကြီးများကို မသိမသာ ခိုးခိုး ကြည့်နေလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ လက်ဖဝါး မှာ မသိမသာ မာတက်လာသော နေထက်နိုင်လီးကြီး အထိ အတွေ့ကို သတိထားလိုက်မိ သလို နေထက်နိုင် ၏ ခိုးကြည့်ပြီး သူမ ယောက်မ အပေါ် ဏှာကြွနေသည်ကို ရိပ်မိလေသည်။ သူမ လေတိုက်လျှင် ဝတ်ဖို့ ဆိုက အပိုဆောင်လာသည့် ခြုံထည်လေး ကို သူမ နှင့် နေထက်နိုင် ပေါင်ပေါ်သို့ လွှားတင် ထားလိုက်သည်။ ထို ခြုံထည် အစလေး အောက်မှ သူမ လက်ဖြင့် နေထက်နိုင် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင် လိုက် သည်။
နေထက်နိုင်က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ခါးလေးကို မသိမသာ ဆိပ်ဆွဲ ပြီး မျက်မှောင်ကြုပ် ပြသော်လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က မျက်နှာ စပ်ဖြဲဖြဲ လေး နှင့် နေထက်နိုင် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးနေတော့သည်။ နေထက်နိုင်မှာ ကားပေါ် ခုံတတန်းတည်း ထိုင်လျှက် သူမ ယောင်းမ ကို ဘေးမှာ ထားလျှက် ၊ သူမ ယောင်းမ ကို တင်းနေသည့်ယောက်ျား အား ဂွင်းလာတိုက်ပေးနေသည့် သူ့မိန်းမ ကြောင့် လီးကြီး မာသထက် မာတောင်တောင့်တင်းလာရတော့သည်။
အခန်း ၁၄။
ငွေဆောင်ရောက်တော့ ကမ်းခြေကို မျက်နှာပြုထားသည့် ဘန်ကလို စတိုင် အခန်းချင်း ကပ်ရက် နှစ်ခန်း ယူလိုက်ကြသည်။ ကားပေါ်မှာ အကြာကြီး ထိုင်လိုက်လာရသဖြင့် လူတိုင်းက ပင်ပန်းသည် ခနတဖြုတ်နားဦးမည်ဟု ဆိုတာ ကိုယ့်အခန်းကိုယ် ဝင် ကြလေသည်။ အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် နေထက်နိုင် ကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က လုံခြည် ကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီး သူ့ရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ လီးကြီးကို သူမ လက်ဖဝါးလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ နေထက်နိုင် မှာ ကားပေါ်တွင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လက်ဆော့မှုကြောင့် လီးကြီးမာတောင်လာ ခဲ့သော် လည်း ဟော်တယ်ရောက် အခန်းကိစ္စတွေပြောအခန်းရှာ ပစ္စည်းတွေ သယ် နှင့် ပြန်ပျော့သွားခဲ့ရသည်။ ယခု သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ထုပေးလိုက်ရင်းကသူ့ ဒစ်ဖူး ကို သူမ နူတ်ခမ်းလေး ဖြင့် ငုံ့ကာ နမ်းလိုက် တော့ လီးကြီးမှာ ပြန်မာတောင်လာခဲ့ရလေသည်။
နေထက်နိုင်မှာ လည်း သူမ မိန်းမ ၏ ရုတ်တရက် အပြုအမူကြောင့် စိတ်တွေ ပြန်တက်ကြွလာကာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ခေါင်းလေးကို ကိုင်ထိန်းကာ ဖင်ကို ကော့ပြီး ထိုးလိုက်မိသည်။ နေထက်နိုင်လီးကြီးက သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှုတ်ခမ်းလွှာကို ပွတ်တိုက်ကာ အာခံတွင်းသို့ တိုးဝင်သွားလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ၏ ကျွမ်းကျင်လှသော လီးစုပ်ပညာ ကြောင့် နေထက်နိုင်တယောက် ကြာကြာပင် တင်မခံနိုင် လီးတန်ကြီးမှ ပေါက်ကွဲမတတ် မာတောင် တောင့်တင်း လာသည်။ နေထက်နိုင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ဂျိုင်းအောက်မှ မကာ ကုတင်ပေါ်လှဲစေလိုက်ပြီး သူမ ဂျင်းဘောင်းဘီ အတိုလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပေါင်ခွဆုံ တွင် အစိုကွက်နေသော ပင်တီလေးကို ပါ ဆွဲချွတ်ပြီးသီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်လေးထဲ လီးကို တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။
“အ..”
ဂမူးရှုးထိုး ဆောင့်သွင်းလိုက်တာမို့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် အင့်ကနဲ ဖြစ်သွားသော်ငြားလည်း လိုးနေကြ လီးလဲ ဖြစ်၊ စောက်ရည်တွေ လည်း ရွဲနေတာမို့ တချက်နှစ်ချက်အတွင်း အဆင်ပြေ သွားလေသည်။ နေထက်နိုင်က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကိုယ်ဘေး တဖက်တချက်ကို လက်ထောက်ပြီး ခါးကို အားယူကာ ဆောင့်လိုးလေသည်။ နေထက်နိုင်က မျက်စေ့ကို မှိတ်ထားရင်း သူ့အဖေ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို မီးဖိုထဲလိုးနေသည်ကို ပြန်မြင်ယောင် ပြီး သူ့အဖေ နေရာမှ ခံစားကာ ချွေးမလေးကို လိုးနေသည်ဟု တွေးရင်း လိုးနေလေရာ ခနလေး ဖြင့် လရည်များ ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားတော့သည်။
နေထက်နိုင်က သူ့လီးကြီးမှ လရည်များ တဖြွတ်ဖြွတ် ပန်းထွက်နေသည်ကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ကာ အရသာခံရင်း မှိန်းနေလိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူ့ကိုယ်လုံးကို ပြန်ဖက်ထားရင်းက ကျောပြင်ပြီးကို ပွတ်သတ်ပေးနေလေသည်။
“မောင် ကလည်း မြန်လိုက်တာ ဘယ်သူ့များ မှန်း ပြီး မိန်းမ ကိုလိုးနေလဲ မသိဘူး”
“အာ ချစ်လေးကလည်းကွာ ဘယ်သူကမှ မမှန်းပါဘူး ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်မှန်းလိုးတာပါ”
“တော်ပါ မသိရင် ခက်မယ်၊ ကားပေါ်မှာ တလမ်းလုံး ယောင်းမ ပေါင်လုံးတွေ ငမ်းရင်း လီးတောင်နေတာဟွန့်”
“ဟုတ်ပါဘူးကွာ ဒီလောက် ဝတုတ်နေတာကြီးကို မောင့်မိန်းမ လို စလင်းလေး ကိုသာ လူတကာ ကမှန်းနေကြတာ ”
“လျှောက်ပြောမနေနဲ့ အပိုတွေ၊ မမမြတ်နိုး က ဝတာမဟုတ်ပဲနဲ့ ကိတ်တာကြီးကို လာပြီး အာမနေနဲ့ မသိရင်ခက်မယ်”
“ဟုတ်ပါဘူး ဆို ချစ်လေးရာ တကယ်ပါ”
“ရှက်မနေပါနဲ့ မှန်းတော့လည်း ဘာဖြစ်လဲ အဲဒါသဘာဝ ပဲဟာ၊ ကိတ်တဲ့ မိန်းမ မြင်လိုးချင်တာ ယောက်ျား သဘာဝပဲ အဲလို မဖြစ်ဘူးဆိုရင် အခြောက်မို့ပဲ နေမှာပေါ့၊ ချစ်လေး စိတ်ထဲ ဘယ်လို မှ မနေပါဘူး၊ မောင်က အဲလို တခြား မိန်းမ တွေအပေါ် ဖီးတက်လာ လိုးချင်တာ ချစ်လေး က ဖီးတောင်လာသေးတယ်”
“အင် ချစ်လေး ဘယ်လို ပြောလိုက်တာလည်း တကယ်ကြီးလား”
“တကယ်ပေါ့ ဘာလဲ မောင်က မမမြတ်နိုး ကို တကယ်လိုးချင်လို့လား”
“အာ ချစ်လေးကလည်းကွာ”
“အာ ချစ်လေးကလည်း တွေ ဘာတွေ လုပ်မနေပါနဲ့၊ နောက်တာ ဂျင်းထည့်တာ မဟုတ်ဘူး၊ တကယ်မေးတာ၊ အတည်မေးတာ မောင် တကယ်လုပ်ချင်လို့လား ချစ်လေး ဂွင်ဖန်ပေးမယ်လို့”
“ချစ်လေး ကလည်း၊ ချစ်လေး အကိုရဲ့ မိန်းမ ဟာကြီးကို မဖြစ်နိုင်တာ”
“ဖြစ်နိုင်ပါတယ်၊ မောင်ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့ မမမြတ်နိုးနဲ့ မောင် နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်အောင် ချစ်လေး ဂွင်လုပ်ပေးမယ်၊ မောင့်ဘာသာ မောင် စည်းရုံး ဘယ်လိုလဲ”
“အာ မဖြစ်နိုင်တာ ကိုယ်က လုပ်ချင်တိုင်း သူက ဘယ်လို ဟာမျိုးဆိုတာလည်း မသိရပဲနဲ့”
“မောင့်ကို လျို့ဝှက်ချက် တခုပြောလိုက်မယ်၊ မမမြတ်နိုး နဲ့ ကိုကြီး တို့ လင်မယားက အိုးပန်း မဲရိတ် တဲ့၊ မမမြတ်နိုး က ကိုကြီးကို လွတ်လပ်ခွင့် ပေးထားသလို သူက လည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေတယ်တဲ့၊ ကိုကြီး သူငယ်ချင်း နဲ့တောင် ဖြစ်တယ်ပြောတယ်”
“ဟင် ကိုကြီး က ချစ်လေးကို အဲဒါတွေလည်း ပြောတာလား”
“မမမြတ်နိုး ကလည်း ပြောပြတာပါပဲ”
နေထက်နိုင် ဦးနှောက် တော်တော်စားသွားရသည်။ ဘယ်လို အကိုမျိုးက သူ့ညီမ ကို အဲလို အကြောင်းတွေ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြရတာလဲ၊ ဧကံဏ သူတို့ မောင်နှမများ…..။ နေထက်နိုင် လီးကြီး ပြန်မာလာရသည်။ ကပ်ကိုး ဖီးတင်မက အင်းစက် ပါ ရောပါလာတော့ သူ ဖီးမကြွပဲ နေပါ့မလား။ သူ့စိတ်ထဲ ဇေမျိုးဖြူ နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ လိုးနေကြပုံ တွေးရင်း စိတ်တွေ ပြန်ထလာလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားသည့် နေထက်နိုင် လီးကြီး ပြန်မာလာသည်ကို သတိထားမိသည်။ သူမ ထင်သည်က နေထက်နိုင် တယောက် မေသဇင်မြတ်နိုး ကို လိုးရတော့မည့် အခွင့်အရေး မြင်မိလို့ စိတ်တက်ကြွလာသည်ဟု ထင်မိသည်။
“ဟွန်း တခါထဲ မမမြတ်နိုး ကို လိုးရတော့မယ် ဆိုတာနဲ့ သူဟာ ကြီးက ပြန်မာလာပြီ ခစ်ခစ်”
“ဟာဟုတ်ပါဘူး ချစ်လေး ကလည်း၊ ချစ်လေးကို ကိုကြီး က အဲဒီ အကြောင်းတွေ ပြောပြတယ် ဆိုလို့ စဉ်းစားမိတာ၊ သူက ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ပြောပြတာလဲလို့”
နေထက်နိုင်က စကားကလည်း ပြော လူကလည်း စလှုပ်ရှားလာခဲ့သည်။ ဒီတခါတော့ သူ့စိတ်ကူး ပုံရိပ်မှာ ဇေမျိုးဖြူ က သူ့ညီမ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို လိုးနေသည်ဟု တွေးရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ဇိမ်ခံလိုးနေလိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာလည်း ဖီးလေး တက်လာကာ မျက်စေ့လေး မှေးသွားရင်းက သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကို နေထက်နိုင် ခါးထစ်ကို ညှပ်လျှက် ဖင်ကို ကြွကာ ကြွကာ အောက်မှ ပင့်ပေးလေသည်။
“မောင် နော် ဟွန့် အဲဒါက ဘာစကားလဲ သူများ မောင်နှမ တွေကို ပေးစားနေတာလား ဘာသဘောလဲ”
“ဟုတ်ပါဘူး ချစ်လေး ကလည်း ချစ်လေး ကိုကြီး စိတ်ထဲ ဘာရှိလို့ အဲလို သူ့ညီမ ကို ပြောပြရသလဲ ဆိုတာ တွေးမိလို့ပါ၊ နောက်ပြီးတော့ သူက ကပ်ကိုးဖီးလ် ရောရှိတာလား”
“ဘယ်သိမလဲ တော်ပြီ စကား မများနဲ့တော့ လူကို ဟိုဟာလုပ်ရင်း မဟုတ်က ဟုတ်က တွေ စွတ်စွဲနေတယ်”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဘယ်လို ပြောပြော နေထက်နိုင်က မယုံတော့ပါ၊ သူမ နှင့် သူ့အဖေတို့ လိုးပွဲကို တွေ့ပြီးကတည်းက သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အပေါ် သံသယတွေ ပွားနေခဲ့ရသည်မဟုတ်လား။ အခု သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် အမူပိုပို နှင့် သူ့ကို လာ ဖိန့် နေတာ ကို ကြားရတော့ မနေနိုင်တော့၊ ပုံမှန် လေး လိုးနေရာမှ ခနရပ်လိုက်ပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် မျက်လုံး ချင်း ဆိုင်ကြည့်လိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကလည်း သူ့ကို ပြန်ကြည့်နေပြီး နူတ်ခမ်းလေးကို စေ့ထားသည်။
“ဖေဖေ နေပြည်တော် မပြန်ခင်နေ့ က ချစ်လေး နဲ့ ဖေဖေ နဲ့ မီးဖိုထဲ မှာ လိုးနေတာ မောင် တွေ့တယ်”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ နူတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ရင်း နေထက်နိုင်ကို စေ့စေ့ ကြည့်ကာ၊
“အင်း အဲဒီတုန်းက မောင် ချောင်းကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေတာ တွေ့သားပဲ”
နေထက်နိုင် ရင်ထဲ ဒုန်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဟာ သွားပြီဟ၊ မိန်းမ က ငါ့ထက် ရှေ့တလှမ်းပြေးနေပါလား၊ ဟု တွေးလိုက်မိသည်။
“အဲဒါ ဆို ဘာလို့ မောင့်ကို ဖွင့်မပြောတာပဲ၊ ဘာဖြစ်လို့ ဖုံးထားတာလဲ”
“အဲဒီ အချိန်တုန်းက မောင့်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ လန့်သွားတယ်လေ၊ ဒါပေမဲ့ မောင်က ဝင်မလာပဲ အကွယ်ကနေ ချောင်းကြည့်ပြီး ဂွင်းထု နေတာ တွေ့လိုက်ရတော့ မောင့်မှာ ကပ်ကိုး ဖိးလ် ရှိနေတာပဲလို့ တွေးမိတယ်။ နောက်ပြီး မောင်က ချစ်လေး ခုလို ဖြစ်ပျက်နေတာကို ပွင်ပွင့်လင်းလင်း လက်မခံချင်ပဲ တိတ်တခိုး ပဲ လုပ်စေချင်သလားလို့ တွေးမိတယ်၊ အာ့ကြောင့် ဖွင့်မပြောတာပါ”
“မောင့်ကွယ်ရာမှာ အဲလို ဖြစ်နေတာ ဘယ်လောက်ကြာသွားပလဲ”
“အဲဒီ နေ့ ကမှ ပါမောင်ရယ်၊ မောင့်ကွယ်ရာမှာ ဖြစ်နေကြတာ မဟုတ်ပါဘူး”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က မနက်ဖက် သကြားထုပ်ယူပေးသည့် အကြောင်းမှ စပြိး ညဘက် ရေဆင်းသောက်တုန်း အတင်း ဆွဲလုပ်သည်ကိစ္စပါ ပြောပြလိုက်သည်။ နေထက်နိုင် အရမ်း ဖီး ဖြစ်သွားကာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို အသားကုန် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လည်း အောက်မှ ဖင်ကြီးကို ပင့်ကာ ကော့ကာ ခံပေးရင်း နှစ်ယောက်သား ကာမဆန္ဒအထွတ်အထိပ်သို့ ပြိုင်တူ ရောက်သွားကြလေတော့သည်။
…………………….
“မောင်… မောင် ..ထ တော့လေ နေအေးလာပြီ ကမ်းစပ်ဆင်းရအောင်”
သူတို့ နှစ်ယောက် ဒုတိယအချီ ပြီးသွားတော့ နေထက်နိုင် ဘယ်လို အိပ်မောကျသွားမှန်းမသိ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူ့ကိုယ်ကို လှုပ်နိူးတော့မှ နိုးတော့သည်။ လူလည်း တော်တော် အားပြည့်သလို ဖြစ်သွားသည်။ ဘိုက်တော့ နည်းနည်းဆာနေသေးသည်။
“နေပါဦး ချစ်လေး ရယ် မနေ့က စကား ဆက်ရအောင် မောင် မေးစရာတွေ အများကြီး ရှိသေးတယ်”
“အင်းပါ မောင်ရယ် နောက်တော့ ပြောတာပေါ့၊ အခု ဘိုက်လည်း ဆာနေပြီ တခုခု စားပြီး ကမ်းခြေ ဆင်းရအောင် တော်ကြာ ငွေဆောင်လာပြီး ရေထဲ မရောက်ပဲ ဖြစ်နေမှာပေါ့”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပြောတာ လည်း သဘာဝ ကျတာမို့ နေထက်နိုင်အိပ်ယာမှ ထ ကာ ဘိရှ်မှာ ဝတ်ဖို့ ဝယ်ထားသည့် ဆွင်းထရန့် ဘောင်းဘီ ကို ဝတ်လိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာလည်း အထဲတွင် ရေကူးဝတ်စုံ ဝတ်ထားပြီး အပေါ်မှ ယောက်ျား ရှပ်အကျႌပါးပါး တထည်ကို ကြယ်သီးတလုံး နှစ်လုံး တပ်ကာ ဝတ်ထားသည်။ ရှပ်အကျႌက သူမ ပေါင်ရင်းနားလောက်အထိ ရှည်လေသည်။
သူတို့အခန်းမှ ထွက်လိုက်တော့ အခန်းရှေ့မှာ ကစားနေကြသော ဇေမျိုးဖြူ ကလေး နစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူတို့ နှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် ဇေမျိုးဖြူ တို့ လင်မယားက ထိုင်ခုံတန်းလေး တခု တွင်ထိုင်နေကြသည်။ သူတို့က တော့ ရေထဲ အရင် သွားဆင်းပြီးတော့မှ ညနေစာ စားကြရန်ပြောလေသည်။ အခုစာလျှင် အကြော်အလှော်လေး တခြား အဆာပြေ လေး တခု နှစ်ခု ဝယ်စား ပါလား ဆိုသဖြင့် နေထက်နိုင်က အာလူးကျော်၊ ဝက်ခေါက်ကြော် အထုတ်လေး များ နှင့် အချိုရည်ဗူးတို့ သွားဝယ်လာ ပြီး ကလေး များနှင့် အတူ ကမ်းစပ် ဆင်းကြလေသည်။
မေသဇင်မြတ်နိုးက တူးပိစ်ဘီကီနီကို ဝတ်ထားပြီး အောက်ပိုင်းကို မျက်နှာသုပ်ပုဝါ ပတ်ထားလေသည်။ ဘီကီနီ မှာ အနီရဲရဲ မို့ သူမ အသားအရည်ဝင်းဝင်း ပေါ်တွင် ပေါ်လွှင်လှလေသည်။ ဘိုက်သား မှာ မော်ဒယ်တွေလို တော့ ချပ်ယပ်နေသည်မဟုတ်သော်လည်း ရုပ်ဆိုးလောက်အောင်တော့ ပူမနေပါ။ နို့ကြီးများမှာ ထွားမို့ ဖေါင်းနေသဖြင့် ဘီကီနီ အောက်မှ အတင်းရုန်းကန်နေသလို ဖြစ်နေရသည်။
ကလေး များအတွက် လေထိုးထားသော ကျွတ်တလုံးကို ငှားလာ သဖြင့် ကလေးတွေက ထို ကျွတ်ကို တက်လိုက် ဆင်းလိုက် လု လိုက်ဖြင့် ကစားနေလေသည်။ နေထက်နိုင်လည်း ရေထဲမှာ သိပ်မကျွမ်းသဖြင့် ထိုကလေး တွေနားမှာပင် စောင့်ကြည့်ရင်း နေလိုက်လေသည်။ သူ့ကလေးများကို စောင့်ကြည့်မည့်သူ တွေ ရှိနေသဖြင့် မသဇင်မြတ်နိုး ကတော့ ရေထဲ ခနဆင်းစိမ်ပြီး ကမ်းခြေပေါ် ပြန်တက်ကာ သူမ တကိုယ်လုံးကို လိုးရှင်းများ လိမ်းရင်း ကမ်းခြေမှာ ချထားသည့် သဘက်ပေါ် လှဲကာ ဖုံး ပွတ်နေလေသည်။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ရေသိပ်မကူးတတ် သော်လည်း လှိုင်းစီး ချင် ကြောင်း ပြောပြီး ရေဒူးလောက် မှာပဲ ထိုင်နေသည်။ ကိုဇေမျိုးဖြူ က နေထက်နိုင် နှင့် အတူတူ သူ့ကလေးတွေကို စောင့်ကြည့်နေပြီး သူ့ညီမကို ရေ နည်းနည်း နက်သည့် နေရာသို့ သွားဖို့ တိုက်တွန်းလေသည်။
အခန်း ၁၅။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ ကြောက်ကြောင်း ပြောတော့ ကိုဇေမျိုးဖြူ က နေထက်နိုင်ကို ခေါ်သွား ဖို့ပြောသည်။ နေထက်နိုင် က သူလည်း ရေသိပ်မကျွမ်းကြောင်း ပြောတော့၊ ကိုဇေမျိုးဖြူက အဲဒါဆို သူ့ကလေးတွေကိုခနကြည့်ပေးသူ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို လှို်င်းစီး လို့ ရသည့်နေရာ ခေါ်သွားပေးမည်ဟု ဆိုတာ ထွက်သွားလေသည်။
ကိုဇေမျိုးဖြူ က သူ့ညီမ ကို လက်ဆွဲကာ လူအများ လှိုင်း စောင့်စီးနေကြသည့်နေရာသို့ ခေါ်သွားလေသည်။ ထို နေရာမှာ နေထက်နိုင်တို့ နေရာနှင့် အနီးငယ်လှမ်းပြီး လူတွေလည်း အများကြီးမို့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ ကို မြင်ရလိုက် မမြင်ရလိုက် ဖြစ်နေလေသည်။ ကလေး နှစ်ယောက်က လည်း ရေထဲ ဆော့ရတာ ပျင်းလာသဖြင့် ကမ်းခြေသို့ တက်ကာ သဲဆော့နေကြလေသည်။ နေထက်နိုင်က ငှားထားသည့် ကျွတ်ကြီးကို ကမ်းပေါ် ပြန်ဆွဲလာခဲ့တော့ မေသဇင်မြတ်နိုးက။
“အင် ဟို ကလေးတွေ မဆော့ကြတော့ဘူးလား”
“မဆော့တော့ဘူးတဲ့ မမြတ်နိုး၊ သဲပေါ်မှာပဲ ဆော့နေကြလို့”
“အဲဒါဆို တို့ စီးချင်တယ်ကွယ်”
“စီးလေ မမြတ်နိုး သူများ ယူသွားမစိုးလို့ ကျွန်တော်က ယူလာတာ”
“အင်း ကိုနိုင် ဘေးက ထိန်းပေးလေ၊ ကျမ လည်း ရေထဲ သိပ်ကျွမ်းတာမဟုတ်ဘူး အဟီး စီးလည်း စီးချင်တယ် ကြောက်လည်း ကြောက်တယ်”
“အော် ရပါတယ် မမြတ်နိုးရဲ့ လာလာ”
မေသဇင်မြတ်နိုး က နေထက်နိုင်လက်ကို ဆွဲကာ ကျွတ်ပေါ်တက်ထိုင်လိုက်သည်။ သူမ ဖင်မှာ ကျွတ်အလယ်ကွင်းသို့ ဝင်သွားပြီး သူမ ဂျိုင်း နှင့် ပေါင်တို့ က ကျွတ်ပေါ်မှာ တင်လျှက် ဖြစ်သွားသည်။ နေထက်နိုင်က ကျွတ်ကို ရေအနည်းငယ် နက်သည့်နေရာသို့ တွန်းသွားလိုက်သည်။ မေသဇင်မြတ်နိုး ၏ ဖြူဖွေးဝင်းဝါနေသော ပေါင်လုံးကြီးများ နှင့် ဘီကီနီ အောက်မှ မဆန့်မပြဲ မို့မောက်ထ နေသော နို့ကြီးများ ကို အနီးကပ် မြင်နေရတော့ နေထက်နိုင် လီးတောင်လာခဲ့ရသည်။ ရေမှာ နေထက်နိုင် ရင်ဘတ်လောက်ထိ ရောက်နေပြီမို့ အကြောင်းတော့ မဟုတ်လှခြေ။ နေထက်နိုင် က ကိုဇေမျိုးဖြူ နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ ကို လှမ်းမျှော်ကြည့်လိုက်တော့ ဘယ်ရောက်နေမှန်း ရှာမရခြေ။ လှိုင်းလုံး ခုန်စီးနေကြသော လူအုပ်ကြီးထဲ တွင် ဖြစ်မည်ဟု ထင်ရလေသည်။ ထိုလူအုပ်ကြီးပင် သူတို့ နှင့် တော်တာ်လေး အလှမ်းကွာ နေပြီမို့ နေထက်နိုင် နည်းနည်း ရဲတင်းလာလေသည်။ အောက်က လီးတောင်တောင် နှင့် မေသဇင်မြတ်နိုး ပေါင်ခွဆုံ ဘီကီနီအောက်က စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ပေါ်တင်ပင် ငေးစိုက် ကြည့်ရင်း တံတွေးမျိုချမိလေသည်။ ထိုအချိန် ရုတ်တရက် ပုတ်လိုက်သော လှိုင်းကြောင့် ကျွတ်မှာ ရွေ့သွားသော်လည်း နေထက်နိုင်ကိုင်ထားမှု ကြောင့် တပတ်လည်သွားပြီး မေသဇင်မြတ်နိုး မှာ ရေထဲ ပြုတ်ကျသွားလေသည်။ ရေအနက်မှာ နေထက်နိုင်အဖို့ လည်ပင်းမြုတ်ရုံ ရှိသော်လည်း မေသဇင်မြတ်နိုးမှာ ခြေဖျားထောက်လို့ပင် နှာခေါင်းအမြင့် မမှီ သဖြင့် နေထက်နိုင်ကို ကြောက်လန့်တကြား ခုန်ဖက်ထားလေသည်။ မေသဇင်မြတ်နိုး က နေထက်နိုင် ပေါင်ကိုခွလျှက် လက်များက လည်ပင်းကို တွဲခိုထားလေရာ သူမ စောက်ဖုတ်ကြီး နှင့် နေထက်နိုင် လီးကြီးတို့ ကွက်တိ ထိမိ ထောက်မိတော့သည်။
နေထက်နိုင်က လည်း မေသဇင်မြတ်နိုး ခါးကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်ရာ လီးမာမာ ကြီးက စောက်ဖုတ်ပေါ်ကို အမြောင်းလိုက် ဖိရက်သား ဖြစ်နေတော့သည်။ မေသဇင်မြတ်နိုး တယောက် သူ့လီးကြီးမာနေသည်ကို သေခြာပေါက်သိမည် ဆိုတာကို နေထက်နိုင် သိသည်။ သို့သော်လည်း မသိချင်ယောင် ဆောင်ကာ သူ့လည်ပင်းကို ဖက်တွယ်ထားရင်း တခိခိ ရီနေသော မေသဇင်မြတ်နိုး မျက်နှာလေးက သူ့မျက်နှာနှင့် တလက်မလောက်သာ အကွာမှာ ဖြစ်နေလေရာ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပေ။ မေသဇင်မြတ်နိုး ၏ နှုတ်ခမ်း ပါးပါး နီနီ ပျော့ပျော့လေးကို သူ့နူတ်ခမ်းတွေ နှင့် ငုံစုပ်နမ်းလိုက်မိလေတာ့သည်။ မေသဇင်မြတ်နိုးက လည်း သူ့ပါးစပ်ကို ပြန်နမ်းရုံ မက သူမ လျှာကလေးကို ပါ သူ့ပါးစပ်ထဲ ထိုး ထည့် လိုက်သဖြင့် အားရပါးရစုပ် လိုက်မိသည်။ အတန်ကြာ အောင် နှစ်ဦးသား ကစ်ဆင်ပေးနေကြပြီးမှ ပါးစပ်ချင်းခွာကာ အသက်ရှုကြ ရသည်။
နေထက်နိုင်က မေသဇင်မြတ်နိုး အရပ်မှီနိုင်လောက်မည့် ရေအနက်ရှိရာသို့ အသာရွေ့လိုက် တော့ မေသဇင်မြတ်နိုးက မတ်တတ်ရပ် ၍ ရသွားသည်။ နေထက်နိုင်က သူ့လက်ထဲ ရှိ ကျွတ်ကို ချည်ထားသောကြိုးကို မလွှတ်ပဲ ထားသဖြင့် ကျွတ်က လည်း သူတို့ အနားမှာပင် ရှိလေသည်။ ထိုကျွတ်ကို အကာအကွယ်ယူကာ သူတို့ နှစ်ယောက် ကစ်ဆင် ထပ်ဆွဲဖြစ်ကြပြန်သည်။ မေသဇင်မြတ်နိုး က နေထက်နိုင် လီးကြီးကို ဘောင်းဘီခါးမျှော့ကြီး ထဲ လက်ထိုးထည့်ကာ ဆုပ်ကိုင်တော့ နေထက်နိုင်က လည်း သူမ နို့တွေကို ဘီကီနီပေါ် မှ ပင် ဆုပ်ကိုင် နှယ်နေလေသည်။
“သူ့ဟာ ကြီးက လည်း မာတောင်နေတာပဲ၊ သီရီ ကို မလိုးဘူးလား နေ့ခင်းက”
“အင်း လိုးတော့လိုးတယ်”
“လိုးတော့ လိုးတယ် ဆိုတာ ဘာကို ပြောတာလဲ”
“လိုးတော့ လိုးတယ်။ သီရိ ကို လိုးရင်း နဲ့ မမြတ်နိုး ကို လိုးနေတယ်လို့ တွေးပြီး လိုးတာ”
“အံမယ် ပိုပြီ ယုံပါဘူး”
“တကယ်ပါ၊ မမြတ်နိုး ပေါင်လုံး တွေ နို့တွေကို ကြည့်ပြီး စိတ်ထဲ ပြစ်မှားနေတာ၊ ခုလို အခွင့်အရေးရလိမ့်မယ်လို့ မထင်ဘူး”
နေထက်နိုင် လက်က မေသဇင်မြတ်နိုး ဘီကီနီ ဘောင်းဘီလေး ထဲ လက်ထိုးထည့်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီး ကို နိုက်နေပြန်သည်။ မေသဇင်မြတ်နိုးမှာ မျက်လုံး လေးများ ပင် မှေးစင်းလာပြီး သူမ နူတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ကာ ဖီးခံနေလေသည်။ လည်ပင်းလောက်မြုတ်နေသည့် ရေထဲတွင် သူတို့ အောက်ပိုင်းကို ဘယ်သူမှ မမြင်ရသဖြင့် မေသဇင်မြတ်နိုး က နေထက်နိုင် ကို ဂွင်းတိုက်ပေးနေသလို နေထက်နိုင်က လည်း စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ခလည်ထည့်ကာ ကရိုင်းပေးနေလေသည်။
“ဟော သီရိတို့ ပြန်ရောက်နေကြပြီ”
နေထက်နိုင် မှာ ရုတ်တရက် ကမ်းခြေ ရှိကလေး နှစ်ယောက် ဆော့နေရာသို့ ဦးတည် သွားနေသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် ကိုဇေမျိုးဖြူ တို့ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် သူ့လက်ကို အမြန်ရုတ်လိုက်လေသည်။ မေသဇင်မြတ်နိုး ကလည်း၊
“အင်း နေလည်း ကျနေပြီ သွားကြရအောင်၊ ညကျမှ ဇာတ်လမ်းဆက်မယ် အိုကေ”
ဟု စပ်ဖြည်းဖြည်း ကလေး ပြောပြီး ကျွတ်ပေါ် တက်ထိုင်လိုက်ရာ နေထက်နိုင်က ကြိုးကို ဆွဲပြီး ကမ်းစပ်ဖက် လျှောက်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။
………………
ညစာကို ဆိုင်မှာ သွားမစားမှီ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်ကာ ရေမိုးချိုးကြသည်။ နေထက်နိုင် နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ သူတို့ ရေချိုးခန်းထဲ တွင် ရှာဝါဖွင့်ကာ ရေအတူတူ ချိုးနေကြရင်း၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က၊
“ဘယ်နှယ့်လဲ မောင် ရေထဲ မှာ အလုပ်ဖြစ်ခဲ့ကြလား”
“အာ ချစ်လေး ကလည်း ဘာပြောတာလည်း”
“အပိုတွေ လုပ်မနေနဲ့ ခလေးတွေကို သောင်ပြင်ပေါ်ထားခဲ့ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ထဲ ရေထဲ သွားနေကြတာ မသိတာကြလို့ ဟွန်း”
နေထက်နိုင်ဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်နေစဉ်၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကပင်ဆက်၍၊
“ဘာမှ လှည့်ပတ်ပြောဖို့ စဉ်းစားမနေနဲ့ မောင်၊ ချစ်လေး ပြောပြီးသား ပဲ၊ ဒီည ရအောင် ဖန် လိုးလိုက်တော့”
“ဟင် ကိုဇေမျိုးဖြူ ကြီးတယောက်လုံး နဲ့ ခလေးတွေ ရှိနေတာ”
“ခလေး တွေ ဒီလောက် ဆော့ထားတာ ဒီည အစောကြီး အိပ်ကြမှာ သေခြာတယ်။ ကိုကြီး ကို ချစ်လေး ခေါ်ထုတ်သွားပေးမယ်၊ ခလေးတွေ အိပ်နေတယ်ဆိုတော့ မမမြတ်နိုး လည်း လိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ သူအဖေါ်ရအောင် စောင့် ပေးမယ်ဆိုပြီး သူတို့ အခန်းထဲ မှာနေခဲ့၊ အဲဒါမှ အဆင်မပြေရင် ရစရာ အကြောင်းမရှိတော့ဘူး”
သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ ရေချိုးခန်းထဲ ကိုယ်လုံးတီး ဖြင့် ရေချိုးနေကြသည်ဖြစ်ရာ၊ နေထက်နိုင်တယောက် မေသဇင်မြတ်နိုး ကို လိုးရတော့မည်ဆိုသည့်အသိဖြင့် လီးကြီးက တောင်လာလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က တခိခိ ရီရင်း၊
“ကြည့်စမ်း တွေးတာနဲ့ ကို သူ့ဟာကြီးက ထောင်လာပြီ၊ ခစ်ခစ်။ ဆော့ဖ်ထားအုံး ယောင်းမ ကို အစွမ်းပြဖို့”
“အင်း ဒါနဲ့ ချစ်လေး နဲ့ ကိုဇေမျိုးဖြူ ကရော”
“သိသေးဘူး မောင်က ဘာသိချင်တာလဲ”
“အရင်က ဖြစ်ပြီး ခဲ့ပြီလားလို့ ၊ အခုရော ဖြစ်ကြမှာလား မေးတာ”
“လိုးဖူးသလား၊ အခုရော သွားလိုးကြမှာလား၊ အဲလို မေးပါမောင်ရာ”
“အင်း”
“အဖြေ ကတော့ နိုး အန် မေဘီ ပဲ။ အရင်က မလိုးဘူးဘူး၊ အခုညတော့ မသေခြာဘူး ဖြစ်ရင် ဖြစ်မယ်”
“အော်”
“တခုခု ထူးခြားရင် မောင့်ကို ပြောပြမယ်လေ ဟုတ်ပလား”
“မောင်တို့ အခန်း နောက်ဖေးတံခါးကို ဂျက်မချထားခဲ့နဲ့လေ၊ မောင်လာကြည့်ချင်တယ်”
“မောင်က လည်း ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ် အင်ဂျိုင်း လုပ်ပါကွာ၊ ဘာလို့ လဲ”
“မောင်က ကိုယ့်မိန်းမ ကို သူများ လိုးနေတာကို ကြည့်ချင်တယ်”
“ကဲ ပေါ်ပြီ ဟွန်း၊ လူလည်ကြီး၊ သူ့ကပ်ကိုးဖီလင် ရှိတာကို ဒဲ့ မပြောပဲ နဲ့ မိန်းမ ကို နားလည်ခွင့်လွတ်သလိုလို ဘာလိုလို နဲ့”
“အဲဒါက တပိုင်းစီပါ ချစ်လေးရယ်၊ ချစ်လေးကို မောင်က သိပ်ချစ်ပါတယ်၊ ချစ်လေး ဘာလုပ်လုပ် မောင့်အပေါ်ချစ်နေတုံးပဲ ဆို ခွင့်လွတ်ပြီးသားပါ၊ သူများ လိုးတာ ကြည့်ချင်တာက နောက်ဖီး သပ်သပ်ပါကွာ”
“အင်းပါ၊ အင်းပါ၊ ကိုကြီးလည်း သူ့မိန်းမ သူများ လိုးတာ ကြည့်ချင်သလား မေးလိုက်အုံးမယ် အင်းလို့ ဆိုရင် မောင့် ကို မက်ဆေ့ ပို့လိုက်မယ် မောင်တို့ လည်း နောက်ဖေးတံခါး ဖွင့်ထားပေး”
“အိုကေ”
……………….
ညဘက်စားသောက်ပြီးတော့ ဇေမျိုးဖြူ နှင့် နေထက်နိုင်တို့ က ခလေး နှစ်ယောက် ကို တယောက်စီ ချီပိုးကာ အခန်းသို့ ပြန်လာကြသည်။ ခလေး နှစ်ယောက်က လမ်းမှာပင် အိပ်ပျော် သွားကြရာ ဇေမျိုးဖြူတို့ အခန်းထဲ မှ ကုတင်တလုံး ပေါ်တွင် လှဲသိပ်ပေးလိုက်ကြသည်။
ကလေးများ ကို ကုတင်ပေါ်တင်ချလိုက်ပြီး တော့ ဇေမျိုးဖြူ နှင့် နေထက်နိုင်တို့ ဘီယာတယောက်တလုံးစီ ဖေါက် ကာ သောက်ကြသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က၊
“ဒီည လ လည်းသာတယ် ကမ်းခြေတလျှောက် လမ်းလျှောက်ကြရအောင် ထမင်းအဝ ကြီး နဲ့ မအိပ်ချင်သေး ဘူး ဘယ်လို သဘောရသလဲ”
ဟု မေးလိုက်သည်။ နေထက်နိုင်က၊
“မောင် တော့ ညနေက ရေထဲ ကြွက်တက်မလို ဖြစ်နေလို့မလျှောက်ချင်တော့ ဘူး ချစ်လေး နဲ့ ကိုကြီးတို့ မမြတ်နိုးတို့ နဲ့ သွားကြလေ”
မေသဇင်မြတ်နိုးက၊
“မေ လည်း ကလေး တွေ စိတ်မချပါဘူး၊ နောက် လူလည်း ပင်ပန်းနေလို့ ကိုကို သွားချင်သွားလေ”
ဟု ဆိုလေသည်။ ကိုဇေမျိုးဖြူ တယောက် အကြိုက်တွေ့သွားပြီး၊
“အင်းလေ အာ့ဆိုလည်း ကိုကြီး လိုက်ခဲ့မယ်လေ”
ဟု ဆိုလိုက်သည်။
အခန်း ၁၆။
ကိုဇေမျိုးဖြူ နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ မှာ သူတို့ မောင်နှမ အချင်းချင်း မက်ဆေ့ဂျာ သို့ မဟုတ် ဟန်းအောက် တို့ ဖြင့် ချက် ဖြစ်နေကြသည်မှာ ကြာလေပြီ။ အစပိုင်း ကတော့ ရိုးရိုးသားသား ပင် ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်း ချက် ကြသည်။ နောက်တော့ ကိုဇေမျိုးဖြူ က သူမ အိမ်ထောင်ရေး အဆင်ပြေလား ဘာညာ မှ စကာ သူ့အိမ်ထောင် ရေးအကြောင်းကို ပြောပြသည်။ အဆင်ပြေ တာ မပြေတာတွေရော၊ နောက်ပိုင်းတော့ လိင်ကိစ္စ တွေပါ ပြောလာသည်။ ကိုဇေမျိုးဖြူက သူတို့လင်မယား ချင်း လုပ်ကြသည့် အကြောင်းတွေကို တစ်တစ်ခွခွ ပြောလာသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကိုလည်း ဗီဒီယို ဖိုင်တွေ ရှယ်လာသည်။ ကပ်ကိုး၊ အင်းစက်၊ စသဖြင့် ဗီဒီယို မျိုးစုံ ကို ရှယ်လာသည်။ တခါ ဆိုလျှင် သူ့မိန်းမ မေသဇင်မြတ်နိုး သူ့အလုပ်ထဲမှ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် တယောက် နှင့် လိုးနေသည်ကို ချောင်းကာ ရိုက်ထားသည့် ဗီဒိယို ကို ပင် ပြလေသည်။
တနေ့ နှစ်ယောက်စလုံး မွန်ပြီး သုပ်သွေး ဦးနှောက်ထဲ ရောက်နေသည့် အချိန်တွင် မောင်နှမ နှစ်ယောက် ဆက်ခ်ချက် ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ ထိုအခါမှ စ၍ သမီးရီးစား သဖွယ် တယောက် နှင့် တယောက် ဆက်ခ်ချက် ဖြစ် ခဲ့ကြလေသည်။ ထိုသို့ ဆက်ခ်ချက် နေခဲ့ပြီး သုံးလ လောက်အကြာ ယခု သူတို့နှစ်ဦး ပထမဦး ဆုံး တွေ့ဆုံ ကြခြင်းဖြစ်လေသည်။
ပထမ တော့ တယောက်နှင့် တယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့တော့ ရှက်နေကြသေးသည်။ ယခင်က မောင်နှမ အဖြစ်နေခဲ့ကြပြီး အွန်လိုင်းပေါ်မှာ သမီးရီးစားလို ဆက်ခ်ချက် ခဲ့ကြတော့ တဦး နှင့်တဦး အွန်လိုင်း ပေါ်မှာ ဆိုတော့ မရှက်မကြောက် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောချင်သလို ပြော ဆိုချင်သလို ဆိုခဲ့ကြသည်။ ယခုလို မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့ကြရတော့ တယောက်ကို တယောက် မျက်နှာပူနေမိသည်။ နောက်တော့ ကမ်းစပ်မှာ ဆင်းရင်း နှစ်ယောက် အတူတူ လှိုင်းစီးကြတော့ မျက်နှာပူတာတွေ ပျောက်ပြီး အွန်လိုင်းပေါ်က အတိုင်း ရင်းနှီး သွားကြသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ တခြား လူစိမ်းတွေ အုပ်စု ကြားထဲ ရောက်နေပြီး နေထက်နိုင် တို့ နေရာမှ ဆိုလဲ သဲကွဲအောင် မြင်ဖို့ မလွယ်သဖြင့် သမီးရီးစား၊ သို့မဟုတ် ညားကာစ လင်မယားအလား တဦးကို တဦး ဖက်တွယ်ပြီး လှိုင်းစီးကာ ပျော်ပါးခဲ့ကြသည်။ ရေထဲ မှာ သူများ မမြင်အောင် တယောက်ကို တယောက် ဟိုကိုင်ဒီကိုင် ဖြင့် ကာမ ဆန္ဒတွေကို နိူးဆွ မိကြသည်။
ခု တော့ သူတို့ နှစ်ယောက်သား လရောင်အောက်က ကမ်းခြေမှာ လက်ချင်းတွဲလို့ လျှောက်လာခဲ့ကြပြီ။ သူတို့ တည်းသည့် အခန်းနှင့် မလှမ်းမကမ်း မှာပင် တွေ့ရသည့် ထီး အောက်မှ လောင့်ချ်ချဲယား ခေါ်သည့် ကမ်းခြေထိုင် ပက်လက်ကုလားထိုင်ကြီး တခု တွင် ပူးကပ်ကာ ထိုင်လိုက်ကြသည်။ထိုင်လိုက်သည်နှင့် နှစ်ဦး သား ချစ်သူ နှစ်ဦးသဖွယ် နူတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက်ကာ စုပ်နမ်း မိကြသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လက်တွေက ဇေမျိုးဖြူ လည်ကုတ် ပေါ်တွဲခိုလျှက် ဇေမျိုးဖြူ လက်တွေက သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ခါးလေးကို တဖက်က ဖက်ရင်း နောက်တဖက်က နို့လေးတွေကို အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်နေလေသည်။ ခနနေတော့မှ နူတ်ခမ်းချင်းခွာကာ အသက်ပြန်ရှုလိုက်ကြရင်း၊
“ညီမလေးရယ်၊ ကိုကြီး အဲလို ချစ်ချင်နေတာ ကြာလှပေါ့အခုမှ ပဲ လက်တွေ့ ချစ်ရဖို့ အခွင့်အရေးရတော့တယ်”
“အင်း ညီမလေး လည်း တူတူပါပဲ ကိုကြီးရယ်”
“ဒီမှာ ကြည့်ပါဦး ကိုကြီး ညီလေးကို ”
ဟုပြောရင်း ဇေမျိုးဖြူ က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လက်ကလေးကို ဆွဲကာ သူ၏ မာတောင် ဖောင်းကြွနေသော လီးကြီးကို ဘောင်းဘီပေါ်မှ ကိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။
“အင်း အကြီးကြီးပဲနော် ခစ်ခစ်”
ဇေမျိုးဖြူ က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တီရှပ်အောက်မှ လက်လျိုပြီး ဘရာဇီယာဂျိတ်တို့ကို ဖြုတ်ဖို့ ကြိုးစားရာ၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က အသာတားပြီး၊
“ကိုကြီး ညီမလေးတို့ အခန်းသွားရအောင် ဒီမှာ တော်ကြာ သူများတွေလှမ်းလျှောက်လာရင် တွေ့သွားဦးမယ်”
“အင် ညီမလေး အခန်းမှာ နေထက်နိုင် ရှိနေမယ်မဟုတ်ဘူးလား”
“ခစ်ခစ် ကိုကြီးကလည်း ညီမလေး ယောက်ျားက အခုလောက်ဆို ကိုကြီးမိန်းမ ကို ဘုနေလောက်ပြီ၊ ညီမလေးတို့ အခန်းမှာ မရှိဘူး ”
“ဟင် ဟုတ်လား။ ညီမလေး ယောက်ျားက ကိုကြီး နဲ့ ညီမလေး အကြောင်းသိလား”
“သေသေခြာခြာတော့ မဟုတ်ဘူး အကြမ်းတော့ ညီမလေး ပြောထားပြီးပြီ၊ သူလာချောင်းဖို့ များတယ်၊ သူက ကပ်ကိုး ဖီးသမား၊ ညီမလေးကို သာ သူဖွင့်မပြောတာ ညီမလေးကို သူ အမြဲချောင်းနေကျ”
“ဟင် အဲလိုလား၊ ဟားဟား ၊ ဒါဆိုလည်း ယောက်ဖ စိတ်တိုင်းကျအောင် သူ့မိန်းမ ကို လိုးပေးလိုက်ဦးမယ် ခစ်ခစ်”
ဇေမျိုးဖြူ က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လက်ကို ဆွဲကာ သူမတို့ အခန်းရှိရာသို့ အမြန်လျှောက်သွားကြတော့သည်။
…………………
ဇေမျိုးဖြူ တို့ မိသားစု အခန်းတွင် ကျန်ခဲ့သည့် နေထက်နိုင် နှင့် မေသဇင်မြတ်နိုး တို့ နှစ်ယောက်က ဇေမျိုးဖြူ တို့ အခန်းထဲက ထွက်သွားသည်နှင့် တယောက်မျက်နှာ တယောက် ပြုံးကာ ကြည့်မိကြသည်။ နေထက်နိုင် က၊
“ကဲ ညနေတုန်း က ရေထဲက ဇာတ်လမ်း ဆက်ကြရအောင်”
“အမယ်၊ ဘာဇာတ်လမ်းတုန်း”
နေထက်နိုင် က မေသဇင်မြတ်နိုး ထိုင်နေသည့် ကုတင်စောင်းသို့ သွားကာ မေသဇင်မြတ်နိုး နူတ်ခမ်းလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။
“ဒီဇာတ်လမ်းလေ”
မေသဇင်မြတ်နိုး ကလည်း နေထက်နိုင် ကို ပြန်လှန်စုပ်နမ်းပြီး နှစ်ဦးသား နူတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ကြသည်။ နေထက်နိုင် က မေသဇင်မြတ်နိုး ဝတ်ထားသည့် ကြိုးမျှင်မျှင်လေး နှင့် အောက်အနားက ပေါင်လည်လောက်သာ ရောက်သည့် ဂါဝန်လေးကို အပေါ်မလှန်ကာ ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ မေသဇင်မြတ်နိုး မှာ ဘရာ နှင့် ပင်တီသာ ကိုယ်ပေါ်ကျန်တော့သည်။ မေသဇင်မြတ်နိုး က လက်နောက်ပြန် နှင့် သူမ ဘရာဇီယာကို ဂျိတ်ဖြုတ်ကာ ချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်ပြစ်တင်လိုက်သည်။ ကျွဲကော်သီး လုံးလောက် ထွားသော ရင်သား အစုံ မှာ လှုပ်ခါယမ်းလျှက် ပေါ်ထွက်လာသည်ကို သွားရည်တမြှားမြှား နေထက်နိုင် တယောက် မျက်လုံး ကျွတ်ကျမတတ် ငေးကြည့်ရင်း က လက်တွေဖြင့်အလိုလို သွားဆုပ်နှယ်မိလေသည်။ ဖြူဖွေး ဝင်းမွတ်နေသော အသားအရည်ကြောင့် နို့ကြီးများမှာ အကြောစိမ်းလေး များပင် မြင်နေရပြီး ကျပ်ပြားဝိုင်းခန့် နိူ့ခံ ညိုညို နှင့်လက်ညိုးလုံးခန့် နို့သီးခေါင်း ညိုညို တုတ်တုတ် တို့က ထောင်မတ်နေသည်။ နေထက်နိုင် က မေသဇင်မြတ်နိုး နို့သီးခေါင်းများကို ကလေး ငယ်အလား တပြွတ်ပြွတ် မြည်အောင် စို့မိတော့သည်။
မေသဇင်မြတ်နိုး က နေထက်နိုင် ဦးခေါင်း ကို ကိုင်ကာ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်ချလိုက်တော့ နေထက်နိုင် တယောက် သူမ အပေါ် မှောက်ရက် ပါသွားလေသည်။ နေထက်နိုင် ၏ အငမ်းမရ စို့ နေသည့်အတွက် မေသဇင်မြတ်နိုး မှာ ကော့လိမ်လာပြီး သူမ ပေါင်ကြီး နှစ်ဦးကို ကားကာ နေထက်နိုင် ခါးကို ညှပ်ထားလေသည်။ နေထက်နိုင် က နို့တွေ စို့နေရာမှ အားရသွားတော့ အောက်ကို လျှောဆင်းကာ မေသဇင်မြတ်နိုး စောက်ဖုတ်ကို ရက်တော့သည်။ မေသဇင်မြတ်နိုး စောက်ဖုတ်မှာ ဝက်စ်လုပ်ထားသဖြင့် အမွှေးအမြှင်မရှိ ပဲ ပြောင်ချောနေသဖြင့် စောက်ရည်ကြည်များရွှဲနေသည်ကို အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။ မေသဇင်မြတ်နိုး ပေါင်လုံးဖွေးဖွေး ကြီး နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တွန်းကာ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို အငမ်းမရ ရက်စုပ်ပေးနေသော နေထက်နိုင် ကြောင့် မေသဇင်မြတ်နိုး မှာ အလွန်တရာ ဖီးတက်နေပြီး သူမ ဖင်ကြီး တွေပင် ကြွတက်လာရသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် နေထက်နိုင် ဖုံးမှ တင် ကနဲ နိုတီသံထွက်လာသည်။ နေထက်နိုင် က သတိရသွားပြီး သူ့ဖုံးကို ကမန်းကတမ်းကောက်ကာ ကြည့်လိုက် တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ထံမှ မက်ဆေ့ဖြစ်နေသည်။
“မောင် ချစ်လေး တို့ အခန်းထဲ ရောက်နေကြပြီ”
ဟုဆိုလေသည်။ နေထက်နိုင် က သူ့ကို မေးခွန်းထုတ်သည့်အကြည့်ဖြင့် ကြည့်နေသည့် မေသဇင်မြတ်နိုး ကို၊
“မမြတ်နိုး ဟို မောင်နှမ နှစ်ယောက်လိုးကြတာကို ချောင်းကြည့်ချင်လား”
ဟုမေးလိုက်သည်။ မေသဇင်မြတ်နိုး က လည်း စိတ်ဝင်တစားဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်ပြတော့၊ သွားရအောင်ဟု ဆိုကာ ထလေသည်။ မေသဇင်မြတ်နိုး က လည်း ကုတင်ပေါ်မှ ကမန်းကတမ်းထကာ သူမ ဂါဝန်လေးကို အောက်မှာ ဘရာ ပင်တီ ပြန်မဝတ်တော့ပဲ ဒီအတိုင်းခေါင်းပေါ်မှ စွတ်ဝတ်လိုက်သည်။ နေထက်နိုင် က အခန်း အနောက်ဘက်အပေါက်ဘက်သို့ လျှောက်သွားပြီး တံခါးကို အသာဖွင့်ထွက်လိုက်သည်။ သူတို့ အခန်းမှာ ကပ်ရက်မို့ ထိုအခန်းမှ နောက်ဖေးဘက်တံခါးကို အသာလှပ်လိုက်သည်။ ညနေကတည်းက ဂလန့်ဖြုတ်ထားတာမို့ အခန်းတံခါးက ပွင့်သွားသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် အခန်းထဲသို့ ခြေဖျားထောက်ဝင်ကာ တံခါးကို အသာပြန်စေ့လိုက်သည်။ နောက်ဘက်တံခါးလေးမှ ဝင်ဝင်ခြင်းမှာ ရေချိုးခန်းအိမ်သာ ဖြစ်ပြီး ထိုဟောဝေးလေး ကျော်တာနှင့် အိပ်ခန်းဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့် ထိုလမ်းကလေး အစွန်နံရံစောင်းမှ အသာချောင်းကြည့်လိုက်ကြသည်။
ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ပက်လက်ကလေး လှဲနေသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ မျက်နှာအပ်ကာ ဘာဂျာ ပေးနေသော ဇေမျိုးဖြူ ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က မျက်လုံးလေး စင်းကာ သူမ အကိုကြီး ခေါင်းမှ ဆံပင်တွေထဲ လက်ထိုးထည့်ကာ ကုတ်ဖွရင်း ဖိးခံနေလေသည်။
ခနအကြာတော့ ဇေမျိုးဖြူ က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ မျက်နှာကြွကာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကိုယ်ပေါ်သို့ တွားတွား တက်သွား သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ဒူးထောင် ပေါင်ကား ပေးလိုက် တော့ ဇေမျိုးဖြူ က ဖင်ကို ကြွကာ သူ့လီးကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်ဝ တွင် တေ့ကာ အသာ ဖိသွင်းလိုက်လေသည်။
“အင်း….အီး…အို့…ကိုကြီးရယ်”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဆီမှ ငြီးသံလေး ထွက်လာသည်။ နေထက်နိုင် တို့ ချောင်းနေသည့် နေရာမှာ ကုတင်ခြေရင်းဖက်မှ ဖြစ်သဖြင့် ဇေမျိုးဖြူ ဂွေးဥကြီး နှစ်လုံး ကိုသာ တွဲလောင်းကျလျှက် လှုပ်ရမ်းနေသည်ကို မြင်ရသည်။ သို့သော်လည်း သူတို့ မောင် နှမ နှစ်ယောက် လိုးနေကြသည်ဆိုသည့်အသိက နေထက်နိုင် လီးကြီးကို မတရား မာတောင်လာစေသလို မေသဇင်မြတ်နိုး စောက်ဖုတ်မှ လည်း စောက်ရည်တွေ ရွဲကျလာစေသည်။ နေထက်နိုင် က မေသဇင်မြတ်နိုး ခါးလေးကို သိုင်းဖက်ရင်း နို့ကြီးများ ကို ဆုပ်နှယ်ပေးလျှက် က သူ့မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဇေမျိုးဖြူ လီးကြီး ဝင်ထွက်ရင်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖင်ကြားကို လဥ တွေ သွားသွား ရိုက်နေတာကို ကြည့်နေမိသည်။
ခဏအကြာတွင် ဇေမျိုးဖြူ ကကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ဇေမျိုးဖြူ ကိုယ်ပေါ် လှိမ့်ပါသွားသည်ကို တွေ့ ရသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ကိုယ်ကို မတ်ပြီး ဇေမျိုးဖြူ အပေါ်ထိုင်ရက် ခွထားမှ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် အပေါ်မှ မြင်းတက်စီး တော့ မည်ဆိုတာ နေထက်နိုင် သိလိုက်ရသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် မေသဇင်မြတ်နိုး က နေထက်နိုင် ရှေ့မှာ ထိုင်ချကာ နေထက်နိုင် ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချ လိုက်ပြီး ဖြောင်းကနဲ ထောင်ထွက်လာသော လီးကြီး ကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ သူမ လက်ဖြင့် လီးတန် အရင်းကို ဆုပ်ကိုင်လျှက် ပါးစပ်က လည်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ် လက်နင့်အတူ စည်းချက်ကျကျဖြင့် လီးစုပ်ပေးနေ လေ သည်။
နေထက်နိုင် က သူ့မိန်းမ သူမအကိုကြီးအပေါ် တက်ခွကာ မြင်းလိုစီးရင်း ခွလိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်းက သူမအကိုကြီး မိန်းမ ပါးစပ်ထဲသို့ သူ့လီးကြီးကို လိုးပေးနေလိုက်သည်။ မြင်ကွင်းက သူ့အတွက် အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားဘွယ်ရာ မို့၊ နေထက်နိုင် လီးကြီးမှာ တအားမာတင်းလာပြီး သုပ်ရည်များ မေသဇင်မြတ်နိုး ပါးစပ်ထဲသို့ ပန်းထုတ်ထည့်လိုက်မိလေသည်။
ရုတ်တရက်မို့ အံ့အားသင့်သွားသော မေသဇင်မြတ်နိုး က သူမအာဂေါင်ထဲ ပန်းထွက်လာသည့် လရည်တို့ကို ကမန်းကတန်း မြိုချ ပြစ် နေရရာ ပလွှတ်ပလတ် အသံတို့ ထွက်သွားတော့သည်။ ဇေမျိုးဖြူ အပေါ် တက်ကာ ဆောင့်လိုးနေသည့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ခေါင်းကို လှည့်ကြည့်လိုက်ရင်း သူမ မြင်ကွင်းရှေ့တွင် နေထက်နိုင် နှင့် သူ့လီးကြီး ပါးစပ်ထဲ အပြည့် မျက်လုံး အပြူးသား နှင့် မေသဇင်မြတ်နိုး တို့ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ က ပြုံးကာ ခစ်ခစ် ရီရင်း၊
“အဲတော့ ဟို နှစ်ယောက် က ညီမလေး တို့ ကို ချောင်းကြည့်ရင်း အလုပ်ဖြစ်နေကြတာတော့”
ဟု ပြောလိုက်ရာ ဇေမျိုးဖြူ က ပက်လက်နေရာမှ ကမန်းကတမ်းခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်မိသည်။
အခန်း ၁၇။
“အာ မင်းတို့ ကလည်းကွာ ဒီမှာ အရှိန်ရနေတုန်းကြီးကို ၊ ကဲ လာပါ ဒီကုတင်မှာပဲ အတူတူလုပ်ကြတာပေါ့”
ဟု လှမ်းခေါ်လိုက်လေသည်။ ကုတင်ပေါ်မှ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် ဇေမျိုးဖြူ တို့ နှစ်ယောက်စလုံး လှည့်ကြည့်နေသည့် အချိန်တွင် နေထက်နိုင် လီးကြီးမှာ မေသဇင်မြတ်နိုး ပါးစပ်ထဲမှာပဲ ရှိနေသေးသည်။ မေသဇင်မြတ်နိုး မှာ ခုမှ တော့ မထူးတော့ပြီ ဆိုသည့် ပုံစံမျိုးနှင့် နေထက်နိုင် လီးမှ ပန်းထုတ်သမျှ လရည်များကို ကုန်အောင် မျိုချပြီး လီးတန်ကြီးကို သူမလျှာ ဖြင့် ရက်ကာ သန့်ရှင်းရေး လုပ် ပေး နေလိုက်သည်။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ကိုဇေမျိုးဖြူ နားနားကို ကပ်ကာ တိုးတိုးလေး၊
“ကိုကြီး ညီမလေး ပြောထားတာတွေ မောင့်ကို သွားမပြောနဲ့နော်”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ သူ့မိန်းမ က ယောက်ဖလီးကြီးကို ပြောင်အောင် ရက်ပေးနေတာ၊စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေသည့် ကိုဇေမျိုးဖြူ က သူ့ညီမကို ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီး၊
“ဘာကိုလည်း ညီမလေးရ၊ ဘယ်ဟာကို ပြန်မပြောရမှာလဲ”
“သူ့မှာ ကပ်ကိုး ဖီးလ် ရှိနေတာ ညီမလေး သိတယ်ဆိုတာလေ၊ တော်ကြာ သူရှက်သွားမယ်”
“အင်းပါကွာ မပြောပါဘူး”
နေထက်နိုင် လီးကို ပြောင်သွားအောင် သန့်စင်ပေးပြီးမှ မေသဇင်မြတ်နိုး က မတ်တတ်ရပ်ကာ နေထက်နိုင် နှင့် အတူ ကုတင်ရှိရာ လျှောက်လာခဲ့ကြသည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် သူမ ကိုကြီး ကိုယ်ပေါ်ခွ မြင်းစီးနေသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မျက်နှာလေး ကို နေထက်နိုင် က အနီးကပ်ကြည့်လိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မျက်နှာလေး မှာ အနည်းငယ် ရှက်သွေးဖြန်းကာ နီတီတီလေး ဖြစ်နေသည်။ သူမ ယောက်ျား ရှေ့မှာ အကိုအရင်းကို အပေါ်မှ တက်ခွ ကာ ဆောင့်ထိုင်လိုးမိနေ တာမို့ မျက်နှာမထားတတ် ဖြစ်နေရသည်။
“မောင်”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က လက်ဆန့်ပြီး လှမ်းခေါ်လိုက်သဖြင့် နေထက်နိုင် က အနားတိုးကပ်သွားတော့ မျက်နှာလေး မော့ပေးပြီး နူတ်ခမ်းလေး ထော်ပြသဖြင့် နေထက်နိုင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နူတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်ရသည်။ နူတ်ခမ်းချင်းပြန်ခွာလိုက် မှ၊
“မောင် ချစ်လေး ကို ခွင့်လွှတ်နော်”
နေထက်နိုင် အနေနှင့် သူ့အကိုကြီး လီး က စောက်ဖုတ်ထဲ တဆုံး မြုပ်နေသော မိမိမိန်းမ ကို နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက် ရတာ ဖီလင် တမျိုး ဖြစ်နေသော်လည်း သူ့ကြည့်ချင်စိတ်က တားမရပေ။ အောက်မှ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ကိုဇေမျိုးဖြူ လီးကြီးကို ငုံထားသည်မှာ ဆီးခုံခြင်း ကပ်နေသည် အထိ ဖြစ်နေလေသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်လေးကို နေထက်နိုင် ငုံ့ကြည့်နေမှန်းသိတော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ဖင်ကို အသာလေး ကြွလိုက်သည်။ ကိုဇေမျိုးဖြူ လီးကြီးမှာ သူမ စောက်ဖုတ်ကလေး ထဲမှ ဖြည်းဖြည်းခြင်း ထွက်လာသည်။သူမ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားလေး တွေ လန်ပါလာသလို၊ လီးတန်ကြီးမှာ လည်း စောက်ရည်များ ဖြင့် ရွဲပြောင်နေလေသည်။ လီးကြီး စောက်ဖုတ်လေး တွင်းမှ မပြုတ်ထွက်ခင် ပြန်ထိုင်ချလောက်တော့ စွတ်ကနဲ လီးကြီးက ပြန်ဝင်သွားသည်။ ထိုသို့ လီး ကြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဝင်ထွက် ပြုနေသည်ကို မျက်တောင်မခတ် စူးစိုက်ကြည့်နေသော ယောက်ျား ဖြစ်သူကြောင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် ဖီးတွေ ပို တက်လာပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်ကာ လိုးနေတော့သည်။ နေထက်နိုင် လီးကြီးမှာ မရားတောင်တက် လာလေပြီ။ နေထက်နိုင် က မေသဇင်မြတ်နိုး ဂါဝန်ကို ဆွဲချွတ်ပြီး ကိုဇေမျိုးဖြူ တို့ နှင့် ဘေးချင်းယှဉ်ကာ လေးဘက်ထောက်စေလိုက်သည်။ နေထက်နိုင် က မိမိကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး မေသဇင်မြတ်နိုး အနောက်မှာ နေရာယူလိုက်သည်။ မေသဇင်မြတ်နိုး က ပက်လက် အိပ်နေသော သူမ ယောက်ျား မျက်နှာကို အပေါ်မှ မိုးကာ ကစ်ဆင် သွားဆွဲရင်း သူမ ဖင်ကို ထောင်ပေးထားလေသည်။ နေထက်နိုင် က အနောက်မှ မေသဇင်မြတ်နိုး ၏ပေါင်တန်ဖွေးဖွေး ကြီး နှစ်လုံး ကြားမှ စောက်ဖုတ်ဝတွင် သူကလီးကြီးကို တေ့ကာ ဆောင့်လိုးချလိုက်လေသည်။ လင်မယားနှစ်ယောက် သား တခြား လင်မယား နှစ်ယောက်ကို အောက်မှာ ထားလိုးနေကြရင်း ဖြင့် တယောက်ကို တယောက် ပြုံးကာ ကြည့်မိလိုက်ကြလေသည်။
………………………………
သူတို့ လေးယောက် သား ငွေဆောင် မှ မပြန်မချင်း လင်မယားချင်း လဲလိုးလိုက်၊ လေးယောက်တွဲ လိုးလိုက်၊ တူးအင်ဝမ်း ဆွဲလိုက် ဖြင့် ကာမ အရသာ များကို ခံစား ခဲ့ကြလေသည်။ ကိုဇေမျိုးဖြူ တို့ လင်မယား စလုံး ပြန်သွားမှ ပင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်တော့သည်။
နေထက်နိုင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို သူ့အဖေ နှင့် သူမ အကိုကြီး တို့ ပြီး လျှင် ဘယ်ယောက်ျား နဲ့ ဖြစ်သေးလဲ ဟု မေးသော်လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ဘယ်သူနဲ့ မှ မဖြစ်ပါဟု ပြန်ပြောလေသည်။ နေထက်နိုင် က အင်း ငါဒီလောက် ပွင့်လင်း ပြီးမှ တော့ သူ ညာစရာ မလိုတော့တာ အမှန်ပဲ နေမှာပါဟု တွေးရင်း လက်ခံလိုက်လေသည်။
………………………….
တနေ့ နေထက်နိုင် ရုံးက ပြန်လာတော့ သူတို့ အိမ်မှ ကောင်လေး တယောက် ထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူအိမ်ထဲ ဝင်လိုက်တော့ မျက်နှာ ပြုံးရွှင် လျှက် အဝတ်အစား သားသားနားနား နှင့် ဒေါ်နီနီနိုင် ကို တွေ့လိုက်ရ သဖြင့်၊ ထူးဆန်းသလို ဖြစ်ကာ၊
“မာမီ ဘယ်သွားမလို့လဲ”
“ဘယ်မှ မသွားပါဘူး ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“အော် ဒီ အဝတ်အစားတွေ နဲ့မို့ပါ၊ ခါတိုင်း အိမ်နေရင်း အဲလို မဝတ်ပါဘူး”
“အော် မာမီလည်း ဒီလို ပဲ တယောက်ထည်း အိမ်မှာနေရင်း ဆိုတော့ နည်းနည်း ပျင်းလာလို့ အပြောင်းအလဲ ပေါ့ကွယ် ငြီးစီစီ ကြီး ဖြစ်နေတာ ပျောက်သွားအောင် အဝတ်အစား အပြောင်းအလဲလေး ဝတ်ကြည့်တာပါ”
ဒေါ်နီနီနိုင် ကတယောက်ထည်းလို့ ပြောလိုက်သဖြင့် နေထက်နိုင် စိတ်ထဲ မှာ ခုန အိမ်ထဲက ထွက်သွားသည့် ကောင်ကလေး ကို ရုတ်ချည်း သတိရလိုက်မိသည်။
“ဒါနဲ့ မာမီ ခုန က ကောင်လေး တယောက် အိမ်ထဲက ထွက်သွားတာ တွေ့မိသလားလို့”
“အော် အဲဒါ မောင်ရင်ထွန်းဝင်း လေ၊ သားနဲ့ တောင် မိတ်ဆက်ပေးဘူးသေးတယ်၊ ဈေးမှာ တခါဆုံတော့လေ”
နေထက်နိုင် ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သူမှတ်မိ သွားပြီ။ ဒီကောင်လေး တွေ သူ့မာမိကို ပြစ်မှားနေတာ၊ အနောက်က ထောက်တာ သူသတိရသွားသည်။
“ဟုတ်သားပဲ မှတ်မိပြီ။ ဒါနဲ့ သူက ဘာလာလုပ်တာလဲ မာမီ”
“မာမီ့ ကွန်ပြူတာ ခရက်ရှ် ဖြစ်လို့ လာပြင်ပေးရင်း နဲ့ ပရိုဂရမ်တချို့ လာအင်စတောပေးတာလေ”
“အော် မာမီ ကလည်း သီရီ တယောက်လုံး ရှိနေတာပဲ ပြောလိုက်တာ မဟုတ်ဘူး”
“ရပါတယ်ကွယ် သားတို့ ကလည်း အလုပ်များနေကြတာဆိုတော့ မောင်ရင်ထွန်းဝင်း အားတဲ့ အချိန်လေး လာလုပ်ပေးတာ အဆင်ပြေသွားပါပြီ”
…………………………..
နေထက်နိုင် တယောက် စိတ်ထဲမှာ သိပ်မသင်္ကာ သဖြင့် ၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဆီမှ သူရထားသည့် ပရိုဂရမ် တခုကို သူ့ဖုံးတွင် အင်စတော လိုက်သည်။ ထို ပရိုဂရမ်မှာ နက်ဝပ်အတူတူ တွင်းမှ ကွန်ပြူတာများ ၊ ဖုံးများကို ဝင်ကြည့်လို့ ရသော ပရိုဂရမ်ဖြစ်သည်။ သူတို့ အိမ်မှာ ဝိုင်ဖိုင် ဘရုတ်ဘန်း ယူထားသဖြင့် သူ့ဖုံးဖြင့် ကြည့်လိုက်လျှင် ထိုဝိုင်ဖိုင် ဖြင့် ချိတ်ထားသော ကွန်ပြူတာ၊ ဖုံး စသည်တို့ကို တွေ့နေရပြီး ထိုပရိုဂရမ် ရမ်းလိုက်လျှင်၊ ထို ကွန်ပြူတာ၊ ဖုံး တို့ကို စခရင် ဒူပလီကိတ် အနေဖြင့် မြင်နေရသည်။
ထို့ကြောင့်လည်း နေထက်နိုင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လည်း ရုံးမှ ပြန်မရောက်သေးသဖြင့် ကုတင်ပေါ် လှဲ ကာ အညှောင်းအညာဖြည် ရင်းမှ သူဖုံးကို ဖွင့် ကာ ပရိုဂရမ်ကို ဖွင့်လိုက်သည်။ သူ့မာမီ ဖုံး မှ ဂျီတော့မှာ အက်တစ် ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ထိုဖုံး စခရင်ပေါ်မှ ပေါ်နေသမျှကို သူမြင်နေရလေသည်။ သူ့မာမီ မှာ သူ့တပည့်ဟောင်း ရင်ထွန်းဝင်း နှင့် ချက် နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
YHW: ဆရာမကြီး
YHW: အဆင်ပြေရဲ့လား
နီနီမ:ဘာကိုလဲ
YHW: ဟိုလေ
YHW: ဆရာမကြီး အိမ်က ပြန်ထွက်လာတော့လေ၊ ဆရာမကြီး သားကျွန်တော့်ကို မြင်သွားတယ်
နီနီမ: အဲတော့ဘာဖြစ်လဲ
YHW: မသိဘူးလေ၊ သူ ကျနော့်ကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်က တမျိုးမို့
နီနီမ: အို သူမသိလောက်ပါဘူး
YHW: အင်း ကျွန်တော်က စိတ်ပူလို့လေ
YHW: အဆင်ပြေရင် ပြီးတာပဲ
YHW: မနက်ဖြန်လည်း လာခဲ့ချင်တယ်
နီနီမ: မလာခဲ့နဲ့၊ သူ့ကို ဘယ်သူက ခေါ်လို့လဲ ဟွန့် လူဇိုး
YHW: ဆရာမကြီး ပဲ ခုတော်တော့ နောက်တော့မှ ဆို
YHW: ကျွန်တော့်မှာ တန်းလန်းကြီး
YHW: ဟတ်ကော့ကြီး ဖြစ်လို့
နီနီမ: ဘယ်သူက သူ့ကို အဲလို လုပ်ခိုင်းလို့လဲ
YHW: ဟုတ်ဘူးလေ သူ့အလိုလို ဖြစ်သွားတာပါ
နီနီမ: လူကို ခုထိ ဆရာမကြီး ခေါ်နေတုန်းလား
YHW: ပါးစပ်က အကျင့်ပါ နေလို့ပါ၊ ဘယ်လို ခေါ်စေချင်လို့လဲ
YHW: ဟိုးအရင်က ခေါ်နေကျ ကို အကျင့်ဖျောက်မရလို့
YHW: ခေါ်စေချင်သလို ခေါ်ပေးမယ်လေ ပြောမှပေါ့
နီနီမ: တော်ပါ၊ ခုမှ အ သလို နုံသလို လုပ်နေတယ်
နီနီမ: လူကို ကိုယ့်ဆရာမကြီးလို ရော ဆက်ဆံလို့လား
နေထက်နိုင် ရင်တွေခုံလာသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ဘယ်အခြေအနေများ ရောက်နေကြပလဲ၊ တွေးရင်း ကလီးတောင်လာသည်။ ဖုံးပေါ်မှာ မက်ဆေ့တွေ တက်လာတော့ ဆက်ဖတ်မိပြန်သည်။
YHW: ဆရာမကြီးလို ပဲ အမြဲ လေးစားဆက်ဆံလျှက်ပါ
YHW: ဒါပေမဲ့ တခြား စိတ်က လည်း ထိန်းမရဘူးလေ
နီနီမ: အာ့ဆိုလည်း တခြား စိတ်ပေါ်တဲ့ အချိန် ဆရာမကြီးလို့ မခေါ်နဲ့ပေါ့
YHW: အင်း မ လို့ ခေါ်ရမလား
နီနီမ: သိဘူး
YHW: ခေါ်လို့ ကောင်းလိုက်တာ မ ရေ
YHW: မ
YHW: မ ရေ
နီနီမ: အင်း
YHW: မ ကရော ကျွန်တော့်ကို ဘယ်လို ခေါ်မှာလဲ
နီနီမ: သိဘူး၊ ဘာလို့ ဘယ်လို ခေါ်ရမှာလဲ
နီနီမ: သူ့ကို များ ဘယ်လို ခေါ်စေချင်လို့လဲ
YHW: ကျွန်တော်က မ လို့ ခေါ်မယ် ဆိုတော့ မ ကလည်း မောင်လို့ ခေါ်ပေါ့၊
YHW: မကောင်းဘူးလား
နီနီမ: မကောင်းပါဘူး သွား
YHW: မ ရယ် မကို မောင် တအားချစ်မိသွားပြီ
YHW: တကယ်ပြောတာပါ မနူတ်ခမ်းလေး တွေ က ချိုစိမ့်နေတာပဲ
YHW: မ အသားလေး တွေက လည်း တင်းအိနေတာပဲ
နီနီမ: အို လျှောက်မပြောနေနဲ့ တခါတည်း လူကို သူနဲ့ ရွယ်တူ ကောင်မလေး များကျနေ တာပဲ
YHW: မ က ရွယ်တူ ကောင်မလေး တွေ ထက်တောင် ချစ်ဖို့ ကောင်းသေး
နီနီမ: အပိုတွေ ယုံပါဘူး
YHW: တကယ်ပြောတာပါ၊ မ မောင်တို့ ကို စာသင်ကတည်းက စာထဲ စိတ်မဝင်စား နိုင်ဘူး
YHW: မရဲ့ အလှ နဲ့ မရဲ့ ကိုယ်လုံး ထဲ မှာ ပဲ စိတ်က ရောက်နေတာကိုး
YHW: အဲဒါကြောင့် အခု လို မ နဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် နေလိုက်ရတော့ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ဖြစ်သွားတာပါ
နီနီမ: ဟွန်း အဲဒါနဲ့ လူကို အတင်းကာရော ဖက်နမ်းတာပဲလား
YHW: အင်းပေါ့ ဒီထက်တောင် ပိုလုပ်ချင်တာ၊ မ က အတင်းပြန်နှင်ထုတ်နေလို့
နီနီမ: အင်းပေါ့ သား အလုပ်က ပြန်လာချိန် ရောက်နေပြီဟာကို
YHW: နောက်နေ့ စောစော လာခဲ့မယ်
YHW: အဲဒါဆို အချိန်ပိုရမယ်
နီနီမ: အောင်မယ် ဘယ်သူက လာဖို့ ခေါ်နေလို့လဲ
YHW: မ ပဲ ပြောတယ်လေ နောက်တော့မှ အေးဆေး ဆို
YHW: အာ့ကြောင့် မောင် က ကမန်းကတမ်းထွက်လာခဲ့တာပေါ့
နီနီမ: အင်းလေ သားက လာတော့မှာချည်းကို တော်ကြာ မိသွားမှ ဂွိကနဲ ဖြစ်နေမယ်
YHW: အင်း ပါ မရယ် တွေ့ချင်တယ်
YHW: မနက်ဖြန် လာခဲ့မယ် စောစော
YHW: ဟုတ်ပလား
YHW: နော် မ နော်
YHW: အိုကေ နော် ဒါပဲ မနက်ဖြန် နေ့လည်ကတည်းက လာခဲ့မယ် မဆီမှာပဲ နေ့လည်စာစားမယ်
နီနီမ: အင်း ဒါပဲ နော် မ ဖုံးပိတ်လိုက်တော့မယ် ချွေးမ ပြန်လာရင် ညနေစာ စားကြရတော့မယ်
YHW: အိုကေ မ မွမွ ချစ်တယ်နော်
YHW: တွေ့မယ်နော်
နီနီမ: အင်း မွမွ မောင် ဘိုင်နော်
အခန်း ၁၈။
နေထက်နိုင် တယောက် သူ့မာမီ နှင့် ရင်ထွန်းဝင်း တို့ မက်ဆေ့နှင့် ချက်နေကြသည်ကို လိုက်ဖတ်နေရင်းက လီးက မတရားတောင်လာလေသည်။ ဒီနေ့မှ ပဲ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ရုံး အပြန်နောက်ကျ နေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပြန်လာလျှင် ရေမချိုး ခိုင်းသေးပဲ နှင့် အရင် ဆွဲလိုး ပြစ်လိုက်မည်ဟု တွေးရင်း စောင့်ရင်း က သူ့လီး ကို အသာ ဖွဖွလေး ကိုင်ပွတ် နေမိသည်။
“ဒေါက်ဒေါက်”
အပြင်မှ အခန်းတံခါးခေါက်သံကြောင့် နေထက်နိုင် ကုတင်ပေါ်မှ ထကာ ပုဆိုးကို ကမန်းကတမ်း ပြင်ဝတ်ပြီး အခန်းတံခါး ဆီသို့ သွားလိုက်သည်။သူတံခါး ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ ဒေါ်နီနီနိုင် အခန်းဝမှာ ရပ်နေသည် မျက်နှာလေးက နီမြန်းမြန်း နှင့်၊
“ဟဲ့ သား သီရီ မရောက်သေးဘူးလား ထမင်းစားရအောင်လေ”
“မရောက်သေးဘူး မာမီ၊ ဒီနေ့ သူနောက်ကျနေတယ် မာမီ စားလိုက်တော့လေ သူ က ရုံးမှာ မိတင်းများ ရှိနေမလားမသိဘူး”
“အေးအေး သားလည်း ဆာရင် တခါတည်း စားလိုက်ပါလား၊ အင်းလေ သီရိ စောင့်ပြီး စားချင်လည်း စား သဘောပဲ”
ဟု ပြောကာ ပြန်လှည့်ထွက်သွားလေသည်။ နေထက်နိုင် က သူ့မာမီ ဝတ်ထားသည့် ခါးတို ဘလောက်စ်အကျႌ အောက်မှ ကားစွင့် ထွက်နေသော ဖင်လုံးကြီးများကို ကြည့်မိပြီး သူမ နှင့် ရင်ထွန်းဝင်းတို့ ချက်ကို ပြန်သတိရ ကာ လီးတောင်လာခဲ့သည်။ သူ့စိတ်ထဲ တွင် မာမီ တယောက် ဒီလို စိတ်မျိုး ရှိနေလိမ့်မည် ဟု ပင် မထင်ခဲ့ခြေ။ ယခုတော့ သူထင်ထက်ကို ပင် ကျော်လွန်ကာ သူ့ထက်ငယ်မည့် ကောင်လေး တယောက် နှင့် ဘာညာကွိကွ ဖြစ်နေသည်ဆိုတာ သိရတော့ သူ့စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ဖြစ်မိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့မာမီ ကိုယ်လုံးကို သူ ပြန်သတိထားကြည့်မိတော့ တော်တော် ကိတ်သည့် အကိတ်စားကြီးမှန်း တွေ့လိုက်ရသည်။ ဟိုကောင်လေး မနက်ဖြန် နေ့ခင်းလာမည်ဆိုတော့ သူဘယ်လို ချောင်းရမလဲ ခေါင်းထဲ ပလန်ချနေမိတော့သည်။
…………….
“အစ်..အု…ဖလု..”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် သူမ ဘော့စ် ပြင်သစ်လူမျိုး ဂဒ် ၏ လီးတန်ကြီးကို မဆန့်မပြဲ သူမ ပါးစပ်လေးဖြင့် ငုံခဲ ကာ စုပ်နေရင်း က နှုတ်ခမ်း အစုံကို တင်းတင်းစေ့ကာ ခေါင်းကို အနှိမ့်အမြင့် လှုပ်ရှားနေသည်။ ဂဒ် က သူ့ရုံးခန်း တွင်းက အိပ်ဇက်ကတစ် သားရေ ကုလားထိုင်ကြီးမှာ ပေါင်ကားယား ဖြင့် ထိုင်ရင်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဦးခေါင်းမှ ဆံပင်တို့ကို စု ကိုင်ပြီး မျက်လုံးလေး မှေးကာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပုလွေမှုတ်ပေးသည်ကို ဇိမ်ခံနေလေသည်။
“အား ကောင်းလိုက်တာ စီရိ ရယ် အိုး……..”
ဂဒ် လီးကြီးမှာ တုတ်ခိုင်မာတင်း နေပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပါးညှောင်း အောင်ပင် ပါးစပ်လေးထဲ ပြည့်တင်းနေသည်။ လီးထိပ်ဖူးကြီးက သီရိ လည်ချောင်းဝ တိုးဝင်လာသဖြင့် သူမ အသက်ရှု ကို အောင့်ထားလိုက်ရသည်။ ဂဒ်က ဒိသရုပ်လုပ်ပေးတာကို လည်း သဘောကျသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကသာ သူမ လည်ချောင်း ထဲ လီးကြီး တိုးဝင်ပြီး တစ်နေသည့်အချိန် အသက်ရှု မရ သည်ကို ကြောက်သော်လည်း ထိုသို့ လုပ်ပေးပါက ခနလေး ဖြင့် ပြီးကာ လရည်များ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်လာတတ် သည်မို့ တခါတရံ ဘော့စ် တော်တော် နှင့် မပြီးသည့် အချိန်တွင် ဒိသရုပ်ကို လုပ်ပေးလေ့ရှိသည်။ ယခု ကတော့ ဒိသရုပ် လုပ်ပေးတာတောင် တော်တော်နှင့် ပြီးမည့်ပုံ မရှိသဖြင့် လီးတန်ကြီးကို သူမ ပါးစပ် မှ ချွတ်ကာ အသက် ဝအောင် ပြန်ရှုနေလိုက်သည်။ ဂဒ်က၊
“အား စီရိ မောသွားပလား ဆောရီး ဟာနီ လာပါအုံး နားပါအုံး မွပြွတ်စ်”
ဟု ပြောရင်းး က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လက်မောင်းလေး နှစ်ဖက်မှ ဆွဲထူကာ သူ့ပေါင်တဖက်တွင် ထိုင်ခိုင်းလိုက်ရင်း နူတ်ခမ်း ချင်း စုပ်နမ်းကာ ကစ်ပေးလိုက်သည်။
ဂဒ် အနေနှင့် ကလည်း ပြီး ဖို့ မလွယ်သေးခြေ။ နဂိုကမှ ကြာကြာထိန်းထားနိုင်သူ ဖြစ်သည့် အပြင်၊ ဒီနေ့ ရုံးဆင်း တော့လူတွေ အကုန်ပြန်သွားပြီးကတည်းက သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို သူ့အခန်းထဲ ခေါ်ကာ လိုးနေခဲ့တာမို့ဖြစ်သည်။ သူက ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်လျှက် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို သူနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် သူ့ပေါင်ပေါ် ခွထိုင်ခိုင်းပြီး သူ့ဘောင်းဘီလည်း ဇစ်ဖြုတ် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စကဒ်ကို လှန် ပင်တီကို ဘေးဆွဲကာ လိုးသည်။ ပြီးတော့ သူ့လရည်တွေ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်ကာ တချီ ပြီးထားခဲ့သည်။
သူ့တို့ ကုမ္ပဏီမှ ပရိုဂရမ်တခု မှာ ဘဂ် တွေ့နေသည် အရေးပေါ် စစ်ဖို့ လို သည်ဆိုကာ ဘော့စ်က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ရုံးချိန် အပြီး အိုဗာတိုင် လုပ်ဖို့ ခေါ်ထားလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း အထာနပ်နေသည့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ဘော့စ် ဒီနေ့ လိုနေပြီ ဆိုတာကို သိသည်။ ရုံးက လူတွေ အကုန်ပြန်သွားတာနှင့် ဘော့စ်ရုံးခန်းထဲ ဝင် ပြီး အခန်းတံခါး ကို အထဲ မှ ဂျက်ချပိတ်လိုက်သည်။
ဘော့စ် နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ ဖြစ်နေကြသည်မှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဒီအလုပ်ဝင်ပြီး တလ လောက်ကတည်းက ဖြစ်လေသည်။ သူမ ကို အမြဲ မျက်နှာသာပေး၊ လစာ ကောင်းကောင်းပေး၊ အလုပ် ထဲ အမှားအယွင်း ရှိတာတောင် စိတ်ရှည်ရှည် နှင့် ရှင်းပြသင်ပေး တတ်သော ဘော့စ်မို့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က အမြဲတမ်း အနားကပ်နေကာ သင်ယူလေ့ရှိသည်။ ယောက်ျား နှင့် မိန်းမ မို့ တဦးနှင့် တဦး အနီးကပ် တော့ လိင်စိတ်က ကြွနေရသည်။ နောက်တော့ ပွတ်သီးပွတ်သတ် အထိအတွေ့ တွေက သူတို့ နှစ်ယောက်ကို တယောက် နှင့် တယောက် သံလိုက်ဓါတ်လို ဆွဲနေစေခဲ့သည်။
နောက်ပိုင်း ဘော့စ်က သူ့ရုံးခန်းထဲ ခေါ်ပြီး သူ့ကွန်ပြူတာထဲက ပရိုဂရမ်တွေကို စစ်ခိုင်းလျှင် ဘော့စ်ကုလား ထိုင်မှာ ထိုင်ကာ လုပ်ပေးနေသော သူမ ကို ပါးချင်း ကပ်လုနီးပါး သူ့မျက်နှာကို ကပ်ကာ ကြည့်သည်။ နောက်တော့ ပြစ်သစ် ပီပီ ပြင်သစ်အနမ်း နှင့် စလိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကလည်း ဘော့စ်မစ ခင်ကတည်းကရွဲနေ ပြီမို့ စတာ နှင့် ပါတော့သည်။ ယောက်ျား အတွေ့အကြုံ ရှိနေသူ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တောင်မှ ပြင်သစ်လူမျိုး ဂဒ် လီးကြီး နှင့် ကြုံလိုက်ရတော့ ငယ်ငယ်တုန်းက အပျိုပေါက်စ လေးလို ပြန်ဖြစ်သွားရသည်။ ပထမဆုံး အချိန် အလိုးခံလိုက်ရတော့ စောက်ပတ်ကလေး ပင် စပ်ဖြင်းဖြင်း ဖြစ်သွားရသည်။ လီးကြီး သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာတော့ ရင်ခေါင်းတခုလုံး ပြည့်ကျပ်သွားသလိုပင်ခံစားလိုက်ရသည်။ ဒါတောင် စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ စိုရွဲကာ ချောမွတ်နေလို့ ခံသာသေးသည်။
ဘော့စ် ပထမဆုံး သူမကို လိုးတော့၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် သူမ အပျိုစင်ပန်း စွန့်လွတ်လိုက်ရသည့် အချိန်ကို ပင် ပြန်သွားသတိရမိလေသည်။
ထိုစဉ်က ကိုးတန်းကျောင်းသူ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ သေးသေးညှက်ညှက် ကလေး ဖြစ် သဖြင့် သူမ ကို သတိထားမိသည့် ယောက်ျားလေး များ သိပ်မရှိသေးပေ၊ သူမ နှင့် အတန်းတူ သူငယ်ချင်းမများ ဖြစ်ကြသည့် ရင်ထွားထွား တင်ထွားထွား ကောင်မလေး များကိုသာ ယောက်ျားလေး များက အပြိုင် အဆိုင် ပိုးပန်း ကြသည်။ သူမ ကလည်း အပျို ဖြစ်နေပြီမို့ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်များကို စိတ်ဝင်စားနေလေပြီ။ သူမ သူငယ်ချင်း များဆီမှ အတွေ့အကြုံ များကို နားထောင်ပြီး သာ ပိပိလေး စိုနေခဲ့ရသည်။
ဒီကြားထဲ သူမ အိမ်တွင် မိသားစု ဝင်များ များပြီး နေရတာ မလွတ်လပ်သဖြင့် သူမ ငယ်ငယ်လေး ကတည်းက ချစ်ခင်ရသော အမဝမ်းကွဲ သူသူမိုး တို့ ဖြင့် ရှစ်တန်းကျောင်းသူ ဘဝထဲက စနေခဲ့လေသည်။ တရပ်ကွက်တည်း ဖြစ်သည့်အပြင် သူမ အမတို့ က လင်မယား နှစ်ယောက်ထဲ မို့ သူမ အတွက် အခန်းတခန်း သပ်သပ်ရ သည်။ မသူသူမိုး ယောက်ျား မင်းမင်း ကလည်း ကုမ္ပဏီတခု တွင် အလုပ်လုပ် ပြီး ငွေကြေးလည်း အသင့်အတင့် ပြေ လည်ကြသဖြင့် တိုက်ခန်းလေး တခန်း ဝယ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ မင်းမင်း ကလည်း သူမကို ညီမလေး အရင်း လိုပင် ချစ်ခင်သဖြင့် ထို အိမ်တွင် နေရတာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အတွက် အလွန်ပင် လွတ်လပ်လေသည်။ အထူးသဖြင့် ကျောင်းမှ သူမ ပြန်လာလျှင် အိမ်မှာ အမ လင်မယား တို့ အလုပ်မှ ပြန်မရောက်သေးသဖြင့် သူမ တယောက်တည်း၊ ဖုံးကို ပွတ်၊ ဖေ့ဘုပ်၊ အင်တာနက် စသည်တို့ မှ ဟိုဟာ ဒီဟာ အောစာ တွေကို ဖတ် ပြီး တယောက်ထဲ ကိုယ့်ပိပိလေး ကို ကိုယ်ပွတ် ကာ ဖီးခံဖို့ အချိန်ရလေသည်။
သူမ အမ သူသူမိုး တို့ လင်မယား ကလည်း ညဘက်ကျလျှင် သိပ်အသံမထိန်းကြ၊ အင့်အင့် အားအား နှင့် ကုတင်လှုပ်သံ တကျွိကျွိ တို့က လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စိတ်ရိုင်း တွေကို ထကြွ သောင်းကျမ်းစေသည်။ သူမ မျက်စေ့ထဲ ကိုမင်းမင်း နှင့် မသူသူမိုး တို့ နှစ်ယောက် ကိုယ်လုံးတီး နှင့် လိုးနေကြပုံ တွေ မြင်ယောင်ရင်းလည်း မိမိကိုယ်ကို ပြန်ပွတ်မိပြန်သည်။
ဒီကြားထဲ ကိုမင်းမင်း က ဆရာကြီး တပါး၊ သူမ ကို အပျိုဘော်ဝင်စ မိန်းခလေး ဆိုတာ ပါစင်နယ် ဟိုင်ဂျင်း ဘယ်လို အရေးကြီးကြောင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို သန့်ရှင်းအောင် အနံ့အသက်ကင်းအောင် သတိထားနေမှ ရောဂါလည်း ကင်း လူချစ်လူခင်လည်း ပေါမည်ဖြစ်ကြောင်း၊ ရှင်းရှင်း ပြောရလျှင် ဘဲ တွေက သဘောကျမည် ဖြစ်ကြောင်း ခပ်တည်တည်ပင် လက်ခြာပေးသည်။ သူသူမိုး ကတော့ သူမ ယောက်ျား က ညီမလေး ကို သင်ကြားပြသ နေတာကို တပြုံးပြုံးပင်။ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း ပြောသည်။ သို့သော် သူမ ကိုကျတော့ နွဲ့ဆိုး ဆိုးသလို နှင့် သိပ်နားမထောင်ချင်သဖြင့် သူမ ယောက်ျား ပြောသည်ကို ပြောပစေ ဟု လွတ်ထားပေးသည်။
တခါတရုံ သူမ ရေမိုးချိုး ပြီး ရေချိုးခန်းမှ ထွက်၊ သူမ အခန်းသို့ သွားစဉ် မီးဖိုထဲ တွင် သူတို့ လင်မယား ရှိနေပါ က မင်းမင်း က သူမ ကို ဟဲ ကောင်မလေး လာဦး၊ ခေါင်း သေခြာ လျှော်ရဲ့လား၊ ချေးညှော်သေခြာ သန့်စင် ရဲ့လား ဟု ဆိုတာ နောက်သလို ပြောင်သလို နှင့် လည်ကုတ် ပုခုံး စသည်တို့ ကို နမ်း ကြည့်တတ်သည်။ သူသူမိုး ကတော့ ရီမောလို့သာ နေသည်။
အပျိုပေါက်မလေး စိတ်လှုပ်ရှားသည့် အရွယ်၊ ရီးစားပင် မရှိသေးတော့ ၊ အဲလို ယောက်ျားကြီး တယောက် အနီးကပ် ပွတ်သီးပွတ်သတ်လုပ်သည့် ဒဏ်ကို သူမ မခံနိုင်၊ သူမ စိတ်အတွေး ၊ ပိပိလေးကို ပွတ်သည့်အချိန် မှန်းသည့် ထဲတွင် ကိုမင်းမင်း တယောက် ပါလေခြေပြီ။
..တင်း..တောင်….တောင်….
ရုံးခန်းတွင်း မှ နာရီက အသံမြည်လာတော့မှ ဘော့စ် ရင်ခွင်ထဲ မှေးရင်း နားနေကာ ငယ်ဘဝ ဆီ အတွေးပြန့် လွင့်သွားသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် သတိရသွားပြီး နာရီကို လှမ်းကြည့်မိသည်။
“ဟင်၊ မိုးတောင် ချူပ်နေပြီ ဒါလင် အိုင်ဟက်တူဂိုး၊ ငါ့ယောက်ျား စောင့်နေလိမ့်မယ်”
“အင်း အင်း မသွားခင်လေး တချီလောက် ဆွဲရေအောင်ကွာ စားပွဲပေါ် လက်ထောက်ပြီး ကုံးပေးပါလား”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ ဘော့စ် စားပွဲကြီး ပေါ် တံတောင် နှစ်ဖက် ထောက်ကာ သူမ ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက်သည်။ သူမကိုယ်လုံးလေး မှာ သွယ်လျှသော်လည်း ထိုကဲ့သို့ ကုံးပေးလိုက်လျှင် ဖင်လုံး ကြီးများမှာ ဂစ်တာအိုး ပုံစံ လို ကားထွက်လာလေသည်။ ဂဂ် က သူမ အနောက်မှ နေရာယူပြီး စကဒ်ကို ခါးပေါ်ထိ လှန်တင်လိုက်သည်။ သူမ ပင်တီလေး ကတော့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ၊ စောက်ရည်တွေ လရည်တွေ ဖြင့် ရွဲနှစ်ကာ လုံးထွေး နေလေသည်။
ဂဂ်က သူ့ဘောင်းဘီကို ဒူးလောက်ထိ ဆွဲချပြီးမှ သူ၏ လီးတန် တုတ်တုတ် ကောက်ကောက်ကြီး ကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အနောက်နားကပ်ရပ်လိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားမှ စောက်ဖုတ် ကြီးမှာ အနောက်ဖက်သို့ ပြူးထွက်နေလေသည်။ စောက်ရည်ကြည်များ ဖြင့် အရည်လဲ့နေသော စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းကို အားနေသော လက်တဖက်မှ လက်ညိုး လက်မ ဖြင့် ဖြဲလိုက်တော့ နီတာရဲ အတွင်းသား လေးများ ကိုတွေ့ရသည်။ ဂဂ်က ဒူးကွေးပြီး အပေါ်ထောင်တက်လာသည့် လီးတန်ကြီး ကိုတေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။
“အီး… အူးးးး”
“ကောင်းလိုက်တာ အချစ်ရယ် မင်းစောက်ဖုတ်လေးက နွေးအိနေတာပဲ”
ဂဂ်က ပြောရင်း ဆိုရင်း ဖြင့် လီးကြီးကို အဆုံးထိ ဆောင့်ထိုးချလိုက်လေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာသည့် လီးတုတ်တုတ်ကြီး အရသာကို မှေးခံရင်းက လက်နှစ်ဖက်ကို စားပွဲပေါ် အားပြုရင်း ဖင်ကို နောက်ကော့ပေးလိုက်သည်။ ဂဂ်က သူမ စောက်ဖုတ်ကို မှန်မှန်လိုးနေရင်းက စားပွဲပေါ်ရှိ ဆီဘူးလေး တဘူးကို ယူကာ သူမဖင်အကွဲကြားထဲလောင်းချလိုက်သည်။ သူမ ဖင်ကြားထဲ စီးဝင်လာသည့် ဆီ လေးများကို သူ့လက်မ ဖြင့် ထိုးကာ သူမ ဖင်ပေါက်လေးထဲ ချောဆီ ထည့်နေလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ လည်း ဂဂ် ဘာလို ချင်နေပြီ ဆိုတာကို သိသဖြင့် သူမ ဖင်ကြော တို့ကို အသာလျှော့ထားပေးလိုက်သည်။ ဂဂ်မှာ သူမ ဖင်ကို ဆီ ထိုးကာ လက်ချောင်း များဖြင့် ဆော့ကစားနေသော်လည်း စောက်ဖုတ်ကိုကား အလိုးမပျက်၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ကာမ ဆန္ဒအရှိန်တက်လာတော့ သူမ ဖင်ကြီးကို ယမ်းကာကော့ကာ ဖြင့် ဂဂ်ကို အမြန်ဆောင့်ဖို့ တောင်းပန်ရှာသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ဂဂ်က သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်ကာ သူမ ခရေပွင့်လေး မှာတေ့လျှက် ဖိသွင်းလိုက်လေသည်။
“အား…ဒါလင် ဖြည်းဖြည်း …အရမ်း မလုပ်နဲ့ ယူ့ဟာကြီးက အရမ်းတုတ်တယ်၊ အီးးးး”
ခနနေတော့ ဂဂ်လီးကြီးတချောင်းလုံးက သူမဖင်ထဲ သို့ မြုတ်ဝင်သွားလေပြီ။
အခန်း ၁၉။
မစ္စတာဂဂ် ၏ ဆောင့်ချက်များက ပြင်းထန်လှလေရာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖင်ဝလေးမှာ ပင်ပူလာရလေသည်။ ဆောင့်လိုက်တိုင်းလည်း သူမ နို့များမှာ သူ့စားပွဲပေါ်တွင် ဖိလှိမ့် ပွတ်မိလေသည်။ မစ္စတာဂဂ် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖင်ကို လည်း ဆောင့်လိုးရင်း က လက်တဖက်ဖြင့် သူမ ပေါင်ကို ပတ်ကာ ရှေ့ဖက်မှ စောက်စေ့လေးကို လက်ချောင်းထိပ် ဖြင့် ဖိပွတ်ခြေပေးနေလေရာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် မကြာခင်ပင် စောက်စေ့လေး ကျင်တက် ကာ ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းသွားပြီး စောက်ခေါင်းသား များက သူ့လီးကြီးကို ညှစ်နေတော့ မစ္စတာဂဂ်လည်း စိတ်ကို လွှတ်လိုက်ရာ လီးကြီး မှ လရည်များ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ခေါင်းထဲ သို့ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။
“အား ကောင်းလိုက်တာ စီရိရယ်၊ ဖင်လေးက ကျပ်နေတာပဲ”
“ဟွန်း တော်သေးတာပေါ့ ဖင်ထဲ သူ့အရည်တွေ ပန်းထည့်လို့ ၊ စောက်ဖုတ်ထဲသာ အဲလို အများကြီး ပန်းပန်းထည့်နေရင် တော်ကြာ ဘိုက်ကြီးပြီး ခလေး မွေးလာရင် ဘိုရုပ်ပေါက်နေတာ ဘယ်လို မှ ညာရမှာ မဟုတ်ဘူး ”
“စီရိ ဆေးသောက်ထားမှန်းသိ လို့ ပါကွာ၊ အဟီး၊ စီရိက ဘိုစပ်လေး မလိုချင်ဘူးလား”
“တော်ပါ မလိုချင်ပါဘူး ဖယ်တော့ ဖင်လည်း ကျိမ်းနေပြီ”
………………………………
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အိမ်ပြန်ရောက်တော့၊ နေထက်နိုင် က အိမ်ရှေ တံခါးဝက ကြိုနေသည်။
“နောက်ကျ လိုက်တာ ချစ်လေးရယ်”
“ဟုတ်ပမောင်ရယ်၊ ဘော့စ် က အခုမှ နိုင်ငံခြားက ပြန်ရောက်လာလို့ သူ့ အကြွေးကျန်နေတဲ့ အလုပ်လေး တွေ ဖြတ်ပေးပါ၊ အိုဗာတိုင် ပေးပါ့မယ် လို့ တောင်းပန်နေတော့လည်း အားနာလို့လေ၊ ခု သူပဲ ကားနဲ့ ပြန်လိုက်ပို့တာ”
“အေးပါကွာ လာလာ ငါ့မိန်းမ ပင်ပန်းနေပြီ ရေမိုးအရင်ချိုးလိုက်ဦး မောင် အစားအသောက်တွေ နွေးထားလိုက်မယ်”
“အင်းအင်း ကျေးဇူးမောင်”
“ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်”
အိမ်ထဲ ဝင်လာသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဆလင်းဘက် လက်ဆွဲအိပ်စသည့် ပစ္စည်းတို့ကို ဝိုင်းကူသယ်ပေးရင်း က မိန်းမ ကို စကားလည်း ပြော ရင်း နူတ်ဆက်အနမ်းနမ်းလိုက်တော့၊ သူ့မိန်းမ နူတ်ခမ်းမှ ညှီစို့စို့ အနံ့ တခု ရလိုက်သည်။ နေထက်နိုင် သိလိုက်သည်။ ဒါ လရည်နံ့ ပဲ၊ မိန်းမ ဘော့စ် ကိုများ ကားပေါ် ပုလွေပေးလာသလား ဟု တွေးရင်း စိတ် လှုပ်ရှားသွားရသည်။ မျက်နှာကိုတော့ ဘာမှ မသိသလို ပုံမပျက် ဟန်ဆောင်နေလိုက်သည်။
အခန်းထဲ ရောက်တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ရေမိုးချိုးဖို့ အဝတ်အစားတွေချျွတ်ကာ ရေလဲထမိန် တထည်ကို ရင်လျှားလိုက် သည်။ နေထက်နိုင် သူမ ကို ဖက်ပြီး နောက်တခါ နမ်းမည်အလုပ်မှာ လက်ကလေး ဖြင့် တွန်းထားပြီး၊
“နောက်တော့မှ မောင်ရယ်နော် ချစ်လေး နည်းနည်းပန်းနေလို့ ရေအမြန်ချိုးလိုက်အုံးမယ်နော်”
ဟုဆိုကာ အခန်းထဲ မှ မျက်နှာသုပ်ပုဝါ တထည်ကို ဆွဲယူကာ ရေချိုးဖို့ ထွက်သွားလေသည်။
“မြန်မြန် ချိုးနော် မောင်ဘိုက်ဆာနေပြီ”
ဟု နေထက်နိုင် က လှမ်းပြောလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ခုန သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အဝတ်အစားလဲ သည့်အချိန်တွင် သူမ ပင်တီကို ချွတ်လို်က်တာ မတွေ့ရသဖြင့် သူမ များ ရေချိုးရင်း လျှော်မလို့လားဟု တွေးလိုက်မိသည်၊ သို့သော် စိတ်ထဲ မသင်္ကာသလိုမို့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဆလင်းဘက်ကလေးကို အသာဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ အတွင်းတွင် ပလတ်စတိတ်အိပ် ကလေး ဖြင့် ထုတ်ထားသည့် ပင်တီကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ပင်တီ တခုလုံ မှာ စိုရွဲနေပြီး စောက်ရည်၊ လရည်အနံ့ တို့ဖြင့် မွန်ဟောင်နေသည်။ သေခြာပါပြီ၊ သူ့မိန်းမ တယောက်ယောက် အလိုးခံလာခဲ့သည်။ သူမ ဘော့စ်ပဲလား ဘယ်သူလဲ မသိ၊ နေထက်နိုင် က ပလတ်စတ်အိပ်ကို ပြန်ပိတ်ကာ ပုံမပျက် ဆလင်းဘက်ထဲပြန်ထ ည့် ထားလိုက်သည်။ ငေါင်တောင်တောင် နှင့် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့သည်။ မီးဖိုထဲ ညနေစာ စားဖို့ နွေးရင်းက သူ့မိန်းမ ဘယ်သူ့အလိုးခံလာသလဲ ဟု တွေးနေမိလေသည်။
သူတို့နှစ်ယောက် ထမင်းစားသောက်ပြီး တော့ သူတို့ အခန်းသို့ ပြန်တက်လာကြသည်။ အိပ်ယာပေါ် မှာ လှဲကြတော့ နေထက်နိုင် မအောင့်အီးနိုင်တော့၊ သူ့မာမီ နှင့် ရင်ထွန်းဝင်း ချက်တင်မက်ဆေ့ တွေကလည်း သူ့ကို စိတ်တအားထ စေပြီး သူ့မိန်းမ သူများ နှင့် လိုးလာသည်ဆိုတာကို သိရတော့ ပိုပြီး ကြွလာရသည်။ လီးကြီးက ပေါက်ကွဲလု မတတ် မာတောင် နေလေပြီ၊ ထို့ကြောင့်လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ဖက်ပြီး နမ်းကာ နို့ကလေး တွေကို ညဝတ် ဂါဝန်အောက်မှ လက်လျိုထည့်ရင်း ဆုပ်နှယ်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကတော့ ဘော့စ် ဒလကြမ်း လိုးထားတာမို့ ပြိုင်းနေပြီ၊ အိပ်လည်း တအားအိပ်ချင်နေသည်။
“မောင်ရယ် ဒီနေ့ တော့ ချစ်လေး တအားပင်ပန်းလာလို့ပါ နော် ဆောရီးနော်”
ဟု ပြောတော့ ဘာမှ မတတ်နိုင်၊ နေထက်နိုင် တယောက် အင်း ဟု ဆိုကာ ပက်လက်လှန်ကာ မျက်လုံးကို မှိတ်ထား လိုက်မိလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က တကယ်ပင် ခေါင်းချလိုက်တာ နှင့် ဟောက်သံ တိုးတိုးလေး ပင်ထွက်လာပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ ညအိပ်ရာဝင်မို့ အောက်မှ ဘရာ ပင်တီ မဝတ်ပဲ ပေါင်လည်ထိ ရှည်သည့် ဂါဝန်အသားပါးပါး လေးကို ဝတ်ထားသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှ သူ့ကို ကျောပေး အိပ်ပျော်နေလေပြီ။ နေထက်နိုင် မှာ လီးပင်ညှောင်း လောက်အောင် တောင်နေသည်။ နောက်တော့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ ငါးဦး ကော်မတီ နှင့် ပင်တွေ့ပေးလိုက် တော့မည်ဟု၊ ကုတင်ဘေး စားပွဲပေါ်က ဂျယ်ဘူး ကလေးကို လက်ဝါးပေါ်တွင် ညှစ် ချကာ သူ့ပုဆိုးကို လှန်လျှက် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ထုလေသည်။ ထုနေရင်း မှ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ကြည့်လိုက်ရာ ဘေးတစောင်း သူ့ကို ကျောပေး အိပ်နေသည်မို့ ခါးလေ နေရာမှ နိမ့်ဆင်း သွားပြီး မောက်တက်လာသော ဖင်လုံး ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ပေါင်လည်လောက် ရောက်သည့် ညဝတ် ဂါဝန်မို့ အနားစလေး လှန်တက်နေတော့ ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးလေးကို တွေ့နေရသည်။
လက်တဖက်က လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထုရင်း နောက်လက်တဖက်ဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဂါဝန်အနားစလေးကို လှန်လိုက်သည်။ ဂါဝန်အောက်အနားစ တခုလုံး ခါးပေါ် ရောက်သွားတော့ ဝိုင်းစက်နေသော ဖင်လုံးကြီး နှင့် နှစ်ခု ကြားမှ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်း ကြီး မှာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ပြူးထွက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နေထက်နိုင် မှာ ကိုယ့်မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို ကိုယ်လှန်ကြည့်ရင်း ဂွင်းထု နေရာမှ အားမလို အားမရ ဖြစ်ကာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲလျှက် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖင်နောက်နားသို့ မျက်နှာကပ်ကာ စောက်ဖုတ်ကြီး ကို အနီးကပ် ကြည့်ရင်း ထုနေလေသည်။ ထိုအချိန်တွင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ခရေပွင့်လေး မှာ နီရဲရဲ လေး ဖြစ်ကာ အဖတ်ကလေး လှန်နေသလို ဖြစ်နေသဖြင့် ညနေ ကဘယ်သူ ပဲ လိုးလိုး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ဖင်ပါလိုးပေးလိုက် ကြောင်း သိလိုက်ရသဖြင့် အလွန်အမင်း စိတ်တက်ကြွသွားရာ လီး မှ လရည်များ ပန်းထွက်ကာ တချီ ပြီးသွားရလေတော့သည်။
………………..
မနက် ပိုင်း မနက်စာ စားသောက်ကြပြီးတော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လည်း ရုံးမှ လာခေါ်သည့် ဖယ်ရီကားဖြင့် လိုက်သွားသည်။ နေထက်နိုင် ကလည်း သူအလုပ်သွားတော့မည်ဟု နူတ်ဆက်ကာ အိမ်ရှေ့မှ ထွက်လေသည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် က အိမ်ရှေ့လိုက်ပို့ပြီး တံခါးပြန်ပိတ်ကာ ဝင်သွားလေသည်။ ပုံမှန်ဆို ထိုအချိန်တွင် ဘုရားခန်း ဝင်ကာ ပုတီးစိတ် တရားထိုင်လုပ်လေ့ ရှိမှန်းသိ ထားသဖြင့် နေထက်နိုင် က နောက်ဖေးဘက်မှ ပတ်ကာ သူကလန့် ဖွင့်ထားခဲ့သည့် တံခါးမှ အသံမထွက်အောင် အတွင်းဝင်၊ ပြီး ဖိနပ်ကို လက်မှ ကိုင်ကာ ခြေဖျားထောက်ရင်း အပေါ်ထပ်တက်လာခဲ့လေသည်။ သူတို့ အခန်းထဲ ဝင်ပြီး ဘိနပ်ကို ချောင်မှာ ဖွက်လျှက် စောင်ပါးတထည်ကို ယူ ကုတင်အောက်တွင် ခင်းကာ ဝင်ပြီး ပက်လက်လှဲနေလိုက်လေသည်။ ကုတင်အောက်တွင် အခန်းဝ ဘက် ၌ သေတ္တာ ပစ္စည်း များ ထားထားလေရာ အခန်းဝ မှ လှမ်းကြည့်လို့ သူ့ကို မမြင်ရပေ။ ညက ညနက်မှ သူ့မိန်းမ ဖင်လှန်ကြည့်ကာ ဂွင်းထု ပြီး တာတောင် တော်တော် နှင့် အိပ်မပျော်ခဲ့သဖြင့် အိပ်ရေးမဝနေသော နေထက်နိုင် တယောက် ကုတင်အောက်မှာ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
…………………………..
“တင်း..တောင်”
အိမ်ရှေ့မှ ဘဲလ် မြည်သံ ကြားမှ နေထက်နိုင် တယောက် အိပ်ယာမှ နိုးလာသည်။ အိမ်ရှေ့ တံခါး သွားဖွင့်နေသံ ကြားသဖြင့် အခန်းထဲ မှ ခြေဖျားထောက်ထွက်ကာ လှေကားထစ်နားမှ လေးဘက်ထောက် လျှက် အောက်ထပ်သို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။
ရင်ထွန်းဝင်း က သူ့ကို တံခါးလာဖွင့်ပေးသော ဆရာမကြီး ဒေါ်နီနီနိုင် ကို တွေ့လိုက်ရတော့ လီးမှာ တင်းကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ သူမနေ့ ကတည်းက ဟတ်ကော့ ကြီး ဖြစ်ပြန်လာခဲ့ရသဖြင့် အိမ်ရောက်တော့ မနေနိုင်၊ ရေချိုးရင်း ဂွင်းတချီထုလိုက်ရသည်။ နောက် မက်ဆေ့ဂျာ ဖြင့် ချပ်ရင်း လည်း လီးကို ပွတ်နေမိသည်။ ယခု လမ်းတလျှောက်လုံးလည်း ဘယ်လို လုပ်လိုက်မည် ဘယ်လို ကိုင်လိုက်မည် ဖြင့် တွေးလာရင်း က လီးတောင်လာရသည်မှာ ညှောင်းပင် ညှောင်းလာလေပြီ။ ထို့ကြောင့်လည်း အတောင် ကျချင်ချင် ဖြစ်နေသော လီးကြီးမှာ ယခု ပြန်ပြီး ဒေါင်ကနဲ မာတောင်လာရလေသည်။
မတောင်ပဲ ခံနိုင်ပါမလား၊ ဆရာမကြီး ဒေါ်နီနီနိုင် ဝတ်စားထားသည်က သူတို့ ကျောင်းတုန်းက မှန်းခဲ့ရ သည့် အချိန်က အဝတ်အစားပါလား။ ရင်ဖုံး လက်ရှည်အဖြူ ခပ်ကျပ်ကျပ် နှင့် အစိမ်းရင့်ရောင် ကျောင်းစိမ်းထမိန်ကို ခါးမှာ တင်းတင်းလေး ဆွဲဝတ်ထားသဖြင့် အိုးကြီးက စွံ့ကား တက်နေသည်။ ဆံပင်ကို ဆံထုံး မြင့်မြင့် ထုံးထားသဖြင့် လည်တိုင် ပေါ်လွင်နေသည်။ လည်တိုင် ရှင်းကျော့ကျော့ မှာ ဘတ်ကြိုး ပါးပါးလေး နှင့် နီလာကို အသည်းပုံလေး ကွတ်ထားသော ဆွဲပြားလေး နှင့်။ ဘော်ဒီ ဖစ်ဆိုက်ရင်ဖုံး ကျပ်ကျပ်လေး မို့၊ ထွားမို့သော ရွှေရင် အစုံက တောင်ပူစာ နှစ်လုံး လို မိုမောက်တက်နေသည်။သနပ်ခါး ပါးပါးလေး နှင့် နူတ်ခမ်ထူထူ တို့က ဆေးမဆိုးပဲ နီတာတာလေး နှင့် နေသည်။
ရင်ထွန်းဝင်း က အိမ်ထဲဝင်ပြီးတာနှင့် တံခါးကို ကမန်းကတန်း ပြန်လှည့်ပိတ်ကာ ဂျက်ချလိုက်သည်။ ပြီးမှ သူ့ကို ပြုံးပြုံးလေး ကြည့်နေသော ဆရာမကြီး ဒေါ်နီနီနိုင် ကို၊
“အားပါး လှလိုက်တာ ဆရာမကြီးရယ်”
ဟု ပြောပြီး လှမ်းဖက်မည့်ပုံ စံဖြင့် လက်လှမ်းလိုက်ရာ၊ ဒေါ်နီနီနိုင် က လက်ကို အသာဖယ်လိုက်ရင်း၊
“ဆရာမကြီးလို့ ခေါ်ရင် ဆရာမ ကြီးလို ပဲ သဘောထားရမယ်လေ ခစ်ခစ်”
“မ ရယ် မောင့်ကို ကြည်စားနေတာလား”
“ဟဟ”
ရင်ထွန်းဝင်း က ဒီတခါတော့ မလွှတ်တော့ ဒေါ်နီနီနိုင် ကို အတင်း ဆွဲဖက်ရင်း က အငမ်း မရ ပါးပြင်အနံ့ နမ်းရှုံ့ပြီး နူတ်ခမ်းအစုံကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် ကလည်း ရင်ထွန်းဝင်း ကို ပြန်လည်တွယ်ဖက်ရင်း က ရမက် ထန်ထန် အနမ်းတို့ ဖြင့် တုံ့ပြန်သည်။ ရင်ထွန်းဝင်း လက်တွေက ဒေါ်နီနီနိုင် ခါးများကို သိုင်းဖက်ထားရာမှ အောက် သို့ လျှောချပြီး ဒေါ်နီနီနိုင် ဖင်လုံးကြီးများကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်နေလိုက်သည်။
နှစ်ဦးသား အပြန်အလှန် နမ်းစုပ်လို့ ဝသွားကြမှ ပါးစပ်ချင်းခွာလိုက်ကြပြီး မျက်နှာချင်း နှစ်လက်မလောက်သာ ခွာလျှက် မျက်လုံးချင်း စုံ ကြည့်ကြသည်။
“မ ရယ် မောင် တော့ တအား ချစ်ချင်နေပြီကွာ၊ မောင် ဟာကြီးကို ကိုင်ကြည့်ပါအုံး ပေါက်ကွဲထွက်တော့မယ်”
ရင်ထွန်းဝင်းက ပြောပြောဆိုဆို ဒေါ်နီနီနိုင် လက်ကို ဆွဲယူကာ ပုဆိုးအောက်မှ ထောင်မတ်နေသော သူ့လီးကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။
“အင်းနော် မာတင်းနေတာပဲ သံချောင်းကြီးလား အောင်းမေ့ရတယ် ခစ်ခစ်၊ မလည်း အချစ်ခံချင်နေပါပြီ မောင်ရယ်”
ဒေါ်နီနီနိုင် က ရင်ထွန်းဝင်းလီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း မှ အသံတိုးတိုးလေး ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“ကဲ ဒါဆိုရင်လည်း လာမ ၊ မတို့ အိပ်ခန်းကို သွားကြရအောင်”
အခန်း ၂၀။
ဒေါ်နီနီနိုင် က ရင်ထွန်းဝင်းကို ဦးဆောင်ကာ လှေခါးဆီသို့ လျှောက်လာတော့ နေထက်နိုင် ကမန်းကတန်း နောက်ဆုတ်လိုက် ရသည်။ သူ ပထမ ကြံရွယ်ထားသည်က သူတို့ အခန်းထဲ မှာ ပဲ ပုန်းနေပြီး အပြင်ကို ထွက်ထွက်ချောင်းမည် ပေါ့။ သို့သော်လည်း ယခု အခြေအနေ က သူ့ကို အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားစေသဖြင့် သူ့ခေါင်းထဲ တွင် ရင်ထွန်းဝင်း တို့ကို အနီးကပ် သေခြာကြည့်ချင်စိတ်က အတော်ဖုံးလွှမ်းနေသည်။ စက္ကန့်ပိုင်း အချိန်လေး အတွင်း ဆုံးဖြတ် ချက်တခု ချလိုက်ပြီး သူ့မိဘ တွေ အခန်းထဲ သို့ အမြန် ပြေးဝင်လိုက်သည်။
သူမိဘ တွေ အခန်းမှာ မာစတာဘက်ရုမ်း ဖြစ်သဖြင့် အခန်းမှာ ကျယ်ပြီး ရေချိုးခန်း အိမ်သာ တွဲလျှက် အခန်းထဲမှာ ပင်ရှိသည်။ အခန်း အလယ်တွင် နှစ်ယောက်အိပ် ကင်းဆိုက် ကုတင်အကြီးကြီး ရှိပြီး ဘေးနံရံ တဖက်တွင် ရေချိုးခန်း အိမ်သာ တံခါး ရှိပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် နံရံတွင်တော့ သူတို့ အဝတ်အစား များ ထည့် သည့် ကလော့ဆက် ခေါ် အဝတ်အစား ဘီရို ရှိလေသည်။ ထို ကလော့ဆက်မှာ နံရံ အပြည့်ဖြစ်ပြီး အခန်း နှစ်ခန်းခွဲထားသည်။ တခြမ်းက ဦးမျိုးနိုင် အဝတ်အစားများ ထားရာ ဖြစ်ပြီး တခြမ်းက ဒေါ်နီနီနိုင် အဝတ်အစားများ ထားသည်။ ထို အထဲမှာမှ တခြမ်းစီတွင် အကျႌဂျိတ်ချိတ်သည့် အခြမ်း နှင့် ခေါက်ထားသည့် အထည်များတင်သည့်စင် များရှိသည့်အခြမ်း တခုစီ ရှိလေသည်။ တခါးများမှာ လူဗာ ဟု ခေါ်သည့် လေဝင်လေထွက် ရှိအောင် သစ်သားလွှာလေးများ ထပ်ထားသည့် ခေါက်တံခါး ဖြစ်လေသည်။ နေထက်နိုင် မှာ ငယ်စဉ် က ထို အထဲ ခနခန ဝင်ပုန်းခဲ့ဘူး သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူက သူ့ဒက်ဒီ အခြမ်း ကလော့ဆက်ထဲ ကို ဖွင့်ဝင် ပြီး အထဲ မှ ပြန်စေ့ထားလိုက်လေသည်။ သူ့မာမီ အနေဖြင့် ဒက်ဒီ့ ကလော့ဆက်အခြမ်းကို ဖွင့်နိုင်ခြေ နည်း သော်ငြားလည်း ဆယ်ရေးတရေး ကိုးရေးတရာ ဆိုသလို ပင် စွန့်စားရသည့် ကိစ္စ ဖြစ်လေသည်။ သို့သော်လည်း ယခု ကိစ္စ မှာ မိမိ က ကြောက်ရမည့်သူ မဟုတ်၊ သူ့မာမီက မဟုတ်တာ လုပ်တာ ဖြစ်သဖြင့် မိတော့လည်း တနည်း ဖြင့် ဖြေရှင်းကြတာပေါ့ဟု တွေးထားလိုက်တော့သည်။
ကလော့ဆက် တံခါးမှာ လေဝင်လေထွက် ကောင်းအောင် ရှပ်တာ လေးတွေမို့ အခန်းတွင်းကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကို မြင်နေရသည်။ သူက သာ အမှောင်ထဲမှာ မို့သူ့ကို မြင်ရဖို့တော့ မလွယ်ခြေ။
နေထက်နိုင် ကလော့ဆက်ထဲ ဝင်ပြီး တံခါးပိတ်ပြီးတာ နှင့် တချိန်ထဲမှာ လှေခါးထိပ်မှ အခန်းဆီ လျှောက်လာသော ခြေသံ ကို ကြားနေရပြီး အခန်းထဲသို့ ဝင်လာသော သူ့မာမီ နှင့် ရင်ထွန်းဝင်းကို တွေ့ရလေသည်။
ဒေါ်နီနီနိုင် နှင့် ရင်ထွန်းဝင်းတို့ မှာအခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် တယောက်ကို တယောက် ဖက်ပြီး ချစ်သူတွေလို နမ်းရှုံ့ ကစ်ဆင်ဆွဲ လုပ်နေကြလေသည်။ ခနနေတော့ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်တွင် ပူးကပ်ပြီး ထိုင်လိုက်ကြ သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ နေထက်နိုင် နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေကြရာ နေထက်နိုင် တယောက် အသက်ပင်မရူဝန့် ပဲ အောင့်ထားရလေသည်။
ရင်ထွန်းဝင်း က ဒေါ်နီနီနိုင် ခါးကို သိုင်းဖက်ထားရင်းက၊
“မ က မောင့်ကို စိတ်ရောဂါ ရအောင် လုပ်တာလား”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ မောင်ရဲ့”
“မောင် က မ ဒီလို အဝတ်အစားနဲ့ ဆိုရင် ခရေဇီ ဖြစ်မှန်း သိသိ ကြီးနဲ့ အဲလို ဝတ်ထားတာကိုး”
“ခစ်ခစ် မသိဘူးလေ၊ မောင်ပဲ အရင်က အဲလို အဝတ်အစားနဲ့ ကို ကြည့်ရင်း ပြစ်မှားနေမိတယ်ဆိုလို့ မောင်များ ကြိုက်မလားလို့ ဝတ်ထားတာ”
“ကြိုက်တာပေါ့၊ အဲဒါကြောင့် မ ကို ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ ကြည့်ချင်တာအောင် အောင့်ထားပြီး မချွတ်ပဲ ဒီအတိုင်းလေး ကြည့်နေတာ ကြည့်ကောင်းလို့”
“အာ့ ဆို နောက် အဲလို ပဲ အမြဲဝတ်ထားမယ် သူမချွတ်အောင် ခစ်ခစ်”
“ချွတ်တာတော့ ချွတ်မှာပေါ့ အဟိ၊ ခုကတော့ အရင်တုန်းက လုပ်ချင်ရက်နဲ့ မလုပ်ခဲ့ရတာလေး တွေ လုပ်မလားလို့”
“ဘာလုပ်ချင်တာတွေလဲ”
“အင်း ပြမယ် ကဲ မ ခနထ”
ရင်ထွန်းဝင်း က ဒေါ်နီနီနိုင် ကို လက်ဆွဲကာ အခန်းနံရံ လွတ်တခု သို့ ခေါ်သွားပြီး၊
“ကဲ မ က ဒီအခန်းနံရံ ကို ဘလက်ဘုတ် လို့ သဘောထားပြီး မျက်နှာပြုရပ်၊ မောင်တို့ ကျောင်းသားတွေက အနောက်က နေ ဘလက်ဘုတ် ကို ကြည့်ရမယ့် အစား ဆရာမ ဖင်ကို ကြည့်ပြီး ဒီဖင်ကြီး ကိုင်လိုက်ရရင်၊ လှန်ပြီးတော့ ဘာဂျာမှုတ်လိုက်ရရင် စားပွဲပေါ် လက်ထောက်ဖင်ကုံး ခိုင်းပြီး အနောက်က နေ လိုးလိုက်ရရင်၊ အဲလို တွေ ပြစ်မှား မိနေတာလေ”
“အဲတော့ အခု မောင်က ဘယ်လို လုပ်ချင်တာလဲ”
ဒေါ်နီနီနိုင် က ပြောင်စပ်စပ် ပေမဲ့ တဏှာသွေားကြွနေသည့် မျက်နှာ နီရဲရဲ လေး ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ နေထက်နိုင် က၊
“မ ဒီနံရံကို မျက်နှာပေးပြီး ရပ်လိုက်၊ အဲဒီနံရံကို စာသင်တဲ့ ဘလက်ဘုတ်လို့ သဘောထားလိုက်”
ရင်ထွန်းဝင်းက ကုတင်ခြေရင်းဘက် အခန်းနံရံလွတ်ရှိရာသို့ ခေါ်သွားရင်း ဒေါ်နီနီနိုင် ကို ရပ်နေစေပြီး သူက အနောက် ဆုတ်ကာ ဒေါ်နီနီနိုင် နောက်ကျောကို ကြည့်လိုက်သည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် မှာ ရင်ထွန်းဝင်း ဘာလိုချင်သည်ကို သဘောပေါက် သည်။ အခန်းနံရံ ကို ဘလက်ဘုတ်တွင် စာရေးသည့်ဟန် လက်ကလေး မြှောက်ပြီး ခေါင်းလေး လည်ကာ ရင်ထွန်းဝင်း ကို ပြန်လည့်ကြည့်ရင်း ပြုံးပြလေသည်။ သူမ ဖင်ကြီးမှာ ကားစွင့်နေရာမှ အနောက်သို့ အနည်း ငယ်ကော့ပေးထားသဖြင့် ကောက်ကောက်လေးပင် ဖြစ်နေသည်။
“မ မောင်တို့ ကို စာသင်တုုံးက လည်း အဲလို ပဲ ၊ အဟီး မောင် ထင်တာ မဖင်ကြီး က အနောက်ကို ကော့ကောက်နေသလားလို့ ခုမှ နည်းနည်း ရိပ်မိလာတယ် မ ဖင်ကြီးကို တမင် အနောက် ကော့ ထားတာ မဟုတ်လား ဟွန့်”
“ခစ်ခစ် တော်တော့ ရှက်စရာကြီးတွေ ပြောမနေနဲ့ တော့ ဒါပဲ မဟုတ်လား ပြီးပြီ”
ရင်ထွန်းဝင်း အပြောအမေး ကြောင့် နေထက်နိုင် ပင် ဇဝေဗဝါ ဖြစ်သွားရသည်။ သူ့မာမီ ကျောင်းမှာ စာသင်ခဲ့တုံးက အဲလို တမင်လုပ်ခဲ့ဘူးတာလား။ ထိုအကြောင်းအရာကို အရမ်း သိချင်သွားမိသည်၊ ဘာလို့လဲ၊ ရင်ထွန်းဝင်း ကို ဒီထက်ပို စပ်စုစေချင်နေမိသည်။ သို့သော် ရင်ထွန်းဝင်း က သူ့မျက်စေ့ ရှေ့က ဖင်ကြီးကို ထန်နေလေပြီ။
“အဲ အတိုင်းပဲ နေ မ”
ဟုပြောကာ ဒေါ်နီနီနိုင် အနောက်နားသို့ ကပ်သွားလိုက်သည်။ သူ့ လက်ဖဝါးတွေက ဒေါ်နီနီနိုင် ဖင်လုံးကြီး များကို တဖက်တချက် ဆီ ကိုင်ပွတ်ရင်း တချက်နှစ်ချက် ဆုပ်နှယ်နေရင်း က ဒေါ်နီနီနိုင် လည်ကုတ်လေးကို သူ့နူတ်ခမ်းဖြင့် နမ်း ရင်းက၊
“အဲဒီ အချိန်တုန်းက လူပျိုပေါက် ကျွန်တော်တို့က ဆရာမကြီး ကို ကြည့်ရင်း ဒါမျိုးတွေ လုပ်ချင်နေတာလေ”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် လည်ကုတ်လေးကို နမ်းနေရင်း မှ လျှာဖြင့် လည်း ရက်လိုက်တော့ ဒေါ်နီနီနိုင် ကြက်သည်းပင် ထသွားသည်။ ရင်ထွန်းဝင်း က ဒေါ်နီနီနိုင် အနောက်မှာ ဒူးတဖက်ထောက် ထိုင်လိုက်ရင်း ဒေါ်နီနီနိုင် ဖင်လုံးကြီးကို နမ်းလိုက်ပြီး သူ့ပါးပြင်ဖြင့် ပွတ်နေသည်။ တချိန်ထည်းမှာပင် သူ့လက်တွေက ကျောင်းစိမ်း ထမီအောက်မှ လျိုဝင်လျှက် ဒေါ်နီနီနိုင် ခြေသလုံး ပေါင်တန် တို့ကို ပွတ်သတ်နေလေသည်။ နောက်တော့ ဒေါ်နီနီနိုင် ထမိန်ကို အနားမှ မတင်ပြီး ခါးနားထိ လုံးထားလိုက်သည်။အတွင်းမှ ပင်တီ မဝတ်ထားသဖြင့် ဒေါ်နီနီနိုင် ဖင်လုံးကြီးမှာ ဖွေးကနဲ ပေါ်လာလေသည်။ ရင်ထွန်းဝင်းက ဒေါ်နီနီနိုင် ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို သူ့လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် အသာတွန်းလိုက်ရာ ဒေါ်နီနီနိုင် က အလိုက်သတသိပင် သူမပေါင်တွေကို ကားကာ ရပ်ပေးလိုက်သည်။ ခါးပေါ် လိပ်တင်ထာသော ထမိန်ကိုလည်း အောက်ပြန်မကျစေရန် သူမ လက်တဖက်ဖြင့် ဆွဲထားပေးလိုက်သည်။
ရင်ထွန်းဝင်း က သူ့ပေါင်ခွဆုံတွင်းသို့ သူ့လက်ဖဝါး ဖြင့် ပက်လက်ထိုးထည့်ပြီး ဒေါ်နီနီနိုင် စောက်ပတ်ကြီးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်လိုက်တော့ ဒေါ်နီနီနိုင် ခမျာရှီး ကနဲ ဖြင့် ဖင်ကြီး ကော့တက်လာရသည်။ ဒူးများလည်း ချောင် ပြီး လဲကျသွားမှာစိုး သဖြင့် အရှေ့ဘက်နံရံကို လက်နှစ်ဖက် ထောက်ကာ မှီထားလိုက်ရသည်။
“အား စောက်ရှည်တွေကို စိုရွဲလို့ပါလား၊ ဆရာမ ကြီး စာသင်နေတုံးလဲ အဲလို ဖြစ်နေတာလား”
“အီး…အားး အရမ်း….အရမ်း မဖိနဲ့ကွာ ”
ဒေါ်နီနီနိုင် မှာ အသံတုံတုံ လေး ဖြင့် ငြီးသံလေး ထွက်လာရသည်။ တဏှာသွေး အရမ်း ထနေပုံရလေသည်။
“ဘယ်ဟာကို လည်း မရဲ့ ”
ရင်ထွန်းဝင်း က တမင် စနေပုံ ရသည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် ပါးစပ်မှ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အပြောကို ကြားချင်နေသည်။
“ဟို လေ အားးးး အီးးးးးး အဲဒါလေး…ရှီးးး ကျွတ်စ်..မ..အစေ့ လေးးးးးးး ကိုလေ”
ရင်ထွန်းဝင်းက လည်း ဒေါ်နီနီနိုင် ပျော့ကွက်ကို သိသွားသလို ဖြင့် စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်နေပုံ ရသည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် တယောက် အော်ဟစ် ငြီးတွားရင်း ဖင်ကြီး တယမ်းယမ်း ဖြင့် ဖြစ်နေလေသည်။
“မ ကလည်း စောက်စေ့ လို့ ပြောပါကွာ ခစ်ခစ်၊ အစေ့ဆိုတော့ ဘာစေ့လည်းလို့၊ ကဲ ပါ မ ဖင်လေး နည်းနည်း ကုံးပေး”
ဒေါ်နီနီနိုင် က နံရံကို လက်ထောက်ရင်း သူမ ဖင်ကြီးကို အနောက်ဖက်သို့ တအားကော့ပေးလေသည်။ ပေါင်နှစ်လုံးကို လည်း ကားထားသဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ပေါင်ခွဆုံ မှ ဖေါင်းကား ပြီး ထွက်နေလေသည်။ ရင်ထွန်းဝင်းက မျက်နှာအပ်ပြီး လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ခွေးရေသောက်သလို မော့ကာ ရက် နေပြန်သည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် ခများ တအီးအီး ဖြင့် ငြီးငြူရင်း စောက်ဖုတ်ကြီး ကို ရင်ထွန်းဝင်း မျက်နှာအား ဖိပွတ်နေသည်။
ရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လက်တချောင်းကို တံတွေးစွတ်ပြီး ဒေါ်နီနီနိုင် ဖင်ပေါက်လေးထဲ ထိုးထည့်ကြည့်လိုက်ရာ၊ ဒေါ်နီနီနိုင် က၊
“အိုး ဖင်ပေါက်ကို မထိုးနဲ့လေကွယ်၊ အိုး တော်ပြီကွာ လာ အိပ်ယာပေါ်သွားမယ်”
ဟု ရင်ထွန်းဝင်း လက်ကို ဆွဲပြီး အတင်းထ ခိုင်းဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ ရင်ထွန်းဝင်းက ၊
“အာ မရတော့ ဘူး မ ရယ် အခု ဒီ မှာပဲ မကို မတ်တတ်လိုးချင်နေပြီ၊ မ စာသင်ခန်းထဲက ဘလက်ဘုတ်လို မျိုး နံရံကို လက်နဲ့ ထောက်ပြီး ဖင်ကို အနောက်ကော့ထားပေး မောင် နောက်က လိုးတော့မယ်”
ဒေါ်နီနီနိုင် လည်း ပြောမနိုင်တော့သဖြင့် လက်လျှော့ကာ ရင်ထွန်းဝင်း ပြောသလို ပင်လုပ်ပေးရှာသည်။ ရင်ထွန်းဝင်း က သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချကာ မာတောင် တင်းထနေသော သူ့လီးကြီး ကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လျှက် ဒေါ်နီနီနိုင် စောက်ဖုတ်ကြီးကို အနောက်မှ တေ့လေသည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် က သူမ လက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်။ ရင်ထွန်းဝင်းက ဒေါ်နီနီနိုင် ခါးကို ကိုင်ကာ သူ့ဒူး နှစ်လုံးကို အသာကွေးကာ လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ အတည့်ဝင်စေသည်။ ပြီးမှ ဒူးကို ဆန့် ဖင်ကို ကော့လျှက် ဒေါ်နီနီနိုင် စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်အောင် ဆောင့်ထိုးချလိုက်လေသည်။
“ဖွတ်…ပလွတ်…ဖတ်”
“အီး……အို့…….အီးးးး ကျွတ်စ်…..”
“ဖွတ်..ဖတ်..ဖွတ်…ဖတ်..”
ဒေါ်နီနီနိုင် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ စောက်ရည်များ ဖြင့် ရွဲနှစ်နေသဖြင့် ရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီး ချောချောမွေ့မွေ့ ဝင်သွားလေသည်။ သို့သော်လည်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများ မှာ နူးညံ့ နွေးထွေး လှသဖြင့် ရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးမှာ အလွန်အရသာထူးနေပေသည်။ သူ့ စိတ်ထဲတွင် သူတို့ အထက်တန်းတုန်းက အတန်းထဲ အခန်းရှေ့မှာ ဆရာမကြီးကို ဆော်နေရသည်ဟု တွေးရင်း ဖြင့် လိုးဆော်နေလေရာ ပိုပြီး အရသာ ရှိသလို ဖြစ်နေရသည်။
ကလော့ဆက်တွင်းမှ ချောင်းကြည့်နေသူ နေထက်နိုင် တယောက်မှာကား သူ့မာမီ ဖင်ပြောင်ကြီးကို သူမ ကျောင်းသားဟောင်း ချာတိတ်ကောင် က အနောက်မှ လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း သူ့လက်က အလိုလို သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထု နေမိလေသည်။ သူ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှု မှာလည်း အလွန် အထွတ်အထိပ်ရောက်နေ ရကား ၊အပြင်ဘက်မှ ရင်ထွန်းဝင်း မပြီးခင် သူ့လီး မှ လရည်များ ထွက်ကျကုန်သဖြင့် ပုဆိုးဖြင့် လီးကို အုပ်ကာ လရည်များ ခံထားလိုက်ရလေသည်။ သူ့ စိတ်ထဲ တွင်တော့ ရင်ထွန်းဝင်း နေရာတွင် သူသာ ဖြစ်လိုက်ချင် တော့သည်။
…………
