အခန်း ၄၁။
ဝင်းလဲ့ က သူမ ဇာတ်လမ်းကို အကျဉ်းချူပ်တော့သည်။
“အဲဒါပါပဲ ကောင်မရယ်၊ အဲဒီ နောက်ပိုင်းတော့ ငါတို့ က မာမီ မရှိတဲ့ အချိန် ငါ့ယောက်ျား ရှိတုန်းက လိုပဲ၊ တအိမ်လုံး မှာ နေရာ လပ်မကျန်အောင် လျှောက်လိုးကြတယ်။ ပုံစံ မျိုးစုံပေါ့၊ ညဘက် မာမီ အိပ်ပျော်သွားပြီ ဆိုရင်လည်း ဒက်ဒီက ဆင်းလာပြီး တော့ လိုးသေးတယ်။ ရှင်းရှင်း ပြောရရင်တော့ ငါ့ကို ဒက်ဒီ လိုးတဲ့ အကြိမ် က ငါ့ယောက်ျား လိုးရတာထက်တောင် ပိုများမှာ သေခြာပါတယ်ဟာ ခစ်ခစ်”
“ဟင် နင့်မာမီ ကရော တအိမ်ထဲ နေပြီး မရိပ်မိဘူးလား”
“သိတာပေါ့ ဟ၊ ငါလည်း ပထမတော့ မာမီ မသိလောက်ဘူးထင်တာ နောက်တော့ မာမီ က သတိပေးတယ်၊ သမီး ယောက်ျား မရှိတုံး ဘိုက်မကြီးအောင် သတိထားတဲ့ ဆေးမှန်မှန်သောက်နော်တဲ့ ဆိုပြီး ပြောတယ်”
“ဟယ်တော့ ကောင်မ ဆိုးချက်ကတော့”
“ငါလည်း ပထမတော့ လန့်ဖြန့် သွားတာပေါ့၊ မာမီ များ ငါ့အပေါ် စိတ်ဆိုးမလား ပေါ့၊ တကယ်တော့ မာမီ ကလည်း သူ့ဆိုင်က အကူ ကောင်လေး နဲ့ ဖြစ်နေတာဟဲ့၊ ဒက်ဒီက လည်း သိတယ်တဲ့၊ ငါနဲ့ မာမီ နဲ့ အဲတော့မှ မိန်းမ ချင်း အတွင်းစကား ပြောဖြစ်ကြတော့တယ်။ တကယ်က မာမီ က အဲဒီ ကောင်လေး နဲ့ အရင် စဖြစ်တာတဲ့၊ ကောင်လေးက ငါ့ထက် တောင် ငယ်ဦးမယ်၊ အဟီး၊ သူက ဆိုင်ပိတ်တဲ့ နေ့ ဒက်ဒီ အလုပ်သွားတဲ့ နေ့ ဆို အိမ်မှာ မာမီ နဲ့ အဲဒီကောင်လေး က ပွဲတော်တည်နေတာတဲ့၊ ဘယ်လို ဖြစ်ကြတာလဲ ဆိုတော့ အနေနီးစပ်တာပေါ့ဟာ၊ ဆိုင်မှာ နေ့တဒူဝ ထိတွေ့ဆက်ဆံနေရတာ ဆိုတော့ အရွယ်မတူ ပေမဲ့ လိင်မတူတော့ ငြိတာပဲပေါ့။ နောက်ပိုင်း ဒက်ဒီက သိသွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ငါတို့ ပြောခဲ့သလို ယောက်ျား ဆိုတာ ကပ်ကိုး ဖီးလ် အနည်းနဲ့ အများ ရှိကြတာမို့ လွတ်ပေးထားပြီး တခါတလေ ချောင်းကြည့်တယ်၊ တခါတလေလည်း ပြောပြခိုင်းတယ်တဲ့။ နောက် ငါနဲ့ ကိုကိုအောင်တို့ လိုးကြတိုင်း ဒက်ဒီက ဆင်းဆင်းချောင်းပြီး လီးတောင်လာတိုင်း မာမီ အိပ်ပျော်နေရက် နဲ့ လာလာ လိုးတယ်တဲ့။ မာမီက စိတ်မရှည်တော့လို့ ရှင်ဒီလောက် လုပ်ချင် ရှင့်သမီးကို ရအောင်ဖန်လုပ်လို့ ပြောခဲ့တာတဲ့၊ ကဲ ရှင်းရော”
“ဟုတ်ပ ကွာကောင်းပါ့ ကောင်မရယ်၊ အခုတော့ရော”
“အင်း နောက်ပိုင်း မောင်နဲ့ ငါ အိမ်ဝယ်ဖြစ်တော့ ငါတို့ သီးသန့် ဖြစ်သွားတယ်။ ဒက်ဒီ လည်း တခါတလေတော့ လာအိပ်တယ်၊ အရင်လိုတော့ မနေဖြစ်တော့ဘူးပေါ့”
“အင်း ပေါ့ နင်က အခုတော့ ကုလားလီးကြီး နဲ့ တွေ့နေရတာကိုး ခစ်ခစ်”
“ကောင်မနော် သူမစားရလို့ မနာလို ဖြစ်နေတယ်၊ နင်လိုချင် ကုံးလိုက်ပေါ့ ငါ့က သဝန်မတိုပါဘူး ခစ်ခစ်၊ သူငယ်ချင်း အချင်းချင်းပဲဟာ ဟားဟား”
………………………………..
တခုသော သောကြာနေ့ တနေ့၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အလုပ်တွေ လက်စသတ်ဖို့ ကျန်နေသေး သော်လည်း ရုံးဆင်းချိန် ရောက်လာခဲ့သည်။ ဝင်းလဲ့ က ပင် သီရိ အခန်းသို့ ရောက်လာပြီး၊
“ဟဲ့ ကောင်မ ပစ္စည်းတွေ မသိမ်းရသေးဘူးလားခုထိ”
“ဟယ် ဝင်းလဲ့ နင် သွားချင်သွားတော့ ငါ ဂရပ် ဖြစ်ဖြစ် တက်ဆီ ဖြစ်ဖြစ် ခေါ်လိုက်တော့မယ်၊ မနက်ဖြန်က လည်း ပိတ်ရက် ဆိုတော့ ငါဒါလေး တွေ ဖြတ်မှ ရမယ်”
“အင်း ဒါဆိုလည်း ပြီးတာပဲ ခစ်ခစ် နင် မလိုက်ဘူး ဆိုတော့လည်း အတော်ပဲ ပေါ့ ပက်တဲ က ငါနဲ့ လိုက်မလို့ ပြောထားတယ်၊ ဒီည ငါ့အိမ်မှာ အိပ်မလို့ တဲ့”
ဝင်းလဲ့ က တိုးတိုးလေး သီရိ နားနား ကပ်ပြောလိုက်သည်။ သီရိ မှာ ပက်တဲ လီးကြီး ပြန်မြင်ယောင်မိ ပြီး စိတ်က ထသွားရသည်။ သို့သော်လည်း အလုပ်က ပရက်ရှာ ရှိနေသည်မို့ စိတ်ကို ပြန်ချိုးနှိမ်လိုက်ကာ၊
“အေးပါဟယ် ကောင်မရယ် အင်ဂျွိုင်း အင်ဂျွိုင်း ငါတော့ မနက်ဖြန်မှ ပဲ အေးဆေး နားတော့မယ် သွားသွား”
“အေးအေး သွားပြီ သိပ်ကြီး လည်း မိုးချူပ်မနေနဲ့ သောကြာနေ့ ဆို ရုံးဆင်းတာနဲ့ လူတွေက အကုန်လစ်ဖို့ ကြံနေကြတာ၊ နင်တယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့ဦးမယ် ၊ သရဲနဲ့ တွေ့နေမယ် ခစ်ခစ်”
“အမလေး သရဲ များ တော့ မကြောက်သေး၊ သွားပါဟယ် ငါအလုပ်မပြီးပဲနေမယ်”
သီရိ တယောက် အလုပ်ထဲ အာရုံ ဘယ်လောက် စိုက်သွားသလဲ ဆို အချိန်ကုန်သွားတာတောင် သတိမထားမိလိုက်။ သူမ အလုပ်တွေ ပြီးသွားတော့ အတော် လေး စိတ်ပေါ့သွားသည်။ ခါးကို တချက်ဆန့်ရင်း ကွန်ပြူတာ ကို တချက်ကြည့်လိုက်သည်။ သူပို့ထားတဲ့ ရီပို့တွေ တဖက်မှ ရရှိကြောင်းမလာသေးသဖြင့် ခနစောင့်ရင်း ရှုူးသွားပေါက်လိုက်ဦးမည်ဆိုတာ သူမ အခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ ထိုအခါကျမှ ရုံးတခုလုံး လူတယောက်မှ မရှိ ပြောင်သလင်းခါနေသည်ကို သတိထားမိလေသည်။ အင်း သူမ ကိုတော့ နေထက်နိုင် မျှော်မည်မဟုတ် ကြောင်း သူမ သိသည်။ သူမ နောက်ကျမည်ဟု ဖုံးဆက်ထားလိုက်ပါက သူက ပိုတောင် ကြိုက်ဦးမည်။ သူ့မာမီကို သွားလိုးနေမည် ဆိုတာ သီရိ သိနေပြီ။ မျက်စေ့ နဲ့တော့ တပ်အပ် မမြင်ဘူးသေးပါ။ သေခြာသလောက်တော့ ရှိသည်ဟု သူမ တွက်ထားသည်။
သီရိ သူမ အခန်းပြန်ရောက်တော့ ကွန်ပြူတာ ပြန်ဖွင့်လိုက်သည်။ အီးမေးက ပြန်မလာသေး၊ တခုခု များဖြစ်သလား မသိ၊ သူတို့ ဆီက ရီပလိုင်းရမှ သူမ စိတ်အေးရမှာ မို့ စောင့်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ဒီအတိုင်းနေလည်း ပျင်းနေမည့်အတူတူ အီးမေး ဝင်းဒိုး ကို မီနီမိုက်စ် လုပ်လိုက်ပြီး၊ အွန်လိုင်းမှာ တက် အောစာ ဖတ်ဖို့ စဉ်းစားလိုက်သည်။ တိတ်တခိုးမှာ သူမ
“ဟင် ဦးမင်းထင်”
သူမ တို့ ရုံးမှ သန့်ရှင်းရေး အလုပ်သမားကြီး ဦးမင်းထင် ပါ။ ဦးမင်းထင် က ထုံးစံအတိုင်း ရုံးမှ လူတွေ ကုန်မှ ရုံးခန်းတခု လုံးကို သန့်ရှင်းရေး လာလုပ်ပေးသူ ဖြစ်သည်။ သူ့ထုံးစံ အတိုင်း ရှပ်ကီလေး နည်းနည်း ဆွဲပြီး တော့ ရုံးထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ အပြင်ဟောခန်း မီးတို့ မပိတ်သေးသဖြင့် နောက်ဆုံး ပြန်သည့်လူက မေ့သွားတာလား လူတယောက်ယောက်များ မပြန်သေးတာလားဟု တွေးလိုက်သေးသည်။ နောက် တော့ ဟောဝေး တခါးတခြမ်းက ပွင့်နေသဖြင့်စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်သွားသည်။ သူခိုးများ ဝင်နေသလား ဟု စိုးရိမ်သွားသည်။ သူ့ စတိုခန်းထဲ မှ သံတူရွင်း တချောင်းယူလိုက်သည်။ ခါးမှ သော့တွဲကြီးတောင် အသံထွက်မှာ စိုးလို့ အသာ ဖြုတ်ထားခဲ့ပြီး ခြေဖြားထောက်ကာ ရုံးခန်းတွေဖက်ထွက်လာခဲ့သည်။ ရုံးခန်းတခုက မီးလင်းနေသေးသဖြင့် ထိုအခန်း တွင်းသို့ ဘေးဘီရိုအကွယ် ပြတင်းပေါက်မှ ချောင်းကြည့် လိုက်မိသည်။ ထို ပြတင်းပေါက်မှာ သီရိ စားပွဲ၏ ဘေးတိုက် အနောက်ဘက်မှာ ရှိလေရာ သီရိ ကွန်ပြူတာ စခရင်ကို ကောင်းကောင်းကြီး မြင်နေရလေသည်။ ဦးမင်းထင် သွေးတွေ ဆူသွားသည်။ ဒီမန်နေဂျာ မလေး ရုံးမှာ လူမရှိဘူး ဆိုပြီး ကွန်ပြူတာမှာ လိုးကားတွေ ကြည့်နေတာပါလား၊ သူ့ဖုံးလေးကို ထုတ်ပြီး ဗီဒီယို ဆွဲထားလိုက်သည်။ နောက်တော့ အသာ အသံမကြားအောင် အခန်းတံခါးဝကနေ ဝင်လိုက်သည်။ သီရိ က ဘယ်လောက် တောင် စိတ်ဝင်စားနေသလဲ ဆိုတော့ ဦးမင်းထင် သူမ အနားရောက်သွားတာတောင် မသိလိုက်တော့ ၊ သူမ သိလိုက်တဲ့ အချိန်က နောက်ကျသွားလေပြီ။
“ဟဟား ကောင်မ တော်တော် နှာထန်တာပါလားဟဲဟဲ ငါ့အကြိုက်ပေါ့”
ဦးမင်းထင် က သီရိ လက်ကလေးကို ဆွဲယူလိုက်တော့ သီရိ ကွန်ပြူတာကို ပိတ်ချင်ဇော နှင့် မတ်တတ်ထရပ်ကာ ပြန်ရုန်းသည်။ သို့သော်လည်း ဦးမင်းထင် က သန်စွမ်းလှသည်။ သီရိ လက်ကို အနောက်ကို ဆွဲလိုက်တော့ လိန်ချလိုက်သလို ဖြစ်ရာ သီရိမှာ နာသဖြင့် သူမ ကိုယ်လုံးလေး ရှေ့ကုံး သွားပြီး ပါးတဖက်မှာ စားပေါ်ပေါ် သို့ ကပ်လျှက် ကျလေသည်။ သူမ မျက်စေ့ ရှေ့မှာ တော့ ကွန်ပြူတာ စခရင်ပေါ်မှာ ကပ္ပလီကြီးက အဖြူ မလေး ကို အနောက်က နေ တဖုံးဖုံး ဆော်နေသည်။
“အား နာတယ် လွတ်ပါ ဦးမင်းထင် ကျမ လက်ကျိုးတော့မယ် အီးးးးး ”
“အဲဒါ ဆိုလည်း မလှုပ်နဲ့ လေ ငြိမ်ငြိမ်လေး နေလိုက် ဟုတ်ပလား နို့မို့ ဆိုရင် တော့ တာဝန်မခံဘူး ဟဲဟဲ”
ဦးမင်းထင်က လိမ်ထားသော သီရိ လက်ကလေးကို သူမ ကျော ပေါ် ဖိတွန်းလိုက်တော့ သီရိ မှာ ဘယ်လို မှ လှုပ်မရတော့ပေ၊ ပါးပြင်တဖက်မှာ စားပွဲပေါ် ထိကပ်လျှက် သူမ မျက်နှာရှေ့ တည့်တည့် မှ ကွန်ပြူတာ စခရင် ကို သာ အနီးကပ် ကြည့်နေရတော့သည်။ ကွန်ပြူတာ စခရင် မှာတော့ ကပ္ပလီကြီးက အဖြူမလေး ကို ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ကာ သူ့လီးမဲမဲ ကြီး နဲ့ ထိုးသွင်နေလေပြီ။
ဦးမင်းထင်က အားနေသော လက်တဖက်ဖြင့် သီရိ စကဒ်ကို မကာ ခါးပေါ်လှိမ့်တင်လိုက်သည်။ သီရိ ဖင်လုံး ကလေး က ပြောင်ကနဲ ထွက်လာပြီး ပန်းနုရောက် ပင်တီလေးကို တွေ့နေရလေသည်။
“ဦးမင်းထင် မလုပ်ပါနဲ့ ကျမ တောင်းပန်ပါတယ် ရှင် အားးးး”
ဦးမင်းထင်က အေးဆေးပင် သီရိပေါင်ခွဆုံကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပင့်ကိုင်လိုက်ရာ ပင်တီခွဆုံ တခုလုံးက စိုရွဲနေသည်ကို စမ်းမိသွားသည်။
“အာဟား.. ကောင်မလေး လိုးကား တွေ ကြည့်ပြီး စောက်ရည်တွေကို ရွဲနေတာပဲ ၊ စောက်ရမ်းထနေတာပေါ့လေ ဟားဟား ငါ့အတွက် အတော်ပဲ နူးနေစရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့”
“ဦးမင်းထင် ရယ် မလုပ်ပါနဲ့ ဦးလေး ဘာလိုချင်လဲ လိုချင်သလောက် ကျမပေးပါ့မယ်”
“အေးလေ ငါက နင့်ကို လိုးချင်နေတာပဲ အေးအေး ဆေးဆေး ပေးလိုက်ပေါ့”
သီရိ ခမျာ ရုန်း၍လည်းမရ လက်ကလည်းနာ သန့်ရှင်းရေးသမား ကြီးက သူမလို မန်နေဂျာမ ကို လုပ်ချင်သလို လုပ်ပြောချင်သလို ပြောနေတာ ခံနေရသဖြင့် မျက်ရည်တွေ စီးကျလာလေသည်။
“အိုး…အီးးးးး ဦးးးးးး အဲလို မလုပ်ပါနဲ့ ….”
ဦးမင်းထင်က သီရိ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပင်တီပေါ်မှ ပင် အုပ်ကိုင်ပြီး တချက်နှစ် ဆုပ်နှယ် ဖျစ်ညှစ်ပြီးမှ ပင်တီကို ပေါင်လည်လောက်အထိ ဆွဲချလိုက်သည်။
“..ရှီးးးးးး အာ့ကို မညှစ်နဲ့လေ အားးးးးးးး အမေ့..”
ဖေါင်းမို့မို့ နှင့် စိုရွဲနေသော စောက်ဖုတ် ကြီး နူတ်ခမ်းသား များကို သူ့လက်ချောင်းကြီး ဖြင့် ထိုးမွှေပြီး စောက်စေ့ လေးကို သူ့လက်မ လက်ခလည်ထိတ်ဖြင့် ဖိညှစ်ကာ ပွတ်ခြေလိုက်တော့ သီရိ တကိုယ်လုံး တုံခါသွားရလေသည်။
“အ…အ….ရှီးးးးးး..ကျွတ်စ်…ကျွတ်စ်…အို့…အမေ့……အီးးးးး”
ဦမင်းထင်က သူ့လက်ခလည်တုတ်တုတ်ကြီး နှင့် သီရိ စောက်ခေါင်းထဲကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ထိုးထည့် ပြီး မွှေလိုက်တော့ သီရိ မှာ ဖင်တယမ်းယမ်း ဖြစ်နေရရှာသည်။ သူမ ခန္ဓာကိုယ် တုံ့ပြန်မှုကြောင့် စောက်ရည်တွေက လည်း ဦးမင်းထင် လက်ချောင်းပေါ်မှာ စီးကျလာနေလေသည်။
“အားးးး အမေ့……ရှီးးးးး”
မထင်မှတ်သော အကြမ်းဖက်မှု၊ နဂိုထဲက ကာမဆန္ဒတွေ ထကြွနေမှု တို့ကြောင့် သီရိ ခမြာ သူမ ကိုယ်သူမ ပင် မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ကာမဆန္ဒအထွတ်အထိပ်သို့ တချီ ရောက်သွားရတော့သည်။ ဦးမင်းထင်က သူ့လက်ချောင်းကို ညှစ်လာသော သီရိ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များကြောင့် သီရိ တချီ ပြီးသွားပြီ မှန်း သိလိုက်သည်။ အားရ ကျေနပ်သွားသည့် အပြုံး ပေါ်လာပြီး သူ့လက်ချောင်းကြီးကို သီရိ စောက်ဖုတ်ထဲ မှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
ဦးမင်းထင်က သူလိမ်ထားသည့် သီရိ လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်သော်လည်း သီရိ ခမြာ မထနိုင်ရှာတော့ စားပေါ်ပေါ် လက်တင် မျက်နှာမှောက်ရင်း ရှက်ရှက် နှင့် ငိုရှက်နေရှာလေသည်။
ဦးမင်းထင်က သူဝတ်ထားသည့် ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ဖြည်ချပြစ်လိုက်သည်။ ပုဆိုးအောက်မှာ အတွင်းခံ ဝတ်မထားသဖြင့် မာတောင်တောင့်တင်းနေသည့် လီးကြီးက ဖြောင်းကနဲ ပေါ်ထွက်လာခဲ့သည်။
အခန်း ၄၂။ သီရိ ၊ ဦးမင်းထင် အဆက်။
ဦးမင်းထင် မှာ တချိန် က ဆိုးမိုက် ခဲ့သူမို့ ထောင် ခနခန ကျခဲ့ဘူးသည်။ သို့သော်လည်း နောက်ပိုင်း အိမ်ထောင် ကျ သားသမီးတွေလည်း ရလာတော့ နောင်တရကာ ကောင်းရာ ကောင်းကြောင်း လုပ်စားနေသူ ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ယခု လို အခွင့်အရေးမျိုး နှင့် ကြုံတော့ လည်း လက်မလွှတ်ချင်တော့၊ သုတ်သွေး ကလည်း ဦးနှောက်ကို ရောက်နေပြီမဟုတ်လား။
စားပွဲပေါ် မှောက်ရက် ကုံးနေသော သီရိ ကျောကို လက်တဖက်ဖြင့် ဖိထားပြီး သူ့ဒူး နှစ်ဖက် ဖြင့် သီရိ ပေါင်နှစ် လုံးကို ထိုးခွဲကာ ဖြဲကားလိုက်သည်။ သီရိ ပေါင်ခွဆုံ မှ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက လည်း ပြူးထွက် နေသည်။ ကောင်မလေး လူသာ ပိန်သလို ရှိတာ ဖင်ကလည်း ကား စောက်ဖုတ်ကလည်း ဖေါင်း တော်တော် ထန်မဲ့ ပုံပဲဟု တွေးမိလိုက်သည်။ ငယ်စဉ် ထောင်တွင်းမှာ ထည့်လာခဲ့သည့် ဂေါ်လီများကလည်း သူ့လီးကြီး ပတ်လည်မှာ ဖုဖေါင်းထ နေသည်။ သူ့ဒစ်ဖူး ကြီးကိုသီရိ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းဝတွင် တေ့ကာ အပေါ် အောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။
“အ….ရှီးးးး”
ခုနက မှ လက်ချောင်း ဖြင့် တချီပြီးအောင် အလိုးခံထားရသော စောက်ဖုတ်က အလွန် စန်းစန်းတင့် ဖြစ်နေရသည်။ စောက်ရည်များ ကလည်း စိုရွဲနေတာမို့ ဦးမင်းထင် က သိပ်မညှာတော့ သူ့လီးကြီး ဒစ်ဖူးမြုတ်အောင် အသာ ထည့်ပြီး သည်နှင့် တချီထဲ ဆောင့်လိုးချလိုက်သည်။
“အား….အီးးးးး သေပါပြီ…ဦးးးးးးးး အမလေးးးးးးး အားးးးး ရှီးးးးးးးးကျွတ်စ် ကျွတ်စ်…..”
သီရိ မှာ သူမ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ဒလကြမ်းတိုးဝင်လာသော လီးကြီးကြောင့် စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များ ပူကနဲ ဖြစ်ပြီး ကျပ်တည်း နေအောင်ကို လီးကြီး တိုးဝင်လာသဖြင့် လန့်ကာ အော်ဟစ်လိုက်မိသည်။ အောင့်လည်း အောင့်သွားသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ကြက်ဟင်းခါးသီး များ ထိုးထည့်သလားဟု ပင်ထင်လိုက်မိသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ အောင့်ကာ နာသွားသဖြင့် ရုန်းကာ ထဖို့ ကြိုးစားသော သီရိ ကျောပြင်ကို ဦးမင်းထင်က တတောင်ဖြင့် ဖိထားလိုက်သည်။ သီရိ လှုပ်ရှားလို့ ရတာက သူမ အောက်ပိုင်း၊ ဖင်လုံး ကြီးတွေသာ ရှိသည်။ ဖင်လုံးကြီးတွေကို လှုပ်ခါလိုက်တော့လည်း လှုပ်လေ မြုပ်လေ ဆိုသည့် လူကြီး များ ဆိုစကားလို ဦးမင်းထင် လီးကြီးက မြုပ်ကာ ဝင်နေတော့သည်။ ဦးမင်းထင်က သူ့လီးကြီးကို အဆုံးထိ ဆောင့်သွင်း ထားလိုက်ပြီး သူ့ပေါင်ခြံ နှင့် သီရိ ဖင်လုံး တို့ကို ဖိကပ်ထားရင်း သီရိကျော ပေါ်မှောက် လျှက် ဇိမ်ခံနေလေသည်။
သီရိ စောက်ခေါင်းတွင်းမှာ သူ့လီး ကြီး အတန်ကြာ စိမ်ထားတော့ သီရိမှာတဖြည်းဖြည်း နှင့် အနာသက်သာ လာပြီး လီးကြီး က သူမ စောက်ခေါင်းတခုလုံးကို ပြည့်နေအောင် တုတ်မှန်း သတိထာမိလေသည်။ ထို့အပြင် သူမ အလုပ်စားပွဲပေါ်တွင် မှောက်လျှက် ဖြင့် သူမ အနောက်မှ သန့်ရှင်းရေး အလုပ်သမား ဦးလေးကြီး က သူမ စကဒ်လှန်ကာ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားတာ ခံနေရခြင်း က တမျိုး ဖီးလာစေခဲ့သည်။ သူမ မျက်နှာ ရှေ့တည့်တည့် မှ ကွန်ပြူတာစခရင်မှာ က နောက်အတွဲတတွဲ ပင် လိုးနေကြလေပြီ။ တဏှာရမက် ကြွတက် လာသော သူမ အသွေးအသား များကြောင့် သူမ ပင် သတိမထားမိလိုက်ချိန်၊ သူမ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ ဦးမင်းထင်လီး ကို ရွစေ့စေ့ ဖြင့် ညှစ်ပေးလိုက်မိသည်။
ဦးမင်းထင် ကလည်း သိသည်။ ဒါသူ့ကို မီးစိမ်းပြတာပဲ ဆိုတာ၊ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့လီးကြီး ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မကျွှတ်တကျွတ်အချိန်ကျမှ အားဖြင့် ဆောင့်သွင်း ချလိုက်သည်။
“အ……အီးးးးး”
ဦးမင်းထင် လီးတန်ပေါ်က ဂေါ်လီအဖု တွေက သူမ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား နံရံတွေကို ပွတ်ဆွဲသွားတော့ သီရိ တယောက် အီးကနဲ ဖြစ်သွားရတယ်။ သူမ ကတော့ ဂေါ်လီ ဆိုတာ မသိပါဘူး ၊ ဦးမင်းထင် လီးက သူမ အရင် အလိုးခံခဲ့ဘူးတဲ့ လီးတွေ နဲ့ မတူဘူး ဆိုတာတော့ သူမ သိတယ်။ ဒါပေမဲ့သူမ စောက်ခေါင်းထဲမှာ အရသာထူး ခံစားနေရတယ်ဆိုတာကို တော့သူမ မငြင်းနိုင်ပါဘူး။ ဦးမင်းထင် လီးကြီး အဝင်အထွက်လုပ်လာတာနဲ့အမျှ သီရိ စောက်ဖုတ်အတွင်းသား တွေမှာသာ မက အသွေးအသား တွေက ပါ တဖျှင်းဖျှင်း နဲ့ ဆူကြွလာခဲ့ပါတယ်။
ဦးမင်းထင် လီးကြီးဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့ အချိန် သူမ ဖင်က အလိုလို ကြွတက်လာရသလို၊ဦးမင်းထင် က ဆောင့်ချ လိုက်တိုင်းလည်း ပြန်ပြန်ကော့ပေးနေမိပါတယ်။သူမ စောက်ခေါင်းထဲ ကလည်း စောက်ရည်တွေက တစိမ့်စိမ့် ထွက်ကျလို့လာ နေတာမို့ လီးအဝင်အထွက်က လည်း ချောမွေ့လာနေပါတယ်။ ဦးမင်းထင် ကလည်း သိပါသည်။ သီရိတယောက် ကောင်းနေပြီဆိုတာ၊ ထို့ကြောင့်လည်း သူချူပ်ထားတဲ့ သီရိလက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်ရင်း သီရိ ခါးကလေးကို ပဲ လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ကာ မှန်မှန်တမျိုး အားပြင်းပြင်းဖြင့်တမျိုး လိုးတော့သည်။
ပထမပိုင်း စားပွဲခုံပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ ကုံးပေးနေရာမှ အရှိန်ရလာတော့ သီရီတယောက် ကိုယ်ကို ကြွကာ စာပွဲခုံစွန်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကျစ်ကျစ် ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးလျှက် အလိုးခံတော့သည်။
” စွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်”
“အာ့…အီးးး..ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်..”
စောက်ရည်ရွှမ်းသည့် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်ထွက်သံ၊ သီရိဖင်နှင့် ဦးမင်းထင် ပေါ်ခြံ တို့ရိုက်သံ၊ သူတို့ နှစ်ယောက် အသက်ရူသံပြင်းပြင်း တို့သာ သီရိ ရုံးခန်းထဲမှ တိတ်ဆိတ်သည့် ညကို ထိုးဖေါက် သက်ဝင်နေစေတော့သည်။
ဂေါ်လီပတ်လည်ထည့်ထားသည့် ဦးမင်းထင် လီးတန်ကြီးနှင့် ပထမဦးဆုံး အလိုးခံဘူးတာမို့ သီရိတယောက် မကြာခင်မှာပဲ ပြီးသွားရသည်။ မန်နေဂျာမ သန့်သန့်ကလေး၏ စောက်ဖုတ်စေးစေး လေး ကို မထင်မှတ်ပဲ ရုံးခန်းထဲက သူမ စားပွဲပေါ် လိုးနေရသဖြင့် ဖီးအရမ်းကောင်းနေသူ ဦးမင်းထင်လည်း သီရိ နှင့်သိပ်မကွာ လရည်များ သီရိအဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ရင်း ပြီးသွားရလေသည်။
“အီးးးးးးးးး အို့…………..ရှီးးးး ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်..”
“အား… ကောင်းလိုက်တာ ကောင်မလေးရယ်..”
သူတို့ နှစ်ယောက်သား ထပ်လျှက် ခနတာနားနေကြပြီးမှ ဦးမင်းထင်က သူ့လီးကြီးကို သီရိစောက်ဖုတ်လေးထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
သီရိလည်း ထိုအခါ စားပွဲပေါ်ကုံးကုံးကြီးဖြစ်နေရာက ထလိုက်ကာ ကွန်ပြူတာမှ ဗီဒီယိုကို ကမန်းကတမ်းပိတ်၊ သူမ ပေါင်လယ်ရောက်နေသည့် ပင်တီကို ပြန်ဆွဲတင်ဝတ်ပြီး စကဒ်ကို ဆွဲ ချကာ ဆန့်ဆန့်ရံ့ရံ့လေး လုပ်လိုက် သည်။
“ဟင်”
သီရိ နောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ လီးတန်းလန်း နှင့်မတ်တပ်ရပ်နေစဲ ဦးမင်းထင် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဦးမင်းထင်က ခုထိ ပုဆိုးပြန်ဝတ်ဖို့ဂရုမစိုက်သေးပဲ သီရိ ကိုသာ ပြုံးဖြီးဖြီး နှင့် ကြည့်နေသည်။ ဦးမင်းထင် လီးတန်ကြီးမှာ လိုးပြီးကာစမို့ လရည်များစောက်ရည်များဖြင့်ပေကျံ လျှက် ရှိသည်။ ယခုလေးတင် လရည်များထွက်သွားခြင်းကြောင့် လီးကြီးမှာ မာတောင် မနေတော့သော်လည်း သီရိကြုံဖူးသည့် ယောက်ျား အများစုလို လက်မလောက်အထိ ရှုံ့မသွား၊ တုတ်တုတ်ထွားထွား ငှက်ပျောသီး အညှာတန်မှတန်းလန်းကျနေသကဲ့ သို့သာရှိလေသည်။
သီရိမှာ ထိုကဲ့သို့ လီးတန်ငေါက်တောက်နှင့် သူမကို ပြုံးဖြီးဖြီး ကြည့်နေသော ဦးမင်းထင်ကြောင့် ရှက်သွားကာ မျက်နှာလေးတခုလုံးနီမြန်းသွားရသည်။
‘အာ ဦးကလဲ ပုဆိုးလေး ဘာလေး ပြန်ဝတ်ပါဦး..”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ ကလေးမ ရဲ့ ”
“ဟိုဟာကြီးတန်းလန်း နဲ့ ကြည့်မကောင်းဘူး မတော်တဆ လူတယောက်ယောက်ဝင်လာရင်”
“အမလေး ကွာ ခုန လိုးနေတုန်းက တော့ လူဝင်လာမှာ မကြောက်ဖူးလား ဟားဟား”
ဦးမင်းထင် ပြောလိုက်သည်မှာလည်း အမှန်မို့ သီရိမှာ ပိုရှက်သွားရသည်။
“အို အဲဒါကတော့..”
“အဲဒါကတော့ဘာဖြစ်လဲ အလိုးခံလို့ကောင်းနေတော့ ဘာမှသတိမရဖြစ်သွားတာလား ဟဲဟဲ”
သီရိမှာ သူမ ပြောလို့မနှိင်တော့မှန်းသိ သွားသဖြင့် ပြန်ဖို့ပြင်တော့သည်။ သူမကွန်ပြူတာစခရင်တွင် လည်း လိုးကားဗီဒီယို ပိတ်လိုက်သဖြင့် ပေါ်လာသော အီးမေးကြောင့် သူ့အလုပ်လည်း အောင်မြင်သွားပြီ ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။
“တော်ပြီ မပြောတော့ဘူး ကျမ ပြန်တော့မယ်”
“အိုး ဒီလို လွယ်လွယ်နဲ့ ဘယ်ပြန်လို့ ရမလဲ”
“ရှင်… ဘာဖြစ်လို့လဲ ရှင်လုပ်ချင်တာလဲ လုပ်ပြီးပြီမလား၊ ကျမ ဘယ်သူ့ မှ ပြန်မတိုင်ပါဘူး ဒီကိစ္စ ဒီမှာ ရပ်လိုက်ကြပါစို့”
ဦးမင်းထင် က ဟက်ကနဲ တချက်ရီလိုက်ပြီး၊
“ခင်ဗျားလေး တိုင်မှာလည်း မကြောက်လို့ ကျူပ်က လုပ်တာပေါ့ဗျာ၊ ဒီမှာကြည့် ခင်ဗျား ရုံးခန်းထဲ အောကား ကြည့်နေတာ ဟိုပြတင်းပေါက်ကနေ ကျူပ် ဖုံးနဲ့ ဗီဒီယို ရိုက်ထားတယ်၊ အဲဒါ သာ အွန်လိုင်း တင်ပေးလိုက်ရင် ခင်ဗျား ဘာဖြစ်သွားမယ်ထင်သလဲ ဟားဟား”
သီရိမျက်နှာလေးသွေးဆုပ်သွားရသည်။ သူမ အမှားအတွက်လည်း အတော်နှောင်တရသွားခဲ့မိသည်။
“အဲလိုမလုပ်ပါနဲ့ရှင် ကျမရှစ်ခိုးဆိုရင် ခိုးပါတယ်၊ ပိုက်ဆံလိုချင်တယ်ဆိုရင်လည်း ပြောပါရှင် ကျမတတ်နှိင်သလောက် ရှာကြံပေးပါ့မယ်”
“ကျူပ်အတွက် ငွေက အရေးမကြီးတော့ဘူး မိန်းခလေး၊ နောက်ပြီးတော့ ကျူပ်ဟာ ကောင်းတဲ့သူ မဟုတ်ပေမဲ့ အဲလောက်တော့ ယုတ်မာတဲ့သူ မဟုတ်ပါဘူး၊ အခု ကျူပ်ကို သာ စိတ်ကျေနပ်အောင် ပြုစုပေး မိန်းခလေး ဒီက ထွက်မသွားခင်ကို ကျူပ်ဖုံးထဲက ဗီဒီယို တွေ အကုန်ဖျက်ပေးပါ့မယ် ဘယ်လိုလဲ”
သီရိ စဥ်းစားရပြီ ဝက်ဖြစ်မှတော့ မစင်ကြောက်လို့မရပြီ၊ ခုရှုတ်မှနောင်ရှင်း ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် အပြတ်ဖြတ်လိုက် တော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်မိသည်။ သီရိမျက်နှာပေးအနေ အထား ကို ကြည့်ချင်းအားဖြင့် သူ့အလိုလိုက်တော့ မည်ဆိုတာကို သိနေသော ဦးမင်းထင်က၊
“ကဲကဲ အချိန်မရှိဘူး ကလေးမလည်း အိမ်ပြန်ရဦးမှာ မလား မိုးမချူပ်ခင်လာ ဦး လီးကို လာစုပ်ပေးလိုက် လာလာ”
ဦးမင်းထင်က ပြောပြောဆိုဆို နှင့် သီရိ အလုပ်လုပ်သော သားရည်ကုလားထိုင်ကြီးမှာ ထိုင်ချလိုက်ရင်း ပေါင်ကို ကားပေးလိုက်သည်။ လီးစုပ်တာက သီရိ အတွက် အဆန်းမဟုတ်သော်လည်း ရုံးက သန့်ရှင်းရေး သမားကြီးလီး ကိုစုပ်ရမည်ဆိုတာက သူမ ကို အနည်းငယ်တွန့်နေမိသည်။ သို့သော် စိတ်ဆုံးဖြတ်ပြီးသား မို့ ဦးမင်းထင် ရှေ့ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ကာ ဦးမင်းထင်လီးကြီးကို ကိုင်လိုက်သည်။ ထိုအခါမှ ပင် ဦးမင်းထင်လီးကြီးမှာ အဖုဖု လေးတွေ နှင့် ဖြစ်နေကြောင်း သိလိုက် ရသည်။ သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ကိုင်တာ ခံလိုက်ရသည်နှင့် ဦးမင်းထင် လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်း မာတင်းလာလေပြီ။
သီရိက ဦးမင်းထင် လီး ကြီးကို သူမလက်ဖဝါးလေးဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းစထုပေးရင်းက၊
“ရှင့်ဟာကြီးမှာ အဖုအဖုတွေက ဘာတွေလဲ အသည်းယားစရာကြီး”
“အဲဒါ ဂေါ်လီလို့ခေါ်တယ်ခလေးမ ရဲ့ အာ့ကြောင့် နင်အရမ်းခံလို့ကောင်းတာ မဟုတ်လား ဟဲဟဲ”
သီရိ က ဝန်ခံ ရမှာ ရှက်သဖြင့် မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ လီးကြီးကို ဂွင်းထုပေးရင်းမှ သူမ ခေါင်းလေးကို ငုံ့ကာ လျှာထိပ်ကလေးဖြင့် ဒစ်ဖူးကြီးကို လျှက်လိုက်သည်။
အခန်း၄၃။ သီရိ၊ ဦးမင်းထင် အဆက်။
ဦးမင်းထင်မှာ မျက်လုံးလေးများပင် စင်းကျသွားရသည်၊ အရှိန်ရလာသော သီရိ က သူမ နှုတ်ခမ်းလေး ကို ဝလုံးပုံ ဟလိုက်ကာ ဦးမင်းထင် လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံသွင်းလိုက်သည်။ သီရိ က ဦးမင်းထင် လီးချောင်းကြီးကို ကျွမ်းကျင်စွာ ပုလွေမှုတ်ပေးနေတော့ ဦးမင်းထင် လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း နှင့် မာတင်းထောင်မတ်လာတော့သည်။ သီရိအနေဖြင့်လည်း သူမ ပါးစပ်ထဲမှာ အဖုဖု လေးများ နှင့် လီးကြီး ကို ပထမဆုံး အကြိမ် စုပ်ပေးရသည့် အတွေ့အကြုံမို့ အထူးအဆန်းလေး ဖြစ်နေလေသည်။ ထိုလီးကြီး သူမ စောက်ဖုတ်လေး ထဲ ပေးစွမ်းထားသည့် အရသာကို လည်း သိပြီးမို့ စိတ်လို လက်ရအားရပါးရ စုပ် ပေးလေသည်။
“အာ့ အား ကောင်းလိုက်တာ ကောင်မလေး ရာ အီးးး နင် တော်တော်ပုလွေကျွမ်း တာပါလား”
“ပလွတ် ပလွတ် ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်”
ဦးမင်းထင် မှာ ဖီးတက်လာတော့ သီရိ ဦးခေါင်း ကို သူ့လက်နှစ်ဖက် ဖြင့်ဆုပ်ကိုင် ရင်း သူ့ဖင်ကို ကော့ ကာ လီးကြီး ဖြင့်သီရိ ပါးစပ်ကို လိုးတော့သည်။ သီရိမှာ သူမ လည်ချောင်းထဲ အထိ လီးကြီးတိုးမဝင် လာစေရန် သူမလက်ကလေးဖြင့် လီး အရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားပေးပြီး သူမ နှုတ်ခမ်း တို့ကိုလည်း စေ့ထား လိုက်သည်။ ခနအကြာတော့ ဦးမင်းထင် က လိုးတာကို ရပ်ကာ သီရိ ခေါင်းကို လက်လွှတ် လိုက်သည်။
“တော်ပြီ ကောင်မလေးထတော့ ”
ဆိုရင်းက သီရိကို ဆွဲထူလိုက်သည်။ သူ့ရှေ့တွင် ရပ်နေသော သီရိ စကဒ်ကို ခါးပေါ်အထိ ဆွဲမလှန်လိုက်သည်။ သူ့ဆီသို့ ဆွဲယူကာ သူ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်လျှက် ပေါင်ပေါ်ခွ ထိုင်စေလေသည်။
သီရိ က သူမ ပေါင်ခွဆုံကြားမှာ ထောင်ထ နေသည့် ဦးမင်းထင် လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ကာ သူမ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်။ သီရိက ဦးမင်းထင် ပေါင်ပေါ် ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချ လိုက်တော့ လီးကြီးက စောက်ဖုတ်တွင်း တအိအိ ဝင်လေသည်။ သီရိမှာ လီးကြီး သူမ စောက်ဖုတ် လေးထဲ ပြည့်သိပ်နေအောင်တိုးဝင်လာသည်ကို အရသာ အပြည့်ခံစားပြီး ဦးမင်းထင် ပေါင်ပေါ် သူမ ဖင်လုံးလေး ထိကပ်သွားတော့ လီးကြီးလည်း အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီ ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ အောင့်ထား သော လေကို မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီးမှ သူမ နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားသည့် ဦးမင်းထင် မျက်နှာကို မော့ကြည့်မိလေသည်။
“အို ဘာကြည့်နေတာလည်း”
“နင် တော်တော်ထန်တာပဲ ကောင်မလေးအဟီး ငါ့လီးကို စိမ်ပြေနပြေကိုင်ပြီး နင့်စောက်ပတ်ထဲထည့်၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း အရသာခံပြီးမှ ထိုင်ချ တာ တော်ရုံမိန်းခလေး လုပ်တာ မကြုံဘူးသေးဘူး”
“အို ဘာလို့အင်္ကျီကြယ်သီး ကို ချွတ်နေတာလဲ”
“အော် ဒီအခြေအနေထိ ရောက်နေပြီးမှ တော့ နို့ကလေး ချွတ်ပြဖို့ ဘာများ ပူနေရတာတုံး”
ဦးမင်းထင် က သူဖင်ကို တချက်ကော့ဆောင့်လိုက်ရာ သီရိခမျာ အင့်ကနဲ တချက်ဖြစ်သွားပြီး ဆက်မကန့်ကွက်တော့ပါ။ ကန့်ကွက်လို့လည်း ရမှာ မဟုတ်တော့သည်ကို သိနေသည်လေ။
သူမ စောက်ခေါင်းထဲမှ လီးကြီး စဝင်ထွက် လိုးနေပြီ ဆိုတော့ သူမလည်း ဖီးတက်လာခဲ့သည်။ သီရိ အင်္ကျီ ကြယ်သီး ဖြုတ်ပြီးဘရာဇီယာကို ရင်ဘတ်သို့တွန်းတင်လိုက်တော့ တောင်ပူဆာလို နို့လေး နှစ်လုံး က ဖေါင်းတင်းလို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ မာတောင်နေသော နို့သီးခေါင်းလေး များကို ဦးမင်းထင် ငုံ့ကာ စို့လိုက်တော့ သီရိကိုယ်လေး ကော့တက်သွားရင်း ဦးမင်းထင် ခေါင်းကို သူမ လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် ထိန်းကိုင်ထားလိုက်မိသည်။
ဦးမင်းထင် ကတော့ ခလေးမမွေးဘူးသေး သဖြင့် ချွန်မြမြ လေး ဖြစ်နေသည့် နို့သီးခေါင်းလေး များကို အားရပါးရ စို့နေရုံမက လက်ဖဝါးကြီးဖြင့်လည်း အားရ ပါးရ ဆုပ်နှယ်နေပြန်သည်။
“ဖတ်..ဖတ်…”
“ဖွတ်…ဖြွတ်..ဖြွတ်..”
သီရိ ဖင်လုံးလေး များ နှင့် ဦးမင်းထင် ပေါင်ခြံတို့ ရိုက်မိသံ တဖတ်ဖတ် က သီရိရုံးခန်းထဲမှာ ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ သီရိ တယောက် ဂေါ်လီပါလီးကြီးဖြင့် အားရပါးရ အလိုးခံနေရသဖြင့် ဆွေမျိုးမေ့အောင် ကောင်းနေရပြီး နောက်တချီ ပြီးကာ နီး နေလေပြီ။ သီရိ မှာ အသက်ရူတအား မြန်လာလျှက် ဦးမင်းထင် မျက်နှာကို သူမ လက်ကလေးဖြင့် ဆွဲလှည့်ကာ သူမ နုတ်ခမ်း လေးများ ဖြင့် ဦးမင်းထင် ပါးစပ်ကို ဆွဲစုပ်နမ်းနေလေသည်။
“အ….အား……….”
သီရိမှာ ငြီးသံလေး ပေးရင်း ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်ရှိသွားတော့သည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့ ပျော့ခွေကျလာသည့် သီရိကို ဦးမင်းထင်က အသာထွေးပွေ့ထားလိုက်သည်။ ခုနက မှ တချီပြီးထားတာမို့ သူကတော့ မပြီးသေး။ မာတောင် တောင့်တင်းနေသော လီးကြီးက သီရိ စောက်ခေါင်းထဲမှာ။ သီရိ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ အတွင်းသားများက ပွစေ့စေ့လုပ်ကာ ညှစ်ပေးနေသည်ကို အရသာခံနေလိုက်သည်။
သီရိ မှာ အတန်ကြာအောင် ဦးမင်းထင် ကို ဖက်ကာ နားနေလိုက်ရင်းမှ လူချင်းပြန်ခွာလိုက်သည်။ ဦးမင်းထင် က သူမကို ဂျိုင်းအောက်မှ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မကာ ထူပေးလိုက်သည်။
“အို့”
သီရိ စောက်ပတ်တွင်းမှ ဦးမင်းထင်လီးကြီးလျောကနဲ ထွက်သွားတော့ သူမ ရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည် မို့ အသံလေးပင်ထွက်ကာ ငြီးမိသည်။ သူမ စောက်ရည်များက လည်း ပေါင်တွင်းသားပေါ်သို့စီးကျလာလေသည်။
ဦးမင်းထင်က လည်း မတ်တတ်ထရပ်လိုက်ပြီး သီရိကိုယ်လေးကို ဆွဲလှည့်ကာ ကုလားထိုင် ပေါ်လက်ထောက်လျှက် ဖင်ကုံးစေသည်။ ပြီးတော့ သူ့လီးကြီးကို သီရိ စောက်ဖုတ်လေးထဲ အနောက်မှ ထိုးထည့်ကာ လိုးလေသည်။ လိုးနေရင်းမှ စားပွဲပေါ်ရှိ သီရိ လက်ဖဝါးခြောက်လျှင်လူးလေ့ရှိသော လိုးရှင်းဗူးလေးကို လှမ်းယူလိုက်သည်။ လက်တဖက်ဖြင့်ဖွင့်ကာ သီရိဖင်ကြားသို့ ညှစ်ချလေသည်။ ထိုလိုးရှင်းများ သီရိ ဖင်အကွဲကောင်းတလျှောက် လက်မဖြင့် ဆွဲယူလာပြီး သီရိ ဖင်ဝလေးထဲ ထိုးထည့်ပေးလေသည်။
“အာ…ဦးးးးးး အို, ဘာ…ဘာ….လုပ်….အူးးးးးး နာတယ်”
ဦးမင်းထင်က စောက်ဖုတ်ကို လည်း လိုးရင်း သီရိ ဖင်ပေါက်လေးကို လက်ခလည်ဖြင့် ထိုးထည့်လိုးပေး လေရာ မကြာခင်မှာ သီရိလည်း တမျိုးခံလို့ကောင်းသလို ဖြစ်လာခဲ့လေသည်။ သို့သော်လည်း သူမ ဖင်ပေါက်ထဲ ဦးမင်းထင် လီးကြီးဝင်လာချိန်မှာတော့ အတင်း အော်ဟစ်ငြင်းရှာသေးသည်။ သို့သော်လည်း ဒီအခြေအနေ ရောက်မှတော့ ငြင်းလို့ရပါဦးတော့မှာလား။
“အားးးး စပ်တယ်ဦး….လေး….တောင်းပန်ပါတယ်…အီးးးးးး မလုပ်ပါနဲ့..”
“ဗျိ..ဖလွတ်….ပြွတ်….ဖတ်..ဖတ်..”
သီရိ မျက်ရည်တွေ စီးကျလာရသည်။ သို့သော် ဦးမင်းထင်က သူမ စောက်စေ့ကို လက်ချောင်းထိပ်နှင့် ပွတ်ဖိခြေပေးရင်း ဖင်ကို မှန်မှန်လိုးပေးနေတော့ တဖြည်းဖြည်း အနာသက်သာပြီး အရသာ ရှိသည့် ဖက်သို့ပြောင်းလာခဲ့တော့သည်။
သီရိ စောက်စေ့လေး ကျင်ကနဲ ဖြစ်ပြီး နောက်တချီပြီးသည့်တချိန်ထဲမှာပင် ဦးမင်းထင်လီးကြီးက လရည်များလည်း သူမ ဖင်ပေါက်လေးထဲ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထည့် နေလေပြီ။
သီရိလည်း ပြိုင်း ဦးမင်းထင်လည်း ပြိုင်းသွားကြတော့ သူတို့လိုးပွဲ တခန်းရပ်သွားခဲ့သည်။ ဦးမင်းထင် ကို သူမ ဗီဒီယို ဖျက်ခိုင်းတော့ ဦးမင်းထင် ကလည်းပါးသည်။ သူ တပတ် လောက်တော့ သီရိ ကို စောင့်ကြည့်ဦးမည်ဟု ဆိုသည်။ မည်သူ့ကို မျှမပြ။ သီရိ လည်း သူ့ကို ပြန်မတိုင်တော့ ဆိုတာ သေခြာမှ ဖျက်ပေးမည်ဟု ဆိုလေသည်။ သီရိလက်လျှော့လိုက်သည်။ အိမ်ပြန်ဖို့လည်းနောက်ကျနေပြီမလား။
သီရိအိမ်ပြန်ရောက်တော့ နေထက်နိုင် ပင်အိပ်ပျော်နေလေပြီ၊ သီရိလည်း အတော်ပြိုင်းလာသဖြင့် ရုံးအဝတ်အစားတွေအတွင်းခံတွေကို ချွတ်ပြစ်ပြီး ညဝတ် ဂါဝန်ကိုသာ ဝတ်ပြီး နေထက်နိုင် ဘေးဝင်လှဲကာ ဝင်အိပ်လိုက်သည်။
သူမ အိပ်မပျော်တပျော်တွင် နေထက်နိုင် နိုးလာလေသည်။ သီရိမှာ အရမ်း အိပ်ချင်နေပြီမို့ မသိချင်ဟန် ဆောင်ကာ မျက်စေ့ကို ပိတ် အိပ်နေလိုက်သည်။ တကယ်တော့ နေထက်နိုင် က သီရိ ကုတင်ပေါ်တက်လာတော့နိုးလာခဲ့သည်။ သီရိဖက်ကို အသာစောင်း ကြည့်လိုက်တော့ မျက်စေ့စုံ ပိတ်ကာ အိပ်ဖို့ကြိုးစား နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ သီရိ ကိုယ်မှ လရည်နံ့ စောက်ရည်နံ့ များက လည်း လှိုင်လှိုင်ထ နေသည်မို့ သီရိ တယောက်ယောက် နှင့်လိုးလာမှန်း သိလိုက်သည်။ သူ့လီး က ချက်ခြင်းမာတောင်လာခဲ့သည်။ ဘယ်သူ နဲ့ များပါလိမ့် ပါလိမ့်။ ယခု သီရိ အလုပ်သစ်မှ လူတွေကို သူ သိပ်မသိသေး။ ဘော့စ်က ကုလား ဆိုတာတော့ သိသည်။ သီရိ နှင့် အတူလယ်ပယ်တူ မန်နေဂျာ ဝင်းလဲ့ အပြင် တခြား ကောင်တွေ ရှိသေးတာတော့ သိသည်။ ဘယ်ကောင် နဲ့ များ ဖြစ်လာတာလဲ။ သူမ မန်နေဂျာ ကုလာ များ လိုးထည့်လိုက်တာလား။ လီးက တောင်လာတော့ လည်း နေထက်နိုင်မနေနိုင် သီရိ ညဝတ်အိပ် ဂါဝန်ကို အသာဆွဲ လှန်လိုက်တယ်။ သီရိ ကလည်း အိပ်ချင်မူးတူး ဖြစ်နေတော့ ပြောမနေ တော့ဘူး လွှတ်ပေးထားလိုက်တယ်။
ညိုဝင်း ချောမွတ် တဲ့ ပေါင်လုံး လေး နှစ်လုံးကို အသာ ဆွဲဟ လိုက်တယ်။ ပေါင်နှစ်လုံးကို အသာဖြဲပြီး ခေါင်းထိုး ဝင်လိုက်တော့ စောက်ရည်နဲ့ လရည်ရော နေတဲ့ အနံ့ က ထောင်းကနဲ ထွက်လာတယ်။ နေထက်နိုင် သူ့မိန်းမ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို လျှာနဲ့ လျှက် လိုက်တာကို ခံလိုက် ရမှ သီရိ ရုတ်တရက် သတိရ သွားသည်။ ဟင် ငါ မောမော နဲ့ ဝင်အိပ် လိုက်တာ စောက်ဖုတ်တောင် ဆေး လိုက်ဖို့ မေ့နေတယ်။ ဦးမင်းထင် လရည်တွေက တော့ ခြောက်တောင်နေလောက်ပြီ။ စောက်ဖုတ်မှာ ရော ဖင်မှာရောပဲ။ ဒုက္ခပါပဲ။
နေထက်နိုင် ကတော့ စေးကပ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လျှက်ရင်းက အင်း ခွေးမသား ဘယ်သူပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဘယ်နှစ်ချီ တောင်လိုးပလိုက်လဲ မသိဘူး ငါ့မိန်းမ စောက်ဖုတ်တခုလုံးလဲ ပြဲလန် စေးကပ်နေတာပဲ၊ ဟုတွေးနေမိသည်။
နေထက်နိုင် က သီရိစောက်ဖုတ်ကို ပို ရက်လို့ကောင်းအောင် သူ့လက်ဖဝါးကို သီရိ ဖင်အောက်ထိုး ထည့်ကာ မလိုက်သည်။ သူ့လက်မှာ စေးကပ်ကပ် အရည်တွေ စမ်းမိတော့ လက်ချောင်းထိပ်လေး ဖြင့် ခြေရာခံလိုက်တော့ ဖင်ပေါက်ဝမှာ လည်း ချွဲပြစ်ပြစ် အရည်တွေ စမ်းလိုက်မိသည်။ ဟိုက် နောက်ပေါက် ပါဖွင့်သွားတာပါလားဟု သဘောပေါက်လိုက်သည်။ သူ့မိန်းမ ကို သူများ လိုးပြီး လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ဘာဂျာမှုတ်ပေး ရင်း နေထက်နိုင် လီးမတရားတောင်လာ လေသည်။ သို့သော်လည်း သီရိ မှာ ဘယ်လောက် တောင် အလိုးခံလာသလဲ မသိ၊ ပြိုင်းကာ ဟောက်သံကလေး ပေးလို့ပင် အိပ် ပျော် နေပြီမို့ လုပ်ရတာ အဆင်မပြေ ဖြစ်နေရသည်။
နောက်ဆုံးတော့ နေထက်နိုင် ဆုံးဖြတ်ချက်ချကာ သူတို့ အခန်းထဲ မှ ထွက်ပြီး သူ့မိဘ အိပ်ခန်းတံခါးကို သွားခေါက်လိုက်လေသည်။
“ဘယ်သူလဲ သားလား”
အခန်းတွင်းမှ ဒေါ်နီနီနိုင် က လှမ်းမေးလိုက်သည်။ နေထက်နိုင်က အင်း ဟု ဆိုလိုက်သဖြင့် တံခါးလာဖွင့် ပေးသည်။ အခန်းဝမှာ ရပ်နေသည့် နေထက်နိုင် ပုဆိုးအောက်မှ ထောင်ထနေသည့် လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့် လိုက်ရင်း၊
“ဟင် သား ဘယ်လို ဖြစ်လာတာလဲ၊ သီရိရော”
ဟု စိုးရိမ်တကြီးမေးလိုက်သည်။ နေထက်နိုင်က၊
“ဘယ်သူ့အလိုးကို ပက်ပက်စက်စက်ခံလာသလဲ မသိဘူး မာမီ၊ အခန်းထဲမှာ စောက်ဖုတ်တောင် ရေမဆေး နိုင်ပဲ အိပ်ပျော်နေပြီ”
“အို..တော်..ငါ့သား သနားပါတယ် လာလာ မာမီနဲ့ လာအိပ်လိုက်တော့”
အခန်း ၄၄။
သီရိ ရေငတ်ဘိုက်ဆာ ပြီးအိပ်ယာက နိုးလာခဲ့သည်။ ညက ပန်းပြီး ဘာမှ မစားပဲ အိပ်ပျော်သွား တာလည်း ပါမည်။ နာရီကြည့်လိုက်တော့ မနက်လေးနာရီပဲ ရှိသေးသည်။ သူမ ဘေးနား မှာ ယောက်ျား မရှိတော့ စိတ်ထဲ တမျိုး ဖြစ်သွားသည်။ ပုံမှန် ဒီအချိန်ဆိုလျှင် နေထက်နိုင် က ဟောက်လို့ကောင်းတုန်း ဘယ်များ သွားတာလဲ။ သေးသွားပေါက်တာလား။ တွေးရင်းက ညတုန်းက နေထက်နိုင်သူမ စောက်ဖုတ်လာရက်တာကို သတိရလိုက်မိသည်။ ဟင် ညက ငါစောက်ဖုတ်လည်း မဆေးထားဘူး။ ပေကျံနံစော်နေမှာပဲ။ စိတ်ထဲ မှာ တခုခု သတိရလိုက်သည်။
သီရိ အိပ်ယာပေါ်မှအသာထကာ အခန်းပြင်ထွက်ပြီး အောက်ထပ်ဆင်းကာ နောက်ဖေးဘက်သွား လိုက်သည်။ နေထက်နိုင် ကို မတွေ့ ။ ရေချိုးခန်းဝင် သေးပေါက် စောက်ဖုတ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်၊ ရေခဲသေတ္တာထဲက နို့တခွက်ငှဲ့ကာ ယူသောက်လိုက်ရင်း နေထက်နိုင် ဘယ်သွားလဲ စဥ်းစားနေ မိသည်။
သီရိအိမ် ပေါ် ထပ်ပြန်တက်လာတော့ သူမ ယောက်ခမ တွေ အိပ်ခန်းဘက်ကို လျှောက်သွားလိုက်သည်။ အိပ်ခန်းတံခါးကို အသာတွန်းကြည့်လိုက် တော့ သော့ ခပ်မထားသဖြင့် ပွင့်သွားသည်။ အခန်းထဲက ကုတင်ကြီးပေါ် မှာ တော့ နေထက်နိုင် နှင့် ဒေါ် နီနီနိုင်တို့ နှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော် နေကြသည်။ ဒေါ် နီနီနိုင် က အခန်းဝဘက်ကို မျက်နှာမူလျှက် အိပ်နေကာ သူမ နောက်မှ နေထက်နိုင်က ဖက်ထားပြီး အိပ်ပျော် နေသည်။ နေထက်နိုင်လက်ဖဝါး တဖက်က ဒေါ် နီနီနိုင့် နို့ကြီးတလုံးကို အုပ်ကိုင်ထားသည်ကို တွေ့နေရသည်။ ဒေါ် နီနီနိုင် မှာ စောစော ထတတ်သူလည်း ဖြစ် အအိပ်ဆတ်သူလည်း ဖြစ်သဖြင့် မိမိနား သီရိကပ်လာတာကြောင့် ဖြတ်ကနဲ နိုးလာခဲ့သည်။ နိုးနိုးချင်း မိမိတို့ သားအမိနှစ်ယောက်ကို ငုံ့ ကြည့်နေသူ ချွေးမ ကိုမြင်လိုက်ရသဖြင့် ထိပ်လန့်သွားရသည်။ မိမိ တို့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ မို့ ဘာမှကို ရှင်းပြစရာမလိုတော့ မှန်း ဒေါ် နီနီနိုင် သိလိုက်သည်။ ဒေါ် နီနီနိုင် မျက်လုံး ဖြတ်ကနဲ ပွင့်လာသည်နှင့် သီရိက လည်း သူမ နှုတ်ခမ်းကို လက်ညိုးကန့်လန့်ထောင်ကာ အသံမထွက် ဖို့ အမူအယာပြလိုက်ပြီး ပြုံးကာ မျက်စေ့တဖက်မှိတ်ပြလိုက်သည်။ ဒေါ် နီနီနိုင် ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်ခင် မှာပင် သီရိ ထိုနေရာမှ လှည့်ထွက်ခဲ့တော့ သည်။
“သား ဟဲ့ သား ”
“အင် မာမီ၊ အား အိပ်လို့ကောင်းလိုက်တာ မာမီ့ ကိုယ်ကြီးကလည်း တလုံး တခဲ ကြီး ဖက်ထားလို့ တအားကောင်း”
“ဟဲ့ ကောင်လေး ခုန က သီရိ လာသွားတယ်”
“ဟင် ဘယ်လို”
” အင်း သူက မာမီ့ ကို ရူး တိုးတိုး ဆိုပြီး မျက်စေ့တောင် တဖက်မှိတ်ပြသွားတယ်၊ သူနဲ့ သားဖေဖေ ဖြစ်နေတာကို သားသိပြီးသားမို့ သူကလည်း အိုကေ လို့ ပြသွားတဲ့ သဘောလား၊ မာမီတော့ မျက်နှာတောင် ဘယ်လို ပြရမလဲ မသိတော့ဘူး”
“အေးဆေးပါ မာမီရယ် သူလည်း လီးပေါင်းစုံ နဲ့ အလိုးခံထားတာပဲ သူ သဘောပေါက်မှာပါ”
“ဟဲ့ ဒါပေမဲ့ တို့ က သားအမိလေ”
“သူရော သူ့အဖေ နဲ့ မလိုးဖူးဘူး လို့ ပြောလို့ ရမလား၊ သူ သားနဲ့ မရခင်က အကြောင်း တွေ သားဘယ်လို သိမလဲ”
“အင်း ဒါပေမဲ့ မကောင်းပါဘူးသားရယ် သား သွားပြီး သူနဲ့ စကားလေး ဘာလေး ပြောပါဦး အခြေအနေ တီးခေါက်ကြည့်ပါဦး”
နေထက်နိင် လည်း အိပ်ယာပေါ် မှ ထကာ အိမ်အောက်ထပ် သို့ ဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။ သူ့ စိတ်ထဲ မှာတော့ ဘယ်လို မှ မနေပါ၊ သီရိ တောင် မနေ့ညက စောက်ဖုတ်တောင် မဆေးပဲ အိပ်ယာထဲ လာအိပ် သေးတာ၊ သူလည်း မာမီ နဲ့ သွားအိပ်တာ ဘာဖြစ်လဲ ဟု စိတ်ကို တင်းထားလိုက်သည်။ မီးဖိုထဲ ရောက် တော့ ရေမိုးချိုး ပြီး မနက်စာ စားသောက်ကြဖို့ ပြင်နေသည့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“ဟော မောင် နိုးလာပလား.. မျက်နှာသစ် လိုက် လေ ဘရိတ်ဖတ်စ် စားရအောင်၊ ရေချိုးချင် ချိုးလိုက်ဦး လန်းသွားအောင်”
သီရိ ၏ ဘာမှ မထူးခြားသလို ပုံမှန် အပြောအဆို အဆက်အဆံ အမူအယာ ကြောင့် နေထက်နိုင်ပင် အူကြောင်ကြောင် ဖြစ်သွားခဲ့ ရသည်။ သီရိ ဘာပြောလျှင် ဘာပြန်ပြောလိုက်မည်ဟု တွေးလာတာတွေ အကုန်လုံး ကြက်ပျောက် ငှက်ပျောက် ပျောက်သွားတော့သည်။
” အင်း မောင် ရေချိုးလိုက်ဦးမယ် အမြန်လေး”
“မြန်မြန်လုပ်မောင် ချစ်လေး ဘိုက်ဆာနေပြီ”
နေထက်နိုင် သွားကမန်းကတန်းတိုက် ရေချိုး လိုက်ပြီး ကိုယ်ကို မျက်နာသုပ်ပုဝါပတ်ကာ အပေါ် ထပ် အခန်းသို့ အမြန်သွားလေသည်။ သူတို့အခန်းသို့ သွားပြီး အဝတ်အစား မလဲခင် ဒေါ် နီနီနိုင် အခန်း သို့ ဝင်ကာ၊
“မာမီ ထထ အောက်မှာ သီရိ မနက်စာ လုပ်နေတယ် မျက်နှာသစ်ပြီး စားလိုက်ရအောင် သားပြောသားပဲ အေးဆေးပါလို့”
……………
ဒေါ် နီနီနိုင် မှာ မျက်နှာပူမိသော်လည်း နေထက်နိုင် အားပေးမှုဖြင့် ထမင်းစားပွဲတွင် ခပ်တည်တည် ထိုင်ကာ ချွေးမ နှင့် အတူတူ မနက်စာ ထိုင်စားပြီး နောက် ဘုရားရှစ်ခိုးဦးမည် ဟု ဆိုတာ ခပ်သုတ်သုတ် ထထွက်သွားလေသည်။ သီရိရှင်းသန့် ဖြူမှာ ယောက်ခမကြီး ရှိနေစဥ်က ဘာမှ မပြောပဲ မျက်နှာ ပုံမှန် ဘာမှ မဖြစ်သလို နေခဲ့သော်လည်း ယောက်ခမကြီး ထွက်သွားတော့မှ ယောက်ျား ဖြစ်သူနား ကပ်ထိုင် ကာ စပ်ဖြည်းဖြည်း မျက်နှာပေးဖြင့်၊
” မောင် ပြောစမ်းပါဦး၊ မောင့်မာမီ က အပေးကောင်းလား”
“အာ ဘာတွေ လျှောက်မေးနေတာလဲကွာ”
“သိချင်လို့ပါ မောင်ရဲ့ ၊ သူ့ ကျောင်းသား ကောင်လေး ကလည်း လိုးနေတယ်၊ မောင်ကိုယ်တိုင်လည်း ကိုယ့်မိန်းမ ကို တယောက်ထဲ ထားခဲ့ပြီး တညလုံး သွားလိုးနေတာ ဘယ်လိုနေလဲ လို့ သိချင်တာပေါ့ ခစ်”
နေထက်နိုင် က သူ့မိန်းမ သူ့ကို ဂျင်းထည့်တာလား အတည်လား ဆိုတာကို မျက်နှာ အရိပ်အကဲ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သီရိ တယောက် တကယ် စိတ်ဝင်တစား သိချင်၍ မေးသည်ဆိုတာကို သဘောပေါက် လိုက်သည်။
“အင်း ကောင်းတယ်ပဲ ဆိုကြပါစို့ကွာ”
“အာ မောင်ကိုယ့်အလွယ်မလုပ်ပါနဲ့ ဒီတေးလေး လုပ်ပါဦး”
“ဟွန်း ဒီတေးမပြောခင် ချစ်လေးကို လည်း ပြောရဦးမယ်၊ မောင် ဘာဖြစ်လို့ မာမီ့ နားသွားအိပ်သလဲ သိလား”
“သိဘူး ပြော၊ ချစ်လေး ဟောက်သံ ကျယ်လို့လား ခစ်ခစ်”
“ချစ်လေး စောက်ဖုတ်က လရည်နံ့တွေ နံစော် နေတာ မခံနိုင်လို့ ကဲ သိပြီလား”
“ဟယ်တော့ ကန်တော့ ကန်တော့ မနေ့ညက ချစ်လေး အရမ်း ပင်ပန်းသွားတယ် အာ့တာနဲ့ အစာတောင် မစား ဖြစ်တော့ပဲ အိပ်ယာပေါ် လှဲလိုက်တာ၊ ခေါင်းချတာနဲ့ အိပ်ပျော် သွားလို့ ချောတီး ချောတီး”
“အဲဒါ အရင် ပြောစမ်းပါဦး ဘယ်သူ့ လရည်တွေလည်း တခါထဲ ငါ့ မိန်းမ တောင် ပြိုင်းသွားအောင် လုပ် နိုင်တာ”
နေထက်နိုင်က လည်း မထူးတော့ ပြီမို့ သူသိချင်တာလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မေးလိုက်သည်။ သီရိက လည်း ခုလို အခြေအနေ ရောက်မှ တော့ ဘာမှ ဖုံးကွယ်စရာ မရှိတော့တာ သိသည်။ ပြောပြလိုက်လျှင် နေထက်နိုင် ပိုတောင် စိတ်ထ လာဦးမည်ဆိုတာကို သူမ သိနေသည်။
“အင်း မနေ့ည က တော့ ကြိုတင် ကြံရွယ်တာမဟုတ်ဘူး မထင်မှတ်ပဲ ဖြစ်သွားတာ”
သီရိက ထိုသို့ အစချီလိုက်ကာ သူမ ကို ဦးမင်းထင် က ဘယ်လို အကျပ်ကိုင်ကာ လိုးလိုက်သည် ဆိုတာကို အသေးစိတ် ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် ကို ပြောပြလိုက်သည်။ နေထက်နိုင်မှာ နားထောင်ရင်း လီးတောင်တက်လာလေသည်။
“ဟာ ချစ်လေး ရယ် မောင် ကြည့်ချင်လိုက်တာကွာ။ အဲဒီဘဲကြီး လီးက တုတ်တုတ်ရှည်ရှည် ကြီးလား”
“အင်း တုတ်ရှည် ရုံတင် ဘယ်ကမလဲ ဂေါ် လီတွေ နဲ့ အဖုဖု အပိန့်ပိန့်တွေ နဲ့”
“ဟင် ဟုတ်လား ဘယ်လိုနေလဲ ချစ်လေး ကြိုက်လား”
“တမျိုးတော့ တမျိုး ပဲ တခါမှ မကြုံဖူးတော့လည်း အစပိုင်းက ကြက်သည်းထမိတယ် ”
“နောက်တခါ လာလုပ်ရင်ရော ချစ်လေး ခံမှာပဲ မဟုတ်လား”
“အခြေအနေအရ ပေါ့ မောင်ရဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း ဘယ်အပေါစား အလွယ်ပေးလို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ ခစ်ခစ်”
သူ့မိန်းမ လေသံ နားထောင်လိုက်တာ နှင့် ဦးမင်းထင် သူမ ကို အချိန်မရွေး လိုးလို့ ရနေပြီ ဆိုတာ နေထက်နိုင် သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ယခု တော့ သူ့လီးကြီး မတရား တောင် နေတာမို့ သီရိကို အခန်းထဲ ပြန်ဖို့ ခေါ် လေသည်။
“ချစ်လေး လာကွာ မောင် မရတော့ ဘူး လီးတအားတောင်နေပြီ အခန်းထဲ သွားရအောင်”
“အာ မောင်က လည်း မရဘူးကွာ ချစ်လေး ကို ဦးမင်းထင် ညက တအားလိုးထားလို့ ဟိုဟာလေး မှာ အောင့်တောင့်တောင့် ဖြစ်နေတယ်။ မောင့် မာမီ့ ဆီ သွားလိုက်နော် သူအခု ဘုရားရှစ်ခိုး ပြီးလောက်ပါပြီ၊ ဆောရီးနော် ”
နေထက်နိုင် ပြောလို့ လဲ ရတော့မည် မဟုတ်သည်ကို သိနေသဖြင့် လက်လျော့ လိုက်သည်။ အင်းလေ မိန်းမ လည်း သဘောတူနေတာပဲ၊ မာမီ့ ဆီကို ပဲ သွားတော့ မယ်ဟု တွေးကာ သီရိကို စိတ်ကောက်သလို ဘာလိုလို မျက်နှာပုတ်ထားပြီး မီးဖိုခန်းမှ ထွက်ကာ အိမ်ပေါ် ထပ်သို့ တက်လာခဲ့ လေသည်။
အိမ်အပေါ် ထပ် ရောက် လို့ ဒေါ် နီနီနိုင် တို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကြည့်လိုက်တော့ အပြင်သွားဖို့ အဝတ်အစားလဲနေသော ဒေါ် နီနီနိုင်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“ဟင် မာမီ က ဘယ်သွားမလို့လဲ အဝတ်အစားတွေ လဲလို့”
“စျေးသွားမလို့လေ၊ ချက်စရာ ပြုတ်စရာလေး တွေ ဝယ်ရအောင်”
“အော် ခနလောက်နေမှ သွားလို့ မရဘူးလားမာမီ ကျနှော် လိုက်ပို့ပေးမှာပေါ့ ”
“ဘာလုပ်မလို့လဲ သားက”
“ဒီမှာ လေ ဒီဟာက ဒီလို ဖြစ်နေလို့”
နေထက်နိုင် က သူ့လုခြည်ကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သည်။ ပုဆိုးက ကြမ်းပေါ် ကွင်းလိုက်ပုံကျသွားတော့ မာတောင် နေသော လီးတန်ကြီးက ခေါင်းတငြိမ်ငြိမ့် နှင့် ပေါ် လာသည်။
“ဟယ် သီရိ ရှိနေတာကြီးကို ပေါက်ကရမလုပ်နဲ့လေ”
“သူက သူ့ဟာလေး နာနေလို့တဲ့ ပေးမလုပ်လို့ မာမီ့ဆီ သွားတဲ့ ဘောလီဘောပုတ်လွှတ်လိုက်လို့လေ”
“မဟုတ်တာ မာမီ စိတ်မရဲပါဘူး မလုပ်နဲ့ သီရိ မရှိမှနော် ”
“အင်း ဒါဆိုလည်း ပြီးရော လာ သားဈေးလိုက်ပို့ပေးမယ်၊”
အခန်း ၄၅။ ဦးမျိုးနိုင်၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ
နေထက်နိုင် နှင့် ဒေါ် နီနီနိုင် တို့ဈေးသို့ ကားမောင်းသွားနေစဥ် မျာပင် နေထက်နိုင် ဖုံးက အသံမြည်လာသည်။ နေထက်နိုင် ကိုင်လိုက်တော့ သူ့ဒက်ဒီ ဖြစ်နေသည်။ သူ့ ကို အဝေးပြေးကားဂိတ်မှ လာကြိုဖို့ ပြောခြင်းဖြစ်လေသည်။ ဒေါ် နီနီနိုင် မျက်နှာပျက်သွားသည်။
“ဟယ်သား တို့တွေ ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ သီရိ နဲ့ တိုင်ပင်ရမယ်ထင်တယ် ပါးစပ်လုံဖို့”
“အာ မထူးတော့ပါဘူး မာမီရယ် အချိန်မရှိတော့ပါဘူး အိမ်ရောက်မှ မီးစင်ကြည့် ကကြတာပေါ့ ”
နေထက်နိုင် ကားကို အဝေးပြေးကားဂိတ်ဘက် ဦးတည်လိုက်သည်။
ကားဂိတ်ရောက်တော့ ဦးမျိုးနိုင် ကား မရောက်လာသေးသဖြင့် လဘက်ရည်ဆိုင်တခု တွင် ထိုင်ရင်း စောင့်နေကြရသေးသည်။ နေထက်နိုင်က သီရိ ဆီသို့ ဖုံးခေါ် လိုက်သည်။
“ချစ်လေး မောင်တို့ အဝေးပြေးကားဂိတ်ရောက်နေတယ် ဒက်ဒီ ရောက်တော့ မယ်ဆိုလို့”
“အင်း ချစ်လေး သိတယ် ခုနပဲ ဒက်ဒီ နဲ့ ဖုံးပြောနေတာ”
“ဟင် ဟုတ်လား၊ ချစ်လေး ဘာတွေ ပြောလိုက်သေးလဲ”
“ခစ်ခစ် မောင်က စိတ်ပူနေတာလား မပူနဲ့ ချစ်လေး ဘာမှ မပြောသေးဘူး မောင်တို့ အစဥ် ပြေသွားအောင် ချစ်လေး စီစဥ် ပေးမယ် အိုကေ”
“အင်းအင်း”
နေထက်နိုင် ဒေါ် နီနီနိုင် ကို ပြောပြလိုက်တော့ ဒေါ် နီနီနိုင် အတော် တင်းသွားသည်။ သူမကို တော့ မခေါ် ချွေးမ ကို ဖုံးခေါ် ကျူ တဲ့ လင်တော့ တွေ့မယ်။ တဆက်ထည်းမှာ ပင် သူမ အပြစ် သူမ တွေးလိုက်မိပြီး တုံလှုပ်သွားရသည်။
“သီရိ က ဘာတွေ ပြောလိုက်သေးသတဲ့လဲ သား”
“သီရိက တော့ ဘာမှ မပြောပါဘူးတဲ့ မောင်တို့ ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့ အစဥ် ပြေအောင် သူလုပ်ပေးမယ်တဲ့ တောင် ပြောသေးတယ်”
ခနအကြာတွင် ဦးမျိုးနိုင် ပါလာသော ဘတ်စ်ကား ဝင်လာလေသည်။ ဦးမျိုးနိုင်က သား နှင့် မိန်းမ ကို ဝမ်းသာ အားရ နုတ်ဆက်ပြီး နေထက်နိုင်က လည်း ဦးမျိုးနိုင် အထုတ်ကို ကားပေါ် တင်ကာ အိမ်သို့ ပြန်လာကြလေသည်။ ဦးမျိုးနိုင် က တော့ ခုန လမ်းပေါ် မှာတုံးက ဖုံးဖြင့် ကျူခဲ့ရသည့် ချွေးမချောလေး နှင့် တွေ့ရမည့်အရေးကို တွေးရင်း ပျော် နေသဖြင့် ဒေါ် နီနီနိုင် မျက်နှာအမူအယာ မကောင်းသည်ကို သတိမပြုမိခြေ။
အိမ်ရောက်တော့ ဦးမျိုးနိုင် ချွေးမချစ်ကလေးကို ဖက်ယမ်း နုတ်ဆက် လိုက်သည်။ ဒီညတော့ လိုးရတော့မည်ဟု အတွေးဖြင်း လီးက လည်း မာလာခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း အခြေအနေမပေးသေး သဖြင့် အသာ အောင့်အီး နေလိုက်ရသည်။ ဦးမျိုးနိုင်က ဘတ်စ်ကား စီးရတာ နုံးလာသဖြင့် ရေချိုးဦးမည် ဟုဆိုကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ သီရိက နေထက်နိုင် နားကပ်ရင်း နေထက်နိုင် မာမီ့ကို ခေါ်ပြီး အပြင် ရှောင်ပေးဖို့ ပြောလိုက်သည်။ သူမ ကြည့်စီစဥ် လိုက်မည် ဟု ဆိုလေသည်။ နေထက်နိုင် နှင့် ဒေါ် နီနီနိုင် တို့လည်း စျေးဝယ်သွားရာမှ မဝယ်ဖြစ်ပဲ လမ်းကြောင်းပြောင်းခဲ့ရသည်ဖြစ်ရာ ဈေးဝယ်ပြန်သွား မည်ဟု ဆိုတာ ထွက်သွားကြလေသည်။
သီရိ က သူမ အဝတ်အစားများကို ချွတ်လိုက်ကာ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်သည်။ ဦးမျိုးနိုင်က တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ကိုယ်လုံးတီး နှင့် ချွေးမ ကို မြင်လိုက်ရတော့ အံ့အားသင့်သွားသည်။ နေထက်နိုင်တို့ အပြင်သွားကောင်းပြောပြလိုက်တော့ အလွန်ဝမ်းသာ သွားကာ ချွေးမကို ရေချိုး ခန်းတွင်း ဆွဲသွင်းကာ ဖက်ရမ်း နမ်းစုပ်လေသည်။ သီရိ ကလည်း ဦးမျိုးနိုင်ကို ရေချိုးခန်းထဲ တွင် ဒိသရုပ် ဖြင့် အပြတ်ပုလွေ မှုတ်ပေးလိုက်ရာ ဦးမျိုးနိုင် တယောက် သီရိ ပါးစပ်ထဲ တွင် လရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားရရှာသည်။ ရေချိုးပြီးကြတော့ သီရိ တို့ လင်မယားကုတင်ပေါ်တွင် သီရိ ကို စောက်ဖုတ် ရက်ပေးသည်။ သီရိ က ဦးမျိုးနိုင် ခေါင်းကို ပွတ်ပေးရင်း က သူမ ဖင်ကိုကော့ကော့ ပေးကာ ဇိမ်ခံနေလေသည်။ သီရိ ကို တချီပြီးအောင် စုတ်ဖုတ် ရက်ပေးလိုက်ပြီးမှ ဦးမျိုးနိုင် တယောက် သီရိဘေး ဝင်လှဲကာ သီရိကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲပွေ့ထားပြီး နားနေလေသည်။
“ချစ်လိုက်တာ ကလေးရယ်”
“ကလေးက လည်း ဦးကို ချစ်တာပေါ့ လို့”
“ဖြစ်နိုင်ရင် အပိုင်တောင် ယူထားလိုက်ချင်တယ်ကွာ”
“အပိုတွေပါ ဦးကလည်း ကလေးကို သူလုပ်ချင်သလို လုပ်လို့ရအောင် ညာပြောနေတယ်”
“တကယ်ပြောတာပါကွာ ကလေးက မယုံတာ ဦးဘယ်လို သက်သေပြရမှာလဲ”
“အာ့ဆိုရင် ဦးမယားကြီးကို ရော ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”
“သူနဲ့ ဦး အတူမအိပ်ဖြစ်တာတောင် ကြာလှပြီလေ”
“သူနဲ့ ကွာရှင်းပြီး ကလေးကို ယူမလား”
“ဟင် ကလေး ယောက်ျား နေထက်နိုင်ကရော ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ”
“ရတယ်လေ ကလေး လည်း ယောက်ျား နဲ့ ကွာရှင်းလိုက်မှာပေါ့”
“ဟင် အဲလို တော့ ဘယ်ကောင်းမလဲ ကွာ ဦးတို့က လူဆိုးကြီးတွေ ဖြစ်သွားမှာပေါ့ နောက်ပြီးတော့ ဦးရဲ့ရာထူးသိက္ခာ ကလေးရဲ့ မိဘဆွေမျိုး အသိုင်းအဝိုင်းတွေ အားလုံးနဲ့ ရင်ဆိုင်ရမှာလေ”
“ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသာ ပြောပါ ဦးရာ ဦး ကလေး အတွက် ဆို မစွန့်စားရဲဘူးဆိုတာ”
“အဲလိုလည်း မဟုတ်ဘူးလေ ကလေးရယ် လူဆိုတာ အသိုင်းအဝိုင်းနဲ့ နေကြရတာ မဟုတ်လား”
“အာ့ ဆိုလည်းကလေး တခု ပြောမယ် ဦးမိန်းမ ကို တယောက်ယောက်နဲ့ ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးလိုက် အာ့ ဆိုရင် ကလေး နဲ့ ဖြစ်တာလည်း ဦးမယားကြီးက ပြဿနာရှာမှာ မဟုတ်တော့ဘူး”
“အာ့ က ရတယ်လေ ဘယ်သူက ရောသူနဲ့ ဖြစ်မှာမို့လဲ”
“အာ့ အတွက် မပူနဲ့ ကလေး တာဝန်ထား”
“အင်း သား ကျတော့ရော ဘယ်လို လုပ်မလဲ”
“ခိ ကလေး တခု စဥ်းစားမိပြီ သိလား”
“ဘာလည်း ကလေး ပြေကြည့်လေ”
“ဦး စိတ်မဆိုးရဘူးနော်”
“ကလေးကို ဦးဘယ်တုန်းက စိတ်ဆိုးဖူးလို့လဲ”
“အင်းပါ ဒါပေမဲ့ ဒီကိစ္စကတော့ တမျိုးမို့လို့”
“ပြောသာပြောပါ ”
“ကလေး ယောက်ျား နဲ့ ဦး မိန်းမ ကို ပေးဖြစ်လိုက် ဒါဆို ကိစ္စပြတ်ပြီ”
“ဟင် သားအမိကြီးကို”
“အို ဦးက အင်းဆက် ဆိုတာ မကြားဖူးဘူးလား”
“ကြားတော့ ကြားဘူးတာပဲ မြန်မာပြည်မှာ ဖြစ်မှ မဖြစ်နိုင်တာ”
“ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ”
သီရိ က သူမ သူငယ်ချင်း ဝင်းလဲ့ နှင့် ဝင်းလဲ့ အဖေ ဦးမိုးညို တို့ အကြောင်းကို အသေးစိတ် တစ်တစ်ခွခွ စကားလုံးများ သုံးကာ ပြောပြလိုက်သည်။ ဦးမျိုးနိုင် တယောက် လီး တအား တောင်လာခဲ့ရသည်။ သီရိက ဦးမျိုးနိုင် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ထုပေးရင်းက ပြောနေခြင်း ဖြစ်လေရာ ဦးမျိုးနိုင်မှာ မနေနိုင်တော့ သီရိ ပေါင်နှစ်လုံး ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင် ကာ ဆောင့်လိုးတော့ သည်။ သီရိက လည်း ဦးမျိုးနိုင် ဆောင့်တိုင်း အား ဒက်ဒီ ဒက်ဒီ ဟု အော် ငြီး လေရာ ဦးမျိုးနိုင်တယောက် ဖီးအရမ်းတက်ပြီး လရည်ပန်းထွက်ကာ တချီပြီးရပြန်လေသည်။
သူတို့ နှစ်ယောက်သား ဖက်ပြီး နားနေကြတော့ ဦးမျိုးနိုင်က၊
“အင်း ကလေး သူငယ်ချင်း အဖြစ်အပျက်က တော့ မယုံနိုင်စရာပဲ၊ အာ့တာမျိုးက ဒီနိုင်ငံမှာ အတော်တော့ ရှားရှားပါးပါး နေမှာပဲနော် ”
“တကယ်တော့ မရှားပါဘူး ဦးရဲ့ ဘယ်သူမှ မသိနိုင်တဲ့ အရာမို့ ဘယ်သူမှ မသိကြတာပါ”
“အင်း ကလေး သာ ဦးရဲ့ သမီးလေး ဆိုရင် ကောင်းမှာပဲနော် ”
“ဟွန့် လူလည်ကြီး အခု ကျတော့ သူ့သမီး သူလိုးချင်လာပြီ မဟုတ်လား”
“ကလေး ကတော့ ကလေး ရဲ့ တကယ့်ဒက်ဒီ လိုးမယ်ဆိုရင် ခံချင်လို့လား”
“ခစ်ခစ် နောက်တောင်ကျ နေပြီ”
“ဟင် ဒါ ဒါ ဆိုရင်”
“အင်း ပေါ့ ကလေးက နေထက်နိုင် နဲ့ မယူခင်ကတည်းက ကလေး ရဲ့ ဒက်ဒီ အလိုးခံဘူးခဲ့တာလေ ခစ်ခစ်”
“ဟင် တကယ်လား အသေးစိတ်ပြောပြကွာ ဦးနားထောင်ချင်တယ်”
သီရိက ပြုံးရင်း ဦးမျိုးနိုင် ၏ မာကျောလာသော လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်နှယ်ရင်း က၊
“ပြောပြမှာပေါ့ ဒါပေမဲ့ ဦး ပိုစိတ်ဝင်စားမဲ့ လူ နှစ်ယောက် အကြောင်း အရင်ပြောပြမယ်”
သူမ ကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေသော ဦးမျိုးနိုင် မျက်နှာကို သေခြာကြည့် ရင်းက ဦးမျိုးနိုင်လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ထုပေးနေရင်းက၊
“ဦး မယားကြီး နဲ့ ဦးသား လို့ လည်း လိုးနေကြတယ်”
ဟုပြောလိုက်လေသည်။ ဦးမျိုးနိုင်မှာ သူ့ကို သီရိ ဂျင်းထည့်သည်မှတ်ပြီး ပြုံးပြလေသည်။ သို့သော် သူ့အတွေး ထဲ နေထက်နိုင် က နီနီနိုင် ကို လိုးနေတာပုံဖေါ် တွေးလိုက်ရင်း လီးကြီးက တုံခါသွားလေသည်။
“ဟုတ်တယ် သူတို့ နှစ်ယောက် ဖြစ်နေကြတာ ကြာပြီ၊ ညတုန်းက တောင် အတူတူ အိပ်ကြတယ်”
“ဘာ…”
………………………………………..
ကိုယ့်အလှည့် ဆိုတာ ရှိသလို၊ သူ့အလှည့် ဆိုတာလည်း ရှိတတ်တာ၊ လောကရဲ့သစ္စာတရားပါ လား ဆိုတာ၊ ဦးမျိုးနိုင် တယောက် သဘောပေါက်နိုင်မည်ထင်ပါရဲ့။
…..ဘဝ ထဲမှာ ….လူတွေထဲမှာ…လောကရဲ့သစ္စာတရား…..ရှိနေတယ်…
..သစ္စာဆိုတာ..အမှန်တရားပါ…လောကအလယ် သစ္စာရှိဖို့…….
တိုက်တွန်းရအောင်….တို့….တို့…..တို့….လာတယ်……….
…………….ပြီးပါပြီ………………………..
