လယ်ကွင်းပိုင်ရှင်များ (အပိုင်း ၂)

လယ်ကွင်းပိုင်ရှင်များ (၆)
သက်ဆိုင်သူအားလုံး # Credit

နှစ်တွေ ကြာငြောင်းခဲ့ပြီ။ သဇင် သမီးလေးမွေးသည်။ တော်ဝင်သဇင်ဆိုပြီး ဘဝက ခါးခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သမီးကို ဖြူစင်စေလိုသဖြင့် စံပါယ်ဖြူဆိုပြီး နာမည်ပေးသည်။ အခု သမီးလေး ၅ တန်းတက်နေပြီ။ စုထားသမျှ သုံးရင်း ဖြုန်းရင်း ရှိသမျှ ပစ္စည်းတွေ ရောင်းရင်း နေထိုင်လာခဲ့ရာ အခုတော့ အမေပေးတဲ့ လယ်တစ်ကွက်သာ ရောင်းချဖို့ ကျန်တော့သည်။ အလုပ်တွေကိုလည်း မလုပ်တတ်။ လုပ်တတ်သည့် အလုပ်ကလည်း ဖာခံစားသည့် အလုပ်သာလျင် လုပ်တတ်သဖြင့် သဇင်သည် တစ်ခါက တည်းခိုခန်းသို့ ခြေလှမ်း ပြန်လှမ်းခဲ့သည်။ ဂျာကြီးက မပြောင်းသေးသဖြင့် သဇင်တော်တော်လေး အဆင်ပြေသွားသည်။
“မတွေ့ရတာ ကြာပြီနော် သဇင်”
“ဟုတ်ကဲ့ ဂျာကြီး”
“အလည်လာတာလား”
“ဆိုပါတော့၊ လည်ရင်း ပတ်ရင်း သဇင်အရင်အလုပ်လေးများ ပြန်လုပ်ရင် အဆင်ပြေမလား သိချင်လို့”
“အသက် ဘယ်လောက် ရှိပြီလဲ”
“၃၂”
“ကလေးကော မွေးဖြစ်သေးလား”
“အင်း မွေးဖြစ်တယ်”
“ကလေးက အခု ကျောင်းတက်နေတာလား”
“အင်း ၅ တန်းတောင် ရောက်နေပြီ”
“မိန်းကလေးလား ယောက်ျားလေးလား”
“မိန်းကလေး”
“အော်”
“ကျမ အလုပ်ရနိုင်မလားရှင့်”
“မင်း ကျွမ်းကျင်သေးလား မတတ်တော့ဘူးလား လက်တွေ့စမ်းကြည့်ဦးမယ်လေ”
“ဘယ်သူနဲ့လဲဟင်”
“ငါပဲ စမ်းကြည့်မယ်လေ”
ဂျာကြီးက သဇင်ကို အခန်းထဲ ခေါ်သည်။ သဇင် မမေ့သေးသော ဂျာကြီးအခန်းက ၁၀ နှစ်ကျော်သွားသည့်တိုင် အရင်အတိုင်း။ ဂျာကြီး သူ့အခန်းထဲ မိန်းကလေးပေါင်း ဘယ်လောက် ခေါ်အိပ်ခဲ့ဖူးပြီလဲ။ ရာချီလား။ ထောင်ကျော်ပြီလား။

“အခန်းက အရင်အတိုင်းပဲနော်”
“မင်း မမေ့သေးဘူးပဲ”
“ဒီအခန်းထဲ မိန်းကလေးပေါင်း ဘယ်လောက်နဲ့ အိပ်ဖူးလဲ”
“ဘယ်မှတ်မိမှာတုန်းကွ၊ ငါဒီမှာ အလုပ်လုပ်လာတာဖြင့် နှစ်သုံးဆယ်ကျော်ပြီကို”
“ခန့်မှန်းချေ ဘယ်လောက် ရှိပြီလဲ”
“ရှစ်ရာကျော် ကိုးရာလောက်တော့ ရှိမယ်ထင်တယ်”
“ကျမလို တောက တက်လာတာ ခပ်များများပဲ မဟုတ်လား”
“မင်းတို့ တောသူတွေက အ,တာကြီးကို”
“ထားပါတော့လေ၊ အခု ကျမဘယ်လိုလဲ၊ အခြေအနေကောင်းလား”
“နို့ပြကြည့်ပါဦး”
သဇင်က အင်္ကျီချွတ်မည် လုပ်သည်။ ဂျာကြီးက ခေါင်းခါ တားသည်။ ဂျာကြီးက အင်္ကျီပေါ်ကနေ နို့ကို စမ်းသည်။
“ကလေးအမေဆိုတော့ ဒီလောက်တော့ ရှိမှာပဲ”
“ပျော့နေလို့လား”
ဂျာကြီးက ထမိန်လှန်သည်။ သဇင်က ပေါင်တစ်ဖက် ထောင်ပေးသည်။ ဂျာကြီးက အန်တာဝဲယားကို ပွတ်သည်။
“အခြေအနေ ကောင်းလား”
“မင်း အမွေးရိတ်လာတာပဲ၊ အိုးပြပါဦး”
သဇင်က လှည့်၍ ကုန်းပေးသည်။ ဂျာကြီးက အိုးကို ပွတ်သပ်သည်။ ဂျာကြီးက ပြန်ထိုင်ခိုင်းပြီး နားရွက်ကို ပွတ်သပ်သည်။
“ဒီကြားထဲ အလိုးခံသေးလား”
သဇင် ခေါင်းခါသည်။ ဂျာကြီးက သဇင်အင်္ကျီကို ချွတ်သည်။ ဘရာကို အသာဆွဲချသည်။
“နို့ကတော့ တော်တော်ကြီးလာတယ်”
“အင်း ဟုတ်တယ်”
သဇင်လည်း ဝန်ခံသည်။ ဂျာကြီးက နို့သီးခေါင်းကို ကစားသည်။ သဇင်က ဒီတိုင်းကြည့်နေသည်။
“အသံမပေးဘူးလား”
“အသံပေးရမလား”
“အရင်လိုပဲပေါ့ဟ ယောက်ျားက လာထိရင် ညုသံလေးပေးပေါ့”
ဂျာကြီးက ပြောလည်းပြော နို့သီးခေါင်းကိုလည်း စို့သည်။ သဇင် ညည်းသည်။
“နို့ပူးပြကြည့်ပါဦး”
သဇင်နို့နှစ်လုံးကိုကိုင်၍ ပူးပြသည်။
“မဆိုးပါဘူး၊ တချို့က နို့ကြီးတာကို သဘောကျတယ်”
ထို့နောက် ဂျာကြီးက မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းသည်။ သဇင့်ပေါင်ကို ပွတ်သည်။ ပေါင်တံလည်း လှနေတုန်းပါပဲ ဟုဆိုသည်။
“ခုန်ကြည့် နို့ခါတဲ့နှုန်း ကြည့်ရအောင်”
သဇင်က အင်္ကျီအကုန်ပင့်ကာ ခုန်သည်။ နို့က ထုတ်ဆို ခါသည်။ အကြာကြီး မခါ။
“နို့ကတော့ အရည်အသွေး မီသေးတယ်”
ဂျာကြီးက ထမိန်ကို အကုန်ပင့်သည်။ ထို့နောက် ပင်တီကို ဆွဲချ၍ စောက်ဖုတ်ကို ကြည့်သည်။ သဇင်မှာ သူမ စောက်ဖုတ်က ယောက်ျားများစွာ အကြိမ်ကြိမ် လိုးဖူးထားပြီး အကြိမ်များစွာ အမျိုးမျိုး အလုပ်ခံရဖူးသဖြင့် ရိုးနေပြီဖြစ်သည်။ အမျိုးမျိုး လုပ်သည် ဆိုသည်မှာ အတုအမျိုးမျိုးဖြင့် အမျိုးမျိုး ကစားထားခြင်းကို ဆိုလိုသည်။ ဂျာကြီးက သဇင့်စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲသည်။ စောက်ဖုတ်က ကလေးအမေ စောက်ဖုတ် ဖြစ်သဖြင့် အပျိုတုန်းကလို နီရဲမနေတော့။ ဖြူရော်ရော်လေး ဖြစ်နေသည်။

“သဇင်”
“ဟုတ်”
“မင်း စောက်ဖုတ်ကတော့ ဆွဲဆောင်မှု သိပ်မရှိတော့ဘူး”
“ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ ဂျာကြီး”
“ဖင် ပြပါဦး”
သဇင်က လှည့်ကာ ကုန်းပေးသည်။ ဖင်ကောင်းကောင်း ကြည့်နိုင်အောင် ပေါင်ကားပေးသည်။ ဂျာကြီးက သဇင့် ဖင်ပေါက်ကို ကြည့်သည်။
“လီးတောင် နည်းနည်းတောင်လာသလိုပဲ”
ဂျာကြီးက သဇင့်ဖင်ကို ဖြဲရင်း ပြောသည်။
“သဇင့် စောက်ဖုတ် သေချာကြည့်ပါဦး ဂျာကြီးကလည်း သဇင့်စောက်ဖုတ်ကလည်း ဆွဲဆောင်မှု ရှိပါသေးတယ်”
သဇင်က ပြန်လှည့်လာပြီး မျှော်လင့်ချက် အပြည့်ဖြင့် ဂျာကြီးကို ကြည့်သည်။ ဂျာကြီးလည်း သဇင်ကို ကြည့်သည်။ မျက်ခုံးမွေးပါးပါး။ မျက်ဝန်းနက်နက်၊ ပိရိသော နှုတ်ခမ်းက ပုရိသကို ဆွဲဆောင်နိုင်နေသေးသည်။ ဂျာကြီးက သဇင့်ပါးကို ဆွဲလိမ်သည်။ သဇင် လှနေသေးသည်။

“သဇင့် မျက်နှာလေးကို ကြည့်တော့ သဇင့်ကို လိုးချင်လာတယ်”
“တွေ့လား သဇင့်ကိုတွေ့ရင် လီးမတောင်တဲ့ ယောက်ျားမရှိတာ သဇင်သိတယ်”
“သဇင့် စောက်ဖုတ်က ပြဲအာနေပြီလေ”
“သဇင့် စောက်ဖုတ်ကို ကြည့်ပြီး လိုးတာမှ မဟုတ်တာ၊ သဇင့်မျက်နှာလေးကို ကြည့်ပြီး လိုးမှာပဲဥစ္စာ”
“အပြောကောင်းလို့ အလုပ်ပြန်ခန့်ချင်စိတ်တောင် ပေါက်လာပြီ”
“လုပ်ပါ ဂျာကြီးကလည်း သဇင်တကယ် အလုပ်မရှိလို့ပါ”
“အသက် ၃၂ နှစ်ဆိုတော့ ဈေးကွက်က သိပ်မရှိဘူးနော”
“သဇင် လှသေးတယ် မဟုတ်လား၊ ကြည့်ပါလား သဇင့်အိုးလည်း မကျသေးဘူး၊ နို့လည်း ခုထိ မာနေတုန်းပဲ၊ ပြီးတော့ သဇင် အပြုအစု အရမ်းကောင်းတယ်ဆိုတာ ဂျာကြီး သိသားနဲ့”
“မင်း မှန်ကော ကြည့်ခဲ့ရဲ့လား”
“သဇင် ရုပ်မကျသေးပါဘူး ဂျာကြီးရယ် အလုပ်လေး ပြန်ပေးပါနော်”
ဂျာကြီးက သဇင့်အိုးကို လှမ်းဖက်ကာ ပွတ်သပ်သည်။ သဇင်လည်း ဂျာကြီး လီးကို ပွတ်ပေးသည်။ ဂျာကြီးရင်ခွင်ထဲ ဝင်သည်။ ယောက်ျားတကာ ရင်ခွင်ထဲ ပျော်ခဲ့သော သဇင်သည် နောက်ထပ်လည်း ယောက်ျားတကာ ရင်ခွင်ထဲ ထပ်၍ နစ်မွန်းချင်သည်။  သဇင် လုပ်တတ်တာဆိုလို့ အမေပေးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို လယ်ကွင်းလုပ်ပြီး အလိုးခံတာကလွဲလို့ ဘာမှ မလုပ်တတ်။ ယောက်ျားတကာ လိုးတာကိုလည်း သဇင်က ကြိုက်သည်။ ယောက်ျားတွေ တယောက်ပြီးတယောက် တက်လိုးလျင်ကို သဇင် ပျော်သည်။ ကျေနပ်သည်။ အားရသည်။ ဝမ်းသာသည်။ ထို့ကြောင့် သဇင် ဖာသည်ပဲ လုပ်စားချင်သည်။ ခုတော့ ဖာသည်လုပ်ချင်တာပင် သိပ်အဆင်ပြေသလို ဖြစ်နေသည်။  ယောက်ျားတွေက အပျိုတွေကို စိတ်ဝင်စားသည်။ သူမလို အအိုကို စိတ်မဝင်စား။ အသက်ကြီးလာလျင် စောက်ဖုတ်ကလည်း အလိုလို ရွဲလာသည်။ သဇင်သည် ဂျာကြီးလီးကို စမ်းရင်း ဘောင်းဘီအပြင်ဘက်က ကွင်းထုပေးသည်။ ဂျာကြီးမျက်နှာကို မော့ကြည့်တော့ သူမအား စိုက်ကြည့်နေသည်။ သဇင် နည်းနည်းဝမ်းသာသွားသည်။ ဂျာကြီး ဘောင်းဘီကို အသာချွတ်သည်။ ဂျာကြီးလီးကို ထုတ်ကာ ကွင်းထုပေးသည်။ ဂျာကြီးက သူမနဖူးကို နမ်းသည်။

“အွန်း”
သဇင် အနမ်းလေး တစ်ချက်မှာတင် ကြွေဆင်းသည်။ ယောက်ျားတွေနဲ့ မထိတွေ့ရသည်မှာ ဆယ်စုနှစ် တစ်ခု ကြာခဲ့ပြီ။ ဂျာကြီး သူမအိုးကို ကိုင်ကတည်းက သူမ စိတ်က ယိုင်နေပြီ။ လီးအကြာကြီး ငတ်ခဲ့ပြီး ခုမှ ပြန်တောင်းတမိသလိုလည်း ဖြစ်သဖြင့် သဇင်တယောက် စိတ်တွေ အရမ်းလာနေသည်။ ဂျာကြီး လည်ပင်းကို သဇင် နှုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်နမ်းသည်။ ဂျာကြီးက တည်ခိုခန်း မန်နေဂျာပီပီ အရက်သောက်သည်။ ဆေးလိပ် သောက်သည်။ ဂျာကြီး၏ လည်ပင်းတွင် အရက်နံ့ ဆေးလိပ်နံ့တွေ စွဲနေသည်။ သဇင်သည် ဂျာကြီး လည်ပင်းကို နမ်းရာမှ ယောက်ျားတို့၏ အနံ့ကိုရသဖြင့် ကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်၏ အတွင်းတစ်နေရာမှ စူးခနဲ တစ်ချက် အောင့်သည်။

“အွန်း အား အွန်း”
သဇင်သည် ဂျာကြီးလီးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်မိသည်။ သဇင် လီးအရမ်းဆာလာသည်။ သဇင့်မျက်နှာလေး ညိုးကျလာသည်။ ယောက်ျားတိုင်း သဇင်ဖြစ်နေပုံကိုကြည့်မိလျင် လီးမတောင်ဘဲ မနေနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်ရမည့်ပုံမျိုး ဖြစ်သည်။ သဇင်က ဂျာကြီး ပခုံးနဲ့ လည်ပင်းကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဆက်တိုက် စုပ်နမ်းသည်။ ဂျာကြီးလက်ကိုလည်း သူမအိုးပေါ် နှစ်ဖက်စလုံး ဖမ်းတင်သည်။ ဂျာကြီးက သူမအိုးကို ပွတ်သပ်ရင်း ဆုပ်နယ်သည်။ သဇင်သည် ခြေဖျားထောက်ကာ ဂျာကြီးမှုတ်ဆိပ်ကို စုပ်နမ်းသည်။

“သဇင်”
“အွန်”
သဇင်ခမျာ ကောင်းကောင်းပင် ပြန်မထူးနိုင်တော့။
“အရမ်းဆာနေလား”
“အား အင်း အား အ အ ဂျာ ဂျာကြီး သဇင့်ကို အလုပ်မခန့်လည်း သဇင့်ကို တစ်ချီလောက် လိုးပေးနော်”
“သဇင်”
“အွန်”
သဇင်သည် ဂျာကြီးက ခေါ်နေသော်လည်း ဂျာကြီးမှုတ်ဆိပ်မွေးများကို နမ်းစုပ်ရာမှ ဂျာကြီးပါးကို ဆက်နမ်းသည်။ သဇင် အရမ်းဆာသည်။ ဂျာကြီးလီးကို လက်နှစ်ဖက်စလုံးနဲ့ကိုင်ကာ အသေဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။
“သဇင့် သမီးဘယ်နှစ်တန်း”
“၅ ဟား ငါ့ ငါးတန်း”
“လိုးလို့ရပြီပဲ”
“ဟ အင့် အင်း”
သဇင် ငြင်းမလို့ လုပ်သေးသော်လည်း သဇင် အရမ်းဆာနေပြီ။
“သဇင့်သမီးကို လိုးခွင့်ရရင် သဇင့်ကိုလည်း အလကားလိုးပေးမယ်၊ စရိတ်လည်း ထောက်ပံ့ပေးမယ်”
ဂျာကြီးက သဇင့်စောက်ဖုတ်ကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကာ ပွတ်သပ်ရင်း မေးသည်။
“အင်း အင်း အင်း”
ညည်းသည်လား လက်ခံသည်လား မကွဲပြား။
“ရမလား သဇင်”
“အင်း ရ ရ ရတယ် ရတယ်”
ဂျာကြီးက သဇင့်နဖူးပေါ်က ဆံပင်ကို သပ်တင်ရင်း သဇင့်မျက်နှာကို သေချာကြည့်သည်။
“အား ရ ရတယ် သဇင့်သမီးကို ပေးမယ်၊ ခု ခု သဇင့်စောက်ပတ်ကို ပွတ်ပေး အား အား အား”
သဇင်မှာ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ လီးဆာနေသည်။ ဂျာကြီးလက် လက်ချောင်းဖျားဖြင့် သဇင့်စောက်ပတ် ပက်ကြားကို ကလိသည်။ သဇင့်စောက်ရည်အကြို စိုရွှဲသွားသည်။ ယောက်ျားလေးက တောင်ချင်သည့် အချိန်တောင်ပြီး လိုးချင်သည့်အချိန် လိုးလို့ရသော်လည်း မိန်းကလေးကတော့ စောက်ရည်လေးထွက်မှ လိုးလို့ကောင်းသည် မဟုတ်ပါလား။ သဇင့်မျက်နှာလေး စတင်နီမြန်းလာသည်။ ဂျာကြီးက သဇင်စောက်ရည်စိုသွားသော လက်ချောင်းကို သဇင်အားပြသည်။ သဇင်က ဂျာကြီးလက်ချောင်းကို ကိုင်၍ တချောင်းချင်းစီ စုပ်သည်။ သဇင်သည် ဂျာကြီးလက်ချောင်းများ စုပ်ပြီးနောက် အသာထိုင်ချကာ ဂျာကြီးအား မော်ကြည့်သည်။ ဂျာကြီးက သူမခေါင်းကို ကိုင်သည်။ သဇင်က ဂျာကြီးလီး၏ အရင်းပိုင်းကို ကိုင်လိုက်သည်။ ပါးစပ်ကို အနေတော်ဟ၍ လီးကို အာခေါင်စိုက်အောင် ငုံလိုက်သည်။

သဇင်က ယောက်ျားတော်တော်များများကို မေးဖူးသည်။
“လီးစုပ်ပေးရင် ဘာအရသာ ရှိလဲ”
“အရသာကိုတော့ ကောင်းကောင်းမပြောပြတတ်ဘူး၊ ဒါပေမယ့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်က သူ့ပါးစပ်နဲ့ လီးစုပ်ပေးပြီဆိုရင် ခဏခဏ စုပ်ခိုင်းချင်တယ် ခဏခဏ လိုးချင်တယ်”
တစ်ယောက်က ဖြေသည်။ တစ်ယောက်က
“ချစ်တယ် ပြောလိုက် မုန်းတယ်ပြောလိုက် ဒီလိုအမျိုးမျိုးပြောတတ်တဲ့ ပါးစပ်က လီးနဲ့ပဲ တန်တယ်လေ”
တချို့က
“စောက်ပတ်ထက်ကောင်းတယ်ကွ၊ မိန်းကလေးတွေ အထွဋ်အမြတ်ထားတဲ့ ပါးစပ်ကိုလိုးရတာ အရသာ တမျိုးပဲ မဟုတ်လား”
“ငါလား ငါ့ကျတော့ လပြွတ်စုပ်ပေးရင် ပိုကောင်းတယ်ကွ”
“မင်းကော လီးစုပ်ရတာ ဘယ်လိုနေလဲ သဇင်”
တချို့ကလည်း ပြန်မေးသည်။
“သဇင်လား မသိပါဘူး သူတို့ကောင်းတယ်ပြောလို့ စုပ်ပေးတာ”
“ဒါဆို သဇင်က လီးစုပ်ရတာ မကြိုက်ဘူးပေါ့”
“ကြိုက်တယ်လေ”
“ဘာလို့ကြိုက်တာလဲ”
“ပြောပြတတ်ပါဘူး၊ ကောင်းသလိုလို မကောင်းသလိုလို”
“ငါကတော့ သဇင့်လျှာနဲ့ လီးထိပ်ကို လျက်ပေးရင် ဆိမ့်နေတာပဲ”
တကယ်လည်း သဇင်က ဘာကြောင့် လီးစုပ်ရတာကို မသိ။ သဘောတော့ကျသည်။ သဇင်က လီးတွေကို ချစ်သည်။ လီးတွေကို မြတ်နိုးသည်။ လီးတွေ ပါးစပ်ထဲဖြစ်ဖြစ် စောက်ပတ်ထဲဖြစ်ဖြစ် ဖင်ထဲဖြစ်ဖြစ် ဝင်နေမှ ဝင်ငွေအဆင်ပြေသည်။

“သဇင့် စောက်ပတ် ပြန်ကြည့်ဦးမယ်”
သဇင် မတ်တပ်ရပ်ကာ ကားပေးသည်။ သဇင်သည် လူလှသလို စောက်ပတ်လည်း လှသည်။ သဇင့်စောက်ပတ်ကို တွေ့လိုက်သည်နှင့် လိုးချင်သွားကြသူချည်း ဖြစ်သည်။ ဂျာကြီးက ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ချသည်။ သဇင်က ခြေတဖက်ကို လက်ရမ်းပေါ်တင်ကာ ပွတ်ပြသည်။ ဂျာကြီးက သဇင့်လက်ကို ဖယ်၍ သဇင့်စောက်ပတ်ကို ဖြဲကြည့်သည်။ တချိန်တုန်းက သူမကို ပင်တိုင်လိုးခဲ့ဖူးသော ဦးမိုးဆိုလျင် သူလိုးလို့ အားရပြီးသော်လည်း သဇင့်စောက်ပတ်ကို ကြည့်ကာ လိုးချင်ပြန်သည်။  သို့သော်လည်း လေးငါးချီလောက် လိုးပြီးဖြစ်သည့်အခါ ဆက်မလိုးနိုင်။ ထိုအခါ
“သဇင်”
“ရှင် ကိုကြီး”
ဦးမိုးရင်ခွင်ထဲ ဗလာကျင်းဖြင့် ချွဲနွဲ့ရင်း ဦးမိုး၏ ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သပ်ကစားပေးနေသည်။
“အရမ်းချစ်တယ်ကွာ”
“လူကိုလား စောက်ဖုတ်ကိုလား”
“သဇင် သိသားနဲ့”
“ခစ် ခစ် ခစ်”
သဇင်က ရယ်ရင်း ဦးမိုးရင်ခွင်မှ ထကာ ဦးမိုးကိုခွ၍ သူမ စောက်ပတ်ကို ပြသည်။ ဦးမိုးက သဇင့်စောက်ပတ်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် တချက်နမ်းသည်။
“သဇင် ခွင့်ပြုရင် ကိုကြီး သဇင့်စောက်ပတ်ကို ကစားချင်သေးတယ်”
“ပိုက်ဆံပိုပေးရမယ်နော်”
“အမလေး သိပါပြီ မယ်မင်းကြီးမရယ်”
ထို့နောက် သဇင့်အား လက်ပြန်ကြိုးတုတ်သည်။ သဇင့်နို့အပေါ်အောက်ကို ကြိုးနဲ့ တင်းတင်းချည်သည်။ ပြီးလျင် သဇင်ပေါင်တဖက်ကို ကြိုးချည်ကာ အပေါ်ဆွဲမြောက်သည်။ သဇင်မှာ တဖက်က ကြမ်းပြင်ကို မမီ့တမီထောက်ရင်း ပေါင်တဖက်ကား၍ ကြိုးတုပ်ခံထားရသည်။ ဦးမိုးက ဘုတစ်ခု ယူလာပြီး နို့ကို ကလိသည်။ အစက သဇင်ငြိမ်ခံနေသော်လည်း နို့သီးဖျားကို ကလိပါများတော့ စောက်ဖုတ်က ယားလာသည်။ သဇင်မှာ ငယ်ရွယ်သူပီပီ ဤလူကြီး ငါးချီလောက်ဖြုတ်ရုံဖြင့် မဖြုံသည့် အနေအထားတွင် ရှိရာ သဇင်အဖုတ် ပြန်ယားလာသည်။ အဖုတ်က အရမ်းယားနေချိန် နို့ချည်း လှမ့်ကလိခံရတော့ သဇင်အော်ညည်းသည်။ သဇင်မှာ မျက်ရည်ပင် ထွက်လုလု ဖြစ်ရသည်။
“အား ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် အိုး အား အား အား”
သဇင် အော်သည်။ သဇင်မှ တချက်ချက် တုန်ပင်သွားသည်။ ဦးမိုးက အသာထိုင်ချကာ သဇင်ပေါင်ကို ပွတ်သည်။ ထို့နောက် စောက်ပတ်ကို ကြည့်သည်။
“စောက်ပတ် ယားနေပြီလား သဇင်”
“အင်း အင်း အရမ်း ယား နေပြီ”
“ဘာယားတာလဲ”
“စောက်ပတ် စောက်ပတ် သဇင့်စောက်ပတ်”
“ဘယ်လိုဖြစ်တာ”
“သဇင့်စောက်ပတ် အရမ်းယားနေပြီ”
ဦးမိုးက သဇင်အား စကားဖြင့် နှိပ်စက်ပြီးနောက် ဘုဖြင့် သဇင်စောက်ပတ်ကို ထိသည်။ ဘုက ထုံကျဉ်နေသည်။ သဇင်မှာ ကြိုးဖြင့် ချည်ထားသော်လည်း ရှေ့ထိုးနောက်ယိုင် ဖြစ်နေသည်။ မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ထားသည်။ ပါးစပ် မပိတ်နိုင်။ အော်နေရသည်။ သဇင် မငြိမ်သဖြင့် ဦးမိုးက သဇင့်ပေါင်ကို ထိန်းကာ စောက်ပတ်ကို စောက်ရည်မထွက်မချင်း ကစားသည်။
သဇင့်စောက်ပတ်က ဤကဲ့သို့ အရည်အသွေးပြည့်ဝသည်။ လိုးပြီးသားသူကပင် ဆက်ဆက်လိုးချင်ကြသည်။ ထို့ကြောင့်လား မသိ။ နိုင်ငံခြားသားများလည်း သဇင့်ကို စွဲလန်းကြသည်။ သဇင်နဲ့တွေ့ဖူးသည့် သူများ မြန်မာနိုင်ငံတွင်နေစဉ် သဇင့်ကို လေးငါးချီလောက် မဘုပဲ မပြန်နိုင်ကြပဲ ဖြစ်ရသည်။

“သဇင် ကုတင်ပေါ် ကားနေလိုက်”
ဂျာကြီးက ပြောသည်။ သဇင်လည်း သူမ စောက်ပတ်အကြောင်း စဉ်းစားရင်း အတွေးလွန်သွားရာမှ သတိပြန်ဝင်လာပြီး ကုတင်ပေါ် ကားပေးလိုက်သည်။ ဂျာကြီး သူမကို အကြိမ်ပေါင်းမနည်း ဘုခဲ့သော ကုတင်ပေါ်သို့ နောက်တချီအဘုခံရန်အတွက် သဇင်နောက်ပြန်တက်ကာ ကားထားပေးသည်။ ဂျာကြီးက သူမ စောက်ပတ်ကို ဖြဲကြည့်သည်။
“မင်း အသက်ကသာ ကြီးသွားတာ၊ စောက်ပတ်က လှတုန်း”
ဂျာကြီး ဤကဲ့သို့ ချီးကျူးမည်မှန်း သူမ သိပြီးသား ဖြစ်သည်။ ဂျာကြီးက စောက်ပတ်ကို ဖြဲသည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကို ဖြဲ၍ လီးဝင်ပေါက်အောက်က ဘုလေးကို ကလိသည်။ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားကို တဖက်စီ ဖြဲကြည့်သည်။ စောက်ပတ်ကြည့်လို့ဝတော့ သဇင်နို့ကို စို့သည်။ သဇင့်နို့စို့ပြီး တခါ သဇင့်စောက်ပတ်ကို ပြန်ကြည့်သည်။ ထို့နောက် အတုဖြင့် သဇင့်စောက်ပတ်ကို ကစားသည်။ သဇင်ကော့ကာ ညည်းပေးသည်။ ထို့နောက် သဇင့်ဖင်ကို ဖြဲကြည့်သည်။

“အ အင်း အ”
သဇင်ညည်းသည်။ ကော့ပေးသည်။ စောက်ပတ်ထဲ လက်ညိုးဖြင့်ထိုးထည့်ပြန်သည်။ လက်ညိုးဖြင့် လိုးကစားသည်။ သဇင်အော်ရသည်။ လက်ညိုးကို တဆုံးထည့်ရင်း သဇင့်စောက်ပတ်ကို ဖြဲကြည့်ပြန်သည်။ ဂျာကြီးက လက်ညိုးဖြင့်ကစားရင်း ညောင်းလာတော့ လက်ခလယ်ဖြင့် သဇင့်စောက်ပတ်ကို ဆက်စကားသည်။ ကစားရင်း လက်ခလယ် လက်သူကြွယ်နှစ်ချောင်းထိုးထည့်သည်။ ဂျာကြီးက သဇင့်စောက်ပတ်ကို အားရပါးရ ကစားနေသည်။ သဇင်မှာ ကော့ကာ ညည်းနေရသည်။ ဒူးထောင် ပေါင်ကားရင်း သူမခြေချင်းဝတ်ကို သူမ ပြန်ဆွဲထားသည်။ သဇင့်စောက်ပတ်ကို ကစားလို့ဝတော့ သဇင့်မျက်နှာကို ကြည့်သည်။ ထို့နောက် ဒွန့်များပါသော လီးတုကို သဇင်အားပြသည်။ လီးတုက လည်နေသည်။ သဇင့်ပါးစပ်ထဲ ထည့်သည်။ သဇင် လီးတုကို စုပ်ပေးသည်။ ဂျာကြီးက လီးတုဖြင့် သဇင့်ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ ထို့နောက် လီးတုကို ထုတ်ကာ သဇင့်စောက်ဖုတ်ကို အပေါ်အောက် ဆွဲကစားသည်။ ပြီးမှ ထိုးထည့်သည်။ လီးတုက လည်ကာ ပတ်ကာ သဇင့်စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သည်။ လီးတုကို တဝက်ကျော်ကျော်ထိုးထည့်ပြီး လွတ်ထားသည်။ လီးတုက သူ့အလိုအလျောက် လည်နေသည်။ သဇင် အော်ညည်းသည်။ သဇင်အော်လို့ အားရတော့ ဂျာကြီးက လီးတုကို ကိုင်ကာ စောက်ပတ်ကို လိုးကစားသည်။ လီးတုဖြင့် လိုးကစားလိုက် လွတ်ထားလိုက် ခဏခဏ လုပ်သည်။ ဂျာကြီးသည် လီးတုဖြင့် စောက်ပတ်ကို ကစားလို့ အားရတော့ သဇင့်ဖင်ထဲ လီးတုထည့်ပြန်သည်။ သဇင်မှာ ဆယ်နှစ်လောက် လီးနဲ့ပြတ်လပ်နေသော်လည်း လီးတုဖြင့် အားမရနိုင်အောင် ဖြစ်ရသည်။ ဂျာကြီးက ဖင်ထဲ လီးတုထည့်ပြီး လွတ်ထားကာ စောက်ပတ်ကို ကစားသည်။

“သဇင် ကုန်းပါဦး”
သဇင်ကုန်းပေးသည်။ ထို့နောက် သဇင်လည်ပင်းတွင် ခွေးလည်ပတ် ပတ်ပေးသည်။ သဇင်အား ခွေးလည်ပတ်ပတ်ပေးပြီး ကြိုးတပ်သည်။ ထို့နောက် သူ့အခန်းအတွင်း သဇင်ကို ကြိုးဖြင့် ဆွဲကာ ဟိုဟိုဒီဒီခေါ်သည်။ ပြီးလျင် ကုန်းနေသော သဇင့်ဖင်ထဲ လီးတု ထည့်ထားသည်။ လီးတုထည့်ပြီး လွတ်ထားသည်။ သဇင်မှာ ဖင်ကော့အောင်ကုန်းရင်း တဝီဝီလည်နေသော လီးတုဖြင့် ဖင်အချခံရသည်ကို အော်ညည်းခံသည်။ ဂျာကြီးက ကြည့်နေပြီးမှ ပါးစပ်ထဲ လီးလာထည့်သည်။ သဇင်လီးစုပ်ပေးပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ တော်တော်ခံရခက်သည်။ ဖင်ထဲ လီးတုကြီးက လှုပ်ရှားနေသည်။ ပါးစပ်ထဲ လီးက ပြည့်နေသည်။ သို့သော်လည်း သဇင် သဘောကျစွာ လီးကို စုပ်သည်။
ဂျာကြီး ဖင်ထဲက လီးတုကို ထုတ်သည်။ သူမ နို့ကြားထဲ လီးထည့်သည်။ သဇင်က နို့နှစ်လုံးကို ပူးပေးသည်။ အခု အချိန်က အရင်ကနဲ့ မတူတော့။ အရင်ကလည်း သဇင့်နို့ကြားကို ဂျာကြီး လိုးဖူးသည်။ ထိုစဉ်က သဇင်ငယ်သေး၍ နို့ကလည်း သေးသည်။ ခုတော့ ထိုကဲ့သို့ မဟုတ်တော့။ နို့က ကြီးပြီ။ သဇင်နို့ကို ပူး၍ နို့ဖြင့် ဂျာကြီးကို ညုတုတုကြည့်ရင်း ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ သွယ်လျနေသော သဇင့်လက်ချောင်းများက သဇင့်နို့ကို ဖိထားရင်း မြုပ်သည့်နေရာက မြုပ်နေသည်။ ဂျာကြီးက ကုတင်ပေါ် အိပ်ချသည်။ သဇင်က နို့ဖြင့် ကွင်းဆက်တိုက်ပေးသည်။ နည်းနည်းကြာတော့ လီးကို နေရာနှံ့အောင် လျက်ပေးသည်။ ပြီးနောက် လီးထိပ်ကို လျှာဖျားဖြင့် လျက်ပေးသည်။ သဇင့်လျှာနွေးနွေးပေါ်က အေးစက်စက်တံတွေးများက ဂျာကြီးလီးထိပ်နွေးနွေးနဲ့ ထိတာကြာတော့ နွေးလာသည်။

“မြင်းစီးတော့သဇင်”
ယောက်ျားက အောက်ကနေပြီး မိန်းကလေးက အပေါ်ကနေ တက်လိုးပေးလျင် မြင်းစီးသည်ဟု သုံးနှုန်းသည်။ သဇင်က ဂျာကြီးလီးကို ခွ၍ စောက်ပတ်ထဲ သိပ်ထည့်သည်။ လီးက ချက်ချင်းပင် မြုပ်သွားသည်။ သဇင် မြင်းစီးသလို စီးပေးရင်း ဆောင့်ချသည်။
“သဇင့်နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ပြုစုပါဦး”
သဇင်အသာချွတ်ကာ နှုတ်ခမ်းဖြင့် လီးထိပ်ကို ပွတ်ပေးပြီး ပြန်လျက်ပေးသည်။ ထိပ်ကို ငုံသည်။ နှုတ်ခမ်းဖြင့် ပွတ်ဆွဲသည်။ သဇင်ပါးစပ်ဖြင့် ကွင်းအကြာကြီး တိုက်ပေးသည်။ ဂျာကြီးက သဇင့်ဆံပင်ကို ထိသဖြင့် သဇင်ကိုယ်တိုင် ဆံပင်များ သပ်တင်၍ နားရွက်ကြားညှပ်ပေးသည်။ ဂျာကြီးက လီးစုပ်နေသော သဇင်အား သေချာကြည့်သည်။
“သဇင့်ဖင်အရသာလေး မြည်းခိုင်းလိုက်ဦး”
သဇင်ထ၍ ခွကာ ဖင်ထဲ ဂျာကြီးလီးသိပ်ထည့်လိုက်သည်။ လီးက ဖင်ထဲကျတော်တော်နဲ့ မဝင်ဘဲ ဖြစ်နေသည်။ သဇင်တော်တော်ကြာကြာ သိပ်ထည့်ရသည်။ ဖင်ထဲလီးမြုပ်တော့ သဇင်ဖင်ဖြင့် ဆောင့်ပေးသည်။ ဂျာကြီးက သဇင့်နို့ကို လှမ်းလှမ်းကိုင်သည်။ သဇင်လည်း နို့ကိုင်ကောင်းအောင် နည်းနည်းကိုင်းပေးပြီး ဖင်ထဲအတောင့်လိုက် မြုပ်နေသော လီးကို သူမ၏ ဖင်အရသာသိအောင် ကောင်းကောင်းမြည်းခိုင်းသည်။
“အင်း ငါ့အလုပ်တွေ ရှိသေးတယ်၊ ပါးစပ်နဲ့ ပြီးလိုက်တော့”
ဂျာကြီးက ကုတင်ပေါ်တွင် နောက်ကို မီရင်း ပေါင်ကားထားပေးသည်။ သဇင်က ဂျာကြီးပေါင်ကြားထဲ ဒူးတုပ်ကာ ဝပ်၍ နေရင်း လီးကို စုပ်ပေးသည်။ ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ပြီး လိုးပေးသည်။ ဂျာကြီးမှာ ပြီးဖို့ပြောသော်လည်း သဇင်မှာ နာရီဝက်နီးပါး ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ပေးရသည်။

“ငါ့လရည် ဘယ်လောက် ထွက်သွားတုန်း”
ဂျာကြီးက မေးသည်။ သဇင်က ပါးစပ်ထဲ လီးရည်ကို လက်ဝါးပေါ် ထွေးချပြသည်။ ဂျာကြီးက သူ့လီးရည်ကို သေချာကြည့်သည်။ မဆိုးဘူးပဲ။ ဟုပြောသည်။ သဇင်က ဂျာကြီးကြည့်ပြီးတော့ ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်သည်။ လီးရည်ကို ငုံထားသည်။ ဂျာကြီးကို ပါးစပ်ထဲ လီးရည်ကို ပြသည်။ ဂျာကြီးက ခေါင်းညိတ်တော့ သဇင် မြိုချလိုက်သည်။
“ဆွဲဆောင်မှုတော့ ရှိတုန်းပါပဲ ဖာသည်မ ပီသပါပေတယ်”
သဇင် အဝတ်များပြန်ဝတ်သည်။

“ဘယ်လိုလဲ ကျမကို အလုပ်ခန့်မယ် မလားဟင်”
“ငါက မင်းသမီးကို ရချင်တာ”
“ကျမ ပေးပါ့မယ်၊ ဒါပေမယ့် နည်းနည်းတော့ စောင့်ပါဦးလားရှင်နော် ကျမသမီးက အခု ငယ်သေးလို့ပါ”
ဂျာကြီးခေါင်းခါသည်။ သဇင် မျက်ရည်ဝဲလာသည်။
“ကျမကို ဂျာကြီး ကြိုက်သလိုလုပ်ပါ၊ ဒါပေမယ့် ကျမသမီးတော့ ခွင့်လွတ်ပေးပါရှင်”
ဂျာကြီး စိတ်ပျက်လက်ပျက် သဇင့်ကို ကြည့်သည်။
“ကျ ကျမ ဝင်ငွေတွေကို တည်းခိုခန်းက ၃၀ % ဖြတ်တယ်၊ ဒါပေမယ့် ကျမ ဝင်ငွေထဲက ၂၀ % ကို ဂျာကြီးကို ပေးမယ် ဆိုရင်ကော”
“သဇင်”
“ဟုတ်”
“ငါ့ခြေမကို စုပ်၊ မင်းစုပ်တာ ကောင်းမကောင်းပေါ် မူတည်ပြီး ငါစဉ်းစားပေးမယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင့်”
သဇင် ဝမ်းသာအားရ ဂျာကြီးရှေ့ထိုင်ချသည်။ ထို့နောက် ဂျာကြီး ဖိနပ်ကို ချွတ်သည်။ ခြေအိပ်ကို ချွတ်သည်။ ထို့နောက် ဂျာကြီးခြေဖဝါးကို သူမပါးပေါ် ပွတ်သည်။ ဂျာကြီးခြေဖဝါးဖြင့် ပါးကို ပွတ်ပြီးနောက် သဇင်က ခြေမကို စစုပ်သည်။ ခြေမများ ခြေချေင်းများကို စုပ်သည်။ ထို့နောက် ခြေဖဝါးကို စုပ်သည်။ ပြီးလျင် နောက်တစ်ဖက် ပြောင်းသည်။ ဂျာကြီးကို ကြည့်သည်။ ဂျာကြီးက စိုက်ကြည့်နေသည်။
အကြောင်းစုံနေသော စံပယ်အတွက် သူမ မိခင်လျှောက်သော လမ်းကို ဆက်၍ လျှောက်ရင်း သူမခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားအရ ဓာတ်ပုံအလှမယ်လေး လုပ်စားနေရာမှ ဦးဟန်သာနဲ့တွေ့ရပါတော့သည်။

မယားကြီးရှိသော်လည်း အတူမနေဖြစ်တော့သော ဦးဟန်သာသည် ပထမဆုံး သူ၏ ရုံးစာရေး သူဇာထွေးနဲ့ တရားဝင် မယားငယ်ယူသည်။ ပြီးနောက် စံပါယ်ဆိုသည့် ဓာတ်ပုံအလှမယ်နဲ့ တရားဝင်မယားငယ်ထပ်ထားသည်။ လိုသလောက် ပိုက်ဆံရနေတော့ သူဇာထွေးလည်း မငြိုငြင်။ စံပါယ်လည်း မငြိုငြင်။ မိန်းမဆိုတာ ပိုက်ဆံရလျင် ပြီးသည့်အမျိုးမို့ ဦးဟန်သာက မယားငယ်နှစ်ယောက်ကို စိတ်ကြိုက် ပိုက်ဆံပေးထားလိုက်ရာ အငြိမ်ဇယားဖြစ်လို့နေသည်။ သူဇာထွေး သင်ပြပေးခဲ့သောနည်းဖြင့် လိုးလာရာ စံပါယ်ကို တစ်လလောက် ဖြုတ်ပြီးနောက် အသစ်ဆာလာသည်။ မိန်းမတစ်ယောက်ရဖို့ ပိုက်ဆံသာလိုသည် မဟုတ်ပါလား။

သူနေသည့် လမ်းထဲတွင် တစ်လမ်းထဲနေသည့် သီရိဆိုသည့် မုဆိုးမလေးကို ဦးဟန်သာ သဘောကျနေသည်။ သူတို့လက်ထပ်ပွဲကိုပင် အဖိတ်ခံရသဖြင့် သွားဖြစ်တာ မကြာသေး၊ ယခု ယောကျားဆုံးပြီတဲ့၊ မင်္ဂလာပွဲတုန်းက ဟန်သာ သတို့သမီးအလှကို တော်တော်ငေးမိသည်။ တော်တော့ကို လှသည်။ ထိုစဉ်တုန်းက သတို့သားကိုပင် သူမနာလို ဖြစ်သေးသည်။ ခုဆုံးပြီဆိုပါလား။ အသုဘက လူတော့ သိပ်မစည်လိုက်။ ဆေးမှားကုမိသည်ဆိုသော ဆရာဝန်မကိုယ်တိုင် လာရောက်၍ အသုဘအစအဆုံး ကူညီပေးသွားသည်ကိုတော့ သတိထားမိသည်။ အသုဘပြီးပြီး ဆယ်ရက်တစ်ပတ်လောက် ထိုဆရာဝန်မ ဝင်ထွက်နေသည်ကို တွေ့သေးသည်။ အခုတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ မတွေ့တော့။

“ဒင်း ဒေါင်”
ဟန်သာ အရဲစွန့်၍ တံခါးခေါက်လိုက်သည်။ အတော်ကြာမှ တံခါးတစ်ချပ် အသာဟလာသည်။
“အော် ဟုတ်ကဲ့ ဦး လာလေ”
ကြည့်ရသည်မှာ သီရိငိုထားသည်။ တော်တော်လေးလည်း ပိန်ကျသွားသည်။
“ကျမမှာ ဘာမှလည်း ဧည့်ခံစရာ မရှိဘူး”
“ရပါတယ် မလိုပါဘူး။ အိမ်နီးချင်း တစ်ယောက်အနေနဲ့ အဆင်ပြေရဲ့လားလို့ သိချင်ရုံပါ”
“အဆင်ပြေပါတယ်”
သူစိမ်းနဲ့တွေ့တွေ့ချင်း အဆင်မပြေဟုလည်း သီရိ မပြောချင်ပါ။
“အဆင်မပြေတာရှိရင် ပြောလေ သီရိ တစ်လမ်းချင်းနေတဲ့အတူတူ ကူညီပေးရတာပေါ့”
“ဟုတ်”
တော်တော်ကြာ စကားမပြောဖြစ်။
“ဦးက ကူညီချင်တယ် ဘယ်လို ကူညီရမှန်းလည်း မသိဘူး”
“ရပါပြီ ဦးရယ်”
ယောက်ျားဆုံးသွားလို့ ဝမ်းနည်းနေသည့်ဟန် ရှိပြီး ပိန်သွားသော်လည်း သီရိမှာ တော်တော်လှသေးသည်ကို ဟန်သာ သတိထားမိသည်။

“အော် ရော့ လိုရမယ်ရ သုံးဖို့”
ဟန်သာ ပိုက်ဆံ ဆယ်သိန်းထုတ် တစ်ထုတ် ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ သီရိမျက်နှာက ထူးဆန်းအံ့သဩနေသည်။
“ဟ ဟင့်အင်း ရ ရပြီရှင့်”
“ဦးပြန်လိုက်ဦးမယ်”
သီရိက ပိုက်ဆံထုတ်ကို ကောက်ယူ၍ သူ့အား ပြန်ပေးသည်။ သူခေါင်းခါလိုက်သည်။ သီရိက သူ့အင်္ကျီကို ဆွဲကာ သူ့အိပ်ထဲ ထိုးထည့်သည်။ သူက သီရိပခုံးကို ကိုင်လိုက်သည်။ သူ အသာခေါင်းညိတ်၍ ယူထားရန်ပြောသည်။ သီရိတစ်ယောက် ဆယ်သိန်းအုပ်ကြီးကိုင်ရင်း ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ နောက်နေ့လည်း သူဆက်သွားသည်။ တစ်ရက် နှစ်ရက်။ ဆက်ဆံရေး နည်းနည်း ပြေလည်လာသည်။ ခြောက်ရက်မြောက် သူရောက်သွားတော့ သီရိက တံခါးဖွင့်ထားသည်။ သူဝင်သွားတော့ သီရိက ဧည့်ခန်းထဲ မရှိ၊ မီးဖိုချောင်ထဲ သူဝင်လိုက်သည်။ သီရိက အလွန်ပါးသော အင်္ကျီနဲ့ အလွန်နွမ်းသော ထမီဝတ်ထားသည်။ ဘရာ ဝတ်မထားသည်ကိုလည်း တွေ့ရသည်။ သူနောက်ကနေ အသာဖက်လိုက်သည်။ သီရိ မငြင်းပါ။ ဖွံ့ထွားနေသော ရင်သားကို ကိုင်သည်။ သီရိက နည်းနည်းရုန်းသည်။ သူ သီရိလက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပြန်ဆွဲလိုက်သည်။ သီရိ ငြိမ်နေပြန်သည်။ အင်္ကျီပေါ်ကနေ နို့ကိုကိုင်သည်။
“ဦး သီရိကို ကြိုက်နေတာလား”
“သီရိ သိနေပြီးသား မဟုတ်လား”
“ကျမက မုဆိုးမဆိုတာ သိတယ်မဟုတ်လား”
“အဲဒါက အရေးမကြီးပါဘူးကွာ”
“ကိုကြီး မိန်းမကော ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”
သီရိ ပြောင်းခေါ်လိုက်သည်။ လာတိုင်း လာတိုင်း ပိုက်ဆံ ဆယ်သိန်းဆယ်သိန်းပေးသွားသည်။ ယောက်ျားတစ်ယောက် ဤမျှ ပိုက်ဆံအကုန်ခံပြီဆိုပါက သူမခန္ဓာကိုယ်ကြောင့်ဆိုတာ သီရိသိသည်။ ထို့ကြောင့် သေချာကြိုနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဟန်သာက နို့ကို ပွတ်သပ်သည်။ အင်္ကျီကိုပင့်၍ နို့သီးခေါင်းကို ပွတ်သည်။ သီရိ ညည်းသည်။

“သီရိ သဘောတူတယ် မဟုတ်လားဟင်”
သီရိ ခေါင်းညိတ်သည်။ ဟန်သာက သီရိ၏ ထမိန်နွမ်းနွမ်းလေးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ကြိုးသိုင်းပင်တီလေးကို တွေ့ရသည်။ အိုးက ဝိုင်းစက်နေသည်။ အတော်တောင့်သည့် အိုးဖြစ်သည်။ သီရိဆံထုံးကို သူဖြေလိုက်သည်။ အိုးနားရောက်လုနီးပါး ပြောကျလာသည်။ ဆံပင်က အတော်ကြာကြာ ဆီမလူးသဖြင့်လား မသိ။ ဖွာလန်ကြဲကျလာသည်။ သူကျောပြင်ကို နမ်းသည်။ အိုးကို ပွတ်သည်။ သီရိက သူ့အား မီးဖိုချောင်ကနေ ခေါ်ထုတ်သည်။ ဧည့်ခန်းမရောက်မီစပ်ကြားတွင် သူနောက်ကနေ ဖက်သည်။ သီရိက ဆိုဖာခုံနားရောက်အောင်သွား၍ လက်ထောက်သည်။ ဟန်သာက သီရိအိုးကို သေချာကြည့်၍ ပွတ်ကစားသည်။ ပြီးလျင် သီရိကို ရပ်ခိုင်းပြီး အင်္ကျီပေါ်ကနေ နို့ကို စို့သည်။ သီရိညာဘက်နို့ အပြင်ဘက်တွင် စိုသွားသည်။ သီရိက ညည်းနေသည်။ သူက နောက်ကနေ သီရိအိုးကို ပွတ်သပ်သည်။ သီရိပြန်ကုန်းပေးသည်။ ဟန်သာက သီရိအိုးကို ယက်ပေးသည်။ အိုးကို စုပ်နမ်းသည်။ သီရခမျာ အော်ညည်းနေသည်။ ပြီးနောက် ဟန်သာက သီရိကို နောက်ကနေ ဖက်လိုက်သည်။

နို့ကို အပေါ်ကတစ်ဖက် အောက်ကတစ်ဖက်ပွေ့ပြီး သီရိကို သီရိအိပ်ခန်းထဲ ခေါ်သည်။ သီရိက လိုက်ပါလာသည်။ သီရိကို အိပ်ယာပေါ် အိပ်ခိုင်းသည်။ ညာဘက်နို့က စိုနေသည်။ ထိုအခါ ဟန်သာက လက်ဝါးကို တံတွေးဆွတ်၍ ဘယ်နို့ကို စိုအောင် ပြန်လုပ်သည်။ ပြီးလျင် ဘယ်နို့ကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ စို့သည်။ ဘယ်နို့ ညာနို့ ပြောင်းစို့သည်။ ထို့နောက် အင်္ကျီပေါ်ကနေ နို့ကိုပူးကိုင်သည်။ ပူးလိုက် လွတ်လိုက် လုပ်သည်။
“သီရိ”
“ရှန်”
“နို့ကို အင်္ကျီပေါ်ကနေပဲ စို့ခိုင်းတော့မှာလား”
သီရိက မျက်နှာလှည့်ကာ အင်္ကျီကို ရှက်သည့်ပုံဖြင့် အသာပင့်ပြသည်။ ဟန်သာက နို့သီးခေါင်းကို လက်ချောင်းဖျားဖြင့် ကလိသည်။ သီရိ အော်သည်။ နို့သီးခေါင်းကို ဖိစုပ်သည်။ သီရိနို့သီးခေါင်းက တော်တော်ကြီးသည်။ နို့သီးခေါင်းကြီးသလို နို့လည်းကြီးပါသည်။ ပြီးတော့ တစ်ကိုယ်လုံး အသားအရေက ဖြူဝင်းနေသည်။ ဖြူသည်ဆိုသည်ထက် ဝင်းနေသည်။ ဟန်သာက နို့သီးခေါင်းကို နှစ်ခုစလုံး ကစားသည်။ သီရိကတော့ အော်ညည်းသည်။ ဟန်သာ နို့သီးခေါင်းကို စုပ်သည်။ လျက်သည်။ နို့ကို စို့သည်။ ပြီးနောက် အောက်ကို အသာနမ်းဆင်းသည်။ ပေါင်ကြားထဲ ရောက်လာသည်။ ဟန်သာက နည်းနည်းဆွဲလှည့်ပြီး အိုးကို နမ်းသည်။ ထို့နောက် သီရိအပေါ် အသာစီးမိုးကြည့်သည်။ သီရိကလည်း ပြန်ကြည့်သည်။

“သီရိ”
“ရှင်”
“ကိုကြီးကို ပြန်မနမ်းတော့ဘူးလားလို့”
သီရိလက်ထောက်၍ ထသည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်သည်။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အကြာကြီး ကြည့်ဖြစ်သည်။ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း နည်းနည်းချင်းစီ နီးလာသည်။ ဟန်သာက သီရိပါးကို အရင်နမ်းသည်။ ထို့နောက် သီရိမေးကို ကိုင်၍ နောက်တစ်ဖက် ဆက်နမ်းသည်။ သီရိ မျက်လွှာအသာချသည်။ သူက သီရိနှုတ်ခမ်းကို လက်ညိုးနဲ့ အသာထိသည်။ သီရိက နှုတ်ခမ်းဟလာသည်။ ဟန်သာက သီရိနို့ပေါ် လက်တစ်ဖက်တင်ပြီး သီရိခေါင်းကို အသာဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့လိုက်သည်။ သီရိ အသာပြန်နမ်းစုပ်သည်။ ဟန်သာလည်း သီရိနှုတ်ခမ်းကို ငုံထားသည်။ သီရိက သူ့အောက်နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲနမ်းသည်။ သူက သီရိအထက်နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲနမ်းသည်။ ဟန်သာက သီရိနို့ကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံးပွတ်ရင်း သီရိနှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း အရှည်ကြီး ဆွဲနမ်းသည်။ သီရိက နမ်းရင်း သူ့ပေါင်ကြားကို ပွတ်သည်။ သူက လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပေးသည်။ သီရိက သူ့လီးကို လက်ပြန်ဆွဲ ကွင်းတိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းသည်။ လျှာချင်း စုပ်ကြသည်။ သီရိလျှာကို ဟန်သာက စုပ်လိုက် ။ ဟန်သာလျှာကို သီရိက စုပ်လိုက်လုပ်သည်။ ထို့နောက် ဟန်သာက သီရိကို အသာအိပ်ချခိုင်းသည်။ သီရိအိပ်ချသည်။ ဟန်သာက သီရိပေါင်နှစ်ချေင်းကို ပူး၍ မချီကာ လီးဖြင့် သီရိအိုးကို ထိုးကစားသည်။ သီရိက ညည်းသည်။  လီးနွေးနွေးကြီးဖြင့် အိုးများ ပေါင်များကို အထိုးခံရသော သီရိခမျာ တုန်ရီနေသည်။

“အို”
သီရိ အံ့အားသင့်သွားသည်။ ဟန်သာက ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားချလိုက်ပြီး စောက်ပတ်ကို လျက်သည်။ သီရိ တစ်ခါမှ မထင်ခဲ့သော အပြုအမူဖြစ်သည်။ ဟန်သာသည် စောက်ဖုတ်ကို လျက်ရင်း နို့ကို လှမ်းကိုင်သည်။ သီရိမှာ တုန်ခါနေသည်။ စောက်ဖုတ်တွင် လျှာ၏ ကြမ်းရှသော အထိအတွေ့က သီရိအား ကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထစေသည်။ သီရိ ဘဝတလျှောက်လုံး ပထမဆုံးအကြိမ် စောက်ပတ် အယက်ခံရခြင်း ဖြစ်သည်။

“အို အား အားနာလိုက်တာ အား နာ အားနာတယ် အားနာ နာတယ်”
သီရိအားနာသည်။ အားနာသော်လည်း ကောင်းသည်။ ဟန်သာက အသာထ၍ သူမစောက်ပတ်ကို လီးနဲ့ထိုးသည်။ လီးက ပြွတ်ဆို ဝင်သွားသည်။ ဟန်သာ လေးငါးချက် ဆောင့်သည်။ ပြီးလျင် နို့ကိုင်ကာ ဆက်လိုးသည်။ သီရိမှာ ခေါင်းအုံးကို ပြန်ဖက်၍ ကုတ်ခြစ်လိုက်။ အိပ်ယာခင်းကို ဆုပ်နယ်လိုက် လုပ်နေသည်။ ဟန်သာက လိုးရင်း သီရိ၏ နို့တစ်လုံးတည်းကို နှစ်ဖက်ကိုင်သည်။ ပြီးနောက် နို့သီးခေါင်းကို လက်ညိုးနဲ့ထိုးကာ နို့သီးအုံကို ကိုင်ညစ်သည်။ ဟန်သာ ဆက်လိုးသည်။ နို့ကို လွတ်ထားလိုက်တော့ သီရိနို့က အပေါ်အောက် ယိမ်းကနေသည်။ ဟန်သာ ဒူးထောက်၍ စောက်ပတ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးသည်။ သီရိ ငြိမ်နေသည်။ ထို့နောက် သီရိကို အသာထူသည်။ သီရိက အလိုက်သိစွာ ကုန်းသည်။ ဟန်သာသည် ဝိုင်းကျစ်နေသော သီရိအိုးကို တစ်ဖက်တည်းကိုင်ရင်း လိုးထည့်သည်။ အိုးတစ်လုံးတည်းက သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်၍ မဝနိုင်အောင် ရှိသည်။ အိုးတစ်လုံးတည်းကိုင်ရင်း တစောင်းလိုးပြီး နောက်တဖက်စောင်းကာ အိုးတစ်လုံး ထပ်ကစားသည်။ အိုးကစားရင်း မနားတမ်းလိုးသည်။ ထို့နောက် အိုးနှစ်လုံးကို လွတ်ကာ ဆောင့်လိုးသည်။ သီရိအိုးမှာ တုန်ခါနေသည်။ ဟန်သာက ခါးစောင်းကိုင်၍ ထပ်လိုးသည်။ လိုးပြီးနောက် သီရိနို့ကို လှမ်းကိုင်သည်။ သီရိနို့က အောက်ကိုတွဲ၍ တုန်ခါနေသည်။

သီရိလက်ထပ်စဉ်ကတည်းက ဟန်သာ သတိထားမိသည်။ သီရိ နို့နဲ့အိုးက တော်တော်ကြီးသည်။ လက်ထပ်ပြီးတော့ သူ့ယောက်ျားကပင် နိုင်ချမှနိုင်မည့် အနေအထား၊ သို့သော်လည်း ဆော်ကြီးက ထန်သလောက် သူ့ဘဲလည်း ထန်ခဲ့ပုံရသည်။ နို့များပင် တော်တော်ထွားသွားသည်။ အိုးကလည်း ထွားသွားသည်။ သူလိုးရင်း လီးအထည့်လိုက် ဆွဲရပ်လိုက်သည်။ သီရိ အရပ်လိုက် လေးဖက်ထောက်ကုန်းသည်။ သူနောက်ကနေ ခပ်ပြင်းပြင်းပင် လိုးသည်။ သူ့လီး စောက်ပတ်ထဲ ပြွတ်ပြွတ်ဝင်နေသံနဲ့ သီရိ တဟင်းဟင်းညည်းနေသံက ဆူညံနေသည်။ နောက် သီရိ သိပ်မတောင့်ခံနိုင်။ မှောက်ကျသွားသည်။ သူ ဆက်လိုက်၍ သီရိကို တစောင်းထားကာ နောက်ကနေ သွင်းလိုက်သည်။ သီရိမှာ တဟင်းဟင်း တအင်းအင်းညည်းရင်း နောက်ကနေ အလိုးခံသည်။ သူ ဆောင့်လိုးရင်း သီရိနို့ကို ကိုင်သည်။ သီရိမှာ အော်ညည်းနေရုံမှအပ အောင့်ခံသည်။ သူလိုးနိုင်သလို သီရိလည်း ခံနိုင်သည်။ သူပေါင်တဖက်ကို အပေါ်မြောက်၍ ဆက်လိုးသည်။ သီရိပေါင်က တော်တော်တုတ်သည်။ သို့သော်လည်း လိုးနေရသဖြင့် သူမနိုင်သည်။ သီရိကို ပက်လက်ထားပြန်သည်။ ပြီးလျင် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို စုလိုက်သည်။ ဒူးကို ရင်ဘတ်နားနီးအောင် ထားပြီး ဆက်လိုးသည်။ သီရိပေါင်ကို သူပွတ်သပ်သည်။ ခြေထောက်ကို အပေါ်ထောင်လိုက်သည်။ သီရိက သူမပေါင်ကို သူမပြန်ဖက်ကာ အော်ညည်းသည်။ သူဆက်လိုးသည်. ထို့နောက် သီရီကို တစောင်းထားသည်။ သီရိက အကွေးလိုက်နေကာ တစောင်းလိုက်အိပ်သည်။ သူနောက်ကနေ ဆက်လိုးသည်။

သီရိ၏ အလှကို ကြည့်ရင်း သီရိပေါင်တံကိုပွတ်ရင်း လိုးသည်။ ပြီးလျင် သီရိကို ပက်လက်ပြန်ထားသည်။ အပေါ်ကနေ သီရိလက်နှစ်ဖက်ကြား လက်ထောက်၍ သီရိပေါင်ကို ကားထားပြီး ဆက်လိုးသည်။ သီရိက သူ့လည်ပင်းကို ဖက်သည်။ သူအတောင့်လိုက် အိပ်ကာ လိုးချသည်။ သီရိနှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်တော့ သီရိက သူ့ခါးကို ဖက်သည်။ သူလိုးချရင်း နမ်းရင်း သီရိပေါင်ကို ထမ်းလိုက်သည်။ သီရိပေါင်ကို ထမ်းရင်း ဆက်လိုးချသည်။ သီရိက သူမခြေချင်းဝတ်ကနေ ကိုင်ကာ ပေါင်ကို ဆွဲပေးသည်။ ဖင်က ထောင်လာသည်။ သူလိုးချသည်။ လိုးချင်ရင်း လိုးချင်ရင်း သူပြီးထည့်လိုက်သည်။
“ကြိုက်လား”
အိပ်ယာပေါ်ကနေ သီရိခေါင်းညိတ်ပြသည်။ ဟန်သာက သီရိလည်ပင်းကို နမ်းသည်။ နမ်းရင်း ဘေးတွင် အိပ်ချသည်။ ဟန်သာက နို့ကို ဆက်ကိုင်ထားသည်။ သီရိက ဟန်သာ ရင်ခွင်ထဲ ဝင်ကာ ဟန်သာနို့ကို စို့သည်။

“ကိုကြီး အလုပ်သွားမလား”
“သီရိက နှင်ထုတ်တာလား”
“အို မဟုတ်ပါဘူး”
ဟန်သာက သီရိခေါင်းကို အသာပွတ်ကစားသည်။ သီရိက ဟန်သာ ရင်ဘတ်ကို နမ်းရင်း ပွတ်သပ်သည်။ ထို့နောက် လက်ကို အသာအောက်ရွှေ့သည်။ ဟန်သာလီးကို အသာကိုင်သည်။ ဟန်သာ လီးထိပ်တွင် ကပ်ကျန်နေသော လရည်ကို သုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဟန်သာကို ပြသည်။ ဟန်သာက ပြုံးသည်။ သီရိက တစ်ရှူးယူ၍ သုတ်လိုက်သည်။
“သီရိကို ချစ်လားဟင်”
“အို ချစ်တာပေါ့”
“သီရိကို ချစ်ရင် သီရိကို ကူညီပါလားဟင်”
“အို ခုနကလို မလုပ်နဲ့ကလွဲလို့ အကုန်ကူညီမယ်”
“ကိုကြီးနဲ့ လင်မယားလုပ်တမ်းကစားဖို့က သီရိအတွက် ဝန်မလေးပါဘူး၊ သီရိ ဒီအိမ်မှာ မနေချင်တော့တာ၊ သီရိကို ဒီအိမ်လေး ရောင်းပြီး တခြားနေရာမှာ အိမ်ဝယ်ပေးပါလားဟင်”
“အို ဒါက ကူညီပေးရမှာပေါ့”
“ဒီနေရာနဲ့ ဝေးလေ ကောင်းလေပဲ”
“အင်း ကောင်းတယ်၊ ကိုကြီးကို နေ့လည်စာ ချက်ကျွေးပါဦး”
“အိုး ရတယ်”
သီရိသည် ပင်တီလေးဝတ် အပေါ်အင်္ကျီလေး ကောက်ဝတ်ကာ မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်သည်။ ဟန်သာက အိမ်ခြံမြေ အကျိုးဆောင်တစ်ယောက်ဆီ ဖုန်းဆက်ကြည့်သည်။ အိမ်ကို လာကြည့်ပေးမယ်ဖြစ်ကြောင်း ပြောသည်။ နောက်ဝယ်ယူမည့် အိမ်အကြောင်းလည်း စုံစမ်းကြည့်တော့ အဆင်ပြေသည်။

“အဆင်ပြေတယ်”
မီးဖိုချောင်ထဲ သူလိုက်သွားသည်။ သီရိက ကျေးဇူးတင်သည့် အကြည့်ဖြင့် သူ့အားကြည့်နေသည်။ ဟန်သာက သီရိ၏ နဖူးဆံစကို ကိုင်ကာ အပေါ်ကသပ်တင်ပေးသည်။ သီရိက ဟန်သာဘက်သို့ အသာလေး ယိမ်းလာသည်။ ဟန်သာက သီရိကိုယ်လုံးကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် တစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်သည်။ ပွတ်သပ်ရင်း သီရိ၏ နို့ကို အသာလေး ကိုင်သည်။ သီရိက သူ့အား ကျေးဇူးရှင်ဆိုသည့် အကြည့်မျိုးဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသည်။ သီရိ၏ နှုတ်ခမ်းတွေလည်း ဟကာ အသက်ကို ပါးစပ်ဖြင့် ရှုသည်။ ဘရာဝတ်မထားသော သီရိ၏ နို့သီးခေါင်းကို အသာလေး ဖိကာ လှိမ့်ကစားသည်။ သီရိက လက်ကို အသာဆေးသည်။ ထို့နောက် သူ့ရှေ့ ထိုင်ချသည်။ ဟန်သာလည်း အတွင်းခံဘောင်းဘီသာ ဝတ်လာသည်။ သီရိက ဟန်သာ၏ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီတစ်ဝိုက်ကို နေရာနှံ့အောင် နမ်းသည်။ သီရိနမ်းနေစဉ်ကာလအတွင်း ဟန်သာဘောင်းဘီက ဖောင်းထလာသည်။ သီရိက သူမ၏ သွယ်လျသော လက်ချောင်းဖြင့် လီးလုံးကြီးကို အပြင်ဘက်ကနေ ပွတ်သပ်သည်။ ထို့နောက် ဘောင်းဘီကို အသာချွတ်ချသည်။ လီးက တန်းနေအောင် မတ်နေရာ သီရိက နောက်ပင်နည်းနည်း ဆုတ်လိုက်ရသည်။

“အကြီးကြီးပဲ”
“သီရိ ယောက်ျားပစ္စည်းနဲ့ ဘယ်သူပိုကြီးလဲ”
သီရိမျက်နှာက တစ်ချက် ညိုးသွားသည်။ ဟန်သာလည်း နည်းနည်းမှားသွားသည်။ မမေးသင့်သည့် မေးခွန်းမှ သွားမေးမိသည်။ သီရိက ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ သူ့လီးကို အသာလေး ငုံချလိုက်သည်။
“ဆော ဆ ဆောရီး”
ဟန်သာ ဘာကိုဆိုလိုလို့ ဆိုလိုမှန်း မသိဆောရီးသည်။ သီရိက လီးကို ဆုံးအောင် ငုံချကာ ပြန်ဆွဲထုတ်သည်။ ထို့နောက် တဖန် ပြန်ငုံချသည်။ သီရိက အဆုံးထိငုံလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်လုပ်သည်။ ထို့နောက် သီရိက တဝက်လောက်ငုံပြီး အရင်းကို ကွင်းထုသည်။ သီရိသည် လက်ဖြင့်ကွင်းထုရင်း သူ့ကိုဖက်ကာ ပါးစပ်ဖြင့် ကွင်းတိုက်ချသည်။ သူငြိမ်နေရာမှ ကောင်းလာသဖြင့် မနေနိုင်တော့ဘဲ သီရိခေါင်းကို ကိုင်ကာ လိုးထည့်မိသည်။ သီရိက ရိုးရိုးငုံရုံမဟုတ်ဘဲ စုပ်ထားသဖြင့် လိုးထည့်သည့်အခါ လွယ်သော်လည်း ပြန်ထုတ်တော့ ကြပ်သည်။ စောက်ပတ်လိုးလို့ကောင်းသလို ပါးစပ်လည်း လိုးလို့ကောင်းလှသည်။ ဟန်သာက သီရိခေါင်းကိုကိုင်၍ ခပ်ပြင်းပြင်းလိုးချသည်။ သူ အားမရတော့သဖြင့် သီရိကို နောက်နံရံကို ခေါင်းမီချထားခိုင်းပြီး ပါးစပ်ကို ဆက်လိုးသည်။ သီရိက မော၍ အသက်ရှုကြပ်လာသည့်အခါ စူးစူးဝါးဝါးအော်သည်။ ထိုအခါ ဟန်သာက ခေါင်းကို ဖိ၍ မထုတ်ပဲ ကိုင်ထားသည်။ အတော်ကြာမှ လီးထုတ်ပေးသည်။ သီရိမှာ မောနေသည်။ သီရိ အမောမပြေခင် သူမပါးစပ်ကို ပြန်လိုးသည်။ ပါးစပ်ကို အာခေါင်စိုက်အောင် လိုးသဖြင့် သီရိမှာ အသက်ကောင်းကောင်း မရှူနိုင်။ ထိုအခါ ဟန်သာပေါင်ကို တွန်းသည်။ ဟန်သာလည်း သူမ အသက်ရှူမရမှန်း သိလေ လီးကို အကြာကြီးစိမ်ထားလေ လုပ်သည်။ လီးကိုထုတ်ပြီး ဟန်သာက သူမအားထိုင်၍ သူမကို ကြည့်သည်။ သီရိက သူမနှုတ်ခမ်းတွင် ပေနေသော လျာရည်များကို သုတ်သည်။ ဟန်သာအား ရယ်ပြသည်။ ဟန်သာက ပြန်ထ၍ သီရိလက်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်ကို မြောက်၍ ကိုင်ထားသည်။ သီရိကိုယ်တိုင်ပင် လီးကို စုပ်လိုက်သည်။ ဟန်သာက သူမလက်ကို ဆွဲယိမ်းသည်။ သီရိလည်း ပါးစပ်ဖြင့်လိုးသည်။ ဟန်သာက သူမလက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ထားကာ ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ ဟန်သာက ပါးစပ်ကို လိုးရင်း ကုန်းကာ သူမ အိုးကို လှမ်းကိုင်သည်။ သီရိလည်း မလွတ်တမ်း လီးကိုစုပ်ရင်း ပါးစပ်နဲ့ လိုးပေးသည်။ ဟန်သာက ခဏနေ သူမဆံပင်များကို နောက်ကနေ စု၍ ကစားသည်။ ပြီးလျင် စံပင်ကို စုကိုင်၍ နောက်စေ့နားထားကာ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို ဆောင့်လိုးပြန်သည်။

“အူး ဝူး ဝူး”
သီရိက ဟန်သာကို တစ်ချက်တွန်းသည်။ ဟန်သာက ခုတော့ ချက်ချင်းထုတ်ပေးသည်။ သီရိက ပါးစပ်ထဲ လီးမရှိတော့ချိန်ခဏ အသက်ကို အမြန်ရှူသည်။ သူမ လေတဝကြီး ရှူသွင်းချိန်ပင် အပြည့်မရ။ ဟန်သာက သူ့လီးပြန်ထည့်သည်။ သီရိကလည်း ဟန်သာပေါင်ကိုကိုင်၍ ပါးစပ်တဆုံး လီးကို စုပ်သည်။ ဟန်သာက သူမလက်ကို အပေါ် ပြန်မြောက်ထားပြန်သည်။ ပြီးလျင် ပါးစပ်ကို တောက်လျှောက် လိုးသည်။ ဟန်သာက အဆုံးထိထိုးထည့်၍ ငြိမ်ထားသည်။ သီရိက အလိုက်သိစွာ ပါးစပ်ထဲ လီးကို လျှာဖြင့် ကစားသည်။ ထို့နောက် ဟန်သာက သူမပါးစပ်ထဲ လီးအပြည့်ထည့်ပြီး ဘယ်ညာထိုးကစားသည်။ ထို့နောက် ပြန်လိုးသည်။ လိုးပြီး သူမပါးစောင်များကို လီးနဲ့စုံအောင်ထိုးသည်။ ထိုးပြီးနောက် ပါးစပ်ကို ပြန်လိုးသည်။ ခုတစ်ခါ သီရိခေါင်းကို အသေကိုင်၍ လိုးသည်။ လိုးရင်း ဟန်သာ ညည်းသံကြားရသည်။ သီရိပါးစပ်ထဲ လီးရည်နွေးနွေးကြီးများ တဗျစ်ဗျစ်စီးဝင်လာသည်။ လီးရည်ထွက်သွားသော်လည်း ဟန်သာက လီးကို မထုတ်။ သီရိပါးစပ်ထဲ စိမ်ထားသည်။ လီးကလည်း တော်တော်နဲ့ ညိုးကျမသွားဘဲ မာတောင်နေသည်။ သီရိကိုယ်တိုင် ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။ သီရိက လီးရည်များ မြိုမချဘဲ ပါးစပ်ကနေ ဤအတိုင်း ထွက်ကျစေသည်။ ဟန်သာကလည်း သီရိကို ကြည့်နေသည်။
သီရိ ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့ ထရပ်ကာ ဘေဇင်နားသွား၍ ပါးစပ်ကို ပလုပ်ကျင်းသည်။ ဟန်သာက ကြည့်နေသည်။ သီရိ လက်ဆေးသည်။ မျက်နှာသစ်သည်။

“ကိုကြီးအတွက် ထမင်းဆက်ချက်ပေးရမလား”
“အပြင်သွားစားရအောင်”
“အွန်း ကောင်းတယ်”
သီရိသည် ရေငတ်တုန်း ရွေတွင်းထဲကျဆိုသလို အိမ်နဲ့ဝေးရာကို ထွက်ပြေးချင်နေရာ ချက်ချင်းပင် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
“ကိုကြီးကားက အကောင်းစားကြီးနော်”
“လိုက်မယ်မလား”
“ကိုကြီး ဟိုသီချင်းတစ်ပုဒ်ကြားဖူးလား”
“ဘယ်သီချင်း”
“ခွေးကလေးလို ကြိုးနဲ့ဆွဲကာ ခေါ်သွားမလား ကိုကြီးခေါ်ရာ တကောက်ကောက်လိုက်မှာပဲ ဆိုတဲ့သီချင်းလေ”
“အဲဒီသီချင်းထဲကလို လိုက်မလား ဒါမှမဟုတ် မောင်ခေါ်ရာ လိုက်မလား မမက ဆိုတဲ့သီချင်း ထပ်ဆိုပြရဦးမလား”
“သီချင်း မဆိုတတ်တော့ဘူး၊ သူများကို မထားခဲ့နဲ့ ကြိုက်တဲ့နေရာသာခေါ်သွား”
ကားပေါ်ရောက်တော့ ဟန်သာ မောင်းသာထွက်လာသည်။ ဘယ်သွားရမလဲ စဉ်းစားမရ။ ဘာစကား ပြောရမယ်မှန်းလည်း မသိ။
“သီရိ စုပ်တာ အရမ်းတော်တာပဲ”
“ကိုကြီးလီးကလည်း အရမ်းလှတာပဲ”
“အဟား”
ဟန်သာ ရယ်ဖြစ်သည်။
“ဘယ်သွားရင် ကောင်းမလဲ”
“ကိုကြီး သီရိလေ အိမ်မပြန်ချင်တော့ဘူး။ သီရိအိတ်ထဲမှာလည်း စာရွက်စာတမ်းတွေပါတယ်၊ အဲဒါတွေ ကိုကြီးကို အပ်လိုက်မယ်၊ သီရိအစား အိမ်ကိုရောင်းပေးနော်၊ ပြီးတော့ ဒီနေရာနဲ့ အဝေးဆုံးနေရာမှာ အိမ်ရှာပေး၊ သီရိ ဒီနားမနေချင်တော့ဘူး”

အို ရတယ်လေ၊ သူအာမခံသည်။ သီရိက သူမဖုန်းအား လွင့်ပစ်လိုက်သည်။ ဖုန်းအသစ်တစ်လုံး ဝယ်သည်။
“ကိုကြီး ဖုန်းနံပါတ်ထည့်ပေး” သူ့ဖုန်းနံပါတ်ပေးလိုက်သည်။ စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်တွင် နေ့လယ်စာ စားသည်။
“ဟိုတယ်တစ်ခုခုမှာ ခဏသွားနေမလား သီရိ”
“အင်း သီရိလှလားဟင်”
“အိုး လှသိပ်လှ အရမ်းလှ”
“ပိုလှသွားအောင် သီရိဗြူတီပါလာ ဝင်မယ်လေ”
“မိုက်တယ် လုပ်လိုက်”
သီရိတစ်ယောက် ဟန်သာကြိုက်နှစ်သက်စေရန်အတွက် ဗြူတီဗလာတွင် အလှဝင်ပြင်သည်။ ထို့နောက် ဆီဒိုးနားဟိုတယ်သို့ခေါ်လာသည်။ ဟိုတယ်ထဲ ရောက်တော့ ကုတင်ပေါ် အတူတူ ထိုင်ဖြစ်သည်။ ဟန်သာက သီရိအလှကို စေ့စေ့ကြည့်သည်။ သီရိကလည်း ပြန်ကြည့်နေသည်။  အနီးကပ်ထိုင်နေသည်မို့ ဟန်သာက သီရိကျောကိုတစ်ဖက် ပေါင်ကိုတစ်ဖက် ပွတ်လိုက်သည်။ သီရိက ခါးလေးမတ်ကာ ရင်ကိုကော့ပေးသည်။  ဟန်သာက သီရိနို့ကို ကိုင်သည်။ သီရိက သူမနို့ကို ပြန်ကြည့်သည်။ ဟန်သာက နို့ကို လက်ဝါးကြီးအုပ်သည်။ ပေါင်ကိုင်နေသော လက်မှ ခါးကိုဖက်လိုက်ပြီး သီရိပါးကို နမ်းသည်။ သီရိက ငြိမ်နေသည်။ ဟန်သာက နို့တစ်ဖက် ခါးတစ်ဖက် ပွေ့ကိုင်ရင်း ပါးကို ရှည်ကြာစွာ နမ်းသည်။ လူးလာသည့် မိတ်ကပ်နံ့များ နှုတ်ခမ်းနီနံ့များ သင်းထုံနေသည်။ နောက်နို့တစ်လုံးကို ပြောင်းကိုင်သည်။ နဖူးပေါ်က ဆံပင်ကို သပ်တင်ပေးသည်။ ဟန်သာက နောက်ပါးတစ်ဖက်ကို ဆက်နမ်းသည်။ သီရိသည် ဟန်သာ၏ အပြုအမူအောက်တွင် အလိုက်သင့်ပါဝင်သည်။ ဟန်သာ နို့ကောင်းကောင်းကိုင်နိုင်ရန် ရင်ကိုကော့ပေးထားသည်။ ဟန်သာ ပါးကို နမ်းတော့ မျက်လုံးအစုံကို အသာစင်း၍ မှေးထားသည်။ ဟန်သာက နဖူးကို နမ်းသည်။ နှာခေါင်းကို နမ်းသည်။ နှာခေါင်းကို အသာငုံသည်။ သီရိနှုတ်ခမ်းလေး ပွင့်လာသည်။ ဟန်သာက သီရိအထက်နှုတ်ခမ်းကို နှုတ်ခမ်းချင်း အသာထိသည်။ အသာလေး နောက်ဆုတ်တော့ သီရိလိုက်ပါလာသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းသည်။ သီရိပခုံးကို ကိုင်၍ ပွတ်သပ်ရင်း သီရိနှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်ကြသည်။ ဟန်သာက သီရိနို့ကိုဆက်ပွတ်သပ်သည်။ ဗိုက်သားကို ပွတ်သပ်သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းလည်း နမ်းထားသည်။ သီရိကလည်း ဟန်သာနှုတ်ခမ်းကို ဖိဆွဲ၍ နမ်းသည်။ အနမ်းချင်း မိုးမွန်နေသည်။ သီရိလည်း ညည်းသည်။ ဟန်သာလည်း ညည်းသည်။ အသံတွေက တဏှာသံတွေ မိုးထိညံနေသည်။

“ချစ်တယ် ကိုကြီး ချစ်တယ်”
သီရိက ပြောသည်။ ဟန်သာက ဆက်နမ်းသည်။ သီရိ၏ လျှာကို စုပ်သည်။ သီရိက လျှာကို ထုတ်ကာ ဟန်သာ ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်သည်။ ဟန်သာလည်း သူ့လျှာကို သီရိပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်သည်။ နို့ကို လုံးခြေကစားသည်။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တဏှာပြည့်နေသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်ကြသည်။ ပြီးလျင် ပြန်နမ်းကြသည်။ ဟန်သာက သီရိနို့ကို ပွတ်ချေသည်။
“အင့် အား”
ဟန်သာက သီရိနို့ကို သူမအင်္ကျီပေါ်ကနေ နမ်းစုပ်သည်။ သီရိက ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ပေးသည်။ ထို့နောက် ပင့်ပေးသည်။ ဘရာပေါ်လာတော့ သီရိကိုယ်တိုင် ဘရာကိုပင့်ပေးသည်။ ဟန်သာက သီရိနို့ကို အုံလိုက် လျက်သည်။ ထို့နောက် နို့သီးခေါင်းကို စို့သည်။ သီရိ တော်တော်ယားလာ၍ အသာထကာ ဦးဟန်သာအပေါ်ကနေ တွန်းအိပ်လိုက်ပြီး အပေါ်ကနေ ဟန်သာမျက်နှာကို နမ်းစုပ်သည်။

“အရမ်းထန်တာပဲ အဲလိုထန်တာကို ကြိုက်တာ”
ဟန်သာကပြောသည်။ သီရိက အပေါ်ကနေ နေ၍ ဟန်သာနှုတ်ခမ်းကို နမ်းသည်။ နမ်းပြီး ဟန်သာအင်္ကျီများကို ချွတ်သည်။ ဟန်သာ ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သည်။ အင်္ကျီချွတ်စဉ် ခဏတွင်း သီရိက ဟန်သာနှုတ်ခမ်းကို နမ်းသည်။ ထို့နောက် ဟန်သာဗိုက်ကြောကနေ ရင်ဘတ်ထိ နမ်းသည်။ ပြီးလျင် ဟန်သာနို့သီးခေါင်းကို လျက်သည်။ သီရိသည် ဟန်သာဘောင်းဘီကို အကုန်ချွတ်သည်။ ဟန်သာလီးက တောင်နေသည်။ သီရိက ဟန်သာပေါင်ကြားထဲ အားယားမှောက်အိပ်သည်။ လီးကို လက်နှစ်ဖက်ပူး၍ ကွင်းတိုက်သည်။ လီးထိပ်ကို နမ်းသည်။
“လီးက ချစ်စရာကြီး”
သီရိက ပြောကာ ထပ်နမ်းသည်။ နမ်းပြီး လက်တဖက်နဲ့ ကွင်းထုပေးသည်။ သီရိက ကွင်းကို အကြာကြီးထုနေရင်း လျှာထုတ်ကာ လီးထိပ်ကို လျှာပေါ်တင်ထားသည်။ နောက်တဖက် လီးကို သေချာကြည့်ပြန်သည်။ ကြည့်ပြီးနောက် လီးတံကို နမ်းသည်။ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် လီးကို လမွေးကနေ အောက်ကို သပ်ကစားသည်။ ထို့နောက် လီးထိပ်ကို ငုံထားသည်။ လီးထိပ်ငုံပြီး ကွင်းထုသည်။ ထို့နောက် လီးကိုပင့်ကြည့်သည်။ လပြွတ်ကို ကစားသည်။ လပြွတ်ကို ကစားပြီး ငုံသည်။ ဟန်သာသည် တော်တော်လေး မြောက်လာသည်။ ခါးကော့လာသည်။ သီရိက လီးကို ထပ်စုပ်ပြန်သည်။ ဟန်သာ လက်ကို နောက်ပြန်ထောက်၍ ကြည့်လိုက်သည်။ သီရိက ဒူးတုပ်ကာ လီးကို ကိုင်ပြီး စုပ်ရင်း ကွင်းထုသည်။ သီရိက မျက်လုံးကို အသာမှေး၍ ကွင်းထုရင်း လီးထိပ်ကို ငုံထားသည်။ သီရိမှာ မက်မက်မောမောပင် လုပ်ပေးနေသည်။
သီရိက သူမလက်ချောင်းဖျားပေါ် တံတွေးဆွတ်လိုက်သည်။ သူမစောက်ပတ်ကို ပြန်ပွတ်သည်။ ပြီးနောက် သူ့ပေါ် ခွထိုင်သည်။ နောက်ပြန်ထိုင်၍ ဒူးတဖက်ထောင်ကာ သူမစောက်ပတ်ထဲ လီးကို သိပ်ထည့်သည်။ သီရိသေချာပြန်ကြည့်ရင်း လီးကို သိပ်ထည့်သည်။ အစပိုင်း လီးခေါင်းမြုပ်သည်။ သီရိပြန်ထုတ်ကာ ပြန်ထိုးထည့်သည်။ တဝက်လောက် ထပ်မြုပ်သည်။ သီရိပြန်ထုတ်ကာ ပြန်ထည့်သည်။ နည်းနည်းပိုမြုပ်သည်။ သီရိက ညည်းလည်း ညည်းရင်း ထပ်၍ စောက်ပတ်ထဲ လီးကို အမြုပ်ထည့်သည်။ ခြေကိုအသာဘေးဒူးထောက်ချလိုက်သည်။ လက်ကို ရှေ့ထောက်၍ နောက်ပြန်လိုးချသည်။ တော်တော်ကြာတော့ သူသီရိခါးကိုကိုင်၍ နောက်ပြန်ဆွဲချသည်။ ခဏအကြာ သူအောက်ကနေ အပေါ်ကို ဆောင့်တင်ပေးသည်။ ပြီးနောက်ပိုင်း သီရိကို ဆွဲထူကာ နို့အစုံကို ကိုင်၍ အပေါ်ကနေ ဖိချခိုင်းသည်။ သီရိအော်ညည်းရင်း ဆောင့်ချသည်။ သီရိက နောက်ပြန်နေပြီးသားဖြစ်၍ ဘေးတစ်ဖက်ကို စောင်းချလိုက်ပြီး နောက်ကနေ သီရိကိုယ်လုံးကို ဖက်၍ ဆက်လိုးသည်။ သီရိအိုးကြီးကို တိုက်တိုက်ပြီး စောက်ပတ်လိုးရတာ အရသာရှိလှသည်။ သီရိနို့ကိုကိုင်လိုက် ပခုံးကိုကိုင်လိုက် လိုးသည်။ လိုးရင်း အပေါ်ထကာ သီရိကို နမ်းသည်။ သီရိနဖူးတွင် ချွေးစလေးများ သီးနေသည်။ သီရိက အလိုက်သိစွာ ကုန်းပေးသည်။ သူက သီရိစပတ်ထဲ လီးကို အသာထည့်ကာ နောက်ပြန်၍ ဆွဲသွင်းသည်။ သီရိအော်သည်။ သီရိကို နောက်ပြန်ဆွဲသွင်းပြီး သီရိဝပ်ကျလာတော့ သီရိခါးကနေ ဆောင့်လိုးသည်။ သီရိမှာ ခေါင်းမော့လိုက် ငုံ့လိုက် အော်ညည်းနေသည်။

သီရိမှာ ကုန်းရင်း ဝပ်သွားရာ သူက သီရိ၏ လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍ ဆက်လိုးသည်။ သီရိ အော်ညည်းနေသည်။ သီရိနို့ကို လှမ်းကြည့်တော့ တဆတ်ဆတ်ခုန်နေသည်။ သီရိခါးကိုကိုင်၍ လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပြန်ဆွဲသည်။ သီရိကိုယ်ကို ဆွဲမတ်သည်။ သီရိလက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍ နောက်ကနေ ဆက်ဆောင့်လိုးသည်။ သီရိကို အောက်ချ၍ ပက်လက်ထားလိုက်ပြီး သီရိမျက်နှာလေးကို ကြည့်ကာ ဆောင့်လိုးသည်။ ထို့နောက် လရည်ကို သီရိစောက်ပတ်ထဲ အကုန်သွင်းလိုက်သည်။
အဝတ်ဗလာဖြင့် ခဏနားသည်။
“ကိုကြီး သီရိတို့ ဒီလို တစ်သက်လုံး နေကြရအောင်”
“အင်းပါ သီရိအတွက် ကိုကြီး အိမ်ရှာပေးမယ် သိလား မပူနဲ့”
“အရမ်းချစ်တာပဲ”
သီရိက ဟန်သာ ရင်ခွင်ထဲဝင်ကာ ဟန်သာနို့ကို နမ်းသည်။ သီရိက ဟန်သာနို့ကို နမ်းရင်း လီးကို တစ်ချက်ချောင်းကြည့်သည်။ လီးက နည်းနည်းလေး တောင်စပြုနေပြီ။ သီရိက လီးကို သူမ၏ နူးညံ့သွယ်လျသော လက်ချောင်းများဖြင့် အသာအုပ်၍ ကိုင်လိုက်သည်။ သူတို့ ထပ်လိုးဖြစ်ကြသည်။ နားနားပြီး လိုးကြသည်။ နောက်တစ်နေ့တွင်တော့ ဟန်သာလည်း သူဇာထွေးတို့ စံပါယ်ဖြူတို့ဆီထွက်ခဲ့ပြီး တစ်ယောက် တစ်ချီစီ လိုက်လိုးသည်။ ပြီးလျင် သီရိအတွက် အိမ်ရှာသည်။ အိမ်ခြံမြေပွဲစားနဲ့ ချိတ်ထားပြီးဖြစ်သည့်အတွက် အလွယ်တကူပင် ရသည်။

လယ်ကွင်းပိုင်ရှင်များ (၇)
သက်ဆိုင်သူအားလုံး # credit

သီရိ အရင်နေထိုင်ခဲ့သော ဘဝကို မုန်းသည်။ ထို့ကြောင့် ကိုကြီးအား ရပ်ကွက်ထဲတွင် နာမည်ပါပြောင်းခိုင်းပြီး နေလိုက်သည်။ သူမ၏ အတိတ်အရိပ်က တော်တော်ဆိုးသဖြင့် ပြန်တောင် မတွေးချင်ပေ။ အားလုံးနှင့် ဝေးကွာပြီး စွန့်ခဲ့သမျ ကံဆိုးစွာ သူမယူလိုက်သည့် ယောက်ျားက ကင်ဆာရောဂါဖြစ်နေသည်။ မကု၍လည်း မရ။ လင်နဲ့မယားနဲ့ဆိုတော့ မကုပေးပြန်ရင်လည်း မဖြစ်သဖြင့် ဆေးရုံတင်လိုက်ရသည်။ ဤတွင် သူမဘဝ ကံဆိုးမိုးမှောင်ကျပါတော့သည်။

“သီရိ”
“ဟုတ် ဆရာမ”
“မင်း ဆေးဖိုးတတ်နိုင်လား”
“ဘယ်လောက်ကျလဲ ဆရာမ”
ဆရာဝန်မ မြဝတ်ရည်မေးသဖြင့် သီရိတုန်ရီစွာ ပြန်ဖြေသည်။
“သိန်း ၂၀ ပါ”
“ရှင်…”
သီရိမိုးကြိုးပစ်ခံလိုက်ရသည်။
“မပေးလို့တော့ မရဘူးနော်”
“ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့”
သီရိတော်တော်ဖျားသွားသည်။
“မပေးနိုင်လည်း ရပါတယ်၊ ငါ့မှာ အစ်ကိုတွေ ရှိတယ်၊ သူတို့ကို ပေးခိုင်းလိုက်မယ်လေ”
“ရှင်”
သီရိအံ့အားသင့်နေသည်။
“ကိုကြီး၊ ကိုလတ်၊ ကိုလေး”
ဒေါ်မြဝတ်ရည် အသံနည်းနည်းမြင့်လိုက်သည်။ ဆရာဝန်ရုံးခန်း လိုက်ကာအကွယ်မှ ယောက်ျားသုံးယောက်ပေါ်ထွက်လာသည်။ တစ်ယောက်က သူမကို နောက်ကနေ ပြေးဖက်သည်။ သူမ ရုန်းချိန်ပင် သိပ်မရလိုက်။ မြောက်ခနဲ သူမကို ပွေ့လိုက်သည်။  ဆရာဝန်၏ အခန်းနောက်မှ တံခါးတစ်ခု ပွင့်သွားသည်။ သူမကို ထိုထဲသို့ ပွေ့ထည့်သည်။

ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ခင်းထားသော မွေ့ယာပေါ် သူမကို ချသည်။ သူမပက်လက်လေး ဖြစ်နေသည်။ ကိုကြီးက သူမခေါင်းဘက်ကနေ ပါးကိုပွတ်သည်။ ကိုလတ်က ဗိုက်သားကိုပွတ်သည်။ ကိုလေးက သူမထမိန်ကိုပင့်၍ ပေါင်ကိုပွတ်သည်။ သူမ နည်းနည်းရုန်းသည်။ ကိုကြီးက သူမလက်နှစ်ဖက်ကို ချုပ်သည်။ ကိုလတ်ကတော့ သူမ အင်္ကျီကြယ်သီးကို ဖြုတ်သည်။ ကိုကြီးကို မော့ကြည့်သည်။ ဆရာဝန်မ မြဝတ်ရည်လိုပင် ရုပ်ချင်းက ခပ်ဆင်ဆင် ဖြစ်သည်။ သူက နည်းနည်းတော့ ထူးခြားသည်။ မျက်မှန်တပ်ထားသည်။ ကိုလတ်က သူမအင်္ကျီကို အကုန်ချွတ်ပြီးသကာလ ဘော်လီကို ချွတ်သည်။ ထို့နောက် သူမနို့ကို စုံလိုက်ကိုင်သည်။ ကိုလတ်ကို ကြည့်သည်။ ကိုလတ်က မျက်နှာထောင့်ကျကျနဲ့ ခပ်ပိန်ပိန်လေးဖြစ်သည်။ ကိုလတ်က နို့အစုံလိုက် ပူးကိုင်ပွတ်သပ်ကစားရင်း နို့ကို စို့သည်။ သူမ ရုန်းကြည့်သည်။ ကိုကြီးက လက်ကို ဖိထားသည်။ ကိုလတ်က ကြည့်၍ ပြုံးကာ နို့ကို စို့သည်။ ခြေကို ဆောင့်ကန်ကြည့်သည်။ ကိုငယ်က ပေါင်ကို ဖိထားသည်။ ကိုငယ်ကို ကြည့်သည်။ ကိုငယ်က ပါးပြည့်ပြည့်နဲ့ အဆီပြန်နေသည်။ သူညီမနဲ့ မတူသည်ကို တွေ့ရသည်။ ကိုငယ်က ထမိန်ကို ချွတ်သည်။ ထို့နောက် သူမ၏ ပင်တီကိုလည်း တန်းချွတ်သည်။ သူမရုန်းသည်။

“ဖြန်း”
ကိုငယ်က သူမပေါင်ကို ရိုက်သည်။ သီရိ ခြေထောက်ကို ရုန်းကန်သည်။ ကိုငယ်ကလွတ်လိုက်သည်။ ကိုလတ်က ထလာပြီး သူမဒူးကို ကွေးကိုင်ကာ မြောက်သည်။ တင်ပါးကို ဖြန်းခနဲ ဖြန်းခနဲ ရိုက်သည်။ ယောက်ျားရပြီး သုံးပတ်သာ ရှိသေးသော သီရိတစ်ယောက် ယောက်ျားနဲ့ပင် ကောင်းကောင်း မအိပ်ဖူးသေး။ ယောက်ျားက သူမကို သုံးချီလောက်သာ ဘွတ်ရသေးသည်။ သုံးချီလည်း ယောက်ျားက သိပ်ကျန်းမာရေး မကောင်းသဖြင့် ဘယ်လိုမှန်းပင် မသိလိုက်ရ။ ကိုလတ်က သူမပေါင်ကြားကနေ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖြုတ်ပြီး သူ့လီးကို ထုတ်သည်။ သီရိ ခေါင်းကို ဘယ်ညာလူးလား၍ ငြင်းသည်။ သူမဘေးနားတွင် မြဝတ်ရည်တစ်ယောက် ဆက်တီခုံတွင် အခန့်သား ထိုင်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ သီရိက မြဝတ်ရည်ကို လှမ်းကြည့်သည်။
“သိပ် စမန်ခုတ်မနေနဲ့ကောင်မ ညည်းအတွက် ဆေးဖိုးဖန်ပေးနေတာ”
မြဝတ်ရည်က ပြောသည်။
“အ”
သီရိတစ်ယောက် စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ပူထွက်သွားသည်။ ကိုလတ် သူမကို လိုးလိုက်သည်။ သီရိမှာ ဘာမှ မတတ်နိုင်။ ကိုကြီးက လက်နှစ်ကို ချုပ်မြဲချုပ်ထားသည်။ ကိုလတ်က ပေါင်ကို ကား၍ လိုးထည့်သည်။ ကိုလတ် ဆောင့်လိုးသည်။ ကိုငယ်က ဘေးကနေ ကြည့်နေရင်း သူမနို့ကို လာကိုင်သည်။ သူမနို့ကို လက်နှစ်ဖက်စလုံးဖြင့် ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်ကစားသည်။ ကိုလတ်က တအင့်အင့်မြည်ကာ ဆောင့်သည်။
“ဆော်လေးက အကြပ်ကြီးဟ”
“ဟင် ဟုတ်လား”
မြဝတ်ရည် စိတ်ဝင်စားသွားသည်။ ထလာကာ ဘေးဘီဘယ်ညာကြည့်သည်။ ထို့နောက် မြဝတ်ရည်က ဘေးနားထိုင်ချ၍ သီရိမေးကို ကိုင်သည်။
“နင့်ယောက်ျား နင့်ကို ဘယ်နှစ်ချီလိုးပြီးပြီတုန်း”
“ဟင့် ဟင့် ဟင့်”
သီရိ မဖြေပါ။
“ဖြန်း”
“မှန်မှန်ဖြေ”
“ယောက်ျား ယူတာ မကြာ အ အ မ အ မကြာသေးဘူး အ ဖြည်းဖြည်း အ နာတယ် အ”
“ဖြန်း”
“နင့်ကို နာခိုင်းနေတာမဟုတ်ဘူး ဖြေစမ်း”
“သုံးခါ သုံး သုံးခါ ဟ အ အ  နာတယှ အ”
မြဝတ်ရည်သည် သီရိမေးစေ့ကို ချုပ်ကိုင်ရင်း ကိုကြီး ကိုလတ် ကိုလေးဆိုသူကို ကြည့်သည်။

“ဟဲ့ ငါ့ပစ္စည်းက အသစ်နီးပါးဟဲ့၊ နင်တို့ ဈေးပိုပေးဖို့ ကြံထား”
“ဟာဗျာ ဒေါက်တာကလည်း လုပ်ပြန်ပြီ”
“မလုပ်ချင်ရင် အခုထသွား၊ ဒီဈေးကွက်မျိုးက ရှားတယ်”
“ရတယ်ဗျာ၊ ရတယ်၊ ခင်ဗျားကြီးနော်”
သီရိက မျက်ရည်ဝဲလာသည်။ မြဝတ်ရည်က ထ၍ လိုးနေသော ကိုလတ်၏ မေးစေ့ကို ကိုင်ကာ မျက်ခုံးပင့်ပြသည်။ ကိုလတ်ကလည်း မမသဘော မမသဘောဟု ပြောသည်။ မြဝတ်ရည်ကို ကိုကြီးကို ကြည့်သည်။ ကိုကြီးက ခေါင်းညိတ်သည်။ ထို့နောက် ကိုလေးဆိုသူကို ကြည့်သည်။ ကိုလေးလည်း ခေါင်းညိတ်သည်။
“စားရကံကြုံတော့ မုတ်ဆိတ်ပျားစွဲတာပဲ”
ထိုစကားကို မြဝတ်ရည်က ပြောသည်။  မြဝတ်ရည်က ခုံတွင် ပြန်ထိုင်သည်။ ကိုလတ်က သီရိကို ဆောင့်လိုးသည်။ သီရိမှာ လက်ကို အချုပ်ခံထားရသဖြင့် ဘာမှ မလုပ်နိုင်။ ကိုလေးကလည်း နို့ကို ကစားသည်။ ကိုလတ်က လိုးရင်း လိုးရင်း မြန်လာသည်။ နောက် နို့ကို ငုံ့စို့သည်။ ဆောင့်တာများသဖြင့် သီရိကိုယ်က အပေါ်ကို ရွေ့သွားသည်။ ကိုလတ်က နောက်ပြန်ဆွဲချကာ သီရိနှုတ်ခမ်းကို ငုံ့စုပ်သည်။ ထို့နောက် သီရိပေါင်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်မြောက်ကာ လိုးသည်။ လိုးရင်း သီရိပေါင်ကို ဘေးသို့ ပူးချသည်။ သီရိ တစောင်းဖြစ်သွားသည်။ သီရိနို့ကို အလုအယက်ကိုင်နေကြသည်။ ကိုလတ်က တောက်လျှောက် ဆောင့်လိုးသည်။ ကိုလတ်က လိုးရင်း နို့ကို လှမ်းလှမ်းဆွဲသည်။ ဆွဲအားမရတော့ လိုးရင်း ငုံ့ကာ စို့သည်။ စုပ်သည်။ ကိုကြီးက လက်ချုပ်ရင်း သူမကို နမ်းသည်။ သူမရှောင်သည်။ သူမနှုတ်ခမ်းကို စုပ်သည်။ သီရိ ပါးစပ်အတင်းပိတ်ထားသည်။ ကိုလတ်က တစောင်းလိုးရာမှ အသင့်ထိုင်ကာ သူကို နေရာကျအောင်လုပ်ပြီး ဆက်လိုးသည်။ ကိုလတ်က ဆက်လိုးရင်း သူမကို ဆွဲမှောက်သည်။ ကိုကြီးက အင်္ကျီများ ဘော်လီများ ရအောင်ချွတ်သည်။ ထို့နောက် သီရိကို ကုန်းထားလိုက်သည်။ သီရိခေါင်းကို စိုက်ထားသည်။ ကိုလတ်က နောက်ကနေ သူမကို လိုးသည်။ လိုးရင်း လက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲထားသည်။ ကိုကြီးနဲ့ ကိုလေးက လက်ရှောင်ပေးသည်။ ထို့နောက် ကိုလတ်က သီရိကို မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးသည်။ အဆုံးထိ တစ်ချက်ချင်းစီ ဆောင့်လိုးသည်။ သိရိမှာ တော်တော်လေး အော်ရသည်။ ကိုလတ်က ပြီးသွားသည်။ စောက်ပတ်ထဲ နွေးခနဲ နွေးခနဲ ကိုလတ် လရည် လွတ်ထည့်သည်။ ကိုလတ် ခဏစိမ်ထားသည်။

“အင့် အား အိုး”
သီရိစောက်ပတ်ထဲ နောက်လီးတစ်ချောင်း ထပ်ဝင်လာသည်။ ကိုလေး။ ကိုလတ်လီးချွတ်သည်နဲ့ ချက်ချင်း ဝင်လိုးသည်။ သီရိမှာ လေးဖက်ထောက်မှောက်လျက် အနေအထားကနေ နှစ်ယောက် ဆက်အလိုးခံရသည်။ ကိုလေးလည်း တော်တော်ပြင်းပြင်းထန်ထန် လိုးသည်။ လိုးရင်း ကိုလေးက သူမကို အားလျာမှောက်ခိုင်းသည်။ သူမအားလျာမှောက်တော့ နောက်ကနေ စပတ်ကို ဆက်လိုးသည်။ သူမခေါင်းကို ဆွဲမော့သည်။ ကိုလတ်က ကြားထဲကနေ နို့ကို လာနှိုက်သေးသည်။ နို့နှိုက်မရတော့ သူမနှုတ်ခမ်းကို လာကစားသည်။ ပြီးလျင် လက်ချောင်းထိုးထည့်သည်။ သီရိ ခေါင်းလွဲကာ ရှောင်သည်။ ကိုလတ်က ရယ်သည်။ ကိုလေးက သူမဘေး လက်ထောက်ပြီး နောက်ကနေ စပတ်ကို ဆက်လိုးသည်။ အိုးကို ဖိဖိလိုက်သည့်အသံက တဖတ်ဖတ် မြည်ဟီးနေသည်။ ကိုလတ်က ကျောကို လာပွတ်သပ်နေသည်။ သီရိ ပြားပြားဝပ်မှောက်ရင်း အော်နေသည်။ ကိုလေးက လက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍ လိုးသည်။ ကိုလေး လိုးနေရင်း ခဏနားသည်။

“အရမ်းနာရင် ခဏနားပေးမယ်လေ”
သီရိ ဘာပြောရမှန်း မသိ။ ကိုလေးက ဆက်လိုးသည်။ လိုးရင်း စပတ်ထဲ လရည်ထည့်သည်။ ကိုကြီးက သီရိကိုယ်ကို ဆွဲလှည့်သည်။ ကိုလတ်က ခေါင်းကို ဖက်ကာ သူ့ပေါင်ပေါ် တင်သည်။
“အိုးကြီးကို ဖိလိုးရတာ ဇိမ်ပဲ”
ကိုလေးက ပြောသည်။ ကိုကြီးက သီရိပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားသည်။ သီရိမှာ ကိုလတ်ပေါင်ပေါ် အိပ်လို့ နေနေရသည်။
“ဟင်း ဟင်း ဟင်း”
ဘေးနားက ကြည့်နေသော မြဝတ်ရည်က ရယ်သည်။ ကိုကြီးက ချက်ချင်း လိုးသည်။ ကိုလတ်က နို့ကို ကစားသည်။ ကိုကြီးတစ်လုံး ကိုလတ်တစ်လုံး ကိုင်သည်။ သီရိနို့က အတော်အတန်သင့် ကြီးသည်။ ပက်လက် နေရသဖြင့် ရင်အုံတွင် ကပ်၍ ဆောင့်လိုက်တိုင်း အထက်အောက် ယိမ်းနေသည်။ အထက်အောက် တုန်ခါမှုက တဖတ်ဖတ်မြည်ဟီးနေသည်။ ထို့အတူ ကိုကြီးလီးကလည်း သူမစောက်ပတ်ထဲ တပြွတ်ပြွတ်မြည်ကာ ဝင်နေသည်။ သီရိကတော့ အော်ညည်းနေသည်။ ကိုကြီးက သီရိဒူးနှစ်လုံးကို စု၍ ရင်ဘတ်ထဲထည့်ထားသည်။ ထို့နောက် အိုးကို ကိုင်ကာ လိုးသည်။ လိုးရင်း သီရိက ရုန်းသဖြင့် ကိုလတ်က လက်နှစ်ဖက်ကို ချုပ်သည်။ ကိုကြီးက နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်ကာ လိုးသည်။ ကိုကြီးသည် နို့ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ညစ်ကစားပြီး လိုးသည်။ အတော်ကြာတော့ ကိုကြီးလည်း သူမစောက်ပတ်ထဲ လရည်လွတ်ထည့်သည်။

ကိုကြီး ကိုလတ် ကိုလေး သုံးယောက် ထပြန်သွားသည်။ သီရိနှင့် မြဝတ်ရည်သာ ကျန်သည်။ မြဝတ်ရည်က သိုးမွေးဖြင့် လုပ်ထားသော လက်ထိပ်ဖြင့် သီရိလက်ကို ခတ်သည်။
“ကျမကို ပြန်မလွတ်သေးဘူးလား”
“မင်း ပေးရမယ့်ငွေက သိန်းနှစ်ဆယ်ဆိုတာ မသိဘူးလား”
သူမကို သုံးပေပတ်လည် ထောင်ထဲထည့်သည်။ ထောင်က ဘေးပတ်ပတ်လည် သံတိုင်တွေ ကာထားသည်။ မြဝတ်ရည်က သူမဟင်းဘက်အိတ်ကို ဖွသည်။ ထို့နောက် ဖုန်းကို ထုတ်လာသည်။ ပတစ်ဝပ်မေးသည်။ သူမ ဖြေတော့ မြဝတ်ရည်က ဖုန်းတစ်လုံးခေါ်သည်။ ထို့နောက် သူမနားနားကို ကပ်သည်။
“ယောက်ျား အဆင်ပြေလားဟင်”
“မိန်းမ မင်းကော အဆင်ပြေလား”
“ပြေပါတယ်၊ ငွေနည်းနည်းလိုလို့ သူငယ်ချင်းဆီ လိုက်ရှာနေတာ”
“အို မင်းကို ဒုက္ခပေးမိပြီကွာ”
“အို ရပါတယ်၊ ကျမ ပြန်လာတာ နည်းနည်းနောက်ကျမယ်နော်”
“ရပါတယ်ကွာ ငါ အဆင်ပြေပါတယ်”
မြဝတ်ရည်က သူမယောက်ျားကို ဖုန်းခေါ်သဖြင့် သီရိတစ်ယောက် အဆင်ချောအောင် တော်တော်လေး ပြောယူလိုက်ရသည်။ ထို့နောက် မြဝတ်ရည်က အလုပ်ရှိသေးသည်ဆိုကာ သူမကို ပစ်ထားပြီး အပြင်ထွက်သွားသည်။ သီရိမှာ သုံးပေပတ်လည် ထောင်ထဲတွင် ထိုင်မရထမရ ကျန်ခဲ့သည်။ တစ်နာရီလောက်ကြာတော့ ဒေါက်တာ ပြန်ဝင်လာသည်။ သူမအား လည်ပင်းတွင် လည်ပတ်ပတ်ပေးသည်။ ထို့နောက် သူမကို အငြောင်းပြေဆိုကာ လေးဖက်ထောက်၍ အခန်းတွင်း လှည့်ပတ် ခေါ်သွားည်။ မြဝတ်ရည် ကြိုးကိုဆွဲ၍ ဟိုဟိုဒီဒီ လှည့်ပတ်ခေါ်ဆောင်ရာနောက် သီရိတစ်ယောက် လေးဖက်ထောက် လိုက်ခဲ့ရသည်။
ဒေါက်တာဝတ်ရည်တစ်ယောက် သူမအား လည်ပတ်ဖြင့်လှည့်ပတ်ခေါ်ပြီး လူနာတင် ကုတင်တစ်လုံးတွင် တင်သည်။ သူမကို တံတောင်နဲ့ ဒူးထောက်ကာ ကုန်းခိုင်းသည်။ သူမ ကုန်းပေးသည်။ ထိုအခါ သူမလက်အစုံကို ရှေ့ကနေ ပူးချည်သည်။ နောက်ကနေ သူမပေါင်နဲ့ ခြေချင်းဝတ်ကို ကြိုးဖြင့် ပူးချည်ကာ ကုတင်တိုင်နဲ့ တွဲ၍ အသေချည်သည်။ ခြေနှစ်ဖက်လုံးချည်ပြီးသည့်နောက် ခါးနဲ့ပေါင်ကြားကို ကြိုးနဲ့ချည်ပြန်သည်။ စောက်ဖုတ်နေရာ လွတ်ထားသည်။ ထို့နောက် ဆီတမျိုးဆွတ်၍ သူမစောက်ပတ်ထဲ လီးတုထိုးထည့်သည်။ လီးတုထိုးထည့်တော့ သီရိတော်တော်အော်ရသည်။ လီးတုဖြင့် ဒေါက်တာဝတ်ရည်တယောက် သီရိစောက်ပတ်ကို လိုးကစားသည်။  ဒေါက်တာဝတ်ရည်မျက်နှာက မှိုရသည့်အလား ရွှင်မြူးနေသည်။ ထို့နောက် သူမလည်ပတ်ကို လာ၍ လှဲပေးသည်။ ခုနက လည်ပတ်က သေးသည်။ ခုလည်ပတ်က ကြီးသည်။ လည်ပတ်ကို နည်းနည်းစိစိလေး ပတ်သည်။ သီရိမှာ သိပ်လှုပ်လှုပ်ရှားရှား မလုပ်ရဲ။ လှုပ်လိုက်သည်နှင့် လည်ပတ်က လည်ပင်းကို အစ်နေသည်။ ဒေါက်တာဝတ်ရည်သည် သီရိကို လက်တုတ် ခြေတုတ် ပေါင်ကြားကို တုတ် တုတ်နှောင်ပြီး လည်ပင်းကိုလည်း လည်ပတ်ဖြင့် ပတ်ပြီးသည့်နောက် ကျေနပ်စွာ လည့်ပတ်ကြည့်သည်။ နောက်ဆုံး စောက်ပတ်ထဲ စိမ်ထားသော လီးတုကို ခလုတ်ဖွင့်လိုက်သည်။ လီးတုက သီရိစောက်ပတ်ထဲ လှိမ့်ကာ လှိမ့်ကာ မွှေသည်။ သီရိမှာ ရှေ့မတိုးသာ နောက်မဆုတ်သာ ဖြစ်နေသည်။ ချွေးစေးများပင် ပြန်သည်။ အရမ်းလှုပ်လျင်လည်း လည်ပင်းက အစ်နေသည်။ လီးတုကလည်း စောက်ပတ်ထဲ တဝီဝီလည်ကာ လှုပ်နေသည်။ သီရိမှာ မောလာသည်။ တကိုယ်လုံးလည်း ချွေးတွေ ရွှဲလာသည်။

“အ အင်း ဟား ဟား အင်း ဟား အင်း”
ဒေါက်တာဝတ်ရည်တစ်ယောက် သီရိကို ဇိမ်ပြေနပြေ ကြည့်နေသည်။ သီရိမှာ လီးတုကြောင့်တစ်ဖက် ကြိုးတုပ်ထားတာကြောင့်တစ်ဖက် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခံစားနေရသည်။ ဘေးနားတွင် ခြေလှမ်း လှမ်းလာသံ ကြားရသည်။ သူမကြည့်လိုက်တော့ ကိုလေး။ ကိုလေးက သီရိဆံပင်ကို ဆွဲ၍ မျက်နှာကို ဆွဲမော့သည်။ သီရိ မနေနိုင်သဖြင့် ခေါင်းငုံ့သည်။ ကိုလေးက သူမမျက်နှာကို ခပ်ပြင်းပြင်း တစ်ချက် ရိုက်သည်။
“ဖြန်း”
မျက်နှာတစ်ခုလုံး စပ်ဖျင်းဖျင်း ဖြစ်သွားသည်။
“ငါ လုပ်ခိုင်းတာ ငြင်းရင် ဒီထက်ပိုဆိုးမယ် နားလည်လား”
ဟုခြိမ်းချောက်သည်။ ထို့နောက် ဘောင်းဘီချွတ်ကာ လီးထုတ်သည်။ သီရိတစ်သက်လုံး မတွေးထားဖူးသည့် အလုပ်ကို လုပ်ရတော့မည်ကို သီရိသိလိုက်သည်။ လီးက မတောင်သေး။ ကိုလေးက သီရိခေါင်းကိုကိုင်၍ ပါးစပ်ထဲ လီးသိပ်ထည့်သည်။ သီရိအလိုက်သင့်ဟကာ ငုံလိုက်သည်။ လီးက ပါးစပ်ထဲ မာလာသည်။ ကိုလေးက သူမခေါင်းကိုင်၍ ပါးစပ်ကို လိုးသည်။

“အား ရှီး အား ရှီး”
ကိုလေးက ဇိမ်ရှိရှိ ညည်းသည်။ သီရိက ပါးများချိုင့်နေအောင် စုပ်သည်။ ကိုလေးက လိုးသည်။ သီရိ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်၍ ငြိမ်နေသည်။ သိပ်တော့ မကြာလိုက်။ သီရိပါးစပ်ထဲ လီးရည်နွေးနွေး စီးဝင်လာသည်။ သီရိ မောနေသည်။ ထို့ကြောင့် လီးရည်ပင် မထွေးထုတ်နိုင်။ ပါးစပ်ဟထားတော့ လီးရည်က ပြစ်ခဲစွာ နှုတ်ခမ်းပေါ် တင်နေသည်။ လက်ကို ချည်ထားသဖြင့် လှုပ်မရ။ နောက်က လီးတုကလည်း စောက်ဖုတ်ထဲ တဝီဝီ လည်ကာ တတီတီ မြည်နေသည်။ သီရိက ပါးစပ်အလိုးခံရသည်ကိုပင် အာရုံမထားနိုင်။ စောက်ဖုတ်က လီးတုက နာသည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲ လည်နေသည်။ လက်ခြေက လှုပ်မရ။ သီရိ အော်ညည်းနေရသည်။ မျက်လုံးကို အသာဖွင့်၍ ဒေါက်တာဝတ်ရည်ကို ကြည့်သည်။ ဒေါက်တာဝတ်ရည်က နှုတ်ခမ်းကွေးအောင် ပြုံးသည်။ ကျေနပ်နေဟန်ရှိသည်။ ကိုကြီး ရောက်လာသည်။ ကိုကြီးက လီးတုကို လာကိုင်ကာ နည်းနည်းဆွဲမွှေသည်။ ထို့နောက် နို့ကို လာကိုင်သည်။ နို့ကို ကစားပြီး ရှေ့ကို လာရပ်သည်။ လည်ပင်းကနေ ဖက်သည်။

“အပျိုလောက်နီးနီး ရှိသေးတယ် ဟုတ်လား”
“ဖြန်း”
ရုတ်တရက် ပါးကို ဖြန်းခနဲမြည်အောင် ရိုက်သည်။
“အ”
သီရိမှာ နာချိန်ပင် မရလိုက်သလို ရှိသည်။ ကိုကြီးက လီးထုတ်ကာ သူမနဖူးကနေ ခေါင်းကို ဆွဲမော့သည်။ သီရိ အလိုက်သင့် ပါးစပ်ဟပေးထားသည်။ သီရိချောင်းဆိုးချင်သော်လည်း မရ။ ကိုကြီးလီးက နည်းနည်းကြီးသည်။ သူမခေါင်းကို ကိုင်ကာ အဆုံးထိ လိုးသည်။ ခပ်ပြင်းပြင်းလည်း ဆောင့်သည်။ ကိုကြီးက လက်နောက်ပစ်ကာ လိုးသည်။ လျှာထဲကို လိုးထည့်သည်။ နောက် ခေါင်းပြန်ကိုင်သည်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးသည်။ ဖို့နောက် လီးကို ပါးစပ်ထဲ စိမ်ထားသည်။ ခဏကြာမှ ပြန်လိုးသည်။ ကိုကြီး လီးကို ပြန်စိမ်ထားပြန်သည်။ ထပ်လိုးသည်။ ပြီးခါနီးလေ ကြမ်းလေ လိုးသည်။ လီးရည်ထွက်တော့ ခေါင်းကိုအသေကိုင်သည်။ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ပြန်ဆွဲတင်ကာ ထွက်သွားသည်။ သီရိမှာ ပါးစပ်ထဲ လီးရည်တွေကို ထွေးထုတ်ရင်း နောက်က လီးတု တဝီဝီ မြည်နေသံကို ညည်းသည်။ ဒေါက်တာဝတ်ရည်က လီးတုလာထုတ်ကာ သူမကို ထောင်ထဲ ပြန်ထည့်သည်။

“ငွေ မရှိတဲ့ ဘဝကို နားလည်လား”
“ဟုတ်ကဲ့ နားလည်ပါတယ်”
“ငမွဲကို ယူရင် ဘယ်လိုဘဝမျိုး ရောက်မယ်ဆိုတာ သိလား”
“ဟုတ်ကဲ့”
“ခုနက ကိုလတ်က ပါးစပ် မလိုးချင်လို့တဲ့ အခု စောက်ပတ်လာလိုးမယ် ကုန်းလိုက်ဦး”
သီရိက ထောင်သို့ဝင်သော တံခါးပေါက်ကို ဖွင့်သည်။ သီရိ မတ်တပ်ရပ်၍ ထောင်ထဲတွင် ကုန်းသည်။ နောက်ကနေ ကိုလတ်က လာလိုးသည်။ စောက်ပတ်က ချောင်နေပြီလား မသိ။ ကိုလတ်လီး တစ်ချက်တည်း ဝင်သည်။ သီရိသံတိုင်ကိုင်ပြီး အော်မိသည်။
“သိပ် အော်မနေနဲ့၊ နင့်အသံက ဖီးလ်မလာဘူး”
ဒေါက်တာဝတ်ရည်က ပြောသည်။
“အား အမလေး အား”
နောက်က ကိုလတ်က ဆောင့်လိုးသည်။ အသံက တဖတ်ဖတ် မြည်နေသည်။ သီရိက ညည်းသည်။
“အမလေး ယောက်ျားရေ ကယ်ပါဦးလို့ အော်လေ”
“အင့် အင်း အား မ အအော် အ”
“နင့်ယောက်ျားက ငနာ ငမွဲ ရောဂါသည်ဆိုတော့ တမ်းတစရာ မကောင်းပါဘူးလေ”
စောက်ပတ် နာရုံမက ရင်နာအောင် ဒေါက်တာဝတ်ရည်က ပြောသည်။ ကိုလတ်က ခါးကို သိမ်းဖက်၍ လိုးနေသည်။
“အား ရှီး ရှီး အား”
“အီး ဟင့် ဟင့် အား”
သီရိ နားကန်းချင်ယောင်ဆောင်ကာ အော်ညည်းနေတော့သည်။ သံတိုင်ကြားကနေ သံတိုင်ကို မြဲမြဲသာကိုင်ထားလိုက်သည်။ ကိုလတ်က နောက်ကနေ စောက်ပတ်ထဲ ပြီးထည့်သည်။
“ကျ ကျမထွက် ထွက်မပြေးပါဘူး၊ ကျမကို ဒီထောင်ထဲကနေ အပြင်လွတ်ပေးပါ”
ဒေါက်တာဝတ်ရည်က ပြုံးသည်။ ထို့နောက် လည်ပတ်တွင် သံကြိုးလာတပ်ကာ သူမကို အခန်းထဲ လေးဖက်ထောက်၍ ခေါ်ပြန်သည်။
“ကျမ ယောက်ျား ကျန်းမာရေး အခြေအနေ ဘယ်လိုလဲ”
“လွမ်းနေလို့လား”
“အခြေအနေ သိချင်လို့ပါ”
“လာ ခဏနေ သိရမှာပေါ့”
သူမကို တော်တော်ကြာကြာ ကြိုးနဲ့ ဟိုဟိုဒီဒီဆွဲခေါ်သည်။ ကျမ ညောင်းလာပြီဆိုမှ အသာလွတ်ပေးသည်။ သူမ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးလေးတုပ်ကာ ထိုင်နေသည်။

“ဖြောင်း ဖြောင်း”
ဒေါက်တာဝတ်ရည် လက်ခုပ်တီးလိုက်သည်။ ကိုကြီးကိုလတ် ကိုလေးတို့ ပြန်ရောက်လာသည်။
“ကျမ ယောက်ျားကို သွားကြည့်လို့ မရသေးဘူးလား”
“မင်းကို သူတို့က ပါကင်ဖောက်ချင်နေကြတယ်လေ”
“ပါကင် ပါကင်ဆိုတာ ဘာလဲ”
“မင်းကြိုက်တဲ့လီးကို ရွေးလိုက်ပါဦး”
ကိုကြီး ကိုလတ် ကိုလေးတို့က ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ဝင်လာကြသည်။ လီးကို သူမမျက်နှာနဲ့ ကပ်၍ ပြသည်။ သီရိက နောက်ဆုတ်တော့ ဒေါက်တာက သီရိပခုံးပေါ် ခြေထောက်တင်လိုက်သည်။
“ကြီးတာရွေးရင် နောက်ပိုင်း ခံသာမှာနော်”
ဒေါက်တာက ပြောသည်။ သီရိက ကိုကြီးလီးကို လက်ညိုးထိုးပြသည်။ သို့သော် သူမမှာ ပါကင်ဆိုသည်ကို ခုထိ မသိသေး။
“ခုနက ငါပါးစပ် မဆွဲရသေးဘူး”
ဟု ကိုလတ်က ဆိုပြန်သည်။ သီရိ ခုထိ ဘာမှန်း မသိသေးပေ။ ဒေါက်တာကတော့ ရှင်းရှင်းသိသည်။ တယောက်ကို သီရိ၏ ဖင်ပါကင်ဖောက်ခိုင်းမည်။ ရိုးရိုးတော့ မဖောက်ခိုင်း။ တယောက်က စောက်ပတ်ကို လိုးရင်းတန်းလန်း။ တယောက်က ပါးစပ်ကို လိုးရင်းတန်းလန်း ဖြစ်ရမည်။
“ကဲ မင်း ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားကြည့်လိုက်”
ကိုလေးက အိပ်ယာခင်းပေါ် အိပ်လိုက်သည်။ သီရိကိုကြည့်ရင်း သူ့လီးကို ကွင်းလေးငါးချက် တိုက်သည်။ လီးက မတ်လာသည်။ ကိုကြီးက သူမချိုင်းကြားကနေ သူမကို ထူသည်။ သူမ အလိုက်သင့် လိုက်ပါသည်။ ကိုလေးကိုယ်ပေါ် သူမအားခွခိုင်းသည်။ သူမခွလိုက်တော့ ပခုံးဖိသည်။ သီရိတယောက် ကိုလေးလီးပေါ် ထိုင်ချသည်။ ကိုလေးက သူ့လီးကို အလိုက်သင့်ထောင်ထားသည်။ ခဏတွင်းချင်း သူမစောက်ပတ်ထဲ ကိုလေးလီးမြုပ်သွားသည်။ ကိုလတ်က သူမနို့ကို လာကိုင်ကာ ကစားသည်။ ကိုကြီးက လက်မောင်းကို ကိုင်ကာ ဆောင့်ချခိုင်းသည်။ နည်းနည်းလမ်းဖြောင့်လာတော့ ကိုလတ်က သူ့လီးကို သီရိပါးစပ်ထဲ ထည့်သည်။ သီရိမှာ တစ်ခါမှ ထင်မထားသော အဖြစ်အပျက်ကို တစ်ခါတည်း တစ်ရက်တည်း တနေရာတည်း ရင်ဆိုင်နေရသည်။ ကိုလတ်က လီးကို ပါးစပ်ထဲ လိုးသည်။ လိုးရင်း သီရိခေါင်းကို ကိုင်ကာ ဘေးနားဒူးထောက်သည်။ သီရိမှာ အောက်က‌နေ ကိုလေးက စောက်ပတ်လိုးတက်နေသည်။ ဘေးနားက ကိုလတ်က ပါးစပ်ကို လိုးနေသည်။ ဒေါက်တာဝတ်ရည်က သူမကိုကြည့်ပြီး လက်ထဲက ရိုးလင်းလို ဗူးအဖုံးကို ဖွင့်သည်။ ထို့နောက် သူမနောက်ကို သွားသည်။ ကိုကြီးလီးက တောင်နေပုံရသည်။

“ကံကောင်းတဲ့ လီးအတွက်”
ဒေါက်တာဝတ်ရည်က သီရိစအိုတည့်တည့် တစ်ခုခုကို သုတ်လိမ်းသည်။ သီရိ သိလိုက်သည်။ သူမပါကင်ကို ဖောက်မည်ဆိုသည်မှာ သူမနောက်ပေါက်ကို လိုးမည်ဟု ပြောခြင်းဖြစ်သည်။
“အူး ဝူး ဝူး”
သီရိ လန့်နေသည်။ အောက်က ကိုလေးကတော့ သီရိနိုကို ကစားရင်း ငြိမ်နေသည်။ ကိုလတ်က ပါးစပ်ကို ပြည့်သိပ်နေအောင် လိုးသည်။ ဒေါက်တာဝတ်ရည်က အသာထထွက်သည်။ ဘေးနားက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး မေးကို လက်ထောက်ကာ ကြည့်နေသည်။ ကိုကြီးက သူ့လီးဖြင့် သီရိ ဖင်ခေါင်း ညှောင့်ရိုးအစကို ထောက်သည်။ ထိုအချိန်မှ ကိုလတ်က ပါးစပ်ထဲ လီးကို အဆုံးထိသိပ်သည်။ ကိုလေးက အောက်ကနေ ခါးကိုဖက်ကာ လီးကို ဆောင့်တက်သည်။ နောက်က ကိုကြီးက ဖင်ပေါက်တည့်တည့် လီးကို တို့လိုက် ထိလိုက် ကစားသည်။ သီရိမျက်ရည် ဗူးသီးလုံးလောက်ကျလာသည်။

“အု ဝု ဝု အု အု”
“ဗြိ ဗြိ ဗြိ”
သီရိ၏ ဘယ်သူမ မထိရသေးသော စအိုထဲသို့ ကိုကြီး၏ လီးက တစ်ဆင့်ချင်းဝင်သည်။ သီရိသည် ပါကင်စစ်စစ် အဖောက်ခံရသဖြင့် မီးလိုပူလောင်ကာ ကျိန်းစပ်နေသည်။ ကိုကြီးက ထည့်လိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်သည်။ အဆုံးထိ ထုတ်ပြီး အစကနေ ပြန်ထည့်သည်။ သီရိမှာ အောက်က အခင်းကို ကုတ်ခြစ်သည်။ သားရေစ အခင်းပင် ပေါက်ပြဲသွားသည်။ ကိုကြီးက ဖင်ကို လိုးသည်။ လိုးသည်။ အထုတ်အသွင်း လုပ်လိုးသည်။ ဖြည်းဖြည်းမဟုတ်တော့ဘဲ မြန်လာသည်။ သီရိမှာ စောက်ပတ်ရော ဖင်ရော ပါးစပ်ရော သုံးပေါက်လုံး လီးပြည့်လျက်ရှိသည်။ ကိုလတ်က အရင်ပြီးသည်။ နောက်ကိုလေးပြီးသည်။ ပြီးမှ ကိုကြီးက ဖင်ထဲ ပြီးထည့်သည်။ သီရိတယောက် ကြမ်းပြင်ပေါ်ရှိ အိပ်ယာပေါ်တွင် နှုန်းချိလျက် ရှိနေသည်။ ဖင်ကလည်း နာ။ စောက်ပတ်လည်းနာ။ ပါးစပ်မှာလည်း လီးရည်က မထွေးထုတ်ဖြစ်ပဲ ရှိနေသည်။

“မမ ပါကင်က ပိတ်ပေးထားမှာ မဟုတ်လား”
“ငါ့အကြောင်း မင်းတို့ သိသားနဲ့”
“ဒါကြောင့် မမကို အားကိုးနေရတာပေါ့ဗျာ”
“နင်တို့ ဖာခန်းချည်းသွားတာနဲ့ စာရင် အခုအစီအစဉ်က ပိုမိုက်တယ် မဟုတ်လား”
“ဒါပေမယ့် အရင်တစ်ယောက်ဆို အသက်ကဖြင့် လေးဆယ်ကျော်နေပြီ၊ သူ့သမီးကိုတောင် ဖြုတ်လို့ရနေပြီနော်”
“ဟွန့် နင်တို့ဖြင့် အသက်ကြီးကြီးလေး စမ်းကြည့်ချင်တယ်ဆို”
“မင်းကသာ မကြိုက်တာ ဆော်ကြီးက မိုက်တယ်နော် သူ့သမီးအတွက် ပေးဆပ်ပုံက အသက်ရှူတောင်မှားတယ် ဟားဟားဟား”
ကိုကြီးနဲ့ ပြောနေစဉ်အတွင်း ကိုလတ်က ဝင်စွက်သည်။ ဒေါက်တာဝတ်ရည်က သားရေပင်တီ ယူလာသည်။ ထို့နောက် တစ်လက်မလုံးပတ်ရှိပြီး သုံးလက်မအရှည်ရှိသည့် ပန်းရောင် ဘုလေးတစ်ခုပေးသည်။ ကိုလေးက သီရိပေါင်ကို ဖြဲသည်။ ထို့နောက် ဘုလေးကို သီရိစပတ်ထဲ သိပ်ထည့်သည်။

“အ ….”
သီရိ သံရှည်ဆွဲအော်ရသည်။ ဘုက အဆုံးထိမြုပ်သွားသည်။ ဘု၏ အစတွင် ကြိုးမျှင်လေးရှိသည်။ ကြိုးမျှင်လေးထိပ်တွင် မီးသီးသေးသေးလေးပါသည်။ ကြိုးမျှင်ကို အပြင်ထုတ်ထားသည်။ ထို့နောက် သီရိပေါင်တဖက်ကို မ၍ သားရေပင်တီကို စွပ်သည်။ ပေါင်ရင်းနားရောက်သော စပတ်ကို အုပ်သည်။ တဖက်ကနေ ခါးကိုပတ်သည်။ ဘုတွင် ပေါ်နေသော ကြိုးမျှင်စသေးသေးလေးကို ထိုသားရေ ပင်တီအပေါက်ထဲကနေ ထိုးထည့်၍ ထုတ်ထားသည်။ ထို့နောက် သားရေပင်တီအစတစ်ဖက်ကို ခါးကိုပတ်သည်။ ပြီးလျှင် ချက်နားလောက်တွင် သော့သေးသေးလေး ခတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဒေါက်တာ ဝတ်ရည်က ကြိုးနှစ်ထုံးကို သီရိရင်ဘတ်ပေါ် ပစ်ချသည်။ ကိုကြီးနဲ့ ကိုလတ်က သီရိနို့အထက်နဲ့အောက်နှင့် လည်ပင်းနဲ့ခါးကို ကြိုးဖြင့် သိုင်းချည်သည်။ ထို့နောက် သီရိကို အဝတ်ဝတ်ခိုင်းသည်။ သီရိ အဝတ်ဝတ်ပြီးသော သီရိအား ဘယ်ညာ လမ်းလျှောက်ကြည့်ခိုင်းသည်။ ထို့နောက် သီရိကို ထမင်းချိုင့်များပေးကာ ယောက်ျားဖြစ်သူအား ထမင်းသွားကျွေးခိုင်းသည်။
ယောက်ျားဖြစ်သူဘေးနားက ကုတင်ပေါ်မှ အမျိုးသားတစ်ဦးက
“အစ်မ ခုတလော ဒီဇာတ်ကား နာမည်ကြီးနေတာဗျ၊ ကြည့်ဖြစ်လား”
ဟု စကားစလာသဖြင့် သီရိက ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ထိုသူက ဖုန်းထဲတွင် ကိုကြီး ကိုလတ်နဲ့ ကိုလေးတို့ သူမကို လိုးနေကြသည့် ဗွီဒီယိုဖြစ်နေသည်။

“အင့်အင်း အစ်မ သိပ်မအားဘူး”
“ကျနော်လည်း မင်းသားလုပ်ဦးမှာ”
“အင်း အင်း”
သီရိတစ်ယောက် အတော်လေး အမူအရာ မပျက်အောင်နေကာ ယောက်ျားဖြစ်သူကို ထမင်းခွံ့ကျွေးသည်။ ထိုအချိန်လေးမှ ဒေါက်တာဝတ်ရည်က ရောက်လာသည်။ ဒေါက်တာက သူ့အိပ်ထောင်ထဲမှ ခလုတ်လေးတစ်ခုကို ထုတ်သည်။ ခလုတ်ကို နှိပ်သည်။ သီရိ၏ စောက်ပတ်ထဲ မြုပ်ထားသော သုံးလက်မခန့် ရှိသည့် ဘုက တုန်ခါလာသည်။ သီရိတစ်ယောက် မတ်တပ်ရပ်ရာက ဒူးချင်းထိကာ မျက်နှာမပျက်အောင်နေသည်။ ဒေါက်တာက မျက်စောင်းကြီးခဲသည်။

“စား ကောင်း လား ကို”
သီရိ တစ်ခွန်းချင်းစီ မေးရသည်။ သူမယောက်ျားက ခေါင်းအသာညိတ်သည်။
“သီရိ ဆွေးနွေးစရာ ရှိတယ်”
ဒေါက်တာ မြဝတ်ရည်က ခပ်ပြတ်ပြတ်ပင် ပြောသည်။ သီရိလည်း ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ဒေါက်တာနောက် လိုက်သွားသည်။ ဒေါက်တာက အခန်းတခါးပိတ်လိုက်သည်။
“ကောင်မ လက်နောက်ပစ်နေစမ်း”
ဒေါက်တာက ခုံပေါ်ဒူးချိတ်၍ အခန့်သားနေကာ သီရိကို ပြောသည်။ သီရိ ခြေအစုံရပ်၍ လက်ကို နောက်ပစ်နေသည်။ ဒေါက်တာက ခလုတ်ကို ထုတ်ကာ နှိပ်သည်။ သီရိ စပထဲက တုန်ခါလာကာ တဒီဒီမြည်၍ လည်လာသည်။ သီရိမှာ စပကို လက်နဲ့အုပ်ကာ ဒူးကွေး၍ အော်လိုက်ချင်သည်။ ဒေါက်တာက ခပ်တည်တည်ကြည့်နေသည်။ သီရိမှာ လက်ကို နောက်ပစ်ထားသော်လည်း လက်ချောင်းချင်းချင်းဆွဲ၍ လက်ဆီများပင် ထွက်သည်။
“အင်္ကျီချွတ်”
သီရိမှာ အင်္ကျီကို မချွတ်ချင် ချွတ်ချင် ချွတ်ရသည်။ ဒေါက်တာက သူမကို မျက်စောင်းဖြင့် ကြည့်ကာ ခနဲ့တဲ့တဲ့ပြုံးသည်။ ဒေါက်တာက အင်္ကျီကို ဆွဲယူသည်။
“ထမိန်ချွတ်”
သီရိ ထမိန်ကို ချွတ်ရပြန်သည်။ သီရိကိုယ်မှာ ဘရာအဖြစ် ကြိုးတွေရှိသည်။ စမိန်နာအဖြစ် သားရေ စမိန်နာကြီး ရှိသည်။ ဒေါက်တာက ခလုတ်ကို နှိပ်ကြည့်သည်။ ဘေးနားလူနာစမ်းသပ်ကုတင်မှ ကိုလေး ထွက်လာသည်။ ကိုလေးက သီရိကိုဖက်ကာ လူနာစမ်းသပ် ကုတင်ပေါ် တင်သည်။ ထို့နောက် သော့ဖြုတ်ကာ သားရေစမိန်နာကို ချွတ်သည်။ ပြီးလျင် သူမပေါင်ကို ဆွဲကားသည်။ အောက်ကနေ နေကာ သူမစပထဲမှ ဘုလုံးကို ကြိုးစကနေ ဆွဲထုတ်သည်။
“ကုန်းစမ်း ချစ်လေး နောက်ပေါက်လေးကို လွေးလိုက်ဦးမယ်”
ကိုလေးက ဖင်ကို တံတွေးဆွတ်သည်။ ထို့နောက် နည်းနည်းလေး ကလိကာ ကုတင်ပေါ် လေးဖက်ထောက်နေသော သူမရှိရာ ကုတင်ပေါ် တက်လာပြီး ဖင်ကို လိုးသည်။ သီရိမှာ ပါးစပ်ပိတ်၍ အော်ရသည်။ ကိုလေးက နို့တွေ ဘာတွေလှမ်းကိုင်သေးသည်။ သီရိမှာ အတော်ပင် မအော်ရဲအောင် ရှိသည်။ အရေးထဲ ဒေါက်တာခန်းထဲကို သူမယောက်ျားက ဝင်လာသေးသည်။ ကိုလေးက သူမနို့ကို ဖိညစ်ကိုင်၍ သူမဖင်ကို သိပ်ထည့်ကာ တဆုံးလိုးသည်။ သီရိမှာ မျက်ရည်ဝဲလုဝဲခင် ဖြစ်လာသည်။ အသက်လည်း ရှူမဝတော့။ ကိုလေးက တချက်ချင်းစီ ဖင်ကို ဆောင့်လိုးသည်။ သီရိမှာ ဘယ်လိုမှ မခံစားနိုင်တော့။ နည်းနည်းပင် ရှိုက်မိသည်။ ကိုလေးကတော့ ဂရုစိုက်မည့်ဟန် မရှိ။ သူမပခုံးကို လှမ်း၍ စုပ်နမ်းသေးသည်။ ဖင်ကို လီးမထုတ်စတမ်း တရစပ်လိုးသည်။ နို့ကိုလည်း ကိုင်ရင်း ခါသည်။ တစ်ချက်ချင်းစီ အားရပါးရပင် ဖင်ကို ဆောင့်လိုးသည်။ နောက် သီရိ မျက်ရည်တွေ စီးကျလာသည်။ အပြင်မှ သူမယောက်ျား ပြန်ထွက်သွားသည်။ ကိုလေးက ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးသည်။ နောက် ဖင်ထဲ လရည်လွတ်ထည့်သည်။ ထို့နောက် သူမကို ပြန်လွှတ်ကာ ယောက်ျားနဲ့ စကားပြောစေသည်။ သူမ ယောက်ျားနဲ့ စကားပြောနေစဉ် တဖက်ကုတင်မှ လူနာက ကောင်း၍ ပြန်ရန် စီစဉ်နေသည်။ သူမ ထိုင်နေစဉ် စပထဲမှ ဘုက ပြန်၍ တုန်လာပြန်သည်။ သီရိတစ်ယောက် ထမိန်ကို ဖိကာ လှုပ်စိလှုပ်စိ ဖြစ်ရသည်။

“အစ်မ ကျနော် မင်းသားလုပ်တဲ့ကား ကြည့်ဦးမလား”
“အင်း ကြည့်တာပေါ့”
ခလုတ်က ခဏခဏနှိပ်နေသဖြင့် သီရိ နေမရတော့။ ထိုအခါ ဒေါက်တာခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာသည်။ ကိုလတ် ဖင်လိုးတာ ခံရသည်။ ဘုကတော့ ပြန်ထည့်သည်။ ဖင်ခံပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ ဘေးနားက လူနာက စောင့်နေသည်။
“ညည်းကို တွေ့ချင်လို့တဲ့”
ခုနက ကိုလေး သူမဖင်ချခဲ့သော လူနာစမ်းသပ်ကုတင်ပေါ် ထိုလူတက်အိပ်သည်။ သူမက အဝတ်ချွတ်၍ ထိုလူပေါ်တက်ကာ လီးစုပ်ပေးသည်။ သူက စပကို သော့ခတ်ထားသည်။ ထိုလူက သူမအိုးကိုသာ ပွတ်သပ်ရင်း လျက်နေသည်။ သီရိက ထိုလူလီးကို ပြီးအောင် စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဒေါက်တာက သူမကို ပြန်ခွင့်မပေးပဲ လျှို့ဝှက်အခန်းသို့ ပြန်လွတ်သည်။ ကိုကြီး ကိုလတ် ကိုလေးတို့ သုံးယောက်သား သူမကို ဝိုင်းလိုးသည်။ ကိုလေးက လီးစုပ်ခိုင်းသည်။ ကိုလတ်နဲ့ကိုကြီးက နို့ကို ကိုင်သည်။ ကိုလေးက ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ ကိုလေးက လီးဖြင့် ပါးစပ်ကို ရိုက်ကစားသည်။ ဘေးတိုက်ထိုးကစားသည်။ ကိုလေးက သူ့လီးဖြင့် ပါးကိုရိုက်ပြီး သီရိပါးစောင်ကို လိုးသည်။ ကိုလတ်က နို့စို့သည်။ ထို့နောက် ကိုလေးက လေးဖက်ထောက်ခိုင်းပြီး လိုးသည်။ ဆောင့်လိုးသဖြင့် အိုးက တဖတ်ဖတ်မြည်နေသည်။ ပက်လက်ထားကာ ကိုလတ်က လိုးသည်။ ကိုကြီးက လီးစုပ်ခိုင်းသည်။ ပြီးတော့ ပါးစပ်ကိုလိုးသည်။ ပါးစပ်ကိုလိုးသော ကိုကြီးက ခဏကြာတော့ ဖင်လိုးသည်။ ဖင်ကို လီးနဲ့ ပုတ်လိုက် လိုးလိုက် လုပ်သည်။ ကိုကြီးလိုးပြီး ဖင်ကို ကိုလတ်ဆက်လိုးသည်။ နောက် ကိုလေးက ကွင်းတိုက်ခိုင်းသည်။ ကိုလေးက အောက်နေ အိပ်သည်။ သီရိက အပေါ်ကနေ တက်ခွကာ စပထဲ လီးထည့်သည်။ ကိုလတ်က ဖင်ကိုလိုးသည်။ ကိုလေးကစပလိုးသည်။ ကိုကြီးက ပါးစပ်လိုးသည်။

“ဖင်နာပလား”
ဘယ်သူက မေးမှန်း မသိ။ ထို့နောက် ပက်လက်ထားကာ သီရိစပကို ဆက်လိုးကြသည်။ ကိုကြီး အရင်လိုးသည်။ ကိုလေးက နို့ကို လီးနဲ့ထိုးကစားသည်။ ကိုလတ်က ကွင်းတိုက်ခိုင်းသည်။ သီရိမှာ မနားရဘဲ ရှုပ်နေအောင် အလိုးခံရသည်။ ပက်လက်လိုးရင်း ကိုလေးအလှည့်ရောက်လာတော့ ခြေနှစ်ချောင်းထောင်လိုးသည်။ လိုးပွဲကြီးလို့ ဆိုရမည်။ လိုးနေကြတာ ပြီးတယ်မရှိ။ နားလည်း မနားကြဘဲ လိုးကြသည်။ သီရိသည် ဖုန်းခဏ ခဏလာသည်ကိုတော့ သတိထားမိသော်လည်း မောင်မင်းကြီးသားများက သုံးပေါက်လုံးပါး သူတို့လီးကို ထည့်ကြသဖြင့် ဖုန်းပြန်မဖြေအာလ

သီရိသည် ဖုန်းခဏ ခဏလာသည်ကိုတော့ သတိထားမိသော်လည်း မောင်မင်းကြီးသားများက သုံးပေါက်လုံးပါး သူတို့လီးကို ထည့်ကြသဖြင့် ဖုန်းပြန်မဖြေအားလိုက်။ ဘဝတွင် ဆိုးဆိုးဝါးဝါးဖြစ်သည့် အရာများသည် တိုက်ဆိုင်လွန်းလှသည်။ အဖုတ်တွေ ဖင်တွေ ပါးစပ်တွေ လီးအချောင်းချောင်း အသွင်းခံရချိန် သူမယောက်ျား အသက်ထွက်သွားလေသည်။
“အလောင်းကို အိမ်သယ်ဦးမလား”
ယောက်ျားအလောင်းဘေးတွင် သူမမျက်ရည်ကျနေမိသည်။ ဆရာဝန်မနဲ့ မောင်မင်းကြီးသား သုံးယောက်က နောက်တွင် ရပ်နေသည်။ ဒေါက်တာဝတ်ရည်သည် သူမလက်ထဲမှ ခလုတ်ကို နှိပ်ကစားသည်။ ထိုအခါ သူမစပထဲ မြုပ်ထားသော ဘုက အလုပ်လုပ်လာသည်။ ယောက်ျားသုံးယောက် ဝိုင်းလိုးပြီးနောက် သူမစပထဲကို ဘုထည့်ပြီးမှ သူမယောက်ျားဆုံးကြောင်း အသိပေးကာ လာကြည့်ခိုင်းသည်။

“သေတဲ့သူက သေပြီးနေပြီပဲ”
ဒေါက်တာဝတ်ရည်က ပြောလည်းပြော ခလုတ်ကိုလည်း နှိပ်သည်။ သီရိ စပထဲမှ ဘုက အလုပ်လုပ်လာသဖြင့် စပကို ဖိကာ ထိုင်ချရသည်။ ထို့နောက် ဒေါက်တာဝတ်ရည်က သူမကို လျှို့ဝှက်အခန်းထဲ ခေါ်ပြန်သည်။
“ညည်း စပက ပိုင်ရှင်မရှိတော့ပေမယ့် အကြွေးကတော့ တင်နေသေးတယ်”
သူမကို အကုန်ချွတ်ကာ ကုတင်တိုင်တွင် လက်ကို ချည်လိုက်သည်။ သူမခြေထောက်ကိုလည်း ချည်သည်။ သီရိသည် ကုတင်ပေါ် အကားလိုက် ဖြစ်နေသည်။ ဒေါက်တာဝတ်ရည်သည် လီးတုတစ်ခု ယူလာကာ လီးတုပေါ် တံတွေးထွေး၍ စိုအောင်လုပ်ပြီး သီရိပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ လီးတုဖြင့် သီရိစပကို ထိုးကစားသည်။

“အဖိုးတန် စပလေး”
ကိုကြီးနဲ့ ကိုလတ်က နို့တစ်လုံးစီကိုင်ကာ ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်သည်။ ကိုလေးက စပကို ပွတ်သည်။ ဒေါက်တာက အတုဖြင့် စပကို ထိုးသည်။ ကိုကြီးက နို့ကို ညစ်ညစ်၍ ကိုင်သည်။ နှုတ်ခမ်းကိုလည်း ကစားသည်။ နားရွက်ကိုလည်း ဆွဲသည်။ ကိုလတ်က ဗိုက်နဲ့နို့ကို ပွတ်သည်။ ကိုလေးက ပေါင်ကို ပွတ်သပ်လိုက် စပကို ပွတ်လိုက် လုပ်သည်။ ဒေါက်တာဝတ်ရည်ကတော့ လက်ညောင်းလာ၍ လီးတုကို လက်ပြောင်းကိုင်ကာ ထိုးကစားသည်။ ကိုလတ်က နို့ကို ကုန်းစို့သည်။ ကိုကြီးက နှုတ်ခမ်းကို နမ်းသည်။
“ယောက်ျားမရှိတော့ဘူးဆိုတော့ အတုအရသာလေး ခံစားထားဦး”
“သနားစရာကွာ၊ စပလေးက ပိုင်ရှင်မဲ့လေး ဖြစ်နေတာ”
တစ်ယောက်တစ်ပေါက် ဝိုင်းပြောကြသည်။ ဒေါက်တာက “ငါ့လက်ညောင်းပြီဟယ်” ဆိုကာ အတုကို ထုတ်လိုက်သည်။ ကိုလေးက သူမစောက်ပတ်ကို တက်လိုးသည်။ ကိုလေး လရည်သွင်းထည့်သည်။ ထို့နောက် ကိုလတ်တက်လိုးသည်။ ကိုလေးက လိုးပြီးနောက် ကုတင်ခေါင်းရင်းကနေ သီရိကို မျက်နှာကို ပွတ်သပ်သည်။ နောက် နို့ကို ကိုင်သည်။ ကိုလေးက ဆောင့်လိုးနေသည်။ သူမရုန်းသည့်အခါ လက်တွေ ဘာတွေ မြောက်လာသည်။ ထိုအခါ ကိုလေးက ဖိထားပြီး ပါးကို နမ်းသည်။ နို့ကို ကိုင်သည်။

“နို့က တော်တော်ကို ကြီးလာပြီပဲ”
“လက်ပူမိသွားတယ် ထင်တာ”
“နို့ကြားလိုးဦးမယ်ကွာ”
ကိုလေးလိုးပြီးတော့ ကိုကြီးဆက်လိုးသည်။ ကိုလေးက နို့ဆက်စို့သည်။ ကိုကြီးလည်း လရည်ကို စပထဲသွင်းသည်။ ထို့နောက် သူမကို ပြန်မလွတ်သေးဘဲ ထောင်ထဲ ဆက်ထည့်ထားသည်။
“နာရေးလုပ်ဦးမလား”
“လုပ် လုပ်မယ်”
“လုပ်ရမှာပေါ့”
“ကျမ ပြန်ချင်တယ်”
“အိုး ပြန်ရမယ်လေ၊ မပြန်ခင် ငါ့ကို ကိုယ်တိုင် ပြီးပြဦး”
ဒေါက်တာသည် သီရိအား လီးတုတပ်ထားသော ခုံတစ်ခုပေးသည်။ သီရိက ခုံပေါ်တက်ကာ လီးတုကို မြုပ်အောင် စပထဲထည့်သည်။ ခြေထောက်က စက်ဘီးနင်းသလို နင်းရသည်။ ထိုအခါ စပထဲ လီးတုက တကယ်လိုးသလို ဖြစ်နေသည်။

“အိမ်ပြန်ရောက်လို့ နင့်ကို လိုးမယ့်သူ မရှိရင် ဒီလိုလုပ် သိလား”
“သီရိ”
“ရှင်”
“နင် လီးငတ်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”
သီရိမဖြေပါ။ ကိုလေးက နောက်ကနေ ကြည့်နေသည်။
“ဒေါက်တာ ဖင်ချချင်တာ”
“ချလေ”
လီးတုပေါ် ထိုင်နေသော သူမဖင်ကို ကိုလေးက လိုးပြန်သည်။ သီရိမှာ မျက်ရည်ပင် ကျစရာ မရှိ။
“ငါ့အကြွေးတွေတော့ ကုန်အောင် ဆပ်ခိုင်းရမှာပဲ”
ဆိုကာ သီရိအိမ်သို့ ဒေါက်တာ ဝတ်ရည် လိုက်ပြန်လာသည်။
“ကျမက စိတ်မကောင်းဘူး၊ တစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ လာအဖော်ပြုပေးတာ”
ဘေးအိမ်များကတော့ ဒေါက်တာဝတ်ရည်ကို စိတ်ကောင်းရှိလှသူဟု မှတ်ချက်ချကြသည်။ ဘေးအိမ်လာမေးတိုင်း ဒေါက်တာက အနားတွင် နေ၍ ဖြေပေးတတ်သည်။
“လာသီရိ နားရင် နားလိုက်ဦး”
ဒေါက်တာက သီရိကို အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်သည်။ သူမ အိပ်ခန်းထဲတွင် လူတစ်ယောက် ရောက်နေသည်။
“သူလေးလား၊ လှသားပဲ”
“ကျမ ပြောတယ်လေ၊ လှတယ်လို့”
ထိုလူနဲ့ ဒေါက်တာ အပြန်အလှန်ပြောနေကြသည်။ ဒေါက်တာက သီရိဘက်လှည့်လာသည်။
“သူက ပါးစပ်နဲ့ ပြီးတာကို ကြိုက်တယ် သီရိ ပြုစုလိုက်ဦး”
ထိုလူက ဘောင်းဘီချွတ်သည်။ ဒေါက်တာက သီရိပခုံးကို နှိုက်ကာ ထိုင်ချခိုင်းသည်။ သီရိ ဒူးထောက် ထိုင်ချသည်။
“ကဲ လုပ်လေ”
ထိုလူက သီရိနှုတ်ခမ်းတွင် သူ့လီးကြီးကုိ လာတေ့သည်။ သီရိ ပါးစပ်ဟပေးလိုက်သည်။
“ဟာ နှုတ်ခမ်းတွေက အိနေတာပဲ၊ ဒါမျိုးကြိုက်တာ”
ထိုလူက သီရိပါးစပ်ကို လိုးသည်။ ဒေါက်တာက သီရိအင်္ကျီကို ချွတ်သည်။
“သူ့ရင်သားတွေ ကြည့်ဦးမလား”
“မြန်မြန်ပြီးသွားအောင် ကိုင်ပြီး ဆော်မယ်”
သီရိကိုယ်တွင် ဒေါက်တာမြဝတ်ရည် ချည်ထားသော ကြိုးက ရှိနေသည်။ လည်ပင်းနှင့် နို့ကြားကို ဆင်းသောကြိုး၊ နို့နှစ်လုံးကို အထက်အောက် ညှပ်ထားသောကြိုးများ ရှိနေသည်။ ဒေါက်တာက သပ်သပ်ရပ်ရပ် ချည်ထားရာ ကြိုးရှိမှန်းပင် အပြင်ဘက်က မသိနိုင်။ သီရိက အသက်ရှူကြပ်လာသဖြင့် ခဏထုတ်သည်။
“မထုတ်နဲ့”
ဆိုကာ လီးကိုင်၍ သီရိပါးစပ်ထဲ ထပ်ထိုးထည့်သည်။ ထို့နောက် သီရိခေါင်းကို အုပ်၍ ကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် လိုးသည်။ သီရိမှာ အပြင်တွင် ဧည့်သည်လည်း ရှိနေသဖြင့် အကျယ်ကြီး မအော်ရဲ။ မောလာသဖြင့် နောက်ဆုတ်၍ လီးကို ထပ်ထုတ်သည်။ ထိုလူက လီးကိုင်ကာ သီရိနှုတ်ခမ်းကို ပုတ်၍ ပြန်ထည့်သည်။

“ကြာအောင် မလုပ်နဲ့လေ”
ထိုလူက ငြိမ်နေသဖြင့် သီရိကိုယ်တိုင် ပါးစပ်ဖြင့် လိုးထည့်ပေးသည်။ ထိုသူက ငြိမ်ခံနေသည်။ ထို့နောက် ထိုလူဆီမှ အသံတွေ ကြားလာကာ သီရိခေါင်းကို ကိုင်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်းလိုးသည်။ ထို့နောက် လီးကို ပါးစပ်ထဲ သိပ်ထည့်ထားသည်။

“မိန်းမလှလေးပဲ”
ထိုသူက သီရိမေးကို ကိုင်ကာ ပြောသည်။ ထို့နောက် ဝတ်စုံပြန်ဝတ်သည်။ ပြီးလျင် သီရိကို အဝတ်ပြန်ဝတ်ခိုင်းကာ ဧည့်သည်များနှင့် ပြန်ဧည့်ခံခိုင်းသည်။ ထို့နောက် ဒေါက်တာ ဝတ်ရည်က ခေါ်ပြန်သည်။
“အထူးဧည့်သည်က တွေ့ချင်လို့တဲ့”
ဆိုကာ သီရိကို အခန်းထဲ ခေါ်ပြန်သည်။ ဧည့်သည်တစ်ယောက် ရောက်နေသည်။ ထိုဧည့်သည်က ဘောင်းဘီချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ် အိပ်သည်။ ဒေါက်တာက သီရိအပေါ်အင်္ကျီကို ချွတ်သည်။ သီရိက ထိုဧည့်သည် ပေါင်ကြားထဲ ဝင်ကာ လီးစုပ်ပေးသည်။ ထိုသူက သူမတို့ခေါင်းအုံးကို နှစ်ထပ်အုံးလျက် သီရိကို ကြည့်နေသည်။
“အလှလေးဗျာ၊ စပ လိုးချင်တာ”
“စိတ်မကောင်းပါဘူးရှင်၊ စပကို အပိုင်ဝယ်ထားသူ ရှိလို့ပါ”
ဆိုကာ သီရိထမိန်ကို လှန်ပြသည်။ သီရိက လီးအရင်းကို ကိုင်ကာ ပုံမှန်လေး စုပ်ပေးသည်။ ထိုသူက ညည်းသည်။ ဒေါက်တာက သီရိအိုးကို ပွတ်သပ်သေးသည်။ ထိုသူက ပြီးကာနီးတော့ သီရိခေါင်းကို ကိုင်သည်။ သီရိပါးစပ်ထဲ လရည်လွတ်ထည့်ပြန်သည်။ ထို့နောက် ထိုသူက ဘောင်းဘီထဝတ်၍ ထပြန်သွားသည်။
“ညည်းနေခဲ့ဦး”
ဟုဆိုကာ သီရိနဲ့အတူ ဧည့်သည် ပြန်ထွက်သွားသည်။ ခဏနေ ဧည့်သည် တစ်ယောက် ထပ်ရောက်လာသည်။ သူမ လီးစုပ်ပေးရသည်။ လီးစုပ်ပေးရသည့် ဧည့်သည်ပေါင်း ရှစ်ယောက်ရှိသွားသည်။ ညနေခင်း ရောက်လာသည်။ ကိုကြီး ကိုလတ် ကိုလေးတို့ ရောက်လာသည်။ သူမ စောက်ပတ်ကို လိုးချင်သေးသည့် ဧည့်သည် သုံးယောက်လည်း ရောက်လာသည်။
“သီရိ ညည်းတော့ ကံကောင်းတာပဲ၊ ကိုကြီးတို့က သူတို့နဲ့ ညည်းစပဈေးညှိတာ အဆင်ပြေသွားတယ်”
ကိုကြီး ကိုလတ် ကိုလေးတို့မှ သူမ စပကို ခတ်ထားသော သော့ကို ဧည့်သည် သုံးယောက်အား လေလံတင်ရောင်းကြသည်။ ငါးသိန်းအထိပင် ဈေးတက်သွားသည်။ ပထမ သော့ဖွင့်ရသူက သူမကို ထမိန်ပင့်၍ သော့လာဖွင့်သည်။ ထို့နောက် သူမ စပထဲက ဘုလုံးကို ဆွဲထုတ်သည်။

“အော် အထန်တလိုင်းပဲ”
ဟုဆိုသည်။ ထို့နောက် သူက သီရိ၏ စပကို ကြည့်သည်။
“တော်တော်လှတဲ့ စပ”
ထို့နောက် သီရိကို နမ်းကာ နို့ကို ကိုင်သည်။ အင်္ကျီကို ချွတ်သည်။ ပါးများနမ်းပြီး နှုတ်ခမ်းကို နမ်းသည်။ ထို့နောက် နို့ကို ကိုင်သည်။ လျှာချင်းဖလှယ်သည်။ နို့ကို ကြည့်၍ နမ်းသည်။ သူမနို့ကို ဆွဲ၍ စုပ်သည်။ သီရိမှာ ဘေးကနေ ကြည့်နေသူများကို တချက်လှမ်းကြည့်သည်။ ဒေါက်တာဝတ်ရည်ကတော့ ခနဲ့တဲ့တဲ့ကြည့်နေသည်။ ကျန်သည့်သူများက သူမအား လိုးမည့်ပွဲကို ဇိမ်ပြေ နပြေကြည့်နေကြသည်။
“လျှာလေးနဲ့ ဖီးလ်အပြည့်လျက်ပေးစမ်းပါ”
ထိုသူက လီးကို ထိုးပေးသည်။ သီရိက လျှာထုတ်၍ လပြွတ်ရင်းကနေ ထိပ်ဖျားအထိ လျက်သည်။ ထိုသူက လီးဖိပ်ကို ကိုင်ကာ အပေါ်ကပ်ထားသည်။ သီရိက လျှာအပြားလိုက် ထားကာ လီးကို အရင်းကနေ အဖျားထိ အကြိမ်ကြိမ် လျက်သည်။ ထိုသူက လီးထိုးထည့်ပေးသည်။ သီရိက လီးထိပ်ကို စုပ်၍ အရင်းကို ကိုင်ကာ ပါးစပ်ဖြင့် လိုးထည့်ပေးသည်။ ထိုသူက ဖီးလ်အပြည့်ခံစားသည်။ သီရိလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း စုပ်ပေးသည်။

“ဒေါက်တာ ဘယ်လိုသင်လိုက်တာလဲ ဆော်ကြီးက အကျွမ်းကြီး”
ထိုသူက ပြောသည်။
“ကိုကို့လီးကို ချိုချို ပေးစို့ဦးလေ”
ထိုသူက ပြောသည်။ သီရိက လီးကို အသာထုတ်၍ လီးထိပ်နဲ့ နို့သီးဖျားတေ့ကာ ကစားပေးသည်။ နို့တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး ကစားသည်။
“တော်တယ်ကွာ”
ထို့နောက် ထိုသူက စုပ်ခိုင်းသည်။
“ကုန်းကွာ၊ နောက်ကနေ သမမယ်”
သီရိကုန်းပေးသည်။ ထမိန်စကို ဖယ်ပေးသည်။ ထိုသူက ဖင်ရော စပရော ချိန်သည်။ စပထဲ လေးငါးချက် ဆောင့်သည်။ ထို့နောက် ဖင်ထဲ ထည့်ဆောင့်သည်။ သီရိမှာ ဖင်တလှည့် စပတလှည့် အလိုးခံရသဖြင့် ခေါင်းငိုက်စိုက် ချလိုက်သည်။ ထိုသူက လက်တဖက်ကို ဆွဲထားသည်။ လိုးတာကြာလာတော့ သီရိဝပ်ကျသွားသည်။ ထိုသူက သီရိဖင်နှစ်လုံးကို ကိုင်၍ စပကို အားကုန် ဆောင့်လိုးသည်။ သီရိတစ်ကိုယ်လုံး မြောက်တက်ကာ နေသည်။
“ဘီးကျဲက မိန်းမ မလိုးရတာ နည်းနည်းကြနေပြီထင်တယ်၊ လိုးချက်က နိုင်းပလပ်ပဲ”
ဒေါက်တာဝတ်ရည်က မှတ်ချက်ပေးသည်။ ထိုသူက သီရိကိုယ်ကို ဆွဲထူကာ ပခုံးကနေ ကိုင်၍ ဗြင်းပြန်သည်။ ဗြင်းရင်းတန်းလန်း သီရိနှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းသေးသည်။
“မင်းတက်ဆောင့်ကွာ”
ထိုသူ ပက်လက်အိပ်ချသည်။ သီရိက အပေါ်ကနေ တက်ခွသည်။ ထို့နောက် ဒူးထောင်ပေါင်ကား၍ လက်နောက်ထားကာ ဆောင့်ချသည်။ ထိုသူက သီရိကို စေ့စေ့ကြည့်နေသည်။ သီရိမှာ မျက်နှာကို ဘယ်ညာလှည့်ကာ အော်ရသည်။ ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်း အထက်အောက် ရမ်းရသည်။ အသက်ရှူသံကလည်း ကြမ်းသည်။ ထိုသူက နို့ကိုင်သေးသည်။
“ဒူးအောက်ချလိုက်”
ဒေါက်တာ ဝတ်ရည်က လှမ်းပြောသည်။ သီရိဒူးချကာ လိုးရသည်။ ခဏကြာတော့ ထိုသူက သီရိကိုယ်ကို ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းသည်။ ထို့နောက် အောက်ကနေ လိုးတက်သည်။ ထိုသူ လိုးချက်က ကြမ်းထန်းလှသည်။ သီရိဖင်ကို ဖိကာ အကြမ်းစား လိုးတက်သည်။ ထို့နောက် စပထဲ လရည်သွင်းသည်။

“ဘဲရီးဂွတ်”
ဘိုလိုပြောလိုက်သေးသည်။
“လီးမထုတ်ဘဲ စပထဲ ထည့်ထားရင်း လီးဆက်တောင်ရင် ဆက်လိုးလို့ရတယ်နော်”
ဒေါက်တာဝတ်ရည်က ပြောသည်။ ထိုဘဲကြီးက အထန်ကောင်မို့လား မသိ။ သီရိစပထဲကနေ လီးရည်သွင်းပြီး ခဏတွင်းချင်းပင် ပြန်တောင်လာသည်။ ထို့နောက် သီရိက ပက်လက်ထားကာ ဗြင်းပြန်သည်။ ဗြင်းချက်ကလည်း ထန်သည်။ တော်တော်ကြာသည်အထိ ဗြင်းပြီးနောက်တစ်ချီထပ်ပြီးသည်။ ထိုသူက လီးထုတ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာက တစ်ရှူးပေးသည်။ သီရိက စပကို သုတ်လိုက်သည်။ နောက်တစ်ယောက် ရောက်လာသည်။
“စပ ခဏနားခိုင်းဦးမလား”
အင်းပေါ့ ဟုဆိုသည်။ ထိုသူက သီရိမောနေသော်လည်း သီရိဘေးနားအိပ်ကာ သီရိကို အပေါ်ကနေ ဆွဲမှောက်သည်။ ထို့နောက် နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းသည်။ သီရိက ထိုသူနို့ကို စို့သည်။ လီးကိုင်ပြီး ကွင်းထုသည်။ ထို့နောက် ချက်ကို စုပ်သည်။ ဗိုက်သားကို စုပ်သည်။ လမွေးများကို စုပ်သည်။ လီးကိုင်ပြီး စုပ်ပေးသည်။ သီရိမောနေသော်လည်း လီးကို ကောင်းအောင် စုပ်ပေးသည်။ ထိုသူက သူမပါးကို ကိုင်ကာ ဆွဲတက်သည်။ သူမ အလိုက်သိစွာ တွားတက်၍ စပထဲ လီးသွင်းကာ အပေါ်ကနေ ပြန်ဆောင့်ချပေးသည်။ အစ၌ ဆောင့်ကြောင့် ဆောင့်ချသည်။ သီရိမောနေသည့် အသံက ညံနေသည်။ သို့သော်လည်း အားလုံးက အရသာခံကာ ကြည့်နေကြသည်။ အောက်ကနေ နေသူကလည်း သီရိနို့ကို ကိုင်ကာ သီရိကို ဆောင့်ချခိုင်းသည်။ သီရိ နှေးလာတော့ ထိုသူက သီရိကုိ ဆွဲကာ အောက်ကနေ ဆောင့်လိုးတက်သည်။ အသံမှာ ဗြန်းဗြန်း ဗြန်းဗြန်း မြည်နေသည်။ ထိုသူက သီရိကိုယ်ကို ဆွဲဖက်၍ အောက်ကနေ ဆော်သည်။ သီရိအိုးမှာ ငလျှင်လှုပ်သည့်အလား တုန်ခါနေသည်။

“ကောင်မ အမောပြေနေပြီ”
ဒေါက်တာဝတ်ရည်က ပြောသည်။ ထိုသူက သီရိကိုယ်ကို ပြန်မတ်သည်။ သီရိနို့ကို ကိုင်ကာ သီရိကိုယ်ကို ထိန်း၍ ပြန်ဆောင့်ချခိုင်းသည်။ သီရိလည်း ပြန်ဆောင့်ချရသည်။ လီးလုံးကြီးက စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်သိပ်နေသည်။
“ပြောင်းပြန်လှည့်ပြီး ဖင်နဲ့ လိုးချ”
သီရိပြောင်းပြန်လှည့်ကာ ဖင်နဲ့ လိုးချရပြန်သည်။ ထိုသူက နောက်ကနေ သူမအိုးကို တွန်းကာ အလိုက်သင့် သွင်းသည်ဂ ထိုသူ အားမရတော့သဖြင့် ထကာ သီရိကို အကုန်းလိုက် နောက်ကနေ ဖင်ချသည်။ သူမ အိုးကို ထိုသူ ပေါင်လာရိုက်သည့်အသံက ဆူညံနေသည်။ သီရိမှာ အသက်ရှူပင် မဝ။ ကောင်းကောင်းပင် မညည်းနိုင်အောင် ဖြစ်ရသည်။ သူမကိုယ်ကို ပြားပြားဝပ်အောင် တွန်းလည်း၍ ဖင်ကို အားကုန် လိုးသည်။ သီရိကိုယ်မှာ ယိမ်းထိုး၍ လိုးထည့်သည့်အတိုင်း တုန်ခါနေသည်။ ထို့နောက် ထိုသူက သီရိစပထဲ လီးပြောင်းထည့်ကာ ဆက်ဘွတ်သည်။ သီရိမှာ ဝမ်းလျားမှောက်လျက် အိပ်ယာခင်းကိုသာ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ရင်း မျက်နှာကြောများ ရဲရဲနီလျက် အော်ညည်းသည်။ ထိုသူ လိုးချက်များ မြန်လာသည်။ ထို့နောက် စပထဲ လီးရည်နွေးနွေးများ တဗြစ်ဗြစ်ပစ်ဝင်သွားသည်ကို သိလိုက်သည်။
သီရိ ဘယ်လိုနေသည်ကို သတိမထားဘဲ မကြည့်ဘဲ နောက်တယောက်က ထပ်၍ သီရိပါးစပ်ထဲ လီးလာထည့်သည်။ ထိုသူက ထန်နေပြီဖြစ်၍ ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ သီရိမှာ တံတွေးပင် ပြန်မြိုမချနိုင်လောက်အောင် ပန်းနေသည်။ သို့သော်လည်း ပါးစပ်ဘွတ်ပြီးထိုသူက သီရိကို ပက်လက်ဆွဲလှန်ကာ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းသည်။ ထို့နောက် သီရိကို ကြည့်ရင်း သူ့လီးကို သီရိစပထဲ သိပ်ထည့်သည်။

“အင့်”
သီရိမှာ မျက်လုံးစုံမှိတ်၍ ညည်းရသည်။ ထိုသူက ခြေနှစ်ချောင်းကို ပင့်ကာ လိုးသည်။ သီရိရင်ဘတ်ပေါ် လက်တင်ထားရသည်။ ထို့နောက် သီရိကို အကုန်းလိုက် ထပ်ဆော်သည်။ အကုန်းလိုဆော်ပြီး ပက်လက်ထပ်ဆွဲသည်။ ထိုသူပြီးတော့ သီရိကို ကိုကြီး ကိုလတ် ကိုလေးတို့ တစ်ယောက်စီ ထပ်လိုးသည်။ သီရိမှာ အသုဘချသည့်နေတွင်ပင် မျော့မျော့လေး ကျန်သည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာပင် သုံးလေးရက်ကြာသည်အထိ ဘယ်သူမှ ရောက်မလာ။ သီရိပုံမှန်လေး ဖြစ်လာသည်။ ဒေါက်တာမြဝတ်ရည်လည်း ဖုန်းဆက်မလာသဖြင့် သီရိဝမ်းသာနေသည်။ ထိုကြားထဲ ဟန်သာနဲ့တွေ့ရာ ဟန်သာထားသည့် ဟိုတယ်တွင် ဟန်သာကို စိတ်ကြိုက်လိုးခွင့်ပေးသည်။ ဟန်သာကလည်း သဘောကျရာ သူမကို အိမ်တစ်ဆောင် မီးတစ်ပြောင်ထားသည်။ ခုတော့ သီရိတစ်ယောက် ဘဝသစ်ဖြင့် ဟန်ကျနေသည်။

လယ်ကွင်းပိုင်ရှင်များ (၈)
သက်ဆိုင်သူအားလုံး # credit

ဟန်သာတွင် မယားကြီးရှိသော်လည်း မယားကြီးနဲ့က ပြဒါးတစ်လမ်း သံတစ်လမ်းမို့ အတူမနေဖြစ်။ ဟန်သာက သူ့လီးကို သူ့ စာရေးမ သူဇာထွေးနဲ့ အပ်ထားပြီး အသုံးပြုနည်းများ ကောင်းကောင်း သင်ကြားသည်။ သူဇာထွေး သင်ပေးသော နည်းဖြင့် စံပါယ်ဖြူနှင့် သီရိတို့အပေါ် ကောင်းကောင်းအသုံးချသည်။ အရင်က မယားကြီး တစ်ယောက်နဲ့ အာသာပြေသော်လည်း အသစ် အသစ်ကို ထပ်ထပ်တွေ့ရတော့ ဟန်သာလီးက အသစ်ထပ်ရှာလာည်။ ခပ်ရိုင်းရိုင်း စကားပုံဖြင့် နှိုင်းပြရလျင် အရူးအမဲသား ကျွေးမိသလိုပင် ဖြစ်နေသည်။

“သူဇာထွေး”
“ရှင်”
ဟန်သာက သူဇာထွေးကို လိုးပြီးနောက် သူ့လီးကို စိမ်ထားရင်း သူဇာထွေး နို့ကို ကစားရင်း လေးလေးနက်နက် ခေါ်သည်။ သူဇာထွေးသည် သူ၏ ပထမဆုံး မယားငယ် ဖြစ်သော်လည်း သူ့အပေါ် အတော်ကောင်းသည်။
“မင်းဆိုရင်လည်း အသက်က ၃၀ နားကပ်နေပြီ။ စပယ်ဖြူဆိုလည်း ၂၅ နားကပ်နေပြီ။ သီရိဆိုလည်း ၂၅ ကျော်နေပြီ၊ ကျောင်းသူအရွယ် အသိလေးများ မရှိဘူးလားဟင်”
သူဇာထွေး ဘယ်လို ရှာလိုက်သည်မသိ။ နေ့ပိုင်းတွင် ကျောင်းတက်၍ ညပိုင်းတွင် ဘားဆိုင်တွင် အလုပ်လုပ်နေသည့် ကျောင်းသူတစ်ယောက်ကို ခေါ်လာသည်။ သူဇာထွေးက သူ့အား အကွယ်တစ်နေရာတွင် နေစေ၍ ကျောင်းသူလေးအား မေးသည်။

“နာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ”
“သဲစုပါရှင့်”
“ကျောင်းစရိတ်မလောက်လို့လား၊ ညနေပိုင်း ဘားဆိုင်မှာ အလုပ်ဆင်းတာ”
“ဟုတ် သမီးက အဒေါ်နဲ့နေပါတယ်၊ ကျောင်းစရိတ် မတတ်နိုင်လို့ ဘားဆိုင်မှာ ဆရာမက အလုပ်သွင်းပေးတာပါ”
“ဘာ ဘယ်လို ဆရာမက မင်းကို ဘားဆိုင်မှာ အလုပ်သွင်းတယ် ဟုတ်လား”
“ဟုတ်”
“ဒါတွေ ထားပါတော့ ငါသိချင်တာက ငါ့သူဌေးက မိန်းကလေးဆိုရင် မင်းလို နည်းနည်းငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်လေးနဲ့ စမ်းကြည့်ချင်တယ်ကွာ၊ ဒီတော့ မင်း အပျိုစစ်မစစ် မေးချင်တာ လိုရင်းပဲ”
“ဟို… ကျ ကျမ. ဟို”
သူဇာထွေး သဘောပေါက်သည်။ သဲစုလို ငယ်ရွယ်သည့် မိန်းကလေးလည်း အပျိုမစစ်နိုင်တာ သူဇာထွေး ခန့်မှန်း ထားပြီးသား ဖြစ်သည်။ ဟန်သာ အပြင်ထွက်လိုက်သည်။
“ဒီလိုလုပ် မိန်းခလေး မင်းအကြောင်း မင်းဘယ်လို အပျိုမစစ်တော့ကြောင်း ပြောကြည့်၊ မင်းပြောတာနဲ့ မင်းတက္ကသိုလ်ရောက်တဲ့အထိ ကျောင်းစရိတ်ကို ငါထောက်ပေးမယ်၊ အမှန်က မင်းကို မယားငယ်အဖြစ် ထားမလို့ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ငါစဉ်းစားပါရစေဦး”
ဟန်သာ ခုံတစ်ခုကို ဆွဲထုတ်ကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ သူဇာထွေးလည်း ထိုင်နေသည်။ ထို့နောက် သဲစုကို ကြည့်လိုက်ကြသည်။

“ကျမ အကြောင်း ပြောရမယ်ဆိုရင် ကျမ ဆရာမအကြောင်းကနေ စမှ ရမှာရှင့်”
“စိတ်ဝင်စားစရာပဲ”
“ကျမရဲ့ ဆရာမ နာမည်က ပပဝင်း တဲ့ရှင့်”
….
ပပဝင်းသည် ကျောင်းဆရာမပီပီ ယောက်ျား အရွေးလွန်ကာ ယောက်ျားမရဘဲ အပျိုကြီးဘဝနဲ့ ရှိုးထုတ်နေရသည်။ အစက နယ်မှာ တာဝန်ကျသော်လည်း မိခင်၏ ကျန်းမာရေးဖြင့် ရန်ကုန်ကို ပြန်လျှောက်ရာ ရန်ကုန်ဖြစ်သည့် သူမ၏ ဇာတိတွင် တာဝန်ပြန်ကျသည်။ သူမ မိခင်လည်း သက်ဆိုးမရှည်ရှာပါ။ သူမပင် ကောင်းကောင်း မပြုစုရခင် ဆုံးသွားသည်။ သို့သော်လည်း ပပဝင်းကတော့ ဆရာမသာ ဆက်လုပ်နေသည်။ သူမလည်း ဘာသားနဲ့မှ ထုထားသည် မဟုတ်သဖြင့် ကာမဆက်ဆံလိုသော်လည်း ယောက်ျားလည်း မယူဖြစ်သဖြင့် ရှင်းရှင်းပြောရလျင် အပျိုစင်ဘဝဖြင့် အသက် ၃၀ စွန်းလာသည်။

တစ်နေ့တွင် ကျောင်းကအပြန် အိမ်သို့ လိုင်းကားတိုးစီးလာရင်း နောက်ကနေ အထောက်ခံရသည်။ ပပဝင်း စိတ်တော်တော်တိုသွားသည်။ ကားကလည်း ကြပ်သဖြင့် ဘာမှ မလုပ်နိုင်။ နောက်နေ့ တခြားကားတစ်စီး ပြောင်းစီးသည်။ ထိုကားပြောင်းစီးတော့ အိမ်ကို တော်တော်နဲ့ မရောက်ဖြစ်ပြန်သည်။ ကားက သုံးဆင့်လောက် စီးနေရပြန်သည်။ ထိုအခါ နဂိုစီးနေကျ နံပါတ်ကို ပြန်စီးသည်။ ကားက ကြပ်လွန်းသည်။ ဘယ်သူမှန်း မသိ။ နောက်ကနေ အိုးကို လာထောက်ပြန်သည်။ ထို့ကြောင့် ပပဝင်းက အပေါက်ဝနားတွင်သာ အတတ်နိုင်ဆုံး စီးသည်။ သို့သော်လည်း စပါယ်ယာက “နောက်လူတွေ လာမယ် အထဲတိုးထားမယ်” ချည်းပြောသည်။ ပြောမရသည့်အဆုံး သူမကို ဒဲ့ပြောသည်။ သူမလည်း မတတ်နိုင်တော့သည့်အဆုံး နောက်ကို နည်းနည်းဆုတ်ရသည်။ လက်တစ်ဖက်က အပေါ်က ဂွင်းကို ဆွဲထားရသည်။ လက်တစ်ဖက်က ဆွဲခြင်းကို ကိုင်ထားရသည်။ နောက်က ထောက်သည့်သူက ဆွဲခြင်းကို မသိမသာဆွဲကာ ထောက်ထားသည်။ အစက ဤအတိုင်းထောက်သော်လည်း နောက်ပိုင်း ငနဲက သူ့ဟာကြီးဖော်ကာ ထောက်သည်။

“ဆရာမအိုးဆို ရင်ခုန်ပြီးသားပဲ”
ဟု တိုးတိုးကပ်ပြောသည်။ ပပဝင်းက ဖေ့ဘွတ်တွေထဲတွင်လည်း ကြည့်ဖူးပါသည်။ “ဆရာမအိုးသီးသန့်” ဆိုသည့် စာမျက်နှာများ၊ “ဆရာမအိုးကို မှန်းကြမယ်” ဆိုသည့်စာမျက်နှာများ၊ “မီးအိမ်ရှင် အိုးစုစည်းမှု” ဆိုသည့် စာမျက်နှာများကို မကြာခဏတွေ့ရသည်။ “ကျောင်းစိမ်းအိုး” စသဖြင့် နာမည်အမျိုးမျိုးသာ ကွဲကြသည်။ အဓိကအားဖြင့်တော့ ဆရာမအိုးတွေ ကျောင်းသူအိုးတွေကို နောက်ကနေ ခိုးရိုက်ကာ တင်ထားကြသည်။ ပပဝင်းက ထိုအိုးမျိုးကို လိုက်ကြည့်ရင်း မှန်ထဲပြန်ကြည့်သည်။ သူမ အိုးဘယ်နေ့များ ပါလာမလဲဟု စောင့်ကြည့်မိခြင်းဖြစ်သော်လည်း အိုးများကို ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း သူမအိုးကိုလည်း မှန်ထဲကနေ ပြန်ကြည့်မိသည်။

ပပဝင်းသည် အရပ်အားဖြင့် ၅ ပေ ခြောက်လက်မ ရှိသည်။ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအဆစ်အားဖြင့် ထွားသည့် အမျိုးအစားထဲ ပါသည်။ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားမှာ ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွားဖြစ်သည်။ မျက်နှာအလှကို တင်စားပြရလျင် ဝိုင်းဝိုင်းစက်စက် လမင်းနဲ့တူသည်။ အသားအရေကလည်း ဖြူသည်။ ရင်သားက ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား အစားထဲကဖြစ်သဖြင့် ဖောင်းကြပ်ကာ သူမဘော်လီထဲကနေ ခုန်ထွက်မတတ် အမြဲဖောင်းကားနေသည်။ သူမ၏ အိုးကလည်း လုံးကျစ်ရုံသာမက စွင့်ကားသည်။ သူများပြောပြောနေသည့် စစ်ကိုင်းအိုးအမျိုးအစား ဖြစ်သည်။ ခါးကနေ နောက်ကို စွန်းထွက်နေသလို ဘေးကိုလည်း စွင့်ထွက်နေသည်။ ပြားပြားအိအိလည်း မဟုတ်ဘဲ အပျိုကြီးအိုးပီပီ လုံးကျစ်နေသည်။ နည်းနည်းပင် ချွန်ထွက်နေသလားဟု တစ်ခါခါ ထင်ရသည်။ အခုတော့ ကျောင်းက အပြန် ဘတ်စ်ကားပေါ်တွင် အိုးကို အထောက်ခံရပြီ။ အစက ရိုးရိုးထောက်သော်လည်း နောက်ပိုင်း သူ့ပစ္စည်းကြီးဖော်၍ ထောက်လာသည်။ ပပဝင်းလည်း အစက နည်းနည်းရှောင်ရာမှ အရသာလေး တွေ့တွေ့လာသည်။ ခု လိုင်းကားစီးလျင် ဖင်လေးကို နောက်ကို မသိမသာပစ်ထားကာ စီးသည်။

သူမအိုးကို နောက်ကနေ ထောက်နေသည့် လူကတစ်ယောက်တည်း ဖြစ်မည်ထင်သည်။ နည်းနည်းအတင့်ရဲလာသည်။ သူ့ပစ္စည်းကြီးနှင့် ထောက်ထားသည့်အပြင် အိုးကို ပွတ်သပ်ကစားသေးသည်။ ကားဘရိတ်အုတ်လိုက်လျင် အိုးမြောင့်ကြားထဲ သူ့ဟာကြီးကို မသိမသာ ထိုးထည့်သည်။
“ထွက်သွားပြီ အ”
နောက်ကနေ ခပ်တိုးတိုးအသံကြားသည်။ ထိုသူက ခဏနေတော့ ဆုတ်သွားသည်။ အစက သူမ သတိမထားမိသော်လည်း ခဏနေ အရည်တမျိုးစိုနေသလို ခံစားလာရသဖြင့် ဆွဲခြင်းကို နောက်ပိုင့်ရင်း လက်ကို မသိမသာ နောက်ကို ထားလိုက်သည်။ အရည်ကျိချွဲချွဲတွေ အိုးတွင် စိုနေသည်။ ပပဝင်း သိလိုက်သည်။ မျက်နှာတစ်ခုလုံးလည်း ရဲသွားသည်။ ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းလည်း မသိ။ သူမကလည်း စိတ်လာနေသည်။ ထိုကြားထဲ တစ်နေရာရာထဲ ဝင်သွားပြီး ကိုယ်ဝန်ရသွားလျင် ဆိုသည့်အတွေးက နှိပ်စက်လာပြန်သည်။ ပပဝင်း တုန်လှုပ်လျက် ကားမှတ်တိုင်မရောက်ခင် သုံးလေးမှတ်တိုင်ကနေ ဆင်းလိုက်ပြီး ဘေးကို မသိမသာကြည့်ကာ ထမိန်ကို လှည့်ဝတ်သည်။ ထို့နောက် တက္ကစီငှါးစီးပြန်လာခဲ့သည်။

ပပဝင်းတစ်ယောက် အိမ်ရောက်သည်အထိ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ ကြောက်နေသည်။ တစ်ညလုံး အိပ်မပျော်ဘဲ ဖြစ်နေသည်။ ဖုန်းပွတ်ရင်း ရန်ကုန်မြို့အစွန်မြို့များတွင် ညဈေးရှိမရှိ စုံစမ်းသည်။ နောက်နေ့ သူမအိမ်ကို တက္ကစီငှါးစီးပြန်လာသည်။ ထို့နောက် အိမ်မှ အမေ့ထမိန်နွမ်းနွမ်း အင်္ကျီစုတ်စုတ်လေး ဝတ်ကာ ဆံပင်ကို ဖရိုဖရဲချ၍ ခပ်အူအူပုံစံဖမ်းကာ ညဈေးတစ်ခုဘက် အသာထွက်ခဲ့သည်။ ထို့နောက် သန္ဓေတားဆေး ရောင်းသည့်ဆိုင်များကို မသိမသာအကဲခတ်သည်။ ညဈေးကလည်း ပွင့်လင်းလွန်းသည်။ အတုတွေ တော်တော်များများ ချရောင်းနေကြသည်။ ပပဝင်းက ဆိုင်ရှေ့လေးငါးခေါက်လောက် ဖြတ်သွားသော်လည်း မဝင်ရဲဘဲ ဖြစ်နေသည်။ ထိုအနေအထားကို ဈေးရောင်းသူက သဘောပေါက်သည်။ နောက်ကနေ အသာထလိုက်လာကာ မသိမသာလေး ကပ်ပြောသည်။

“အစ်မ လိုချင်တဲ့ ပစ္စည်းပြောလေ ကျွန်တော် ဖန်ပေးမယ်”
“မင်း မင်းဆီ ဆီ ဟို ဟိုဘာတွေရလဲ”
“အတုမျိုးစုံရတယ်၊ ထန်ဆေးရတယ်၊ ကြာဆေးရတယ်၊ အစ်မယောက်ျား မကြီးရင်လည်း ကြီးဆေးရှိတယ် အစ်မ”
“ဟဲ့ ငါ ဟို ဟို တ တ တားဆေး ရချင်တာ”
“ရတယ် အစ်မ၊ တစ်လလား၊ ခြောက်လလား အစ်မ”
“အို ဟိုမဟုတ်ဘူး ဟို ဟို ဟ”
“အော် ကျွန်တော် သဘောပေါက်တယ် အစ်မ၊ အိပ်ပြီးမှ တားတဲ့ဆေးမလား ရှိတယ် အစ်မ”
“အေး ဘယ်လိုရောင်းလဲ”
“တစ်ကဒ်မှ ငါးရာထဲပါ အစ်မ”
“တစ်ကဒ်ပေး၊ ဒါနဲ့ ဟိုလေ အ အ အတုတွေကကောဟင်”
“ဘယ်အစားထဲက လိုချင်လဲ အစ်မ”
“ဟဲ့ ငါဘယ်သိမလဲ”
“သုံးမျိုး တစ်သောင်းပါအစ်မ၊ ဘယ်နှစ်စုံ ယူမလဲ”
“ရော့ နှစ်သောင်းခွဲ၊ နင်ငါ့ကို သင့်တော်တာပေးလာ၊ ဆေးကဒ်တော့ ပါပါစေနော်”
“အိုကေ”
ပပဝင်းက အမှောင်တနေရာကနေ စောင့်နေသည်။ ခဏကြာတော့ ငနဲလေး ပြန်ရောက်လာသည်။ ဒါက နှစ်စုံ ခြောက်မျိုးအစ်မ။ ဒါက အစ်မပြောတဲ့ဆေး၊ ဒါက နောက်ကြုံရင် ဆောင်ထားရအောင် ခြောက်လတားဆေး အစ်မ၊ အစ်မအတွက် ကျွန်တော် လက်ဆောင်တစ်ခု ထည့်ပေးလိုက်တာ”
“ဘာတုန်းဟဲ့”
“ခွေးလည်ပတ်ပါ အစ်မ”
“ဟဲ့ ငါခွေးမရှိဘူးဟဲ့”
“ခွေးအတွက် မဟုတ်ဘူးလေ အစ်မကလည်း”
“ကဲ ကဲပေး”
သူမက ထိုနေရာကနေ တစ်ချိုးတည်းလှစ်ကာ အိမ်ပြန်ခဲ့သည်။ အိမ်ထဲရောက်တော့ အတုတွေကို ဘယ်ထားရမှန်း မသိဖြစ်နေသည်။ သူမ အိမ်ကို ဘယ်သူမှ မလာသော်လည်း လာများလာခဲ့လျင်ဟုတွေးကာ ပူသည်။ တစ်ယောက်ယောက်တွေ့သွားလျင်တော့ ငါ့ကိုငါ သတ်သေမှာပဲဟုလည်း တွေးမိသည်။ နောက် အိမ်သာထဲသွားကာ လွင့်ပစ်မလို့ ကြံသည်။ ဟင် အိမ်သာပေါက်နဲ့ မဆန့်။ ပပဝင်းသည် အတုတွေ ဝယ်လာမိပြီးကာမှ စိတ်တွေ ဆင်းရဲနေသည်။ သခွားသီးတွေ ခရမ်းသီးတွေ ဝယ်မည်ဆိုလျင်တောင်မှ သူမတမျိုးထင်မည်စိုးသောကြောင့် မဝယ်ခဲ့ဖူးသော သူမက အတုတွေ ဝယ်လာမိပြီ။ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် သူမ မဖွင့်ဖြစ်ဆုံး ဗီဒိုထဲ သိမ်းထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဆေးကို ထုတ်ကာ သောက်လိုက်သည်။ မနေ့က ငကြောင်ကို သူမ တော်တော်စိတ်ဆိုးသည်။ ကားပေါ် အိုးကိုထောက်တာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အရည်တွေထွက်အောင် ထောက်လိုက်မှန်း မသိ။ နောက်နေ့ ကျောင်းပြန်တော့ သူမက အကြီးဆုံးကျောင်းသား တစ်ယောက်ကို ရွေးလိုက်သည်။

“မင်းခန့်”
“ဗျာ”
“မင်း ငါနဲ့အတူတူ ပြန်ပေးလို့ ရမလား”
“ဆရာမက အစောကြီးပြန်တာ၊ ကျနော်က အချိန်ပို ရှိတယ် ခင်ဗျ”
“ငါ စောင့်ပေးမယ်ကွာ၊ တစ်ယောက်တည်း ပြန်ရတာ အဆင်မပြေလို့”
“ဆရာမ ဆင်းတဲ့မှတ်တိုင်က ကျွန်တော့်မှတ်တိုင်ထက် ကျော်သေးတာကို”
“မင်းမှတ်တိုင်မှာ မင်းဆင်းကွာ၊ နှစ်မှတ်တိုင်လောက်ဆို ငါလည်း အဖော်ရတာပေါ့”
“ဆရာမ ကျွန်တော့်ကို စောင့်မလို့လား”
“စောင့်မယ်လေ”
ပပဝင်းမှာ စောင့်ရတာ တော်တော်ပျင်းသော်လည်း ကားပေါ်က ထောက်လှမ်းရေးအန္တရယ်ကို ကြောက်သဖြင့် မင်းခန့်အချိန်ပို ၄၅ မိနစ်ကို သည်းခံစောင့်သည်။
“ပြန်မယ် ဆရာမ၊ ကျွန်တော် ခြင်းသယ်ပေးမယ်”
သူမ ဖုန်းလေးပွတ်ရင်း စောင့်နေစဉ် မင်းခန့်ဘယ်ချိန်ရောက်လာမှန်း မသိ။ သူလည်း အော်အေးဆိုကာ မင်းခန့်နဲ့ အတူပြန်သည်။ တစ်နေ့တွင် သူမ ရေအိမ်ဝင်ရင်း ကျောင်းနောက်တစ်နေရာသို့ ရောက်လာသည်။
“ဟေ့ရောင် ဒီညနေခင်း ငါတို့ မြင့်ထူးနဲ့ နီလာအောင်တို့အတွဲ သွားချောင်းရအောင်”
“ချောင်းချင်ပါဘူးကွာ၊ အလကား လီးတောင်တာပဲ အဖတ်တင်တယ်”
“ဟေ့ရောင် ငါမြင့်ထူးနဲ့ ညှိထားတာ ရှိတယ်ကွ”
“ဘာသွားညှိထားတာလဲ”
“အဲကောင် နီလာအောင်ကို ညနေအချိန်ပို အချိန်တိုင်း လိုးလိုးနေတာ တကယ်တော့ သူတို့က ချစ်သူတွေ မဟုတ်ကြဘူးကွ”
“ဟုတ်လို့လားကွာ”
“ဟုတ်တယ်ဟ၊ နီလာအောင်က အထန်တစ်လိုင်း ဟေ့ကောင်၊ အရင်သူတွဲနေတဲ့ တိုးတက်ထွန်းက လိုးတာ အပြီးမြန်လို့ဆိုပြီး ဆော်ကြီးက ခွာလိုက်တာ၊ ပြီးတော့ မြင့်ထူးနဲ့တွဲတာပဲ ဟေ့ကောင်၊ မြင့်ထူး ပြောတာတော့ စချိန်းတဲ့ ညနေခင်းကတည်းက နီလာအောင်ကို ဖြုတ်တာတဲ့ ဟေ့ကောင်၊ သူပြောတာတော့ သူ နီလာအောင်ကို ချစ်တယ်လို့တောင် မပြောဖူးဘူးတဲ့ကွ”
“ဟုတ်လို့လားကွာ”
“သေချာတာပေါ့ ငါ့ကောင်ရာ၊ အဲဒါကြောင့် ငါမြင့်ထူးနဲ့ညှိထားတယ်၊ အခြေအနေပေးရင် ဆော်ကြီးက ဝင်လုံးလို့ ရတယ်တဲ့ကွ”
“သေချာလို့လားကွာ”
“ဟေ့ကောင် ငါဆိုတဲ့ကောင်က မပိုင်ရင် ခြင်တောင် မရိုက်ဘူးဆိုတာ မင်းသိတယ် မဟုတ်လား”
“တော်ပါပြီကွာ၊ ဆရာမ ပပဝင်းဖင်မှန်းပြီးတော့ပဲ ထုတော့မယ်”
“ဆရာမ ပပဝင်းကို မင်းခန့်က ညတိုင်းလိုက်ပို့တာ ဟေ့ကောင်”
“သူပြောတာတော့ ထိတောင် မထိရဲဘူးတဲ့ကွ”
“ဟ ဟ ဟေ့ရောင် သူ အိမ်ရောက်တာနဲ့ နှစ်ချီလောက် ထုတာတဲ့နော်”
“အာ့ကောင်က အပြောသာကြီးတာ အလကား၊ ငါသာအဲလို လိုက်ပို့ခွင့်ရလို့ကတော့ မသိမသာ ထောက်ပစ်မှာ”
“တော်စမ်းပါကွာ”
“ဆရာမ ပပဝင်း ဝှိုက်ဘုတ်မှာ စာရေးတိုင်း သူဖင်ကြီး ငါညနေတိုင်းမှန်းတာ”
“ဆရာမက အပျိုကြီးတဲ့နော်”
“ကျွေးချင်လိုက်တာကွာ ဟ ဟ”
ပပဝင်းသည် အစက သွားရောက်၍ ဟိန်းဟောက်လိုက်မည်လုပ်သော်လည်း တစ်ရှက်မှ နှစ်ရှက်ဖြစ်မည် စိုးသဖြင့် အသာလစ်ပြန်လာခဲ့သည်။ ညနေခင်း စာသင်ချိန်ပြီးတော့ ပပဝင်းက နီလာအောင်ကို စိတ်ဝင်စားနေမိသည်။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ စိတ်ကြိုက် အလိုးခံရတာ ကံကောင်းလိုက်တာဟု ပပဝင်းတွေးမိသည်။ နောက် ဘယ်နားမှာ လိုးကြမလဲ မသိဟုတွေးကာ ဟိုဟိုဒီဒီလိုက်ရှာကြည့်ရာ စာသင်ခန်း စတိုဆောင်တွင် နေ့ခင်းတုန်းက ဆွေးနွေးနေကြသည့် ကျောင်းသားနှစ်ယောက် ကုတ်ချောင်း ကုတ်ချောင်း လုပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။

ပပဝင်းက ထိုအဆောင် တစ်ဖက်ခြမ်းကနေ အသာချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ တွေ့ပါပြီ။ အခန်းထဲတွင် စာသင်ခုံတန်းကို နှစ်ခုံပူးချကာ နီလာအောင်နဲ့ မြင့်ထူးတို့အတူ ထိုင်နေကြသည်။ ပပဝင်း စမြင်တော့ နီလာအောင် နားရွက်ဖျားကို မြင့်ထူးက နမ်းသည်။ နီလာအောင် တိုးတိုးညင်းညင်းရယ်သည်။ ထို့နောက် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းကြသည်။ နီလာအောင် လျာကို မြင့်ထူးက စုပ်သည်။ မြင့်ထူးလျှာကို နီလာအောင်က စုပ်သည်။ လျှာအချင်းချင်း စုပ်ကြပြီးနောက် လျှာအချင်းချင်း လျက်ကြပြန်သည်။ မြင့်ထူးက နီလာအောင် အင်္ကျီကို ရှေ့ပိုင်း ကြယ်သီးများ ဖြုတ်လိုက်သည်။ နီလာအောင်က သူမ ဘရာကို အပေါ်ဆွဲတင်ပေးသည်။
“ဘယ်လိုလဲ ဆရာကြီး ကြိုက်လား”
“ကြိုက်လွန်းလို့ အချိန်ပိုကြေး အလကားပေးထားတာပေါ့”
မြင့်ထူးက နီလာအောင် နို့သီးခေါင်းကို လက်ညိုးဖျားနဲ့ တောက်ကစားသည်။ ထို့နောက် ကုန်း၍ စို့သည်။ နောက်နို့တစ်လုံးကို ကစားသည်။ နီလာအောင်က ညည်းနေသည်။ ထူးမြင့်က နီလာအောင်က သူမကျောပိုးအိပ်ပေါ် ခေါင်းအုံးချခိုင်းလိုက်သည်။ နီလာအောင်က အလိုက်သင့်အိပ်ချသည်။ မြင့်ထူးက နီလာအောင် နို့ကို စို့သည်။ သူ့လက်တဖက်က နီလာအောင် ထမိန်ကို ပင့်နေသည်။ နောက် နီလာအောင် ပါးကို နမ်းသည်။ နားရွက်ကို နမ်းသည်။ နီလာအောင် လည်ပင်းများကို နမ်းသည်။ နီလာအောင်က ဟင့် ဟင့် ဟင့် ဟုညည်းလာသည်။ အောက်ပိုင်း လှမ်းကြည့်တော့ မြင့်ထူးက နီလာအောင် ပင်တီပေါ် လက်ချောင်းဖျားဖြင့် ကုတ်ခြစ်နေသည်။ နီလာအောင်က တုန်တုန်ရီရီလေး ဖြစ်လာသည်။ မြင့်ထူးက အောက်အသာဆင်းကာ နီလာအောင်ပေါင်ကို နမ်းသည်။ ထို့နောက် နီလာအောင်ပင်တီကို အသာကုတ်ခြစ်သည်။ နီလာအောင်နို့ကိုလည်း လက်ချောင်းဖျားဖြင့် ကုတ်ခြစ်သည်။ နီလာအောင်က တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ကော့ကော့လာသည်။ မြင့်ထူးက နီလာအောင်ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားပြီး စောက်ပေါက်တည့်တည့် လက်ညိုးဖြင့် ဖိကစားသည်။
“အင့် အ မိုက်တယ်ကွာ”
နီလာအောင်က ပြောသည်။ မြင့်ထူးက နီလာအောင်ပေါင်နှစ်ဖက်ကို စုလိုက်တော့ နီလာအောင်က အလိုက်တသိ လေးဖက်ထောက် ကုန်းသည်။ မြင့်ထူးက ဘောင်းဘီချွတ်ချသည်။ ထို့နောက် နီလာအောင် စောက်ပတ်ကို နောက်ကနေ ကြည့်သည်။ နီလာအောင်က တိုးတိုးလေးပြောသည်။
“ကြာတယ်ကွာ”
မြင့်ထူးက တဖန်နီလာအောင်ကို ပက်လက်ထားသည်။ နီလာအောင်ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားပြီး မြင့်ထူးက နီလာအောင်စောက်ပတ်ကို စိမ်ပြေနပြေလျက်သည်။ နီလာအောင်ကလည်း ကြိတ်မှတ်ရင်း အားပေးသည်။
“ကောင်းတယ်ကွာ အား အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ အိုး မိုက်တယ်ကွာ”
အောက်က စောက်ပတ်လျက်ပေးနေသည့် မြင့်ထူးကလည်း ပိုပိုလျက်ပေးသည်။ ပပဝင်းမှာ ထိုအဖြစ်အပျက်ကို ချောင်းကြည့်ရင်း စိတ်တွေ မရိုးမရွဖြစ်လာသည်။ စိတ်ထဲလည်း နီလာအောင်ရယ် နင့်အစား ငါဖြစ်ချင်လိုက်တာဟယ်ဟု တွေးနေမိသည်။
“ကြိုက်လား ဆရာမကြီး”
“အရမ်းကြိုက်တယ် ဆရာကြီး”
မြင့်ထူးက ပေါင်ထမ်းရင်း မေးတော့ နီလာအောင်က ဖြေသည်။ ထိုချိန်တွင် နေ့ခင်းက ပြောနေသော ကျောင်းသားနှစ်ယောက်က အထဲကို အသာဝင်လာသည်။
“ဟာ”
ဆိုကာ မြင့်ထူးက နီလာအောင်ပေါင်ကြားထဲကနေ အသာရုန်းထသည်။ နီလာအောင်လည်း သူမစောက်ပတ်ကို ထမိန်ဖြင့် ဖမ်းအုပ်ကာ တစ်ဖက်ကလည်း နို့နှစ်လုံးကို အုပ်သည်။
“ကျောင်းအုပ်ကြီးကို တိုင်မယ်”
“မ မလုပ်ပါနဲ့ကွာ”
ကျောင်းသားနှစ်ယောက်က ဝမ်းသာအယ်လဲအသံဖြင့် ခြိမ်းချောက်သည်။ မြင့်ထူးကလည်း ရယ်ကျဲကျဲငြင်းသည်။ နီလာအောင်ကတော့ တကယ်ထင်ရှာသည်။
“မလုပ်ပါနဲ့နော်”
“ငါတို့လည်း မြင့်ထူးလို အခွင့်အရေးရရင်တော့ မပြောဘူးပေါ့ကွာ”
“ဟာ…. ….. …. ကျွတ် ကွာ လာ”
နီလာအောင်က စုပ်သပ်ရင်း ပြောသည်။ ကျောင်းသားနှစ်ယောက်က နီလာအောင်က ပြန်အိပ်ခိုင်းသည်။ အင်္ကျီကို အသာဖယ်ကာ နို့ကို ဖော်သည်။ မြင့်ထူးကလည်း ထမိန်ကို လှန်သည်။ မြင့်ထူးက စပ ဆက်လျက်သည်။ ကျောင်းသားနှစ်ယောက်က နို့တလုံးစီစို့ကြသည်။
အပြင်ဘက်တွင် ချောင်းနေသော ပပဝင်းမှာ ငါဝင်သွားလိုက်ရဟု တွေးမိသွားသည်။ လက်ကလည်း ကိုယ့်နို့ကိုယ် ပြန်ကိုင်နေမိသည်။ ထို့နောက် လက်က ပေါင်ကြားထဲ ရောက်ရောက်သွားသည်။ အထဲတွင်တော့ ကျောင်းသားနှစ်ယောက်က နီလာအောင် နှုတ်ခမ်းကို တစ်ယောက်တစ်လှည့်နမ်းကြသည်။ နီလာအောင် နို့ကိုလည်း တစ်ယောက်တစ်လုံး ကိုင်ကြသည်။ မြင့်ထူးကတော့ နီလာအောင် စောက်ပတ်ကို လျက်လိုက် ကစားလိုက် လုပ်နေသည်။ ကျောင်းသားနှစ်ယောက်က နှုတ်ခမ်းစုပ်လိုက် ပါးနမ်းလိုက် လုပ်ရင်း နီလာအောင်နို့ကို ပါစို့ကြသည်။ မြင့်ထူးကတော့ နီလာအောင်စောက်ပတ်ကို စုပ်ပေးနေသည်။ နီလာအောင်မှာ ခါးကော့ကော့တက်ကာ ညည်းသည်။ မြင့်ထူးက နီလာအောင်ကို ဆွဲထူသည်။ နီလာအောင်က ထလာသည်။ ကျောင်းသားတစ်ယောက်က နီလာအောင် စောက်ပတ်ကို ကြည့်နေသည်။ မြင့်ထူးက နီလာအောင်နှုတ်ခမ်းဝတွင် သူ့လီးကို တေ့သည်။ နီလာအောင်က ပါးစပ်ကို မက်မက်မောမောဟကာ လီးကို ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။ နီလာအောင်က လီးကို အဆုံးထိအောင် ငုံချပြီး ဆွဲစုပ်သည်။ နောက် လီးကိုကိုင်ကာ ထိပ်ကို လျက်သည်။ မြင့်ထူးက သူ့လီးကို ကိုင်ကာ နီလာအောင်ပါးစပ်ထဲ အဆုံးထိထည့်ပြန်သည်။ နီလာအောင်ကလည်း ပါးစပ်ကို ဟသည်။ နီလာအောင်ပါးစပ်ထဲကို မြင့်ထူးက သူ့လီးအဆုံးထိထည့်ပြီး အကြာကြီးထိုးစိမ်ထားသည်။ နီလာအောင်က မျက်လုံးပါ ပြူးသည်။ ထို့နောက် မြင့်ထူးက သူ့လီးကို ဆတ်ခနဲဆွဲထုတ်သည်။

ပပဝင်းသည် ကြည့်ရင်း နှုတ်ခမ်းကို လျှာနဲ့ သပ်ကစားမိသည်။ အာခေါင်တွေ ခြောက်လာသလိုလိုလည်း ခံစားမိသည်။ ပပဝင်းလက်က သူမစောက်ပတ်ပေါ် ခဏခဏရောက်ပြီး နှိုက်နှိုက်မိသည်။ ပပဝင်း အထဲကို ပြန်ချောင်းကြည့်သည်။ ဘေးက ကျောင်းသားနှစ်ယောက်က သူတို့လီးကို နီလာအောင် လက်ထဲထည့်သည်။ နီလာအောင်က လီးစုပ်ရင်း သူတို့ဘက်လှည့်ကြည့်ကာ ပြုံးသည်။ ထို့နောက် လီးကို ကိုင်ကာ ကွင်းထုပေးသည်။ နီလာအောင်က မြင့်ထူးလီးကို မစုပ်တော့ဘဲ ဘေးကကျောင်းသားတစ်ယောက် လီးကို စုပ်သည်။ ထိုလီးကို နီလာအောင်က လျှာဖြင့်လျက်သည်။ ပြီးလျင် မြင့်ထူးလီးကို ပြန်စုပ်သည်။ မြင့်ထူးလီးပြီး နောက်ထပ် ကျောင်းသား တယောက်လီးကို ထပ်စုပ်သည်။
“ဘယ်လီးစုပ်ပေးရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး”
နီလာအောင်က ရယ်သည်။ ထို့နောက် ဘေးကကျောင်းသားနှစ်ယောက်လီးကို ဆွဲကာ ကပ်သည်။ ကျောင်းသားနှစ်ယောက် သူတို့လီးကို ကပ်ရမှာ ရှက်နေသည်။
“နှစ်ချောင်းပူးစုပ်မလို့ပါဆို တကယ်ပဲ”
နီလာအောင်က ပြောသည်။ ကျောင်းသားနှစ်ယောက်ကလည်း ကပ်လိုက်သည်။ နီလာအောင်က လီးနှစ်ချောင်းကို ထိလုနီးပါး ဆွဲကပ်ကာ လျှာထုတ်ပြီး လီးထိပ်ကို လျက်သည်။ ထို့နောက် ကွင်းအဆက်မပြတ် ထုရင်း လီးကို လှည့်စုပ်သည်။ နောက် မြင့်ထူးလီးလည်း စုပ်သည်။ နီလာအောင်သည် သူမပါးစပ်ဖြင့် လီးသုံးချောင်းကို လှည့်စုပ်ရင်း ရယ်သည်။ ကျောင်းသားတယောက်က နီလာအောင် နားရွက်ကို လီးနဲ့ထိုးကစားသည်။ တယောက်က နီလာအောင်ပါးကို လီးနဲ့ တို့သည်။ နီလာအောင်က ရအောင်ပြန်ဆွဲ၍ လီးသုံးချောင်းပူးကာ လျက်သည်။ နီလာအောင်သည် သူမလျှာကို အလကားမထားဘဲ လီးသုံးချောင်းကို မျှတအောင် လျက်ပေးရင်း ကွင်းလည်း အဆက်မပြတ်တိုက်ပေးသည်။

ပပဝင်းသည် ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း ဒူးတွေ ညွှတ်ချင်လာသည်။ ထမိန်ကို အသာလေးပြန်ပင့်၍ သူမ စောက်ဖုတ်ကို စမ်းကြည့်သည်။ တော်တော်လေးကို ဖောင်းနေသည်။ ဖောင်းနေရုံမက ခုန်ထွက်လာတော့မည်လား တောင် ထင်ရသည်။ ယားကလည်း ယားသေးသည်။
“ဘယ်သူ အရင်လိုးမလဲ”
နီလာအောင်က လီးသုံးချောင်းကို လက်ညိုးလေးနဲ့ထောက်ရင်း မေးသည်။ ကျောင်းသားနှစ်ယောက်က မြင့်ထူးကိုကြည့်သည်။ နီလာအောင်ပက်လက်အိပ်သည်။ ထမိန်ကို သေချာပင့်သည်။ သူမကျောပိုးအိပ်ကို ခေါင်းသေချာအုံးသည်။ ထို့နောက် ပေါင်ကို ကားပေးသည်။ မြင့်ထူးက သူ့လီးကို ကိုင်ကာ ဆတ်ခနဲထိုးထည့်သည်။ နီလာအောင် တချက်တွန့်သွားသည်။ မြင့်ထူးက နီလာအောင်ရင်ဘတ်ပေါ်က အင်္ကျီကို သေချာဖယ်သည်။ ပေါင်ကို ကိုင်ကာ လိုးသည်။ နီလာအောင်သည် အလိုးခံရသည်နှင့် မျက်နှာလေးညိုးကာ တိုးတိုးလေးညည်းသည်။ မြင့်ထူးကလည်း မှန်မှန်လေးဆောင့်သည်။ နီလာအောင်နို့တွေက အထက်အောက် တုန်ခါနေသည်။ ဘေးက ကျောင်းသားနှစ်ယောက်က သူတို့လီးကိုင်ပြီး ကွင်းဖြည်းဖြည်းထုနေကြသည်။ မြင့်ထူး ပြီးသွားသည်။ ကျောင်းသားတယောက် တက်လိုးသည်။ ထိုသူက နီလာအောင်က လေးဖက်ထောက် ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ နီလာအောင်က ကုန်းတော့ ထိုကျောင်းသားက ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်သည်။ နီလာအောင်က ခေါင်းမော့ကာ နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့၍ အော်သည်။ ထိုကျောင်းသားလိုးနေချိန် နီလာအောင် မျက်နှာက ပပတင်းရှိရာဘက်ကို လှည့်လာသည်။ တော်တော်လေးကို နာသည့်ဟန် ရှိသည်။ နှုတ်ခမ်းကို ပိတ်ကာ မျင်လုံးလည်း တင်းတင်းမှိတ်ထားသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် နှုတ်ခမ်းအကျယ်ကြီး ဟလာသည်။ အသံတော့ မထွက်။ လက်နှစ်ဖက်ပေါ် ခေါင်းတင်ကာ လက်ချောင်းတွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်သည်။ နည်းနည်းကြာတော့ နီလာအောင်က ဝပ်ကျသွားသည်။ ထိုကျောင်းသားက နောက်ကနေ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်လိုးသည်။ ထိုကျောင်းသား တစ်ချက် တုန်တက်လာသည်။ နီလာအောင်လည်း ငြိမ်ကျသွားသည်။

“အ ကုန်းပေး”
နီလာအောင်က ခုံအောက်ဆင်းကာ ခုံပေါ် ကိုယ်တစ်ပိုင်းတင်၍ ကုန်းပေးသည်။ နောက်ဆုံးကျောင်းသားက နောက်ကနေ ဆက်လိုးသည်။ အပြင်ဘက်မှ ပပဝင်းသည် တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးထလျက် ရှိသည်။ အထဲမှ နီလာအောင်စောက်ပတ်ထဲ ကျောင်းသားလီး ဝင်နေသည့်အသံက အပြင်ဘက်မှ ဆရာမပပဝင်း၏ ရင်ခုန်သံကို ဖုံးလွမ်းနေသည်။
“ပြီးသေးဘူးလား”
“ပြီးတော့မယ်”
နီလာအောင်က မေးသည်။ နောက်ဆုံးကျောင်းသားက ဖြေသည်။ နီလာအောင်က တဒုတ်ဒုတ်အလိုးခံရင်း မြင့်ထူးကို နာရီလှမ်းမေးသည်။ ပပဝင်း နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ၄း၅၀ ပင်ရောက်နေပြီ။
“ဟင်”
ဆိုကာ နောက်ကို အသာဆုတ်သည်။ ပပဝင်း ခေါင်းပေါ် မိုးကြိုးဆယ်စင်း ပစ်သလို ဖြစ်သွားရသည်ကတော့ မင်းခန့်က သူမဘေးနား ရပ်နေခြင်းပင်။
“အ”
ပပဝင်း အော်မလို့ ဖြစ်သွားသည်။ မင်းခန့်က နှုတ်ခမ်းပေါ် လက်ညိုးတင်ကာ ရှူးဟု ပြသည်။ ပပဝင်း တုန်ရီစွာ လမ်းလျှောက်ထွက်လာသည်။

“ရောက် ရောက်နေတာ ကြာ ကြာပြီလား”
“နည်းနည်းကြာပြီ”
“အို”
ပပဝင်း ပိုရှက်သွားသည်။ မင်းခန့်မျက်နှာကို မကြည့်ရဲ။
“လိုက် လိုက်မပို့နဲ့တော့”
တကယ်တမ်း ပပဝင်း ပြောမထွက်။ စိတ်ထဲကသာ ထွက်သွားသည်။ အရေးထဲ ကားမှတ်တိုင်တွင် ကားက တော်တော်နဲ့ ရောက်မလာ။
“ကြည့်ကောင်းလား ဆရာမ”
“အို”
ပပဝင်း မျက်နှာပူထူသွားသည်။ သည်ကောင်လေးက ညနေတိုင်း ငါ့ကို လိုက်ပို့ပြီး ငါဖင်ကို ကြည့်ပြီး ကွင်းနှစ်ခါ ပြန်တိုက်တဲ့ ကောင်လေးပါလား ဆိုသည့် အသိလည်း ထပ်ဝင်လာကာ မင်းခန့်ကို ပိုမကြည့်ရဲ ဖြစ်ရသည်။ လိုင်းကားရောက်လာတော့ မင်းခန့်နား တိုးတိုးကပ်ပြောသည်။
“အိမ်ထိလိုက်ခဲ့”
ကားပေါ်တွင် ပပဝင်းတစ်ယောက် အသက်ရှူကြပ်ကာ မောချင်ချင် ဖြစ်နေသည်။ မင်းခန့်လည်း ခါတိုင်း ဆရာမအိုးကို စိုက်ကြည့်ဖြစ်သော်လည်း ဒီညမှာ မကြည့်ရဲ ဖြစ်နေသည်။
“မင်းခန့်”
ပပဝင်းက သူမအိမ်ထဲရောက်တော့ မင်းခန့်ကို ခေါ်သည်။
“ဆပ် ဆပ် ဆရ ဆရာမ”
“မင်း ဒါပြီးရင် ဘယ်သွားမလဲ”
“နက်ဖန်ကျောင်းပိတ်တယ် ဆရာမ၊ အဲဒါကြောင့် ကျနော် ဂိမ်းဆော့မှာ”
“မင်း အိမ်က မသိဘူးလား”
“သိလည်း ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး”
“လာ”
ပပဝင်းက မင်းခန့်လက်ကို ဆွဲကာ အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်သည်။ မင်းခန့်က ကြောက်ကြောက်နဲ့ လိုက်ပါလာသည်။ ပပဝင်းသည် မင်းခန့်ကို ကုတင်ပေါ် တွန်းတင်သည်။ မင်းခန့်က ကုတင်ပေါ် ကြောင်စီစီဖြစ်ကာ ထိုင်ချသည်။
“ငါ မေးမယ် မင်းမှန်မှန်ဖြေ”
“ဟုတ်”
“မင်းက ငါ့ကို လိုက်ပို့သလိုလိုနဲ့ ငါ့အိုးကို ကြည့်ပြီး တစ်ည ကွင်းနှစ်ခါတိုက်တယ်ဆို ဟုတ်လား”
“ဗျာ”
မင်းခန့် လှန့်သွားသည်။ သူ့ဆရာမကို ပြူးတူးပြဲတဲ ပြန်ကြည့်သည်။
“ဖြေစမ်းပါ”
“မ မဟုတ်ပါဘူး ဆရာမ”
“ဟင်း ဟင်း ဟင်း”
ပပဝင်းက ဇာတ်ကားထဲက လူဆိုးတွေ ရယ်သလို ရယ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် မင်းခန့်ပခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆတ်ခနဲ တွန်းလိုက်သည်။ ရုတ်တရက်မို့ မင်းခန့်က နောက်လှန်လဲကျသွားသည်။ ပပဝင်းက မင်းခန့်ပေါင်ရင်း တည့်တည့်ကို တက်ခွလိုက်သည်။ သူမထမိန်ကိုလည်း အသာလေး ဆွဲဖယ်လိုက်သည်။ မင်းခန့်၏ ပုဆိုးနဲ့ သူမ၏ စပင်ဒါက ထိနေသည်။ မင်းသန့်ပေါင်ရင်းမှ ပူပူနွေးနွေးကြီးက ထလာသည်။ ပပဝင်းက သူမပေါင်ကြားနဲ့ ပွတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်နှစ်ဖက်ကို မင်းခန့်ဘေးထောက်ကာ မင်းခန့်မျက်နှာကို ကြည့်သည်။ မင်းခန့်က ကြောက်နေသည်။

“ပြောစမ်း ငါ့ဖင်ကြည့်ပြီး ကွင်းတိုက်တာ ဘယ်သူတွေ ရှိသေးလဲ”
“မ မရှိပါဘူး”
“ပြောစမ်းပါ ဘာလို့ ငါ့ဖင်ကြည့်ပြီး ကွင်းတိုက်ချင်တာလဲ”
“ဟို ဟို မဟုတ်ပါဘူး”
မင်းခန့်က ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်ကာ ကြောက်နေသည်။ ပပဝင်းကလည်း မင်းသန့်ပေါင်ရင်းကို ခွထားပြီး သူမစောက်ပတ်နဲ့ နည်းနည်းချင်းစီ ပွတ်ကာ မေးသည်။
“ငါ့အိုးက လှလို့လား”
လှတယ်ဟု ဖြေရမလား၊ အဲလိုဖြေရင် ရိုင်းမလား၊ မလှဘူးဖြေရမလား၊ အဲလိုဖြေရင် ဆရာမ ကြိုက်ပါ့မလား မင်းခန့်တော်တော်ခေါင်းခြောက်လာသည်။ ကျောင်းတွင်သင်သော ဓာတုဗေဒက ဒီလောက် မခက်။ အခု ဆရာမ ကုတင်ပေါ် မေးသည့် မေးခွန်းက ခက်သည်။
“ဖြေစမ်းပါ ဆရာမပပဝင်း အိုးက လှသလားလို့”
“လှ လှပါတယ်”
မင်းခန့်ပါးစပ်က ဘယ်ချိန်ထွက်သွားမှန်း မသိ။
“ဟောဒီဆရာမ ပပဝင်းရဲ့ ဟောဒီနို့လေးကကော”
“လှလှပါတယ်”
ပပဝင်းက မင်းခန့်လက်ကို ဆွဲ၍ သူမနို့ပေါ် တင်သည်။ မင်းခန့်လည်း လှန့်လှန့်နဲ့ တင်လိုက်သည်။ ပပဝင်းက လက်နှစ်ဖက်လုံး ဆွဲကာ သူမနို့ပေါ်တင်သည်။ ထို့နောက် သူ့လက်ပေါ် ထပ်ကာ နို့ကို ပွတ်ခိုင်းသည်။
“ဒီလိုကော မကိုင်ကြည့်ချင်ဘူးလား”
“အ အ အ”
မင်းခန့်က လန့်နေသည်။ သူ နေ့စဉ်နဲ့အမျှ ရင်ခုန်ရသလောက် ကွင်းထုလို့ မဝနိုင်သော ဆရာမအိုးကြီးက သူ့လီးပေါ်တည့်တည့် အိနေအောင် ဖိထားခံရသည်။ ရှေ့ကကြည့်လျင်လည်း စူထွက်နေသော နို့က ပြေးဖက်ကာ စို့ပစ်ချင်လောက်အောင် လုံးကျစ်ကာ လှသည်။ ထိုနို့ကို သူအခု ကိုင်နေရပြီ။ မင်းခန့် အိပ်မက်မက်နေသလားဟုပင်  ထင်သည်။ ဆရာမက သူ့လက်ပေါ် ထပ်ကိုင်ထားသော လက်ကို လွတ်ချတော့ သူလည်း ကြောက်အား လန့်အားဖြင့် လွတ်ချလိုက်သည်။
“ကိုင်စမ်းပါကွာ”
ဆိုကာ ပပဝင်းက မင်းခန့်လက်ကို ကိုင်ကာ သူမနို့ပေါ် ထပ်တင်သည်။
“ဒီလိုကိုင်”
ဆိုကာ မင်းခန့်လက်ကို ထပ်ဆွဲ၍ ကိုင်ခိုင်းသည်။ ဆရာမက သူ့ပေါင်ကြားကိုလည်း ပွတ်သည်။ ထမိန်က ပင့်ထားသဖြင့် ပင်တီနဲ့ပွတ်နေရာ ကွင်းအကြိမ်ကြိမ်တိုက်ခဲ့သော စောက်ပတ်က လီးပေါ်တည့်တည့် ရောက်နေတော့ မင်းခန့်လီးလည်း အငြိမ်မနေနိုင်တော့။ ဆရာမက သူနို့ကိုင်တော့ သူ့လီးပေါ် စပကြီးနဲ့ ပွတ်သည်။ သူနို့ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကစားမိသည်။
“အင်္ကျီချွတ်ပေးရမလား”
ပပဝင်းက ပြောသည်။ ထို့နောက် သူမအင်္ကျီကို စချွတ်သည်။ အပေါ်အင်္ကျီကျွတ်သွားတော့ ရင်ခံအင်္ကျီက ကျန်နေသည်။ သို့သော်လည်း မင်းခန့်က ကိုင်လက်စနဲ့ ဆရာမနို့ကို ဆက်ကိုင်သည်။ ဆရာမက ရင်ခံကို ထပ်ချွတ်ချသည်။ ရွှေရောင်ဘရာလေး ပေါ်လာသည်။ နို့က ရွှေရောင်ဘရာကို ကန်ထွက်နေသလို ရှိသည်။ မင်းခ့န့်က ဘရာပေါ် ထပ်ကိုင်လိုက်သည်။ နို့ကို ပူးလိုက်ခွာလိုက် ပွတ်ချေသည်။
“ကြည့်စမ်း ဆရာမနို့ကို ကိုင်နေတာလား”
ပပဝင်းက မေးလိုက်တော့ မင်းခန့်က လန့်ကာ လွတ်လိုက်သည်။
“ခစ် ခစ် ခစ်”
ပပဝင်း ရယ်သည်။ မင်းခန့်ပေါ် စီးမိုးချ၍ မင်းခန့်ကြယ်သီးကို ဖြုတ်သည်။ မင်းခန့်က အင်္ကျီကို တစ်ထပ်တည်းသာ ဝတ်ထားသည်။ မင်းခန့်က ဆရာမကို ကြည့်နေသည်။ ဆရာမက အင်္ကျီကို ဘေးဖယ်ပြီး သူ့ပေါ် အိပ်ချလာသည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းကို လက်ညိုးလေးတင်ထားသည်။ ပပဝင်းက မင်းခန့်နှုတ်ခမ်းကို လက်ညိုးလေးနဲ့ဖိကာ ပွတ်သည်။ မင်းခန့်က လက်ညိုးကို စုပ်သည်။ ပပဝင်း ရင်ခုန်လာသည်။ မင်းသန့်နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။ သူမ ဘဝတွင် ပထမဆုံး ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို စနမ်းဖူးခြင်း ဖြစ်သည်။ သူမ အနမ်းကို သူမ ပြန်လည် ရင်ခုန်သည်။ သ?

သူမ အနမ်းကို သူမ ပြန်လည် ရင်ခုန်သည်။ သူမလို လှပသော အသက် ၃၀ ကျော်သည်အထိ အပျိုဘဝကို ထိန်းထားသော ခန္ဓာကိုယ်လှသော မိန်းမတစ်ယောက်၏ အနမ်းကို ၁၅ နှစ်အရွယ် ကျောင်းသားလေးက ဆွတ်ခူးရရှိသွားသည်။

“မောင်”
“ဗျာ”
“မောင်က တခြားမိန်းကလေးကို နမ်းဖူးချင် နမ်းဖူးမှာ၊ ဒါက မ,ရဲ့ ပထမဆုံး အနမ်းပဲ သိလား၊ အရင်က မ,ဘယ်သူ့ကိုမှ မနမ်းဖူးဘူး”
“ဆရာမ ရည်းစားမရှိဘူးလားဟင်”
“အို ဆရာမတဲ့လား စိမ်းကားလိုက်တာကွာ”
“မ”
ပပဝင်းက မင်းခန့်ပါးကို သပ်ကစားကာ ထပ်၍ နမ်းသည်။ မင်းခန့်က သူမကိုယ်လုံးကို ဖက်သည်။ သူမက မင်းခန့်ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သည်။ မင်းခန့်သည် သူမထမိန်ကို ရအောင်ပင့်သည်။ သူမအိုးကို ကိုင်သည်။ သူမလည်း မင်းခန့် ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သပ်ရင်း မင်းခန့်နှင့် အနမ်းချင်း ဖလှယ်သည်။ မင်းခန့်က ပပဝင်းအိုးကို ပွတ်ကစားရင်း ကျောကိုပါ ပွတ်ကစားသည်။ ပပဝင်းကလည်း စပကြီးနဲ့ မင်းခန့်ပေါင်ရင်းကို ပွတ်သည်။ ပပက ထလိုက်သည်။ ထို့နောက် ရင်ခံကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ မင်းခန့်က ဘော်လီကို ဆွဲပင့်သည်။ သူမက ဘရာကို ချွတ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။
“လှလားမောင်”
ပပက နို့နှစ်လုံးကို ကစားရင်း မေးသည်။ နို့ကို လက်မောင်းဖြင့် ဖိသည်။ လက်ဝါးဖြင့် အုပ်သည်။ နို့သီးခေါင်းကို ကစားသည်။ မင်းခန့်က နို့ကို ပူးကိုင်သည်။ နို့နှစ်လုံးကို ကစားရာမှ မင်းခန့်က တစ်လုံးချင်းစီကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်သည်။ သူမနို့ကလည်း မင်းခန့်လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်သည့်တိုင် စွင့်ကားနေသေးသည်။ မင်းခန့်က သူမနို့ကို ဆွဲ၍ အောက်ကို ဆွဲချသည်။ ပပဝင်းက မင်းခန့်ပေါ် မှောက်အိပ်လိုက်သည်။ မင်းခန့်က သူမနို့ကို စို့သည်။ ပပဝင်းကလည်း နို့ကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး မင်းခန့်ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပေးသည်။
“မမ စပကို ကြည့်ချင်လား”
ပပဝင်းက မေးသည်။ မင်းခန့်က နို့စို့ရင်း ခေါင်းကို ရအောင်ညိတ်သည်။ ပပဝင်းက ဘေးနားထိုင်ချကာ ပေါင်ကား၍ ထမိန်ကိုပင့်လိုက်သည်။ သူမ ပင်တီက ဘရာနဲ့ ဝမ်းဆက်ဖြစ်သည်။ ရွှေရောင်မဟုတ်သော်လည်း ရွှေရောင်ခပ်သန်းသန်းလေး ဖြစ်သည်။
ပပဝင်းက ကျောင်းတက်ကတည်းက ထုံးထားသော ဆံထုံးကို ဖြည်ချလိုက်ပြီး ပခုံးတစ်ဖက်ကနေ ရှေ့ကို ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမ စပကို ဖုန်းထားသော ပင်တီပေါ် သူမလက်ချောင်းလေးများတင်ကာ စန္ဒယားခလုတ်နှိပ်သလို ပြေးလွားကစားလိုက်သည်။ မင်းခန့်က အနီးကပ်ကြည့်သည်။