လယ်ကွင်းပိုင်ရှင်များ (အပိုင်း ၁)

၁။ လယ်ကွင်းပိုင်ရှင်များ (၁)
သက်ဆိုင်သူအားလုံး # Credit

ရန်ကုန်မြို့တွင်း ကားရှုပ်သော တစ်နေရာ၌ အပြာရောင် ဇိမ်ခံကား တစ်စင်းသည် သတ်မှတ်မိုင်နှုန်းထက် အနည်းငယ် ပိုမောင်းနေသည်။ ကားပေါ်မှာ အသက် ၂၈ ဝန်းကျင်၊  အမျိုးသမီးက ကားမောင်းရင်း နာရီကို တစ်ချက်တစ်ချက် ကြည့်သည်။ မီးနီတစ်ခုကို အလိုမကျသော မျက်နှာဖြင့် စောင့်ရင်း ဖုန်းကိုကိုင်လိုက် ချလိုက် ဆက်မလို့လုပ်လိုက် လုပ်နေသည်။
သူမနာမည်က အိအိဇော်ဖြစ်သည်။ ယခု သူမ ချိန်းထားသည့်နေရာ တစ်နေရာသို့ သွားနေခြင်းဖြစ်သည်။ သွားနေကျနေရာလည်း ဖြစ်သည်။ သူမအား ချိန်းထားသူက ဦးဟန်သာဆိုသည့် သူဖြစ်သည်။ ချိန်းထားသည့် ကိစ္စက သူမအား အခြားမိန်းကလေး တစ်ယောက်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမည်ဟုဆိုသည်။ မိတ်ဆက်ပေးရခြင်းအကြောင်းမှာ ယခု သူမတွေ့မည့် မိန်းကလေးနဲ့ သူမအား ဦးဟန်သာက တွဲ၍ လိုးမည်ဖြစ်သည်။
မှန်ပါသည်။ ဦးဟန်သာအား သွားတွေ့ခြင်းမှာ သွား၍ ဦးဟန်သာ အလိုကျ အလိုးခံခြင်း ဖြစ်သည်။ ဦးဟန်သာက ကျောက်အောင်ပြီး ချမ်းသာလာသည့်သူဖြစ်သည်။ ကျောက်အောင်ပြီး ရန်ကုန်တွင် ကုမ္ပဏီတစ်ခုထောင်ထားသည်။ မယားကြီး ရှိသလို မယားငယ်လည်း လေးယောက်လောက် ယူထားသည်။ မယားကြီးနဲ့ မအိပ်တော့သော်လည်း မယားငယ်လေးယောက်နဲ့မူ တစ်ညစီခေါ်အိပ်သည်ဟု သိရသည်။ မယားငယ်အိမ်သို့လည်း သွား၍ အချိန်မရှိ အခါမရှိ လိုးတတ်သေးသည် ဆိုသည်။ ဦးဟန်သာသည် မယားငယ်လေးယောက်နဲ့ မတင်းတိမ် မကျေနပ်ဘဲ သူမကိုပါ ခေါ်လိုးသည်။ အမှန်တော့ သူမမှာလည်း လင်ရှိသည်။ သမီးလေး တယောက်ရှိသည်။ ရသည့် ဝန်ထမ်းလစာနဲ့ မလောက်ငသဖြင့် ဦးဟန်သာနဲ့ အပေးအယူတစ်ခု လုပ်ခဲ့သည်။
“မင်းလိုချင်တဲ့ ကားရယ်၊ မင်းလိုချင်တဲ့ ကျောင်းစရိတ် အိမ်စရိတ်တွေရယ်ကို ငါထုတ်ပေးမယ်”
“ကျမက”
“မင်းက ငါ့အလိုကျ လိုးတာ ခံပေးရမယ်”
“ကျမက အပျိုမှ မဟုတ်တော့တာ”
“ငါ သိတယ်၊ ငါက မင်းလို ကလေးအမေကို လိုးချင်လို့”
“ကျမ ယောက်ျားကို ဒီငွေကိစ္စ ဘယ်လို ရှင်းပြမလဲ”
“ဒါက မင်းအပိုင်းလေ၊ အရင်လို ရုံးမှာပဲ မလောက်မင ဘဝကို လိုချင်ရင်လည်း မင်းသဘော”
အိအိဇော် လက်ခံလိုက်သည်။ ဦးဟန်သာက အမြဲခေါ်လိုးနေတာ‌တော့ မဟုတ်။ ဦးဟန်သာတွင် သူမလို မိန်းကလေးပေါင်း မြောက်များစွာရှိသည်ဟု ကြားဖူးသည်။ ဦးဟန်သာက လိုးသည်ဆိုခြင်းထက် ကာမကိစ္စ၌ ပျော်ပါးချင်သူသာ ဖြစ်သည်။
“ဒါမျိုးမြင်ဖူးလား”
ဦးဟန်သာက သူမကို လိမ်လည်ခြင်းမဟုတ်ဘဲ ကားအရင်ဝယ်ပေးသည်။ နောက် အိမ်ကိစ္စများအတွက် ကျောင်းစရိတ်များအတွက် ဘဏ်ထဲ ငွေထည့်ပေးသည်။ ပြီးမှ သူမကို ခေါ်သည်။ အစနေ့၌ မင်္ဂလာဦးညလို ရင်ခုန်သည်။ ထို့နေ့၌ ဦးဟန်သာက သူမကို တဒီဒီနဲ့ လည်ပတ်သည့် ဘုလုံးသေးသေးလေးကို ပြသည်။
“ဟအင်း မြင်ဖူးဘူး”
ဦးဟန်သာက ထိုဘုလုံးကို ခလုတ်ဖွင့်လိုက်တော့ တဒီဒီနဲ့ လည်နေသည်။ ဦးဟန်သာသည် ထိုဘုလုံးဖြင့် သူမပေါင်ကို ထိပွတ်သည်။
“ခစ် ခစ် ခစ်”
ယားသလိုလို ခံစားရတော့ အိအိဇော်က ရယ်သည်။ ပေါင်ကနေ ခြေသလုံးထိပွတ်သည်။ ဦးဟန်သာက အိအိဇော်ထမိန်ကို အသာလှန်သည်။ အိအိဇော်က ဦးဟန်သာကိုသာ ကြည့်နေသည်။ သူမကို ဘယ်လိုလိုးချင်တာလဲ၊ လီးတုတွေဆိုတာ ကြားဖူးသည်။ လီးတုတွေနဲ့ ကစားမလို့လား? အရိပ်ငါးဆယ်ဆိုသည့် ဇာတ်ကားလည်း ကြားဖူးသည်။ ထိုဇာတ်ကားထဲကလို သူမကို လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ၌ နည်းလမ်းအကျသောနည်းဖြင့် လိုးချင်သည်လား?။ ဦးဟန်သာက ဘုလုံးကို သူမလက်ထဲထည့်သည်။ သူမက ဘုလုံးဖြင့် ဦးဟန်သာလုပ်သလို သူမပေါင်ကို လိုက်၍ ပွတ်ကြည့်သည်။ ဦးဟန်သာက သူမထမိန်ကို အဆုံးထိပင့်သည်။ အိအိဇော်လည်း ဘုလုံးကို ပေါင်ကြားထဲ ထည့်လိုက်သည်။ သူမပင်တီက မီးခိုးရောင်လေး ဖြစ်သည်။ သူမကိုယ်တိုင် သူမပင်တီပေါင် ဘုလုံးဖြင့်ပွတ်သည်။ စောက်စေ့တွေက ယားလာသည်။ ဦးဟန်သာက သူမပေါင်ကို ဆွဲကားသည်။ အပေါ်ထောင်ထားသည်။ အိအိဇော်သည်။ လက်တဖက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်ပေါ် လိုက်ပွတ်သပ်မိသည်။ ဘုလုံးဖြင့် စောက်ပတ်အက်ကြောင်းတည့်တည့် ဖိပွတ်သည်။
“အင့် အယ် အင့် ဟင်း ဟင်း ယားတာ တမျိုးကြီးပဲ”
“ကောင်းလား”
“အင်း တမျိုးကြီး”
ဦးဟန်သာက သူမပင်တီကို ချွတ်သည်။ အိအိဇော်က သူမယောက်ျားတောင် မမြင်ဖူးသည့် သူမစောက်ပတ်ကို တခြားသူက ကြည့်တော့မည်ဆိုတော့ နည်းနည်းရှက်သည်။ လက်လေးနဲ့ အသာအုပ်ထားသည်။ ဦးဟန်သာက ဘုကိုင်ထားသော သူမလက်ကို ယူ၍ ဘုလုံးဖြင့် သူမစောက်ဖုတ်ကို ပွတ်စေသည်။ သူမလည်း ပွတ်ရင်း လက်ကို ဖယ်လိုက်သည်။ တဖက်က စောက်မွေးများကို ဆွဲကစားရင်း တဖက်ကလည်း ပွတ်နေမိသည်။
“အင်း ဟင်း အင့် အင့် ဟင်း ဟင်း ဟင်း”
ဦးဟန်သာကတော့ ကြည့်သာ ကြည့်နေသည်။ သူမက စောက်ပတ်အက်ကြောင်းအတိုင်း ပွတ်သပ်သည်။ ဦးဟန်သာက သူမကို ကြည့်တော့ သူမရှက်ကာ မျက်နှာလွဲမိသည်။ ကြာလာတော့ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး ကျိန်းစပ်လာသဖြင့် သူမဘုလုံးကို ပြန်ပေးလိုက်သည်။ ဦးဟန်သာက သူမကို ကြည့်နေသည်။ သူမနဖူးစတွင် ချွေးများစို့နေသည်။ အထက်နှုတ်ခမ်းတွင်လည်း ချွေးများစို့နေသည်။ ဦးဟန်သာက ဘုလုံးကို ယူပြီး သူမပေါင်ကြားထဲထိုင်ကာ သူမအဖုတ်ကို ကြည့်သည်။ သူမအဖုတ်ကို လက်ညိုးဖြင့် ကစားသည်။ ထွက်လာသော စောက်ရည်ကို သူမအားပြသည်။
“ဟင့် အင်း အင်း ဟင့် ဟင့် အင်း အင်း အင်း”
သူမလက်ကို ယူ၍ သူမစောက်ဖုတ်ကို ထိုးခိုင်းကြည့်သည်။ သူမ လုပ်ကြည့်သည်။ နည်းနည်းရှက်တော့ လက်ကို ပြန်သိမ်းလိုက်သည်။ ဦးဟန်သာက ဆက်ကစားသည်။ စောက်ရည်တွေ နည်းနည်းချင်းစီ ထွက်သည်။
“ငါ့ကို ပြန်ကစားပေးမလား”
အိအိဇော်ခေါင်းညိတ်သည်။ ဦးဟန်သာက ထိုင်ချသည်။ သူမက ဦးဟန်သာ ပေါင်ကြားထဲထိုင်သည်။ ဖောင်းအိနေသော ဦးဟန်သာ ဘောင်းဘီကိုပွတ်သည်။ သူမက ဦးဟန်သာကို ကြည့်သည်။ ထို့နောက် သူမက ခါးပတ်ကြိုးဖြုတ်သည်။ ဘောင်းဘီကို ချွတ်သည်။ အတွင်းခံပြာပြာက ဖောင်းနေသည်။ အိအိဇော်က သူမယောက်ျားလီးကို ကိုင်ဖူးသည်။ သူမယောက်ျားက သူမကို လိုးလျင် အပေါက်သိပ်မတည့်တတ်။ ထိုအခါ သူမကိုယ်တိုင် ယောက်ျားလီးကိုင်၍ သူမအပေါက်ထဲ သူမထည့်ဖူးနေသဖြင့် ကိုင်ရဲသော်လည်း လောလောဆယ် မကြည့်ရဲသလို ဖြစ်နေသည်။
“ရှက်နေတာလား”
သူမ၏ နီမြန်းနေသော မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်နေသော ဦးဟန်သာက မေးသည်။
“ဟင်း ဟင်း ဟင်း”
အိအိဇော် ရှက်ရယ်ရယ်သည်။
“နမ်းပေးပါဦး”
အိအိဇော်က လီးကြီးကို ကိုင်ရင်း ငုံ့နမ်းသည်။ မြန်မာဆန်ဆန် နှာခေါင်းဖြင့် လီးလုံးကြီးကို အထက်အောက် နမ်းသည်။
“စုပ်ပေးဦး”
“အွန်း”
အိအိဇော်ခမျာ ထိုနေ့၌ ပထမဆုံး လီးစုပ်ဖူးသွားသည်။ လီးကိုကိုင်ပြီး  နှုတ်ခမ်းနဲ့ စုပ်သည်။ နမ်းသည်။ လျက်သည်။ ထိပ်ကိုကစားသည်။ လျှာနဲ့ ထိပ်ကို လျက်ပေးသည်။ နောက် အိအိဇော်က စုပ်ပေးသည်။ မရဲတရဲနဲ့ စုပ်ပေးရသည်။ ဦးဟန်သာက နားပါဟု မပြောမချင်း အိအိဇော် စုပ်ပေးသည်။ နည်းနည်းပါးစပ်ငြောင်းလာလျင် ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ အိအိဇော် ပါးများချိုင့်ဝင်နေအောင် စုပ်သည်။ ထိပ်ပိုင်းကို စုပ်ရင်း အောက်ကိုလည်း ကွင်းထုပေးသည်။ အိအိဇော်က ငြိမ့်ငြိမ့်လေး စုပ်ပေးသည်။ စုပ်ရင်း ဦးဟန်သာ လီးကြီးက ကြီးလာသည်။ ထန်လာသည်။ ဦးဟန်သာက သူမခေါင်းကို နောက်ကနေ ချုပ်ကိုင်သည်။ ပါးစပ်ထဲနွေးခနဲ နွေးခနဲလီးကနေ အရည်တွေထွက်လာသည်။ အိအိဇော်မျက်နှာတစ်ခုလုံး မဲ့သွားသည်။ ဦးဟန်သာက ပြုံးနေသည်။
“လက်ဝါးပေါ်ထွေးချကြည့်လိုက်”
အိအိဇော်က လီးရည်ကို ငုံထားရာမှ လက်ဝါးပေါ်ထွေးချလိုက်သည်။
“အဲလို မြင်ဖူးလား”
“ဟင့်အင်း”
“မင်း မပြီးသေးဘူးမလား”
ဟုတ်ပါသည်။ သို့သော် သူမ ဘာမှ မပြောရဲ။
“လာ”
ဆိုကာ ဦးဟန်သာက သူမကို လီးတုတစ်ခုဖြင့် ပြီးအောင် ကစားပေးသည်။ သူမနဲ့ ဦးဟန်သာ ပထမတကြိမ် တွေ့ပုံကို ပြန်သတိရမိသည်။
ဒုတိယအကြိမ်တွေ ဦးဟန်သာက သူမကို အကုန်ချွတ်ကာ ဖင်ပြခိုင်းသည်။ သူမလည်း ဖင်ကို ဖြဲပြသည်။
“အရင်က ဖင်ခံဖူးလား”
အိအိဇော်ခေါင်းခါသည်။ ဦးဟန်သာက သူမကို ဖင်ချလွတ်သည်။ တတိယအချီတွင်လည်း ဦးဟန်သာက သူမဖင်ကို ဘုလွတ်သည်။
“အိအိဇော်”
“ဟုတ်”
“လရည်တွေ စားလိုက်နော်”
ဦးဟန်သာက ဖင်ကိုဘုပြီး သူမနှုတ်ခမ်းပေါ် လရည်လွတ်ချသည်။ ကားကလည်း ရထား၊ ကျောင်းစရိတ် အိမ်စရိတ်လည်း ရထားသည့် အိအိဇော် မငြင်းပေ။ သို့နှင့် ဦးဟန်သာသည် ၁၂ ကြိမ်မြောက် သူမကို လိုးပြီး ယနေ့တွင် တခြားမိန်းကလေးနဲ့ တွဲလိုးမည့်အကြောင်း ပြောလာသည်။
ဦးဟန်သာသည် ငယ်ရွယ်သည့်အလျောက် ပိုက်ဆံကလည်း လှိုင်လှိုင်ပေါရာ စီးပွားမတက်ခင်က ရခဲ့သော မိန်းမကလည်း လင်ငယ်ထားလာသဖြင့် သူက ယောက်ျားပီပီ မယားကြီးနဲ့ တရားဝင် ရှင်းသည်။
“မင်း လင်ငယ်နဲ့ တရားဝင်မဟုတ်ပေမယ့် ကြိုက်သလို နေခွင့်ရှိတယ်”
“ရှင် သဘောကောင်းလှချည်လား ကျမကို ကွာရှင်းမလို့တော့ မဟုတ်ဘူးနော်”
“မကွာရှင်းပါဘူးကွာ၊ လုပ်ငန်းလိုင်စင်တွေက မင်းနဲ့ငါ နာမည်ပေါက်တွေဆိုတော့ ကွာရှင်းလို့တော့ မဖြစ်ဘူး၊ ဒါပေမယ့် ငါတို့အတူတော့ မနေတော့ဘူး”
“အတူမနေတော့ဘူးဆိုတာ ဘာကို ပြောတာလဲ”
“အဓိက ရှင်းရှင်းပြောရရင် ညအတူအိပ်တဲ့ ကိစ္စပေါ့၊ မင်းလည်း ငါနဲ့ ဆယ်နှစ်လောက် အိပ်လာပြီဆိုတော့ ငါ့ကို ရိုးနေပြီဆိုတာ ငါသိပါတယ်၊ သားသမီးလည်း မရကြတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့လေ”
“ရှင် ဒီလိုဆုံးဖြတ်ပေးတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”
ဟန်သာသည် မိမိမယား နောက်လင်ငယ်နဲ့ အတူပျော်ပါးနေသည်ကို မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့တွေ့ပြီးနောက် မကွာရှင်းသော်လည်း နားလည်မှုဖြင့် အတူမနေတော့သည့် ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ချပြီးနောက် မိန်းမတွေကို အနည်းငယ် စိတ်နာသွားလေသည်။ မိန်းမများနှင့် သိပ်မပတ်သက်ဖြစ်ဘဲ အလုပ်ထဲ အာရုံစိုက်နေသည်။ ခါတိုင်းလို မိန်းမနဲ့ အခေါ်အပြော သိပ်မရှိတော့သည်ကို မိမိ၏ ရုံးစာရေးမက သိသွားသည်။
“ဆရာ့အတွက် နေ့လယ်စာ”
သူဇာထွေးက သူ့အတွက် နေ့လယ်စာဆိုကာ ဂျိုင့်တစ်လုံးလာပေးသည်။
“ရပါတယ်ကွာ၊ ငါ့ဘာသာငါ ဝယ်စားပါ့မယ်”
“အို ဆရာကလည်း၊ ကျမလုပ်ပေးမှာပေါ့”
မိန်းမတစ်ယောက်က ကိုယ့်ကို ဂရုစိုက်တာကို ဘယ်ယောက်ျားမဆို အလွယ်တကူ ရိပ်မိသည်။ သူဇာထွေးက သူ့အားနေ့လယ်စာ ယူလာပေးရုံမက ကော်ဖီဖျော်ပေးတာတွေ ဘာတွေ လုပ်သည်။ တစ်နေ့၌ သူက သိသိသာသာပင် သူဇာထွေး ကော်ဖီဖျော်လာပေးသည့် လက်ကို အသာလေး ကိုင်လိုက်သည်။ သူဇာထွေးက သူမလက်ကို မသိမ်းဘဲ အသာငြိမ်နေသည်။ သူဇာထွေးက ပြောရလျင် လှသည့် မျက်နှာမျိုး မပိုင်ဆိုင်ပါ။ မျက်နှာက လေးထောင့်ကျကျဖြစ်သည်။ အသားဖြူသည်။ မျက်ခုံးမွေးကလည်း ထူသည်။ နှုတ်ခမ်းကတော့ မိန်းကလေးနှုတ်ခမ်းမျိုးဖြစ်သည်။ အသားအရေက နည်းနည်းခြောက်သည့် အနေအထားတွင် ရှိသည်။ သို့သော်လည်း ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကတော့ ဂီတရှိတ်ဖြစ်သည်။ သူမနေ့စဉ် ဝတ်စားလာပုံအရ ရင်နှစ်မြွာက တင်းကာ အပေါ်သို့ကပ်တက်နေသည်။ တင်ကလည်း လုံးကျစ်နေသည်။
“ဆရာကလည်း ခစ် ခစ်”
သူဇာထွေးက အတော်ကြာမှ လက်ကို အသာပြန်ရုတ်သည်။ နောက်နေ့၌ ဟန်သာက မသိမသာပင် နေနေသည်။ သူဇာထွေးက သူ့နားပိုကပ်သည်။ ဟန်သာက သူဇာထွေးကို သေချာမော့ကြည့်သည်။ သူက ရုံးစာပွဲတွင် ထိုင်နေသည်။ သူဇာထွေးက သူ့အနားလာရပ်နေသောကြောင့် မော့ကြည့်ခြင်းဖြစ်သည်။ သူဇာထွေးကလည်း သူ့အားစိုက်ကြည့်နေသည်။
“သူဇာထွေး”
“ရှင် ကိုကြီး အဲဆရာ”
“ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်”
“ဟို ဟို ယောင် ယောင်သွားလို့ပါဆရာ”
သူဇာထွေး ပြာပြာသလဲဖြစ်နေသည်။
“နက်ဖန် ရုံးပိတ်ရင် ဘယ်သွားမလဲ”
“သွားစရာ မရှိပါဘူးဆရာ အဆောင်ပြန်ပြီး အဝတ်တွေ လျှော်ရမှာ”
“နက်ဖန် ကိုကြီးနဲ့ လိုက်ခဲ့ပါလား၊ တိုက်ခန်းတစ်ခန်း သွားကြည့်ချင်လို့”
“ရှန်….”
နောက်တစ်နေ့တွင် ဟန်သာက သူဇာထွေး အဆောင်သို့သွား၍ သူဇာထွေးအား ကြိုပြီး သူဝယ်ထားသည့် တိုက်ခန်းတစ်ခန်းဆီ ခေါ်သွားသည်။
“တိုက်ခန်းပိုင်ရှင်လည်း မရှိပါလား”
“ရော့ သော့ ဖွင့်ကြည့်”
“ဟင် ဆရာ့တိုက်ခန်းလား”
“မဟုတ်ဘူး ခဏနေ လက်မှတ်ထိုးပြီးမှ တိုက်ခန်းပိုင်ရှင် ဘယ်သူလဲ သိရမှာ”
“ဟုတ်”
တိုက်ခန်းတွင်း ဘာမှ မရှိ။ ရှင်းလင်းနေသည်။ အနီးတွင် တစ်ခန်းဖွင့် ရေခဲသေတ္တာတစ်လုံးတော့ ရှိသည်။ သေတ္တာပေါ်တွင် စာချုပ်ရှိသည်။ စာချုပ်အားယူ၍ ဟန်သာက ဘောလ်ပင်ထုတ်ကာ သူဇာထွေးအားပေးသည်။
“ဘာလုပ်မှလဲ ဆရာ”
“ဝယ်ယူသူ နေရာမှာ သူဇာ့လက်မှတ်ထိုးလိုက်”
“အို”
သူဇာထွေး စာချုပ်ကို အသေအချာဖတ်နေသည်။ ပိုင်ဆိုင်မည့်သူက သူမဖြစ်နေသည်။ သူဇာထွေး လက်တွေ တုန်နေသည်။ လက်မှတ်ကိုလည်း သေချာထိုးလိုက်သည်။
“စာချုပ်ကို သေချာသိမ်းထားလိုက်”
သူဇာထွေးက တုန်ရီစွာပင် စာချုပ်ကို သူမ ဟင်းဘက်အိပ်ထဲ ခေါက်ထည့်သည်။ ထို့နောက် ဟန်သာ့ကို ပြေးဖက်သည်။
“ကိုကြီး”
“အွန်”
“ကိုကြီးလို့ပဲ ခေါ်တော့မယ်နော်”
“အင်း”
“ချစ်တယ် ကိုကြီး၊ အရမ်းချစ်တယ်”
သူဇာထွေးက ဟန်သာကို ဖက်သည်။ ဟန်သာ့ပါးကို နမ်းသည်။ ဟန်သာကလည်း သူဇာထွေးကို ပြန်ဖက်သည်။ အချင်းချင်း ခဏကြည့်မိကြသည်။ နောက် ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးကြသည်။
“လာ ကိုကြီး ကုတင်ပေါ် သွားရအောင်”
ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့ အတူတူအိပ်ချသည်။ ဟန်သာက သူဇာထွေး ထမိန်ကိုပင့်ကာ အပေါ်ကနေ ဘုလိုက်သည်။ သူဇာထွေးက ကော့ရင်း အော်ညည်းသည်။ ဘယ်လိုမှ မကြာလိုက်ပဲ တစ်ချီပြီးသွားသည်။ သူဇာထွေးက သူ့ရင်ခွင်ထဲ အိပ်ရင်း သူ့ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သပ်ကစားနေသည်။
“ကိုကြီး သူဇာလှလား”
“လှတယ်လေ”
“သူဇာ့ကို ချစ်လား”
“ချစ်တာပေါ့”
သူဇာပြုံးသည်။ ဟန်သာ သူမကို မချစ်မှန်း သူမသိသည်။ သူဇာ ခိုင်ပါသည်။ သူဇာ မြူဆွယ်ရကျိုးလည်း နပ်ပါသည်။ သိပ်တောင် မမြူဆွယ်လိုက်ရဘဲ တိုက်ခန်း တစ်ခန်း ရပြီမဟုတ်ပါလား။
“ကိုကြီး”
“ဟွန်”
“သူဇာ အဝတ်တွေ ပါမလာဘူး”
“ရော့ ဘဏ်ကဒ် ဒီထဲမှာ သိန်းငါးဆယ်ရှိတယ်၊ သူဇာဝယ်ချင်တာ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူဇာ သဘော”
သူဇာထွေးက ကဒ်ကို ယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဟန်သာကို နည်းနည်းကလိသည်။ ဟန်သာ လီးပြန်တောင်လာသည်။ သူမထမိန်ကို ပြန်ပင့်တော့ သူမ အလိုက်တသိ နေပေးသည်။ ဟန်သာ သူမကို ဘုပြန်သည်။ သူဇာထွေး ငြိမ်ခံပေးသည်။ ကိုကြီးဟန်သာ သူမထဲ ပြီးထည့်သည်။ သူမ ငြိမ်နေပေးသည်။ ဟန်သာ ပြီးတော့ သူမက ရင်ခွင်မှ ဖယ်ကာ ထသည်။
“ကိုကြီး ဘာစားမလဲ၊ သူဇာအပြင်ထွက်ဝယ်ပေးမယ်လေ”
“သူဇာ ဗိုက်ဆာပြီလား”
“အင်း”
တကယ်တမ်းတော့ ဝမ်းသာလုံးဆို့နေသည့် သူဇာ ဗိုက်မဆာပါ။ သို့သော် သို့သော် သူမအား ရှေးရိုးထုံးစံအတိုင်း ခပ်တုံးတုံးလိုးသည့် ဦးဟန်သာက မိန်းမနဲ့ပတ်သက်၍ ဘာမှ မသိသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ သူမရှောင်ခြင်း ဖြစ်သည်။
သူဇာထွေးတယောက် လီးနဲ့ အဆက်အသွယ်ပြတ်နေသည်မှာ သုံးနှစ်ခန့်ရှိပြီ ဖြစ်သည်။ လွန်ခဲ့သော နှစ်များက သူမဦးလေးက သူမကို နေ့တိုင်း ဘုသည်။ မှတ်မှတ်ရရ သူမဦးလေး သူမကို စဘုသည့်နေ့က သူမကို အိပ်ဆေးတိုက်ခဲ့သည်။ သူမကလည်း ကော်ဖီတွင် အနံ့တမျိုးရနေသည့်အတွက် ဦးလေး အလစ်တွင် မသိမသာ ခိုးသွန်ခဲ့သည်။ ဦးလေးက သူမအား ကျောင်းထားပေးခဲ့သည်။ သူမက တကောင်ကြွက် ဖြစ်သည်။ သူမ ဆယ်တန်းအောင်တော့ ဦးလေးက တက္ကသိုလ်ဆက်ထားပေးမည်ဆိုကာ သူမအား ဦးလေးက အိမ်ခေါ်ထားသည်။ သူမ ရောက်ပြီး မကြာမတင်တွင် ဦးလေး မိန်းမဆုံးသည်။ ဦးလေးမိန်းမဆုံးပြီးနောက်ပိုင်း ဦးလေးအကြည့်များက တမူထူးနေသည်ကို မိန်းကလေးပီပီ သူမ သတိထားမိသည်။ သူမအား အိပ်ဆေးတိုက်သည့်အချိန်တွင် ဦးလေးနဖူးတွင် ချွေးစများ သီးနေသည်ကို သူမ သတိထားမိသည်။
“ဝါး အိပ်ချင်လိုက်တာ”
အိပ်ဆေးကို နည်းနည်းသောက်မိသဖြင့် သူမ ခပ်မျဉ်းမျဉ်းလေး ဖြစ်နေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမက အိပ်ချင်သည်ဟု ညည်းသည်။ သူဇာထွေး အိပ်ယာထဲ ရောက်သည်နှင့် ညဝတ်အင်္ကျီကို လဲလိုက်သည်။ အတွင်းတွင် ဘာမှ ဝတ်မထားဘဲ အိပ်လိုက်သည်။ သူမ အိပ်မပျော်ပါ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော ဦးလေးက အိပ်ဆေးတိုက်လိုက်သဖြင့် သူမ ရင်ခုန်နေသည်။ သို့သော်လည်း သူမ အတတ်နိုင်ဆုံး ငြိမ်ကာ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေသည်။
“ကျွီ”
ဦးလေး သူမအိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာသည်။
“သူဇာ သူဇာ”
ဦးလေးက အသံခပ်အုပ်အုပ်ဖြင့် သူမနာမည်ကို ခေါ်သည်။ သူဇာထွေးက သိနေသော်လည်း အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသည်။ အိပ်ချင်နေသည့် ပုံစံဖြင့် ဖင်ကို အသာပွတ်ကာ တစောင်းကော့၍ အိပ်လိုက်သည်။ ဦးလေးက ကုတင်ပေါ် တက်လာသည်။ အတွင်းဘက်ကို နေရာယူသည်။ သူမကို အသာတွန်းသည်။ သူမကလည်း အိုးကို တမင်ကော့ပေးသည်။ ဦးလေးက သူမပါးကို နမ်းသည်။ သူမ ငြိမ်နေသည်။ ဦးလေးက ညဝတ်အင်္ကျီကို အသာဖြည်သည်။ သူမ အသာငြိမ်နေသည်။
“သူဇာ သူဇာ”
ဦးလေးက သူမ တကယ် အိပ်ပျော် မပျော်သိချင်သဖြင့် ထပ်ခေါ်သည်။ သူမ မထူးပါ။ ဦးလေးက သူမညဝတ်အင်္ကျီကို အပေါ်ဖယ်သည်။ သူမအိုးကို နမ်းသည်။ သူဇာအိပ်ပျော်ချင်ယောင် အတော်ဆောင်ရသည်။ ဦးလေးက သူမနို့ကို ဖော်ကာ အသာလေးပွတ်သပ်သည်။ နို့သီးခေါင်းကို မရဲတရဲ ထိသည်။ နောက် နို့ကို စမ်းသည်။ ခဏကြာတော့ ဦးလေးက နို့ကို လျှာနဲ့ အသာလျက်သည်။ သူဇာ အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေသည့် ကြားက ညည်းမိသည်။ နှုတ်ခမ်းတွေလည်း ခြောက်သွေ့လာသည်။ နှုတ်ခမ်းကို လျှာနဲ့ သပ်သည်။
“သူဇာ သိနတောလား”
ဦးလေး မေးသည်။ သူဇာ မဖြေပါ။ ဦးလေးက ဘာမှ မလုပ်တော့ဘဲ သူမကို ကြည့်နေသည်။ သူဇာလက်နှစ်ဖက်ကို မျက်နှာကို အသာအုပ်လိုက်သည်။ ဦးလေးက သူမလက်ကို အသာဖယ်၍ စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူဇာလည်း မနေတတ်တော့၍ မျက်လုံးအသာဖွင့်ကြည့်သည်။ ဦးလေးက အရမ်းထန်နေသော်လည်း သတိဖြင့် သူမကို သတိဖြင့် စောင့်ကြည့်နေရင်း လုပ်ရသဖြင့် ဆင်ဆင်ခြင်ခြင် လုပ်နေသည်။
“သူဇာ”
ရုတ်တရက် ခေါ်သဖြင့် သူဇာလည်း အသာလေး ထူးမိသွားသည်။
“ဟင်”
“ယက်မယ်နော်”
“အင်း”
ဦးလေးက သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို အသာဆွဲကားသည်။ ထို့နောက် တစောင်းနေ၍ လျက်သည်။ လျက်ရင်း စောက်စေ့ကို ဆွဲစုပ်သည်။ ဦးလေးက စောက်ပတ်ကို တကယ်လျက်သည်။ သူဇာမှာ ဦးလေးလည်းဖြစ် ကျောင်းထားပေးသည့် ကျေးဇူးရှင်လည်းဖြစ်ရာ ငြင်းရခက် မငြင်းရခက် ဖြစ်နေသည်။ ဦးလေးကို ငုံ့ကြည့်တော့ ဦးလေးက စောက်ပတ်ကို မခွစတမ်းလျက်နေသည်။ သူဇာသည် လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ရင်း နဖူးကြောကို တွန့်ထားသည်။ နာသော်လည်း အသံထွက် မအော်ရဲ။ ပါးစပ်ကို ဟကာ လူးလှိမ့်နေရသည်။ အသံမထွက်အောင် အတော်ထိန်းရသည်။ သို့သော်လည်း တချက်ချက် ဦးလေးက စောက်စေ့ကို ဆွဲစုပ်သည့်အခါ အော်မိသည်။

“လိုးမယ်နော် သူဇာ”
ဦးလေးက ပြောသည်။ သူမ ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်သည်။ သူမပေါင်ကို ကားထားသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်တွင် ဦးလေးလီးကြီး နွေးခနဲဖြစ်သွားသည်။ ဦးလေးက အသာသွင်းသည်။ သူဇာ အသံတိတ်အော်ရသည်။ နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့ကာ ခေါင်းအုံးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ရင်း ဦးလေးဆောင့်ချက်ကို အောင့်ခံသည်။ သူဇာခမျာ အသက်ရှူပင် မဝသလို ခံစားရသည်။ ဦးလေးမှာလည်း အဒေါ် ရုတ်တရက် ဆုံးသွားကတည်းက တစ်လလောက် စောက်ပတ်ငတ်နေသဖြင့် တူမလေးတွေ ဘာတွေ မသိမထားမိတော့။ အိမ်တွင် ယောက်ျားသားမိမိနဲ့ မိန်းမသား တူမလေးနှစ်ယောက်သာ ရှိနေရာ နေ့စဉ်နေ့တိုင်း အလှတိုးတိုးလာပြီး အိုးကလည်း စွင့်စွင့်လာသော တူမကို အလွတ်မပေးချင်တော့သဖြင့် အိပ်ဆေးတိုက်ကာ လိုးမည်လုပ်လိုက်သည်။ အိပ်ဆေးအစွမ်းကလည်း သိပ်မပြတော့ တူမလေးက သိသွားသည်။ သို့သော် တူမလေးက မငြင်း။ စောက်ဖုတ်တွင် သွေးစများ ထွက်နေသည့်တိုင် မအော်ဘဲ အောင့်ခံသည်။ သူလည်း ငတ်ပြတ်နေသဖြင့် ဆောင့်လိုးမိသည်။ တူမလေးနဖူးကြောတွေ ကျုံ့နေသည်။ ပါးစပ်မပိတ်နိုင်။ ပါးစပ်မပိတ်သော်လည်း အသံမထွက်။ တူမလေး နားရွက်များကို စုပ်နမ်းသည်။ ပါးကို နမ်းသည်။ လည်တိုင်ကို ငုံ့နမ်းသည်။ နောက် ဆက်လိုးသည်။ တူမလေးခမျာ အသံတိတ်အော်ရှာသည်။ လက်သီးတွေလည်း ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားသည်။ တူမလေး တဆတ်ဆတ်တုန်သွားသည်။ သူ့လီးချောင်းတွင် နွေးနွေးလေး စောက်ရည်များ စီးသွားသည်။ တူမလေး ပြီးသွားသည်။ တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်ခါနေသည်။ ဦးလေးက ဘေးတွင် အသာအိပ်ချသည်။
“ဦး”
“ဟန်”
“ဦးမပြီးသေးရင် ဆက်လိုးလေ သမီးခံနိုင်ပါတယ်”
ဦးလေးမှာ သူမကို နောက်ကနေ ပေါင်တဖက်ကို ရှေ့နည်းနည်းပင့်ပြီး နောက်ကနေ ဆက်လိုးသည်။ သူဇာခမျာ အသံတိတ်အော်ရရှာသည်။ ဦးလေးက နောက်ကနေ တစောင်းလိုးရင်း အားမရတော့ သူမကို ဆွဲမှောက်ပြီး အပေါ်ကနေ ဖိလိုးသည်။ သူဇာ အောင့်ခံသည်။ နောက်ကနေ လိုးလို့အားရတော့ သူဇာကို ပက်လက်ထားကို ခြေနှစ်ချောင်းကို အပေါ်ထောင်လိုးသည်။ အပျိုစင်လေးတယောက်ကို ဝါရင့်အလိုးသမားကြီးက ဆာဆာနဲ့ အားကုန်ဆောင့်လိုးတာကို သူဇာခမျာ ကြိတ်မှိတ်ခံရသည်။
“သူဇာ”
“ဦး”
“အရမ်းနာလား”
“အမ်း”
ဦးလေးက ခဏနားသည်။ သူမကို နမ်းသည်။ နို့ကို စမ်းသပ်သည်။
“ဆက်လိုးမယ်နော်”
သူဇာ အသာခေါင်းညိတ်သည်။ ဦးလေး နောက်တချီထပ်၍ ဆော်ပြန်သည်။ သူဇာမှာ အသံလည်း မထွက်ရဲ။ နာလည်းနာ ဖြစ်သော်လည်း ကြိတ်ခံသည်။ သူဇာ ကြိတ်ခံနေမှန်း သိတော့ ဦးလေးက ပုံစံပြောင်းသည်။
“သူဇာ လီးစုပ်မလား”
သူဇာ ခေါင်းမညိတ် ခေါင်းမခါသော်လည်း ဦးလေးက သူဇာဘေးတွင် အသာပက်လက်လေး နေသည်။ သူဇာက ဦးလေး ပေါင်ကြားထဲဝင်ကာ လီးကို အသာကိုင်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဦးလေးက သူမ လီးစုပ်သည်ကို ကြည်နူးစွာ ကြည့်နေသည်။
“သမီး”
“ရှင် ဦး”
“ဦးကို မုန်းသွားလား”
“ဟင့်အင်း မုန်းပါဘူး”
သူဇာ လီးကို မစုပ်ရဲ စုပ်ရဲ စုပ်ရင်း ဖြေသည်။
“ဦးကို မမုန်းရင် ကုန်းပေးပါလား သမီး”
သူဇာ လေးဖက်ထောက် ကုန်းပေးသည်။ ဦးလေးက နောက်ကနေ ဒူးထောက်ပြီး သူမကို ဘုသည်။ သူမ ခါးကို ကိုင်ပြီး ဦးလေး ဘုနေသည်မှာ အတော်ကြာသည်။
“သမီးက လီးစုပ်အရမ်းတော်တာပဲ ထပ်စုပ်ပေးပါဦး”
သူမကို အကုန်းလိုက် ဘုပြီး ခဏနားကာ ဦးလေးက မတ်တပ်ထသည်။ သူမက ဦးလေးပေါင်ကို ကိုင်၍ လီးကို ထပ်စုပ်ပေးသည်။ ဦးလေးက သူမခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ သူဇာက ခပ်မြန်မြန်နောက် ဆုတ်သည်။
“ပါးစပျကို လိုးတာလား”
“သမီးလေး မကြိုက်ရင် မလိုးပါဘူး”
“မကြိုက်တာတော့ မဟုတ်ပါဘူး တမျိုးကြီးမို့လို့”
“သမီးမကြိုက်ရင် မလိုးတော့ဘူး”
“လိုးပါ သမီးမှ မသိသေးတာကို”
“ပါးစပ်ကို လိုးရဦးမလား”
“လိုးပါဆို”
ဦးလေးမှ သူဇာပါးစပ်ကို လိုးသည်။ ထို့နောက် သူမအား ပက်လက်ထားကာ ဆက်လိုးသည်။ သူဇာ သိပ်တော့ မအော်နိုင်တော့။ ဦးလေးက စောက်ဖုတ်ကို တအားဆောင့်လိုးပြီး အတော်ကြာမှ သူမနို့ကို ကိုင်ကာ တချက်ချင်းစီ လိုးသည်။
“သမီးလေး”
“ရှန်”
“အရမ်းမောနေပြီလား”
“ဟင့်အင်း ရတယ်”
သူဇာက ခွင့်ပြု၍လား မသိ။ ဦးလေးက တစ်ညလုံးနီးပါး သူဇာကို လိုးသည်။ မနက်လင်းခါနီးမှ ပြီးသွားသည်ဟု ထင်သည်။ ဒါတောင် ဦးလေးက ဘယ်လိုပြီးလိုက်သည် မသိ။
“သူဇာ အိပ်ချင် အိပ်လေ”
ဆိုကာ သူမကို အိပ်ခိုင်းသည်။ သူမလည်း တစ်ညလုံး မောပန်းလွန်းသဖြင့် အိပ်ပျော်သွားသည်။ နှုတ်ခမ်းတွေ အနမ်းခံရသလို စောက်ဖုတ်တွင်လည်း နွေးခနဲအထိအတွေ့ကြောင့် သူဇာ နိုးလာသည်။
“ဦး ဘယ်နှစ်နာရီ ထိုးပြီလဲဟင်”
“ကိုးနာရီထိုးပြီ သမီး”
“သမီးဟာ အရမ်းနာနေသေးတယ်”
“လိုးရင်းနဲ့ ကောင်းသွားမှာပေါ့”
တစ်ညလုံး ဘုခံထားရသဖြင့် သူမ စောက်ဖုတ် အရမ်းနာနေသည်။ သို့သော်လည်း ဦးလေးက ဆက်ဘုသည်။ စစချင်း ဦးလေးက မဘုသေးဘဲ သူမကို ပြုစုသည်။ သူမစောက်ဖုတ်ကို လျက်သည်။ ခွေး ထန်းလျက်ခဲ လျက်သလို လျက်သည်။ သူဇာခမျာ တုန်ရီနေရသည်။ ဦးလေးက စောက်ပတ်ကိုလျက်ပြီး သူမဘေးကို အိပ်သည်။ သူမစောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ကာ သူမနှုတ်ခမ်းကို နမ်းသည်။ သူမလည်း စောက်ဖုတ်ကို လက်ချောင်းဖြင့် ကုတ်၍ အပွတ်ခံရသဖြင့် တုန်နေသည်။ ဦးလေးက စောက်ဖုတ်ကို စိတ်ကြိုက် ပွတ်ပြီး သူမကို ခွ၍ ထိုင်သည်။ လီးကို သူမ နှုတ်ခမ်းနားတေ့သည်။ သူဇာ လီးစုပ်ရရှာသည်။ လီးက မာတောင်နေသည်။ ဦးလေးက လီးကို စုပ်ခိုင်းပြီး သူမဒူးနှစ်ဖက်ကို အထောင်လိုက်ပင် သူမစောက်ဖုတ်နား လီးကို တေ့သည်။
“နာနေသေးတယ် အိုး နာ တယ်”
သူမ နာသည်ဆိုသော်လည်း ဦးလေးက လိုးပါသည်။ သူမ နှုတ်ခမ်းကိုက်၍ အော်ရသည်။ ဦးလေးက သူမ ဒူးနှစ်လုံးကို ကိုင်ကာ ဆောင့်လိုးသည်။ တော်တော်ကြာတော့ သူမ စောက်ရည်ကြည်တက်လာသည်။ ဦးလေးက သိသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းကို နမ်းသည်။ သူမကို ဖက်၍ လိုးသည်။ သူမ သိပ်မညည်းတော့ချိန်တွင် ဦးလေးက ပုံမှန် ဆက်လိုးသည်။ သူမဒူးကို ဆွဲကားသည်။ သူဇာ ခြေတွေ ဟိုကန် ဒီကန်လုပ်သည်။ ဦးလေးက သူမကိုယ်လုံးကို ဖက်ကာ ထိုင်စေသည်။ ဦးလေးက ကားယားခွထိုင်သည်။ သူမက ဦးလေးပေါ် ဖြစ်နေသည်။ ဦးလေးက သူမကိုယ်ကို ဖက်၍ ဆောင့်ချခိုင်းသည်။ သူမအပေါ်ကနေ ဖြစ်နေသည်။ ဦးလေးက ဆောင့်ချခိုင်းရင်း သူမကို နမ်းစုပ်သည်။ ခဏနေ သူမနို့ကို ကိုင်သည်။ ပြီးလျင် သူမကို တွန်းလဲသည်။ သူမက အလိုက်သင့်ပင် ဖင်ထောင် ကုန်းပေးသည်။ ဦးလေးက နောက်ကနေ လိုးသည်။ ဖင်ထောင်ကုန်းနေသော သူမကို လိုးရင်း ဦးလေးက တစောင်း အိပ်ခိုင်းသည်။ နောက်ကနေ လိုးရင်း နို့ကို ကိုင်သည်။ နောက်ကနေလည်း မနားတမ်း လိုးသည်။ နောက်ကနေ လိုးပြီး သူမပေါ် အိပ်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သည်။ သူမကို ပက်လက် ဆက်လိုးသည်။ ပက်လက် ထပ်အိပ်ရင်း လိုးရာမ ထကာ သူမနို့ကို ကစားရင်း လိုးသည်။ ဦးလေးသည် သူမအလှကိုလည်း ကြည့်ရင်း လိုးသည်။
“နာသေးလား သမီး”
“နာတော့ နာသေးတယ်၊ ဒါပေမယ့် ကောင်းတယ်”
“လေးဖက်ထောက် နိုင်သေးလား”
“ကုန်းပေးရမလား”
သူဇာထွေး ထပ်ကုန်းပြန်သည်။ ဦးလေးက နောက်ကနေ နို့ကိုင်ရင်း ဆောင့်လိုးသည်။ သူမအိုးကို တဘတ်ဘတ် မြည်အောင် လိုးသည်။ လိုးတာကြာတော့ သူမ ပက်လက် ဆက်ခံပေးသည်။ ဦးလေးက သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်ထောင်၍ လီးကို စိုက်ပြီး လိုးချသည်။ သူဇာလည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပင် အော်ညည်းသည်။ ဦးလေးက သူမပေါင်ကို ကားထားရာမှ စုကာ ဆက်လိုးသည်။ ဦးလေး ညည်းသံလည်း ကြားရသည်။ သူမလည်း အော်သည်။ သူမအိုးကို လာဆောင့်နေသော လီးလေး လိုးချင်တွေက တဘတ်ဘတ်မြည်နေသည်။ မောလည်း မောနေကြသည်။ သို့သော်လည်း ဦးလေးက သူမ ပေါင်ကို ချကာ သူမနို့ကို ကိုင်ရင်း ထပ်လိုးသည်။ သူမခမျာ ခေါင်းအုံးကို ပြန်ဆုပ်ကိုင်ရင်း အောင့်ခံသည်။
“လိမ္မာလိုက်တဲ့ ကလေး လိမ္မာလိုက်တဲ့ ကလေး”
ဦးလေးက သူမကို လိမ္မာလိုက်သည့်ကလေးဟု ဆိုကာ တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ မနားတမ်းလိုးသည်။ လိုးချက်တွေကလည်း ထန်သထက် ထန်လာသည်။ ဦးလေး သူမ စောက်ပတ်ထဲ ပြီးထည့်သည်။
“ဦးလေး အရမ်းမောနေသလိုပဲ”
ဟုတ်သည် ဦးလေးမှာ ဟောဟဲ လိုက်နေသည်။ သူဇာက ထ၍ ဦးလေးအား နမ်းသည်။ ဦးလေးက ပြန်နမ်းသည်။ သူဇာထွေးက ဦးလေးကျောကို ပွတ်သပ်ပေးသည်။ ဦးလေးပါးကို လျက်သည်။ လည်ပင်းကို စုပ်သည်။ အောက်ကို နမ်းဆင်းလာသည်။ ဦးလေး နို့ကို စို့သည်။ ဦးလေးက အသာကြည့်နေသည်။ သူမက ဦးလေးကို အိပ်ယာပေါ် အသာတွန်းလဲလိုက်သည်။ ဦးလေး ပေါင်ကြားထဲ သေချာနေရာယူလိုက်သည်။ ဦးလေး၏ ပျော့ခွေနေသော လီးကို လျှာနဲ့ အသာမယူလိုက်သည်။
“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”
သူမ စောက်ပတ်ကို လိုးပြီး အရည်ထည့်ထားကာစ ဖြစ်သဖြင့် လီးက အေးစက်နေသည်။ သို့သော်လည်း သူမ လျှာနဲ့ နည်းနည်းကစားပေးလိုက်တော့ ခပ်နွေးနွေးလေး ဖြစ်လာသည်။ လီးက ပျောစိစိနေရာမှ နည်းနည်းလေး လုံးလာသည်။
“သူဇာ အရမ်းကောင်းတယ် အား အရမ်းကောင်းတယ်”
သူဇာက ကြီးလာသော လီးကို ထုတ်လိုက်ပြီး နေရာပြန်ယူကာ ဆံပင်ကို တဖက်သို့ သပ်တင်လိုက်သည်။ ဦးလေး ဗိုက်ပေါ် မြွေတကောင်လို ပြန်လဲကျသွားသော လီးကို လပြွတ်ရင်းကနေ လျှာကို အပြားလိုက်ထုတ်ပြီး လျက်လိုက်သည်။ လီးကို အချောင်းလိုက် လျက်ရင်း အရင်းကနေ ကိုင်ကာ ပြန်စုပ်ချသည်။ လီးက မာသထက် မာလာသည်။ သူဇာက လပြွတ်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ လီးကို မတ်ထားပြီး စုပ်ပေးသည်။ ပါးများချိုင့်ဝင်နေအောင် စုပ်ရင်း ဦးလေးကို မျက်လုံးလေး ပင့်ကြည့်သည်။ လျှာကို အရှည်ကြီး ထုတ်ပြီး ထိပ်ကို လျှာနဲ့ ကစားသည်။ ပြီးရင် စုပ်သည်။ ပါးစပ်နဲ့ လိုးချပေးသည်။ သူမ ဆံပင်များက ဦးလေးပေါင်ပေါ်တွင် ပုံကျနေသည်။ သူဇာသည် လီးကို အဆက်မပြတ်စုပ်သည်။ ကြာလာတော့ ဦးလေးက သူမကို ဆွဲထူကာ အောက်ပြန်ထားသည်။ ထို့နောက် သူမနို့ကို စို့သည်။ သူမနှုတ်ခမ်းကို နမ်းသည်။ ပြီးလျင် ပြန်လိုးသည်။ ဦးလေးက သူမခြေသလုံးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ကားထားပြီး သူမအောက်တွင် ဒူးကို အကားလိုက်ထောက်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးသိပ်ထည့်သည်။ သူမက လက်သီးကို ဆုပ်ရင်း ဦးလေးကို ကြည့်သည်။ ဦးလေးကလည်း သူမကို ကြည့်ရင်း လိုးသည်။ ဦးလေးက လိုးရင်း သူမကို ငုံ့နမ်းသည်။ နောက် သူမခါးကို ဖက်၍ သူမကို ထူသည်။ သူမက ဦးလေးပေါ်ခွထိုင်ကာ ဦးလေးကို ဖက်ရင်း အပေါ်ကနေ ဆောင့်ချသည်။ ထို့နောက် သူမကို ပြန်ချသည်။ သူမပေါင်ကို ဆွဲကားသည်။ သူမ စောက်ပတ်ကို လျက်သည်။ ပြီးလျင် လီးကို စောက်ပတ်ပေါ် တင်ထားပြီး သူမကို ကြည့်သည်။ ထို့နောက် လီးကို စောက်ပတ်ထဲ အသာထည့်သည်။ သူမက နဖူးပေါ် လက်တဖက်တင်ရင်း လက်ညိုးကို ကိုက်ထားသည်။ ဦးလေးက သူမပေါင်ရင်းကို ကားရင်း ဆက်လိုးသည်။ ဦးလေးက လီးခဏချွတ်ကာ စောက်ပတ်ကို ငုံ့လျက်သည်။ ထို့နောက် ပြန်သိပ်ထည့်ကာ လိုးသည်။ သူဇာထွေးက ခေါင်းအုံးကို ပြန်ကိုင်၍ ခံပေးသည်။ ဦးလေးက ငုံ့ကာ သူမနှုတ်ခမ်းကို စုပ်သည်။ သူမ လျှာထုတ်ပေးသည်။ ဦးလေးက လျှာကို စုပ်ရင်း လိုးသည်။ ဦးလေးက နို့ကို စို့သည်။ ပြီးလျင် သူမဗိုက်ကို ဖိကိုင်ကာ သူမကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးသည်။ သူမမှာ ခေါင်းအုံးများ လွတ်ထွက်သွားသည်။
“ကောင်းလား သူဇာ”
“ကောင်းတယ် အရမ်းကောင်းတယ်”
ဦးလေးက လီးထုတ်ပြီး စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့နှိုက်သည်။ ပြီးလျင် လျက်သည်။ ထို့နောက် သူမကို ဆက်လိုးသည်။ ဦးလေးက စောက်ပတ်ကို လိုးပြီး သူမကို ခွတက်လာသည်။ လီးကို သူမနှုတ်ခမ်းတွင် လာထားသည်။ သူဇာကလည်း စုပ်ပေးသည်။ ဦးလေးက သူမခေါင်းကို ကိုင်ကာ သူမပါးစပ်ကို လိုးသည်။ သူမလည်း ငြိမ်ခံပေးသည်။ သူမ မောတော့ ဦးလေးက လီးကို ထုတ်သည်။ သူမက လီးကို ကစားသည်။ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ နောက်ပြန်ကွင်းထုပေးသည်။ ထိပ်ကို ငုံကာ ကွင်းထုသည်။ ဦးလေးက ပါးစပ်ကို ဖြည်းဖြည်းလိုးသည်။ သူမလည်း ခေါင်းထောင်ပေးသည်။
“လက်အပြည့်ကိုင်ပြီး ဒီလိုလုပ်”
“ဒီလိုလား”
ဦးလေးက ကွင်းထုနည်း သင်ပေးသည်။
“အဓိက ထိပ်၊ ထိပ်ကို ခဏခဏ ပွတ်ပေး”
ဦးလေးက နဖူးပေါ်က ဆံစများကို သပ်တင်ပြီးနောက် ကွင်းထုသည်။
“ပါး?

ဦးလေးက နဖူးပေါ်က ဆံစများကို သပ်တင်ပြီးနောက် ကွင်းထုသည်။
“ပါးစပ်ထဲ ထည့်မလို့လား”
“သမီး မကြိုက်ရင် မထည့်ဘူးလေ”
“ကြိုက်တယ်”
“သမီးလေး မျက်နှာ မသစ်ရသေးဘူး မဟုတ်လား၊ ဦးလေး လီးရည်နဲ့ မျက်နှာသစ်ပေးမယ်”
“ကောင်းတယ်”
ဦးလေးက သူမဆံပင်များကို မျက်နှာပေါ်က ဖယ်ပြီး ကွင်းကို ထုချသည်။ လီးက မျက်နှာနဲ့ နီးနီးလေးတွင် ထားသည်။ သူဇာထွေး ခဏခဏ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်သည်။ လီးရည်က တော်တော်နဲ့ မထွက်။ ဦးလေးလီးက ပြောင်ချောကာ ထိပ်ကလည်း လုံးကျစ်၍ နီနေသည်။ အကြောကလည်း နည်းနည်းသာ ထောင်နေသည်။ သူမ စုပ်ပေးထားသဖြင့် လက်လက်ထနေသည်။

“ဗျစ်”
မျက်ခုံးနှစ်ခုကြား တည့်တည့်ကနေ နဖူးပေါ် လီးရည်ကျလာသည်။ လီးရည်အတန်းက ရှည်သည်။ နှာခေါင်းရော နှုတ်ခမ်းပေါ်မှာရော ကျသည်။ ဦးလေးက နောက်တစ်ချက်ကို ညာဘက် မျက်လုံးပေါ် လွတ်ချသည်။ နောက်တစ်ချက်ကို ဘယ်ဘက်မျက်လုံးပေါ် လွတ်ချသည်။ နောက် ပါးပေါ် လွတ်ချသည်။ နဖူးပေါ် လေးငါးချက် ဆက်လွတ်သည်။ သူဇာထွေး ပါးစပ် အသာဟပေးသည်။ ပါးစပ်ထဲလည်း လီးရည်ဝင်လာသည်။ သူဇာက လီးကို စုပ်လိုက်ပြီး လီးကို ပါးပေါ်တင်ကာ သုတ်သည်။ ပြန်စုပ်သည်။ လီးရည်များကို လီးနဲ့ လိုက်ပွတ်ကာ စုပ်သည်။ လီးဖြင့် မျက်နှာကို ပွတ်သပ်သည်။ နဖူးရော မျက်ခုံး မျက်လုံးရော လီးနဲ့ ပွတ်သပ်သည်။ ပြီးလျင် စုပ်ပေးသည်။

“တစ်ခုခုစားလိုက် ရေချိုးလိုက် ပြီးရင် ဆက်လိုးမယ်”
“တကယ်ဆက်လိုးမှာပေါ့”
“သူဇာ မကြိုက်ဘူးလား”
“ခစ် ခစ် ခစ်”
သူဇာ ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးဝင်လိုက်သည်။ ဦးလေးက သူမကို ဆက်ဘုသည်။ နောက်ပိုင်းတွင်လည်း ဦးလေးက သူမကို နေ့ည မရွေးဘဲ ဘုသည်။  မနက်စာချက်ပြုတ်နေချိန် မရှိ။ အစာစားချိန် မရှိ။ စာကျက်နေလား မသိ။ အိပ်နေလား။ သန်းခေါင်လား။ မနက်လား။ ဘာမှ သတ်မှတ်ချက် မရှိဘဲ ဦးလေးက သူမကို စိတ်တိုင်းကျလိုးသည်။ သူမ တတိယနှစ်ရောက်တော့ ချစ်သူတစ်ယောက် ရလာသည်။ ထိုအခါ သူမ ဦးလေးကို နည်းနည်းလေး ရှောင်ဖြစ်သည်။ ဦးလေးကလည်း သူမကို သိပ်ပြီး အာသီသ သိပ်ရှိတော့ပုံမပေါ်။ ဘုတော့ ဘုသည်။ နည်းနည်းကျဲလာသည်။ သူဇာက အပြင်တွင် ချစ်သူက ချိန်းတိုင်း ဘုသဖြင့် ဦးလေး သိပ်မဘုတော့တာကို ကျေးဇူးတင်နေမိသည်။

ဤသို့ဖြင့် ကျောင်းပြီးသွားတော့ သူမ မြို့ပေါ်တက်၍ အလုပ်ရှာသည်။ ဦးလေးနဲ့ရော ချစ်သူနဲ့ပါ အဆက်ပြတ်သွားသည်။
ညနေစာစားရင်း သူဇာထွေးက ဦးဟန်သာအား ကြည့်သည်။ ထို့နောက် မဖြစ်မနေ ပြောရမည့် အကြောင်းအရာကို ပြောလိုက်မည် ဆုံးဖြတ်သည်။
“ကိုကြီး”
“ဟင်”
“ခုနကလေ”
“ဘာ ဘာတုန်း”
“သူဇာ့ကို လိုးတာ”
“ဘာ ဘာဖြစ်လို့တုန်း”
“ကိုကြီး မိန်းမကိုလည်း ကိုကြီးအဲလိုလိုးတာလား”
“အင်း ဟုတ် ဟုတ်တယ်လေ”
သူဇာမှ မိန်းမများ လိုအပ်သည့် ပုံစံများ လိုးပုံလိုးနည်းများအကြောင်း ပြောပြသည်။ သူဇာက ပြောလည်းပြော လက်တွေ့လည်း ပြသည်။
“ဖင် တကယ်လိုးလို့ရတာပေါ့”
“ဖင် ယားနေပြီနော် လိုးမလား မလိုးဘူးလား ပြော”
“လိုးပါ့မယ်ဗျား”
“အား  ရှီးးးးးး” လိုးတာ ခံတာ အတတ်မျိုးက နှစ်ခါ သင်ပြရန်မလို။ အစလေး ဖော်ပေးရန်သာလိုသည်။ တစ်လပင် မပြည့်လိုက်။ ဦးဟန်သာ ခပ်ဆန်းဆန်းလေး လိုးတတ်သည့်အပြင် ဒေါင်းလုခ်လုပ်ကာ ဗွီဒီယိုထဲကအတိုင်း လိုးတတ်နေပြီဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် အတုများနဲ့ပင် သူမကို ကျူတတ်နေပြီ။ ခြောက်လဆိုသည့် ကာလက ဘာမှ မကြာလိုက် သလို။ လိုးနည်းမျိုးစုံ တတ်လာသော ဦးဟန်သာသည် သူဇာ တစ်ယောက်တည်းနဲ့ အားမရလာတော့။ စီးပွားရေး လောကအရ အစည်းအဝေးများတက်ရင်း ပရိုမိုးရှင်းပွဲများတက်ရင်း စံပါယ်ဆိုသည့် ကြော်ငြာမော်ဒယ်လေး တစ်ယောက်နဲ့  စညှိလာသည်။ သိပ်လည်း ကြိုးစား အားထုတ်စရာ မလိုပါ။ မိန်းမများသည် ငွေဆိုသည့် အရာကို မြင်လိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် သမင်လည်ပြန် ကြည့်တတ်လာကြသည်။

( ၂ ) လယ်ကွင်းပိုင်ရှင်များ
သက်ဆိုင်သူ အားလုံး # credit

” တိုက်ခန်းလေး ကြိုက်လား စံပါယ်”
” ကြိုက်တယ်၊ ကိုကြီးက စံပါယ် အကြိုက်ကို သိတယ်နော်”
” စံပါယ်က လှတာကိုး ”
” ဘာမှလည်း မဆိုင်ဘူး ”
” အိပ်ခန်း ကြည့်မလား စံပါယ် ”
” အွန်း ”
စံပါယ် သဘောပေါက်ပါသည်။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ စံပါယ်ထင်သည့်အတိုင်းပင် ကိုကြီးက သူမအား နောက်ကနေ ဖက်သည်။ သူမလည်း ငြိမ်ပေးသည်။ ဟန်သာက နို့ကို ကိုင်သည်။ စံပါယ်က နည်းနည်း ရှက်ဟန်ဆောင်သည်။ ဦးဟန်သာက နို့ကိုင်ရင်း အင်္ကျီကိုပင့်သည်။ သူမ အသာရုန်းထွက်လိုက်သည်။ ဦးဟန်သာက လွတ်ပေးသည်။ ဦးဟန်သာနဲ့ စံပါယ်မျက်နှာချင်းဆိုင်ကြည့်သည်။ ဦးဟန်သာ သူမအင်္ကျီကို ပင့်သည်။ စံပါယ် ငြိမ်ပေးသည်။ ဦးဟန်သာက သူမပေါင်ကြားကို ဆုပ်ကိုင်သည်။ သူမကုတင်ကို အသာမီလိုက်သည်။ ဦးဟန်သာက အင်္ကျီချွတ်ကာ သူမဘော်လီကို ပင့်သည်။ သူမနို့သီးခေါင်းကို ကစားသည်။ ထို့နောက် ဘရာကို ချွတ်သည်။ သူမနို့ကို စိုက်ကြည့်သည်။ ဦးဟန်သာက သူမစကဒ်ကို ချွတ်သည်။ သူမပင်တီဖြူဖြူလေးကို ကြည့်သည်။ ဦးဟန်သာက ထိုင်ချရင်း သူမပေါင်ကို ပွတ်သည်။ သူမပင်တီကို ဆွဲသည်။ ပင်တီကို စုဆွဲသည်။ ထို့နောက် သူမကို ကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းသည်။ သူမထိုင်တော့ ဦးဟန်သာက သူမနှုတ်ခမ်းကို လက်ညိုးဖြင့် ထိကစားသည်။ ဦးဟန်သာကို သူမမော်ကြည့်သည်။ ဦးဟန်သာက လက်ချောင်းကို ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ ထိုးမွှေသည်။ သူမက လက်ချောင်းကို စုပ်ပေးသည်။ ဦးဟန်သာက သူမလက်ကို ဆွဲယူကာ ဘောင်းဘီဇစ်ပေါ်တင်သည်။ သူမက ဦးဟန်သာ ဘောင်းဘီကို ချွတ်သည်။ လီးလုံးကြီးကို စမ်းသည်။ ဦးဟန်သာက အတွင်းခံကို ချွတ်လိုက်သည်။ လီးလုံးကြီးက တန်းမတ်နေသည်။ ဦးဟန်သာက လီးထိပ်ကို သူမနှုတ်ခမ်းနားထိသည်။ စံပါယ် ပါးစပ် အသာဟပေးလိုက်သည်။ ဦးဟန်သာက ငြိမ်နေသည်။ စံပါယ်လီးကို လျက်သည်။ ထိပ်ကို လျှာဖြင့် ဝှိုက်သည်။ လီးတံကို လျက်သည်။ စံပါယ်က လီးစုပ်ရင်း ဦးဟန်သာ မချွတ်သေးသော သူမပင်တီကို ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်သည်။ ဦးဟန်သာက သူမကို ဘုပါတော့သည်။ ပက်လက်ကနေ တစောင်း တစောင်းကနေ လေးဘက်ထောက်ကုန်းပြီး ခံပေးသည်။ ဦးဟန်သာက လရည်ကို သူမအိုးပေါ် လွတ်ချသည်။

“စံပါယ်”
ဦးဟန်သာက လိုးပြီးသည့်နောက် စံပါယ်ကို ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ဖက်ထားပြီး ခေါ်သည်။
“ရှန်”
“ကိုကြီးမှာ မယားကြီးလည်း ရှိတယ်၊ မယားငယ်လည်း ရှိတယ်၊ စံပါယ်က ဒုတိယမြောက် မယားငယ် လုပ်ပေးပါလား”
“စံပါယ်လိုတာ ကိုကြီးထောက်ပံ့ပေးမလား”
“အင်းပေါ့”
“စံပါယ် ကားတစ်စီးလိုချင်တယ်”
“သိတယ်လေ၊ ခုနက ကိုကြီးရပ်လိုက်တဲ့ ကားဘေးနားက ကားလေးကို သတိထားမိလား”
“အင်း”
“ရော့ ဒါက အဲဒီကားသော့”
“ကိုကြီး”
“ဗျာ”
“အရမ်းချစ်တယ်”
“ချစ်ရင် ကိုကြီးကို ပြုစုပေးပါဦး”
စံပါယ်က ဦးဟန်သာကို အသာအိပ်နေစေပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြောင်းပြန်လှည့်နေလိုက်သည်။ ဦးဟန်သာ လီးကလည်း တောင်နေသည်။ လပြွတ်ကနေ အသာမကိုင်၍ စုပ်လိုက်သည်။
“ကောင်းတယ်”
စံပါယ်က လပြွတ်ကို လွတ်ပြီး ငုံချသည်။ အဆုံးထိ အတတ်နိုင်ဆုံးငုံသည်။ အရင်းပိုင်းကို ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ ဦးဟန်သာ လီးက ရှည်သည်။ အစက မရှည်သော်လည်း သူဇာထွေးက လီးကြီးဆေးတွေ လီးရှည်ဆေးတွေ ရှာပေးသည်။ စံပါယ်က ဆံပင်များကို သပ်တင်ပြီး အပီအပြင် စုပ်သည်။ ဘာမှ မကိုင်ဘဲ စုပ်ချသည်။

“အရမ်းကောင်းတာပဲ”
“ကြိုက်လား”
စံပါယ်က ကွင်းတိုက်ရင်း မေးသည်။
“ကြိုက်တာပေါ့”
“ကိုကြီး ဒူးထောက်ထလိုက်”
စံပါယ်က ဦးဟန်သာ ဒူးထောက်ထပြီး နေပေးသည်ကို ရှေ့ကနေ လေးဖက်ကုန်းလျက် ဖင်ကို ကားပြီး လီးကို မကိုင်ဘဲ စုပ်ပေးသည်။ ပါးစောင်တွေကိုလည်း ထိုးခိုင်းသည်။
“လီးက အကြီးကြီးပဲ”
“ကြောက်လား”
“ဟင့်အင်း ကြိုက်တယ်”
ဦးဟန်သာက လီးကိုကိုင်၍ ပင့်ပေးသည်။ စံပါယ်က လပြွတ်ကို စုပ်သည်။ လပြွတ်ကို ငုံကာ တစ်လုံးချင်းစီ စုပ်သည်။ လပြွတ်ကို စုပ်ပြီး လီးတံကြီးကို လျက်သည်။ စံပါယ်သည် မနားတမ်း လီးကို စုပ်သည်။ စုပ်ရင်းလည်း ဦးဟန်သာကို မော့ကြည့်သည်။

“ကိုကြီး စံပါယ်စောက်ပတ် အရည်တွေ ထွက်နေပြီ”
“ပြကြည့်”
စံပါယ်က နောက်ကို လက်ထောက်ကာ စောက်ပတ်ကို ကားပြသည်။ ဦးဟန်သာက စံပါယ်စောက်ပတ်ကို လက်ညိုးနဲ့ထိုးကြည့်သည်။ အရည်ကြည်များက လက်ညိုးဖျားတွင် ကပ်ပါလာသည်။
“ကိုကြီး လိုးပေးတော့နော်၊ စံပါယ် အရမ်းယားနေပြီ”
“နေပါဦး ယားနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ကြည့်ချင်သေးတယ်”
ဦးဟန်သာက စောက်ပတ်ကို ကစားသည်။
“အီး အား အီး လိုးပေးတော့ မြန်မြန်လိုးပေးတော့ အရမ်းယားနေပြီ”
“စံပါယ်ကိုယ်တိုင် တက်လိုးလေ”
ဦးဟန်သာက နောက်ကို ပက်လက်အိပ်ချပြီး လက်ပြန်ထောက်ထားသည်။ စံပါယ်က ဦးဟန်သာကို ကားယားခွသည်။
“အရမ်းထည့်ချင်နေပြီ”
စံပါယ်က ပြောလည်းပြော လီးကိုကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲထည့်ပြီး ထိုင်ချသည်။
“အို အား အိုး အား ကောင်းတယ် အရမ်းကောင်းတယ် အား အား အိုး အား”
စံပါယ်က ဆံပင်ရှည်သည်။ မော်ဒယ်ဖြစ်သည့်အလျောက် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လည်း လှသည်။ ဆံပင်က ခါးလည်ထိ ထူထဲစွာ ကျနေသည်။ ချွေးစေးများကြောင့် ဆံပင်များ ပါးများ လည်ပင်းများတွင် ကပ်နေသည်။ စံပါယ်မှာ အရမ်းကောင်းနေသဖြင့် မျက်နှာလေးလည်း ညိုးနေသည်။ စံပါယ်သည် ဘေးကို လက်တစ်ဖက်ထောက် ကုတင်ခေါင်းရင်းသံတိုင်ကို တစ်ဖက်ကိုင်ကာ ဆောင့်ချသည်။ ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း နှုတ်ခမ်းလေးကွေးသွားသည်။

“အမလေး အမလေး”
ကောင်းလွန်းသဖြင့် အော်နေသည့် အမလေး ဆိုသည့်အသံက သာယာငြိမ့်ငြောင်းလှသည်။ စံပါယ်သည် ရှေ့သို့ကုန်း၍ ဆောင့်ချရာမှ နောက်ပြန်လက်ထောက်၍ ဆောင့်ချသည်။ နောက်ပြန် ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ချရင်း စံပါယ်ပြီးသွားသည်။ ဦးဟန်သာက စံပါယ်ကို ဖက်ကာ အပေါ်ကနေ ဆောင့်ချသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းသည်။
“ပြွတ် ဗွက် ပြွတ် ဗွက်”
စံပါယ်စောက်ရည်တွေ ထွက်ထားသဖြင့် လိုးရတာ ပိုကောင်းသည်။ စံပါယ်ကိုယ်လုံးလည်း ပျော့ဖတ်ဖတ်ဖြစ်နေသည်။ သူက အောက်ကို အိပ်ချပြီး ဆောင့်လိုးတက်သည်။ စပါယ်က သူ့အပေါ်က မှောက်အိပ်သည်။ သူက အောက်ကနေ လိုးတက်သည်။ စံပါယ်က အော်ညည်းသည်။ သူ့လိုးချက်ကြောင့် စံပါယ်အိုးကြီး တုန်ခါနေသည်။

“ကိုကြီး စံပါယ်ပုံစံပြောင်းမယ်”
စံပါယ်က သူ့အပေါ်မှောက်အိပ်နေရာမှ တစ်စောင်းထိုင်ကာ သူ့လီးပေါ်ကို ဘေးတိုက် ထိုင်ချသည်။ ဦးဟန်သာက သူဇာထွေးကို နည်းပေါင်းများစွာဖြင့် လိုးခဲ့သော်လည်း စံပါယ်သူ့ကို လိုးသည့်နည်းကိုတော့ သူမကြုံရသေး။ စံပါယ်က တစ်ခါသုက်ရည်ထွက်ပြီးနောက် ပျော့သွားခဲ့ရာမှ အခုပြန်တောင်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် စောက်ခေါင်းကလည်း ပြန်မာလာသည်။ သူက စံပါယ်ကို နောက်ပြန်ထိုင်ခိုင်းသည်။ စံပါယ်က သူ့လီးကို မချွတ်ဘဲ နောက်ပြန်လှည့်ထိုင်သည်။ သူက ခြေအဖြောင့်ဆင်းသည်။ စံပါယ်ကိုယ်လုံးကို နောက်ပြန်ဆွဲ၍ ကျောကို လက်ဖြင့်ထောက်ကာ သူလိုးတက်သည်။

“မင်းကိုယ်တိုင်ဆောင့်”
စံပါယ်သည် နောက်ပြန်ထိုင်ရင်း ကိုယ်တိုင် ဆောင့်သည်။ ခါးလေးကို လှုပ်ကာ စံပါယ်က အပေါ်ကနေ နွဲ့နေအောင် လိုးချသည်။ စံပါယ်က နောက်ဘက် ဦးဟန်သာဗိုက်ကို လက်တစ်ဖက်ထောက်ကာ ရှိတ်လှုပ်လိုးသည်။
“မပြီးသေးနဲ့ဦး၊ လိုးဦး”
စံပါယ်သည် သူမကိုယ်တိုင် လိုးချရင်း မောလာသည်။ ဟန်သာက ထထိုင်လိုက်သည်။ စံပါယ်ဝပ်၍ ကုန်းပေးသည်။ ပေါင်ကို အကားလိုက်ထောက်သည်။ ရင်ဘတ်နဲ့ခေါင်းကို အိပ်ယာပေါ် ဝပ်နေသည်။ ဟန်သာက သူမနောက်ကနေ လိုးသည်။ စံပါယ်က ဖားမောက်မှောက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပစ်ထားသည်။ ဟန်သာက လိုးရင်း မြန်လာသည်။ သူမခါးကိုဖိ၍ ဟန်သာက ခပ်ပြင်းပြင်းလိုးသည်။ စံပါယ်ကိုယ်ကို မတ်လိုက်သည်။ ဦးဟန်သာက သူမပခုံးကို ကိုင်၍ နောက်ကနေ လိုးသည်။ လိုးချင်က ပြင်းသည်။ ဗွက်ဗွက် ဗွက်ကို မြည်နေသည်။ ဦးဟန်သာ သူမ ပခုံးကို လွတ်ပေးသည်။ သူမလက်ကို အောက်တွင် ထောက်၍ လိုးသည်။

“ပုံစံပြောင်းမယ် နောက်ကနေပဲ လိုးမယ်”
စံပါယ် ဒူးတစ်ဖက်ထောက်၍ တစ်ဖက်ကို အပေါ်ထောင်ကာ တစောင်းကားပေးသည်။ လက်ကိုလည်း တစ်ဖက်တည်း ထောက်ထားသည်။ ဟန်သာကနောက်ကနေ သူမကို တစောင်းလိုက် လိုးသည်။ အလိုးခံရင်း စံပါယ်တစ်ယောက် အပေါ်ထောင်ထားသည့် ခြေထောက်က မခံနိုင်တော့သဖြင့် အောက်ချသည်။ ဦးဟန်သာက သူမကို မှောက်အိပ်စေပြီး နောက်ကနေ ဆက်လိုးသည်။ သူမခြေကိုစု၍ ဝမ်းယားမှောက်အိပ်သည်။ ဦးဟန်သာက နောက်ကနေ စောက်ပတ်ကို ဆက်လိုးသည်။ လက်ကို ဘေးတွင် ထောက်ထားသည်။ စံပါယ်အိုးမှာ တွန့်တွန့်တက်နေသည်။ ဦးဟန်သာက နောက်ကနေ တအားဆောင့်လိုးရာ စံပါယ်မှာ ချွေးတွေ ရွှဲလို့နေသည်။ စံပါယ်မှောက်အိပ်ရင်း အော်ကာခံသည်။ ဦးဟန်သာက ထိုင်၍ အိုးနှစ်လုံးကို ဖြဲကာ စောက်ပတ်ကို ဆက်လိုးသည်။ ထို့နောက် ဦးဟန်သာက သူမပေါ် ထပ်အိပ်ကာ ဆက်လိုးသည်။ ဦးဟန်သာက ဘေးတစောင်းအိပ်ချပြီး စံပါယ်ကို ပေါင်တဖက်ပြန်ဆွဲထောင်ကာ နောက်ကနေ ဆက်လိုးသည်။ စံပါယ်နို့ကိုလည်း ကိုင်သည်။ စံပါယ်မှာ သူမစောက်ဖုတ်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက် မော့လိုက် အော်ညည်းသည်။

“အား အူး အား အား အိ အီး အား”
ဦးဟန်သာက သူမပေါင်တစ်ဖက်ကို ချ၍ ဆက်လိုးသည်။ နောက်ကနေ လိုးရင်း သူမကို အကွေးလိုက် အိပ်ခိုင်းကာ ဆက်လိုးသည်။ ဦးဟန်သာ တော်တော်လိုးနိုင်သည်။ ဦးဟန်သာက သူမကိုယ်ကို ကွေးကွေးလေး ဖြစ်အောင်တွန်းကာ ခါးစောင်းကိုဖက်၍ လိုးသည်။ စံပါယ်မှာ မျက်လုံးပင် ပြူးရသည်။ ပါးစပ်လည်း မပိတ်နိုင်လောက်အောင် အော်ရသည်။ ဦးဟန်သာက ထထိုင်ကာ တစောင်းအိပ်နေသော သူမစောက်ပတ်ကို အစောင်းလိုက် ဆက်လိုးသည်။ ဦးဟန်သာက တဖက်ဖြင့် ပေါင်ကိုတွန်းတင်ထားပြီး တဖက်ဖြင့် နို့ကို ကိုင်သည်။ နို့သီးခေါင်းကိုလည်း ဖိညစ်သည်။ ဦးဟန်သာက လိုးရင်း သူမပေါင်တဖက်ကို ဆွဲမသည်။ စံပါယ် ပက်လက်လေး ဖြစ်သွားသည်။ ပက်လက်ဖြစ်သွားသော သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားကာ ဦးဟန်သာက ထိုင်လျက် သူမကို လိုးသည်။ စံပါယ်က စောက်ဖုတ်ကို လက်နှင့် လှမ်းအုပ်တော့ ဦးဟန်သာက သူမလက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲလိုးသည်။ စံပါယ်က စောက်ပတ်ဘုလေးကို လက်ခလယ်ဖြင့် ပွတ်သည်။ လက်တစ်ဖက်ကို မြောက်လိုက်သည်။ ဦးဟန်သာက ဒူးတစ်ဖက်ထောက်ကာ အစိုက်လိုက် လိုးချပြန်သည်။ စံပါယ်က ငုံ့ကြည့်လိုက် မော့လိုက် လက်ကို ကိုက်လိုက် လုပ်ရင်း အော်ညည်းသည်။ ထို့နောက်ဦးဟန်သာက သူမပေါ် ဖိအိပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်ရင်း လိုးသည်။ သူမက ကားမြဲ ကားထားပေးသည်။ လျှာချင်း လျက်သည်။ နောက် ဦးဟန်သာက သူမခါးကို ဆွဲကိုင်ပြီး ဆက်လိုးသည်။

“ကျမ ပြီးပြန်ပြီ”
“ဆက်လိုးပေးရဦးမလား”
“ကိုကြီး ကိုကြီး ပြီးပေးတော့ အ အ နာတယ် နာတယ် အ အ”
“ခဏ ခဏ”
ဦးဟန်သာ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်သည်။ စံပါယ်က ဦးဟန်သာ လက်မောင်းကို ဖက်ထားသည်။ အကျယ်ကြီး အော်ညည်းသည်။ ဦးဟန်သာသည် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်ရင်း လီးကိုထုတ်ကာ စံပါယ်ရင်ဘတ်ပေါ် လွတ်ချသည်။
“အူး ဟူး ကောင်းလိုက်တာ”
စံပါယ်က‌ ပြောသည်။ ဦးဟန်သာက ဘေးနားအိပ်ချသည်။ စံပါယ်ကလည်း မထနိုင်သေးဘဲ ဘေးနားအိပ်နေသည်။
“ကိုကြီး ဒီည စံပါယ် အစည်းအဝေးတစ်ခု တက်ရမယ်”
“ဟုတ်လား”
“စံပါယ်ကို ဘုဦးမလား”
“စံပါယ် ခံနိုင်သေးလား”
“ကိုကြီးကကော ဘုနိုင်သေးလား”
“ဟားဟားဟား”
ဦးဟန်သာကော စံပါယ်တို့နှစ်ယောက် ရယ်ကြသည်။ ဦးဟန်သာက ရယ်ရင်း စံပါယ်စောက်ဖုတ်ကို လျက်သည်။ နောက်တစ်ချီ ထပ်ဘုကြပြန်သည်။
“ညကျရင် စံပါယ်ဖင်ကို ဘုမယ်နော်”
“လူကြည့်တော့ ရိုးမလိုလိုနဲ့ ဒါလည်း တတ်တာပဲလား”
ညနေစောင်းတော့ စံပါယ် ရေမိုးချိုးကာ သူမအား ကြော်ငြာတစ်ခု ရိုက်နိုင်အောင် စီစဉ်ပေးထားသော စပွန်ဆာဦးဦးဆီသွားသည်။ ဦးဦးစပွန်ဆာက သူမကို ဟိုတယ်တစ်ခုတွင် ချိန်းထားသည်။
“ဟင် နှစ်ယောက်တောင်လား”
အခန်းတွင်း ယောက်ျားက နှစ်ယောက်ဖြစ်နေသဖြင့် စံပါယ်က မေးသည်။
“ဟုတ်တယ် သူလည်း မင်းအတွက် အကျိုးရှိလာမှာပါ”
“ရှင်တို့ကလည်း”
စံပါယ်က အပေါ်အင်္ကျီချွတ်ကာ သူတို့နှစ်ဦးထိုင်နေသည့် ကြားထဲ ထိုင်သည်။
“ကိုယ့်နာမည်က ဦးကြည်အောင်”
“ဟုတ်”
“ကိုယ့်ကို ခွင့်ပြုမယ်မလား”
စံပါယ်က ဦးဦးစပွန်ဆာကို ကြည့်သည်။ ဦးဦးစပွန်ဆာနာမည်က ဦးအေးနိုင်ဖြစ်သည်။
“ဦးအေးနိုင်က ကျွန်မကို ဒီကြော်ငြာနဲ့ပတ်သက်ပြီး ခေါ်ဘုတာ ၁၁ ချီတောင် ရှိနေပြီနော်”
“မင်းကလည်း ဒီကြော်ငြာက သာမန်ကြော်ငြာမဟုတ်တာ မင်းအသိသားပဲ”
“အင်းပါ ရှင်ပြောတဲ့အတိုင်း ဒီတစ်ချီနောက်ဆုံးနော်၊ နောက်ကြော်ငြာ မရမချင်း မပေးတော့ဘူး”
“ဘဲကြီးတစ်ပွေ မင်းနားကပ်နေတာနဲ့ မင်းငါ့ကို ခွာတာမလား”
“အို ဘာဆိုင်လို့လဲ”
ဦးကြည်အောင်က “ကဲကဲ စကားပြောနေတာ မပြီးနိုင်ဘူး၊ ငါထန်နေပြီကွ” ဟုဝင်ဖြတ်မှ စကားစပြတ်သွားသည်။ နှစ်ယောက်သား စံပါယ်နားရွက်ကို နမ်းကြသည်။ စံပါယ်တွန့်သွားသည်။ နောက် ဦးအေးနိုင်ဘက်လှည့်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သည်။ ဦးကြည်အောင်လည်း သူမကို ဆွဲလှည့်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သည်။ ဦးကြည်အောင်က နို့ကိုစမ်းသည်။ ဆုပ်ကိုင်သည်။ အင်္ကျီကို ဆွဲချ၍ နို့ကို ကြည့်သည်။ သူမ ဘရာနီနီကိုပါ ဆွဲချ၍ နို့သီးခေါင်းကို ဖော်သည်။ ဦးအေးနိုင်က နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်ရာမှ နောက်နို့တစ်လုံးကို ထပ်ဆွဲချသည်။ ဦးအေးနိုင်နှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သည်။ ဦးကြည်အောင်က နို့ကို မရမက ဆွဲဖော်ရင်း နို့သီးခေါင်းကို လျက်သည်။ ကလိသည်။ ဦးကြည်အောင်က သူမအင်္ကျီကို ဆွဲပင့်သည်။ ပြီးလျင် ဘရာကို မချွတ်ဘဲ ဖယ်ကာ နို့ကို ကိုင်သည်။ ဦးကြည်အောင်က သူမဝတ်လာသော ဂျင်းဘောင်းဘီကြယ်သီးများ ဖြုတ်သည်။ သူမကို နမ်းရင်း ဘောင်းဘီကို ချွတ်သည်။ စံပါယ်က ထကာ အင်္ကျီချွတ်လိုက်သည်။  သူမမှာ ဘရာနဲ့ ပင်တီသာကျန်သည်။ ဦးအေးနိုင်နှင့် စံပါယ် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သည်။ ဖင်ကို ကော့ပေးထားသည်။ ဦးကြည်အောင်က သူမဖင်ကို ပင်တီဖယ်ကာ ကြည့်သည်။ အိုးကို စမ်းသည်။ စမ်းပြီး ညစ်သည်။ ဦးကြည်အောင်က သူမဖင်ကို နမ်းသည်။ လျက်သည်။ အိုးကို ဆုပ်ကစားသည်။ ဦးအေးနိုင်က အတွင်းခံသာကျန်အောင် ချွတ်လိုက်သည်။ စံပါယ်က ဦးအေးနိုင်နှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းရင်း ဦးအေးနိုင်အတွင်းခံကို ကိုင်သည်။ ပွတ်သည်။ ဦးကြည်အောင်လည်း ဖင်ကို လျက်ရင်း ချွတ်သည်။ စံပါယ်ကို ချွတ်၍ ပက်လက်ထားသည်။ ဦးကြည်အောင်က စောက်ပတ်ကို လျက်သည်။ ဦးအေးနိုင်က သူမနို့ကို ကိုင်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သည်။

“လှည့်လိုက်”
စံပါယ်ကုန်းပေးသည်။ ဦးအေးနိုင်ကာ ဖင်ကို လျက်သည်။ ဦးကြည်အောင်က သူမကို ဖက်ကာ အောက်တွင်အိပ်သည်။ သူမက နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်ပေးသည်။ ဦးကြည်အောင်က သူမကို အသာတွန်းချသည်။ သူမကလည်း အောက်ကို လျက်ဆင်းသည်။ ဦးကြီအောင် ရင်ဘတ်ကို လျက်သည်။ ဦးကြီအောင်က ဘောင်းဘီတိုကို ချွတ်လိုက်သည်။ စံပါယ်က အလိုက်သိစွာပင် လီးကို စုပ်သည်။ လီးကို မကိုင်ဘဲ စုပ်ပေးသည်။ နောက် ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ ဦးကြီအောင်က သူမခေါင်းကို ကိုင်ကာ လီးထဲထိုးထဲ့သည်။ သူမလည်း စုပ်ပေးသည်။ ဦးအေးနိုင်က ဖင်ကို လျက်သည်။ ဖင်ကို လျက်ရင်း ပက်လက်အိပ်ချကာ အောက်ကနေ စောက်ပတ်ကို လျက်သည်။ သူမလည်း လေးဖက်ထောက်ကာ ဦးကြီအောင် လိးကို စုပ်ပေးသည်။ ဦးအေးနိုင်က အကုန်ချွတ်ကာ ပြောင်းပြန်အိပ်သည်။ သူမက ဦးအေးနိုင်မျက်နှာကို ခွ၍ စောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ်နဲ့တေ့ပြီး ဦးအေးနိုင်လီးကို စုပ်သည်။ ဦးကြည်အောင်လည်း သူမရှေ့နားပင် ဒူးထောက်လျက် ရှိနေသည်။ စံပါယ်က ဦးကြည်အောင်လီးကို ကွင်းတိုက်ပြီး ဦးအေးနိုင်လီးကို စုပ်သည်။ စံပါယ်မှာ လည်ပင်းကြောတွေ ထောင်နေအောင် စုပ်သည်။ ဦးကြီအောင်ကလည်း သူမခေါင်းကို ဆွဲမကာ လီးစုပ်ခိုင်းသည်။ စံပယ်က ဦးကြီအောင် လီးကို စုပ်တော့ ဦးအေးနိုင်လီးကို ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ ဦးကြီအောင်က ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ လျာရည်များပင် စီးကျသည်။ ဦးအေးနိုင်က စောက်ပတ်ကို ဆက်လျက်နေသည်။
“ပြောင်းကြရအောင်”
စံပါယ် လေးဖက်ထောက်နေသည်။ ဦးအေးနိုင်က ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ ဦးကြီအောင်က စောက်ပတ်ကို လျက်သည်။ စံပါယ်က ခေါင်းကို ဘယ်ညာစောင်းပြီး ပါးစပ်ကို အလိုးခံပေးသည်။ ဒဲ့နေလိုက် ဘယ်စောင်းလိုက် ညာစောင်းလိုက် လုပ်ပေးသည်။ ဦးအေးနိုင်ကာ သူမကို ဆွဲထူပြီး နို့ကို စို့ခိုင်းသည်။ စံပါယ်က ဦးအေးနိုင် နို့ကို စို့သည်။ ဦးကြီအောင်က ဖင်ကို လက်ညိုးနဲ့ထိုးကစားသည်။ နောက် လက်ညိုးနဲ့ လိုးပေးသည်။ စံပါယ်က ဦးအေးနိုင်နှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သည်။ ဦးကြီအောင်က ဖင်ကို လက်ညိုးနဲ့ လိုးပေးတော့ စံပါယ်လည်း မတတ်သာ။ အော်ရသည်။ နောက် ဦးကြီအောင်က သူမကို ပေါင်ပေါ်အိပ်ခိုင်းပြီး လီးစုပ်ခိုင်းသည်။ သူမက ဦးကြီအောင် ဖင်ကို ဖက်၍ လီးစုပ်ပေးသည်။ ဦးကြီအောင်က သူမစောက်ပတ်ကို လက်သုံးချောင်းထည့်၍ မွှေသည်။ ကုတ်သည်။ လက်ချောင်းဖြင့် ကုတ်လွန်းတော့ စံပါယ်မနေနိုင်တော့။ ဦးကြီအောင်က လွတ်ကာ ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ ခေါင်းကို သေချာဖက်၍ လိုးသည်။ ဦးကြည်အောင် ပါးစပ်ကို လိုးနေချိန် ဦးအေးနိုင်က စောက်ပတ်ကို လိုးသည်။ စံပါယ် ပေါင်ကို ကားပေးသည်။ ဦးအေးနိုင်က စောက်ပတ်ကို လိုးရင်း ခါးကို ဖက်သည်။ ဦးကြည်အောင်က ပါးစပ်ကို လိုးရင်း နို့ကို ကစားသည်။ နောက် ဦးကြီအောင်က နို့ကိုသာ ကစားပြီး သူမနားရွက်ကို နမ်းသည်။ စုပ်သည်။ ဦးအေးနိုင်ကတော့ ရှယ်ဆောင့်လိုးသည်။ ဦးကြီအောင်က မျက်နှာကို လာခွသည်။ ပြီးလျင် ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ ဦးအေးနိုင်က စောက်ပတ်ကို ဦးကြီအောင်က ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ ပါးစပ်လိုးရင်း ဦးကြီအောင်က လပြွတ်ကို ပါးစပ်ထဲထည့်သည်။ စံပါယ်က လပြွတ်ကို စုပ်ရင်း လီးကို ကွင်းထုပေးသည်။ ဦးအေးနိုင်လည်း မနား။ ဦးကြီအောင်လည်း ပါးစပ်ဆက်လိုးသည်။

“ဖင်ချမယ်”
ဦးကြီအောင်က ပြောတော့ စံပါယ်က ကုန်းပေးသည်။ ဦးအေးနိုင်က ရှေ့ကနေ ပါးစပ်ထဲ လီးလာသွင်းသည်။ ဦးကြီအောင်က နောက်ကနေ ဖင်လိုးသည်။ ဦးကြီအောင်က သူမအိုးကြီးကို တွန်းတင်ရင်း လိုးသည်။ ဖင်ခံရင်း စံပါယ်ခမျာ ဒူးကောင်းကောင်း မထောက်နိုင်တော့။ ကားကျလာသည်။ ဦးကြီအောင်က ဆက်လိုးသည်။ ခဏနေ ဦးကြီအောင်က သူမကို ဒူးတုပ်နေခိုင်းသည်။ သူမ ဒူးတုပ်ပေးတော့ ဦးကြီအောင်က ခါးဖက်၍ ဆက်လိုးသည်။ ဦးအေးနိုင်က သူမကို အပေါ်ပိုင်း ဆွဲထူကာ ပါးစပ်ကို ဆက်လိုးသည်။

“ပြီးချင်တယ် စောက်ပတ် လိုးပေး၊ စောက်ပတ် လိုးပေး”
စံပါယ်ပြောရသည်။

“စောက်ပတ်လား”
ဦးအေးနိုင်က ပက်လက်အိပ်သည်။ သူမက စောက်ပတ်ဖြင့် ဦးအေးနိုင်ပေါ် လိုးချသည်။ နောက်ကနေ ဦးကြီအောင်က ဖင်ကို လာလိုးသည်။ စံပါယ်မှာ ဖင်ရော စောက်ပတ်ရော အလိုးခံရသည်။ ဦးကြီအောင်က ဖင်လိုးရင်း သူမလက်မောင်းကို ဆွဲထားသည်။
ခဏကြာတော့ ဦးကြီအောင်က အောက်ကနေ အိပ်သည်။ သူမ ဦးကြီအောင်လီးကို စောက်ပတ်ထဲသွင်းသည်။ ဦးကြီအောင်နဲ့ ဖက်၍ အပေါ်ကနေ ပြန်လိုးချပေးသည်။ ဦးအေးနိုင်က ဖင်ကို လာလိုးသည်။ ဦးကြီအောင်က သူမကို ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းစုပ်သည်။ ဦးအေးနိုင်ကတော့ ဖင်ကို တရစပ် ဆောင့်လိုးသည်။ ဦးအေးနိုင်က ခါးစောင်းကို ကိုင်ကာ လိုးသည်။
“ကြိုက်လား”
“အွန်း အင်း အွန်း”
စံပါယ် ကောင်းကောင်းပင် မဖြေနိုင်။
“ဟောဒီနှုတ်ခမ်းလေးကို လီးနဲ့ထိုးချင်သေးတယ်”
ဦးကြီအောင်က ထကာ ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ ဦးအေးနိုင်က နောက်ကနေ စောက်ပတ်ကို ပြောင်းလိုးသည်။ နောက် သူမ ရှေ့နောက် ပြောင်းပေးသည်။ ဦးအေးနိုင်ကာ ပါးစပ်ကို ခဏလိုးပြီး စုပ်နမ်းသည်။ လျှာကို စုပ်သည်။ ဦးကြည်အောင်က စောက်ပတ်လိုးရင်း သူမကို ဆွဲအိပ်လိုက်သည်။ စံပါယ်ဝမ်းယားမောက်လေး ဖြစ်သွားသည်။ ဦးအေးနိုင်က ရှေ့ကနေ ကားထားပေးသည်။ စံပါယ်က လီးကို ဆက်စုပ်သည်။ ဦးကြီအောင်က ဖင်ကို ဆက်လိုးသည်။ ဦးကြီအောင်က ဖင်ကို တော်တော်ကြာကြာ လိုးသည်။ ထို့နောက် သူမကို ပက်လက်ဆွဲလှန်သည်။ ဖင်အလိုးလိုက် ဖြစ်သည်။ ဦးအေးနိုင်က ပက်လက်လှန်နေသော သူမစောက်ပတ်ကို လိုးသည်။ ထို့နောက် ဦးအေးနိုင်က အရင်ပြီးသည်။ ဦးကြည်အောင်က ပြီးခါနီး လီးထုတ်ကာ ပါးစပ်ကို လာလိုးသည်။

“ကျမ ပြန်ဦးမယ်”
“အဆောင်လား”
“အင်း”
“ကျမ မယားငယ်ဖြစ်သွားပြီ” လို့တော့ သူမ မပြောချင်။ စံပါယ်က ပါးတွင် ပေနေသော လီးရည်များကို မျက်နှာသစ်ချသည်။ ပြီးသည့်နောက် မိတ်ကပ်ကို ခပ်ပါးပါးလေး ပုတ်လိုက်သည်။ စံပါယ် အဝတ်အစား ပြန်ဝတ်သည်။ ဦးကြည်အောင်က သူမအိုးကို လာကိုင်သည်။
“ငွေသားချည်းသက်သက်နဲ့ကော မရဘူးလား”
“ရှင် ဘယ်လောက် သုံးမလဲပေါ်တော့ မူတည်ပါတယ်”
“မင်း လိုချင်တဲ့ အတိုင်းအတာထိ သုံးရမှာပေါ့”
“ရှင့်သဘောပဲလေ၊ ခုတော့ ကျမ အိမ်ပြန်ချင်ပြီ”
စံပါယ် အလိုချင်ခဲ့ဆုံးအရာက အိမ်ဖြစ်သည်။ အိမ်ဖြစ်ဖြစ် တိုက်ခန်းဖြစ်ဖြစ် လိုချင်ခဲ့သည်။ ယခုတော့ ပိုင်ပြီ။ လောလောဆယ် တခြားကိစ္စတွေလည်း ပြတ်နေပြီဖြစ်သည်။ ဦးဟန်သာကလည်း အခြားမယားငယ်နဲ့ဆိုတော့ သူမကို လိုးမည့် ကြိမ်ရေ နည်းနိုင်ပါသည်။ သူမသည် အမေပေးတဲ့ လယ်တစ်ကွက်ကို ကောင်းကောင်း စိုက်ပျိုးနိုင်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ သူမ လုပ်စားလာသော နှစ်များအတွင်း ယနေ့ နေ့လည်တွင် လာစိုက်ပျိုးသော လီးကတော့ တန်ဖိုးအမြင့်ဆုံး ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ စံပါယ်သည် ဦးဟန်သာ ပေးထားသည့် ကားကို မောင်းလာရင်း သူမအတိတ်ကို ပြန်တွေးမိသည်

စံပါယ်သည် သူမ စတင်မှတ်မိကတည်းက အဖေမရှိ။ အမေကသာ သူမကို ရှာဖွေကျွေးမွေးခဲ့သည်။ ကျောင်းတွင် အချို့အပေါင်းအသင်းများက သူမကို ရှောင်ကြသည်အထိ သူမအမေအကြောင်း သူမ မရိပ်မိခဲ့ပါ။ သူမကို ကောင်းရောင်းကောင်းဝယ်လုပ်ငန်းတစ်ခုခုဖြင့် ပြုစုပျိုးထောင်နေသည်ဟုသာ ထင်ခဲ့ဖူးပါသည်။
“ဖာသယ်မ သမီး”
ဤကဲ့သို့ တစ်ခါခါ သူငယ်ချင်းများက သူမကို မကြားတကြား ခေါ်တတ်သည်။ သူမက ကျောင်းတွင် စာတော်သည်။ စာမေးပွဲဖြေလျင် သူမ အမြဲပထမရသည်။ ဤအချက်ကို မနာလို၍ ခေါ်ကြသည်ဟု သူမ ထင်ခဲ့သည်။
“ဒါက ဘာလဲဟင် မေမေ”
တနေ့တော့ အန်ဆွဲတစ်ခုထဲတွင် တွေ့သည့် အထုပ်လေးကို တွေ့၍ မေးကြည့်သည်။ သူမ အမေက ပြာပြာသလဲ ဖြစ်သွားသည်။ သူမ လက်ထဲက ပစ္စည်းကို လာလုကာ အံဆွဲထဲ အမြန်ပြန်ထည့်သည်။

“ငါ့ပစ္စည်းတွေ မထိနဲ့အေ”
“ကွန်ဒုံးတွေမလား”
“ဘာ”
“ဖြန်း”
စံပါယ်ပါး ပူထူသွားသည်။
“နောက် ငါ့ပစ္စည်းကို လုံးဝမထိနဲ့”
ဒေါ်သဇင်ခိုင်သည် အံဆွဲကို သော့ခတ်လိုက်သည်။ ဗီဒိုကလည်း တံခါး သော့ကျမကျ စစ်လိုက်သည်။
“သွား ငါ့အခန်းထဲကထွက်”
ဒေါ်သဇင်ခိုင်သည် အရွယ်မကျအောင် ထိန်းရင်း ဘဝကို ခက်ခက်ခဲခဲ ရပ်တည်လာခဲ့ရသည်။ အခုချိန်တွင် သူမ ဖောက်သည်များက သူမအား သူမသမီးအကြောင်း မေးလာကြပြီဖြစ်သည်။ ဘယ်သူနဲ့ ရလိုက်မှန်း မသိသော သမီးက သူမထက် ပို၍ တောင့်သည်။ သူမထက် ပို၍ ဖြောင်သည်။ ခုမှ ၁၄ နှစ်ဆိုသော်လည်း အပျိုတန်းဝင်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဖောက်သည်များက သူမထက် သူမသမီးကို ပိုစိတ်ဝင်စားနေကြပြီ ဖြစ်သည်။ ယနေ့နေ့ခင်းတုန်းကလည်း ကြည့်။ သူမကို လိုးဖို့ထက် လိင်ကိစ္စ အာသာဖြေဖို့သာ သူမကို စိတ်ဝင်စားကြတော့သည်။
သဇင်ခိုင် အတော်လေး ဝလာသည်။ ဝသော်လည်း သူမအလှကို သူမ ထိန်းထားနိုင်သည်။ သူမ၏ အရိုးအဆစ် ကြီးမှုကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်ကြီးက ဖွံ့ဖွံ့ဖြိုးဖြိုး ဖြစ်နေသော်လည်း အဆီပိုဟူ၍ တစ်စိမှ မရှိရအောင် သူမ နေထိုင်စားသောက်သည်။ ဤကဲ့သို့ဖြစ်မှ သူမဖောက်သည်ကို သူမထိန်းထားနိုင်မည်။ သူမ ရင်သားသည် အတော်လေးကြီးသည်။ နှိုင်းပြရလျင် အုန်းသီးလောက် ရှိသည်။ သို့သော်လည်း တွဲမကျနေပါ။ အသက် ၃၆ နှစ်အရွယ် သူမကဲ့သို့သော အမျိုးသမီးများသည် ဗိုက်ခေါက်ထွက်ပြီ။ ခါးဆီထွက်ပြီ။ ဖင်နဲ့ ခါးနဲ့ တတန်းထဲ ဖြစ်ပြီ။ ပိုဆိုးသည်က ဖင်ပြားပြီ။ သူမကတော့ ထိုကဲ့သို့ မဟုတ်သေး။ မမကြီးများကိုမှ စိတ်ဝင်စားတတ်သော သူများအတွက် သူမက အလတ်ကြီး ရှိသေးသည်။ အရင်က ဖာအတူတူခံခဲ့သည့် သူငယ်ချင်းများနဲ့ ပြန်တွေ့လျင် သူမကို အံ့ဩကြသည်။

“နင် လုပ်စားနေတုန်းလား”
“အင်းပေါ့ ငါက ဒါပဲ လုပ်တတ်တာကို”
“နင့်ဘော်ဒီက မကျဘူးနော်”
“နင်လည်း သိတဲ့အတိုင်းပဲလေ ယောက်ျားတွေက စောက်ပတ်ကို လိုးချင်ကြတာ မှန်ပေမယ့် ဘော်ဒီကိုလည်း ရွေးကြသေးတယ်လေ၊ ငါက ငါ့လယ်ကွင်း အရောင်းထွက်ဖို့ ငါ့ကိုယ်ငါ ထိန်းရတာပေါ့”
“ကောင်းပါတယ်၊ ဖာပဲ ခံစားပါဟာ အပြင်အလုပ်တွေ လုပ်ရတာ လွယ်တာ မဟုတ်ဘူး”
“လွယ်တာ မလွယ်တာ ငါမသိဘူး၊ ငါအလုပ်လုပ်ရမှာ ပျင်းတယ်၊ နေပါဦး နင်က ဝတ်ကောင်းစားလှနဲ့ ဘယ်သွားမလို့တုန်း”
“ဟား ဒါလား ငါ အမိဖမ်းထားတဲ့ ဘဲကြီးက အိပ်ယာထဲမှာလေ၊ ဒါကြောင့် သူ့အစား ငါမင်္ဂလာပွဲ သွားမလို့”
“ကောင်းပါတယ်အေ ညည်းအရင်ကထက် ပိုဝလာတယ်နော်”
“ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ အကျိုးပေးပေါ့၊ သွားလိုက်ဦးမယ်အေ နောက်ကျတော့မယ်”

အရင်တုန်းက တစ်ရွာတည်း အတူနေခဲ့ပြီး မြို့ပေါ်ကို မျှော်လင့်ချက်ပေါင်းများစွာနဲ့ တက်လာခဲ့ကြသည်။ ထိုအချိန်က သူမ ၁၆ နှစ်။ ခုသူငယ်ချင်းက သူမထက် နှစ်နှစ်ကြီးသည်။ သူငယ်ချင်း၏ အစ်မဖြစ်သူက
“အစပိုင်းတော့ စားပွဲထိုးပေါ့ဟယ်၊ နောက်တော့ အဲဒီကနေ ဆက်ရှာပေါ့”
ဟုဆိုကာ သူမတို့နှစ်ယောက်ကို မြို့ခေါ်လာခဲ့သည်။ သူမတို့လည်း မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် မြို့ပေါ် တက်လာခဲ့ကြသည်။ ရောက်ရောက်ချင်း စားပွဲထိုးသင်တန်း ၃ လတက်ရသည်။ ပြီးလျင် စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်တွင် စားပွဲထိုးရသည်။ စားသောက်ဆိုင်က ည တစ်နာရီ နှစ်နာရီအထိ ဖွင့်သည်။ မနက်ကျတော့ ၁၂ နာရီမှ ဖွင့်သဖြင့် အိပ်ရေးဝဝအိပ်နိုင်သည်။ ညပိုင်းအထိ ဧည့်သည်ကျတတ်သည်။ ပိုင်ရှင်ကတော့ သူမကို စောင့်ကြည့်နေသည်။

“သဇင် လာဦး”
“ဟုတ် ဘော့စ်”
“သီချင်းဆိုတတ်လား”
“ဟင့်အင်း”
“သီချင်းဆိုတာကော ဝါသနာပါလား”
“ပါတာပေါ့ ဒါပေမယ့် အသံမှ မကောင်းတာ”
“အသံကတော့ အရေးမကြီးပါဘူး၊ ဒီမှာ ညည်းမနက်ပိုင်းအားနေရင် အလှပြင်သင်တန်းလေး ဘာလေးတက်ထား၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တောသူရုပ်မပေါက်အောင် အလှပြင်တတ်အောင် ကြိုးစား”
“ကျမ ပိုက်ဆံမရှိ”
“အဲဒါပူစရာ မလိုဘူး၊ ငါ့မှာ အဆက်အသွယ်ရှိတယ်၊ ဟိုတစ်ယောက် နာမည် ဘယ်လို”
“မေချိုပါ ဘော့စ်”
“အေး သူ့ကိုပါ ခေါ်”
နောက်နေ့ကစပြီး သူမတို့ အလှပြင်သင်တန်းတက်ရသည်။ သင်တန်းဆိုသော်လည်း သင်တန်းသူက သူမတို့ နှစ်ယောက်သာ။ သင်ပေးသူက အခြောက်မတစ်ယောက်။ သူမတို့က သူများကို ပြင်ပေးဖို့ မဟုတ်ဘဲ မိမိကိုယ်ကို အလှပြင်တတ်အောင်သာ ဖြစ်သဖြင့် တစ်လလောက်သာ ကြာသည်။ မြန်မာမလေးလို ကိုးရီးယားမလေးလို စသဖြင့် ပြင်တတ်လာသည်။
“နင်တို့ အလှပြင်တတ်ပြီဆိုတော့ တခြားဆိုင် ပြောင်းပေးမယ်၊ အဲမှာ လခပိုရယ်”
“ဒီဆိုင်မှာ ဆက်မလုပ်ရတော့ဘူးလား”
“ပိုကောင်းတဲ့ဆိုင်ကို ပြောင်းပေးမှာ”
သူဌေးကိုယ်တိုင် ကားနဲ့ လိုက်ပို့ပေးသည်။ ဆိုင်ကာ ကေတီဗွီဆိုင်ဖြစ်သည်။ သူဌေးက သူဌေးချင်း သူမတို့ကွယ်ရာတွင် စကားပြောသည်။ ထို့နောက် သူမတို့ကို နှုတ်မဆက်ဘဲ ပြန်သွားသည်။
“သဇင်က ဘယ်တစ်ယောက်လဲ”
“ကျမပါ”
“ဒါဆို ဒီတစ်ယောက်က မေချိုပေါ့”
“ဟုတ်ပါတယ်ရှင့်”
“မင်း ဘော်ဒီကို ထိန်းဖို့လိုမယ်”
“ဟုတ်”
“မင်းတို့သူဌေး မင်းတို့ကို တစ်ယောက် သိန်းသုံးဆယ်နဲ့ ရောင်းသွားတာ သိလား”
“ရှင်”
နှစ်ယောက်သား ကြက်သေသေသွားသည်။ မျက်ရည် ချက်ချင်းအိုင်လာသည်။ သဇင်နဲ့ မေချို တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ကြသည်။ တိုင်ပင်မထားဘဲ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဖက်လိုက်ကြသည်။ ပြီးလျင် ငိုကြသည်။
“ကျ ကျမတို့ကို ဘာလုပ်မှာလဲဟင်”
“ငါ ကေတီဗွီ ဖွင့်ထားတယ်၊ အဲမှာ ဖောက်သည်တွေ လာလိမ့်မယ်၊ သူတို့လာတဲ့အခါ သူတို့ကို ကောင်းကောင်းဧည့်ခံရုံပဲ”
သူဌေးသစ်က ဆက်ပြောသည်။
“ခုက စပြီး မင်းတို့ တိုနန့်နန့်လေးတွေ ဝတ်ရမယ်၊ ဧည့်သည်တွေ ကိုင်တာ ပြုတာကို ငြင်းရမယ်၊ အရမ်းကာရော ခပ်ရိုင်းရိုင်းလည်း မငြင်းနဲ့”
“ဒါ ဒါပဲလား”
သဇင် အရဲစွန့်မေးသည်။
“မင်းတို့က တောက တက်လာတာဆိုတော့ အပျိုတော့ စစ်တယ်မလား”
သဇင်တို့ မဖြေရဲပါ။ သူဌေးက ဆက်ပြောသည်။
“အေး မင်းတို့ အပျိုစင်ဘဝကို ထိန်းသိမ်းထား၊ မင်းတို့ အပျိုစင်ဘဝကိုမှ လိုချင်တဲ့ ဘောစိတွေနဲ့ ငါမိတ်ဆက်ပေးမယ်၊ ငါအမြတ်မရမချင်း မင်းတို့က ငါဝယ်ထားတဲ့ ကျွန်မပဲ”
တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်ဖက်ရင်း ငိုပင် မငိုနိုင်ကြတော့။ သူဌေးက ထိုညတွင် သူမတို့ကို နားခိုင်းသော်လည်း နောက်ညမှစ၍ ကေတီဗွီခန်းကို တာဝန်ယူပေးရသည်။ ကေတီဗီခန်းတွင် မူးမူးနဲ့ သီချင်းလာဆိုရင်း သူမကို ဟိုစမ်း ဒီစမ်း လုပ်ကြသည်။ သူမကလည်း အတတ်နိုင်ဆုံး ရှောင်ရသည်။ ကေတီဗီက ဖြစ်သဖြင့် သူမတို့ ဘယ်လိုရှောင်ရှောင် မလွတ်ပါ။

“ကေတီဗွီက စောက်ကောင်မကများ”
ဟုလည်း ခဏခဏ အအော်ခံရသည်။ သူဌေးက သူမတို့ကို သုံးယောက်တစ်ခန်း ထားသဖြင့် ရီရီဆိုသည့် မိန်းကလေးနဲ့လည်း ခင်ရပြန်သည်။
“ဟို ဟွာလေ ရီရီ နင်ကော ရောင်းစားခံရတာလားဟင်”
“မေးနေစရာ လိုသေးလား”
“ဟို ဟွာလေ ဟိုဒင်း ဟိုဟာလေ”
“ဟွန့် နင်တို့ကြည့်ရတာ ခေါ်အိပ်မခံရသေးဘူးနဲ့တူတယ်”
“နင် နင်ကော”
“ဒီမှာ ငါပြောမယ်၊ အခေါ်ခံရရင် လီးစုပ်ခိုင်းတာဖြစ်ဖြစ် ဘာပဲလုပ်ခိုင်း လုပ်ခိုင်း မငြင်းနဲ့ သိလား”
“ဟင် အဲလိုလား”
“ငါပြောတာထက် ဆိုးတယ်”
မေရီက ဆက်ပြောသည်။
“ငါ စလိုက်သွားရတုန်းက လီးစုပ်ခိုင်းတာ မစုပ်လို့ ပြန်ရောက်တော့ သူဌေးက ငါကို နှိပ်စက်တာ အမလေး ပြန်တောင် မတွေးရဲဘူး”
“ဘယ်လို ဘယ်လို နှိပ်စက်တာလဲဟင်”
ရီရီက နည်းနည်း အသေးစိပ် ပြန်ပြောပြသည်။

“ရီရီ မင်း ငါ့ဖောက်သည်ကို စိတ်ကျေနပ်အောင် မလုပ်ပေးဘူးဆို”
သူဌေးက သူမကို အိပ်ခန်းထဲခေါ်တွေ့သည်။
“ဟိုလူကလေ ဟိုဟာ လုပ်ခိုင်းတာ”
“ဘာလုပ်ခိုင်းတာ”
“ဟိုဟာ”
“ငါ့ရှေ့ဒူးထောက်ထိုင်စမ်း”
ရီရီ ဒူးထောက်ထိုင်ချသည်။
“ရှေ့တိုးခဲ့”
ရီရီ ဒူးထောက်၍ ရှေ့တိုးသည်။ သူဌေးက ငယ်ထိပ်ကနေ ဆံပင်ဆွဲပြီး မျက်နှာကို ဆွဲမော့သည်။ ရီရီ မျက်ရည်ကျလာသည်။
“မငိုနဲ့”
“ဟင့် ရွှတ်”
“ငါက မငိုနဲ့လို့ ပြောနေတယ်နော်”
ရီရီ မျက်ရည်ကို လက်ဝါးဖြင့် သုတ်လိုက်သည်။
“ကိုယ့်ပါး ကိုယ်ပြန်ရိုက်စမ်း”
“ဟုတ်”
ရီရီက သူမညာဘက်ပါးကို ညာဘက်လက်ဖြင့် တစ်ချက်ရိုက်လိုက်သည်။
“ဖြန်း”
“ဟိုဘက်ကော”
ရီရီက ဘယ်ဘက်ပါးကို ဘယ်လက်ဖြင့် ရိုက်ပြန်သည်။
“ဖြန်း”
“နာနာရိုက်”
“ဖြန်း”
“ငါက တော်ပြီမပြောမချင်း ရိုက်”
ရီရီသည် သူမပါးကို သူမ ပြန်ရိုက်သည်။
“ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း  ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း”
“ခဏလေး”
ရီရီပါးတွေ ပူထူနေသည်။
“ဟိုမှာ ဇလုံ ရေသွားခပ်လာခဲ့”
ရီရီက ဇလုံထဲ ရေခပ်လာသည်။ သူဌေးရှေ့ချသည်။ သူဌေးက ဇလုံထဲ ခြေထောက် စိမ်သည်။ ရီရီက ရှေ့တွင်သာ ဒူးထောက်၍ နေနေသည်။ သူဌေးက သူမခေါင်းပေါ် ခြေတင်သည်။ ထို့နောက် သူမခေါင်းကို ဇလုံထဲ နစ်သည်။ ခေါင်းကို နင်းထားသည်။ ရီရီတစ်ယောက် ရေမွန်းလာသည်။ ရုန်းထသည်။ ခေါင်းတစ်ခုလုံး ရေစိုနေသည်။ တော်တော်ကြာမှ သူမခေါင်းပေါ်က ခြေကို ဖယ်သည်။
“ကိုယ့်ပါး ကိုယ်ပြန်ရိုက်စမ်း”
ရေစိုနေသော ပါးကို ပြန်ရိုက်ရသဖြင့် တော်တော်စပ်သည်။
“ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း”
“မျက်နှာကို ရေထဲနစ်လိုက်ဦး”
ရီရီသည်  ကြောက်လန့်တုန်ရီစွာ ဒူးတုပ်၍ မျက်နှာကို ရေဇလုံထဲ နစ်လိုက်သည်။ ဘောစိက သူမခေါင်းကို နင်းပြန်သည်။ ဘောစိက သူမခေါင်းကို နင်းရင်း ခြေထောက်နဲ့ ရေထဲ ဘောလုံးကစားသလို ကစားသည်။ ရီရီမှာ ရေထဲမွန်းလာသဖြင့် သူဌေးခြေထောက်ကို ဖက်သည်။ ရုန်းထရသည်။ သူဌေးက သူမကို စေ့စေ့ကြည့်နေသည်။ ခေါင်းတစ်ခုလုံးလည်း ရေစိုရွှဲကာ ဆံပင်လည်း စိုနေသည်။ သူမ၏ ဆံပင်များက ပြန့်ကျဲကျနေသည်။ ရီရီမှာ တကယ်တမ်း ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်းနဲ့ ချစ်စရာ ကောင်းသည့် မျက်နှာရှိသည်။ နှုတ်ခမ်းထူထူနဲ့ မျက်ခုံးကောင်းကောင်း ပါးဖောင်းဖောင်းနဲ့ ဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း ပြည့်သည်။ ခန္ဓာကိုယ် ပြည့်သဖြင့် သူမလက်မောင်းအိုးကပင် ပြည့်ပြည့်တွဲတွဲကြီးဖြစ်နေသည်။ ပါးပြင်ကတော့ လောလောဆယ်တွင် သူမပါး သူမပြန်ရိုက်ထားသဖြင့် နီရဲနေသည်။ ထို့အတူ မျက်ဝန်းအိမ်လည်း နီရဲနေသည်။ မျက်ရည်လည်း ပြည့်နေသည်။ ပါးပြင်ပေါ်တွင် မျက်ရည်တွေနဲ့ ရေတွေနဲ့ ရောထွေးနေသည်။ ရီရီငိုနေသည်။
“ကျ ကျမတောင်းပါ တောင်းပန် ပါတယ် ရှင်”
“မင်းအဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်လိုက်”
“ဘ ဘာလုပ်မလို့လဲ ရှင်”
“မင်းက ငါ့ကို ပြန်မေးတယ် ဟုတ်လား၊ အပြစ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ ကိုယ့်ပါးကိုယ် အရင် ပြန်ရိုက်စမ်း”
“ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း”
ရီရီမှာ ငိုလည်း ငို ပါးကိုလည်း ပြန်ရိုက်သည်။
“ရပြီ”
ရီရီသည် သူမ အဝတ်ကို အကုန်ပြန်ချွတ်သည်။

“ဇလုံထဲ ရေကို ငုံ့သောက်စမ်း”
ရီရီ ငိုရင်း ဇလုံထဲက ရေကို ငုံ့၍ စုပ်သောက်သည်။ သူဌေးက သူ့ခြေထောက်ကို စိမ်ထားသည်။ သူဌေးက သူ့ခြေထောက်နဲ့ ရီရီကို ဘယ်ညာ ပုတ်သည်။
“ခြေမတွေစုပ်”
ရီရီသည် ဘာမှ ပြန်မပြောရဲတော့ဘဲ ရေထဲက သူဌေး ခြေမကို စုပ်သည်။ ခြေထောက်စိမ်ရေကို သောက်ရသည်။ ထို့ပြင် ခြေမကို စုပ်ရသည်။ ရီရီပျို့တက်လာသည်။ မျက်ရည်ကလည်း ဒလဟော စီးသည်။ ငိုရင်း ခြေမကို စုပ်ပေးသည်။ သူဌေးက ခြေမနှစ်ခု ပူးကပ်ထားသည်။ ရီရီက ခြေမနှစ်ခုကို ပူးစုပ်သည်။ ရီရီခြေမစုပ်နေချိန် သူဌေးက ကြိုးထုံးနှစ်ထုံး ယူလာသည်။ ထို့နောက် သူမကို ကျောဘက်တွင် လက်ပိုက်ထားခိုင်းပြီးနောက် လက်ကို ကြိုးချည်သည်။ နို့နှစ်လုံးကြားနှင့် အပေါ်အောက်ကို ချည်သည်။ ဘောစိက သူမအား အနီးကပ်ကြည့်သည်။

“လီး မစုပ်ချင်တဲ့ ရုပ်လား ဟုတ်လား”
ရီရီ ပိုကြောက်လာသည်။ ဘောစိက နို့ကြားထဲ ချည်ထားသောကြိုးကို ဆွဲသည်။
“ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း”
ပါးကို ဘယ်ပြန် ညာပြန်ရိုက်သည်။ ရီရီ လဲကျသွားသည်။ ဘောစိက လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပါးကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ရိုက်ပြန်သည်။
“ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း”
ရီရီမှာ မျက်ရည်စပင် လွင့်သည်။ ပါးတွေလည်း ထူပူနေသည်။
“နင့် ပါးစပ်က ရွှေချထားလို့ လီးမစုပ်တာလား ဟင်”
ဘောစိသည် ရီရီကို လည်ပင်းညစ်သည်။ ထို့နောက် ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ရိုက်သည်။ ရီရီမှာ မျက်ရည်သာမက နှပ်တွေပါ ထွက်ကျသည်။ ပါးက ပူနေသဖြင့် တံတွေးတွေလည်း မြိုမချနိုင်။ ပါးပေါ် မျက်ရည် နှပ်ရည် လျှာရည်တွေ ရောနေသည်။

“ညစ်ပတ်လိုက်တာ”
ဆိုကာ သူမဆံပင်ကို စုဆွဲကိုင်ပြီး ရေထဲ နစ်ပြန်သည်။
“တောင်းပန်ပါတယ်”
“ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း”
ပါး ငါးချက်လောက် ဆင့်ရိုက်ပြီး ရေထဲ နစ်သည်။
“လီးစုပ်ပါ့မယ် မလုပ်ပါနဲ့တော့ လီးစုပ်ပါ့မယ်”
“ခုမှ ဘာထူးမှာလဲကွ”
“မ မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့ရှင် ဘာခိုင်းခိုင်း လုပ်ပါ့မယ် ဘာခိုင်းခိုင်း လုပ်ပါ့မယ်”
ရီရီမှာ မျက်ရည်နဲ့ မျက်ခွက်တောင်းပန်သည်။ ဘောစိသည် ခွေးလည်ပတ်နီနီ ယူလာသည်။ သူမအား ပတ်ပေးသည်။ ခွေးလည်ပတ်ကြိုးစကို ဆွဲသည်။ ထို့နောက် နောက်ထပ် တစ်ခုယူလာသည်။ ထိုနှစ်ခုဖြင့် သူမနှာခေါင်းပေါက်ကို ချိတ်သည်။ နှာခေါင်းကို ဆွဲလှန်၍ ကြိုးကို နောက်လည်ပတ်တွင် ချိတ်လိုက်သည်။ ရီရီမှာ လက်နောက်ပိုက် ကြိုးတုပ်ခံထားရသည်။ နို့နှစ်လုံးကိုလည်း လွတ်ရုံကြိုးတွေ ပတ်ချည်ထားသည်။ လည်ပင်းတွင် ခွေးလည်ပတ် ပတ်ထားသည်။ လည်ပတ်က ရှေ့တွင် ကြိုးပြားရှိသည်။ ဘောစိက ထိုထဲ အဝတ်လှန်းရာတွင် ညှပ်သည့် သစ်သားကလစ်ကို ယူလာသည်။ ထိုအဝတ်ညှပ်ကလစ်ဖြင့် ရီရီ၏ ဘယ်ဘက်နို့သီးခေါင်းကို ညှပ်လိုက်သည်။

“အွန်း အူး အွန်း အွန်”
ရီရီနာသည်။ နာသော်လည်း အသံထွက် မအော်ရဲ။ ထို့နောက် ညာဘက်နို့ကို ဆက်ညှပ်သည်။ နို့နှစ်လုံးကို ညှပ်ဖြင့် ညှပ်ပြီးနောက် နောက်ထပ်ညှပ်နှစ်ခု ထပ်ယူသည်။ ပြီးလျင် သူမကို လျှာထုတ်ခိုင်းသည်။ သူမ လျှာထုတ်ပေးတော့ လျှာကို ကလစ်ဖြင့် ညှပ်သည်။
“အီး အီး အဲ အီ အိ”
ရီရီမှာ ဘယ်လိုအော်ရမှန်းပင် မသိတော့။ အစက ညှပ်ကို အလယ်တည့်တည့် တစ်ခုသာ ညှပ်သည်။ ထို့နောက် ပထမညှပ်ကို လျှာဘယ်ဘေးတွင် ညှပ်သည်။ နောက်ညာဘေးတွင် ထပ်တစ်ခု ထပ်ညှပ်သည်။ ရီရီမှာ ပါးစပ်ပိတ်မရ။ လျှာမသွင်းရ။ ထို့နာက် နို့တွင် ညှပ်ထားသော ညှပ်ပေါ် နောက်ညှပ်တစ်ခု ထပ်ညှပ်သည်။ ထို့နောက် ရီရီလျှာရည်များကို ဘုလုံးတစ်ခုဖြင့် ခံသည်။ ထိုဘုက တဒီဒီမြည်နေသည်။ ဘုကို လျှာရည်ပတ်ခံပြီးနောက် သူမနို့ပေါ် ထိုဘုလုံးဖြင့် ကလိသည်။ ဘုလုံးဖြင့် သူမနို့အံကို ကစားပြီးနောက် လက်တစ်ဖက်ဖြင့် နှာခေါင်းကို ဆွဲလှန်ထားသော ချိတ်ကို အပေါ်သို့ ဆွဲကစားသည်။ နှာခေါင်းချိတ်ကို ဆွဲလှန်လိုက် ဘုလုံးဖြင့် နို့ကို ပွတ်လိုက် လုပ်ပြီး ဘောစိက ရီရီကို ဆွဲထူသည်။ ကလစ်များ ဆွဲဖြုတ်သည်။ ကြိုးကိုတော့ ဆက်ချည်ထားသည်။ သူမကို ကုတင်ပေါ်တင်၍ ပေါင်ကြားဆွဲကားပြီး ဘုလုံးဖြင့် ပေါင်ကြားကို ဖိသည်။ ဘုက တဒီဒီနဲ့ တုန်ခါနေသည်။ ထို့နောက် သူမကို မတ်တပ်ဆွဲထူသည်။

ဖန်ဇလုံအကြီးကြီး ယူလာပြီး ဖန်ဇလုံကို သူမပေါင်ကြားထဲ ခံသည်။ ရီရီပေါင်ကို ကားကားကြီး ထားရပ်သည်။
“သေးပေါက်ချ”
“အင်း”
ရှင်တွေ ဘာတွေလုပ်ပြီး မအံ့ဩရဲ။ ဘောစိက အိုးကို ပုတ်သည်။ ခုနတုန်းက ခြေထောက် စိမ်ရည် အများကြီး သောက်ထားသောကြောင့် သေးလည်း တကယ်ပေါက်ချင်နေသည်။ ကြောက်လည်း ကြောက်သည်။ သေးကို တော်တော်ကြိုးစားပေါက်ရသည်။ ဘောစိက သူမစောက်ပတ်ကို ကြည့်နေသည်။ သေးကိုလည်း ဖန်ဇလုံဖြင့် သေချာခံသည်။ သေးက ဖန်ဇလုံ တဝက်နီးပါး ဖြစ်သွားသည်။ ရီရီခမျာ မျက်နှာကို ငုံ့ကာ တရှုံ့ရှုံ့ငိုရင်း သေးပေါက်နေရသည်။ ထို့နောက် ဘောစိက သူမကို ဒူးထောက်ထိုင်ခိုင်းသည်။ ရီရီမှာ ကြိုးနောက်ပြန်တုပ်ထားသဖြင့် တော်တော်ကြိုးစားထိုင်ရသည်။ ဘောစိက ရီရီဆံပင်ကို ဆွဲ၍ မျက်နှာကို ဆွဲမော့သည်။

“ပါးစပ်ဟ”
ဘောစိက ဖန်ဇလုံထဲမှ ဖြူညစ်ညစ်သေးကို သူမပါးစပ်ထဲ လောင်းထည့်သည်။ သူမ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသော်လည်း ထွေးထုတ်လိုက်သည်။
“သေချာသောက်စမ်း”
ရီရီမှာ သူမသေးကို သူမ ပြန်သောက်ရသည်။ ဘောစိကလည်း တစ်ငုံစာချင်းစီ သူမပါးစပ်ထဲ ထည့်သည်။ သူမ မသောက်ချင်လျင် သူမ ဆံပင်ကိုဆွဲ၍ ခေါင်းကို ခါရမ်းသည်။ သူမ သေးကို သောက်ရသည်။ သေးများ ကုန်လုနီးပါး ဖြစ်လာသည်။ ထိုအခါ နောက်မီမပါသော ပလပ်စတစ်ခုံ တစ်လုံးယူ၍ သူမမျက်နှာကို ဖန်ခွက်ထဲ ထည့်ကာထားသည်။ ဘောစိက သူ့လီးကို ထုတ်သည်။

“ပါးစပ်ဟထား”
ဘောစိက သူမပါးစပ်ကို ဟထားခိုင်းပြီး၊ သူမ ငယ်ထိပ်ပေါ်က ဆံပင်ကိုဆွဲစုကာ သူမပါးစပ်နား လီးကို ကပ်ထားသည်။
“ရှီးးးးးးးးး”
ဘောစိက သူမပါးစပ်ထဲ သေးပေါက်ထည့်သည်။
“ထွေးမထုတ်နဲ့ သောက်”
ရီရီသည် သူမသေး သူမပြန်သောက်ပြီး ဘောစိသေးကို ထပ်သောက်ရသည်။ သောက်ရင်း ငိုသည်။ ဘောစိက သူမခေါင်းကို ဆွဲခါသည်။ သူမကို မငိုရန်အော်သည်။ ရီရီမှာ အသံတိတ်ရှိုက်ရင်း သေးကို သောက်ရသည်။ သူဌေးက မျက်နှာတွေကိုပါ သေးနဲ့ပန်းသည်။ ပါးစပ်ထဲ ပေါက်ထည့်သည်။ သေးကုန်သွားတော့ ဘောစိက ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ပေကျံသော သေးများကို လျှာနဲ့ လျက်ခိုင်းသည်။ ရီရီ ငိုရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ်က သေးကို လျက်သည်။ ဘောစိက ဖုန်းကောက်ကိုင်ပြီး ဂဏန်းတစ်ခုနှိပ်ကာ “လာခဲ့” ဟု ခေါ်သံကြားသည်။ သူမ ကြမ်းပြင်ပေါ်က သေးကို ကုန်းလျက်နေစဉ် သူမတို့၏ အထိန်းတော် မိန်းမကြီး ရောက်လာခဲ့သည်။

“သူလေးလား ဘောစ့်”
“အေး”
အထိန်းတော်မှာ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီးဖြစ်သည်။ အရပ်အမောင်းကလည်းကောင်း အိုးကလည်းကောင်း ရင်သားကလည်း ဖောင်းကားနေသည်။ ခါးကလည်း သွယ်သည်။ မျက်နှာကျလည်း မိုက်သည်။ ဆံပင်လည်း ရှည်သည်။ အသားက ခပ်လတ်လတ်ရှိသည်။ အထိန်းတော် အမည်မှာ ယဉ်လဲ့ဖြစ်သည်။ ယဉ်လဲ့သည် သူမအား မေးပြီး အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်သည်။ ထို့နောက် ရီရီရှေ့မှာ လေးဖက်ထောက်ကုန်းသည်။ ရီရီအား ဖင်ပေးထားသည်။
“သူ့ဖင် တောင်လာအောင် လျက်စမ်း”
ဘောစိက ရီရီခေါင်းက ဆံပင်ကို စုဆွဲ၍ မျက်နှာကို ယဉ်လဲ့ဖင်ကြားထဲ ထည့်ပေးသည်။ ယဉ်လဲ့အိုးကြီးက အီစတုံကြီးဖြစ်သည်။ ရီရီဆံပင်ဖျားများက သေးတွေနဲ့ စိုနေသည်။

“လျက်ဆို လျက်စမ်းပါ”
ဆိုကာ ဘောစိက ရီရီဆံပင်ကို ဆွဲ၍ ပါးကို ငါးချက်လောက် ဆင့်ရိုက်သည်။ ပြီးလျင် ရီရီပါးစပ်ထဲ လက်ညိုးထိုးထည့်သည်။ ရီရီလျှာကို လက်ညိုးဖြင့် လိပ်ကစားသည်။ ရီရီမှာ တံတွေးတွေ ထွက်ကျကုန်သည်။ ထိုတံတွေးဖြင့် ဘောစိက ယဉ်လဲ့ဖင်ကိုပွတ်သည်။
“ခစ် ခစ် ခစ်”
ယဉ်လဲ့က ရယ်သည်။ ရီရီက လျှာထုတ်သည်။ ယဉ်လဲ့ စအိုဝကို လျက်သည်။
“အူး ကောင်းလိုက်တာ”
ယဉ်လဲ့က ခပ်ရွဲ့ရွဲ့လေး ပြောသည်။ ရီရီသည် ဘေးနားတွင် ဘောစိက ဒူးထောက်ထိုင်ကြည့်နေသဖြင့် ကြောက်ကာ ယဉ်လဲ့ဖင်ကို တောက်လျှောက် လျက်သည်။ ယဉ်လဲ့ဖင်ကို လျက်သော်လည်း ရီရီမှာ တံတွေး မြို့မချသဖြင့် တံတွေးများ စီးကျနေသည်။ ဘောစိက သူ့လီးကြီးဖြင့် ယဉ်လဲ့အိုးကို ထိုးကစားသည်။ တံတွေးများကိုလည်း လီးဖြင့် သုတ်သည်။ ခဏကြာတော့ ဘောစိက ရီရီခေါင်းကို ယဉ်လဲ့အိုးပေါ်တင်ကာ ယဉ်လဲ့ဖင်ကို လိုးသည်။ လီးကြီးက ယဉ်လဲ့ဖင်ထဲ တဖြည်းဖြည်းမြုပ်သွားသည်။

“အူး အား”
ယဉ်လဲ့က ဖီးလ်အော်အော်ညည်းသည်။ ဘောစိက ယဉ်လဲ့ဖင်ထဲ လီးကို တဆုံးသွင်းပြီး ပြန်ထုတ်သည်။ ထို့နောက် ရီရီ ပါးစပ်ထဲထည့်သည်။ ဖင်ထဲက ထုတ်လာသောလီးမှာ ချီးစော်နည်းနည်းနံနေသည်။ သို့သော်လည်း ရီရီမှာ ကြောက်ကြောက်နဲ့ လီးစုပ်ပေးသည်။ ဘောစိက ရီရီပါးစပ်ကို လေးငါးချက် ဆောင့်လိုးသည်။ ပြီးလျင် ယဉ်လဲ့ဖင်ကို လိုးသည်။ လီးတဆုံးထည့်ပြီး ပြန်ထုတ်ကာ ရီရီပါးစပ်ကို လိုးပြန်သည်။ ဘောစိသည် ယဉ်လဲ့ဖင်လိုးလိုက် သူမ ပါးစပ်လိုးလိုက် အတော်ကြာလုပ်သည်။ တကယ်တမ်းတော့ ရီရီမှာ မျက်ရည်နဲ့ မျက်ခွက်နဲ့ ဖြစ်နေသည်။ ခဏကြာတော့ ဘောစိက ယဉ်လဲ့ဖင်ထဲ လီးခေါင်းကို မြုပ်ပြီး သုက်ရည်လွတ်ထည့်သည်။ ယဉ်လဲ့ကလည်း ဖင်ကို ညစ်ထုတ်သည်။ လီးရည်ထည့်သော်လည်း ဖင်ထဲကနေ တစိစိပြန်ထွက်နေသည်။

“ငါ့လီးမှာ ကပ်နေတဲ့ လရည်တွေကို အကုန်စုပ်၊ ပြီးရင် ယဉ်လဲ့ဖင်က လရည်ကို အကုန်လျက်လိုက်စမ်း”
ရီရီသည် ခိုင်းသည့်အတိုင်း လုပ်ရသည်။ အန်လုလု အန်လုလု ဖြစ်သော်လည်း လရည်ကို အကုန်မြိုချရသည်။ ထို့နောက် ယဉ်လဲ့က အဝတ်များ ပြန်ဝတ်သည်။ ပြီးလျင် သူမအား နောက်ပြန်ကြိုးများနဲ့ နို့ပေါ်က ကြိုးများကို ဖြေပေးသည်။ နှာခေါင်းက ချိတ်ကို ဖြုတ်သည်။ ရီရီက တရှုံ့ရှုံ့ဖြင့် ငိုပြန်သည်။
“မငိုနဲ့”
ယဉ်လဲ့က လက်ယဉ်သည်။ ပြောလည်းပြော ပါးကိုလည်း ရိုက်ပြီးသား ဖြစ်သည်။ ရီရီမှာ ဘာမှ မတတ်နိုင်။ ထို့နောက် ယဉ်လဲ့ခေါ်ရာနောက်သို့ လိုက်ခဲ့ရသည်။ ယဉ်လဲ့က သူမကို လည်ပင်းတွင် ပတ်ထားသော ခွေးလည်ပတ် ကြိုးစကို ဆွဲ၍ခေါ်သည်။ သူမက လေးဖက်ထောက်၍ လိုက်ရသည်။ ယဉ်လဲ့က သူမအခန်းရောက်တော့ လီးတုရှည်ကြီးတစ်ခုက စားပွဲပေါ် ကပ်ထားပေးသည်။

“လီးတုကြီးကို တကယ့်လီးလို သဘောထားပြီး ဖောက်သည်တွေ သဘောကျမည့် အထာနဲ့ ယက်ပြန်စမ်း”
ရီရီသည် လီးတုနား လေးဘက်ထောက်သွားကာ လျှာထုတ်၍ အောက်ကနေ အပေါ် လျက်တက်သည်။ လီးဘေးပတ်ပတ်လည်ကိုလည်း လျက်သည်။ ထိပ်နားရောက်တော့ နှုတ်ခမ်းနဲ့ စုပ်သည်။ စုပ်လည်းပြီးတော့ လျှာနဲ့ဝှိုက်ပြသည်။ လီးနဲ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ ကပ်ထားပြီး ထိပ်ကို ငုံစုပ်သည်။ ထို့နောက် လီးကို ပြန်လျက်သည်။ ထိပ်ကို အမျိုးမျိုးလျက်ပေးသည်။ ပြီးလျင် စုပ်ချသည်။ ထို့နောက် လီးကိုကိုင်ကာ ကွင်းထုရင်း ထိပ်ကို လျှာနဲ့ ကစားသည်။ နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဖိငုံသည်။ လီးတုကို အာခေါင်စိုက်အောင် ငုံပြီး ဝဲကျလာသည့် ဆံပင်ကို သပ်တင်သည်။ လီးတုကို ငုံရင်း မျက်ဝန်းလေး ပင့်ကာ ကြည့်သည်။ လီးကို ငုံချကာ ညည်းသည်။

“စကားပြောကြည့်စမ်း ဖီးလ်လာအောင်”
“အရမ်းကောင်းတာပဲ ကိုကြီးရယ်”
“ကိုကြီးလီးက အရမ်းလှတာပဲ”
“သဲလေးတော့ ကိုကြီးလီးကို ချစ်မိသွားပြီ”
“ဖြစ်နိုင်ရင် ကိုကြီးလီးကို အမြဲတမ်း ငုံထားချင်တယ်”
“ကိုကြီးပြီးရင် သဲလေး ပါးစပ်ထဲ ပြီးထည့်ပေးနော် ကိုကြီးလီးရည်လည်း အရသာ ရှိမှာ”
ရီရီကြောက်နေသည်။
“ဖြန်း”
“ချွဲချွဲနွဲနွဲလေးပြောစမ်း၊ နင့်အသံမာတောင်တောင်နဲ့ လီးညိုးအောင် မလုပ်နဲ့”
“ဟုတ်”
“ဖြန်း ဘာဟုတ်လဲ ဘာဟုတ်လဲ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်”
“အိပ်”
ရီရီအား ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် အိပ်ခိုင်းသည်။ ရီရီ အိပ်ပြီးသောအခါ ရီရီလက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကား၍ ကြိုးချည်ပြီးလျင် ကြိုးစကို ဆက်တီတွင် ချည်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ယဉ်လဲ့သည် အဝတ်ပြန်ချွတ်ကာ ဘရာနဲ့ ပင်တီသာ ထားပြီး သူမမျက်နှာပေါ်ခွသည်။

“ယက်ပေးရမလား မမရှင့်”
ယဉ်လဲ့သည် ခဏရှောင်ကာ ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ရိုက်ပြန်သည်။
“အလိုက်ကန်းဆိုးကို မသိဘူး”
“တောင်း တောင်းပန်ပါတယ် ရှင့်”
ယဉ်လဲ့က သူမမျက်နှာကို ပြန်ခွသည်။ ရီရီသည် လျှာထုတ်ကာ ယဉ်လဲ့၏ ပန်းနုရောင် ပင်တီကို လျက်ပေးသည်။ အိုး အား အိုး အား ဟု ယဉ်လဲ့က ညည်းသည်။ ယဉ်လဲ့က ပင်တီကို ဖယ်ပေးသည်။ ထို့နောက် စောက်စေ့ကို လျက်ခိုင်းသည်။ ရီရီလည်း စောက်စေ့ကို လျှာနဲ့ ကလိထိုးပေးသည်။ ခလောက်ဆန်ပေးသည်။ ယဉ်လဲ့က ညည်းရင်း စောက်ပတ်ကို တေ့ထားပေးသည်။ ယဉ်လဲ့စောက်ရည်များ တဗျစ်ဗျစ် ထွက်ကျလာသည်။ ကောင်မကြီးက ခုန ဖင်ခံလာတော့ ခု စောက်စိတောင်နေတာ နေမှာပေါ့ဟု ရီရီတွေးသည်။ စောက်ရည်ထွက်တော့ ယဉ်လဲ့က သူမခေါင်းကို ပွတ်သပ်ကစားသည်။ ဝမ်းသာနေပုံရသည်။  ထို့နောက် ယဉ်လဲ့က သူမ၏ လည်ပတ်ကြိုးကို ဆွဲကာ သူမအား အခန်းတွင်း လေးဖက်ထောက် ဆွဲကစားသည်။ သူမမှာ ယဉ်လဲ့ကြိုးဆွဲရာနောက်သို့ လိုက်နေရသည်။ ခဏနေ ယဉ်လဲ့က သူမပါးစပ်ကို သူမ၏ ပင်တီချွတ်ပြီး ဆို့ထည့်သည်။ ထို့နောက် ကြိုးဖြင့် ပတ်ချည်သည်။ ထို့နောက် သူမကို ဆက်၍ လေးဖက်ထောက်သွားခိုင်းသည်။ သူမနောက်ကနေ နှင်တံဖြင့် ရိုက်သည်။ လေးငါးပတ်လောက် ပတ်ပြီး ယဉ်လဲ့က သူမကိုယ်ပေါ် စီးသည်။

ယဉ်လဲ့ကိုယ်လုံးက နည်းနည်းထွားသဖြင့် သူမ သိပ်မနိုင်။ ထိုအခါ ယဉ်လဲ့က သူမဂုတ်ကို ခွစီးသည်။
“ဒိုက်ထိုး ကောင်မ”
ရီရီခမျာ မနိုင်မနင်းနဲ့ ဒိုက်ထိုးရသည်။ ပါးစပ်ထဲ ပင်တီဆို့ထားသည်။ မအော်နိုင်။ ယဉ်လဲ့က ဖြုတ်ပေးပြီး မျက်နှာကို ပွတ်သပ်သည်။ ရီရီငိုသည်။
“နင်ငိုတာက သူများနင့်ကို လိုးတဲ့အချိန်ကျမှ သုံး နားလည်လား”
ထို့နောက် ယဉ်လဲ့က ပန်းကန်ပြားတစ်ခု ယူလာသည်။ ထိုပန်းပန်ပြားထဲ သူမအား သေးပေါက်ထည့်ခိုင်းသည်။ သူမ ကုန်းကုန်းကွကွ သေးပေါက်ထည့်ရသည်။ သူမထင်သည့်အတိုင်း သူမအား ပြန်သောက်ခိုင်းသည်။ သူမသေးကို သူမပြန်သောက်ပြီး ခဏတော့ ယဉ်လဲ့လည်း သေးထပ်ပေါက်ထည့်ကာ ထိုသေးကိုလည်း သူမ သောက်ရသည်။ ရီရီမှာ သေးချည်း သောက်နေရသည်။
“ရီရီ ဗိုက်ဆာပြီပေါ့”
သူမ သေးပေါက်ထည့်ထားသော ပန်းကန်သို့ ဟော့ဒေါ့ချောင်းများ ထည့်ပေးသည်။ သူမ လက်နဲ့ကောက်မည်လုပ်တော့ ယဉ်လဲ့က ခြေထောက်ဖြင့် သူမလက်ကို ဖယ်သည်။ သူမ အလိုက်သိစွာ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံ့စားသည်။ ဆားအလွန်ငံသည်။ အချိုမဟုတ်။ အငန်ဖြစ်နေသည်။ သူမအား အလွန်ငန်သည့် ဟော့ဒေါ့ကို ဆယ်ချောင်းကျော် စားခိုင်းသည်။ သူမစားပြီးသည့်အခါ သူမအား မတ်တပ်ရပ်စေသည်။ သူမ မတ်တပ်ရပ်တော့ သူမအား သော့ပါသည့် အတွင်းခံ ဝတ်ခိုင်းသည်။ ပင်တီက သားရေဖြင့် လုပ်ထားသည်။ အထူးအားဖြင့် စောက်ပတ်ကို အုပ်ထားသည်။ ဘရာကိုလည်း ဝတ်ခိုင်းသည်။ ဘရာကလည်း သားရေဖြင့် လုပ်ထားသည်။ ချွတ်မရရန်အတွက် နောက်ဘက်တွင် သော့ခတ်ထားသည်။ ထို့နောက် သူမအား တွေ့သည့် အင်္ကျီနဲ့ စတော့ကင်ကို ဝတ်ခိုင်းသည်။

“ရီရီ”
“ဟုတ်ကဲ့ မမရှင့်”
“ငါတို့ ကေတီဗွီရဲ့ ယောက်ျားအိမ်သာထဲမှာ မင်းကို ငါသွားထားမယ်၊ အိမ်သာထဲမှာ မှန်တစ်ချပ်ရှိတယ်။ အဲဒီမှန်နောက်မှာ ငါရှိမယ်၊ အိမ်သာထဲ လာတဲ့ယောက်ျားတွေရဲ့ သေးကို မင်းတောင်းသောက်ရမယ်၊ ပါးစပ်ကို လိုးပေးဖို့လည်း တောင်းပန်ရမယ် နားလည်လား”
“ဟုတ်ကဲ့ မမရှင့် ကျ ကျမ သူဌေးလုပ်ခိုင်းသလို လုပ်ပါ့မယ် အဲလို မလုပ်လို့ မရ”
ယဉ်လဲ့က သူမနှုတ်ခမ်းအား လက်ညိုးဖြင့် လာကပ်သည်။ ဆက်မပြောရန် အချက်ပြသည်။ ထို့နောက် သူမအား အိမ်သာတွင် သွားထားသည်။   မကြာမတင် ယောက်ျားတစ်ယောက် ဝင်လာသည်။ အရပ်မြင့်မြင့် ပိန်ပိန်နဲ့ဖြစ်သည်။
“အာ မိန်းကလေး အိမ်သာလား”
“မ ဟုတ် ပါဘူးရှင့်”
“မင်းက ဒီမှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ”
“ကျ ကျ ကျမ ဟို ဟို”
“ငါ သေးပေါက်တော့မယ် မင်းသွားတော့”
“ကိုကြီး သေးပေါက်မှာ မလားဟင်၊ ကျမ ပါးစပ်ထဲ ပေါက်ထည့်ပေးပါနော်”
“အာ မလုပ်ပါဘူး”
“ကျမ တကယ်ပြောတာပါ”
ရီရီသည် ပြေး၍ အိမ်သာခွက်ကို ရှူပြသည်။ အိမ်သာခွက်အထိုင်ကို လှန်၍ ဘေးဘောင်ကို လျှာနဲ့လျက်ပြသည်။
“မင်းက ဘာဖြစ်နေတာလဲ”
“ကျမ ဝန်ဆောင်မှုပေးနေတာပါ ကျမပါးစပ်ထဲ သေးပေါက်ချင်ပြီလားရှင့်”
“လာလေ”
ရီရီက ထိုလူရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပေးသည်။ ထိုလူက နည်းနည်းရှက်နေသည်။ ရီရီက လက်ညိုးကိုက်၍ ပါးစပ်ဟထားပေးသည်။ ထိုလူ မရဲတရဲဖြင့် သေးလာပေါက်ထည့်သည်။ သေးက တော်တော်သန်သည်။ ရီရီက ပါးစပ်ဟပြီး ခံသည်။ ထိုလူက သေးကို တစ်ဘရိတ်တည်း ပေါက်ချသည်။ ရီရီပါးစပ်ဟထားရင်း ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသမျသေးကို သောက်ချသည်။ ပါးစပ်ပိတ်၍ သေးသောက်ချသော်လည်း ထိုလူက ဆက်ပေါက်ပေးနေသည်။ သူမ ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး သေးစိုသွားသည်။ ထိုလူက သေးပေါက်ရင်း လီးက နည်းနည်းတောင်လာသည်။ သေးက နည်းနည်းမတ်လာသည်။ ရီရီက နောက်နည်းနည်းဆုတ်ကာ သေးကို ပါးစပ်နဲ့ ခံပေးသည်။

“ကုန်ပြီလား”
“မကုန်သေးဘူး”
“ကျမ စုပ်ပေးမယ်”
ရီရီက လီးကို စုပ်လိုက်သည်။ လီးက ပျော့ပျော့လေး ဖြစ်နေသည်။ သူမ စုပ်လိုက်တော့ သေးက ပြန်ထွက်လာသည်။ ရီရီနောက်ဆုတ်ပြီး သေးကို ပါးစပ်နဲ့ ပြန်ခံပေးသည်။
“ကိုကြီး ပါးစပ်လိုးချင်လား”
“တော်ပြီကွ”
“ကိုကြီးသူငယ်ချင်းကို ကြေငြာပေးနော်”
ထိုလူထွက်သွားသည်။ ထို့နောက် ရီရီသည် တံခါးအကွယ်ကနေ စောင့်နေသည်။ လူတစ်ယောက် ထပ်ဝင်လာသည်။ သေးပေါက်ရန် ဘောင်းဘီချွတ်တော့ သူမက ခဏခဏဟု အော်လိုက်သည်။
“ဘာလဲဟ”
ထိုလူက အသက် ခပ်ကြီးကြီးဖြစ်သည်။ သေးလည်း ပေါက်လုလု ဖြစ်သဖြင့် သူမက ရှေ့တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ဒီထဲပေါက်ထည့်”
“ဟိုက်”
ထိုလူအံ့ဩနေသည်။ သူမက အတင်းဆွဲလိုက်သည်။ ထိုလူက လီးကိုင်ပြီး သေးပေါက်သည်။ သူမ ပါးစပ်ဟပေးသည်။ သေးတန်းက သူမပါးစပ်နဲ့ မတည့်ဘဲ ခေါင်းကို ကျော်သွားသည်။ ထိုလူလီးကို ပြန်ချတော့ ရင်ဘတ်ထိ ကျသွားသည်။ ထို့နောက် သေးတန်းကို ပါးစပ်နဲ့ သေချာချိန်ကာ ဆက်ပေါက်သည်။ ထိုလူက ညစ်ကာ ဘေးဘီကိုပါ ပန်းသည်။ သေးက ပါးပြင်အကုန်စိုသည်။ သူမက ပါးစပ်ဟ၍ ပါးစပ်ထဲ ရောက်သမျှသေးကို ငုံကာ သောက်ချသည်။ ထိုလူက သေးရပ်ပေးသည်။
“သောက်လို့ကောင်းလား”
“အင်း အရသာ အရမ်းရှိတာပဲ”
ရီရီက‌ ပြောသည်။ ထိုလူက သူမပါးစပ်ထဲ သေးကို တစ်ငုံစာစီပေါက်ထည့်သည်။
“ကိုကြီး လီးတောင်လာတယ်”
“ငါ့ဘဝမှာ ဒီလိုတစ်ခါမှ မကြုံဖူးဘူးလေ”
“ကိုကြီး ကျမပါးစပ်နဲ့ ပြီးပေးမယ်လေ”
“ကောင်းတယ်ကွာ”
ရီရီသည် လီးကို မကိုင်စတမ်း စုပ်ပေးသည်။ မျက်နှာဘယ်ညာ လှည့်၍ လီးတံကို လျက်သည်။ လပြွတ်ကိုလည်း လျက်သည်။ ငုံသည်။ ရှေ့တည့်တည့်ကလည်း စုပ်သည်။ လှည့်ပတ်စုပ်ပေးပြီး တန်းမတ်လာတော့ ရီရီက ပါးစပ်ဖြင့် ထိပ်ကို ငုံကာ ကွင်းထုပေးသလိုဖြင့် ပါးစပ်နဲ့

လယ်ကွက်ပိုင်ရှင်များ အပိုင်း (၃)

ရီရီသည် လီးကို မကိုင်စတမ်း စုပ်ပေးသည်။ မျက်နှာဘယ်ညာ လှည့်၍ လီးတံကို လျက်သည်။ လပြွတ်ကိုလည်း လျက်သည်။ ငုံသည်။ ရှေ့တည့်တည့်ကလည်း စုပ်သည်။ လှည့်ပတ်စုပ်ပေးပြီး တန်းမတ်လာတော့ ရီရီက ပါးစပ်ဖြင့် ထိပ်ကို ငုံကာ ကွင်းထုပေးသလိုဖြင့် ပါးစပ်နဲ့ လိုးပေးသည်။ ခဏတော့ ထိုလူလီးက အကြောတွေ ထောင်ကာ ပါးစပ်ထဲ ပြီးထည့်သည်။ ရီရီက လီးရည်ကို လက်ဝါးပေါ် ထွေးချသည်။
“နည်းနည်းလေးလား”
ရီရီသည် လက်ဝါးထဲ လီးရည်ကို ပြန်စားသည်။
“ကိုကြီး သူငယ်ချင်းတွေကိုလည်း ပြောဦးနော်”
လူတစ်ယောက် ဝင်လာသည်။

“တကယ်ကြီးလားဟ”
“ကိုကြီး သိပြီးသားလား”
“မိုက်တယ်ကွာ အမေ့သားတော့ လူဖြစ်ရကျိုးနပ်ပြီ”
ထိုလူ သေးပေါက်ထည့်ပြန်သည်။ သူမလည်း ပါးစပ်ဖြင့် ခံပေးသည်။ ထိုလူက တစ်ငုံချင်းစီ ပေါက်ထည့်သည်။ သေးက များသဖြင့် သူမ အကုန်မမြိုချနိုင်။ သူမကိုယ်ပေါ် သူမထွေးချရသည်။ ထိုလူက စောင့်ကြည့်သည်။ တစ်ခါခါ မအောင့်နိုင်ဘဲ သူမမျက်နှာပေါ် ပေါက်ချသည်။ ထို့နောက် ထိုလူက သူမပါးစပ်ကို လိုးသည်။ ထိုလူပြီးတော့ ပထမဆုံး ရောက်လာသူ ထပ်ရောက်လာသည်။
“အရှုံးမခံနိုင်ဘူးကွာ”
ဆိုကာ ထိုလူလည်း သူမပါးစပ်ကို လာလိုးသည်။ ထိုလူပြီးတော့ လူသစ်တစ်ယောက် ထပ်ရောက်လာသည်။ ထိုလူလည်း နည်းနည်းတော့ ကြောင်တောင်တောင်လေး ဖြစ်နေသည်။ သို့ပေမယ့်လည်း အခွင့်အရေးကိုတော့ အပြည့်အဝအသုံးချသွားသည်။ ထိုလူ ထွက်သွားတော့
“သုံးယောက် ရှိပြီနော် အစ်မ”
သူမက အသာပြောသည်။

“အိမ်သာခွက်တွေ အကုန်ပိတ်လိုက်”
ရီရီ အိမ်သာခွက်များ အကုန်ပိတ်လိုက်သည်။ ယဉ်လဲ့ ရောက်လာသည်။ ထို့နောက် သူမ လည်ပင်းတွင် စာတမ်းတစ်ခု ကပ်သည်။
“ရှင်တို့ သေးကို ကျမပါးစပ်ထဲ ပေါက်ထည့်ပါ၊ ကျမ သေးသောက်ပါတယ်”
ယဉ်လဲ့က လက်ထိပ်ဖြင့် သူမလက်ကို ခတ်၍ အိမ်သာပိုက်တွင် နောက်ပြန်၍ အပေါ်မြောက်ချည်ထားသည်။ ယဉ်လဲ့ထွက်သွားပြီး လူနှစ်ယောက် ဝင်လာသည်။ ရီရီ ပါးစပ်ဟပေးသည်။ ထိုလူနှစ်ယောက်က တပြိုင်တည်း သူမပါးစပ်ထဲ သေးပေါက်ချသည်။ ဘီယာသောက်လာ၍လား မသိ။ သေးက ဘီယာစော်နံသည်။ အငွေ့ပင် တထောင်းထောင်း ထွက်နေသည်။ သေးများ ပါးစပ်ပြည့်လျင် သူမငုံ၍ သောက်ချသည်။ ထိုလူများက စောင့်သည်။ သေးက သူမတစ်ကိုယ်လုံး ရွှဲနေသည်။
“ပါးစပ်လိုးချင်လည်း ရတယ်နော်”
ထိုလူနှစ်ယောက် နှစ်ခါ ပြောစရာမလို။ တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ ပါးစပ်ကို လိုးကြသည်။ ပြီးခါနီးတော့ ပါးစပ်ထဲ လရည်ကို ကွင်းတိုက်ထည့်ကြသည်။ နောက်တစ်ယောက်က ပါးစပ်ထဲ ကွင်းတိုက်ထည့်ပြီး အားမရသေး၍လား မသိ။ သူမပါးစပ်ကို လီးမညိုးမချင်း ထပ်လိုးသည်။ သူမလည်း စုပ်ပေးသည်။ ထိုလူက တော်တော်ကြာကြာ လိုးသည်။

ဤလိုဖြစ်မည်မှန်း သိလျင် တစ်နေ့က သူမအား ခေါ်သွားသော သူဌေး၏ လီးကို စုပ်ပေးပါသည်။ သူဌေးက အသားမည်းမည်း ရုပ်ဆိုးဆိုး ဗိုက်ရွှဲရွှဲနဲ့ဖြစ်သည်။ အရပ်ကလည်း ပုသည်။ သူမကပင် နည်းနည်းမြင့်ချင်သလို ဖြစ်နေသည်။ သူဌေးက အိပ်ယာပေါ် အိပ်ခိုင်းပြီး ပါးနမ်းတော့ အရက်နံ့နဲ့ သူ့ကိုယ်က ချွေးနံ့တွေက သူမအား အသက်ရှုကြပ်စေသည်။ သူဌေးက သူမပါးနမ်းရင်း နို့ကိုကိုင်သည်။ သူမက နည်းနည်းပါးပါး လက်ကို ဆွဲဖယ်မိသည်။ သူဌေးက သူမပေါင်ကြားကိုနှိုက်တော့လည်း သူမက ရှောင်ဖယ်ဖယ်လုပ်သည်။
“ဘာလုပျနတောလဲ”
“ကျမကြောက်တယ်”
“ဩ ဖာခံစားတာ လီးကြောက်တယ် ဟလား၊ လာဒါဆို လီးစုပ်လိုက်တော့”
ထိုသူဌေးက လီးထုတ်ပြီး သူမအား စုပ်ခိုင်းသည်။ သူမ လုံးဝမစုပ်။ ရှောင်သည်။ ထပြေးသည်။ သူဌေးက ဖုန်းဖြင့် ဗွီဒီယိုရိုက်ပြီး သူမအား လီးစုပ် မစုပ်မေးသည်။ သူမ ဆက်ငြင်းသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းတွင် လီးကို လာတေ့သည်။ သူမ ရှောင်သည်။ ပါးစပ်အတင်းပိတ်ထားသည်။ ထိုသူဌေးက မတတ်သာသည့်အဆုံး သူမထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ကာ အပေါ်ကနေ ခွအိပ်၍ လိုးသည်။

“အား အမေ့ သေပြီ အ အ သေပြီ လူကြီး ဖယ် အား မလုပ်နဲ့ အား”
“အပျိုကတော့ စစ်တယ်”
ထိုလူကြီးသည် ရီရီအား ဘာမှ ကျုမနေဘဲ အစိမ်းလိုက် လိုးသည်။ ထိုသို့လိုးသဖြင့် ကြပ်ကလည်းကြပ် နာကလည်းနာ ဖြစ်သည်။ လီးတွင် သွေးများပေနေသည်။
“အား အပျိုစစ်စစ်ကို လိုးဖူးတာဆိုလို့ ငါ့အိမ်ဖော်သမီးနဲ့ မင်းနဲ့ပဲ ရှိသေးတယ်၊ ဝါး အရသာက မိုက်တယ်”
ရီရီက မြို့ပေါ် အလုပ်ရမည်ဆိုပြီး အရောင်းစားခံရသည်။ ထို့နောက် ဤနေ့နှင့် တွေ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ သူမကို ထိုလူကြီးက လိုးပြီး ပြန်ပို့သည်။ ရီရီမှာ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး မီးနဲ့အထိုးခံရသလို နာနေသဖြင့် ငိုသာငိုနေသည်။ သူမ ငိုလို့ပြီးတော့ ဘောစိက ခေါ်ကာ ဒဏ်ပေးပြန်သည်။

လျို့ဝှက်စောင့်ကြည့်နေသော ယဉ်လဲ့ထွက်လာသည်။
“ခုနက ယောက်ျားတွေကိုယ်တိုင် ကွင်းတိုက်နေရတယ်။ ကွင်းတိုက်တာက မိန်းကလေး တိုက်ပေးရမယ် နောက်ကျရင် သူတို့ စိတ်ကူးယဉ်ပြီး ကွင်းပြန်တိုက်ကြမှာ။ ကွင်းတိုက်လို့ အားမရရင် ငါတို့ ဖောက်သည်တိုးတာပေါ့။ မင်းလက်ကို ချုပ်ထားတော့ လီရည်တွေပေနေရင် နောက်ကောင်တွေ မလိုးချင်ဘဲ ဖြစ်နေဦးမယ်။ လရည်ပေရင် အကုန်သာ သပ်ပြီးမြိုချ နားလည်လား”
“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”

ယဉ်လဲ့ထွက်သွားပြီး သိပ်မကြာမီ ယောက်ျားတစ်ယောက် ထပ်ဝင်လာသည်။ သူမပါးစပ်ထဲ သေးပေါက်ပေးရန် တောင်းပန်ပြီး သေးပေါက်ထည့်ခိုင်းသည်။ ရီရီမှာ လီးအမျိုးမျိုးကို တွေ့ရပြီ ဖြစ်သည်။ နောက်ယောက်ျားက သေးကို ပါးစပ်ထဲရော မျက်နှာပေါ်ရော ကိုယ်ပေါ်ရော ပေါက်ချသည်။ ထိုသူက ကွင်းပြန်တိုက်သည်။
“အိုး မလုပ်ပါနဲ့ရှင် ကျမပါးစပ်နဲ့ပဲ ကွင်းတိုက်ပေးပါရစေ၊ ရှင် စိတ်ပါရင် ပါးစပ်ကို လိုးချင်လည်း ရတယ်”
ထိုသူကို  သူမပါးစပ်ဖြင့် အစွမ်းကုန် ကွင်းတိုက်ပေးရသည်။ သူမကို လုံးဝမလိုးပါ။ နောက်တစ်ယောက်ကျတော့ သူမစောက်ပတ်ကို တောင်းကြည့်သည်။
“အော် သော့ခတ်ထားတာပဲ။ မိုက်တယ်၊ ပါးစပ်လိုးရလည်း ပါးစပ်ပေါ့”
ဆိုကာ သူမပါးစပ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးသွားသည်။ နောက်တစ်ယောက်ကျတော့ သူမပါးစပ်ကို လိုးရင်း သူမပါးပြင်ကို လီးနဲ့ ထိုးကစားသည်။ ဘယ်နှစ်ယောက်မှန်းမသိအောင် သူမကို သေးပေါက်ထည့်ပေးကြသည်။ ပါးစပ်ကို လိုးကြသည်။ တချို့လည်း လိုးပြီးကာမှ သေးပေါက်ထည့်သည်။ ရီရီမှာ စောက်ပတ်တောင်လွန်းသဖြင့် စောက်ရည်နှစ်ခါပင် ထွက်သည်။

ရီရီ၏ အဖြစ်ကို နားထောင်ရင်း သဇင်နဲ့ မေချိုတို့ သက်ပြင်းပူကို ပြိုင်တူ မှုတ်ထုတ်ကြသည်

“နာမည်လေးက သဇင်တဲ့လား”
“ဟုတ် ဦးဦးရှင့်”
“အို ဦးဦးတဲ့လား၊ ကိုကြီး အဲလောက် အသက်ကြီးသွားပြီလား ကလေးရယ်”
“ဟုတ်ပါဘူး သမီးက လေးစားတဲ့အနေနဲ့ ခေါ်တာပါ”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ”
ဆိုကာ ဦးမိုးက သဇင့်ပါးကို လှမ်းဆွဲသည်။ သဇင်က မသိမသာအသာလေး ငုံ့ရှောင်ကာ အရက်ခွက်ကို လှမ်းကိုင်သည်။ ဦးမိုးက ပါးကိုင်မရတော့ သဇင့်ကျောကို လှမ်းပွတ်သည်။ သဇင်က အရက်ကို တိုက်သလိုနဲ့ ကိုယ်ကို လှည့်ရှောင်လိုက်သည်။
“သဇင်လေး သဇင်လေး ချစ်ဖို့ကောင်းပြန်တယ်ကွာ”
သဇင် သိနေပါသည်။ ဤလူကြီး သူမကို ခေါ်တော့မည် ဆိုတာ။ မြေကြီးလက်ခတ်တာမှ လွဲလျင် လွဲဦးမည်။ နောက်တစ်ညနေခင်းတွင် သူမကေတီဗွီမှ အပြင်ထွက်ခွင့်ရသည်။ ဦးမိုးက ကားနဲ့သူမကို တိုက်ခန်းတစ်ခုသို့ ခေါ်သွားသည်။

“ရွာမှာတုန်းက ရည်းစားရှိလား”
“ရှိတာပေါ့”
“ဟင် ဟုတ်လား၊ ဘယ်နှစ်ခေါက်လောက် အိပ်ပြီးပြီလဲ”
“အာ လက်တောင် ကိုင်ခွင့်မရှိဘူး”
“ကောင်းသကွာ”
ဦးမိုးက ချိန်ထားသော ကင်မရာကို ထယူသည်။
“သဇင့်ကို အနီးကပ် ဗွီဒီယို ရိုက်ထားမယ်နော်”
သဇင် ခေါင်းသာ ညိမ့်သည်။
“အင်္ကျီချွတ်တော့လေ”
“အခုလား”
“အင်းပေါ့”
သဇင်က စကဒ်ကို အရင်ချွတ်သည်။ မထိဘဲ အထိုင်လိုက် ချွတ်သည်။ အတွင်းခံပါသော်လည်း အင်္ကျီဖြင့် ဆွဲဖုံးထားမိသည်။
“ရှက်လား”
သဇင် ခေါင်းသာ ညိမ့်သည်။ ဦးမိုးက ဗွီဒီယို ကင်မရာကို တစ်ခါ ထပ်ချိန်သည်။ ထို့နောက် သူမကို နောက်ကို အသာအိပ်ခိုင်းသည်။ သူမပေါင်ကို ဆွဲကားသည်။ သူမ၏ ပင်တီဖြူဖြူလေးကို ကြည့်သည်။ သူမ အဖုတ်က ပြားကပ်ကပ်သာ ရှိနေသည်။ အဖုတ် ယားရကောင်းမှန်း မသိ။ တောင်ရကောင်းမှန်းမသိ။ ဖီးလ်တက်ရကောင်းမှန်း မသိပါ။ တစ်ခုခုကိုတော့ စိုးရိမ်မိသလိုလို ရှိသည်။ ဦးမိုးက သူမ ပင်တီကို ချွတ်လိုက်သည်။ သူမ ရှက်က ဒူးချင်းထပ်၍ အဖုတ်ကို ဖုံးထားသည်။ ဦးမိုးက သူမ ပင်တီကို နမ်းသည်။
“အပျိုစင်နံ့လေး သင်းနေတာပဲကွာ”
ဟုတ်မဟုတ်မသိ။ ဦးမိုးက နည်းနည်းစိုသွားသည့် အပိုင်းကို ပိုနမ်းသည်။ ဦးမိုးက ကင်မရကို ခဏပိတ်သည်။ ဦးမိုးက သူမပေါင်ကို အပေါ်တစ်ဖက်မြောက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို နမ်းသည်။ လျက်သည်။

“အို အို”
သဇင် ပိုရှက်သည်။ ပိုကြောက်လာသည်။ အကြောတွေလည်း တမျိုးဖြစ်လာသည်။ ဦးမိုးက အိုးကို နမ်းလိုက် အဖုတ်ကို လျက်လိုက် လုပ်သည်။ ထို့နောက် သူမကို မှောက်ခုံအိပ်ခိုင်းသည်။
“သဇင် အိုးလေးက မိုက်တယ်ကွာ”
ဦးမိုးက သူမအိုးကို ကစားသည်။ ဦးမိုး ဗွီဒီယို ပြန်ရိုက်သည်။ ဦးမိုးက သူမမျက်နှာကို သေချာရိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမအိုးကို နည်းနည်းမတင်ကာ လျက်သည်။ ဦးမိုးလျက်ပြီးတော့ သူမကို ဆွဲထူသည်။ ဦးမိုးက သူမအင်္ကျီကို ချွတ်သည်။ ဘရာကို ချွတ်သည်။ သဇင်က လက်ဖြင့် အုပ်ထားသည်။
“အရင်က သဇင့်နို့ကို သူများ ကိုင်ဖူးလား”
သဇင် ခေါင်းခါသည်။ ဦးမိုးက သူမလက်ကို ဆွဲဖယ်ကာ နို့ကို ကိုင်သည်။ ကင်မရာကို သေချာချိန်သည်။ ထို့နောက် သူမနို့ကို စို့သည်။ သဇင်သည် ခုထက်ထိ ကျောင်းမှန်း ကန်မှန်း မသိသလို ဖြစ်နေသည်။ စိတ်တွေလည်း ထွေပြားနေသည်။ ဦးမိုး နို့စို့ပြီးနောက် သူ့လီးကြီးကို ပြသည်။ အတွင်းခံ မည်းမည်းကြီးကနေ ထိုးထွက်နေသည်။
“ကလေးလေး ကစားကြည့်”
သဇင်က လက်ညိုးနဲ့ ထိုးကြည့်သည်။ ဦးမိုးက လီးထုတ်ပေးသည်။
“ကိုင်လေ”
“ကိုင် ရဲ ဘူး၊ ကြောက်တယ်”
ဦးမိုးက ထသည်။ သဇင်က ကြောက်သော်လည်း ကိုင်ကြည့်သည်။ ဦးမိုးက သူမနှုတ်ခမ်းကို စုပ်သည်။ သူမ ငြိမ်နေသည်။ ထို့နောက် သူမခေါင်းကို အောက်ဖိချသည်။ သဇင်က အလိုက်သိစွာပင် ပါးစပ်ဟ၍ ငုံချလိုက်သည်။ ညီစို့စို့အနံ့နဲ့အတူ ငံကျိကျိအရသာရသည်။ သို့သော်လည်း သဇင် အသက်အောင့်ကာ စုပ်သည်။ လီးကစုပ်ပေးရင်း လွတ်ထွက်သွားတော့ သဇင် ကိုင်သည်။ လီးလည်းကိုင်ဖူးပြီ။ လီးလည်း စုပ်ဖူးပြီ။

“အပျိုစင် အဖုတ်လေးကို ဓာတ်ပုံရိုက်ထားမယ်နော်”
ဆိုကာ ဦးမိုးက ဖုန်းထုတ်၍ သူမပေါင်ကို နည်းနည်းကားခိုင်းကာ ဓာတ်ပုံရိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမကို ထပ်စုပ်ခိုင်းသည်။
“ကွင်းထုတတ်လား”
သဇင် ခေါင်းညိတ်သည်။ ဦးမိုးက အိပ်ချသည်။ သဇင်က လက်ဖြင့် ကွင်းထုပေးသည်။
“ဘယ်လိုလုပ်တတ်တာလဲ”
“သူများ ပြောပြထားတာ”
“နောက် ဘယ်သူ့ဆီမှ မမေးနဲ့၊ ငါ့မိန်းကလေးကို ငါပဲ သင်ပေးမယ်”
သဇင်က ကွင်းထုပေးရင်း ဦးမိုးက စုပ်ပေးရန် ပြောသဖြင့် သဇင် စုပ်သည်။ စုပ်ရင်း ဦးမိုးက သူ့ကို ကြည့်ခိုင်းသည်။ သဇင် ဦးမိုးကို ကြည့်ရင်း လီးအရင်းကို ကွင်းတိုက်၍ ထိပ်ပိုင်းကို စုပ်သည်။ ဦးမိုးက လျက်ပေးဖို့ ပြောပြန်သဖြင့် သူမ ထိပ်နီနီကို လျက်ပေးသည်။
“လိုးကြရအောင် သဇင်”
သဇင် ပက်လက်အိပ်ချသည်။ ဦးမိုးက သဇင့်ကိုယ်ပေါ် ဖိ၍ ပါးကို နမ်းသည်။ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်သည်။ ထို့နောက် သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားသည်။ လီးကို အသာထိုးထည့်သည်။

“အ”
မိန်းမအတွေ့အကြုံ ရင့်နေပြီဖြစ်သော ဦးမိုးက တစ်ချက်တည်း သဇင့်အမှေးပါးကို ဖောက်လိုက်သည်။ သဇင်ခမျာ ငိုမဲ့မဲ့လေး ဖြစ်သွားသည်။ ဦးမိုးက အမှေးပါး ဖောက်ပြီး စိမ်ထားသည်။ လီးအပူရှိန်နဲ့ စောက်ပတ်အမှေးပါး ပေါက်သည့်နေရာ ထိနေသဖြင့် သဇင်မှာ ပူလည်းပူ စပ်လည်းစပ် နာလည်းနာ ဖြစ်ကာ နောက်ကို အသာဆုတ်လိုက်သည်။ လီးက ကျွတ်ထွက်သွားသည်။ ဦးမိုးက သူ့လီးကို ပြသည်။
“ဒီမှာ သဇင့်အပျိုစင်သွေး”
“ကိုကြီး အကြာကြီး မလိုးနဲ့နော် ကိုကြီးအကြာကြီးလိုးရင် သဇင် လမ်းမလျှောက်နိုင်မှာ ကြောက်တယ်”
ဦးမိုးက အသာလေး ပြန်ထိုးထည့်သည်။
“အား ရှီး ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် အာ အ အ အရှိး ရှီ ရှီး”
ဦးမိုး တဖြည်းဖြည်း လိုးသည်။ နည်းနည်းကြာတော့ သဇင် ပြုံးလာနိုင်သည်။

“ကောင်းလာပြီလား သဇင်”
“ကိုကြီး ကြိုက်သလိုလိုး အခု ကောင်းနေပြီ”
ဦးမိုးက နည်းနည်းဆောင့်ပြီး လီးထုတ်ကာ သဇင့်စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သည်။ ထို့နောက် ထပ်လိုးသည်။ သဇင်က ကောင်းလာသည့်အခါ ငုံ့ကြည့်သည်။ ဦးမိုးက သဇင့်ကို လိုးလိုက် စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်လိုက်လုပ်သည်။ သဇင့်အား ကုန်းခိုင်းသည်။ သဇင်ကုန်းသည်။ ဦးမိုးက သဇင့်ကို နောက်ကနေ ဆောင့်လိုးရင်း နို့ကို လှမ်းကိုင်သည်။ ဦးမိုးက လိုးရင်း စောက်ဖုတ်ကို တံတွေးဆွတ်ကာ ပွတ်ကစားသည်။ သဇင်က လေးဖက်ထောက်ရင်း ခေါင်းကို အောက်ချကာ ဖင်ထောင်ခံသည်။ ဦးမိုးက သဇင့်ခါးကို ဖိ၍ လိုးသည်။ သဇင်လည်း ပြန်ကြည့်သည်။ ဦးမိုးလီးက သဇင့်စောက်ပတ်ထဲ အတောင့်လိုက် အမာလိုက် တပြွတ်ပြွတ် ဝင်ထွက်နေသည်။ ဦးမိုးက နည်းနည်းမြန်လာသည်။

“သဇင် ကောင်းနေလို့လား၊ သဇင့်အပြုံးတွေက အရမ်းလှတယ်”
ဦးမိုးက တော်တော်ကြာကြာလိုးသည်။ ထို့နောက် သဇင့်ကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ထားသည်။
“သဇင် ကောင်းလား”
“ကောင်းတယ် ကိုကြီး”
“ထပ်လိုးမယ်နော်”
“အွန်း အကြာကြီးလိုးနော်”
“ခုနားက အကြာကြီး မလိုးနဲ့ဆို လမ်းမလျှောက်နိုင်မှာ ကြောက်တယ်ဆို”
လီးအရသာ သိသွားသော သဇင်ကို ဦးမိုးက ထိုည၌ မိုးလင်းပေါက် ဘွတ်သည်။ နောက် တစ်ညခြား ဦးမိုးထပ်ခေါ်သည်။ ဦးမိုးက သဇင်ကို မိုးလင်းပေါက် ထပ်ဘွတ်သည်။ လေးည၊ ငါးည၊ ခြောက်ည၊ ညပေါင်းများလာသည်။ ခုဆိုလျင် သဇင်တစ်ယောက် ပါးစပ်ဖြင့်လည်း ပြီးပေးတတ်ပြီ။ ဖင်လည်း ခံဖူးပြီဖြစ်သည်။ ဖင်ချခံရသည့်ညတုန်းကဆိုလျင် သဇင်မှာ ဇောချွေးပင် ပြန်သည်။

“ရိုးရိုးလိုးရတာ အားမရတော့ဘူး”
“ကိုကြီး ဘယ်လို လိုးချင်လဲ”
“သဇင့်ကို ကြိုးနဲ့ချည်ပြီး လိုးချင်တယ်”
တကယ်တမ်း ကြိုးကို နို့နှစ်လုံးအထက်အောက် ကြပ်နေအောင်ချည်ပြီး နောက်ပြန်လက်ပိုက်ခံထားရသည့် အနေအထားက အတော်ဆိုးသည်။ သို့သော်လည်း ခံပြီးသည့်နောက် တော်တော်ပြန်ခံချင်သည်။ ဦးမိုးက သဇင့်နို့ကို ကလစ်နဲ့ညှပ်သည်။ လျှာကို ကလစ်နဲ့ညှပ်သည်။ အဖုတ်ကို အတုနဲ့ထိုးသည်။
“မိုက်တယ် ကိုကြီး”
သဇင်သည် နှာခေါင်းဂျိတ်၊ ခွေးလည်ပတ်၊ ကြာပွတ် စသည့် ကိရိယာအစုံဖြင့် အလိုးခံဖူးလာသည်။ သဇင်မှာ အသက်ငယ်သော်လည်း ဖာခံသည့်ကိစ္စ၌ ဆရာကျလာသည်။

“သဇင်”
“ကိုကြီးတစ်ခါခေါ်ရင် ကေတီဗွီက သဇင့်ကို ဘယ်လောက်ပေးလဲ”
“ကိုကြီး ညလုံးပေါက်ခေါ်ရင် သုံးသောင်းရတယ်”
“ဟုတ်လား၊ ဒါဆို အမြတ်ကြီးစား ခံရတာပဲ”
“သိဘူး၊ သဇင့်ကို သူတို့က သိန်းသုံးဆယ်နဲ့ ဝယ်ထားရတယ် ပြောတယ်”
“သဇင့်ပထမညကို ကိုကြီးက ၅ သိန်းပေးရတာ၊ ဒုတိယညက သုံးသိန်း၊ ကျန်တဲ့ညတွေတော့ တသိန်း”
“သဇင့်ဘဝ သဇင့်ကံပဲပေါ့ ကိုကြီးရယ်၊ နောက်တစ်လဆို သဇင်ကို ကေတီဗွီမှာ မထားတော့ဘူး ဖာတန်းပို့မှာ၊ တစ်ယောက်ကို သုံးထောင်ရမယ်တဲ့”
“ဒီလိုလုပ်ပါလား သဇင်၊ ညည ကိုကြီး သဇင့်ကို အပြင်ခေါ်ထုတ်မယ်၊ ဟိုဘက်က နှစ်သောင်းရတာပေါ့၊ အပြင်ကျရင်တော့ ကိုကြီးက သဇင့်ကို တခြားလူနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ်၊ ကိုကြီးမှာ အာရှသူပဲ ကြိုက်တဲ့ နိုင်ငံခြားသားတည်းတဲ့ ဟိုတယ်နဲ့ အသိရှိတယ် လုပ်မလား၊ တစ်ည တစ်သောင်းရရ နှစ်သောင်းရရ သဇင့်အပိုင်ဝင်ငွေ ဖြစ်တာပေါ့”
သဇင်မှာ လက်ခုပ်လက်ဝါးတီး၍ ပျော်သွားသည်။ သည်လူကြီးနဲ့ လိုးရတာ ရိုးလာပြီဖြစ်သည်။ အသစ်တွေ မျှော်လင့်နေသည်။

“ဟား ဟား ဟား ဟား ဟား”
ဦးမိုး ရယ်သည်။ သူ့မှာလည်း သူ့အကြံနဲ့သူဖြစ်သည်။ သဇင်နဲ့ပတ်သက်၍ တစ်ယောက်တည်း အားရအောင် လိုးပြီးနောက် ရင်းနှီးထားသော ပိုက်ဆံများ ပြန်ရအောင် ကြံရသည်။ ခါတိုင်းဆိုလျင် တစ်လလောက် ဘွတ်ပြီး အပြင်ကို တဆင့်ရောင်းစားသည်။ သဇင်ကျတော့ လိုးလို့ကောင်းသည်။ ထို့ကြောင့် နည်းနည်းကြာကြာ ခေါ်ထားမိသည်။ ခုတော့ နည်းနည်းရိုးလာပြီ။ သူလိုး၍ သဇင်မှာ စောက်ဖုတ်သာမက ဖင်ပါတော်တော်ကျယ်သွားပြီဖြစ်သည်။
“ဒါမဲ့ ကျမ အင်္ဂလိပ်လို မပြောတတ်ဘူး”
“နိုး နိုး မလိုဘူး လုံးဝမလိုဘူးး မိန်းမနဲ့ ယောက်ျား လိုးဖို့ဆိုတာက အလိုလို နားလည်ကြပြီးသား”

သဇင်သည် ဟိုတယ်တစ်ခုတွင် အထားခံရသည်။ ခဏကြာတော့ မန်နေဂျာက သူမအား လာခေါ်၍ အခန်းတစ်ခုထဲ ဝင်ခိုင်းသည်။ အခန်းထဲမှာ နိုင်ငံခြားသားကြီးတစ်ယောက် ထိုင်နေသည်။ သူ့လက်မောင်းများက ဆေးမင်ကြောင်အပြည့်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း အမြင့်ကြီး။ အင်္ကျီလက်ပြတ်နဲ့ ဘောင်းဘီလည်း တိုတိုဘဲ ဝတ်ထားသည်။ သဇင်က ထိုသူ့ဘေးတွင် ထိုင်လိုက်သည်။ သဇင်က ထိုင်ပြီး ထိုလူ၏ ပေါင်ကြားကို ကိုင်သည်။ ထိုလူကလည်း သဇင်ကို ကြည့်နေသည်။ သဇင်က ဘယ်လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ညာလက်နဲ့ ထပ်ကိုင်တော့ ထိုလူက သူမအား ဖက်သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သည်။ အင်္ဂလိပ်ကြီးက သူမလည်ပင်းကို ဖက်ကာနမ်းသည်။ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် လည်ပင်းကို ကိုင်သည်။ ပြီးလျင် နို့ကိုကိုင်သည်။ စကားတွေတော့ ပြောနေသည်။ သူမ နားမလည်။ ဗြူတီဖူးလ်ဆိုသည့် စကားတစ်ခွန်းကိုသာ သိသည်။ ထိုလူက ထိုစကားကိုတော့ ခဏခဏ ပြောသည်။

“အို”
သဇင် လှန့်လာသည်။ ခရမ်းရောင် လီးတုကြီးတစ်ခုကို ထိုလူကောက်ယူကာ သူမကို ဆွဲထူသည်။ သူမ ထတော့ ထမိန်ပင့်ကာ နောက်ကနေ ပင်တီကို တဝက်လောက်ချွတ်ပြီး ထိုအတုဖြင့် သူမဖင်ထဲ ထည့်သည်။ ထို့နောက် ပင်တီပြန်ဆွဲပင့်တင်ကာ ထမိန်အုပ်ပြီး သူမကို ပြန်ထိုင်ခိုင်းသည်။ သဇင်မှာ ဖင်ထဲ လီးတုကြီးအမြုပ်အထည့်ခံရပြီး ထိုင်နေရသည်။ ထိုသူက နှုတ်ခမ်းချင်း ပြန်နမ်းသည်။ နို့ကိုကိုင်သည်။ ပြီးလျင် လီးထုတ်သည်။
“အမလေး အကြီးကြီး”
သူမ စကားကို ထိုသူက ရယ်သည်။ သူလည်း နားလည်လို့တော့ ဟုတ်မည်မထင်။ သူ့လီးကို သူမ လန့်သွားသည်ကို သဘောကျနေဟန်ရှိသည်။ ဆပ် ဆပ်ဆိုသည့် စကားကို ပြောသည်။ သဇင်ကတော့ မသိ။ ငုံ့ကာ စုပ်ပေးသည်။ ထိုလူက ကျေနပ်နေပုံရသည်။ လီးကြီးက သဇင်ပါးစပ်ထဲ ပြည့်နေသည်။ ထို့နောက် သဇင်ကို ဆွဲထူကာ ထမိန်ရော ပင်တီပါ ချွတ်သည်။ ထို့နောက် သဇင့်ဖင်ထဲ ထည့်ထားသော လီးတုကို ကြည့်ကာ ဖိသိပ်ကစားသည်။ ဘယ်ညာ လှုပ်ကစားသည်။ ထို့နောက် အသာချွတ်ကာ သဇင်ကို ပက်လက်ထားပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ လက်နှစ်ချောင်းထည့် ကစားသည်။ လက်ချောင်းကပင် တော်တော်ကြီးသည်။ လက်ချောင်း အဆုံးထည့်ပြီး ကလော်သည်။
“အိုကေ”
လက်ညိုးနဲ့ လက်မကွင်း၍ ပြသည်။ သူမလည်း လက်ညိုးနဲ့ လက်မပြန်ကွင်းပြသည်။ သဇင် ဘယ်လိုနားလည်ရမည် မသိသော်လည်း ထိုသူက ကုန်းခိုင်းပြီး ဖင်ကို လိုးပါသည်။ သဇင့်လည်ပင်းကို ဖက်ကာ နောက်ကို ဆွဲလှန်သည်။ သူ့လီးကြီးက ကြီးလည်းကြီး ရှည်လည်းရှည်သဖြင့် သဇင်မှာ မျော့နေအောင် ခံရသည်။ အော်ပင် မအော်အား။ လိုးချက်ကလည်း ပြင်းထန်သည်။ အချက်များစွာ ဆောင့်ပြီး သူမဖင်ကို အမျိုးမျိုး ဖြဲကြည့်သည်။ ဘာလုပ်မှန်း မသိ။ ထိုအင်္ဂလိပ်ကြီးက သဇင့်ရှေ့လာကာ လီးထိုးပေးသည်။ သဇင်လည်း ဖင်သက်သာပြီးရော လီးစုပ်ပေးသည်။ လီးက ကြီးသဖြင့် တံတွေးပင် ပြန်မမြိုချနိုင်အောင် ဖြစ်ရသည်။ သဇင်က လပြွတ်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး စုပ်ပေးသည်။ တံတွေးလည်း လီးတချောင်းလုံး စိုနေသည်။ ထိုလူက သဇင်ခေါင်းကို ဖိ၍ ပါးစပ်ထဲ လီးကို အဆုံးသိပ်ထည့်သည်။ သဇင်မှာ မျက်ရည်ပင် ကျသည်။ ထိုလူက သဇင့်ပါးစပ်တွင် ပေနေသော တံတွေးကို ယူ၍ သဇင့်ဖင်ကို ပြန်သုတ်သည်။ ထို့နောက် သဇင့်ဖင်ကို ထပ်လိုးသည်။ သဇင်ဆံပင်ကို ဆွဲသည်။ တဖက်က ခါးကို ဖိထားသည်။ သဇင်မှာ ဖင်ကော့ပေးနေရသည်။ ထို့နောက် ထိုလူက လီးထပ်စုပ်ခိုင်းသည်။ သဇင်လည်း လီးကို ပါးစပ်ထဲအကုန်ထည့်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လိုးပေးသည်။ လီးမကိုင်ဘဲ ပါးစပ်ဖြင့် လိုးပေးသည်။ ထိုလူလည်း သဘောကျသလည်လား မသိ။ သဇင့်ခေါင်းကို ကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးသည်။ သဇင့်ခေါင်းကိုကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲရမ်းသည်။ ပြီးနောက် သဇင့်ပါးကို လီးတံကြီးနဲ့ ပုတ်သည်။ သဇင့်ပါးကို လီးနဲ့ ပွတ်ကစားသည်။ သဇင့်ပါးနှစ်ဖက်ကို လီးနဲ့ ပုတ်ကစားပြီး သဇင့်စောက်ပတ်ကို လိုးသည်။ သဇင်ကားပြီး ခံပေးသည်။ သဇင်ကျေနပ်သွားသည်။ သဇင်မှာ စောက်ပတ်မလိုးမှာ စိုးရိမ်သည်။ ဘယ်လို လိုးခိုင်းရမှန်း မသိ။ လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်သိပ်ဝင်သွားသည့် အရသာက ကောင်းလှသည်။ ဇိမ်ရှိလှည်။ သဇင်မှာ မျက်လုံးမှိတ်၍ ဖီးလ်အပြည့် ခံစားသည်။ နောက် ထိုအင်္ဂလိပ်ကြီးက သူမမျက်နှာပေါ် လရည်လွတ်ချသည်။ သဇင်က လရည်များကို လက်ဖြင့် သပ်ယူပြီး စားပြသည်။ ထိုအခါ ထိုလူက သဇင့်ပါးစပ်ထဲ တံတွေးထွေးချသည်။ သဇင်လည်း စားပေးလိုက်သည်။ ထိုသူရယ်ကာ သဇင့်နို့ကို ဆွဲရမ်းပြီး ပုတ်ကာ ဂိုး ဂိုးဟုပြောသည်။

“ကျမ ပြန်လို့ရပြီလား”
ကောင်တာနား သဇင်မေးကြည့်သည်။
“မင်း နာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ”
“သဇင်”
“နာမည်ကတော့ တော်ဝင်ပန်းနာမည်ပဲ၊ သိပ်တော့ မဆန်းပါဘူး၊ ဖာမတွေတော်တော်များများက ဒီနာမည် မှည့်ကြတာပဲ၊ ဒါပေမယ့် မင်းက အင်္ဂလိပ်လီးကို မကြောက်သလိုပဲ၊ နောက်တစ်ယောက်ဆိုရင် မင်းအဆင်ပြေမလား”
“ပြေပါတယ်”
“ဒါဆို နည်းနည်းပါးပါး အလှပြင်လိုက်၊ လူမည်းနဲ့ဆို မင်းဘယ်လိုနေမလဲ သိချင်တယ်”
သဇင် အလှပြင်ပြီးတော့ သဇင်အား အခန်းတစ်ခုသို့ သွားခိုင်းသည်။ သဇင်သွားတော့ ထိုအခန်းထဲတွင် နီဂရိုးကြီး တယောက် ထိုင်နေသည်။ ဆက်တီကနေ သူမအား လှမ်းဖက်သည်။ သူမ ထမိန်ကို ချွတ်သည်။ တန်းလိုးမလား မသိ။ သို့သော် ထိုနီဂရိုးကြီးက သူမအင်္ကျီကိုပင့်ကာ သူမနို့ကို စို့သည်။ နို့တလုံးပြီး တလုံး စို့သည်။ ထိုနီဂရိုးကြီး ထပြီး သူမကို နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းသည်။ ပီးလျင် ပြန်ထိုင်ချသည်။ ထို့နောက် သူမကို ဆွဲကုန်းသည်။ သူမပင်တီချွတ်သည်။ သူမ အိုးကိုကြည့်သည်။ သူမကို ဆွဲလှည့်သည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်သည်။ နီဂရိုးကြီးက အင်္ကျီချွတ်သည်။ ဘောင်းဘီကိုလည်း ချွတ်ခိုင်းသည်။ သဇင်က နီဂရိုးဘောင်းဘီကို ချွတ်သည်။ နီဂရိုးက သူ့လီးဖြင့် သဇင်စောက်ဖုတ်ကို တေ့သည်။ အထက်အောက် ဆွဲသည်။ ပြီးလျင် သဇင်ကို ဆက်တီပေါ် တွန်းချသည်။ သဇင် ပေါင်ကား၍ နေပေးသည်။ ထိုလူက သဇင့်စောက်ဖုတ်ကို လျက်သည်။ လျှာကြမ်းကြီးဖြင့် စောက်စေ့ကို ကလိသည်။ သဇင်မှာ နှုတ်ခမ်းကိုက်လျက် ဖီးလ်ရသည်။ နီဂရိုးသည် စောက်ဖုတ်လျက် တော်တော်ကျွမ်းသည်။ နှုတ်ခမ်းဖြင့် သူမစောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားကို ဖိစုပ်သည်။
နီဂရိုးကြီးက ဘေးတွင် ထိုင်သည်။ သဇင်လည်း အလိုက်သိစွာ ထလိုက်ပြီး လီးကြီးကို လျှာဖြင့် လျက်သည်။ လီးကြီးက မီးသွေးခဲလို မည်းတုံးနေသည်။ သဇင်လျှာဖြင့် ပတ်လျက်သည်။ ထို့နောက် ထိပ်ကို ငုံသည်။ ခုနက လူဖြူထက်ပင် လီးက ကြီးသည်။ သူမလက်သုံးဆုပ်စာလောက် ရှည်သည်။ သူမ ထိပ်ကို ငုံတော့ ပါးစပ် အတင်းဟပြီး ငုံရသည်။ သို့သော်လည်း သဇင်ကြိုက်သည်။ နီဂရိုးလီးကြီးကို ခုံခုံမင်မင် လျက်ပေးသည်။ နီဂရိုးကြီးကလည်း သူမခေါင်းကိုဖိကိုင်ကာ လီးကို ထိုးတက်သည်။ သဇင် သဘောကျသည်။ ဤလီးဖြင့် တညလုံး အလိုးခံရလျင် ဘယ်လောက် ဇိမ်ရှိမလဲဟု တွေးနေမိသည်။ သဇင်သာ သူ့စကားတတ်လျင် ပိုက်ဆံမပေးလည်း တညလုံးလိုးလို့ရကြောင်း ပြောချင်သည်။ ထိုသူက သူမ ဆံပင်ကို ကစားသည်။ ထို့နောက် ဖင်ကို စမ်းသည်။ သဇင်လည်း လီးတချေင်းလုံးကို လျက်သည်။ သဇင် လီးအရင်းကို ကိုင်ပြီး ကွင်းထုရင်း ပါးစပ်ကလည်း တဝက်လောက် ငုံကာ ကွင်းထုပေးသည်။ အဆက်မပြတ် ငုံသည်။ အသက်ကို ခဏရှူသည်။ ထိုလည်လည်း သဘောကျဟန် ရှိသည်။ သဇင့်လက်ကို ဖယ်၍ သဇင့်ဆံပင်ကို နှစ်ခြမ်းခွဲဆွဲကာ ပါးစပ်ကို လီးကြီးဖြင့် လိုးတက်သည်။

“အိုး”
သဇင့်ကို အပေါ်ကနေ ဖိချခိုင်းသည်။ သဇင်ကလည်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးမည်းကြီး ပြည့်အောင် သိပ်ထည့်ပြီး ထိုင်ချသည်။ ထိုလူက သူမကိုယ်ကို နည်းနည်းစောင်းထားကာ ခါးကိုင်၍ သူမကိုယ်ကို ဆောင့်ချခိုင်းသည်။ သဇင်လည်း ဆောင့်ချသည်။ လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ ပြည့်နေသည့် အရသာနှင့် သဇင်က ထိုနီဂရိုး ဆောင့်လိုးနိုင်ရန် ညုသံပေးသည်။
ထိုအချိန် အပြင်တွင် ဦးမိုးရောက်လာသည်။
“ဟိုကောင်မလေး ပြီးသေးဘူးလား”
“ခင်ဗျား ဟာမကြီးက တော်တော်ထန်တာပဲ”
“ဟုတ်တယ်၊ အဲဒါကြောင့် မပြီးသေးတာလား”
“မဟုတ်ဘူးဗျ၊ များသောအားဖြင့် ဥရောပသားတွေနဲ့တွေ့တဲ့ ဗမာမတွေဆို လှန်သွားကြတာ များတယ်၊ ဒီဆော်က နောက်တစ်ယောက်နဲ့ ထပ်ချိတ်တာ”
“မိုက်ပြီလေ၊ ဒီဆော်ကတော့ ပွပေါက်ပဲ”
“ရော့ဗျာ၊ နှစ်ချီဆိုတော့ တစ်သိန်း”
“ဟာ ဒေါ်လာလှဲလယ်နှုန်းအတိုင်း အပြည့်မပေးဘူးလား”
“ကျွန်တော်တို့လည်း ဒီအစွန်းထွက်လေးပဲ မြတ်တယ်လေဗျာ”
“နှစ်သောင်းလောက် ပိုပေးပါလားဗျာ၊ ခုက တစ်ဒေါ်လာ ၁၆၀၀ နှုန်း မဟုတ်လား”
“တစ်သောင်းပိုပေးမယ်ဗျာ၊ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် တစ်ချီလောက် စမ်းကြည့်ချင်တယ်”
“အိုခေ”
အပြင်ဘက်တွင် သဇင်အား ဈေးညှိ၍ ပြီးနေပြီဖြစ်သော်လည်း အတွင်းတွင်တော့ သဇင်က အမှောက်လိုက် ကုန်းပြီး အပေါ်ကနေ လိုးချရာကနေ နောက်ပြန်နေ၍ ကားယားခွကာ အပေါ်ကနေ ပြန်လိုးချသည်။ ထိုလူက သဇင့်စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်၍ အပေါ်ကနေ သဇင်အား ဆောင့်ချခိုင်းသည်။ ထိုလူအားရတော့ သဇင်အား ထိုင်ချ၍ လီးစုပ်ခိုင်းသည်။ သဇင်လီးမည်းကြီးကို အားပါးတရ စုပ်သည်။ ထိုနီဂရိုးက သဇင်ပါးစပ်ကို စောက်ပတ်လိုးသလို သဇင့်နဖူးကို ဖိထားပြီး မျက်နှာမော့ခိုင်းကာ သူ့လီးကိုင်၍ တချက်ချင်းစီ ထည့်သည်။ သဇင်ကလည်း ပါးစပ်ဟပေးထားသည်။ နီဂရိုးလီးမည်းကြီးက သဇင့်ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားလိုက် ထွက်သွားလိုက် ဖြစ်နေသည်။ ခဏနေတော့ နီဂရိုးက ပါးစပ်ကို တရစပ်လိုးသည်။ သဇင်နို့ကိုလီးနဲ့ ထိုးသည်။
“ပိုဇေးရှင်း ချိန်း”
ထိုသို့ပြောပြီး သဇင်ကို ဆက်တီတွင် ကုန်းခိုင်းသည်။ သဇင်ကုန်းပေးတော့ ဖင်ပေါက်ထဲ တံတွေးထွေးချပြီး ဖင်ကို လိုးသည်။ သဇင်မှာ နီဂရိုးလီးကြီးဖြင့် စောက်ပတ်ကို ဘွတ်တာ အားမရသေးသော်လည်း ဖင်ကိုလည်း အဘွတ်ခံချင်သည်။ ခုတော့ ဖင်လည်း ထပ်အဖွင့်ခံရသည်။ သဇင်က ဒူးတဖက်ကို ထောင်ကာ တဖက်ကို အောက်ချ၍ ကုန်းပေးသည်။ နီဂရိုးက လိုးပြီး လီးထုတ်ကာ ဖင်ကို ဖြဲကြည့်သည်။ ပြီးလျင် တံတွေးဆွတ်ကာ ဆက်လိုးသည်။ နောက်တမျိုး ပြောင်းသည်။ သဇင်က ဘေးတစောင်းအိပ်သည်။ နီဂရိုးက နောက်ကနေ လိုးသည်။ နီဂရိုးက ဖင်တလှည့် စောက်ဖုတ်တလှည့်လိုးသည်။ သဇင်သည် နီဂရိုးလီးကြီး စောက်ပတ်ထဲ မြုပ်သွားတိုင်း တရှီးရှီးဖြင့် အော်ညည်းသည်။ နီဂရိုးက နို့လည်းကိုင် လိုးလည်းလိုးလုပ်သည်။ လိုးတာက တော်တော်ကျွမ်းသည်။ ဖင်ထဲထုတ်လိုက် စောက်ပတ်ထဲထည့်လိုက် စောက်ဖုတ်ထဲ ထုတ်လိုက် ဖင်ထဲ ထည့်လိုက် လုပ်သည်။ နီဂရိုးက လိုးပြီးတော့ သုက်ရည်ကို ပါးစပ်ထဲ အကုန်ထည့်သည်။ အပြင်သို့ တစ်စက်မှ ထွက်မကျ။ သဇင်က နီဂရိုးကြီးလီးကို ညိုးကျသည်အထိ စုပ်ပေးလိုက်သည်။
“သိုင်းခရု”
သဇင် အပြင်ထွက်လာတော့ မန်နေဂျာနဲ့တွေ့သည်။

“လာဦး”
“နောက်တစ်ယောက်လား”
“အင်း”
“နီဂရိုးပဲလား”
“မဟုတ်ဘူး ငါ”
“ကျမဟာက နီဂရိုးနဲ့တွေ့ထားတာနော်၊ ရှင့်ဟာက သေးသေးလေးနဲ့ ဖြစ်ပါ့မလား”
“ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းကို ငါလိုးကြည့်ချင်သေးတယ်”
သဇင်က အခန်းထဲရောက်တော့ ရေဆေးပေးသည်။ ဂျာကြီးက သဇင့်အား ကုတင်ပေါ် ခေါ်ကာ နို့ကို ကိုင်ကစားသည်။ ပါးကို နမ်းသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သည်။ သဇင်ကိုယ်မှာလည်း အဝတ်မပါသဖြင့် သဇင်က ဂျာကြီးဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်သည်။ လီးကို စစုပ်ပေးသည်။ နှုတ်ခမ်းနဲ့ထိကာ လျက်ပေးသည်။ လီးရင်းကိုင်၍ ကစားပေးသည်။ သဇင်က လီးကိုပင့်ကာ လပြွတ်ကနေ အဖျားအထိ လျက်ပေးသည်။ အဖျားရောက်တော့ ထိပ်ကို စုပ်ကာ ကွင်းထုပေးသည်။ လေးငါးချက် လျက်ပေးပြီး ပါးစပ်နဲ့အလွတ်လုပ်ပေးသည်။ ဂျာကြီးက ကုတင်ပေါ် အိပ်သည်။ သဇင်က အောက်ကနေ နေကာ ဂျာကြီးပေါင်ကြားထဲနေ၍ လီးကို စုပ်ပေးသည်။ လျှာနဲ့လည်း ကစားပေးသည်။
“နင် လုပ်ပုံနဲ့ ငါပြီးတော့မယ်”
ဆိုကာ ပထမ ပက်လက်ထား လိုးသည်။ သဇင် က နောက်လက်ပြန်ထောက်ကာ ပေါင်တစ်ဖက်ထောင်၍ ခံပေးသည်။ နောက်တစ်မျိုး သဇင်ကုန်းပေးသည်။ ထပ်၍ သဇင်လုံးဝ ပက်လက်နေကာ ပေါင်ကားပြီး ခံပေးသည်။ လက်ချင်းယှက်၍ လိုးသည်။ နောက် သဇင်က လေးဖက်လုံးဝထောက်ကာ ကုန်းသည်။
“ဂျာကြီး ဖင်ချချင်လည်း ရတယ်နော်”
သဇင်က အေးဆေးပြောသည်။ ဂျာကြီး ဖင်ချသည်။ သိပ်မကြာလိုက်ပါ။ ဂျာကြီး ဖင်ထဲ ပြီးထည့်သည်။ ဂျာကြီးမှာ ဖာခန်းဖွင့်စားနေသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သော်လည်း ခုလို လိုးကောင်းသည့် မိန်းကလေးများ ခပ်ရှားရှား ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ သူ ဦးမိုးနဲ့ နည်းနည်းညှိကြည့်ချင်သည်။ သဇင်က တည်ခိုခန်းကအပြန် ဦးမိုးက နှစ်ချီထပ်ဘွတ်သည်။ မိုးလင်းခါနီးတော့ ကေတီဗီပြန်ရောက်သည်။ ထိုနေ့တွင် မန်နေဂျာနဲ့ ဦးမိုး ညှိနှိုင်းမှု တစ်ခုလုပ်သည်။

“သဇင်ကို သုံးရက်လောက် အပြင်ခေါ်ထုတ်လို့ ရမလား”
“ကျုပ် ကေတီဗွီနဲ့ အရင်ညှိလိုက်မယ်”
ကေတီဗွီက
“သဇင်ကို တစ်ညတည်း အပြင်ခေါ်ထုတ်ရင်တော့ သုံးသောင်း၊ သုံးညဆက်တိုက်ခေါ်ရင် ကျွန်တော်တို့ လူဘာဖြစ်မယ် မသိလို့ တသိန်းခွဲယူမယ်”
ဖုန်းထဲက ထိုအသံကိုကြားတော့ မန်နေဂျာက ခေါင်းညိတ်သဖြင့် ဦးမိုးကလည်း သဘောတူလိုက်သည်။

သဇင်ကို တည်းခိုခန်းက တစ်ညခြား သုံးည ခေါ်သုံးရာ အတော်အဆင်ပြေသည်။ သဇင်ကတော့ နီဂရိုးဖြင့် တောက်လျှောက် တွေ့ရသည်။ တစ်ရက် တစ်ရက်ကို အနည်းဆုံး ရှစ်ယောက်လောက်နဲ့ သဇင် နေပေးရသည်။ ဖောက်သည်နည်းသည့် နေ့ဆို ဂျာကြီးက ဝင်ဘုတတ်သည်။ ခြောက်လကြာသော် သဇင်ရွဲလာသော်လည်း ကေတီကတော့ မသုံးတော့။ သို့သော် အပေးကောင်းပြီး မရွံတတ်သဖြင့် သဇင်ကို တည်းခိုခန်းက ဆက်သုံးထားသည်။ ဘာလိုလိုနဲ့ တစ်နှစ်ပြည့်သွားသည်။ သူမအား တစ်ချီလျင် ငါးသောင်းပေးရသော်လည်း သူမက တစ်သောင်းရသည်။ ဦးမိုးက တစ်သောင်းဖြတ်သည်။ ဟိုတယ်က သုံးသောင်းယူသည်။ ခုဆို သူမ အိုင်ဖုန်းပင် ကိုင်နိုင်ပြီဖြစ်သည်။ ဘဏ်တွင်လည်း သိန်းသုံးဆယ်လောက် စုမိပြီဖြစ်သည်။ တိုက်ခန်းတစ်ခန်းကိုလည်း သုံးနှစ်စာ ငှါးထားသည်။ သုံးရက်လျင် တစ်ရက်နားခွင့်ရသည်။ ထိုနားခွင့်ရသည့် ရက်အတွင်း သဇင် အပြင်လောကကို သေချာ လေ့လာထားသည်။ ခု သူမ တိုက်ခန်းတွင် နေနေသည်။ ဝေးဝေးတစ်ခါ မန်နေဂျာ လာလိုးတတ်သည်။ ဦးမိုးလည်း တစ်ခါခါ ရောက်ချလာတတ်သည်။ သူမ မေ့သွားသည်မှာ သန္ဓေတားဆေး စားဖို့ ဖြစ်သည်။ ဤသို့ဖြင့် သူမ ကိုယ်ဝန်ဆောင်လိုက်ရလေသည်။

လယ်ကွင်းပိုင်ရှင်များ (၄)
သက်ဆိုင်သူအားလုံး # Credit

ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကတော့ သဇင်ခိုင်ကို သူဌေးတစ်ယောက်ယောက်၏ မယားငယ်ဟု ယူဆကြသည်။ ဆက်ဆံကြသူ ရှိသလို မဆက်ဆံကြသူလည်း ရှိသည်။ သို့သော် အားလုံးက သဇင်ဗိုက်တဖြည်းဖြည်းထွက်လာသည်ကို သတိထားမိကြ။ တီးတိုးပြော မေးငေါ့ကြတော့ လုပ်ကြသည်။ ကေတီဗွီကို အရောင်းခံရပြီးနောက် အမည်မရှိသည့် တည်းခိုခန်းတွင် ဖာခံစားရသည့် ဘဝထက်တော့ သဇင်ဖြေသာသည်။ တစ်နေ့တစ်နေ့ ဘယ်နိုင်ငံကမှန်း မသိရသည့် နိုင်ငံခြားသားများ လူမည်းများလီးစုပ်ရ ဖင်ခံရ စောက်ပတ်ခံရ နေ့မှန်း မသိ ညမှန်းမသိဘဝကို စွန့်လွတ်နိုင်ခဲ့၍လည်း ဝမ်းသာသည်။ ပျော်သည်။ ကိုယ်ဝန်ရလာတော့ ဦးမိုးလည်း ပျောက်ချင်းမလှ ပျောက်သွားသလို တည်ခိုခန်း မန်နေဂျာကိုလည်း မတွေ့ရတော့။ အချိန်တွေက ပိုနေသည်။ ထိုအခါ တောက အတူတက်လာသည့် သူငယ်ချင်း မေချိုကို သတိရလာသည်။ သူမ တည်ခိုခန်းဘက် ရောက်ကတည်းက မေချိုနဲ့ မတွေ့ဖြစ်တော့။ လုပ်နေတဲ့ အလုပ်ကလည်း “သူငယ်ချင်းရေ နင်အဆင်ပြေလား” လို့ မေးလို့မှ မကောင်းသည့် လုပ်ငန်းမို့ မမေးဖြစ်။ သို့သော် မေချိုက သူမလို မဟုတ်။ သူမ စတွေ့သည့် သူက လူငယ်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ လူငယ်ဆိုသည်မှာ ထန်ပင် ထန်ငြားသော်လည်း ကိစ္စက အပြီးမြန်တတ်သည်။ မေချို ကံကောင်းမည် ထင်ပါသည်။ နောက်ပိုင်းတော့ မေချိုက သူဌေးတစ်ယောက်၏ တရားဝင် မယား ဖြစ်သွားသည်ဟုလည်း ကြားသည်။ တည်ငြိမ်လောက်ပြီထင်သဖြင့် သဇင်က မေချိုကို စဆက်သွယ်လိုက်သည်။

“ဟ ဟလို ငါ ငါ နောက်မှ ပြန် ပြန်ဆက်မယ်”
သဇင် အံ့သဩသွားသည်။ အသံက မောနေသည့် အသံ။ သဇင် ဆက်မမေးတော့။ သဇင် သိပါသည်။ သဇင်လည်း မေ့ထားလိုက်သည်။ သူငယ်ချင်း မေချို အဆင်ပြေပါစေဟုသာ ဆုတောင်းနေသည်။ နောက်ရက်တော့ မေချို ဖုန်းဆက်လာသည်။
“ငါပါ ဇင်မာနွယ်”
“အင်း ငါသိပါတယ် ဘယ်လိုလဲ နင်အဆင်ပြေလား”
မေချိုသည် နောက်ပိုင်း သူမနာမည်ကို ဇင်မာနွယ်ဟု ပြောင်းထားသည်။ မေချိုဆိုသည့် ဘဝကို သူမ မေ့ပစ်ချင်ပုံရသည်။ မေချိုက သူမအကြောင်း ပြောပြလာသည်။
သဇင်ကို သူဌေးတစ်ယောက်က လာလာခေါ်သွားတော့ ရီရီက မေချိုကို မေးငေါ့တတ်သည်။ မတတ်နိုင်ပါ။ ကိုယ့်ကို ခေါ်မည့်သူ မရှိတော့ ကေတီဗွီခန်းတွင် ထိကပါး ရိကပါး အလုပ်ခံရ ရိသဲ့သဲ့အပြောခံရရုံက လွဲလို့ ဘာမှမ တတ်နိုင်။ သို့သော်လည်း ရောင်းကုန်မှန်သမျှ ထွက်သည့်အမျိုး မဟုတ်ပါလား။ တစ်နေ့ သူမကို လာခေါ်သည့် သူက ကောင်လေးတစ်ယောက် ဖြစ်နေသည်။ အသက်အားဖြင့် သူမနဲ့ မတိမ်းမယိမ်းမျှသာ။ သူမ ဝမ်းသာသွားသည်။ သူဌေးမည်းတူးတူး ဗိုက်ရွှဲရွှဲကြီးတွေ မဟုတ်လို့ ဝမ်းသာသည်။ သို့သော်…
“ဟင် ရှင်တို့က ဘယ်နှစ်ယောက်တောင်လဲ”
“ရှစ်ယောက်တည်းပါ”
“ဘာ”
မေချို ဘာမှ မတတ်နိုင်ပါ။ ရီရီလို အဖြစ်မျိုးလည်း မဖြစ်ချင်ပါ။ ကောင်လေး ရှစ်ယောက်ကို ကြောက်ရမည်လား။ ရီရီလို အဖြစ်မျိုးကို ကြောက်ရမည်လား။ မေချို မဝေခွဲတတ်။ မေချို ကုတင်ပေါ် တင်ပါးလွဲထိုင်လိုက်သည်။ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ကုတင်ပေါ် တက်လာကြသည်။ ပါးနမ်းသည့်သူ၊ နို့ကိုင်သည့်သူ၊ ပေါင်ကြားပွတ်သည့်သူနဲ့ စုံနေသည်။ တစ်ယောက်က ထမိန်ချွတ်သည်။ ပင်တီကို ပွတ်သည်။ တစ်ယောက်က ပေါင်ကိုနမ်းသည်။ တစ်ယောက်က ဗိုက်ကိုပွတ်သည်။ တစ်ယောက်က နို့ဖော်၍ နို့သီးခေါင်းကို စို့သည်။ တစ်ယောက်က နို့ကိုင်သည်။ တစ်ယောက်က နားရွက်ကို နမ်းသည်။ တစ်ယောက်က ပါးကို နမ်းသည်။ တစ်ယောက်က ဆံပင်ကို ပွတ်သပ်သည်။ တစ်ယောက်က ခြေဖျားကို နမ်းသည်။

“တစ်သိန်းထည့်တဲ့ကောင်က ဘယ်သူတုန်း”
“ငါကွ”
ဆိုသူက သူမစောက်ဖုတ်ကို လက်ချောင်းဖြင့် နှိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမကို ဆွဲထူကာ လီးစုပ်ခိုင်းသည်။ သူမလည်း ဒူးကို ကားကားလေးထောက်ကာ စုပ်သည်။ လက်ထဲ လီးလာထည့်ပေးသူ လီးကို ကွင်းတိုက်သည်။ ကျန်သည့်သူများက လီးထုတ်ပြီး လီးတောင်အောင် ကစားနေကြသည်။ တစ်သိန်းထည့်သူက သူမကို စလိုးသည်။ သူမကို လိုးနေချိန် သူမပါးစပ်ထဲ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် လီးလာစုပ်ခိုင်းကြသည်။ မေချိုမှာ စောက်ပတ် အလိုးခံရင်း လီးစုပ်ရင်း ကွင်းလည်း ထုပေးရသည်။ နို့လည်း ကိုင်ကြသည်။ ခဏကြာတော့ သူမကို ရပ်နားပြီး ကုန်းခိုင်းသည်။ ဒုတိယတစ်ယောက်က သူမကို ကုန်းလိုးသည်။ ရှေ့က လီးလာစုပ်ခိုင်းသူက အသင့်။ ဘေးတွင်လည်း လီးနှစ်ချောင်းကို ဘယ်ညာကိုင် ကွင်းထုပေးရသည်။ သူမအိုးကို ကိုင်သူ။ နို့ကိုကိုင်သူနဲ့ စုံနေသည်။ တတိယ တစ်ယောက်က သူမကို ပက်လက်လိုးသည်။ သူက ပေါင်ကိုပင့်တင်ကာ လိုးသည်။ ဘယ်ညာတွင် လီးကို ကိုင်ထားရသည်။ ကွင်းထုပေးရသည်။ တချို့က နို့ကို လာပွတ်ကြသည်။ နောက်တစ်ယောက် ထပ်လိုးသည်။ ပါးစပ်ထဲ လက်ထဲကတော့ လီးမပြတ်။ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် တက်လိုးသည်။ နောက်တွင် ပထမတစ်ယောက် အလှည့်ပြန်ရောက်လာသည်။ မေချို၏ အပျိုစင်ညက လီးရှစ်ချောင်းနဲ့ အဆုံးသတ်သည်။ အားလုံးက လရည်ကို ထည့်ကြသည်။ လူငယ်တွေဖြစ်၍ နို့ကိုလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကိုင်ကြသည်။ ဒုတိယ တစ်ယောက်က သူမကို တစောင်းလိုးပြီး ပြီးထည့်သည်။ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ပြီးထည့်ပြီး ခဏနားကြသည်။ မေချိုမှာ ကုတင်ပေါ် ခပ်ချိချိလေး အိပ်ကျန်နေရသည်။ သိပ်မကြာပါ။ တစ်ယောက်က သူမကို လာလိုးသည်။ လီးကလည်း တောင်တာ မြန်ကြသည်။ မာလည်း မာကြသည်။ လိုးတာကလည်း ခပ်ပြင်းပြင်းတွေ လိုးကြသည်။ မေချိုအပျိုစင်ညမှာ လူရှစ်ယောက်က နှစ်ချီစီ လိုးလိုက်သောကြောင့် စောက်ဖုတ်မှာ ပြဲအာအာကြီး ဖြစ်သွားသည်။ လူငယ်လေးများက ပိုက်ဆံစုပြီး ခေါ်လိုးပြီးနောက် သူမ တော်တော်ကြာ နားရပြန်သည်။ ဒုတိယတစ်ချီ သူမကို လာခေါ်သူကလည်း လူငယ်ပင် ဖြစ်သည်။ သူမက လေးငါးယောက်လောက် ထပ်သမ ခံရမည်ဟု ထင်နေသော်လည်း ထိုသူက တစ်ယောက်တည်း။ သို့သော် … ထိုသူက သူမဖင်ကိုသာ လိုးသည်။ ဖင်ကိုလည်း ကောင်းကောင်း လျက်သည်။ မေချိုမှာ ထိုည၌ ဖင်ကို ငါးချီလောက် အဖြုတ်ခံရသည်။ တတိယ တစ်ချီ၌မူ သူမကို ကောင်လေးနှစ်ယောက်က သမသည်။ သူတို့က မအကြောင်း နည်းနည်းသိသည်။ သူမကို ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ် တစ်ယောက်က ဖက်၍ တစ်ယောက်က အဖုတ်ကို သေချာကလိသည်။ တစ်ယောက်က ဖက်ထားပြီး နို့ကို ကစားသည်။ တစ်ယောက်က စောက်ဖုတ်ကို လက်နှစ်ချောင်းဖြင့် စောက်ရည် နှစ်ခါလောက်ထွက်အောင် ကစားသည်။ မေချိုမှာ အလိုးမခံရသေးဘဲ မျော့နေသည်။ ပြီးမှ မေချိုကို  ကုန်းခိုင်းကာ ဖင်ရောက် စောက်ဖုတ်ပါ လိုးကြသည်။ မေချိုသည် ကေတီဗွီတွင် သူမ လယ်ကွင်းကို အဆင်ပြေလိုက် မပြေလိုက် ရောင်းရင်း သုံးနှစ်နီးပါးကြာလာသည်။ တစ်နေ့တွင် သူမအား သူဌေးတစ်ယောက်က အသေကြွေနေသည်။ သူမကို လက်ထပ်ချင်သည်ဟု ပြောလာသည်။

“ကျမက ဖာသယ်မ လုပ်နေတာကို ကိုကြီးက တကယ်လက်ထပ်ချင်တာလားဟင်”
“အို ကလေးရယ် အဲလို မပြောပါနဲ့၊ ကိုကြီးက မေချို့ကို တကယ်ချစ်မြတ်နိုးတာပါ”
ဖာသည်မလည်း ကံကောင်းသည့်အချိန် ရှိပါသေးကြောင်း မေချို နားလည်သွားသည်။ မဟုတ်လျင် စိတ်မပါလည်း အတင်းလိုးခံရသည့် အချိန်တွေက ရှိသည်။ မကြိုက်လည်း အင်းအင်း အီးအီး ညည်းပေးရသည်။ ခုတော့ စိတ်မပါဘူး ကိုကြီးရယ်ဟု ညင်းနိုင်တော့မည်။ ကိုကြီးက သူမကို ရုံးတက် တရားဝင် လက်မှတ်ထိုး လက်ထပ်သဖြင့် မေချို အတော်လေး စိတ်ချသွားသည်။ လက်ထပ်ပြီး တစ်လအကြာတွင် ကိုကြီး၏ သားဖြစ်သူ သူရိန်ဆိုသည့် ကောင်လေး ပေါ်လာသည်။

“ဒါက မင်းအမေသစ်”
“ဘာ ဖေဖေ ဘာလုပ်တာလဲ အသက်ကလည်း ကြီးနေပြီ ဘာဖြစ်လို့ မိန်းမ ယူတာလဲ၊ ကျနော့်ကို ဘာလို့ မတိုင်ပင်တာလဲ”
“ဒီလိုပါပဲကွာ”
သူရိန်က သူမကို သဘောမကျ။ သူမလည်း အတတ်နိုင်ဆုံး အလိုလိုက်ပေးသည်။ ကိုကြီးတွင် သားတစ်ယောက်ရှိသည်။ သားက အိမ်ပြန်လာလေ့ မရှိ။ သူငယ်ချင်းများနှင့် ဂိမ်းသာဆော့နေသည်ဟု တော့ ကိုကြီးပြောဖူးသော်လည်း သူမ ရောက်ပြီးသည့် တစ်လအထိ မမြင်ဖူးသဖြင့် သတိပင် မရတော့။ ခုတော့ ပေါ်လာသည်။ သူမကို သိပ်ကြည်သည့် ပုံမပေါ်။ ကိုကြီးက နေ့ခင်းဘက်ဆို အလုပ်သွားသည်။ အိမ်တွင် သူမနဲ့ သားတော်သည့် သူရိန်သာ ကျန်သည်။ သူမက
“သားလေး အဝတ်လျှော်ပေးရမလား”
ဘာညာ ဖားသော်လည်း အဖက်ပင်မလုပ်။ သူမလည်း နောက်ပိုင်း ဘာသိဘာသာပင် နေလိုက်သည်။ သူမ အမည်မှာ ဇင်မာနွယ်ဟု အားလုံးက သိထားကြသည်။
“မေချို”
သူရိန်မှ ထိုကဲ့သို့ခေါ်လာတော့ မေချို လန့်သွားသည်။ တစ်ခုခုတော့ လွဲချော်နေပြီကို မေချို သတိထားမိလိုက်သည်။
“မင်းနာမည်က မေချိုပဲ”
ထမင်းစားပြီးခါစ ကိုကြီးလည်း အလုပ်သွားပြီးနောက် ပန်းကန်များ သိမ်းဆေးနေစဉ် သူရိန်က ခေါ်လိုက်သည်။
“သားလေး ဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲ”
“ငါက မင်းသား မဟုတ်ဘူး၊ သားလို့ မခေါ်နဲ့”
“မဟုတ်ပါဘူးကွယ်၊ သား အဲ သူရိန်မကြိုက်ရင်လည်း မခေါ်ပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်က သိရင် မကောင်းဘူးနော်၊ ဒါတော့ သားလေ အဲလေ သူရိန် ဒီတိုင်းပဲနေပါနော်”
သူရိန်က သူမနောက်ကနေ အိုးကိုစမ်းသည်။
“အို မကောင်းပါဘူးကွယ်”
“ဒီလိုမှ ကောင်းတာလား”
သူရိန်က နောက်ကနေ ဖက်သည်။ မေချို ငြိမ်နေသည်။
“မသင့်တော်ပါဘူး သူရိန်ရယ်”
သူရိန်က ဘာမှ မပြော။ သူမကို ဖက်ကာ အိပ်ခန်းထဲ ဆွဲခေါ်သည်။ မေချိုလည်း ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဖြစ်နေသည်။ သူမကို နမ်းသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သည်။ ထို့နောက် ကုတင်ပေါ် ထိုင်ကာ လီးကို ထုတ်ထားသည်။ မေချိုလည်း ကြံရာမရ ဖြစ်ရသည်။ လီးက တော်တော်ကြီးသည်။ မေချိုသည် သူရိန်မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူရိန်က သူမကို စိုက်ကြည့်နေသည်။

“သူရိန် ငါက မင်းအမေ တော်တယ်လေ”
“တစ်ချိန်က ဘာအလုပ်လုပ်တာလဲ”
“အဲဒါတွေက ကျန်ခဲ့ပြီလေကွယ်”
“ကျန်တာ မကျန်တာ နားမလည်ဘူး၊ မင်းက မေချိုဆိုတာ ငါသိတယ်”
“ပြန်ဝတ်လိုက်ပါ မင်းအဖေသိရင်လည်း မကောင်းဘူး”
“သိရင် ပိုကောင်းတာပေါ့”
“အို”
မေချို ရင်ဘတ်ကို ဖိထားမိသည်။ မျက်ရည်လည်း ပေါက်ပေါက် ကျလာသည်။ သူရိန်က လီးကို ကွင်းတိုက်ရင်း သူမကို ကြည့်နေသည်။ သူမ ပါးပြင်ပေါ်က မျက်ရည်ကို လက်မနဲ့ သုတ်ပေးသည်။
“တောင်းပန်ပါတယ်၊ မေချို့ကို အဲလိုမလုပ်ပါနဲ့”
“မင်း စုပ်တတ်တယ် မဟုတ်လား စုပ်လေ”
မေချို ခေါင်းခါသည်။
“မကောင်းပါဘူး သူရိန်ရယ်နော် မလုပ်နဲ့နော်”
“လီးအရမ်းတောင်နေပြီ လာစုပ်”
မေချိုသည် သူရိန်ကို စေ့စေ့ကြည့်သည်။ သူရိန်လည်း စေ့စေ့ကြည့်သည်။ အကြည့်တွေက ရန်သူတွေ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် သတ်ကြတော့မည့် အကြည့်များ ဖြစ်သည်။
“နင့်အဖေ ငါ့ကို လက်ထပ်တာ ငါ ဘာဆိုတာ သူသိတယ်”
ဆိုကာ မေချို ထလိုက်သည်။
“အခု အိမ်ထဲမှာ မင်းနဲ့ငါပဲ ရှိတယ်၊ ငါမုဒိမ်းကျင့်ရတယ်ဆိုတဲ့ အဖြစ်မျိုးတော့ မရောက်ချင်ဘူးနော်”
“ဒါဆို နင်ဘာဖြစ်ချင်လဲ”
“ဘာဖြစ်ချင်သလဲ ဟုတ်လား၊ လေသံက မာလှချည်လား”
“နင်ဟာ နင်ပြန်ထည့်ထား ငါစိတ်မဝင်စားဘူး ဒါပဲ”
“ဒါဆိုလည်း ကျနော့်အဒေါ်တွေ အဖေ့အမျိုးတွေကို လျှောက်ပြောမယ်ဗျာ၊ ခုယူထားတဲ့ မေဇင်နွယ်ဆိုတာက မေချိုဆိုတဲ့ မိန်းကလေးဖြစ်ကြောင်း မေချို နာမည်နဲ့ အလုပ်အကိုင်အကြောင်း”
“နင် ဘာဖြစ်ချင်တာလဲ”
“စုပ်ပေးလေ”
အပေးအယူကတော့ မမျှပါ။ သူတစ်ပေါက် ကိုယ်တစ်ပေါက် ဖြစ်နေသည်။ မေချိုက လက်မှတ်ထိုး လက်ထပ်ထားသည်။ သူရိန်က အရင်ဘဝအကြောင်းသိကာ အကြပ်ကိုင်သည်။ မေချို ပေါင်ကြားထဲ ပြန်ထိုင်ချ၍ ခေါင်းကို တစ်ဖက်စောင်းကာ လီးကို ကိုင်သည်။ လူငယ်လီးဖြစ်သဖြင့် မာတောင့်နေသည်။

“နင် မိန်းမလိုးဖူးလား”
“နိုး”
သူရိန်က သူမကိုင်လိုက်သော အရှိန်ကြောင့် တွန့်နေသည်။ အသံလည်း တုန်နေသည်။ မေချိုက ကွင်းအသာ ထုပေးလိုက်သည်။ သူရိန် တံတွေးများ ခဏခဏ မြိုချသည်။ မေချိုက သူရိန်ကို ကြည့်ရင်း လီးကို အစအဆုံး ကိုင်ပေးသည်။ အရင်းကိုတစ်ဖက် အဖျားကို တစ်ဖက်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်သည်။ ဆံပင်များ သပ်တင်ပြီး အသာငုံ့ချကာ စုပ်မလိုလို စုပ်မလိုလို လုပ်ပေးသည်။ သူရိန်ခမျာ အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းနေသည်။ မောနေသည်။ မေချိုက အဖျားလေး စုပ်ပေးလိုက်သည်။ အဖျားစုပ်ရင်း ကွင်းသုံးချက်လောက် ထုပေးလိုက်သည်။ သူရိန်တစ်ယောက် တောင့်ဖြောင့်ကာ သုက်ရည်ကို လွတ်ထုတ်လိုက်သည်။ မေချိုက သုက်ရည်ကို လက်ဝါးပေါ် ထွေးချရင်း မျက်စောင်းထိုးသည်။

“ဒါနဲ့များ”
ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ဘေဇင်နား လက်ကို ဆေးလိုက်သည်။ ပလုပ်ကျင်းလိုက်သည်။ သူမ ပြန်ထွက်လာတော့ သူရိန်က အသင့်စောင့်နေသည်။
“ဘာလဲ”
သူမက ခပ်တည်တည်မေးသည်။
“ငါ လိုးချင်တယ်”
သူမလည်း ဘာမှ ပြောမနေတော့ဘဲ ကုတင်ပေါ် တက်ကာ ထမိန်ပင့်ပြီး ကားထားပေးလိုက်သည်။ သူရိန်လီးက ပြန်တောင်နေသည်။ သူရိန်က သူမပေါ် တက်ခွသည်။ သူမလည်း ဘာမှ မသိသလို နေပေးသည်။ သူရိန်က သူ့လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ထိုးသည်။ သူမလည်း ဘာမှ မပြော။ လီးက မဝင်။ စောက်ဖုတ်တည့်တည့် ဖိထိုးသည်။ စောက်ပေါက်က အောက်နားရှိသည်။ ထိုးရင်း ထိုးရင်း စောက်ပတ်ထဲ လီးမဝင်ဘဲ သူရိန်ခမျာ နောက်တချီပြီးသွားပြန်သည်။ မေချိုက စက္ကန့်သုံးဆယ်ပင် မကြာသော လီးတောင်နှုန်းကို ခုမှ တွေ့ဖူးသည်။ သူမ ရယ်ကာ ထပြီး တစ်သျူးဖြင့် လရည်ကို သုတ်လိုက်သည်။ သူရိန် နည်းနည်းရှက်သွားပုံရသည်။ အိပ်ယာပေါ် မှောက်အိပ်နေသည်။ သူမလည်း နေ့ခင်းဘက် လုပ်စရာ ရှိတာများ လုပ်နေလိုက်သည်။

“မေချို”
“ဘာတုန်း”
“ငါလိုးတာ ဘာလို့ မဝင်တာလဲ”
“ဟွန့်”
မေချိုက နှုတ်ခမ်းတွန့်ပြသည်။ နေ့လယ်ဘက်ရောက်လာသည်အထိ သူရိန်ငြိမ်နေပြီးမှ တစ်စခန်း ထလာပြန်သည်။ ရပ်နေသော မေချိုနောက်ကနေ မေချိုအိုးကို ကိုင်သည်။ မေချို့အိုးကတော့ တကယ့်အိုး ဖြစ်သည်။ ဖွံ့ထွားသည်။ ပြည့်သည်။ မေချိုက နောက်ကနေ အိုးကိုင်သည်ကို ငြိမ်ခံပေးသည်။ သူရိန်က အိုးကို ကိုင်ရင်း ထမိန်ကို ပင့်သည်။ ပင်တီမချွတ်ရသေးသော်လည်း ပင်တီက ဖင်ကြားညှပ်ပင်တီဖြစ်သဖြင့် အိုးလုံးကြီးကို သူရိန်က ပွတ်သည်။ သူရိန်က တစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်ရင်း နောက်တစ်ဖက်ဖြင့် နို့ကို လာကိုင်သည်။ သူရိန် မနေနိုင်တော့သည့် အနေအထားတွင် ရှိသည်။ ခဏသာ ထိုးရသေးသည်။ မေချိုဖင်တွင် ပူခနဲ ပူခနဲ အရည်များ စိုသွားသည်။

“ခစ် ခစ်”
မေချို လှောင်ရယ် ရယ်သည်။ သူရိန်က ဘာမှ မလုပ်ရသေးဘဲ မောနေသည်။ မေချိုက တစ်သျူးယူ၍ သုတ်လိုက်သည်။ ထမိန်ကို အသာပြန်ချ၍ အသာထွက်လာသည်။ မသိမသာလေး ခိုးကြည့်တော့ ငနဲလေး လက်သီးကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားသည်ကို တွေ့ရသည်။
နောက်တစ်နေ့ မေချိုက ရင်သား ခပ်ဟိုက်ဟိုက်လေး ဝတ်သည်။ စကဒ်ကို ခပ်တိုတိုလေး ဝတ်သည်။ သူရိန်ရှေ့ ကုန်းပြသည်။ ဟိုက်ပြသည်။
“မေ မေချို”
သူရိန်က နောက်ကနေ ဖက်သည်။ မေချိုက သူမအိုးနဲ့ သူရိန်ပေါင်ကြားကို ပြန်ပွတ်ပေးသည်။ ငနဲဟာက ဖောင်းထနေသည်။ မေချိုက နောက်ကို ကော့၍ အိုးနဲ့ သေချာပွတ်ပေးသည်။ သူရိန်က မေချိုနို့ကို လှမ်းကိုင်သည်။ မေချိုက လက်ကို နောက်ပြန်၍ ပေါင်ကြားကို ကိုင်ပေးသည်။ မကြာမီ သူရိန် တစ်ချက်တွန့်သွားသည်။ ဘောင်းဘီစိုသွားသည်။ မေချိုကတော့ စောက်မွေးပင် မလှုပ်လိုက်ပါ။
“ခစ် ခစ်”
မေချိုရယ်ကာ ကြမ်းတိုက်ခြင်း၊ အဝတ်လျှော်ခြင်းများလုပ်ပြီး တီဗွီထိုင်ကြည့်နေသည်။ သူရိန် ဘေးနား လာထိုင်ကြည့်သည်။ သူမက သူရိန်ကို တစ်ချက်စောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်သည်။ သူရိန်က သူမကို ကြည့်နေသည်။ မေချိုက သူရိန်ပေါင်ကြားကို လှမ်းကြည့်တော့ ဖောင်းနေသည်။ မေချိုက စကဒ်ကိုအပေါ် အသာဆွဲတင်ပြသည်။ ဘော်လီကြိုးကို နည်းနည်းဖြည်ချသည်။ ထို့နောက် သူရိန်ပေါင်ပေါ် လက်တင်လိုက်သည်။ သူရိန်သည် တောင့်ခနဲ ထိုင်သည်။ မေချိုက သူရိန်ပေါင်ကြားကို ပွတ်ပေးသည်။ ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့ ဖြစ်သော်ငြားလည်း မိန်းမအထိအတွေ့ကြောင့် သူရိန်ခမျာ စိတ်လာနေဟန်ရှိသည်။ မေချိုက သူရိန်ကိုကြည့်ရင်း ဘောင်းဘီကိုသာ ပွတ်ပေးနေရာ သူရိန်ခမျာ မကြာပဲ ပြီးရပြန်သည်။
“ဘဝက အပြာကား မဟုတ်ဘူး မောင်လေး”
သူရိန် ကုန်းကုန်းကွကွ ထသွားသည်။ သူရိန်က သူမကို ရှောင်သည်။ သူမကလည်း မသိမသာလေး အိုးကို လှုပ်ပြ၊ နို့ကို ဖော်ပြသည်။ ထမီရင်ရှားလေးနဲ့ နေပြသည်။ ငနဲလေး အိမ်သာတော့ ဝင်သည်။ မေချိုက အိမ်သာအပြင်ဘက်တွင် မသိမသာလေး စောင့်နေသည်။

“လက်ဝါးပေါ်က လက္ခဏာတွေ ပျက်တော့မယ်နော်”
ဖာမကိုမှ ရန်လာစတဲ့ ငနဲခံပေါ့။ ဟု မေချို ကျေနပ်နေသည်။ တကယ်တော့ ယောက်ျားမာနကို သွားရန်စမိလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
“မေ မေချို”
“ဘာလဲ ထမိန်မြင်တာနဲ့ ပြီးနေတဲ့ကောင်လေး”
“ကျွန်တော် မေချိုကို ကုတင်မှာ ကြိုးနဲ့ချည်ပြီး လိုးမယ်ဆိုရင် ကြာမယ်ထင်တယ်”
“လုပ်လိုက်လေ”
မေချိုက ခွင့်ပြုလိုက်သည်။ သူမလက်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်တိုင် တဖက်တချက်စီတွင် ချည်လိုက်သည်။ သူမအဝတ်အစားကိုလည်း အကုန်ချွတ်လိုက်သည်။ သူမက မျက်ခုံးပင့်ပြကာ လုပ်လေ ဆိုသည့် သဘောနဲ့ စိန်ခေါ်ကြည့် ကြည့်လိုက်သည်။

“ဟေ့ကောင်တွေ”
“ဟင်”
မေချို ကံဆိုးပြီ။ သူရိန်သူငယ်ချင်းဟု ထင်ရသည့် ကောင်လေး သုံးယောက် ဝင်လာသည်။
“ဘာ ဘာလဲ သူတို့က ဘယ် ဘယ်သူတွေလဲ”
“ကျွန်တော်က သားဆိုး၊ သူက သိုးကြီး၊ သူက ထူးလေး”
“မင်းတို့ ဘာလုပ်မလို့လဲ”
“ဒီကောင့်ကို မိန်းမလိုးနည်း သင်ပေးမလို့”
ပြောလည်းပြော ကုတင်ပေါ်လည်း တက်လာကြသည်။ သားဆိုးက ရောက်ရောက်ချင်း သူမနားရွက်ကို နမ်းသည်။ သိုးကြီးက နို့ကိုကိုင်သည်။ ထူးလေးက ထမိန်ကို ချွတ်သည်။ သားဆိုးက နမ်းလည်းနမ်း နို့လည်းကိုင်သည်။ သိုးကြီးက နို့ဖော်ရင်း နို့သီးခေါင်းတွေကို စုပ်သည်။ ထူးလေးက စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲကစားသည်။ ဝိုင်းနမ်းကြရင်း သားဆိုးက ကြိုးဖြေသည်။ ထို့နောက် လက်ပြန်ချည်သည်။ ပြီးလျင် နောက်ကနေ နားရွက်များလည်ဂုတ်များနမ်းသည်။ သိုးကြီးနဲ့ ထူးလေးက နို့တယောက်တလုံး နမ်းသည်။ စို့သည်။ ပွတ်နယ်သည်။ သိုးကြီးက နှုတ်ခမ်းကို လာနမ်းသည်။ သူမလည်း ပြန်နမ်းသည်။ ဖီးလ်လာပြီ မဟုတ်လား။ သားဆိုးက သူမကို ဒူးထောက်ကားစေပြီး သူမပေါင်ကြား ဝင်အိပ်သည်။ သူမစောက်ဖုတ်ဖြင့် ပါးစပ်တည့်တည့် ထိုင်ချခိုင်းသည်။ သူမထိုင်ချတော့ သားဆိုးက အောက်ကနေ သူမစောက်ဖုတ်ကို စုပ်သည်။ လျှာနဲ့ထိုးသည်။ ထူးလေးနဲ့ သိုးကြီးက နို့တဖက်တလုံးစုပ်သည်။ ဘေးနားက ထိုင်ကြည့်နေသော သူရိန်လည်း ဝင်လာသည်။ သူရိန်ဝင်လာတော့ သိုးကြီးက နောက်ကနေ သူမနို့ကို ကိုင်သည်။ သားဆိုးနဲ့ ထူးလေးက ဘေးတွင်နေကြ၍ လီးကိုင်ခိုင်းသည်။

“မင်း လိုးလိုက်ဟျောင့်”
“ငါက ခဏလေးပြီးမှာ”
“လိုးစမ်းပါ”
သူရိန်ကို ဝိုင်းမြောက်သည်။
မေချိုပေါင်ကို ဆွဲကားသည်။ ကုတင်စွန်းတွင်ထားသည်။ လီးနှစ်ချောင်းကွင်းတိုက်ပေးနေရသည်။ သားဆိုးက သူမခေါင်းဆွဲစောင်းကာ ပါးစပ်ထဲ လီးထည့်သည်။ သူရိန်က စလိုးသည်။ သူရိန်က ခုကျတော့ ကြာနေပြန်သည်။ သူငယ်ချင်းများကြား ယောက်ျားသိက္ခာမကျရေး အထူးစွမ်းဆောင်ချက် ဖြစ်မည် ထင်သည်။ သိုးကြီးကလည်း သားဆိုးလီးစုပ်နေသော သူမကို သူ့လီးစုပ်အောင် ခေါင်းဆွဲလှည့်သည်။ မေချိုက လီးတဖက်တချောင်းကိုင်ပြီး လှည့်စုပ်သည်။ မေချိုသည် ကွင်းတိုက်ရင်း စုပ်ရင်း လုပ်နေသည်။ ခဏနေ သားဆိုးက ပါးစပ်ထဲ ပြီးထည့်သည်။ သူရိန်က စောက်ဖုတ်ထဲ ပြီးထည့်သည်။ ထူးလေးက စောက်ဖုတ် ဆက်လိုးသည်။ သိုးကြီးကလည်း ပါးစပ် ဆက်လိုးသည်။ မေချို လီးထိပ်ငုံပြီး ကွင်းထုပေးသည်။ ထူးလေးကလည်း ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားကာ တပြွတ်ပြွတ် လိုးနေသည်။ ထူးလေးကော သိုးကြီးပါ ပြီးသွားသည်။

“ဆော်ကြီးက ပြီးသေးဘူးကွ”
မှန်ပါသည်။ မေချို မပြီးသေးပါ။ ထိုအခါ သားဆိုးနဲ့ ထူးလေးက သူမကို ဖက်သည်။ သိုးကြီးက ပေါင်ဆွဲကားသည်။ သူရိန်က လက်ညိုးဖြင့် သူမ စောက်ဖုတ်ကို လိုးသည်။ တော်တော်ကြာကြာ ကစားပေးမှ မေချိုပြီးသည်။
“ဆော်ကြီးက မလွယ်ဘူးဟ”
ကောင်လေးတွေဆိုတာ တက်ကြွသည်။ ငယ်ရွယ်သည်။ သန်မာသည်။ အားအပြည့်ရှိသည်။ ထိုအခါ မေချိုခမျာ ကောင်လေး လေးယောက်က ဝိုင်းလိုးတာ ခံလိုက်ရသည်။ ကောင်လေးများသည် စူးစမ်းသည်။ လေ့လာသည်။ တီထွင်သည်။ စမ်းသပ်သည်။ မေချိုကို နှစ်ယောက်ပူးလိုးသည်။ သုံးယောက်ပူးလိုးသည်။ လီးကို စုစုပ်ခိုင်းသည်။ သူရိန်က သူ့အဖေရှေ့တွင် မခုတ်တတ်သည့်ကြောင်။ ပြီးတော့ သူမကို အမြင်ကပ်ပြသည်။ ဒီတော့ သူ့အဖေက သူ့ကို အထင်မှားစရာ တစ်စက်မှ မရှိ။ သူမကသာ နေ့ခင်းဘက် ယောက်ျားဖြစ်သူ အလုပ်သွားပြီးသည်နှင့် ရောက်လာသည့် သူငယ်ချင်းသုံးယောက်၏ လီးနဲ့တွေ့တော့သည်။
သုံးလေးလ ကြာလာသည်။ သူမယောက်ျား အလုပ်သွားလိုက်သည်။ ငနဲက ထမင်းစားရင်းတန်းလန်းပင် ထလာသည်။ သူမ နောက်ကနေ နို့ကို ဖက်သည်။

“မေချို”
သူမက ရုန်းသည်။ ဖယ်သည်။ သူရိန်က နို့ကို အတင်းဆွဲကိုင်သည်။
“မလုပ်နဲ့တော့ကွာ”
သူရိန်က စကားနားထောင်သည့် ကလေးမဟုတ်။ သူမနို့ကိုသာ ပွတ်ဆွဲနေသည်။ သူမအိုးကိုလည်း ပုတ်သည်။
“အခန်းထဲ လာခဲ့ဦး”
မေချိုက သူရိန်အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။ သူရိန်က သူမအား ပန်းရောင် ကင်းမွန်ဘုတစ်ခု ပေးသည်။ မေချိုက အလိုက်သိစွာပင် ပန်းရောင်ကင်းမွန်ဘုကို ထမိန်ပင့်ပြီး ပင်တီဟကာ အဖုတ်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အဝေးထိန်းကိရိယာကို ပင်တီတွင် ညှပ်လိုက်သည်။ ထမိန်ကို အသာပြန်အုပ်လိုက်သည်။
“ဘယ်ညာ လမ်းလျှောက်”
မေချို ဘယ်ညာ လမ်းလျှောက်သည်။
“တီ တီ တီ”
သူရိန်က အဝေးထိန်းခလုတ်ကို နှိပ်သည်။ စောက်ပတ်ထဲက ဘုက လည်သည်။ မေချို ရပ်ကာ ဒူးနှစ်ချောင်းပူး၍ အဖုတ်ကို ဖိထားရသည်။ နှုတ်ခမ်းကိုက်ကာ သူရိန်ကိုကြည့်သည်။
“လမ်းလျှောက်လေ”
နောက်ပိုင်း သူရိန်က သူမကို နှိပ်စက်နေကျနည်းဖြစ်သည့် စောက်ပတ်ထဲ အဝေးထိန်းဘုထည့်ကာ သူမကို လမ်းလျှောက်ခိုင်း အလုပ်လုပ်ခိုင်းသည့် အလုပ်ဖြစ်သည်။ မေချို ဒူးချင်းထိကာ အဖုတ်ကိုနှိပ်ရင်း ခြေလှမ်း တစ်လှမ်းချင်းစီ လျှောက်သည်။ သူရိန်က ဘုကို နှိပ်လိုက် လွှတ်လိုက် လုပ်သည်။ မေချိုမှာ အသက်ရှူပြင်းလာသည်။ မေချိုက ပြန့်ကျဲနေသော သူရိန်အဝတ်များကို ခေါက်သည်။ သူရိန်က ခလုတ်နှိပ်ပြန်သည်။ မေချိုက ပေါင်ကြားကို လက်ဖြင့်ဖိရင်း ကုန်းကုန်းကွကွလေး ဖြစ်သွားသည်။ မေချို အလုပ်ဆက်လုပ်သည်။ သူရိန်ကလည်း ခလုတ်ကို အဆက်မပြတ်နှိပ်သည်။

“ထမိန်ဝတ်ထားချိန် အိုးလေးပြပါဦး”
မေချိုက သူမထမိန်ကို ရှေ့သို့ဖိသပ်ကာ အိုးကို ကော့ပြသည်။ သူရိန်က ကုတင်ပေါ် သေချာအိပ်ရင်း သူမအိုးကို ကြည့်သည်။ မေချို့အိုးကလည်း အလိုးခံရလေ လုံးကျစ်လာလေ ဖြစ်နေသည်။
“ဆက်စီကျကျလေး ဝတ်ရအောင်လေ”
မေချိုက ထမိန်ကို ချွတ်၍ ခေါက်လိုက်သည်။ သူရိန်ပေးလာသော ဘေးတွင် ကွင်းအပေါက်လေးများဖြင့် ချုပ်ထားသည့် စကဒ်တိုတိုလေးကို ဝတ်သည်။
“ပင်တီလေးလည်း ပြောင်းပါဦး”
အနီပွင့်ရိုက်ပါသည့် ပင်တီနက်လေးကို ပေးလာသည်။ မေချို ဝတ်လိုက်သည်။
“အိုးပြပါဦး”
မေချိုက ပင်တီဝတ်ထားသည့် အိုးကိုပြသည်။
“နည်းနည်းကုန်းပါဟ”
မေချို ကုန်းပြသည်။
“ပေါင်တစ်ဖက်ကို ကွေးလိုက်”
မေချိုက ဒူးကွေး၍ ပြသည်။
“လာပါဦး”
သူရိန်က သူမကို တစ်နေ့တစ်မျိုး မရိုးနိုင်အောင် နှိပ်စက်သည်။ မနေ့က သူမအား ခွေလည်ပတ်ပတ်ကာ လေးဖက်ထောက်ခိုင်းပြီး တစ်အိမ်လုံး အနှံ့ခေါ်သွားသည်။ မေချိုမှာ ခွေးလို လေးဖက်ထောက်၍ လိုက်သွားရသည်။ တစ်နေ့ကလည်း သူမကို အကုန်ချွတ်ခိုင်းပြီး အိုးကို ရိုက်ကစားသည်။ တစ်ခါတုန်းကလည်း သူမလျှာကို ကလစ်ဖြင့် ညှပ်သည်။ နို့ကို ကလစ်ဖြင့် ညှပ်သည်။ ခုလည်း သူမကို ဆက်စီကျကျ ဝတ်ခိုင်းပြီး ဘာခိုင်းမည် မသိ။ သူ့သူငယ်ချင်းများ မရောက်လာမချင်း သူမကို အမျိုးမျိုးကလူသည်။ မြူသည်။

“အပေါ်ပိုင်းလည်း ဒါလေးဝတ်”
သူမ အင်္ကျီရော ဘရာပါ တွဲချွတ်သည်။ နို့ကတော့ တွဲနေပြီ။ မတွဲလည်း မနေနိုင်ပါ။ သူရိန်အပါအဝင် သားဆိုး။ သိုးကြီး။ ထူလေးတို့ လေးယောက်လုံး နေ့တိုင်း စို့သည်။ စို့ရုံဆိုလျင် တော်သေးသည်။ သူမနို့ကြားကို လိုးကြသေးသည်။ ဖာခံတုန်းကတော့ ယောက်ျားတွေက သူတို့ လီးရည်ကို နှမြောသည်က တကြောင်း အဖုတ်ကို ဖြစ်ဖြစ် ဖင်ကိုဖြစ်ဖြစ် မလိုးရမှာ စိုးသည်ကတကြောင်းကြောင့် နို့ကြား လိုးဖို့အချိန်မပေးနိုင်ကြသော်လည်း ယခုအခါမှာတော့ သူမအား တနေကုန် စိတ်ကြိုက်လိုးခွင့်ရလာသဖြင့် လိုးချင်လျင် လိုး၍ မလိုးချင်သေးလျင် သူမကို ကစားကြသည်။ လိုးလျင်လည်း နို့ကြားလိုးတာမျိုး ထူးထူးဆန်းဆန်းလုပ်သည်။ သားဆိုးကဆိုလျင် မျက်နှာချည်း လိုးသည်။ မျက်နှာကို လီးနဲ့ထိုးကစားရင်း နှာခေါင်းတွေလည်း မထား။ စုပ်လည်း မစုပ်ခိုင်းဘဲ မျက်နှာကို လီးနဲ့ တဝကြီးပွတ်ကာ မျက်နှာကို လိုးသည်။ မေချိုမှာ ဖာခံတုန်းကထက် ယောက်ျားရမှ လိုးနည်းအစုံနဲ့ တွေ့နေရသည်။ မေချိုသည် ဘရာမပါတော့ဘဲ အပေါ်ပိုင်းကို တတ်သည်။

“လာ”
ဆိုကာ သူရိန်က ခုနက ဘုကို ပြသည်။
“ပြန်ထည့်ထားဦး”
ခလုတ်ကို ခါးမှာချိတ်၍ ဘုကို စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်သည်။ စောက်ပတ်ထဲ ထည့်သည်ဆိုသော်လည်း အစိမ်းလိုက် ဖြစ်သဖြင့် နာသည်။ ထို့ကြောင့် သေချာဖြဲထည့်ရသည်။
“နှိပ်ကြည့်မယ်”
သူရိန်နှိပ်ကြည့်သည်။ “အင့်” မေချိုညည်းသည်။
“လာပါဦး အထဲမရောက်သေးဘူးထင်တယ်၊ အထဲထိရောက်အောင် ထည့်ပေးမယ်”
“ဟအင်း ရပီ”
“မဟုတ်ဘူး လာ ပြန်ထည့်ပေးမယ်”
သူရိန်က သူမကို အနီးဆွဲခေါ်သည်။ ထို့နောက် သူမခြေတဖက်ကို ကုတင်ပေါ် တင်သည်။ မေချို ကားကား လေးဖြစ်သွားသည်။ သူရိန်က ပင်တီကို ချွတ်သည်။ ထို့နောက် ဘုကို သေချာ ပြန်ထိုးထည့်သည်။ ဘုကာ ဝင်ပြီးသော်လည်း အထဲထိရောက်အောင် သူရိန်က လက်ညိုးဖြင့် ထိုးထည့်သည်။
“အ အင့်”
မေချို နာသဖြင့် ညည်းရသည်။ သူရိန်က ထည့်ပြီး ခလုတ်နှိပ်သည်။ တဖက်ဖြင့် သူမအိုးကို ပွတ်သပ်သည်။ မေချိုမှာ ဒူးတွေ ညွှတ်ကွေးကုန်သည်။ သူရိန်က စကဒ်လည်း ပြန်မချခိုင်း ပင်တီလည်း ပြန်မပင့်တင်ဘဲ ဒူးလောက် ချွတ်ထားသော ပင်တီဖြင့် စောက်ပတ်ထဲ ဘုထည့်ကာ နှိပ်ကစားသည်။
“ဘယ်လိုနေလဲ”
မေးသေးသည်။
“နာတယ်”
သူရိန်က ခလုတ်ကို အဆက်မပြတ်နှိပ်သည်။ မေချိုမှာ ဒူးချင်းသာပါ  မက ပေါင်ချင်းပါ ပွတ်နေရသည်။ သူရိန်လည်း အဆက်မပြတ်နှိပ်ရင်း သူမကို ကြည့်သည်။ ထို့နောက် သူရိန်က အိပ်ယာပေါ် အိပ်ချသည်။

“ငါ့လီးတောင်အောင်လုပ်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ တစ်ချီလောက်”
“မတောင်သေးဘူးလား”
“ခုနမှ ပြီးထားတာလေ”
ခုနက မေချို မနက်စာ ချက်နေတုန်း သူရိန်က အိပ်ယာထထချင်း လီးတောင်နေသည် ဆိုကာ လာစုပ်ခိုင်းသဖြင့် မေချို စုပ်ပေးထားသည်။ ထို့ကြောင့် မတောင်သေး။
“တော်တော့လေ”
သူရိန်က မပြောပဲ ခလုတ်နှိပ်သည်။ မေချိုက သူရိန်ဘောင်းဘီကို အတွင်းခံအပါ ချွတ်သည်။ လီးကတော့ တောင်နေပြီ။ မေချိုက သူရိန်နို့ကို စ၍ စုပ်သည်။ ဗိုက်အထိ ဖြည်းဖြ်ညး စုပ်ဆင်းသည်။ လီးနားရောက်တော့ ဘီးဘေးအစပ် အကုန်လျက်သည်။ ထိပ်ပေါ် တံတွေးတစ်စက် ချပြီး ထိုတံတွေးကို ပြန်လျက်သည်။ မေချိုက မကုန်ဘဲနဲ့ ထိပ်ကို စုပ်သည်။ သူရိန်က ခလုတ်ကို နှိပ်သည်။ အဖုတ်က တဒီဒီဖြင့် တုန်ခါကာ ဖီးလာအောင် လုပ်နေသည်။ မေချိုက လီးကိုင်ပြီး သေချာစုပ်ပေးသည်။ တံတွေးချပြီး တံတွေးကို ပြောင်အောင် ပြန်လျက်သည်။ ထိပ်ကို စုပ်သည်။ လီးတံကြီးကို အပြည့်ငုံချပြီး စုပ်သည်။
“ဘောကို လျက်ပေးဦး”
မေချို ဘောကို လျက်ပေးသည်။
“ဒင်းဒေါင်”
“ဟာ ဒီကောင်တွေ စောတယ်ကွာ၊ သွား ဘီယာယူခဲ့”
“ဘီယာ မသောက်ပါနဲ့”
“ဘီယာမှ မိုက်တယ်လေ”
မေချို ဘီယာသွားယူသည်။ သားဆိုး၊ ထူးလေးနဲ့ သိုကြီး သူရိန်အခန်းထဲ ရောက်လာသည်။ သိုးကြီးက ပင်တီကိုတွေ့သည်။
“မင်းက တချီပြီးနေပြီလားကွ”
“ဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ မနေ့ညကဟာပါ”
“ဆော်ကြီးက ညပိုင်းလည်း မင်းအခန်းထဲထိ လာခံတာပေါ့”
“တိုက်ဆိုင်လို့ပါကွာ”
“ဘီယာ ရပါပြီရှင့်”
မေချိုဝင်လာသည်။ အားလုံး ဘီယာဗူးယူကာ ဖောက်သောက်ကြသည်။ ထို့နောက် မေချိုကို ကြည့်ကြသည်။ ထိုအခါ မေချိုစကဒ်တွင် ချိတ်ထားသော ဘုလုံးလေးကို ဆက်သွယ်သည့် ကြိုးကို မြင်သွားကြသည်။
“ဒါ ဘာကြိုးလဲဟ”
“ငါ့ မေမေလေးက ငါတို့ကို ဆက်စီဒန့်နဲ့ ဖျော်ဖြေမလို့ဟ”
“ဩ ဟုတ်လား”
“လာ မေမေလေး ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်”
သူရိန်က မေချိုကို ကုတင်ပေါ် ခေါ်တက်သည်။ သားဆိုးနဲ့ ထူးလေးက အောက်က ရပ်နေသည်။ သိုးကြီးက ကုတင်ပေါ်မှာ၊ သူရိန်က မေချိုကို ကုတင်ပေါ် ဆွဲတင်ကာ သူ့ ရီမုဒ်ကွန်ထရိုးကို ယူလိုက်သည်။ မေချိုက နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ထားသည်။ သူရိန်က ခလုတ်နှိပ်သည်။
“အ ဟ င့် ဟင့် အ အ”
ခလုတ်က ဆက်တိုက် လည်နေ၍ မေချို အောင့်တောင့်တောင့် ဖြစ်ရသည်။ ရင်ဘတ်ကို ဖိထားရသည်။
“အား ဟွန့် ဟ င့် အ”
“ငါနှိပ်ကြည့်မယ်”
သားဆိုးက ခလုတ်ယူ နှိပ်ကြည့်သည်။ မေချိုမှာ ဘုက တောက်လျှောက် တုန်ခါ၍ လည်နေသဖြင့် ကုန်းကုန်းကွကွလေး ဖြစ်သွားသည်။
“ဒီမှာ”
သူရိန်က မေချို စကဒ်ကို လှန်ပြသည်။
“မိုက်တယ်ဟ”
တစ်ယောက်တစ်လှည့် ခလုတ်ကို နှိပ်ကြသည်။
“ဆော်ကြီးက ဖီးလ်နေပြီဟ၊ ပိုဖီးလ်သွားအောင် ဝိုင်းပြုစုပေးကြစို့”
ဆိုကာ သိုကြီးက ဖက်သည်။ သားဆိုးနဲ့ ထူးလေးက နို့ကိုင်ကြသည်။ သူရိန်က ခလုတ်ကို အဆက်မပြတ် နှိပ်သည်။ မေချိုမှာ နောက်က သိုကြီး ဖက်မထားလျင် လဲကျပြီ။ ထူးလေးက အောက်ကနေ ကြည့်သည်။ မေချို ဒူးမခိုင်တော့။
ထူးလေး မျက်နှာပေါ် လဲကျသည်။ ထူးလေးကလည်း လျက်သည်။

“ဒီနေ့ ဆော်ကြီးကို အတုနဲ့ ဖျော်ဖြေပေးမယ် ဟျောင့်”
သူရိန်က သူ့အံဆွဲထဲမှာ အတုတွေကို ထုတ်လိုက်သည်။ ထူးလေးနဲ့ သိုကြီးက ကင်းမွန်ဘု ယူကြသည်။ သားဆိုးကတော့ လီးတုမည်းမည်းကြီး တစ်ခုယူသည်။ ထိုလီးတုက နောက်တွင် ဓာတ်ခဲဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲ လည်စေသည့် ဘုဖြစ်သည်။ ဒဲ့ထည့်လိုက် စောက်စိခလုတ်ကိုပါ ဖိကလိပေးသည့် အတုမျိုးဖြစ်သည်။ အားလုံး အတုကိုယ်စီဖြင့် သူမနို့ကို ကလိကြသည်။ အဖုတ်ကို ကလိကြသည်။ ထို့နောက် သူမကို သိုကြီးက ဆွဲကားသည်။ ပန်းရောင်ဘုခလုတ်ကို တောက်လျှောက် နှိပ်သည်။ သူရိန်က အစိမ်းရောင် ကင်းမွန်ဘု ထပ်ထည့်သည်။
“မလုပ်နဲ့တော့ နာတယ် နာတယ်လို့ အား အင်း အင့် အား ဟား ”
မရပါ။ သူရိန်က ထပ်ထည့်သည်။ အစိမ်းရောင်ကင်းမွန်ဘုလေးက သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွားသည်။
“ဆော်ကြီးက အရမ်းဖီးလ်နေတယ်ကွ”
သိုကြီးက သူမကို ဆွဲကားရင်း ဘုတစ်ခုဖြင့် နို့ကို ကလိသည်။ ထို့နောက် သူရိန်က သူမဖင်ထဲကို ဘုတစ်ခု ထပ်ထည့်ရန် ကြိုးစားသည်။ မေချို ညည်းသာ ညည်း

ထို့နောက် သူမကို သိုကြီးက ဆွဲကားသည်။ ပန်းရောင်ဘုခလုတ်ကို တောက်လျှောက် နှိပ်သည်။ သူရိန်က အစိမ်းရောင် ကင်းမွန်ဘု ထပ်ထည့်သည်။
“မလုပ်နဲ့တော့ နာတယ် နာတယ်လို့ အား အင်း အင့် အား ဟား ”
မရပါ။ သူရိန်က ထပ်ထည့်သည်။ အစိမ်းရောင်ကင်းမွန်ဘုလေးက သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွားသည်။
“ဆော်ကြီးက အရမ်းဖီးလ်နေတယ်ကွ”
သိုကြီးက သူမကို ဆွဲကားရင်း ဘုတစ်ခုဖြင့် နို့ကို ကလိသည်။ ထို့နောက် သူရိန်က သူမဖင်ထဲကို ဘုတစ်ခု ထပ်ထည့်ရန် ကြိုးစားသည်။ မေချို ညည်းသာ ညည်းပေးနေသည်။ ညင်းလည်း ရမည် မဟုတ်။ အဖုတ်ထဲ နှစ်ခု ၊ ဖင်ထဲတစ်ခု သုံးခုလောက်က လည်နေသည်။ မေချိုမှာ အော်ညည်းသာ နေသည်။

“တစ်ခု ရလောက်သေးတယ်”
သားဆိုးက သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ကင်းမွန်ဘုတစ်ခု ထပ်ထည့်သည်။ သားဆိုးသည် သူထည့်ထားပြီး ကျေနပ်နေကာ သူမပေါင်ကို ကား၍ စောက်ဖုတ်ကို ယက်သည်။ သူရိန်က ခလုတ်ကို တဖက်တစ်ခု နှိပ်သည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ ကင်းမွန်ဘုက လည်၊ အဖုတ်ကို သားဆိုးက လျက်သဖြင့် မေချိုမှာ အော်ညည်းနေရသည်။ ထို့နောက် သားဆိုးက အကုန်ထုတ်သည်။ ပြီးလျင် သူ့လက်ဖြင့် သူမစောက်ဖုတ်ကို ကလိသည်။ မေချို မနေနိုင်တော့။ ပြီးသွားသည်။ သို့သော် ကောင်လေးတွေက မနားသေး။ ဘုဖြင့် သူမစောက်စိကို ကလိသည်။ ထို့နောက် လီးတုကြီးဖြင့် လိုးသည်။ သူမကို ဝိုင်း၍ ဆွဲကားထားသည်။ ထူးလေးက လီးတုဖြင့် ထိုးကစားနေသည်။ လီးတု၏ အနောင့်တွင် ကပ်ပါနေသော အတုသေးသေးတစ်ခုက သူမဖင်ကို ထိုးနေသည်။ သူမ အော်ညည်းနေသော်လည်း လီးတုဖြင့် မပြတ်ထိုးရင်း သူမကိုသာ ကြည့်ကြသည်။ သူမကိုကြည့်ရင်း အဖုတ်ကိုလည်း ကြည့်ကြသည်။
“အားယား အားယားယား အားယားယား”
မေချို အော်ညည်းသည်။ သိုကြီးက သူမစောက်ဖုတ်ကို ကုန်းစုပ်သည်။ လျက်သည်။ မေချိုဖီးလ်သည်။ သားဆိုးက စစချင်း လီးစုပ်ခိုင်းသည်။ သူမစုပ်ပေးမလို့လုပ်တုန်း ထူးလေးလည်း လီးလာထိုးပေးသည်။ သူမ သားဆိုးလီးစုပ်ရင်း ထူးလေးလီးကို ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ သိုကြီးလည်း နောက်ကနေ သူမဆံပင်ဖြင့် ကွင်းတိုက်သည်။ နားရွက်ကို လီးနဲ့ထိုးသည်။ မေချိုက ထူးလေးလီးကို ပြောင်းစုပ်သည်။ သားဆိုးက သူမခေါင်းကို လီးနဲ့ထိုးသည်။ ဆံပင်ဖြင့် ကစားသည်။ သူမက လီးလှမ်းကိုင်၍ ကွင်းထုပေးသည်။ သားဆိုးက မနေနိုင်၍ သူမခေါင်းကို ဆွဲယူကာ ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ သူရိန်က သူမနို့ကို ကစားပေးနေသည်။ သားဆိုးလိုးပြီးတော့ သိုကြီးလည်း လိုးချင်တော့ လီးကို အတင်းလာထိုးထည့်သည်။ သူမ ခဏ စုပ်ပေးသည်။ သိုကြီး သူမပါးစပ်ကို လိုးသည်။ သူရိန်လည်း ထလာသည်။ လီးဖြင့် နောက်ကနေ ထိုးသည်။ သူမကွင်းလှမ်းထုပေးသည်။ မေချိုလည်း လီးတချောင်းပြီး တချောင်းပြောင်းစုပ်သည်။ မစုပ်ပါကလည်း မရ။ ပါးကို လာထိုးသည်။ ဆံပင်ကို လာလိုးသည်။ မေချို စုပ်ပေးသည်။ ပါးစပ်ပင် ပိတ်မရ။ လီးနှစ်ချောင်းလောက် ဝိုင်းထိုးကြသည်။ လီးက သူမမျက်နှာပေါ် စုပုံနေသည်။ ပါးကိုလိုးနေကြသည်။ မေချိုလည်း မလွတ်တမ်း စုပ်သည်။

“ဟေး ဟေး ဟေး မိန်းမတစ်ယောက်ကို စောက်ပတ် မလိုးရသေးဘဲ ပါးစပ်မလိုးချင်ဘူးကွာ”
ထူးလေးက ပြောသည်။
“ဟုတ်တယ်”
“ဒီနေ့ ဘယ်သူ အရင်လိုးမလဲ”
“ဘိုကျားသေနတ် ဆွဲမယ်”
သူမကို အလယ်တွင် ထားကာ လီးကြီးကို တဖက်က ကိုင်ရင်း ဘိုကျားသေနတ်ဆွဲသည်။ သူရိန်ကပင် နိုင်သွားသည်။
“ဟာ သူ့သခင်ပဲ ပြန်လိုးရတယ်ဟ”
သူရိန်က သူမကို ပက်လက်ထားကာ လိုးသည်။ သားဆိုးက သူမစောက်ဖုတ်ကို ကြည့်နေသည်။
“လိုးချက်တွေက မိုက်တယ်”
“သူ့ကိုယ်ပိုင်ဟာပဲဟာကို ငါတို့မရှိချိန်လည်း သူ့ဟာကြီးကို အလိုးသင်နေတာ နေမှာပေါ့”
အလိုး သင်မသင်တော့ မပြောတတ်။ စနေ တနင်္ဂနွေဆိုလျင် သူ့ဖားသားကြီး အလုပ်ပိတ်တတ်သည်။ အလုပ်ပိတ်လျင် သူမကို မနက်ပိုင်း ဘွတ်သည်။ ဘွတ်ပြီး အရက်သောက်သည်။ အရက်ကို မှောက်အောင် သောက်တတ်သည်။ ဖားသားမှောက်လျင် သားက အခွင့်အရေးယူသည်။ သူရိန်လိုးရင်း ပြီးတော့ သူမပါးစပ်ထဲ လာပြီးထည့်သည်။ သားဆိုးဆက်လိုးသည်။ သားဆိုးလိုးနေတုန်း ထူးလေးက နို့လာနှိုက်သည်။ ပြီး သူ့လီးကို ပါးစပ်ထဲထည့်သည်။ မေချို ငုံရပြန်သည်။ သားဆိုးက မကြာပဲ ပြီးသွားတော့ ပါးစပ်ထဲ လရည်လာထည့်သည်။ ထူးလေး ဆက်လိုးသည်။ ထူးလေးက မလိုးခင် ယက်လိုက်သေးသည်။ မေချိုမှာ လရည်ကို လက်နဲ့ ဖယ်ထုတ်သည်။ ထူးလေးလည်း မကြာပဲ ပြီးသည်။ ထို့နောက် သိုကြီးဆက်လိုးသည်။ အားလုံး ပါးစပ်ထဲ ထည့်ကြသည်။ သားဆိုးက သူ့ကောင်မလေးနဲ့ ချိန်းထားတာ ရှိသည်ဆိုကာ ထပြန်တော့ ကျန်သည့် ကောင်လေးများလည်း လိုက်ပြန်သွားသည်။ မေချိုက သူရိန်ကို ကြည့်သည်။
“လိုးဦးမလား”
မေချို မေးသည်။
“မင်း လုပ်စရာ ရှိတာသာ လုပ်ပါ၊ ငါလည်း ပျင်းလို့ အပြင်သွားလိုက်ဦးမယ်”
မေချို သိပါသည်။ အပြင်သွားကာ သူ့ဖားသားကြီးအား မျက်လှည့်ပြခြင်းဖြစ်သည်။ သူမနဲ့ သူရိန် မတည့်ဘူး ဆိုသည့်သဘော။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် မေချိုခမျာ လိုးခံထားရသဖြင့် အနားယူဖို့ လိုသည်။ မေချို အိပ်သည်။ ထိုည သူရိန်မိုးချုပ်မှ ပြန်လာသည်။ သူပြန်လာချိန်တွင် သူ့ဖားသားကြီးက စက်တော်ခေါ်နေပြီ။ မူးပြီး မှောက်နေမှန်း သိသဖြင့် သူရိန်က သူမနားလာကာ နှိုးသည်။ သူမ ညဝတ်အင်္ကျီကို ချွတ်သည်။ မေချိုခမျာ အသာထ၍ သူရိန်ကို အခန်းအပြင်ဘက် ခေါ်ထုတ်ရသည်။ အခန်းပြင်ဘက်ရောက်တော့ စိတ်ကြိုက်အဘွတ်ခံလိုက်သည်။
ရုံးဖွင့်ရက်ကို မရောက်ချင်သော်လည်း သူရိန့်ဖားသားအတွက် တနင်္လာနေ့က ရောက်လာခဲ့သည်။

“သူရိန်”
“ဗျာ လိုးရတော့မလား”
“မင်းလည်း ငါခေါ်တာနဲ့ လိုးဖို့ပဲ စဉ်းစားနေတာလား”
“မရဘူးဗျာ၊ ကျနော်ကတော့ မေချိုမြင်တာနဲ့ လိုးချင်တာပဲ”
“ဒီမှာ မင်းသူငယ်ချင်းတွေ မခေါ်ပါနဲ့တော့လားကွာ၊ ငါ့ကို မင်းစိတ်ကြိုက်လိုးပါ”
“ဘယ်ဟုတ်မလဲဗျာ၊ ပျင်းခြောက်ခြောက်ကြီးနေမှာပေါ့”
ပြောရင်းဆိုရင်းပင် သူရိန်သူငယ်ချင်းများ ရောက်လာသည်။
“နှစ်ရက်လုံးလုံး မင်းကို လွမ်းနေတာ”
“ဟေ့ဟျောင် မင်းကျတော့ မင်းဖားသားကြီး မရှိတိုင်း ဘွတ်နေတာပေါ့ ကောင်မကို”
တစ်ယောက်တစ်လှည့်ပြောရင်း မေချိုကို ဖက်နမ်းကြသည်။ မေချိုက ထရပ်လိုက်ရာ မေချိုအိုးကို ပုတ်ကြသည်။
“ဒီနေ့ ရိုးရိုးကြီး ဝတ်ထားတာလား”
တစ်ယောက်က မေးသည်။
“ဘယ်ဟုတ်မလဲကွာ”
သူရိန်က ဖြေသည်။ မနက်ကတည်းက မေချိုက သူရိန်က အသားကပ် နို့နဲ့စပဖုံးသည့် ဂျိုင်းပြတ်ကို ဝတ်ထားခိုင်းသည်။

“ချွတ်ပြ”
မေချိုလည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘဲ ချွတ်ပြရသည်။ သားဆိုးက သူမထမိန်ကို နမ်းသည်။ သိုကြီးနဲ့ ထူးလေးက အိုးကို ကိုင်သည်။ သားဆိုးက ဆိုဖာပေါ်နေ၍ သူမလက်နှစ်ဖက်ကို မြောက်ကာ ဖက်ထားသည်။ သိုကြီးနဲ့ ထူးလေးက သူမချိုင်းကြားကို လျှာနဲ့ လျက်သည်။ နို့ကိုကိုင်ကြသည်။ မေချို ဒူးမခိုင်သလိုဖြစ်လာသည်။ ဆိုဖာပေါ် အသာလဲချသည်။ ကောင်လေးများသည် တဝီဝီမြည်နေသည့် ဘုကြီးများ ကိုယ်စီ ကိုင်လိုက်ကြသည်။ ထို့နောက် မေချိုပေါင်ကြား မေချိုနို့ကို ထိုဘုကြီးဖြင့် ကလိကြသည်။ မေချိုလည်း အော်နေရုံမှတပါး အခြားမရှိ။ သိုကြီးက သူမပေါင်ကို ပင့်လိုက်သည်။ ဘုက ဖင်တွင်တလုံး အဖုတ်တွင်တလုံးဖြင့် ကစားကြသည်။ သိုကြီးက ပေါင်ကို အပေါ်ပင့်ရင်း နို့သီးကို ကစားသည်။ သားဆိုးက သူမနှုတ်ခမ်းကို ကစားသည်။
“ငါ အရမ်းနာနေပြီ နင်တို့လိုးကြတော့”
မေချိုပြောရသည်။ သို့သော်လည်း ကစားတာ တော်တော်နဲ့မရပ်ကြသေး။ မေချိုမှာ ခုထိ အသားကပ် အဝတ် ဝတ်ထားရတုန်းဖြစ်သည်။ သားဆိုးက လှုပ်နေသော လီးတုတစ်ခု ယူလာသည်။ မေချို ပေါင်ကြားညှပ်နေသော အဝတ်ကို ဖယ်ကာ လီးတုကို ထည့်သည်။ လီးတုက မေချို စောက်ပတ်ထဲ ရှစ်လက်မလောက် ဝင်သည်။ ထိုလီးတုက လှုပ်ကာ လည်နေသည်။ ထို့နောက် သားဆိုးက သူမပင်တီလို အဝတ်ဖြင့် အုပ်လိုက်သည်။ လီးတုသည် မေချို စောက်ပတ်ထဲ လည်ပတ်ကာ လှုပ်ခတ်နေသည်။ အပေါ်ကနေ သိုကြီးက သူမကို မတ်တပ်ရပ်အောင် ဖက်ထားသည်။ သိုကြီးက လက်လွတ်သည်။ မေချိုသည် စောက်ပတ်ထဲ လှုပ်စိ လှုပ်စိ လုပ်နေသော လီးတုဖြင့် ကားကားကြီး ရပ်ပေးရသည်။ ထူးလေးက သူမလည်ပင်းကို ခွေးလည်ပတ် လာပတ်သည်။ ထို့နောက် ကြိုးတပ်သည်။ မေချိုအားလေးဖက်ထောက်စေသည်။ စောက်ပတ်ထဲ လီးတုကို မဖြုတ်ပဲ မေချိုကို လေးဖက်ထောက်၍ သွားခိုင်းသည်။ မေချိုက စားပွဲတစ်ပတ် လေးဖက်ထောက် လျှောက်သည်။ မေချိုမှာ လီးတုက လှုပ်နေသဖြင့် လျှောက်ရခက်သည်။ ရှေ့ကနေ သိုကြီးက သူ့လီးကို လာပေးတော့ မေချိုက စုပ်ပေးသည်။ ပေါင်ကြားထဲ လီးတုက လှုပ်နေသော အရှိန်ကြောင့် မေချိုမှာ စုပ်ရခက်နေသည်။ သိုကြီးလီးစုပ်ပေးနေစဉ် သားဆိုးကလည်း သူ့လီးလာထည့်သည်။ မေချိုမှာ လီးနှစ်ချောင်း ပူးစုပ်ပေးသည်။ သိုကြီးနဲ့ သားဆို ထတော့ ထူးလင်းက သူမအား ဆွဲထူသည်။ မေချိုက ထူးလင်းခါးကိုဖက်၍ လီးကို စုပ်သည်။ သူရိန်က နောက်ကနေ နေ၍ သူမပေါင်တဖက်ကို ပင့်ကာ လီးတုကို ဖင်ထဲထိုးကစားသည်။ မေချိုမှာ ထူးလင်းလီးကို စုပ်ရင်း လီးတုဖြင့် ဖင်ချခံရသည်။ သူရိန်က လှုပ်စိ လှုပ်စိ လုပ်နေသော လီးတုကို ထုတ်၍ မေချိုအား လာစုပ်ခိုင်းသည်။ မေချိုက လီးတုကို စုပ်ပေးသည်။ ထူးလင်းကလည်း သူ့လီးကို ပါးစပ်ထဲ ထိုးသည်။ ထူးလင်းက ထိုင်ချသဖြင့် မေချိုက လေးဖက်ထောက်ကာ ထူးလင်းလီးကို စုပ်သည်။ ဖင်ကို ကော့ပေးထားသည်။ သားဆိုးက အိုးကို ရိုက်ကစားသည်။ မေချိုက ထူးလင်းလီးကို မလွတ်တမ်းစုပ်ပေးသည်။ ပါးစောင်းတွင်ထားသည်။ လျှာဖြင့် ကစားသည်။ နောက်ကနေ သိုကြီးက ဖင်လိုးသည်။ သိုကြီးက ဆောင့်လိုးသည်။ ထူးလင်းက သူမခေါင်းကို ကိုင်သည်။ မေချိုမှာ နာသဖြင့် လီးမစုပ်နိုင်တော့။ လီးပေါ် ပါးအပ်၍ အော်ညည်းသည်။ သိုကြီးကလည်း ဖင်ကို ဆောင့်လုးိသည်။ တဖတ်ဖတ်နဲ့ မြည်ဟီးနေသည်။ သူရိန်နဲ့ သားဆိုးက မိုဘိုင်းလီးဂျင့်ဆော့နေသည်။ သိုကြီးက ဖင်ထဲ သုက်ရည်ထည့်သည်။ ထူးလင်းက ဖင်ဆက်လိုးသည်။ သိုကြီးလည်း မိုဘိုင်းလီးဂျင့် သွားဆော့နေသည်။ သူရိန်က သူမကိုကြည့်ရင်း ထလာသည်။

“သူရိန် မင်းတော်တော်ထန်တာပဲ”
သားဆိုးက ပြောသည်။ မေချို ပါးစပ်ကို လာလိုးသည်။ မေချိုမှာ ဖင်နဲ့ပါးစပ် အလိုးခံရသည်။ ထူးလင်းလည်း ဖင်ထဲ ပြီးထည့်သည်။ မေချိုမှာ လေးဖက်ထောက်ရင်း မှောက်ကျသွားသည်။ သားဆိုးက မှောက်နေသော သူမကို နောက်ကနေ ဖက်၍ တစောင်းလိုးပြန်သည်။ လိုးတာနည်းနည်းကြာတော့ သိုကြီးက ပါးစပ်လာလိုးပြန်သည်။ သားဆိုးပြီးတော့ သိုကြီး ဖင်ဆက်လိုးသည်။ သိုကြီးပြီးတော့ သူရိန်လာလိုးသည်။ သူတို့ခဏနားတော့ မေချိုမှာ မောနေသည်။ မေချို့ကို အလယ်မှာထား၍ မိုဘိုင်းလီးဂျင့် ဆော့နေကြသည်။
“ဘာလို့ ကိုယ်ဝန်မရတာလဲ”
သားဆိုးက မေးသည်။ မေချို မဖြေပါ။
“ဟုတ်တယ် ဘာလို့ ကိုယ်ဝန်မရတာလဲ”
သိုကြီးလည်း မေးသည်။
“မယူလို့ မရတာပေါ့”
မေချိုက ဖြေလိုက်သည်။
“ကိုယ်ဝန်ဆောင်ကို လိုးကြည့်ချင်တာပါဆိုမှ”
သားဆိုးက ပြောသည်။
“ဟုတ်တယ် ငါလည်း ကိုယ်ဝန်နဲ့ မိန်းမတွေ့ရင် လီးက အော်တိုတောင်တာ”
သိုကြီးက ထောက်ခံသည်။
“ဟုတ်တယ်ကွာ၊ ကိုယ်ဝန်သည်ကို လိုးချင်တာ၊ ပြီးတော့ ကလေးမွေးပြီးစကိုလည်း လိုးချင်တာပဲ”
သားဆိုးက အတည်ပြုသည်။

သဇင်သည် မေချိုနဲ့ ဖုန်းပြောရင်း သားဆိုးနဲ့ သိုကြီး ကိုယ်ဝန်ဆောင်မိန်းမကို လိုးချင်သည့် အကြောင်းပါလာသည်။
“မေချို”
“ပြောလေ သဇင်”
“နင့်ကောင်လေးတွေက ကိုယ်ဝန်သည်ကို လိုးချင်တာ ဟုတ်လား”
“ငါ့ကောင်လေး မဟုတ်ပါဘူးဟယ်”
“ထားပါ၊ ကိုယ်ဝန်သည်ကို လုပ်ချင်တာ တကယ်လားလို့”
“အေးပါဆို”
“ငါ ကိုယ်ဝန်ခြောက်လ ရှိပြီ”
“ဟဲ့ သဇင်”
“ဟုတ်တယ်၊ ငါလီးနဲ့မတွေ့တာ ကြာပြီဟ”
“ဖြစ်ပါ့မလား”
“ငါ ခံကြည့်ချင်တယ်”
“အိုကေလေ”
သဇင် ဖုန်းချလိုက်သည်။ ထို့နောက် မှန်ထဲကြည့်လိုက်သည်။ သူမဗိုက်က တော်တော်ပူနေပြီ။ ထမိန်ကို အသာလှန်၍ မိမိစောက်ဖုတ်ကို မှန်ထဲ ပြန်ကြည့်မိသည်။
“အဟိ”

လယ်ကွင်းပိုင်ရှင်များ (၅)
သက်ဆိုင်သူအားလုံး # Credit

မေချို မိတ်ဆက်ပေးသဖြင့် သဇင်တစ်ယောက် သိုကြီးနဲ့ သားဆိုးနဲ့ သိရသည်။
“ငါ တစ်ယောက်စီပဲ လက်ခံမှာနော်”
သူမ ကြိုပြောထားသည်။ ပထမဦးဆုံး သားဆိုးက လာမည်ပြောသည်။ သားဆိုးက သူမအိမ်ကို လမ်းမသိသဖြင့် ကုန်တိုက်တစ်ခုတွင် ချိန်းသည်။ တကယ်တမ်းတော့ သားဆိုးက သူမ ကိုယ်ဝန်နဲ့ဆိုတာ သိပ်မယုံတာလဲ ပါသည်။
“ကိုယ်ဝန်က အစစ်လား”
“ဟုတ်ဘူး။ ဗိုက်က လေဖောင်းဖောင်းနေတာ”
သဇင် ရွဲ့ပြောလိုက်သည်။
“ဘယ်နှစ်လ ရှိပြီလဲ”
“ခုနမှ ခေါင်းအုံးထည့်လာတာ”
သဇင်က ကိုယ်ဝန်သည်များ ဝတ်သည့် ဂါဝန်ပွပွကြီးကို ဝတ်ထားသည်။ ထို့ပြင် လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုယ်ဝန်ပေါ် နေစေရန် အောက်ကနေ ဖိထားသည်။ ဗိုက်က ပထမ ကိုယ်ဝန်သာ ဆိုသည်။ တော်တော်လေး ဖောင်းနေသည်။
“ယုံပါပြီဗျာ”
“မယုံလည်း ရတယ်နော်၊ ဒို့ကတော့ အေးဆေးပဲ”
“ဘယ်ဟုတ်မလဲဗျာ၊ ကျနော်က ကိုယ်ဝန်သည်တွေကို ဂြုပ်ချင်နေတာဗျ”
“ပိုက်ဆံကော ပါလို့လား”
“မ ပြောသလောက် အပြည့်ပါတယ်”
“ဘယ်မှာလဲ”
“ရော့ သုံးသောင်း”
“မင်းက လူငယ်မို့ ငါဈေးလျှော့ပေးတာနော်၊ သိပ် အထင်ကြီးမနေနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်”

အိမ်ရောက်လာသည်။ သူမက ဆိုဖာပေါ် ထိုင်လိုက်သည်။ သားဆိုးက ဘေးနားလာရပ်သည်။
“ပြကြည့်စမ်းပါဗျာ”
သဇင် မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ သားဆိုးက သဇင့်ဗိုက်ကို ပွတ်သည်။ သဇင်လည်း ပွတ်ပြသည်။
“ဘယ်နှစ်လလဲ”
“ခြောက်လ”
သဇင်က ဂါဝန်ကို ပင့်၍ ပြသည်။ ကိုယ်ဝန်သည်ဝတ် ပင်တီကို ဝတ်ထားသည်။ သားဆိုးက ထိုင်၍ ကိုယ်ဝန်ကို ပွတ်ရင်း နမ်းသည်။ နောက် အသာချွတ်ချသည်။ သဇင်လည်း ဂါဝန်ကို ပင့်ထားပေးသည်။ သားဆိုးက ဗိုက်ကြီးကို ပွတ်သပ်ကစားသည်။ ထို့နောက် သူမပေါင်ကြားကို ပွတ်သည်။ ပေါင်ကြားပွတ်ရင်း ဗိုက်ကို နမ်းသည်။ သဇင် ထိုင်ချပေးသည်။ သားဆိုးက ပင်တီမချွတ်သေးဘဲ ပေါင်ကြားကို စမ်းသည်။ သဇင်က ဒူးတစ်ဖက်ထောင်၍ ပင်တီကို ဖယ်ပေးလိုက်သည်။ သဇင်မှာ ခါတိုင်း အမွေးရိတ်ထားသော်လည်း ဦးမိုးတို့ မလာကတည်းက စောက်ဖုတ်ကို သိပ်အာရုံမရဖြစ်ကာ စောက်မွေးကို မရိတ်ဖြစ်ခဲ့။ စောက်ပတ်ကို လှန်ပေးတော့ လမ်းကနေ ပြန်လာတုန်း ပင်တီက ပွတ်ထားတော့ စောက်မွေးတွေက ထောင်နေသည်။ သားဆိုးက စောက်ပတ်ကို ဖြဲကြည့်သည်။ သဇင်က ထပ်ကားပေးသည်။
“ရလား”
“အကုန်ရတယ်နော်”
သဇင်ကားပေးတော့ သားဆိုးက မေးသည်။ သားဆိုးက ကိုယ်ဝန်သည်များကို သိပ်မမြင်ဖူးသဖြင့် မေးမိသည်။ သားဆိုးက သဇင့်စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲကြည့်သည်။ သဇင်ကလည်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဘေးကနေ ဖြဲပေးသည်။ သားဆိုးက ဓာတ်မီးယူ၍ မီးထွန်းပြီး ကြည့်သည်။ သဇင်က ဖြဲပေးထားမြဲ ဖြဲပေးထားသည်။ သားဆိုးက လက်ညိုးဖြင့် စောက်ပတ်ပေါက်ထဲကို လက်ညိုးထိုးကစားသည်။ သဇင် ခေါင်းလေးစောင်းကာ ညည်းသည်။ သားဆိုးက စောက်စေ့ခလုတ်လေးကို လက်ချောင်းဖျားနဲ့ ပွတ်သည်။ မေချိုကို စိတ်တိုင်းကျ လိုးထားဖူးသဖြင့် ဒီလောက်တော့ တတ်မည် ထင်သည်။

သားဆိုးက စောက်ပတ်ကို လျှာနဲ့ ကုန်းလျက်သည်။ ကုန်းလျက်ပြီး လက်ညိုးနဲ့ ထိုးကစားသည်။ သဇင် အကြိုစောက်ရည် ထွက်လာသည်။ သားဆိုးက စောက်ရည်အမျင်တန်းကို ပြသည်။ သဇင်က ရယ်သည်။ သားဆိုးက ဘေးနားလာထိုင်ကာ ဗိုက်ကိုလည်း တဖက် စောက်ပတ်ကိုလည်း တဖက်ပွတ်သည်။ လက်ခလယ်ကို စောက်ပတ်ထဲထည့်၍ လက်ညိုးဖြင့် စောက်စေ့ခလုတ်ကို ကလိသည်။ စောက်ပတ်ပေါက်ထဲ လက်နှစ်ချောင်းထည့်သည်။ သဇင်က မျက်နှာတဖက်လွဲထားသည်။ သားဆိုးက သူမကို ဆွဲလှည့်၍ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းသည်။
“ချွတ်ပေးပါလား မ”
သားဆိုးက မဟု ခေါ်သည်။ သဇင်ဂါဝန်ကို ချွတ်ပေးသည်။ သားဆိုးက ဘော်လီကို ချွတ်သည်။ နောက်ကနေ ဖက်၍ နို့ကို ပူးကိုင်သည်။ သဇင် မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ ညည်းသည်။ သားဆိုးက သူမ ဆံပင်ကို နမ်းသည်။ သားဆိုးက နို့တစ်ဖက်ကိုင်ရင်း သူမကို နောက်မီအိပ်စေကာ အဖုတ်ကို နှိုက်သည်။ အဖုတ်တစ်ဖက် နို့တစ်ဖက်ကိုင်သည်။ သားဆိုးက အောက်ဆင်း၍ ပင်တီကို ချွတ်သည်။ သဇင်သည် ကိုယ်ဝန်ဖြင့် တစ်ခါမှ အကုန်မချွတ်ဖူး။ ခုတော့ ဗလာဟင်းလင်း။ သားဆိုးက စောက်ပတ်ကို လက်သုံးချောင်းပူးနှိုက်သည်။

“အတုနဲ့ ကစားပေးမယ်နော် မ”
“အွန်း”
သဇင် သဘောတူသည်။ သားဆိုးက ကင်းမွန်ဘုဖြင့် စောက်ပတ်ကို ကစားသည်။ နို့တစ်ဖက်ကိုင်သည်။ ကစားလို့ အားရတော့ သဇင်ကို ကုန်းခိုင်းသည်။ သဇင် ကုန်းပေးသည်။ သားဆိုးက နောက်ကနေ သဇင် စောက်ပတ်ရော ဖင်ကိုပါ ဖြဲကြည့်သည်။ စောက်ပတ်ထဲ လက်ညိုးနှစ်ချောင်း ပူးထည့်ကာ ဖြဲသည်။ ဖင်ကို လျက်သည်။ စောက်ပတ်ကို လက်နှစ်ချောင်းဖြင့် ပူးလိုးသည်။ သဇင် အော်ညည်းသည်။ သဇင့်အိုးကို နမ်းသည်။ လျက်သည်။ ဖြဲသည်။ စောက်ပတ်ကို လျက်သည်။ သဇင်ခမျာ လက်ချောင်းလေးကိုက်ရင်း ညည်းသည်။ သဇင့်ကို ဆွဲထူတော့ သဇင် ရပ်ပေးသည်။ သားဆိုးက သဇင်စောက်ပတ်ကို လက်လေးချောင်းသွင်းကာ နှိုက်သည်။ သဇင်က သားဆိုးလီးကိုင်ပေးရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သည်။ သားဆိုးလီးကလည်း မာနေပြီ။ သားဆိုးက စောက်ပတ်ကို နှိုက်ရင်း နို့ကိုကိုင်သည်။ သဇင်က ထိုင်ချကာ သားဆိုးဘောင်းဘီချွတ်၍ လီးစုပ်ပေးသည်။ သားဆိုး ခါးထောက်၍ ကြည့်နေသည်။ သဇင်လည်း လီးငတ်နေတာ ကြာပြီဖြစ်သဖြင့် ခပ်ကြာကြလေး ဆွဲစုပ်သည်။ လီးလုံးကို လျက်ပေးသည်။ ကွင်းသာသာလေးထုကာ ထိပ်အကုန်စုပ်သည်။ သားဆိုးက သဇင့်လက်ကို ဖယ်သည်။ သဇင်လည်း လီးမကိုင်တော့ဘဲ ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ပေးသည်။ ပါးများ ချိုင့်ဝင်နေအောင် စုပ်သည်။ နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိထားသည်။ သားဆိုးက တအားအား ညည်းသည်။ သားဆိုးက သူမလက်ကို ပွတ်သပ်သည်။ ထို့နောက် သားဆိုးက သူမကို ဆိုဖာပေါ် ပြန်ထိုင်ခိုင်းသည်။ သူမက ဆိုဖာပေါ် တစောင်းအိပ်၍ ကားပေးသည်။ သဇင်သည် သူမကိုယ်တိုင် သူမစောက်ပတ်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖြဲပေးသည်။ သားဆိုးက လီးဖြင့်တေ့ကာ လီးလုံးဖြင့် စောက်ပတ်အက်ကြောင်းအတိုင်း ပွတ်သည်။ သားဆိုးက လီးထိပ်ဖြင့် စောက်ခေါင်းကို ထိုးမွှေသည်။

“ကောင်းလား မ”
“အရမ်းကောင်းတယ်”
“လိုးမယ်နော်”
“မမ ဖြဲထားပေးတယ်”
သဇင်က လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူမစောက်ပတ်ကို ပြဲအာနေအောင် ဖြဲထားသည်။ သားဆိုးက ကစားရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းသည်။ သဇင်မှ လီးကို မတွေ့တာ ကြာပြီဖြစ်သဖြင့် အသစ်လို ခံစားရသည်။ အော်မိသည်။ သားဆိုးက ဖြည်းဖြည်းချင်းသာ ဆောင့်သည်။ သဇင်မှာ ခေါင်းကို ဘယ်ညာလှည့်ရင်း နာတာကို ဖြေသည်။ သားဆိုးက လိုးရင်း နို့ကိုင်သည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်သည်။ လိုးရင်း စောက်စေ့ခလုတ်ကို ကစားသည်။ သဇင်မှာ တွန့်လိမ်နေသည်။ သားဆိုးက လီးကို စိမ်ထားပြီး စောက်စေ့ခလုတ်ကို လက်ချောင်းဖြင့် ကလိသည်။ သဇင်မှာ ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းနေရသည်။ သားဆိုး ပြန်လိုးသည်။ သဇင် မျက်လုံးမှိတ်ရင်း ညည်းသည်။ ခေါင်းကိုလည်း ဘယ်ညာ လှည့်နေရသည်။ ကျောကိုလည်း ဆန့်ထွက်သည်။ ကော့လည်း ကော့သည်။ သားဆိုးက နို့ကို ကုန်းစို့ရင်း လိုးသည်။

“ဘယ်လိုနေလဲ မ”
“ကောင်းတာပေါ့လို့”
“ပိုကောင်းအောင် လုပ်ပေးရမလား”
“လုပ် မောင်လေး စိတ်ကြိုက်လုပ်”
သားဆိုးက လီးတုတစ်ခု ထုတ်လိုက်သည် လီးတုထိပ်က လည်နေသည်။ နောက်ပိုင်းက တုန်ခါနေသည်။  ရှည်မျောမျော ခရမ်းရောင်နုနုလေး လီးတုဖြစ်သည်။ လီးတု ခလုတ်ကို ဖွင့်လိုက်သည်။ သားဆိုးက လီးတုနဲ့ မကစားခင် စောက်ပတ်ကို လျက်ပေးသည်။ သဇင်က အော်ညည်းသည်။ သားဆိုးက သဇင့်လက်ကို ဒူးပေါ် တင်ခိုင်းပြီး ကားထားခိုင်းသည်။ သဇင်လည်း ကားပေးသည်။ သားဆိုးက လီးတုဖြင့် စောက်ပတ်ထဲ ထည့်သည်။ အဆုံးထိ ထိုးထည့်သည်။ သဇင် အော်ညည်းပေးသည်။ သားဆိုးက စောက်ဖုတ်ကို နမ်းသည်။ ထို့နောက် ပြန်လိုးသည်။ လိုးပြီးနောက် လီးတုနဲ့ ပြန်လိုးသည်။ သားဆိုးက လီးတုနဲ့ကော လီးစစ်နဲ့ပါ လိုးသည်။ သဇင်က မျက်လုံးလေးမှိတ်ရင်း သားဆိုး လိုးသမျှ ခေါင်းလေးလှည့်ကာ လှည့်ကာ အော်ညည်းရင်း ညုသည်။ သားဆိုးက သူမကို ပွေ့၍ ကုတင်ပေါ် တင်သည်။ သားဆိုးက လီးတုကို စောက်ဖုတ်ထဲထည့်သည်။ ထို့နောက် နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းသည်။ သားဆိုးက နမ်းပြီး ပါးစပ်ထဲ လီးထည့်သည်။ သဇင်လီးကို ဆုံးအောင် ငုံကာ စုပ်သည်။ သဇင်လီးစုပ်နေတော့ သားဆိုးက စောက်ပတ်ကို လှမ်းလျက်သည်။ ကလိသည်။
ထို့နောက် သူ့လက်သုံးချောင်းဖြင့် စောက်ပတ်ထဲ ထည့်ကုတ်သည်။

သဇင်လည်း လီးကို ပါးစပ်ဖြင့် လိုးပေးသည်။ သားဆိုးက ပက်လက်အိပ်ချသည်။ ထိုအခါ သဇင်က အပေါ်ကနေ ခွလိုက်သည်။ စောက်ပတ်ကို သားဆိုးပါးစပ်ထဲ အပ်ပြီး လီးကို စုပ်ပေးသည်။ သားဆိုးကလည်း စောက်ပတ်ကို ဖြဲကာ လျက်သည်။ သဇင်လည်း လီးကို အားပါးတရ စုပ်ပေးသည်။ သားဆိုး စောက်ပတ်လျက်တာ ကောင်းသဖြင့် သဇင်မှာ လီးပင် ကောင်းကောင်း မစုပ်ပေးနိုင်အောင် ဖြစ်ရသည်။ သားဆိုးက စောက်ပတ်လျက်ရင်း ဖင်ထဲ လက်ညိုးထိုးကစားသည်။ သဇင်လည်း သားဆိုးပိုကောင်းအောင် လီးအရင်းကို ကွင်းတိုက်ကာ လီးကို ငုံပြီး ပါးစပ်ထဲ လျှာဖြင့် ကစားသည်။ ပါးစောင်ကို ထိုးကစားသည်။ သားဆိုးမောလာတော့ သဇင်က သားဆိုးပေါင်ကြားထဲ ဒူးတုပ်ထိုင်ကာ သားဆိုးလီးကို ဘယ်ညာလှည့်လျက်ပေးသည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း စုပ်ပေးသည်။ သဇင်သည် မျက်လုံးကို မှေးရင်း လီးကို ဖီးလ်အပြည့်ဖြင့် စုပ်ပေးသည်။ သားဆိုးက သူမဆံပင်များကို ပွတ်သပ်ကစားသည်။ သူမက သားဆိုးပေါင်ကြားထဲကနေ ထွက်ကာ ဘေးကနေ နေ၍ လီးဆက်စုပ်သည်။ သားဆိုးက သူမကျောကို ပွတ်သပ်သည်။ နောက် နို့ကို ကိုင်သည်။
“မ တက်ဆောင့်ပေးမယ်နော် မောင်”
“အွန်း”
သဇင်က အပေါ်ကနေ ခွ၍ လီးကို စောက်ပတ်ထဲထည့်ကာ ဆောင့်ပေးသည်။ သားဆိုးရင်ဘတ်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖိကာ အိုးဖြင့် ဆောင့်ချသည်။ သားဆိုးက ခါးကိုကိုင်ရင်း နို့ကိုဆက်ကိုင်လာသည်။ သဇင်လည်း နည်းနည်းကုန်းပေးသည်။ သားဆိုးက နို့ကို ကစားသည်။ နောက် သားဆိုးက ခေါင်းထောက်လာကာ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်သည်။ သဇင်လည်း လီးပေါ် စောက်ပတ်ဖြင့် ဆောင့်ချရင်း သားဆိုးနှုတ်ခမ်းကို စုပ်သည်။ ထို့နောက် သဇင် သီးသန့်ပြန်ဆောင့်ချသည်။ သားဆိုးက ထလာသည်။ သူမကို ထိုင်ရင်း ဖက်သည်။ သူမလည်း ပြန်ဖက်သည်။ သားဆိုးက နို့စို့ရင်း သူမကို ဆောင့်ချခိုင်းသည်။ ဆောင့်ချရင်း သူမကို နောက်လက်ထောက်ခိုင်းသည်။ သားဆိုးလည်း နောက်ကို လက်ထောက်သည်။ စောက်ပတ်နဲ့ လီးကတော့ တေ့လျက် ရှိရာ သားဆိုးက ဆောင့်လိုးသည်။ သားဆိုးက လိုးရင်း သူမဗိုက်ကို ပွတ်သပ်သည်။ ကိုယ်ဝန်သည်ကို လိုးချင်တဲ့သူကတော့ ကိုယ်ဝန်ကို အထူးသတိထားကစားမည်။
သားဆိုးသည် သဇင်ကို အိပ်ချခိုင်းကာ ကိုယ်ဝန်ကို ပွတ်သပ်ရင်း ဆက်လိုးသည်။ သဇင့်နို့သီးခေါင်းကို ဆွဲသည်။ ပြီးလျင် မှောက်အိပ်ချပြီး သဇင့်နှုတ်ခမ်းကို စုပ်သည်။ သဇင်က ကောင်းနေသည့်အခါ ခေါင်းမော့ရင်း ခံသည်။ ပါးစပ်ပင် မပိတ်ဘဲ ညည်းသည်။ သားဆိုးက သဇင့်နားရွက်များကို နမ်းရင်း လိုးသည်။ သဇင်နို့နဲ့ သဇင်ဗိုက်ကို ပွတ်သပ်ရင်း လိုးသည်။

“ကောင်းလား မ”
“အရမ်းကောင်းတယ် မောင် ဆက်လိုး ဆက်လိုး မနားနဲ့”
မလိုးနဲ့ပြောလည်း ဆက်လိုးမည့် သားဆိုးကို ဆက်လိုးခိုင်းရာ သားဆိုးမှာ မနားတမ်း ဆောင့်သည်။ သဇင့်ဗိုက်ကို စမ်းရင်း လိုးသည်။
“မ ကုန်းပေးလို့ ရမလား”
“ရတယ်”
သဇင် လေးဖက်ထောက် ကုန်းပေးသည်။ သားဆိုးက ဖင်ကို ပွတ်သပ်သည်။
“ဖင် ချမလို့လား”
” မ မကြိုက်ဘူးလား”
“ကြိုက်တယ်”
သားဆိုးက လေးဖက်ထောက် ကုန်းနေသော သဇင့်ဖင်ကို လိုးသည်။ သဇင်လည်း လက်ကို အဖြောင့်ထောက်နေရာမှ တံတောင်ဖြင့် ထောက်ရသည်။ အစက မတ်မတ်ကြီး ကုန်းရာမှ တွားလာရသည်။ သားဆိုးက အိုးကို ပွတ်၍ လိုးသည်။ အိုးကို ဖြဲသည်။ ခါးကို ဖိသည်။ လိုးရင်း သဇင့်ဆံပင်တွေ ရှေ့ကို ဖုံးကုန်တော့ သားဆိုးကပင် ဖယ်ပေးသည်။ အိုးကို ကိုင်ရင်း လိုးသည်။ သဇင် ပြားပြားဝပ်ကုန်းရသည်။ ဖင်ကို ထောင်ပေးထားသည်။ ကိုယ်ဝန်ကိုပင် သတိမထားမိတော့။ သားဆိုး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးသည်။ သဇင်လည်း ခေါင်းငိုက်စိုက်ချကာ အော်ညည်းသည်။ သားဆိုးက အိုးစောင်းကို ကိုင်ကာ ဆောင့်ရင်း နို့ကိုလည်း လှမ်းကိုင်သည်။ နောက် သူမကို အသာထူကာ ဆက်လိုးသည်။ သူမကို ပြန်ဆောင့်ချခိုင်းသည်။ သဇင်လည်း နောက်ပြန် ဆောင့်ထည့်သည်။ သားဆိုးက အားမရတော့ ဒူးထောက်၍ သဇင်ကို ခြင်္သေ့ကုန်း ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်က ဆောင့်လိုးသည်။ သဇင်မှာ မျက်လုံးမှိတ်ရင်း ညည်းကာ ဆောင့်ချပေးသည်။ သားဆိုးလည်းလိုးတက်သည်။ သားဆိုးက နို့ကို ကစားသည်။

“စောက်ဖုတ် လိုးချင်သေးတယ် မ”
“မောင် ကြိုက်တဲ့အပေါက် လိုး”
သဇင် တစောင်းအိပ်ချပေးသည်။ သားဆိုးက ပေါင်တဖက်ကို ပင့်ကာ စောက်ပတ်ကို လိုးသည်။ သားဆိုးက လိုးရင်း ငုံ့နမ်းသည်။ သဇင်က တစောင်းခံရင်း ခေါင်းကို မော့လိုက် ငုံ့လိုက် လုပ်ရသည်။ သဇင့်လည်ပင်းကြော များပင် ထောင်နေသည်။ သားဆိုးက ပေါင်တဖက်ထမ်းရင်း နို့ကစားရင်း လိုးသည်။ ထို့နောက် သူမကို ပက်လက် ထားကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဘေးဖိချ၍ ဆက်လိုးသည်။ သူမလည်း ကားယားနေပေးသည်။ ခြေကား လက်ကား နေပေးရာ သားဆိုးက နို့ကို ကစားသည်။ ဗိုက်ကိုလည်း ပွတ်သည်။ နောက် အကြာကြီး ငုံ့နမ်းသည်။ လိုးရင်း သဇင်ကို ဆွဲထူသည်။ သဇင်က သားဆိုးလည်ပင်းကို ဖက်သည်။ သားဆိုးက သူမခါးကို ဖက်သည်။ သူမ အပေါ်ကနေ ဆောင့်ချသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းသည်။ ထို့နောက် သူမကို နောက်ပြန် လက်ထောက်ခိုင်းပြီး ဆက်လိုးသည်။ သားဆိုးက သူမဒူးကို ဆွဲကားရင်း ခပ်ပြင်းပြင်းလေး လိုးသည်။ သဇင်လည်း အော်ညည်းရင်း ခံသည်။ သားဆိုးလီးက သူမ စောက်ပတ်ထဲမှာ အစကနေ ခုထိ လုံးဝ ပျော့မသွားဘဲ မာတောင်နေသည်။ သူမကသာ နှစ်ချီ သုံးချီပြီးသော်လည်း သားဆိုးက တစ်ချီမှ မပြီးသေး။ သဇင် ဒါမျိုးကြိုက်သည်။ နိုင်ငံခြားသားများ လီးကြိုက်သလောက်ရှည် ကြိုက်သလောက်ကြီး မကြာလျင် စိတ်မဝင်စား။ မြန်မာလီး သေးပါစေ၊ တိုပါစေ ကြာလျင် သဇင် ခံချင်သည်။ နိုင်ငံတကာ မရောက်ဖူးသော်လည်း နိုင်ငံတကာလီးနဲ့ အတွေ့အကြုံရနေသော သဇင်က သားဆိုးကို သဘောကျနေသည်။ သားဆိုးက လီးကို ထုတ်ကာ တချက်ချင်းစီး စောက်ပတ်ထဲ ထည့်လိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်နေသည်။

“မ ကတော်တော် ထန်တာပဲနော်”
သားဆိုးက လီးထုတ်ကာ သူမကို ဆွဲကားထားပြီး စောက်ဖုတ်ကို လက်ချောင်းဖြင့် ဖြဲကာ စောက်ပေါက်ကို ကြည့်ရင်း ပြောသည်။ ထို့နောက် ဘုကြီးကြီးပါသော လီးတုဖြင့် သူမစောက်ဖုတ်ကို ထိုးကစားသည်။ သဇင်မှာ ကော့နေသည်။ ခေါင်းကို ဘယ်ညာ ရမ်းကာ ညည်းရသည်။ သားဆိုးက လီးတုကို စောက်စေ့ခလုတ်ပေါ် တင်ရင်း စောက်ပေါက်ထဲ လက်နှစ်ချောင်းထည့်ကာ ဆွဲရမ်းသည်။ သားဆိုးက လက်ချောင်းဖြင့် စောက်ပတ်ကို လိုးပေးရင်း လီးတုဘုဖြင့် နို့သီးကို ကစားသည်။ သဇင်မှာ မနားတမ်း အော်နေရသည်။ သားဆိုးက ငုံ့ကာ လျက်သည်။ ပြီးနောက် သူ့လီးခေါင်းဖြင့် စောက်ပတ်အဝကို ကစားသည်။ သဇင်မှာ လီးတုကော လီးစစ်ပါ ကစားခံရသဖြင့် ပိုအော်ရသည်။ ထို့နောက် သားဆိုးက လိုးပါတော့သည်။ လိုးရင်း သူမကို တစောင်းထားသည်။ တစောင်းကနေ ကုန်းခိုင်းသည်။ ကုန်းခိုင်းရာကနေ ပက်လက်ထပ်ထားသည်။ တော်တော်ကြာတော့ သားဆိုးက လီးထုတ်ကာ သူမကိုယ်ဝန်ဗိုက်ပေါ် သုက်ရည်ကို လွတ်ချသည်။ သဇင်မှာ ခုမှ ပြုံးနိုင်တော့သည်။

“မ”
“မောင်”
“မ ကိုချစ်တယ်”
“မ လည်းမောင့်ကို ချစ်တယ်”
“ထပ်လိုးမယ်နော် မ”
“အင်း”
သားဆိုး နောက်တစ်ချီထပ်လိုးသည်။ စုစုပေါင်း အချိန်ပေါင်း ၄ နာရီလောက်ပင် ကြာသွားသည်။
“ကြိုက်တယ်ကွာ၊ လိုးချက်တွေကို”
“ကြိုက်ရင် ဒစ်စကောင့် ချပေးလေ”
“အမှန်က မောင်လေးပေးတဲ့ သုံးသောင်းနဲ့ဆို တစ်ချီပဲ ခံတာ၊ သုံးသောင်းဆိုတာကလည်း မောင်လေးက ကလေးမို့ မက လျှော့ပေးထားတာ၊ နောက်လည်း သုံးသောင်းဆိုရင် မောင်ကြိုက်သလောက် လိုးသွား၊ ပြီးတော့ ….”
သဇင်က ပြီးတော့ ဆိုကာ သားဆိုးလီးကို ကိုင်ပေးသည်။ သားဆိုးပါးကိုလည်း နမ်းသည်။ သားဆိုးက ပြီးတော့ကို စောင့်နေသည်။
“မောင် ပိုက်ဆံသုံးသိန်းပြည့်ရင် မကို ဖရီး”
“တကယ်နော်”
“သူ့ကို ချစ်လို့ပေးတာနော်၊ တခြားလူကို မပြောရဘူး”
“မ ဒီမှာ တစ်ညလောက် အိပ်ချင်တယ်”
“မရဘူး”
“တစ်ညလေးပဲ”
“မရဘူး”
“လုပ်ပါဗျာ”
“မရဘူး”
“ဒါဆိုလည်း ဂွတ်ဘိုင်”
သားဆိုးက ထပြန်ရန် အဝတ်အစားကောက်ဝတ်သည်။ သဇင်လည်း ပြာပြာသလဲ ထကာ သားဆိုး လီးကို ကိုင်သည်။ ထို့နောက် ကွင်းအသာထုပေးသည်။
“လူဆိုးလေး သူများကို တစ်ညလုံး ဖြည်းဖြည်းပဲ လိုးရမယ်နော်”
သဇင်က ပြောပြီး လီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။ လီးကတော့ တောင်လာသည်။ ထိုအချိန်ကစ၍ နောက်နေ့အထိ သားဆိုးခမျာ ကုတင်ပေါ်က မဆင်းသဖြင့် သဇင်လည်း မဆင်းရ။
သားဆိုး ပြန်သွားသည်။ သဇင်လည်း တစ်ညလုံး အဘွတ်ခံထားရသဖြင့် အစာပင် မစားနိုင်ဘဲ အိပ်ချပစ်သည်။

“ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်”
“ဘယ်သူလဲ”
သဇင် အိပ်ချင်မှုံဝါးမေးသည်။
“မောင်ပါ”
“ဟမ်”
အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် သဇင် တံခါးထဖွင့်ပေးသည်။
“ဘာလုပ်မလို့လဲ”
“တကယ်တော့ မောင်အိမ်ပြန်ရောက်ပြီ၊ ဒါပေမယ့် မနေ့ရော ဒီမနက်ရော မ ဘာမှ မစားရသေးဘူးဆိုတာ သတိရတာနဲ့ စားစရာဝယ်လာပေးတာ”
“အို အားနာစရာ မောင်ရယ်”
“မ အရမ်းလှတာပဲ”
“လာ”
သဇင်က သားဆိုးလက်ကို ဆွဲကာ အခန်းထဲ ခေါ်သည်။ သားဆိုးက စားစရာကို စားပွဲပေါ်တင်ကာ သူမကို ဖက်သည်။ သူမက ရပ်နေသည်။ သားဆိုးက ထိုင်ချကာ သူမပေါင်ကြားကို နှိုက်သည်။ နှိုက်ရင်း ပင်တီထဲ လက်ထည့်နှိုက်သည်။

“တစ်ညလုံး လိုးတာတောင် မဝသေးဘူးလား”
“မ ဗိုက်ထဲက ကလေးက မောင့်ကို ဆွဲဆောင်နေတာလား မသိဘူး”
“တော် ဗိုက်ထဲက ကလေးကို မထိနက်”
“ဆော ဆောရီးမ ၊ ဆောရီး”
“ရပါတယ်”
သဇင်ကို အိပ်ယာပေါ်တင်သည်။ သဇင်က ညုတုတုလေး ကြည့်သည်။ သားဆိုးက သူမ ဆံပင်ကို သပ်ကစားသည်။ နောက် အင်္ကျီကို ပင့်သည်။ ဘရာကို ဆွဲချသည်။ နို့ကို ကစားရင်း သူမကို စေ့စေ့ကြည့်သည်။ သဇင်က လျှာ သာသာလေး ထုတ်ပေးသည်။ သားဆိုးက လျှာကို စုပ်သည်။ သဇင့်လျှာကို စုပ်ရင်း သားဆိုးက သူ့လျှာကိုလည်း ထည့်လာသည်။ သဇင်လည်း သားဆိုးလျှာကို စုပ်သည်။ လျှာချင်း လျက်ကြသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း အကြာကြီး စုပ်ကြသည်။ သားဆိုးသည် သဇင့်အိုးကိုလည်း ပွတ်သပ်သည်။ နို့ကိုလည်း ပွတ်သပ်သည်။ သဇင်က ကိုယ်ချင်း ခွာပေးလိုက်သည်။ သားဆိုးက သူမ ကိုယ်ဝန်ဗိုက်ကို ပွတ်သပ်သည်။ အိုးကို ပွတ်သပ်သည်။ ထမိန်ကို ချွတ်သည်။ အိုးကို အလှကြည့်သည်။ နမ်းသည်။ သဇင်လည်း ဘယ်နေနိုင်တော့မလဲ။ သဇင့်အင်္ကျီများ ဘရာများ အတွင်းခံများကို ချွတ်သည်။ သားဆိုးက လီးတုအိပ်ကို သူမဘေးချသည်။

“မောင့်လီးအစစ်နဲ့ပဲ လိုးပေးနော်”
“မ အဆင်ပြေပါ့မလား”
“သူ့လီးကိုပဲ ချစ်တာ သူသိသားနဲ့”
ဤသို့ဖြင့် သဇင်နဲ့သားဆိုး စိတ်တိုင်းကျ ဘွတ်ကြပြန်သည်။ သားဆိုး ဖုန်းခဏခဏ လာသည်။
“ဘယ်သူ ဆက်တာလဲ”
“သိုကြီးလေ”
“အော် ဟိုတစ်ယောက်”
“အင်း သူလည်း မကို ဘွတ်ချင်နေတာ”
“မက မောင့်ကို ချစ်လို့ အလကားပေးလိုးတာကို မပြောရဘူးနော်”
“စိတ်ချ”
“ဒါဆိုလည်း မောင်ခဏ ရှောင်ပေးလေ၊ ခဏပဲနော် သူပြီးရင် မောင်ပြန်လာခဲ့”
“အင်းပါ မရဲ့”
တကယ်တော့ သဇင်က သိုကြီးနဲ့တွေ့ကြည့်ချင်တာလည်း ပါသည်။ ကလေးမွေးသည့်အခါ အဖေလိုသည် မဟုတ်လား။ သိုကြီးတဲ့။ ရောက်လာပါပြီ။

“အကုန်ချွတ်ပြီး သဇင်ဗိုက်ကို ပြပေးပါလား”
ပိုက်ဆံယူထားတော့ ခိုင်းတာ လုပ်ရမည့်တာဝန်မှာ သဇင်လို ဖာသည်မတိုင်းရဲ့ တာဝန်။ သဇင် ချွတ်၍ ဗိုက်ကို ပြသည်။ ဘေးတိုက် နေခိုင်းသည်။ ရှေ့တည့်တည့်နေခိုင်းသည်။
“ဗိုက်ကြီးသည် အိုးပြပါဦး”
သဇင်က ဆိုဖာပေါ် ကုန်းပြသည်။
“စုံနေတာပဲ”
သဇင်က ညည်းညူသည်။
“ရပြီ ရှေ့တည့်တည့်ပဲပြတော့”
သဇင်က ရှေ့တည့်တည့်ပြရင်း ခါးထောက်သည်။ ထိုအခါ တဖက်ဆိုဖာပေါ် သိုကြီးက ထိုင်သည်။ သဇင်က အနီးတွင်ထိုင်၍ သိုကြီးဘောင်းဘီခွကြားကို စမ်းသည်။ ငနဲလီးက တောင်နေပြီ။
“လီးက တောင်နေပြီ”
သဇင်က မေးသည်။
“လိုးချင်လာအောင် လုပ်ပေးလေ”
သဇင်က လီးကို ကစားရင်း ဘောင်းဘီချွတ်ပေးကာ ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ လီးကတော့ ကြီးသည်။ သဇင်က နီးနီးနေ၍ ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ လပြွတ်ကိုလည်း ကစားပေးသည်။ လပြွတ်ကို တဖက်ဖြင့် ပင့်ကစားရင်း ကွင်းတိုက်ပေးသည်။  လပြွတ်ကိုလည်း ဆုပ်ကစားသည်။ လပြွတ်ကို ပိုကစားပေးသည်။

“စုပ် မပေးတော့ဘူးလား”
သဇင်က အိပ်ယာပေါ် ခေါ်သည်။ သိုကြီးက ကားယားထိုင်သည်။ သဇင်က ပေါင်ကြားထဲ အိပ်ကာ ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ နောက် လျှာဖြင့် ထိပ်ကို ကစားပေးသည်။ ပါးစပ်နဲ့ ပြီးသွားလည်း အေးတာပဲ ဟုတွေးသည်။ ထို့ကြောင့် စုံအောင်လုပ်ပေးသည်။ လပြွတ်လည်း ငုံပေးသည်။ ထိပ်ကို လျှာဖျားနဲ့ မနားတမ်း လျက်သည်။ ငနဲက မဖြုံ။
“လပြွတ်ငုံတာ ကျွမ်းသားပဲ၊ မကြုံဖူးသေးဘူး၊ လပြွတ်ရော ဖင်ပေါက်ရော လျက်ပေးဗျာ”
တချို့ယောက်ျားတွေက သူတို့ဖင်ကို လျက်ခိုင်းတတ်ကြသည်။ သဇင်က ကြုံဖူးပြီးသား ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သိုကြီးဖင်အောက်ကို ခေါင်းအုံးထည့်ကာ ကားခိုင်းသည်။ လပြွတ်ကို လျက်ရင်း ဖင်ကိုလည်း လျက်ပေးသည်။
“ကောင်းလား သဇင်”
“ပြန်လျက်ကြည့်ပေါ့”
“အံမာ”
သိုကြီးက စိတ်တိုသွားသည်။ ဖာသည်မမို့ ကိုယ့်ဖောက်သည် စိတ်တိုသွားလို့ မဖြစ်။ သဇင်က အချိုဆုံး ပြုံးပြသည်။
“အလကား စတာပါ၊ ကောင်းတာပေါ့လို့”
ထို့နောက် သဇင်သည် လျှာကို အပြားလိုက်ထားကာ သိုကြီးဖင်ပေါက်ကို တောက်လျှောက်လျက်သည်။ လျက်ရင်း လျှာကို ချွန်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးကစားသည်။ သိုကြီးက အိအိအအ အသံတွေ ထွက်လာသည်။ သဇင်က လပြွတ်ကို တစ်လုံးချင်းစီ ငုံသည်။ စုပ်သည်။ လပြွတ်ငုံပြီး ဖင်ပြန်လျက်သည်။ ဖင်လျက်ပြီး လပြွတ် ဆက်ငုံသည်။ ပြီးလျင် လီးကို လျှာဖျားနဲ့ လျက်ကစားသည်။ ငနဲကလည်း တော်တော်ထန်သူ ဖြစ်သည်။ သဇင် လျက်ပေးနေတာ စုပ်ပေးနေတာ တစ်နာရီနီးပါး ရှိလာပြီ။ လုံးဝ မပြီး။ သဇင် လေးဖက်ထောက် လျက်နေရာမှ ထိုသူက သဇင်ကို ဆက်ကုန်းခိုင်းကာ နောက်ကနေ သဇင်စောက်ပတ်ကို သေချာကြည့်ပြီး လိုးသည်။ လီးထည့်ပြီး ကြာသည်အထိ စိမ်ထားပြီး မလုပ်သေး။ ကြာမှ သ ဇင့်ခါးကို ဖိကာ အသာဆောင့်လိုးသည်။ သဇင့်ကို နောက်ကနေ ဆောင့်နေတာ တော်တော်ကြာသည်။ သဇင်မှာ ညောင်းလာသော်လည်း ဘာမှ ပြောမနေဘဲ အောင့်ခံသည်။ အသံလည်း တိတ်သည်။ ညည်းညူမနေ။ အသံမပေး။ ခံစားရသည့် ပုံမနေ။ ထို့နောက် အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ခိုင်းသည်။ သဇင်လည်း ဝတ္တရားအရ ဆောင့်ပေးသည်။ ခဏကြာတော့ သဇင်ကို ပက်လက်အိပ်ခိုင်းပြီး ဆက်လိုးသည်။ အတော်ကြာတော့ တစောင်းလိုးသည်။ အရေးထဲ လရည်ကို သွင်းခဲ့သေးသည်။