အခန်း ၃၁။
“ဟင် ကိုကြီး က သီရိ မှန်း သိနေတယ်”
“အင်း သိတာပေါ့၊ သီရိက ရော ကိုကြီးမှန်း သိနေတာပဲ မဟုတ်လားလို့”
“သိတာပေါ့ သူ့ကိုယ်ကြီးကို တွန်းလို့ မှ မနိုင်တာ နောက်ပြီး ကိုကြီးက သီရိကို မမသူ နဲ့ မှားနေတယ်မှတ်လို့ပေါ့”
“အာ့တာနဲ့ ပဲ စောက်ဖုတ်လေးက အရည်တွေ စိုရွဲနေတာပေါ့ဟုတ်လား”
“အာ သွား ကိုကြီး အယုတ်တမာတွေ ပြောပြီ”
“ဟုတ်ဘူးလားလို့ ဟားဟား”
“ကိုကြီးက ဘယ်တော့မှ သိလဲ၊ မှောင်ထဲမှာ ဘယ်လို သိသွားလဲ၊ သိပြီးတော့ ရော ဘာလို့ ဆက်လုပ်တာလဲ”
“အာ သီရိ စောက်ဖုတ်လေး က ဒီလောက်ကျပ်တာ ကိုကြီး လီးတောင် ပွန်းသွားတယ် ခု စပ်ဖြင်းဖြင်းနဲ့ ဟာ မသိပဲ နေမလားလို့၊နောက်ပြီး လီးကြီးတောင် တဝက်လောက်ဝင်နေမှ တော့ ဘယ်ယောက်ျားမှ နောက်မဆုပ်တော့ဘူးလေ ဒီအခြေအနေရောက်မှ”
ထိုညက အပျို မလေး စောက်ဖုတ်ကျိမ်းပြီး မနက်ဖက် ပေါင်ကွ သွားလောက်အောင်ကို ကိုမင်းမင်း က ကြမ်းပြစ်လိုက်လေသည်။ အပျိုမလေး သီရိရှင်းသန့်ဖြူလည်း ခဲအို ကို အစွဲပိုသွားတော့သည်။
နောက်ပိုင်း အတွေ့အကြုံ များလာတော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် သဘောပေါက်လာသည်။ ကိုမင်းမင်း သူမ ကို လိမ်ခဲ့သည် ဆိုတာ။ ထိုအချိန်က သူမ ကိုယ်လုံးမှာ မမသူ နှင့် ယှဉ်လျှင် ဝါးပိုးမျှစ်စို့ကြီး နှင့် ငါးဖောင်ရိုးသာသာ၊ နို့တွေကလည်း ဖရဲသီး နှင့် လိမ္မော်သီးလောက်ကွာသည်။ ကိုမင်းမင်း အိပ်ယာပေါ်တက်လိုက်ကတည်းက သူ့မိန်းမ မဟုတ်မှန်း၊ ခယ်မလေး မှန်း မသိပဲ နေမည်မဟုတ်၊ မသိချင်ယောင် ဆောင် မူးချင်ယောင် ဆောင်ပြီး သူမကို ပတ်ကင် ဖွင့်သွားခြင်းသာ ဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်လာသည်။ သို့သော် သူမ ကလည်း ခပ်ဆာဆာ၊ ထန်ထန် ဆိုတော့ ဘာမှ မပြောတော့ခြေ။ မသူသူမိုး လစ်ရင် လစ်သလို ကိုမင်းမင်း နှင့် ကာမ ဆန္ဒနောက် ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်ခဲ့မိတော့ သည်။ နောက်ပိုင်း မသူသူမိုး က ရိပ်မိသွားသော်လည်း မပြောတော့ပြီ။ သီရိကိုသာ ညီအမချင်းတိးတိုး ပြောသည်။ လောကမှာ လီးတွေ အများကြီး ရှိကြောင်း ခဲအိုပေါ်မှာ ပဲ အစွဲအလန်းထားမနေဖို့ အကြောင်း စသဖြင့် သင်ပေးသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကလည်း သူမ အမ ပြောစကားနားထောင်သည်။ ဆယ်တန်းအောင်ပြီး တက္ကသိုလ် စတက်တာနှင့် ရီးစားထားသည်။ အတွေ့အကြုံ သစ်ရှာသည်။ ယခုတော့ အိမ်ထောင် နှင့် ဖြစ်နေလေပြီ။
…………….
“အာ့ ကိုကြီး အရမ်းပဲ ဘာလို့ ကိုက်ရတာလဲ ကိုကြီးနော် လူကို နှိပ်စက်နေတယ်”
သူမ ပေါင်အတွင်းသားလေးကို သွားဖြင့် ဖွဖွ လေး အကိုက်ခံရတော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် အတိတ် အိပ်မက် မှ ပြန်နိုးလာခဲ့သည်။ သူမ ကို ကိုမင်းမင်း တယောက် ဘာဂျာ မှုတ်နေသည်မှာ အတော်ကြာ နေပြီ။ သူမ ကလည်း အတိတ်က အကြောင်းတွေ ပြန်တွေးရင်းက စောက်ရည်တွေ တစိမ့်စိမ့် ထွက်ကျနေရာ ကိုမင်းမင်း တယောက် တပြတ်ပြတ်ရက်နေခဲ့သည်။ နောက်တော့ မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ မှိန်းမော နေသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို စချင်သဖြင့် ပေါင်အတွင်းသားလေးကို ဆွဲကိုက်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
သီရိက ကိုမင်းမင်း ကိုယ်ကို သူမ ကိုယ်ပေါ် ဆွဲတင်လိုက်ပြီး သူမ ပေါင် နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်တော့ မာတောင် တောင့်တင်းနေသော ကိုမင်းမင်း လီးကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားကို ထိုးခွဲကာ ဝင်ရောက်လာလေသည်။
“အင်း…..အာ့…ဒီလီးကြီး နဲ့ အလိုးမခံရတာ တောင် အတော်ကြာခဲ့ပေါ့ ခစ်ခစ်”
“ရတယ် ဒီလီးကြီး ကလည်း သူပတ်ကင် ဖွင့်ခဲ့ တဲ့ တွင်းလေး ကို လွမ်းနေတာ ဟဲဟဲ”
ကိုမင်းမင်း နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ နှစ်ယောက် တချိန်တုံးက လို အချစ်မုန်တိုင်း ပြန်ထန်ကြလေတော့သည်။ ကိုမင်းမင်း ဘာကြိုက်တတ်သည်ကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူက သိနေသလို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဘယ်နား က ဘယ်လို စန်းစန်းတင့် ဖြစ်တတ်သည် ဆိုတာကိုလည်း ကိုမင်းမင်း က သိနေတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ပွဲက အတော့်ကို တက်ညီ လက်ညီ ဖြစ်နေကြရသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကာမ ရေစီးအကြမ်းစား မှာ မြောနေကြတော့ အခန်းဝ ကနေ ချောင်းကြည့်နေသည့် နေထက်နိုင် ကိုပင် သတိမထားမိကြတော့ပေ။
နေထက်နိုင်မှာ ခန အိပ်မောကျသွားသော်လည်း သောက်ထားသော ဘီယာ အရှိန်ဖြင့် သေးအရမ်းပေါက်ချင် ပြီး နိုးလာခဲ့သည်။ ဘေးနားမှာ သူ့မိန်းမ ကို မမြင်သဖြင့် သူမလည် းအပြင်သွားသည်ဟု တွေးရင်း နောက်ဖေးဘက်သွားကာ သေးပေါက်လိုက်သည်။ နောက်တော့ အိမ်ထဲ ဘယ်မှာမှ မတွေ့ သဖြင့် ကိုမင်းမင်း တို့ အခန်းနား သွားကြည့်တော့ သူ့မိန်းမ မှာ ကိုမင်းမင်း တို့ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်လျှက် မှိန်းနေပြီး သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ခေါင်းမြုတ်နေသော ကိုမင်းမင်း ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း အသာလေး တံခါးဘောင်ကို ကွယ်လျှက် ဆက်ချောင်းနေလိုက်ရာ၊ ကိုမင်းမင်း နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ အပြောအဆို အရ သီရိရှင်းသန့်ဖြူကို ပန်းဦးဆွတ် ခဲ့သူ မှာ သူမ ခဲအို ကိုမင်းမင်း ဖြစ်ကြောင်းကို သိလိုက်ရ လေသည်။
အပျိပေါက်စမလေး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို သူမ ခဲအိုက ပတ်ကင်ဖွင့်ပေးနေပုံကို စဉ်းစားရင်းက နေထက်နိုင် တယောက် လီးတောင်လာရာ သူ့လီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ အုပ်လျှက် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိသည်။ ယခုလည်း ပက်ပက်စက်စက် လိုးနေတာကို ကြည့်ရင်းက လီးကို ပွတ်တိုက် ဂွင်းထုရင်းက စိတ်တွေ ထလာရသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှ ဒါဆို မသူသူမိုး ဘယ်ရောက်နေတာလဲ ဟုလည်း တွေးလိုက်မိသည်။ တော်ကြာ မသူသူမိုး ပြန်ရောက်လာပြီး သူမ ယောက်ျား နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ လိုးနေတာ တွေ့သွားရင် ခက်ဦးမယ်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ ခုနတုန်းက သူ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို အိမ်အောက်ထပ်တခုလုံး မှာ လိုက်ရှာခဲ့တာမို့ မသူသူမိုး လည်း အိမ်အောက်ထပ်မှာ မရှိတာ သေခြာသည်။ နေထက်နိုင် စိတ်ထဲစပ်စု လိုစိတ်ပေါ်လာသဖြင့် အိမ်အပေါ်ထပ် သို့ လှေခါးမှ အသံမထွက်အောင် တက်ခဲ့လေသည်။ အိမ်အပေါ်ထပ်မှ သူ့အဖေ ဦးမျိုးနိုင် အခန်းထဲ မှ အသံသဲ့သဲ့ ထွက်ပေါ်နေရာ တံခါးကို နားကပ်ထောင်လိုက်တော့ အထဲ မှာ တအီးအီး တဖတ်ဖတ် အသံများ ကြားရလေသည်။ ဒါဆိုရင်တော့ သူ့အဖေ နှင့် မသူသူမိုး တို့ နှစ်ယောက် လိုးနေကြပြီ ဆိုတာ သေခြာလေပြီ။
တံခါးကိုအသာတွန်းကြည့်တော့ အထဲမှ လော့ချထားတာ မို့ မလှုပ်၊ မသူသူမိုး ကိုယ်လုံးတီး ဆိုရင် ဘယ်လို နေမလဲ သူမြင်ချင်နေမိသည်။ အင်း အခွင့်အရေးတော့ ပေါ်ဦးမှာပါဟု တွေးလိုက်ရင်းက အောက်ထပ်ပြန်ဆင်းလာကာ ကိုမင်းမင်း နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ ကို ချောင်းပြန်သည်။ ကိုမင်းမင်း နှင့် သီရိရှင်းသန့် ဖြူ တို့ နှစ်ယောက် အခုမှ တချီပြီးသွားဟန်တူသည်။ တယောက်ကို တယောက် ပွေ့ဖက်ကာ အိပ်ယာပေါ်မှာ မှိန်းရင်း အနာယူနေကြတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ထို့ကြောင့် သူလည်း သူတို့ အခန်းရှိရာသို့ ပြန်တက်လာခဲ့သည်။ လှေခါးထိပ် ရောက်တော့ သူ့အခန်းသို့ ဦးတည်လိုက်သည့် အချိန် ဦးမျိုးနိုင် အခန်းတံခါး ဖြတ်ကနဲ ပွင့်လာပြီး မသူသူမိုး ထွက်လာလေသည်။ မသူသူမိုး က ဦးမျိုးနိုင် တံခါးကို နောက်ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး လှေခါးသို့ လျှောက်လာတော့မည်ဟုန်ပြင်လိုက်ရင်းမှ လှေခါးမှ တက်လာသည့် နေထက်နိုင် နှင့် မျက်နှာချင်း ဆိုင် တွေ့ကြလေသည်။ မသူသူမိုး က ရုတ်တရက် မျက်နှာပျက်သွားသော်လည်း သူ့ထက် မျက်နှာပျက်နေသည့် နေထက်နိုင်ကို တွေ့ရတော့၊ စူးစမ်းသည့် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်ရင်း၊
“ဟော မောင်နေထက်နိုင်ပါလား၊ ဦး နေမကောင်းချင်ဘူးဆိုလို့ ဆေးလာပေးတာ၊ အခု အိပ်သွားပါပြီ၊ သီရိရော”
ဟု ခပ်တည်တည်ပင် ဖိန့်လိုက်သည်။ နေထက်နိုင်က မသူူသူမိုး အောက်ထပ်သို့ ဆင်းသွားမှာ စိုးသဖြင့် လက်ကို ဆွဲလိုက်ကာ သူတို့ အခန်းထဲ ခေါ်လာခဲ့လေသည်။
“မသူသူမိုး ခနလာပါဦး အခန်းထဲ”
အခန်းထဲ ရောက်တော့ သီရိကိုလည်း မတွေ့သဖြင့် မသူသူမိုးက နေထက်နိုင်ကို ကြည့်ကာ၊
“အင်း ပြော မောင်နေထက်နိုင် ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“ဟို ခုန က မမသူ နဲ့ ဖေဖေ အခန်းထဲမှာ ဟိုဟာ ၊ ကျွန်တော် အခန်းပြင်က ကြားနေရတယ်”
မသူသူမိုး မျက်နှာလေး နီသွားသည်။
“အို..အဟီး..ဆောရီးနော် မောင်နေထက်နိုင်၊ သီရိရော ကြားသွားတာလား”
“သီရိက မကြားပါဘူး၊ သူလည်း သူ့ဘာသာ အလုပ်ရှုတ်နေတာ”
“သီရိက ဘယ်မှာ အလုပ်ရှုတ်နေတာလည်း..”
မေးလိုက်ပြီးမှ မသူသူမိုးက နေထက်နိုင် မျက်နှာကို သေခြာ အကဲခတ်ရင်း၊
“အော် သီရိနဲ့ ကိုမင်းမင်း နဲ့လား…”
ဟု မေးလိုက်တော့ နေထက်နိုင် က ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ မသူသူမိုး မျက်နှာက မည်သို့မှ မပြောင်းလဲ သဖြင့် သူမ သိပြီးသားဟု နေထက်နိုင် သိသွားတော့သည်။
“အော် မမသူ က သိပြီးသားလား၊ သူတို့ အရင်ထည်းက ဖြစ်နေတာကို မမသူ သိတယ်ပေါ့၊ သီရိ ကို ကိုမင်းမင်း ပါကင်ဖွင့်လိုက်တယ် ဆိုတာလည်း မမသူ သိတယ်ပေါ့”
“အင်း ဖြည်းဖြည်း မောင်နေထက်နိုင် မမသူ ရှင်းပြပါ့မယ်၊ ကိုမင်းမင်း သီရိကို ပါကင်ဖွင့်လိုက်တယ် ဆိုတာ မမသူ ချက်ခြင်းမသိပါဘူး တော်တော်ကြာမှ ရိပ်မိပြီး သီရိကို မေးတော့မှ သီရိက ပြန်ပြောပြပေးတာပါ”
မသူသူမိုး က နေထက်နိုင် စိတ်ဓါတ်ကယောင်ခြောက်ခြား ဖြစ်နေပြီဟု ထင်သဖြင့် နေထက်နိုင် လက်ကို ဆွဲကာ ကုတင်စောင်းသို့ သွားထိုင်လိုက်သည်။ နေထက်နိုင်က မသူသူမိုးအား
“အဲဒီအဖြစ်အပျက် ကို ကျွန်တော့်ကို ပြောပြပါလား မမသူ”
ဟု ပြောလိုက်သဖြင့် မသူသူမိုး က သီရိ ကို ကိုမင်းမင်း ပန်းဦးဆွတ်ခူး လိုက်သည့် အဖြစ်အပျက်ကို အသေးစိတ်ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြတော့သည်။ သူမ ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြနေစဉ် နေထက်နိုင် ပုဆိုးအောက်မှ လီးကြီး ဖုဖောင်းထ လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် နေထက်နိုင် တယောက်လည်း ကပ်ကိုး ဖီးလ်ရှိသူမှန်း သိလိုက်လေသည်။ ထို့ကြောင့် လည်း ပြဿနာ မဖြစ်နိုင် ဆိုတာကို တွေးမိပြီး စိတ်အေးသွားကာ သီရိ တို့ ဇာတ်လမ်းကို စိမ်ပြေနပြေ အသေးစိတ်ပြောပြနေတော့သည်။
“အဲတော့ သီရိ ဆီက မမသူ က အကျိုးအကြောင်း ပြန်သိရတော့ ကိုမင်းမင်း ကို ပြဿနာ မရှာဘူးလား”
“ခစ်ခစ် တကယ်က မမသူ က လည်း ကပ်ကွင်း တယောက်ကွယ့်၊ ကိုမင်းမင်း ကို တခြား ကောင်မတွေနဲ့ လိုးတာကို ကြည့်ချင်တာ၊ ဒါပေမဲ့ ညီမလေးကို တော့ အပျိုလေးမို့ မထိခိုင်းဘူး၊ အဲဒါ ကိုမင်းမင်း ကလည်း သိပါတယ်၊ သူရှောင်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒီည ကတိုက်ဆိုင်မှုတွေများသွားတော့ သူလည်း မထိန်းနိုင်ဘူး ဖြစ်သွား တာ နောက်တော့ စားပြီးမှ တော့ မထူးတော့ဘူး ဇာတ်ခင်းတော့တာပေါ့။ ဖြစ်ပြီး တဲ့ ဟာတော့ မမသူ လည်း ဘာလုပ်လို့ ရမှာလဲ ၊ အဲတော့ ခွင့်လွတ်ရတော့တာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ လွယ်လွယ်နဲ့ တော့ ဘယ်ပေးမလဲ ခစ်ခစ် ကိုမင်းမင်း ကို စိတ်ဆိုးသလို နဲ့ ခပ်တည်တည်ပဲ ကြိမ်းရတာပေါ့၊ မောင့် ဂတိဖျက်တာကို မှတ်ထားလိုက်၊ ချစ်လေး မှာ လည်း ဂတိဖျက်ခွင့် တခု ရှိရမယ်၊ ချစ်လေး ဘာလုပ်လုပ် တကြိမ် ကိုတော့ မောင် ခွင့်လွတ်ရမယ် ဆိုပြီး အကြပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ ဟစ်”
“ဟားဟား ပိုင်တယ် မမသူက အဲဒီတကြိမ်ရော မမသူ သုံးပြီးပလား”
“ဟဲဟဲ ဘယ်သုံးမလဲ ကွ၊ အဲဒါက ရှောင်လို့ မလွတ်ပဲ လက်ပူးလက်ကြပ်မိမှ သုံးဖို့ ချန်ထားတာလေ၊ ခုထိ မသုံးရသေးဘူး ခစ်ခစ်”
“ပိုင်ပါ့ မမသူရာ ကျွမ်းတာ လွန်ရော”
“မောင်နေထက်နိုင်လည်း ကပ်ကိုး ဖီးလ်ရှိတယ်ထင်တယ်၊အခု သီရိ အလိုးခံရတာ နားထောင်ရင်းနဲ့ လီးက တောင်နေပြီ ခစ်ခစ်”
“အင်း အဲဒါလည်း ပါတယ်၊ မမသူ ကို လိုးချင်နေတာလည်း ပါတယ်လေ”
“အို မဆိုင်ပါဘူး နော်၊ တို့က အဝေးကြီးပါ ခစ်”
“ဟွန့် မမသူ ယောက်ျား က ကျွန်တော့် မိန်းမ ကို လိုးနေတာ၊ ကျွန်တာ်လည်း သူ့မိန်းမ ကို ပြန်လိုးရမှာပေါ့လို့”
“မရတော့ဘူး မောင်လေး အဖေ က လိုးပြီးသွားလို့ ကြေသွားပြီ ခစ်ခစ်”
“မမသူ ကလည်း နောက်တယ်ဗျာ”
အခန်း ၃၂။
နေထက်နိုင် သူသူမိုး ကိုယ်လုံးကို ဆွဲဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူသူမိုး ကိုယ်လုံးမှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် မတူ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်လေး မို့ အရသာ တမျိုး ဖြစ်နေလေသည်။ နို့ကြီးများမှာ လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ထက် ထွားကာ နေထက်နိုင် လက်ဖဝါး နှင့်ပင် မဆန့်ပေ။ သူသူမိုး က နေထက်နိုင် လီးကြီးကို စုပ်ကာ သူမ ပုလွေစွမ်းကို ပြတော့ နေထက်နိုင်ခမြာ လူးလိမ့်နေအောင် ခံရသည်။ နေထက်နိုင် က သူမ ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ထွက်ကုန်မည်စိုး သဖြင့် အမြန်ဆွဲထုတ်ပြီး သူမ ကိုယ်ပေါ် တက်ခွကာ လိုးမည်ပြင် တော့ သူသူမိုး က သူ့ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားရင်း သူမ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားကို လက်ညိုးထိုးပြသည်။
“ဟွန့် သူ့ကျတော့ ပြုစုထားရတာ သူများကို လည်း ပြုစု ပေးဦးလေ ခစ်ခစ်”
နေထက်နိုင် သူ့ခေါင်းကို သူသူမိုး ပေါင်နှစ်လုံး ကြား မြုပ်နှံပြီး သူသူမိုး စောက်ဖုတ်ကို ကုုံးရက်လေသည်။ ရက်နေရင်းက မှ သူသူမိုး တယောက် အခုလေးတင် သူ့အဖေ အလိုးခံလာခဲ့သည်ကို သတိရလိုက်မိသည်။ သို့ပေမဲ့ မတတ်နိုင်�
သူသူမိုး က လည်း ဘာဂျာအပေးခံရသည်ကို ကြိုက်နှစ်သက်သူမို့ နေထက်နိုင် ခေါင်းကို သူမ ပေါင်နှစ်လုံးဖြင့် ညှပ်ကာ ဖင်ကို ကော့ပေးရင်း မျက်စေ့မှေးကာ အမှုတ်ခံလေသည်။ နေထက်နိုင် ဇက်ညှောင်းလာပြီး လိုးတော့မည် ဟု ခေါင်းကို ကြွလိုက်တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အခန်းထဲသို့ ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် သူမ ခဲအို အလိုးခံပြီး ပြန်လာသည်ကို သိနေရက်သား နှင့်တောင် နေထက်နိုင်တယောက် ပြူးပြူး ပြာပြာ ဖြစ်သွားရသည်။ သူသူမိုး က တော့ ပြုံးပြုံးပင်။
“ဟော သီရိ ပြန်လာပလား၊ ဆောရီး ”
“ရတယ်မမသူ အေးဆေးပါ၊ မောင် ပြုစုပေးတာ ဇိမ်ခံလိုက်ပါဦး၊ ခစ်ခစ်”
ဟု ပြောရင်းမှ သူသူမိုး ပက်လက်လှန်လှဲနေသည့် ဘေးတွင် ဝင်လှဲလိုက်ကာ နေထက်နိုင် ကို ကြည့်လိုက်သည်။ နေထက်နိုင်မှာ ဘာပြောရမှန်းမသိ မျက်လုံး ပြူးကြီး ဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူကို ကြည့်နေလေရာ၊
“မောင် လုပ်ပေးလိုက်ဦးလေ မမသူ တန်းလန်းကြီး ဖြစ်နေပြီ ”
ဟု ပြောလိုက်သဖြင့် နေထက်နိုင်က သူသူမိုး ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ နေရာယူလိုက်ပြီး သူ့လီးကို စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ကာ ဆောင့်လိုးချလိုက်တော့သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ ကိုယ်လုံးကို တစောင်းလှည့်လိုက်ပြီး သူသူမိုး နှင့် မျက်နှာချင်းအပ်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းတော့ သူသူမိုး ကလည်း သီရိကိုယ်လုံးလေးကို ပြန်လည် သိုင်းဖက်ရင်းက လျှာချင်းကူးလူးကာ ကစ်ဆွဲနေကြတော့သည်။
ညီအမ နှစ်ယောက် နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းနေကြသည်ကို ကြည့်ရင်းက မိန်းမ အမ ကို လိုးနေရသည်မို့ နေထက်နိုင် လီးက မတရားကို တောင်လာပြီး သူသူမိုး စောက်ဖုတ်ထဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဖိဆောင့် လိုးပြစ်မိသည်။ သူသူမိုး က လည်း သူမ အကြိုက်မို့ ဖင်ကြီးကို ကြွကာ ကြွကာ ကော့ပေးရင်း ဖြင့် အလိုးခံလေသည်။ စိတ်ကလည်း အရမ်းထနေသည်မို့ နေထက်နိုင်တယောက် အကြာကြီးတော့ မထိန်းနိုင်။ သူသူမိုး ကလည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်တော့ သူမ ယောက်ျား လရည်နံ့ ကို ညီမ ဆီမှ ရနေသဖြင့် စိတ်ပိုထလာရာ သူမ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများကို ညှစ်လိုက်မိရာ နှစ်ဦးစလုံး ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်သို့ ပြိုင်တူ ရောက်သွားကြရတော့သည်။
“ဟား ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ် မသူ တော့ သီရိ နဲ့ လင်ချင်းတောင် ခနလဲထားချင်တော့တယ်”
မသူသူမိုး က နေထက်နိုင် ခေါင်းကလေးကို ပွတ်ပြီး နောက်သလို ပြောင်သလို ဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ပြောလိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကလည်း အားကျမခံ၊
“အာ သိပ်ရတာပေါ့ မမ ကလည်း ၊ ဒီခရီးစဉ်တလျှောက်လုံး ညီမ တို့ လင်ချင်း လဲသွားမယ်လေ ရန်ကုန်ပြန် မရောက်ခင်အထိ၊ ဟုတ်လား ၊ ဘယ်လိုလဲ မောင်၊ သဘောတူတယ်မလား”
နေထက်နိုင် ဘာပြောရမှန်းမသိ တွေဝေနေစဉ်မှာ ပင် ညီအမနှစ်ယောက်က လက်ဖဝါးချင်း ရိုက်ကာ တခစ်ခစ် ရီမောလိုက်ကြလေသည်။
……………….
ထိုည က ညအိပ်တော့ နေထက်နိုင်က အိပ်ပျော်ချင်ဟန်ဆောင်လိုက်သည်နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က အခန်းထဲ မှ ခြေဖျားထောက်ကာ ထွက်သွားလေသည်။ နေထက်နိုင်က ခနနေမှ အသာအနောက်မှ လိုက်ချောင်းတော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် သူ့အဖေ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့အဖေ အခန်းတံခါးကို အသာ သွားတွန်းကြည့်တော့ အထဲမှ ဂလန့်ချထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နေထက်နိုင် တယောက် သူကိုယ်တိုင်လည်း ပင်ပန်း နေသဖြင့် သူ့အခန်းသို့ သူပြန်သွားကာ ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်တေ့ ခနလေး ဖြင့် အိပ်မောကျသွားတော့သည်။
…………………
နောက်နေ့မနက် ခရီး စထွက်သည်နှင့် မသူသူမိုး က ကားနောက်ခန်းပြောင်းထိုင် ၍ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ကားရှေ့ခန်း ကားမောင်းသည့် ကိုမင်းမင်း ဘေးထိုင်လေသည်။ နေထက်နိုင် က မျက်နှာပူသလို ဖြစ်နေသော်လည်း ကိုမင်းမင်း က တော့ တပြုံးပြုံးပင်။ ညဘက် ဟော်တယ်ခန်းတွင် အိပ်ကြတော့လည်း ကိုမင်းမင်း နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က တခန်းအိပ်ပြီး နေထက်နိုင် နှင့် သူသူမိုး တို့က တခန်း တကယ့်လင်မယား အတွဲတွေလို ပင် အိပ်ကြလေသည်။ ခရီးစဉ် တလျှောက်လုံး ကိုမင်းမင်း လက်ကို တွဲကာ သွားနေသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေ ထလာရသမျှ ညဘက်ရောက်လျှင် စိတ်ထဲမွန်သမျှ ပေါက်ကွဲကာ မသူသူမိုး ကို ပဲ ပြင်းပြင်းထန်ထန် လိုးမိသည်။ သူတို့ လေးယောက်စလုံး ရန်ကုန်ပြန်ရောက်သည်အထိ ထိုသို့ နေသွားကြသည်။
………………..
ရန်ကုန်ပြန်ရောက်တော့ နေထက်နိုင်တို့ အိမ်ရှေ့တွင် သူတို့ ဆင်းကြတော့ ကိုမင်းမင်း က အထုပ်အပိုးများ ဝိုင်းကူ ချပေးရင်း က သီရိရှင်းသန့်ဖြူကို ဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်နူတ်ဆက်လိုက်သည်။ နေထက်နိုင် ကလည်း အားကျမခံ မသူသူမိုး ကို ဆွဲဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ကိုမင်းမင်းက၊
“ဒီတခါ ခရီးထွက်ရတာ မိုက်တယ်ကွာ၊ ငါတို့ မကြာမကြာ အဲလို ခရီးထွက်ကြရအောင်”
ဟု ပြုံးဖြီးဖြီး နှင့် ပြောလိုက်သည်။
………….
ညဖက်ရေမိုးချိုး ပြီး လင်မယား နှစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်တက်ကြတော့ နေထက်နိုင်က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ဖက်ကာ နမ်းလိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကလည်း နေထက်နိုင်ကို ပြန်လည်နမ်းရင်း၊
“မောင် မမ ကို လိုးရတာ ကြိုက်လား ဘယ်လို နေလဲ”
ဟုမေးလိုက်သည်။ နေထက်နိုင်က၊
“အင်း ကောင်းပါတယ်၊ မမသူ က တော့ တလုံးတခဲကြီးလေ၊ ဒါပေမဲ့ မောင်က ချစ်လေး ကိုပဲ သတိရနေတာ”
“ဟွန်း ပိုပြီ၊ မမသူ အပြောအရတော့ မောင်က တော်တော် လိုးနိုင်တယ် ဆိုပဲ၊ ချစ်လေးကို သတိရလို့ပဲ တော်တော့တယ်။ နို့မို့ဆိုရင်တော့ မမသူ ထွက်တောင်ပြေးရမလားမသိဘူး”
“အဲဒါ ချစ်လေးကို သတိရလို့ အဲဒီစိတ်တွေကို မမသူ ဘက်ရွေ့လိုက်တာပါကွာ”
“သူ့စိတ်ပြောင်းနည်းက လည်း ကောင်းပါ့၊ တော်ပြီ ဒီညတော့ ခရီးအရမ်းပန်းလာလို့ ချစ်လေး နားဦးမယ်မောင် မနက်ဖြန်မှနော်””အင်းပါ ချစ်လေးရယ် ဂွတ်နိုက်”
……………………
နေထက်နိုင် အိမ်ပြန်ရောက်တော့မှ သူ့မာမီ ဒေါ်နီနီနိုင့် မက်ဆေ့ဘောက်စ် ဟစ်စတြီကို
ကွန်ပြူတာ ထဲမှာ ပြန်ဖတ်ကြည့် လိုက်တော့ သူတို့ ခရီးထွက်နေစဉ်ကာလ အတွင်း ရင်ထွန်းဝင်း က အိ်မ်ကို နေ့တိုင်းလာပြီး သူ့မာမီ နှင့် အချစ်ကြမ်းနေကြတယ် ဆိုတာသိလိုက်ရသည်။ မက်ဆေ့ထဲမှာ ပင် သူတို့အချင်းချင်းကို မောင် နှင့် မ ကနေ အဆင့်တက်ကာ ယောက်ျား မိန်းမ ဟု ပင်ခေါ်နေကြပြီ ဆိုတော့ တော်တော့်ကို ချစ်ကျွမ်းဝင်နေကြပြီ ဆိုတာ သိနိုင် လေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ ဒီလောက်နေ့စဉ် လိုးနေခဲ့ကြတာတောင် မဝချင်၊ နေထက်နိုင်တို့ ပြန်ရောက်ပြီး နောက် သုံးရက် အကြာ သောကြာတနေ့ တွင် နေ့ခင်းဘက် အိမ်မှာ တွေ့ဖို့ ချိန်းထားသည်ကို ဖတ်လိုက်ရသည်။
နေထက်နိုင် ထိုနေ့ကျတော့ အလုပ်သွားချင်ဟန်ဆောင်ပြီး ဟိုတခါကလို အိမ်ပြန်ဝင်ကာ ကလော့ဆက်ထဲ ဝင်ပုန်းနေလိုက်ပြန်သည်။ ဒီတခါတော့ ရင်ထွန်းဝင်း နှင့် ဒေါ်နီနီနိုင်တို့ ကုတင်ပေါ် အချစ်ကြမ်းကြသည်များကို သူ့ဖုံး ဖြင့် အစအဆုံး နီးပါး ဗီဒီယိုရိုက်ကာ မှတ်တမ်းတင်ထားလိုက်လေသည်။
နောက်ပိုင်း နေထက်နိုင် တယောက် ထို ဗီဒီယို ကို ပင် ခိုးခိုး ကြည့်ကာ ဂွင်းထု မိနေတော့သည်။ စိတ်ထဲမှာ လည်း ရင်ထွန်းဝင်း နေရာတွင် သူသာ ဖြစ်ချင်နေမိတော့သည်။
ထိုအတောအတွင်းလည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကုမ္ပဏီမှ ဒရိုင်ဘာ ဦးကြီးစိုး ပြန်ရောက်လာ သဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် ကားမောင်း ပြန်လေ့ကျင့်နေလေရာ ညဘက် အပြန်မိုးချူပ် လေသည်။ နေထက်နိုင် မှာ ဒေါ်နီနီနိုင် နှင့် ညနေစာ အတူစားရင်း ဒေါ်နီနီနိုင် ကိုယ်လုံးတီးပုံ ကိုသာ မျက်စေ့ထဲ မြင်ယောင်နေသဖြင့် သူ့မာမီ ရှေ့မှာ လည်း ကြာကြာ မနေရဲ။ အိပ်ခန်းထဲ အမြန်ဝင်ကာ ကုတင်ပေါ်လှဲရင်း ဖုံးထဲမှ ဒေါ်နီနီနိုင် နှင့် ရင်ထွန်းဝင်းတို့ ဗီဒီယို ကို သာ ဖွင့်ကြည့်ရင်း ဂွင်းထု ပြစ်ရသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပြန်လာလျှင် သဲလွန်စ မကျန်အောင်လည်း လရည်ပန်းထုတ်ထားသော စက္ကူကို လွတ်ပြစ်လီး ကို ဆေးပြီးတော့ မှ အိပ်ယာပေါ် လှဲရသည်။ ဂွင်းလည်း ထုထား မိုးလည်း ချူပ်လာသဖြင့် အိပ်မောကျသွားတတ်ပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပြန်ရောက် လာသည်ကို ပင် တခါတလေ သူမသိလိုက်ပေ။
တနေ့တော့ နေထက်နိုင် တယောက် သူငယ်ချင်းတယောက် က ရာထူးတိုး လို့ ဆိုကာ စားပွဲကျွေးလိုက်တော့ ဘီယာတွေ အရက်တွေ အလျှံပယ်တိုက်သဖြင့် အတော်မူးလာလာခဲ့သည်။ အိမ်ရောက်တော့ အတော်မိုးချူပ်နေပြီ။ ဒေါ်နီနီနိုင် က ထမင်းစား မလားမေးတော့ မစားတော့ဘူး စားလာခဲ့ပြီ ဟု ဆိုကာ ရေမိုးချိုးလိုက်သည်။ ရေချိုးလိုက်တော့ လန်းလာသလို နှင့် အိပ်ယာပေါ်ရောက်တော့ ဝီစကီအရှိန်က ပြလို့ ခေါင်းတရိတ်ရိတ်ဖြင့် ပြန်မူးလာပြန်သည်။ သို့သော်လည်း အရက်ရှိန်နှင့် သွေးက ဆူနေသည့်အချိန်၊ သူပြန်အလာကို တံခါးလာဖွင့်ပေးသော ဒေါ်နီနီနိုင် က ညအိပ်ခါနီး အသား ပါးပါး ညဝတ်ဂါဝန်ကို အောက်က ဘာမှ မခံပဲ ဝတ်ထားတာကို မြင်ဖြစ်အောင် မြင်ခဲ့မိသည် မို့ လီးက တောင်နေသည်။ အိပ်မပျော်ခင် ဆွဲလိုက်ဦးမည်ဟု ဆိုတာ ကုတင်ပေါ်တက်ရာ ဖုံးထဲမှ ဒေါ်နီနီနိုင်တို့ ဗီဒီယိုကို ကြည့်ရင်း လီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ တမိနစ်ပင်မကြာဖုံးက မွေ့ယာပေါ် ပြုတ်ကျကာ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က လည်း ထိုနေ့ ဦးကြီးစိုး ကိစ္စရှိသည်မို့ သွားနေကျနေရာလေး သွားကာ တချီ အမြန် လိုးလိုက်ကြပြီး တော့ သူမကို အိမ်ရှေ့ လာချပေးသွားခဲ့သည်မို့ ခါတိုင်းထက် စောရောက်လာခဲ့သည်။ ခါတိုင်းထက် စောရောက်လာသဖြင့် နေထက်နိုင် နိုးနေပါက သူမ ကိုယ်မှ လရည် နှင့် စောက်ရည်နံ့များ နေထက်နိုင် ရသွားမှာ စိုးသဖြင့် အသာ ခြေဖျားထောက်တက်လာခဲ့သည်။ နေထက်နိုင် ကုတင်ပေါ်တွင် ဟောက်သံပေးပြီး အိပ်ပျော် နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရမှ စိတ်အေးသွားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ပုဆိုးအောက်မှ လီးကို လက်တဖက်က ဆုပ်ကိုင်ကာ အိပ်ပျော်နေသော နေထက်နိုင် ခေါင်းအုံးနားက ဖုံးမှာ အရောင်နေ ထွက်နေသဖြင့် ဗီဒီယို ပလေး နေမှန်း သိနိုင်လေသည်။ နေထက်နိုင် ရုပ်ရှင် ကြည့်ရင်း အိပ်ပျော်သွားတာဖြစ်မည်ဟု တွေးရင်း ဖုံးကို ပိတ်မလို့ ကောက်ကိုင်လိုက်တော့ လိုးကား ဖြစ်နေသည်။ ဖုံးကို သေခြာကိုင်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့မှ ဒေါ်နီနီနိုင် နှင့် ကောင်လေး တယောက် လိုးနေသည့် ဗီဒီယို ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စိတ်ဝင်စား သွားပြီး ထိုဗီဒီယိုကို အစ သို့ ပြန်ရွေ့ကာ ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအခါမှ ထိုဗီဒီယိုမှာ နေမင်းထက် ကိုယ်တိုင် ကလောက်ဆက်ထဲ မှ ချောင်းရိုက်ထားတာ ဖြစ်ကြောင်း ရိပ်မိသွား တော့သည်။
ဗီဒီယို မှာ စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းသဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှစ်ခေါက်သုံးခေါက်လောက် ပြန်ရစ်ကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူမ ယောက်ခမ ကြီးမှာ ကျောင်းအုပ်ဆရာမကြီးဟောင်းလည်း ဖြစ်၊ စည်းကမ်း ကြီးလှကာ ဘုရားတရားလည်း လုပ်နေသူ ဖြစ်သည်။ ထိုကဲ့ သို့ အမျိုးသမီးကြီး တောင်မှ ထိုကဲ့သို့ ကဲနေလျှင် မိမိ ကို ဘယ်လိုမှ အပြစ်ပြောစရာ မရှိတော့ဟုလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဆင်ခြေပေးမိသည်။
ထိုဗီဒီယို ကို ကြည့်ရင် ဂွင်းထု ဖို့ ကြိုးစားနေသည့် နေထက်နိုင် တယောက် မူးကာ အိပ်ပျော်သွားခြင်း ဖြစ်မည်ဆိုတာကိုတော့ သူမ ခန့်မှန်းလို့ ရသည်။ သူမ ခန့်မှန်းလို့ မရတာက နေထက်နိုင် တယောက် သူ့မာမီ နှင့် သူများ လိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်ခြင်း၊ ဗီဒီယို ရိုက်ထားပြီး ပြန်ကြည့်ကာ ဂွင်းထုခြင်းတို့မှာ ကပ်ကိုးဖီလင်ကြောင့်လား၊ သူကိုယ်တိုင်က သူ့မာမီ အပေါ်ဖီးလာနေလို့လား ဆိုတာပင် ဖြစ်တော့သည်။
သူမ ကိုယ်တိုင်က လည်း သူများလိုးတာကို ချောင်းရတာ ဝါသနာပါသူ ပီပီ။ နေထက်နိုင်ကို သူမ လှော်ပေးလိုက်လျှင် နေထက်နိုင် နှင့် ဒေါ်နီနီနိုင် တို့ လိုးပွဲကို သူမ ချောင်းကြည့်လို့ ရမည်။ နောက်ပြီး သားအမိ အင်းစက် ဆိုတော့ အင်းစက်ထဲမှာ အပြင်းထန်ဆုံး မဟုတ်လား။ တွေးမြင်ကြည့်ရင်း နှင့်ပင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်လေး အရည်ကြည်တို့ စိုထိုင်းလာခဲ့ရသည်။ အင်း ဦးကြီးစိုး လရည်တွေ သွားဆေးလိုက်ဦးမှ ပါလေဟု တွေးရင်း ရေချိုးခန်းဘက်ထွက်လာခဲ့တော့သည်။
အခန်း ၃၃။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် အလုပ်ပြောင်းတော့မည် ဆိုတော့ နေထက်နိုင် အံ့အားသင့်ရသည်။ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဒီကုမ္ပဏီမှာ အဆင်ပြေနေရဲ့သား နဲ့၊ ဆိုတော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ပြန်ရှင်းပြသည်။ အခု အလုပ်က ကောင်းသော်လည်း တက်လမ်းမရှိတော့၊ နောက်ပြောင်းမည့်ကုမ္ပဏီမှာ အောဖာလုပ်သည့် လစာရော ရာထူးရောက အခု အလုပ်ထက်သာသည်၊ ထို့အပြင် တက်လမ်းအများကြီးရှိသည်။ အင်တာနေရှင်းနယ်ကုမ္ပဏီမို့ နိုင်ငံခြား လည်း ခနခန သွားရမည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူက ခရီးသွားဝါသနာလည်း ပါသည်မဟုတ်လား။ အဲလို ဆိုလာတော့လည်း နေထက်နိုင် အတွက် ဘာပြောစရာရှိသေးလဲ။
အခု အလုပ်မပြောင်းမှီ သူတို့ ကုမ္ပဏီက အန်နျူရယ် ဒင်နာ နှင့် သူမ နူတ်ဆက်ပွဲ တခါထဲ လုပ်မည်၊ သူတို့ ကုမ္ပဏီခွဲအသစ်ဖွင့်ရာ မန္တလေးကို တက်ကြမည်၊ သုံးလေးရက် ကြာမည်ဟု ဆိုသည်။ နေထက်နိုင် ကို ခေါ်သေးသည်။ နေထက်နိုင် အလုပ်က ခွင့်ယူဖို့ အဆင်မပြေ၊ သဖြင့် မလိုက်နိုင်၊ သို့ဖြင့် သီရိရှင်းသန့် ဖြူတို့ အလုပ်မှ လူအကုန်နီးပါး ဘတ်စ်ကားကြီး တစီးဖြင့် မန္တလေးသို့တက်သွားကြလေသည်။
နေထက်နိုင် မသိလိုက်သည်မှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က နေထက်နိုင်ပါမည်ဟု သူမ အတွက် စာရင်းပေးထားသဖြင့် ဘတ်စ်ကား နေရာရော၊ ဟော်တယ်ခန်းပါ နှစ်ယောက်အတွက် ကုမ္ပဏီမှ စီစဉ်ပေးထားခဲ့သည်။ နေထက်နိုင် မလိုက်တော့ဘူး ဆိုသဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ဦးမျိုးနိုင်ကို ဖုံးဆက်မေးလိုက်ရာ သူလိုက်ခဲ့မည်ဟု ပြောလေသည်။ ထို့ကြောင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ ယောက်ျား အစား သူမ ဖခင်ဖြစ်သူ လိုက်မည်ဟု ပြောလိုက်သဖြင့် ကုမ္ပဏီမှ လူများကလည်း မသိတော့ ဘတ်စ်ထိုင်ခုံ ဟော်တယ်အခန်းတို့ကို ဒီအတိုင်းပင်ထားပေးလိုက်လေသည်။ သူမ ဖခင်ကို နေပြည်တော်မှာ ဝင်ခေါ်မည်ဟု ပြောထားသဖြင့် ဘတ်စ်ကားက နေပြည်တော်တွင် ရပ်ကာ ဦးမျိုးနိုင်ကို တင်ခေါ်ခဲ့လေသည်။
မန္တလေးတွင် ဟော်တယ်တခု တွင် တည်းကာ သူတို့ ငှားလာသော ဘတ်စ်ကား နှင့် ပင် နေ့ခင်းဘက်တွင် လျှောက်လည်ပတ်ရင်း ညဖက်ကျတော့ ဟော်တယ် ပြန်အိပ်ကြသည်။ ဘတ်စ်ကား ပေါ်မှာတော့ လူအများရှေ့ မို့ သားအဖ လို နေခဲ့ပြီး ဟော်တယ်ခန်းထဲ ရောက်မှ လင်မယား လို နေကြတော့သည်။
ပထမနေ့ လျှောက်လည်ပြီး အပြန်ညနေစာ စားပြီးမှ ပြန်လာကြရာ မန်းနေပူပြင်းသဖြင့် ဦးမျိုးနိုင်မှာ အိပ်ယာမှာ ပက်လက်လှဲကာ ခနနားနေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ရေချိုးမည်ဟု ဆိုကာ အဝတ်အစားများ ချွတ်ပြီး ချိန်သူမ ယောက်ျား ဆီမှ မက်ဆေ့ဝင်လာသဖြင့် ဖုံးကို ကောက်ကိုင်ပြီး မက်ဆေ့ပြန်ပို့နေလေသည်။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူမှာ ရေချိုးဖို့ ပြင်ချိန်မို့ တကိုယ်လုံးတွင် အသားရောင် ပင်တီလေးသာ ဝတ်ထားသည်။ သူမ ဆံပင်ကို ခေါင်းအပေါ်သို့ လုံးတင်ကာ ထုံးထားသဖြင့် လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးမှာ ဘတ်ကြိုးမြှင်မြှင် လေးသာ ရှိသည်။ ဘေးတိုက်အနေအထားမို့ ဟင်ချိုပန်းကန်လုံးလို ရင်သားလေးမှာ ပုံ့ပုံ့လေး ဖြင့် နို့သီးခေါင်းချွန်ချွန်လေးများကို ဘေးတိုက် တွေ့နေရသည်။ ဦးမျိုးနိုင် တယောက် လီးက တောင်လာသည်။ အိပ်ယာမှာ ထထိုင်လိုက်ပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အနားကပ်သွားကာ နို့သီးလေးကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က၊
“အို့ ဖေကြီး ကလည်း ခနလေး နေပါဦး မောင့်ကို မက်ဆေ့ပို့နေလို့”
“မက်ဆေ့ပို့ တာပဲ ဘာဖြစ်လဲ သမီးရဲ့ သူက အသံကြားရတာမှ မဟုတ်တာ”
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပြောလို့ မရသဖြင့် အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်ချလိုက်ကာ ဖုံးကို မြှောက်ပြီး နေထက်နိုင်ဆီသို့ မက်ဆေ့ပို့နေလေသည်။ ဦးမျိုးနိုင်က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အပေါ်တွင် မှောက်လျှက်မိုးကာ သီရီရှင်းသန့်ဖြူ နို့လေးများကို တပြွတ်ပြွတ်စ် မြည်အောင် စို့နေလေသည်။ ဦးမျိုးနိုင်က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပင်တီဘောင်းဘီလေးကို ပါ ဆွဲချွတ်ပြီး စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေးကို သူ့လက်ဖဝါးကြီး ဖြင့် ပွတ်ချေ နေပြန်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ နေထက်နိုင်ကို အစစ အရာရာ အဆင်ပြေကြောင်း မက်ဆေ့ပို့ပေးနေရင်း ဖြင့် သူမ စောက်ဖုတ်ကို ကလိနေသော ယောက်ခထီး ကြီးကြောင့် ဖင်လေး တကြွကြွ ဖြစ်ကာ စောက်ရည်တွေ စိမ့်ကျလာတော့သည်။ ခုန နို့ကို စို့နေသော ယောက်ခထီးကြီးက ယခု သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်ကာ စောက်ဖုတ်ကလေးကို အားရပါးရ ရက်လိုက် စောက်စေ့လေးကို စုပ်လိုက် လုပ်နေသဖြင့် သူမ ယောက်ျား ဖြစ်သူ နေထက်နိုင်ကို အိပ်ချင်ပြီ ဂွတ်နိုက်နော် မွမွ ဟု ဆိုကာ ဖုံးကို ပြစ်ချလိုက်တော့သည်။
“အ.. ဖေကြီး သိပ်ဆိုးတာပဲ သူ့သားကို ကို မက်ဆေ့ ကောင်းကောင်းပို့လို့ မရဘူး ချွေးမ ကို အတင်းကာရော လာလုပ်နေတယ်”
ဦးမျိုးနိုင်က ပါးစပ်မအားသဖြင့် ဘာမှ မပြောနိုင်တော့ သူ့လျှာကြီးကို ချွေးမလေး စောက်ဖုတ်ထဲ အတင်း ဝင်သလောက် ထိုးထည့် လိုက် လျှာထိပ်ဖြင့် စောက်စေ့ကို ထိုးလိုက်ဖြင့် အလုပ်များနေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လည်း ယောက်ခထီးကြီး ခေါင်းမှ ဆံပင်များကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ဆွဲကိုင်လျှက် ဖင်လေးကို ကော့ပေးကာ ငြီးညူမိရှာသည်။
စောက်ဖုတ်ရက်ရတာ အားရသွားတော့မှ ဦးမျိုးနိုင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကိုယ်ပေါ် မှောက်ရက် တွားကာ တက်လာပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို နူတ်ခမ်းချင်း ငုံစုပ်လေသည်။ ဦးမျိုးနိုင် ၏ မာတောင်နေသော လီးတန်ကြီးက တရမ်းရမ်း နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပေါင်အတွင်းသား များ ဘိုက်သားလေးများကို လာပွတ်နေသဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က လက်ဖြင့် လှမ်းဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့ပေးလိုက်သည်။ ဦးမျိုးနိုင်က လည်း အလိုက်သင့် ဖိသွင်းလိုက်ရာ စောက်ရည်များ ရွဲနေသော စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ တအိအိ နှင့် ဝင်သွားလေသည်။ နွေးထွေး စေးပိုင်လှသော သီရိ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားလေးများ ၏ ထွေးပွေ့ရစ်ပတ်မှုကို ခံရသော ဦးမျိုးနိုင် လီးတန်ကြီးမှာ အလွန်ပင် ထူးကဲသော အရသာကို ခံစားရလေသည်။
ဦးမျိုးနိုင် လျှာနှင့် ပါးစပ်မှာ ခုနကလေးကမှ သူမ စောက်ဖုတ်ကို ရက်မှုတ်ထိုးသွင်း လုပ်ထားခဲ့တာမို့၊ သူမ နူတ်ခမ်းတွေကို လာစုပ်နမ်းတော့ စောက်ဖုတ်နံ့ကလေးက ရနေသည်။ သို့သော်လည်း ခနတာပင် နောက်တော့လည်း ဘာအနံ့မှ မရတော့ပါ။ ဦးမျိုးနိုင် လျှာကြီးက သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပါးစပ်လေးထဲ ထိုးသွင်း မွှေနှောက် ရင်း သူမ လျှာကလေးကို ပွတ်တိုက်နေသည်။ ပါးစပ်က အငြိမ်မနေသလို အောက်ပိုင်းကလည်း မငြိမ်ခြေ။ ဦးမျိုးနိုင် လီးကြီးက သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်လေးကို မညှာမတာကို ထိုးခွဲ ဆောင့်လိုးနေတာ ခံနေရသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကိုယ်တိုင် ကလည်း သူမ စောင်ခေါင်းထဲ ထိုးညှပ် ပွတ်တိုးကာ အဝင်အထွက် လုပ်နေသော လီးမာမာ ကြီးကြောင့် သွေးကြောတွေ ဖိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲ ခံစားနေရသဖြင့် ဦးမျိုးနိုင် ကျောပြင်ကြီးကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်တွယ်ထားလိုက်မိသည်။
သူတို့ နှစ်ယောက် ၏ ကိုယ်ခန္ဒာအသွေးအသား များကလည်း တဦးဓါတ်ကို တဦးသိနေသလို လိုက်ဖက် စွာ လှုပ်ရှားရင်း သွေးခုန်နှုံးတွေ မြန်လာကြသည်။ နှစ်ဦးစလုံး ငြီးညူသံလေး တွေပင် ထွက်လာပြီး စောက်ဖုတ်နှင့် လီးတို့ မှာ ယားကျင်လာကြသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကိုယ်ကလေး တောင့်တင်းသွားပြီး စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ အသားနုလေးများက သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လာသလို ခံစားရသည့် တချိန်ထဲမှာပင် ဦးမျိုးနိုင် လီးကြီးထဲ မှ သုတ်ရည်ပူနွေးနွေး တွေကလည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ခေါင်းထဲ တပြွတ်ပြွတ်ပန်းထုတ်ထည့် နေတော့သည်။
“အား ကောင်းလိုက်တာ သမီးလေးရယ်၊ ဒါနဲ့ စကားမစပ် သမီးလေး ဆေးသောက်ထားရဲ့လား”
“အွန်း သောက်ထားတာပေါ့၊ မသောက်ထားလို့ ကတော့ ဖေကြီး အဲလောက် လရည်တွေ ဂါလံလောက်ကို ပန်းပန်းထည့်နေတာ ခနလေး နဲ့ ဘိုက်ကြီးသွားမှာပေါ့လို့”
“ခစ်ခစ် ကြီးတော့ လည်း ဘာဖြစ်လဲ ကွာ သား အတွက် ညီလေး ဒါမှ မဟုတ် ညီမလေး ရတာပေါ့ ဟဲဟဲ”
“တော်ပါ၊ ဟွန့် သူ တော်တော်ကဲနေ”
သူ့သဘောနှင့် သူ သဘောကျပြီး ရီမောနေသော ယောက်ခထီးကြီး လက်မောင်း ကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ လက်သည်းကလေး ဖြင့် ဆွဲဆိတ်လိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ ထိုခရီးစဉ်တွင် ဟန်းနီးမွန်းထွက်သည့် လင်မယား အသစ်စုံတွဲအလား လိုးလိုက်ကြသည်မှာ ဖွတ်ဖွတ်ညှက်ညှက်ပင် ဖြစ်လေသည်။
တကယ်တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဘော့စ် မစ္စတာဂတ်မှာ အသစ်ဝင်လာသည့် ကောင်မငယ်လေး တယောက်ကို ရစ်နေသည်က တချက်၊ နိုင်မင်းခန့် ကလည်း စော်ရနေပြီး မကြာခင် ယူတော့မည်ဟု ဆိုတာ အင်ဂေ့ချ် လုပ်ထားပြီး သူ့စော်လေးကို ခရီးစဉ်တွင် ခေါ်လာခဲ့သည်။ ဘကြီးစိုး ကလည်း သူ့တူမ ဟု ဆိုတာ ဘယ်က ကောင်မလေး မှန်းမသိ ကောင်မလေး ငယ်ငယ် တယောက်ကို ခေါ်လာခဲ့သည်မို့သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အတွက် ဦးမျိုးနိုင် က ပါဖက် ဖြစ်နေလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကလည်း အလုပ်ပြောင်းတော့ မည်မို့ ကျန်တာတွေကို ဂရု မစိုက်တော့ပါ။ ယခု နောက်ဆုံးအချိန်လေး မှာ ကုမ္ပဏီစားရိတ်ဖြစ် ခရီးသွားရတာကို တန်အောင် အသုံးချခြင်းသာ။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် ဦးမျိုးနိုင်တို့ မှာ ဟန်းနီးမွန်းထွက်လာသည့် လင်မယား နှစ်ယောက်လို လိုးကြသည်သာ မက တယောက် နှင့် တယောက်လည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောဆိုဖြစ်ကြသည့်၊ သူငယ်ချင်း၊ ရီးစား လိုမျိုး ဖြစ်လာခဲ့ကြသည်။ တယောက်အကြောင်းကို လည်း တယောက် မေးရင်း နားထောင်ရင်းဖြင့် ပိုရင်းနှီးလာခဲ့ ကြသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကတော့ သူမ အကြောင်းအကုန်လုံး မပြောပြပါ၊ အဓိက ကျသည့် နေထက်နိုင် က သူမ နှင့် ဦးမျိုးနိုင် တို့ လိုးသည်ကို ချောင်းကြည့်ကြောင်း၊ သိနေကြောင်း၊ နေထက်နိုင်တွင် ကပ်ကိုးဖီလင်ရှိပုံ ပေါ်ကြောင်း ဦးမျိုးနိုင်ကို ပြောပြသည်။ ဦးမျိုးနိုင် မှာ ပထမတော့ လန့်ဖြတ်သွားသော်လည်း နေထက်နိုင် က မသိချင်ယောင် ဆောင်ပေးခြင်းနှင့် ကပ်ကိုး ဖီလင် အနည်ငယ်ရှိကြောင်း သိလိုက်ရသဖြင့် စိတ်သက်သာရာ ရသွားတော့သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ဒီခရီးစဉ်မှာ ဦးမျိုးနိုင် က နေထက်နိုင် အစား လိုက်လာသည်ကို နေထက်နိုင်မသိကြောင်း ထိုကိစ္စကို တော့ ဖုံးဖိထားဖို့လိုကြောင်းလည်း အသိပေးထားသည်။
သို့သော် သူတို့ မသိလိုက်သည့်ကိစ္စမှာ သူတို့ ခရီးသွားအားလုံးစု ကာ ရိုက်ထားသော ဓါတ်ပုံကို တယောက်သောသူက ဖေ့ဘုပ်တွင် တင်လိုက်သည်တွင် နေထက်နိုင် က သူ့အဖေကို အုပ်စု ထဲ တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ချက်ခြင်း ရိပ်မိသွားပြီ ဆိုတာကိုပင်။
………………….
နေထက်နိုင်မှာ ဖေ့ဘုပ်ပေါ်မှ အုပ်စု ဓါတ်ပုံတွင် သူ့အဖေကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် အံ့အားသင့် သွားသော်လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ၏ လက်ချက်ပင်ဖြစ်မည် ဆိုတာကို တွေးမိလိုက်ပြီး လီးက ချက်ခြင်းတောင်လာရသည်။ သူ့အဖေ နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ ထိုခရီးစဉ်တလျှောက်တွင် ဟန်းနီးမွန်းထွက်သည့် လင်မယားလို ညတိုင်း လိုးနေကြမည်ကို မြင်ယောင်ရင်း က တချိန်လုံး လီးတောင်နေလေသည်။
ဒီကြားထဲ ပိုဆိုးလာသည်က သူ့မာမီ ဒေါ်နီနီနိုင် ဖြစ်သည်။ ရင်ထွန်းဝင်း နှင့် ဖြစ်ပြီး နောက်ပိုင်း ဒေါ်နီနီနိုင် မှာ အဝတ်အစားတို့ ကို ပိုပြီး ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်ဝတ်လာခဲ့သည်။ တခါတလေ အိမ်နေရင်း ဂါဝန် အသား ပါးပါး ပုခုံးမှ ခြေသလုံးလောက်ထိ ရောက်သော အရှည် ကို အဝတ်များလာသည်။ ထို ဂါဝန်မှာ လက်ပြတ်ဖြစ်သဖြင့် လက်မောင်းသာ လုံးအိအိ များကို ဝင်းနေအောင် မြင်ရသည်။ ဂါဝန်မှာ အသားပျော့ ဖြစ်သဖြင့် တကိုယ်လုံးဖုံးသော်လည်း သူမ ၏ စွံ့ထွား တင့်ကား လှသော တင်သား များကို မဖုံးကွယ်ထားနိုင်ပေ။ ရင်ထွန်းဝင်း မှာ လည်း ခရီးတခု ထွက်သွားသဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက်ကလည်း ဆယ်ကျော်သက် ချစ်သူ ကလေးများ လို မက်ဆေ့ဂျာတွင် အလွမ်းတွေ သယ်ပြီး အချစ်ကြီးနေကြသည်။ ရင်ထွန်းဝင်း က သူ ဒေါ်နီနီနိုင် ကို ဘယ်လို လုပ်ချင်ကြောင်း ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် ပြောသလို ဒေါ်နီနီနိုင် ကလည်း သူမ ဒီတခါတွေ့လျှင် ရင်ထွန်းဝင်း ကို ဘယ်လို လုပ်ပေးမည် ဖြစ်ကြောင်း ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် ပြန်လှန်ပြောကြား သည်ကို နေထက်နိုင် တယောက် နေ့တိုင်းလိုလို ဖတ်နေရလေသည်။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ခရီးထွက်သွားပြီး ဒုတိယနေ့ တွင်တော့ နေထက်နိုင် သည်းမခံနိုင်တော့၊ သုတ်သွေး က ဦးနှောက် ထဲ ရောက်နေလေပြီ။ သူမလုပ်ချင်သော်လည်း ဦးနှောက်ထဲရှိ သုတ်သွေးက ခိုင်းစေသဖြင့် သူ့မာမီ ဒေါ်နီနီနိုင် ကို အကြပ်ကိုင်ကာ လိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိတော့သည်။
ထို့ကြောင့်လည်း ထိုည က ညနေစာ စားသောက်ပြီးတော့ ဒေါ်နီနီနိုင် သူမတို့ အခန်းထဲဝင်သွားကာ ရင်ထွန်းဝင်း နှင့် အွန်လိုင်းပေါ်တက်ကာ ဆက်ခချ် နေစဉ်၊ နေထက်နိုင် သူမ တံခါးကို သွားခေါက်လိုက်သည်။
“အယ် သားပါလား ဘာဖြစ်လို့လဲ အိပ်မပျော်လို့လားတခုခု လိုချင်လို့လား”
အခန်းတံခါးကို လာဖွင့်ပေးသော ဒေါ်နီနီနိုင် မျက်နှာလေး မှာ နီရဲရဲ ပန်းသွေးရောင် ဖြန်းနေပြီး ညဝတ် အကျႌအပါး မှာလည်း ဖရိုဖရဲ နှင့် ၊ အောက်မှ ဘရာမဝတ်ထားသဖြင့် ဖေါင်းကြွနေသော နို့လုံးကြီးများ ထိပ်မှ မာတောင် နေသော နို့သီးခေါင်း နှစ်လုံးက လည်း ညဝတ်ဂါဝန်အပါးကို ထိုးဖေါက်ထွက်တော့မလို အကျႌအသား ပေါ်မှာ ချွန်ထွက်နေသည်။
“ဟုတ်ဘူး မာမီ မာမီနဲ့ ပြောစရာရှိလို့”
နေထက်နိုင်က အခန်းထဲ သို့ လျှောက်ဝင်သွားကာ သူ့မိဘ များ၏ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီး စောင်းတွင် သွားထိုင်လိုက်သည်။ ကုတင်ကြီးဘေးတွင် တင်ထားသည့် သူ့မိခင်လက်တော့မှာ ဝင်းဒိုးများကို မီနီမိုက်စ်လုပ် ထားသဖြင့် စခရင်ဆေ့ဗာကို သာ တွေ့နေရသည်။
“အင်း ပြောပါဦး သားရဲ့ ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ အလုပ်ကိစ္စလား၊ သီရိ နဲ့ အဆင်ပြေရဲ့လား၊ နေများမကောင်းလို့လား”
သူ့ကို စိုးရိမ်တကြီး ကြည့်ပြီး မေးလာသည့် သူ့မာမီ ကြောင့် သူ့ခေါင်းထဲ မှ သုတ်သွေးတွေတောင် နည်းနည်း လွင့်စင်ချင်သလို ဖြစ်သွားရသည်။ သို့သော်လည်း သူ့ဘေးနား ကုတင်စောင်းပေါ်တွင် ထိုင်ချလိုက်သည့် ဒေါ်နီနီနိုင် ၏ ကျက်သရည်ရှိလှသည့် မျက်နှာ အောက်က လုံးကြွနေသော နို့ကြီးများမှာ ညဝတ်ဂါဝန်ရှေ့ အဟ ကြားမှ ဝင်းနေအောင် မြင်နေရသည်။ ထိုနို့ကြီးများကို သူ့မျက်စေ့ ဖြင့်တပ်အပ်လည်း မြင်တွေ့ဖူးပြီးပြီ။ အနီးကပ်လာသဖြင့် သင်းပျံ့သော သနပ်ခါး နှင့် ကြာညိုနံ့ ကလည်း သူ့လီး ကို ပြန်ပြီး သွေးနွေးလာစေ ခဲ့သည်။ နေထက်နိုင် စိတ်ကို တင်းပြီး ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်ကို သာ မျက်လုံးက စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ဖြင့် စပြောလိုက်သည်။
“ကျနော် မာမီ နဲ့ ရင်ထွန်းဝင်း တို့ ဖြစ်နေတာကိုသိတယ်”
“ဟင် သား ဘာ…ဘာ.. ပြောတယ်”
အခန်း ၃၄။
ဒေါ်နီနီနိုင် ၏ အထိပ်တလန့် နှင့် တုံရီသွားသော အသံလေး က နေထက်နိုင်ကို အနည်းငယ် ရဲဆေးထည့်လိုက်သလို ဖြစ်သွားရသည်။
“မာမီ ရင်ထွန်းဝင်း နဲ့အခု မက်ဆေ့ဂျာ မှာ ချက်တင်း လုပ်နေကြတာလည်း သားသိတယ်”
ဒေါ်နီနီနိုင် မျက်နှာ သွေးဆုတ်သလို ဖြစ်သွားသည်။ နေထက်နိုင် မှာလည်း ဒေါ်နီနီနိုင် မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း သနားသလို ဖြစ်သွားသော်လည်း သူကိုယ်တိုင်က စလိုက်ပြီးမှ တော့ နောက်ဆုတ်လို့ မဖြစ်နိုင်တော့မှန်းသိ သည်။ ဆက်တွန်းရတော့မည်မို့ သူ့ဖုံးမှ ရင်ထွန်းဝင်း နှင့် ဒေါ်နီနီနိုင်တို့ နှစ်ပါးသွား ဗီဒီယို ကို ဖွင့်ကာ ဒေါ်နီနီနိုင့် လက်ထဲ ထိုးထည့်ပေးလိုက်သည်။ ဒေါ်နီနီနိုင်တယောက် သရဲကား ကြည့်နေရသည့်အလား မျက်လုံး အပြူးသား နှင့် နေထက်နိုင် ဖုံးထဲမှ ဗီဒီယိုကို ကြည့်နေရှာသည်။ ခနသာ ကြည့်လိုက်ပြီး တော့ ဖုံးကို ပြစ်ချလိုက်ကာ သူမ မျက်နှာကို သူမ လက်ဖဝါးအစုံ ဖြင့် အုပ်ကာ တရှုံ့ရှုံ့ ငိုကြွေးတော့သည်။
နေထက်နိုင် က ဒေါ်နီနီနိုင်ပုခုံးလေးကို ဆွဲကာ သိုင်းဖက်လိုက်တော့ သူ့ရင်ဘတ်တွင် မျက်နှာအပ်ကာ ဆက်လက်ငိုကျွေးနေပြန်သည်။ အတန်ကြာအောင် ငိုရှိုက်နေစဉ်မှာ နေထက်နိုင်က သူမ ကျောပြင်လေးကို သိုင်းဖက်ထားရင်းက အသာငြိမ်နေလိုက်သည်။ ပြီးမှ ဒေါ်နီနီနိုင်က နေထက်နိုင်ကို မကြည့်ပဲ နှာရည်ရှုံ့သံကလေး ဖြင့် ၊
“မာမီ မှား မိပါတယ် သားရယ်၊ မာမီ့ကို ခွင့်လွတ်ပါ။ ဒက်ဒီ့ကိုလည်း မပြောပါနဲ့ သား မာမီ့ကို ကြိုက်သလို သာ အပြစ်ပေးပါ၊ မာမီတောင်းပန်ပါတယ်”
နေထက်နိုင်က လည်း ဂွင်ဝင်လာပြီမို့ ဒေါ်နီနီနိုင် ဖက်ထားရင်းမှ သူမ နားကို တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလေသည်။
“မာမီ တကယ်ပြောတာလား၊ သား အပြစ်ပေးတာကို ခံမယ် ဆိုရင် သား ဒီကိစ္စကို ဘယ်သူမှ မသိစေရအောင် ဖုံးထားပေးပါမယ်၊ မာမီလည်း ရင်ထွန်းဝင်း ကို ဖြတ်စရာ မလို ပါဘူး”
နေထက်နိုင်စကားကြားတော့ ဒေါ်နီနီနိုင် ငိုသံရပ်သွားသည်။ သူမမှာ မျှော်လင့်ချက်ရှိနေသည်ဆိုတာကို သိလိုက်ရတော့ ဝမ်းသာသွားသည်။
“အင်း ပြောသား မာမီ ဘာဝယ်ပေးရမလဲ သား ဘာလိုချင်လဲ ပြော”
“သား ကို ဘာမှ ဝယ်ပေးစရာ မလိုဘူး၊ သားလိုချင်တာမာမီပဲ”
“ဟင် သား ဘာ.. ဘာပြောတယ်”
“သား လိုချင်တာ မာမီပဲလို့၊ သားကို ရင်ထွန်းဝင်း လို ပေးချစ်ပါလား မာမီ”
“ဟင် သား ဘယ်လို ပြောလိုက်တာလည်း၊ မာမီ တို့က သားအမိတွေလေ၊ မဖြစ်နိုင်တာကြီးကို ”
“အပြစ်ဒက်ခံတယ် ဆိုတာကို မဖြစ်နိုင်ဘူး ဖြစ်နိုင်တယ် ပြောနေလို့ ရလို့လား မာမီရယ်”
“ငရဲတွေ ကြီး မိုးကြိုးတွေ ပြစ်ကုန်ပါ့မယ် သားရယ်”
“အဲဒါတွေ သား အယုံအကြည်မရှိဘူးမာမီ၊ သား သိတာကတော့ မာမီ့ကို အပြစ်ပေးဖို့ပဲ၊ မာမီက ကိုယ့်အပြစ်ကိုယ်ကို နားမလည်ဘူးဆိုရင်တော့ ဒက်ဒီ အပြစ်ပေးတာကို ပဲ ခံတော့နော်၊ ဒက်ဒီ့ဆီကို ပဲ ဒီဗီဒီယို ပို့ပေးလိုက်တော့မယ်”
နေထက်နိုင်က ပြောပြောဆိုဆို နှင့် ဖုံးကို ကောက်ယူလိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်မှ ထပြီး အခန်းဝသို့ လျှောက်သွားဖို့ ပြင်လိုက်သည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် ရုတ်တရက်လန့်ဖြန့်သွားကာ နေထက်နိုင် လက်ကို လှမ်းဆွဲ ထားလိုက်ရင်းမှ၊
“နေ.. နေပါဦး သားရယ်၊ မာမီ့ကို မသနားတော့ဘူးလားကွယ်”
“သနားလို့ သား က မာမီ့ကို အခွင့်အရေးပေးတာပေါ့ မာမီ၊ မာမီ့လုပ်ရပ်ကို ပဲ စဉ်းစား ကြည့်ပါလား၊ ရင်ထွန်းဝင်းက သားတို့၊ ဒက်ဒီတို့ အပေါ်ဘယ်လို မြင်မလဲ၊ နောက် တခြားလူတွေ သိသွားရင်ရော၊ ဒက်ဒီသာ သိသွားလို့ကတော့ ဘာဖြစ်မလဲ ဆိုတာ မာမီ တွေးသာ ကြည့်လိုက်တော့”
နေထက်နိုင် ပြောစကားကို နားထောင် ရင်း နှင့် ဒေါ်နီနီနိုင် သိလိုက်သည်။ သူမ မှာ ရွေးစရာ လမ်း မရှိတော့ဘူး ဆိုတာ၊ သို့ပေမဲ့ မိမိသားအရင်း ကို ဘယ်လို သူ မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြီး ခွင့်ပြုလို့ ရမှာလည်း ၊ သူမ ပြဿနာကို အမြန်ဆုံး ဖြေရှင်းဖို့ ရာ နောက်ဆုံး နည်းလမ်းက ဒါပဲ ရှိတော့သည်မဟုတ်လား၊ သူမ စိတ်တွေကလည်း မွန်ထူနေပြီမို့ တခြား ဈေးဆစ်ဖို့ လည်း သူမ မစဉ်းစား မိတော့၊ ဒီတခါထဲလား ဟု မေးရမှာလည်း သူမ နူတ်ကမထွက်၊ နေထက်နိုင်လည်း ဒီတခါပြီးပါက သူမ အပေါ် စိတ်ပြေသွားပြီး ခွင့်လွတ်မှာပဲလေဟု သာ တွေး မိပြီး လက်ခံဖို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တော့သည်။
“အင်း သား မာမီ့ အပေါ် စိတ်ပြေပြီး ခွင့်လွတ်မယ် ဆိုရင်တော့ သားသဘောပါပဲကွယ်”
ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ နေထက်နိုင်မှာ ထီသိန်းတသောင်းဆု ကြီး ပေါက်သူလို ဝမ်းသာသွားခဲ့သည်။
“အိုး ဒါမှ သား မာမီကွ၊ ကဲ ငိုမနေနဲ့ မျက်ရည်တွေနဲ့ အလှတွေ ပျက်ကုန်မယ် ”
“ရွှတ်..မွမွ”
နေထက်နိုင် က ဒေါ်နီနီနိုင် မျက်နှာလေးကို မေးစေ့ မှ ကိုင်ကာ မော့စေပြီး မျက်ရည်များ ဖြင့် စိုစွတ်နေသော ပါးပြင်မေးစေ့တို့ကို နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် ကမူ မျက်လုံး ချင်း ဆုံကြည့်ရမှာ မရဲသဖြင့် မျက်လုံးအစုံကို ပိတ်ထားလေသည်။ နေထက်နိုင်က ဒေါ်နီနီနိုင် နူတ်ခမ်းထူထူ အစုံကို သူ့နှစ်ခမ်းများ ဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် က နူတ်ခမ်းကို တင်းတင်း ပိတ်ကာ သွားများကို လည်း စေ့ထားသည်။ နေထက်နိုင် လျှာဖြင့် ဒေါ်နီနီနိုင် နူတ်ခမ်းအစုံကို ထိုးခွဲပြီး ပါးစပ်တွင်းမှ သွား သွားဖုံးတို့ကို သူ့လျှာကြီး ဖြင့် လျှောက်ထိုးပွတ်လေသည်။
ဒေါ်နီနီနိုင်ကိုယ်လုံး ကိုလည်း အသာလေး ဖိတွန်းလိုက်ရာ မွေ့ယာပေါ်သို့ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားစေလေသသည်။ ဒေါ်နီနီနိုင်မှာ သူမ မျက်နှာကို လက်ဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖုံးကာ ထားဆဲပင်။ နေထက်နိုင် ကတော့ ထိုဟာကို ဂရု မပြုမိတော့ခြေ။ သူ့မျက်စေ့ ရှေ့မှာ ပက်လက်လှန်ကာ လဲနေသည့် မာမီ့ ကိုယ်လုံး ကြီးက သူ့ စိတ်တွေကို အထူး လှုပ်ရှား နေစေလေပြီ။ ယခင်က မှန်းပြီးသာ ထုခဲ့ရသည့် ကိုယ်လုံး ကြီး ယခု ကိုယ့်လက်ထဲ လုပ်ချင်တာ လုပ်လို့ ရမည့် အခြေအနေ ရောက်နေသည်မှာ အိပ်မက်တခု အလားပင်ထင်မိနေသည်။ အသား ပါးပါး ဂါဝန်ရှည်ကို အနားမှ ဆွဲယူကာ ဘိုက်ပေါ်အထိလှန်တင်လိုက်တော့၊ အို ဟု အသံထွက်ကာ လက်များ ဖြင့် ဆွဲချဖို့ ကြီုးစား သည့် ဒေါ်နီနီနိုင် တယောက် သူမ မျက်နှာပေါ်မှ လက်ဖဝါးကို ခွာလိုက်ရမှန်း ချက်ခြင်း သတိရသွားသဖြင့် မျက်နှာကို ကမန်းကတမ်း ပြန်အုပ်လိုက်ရသည်။ မျက်စေ့ထဲ ဘာမှ မမြင်ရရင် အရှက် နည်းနည်း သက်သာ မည်ဟု တွေးမိဟန်တူသည်။
နေထက်နီုင်က တော့ သူ့မျက်စေ့ ရှေ့မှာ ဘွားကနဲ ပေါ်လာသော ပေါင်လုံး ကြီး နှစ်လုံး၊ ဝါဝင်း ချောမွတ်ကာ အမာရွတ် တစုံတရာမရှိ အကြောစိမ်း တချို့ ပင် မြင်နေရသည် ကို ကြည့်ရင်း တံတွေး မျိုချမိသည်။ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ခွဆုံမှာတော့ အမွှေးပါးပါးလေး ဖုံး နေသည့် စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီး၊ ကြည့်ရတာ ရင်ထွန်းဝင်း နှင့် ဖြစ်တော့ အဆင်ပြေစေရင် စောက်မွှေးလေး များကို သေသေသပ်သပ် ညှပ်ထား ထရင်း ထားပုံ ရသည်ဟု နေထက်နိုင်တွေးမိသည်။ ဒေါ်နီနီနိုင့် ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အသာတွန်းကား ရင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှာ နေရာယူကာ သူ့မျက်နှာကို စောက်ဖုတ်ကြီးနား အပ်လိုက်သည်။
စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ရေချိုးပြီးကာစမို့ ထင်သည်။ ရှန်ပူး နံ့ သင်းသင်းလေး ရနေသည်။ ကြာညို နံ့လေးက လည်းမပျောက်ချင်မို့ နေထက်နိုင် သူ့လျှာဖြင့် စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းတွန့်တွန့်လေးများကိုရက်လိုက်သည်။ ဒေါ်နီနီနိုင့် ကိုယ်လုံးကြီး တုံကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သို့သော်လည်း ဘာမှ မပြော၊ ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်တော့ ဒီတချီ အားတင်းကာ မြန်မြန်ပြီးစေချင်သည့် ဆန္ဒသာ ရှိလေသည်။ သို့သော်လည်း လျှာစိုစို နွေးနွေးကြီးက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းတွေကို ရက်၊ တခါတလေ စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲကို ထိုးထိုးထည့်၊ လက်ချောင်းထိပ်ကလေးတခုကလည်း စောက်စေ့တွေကို ဖိလှိမ့်ကာ ပွတ်ပေးနေတော့ ဘယ်အမျိုးသမီး က ငြိမ်ငြိမ်လေး ခံနိုင်တော့မှာလည်း၊ စောက်ရည်တွေက တစိမ့်စိမ့် စီးကျလာပြီး ဖင်ကြီးက အိပ်ယာပေါ်မှ ကြွကြွတက်လာလေသည်။
နေထက်နိုင် က ဒေါ်နီနီနိုင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရအောင် ရက်မှုတ်စုပ် ပေးပြီးမှ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစား များ ကို ချွတ်ပြစ်လိုက်ပြီး ဒေါ်နီနီနိုင့် ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ရက် တက်လိုက်လေသည်။ ဒေါ်နီနီနိုင့် နို့ကြီးများကို လှန်ကာ စို့ပြစ်ချင်သော်လည်း တော်ကြာ ဒေါ်နီနီနိုင် စိတ်ပြောင်းသွားမှာ စိုးသဖြင့် အဓိက အလုပ်လုပ်ရန် ကြံခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ဒေါ်နီနီနိုင့် ပေါင်နှစ်လုံးမှာ ခုနကတင် နေထက်နိုင် ဘာဂျာပေးထားသဖြင့် ကားကားလေး ဖြစ်နေလေရာ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းလေးမှာ ဟတတဖြစ်နေသည်။ နေထက်နိုင် က မာတောင် တောင့်တင်းနေသော သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ဝတွင် နေ့လိုက်သည်။ စေးကျပ်နွေးထွေး လှသော စောက်ခေါင်းသား များက နေထက်နိုင် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသကဲ့ သို့ ရှိနေသည်။ စောက်ခေါင်းမှာ နေထက်နိုင် ထင်ထားသည်ထက်ပင် စေးကျပ်နေရာ အသာဖိပြီး ထပ်သွင်းလိုက်ရသည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် နှုတ်ခမ်းလေး မှ အသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာခဲ့သည်။ လီး ကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဆီးခုံချင်း ထိကပ်သွားလေသည်။ နေထက်နိုင် က ဆီးခုံချင်း ဖိကပ်ထားပြီး အောက်ပိုင်းကို မလှုပ်ရှားတော့ပဲ ဒေါ်နီနီနိုင့် ဂါဝန်ကို ဘိုက်ပေါ်မှ တဆင့်ဂျိုင်းအောက်ထိ ဆက်လှန်တင်လိုက်သည်။ ဖွံ့ထွား လုံးမောက်နေသော နို့ကြီး နှစ်လုံး ပေါ်လာသည်။ မသူသူမိုး နို့ထက်ပင် ကြီးမည်ထင်ရသည့် နို့ကြီးများမှာ မသူသူမိုး နို့ကဲ့သို့တော့ မတင်းရင်းတော့ အသက်နှင့် ခလေး မွှေးဘူးတာ ဆိုင်မလားမသိ။ သို့သော်လဲ အိတွဲတွဲ နို့လုံး ဖြူဖြူ ကြီးများနှင့် ညိုမဲမဲ နို့သီးခေါင်းကြီး များက နေထက်နိုင် မျက်စေ့ထဲ တွင် ဆက်ဆီ ဖြစ်လှသည်။ နို့သီးခေါင်း ကြီးများမှာလည်း မာတောင် နေသဖြင့် ဒေါ်နီနီနိုင် စိတ်မလာတောင် ကိုယ်ခန္ဓာကတော့ တုံ့ပြန်မှု ပေးနေကြောင်း သိနိုင်လေသည်။ နေထက်နိုင်က နို့သီးခေါင်း တဖက်ကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ငုံ့ကာ စို့လိုက်သည်။
“ပြွတ်စ်”
“အို့…ဟာ ဘာတွေ လျှောက်လုပ်နေတာလည်း သားရယ်”
ဒေါ်နီနီနိုင်မှာ ကိုယ်လုံး ကြီးတုံကာ လှုပ်ရှားသွားရင် ပါးစပ်ကလည်း နေထက်နိုင်ကို တားလိုက်မိသည်။ သူမ ကိုယ်ခန္ဓာက ကာမ ဆက်ဆံဖို့ကို အသင့်ဖြစ်နေပြီး သွေးသား တွေကလည်း တောင်းဆိုနေပြီ ဖြစ်သည်ကို သူမ သိသည်။ သို့သော်လည်း ယခု ဆက်ဆံမည့် သူ မှာ မိမိသား အရင်းဖြစ်နေသဖြင့် အသိစိတ်က ငြင်းဆန်ဖို့ ကြိုးစားနေခြင်းသာ။ နေထက်နိုင် က နို့သီးခေါင်း ညို ညို များကို တဖက်တချက်စီ စို့လိုက် ညှစ်လိုက် လုပ်ပေးနေလေရာ မကြာခင်အချိန်တွင်းမှာပင် ဒေါ်နီနီနိုင့် လက်တွေက နေထက်နိုင် ဦးခေါင်းမှ ဆံပင်များကို ဆုပ်ကိုင်လာလေတော့သည်။ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ အတွင်းသားများကလည်း နေထက်နီုင် လီးကို ပွစေ့ပွစေ့ ဖြင့် ဆုပ်နှယ်ပေးသလို လှုပ်ရှားလာလေသည်။ နေထက်နိုင်က အသာမော့ကြည့်တော့ ဒေါ်နီနီနိုင့် မျက်လုံး အစုံက အတင်းပိတ်ထားတုန်း ဆိုတာကို တွေ့ရလေသည်။ သို့သော်လည်း သူမ ကိုယ်ခန္ဓာက ကာမဆက်ဆံဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ ဆိုတာ နေက်နိုင် သိနေလေပြီ။ ထို့ကြောင့်လည်း ဒေါ်နီနီနိုင့် ဂျိုးအောက်မှ လက်နှစ်ဖက်ကို လျိုသွင်းကာ ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး လီးကြီးကို အသာဆွဲထုတ်လိုက် ဖြည်းဖြည်းချင်း တထစ်ချင်း ပြန်သွင်းလိုက်ဖြင့် အလိုးစခန်း စတော့သည်။ ထိုသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဇိမ်ခံကာ လိုးနေရင်းက ဒေါ်နီနီနိုင့် နှုတ်ခမ်း အစုံကို၊ သူ့နူတ်ခမ်းအစုံ ဖြင့် ဖိကပ်ကာ နမ်းပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါ လည်း ဒေါ်နီနီနိုင်က သူမ နူတ်ခမ်းများကို တင်းတင်းလေး စေ့ထားလေသည်။
နေထက်နိုင် ၏ ဖြည်းဖြည်း မှန်မှန်လေး လိုးနေမှုက ဒေါ်နီနီနိုင့် သွေးသားများကို ဆူပွက်လာစေပြီး ကြာကြာ တောင့်မခံနိုင်တော့ ၊ သူမ စိတ်ထဲတွင် သားဆိုတာ ခနမေ့သွားသည်။ မာတောင် တောင့်တင်းနေသည့် လီးကြီး သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတာသာ သူမသိတော့သည်။ ထိုလီးကြီး ၏ နှေးကွေးစွာ ဝင်ထွက်နေမှုကို အားမလို အားမရ ဖြစ်ကာ ခါးကို လိမ် ဖင်ကြီးကို ကော့ကာ အောက်မှ ပြန်ပင့်လိုးဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ နေထက်နိုင်က လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်လုနီးပါး ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သူမ ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို စုံကိုင် ဆွဲကာ အားပြင်းပြင်း တချက် ဆောင့်လိုးချလိုက်တော့ ဒေါ်နီနီနိုင် ပါးစပ်မှ အာ့ ကနဲ အသံလေး ထွက်လာပြီး နူတ်ခမ်းအစုံ ပွင့်ထွက်သွားသည်။ အလစ်စောင့်နေသော နေထက်နိုင် လျှာကြီးက ဒေါ်နီနီနီုင့် ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်သွားလေသည်။ ဒီတခါတော့ ဒေါ်နီနီနိုင် မငြင်းတော့ နေထက်နိုင် လျှာကြီးကို လည်း သူမ ပါးစပ်ဖြင့် တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် ပြန်စုပ်ပေးနေတော့သည်။ နေထက်နိုင် လီးကြီးကလည်း အားပါပါ တဖုံးဖုံး ဆောင့်လိုးနေခြေပြီ။
ဒေါ်နီနီနိုင့် လက်တွေက နေထက်နိုင် ကျောကုံးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားသလို နေထက်နိုင် လက်တွေက သူမ ပုခုံးအစုံကို ဆွဲဆွဲပြီး စောင့်လိုး နေသည်။ သားအမိ နှစ်ယောက် ရမက်တွေက မုန်တိုင်းကျသလို ပြင်းထန်လာပြီး နှစ်ယောက်စလုံး အသံတွေထွက်ကာ ငြီးငြူလာကြသည်။ ဆောင့်ကောင်းကောင်းနှင့် ဘယ်လောက်တောင် ဆောင့်လိုးနေမိမှန်းမသိ၊ ဒေါ်နီနီနိုင့် ပေါင်လုံးကြီးတွေက သူ့ခါးကို ညှပ်ထားပြီး လက်တွေကလည်း သူ့တကိုယ်လုံးကို ဆွဲဖက်ထားမှ သူ့မာမီ ပြီးသွားပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။ ထူးဆန်းစွာ နေထက်နိုင်လီးကြီးက အရမ်းကို မာတောင် တောင့်တင်းကာ ဖောင်းပွနေသော် လည်း လရည်များ မထွက်ပဲ နှင့် မပြီး နိုင်ပဲ ဖြစ်နေလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ် ရောက်သွားသည့် ဒေါ်နီနီနိုင့် စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများက အရမ်းစန်းစန်းတင့် အထိမခံ ဖြစ်နေရသည့် အချိန်၊ လီးမာမာ ကြီးက တင်းကျပ်စွာ မြုပ်ဝင်နေသဖြင့်၊ ဒေါ်နီနီနိုင် တကိုယ်လုံး တုံတက်ကာ အကြောပေါင်း သောင်းခြောက်ထောင် စိမ့်နေအောင် ခံစားနေရလေသည်။ ထို့အပြင် ထိုလီးကြီး ပိုင်ရှင်မျာ သူမ ကိုယ်တိုင်က မွေးထုတ်ထားသော တဦးတည်းသော သား ဖြစ်နေသည်က စိတ်ထဲတွင်ပါ ထူးဆန်းသော အရသာ တမျိုးဖြင့် ခံစားနေရလေသည်။ နေထက်နိုင်က လည်း လရည်မထွက်သေးသော လီးမာမာ ကြီးကို ဒေါ်နီနီနိုင် စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများက ဆုပ်ညှစ်ပေးနေသညကို အရသာခံရင်းက ငြိမ်နေလိုက်လေသည်။
ဒေါ်နီနီနိုင် ကိုယ်လုံး ကြီး တဆတ်ဆတ် ခါ သုံးလေးခါ တုံ ပြီးမှ ငြိမ်ကျသွားလေသည်။ နေထက်နိုင်က သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်နီနီနိုင် စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်းမှ ဒေါ်နီနီနိုင့် မျက်နှာလေးကို ငေးကြည့်နေမိလေသည်။
အခန်း ၃၅။
သူတို့ နှစ်ယောက်သား ငြိမ်သက်စွာ တယောက်ကို တယောက်ဖက်ထားကြရင်း နားနေကြသည်။ အတန်ကြာတော့ ဒေါ်နီနီနိုင် က သူမ မျက်လုံးလေးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ သူမ မျက်နှာကို ပြုံးပြုံးကလေး ငုံ့ကြည့်နေသော နေထက်နိုင် ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် မှာ ရုတ်တရက် ရှက်သွားလေသည်။ သူမ သတိမေ့လျှော့ပြီး အသံထွက်ငြီး ကာ တချီပြီးသွားခဲ့ရသည်ကို အရှက်ကြီး ရှက်သွားခဲ့သည်။ ထို့ အပြင် နေထက်နိုင် လီးမာမာကြီးမှာ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ရက်သား ဖြစ်နေသေးသည်မဟုတ်လား၊
“အို”
ဒေါ်နီနီနိုင် မျက်လုံးအစုံကို ပြန်ပိတ်လိုက်သည်။ သူမ သားဖြစ်သူ နှင့် မျက်လုံးချင်း မဆုံရဲခြေ။
“သူ့ကိုယ်ကြီးက လေးတယ်ကွာ”
ဟု တိုးတိုးလေး ပြောရှာသည်။ နေထက်နိုင်က ဒေါ်နီနီနိုင့် ကိုယ်ပေါ်မှ မဆင်းပဲ သူမ နံဘေး တဖက်တချက်ကို တတောင် ဖြင့် ထောက်ရင်းက ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ကြွထားလိုက်သည်။ အောက်ပိုင်းက တော့ လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ တတ်ရက်သား ၊ နေထက်နိုင် ဒူး အစုံက ဒေါ်နီနီနိုင့် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဆိုတော့ သူ့ကိုယ်အလေးချိန် သူမ အပေါ်ဖိမနေတော့၊
“ခုရော ဘယ်လို နေသေးလဲ”
နေထက်နိုင်က သူ့နူတ်ခမ်းကို ဒေါ်နီနီနိုင့် နူတ်ခမ်း နှင့် မထိတထိလေး လုပ်ပြီး မေးလိုက်သည်။ သူ့ကိုယ်အနေအထား အနည်းငယ်ပြောင်းမှု ကြောင့် လီးကြီးက ဒေါ်နီနီနိုင့် စောက်ခေါင်းထဲ မွှေသလိုလှုပ်ရှားသွားသဖြင့် ဒေါ်နီနီနိုင် အင့် ကနဲ တချက်ဖြစ်သွားသည်။ သူမ နူတ်ခမ်းကို မထိတထိ ထိနေသော နေထက်နိုင် နူတ်ခမ်း နှင့် နေထက်နိုင် နှာခေါင်းမှ အသက်ရှုမှုတ်လိုက်သော လေပူ များက သူမ မျက်နှာပေါ် ရောက်နေသဖြင့် မျက်နှာချင်း ထိမတတ်ကပ်နေကြောင်း သူမ သိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မျက်လုံး ကို မဖွင့်ပဲ မျက်နှာကို ဘေးဘက်လှည့်လိုက်သည်။
“ဟင့် အင်း တော်ပြီ ထတော့ကွာ”
ဟု တိုးတိုးလေး ပြောသည်။ နေထက်နိုင်က ခေါင်းလှည့်လိုက်သဖြင့် သူ့မျက်နှာရှေ့ ရောက်လာသည့် လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကို ငုံ့ကာ နမ်း ရင်း လျှာဖြင့် ရက်လိုက်သည်။ လျှာစိုစို စွတ်စွတ်နွေးနွေးကြီး ကြောင့် ဒေါ်နီနီနိုင် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။
“အာ.ကျွတ်စ်..”
ဒေါ်နီနီနိုင် ကိုယ်လုံးတင် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတာမဟုတ် စောက်ဖုတ်အတွင်း သား များက လည်း သူ့လီးပေါ်မှာ ရွတတ လေး ဖြစ်သွားတော့ အကြောမိသွားသည်ဟု နေထက်နိုင် သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် လည်း ဒေါ်နီနီနိုင့် လည်တိုင်တင်မက သူမ မေးရိုး နားရွက်လေးများပါ လျှောက်ရက်တော့သည်။ နားရွက်ဖျားလေးကို လည်း ကိုက်လိုက်သည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ နေထက်နိုင်လည်း စိတ်တွေက တအားထလာသည်မို့ သူ့လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထိုးသွင်း သည်။ ဇိမ်ဖြင့် စလိုးတော့သည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် စောက်ရည်များကြောင်း စွတ်စွတ်စွိစွီ အသံလေးတွေ ထွက်နေလေသည်။
ဒေါ်နီနီနိုင် ပေါင်လုံးကြီးတွေလည်း လှုပ်ရှားလာသည်။ သူမ ပေါင်တွေ နှင့် နေထက်နိုင် ခါးကို ညှပ်ကာ သူမ ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ခုကို နေထက်နိုင် ပေါင်နောက်ဖက်တွင် ချိတ်ထားလိုက်သည်။ နေထက်နိုင် ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးနေသည်ကို နည်းနည်းလေး မြန်စေချင်သည့် သဘောဖြင့် သူမ ခြေထောက်တွေ ဖြင့် တွန်းအားပေးလာသည်။ နေထက်နိုင် က သဘောပေါက်သည်။ သူ့မာမီ စိတ်ပြန်ထလာပြီ ဆိုတာကို။ သူ့မှာ အကြံရှိသည်။ ဒီလို မျိုးကြီး မျက်နှာချင်းမဆိုင်ပဲ နဲ့တော့ ပြီးမသွားချင်ပေ။ ထို့ကြောင့်လည်း တချက်နှစ်ချက်လောက် ဆောင့်လိုးလိုက် ခန ရပ်နေလိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ ကြာတော့ ဒေါ်နီနီနိုင် မနေနိုင်တော့ နေထက်နိုင်လက်မောင်းကို ဆွဲဆိတ်လိုက်ပြီး ၊
“အဲဒါ ဘာလုပ်နေတာတုံး ၊ ဆော့နေတာလား”
ဟု မေးလိုက်သည်။ နေထက်နိုင်က၊
“ဟင့် အင်း မာမီ က သားကို မှ မကြည့်ပဲ၊ ကို ”
“ဟင့်အင်း မကြည့်ချင်ပါဘူး ရှက်စရာကြီး”
နေထက်နိုင်က လိုးနေတာကို လုံးဝ ရပ်လိုက်ပြီး လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ မှ တဝက်လောက် ဆွဲထုတ်ကာ တန်းလန်းထားလိုက်သည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် သူမ မျက်နှာကို ပြန်လှည့်လိုက်ပြီး နေထက်နိုင် နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ကြည့်ကာ မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။
“သား မာမီ့ကို အနိုင်ကျင့်နေတာလား”
“ဟင့်အင်း သားက မာမီ့ကို ချစ်သလို မာမီ ကလည်း သားကို ပြန်ချစ်စေချင်တာပါ”
ဒေါ်နီနီနိုင် က နေထက်နိုင် နှင့် မျက်လုံးချင်းဆုံ ကြည့်နေစဉ်မှာ ပါ နေထက်နိုင် က လီးကြီးကို အဆုံးထိ အား နှင့် ဆောင့်လိုးချလိုက်သည်။
“အာ့”
ဒေါ်နီနီနိုင် မျက်နှာလေး မဲ့သွားသည်။
“အရမ်းကြီးလည်း အဲလို မဆောင့်နဲ့လေ”
“မာမီ ခုနက ကောင်းလား”
“မမေးနဲ့ အာ့ ဆို စကားမပြောတော့ဘူး ဖယ်တော့”
နေထက်နိုင်လည်း တကယ်က စကားသိပ်မပြောနိုင်တော့ လီးကြီးက တအားကို မာတင်းနေပြီ၊ ဖင်ကို ကော့ကာ ဆောင့်ဆောင့် လိုးတော့သည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် ပါးစပ်ကလေး ဟတတ နှင့် မျက်လုံးလေး မှေးစင်းပြီး အလိုးခံနေပုံ မှာ ဆက်ဆီ ဖြစ်လွန်းလှသဖြင့် သိပ်မရစ်နိုင်တော့၊ နေထက်နိုင်က အားကုန်သွန်ဆောင့်လိုးသလို ဒေါ်နီနီနိုင်က လည်း အောက်က ကော့ကာ လူးကာ ဖြင့် ခံရှာသည်။ နှစ်ယောက် သား တက်ညီလက်ညီ ဖြင့် လိုးကြတော့ မကြာခင်မှာပင် နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်တူပင် ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားကြတော့သည်။
နေထက်နိုင် လီးကြီးထိပ်မှ လရည်များ တဖြွှတ်ဖြွတ်ဖြင့် ဒေါ်နီနီနိုင် စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပန်းထွက်ကုန်သည်။ ဒေါ်နီနီနိုင့် စောက်ခေါင်းအတွင်းသား များကလည်း နေထက်နိုင်လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ညှစ်ပေးနေလေသည်။
နောက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး ပျော့ခွေကာ အသက်မှန်အောင် ရူနေကြရသည်။ နေထက်နိုင်က ဒေါ်နီနီနိုင့် ကိုယ်ပေါ်မှ လိမ့်ကာ ဘေးဘက်တွင် ပက်လက်လှဲကာ နားနေလိုက်သည်။
ဒေါ်နီနီနိုင် က သူမ ဂါဝန်ရှည်ကြီးကို ခြေထောက်များလုံအောင် ပြန်ဖုံးလိုက်ပြီး နေထက်နိုင်ကို ကျောပေးကာ တစောင်းလှဲအိပ်နေလိုက်သည်။ သူမ ခေါင်းထဲမှာ အတွေး တွေက ရှုတ်ထွေးနေလေပြီ။ သူမ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မညာတမ်း ဝန်ခံရလျှင် ခုန က နေထက်နိုင် လိုးပေးလိုက်သော နှစ်ချီ စလုံးမှာ သူမ အတွက် အတော်ကို ကောင်းလှသည့် အချီများ ဖြစ်သည်။ သူမ အနေဖြင့် ဦးမျိုးနိုင် မှလွဲပြီး ဖြစ်ဘူးသော တူဖြစ်သူ ဇော်မင်းအောင်၊ သူမ တပည့်ဟောင်းဖြစ်သော ရင်ထွန်းဝင်း တို့ နှင့် အလိုးခံခဲ့ဘူးရာ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက် ခဲ့ဘူး လေသည်။ ယခု အခါက တော့ မိမိ သား ဖြစ်သူ က လိုးတာ ဆိုတော့ ဘယ်လို မှ နှိုင်းလို့ မရနိုင်သည့် ဖီလင်မျိုး ဖြစ်နေပေသည်။ လူသား တို့ စောင့်ထိန်းရမည့် ကျင့်ဝတ်ကို အဆုံးစွန် ချိုးဖေါက်သည့် အပြုအမူ မို့လည်း သဲထိတ်ရင်ဖို နှင့် ကောင်းနေတာ လားမသိဟုလည်း တွေးနေမိသည်။ အခု ဒီဇာတ်လမ်းပြီးရင် နေထက်နိုင် ကို သူမ ဘယ်လို ဆက်ဆံပြီး ဘယ်လိုစခန်းဆက်သွားရတော့မည် ဆိုတာကို တော့ တွေးမရတော့။
နေထက်နိုင်က တချီကောင်းကောင်းလိုးလိုက်ရသဖြင့် အနည်းငယ်တော့ နွမ်းသွားသည်။ သို့သော်လည်း မာမီ ဆိုသည့် အသိက သူ့စိတ်တွေကို တမျိုးတမည်ဖြစ်စေကာ လိုးမဝနိုင်သလို ဖြစ်နေရသည်။ ခုန သုတ်ရည်တွေ အများကြီး သူ့မာမီ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်သော်လည်း လီးကြီးက အတောင်မကျချင်သေး၊ သူ့ကို ကျောပေးကာ တစောင်းအိပ်နေသော ဒေါ်နီနီနိုင့် ကျောဘက်ကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဘေးတစောင်းလေး မို့ ခါးသိမ်သိမ်လေး နှင့် စွံ့ကားသော ဖင်လုံး ကြီးများက သူ့လီးကို ပိုမာလာစေသည်။
နေထက်နိုင် ဒေါ်နီနီနိုင့် အနောက်ဘက်သို့ အသာကပ်လိုက်သည်။ သူ့လက်တဖက်ကို ဒေါ်နီနီနိုင့် ခါးပေါ် တင်လိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးက ဒေါ်နီနီနိုင့် ဖင်ကြားမြှောင်းမှာ၊ ဒေါ်နီနီနိုင် အသက်မှန်မှန်ရှုရင်း ငြိမ်သက်နေ သဖြင့် အိပ်များပျော်နေသလားဟု ထင်မိသည်။ သူလက်ကို ဂျိုင်းအောက်မှ အသာလျိုရင်း ဒေါ်နီနီနိုင့် နို့ကြီးတလုံးကို အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ အသာဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင် နှယ်နေမိသည်။ ဆံပင်ကို ခေါင်းပေါ်တင် ထုံးထားသဖြင့် ရှင်းလင်းနေသည့် လည်တိုင်လေးကို နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။
ဒေါ်နီနီနိုင် က သူမ နို့ပေါ်လာအုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်နေသည့် နေထက်နိုင် လက်ကို သူမ လက်ဖြင့် အပေါ်မှ အုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း၊
“မပြီး နိုင်သေးဘူလား ကွာ မင်းက တော်တော့်ကို ဆိုးတာပဲ၊ တခါထည်း လူကို အနားကို မပေးတော့ဘူး”
“ချစ်လို့ပါမာမီရယ်၊ သားကို ရော မာမီက မချစ်ဘူးလားလို့”
“သားကို ချစ်ပါတယ် ဒါပေမဲ့ အဲလို အချစ်မျိုး မဟုတ်ခဲ့ဘူးလေ”
“မဟုတ်ခဲ့ဘူး ဆိုတော့ အခုတော့ ချစ်သွားပြီလား”
“မသိဘူး ကွာ ၊ အာ.. သူ့ဟာ က လည်း တချိန်လုံး သံချောင်းကြီးလိုပဲ”
ပြောနေရင်း မှ မာတောင်လာသော လီးကြီး ဖြင့် နေထက်နိုင်က ဖင်နှစ်လုံး ကြားသို့ ထောက်ကာ ထိုးလိုက်သဖြင့် ဒေါ်နီနီနိုင်က ငြီးလိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။
“မာမီ ကိုဇော် နဲ့ တုံး ကရော အဲလို ပဲ မဟုတ်ဘူးလား”
ဒေါ်နီနီနိုင် ကိုယ်လုံးလေး တုံကနဲ ဖြစ်ကာ ရင်ထဲလည်း ဟာကနဲ ဖြစ်သွားသည်။
“ဟင် သား ဘယ် ဘယ်လို သိ သိ”
“မာမီ ရင်ထွန်းဝင်းကို ဇာတ်ကြောင်းပြန်နေတော့ သားက ကလော့ဆက်ထဲမှာ ရှိတယ်လေ”
“အင်း မာမီ တော့ သေချင် တော့တာပဲကွယ်၊ ရှက်စရာကောင်းလိုက်တာ”
“ရှက်မနေပါနဲ့တော့ မာမီရယ် သားတို့က ဒီအခြေအနေထိ တောင် ရောက်နေမှကို”
“မရဘူးကွာ ရှက်တာက ရှက်တာပဲ၊ မောင်ဖော် က လည်း တအား ကြီး”
“ဘာလည်း တအားကြီး ဆိုတာ တအားကြီး လိုးတာလား”
“ဟယ် သား စကားကလည်း ရိုင်းလိုက်တာ ၊ မဟုတ်ပါဘူး ၊ သူက မာမီ့ ကို အာ ဘယ်လို ပြောမလဲ ၊ အခု မိန်းမ ယူခိုင်းလို့ မရပဲ လူပျို ကြီးလုပ်နေတာသာ ကြည့်တော့၊”
“အင်း သူ မာမီ့ကို ချစ်သွားလို့ပေါ့၊ သနားပါတယ်၊ ယောက်ျား ရှိပြီးသား ဆိုတာ သူနားလည်ရမှာပေါ့”
“ယောက်ျား မရှိလည်း တူ နဲ့ အဒေါ်က ယူလို့ မဖြစ်ပါဘူး သားရယ်”
“မာမီ ကရော ကိုဇော့်ကို ချစ်လား”
“ကိုယ့်တူ ပဲ ကိုယ်ချစ်တာပေါ့ကွာ”
“သားထက်ပိုချစ်လား”
“သား နဲ့တော့ ဘယ်တူပါ့မလဲကွာ”
“ဘာမတူတာလဲ ပြော”
“သား လို သူကမာမီ ကို သူ အကျပ်ကိုင် ပြီး ပြန်လိုးတဲ့သူ မဟုတ်ဘူးလေ ခစ်ခစ်”
နေထက်နိုင် တယောက် သူ့မာမီ ပါးစပ်မှ လိုးဆိုတဲ့စကား ကြားလိုက်ရတော့ လီးက ဒေါင်ကနဲ ထောင်တက်ကာ ဒေါ်နီနီနိုင့် ဖင်ကြားသို့ တိုးလေသည်။
“အာ့ဆိုလည်း မာမီ လေးဘက်ထောက်ပေး ၊ သား မာမီ့ ဖင်ကြီး ကြည့်ပြီး ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်နေတာ ကြာပြီ”
“အို မလုပ်ပေးနိုင်ပါဘူး သွားတော့ လူကို ဘာမှတ်နေလဲ”
နောက်တော့လည်း နေထက်နိုင်တယောက် အနောက်မှ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေ တာကို အိပ်ယာပေါ် လေးဘက်ထောက်ကာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင် အလိုးခံနေတာကတော့ ဒေါ်နီနီနိုင် ပါပဲ။
အခန်း ၃၆။
ထိုည က နေထက်နိုင် တယောက် တခါမှ မကြုံ စဖူး လီးက အတောင် မကျချင်၊ တချီလိုးပြီး ခန နားလိုက်တာ နှင့် ပြန်တောင် လာသည်။ ပထမ ဦးဆုံးသော အင်းစက် အတွေ့အကြုံ ကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ ဒေါ်နီနီနိုင် မှာလည်း လေးဘက်ထောက် ကာ ဒေါ်ကီ အလိုးခံပြီး တော့ နေထက်နိုင် နှင့် ဆက်ဆံရတာကို ရှက်တာ ပျောက် သွားတော့သည်။ သူမ ဘက်က လည်း တက်ညီလက်ညီ ဖြစ်လာသည်။ နောက်တချီ ဆက်ဆွဲဖြစ်ကြသည်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်းသွားကြသဖြင့် အိပ်ကြရအောင်ဟု ဆုံးဖြတ်ကြသည်။ ရေချိုးခန်းသွား ရေဆေး သန့်စင် ကြသည်။ စောက်ရည်များလရည်များ ဗလာပွ ဖြင့် ပေကျံနေသော အိပ်ယာခင်းတို့ကို လည်း ဆွဲဖယ်ကာ အသစ်လဲ ပြီး တော့ အိပ်ကြလေသည်။ မနက်ပိုင်း နေထက်နိုင် နိုးလာတော့ မိမိ အိပ်ယာ မဟုတ်သဖြင့် ရုတ်တရက် ကြောင်သွားသော်လည်း ချက်ခြင်း သတိရလိုက်သဖြင့် အလွန်ပျော်သွားလေသည်။ သူ့ဘေးတွင် အိပ်မောကျနေသော ဒေါ်နီနီနိုင် ကို ကြည့်ရင်း ပီတိတွေ ဖြာနေမိသည်။ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကလေး အိပ်ပျော်နေသည့် ဒေါ်နီနီနိုင် ဂါဝန်မှာ ပေါင်လည်လောက်ထိ လန်တက်နေရာ ဖြူဝင်း မွတ်နေသည့် ပေါင်လုံးကြီးများကို မြင်နေရလေသည်။ နေထက်နိုင်က အိပ်ယာခြေရင်းကို လျှောဆင်းပြီး ပေါင်နှစ်လုံး ကြားကို ခေါင်းထိုးကာ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကုံးရက်တော့သည်။
ဒေါ်နီနီနိုင်လည်း စောစောစီးစီး စောက်ပတ်အလျှက်ခံ ရပြီး နိုးလာသည်။ အဲလို ဇိမ်မခံရတာ ကြာပြီမို့ ပေါင်နှစ်လုံး ကို ဖြဲကားကာ စောက်ပတ်အရက်ကို ကောင်းကောင်းကြီးခံလိုက်သည်။ နေထက်နိုင်က အားရပါးရ မှုတ်ပြီးတော့ ကိုယ်ပေါ်တွားတက်လာတော့ ဒေါ်နီနီနိုင်က ဘေးကို တွန်းလှဲလိုက်ပြီး သူမ အိပ်နေရာမှ ထထိုင်ကာ နေထက်နိုင် လီးကြီးကို ကုံးစုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူ့မာမီ ၏ အားရပါးရ စုပ်ပေးသော ပုလွေစွမ်းကြောင့် နေထက်နိုင်တယောက် ပြီးချင်လာသည်။ ဒေါ်နီနီနိုင်ကို သူပြီးသွားလိမ့်မယ်ဟု ပြောပြကာ သူမ လက်မောင်းတွေကို ဆွဲယူသော်လည်း ဒေါ်နီနီနိုင်က လီးကို ပါးစပ်မှ ချွတ်မပေး၊ နေထက်နိုင် လရည်တွေ ထွက်ကုန်သည် အထိ စုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ ထွက်လာသမျှ လရည်တွေကို လည်း အိပ်ယာပေါ် မကျစေရင် အကုန်မျိုချလိုက်ပြိး လီးကြီးကို ပါ လျှက်လို့ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ နေထက်နိုင်နား လာတိုးခွေ့ကာ ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းထိုး နှပ်နေလိုက်သည်။
သူတို့ သားအမိ ၏ နှောင်ကြိုးက ခိုင်မြဲ သွားတော့သည်။ နောက်နေ့တွေမှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပြန်မလာ ခင်အထိ နေထက်နိုင်က သူ့မိဘတွေ အခန်းထဲမှာ ပဲ အိပ်တော့သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် ဦးမျိုးနိုင် အကြောင်းကို ပြောပြလိုက်တော့ ဒေါ်နီနီနိုင် အလွန်အံ့ဩသွားသည်။ သို့သော်လည်း သူမ တို့ ကိုယ်တိုင်တောင်မှ သားအမိ ချင်း လိုးနေသေးတာ ယောက်ခထီး နှင့် ချွေးမ ဆိုတာက ဘာဆန်းတော့မှာလဲ၊ ဟု စိတ်ထဲ တွေးမိသည်။
ဒေါ်နီနီနိုင် ကို ရင်ထွန်းဝင်း နှင့် လည်း အဆက်မဖြတ်ဖို့ ဆက် လုပ်နေဖို့ နေထက်နိုင်က တိုက်တွန်းသဖြင့် ဒေါ်နီနီနိုင် ကလည်း ဆက်ပြီး ချက်တင်းလုပ်သည်။ တခါတလေ ခေါ်ပြီး အလိုးခံသည်။ ထိုအခါများတွင် နေထက်နိုင်ကို ကလော့ဆက်ထဲ ဝင်ပုန်းစေကာ ချောင်းခိုင်းသည်။ နေထက်နိုင် အကြိုက်ပင်။ ရင်ထွန်းဝင်း ပြန်သွားတော့ သူ့မာမီကို သူဆက်လိုးသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မသိအောင်တော့ ပိပိရိရိ နေသည်။ သို့သော်လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ပို၍ ပါးနပ်သည်၊ ဆိုတာ နောက်မှ နေထက်နိုင် သိတော့သည်။
………………………….
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ခရီးစဉ်မှ ပြန်လာပြီး အိမ်ရောက်တာ နှင့် ထူးခြား မှုကို သတိထားမိသည်။ နေထက်နိုင် က ခါတိုင်း ခုလို ခရီးဝေးက ပြန်လာလျှင် အလွန်ဆာတတ်သည်။ ယခုတော့ အစာဝနေသည့်ပုံ၊ နောက်တခါ အိမ်တွင်းမှာ ဒေါ်နီနီနိုင် နှင့် နေထက်နိုင် တို့ အချင်းချင်း ကြည့်သည့် မျက်နှာရိပ် မျက်နှာကဲကို ကြည့်လိုက်သည် နှင့် ချက်ဆို နားခွက်က မီးတောက်သော သီရိ ရှငိးသန့်ဖြူ က သိလိုက်ပြီ။ သူတို့ နှစ်ယောက်ကြား တခုခု ဖြစ်သွားပြီ ဆိုတာ။ အဆုံး စွန်ထိ ရောက်သွားပလား ၊ တယောက် နှင့် တယောက် ရင်းနေသည့်အဆင့်လားတော့ မသေခြာသေး။ သူမ မှာလည်း အလုပ်သစ် စတက်နေပြီမို့ စိတ်ရောလူရော သိပ်တော့ မအားလှ။ မန်နေဂျာ ရာထူး နှင့် ဝင်ရသည်မို့ သူမ လက်အောက်မှာ လည်း လုပ်နေကြသူ ဝန်ထမ်းတွေ ရှိနေသည်။ ကုမ္ပဏီ ကလည်း အနည်းငယ် ကြီးတော့ တာဝန်လည်း ကြီး နေသည်။ လစာ ကလည်း ကောင်းတော့ အပင်ပန်းခံ လုပ်ပေးရသည်။
လောလောဆယ် မန်နေဂျာတွေထဲမှာ သီရိရှင်းသန့် နှင့် နောက် တယောက်သာ မိန်းခလေး ရှိသည်။ ကျန်တာက ယောက်ျား လေးတွေချည်း ဖြစ်သည်။ ထိုကောင်မလေး မှာ ဝင်းလဲ့မာညို ဖြစ်လေသည်။ ဝင်းလဲ့မာညို မှာ သီရီရှင်းသန့်ဖြူ ၏ ငယ်သူငယ်ချင်း ဖြစ်ပြီး သူမ ကြောင့်လည်း ထို ကုမ္ပဏီ ကို အဆက်အသွယ် ရကာ အတူတူ လျှောက်ခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။ လက်ရှိ အထွေထွေ မန်နေဂျာမှာ စင်င်္ကာပူမှ လာသော ကုလားလူမျိုး မစ္စတာပက်တဲ ဖြစ်လေသည်။ မစ္စတာပက်တဲမှာ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း အရပ်ခြောက်ပေခန့် နှင့် အသား မှာ ပြာနေအောင် မဲသော ကုလားလူမျိုး ဖြစ်လေသည်။
သီရိ မှာ အလုပ်သစ်တွင် တာဝန်ပိုကြီးလာသဖြင့် စနေတနင်္ဂနွေ ကွန်ပြူတာ ကလပ်စ် ကို သွားမပြနိုင်တော့ခြေ။ သူမ ဆရာကို တောင်းပန်ပြီး ထို နည်းပြ အလုပ်ကို စွန့်လွတ်လိုက်ရသည်။ ယခု အလုပ်ကို သွားတော့ သူမ သူငယ်ချင်း ဝင်းလဲ့ မာညို က မနက်ပိုင်းဝင်ခေါ်ပြီး ညနေပိုင်း ပြန်ချပေးလေသည်။ ဝင်းလဲ့ အမျိုးသား မှာ စင်္ကာပူတွင် သွားအလုပ်လုပ်နေသော အင်ဂျင်နီယာ တယောက် ဖြစ်ပြီး သူတို့ မှာလည်း သားသမီး မရှိသေး ခြေ။ ဝင်းလဲ့ က ကိုယ်တိုင် ကားမောင်းပြီး ရုံးသွားသည်။ သီရိ အိမ်မှာ သူတို့ အလုပ်နှင့် သူမ အိမ်ကြားတွင် ရှိသည်မို့ သီရိကို ဝင်ခေါ်၊ အပြန်ကျတော့လည်း အတူတူ ပြန်ကြလေသည်။
ဝင်းလဲ့ မှာ အသား ညိုညို နူတ်ခမ်းထူထူ၊ မျက်နှာကျမှာ ပါးရိုးကားကား နဖူးကျယ်ကျယ်၊ နှင့် ပေါင်တန် ခြေသလုံး တို့ အနည်းငယ် တုတ်တုတ် ခိုင်ခိုင် လေး ရှိသည်။ စကဒ်အတို ဝတ်ထားလျှင် ယောက်ျား သား တို့ မျက်လုံး အစုံ က သူမ ပေါင်တန် ခြေသလုံး တို့ မှ မလွဲရှောင်နိုင်ပေ။
သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ယခု စနေ တနင်္ဂနွေ သင်တန်း တွင် သွားမပြတော့သဖြင့် တခါတလေ ကျတော့လည်း အားလပ်ရက် ရလေသည်။ နေထက်နိုင် အလုပ်ရှိသည့် ရက်များတွင် ဝင်းလဲ့ နှင့် အတူ လျှောက်သွား ရှော့ပင်းထွက်သည်။ ဝင်းလဲ့ အိမ်တွင် တခုခု လုပ်စား ကာ နေလေ့ရှိသည်။ တခါတလေ လည်း နေထက်နိုင် က အတူလိုက်ပါလေ့ရှိသည်။
တနေ့ တော့ နေထက်နိုင် နှင့် တနေရာသွားမည်ဟု စီစဉ်ထားပြီးမှ နေထက်နိုင်က အလုပ်အရေးပေါ်ခေါ် သဖြင့် သွားရသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လည်း အိမ်မှာ ယောက်ခမကြီး နှင့် နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ သိပ်မနေချင်သဖြင့် ဝင်းလဲ့ အိမ်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ပုံမှန်ဆို ဝင်းလဲ့ ကို ကြိုဖုံးဆက်ထားပြီး မှ သာ သွားလေ့ရှိသော်လည်း ထိုနေ့က မကြံရွယ်ပဲ မို့ ဝင်းလဲ့ကို လည်း ဖုံးမခေါ်မိတော့၊ ရောက်လို့ မရှိတော့လည်း ဝင်းလဲ့တို့ အိမ်နားက စူပါမားကက် တခု သွားလိုက်မည်ဟု တွေးကာ ထွက်လာခဲ့သည်။
ဝင်းလဲ့ အိမ်ရောက်တော့ ခြံတံခါးကို ဘယ်လို လက်နိူက်ပြီး ဖွင့်ရမည်မှန်း သိနေသူမို့ ဒီအတိုင်း ဖွင့်ကာ ဝင်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရှေ့မှာ ဝင်းလဲ့ ကားရပ်ထားတာ တွေ့ရသည်။ အိမ်ရှေ့တံခါးမ ကြီးက လည်း ပိတ်ထားတာမို့ အိမ်ဘေ း ခြံထဲမှ ပတ်ကာ နောက်ဖေးဘက်ဝင်လာခဲ့သည်။ ဝင်းလဲ့ မှာ တခါတရံ မီးဖို တွင် ချက်ပြုတ်နေပါက အိမ်ရှေ့မှ ခေါ်သံ မကြားတတ်တာမို့ သီရိက နောက်ဖက်မှ ပတ်ကာ ဝင်နေကြ ဖြစ်သည်။ အနောက်ဖက် ရောက်တော့လည်း မီးဖို ထဲမှာ မတွေ့ တံခါးက စေ့ထာ.တာမို့ ဖွင့်ကာ ဝင်လာခဲ့သည်။ အိမ်ထဲမှာ တိတ်ဆိတ်နေသည်မို့ ဝင်းလဲ့ များ နေ့လည် အိပ်မောကျနေသလား ထင်မိသည်။ လှေခါးမှ ခြေဖွကာ အသာတက်လာတော့ အပေါ်ထပ်က ဝင်းလဲ့ တို့ လင်မယား အခန်းမှ အသံများ ကြားရသည်။ ဝင်းလဲ့ ယောက်ျား များ ပြန်ရောက်နေသလား တွေးလိုက်သေးသည်။ မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာ သီရိ သိနေသည်။ ပြန်လာရင် သူမ မသိပဲ နေမည်မဟုတ်ခြေ။ ဒါဆိုရင် ဝင်းလဲ့ နောက် ဘဲတဗွေ နှင့် ကုံးနေသလား။ ဒါက လည် သူမ အတွက်တော့ သိပ်အံ့ဩစရာ မရှိခြေ။ သူမ ကိုယ်တိုင်က လည်း ဒီကိစ္စ က အဆန်း မှ မဟုတ်တာ။သို့သော်လည်း ဘယ်သူနဲ့ ဘယ်လို လိုးနေကြသလဲ သိချင်တာမို့ ခြေဖျားထောက်ကာ အခန်းဝနားသို့ သွားလိုက်သည်။ အခန်းတံခါးက လည် ပိတ်ထားတာ မဟုတ်တော့ အသာလေး ခေါင်းပြူချောင်း လိုက်တာနှင့် အခန်းထဲကို တန်းမြင်ရလေသည်။
“ဟယ်”
အခန်းထဲ က နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီး ပေါ်မှာ လိုးနေကြတာက တော့ ဝင်းလဲ့ နဲ့ သူမတို့ ရဲ့ ဘောစိ မစ္စတာ ပက်တဲ၊ နှစ်ယောက်စလုံး က ကိုယ်တုံးလုံး နှင့် အရှိန်အကောင်းဆုံး အချိန် ရောက်နေကြပြီမို့ လှုပ်ရှားမှု တွေကလည်း မြန်ဆန် အသံတွေကလည်း အကျယ်ကြီး နှင့် တအီးအီး တအားအား ၊ ဖလွတ်စွတ် ဖတ်ဖတ် သံ တွေ ထွက်နေကြသည်။ မစ္စတာပက်တဲ တကိုယ်လုံး က မဲနက်နေပြီး အမွှေးအမြှင်တွေက လည်း တကိုယ်လုံး ဖုံး လို့ ဝက်ဝံကြီးအလား၊ လီးမဲမဲ ကြီး ကလည်း နည်းတာကြီးမဟုတ်။ ဝင်းလဲ့ စောက်ဖုတ်လေး ထဲ မညှာမတာ တဖုံးဖုံး ဝင်ဆောင့်နေသည်။ ဝင်းလဲ့ မှာ မျက်လုံး အစုံ မှိတ်ပြီး ပါးစပ်လေး အဟောင်းသား ဖြင့် တအီးအီး ငြီးသံ သာ ထွက်နိုင်သည်။ သူမ လက်တွေက မစ္စတာပက်တဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို တွယ်ဖက်လို့ ၊ သူမ ပေါင်လုံးတွေက မစ္စတာပက်တဲ ခါးကို ညှပ်ထားသည်။
ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်းက သီရိ ဒူးတွေ တောင် ညွှတ်ခွေကျချင်လာသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ကလေး မှလည် အရည်ကြည် တို့ စိမ့်ကျလာသည်။ ဦးမွတ်တား ကြီး သူမကို လိုးခဲ့တာ ပြန်သတိရလာခဲ့သည်။ အဲတုန်းက လည်း ကောင်းလိုက်တာဟု တွေးမိသည်။ ယခု မစ္စတာပက်တဲက ဦးမွှတ်တားကြီးထက်ငယ်ပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က လည် ထွားကျိုင်းသည်။ အထူး သဖြင့် လီးကြီးက နည်းတာကြီးမဟုတ်။ သီရိ ကိုယ့်ထမိန် ပေါ်မှ ကိုယ့်စောက်ဖုတ်နေရာကို ဖိကာ ပွတ်လိုက်မိသည်။ သူတို့ အရှိန်မြန်ပြီး ဆောင့်တာ ကြမ်းလာကြတော့ ပြီးကာနီးပြီ ဆိုတာ သူမ သိသည်။ ထို့ကြောင့် ခြေဖျားထောက်ကာ အခန်းဝ မှ အသာပြန်လှည့်ကာ အောက်ထပ်ဆင်းလာပြီးအနောက်ပေါက်မှ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ ဝင်းလဲ့ တို့ အိမ်နား ရှိ စူပါမားကက် ရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ မားကက်ရောက်မှ ဝင်းလဲ့ ဆီ ဖုံးခေါ်လိုက်သည်။
“ဟေး မိဝင်း ပြီးသွားပလား”
“ဟာ ဘာပြီးသွားတာလဲ သီရိရ နင်ကလည်း အရင်းမရှိ အဖျားမရှိ”
“အမလေးကွာ ငါ့ကို အင်မနေပါနဲ့ တော့ နင့်အထဲကို အဖျားဝင်နေတာ အရင်းထိ နေပြီဟာကို”
“အင် ဘာတွေ ပြောနေတာလည်း ကောင်မရဲ့”
“ဟဲ့ ကောင်မ အပိုတွေ ပြောမနေနဲ့ ငါ ခနလေးတင် နင့်အိမ်ရောက်ခဲ့တယ်၊ အိမ်နောက်ပေါက်က နေဝင်ပြီး နင်တို့ အခန်းဝ ထိ ရောက်လာတယ်”
“ဟယ် နင် နင်.. ဟောတော့ ခစ်ခစ်”
“အေး ငါ အစအဆုံး မြင်တယ်၊ နင်တို့ ဟာက ကြာပြီလား ဖြစ်နေတာ၊ ကောင်မ ပိရိလိုက်တာ ငါတောင် မသိလိုက်ဘူး”
“မကြာသေးပါဘူး ဟာ ဒါနဲ့ မှ သုံးခါလောက်ပဲ ရှိပါသေးတယ်၊ နင်အခု ဘယ်မှာလဲ”
“ငါစူပါ မားကက်မှာလေ”
“ဟုတ်လား ပြန်လာခဲ့တော့ သူ အခုလေး တင် ထွက်သွားပြီ”
“ဟုတ်လား ဘယ်လို ပြန်သွားတာလည်း နင်လိုက်မပို့ဘူးလား”
“မပို့ပါဘူးဟ ဂရပ်ဖ် ငှားပေးလိုက်တယ်လေခစ်ခစ် ”
“အိုကေ ဒါဆို ငါလာခဲ့မယ်”
“အေးအေး နောက်ဖေး ကပဲ ခုနလို ပတ်ဝင်လာခဲ့တော့ ငါရေချိုးလိုက်ဦးမယ်”
သီရိ လည်း စူပါမားကက်မှ ဝင်းလဲ့ အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ ရေမိုးချိုးပြီးနေသော ဝင်းလဲ့ က စပ်ဖြီးဖြီး မျက်နှာပေးဖြင့် သီရိကို ကြိုဆိုလေသည်။
“ကောင်မ ကလဲ စူပါမားကက် ကိုများ သွားနေရသေးတယ် ငါ့အိမ်က အခန်းတခုခု ထဲ ပုန်းနေလိုက် ပြီးရော”
“အင်း ငါလည်း တကယ်တော့ အိမ်ပြန်တော့မလို့ပါ၊ မစ္စတာပက်တဲ က တနေ့လုံး များ နင့်ကို ဗျင်းနေမလားလို့ တွေးနေတာ၊ ခု နင်က ခေါ်လို့သာ ငါပြန်လာတာ”
“မဗျင်းပါဘူး ဟ၊ သူက တော့ တောင်းတာပေါ့ ညအိပ်ညနေနေချင်တယ် ပြောတယ်၊ ငါက တမင်မပေးပဲ ထားထားတာ၊ ယောက်ျားတွေ အကြောင်းသိတယ်မလား ၊ ရိုးအောင် လိုးပြီးရင် နောက် ကျသူတို့ ဝသွားရင် လှည့်မကြည့်တော့မှာ၊ အဲတော့ နည်းနည်းပဲ ကျွေးပြီး ကြိုးရှည်ရှည် လှန်ထားတာပေါ့၊ ဟဲဟဲ”
“အမယ် နင်လှန်ထားတာကြီးက လည် မျက်လုံးကို မှိတ်လို့ သွားရည်တွေတောင်ကျတယ် ပါးစပ်ကြီးဟလို့ တဟင်းဟင်း နဲ့ ခါထည်း အရသာတွေ့နေလိုက်တာ မပြောချင်ဘူး ဟွန့်”
“ဟဲ့ သူ့ဒင်ကြီး ကလည်း အားရပါးရကြီးကိုးဟ၊ ငါ့ယောက်ျား ဟာထက် တဆခွဲလောက်တော့ ကြီးပြီး ရှည်တာ သေခြာတယ်၊ ခုနေများ ယောက်ျား ပြန်လာရင်တောင် ချောင်နေလို့ ငါ့ကို အထင်လွဲမလားမသိဘူး ခစ်ခစ်”
“အေး ငါလည်း မြင်တယ် တော်တော်လည်းတုတ်တယ် ရှည်လည်း အရှည်ကြီးပဲ၊ ဆောင့်တာလည်း တော်တော်ကြမ်းတာပဲ”
“ခစ်ခစ်၊ ကောင်မ သွားရည်ကို လည်း သိမ်းဦး ဟွန်းး နင်ရော အလိုးခံချင်လား ငါချိတ်ပေးလိုက်မယ်လေ၊ သူက နင့်ကို ငမ်းနေတာ ငါသိသားပဲ”
“အမလေးဟယ် ငါ အလိုးခံချင်ရင် နင်ချိတ်ပေးနေစရာ မလိုပါဘူး၊ နင့်ဇာတ်လမ်း ပြောစမ်းပါဦး ဘယ်က နေစဖြစ်ကြတာလဲ”
အခန်း ၃၇။
“ဘာမှ တော့ ထူးထူးဆန်းဆန်း မရှိပါဘူး ကောင်မရယ်၊ တနေ့ သူ့ကွန်ပြူတာထဲမှာ ဖိုင်တခု ပျောက်သွားလို့ ငါက သွားကူ ရှာပေးတယ်……………
မစ္စတာပက်တဲ က သူအစည်းအဝေးသွားကာနီး အရေးကြီး သည့် ဖိုင်တခု ဘယ်လို ပျောက်သွားမှန်းမသိဟု ဆိုသဖြင့် ဝင်းလဲ့ က ဝိုင်းကူ ရှာပေးနေသည်။ မစ္စတာပက်တဲ့ ၏ ရုံးခန်းထဲမှာ ဖြစ်သည်။ မစ္စတာပက်တဲက သူ့ အိပ်ဆဲကတစ်ချဲရား ပေါ်မှာထိုင်လို့၊ ကုလားထိုင်ကလည်း ဘီးတပ်ကုလားထိုင်မို့ အနောက်ကို အသာရွေ့ ပေးသည်။ ဝင်းလဲ့ က မစ္စတာပက်တဲ ကုလားထိုင် နှင့် စားပွဲ ကြားမှာ ခါးအနည်းငယ်ကုံးပြီး မောက်စ်ကို ကိုင် ကာ မော်နီတာကို ကြည့်နေသည်။ သူမ နောက်ပိုင်းကို မစ္စတာ ပက်တဲ က ကြည့်နေမှန်း ကွန်ပြူတာ မော်နီတာ က ရောင်ပြန်အရိပ်တွင် မြင်နေရသည် မို့ ဝင်းလဲ့ က သူမ ဖင်ကို အနောက် အသာ ကော့ပေးလိုက်သည်။ သူမ က ကွန်ပြူတာ စခရင်ပေါ်မှ ဖိုင်ဖိုဒါ များကို တခုချင်း ဖွင့်ကာ သေခြာ ကြည့်နေစဉ်၊ သူမ စကဒ်အောက်မှ ပေါင်တန် ကို လက်တဖက် လာပွတ်သည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ မစ္စတာပက်တဲ က သူ့ကုလားထိုင်ကို အသာရှေ့ရွေ့လာပြီး သူမ အနောက် ကပ်နေသည်။ သူ့လက်က သူမ ပေါင်အတွင်းသားတွေကို စပွတ်ပေး လာသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်မှ အရည်ကြည်လေး တို့ စိမ့်စပြုလာလေပြီ။ သူမ ကိုယ်တိုင်က မောင် နှင့် ဝေးနေရသည်မှာ သုံးလ ကျော်နေပြီမို့ သွေးက တော့ နည်းနည်း ကြွနေသည်။ သို့သော် သိပ်လွယ်လွန်း သည်မဖြစ်အောင် နည်းနည်းတော့ မူရဦးမည်။
“အို မစ္စတာ ပက်တဲ သူများတွေ ဝင်လာဦးမယ်”
သူမ စကားက မလုပ်နဲ့ ဟု မဆိုလိုသောကြောင့် မစ္စတာ ပက်တဲ က သူ့ကုလားထိုင်မှ ထကာ အခန်းဝ သို့ လျှောက်သွားသည်။ သူ့အခန်းတံခါးမှာ အမြဲလို ပိတ်ထားတတ်သည်မို့ ပိတ်နေတာက မည်သူမှ အထူးအဆန်းလို့ မမြင်၊ သူက အခန်းတံခါး ဂလန့်ကို လော့လုပ်လိုက်သည်။ ဝင်းလဲ့ တယောက် ကွန်ပြူတာကို သာ ကြည့်နေသော်လည်း သူမ စိတ်က တော့ ကွန်ပြူတာမှာ မရှိတော့၊
မစ္စတာပက်တဲ က ကုလားထိုင် မှာ ပြန်လာထိုင်သည်။ သူ့လက်ဖဝါးကြီးက ဝင်းလဲ့ စကဒ် အောက်မှ ပြန်ဝင် လာပြီး ဝင်းလဲ့ ပေါင် အတွင်းသားလေး တွေကို ပွတ်သတ်နေသည်။ ဝင်းလဲ့ ဒူးတွေ ညွတ်ခွေချင်နေပြီ။
“မစ္စတာပက်တဲ အစည်းအဝေးက အရေးကြီးတယ်ဆို”
“အင်း ရပါတယ် နာရီဝက်လောက် နောက်ကျလည်း ကိစ္စ မရှိပါဘူး၊ခုဖိုင်ရှာလို့ တွေ့လား”
“အင်း နောက် ဆုံး ဒီဖိုဒါပဲ ကျန်တော့တယ်..အ..အိုးးးးးးးးးးး ရှီးးးးးးးးးးး”
ဝင်းလဲ့ စကားမဆုံးသေး မစ္စတာ ပက်တဲ လက်ဖဝါးကြီးက ဝင်းလဲ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို အုပ်ကိုင် ဖိပွတ်လိုက်သဖြင့် ဝင်းလဲ့ ဒူးတွေ ညွှတ်ခွေ ကျသွားသည်။ သူမ ကိုယ်သူမ ယိုင်လဲ မသွားစေရန် စားပွဲကို လက်ဖြင့် ထောက်ကိုင်ထားလိုက်ရသည်။ သူမ ပင်တီလေးမှာ စောက်ရည် တွေ ရွဲနေပြီမို့ မစ္စတာပက်တဲ လက်ဖဝါးတော့ စိုကုန်ပြီ ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ မစ္စတာ ပက်တဲ လက်ချောင်းက ပေါင်ရင်း ပင်တီ အပေါက်မှ တိုးဝင်လာပြီး သူမ စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ခြေတော့ ဝင်းလဲ့ မျက်လုံး အစုံကို မှိတ်ပြီး စားပွဲပေါ် ကုံးကုံး ကြီး ဖြစ်နေရသည်။ အဖြစ်အပျက်တို့က မြန်လှသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် သတိမထားမိလိုက်။ မစ္စတာ ပက်တဲက သူ့လက်တဖက်ဖြင့် ဘောင်းဘီကို ဇစ်ဖြုတ်ကာ လီးတန်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ သူမ စကဒ်ကို ဖင်လုံးအပေါ်လှန်တင်ပြီး သူ့ပေါင်ပေါ် ထိုင်ဖို့ ဆွဲယူခြင်းခံလိုက်ရသည်။ သူမ ပင်တီ က အပျော့စားမို့ ပေါင်ရင်း အပေါက်ကို ဘေးသို့ ဆွဲလိုက်ပြီး လီးကြီးသူမ စောက်ဖုတ်ထဲတိုးဝင်လာတာကို ခံစားလိုက်ရသည်။
“အီး….အားးးးးးး နာတယ်…နာတယ်…မစ္စတာပက်တဲ..”
အသံလည်း အကျယ်ကြီးမထွက်ရဲသမို့ အံကြိတ်ကာ တိုးတိုးလေး ငြီးရင်း ပြောရှာသည်။
“ခနပါ ကွယ် အား မင်းစောက်ဖုတ်လေးက လည်း အပျို ကျနေတာပါလား ကျဉ်းပြီး ကျပ်နေတာပဲ”
လီးကြီးက တုတ်ပြီး ရှည်သဖြင့် ဝင်းလဲ့ တယောက် ခြေဖျားထောက်ကာ တတောင်ကို စားပွဲမှာ ထောက်ထားမိသည်။ သူမ ဖင်ကို ထိုင်မချရဲ။ သို့သော်လည်း မစ္စတာ ပက်တဲက သူမ ခါးကို ကိုင်ကာ သူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်ဖို့ ဆွဲချသည်။
“ဗျစ်”
“အား သေပါပြီတော့”
“အီး…”
လီးကြီး အဆုံးထိ မြုတ်သွားသည်။ ဝင်းလဲ့ ဖင်သား တွေမှာ မစ္စတာပက်တဲ ပေါင်က အမွှေးတွေ ယားကျိကျိ ခံစားနေရသည်။ သို့သော်လည်း စောက်ခေါင်းတွင်း ပူစပ်သွားတာကို အသားကျသွားအောင် ခနအကြာလေး ငြိမ်နေလိုက်ရသည်။ သူမ စောက်ရည်များ တစိမ့်စိမ့်ကျလာသဖြင့် လီးကြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ် ထိုးသွင်းလို့ ရသွားသည်။ အိမ်ထောင်သည်မို့ ဒီလောက်တော့လည်း အခံရမခက် အရသာ က ခနလေး နှင့် တွေ့လာရသည်။ ဝင်းလဲ့ ခါးကို ဆွဲကိုင်ကာ သူ့ပေါင်ပေါ် ဆွဲဆွဲဆောင့်နေသလို ၊ ဝင်းလဲ့ ကလည်း စားပွဲကိုအားပြုကာ သူမဖင်ကြီးကို ကြွကြွပေးပြီး ပြန်ပြန်ထိုင်ချသည်။
နှစ်ယောက်သား အသက်ရှုတွေလည်း မြန်လာပြီး မကြာခင်မှာ ပင် ဝင်းလဲ့ လည်း တချီပြီးသွားရသလို ၊ မစ္စတာပက်တဲ လီးကြီးမှ လရည်တွေလည်း ဝင်းလဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ တဖြွတ်ဖြွတ်ပန်းထည့်တာ ခံလိုက်ရလေတော့သည်။
………..
“အင်း အဲဒီနေ့ ပြီးတော့ နောက်ပိုင်း သူက ဒင်နာကျွေးချင်လို့ပါ ဆိုပြီး တခါဖိတ်တယ် ပြီးတော့ သူှုငှားနေတဲ့ အိမ်ခေါ်သွားတယ်၊ တညလုံး ပက်ပက်စက်စက်လိုးတာ ငါမနက်ကျတော့ တကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ထားသလိုပဲ လှုပ်တောင် မလှုပ်ချင်တော့ဘူး ခစ်ခစ်၊ နောက်တော့ ငါက ဒီလို အပြင်ထွက်လို့ မဖြစ်ဘူး ၊ ငါ့ယောက်ျားက သူငယ်ချင်း မိတ်ဆွေတွေ အရမ်းများတယ်၊ သူသတင်းကြားသွားရင် မကောင်းဘူး ၊ငါတို့ အိမ်ထောင်ပျက်လိမ့်မယ် ဆိုတော့၊သူက သဘောတူပြီး ငါ့အိမ် လာတယ် တပတ်ခြား တခါလောက်၊ တခါတလေ ဟော်တယ်တခု မှာ သူက အခန်းယူထားပြီး ငါတို့ တယောက်တကွဲစီ ဝင် တယောက်တကွဲစီ ပြန်ထွက်ကြတယ်၊ ဒါပဲငါတို့ ဇာတ်လမ်းကတော့”
“ခစ်ခစ် နင်က တော့ လေ၊ ဖြစ်ရမယ်၊ ဒါနဲ့ နေပါဦး သူက ငါ့ကို ငမ်းနေတယ်ဆို တာ နင်က ဘယ်လို သိတာလဲ”
“အောင်မလေး သူက ငါနဲ့ လိုးပြီးတာတောင် နင့်အကြောင်း ငါ့ကို မေးနေတာ၊ နင် နဲ့ နင့်ယောက်ျားက ဘယ်လို အခြေအနေရှိလည်း၊ နင်က ကိုယ်လုံး လေး သွယ်သွယ်ပေမဲ့ ဖင်ကတော့ ဝိုင်းနေတာပဲ နော်နဲ့ ဘာညာလာလုပ် နေတယ်။ ငါက ပေါ်တင်ပဲ မေးလိုက်တယ် နင်က သူ့ကိုလည်း စိတ်ဝင်စားနေသလားလို့၊ ဆိုတော့ အင်းတဲ့၊ သူ့မျက်နှာလေးက ချစ်စရာလေးတဲ့ ဟဲဟဲ။ ငါက နင်စိတ်ဝင်စားရင် နင့်ဘာသာ ဖန်ပေါ့လို့ ပြောလိုက်တယ်”
“ခစ်ခစ် တော်တော် နှာဘူးကျတဲ့ကုလားနော်၊ အဟီး၊ တယောက်လိုးနေတာတောင် နောက်တယောက်ကို ကြံဖို့ ကြိုးစားနေတယ်”
“အေးလေ၊ ဒါပေမဲ့ ဟာ ကုလား မို့လို့တော့ မဟုတ်ပါဘူး ယောက်ျားတိုင်းက အဲလိုပါပဲ”
“ဟုတ်တယ် နင်ပြောတာ ငါထောက်ခံတယ်၊ ငါလည်း ကိုယ်တွေ့ပဲ”
“နင့်ခဲအို နဲ့ရော နောက်ပိုင်း ဇာတ်လမ်းဆက်ဖြစ်သေးလား”
ဝင်းလဲ့ နှင့် သီရိ တို့မှာ ဟိုက်စကူး မှာကတည်းက သူငယ်ချင်း အရင်း ဖြစ်ပြီး အချင်းချင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တဦး လျို့ဝှက်ချက်များကို တဦး ပြောခဲ့ကြသူမို့ သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ တယောက် အကြောင်းတယောက် သိခဲ့ကြသည်။ အိမ်ထောင်ကျပြီးမှ သာ တယောက် နှင့် တယောက် အဆက်အသွယ် ပြတ်သွားခဲ့ကြပြီး ယခု အလုပ်ကျမှ ပြန်ပေါင်းမိကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ကျောင်းတုန်းက ဝင်းလဲ့ မှာဆရာ တယောက် နှင့် ဖြစ်နေပြီး၊ သီရိ က လည်း သူမ ခဲအို ကိုမင်းမင်း နှင့် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သူမ တို့ နှစ်ယောက် တယောက်နှင့် တယောက် အတွေ့အကြုံခြင်း ဖလှယ်ခဲ့ကြသည်။
“အင်း ငါ မောင်နဲ့ ရပြီးတော့ ပြတ်သွားတယ်လေ၊ ဟိုတလောက မှ အလုပ်မပြောင်းခင် ငါတို့ခရီးထွက်သွားတော့ ဇာတ်လမ်းဟောင်း ပြန်ဆက်မိတာ၊ ခစ်ခစ် ”
“နင့်ယောက်ျား သိလား၊ ရိပ်မိလား”
“သိတယ်ဟ သူက ငါ့အမ ကို လိုးနေရတော့ မပြောတော့ ဘူး ၊ တခြားဟာတွေကတော့ သူ့မှာ ကပ်ကိုး အခံရှိလို့ ချောင်းပဲ ကြည့်တယ်၊ ငါ့ကို တော့ ဘာမှ မပြောပဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတယ်”
“ဟယ် ဟုတ်လား၊ ငါ့ယောက်ျား လည်း အတူတူပဲ၊ ယောက်ျားတွေများ ကိုးဆယ်ရာခိုင်နှုံးလောက်က ကပ်ကိုး ဖီးလ် ရှိလားမသိဘူးဟဲ့ နော်”
“အေး ဖြစ်နိုင်တယ်ဟဲ့ ငါလည်းသတိထားမိတယ်”
“အင်း ဒါနဲ့ ပြောစမ်းပါဦး နင်နဲ့ငါ အဆက်သွယ်ပြတ်သွားပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း နင့်အတွေ့အကြုံလေးတွေ”
သီရိ က သူမ အတွေ့အကြုံ များထဲမှ သူမ ပြောချင်သည့် အတွေ့အကြုံတို့ကို ရွေးပြောလိုက်သည်။ သူမ ဆရာကျော်၊ အရင်ဘော့စ် မစ္စတာဂတ်၊ နောက် နိုင်မင်းခန့် ၊ဦးမျိုးနိုင်၊ စသဖြင့်ပြောရင်းက နေထက်နိုင် အကြောင်းရောက်သွားသည်။
“အဲဒါတင်ဘယ်က မလဲ ငါခရီးထွက်ရာက ပြန်လာတော့ သူ သူ့မာမီ နဲ့ ဖြစ်နေတယ်လို့ ငါသံသယ ရှိနေတယ်၊ လက်တွေ့တော့ မမိသေးဘူး၊ ငါလည်း မအားသေးလို့၊ အဲဒါက တော့ တမျိုးကြီးပဲဟ၊ ဒါပေမဲ့ ဟို လေ မလုပ်သင့်တာမို့လားမသိဘူး တွေးလိုက်တိုင်း ဖီးတော့ တက်တယ်။ အင်းစက်ဆိုတော့လေ၊ ငါက လည်း ယောက်ခထီးကြီးနဲ့ ဖြစ်နေတာဆိုတော့ သူ့လည်း လုပ်ချင်တာ လုပ်ပေ့စေလို့ လွတ်ထားပါတယ်”
“ဟယ် ဟုတ်လား၊ အင်း …. အင်းစက် က တော့ တခြား ဟာတွေနဲ့ တော့ လုံးဝ မတူဘူးကွ၊ ဖီးက တမျိုး”
ဝင်းလဲ့ မျက်လုံး နှင့် မျက်နှာ အမူ အယာ ကြည့်လိုက်တော့ သူမ မှာလည်း လျို့ဝှက်ချက် ရှိနေပြီ ဆိုတာကို ရိပ်မိလိုက်သဖြင့် သီရိ က မျက်လုံးချင်း တေ့တေ့ ဆိုင်ဆိုင် ကြည့်လိုက်ရင်း၊
“ကောင်မ ငါ့ကို ပြောပြစမ်း နင် ဘာလျို့ဝှက်ထားတာ ရှိသေးလဲ ငါနင့်ကို အကုန်ပြောပြထားတယ်နော် ဟွန်း ငါတို့ ကြားမှာ ဘာမှ လျို့ဝှက်ချက်မရှိဘူး နော်”
“အင်းပါဟ ငါက ပထမတော့ မပြောတော့ဘူး လို့ နေတာ၊ အဟီး နင်က အင်းစက် ကို ဆွဲထုတ်လာလို့၊ ပြောသင့် မပြောသင့် စဉ်းစားနေတာ၊ ငါ့အပေါ် တမျိုးထင်မှာ စိုးလို့”
“ဟယ် နင်ကိုယ်တိုင် အတွေ့အကြုံ ရှိတာလား”
သီရိမှာ သူမ ကိုယ်တိုင်က အကိုဖြစ်သူ ဇေမျိုးဖြူ နှင့် ဖြစ်ခဲ့တာကို ထိန်ချန်ထားခဲ့သော်လည်း ဝင်းလဲ့ ဆီမှ အတွေ့အကြုံကိုတော့ သိချင်နေမိသည်။ ဝင်းလဲ့ တို့မှာ ညီအမ သုံးယောက် သာ ရှိပြီး အကို မောင် မရှိသဖြင့် ဘယ်လို အင်းစက် ဖြစ်တာလဲ ဆိုတာကို စဉ်းစား မရဖြစ်နေမိသည်။ ဝင်းလဲ့က၊
“အင်း”
ဆိုပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တော့ သိချင်စိတ်က ပိုပြင်းပြသွားရသည်။
“နင့် မှာအကို မောင် လည်း မရှိပါဘူး ၊ ဘယ်သူနဲ့ အင်းစက် ဖြစ်ရတာလည်း”
“ငါ့ဒက်ဒီ နဲ့”
“ဟင်”
သီရိ အလွန်အံ့ဩသွားမိသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်က ဝင်းလဲ့ ဒက်ဒီ ဖြစ်သူ၊ ဦးကြီးမိုး ခေါ် ဦးမိုးညို နှင့် မာမီ ဒေါ်မာမာညို တို့ နှင့် အထက်တန်းကျောင်း နေစဉ်က ရင်းနှီး ခဲ့သူမို့ တအံ့အဩ ဖြစ်သွားရခြင်း ဖြစ်သည်။
“နင် ဘယ်တုန်းကတည်းက ဖြစ်နေတာလဲ၊ ကျောင်းတုန်းက တခါမှ မပြောခဲ့ဘူးပါဘူး၊ အဲတုန်းက ဆရာအောင်နဲ့ ဖြစ်နေတာမလား”
“ဟဲ့ နင့်ကို ငါ မလျိုခဲ့ပါဘူးဟ။ ငါ အဲတုန်းက လည်း မဖြစ်ခဲ့ပါဘူး၊ ငါ အိမ်ထောင်ကျပြီးမှ ဖြစ်ခဲ့တာပါ”
“ဟဲတော့ ထူးဆန်းလိုက်တာ ၊ ကောင်မရယ် ငါ ရင်တွေ ပန်းတွေတောင်တုန်လာပြီ၊ ရေသောက်လိုက်ဦးမယ်၊ ငါ့ကို ဒီတေးပြောဟာ ဘာမှ ချန်မထားနဲ့ ၊ ငါ အချိန်ရတယ် မိုးချူပ်သွားရင် သွားပစေ၊ ငါ့ကို အကုန်ပြောပြစမ်း”
“အင်း ပါ နင်ကလည်း၊ နင်ပါးစပ်တော့ အသေလုံ နော် ဟုတ်လား၊ တခြားဟာတွေက ကိစ္စ မရှိဘူး၊ ဒီကိစ္စကတော့ ပေါက်သွားလို့ မဖြစ်ဘူး”
အခန်း ၃၈။
ဝင်းလဲ့မာညို တယောက် ကိုကိုအောင် နှင့် အိမ်ထောင်ကျတော့ ကိုကိုအောင် က နိုင်ငံခြား ထွက် အလုပ်လုပ်ဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ၊ ပတ်စပို့စ် လက်ထဲ ကိုင်ထားပြီး သူ့ ကို ကြားက အေဂျင်စီ တခု က ခေါ်ဖို့ စောင့်နေချိန် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ညားကာစ လင်မယားလည်း ဖြစ်၊ ကိုကိုအောင် က အချိန်မရွေးလည်း ထွက်တော့မှာ မို့လို့ အိမ်လည်း သပ်သပ်ငှားမနေ ပဲ ဝင်းလဲ့မာညို တို့ မိဘတွေ အိမ်မှာပဲ ခေတ္တနေကြရသည်။
ဝင်းလဲ့ မိဘ တွေက ဦးမိုးညို နှင့် ဒေါ်မာမာညို တို့ ဖြစ်သည်။ ဦးမိုးညို က အစိုးရ ဌာန တခု က အကောင်ကြီး တကောင်ဖြစ်ပြီး ဒေါ်မာမာညို ကတော့ သူမ မိဘ ရတနာဆိုင် ကို ဦးစီး လုပ်နေသဖြင့် သူတို့ မှာ ရေလျှံသည့် မိသားစု ဟု ဆိုရမည်။ ဝင်းလဲ့ အမ နှစ်ယောက် ဖြစ်သူ ဝင်းကြည် နှင့် ဝင်းမာ တို့မှာ အိမ်ထောင်ကျပြီး ကိုယ့်အိမ် နဲ့ ကိုယ်ဖြစ်နေကြပြီ အငယ်ဆုံး ဝင်းလဲ့ တယောက်သာ အခု မှ အိမ်ထောင်ကျကာစ၊ ယောက်ျား ကလည်း ခုမှ နိုင်ငံခြား အလုပ်သွားလုပ်မှာ ဆိုတော့ မိဘ နှင့် အတူနေဖြစ်လေသည်။
ဝင်းလဲ့ မှာကျောင်းဆင်းပြီး တာ နှင့် နိုင်ငံခြား ကုမ္ပဏီ တခု မှာ အဖေ့ မျက်နှာ နှင့် အလုပ်တန်းရလေသည်။ ထို့ကြောင့် ကိုကိုအောင်မှာ မိမိက အလုပ်မရှိ အားနေသော်လည်း မိန်းမ ဖြစ်သူက အလုပ်သွားနေ ရသဖြင့် ညားကာစ လင်မယားဘဝ လိုးချင်တာကို ညကျမှ အားရပါးရကို လိုးရတော့သည်။ တနေ့ခင်းလုံး အွန်လိုင်းမှာ အောကားတွေ ကြည့် ၊ အောစာ တွေဖတ်ကာ လီးတောင် ရင်းက မိန်းမ အလုပ်က ပြန်လာတော့ ရေမိုးချိုး ၊ ယောက်ခမ တွေ နှင့် ညနေစာ စား ၊ စိတ်ကို အောင့်အီးထားရသည်။ ညဘက် စောစောကျမှ အိပ်ချင်သည်ဟု ဆိုကာ စောစော အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကြပြီး ဝင်းလဲ့ ကို ကောင်းကောင်းလိုးတော့သည်။ ဝင်းလဲ့ ကလည်း ခပ်ထန်ထန်မို့ မငြင်း တမ်း အလိုးခံလေသည်။ ဝင်းလဲ့ မိဘတွေက အပေါ်ထပ်မှာ အိပ်ပြီး ဝင်းလဲ့ တို့ လင်မယားက အောက်ထပ်မှာ အိပ်တာမို့ လွတ်လပ်တာက လည်း တပိုင်းပါသည်။ သို့သော် ကိုကိုအောင်က အိပ်ယာပေါ် လှေကြီးထိုး၊ ဒေါ့ကီ၊ တဘောင်ကျော် စသဖြင့် မျိုးစုံ လိုးပြီးတော့ ရိုးလာသည်။ တနေ့ခင်းလုံး ကြည့်ထားသည့် အောကား တွေထဲက လို မျိုးတွေ စမ်းချင်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ညနက်လို့ ဝင်းလဲ့ မိဘ တွေ အိပ်မောကျချိန်လောက်တွင် အိပ်ခန်းမှ အပြင်ထွက်ကာ အိမ်ရှေ့ခန်း ဆိုဖာပေါ်တို့၊ အိမ်နောက်ဖက် မီးဖိုခန်းတို့ မှာ ထွက်ပြီး လုပ်ကြသည်။ လုပ်တာတောင် ရိုးရိုး မလုပ် ကိုကိုအောင် က အားအား ယားယား ဝင်းလဲ့ ကို ရိုးပလေး သင်ပေးသည်။ ဝင်းလဲ့ က ပထမ တော့ လက်မခံချင်၊ သူများမိန်းမ ကို မှန်းပြီး လုပ်ချင် တာနဲ့ သူမ ကို ရိုးပလေး လာသင်ပေးသည်ဟု ထင်မိသည်။ သို့သော် ကိုကိုအောင် က သူ့ကိုယ်သူ သူ့သူငယ်ချင်း ခပ်ချောချော ကောင် တယောက် အနေနှင့် သူမ ကို လိုးတယ်ဟု ရိုးပလေး လုပ်တော့ သူမ ကိုယ်တိုင် ဖီးတက်သွားသည်။ သို့နှင့် ဝင်းလဲ့ တယောက် ရိုးပလေး ကို စပြီး နှစ်သက်လာသည်။
ကိုကိုအောင်က နောက်ပိုင်း ရိုးပလေး ကို လူမထပ်ရအောင် ပြောင်းသည်။ မော်ဒယ်၊ မင်းသား မင်းသမီး၊ အဆိုတော် တွေ အကုန်ကုန်ပြီ။ ပုံစံလည်း စုံနေပြီ ဆိုတော့ အင်းဆက်ကို အင်ထရိုဂျူ့ လုပ်လာသည်။ ကိုကိုအောင်က ဒါတွေ အကုန်လုံး က စိတ်ကူးယဉ်တွေ လက်တွေ့မှာ မဖြစ်နိုင်ဘူးဟု ဆိုသည်။ ထိုအဆိုကြောင့်လည်း ဝင်းလဲ့ တယောက် အရင်က စိတ်ထဲ သိပ်မတွေ့လှသော်လည်း နောက်ပိုင်း တော့ ယဉ်ပါးလာခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုကိုအောင် က သူမကို သူမ မာမီ၊ ဒေါ်မာမာညို အဖြစ်လိုးတော့ ဖီးတက် ခဲ့ရသလို၊ သူ့ကိုယ်သူ ဦးမိုးညို ဟု ဆိုတာ ဝင်းလဲ့ ကို လိုးတော့ ဘယ်လို ကြီးမှန်းမသိပေမဲ့ ရင်ဖိုကာ အကြောတဖျဉ်းဖျဉ်း တုံ၊ ကြက်သည်းထကာ ကာမဆန္ဒအထွတ်အထိပ် သို့ ရောက်ခဲ့ရသည်။ မနက်ပိုင်းကျတော့ သူမ ဒက်ဒီကို သူမ မျက်နှာ စေ့စေ့ မကြည့်ရဲ၊ မနက်စာ စားကြသည့် စားပွဲမှာ မျက်နှာလေး နီနီ နှင့် ခေါင်းငုံကာ စားနေသော သူမကို ကိုကိုအောင် က စပ်ဖြည်းဖြည်း နှင့် ကြည့်ကာ စားပွဲအောက်မှ နေ၍ ပေါင်ကို ပွတ်သတ် ပေးကာ ကျီစားတော့ ကိုကိုအောင့် လက်ကို ပင် ဆွဲဆိတ်လိုက်ရသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်လေးမှာ စောက်ရည်ကြည်တွေ စိမ့်ကျလာတာကို တော့ ကိုကိုအောင့် သိသွားမှာ ရှက်နေသည်။
တကယ်တော့ ဦးမိုးညို ကိုယ်တိုင်က လည်း မျက်နှာပူနေသည်ကို ဝင်းလဲ့ တယောက် မသိရှာ၊
တခါ သူအမူးလွန်လာသည့် ညက သန်းကောင်ကျော်တော့ ရင်ဘတ်ပူ၊ အာဂေါင်ခြောက်လာသည်မို့ ရေခဲရေ သောက်ရန် အောက်ထပ် ဆင်းလာသည့် ဦးမိုးညို တယောက် အောကား လိုက်ဖ်ရှိုးကို မီးဖိုခန်းထဲမှာ တွေ့လိုက်ရသည်။ တခုပဲ၊ ဆိုးတာ မင်းသမီးက သူ့သမီးထွေးလေး ဖြစ်နေလို့ပင်။ ထိုနေ့က ဝင်းလဲ့ ကို ကိုကိုအောင် က ထမင်းစား စားပွဲပေါ် ပက်လက်လှန်တင်ကာ ဒူးထောင် ပေါင်ကား ခိုင်းထားပြီး၊ သူက စားပွဲဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ် မတ်တတ်ရပ်လျှက် ဝင်းလဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြား မျက်နှာအပ်ကာ ဘာဂျာမှုတ်နေသည်။ ဝင်းလဲ့ နှင့် ကိုကိုအောင် တို့ အဝတ်အစားများက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပုံလို့၊ ကိုယ်လုံးတီး နှင့် ဝင်းလဲ့ အလှက ဦးမိုးညို မျက်လုံးထဲက မထွက်တော့၊ မို့မောက်နေသော နို့လေး နှစ်လုံးက တောင်ပူစာလေးလို့ ကြွတက်လုံးတစ်လို့ နို့သီးခေါင်း ညိုညိုလေး တွေက ထောင်မတ်နေသည်။ ပေါင်တုတ်တုတ်လေး နှစ်လုံး ကလည်း မီးဖိုခန်းက လေးပေမီးချောင်း အောက်မှာ ဝင်း နေသည်။
ဝင်းလဲ့ တို့မှာ အစပိုင်း အခန်းပြင်ထွက်လိုးကြတုန်းကတော့ သူတို့ မိဘများ အောက်ဆင်းလာမလားဟု စိုးရိမ်ပြီး ဂါဝန်လှန်၊ လုံခြည်လှန်ကာ လုပ်ခဲ့ကြသေးသည်။ နောက် တဖြည်းဖြည်း ရဲလာကြသည်။ ကိုယ်လုံးတီး နှင့် လုပ်ရမှာကို မကြောက်ကြတော့၊ တဖြည်းဖြည်း နှင့် အသံကို ပင် မထိန်းကြတော့၊
တခါ မြင်ဖူးသွားတော့ ဦးမိုးညို မနေနိုင်တော့ ညတိုင်းလိုလို အသာ ခြေဖျားထောက်ဆင်း ကာချောင်းတော့သည်။ သမီး နှင့် သမက် တို့ က လည်း ညတိုင်း နေရာပြောင်း ပုံစံပြောင်းလုပ်ကြတော့ အောကား အသစ်နေ့တိုင်း ကြည့်ရသလို ဖြစ်နေရသည်။ သမီး နှင့် သမက်တို့ လိုးပွဲပြီးသွားလို့ သူလီးတအားတောင်ပြီး ပြန်တက်လာတော့လူက အိပ်မပျော်၊ အိပ်ယာပေါ် အိပ်ပျော်နေသော မိန်းမ ကို ထမိန်လှန်ကာ အနောက်က နေ လိုးဖို့ ကြိုးစားသည်။ မိန်းမ က သိပ်မကြည်ချင်ပေမဲ့ ဦးမိုးညိုကို မလွန်ဆန်နိုင်သူ အလိုးခံသည်၊ သို့သော် အိပ်ပျော်နေပြီး ဖီးမလာသေးသည့်အချိန်မို့ စောက်ခေါင်းက လည်း ခြောက်နေ သည်။ ဦးမိုးညို လည်း အရမ်းဖီးလာပြီး လီးက မာတောင် နေသည်မို့ ဒီအတိုင်းထည့်လျှင် သူလည်းနာသည်။ ချောဆီ လူးကာ လိုးရသည်။ နောက်ပိုင်းတော့ နေ့တိုင်း အဲလို လုပ်နေပါက မိန်းမ မသင်္ကာမည် စိုးသဖြင့် ကိုယ့်ဘာသာ ဝင်းလဲ့ ကို မှန်း ဂွင်းထု ပြီး စိတ်ဖြေ ပြစ်ရသည်။ သို့သော်လည်း ထိုသို့ မှန်းပြီး ထုလေ စိတ်က မပြေပျောက်ပဲ တကယ်လိုးချင်လာလေ ဖြစ်နေရသည်။
တည ထုံးစံအတိုင်း ချောင်းဖို့၊ လှေခါးမှ ဆင်းလာတော့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ အသံကြားရသည်။ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းမှာ အလုပ်ဖြစ်နေကြပြီ ဆိုတာကို သူသိလိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့ခန်းဆို ဘယ်နားကချောင်းရမည် ဆိုတာလည်း သူသိပြီးသား၊ အနီးဆုံး ဘယ်နေရာက ချောင်းရမည်ဆိုတာလည်း သူသိသည်။ ထို ထောင့်လေးကို သွားသည်။ ထိုနေရာမှာ အလွန်နီးကပ်ပြီး သူတို့ လင်မယားချင်းချင်း စကားပြောသံကို ပင် ကြားနေရသည်။
ဝင်းလဲ့ မှာ ဆိုဖာအနောက်တွင် ရပ်လျှက် ဆိုဖာနောက်မှီပေါ် ဘိုက်မှောက်ကာ သူမ ဖင်ကြီးကို နောက်ကော့ပေးထားသည်။ ကိုကိုအောင်က အနောက်ဖက်မှ မတ်တပ်ရပ်ကာ လိုးနေသည်။ လိုးနေရင်း မှ လည်း ပါးစပ်က တတွတ်တွတ်ပြောနေသည်။ ဦးမိုးညို က ဝင်းလဲ့ ဖင်လုံး ပေါင်လုံးများကို ကြည့်ကာ သွားရည်တွေ မျိုချလျှက် လက်တဖက်က လည်း သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ သူ့နားက ကိုကိုအောင် ဘာတွေပြောနေလဲဆိုတာလည်း နာထောင်လိုက်သည်။
“သမီး ဝင်းလဲ့ ဒက်ဒီ လိုးပေးနေတာ ကောင်းရဲ့လား”
“အင်း …အီးး…ကောင်းကောင်းပါတယ် ဒက်ဒီ”
“ဖွတ်..ဖတ်…ဖ လွတ်…ဖတ်..”
“ဒက်ဒီလိုးတာနဲ့ နင့်လင် ကိုကိုအောင် လိုးတာ ဘယ်ဟာ ပိုကောင်းလဲ လို့”
“အာ့….ဒက်ဒီ လိုးတာ ပိုကောင်းတယ်၊ မောင် လိုးတာထက်ပိုကောင်းတယ် ဒက်ဒီ”
“ဒက်ဒီ့ လီး နဲ့ နင့်လင် လီးဘယ်ဟာ ပိုကြီးလဲ”
“ဒက်ဒီ့ လီးက ကြီးလည်းကြီး တုတ်လည်းတုတ်၊ ရှည်လည်း ရှည်တယ်”
“သမီးဝင်းလဲ့ က ဘယ်လို သိလဲ ဒက်ဒီလီးကြီးတုတ်တာကို”
“အ အ အီးးးး အီးး ဒက်ဒီ.. သတင်းစာ ဖတ်နေတုန်း ပုဆိုး အောက်စ လွတ်နေတော့ မြင်တာ”
“အော် အီးအီး ဒက်ဒီလိုးတာကို အမြဲ ခံမယ်မဟုတ်လား”
“ဟုတ်ဟုတ် ဒက်ဒီ”
“အားးးးး ဒက်ဒီ ပြီးးးး ပြီးတော့မယ် အားးးးး ဒက်ဒီ့ လရည်တွေ သမီး စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပြီ…အီးးးး”
“အားးးး သမီးလည်း ပြီးးပြီးးးပြီ ဒက်ဒီ..အားးးးး”
ဦးမိုးညို တယောက် ကိုယ့်နားကို ကိုယ်မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်သွားရသည်။ သို့သော်လည်း ခေတ်မှီသူ ပီပီ၊ သူတို့ နှစ်ယောက် ရိုးပလေး နေမှန်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။ သူ့သမီး ဝင်းလဲ့ က သူမကို သူမ ဒက်ဒီ လိုးနေသည်ဟု ဖီးထည့်ကာ ခံနေမှန်းသိရတော့ ပိုပြီး ဖီးတက်သွားသည်။ သူ့လုံချည်ထဲမှာပင်လရည်တွေ ထွက်ကျလုနီး ဖြစ်သွားရသည်။
နောက်နေ့ မနက် သူ့မျက်စေ့ထဲမှာ ဝင်းလဲ့ က တမျိုး ဖြစ်နေလေပြီ။ သူ့မျက်လုံးတွေက လည်း ဝင်းလဲ့ တကိုယ်လုံးကို တလက်မ မကျန်သုံးသပ်နေမိသလို ဖြစ်နေရပြီ။ ဝင်းလဲ့ ကလည်း သူ့ကို မျက်လုံးချင်း မဆိုင်ရဲ မျက်နှာလေး နီကာ လွဲလွဲသွားသည်ကို သူသတိထားမိနေသည်။
နောက်တော့ ကိုကိုအောင် အလုပ်ရပြီဟု အေဂျင်စီက အကြောင်းကြားလာသည်။ ပထမဆုံး တနှစ်တိတိ ပြန်မလာပဲ လုပ်ရမည်ဟု စာချူပ်လည်းချူပ်ရသည်။ တနှစ်ဆိုတာ ခနလေး ဟု ဆိုတာ သူတို့ ပျော်ရွှင်ကြရသည်။ သို့ သော် ကိုကိုအောင် နိုင်ငံခြား ထွက်သွားသည့် ညက စလို့ ဝင်းလဲ့ တယောက် အထီးကျန်သွားသလို ခံစားနေရလေသည်။ သူမ မိဘများ အိမ်ဖြစ်သော်လည်း သူမ မှာ တယောက်ထဲ လို ဖြစ်နေရသည်။ ဒေါ်မာမာညို မှာ ကိုယ်ပိုင် ဆိုင်ဖွင့်သူမို့ တပတ်ကို တရက်ဥပုဂ်ရက်သာ နားရသော်လည်း သူမ နှင့် ဒက်ဒီ ဦးမိုးညို တို့မှာက စနေတနင်္ဂနွေ ပိတ်လေသည်။ ဝင်းလဲ့ နှင့် ဦးမိုးညို တို့မှာ တယောက်ကို တယောက် မျက်နှာပူကာ ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိမ်း ဖြစ်နေကြသော်လည်း တလလောက်ကြာတော့ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားလေသည်။ ဝင်းလဲ့ က သူမ ဒက်ဒီ တော့ သူမ စိတ်ထဲ ဖြစ်နေတာ မသိလောက်ဟု တွေးမိသဖြင့်သူမ ကိုယ်သူမ ဟန်ကိုယ့်ဖို့ လုပ်ကာ ဘာမှ မဖြစ်သလို နေလေသည်။ ဦးမိုးညို ကလည်း သူချောင်းကြည့်တာ ချောင်းနားထောင် တာတို့ကို သူ့သမီး မသိသဖြင့် သူ့အနေနှင့် ဘာမှ ပုံပျက်စရာ မလို ဟု တွေးရင်း တဖြည်းဖြည်း ရဲတင်းလာသည်။ စိတ်ထဲက လည်း သူ့သမီး မှာ ယောက်ျား ရကာစလည်း ဖြစ် ယောက်ျား နှင့် နေ့တိုင်းလိုလို လည်း လိုးနေကြသည်မို့ ယခုလို ရုတ်တရက် ယောက်ျား မရှိတော့သည့်အချိန် ဆာနေရှာမှာပဲ ဟုလည်း တွေးမိသည်။ တော်တော် ကြာ ဆာ လွန်းသဖြင့် ပေါက်ကရ ကောင် တယောက်ယောက် နှင့် ဖြစ်သွားမှာကို လည်း တွေးရင်း ပူနေမိသေးသည်။
ဝင်းလဲ့ တယောက်ကလည်း ဦးမိုညို ပူမည် ဆိုက ပူလောက်စရာပင်၊ ကိုကိုအောင် ထွက်သွားပြီး တပတ်လောက် အကြာမှာကို သူမ ညဖက်ဆို အိပ်မပျော်ချင်တော့ပေ။ သူမ အဖုတ်လေး မှာ ဟာတာတာ ဖြစ်နေရသည်။ သူမ နှင့် ကိုကိုအောင်တို့ ရိုးပလေး ခဲ့ကြသည့် မင်းသား ၊ မော်ဒယ်တို့ကို တွေးမှန်းကာ အာသာဖြေမိသည်။ နောက်တော့ သူမ သူငယ်ချင်း၊ ကိုကိုအောင့် သူငယ်ချင်းတို့ကို တွေးကာ အာသာဖြေသည်။ ကိုကိုအောင် နှင့်လည်း ပထမပိုင်းတော့ မက်ဆေ့ဂျာနှင့် ခေါ်ကာ ဆက်ခ်ချက် လုပ်သည်။ နောက်တော့ ကိုကိုအောင်မှာ နေရာအသစ်အလုပ်သစ် နှင့် နိုင်ငံခြားသား များနှင့် ဆက်ဆံရ၊ တော့ အလုပ်ပရက်ရှာ တွေ နှင့် ဆိုတော့ သူ့အခန်းပြန်ရောက်လျှင် အရမ်းပင်ပန်းလာသည် ဆိုတာ၊ နေ့တိုင်း မချက် နိုင်တော့ တပတ်တခါလောက်သာ ချက်ဖြစ်တော့သည်။
ဒီကြားထဲ စနေ၊ တနင်္ဂနွေ ပိတ်ရက်တွေမှာ သူမ ဆီ လာလာလည်နေသော သူငယ်ချင်း တယောက် ရှိလေသည်။ ထို သူငယ်ချင်း ထိုက်သူမောင် မှာ အုံပုံး အခြောက် ဖြစ်လေသည်။ ဆိုလိုသည်မှာ အပြင်ပန်းကြည့်လျှင် ယောက်ျား တောင့်တောင့်ခိုင်ခိုင်ကြီး တယောက်လို ဖြစ်ပြီး အတွင်းသိသူချင်းသာ ထိုကောင် အခြောက်မှန်း သိလေသည်။ ထိုက်သူမောင် မှာ ဝင်းလဲ့ နှင့်ရော ကိုကိုအောင် နှင့်ပါ၊ရင်းနှီးကြသူ မို့ ကိုကိုအောင် က ဝင်းလဲ့ အဖေါ်ရစေရန် ထိုက်သူမောင် ကို ပြောထားသည်။ ထိုက်သူမောင်မှာ ရံဖန်ရံခါ ပိတ်ရက် များတွင် ဝင်းလဲ့ အိမ်သို့ လာခေါ်သည်။ တခါတရံ အိမ်မှာ ပင် ချက်ပြုတ်စား တီဗီကြည့် လုပ်ကြသည်။
ဦးမိုးညို က ထိုက်သူမောင် ကို အခြောက်မှန်းမသိ၊ သမီး ဝင်းလဲ့ ကို စိတ်ပူစ ပြုလာသည်။ ဝင်းလဲ့ အိမ်နေရင်း ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အောက်က ဘရာမခံပဲ ဝတ်တာတို့ ဘောင်းဘီအတို ဖင်လုံး တခြမ်းလောက်ပေါ်တာတို့ ဝတ်တာ ကြည့်ရင်း နှင့် ဝင်းလဲ့ ကိုလည်း လိုးချင်စိတ်က အဆ တွေ ပိုပိုတိုးလာသည်။ နောက်ဆုံး အကြံကုန် ဂဠုန်ဆားချက် လုပ်ဖို့ ကြိုးစားသည်။ တကယ်တော့ မိန်းမ နှင့် ယောက်ျား စိတ်အခြေခံချင်းမတူတာ ဦးမိုးညို က သိပြီးသား၊ ယောက်ျား တွေက သာ မိန်းမတွေ ဟိုပေါ်ဒီပေါ်ကို ချောင်းချင်သည်။ မိန်းမ တွေက ဒါမျိုးစိတ်မရှိမှန်း ဦးမိုးညို သိသည်။ အားလုံးကိုတော့ မဆိုလို၊မိန်းမ ထဲမှာ ရာခိုင်နှုံးနည်းမည်သာ။ ယောက်ျားတွေက တော့ ၉၉ရာခိုင်နှုံးလောက်က အဲလို မြင်ရတာကို ဝါသနာပါကြသည်။ ဝင်းလဲ့ တညတုန်းက ပြောဖူးသည့် ဒက်ဒီ လီးကြီး မြင်ဘူးသည်ဆိုသည့် စကားကိုလည်း အမြဲ ကြားယောင်နေသည်မို့ ထိုအရာကို စမ်းကြည့်ချင်လာသည်။ အနည်းဆုံး သူမ အပေါ် သူစိတ်လာနေသည်ဆိုတာကို သိအောင် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြမည်ဟု စဉ်းစားလိုက်သည်။ မရလည်း နေပေ့စေ၊ သူ့ဖက်က ဖီးကောင်းရင် ပြီးတာပဲဟု နောက်ဆုံး ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
စနေတနေ့ မနက် ထုံးစံအတိုင်း မနက်စာ စားပြီးတော့ ဒေါ်မာမာညို က ဆိုင်ထွက်သွားသည်။ သူမ ဆိုင်အကူ လည်း ဖြစ် ဒရိုင်ဘာလဲ ဖြစ်သော ကောင်လေးက အိမ်လာပြီး ဒေါ်မာမာညိုကိုခေါ် ပစ္စည်းတွေ ကားပေါ်တင်ပြီး သွားကြသည်။ ဦးမိုးညို က ဂျာနယ်တစောင် ကောက်ကိုင်ကာ ဧည့်ခန်းက သူထိုင်နေကျ ကုလားထိုင်ပေါ် မှာ ထိုင်ဖတ်နေလိုက်သည်။ မီးဖိုဖက်လျှောက်လမ်းမှ ဝင်းလဲ့ က ၊
“ဒက်ဒီ ကော်ဖီတွေ ကျန်သေးတယ် ထပ်ယူဦးမလား”
ဟု လှမ်းမေးလိုက်တော့၊
“အေး သမီး ပိုသေးရင် ယူမယ်လေ”
အခန်း ၃၉။
ဦးမိုးညိုခေါင်းထဲ အကြံ ချက်ချင်းဝင်လာသည်။ ဝင်းလဲ့ ကော်ဖီလာပို့လျှင် သူ့ပုဆိုးအောက်စ လွှတ်ထားလိုက်မည်။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် စမ်းတော့မည်ဟု တွေးလိုက်သည်။ တွေးလိုက်တာနှင့်ကို သူ့လီးကြီးက မာတင်းလာသည်။ သူထိုင်နေကျ ဆိုဖာမှာနောက်ကို အသာမှီလို့ ခြေတဖက်ကို နောက်ဒူးတဖက်ပေါ် တင်ချိတ်လိုက်သည်။ ပုဆိုးအောက်စ ကို အသာလွှတ်လို့၊ အပေါ်စကို ချိတ်ထားသော ခြေထောက်ပေါ် ဆွဲတင်ထားလိုက်သည်။
ဝင်းလဲ့ ကော်ဖီခွက် ကိုင်ကာ ဧည့်ခန်းထဲဝင်လာတော့ ကော်ဖီတောင် ဖိတ်တော့မလို ဖြစ်သွားသည်။ ဦးမိုးညို ထိုင်နေတာက ကြည့်အုံးလေ၊ ခြေထောက်ကို ချိတ်လို့ ဂျာနယ်တစောင်ကို ထောင်ဖတ်နေတာ၊ အောက်က ပုဆိုးက ဟောင်းလောင်း လီးကြီးကလည်း မာတောင်လို့၊ ဂွေးဥကြီး နှစ်လုံးက တွဲကျလို့၊ ဝင်းလဲ့ ရှေ့နည်းနည်း တိုးကြည့်လိုက်သည်။ ခြေထောက်တွေက အော်တိုမစ်တစ်အသံမထွက်အောင် လျှောက်မိသည်။ အိမ်ရှေ့ ပြတင်းပေါက်က နေရောင်ကြောင့် လီးကြီးကို ပြတ်ပြတ်သားသား မြင်နေရသည်။ ဦးမိုးညို က ရင်တထိတ်ထိတ်ခုံ ရင်းက စောင့်နေလိုက်သည်။ ဝင်းလဲ့ ဧည့်ခန်းထဲ ဝင်လာတာ အရိပ်မြင်လိုက်ရကတည်းက ဂျာနယ်ကို မျက်နှာပေါ်ကျော်အောင် ထောင်ကိုင်ထားသည်မို့ဝင်းလဲ့ သူ့ရှေ့ တည့်တည့်ရောက်နေပြီ ဆိုတာ သူသိသည်။ သို့သော်လည်း ဝင်းလဲ့ ဆီမှ အသံလုံးဝ မထွက်ပဲ ငြိမ်သွားသည်မို့ သူ့ကို မခေါ်မခြင်း နားစွင့်ပြီး စောင့်နေလိုက်သည်။
ဝင်းလဲ့ ကလည်း ဂျာနယ်ဖတ်နေသော ဦးမိုးညို ၏ ပုဆိုးအောက်စ လွှတ်နေပြီး လီးကြီးကလည်းတောင်နေတာ မြင်နေရတော့ သူမ နှင့် ကိုကိုအောင် တို့ ရိုးပလေး ကစားရင်း လိုးကြတာကို ပြန်သတိရလာသည်။ စောက်ဖုတ်လေး လည်း စိုထိုင်းထိုင်း ဖြစ်လာသည်။ သူမလည်း ငယ်သူ မဟုတ်တော့ တာမို့အတွေးက ဆန့်ထွက်လာသည်။ သူမ ဒက်ဒီက ဂျာနယ်ဖတ်ရင်းက ဘာလို့အဲလောက်ကြီး လီးက တောင်နေရတာလဲ၊ ပြီးတော့ ယောက်ျား တယောက်က သူလီးတောင်နေတာကို သူသတိမထားမိပဲ နေပါ့မလား၊ အဲဒါဆိုလည်း အောက်စ လွှတ်နေတာကို ဘာလို့ မသိရမှာလဲ၊ ဝင်းလဲ့ မှာ တွေးရင်းက သူ့ဒက်ဒီ သူ့ကို မြူဆွယ်ဖို့ ကြိုးစား နေသည် ဆိုတာကို သဘောပေါက်သွားသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်ကလည်း ဆာနေ တင်းနေတာမို့ ဒက်ဒီ့ ကို ပြန်ကစားမယ် ဆိုရင်အပျင်းပြေမှာပဲဟု တွေးမိသည်။ နောက်တီး နောက်တောက်တွေးမိသည်။ သူမ စိတ်ထဲမှာတော့ သူမ ဒက်ဒီက သူမကို တကယ်လိုးချင်လိမ့်မည်ဟု မတွေးမိသေး၊
“အဟမ်း အဟမ်း”
ဝင်းလဲ့ က ဒက်ဒီ့ရှေ့မှာ ရပ်လိုက်ရင်း ချောင်းဟန့်သံပေးလိုက်သည်။ ဂျာနယ်မှ စာတမျက်နှာထဲကို အကြာကြီး ဖတ်ချင်ဟန်ဆောင်နေသော ဦးမိုးညို တယောက် ဂျာနယ်ကို ပိတ်လိုက်ပြီး ၊
“အော် သမီး ၊ ပေးပေး အတော်ပဲ ဒက်ဒီလည်း ကော်ဖီ သောက်ချင်နေတာ”
ဦးမိုးညို က ချိတ်ထားသော ခြေထောက်ကို ပြန်ချလိုက်သည်။ သူ့ပုဆိုးအောက်မှ ဖေါင်းထ နေသော လီးကြီးကို ဝင်းလဲ့ မမြင်ရအောင် ဂျာနယ်ကို ပေါင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။ ဝင်းလဲ့ က သူမ လက်ထဲမှ ကော်ဖီခွက်ကို ဦးမိုးညို အား လှမ်းပေးပြီးသည်နှင့် ဂျာနယ်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ ရုတ်တရက်မို့ ဦးမိုးညို အလျှင်မမှီလိုက်။ သူ့လီးကြီးမှာ ပုဆိုးအောက်မှ ထိုးထောင်ထလျှက်ပေါ်လာသည်။ သူ့လက်ထဲမှာ လည်း ကော်ဖီပန်းကန်နဲ့ မို့ ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်နေစဉ်၊
“ဒက်ဒီ ဘာတွေ ဒီထဲမှာ စိတ်ဝင်စားစရာပါနေလို့လဲ ဒီလောက် အကြာကြီးဖတ်နေတာ”
ဟု ပြောရင်းက ဖောင်းကြွနေသော သူ့ပုဆိုးကို မမြင်သလို ဖြင့် ဂျာနယ်ကို လှန်ကြည့်နေသည့် ဝင်းလဲ့ ကြောင့် စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည်။ သို့သော်လည်း ဒီတိုင်းနေလို့ မဖြစ်သဖြင့် လက်အအား ရရန် ကော်ဖီပန်းကန် ကို ဘေးနားက စားပွဲပေါ်ကို လှမ်းတင်လိုက်သည်။ ထိုသို့ လှမ်းတင်နေစဉ်မှာပင် ဝင်းလဲ့ က သူ့ပေါင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်လေသည်။
“ဟဲ့ အို ဘယ်လို လုပ်တာလည်း မကြီးမငယ်နဲ့ ဒီမှာ ကံကောင်းလို့ ကော်ဖီ မမှောက်တယ်”
“အို ဒက်ဒီက လည်း သမီး ငယ်ငယ် က ဒက်ဒီ့ပေါင်ပေါ် အဲလို ထိုင်နေကြပဲဟာကို”
“အင်း ပါ ခု က ငယ်မှ မငယ်တော့တာ သမီး ကိုယ်လုံး က အရင်နဲ့ မှ မတူတော့တာ”
“အိုမသိဘူး ထိုင်မှာပဲ ကိုယ့်ဒက်ဒီပဲဟာ”
ဝင်းလဲ့ မှာ အိမ်နေရင်း ဂါဝန်အပျော့ ဝတ်ထားတာကြောင့် သူမ စထိုင်လိုက်တော့ ဦးမိုးညို လီးကြီးက သူမ ပေါင်တလုံး နှင့် ဖိမိတာ သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်အနေအထားအနည်းငယ် ပြင်ပြီးထိုင်လိုက်တော့ သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ တိုးထွက်သွား၏။ ဝင်းလဲ့ က လီးကြီးကို မသိချင်ဟန်ဆောင်ပြီး ဦးမိုးညို ရင်ခွင်ကို ကျောမှီလျှက် ဂျာနယ်ကို လှန်ကာ လျှောက်ကြည့်နေလေသည်။ ဦးမိုးညို ကလည်း အနေအထားကျအောင် ဝင်းလဲ့ ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး အနည်းငယ် ပြင်ပေးလိုက်တော့ လီးကြီးက ဝင်းလဲ့ ပေါင်ခွဆံမှကပ်တိုးကာ စောက်ဖုတ် နှစ်ခမ်းကို ထောက်မိလေသည်။ ဒီတခါ အင့်ကနဲ ဖြစ်သွားရတာက ဝင်းလဲ့၊
ဝင်းလဲ့ ရင်တွေ ခုံလာသည်။ ပူနွေး မာတောင်နေသော လီးကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသား နှင့် အသားပါးပါး ဂါဝန်ပုဆိုး နှစ်ခုခံနေတာတောင်မှ သိသိသာသာ ကြီး ဖိကပ်နေသည်။ သူမမှာ အတွင်းခံလည်း မပါခြေ။ သူမ ၏ တဒိတ်ဒိတ်ခုံနေသော နှလုံးခုံသံကို ဦးမိုညို ကြားသွားမှာပင် စိုးရိမ်မိသေးသည်။ သို့ပေမဲ့ အက်တင်ခံပြီး မသိသလိုဖြင့်၊
“သမီး ကိုယ်လုံး က ဘာမတူတာလဲ ဒက်ဒီရ၊ သမီးကို ဝတယ်လို့ ပြောချင်တာလား”
ဦးမိုးညို အဖို့မှာတော့ သူ့လီးကြီးက သူအရမ်း လိုးချင်ပြီး မှန်းထုနေရတဲ့ သမီး ဝင်းလဲ့ စောက်ဖုတ်နားလည်း ကပ်နေပြီ၊ ဝင်းလဲ့ ရဲ့ အိစက်တဲ့ တင်ပါးအစုံကလည်း သူ့ပေါင်ရင်းမှာ ဖိကပ်နေပြီ။ ဆိုတော့ ဦးနှောက်ထဲ သုပ်ရည် တွေ စီးသွားရပြီ။ သူ့လက်တွေက ဝင်းလဲ့ ရဲ့ ဂျိုင်းအောက်က လျိုဝင်သွားပြီး အောက်ခံဘရာဇီယာမပါတဲ့ ဝင်းလဲ့ နို့တွေကို အုပ်ကိုက်မိလိုက်သည်။
“အဲဒီနေရာတွေက အရင်ကလိုမှ မဟုတ်တာ၊ အရင်တုန်းက ခုလိုဖေါင်းဖေါင်းလေးမှ မဟုတ်ပဲလေ”
ဟု ပါးစပ်က ပြောရင်း နို့အစုံကို အုပ်ကိုင် ပြီး ဆုပ်နှယ်ပေးလေသည်။ ဝင်းလဲ့ မှာ မျက်လုံးလေး စင်းသွားရသည်။ နို့သီးခေါင်းတွေလည်း ထောင်မတ်နေပြီး စောက်ရည်တွေ လည်း စိမ့်ကျနေပြီလေ။
“ဟင့်အင်း ဒက်ဒီ ဘာတွေ လုပ်နေတာလည်းဟင်”
“အော် သမီး ကိုယ်လုံး က အရင်နဲ့ မတူဘူး ဆိုတာကို ပြောပြနေတာပါ၊ ဟော ဒီထိပ်ကလေး တွေက လည်း မာတောင်ပြီး ချွန်နေပါလား”
“အာ့..ဒက်ဒီ နော်…အို့..အဲလို မချေနဲ့လေ”
ဝင်းလဲ့ မှာ သူမ ကိုယ်လုံးလေး ကို တွန့်လိမ်ရင်းက ခေါင်းကို နောက်ပြန်မော့ကာမျက်လုံးလေး မှေးကျသွားသည်။ သူမ ခေါင်းက ဦးမိုးညို ပုခုံးပေါ်ကို နောက်ပြန်မော့တင်လိုက်သလိုမို့ ဦးမိုးညို မျက်နှာ နှင့် သူမ ပါးပြင်တို့က ပွတ်သတ်သလို ကပ်သွားရသည်။ ဦးမိုးညို က ဝင်းလဲ့ ပါးပြင်လေးကို သူ့နှာခေါင်းကြီး ဖြင့်ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်သည်။
“အင်း သမီး ဝင်းလဲ့ ကတော့ ခုထိ ချစ်စရာကောင်းနေတုန်းပါပဲ”
ဝင်းလဲ့က သူမ ကိုယ်လုံးလေးကို တပတ်လှည့်လိုက်ပြီး ဦးမိုးညို နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ဦးမိုးညို နူတ်ခမ်းကို သူမ နူတ်ခမ်းလေး များဖြင့် လှမ်းကာ ကစ်စ်ပေးလိုက်သည်။
“ဒက်ဒီ အောက်က မာတောင်တောင် ကြီးကဘာလဲ”
ဟု ညုတုတု အသံလေး ဖြင့် မေးလိုက်သည်။
“အဲ့ဒါ ဒက်ဒီ လီး လေ သမီးဝင်းလဲ့”
“အို ဒက်ဒီ ဘာလုပ်ဦးမလို့လဲ”
ဦးမိုးညို က ဝင်းလဲ့ ဝတ်ထားသည့် တီရှပ်လေးကို ဂျိုင်းအောက်အထိ မတင်ပြီး ပေါ်လာသည့် နို့လုံးလေး တဖက်ကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ငုံ့ကာ လှမ်းစုပ်လိုက်သဖြင့် ဝင်းလဲ့ တယောက် တုံခါသွားရသည်။
“သမီး နို့လေး တွေက သိပ်လှတာပဲကွယ် ဒက်ဒီ မနေနိုင်တော့ဘူး စို့ချင်လို့လေ”
“အို့ ဒက်ဒီ…..”
ဝင်းလဲ့ ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ စကားပင်မပြောနိုင်တော့၊ အတွေ့အကြုံ သူမထက်ပိုများသည့် ဦးမိုးညို ၏ လှုပ်ရှားမှု များက သူမ ၏ ဆန္ဒရမက်ကို မီးလောင်ရာ လေပင့်သလို ဖြစ်နေရလေပြီ။
ဦးမိုးညို က သူမ နို့ကလေးများကို တဖက် တလှည့် စီ စို့ကာ ပေးနေရင်းက လက်တွေကသူမ ပေါင်တန်တလျှောက် ဂါဝန်အောက်မှ တိုးဝင်သွားသည်။ သူမ ၏ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေသည့် စောက်ဖုတ်လေး ကို ဦးမိုးညို လက်ဖဝါး လက်ချောင်းတွေက အုပ်ကိုင် ဆုပ်ခြေ ပွတ်သတ် ပေးနေလေပြီ။ ဘယ်က နေ ဘယ်လို ပုံစံပြောင်းသွားမှန်းတောင် ဝင်းလဲ့ သတိမထားမိလိုက်၊ သူမ သတိထားမိတော့ သူမ မှာ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေသည့် ဦးမိုးညို ပေါင်ပေါ်မှာ သူမ ကမျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး ခွထိုင်လိုက် ဖြစ်နေပြီ။ သူမ တီရှပ်လေးမှာ ဂျိုင်းအောက် အထိ လိပ်တင်ထားပြီး နို့လေး နှစ်လုံးမှာ ဦးမိုးညို တံတွေးများဖြင့် စိုရွဲလျှက်။ သူမ ဂါဝန်လေးမှာ ခါးအထိ လှန်တက်နေပြီး ဦးမိုးညို လီးကြီးက ပြေနေသော ပုဆိုးခါးပုံစကြားမှ အလံတိုင်ကြီးလို ထောင်မတ်လျှက်။ သူမ ခါးလေးကို ဦးမိုးညို က လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ မလိုက်တော့ သူမ အလိုလိုကြွပေးမိသည်။ သူမကိုယ်လုံးလေးကို ဦးမိုးညို က သူ့ဆီ ဆွဲယူလိုက်တော့ သူမ စောက်ဖုတ်မှာ ဦးမိုးညို လီးထိပ်တည့်တည့် ပေါ် ရောက်လေသည်။ ဦးမိုးညို က အသာဖိချလိုက်တော့ ဝင်းလဲ့က အလိုက်သသိ အသာထိုင်ချလိုက်မိသည်။ ဦးမိုးညိုလီး ဒစ်ဖူးကြီးက ဝင်းလဲ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေးကို ထိုးခွဲပြီး စောက်ခေါင်းထဲတိုးဝင် လာခဲ့သည်။
“ဖလု..ဗျစ်…စွတ်..”
“အ…ရှီးးးးး ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်..”
ဝင်းလဲ့ စောက်ဖုတ်လေးက စေးကျပ်နေသော်လည်း စောက်ရည်တွေ မတရားရွှဲနေတာကြောင့် လီးကြီးက ဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးခွဲ ဝင်ရောက်သွားလေသည်။ ကျပ်လွန်းအားကြီး လို့ သူမ စောက်ဖုတ်လေး ပြဲတော့မလား စိုးရိမ် စိတ်ဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချနေသော ဝင်းလဲ့ တယောက် လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့ သူမ ရင်ဘတ်ထဲ ထိ ရောက်လာသလားပင် ထင်လိုက်မိသည်။ လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီး သူမ ဖင်လုံးတွေ ဦးမိုးညို ပေါင်ပေါ် ထိုင်ချမိတော့မှ ဦးမိုးညို ပုခုံးပေါ်ကို သူမှ ခေါင်းလေး တင်ကာ နားလိုက်မိသည်။
ဦးမိုးညို ကလည်း သူ့လီးကြီး မှ ခံစားနေရသော နွေးထွေး နူးညံ့လှသည့် ဝင်းလဲ့ စောက်ခေါင်းတွင်းသားကလေး များ၏ အရသာကို ဇိမ်ခံနေလိုက်သည်။ နှစ်ဦးစလုံး အသားကျသွားမှ ဦးမိုးညို က ဝင်းလဲ့ ခါးလေးကို ကိုင်ကာ မလိုက်သည်။ ဝင်းလဲ့ကလည်း အလိုက်သင့် ကြွပေးသည်။ လီးကြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထွက်လာသည်။ တဝက်ကျော်ကျော်လောက်မှာ ပြန်ဆွဲချသည်။
“ပလွတ်…စွတ်..ဖတ်..”
“ဖွတ်..ဖတ်”
“ဖွတ်..ဖတ်”
နှစ်ဦးစလုံး စည်းဝါးကိုက်လာကြသည်။ နှစ်ဦးစလုံး ကလည်း ထန်နေကြတာကြာပြီ ၊တယောက်ကို တယောက်လည်း လိုးချင်နေကြတာ ကြာပြီမို့ စိတ်တွေ လွှတ်ပေးလိုက်တော့ အချစ်တွေ ကြမ်းကုန်ကြသည်။ စောက်ရည်တွေ နှင့် မို့တစွပ်စွပ် အသံ၊ ဖင်နှင့်ပေါင်ရိုက်သံ တဖတ်ဖတ်သံ တို့ ကြားမှ အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်း တို့သာ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထွက်ပေါ်နေသည်။
“အာ ဒက်ဒီ ပြီးတော့မယ် သမီး မြန်မြန်လေး”
“သမီးလည်း ပြီးတော့မယ် ဒက်ဒီ အို့..အား ရှီးးးးးး ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်..”
အရှိန်တွေ မြင့်လာကြသည်။ ဦးမိုးညို အားမရတော့၊ လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ တပ်လျှက်ဖြင့် ဝင်းလဲ့ ဖင်ကို မကိုင်ကာ မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အနီးရှိ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာသို့ လျှောက်သွားကာ ဝင်းလဲ့ကို ပက်လက် အသာလှဲလိုက်သည်။ ပြီးမှ ဝင်းလဲ့ ဖင်နှစ်လုံးကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးများဖြင့် တဖက်တချက် အုပ်ကိုင် ညှစ်ကာ ဆွဲဆွဲ ဆောင့်လေသည်။အားပါပါ ဆောင့်ချက်များကြောင့် ဝင်းလဲ့ ခမြာ စောက်စေ့လေး ကျင်တက်သွား ပြီး ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရသလို ၊ ဦးမိုညို လီးကြီးမှ လည်း လရည်များ သူ့သမီး စောက်ခေါင်းထဲ သို့ တဖြောဖြော ပန်းထုတ်ပြစ်လိုက်ရင်း က ကာမ ပန်းတိုင်သို့ တူပြိုင် တက်လှမ်းပြစ်လိုက်တော့လေသည်။
ဆိုဖာပေါ် ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေသည့် ဝင်းလဲ့ ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ရက် ကျသွားကာ မှေးရင်း နားနေသော ဦးမိုးညို ကို ဝင်းလဲ့ က ဖက်ထားရင်း သူမကိုယ်တိုင်လည်း အမောဖြေနေလေသည်။ သူမ စောက်ခေါင်းထဲစိမ်ထားသည့် ဦးမိုးညို လီးကြီး တဖြည်းဖြည်း ပျော့သွားသဖြင့် စောက်ရည်တို့ စောက်ဖုတ်အပြင်စီးကျလာသည်ကို သတိထားမိသွားသည်။
“ဒက် ခနဖယ်ဦး ဆိုဖာမှာ ဟို အရည်တွေ ပေကုန်တော့မယ်”
အခန်း ၄၀။
ဦးမိုးညို က ကမန်းကတန်းထ ကာ သူ့ပုဆိုးကို ကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းဘက်သို့ ထွက်သွားသည်။ ဝင်းလဲ့ က သူမယောက်ျား နှင့် သူမတို့ လိုးပြီးတိုင်း လုပ်နေကြမို့ အခန်းထဲမှ သဘက်အသေးတထည်ယူကာ ရေစွတ်ပြီး အရည်များ ပေသွားသော ဆိုဖာတို့ကို သုတ်လိုက်သည်။ ထိုအချိန် ရေချိုးခန်းမှ ထွက်လာသော ဦးမိုးညို က ဧည့်ခန်းကဆိုဖာတခု မှာထိုင်လိုက်သည်။ ဝင်းလဲ့က လည်း ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်လေးကို ဆေးကြောပြီးတော့ ပြန်ထွက်လာလေသည်။ သို့သော်လည်း ယခုလို သွေးအေး သွားတော့ သူမ ဒက်ဒီ နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမှာ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေတာမို့ သူမတို့အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကာ ကုတင်ပေါ်တက် လှဲနေလိုက်သည်။ အရင်တုန်းကရိုးပလေး ကစားခဲ့တာမို့ အခုနတုန်းက စိတ်လှုပ်ရှားတက်ကြွ စဉ်မှာ ဘာမှ မတွေးမိ၊ လုပ်နေကြလို လုပ်ခဲ့လိုက်မိသည်။ ပြီးသွားတော့ မှားသွားပလား ဟု စိတ်ထဲ ဖြစ်နေမိသည်။
ထိုအခိုက်မှာ အခန်းမှ တံခါးခေါက်သံ ထွက်လာခဲ့သည်။ သူမ မထူးပဲ နေလိုက်သည်။ လော့မချထားသည်မို့ ဦးမိုးညို က အခန်းတံခါး ဖွင့်ပြီး ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။ အခန်းဝကို ကျောပေးကာ ကုတင်ပေါ် အိပ်နေသော ဝင်းလဲ့ ၏ သေးကျင်သော ခါးအောက်မှ ကားစွင့်တက်နေသော ဖင်လုံး ကို တွေ့နေရသည်။ ဂါဝန်အောက်မှ လုံးတုတ်တုတ်ကလေး နှင့် ဖြောင့်စင်းလှသော ပေါင်တန်ခြေသလုံးတို့ကလည်း ဝင်းမွတ်နေသည်။ ဦးမိုးညို သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ခုနက ဧည့်ခန်းကို သမီး ထွက်မလာတော့သူ့စိတ်ထဲ တမျိုး ဖြစ်နေသည်။ ငါမှားသွားပလားဟု လည်း တွေးနေမိသည်။ နောက်တော့ မနေနိုင်တော့ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြေရှင်းလိုက်မည်။ ဝင်းလဲ့ မနှစ်သက်တော့ဘူး ဆိုပါကလည်း သူ ဆက်မတိုးတော့ဟု တွေးထားသည်။ တောင်းပန်လိုက်မည်ဟု ကြံရွယ်ကာ အခန်းထဲ ဝင်ခဲ့သော်လည်း ကျောပေးအိပ်နေသည့် ဝင်းလဲ့ကို မြင်တော့ သူ့လီးက ပြန်မာလာသည်။ ခုနက ကြုံလိုက်ရသည့် စောက်ဖုတ် ကျဉ်းကျဉ်း စေးစေး နွေးနွေး လေးက သူ့ လီးကြီးမှာ အရသာ ရှိလွန်းလှသည် မဟုတ်လား။
“သမီး .. ဝင်းလဲ့”
ဦးမိုးညို က ကုတင်စောင်းတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ဝင်းလဲ့ ပုခုံးလေးကို ကိုင်ကာ ခေါ်လိုက်သည်။ ဝင်းလဲ့ က အိပ်ပျော်ချင်ဟန်ဆောင်ကာ ငြိမ်နေလိုက်သည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း ဘာပြောလို့ ဘာဆိုရမည်မှန်းမသိ။ ခုန တုန်းက သူမ ဒက်ဒီ လီးကြီးကလည်း ငတ်နေသည့် သူမ အဖို့ အားရ ပါးရ ရှိလွန်းလှသည်။ အတွေ့အကြုံ ရှိသည့် အိမ်ထောင်ရှင်ပီပီ ဒက်ဒီ့ အလိုးအဆောင့်တွေက ပညာပါသည်။ သူမ ကို အရသာ ကောင်းကောင်း ပေးစွမ်းနိုင်သည်။ သူမ အထက်တန်းကျောင်းတုံး က ဖြစ်ခဲ့သည့် ဆရာ ထက်တောင် သာသေးသည်။ သို့သော်လည်း သူမ မောင့်ကို သစွာ ဖေါက်မိပလားမသိ။ သူမ ကိုယ်သူမ မသေခြာ။ ထို့ကြောင့်လည်း အသာ ငြိမ်နေလိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။
“သမီး ..ဒက်ဒီ့ ကို စိတ်ဆိုး သွားပလား ဟင်၊ ဒက်ဒီ တောင်းပန်မလို့ပါ”
ဦးမိုးညို ၏ အက်ကွဲသော အသံကြားလိုက်ရတော့ ဝင်းလဲ့ စိတ်မကောင်း ဖြစ်သွားရသည်။ တကယ်တော့ သူမ ဒက်ဒီ့ကို စိတ်မဆိုးပါ၊ သူမ ကိုယ်သူမ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ၍ ငြိမ်နေခြင်းသာ။ ဆက်ငြိမ်နေပါက ဒက်ဒီက သူမ သူ့ကို စိတ်ဆိုးသွားသည် ထင်ပြီး အရမ်းဝမ်းနည်း သွားမှာ စိုးရိမ်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် ကျောပေးအိပ်နေရာ မှ ပက်လက်ပြောင်းအိပ်လိုက်ရင်း ဒက်ဒီ့ မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။
“ဒက်ဒီ့ ကို စိတ်မဆိုးပါဘူး ၊ ဘာလို့ စိတ်ဆိုးရမှာလဲ”
ဦးမိုးညို မျာ ဝင်းလဲ့ ၏ မျက်နှာကြည်ကြည်လေး ကို ကြည့်ရင်း သူ့ကို စိတ်ဆိုးနေသည် မဟုတ်မှန်းသိရတော့ မျက်နှာမှာ ဝင်းထိန်သွားသည်။
“အင်း တော်သေးတာပေါ့၊ မသိပါဘူး သမီးက စကားမပြော ဘာမပြောနဲ့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတာကိုး”
“အင်းပေါ့ ဒက်ဒီက ဘာမှန်းမသိ ညာမှန်းမသိပဲ သမီးကို ဆွဲပြီး ဟိုဟာ လုပ်လိုက်တာကိုး၊ သူ့မိန်းမ ကျနေတာပဲဟွန့်”
ဝင်းလဲ့ ၏ ညုတုတု အပြောက ဦးမိုးညို လီးကြီးကို တင်းကနဲ ဖြစ်သွားစေလေသည်။ ဦးမိုးညို က ငုံ့ကာ ဝင်းလဲ့ ပါးလေးကို နမ်းလိုက်ရင်း၊
“ဒက်ဒီ့ မိန်းမ ကို အဲလို မလုပ်ရတာတောင် ကြာလှပြီ”
“အွန် ဘာဖြစ်လို့”
“မသိပါဘူး သူက စိတ်မပါသလို ပဲ ၊ ကိုယ်က တဖက်သတ်ကြီး ဆိုတော့ ကြာတော့ ဖီးမလာတော့ဘူး”
“အဲဒါ နဲ့ ကိုယ့်သမီး ကို အတင်းဆွဲပြီး တော့ ဟိုဟာ လုပ်တာပေါ့လေ၊ ဟွန်း”
“သမီး ကိုလည်း စိတ်မချ လို့ လေ”
“အယ် ဘာဆိုင်လို့လဲ..အိုး လက်ကြီးကလည်း ဘာလုပ်ပြန်တာလဲ၊ ဒက်ဒီ ဆိုးတယ်နော်”
ဦမိုးညို က စကားပြောရင်း လက်တွေက ဝင်းလဲ့ နို့လေးတွေကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်လိုက်သဖြင့် ဝင်းလဲ့ က အော်လိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သို့သော်လည်း ဝင်းလဲ့ စိတ်ဆိုးသည့်ပုံ မဟုတ်သဖြင့် ဆက်နှယ်နေလေသည်။
“ဒီလိုလေ ကိုကိုအောင် ကလည်း အဝေးသွားနေတော့ တော်ကြာ သမီး က လိုအပ်နေတာတွေ မဟုတ်က ဟုတ်က ကောင်တွေနဲ့ သွားပြီး ဖြည့်ဆီး မိနေမှာ စိုးလို့ပါ”
“အယ်မယ် လိပ်မျိုး ကြီး သူ့မိန်းမ သူလုပ်လို့ မရတာ နဲ့ သူများ မိန်းမ ကို လာကြံတာ သွား မရဘူး”
“အဲလို မဟုတ်ပါဘူး သမီးရယ် သမီးကို တကယ်ချစ်တာပါ”
ပြောရင်း ဆိုရင်း ဦးမိုးညို လက်တွေက ဝင်းလဲ့ ပေါင်လုံး တွေကို ဂါဝန်အောက်မှ လက်လျိုကာ ပွတ်ပေးနေလေပြီ၊ ဝင်းလဲ့ က ဒီတခါတော့ ပေါင်ကလေးကို ကားပေးသည်။ ဦးမိုးညို လက်တွေက စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး ပေါ် ရောက်သွားသည်။ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းလေး တွေကို ပွတ်သတ် ပေးရင်းမှ စောက်စေ့လေးကို အသာ ဖိခြေနေသည်။
“သမီး စောက်ဖုတ်လေး ကို အမွှေးတွေ ပြောင်နေအောင် ဘယ်လို လုပ်ထားတာလဲ”
“အာ ဒက်ဒီက လဲ ဘာတွေ လျှောက်မေးနေတာလဲ”
ဝင်းလဲ့ ရှက်သွား ပြီး မျက်လုံး ကို ပိတ်ထားလိုက်မိသည်။ ဦးမိုးညို က ဂါဝန်လေးကို ခါးပေါ်အထိလှန်ကာ ပေါင်နှစ်လုံး ကို လက်ဖြင့်တွန်းကားလိုက်ရင်း စောက်ဖုတ်လေးကို ငုံ့ကာ ရက်လိုက်သည်။
“အား…ရှီး….”
အခုတော့ ဦးမိုးညို တကိုယ်လုံး ကုတင်ပေါ် ရောက်သွားပြီ။ ဝင်းလဲ့ ပေါင်လေး နှစ်လုံး ကြားဝင် ဒူးထောက်ကာ စောက်ဖုတ်ကို မျက်နှာအပ်ကာ နမ်းလိုက်သည်။ အမွှေးအမြှင်မရှိ ပြောင်ဝင်း ဖေါင်းမို့နေသော စောက်ဖုတ်လေးကို သူ့လျှာကြီး ဖြင့် အရသာ ခံကာ ရက်နေမိသည်။ သူ့လက်ညိုးထိပ်ကလေး ဖြင့်လည်း စောက်စေ့လေးကို အသာ ဖိကာ စက်ဝိုင်းပုံ ပွတ်ခြေပေးနေသည်။ ဝင်းလဲ့ လည်း သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပေးထားလိုက်သည်။ ဦးမိုးညို လျှာကြီး သူမ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ပိုဝင်နိုင်အောင် ဖင်လေးကို ကော့ကော့ ပေးလေသည်။ ဦးမိုးညို အရက် ကြမ်းလာတော့ ဝင်းလဲ့ လည်း ငြီးသံလေး တွေနဲ့ အတူလူလည်း ကော့ပျံ တက်လာသည်။ သူမ လက်တွေက ဦးမိုးညို ခေါင်းကို အတင်းကိုင်ပြီး သူမ ပေါင်ကြားထဲ အတင်း ဖိသွင်းမိလေသည်။ ဦးမိုးညိုက သူမ စောက်စေ့လေးကို ရအောင် စုပ်လိုက်တော့ ကျင်တက်သွားပြီး တချီပြီးရလေသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်မှ ထွက်ကျလာသော စောက်ရည်များက လည်း ဦးမိုးညို မျက်နှာတပြင်လုံး ပေကျံကုန်ရသည်။
“အ… ဒက်ဒီ.. သမီးကို ငရဲရောက်အောင် လုပ်နေတာလားအီးးးးးး ရှီးးးးး ကျွတ်စ်”
“အဲဒါနဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက်ပါကွာ၊ သမီး ကောင်းအောင် လုပ်ပေးနေတာပါ မကောင်းလို့လား”
“ကောင်းပါတယ် ဒက်ဒီရဲ့ လာပါဦး”
ဝင်းလဲ့ က ဦးမိုးညို ကို သူမကိုယ်ပေါ် မှောက်ရက် ဖြစ်သွားအောင် ဆွဲယူလိုက်ပြီး ဦးမိုးညို မျက်နှာပေါ် ပေကျံ နေသည့် သူမ စောက်ရည်များကို ရက်ပေးလိုက်သည်။ ဦးမိုးညို နူတ်ခမ်းကို လည်း သူမ နူတ်ခမ်းထူထူ လေး များဖြင့် စုပ်နမ်း ကာ လျှာကလေး ထိုးထည့်ပေးလေသည်။ ဦးတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဖက်လျှက်သားဖြင့် အိပ်ယာပေါ်လှိမ့်လိုက်ရာ ဦးမိုးညို က အောက်က သူမ က အပေါ်က ရောက်လေသည်။ သူမ က ဦးမိုးညို ပေါင်ပေါ်မှာ ခွထိုင်လိုက်ပြီး ဦးမိုးညို ရှပ်အကျီကို ကြယ်သီး ဖြုတ်လေသည်၊ နောက် ဦးမိုးညို ရင်ဘတ်ကို ငုံ့နမ်း ပြီး နို့သီးခေါင်းလေး များကို စုပ်လိုက်ရာ ဦးမိုးညို တကိုယ်လုံး ယားကျိ တွန့်လိမ်သွားလေသည်။
“အား သမီး ရှီးးးး ”
“ခစ်ခစ်”
ဝင်းလဲ့ က ရီမောရင်း က ဦးမိုးညို ကိုယ်အောက်ပိုင်းသို့ လျှောဆင်းသွားသည်။ ဦးမိုးညို ပုဆိုးကို ဖြည်ပြီး ခြေရင်းသို့ ဆွဲချလိုက်ရာ ပုဆိုးမှာ ကွင်းလုံးကျွတ်သွားပြီး ကုတင်အောက် ကျသွားသည်။ ပုဆိုးဖယ်လိုက်တော အောက်မှ အလံတိုင်ကြီး လို ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးက ဖြောင်းကနဲ ပေါ်လာလေသည်။
ဝင်းလဲ့ က သူမ ဆံပင်ကို နားရွက်နောက်နားသို့ သပ်တင်လိုက်ပြီး လက်ကလေး တဖက်ဖြင့် ဦးမိုးညို လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဦးမိုးညို လီးတန်ကြီးမှာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထလျှက် ထိပ်ဖူးကြီးမှာ ခရမ်းရောင် မှိုပွင့်ကြီးပမာ ကားစွင့်နေသည်။
ဝင်းလဲ့ က သူမ နူတ်ခမ်းလေး နှင့် လီးထိပ်အကွဲကြောင်းလေးကို နမ်းလိုက်ပြီး မှ လျှာကလေး တစ်လစ်လုပ်ကာ အရည်ကြည်လေးကို ရက်လိုက်သည်။ သူမ နူတ်ခမ်းလေးကို ဟကာ လီးဒစ်ဖူးကြီးကို ငုံလိုက်သည်။ နူးညံ့နွေးထွေးသော ဝင်းလဲ့ ၏ အာဂေါင်တွင်းမှ အထိအတွေ့ကြောင့် ဦးမိုးညို လီးကြီးက ပိုမာတင်းလာသည်။ ဝင်းလဲ့ က ပထမဖွဖွလေး စုပ်ပေးသည်။ ပြီးတော့မှ သူမ လက်ကလေး ဖြင့် လီးတန် အရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်းသူမ နှုတ်ခမ်းကို လီးတန်ကြီးမှာ တင်းတင်းလေး စေ့ကာ မျက်နှာကို အထက်အောက် လှုပ်ရှားပေးလေသည်။ ဦးမိုးညို မှာ စိုစွတ်နွေးထွေးသော အာဂေါင် နှင့် တင်းတင်းလေး စေ့ထားသော နူတ်ခမ်းကြောင့် စောက်ဖုတ်ကို လိုးနေရသလို ပင် ဖြစ်နေရသည်။ ပိုကောင်းတာကတော့ တချက်တချက် အားပါပါ ဖြင့် စုပ်စုပ်ပေးသောကြောင့် လီး တန်အတွင်း စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ခံစား ရသည့် အရသာ က ပိုသာသလို ပင် ရှိလေသည်။
“အား သမီး ရယ် စုပ်တတ်လိုက်တာ၊ ဘယ်တုံးကတည်း ကတတနေတာလည်းကွာ”
ဝင်းလဲ့ မှာ စကားပြန်မပြောနိုင် သူမ ပါးလေး ခွက်သွားအောင်ပင် စုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ ဦးမိုးညို ထွန့်ထွန့် လူး သွားရသည်။ ဝင်းလဲ့ လက်တဖက်က ဦးမိုးညို ဂွေးဥကြီး နှစ်လုံးကို လည်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း ပွတ်ကစားပေးနေလေရာ ဦးမိုးညို မှာ လရည်များ ပင် ပန်းထုတ်ချင်စိတ်ဖြစ်လာရသည်။ သို့သော် ယခုတော့ ဝင်းလဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို လိုးရတာ မဝသေးတာမို့ ပါးစပ်ထဲ မထုတ်ချင်သေးပေ၊
ဝင်းလဲ့ ဂျိုင်း နှစ်ဖက်ကို ဆွဲမ လိုက်ပြီး သူမ နူတ်ခမ်းလေးမျာကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူ့လီး အနံ့ က ဝင်းလဲ့ နူတ်ခမ်းများ မှ ရလိုက်သည်။
“ဘာလို့လဲ ဒက်ဒီ သမီး စုပ်ပေးတာ မကောင်းလို့လား”
“ကောင်းလွန်းလို့ ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ထွက်သွားမှာ စိုးလို့ပါသမီးရယ်”
“ထွက်လည်း ထွက်ထွက်ပေါ့ သမီး ဒက်ဒီ လရည် သောက်ကြည့်ချင်တယ်လေ”
“နောက်တော့ သမီး သောက်ချင်တဲ့အချိန်ပြောပါကွာ အခု သမီး စောက်ဖုတ်လေးကို လိုးရတာ မဝသေးလို့ပါ”
“ဟွန့် ဒက်ဒီနော် သူများ မယားကို သူ့လင် မရှိတုန်း တန်အောင်လိုးဖို့ ကြိုးစားနေတယ်”
“ဒက်ဒီ့ မယားလေး ပဲ ဖြစ်လိုက်ပါတော့ကွာ မဟုတ်ဘူးလားသမီးရယ်”
“ခုကရော လုပ်ချင်သလို လုပ်နေတာ ဒက်ဒီ မယား ဖြစ်နေပြီ မဟုတ်ဘူးလားလို့”
“အင်းပေါ့ မယားလေး ရယ် လေးဘက်ထောက်ကုံးပေးပါလား ဒက်ဒီ ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်လို့”
” ဟင်း သိသား ပဲ သူတို့ ယောက်ျား တွေ ဒေါ့ကီ ကို အသေကြိုက်ကြတာဟွန့်”
ဝင်းလဲ့က အိပ်ယာပေါ်မှ လေးဘက်ထောက်ရင်း သူမ ဖင်ကို ကော့ပေးထားလေသည်။ ခါးသေးသေး အောက်က လုံးဝန်းကားစွံ့နေသော ဖင်လုံး လေးများမှာ ပြောင်မွတ်ချောမွေ့နေပြီး ဖင်ကြားအောက် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ပြူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ ဖေါင်းတင်းပြီး စောက်ရည်များဖြင့် ရွှမ်းလဲ့ နေလေသည်။ ဦးမိုညို က အနောက်မှ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းအဝ သို့ တေ့လိုက်သည်။ လီးကြီး မြုတ်ဝင်သွားသည်မှာ အရည်ပျော်လုနီးပါး ထောပတ်ထဲ လက်ညိုးထိုးထည့်လိုက်ရသလို အရသာရှိလှပေသည်ဟု ဦးမိုးညို တယောက် တွေးမိလိုက်လေသည်။
