လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ် ၂၀ တုန်းကဇာတ်လမ်းလေးပါ၊ ၂၀၀၄ ခုနှစ် ကျနောဆယ်တန်း ဒုတိယအကြိမ်ပြန်ဖြေပြီးခါစလောက်မှာ ကျနော့တူမနဲ့ချစ်သူတွေဖြစ်ခဲ့ကြတယ်၊
တူမလို့အကြမ်းဖြင်းမှတ်ကြပါဆို အမှန်ကတော့ ဘာမှမတော်သလောက်ပဲ လေးဝမ်းကွဲ ငါးဝမ်းကွဲလောက်သွားကျမှ အမျိုးစပ်ရရင်တော်တော်ရှုပ်တာ၊ သူ့အဖေရဲ့အမေ က ကျနော့အမေနဲ့ ညီမနှစ်ဝမ်းကွဲ ဆိုတော့ စပ်ကြည့်မယ်ဆို ၄/၅ ဝမ်းကွဲလောက်ကျမယ်၊
အဲ့တုန်းက သူက ၉ တန်းပဲရှိသေးတယ်၊ အရွယ်လေးရောက်လာတော့ သွေးသားပြောင်းလဲပြီး အလှတွေထွက်ခါစအချိန်ပေါ့ဗျာ၊ ကျနောလဲ သူ့ကိုဖြူဖြူစင်စင်ပဲချစ်မိသွားတယ်၊ ဖွင့်ပြောလိုက်တော့ သူကလဲလက်ခံတာနဲ့ချစ်သူတွေဖြစ်ခဲ့ကြတယ်၊ ချစ်သူဖြစ်ပြီးမကြာဘူး လွန်လွန်ကျူးကျူးတွေဖြစ်ခဲ့ကြတာပေါ့၊
သူ့ရှေ့မှာ ကိုယ်ကအဒေါ်နဲ့ဖြစ်ထားဖူးတယ် သူ့တုန်းကတော့ အချစ်ဆိုတာဘာမှန်းမသိဘူး ယောက်ျားနဲ့ကွဲတော့ ဆာမှာပဲဆိုတဲ့အထင်နဲ့ ကပ်ပြီးဖြုတ်ခဲ့တာ၊ လိင်ကိစ္စဦးစားပေးပေါ့ဗျာ၊
တူမလေးကျတော့ အရွယ်ရောက်စချိန်ပဲရှိသေး ခန္ဓာကိုယ်က အဒေါ်လောက်မဖွင့်ဖြိုးသေးဘူး အဲ့တော့ သူ့ဆီကလိင်ကိစ္စကိုမမျော်လင့်ခဲ့ဘူး လှလို့ချစ်ခဲ့ကြိုက်ခဲ့ကြတာ၊ ၉ တန်းနှစ်ကုန်တဲ့နေ့ စာမေးပွဲဖြေပြီးလို့အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်မှာ ကိုယ်နဲ့တွေ့ရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်ပြီး ဘုကြတယ်ပေါ့ ထမိန်စိမ်းလေးခါးမှာလှန်ပြီး ဒေါ့ကီဆွဲနေတုန်း သူ့အဖေ ကိုယ့်အဖေ နှစ်ယောက်လုံးနဲ့ ပက်ပင်းတိုးပြီး ပြသနာတွေတက်ခဲ့ကြတာ၊
ကိုယ်တွေကိုခွဲထားပြီး ၁ ပတ် ၁၀ ရက်လောက်နေတော့ အခွင့်သင့်တာနဲ့ သူ့ကိုခိုးပြေးခဲ့တယ်၊ အပြင်မှာ ရက် ၂၀ ကျော် ၁ လနီးပါးအတူရှိခဲ့ပြီး နောက်ကျမိဘတွေပြန်တွေ့တာနဲ့ ပြန်အပ်လိုက်ရတယ်ပေါ့၊ နှစ်ဖက်မိဘကကိုယ်တွေကိုအယုံသွင်း စိတ်တိုင်းကျလုပ်ပေးပါမယ်ဆိုပြီး သူ့ကိုအဝေးပို့ပစ်ခဲ့တယ်
အဲ့လိုတွေပြီးလို့ ၈ နှစ်ကျော်ကြာတဲ့အချိန်မှာ သူနဲ့ပြန်ဆုံဖြစ်ကြမယ်၊
သူကဟောက်ဆာဂျင်ဆင်းနေတဲ့ ဆရာဝန်မလေးအဖြစ်နဲ့ ပြင်ဦးလွင်မှာပြန်ဆုံခဲ့ကြတော့ ကိုယ်တွေလဲ အရင်ကခံစားချက်တွေပြန်ပေါ်ပြီး ဟော်တယ်ကိုရောက်သွားကြတာပေါ့၊ ဘုပြီးမှ သူကပြောလာတာ သူ့မှာယောက်ျားရှိနေပြီတဲ့၊ 3rd mb ကတည်းက သူ့အဖေက ယောက်ျားပေးစားလိုက်တာတဲ့၊
ယောက်ျားရှိပေမယ့်လဲ သူကောကိုယ်က စိတ်ရှိနေကြသေးတော့ ခိုးတွဲခိုးစားခဲ့ကြတာ နှစ်တော်တော်လေးကြာတဲ့ထိပဲ ဘယ်လောက်ထိဆိုးလဲဆို သူတာဝန်ထမ်းဆောင်တဲ့မြို့မှာ နှစ်ယောက်တူတူအိမ်ငှားနေပြီး လင်မယားဟန်ဆောင်တဲ့ထိပဲ မြို့ပေါ်ကကော သူ့ဆေးရုံကပါ ကိုယ့်ကိုသူ့ယောက်ျားပဲထင်နေကြတာ၊ အဲ့တုန်းကတခါ သူ့ကိုထပ်ပြီးခိုးပြေးဖို့ တောင်းဆိုလာတော့ ကျနော ဇ မရှိခဲ့ဘူး၊ သူကလုပ်သက် ၁၀ နှစ်မပြည့်သေးတော့ ခုချိန်ထွက်ရင် ဆမ သိမ်းခံရမယ် ကိုယ်ကလဲဝန်ထမ်းဆိုတော့ လစာကိုယ့်ဟာကိုတောင်တိုင်ပတ်နေတာ၊ အဲ့လိုတွေကြောင့် မခိုးပြေးပဲအတူပေါင်းတဲ့အဆင့်လောက်ပဲ ကျေနပ်ခဲ့ရတယ်၊ သူတာဝန်ကျတဲ့မြို့လေးက တိုင်ရင်းသားနယ်မြေမှာ အောက်စိုက်တော်တော်ရတဲ့ဒေသပေါ့ဗျာ သူ့ရသမျှကို ကျနောအကုန်အပ်ပြီး ခုလက်ရှိစီးနေတဲ့ကားလေးဝယ်ပေးခဲ့သလို နန်းရှေ့မှာလဲနှစ်ယောက်တူတူစပ်ဝယ်ထားတဲ့အိမ်လေးရှိတယ်၊ သူ့အတွေးကတော့ သူ့ယောက်ျားကိုဖွင့်ပြောပြီးကွာမယ် လက်မခံရင် ၁ နှစ် ၂ နှစ်လောက်ထွက်ပြေးပြီးရှောင်မယ်ပေါ့၊ ဒါပေမယ့်လဲ သူ့ယောက်ျားကအရင်သိသွားပြီး သူ့မိဘတွေရယ်ပြန်သိသွားတော့ နောက်တစ်ခါထပ်ခွဲပြန်တယ်၊ အဲ့ကတည်းက အပြင်မှာမတွေ့ဖြစ်တော့တာ ခုထိပဲ လိုင်းပေါ်မှာ ဖုန်းထဲမှာလောက်သာ တွေ့ရတယ်၊ သူတောင် ကလေးနှစ်ယောက်ရလို့ သာယာတဲ့အိမ်ထောင်ရေးတစ်ခုရနေပါပြီ ဒါမဲ့ လိုင်းပေါ်မှာကိုယ်နဲ့ပြောကြရင်တော့ နှုတ်ဆတ်ခါနီးတိုင်း ချစ်တယ် ဆိုတာကတော့ အခုထိပြောဆဲပါပဲ
သူ့အကြောင်း ဝတ္ထုလိုရေးဖို့စိတ်ကူးရှိပေမယ့် အဲ့တုန်းကကိစ္စတွေပြန်တွေးရင် ရင်နာရလို့ မရေးနိုင်ပါဘူးဗျာ၊ ခုလိုအတိုလေးလောက်သာ ဝင်ရေးနိုင်တယ်။
