အခန်း ၂၁။
ရင်ထွန်းဝင်း တယောက် ဒေါ်နီနီနိုင် ခါးကိုကိုင်ကာ အနောက်မှ ဆောင့်လိုးနေရင်း မှ လီး ကြီးက တချက်တချက် ချော်ထွက်ကာ စောက်စေ့ကို သွားသွား ပွတ်ထိုးမိသဖြင့် ဒေါ်နီနီနိုင် တယောက် ထွန့်ထွန့်လူးအောင်ပင် ခံနေ ရလေသည်။ ရင်ထွန်းဝင်းမှာ နည်းနည်း တော့ ညှောင်းလာသော်လည်း လီးကို စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှ မချွတ်ချင် သေးသဖြင့်၊ သူ့လီးကြီးကို အရင်းထိ ထိုးထည့် ဖိမြုတ်ထားရင်း မှ၊
“မ လေးဘက်ထောက် ပေးပါလား မောင် နည်းနည်းညှောင်းလာလို့”
“အင်း”
ဒေါ်နီနီနိုင် မှာ စောက်စေ့လေးကို သုံးလေးခါ အထိုးခံလိုက်ရပြီးတော့ လူတကိုယ်လုံး တုံတက်၊ စောက်စေ့လေးလည်း ကျင်တက်ကာ တချီပြီးသွားခဲ့ပြီမို့ ရင်ထွန်းဝင်း အလိုကို လိုက်ကာ လုပ်ပေးလေသည်။ ကြမ်းပေါ်တွင် လေးဘက်ထောက်ကာ ကုန်းပေးနေသော ဒေါ်နီနီနိုင် ကို ရင်ထွန်းဝင်းက အနောက်မှ ဒေါ့ကီ လိုးလိုး ပေးလိုက်ရာ မကြာခင်ပင် လရည်များ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားလေတော့သည်။
ရင်ထွန်းဝင်းက လရည်များကို ဖြစ်ကနဲ ဖြစ်ကနဲ စောက်ခေါင်းအတွင်း ညှစ်ထုတ်နေရင်း လီးကြီးကို လည်း အဆုံးထိ ထည့်ကာ စိမ်ထားသည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် စောက်ခေါင်းတွင်းမှ လည်း လီးကြီးကို လက်ဖဝါးဖြင့် ဖွဖွလေး ညှစ်ပေးသလို တချက်တချက် ရှုံ့ချည်ပွချည် လုပ်ပေးနေလေသည်။ ခနကြတော့ သူမ ကိုယ်ပေါ်ထပ်ရက်မှောက်ကာ မှိန်းနေသော ရင်ဝင်းထွန်းကို တံတောင်ဖြင့် တွက်ရင်း၊
“မောင့် ကိုယ်ကြီးက တအားလေးတယ်ကွာ ဖယ်အုံး၊ မလည်း ရှုးပေါက်ဦးမယ်”
ဟု ဆိုလိုက်သဖြင့် ရင်ထွန်းဝင်း က ဖယ်ပေးလိုက်သည်။ ကလော့ဆက်တွင်းမှ နေထက်နိုင် လည်း ဒူးတွေ ညှောင်းသွားသဖြင့် အတွင်းမှာ ခနထိုင်ကာ နားနေလိုက်သည်။ ခန အကြာတော့ ရေဆေး သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီး ကြသော ရင်ထွန်းဝင်း နှင့် ဒေါ်နီနီနိုင် တို့ နှစ်ယောက် ကုတင်နားတွင် သူတို့ မျက်နှာသုပ်ပုဝါ နှင့် ရေစိုတို့ ကို ခြောက်အောင် သုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ် တက်ထိုင်ကြသည်။ ရင်ထွန်းဝင်း မှာ ကိုယ်လုံးတီး နှင့် အဝတ်အစား မရှိတော့၊ လီးကြီးက တော့ မပျော့ မမာ တွဲလောင်းကျနေသည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် ကအောက်ပိုင်း မှာ ဘာမှ မရှိ၊ ရင်ထွန်းဝင်းက ဘေးချင်း ယှဉ်ထိုင်ရင်းမှ ဒေါ်နီနီနိုင် ရင်ဖုံးအကျႌကို ချွတ်နေလေသည်။ သူတို့ ထိုင်နေကြ သည့် ကုတင်စောင်းမှာ နေထက်နိုင် ပုံးနေသည့် နေရာ နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်နေလေရာ သူ့မာမီ ပေါင်ခွဆုံမှ စောက်ဖုတ် ကို နေထက်နိုင် မျက်လုံး ရှေ့တည့်တည့်မှာ တွေ့နေရလေသည်။ စောက်ဖုတ်မှာ အမွေးများ မထူပဲ ပါးပါးလေး ဖြစ်နေ သဖြင့် သူ့မာမီ ညှပ်ပြီး ထရင်းလုပ်ထားသည်ဟု နေထက်နိုင် တွေးလိုက်မိသေးသည်။ သူ့စိတ်ထဲ တခါမှ သူ့မာမီ ကို ထိုသို့ တွေ့ရမည်ဟုလည်း မတွေးထားမိခဲ့၊ အထူးသဖြင့် ထိုကဲ့ သို့ စောက်ဖုတ်ကြီး အပြူးသား နှင့် သူ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ပေါင်ကား ထိုင်နေဖို့ ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ မတွေးရဲခဲ့သည့် အရာပင် ဖြစ်တော့သည်။
ရင်ထွန်းဝင်း က ဒေါ်နီနီနိုင် အပေါ်ပိုင်း ဝတ်ထားသည့် ရင်ဖုံး အကျႌ၊ ဘရာဇီယာ တို့ကို ချွတ်လိုက်တော့ ဒေါ်နီနီနိုင် နို့ကြီးများမှာ ဖွေးကနဲ ပေါ်လာသည်။ ခလေး တယောက် သာ မွေးခဲ့ ဘူးသည့် အိမ်ထောင်သည်မို့ အရွယ်ရောက်လာသော်လည်း နို့ကြီးများ မှာ တွဲကျမနေပေ၊ အနည်းငယ်တော့ အိအိလေး ဖြစ်ကာ နီု့သီးခေါင်းတို့ မှာ ခပ်တုတ်တုတ် ညိုညို ဖြစ်သည်။ သူ့မာမီကို ကိုယ်လုံးတီး နှင့် လေးငါးပေအကွာ ကနေ မျက်နှာချင်းဆိုင် မြင်နေရတော့ နေထက်နိုင် လီးက လည်း ချက်ချင်းကို ပြန်တောင်လာရတော့သည်။ ရင်ထွန်းဝင်း လည်း ထိုနည်းတူပင်။
ရင်ထွန်းဝင်း က ဒေါ်နီနီနိုင် နို့ကြီးတွေကို လက်က ဆုပ်နှယ်နေရင်း က သူမ နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းနေသည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် ကလည်း ရင်ထွန်းဝင်း လည်ကုတ်ကို သူမ လက်တွေ ဖြင့် တွဲခို ရင်း ပြန်လည် စုပ်နမ်းနေလေသည်။ ခနနေတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် မွေ့ယာပေါ်သို့ တွဲလျှက် လှဲလျှောင်းလိုက်ကြသည်။
သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် ဖက်ထားရင်း မှ စုပ်နမ်းနေသော နူတ်ခမ်းများကို ခွာလိုက် ကြသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် စကားကို တိုးတိုး သာ ပြောကြသော်လည်း လေသံလေး နှင့် မဟုတ်သဖြင့် လေးငါးပေအကွာ မှ နေထက်နိုင် က အကုန်လုံးကို ပီပီသသ ကြားနေရလေသည်။
“ဆရာမ ကြီး ကျွန်တော် ခုန အတန်းထဲ မှာ လိုးပေးတာ ကောင်းရဲ့လား”
“ဟေ့ အဲဒီ လို မျိုးဆို ဆရာမ လို့ မခေါ်နဲ့လို့ ပြောထားတယ်လေ”
“အဟီး အဲလို ခေါ်ပြီး လိုးရတာ ရင်ခုံ ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားရလို့ပါ မရဲ့”
“ဟွန်း သိသားပဲ အထက်တန်းကတည်း ကနှာက ပွနေတာကို”
“အင်း အဲဒါနဲ့ ပြောပါဦး ခုမှ မောင် သတိထားမိတာ ကျောင်းမှာ စာသင်တုံး ကလည်း မ ဖင်ကြီးက အဲလို ကော့ပြီး ထားတာ တမင်လုပ်တာ မဟုတ်လား”
“ခစ်ခစ် သွား မပြောပါဘူး”
“ပြောပါ မရယ် အခု မောင် က မ ရဲ့ လင်တောင် ဖြစ်နေမှကို”
“ဟယ် မိုက်ရိုင်းတယ် သွား လင်မဟုတ်ပါဘူး ၊ ကျမ မှာ လင်ကြီး ရှိပါတယ်ရှင့်”
“ဒါဆိုရင် လင်ငယ်လေး ပေါ့ မိန်းမရယ် မွမွ ပြွတ်စ်”
“မပြောနဲ့ အာ့ဆို မခေါ်တော့ဘူး”
ဒေါ်နီနီနိုင် က အမူပိုပို နူတ်ခမ်းစူစူ နှင့် ပြောလိုက်သဖြင့် ရင်ထွန်းဝင်းက၊
“အင်းပါ အင်းပါ မ မကြိုက်ရင် မပြောပါဘူး ခုန ဟာကို သာ ပြောပြပါနော် ချစ်မ”
ဒေါ်နီနီနိုင် မှာ ခေတ္တမျှ စဉ်းစား သလို လုပ်နေပြီးမှ ၊
“အင်း ဒါဆိုလည်း ပြောပြမယ်၊ ဘယ်သူ့မှ လျှောက်မပြောရဘူးလို့ ဂတိပေးရမယ်နော်”
“ဂတိပေးပါတယ် မရယ် ဘုရားစူး မိုးကြိုးပွတ်”
ဒေါ်နီနီနိုင် က ခနနာမျှ တွေဝေနေပြီး ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည့် မျက်နှာဖြင့် ၊
“ဒီလို မောင်ရေ မောင်တို့ မ အတန်းကို မရောက်ခင် ဆယ်နှစ် လောက်တုန်းက ပေါ့၊ မ အတန်းထဲမှာ ဇော်မင်းအောင် ဆိုတဲ့ ကောင်လေး တယောက်ရှိတယ်၊ သူက မတို့ အိမ်မှာ နေပြီး ကျောင်းတက်တာ၊ မရဲ့ တူလေးပေါ့”
နေထက်နိုင် ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ မာမီ ကိုဇော့် ကိုများ ပြောနေတာလားဟု တွေးလိုက်သည်။
“ဇော်မင်းအောင် က မ တို့ အမ အကြီးဆုံး ရဲ့သားလေ၊ သူက နယ်မှာ ပေတေ နေပြီး အလေလိုက်နေတော့ အတန်း လည်း ခနခနကျ၊ နောက် အိမ်က ထွက်ပြေး ပြီးတော့ နောက် လမ်းသရဲ ဂိုဏ်းဝင် ဘာညာနဲ့ အိမ်က နောက်ဆုံး စွန့်ပြစ်ရတော့မယ်ထင်နေတာ နောင်တ ရပြီး ကျောင်းပြန်တက်တော့ အသက်က တော့ ကြီးနေပြီ၊ အိမ်က လည်း နယ်မှာထားရင် ခွေးမြီးကောက် ကျီထောက်စွတ်ဖြစ်မယ် ဆိုပြီး ဆယ်တန်းကို မ နဲ့ နေပြီး ဖြေရင် မျှော်လင့်ချက်ရှိတယ် ဆိုပြီး မ အိမ်ကို ပို့ထား တာ၊ မက ပဲ မကျောင်းမှာ အပ်ထားပေးလိုက်တာ၊ ဆံပင်က ရှည်ရှည် ကိုယ်ပေါ်မှာလည်း တက်တူးတွေ ရှိတယ်၊ မ အတန်းထဲ မှာရောက်တော့ သူ က ၁၈နှစ်လောက် ရှိနေပြီ”
နေထက်နိုင် က အင်း ကိုဇော့် အကြောင်းပြောနေတာပဲ၊ ကိုဇော်က သူကထက် ဆယ်နှစ်ကျော်လောက် ကြီးမည်၊ အရင်က သူငယ်ငယ်တုန်းက သူတို့ နဲ့ အတူနေဖူးခဲ့သည်။ နောက်တော့ သင်္ဘောလိုက်ကာ ကမာ္ဘပတ် နေသူဖြစ်သည်။ သင်္ဘောပေါ်က ပြန်ဆင်းလာလည်း ခနပင် ချက်ချင်းလိုလို ပြန်ပြန်တက်သွားတတ်သည်။ ခုထိ လူပျိုကြီးဖြစ်သည်။
“အဲဒီတော့”
ရင်ထွန်းဝင်းက စကားထောက်ပေးလိုက်တော့၊ ဒေါ်နီနီနိုင် က ဆက်ပြောလေသည်။
“အဲဒီတော့……………..
(ဒေါ်နီနီနိုင် အပြော နှင့် ဆက်ရေးလိုက်မည်)
ကျမ တို့က မွေးချင်း များပြီး မွေးချင်းတွေက မိန်းခလေးတွေ ချည်းပဲ၊ မိဘတွေက ပထမ မိန်းခလေး သုံးယောက်မွေးပြီးတော့ ကလေး မယူတော့ဘူး ဆိုပြီး နေလာကြတာ လေးငါးရှစ်နှစ်ကြာတော့ သား လေး တယောက်လောက် လိုချင်စိတ်တအား ပြင်းပြ တာနဲ့ စမ်းကြည့်မယ် ဆိုပြီး နောက်ဆုံး စမ်းလိုက်တာ ကျမ မွေးပါရော၊ ခစ်၊ အဲတော့ မှ မိဘတွေက သားသမီး ထပ်ယူဖို့ လက်လျှော့သွားကြတော့တယ်။ အမအကြီးဆုံး အိမ်ထောင်ကျတော့ ကျမ ဆယ်နှစ်ကျော်ကျော်လေး ပဲ ရှိဦးမယ်။ အမအကြီးဆုံးသား မွေးတော့ မိသားစု ထဲ ယောက်ျားလေး ရပြီ ဆိုပြီး အကုန်လုံး အဖိုးအဖွား မိဘအဒေါ် တွေ ဝိုင်းချစ်လိုက်ကြတာ အဲဒီ ကောင်လေး က ပျက်စီးတဲ့ အဆင့်ကို ရောက်ရောပဲ။ ကျမ ထက် ဆယ့်နှစ်နှစ်လောက် ပဲ ငယ်မယ့် ဖော်မင်းအောင် ပေါ့။
နောက်တော့ နောင်တရပါပြီ ကျောင်းပြန်တက်မယ်ဆိုတော့ အမကြီးတွေက လည်း တောင်းပန် ကိုယ်ကိုယ်တိုင်က လည်း တူကြီးကို လုပ်ပေးချင်လို့ ကိုယ့်ကျောင်းမှာ အပ်ပေး၊ ကိုယ့်အိမ်မှာပဲ နေခိုင်းလိုက်ခဲ့တယ်။ အဲဒီအချိန် ကျမ သားလေး က လေးငါး ခြောက်နှစ်ရှိပါပြီ။
ကျမ မောင်ဇော်လို့ ခေါ်တဲ့ အဲဒီ ဇော်မင်းအောင် က ကျမတို့ အိမ်ရောက်လာပြီးတော့ ဆေး၊လောင်းကစား အကုန်ဖြတ်တယ် လိမ်လိမ်မာမာ နေတယ်၊ စာလည်း ကြိုးစားတယ်။ အရက် ကတော့ တခါတလေ ခိုးသောက်တယ် ထင်တယ် တခါတလေ အနံ့နည်းနည်းရတယ်။ သူ့မိဘတွေက တော့ ဝမ်းသာလို့ ပေါ့၊ ဘာလိုသလဲ အကုန်ပို့ပေးတယ်၊ ကျမကို လည်း လခ အိမ်မှာ ထားတဲ့ ကျွေးတဲ့ အနေနဲ့ လခ လည်းပေးတယ်။
တခု ပဲ ကျမ မှာ ပြဿနာ ရှိတယ်။ သူ ကျမ အပေါ်မှာ စိတ်ထား မရိုး ဘူး ဆိုတာ သိနေရလို့ပဲ၊ အဲဒါက လည်း တကယ့်ကို အမှတ်မထင်က မှ ကျမက မသင်္ကာလို့ လိုက်ချောင်းရင်း နဲ့ တွေ့လာရတာ။ ဘယ်လို ဟာတွေလည်း ဆိုတော့ သူ ကျမ ပင်တီ တွေ ဘရာဇီယာတွေကို ခိုးပြီး ရှုတယ် အဲဒါတွေနဲ့ ဂွင်းထုတယ်။တခါတလေ ပင်တီထဲ သူကလရည်တွေပါ ပန်းထည့်ပြီး တော့ အဝတ်ခြင်းထဲ ပြန်လုံးထည့်ထား တာမျိုးတွေ လုပ်တတ်တယ်။ ပထမ တော့ ကျမ ဒေါကန်သေးတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အမကြီး မျက်နှာရယ်၊ ကောင်လေး ကိုယ်တိုင်ကလည်း အရင်က ထက်ဆိုရင် အရမ်းကို လိမ္မာနေပြီလေ၊ ဒီနှစ် ဆယ်တန်းအောင်ပြီးရင်လည်း သူ့ဘာသာ တက္ကသိုလ်သွားတော့မှာ လေ ကျမ ဆီမှာ တနှစ်ပဲ နေမှာပဲ ဆိုပြီး မသိချင်ယောင် ဆောင်နေခဲ့ လို်က်တယ်။
နောက် ညဖက် စာကြည့်ရင်လည်း ကိုမျိုးနိုင် နဲ့ သားနဲ့ အိပ်ပျော်၊ နေလို့ သူ့အခန်းက စာကြည့်စားပွဲ မှာ သွားရှင်းပြပေးရရင် အရမ်းနီးနီးကပ်ကပ်နေပြီး ကျမ ကိုယ်နံ့ကို ခိုးရှုနေတာ ကျမသိတာပေါ့။ အဲလို ဖြစ်နေမှန်း သိနေရက်သား နဲ့ ကျမကရော ဘာလို့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ခတ်တန်းတန်း မနေလဲ ဆိုတာ မေးစရာ ဖြစ်နေမှာပေါ့နော်။ အဓိက က နှစ်ချက်ရှိတယ်။ တချက်က သူက ကျမ တူအရင်း ကြီး သူလိမ္မာပြီး စာမေးပွဲအောင်သွားရင် ပြီးရော၊ သူက သူ့ဘာသာ သူ စိတ်ကူးယဉ်တဲ့ အဆင့်၊ ကျမ ကို မှန်းပြီး ထုတဲ့ အဆင့်ကတက်မှာ မဟုတ်ဘူးလို့ တွေးမိခဲ့တယ်။ ဒုတိယအချက်က တော့ ကျမ သားလေး မွေးပြီး နောက်ပိုင်း ကိုမျိုးနိုင် ရဲ့ အယုအယ တွေ နည်းနည်း ကြဲလာခဲ့တယ်။ မစ်လိုက်ဖ ခရိုက်စစ်လို့ ခေါ်မလား မသိ၊ ညဘက်အိပ်ယာဝင်၊ ဟိုဟာ ဒီဟာတွေလည်း လျော့လာတယ်။ ပထမပိုင်းတော့ သိပ်မသိသာ ပေမဲ့ သားလေး လေးငါးနှစ်ရောက်လာတော့၊ စိတ်ထဲက တခုခု လိုသလို ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ ကျမလည်း နှစ်ဆယ့်ကိုး သုံးဆယ် ဆိုတော့ မိန်းမ တယောက်ရဲ့ ရမက် အပြင်းဆုံး အချိန်မဟုတ်လား။ အဲတော့ ကျမ ကို ကိုမျိုးနိုင် စိတ်ဝင်စား မှု နည်းလာတော့ ငါ ခလေး တယောက်မွေးပြီးတာနဲ့ အဲလို ဖြစ်သွားရတာလား၊ ငါ့ကို ဘယ်သူမှ စိတ်မဝင်စားကြတော့ဘူးလား၊ ဆိုတဲ့ ဒီပရက်ရှင်း နည်းနည်း ဝင်နေတဲ့ အချိန်၊ ကိုယ့်ကို ဂရုစိုက် ပြီး စွဲလမ်းနေတဲ့ ၁၈နှစ်အရွယ် ကောင်လေး ရှိနေတယ် ဆိုတာ ကျမ ရဲ့ အားဆေးပါပဲ။ အဲဒီကောင်လေး က ကိုယ့်တူအရင်း ဖြစ်နေပေ့စေပေါ့။
အဲဒီအချက်နှစ်ချက်ကြောင့် မသိချင်ယောင် ဆောင်နေရင်းက ကျမ ကိုယ်တိုင်လည်း တဖြည်းဖြည်း သာယာသလို ဖြစ်လာတယ်။ မောင်ဇော့်လီးကြီး ကလည်း ကျမ အနေ နဲ့ တချောင်းထဲ သော မြင်ဘူး တဲ့ ကိုမျိုးနိုင် ရဲ့ လီးနဲ့ မတူပဲ ထူးခြား နေတာက လည်း ကျမ ရဲ့ စူးစမ်းလို စိတ်ကို ဆွပေးနေတယ်။ သူ့လီး ကို ကျမ ဘယ်လို မြင်ဘူးသလဲ ဟုတ်လား၊ ကျမ ပြောပြီး ပြီရော၊ ကျမ သူကကို မသင်္ကာလို့ လိုက်ချောင်းပါတယ် ဆိုတာ၊ သူက လည်း နောက်ပိုင်း ပြန်ပြောတာက တော့ ကျမ ကို မြင်စေချင်လို့ လို့ ပြောတယ်။ သူ့အခန်းတံခါးကို ဘယ်တော့ မှ ဂလန့် မချဘူး၊ လက်တလုံး နှစ်လုံးလောက်ဟ ထားပြီးမှ ဂွင်းထု တယ်၊ အဲတော့ လူနဲ့ မလိုက်အောင် ထွားကျိုင်း တုတ်ခိုင်လှတဲ့ လီးကြီး ကို မြင်နေရတာတော့၊ မြင်ပါများတာရယ်၊ စိတ်ကစားတာရယ် နဲ့ ပေါင်းဖက်လိုက်တော့၊ အဲဒီလီးကြီး နဲ့ အလိုးခံလိုက်ရရင် ဘယ်လို နေမလဲ ဆိုတာ စိတ်ထဲ ခနခန တွေးမိလာတယ်။ တွေးလိုက်မိတိုင်းလည်း ကြက်သီးထတယ်၊ အရည်တွေ စိုလာတယ်။
သူက တော့ ကျမ ကို ကိုယ်ထိ လက်ရောက် တခါမှ ကို မလုပ်ပါဘူး၊ ပွတ်သီး ပွတ်သတ်နေတာကလွဲရင်၊ သူ့လက်နဲ့ အသားယူပြီး ကိုင်တာ ပြုတာ တို့ မလုပ်ပါဘူး၊ အဲလို ကြောင့်လည်း ကျမ စိတ်တွေ ရဲပြီး ကျမ ဘာသာ ကျမ စိတ်ဖြေ ပြီး စေ့စေ့လေးကို ပွတ်ရင်၊ သူ့လီးကြီးကို စိတ်ကူးယဉ်မိတာ ပုံမှန်လို ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။သူ ခိုးယူသွား ဂွင်းထုပြီး ပြန်လာထားတဲ့ ပင်တီလေး တွေကိုတောင် ကျမ က ယူပြီး သူ့လရည်စော်နံ နေတဲ့ပင်တီကို ပြန်ရူရင်း ကိုယ်ဘာသာ အာသာ ဖြေတဲ့ အဆင့်ကို ရောက်လာတယ်။
အဲလို နဲ့ ဖြစ်ချင်တော့ လည်း အမှတ်မထင် ဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။ ဖြစ်ပုံက ဒီလို၊
အခန်း ၂၂။
အဲဒီတလော လူ ကလည်း အလို မပြည့်တာ ကြာနေတော့ အမြဲတမ်းလိုလို စိတ်တို နေသလို၊ ကိုမျိုးနိုင် ကလည်း အရက်ကလေး တမြမြ ဖြစ်နေတယ်။ သူ�
တညမှာတော့ အကြီးအကျယ် ဖိုက်ကြရတယ်။ လင်မယားထုံးစံပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒီနေ့က ကိုမျိုးနိုင် ကလည်း တော်တော်ကြီး ကို ရုတ်ပျက်ဆင်းပျက် မူးလာတယ်၊ ကျမ လည်း ဒေါပွပွနဲ့ သူကကို မြည်တွန်တော့ သူက လည်း ပြန်အော် အကြီးအကျယ် ဖြစ်ကြတယ်။ မောင်ဇော်က အခန်းဝ က ရောက်လာပြီး လာကြည့်တယ်။ သူက လက်စလည်း ရှိတယ်၊လက်ယဉ်တယ် ဆိုတော့ တော်ကြာ ကျမဘက်က ဝင် လုပ်လိုက်ရင်၊ ကိုမျိုးနိုင် လည်း အနာတရ ဖြစ်၊ မောင်ဇော်လည်း သူ့စရိုက်ထဲ ပြန်ရောက် ခွေးမြီးကောက် စွတ်သလို ဖြစ်နေမှာမို့ ကျမ က အရှိန်သတ်လိုက်ပြီး မောင်ဇော့်ကို ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်သွားခိုင်းလိုက်တယ်။ မောင်ဇော်က အခန်းဝကနေ၊
“တီလေး တို့ ခုလို မအော်မဟစ်ဘူး ဆိုရင် ပြန်သွားပါ့မယ် ညီလေးက အိပ်ပျော်နေတာ နိုးသွားမှာ စိုးလို့ပါ”
လို့ ပြောရှာတယ်၊ အဲတော့ ကျမ က သွားနှင့်လိုက် ခနနေ ကျမ လိုက်လာပြီး သားကို လာကြည့်မယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကိုမျိုးနိုင်က တော့ အိပ်ယာပေါ် ရောက်နေပြီး ကျမကို လှမ်းရန်တွေ့နေရင်းက အံချပြစ်လိုက်တယ်။ ကျမ အိပ်မဲ့ အခြမ်းမှာ လဲ အံဖတ်တွေကျကုန်တယ်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း လူမှန်းမသိတော့ပဲ သူကဘက်က ခေါင်းအုံးမှာ လဲကျ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျမစိတ်ပျက် ရွံ့ရှာတာနဲ့ အခန်းထဲကထွက်လာပြီး မောင်ဇော်တို့ အခန်းဆီ လာခဲ့တယ်။ မောင်ဇော်နဲ့ သား နေထက်နိုင် တို့က တခန်းထည်း အိပ်တာ ၊ ကုတင် နှစ်လုံးကို နံရံ တဖက်စီ ကပ်ထားပြီး တယောက် ကုတင်တလုံးနဲ့ အိပ်ကြတာ၊ ကျမ က ဒီညတော့ သား ကုတင်ပေါ်မှာပဲ အိပ်တော့မယ် ဆိုပြီး တော့ လာခဲ့တာပေါ့။ အခန်းထဲ ရောက် တော့ အိပ်ပျော်နေတဲ့ သား ဘေး ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ပြီး တော့ မျက်ရည်တွေ စီးကျ ငိုလိုက်မိတယ်။
မောင်ဇော်က ကျမ အနား ချက်ချင်းရောက်လာပြီး၊ ကျမ ကိုယ်လေး ကို ဘေးက နေ သိုင်းဖက်လို့၊
“တီလေး ရယ် မငိုပါနဲ့ လင်မယား ဆိုတာ တခါတလေ အဲလို ပဲ ဖြစ်တတ်ပါတယ်၊ ဖေဖေ နဲ့ မေမေ ဆို အမြဲတမ်း ဖြစ်နေကြတာပါပဲ”
ဆိုပြီး ကျမ လက်မောင်းလေးကို ပွတ်သတ်လို့ ချော့ရှာတယ်။ မောင်ဇော် ချော့လိုက်မှ ကျမ ပိုဝမ်းနည်း လာသလို ပဲမို့ သူ့ရင်ခွင်ကို မျက်နှာအပ်ပြီး ခြုံးပွဲချ ငိုလိုက်မိတယ်။ မောင်ဇော်က ကျမ ကို ထွေးပွေ့ထားရင်း နဲ့ ကျမ ကျောပြင်လေးကို ပွတ်ပေးနေတယ်။ ပြီးတော့ တိုးတိုးလေး၊
“တီလေး ဒီမှာ ညီလေး နိုးသွားမယ် လာဟိုဘက်ကို ခန သွားရအောင်”
ဆိုပြီး ဖက်တွဲခေါ်သွားလို့ သူ့ကုတင်ဆီ လျှောက်သွားကြပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်လိုက်တယ်။ အခုတော့ သူ့လည်ပင်းကို လက်နှစ်ဖက် နဲ့ တွဲခိုလို့ သူ့ရင်ဘတ်မှာ မျက်နှာအပ်ငိုနေတဲ့ ကျမကို သူက ကျောပြင်လေး တွေ လက်မောင်းလေး တွေ ပွတ်ပေးနေတယ်။ကျမ ငိုလို့ အားရသွားတော့မှ သူက ကျမ မေးစေ့လေးကို လက်နှင့်မပြီး သူကမျက်နှာနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် မော့စေတယ်။
“ကြည့် တီလေး ကလည်း ဆရာမကြီး တယောက် ဖြစ်နေပြီး ခလေး မဟုတ်သူငယ်မဟုတ် ငိုနေလိုက်တာ တခါထဲ သနပ်ခါးပါးကွက်ကြားမှာ မျက်ရည်စီးကြောင်းတွေနဲ့”
“အဲဒါ ဘာဖြစ်လဲ”
“ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး၊ အဲလို လေးတောင် လှနေတတာပဲ လို့ ပြောမလို့ပါ”
ကျမ ရုတ်တရက် အံ့အားသင့်သွားပါတယ်။ တကယ်တော့ သူ့ရင်ခွင်မှာ ကျမ ဖက်ငိုနေတော့ သူ ကျမကျောပြင်လေးကို ပွတ်ပေးနေတာရယ်၊ သူ့ရဲ့ ယောက်ျား အငွေ့အသက်တွေက ကျမ ကို စိတ်လှုပ်ရှားစေခဲ့ပါတယ်။ သူ့ရင်ဘတ်နဲ့ ဖိကပ်နေတဲ့ ကျမ ရင်သားတွေက ညအိပ်ခါနီး ဘရာ မဝတ်ထားတာကြောင့် နို့သီးခေါင်းလေး တွေ ထောင်မတ်ပြီး သူ့ရင်ဘတ်ကို အကျႌ ပိတ်စ အပါးအောက်က ထိုးမိနေမှာပါ။ ဒါပေမဲ့သူက သူ့ဒေါ်လေး ဖြစ်သူကို အဲလို ကြီး ပေါ်တင်ပြောလိုက်တော့ အငိုက်မိသွားပါတယ်။ ကျမ တခုခု ပြောမလို့ ပါးစပ်ဟလိုက်တော့၊
“အ…အု…ဖလူး…”
သူ့ပါးစပ်ကြီးက ကျမ ပါးစပ်ပေါ်မှာ လာဖိကပ်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်ယူတာ ခံလိုက်ရပါတယ်။ အဲဒီ အပြင် သူကလျှာကြီးကလည်း ကျမ ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာပြီး လျှာချင်း လာပွတ်တိုက်လိုက်တော့ ကျမ မှိန်းမော သွားရပါတယ်။ ကျမ ကိုယ်ခန္ဒာက လိုအပ်နေတဲ့ ဓါတ်တွေက လည်း တဖျင်းဖျင်း နဲ့ သွေးကြောထဲက ထလာနေပြီမို့ ကျမ ကိုယ်ကျမ မသိလိုက်ပဲ သူ့နူတ်ခမ်းကို ပြန်လည် နမ်းစုပ်နေမိပါပြီ။
သူ့လက်တွေက ကျမ ညဝတ်အကျႌအောက်က နေ လျိုဝင်ပြီးတော့ ကျမ ရင်သားတွေကို အုပ်ကိုင်ဆုပ်နှယ်ပေးနေတော့ ကျမ ပါးစပ်က ငြီးသံလေး တွေ အလိုလို ထွက်သွားရတယ်။
“မောင်ဇော် မကောင်းဘူးနော် တီလေး က မင်းအဒေါ်လေ”
ဇော်မင်းအောင် က ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး၊ ကျမ အသံက လည်း ပျော့တော့တော့ နှာသံ လေး ဆိုတော့ အမှန်တကယ် ငြင်းနေတာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သိသာနေလို့ ထင်တယ်။ ကျမ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီး သူ့အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်ဖြစ်အောင် အသာ တွန်းချလိုက်ပြီး သူက အပေါ်က နေမိုးလို့ ကျမ မျက်နှာ နူတ်ခမ်းလည်တိုင် တွေကို နေရာ အနှံ့ နမ်းရှုံ့ တော့တယ်။
အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေတဲ့ ကျမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို သူနေရာ ဝင်ယူလိုက်တော့ ကျမလည်း အလိုက်သင့် ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်မိတယ်၊ ကျမ ရဲ့ ညဝတ် အကျႌလေးကို ကျမ ရင်ဘတ် ရင်သား တွေ အပေါ်ထိ လှန်တင်တာ သိလိုက်တယ်။ ကျမ တူတော်မောင် ရှေ့မှာ စောက်ဖုတ်တွေ နို့တွေ ပေါ်တင် ကြီး အလှန်ခံနေရတော့ ရှက်တာနဲ့ မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်ထားမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ကျမ ပိပိလေး ကတော့ စိုရွဲနေပါပြီ။
မောင်ဇော်က ဒီအရွယ်လေး နဲ့ အတွေ့အကြုံ ဘယ်လောက်တောင် များ နေပလဲ မသိပါဘူး၊ ကျမ နို့တွေကို တဖက်ချင်း ဖြည်းဖြည်း ချင်း စို့ရင်း နဲ့ သူ့လက်တဖက်က ကျမ စေ့စေ့လေးကို အသာ ပွတ်ခြေ ပေးနေတယ်။ ကျမ တကိုယ်လုံး တောင် တုံပြီး သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိတယ်။ ကျမ ဒီလို အရသာ တွေ မခံစားရတာ ကြာပြီကော။
နို့ကို အားရအောင် စို့ပြီးမှ သူ နူတ်ခမ်းတွေက ကျမ ဘိုက်သား တွေကို ပွတ်သတ် နမ်းစုပ်ပြီး ကျမ ပိပိလေး ဆီ ရောက်သွားတယ်။ ပိပိလေး က စိုရွဲနေတာ သူတွေ့နေမှာပဲ။ သူ့တီလေး ဏှာအရမ်းထ နေတယ်ဆိုတာ သူသိသွားတာကတော့ ရှက်စရာကြီး ပါ။ ဒါပေမဲ့ ကျမ မခံနိုင်တော့ဘူး သူဆွနေတာ၊ သူ့လက်တဖက်က ကျမ စေ့စေ့ လေးကို အဆက်မပြတ်ပွတ်ခြေ နေပြီး သူ့လျှာကြီးနဲ့ ကျမ အဖုတ် နူတ်ခမ်းသား တွေကို ထိုးခွဲ အတွင်းသား လေး တွေကို လျှက်ပေးလို့၊ တချက်တချက် ကျမ အဖုတ် နူတ်ခမ်းတွန့်ဖတ်လေးကို သူ့ပါးစပ်နဲ့ ဆွဲစုပ်လိုက်သေးတယ်။ ကျမ ဖင်ကြီးပါ ကော့မြှောက်လို့ လူးလိမ့်နေပြီလေ။
“မောင်ဇော် ရယ် ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ ကွာ တီလေး မခံနိုင်တော့ဘူး”
အဲလို ပြောပြီးတော့ သူ့ကိုယ်ကြီးကို ကျမ ကိုယ်ပေါ် ဆွဲတင်မိတယ်။ သူက ပြေနေတဲ့ သူ့ပုဆိုးကို ခြေထောက်နဲ့ ကန်ချွတ်လိုက် တော့ ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးက ကျမ ပေါင်တွင်းသား တွေကို လာပွတ်မိတယ်။ ကျမ မျက်စေ့ နဲ့ မမြင်ရ ပေနဲ့ သူ့လက်တဖက် နဲ့ ကိုင်ပြီး ကျမ အဖုတ်ဝ ကို တေ့လိုက်တာ သိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲကို တိုးဝင်လာတော့ ကျမ လို အိမ်ထောင်သည် တောင် မှ အတော် လေးကို ကျပ်တင်း နေတာ ခံစားရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲလို အရမ်း တဏှာထ နေတဲ့ အချိန် မှာတော့ တော်ရုံ နာတာလောက် က ဂရု မစိုက်တော့ပါဘူး၊ ကျမ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဒူးထောင်ပြီး ကားနိုင်သမျှ ကားပေးလိုက် ပါတယ်။ သူက လည်း သူ့လီး အကြောင်း သူသိတယ် ထင်ပါတယ်။ ဖြည်းဖြည်း ချင်း တရစ် ချင်း သွင်းပါတယ်။
သူ့လီးကြီး ကျမ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လာတဲ့ လက်မ တိုင်း မှာ အရသာ က အပြည့်ရှိနေပါတယ်။ အဆုံးထိ ကို ဝင်သွားအောင် ဖြည်းဖြည်း ချင်း နှဲ့ သွင်း ပြီးတော့ မှ ကျမ ဆီးခုံ မှာ သူ့ဆီးခုံ ကပ်ထားပြီး ကျမ နူတ်ခမ်းတွေကို ပြန်နမ်းစုပ်ပါတယ်။
“တီလေး အဖုတ်လေးက အပျို လေးကျ နေတာ ပဲ စေးကျပ်နေတာပဲ တီလေးရယ်”
ကျမ ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်ပါဘူး သူ့ကို ပဲ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားလိုက်မိတယ်။ နောက်တော့ သူ စပြီး လိုးတယ်။ အသွင်း အထုတ် သူလုပ်တဲ့ အချိန်မှာ ကျမ စောက်စေ့ လေးကို ဖိပွတ်ပေးနေသလို ပဲ ခံစားနေရတယ်။ ကျမ အသံအကျယ်ကြီး ထွက်ပြီးကို ငြီးမိတယ်။
“အား မောင်ဇော်ရယ် နင် ငါ့ကို သတ်နေတာများလား အီးးးးးးးးး”
ဇော်မင်းအောင် က အရှိန်မြှင့်တင်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ကလေး ဆောင့်လာတော့ ကျမ လည်း ခေါင်းကို တောင် ဘယ်ညာယိမ်းလို့ ဖင်ကြီး ကိုလည်း ကော့ကော့ပေးရင်း ခံနေမိတယ်။ အဲလို ကျမ ခေါင်းကို ဘယ်ညာယိမ်းရင်း နဲ့ မျက်လုံးထောင့်စွန်းက အခန်းဝကို ရောက်သွားတော့၊ အခန်းဝ မှာ ရပ်ပြီး ကျမ တို့ နှစ်ယောက် လိုးနေကြ တာကို ချောင်းကြည့်နေတဲ့ ကိုမျိုးနိုင် ကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျမ က အရှိန်တက်နေပြီလေ၊ ဇော်မင်းအောင် အလိုးကျွမ်းတာ ကတကြောင်း၊၊ တုတ်ခိုင်ကြီးမားလှတဲ့ လီးကြီးရယ် နောက်မှ ကျမသိရတာက သူကလီးတန်အပေါ်မှာ ရှိတဲ့ ဂေါ်လီသုံးလုံး ရယ် က တကြောင်း၊ ကျမ တအားထန် နေတာက တကြောင်း၊ ခုန က ရန်ဖြစ်ထားလို့ ဒေါပွနေရတဲ့ လင်ဖြစ်သူ က ကျမကို မထိမတို့တာ နှစ်နဲ့ ချီနေတာက တကြောင်း ၊ စတဲ့ အကြောင်းပေါင်းများ စွာ ပေါင်းစုံ သွားတာမို့ ဂရု မစိုက်တော့ပါဘူး၊ သူ့ဘာသာ ကြည့်ချင်ကြည့်၊ မသိချင်ယောင် ဆောင်ပြီး ဇော်မင်းအောင် ကျောပြင်ကြီးကို တွယ်ဖက်လို့ ငြီးသံ အော်သံ နဲ့ အလိုးကောင်းကောင်း ခံပြစ်လိုက်တော့တယ်။
ကိုမျိုးနိုင် ဘယ်အချိန် အခန်းဝ ကနေ ပြန်သွားသလဲတောင် သတိမထားမိတော့ပါဘူး၊ ဇော်မင်းအောင် ကလည်း ကျမ ကို တညလုံး ပုံစံ မျိုးစုံ နဲ့ ကို အမုန်း လိုးပြစ်လိုက်တယ်။ နောက်ဆုံး နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်း သွားပြီး ကျမတို့ တယောက်ကို တယောက်ဖက်လို့ အိပ်ပျော် သွားပါတော့တယ်။
မနက် အိပ်ယာနိုး တော့ နိုးနိုး ချင်းပဲ ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။ ကျမ မောင်ဇော်မင်းအောင် ရင်ခွင်ထဲ အိပ်ပျော်နေတာကိုး၊ ကုတင်ပေါ်က ကမန်းကတန်း ထ လိုက်ပြီး တဖက်ကုတင်ကို ကြည့်လိုက်တော့ သားလေး နေထက်နိုင် လည်း အိပ်ပျော်နေတုံး ရှိသေးတယ်။ ကျမ သူတို့ အခန်းထဲက ထွက်ပြီး ကျမတို့ အခန်းကို လာကြည့်လိုက်တော့ ကိုမျိုးနိုင် မရှိပါဘူး၊ မွေယာအပေါ် က အခင်းက တော့ အသစ်လဲထားတာတွေ့တယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျမလည်း မျက်နှာသစ်ရေမိုးချိုးမယ် လုပ်တော့မှ ရေချိုးခန်းတံခါး ပိတ်ထားတာ တွေ့ရတယ်။ ကြည့်ရတာ ကိုမျိုးနိုင် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်နေပုံရပါတယ်။ ကျမ ကြည့်နေတုံးပဲ ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်လာပြီး ကိုမျိုးနိုင် ထွက်လာပါတယ်။ သူကျမ တို့ လိုးနေတာကို ညတုံးက အခန်းဝမှာ လာချောင်းသွားတာ သိလိုက်တာမို့ သူ ကျမကို ဘာပြောမလဲ ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်မိတယ်။ သူ့မျက်နှာက ဒေါသအရိပ်ရောင် မရှိပါဘူး၊ ကြည်ကြည်လင်လင် ပါပဲ၊ ကျမကို တွေ့လိုက်တော့မှ သာ စိတ်မကောင်းတဲ့ အမူအယာ နဲ့၊
“ဆောရီး မိန်းမ ရေ၊ ကိုယ်မနေ့ က အရမ်း အမူးလွန်သွားတယ်၊ အိပ်ယာပေါ်မှာလည်း အံချလိုက်မိတယ်၊ မိန်းမ အိပ်လို့ ရမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ ကိုယ်နိုးတော့ တွေးမိတယ်၊ သားတို့ အခန်းမှာ သွားအိပ်တာလား ”
သူကအဲလို မေးလာတော့ ကျမ လည်း အင်း ဆိုပြီး ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်မိတယ်။ သူမသိချင်ယောင် ဆောင်မှတော့ ကျမလည်း ဘာပြောစရာလိုသေးလဲ၊ ကျမ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ဖို့ သူကအနားက ဖြတ်လျှောက်သွားတော့ ကျမ ကို လှမ်းဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းကို တချက်နမ်းလိုက်ပြီး၊
“နောက် အဲလို မဖြစ်စေရပါဘူး၊ ကို့ ကို ခွင့်လွတ်နော်”
လို့ လည်း ပြောပါတယ်။ အင်းပါ လို့ ပြောရင်း ကျမလည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ခဲ့ပါတယ်။ ရေချိုးရင်း နဲ့ လည်း အများကြီး စဉ်းစားပါတယ်၊ ကျမ ကို ကိုမျိုးနိုင် က အဲလို ခွင့်လွတ်မှုမျိုးနဲ့ သူ အနေအထိုင် ပြင်ဆင်သွားရင် ကျမ ဘက်က လည်း ဘာပြောစရာ လိုမလဲ၊ တခုပဲ ကျမ ဇော်မင်းအောင် လီးကြီးကို စွဲမိ သွားပြီ ဆိုတာတော့ ဝန်ခံပါတယ်။ ညတုန်းက အလိုးမျိုးကို ကျမ ဘဝ မှာ တခါမှ မခံစား ခဲ့ရဘူးပါဘူး၊ ကို က ခွင့်လွတ်တယ်လို့ ပြောတာ က ဇော်မင်းအောင် နဲ့ လိုးတဲ့ ကိစ္စ ရောပါသလား ဆိုတာတော့ ကျမ ဘယ်လို မေးဖို့ ဖြစ်နိုင်ပါ့ မလဲ။
နောက်တော့ ကျမ ရေချိုးပြီး ထွက်လာတော့ ကျမ တို့ အိမ်ထောင်ရေးက ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားပါတော့တယ်။ သူလည်း ညနေပြန်လာရင် အရက်ကို အလွန်အကျွံမသောက်တော့ဘူး၊ ကျမ ကိုလည်း အရင်တုန်းက လိုပဲ တပတ် ကို နှစ်ခါလောက် တော့ လိုးပေးပါတယ်။ ကျမ ခန္ဓာကိုယ်က သာ တခါ စားဖူးသွားတဲ့ ဟာကို တောင်းတ နေမိသလို ဖြစ်နေတော့တယ်။
အဲဒီ နေ့ ကျောင်းသွားကြတော့ ကျမ တို့ အရင်က ဘပ်စ်ကား ပေါ်မှာ ခပ်ကွာကွာလေး စီးကြပေမဲ့ အခုတော့ ပူးပူးကပ်ကပ် ဖြစ်နေရပါတယ်။ သူက ကျမ နောက်ကနေ ပြီး ကျမ ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ တခြား သူတွေ မြင်မကောင်းအောင်တော့ မလုပ်ပါဘူး မမြင်ရတဲ့ အောက်ပိုင်းက ပဲ သူ့လီးကြီးနဲ့ ကျမ ဖင်ကို ပွတ်လိုက်ထောက်လိုက် လုပ်တာပါ။ သူက ကျမ တူအရင်းပဲ၊ သူ့အဒေါ်လေး နာမည်ပျက်စေ၊ သိက္ခာကျ စေမဲ့ အလုပ်မျိုးကို ဘယ်လုပ်ပါ့မလဲ။
အိမ်မှာ ကျတော့လည်း ကျမ က တခါမှားပြီး နောက်တခါမမှားရအောင် ရှောင်ပါတယ်၊ ကိုမျိုးနိုင် ကလည်း လိမ္မာ နေပြီ မဟုတ်လား။ ဇော်မင်းအောင် ကလည်း ကျမ ကို အတင်းအကျပ် မတောင်းဆိုပါဘူး မျက်လုံး တွေနဲ့သာ အသနားခံနေတာပါ။ အဲလို နဲ့ အဲဒီ အဖြစ်အပျက် ပြီးလို့ နှစ်ပတ်လောက် အကြာ တညမှာတော့၊
အခန်း ၂၃။
ဇော်မင်းအောင် က စာမေးစရာ ရှိတယ် ဆိုပြီး ခေါ်ပါတယ်။ သား နေထက်နိုင် ကလည်း မအိပ်သေးတာမို့ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ သွားပြီး စာပြကူညီပေးပါတယ်။ နောက်တော့ နေထက်နိုင်က အိပ်ချင်ပြီ ဆိုတာနဲ့ သူ့ကုတင်ပေါ်မှာ သူ့ကို ဖင်ပုတ်ပေးရင်း သိပ်နေတုံး ဇော်မင်းအောင် ကလည်း သူ့စာကြည့်စားပွဲလေး မှာ ထိုင်စာကြည့်နေပါတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ကိုမျိုးနိုင် က အခန်းဝကနေ၊
“မိန်းမ ရေ၊ ကိုယ် မနက်အစောကြီး အလုပ်ကိစ္စ သွားရမှာမို့ စောစော အိပ်တော့ မယ် သားလေး သိပ်ပြီး မောင်ဇော့်ကို လည်း စာပြ အေးဆေးမှ လာခဲ့တော့ ကိုယ်မီးပိတ်ထားလိုက်တော့မယ်၊ နော်၊ ဂွတ်နိုက်”
ဆိုပြီး ထွက်သွားပါတယ်။ ဇော်မင်းအောင် ကလည်း ဂွတ်နိုက် အန်ကယ်လို့ လှမ်းပြောလိုက်ပြီး ကျမ ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ကျမ လည်း သားလေး နေထက်နိုင်ဖင်လေးကို ပုတ်ပေးသိပ်နေရင်းက ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပါတယ်။
ကိုမျိုးနိုင် ထွက်သွားပြီး ခနကြာတော့ သားလေး နေထက်နိုင် လည်း အိပ်မောကျသွားပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျမလည်း သားလေး ကုတင်က ထရပ်လိုက်ပြီးတော့ အခန်းထဲက ထွက်တော့မလို့ပြင်လိုက်တယ်။ ဇော်မင်းအောင် က ချက်ချင်းသူ့စားပွဲက နေထလာပြီးတော့ ကျမ လက်မောင်းကို ဆွဲထားလိုက်ရင်း၊
“သွားတော့ မလို့လား တီလေးရယ်၊ ခနလောက် နေပါအုံး သား တီလေးကို လွမ်းနေတာ”
“အို မောင်ဇော် ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ မင်းနဲ့ တီလေး နဲ့က တူအရီးအရင်းတွေလေ”
“တီလေး ရယ် ဟန်ဆောင်မနေပါနဲ့ ကျွန်တော်တို့က ဒီထက်မက နယ်ကျွံခဲ့ကြပြီးပါပြီ၊ လင်မယား အဆင့်တောင် ရောက်ခဲ့ကြပြီးပြီဟာကို”
ကျမ မျက်နှာမှာရှက်သွေး ဖြန်းသွားခဲ့ရသလို ဒူးတွေ လည်းမခိုင်ချင်၊ ပိပိလေး ကလည်း စိုနေရပြီလေ။
“တခါ မှားခဲ့တာကို နောက်တခါ ထပ်မမှား ရအောင် ဆင်ခြင်ရမယ်လေ”
ကျမ အသံက အားမပါဘူး ဆိုတာ ကျမ ကိုယ်ကျမ သိသလို မောင်ဇော်မင်းအောင် ကလည်း သိပါ့။ ဘာမှ စကား ဆက်မပြောတော့ဘူး၊ ကျမ ကိုယ်လုံးကို သူ့ဖက် ဆွဲလှည့်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းတော့တာပါပဲ၊ နဂို ကတည်းက ပါချင်ချင် ကျမ စိတ်အလို ကို လိုက်မိပြီလေ။ ရမက်ပျင်းပျင်း အနမ်းတွေရဲ့ နောက်မှာ ကျမ သူ့ကုတင်ပေါ်ကို ပါသွားပြီလေ၊ ဒီတခါ တော့ စိတ်မလုံလို့ အခန်းတံခါးကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ စေ့ရက် သား တွေ့တာနဲ့ ဘာမှ ပြောမနေတော့ဘူး မျက်လုံး စုံမှိတ်လိုက်မိတော့တယ်။
ဇော်မင်းအောင် အနမ်းတွေက နူတ်ခမ်း မျက်နှာ လည်တိုင် ပြီးတော့ ရင်သားတွေ ၊ နောက်တော့ ကလေး တယောက်လို ကျမ နို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ်စို့တယ်၊ ပြီးတော့ ပိပိလေး ကျမ တကိုယ်လုံး လူးလွန့် နေအောင် ကို လုပ်တတ်တယ် ဒီကောင်လေး၊ နောက်တော့ ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ကျမဘေးမှာ လှဲလျှောင်းရင်းက ပါးလေး ကိုလာနမ်းတယ်။
“တီလေး ကျနော့် လီး ကိုရော စုပ်မပေးချင်ဘူးလား”
တဲ့ နားနားကပ် ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလာတယ်။ ကျမ တအားရှက်တယ် မျက်နှာလည်း ဘယ်လို ထားရမှန်းမသိဘူးလေ၊ ကိုမျိုးနိုင် ကိုတောင် သိပ်လုပ်ပေးဘူးတာ မဟုတ်ဘူး မလား၊ အာ့နဲ့ ခေါင်းယမ်းပြီး နိုးကွာ လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ်။ သူက အတင်း မတောင်းဆိုပါဘူး၊ ကျမ နှုတ်ခမ်း နားကို သူ့နူတ်ခမ်းလေး နဲ့ ကပ်မထိတထိလုပ်ရင်းက ပြောတယ်။
“အင်း တီလေး ရှက်သေးရင် နောက်တော့မှ လုပ်ပေးတော့ အခုတော့ တီလေးကို လိုးတော့မယ်နော်”
ကျမ မျက်လုံးမှိတ်ထားပြီး ခေါင်းကို ပဲ ငြိမ့်ပြမိတယ်။ သူက မကျေနပ်သေးဘူး။
“တီလေး မျက်စေ့ဖွင့်ကြည့်ပြီး ပါးစပ်က ပြောပါအုံး၊ ကျနော် တီလေးကို လိုးတော့မယ်လို့ လိုးရမှာလား”
ကျမ မနေနိုင်တော့ပါဘူး၊ ဒီအခြေအနေ ရောက်မှ ဖင်ခေါင်းကျယ်သလို ဖြစ်နေမလားပေါ့၊ ကိုယ်လည်း တကယ်ကို အလိုးခံချင်နေပြီဟာကို၊ မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျမ မျက်နှာကို စေ့စေ့ ကြည့်နေတဲ့ ဇော်မင်းအောင် ကို တွေ့ရတယ်။
“အင်း လိုးတော့ ဆို၊ သူ သိပ်ရစ်တာပဲ၊ လူကို အနိူင်ကျင့်နေတယ်”
မိန်းမ တို့ မာယာညှသံလေး နဲ့ ပြောလိုက်တာနဲ့ သူက ပြုံးပြီး ကျမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ဝင်နေရာယူပြီး စောက်ဖုတ်ဝကို သူ့လီးကြီးနဲ့ တေ့လိုက်တယ်။ တရစ်ချင်း ဝင်လာတဲ့ လီးကြီးက ကျမ လက်ရှိဘဝ ကိုတောင် မေ့သွားစေတယ်။ သူ့ကျောပြင်ကြီးကို ကုတ်ခြစ်လို့ ၊
“အား မြန်မြန်လေး ဆောင့်လိုးပေးပါတော့ကွာ”
လို့ တောင် ပါးစပ်က ဖွင့်ပြောလိုက်မိတော့တယ်။ ဆောင့်အား ကောင်းကောင်း နဲ့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် လိုး နေတဲ့ ဇော်မင်းအောင် ကျောကုံးကို ဖက်ရင်း ဖင်ကြီး ကို မြှောက်မြှောက် အလိုးခံနေတုံး မျက်စေ့ဒေါင့်စွန်းလေးက အခန်းတံခါး နည်းနည်းလေး ဟ သွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကိုမျိုးနိုင် လာချောင်းနေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ ကျမ တို့ တူအရီးလိုးနေတာကို ကျမ လင်လာချောင်းနေတယ် ဆိုတာ သိရတော့ ပိုပြိးတော့ ရမက်ဇော ကြွလာတယ်။ မောင်ဇော်မင်းအောင် ကို ဖက် ပြီး အိပ်ယာပေါ် လိမ့်လိုက်တော့ သူ အောက်ရောက်သွားတယ်။ ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ သူ့အပေါ်မှာ ခွ ပြီး ကျမ အပေါ်က တက်ဆောင့်ပေးနေမိတော့တယ်။ ရှင့်မိန်းမ ဘယ်လောက်ထန်တယ် ဆိုတာ ကြည့်ပေတော့လို့ စိတ်ထဲက ပြောမိနေတော့တယ်။
ဒီတခါ တချီပြီးသွားတော့ အိမ်ရှေ့ခန်းက နာရီကြီးက ၁၂ နာရီ ခေါက်သံကြားလိုက်ရတယ်။ ဇော်မင်းအောင် ဘေးမှာ အနားယူလှဲနေရာ ကနေ ထလိုက်တော့ ၊
“တီလေး နေပါအုံး ၊သားမဝသေးဘူးလေ”
“နောက်နေ့တွေ ပေါ့ကွာ အချိန်တွေ ရှိပါသေးတယ် ဖြည်းဖြည်းပေါ့၊ သား အန်ကယ် တဖက်ခန်းမှာ ရှိသေးတယ်လေ”
လို့ ပြောလိုက်တော့ သူလည်း လက်ခံပါတယ်။ ကျမ နူတ်ခမ်းတွေကို နူတ်ဆက် တဲ့ အနေနဲ့စုပ်နမ်း ပြီး ဂွတ်နိုက် လုပ်လိုက်ကြတယ်။ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ သူပန်းထည့်ထားတဲ့ လရည်တွေနဲ့ ကျမ စောက်ရည်တွေ ရောပြီး ပေါင်ပေါ် စီးကျလာလို့ သူ့ပုဆိုးနဲ့ ကောက်ပြီး သုတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ သူတို့ အခန်းမှာက ရေချိုးခန်း မရှိလို့ ရေမဆေးတော့ဘူး။
ကျမ တို့ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတော့ သူ့ဘက်အခြမ်းမှာ တစောင်းလေး အိပ်နေတဲ့ ကိုမျိုးနိုင် ကို တွေ့လိုက် ရတယ်။ ကျမ နဲ့ ဇော်မင်းအောင် လိုးတော့ သူလာချောင်းတာ ပထမ သတိရလိုက်မိပြီးနောက်တော့ သူရှိနေတာတောင် မေ့သွားလောက်အောင် မွန်သွားတာမို့ ဘယ်အချိန်က ပြန်ထွက်သွားမှန်း မသိလိုက် မိဘူး။
သူမနိုးအောင် အသာလေး ကျမ အိပ်တဲ့ ဘက်အခြမ်းက ကုတင်ပေါ် အသာတက်လို့ လှဲလျှောင်း ပြီး မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ကိုယ် လည်း နည်းနည်းညှောင်းလာတာမို့ သူ့ကို ကျောပေး တဖက်လှည့်ပြီး အိပ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ ကျမ တင်ပါး တဖက်ကို သူ့လက်ဖဝါး နဲ့ လာပွတ်တာ ခံလိုက်ရတယ်။ အိပ်ယာက နေ ယောင်တာလား မသိဘူး ဆိုပြီး ကျမ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ တခါတလေ ကျမ သူနဲ့ မဆက်ဆံ ချင်ရင် အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေခဲ့ဖူးတယ်။ သူက လည်း ကျမ အိပ်ပျော်သွားတယ် ဆိုရင် ဆက်မလုပ်တော့ဘူး။ အခု လည်း အဲလို ပဲ အိပ်ပျော်ချင်ယောင် ဆောင်နေ လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ အရင်က လို ရပ်မသွားဘူး၊ ရှေ့ဆက်တိုးလာတယ်။ ဖင်ကြီးတွေ ကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်ပြီး ကျမ ညဝတ် ဂါဝန်ကို အပေါ်မတင်လိုက်တယ်။ ကျမ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားက လီးပူနွေးနွေးကြီး တိုးဝင်လာပြီး ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲကို တိုးဝင်လာတယ်။ ကျမ နည်းနည်းတော့ လန့်သွားတယ်။ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ မှာက ဇော်မင်းအောင် လရည်တွေနဲ့ ကျမ စောက်ရည်တွေက ရှိနေသေးတယ်။ မတတ်နိုင်ဘူး အခုမှတော့ ဆက်ပြီး အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တော့တယ်။ သူ့လီးထက်ကြီးတဲ့ လီးကြီးနဲ့ လောလောလတ်လတ် အခုပဲ အလိုးခံခဲ့တာရယ်၊ စောက်ရည်တွေ သုတ်ရည်တွေနဲ့ ချွဲနေတာရယ်ကြောင့် ကိုမျိုးနိုင် လီးက ရှောကနဲ ဝင်သွားတယ်။ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲမှာ တင်းကျပ် မနေပေမဲ့ သံချောင်းလို မာနေ တော့ အထိ အတွေ့က ဆန္ဒရမက်ကို တော့ နိူးကြွစေတယ်။ သူက အနောက်က နေ ကျမ ခါးကို ကိုင်ပြီးတော့ သူ့လီး မာမာ ကြီး နဲ့ အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။ ကြည့်ရတာ ခုနက ကျမ တို့ လိုးနေတာ ကို ချောင်းကြည့်ပြီး ဖီးအရမ်းတက်နေတယ်ထင်တယ်။ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဒီလောက် အရည်တွေ နဲ့ ဗွက်ထ နေတာကို တော့ သူ မသိပဲ နေမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ နောက် အချက်လေးငါးဆယ် ဆောင့်ပြိးတော့ သူ့လီးထိပ်က လရည်တွေ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပြီးတော့ ပြီးသွား ရှာတော့တယ်။
…………………..
အဲလို နဲ့ တအိမ်ထဲ မှာ ကျမ လင်နှစ်ယောက် နဲ့ အတူနေသလို ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ ကိုမျိုးနိုင် က ကျမ ဇော်မင်းအောင် နဲ့ ဖြစ်နေတာကို သိပေမဲ့ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေသလို ကျမ ကလည်း သူသိတယ် ဆိုတာကို မသိချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တယ်။ ဇော်မင်းအောင် ကလည်း သူ့ ဦးလေး မသိအောင် ကျမ ကို ခိုးစားနေတယ်လို့ ပဲ ထင်နေတယ်။ နောက်ပိုင်း မှာ ဇော်မင်းအောင် က နေ့တိုင်းလိုလို လိုးပြီးတော့ ကိုမျိုးနိုင် က တပတ် ကို နှစ်ခါ သုံးခါ လောက်ပဲ လိုးတယ်။ ကံကောင်းတာလား ဘာလားတော့ မသိ၊ ဇော်မင်းအောင် က ကွန်ဒန် မစွပ် ပဲ လရည်တွေ ကျမ အဖုတ်ထဲ ပန်းပန်း ထည့်နေတာတောင် ကျမ ကိုယ်ဝန် မရှိလာတော့ဘူး။
ဇော်မင်းအောင်ကို ပုလွေမှုတ်ပေးမှ ပဲ သူ့လီးတန်ကြီးမှာ ဂေါ်လီ ထည့်ထားတယ် ဆိုတာကို တွေ့ရတော့ တယ်။ လီးတန် အပေါ်မှာ ပဲ သူက ဂေါ်လီ သုံးလုံး တန်း ထည့်ထားတော့ သူ ကော့ပြီး ဆောင့်လိုးတိုင်း အဲဒီ အဖုလေး တွေ ကျမ စောက်စေ့ ကို ဖိပွတ်ဆွဲသွားတာ၊ ကျမ မဆွဲပဲ ဘယ်ခံနိုင်မတုံး ထွန့်ထွန့် လူး ပြီးတော့ ကို ပြီးရတာလား။ သူ့ကို စာမေးပွဲလည်း ကောင်းကောင်းမွန်မွန် အောင်စေချင်တော့ ကျမ ပြောစကားကို နား ထောင်ရင် သူ့ပြောစကားကို လည်း နားထောင်မယ် လုပ်ထားတော့ သူလည်း စာ ကို ကျမ ပြောသလို ကြိုးစား လုပ်ရှာတယ်။ ကျမ ကို လည်း အမျိုးမျိုး လုပ်ခိုင်းတယ် ပုံစံမျိုးစုံ နဲ့ လိုးတယ်။ အပြင်မှာ တောင် ခိုးပြီး လိုးဖြစ်ကြတယ်။ အတန်းထဲ မှာ စာသင်ရင် လည်း ကျမ ဖင်ကြီးကို ကော့ပြီး တုံခါအောင် လုပ်ခိုင်းတယ်။ အတန်းထဲက ကျောင်းသား တွေ ကျမ ဖင်ကြီး ကြည့် ပြီး လီးတောင် နေကြတာကို သူက သဘောကျ တယ်လေ။ တခါ နှစ်ခါလောက် ကျောင်ဆင်း ပြီး လူရှင်းသွားတဲ့ အချိန် အခန်းတံခါးပိတ်ပြီး စာသင်ခန်း ရှေ့ က စားပွဲပေါ် မှာ ကျမ ကို ကုံးခိုင်းပြီး အနောက်က နေ ထမီအစိမ်းကို လှန်လို့ လိုးဖူးသေး တယ်။
နောက်တော့ သူ ဆယ်တန်းအောင် သွားတယ်၊ ရေကြောင်းသိပ္ပံ သွားတက်တယ် ပြီးတော့ သင်္ဘောပေါ် တက်သွားတော့တယ်။ ကြိုကြား ကြိုကြား ကျမ တို့ ဆီ လာလည်တယ်။ ကျမ နဲ့ တနေရာရာ ချိန်းပြီး လိုးဖြစ်ကြတယ်။ အိမ်မှာ ယောက်ျား မရှိတဲ့ အချိန် ဆိုရင်တော့ အိမ်မှာပဲ လာလိုးတယ်။ နင်မိန်းမ မယူသေးဘူးလား မေးလိုက်တိုင်း၊ သား မှာ ချစ်ရမဲ့ မိန်းမ တယောက် ရှိနေပြီ တခြား တယောက် မရှာတော့ပါဘူး ပဲ အမြဲ ပြောနေတယ်။ ကျမ လည်း မပြောတော့ဘူး နင် မိန်းမ ယူလည်း ငါ့ ကို လိုးလို့ ရပါတယ်ဟ လို့ ပြောလဲ၊ ဟင့်အင်း တီလေး ကို ပဲ ချစ်တယ် တီလေးကို ပဲ ရရင် ယူချင်တာ ဆို ပြီး ကပ်ကပ်သပ်သပ် ပြောတယ်။ ခုထိ လူပျို ကြီးဘဝ နဲ့ သဘောင်္ပေါ် တက်နေရင်း ကမာ္ဘပတ်နေတုံး။
အဲလို နဲ့ စာသင်ခန်းထဲ မှာ ဖင်ကော့၊ ဖင်လှုပ်ပြီး ကျောင်းသား လေးတွေကို ဆွပေးရတာ သဘောကျလာ တယ်။ အကျင့်လည်း ပါသလို ဖြစ်သွားတော့ အနေအထားက အစ ပုံမှန်လို ပြန်ဖြစ်သွားတယ်။
(ဤတွင် ဒေါ်နီနီနိုင့် ဇာတ်ကြောင်းပြန်အဆုံးသတ်၏)
ရင်ထွန်းဝင်း က ၊
“ဒါဆိုရင် မ က ကျောင်းသားထဲ က ဆိုရင် အဲဒီ ကိုဇော်မင်းအောင် တယောက် နဲ့ ပဲ ဖြစ်ဖူးခဲ့တာပေါ့ ဟုတ်လား”
ဟု မေးသည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် က ၊
“တော်ပြီကွာ မောင်က လည်း ဟို ဟာ လုပ်မှာ လား မ ပြောတဲ့ ဇာတ်လမ်း တွေကို ပဲ နားထောင်နေမှာလား”
“အဟီး မ ပြောတဲ့ ဇာတ်လမ်း နားထောင်ရင်း လီးက တောင်လာပြီလေ အာ့ကြောင့်ပါ၊ ကဲပါ မ မောင့်ကို လီးစုပ်ပေးပါလား”
သူ့မာမီ နှင့် ရင်ထွန်းဝင်း အတွဲ ကို ကလော့ဆက်ထဲ မှ ချောင်းကြည့်နေသည့် နေထက်နိုင် တယောက် ရင်ထွန်းဝင်း ၏ ပက်ပက်စက်စက် ရိုင်းရိုင်း စိုင်းစိုင်း အပြောအဆိုကြောင့် ဒေါကန်သွားရသည်။ သို့သော်လည်း သူ့မာမီ က စိတ်ဆိုးပုံ မရ၊ ကုတင်ပေါ် ခါးစောင်းထိုင်လိုက်ရင်း ထောင်မတ်နေသော ရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို ကိုင်ကာ တချက်နှစ်ချက် ဆောင် ထုပေးရင်း သူမ မျက်နှာကို ငုံ့၊ လီးကြီး အား ငုံစုပ်လိုက်သည်ကို တွေ့ရလေသည်။ နောက်တော့ ခေါင်းကို နိမ့်ကာ မြင့်ကာ နူတ်ခမ်းကို လည်း တင်းတင်းလေး စေ့ လျှက်လီးကြီး ပေါ်လျှောတိုက် ပုလွေမှုတ်ပေးနေတော့သည်။ ရင်ထွန်းဝင်း က ဒေါ်နီနီနိုင့် ခေါင်းကို သူ့လက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ကာ သူမ နူတ်ခမ်းတို့ကို စောက်ဖုတ် လိုးသလို လိုးပေးနေလေသည်။
နေထက်နိုင် က သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ရင်း သူ့ရှေ့မှ မြင်ကွင်းကို ကြည့်ကာ မှန်မှန် ထုနေလေတော့သသည်။ သူ့မျက်စေ့ တွင် တွေ့နေရသည့် မာမီ့ ကိုယ်လုံးတီး အလှကို ကြည့်ရင်း မှ သူကိုယ်တိုင် ပင် လိုးချင်စိတ် တဖွားဖွား ထနေရလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့လီးကြီးကို ထုနေသော လက်မှာ တဖြည်းဖြည်း မြန်ဆန်လာပြီး နောက်ဆုံး သုတ်ရည်များ လုံချည်ထဲ နောက်တချီ ပန်းထုတ်ပြစ်လိုက် မိရပြန်လေသည်။
…………..
အခန်း ၂၄။
နောက်ပိုင်း လည်း နေထက်နိုင် က ရင်ထွန်းဝင်း နှင့် သူ့မာမီ တို့ မက်ဆေ့ဖြင့် ချက် လုပ်နေကြသည်ကို ကြားမှ ကြည့်ကြည့်နေသဖြင့် သူတို့ ဘာလုပ်မည်၊ ဘယ်အချိန်မှာ ဘယ်နေရာမှာ ဆုံ မည်ဆိုတာက အစ သိနေလေပြီ။ သူ့မာမီ က ရင်ထွန်းဝင်း ကို ရိုက်ပြသော ဓါတ်ပုံ များကို လည်း သူက ကြားမှ ပင် ဒေါင်းလုပ် လုပ်ထားလိုက်ပြီး ဖုံးမှာပင် ဆေ့ဖ် ထားလိုက်သည်။
စနေ တရက် သူ က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို သင်တန်းကျောင်း လိုက်ပို့ပြီး အပြန်ထိ စောင့်နေကြ အချိန် တွင် ရင်ထွန်းဝင်း နှင့် သူ့မာမီတို့ ၊ အိမ်မှာ ချိန်းထားကြသည်ကို သူသိနေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို သူ့သူငယ်ချင်း တယောက် နှင့် ချိန်းထားသဖြင့်၊ သူပြန်အကြို နောက်ကျ မှီ ဖြစ်ကြောင်း ပြောတော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က စိတ်မပူနဲ့ ကျောင်းအပြန် ကို သူမ ဆရာ ထို သင်တန်းပိုင်ရှင် ဆရာကျော် ကို အိမ်လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်မည်ဖြစ်ကြောင်း၊ ပြောသဖြင့် အဆင်ပြေသွားခဲ့ရသည်။
ထို့ကြောင့်လည်း နေထက်နိုင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို သင်တန်းကျောင်းရှိရာသို့ လိုက်ပို့ပြီး သည်နှင့် အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့ သည်။ သူတို့ အိမ်သို့ သွားရာလမ်းထိပ် လဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ထိုင်ပြီး ရင်ထွန်းဝင်း ရောက်လာမည့် အချိန်ကို စောင့်နေလေသည်။ သူ့စိတ်ကူး က ရင်ထွန်းဝင်း နှင့် သူ့မာမီ အလုပ်ရှုတ်နေ လိုးနေကြမှ အနောက်ဖက် တံခါးမှ အသာဖွင့်ကာ ဝင်ချောင်းမည်ဟု တွေးထားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း အချိန်တော်ကြာအထိ ရင်ထွန်းဝင်း က ပေါ်မလာ၊ သူက အိမ်မှ ဝိုင်ဖိုင် နှင့် ဝေးရာ ရောက်နေသဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက် ချက်တာကို ကြားဖြတ်ဖတ်မရပေ။ နောက်ဆုံးတော့ စွန့်ကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး သူတို့ အိမ် နောက်ဖေးဘက်သို့ ကပ်သွားလေသည်။ နောက်ဖေး တံခါးကို မဖွင့်ခင်၊ သူ့ဖုံး ကို ကြည့်လိုက်တော့ သူတို့ အိမ် ဝိုင်ဖိုင် နှင့် ချိတ်နေပြီ ဆိုတာ သိရသဖြင့် သူ့မာမီ ချက် ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအခါကျမှ ရင်ထွန်းဝင်း မှာ ကိစ္စ တခု ပေါ်သဖြင့် သူတို့ အစိအစဉ် ပျက်သွားကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ စိတ်ပျက်လက်ပျက် နှင့် နေထက်နိုင် တယောက် မြို့ထဲ သို့ ပြန်လာခဲ့လိုက်လေသည်။ မြို့ထဲ ရှော့ပင်စန်တာတွေ မှာ အချိန်ဖြုံး ရင်း က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ကြိုရမည့် အချိန် ရောက်လာသဖြင့် သင်တန်း ကျောင်း သို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ခါတိုင်းဆို အောက်မှာ စောင့်နေကြ ပေမဲ့ ဒီနေ့က တော့ သူလာမကြိုတော့ ဘူး ပြောထားရာမှ အစီအစဉ် ပြောင်းတာမို့ သူမ ကို သူလာကြိုမှန်း သိအောင် တက်ခေါ်မည်ဟု စဉ်းစားထားသည်။ သင်တန်းလွှတ်သဖြင့် သင်တန်းသား များ ဆင်းလာကြမှ သူတက်သွားလိုက်သည်။ သူမ စာသင်နေတုန်း မို့ ဖုံးမှာ ပိတ်ထားတတ်သည် မဟုတ်လား။
သူစာသင်ခန်း ထဲ ရောက်သွား တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို မတွေ့ ကျောင်းသား တချို့ အချင်းချင်း စကားပြောရင်း သူတို့ ပစ္စည်း များကို သိမ်းဆည်း ပြီး ပြန်ဖို့ ပြင်နေတာ တွေ့ရသည်။ ဘိုက်ထဲ လည်း နာသလို ဖြစ်လာတာမို့ အိမ်သာ ရှိရာ ခပ်သုပ်သုပ်လေး လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ဘိုက်ထဲက ရစ်နေတာမို့ ထိုင်လိုက်မိတာ အချိန်တောင် ဘယ်လောက်ကြာသွားမှန်းမသိ၊ အပြင်ဘက်မှာ စကားသံတို့ တိတ်ဆိတ်နေတာကို သတိထားလိုက်မိမှ ရုတ်တရက်သတိရသွားသည်။ ဟိုက် သီရိ ငါလာကြိုမယ် ဆိုတာကို မသိသေးပဲ ပြန်သွားရင် လွဲနေအုံးမယ် ဆိုပြီး အိမ်သာထဲက ထွက်လာခဲ့လေသည်။
အပြင်ထွက်လာတော့ သင်တန်း အခန်းထဲ မှာ လူတယောက်မှ မရှိ၊ မီးတောင် ပိတ်ထားလို့ မှောင်ကျနေပြီ။ သို့သော်လည်း အတွင်းခန်းထဲ မှာ အသံသဲ့သဲ့ တခု ကြားရသည်။ အမှောင်ထဲ မှာ စမ်းရင်း ဖြည်းဖြည်းလေး လျှောက်လာရင်း စာသင်ခန်း အနောက်ဖက်က ဆရာကျော့် ရုံးခန်းထဲ မှ အသံထွက်နေတာမှန်းသိလိုက်ရသည်။
ဆရာကျော့် ရုံးခန်းမှာ တံခါးမရှိ လိုက်ကာ ခန်းစီးသာ ရှိသည်။ သင်တန်းခန်းတွင်းမှ မီးမှောင် နေပြီး ဆရာကျော့် အခန်း မှာသာ မီးခင်းနေသဖြင့် အခန်းထဲ မှ အသံတို့ ဘယ်က ထွက်လာသည်ကို နေထက်နိုင် တယောက် တန်းမြင်ရ သည်။ နေထက်နိုင် လီးကြီး တင်းကနဲ ဖြစ်ကာ ရင်တွေ ခုံလာရလေသည်။
ဆရာကျော့် အခန်းထဲက အလုပ်စားပွဲအပြင် ဧည့်သည်များ ထိုင်ဖို့ သုံးယောက်ထိုင် ဆိုဖာတခု အခန်းနံရံကပ် ကာ ချထားသည်။ ထိုဆိုဖာပေါ်တွင် ကျောမှီထိုင်လျှက် နေတာက ဆရာကျော်။ သူ့ရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လျှက် ဆရာကျော့် ပေါင်ခွဆုံ မှာ ခေါင်း ကို နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် လှုပ်ရှားနေတာကတော့ သူ့မိန်းမ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ။ လှုပ်ရှားမှု နဲ့ ထွက်နေတဲ့အသံ ကြောင့် ဆရာကျော့် လီးကို စုပ်ပေးနေမှန်း က သိသာနေသည်။
“အား ကောင်းလိုက်တာ သမီး ရယ်၊ အဲလို အစုပ်မခံရတာတောင် ကြာလှပြီ”
“ပြွတ်စ်..ပလပ်…ဖလွတ်”
ဆရာကျော့် လက်တွေက သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ရဲ့ ခေါင်းကလေးကို ကိုင်ပြီး ထိန်းထားသည်။ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး တော့ ကောင်းကောင်း ဇိမ်ခံနေသည်။ နေထက်နိုင် လည်း မာလာတဲ့ သူ့လီးကို ပုဆိုးပေါ်က ပဲအုပ်ပြီး ဆုပ်ကိုင် ထား ရင်း ဆက်ချောင်းနေမိသည်။
“ကဲ တော်လောက်ပြီ တော်ကြာ သမီး ပါးစပ်ထဲ မှာ ထွက်သွားဦးမယ်၊ ကလေး အဖုတ်လေးကို မလိုးရတာ ကြာပြီ၊ ထထ လာ ဆရာ့ ပေါင်ပေါ်ထိုင်လိုက်”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ဆရာကျော် ရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်နေရာ မှ ထလိုက်သည်။ ထိုအခါမှ ဆိုဖာပေါ်တွင် ခပ်လျှောလျှော ထိုင်နေသော ဆရာကျော့် ဘီယာ ဘိုက်ကြီး နှင့် အမွှးထူထူ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်ခု ဆုံရာမှာထောင်မတ် နေသော လီးတံ မဲမဲ ကြီးကို နေထက်နိုင် မြင်လိုက်ရသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ စကဒ်ကို လှန်ကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို တွန်းချလိုက်ပြိး ခြေကျင်းဝတ် ပုံသွားမှ ခြေထောက်တဖက် မှ ချွတ်လိုက်သည်။ နောက် သူမ စကဒ်ကို လက်နှစ်ဖြင့် ခါးပေါ်အထိ မတင်ကာ ဆိုဖာပေါ် ဆရာကျော့် ပေါင် ဘေးတဖက် တချက်တွင် တက်ရပ်လိုက်သည်။ သူမ ပေါင်ခွဆုံ မှာ ဆရာကျော့် မျက်နှာ နှင့် တန်းထဲ ဖြစ်သွားသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ဆရာကျော့် ဦးခေါင်းကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ကိုင်ထိန်းပေးရင်း သူမ ပေါင်ခွဆုံသို့ ဆွဲကပ် ထားလိုက်သည်။ တပြတ်ပြတ် မြည်သံကြောင့် ဆရာကျော် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်ကို ရက်နေမှန်း သိနိုင်လေပြီ။ ခနကြာအောင် စောက်ဖုတ်ရက် ခိုင်းပြီးမှ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်နေရာမှာ အောက်မှ ထောင်မတ်နေသော အလံတိုင် မည်းမည်း အချောင်းကြီး နှင့် တည့်တည့် ပင် ဖြစ်နေသည်။ ဆရာကျော်က သူ့လက်တစ်ဖက် ဖြင့် သူ့လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ဝသို့ တေ့ပေးလိုက်သည်။
“အီး……”
” ဖလွတ်..ဗျိ…ဖွတ်…”
ဆရာကျော်မှာ ပထမ ရန်ကုန် တက္ကသိုလ် ကွန်ပြူတာ ဌာန တွင် ကထိက ကျောင်းဆရာ အနေဖြင့် လုပ်ခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်း ကိုယ်ပိုင် ကျောင်းထောင်ကာ အဆင်ပြေလာသူ ဖြစ်လေသည်။ တက္ကသိုလ်တုန်းက သူ့တပည့်၊ တပည့်မ များကို သင်တန်း ဆရာ များ အဖြစ် ငှားရမ်း ထားလေသည်။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကုမ္ပဏီ အလုပ်မရခင် သူ့သင်တန်းကျောင်းတွင် နည်းပြ အဖြစ်ခန့်ထားပြီး၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အတွက် အလုပ်ကောင်းကောင်း ကိုလည်း သူ့အဆက်အသွယ် များဖြင့် ရှာပေးခဲ့သူ ဖြစ်လေသည်။ ဆရာကျော်မှာ ကုလားစပ်တဦး ဖြစ်ပေသည်။ ဆရာကျော့် အမေ မှာ ကုလားမ၊ အဖေ က မန္တလေးသား အသား ညိုညို ဖြစ်လေရာ သူ့အသားအရောင်က ဘယ်လို မှ ဖြူစရာ အကြောင်း မရှိခြေ။ အမေဘက်လိုက်လို့ လားမသိ အမွှေးအမြှင် ထူထပ်သည်။ မုတ်ဆိပ်မွှေး ပသိုင်းမွှေး တင်မက၊ ရင်ဘတ် လက်မောင်း ပေါင်တန် တို့မှာပင် အမွှေး များ ထူထပ်စွာ ပေါက်လေသည်။ အိမ်ထောင်သည် တယောက် ဖြစ်ပြီး သားသမီး သုံးယောက်ရှိလေသည်။ အသက်မှာ ၅ဝ ကျော်ခန့် ဖြစ်သည်။ အရပ်မြင့်မြင့် ခြေဆန်လက်ဆန် ကြီးမား သည်။ ဘီယာ အမြဲသောက်သဖြင့် ဘိုက်ကြီးကတော့ ပူ လေသည်။ သို့သော်လည်း ကိုယ်ခန္ဓာနှင့် လိုက်သော လီးတန် မဲမဲ တုတ် တုတ် ရှည်ရှည် ကြီး ရှိလေသည်။ စားနေကြ ကြောင်ဖားကြီး ဆရာကျော် နှင့် ရမက် ထန်သော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ မှာ အထူးတလည် ရေးပြစရာ မလိုပဲ နှင့် ညိ ခဲ့ကြလေသည်။သို့သော်လည်း နှစ်ဦး လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ဖို့ အခွင့်အရေးက နည်းသဖြင့် သိပ်မလုပ် ဖြစ်ကြ။ ယခုု အခွင့် အရေးပေါ်တုံး လုပ်ဖြစ်ကြတာပဲ ဖြစ်လေသည်။
“အား ..ဆရာ ဟာကြီးက တအားတုတ် ပြီး တအားရှည်တာပဲ သမီးဟာလေး ထဲ ထည့်လိုက်ရင် ရင်ခေါင်းထဲ ထိ ရောက်သွားသလား ထင်ရတယ် အီးးး”
“ဟွန်း သမီး ပဲ မဲမဲတုတ်တုတ် ပြဲလန်လန် ကြီး နဲ့ ချစ်စရာကြီး ဆို ဟားဟား”
နေထက်နိုင် နေရာမှ ကြည့်နေလျှင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ထလိုက်ထိုင်လိုက်လုပ်တိုင်း လီးမဲမဲ ကြီးက သူမ ဖင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွား လိုက် ထွက်လာလိုက် မြင်နေရလေသည်။ မီးရောင် အောက်တွင် လီးကြီးက စောက်ရည်ကြည်များ ဖြင့် ရွမ်းလဲ့နေသည်။
နေထက်နိုင် ှမှာ သူ့မိန်းမ သေးသေးသွယ်သွယ်လေး က ဒီလောက်တုတ်ခိုင်ရှည်လျှားသည့် လီးကြီးပေါ် တက်ထိုင် ဆောင့်ပေးနေသည်ကို တွေ့နေရတော့ အံ့ဩချီးကျူး မိလေသည်။ ဒါကြောင့်လည်း ငါဘယ်လောက် ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ဆောင့် သူ သိပ်မဖြုံတာကိုးဟု လည်း တွေးလိုက်မိသည်။ သူ့လက်တွေက ပုဆိုးကို အသာ လှန်တင်ပြီး သူ့လီးကြီးကို သူဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်တိုက်ပေးနေမိသည်။
ဆရာကျော်မှာ သူ့အပေါ်မှာ ဆောင်ကြောင့်ထိုင်ကာ ဆောင့်ပေးနေသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အကျႌကို ကြယ်သီး များ ဖြုတ်ရင်း ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို ပါ ဖြုတ်လိုက်သည်။ ဘရာဇီယာ နှင့် အကျႌကို ကိုယ်ပေါ်မှ ဆွဲမချွတ်တော့ပဲ လွတ်လပ်သွားသည့် ရင်သား အစုံကို သာ လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် တဖက်တလုံးကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်ပေးနေလေသည်။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဆောင့်သည့် အရှိန်မှာလည်း မြန်လာပြီး စောက်ရည်များ နှင့် လီး ပွတ်သံ တဗွက်ဗွက် တို့သာ အဲယားကွန်းသံ ကို ဖေါက်ကာ ပေါ်နေလေသည်။
“အ…ဆ….ရာ….သ….မီး….ပီး…..ပီးးးးးးးးးးး တော့….မယ်….”
“အီးးးးး ဆ ရာလည်း …ပြီးးးးး တော့မယ် …အီးးးးးးးးးး”
ဟု ပြောဆိုကြပြီး တဖုံးဖုံး ဆောင့်နေရာက ရပ်သွားပြီး တယောက်ကို တယောက် တင်းတင်း ဖတ်ထားကာ နားနေကြလေသည်။ နေထက်နိုင် လည်း လစ်ချိန်တန်ပြီဟု တွေးလိုက်ရင်း ခြေဖျား ထောက်ကာ စာသင်ခန်းထဲသို့ ထွက်လာပြီး ထိုမှ တဆင့် သင်တန်း တံခါးမ သို့ သွားကာ ကလန့်ကို အသံမထွက်အောင် ဖွင့်လျှက် အပြင်ထွက် ခဲ့တော့သည်။
နေထက်နိုင် မှာ သင်တန်း ကျောင်း လှေခါးမှ ဆင်းရင်း မလှမ်းမကမ်း လဘက်ရည်ဆိုင် လေး ၏ ချောင်ထဲ တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း လဘက်ရည် ကျပေါ့စိမ့် တခွက်မှာသောက်ရင်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် ဆရာကျော်တို့ ဆင်းလာမည် ကို စောင့်နေလေသည်။ သူ ထိုင်နေသည်မှာ ဆယ်မိနစ် ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် ရှိနေသော်လည်း ပေါ်မလာသေး၊ နောက်တော့ သူတွေးမိသွားသည်။ သူတွေ့သည့် အချိန်က သူတို့အတွက် ပထမ ဆုံး အချီ ဖြစ်မည် ၊ သူတို့ ကြည့်ရတာ ဒီပုံ နဲ့ ဆို တော်တော်နဲ့ တော်ဦးမည့် ပုံမဟုတ် ထပ်ဆွဲကြဦးမှာ သေခြာသည်။ သူ့ကိုယ်သူ အလျှင်စလို ပြန်ထွက်လာမိသည်ကို သာ ကျိမ်ဆဲမိလေသည်။ ခုမှ တော့ ပြန်တက် ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ ။ ဘယ်အချိန်လောက်အထိ လိုးဆော်နေကြဦးမလဲ ဆိုတာ သူတို့ နှစ်ယောက် ဆင်းလာမှ သာ သိတော့မည်။ သူပြန်အတက် သူတို့ အထွက်နဲ့ တိုးနေလျှင် ရှင်းရခက်နေမည်။
နောက်ထပ် ၁၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့ သူ့ရင်ထဲ တဒိန်းဒိန်း ဖြစ်လာသည်။ ဆရာ ဆရာ သမီး သမီး နဲ့ သူတို့ ဘယ်လောက်တောင် ဆွဲနေကြသလဲ မသိ။ ဘယ်အချိန်ကတည်းက စဖြစ်တာလဲ ၊ အပတ်တိုင်း ဒီလို ပဲ လိုးနေကြတာလား၊ အတွေးတွေ ခြာလည်နေပြီး လီးကလည်း တင်းမာ တောင်မတ်ကာ ညှောင်းပင်ညှောင်း လာလေသည်။
ထိုအချိန် တွင် သင်တန်းကျောင်း ရှိရာ လှေခါးသို့ လူတယောက် တက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရဖြင့် ရုတ်တရက် စိုးရိမ်သွားရသည်။ ချက်ခြင်း ပင် သူမှတ်မိ သွားသည်။ ထိုသူမှာ သူတို့ သင်တန်း အခန်းတွင် ညစောင့် အိပ်သူ ဦးမွတ်တား ကြီး ဖြစ်လေသည်။သူထွက်လာတော့သင်တန်းအခန်း တံခါးမ ကို ဂလန့်ဖြုတ်ကာ ထွက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သဖြင့် ဦးမွတ်တား မှာ အသာတွန်းဖွင့် ဝင်သွားရုံပင်၊ ထိုကဲ့ သို့ တန်းဝင်သွားပါက အတွင်းမှာ အငိုက်မိသွားမိ ဆရာကျော် နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ ဟိုဟာလုပ်နေရင်း တန်းလန်း ဖြစ်နေမှာ ကို စိုးရိမ် သွားမိသည်။
သို့သော် ယခု မှ တော့ သူဘာမှ မတတ်နိုင်၊ ဦးမွတ်တား က နဂို ကတည်းက သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် ဆရာကျော် တို့ ဖြစ်နေကြတာ သိရင် သိနေမှာ၊ သူက လိုက်သွားမှ သူ့ရှေ့မှာ အကုန်လုံး ကိုးရိုးကားယား ဖြစ်ကုန်လိမ့်မည်။
ဘာတွေ ဖြစ်မလဲ ဟု ရင်တထိတ်ထိတ် နှင့်စောင့်နေလိုက်သည်။
ခနနေတော့ လှေခါးမှ လူတယောက် ဆင်းလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ကြည့်လိုက်တော့ ဆရာကျော် တယောက်ထဲ ၊ ဟင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ဘယ်မှာလဲ၊ နောက်ကပါလာမလားဟု နေထက်နိုင် စောင့်ကြည့်နေသော်လည်း ဆရာကျော်သာ တယောက်ထည်း လမ်းဘေး ရပ်ထားသည့် သူ့ကား ပေါ်သူတက်ကာ မောင်းထွက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒါဆိုရင်၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် ဦးမွတ်တား နှစ်ယောက်ထည်းပေါ့၊
နေထက်နိုင် လဘက်ရည်ဖိုး မုန့်ဖိုး ရှင်းပြီး သင်တန်းလှေခါးရှိရာသို့ သုတ်သုတ် ပြန်တက်သွားလိုက်သည်။ သင်တန်း တံခါးဝ ရောက်တော့ တံခါးကို အသာ တွန်းကြည့်ရာ အတွင်းမှ ဂလန့်ချထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
နေထက်နိုင် အခန်းတံခါး မှာ နားကိုကပ်ပြီး နားထောင် ကြည့်တော့ အသံလေး မသဲမကွဲကြားနေရသည်။ အသံက သမ္ဗန်ခတ်သည့်အခါ လှော်တက်နှင့် လှော်တက်တိုင် တို့ ပွတ်တိုက်နေကြသည့် အသံမျိုး တကျွိကျွိ၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင်တော့ ကုတင်သံ။ သို့သော် သင်တန်းတွင်းမှာ ကုတင် ရှိတာ မဟုတ်တော့ သင်တန်းက စားပွဲပေါ်မျာ ပဲ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ဦးမွတ်တားကြီး လိုးနေတာလား ၊ တအိအိ အသံ အုပ်အုပ်ကလေး လည်း ကြားသည်။ နေထက်နိုင် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ သူထင်ထားတာထက်ပင် ထန်နေပါလား၊ အခုလေး တင် သူမဆရာ နှင့် လိုးခဲ့ပြီး အခု ကျောင်းစောင့် ကုလား အဖိုးကြီး နှင့် လိုးနေပြန်ပြီ။ သူမ ဆရာ နှင့်လိုးနေတာက တော့ သူကိုယ်တိုင် မျက်မြင် ဖြစ်သဖြင့် သေခြာသည်။ ယခု ကတော့ သူ့မျက်မြင်မဟုတ် ၊ ဖြစ်နိုင်ခြေ ရှိသည်ပဲ ပြောလို့ ရမည်။ သို့ပေမဲ့ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲကို ဘာလို့ တံခါးကို အတွင်းက ကလန့်ချ ပိတ်ထားသလဲ၊ နောက်ပြီး စာပွဲလှုပ်သံ တကျွိကျွိကရော ဘာလို့ အသံထွက်ရလဲ။
အခန်း ၂၅။
နေထက်နိုင် တယောက် စိတ်လှုပ်ရှားမှု ဖြင့် အခန်းတံခါးမှာ နားကပ်ပြီး နေနေရာက အခန်းတွင်းမှ စားပွဲ ရွေ့သံတို့ လမ်းလျှောက်သံတို့ ကြားလိုက်ရသဖြင့်၊ လှေခါး မှ အပေါ်ထပ်သို့ အမြန်တက်ခဲ့လေသည်။ ညအချိန်မို့ လှေခါးမှာ မှောင်မှောင်မဲမဲ ရှိသည့် အပြင် အပေါ်တထပ်တွင် ကွေ့သွားသဖြင့် သင်တန်း တံခါးပေါက်မှ ထွက်လာသော်လည်း သူ့ကို မမြင်နိုင်ပေ။
နေထက်နိုင် တယောက် မှောင်ထဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး ရပ်နေစဉ် သင်တန်း ကျောင်းမှ တံခါး ဖွင့်လိုက်သံ ကြားလိုက်ရသည်။
နေထက်နိုင် လှေခါးအကွယ်မှ ချောင်းကြည့်နေစဉ် အခန်းထဲ မှ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ တံခါးဝမှ ဦးမွတ်တား အသံလည်း ကြားလိုက်ရသည်။
“ဆရာမ လေး ချွန်တော် အောက်လိုက်ပြီး တက်စီ ငှားပေးမယ်လေ”
“ရတယ် ဦးမွတ်တား ကျမ ဂရပ် နဲ့ ကား ခေါ်ထားပြီးပြီ ခု ကားက ကျောင်းရှေ့ ရောက်ကာနီးပြီ”
“အင်းအင်း အာ့ဆိုလည်း ပြီးရောလေ၊ ဆရာမလေး၊”
“အိုကေ၊ သွားပြီနော် ဦးမွတ်တား ကြီး ဘိုင်ဘိုင် ဂွတ်နိုက်”
ဟု ဆိုတာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် အပြေးလေး ဆင်းသွားသည်။ ဦးမွတ်တားကြီး အခန်းတံခါး ပြန်ပိတ်လိုက်မှ နေထက်နိုင် က လှေကား အတိုင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းဆင်းလာခဲ့သည်။ သူလှေခါးရင်းနားရောက်တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပင် မရှိတော့ သူခေါ်ထားသော ကား ဖြင့် ထွက်သွားလေပြီ။ နေထက်နိုင် က ဂရပ်ခေါ်လိုက်လျှင် သူဘယ်က လာလဲ ဆိုတာ သူ့မိန်းမ သိသွားမှာ စိုးသဖြင့် တက္ကစီ ငှားပြီး ပြန်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး လမ်းထိပ်သို့ လျှောက်လာခဲ့တော့သည်။
…………………………..
လမ်းမပေါ် တွင် ကာားအသွား အလာလည်း ပြတ်သဖြင့် ကားက တော်တော် နှင့် ငှားမရ၊ လာသည့်ကား တွေက လည်း သူသွားမည့်ဘက်သို့ မလိုက်ချင်စသဖြင့် နာရီဝက်နီးပါးလောက် ကြာမှ ကားငှားရသည်။
သူအိမ်ပြန်ရောက်တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ရေမိုးချိုးလို့တောင် ပြီးနေပြီ။
“မောင် ခုမှ ပဲ ပြန်ရောက်တော့တယ်၊ ချစ်လေး တောင် စိတ်ပူလို့ ဖုံးဆက်တော့မလို့”
“အင်း ချစ်လေး ရော အဆင်ပြေလား၊ ဆရာကျော် လိုက်ပို့တာလား”
“အင်း ဆရာကျော်က လိုက်ပို့မယ် ပြောပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဒုက္ခမပေးချင်လို့ ချစ်လေး ကို်ယ့်ဘသာ ဂရပ် နဲ့ ပြန်လာခဲ့တယ်၊ မောင်ရေချိုးလိုက်ဦးလေ၊ ချစ်လေး ဟင်းတွေ နွေးထားလိုက်မယ်”
သူတို့ နှစ်ယောက် ညစာ စားပြီးကြတော့ ခန တီဗီထိုင်ကြည့်ပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က အိပ်ချင်ပြီ ဆိုသဖြင့် အိပ်ယာဝင်ကြ လေသည်။ နေထက်နိုင် က အိပ်ယာ ပေါ်တွင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလျှက် လက်က လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ရင်သား တို့ကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်တော့၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က၊
“မောင် ရယ် ဒီနေ့ ချစ်လေး အရမ်းပင်ပန်း လာလို့ ဒီညတော့ ချစ်လေးကို ခွင့်လွတ်နော်”
ဟု ပြောကာ နေထက်နိုင် လက်များကို အသာဖယ်လျှက် သူမ ကိုယ်ပေါ် သူမ စောင်ခေါက်လေး တခုတင်ပြီး မျက်လုံး မှိတ်လိုက်တော့ ချက်ခြင်းကို အိပ်မောကျသွားတော့သည်။
……………….
တနင်္ဂနွေနေ့ဆိုလျှင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့လင်မယား၊ မနက်ပိုင်း ဘာမှ ထူးထူးထွေထွေ လုပ်စရာ မရှိက နေမြင့်အောင် အိပ်တတ်ကြသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မနေ့ညက ပင်ပန်းနွမ်းနှယ်နေသည်မို့ စားသောက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်လှဲ ၊ ခေါင်းအုံး ပေါ်ခေါင်းချလိုက် သည်နှင့် တုံးကနဲ အိပ်ပျော် သွားလိုက်သဖြင့် မနက် အားအင် အပြည့်အိပ်ရေးဝ စွာ နိုးလာ ခဲ့သည်။
နိုးနိုးချင်း မိမိ ဘေးမှာ အသက်မှန်မှန်ရူရင်း အိပ်ပျော်နေသေးသည့် နေထက်နိုင် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ညတုန်းက သူမ ကို ဖက်လာသည့် မိမိ ယောက်ျား ဖြစ်သူအား ပင်ပန်းသည်ဟု အကြောင်းပြ ကာ ငြင်းလိုက်ရသည်ကို အပြစ်ရှိသလို ခံစားမိသွားသည်။ အိပ်ယာပေါ်မှာ နှပ်နေရင်း နှင့် မနေ့ည က အဖြစ်အပျက်တို့ကို ပြန်စဉ်းစားနေမိသည်။
နေထက်နိုင် ဒီည လာမကြိုဘူး ဆိုတာ သိရသည်နှင့် ဆရာကျော်က သူမ ကို အပူကပ်တော့သည်။ သူမ ကို မချစ်ရတာ ကြာပြီမို့ သင်တန်းပြီးတဲ့ အချိန်၊ ခန ချစ်ကြရအောင်ဟု တောင်းဆိုလာသည်။ တကယ်တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကျောင်းပြီးလို့ အလုပ်ရှာနေစဉ်၊ ဆရာကျော်က သူ့သင်တန်းကျောင်းတွင် နည်းပြ ဆရာမ အဖြစ် ခန့်အပ်ထား ခဲ့ပြီး မကြာခင်ပင် သူတို့ နှစ်ယောက် ငြိခဲ့ကြသည်။ ထို အချိန်မှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ရီးစား နှစ်ယောက် ခန့် ပြောင်းခဲ့ပြီး ပြီ။ နေထက်နိုင် နှင့်ပင် အိမ်ထောင်မကျသေး။ ဆရာကျော် နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ အတွက် သင်တန်းကျောင်း က သူတို့ အချစ်နိဗ္ဗန်ဘုံ ဖြစ်ခဲ့ရဘူးသည်။ဆရာကျော့် ကောင်းမှု ကြောင့် ယခု လုပ်နေသည့် ကုမ္ပဏီ မှာ အလုပ်ရခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သင်တန်းတွက် စနေ၊ တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက်သာ ပြပေးနိုင်တာ့သည်။ ဆရာကျော် နှင့် လည်း လုပ်ဖြစ်သည့် အချိန်နည်းသွားသည်။ နေထက်နိုင် နှင့် လည်း သမီးရီးစား ဖြစ်ကာ မကြာခင်ပင် လက်ထပ်လိုက်ကြတော့ ဆရာကျော် နှင့် ဆက်ဆံရေးမှာ အနည်းငယ် ဝေး သွားခဲ့ရသည်။ ဆရာကျော် က ချည်းကပ်သော်လည်း သူမ မှာက အချိန်မရ၊ သူမ အချိန်ရလျှင်လည်း ဆရာကျော် မအား၊ ထိုသို့ဖြင့် ဆက်ဆံရေးမှာ တဖြည်းဖြည်း သွေးအေး လာခဲ့သည်။ ဆရာကျော့် မှာ လည်း ထုံးစံ အတိုင်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ထက်ငယ်သော ကောင်မလေး တယောက် ရှိနေလေပြီ။ မနေ့က မှ နေထက်နိုင် လာမကြိုဘူး ဆိုသည်နှင့် သူမ ဆရာသမား ကလည်း သူတို့ မချစ်ရတာ ကြာပြီ ဆိုပြီး အပူကပ် တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ သဘောတူလိုက်မိသည်။ ဆရာကျော့် အထိအတွေ့ တွေကို ပြန်ခံစား ရတော့လည်း အပျိုဘဝတုံးက သွေးတွေ ပြန်ကြွလာသည်။ ဆရာကျော် နှင့် သူမ တို့ နှစ်ယောက် ကာမ ရေစီးထဲ မျှောသွားလိုက်တာ အချိန်တောင် ဘယ်လို ကုန်သွားမှန်းမသိ၊ ဆရာကျော့် မိန်းမ က ဖုံးဆက်တော့မှ ဆရာကျော်က အချိန်ကြည့်မိကာ အိမ်ကို ပြန်ပြေးဖို့ ပြင်လေသည်။ သူလိုက်ပို့မည်ဟု ပြောထားသော်လည်း အချိန်နည်းနေသဖြင့် ကားငှားပြန်ဖို့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ပြောသည်။ သူပေးပါ့မည်ဟုလည်း ဆိုသည်။ နောက်တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို နူတ်ဆက် ကာ ကမန်းကတန်း ပြန်လစ်သွားသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ရေချိုးခန်းဝင် သန့်စင်ရေး လုပ်၊ မျက်နှာကို မိတ်ကပ်လေးပြန်ဖို့ ၊ နူတ်ခမ်းနီလေး နည်းနည်း ပြန်တို့ပြီး ပြန်မယ် ဆိုပြီး ထွက်လာတော့ ဦးမွတ်တားကြီး နှင့် တွေ့ရသည်။
“ဟင် ဦးမွတ်တား ဘယ်တုန်းက ရောက်နေတာလဲ”
“ဆရာမလေး နဲ့ ဆရာတို့ ဒေါ့ကီ ဆွဲနေတုန်း ရောက်တာပါ၊ အနှောက်အယှက် ဖြစ်မှာ စိုးလို့ အသာပဲ ပုန်းပြီး ကြည့်နေလိုက်တာ”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မျက်နှာရှက်သွေးဖြန်းသွား ခဲ့သည်။
“အာ ဦးမွတ်တားကြီး ဒီကိစ္စကို ဘယ်သူ့ မှ လျှောက်မပြောပါနဲ့နော် ၊ ကျမ တောင်းပန်ပါတယ်”
“အင်းပါ ဆရာမလေး ရယ် စိတ်ချပါ၊ ချွန်တော် ဘယ်သူ့မှ လျှောက်မပြောပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ချွန်တော့ဒုက္ခ ကိုလည်း ဖြေရှင်းပေးပါဦး”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ဘာဒုက္ခလည်းဟု မေးမလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ဦးမွတ်တားကြီးက သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချပလို်က်သည်။ ဦးမွတ်တား၏ လီးမဲမဲကြီးက မာတင်း ကော့ထောင်နေသည်။ အတုတ် နှင့် အရှည်မှာ ဆရာကျော်ထက်မနှိမ့်၊ ကောက်နေတာက သာ ထူးဆန်းသည်။အပေါ်ကို ထောင်လျှက်ကောက်နေပြီး ဒစ်ဖူး ခရမ်းရောင်ကြီးကလည်း မိုပွင့်ကြီးလို ပွင့်အာနေသည်။ ထိပ်အကွဲကြောင်းမှာက ရှေ့ပြေး အရည်ကြည် အလုံးကလေးက စို့နေသည်။ ဦးမွတ်တား ကြီးကို နူတ်ပိတ်ခ အနေဖြင့် ပေးစား ရတော့မည် ဖြစ်သည်ကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ သိလိုက်သည်။
“အင်း ကျမ အချိန်သိပ်မရလို့ ခနပဲနော် ဦးမွတ်တားကြီး”
“အင်းပါ ဆရာမ လေးရယ် ချွန်တော်နားလည်ပါတယ်”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ဦးမွတ်တား ကြီးရှေ့ ဒူးထောက်ချလိုက်သည်။ ဦးမွတ်သား ကြီးမှာတော့ ကုလား စစ်စစ် ဖြစ်သဖြင့် အသားအရည်က မဲတူး ရုံ မက ပြာနှမ်းတောင်နေသည်။ ပေါင်လုံးကြီးများ မှာ အမွှေး အမြှင်တို့ ရှည်လျှားကာ ကောက်ကျစ်နေကြသည်။ လီးတန်ကြီး အရင်းမှာ လမွှေးများကလည်း ထူထပ်ကောက်ကွေးနေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ဦးမွတ်တားကြီး လီးတန်ကို သူမ လက်ကလေး နှင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ လီးတန် မဲမဲ ကြီးက မြွေဟောက် ခေါင်းလို ပါးပြင်းထောင်နေလေသည်။ အကြောပြိုင်းပြိုင်း နှင့် သူမ လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ပင် မနည်း ဆုပ်ကိုင် ရသည့် လီးကောက်ကောက် ကြီးက သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ရင်ပြန်ဖိုလာစေသည်။ အိုး အဲဒီလီးကြီး နဲ့သာ ကော်ထိုးခံ လိုက်ရလို့ကတော့၊ ဟု တွေးရင်း သူမ စောက်ဖုတ်မှာ စောက်ရည်ကြည်လေး စ စိုစပြုလာခဲ့သည်။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ နူတ်ခမ်းလေး ဖြင့် ခရမ်းရောင် ဒစ်ဖူး ကြီးကို ရက်လိုက်ပြီးမှ အာခံတွင်းထဲ ဖြည်းဖြည်း ချင်း ငုံကာ စုပ်လေသည်။ ဦးမွတ်တား ကြီးမှာ ဆရာမလေး ၏နွေးထွေး စွတ်စိုသော အာဂတွင်းကြောင့်နတ်ပြည် အရှင် လတ်လတ် ရောက်သွားရသလို အရသာ ထူးလှစွာ ဆရာမလေး ခေါင်းကို ပင်လှမ်းကိုင် ထိန်းလိုက်ရလေသည်။ ဦးမွတ်တား စိတ်ထဲ သူ့ကို နူတ်ပိတ်ခ အနေဖြင့် ဆရာမလေးက အလွန်ဆုံး စကဒ်လှန်ပေးကာ မျက်စေ့မှိတ် ပေါက်ဖြဲ သူ့အလိုးခံ ပေးလိမ့်မည်ဟု သာ တွက်ထားသော်လည်း ယခုလို စိတ်ပါ လက်ပါ ဖြင့် လီးကြီးကို အားရ ပါးရ စုပ်ပေးလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားမိခဲ့ခြေ။ ထို့ကြောင့်လည်း ထူးခြား ကောင်းမွန်လှသော အရသာကြောင့် ဆရာမ လေး ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်မိသွားမှာ စိုးလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဆရာမလေးကို ဂျိုင်နှစ်ဖက်မှ ကိုင်မ ကာ ထရပ်စေပြီး သူက စာသင်ခန်း မှ ခုံတခုပေါ်သို့ မချီကာ တင်ပေးလိုက်သည်။ ဆရာမလေး စကဒ်ကို လှန်ကာ ပင်တီကို ဆွဲချွတ်လျှက် ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားစေတော့ ဆရာမလေး ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကလေးက အာတာတာ ဖြင့် သူ့လီးကြီး နှင့် တတန်းထဲ ဖြစ်နေလေသည်။
ဦးမွတ်တား ကြီးက သူ့လက်တဖက်ဖြင့် လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ကာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ စောက်ရည်များ ဖြင့် ရွဲနေလေပြီ၊ သို့သော်လည်း တုတ်ခိုင် ကြီးမား လှသော ဦးမွတ်တား လီးချောင်းကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်ကို ဆွဲဖြဲတော့မည့်အလား တင်းကျပ် စွာ တိုးဝင်လာခဲ့လေသည်။
“အား…ဦးမွတ်တား ကြီး ဖြည်းဖြည်း ……အိုးးးး အီးးးးး”
ဦးမွတ်တား ကြီးကလည်း သိပါသည်။ ကွမ်းယာဆိုင်က အမီနာလေး တောင် မှ သူ့လီးချောင်းကြီး အဆုံးထိ ဝင်ဖို့ သုံးရက်လောက်သူ ကြိုးစားခဲ့ရသည်မဟုတ်ပါလား၊ ယခု ဆရာမလေးကတော့ ဆရာကျော့် လီးဝင်ပြီးကာစ ဆိုတော့ သူ့လီးကို ခံနိုင်ရည်ရှိမည်ဆိုတာ သူတွက်မိသည်။ ခုန ဆရာမလေးကို ဒေ့ါကီ ဆွဲနေသည့် ဆရာကျော့် လီးက လည်း စံချိန်မှီ အတုတ်ကြီး ဆိုတာ သူတွေ့ခဲ့ရပြီး ဖြစ်သည်။
နောက်တော့လည်း နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းသွားတော့ အောက်က သင်တန်းကျောင်း စားပွဲတောင် ခြေထောက်တွေ နှဲ့ယိုင်သွားမလောက်ကို အရှိန်ပြင်းပြင်း ဖြင့် ဦးမွတ်တား ကြီးက ဆောင့်လိုးသလို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကလည်း ဦးမွတ်တား ကြီး လည်ပင်းကို ဆွဲခိုကာ ပြန်ကော့ ကော့ ပေးလေသည်။ လောဘကြီးသော ဦးမွတ်တားကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ မှာ လည်း မပြီးချင် ထို့ကြောင့် အချက် ၁၀ဝ လောက် ဆောင့်အပြီးသီရိရှင်းသန့်ဖြူ လည်း တခါ ပြီးလို့ နောက်တခါ ဖီလင် အမြင့်ဆုံး ရောက်နေချိန်မှာ ခနနားလိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်ထဲ မှ ဆွဲထုတ်ပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို စားပွဲပေါ်မှာ မှောက်ရက် ကုန်းစေသည်။ နောက်တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖင်ပေါက်လေးကို လျှာဖြင့် ရက်၊ တံတွေးများ စွတ်ကာ သူ့လီးကြီးကို ထိုးသွင်းလေသည်။ ထိုအခါမတော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် အတော်ခံရလေသည်။ နောက်တော့လည်း စပ်ဖြင်းဖြင်းလေး ဖြင့် အသားကျသွားတော့သည်။ ဦးမွတ်တားကြီး လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖင်လေးကို ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးနေချိန် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပေါင်တန် ဖင်လုံးလေး များမှာ ဦးမွတ်တား ကြီး ပေါင်မွှေး လမွှေး ကောက်ကောက်တို့ က အုန်းဆံ ကြမ်းကြမ်းလို ခြစ်ပေးနေသဖြင့် ဖီးတမျိုးဖြစ်ကာ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားရသလို ဦးမွတ်တားကြီးကလည်း သူ့လရည် များကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖင်ခေါင်းထဲသို့ မီးသတ်ပိုက်ကြီးဖြင့် ရေဖြန်းသလို ပန်းထည့်ပြစ်လိုက်လေတော့သည်။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ထိုအတွေးတို့ နှင့် တဆက်တည်း သူမ ဖင် စပ်ဖျင်းဖျဉ်း ဖြစ်နေသည်ကို ခံစားနေရပြီး စောက်ဖုတ်မှ စောက်ရည်ကြည်လေး တွေလည်း စိုလာရလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ ဘေးနားမှာ အိပ်ပျော်နေသော နေထက်နိုင် ၏ ပြေလျှောနေသော ပုဆိုးကွင်းထဲ လက်ထိုးနိူက်၍ လီးကိုလှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ နေထက်နိုင် လီးမှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သတ်ပေးခြင်းခံရတော့ တဖြည်းဖြည်း ကြီးထွားလာလေသည်။ နေထက်နိုင် လည်း အိပ်ယာမှ နိူးလာတော့ သူ့လီးကို ကိုင်ကာ ပွတ်ပေးနေသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို တွေ့ရသည်။
“ဂွတ်မောနင်း ချစ်လေး”
ဟု လှမ်းနူတ်ဆက်လိုက်ရင်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နူတ်ခမ်းအစုံကို လှမ်းနမ်းလိုက်လေသည်။ နေထက်နိုင် က သူ့ကိုယ်ကို လှမ့်ပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြု ကိုယ်ပေါ်ကို တက်မှောက်လိုက်တော့ သီရိ ရှင်းသန့်ဖြူက သူမ ပေါင်လေး နှစ်လုံး ကို ကားပေးလိုက်သည်။ နေထက်နိုင် လီးက သီရိရှင်းသန့် ဖြူ စောက်ဖုတ်လေး ထဲ ချောင်ချောင်ချိချိ ဝင်လာလေသည်။ သို့သော်လည်း သီရိ ရှင်းသန့်ဖြူ က မျက်လုံးလေး မှေးကာ
“အား…အင်း…ဖြည်းဖြည်း မောင်”
ဟု ပြောလိုက်လေသည်။
အခန်း ၂၆။
နေထက်နိုင် နှင့် သိရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ တနင်္ဂနွေမနက်ပိုင်း တချီဆွဲ ပြီး အိပ်ယာပေါ် မှာ ဆက်နှပ်နေကြစဉ်၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖုံးမှ အသံမြည်လာ သဖြင့်ကောက် ကိုင်လိုက်တော့ သူမ အမဝမ်းကွဲ ဖြစ်သူ သူသူမိုး ဖြစ်နေသည်။ သူသူမိုး က သူတို့ ဝယ်ထားသော ကားလေး မှာ မန္တလေး လိုင်စင် ဖြစ်သဖြင့် လိုင်စင်ဝင် ရန် မန္တလေး တက်ရမည် ဖြစ်ကြောင်း တဆက်ထည်း အင်းလေး ကလောတောင်ကြီး လွိုင်ကော် ပတ် ဘုရားဖူး လျှောက်လည်ဖို့ စီစဉ်ထားကြောင်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ လင်မယား ခွင့်ယူလို့ ရလျှင် လိုက်ခဲ့စေချင်ကြောင်း ပြောလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ ဘော့စ်ကို ပြောကြည့်မည်၊ နေထက်နိုင်ကို လည်း မေးကြည့် ပြီး အဆင်ပြေလျှင် မနက်ဖြန် အကြောင်းပြန်မည် ဖြစ်ကြောင်း ပြောလိုက်သည်။ မသူသူမိုး က သူတို့ လင်မယား နှစ်ယောက်ထဲ သွားမှာမို့ လိုက်ဖြစ်အောင် လိုက်ခဲ့ကြစေလို ကြောင်း ပြောလေသည်။
သို့ဖြင့် နောက် နှစ်ပတ် လောက်တွင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ လင်မယား စုံတွဲ နှစ်တွဲ သူသူမိုးတို့၏ ဟွန်ဒါဖစ် ကားလေး ဖြင့် ခရီးထွက်ခဲ့ကြ လေသည်။ သူသူမိုး တို့က အေးအေး ဆေးဆေး နားနား နေနေ သွားကြမည် ဟု ပြောသဖြင့်၊ သူတို့ မှာ ရောက်ဖူးပြီးသော အင်းလေးကို မဝင်တော့ပဲ နေပြည်တော် မန်းလေး ကလောတောင်ကြီး လွိုင်ကော် ထိုမှ တဆင့် နေပြည်တော် ရန်ကုန် ပြန်မည်ဟု အစီစဉ်ဆွဲကာ သွားကြလေသည်။ နေပြည်တော်တွင် နေထက်နိုင် ဖခင် ဦးမျိုးနိုင်မှာ အိမ်ကြီး တလုံး လုံး တွင် တယောက်ထဲ နေသူ ဖြစ်ရာ သူ့အိမ်တွင် ဝင်တဲ ဖို့ စီစဉ်ထားလေသည်။
သူတို့ ရန်ကုန်မှ မနက်ပိုင်း စထွက်လာရာ နေပြည်တော်သို့ နေ့လည် နှစ်နာရီခန့် တွင် ရောက်လေသည်။ စနေနေ့မို့ ဦးမျိုးနိုင် က အိမ်မှာ ရှိနေပြီး သူတို့ လင်မယား တစုံ ကို အခန်းတခန်းစီ တွင် နေရာချပေးသည်။ ခနတဖြုတ် အဲယားကွန်း လေး ဖြင့် နားနားနေနေ နေ၊ ရေမိုးချိုး ပြီးမှ ညနေစာ ကို ဦးမျိုးနိုင် က ဆိုင်မှာ လိုက်ကျွေးမည်ဟု ဆိုလေသည်။
မင်းမင်း မှာ ကားမောင်းလာရသဖြင့် ပင်ပန်းပြီး သူတို့ အတွက်ပေးထားသော အခန်းတွင် ဝင်လှဲကာ အိပ်နေ လိုက်သည်။ နေထက်နိုင် ကတော့ ရေခဲ့သေတ္တာထဲ မှ ဘီယာတလုံး ယူကာ ဖေါက်သောက်ရင်း တီဗီ ထိုင်ကြည့်နေလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် သူသူမိုး တို့က တော့ ခြံထဲ ရှိ သစ်ခွပန်း များကို စိတ်ဝင်တစား လိုက်ကြည့်နေကြရာ၊ ဦးမျိုးနိုင် က စိတ်ရှည်ရှည် နှင့် လိုက်ရှင်းပြနေလေသည်။
သူသူမိုး မှာ အလွန်ပါးနှပ်သူ ဖြစ်လေရာ ဦးမျိုးနိုင် နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ တယောက် နှင့် တယောက် အကြည့် ဖလှယ် ခြင်း မျက်စ နှင့် စကားပြောကြခြင်း ကို မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ပန်ခြံတနေရာတွင် ဦးမျိုးနိုင် အနောက်နား သူမကြားနိုင်လောက်သည့်နေရာတွင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ခါးလေးကို လက်ဖြင့် ဆိပ်ဆွဲကာ မေး လေသည်။
“ဟဲ့ ညီး နဲ့ ယောက်ခထီး ကြီး က ဘယ်လို အခြေအနေလည်း ၊ ငါ့ကို မအင်နဲ့နော် နင်တို့ အကြည့်တွေကို ငါသိတယ်၊ သူ့ပုံ ကလည်း တကယ့် သန်သန်မာမာကြီး အဟိ”
“အင်း မသူ ထင်တဲ့ အတိုင်း မှန်ပါတယ်။ သူနဲ့ သမီး ငြိနေတယ်”
“ကောင်းပါလေ့အေ၊ အခု ငါရှောင်ပေးရမှာလား ကဲ ပြောရှင်းရှင်း”
“အင်း ဒါပေမဲ့ မောင် တို့ လာရင်လည်း အချက်ပေးလို့ ရအောင် မသူ စောင့်ပေးမလား”
“အေးပါဟယ် ငါ့ညီမ အလို လိုက်ရတာပေါ့ ခွိ ငါက လည်း ဝါသနာ မပါဘူး မဟုတ်လား ခစ်ခစ်၊ ကဲသွားသွား ဘိုးတော်က စတိုခန်းထဲ ဝင်သွားပြီ”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က စတိုခန်းထဲ ဝင်သွားသော ဦးမျိုးနိုင် နောက်သို့ သွက်သွက် လေး လိုက်သွားလိုက်သည်။ စတိုခန်းလေး မှာ အိမ်နောက်ဘက်ဒေါင့်လေး တွင် ကားဂိုဒေါင် နှင့် တွဲထားသော အဆောင်လေး ဖြစ်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဝင်သွား တော့ သူသူမိုး က အရိပ်လေး ထဲဝင်ပြီး ပြတင်းပေါင်အကွယ်မှ အသာ ချောင်းကြည့်လေသည်။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က စတိုခန်းလေး ထဲ သွက်သွက်လေး ဝင်သွားပြီး အံဆွဲထဲ ပစ္စည်းတခု ကုံးရှာနေသော ဦးမျိုးနိုင် ကို နောက်ကျောမှ သိုင်းဖက်လိုက်ရင်း၊
“ဖေဖေ့”
ဟု ညုတုတု သံလေး ဖြင့် ခေါ်လိုက်သည်။ ဦးမျိုးနိုင် က သူ့ကျောကုံးမှာ ချွေးမ လေး ရင်သား အစုံ အိကနဲ လာဖိ သဖြင့် လီးကြီး က တင်းက နဲ ဖြစ်သွားသော်လည်း သူမ နောက်ကျော်ဖက်ကို ဟိုဟို ဒီဒီ ကြည့်ကာ၊
“ဟဲ့ .. ဟို .. ဟို သူသူမိုး ရော”
“ဟို မသူ က ပိုင်ပါတယ် သမီး လူစောင့်ကြည့်ပေးဖို့ ပြောထားတယ်၊ အပြင်မှာ သူစောင့်ပေးနေလိမ့်မယ်”
“အား ဟန်ကျလိုက်တာ ကွာ အဲဒါဆိုရင်တော့”
“ဖေဖေ က သမီးကို လွမ်းနေတာလား ခစ်ခစ် ဟော ဖေဖေ့ဟာကြီးက မာနေပြီ ဟွန့် တချိန်လုံးပါပဲနော်”
ဦးမျိုးနိုင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဘက်ကို လှည့်ကာ ခါးလေး ဆွဲယူဖက်လိုက်ပြီး၊
“သမီး ကို မလွမ်းဘူး ၊ ဟောဒီ မယားလေး ကို လွှမ်းနေတာ ဟဲဟဲ မွပြွတ်စ်”
“အမလေး နော် မယား မဟုတ်ပါဘူး၊ ချွေးမပါ၊ အတင်းရော ကာရောပဲ ဟင့်”
“သမီး တို့ လာမယ် ဒီမှာ ညအိပ်မယ် ဆိုတာ သိရကတည်းက လီးက တောင် နေတာ တကယ်ပဲ ပြန်ကို မကျတော့ဘူး”
“ဟွန့် သနားပါတယ်၊ ကဲကဲ အခု ယာယီ ခန အကြောလျှော့ပေးမယ် ဟုတ်ပလား”
“အွန်း သမီး ည ကျရင် ဖေဖေ့အခန်းလာခဲ့လေ၊ ဖေဖေ တံခါးစေ့ထားမယ်”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ရင်းက ဦးမျိုးနိုင် ရှေ့ တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ဦးမျိုးနိုင် ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ် လိုက်လေသည်။ ဦးမျိုးနိုင် လီးကြီးမှာ မာတောင်လျှက် ထွက်ပေါ်လာလေရာ သူမ မျက်နှာ နှင့် တတန်းထဲ ကျလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ဦးမျိုးနိုင် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လျှက် ရှေ့တိုး နောက်ငင် ဂွင်းထုပေးရင်းက သူမ လက်ဂွင်းကြားမှ ထွက်ထာသော ဒစ်ဖူးကြီးကို ပါးစပ်လေး ဟ ကာ ငုံစုပ်လိုက်သည်။
သူသူမိုး မှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် သူမ ယောက်ခထီး ကို စတိုခန်းထဲ ပုလွေမှုတ်ပေးနေသည်ကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေမိသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် ဖီးတက်လာရသည်။ တကယ်တော့ သူသူမိုး က ပတ်ပလစ်ဆက်ခ် ခေါ် လူအများကြားထဲ ခိုးလုပ်ရခြင်း ကို ဖီးလာသည့် အမျိုးသမီး ဖြစ်သည်။
အိမ်ထဲ ဘီယာ ထိုင်သောက်နေသည့် နေထက်နိုင် က အနည်းငယ် ပျင်းလာသဖြင့် အိမ်ရှေ့ထွက်ပြီး ခန က သစ်ခွပန်း များ သွားကြည့်မည်ဟု ထွက်သွားသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို တွေ့မလားဟု ကြည့်လိုက်သည်။ သစ်ခွစင်တွေ နားမှာ မတွေ့သဖြင့် အိမ်ဘေးကိုသွားမည်ဟု ခြေလှမ်းပြင်လိုက်စဉ်၊ ခြံထောင့်အရိပ် တနေရာတွင် တယောက် ထဲ ရပ်နေသော မသူသူမိုး ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူသူမိုး မှာ ကားဂိုဒေါင် နှင့် ဆက်လျှက် စတိုခန်းလေး ပြတင်းပေါက် ကို ချောင်းကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ကမန်းကတမ်း အိမ်နံရံဒေါင့်စွန်းကို ပြန်ဆုတ် လိုက်သည်။ ဦးမျိုးနိုင် နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ ဘယ်မှာလည်း၊ သူသူမိုး ချောင်းကြည့်နေပုံ ထောက်ရင် စတိုခန်း ထဲမှာ ဖြစ်နိုင်တယ်။ စတိုခန်းလေး မှာ အိမ်နှင့် ယှဉ်လျှက် အိမ်နောက်ဘက် နားတွင် ရှိသဖြင့် အိမ်နောက်ဖေးပေါက် မှ လည်း လှည့်သွားလို့ ရသည်။
နေထက်နိုင် အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်ပြီး မီးဖိုချောင်ကို ဖြတ်ကာ အိမ်နောက်ဘေး တံခါးပေါက်မှ ထွက်လိုက်သည်။ အိမ်နောက်ဖေးမှ ထွက်ပြီ းညာဖက်တွင် စတိုခန်းနှင့် ကားဂိုထောင်တွဲရက်ဘေးကို ရောက်လေသည်။ သူသူမိုး မှာ အိမ်ရှေ့ဘက်ကို စောင့်ကြည့်ရင်း မှ စတိုခန်းထဲ ကို ချောင်းနေသည်ဖြစ်သဖြင့် နေထက်နိုင် အိမ်နောက်ဖေးမှ ထွက်လာပြီး စတိုခန်းဘေး ရောက်လာတာ သူမ မမြင်နိုင်ပေ။ နေထက်နိုင် ချဉ်းကပ်လာသော စတိုခန်းလေး နံရံဘက်တွင်လည်း ပြူတင်းပေါက် ရှိသည် သို့သော်လည်း ပိတ်ထားလျှက် ဂျမ်း ဖြစ်နသဖြင့် သေခြာတော့ မပိတ်ခြေ တချို့ နေရာ က ဟ နေလေသည်။
နေထက်နိုင်က ထို ပြူတင်းပေါက်ကလေး နားသို့ အမြန် ချဉ်းကပ်လိုက်ပြီး အပေါက်ကျိုကြားမှ အတွင်းဖက် သို့ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ စတိုခန်းထဲ မှာတော့ သူ တွက်လိုက်မိတဲ့ အတိုင်း၊ သူ့ဒက်ဒီ ဦးမျိုးနိုင် နဲ့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နဲ့။ ဦးမျိုးနိုင်က မတ်တပ်ရပ်လျှက် နဲ့ အောက်ပိုင်းက လုံခြည်က ကွင်းလုံးကျွတ်ရက်သား။ သူ့ရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် လို့ ဦးမျိုးနိုင် လီးကြီးကို ခေါင်း နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နဲ့ ဦးမျိုးနိုင် လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေတာက သူ့မယားချော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူ့အမ ကို ဘယ်လို များ စည်းရုံးလိုက်သလဲ မသိဘူး။ မသူသူမိုး က အိမ်ရှေ့က လာမဲ့သူ တွေကို စောင့်ပေးရင်း သူမ ကလည်း ချောင်းနေတာ၊ နေထက်နိုင် စိတ်ဝင်စားသွားသည်။ ယခု တော့ သူ့ မျက်စေ့ တွေက စတိုခန်း ထဲမှ ယောက်ခထီး နှင့် ချွေးမ တို့ ပွဲက ခွာလို့ မရတော့။
ဦးမျိုးနိုင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဦးခေါင်းလေးကို ထိန်းကိုင်ရင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပါးစပ်ကို လိုးနေသလို ကော့ကော့ ထိုးနေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ အာဂေါင်တွင်း ဆောင့်မဝင်နိုင်အောင် လက်ကလေး ဖြင့် တွန်းတွန်း ထားတာတွေ့နေရသည်။ ကြည့်ရသည်မှာ ဦးမျိုးနိုင် တယောက် ပြီးကာ နီးပြီ ထင်သည်။ ဦးမျိုးနိုင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဂျိုင်းလေး ကိုမ ပြီး ထဖို့ အမူအယာ ပြသော်လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ခေါင်းကို ခါယမ်းကာ ဆက် စုပ်ပေးနေသည်။ ဦးမျိုးနိုင် မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့ သွားပြီး ဖင်ကြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ကော့သွားသည်။
“အာ့ အားးးးး အီးးးးး အား သမီး ဖေဖေ ထိန်းမရတော့ဘူး ထွက်ကုန်ပြီ၊ အိုးးးး”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ ပါးစပ်မှ လီးကြီးကို ဆွဲမချွတ် ဆက်ငုံထားပြီး ထွက်သမျှ လရည်တွေကို မျိုချနေသည်။ နေထက်နိုင် ပင် အံ့ဩသွားရသည်။ သူမ သူ့လရည်ကို အဲလို မမျိုချပေးဘူးခြေ။ ယခုတော့ သူမ ယောက်ခထီးကြီး လရည်တွေကို အကုန်မျိုချ သောက်ပြစ်လိုက်သည်။ ပြီးသွားတော့တောင် လီးကြီးကို ထုတ်ပြီး ပြောင်စင် သွားအောင် ရက်ပေးနေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။
“အား သမီးရယ် ကောင်းလိုက်တာကွာ၊ ဖေဖေ က သမီး စောက်ဖုတ်လေး ထဲ ပြီးချင်တာလေ၊ သမီး ကလွှတ်မှ မလွှတ်တာကိုး”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က အခု မှ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး သူမ နူတ်ခမ်းတို့ကို လက်ဖမိုးဖြင့် သုတ်လိုက်ရင်း က ယောက်ခထီးကြီးကို ပြုံးပြကာ၊
“ညကျတော့ အေးဆေး ပေါ့ ဖေဖေ ကလည်း၊ အခု က သမီး ဂျင်းဘောင်းဘီက လည်း ကျပ်တယ် ချွတ်ရပြု ရလည်း ခက်နောက် သူများ တွေ ရောက်လာရင် ပြန်ဝတ်ဖို့ ပြုဖို့လည်းခက်တယ်လေ၊ ခု သမီး မှုတ်ပေးတာရော မကြိုက်လို့လား”
“ကြိုက်ပါ့ ကောင်းပါ့ သမီးရယ်၊ သမီး စောက်ဖုတ်လေး ကို မလိုးရတာ ကြာလို့ လွမ်းလို့ပါ၊ ဖေဖေ က သမီးကို ဖြစ်နိုင်ရင် ယူတောင် ယူထားလိုက်ချင်တယ်ကွာ၊ နော် ကိုကို့ မယား လေး အဖြစ်မနေချင်ဘူးလား”
“အံမယ် မဖြစ်နိုင်ပါဘူးနော် သမီးက ဖေဖေ့သား ရဲ့ တရားဝင် မယားလေ ခစ်ခစ်”
“အာ့ကြောင့် မို့ ပြောတာပေါ့ သမီးရယ်”
“အင်း သွားမယ် ဖေဖေ တော်ကြာ မောင်က ပန်းသွားကြည့်တာ ကြာလှခြေလား ဆိုပြီး လိုက်လာဦးမယ်”
“အင်း ညကျရင် ဖေဖေ့ အခန်း တံခါးစေ့ထားမယ်နော်၊ ဖေဖေ မအိပ်ဘူး တညလုံး စောင့်နေမယ်”
“အင်းပါ ဖေဖေ ကလည်း လာလာ သွားရအောင်”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ ယောက်ခထီးကြီး လက်ကို ဆွဲကာ စတိုခန်းလေး အပြင်သို့ ထွက်လိုက်လေသည်။ အပြင်မှာ ရပ်စောင့်ရင်းက ချောင်းနေသော သူသူမိုးမှာ သူများ သမီး ယောက်ခထီး ပုလွေပေးနေတာ ကြည့်ရင်း ဖီးတက် ကာ စောက်ရည်ကြည်တွေပင် သူမ ပင်တီမှာ စိုနေရလေသည်။ ညကျရင် သူတို့ လိုးတာ သွားချောင်းဦးမည် ဟု စိတ်ထဲ တွေးထားလိုက်သည်။
နေထက်နိုင်လည်း နောက်ဖေး ပေါက်မှ ကမန်းကတန်း အိမ်ထဲ သို့ ပြန်ဝင်ကာ ဘီယာခွက် ပြန်ကိုင်ရင်း တီဗီကြည့်နေလိုက်သည်။
ဦးမျိုးနိုင် မှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လက်ကလေးကို ဆွဲပြီး စတိုခန်းထဲ မှ ထွက်လာသော အပေါက်ဝ နှင့် မလှမ်းမကမ်း မှာ မျက်နှာလေး နီမြန်းပြီး ရပ်နေသော သူသူမိုး ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ဇာတ်လမ်းကို သူသူမိုး ချောင်းကြည့်နေမည်မှန်း သူ ချက်ခြင်းသိလိုက်သည်။
သူသူမိုး မှာ ထွားမို့လှသည့် ရင်သား အစုံ က သိသိသာသာကြီးကို မို့မေါက်နေပြီး ဖင်မှာလည်း ကားစွင့်စွင့်၊ အလုံးအထည်ကြီးမား ကိတ်သည်မို့ ပုံမှန်အရပ် ရှိသော်လည်း အနည်းငယ် ပုနေသည်ဟု ထင်ရလေသည်။ မျက်နှာလေးက ချောမောပြီး နူတ်ခမ်းအစုံ က ဆွဲဆောင်မှု ရှိသည်ဟု ထင်မိသည်။ ဒီနူတ်ခမ်းလေး နဲ့သာ ခုနက သီရီရှင်းသန့်ဖြူ သူ့လီးကို စုပ်ပေးသလို စုပ်ပေးရင် ဘယ်လိုများနေမလဲ ဟု တွေးရင်း လီး မှာ နည်းနည်း တောင်ပူတူတူလေး ဖြစ်သွားသည်။
အိမ်ထဲ ရောက်တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူက တီဗီထိုင်ကြည့်နေသည့် နေထက်နိုင်ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး၊
” မောင် ဘာတွေ ကြည့်နေတာလည်း တရေးတမော မနားဘူးလား”
ဟုမေးရင်း နူတ်ဆက် အနမ်း ဖြင့် နေထက်နိုင်ကို နမ်းလိုက်လေသည်။ နေထက်နိုင်က လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နူတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်း လိုက်ရင်း မှ သုတ်ရည်အနံ့ ညီစို့စို့ ကို ရလိုက်သည်။ အီး ခုန တင် ငါ့အဖေ လီးကို ဒီနူတ်ခမ်းက စုပ်ပေးခဲ့တာပဲ ဟု တွေးလိုက်မိလေသည်။
အခန်း ၂၇။
နေထက်နိုင် လည်း ဘီယာ အရှိန်ဖြင့် အနည်းငယ် ထွေလာတာရော၊ ခုန က ချောင်းရင်း တွေ့ထားသည့် သူ့မိန်းမ နှင့် သူ့ဖေဖေ တို့ ကြောင့် တဏှာကြော နည်းနည်းထနေတာရော ကြောင့်။
“အင်း အခု မှ အိပ်ချင်လာသလား လို့ သွားမယ်လေ မောင်တို့ အခန်း၊ ချစ်လေးရော နားရအောင်”
သူသူမိုး က နေထက်နိုင် ကို မျက်စောင်း တချက်ထိုးလိုက်ရင်း၊
“ဟွန့် သူ့မိန်းမ လာမှ ပဲ အိပ်ချင်တယ် လုပ်တော့တယ်၊ သွားပါတော်၊ ကိုမင်းမင်း ကတော့ ခုနကတည်းကတခေါခေါ နဲ့ ဖြစ်နေတာ ကြာလှပါ့”
ဟု ပြောရင်း ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်ကာ တီဗီရီမုတ်ကို ကိုင်လိုက်သည်။ ဦးမျိုးနိုင် က သူသူမိုး ကို၊
“ဦး သမီးအတွက် အအေး တခုခု သွားယူလိုက်ဦးမယ် ခနနော်”
ဟု ပြောကာ မီးဖိုဖက် လျှောက်သွားလေသည်။ သူသူမိုးက ဦးမျိုးနိုင် ကို၊
“အို မဟုတ်တာ ဦးက လည်း မလုပ်ပါနဲ့ အားနာစရာကြီး”
ဟု ပြောသော်လည်း မမှီတော့ပေ။ တကယ်တော့ ဦးမျိုးနိုင် က လည်း တမင် သူသူမိုး သူမတို့ အခန်းထဲ မဝင်သွားပဲ သူနှင့် နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့ရန် အကြံဖြင့် တမင်စောင့်နေစေခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ဦးမျိုးနိုင် က အအေးသံဗူး တဗူး ကို ဖေါက်ပြီး ယူလာကာ သူသူမိုး ကို လှမ်းပေးလိုက်ရင်း သူသူမိုး ဘေး ဆိုဖာပေါ်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အအေးဗူးမှ ရေခဲသေတ္တာထဲ မှ ထုတ်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သဖြင့် သူသူမိုး သောက်လိုက်ပြီးတော့ ရင်ထဲ အေးစိမ့်သွား ကာ အမောပြေသွားရသည်။
“ကျေးဇူးပါပဲ ဦးရယ်”
“ရပါတယ်ကွယ် တူမ ကြီး ခုန က အပြင်ဘက်မှာ တယောက်ထဲ ရပ်နေရင်းက ရင်တွေပူနေမယ် ဆိုတာကို သိလို့လေ၊ ဟဲဟဲ”
“ဟွန့် သိပါ့ ရှင်၊ ချွေးမ ချောကို အဟာရတွေ ကျွေးနေတာ”
သူသူမိုး ကလည်း ခပ်တည်တည်ပင် ပြန်ပက်လိုက်သည်။ သူသူမိုး ၏ ပြုံးစပ်စပ် မျက်နှာထားကြောင့် ဦးမျိုးနိုင် လည်း ပိုရဲတင်းလာခဲ့သည်။
“သီရိလေး ကတော့ တော်ရှာပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ငါ့တူမကြီး လိုတော့ ပစ္စည်း ပြည့်ပြည့်စုံစုံ မဟုတ်ရှာဘူး”
ဦးမျိုးနိုင် က သူသူမိုး ၏ ဖွံ့ထွားလှသော စနေနှစ်ခိုင်ကို မျက်စေ့ကစားရင်းက ပြောလိုက်သည်။ သူသူမိုး ကလည်း အရိပ်ပြလို့ အကောင်ထင်သား ပြီးသား မဟုတ်လား။
“ဒါကတော့ ဘဝပေး ကုသိုလ် က လူတကိုယ်တမျိုးစီကိုး ဦးရယ်၊ သီရိ က ကံကောင်းပါတယ်။ ငှက်ပျောသီး နှစ်လုံး အပြန်အလှန်သုံးနေရတာကို၊ ကျမတို့မှာတော့ ရခိုင် နဲ့ပဲ တင်းတိမ်ရတော့တာပေါ့”
တကယ်က တော့ မင်းမင်း လီးကလည်း သိပ်တော့ မသေးလှပါ၊ သို့သော်လည်း ထိုသို့ ပိုပို သာသာလေး ဖွဲ့ဆိုမှ တခြား ယောက်ျား သားတွေက သူတို့ ကိုယ်သူတို့ ဘဝင်ခိုက်ပြီး အစွမ်းပြချင်စိတ်ပေါ်သည်မဟုတ် လား။ ဦးမျိုးနိုင် လီးကြီးမှာ မာတင်းလာလေပြီ။ ဦးမျိုးနိုင် ကတွေးသည်၊ အခု လှုပ်ရှားရင် သိပ်များ မြန်နေမလားပေါ့။ သို့သော် သူတို့ အဖွဲ့ က မနက်ဖြန်ဆို လစ်ကြတော့မှာ သူ့အတွက် အချိန်မရှိတော့၊ ဒီဧည့်ခန်းကြီး က တော့ အန္ထရယ်များသည်။ သူ့အိမ် က အိပ်ခန်း သုံးခန်း မှာ အခု မင်းမင်း အိပ်နေတာ အောက်ထပ်က အခန်း၊ အပေါ်ထပ်မှာက ဦးမျိုးနိုင် အိပ်သည့် အခန်းနှင့် နေထက်နိုင် တို့ လင်မယားအတွက် ပေးထားသော အခန်း ရှိသည်။
ဦးမျိုးနိုင် က သူသူမိုး အနားမှာ ကပ်ထိုင်လိုက် ရင်း နှင့် သူမ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ်လေး ပေါ်ကို သူ့လက်ဖဝါးကြီး တင်လိုက်သည်။ သူသူမိုး က လည်း နပ်ပါသည်။ ဦးမျိုးနိုင် ကို မျက်လုံးချင်းဆိုင် ကြည့်ရင်း၊
“ဦး အိမ်က ကျယ်လိုက်တာနော်၊ စကွဲယားဖု ဘယ်လောက်လဲ၊ အိပ်ခန်း ဘယ်နှစ်ခန်းလဲ”
“အင်း စကွဲယားဖု က နှစ်ထောင်လောက်ပါပဲ၊ အိပ်ခန်းကတော့ သုံးခန်း၊ လာလေ ဦးလိုက်ပြမယ်”
ဦးမျိုးနိုင် က လှေခါးမှ ဦးဆောင်ပြီး တက်လာခဲ့သည်။ သူသူမိုး ကလည်း ငါ့ညီမ က သူ့ယောက်ျား ရှိနေရက် နဲ့တောင် ဒီဘဲကြီးကို လာပြီး လီးစုပ်ပေးသေးတာ ဒီဘဲကြီး ဘယ်လောက်စွမ်းလဲ စမ်းကြည့်ရမယ်၊ ဟု တွေးရင်း ဦးမျိုးနိုင် အနောက်မှ လှေခါးကို လိုက်တက်လာလေသည်။ သူသူမိုး က လူကြား သူကြား ခိုးစား ခိုးလုပ်ရသည်ကို ရင်ခုံပြီး အသစ်အဆန်း ကို စမ်းချင်သူမို့ ယခုပင် ရင်ခုံ ကာ သူမ ပိပိလေး က စိုစွတ်နေလေပြီ။
လှေခါးမှ တက်တက်ချင်း တွေ့ရသည်က နေထက်နိုင် တို့ လင်မယားအတွက်ပေးထားသော အခန်း၊ အခန်းတံခါးကို ပိတ်ထားသည်မို့ ဆက်လျှောက်လာတော့ နောက်တခန်းက ဦးမျိုးနိုင် အခန်း ဖြစ်လေသည်။ ထိုအခန်းထဲ သို့ ဦးမျိုးနိုင် က ဝင်လိုက်တော့ သူသူမိုး အနောက်က လိုက်လာခဲ့လိုက်သည်။
“ဒါဦးအခန်းပဲလေ မသူသူမိုး”
“အင်း အကျယ်ကြီးပဲ နော်၊ ဦးကလည်း မိသူ ပဲ ခေါ်ပါ၊ ကိုယ့်တူမ အရွယ်ပဲဟာကို၊ခစ်ခစ်။ ဟော၊ ဒီအခန်းက ရေချိုးခန်း အိမ်သာ တွဲရက်ပဲ မာစတာဘက်ရုမ်းပေါ့နော်”
ဟု ပြောရင်း ရေချိုးခန်းဘက်သို့ လျှောက်သွားရင်း အတွင်းမှ ကြွေပြားကပ် ရေချိုးရေပန်း အိမ်သာ ဘေဇင် ကောင်တာ တို့ ကို ခေါင်းပြူကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သူမ နောက်ကျောမှ ဦးမျိုးနိုင် က သူ့အိပ်ခန်းတခါးကို အသာပိတ်လိုက်ပြီး အတွင်းမှ ဂလန့်ချလိုက်လေသည်။ သူသူမိုး က တံခါးဂလန့်သံ ကြားသဖြင့် နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အိပ်ခန်းတံခါးပိတ်ပြီး သူမကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည့် ဦးမျိုးနိုင် ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
“ဟင် တခြား အခန်းတွေ လိုက်မပြတော့ဘူးလား”
“တခြား အခန်းတွေက ဘယ်အခန်းမှ မအားသေးဘူးလေ၊ နေထက်နိုင် တို့လည်း တံခါးပိတ်ပြီး အိပ်နေကြပြီ အောက်ထပ်က အခန်း မှာလည်း ကိုမင်းမင်း ကအိပ်နေတာလေ၊ ဘယ်တော့မှ နိုးမလဲ မသိဘူး၊ အဲတော့ သူမနိုးခင် မိသူူ နဲ့ ဦး နဲ့ ဒီအခန်းထဲ မှာ ပဲ စကား လေး ဘာလေး ပြောကြတာပေါ့”
“ခစ်ခစ် ဦးက လည်း မိသူ နဲ့ စကားပဲ ပြောချင်တာလား”
“ဘယ်ဟုတ်မလဲ မိသူရယ်၊ဦးကလေ”
ဦးမျိုးနိုင် က သူသူမိုး ဆီသို့ ခြေလှမ်းကျဲ ကြီး ဖြင့် လျှောက်လာရင်း သူသူမိုး ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ကာ နူတ်ခမ်းအစုံကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ သူသူမိုး ကလည်း ဦးမျိုးနိုင် ကျောပြင်ကြိးကို တွယ်ဖက် ရင်း ဦးမျိုးနိုင် ပါးစပ်ထဲ သူမ လျှာလေးကို ထိုးသွင်း ပေးလိုက်သည်။ သူသူမိုး ၏ ဖွံ့ထွားလှသော ရွှေရင်အစုံက ဦးမျိုးနိုင် ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ လာဖိမိသလို၊မာတောင် တောင့်တင်းနေသည့် ဦးမျိုးနိုင် လီးကြီးကလည်း သူသူမိုး ဘိုက်၊ ဆီးခုံကို လာထောက်လေသည်။ သူသူမိုး က သူမ လက်တဖက်ဖြင့် ဦးမျိုးနိုင် လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ ပင် ဆုပ်ကိုင် လိုက်ပြီး၊
“ဦးဟာ ကြီးကလည်း ခုနလေးတင် ချွေးမ က စုပ်ပေးထားတာ ခု ချက်ချင်းပြန်တောင်နေတာပဲ၊ အဟိ”
“အင်း ခုနဟာက ချဉ်ပေါင်ဟင်းလေ၊ ခုက ဝက်သားတုံးကြီး သုံးထပ်သားကိုစားရတော့မှာမို့ သွားရည်တောင် ကျနေပြီ အဟီး”
“ဟွန့် ဘာလဲ လူကို ဝတုတ်တယ်လို့ပြောချင်တာလား”
“ဟုတ်ပါဘူးကွယ် ကိတ်တယ်လို့ ပြောချင်တာပါ၊ ကဲ လာပါ မိသူကို ဦး ပြုစုပါရစေဦး”
ဦးမျိုးနိုင် က သူသူမိုး ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ချီပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲလျှောင်စေလိုက်သည် ထမိန်ကို ကွင်းလုံးဆွဲချွတ်ကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုပါ ဆွဲချွတ်လေသည်။ သူသူမိုး ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကလေးများ ဖွေးကနဲ ပေါ်လာသည်။ အပေါ်ပိုင်းက တီရှပ်ကို သူမ ဘာသာ သူမ ခေါ်ပေါ်မှ ဆွဲကာ ချွတ်လိုက်သဖြင့် အသားရောင် ဘရာဇီယာက မနိုင်မနှင်းထိန်းထားရသော နို့ကြီးများမှာ လှုပ်ရှားလျှက်ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ ဦးမျိုးနိုင် လည်း သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို အမြန်ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်ကာ သူသူမိုးအပေါ် မှောက်ရက် တက်လေသည်။
ဦးမျိုးနိုင် က သူသူမိုး ဝတ်ထားသော ဘရာဇီယာ အပျော့လေးကိုကျောအောက် လက်နိူက်ကာ ဖြုတ်တော့ သူသူမိုး က လက်ဝင်လို့ ရအောင် ကျောကလေးကော့ပေးရှာသည်။ ဘရာဇီယာ ဖယ်လိုက်တော့ လျှံကျလာသည့် ကွဲကော်သီးအရွယ် နို့ကြီး တွေက အားရပါးရ ရှိလှသည်။ ဦးမျိုးနိုင် မျက်စေ့အမြင်အရ တော့ သူ့မိန်းမ ဒေါ်နီနီနိုင် နို့ကြီးတွေ နှင့် မတိမ်းမယိမ်း လောက်ပင်ရှိမည်၊ အသက်အရွယ်အရ သူ့မိန်းမ နို့တွေက အနည်းငယ် တင်းမာမှု လျှော့နည်း မည် ဖြစ်သလို နို့သီးခေါင်းများကတော့ လုံးဝ မတူပေ။ ခလေးတယောက်မွေးပြီးဖြစ်သော သူ့မိန်းမ ဒေါ်နီနီနိုင် နို့သီးခေါင်းများမှာ လက်ညိုးလောက် တုတ်ကာ လက်မဝက်ခန့် ရှည်ပြီး ခပ် ညိုညို ဖြစ်၏။ သူသူမိုး နို့သီးခေါင်း တွေက တော့ ခဲတံလုံးလောက်သာ တုတ်ပြီး ဝမ်းကွာတား အင့်ချ် ( တလက်မလေးပုံတပုံ) လောက်သာ ရှည်ကာ၊ ပန်းနီရောက် ရင့်ရင့်ကလေး ဖြစ်သည်။
“မိသူ နို့ကြီးတွေက အားရစရာကြီးကွာ တလုံးတခဲကြီးတွေ”
ဦးမျိုးနိုင် က ပြောရင်း ဆိုရင်းက လက်တွေက လည်း နို့အုံကြီးများကို ဆုပ်နှယ်လျှက် ပါးစပ်က နို့သီးခေါင်းလေး များကို တဖက် စီ စိုု့ ကာ အရသာခံနေလေသည်။
သူသူမိုး ကလည်း ဦးမျိုးနိုင် နို့ကို စို့ပေးနေတော့ ဦးမျိုးနိုင် ဦးခေါင်းမှ ဆံပင်ထဲ လက်ချောင်းတွေ ထိုးထည့်ကာ ကုတ်ခြစ်ပေးနေ လိုက်သည်။ သူသူမိုး နို့ကြီး နှစ်လုံးစလုံးကို အားရအောင် စို့ပြီးမှ ဦးမျိုးနိုင် က သူ့အနမ်းကို ဘိုက်သား ဆီးခုံ တို့မှ တဆင့် စောက်ဖုတ်ဆီ သို့ လျှောဆင်းသွားလေသည်။ သူသူမိုး စောက်ဖုတ် ကြီးမှာ အမွှေးပါးပါးလေး ဖြင့် ဖေါင်းကြွနေပြီး နူတ်ခမ်းသားတို့မှာ စောက်ရည်ကြည်ဖြင့် အစိုပြန်နေသည်။
ဦးမျိုးနိုင် က စောက်စေ့လေးကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေး ဖြင့် ဖိပွတ်ပေးရင်းက စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းတွေကို သူ့လျှာကြီး ဖြင့် ရက်သည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲ သို့ လျှာဖြင့် ဝင်သလောက်ထိုးထည့်ပေးသည်။ သူမ ပေါင်အတွင်းသားလေး တွေကို ရက်ပေးသည်။ စောက်စေ့ကို လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးသည်။ ထိုသို့ ဖြင့် သူသူမိုး စောက်ဖုတ်တခုလုံးကို ဦးမျိုးနိုင် တယောက် သူ့တံတွေးများ နှင့် စောက်ခေါင်းထဲမှ ထွက်ကျလာသော စောက်ရည်ကြည် တို့ဖြင့် ရွဲစိုနေအောင်ကို ဘာဂျာကောင်းကောင်း မှုတ်ပြစ်လိုက်သည်။
သူသူမိုး ဖင်ကြီး တခုလုံး မွေ့ယာပေါ်မှ ကော့ပြန်လာအောင် လူးလွန့်ကြွလာပြီး၊
“ဦး စောက်ဖုတ်ရက်ပေးတာ တအားကောင်းတယ် ၊ ဒါပေမဲ့ ခနနေ မောင် နိုးလာတော့မယ် အချိန်နည်းနေပြီ၊ မိသူကို လုပ်ပါတော့”
“မိသူ ကို ဘာလုပ်ရမှာလဲ”
ဦးမျိုးနိုင် က သူသူမိုး ကိုပြုံးစစ နှင့် ပြန်နောက်နေသည်။
“ဦးက လည်း မိသူ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး ထိုးထည့်ပြီး လိုးပေးပါတော့လို့ ပြောနေတာလေ၊ ခစ်ခစ် မိသူ ကိုများ အဲလို ပြောဖို့ ရှက်နေမယ်ထင်လို့လား အဟိ”
“ဟဲဟဲ မထင်ပါဘူး ဗျာ မိသူ က ပွင့်လင်း မယ်ဆိုတာ မှန်းမိပြီးသားပါ ဟားဟား”
သူသူမိုးက သူမ ပေါင်တုတ်တုတ်လေး နှစ်လုံး ကို ကားပေးလိုက်ကာ ဒူးထောင်လိုက်သည်။ ဦးမျိုးနိုင် က သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဂွင်ကျဝင်လိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်က ကိုင်ကာ သူသူမိုး စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ လီးကြီးက သူသူမိုး စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းကို ထိုးခွဲကာ တိုးဝင်သွားတော့ နှစ်ဦးစလုံး မှာ ဖိန်းတိမ်း ရှိန်းတိမ်း အရသာ များခံစားလိုက်ရသည်။ နွေးထွေး စိုစွတ်သော သူသူမိုး ၏ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများက ဦးမျိုးနိုင် လီးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ပေးသလို ခံစားရပြီး သူသူမိုး စောက်ခေါင်း သားများကလည်း နွေးထွေး မာတောင် တောင့်တင်းနေသော လီးကြီး က စေးစေးကျပ်ကျပ် အတင်းတိုးဝင်လာသဖြင့် မွန်းကျပ် ပြည့်သိပ်သွားသလို ပင်ခံစားလိုက်ရလေသည်။
“ဖလွှတ်…စွိ….ဖတ်..”
“အိ…..ဟား……”
ဒီနောက်တော့ ဦးမျိုးနိုင် လီးကြီး က သူသူမိုး စောက်ဖုတ်လေးထဲ တစွိစွိ ဝင်ထွက်နေသလို ဆီးခုံ နှစ်ခုတဖတ်ဖတ် ရိုက်သံလေးက ဦးမျိုးနိုင်အခန်းထဲမှ ထွက်ပေါ်နေလေတော့သည်။
အခန်း ၂၈။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူတို့ အခန်း ထဲ ရောက်သည်နှင့် နေထက်နိုင် က သူမ ကို အတင်း ဆွဲဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းရင်း သူမ ဖင်လုံးလေးကို ဘောင်းဘီပေါ်မှ ဆုပ်ကိုင်နှယ်ခြင်း ခံလိုက်ရသည်။ နေထက်နိုင် က သူမ နှုတ်ခမ်း တို့ ကို အတန် ကြာ စုပ်နမ်းပြီး ခွာလိုက်မှ သီရိရှင်းသန့်ဖြူက ပြုံးစစ ဖြင့်၊
“မောင် ဘာဖြစ်တာလဲ၊ ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် တအားထန်နေရတာလဲ၊ ဟော မောင့်လီးကြီးကလည်း မာလို့ပါလား”
နေထက်နိုင် မှာ သူ့အဖေ နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူတို့ကို စတိုခန်းမှာ သူချောင်းကြည့်ပြီး စိတ်တွေ တအားထ လာခဲ့သည် ဆိုတာကို ပြန်မပြောချင်ပေ။ သူမ နှင့် တခါက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောခဲ့ပြီးဖြစ်သော်လည်း သူက မျက်နှာပူနေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူကလည်း သူ့ကို ပြောထားသည်မှာက အမှတ်မထင်ဖြစ်သွားသည့် ဆက်ဆံရေးပါ။ တကြိမ်တခါ၊ အဖြစ်အပျက်၊ ဖြစ်ပြီး နောက်တခါ ပြန်ဖြစ်မည်မဟုတ်ပါဟု ပြောထားသည်မဟုတ်လား။ သူကလည်း သူမ ပြောတာကို ယုံကြည်ထားလိုက်ပါသည်။ အခု လို မျက်စေ့နဲ့ တပ်အပ်မြင်ရတာ သူမ ကို ပြန်ပြောပြန်ရင်လည်း သူမ ကို မယုံလို့ လိုက်ချောင်းတာလားဟု အပြောခံရမည်လေ။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူကလည်း သူမ အမ တယောက်လုံး ကို ကင်းစောင့် ခိုင်းထားခဲ့သည်မို့၊ နေထက်နိုင် ဘယ်လို မှ မသိနိုင်ဟု တွက်ထားလေသည်။
“ဒီလို ပါပဲကွာ ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ် မလုပ်ရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့လည်း စိတ်က ထရတာပေါ့”
“ဟင့်အင်း တော်ပါ၊ မမသူ ကို ကြည့်ပြီး ပြစ်မှားနေလို့ မဟုတ်လား၊ မသိရင်ခက်မယ်”
“အာကွာ ချစ်လေး ကလဲ အဲဒါ ချစ်လေး အမလေ၊ ပြီးတော့ သူ့ယောက်ျား ကြီး တယောက်လုံး ပါနေတာကို”
“ပါပါ ပေါ့၊ ယောက်ျား တွေက ယောက်ျား ရှိတာ မရှိတာ ဂရုစိုက်လို့လား၊ ရုပ်ရှင်မင်းသမီး တို့ မော်ဒယ် တို့ ဆိုတာလည်း ယောက်ျား တွေနဲ့ပဲဟာ၊ အဲဒါကို ယောက်ျားတွေက ကြည့်ပြီး ပြစ်မှားနေကြတာမလား”
“ချစ်လေး ကရော မောင့်ကို မစိုးရိမ်ဘူးလား တော်ကြာ တခြား တယောက်အပေါ်မှာ မောင်စွဲလမ်းသွားမှာ”
“အဲဒါကြောင့်ပဲ မောင့်ကို စမ်းစေချင်တာလေ၊ ဘာမှ မသိတဲ့သူ ဒါမှ မဟုတ် နည်းနည်းလေးပဲ သိတဲ့သူ က ဆိုးတယ်တဲ့၊ ဟင်းပေါင်းစုံ မြည်းကြည့်မှ ဘယ်ဟင်းကောင်းလဲ မောင်သိမှာပေါ့လို့၊ ကောင်းတာချင်းအတူတူ ဆိုရင် ကိုယ့်အိမ်က ဟင်းပဲအေးဆေး စားတော့မှာပေါ့ ဟုတ်ဘူးလား ခစ်ခစ်၊ ဝယ်စားရင် ဈေးကြိးတယ်လေ”
“ဒါဆို ချစ်လေး က မောင် တခြား မိန်းမ တွေနဲ့ ဖြစ်ရင် အူမတိုဘူးပေါ့ ဟုတ်လား”
“အဲလို လည်း မဟုတ်ပါဘူး ၊ မောင် တခြား တယောက်ကို တခါလောက်တွေ့ရုံနဲ့ စွဲလမ်းသွားပြီး သားမေ့ မယားမေ့ ဆိုတဲ့ အခြေအနေ ရောက်သွားမှာသာ စိုးတာပါ။ မောင်က ဒါတွေအားလုံး က အတူတူပါပဲလား၊ ချစ်လေး ကမှ တကယ်ချစ်တာပါလား ဆိုတာကို ကွဲကွဲပြားပြား သိစေချင်တာပါ”
“လူလယ်မလေး လာဦး အဲလောက်လည်တာ တခုခု တော့ လုပ်ပြစ်မှ ရမယ်”
“ခစ်ခစ်”
နေထက်နိုင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူကို ဆွဲဖက်ပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူဂျင်းဘောင်းဘီအတိုလေးကို ကြယ်သီးဖြုတ်ဖို့ လုပ်တော့၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူက သူ့လက်ကို လှမ်တွန်းထားရင်း၊
“ဟင့်အင်းမောင် ရာ နားပါဦး၊ ခနတဖြုတ် တရေးတမော အိပ်လိုက်ဦး လာလာ မောင်အကြောတွေ တင်းနေတာကို ချစ်လေး ဖြည်ပေးမယ်”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူက နေထက်နိုင် ကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲစေလျှက် ဘောင်းဘီ ဇစ် ကို ဖြုတ်ကာ အတွင်းခံဘောင်း ဘီနှင့် ဘောင်းဘီကို ပေါင်လည်တောက်ထိ ဆွဲချလိုက်သည်။ နေထက်နိုင် လီးကြီးမှာ မာတောင် ပြီး အလံတိုင်ကဲ့ သို့ ထောင်မတ်နေလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူက ခေါင်းကို ငုံ့ကာ သူမ နူတ်ခမ်းလေး ဖြင့် ငုံကာ စုပ်လိုက်သည်။
“အား…..”
နေထက်နိုင် မှာ ခုနက စတိုခန်းလေးထဲ သူ့အဖေကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူထိုင်လျှက် လီးစုပ်ပေးနေတာကို ပြန်တွေးရင်းက ထိုအချိန် သူ့အဖေ အခုလို ပဲ ဖီးတွေ့နေမှာပဲဟု တွေးရင်း အရသာခံနေလိုက်သည်။ မျက်လုံး ကို မှိတ်ထားရင်း သူ့အဖေ နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူတို့ ပုံကို တွေးနေသဖြင့် စိတ်က အရမ်းတက်ကြွလာပြီး ခနလေး ဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူပါးစပ်ထဲ သို့ လရည်များ ပန်းထုတ်မိလေတော့သည်။ ဒီတခါတော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူက နေထက်နိုင် လီးကြီးမှ ထွက်သမျှ လရည်များကို မျိုချလိုက်ပြီး လီးကြီး ကိုလည်း ပြောင်စင်အောင် ရက်ပေးလိုက်သည်။
“အား ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမ ရယ် ၊ လီးစုပ်တဲ့ ပညာ ဘယ်ကများတတ်ထားသလဲကွာ အဟီး စိမ့်နေအောင်ကောင်းတာပဲ”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူက သူမ ပါးစပ်လေးကို လက်ဖမိုးဖြင့် သုတ်လိုက်ရင်းက ပြုံးကာ၊ နေထက်နိုင် ဘေးတွင် ဝင်လှဲလိုက်သည်။
“ကိုယ့်ယောက်ျား ကောင်းဖို့ လေ့ကျင့်ထားရတာပေါ့ ယောက်ျား ရဲ့”
ဟု ပြောရင်း နေထက်နိုင် ရင်ထဲ ခေါင်းထိုး ကာ နားနေလိုက်လေသည်။ နေထက်နိုင် မှာ လရည်များ ထွက်ပြီး သိပ်မကြာခင် မှာပင် အိပ်မောကျ သွားသော်လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူမှာ အိပ်မပျော်သဖြင့် အသာထကာ အခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ သူမ အခန်းနှင့် ကပ်ရက်မှ ဦးမျိုးနိုင် အခန်းမှာ တံခါးပိတ်ထာပြီး အခန်းထဲမှ တကျွိကျွိ မြည်သံ တဖတ်ဖတ် မြည်သံ ကြားရသဖြင့် စိတ်ထဲ ထူးဆန်းသွားသော်လည်း ဒီအိမ်မှာ မိန်းမ ဆိုလို့ သူမ နှင့် အမဖြစ်သူ သူသူမိုး တို့သာ ရှိနေရာ သူသူမိုး ပဲ ဖြစ်မည်ဟု သဘောပေါက်သွားသည်။ ငါ့အမ လည်း အသွက်ကြီးပါလားဟု တွေးရင်း အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့လေသည်။
အောက်ထပ် ရောကတော့ ရေသောက်မည်ဟု တွေးရင်း မီးဖိုချောင်သို့ သွားရာ မီးဖိုချောင်မှ ထွက်လာသော မင်းမင်း နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုးလေသည်။
“ဟဲ့ သီရိ ပါလား ၊ ငါ့မှာ ဒီတအိမ်လုံး လူတွေ ဘယ်ရောက်ကုန်ပလဲ လို့ တွေးနေတာ၊ အဟီး ငါအိပ်ပျော်တုံး များ သူတို့ အပြင်ထွက်သွားကြသလားလို့ ဘယ်သူမှ မတွေ့လို့”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူကဘာဖြေ ရမလဲ အမြန် စဉ်းစား လိုက်သည်။ ဦးမျိုးနိုင် နှင့် သူသူမိုး တို့ ဦးမျိုးနိုင် အခန်းမှာ လိုးနေကြတယ် ဆိုတာ ကိုမင်းမင်း သိရင်ဘာဖြစ်မလဲ ဆိုတာ မသေခြာပေမဲ့ သူမ အနေနဲ့ ကိုမင်းမင်း ကို ထိန်းထားလို့ ရသည် ဆိုတာတော့ သူမ သိသည်။
“မမသူ လည်း မရှိဘူး၊ မောင်လည်း ခုနပဲ အိပ်ပျော်သွားတယ် ကိုကြီး၊ ကဲ ဘာလုပ်ချင်လဲ”
“ဟေ တကယ်လား၊ အဟီး ငါ့မှာ အဲလို အခွင့်အရေးမျိုး ဘယ်တော့ပေါ်မလဲ တွေးနေတာ ပထမဆုံး နေ့မှာ ပဲ ရတာပါလားဟ ခိခိ၊ လာလာ ငါတို့ အခန်းထဲသွားရအောင်”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူတို့အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ကိုမင်းမင်း က သီရိရှင်းသန့်ဖြူကို ဆွဲဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် နူတ်ခမ်းချင်း ဝအောင် စုပ်နမ်းကြပြီးမှ ကိုမင်းမင်း က သီရိရှင်းသန့်ဖြူမျက်နှာ နှင့် ကိုယ်လုံး တို့ကို ခြေဆုံး ခေါင်းဆုံး သေခြာ ကြည့်ရင်း၊
“အင်း ညီး အခု အိမ်ထောင်ကျ ပြီး တော့ တော်တာ် လေး ရင့်ကျက် သွားတယ်၊ မိန်းမကြီးကြီး တယောက်လိုပဲ၊ ဘော်ဒီလည်း ပို ပြည့်လာတယ်၊ ငါတို့ နဲ့ နေတုံး ကနဲ့မတူတော့ဘူး”
“အသက်က ကြီးလာပြီလေ ကိုကြီး ကလည်း”
“အင်း ငါက တော့ နင်ငါတို့ နဲ့ နေခဲ့တဲ့ အချိန်လေးကို လွှမ်းမိနေတုံး”
“ခစ်ခစ် ဘာကိုလွှမ်းတာလဲ၊ သိနေတယ်နော် ဟိ”
“အေးပါဟာ လာလာ နင်အမ ပြန်မလာခင် အချိန်ရှိတုံးလေး”
ကိုမင်းမင်း က သီရိရှင်းသန့်ဖြူကို ကုတင်ရှိရာသို့ လက်ဆွဲခေါ်သွားပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူဝင်ထားသည့် ဘောင်းဘီတို ကို ကြယ်သီးဖြုတ် ဇစ်ဆွဲချကာ ခြေထောက်မှ ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို လည်း ဒီအတိုင်းပင်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူက သူမ ဝတ်ထားသည့် တီရှပ် ကို ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို သူမဘာသာ လက်နောက်ပြန်ဖြင့် ဖြုတ်ကာ ချွတ်လိုက်သည်။ ယခုတော့ ကိုမင်းမင်း တို့ ကုတင်ပေါ်မှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူတယောက် သဘာဝ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီးဖြင့်လှဲလျှောင်းလျှက်သားကလေး။
ကိုမင်းမင်း က သီရိရှင်းသန့်ဖြူပေါင်နှစ်လုံးကြား ကို မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူစောက်ဖုတ်လေး မှာ သူ ပတ်ကင်ဖွင့်ခဲ့စဉ် တုံးက နှင့် မတူတော့ သော်လည်း နူတ်ခမ်းသားလေး ဖေါင်းဖေါင်း နှင့် အမွှေးပါးပါးလေး ဖြင့် အရည်ကြည်တို့ စိုရွဲကာ လှနေတုံး ရှိလေသည်။ ကိုမင်းမင်း က သူ့မျက်နှာကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူပေါင်ခွဆုံ တွင် အပ်ကာ စောက်ဖုတ်လေးကို လျှာဖြင့်ရက်လိုက်သည်။ စောက်ဖေ့လေးကို လည်း လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးရက်လိုက်သည်။
လက်နှစ်ဖက်က လည်း ဒူးထောင်ပေးလာသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူပေါင်လုံး နှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး လျှာထိပ်ကို စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်နိုင်သလောက် ထိုးထည့်လေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူကလည်း ကိုမင်းမင်း ခေါင်းကို ကိုင် ကာ သူမ ဖင်ကလေးကို ကော့ကာ ကော့ကာ ဖြင့် စောက်ဖုတ် အလျှက်ခံရသည့် အရသာကို ခံနေလေသည်။ ဒီနေ့ခင်း သူမ ကပဲ လီးစုပ်ပေးခဲ့ရတာ နှစ်ချောင်း တောင် ရှိပြီး အခုမှ စောက်ဖုတ် အလျှက်ခံရခြင်း ဖြစ်သဖြင့် မျက်စေ့ လေးကို မှေးကာ ဇိမ်ခံနေလိုက်သည်။ သူမ အပျိုပေါက်စ ဘဝ က သူမ အမ မသူသူမိုး အိမ်မှာ နေစဉ်က အကြောင်း တို့က သူမ အတွေးစိတ်ကူးထဲ မှာ ရုပ်ရှင်ကားတကား ကဲ့သို့ ပေါ်လာလေသည်။
………………….
“ဖွတ်…ဖတ်…ဖတ်…ဖွတ်…”
“အား …..အချစ်ရာ မင်း အဖုတ် ကြီးကလည်း လိုးတိုင်း ကို ကောင်းနေတာပါလား”
“စွိ….ဖတ်…ဖတ်…ဖတ်”
“အိ…ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်ပါ မောင်ရယ်၊ ခုတလော စိတ်တွေက ဘယ်လို ထနေသလဲ မသိဘူး၊ အရမ်းကို ဆာနေတယ်”
သူမ တရေးနိုး ရေငတ်သလို မို့ အိပ်ယာက နိုးလာတော့ တဖက်မှ အသံများကြားနေရသည်။ သူမ အမဝမ်းကွဲဖြစ်သူ သူသူမိုး နှင့် သူသူမိုး ယောက်ျား ကိုမင်းမင်း တို့ နှစ်ယောက် လိုးနေကြသံ ဖြစ်သည်။ သူမ အပျို ဖြစ်ကတည်းက ကြုံ ရင် ကြုံ သလို ချောင်းနေခဲ့ မိသည်မှာ ကြာလေပြီ။ စကြားကာစ ကတော့ အသံချည်း သက်သက်၊ နောက်တော့ မျက်စေ့ဖြင့် လည်း မြင်ချင်တာမို့ အပေါက်ရ အောင် ရှာကြံဖေါက်လေသည်။ နံရံချင်း ကပ်ရက် မို့ သိပ်တော့လည်း မခက်လှ၊ နေ့ခင်းဘက် သူမ ကျောင်းက ပြန်လာလျှင် အမ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံး က အိမ်ပြန်မရောက်သေးတာမို့ သူမ အတွက်က ကြိုက်သလို လုပ်လို့ ရသည်။ အပေါက်ကို ကုတင်နှင့် အတည့် မြင်ကွင်းကောင်းမည့် နေရာ ရွေးဖေါက်သည်။ သူတို့ ဖက်က ကြည့်လို့ သေခြာ မမြင်ရအောင် လုပ်သည်။ သူ့ဘက်က လည်း ပြက္ခဒိန် တခု ချိတ်ထားလိုက်တော့ သူပြက္ခဒိန် လှန်ကြည့်မှ မြင်ရ မည်မို့ သူတို့ မသိနိုင်။ သို့ဖြင့် နောက်ပိုင်း သူမ အမ နှင့် သူမအမယောက်ျား တို့ လိုးနေကြသည်ကို မျက်စေ့တပ်အပ်ဖြင့် မြင်ရပြီ။ သူတို့ ကလည်း လူငယ်တွေမို့ ပုံစံမျိုးစုံ အမျိုးမျိုး စမ်းလိုး ကြသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူအတွက် အင်တာနက် မှာ ပင် ရှာကြည့်စရာ မလိုတော့၊ လိုက်ဖ် ရှိုး အမြဲလိုလို တွေ့ရသည်။ ပထမပိုင်း ညတိုင်း လိုလို ချောင်းသော်လည်း သူတို့ လင်မယားက ညတိုင်း လုပ်တာ မဟုတ်တော့ သူမ အိပ်ရေးတွေ ပျက်ပင်ပန်းလာသည်။ ချောင်းပြီးတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပွတ် အာသာ ဖြည်နေမိတာလည်းပါသည်။ ထို့ကြောင် ကျောင်းစာ ရောလစ်ဟင်း ကျန်းမာရေးလည်း ချူခြာလာသဖြင့် အနေအထိုင် ပြန်ဆင်ခြင်ရသည်။ မြင်ပါလည်း များလာသည်မို့ ပထမတုံးကလို အသည်းအသန်မဟုတ်တော့ ကြုံ မှ ချောင်းသည်။ စိတ်ထမှ ချောင်းသည်။
ယခု လည်း တရေးနိုး နှင့် တဖက်ခန်းက ကြမ်းနေကြသံ ကြောင့် ကုတင်ပေါ်မှ နံရံဘက်လှိမ့်လိုက်ကာ ဒူးထောက်ထလိုက်ရင်း ချောင်းနေကြနေရာမှ ချောင်းလိုက်သည်။ အချိန်က သန်းကောင်ကျော်နေပြီမို့ သူမ အမလင်မယားက သူမကို သိုးနေလောက်ပြီဟု ထင်ကာ အသံကို မထိန်းကြတော့ ၊ ညကလည်း တိတ်ဆိတ်နေတာမို့ သူမ က တီးတိုး ပြောတာတောင် ကြားနေရသည်။
အိပ်ယာပေါ် ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ကာ ကုံးပေးထားသော မသူသူမိုးကို ကိုမင်းမင်း က အနောက်မှ ဒူးထောက်လျှက် လိုးဆောင့်နေသည်။ သူမ ကြားဖူးသည့် ဒေါ့ကီ စတိုင် ပင် ဖြစ်လေသည်။ ကိုမင်းမင်း က မသူသူမိုး ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ အားရပါးရ ဖင်ကော့ ပြီး ဆောင့်လိုးနေသည်။ ဆောင့်ချလိုက် တိုင်း မသူသူမိုး ဖင်လုံး ကြီးများ က တုံကနဲ ခါသွားပြီး ကိုမင်းမင်း ပေါင်ခြံ နှင့် မသူသူမိုး ဖင်သားကြီး ရိုက်သံ တဖတ်ဖတ် မြည်နေလေသည်။ ဒီကြားထဲ ကိုမင်းမင်း က ဆွဲမဆောင့်ခင် စကားတွေက လည်းပြောနေ သေးသည်။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ကိုမင်းမင်း ဘာတွေ ပြောနေတာလည်း ဟု နားကို အပေါက်နားကပ် ကာ နားစိုက်ထောင်လိုက်သည်။
အခန်း ၂၉။
“မိန်းမ က တက္ကစီ သမားလေးကို အသံ ပဲ ပေးတာလား တခြား ဘာမှ မရှိုးဘူးလား”
“ဟင့်အင်း မရှိုးပါဘူး၊ ကိုယ်က အနောက်မှာ ထိုင်တာပဲဟာကို ဘယ်လို ရှိုးမလဲ”
“အဲကောင်လေးက ဘာမှ မပြောဘူးလား၊ နည်းနည်းပါးပါးတောင် သွေးတိုးမစမ်းဘူးလား”
“ဟင့်အင်း၊ဆင်းကာနီးမှ၊အမ အသံအရမ်းထွက်တယ်နော် လို့ပဲ ပြောတယ်”
မင်းမင်း က အံကို ကြိတ်ကာ သူသူမိုး ခါးကို လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း မှ အားဖြင့် ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။
“အာ့..မောင် ရယ် ကြမ်းလိုက်တာ”
“အဲ့ကောင်လေး ကတော့ သူ့စိတ်ထဲ အဲလို ကြမ်းချင်နေမှာနော် ငါ့မိန်းမကို အီးး”
“သူ့စိတ်ထဲ တွေးတာကိုတော့ ဘယ်သိမှာလဲလို့ ၊အာ့ မောင့်..အရမ်းကြမ်းတယ်ကွာ”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ သူတို့ဘာတွေ ပြောနေကြလဲ ဆိုတာမသိ၊သို့သော် လည်း တခြားကောင်လေး တယောက် နှင့် ပတ်သက်နေတယ် ဆိုတာတော့ သူမ သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ကိုမင်းမင်း ကြည့်ရတာက မနာလို လို့ မမသူ ကိုပဲ ဒဏ်ပေးတဲ့ အနေနဲ့ ဆော်နေသလားထင်ရသည်။ တဖြန်းဖြန်း နဲ့ကို ဆော်နေသည်။ မမသူ လည်း အောက်က အိပ်ယာခင်းကို သူမ လက်တွေနှင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်းက ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးနေ ကာ အရမ်းကောင်းနေပုံ ရသည်။ ခနအကြာမှာတော့ နှစ်ဦးစလုံး လှုပ်ရှားမှု မြန်လာပြီး ရုတ်တရက် ရပ်ကာ ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အတွေ့အကြုံ အရ သူတို့ ပြီးသွားကြပြီ ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း ကြည့်ရင်း က သူမ စောက်စေ့ လေးကို ဖိပွတ်နေမိရာ ကျင်တက်သွားပြီး တချီပြီးသွားရလေသည်။
မသူသူမိုး က သူမကို အနောက်မှ ပုဇွန်ထုပ်ကွေးပုံစံ ဖြင့် ဖက်ကာ အနားယူနေသည့် ကိုမင်းမင်း ရင်ခွင်ထဲ မှာ မှိန်း နေရင်းမှ နေ့ခင်းကအဖြစ်အပျက်ကို ပြန်စဉ်းစားနေမိလေသည်။
( ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ် ရေးနေရင်းက ဟို Inception ဆိုတဲ့ ရုပ်ရှင်ကားထဲက လို ဖြစ်တော့မှာပဲ လို့ သတိထားမိတယ်၊ dream within a dream ဆိုတာမျိုးပဲ၊ လူတယောက် ရဲ့ အတွေးထဲက နေ တခြားလူတယောက် က တွေးတာပါ ထည့်ရေးသလို ဖြစ်နေပြီ၊ ဟားဟား၊ စာရေးသူက အပြင်က နေ အားလုံး ရဲ့ အတွေးကို မြင်နေရတယ်လို့သာ မှတ်ယူပြီး အပျော်ဖတ်ကြပါတော့။)
သူသူမိုး က ခုတလော ဘာကြောင့်မှန်း မသိ စိတ်တွေ က အလိုလို ထနေရသည်။ ရာသီဆန်းစက် နက္ခလက် တွေက သူမ ဇာတာခွင်နှင့် လာတည့်နေလို့လားတော့မသိ။ ဒီကြားထဲ ကိုယ်တော်ချော မင်းမင်း က အလုပ်တွေ များနေသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တာနှင့် အလုပ်တွေ ပင်ပန်းပြီး ခေါ တာက အရင်၊ ခါတိုင်း ဆိုရင်တော့ သူသူမိုး တို့က လွှတ်မထား၊ မရရ အောင် နိုးပြစ်လိုက်သည်။ အခုကတော့ သူ့ကို သနားတာလည်းပါသည်။ အလုပ်ပင်ပန်း ရသည့်အထဲ မိန်းမ က ပရက်ရှာ ထပ်ပေးသည်လို့ မဖြစ်စေခြင်။ ဒါကြောင့်လည်း မရ လေ ပိုလိုချင်လေ ဖြစ်မိတာလား မသိ။ ဒီနေ့ အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ကားက လည်း လမ်းတွေ ကျပ်သလားမမေးနဲ့ ငှားစီးလာတဲ့ကား လည်း ဘီးတဘီးခြင်းလှိမ့်နေရသည်။ ကားမောင်းတဲ့ ကောင်လေး ကလည်း သနားကမားလေး ဆိုတော့ စခြင်လာသည်။ အီးအဲ နှင့် ညှောင်းသလို ညာသလို အသံထွက်ပြသည်။ ကောင်လေးက နောက်ကြည့်မှန်မှ လှမ်းကြည့်တော့ မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ အကြောဆန့်သလို ကိုယ်ကို လိမ်တွန့် ကာ ခါးကိုကော့ ရင်ကို မော့ပြလိုက်သည်။ နဂိုထဲက မှ ထွားလှသည့် ဖရဲသီးတွေက အကျႌကို ပေါက်ကွဲထွက်တော့မလို ရုန်းကန်ဖေါင်းကြွ လာသည်။ ကောင်ကလေး ဇလုပ်ကြီး လှုပ်နေတော့ တံတွေး မျိုချနေသည်ဆိုတာ ကို သိလိုက်ရသည်။ ကိုယ့်ကို သူများ စိတ်ထဲက ပြစ်မှားနေတာ သိရတော့ သွေးက ပိုဆူလာသည်။ ကားကျပ်လို့ စိတ်ကျဉ်းကျပ် ရသည့်ပုံ မျိုး နှင့် သက်ပြင်းရှည်ကြီးတွေ ချပြလိုက်သည်။
“ဆောရီး အမ ရေ၊ ဒီအချိန်ဆိုရင် ကားတွေက လှုပ်လို့ ကို မရအောင် ကျပ်တော့တာပဲဗျာ”
“အေးကွာ စိတ်ပျက်စရာကြီးနော်၊ လူ တောင် တအားမွန်းကျပ်နေသလို ပဲ”
ထိုအချိန်တွင် ကားမှာလည်း မီးနီမိသောကားတန်းကြီးထဲ ရောက်နေလေရာ၊ ကားသမားလေးက ၊
“အမ ရှေ့လာထိုင်ပါလား၊ အမလည်း အပျင်းပြေစကားစမြီပြော၊ ကျွန်တော်လည်း လည်ပြန်လှည့်ပြောနေစရာမလိုဘူးပေါ့”
ဟု ဆိုလိုက်သဖြင့် သူသူမိုး လည်း ကားတံခါးဖွင့်ကာ ဆင်းပြီး ရှေ့ခန်းမှာ ပြောင်းထိုင်လိုက်လေသည်။ ကားရှေ့ခန်းတွင် ထိုင်ပြီး ဆေ့ဖတိး စိဘက် ကို ဆွဲကာ ပတ်ပြီး ချိတ်လိုက်တော့ သူမ ရင်သား အစုံ မှာ ပိုမို မေါက်ထွက်လာရသည်။ ကားသမားလေးက မျက်လုံး က မမြင်ချင်ယောင် ဆောင်ကာ ခိုးကြည့်နေလိုက်သည်။
“အခုလောက်ဆို အမ အိမ်က လူ ကတော့ မျှော်နေလောက်ပြီပေါ့နော် ”
“မမျှော်ပါဘူးကွာ သူက အမထက်တောင် နောက်ကျသေးတာ၊ ပြီးတော့လည်း ပြန်ရောက်တာနဲ့ အလုပ်ပင်ပန်း လို့ ဆိုပြီး ဖလက်ပြနေတာပါ”
“ဟင် ဟုတ်လား၊ နေရာချင်းသာ လဲလိုက်ချင်တော့တယ်၊ အာ ဘွာတေး နော်အမ စိတ်မဆိုးပါနဲ့ဆောရီး ဆောရီးး ပါးစပ်က အလိုလို ထွက်သွားတာ”
“ခစ်ခစ် စိတ်မဆိုးပါဘူးကွာ မင်းက ဘာလို့ နေရာချင်းလဲလိုက်ချင်တာလဲ”
“အဟီး ခုမှ တော့ မထူးပါဘူး အမ ဒီလောက် ကိတ်တာ ဆက်ဆီ ဘော်ဒီနဲ့ ဟာကို အိမ်က လူက အလုပ်ပင်ပန်း ပြီး ဖလက်ပြနေရတယ်ဆိုလို့ ပြောတာပါ၊ အဟီး”
“အေးပါကွာ မြှောက်ပါ မင်းကို ငါ ဘောက်ဆူးပေးမှာပါ ခစ်ခစ်”
“ဘောက်ဆူးပေးစရာ မလိုပါဘူး အမရ ကျွန်တော်က အမှန်ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောတာပါ”
ပြောရင်း ဆိုရင်း ရီရင်း မောရင်း က ကောင်လေးက အကြည့်တွေ ရဲလာခဲ့သည်။ ပထမတော့ သူ့ပေါင်ခွဆုံကို လက်တဖက်ဖြင့် မသိမသာ ဖုံးသလို ကွယ်သလို လုပ်ခဲ့သော်လည်း ယခုတော့ မဖုံးပဲ ဒီအတိုင်းထားလိုက်တော့ ပုဆိုးအောက်က ထိုးထိုးထောင်ထောင် ကောင်ကြီးက သိသိသာသာ ကြီး ဖေါင်းဖုထနေသည်။ ပုဆိုးအောက်မှာ အတွင်းခံ ဝတ်ထားသည့်ပုံ မပေါ်။ ထို အနေအထားအရ ကောင်ကလေးက လူသာ သနားကမား ပေမဲ့ ပစ္စည်း ကတော့ ခေပုံ မရဟု သူသူမိုး တွက်လိုက်မိသည်။ လက်ရှိကား အခြေအနေနှင့် ကလည်း အိမ်သို့ တော်တော် နှင့် ရောက်မည့်ပုံ မရှိ။
“မင်း က နေရာချင်း လဲ လိုက်ချင်တယ် ဆိုတော့ ၊ နေရာချင်းလဲ ပြီးဘာလုပ်မလို့လဲကွ”
သူသူမိုး က ပေါ်တင်ပင် ချဲလင့်ခေါ်လိုက်တော့ ကောင်ကလေး မျက်နှာတွေ နီရဲသွားသည်။ သူ့ပုဆိုးအောက် က အလံတိုင်ကြီးက လည်း လှုပ်ခါသွားသည်။ သို့သော်လည်း ကောင်လေး က အတော်မွန်နေလေပြီ။ လူပျို အရွယ်အရိုင်းလေး ဆိုတော့ ခုလို နီးနီးကပ်ကပ် အနှောင့်အသွား မလွတ် စကားတွေနှင့် စော်အကိတ်ကြီး ကို ပြောနေရတာ ဘယ်မှာ ထိန်းနိုင်မှာလဲ။ အခုဟာက ကားမောင်းနေရလို့ ၊ ဆိတ်ငြိမ်တဲ့ တနေရာမှာသာ အဲလို တွေ့ရရင် မုဒိန်းမှု သေခြာပေါက် ဖြစ်နိုင်သည်။ အခုလည်း သူသူမိုး ၏ ပြုံးစစ ညုတုတု အမူအယာက သူ့ကို ဆေးထိုးပေးသလို ဖြစ်နေရသည်။ ပေါက်တဲ့ နဖူး မထူးတော့ဟု သူစိတ်သွင်းလိုက်ပုံ ရသည်။ ကောင်ကလေးက လက်တဖက်က စီယာတိုင် ကိုင်ရင်း နောက်လက်တဖက်ဖြင့် သူ့ပုဆိုး ခါးပုံစကို ဖြည်ပြီး ပေါင်ရင်း အထိ ဆွဲချ လိုက်သည်။ အောက်က ရုန်းကန်နေသည့် အလံတိုင် ကြီးက ခုမှ လွတ်ပြီ ကျွတ်ပြီ ဆိုပြီး ဒေါင်ကနဲ ထောင်ထွက်လာသည်။ လူသာငယ်သည်နာမည်က တုတ်ကြီးဟု ခေါ်ရမည့် ကောင်ကလေးပဲ၊
သူသူမိုး ကြက်သည်းမွှေးညှင်းပါ ထသွားရသည်။ သူမ စိတ်တွေက နဂို က မုန်ယိုနေတာမို့ ကောင်လေးကို ထိကပါး ရိကပါး စနေတာ အခုတော့ မြွေဟောက် ပါးပြင်းထောင်တာ မျက်မြင်တွေ့လိုက်ရလေပြီ။ သူမ အပြင်မှာ လက်တွေ့မြင်ဖူးသည့် ထဲမှာ ယှဉ်လိုက်လျှင် အကြီးရှည်တန်းထဲ ဝင်မည့် ဆိုက်မျိုး။ ဒီတခါ သွားရည်မျိုချရသည်က သူသူမိုး။
“ဟယ် နင့်ဟာကြီး ကလည်း ကြောက်စရာကြီးပါလား”
သူသူမိုး ၏ အကြည့် နှင့် ပြုံးယောင်ယောင် မျက်နှာပေးတို့ ကြောင့် ကောင်လေး မှာအကြွင်းအကျန် ကျန်နေသေးသည့် ကြောက်လန့်စိတ်တွေ အကုန်ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။ သူ့လက်တဖက်ဖြင့် သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖွဖွလေး တချက်နှစ်ချက် ထုပေးလိုက်သည်။ ခရမ်းရောက် ဒစ်ဖူးကြီးက ပြောင်ဝင်း တက်လာသည်။
“အမ ကလည်း နောက်နေပြန်ပါပြီ ကြောက်စရာ မကောင်းပါဘူး အမရဲ့ ချစ်စရာကြီးပါ ကိုင်ကြည့်ပါလား”
ဒီအခြေအနေရောက်မှ တော့ စိမ်ခေါ်ရင် ဘွာမခတ်တဲ့ သူသူမိုးအဖို့ က အေးဆေးပါ။ ကားတွေ အများကြီး ကြားမှာ ညနေစောင်း အမှောင်ကြောင့် ကားထဲလည်း အပြင်က မမြင်နိုင်။ သို့သော်လည်း ဘေးနားတဝိုက်မှာ ကားတွေ လူတွေ ကားလမ်းမကြီးပေါ်မှာ၊ ထို အသိက ပိုပြီးတောင် ထန်လာစေသည်။ သူသူမိုးလက်ကလေးက ကောင်ကလေး လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ပူနွေး မာတင်းနေတဲ့ လီးတန်ကြီးက သူမ လက်တဆုပ်ကို မမိချင်။ သူမ လက်ကလေး နှင့် မဆန့် မပြဲကောင်ကြီးကို တင်းတင်းလေး ကိုင်ဆုပ်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုပေးနေတော့ ကောင်လေး မျက်လုံးလေး စင်းကျသွားသည်။
“ဟဲ့ ကောင်လေး ကားရှေ့ကိုလည်း ကြည့်ဦးနော်၊ သူများကား ဝင်တိုက်မိမှ ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်း ဖြစ်သွားဦးမယ်”
“အင်းးးး ဟုတ်…မမ… အား..မမ လက်ကလေး တွေက နူးညံ့လိုက်တာနော် ဟားးးးးး”
ဒရိုက်ဘာလေးက ကားမောင်းလို့ သက်သာအောင် သူ့ထိုင်ခုံကို နောက်အများကြီး ဆုတ်ထားပြီး လက်ကို ဆန့်ကာ စီယာတိုင် ကိုင်မောင်းနေတာမို့ သူသူမိုး သူမ ခေါင်းကို ငုံ့ကာ သူ့လိင်တန်ကြီး ငုံစုပ်လိုက်တော့ သူမခေါင်းနှင့် စီယာတိုင်က ကောင်းကောင်းလွတ်နေသည်။
“အိုး…ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ် မမ ပါးစပ်လေးက နွေးနေတာပဲ”
ကောင်လေး လီးဒစ်ဖူး ထိပ်မှ အရည်ကြည်တို့ က စို့ထွက်နေတာကို စုပ်လိုက်ပြီး ထိပ်အကွဲကြောင်းလေးကို ပါ လျှာထိပ်လေးဖြင့် ထိုးကလိလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ နူတ်ခမ်းကို လီးတန်ပေါ်မှာ တင်းတင်းလေး စေ့ရင်း ဦးခေါင်းကို နှိမ့်ချီမြင့်ချီ လုပ်ပေးလိုက်တော့ ကောင်လေး ဖင်တကြွကြွ ဖြစ်လာရသည်။ သူမ အာကောင်ထဲ သူ့လီးကြီး ဆောင့်ထိုးလို့ မရနိုင်အောင် ကောင်လေး ပေါင်ကို သူမ တတောင်ဖြင့် အသာ ထောက်ဖိထားလိုက်သည်။
ထို အချိန်မှာပင် ကောင်လေးက ညာလက်ဖြင့် စီယာတန်ကို ထိန်းရင်း ဘယ်ဘက်က သူသူမိုး နို့ကြီး တွေကို အကျႌပေါ်မှ ပင် ဆုပ်ကိုင် နှယ်နေလေသည်။ သူသူမိုး လည်း လီးကြီးကို စုပ်ပေးရင်း မှ သူမ ဂျင်းဘောင်းဘီကို ကြယ်သီး ဇစ် လက်တဖက်ထဲ နှင့် ရအောင် ဖြုတ်ရင်း ပင်တီထဲ လက်နိူက်ကာ သူမ စောက်စေ့လေးကို သူမ ပြန်ပွတ်နေလေသည်။ ခနနေတော့ကောင်လေး လက်ကလည်း သူမ လက်နေရာကို ရောက်လာခဲ့သည်။ နောက်တော့ ကောင်လေး လက်နှစ်ချောင်းက အရည်စိုရွဲနေသည့်သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ တစွပ်စွပ် ဝင်ထွက်နေသလို သူမ ပါးစပ်တွင်းမှ လီးကြီးကလည်း ဖောင်းကားတက်လာလေသည်။
ကောင်လေး က ရုတ်တရက် ရပ်သွားသော ရှေ့က ကားကြောင့် ဘရိတ်အုပ်ထည့်လိုက်တော့ လီးကြီးက သူမ အာဂေါင်ကို ထိုးမိပြီး အုကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ တချိန်ထဲမှာပင် လီးထိပ်မှ လရည်များ သူမ လည်ချောင်းထဲ တဖြစ်ဖြစ် ပန်းထုတ်နေတာကို သိလိုက်ရသည်။ မတတ်နိုင်တော့ ထွက်သမျှကို အပြင်လျှံမကျအောင် တဂွတ်ဂွတ်မျိုချပြစ်နေသလိုပင် ကောင်လေး လက်တွေက လည်း သူမစောက်စေ့ကို အတင်းဖိပွတ်လာသည်မို့ စောက်စေ့လေး ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ သူမလည်း ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရတော့သည်။
ကောင်လေး လီးကြီးကို ပြောင်စင်အောင် ရက်ပေးလိုက်ပြီး မိမိ ထိုင်ခုံမှာ အတည့်ထိုင်ရင်း ဘောင်းဘီဇစ်ဆွဲတင် ကြယ်သီးပြန်တတ်ရင်း အပြင်ကြည့်လိုက်တော့ သူမတို့ လမ်းထိပ်ရောက်ကာနီးနေလေပြီ။
မင်းမင်း မှာ အနားယူရင်းက သူ့ရင်ခွင်ထဲဖက်ထားသော သူသူမိုးကို လက်မောင်းကလေး ပွတ်ပေးရင်းက၊
“အဲဒီ ဒရိုင်ဘာကောင်လေးက ညံ့လိုက်တာနော်၊ မောင်နဲ့ နေရာချင်းတောင်လဲ လိုက်ချင်တယ်”
“အော် မောင် ဆိုရင်ရော ဘာလုပ်မှာ မို့လို့လဲ”
“ခွိ.. မောင်သာ ဆိုရင်တော့ အမ အနောက်မှာ တယောက်ထဲ ထိုင်နေတာ ပျင်းစရာကြီး စကားလေး ဘာလေး ပြောရအောင် အရှေ့လာထိုင်ပါလားလို့ ပြောမှာပေါ့ အဟီး”
“ဟွန့် အဲလို ပြောတိုင်း သွားထိုင်ရမှာလည်း လူကို ဘယ်လိုများထင်လို့လဲ၊ မောင်ကလေ၊ မိန်းမ က ထန်တာ ထန်တာ ကိုယ်မသိတဲ့လူ နဲ့ ဇာတ်လမ်းရှုတ်မလားလို့”
“မိန်းမ အကြောင်းသိပါတယ်ကွာ မောင်က စိတ်ကူးယဉ်လို့ ကောင်းမဲ့ ဇာတ်လမ်းပြောပြတာပါ ခိခိ”
အခန်း ၃၀။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လို အပျိုပေါက်လေး အဖို့ ခုလို လိုက်ဖ်ရှိုး မကြာမကြာ တွေ့နေရတော့ ကိုမင်းမင်း လီးကြီး နဲ့ တောင် ရင်းနှီးသလို ဖြစ်နေရသည်။ မင်းမင်း ရဲ့ မျက်လုံးတွေကလည်း အပျိုဘော်ဝင်လို့ တစ်တစ်ရစ်ရစ် ဖြစ် လာတဲ့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကိုယ်လုံး ပေါ်မှာ သူသူမိုး မရှိ ရင် မရှိသလို ကျက်စားနေတတ်သည်။ သို့သော်လည်း သူသူမိုး က မင်းမင်း ကို တခြား ကောင်မတွေ ရှုတ်ချင် ရှုတ် သူ့ညီမ ကိုတော့ မထိနဲ့ ဟု ဝမ်နင် ပေးထားသဖြင့် မင်းမင်း တယောက် မစားရ ညှော်ခံ ဖြစ်နေရသည်။ ထိုကဲ့သို့ တအိမ်ထဲ နေနေရပြီး မြင်သာ မြင်ရ မကြင်ရ ဖြစ်နေသည်က မင်းမင်း စိတ်တွေကို ကို ပိုငတ်မွတ်လာသလို ခံစားနေရသည်။
တနေ့ မသူသူမိုး က သီရီရှင်းသန့်ဖြူကို ပြောလာသည်။ သူမ ဒီည အိမ်ပြန်မအိပ်ဘူး ဆိုတာ၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က စပ်စု တော့ နင်ပါးစပ်လုံ နော်ဟု ဆိုကာ ပြောပြသည်။ သူမ ၏ ရီစားဟောင်း တယောက် မြို့ပြန်လာလို့ သူနဲ့ သွားအိပ်မည်ဖြစ်ကြောင်း၊ ကိုမင်းမင်း ကိုတော့ သူမ ဦးလေး အိမ် ခနသွားလည်မည်ဟု ပြောထားခဲ့ ကြောင်း ညကျမှ ဒေါ်လေး နေမကောင်း သဖြင့် ပြန်လာမအိပ်တော့ဘူး လို့ ဖုံးဆက်လိုက်မည်ဟု ဆိုသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူ့အမ အရင်က ရီးစားများ မှန်း သိသည်၊ အခု အိမ်ထောင်ကျတော့ ငြိမ်သွားပြီဟု ထင်ထားခဲ့ရာ အံအားသင့်သွားသည်။
“ဟင် မမသူ ကလည်း ကိုမင်းမင်း သိသွားရင် ကြောက်စရာကြီး”
“အမလေး ကြောက်စရာ မဟုတ်ပါဘူးဟ။ တချို့ဟာတွေ သူလည်းရိပ်မိပါတယ်။ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတာ၊ ငါလည်း သူ့ကို လွတ်လပ်ခွင့်ပေးထားတယ်လေ၊ အိမ်ထောင်ရေးမှာ သာ လာမရှုတ်နဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ ဂွင်မိရင် စားသာစားလို့ သူ့ကို မြျောက်ပေးထားတာ ခစ်ခစ်”
“အော် မမသူ တို့ ဟာက လည်း ”
“အေးပါ နင် ငယ်ပါသေးတယ် အာ့တွေ လျှောက်တွေးမနေနဲ့၊ နင့်အကို ပြန်လာရင်သာ ဟင်းလေး နည်းနည်းနွေးပြီး ထမင်းပွဲ ပြင်ပေးလိုက် မမသူ မှာသွားတယ်လို့ သူဒီညပြန်လာမှာလို့သာ ပြောထားလိုက်၊ ငါ မိုးချူပ်မှ သူ့ဆီ ဖုံးဆက်ပြီး ပြန်မလာဖြစ်တော့ဘူး ဆိုတာပြောလိုက်မယ်”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူလည်း ညမိုးချူပ်ထိ ကိုမင်းမင်း ပြန်မလာသေးသဖြင့်၊ စောင့်ရင်းက တယောက်ထဲမို့ သူမ အမတို့ အခန်းထဲ သွားကာ ကုတင်ပေါ် ထိုင်ရင်း သူမ ချောင်းကြည့်သည့် အပေါက်လေးကို လေ့လာနေသည်။ သူတို့ ဘယ်လို မှ မတွေ့နိုင်ပါဘူးဟု တွေးသည်။ နောက်တော့ သူမ အမ နေရာမှ စဉ်းစားကာ ကိုမင်းမင်း နှင့် လုပ်နေကြပုံတွေကို တွေးရင်း စိတ်တွေ ထလာသည်။ အိမ်ထဲမှာ လည်း တယောက်ထဲမို့ သူမ ဂါဝန်လေးကို လှန်ပြီး သူသူမိုး နေရာမှ ပုံစံ မျိုးစုံ လုပ်ကြည့်နေသည်။ ကုတင်ပေါ်မှ ကိုမင်းမင်း ခေါင်းအုံးမှ ယောက်ျား အနံ့ ကိုလည်း ရူရှိုက်ရင်းက သူမ ပိပိလေးကို လက်ဖြင့် ပွတ်ရင်း အရှိန်တက်လာကာ ပြီးသွားသည်။ နောက်တော့ အသာလှဲလျှောင်း အမောဖြေနေရင်း မှ အိပ်မောကျသွားလေသည်။
ကိုမင်းမင်း ကလည်း ဒီနေ့မှ အလုပ်က သူငယ်ချင်း တယောက် ပရိုမိုးရှင်း ရလို့ လိုက်ကျွေးတာ စားရင်း သောက်ရင်း နှင့် အိမ်ပြန်နောက်ကျ သွားသည်။ အိမ်သို့ အပြန်လမ်းမှာ သူသူမိုး ဆီက ဖုံးရသည်။ သူမ အဒေါ်နေမကောင်းသဖြင့် ထိုမှာ ပဲ ဒီညအိပ်လိုက်တော့မည်ဟု ဆိုသည်။ ကိုမင်းမင်း က လည်း အိုကေ ဟု ဆိုလိုက်သည်။ သို့သော် အိမ်ရောက်တော့ သူတို့ ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်ပျော်နေသော ကောင်မလေးကို တွေ့ တော့ အံ့ဩသွားသည်။ သေခြာကြည့်လိုက်တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖြစ်နေသည်။ သူ့ကို ကျောပေးပြီး ၊ အိပ်ပျော်နေသည့် သီရီရှင်းသန့်ဖြူ ဂါဝန်ကလေးက အပေါ်လန်တက်နေတော့ ပေါင်လုံးအသားဝင်းဝင်း လေး တောင် မီးရောင်အောက်မှာ မြင်နေရသည်။ ကိုမင်းမင်း လီးက ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ တောင်လာသည်။ စိုင်ကော်လို့ ခြုံပေါ်ရောက်တာလား၊ ကောင်မလေးကဘာသဘောနဲ့ သူတို့ ကုတင်ပေါ် လာအိပ်နေရတာလည်း၊ သူ့အမ ဒီညပြန်လာမအိပ်ဘူး ဆိုတာကိုရော သူသိရဲ့လား၊ အဲဒါတွေ လျှောက်တွေးလိုက်ရင်းနဲ့ ဒီည အိမ်ထဲ မှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နဲ့ သူနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ပါလား ဆိုတဲ့ အသိက သူ့ကို ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားလာစေတော့သည်။
သို့သော်လည်း ဒီအတိုင်းကြီးတော့ ပေါ်တင် လုပ်လို့ မဖြစ်၊ သူ့ကို ပေးရအောင် သူတို့ ကုတင်ပေါ်တော့ လာအိပ်နေတာ မဖြစ်နိုင်၊ သူမ ဘာသာ သူမ အမကို ပြောစရာရှိလို့ လာစောင့်ရင်း အိပ်ပျော်သွားတာလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ ဒီအတိုင်း ဘလိုင်းကြီး တက်လုပ်လိုက်လို့ အလို မတူပါက အကြီးအကျယ် ပြဿနာ တက်သွားမည်။ ရှဉ့်လည်း လျှောက်သာ ပြားလည်း စွဲသာ ဖြစ်အောင် လုပ်မှ ရမည်။ ခေါင်းထဲက ရုတ်တရက်ထွက်လာသော အကြံကြောင့် ကိုမင်းမင်း အခန်းထဲက လင်းထိန်နေသော မီးချောင်းကြီးကို ပိတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ခါတိုင်း အိပ်ရင်း ဖွင့်နေကြ မီးအပြာလေးပါ ပိတ်ထားလိုက်သဖြင့် အခန်းထဲမှာ ပိန်းပိတ်အောင် မှောင်သွားသည်။
ကိုမင်းမင်း ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အနောက်ဖက်မှာ ကွေးလျှက် အိပ်လိုက်ရင်း လက်က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ခါးကလေးကို သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ ထိုအထိအတွေ့ကြောင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အိပ်ယာမှ နိုးလာခဲ့သည်။ သူမ မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တော့ ပိန်းပိတ်မှောင်နေပြီး သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် သူမ ဘယ်မှာ ရောက်နေသလဲ ရုတ်တရက် စဉ်းစားမရ၊ နောက်မှ ချက်ခြင်းသတိရလာသည်။ သူမ မသူသူမိုး တို့ ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်ပျော်သွားတာကို။ သူမကို အခု နောက်မှ ဖက်ထားတာက ကိုမင်းမင်းပါလား၊ သူမ ရင်တွေ အရမ်းခုံပြီး လန့်ဖြတ်သွားသည်။ ပါးစပ်မှ ရုတ်တရက်၊
“ကိုကြီး…ထမင်း…ထမင်း…..”
ဟု ပြောရသေးသည်ကိုမင်းမင်း က သူ့နှာခေါင်းကြီးကို သူမလည်ကုတ်လေးနားတိုးရင်း နမ်းလိုက်ကာ၊
“အင်း ချစ်လေး မစားတော့ဘူး မောင် စားလာခဲ့ပြီးပြီ၊ ခု နည်းနည်းမူးလာလို့ အရမ်းလည်း အိပ်ချင်နေပြီ မလှုပ်နဲ့ကွာ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေ”
ဟု မူးနေသည့် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က တကယ်ထင်သွားသည်။ ဟင် ကိုမင်းမင်း တော့ ငါ့ကို မမသူ နဲ့ လူမှားနေပြီ၊ နောက်ပြီး မူးလို့ အိပ်ချင်လာတယ်ဆိုတော့၊ အင်း ဖြေရှင်းမနေတော့ဘူး သူအိပ်ပျော်သွားအောင် ခနစောင့်ပြီးမှ အသာလေး ထသွားတော့မယ်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ တော်ကြာ နင်ဘာလို့ ငါတို့ အိပ်ယာထဲ လာအိပ်သလဲ ဘာညာလည်း ပြောနေဦးမယ်၊စသဖြင့် သူမဘာသာ သူမ ဆင်ခြေတွေ ပေးနေရင်း ငြိမ်နေလိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ တကယ်က သူမ တကယ့် စိတ်ရင်းက တော့ ကိုမင်းမင်း တယောက် သူ့မိန်းမ နှင့် လူမှားပြီး ဘာတွေ လုပ်ဦးမလဲ ဆိုတာကို ရင်ဖို နေမိခြင်းလည်းပါသည်။ တခုခု ဖြစ်ပါက အခု မှ လန့်နိုးသလို ဟန်ဆောင်ပြီး ထလိုက်မည်ဟုလည်း တွေးထားလိုက်သည်။
သူမ ကိုယ်လေးကို အနောက်မှ ဖိကပ်ထားသော ယောက်ျားကြီး တယောက်၏ အထိအတွေ့က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လို အပျိုရိုင်းလေးကို စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားပြီး ကာမ သွေးတွေ နွေးထွေးလာ စေခဲ့သည်။ ကိုမင်းမင်း နူတ်ခမ်းစိုစို က သူမ လည်တိုင်လေးကို လာနမ်းတော့ ပေါင်တွင်းကြောတွေပါ စိမ့်ပြီး စောက်ဖုတ်လေးမှာ အရည်တွေ ပြန်ရွဲလာခဲ့ရသည်။ သူမခါးကို ဖက်ထားသော ကိုမင်းမင်း လက်ဖဝါးက ပထမ တုံးက သူမ ဘိုက်သားလေးပေါ်မှာပင် အသာတင်ထားခဲ့သည်။ ယခုတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း သူမ မသိလိုက်ခင်မှာ ပင် သူမ ရင်သားတွေပေါ် အုပ်ကိုင်ထားတာ ခံလိုက်ရပြီ။ သူမ သတိမထားမိလိုက်ရခြင်း ကလည်း အကြောင်းရှိသည်။ အဲဒါက သူမ ဖင်ကြားသို့ ခပ်နွေးနွေး မာတာတာ အချောင်းကြီးက လည်း လာထောက်နေရာ၊ ကိုမင်းမင်း လီးကြီး ဖြစ်မည်ဟု တွေးလိုက်မိသဖြင့် သူမ စိတ်တွေက ထို လီးကြီးဆီ ရောက်နေ သည့်အတွက် တခြား ဟာတွေကို သတိမထားမိတော့ခြင်းသာ။ ယခုတော့ သူမ ကိုယ်ခန္ဓာတခု လုံးကို ဘက်ပေါင်းစုံ က တိုက်ခိုက်တာ ခံနေရလေပြီ။ သူမ လည်ကုတ်လေး ကို လျှက်ပေးနေသည့် လျှာစိုစို ကြီး၊ သူမ ဖင်လုံး နှစ်လုံးကြားထဲ လျှောတိုက်နေသော လီးတန်ကြီး၊ သူမ ရင်သားတွေကို အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်နေသော လက်ဖဝါးများ၊ က သူမ ကို စိတ်ညို့ခံထားရသည့် လူပမာ မလှုပ်မရှား အသံပင် မထွက်နိုင်တော့ပဲ စောက်ရည်ကြည် တို့သာ တသွင်သွင် စီးကျနေရလေတော့သည်။ နောက်ဆုံး သူမ စဉ်းစားသည်ကတော့ သူမ ကို လိုးချင်လည်း လိုးပေစေတော့ တချီလိုးပြီးသွားလို့ ကိုမင်းမင်း အိပ်ပျော်သွား မှ ပဲ သူမ အသာထကာ သူမ အခန်းသို့ ပြန်တော့မည်။ မနက်ကျရင် သူ့ဘာသာ မူးပြီး အိပ်မက် မက်ခဲ့တာလို့ သူထင်နေပါလိမ့်မည်ဟု တွေးထားလိုက်တော့သည်။
ကိုမင်းမင်း က ကောင်မလေး ရင်တွေ ခုံပြီး အသက်ရှု မြန်နေတာကို သိသည်။ သို့သော်လည်း အတင်း ရုန်းကန်ငြင်းဆန် ထအော်တာမျိုး မလုပ်တော့ အခြေအနေကောင်းနေပြီ ဆိုတာကို သိသည်။ စောက်ဖုတ်လေးထဲ လီးဝင်အောင် အရင်လုပ်လုပ်ဦးမည် ပြီးမှ သူသူမိုး မဟုတ်မှန်းသိရသည်ဟု လုပ်လိုက်မည်ကြံကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း လုပ်ငန်းစတော့သည်။ အိမ်ထောင်သည်တဦးအဖို့ အပျိုမလေး တယောက်ကို နူးနပ် ရသည်မှာ အင်မတန်လွယ်လှသည်။ အထူးသဖြင့် မှောင်မဲနေသည့်အခန်းတခုထဲက အိပ်ယာပေါ်မှာ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုလျှင်ဖြင့် ဘာပြောစရာလိုတော့မှာလဲ။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို သိုင်းဖက်ထားရင်း နို့ကလေးများကို အကျႌပေါ်က နှယ်နေတာကို ရပ်ပြီး သူ့လက်တွေကို အကျႌအောက်နား ဘိုက်သားပေါ်မှ လျိုကာ ဝင်သွားပြီး ဘရာဇီယာ လေးကို ဂျိတ်မဖြုတ်တော့ပဲ အပေါ်သို့ တွန်းတင် လိုက်သည်။ နို့သား မို့မို့ ဖောင်းဖောင်းလေး တွေ က အိတင်းနေသည်။ မှောင်ထဲ မှာ သူ့လက်ချောင်းထိပ်လေး နှစ်ခု ဖြင့် နို့သီးခေါင်း လိုက်စမ်းတာတောင် ရှာလို့ မတွေ့ နို့သီးခေါင်းလေး တွေ မထွက်သေးဘူးလားမသိဟု တွေးရင်း ထိပ်ချျွန်ချျွန်နေရာလေးကို အသာညှပ်က ပွတ်ခြေလိုက်သည်။
“အီး….အင်းးး ဟင်းးးးးး”
အပျိုမလေး ကိုယ်လုံး တုံတက်လာသည်။ တအားလည်း မလုပ်ရဲသေးသဖြင့် ဖွဖွလေး အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်ပေးနေလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သူ့လက်ဖဝါး ကြမ်းကြမ်း ဖြင့် ထိပွတ်နေသဖြင့် အပျိုမလေး မှာ အသက်ရှု တွေ မှားနေရသည်။ နို့လေးကို အားရအောင် ဆုပ်နှယ်ပြီးမှ လက်တဖက်က ဘိုက်သားလေးကို ပွတ်ကာ အောက်ဆင်းလာသည်။ ဂါဝန်မှာ ခါးအကျပ် စည်းထားသည်မို့ အောက်ကို ဆက်နိူက်လို့ မရသဖြင့် လက်ကို အကျႌအောက်မှထုတ် ကာ ဂါဝန် အောက်နားစ မှ လျိုဝင်လျှက် ပေါင်လုံးလေးများကို ပွတ်ပေးရင်း ပေါင်ခွဆုံ အထိ တိုးလာလေသည်။ ပေါင်ခွဆုံမှာ စောက်ရည်တို့ ဖြင့် စိုရွဲနေသည့် ပင်တီလေးကို စမ်းမိတော့ ပေါင်ရင်း သားရည်မျှော့ကြိုးကြားမှ လက်ချောင်းကလေး တိုးဝင်ကာ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေးကို စမ်းလေသည်။ အမွှေးပါးပါးလေး နှင့် စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေးက အရည်တွေ အတော်စိုရွဲနေလေပြီ။ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးရင်း က စောက်စေ့ ရှိနိုင်မည့် နေရာလေးကို မှန်းကာ လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် ဖိပွတ်ပေးလိုက်တော့ အပျိုမလေး တကိုယ်လုံး တုံခါလာ သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်စေ့လေးမှ ကျင်ကနဲ ဖြစ်ကာ ကြက်သည်း တဖြမ်းဖြမ်းထရင်း တချီပြီးရလေသည်။
နောက်တော့ သူမ ပေါင်တန်များမှ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်တာခံရတော့ ဖင်ကလေး အသာကြွပေးမိသည်။ သူမ ဝတ်ထားသည့် ရှပ်အကျႌလည်း ကြယ်သီးတွေ ပြုတ်ပြီး သူမ အပျို နို့လေးကို ကိုမင်းမင်း က တပြွတ်ပြွတ်စို့ပေးနေတာကို လူးလဲ ခံနေရသည်။ သူမ သတိထားမိတဲ့ အချိန်မှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် ပက်လက်ကလေးဖြင့် ပေါင်နှစ်လုံးက ပြဲကားလို့၊ ကိုမင်းမင်း က သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ၊ သူမ နို့တွေကို ကုုံးစို့နေတဲ့ ကိုမင်းမင်း ခေါင်းကြီးကို အတင်းဆွဲဖက်ထားမိနေသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ပူပူနွေးနွေး အရာကြီး ပြူတစ်တစ်လာထိုးနေသည်။ ကိုမင်းမင်း လီးကြီး ဖြစ်မည်ဆိုတာ သူမ သိလိုက်သည်။ ကိုမင်းမင်း ရဲ့ ပါးစပ်တွေက သူမ နို့တွေကို စို့နေရာက သူမ နူတ်ခမ်းတွေဆီ ရောက်လာသည်။ သူမ နူတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်ရင်း သူ့လျှာကြီးကို သူမ နူတ်ခမ်းလေး ထဲ ထိုးမွှေ ထည့်နေသည်။ ကိုမင်းမင်း လီး ထိပ်ဖူးကြီး သူမ စောက်ဖုတ်လေးထဲ တိုးဝင်လာတော့ သူမ စောက်ဖုတ်ပြဲသွားပြီဟု ပင်ထင်မိသည်။ နာလည်း တအားနာ သဖြင့် ကိုမင်းမင်း ရင်ဘတ်ကြီးကို သူမ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အတင်းတွန်းထုတ်မိသည်။ ကိုမင်းမင်း က မလွတ်ပဲ သူမ ကို အတင်းဖက်ထားလျှက် သူမ လည်တိုင်လေးကို သူ့လျှာကြီးဖြင့် လျှက်ပြန်သည်။ သူမ အမောတွေ ဖေါက်နေပြီ။ နောက်တခါ ကိုမင်းမင်း က တချက် ဆောင့်ထိုးလိုက်တော့ အရမ်းနာ သွားသဖြင့် ကိုမင်းမင်း ပုခုံးကို သူမ သွားတွေ ဖြင့် ဖိကိုက်လိုက်မိသည်။
“အား…….”
လီးကြီးက တော်တော်ဝင်နေပြီ၊ သူမ စောက်ဖုတ်လေးလည်း ပြဲသွားပြီဟု သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ထင်နေသည်။ သူ့လီးကြီးကို သူမ စောက်ဖုတ်လေး ထဲ ကျပ်ကျပ် ကြီးဒီအတိုင်း စိမ်ထားပြီး သီရိရှင်းသန့် ဖြူ မျက်နှာ လည်တိုင်တို့ကို သူ့လျှာကြီး ဖြင့် လျှောက်လျှက်ပေးရင်း လက်နှစ်ဖက်က လည်း နို့လေး တွေကို ဆုပ်နှယ်ပေး နေသဖြင့် တဖြည်းဖြည်း နှင့် အနာလျှော့လာပြီး ကာမသွေးတွေ ကြွလာသည်။ သီရိ ကိုယ်လေး အနည်းငယ် ပြေလျှော့သွားပြီး သူ့ကျောပြင်ကြီးကို ပြန်ဖက်တွယ်လာတော့ ကိုမင်းမင်း ကသိလိုက်သည်။ သူမ နည်းနည်း ခံနိုင်ရည် ရှိသွားပြီ ဆိုပြီး နောက်ဆုံး အကြိမ် ဆောင့်ချပြစ်လိုက်သည်။
“အမလေး …သေပါပြီ ကိုကြီး ရဲ့ ”
“သူတို့ နှစ်ယောက် ဆီးခုံခြင်း ပူးကပ်မိနေပြီးသူမ စောက်ဖုတ် အတွင်းထဲမှ လည်း အောင့်သွားသည်။ လီးတန်ကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီ။ သူမ လန့်ဖြတ်ပြီး အော်လိုက်သဖြင့် ကိုမင်းမင်း တော့ သူမကို မမသူ မဟုတ်မှန်းသိသွားပြီဟု သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တွေးလိုက်မိသည်။ ကိုမင်းမင်း ဆီမှ ဘာမှ အံ့ဩသွားပုံ မရ၊ အရမ်းမူး နေလို့ ပဲ သတိမထားမိတာလား ဟု သူမ တွေးနေမိသေးသည်။ သူမ စောက်ခေါင်းထဲမှာ လီးကြီး အသားကျသွား အောင် စိမ်ထားပြီးမှ သူမ ကိုယ်လုံးလေး လှုပ်လာသည်နှင့် ကိုမင်းမင်း က သူ့လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်တော့သည်။ လီးဒစ်ကြီး သူမ စောက်ခေါင်းနံရံတွေကို ပွတ်ဆွဲနေတာက အကြောအချင်တွေ တဖျမ်းဖျမ်း ဖြစ်အောင်ကို အရသာရှိလွန်းလှသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် မကြာခင် ပင် သူမ ဖင်လေးကို ကော့ကော့ပေးကာ အောက်မှ ပြန်ခံတတ်လာသည်။ ကိုမင်းမင်း ဆောင့်ချက်တွေက လည်း မြန်လာ ကြမ်းလာသည်။
” အီးး အားးးးး”
“ဖွတ်…ဖတ်….ဖလွတ်…ဆွီ…ဖတ်..”
“အ…အ….အ….အ…”
သီရိ ပါးစပ်မှ အသံမထိန်းနိုင်တော့ ဆောင့်လိုက်တိုင်း တအအ ဖြင့် အသံထွက်ငြီးရရှာသည်။ နာတာနှင့် ကောင်းတာ ရောနေလို့ ဖြစ်နိုင်လေသည်။ သီရိကိုယ်လေး တောင့်တင်းပြီး ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားသည်နှင့် ကိုမင်းမင်း လီးကြီးမှ လည်း သုတ်ရည်ပူ များ ဖျစ်ကနဲ ဖျစ်ကနဲ သူမ စောက်ခေါင်းတွင်း ပန်းထည့်ပေးလိုက်တာ ခံစားနေရတော့သည်။ အတော်ကြာအောင် လရည်များ ညှစ်ထုတ်ထည့်ပြီး မှ ကိုမင်းမင်း တယောက် ပျော့ကျသွားရတော့သည်။
“အား …..ကောင်းလိုက်တာ သီရိ လေးရယ်..”
